Repertorium specierum novarum regni vegetabilis. Centralblatt für Sammlung und Veröffentlichung von Einzeldiagnosen neuer Pflanzen. berausgegeben von Professor Dr. phil. Friedrich Fedde. Herausgeber von Justs Botanisdiem Fahresbericte. Band XII (1913). DAHLEM bei BERLIN. SELBSTVERLAG DES HERAUSGEBERS, FABECKSTRASSE 49. COMMISSIONS-VERLAG VON GEBRÜDER BORNTRAEGER, BERLIN. — 1913 — Vorrede zum XII. Bande. Leider habe ich am Abschlusse des XII. Bandes des Repertoriums den verehrten Abonnenten eine Mitteilung zu machen, die mir selbst am unangenehmsten und am peinlichsten ist: ich muss nämlich den Preis des Repertoriums um 5 M. erhóhen, da mein Defizit bedauerlicherweise wieder zu steigen anfängt. Es betrug bei der Abrechnung von Band VIII etwa 1600 M., fiel dann auf 1300 M. und 1100 M. bei Band IX und X, stieg dann aber mit Schluss des XI auf 1350 M., da der Druckereitarif wieder erhöht wurde. Auch ES Abe De fes etm XII ist ziemlich sicher wieder ein Anwachsen des Defizits um 300 M. zu erwarten. Dies ist um so schwerwiegender, als ein noch grósseres Defizit nur dadurch vermieden werden konnte, dass alle Jahre für immerhin 300—500 M. frühere Jahr- günge verkauft werden konnten. Sollte sich diese Einnahme nun, wie das zu erwarten steht, noch verringern, so würde die finanzielle Lage des Repertoriums noch übler werden. Es betrug nämlich der Fehlbetrag auf Band XI allein berechnet etwa 900 M. Während die Druckkosten eines Bogens im Jahre 1906 60,25 M. be- trugen, stiegen sie spüter auf 65 M. und haben jetzt 68,50 M. erreicht. Infolge des Rückganges der Nachdruckdiagnosen und des immer stärkeren Vorwiegens der Originalarbeiten, was ja an sich dankbar zu begrüssen ist, wuchsen aber auch leider die Autorkorrekturkosten und vor allen Dingen die Kosten für die Sonderabzüge. Auch die Portokosten sind nicht gering. Demgegenüber haben sich die Einnahmen bei dem nur langsamen Wachsen der Abonnentenzahl nicht so sehr erhóht. Meine Unter- nehmungen zur Hebung der Hilfsmittel des Repertoriums, námlich die Sonderausgabe des „Repertorium Europaeum et Mediterraneum“ und die ,Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie“ stecken noch in den Kinderschuhen und kónnen Überschüsse noch nicht abwerfen. Die Zahl der Abonnenten des Repertorium Europaeum ist noch sehr gering, die Anschaffung von Originalen zu neuen Lichtbild- reihen ist ziemlich kostspielig. Uber das etwa 2000 M. betragende Defizit des Beiheftes I will ich hier lieber schweigen. IV Vorwort. Wenn ich nun auch die immerhin nicht geringe Arbeit, die diese verschiedenen Unternehmungen verursachen, gern ohne Entgelt leisten will, so kann füglich niemand von mir verlangen, dass ich hierbei er- hebliche Geldmittel zusetze. Ich muss daher ganz entschieden danach trachten, zu einer finanziellen Gesundung meiner Unternehmung zu kommen, wenn ich mir auch bewusst bin, dass die Preiserhóhung ein Abspringen einzelner Abonnenten verursachen kann. Indessen habe ich das Vertrauen, dass man meine Bemühungen um die gute Sache würdigen wird, und ich bitte daher die verehrlichen Abonnenten, mich nicht im Stiche zu lassen. Ich meinerseits werde ohne Erhóhung des Abonnements- preises den Umfang des einzelnen Bandes erhóhen, sobald die Einnahmen dies zulassen werden. Zum Schlusse aber bitte ich um Unterstützung seitens der ver- ehrlichen Abonnenten durch Zusendung von Originalarbeiten und Sonder- abzügen aus selteneren Zeitschriften, sowie um Werbung neuer Abon- nenten und Mitarbeiter, besonders für das Repertorium Europaeum. Prof. Dr. F. Fedde. Dahlem b. Berlin, Fabeckstr. 49. Lu Inhalt. III. Bailey, F. M. Species novae ex: Contributions of the Flora of Queensland and British New Guinea. VII. (Ex: The Queensland Agric. Journ. XXV, 1910.) . pp. 13—17 XLII. Berger, A. Eine neue Agave. Agave Vilmoriniana p nov. spec. (Originaldiagnose.) . . . v + B. 008 I, XV, XXVII. LXXXIII. C VI. Bitter, UN n nova vel minus cognita. IX. X. XI. XII. XIII. (Originaldiagnosen.) pp. 1—10, 49—90, 136—162, 433—467, 542—555 LXVIII. —. Varietates Brayerae anthelminticae. (Originalarbeit. p. 378 LXXXV. —. Über verschiedene Varietäten der Polylepis australis. (üriginalarbeit) ... . . usc. Bn SEI A9 LXXXVI — Bine neue Unterart SS PERAS polycarpa Griseb. (Origin eor ww. p: 480 C. —. Eine neue Parmelia SE SE aus der argentinischen Provinz Salta. (Originaldiagnose.) . p. 515. LVII. Bolus, Harry. Plantae africanae novae. V. (Ex: Trans. R. Soc. South Africa, I [1909], pp. 147—163, BL XXLI.: 2 Cog pp: 322—325 XLVII. Bornmüller, J. REOR Sen Bona (peo. nov. sec- tionis ,Stechmannieae* \ aus der Flora Persiens, (Original- diagnose.) . Dee . . . « pp. 280—281 LVIII. —. Plantae novae a Sp SS EE in Persia boreali- occidentali collectae. (Verh. Zool.-Bot. Ges. Wien, LX [1910], pp. 61—194.) pp. 325—336 XLIV. Brand, A. Drei neue Arten der E Trichodesma. (Originaldiagnosen.) . SE . . pp. 504—505 XLII. Cogniaux, A. Une nouvelle Méothria - de l'Erythrée. (Originaldiagnose.) . . . . . pp. 503—504 LXXV. Craib, W. Plantae NA re novae. (Originaldiagn.) pp. 391—393 XVII. XXV. LXXIII. Domin, K. Sixth and Seventh and Eighth Contribution to the Flora of Australia. (Originaldiagnosen.) pp. 95—99, 130—133, 388—390 XII. Ewart, Alfred J. Contributiones Florae Australiensis. IX. (Ex: Proc "ZE Soc. Victoria, N. S. XXIII, pt. 1 [1910], pp. 110—115, pl. XXI1I—XXIV.) . . . . pp. 41—42 IX. Fedde, Friedrich. Neue Arten aus de Verwandtschaft der Corydalis aurea Willd. von Nord-Amerika, IX. (Original- diagnosen.) . . Jol pia XVI. —. Ein neuer Sg E E aus West-Persien. Bean) . 9 124. ME MEUM VI XLV. LV. LVI. — LXXVII. XC. CIV. CV. yI. LIII. LXXXIX. AE. LXXVIII, II. XXX VIII. L. CVII. xs XXXIII. XXII. XIII. LXVII. VIEL XI. XXVI. XXIV. XVII. Inhalt. Fedde. Zwei Arten von Ce aus Idaho. (Original- diagnosen.) pp. 218—219 —. Species novae in Gardener s Chrontele 3. ser; XLVIII (1910) descriptae : ‘pp. 317—320 Species novae in Gardener's Chronicle, 3, ser., XIX (1911) descriptae. ; pp. 320—321 Corydalis curviflora TT arenas died ibus aucta, (Originaldiagnosen.) . . ; pp. 406—407 Corydalis Eugeniae Pedde, - nov, B aus Sze-chuan. (Originaldiagnose.) . : ; : Fedtschenko, B. Triaenophora Phare nova species, (Originaldiagnose.) : pp. 538—539 Fries, R. E. Einige neue Arten aus dem Bangweolo- p. 501 ^ Gebiete. (Originaldiagnosen.) . : pp. 539—542 Gamble, J. S. Ein neuer Loranthus (Le Mes aus Burma. (Originaldiagnose.) . . . . . p. 34 Grüning, G. Plantae novae chinenses à Dr. W. deu collectae. (Originaldiagnosen.) pp. 308—313 Ein neuer Loranthus aus China. (Grizinnldisenoce } p. 500 Hackel, E. Gramineae novae. X. (Originaldiagnosen.) pp. 385—387 Sur trois Sedum nouveaux du Chumbi—— — (Originaldiagnosen.) . pp. 407—411 Neue Arten der Leguminosen-Gattung Hamet, Raymond. et du Mexique. Harms, H. Amphimas Pierre. (Originaldiagnosen.) . pp. 10—-13 —. Zur Kenntnis von Swietenia humilis Zuec. (Original- arbeit.) . E ; pp. 210—211 —. Uber die évclematsche stein von Gleditschia africana Welw. (Originalarbeit.) . pp. 288—301 —. Haematoxylon Dinteri. (Originalarbeit). pp. 555—557 XLII. XLIV. LXV, Hassler, E. Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVI. XVII. XVIII. XIX. (Originaldiagnosen.) pp. 249—256, 257—278, 361—914 LIV. LXXXVIII. Novitates argentinae. I, Il. III. (Originaldiagnosen.) pp. 201—202, 365—367, 495—499 de Hayek, A. Centaureae novae et combinationes nominum Centaurearum novae . pp. 128—126 Heimerl, A. Neue Formen aus: Flora. von Taa a B. (Wien, F. Deuticke, 1911.) (Schluss) . pp. 42—47 Janczewski, Eduardus. Species novae generis Ribes. V (Ex: Bull. Ac. Sci. Cracovie 1910, p. 67—91.) pp. Re 318 Knuth, Richard. Drei neue Arten von mo aus Süd- Amerika. (Originaldiagnosen.) a: pp. 36—37 —. Geranium Purpusii nov. spec. aus Mexiko. (Ori- ginaldiagnose.) . : SC p. 40 Koehne, E. Neue EE So Krten. Duel diagnosen.) ; D pp. 134—135 — und Wolf, E. Wine | neue Berberis (B. stolonifera) aus Turkestan. (Originaldiagnose.) . p. 129 Kükenthal, G. Cyperaceae novae. IIT. (Onsinsidingnosót. y" As pp. 91—9^ Ke LXXIX. XLVI. LII. XXVIII. XLI. XXX, LXXXIV: LXII. VII. XX. LIV. LXVI. LXIX. LXXIV. Y. XXXVII. LIX. LX. XXXI. LXXXII. Inhalt. ; VII XIX. XXIX. XLVII. LXII. XCV. CHL Léveillé, H. De- cades plantarum novarum. CVI—CVIII. CIX—CXI. CXII-—CXVII. CXIX—CXXIV. CXXV—CXXVI. CXXVII —CXXXI (Originaldiagnosen.) pp. 18—23, 99—103, 181—191, 281—288, 363—364, 505—507, 531—538 . Lindau, G. Einige neue Acanthaceen aus Zentralamerika. (Originaldiagnosen.) . . . pp. 423—426 . Loesener, Th. Mexikanisehe und zentralamerikanische Novitüten. IV. (Origindlarbeit) . . . - : à pp 217 244 Mez, Carl. Additamenta d E 1913. (Original- diagnosen.) . . . . pp. 411—421 Mildbraed u. Strauss. Gaji undai (C. Koch et Linden) Mildbr. et H. Strauss. (Originalarbeit.) pp. 279—280 Pilger, R. Gramineae novae, a cl, K. Skottsberg in Pata- gonia australi et in Fuegia collectae. (Originaldiagn.). pp. 304—308 Rosenstock, E. Filices novoguineenses Keysseranae. II. III. (Originaldiagnosen.) . Po. en 2 DD. 102—181, 524 530 —. Filices novae in India orientali a cl. A. Meeboldio collectae. (Originaldiagnosen.) . . . + + pp. 245—249 —. Blechnum Francii Rosenst. ein neuer Wasserfarn. (Originaldiagnose.) . . . . . £ . pp. 191—192 —. Filices novae a cl. Dr. O, Dun in Bolivia col- lectae, V. (Originaldiagnosen.) . . “+ €. pp. 468—477 Schenck, Heinrich. Acaciae myrmecophilae novae. (Ori- ginaldiagnosen.) n - . . pp. 360—303 Schlechter, R. Burmannia Wencklei Sohlir; nov, spec. aus Costa Rica. (Originaldiagnose.) . . T Mc o XXXIV. XXXIX. LXXXVII. —. Ce EE novae et criticae. XXXVII. XXXVIII. XXXIX. XL—XLII. (Ori- ginaldiagnosen.) . . pp. 104—109, 202—206, 212—216, 481—495 —. Die Gattungen Gastrochilus Don und Gastrochilus Wall. (Originalarbeit). . . . - + 5 pp. 919—317 —. Eulophia turcestanica (Lits) Schltr., nov, comb. (Originalarbeit.) . SE S 2 p aT Schneider, Camillo. Eine neue QI aus China. (Originaldiagnose.) . . . Ro D m —. Ein neuer Primel- Basten "Urisinalimenose pp. 390—391 XXI. LXXVI. Smith, J. J. Vorläufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen, IX. X. XI. (Original, uacnosen) .. . .. .. . pp. 24-94 110—128, 394— 406 —. Ein neues Rhododendron (Rh. agathodaemonis) aus Neu-Guinea, (Originaldiagnose) . . . 12. pe CI. Stuchlík, Jar. Zur Synonymik der kung Gom- phrena. IM. IV. (Originalarbeit.). . . pp. 337—350, 516—524 —. Generis ee species exclusae, (Original- arbeit) . . . . pp. 350—359 Thellung, A. Ein neues Lepidium BE Bornmiillerianum] aus Persien. (Originaldiagnose.) . . . + + « pp. 192—193 —. Neues aus: G. Schellenberg, Hans Schinz und Alb, Thellung, Beiträge zur Kenntnis der Flora von Colombien und Westindien. VIII XCI. XCIX. XIV. XXXII. XLIX. LXXX. LXI. XXXVI. LXXI. XLVII, XLVIII. CVIII. Inhalt. (In: Dr. O. Fuhrmann und Dr. Eu d'exploration scientifique en Colombie; Mém. Soc. neuchätel. Sc. nxt. vol. V [1913], 342—431.) pp. 426—432 Toepffer, A. Salices novae Africanae. (Originaldiagnose.) pp. 502—503 Drei neue Arten von en (Original- pp. 513—514 . Mayor, Voyage Valeton, Th. diagnosen.) $ o d cd ot XXIII. XXXV. XLII. LXX. XCVI. Vermischte neue Diagnosen . pp. 48, 126—128, 207, 256, 379—383, 507—508 De Wildeman, E. Über einige neue Ficus-Arten aus dem belgischen Kongo. I. II. (Originaldiagnosen.) pp. 193—200, 302—304 —. Decades novarum specierum florae katangensis. XII—XIV. (Originaldiagnosen.) . o pp. 289—298 Wilms, F. Neubestimmungen bzw. Korrekturen der von H. Rudatis in Natal gesammelten Pflanzen, pp. 421—422 Neubestimmungen bzw. Korrekturen der von G. Scheffler in Brit.-Ostafrika gesammelten Pflanzen. I. p. 359 F. Fedde, Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie: Grábner. 6. u. 7. Reihe ddp burger Heide. i Mildbraed, J. 8. Reihe (no. xr Annobon SE Bilder aus derLüne- V ua E pp. 207—208 Kalkalgen von der Insel p. 384 ped Erwin. 9.—11. Reihe Pu 41—55). Flora der Insel Tene- rifa SR i pp. 509—511 Herter, Wilhelm. 12.—13. Reihe (no. 56—65) Nord-Uruguay. pp. 511—512 CIX. CX. Ule, E. 14. Reihe (no. ee Epiphyten von Siid- amerika . PSU pp. 558—559 15. Reihe (no. 11—15). De Ameise des Amazonasgebietes : pp. 559-561 16. Reihe (no. 76— 80). Amofeenpfianzen des Amazonasgebietes . P pp. 561—562 Repertorium sperierum novarum regni vegetabilis aurtore f. Fedde 20. Marz 1913 I. Solana nova vel minus cognita. IX. Von Georg Bitter. (Originaldiagnosen.) XXII. Ergánzungen zur Sektion Tuberarium. a) Basarthrum (siehe Fedde, Repert., XI, 350—359). Die weitere Untersuchung von Solanum-Arten, die mit den merk- würdigen, aus zwei ungleich langen Zellen zusammengesetzten Bajonett- haaren bekleidet sind, bestärkt mich in der schon früher gehegten Vermutung, dass die bisher von. mir als Subsektion Basarthrum unter die Sektion Tuberarium untergeordneten Arten weiter von den echten knollentragenden Tuberarien (Subsektion Hyperbasarthrum) zu entfernen sind, als man zunüchst nach dem immerhin ziemlich ähnlichen Habitus hátte annehmen sollen. Wenn ich gegenwürtig noch nicht diese Ab- trennung durchführe, so geschieht das aus dem Grunde, weil sich der Bereich der verschiedenen mit Bajonetthaaren ausgestatteten Arten noch nicht übersehen lässt; es wird hier vor der Hand genügen, die wahr- scheinliche grosse Bedeutung der Bajonetthaare für die Ermittelung der natürlichen Verwandtschaft verschiedener Arten zu betonen. Die fol- gende neue Art schliesst sich wohl am besten an S. muricatum Ait. an. 169. Solanum (Basarthrum) basendopogon Bitter, nov. spec. Basis, Evdov, rwywr, am Grunde innenseits bebärtet, scil. antherae). Frutex cr. 2—3 m altus (sec. cl. Martinet); vidi solum ramum su- periorem florentem satis tenuem (cr. 1!/; superne solum ?/, mm crassum) pilis densis strigulosis accumbentibus bicellularibus (e cellula basilari multo longiore et e cellula apicali brevi acuta com- positis) obtectum; lineae decurrentes satis manifeste elevatae; inter- nodia cr. 1!/—2 cm longa, in ramulis minoribus lateralibus etiam bre- viora; foiia alterna, simplicia, satis longe petiolata; lamina late lanceolata, 6—8 X 2,4.-2,7 cm, utrinque attenuata (apicem versus magis sensim), aeuta vel fere acuminata, integra, basi in petio- lum 1!/,—2 em longum pilis densis strigulosis (vide supra) obtectum cuneatim abiens, supra viridior, pilis bicellularibus (sicut supra des- criptis) strigosis in venis et in mesophyllo satis crebris instructa, subtus Repertorium specierum novarum. XII. (12. III. 1913.) l 2 Georg Bitter, manifeste cinérascens (etiam in statu adulto), pilis strigulosis aceum- bentibus in venis venulisque longioribus in mesophyllo brevioribus tamen satis densis semper bicellularibus obtecta; folia pseudostipulacea solum in axillis foliorum supremorum valde reductorum satis manifesta lunulatim obliqua (usque ad 9X 5 mm); inflorescentia terminalis, pluries longe furcata, pedunculus cr. 3!/, —4!/, cm longus, rami fur- cae primarii cr. 3—4 cm longi, non valde divergentes, et illi iterum sive plerumque bis furcati, ramuli secundarii et tertiarii 1—1!/, cm longi, quare inflorescentia tota satis laxa; furcationes inferiores plerumque folis pseudostipulaceis, quorum folium fulciens fere omnino reductum est, instructae; flores in rhachidibus primo densius seriati, tandem - ve inter se remoti; inflorescentia tota 30—50-flora; pedicelli basi arti- culati, cr. 8 mm longi, sicut rami, petioli, laminae, pedunculus et ejus furcae pilis bicellularibus supra descriptis dense obtecti; calyx campa- nulatus, diam. cr. 4 mm, lobis aequalibus brevibus late lanceolatis acutis, extus pilis bicellularibus satis densis instructus; corolla subrotata, lobi membranis interpetalariis satis longe conjuncti, nonnihil cucullatim acu- minati, extus paulo supra basim fere usque ad apicem pilis bicellulari- bus crassimembranaceis satis longis instructi, apice ipso dense pilis brevioribus irregulariter papillosis obtecto; filamenta fere 1 mm longa, intus pilis compluribus longiusculis acutis bicellularibus prae- dita, antherae subellipsoideae, 3!/ X 0,9—1 mm, basi saepe nonni- hil attenuatae vel vix cordatae, intus in parte basilari pilis bi- cellularibus satis densis longisque tenuimembranaceis barbatae (qui usque ad medium sensim parciores fiunt), in parte apicali glabrae, poris introrsis subapicalibus obliquis; stylus er. 5 mm longus, fere a basi usque ad paulo supra medium papillis densis sensim sparsioribus instructus; stigma styli apice non crassius, obtusum, apicem versus parum attenuatum, cr. 0,65 X 0,58 mm; fructus non vidi. Peruvia: Cerro prieto, Chala alta, Martinet no. 374, herb. Paris.! »Arbrisseau de 2 à 3 m*. Diese eigenartige Pflanze dürfte mit S. muricatum Ait. am nächsten verwandt sein. b) Hyperbasarthrum (siehe Fedde, Repert, XI, 359—594, 481 — 468). 170. Solanum (Tuberarium) Maglia Schlechtd. var. Guaytecarum Bitter, nov, var. á Vidi solum partem superiorem florentem; caulis alis decurrentibus undulatim crenulatis fere sicut in typo praeditus; folia 23 cm longa, forsan in partibus inferioribus etiam longiora, 3-vel subquadrijuga, foliolis interjectis numerosioribus (er. 10—12 in foliis a me visis) majoribusque (usque ad 30 X 13 mm) quam in typo; foliola etiam inferiora basi + ve cordata, foliolum terminale 9—10 6 cm; inflorescentia ut videtur manifestius depauperata (cr. 9—10-flora), pedunculus 91% em longus, furcatus, in ramulis furcae folia minuta simplicia lanceolata vel linearia nonnulla sparsa sunt; pedicelli cr, 17—20 mm longi, fere medio arti- culati; calyx diam. cr. 9—10 mm, ejus lobi lanceolati, longe acuminati, Solana nova vel minus cognita. IX. 3 cr. 6—7 mm longi; corolla diam. 2,7 cm; filamenta 2 mm longa, satis crassa, glabra; antherae majores quam in typo, er. 7 X 2 mm, basi nonnihil latiores et manifeste cordatae, non conniventes ut videtur, sed laxe dispositae, apice satis lato vix vel non incurvatae, poris introrsis subapicalibus obliquis primo satis parvis; stylus cr. 9 mm longus, paulo supra basim glabram fere solum !/, longitudinis pa- pilis minutissimis microscopice solum perspiciendis praeditus, ceterum glaber; stigma clavatum, apice parum bilobum. Chile australis: „Nördlicher Teil des Guaytecas-Archipels, gegen- über der kleinen Insel.“ Funck no. 102C; Martio 6, 1857, herb. Paris.! (communic. Cl. Gay). Diese südliche Varietät des S. Maglia weicht von der seit langem aus Mittelchile bekannten Hauptform durch die Form und Grósse der Antheren ab: besonders die deutlich herzfórmige Basis derselben erinnert mehr an S. tuberosum als an S. Maglia; jedoch nach den übrigen Organi- sationsverhültnissen ist die Zugehörigkeit dieser Inselform zu S. Maglia durchaus wahrscheinlich. Immerhin muss betont werden, dass die wilden Tuberarium-Formen der chilenischen Inseln noch keineswegs, genügend klargestellt sind; besonders von den südlichen Standorten: dem Chonos-Archipel und dem ihm gegenüber liegenden Festlande sind mir die dort wild vorkommenden Tuberarien zu weiterem Studium be- sonders erwünscht. 171. Solanum (Tuberarium) dolichocremastrum Bitter, nov. spec. Stolones tenues horizontaliter repentes edens, verisimiliter tuberi- ferum; caulis gracilis, herbaceus, cr. 40 cm altus, fere glaber, pilis pluri- cellularibus acutis valde sparsis obsitus; internodia cr. 4—4!j, cm longa, media et superiora verrucis longitudinalibus albidis in modum lenticellarum (an semper?) praedita; folia alterna, 12'/,—13 cm longa, petiolus er. 2!/ cm longus, lamina imparipinnata, foliorum inferiorum solum 1—2-juga, fo- liorum bene evolutorum plerumque 3-juga, foliolis interjectis deficientibus, paris infimi foliola parva cr. 5—6 x 3—4 mm, foliola lateralia omnia sessilia, late lanceolata, acuta vel obtusiuscula, superiora nonnihil in rhachide decurrentia, paris supremi foliola 3,5—4,2—4,7 X 1,3 — 1,6 cm, foliolum terminale ceteris manifeste majus, fere rhom- boideum cr, 6—6'/,X3![,—4 cm, basi magis sensim in petiolulum alatum cr. 7—13 mm longum attenuatum, foliola in foliis superioribus manifeste angustiora, foliola omnia membranacea, in utraque pagina viridia et in tota superficie pilis pluricellularibus valde inaequilongis (usque ad minutos unicellulares rariores) acutis praedita (glandulae minutae bre- viter stipitatae valde sparsae); inflorescentia terminalis, pauci- (er. 4-)flora; peduneulus in specimine a me viso brevis, cr. 8 mm longus, pedicelli tenues, graciles, cr. 21, —3 cm longi, fere in ?/, longitudinis vel nonnihil supra articulati, in tota superficie pilis pluricellularibus acutis valde inaequilongis (plerisque satis robustis et longis) pellucidis praediti (supra articulationem pili etiam longiores); inter pilos acutos glandulae minutae breviter stipitatae valde sparsae 1* 4 Georg Bitter. sunt; calyx campanulatus, in statu florifero inter apices loborum cr, 8—9 mm diam., lobi subaequilongi, anguste lanceolati, acuminati, cr. 4—41/, X 1 mm, basi membranis pellucidis marginati, extus pilis inaequilongis acutis satis crebris praediti, intus glandulis minutis satis crebris obsiti; corolla (an alba?) rotata, er. 20 mm diam., lobi fere omnino membranis interpetalariis glabris conjuncti, ipsi apice lance- olati, acuti, extus pilis pluricellularibus acutis densiusculis praediti; stamina aequilonga; filamenta cr. 1,3—1,5 mm longa, glabra; antherae breves, satis crassae, cr. 5 X 2 mm, basi manifeste cordatae, poris introrsis subapicalibus parum obliquis; ovarium glabrum, apice vix conice attenuatum; stylus cr. 6 mm longus, glaber; stigma breve, obtusum; Íructus non vidi. Peruvia, loco speciali non indicato, Dombey, herb. Paris.! Móglicherweise gehórt dies Tuberarium zur Maglia-Reihe, doch müssen seine Beeren und seine Knollen noch untersucht werden. 172. Solanum (Tuberarium-Conicibaccata) dolichocarpum Bitter, nov. spec. Vidi solum partem superiorem herbaceam plantae florentis cr, 30 cm longam; caulis infra pilis subsparsis longiusculis patentibus pluricellularibus aeutis, superne nonnihil densioribus instructus; lineae decurrentes parum manifestae; internodia cr. 41/,—61/, em longa; folia alterna, usque ad 10emlonga; lamina interrupte-imparipinnata, 3-juga, foliolis interjectis er. 4—6 in quovis folio er. 2—4 mm longis et latis, foliola majora late lanceolata vel ovati-lanceolata, integra, utrinque attenuata, basim versus abruptius, apice subacuto, in- feriora parva er. 12 X 6 mm, superiora sensim majora, lateralia sub- sessilia, terminale cr. 41}, X 2,2 cm, petiolulo 4—7 mm longo plerumque foliolis duobus interjectis instructo, omnia membranacea, in statu sicco obscurascentia, supra pilis suberebris longiusculis pluricellularibus acutis pellucidis, subtus praecipue in venis venulisque pilis vix brevioribus satis crebris neque tamen densis instructa; folia pseudostipulacea in partibus superioribus caulis satis magna cr. 12 X 6 mm; inflorescentia terminalis, er. 6-flora; peduneulus er. 2,7 cm longus, furcatus; rami furcae solum cr. 6— mm longi, pedicelli 9—13 mm longi, satis infra medium articulati, inferiorum articulatio cr. 2—3 mm supra basim, superiorum fere usque ad basim ipsam demissa; pedicelli infra articulationem sicut pedunculus et illius furcae pilis pluricellularibus longiusculis sparsim obsiti, supra articulationem primo pilis breviusculis 1—2-cellularibus subcrebris instructi, superne glabriores; calyx campanu- latus, diam. inter apices loborum cr. 6 mm, lobi lanceolati, basi membranis pellucidis coaliti, apicem versus lineari-attenuati, cr. 3 X (basi) 1 mm, extus sicut calycis pars inferior connata pilis patentibus pluri-(3—5-) cellularibus longiusculis acutis, inter quos glandulae minutae breviter stipitatae valde sparsae observantur, praediti, apice pilis brevibus 1—2- cellularibus acutis densioribus instructi, intus glandulae breviter stipitatae satis densae; corolla fere rotata, diam. cr. 16 mm, lobi lanceolati, acuti, latis longe membranis interpetalariis glabris conjuncti, ipsi extus pilis Solana nova vel minus cognita. IX. 5 crebris pluri(2—4)-cellularibus acutis satis robustis strictis, apicem versus minoribus irregulariter subtortuosis densioribus instructi; filamenta er. Uli mm longa, glabra; antherae lanceolati-ellipsoideae, utrinque manifeste emarginatae, cr. 4X 1 mm, poris introrsis subapicalibus ob- liquis; ovarium conieum; stylus stamina manifeste superans, strictus, 5!/, mm longus, glaber; stigma styli apice manifeste crassius, obtusum, apice paulum bilobum; calyx in statu fructifero manifeste ampliatus, extus parce pilis longiusculis pluricellularibus acutis instructus, lobi lanceolati, in parte libera cr. 4 X (basi) 2 mm, baccae + ve aceumbentes; bacca satis longe conica, non jam matura cr. 10 X (basi) 3 mm. Venezuela occidentalis: Andes de Truxillo et de Mérida alt, 4000— 14000 ped., Linden (1843) no. 413 herb. Paris.! (unà eum Tuberario altero omnino diverso sub eodem numero). Diese Art aus den Cordilleren des westlichen Venezuela reiht sich auf Grund der charakteristischen lang kegelfórmigen Beeren und der sie umschliessenden Kelche ungezwungen an die von mir in Fedde, Rep. XI, p. 381—386 aufgestellte Reihe der Conicibaccata an, sie unterscheidet sich von sámtlichen bis jetzt bekannten Arten dieser Reihe ausser durch Habitus, Blattform und Behaarung besonders durch die auffällig tief herabgerückte Gliederung des Blütenstieles, während dieselbe sich bei den übrigen Conicibaccata iu der Mitte oder häufig über der Mitte der Blütenstiele findet. 178. Solanum (Tuberarium) alticolum Bitter, nov. spec. Humile, herbaceum, stolonibus tenuibus repentibus perennans, an quoque tuberiferum? rhizoma e solo ascendens in caulem supraterraneum valde abbreviatum usque ad 5—7 cm altum vel fere subnullum abiens ; folia complura in rosulam basilarem -+ ve congesta, nonnulla in caule vel ramis perpaucis valde abbreviatis disposita, laminae simplices, lanceolatae, utrinque attenuatae, basi subsessiles vel in petiolum brevem (1—2 cm longum) alatum sensim abeuntes, apice obtusiusculae, cr. 6 — 11!/ X 2!|—3!/, cm, margine integro vel vix irregulariter undulato, utrinque sicut caulis et petioli pilis pellucidis satis crebris acutis erassius- culis pluricellularibus instructae; venis lateralibus in utroque latere er. 10—11; inflorescentia prima saepe fere e rosula oriunda, pauci- (3—4, raro 5-)flora; peduneulus brevis, cr. 10—12 mm longus; pedi- celli nonnihil elongati, in statu florifero jam er. 2—3 cm longi, supra ia longitudinis articulati, sicut pedunculus ceteraeque partes virides pilis densis erecti-patentibus crassiusculis valde inaequi- longis 3—8-cellularibus acutis praediti, inter quos glandulae minutae (microscopice solum perspiciendae) valde sparsae inveniuntur; calyx fere campanulatus, in statu florifero apice cr. 6—7 mm diam., lobi fere aequales breves (cr. 3 x 2 mm), lanceolati, acuti, basi membranis + ve pellucidis glabris conjuncti, extus pilis pluricellularibus acutis basi cras- siusculis crebris (sicut pedicelli) obsiti, intus glandulis minutis breviter stipitatis instructi; corolla violacea, subrotata, paulum stellata, diam. cr. 19— 20 mm, lobi satis longe membranis interpetalariis inter se con- 6 Georg Bitter. juncti, latiusculi, er. 7—8 X 5—6 mm, acuti, extus dense pilis pluri- (3--8-)cellularibus acutis basi crassiusculis praediti, intus solum prope apicem breviter pilosi; stamina aequalia, filamenta brevia, cr. 1,1 mm longa, basi nonnihil inter se connata, glabra; antherae ellipsoidei-lanceo- latae, basi manifeste latiores, cr. 41/, X 1,9 mm, basi et apice emarginatae, poris introrsis subapicalibus valde obliquis; ovarium subglobosum, apice parum conicum, glabrum; stylus stamina manifeste superans, 7!/, mm longus, rectus, fere omnino glaber, solum paulo supra basim papillis minutissimis (microscopice solum perspiciendis) unilateraliter praeditus, superne glaberrimus; stigma globosum, styli apice mani- feste crassius, cr. 0,9 mm longum et latum; fructus non vidi. Boliviae prov. Larecaja: in viciniis montis Soratae, G. Mandon, pl. Andium Boliviensium no. 398, herb. Paris.' Diese rosettenbildende, niedrige, manchmal fast stengellose Art er- innert in ihrem Habitus an das ebenfalls sich wenig über den Boden erhebende S. acaule Bitt.; beide Tuberarien sind typische Vertreter jenes für zahlreiche Gewüchse aus den verschiedensten Verwandtschaftskreisen charakteristischen Rosettentypus, den die „dira necessitas“ der unwirt- lichen. Hochanden ihren Bewohnern aufgenótigt hat. S. acawle unter- scheidet sich von der vorliegenden Art durch die unterbrochen gefiederten Blätter auf den ersten Blick. : 174. Solanum (Tuberarium) subtilius Bitter, nov. spec. Rhizoma perpendiculariter cr. 15 em e solo ascendens, stolones tenues horizontales edens certe tuberiferum; caulis supraterraneus rectus, herbaceus, cr. 30 cm altus, gracilior quam in ceteris Tuberariis affinibus austro-americanis; internodia 2—4-—5!/, cm longa, lineae de- currentes satis manifestae, gibberibus sparsis apice piliferis instructae; pili plerique breves, paucicellulares acuti; caules in statu adulto fere glabrescentes; folia alterna, 16—17 cm longa, graciliter elongata; pe- tiolus 2—2'/, em longus, sieut laminae rhachis in rima mediana su- periore pilis brevibus acutis nonnihil crebrioribus instructus, ceterum, fere glaber; lamina interrupte-pinnata, 5-juga, foliolis inter- jectis paucis (2— 4) parvis (1—2 X ?/,—1!/, mm), foliola majora late. lanceolata, basi abruptius attenuata, petiolulata, lateralia basi sub- cordata + ve obliqua, inferiora 6 X 4 mm, apicem versus sensim majora, intermedia petiolulo satis longo cr. 5—6 mm, paris supremi foliola 3,6—4X 1,5— 1,7 em, basi valde obliqua petiolulo in latere basoscopo 2—3, in latere acroscopo 5 mm longo, foliolum terminale basi ae- quale et saepe nonnihil magis sensim (quam lateralia) in petiolulum cr. 10—13 mm longum abiens, ipsum 3,7—4 X 1,6—2 cm: foliola omnia membranacea, utrinque viridia (subtus vix pallidiora) supra solum in vena media et venis lateralibus primariis inferioribus- pilis brevibus acutis instructa, margine. pilis brevibus (1—4-cellularibus) acutis accum- bentibus praedita, subtus praecipue in parte inferiore venae mediae et venarum lateralium. inferiorum pilis brevibus acutis obsita, ceterum fere glabra; infloreseentia terminalis, laxiuscula, ‘er. 11-flora, pedunculus Solana nova vel minus cognita. IX. 1 4—5 cm longus, gracilis, semel furcatus vel iterum furcatus; ramuli furcae 10—92 mm longi; pedicelli 8—9 mm longi, paulo infra medium articulati, infra articulum pilis valde sparsis paucicellulari- bus acutis, supra articulum glandulis minutis breviter stipitatis sparsis- sime obsiti, ceterum glabri; calyx campanulatus, 6 mm diam., extus in parte inferiore praeter glandulas minutas breviter stipitatas sparsas microscopice solum perspiciendas fere glaber, lobi longe membranis pellucidis inter se conjuncti et superne marginati, apice brevi sub- acuminato obtusiusculo pilis densis brevissimis 1—2-cellularibus acutis obtecti; arena crystallina in cellulis satis multis calycis (cum in mem- branis pellucidis tum in lobis ipsis) observanda; corolla diam. cr. 16 mm, stellata, lobi lanceolati, acuti, cr. 7 X 4 mm, in margine et praecipue in apice subcucullato pilis brevibus pauci- et brevicellularibus densis instructi; filamenta cr. 1,5 mm longa, glabra, basi nonnihil inter se connata; antherae lanceolatae, basi nonnihil latiores et manifeste cordatae, cr. 5 X 1,3 mm, poris introrsis subapicalibus vix obliquis; stylus antheras longe superans, 10 mm longus, gla- berrimus, cellulis paulo supra basim parum prominentibus non mani- feste papillosis; stigma longiuscule ellipsoideum styli apice vix crassius. Argentina boreali-occidentalis: Tucuman, ,en los campos“, 15. IV. 1888, florens, Lillo, Flora Tucumana no. 319, herb. Paris.! 175. Solanum (Tuberarium) polyadenium Greenm. subsp. Orizabae Bitter, nov. subspec. Partes neque subterraneas neque inferiores supraterraneas vidi, partem solum superiorem florentem fructiferamque investigare potui; caulis herbaceus, pilis pluricellularibus acutis primo crebrioribus et glan- dulis breviter stipitatis densiusculis obsitus, tandem pilis rarioribus sub- glabrescens; internodia er. 5—8 cm longa; folia usque ad 12—13 X 8— 10 cm (forsan inferiora etiam nonnihil majora), lamina interrupte-pinnata, trijuga, foliolis interjectis valde inaequalibus plerumque satis crebris (er. 4—8 in foliis majoribus) + ve petiolulatis ovatis obtusis; foliola ma- jora omnia (etiam lateralia superiora) + ve petiolulata (non in rhachidem ‘decurrentia) ovati-lanceolata vel late lanceolata, apice plerumque acuta, foliola lateralia non semper jugata, saepe alternantia, basi (praecipue su- _periora) valde obliqua (in latere basoscopo magis supra latus acroscopum procedentia) par supremum 4,5—5,2 X 1,8—2,2 cm; foliolum terminale basi ovati-obtusum vix attenuatum, apice semper acuto, ceteris foliolis latius, cr. 4,7—6 X 2,3—2,8 cm; foliola omnia margine fere integro, pilis ^ solum in gibberibus elevatis + ve minute denticulata, supra obscure viridia, in vena media et in margine densius, parcius in venis laterali- bus pilis manifestis acutis, in venulis minoribus et in mesophyllo glan- dulis sparsis breviter stipitatis instructa, subtus manifeste pallidiora, in vena media et in venis lateralibus primariis pilis nonnihil longioribus acutis, in mesophyllo glandulis brevioribus tamen satis crebris praedita; folia pseudostipulacea solum in axillis foliorum superiorum (infra inflores- centias) melius evoluta obliqua cr. 9—12 X 6—7 mm; inflorescentia primo 8 Georg Bitter. terminalis, mature jam ramo ex axilla folii paenultimi oriundo in latus coacta, furcata, er. 12— 19-flora; pedunculus primo in statu florente cr. 4—6 cm, tandem in statu fructifero usque ad 9 cm longus; flores in rachidibus fureae laxe dispositi, quae rhachides tandem in statu frueti- fero cr. 6—7!/, cm longae; pedicelli graciles, jam in statu florente cr. 15—20 mm longi, fere ie longitudinis supra basim arti- culati, sieut pedunculus et rhachides pilis patentibus pluricellularibus acutis et glandulis parvis stipitatis instructi (manifeste parcius quam in typo); calyx profunde 5-lobus, lobi aequales, lanceolati, apice acuminati, cr. 8!/, mm longi, acumine ipso tenui cr. 1—1!/, mm longo); corolla alba, cr. 18—20 mm diam., stellati-5-loba, lobi extus praecipue apicem versus pilis 2—3-cellularibus acutis dense obtecti; filamenta glabra, cr. 1,7 mm longa, antherae ellipsoidei-lanceolatae cr. 4,3—4,5 X 1- 1,2 mm; stylus 7!/; mm longus, paulo supra basim praecipue in latere inferiore papilis minutis vix conspicuis praeditus, ceterum glaber; stigma globosi- obtusum, styli apice crassius; pedicelli fructiferi in articulo manifeste nutantes, apicem versus incrassati; calycis fructiferi lobi ampliati, cr. 6—7 mm longi, satis longe acuminati; baccae ovatae, obtusiusculae, certe 18 X 13 mm, verisimiliter etiam majores. Mexico: Orizaba, Fred. Müller, herb. Mexicanum no. 1675, comm. H. Schlumberger, herb. Paris.! Diese Unterart ist durch ihren robusteren Habitus, durch geringere Behaarung (besonders auffülig an den älteren Teilen des Stengels), durch breitere und dunkler grüne Blättchen sowie durch die weit über die Mitte emporgerückte Artikulation an den bedeutend làngeren Blüten- stielen von dem in Fedde XI, 437 eingehend diagnostizierten Typus des S. polyadenium aus dem Staate Hidalgo verschieden, es muss jedoch andrerseits ihre nahe Verwandtschaft mit diesem Typus betont werden, die sich in der Form der Infloreszenz sowie der Blüten ausspricht; auch die ziemlich reichliche Drüsenbildung (wenn auch merklich geringer als beim Greenmanschen Typus) verdient bei der Beurteilung dieser Form von Orizaba Beachtung. 176. Solanum (Tuberarium) Jamesii Torr. (vide Fedde, Rep. XI, p. 413 bis 446). Subsp. nayaritense Bitter, nov. subsp. Omnibus partibus robustius quam ceterae varietates speciei regionem septentrionalem areae incolentes; caulis supra terram certe 35 cm altus (forsan etiam altior) pilis pluricellularibus acutis patentibus subcrebris instructus, inter quos pili breviores (usque ad brevissimos unicellulares acutos vix visibiles) sparsi sunt (sic quoque petioli et foliorum rhachides, pedunculi, pedicelli, calyces [extus] pilis inaequilongis acutis praediti); internodia 4—4!/, em longa, folia cr. 101% cm longa, imparipinnata, 3—4-juga, foliolis interjectis ut videtur deficientibus, foliola lanceolata utrinque attenuata, praeter terminale omnia sessilia manifeste in rhachidem decurrentia, a basi usque ad foliolum terminale sensim majora, paris supremi foliola 37X14 mm, foliolum terminale lateralibus Solana nova vel minus cognita. IX. 9 majus, er. 45—53 X 16—17 mm, basi in petiolulum late alatum cr. 5 mm longum attenuatum; foliola omnia in utraque pagina sieut omnes partes virides pilis satis inaequalibus (a pilis pluricellularibus manifestis acutis usque ad unicellulares acutos rariores lente simplici vix perspiciendos) praedita; pili pluricellulares longiores praecipue in tota superficie paginae inferioris reperiuntur, sparsiores in pagina superiore; inflorescentia pauciflora (cr. 5—7-flora), pedunculus cr. 1!/,—2 cm longus, breviter semel furcatus, pedicelli 18—21 mm longi, fere ?/, longitudinis supra basim articulati; calyx campanulatus, diam. cr. 8 mm, lobi lanceolati, acuti vel acuminati, cr. 4X 2 mm, extus pilis pluricellularibus acutis crebris apicem versus sensim minoribus densioribusque instructus; corolla diam. cr. 2—2,2 cm, profunde stellatim 5-loba, lobi 9 X 3!/,—4!/, mm, lanceolati, apice parum cucullati, extus cirea venam mediam usque ad apicem pilis pluricellularibus acutis, in margine et apice ipso pilis brevio- ribus paucicellularibus acutis satis densis instructi; filamenta 1,9 mm longa, glabra; antherae satis magnae, lanceolatae, basi nonnihil latiores er. 61/,—7 X 1,3 mm; stylus stamina manifeste superans, 10 mm longus, omnino glaber; stigma styli apice vix crassius, ellipsoideum, obtusiusculum, integrum; fructus non vidi. Mexico media occidentalis: Sierra de Nayarit, in parte occiden- tali, L. Diguet, herb. Paris.! Trotzdem dass diese Unterart durch ihren auffällig robusteren Habitus von den bisher bekannten nórdlicheren Formen des S. Jamesii merklich abweicht, stimmt sie doch in allen wichtigeren Organisationsmerkmalen genügend mit S. Jamesii überein, so dass ihre Einbeziehung in deren Formen- kreis geboten erscheint. Wichtig ist jedoch besonders auch die Kenntnis der unterirdischen Organe der Unterart, die mir bisher nicht zugänglich gewesen sind. Die reichlichere Ausstattung der subsp. nayaritense mit längeren mehrzelligen spitzen Haaren bildet eine interessante Erweiterung unserer Kenntnisse über die Art, bei der diese etwas lüngeren Haare sonst spürlicher sind oder ganz fehlen (siehe die von mir aufgestellten Varietäten von S. Jamesii in Fedde, Rep. XI, p. 444). Das Vorkommen der kleinen einzelligen Spitzhaare, die für die Spezies charakteristisch sind, habe ich auch bei subsp. nayaritense konstatieren kónnen. 177. Solanum Jamesii Torr. subsp. nayaritense Bitter var. michoacanum Bitter, nov. var. Tuberiferum; caulis rectus, er. 30 em altus, e tubere subrotundo vel ellipsoideo (fere er. 20 X 17 mm) oriundus, ipse in parte subterranea stolones tenues certe 10 cm longos vel longiores horizontaliter repentes edens, sicut ceterae partes virides pilis crebris valde inaequilongis (longioribus satis manifestis usque ad 6-cellularibus) erecti-patentibus acutis pellucidis praeditus, inter quos glandulae minutae breviter stipitatae sparsae in- veniuntur; internodia 1!/,— 2!/; cm longa; folia alterna, 4—9 cm longa, imparipinnata, 2—3-juga, foliolis interjeetis omnino deficientibus, pe- tiolus 1—2 cm longus, foliola lateralia sessilia vel (infima) subsessilia, superiora plerumque manifeste in rhachidem decurrentia, omnia lanceolata, 10 H. Harms. utrinque attenuata, integra, apice subobtusa, paris infimi foliola cr. 10— 17X 5 mm, superiora sensim majora, paris supremi foliola 20 X 6 usque ad 33X 8 mm, foliolum terminale 30—40 X 9—12 mm, in petiolulum 4—5 mm longum late alatum attenuatum; foliola subtus non tam dense pilosa quam in subsp. nayaritense typica, tamen hic quoque praeter pilos pluri-(usque ad 6-)cellulares omnes transitus ad pilos minutos unicellulares acutos praecipue in foliolorum marginibus inveniuntur; in- florescentia terminalis, cr. 9— 10-flora, furcata, pedunculus cr. 8!4, cm longus, paulo infra furcam nutans (an semper?) pedicelli cr. 10—11 mm longi, fere medio articulati, infra articulationem eodem modo pilis erecti-patentibus acutis praediti quo pedunculus et ejus furcae, supra articulationem colore pallidiore calycis et sicut ille mani- feste sparsius pilosi; calycis diam. er. 6—7 mm, ejus lobi er. 3!/—4 X1!/,mm; corolla stellata, diam. er. 2,3 cm, lobi 9 X 6 mm, ergo basi manifeste latiores quam in subsp. nayaritense typica, filamenta 1— 1,2 mm longa, glabra, antherae 6'/,—7 X 1,5 mm; stylus 9!/—10 mm longus, apice vix incurvatus, omnino glaber; stigma styli apice non crassius, obtusum. Mexico, civitas Michoacan: Morelia, Punguato, alt. 2100 m s. m., Julio 1909, G. Arsène no. 2896 herb. Monspel.! Die drei in Fedde, Rep. XI, pp. 444, 445, beschriebenen Varietäten des S. Jamesü, var. heterotrichiwm, var. brachistotrichium und var. Sinclairüi gehóren offenbar enger zusammen; man kann sie gegenüber der süd- lichere Standorte einnehmenden subsp. nayaritense. (inkl. deren var. micho- _acanum als subsp. septentrionale nov. subsp. zusammenfassen, die sich von der subsp. nayaritense durch den auffällig zierlicheren Habitus sowie durch die geringere Bekleidung mit längeren mehrzelligen Haaren .leicht unterscheiden lässt. Einer besonderen Diagnose bedarf es für die ‚ subsp. septentrionale nicht, da diese ohne weiteres aus der Vergleichung der von mir in Fedde, Rep. XI, p. 443, 444, gelieferten eingehenden Be- ‚schreibung des S. Jamesii mit derjenigen der subsp. nayaritense hervorgeht. IL Neue Arten ` | der Leguminosen-Gattung Amphimas Pierre. Von H. Harms. (Originaldiagnosen. ) Unter den reichen Schützen, die Dr. J. Mildbraed aus dem Kame- runer Urwald von der zweiten Forschungsreise des Herzogs Adolf Friedrich zu Mecklenburg heimbrachte, fanden. sich auch zwei Arten der sehr eigentümlichen von Pierre aufgestellten Gattung Amphimas. Die erste Beschreibung dieser Gattung habe ich nach handschrifilichen Auf- zeichnungen des Autors in Engler-Prantl’s Natürl. Pflanzenfam., Nach- Neue Arten der Leguminosen-Gattung Amphimas Pierre. 11 träge Ill (herausgegeb. von R. Pilger; 1908) 157 veröffentlicht; nach dem Dublettenmaterial, das Pierre dem Berliner Herbar gesandt hatte, konnte ich die Unterschiede der beiden von Pierre unterschiedenen Arten noch nicht genau angeben. Vor kurzem hat nun F. Pellegrin (in Notulae systematicae, Paris II, no. 10 [1913] 291) eine erweiterte und verbesserte Diagnose der Gattung gegeben und zugleich auf Grund reicheren Materials die beiden in Gabun heimischen Arten Pierre's, A. Klaineanus Pierre und A. ferrugineus Pierre eingehend beschrieben, so dass wir jetzt über die Merkmale beider Arten gut unterrichtet sind, Herr G. Tessmann, dessen erfolgreiche Sammlertütigkeit stets von neuem gerühmt zu werden verdient, hatte bereits 1908 in Spanisch- Guinea eine Art der Gattung aufgefunden. Ich hatte sie als À. Tess- mannii nov. spec. bezeichnet, mich jedoch gescheut, sie zu veröffentlichen, so lange mir die Merkmale der Pierreschen Arten nicht klar waren. Da nun jetzt die letzteren kenntlich beschrieben sind, so glaube ich nun- mehr, eine Diagnose der von Tessmann entdeckten Art geben zu dürfen. Die beiden von Mildbraed gesammelten Exemplare haben leider keine Blüten; das eine, das nur in Blüttern vorliegt, glaube ich mit einer der Pierreschen Arten identifizieren zu kónnen, das andere, dem Hülsen bei- liegen, halte ich für eine neue Art. Amphimas Pierre ist vielleicht die eigenartigste neue Gattung der Leguminosen, die in neuerer Zeit aus dem tropischen Afrika bekannt geworden ist; und es ist schwer, sie in irgend einer der bekannten Gruppen unterzubringen. Ich hatte sie seinerzeit zu den Sophoreae gestellt. F. Pellegrin gründet auf sie eine besondere Tribus der Amphimanteae (l. c., 294), die er neben die Sclerolobieae stellt; dieses Ver- fahren wird jedenfalls der isolierten Stellung der Gattung besser gerecht, als wenn man sie einer der bekannten Gruppen einfügt. Ob sie aber den Papilionatae oder den Caesalpinioideae anzugliedern ist, wird man erst entscheiden kónnen, wenn die Stellungsverhältnisse der Blumenblätter genauer bekannt sein werden. 1. Amphimas Tessmannii Harms, nov. spec. Arbor elata speciosa, ramulis glabris vel junioribus ferrugineo-pubes- centibus; folia ampla petiolata, pinnata, rhachi angulata ferrugineo-hir- suta (in folio unico quod suppetit incompleto 35 cm longa), foliola bre- viter petiolulata (petiolulo 3—5 mm longo, ferrugineo-hirsuto), in folio unico 22, alterna vel opposita, majuscula, lanceolata vel oblongo-lanceo- lata, basi obtusa vel rotundata, apice longiuscule acuminata et in mu- cronem pubescentem excurrentia, papyracea, supra glabra vel subglabra, subtus pubescentia vel puberula, 12—15 em longa, 3—5 cm lata; stipellae anguste lineari-setaceae, hirsutae, 1,5—2 cm longae; paniculae amplae multiflorae, e numerosis racemis spiciformibus plurifloris compositae, rhachi ferrugineo-pubescente vel puberula, bracteis ovatis vel lanceolato- ovatis acutis vel acuminulatis, ferrugineo-pubescentibus, cire. 3- 4 mm longis, pedicellis brevissimis; alabastra subglobosa ferrugineo-pubescentia (vel velutino-hirsuta); calyeis tubus late cupulatus vel serius patelliformis 19 H. Harms: Neue Arten der Leguminosen-Gattung Amphimas Pierre. breviter late 5-dentatus, dentibus late deltoideis acutis, hirsutus, statu explanato circ. 4—5 mm latus; petala 5—6, angusta, ligulata, alte biloba, lobis in alabastro corrugato-inflexis; stamina 10, filamenta glabra, basi in tubulum brevissimum connata; ovarium brevissime stipitatum, glabrum, 2.ovulatum, stylo tenui, glabro. Spanisch-Guinea: Campogebiet, Bebai, Weg nach Anio (Tess- mann no. 679 — XII. 1908). — Einh. Name laut Etikett: „dschi“, laut brieflicher Mitteilung ,edi* oder ,edzi*; ein sehr grosser Baum, der einen sehr schönen glatten Stamm hat und deshalb im Pangwegebiete als Sinnbild der Schónheit gilt (nach Tessmann). — Derselbe Name „edi“ wird von Schorkopf für Detarium (wohl macrocarpum Harms in Engler's Bot. Jahrb., XXX [1901] 78) angegeben, ausserdem von Mild- braed für Amphimas pterocarpoides (s. unten). Die Art teilt mit A. ferrugineus Pierre den kahlen oder fast kahlen Fruchtknoten (vgl. F. Pellegrin, l. c., 292), hat jedoch zugespitzte (nieht stumpfe) schwächer behaarte Blüttchen. Von A. Klaineanus Pierre weicht sie durch den kahlen Fruchtknoten und kürzere Blütenstiele ab. Auffülig sind bei unserer Art auch die sehr langen Stipellae. 2. Amphimas pterocarpoides Harms, nov. spec. Arbor elata trunco columnari tereti crasso, coma ampla; ramuli bre- viter vel brevissime velutino-puberuli, partibus juvenilibus densius velu- tinis vel subsericeis; folia petiolata, rhachi cum petiolo brevissime velu- tina vel puberula, cire, 10—24 cm longa, foliola petiolulata (petiolulo puberulo 5—7 mm longo), 11— 17, alterna vel subopposita vel rarius oppo- sita, oblonga vel oblongo-ovata vel lanceolato-oblonga, basi rotundata vel obtusa vel emarginulata, apice obtusa (et saepe emarginulata) vel bre- viter vel brevissime acuminulata, utrinque glabra vel subglabra, supra nitidula, nervo medio supra leviter impresso parce puberulo vel glabro, subtus prominulo parce pubescente usque glabro, papyracea vel char- tacea, nervis lateralibus circ, 9—15, circ. 4—10 cm longa, 3—4,5 cm lata; stipellae lineari-setaceae, velutinae, cire. 4—5 mm longae; legumen planum, chartaceum, anguste ellipticum vel lanceolatum, apice obtusum vel subaeutum et oblique mucronulatum, basi vix vel brevissime stipi- tatum, areola media distincte reticulata; 8—15 em longum, 3-5 cm latum. Süd-Kamerun: Bezirk Molundu, unbewohnter Urwald (Bange-Busch) zwischen Lokomo, Bumba und Bange, 15? 15’ 6. L., 20 50’ n. Br. (J. Mildbraed no, 4515. — Febr. 1911); sehr grosser Baum mit breiter Krone und dickem, rundem Säulenstamm, sehr ühnlich no. 4545 (einer Burseracee) und no. 4548 (einer Entandrophragma-Art). — Der von M. angegebene Bule-Name „edi“ ist nach ihm nicht ganz sicher; er wird auch für Detarium macrocarpum Harms angegeben, das Mildbraed (no. 4445) im selben ,Bange-Busch* gesammelt hat, und das nach ihm ein riesiger Baum mit hohem Säulenstamm, rissiger Rinde und breiter Krone ist. Mildbraed bemerkt dazu, dass die Amphimas-Art und das Detarium habituell ziemlich grosse Ähnlichkeit haben, so dass eine Bailey: Contributions of the Flora of Queensland an British Guinea. VII. 13 gemeinsame Bezeichnung wohl móglich ist, Tessmann (no. 1015) gibt von Spanisch-Guinea (Campogebiet, Akonangi, Weg nach Ndong) den Namen ,enuk* an bei einem Blattexemplar, das mit grosser Wahr- scheinlichkeit zu Detarium macrocarpum gehort. Der Botaniker kann die Blütter von Amphimas mit denen von De- tarium nicht verwechseln; jene haben Stipellen, diese nicht, bei Detarium sind ausserdem die Blüttchen durchsichtig punktiert. Die dicken fast kugeligen steinfruchtühnlichen Hülsen von Defarium sind von den flachen dünnen Hülsen von Amphimas weit verschieden, Sind auch die Blüten von À. pterocarpoides nicht bekannt, so wird man die Art doch an den stumpfen fast kahlen Blüttchen wiedererkennen kónnen, — Die zweite von Mildbraed gesammelte Art liegt nur in Blättern vor; ich glaube, sie zu À. ferrugineus Pierre stellen zu kónnen. Sie wurde in Süd- Kamerun (Bezirk Kribi, westliche Abdachung des Randgebirges, Hügel- land ca. 200 m, bei Fenda 58 km östlich Kribi) gesammelt (Mildbraed no. 6033. — VII. 1911; grosser Baum mit starkem Stamm und breiter gerundeter Krone, Laub bräunlich-filzig; scheint selten) Diese Art zeichnet sich durch stumpfe meist gegenstündige unterseits rostfilzige Blättchen aus. III. Species novae ex: F. M. Bailey, Contributions of the Flora of Queensland and British New Guinea. VII. (Ex: The Queensland Agric. Journ., XXV, 1910). 21. Alyxia magnifolia Bailey, l. c., p. 10. — This plant principally differs from A. ruscifolia, R. Br., in foliage, and might have been given as a variety of it, but then A, ilicifolia would also have to be included in the same species. — The leaves of this new species are ternate or opposite, 3!/, in. long, 21/, in. broad, form as in the normal form of rusci- folia. The fruit is also similar to that species. — Queensland, Near Lake Cootharaba, Jas. Keys. 22. Macadamia minor Bail. l. c, p. 11. — Small Fruited Queensland Nut. A small tree or large shrub sending up many stems from the base. Branchlets slender; tuberculose. Leaves ternate, sometimes opposite, often crowded ad the upper portion of the branchlets, lanceolate !/, to 2 in. long, 3 to 9 lines broad, with sharply-pungent, distant teeth on the margin, point also pungent, lateral nerves rather distant, the raised reti- eulation prominent on both faces. Petioles slender, about 2 lines long. Peduncles '/, in. long, bearing 1 or 2 lineal bracts about 1![, line long; raceme about 3!/; in. long; rhachis stained with red, and more or less covered with white short hairs; pedicles 1!/; lines long, hairy in pairs or almost verticillate, Perianth segments pubescent, outside 2 or 3 lines long, but much twisted. Hypogynous glands united in a ring. Ovary villous, style slightly hairy, twisted in the early stage but soon becoming 14 F. M. Bailey. straight, stigma clavate. Fruit ovate, about 1 in. long, 7 lines broad in centre, exoearpe velvety outside, grey, bursting down one side and ex- posing the endocarp or nut. Nut about 8 lines long and 6 lines broad, tapering to a point at the top in some specimens, when the nut becomes top-shaped. — The fruit, or rather the nuts, bave been known to me for many years, but until now no other parts have I seen. The first shown to me were by the late Mr. A. J. Hockings about 36 years ago, and he tried at the time to obtain botanical specimens of the plant, but failed. His nuts were from the Pine River. — Queensland, Eumundi, Mr. Ball. 23. Pterostylis Whitei Bail, l. c., p. 11. — Radical leaves about 4 lines long, ovate-rotundate, slightly pointed, 3 or 4 forming a rosette, a little raised above the ground on the stem; below this are 3 loose sheathing scarious, truncate scales. Some little distance from the above arises the flowering scape, which is very slender, and attains the height of 5![, in. at the immediate base; it is somwhat bulbosely enlarged. The leaves or bracts 3 or 4 near the middle, narrow-lanceolate, spreading, 4 to 5 lines long. Flowers 3, distant from the leaves and each other. Bracts loose lanceolate, membranous, brownish, about 6 lines long, en- elosing the pedicel and part of the flower, pedicel very slender, segments of flower all narrow, and tapering into longish filiform points, prominently striped with red, lateral sepals rather shorter than the other segments; labellum brown and rather short, — Queensland, Glasshouse Mountains, C. T. White. ; 24. Xerotes confertifolia Bail., l. c., p. 11. — Stems numerous, arising from an elongated rhizome, the first 1 or 2 in. emitting wiry roots, then more slender, !/, in. thick for about 6 in. or more, from thence branched and rebranched, the branches becoming still more slender; all from base of stem clothed with thin narrow flexuose leaves split or forked at the apex, 5 to 8 in. long, tja to 1 line broad, the scarious stem-clasping base very open, about 1 in. long. Inflorescence 3!/, in. long, spikelike, the pedunele flat, !/ line broad, rhachis rather thicker and not quite so broad. Male flowers in distant clusters 5 to 10 along the rhachis; the clusters bearing fine pungent bracts, braeteoles scarious with short pungent points, about one-third of the length of the perianth; perianth-segments of a thicker texture than the bracts, about 1 line long, the outer ones some- what longer and of a dark-purple with narrow white streaks. Stamens about half as long as the perianth. Female flowers and seed not cb- tained. — Queensland, Glasshouse Mountains, Bail.; Mount Cooroy, Bail. and Simmonds; Mount Perry, Jas. Keys. 25. Atriplex semibaccata R. Br., forma tenuis Bail., l. c., p. 164. — Plant hoary, slender, nearly erect. Leaves entire. Fruit smaller than in the common form. — Queensland, Windorah, Walter H. Rose. 26. Polypogon monspeliensis Desf. var. Rosei Bail, Le, p. 165. — A densely tufted slender grass, about 6 in. high, shortly geniculate at the base, leafy throughout, nodes black or brown. Leaves narrow—li- Contributions of the Flora of Queensland and British New Guinea, VII. [5 near—lanceolate, 1 to 11}, in. long, erect. Ligula oblong prominent. In- florescence spike-like, 1 to 1, in, long, 11}, to 2 lines diam. Awns about the length of the glumes, very delicate, erect or slightly spreading. — Queensland, Windorah, Walter H. Rose. 27. Aseröe poculiforma Bail, l. c., p. 165 and fig. — Volva about 1!⁄ in. high, 13/, in. broad, or nearly globose, more or less purplish, bursting at the top into irregular broadish lobes, Mycelium much bran- ched, purplish. Receptacle goblet-shaped, about 1?/, in. diam. at the base and 2*/, in. at the mouth, the walls hollow, pale pink outside, the mouth bordered by 11 erect bifureate lobes 1!/, in. high, the entire portion usually short, the branches tapering to threadlike curled ends. Inside, at the base of the lobes or top of the goblet, is a thin red horizontal expansion which seems as if it had, in an earlier stage of growth, formed a cover to the goblet; and on a portion of this, and the entire portion of the lobes which bear short tuberculose spines, rests the dark-coloured sporiferous pulp. All the named species of this beautiful genus run the one into another; thus it is scarcely safe to name a fresh species. The present, however, differs in shape of receptacle and direction of the lobes Queensland, Toowong, Miss M. Gregory. 28. Senebiera integrifolia var. scaber Bail, l. c., p. 284. — Stems scabrous throughout. Plants of the normal form are said to be glabrous, I find no other distinction. — Queensland, Masthead Isiand, J. A. Leach. (Aus. Ornith. Union, Oct., 1910, Excur.) 29. Ficus Simmondsii Bail., |. c., p. 234, pl. XIX. — A large tree, the branchlets shortly velvety or puberulous and somewhat angular. Leaves lanceolate, glabrous, 3!/9 to 5 in. long, 1!/, to 2 in. broad, coriaceous, deep-green, somewhat paler on the underside, the lateral nerves and intermediates parallel ones rather numerous, almost 3-nerved at the base, the outer pair looping with the others and forming intramarginal ones. Petioles about 1'/; inches long, very light-coloured, puberulous. Bud scales or terminal stipules about 2 in. long, tapering to sharp points, velvety with brown hairs. Receptacles axilliary, in pairs or solitary, more or less compressed, nearly globose, about 1 in. diameter of a yellowish green turning to a reddish purple, dotted with small and large deep- green dots, and minutely red-speckled near the base. Peduncles stout, puberulous, somewhat 3-angular, 4 to 5 lines long, expanding into a cupule under the receptacle. — Queensland: Coolangatta, J. H. Simmonds. 30. Fugosia pedata Bail., |. c., p. 286, pl. XXVIII, Fig. 1. — A bush of 3 or 4 ft.; bark a purplish-red, clothed with a stellate tomentum, the Stars rather large, and, like most other parts of the plant, the bark marked with large black dots. Leaves simple and ovate-lanceolate or pedately- digitately lobed, 2!/, in. long, marked with large black dots, and clothed with large stellate hairs on both surfaces; petioles about 1 in. long, with the hairs and dots of the lamina. Flowers axillary or nearly ter- minal, on rather short peduncles, Bracteoles 3, linear-lanceolate, about 3 lines long, with large black dots. Calyx dotted inside and out, with large black dots,.about '/, in. long, tomentose, the teeth ending in filiform 16 F. M. Bailey. points. Petals about 1 in. long, dots crowded, minute, hairy outside. No capsules with the specimens. — Queensland: Georgina River, E. W. Bick. 31. Swainsona concinna Bail, c. L, p. 286, pl. XXVIII, fig. 2. — A slender probably procumbent plant. Stems about 1 ft. long, bearing appressed almost bristle-like white hairs, dense at base of stems and ends of young growth; the leaves and stipules are also clothed with similar hairs. Leaflets 3 to 5, usually 5, very obtuse, tapering to the base, 2 to 4 lines long, sometimes slightly apiculate, and stipules rather long, lanceolate from a broadish base. Peduncles slender, 1 to 3!/, in. long, terminated by a few lines of raceme bearing from 2 to 5 purplish flowers. Bracts and bracteoles minute, Calyx also bearing white hairs; tube 1 line long; the lobes thread like, 1!/, line long. Standard 4 or 5 lines diam.; callosity at the top of the claw is represented by a deep- green thickening of the part; wings about 3 lines long; keel a little longer. Ovary nearly glabrous; style slender, hairy near the stigma and ineurved. Pod sessile, 7 lines long, ratber narrow, inflated, few-seeded. — Queensland: Georgina River, E. W. Bick. 32. Swainsona fragilis Bail., l. c., p. 286, pl. XXVIII, fig. 3. — A thin wiry plant, rather scanty of foliage, 6 to 12 in. high, nearly glabrous except the young growth. Leaflets usually 3 or the lower ones solitary, linear lanceolate, the terminal one exceeding 1 in. long, lateral ones shorter, the larger ones slightly more than 1 line in diam. Stipules narrow-lanceolate, only a few lines long. Peduncles erect, slender, about 8 in. long, the racemous portion of equal length; pedicels numerous, bracts minute, Flowers purplish. Pedicels long as calyx. Calyx about 2 lines long, 3 lines broad under the pod. Standard 7 lines diam.; the callosity at the top of claw very prominent; wings small; keel broad, equalling the wings. Ovary silky pubescent. Style slender, incurved, with a few hairs towards the stigma. Pods 1 in. long, and 4 lines broad, inflated, on a stipes of 2!/; lines, Seeds numerous. — Queensland: Georgina River. E. W. Bick. 33. Bauhinia Cunninghamii Benth., Bail,l. c., p. 287, pl. XXIX. — In Queensland two very distinet forms of this tree are met with near the Georgina River; the principal distinction being shown in colour of flowers. Ihavethought it well to attach to them namens in accordance with this feature—forma rosea Bail, the one bearing rosy-red flowers; and forma gilva Bail, the one bearing cream-coloured flowers. The petals and stamens of this latter kind are rather shorter than those of the former. — Queensland: Georgina River, E, W. Bick, 34. Pholidia Bickii Bail, Le p. 287. — A dwarf, close-growing, dense, shortly hirsute shrub, bearing a large quantity of deep-blue flowers, seldom exceding 18 in. in height and spreading often over 3 ft, Leaves crowded, linear lanceolate, mostly less than 1 in. long and 2 lines broad, margin ciliate. Flowers purple, deep-blue, solitary on peduneles of from 4 to 9 lines long. Calyx-tube about 2 lines long, the lobes and teeth of about an equal length, the teeth often with. thread-hke points. The Contributions of the Flora of Queenland and British New Guinea. VIL {7 corolla-tube extends 4 or 5 lines beyond the calyx, ending in rounded rather short lobes; throat of tube densely hairy inside, Filaments broad with ciliate margins. Fruit ovoid or ovoid-globular, 5 to 7 lines long, 4 seeded or less by abortion. — Queensland: Georgina River, E. W. Bick. 35. Eremophilia rotundifolia Bail, l. c., p. 287. — Branchlets hoary with a close tomentum and glandular tuberculate. Leaves nearly orbi- culate, or broader than long, 3 to 4 lines diameter, thick, often compli- cated, with a short recurved, obtuse point, abruptly contracted at the base into a short broad petiole. Calyx-segments oblong-spathulate or almost obovate, about 5 lines long. Corolla-tube about 8 or 9 lines long, contracted above the ovary and slightly under the lobes, the lobes short and broad. Stamens scarcely exserted. Fruid ribbed, about the length of the calyx, maturing 2 to 4 seeds. — Flora Austr. V. 19, and Mueller's Myoporinous Plants. Tab. IX. — Queensland: Georgina River, E. W, Bick. 36. Trichinium nervosum Bail, l. c., p. 287. — Stems erect, few, and seldom branched, from a perpendicular root, about 7 in. high, often red with grey woolly stripes; the upper leaves under the inflorescence often small, oblong, apiculate, sometimes not over 1 in. long and !/, in. broad; the lower stem ones 2 in. long, 1!/, in. broad, nearly or quite sessile; the radical ones spathulate, 3 in. long, 13/,in. broad in the wide upper part; all of a firm thick consistence and apiculate, and sessile from the decurrent lamina upon the petiole to the base. Lateral nerves very pronounced, irregular as to number and direction, pink and glabrous. Spikes terminal, oblong, 2 to 3 in. long, 1'/; to 3?/, in. broad, the rhachis densely hairy. Braets transparent, for the most part ovate, about 5 lines long, 3 lines broad, the midrib prominent, ending in a more or less sharp point; bracteoles narrow and hairy on the back. Perianth recurved, about 1 in. long, woolly hairy, of a greenish colour; tube very short land densely hairy. Segments plumose, with long blunt, glabrous, invo ute tips; the inner segments much narrower than the outer; tip yellowish- and glossy. Anthers 3. Ovary glabrous. This new species approaches closely T. nobile, which is very variable in form, but differs so much in general appearanee, colour, and nervation that [ have thought the present plant might better be given specific rank. — Queensland: Georgina River, E. W. Bick. 37. Euphorbia Stevenii Bail., l. c., p. 288, pl. XXX. — Steven’s Caustic Plant, A low branching shrub from 6 to 9 in. high and slightly excee- ding that in breadth. Stem and branches fleshy, terete, very milky, " dichotomous. Leaves scattered, soon deciduous, narrow, and somewhat obtuse or ovate-lanceolate, with a few sharp teeth towards a sharp point, about 1 in. long, mostly near the ends of the branches, with the flowers and fruit in their axils. Stipules minute. Flower-heads solitary, invo- lucre 1 line long, glands 4 or 5. Capsule of 3 almost globose cocci, veined. Seeds rough with a deep suture. — Queensland: Found growing on little mounds of earth in the claypans of the Georgina River, where it is suspected of poisoning stock, E. W. Bick. Repertorium specierum novarum, XII. (20. III. 1913.) 9 18 H. Léveillé. IV. Decades plantarum novarum. CVI—CVIII. Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) Acanthaceae chinenses et coreanae. 1051. Strobilanthes Darrisii Lévl., nov. spec. Planta procumbens, multicaulis et villosa; caules ascendentes nu- merosi 10—15 cm alti; inflorescentiae strobilaceae densae; folia petiolata ovata, fere suborbieularia, obtusissima 12—15 mm longa et lata, hirta, subtus livida crenulata ex utraque parte nervi medii 3-nervia, flores cae- ruleo-violacei; stamina 2. Kouy-Tchéou: Hin-Gny-Hien, pelouses, nov. 1906 (Jos. Es- quirol, 1056). 1052. Strobilanthes Thirionni Lévl., nov. spec. Planta erecta, diffusa, ramosa, villosa; inflorescentiae strobilaceae, densae; folia petiolata, villosa 3—5 X 2—4 cm sat grosse dentata, ex utraque parte nervi medii 5—6 nervia, vix acuminata; flores nune albo- rubri, nunc pulehre caerulei, rubro-tincti; stamina 2. Kouy-Tchéou: Kouy-Yang, mont du Collège, mont de N. D. de Liesse; environs de Gan-Pin, montagnes au bord de la route, 9 et 10 aoüt 1897 (Emile Bodinier et Léon Martin 1765); La-Han, aux moulinets, sept. 1904 (Jos. Esquirol, 219). 1053. Strobilanthes Esquirolii Lévl, nov. spec. (Barleria Esquirolii Lévl. et Bodinier in herb.) Planta elata 1—2 m alta villosula; inflorescentiae dense et conspicue eapitatae; folia petiolata potius lanceolata rigida, 6—10 X 2—4 cm 9—10 nervia, conspicue crenata acuta; stamina 4; bracteae insigniter albide lanatae. Haee species ut 2 sequentes aspectu Barleriam refert sed bracteae non sunt spinosae. Kouy-Tchéou: De Pa-Bonn à Ting-Chan, 16 déc. 1904 (Jos. Es- quirol, 322). 1054. Strobilanthes Cavaleriei Levi. (Barleria Cavaleriei Levl. in herb.) Peraffinis praecedenti a quo asperitate partium foliis nervosis 10— 12 nerviis vix vel non denticulatis, vix vel non petiolatis satis differt. Flores eaerulei: stamina 4. Kouy-Tchéou: District de Tse-Hen-Tchéou, frontière du Kouang- Sy, aoüt 1899 (Jos. Esquirol, 2694 in herb. Bodinier); Lo-Fou, oct. 1908 (Jul. Cavalerie, 3621) (Jos. Esquirol, 807). Var. angustifolia Lévl, nov. var. Folia dimidio angustiora. Kouy-Tchéou: Hin-Gny-Hien, nov. 1906 (Jos. Esquirol, 1055). Decades plantarum novarum. CVI—CVIII. 19 1055. Strobilanthes Blinii Lévl, nov. spec. (Barleria Blinii Levl. in herb.) Distincta a duabus speciebus praecedentibus foliis late ovatis, mollibus, cordatis, conspicue retieulatis. Flores violacei vel pallide caerulei. Kouy-Tehéou: Lo-Fou, dans les herbes des montagnes, nov. 1905 (Jul. Cavalerie, 2685); route de Shin-Gny-Fou à Toei-Fong, aoüt 1905 (Jos. Esquirol, 761). 1056. Strobilanthes coreanus Lévl., nov. spec. Planta variabilis, dentitione et forma foliorum a St. japonica foliis non striatulis, a St. oligantho foliis e basi dentatis; ceterum fere undique glabrata. Caules erecti, raro basi radicantes, glabri; folia glabra e basi dila- tata ovata acuminata petiolata, petiolo interdum alato, plus minus grosse dentata; flores primum foliis occultati, deinde in spicam producti; bracteae semper hirsutae; stamina 2. Corea: Hallaisan et Hongno, in silvis et herbidis (Faurie, 917); (Taquet, 1246, 1247, 3105, 4385). 1057. Strobilanthes Seguini Levl., nov. spec. | Planta glabra elata nigrescens; inflorescentiae gracillime spicatae; floribus nunc alternis, nunc apice ramorum spicatis; bracteae deciduae; folia 5—11 X 2—5 cm, 6—7 nervia; flores caeruleo-violacei. Kouy-Tchéou: 14 mars, 17 juillet 1897— 1898 (Fr. Séguin, in herb. Bodinier, 2190). 1058. Strobilanthes Martini Lévl. nov. spec. Planta dessiecatione nigrescens, ramosissima, glabrata; inflorescentiae depauperate capitatae; folia parva 3 X 1 cm, obscure et remote denticulata, anguste lanceolata; flores acriter caerulei; stamina 4. Kouy-Tchéou: Sous-préfecture de Tchen-Lin-Tchéou: route de Lo-Pie à Ou-La-Gay, bords du fleuve (Emile Bodinier et Léon Martin, 1930). 1059. Strobilanthes Bodinieri Lévl., nov. spec. Pulcherrima species, Planta erecta 1 m suffrutescens, ad minimum alta, lanata. Inflorescentiae capitatae. Folia menthoidea petiolata, cre- nulata, acuminata subtus lanata 5—9 X 3—4 cm, Flores caerulei; stamina 4. Kouy-Tchéou: Sous-préfecture de Tchen-Lin-Tchéou, route de Lo- Pie à Ou-La-Gay, dans les herbes de la montagne, 9 oct. 1897 (Emile Bodinier, 1931). 1060. Strobilanthes Marchandii Levl., nov. spec. Planta subnigrescens, glabra ramosa; inflorescentiae depauperate capitatae; folia ampla minoribus tamen intersitis, majora 20 X 6 cm, cau- dato-acuminata dentata, 8—9 nervia breviter petiolata; flores roseo-tincti; stamina 4. Kouy-Tchéou: Hong-Tong, janvier 1906 (Jos. Esquirol, 722). 2* 1061. Strobilanthes? equitans Lévl. nov. spec. Planta glabra ramosa et nigrescens; rami flexuosi; folia late lanceo- lata circiter 12 X 4 cm dentata caudato-acuminata breviter petiolata in- florescentiae cymosae violaceae, longe pedunculatae et pedicellatae; axil- lares pauperrime capitatae; bracteae persistentes. Kouy-Tchéou: Ma-Jo, 5 sept. 1907 (Jul. Cavalerie, 3211). 1062. Strobilanthes Feddei Lévl., nov. spec. Planta herbacea pubescens et ramosa; rami graciles; inflorescentiae depauperate capitatae; folia rhomboidea, limbo in petiolum decurrente, 7-nervia remotissime dentata; flores roseo-violacei; stamina 4. Yun-Nan: Route de Mong-Tse à Yun-Nan-Sen, pied des rochers au bord de la route, au col de Koan-Yn-Chan, 27 oct. 1896 (Emile Bo- dinier). 1063. Strobilanthes Chaffanjoni Lévl., nov. spec. Planta pilosula statim inflorescentia elongatissima longe paniculata e basi ad apicem ramorum dignoscenda; folia majora 12 X 4 cm, bre- viter petiolata ovato-lanceolata, dejecto-acuminata denticulata; flores vio- lacei; pulchri, magni, depauperate capitati; inflorescentiae longe pedun- culatae et pedicellatae; stamina 4. Kouy-Tchéou: Environs de Gan-Pin (Em. Bodinier et L. Martin, 1797); Tsin-Gay à Kia-La-Tchong, 24 nov. 1898 (Laborde); environs de Kouy-Yang, mont du Collége; gorges de Yang-Pa (J. Chaffanjon). 1064. Strobilanthes Labordei Levl., nov. spec. Planta radieans, diffusa et procumbens villosula, ramosa; folia petio- lata parva ovata 2—3 cm X 15—20 mm, subtus pallidiora, acuminata parce et remote crenata; inflorescentiae depauperate capitatae; calice conspieue et albide hirto; flores caerulei vel violacei; stamina 4. Affinis St. radicanti a quo villositate praesertim calicis differt, Kouy-Tchéou: Mont de Kao-Po (Tsin-Gay) sur un vieux mur moussu, 11 sept. 1899 (J. Laborde, in herb. Bodinier, 2693); Pin-Fa, 26 aoüt 1902 (Jul. Cavalerie, 323). 1065. Strobilanthopsis hypercifolius Lévl., nov. spec. Planta suffrutescens, puberula erecta, ramosa; Hypoesten referens sed 4 staminibus distincta; folia Hyperici 2 X 1 cm, conferta; inflorescentiae cymosae; sepala ovata obtusa, eleganter nervosa; flores pulchre rosei. Kouy-Teheou: Mont de Lou-Tsong-Koan, 1500 m, Kien-Lin-Chan, cà et là dans les montagnes rocailleuses, 1 et 19 juin 1897—1899 (Em. Bodinier, 1607). 1066. Strobilanthes Bonatianus Lévl. nov. spec. Planta nigra (dessiccatione), procumbens, ramosa glabrata folia 3 cm 2X«6—8 mm petiolata 3-nervia, hirtella lanceolata remote denticulata; flores albi terminales, solitarii; stamina 4. Kouy-Tchéou: Hoang-Tsao-Pa, juin 1909 (Jos. Esquirol, 1553). Decades plantarum novarum. CVI—CVIII. 21 1067. Strobilanthopsis deutziaefolius Lévl., nov. spec. Frutex glaber ramosus; folia Deutziae, remote denticulata; calyx praecedentis; inflorescentiae cymosae; flores albi, roseo variegati; sta- mina 4, Kouy-Tchéou: Sous bois, juin 1905 (Jos, Esquirol, 466). 1068. Barleria Cavaleriei Levl., nov. spec. Pulcherrime planta, erecta hirtella, ramosa: inflorescentiae densissime globuloso-capitatae, terminales et axillares; folia integerrima ovata ob- tusa vel parce acuminata atro-viridia, subtus pallidiora petiolata; flores violacei, magni, pulchri; bracteae spinescentes, elevato-nervosae secus nervos hirtae. Kouy-Tchéou: Lo-Fou route de Pien-Yang, nov. 1905 (Jul. Ca- valerie, 2685); (Jos. Esquirol, 887). 1069. Thunbergia Bodinieri Lévl. nov. spec. Planta volubilis et glaberrima; folia rhomboidea, basi truncata, 3—5- lobulata; flores albi. A Th. grandiflora foliis rhomboideis, a Th. fragrante lobulis foliorum distincta, Hong-Kong: Liane herbacée, dans une haie au bord des bois pres de l’aqueduc Trouvée pour le 1? fois dans l'île, 4 sept. 1895 (Emile Bodinier, 1318). 1070. Ruellia Esquirolii Lévl., nov. spec. Radix crassa; caules erecti humiles 10—15 cm alti; folia oblonga, scabrido-rugosa, erosula, basilaria, 8—10 X 2 cm; flores albi; dentes caly- cini subulati; capsulae glaberrimae. Kouy-Tchéou: Ouang-Mou, juin 1904 (Jos. Esquirol, 101). 1071. Ruellia Cavaleriei Lévl., nov. spec. Planta ramosa, glabrata; caulibus gracilibus, arcuatis; folia oblonga, rugoso-vesieulosa, variolosa papillosa obtusa, caulinaria basi rotundata basilaria cuneata; flores albo-rosei; dentibus calycinis setaceis. Kouy-Tchéou: I-Long-Ho (riviere sud de Lo-Fou), avril 1907 (Jul. Cavalerie, 3293). 1072. Ruellia Lyi Lévl., nov. spec. Rami arcuati, glabri; folia petiolata ovata acuminata crenata, nervosa; glabra majora 6 X 2 cm; jiobi calyeini lanceolato-lineares; flores albi. Kouy-Tchéou: Rochers sous bois, à Tin-Fan, nov. 1904 (Jul. Ca- valerie, 1888). 1073. Hypoestes Bodinieri Levl., nov. spec. Planta dense caespitosa, elata gracilis, multicaulis; caulibus pu- berulis costatis; folia conferte fasciculata lanceolata, majora 5 X 1 em; breviter petiolata integra, sub lente pilosula; braeteae lanceolatae acu- minatae, nervis etiam sub lente vix conspieuis etsi confertis; flores al- bido-rosei; purpureo-punctati. 22 H. Léveillé. Kouy-Tchéou: Environs de Kouy-Yang; cultivée aussi dans les jardins; plante medicinale, 12 aoüt 1897 (Emile Bodinier, 2460). 1074. Hancea Labordei Lévl., nov. spec. Planta glaberrima, caulis elongatus, gracilis sulcatus; folia lanceo- lata, acuminata in petiolum alatum cuneatim attenuata dentata basi cuneata integra; 10 cm X 25 mm, flores pulchri, rosei; eorolla ventrieosa 4 em longa; calyx dentibus linearibus tantum striatus; semina brunnea ovata pro genere magna, 2 mm longa. Kouy-Tchéou: Montagnes de Kao-Po (Tsin-Gay); rocailles à l'entrée d'une grotte, 11 sept. 1899 (J. Laborde, in herb. Bodinier, 2128). 1075. Plectranthus chamaedrys Levl., nov. spec. Planta his dignoscenda notis: caulis linea pilorum alterna notatus; calyx tubo constricto, basi gibbosus; sepala et praecipue bracteolae florales longe et conspicue barbatae; corolla lutea es lobis obtuso- truncatis. Folia nervis parallelis. Kouy-Tchéou: Hoa-Kiang, août 1905 (Jos. GER 594). 1076. Adenophora Taquetii Lévl., nov. spec. Caules simplices, arcuato-ascendentes, 20—25 cm alti, glabri; basi nudati; folia petiolata ovata ad medium caulem conferta, parce et remote crenata; flores caerulei mediocres; calyce obconico, lobis linearibus; stamina brevia antheris linearibus; stylo crasso staminibus dimidio longior; apice clavato. Corea: Quelpaert, in petrosis, et sepibus Hallaisan, 2000 m, 25 aug. 1911 (Taquet, 5775, 5116). 1077. Adenophora polymorpha Ledeb. var. rhombifolia Lévl., nov. var. Foliis late rhomboideis tam latioribus quam longioribus et profunde dentatis distincta. Corea: Quelpaert, in herbidis Hioton, sept.-oct. 1909, 1910 (Taquet, 2964, 4302). 1078. Adenophora polymorpha Ledeb. var. Chanetii Levl., nov. var. Differt foliis conspicue discoloribus, supra viridibus, subtus albido- cinereis, attamen glabris, profunde dentatis, Pé-Tché-Li: 1904 (L. Chanet, 570). 1079. Adenophora verticillata Fisch. var. abbreviata Lévl, nov. var. Planta omnibus partibus minor; folia tamen ovata vel ovato-lanceo- lata, majora 3 X 1 cm. Corea: Quelpaert, in herbidis Hsepieng, 6 sept. 1911 (Taquet, 5777). 1080. Pellionia Cavaleriei Lévl., nov. spec. Planta herbacea 20 cm alta, caulibus nigris; folia subsessilia, parva 6 X 2 cm, basi excepta, multicrenata, penninervia, glabra, caudata; flores albi; inflorescentiae 1—2 cm pedunculatae; dichotomae; lobi perigonii subulati. Kouy-Tehéou: Pin-Fa, 18 mars 1902 (Jul. Cavalerie, 1295). 2 a SA 10. fl: 12. 13. 14. 15. 16. 1 18. m Decades plantarum novarum, CVI—CVIII. 23 Clavis generum sinensium Acanthacearum. Plantae volubiles Non. 2. v. ud Stylo bilobo; folia basilaria ulis IE a. Stylo uncinato vel hamato Non . j Corolla bilabiata ; Corolla lobis dite domu : | Herba procumbens ; '| Non. Spicae densae One ai terminalen Non . ; Loculi ovarii 1—2 ovulati . Loculi 3—15 ovulati . | Corolla unilabiata . -l Non. Corolla lobis CU ICT Corolla bilabiata vel lobis be Bracteae inflorescentiae latae et spinescentes | Bracteae non vel vix conspicuae Corolla limbo complanato | Non. | Planta herbacea, corolla campanulata tubo brevi | Planta fruticosa: corollae tubo elongato . Stamina 4; spicae densae villosae quasi comosae | Stamina 2 ( Antherae uniloculares | Antherae biloculares . : Loculi antherarum saltem (afanar End stus ! vel calcaratus; flores spicati ( Antherarum loculi mutici No RCE ( Loculi antherarum superpositi; flores cymosi | Loculi obliqui; flores cymoso-capitato . Stylo obtuso vei capitato Stylo dentato vel emarginato . Spicae cylindricae 4-gonae Non . Thunbergia. 2: Ebermaiera. 3. 4. 8. Hygrophila. 5. Hemigraphis. 6. Daedalacanthus. T. Strobilanthes. Ruellia. Acanthus. 9. 10. n Barleria. Asystasia. 12. 13. Codonacanthus. Eranthemum. Lepidagathis. 14. Hypoestes. 15. 18. i6. Eis Clinacanthus. Peristrophe. Dicliptera. Rungia. Justicia. 24 J. J, Smith. V. Vorläufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. IX.) Von J. J. Smith. (Originaldiagnosen.) 67. Liparis indifferens J. J. Sm., nov. spec. Pseudobulbi approximati, elongato-ovoidei, sectione elliptici, 2,5— 4 cm longi, 2-folii. Folia loriformi-lanceolata, acuta, 7,75—11 cm longa, 1,5—2 cm lata. Inflorescentia erecta, laxe 20-flora, pedunculo 6 cm, ràchide 8 cm longa. Bracteae lanceolatae, 0,4 cm longae. Flores parvi, sepalis petalisque convexis, virescentibus. Sepala reflexa, oblonga, ob- tusa, 0,4 et 0,35 em longa. Petala linearia, obtusa. Labellum medio fere reflexum, pallide ochrascens, medio rubescens, parte inferiore con- cava, marginibus convexa, callis 2 parvis supra basin, parte superiore convexa, obtusissima, retusa cum dente parvo, papillosa, apice erosula, expansum oblongum, 0,33 em longum, 0,15 cm latum. Gynostemium arcuatum, utraque stigmatis parte rotundato-dilatatum, basi paulo dila- tatum et a dorso compressum, 0,25 cm longum. Anthera transverse ovalis. Ovarium pedicellatum 0,45 em longum. Niederl.-Neu-Guinea: Hollandia (K. Gjellerup, lebende Pflanze, kultiviert in Hort, Bog. unter no. 310). Nach der Schlechterschen Einteilung zur Sektion Blepharoglossum gehörig, 68. Thelasis globiceps J. J. Sm., nov. spec. Pseudobulbi satis approximati, valde oblique depressi, siceo 0,9 cm longi, 1-folii, inferne vaginati, vagina summa interdum laminam minutam gerente. Folium lanceolato-lineare, oblique obtusum,. basi contractum, sicco 4,1—7,3 em longum, 0,57—0,9 cm latum; vagina petioliformis. Inflorescentiae apice dense subgloboso-spicatae, peduneulo 4,2—6 cm longo, spiea (macerata) 0,8 cm longa. Bracteae initio imbricatae, deinde patentissimae, e basi semiorbiculari acuminatae. Flores cum ovario 0,9 em longi, a dorso compressi. Sepala triangula, dorsale acutum, 0,25 em longum, lateralia valde carinata, 0,3 cm longa. Petala elliptica, acuta. Labellum rhombeo-ovatum, subacutum, 0,225 cm longum, 0,16 cm latum. Gynostemium e. 0,17 em longum. Anthera e basi quadrilobulata longe acuminato-angustata, acutissima, 0,14 cm longa. Ovarium depresso-obconicum, 0,175 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Gautiergebirge in 300 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 905). Mit Th, capitata Bl. verwandt. 69. Octarrhena gibbosa J. J. Sm., nov. spec. Caules elongati, flexuosi, compressi, ad 35 cm longi. Folia erecto- patentia, lateraliter compressa," sublinearia, subfalcatula, acuta, apiculata, Stigma ovatum. 1) VII. cf. Fedde, Rep. X1 (1912), p. 274; VIII. L c, XI (1913), p. 552. Vorläufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. IX. 25 2,5—4,9 cm longa; vaginae internodia superantes, ancipites. Inflores- centiae laxe pluriflorae, pedunculo tenui, 1,1—1,7 cm longo, nonnullis vaginulis tubulosis acutis donato, rachide serpentina, 3,5—4 cm longa. Bracteae late ovato-triangulae, vix acuminatae, 0,25 cm longae. Flores ad 11, 0,34 cm lati. Sepala basi breviter connata, ovata, obtusa, dorsale 0,3 cm, lateralia 0,225 cm longa. Petala suborbicularia, basi brevissime contracta, 0,125 em longa. Labellum minimum, rectum, triangulum, ob- tusum, dimidio inferiore callis 2 magnis sulco separatis antice rotundatis medio excavatis tectum, 0,1 cm longum, 0,07 em latum. Gynostemium infra stigma convexum, 0,07 em longum, apodum. Anthera subrenifor mis, apice angustata. Rostellum late triangulum. Stigma semiorbiculare. Ovarium obconieum, 0,17 cm longum, pedicello tenuiore, 0,075 em longo. Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 1900 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 1046). Blüten hell grüngelb. Es kommt mir jetzt am besten vor, auch die Gattung Vonroemeria J. J. Sm. in Octarrhena Thw. aufzunehmen. Die einzige Art soll also 0. tenuis J. J. Sm. heissen. Durch die vielen neuen papuanischen Formen sind Thelasis Bl., Phreatia Lindl. und die verwandten Gattungen etwas unklar geworden. So steht Phreatia thelasiflora J. J. Sm., und wahrscheinlich noch eine oder einige Arten, ungefähr in der Mitte zwischen Thelasis Bl. sect. Oxyanthera und Phreatia Lindl., so dass man sie fast für generisch ver- scbieden ansehen móchte; Chitonanthera Schltr. ist in allen Hinsichten Octarrhena ähnlich, soll aber nur vier Pollinien besitzen; bei Octarrhena Thw. scheint die Sáule nicht stets genau nach demselben Plan geformt zu sein. Vielleicht bringen die reichen Schlechterschen Sammlungen mehr Klarheit. 10. Octarrhena arfakensis J. J. Sm., nov. spec. Caulis erectus, elongatus, basi radicans, serpentinus, vix compressus, 25—43 cm longus. Folia erecto-patentia, lateraliter compressa, lanceo- lata, acuta, apiculata, 1,45— 1,8 cm longa: vaginae compressae, inter- nodia multo superantes. Inflorescentiae erectae, densius multiflorae, subsecundae, pedunculo 4,5—6 cm longo, vaginulis adpressis bractei- formibus donato, rachide 4,5 cm longa. Bracteae triangulae, acuminatae, €,13—0,175 em longae. Flores parvi, 0,325 cm lati. Sepala ovato-trian- gula, apice contracta, obtusa, 0,15 et 0,175 cm longa. Petala subrhombeo- triangula, acuta, 0,125 em longa. Labellum medio rectangule incurvum, simplex, ovato-oblongum, acuminatum, concavum, inferne incrassatum 0,16 cm longum. Gynostemium apodum, 0,07 cm longum. Anthera ovata, obtusa. Rostellum porrectum, antheram aequans. Stigma semi- orbiculare, Ovarium crassum, 0,13—0,16 cm longum, cum pedicello tenuiore 0,05 cm longo angulum faciens. Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 1900 und 2500 m ü. d. M. (K. Gjellerup no. 1118 und 1210). 26 J. J. Smith. 11. Phreatia (Sect. Rhizophyllum) densissima J. J. Sm., nov. spec. Caulis brevis, 5—7-folius. Folia loriformia, inaequaliter 2-dentata vel acuta, carnosa, 2—8,75 cm longae. Inflorescentiae densissime multi- flora, 2,2—3,8 em longae. Bracteae oblongo-rhombeae, acutae, 0,275 em longae. Flores parvi. Sepala triangula, obtusa, dorsale 0,125 cm longum, 0,1 cm latum, lateralia obliqua, 0,1 cm longa, 0,15 cm lata. Petala oblique ovata, obtusiuscula, 0,075 cm longa. Labellum concavum, late spathulatum, ex ungue 0,05 cm lato in laminam transverse rhombeam antice obsolete 3-lobulam obtusissimam 0,1 em latam dilatatum, 0,125 cm longum. Gynostemium 0,06 cm longum, pede vix 0,08 cm longo. An- thera reniformis. Rostellum breve, 2-dentatum. Stigma subsemiorbicu- lare, Ovarium crassum, cum pedicello brevi tenui 0,2 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 1900 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 1075). Blüten grünlich weiss. Die Arten ohne Trugknollen mit kurzem Stengel wurden von Blume als Sektion Rhizophyllum der Gattung Dendrolirium unterschieden, Der Name mag für diese Arten beibehalten werden. Für eine zweite Gruppe, welche die Arten mit Trugknollen enthält, hat Schlechter den Namen Bulbophreatia angenommen, mit welcher vielleicht Sarcophreatia zu vereinigen wáre. Die Arten mit verlängerten Stengelchen wären als eine Sektion Caulophreatia zusammenzufassen. 12, Phreatia (Sect. Bulbophreatia) pisifera J. J. Sm., nov. spec. Rhizoma repens, ramosum. Pseudobulbi 0,3—0,8 em distantes, oblique depresso-conici, 0,15—0,275 cm alti, 0,3—0,4 em diam., 1-folii. Folium lanceolato-lineare, inaequaliter 2-dentatum cum apiculo conico, basi contractum conduplicatumque, 3,5—5,5 cm longum, 0,47—0,63 cm latum, vagina petioliformi. Inflorescentiae folia superantes, laxe multi- florae, pedunculo filiformi, 3—6 cm longo, rachide 1,3—3,5 em longa. Bracteae patentissimae vel recurvae, quinquangulares, acutae, 0,175 cm longae. Flores parvi. Sepala ovato-triangula, acuta vel subacuta, 0,13 cm longa, lateralia obliqua; mentum breve, rotundatum. Petala oblique tri- angula, basi subtruncata, 0,1 em longa. Labellum erectum, concavum, ungue basi valde dilatato et utrinque rotundato, 2-glanduloso, 0,075 cm longo, lamina transverse rhombeo-triangula, breviter acuminata, papillosa, 0,06 cm longa, 0,13 em lata. Gynostemium 0,075 cm longum, pede apice incurvo, 0,06 em longo. Anthera cordata, apice obtuse contraeta. Rostellum antheram aequans. Ovarium pedicellatum clavatum, 0,27 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Am mittleren Legareifluss in 500 m ii, d. M. (Janowski no. 79). Verwandt mit Ph. Habbemae J. J. Sm. 13. Phreatia (Sect. Bulbophreatia) grandiflora J. J. Sm., nov. spec. Rhizoma elongatum, repens, Pseudobulbi depresse conici, 0,5 cm diam., 1-folii. Folium spathulato-oblanceolatum, 2-lobum, petiolatum, Vorláufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. IX. 21 carinatum, 4—7,75 cm longum, 0,8—1 cm latum, petiolo 1,2—1,4 em longo, vagina petioliformi, 1,2—1,4 cm longa. Inflorescentiae erectae, elongatae, laxe 6—-11-florae, pedunculo 6—15 em longo, vaginato, rachide 1,5—4 cm longa. Bracteae ovarium superantes, ovatae, acutae, ad 0,8 cm longae. Flores 0,625 cm lati, 1 cm longi. Sepalum dorsale ob- longum, obtusum, 0,4 em longum, lateralia longe ad pedem columnae decurrentia, oblique triangula, acuta, basi 0,6 cm lata; mentum rectum, oblongum, 2-lobum, ovario adpressum, 0,45 cm longum. Petala oblonga, obtusa, 0,3 cm longa. Labellum spathulatum, supra basin 2-glandulosum, expansum 0,65 em longum, ungue oblongo, lamina elliptica, obtusius- cula, papillosa, 0,25 em lata. Gynostemium 0,2 cm longum, pede lineari, cum columna 0,775 cm longo. Anthera cordata, obtusa. Rostellum triangulum, 2-dentatum. Stigma transversum. Ovarium pedicellatum 0,625 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 1800 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 1036). Eine sehr merkwürdige Art, die vorläufig in die Sektion Bulbophreatia zu stellen ist. 14. Sarcochilus singularis J. J. Sm. Chamaeanthus singularis J. J. Sm. in Bull. Jard. Bot. Buit., 2. sér., IH, 35 Nachdem ich eine lebende Pflanze habe untersuchen kónnen, glaube ich die Art, wenn auch aberrant, besser in Sarcochilus aufzunehmen. 15. Dendrobium (Sect. Cadetia) ordinatum J. J. Sm., nov. spec. Pusillum. Rhizoma repens. Pseudobulbi approximati, 0,2 cm distantes, 2-seriales, elongato-conici, antice sulcati, 0,8 cm longi, 0,26 em diam. Folium oblongum vel lanceolatum, saepe subovatum, 2-dentatum, basi contractum, carnosum, 1,1—1,5 cm longum, 0,4—0,375 em latum. Inflorescentiae ante et pone folium singulae. Flos albus, 0,6 em longus. Sepala ovato-triangula, 0,25 cm longa; mentum reversum calcariforme subcylindricum, obtusum, 0,27 em longum. Petala anguste lanceolata, acuta, 0,25 cm longa. Labellum (pars libera) spathulatum, trilobum, - concavum, medio puberulum, 0,4 cm longum, ungue lineari-oblongo, 0,175 em longo, lamina ovali, 0,14 cm lata, lobis lateralibus brevibus, antice obtusis, lobo medio suborbiculari, obtuso, crasso, 0,125 cm longo. Gynostemium inferne puberulum, 0,1 em longum, auriculis triangulis, retusis, Anthera viridis. | Ovarium pedicellatum clavatum, trigonum, 0,5 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Hollandia (K. Gjellerup no. 973). Von D. funiforme Bl. und D. warianum (Schltr.) J. J. Sm. durch das 3-lappige Labellum verschieden, 16. Dendrobium (Sect. Cadetia) subradiatum J. J. Sm., nov. spec. Pusillum. Rhizoma repens. Pseudobulbi approximati, adscendentes, oblique fusiformes, subtus canaliculati, 0,5— 0,75 cm longi. Folium ovatum ad oblongo-ovatum, obtusum, apiculatum, crassum, 0,7—1 cm longum, 0,35—0,5 cm latum. Inflorescentia pone folium singula, pedunculo 28 ptm J.J. Smith. 0,5 em longo. Flos subradicatus, 1 cm diam. Sepala patentissima, elliptica, obtusa, 0,575 et 0,64 cm longa; mentum reversum, rectum, ob- longum. Petala apice recurva, ovata, obtusa, concava, undulata, 0,525 em longa, 0,3 cm lata. Labellum (pars libera) apice recurvum, gynostemium amplectens, 3-lobum, medio puberulum, carnosum expansum 0,675 cm, usque ad apicem loborum lateralium fere 0,5 cm longum, ad lobos la- terales 0,44 cm latum, lobis lateralibus oblique triangulis, obtusis, lobo medio apice hamato-recurvo, expanso quadrangulo, apice dilatato, rotun- dato-bilobo eum apiculo triangulo in sinu, medio longius piloso, 0,24 cm longo, superne 0,27 cm lato. Gynostemium 0,17 em longum, auriculis quadrangulis. Anthera basi alte biloba ` Ovarium trigonum, costa valida in lateribus, cum pedicello 1,7 cm longum. Niederl-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 1900 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 1109.) Zur Verwandtschaft des D. fusiforme Bl. gehórend. 77. Dendrobium (Sect. Cadetia) legareiense J. J. Sm., nov. spec.- Pseudobulbi approximati, imbricantes, ovales ad subcylindrici, 0,55— 1 cm longi. Folium ovale ad oblongum, obtusum, 2-dentatum, basi con- tractum, carnosum, 0,9—1,15 em longum. Inflorescentiae ante et pone folium singulae, pedunculis 0,5 cm longis. Sepala ovata, acutata, 0,375— 0,475 cm longa; mentum reversum, subeylindricum, subrectum, obtusum, 0,44 cm longum. Petala oblique lanceolata, acuta, supra basin oblique dilatatam constricta, 0,36 em longa. Labellum unguiculatum, 3-lobum, inferne pedi gynostemii adnatum, parte libera 0,7 cm longa, ungue (parte libera) 0,225 cm longa, lobis lateralibus minutis, falcato-triangulis, lobo medio magno, apicem versus dilatato, rotundato-2-lobo, sinu obtuso, carnoso, disco papilloso, 0,4 cm longo, 0,475 cm lato. Gynostemium 0,2 cm longum, auriculis triangulis. Ovarium pedicellatum 6-costatum, 1,3 em longum. Niederl-Neu-Guinea: Legarei in 600 m ü. d. M. (Janowski no, 81). Verwandt mit D. aprinum J. J. Sm. usw. 78. Dendrobium (Sect. Cadetia) mieronephelium J. J. Sm., nov. spec. Caules aggregati, superne paulo incrassati, obtuse quadranguli 4- sulcati, 2,5—7 cm longi. Folium lineari-lanceolatum, subfalcatum, 2-den- tatum, carnosum, 3,5—4,8 cm longum, 0,325— 0,675 cm latum. Inflores- centiae fasciculatae, 1-florae. Flos albus, 0,74 cm latus. Sepala sub- ovalia, obtusa, convexa, 0,45 cm longa, lateralia oblique reflexa; mentum reversum, vix curvulum, calcariforme, subcylindricum, obtusum, retusum, 0,325 cm longum. Petala apice leviter incurva, linearia, vix spathulata, convexa, 0,47 cm longa. Labellum (pars libera) leviter curvatum, 3- lobum, latissime spathulatum, intus pubescens, 0,44 cm longum, ad lobos laterales 0,325 em latum, lobis lateralibus parvis, triangulis, acuminatis, lobo medio valde dilatato, transverse oblongo, late rotundato, vix retuso, £labro, 0,225 em longo, 0,475 em lato. Gynostemium subtus villosum, superne purpureum, 0,2 cm longum, dente subulato in utraque filamenti Vorläufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. IX. 29 parte, auriculis triangulis, Anthera ciliata, purpureo-punetata. Ovarium verrucosum, cum pedicello 1 cm longum. Niederl-Neu-Guinea: Auf dem Mysiottiberg in 300 m ü. d. M. (K. Gjellerup no. 996). Hollandia in 40 m ü. d. M. (K. Gjellerup no. 288, leb. Pf., kult. in Hort. Bog.). 19. Dendrobium (Sect. Cadetia) homochromum J. J. Sm., nov. spec. Caules fasciculati, superne paulo incrassati, obtuse quadranguli, 4- sulcati, 2—4,5 cm longi. Folium lineari-lanceolatum, 2-dentatum, cari- natum, carnosum, 4—5 cm longum, 0,675—0,85 cm latum. Inflorescentiae fasciculatae, 1-florae, pedunculis 0,6 cm longis. Flos 0,75 em longus et latus. Sepala oblonga, obtusa, 0,43 cm longa, lateralia obliqua, paten- tissima; mentum calcariforme, rectum, oblongum, paulo a dorso com- pressum, obtusum, retusum, 0,24 cm longum. Petala apice incurva, linearia, convexa, 0,48 cm longa. Labellum (pars libera) erectum, apice recurvum, spathulatum, 3-lobum, expansum 0,4 cm longum, ad lobos laterales 0,23 cm latum, ungue (parte libera) cuneato-quadrangulo, pu- berulo, in basi lobi medii in callositatem transversam late triangulam leviter 5-costulatam exeunte, lobis lateralibus parvis, triangulis, acutis, lobo medio transverse trapeziformi-oblongo, carnoso, 0,16 em longo, 0,35 em lato. Gynostemium subtus pubescens, 0,225 cm longum, auri- culis triangulis, interius dentatis. Anthera apice papillosa. Ovarium longe muricatum, eum pedicello parce muricato 0,9 cm longum. Niederl-Neu-Guinea: Sawah merah in 75 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 409). Sawia in 50 m ü. d. M. (K, Gjéllerup no. 616). Hinter- land von Hollandia in 50 m ü. d. M. (K. Gjellerup no. 1012). Auch kultiviert im Buitenzorger Garten. 80. Dendrobium (Sect. Cadetia) arfakense J. J. Sm., nov. spec. Caules approximati, superne paulo incrassati, alato-quadriquetri, 5—10 cm longi, «pice 0,4 cm et 0,575 cm diam. Folium lineari-lanceo- latum, subfalcatum, acute 2-dentatum, basi obtusum, 10—12 cm longum, 1,35 cm latum. Inflorescentiae fasciculatae, 1-florae, spatha 1,5 cm longa. Flos majusculus. Sepala oblonga, obtusa, 1 cm longa; mentum reversum, calcariforme, vix curvulum, subclavato-fusiforme, 0,5 cm longum. Petala lineari-lanceolata, basi dilatata, acuta vel obtusiuscula, 0,85 em longa, 0,15 cm lata. Labelli lamina 3-loba, basi 2-costulatum, costis 3-latis verrucosis superne confluentibus in lobo medio, costa brevi vix conspicua utrinque, expansa 1 cm longa, ad lobos laterales 0,575 cm lata, lobis lateralibus basilaribus, parvis, oblique orbiculari-quadrangulis, valde concavis, 0,2 cm longis, lobo medio magno, ex ungue basi valde contracto cuneato-semiorbiculari-dilatato inferne puberulo 0,33 cm longo in laminam semiorbiculari-reniformem apice rotundato-bilobam 0,45 cm longam 0,83 em latam dilatato. Gynostemium infra stigma pilosum, 0,27 cm longum, auriculis triangulis. Anthera apice truncata, dorso 3-dentata, Ovarium triquetrum, costa in lateralibus 0,3 cm longum; pedi- cellus 1,3 em longus. 30 J. J. Smith. Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 1900 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 1042). Verwandt mit D. Rumphiae Rchb. f. usw. 81. Dendrobium (Sect. Cadetia) subfalcatum J. J. Sm., nov. spec. Caules approximati, superne leviter incrassati, acute quadriquetri, 4,25 cm longi. Folium ovato-lanceolatum ad oblongum, subfaleatum, 2- dentatum, 5—6 em longum, 1,3—1,9 em latum. Inflorescentiae fasci- eulatae, spatha 0,7—1 em longa. Flores pallide flavescentes. Sepalum dorsale oblongum, subaeuminatum, 0,4 cm longum, lateralia (pars libera) oblique subobovata vel suborbieularia, 0,37 cm longa; mentum reversum, caleariforme, rectum, subovale vel suborbiculare, 0,2 cm longum. Petala falcato-incurva, e basi oblique dilatata sublinearia, superne leviter dila- tata, acuta, 0,36 cm longa. Labellum 3-lobum, medio puberulum, ex- pansum (pars libera) cuneatum, 0,36 cm longum, ad lobos laterales 024 cm latum, lobis lateralibus valde oblique ovatis, rotundatis, lobo medio magno, latissimo, truncato, retuso cum lobulo parvo in sinu, crasse 5-costato, 0,17 em longo, 0,86 cm lato. Gynostemium apice purpureo-notatum, 0,17 em longum, auriculis triangulis. Ovarium acute triquetrum, costa multo minore in lateribus, cum pedicello 1,1 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Hinterland von Hollandia in 50 m ii. d. M. (K. Gjellerup no. 941). D. lucidum Schltr. nahestehend. 82. Dendrobium (Sect. Cadetia) toadjanum J. J. Sm., nov. spec. Caules fasciculati, alato-quadriquetri, superne sensim incrassati, 5—11 cm longi, apice 0,43—0,53 em diam. Folium oblique ovato-ob- longum, obtusum, 2-dentatum, basi rotundatum, 4,4—6 cm longum, 1,6 — 2,25 em latum. Inflorescentiae fasciculatae, 1-florae, spatha apiculata, nervosa, 1 cm longa. Sepala ovata, obtusa, 0,57—0,65 cm longa; men- tum reversum, curvatum vel subrectum, obtusum, medio plus minus dilatatum, 0,325—0,4 cm longum. Petala e basi dilatata spathulato-lanceo- lata, 0,57—0,6 cm longa, superne 0,15 cm lata. Labelli lamina concava, 3-loba, inter lobos laterales canaliculata, ad basin lobi medii callis 2 minutis papillosis donata, 0,55 cm longa, 0,5 cm lata, lobis lateralibus erectis, late oblique quadrangulis, rotundatis, dimidium laminae bene attingentibus, lobo medio late euneato-obovato, rotundato, vix apiculato, 5-costato, inferne papilloso, 0,4 em longo et lato. puberulum, 0,25 cm longum, auriculis triangulis. apice papillosa. longum. Gynostemium subtus à; Anthera quadrangula, Ovarium pedicellatum triquetrum, clavatum, 1,25 cm Niederl,-Neu-Guinea: Kap Toadja in 50 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 995). Berkombor am Torfluss in 25 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 783). Hollandia in 0,5 m ü. d. M. (K. Gjellerup no. 104). Am nächsten mit D. obliquum (Schltr.) J. J. Sm. und D. collinum (Sehltr.) J. J. Sm. verwandt. Blüten weiss; Lippe vorn violettrosa, Vorläufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. IX. 31 83. Dendrobium (Sect. Diplocawobium) tuberculatum J. J. Sm., nov. spec. Rhizoma repens. Pseudobulbi 1—1,5 cm distantes, elongato-conici, 6—7-angulati, 2,2—2,75 em longi. Folium lanceolatum, 2-lobum, 4— 05 cm longum, 1—1,4 em latum. Inflorescentiae fasciculatae, 3—9 simultanee florentes, spatha 0,65 cm longa. Flores albi. Sepala trian- gulo-laneeolata, cum mento dorso parce verrucosa, 1 cm longa; mentum conicum, obtusum, 0,45 cm longum. Petala lineari-lanceolato-spathulata, acuta, 0,9 em longa. Labellum leviter curvatum, 3-lobum, costis inferne 2-rectis, superne undulatis, apicem labelli haud attingentibus, costa media humiliore apice tantum undulata, costis 2 brevibus in lobo medio additis, 1 em longum, 0,375 cm latum, lobis lateralibus apice brevi libero trian- gulis, hypochylio purpureo-marginato et maculato, lobo medio obovato- oblongo, apiculato, medio flavo, 0,55 cm longo, 0,325 cm lato. Gyno- stemium 0,15 cm longum, pede curvato, purpureo - notato, 0,43 cm longo, auriculis dentatis Anthera viridis. Ovarium pedicellatum 1,4— 1,6 em longum. Niederl.Neu-Guinea: Am Noordfluss (2. Expedition Lorentz 1909, leb. Pfl., kult. in Hort. Bog. unter no. 59R). Der Goniobulbon-Gruppe angehórend. 84. Dendrobium (Section Diplocawlobium) bulbophylloides J. J. Sm., nov. spec, Pseudobulbi ad 1 cm distantes, adscendentes, subcylindrici, 6-sul- cati, 1,5—1,8 cm longi. Folium lanceolatum, 2-dentatum, coriaceum, 2,2 3 cm longum, 0,55—0,75 cm latum. Inflorescentiae fasciculatae, succedaneae, spatha 0,8 em longa, pedunculis 0,5 em longis. Flos par- vulus, Sepala e basi triangula lineari-acuminata, acuta, alba, 1,15 cm longa; mentum reversum, conicum, obtusum, 0,6 cm longum. Petala anguste lanceolato-linearia, supra basin paulo contracta, 1,1 cm longa. Labellum superne recurvum, 4-lobum, costis 3 inferne rectis superne undulatis citrinisque, mediana inferne inconspicua, costa brevi in lobo medio utrinque, expansum totum 1,23 em longum, hypochylio cuneato- oblongo, purpureo-punctato et marginato, 0,375 cm lato, lobis lateralibus antice breviter productis obtusis, lobo medio elliptico-ovato, acuto, undu- lato, flavescente, 0,64 cm longo, 0.4 cm lato. Gynostemium 0,15 em longum, pede reverso, leviter curvato, lineari, 0,5 em longo. Anthera mitriformis, citrina. Ovarium subalato-sexangulatum, cum pedicello 1,5 em longum. Niederl-Neu-Guinea: (2. Expedition Lorentz, Djibdja, leb. Pfl., kult. in Hort, Bog.). Durch den Fruchtknoten an D. chrysotropis Schltr. erinnernd. 85. Dendrobium (Sect. Diplocaulobium) sublobatum J. J. Sm., nov. spec. Rhizoma repens. Pseudobulbi 1—1,2 cm distantes, ovoideo-fusi- formes, 6-angulati, 2 em longi. Folium lanceolatum, 2-dentatum, 4—5 cm longum, 0,9—1,2 cm latum. Inflorescentiae fasciculatae, succedaneae. Sepala e basi dilatata linearia, 1,5 cm longa; mentum conicum, obtusum, 0,47 cm longum. Petala linearia, basi leviter dilatata. Labellum vix vel 32 J. J. Smith. leviter 3-lobum, costis 2 inferne rectis superne undulatis, medium lobi medii attingentibus, costa tertia longiore inferne evanescente minus undu- lata, 0,95—1,1 cm longum, 0,325— 0,35 cm latum, lobis lateralibus ob- soletis vel dentiformibus, lobo medio ovato-oblongo, acuto, 0,47—0,575 cm longo, 0,24—0,825 em lato. Gynostemium 0,16 cm longum, auriculis obtusis, pede curvato, 0,47 cm longo. Ovarium pedicellatum 2,2—3,4 cm longum. Deutsch-Neu-Guinea: Am Kaiserin-Augustafluss in 60 m ü. d. M. (K. Gjellerup no. 367). Blüten weisslich mit hellgelben Spitzen, Lippe gelb, in der unteren Hälfte wie auch der Säulenfuss violett gezeichnet, Scheint D. tropidophorum Schltr. am nächsten zu stehen. 86. Dendrobium (Sect. Diplocaulobium) platyclinoides J. J. Sm., nov. spec. Rhizoma patens, ramosum. Pseudobulbi approximati, ad 0,8 cm distantes, teretes, 1,25—4 cm longi, 0,3—0,35 em diam. Folium sub- lineare, 2-dentatum, 4—7 cm longum, 0,8— 0,575 cm latum. Inflores- centiae fasciculatae, succedaneae, spatha 1—1,4 cm longa, pedunculis 1—1,4 cm longis. Flores mediocres. Sepala e basi conspicue triangulo- dilatata lineari-caudata, canaliculata, 2,5 cm longa. Petala basi paulo dilatata, linearia, 2 cm longa. Labellum valde recurvum, 3-lobum, costis 2-basi confluentibus, glabris, rectis, in lobo medio undulato-crenulatis et infra apicem confluentibus, expansum unguiculato-subovale, 0,75 cm longum, 0,43 cm latum, lobis lateralibus conspicuis, falcato-triangulis, obtusis, lobo medio majusculo, suborbiculari, breviter abrupte acuminato- apiculato, 0,4 cm longo, 0,475 cm lato. Gynostemium 0,27 cm longum, auriculis conspicuis, triangulis, acutis, pede valde incurvo, lineari, 0,55 cm longo. Ovarium pedicellatam 1,8 cm longum. i Niederl.-Neu-Guinea: Am mittleren Legareifluss in 500 m ü. d. M. (Janowski no. 71). Habituell an einige Dendrochilum-Arten, wie z. B. D. cornutum Bl. erinnernd. 87. Dendrobium (Sect. Diplocaulobium) scotiiforme J. J. Sm., nov. spec. .Pseudobulbi approximati, e basi fusiformi 1—1,4 cm longa in collum 2,5—8 cm longum attenuati. Folium anguste lineare, canalieulatum, 2- dentatum, 9—12 cm longum, ad 0,2 cm latum. Flores mediocres. Se- pala e basi dilatata lineari-caudata, alba, superne castaneo-suffusa, 2,8 cm longa, Petala angustiora. Labellum valde recurvum, 3-lobum, costis 2 puberulis usque in medium lobi intermedii superne leviter undulatis, costa tertia inconspicua paulo longiore apice puberula, expansum sub- panduriforme, 1,275 cm longum, hypochylio obovato, atropurpureo-notato, 0,6 cm lato, lobis lateralibus latis, rotundatis, antice haud productis, lobo medio e basi subunguiculata crenata in laminam ovatam obtusam dila- tato, aureo, 0,66 cm longo, 0,44 cm lato. Gynostemium 0,3 cm longum, pede leviter curvato, 0,65 cm longo. Ovarium pedicellatum 3 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Wahrscheinlich bei der Humboldt-Bai (K. Gjellerup, leb. Pn. kult. in Hort. Bog. unter no. 442). Verwandt mit D. araneola Schltr Vorlàufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. IX 33 88. Dendrobium (Sect. Diplocaulobium) Janowskii J. J. Sm., nov. spec. Pseudobulbi approximati, e basi fusiformi 0,2 em longa in collum ~ tenuem 8—17,5 cm longum attenuati. Folium lineare, 2-dentatum, 8— 10 cm longum, 0,48—0,5 cm latum. Spatha angusta, 1,2—1,5 em longa. Flores mediocres. Sepala e basi triangula lineari-caudata, 3 cm longa. Petala basi paulo dilatata, 2,75 cm longa. Labellum 3-lobum, costis 2 in 1/, supra basin lobi medii terminantibus superne papillosis, non pulvini- ferum, expansum rhombeum, 1,475 em longum ad lobos laterales, 0,75 cm latum, lobis lateralibus majusculis, rotundatis, lobo medio magno, ovato, acutissimo, inter costas papilloso, 0,875 em longo, 0,475 em lato. Gyno- stemium 0,26 cm longum, pede incurvo, lineari, 3-costato, 0,65 cm longo. Ovarium pedicellatum 2,3 cm longum. Niederl-Neu-Guinea: Am Legareifluss in 80 m ü. d. M. (Ja- nowski no. 73). Habituell D. hydrophilum J. J. Sm. ähnlich. 89. Dendrobium (Sect. Diplocaulobium) Ajoebii J. J. Sm., nov. spec. Pseudobulbi approximati. e basi obovoidea 1,2—1,6 cm longa in collum subteretem 3,2—6,25 cm longum attenuati. Folium lanceolatum, aequaliter 2-dentatum, 5,5--6 cm longum, 1,4—1,1 cm latum. Spatha ad 2 em longa. Flores mediocres. Sepala e basi triangula lineari-cau- data, 3,2 em longa. Petala e basi lanceolata lineari-caudata, 3,2 cm longa. Labellum curvatum, 3-lobum, costis 2 papillosis usque in basin lobi medii, expansum anguste panduratum, 1,475 cm longum, lobis la- teralibus basi latis, brevibus, leviter rotundatis, hypochylio obovato, 0,65 em longo, 0,5 cm lato, lobo medio ex ungue quadrato 0,25 cm longo in laminam ovato-rhombeam subacutam dimidio inferiore medio pa- pilloso-pulvinatam 0,575 em longam 0,45 em latam dilatato. Gynostemium 0,3 em longum, pede subrecto, 0,55 cm longo. Ovarium pedicellatum 4 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Gautiergebirge in 400 m ii. d. M. (K. Gjel- lerup no. 896). Verwandt mit D. phalangium Schltr., D. aratriferum J. J. Sm. usw. 90. Dendrobium (Sect. Diplocaulobium) cervicaliferum J. J. Sm., nov. spec. Pseudobulbi approximati, e basi incrassata sicco fusiformi in collum breviuseulum contracti, 3,4—4,5 cm longi. Folium elliptico-lanceolatum, 2-dentatum, 4,8—5,3 cm longum, 1,3—1,6 cm latum. Inflorescentiae fasciculatae, succedaneae, 1-florae. Sepala e basi triangulo-dilatata lineari-caudata, 2,5 cm longa. Petala angustiora. Labellum leviter cur- vatum, 3-lobum, costis 2 validis papillosis usque in basin lobi medii, pulvino pilorum elavatorum oblongo supra medium in costam glabram vergente in lobo medio, expansum 1,2 cm longum, hypochylio obovato- suborbiculari, 0,57 cm lato, lobis lateralibus latis, rotundatis, apice haud productis, lobo medio minusculo, rhombeo, acuto, undulato, 0,5 cm longo, 0.26 cm lato. Gynostemium 0,25 cm longum, clinandrio dentato, auri- culis triangulis, dentatis, pede curvato, lineari, 0,57 em longo. Ovarium -pedicellatum 1,3 cm longum. Repertorium specierum novarum, XII. (22. III. 1913.) 3 34 J. S. Gamble: Ein neuer Loranthus (L. Meeboldii) aus Burma. Niederl.-Neu-Guinea: Gautiergebirge in 400 m ü. d. M, (K. Gjel- lerup no. 911). D. Ajoebii J. J. Sm. ziemlich ähnlich. 91. Dendrobium (Sect. Diplocaulobium) pililobum J. J. Sm., nov. spec. Pseudobulbi subapproximati, e basi fusiformi c. 2 em longa in collum 4—6 cm longum attenuati. Folium lineari-lanceolatum, aequaliter 2-den- tatum, 8—10 cm longum, 1,35 — 1,6 cm latum. Spatha 0,8—0,9 cm longa. Sepala e basi dilatata lineari-caudata, albida, superne flava, ad 4,7 em longa. Petala lineari-caudata, 4,4 em longa. Labellum vix curvatum, angustum, costis 2 papillosis e basi usque in basin lobi medii, fascia pulvinata papillosa lineari-lanceolata in lobo medio, 2 cm longum, ad lobos laterales 0,6 cm latum, lobis lateralibus brevissimis, basi latissimis, leviter rotundatis, fusco-purpureo-striatis, lobo medio ex ungue angusto in laminam ovato-rhombeam acutam dilatato, flavescenti, 1,2 cm longo, 0,315 cm lato. Gynostemium 0,35 em longum, pede cum ovario angulum subrectum faciente, late lineari, apice incurvo, 0,67 em longo. Ovarium pedicellatum 7,45 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Hollandia (K. Gjellerup, leb. Pf., kult. in Hort. Bog. unter no. 312). Verwandt mit D, aratriferum J. J. Sm. usw. Vi. J.S. Gamble, Ein neuer Loranthus (L. Meeboldii) aus Burma. (Originaldiagnose ) Loranthus Meeboldii Gamble, nov. spec. (Loranthaceae- Lorantheae). L. umbellifero Schultz affinis, cortice brunneo laeviore, corolla fulva nec rubra, fruetu clavato longe in stipitem attenuato differt. Frutex parasiticus; rami crassiores, cortice brunneo lenticellis multis minutis notato obtecti; ramuli ultimi etiam «conspicue lenticellati, asperi. Folia opposita vel subopposita, coriacea, glabra, elliptico-ovata, apice obtusa, basi attenuata vel rotundata, siceitate olivacea, circa 8 cm longa, 4—5 cm lata; nervi utrinque 7—8, irregulares, ramosi, reticulatione obscura; petiolus 7—10 mm longus. Flores in racemis vel umbellis 3—5-floris pedunculatis singulis vel fasciculatis axillaribus vel e ramulis anni praeteriti; pedunculus 4 mm longus, gracilis; pedicelli graciles, 3 mm longi; bractea minuta, ovata. Calycis tubus clavatus, stipite gracili, lobi perminuti (Corolla alabastro ad 2 cm longa, gracilis, acuminata, curvata, sub anthesi uno latere ad partem dimidiam fissa; tubus 12 mm longus, extus puberulus, striatus; lobi quattuor, 10 mm longi, quorum 6 mm reflexi, lineares, intus etiam puberuli. Stamina 4; antherae lineares, circa 2 mm longae, apice obtusae, Ovarium in tubo calycis inclusum, stylo filiformi quadrangulo, stigmate parvo. Fructus immaturus) elavatus, ex apice truncato 3 mm lato gradatim in stipite m attenuatus, rugosus et stellato-puberulus. Burma, Moulmein District, Papun, Meebold, 14012 (leg. Jan. 1912). Burmannia Wercklei Schltr. nov. spec. aus Costa Rica. 35 VII. Burmannia Wercklei Schitr. nov. spec. aus Costa Rica. Von R. Schlechter. (Originaldiagnose.) In einer kleinen Sammlung von Microspermen, welche ich vor einigen Monaten aus Costa-Rica erhielt, befand sich eine recht interessante Burmannia, die ich hier gesondert beschreiben werde. Die Art ist be- sonders dadurch merkwürdig, dab sie die zweite amerikanische ist aus einer Gruppe, die sich durch die groDen langen Laubblütter und die langen dichotomen Blütenstände mit dichtsitzenden großen Blüten aus- zeichnet. In meiner Studie über die Burmanniaceen von Deutsch-Neu- Guinea!) habe ich diese Gruppe zu Eu-Burmannia gestellt, da sie sich vor den anderen Eu-Burmannien nur durch die gróDeren Laubblätter und reicherblütige Infloreszenzen unterscheidet. Auf die charakteristischen Merkmale der Art komme ich weiter unten zurück. Ich will hier nur noch bemerken, dab die einzige Art dieser Verwandtschaft, welcı ? aus Amerika bekannt war, aus Columbien als B. Kalbreyeri Oliv. oeschrieben worden ist. Burmannia Wercklei Schltr. nov. spec. Terrestris, erecta, c. 25 cm alta; radicibus filiformibus, fasciculatis, glabris; eaule simplici bene foliato; foliis erectis vel erecto-patentibus, linearibus, acutis, inferioribus usque ad 12 cm, longis 5 mm latis, subrosu- latis, superioribus sensim in bracteas abeuntibus; inflorescentia diehotoma; brachiis usque ad 8 cm longis, dense multifloris; bracteis distichis imbricantibus, rhachi appressis, ovato-lanceolatis, acutis, inferioritus usque ad 2 em longis, superioribus sensim brevioribus; floribus secundis, graciliter pedicellatis, ut videtur azureis; pedicellis 5—7 mm longis; floribus in genere longis, 1,3 cm saepius longitudine excedentibus. angustius trialatis, glabris; corolla tubulosa 5,5 mm longa, segmentis 3 exterioribus ovatis, acutis, marginibus haud incrassatis, incurvis, c. 2,3 mm longis, segmentis interioribus carnosulis, oblongo-ligulatis, obtusissimis, quam exteriora triplo brevioribus; staminibus sessilibus supra medium tubi affixis, antheris transversis, connectivo carnoso oblongoideo, lateribus angustato, apice auriculis 2 minutis papillosis donato, loculis parallelis oblongoideis, connectivum haud excedentibus; stylo pro genere brevi, 3 mm longo, brachiis brevibus; stigmatibus bilabiatis, labio superiore quadrato, amplo, in labium inferiorem brevissimum incumbente; ovario clavato trialato, 7 mm longo; seminibus nondum maturis anguste oblongoideis. à Costa-Rica: La Palma bei San José, 1750 m ü. d. M. — E. Werckle, in herb. Jimenez no. 687, blühend im April 1910. Vor B. Kalbreyeri Oliv., der einzigen amerikanischen Art dieser Verwandschaft ist die vorliegende Pflanze gut gekennzeichnet durch die groDen breiten Brakteen, die schmalen langen Blüten, die Form des Antherenkonnektivs, den kurzen Griffel und die eigentümlichen Narben. 1) Cf, Engl. Botan. Jahrb. 49, 1912, p. 106. EK 36 Reinhold Knuth: Drei neue Arten von Oxalis aus Süd-Amerika. VIII. Reinhard Knuth, Drei neue Arten von Oxa/is aus Süd-Amerika. (Originaldiagnosen.) 1. Oxalis (§ Palmatifoliae Reiche) fuegensis R. Knuth, nov. spec. Caules ramique valde abbreviati, incrassati, circ. 5 cm alti, pro parte sub terra occulti, 10—20 mm crassi, basibus petiolorum dilatatis squa- mosis densissime circumdati, fere bulbosi; squamae 25—30 mm longae. lineares, subcoriaceae, acutae vel acutissimae, brunneae. Folia densissima, caulina et ramulina, + imbricata, petiolata, 6—7-foliolata; foliola exs. fusca, alato-bilobulata alis oblique spathulato-ovatis basi tantum connatis, subcoriacea, glabra, margine ferruginea; petiolus 25—30 mm longus, parte superiore fere filiformis, partibus inferiore et + media squamose lineari- dilatatus, indumento laxo + sparsim lanuginosus, demum glaber. Pe- duncul - Argentinien: Tierra del Fuego (O'Connor ex herb. Niederlein!). Nota, Species in genere distinctissima est magnitudine basium pe- tiolorum. Ceterum affinis est O. Bustillosii et speciebus affinibus. 2. Oxalis ($ Polymorphae Prog.) lancifolia R. Knuth, nov. spec. Caulis sublignosus, 65 —70 em altus, simplex, strictus, gracilis, basi 3—4 mm crassus, glaber, partibus media et superiore vix dense foliatus et peduneulis vix numerosis ornatus. Folia alterna, apice caulis parum numerosiora, petiolata, trifoliolata; foliola lanceolata, apicem versus sensim angustata, acuta vel acutissima, basi + cuneata, facie inferiore et mar- gine minute puberula, facie superiore glabra, supra opaca, infra palli- diora, exs. membranaceo-papyracea; medium usque 8 cm longum et 2 cm latum, petiolulatum petiolulo 1 cm longo; lateralia + minora, ses- silia; petiolus usque 5!/, em longus, foliolo medio aequilongus, puberulus, = strictus, exs. !/—1 mm crassus; bracteae nullae. Pedunculi vix numerosi, 3—6 cm longi, inferiores superioribus longiores, + stricti, erecti, exs. !/, —1 em crassi, indumento minutissimo + adpresso obsiti . petiolis aequilongi vel breviores, apice cymam bilateralem circ. 10-floram gerentes; rami primarii cymae 1—1!/» cm longi. Bracteae minutae, subulatae, 1 mm longae, minute puberulae. Pedicelli pubescentes, 2— 3 mm longi, exs. !/, mm crassi. Sepala 4—5 mm longa, ovato-lanceo- lata vel lanceolata, acuta, pubescentia, demum glabra. Petala sepalis 1'/,-plo longiora. Brasilien (Sello— Typus!) 3. Oxalis ($ Clematodes R. Kn.) integra R. Knuth, nov. spec. Caulis herbaceus, ramosus, usque 1 cm longus, ascendens vel scandens, exs. usque 4 mm crassus, inferne glaber, superne sparsim vel sparsissime pilosus, satis dense foliatus. Folia alterna, satis breviter petiolata, trifoliolata; foliola sessilia, aequalia, oblongo-lanceolata, apice obtusa vel rotundata vel vix perspicue bicrenata, utraque facie dense villoso-sericea, lutescenti-viridia, exs. satis firma, usque 17 mm longa et Fedde: Neue Arten aus der Verwandtschaft der Corydalis aurera Willd. IX. 37 5—8 mm lata; petiolus 1'/,—2 cm longus, foliolis parum longior vel eis aequilongus, + sparsim vel dense hirsutus, fere laxus, exs. ?/, mm crassus; bracteae pro maxima parte petiolo adnatae, 4 mm longae, luteo- fusco-hirsutae. Pedunculi circ. 6 cm longi, exs. vix 1 cm crassi, sparsim pilosi, folia 2—3-plo superantes, apice cymam bifurcatam 5—10-floram gerentes; rami primarii cymae 1—5 cm longi. Bracteae hirsuto-pubes- centes, 1—2 mm longae, lineares. Pedicelli hirsuto-pubescentes, 3—12 cm longi, exs. !/; mm crassi, Sepala 6—7!/, mm longa, elongato-lanceolata, acuta, c sparsim hirsuto-pubescentia. Petala sepalis 2!/; —3-plo longiora, 17 mm longa, pallide lutea, carmineo-striata, e basi unguieulata cuneata. Stamina interiora sepalis aequilonga. Stamina stylique glabri vel sub- glabri. Columbia: In dichten Wäldern auf dem Paramo de Guanacas, Central-Anden von Popayan, zwischen 2800—3500 m. (Lehmann, Pl. Col. et Ecuad. no. 5858 — Typus!) — Blühend das ganze Jahr. IX. Friedrich Fedde, Neue Arten aus der Verwandtschaft der Corydalis aurea Willd. von Nord-Amerika. D" (Originaldiagnosen.) 31. Corydalis pseudomicrantha Fedde var. Griffithsii Fedde, var. nov. Humilis et fasciculata, caulibus brevibus, at satis robustis, 5—8 cm altis. Folia parva quidem, at non pro rata minuta, lobulis saepe magis ad apicem rotundatis. Flores certo cleistogamos vel autogamos non vidi; bracteae late oblongo-lanceolatae, ad apicem subapiculatae. Pe- talum superius paullo longius, usque ad 1,2 em longum, calcari gra- cili plus quam !/, totius petali occupante; petala interiora iamina versus basim aequo modo quam forma genuina in unguem angustata; staminum superiorum appendix nectariferus longior, ad apicem sub- clavatus, ad summam autem apicem hamatus, filamentum late lanceolatum. Siliquam non vidi. Westamerikanische Wüsten- und Steppenprovinz; Über- gang aus der Chaparal-Sonora-Provinz in die Gila- und Mohave- wüste; Arizona: Santa Rita Forest Reserve, fenced area (D. Griffiths. fl. IV. 1903, no. 3846!) Nota. Fortasse species propria, sed ob petala interiora aequo modo obliqua et ceteras notas C. pseudomicranthae varietatem adjunxi. 32. Corydalis isopyroides Fedde var. Mearnsii Fedde, var. nov. Magis depauperata quam forma genuina. Folia minora atque minus dissecta, lobis minus profundius incisis. Flores modo cleistogamos vidi: iis C, microcarpae similes, non calcarati, petala exteriora aequalia, sed ecristata. 1) Cf. Rep. X: 311, 364, 379, 417, 479; XI: 196, 289, 497. 38 Fedde: Neue Arten aus der Verwandtschaft der Corydalis aurea Willd. IX. Mittelamerikanisches Xerophytengebiet; Chaparalprovinz. — Neu-Mexiko(?): San Luis Mts. (E. A. Mearns, Intern. Bound. Comm, fl. fr., VII. 1892, no. 566!). Nota. Petala exteriora florum cleistogamorum quasi intermedii sunt inter C. micranthae et C. isopyro?dis, nam ecalcarati quidem, sed etiam ecristati; ideo fortasse species propria, quae autem ob exemplar mise- rabile constitui non potuit. 38. Corydalis wyomingensis Fedde var. lativaginata Fedde, var. nov. Radiee sublignosa valde crassa ad collum multiceps fasciculos densos foliorum satis magnorum gerens. Folia (modo basalia vidi) valde elon- gata, usque ad 30 cm longa, petiolis quasi fistulosis ad basim in vaginam 4—7 mm latam et usque ad 3 cm latam dilatata. Caules atque flores non vidi. Wyoming: Yellowstone National Park (Edg. A. Mearns, Pl. Yell. N. È. no. 4968!) Nota. Floribus a me non visis non certo dicere possum, an re vera sit varietas hujus speciei; sed partibus vegetativis comparatis ita esse mihi videtur. Forma verosimiliter e loco humido, exemplar speciei perennis primi anni. 34. Corydalis pachyloba (Greene) Fedde, spec. nov. Capnodes pachylobum Greene mscr. in C. F. Baker, PI, South. Colorado, 1899, no. 388! 1j Herba, ut videtur, biennis, glauca, rosularis, at non caespitosa, caulibus multis e radicis collo foliis basalibus intermixtis enascentibus, adscendentibus, usque ad 25 —30 cm altis, striato-angulatis. Folia ba- salia graciliter petiolata omnia, subbipinnatipartita, lobulis lineari-oblongis vel oblongis, breviter subacutis, ultimis plerumque trilobulatis, inter- medio paullo latiore, petiolis vaginanter dilatatis. Flores flavi (?) in racemos semper fere terminales, 7—15-floros, subconfertos, post anthesim elongatos atque laxiores, subsecundos, folia aequantes vel paullo su- perantes dispositi; bracteae rhomboideo-lanceolatae, cuneatim acutatae, ad apicem denticulatae, pedicellos fere aequantes, 3—5 mm longae. Se- pala membranacea atque squamoïdea, cordato-rotundata, denticulato- lacerata, 0,75—1 mm longa, decidentia; petalum superius subcarinatum ad apicem submucronatum lobis non ita repandis, ad apicem carinatum modo rudimentarie vel vix cristatum, circiter 1,3—1,4 em longum, cal- cari fere dimiduum totius petali occupante, ad partem extremam vix decurvato, rotundato-bullato; petalum inferius aequo modó formatum crista rudimentaria carinae paullo magis effigurata, subunguiculatum, ungue rectangulariter deflexo; petala interiora unguiculata, ungue an- guste lanceolato, lamina magis oblongo-spathulata quam subpandurae- formi, subobliqua basim versus oblique truncata, ad dorsum crista longa basim versus paulatim usque ad medium unguem decrescente ornata; staminum superiorum appendix nectariferus satis longus, ad apicem paullo inerassatus et leviter curvatus. Siliqua crassa, non torulosa, late fusiformis, subincurvato- adscendens, 2-25 cm longa, 0,5 cm Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVI. 39 diametiens, stylo ad apicem sub stigmate curvato ornata; semina non vidi!). Provinz der Rocky Mountains, südlichster Teil. — Süd- Colorado: Arbolea 6000’ (C. F. Baker, PI. S. Colorado, fl. fr. VII, 1899, no. 338! Orig. et typ. in U. S. Nat. Herb. et Herb. Berol. Los Pinos (Bayfield) (l. c., fl. fr. V. 1899, no. 340!). —. Nota. Species sine dubio C. montanae valde affinis, imprimis nota- bilis siliquis erassis, fusiformibus, interdum quasi inflatis. X. Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVI. ` (Originaldiagnosen.) XXX. Oenotheraceae I. auct, E. Hassler. 215. Jussieua bullata Hassler, nov. spec. Eujussieua. Suffrutex 1—1,5 m altus; caules lignosi, teretiusculi, basi ad 5 mm crassi pilis crispulis albicantibus sat densis hirsutuli, rami pilis albis apicem versus fulvescentibus erecto-patentibus densis molliter hir- suti, folia sessilia lanceolata, basi rotundata, apice acutiuscula breviter acute acuminulata Pl, %0/,, ?5/; mm nervis lateralibus ec. 8—9 venulis horizontalibusque subtus elevato-reticulatis, puberulis transcursi, nervis venulisque supra profundissime impressis facie superiore bullulata, et pilis albis in verruculam sitis, verruculosa, costa mediana supra impressa dense longiuscule fulvescenti- albido- pilosa. Flores 4-meri; pedicelli floriferi graciles cc, 10 mm longi, fulvo-hirsuto-pilosi apice i. e. ad basin tubi calycini bibracteolati, bracteolae foliaceae anguste lanceolatae, !?/|; mm costa mediana subtus prominente pereursae, pilosulae; calycis tubus ob- conicus 10 mm longus, fulvo-pilosus, lobi lanceolati, acutissimi !5/; mm 5-nervii, intus glaberrimi extus albido-vel fulvescenti-pilosi, petala late obovata, flava ??/,; mm, discus planus vel minute elevatus albo-hirsutus, filamenta majora 4, minora 2 mm longa, linearia basi leviter dilatata, antherae lineares 3,5 mm longae, stylus crassiusculus 6 mm longus stigmate magno capitato, capsula haud omnino matura, in pedicello ad 20 mm elongato obconica 15 mm longa ad 7 mm lata, semina ovata cc. !/; mm longa raphide prominula. Paraguay: Sierra de Amambay ad margines paludium pr. Estrella, flor. et fruct. mens. Mart.; Hassler no. 10276. J. myrtifoliae Camb. arcte affinis, indumento densiore, haud rufo, floribus majoribus, et imprimis foliis supra haud laevibus, sed bullulatis. veruculoso-pilosis, diversa; a J. sericea Comb. differt imprimis disco fere plano, stigmate elongato aliisque. 1) Videntur semina in omnibus exemplaribus a me visis degenerata neque evoluta, 40 Reinhold Knuth: Geranium Purpusii spec. nov. aus Mexiko. 276. Jussieua lithospermifolia Micheli, Flora 1874, p. 300. Var. meridionalis Hassler, nov. var. A typo a beato Micheli valde imperfecte descripto differt foliis lineari-lanceolatis vel oblongo-lanceolatis duplo triplove longioribus, 70/19, "äis, |, mm utrinque attenuatis. Species certe J. nervosae Poir. arcte affinis, praecipue quoad var. meridionalem nob. sed characteribus sequentibus partim jam a b. Micheli commemoratis bene distineta. Foliorum internodiis elongatis 20—30 cm nervis facie superiore in- conspieuis, facie inferiore minus elevatis, calycis tubo angustiore, lobis lanceolatis acutissimis, intus glabris vulgo rubris, extus manifeste elevato-5-nerviis, glabrescentibus; petalis pro longitudine minus latis basi distinctius in unguem contractis, vulgo !/, mm antherarum fila- mentis brevioribus, disco vix ultra calycis tubum producto, stylo multo graciliore ad 5 mm longo, apice vix capitato - dilatato; capsula angustiore, longiore ad 15 mm longa et 4 mm tantum lata. Paraguay: Ad ripam rivuli in eampis in regione fluminis Apa, flor. et fruct. mens. Jan.; Hassler no. 8379. XL Reinhard Knuth, Geranium Purpusii, spec. nov. aus Mexiko. (Originaldiagnose.) Geranium Purpusii R. Knuth, nov. spec. Caules plures, e basi pseudo-dichotome ramosi, patulo- vel leviter retrorso-albido-pilosi, 35 cm et ultra longi, ascendentes. Folia basalia et caulina + numerosa, petiolata petiolis usque 10 cm longis; lamina usque 4—5 cm diam., supra obscure viridis, pilis albidis X sparsim obsita, infra pallidior, indumento denso setaceo hyalino praecipue ad nervos incana. ambitu orbicularis, fere usque ad basin 5-partita, lobis palmato-bipinnati- fidis, lacinulis ovatis vel oblongis 3—7 mm longis apice rotundatis vel minute mucronulatis. Stipulae bracteaeque subulato-setaceae, 5—10 cm longae, hirsutae. Pedunculi biflori, 8—18 cm longi, satis laxi, pubes- centes vel subhirsuti, 3—4-bracteolati. Pedicelli 2—7 cm longi, pilis simplicibus albis patulis vel patulo-retrorsis hirsuti. Sepala 7—8 cm longa, 3-nervata, margine membranacea, ovata vel oblongo-ovata, mucro- nata mucrone 1 mm longo, praecipue ad nervos et marginem pilis se- taceis albidis hirsuta. Petala sepalis 2—3-plo longiora, late obovata, violaceo-carminea, apice rotundata. Filamenta glabra. Ovarium villosum. Valvulae rostrumque pilis albidis setosis hirsuta. Mexico: Staat Puebla, auf Feldern bei Esperanza (Purpus a. 1908). — Die Diagnose rührt von einer im botanischen Garten zu Darmstadt kultivierten Pflanze (Herb. Schenck no. 944). Nota: Species ad sectionem Incanoidea R. Knuth pertinens, pedun- culis bifloris et corolla rubra ad affinitatem G. Palmeri, G. Goldmani et G. pedatifidi adnumeranda est. Foliorum lobis bipinnatifidis praecipue affinis est G, pedatifido, a qua autem foliorum forma distinguitur. Alfred J. Ewart: Contributiones Florae Australiensis. IX. 4t XII. Alfred J. Ewart, Contributiones Florae Australiensis. IX. (Ex: Proc. R. Soc. Victoria, N. S. XXIII, pt. 1 [1910]. pp. 110—115. pl. XXII —XXIV.) 53. Atriplex pterocarpa [wart and Rees, l. c., p. 110, pl. XXI. — Apparently a shrub, the stem and leaves bearing short, woolly hairs. which give the plant a whitish appearance. Leaves ovate to lanceolate, ovate leaves with fairly long petioles, and lanceolate leaves narrowed at the base with short petioles—entire or with margins slightly indented. — Flowers unisexual in globular axillary clusters 2-4 lines in diameter: The upper clusters consist of male flowers surrounded by a few female, the lower clusters of female only. Female flowers—perianth in 2 seg- ments, with irregularly serrated edges, and closely covered on the outside with short woolly hairs, on the inner side of the segments is a peculiar outgrowth of finely branched greenish veins. Styles 2 united at extreme base—Male flowers—perianth in 4 segments, 4 stamens opposite to the segments of the perianth. Fruiting perianth compressed, entirely closed except at apex, ovate orbicular, about '/, inch across, margin entire. Valves thin at the edges, but slightly roughened and thickened towards the centre and elosely set with much branched veins which are specially conspicuous on the inner side of the valves. Radicle lateral. — New South Wales, Near Silverton. E. N. Charsley, 1886. 54. Gastrolobium Laytoni J. White, H c., p. 111, pl. XXII. — An erect shrub of 1,5 to 2,5 feet high. Branches stiff, when young covered with Short greyish hairs, the older branches only slightly so. Leaves petiolate, laminae 1,5—2 inches in length, and '/,—*/, inch in breadth, petiole abouth 1,5 lines long, Leaves cuneata, blunt or sometimes very slightly convex at the apex, with entire margins, which are hardly recurved, and tend to be folded inwards, venation rather prominent on the upper sur- face, which is almost glabrous, the under surface being covered with felt-like greyish hairs, opposite, stipules filamentous; about 1 line long. — Racemes axillary, rachis 1,5—2,5 inches covered with minute greyish hairs, pedicels distinct, hairy, under 1 line in length. Bracts and brac- teoles deciduous. — Flowers small, calyx rather thickly pubescent; the 2 upper lobes united a little higher up than the others, 1,5—2 lines long. Vexillum less than twice as long as the calyx, and a little longer than the alae or carina, about 2 lines in breadth, — Stamens free, ovary den- sely covered with white wooly hairs, stipes ?/, -- 1 line in length. — The plant belongs to the Series II. (Racemosae) of Bentham. — It seems to be nearest to G. polystachyum Meissner. It is easily distinguished ex- ternally from that species by the leaves not being undulate and the ra- 42 A. Heimerl. cemes not sessile — New South Wales, Waiheroo Rabbit fence, Max Koch, 1905, no. 1337. 55. Prasophyllum despectans Hook. f. var. intermedia Ewart and Rees, L c., p. 118, pl. XXIII fig. 8, 9. — These specimens are very similar in structure to P. despectans, though they differ in appearance, drying a much lighter colour than the type specimen from which it also differs in size, being slightly larger, The main difference is in the form of the lateral appendages of the column, which are either unequally 2 dentate, the inner lobe being much smaller or entire with a small tooth-like pro- jection along the inner margin. — Victoria, Warrandyte, Upper Yarra. — Sent by C. Walter, 6/8/96. XII. Neue Formen aus: A. Heimerl, Flora von Brixen a. E. (Wien, F. Deuticke, 1911.) (Schluss.) 45. Rosa coriifolia Fries var. cyclocarpa H. Braun, l. c, p. 167. — Ramis aculeatis, aculeis aduncis, v, hine inde inermibus, stipulis dila- tatis, in margine glandulis rufescentibus praeditis, petiolis inermibus, dense pubescentibus et + glandulis obtectis, foliolis mediocribus v. magnis, 27—40 mm lg. 20—28 mm lt., basin versus rotundatis, apicem versus obtusatis v. acutiusculis, late ellipticis v. elliptico-subovatis, subtus praecipue in nervis pilosis, supra glabris, in margine glanduloso-biser- ratis, pedunculis brevibus, 5—6 mm lg., glabris, receptaculis globosis, sepalis post antbesin erectis, petalis rosaceis, stylis villosis, discum ob- tegentibus. — Flora von Brixen: In Villnós zwischen den Gehöften Munt und Laseider, — Von der var, subbiserrata Borb. durch die Be- haarung und die breiteren Blättchen, welche vollständig biserrat sind, verschieden. 46. Rosa corüfolia Fries var. frutetorum (Besser) Christ f. campy- lacantha H. Braun, |. c., p. 168. — Petiolis villosulis, glandulis + dense obsitis, foliolis late ellipticis, mediocribus, in margine inaequale hinc inde glanduloso-serratis, receptaculis globosis, pedunculis brevibus, glabris, petalis amoene rosaceis, — Flora von Brixen: Am oberen Weg von der Kirche Sehalders naeh Steinwend bei 1470 m. 47. Rosa corüfolia Fries var. cenisia R. Keller f. intersita H. Braun, l c. p. 168. — Ramis floriferis aculeolatis, aculeis crebris, falcatis v. aduncis, stipulis subglabris, in margine ciliatis, petiolis aculeatis, pu- bescentibus, glandulis obsitis, foliolis 5— 7, mediocribus, in margine partim irregulare hine inde etiam glanduloso-serratis, ellipticis, terminali- Neue Formen aus: Flora von Brixen a, E. 43 bus in basi rotundatis, lateralibus ibi rotundatis v. subattenuatis, supra f. solum in costa mediana hirtulis, infra solum in nervo mediano ner- visque secundariis pilosis ceterum glabris, bracteis dilatatis, pedunculis brevibus, hinc inde glandulis stipitatis praeditis v. laevibus, receptaculis ovoideis, laevibus, sepalis extus v. eglandulosis v. & glanduligeris, pe- talis amoene roseis, stylis dense villosulis. — Flora von Brixen: Zwischen Brixen und Tils. 48. Rosa Kerneri H. Braun f. apricola H. Braun, l. c. p. 168. — Pedunculis minus glandulosis, sepalis angustioribus et brevioribus. — Flora von Brixen: In Franzensfeste und beim Vahrnersee. 49. Rosa pendulina L. var. pseudomonspeliaca H. Braun, |. c., p. 168. — Petiolis dense glandulis stipitatis vestitis, foliolis eximie elongatis, oblongo-lanceolatis, non raro 3 plo v. paulo ultra longioribus q. latis, summopere infra secus costam medianam paulum hirtulis, profunde et argute multiglanduloso-serratis, plerumque versus petiolum in basi an- gustatis, pedunculis glandulis stipitatis onustis, receptaculis laevibus, sepalis in dorso modice glandulosis. — Flora von Brixen: Im Gebüsch am Schaldererbach unter dem Steinwendhof. — Diese Rose ist in Tirol weit verbreitet, stellt die R. monspeliaca des Herbarium Kerner vor, unterscheidet sich aber von R. monspeliaca Gouan durch den Mangel der steifen Härchen auf den Blattstielen, durch die glatten Rezeptakel und durch die nicht dieht drüsigen Rücken der Kelchzipfel, von R. monspeliaca var. submonspeliaca Borb. ausserdem durch die rückseits hóchstens am Mittelnerv etwas beflaumten Blütter. 50. X Tilia hybrida (platyphylla X cordata) Bechst. f. helvetica H. Braun, l. e, p. 197. — Foliis minoribus, uncibus globosis nee pyriformibus. — Flora von Brixen: Ein gepflanzter Baum bei Mühlbach. 51. Tilia cordata Mill. var. truncatula H. Braun f. rhaetica H. Braun, l. e, p. 197. — Foliis latioribus, magis glaucescentibus, majoribus, magis cordiformibus, cymis multifloris. — Flora von Brixen: Im Riggertale nächst dem Vorderrigger. 52. Fraxinus Ornus L. f. rufescens Heimerl, |. c., p. 225. — Petalis ex albo rufulis v. sordide rosaceis, antheris rufobrunneis, inflorescentiis itaque rufescentibus. — Flora von Brixen: Unter weissblühender Mannaesche am Pflasterweg von Süben herab nach Klausen. 53. Lamium album L. f. roseolum Heimerl, |. c., p. 239. — Flora von Brixen: Vahrn, Plabach bei Brixen, Albeins. — Mit licht rosenrot überlaufener Oberlippe und weisser bis schwach rótlicher Unterlippe. 54. Thymus lanuginosus Mill, var. Ortmannianus (Opiz) f. decalvatus H Braun, l. c, p. 242. — Foliis pilosis, floribus in capitulis abbreviatis, nec elongatim subspicatis. — Flora von Brixen: Am Gehünge bei der Tórggelebrücke. 55. Thymus lanuginosus Mill. var. Ortmannianus (Opiz) f. pycnotrichus H. Braun, l. c., p. 242. — Caulibus dense villosis, foliis ellipticis, supra 44 A. Heimerl. subtusque pilosis. — Flora von Brixen: Auf Wiesenstellen in Afers um St. Georg (hier bei 1510 m). 56. Thymus lanuginosus Mill. var. pannonicus All. f. nicaeensis H. Braun, l. c, p. 242. — Foliis anguste lanceolatis, subtus elevato nervatis. — Flora von Brixen: Bei der Tórggelebrücke. 57. Thymus Löwyanus Opiz var. oblongifolius (Opiz) f. pseudochamaedrys H. Braun, l. c., p. 243. — Caule bifariam piloso. — Flora von Brixen: In der Eisakschlucht hinter Neustift. 58. Thymus Lüwyanus Opiz var. oblongifolius (Opiz) f. decipiens H. Braun, l c, p. 243. — Foliis magis ovatis ut caulibus supra dense vil- losulis. — Flora von Brixen: Um Vahrn 59. Thymus praecox Opiz var. saxicolus H. Braun, l. c., p. 243. — Foliis parvis, ellipticis, in laminae basi longe ciliatis, supra sparse hirtis. — Flora von Brixen: Kalkberge von Wien, der Hainburger- und Ofner- berge, der Felsengegenden von Nordbóhmen. — Hang ober Stuffels (Brixen) gegen Elvas. 60. Mentha verticillata L. var. ballotaefolia (Opiz) f. brixinensis H. Braun, l. c., p. 244. — Caulibus foliisque magis pilosis, dentibus calycis minus acutis, — Flora von Brixen: Um Stilums. 61. Mentha austriaca Jacq. var. moldavica H. Braun, |. c., p. 245. — Foliis inprimis supra minus pilosis, pedicellis rubicundis, calycibus dense pilosis, dentibus calycis triangulari-subulatis. —- Flora von Brixen: Bei Elvas. 62. X Verbascum Teyberianum (Verbascum pulverulentum X austriacum) Heimerl, l. c., p. 248. — Differt a V. pulverulento tomento floccoso in caule et in inflorescentia minus conspicuo v. deficiente, foliis supra viridibus et parcius pilis stellatis obsitis, infra tomentellis et inprimis basin versus floecosis, pedicellis quam calycibus usque duplo longioribus, potius tomentosis quam floccosis, perianthiis 17—20 mm It, minoribus, staminibus 2 anterioribus ad 7 mm lg., violaceo hirtis, sub anthera solum glabris, ceteris usque 5 mm lg., albido v. albido-violaceo hirtis — a V. austriaco caule tomentello, viridi, foliis basalibus oblongo-obo- vatis ad oblongis, basin versus angustatis, caulinis brevibus, latis, basi lata rotundata sessilibus, supra viridibus, infra griseo-tomentellis et partim floceosis, staminibus partim albidis, corolla in basi non violacea. — Flora von Brixen. — Mit hüufigem V. pulverulentum und ver- einzeltem V. austriacum in 1 Exemplar 1910 auf der Viehweide vor Velturns. 63. Melampyrum nemorosum L. f. croaticum Ove Dahl apud Heimerl, l. ep 254. — Flora von Brixen: An einer Stelle in der Tinna- schlucht noch um ca. 800 m; daselbst fast stets mit grünen oder hóchstens an dem Stengelende rotvioletten Hochblättern, auch bei der Tórggelebrücke oft mit zum grössten Teil grünen Brakteen. — Auf- fallend durch den kurzhaarigen Kelch, die ziemlich langgestielten, spiess- tórmigen, wenig gesägten und nur am Gipfel der Infloreszenz schwach blaugefärbten Brakteen. Der Genannte kennt solche oder ähnliche Neue Formen aus: Flora von Brixen a. E. 45 Formen aus Kroatien, Krain, auch vom Karstgebiete bei Triest und hält sie mit M. subalpinum (Juratzka) Kerner am nächsten verwandt. Be- merkenswert ist auch das von Murr erwähnte Trientiner Auftreten des M. nemorosum (Deutsche botan. Monatsschr., XVII, S. 100) entweder mit grünen (F. viridis Evers) oder purpurnen Brakteen (F. purpurascens Evers), nicht aber mit violett überlaufenen; von Murr freundlichst über- mittelte Proben weichen — bei ziemlicher Übereinstimmung in Be- haarung, eilanzettlicher Blattform und Kelchbekleidung — durch gróssere Blüten und durch mehr verlüngerte, relativ kürzer gestielte Hochblátter ab; Murr hat jüngsthin die Trienter Pflanze als var. meridionale be- zeichnet (Ungar. botan. Blütter, 1908, S. 77). Nach den Ausführungen desselben Autors (Ungar. botan. Blätter, 1906, S. 271) gehórt das hiesige Vorkommen zu dem nórdlichsten in Tirol. 64. Galium Mollugo L. var. genuinum H. Braun f. junctum H. Braun, l. c., p. 265. — — Panicula contracta, angusta cum ramis sparsis, bre- vibus. — Flora von Brixen: Grasstein, Spinges—Mühlbach, Vahrn, Milland und Klerant. 65. Galium Mollugo L. var. elatum (Thuill.) H. Braun f. subpilosum H. Braun, |. c., p. 265. — Caule inprimis inferne patenter hirto, foliis in marigne scabratis, infra in costa pilosis. — Flora von Brixen: Im Walde am linken Eisakhang unter Albeins. 66. Galium Mollugo L. var. elatum (Thuill. H. Braun f. fonticolum H. Braun, |. c, p. 265. — Von F. brevifrons durch: habitu effuso, foliis parvis, partim subrotundatis, panicula multiflora, ramis f. horizontaliter pa- tentibus, floribus minutis, in pedicellis abbreviatis abweichend. — Flora von Brixen: An quelligen Stellen im Riggertale und bei Kollmann. 67. Phyteuma hemisphaericum L. var. typicum f. gracilescens Heimerl, l. c, p. 275. — Caulibus ad 30 cm elongatis folia basilaria, anguste linearia, ca. 1 mm It. plus quam duplo superantibus, in superiore tertia v. quarta parte folium lineare, cire. 3 cm lg. portantibus; bracteis in- volucrantibus lanceolatis ad ovato-lanceolatis, apice non foliaceis, q. capi- tulo brevioribus. — Flora von Brixen: Auf den Kammerwiesen. 68. Achillea millefolium L. var. suberustata Heimerl, I. c., p. 284. — In habitu gracili, foliis caulinis summopere ad 6 em lg. et 7 mm lt. var. collinae subsimilis, sed indumento caulis foliorumque parco (caulibus infra f. glabris), involucris f. glabris, foliolis involucri anguste sed distincte brunneolo marginatis, corymbo minus amplo, floribus pallide ad saturate roseis haud difficile distinguenda; convenit in habitu cum 4A. asplenifolia Vent. (= À. crustata Rochel), quae tamen lobulis ultimis foliorum eximie cartilagineo incrassatis diftert. — Flora von Brixen: Truppweise an trockenen Stellen der Bergwiesen ober Klerant 1C00—1050 m. 69. Centaurea brixinensis (Centaurea rhenana X dubia) Heimerl, |. c., p. 294. — Caulis strictus, erectus, circ. 50—60 cm altus, angulato-sul- catus, inferne laeviusculus, superne (ut rami) in angulis scabratus, maiore parte glabriusculus ad levissime hine inde arachnoideo-lanatus, superne solum (versus capitula) distinctius cano-tomentosus, apice in A6 A. Heimerl. ramos subsimplices, ca. 5— 7, breviusculos, stricte erectos, approximatos divisus. Folia (infima non vidi) caulina sessilia, iis C. dubiae similia, ambitu lanceolata, acuta, mucronulata, summa f. integra, inprimis media basin versus pinnatilobata, lobis paucis, 1—2 utrinque, lanceolatis, in- divisis, parvis, ceterum in margine v. subintegra v. irregulare et remote dentata, utraque facie pilis sparsis, brevibus (in margine densioribus) scabridata, viridia. Capitula ad ramorum apices v. singula v. pauca (2—3) et dense approximata, corymbum subcondensatum formantia, me- diocria, anthodio ad 13 mm lg. et 12 mm lt., rosea. Involucri foliola viridescentia, appendicibus brunneis non obtecta, leviter ad indistincte striolata. Appendices serierum intimarum suborbiculares, scariosae, brunneae, irregulare denticulatae, serierum mediarum atro-brunneae, ovato-triangulares, ad 2,5 mm lg., pectinato-fimbriatae, in margine palli- diores, fimbriis 10—12 utrinque, latitudinem appendicis aequantibus v. paulo superantibus, pallide brunneolis ad albescentibus, ceterae breviter triangulares, pallidius fimbriatae. Achaenia sterilia, ad 3 mm lg., parce hirtula, hilo non barbato, pappo rudimentario, pilis sparsis, 0,3—0,5 mm lg. coronata. — Flora von Brixen: Am rechten Eisakdamm unweit der Widmannbrücke (Brixen) mit den Stammarten 1906 aufgefunden. — Gleicht im Stengel und in den Bláttern ziemlieh der C. dubia, weicht aber dureh die kurzen steifaufrechten Âste, durch die in dichtem Eben- strauch stehenden Kópfchen, ferner durch die viel helleren, grünlich- braunen Anthodien mit lichten Fransen der Involukralblätter ab. Von C. rhenana ist die Pflanze durch die ganz andere Blattform, das gróssten- teils fehlende grauliche Indument, die geringere Fransenzahl der In- volukralblütter leicht zu unterscheiden. v. Hayek, dem die Pflanze vorlag, schliesst sich der obigen Auffassung an. 70. Hieracium divisum Jord. subsp. fissicladum Zahn, |. c., p. 306. — Caulis 25—40 cm altus, molliter albo-subpilosus (2—3,5 mm), superne farinoso-multifloccosus, + eglandulosus, basin versus tenuiter floccosus, obscure violaceus. Folia rosularia subnumerosa, subalato-petiolata, vi- ridia, submollia, supra breviter subpilosa v. glabrescentia, in margine densius pilosa (1—2 mm), in parte aversa molliter brevissimeque sub- pilosa subfloccosaque, plerumque subtus + violacea, exteriora ovata, ob- tusiuscula, denticulata, minora, interiora ovata vel oblongo-lanceolata. utrinque sensim attenuata, acuta, dentieulata, a medio ad basin + den- tata, dentibus triangulariter lanceolatis v. lanceolatis, prominentibus, apice glanduliformibus, haud raro in petiolum descendentibus; folia cau- lina 2(—3) radicalibus similia, brevius petiolata v. sessilia, basi sub- inciso-dentata, subtus densius, in nervo dorsali dense floccosa, tertium interdum evolutum lineare. Inflorescentia laxissime paniculata v. alte furcata, + indeterminata, 3—25 cephala, rami primarii 1—5, valde re- moti, oblique erecti, subarcuati, inferiores valde elongati, apice 2—3 pli- citer ramulosi. Involucra 8- 9,5 mm longa, ovata, denique depressa, obscure cinerea, squamae subangustae, acutiusculae v. acutae, multi- floccosae, modice glandulosae, subepilosae. Pedunculi consimiles, sub- Neue Formen aus: Flora von Brixen a. E. 47 cani, tenuiter glandulosi. Flores saturate lutei, styli obscuri, achaenia obscura. — Inter H. vulgatum et H. bifidiforme quasi intermedium. — Flora von Brixen: An grasig buschigen Lehnen am Aufstieg von Frag (Klausen) nach Villanders ca. 800 m. 71. Hieracium vulgatum Fries subsp. amaurochlorum Zahn, l. c., p. 307. — Caulis 30—45 cm altus, breviter subpilosus, superne subdense floc- cosus, eglandulosus, inferne efloccosus violaceusque. Folia radicalia ple- rumque pauca, petiolata, lanceolata, obtusiuscula v. subacuta, basin versus longe attenuata, denticulata v. subdentata, subpapyracea, dilute viridia, subtus subpallidiora et saepe violaceo-subcolorata, utrinque bre- viter subpilosa; caulina ca. 4, lanceolata, sensim decrescentia, supra gla- brescentia, et haud raro leviter maculata, summa anguste lanceolata v. tinearia, subtus parcefloccosa. [Inflorescentia laxe paniculata, 8—10 (—15) cephala, ramis 2—3 (—4) remotis, ordinibus axium 3 (—5), acladio ad 18 mm longo. Involucrum crasse ovato-cylindricum, basi rotundatum, subatrum, squamis e basi lata lanceolatis, acutiusculis v. acutis, modice obseureque glandulosis, floccosis, rarissime pilis obscuris, solitariis ob- sitis, interioribus viridi submarginatis, exterioribus angustis, parce floc- cosis, Pedunculi subtenues, canofloccosi, subglandulosi, subepilosi, Flores saturate lutei, stylis obscure brunneis. — Flora von Brixen: Auf der Kinigadnerwiese in Stein wend. 12. Hieracium caesium Fries subsp. vitulimontis Zahn, |. c., p. 308 — Caulis subtenuis, ad 30 em altus, eglandulosus, usque ad basin + floc- cosus, disperse basin versus mediocriter molliterque albopilosus, inferne violaceus. Folia radicalia pauca, petiolata, lanceolata, utrinque + longe attenuata, acutiuscula, exteriora saepe elliptico-lanceolata, obtusiuseula, subtus saepe purpurea, breviter subpilosa, denticulata v. subdentata, in- teriora magis elongata, utrinque pluridentata, dentibus acutis v. late riangularibus, saepe magnis, subpilosa v. in parte inferiore fere glabra, subtus disperse floccosa; folia caulina 1—2 (—4) lanceolata, inferiora pluridentata, saepe subpetiolata, superiora parva, anguste lanceolata v. linearia, subtus subfloccosa. Inflorescentia laxe paniculata v. alte-fur- cata, acladium 15—50 mm longum, rami primarii 1 —4 remoti, ordines axium 3, capitula (2—) 3—10. Involucrum ad 10 mm longum, ovatum, squamae angustae, acutae, obscurae v. viridi-atrae, vix marginatae, fere efloccosae, breviter subpilosae, pilis apice dilutis, basi obscuris, sparsius glandulosae, intimae acutissimae, viridi-submarginatae, Pedunculi tenues, dense floccosi, praecipue apicem versus breviter subpilosi sparsiusque glandulosi, glandulis parvis. Flores saturate lutei, ligulae apice glabrae, stylus subobscurus, achaenia atra. — Flora von Brixen: Am Kälber- berg in Schalders. 48 Vermischte neue Diagnosen. XIV. Vermisehte neue Diagnosen. 903. Noronhia Alleizettii Dubard in Bull, Mus. hist. nat. Paris, XIII (1907), p. 551. Feuilles coriaces, à limbe étroit, ovale-oblong, émarginé à l'extrémité, pé- tiole épais mesurant 3 à 4 mm; dimensions moyennes du limbe, 60 X 15 mm; nervures secondaires peu visibles comprises dans l'épaisseur du limbe. — Fleurs par petits groupes pauciflores compacts, situés à l'aisselle des feuilles, à pédoncules trés courts (2 à 3 mm); calice à 4 sepales, soudés à la base, acuminés, portant à leur extrémité une petite touffe de poils, me- surant environ 1 mm. — Corolle renflée, globuleuse à 4 lobes courts, arrondis et charnus, présentant un diamétre de 2 à 3 mm; deux étamines, sessiles; anthéres mesurant environ 1 min, à connectif peu élargi, loges latérales; les étamines sont insérées sur un simple bourrelet à la base de la corolle. — L’ovaire mesure 1,5 mm; il est conique, un peu en forme de bouteille; le style court est terminé par un stigmate bilobé. — En résumé, ces trois espèces se rapprochent par la condensation de leurs inflorescences, mais elles se distinguent nettement entre elles par plusieurs caractères; le N. Boivin) a des feuilles larges, une corolle globuleuse, doublée à la base d'un anneau à bord entier; les deux autres espèces ont, au contraire, des feuilles étroites, mais le N. linearifolia pré- sente des fleurs plus grandes, à corolle ovoïde doublée d'un anneau lobé, tandis que le N, Alleizetti a des fleurs globuleuses, particulièrement pe- tites, à corolle présentant seulement un bourrelet interne à la base. — Madagascar: Forêt de la Mandraka, près Tananarive. — D'Alleizette no. 4. — Grevé no. 217. — Nom vernaeulaire: Tsi-Laitsy. 904. Crepis tectorum L. forma grandiceps Nils Sylvén in Sv, Bot. Tidskr., IV (1910), p. (143). — Forma unicaulis, alta, robusta; capitulo terminali magno, lateralibus 2—3-plo vel magis majore; caule vulgo omnino cy- lindrico, raro supra cum capitulo terminali parum fasciato. — Lappmark. 905. Smilax herbacea subsp. crispifolia Franeis W. Pennel in Proc. Ac. Nat. Sei. Philadelphia, LXII (1910), 1911, p. 559. — Stem ascending, recumbent at apex, at length slightly elongated, provided with slender tendrils. Leaves ovate or oval, acute at apex, truncate or slightly cor- date at base, 5—6 cm long, firm in texture, usually with crisped or wavy margins, pale-green above, sligthly glaucous and glabrous beneath, 1-nerved, on petioles one-quarter to one-third the length of the blades. Leaves of the branches mostly narrower. Umbel 15—25 flowered. Pedicels 8—10 mm long. Peduncle stout, in fruit exceeding the sub- tending leaf. Berries blue or purplish-blue, glaucous, 7—8 mm in dia- meter. — Differs from S. herbacea L. in its little elongated, not freely climbing stem, in its firmer leaves, truncate at base, and in its smaller berries. — Dry soil southeastern Pennsylvania to Virginia. — Type: Serpentine, Mineral Hill, Delaware County, Pennsylvania, F. W. Pennell 594, coll. Sept. 6, 1908, in Herb. Acad, Nat. Sci, Phila. — Common on dry open barrens and edges of greenbrier. — Delaware: Mineral Hill; Williamson; Wawa. — Chester: Sugartown Barrens; Cedar Barrens; Unionville, — Nottingham Barrens. Aepertorium sperierum novarum regni vegetabilis aurtore f. Fedde 25. April 1913 XV. Solana nova vel minus cognita. X. Von Georg Bitter. (Originaldiagnosen.) XXII. Ergänzungen zur Sektion Tuberarium. (Fortsetzung.) 177. Solanum (Tuberarium) pinnatisectum Dun. in DC, Prodr., XIII, 1 (1852), 40; Hemsley in Biol. centr.-amer., Bot., II (1881— 82), 413. Specimina a me visa originaria solum fere 20 cm alta; sec. cl. Dunal cr. 25 cm altum; caulis jam a basi ramosus, irregulariter tor- tuosus, in parte inferiore nonnumquam decumbens, superne ascendens, sicut ceterae partes virides fere glaber, pilis 3—4cellularibus acutis pellucidis valde sparsis obsitus, glandulis minutis breviter Stipitatis (microscopice solum perspiciendis) quoque satis parcis praeditus, folia er. 51/,—6 cm longa, petiolus cr. 5—15 mm longus, lamina 4—5-, rarissime 6-juga, rhachis anguste alata, foliola interjecta desunt; foliola oblongi-lanceolata, utrinque attenuata, sessilia, apice obtusiuscula, omnia utrinque fere glabra, solum subtus in vena media sicut rhachis et petiolus pilis valde sparsis 3—-4-cellularibus acutis praedita et in margine pilis brevissimis acutis obsita; paris supremi foliola manifestius decurrentia quam cetera foliola, cr. 18 X 6 mm, foliolum terminale 22 X 5 mm, inflorescentia terminalis, pauci-(cr. 4-)flora, pedun- culus er. 1!/, cm longus, pedicelli cr. 1 cm longi, fere medio articulati, Sicut pedunculus pilis paucis brevibus instructi; calyx profunde 5-fidus, lobis lanceolatis nonnihil acuminatis er, 3 mm longis extus feie glaber, pilis paucicellularibus acutis densis obsitus; corolla fere stellata, 5-fida, diam. er. 15 mm, lobis lanceolatis acutis, filamenta er. 1 mm longa, glabra; antherae ellipsoidei-lanceolatae, 4—41/, X 1 mm; stylus cr. 4!/ mm longus, omnino glaber; stigma styli apice vix crassius, obtusum, apice vix bilobum; — vidi praeterea florem solitarium (in capsula unà cum aliis floribus minoribus speciminis originarii) eujus dimensiones magis ad illas varietatis pentazygum Bitt. accedunt: calyx profunde 5-fidus, diam. apice cr. 6—7 mm, lobis 5—6!/, X (basi) 2 mm, manifeste acuminati; co- rolla diam. cr. 22 mm, lobi 9 X 5 mm; filamenta 1!/, mm longa, glabra; Repertoríum specierum novarum. XII. (14. IV. 1913.) 4 50 Georg Bitter. antherae 6'/, X 1,3 mm; stylus glaber 9'/, mm longus, stigma styli apice crassius, obtusum, apice paulum bilobum; fructus non vidi. Mexico: In parte occidentali civitatis Guanajuato prope Leon, Mendez in herb. Monspel.! (planta originaria descriptionis Dunalianae, cujus pars altera forsan major in hb. DC. asservata a me nondum visa). Das Dunalsche Original .im Herb. Montpellier besteht aus ziemlich dürftigen Exemplaren mit kleinen Blüten, die oben an zweiter Stelie be- schriebene grössere Blüte gehört möglicherweise nicht dazu, trotzdem sie in ihren Dimensionen noch merklich hinter denen der im folgenden zu beschreibenden Varietät pentazygum zurückbleibt. Das schöne und ziemlich reichliche Material der letzteren, ebenfalls im Herb. Monspel., gestattet eine gründlichere Beschreibung, die wahrscheinlich später bei umfassenderer Kenntnis dieser Art, in manchen Punkten als Ergänzung zur Speziesdiagnose herangezogen werden kann. Wenn auch in Dunals Diagnose einige Unklarheiten bestehen, wie z. B., dass er die Antherenporen vor dem Öffnen als „glandulosi“ be- zeichnet, so ist doch anzuerkennen, dass er die Art dicht neben S. Jamesii Torr, stellt, mit der sie offenbar am nächsten verwandt ist. Var. heptazygum Bitter, nov. var. Herbaceum, stolonibus subterraneis repens, tuberiferum (vidi tubera globosa fere 12 mm diam. in parte basilari caulium); cr. 40 —58 cm altum (plantae teneres solum 20 cm altae), plantae plerumque ut videtur mani- feste robustiores quam typus a cl, Dunal descriptus; caules recti, non- numquam fere stricti, saepe simplices, fere glabri, pilis simplicibus pluri- cellularibus acutis valde sparsis obsiti; folia 9—11!/; em longa, petiolus er, $—15 mm longus, lamina imparipinnata, septemjuga, foliolis interjectis fere semper omnino deficientibus, rarissime foliolo unico parvo, rhachis anguste alata, subtus sicut petiolus pilis paucis pellucidis non valde longis acutis obsita, foliola lanceolata vel anguste lanceolata, in plantis tenerioribus fere sublinearia, sessilia, utrinque attenuata, apicem obtusiuseulum versus magis sensim, superiora nonnihil decurrentia, paris supremi foliola manifeste et .satis late decurrentia, à basi usque ad apicem sensim majora, er. 32—37 X 6—7 mm, in plantis robustis 39 X 10 mm, in plantis teneris etiam angustiora 22 x 2'/, mm, in foliis superioribus ad 8X UG mm; foliola omnia utrinque fere omnino glabra, margine solum pilis brevissimis valde sparsis 1—2-cellularibus acutis instructa; inflorescentia terminalis (primariae serius cum internodio et folio supremo in latus coactae), pauci-(4—5-) flora, in planta robusta 8-flora, simplex vel semel (raro etiam bis) fur- cata; pedunculus 1!/[,—5 cm longus; rami furcae si adsunt 5—35 mm longi, pedicelli 20 mm (raro infimus usque ad 28 mm) longi, paulo supra medium vel fere in 2/, longitudinis articulati, sicut pedunculus et ceterae partes virides fere glabri, pilis acutis valde sparsis obsiti; calyx cam- panulgtus, diam. inter apices loborum cr. 8—9 mm, ejus lobi lanceolati, acuti, nonnihil inaequilongi, er. 5—8 X (basi) 2 mm, extus pilis longiori- bus (—5-cellularibus), apicem versus pilis brevissimis 1—2-cellularibus Solana nova vel minus cognita. X. 51 acutis sparsim obsiti; corolla alba, stellata, satis magna, diam. cr. 3,2 cm, lobi cr. 13 X (basi) 6 mm, extus in margine et apice cucullato pilis brevi- bus vel modicis 1--3-cellularibus acutis densis instructi; filamenta cr, Ui, mm longa, glabra; antherae lanceolatae, satis longae, cr, 8X (basi) 1,8 mm, basi et apice parum emarginatae, poris introrsis parum obliquis subapicalibus; ovarium subglobosum, glabrum; stylus antheras mani- feste superans, cr. 11 mm longus, omnino glaber; stigma styli apice crassius breve obtusum. Mexico, civitas Michoacán: 1. Morelia, Punguato, 2100 m s. m., G. Arsène no. 2895, herb. Monspel.! 2. Morelia, Rincón, alt. 2000 m S. m., G. Arséne no. 6550, herb. Monspel.! 178. Solanum (Tuberarium) stenophyllidium Bitter, nov. spec. Stoloniferum, verisimiliter tuberiferum, caulis cr. 38 cm altus, pilis brevibus (1—3-cellularibus) acutis crebriusculis obsitus; internodia media et superiora cr. 1!/,—2, raro —2!/, em longa; folia alterna, melius evo- luta er. 10!/,—11 em longa, petiolus 1—2 cm longus, sicut rhachis an- guste alatus, pilis brevibus 1—2-cellularibus acutis sparsim obsitus; lamina impari-pinnata, bijuga, foliolis interjectis deficientibus, foliola satis angusta et elongata, lineari-lanceolata, utrinque attenuata, == ve in rhachidem decurrentia, apice obtusiuscula, integra, paris infimi foliola 15-25 X 3![,—4!/, mm, paris superioris foliola 39 — 50 X 4-5 mm, foliolum terminale 63—65 X 5—6 mm; foliola omnia robuste membranacea, utrinque viridia, subtus vix pallidiora, pilis brevi- bus (1—2-cellularibus) acutis praecipue in marginibus instructa; in- florescentia primo terminalis, cr. 15-flora, tandem ramo ex axilla folii paenultimi oriundo in latus coacta, folium ultimum simplex, lineari- lanceolatum; pedunculus cr. 2!/J, cm longus, furcatus; ramuli furcae usque ad cr. 1!/; em longi; pedicelli satis elongati, in statu fructi- fero usque ad 25 mm longi, 3/, longitudinis supra basim articulati, in statu fructifero apicem versus manifeste incrassati, fere glaberrimi, pilis brevissimis acutis sparsissime obsiti; flores adhuc non vidisse doleo; calycis lobi in statu fructifero cr. 4 X (basi) 2 mm, obtusiusculi, parce breviter pilosi; bacca fere globosa, er. 8—9 mm diam., verisimiliter in statu vivo etiam amplior. Mexico, civitas Jalisco: Rio Blanco, Dr. Edward Palmer (1886) no, 611, herb. Barbey-Boiss.! Diese westmexikanische Art, von der leider noch die Blüten un- bekannt sind, steht jedenfalls dem S. Jamesii Torr. und dem S. pinnati- sectum Dun. nahe, unterscheidet sich aber von beiden durch die nur zweijochigen Blätter und durch die auffallend langen Foliola. 179. Solanum (Tuberarium) Andreanum Baker in Journ, Linn, Soc., XX (1884), 498. Herbaceum, an tuberiferum?, vidi solum partem superiorem florentem; caulis satis robustus, certe plus quam 35 cm altus (an fere metralis ?, secundum cl. André rami saepe prostrati) satis robustus, diam. cr. 5 mm, fere glaber, pilis brevibus aeutis valde sparsis, lineae decurrentes 4* 52 Georg Bitter. satis manifestae, subalatae, praecipue infra folium ultimum gibberibus nonnullis conspicuis praeditae; internodia cr. 417, cm longa; folia usque ad 15—17!/, em longa, petiolus 4—5 cm longus, pilis brevibus imprimis supra instructus, subtus fere glaber; lamina impari-pinnata, 2-juga, foliolis interjectis deficientibus; foliola late ovati-lanceolata vel lanceolati- rhomboidea, utrinque attenuata, integra, omnia obseure viridia, supra in mesophyllo pilis manifestis pluricellularibus acutis satis crebris instrueta, subtus in venis venulisque pilis brevibus acutis subcrebris. in mesophyllo pilis brevissimis acutis lente simplici vix per- spiciendis praedita; foliola inferiora 2'/,—4 X 1!/, cm, paris su- perioris foliola 5—61/, X 2!/,—3 cm, basi manifeste in rhachidem decur- rentia; foliolum terminale 6!/—7 X 3!/,—4 cm in petiolulum late alatum cr. 8 mm longum sensim attenuatum, apice subacuminatum acutum: folium ultimum infra inflorescentiam simplex, late laneeolatum er. 40 X 17 mm, in petiolum cr. 12 mm longum attenuatum; folia pseudostipu- lacea saepe satis magna obliqua, usque ad 16 X 9 mm; inflorescentia plerumque pauci-(cr. 5—10-)flora, pedunculus supra folium ultimum cr. 41j, cm longus, saepe furcatus, rami furcae nonnihil elongati, cr. 2— 21, cm longi; pedicelli satis longi, cr. 22—28 mm, fere in 2]; longitudinis articulati, sicut pedunculus et ejus rami pilis brevis- simis (lente simplici vix perspiciendis) 1— 2-cellularibus satis crebris in- structi, inter quos glandulae minutae breviter stipitatae valde sparsae sunt; calyx campanulatus, diam. cr. 6— 7 mm, lobi satis longe mem- branis pellucidis conjuncti et supra quidem late marginati apice in acumen angustum 1! mm longum exeuntes, extus pilis brevibus pauci- (1—3, rarius 4-)cellularibus aeutis sparsis, in parte apicali acuminata nonnihil erebrioribus instructi (inter quos glandulae minutae valde sparsae inveniuntur), intus glandulis minutis breviter stipitatis satis crebris obsiti; corolla atriviolacea (sec. cl. André) satis magna, diam. cr. 30 mm, lobi satis longe membranis interpetalariis glabris conjuncti, ipsi apice acuti margine (fere 6 mm) et extus apicem versus pilis pluri- cellularibus acutis satis robustis densisque praediti; filamenta cr. 2 mm longa, intus in tota superficie pilis satis crebris (majoribus et : manifeste crebrioribus quam in S. pichinchense) instructa; antherae ma- jusculae, lanceolatae, basi cordata nonnihil erassiores cr. 7 X (basi) 2 mm; ovarium glabrum; stylus stamina manifeste superans, 9!/, — 10 mm longus, rectus, paulo supra basim glabram usque ad paulo supra medium papillis densis manifestis (longioribus quam in S. pichin- chense) apice rotundatis praeditus; stigma subclavatum, styli apice vix crassius, obtusum, apice vix emarginatum; fructus non vidi. Columbia: Inter La Union et Meneses in alta valle fluminis Cauca, cr. 2400 m s. m., April 29, 1876, Ed. André no. 2873, herb. Kew.! Planta robusta, ramis angulatis saepe prostratis, floribus speciosis atriviolaceis, corolla 3 cm diam., antheris aureis^ (André in sched.). S. pichinchense Bitt. et Sodiro in Fedde X, 533 speciei huic valde affine, foliolis interjectis nonnumquam praesentibus, mesophyllo subtus Solana nova vel minus cognita. X. 53 glabro, inflorescentia solum 7—8-flora, pedicellis solum 8—17 mm longis glabris paulo supra medium articulatis, corolla solum 23 mm diam., fila- mentis brevioribus intus sparsius pilosis, antheris minoribus (solum 52 1 mm), stylo solum 8 mm longo et papillis brevissimis microscopice solum perspiciendis instructo diversum; forsan serius plantis melius atque e locis diversis notis S. Andreano ordine subspeciei subjungendum. Bakers Originalbeschreibung des S. Andreanum ist auf nur wenige Charaktere beschränkt und dazu in den Massangaben mehrfach ungenau: nach ihm ist die Krone 1 inch im Durchm. (also nur 2!/, em), die Fila- mente sollen sehr kurz sein, die Antheren !/, inch (also nur etwa 4 mm) lang sein und der Griffel nur wenig die Antheren überragen; die Blüten- stände bezeichnet er als ,cymis multifloris“, ich vermag eine 10-blütige Infloreszenz noch nicht als vielblütig zu bezeichnen. So konnte ich vor der Kenntnis des mir jetzt zugänglich gemachten Originalexemplars die nahe Verwandtschaft mit S. pichinchense nicht sicher feststellen; ich móchte aber auch jetzt noch auf Grund der oben angeführten Unter- schiede zunächst die spezifische Selbständigkeit des ©. pichinchense gegenüber dem ihm nächstverwandten S. Andreanum aufrecht erhalten. 180. Solanum (Tuberarium) Mathewsii Bitter, nov. spec. Herbaceum; vidi solum caulis partem superiorem florentem cr. 34 cm longam, certe etiam altius; rami et ceterae partes virides fere om- nino glabri; internodia cr. 3—4 cm longa; folia alterna, 11—12 cm longa, petioli 12—15 mm longi, lamina interrupte-impari-pinnata, 4—5- juga, foliolis interjectis paucis (cr. 1—3 in quovis folio) parvis, foliola jugata a basi sensim majora, late lanceolata, basi subcordata obliqua, omnia petiolulis satis longis (3—5 mm) instructa, apicem versus sensim attenuata, acuta, infima parva vel minute, paris supremi foliola 34 X 13 usque ad 42 X 16 mm, foliolum terminale petiolulo 10—11 mm longo ipsum manifeste cordatum 36—43 X 15—17 mm, foliola omnia mem- branacea, superne nitidiuscula, punctis valde crebris (e crystallis sphae- rieis cellulas implentibus formatis) obsita, subtus opaciora, utrinque fere glabra, in margine pilis minutissimis unicellularibus acutis subcrebris instructa, glandulis minutis breviter stipitatis subtus in vena media spar- sissimis; inflorescentia primo terminalis, satis laxa, multi-(14—16-) flora; pedunculus er. 5-8!/, cm longus, ramosus, ramis plerumque iterum furcatis, rhachis supra primam ramificationem cr. 5--5'/, cm longa; flores satis laxe dispositi; pedicelli graciles, cr. 23—25 mm longi, fere medio vel parum infra medium articulati, sicut pedunculi et rhachides fere glabri, pilis brevissimis acutis sparsissimis instructi; calyx in statu florente fere stellatus, diam. cr. 5 mm, satis profunde 5-fidus, lobis cr. 2 X 1 mm, apice acutis vel acuminatis, in parte superiore extus et in margine pilis minutissimis acutis praeditis; corolla verisimiliter alba, ro- tata, 21/,—3 cm diam., lobis fere usque ad apicem inter se conjunctis, in margine superiore et extus apicem versus pilis breviusculis er, 3-cellu- laribus acutis instructis; filamenta satis crassa et longa (cr. 2!/ mm longa), basi parum inter se connata, glabra; antherae ellipsoideae 5 — 54 Georg Bitter. 51/,X 1!/, mm, basi parum cordatae vel fere in filamenta exeuntes (quamvis non tam sensim quam in S. Maglia typico), poris introrsis sub- apicalibus obliquis tandem in rimas longitudinales exeuntibus), ovarium subglobosum, glabrum; stylus stamina manifeste superans, 10!/; mm longus, paulum supra basim glabram papillis brevibus (microscopice solum perspiciendis) in parte satis brevi praeditus, ceterum glaber; stigma subclavatum, obtusum, styli apice parum crassius; baccae imma- turae globosae, cr. 1 em diam. Peruvia: Cuesta de Purruchuca, Aprile florens, Mathews no. 771, herb. Kew.! Von Hooker fil., Flora Antarct. 11, 330 als S. tuberosum var. multijugum H. fil. bezeichnet; da aber dieser Varietätsname durchaus willkürlieh und nicht bezeichnend ist — (4—5jochige Blatter sind unter den Tuberarien ‚verbreitet, daher keineswegs als vieljochig anzusprechen; es gibt ver- schiedene Arten mit mehr als 5 Blättchenpaaren) —, da ferner die Be- schreibung der ,Varietät“ in der Fl. Antarct. völlig allgemein gehalten ist, so habe ich einen neutralen Namen für diese neue Art vorgezogen; ich erinnere damit an einen älteren englischen Sammler, der den Tuberarien seine besondere Aufmerksamkeit zugewandt hat und der in Peru gestorben ist. 181. Solanum (Tuberarium) Wittmackii Bitter, nov. spec. Herbaceum, tuberiferum; vidi solum caulis partem superiorem floren- tem; caules pilis longioribus pluricellularibus acutis omnino destituti, tamen glandulis inaequaliter et breviter stipitatis satis densis sicut pe- tioli, rhachides, pedunculi et pedicelli praediti; internodia cr. 51/5—6 !/; em longa; folia alterna, 17—24 cm longa (forsan folia intermedia caulis etiam majora); petioli fere 2—2!/; cm longi; lamina interrupte im- paripinnata, 6—7-juga; foliola interjecta valde numerosa (cr. 17—22 in quovis folio) et valde inaequalia (majora er. 8X4 mm, minora non- numquam cr. 1 X 1 mm); foliola principalia a basi usque ad folii apicem sensim majora, late lanceolata, lateralia omnia sessilia basi oblique ro- tundata, superiora nonnihil deeurrentia, apicem versus sensim attenuata, fere acuta, parium superiorum foliola 50—55 X 16 —19 mm, foliolum ter- minale ceteris majus 60—68 X 24—30 mm, foliola omnia primo glandulis inaequaliter stipitatis satis crebris in utraque pagina, praecipue subtus in venis venulisque, parcius in mesophyllo praedita, pilis acutis rarioribus (pluricellularibus valde sparsis, minutis unicellularibus acutis solum in margine erebrioribus); inflorescentia primo terminalis, tandem ramo ex axilla folii paenultimi oriundo superata, cr. 23-flora, pedunculus usque ad 71, em longus, furcatus, rami furcae satis longi, er. 11 em longi; pedi- celli satis inter se remoti, inferiores usque ad 3 cm distantes, ipsi 3!/, —5 em longi, supra ?/, longitudinis articulati, superiores breviores et fere in t/a longitudinis artieulati, sicut pedunculus et ejus ramuli glan- dulis parvis inaequaliter stipitatis satis densis obtecti; calyx campanu- latus, in statu florifero explanatus, tunc diam. usque ad cr. 22 mm, ejus lobi laneeolati, longi (cr. 9—10 X [basi] 2 mm), satis longe Solana nova vel minus cognita. X. 55 in processum angustum linearem obtusiusculum producti, extus glandulis parvis stipitatis satis crebris instructi; co- rolla pallide lilacina, rotata, magna, diam cr. 4!/, cm, lobi usque ad apicem membranis interpetalariis conjuncti, extus in parti- bus medianis glandulis stipitatis subcrebris obsiti; filamenta 1,6 mm longa, glabra; antherae 7 X 1,6—2 mm, basi manifeste cordatae, apice parum emarginatae, poris introrsis subapicalibus obliquis; stylus cr. 13 mm longus, manifeste supra basim glabram papillis brevissimis (microscopice solum perspiciendis) satis crebris usque ad fere ?/, longi- tudinis instructus, ceterum glaber; stigma styli apice manifeste crassius, apice parum bilobum. Peruvia: Lomas de Amancaes prope Lima, Julio florens, inter rupes, Mathews no. 847, herb. Kew.! Mathews no. 847 (im herb. Kew.) ist von Hooker fil. in Flora Ant- arctica II, 330 als S. tuberosum var. 2 macranthum Hook, fil. bezeichnet und mit einigen für unsere heutigen Anforderungen an die Definition von Tuberarien nicht mehr genügenden Worten diagnostiziert worden — so wird z. B. die starke, allerdings winzige Drüsenbekleidung über- haupt nicht erwähnt —; der Name ,macranthum* kann wegen des be- reits bestehenden S. macranthum Dun. keine Verwendung finden. Offenbar gehört auch hierher die von Wittmack in „Illustrierte Landwirtschaftl. Zeitung, Organ des Bundes der Landwirte*, 33. Jahrg., No. 15 (Kartoffelnummer), 19. Febr. 1913, p. 129 veróffentlichte Abbil- dung 122 (nach einer Zeichnung von Rev. Aikman Paton), Blüte von S. Neoweberbaueri Wittm., zumal da Wittmack das Vorkommen ,zahl- reicher Drüsenhaare auf den Blütenblättern“ erwähnt. Leider dürfte aber Wittmacks Name „S. Neoweberbaueri* nicht aufrechtzuerhalten sein, da er diese Bezeichnung zu gleicher Zeit auf Weberbauer no. 5689 (eine Kartoffelart vom Berge Morro Solar bei Chorillos in der Náhe von Lima) anwendet, die nach der am selben Orte gegebenen Abbildung No. 123 (einem Rasterdruck nach einer Photographie des Weberbauerschen Originals im Berliner Herbar) jedenfalls zu einer ganz anderen, mit nur wenigen Fiedern (3-jochig) und auffällig kleineren Blüten ausgestatteten Pflanze gehört als unsere Art vom Berge Amancaes, nämlich zu S. me- dians Bitt. in Feddes Repert. XI, 366. Da nun Wittmacks Veróffent- lichung bisher nur mit wenigen Worten in deutscher Sprache einige Charaktere dieses offenbaren Sammelbegrifts berührt hat, so schien es mir zweckmässig zu sein, um weitere Missverstündnisse auszuschliessen, für den grósserblütigen unter den beiden von Wittmack als S Neo- weberbaueri zusammengefassten Typen einen neuen Namen einzuführen und ihn als S. Wittmackii zu diagnostizieren, um damit an die Verdienste Geh. Rat Wittmacks um die Erforschung der Verwandten der Kartoffel zu erinnern. Bezüglich der Drüsenbekleidung der Krone, auf die Wittmack als Charakter für sein S. Neoweberbaueri Gewicht legt, sei bemerkt, dass beide hier zu unterscheidende Arten, sowohl das S. Wittmackii 56 Georg Bitter. als auch das $. medians, auf der Rückseite der Krone mit ziem- lich zahlreichen kleinen gestielten Drüsen versehen sind; für das S. medians konnte ich dieses Merkmal sowohl an meinem von Seler in den Amancaes-Bergen gesammelten Original als auch an Exemplaren, die von Mc. Lean auf Hügeln bei Chorillos (nahe bei Lima) gesammelt waren (im Herb. Kew.) feststellen. Meine Diagnose des S. medians in Fedde Rep. XI, 366 würe demgemäss zu ergünzen. Ich betone hier noch, dass Chorillos sowohl der Fundort der Mc. Leanschen Belege als auch derjenige von Weberbauer no. 5689 ist, so dass die nur aus Wittmacks Abbildung No. 123 ohne direkte Prüfung des Weberbauerschen Belegs von mir erschlossene Identität mit S. medians Bitt. dadurch noch eine weitere Stütze erhält. Sowohl an den Me. Leanschen Pflanzen als auch an Weberbauer no. 5689 kommen einzelne winzige Zwischenfiedern vor, die an dem Selerschen Original fehlen; wegen der Spärlichkeit ihres Auftretens kónnen sie aber nicht als Unterscheidungsmerkmale gelten. Var. glauciviride Bitter, nov. var. Caulis nonnihil tenuior parciusque glandulosus (saltem in parte in- feriore); internodia 3—3'/, cm longa; folia majora (—25 cm longa); foliola sicut ceterae partes virides manifeste glauciviridia; calycis lobi cr. 7 X (basi) 1!/; mm; corollae diam. cr. 2,5 cm; antherae 6 X 11/2 mm; stylus cr, 11 mm longus. Peruvia: ad pedem occidentalem montis Amancaes prope Lima, alt. cr. 30 m, Julio 21, 1876, Ed. André no. 4114, herb. Kew.! (sub nom. „S. tuberosum L.“). SE P ,In solo depauperato, juxta rupes tempestatibus aestivalibus made- factas, passim; flores pallide lilacini, tubera oblonga, cinerea, sapore ama- riusculo* (André in sched.). 182. Solanum (Tuberarium) multiinterruptum Bitter, nov. spec. Herbaceum, verisimiliter tuberiferum; vidi solum partem superiorem florentem; caulis parce pilis pluricellularibus acutis instructus, verisimi- liter satis altus; lineae decurrentes satis manifestae, subalatae, gibberi- bus paucis piliferis instructae; folia usque ad 22 cm longa (an etiam longiora?), petiolus brevis, er. 1 cm longus, lamina interrupte-im- paripinnata, cr. 5-juga, foliolis interjectis multis (er. 30 - 35!) valde inaequalibus; foliola omnia fere sessilia, inferiora solum breviter petiolulata, superiora (majora jugata et minora interjecta) manifeste decurrentia, omnia late obovati-elliptica, utrinque attenuata, basim versus magis sensim, apice obtusiusculo vel subacuto, a basi usque ad apicem sensim majora, paris supremi foliola er. 7 X 3,7 em, paria duo suprema saepe in latere acroscopo obliquo basi foliolo parvo secundario forma foliolorum interjectorum praedita; foliolum terminale cr. 7! X 4,3 cm petiolulo omnino deficiente propter foliola interjecta usque ad basim folioli accedentia; foliola omnia membranacea, supra pilis breviuseulis acutis non valde densis, subtus pilis etiam minoribus Solana nova vel minus cognita. X. 57 fere solum in vena media et in venulis instructa; inflorescentia laxa, er. 12—14-flora; pedunculus valde elongatus, er. 16 cm longus, fur- catus; pedicelli quoque valde elongati, in statu florifero jam usque ad 5'!j, cm longi, superiores 3 em longi, cr. ?/,—*/, longitudinis supra basim articulati, sicut pedunculus praeter pilos breves pauci- (1—2-) cellulares acutos fere glabri; calyx campanulatus, diam. in statu florifero cr. 8 mm, ejus lobi lanceolati, in parte basilari late mem- branacei-marginati, satis longe acuminati, manifeste inaequi- longi, er. 4—8 mm longi, extus pilis 2—3-cellularibus aeutis sparsis in- structi; corolla coerulea? violacea? („blue-flowered“ sec. el. Me. Lean) magna, diam. cr. 4,4—5 cm, lobi (an nonnihil inaequilongi?) satis longe membranis interpetalariis conjuncti, partibus liberis solum cr. 6 mm longis; filamenta longa, usque ad 3 mm longa, cr. 3 mm Supra corollae basim inserta, glabra; antherae lanceolati-ellipsoideae, cr. 771,8 mm, basi manifeste cordatae; stylus cr. 11 mm longus, supra basim glabram manifeste longam papillis minutissimis microscopice solum perspiciendis praeditus. Peruvia: Huamantanga, 11000 ft, Mc. Lean, herb. Kew.! ,wild, blueflowered*; a cl. J. G. Baker in Journ. Linn. Soc. XX (1894) 496 pro S. tuberoso habitum. Von S. tuberosum ist diese Art ausser durch das fast vüllige Fehlen längerer Haare an dem Stengel, dem Infloreszenzstiel und den sehr langen Blütenstielen besonders durch die bei keiner mir bekannt gewordenen Kartoftelsorte so zahlreichen Zwischenfiedern, durch die merklich über die Mitte emporgerückte Blütenstielartikulation, die ungleich langen Kelchzähne, die sehr grossen Kronen, die langen Filamente und grüsseren Antheren verschieden. Wahrscheinlich wird vollständigeres Material noch mehr Unterschiede ergeben. Ich bemerke hier noch ausdrücklich, dass meine Kenntnis der Rassen des S. tuberosum auf vergleichendem Studium zahlreicher Formen im Leben und im getrockneten Zustande beruht, so dass ich mir wohl schon jetzt ein gewisses Urteil über die Variationsbreite unserer Kulturkartoffeln zutrauen darf. 183. Solanum (Tuberarium) Flahaultii Bitter, nov. spec. Herbaceum, verisimiliter tuberiferum, stolonibus tenuibus subterraneis cr. 15 em (an etiam longioribus?) instruetum, caulis gracilis, vix ra- mosus (superne), supra terram cr. 40—45 em altus, fistulosus, viridis vel partim manifeste purpurei-marmoratus, pilis satis longis simpli- cibus pluricellularibus acutis pellucidis erecti-patentibus infra Sparsioribus supra densioribus sicut ceterae partes virides (imprimis no- vellae satis dense) instructus; lineae decurrentes quamvis manifestae tamen non valde prominentes; internodia 3!/,—5!/, cm longa; folia al- terna, cr. 9—11 cm, raro —17 cm longa; petiolus cr. 2—2!/, cm lon- £us, lamina impari-pinnata, 2-, raro 3-juga, foliolis inter- jectis deficieniibus, foliola late lanceolata vel elliptici-lanceolata, in- feriora (praecipue in foliis trijugis) minuta (er. 5X 3 mm), lateralia im- primis inferiora obtusiuscula, sessilia vel (infima) subsessilia, paris 58 Georg Bitter. ` supremi foliola 25 X 12 vel usque ad 40 X 17 mm, plerumque nonnihil in rhachidem decurrentia, terminale magis acutum vel fere acumi- natum basi in petiolulum plerumque cr. 7 mm longum alatum attenua- tum; rarius dimensiones foliorum manifeste majores, sic in folio superiore bijugo cr. 17 em longo: petiolus cr. 3!/; cm longus, paris infimi foliola 15 X 11 mm, paris supremi foliola 60 X 23 mm, foliolum terminale petio- lulo er. 20 mm longo ipsum cr. 95 X 42 mm; foliola omnia membranacea, utrinque viridia, in utraque pagina pilis satis crebris pellucidis inaequi- longis (plerisque satis longis) aeutis praedita; inflorescentia terminalis, pauci-(5—6-)flora, pedunculus nune folio reducto simplici lanceo- lato praeditus nunc omnino efoliatus, usque ad 4 cm, in statu fructi- fero usque ad 5 cm longus, gracilis, furcatus; pedicelli satis longi, graciles, in statu florifero 15—22 mm longi, er. ?/,4—*/; lon- gitudinis supra basim articulati, sicut peduneulus pilis acutis pluricellularibus valde inaequilongis (supra articulationem pilis brevioribus nonnihil praevalentibus) instructi; calyx campanulatus, diam. inter apices loborum 6 mm, lobi lanceolati, acuti, fere acuminati, cr. 3 X (basi) 1 mm, extus sieut ceterae partes virides pilis valde inaequilongis acutis uni- — sexcellularibus instructi inter quos glandulae minutae breviter stipitatae valde sparsae sunt, intus glandulis minutis crebrioribus obtecti; corolla violacea, diam. in statu explanato cr. 18—-20 mm, subrotata, lobi membranis interpetalariis glabris longe conjuncti, apice solo parum pro- minentes, ipsi extus praecipue apicem versus et in marginibus pilis pluricellularibus densis acutis praediti; filamenta glabra, cr. 1,6—2 mm longa, basi + ve inter se connata; antherae lanceolati- ellipsoideae, basi et apice nonnihil emarginatae, er. 31/, X 3/,—1 mm, cellulis paginae exterioris nonnihil papillose prominentibus, poris introrsis subapicalibus obliquis; ovarium glabrum, apice parum conicum; stylus stamina manifeste superans, 7 mm longus, fere glaber (papillis micro- scopice solum perspiciendis minutissimis fere ?/, longitudinis instructus; stigma globosum, obtusum, styli apice parum crassius; calyx in statu fructifero manifeste ampliatus, lobi lanceolati, er. 5 X (basi) 11/,4—2 mm, baccam laxe amplectentes; baccae (non jam maturae) ovatae, apice nonnihil conicae, cr. 111}, X 6 mm. Columbia: San Francisco prope Bogotá, Junio 26, 1909, leg. frat. Apollinaire no. 331, herb. Monspel.! Species Carolo Flahault professori botanices Monspeliensi dicata. Diese Art ist wegen ihrer — wenigstens in dem mir bis jetzt allein zugänglichen halbreifen Zustande — ziemlich ausgeprägt konischen Beeren wohl am besten der Reihe: Conicibaccata anzugliedern; am meisten dürfte sie dem S. oxycarpum Schiede (siehe meine Diagnose in Fedde, Repert. XI, 384) verwandt sein. 184, Solanum (Tuberarium) juglandifolium Dun. subspec. Cundinamarcae Bitter, nov. subspec. Herbaceum (vel infra lignescens?); caules debiles, cr. 3 m alti (sec. cl. Lehmann), verisimiliter ramis foliisque + ve patentibus subscan- Solana nova vel minus cognita. X. 59 dentes; internodia in parte superiore (sola a me visa) cr. 6—6!/, cm longa, folia alterna, superiora 16—18 cm longa, petioli cr. 41/[,—5 cm longi, laminae impari-pinnatae, trijugae, in specimine a me viso foliolis interjectis omnino deficientibus (an semper?) paria foliolorum satis inter se remota (cr, 2,3—3 cm!); foliola late lan- ceolata, basi nonnihil abruptius rotundate attenuata, apicem versus sen- sim attenuata, acuta vel fere acuminata, paris infimi foliola 36—43—51 X 13—19 mm, superiora sensim longiora et latiora, foliolum terminale fere 58—67 X 24—27 mm petiolulo 9—11 mm longo, foliola omnia supra obscure viridia, non manifeste scabra, parum rugulosa, pilis pluri- cellularibus acutis crebris obsita, subtus pallidiora, pilis longioribus plurieellularibus acutis densiusculis molliuscula; inflorescentia magna, multiflora (certe 50 flores vel plures); pedunculus cr. 5 em longus, pluries furcatim ramosus (fere eodem modo quo typus), rami satis longi, di- varicati, iterum atque iterum furcantes; flores pro specie satis parvi (an semper?); corolla alba (sec. cl. Lehmann) magis stellatim lobata quam in formis typicis, ejus lobi cr. 7 X 31/,—4 mm, extus pilis pluricellulari- bus fere tomentosi; antherae 4—4!/ X 1,8 mm; stylus cr. 6 mm longus. Columbiae centralis prov. Cundinamarca: in silvis non con- densis supra Sibaté, cr. 3000 m s. m., florens Februario, F. C. Leh- mann no. 2504, herb. Barbey-Boiss.! „Die Stengel sind schwach, bis 3 m lang: die Blätter von weicher Textur und mattsaftgriin; die Blüten weiss“ (Lehmann in sched.) Schon in Fedde Rep. XI, 459 hatte ich darauf hingewiesen, dass bezüglich der Blütenfarbe des S. juglandifolium die Angaben der Sammler in auffüliger Weise differieren. Ich habe diesem gerade bei dieser Spezies nicht unwichtigen Punkte weiter meine Aufmerksamkeit gewidmet und kann nunmehr neue Belege für offenbare Rassendifferenzen bei S. juglandifolium in dieser Hinsicht beibringen; während die hier neu- beschriebene Subspezies Cundinamarcae nach Lehmann weiss blüht, ist eine in der Prov. Antioquia vorkommende Form (Kalbreyer no. 1554 im herb. Kew.) nach der Angabe des Sammlers ,bright yellow*. Da die Kalbreyersche Pflanze bei nur dreijochiger Fiederung Blatter bildet, welche das von mir in Fedde, Rep. Xi, 460 angegebene Höchstmass von S. juglandifolium (27 cm) noch erheblich übertreffen, so móchte ich im folgenden die Dimensionen des grüssten Blattes von Kalbreyer no. 1544 mitteilen: folia usque ad 34 cm longa, petiolus er. 10 cm longus, lamina interrupte-pinnata, trijuga, paris infimi foliola 7,8 X 3 em petiolulo er. 1 cm longo, paris secundi foliola 11!/, X 4,8 cm petiolulo cr. 1—1,2 em, paris supremi foliola 11,3 X 4,5—4,7 cm petiolulo er, 5 mm, foliolum terminale 12,6 X 5,6 cm petiolulo 13 mm longo; foliola interjecta pauca, cr. 4—7 in quovis folio, raro usque 17 —18 X 12—13 mm; in der chagrinierten Oberseite stimmt Kalbreyers Pflanze mit den typi- 60 Georg Bitter, schen Formen von S. juglandifolium überein, die Blattunterseite soll im frischen Zustande nach einer Notiz auf dem Etikett dunkelviolett sein, im getrockneten Zustande ist davon niehts mehr zu sehen. 185. Solanum (Tuberarium?) Sanctae-Marthae Bitter, nov. spec. Herbaceum; vidi solum partes superiores florentes; caulis gracilis, sicut ceterae partes virides usque ad lobos calycinos pilis - satis crebris patentibus inaequilongis simplicibus pluricellu- laribus apice in cellulam unicam glandulosam exeuntibus praeditus; internodia 4—6!/, cm longa; folia alterna, cr. 13—16 cm longa, petioli er. 3-5 cm longi, Jaminae impari-pinnatae, bi-vel (ple- rumque) trijugae, foliola membranacea, satis tenera, late lanceolata, utrinque attenuata, petiolulata, apicem versus sensim acuminata, lateralia basi valde obliqua, paris infimi foliola parva obtusiuscula, 3X3 vel 11 X usque ad 25 X 11 mm, superiora sensim majora et magis acu- minata, paris supremi foliola 6!/; X 2!1/; cm usque ad 7}/, X 2,7 cm Dë tiolulis 11/,—4 mm longis, foliolum terminale 7 X 2,7 vel 8X 3 cm usque ad 8!|, X 3!/|, em petiolulo 6—9 mm longo; foliola omnia supra laete viridia, subtus pallidiora, utrinque pilis satis crebris simplicibus pluri- cellularibus apice in cellulam glandulosam exeuntibus obsita; inflorescentia extraaxillaris, satis a folio remota, valde laxa, er. 14—15-flora; pedunculus cr. 7—9:/, cm longus, gracilis, semel fur- catus, rhachides ambae graciles, a furca usque ad apicem 6—6!/, cm longae, erectiusculae vel (tandem?) patentes; pedicelli satis inter se remoti (plerumque 8—10 mm), basi articulati, graciles, cr. 18— 20 mm longi, tandem in statu fructifero etiam magis elongati, 26— 27 mm longi, apicem versus sensim incrassati, in articulo basilari de- flexi; calyx campanulatus, profunde 5-fidus, lobi anguste lanceo- lati longe aeuminati, nonnihil inaequilongi, cr. 5—8 X (basi) 1 mm, serius in statu fructifero baccae accumbentes, cr. 6—8!/,—10 X (basi) 2 mm, sensim acutati, extus sicut omnes partes virides pilis satis crebris patentibus inaequilongis simplicibus pluricellularibus apice in cellulam unicam glandulosam exeuntibus praediti, inter quos pili breves pauci- (1—2-)cellulares acuti rariores inveniuntur; calyx intus (sicut fere semper in Solanis) glandulis minutis breviter stipitatis instructus; corolla pallide lilaeina (ex sieco! diam. cr. 2 cm, rotata, lobi membranis inter- petalariis fere usque ad apicem inter se conjuncti, in margine et extus praecipue apicem versus pilis breviusculis pluricellularibus subramosis eglandulosis satis densis instructi; membranae interpetalariae etiam in marginibus glabrae; filamenta cr. 1,7—1,9 mm longa, satis longe inter se connata, extus pilis nonnullis pluricellularibus instructa, intus glabra ; antherae ellipsoidei-lanceolatàe, cr. 51/9 X 11/, mm, basi mani- feste cordatae apice parum emarginatae, poris apicalibus parvis; ovarium rotundate subconicum fere glabrum papillis parvis sparsis obsitum; stylus stamina manifeste superans, 8 mm longus, paulo supra basim glabram fere usque ad medium papillis minutis microscopice solum perspiciendis suberebris obsitus; stigma parvum, obtusum, styli Solana nova vel minus cognita. X. 61 apice non crassius; baccae a me visae immaturae subglobosae parum ellipsoideae (cr. 9 X 8 mm); granula sclerotica desunt. Columbia septentrionalis: Santa Marta, Herbert H. Smith no. 1858, herb. Regnell. Stockholm! : Diese neue Art aus dem Gebiete der an absonderlichen Formen so reichen nordkolumbianischen Sierra de Santa Marta nimmt in der Sektion Tuberarium eine auffällig isolierte Stellung ein: dureh die basale Arti- kulation stimmt sie mit der bislang von mir noch unter Tuberarium sub- sumierten ,Untersektion* Basarthrum überein, von der sie jedoch durch das Fehlen der zweizelligen Bajonetthaare durchaus abweicht; von den Tuberarien im engeren Sinne (meiner Subsektion Hyperbasarthrum) unter- scheidet sieh ©. Sanctae-Marthae durch die basale Gliederung der Pedi- celli sowie (wenigstens von der überwiegenden Mehrzahl) durch direkte seitliche Stellung des Blütenstandes ohne kurzes terminales Internodium mit mehr oder weniger reduziertem Laubblatt. Auch die terminale, nicht eigentlich introrse Lage der Poren an der Spitze der Antheren stimmt nicht mit den beiden Abteilungen von Tuberarium überein, andererseits ist die Form der Antheren selbst derjenigen der Tuberarien durchaus ühnlich und keineswegs derjenigen von Sektion Rhynchantherum Bitt. (S. graveolens Bunb. und S. reptans Bunb.) angenähert. Die Aufsteliung einer neuen Sektion erscheint jedoch verfrüht, solange als das anatomische Verhalten der Samenschale sowie die Ausbildung der unterirdischen Organe (ob ausläufer- und knollenbildend oder nicht) unbekannt bleibt. XXIII. Sectio: Rhynchantherum Bitter, nov. sect. Inflorescentiae extraaxillares, primo fere terminales, jam in statu inevoluto ramo vegetativo ex axilla folii ultimi oriundo in latus coactae, simplices, subsecundae, floribus satis numerosis (usque ad 20); pedicelli basi articulati; corolla fere stellata vel subcampanulati-stellata, lobis satis longis latisque; filamenta brevissima, vix manifesta, glabra; antherae stylum (an semper?) superantes, satis magnae, cr. 8—10 mm longae, lanceolatae, basi cordatae, apicem versus fere subabrupte atte- nuatae, obtuse rostratae, poris introrsis obliquis subapieali- bus tandem arcte infra apicem confluentibus et in rimas longitudi- nales + ve longas exeuntibus, Folia imparipinnata, 3— 6-juga, foliolis interjectis deficientibus, rhachide non alata (saltem in S. graveolens). Mein in Fedde, Repert. XI, 251 ausgesprochener Wunsch, das Ori- ginal zu dem sehr unvollständig beschriebenen S. graveolens Bunbury zum Vergleich mit dem gleichzeitig veróffentlichten S. reptans Bunbury kennen zu lernen, ist früher, als ich es erwarten konnte, in Erfüllung gegangen: das im Herbar der Botanic School, Cambridge, aufbewahrte Original Bun burys ist mir durch die Güte der Herren Prof. A. C. Se- Ward und Curator Dr. C. E. Moss zugänglich gemacht worden. 62 Georg Bitter. Wie S. reptans, so muss auch S. graveolens aus der Sektion Tuberarium ausscheiden, in die es von Dunal im Prodromus, offenbar ausschliesslich wegen der unpaar gefiederten Blätter gestellt worden ist. 186. Solanum (Rhynchantherum) graveolens Bunbury in Proceedings Linnean Soc. of London, I (1838—1848), 1841, p. 110; Bunbury in An- nals and Magazine of Natural History, London, VII (1841), p. 532; Dunal in DOG Prodr, XIM, 1, 40 Suffrutex er. 1 m altus (forsan etiam altior, herbaceus vel infra lignescens, rami secundum varietates nunc pilis satis crebris longisque simplicibus pluricellularibus patentibus partim eglandulosis partim cellula apicali glandulosa terminatis praediti, nunc fere omnino glabri; folia alterna, secundum varietates magnitudine diversa, 6!/,—21 cm longa, petioli 11/,—4!/, cm longi, lamina impari-pinnata; 3—5-, raro etiam — 6-juga (vide varietates!) foliolis interjectis omnino deficientibus, foliola omnia manifeste petiolulata, lanceolata, integra, membranacea, basi abruptius in petiolulos attenuata, apicem versus sensim attenuata acuta vel plerumque fere acuminata, inferiora minora (cr. 8—17 X 4— 8 mm), superiora sensim majora, terminale lateralibus majus, secundum varietates magnitudine diversa (37--75 X 8—22 mm), petiolulo 5 — 10 mm longo; inflorescentia primo terminalis, jam in statu inevoluto ramo vegetativo ex axilla folii ultimi, quod + ve in illum evectum est, oriundo in latus coacta, simplex, cr. 8—14 cm longa, cr. 6—20-flora, pe- dunculus er. 3—6 cm longus, foliis etiam in parte inferiore omnino destitutus, pedicelli in rhachide satis (inferiores cr. 4—8, rarius —12 mm) inter se remoti, basi articulati, cr. 17 mm, tandem in statu fructifero er. 28 mm attingentes, apicem versus nonnihil incrassati; calyx breviter campanulatus, diam. 41/,—5 mm, lobis brevibus triangularibus obtusius- culis vel subaeutis er. 1 mm longis 1!/; mm latis, secundum varietates extus fere glabris vel pilis sparsis cellula apicali plerumque glandulosa instructis praecipue in vena media praeditis, corolla albida, purpurei- suffusa (an semper?), fere campanulati-stellata, (explanata) diam. cr. 28— 30 mm, lobi late lanceolati, cr. 8—9 X (basi) 4—7 mm, margine et prae: cipue apice pilis densis breviusculis pluricellularibus irregulariter cur- vatis simplicibus vel partim subramosis praediti, apice oblique cucullatim incurvati; antherae fere sessiles, filamenta brevissima cr. 0,8—1 mm longa, satis lata, basi inter se connata, glabra; antherae maguae, 8—8!/, vel etiam 91/,—10 X(basi)2 mm, basi profunde cordatae, apicem versus subabrupte attenuatae, obtuse rostratae, in parte apicali primo lateraliter inter se connatae (an semper?) tandem verisimiliter + ve liberae, poris introrsis obliquis subapicalibus tan- dem arcte infra apicem confluentibus et in rimas longitudi- nales + ve longas exeuntibus; stylus antheris superatus (an semper?) cr. 6—7 mm longus, glaber; stigma breve, obtusum; fructum submaturum solum in var. glabriusculum vidi. Brasiliae civitas Minas Geraes, Solana nova vel minus cognita. X. 63 Secundum numerum jugorum, magnitudinem foliolorum et pilositatem ut videtur, admodum variabile; specimina tria solum a me visa tres varie- tates facile discernendas sistunt. Var. 1. Bunburyi Bitter, nov. var. Rami sieut ceterae partes virides pilis simplicibus valde in- aequilongis, plerisque pluricellularibus satis longis patentibus apice subacutis eglandulosis vel cellula apicali subglobosa vel + ve ellipsoidea glandulosa praeditis instructi; internodia er. 2— 4 cm longa; folia cr. 6!/—11 cm Jonga; petioli 1!/,.—2!/, cm sicut rhachides pilis satis crebris patentibus inaequilongis plerisque longioribus partim apice glandulosis praediti; lamina plerumque trijuga, raro bi- vel subquadrijuga, foliola apicem versus sensim acuminata, foliolorum la- teralium petioluli cr. 1—2 mm longi, paris supremi foliola cr. 30—37 X 8—10 mm, foliolum terminale er. 47—50 X 11—13 mm petiolulo cr. 9 mm longo, omnia supra in vena media (sicut in rhachide) et in margine densius, in mesophyllo sparsim pilis longioribus simplicibus pluricellulari- bus instructa, subtus in venis pilis pluricellularibus acutis magis sparsis, in utraque pagina glandulis parvis breviter stipitaiis sparsis, non densis praedita; inflorescentia cr. 8—14 cm longa, cr. 9—19-flora, pedunculus et rhachidis pars inferior fere glabri, rhachidis pars superior sicut pedi- celli pilis crebris patentibus longioribus instructa; corolla purpurei-al- bida (ex cl. Bunbury) antherae 91/,—10 mm longae, stylus cr. 7 mm longus. Brasiliae civitas Minas Geraes: Prope Gongo Soco, Nov. 1834, collectore non indicato, herb. Cantabr.! ,in newly cleared spots in the woods“, „half-shrubby, 3 ft. high, flowers purplish-white*. Var. 2. glabriusculum Bitter, nov. var. Vidi solum partes herbaceas superiores florentes; rami laxi, cr. 40 em longi (certe etiam longiores), in statu adulto sicut ceterae partes. virides (petiolus, rhachis, pedunculus) fere glabri, punctis minutis al- bidis satis crebris conspersi; internodia 3—4—6 cm longa; folia cr. 9— 14 em longa, petiolus cr. 3—4 cm longus, lamina 4-juga, foliolorum lateralium petioluli cr. 3—5 mm longi, foliola paris supremi cr. 32—44 X 7—12 mm, foliolum terminale petiolulo cr. 5—8 mm longo ipsum cr. 38-53 X 8-14 mm, omnia supra obscure viridia; in vena media (sicut in rhachide) pilis brevibus acutis plerumque bicellularibus satis densis instructa, ceterum pilis 2—3-cellularibus in mesophyllo sparsis, subtus pallidiora, parcius pilis acutis, crebrius glandulis breviter stipi- tatis in mesophyllo instructa; inflorescentia simplex, cr. 11—12 cm longa, cr. 14-flora, pedicelli suberecti vel tandem deflexi, cr. 17 mm longi, in statu fructifero usque ad 28 mm longi; calyx lobis brevibus obtusius- culis extus parce pilis cellula apicali nonnumquam glandulosa instruetis obsitus; antherae cr. 8—8!/; X (basi) 2 mm; stylus antheris mani- feste minor, cr. 6 mm longus, glaber; stigma breve, obtusum, styli apice nonnihil crassius; calyx in statu fructifero vix ampliatus, lobis tandem reflexis; bacca submatura fere globosa, cr. 2 cm longa et lata (semina insectorum pabulis destructa); granula sclerotica non reperi. 64 Georg Bitter. Brasilia, civitas Minas Geraes, Auguste de St.-Hilaire („voyage de 1816 à 1821“), Catal. B!, no. 583, herb. Paris.' Var. 3. pentazygum Bitter, nov. var. Omnibus partibus robustius alteris varietatibus; caulis, petioli et foliorum rhachides, pedunculi, inflorescentiarum rhachides et pedicelli pilis densiusculis brevibus patentibus plerisque in cellulam apicalem subglobosam exeuntibus instructi; internodia 4- b!'/ cm longa; folia 20—21 cm longa, impari-pinnata, 5-juga, rarissime subsexjuga; petioli cr. 12—45 mm longi; foliola manifeste majora quam in varietatibus alteris; paris supremi foliola cr. 7 X 1,7 em in petiolulum solum 1-2 mm longum attenuata, foliolum terminale cr. 71. X 2—2,2 cm petiolulo cr. 5—10 mm 1^ »nflorescentia tandem er. 14 cm longa, er. 6—8-flora (an pluriflora?); corolla extus in loborum medianis non pilis tam longis quam in var. Bunburyi praedita; pedicelli in statu fructifero cr. 2,5 cm longi. | Brasilia, loco speciali non indicato, Burchell, Catalogus geo- graphicus plantarum Brasiliae tropicae no. 1422, herb. Paris! (ex com- municationibus horti Botan. Kewensis). Auf den ersten Blick scheint die habituelle Ahnlichkeit des S. gra- veolens mit manchen Tuberarien aus der Subsektion Basarthrum, z. B. mit S. suaveolens gross zu sein; besonders die Form der Blattfiedern und die Anordnung der Blüten an der Infloreszenz-Rhachis stimmen bei beiden ziemlich überein; genauere Untersuchung lehrt jedoch so durchgreifende Unterschiede kennen, dass es berechtigt erscheint, an der engeren Ver- wandtschaft des ostbrasilianischen S. graveolens mit den mehr auf die Umgebung der Anden beschrünkten Basarthra zu zweifeln. Besonders wichtige Unterscheidungsmerkmale sind: 1. das Fehlen der für sämtliche bis jetzt bekannten Basarthra allgemein charakteristischen Bajonetthaare (mit längerer derbwandiger Basalzelle und mit sehr kurzer, spitzer, zart- wandigerer Terminalzelle); bei S. graveolens kommen zwar auch vielfach zweizellige Haare vor, aber dieselben sind stets kurz (nieht striegelhaarig wie bei Basarthrum), die Terminalzelle ist kaum kürzer als die Basalzelle und diese letztere besitzt keine merklich dickere Membran. Ausserdem finden sich bei S. graveolens kleine, mehrzellige Haare, die mit einer ein- zelnen, rundlich-köpfchenförmigen, drüsenartigen Zelle abschliessen. 2. Die stärkere Trennung der Kronblattzipfel voneinander bei S. graveolens: die Basarthrum-Arten haben durchgängig mehr radförmige Kronen mit weniger freien Lappen, bei S. graveolens ist die Krone dagegen aus- geprägt sternfórmig, die Kronzipfel sind nur im unteren Teile miteinander verbunden. 3. Die Form der Antheren: wührend bei typischen Basar- thrum-Arten die Antheren ähnlich wie bei Sectio Tuberarium, subsectio Hyperbasarthrum gegen das Ende nur wenig zugeschrügt sind, fällt bei S. graveolens die deutlichere fast schnabeltórmige Verjüngung der Antheren- Solana nova vel minus cognita. X. 65 spitzen auf, ohne dass man aber schon von ,Leptostemonum“-artiger Aus- bildung der Antheren sprechen kann. 4. Schliesslich ist als Differenz von Basarthrum das Fehlen eines reduzierten Laubblattes mit den an- sehnlichen axillären ,folia pseudostipulacea* an der Basis des Infloreszenz- stieles bei S. graveolens zu beachten. Eine direkte Einfügung in die Subsektion Basarthrum scheint mir aus diesen Gründen nicht berechtigt zu sein; auch die Schaffung einer besonderen Unterabteilung innerhalb der Basarthra für S. graveolens wird den schon jetzt festgestellten Unter- schieden nicht genügend gerecht. Auch mit der Sektion Polybotryon, bei der ebenfalls unpaar gefiederte Blätter (ohne Zwischenfiedern) ver- schiedentlich vorkommen, lässt sich S. graveolens wegen der Stellung der Infloreszenzen, wegen der Grósse der Blüten und der Form der Antheren nicht vereinigen. Mancherlei Übereinstimmung scheint diese Art dagegen mit dem aus derselben Gegend stammenden S. reptans Bunb. zu besitzen, das von Dunal ebenfalls den Tuberarien zugezühlt wurde und für das ich in Fedde XI, 250 eine neue Sektion Herposolanum vorgeschlagen habe; besonders in der Form der Antheren scheint eine gewisse Über- einstimmung zwischen beiden Arten zu bestehen, es sind allerdings die Antheren des S. reptans an besserem Material noch genauer zu unter- suchen. Die Antherenform bestimmt mich, zunächst für S. graveolens den neuen Sektionsnamen „Rhynchantherum“ zu verwenden; sollte sich die verwandtschaftliche Übereinstimmung des S. reptans so gross er- weisen, wie ich es vermute, so wáre der zwar früher von mir veróffent- lichte Sektionsname Herposolanum, der aber für S. graveolens nicht passt, ganz aufzugeben und S. reptans in die Sektion Rhynchantherum zu über- nehmen, doch darüber kann ich erst nach weiterer Untersuchung von neuem Material des S. reptans entscheiden, da ich leider in Fedde XI, 250, 251 noch verschiedene Lücken in der Diagnose der letzteren Art lassen musste. Die habituellen Differenzen der beiden Arten (bei S. reptans kriechender Stengel mit Adventivwurzeln an den Knoten, auf- fällig geflügelte Blattrhachis, armblütige Infloreszenz, bei S. graveolens aufrechter, verzweigter Stengel, Blattrhachis ungeflügelt, Infloreszenz meist ziemlich reichblütig) würden noch keine Berechtigung zur Trennung der beiden Spezies in zwei verschiedene Sektionen bieten. Als ein Argu- ment für die engere Verwandtschaft des S. reptans mit S. graveolens lässt sich wohl auch die Gestalt der Haare benutzen: bei beiden sind mehr- zellige einfache Haare mit einer einzigen terminalen Drüsenzelle meist nicht selten. XXIV. Polybotrya nova. Im folgenden sind zunächst vier typische Polybotryon- Arten mit axil- laren Infloreszenzen dargestellt, als fünfte folgt eine jener niedrigen, kriechenden Spezies, die zusammen mit S. trifolium. S. phaseoloides, S. dalibardiforme und $. ionidium einer besonderen, von den echten Poly- botryon-Arten ziemlich entfernten Reihe angehört. Repertorium specierum novarum. XII. (14. IV. 1913.) on 66 : Georg Bitter. 187. Solanum (Polybotryon) savanillense Bitter, nov. spec. Herbaceum 1—2 m altum (sec. cl. André), caulis in partibus su- perioribus florentibus er. 4—5 mm crassus, in statu adulto pilis pluri- cellularibus acutis valde sparsis obsitus, fere.glaber, in statu sicco nigricans; ceterae partes virides tamen pilis satis crebris plu- ricellularibus acutis patentibus instructae; internodia cr. 41/,— 6 cm longa; folia alterna, 18—20 cm longa; petioli 4—4'/, cm longi, praecipue in rima superiore longitudinali (sicut rhachis) pilis den- sis pluricellularibus acutis praediti ceterum glabrescentes; lamina im- paripinnata, trijuga; interstitium inter jugum infimum et secundum er. 16 mm, inter secundum et tertium 9 —10 mm longum; foliola late elliptici-lanceolata, utrinque sensim attenuata, basi in petio- lulos satis longos abeuntia, apicem versus sensim et satis longe acuminata; paris infimi foliola ceteris manifeste minora cr, 19—25 X 8—12 mm petiolulo cr. 3—7 mm longo, paris secundi foliola 63—12 X 20—22 mm petiolulo er. 7 mm longo, paris tertii foliola 75—90 X 25 — 35 mm petiolulo 7—9 mm longo, foliolum terminale 85 —120 X 40—50 mm petiolulo 10—11 mm longo; foliola omnia membranacea, in utraque pagina sicut petioluli pilis pluri-(5—7)-cellularibus acutis satis crebris praedita; inflorescentiae binae in axillis foliorum, unaquaeque cr. 9—12-flora; peduneuli stricti, satis longi, in statu fructifero 3!/,—4 cm longi; pedicelli in rhachide brevi (7—13 mm longa) satis dense secuti, fere secundi, in statu florifero fere 4—5 mm longi, in statu fructifero strieti, recti, er. 10—11 mm longi, apicem versus in- crassati, parcius pilis obsiti quam pedunculi; calyx in statu florifero diam. er. 3 mm, lobis 5 parum prominentibus, extus (praecipue in mar- gine et apicem versus) pilis brevibus acutis instructis; corolla vio- lacea (sec. cl. André), diam. er. 11—12 mm, stellata, ejus lobi lanceo- lati cr, 5 X (basi) 2 mm, extus pilis brevibus acutis et glandulis minutis breviter stipitatis valde sparsis instructi, in margine et apice m nonnihil cucullatum versus tamen pilis densissimis partim irregulariter curvatis subramosis 3—4-cellularibus aeutis praediti; antherae fere sessiles (filamentis brevissimis glabris), ellipsoideae, parum incurvatae, cr. 4 X 1 mm; stylum non vidi; calyx in statu fructifero nonnihil ampliatus, ejus lobi er. 2X2 mm; baccas immaturas solum vidi: synt ellipsoideae, manifeste conice attenuatae (maxima a me visa cr. 12 X 8 mm) superficie laeves. Costa-Rica: Tambo de Savanilla, florens fructibusque immaturis, Decembri 1876, Ed. André no. 4565, herb. Kew.! „Fleur violette, alt. 1—2 m“ (André in sched.). 188. Solanum (Polybotryon) Pittieri Bitter, nov. spec. Herbaceum, certe 35 cm altum (verisimiliter altius), caulis rectus, in parte inferiore a me visa cr, 5 mm crassus, fere omnino glaber; nodi supra foliorum insertiones verisimiliter in statu vivo incrassati, in statu sicco valde collapsi et nigricantes; folia alterna, cr. 19—20 cm longa, petioli cr. 5—6'/; cm longi, non solum in sulco mediano superiore, sed Solana nova vel minus cognita. X. 61 etiam in latere inferiore pilis brevibus 3-- 4-cellularibus tenuimembranaceis ' curvatim accumbentibus obtecti (sic quoque rhachis et petioluli); lamina imparipinnata, bijuga, foliola membranacea, late lanceolata, utrinque attenuata, basi petiolulata, apice acuminata, integra, lateralia basi obliqua, paris inferioris foliola petiolulis cr. 5 mm longis ipsa 51/,—8 X 2— 2,6 cm, paris superioris foliola petiolulis 3— 4 mm longis ipsa 8!/—10 X 2,8—3 cm, foliolum terminale petiolulo 7~8 mm longo ipsum cr. 101/,—12 x 3,6— 4 cm; mesophyllum utrinque viride, supra obscurius, subtus pallidius, supra pilis brevibus paucicellularibus valde sparsis, in vena media et in primariis lateralibus pilis densioribus obsita, subtus in vena media et in primariis lateralibus pilis brevibus paucicellularibus acutis curvatim accumbentibus instructa, ceterum glabra; punctis albidis prominentibus in mesophyllo ut videtur omnino deficientibus; inflorescentiae ple- rumque geminatae (rarius solitariae) axillares, cr. 7—20-florae, fere 21/,—31/, cm longae, pedunculus 1!/,—2 cm longus, pilis brevibus acutis curvatim accumbentibus obsitus, pedicelli in statu florifero cr. 6—7 mm longi, serius cr. 14 mm longi, pilis brevissimis acutis sparsis instructi; calyx brevis, campanulatus, in statu florente diam. cr. 2!/, mm, extus pilis brevissimis paucicellularibus paucis instructus, lobi triangu- lares, obtusi, apice pilis brevissimis nonnihil densioribus praediti; co- rolla stellata, diam. cr. 11 mm, ejus lobi lanceolati, cr. 5 X (basi) 2 mm, apice nonnihil cucullati, extus pilis pauci-(3—4-)cellularibus acutis in parte media, densius in margine et apicem versus praediti; fila- menta (longiora quam in S. érizygum Bitter) cr. 1 mm longa, glabra; antherae ellipsoideae, basi manifeste cordatae. cr. 2,3 X 1,5 mm, apicem versus non manifeste attenuatae illic emarginatae, poris introrsis subapi- calibus tandem in rimas longitudinales exeuntibus; ovarium conicum, fere glaberrimum, solum apicem versus pilis paucis paucicellularibus curvatim accumbentibus instructum ; stylus antheras manifeste superans, cr. 5!/, mm longus, strictus, parum supra basim glabram usque ad parum supra medium papillis minutis densis instructus; stigma breve obtusum; pedi- celi in statu fructifero strieti, apicem versus incrassati: calyx vix ampliatus; fructus immaturus (unieus a me visus) conicus, cr. 11 X 6 mm. Costa-Rica: Alto del Roble, 2000 m s. m., in silva, H, Pittier (1888), no. 18 una cum S. (Tuberarium) spec., herb. Barb.-Boiss.! Am nächsten verwandt mit dieser Art dürfte das westvenezolanische S. trizygum Bitter in Fedde, Repert. XI, 470 sein, das sich jedoch dureh gréssere 3—4jochige Blütter mit grésseren Blüttchen, nur in der Rille behaarte Blattstiele, ärmerblütige Infloreszenzen mit kleineren Blüten und kürzeren Griffeln unterscheidet. 189. Solanum (Polybotryox) Feddei Bitter, nov. spec. Frutex rectus, cr. 2—4 pedes altus; caules stricti, glabri, lineis de- currentibus praediti; internodia cr. 2!/,—3 cm longa; folia alterna, pro Polybotryo parva, cr. 1—9!|, em longa, petioli 2—3,3 cm longi, subtus (sicut rhachides, petioluli et venae mediae foliolorum) pilis subbrevibus pluricellularibus acutis curvatim accumbentibus densiusculis instructi, Dë 68 Georg Bitter. "laminae impari-pinnatae, tri-vel quadrijugae, paria cr. 0,9—1 cm inter se distantia, foliola oblongi-lanceolata, utrinque attenuata, lateralia obliqua, in petiolulum cr. 4 mm longum abeuntia, apicem versus sub- acuta vel fere obtusiuscula, paris infimi foliola er. 17—23 X 5—7 mm, paris supremi foliola 26—34 X 8—9 mm, foliolum terminale 35—40 X 10—13 mm, omnia subcarnosa, in statu sieco utrinque obscurascentia, subtus magis brunnescentia, supra omnino glabra, subtus in vena media, parcius quoque in venis lateralibus primariis sicut in latere in- feriore petiolulorum pilis breviusculis pluricellularibus acutis curvatim accumbentibus praedita, ceterum subtus in mesophyllo glandulis minutis breviter stipitatis valde sparsis instructa; cellulae arena crystallina im- pletae satis crebrae in mesophyllo reperiuntur; inflorescentiae binae vel ternae in axillis foliorum, majores cr. 7—10-florae, pedunculi graciles, 2—3 em longi, glabri; pedicelli + ve secundi, alternantes, in- feriores nonnihil remotiores, superiores satis dense secuti, cr. 10 -15 mm, post florem 17 mm longi, fere omnino glabri; calyx in statu florente cr. 5!|,—6 mm diam., lobi breves triangulares fere 2 X (basi) 2!/, mm, basi pallidius marginati, fere glabri; corolla lilacina (sec. cl. Pearce), stellata, diam. cr. 18 mm, ejus lobi lanceolati, cr. 7 X (basi) 5 mm, basi pallide marginati, apice nonnihil cucullati, margine et apice pilis brevi- bus paucicellularibus fere papillosis instructi; filamenta brevissima, solum 0,8 mm longa, glabra; antherae ellipsoideae, cr. 6 X 2 mm, basi mani- feste cordatae, apice obtusiusculae, poris introrsis subapicalibus obliquis; ovarium breve, glabrum; stylus stamina manifeste superans, cr. 7 mm longus, ut videtur, omnino glaber; stigma styli apice non crassius, ob- tusiusculum; fructus non vidi. Peruvia: Muia, Majo 1863 florens leg. R. Pearce (sine nro.), herb. Kew. ! „Shrub, 2—4 feet; lilac; damp wood, 8000 ft.“ (Pearce in sched.). Ich kann die Lage des Fundortes der Pearceschen Pflanze nicht sicher angeben: auf der Etikette steht ,Muña“, es gibt einen Ort Muna im peruanischen Departement Huanuco (etwa auf 92/,° s. Br.) sowie einen Ort Musani im peruanischen Departement Puno nördlich vom Titi- caca, etwa 14!/" s. Br.; ich halte es für sehr wahrscheinlich, dass der scharf am Etikettenrande stehende ursprüngliche Name ,Muñani“ durch die Schere in Muña verstümmelt worden ist. 190. Solanum (Polybotryon) alatibaccatum Bitter, nov. spec. Herbaceum; vidi solum partem superiorem rami fructiferi glabri; in- ternodia 1!/,— 3!/, em longa; lineae decurrentes manifestae; folia alterna, cr. 17—20 cm longa, petiolus 2!/—4!/; cm longus, in rima longitudinali superiore pilis pluricellularibus acutis curvatim aecumbentibus non valde densis instructus (sic quoque rhachis in rima longitudinali); lamina im- pari-pinnata, 5-juga, paria cr. 1'/,—2 cm inter se distantia, foliola lanceolata, basi abruptius rotundate vel (lateralia) oblique subcordate in petiolulos manifestos contracta, apicem versus sensim attenuata vel fere acuminata, integra, paris infimi foliola cr. Solana nova vel minus cognita. X. 69 2X1 cm usque ad 61%, X2 cm petioluis er. 2—5 mm longis, paris supremi foliola cr. 7,8 X 1,7—1,8 cm, basi valde obliqua petiolulis er. 1—2'/, mm longis, foliolum terminale 8 X 1,6 cm petiolulo 6—8 mm longo, omnia tenuiter membranacea, superne in statu sieco obscurascentia, nitida, in vena media sparsim breviterque pilosa, in mesophyllo pilis acutis brevibus valde sparsis, subtus pallidiora, in statu sicco fusces- centia, glaberrima, punctis prominentibus e cellulis arena crystallina im- pletis satis crebris formatis instructa; inflorescentiae binae in axil- lis foliorum, cr. 4—7-florae; flores evolutos non vidisse doleo; pe- dunculi in statu fructifero er. 10—15 mm, pedicelli cr. 10 mm longi, apicem versus incrassati; calyx etiam in statu fructifero brevissimus, lobis brevibus obtusis fere 1X 1 mm; bacca conica, compressa, cr. 22 X 11 mm, in lateribus alis prominentibus carnosulis parum crenu- lis paucis instructis marginata, ceterum in superficiebus ambabus alis minoribus binis parum prominentibus praedita; alae omnes in rostrum terminale ancipiter compressum cr. 6 mm longum acutum exeuntes. America aequinoctialis, Édouard Francois André, sine nro., herb, Kew.! (Die fast unleserliche Angabe: ,,Palanda‘“ weist auf einen Ort im südlichen Ecuador, südl. von Loja). Als wichtigstes Charakteristikum dieser Species haben die eigen- artigen fleischigen Flügel an ihren Beeren zu gelten: bei den sämtlichen bis jetzt bekannten Polybotryon-Arten mit gefiederten Blättern und kegel- fórmigen Früchten sind keinerlei derartige Vorsprünge zu finden. Hier kónnte vielleicht auf die merkwürdigen unregelmüssigen Lappen am unteren Teile der ebenfalls kegelfórmigen Beere bei dem jedoch einfach- blättrigen S. (Polybotryon) hederiradiculum Bitter (siehe Fedde, Repert. XI, [1912], p. 13) hingewiesen werden, aber die mehr manschettenförmige Anordnung derselben im basalen Teile lässt sich doch wohl kaum mit den regelmássiger angeordneten, in den ziemlich langen zweischneidigen Schnabel auslaufenden Längsflügeln der Beere von S. alatibaccatum ver- gleichen. Eher lassen sich die gekerbten Längskämme auf der eben- falls geschnäbelten Beere des S. (Polybotryon) theobromophyllum Bitter (in Fedde, Repert. XI, 472) mit den Lüngsflügeln des S. alatibaccatum in Parallele setzen. Da das S. theobromophyllum ebenfalls zu den einfach- blättrigen Arten gehórt, so ist wegen der Übereinstimmung einer ge- fiederten und einer einfachblättrigen Art in diesem sonderbaren Charakter auf die Gliederung der Spreite bei der Feststellung der spezielleren Verwandtschaftverhültnisse unter den Polybotryon-Arten wahrscheinlich kein ausschliessliches Gewicht zu legen. Jedenfalls ist es nunmehr von Bedeutung, bei denjenigen Spezies dieser Sektion, deren Beeren noch unbekannt sind, die Form derselben bei vollstándigerem Material be- sonders sorgfältig zu ermitteln. In meiner Diagnose zu S. theobromo- Phylum d. c. p. 473) ist das Vorkommen gekerbter Längskämme an der geschnäbelten, wohl ebenfalls mehr zusammengedrückten Beere nach- zutragen, 10 Georg Bitter. 191. Solanum pentaphyllum Bitter, nov. spec. Herbaceum, repens, caulis satis elongatus (vidi specimen cr. 50 cm longum) radicibus adventitiis juxta foliorum et inflorescentiarum in- sertiones erumpentibus solo affixus, pilis pellucidis patentibus satis longis simplicibus pluri-(8—9-)cellularibus cellula apicali parva subglandulosa coronatis satis densis praeditus; internodia 4--7!/; cm longa; folia alterna, 4—7!/, em longa, petioli 2!/;—3!/, cm longi, pilis densis patentibus sicut caulis instructi; lamina imparipinnata, bi- juga, jugis satis dense secutis (interstitio solum 3—6 mm longo), foliola oblongi-lanceolata, utrinque attenuata, basim versus magis sensim, apice subacuto, lateralia basi valde obliqua, paris infimi foliola 19—25 X 12—15 mm petiolulo 3—4 mm longo, paris superioris foliola 30—33 X 14—16 mm petiolulo cr. 2 mm longo, foliolum terminale 35— 37 X 18—20 mm in petiolulum alatum 3—4 mm longum abiens; foliola omnia tenuiter membranacea, utrinque viridia, supra in vena media et in venis lateralibus, praecipue tamen in margine pilis brevibus acutis densioribus, in mesophyllo pilis sparsioribus praedita, subtus in vena media et in lateralibus primariis pilis brevibus acutis sparsis instructa. ceterum fere glabra; inflorescentia extraaxillaris --ve a foliis remota, pauci-(3—4-)flora, pedunculus 3—4 cm longus, gracilis, pilis patentibus simplicibus pluricellularibus satis crebris obsitus; pedi- celli in rhachide elongata satis inter se remoti, cr. 6—12 mm longi. tandem in statu fructifero 2—2,3 cm attingentes; calyx diam cr. 3—4 mm. quinquelobus, lobi breves triangulares cr. 1 X 1 mm, apice pilis bre- vissimis 1—2 cellularibus acutis praediti; corollae diam. er. 9—10 mm, ejus lobi cr, 31/, X 1!|; mm, margine pilis brevibus paucicellularibus densis instructi; filamenta cr. 0,8—0,9 mm longa, glabra; antherae ellip- soideae cr. 11/5 X 3/, mm, basi manifeste cordatae; stylus strictus, 2 mm longus, papillis non (an non jam?) manifestis; stigma breve, obtusum, styli apice vix crassius; baccae in statu immaturo solum a me visae ut videtur valde compressae, rhomboidei-conicae, cr. 16 X 8 mm. Columbia andina centralis, prov. Tolima, Ibague, Goudet 1845, herb. Barbey-Boiss.! Da die einzige von mir untersuchte Blüte der Goudetschen Pflanze wohl noch nicht völlig entfaltet war, so wird man die unten angegebenen Dimensionen voll entwickelter Blüten der var. caraboboanum zum Ver- gleich heranziehen dürfen. Im Habitus und in der Form der Früchte stimmt mit dem S. penta- phyllum am meisten das costaricensische S. phaseoloides Polak. (S. olivi- forme Donn. Sm.) überein, das sich aber durch bloss dreizählige Blätter auffällig von ihm unterscheidet. Var, caraboboanum Bitter, nov. var. Herbaceum, repens, manifeste minus et parcius pilosum quam typus; caulis, petioli, pedunculi et pedicelli pilis pluricellularibus valde sparsim obsiti; internodia 5 -7!/, cm longa, folia 5—5!/, cm longa, petioli 2—2!/, em longi, lamina imparipinnata, bijuga, jugis Solana nova vel minus cognita." .. 71 etiam densius secutis quam in typo (interstitio solum 1-5 2 mm longo), paris infimi foliola cr. 16—20 X 9— 19 mm; foliolum ter- minale cr. 22—23 X 10—12 mm petiolulo cr. 2 mm longo; foliola omnia tenuiter membranacea, utrinque viridia, subtus paulum pallidiora, utrinque pilis 1—3-cellularibus, etiam in margine, valde sparsis instructa, solum supra in vena media pilis nonnihil longioribus (5—6-cellularibus) et crebrioribus curvatim accumbentibus praedita; inflorescentia extraaxillaris, 3-flora, pedunculus er. 3,3 cm longus, pedicelli cr. 16 mm longi; calyx diam. cr. 4 mm; corolla diam. 11—12 mm, lobis lanceolatis, acutis cr. 5—6 X 1—2 mm; filamenta 0,8 mm longa, glabra, antherae ellipsoideae, cr. 2 X ] mm, basi manifeste cordatae; stylus stamina manifeste su- perans, 4—4!/,mm longus, paulum supra basim glabram fere usque ad medium papillis brevissimis patentibus instructus; stigma breve, obtusum; fructus non vidi. Venezuela septentrionalis, provincia de Carabobo: In via prope Valencia, alt. 3000 ped., florens Octobr. 1843, N. Funck no. 791, herb. Barb.-Boiss.! XXV. Ergánzungen zur Sektion Anarrhichomenum. 192. Solanum (Anarrhichomenum) Sodiroi Bitt. in Fedde, Repert. X, 540 subspec. buxifolium Bitter, nov. subspec. Scandens, rami 2 m longi, debiles, tenues, cr. !/j—1!/, mm crassi, ramosi, radiculis adventitiis fasciculatis infra nodos erumpentibus truncis arborum affixi, pilis brevibus curvatim accumbentibus satis densis prae- diti, tandem glabrescentes; folia alterna, pro specie parva; petioli vix er. 3—4 mm longi, in foliis minoribus solum 1—2 mm, supra pilis brevi- bus incurvatis acutis instructi; lamina ut videtur semper simplex, elliptica vel longe elliptica, 19X 8, 14X 6, 955!4, 7X4 mm, utrinque glabra, in mesophyllo cellulis arena crystallina impletis satis crebris praedita, supra in statu sicco manifeste rugulosa, obscure viridis, subtus pallidior, in statu sicco nonnihil fuscescens; inflorescentiae ter- minales in ramulis parvis lateralibus vel in apicibus ramorum princi- palium, er. 1—2-florae; pedicelli cr. 11 mm longi, glabri; calyx diam. inter loborum apices cr. 4 mm, lobi lanceolati, nonnihil inaequales, cr. 2X1 mm, fere omnino glabri; corolla albida, stellata, diam. cr. 12— 14 mm, lobi lanceolati, acuti, cr. 51;,—61/, X Lues mm, in margine apicali pilis brevibus paucicellularibus acutiusculis praediti; filamenta cr. 1,2 mm longa, glabra; antherae minores quam in ceteris formis speciei, ellip- soideae, cr. 3!/, X 3/, mm, basi parum cordatae, poris apicalibus vix in- trorsis; stylus stamina manifeste superans, cr. 6— 6! mm longus, paulo supra basim glabram papillis minutissimis microscopice vix perspiciendis fere 1, longitudinis praeditus, ceterum glaber. Aequatoria: Nudo de Tinpullo et in declivibus Pichinchae prope Quito inter 2800 et 3300 m s. m., F. C. Lehmann no. 181 in herb. Barbey-Boiss. ! 72 Georg Bitter. „Kletternde Gesträuche mit schwachen, verzweigten, bis 2 m langen Zweigen, grünen Blättern, weisslichen Blüten und hellroten Beeren. — Wachsen auf dem Nudo de Tinpullo und an den Gehängen der Pichincha bei Quito auf 2800 bis 3300 m, wo sie an Bäumen klettern und mittelst Luftwurzeln sich efeuartig festhalten“ (Lehmann in sched.). Wenn es auch immerhin — nach meinen sonstigen Erfahrungen über den polymorphen Formenkreis des S. Sodiroi — noch môglich ist, dass geteilte Blütter auch bei dieser Unterart nachgewiesen werden, so muss ich doch betonen, dass sich an dem ziemlich reichlichen Beleg- material keine Spur davon entdecken liess; vielmehr weichen die Exem- plare durch ihre ziemlich kleinen und stets einfachen Blätter recht auf- fällig von allen übrigen Formen des S. Sodiroi ab. Da die Unterart ausserdem noeh durch beiderseits kahle Spreiten und durch merklich kleinere Antheren von den übrigen zu S. Sodiroi gezogenen Typen ge- trennt ist, so kónnte man dafür eintreten, sie als besondere selbständige Art zu betrachten; der unstreitig bestehende Polymorphismus des H. Sodiroi scheint mir jedoch die Einbeziehung auch dieser Form in S. Sodiroi in der von mir ausgeführten Weise zu gestatten. 192a. Solanum (Anarrhichomenum) Sodiroi Bitter in Fedde, Repert. X, 540 subspec. ramosipilum Bitter in Fedde, Repert. XII, 563. Var. elattonophyllum Bitter, nov. var. Rami in statu novello sicut omnes partes virides pilis pluries dendri- tice ramosis etiam densius tomentosuli quam in subspec. ramosipilum ; folia manifeste minora quam in subspec. ramosipilum, cr. 1,5—3,8 cm longa, lamina foliorum in ramis primariis sedentium imparipinnata, 3-, rarius 4-juga, foliola inferiora cr. 5 X 2 mm, foliolum terminale 11—16 x 6—9 mm; foliorum simplicium lamina elliptica cr. 12 X 8 mm; laminae omnes supra quoque pilis dendritice ramosis crebrioribus quam in subspec. ramosipilum obsitae, subtus sicut in subspecie ipsa pilis pluries dendritice ramosis tamen etiam densius quam in subspecie tomentosulae ; flores bene evolutos non vidi; calyx extus pilis dendritice ramosis sicut subspec. ramosipilum instructus. Columbia: Mediarion — Quindiu, Édouard Fr. André no. 2064, herb. Kew. ! „Flore albo; arborescens, 3 m altum“ (André in sched.). 193. Solanum (Anarrhichomenum) siphonobasis Bitter, nov. spec. Certe alte scandens, verisimiliter radiculis adventitiis + ve fascicu- latis e nodis ramorum vegetativorum erumpentibus; rami tenues (cr. 11/— 2 mm), subteretes, lineis decurrentibus partim satis manifestis quamvis angustis praediti, parce pilis brevibus paucicellularibus acutis curvatim accumbentibus obsiti; internodia in ramis vegetativis cr. 2—3'/, cm longa; folia alterna, petioli er. 7—14 mm longi, laminae ut videtur semper integrae, ellipticae vel rhomboidei-ellipticae fere 23 X 15 mm usque ad 48 X 31 mm, obtusae, coriaceae, supra fere omnino glabrae, in statu siceo rugulosae, subtus venis venulisque manifeste Solana nova vel minus cognita. X. 73 prominentibus praeter venam mediam parce pilosam omnino glabrae; ramuli floriferi axillares brevissimi, plerumque solum cr. 6— 9 mm longi, foliis nonnullis minutis linearibus (!/—1!/, X !/,—!/; mm) praediti; inflorescentiae terminales in ramulis, cr. 2— 7-florae, pedicelli plerumque dense secuti, satis longi (13—17 mm), glaberrimi (vix glandula una alterave minuta breviter stipitata praediti); flores plerumque pen- tameri, raro tetrameri, majores quam in ceteris speciebus sec- tionis Anarrhichomenum; calyx campanulatus, cr. 4 mm longus, apice diam. cr. 6 mm, ejus lobi latiusculi, fere 2—2!/, mm longi et lati, breves, apice obtuso acumine brevissimo breviter papillose piloso, ceterum extus glaberrimus; corolla (colore?) diam. cr. 19 —20 mm, fere stellata, basi in tubulum pro Solano satis longum (cr. 4 mm longum) abiens, tubus extus pilis brevissimis 1—-2- cellularibus acutiusculis satis crebris obtectus, lobi late lanceolati, obtusiuseuli, cr. 8—9 X 3 -4 mm, in parte superiore marginis et prae- cipue apice pilis densis minutis paucicellularibus, intus magis papillosis praediti; filamenta cr. 1,5 —1,7 mm longa, gracilia, praeter pilos non- nullos pluricellulares acutos intus prope basim insertos omnino glabra; antherae ellipsoideae, basi cordatae, apice nonnihil emarginatae, cr. Dit: X2 mm, poris introrsis subapicalibus obliquis; ovarium glabrum, apice paulum conicum; stylus stamina manifeste superans, cr. 14 mm longus, à basi usque ad apicem satis crassus, parum irregulariter curvatus, glaber; stigma capitatum, obtusum, styli apice fere aequilatum vel parum crassius, apice irregulariter sublobulatum; fructus non vidi. Aequatoria: In latere occidentali montis Pichincha in arboribus vetustis, Jameson 1849, no. 808, herb. Barb.-Boiss.! Dies neue Anarrhichomenum schliesst sich eng an die übrigen, eben- falls aus den nôrdlichen Anden stammenden Lianen dieser Sektion an, besonders an das polymorphe S. Sodiroi, dessen Blüten jedoch in allen Teilen merklich kleiner sind und dessen Kronen nicht die ziemlich lange, aussen fein behaarte Róhre besitzen, welche für die vorliegende neue Art charakteristisch ist. Ausserdem sind bei S. siphonobasis vor allem die breiten stumpfen Kelchzipfel zu beachten, die es von allen Formen des S. Sodiroi leicht unterscheiden. Habituell dürfte dagegen S. siphono- basis durchaus mit den übrigen Anarrhichomena aus Ecuador und Columbia übereinstimmen, wenn mir auch die unteren, mit Haftwurzeln an Baum- stámmen angehefteten vegetativen Teile dieser Pflanze bislang noch nicht zugänglich waren. XXVI. Ergänzungen zur Sektion Gonatotrichum. (Siehe Fedde, Repert. XI, 230—234.) Ausser den vier in Fedde, Rep. XI, 230ff. in diese Sektion gestellten Arten: S. gonatotrichum Bitter, S. adscendens Sendtn., S. geniculatistrigosum Bitter und S. deflecum Greenm. gehört zu Sektion Gonatotrichum auch das S. Hoffmannseggü Sendtn., wie ich mich an einem Sendtnerschen Originalbeleg im Herb. Monac. überzeugen konnte. Leider war nur ein 14 Georg Bitter. winziger Bruchteil des betreffenden Herbarblattes zu S. Hoffmannseggü gehórig, so dass an eine Neudiagnostizierung nach diesem Fragment nicht zu denken war; die überwiegende Menge des Materials gehört zu einem anderen Solanum; wir müssen also bis auf weiteres die vüllige Klarstellung dieser Art und ihre Unterscheidung von den verwandten Spezies versehieben, bis neues, vollständigeres Material aus dem Staate Para uns zugänglich geworden ist. Immerhin ist die Feststellung des Vorkommens einer Art aus der Sektion Gonatotrichum im Staate Pará schon jetzt von Bedeutung, weil damit ein Stück weit die grosse Lücke ausgefüllt wird, die zwischen dem südlichen und dem nördlichen Verbreitungsbezirk dieser Sektion zu bestehen schien (siehe meine darauf bezüglichen Bemerkungen, l. e p. 230 und 231). Auch von dem nórdlichen Bezirk vermag ich bereits einen wenn auch nur kleinen Schritt nach Süden zu tun insofern, ais das bisher nur aus Mexiko bekannte S. deflexum mir nunmehr auch aus Guatemala vorgelegen hat. 194. Solanum (Gonatotrichum) flavistrigosum Bitter, nov. spec. Annuum, caulis in specimine unico a me viso cr. 17 cm altus, Si- cut ceterae partes virides pilis flavidis setiformibus valde inaequilongis plerisque simplicibus erecti-patentibus densis instructus, inter quos pauciores bicellulares e cellula basilari brevi pa- tente in cellulam multo longiorem acutam cauli Eve accum- bentem geniculatim exeuntes reperiuntur; internodia brevia, cr. 1!/—2 cm longa; folia alterna vel in partibus superioribus geminata, subsessilia, lanceolata, integra, cr. 26—30 X 10 mm, apicem versus magis sensim attenuata, acuta, in utraque pagina pilis inaequilongis flavidis setiformibus acutis unicellularibus satis densis obtecta, qua re tota planta colorem subaurei-flavescentem praebet; inflorescentia extra- axillaris, pauciflora, pedunculus fere omnino deficiens, pedicelli duo (in specimine unico a me viso) arcte congesti, in statu florifero cr. 12 mm longi; in pedicellis quoque sicut in caule inter pilos setiformes densos valde inaequilongos simplices unicellulares rariores minores bicellulares adsunt diaphragmate geniculati et cellula superiore longiore acuta pedi- cello fere accumbentes; calyx profunde quinquefidus, ejus lobi lineari- lanceolati, acuti, parum inaequilongi, in statu florifero cr. 3—5 X 1 mm, pilis unicellularibus aeutis setiformibus usque ad apicem praediti (pilis bicellularibus geniculatis ut videtur hie deficientibus); corolla fere rotata, diam. cr. 14 mm, lobi fere usque ad apicem membranis interpetalariis glabris conjuncti, ipsi extus in parte media superiore pilis setiformibus unicellularibus satis robustis crebrisque praediti, in margine et apice ipso pilis multo brevicribus tenerioribusque subpapillosis den- siusculis instructi; filamenta inaequilonga, unum ceteris mani- feste longius (er. 2,4 mm longum), cetera cr. 1,5—1,6 mm longa, om- nia glabra; antherae longe ellipsoideae, cr. 4—4![; X 1,8 mm, basi cor- datae, apice parum emarginatae, poris introrsis subapicalibus; stylus stamina manifeste superans, 7 mm longus, omnino glaber, apicem ver- Solana nova vel minus cognita. X. 15 sus nonnihil incurvatus et attenuatus, stigma breve, minutum, capitatum, styli apice vix crassius; fructus non vidi. Paraguay: Campo cerrado, Estancia Sta. Maria Jan. 2, 1897, Dr. J. D. Anisits, pl. Paraguayenses no. 2018, herb. Regnell. Stockh, ! 195. Solanum (Gonatotrichum) parcistrigosum Bitter, nov. spec. Herbaceum, basi lignosum, radice simplici palari radices laterales edente, caulis er. 40—52 em longus, rectus, parum ramosus, fere cylin- dricus, pilis setiformibus pallide flavis unicellularibus vel partim bicellularibus (cellula basilari brevi patente geniculatim in cellulam apicalem multo longiorem setiformem cauli accumbentem ex- eunte) non satis crebris obsitus; internodia 3—41/, cm longa; folia alterna vel in partibus superioribus caulis geminata, petiolus 10—15 mm longus, fere a basi laminam versus sensim magis alatus, lamina mem- branacea, late lanceolata vel rhomboidei-lanceolata, cr. 5![,— 6'/, X 2,4—3,3 cm, integra, basi rotundate in petiolum alatum attenuata, apice acuto, supra obscure viridis, pilis setiformibus acutis unicellulari- bus satis crebris neque tamen densis in venis et in mesophyllo obsita, subtus pallidior, fere solum in vena media et venis lateralibus primariis pilis setiformibus sparsioribus obsita, in utraque pagina punctis minu- tissimis vix prominentibus satis crebris instructa; inflorescentia extra- axillaris, satis a foliis remota, pauci-(2—5-)flora; pedunculus brevissimus, cr. 1—2 mm longus, pedicelli arcte congesti, in statu florente 6—10 mm longi, in statu fructifero deflexi, 15—16 mm longi, apicem versus in- crassati, setis sparsis obsiti; flores satis parvi (vidi solum defloratos); calyx campanulatus, profunde 5-fidus, ejus lobi lanceolati, acuti, 2 X (basi)?/, mm, extus setis compluribus unicellularibus acutis instructi; corolla diam. cr. 9 mm, ejus lobi extus in parte media setulis unicellu- laribus robustis paucis praediti, margine et apice pilis brevibus pauci- cellularibus simplicibus vel subramosis densiusculis instructi; filamenta er. 1 mm longa, glabra, antherae ellipsoideae, 1!/ X '/,—"/, mm, basi manifeste cordatae, apice emarginatae, poris introrsis subapicalibus; Stylus 3 mm longus, glaber; stigma capitatum, obtusum, styli apice ` manifeste crassius; lobi calycini in statu fructifero ampliati cr. 4—5 X 1 mm, baccae accumbentes; bacca globosa, pallide lutei-flavescens, cr. 8X 9 mm; semina non valde numerosa (cr. 17), in statu sicco pallide fusca, valde applanata. satis magna cr. 3 X 2'/; mm, eorum testae cellu- lis fere orbieulariter dispositis suleis profundis transversalibus (irregula- riter radiantibus) praecipue in margine notatae; granula sclerotica desunt. Paraguay: Estancia Sta. Maria, Febr. 18, 1898; Dr. J. D. Anisits no. 2866 herb. Regnell. Stockh.! XXVII. Morellae novae vel criticae. 196. Solanum (Morella) Douglasii Dun. in DC. Prodr., XIII, 1. 48. 2 Herbaceum, rami angulati, lineis decurrentibus satis manifestis, pilis 16 Georg Bitter. strigulosis accumbentibus (in lineis decurrentibus nonnihil in gibberes elevatis; folia in partibus superioribus saepe geminata, folio alabastri axillaris infimo satis bene evoluto false terna, inaequalia (alterum parum, tertium [folium alabasiri axillaris'| multo minus quam primum), lamina ovata in petiolum alatum 14 mm longum abrupte rotundate attenuata nonnumquam subcordata ipsa (in foliis majoribus) 5 X 2,8 cm, integra vel infra medium utrinque lobis 1—2 parum prominentibus obtusis apice obtuso, in utraque pagina viridis, supra sparsim, subtus densius pilis brevibus (subtus nonnihil flavescentibus) acutis praedita; inflorescentia extraaxillaris, paulo infra folia inserta, 9—11-flora, pedunculus cr. 12— 20 mm longus; pedicelli nutantes, cr. 8 mm longi, sicut pedunculus pilis breviusculis pluricellularibus satis crebris accumbentibus obsiti; corolla satis magna, diam. cr. 15 mm, ejus lobi cr. 6 X 2 mm, extus pilis bre- viuseulis plurieellularibus accumbentibus crebris obtecti, in marginibus et apice pilis brevioribus satis densis fere papillosis instructi; filamenta er. 0,8-0,9 mm longa, intus in marginibus pilis pluricellularibus acutis satis longis compluribus instructa; antherae ellipsoideae, cr. 2'/. X 1,3 mm, poris introrsis subapicalibus; stylus 5?/, mm longus, paulo supra basim glabram paene usque ad medium pilis patentibus pauci-(plerumque 2-) cellularibus acutis sensim minoribus instructus; stigma breve, rotundatum, stylo vix crassius; fructus non vidi. „Nova California“ (i. e. civitas California ad U. S. A. pertinens), loco speciali non indicato, Dou glas, 1833, ex herb. Soc. Hort. Lond. Die von Douglas 1833 in Neukalifornien (früher für den heutigen zu den Verein, Staaten gehörigen Staat California im Gegensatz zu Alt- Californien, d. h. der Halbinsel Baja California gebraucht) gesammelten Pflanzen sind die Originale zu Dunals Beschreibung des S. Douglasü Dun., die ich vorstehend berichtigt und ergänzt habe. Die von A. Gray (Flora of North Amer., II, I, 228 unter S. nigrum L. var. Douglas Gray vereinigten Formen dürften nach seiner Be- schreibung wohl kaum alle zusammengehóren, jedoch sind die Merkmale zu allgemein gehalten, als dass sich etwas Genaueres über die von ihm als var. Douglasii bezeichneten Pflanzen aussagen lässt; jedenfalls sind alle von den Späteren von ausser-neukalifornischen Standorten verteilten Belege sicher nicht zu S. Douglasii Dun. gehórig. Leider fehlen mir zur vollständigen Definition des S. Douglasii die Beeren, so dass sich gerade über einen für die Erkennung der Art be- sonders wichtigen Charakter: das Vorhandensein oder Fehlen von Stein- zellkörnern auf der Innenseite des Fruchtfleisches, noch nichts angeben lässt. 197. Solanum (Morella) pruinosum Dunal in DC. Prodr., XIII, 1; 58. Herbaceum; verisimiliter plus quam 50 cm altum, jam a basi ramo- sum; rami pilis densis brevibus curvatim accumbentibus obtecti; lineae decurrentes satis manifestae gibberibus parvis apice piliferis instructae; internodia cr. 5—8 cm longa; folia alterna vel in partibus superioribus saepe geminata; petioli 1—2 cm longi, lamina ovati- Solana nova vel minus cognita. X. 17 rhomboidea, 6'/,—7'/, X 34/,—4 cm, apicem subacuminatum versus magis sensim attenuata quam basim versus, subintegra vel in utroque latere lobis 1—3 obtusis praedita, supra obseurius viridis, pilis crebris neque tamen densis obsita, subtus pilis brevibus acutis tenuibus cur- vatis satis densis nonnihil cinerascens; inflorescentia extraaxillaris, satis a foliis remota, 5—6-flora; pedunculus 2—2!/ cm longus, pedicelli 7—8 mm longi, infimus plerumque manifeste a ceteris densius congestis subremotus; calyx campanulatus, in statu florifero diam. inter apices loborum er. 2!/, mm, extus sicut pedicelli et peduneulus pilis bre- vibus paueicellularibus curvatim aceumbentibus instructus; corolla alba. diam. cr. 15 mm, lobi cr. 6 X (basi) 3 mm, extus pilis brevibus pauci- cellularibus obsiti, in margine et apicem versus pilis brevibus densiori- bus praediti; filamenta cr. 1,4 mm, intus pilis pluricellularibus compluri- bus instructa; antherae anguste ellipsoideae, basi nonnihil cordatae, cr. 3 X 0,9 mm, poris introrsis subapicalibus obliquis serius in rimas longi- tudinales + ve longas exeuntibus; stylus stamina manifeste superans, cr. 5 mm longus, fere usque ad medium pilis plerisque breviuseulis er. 2—4- cellularibus patentibus densis apicem versus sensim minoribus obtectus, pars superior styli glabra; stigma capitatum, styli apice manifeste cras- sius, pedicelli in statu fructifero basi deflexi, cr. 10 mm longi; calyx tunc ampliatus (explanatus) diam. cr. 5! mm, lobis 1!/,—2 X 1!/; mm, baccae globosae, diam. 6 mm; granula sclerotica undecim reperi in baeca a me investigata (verisimiliter plerumque duodecim adsunt). Mexico: Valle de Mexico, Albert Schmitz no. 162, herb. Vindob. ! 197a. Solanum (Morella) pruinosum Dun. var. phyllolophum Bitter, nov. var. Herbaceum, annuum, caulis non valde elatus, er. 40—50 em altus, fere 21}, mm crassus, in altitudine er. 20—25 cm primo furcatus, jam a basi ramosus, ramis jam in statu vix florifero plantae satis longis divari- catim erectis, semper + ve violacei-suffusus, lineis decurrentibus satis manifestis, pilis densis appressiuscule curvatis tenuibus acutis obtectus, pili nonnulli, praecipue in lineis decurrentibus insidentes basi gibbosa nonnumquam fere dentiformi instructi: inter pilos glandulae minutae breviter stipitatae satis crebrae inveniuntur; foliorum lamina sub- rhomboidea, usque ad 4,8 X 3 em, in utroque latere dentibus 8—4 obtusis instructa, fere a medio apicem obtusiusculum versus integra, in petiolum er. 2 cm longum attenuata superne obscurius viridis, in tota Superficie pilis satis crebris (neque tamen densis) obsita, subtus palli- dior subcinerei-viridis, pilis tenuibus brevibus acutis cur- vatis satis densis obtecta; inflorescentia 5—9-flora, saepe prope insertionem floris infimi folia nonnulla parva rosulam reductam formant (lamina foliorum maximorum hujus gemmae 9 X 5 mm); pedun- culus, pedicelli, calycis et corollae lobi (extus) pilis tenuibus brevibus curvatis dense praediti; pedunculus communis cr. 2 cm longus; corolla alba, in statu subdeflorato (petalis non jam conniventibus) pallide vio- lascens (vena media non colorata), stella interiore flavida in circuitu 18 Georg Bitter. striis minutis radiantibus brunneis vel tandem violascentibus in modum coronulae parum manifestae circumdata (anguli inter petala nonnumquam fere lunatim circumscripti), venae ipsae semper flavidae, numquam striis brunneis praeditae; corolla in statu patente diam. cr; 15 mm, lobi lanceolati acuti er. 6 X (basi) 3 mm, primo + ve reflexi, serius patentes, tandem deflorati conniventes; filamenta 1!/; mm longa, satis porrecta, intus pilis pluricellularibus satis crebris acutis obsita, an- therae lanceolatae, angustae, 2!/ mm longae; stylus stamina manifeste superans, cr. 5 mm longus; stigma breviter capitatum, styli apice non- nihil latius; pedicelli fructiferi basi deflexi; baccae etiam in statu ma- turo pallide virides; granula sclerotica duodecim in quavis bacca reperiuntur. Mexico, loco speciali non indicato. Colui plantas e seminibus acceptis a cl. David Fairchild (Dept. of Agriculture, Bureau of Plant Industry, Washington, D. C.) sub „no. 32065, Mexico, S. nigrum“, Ich habe eine ausführlichere Beschreibung dieser in lebenden Exemplaren wührend ihrer gesamten Entwickelung untersuchten Varietat gegeben, weil gerade bei den mexikanischen Morellae nur gründliche Beschreibungen Ordnung in das zur Zeit noch mangelhaft analysierte Formenchaos bringen kónnen. Die Varietät hat merklich kleinere, meist etwas mehr mit wenig hervortretenden stumpfen Lappenzáhnen aus- gestattete Blätter als die Hauptform, in der Blütenorganisation aber stimmt sie offenbar durehaus mit ihr überein. Die Bildung einer kurzen, meist aus nur wenigen kleinen Laub- blattern bestehenden Rosette an der Insertionsstelle der untersten Blüten am Gesamtblütenstiel ist bei dieser Varietät des S. pruinosum Dun. so hüufig, dass ich es wagen durfte, den Namen der Varietät (phyllolophum — Blattschopf) danach zu bilden. Es ist allerdings zuzugeben, dass die Pflanzen meiner Kultur neben beschopften Blütenstinden auch manchmal solehe ohne Schopf bildeten; aber im grossen Ganzen war diese Fort- setzung einer vegetativen Tätigkeit so häufig, dass sie sich wohl als besonderes Charakteristikum der Varietit verwenden lüsst, zumal da an dem ziemlich reichlichen Material der ,Hauptform* des S. pruinosum Dun., die ich in Sehmitz no. 162, die Bestimmung des Finders bestätigend, wiederzufinden glaube, von solchen Blattschöpfen nichts wahrzunehmen ist. Bisweilen entwickelt sich übrigens bei der var. phyllolophum an Stelle des kurzen Blattschopfes ein mehr oder minder ansehnlicher Trieb, der nicht bloss zahlreichere und grössere Blätter, sondern sogar 1—2 Blütenstände zu produzieren vermag. Es sei noch bemerkt, dass auch bei einigen anderen, dem S. prui- nosum ferner stehenden Solanum-Arten ähnliche Blattschópfe am Gesamt- blütenstiel (pedunculus) bei der Insertionsstelle der Pedicelli entstehen, so bei dem nordwestargentinischen S. calophyllum Phil. Hochblattartige Blätter finden sich übrigens auch bei verschiedenen Tuberarien in der Region der Infloreszenz, so bisweilen bei S. ochranthum, S. lycopersicoides, Solana nova vel minus cognita. X. 19 bei einigen Rassen des S. Maglia (z. B. der var. Witasekianum Bitt. in Fedde, Repert. XI, 364) und auch des S. tuberosum. Unter den ziemlieh zahlreichen, im übrigen vóllig miteinander über- einstimmenden Exemplaren des S. pruinosum var. phyllolophum in meiner Kultur fand sich nur ein einziges, dem das in der Beschreibung er- wühnte aus brüunlichen, spáter violetten radiüren Strichelchen gebildete Saftmal an der Basis der Kronenlappen fehlte. Getrennte Aussaat der Samen dieser Pflanze wird die Konstanz des Fehlens dieses Merk mals zu erweisen haben. 198. Solanum (Morelia) subelineatum Bitter, nov. spec. Herbaceum, annuum, caulis rectus, fere strictus, 80—90 cm alti- tudinis attingens, rami basilares divaricantes, pauciores quam in $. nigro, caulis usque ad furcationem primam cr. 35—45 cm altus, in parte in- feriore lineis decurrentibus omnino destitutus, satis crassus (cr. 8 mm), fere omnino viridis, rami fureantes superne paulum violacei-suffusi, tandem rami in partibus superioribus et laminae (etiam foliorum in- feriorum) superne partim vel in tota superficie violacei-nigrescentes; lineae decurrentes in ramis superioribus solum arcte infra folia mani- festae dentibusque nonnullis gibbosis praeditae; internodia infima rami primi floriferi saepe valde elongata (cr. 16 usque ad 21 cm longa); la- mina plana, usque ad 11!/J,—13 X 7!/ cm, subrhomboidea, basi in petiolum usque ad 51/, cm longum attenuata, in utroque latere de nti- bus 3—4 obtusis praedita, fere a medio apicem subacutum versus integra utrinque viridis, supra in vena media et in mesophyllo sparsim pilis brevibus acutis, subtus in venis pilis brevibus sparsis, in mesoph yllo pilis satis densis brevissimis obtecta; inflorescentia extraaxillaris, a foliis remota, 4—8-flora; peduneulus communis 2—3!/, cm longus, pedice lli Satis dense prope apicem congesti, in statu florifero cr. 10 mm lo ngi, flores parum nutantes, calyx viridis vel violacei-suffusus, corolla primo in utraque pagina alba, extus nonnumquam in parte media lobi unius vel alterius paulum violascens, in statu subdeflorato connivente parum subviolascens, stella interiore flavescente certe non striis vel punctis obscurioribus instructa, corolla diam. cr. 12 mm, ejus lobi er. 4!/, —5 X1!4 mm, extus pilis paucicellularibus sparsis, margines et apicem versus densioribus praediti; filamenta 0,9 mm longa, intus pilis pluri- (3—5-)cellularibus compluribus instrueta, antherae lanceolati-ellipsoideae, basi et apice emarginatae, 2 X 0,7 —0,8 mm; stylus stamina param superans, 3—3'/. mm longus, paulum supra basim glabram fere usque ad medium pilis 2—b-cellularibus erecti-patentibus apicem versus sensim minoribus in- structus, supra glaber; stigma styli apice manifeste crassius, globos um; pedicelli fructiferi praesertim primarii erecti-patentes (fere sicut in S. guineensi Lam.) tandem sicut posteriores in quavis inflor es- centia parum decurvati, neque tamen manifeste deflexi; baccae diu virides, vitrei-nitentes, lineis violaceis praecipue in dissepimentis, tarde totaliter nigricantes; granula sclerotica desunt. 80 Georg Bitter. Mexico, loco speciali non indicato; — colui plantas in horto Bre- mano e seminibus ortas, quae ab instituto dicto „U. S. Dept. of Agri- culture, Bureau of Plant Industry, Washington, D. C. accepi sub „no. 32067, S. nigrum, Mexico“. Eine habituell von S. nigrum durchaus abweichende Kleinart. 199. Solanum (Morella) oligospermum Bitter, nov. spec. Frutex, 5—10 pedes altus (sec. cl. Pringle); rami graciles, 1— 2 mm crassi, subcylindrici, ramosi, primo pilis acutis pluricellularibus curvatim accumbentibus plerisque simplicibus, nonnullis parce ramosis satis crebris obtecti, tandem fere glabrescentes lenticellis crebris in- structi; lineae decurrentes satis manifestae, gibberibus parvis piliferis praeditae; internodia in ramis florentibus ro bustioribus cr. 6—8 cm longa; folia alterna vel in partibus superioribus nonnumquam geminata, lamina lanceolata vel ovati-lanceolata, cr. 5!/; X 2 cm, integra, basi ab- ruptius in petiolum 10—12 mm longum attenuata, apicem acutum versus sensim attenuata, in utraque pagina in tota superficie pilis pluri- cellularibus densis acutis (in pagina inferiore tenuioribus densiori- busque, qua re lamina subtus cinerascens), vena media et primariae la- terales subtus satis prominentes albidae vel parum violacei-suffusae; inflorescentia exiraaxillaris, satis a foliis remota, 4— 8-flora, pedun- culus 10—11 mm, in statu fructifero 12—15 mm longus, pedicelli cr. 8 mm, in statu fructifero 9—11 mm longi, etiam tunc non deflexi, parum nutantes, sicut pedunculus et omnes partes virides plantae pilis curvatim accumbentibus acutis plerisque simplicibus nonnullis parce ramosis instructi; calyx campanulatus, in statu florifero diam. inter lo- borum apices cr. 2!4,—3 mm, lobi lanceolati, acutiusculi; corolla alba, diam. 12—13 mm, lobi 5 X 3 mm, extus pilis brevibus paucicellularibus acutis sparsis instructi, margines pilis abbreviatis densissime praediti; filamenta 0,5—0,7 mm longa, intus praecipue prope basim pilis pluri- cellularibus satis crebris instructa; antherae luteae, 2,8 X 1 mm, poris introrsis obliquis subapicalibus; stylus antheras manifeste superans, 5 mm longus, apice parum incurvatus, cr. ?/, longitudinis pilis patentibus pluri- cellularibus non valde longis obtectus; stigma breve, rotundati-obtusum, styli apice manifeste crassius; calyx in statu fructifero nonnihil am- pliatus, diam. er. 4 mm, lobi breves, subacuti, infra membrana pellucida inter se conjuncti; baccae verisimiliter virides globosae, cr. 5 mm diam.; semina pauca, cr. 6—14; granula sclerotica 12—13 in quavis bacca reperiuntur, Mexico, civitas Oaxaca: Sierra de San Felipe, 7800 ped., Oct. 1894 sub nom. ,S. nigrum L. var. Dillenii Gray*, C. G. Pringle no. 4948, herb. Haussknecht!, Turic.! 200. Solanum (Morella) profundeincisum Bitter, nov. spec. Herbaceum, caulis rectus, ramosus, sicut rami pilis crebris parvis accumbentibus instructus, lineae decurrentes parum manifestae; lamina ovati-lanceolata, cr. 5—65«3—3'/ cm, basi abruptius cuneatim in Solana nova vel minus cognita. X. 81 petiolum 1—3 cm longum superne alatum attenuata, apicem acutiusculum versus magis sensim attenuata, in utroque latere dentibus 4—5 tve lanceolatis satis profundis (majoribus cr. 8—10 X (basi) 3— 7 mm), acutis praedita, nonnumquam inter dentes primarios dentes minores intercalati qua re margo saepe irregulariter excisiden- tatus; lamina supra viridis pilis acutis crebris obsita, subtus primo cinerascens dein pallide viridis, pilis valde densis brevioribus accum- bentibus obtecta; inflorescentia extraaxillaris, a folio remota, rarius oppo- sita, 3—5-flora; peduneulus in statu florifero 15—25 mm, serius usque ad 3 cm longus, in pedunculo saepius folium parvum + ve evolutum vel folium reductum usque ad pedicellorum insertiones elevatum; pedi- celli in statu florifero cr. 8 mm longi, erecti, sicut pedunculus pilis satis densis pluricellularibus acutis plerisque simplicibus perpaucis semel ra- mosis accumbentibus instructi; calyx campanulatus, diam. inter loborum apices cr. 4 mm, lobi lanceolati, cr. 1!/[ X 1 mm, serius in statu fructi- fero 2 X 2 mm, corolla diam. cr. 14 mm, lobi basi macula etiam in statu sicco manifesta obscura notati, ceterum albi cr. 6 X 2!/, mm, extus pilis pluricellularibus acutis satis crebris basi nonnihil incrassatis instructi, ad margines et apicem versus pilis brevioribus e cellulis abbreviatis compositis satis densis obtecti; filamenta brevia, 0,5 mm longa, intus pilis pluricellularibus satis longis densiusculis praedita, qui intus etiam in parte acutata filamentorum inter antherarum locula pro- gressi sunt; antherae cr. 4 X 0,8 mm, extus vitellinae, poris introrsis subapicalibus; stylus antheras manifeste superans, cr. 6 —6!/, mm longus, strictus vel apice parum incurvatus, supra basim glabram usque ad parum supra medium pilis patentibus pluricellularibus longiusculis sensim minoribus instructus; stigma breve, rotundatum, styli apice parum cras- Sius; pedicelli in statu fructifero curvatim inclinati, non abrupte deflexi; vidi solum baccas immaturas seminibus non jam satis evolutis; granula sclerotica verisimiliter 6 in quavis bacca. Insula Guadalupe, occidentem versus a peninsula California in- feriore (Baja California), Edward Palmer no. 60 p. pte., no. 61, sub nom. ,S. nigrum L. var. Douglasii Gray, S. Douglasii Dun.*, herb, Upsal.' 201. Solanum (Morelia) calvum Bitter, nov. spec. Herbaceum, verisimiliter metrale (vidi solum ramum superiorem florentem cr. 40 em longum); rami nonnihil angulati, lineis decurrenti- bus angustis tamen satis manifestis praediti, glaberrimi, internodia in parte superiore florente cr. 51/,—8!/, em longa; folia alterna vel partim geminata, lamina rhomboidei-lanceolata, er. 51/,—7 X 21/5—3,2 cm, basi in petiolum 1!/,—3 em longum superne sensim latius alatum atte- nuata, apicem acutiusculum vel obtusum versus magis sensim attenuata, in utroque latere lobis 2—3 non valde prominentibus obtusis vel obtusiusculis, in utraque pagina glaberrima, vena media et laterales primariae saepius violacei-suffusae; inflorescentia extraaxillaris, satis A foliis remota, 4— 6-flora, pedunculus in statu florifero 12—15 mm, Repertorium specierum novarum. XII. (19. IV. 1913.) 6 82 Georg Bitter. in statu fructifero 17—26 mm longus, pedicelli dense in apice pe- dunculi congesti, subumbellati, cr. 4—5 mm longi, sieut pedun- culus glabri; flores parvi; calyx brevis, campanulatus, diam. inter loborum apices er. 2—92!/, mm, lobi er. 1 X 0,7 mm, obtusi, fere gla- berrimi, in margine prope apicem pilis nonnullis brevissimis instructi; corolla coerulescens (jam in statu alabastri: praecipue apice) parva, cr, 6—6!/, mm diam., lobi lanceolati, 21/, - 3 X 1,4 mm, extus pilis brevi- bus paucicellularibus, in margine pilis brevioribus papillosis nonnullis subramosis instructi; filamenta cr. 0,8 mm longa, omnino glabra; antherae luteae, ellipsoideae, er. 1,6—1,7 X 0,7 —0,8 mm, basi manifeste cordatae, poris introrsis subapicalibus obliquis basim versus acutatis; stylus stamina manifeste superans, 3 mm longus, apice manifeste in- curvatus, paulum supra basim glabram nonnihil incrassatus et fere usque ad ?/, longitudinis pilis unicellularibus patentibus apice rotundatis (tere papillosis) instructus; stigma capitatum, fere globosum, styli apice parum crassius; pedicelli in statu fructifero curvatim nutantes, non reflexi, calyx in statu fructifero diam. cr. 4!/,—5 mm; bacca globosa, cr. 6—6!/, mm diam., semina er. 25—28, diam. cr. 1,6 X 1,3 mm, gra- nula sclerotica 3, parva, diam. cr. 0,36 X 0,33 mm usque ad 0.41 X 0,4 mm. Insula Guadalupe, occidentem versus a peninsula California in- feriore (Baja California; Edward Palmer no. 60 p. pte., sub nom. ,$. nigrum L. var.*, herb. Upsal.! 202. Solanum (Morella) durangoénse Bitter, nov. spec. Herbaceum; caulis rectus, ramosus, sicut omnes partes ceterae vi- rides pilis brevibus densis curvatim accumbentibus pluricellularibus acutis fere omnibus simplicibus nonnihil cinerascens, lineae de- currentes angustae, tamen satis manifestae, gibberibus parvis apice pili- feris instructae; internodia ramorum cr. 4—4!/, cm, supra furcas usque ad 7!/, cm longa; petioli satis longi, 10—25 mm longi, lamina lanceo - lata vel nonnihil lanceolati-rhomboidea, cr. 5—5!/, X 2—2,4 cm, apicem acutiusculum versus magis sensim attenuata, in utroque latere lobis 3—4 parum prominentibus obtusiusculis praedita, margine ceterum apicem versus irregulariter undulato, in utraque pagina pilis satis densis obsita, subtus pilis densioribus tenuioribusque al- bide viridis; inflorescentia extraaxillaris, fere semper a foliis remota, pauci-(3—4-)flora, pedunculus in statu florifero er. 8—9, in statu fructifero 11—18 mm longus, semper erectiusculus, pedicelli 4—6 mm. serius 7—8 mm longi, nutantes vel reflexi; calyx campanulatus, parvus, diam. in statu florente cr. 11/4, mm, lobi ovati, obtusi, er. 1 X ?/, mm, extus pilis brevibus apicem versus densioribus obtecti; corolla (forsan alba?) parva, diam. cr. 9—10 mm, lobi lanceolati, er. 4X (basi) 2 mm, extus pilis paucicellularibus acutis crebris fere omnibus simplicibus prae- diti, in marginibus pilis densis plerisque breviter ramosis instructi; fila- menta er. 0,6—0,7 mm longa, intus in utroque latere pilis compluribus satis longis pluricellularibus acutis praedita, antherae 2!/,—92'/, X 1 mm. Solana nova vel minus cognita. X. 83 poris angustis introrsis subapicalibus obliquis; stylus stamina manifeste superans, Air mm longus, supra basim glabram fere usque ad medium pilis patentibus pluricellularibus instructus; stigma globosum stylo paulum crassius; calyx in statu fructifero ampliatus (diam. er. 6 mm), lobi lan- ceolati, obtusi cr. 2—2!/; x 1—1,3 mm, baccae globosae, cr. 6—7 mm diam., etiam in statu maturo virides esse videntur; granula sclerotica solum duo parva (diam. er. 0,5 X 0,5 vel 0,65—0,74 X 0,58—0,65 mm) subapicalia adsunt in quavis bacca. Mexico, civitas Durango: prope urbem Durango, Dr. Edward Palmer no. 101 sub nom. „S. Douglasii Dun.*, herb. Berol.! 203. Solanum (Morella) Burbanki Bitter, nov. spec. Herbaceum, annuum, valde ramosum, rami erecti vel diffusi, cr. 5 mm crassi, angulati, lineae decurrentes manifeste prominentes gibberi- bus piliferis praeditae; lamina rhomboidea. pro magnitudine plantae satis parva, usque ad 6! X 3,2 cm, in petiolum cr. 3!/, cm longum late alatum sensim attenuata, margine inferiore integro, hinc (jam infra medium) in utroque latere lobis 3—4 parum prominentibus obtusissimis apicem obtusiusculum versus attenuata utrinque sparsim breviter pilosa; inflorescentia pauci-(plerumque 4-, raro —6-)flora, peduneulus 15- (fruetifer) 22 mm longus, flores apice parum inter se re- moti, pedicelli in statu florifero 5—8, in statu fructifero nutantes 10 mm, tune calycem versus manifeste incrassati (cr. 1!/, mm); corolla alba, intus stella viridi-lutea, loborum vena media extus in parte media (neque basim neque apicem versus) manifeste violacea, intus quoque linea mediana violacea satis conspicua, lobi fere 5 X (basi) 2!/—3 mm; filamenta pro magnitudine floris manifeste longiora quam in plerisque ceteris Morellis e grege S. nigri, cr. DG mm longa, ergo nonnumquam fere tam longa quam antherae pro rata breves, intus pilis nonnullis | pluricellularibus acutis praedita, antherae cr. 1?/,—2 Lis mm utrinque (intus quoque) flavae, non violacei-suffusae; stylus 3!/; mm longus, rectus, antheras parum superans, paulo supra basim glabram pilis pluricellulari- bus acutis erecti-patentibus apicem versus minoribus fere !/, longitudinis praeditus; stigma breve, globosum, capitatum, styli apice parum crassius ; calyx in statu fructiferolobis incrassatis tam valde recurvatis ut apices loborum pedicellum apicem versus incrassatum attingant; bac- cae globosae, cr. 6 mm diam., sero nigrae, non nitentes, opacae fere pruinosae; granula e cellulis seleroticis composita desunt. Patria verisimiliter California; forsan in cireuitu urbis Santa Rosa reperiendum, Colui ipse in horto botanico Bremano complures per annos e semini- bus ab horto botanico Hamburgensi acceptis. Da bisher keinerlei Diagnose dieser merkwürdigen Morella vorliegt, so möge sie nach dem Manne, der sie in die Kultur der Gärten als »Wonderberry* eingeführt hat, benannt sein, zumal da sie bereits in einigen Gärten unter diesem Namen geführt wird. Die vorstehende Be- 6* 84 Georg Bitter. schreibung wird diese Spezies des Nimbus entkleiden, den eine voreilige Anpreisung als neue wertvolle Obstpflanze um sie gebreitet hat. Luther Burbank gibt in seinen Reklameberichten an, dass er sie aus einer Kreuzung des „S. guineense of West Africa“ und des „S. villo- sum of the West Coast of America“ erhalten habe und dass sie durch- aus konstant sei („always comes exactly true from seed“, siehe das Zitat in ,The Gardeners' Chronicle* 1909, Oct. 30, p. 291). Ein genauerer Vergleich des S. Burbanki mit S. villosum und S. guineense lehrt, dass es sicher keine Kreuzung zwischen diesen beiden Arten darstellt, sondern vielmehr eine ausgeprägte offenbar konstante Kleinart aus der nächsten Verwandtschaft des S. nigrum ist. Ich habe bis jetzt allerdings keinen Herbarbeleg aus der freien Natur gefunden, den man mit S. Burbanki identifizieren kónnte; wahrscheinlich wird man später die Pflanze noch in Kalifornien, in der Umgebung von Bur- bank's Wohnsitz Santa Rosa wildwachsend nachweisen. Bezüglich der mit grosser Reklame verkündigten Bedeutung der Beeren dieser Pflanze als Nahrungsmittel ist allerdings die ausserordent- liche Ergiebigkeit zuzugeben, der Geschmack reifer Beeren ist jedoch fade und ein wenig unangenehm, ferner sind die zahlreichen Samen stórend, so dass ein Anbau dieser Pflanze in Gemüsegärten keineswegs empfohlen werden kann. Ich zweifle nicht, dass sich manche andere wilde Solanum-Arten wegen des Geschmacks und Duftes ihrer Beeren weit eher in manchen Gegenden zum Anbau eignen würden als diese , Wunderbeere‘‘, so z. B. das von mir seit Jahren kultivierte S. calophyllum Phil., dessen Beeren bei der Reife und, trocken aufbewahrt, noch mehrere Monate lang einen ziemlich intensiven Duft nach Pflaumen ausstrómen und einen nicht un- angenehmen Geschmack besiizen. Aber auch hier wird die technische Verwertung der Beeren erschwert durch die Samen und besonders noch durch die zahlreichen Steinzellkonkretionen, die sich vielleicht durch Aus- pressen des Saftes (naeh Art der Gewinnung des Himbeersaftes) ent- fernen liessen. (Ebenso verhált es sich wahrscheinlich mit dem nüchst- verwandten S. triflorum Nutt.) Bei dieser Gelegenheit sei betont, dass die Beeren innerhalb der Dunalschen Abteilung Pachystemonum keineswegs allgemein giftig sind, wie man nach der summarischen Angabe Wettsteins in Engler- Prantl, Nat. Pflanzenfam., IV, 3b, 22 annehmen kónnte; aus der Ab- teilung Tuberarium-Basarthrum mache ich auf die Verwendung von S. suaveolens (siehe Fedde, Repert. XI, 352) sowie auf S. muricatum (siehe Fedde, Repert. XI, 358) aufmerksam; von Tuberarium-Hyperbasarthrum er- wähne ich die Verwertung der Früchte von A. longiconicum zu Konserven (Fedde, Repert. X, 534, 535) sowie die Essbarkeit der Beeren des S. paucijugum (Fedde, Repert. XI, 432). Es unterliegt für mich keinem Zweifel, dass sich die Zahl der Solanum-Arten mit essbaren Beeren bei genauerer Prüfung noch erheblich vermehren wird, Solana nova vel minus cognita. X. 85 Im Gegensatz nicht bloss zu S. nigrum und S. guineense, sondern auch zu den übrigen mir mit reifen Beeren bekannten Morellae, sind die Beeren des S. Burbanki nicht glänzend, sondern ausgeprägt matt, wie bereift aussehend, etwa von der bläulichgrauen Farbe der Beeren des Vaccinium Myrtillus und V. uliginosum. Da die ,Wunderbeere* oder ,Sonnenbeere‘ in der gürtnerischen Literatur bezüglich ihrer Verwendbarkeit wiederholt kritisch behandelt worden ist, so düríte eine Zusammenstellung der mir bekannt ge- wordenen neueren Literatur über diesen Gegenstand hier nieht uner- wünscht sein. 1. C. B. van der Zeyde. Sind die Beeren des schwarzen Nacht- schattens wirklich giftig? in „Onze Tuinen“ (Unsere Gärten), 1907, no. 16. 2. The Gardeners’ Chronicle 1909, 30. Oct., p. 291. 3. Walter Dinhardt, Die Wunderbeere; Móller's Deutsche Gärtner- Ztg., 1909, no. 48, p. 567. 4. J. C. Th. Uphof, Burbanks Wunderbeere (mit kritisehen Bemer- kungen von W. Dänhardt) daselbst, 1910, no. 3, p. 26. 5. M. Hochburger, Die Wunderbeere, Gartenflora LIX, 1910, p. 53, 54. 6. Fr. Kanngiesser, Nochmals die „Wunderbeere“, Gartenflora LIX (1910), p. 86 — 87. 1. Walter Dänhardt, Zur Warnung vor Solanum Burbanki, der Sonnenbeere, Möllers Deutsche Gärtner-Ztg., 1912, no, 12, p. 137. 8. Fr. Zimmermann, I. Nachtr. zur Adventiv- und Ruderalflora von Mannheim-Ludwigshafen, 1912, p. 18. Besonders die unter 6 angeführte Notiz Kanngiessers ist für uns von Bedeutung, weil dort die ültere Literatur über Essbarkeit und Giftig- keit der S. »igrum-Formen zusammengestellt ist; vor allem ist die dort zitierte Bemerkung Heldreichs zu beachten, dass in Griechenland so- woh! das Kraut der dort vorkommenden Varietäten des S. nigrum ge- gessen wird als auch die roten und schwarzen Beeren „als Naschwerk" verzehrt werden. 204. Solanum (Morella) purpuratum Bitter, nov. spec. Herbaceum, usque ad er. 1 m altum, ramosum; rami graciles, virides, sicut eeterae partes virides pilis brevibus acutis curvatim aceumbentibus crebris instructi; lineae decurrentes satis manifestae gibberibus nonnullis parvis apice piliferis instructae; internodia usque ad 7—8 cm longa; folia alterna vel in partibus superioribus geminata; lamina fere rhom- boidea, in ramo superiore florente usque ad 8!/ X 3!/, em (forsan in partibus inferioribus etiam major) in petiolum satis longum (usque ad 3 cm) alatum subsensim attenuata, apicem versus etiam magis sensim attenuata, subaeuta, margine irregulariter undulatim sub- dentato, utrinque pilis brevibus acutis accumbentibus in tota super- ficie praedita, subtus pilis minoribus manifesteque brevioribus (in statu .nevoluto subalbida, tandem viridis, vix pallidior quam supra); inflores - _Centia extraaxillaris, satis a foliis remota, cr. 9—10-flora; pedunculus 86 Georg Bitter. simplex vel prope apicem semel furcatus er. 15 —17 mm longus, pedicelli solum inferiores subremoti, ceteri fere apice congesti, floriferi cr. 8— 10 mm longi, sicut pedunculus pilis breviusculis paucicellularibus acutis curvatim accumbentibus crebris obsiti; calyx campanulatus, in statu flori- fero diam. inter apices loborum cr. 3 mm, lobi breves triangulares fere ] mm longi extus pilis brevibus paucicellularibus acutis, intus glandulis minutis breviter stipitatis instructi; corolla intense violacei-pur- purascens, magnitudine modica, diam. cr. 7—8 mm, lobi lanceolati acuti cr. 8—3!/, X 2 mm, extus praecipue in margine et apicem versus pilis brevibus pauci- (plerumque 3-) cellularibus acutis instructi; filamenta 1,6 mm longa, intus pilis pluricellularibus acutis compluribus praedita; antherae pallide luteae, parvae, cr. 1,8 —2 X 3/, mm, basi manifeste cor- datae, apice parum emarginatae, poris subapicalibus obliquis tandem in rimas longitudinales dehiscentibus; stylus stamina manifeste superans, cr. 3'/,—4 mm longus, paulum supra basim glabram pilis densis pluri- (usque ad 6-)cellularibus plerisque simplicibus, nonnullis semel ramosis (subfureatis), patentibus supra ?/, longitudinis praeditus, apice parum in- curvatus; stigma breve, obtusum, styli apice parum crassius; calyx in statu fructifero vix ampliatus, cr. 4 mm diam., lobis etiam obtusioribus quam in statu florente; baccas solum immaturas vidi; granula sclero- tica quattuor minuta (cr. 0,45 X 0,45 usque ad 0,6 X 0,48 mm) ad- sunt, verisimiliter bina opposita in media fere altitudine baccae. Insula Bahamensis Andros: ,,Coppice, near Fresh Creek, Northern Section;* J. K. Small and J. J. Carter, Exploration of the Bahamas no. 8805 sub nom. ,,Solanum nigrum L.“, herb. Paris.! Januario 28—31, 1910 florens fructibusque immaturis instructum. „Plant“ (seil. herbaceous); ,,1 m tall or less; leaves bright green; co- rolla purplish* (Small et Carter in sched.). Diese wahrscheinlich auf der Nordinsel des Andros-Archipels en- demische Kleinart fállt besonders durch die intensive dunkel-pur- purne Kronenfarbe unter den sonst durchgängig weissen oder schwach violetten Morellae der S. nigrum-Gruppe auf; ausserdem ist natürlich das Auftreten der vier kleinen Steinzellkórner in den Beeren für die Unter- seheidung dieser Form von Bedeutung; natürlich wird es weiterer Unter- suchung an reichliehem Material bedürfen, um festzustellen, ob stets nur die zu je zwei gekoppelten medianen Kórner ausgebildet sind und die sonst meist mit ihnen zugleieh vorhandenen beiden terminalen bei dieser insularen Kleinart immer fehlen. 205. Solanum (Morella) approximatum Bitter, nov. spec. Herbaceum (an quoque in parte inferiore caulis ?), vidi solum ramum florentem, ex cujus longitudine (36 cm) et gracilitate (basi 2 mm) con- cludi potest, plantam esse altiorem quam 1 m; ramus viridis, pilis pluri- cellularibus aeeumbentibus satis crebris obtectus; lineae decurrentes manifestae gibberibus piliferis parvis obsitae; internodia 3!/,—4 cm longa: lamina satis magna, ovati-lanceolata, in ramo florente usque ad 10X 3,8 em (forsan in partibus inferioribus plantae etiam major), Solana nova vel minus cognita. X. 81 basi rotundate abruptius in petiolum satis brevem cr. 12 mm longum abiens, apicem versus magis sensim attenuata, subacu minata, integra. in utraque pagina viridis (supra obscurius, subtus laetius), supra in venis et in mesophyllo pilis brevibus acutis paucicellularibus sparsis obsita, subtus solum in venis venulisque pilosa; inflorescentia extraaxillaris, 1—8-flora, fere semper parum vel vix a folio superiore remota (qua re nomen speciei: approximatum), pedunculus in statu florifero cr. 17 mm, in statu fructifero 23 mm, erectiusculus, patens; pedicelli satis dense prope apicem pedunculi conferti, in statu florifero cr. 8 mm, in statu fructifero 11 mm longi, tune quoque subcurvati, neque reflexi neque valde nutantes, apicem versus satis incrassati, sicut pedun- culus pilis pluri-(4—6-)cellularibus acutis curvatim accumbentibus satis crebris instructi; flores magnitudine modica; calyx brevis, diam. fere 2!/; mm, lobi cr. 1 X */, mm, extus pilis pluricellularibus curvatim accum- bentibus sicut ceterae partes virides praediti; corolla alba, diam. 12 mm, ejus lobi lanceolati, cr. 5 X (basi) 2 mm; filamenta 1 mm longa, intus in parte basilari sicut annulus insertionis pilis pluricellularibus acutis compluribus instructa, ceterum pilis perpaucis superne fere glabra; antherae lanceolatae, angustae, cr. 2'/, X !/; mm; stylus 4 mm longus, paulo supra basim glabram parum incrassatus et fere */, longitudinis pilis densis pluricellularibus acutis patentibus obtectus; stigma styli apice manifeste crassius; bacca viridis, globosa, 5—6 mm diam. semina non valde numerosa; granula sclerotica desunt. Jamaica: Hardwar Gap, 4000 ft., July 17, 1903, waste places, Geo. E. Nichols no. 89 ex herb. Kew. sub nom. S. nodiflorum Jacq., herb. Berol.! 206. Solanum (Morelia) bermejense Bitter, nov. spec. Perenne, suffruticosum, certe cr. 1 m altum vel altius; caules in- feriores satis crassi cr. 7—8 mm diam. lignosi, cortice cinerascente laevi instructi, superiores virides, lineis decurrentibus satis manifestis, pilis brevibus acutis curvatim accumbentibus crebris obsiti; folia alterna vel in partibus superioribus geminata, laminae late lanceolatae utrinque attenuatae, plerumque integrae vel rarius lobo basilari (uno in utroque latere) obtuso praeditae, majores cr. 11!/; X 5 cm, basi sensim in petio- lum alatum fere 3 em longum attenuatae, laminae ramorum superiorum minores angustioresque, 40 X 11, 45 X 19, 80 X 33 mm; folia supra vi- ridia, pilis brevibus acutis in venis et in mesophyllo crebris neque tamen densis instructa, subtus pilis brevioribus acutis accumbentibus manifeste densioribus obtecta (in statu non jam satis evoluto subcanescentia, serius paulum pallidiora quam supra); inflorescentia extraaxillaris, satis a foliis remota, semel furcata, cr. 9—11-flora, pedunculus 12—17 mm longus, rami furcae cr. 5—11 mm longi, flores plerumque satis dense in apici- bus ramorum furcae congesti; pedicelli in statu florifero cr. 7—9 mm longi; calyx parvus, campanulatus, diam. fere 3 mm, ejus lobi breves, parum prominentes obtusiusculi, membranis pellucidis longe conjuncti; corolla diam, 12—14 mm, alba, an basi maculis obscurioribus instructa 88 Georg Bitter. lobi lanceolati, acuti, cr. Bis X (basi) 2 mm; filamenta breviuscula, cr. 1 mm longa, intus pilis compluribus pluricellularibus acutis obtecta; an- therae !ongiuseulae, lanceolati-ellipsoideae, 41/, X mm, basi vix emar- ginatae, poris introrsis subapicalibus obliquis tandem in rimas longi- tudinales exeuntibus; stylus stamina manifeste superans, strictus, cr. Gil, mm longus, paulo supra basim glabram usque ad paulo supra medium pilis densis infra longioribus 4- 6-cellularibus, medium versus sensim brevioribus (omnibus acutis) praeditus, in parte superiore glaber; stigma globosum, styli apice manifeste crassius; pedicelli fructiferi de- flexi; calyx in statu fructifero vix ampliatus (explanatus) diam. cr. 4 mm, lobi membranis pellucidis satis inter se conjuncti; baecae globosae, magnitudine mediocri, cr. 5 mm diam.; granula sclerotica 10 in bacca a me investigata adsunt. Bolivia australis: Bermejo, 1400 m s. m., Nov. 1903, florens fructibusque immaturis instructum, Fiebrig no. 2131, herb. Berol.' 201. Solanum (Morella) depilatum Bitter, nov. spec. Herbaceum, infra lignescens, caulis valde ramosus; vidi ramum ramulis compluribus densiusculis praeditum cr. 25 cm longum, basi cr. 3 mm crassum; lineae decurrentes parum manifestae; caulis rami ceteraeque partes virides glabri; internodia in ramis gracilioribus cr. 4 cm longa, in ramulis extremis plerumque minora; folia alterna vel in partibus superioribus geminata, lamina late lanceolata vel ovati-lanceo- lata, utrinque attenuata, basi in petiolum alatum cr. 5-8 mm longum abiens, apicem versus magis sensim attenuata, acuta, 4!/,—5 X 1,7— 2,4 em, fere integra, margine parum irregulariter undulato, pilis in utraque pagina et in margine omnino carens, solum petiolus pilis brevi- bus paucis instructus; inflorescentiae extraaxillares, plerumque satis a foliis remotae, rarius magis ad folia superiora approximatae, pauci (3—4)-florae; peduneulus 7—11 mm longus, pedicelli apice congesti, cr. 5 mm longi, sieut peduneulus in statu novello pilis brevissimis non- nullis instructi, serius fere glabri; praeter pilos brevissimos 1—2-cellu- lares acutos glandulae minutae brevissime stipitatae paucae investigatione microscopica sola reperiuntur; flores parvi, calyx parvus, lobis 5 aequalibus late lanceolatis cr. ?/, X Is mm; corolla diam. cr. 5—6 mm, lobi lanceolati, acuti, patentes .vel reflexi, cr. 2!/,—3 X ?/,—1 mm, in marginibus pilis brevibus 2-cellularibus densiusculis instructi; filamenta pro exiguitate floris satis longa (0,9—1 mm), intus quoque glabra; antherae breves, satis parvae, ellipsoideae, vix emarginatae, cr. 1,5 X 0,5—0,65 mm, poris introrsis subapicalibus obliquis tandem + ve in rimas longitudinales exeuntibus; stylus antheras parum su- perans vel ab illis vix superatus, cr. 2 mm longus, paulo supra basim fere ?/, longitudinis papillis manifestis densis unicellularibus apice rotundatis (usque ad 0,15 mm longis) praeditus; stigma styli apice manifeste crassius, obtusum, apice subbilobum; calyx in statu fructifero quoque parvus lobis apice magis rotundatis; baccae globosae. diam. er. 5 mm, viridescentes; semina cr. 65—70 in quavis bacca, parva. Solana nova vel minus cognita. X. 89 lenticulariter applanata, diam. cr. 1,5 X 1 mm; granula sclerotica desunt. Madagascar australis: Fort Dauphin, G. Paroisse 1897, no. 10, herb. Paris.! „Plante à feuilles comestibles. remplaçant les épinards‘ (Paroisse in sched.). 208. Solanum (Morella) apopsilomenum Bitter, nov. spec. Herbaceum, rami sicut ceterae partes virides pilis fere omnino destitui (pili breves paucicellulares valde sparsi); lineae decurrentes vix manifestae; internodia 4!/,—5!/» cm longa; folia alterna vel in partibus superioribus saepe geminata, petiolus satis longus, er. 18—30 mm, lamina ovata vel ovati-lanceolata, 7!/, X 3!/4,—4 em, in foliis su- perioribus cr. 4— 6 X 2—3 cm, basi in petiolum abruptius rotundate vel plerumque breviter cuneatim abiens, apicem plerumque acutum rarius obtusiusculum versus sensim attenuata, in utroque latere lobis + ve prominentibus dentiformibus obtusis 1—2 praedita vel fere omnino integra, in utraque pagina + ve laete viridis, supra in meso- phyllo et in margine pilis sparsis pauci-(2—3-)cellularibus instructa, subtus praeter pilos in venis valde sparsos omnino glabra; in- florescentia extraaxillaris, satis a foliis remota, pauci- (4—5-) flora; pedunculus satis longus (er. 24—26 mm) simplex vel semel furcatus, pedicelli cr. 8—11 mm longi, infimus (pedunculo simplici!) a ceteris satis (er. 2—5 mm) remotus, pedicelli, furcae et pedunculus pilis fere omnino destituti; calyx in statu florifero pro magnitudine floris jam satis magnus. diam. inter loborum apices cr. 3—4 mm, lobi 1!/, X 1 mm, obtusiusculi, extus pilis brevibus pauci-(2—3-) cellularibus obsiti; corolla cr. 11 mm diam., lobi 4 X 2!/; mm, extus in vena media pilis nonnihil longioribus 3—4-cellularibus, ceterum in superficie exteriore pilis valde sparsis brevi- bus, in margine et apice pilis densis brevibus e cellulis 3—4 valde abbre- viatis compositis instructi; filamenta 1 mm longa, intus quoque omnino glabra; antherae in specimine a me viso valde angustae (an satis evolutae?) parvae, cr. 1,6 mm longae, 0,5 mm latae, lanceolatae, basi nonnihil cordatae, poris introrsis subapicalibus; stylus brevis, solum er. 2 mm longus, pilis brevibus unicellularibus fere papillosis apice obtusiusculis densis patentibus usque ad supra medium praeditus; stigma ut videtur nonnihil bilobum; fructus non vidi. Nova Zelandia: Mount ..... (illegibile'), leg. Schwarz, Exped. Novara, Sept. 28, 1838 sub nom. ,,S. nigrum“, herb. Vindob.! Trotzdem dass mir nur ein ziemlich dürftiger Zweig dieser inter- essanten, neuseeländischen Kleinart aus der Formenreihe des S. nigrum vorgelegen hat, trage ich kein Bedenken, sie auf Grund der in der Dia- gnose hervorgehobenen Merkmale als eine besondere Art zu behandeln. Wahrscheinlich wird vollstindigeres Material, vor allem die dem Novara- Exemplar fehlenden Früchte die Abweichungen dieser Spezies von den übrigen Morellae noch deutlicher hervortreten lassen. 90 F. Fedde: Ein neuer Mohn (Papaver oligactis) aus West-Persien. XNVIII. Emendandum. 209. Saracha domingensis Bitter in Fedde, Repert. Xl (1913), 561 (Solanum umbellatum Dun. in DC. Prodr., XIN, 1, p. 62) est = Saracha antillana Krug et Urban in Notizblatt Botan. Gart. und Museum Berlin (1895), I, 80; sowie Symbol. Antill., I, 398. Herr Geheimrat Urban machte mich gütig auf die Übereinstimmung meiner Beschreibung mit der von ihm früher veróffentlichten, einzigen auf den Antillen vorkommenden Saracha antillana aufmerksam; ich ver- mochte später die Identität der Dunalschen Pflanze im Herb. Montpellier mit den im westindischen Herbar in Dahlem liegenden Exemplaren der S. antillana von Jamaica und Hispaniola, die mir Herr Geheimrat Urban zeigte, zu bestütigen. Als Entschuldigung für das Übersehen der an zwei Orten veróffentlichten Urbanschen Beschreibung darf ich anführen, dass die S. antillana in den Nachtrágen zum Index Kewensis fehlt, so dass ich sie bei einer Zusammenstellung der bisher beschriebenen Saracha- Arten, die sich auf den Kew-Index stützte, nicht vorfand. XVI, Friedrich Fedde, Ein neuer Mohn (Papaver oligactis) aus West-Persien. (Originaldiagnose.) Papaver oligactis Bornmüller et Fedde, nov. spec. Herba annua humilis, 5—8 cm alta, rosularis, radice perpendiculari. Caulis brevissimus foliis densis rosulatim involutus, pedunculos com- plures emittens. Folia subbipinnatifida lobis lineari-oblongis, ad apicem rotundato-obtusis vel subacutis atque mucronulatis, patenter cinereo-setu- losa, imprimis in petiolis, 2—3 cm (pet. incl) longa. Peduneuli pro rata longi folia multo superantes, fere glabri, setulis paucis plus minus patentibus sparsissime obsiti. Alabastra late oblongoïdea, ad apicem obtusiuscula, parce setulosa. Flores petalis lilacino-carneis, suberosis, ad basim obscurius coloratis, ambitu subtriangularibus, 1,5 em longis ac latis. Capsula turbinato-subclavata, substipitata, costata, 0,7—0,8 cm longa, disco plano, erenis scariosis subrotundatis non inter se tegentibus, stigmate 4—5 radiato. West-Persien: In monte Kuh-Amtschek (Th. Strauss, fl. fr. 2. VII. 1909!). — Herb. Hausskn. et Dahlem! Bemerkenswert sind die allerdings nur wenigen aber abstehenden Borsten der Blütenstiele. — Bornmüller schreibt mir über ihn fol- gendes: „Eigentümlich nimmt sich der kleine Kerl aus, wenn viele Exemplare nebeneinander liegen, die untereinander völlig konform sind. Die Hülle von Rosettenblättern bei allen Individuen lässt annehmen, dass die Art G. Kükenthal: Cyperaceae novae. III. 91 bienn ist, jedenfalls dass die Rosette bereits im Herbst vorgebildet ist. Stengelbildung fehlt meist ganz. Die Farbe ist lila-fleischfarbig, etwa wie unser Pap. somniferum der Gärten. Die Blattfärbung ist wie bei P. arenarium, dem unsere Pflanze wohl am nächsten steht; aber Narbenstrahlen nur 4—5 (mehr 6—9). Mit C. laevigatum var, erosum lässt sich eben deshalb die Pflanze nicht in Verbindung bringen, auch ist der Basalfleck tatsiichlich an der Basis und die Blattgestalt und Behaarung spricht auch gegen eine Vereinigung.* XVII. Cyperaceae novae. lll.) Von G. Kükenthal- Coburg. (Originaldiagnosen.) 15. hyllingia alba Nees var. diminuta Kükenth., nov. var. Culmus nonnisi 5—10 cm altus gracilior quam in forma typica. Spicae 3 breviores 5—7 mm longae. Spiculae 2!/; mm longae. Squamae epunctatae obtusiores. Kamerun: Garua, sandige steinige Gebüschsavane, 300 m (C. Leder- mann no. 3219?) 16. Kyllingia odorata Vahl var. bulbifera Kiikenth.. nov. var. Culmi basi bulboso-incrassati. Argentinien: Siambon (Lorentz no. 197). 17. Kyllingia erecta Schumacher (=K. Soyauxii Boeck.) var. Schlech- teri Kiikenth. * E. brevifolia C. B. Clarke in Dyer, Fl. trop. Afr., VIII (1902), 273 p. p., non Rottb. Folia nonnisi 1—2 breviter acuminata. Squamae carina valde et grosse spinulosae. Nux oblonga. Congostaat: Irebu (Schlechter no. 12642!); Sicia am unteren Congo (Dupuis no. 21!). 18. Kyllingia erecta var. pleiocarpa Kükenth., nov. var. Spiculae triflorae nuces 2 producentes. Nux oblonga. Togo: Steppe bei Paratau (R, Büttner no. 626!). 19. Kyllingia erecta var. intercedens Kükenth., nov. var. Culmus strictus elatus rigidior. Squamae aureo-tinctae, Nux obovata. Nyassaland: Mt. Zomba, 4000—6000' (W hy te!). 20. Kyllingia erecta var. aurata (Nees) Kükenth. K. aurata Nees in Linnaea X (1835—36), 139. Culmi 4—20 em alti subincurvi. Folia 1—1!/;, mm lata complicato- plana longe acuminata, Squamae aureo-ferrugineae. Nux oblonga. Südafrika. 1) L ef. Rep. VIII (1910), p. 7—8; IL. ef. VIII (1910), pp. 326—327. 92 G. Kükenthal. 21. Kyllingia peruviana Lam. var. foliata Kükenth., nov. var. Vaginae nonnullae foliatae. Bracteae spicam paullo superantes. Jamaica: Ocho Rios (N. L. Britton et Arthur Hollick no. 27065!) 29. Kyllingia melanosperma Nees var. plurifoliata Kükenth., nov. var. Folia 2—3 evoluta, Spiculae oblongo-lanceolatae 4 mm longae ple- rumque uniflorae, Madagascar: In Sümpíen bei Betsiléo (Hildebrandt no. 4019). 23. Kyllingia pulchella Kunth forma robustior Kükenth., nov. form. Culmi validiores. Folia latiora. Spicae 3 longiores latioresque, cen- tralis ad 14 mm longa oblonga. Spiculae 4 mm longae. Abyssinien: Gottes Claudius 7500’ (Schimper no. 1313!); Gafat (Schimper no. 13153). 24. Kyllingia chrysantha K. Schum. var. decolorans Kükenth., nov. var. Squamae decolorantes sordide stramineae obsoletissime nervosae. Deutsch-Ost-Afrika: Hochplateau von Uhehe bei Iringa (Magdal. Prince. > 25. Kyllingia platyphylla K. Schum. var. longifolia Kükenth., nov. var. Folia bracteaeque longiora. Portugiesisch-Ost-Afrika: Luia, Busch in der Nühe des Luia- flusses (W. Tiesler no. 20 p. p.!). 26. Kyllingia leucocephala Boeck. var. pluriceps Kükenth., nov. var. Spicae 3—5. Spiculae nucem unicam producentes. Squamae albo- virides. Kamerun: Station Garua bei Schuari, 300 m (Ledermann no. 4612 p. p.!). 27. Cyperus (Pycreus) muricatus Kükenth. Pycreus Rehmannianus C. B. Clarke in Dyer, Fl. trop. Afe., VIII (1902), 291, non in Dyer, Fl. capens. Radix fibrosa. Culmus 30—50 em altus strietus firmus triangularis laevis basi paucifoliatus. Folia culmo breviora 2 —2!/, mm lata, vaginae rufescentes. Anthela laxa 5— 7-radiata, radii laterales ad 5 em longi. Bracteae 3—4 patentes, inferiores anthelam superantes. Spiculae laxe spicatae lineari-oblongae 10—18 mm longae fere 3 mm latae patentes compressae acutae ad 30-florae. Squamae dense imbricatae lanceolato- ovatae subobtusae fusco-sanguineae vel brunneae marginibus anguste hyalinae lateribus subsuleatae dorso carinato viridi tricostatae. Nux !/ squamae aequans ?/, mm longa obovata biconvexa turgidula basi in stipitem latum contracta apiculata rufa transversim muricata (cellulae ex- timae oblongae) Stamina 3, Stigmata 2. Deutsch-Ost-Afrika: Ostliche Ausläufer des Mampqui-Rückens (W. Busse no. 709?. Britisch-Central-Afrika: Nyassaland, Mt. Zomba, 4000—6000' (A. Whyte!). Durch die Form der Nuss von Cyperus Rehmannianus leicht zu scheiden und Cyperus pauper und C. divulsus genihert. Cyperaceae novae. III, 98. 28. Cyperus (Pycreus) latespicatus Boeck. var. gracilescens Kükenth., nov. var. Culmus tenuis. Folia perangusta. Spiculae nonnisi 3 mm latae, Süd-Indien: Shimoga Maisor (A. Meebold no. 9353!) 29. Cyperus (Pycreus) zonatus Kükenth., nov. spec. Radix fibrosa, fibrillis numerosis capillaribus. Culmus 2—4 em altus pertenuis debilis compresso-triangularis profunde sulcatus laevis inferne paucifoliatus. Folia brevia perangusta complicata longe vaginantia, va- ginae brunneae, Bracteae 2 inaequales, ima culmum quasi continuans, anthelam superantes. Anthela simplex 1—3 radiata, radii subsessiles vel parum elongati 3— 7-stachyi. Spiculae oblique patentes satis dense spicatae lineares 4—10 mm longae 1 mm latae 12—20-florae. Rhacheola recta exalata, foveis profundis oblongis. Squamae subdense imbricatae ovatae obtusiusculae sordide stramineae carina tricostatae. Nux !/, squa- mae aequans oblongo-ellipsoidea biconvexa brunnea albo-undulata apice obtusa, Stylus bifidus. Stamina 2. Congostaat: Stanley Pool (Schlechter no. 12577). Gehórt in die Verwandtschaft von Cyp. flavescens L. 30. Cyperus (Pycreus) acuticarinatus Kükenth., nov. spec. Radix fibrosa. Culmus ad 55 em usque altus firmulus compresso- triangularis laevis inferne foliatus. Folia culmo breviora 2 mm lata cari- nato-complicata rigidula, vaginae imae fuscescentes dissolutae. Bracteae 2—3 patentes, ima anthelam superans. Anthela satis contracta 4-radiata, radii laterales breves vel divergentes lineares 8—12 mm longae 2 mm latae compressae acutae ad 30-florae. Squamae spissae ovatae acutae brunneae marginibus anguste albo-hyalinae e carina peracuta tricostata viridi mucronatae. Nux '/; squamae aequans late obovata turgido-bicon- vexa basi cuneata conspicue apicata rufa dense punctata. Stigmata 2. Stamina 3, antherae rubrae lineares. Togo: Sokode, an feuchten Wiesenstellen (Schilling no. 6!). Von dem naheverwandten Cyperus globosus All. hauptsächlich durch die scharfgekielten spitzen Schuppen und die breitere beiderseits ge- schwollene Nuss getrennt. Die Zahl der Staubfäden beträgt 3, bei C. globosus 9. 31. Cyperus (Pycreus) lanceus Thunb. var, divaricatus Kükenth., nov. var. Culmus 15 cm altus subincurvus. Rami anthelae divaricati pauci- stachyi. Spiculae angustiores acutissimae. Squamae purpurascentes. Stigmata valde exserta. : Central-Madagascar: Antananarivo (Rutenbérg!); Andrangoloaka (Hildebrandt no. 3743 b!). 32. Cyperus (Pycreus) longivaginans Kükenth., nov. spec. Perennis. Culmus 30—45 em altus firmus trigonus latere uno pro- funde sulcatus folis 2—3 remotis obsitus. Folia culmum subsuperantia perangusta semiteretia coriacea pungentia, vaginae longissimae rufes- centes, Bracteae 3 inaequales semiteretes, inferiores anthelam longe 94 G. Kükenthal: Cyperaceae novae. III. superantes. Anthela sublaxa subsimplex 3—5-radiata, radii omnes pedun- culati ad äis cm longi erecto-patentes saepe basi ramosi ex ocreis ampliatis oblique sectis orti pluristachyi. Spiculae demum patentes lineari- lanceolatae acutae compressae 10—14-florae 6—8 mm longae It: mm latae. Squamae dense imbricatae lanceolato-ovatae acutiusculae atro- fuscae nitidae marginibus imprimis apicem versus sordide albidae carina straminea tricostatae. Nux non evoluta. Stamina 3. Central-Madagascar: Ost-Imerina, Andrangolóaka im Sumpf (Hildebrandt no. 3736). | Boeckeler hielt diese Art für Cyperus atro-brunneus Baker. Sie steht jedoeb Cyperus Cooperi C. B. Clarke weit nüher, von welcher sie durch lockere Spirre und weissberandete Schuppen abweicht. 33. Cyperus (Pycreus) nigricans Steud. var. firmior Kükenth., nov. var. Culmus firmus triqueter. Folia coriacea sicut bracteae pungentia. Anthela magis eompaeta. Nux obovato-oblonga evidentius apicata. Deutsch-Ost-Afrika: Uluguru (Stuhlmann no. 915D!); Kiliman- djaro (Volkens no. 2014!); NO. Kiwu, Sabyino-Kahinga-Sattel (Mild - braed no. 1761). Gallahochland: Sidamo (Ellenbeck no. 1861). 34. Heleocharis dunensis Kükenth., nov. spec. Rhizoma lignosum descendens pluriceps. Culmi numerosi 15—30 em alti tenues obsolete angulati sulcati basi vaginis perangustis longis, su- prema inferne purpurea superne pallide brunnea ore ferrugineo truncata postice breviter producta, obsiti. Spicula oblonga obtusa 7—9 mm longa 2!/, mm lata multiflora. Squamae paucispirae oblongo-ovatae vel in- feriores ovatae obtusae carinato-naviculares fusco-castaneae marginibus -anguste albo-byalinae carina stramineae. Nux parvula obovata tumido- triangularis angulis prominentibus cancellata olivacea nitida. Stylus ri- gidulus trifidus basi pyramidali pallida triangulari inferne triloba in- cumbens, Stamina 3. Setae hypogynae nuilae vel rudimentariae. Uruguay: Dep. Maldenado, Piriapolis, in dunis locis udis (Corn. Osten no. 5716!). Von Heleocharis chaetaria Roem. et Schult. durch höheren Wuchs, längere schmalere Infloreszenz und glänzende Nuss, von H. arenaria Benth. durch das abwärts gerichtete Rhizom und die engen Basalscheiden getrennt. 35. Seirpus Forsythii Kükenth., nov. spec. Rhizoma repens tenue. Culmi plures 5—10 cm alti stricti vel leviter incurvi firmuli obsolete trigoni inferne vaginis brunneis oblique sectis aphyllis cincti. Spicula unica terminalis 6—8 mm longa oblongo-ellip- soidea bractea erecta 1!/; cm longa culmum quasi continuante suffulta. Squamae membranaceae oblongo-ovatae subobtusae clare brunneae niti- dulae obsolete plurinervosae e carina pallida breviter mucronatae. Nux ilo squamae aequans obovata plano-convexa brunnea demum spadicea nitida obsolete rugosa basi in stipitem latum contracta apicata. Setae 4 retrorsum scabrae nucem paullo superantes. Neu-Süd-Wales: Nepean River (W. Forsyth!). K. Domin: Sixth Contribution to the Flora of Australia, 95 Die Pflanze, welche ich aus dem National-Herbarium von Sidney erhielt, trug die Bestimmung Scirpus debilis Pursh. Das kriechende Rhizom, die schmaleren Âhrchen und Schuppen unterscheiden sie jedoch hinlinglich von dieser Art. 36. Rhynchospora campanulata Kükenth., nov. spec. Radix fibrosa. Culmus 18—25 cm altus strictus firmus triangularis superne parce pilosus basi plurifoliatus sursum foliis 2 remotis obsitus. Folia culmo breviora 2 mm lata marginibus revoluta valde carinata longe attenuata carina marginibusque pilosa rigida. Capitula 2 in apice culmi approximata, inferius breviter superius longius pedunculata, bractea erecta 4 cm longa suffulta, late obconica pluristachya. Spiculae lineari-lanceo- latae suberectae, Squamae 7 coriaceae sursum longitudine accrescentes, inferiores 4 vacuae, lanceolatae acuminatae pallidae castaneo-tinctae e carina viridi in aristam longam patentim pilosam excurrentes, Nux ![ squamae aequans obovata tumida basi contracta lucide albo-marmo- rata transversim rugosa apice truncata. Stylus longus indivisus basi campanulato-dilatata albida insidens. Brasilien: Minas Geraés, Campos bei Ouro Preto (L. Damazio no. 2185!) Anscheinend der Rhynchospora aberrans C. B. Clarke sehr nahestebend, aber durch mehrere Merkmale, wie namentlich die mehr genäherten nicht kugeligen, sondern verkehrt-kegelfórmigen Kópfchen und die nicht pyra- midale sondern glockenfórmige Basis des Griffels getrennt. XVII. Sixth Contribution to the Flora of Australia. ) By K. Domin (Prague). (Originaldiagnosen.) 46. Myoporum latisepalum Domin, nov. spec. (Sectio Chamaepogonia.) Myoporo debili affine, fruticosum et omnino glabrum, ramulis juvenili- bus angulatis postea cylindricis et quoad visum nunquam tuberculato- glandulosis, Folia alternantia in ramulis sat densa brevissime petiolata (basi petioli instar angusiata subsessilia) late ovato- vel oblongo-elliptica latitudine circiter duplo longiora ca. 5 em longa et 21/,—21/, cm lata ob- tusa vel obtusissima imo apice acute denticulata caeterum integerrima glaberrima haud coriacea, nervis lateralibus parum prominentibus. Flores plerumque in foliorum axillis bini rarius solitarii, breviter pedicellati: pedicelli calyce breviores; calyx ob lobos latos campanulatus, calycis segmenta foliacea oblonga obtusa et breviter mucronatula sub fructu fere 10 mm longa et 4 mm vel paulo plus lata; corolla haud visa: 1) €f. Rep. XI (1912), pp. 261—264. 96 K. Domin. ovarium biloculatum stylo longo simplice apice curvato et stigmate globoso terminato instructum. Drupa (haud perfecte matura) ut in Myoporo debili. Queensland: Dawson River, leg. Ferd. von Mueller. Species M. debili affinis, sed jam ramulis glabris nec glanduloso- tuberculatis, foliis latis brevibus obtusis tantum apice denticulatis et im- primis calycis segmentis latis obtusis facile distinguenda. 41. Notelaea longifolia Veut. var. decomposita Domin, nov. var. Excellit foliis glaberrimis ovato-lanceolatis subacutis vel obtusiusculis, racemis decompositis (i. e. iterum racemosis), pedicellis ae in typo longioribus. Southern Queensland: Brisbane River, leg. Hill and Ferd. von Mueller (young fruits); ibidem leg. Mueller (flowers). 48. Notelaea longifolia Vent. var. pedicellaris Domin, nov. var. Excellit foliis utrinque glaberrimis ovato-lanceolatis vel anguste lanceolatis; racemis valde elongatis sub fructu usque 8 cm longis, sed haud multifloris; floribus distantibus; pedicellis fructiferis divari- catis elongatis 12—15 mm longis. New South Wales: Twofold Bay, leg. Ferd. von Mueller, Sept. 1860. Perhaps a distinct species. 49. Alyxia buxifolia R. Br. var. subacuta Domin, nov. var. Excellit foliis elliptico-oblongis vel obovato-oblongis subacutis et api- culatis. — Folia ae in typo angustiora latitudine plus quam duplo lon- giora manifeste discolora, rigida et coriacea sed minus carnosa, nervis lateralibus (primariis) in pagina superiore prominentibus. West Australia: Shores of Swan River, on limestone rock; Clare- mont near Perth, leg. Cecil Andrews, 22, Oct. 1902 (flowers) (Flora of W. Australia 1st Collection no. 641); a shrub 3—5 feet high. , 50. Ervatamia (Tabernaemontana) pubescens (R. Br.) var. loniceroides Domin, nov. var. Verosimiliter fruticosa (nec arborescens); rami copiose ramosi, foliis ad ramulorum apices subconfertis; folia ac in var. typica (R. Brown Iter Australiense 1802-1805, no. 2859 sub Tabernaemontana!) multo minora et angustiora oblonga vel anguste oblongo-elliptica utrinque attenuata circa 5—7 cm longa et 1!/,—2!/;, cm lata molliter pubescentia; pedunculus communis brevis eodem modo ut calyx pedicellique pu- bescens; corollae tubus brevior. Northern Australia: Port Darwin, leg. F. Schultz sub no. 592. 51. Ervatamia (Tabernaemontana) pubescens (R. Br.) var. grandifolia Domin, nov. var. Verosimiliter arborescens; rami crassiuseuli juniores angulato-sul- cati sed postea cylindrici, glabri, foliis aequaliter distantibus; folia sub- sessilia magna discolora (subtus pallida) plerumque obovata vel oblongo- elliptica basi cuneata apice saepissime abrupte obtuse acuminata usque 23 em longa et 7 em lata supra plerumque omnino glabra, subtus minute mollite puberula (subpubescentia) textura tenui; pedunculus com- Sixth Contribution to the Flora of Australia. 91 munis glaber elongatus 7 cm longus inflorescentiam cymosam sat multi- floram gerens; pedicelli et calyces minute hirsuto-pubescentes; flores a typo vix diversae. Northern Australia: Port Darwin, leg. F. Schultz sub no. 628 52. Ervatamia (Tabernaemontana) pubescens (R. Br.) var. superba Domin, nov, var. Verosimiliter arborescens; folia iis var. typicae similia sed multo tenuiora et tantum parce pubescentia; pedunculus communis 3—5 cm longus; cy mae divisae semper multiflorae sat densae, cymarum rami uti pedicelli plus minusve hirsuti; calyces pubescentes; corollae tubus 15 mm vel paulo plus longus; limbi segmenta lata obovato-oblonga ob- tusissima tubo paula breviora, circiter 15 mm longa et 5—6 mm lata. North-East Queensiand: Cape York, leg. John Mac Gillivray, November 17th. 1849, flowering (Voyage of Rattlesnake, Botany no. 496). 53. Ervatamia (Tabernaemontana) Daemeliana Domin, nov. spec. Frutex vel potius arbor glaberrima; rami cylindrici lenticellis al- bidis anguste ellipticis instructi jam prima juventute glabri. Folia in ramulis aequaliter distantia obovato-oblonga basi cuneato-attenuata et in petiolum perbrevem abeuntia apice obtuse acuminata circiter 10—15 cm longa et 3—5 cm lata discolora (i. e. in pagina inferiore pallida) sub- coriacea glaberrima margine breviter revoluta, nervis retieulatis utrinque sed praesertim subtus conspicuis. Pedunculus communis glaber elon- gatus circiter 7 cm longus axillaris furcato-divisus et in ramo utroque cymam circa 8-floram laxam gerens. Calyx ei E. pubescentis simillimus sed glaberrimus, lobis triangularibus brevibus subacutis. Corollae tubus tenuis circa 15 mm longus, limbus tubo circa dimidio brevior. Carpella matura ovoideo-faleata circa 1?/, cm longa. Eastern Queensland: Cape York, leg. E. Daemel. To the same species belongs very likely a plant (in fruit only) gathered by Fitzalan near Port Denison. Bentham regards our new species only as a glabrous form of Tabernaemontana pubescens; but there can be no doubt that it is closely allied to Ervatamia orientalis (R. Br. sub Zabernaemontana, s. str.!), differ- ing chiefly in the much longer corolla-tube and the more coriaceous leaves, 54. Ervatamia (Tabernaemontana) Benthamiana Domin, nov. spec. ` Frutex glaberrimus, ramis cylindricis lenticellis late ellipticis in- structis. Folia in ramulis patentia glaberrima chartaceo-subrigidiuscula angusta oblongo-lanceolata in petiolum cylindricum gracilem brevem sed conspicuum longe attenuata, apice brevius sensim acuminata, recta vel parum falcata subtus pallidiora, circiter 6—11 cm longa sed tantum m 2!|, em lata, reticulatione obscura sed costa media praesertim in pagina inferiore valde prominula albida, Pedunculi communes breves vel bre- vissimi. Cymae sat densae breves haud multiflorae, Calycis lobi glaberrimi lanceolati manifeste acuminati; corolla ei E. orientalis similis Repertorium specierum novarum. XII. (24. IV. 1913.) 7 98 K. Domin: Sixth Contribution to the Flora of Australia. sed tubus potius brevior. Carpella matura acuminata parum falcato- eurvata fere recta circa 3 cm longa et quoad visum parum divergentia, Southern Queensland: Brisbane River, leg. Fraser 1829, Allan Cunningham 1828, Ferd. von Mueller and others. Bentham considers this only as a variety of Tabernaemontana orien- lalis (var. angustifolia Benth.) but the differences in the foliage and especially in the calyx appear to me of such importance and constancy, that I do not hesitate to describe it as a distinct species which comes in my opinion nearer to E. angustisepala than to the true E. orientalis. 55. Ervatamia (Tabernaemontana) angustisepala Domin, nov. spec. Praecedenti valde affinis; frutex elatus subdivaricato-ramosus gla- berrimus. Folia plerumque elliptico-oblonga obtuse acuminata basi cuneata in petiolum perbrevem supra canaliculatum angustata vel sub- sessilia cirea 6—10 cm longa et 21/,—31/, cm lata herbacea subtus palli- diora. Cymae semper breviter pedunculatae axillares vel terminales pluriflorae. Calycis lobi longiores lanceolati longiuscule acuminati cum tubo cirea 3 mm longi. Corollae tubus eirca 10 mm longus apice sub flore quoque ventricosus. Carpella matura acuminata usque 4 cm longa sed valde divergentia et curvato-falcata. New South Wales: Hastings River, leg. Fraser, Allan Cun- ningham (,,a tall shrub‘); Hastings and Clarence River, leg. Beckler; Richmond River, leg. Stranger; Port Macquarie, in shaded forest, leg. A. Cunningham. Ab Erv. orientali habitu, foliis subminoribus brevioribus et latioribus petiolatis, corollae tubo subventricoso sed praecipue calyce distinguenda. Proxime accedit ad Er. Benthamianam, a qua tamen jam foliorum forma recedit. Cl. Bentham etiam hane speciem pro varietate Tabernaemon- tanae oriegtalis R. Br. (var. angustisepala Benth.) declaravit. Species Ervatamiae omnes supra memoratae vel descriptae sub flore jasmini odorem amoenum exhalant. 56. Anisomeles salviifolia R. Br. var. denudata Domin, nov. var. Valde elata robustaque; foliis glaberrimis, verticillastris brevibus sub- contractis valde distantibus. Northern Australia: Arnhem North Bay, leg. Rob. Brown, 1802—1805. 57. Monotoca Baileyana Domin, nov. spec. Arbor mediocris copiosissime ramosa, ramis lignosis duris brunneo- corticatis. Folia in ramulis densissima brevissime petiolata oblongo- elliptica vel interdum fere oblonga vel elliptica circiter 2—2?/, cm longa et 7—8 mm lata parum convexa mucrone parvo apiculata coriacea glabra supra obseure viridia, in pagina inferiore albida et striato-venosa; pe- tiolus vix 2 mm longus articulatus. Pedunculi brevissimi vel sub- nulli axillares pauciflori vel imo uniflori; bracteae persistentes parvae rotundatae; flores ignoti. Fructus majuseuli globosi circa 4 mm dia- metro purpureo-rubri 5-loculares. Calyx (sub fructu) late campanulatus; sepala rotundata obtusissima circa 13/, mm longa glabra. H Léveillé: Decades plantarum novarum. CIX—CXI. 99 North-Eastern Queensland: Mount Bartle Frere, F. M. Bailey. F. M. Bailey, C. M. G., F. L. S, the Government-Botanist of Queens- land, after whom I named this very interesting plant growing on the highest mountains in tropical Australia, identified it with Monotoca lineata of Rob. Brown, but the latter is doubtless a sufficiently distinct species, Our species may be easily distinguished from M. lineata, which it re- sembles only in the general appearance, by its rigid, more coriaceous, broader and underneath very distinctly whitish leaves, its larger calyx and fruits, which are always 5-locular. As the flowers are at present unknown, there is still some doubt regarding the affinities (and perhaps also the genus) of M. Baileyana. XIX. Decades plantarum novarum. CIX—CXI. Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) 1081. Strobilanthes lofouensis Lévl., nov. spec. Rami grisei; ramuli tetragono-alati: folia ovato-lanceolata nigrescentia subintegra sinuata secus nervos puberula petiolata caudato-acuminata; flores albo-rubri; calyx hirtus, sepalis linearibus; corolla villosa, lobis ob- tusis, nervo medio extus elevato; stylo flexuoso, pilosulo. Kouy-Tchéou: Lo-Fou, avril 1907 (Jul. Cavalerie, 3288). 1082. Aristolochia viridiflora Lévl, nov. spec. Planta perennis nana; caulis flexuosus, puberulus, simplex 10 cm altus: radix densissime et flabellatim fibrosa: fibris insigniter incrassatis; folia lanceolata penninervia, petiolata acuta villosula ad medium dilatata ; flores stipitati, virides, axillares, foliis breviores. ; Floribus viridibus, radice, foliis lanceolatis, penninerviis, pedunculis bracteolatis statim dignoscenda. Ges Yun-Nan: La-Kou, monts calcaires, 2500 m, sept. 1911 (E. E. Maire). 1082. Convolvulus Taquetii Lévl., nov. spec. His distincta notis forma: folia basi recte truncata nec auriculata; apice obtusissima; peduneuli fructiferi 6—8 cm longi. Corea: Quelpaert, in sepibus Schetimri, aug. 1908 (Taquet, 1162). 1084. Convolvulus Argyi Levl., nov. spec. : Inflorescentia pluriflora; folia heteromorpha nunc acuta nunc obtusa, nune retusa, triangulari- vel panduriformia: pedunculis floriferis ante anthesin refractis. Kiang-Sou (d'Argy). 1085. Rhynchospermum Taquetii Levl., nov. spec. 2 A R. verticillato clare differt inflorescentia racemosa; racemi 3—10-flori. Corea: Quelpaert in sepibus, 5 nov. 1911 (Taquet, 5681). 7* 100 H. Léveillé. 1086. Aster ursinus Lévl. nov. spec. Insigniter notatus indumento hirte et densissime griseo-villoso; folia lanceolata vel linearia dentata: bracteae involucrales dense hirtae; ligulae estriatae ad medium dilatatae, flosculis duplo longiores. Corea: Quelpaert s. in humidis, 1 oct. 1911 (Taquet, 5675). 1087. Lactuca (Prenanthes) Vaniotii Lévl., nov. spec. Planta robustissima elatissima, glabrata; folia runcinata nervosa, spinescentiformia lobis ovatis vel lanceolatis, incisis, dentatis, supra atro- viridia subtus glaucescentia; flores dense et elongate racemosi, racemis nudis, numerosis, stricte et appresse erectis: capitula parva; akoenia nigra, papillosa; pappus albus. Corea: Quelpaert, in sepibus, aug. 1911 (Taquet, 5720). 1088. Lactuca Hallaisanensis Lévl, nov. spec. Radice fibrosa, stipite multicauli; planta glabrata glaucescente; folia heteromorpha nunc lanceolata nune insigniter obovata vel ovato-rotun- data obtusa vel mucronata; capitula mediocria ramulos gracillimos ter- minantes; pedunculis capillaribus; akoenia striata cylindrica; pappus niveus. Corea: Quelpaert, in silvis Hallaisan, 800 m, jul. 1908 (Taquet, 1041). 1089. Crepis Charbonnelii Lévl., nov. spec. Planta lactescens, glabra; folia basilaria non autem radicalia con- ferta taraxaciformia lobis et dentibus insigniter refractis; caules albidi; folia caulinaria, raro integra mucronata; pedunculi floriferi divaricati; capitula sat magna; bracteae involucrales pappum niveum superantes; akoenia cylindrica apice discoidea. Tché-Ly: Ting-Tchéou, terres basses, mai 1909 (L. Chanet, 408). 1090. Lactuca (Prenanthes) Blinii Levl., nov. spec. Caules 50—70 cm alti, nudi, apice praesertim setosi; folia inferiora composita, longissime petiolata 3-foliolata; foliolis distinctis; subtus pal- lida foliolo terminali majore, angulato, acuto, dilatato, basi truncato, nervis conspicuis decompositis; folia superiora lyrata vel pandurata; capitula axillaria aggregata vel apice caulis racemosa; mediocria; akoenia brevia conica brunnea; pappus sordidus. Corea: Quelpaert, S. O. Hoatien, aug. 1911 (Taquet, 5718). 1091. Arabis Charbonnelii Levl., nov, spec. Radice perpendiculari incrassata; caules erecti, virgati, foliosi, glabri; folia heteromorpha lyrata vel runcinata, vel tantum basi grosse dentata glabra semper longe petiolata, angustissime lanceolata; flores minimi terminales; siliquae gracillimae 4 em longe pedicellatae arcuatae. Frontière du Chan-Si et du Tche-Ly, à 6 kilom. de la Grande Muraille, 15 juin 1908, R. (L. Chanet, 223). 1092. Cardamine impatiens L. var. Fumaria Lévl., nov. var. Planta glaberrima paleacea multicaulis; erecta caespitosa; folia in- feriora Fumariae; superiora autem typi. Corea: Quelpaert, S. in agris Syekeni, 15 apr. 1912, rara (Taquet, 6052). Decades plantarum novarum. CIX—CXI. 101 1093. Diospyros Chaffanjoni Lévl., nov. spec. Valde affinis D. vaccinioides a quo differt foliis laete viridibus, utrinque opacis nec lucidis, pilis albis nec rubescentibus, floribus gemi- natis vel ternis. Kouy-Tchéou: Kouy-Yang, cascade du College, 12 mai 1898 (Chaf- fanjon). 1094. Eleagnus Argyi Lévl., nov. spec. Rami aureo-brunnei, folia magnitudina diversa supra brunnea subtus laetea flavido-punctata; corolla, 4-fida colore argillaceo, subtus punetis luteis notata; petala vix aperta; stamina 4 tubo corollae affixa; stylus tubo aequilongus, apice circinato; fructu flavo, Fl. octobr. fr. februar. Kiang-Sou: Zuo-Se; Pou-Si; montagnes (d'Argy). 1095. Eleagnus coreanus Lévl, nov. spec, Ab E. umbellato satis differt foliis semper multo minoribus, ple- rumque obtusissimis ; eodem tempore E umbellatus perfecte est evolutus. Flores potius corymbosi quam umbellati. Corea: Fusan (Faurie); Quelpaert (Faurie, Taquet) Silvarum praeser- tim incola. 1096. Bodinieriella nov. gen. Ericacearum. Ab Enkiantho defectu bractearum et fructu capsulari diversum, af- finis tamen inflorescentia corymbosa; a Pieride cui fructu affine forma campanulata corollae distinctum. Bodinierella Cavaleriei Lévl., nov. spec. Rami griseo-nigrescentes; folia petiolata coriacea ovata petiolo 1 cm incluso 4 X 2 cm, tenuissime denticulata glabra ad apicem ramorum con- ferta; flores roseo-tincti vel venosi, mediocres, sepala linearia; lobi co- rollae obtusi, superficiales; staminum filamenta basi incrassata tomen- tosa, antheras subaequantia, brevia; antherae pubescentes; cornua gemina antheras terminantia subito inflexa curvata albida antheras aequantia; capsulae glabrae brunneae subnitidae, eleganter costatae; in- signiter resupinatae; stylus rectus, primum inclusus, hispidus; stigmate punctiformi. Kouy-Tehéou: Pin-Fa; Juin-Ou-Chan, hautes montagnes, 3 juin, 15 juillet 1902 (Jul. Cavalerie, 61, 1318). 1097. Vaccinium buxifolium Lévl., nov. comb, (Pieris buxifolia Lévl. et Vant. in Bull. Soc. bot. France, 1906). Kouy-Tchéou: Tiey-Sey-Kiao, mai 1910, 900 m (Jos. Esquirol, 2095); Gan-Chouen, rochers, AR., mai-sept. 1910 (Jul. Cavalerie, 3799). 1098. Rhododendron Taquetii Lévl, nov. spec. Frutex insigniter contorto-ramosissima; bracteae, folia et calyces punctata; folia perparva; flores parvi, stylo elongato; planta glabrata, dumosa, nana vel humilis. Corea: Quelpaert, Hallaisan, 1700 m, juin 1911 (Taquet, 5788). 1099. Rhododendron hallaisanense Lévl., nov. spec. Planta dumosa ramosa; folia parvula, discoloria supra pruinosa, pilis albis consita; subtus fulvo-aurea pilis fulvis munita; bracteae gemmae, 102 H. Léveillé. peduneuli, pilis densis et appressis fulvo-aureis hirtae; alabastra oblonga costata fulvo-hirta. Corea: Quelpaert, Hallaisan, 1800 m, oct. 1907 (Taquet, 305). 1100. Rhododendron umbelliferum Levl., nov. spec. Rami grisei nudi; inflorescentia umbellata, pedunculis primariis crassis, brunneis lignosis, numerosis 9, quovis flores paucos gerente; folia nondum nata; flores rosei, stamina 10 petalis paulo breviora in- aequalia; stylo exserto; stigmate capitato, emarginato. Ramulis pedunculiformibus et umbellatis insignis. Kouy-Tchéou: Pin-Fa; 2 avril 1902 (Jul. Cavalerie, 10). 1101. Rhododendron Argyi Lévl., nov. spec. Tota planta (corolla excepta) pilis fulvis longis obsita; ramuli teretes, elati, erecti, nudi; folia ad apicem ramulorum floriferorum tantum sita, anguste oblonga, vix acuminata membranacea supra atro-viridia subtus fulva; flores sat magni, albi; antherae parvae ovato-rotundatae; stylo arcuato, vix exserto. Kiang-Sou: Long-Se; Long-Chien; Vou-Sié, 20 avril (d'Argy). 1102. Rhododendron Esquirolii Lévl., nov. spec. Frutex 1 m alta; folia coriacea evoluta sat magna margine revoluta livida petiolata; flores albi, parvi; pedunculos aequantes, stamina et styli longissime exserta; filamenta capillaria intensius colorata; antherae parvae ovatae; stylus basi leviter incrassatus, erectus; stigmate discoideo. Kouy-Tchéou: Hautes montagnes, juin 1905 (Jul. Cavalerie, 2375; Jos. Esquirol, 476). 1103. Rhododendron liliiflorum Levl., nov. spec. Praeclara species foliis elongatis lanceolatis, crassis, coriaceis, subtus ferrugineis nervo primario elevato; juvenilibus longe ciliatis, pilosulis; subtus punctatis, flexuoso-nerviis; flores albi, odori, 2—3 magni, lilii- formes; calyce late campanulato, concolore, lobis obtusissimis, latissime ovatis; lobi corollae obtusi; genitalia inclusa; stylo sulcato, crasso; Stig- mate disciformi; capsula brunnea muricata costata oblongo-incrassata; peduneulo longior; calice marcescente. Kouy-Tchéou: Pin-Fa; Juin-Ou-Chan, 3 juin, 15 juillet 1902 (Jul. Cavalerie, 54). 1104. Rhododendron Feddei Levl., nov. spec. Rami foliosi eontorti; folia membranacea lanceolata concoloria laete viridia brevissime petiolata; flores minimi; pedunculi fructiferi flavidi; capsula angustissime linearis pedunculo brevior et stylo elongatissimo persisente plus duplo brevior. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, pricipices, arbrisseau 3—4 m, 18 juin 1903 (Jul. Cavalerie, 1074). 1105. Rhododendron Bachii Lévl., nov. spec. Rami grisei; folia parva petiolata ovata viridi-brunnea emarginato- mucronata, margine undulata; gemmae albide-pubescentes; flores rosei, Decades plantarum novarum. CIX—CXI. 103 mediocres; pedunculis hispidis; sepala ovata, striata obtusa denticulata stamina inclusa; stylo gracili mox recurvo; stigmate 4-lobo. Kouy-Tchéou: Lou-Mong-Touan, RR., mai 1908 (Jul. Cavalerie, 2982). 1106. Rhododendron euonymifolium Lévl, nov. spec. Planta humilis, dumosa; folia parva, coriacea euonymiformia vel buxiformia, obtusa vel retusa; punctata flores flavi odori, minimi; stamina inclusa antheris elongatis; ovario villoso; stylo inflexo stamini- bus breviore. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, 21 août 1902 (Jul. Cavalerie, 242); Hoa- Ouay-Jao, aoüt 1905 ((Jos. Esquirol, 661). 1107. Rhododendron leucandrum Levl., nov. spec. Frutex ramosa; folia ovata coriacea margine revoluto-undulata, bre- vissime et suberose petiolata subtus densissime brunneo-punctata; flores rosei, parvi; stamina 10, basi albide et sericeo-villosae; stylo exserto gra- cili; stigmate bilobo. Kouy-Tchéou: Kiao-Tche-Che, 10 avril 1902 (Jul. Cavalerie, 1254). 1108. Aspidium (Sagenia) ebeninum C. Christensen, nov. spec. A. cicutario Sw. species proxima, differt rachibus ebeneis. Stipite ' (manco) cum rachibus nitidis, ebeneis, sursum superne brevissime rufo- tomentosis, lamina ambitu deltoidea, c. 70 cm longa, basi c. 60 cm lata, atro-viridi, herbacea rachibus costisque supra brevissime rufo-tomentellis exceptis glaberrima, bipinnata tripinnatifida. Kouy-Tchéou: Forét de Ta-Rang (torrent), déc. 1910 (Jos. Es- quirol, 2583). 1109. Dirynaria Esquirolii C. Christensen, nov. spec. Habitu, magnitudine, textura a D. quercifolia vix diversa; differt soris inter venas secundarias prominulas regulariter uniseriatis, magnis, infimis saepe confluentibus. Kouy-Tchéou: Thou-Ly (ilot, rivière) 1 avril 1911 (Jos. Esquirol, 2569). 1110. Polystichum Leveillei C. Christensen, nov. spec. Species minor e grege P. caespitosi Wall. rhizomate parvo, suberecto, fere nudo stipitibus caespitosis ad 10 em longis, gracilibus, glabris ad basin squamis parvis, paucis, ovatis, integris, instructis. Lamina lanceo- lata 7—15 em longa, 2—3 cm lata, papyracea, glaberrima pinnata vel majoribus bipinnatis, Kouy-Tchéou: Ta-Tsig, grotte, sept. 1910 (Jos. Esquirol, 2223). 104 R. Schlechter. XX. Orchidaceae novae et criticae. Auctore R. Schlechter. (Originaldiagnosen.) Decas XXXVII. Die hier folgende Decade enthält Beschreibungen neuer Arten, welche ich in Sammlungen von Yunnan- und Setschuan-Orchidaceen fand, die ich den Herren G. Bonati in Lure und H. Léveillé in Le Mans verdanke. Diese Sammlungen haben gezeigt, dass unsere Kenntnis der Orchi- daceen-Flora jener Gebiete noch keineswegs erschópfend ist und dass wir noeh immer von dort viele Novitäten zu erwarten haben werden. So scheinen ganz besonders die Gebirge von Setschuan noch grosse Überraschungen für uns zu versprechen. Beim Vergleich des Inhaltes der vorliegenden Sammlungen zeigte sich, dass die Beziehungen zu den östlichen Teilen des Himalaya recht enge sind und dass die Zahl der wirklich isolierst stehenden Formen . eine verhältnismässig geringe ist, denn tatsächlich sind zurzeit aus dem doch recht ansehnlichen Gebiet erst drei endemische Gattungen bekannt geworden, die sämtlich monotypisch sind, nämlich Hancockia Rolfe, Bul- leyia Schltr. und die hier beschriebene Ischnogyne Schltr. An Artenzahl sind die Gruppen Cypripedilinae, Habenarinae und Coelogyninae im Ver- hältnis recht stark vertreten. 361. Habenaria Bonatiana Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 25—35 cm alta; tuberibus oblongoideis, villosis; caule erecto; stricto vel substricto, 3—4-foliato; foliis ellipticis, acu- minatis, glabris, 3,5—4,5 cm longis, medio fere 1,3—2 em latis; su- perioribus vaginiformibus in bracteas abeuntibus; spica sublaxe 15—25- flora, usque ad 10 cm longa; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovarium aequantibus vel paulo superantibus; floribus erecto- patentibus, viridibus, in genere mediocribus, glabris; sepalo intermedio perlate ovato, obtusissimo, 5,5 mm longo, lateralibus deflexis, oblique ovatis, obtusis, intermedio aequilongis; petalis oblique lanceolatis, ob- tusis, margine anteriore basin versus sensim bene ampliatis, 4,5 mm longis; labello ligulato, obtuso, supra basin gibbo transverso conico ob- tuso ornato, 5 mm longo; calcare cylindrico leviter incurvulo, ovarium vix aequante, glabro; anthera apice emarginata, canalibus brevibus, rostello humili; brachiis stigmatiferis leviter cohaerentibus, cylindraceis, antherarum canales distincte superantibus; ovario cylindrico, apice atte- nuato, glabro, c. 8 mm longo. Yunnan: Auf Bergen hinter Tong-chuan, c. 2800 m ü. d. M. — R. P. Maire no. 7558, blühend im September 1910; no. 3411, blühend im August 1910. Orchidaceae novae et criticae. 105 Die Art ist sehr nahe verwandt mit H. latilabris Hk. f. vom Hima- laya, hat aber gróssere Blüten und einen kürzeren Sporn. Die Blüten sind grün. 362. Gastrodia Mairei Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 60 - 70 em alta; caule stricto, tereti, crassiusculo, vaginis dissitis amplectentibus obsesso, glabro, supra basin usque ad 1 em diametro; racemo laxius multifloro, cylindrico, elongato, usque ad 25 em longo, 2—2,5 cm diametiente; bracteis erecto-patentibus, lanceo- latis, obtusis, ovarium vulgo paulo superantibus; floribus erecto-patenti- bus, illis G. elatae Bl. bene similibus et fere aequimagnis, glabris; sepalis oblongis obtusis, usque infra apicem connatis, apicibus liberis trian gulis, intermedio 6 mm longo, lateralibus margine anteriore usque supra medium tantum connatis, obliquis, 7 mm longis; petalis tubo sepalorum usque ad quintam partem apicalem omnino adnatis, apicibus liberis suborbi- cularibus obtusis, sepalis paulo brevioribus; labello e ungue lineari tubo sepalorum adnato trilobo, libero, glabro, 7 mm longo, lobis lateralibus erectis lamelliformibus, oblique triangulis, obtusis, apicibus incrassatulis, lobo medio multo majore e ungue brevi sed bene distincto late ovato- triangulo, margine dimidio anteriore fimbriato, lamina toris 4 verruculatis obtecto, infra medium 3,5 mm lato; columna gracili, glabra, 6 mm longa, apice trilobata, stigmate longius decurrente; ovario cum pedicello brevi clavato, glabro, c. 6 mm longo. Yunnan: Long-Ky. — Maire no. 13, blühend im Juni. Die Art ist nahe verwandt mit G. elata Bl. von Japan, hat aber einen lockeren Blütenstand und ein durchaus verschiedenes Labellum, das zwar dem der G. elata Bl. ähnelt, aber gróssere mehr dreieckige Seitenlappen und einen deutlich genagelten Mittellappen aufweist, wührend bei G. elata Bl. die Seitenlappen rund sind und der Mittellappen keinen Nagel besitzt. Die Blüten der vorliegenden Art werden als rosenrot bezeichnet. 363. Bletilla ochracea Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 40—50 cm alta; radicibus filiformibus, villosulis; bulbo oblique ovoideo, c. 2 mm diametiente, depresso; foliis c. 4, lanceo- lato-ligulatis, acuminatis, plicatis, scapum amplectentibus, usque ad 35 em longis, medio 1,6—2,8 cm latis; scapo stricto vel substricto, evaginato, tereti, glabro, folia vulgo excedente; racemo laxe 3—5-floro, erecto; bracteis caducis (nondum notis); floribus erecto-patentibus illis B. striatae (Thbg.) R. f. similibus et fere aequimagnis, ochraceis; sepalis oblongis obtusiuseulis, glabris, c. 2,4 cm longis, lateralibus obliquis; petalis se- palis similibus et fere aequimagnis, subaequimagnis; labello circuitu ovali, supra medium trilobato, 1,8 em longo, inter apices loborum la- teralium 1 cm lato, carinis 5 subparallelis e basi usque infra apicem ornato, glabro, lobis lateralibus oblique oblongis, obtusis, intermedio multo majore, subquadrato, antice exciso cum apiculo obtuso interjecto, marginibus la- teralibus leviter undulato; columna arcuata, glabra, 1,8 cm longa, clin- 106 R. Schlechter. andrio minute denticulato, pede brevi; anthera cucullata, glabra, antice excisa; ovario cum pedicello glabro, c. 1,8 cm longo. Yunnan: Auf Felsen unter Bäumen bei Long-Ky, c. 700 m ü. d. M. — Maire no. 14, blühend im August. In dieser Art dürfte wohl die schónste der Gattung vorliegen, denn ihre Blüten werden als ockergelb angegeben. 364. Goodyera pauciflora Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 10—15 em alta; rhizomate decumbente, cauliformi; radicibus flexuosis, villosulis; caule tereti, glabro, c. 5-foliato; foliis erecto- patentibus, glabris, lamina ovata, apiculata, usque ad 4,5 cm longa, infra medium usque ad 2,3 cm lata, petiolo basi dilatata vaginante, usque ad 2,5 em longo; pedunculo brevi ‘paucivaginulato et rhachi glanduloso-pu- berulo; spica brevi, pauci-(4—6-) flora; floribus suberectis in genere inter majores; sepalis lanceolatis, obtuse acuminatis, extus praesertim basin versus glanduloso-pilosulis, 2,3 cm longis, lateralibus falcato-adscendenti- bus; petalis falcato-ligulatis, sepalo intermedio aequilongo margine in- teriore arcte agglutinatis, margine anteriore leviter undulatis, glabris; labello e basi semiglobosa constricto et in laminam elliptico-lanceolatam acuminatam producto, 1,6 cm longo, glabro, parte basali intus appen- dicibus subulatis donata, 4,5—5 mm diametiente; columna perbrevi, rostello perlongo, erecto, bifido; anthera perlonge rostrata, glabra; ovario cylindraceo sparsim glanduloso-pilosulo, c. 1 cm longo. Yunnan: Auf feuchtem Boden im Tale von Long-Ky, c. 700 m ü. d. M. — Maire no. 19, blühend im Juni. Vor G. biflora Hk. f. der nüchstverwandten ist diese Art durch die sichelfórmig nach oben gebogenen seitlichen Sepalen, die Behaarung und die Form der Lippe unterschieden. Die Blüten sind rosenrot. Ischnogyne Schltr., nov. gen. | Sepala ligulata, glabra, lateralia basi lobato-producta cum basi la- belli pseudomentum valde distinctum oblongoideum obtusum formantia. Petala obliqua sepalis valde similia. Labellum e basi breviter sed distincte oblongoideo-saccata longe unguiculato-cuneatum, marginibus in- curvulum, tertia parte anteriore -trilobatum,. glabrum, nervis 4 leviter incrassatis carinatis supra medium ornatum, lobis lateralibus oblique oblongoideis, obtusis, intermedio bene majore subquadrato; columna gra- cillima elongata, apoda, glabra, apicem versus dilatata, petalis fere aequi- longa. Anthera cucullata glabra. Pollinia 4 basi glandula cohaerentia. Ovarium pedicellatum glabrum, leviter 6-costatum. Planta epiphytiea decumbens; rhizomate elongato, radicante; radici- bus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis distantibus, adscendenti- bus, cylindraceis, unifoliatis; folio erecto, elliptico-ligulato, petiolato, tenuiter coriaceo; inflorescentia cum folio nondum evoluto synantha, pe- dunculo brevi, unifloro; bractea ovali apiculata, ovario bene breviore; flore satis magno specioso, Species singula adhue nota, montium Setschuan indigena, Orchidaceae novae et criticae. 107 365. Ischnogyne mandarinorum (Kranzl.) Schltr., comb. nov. Coelogyne mandarinorum Krünzl, in Engl. Jahrb., XXIX (1901), p. 269. Pleione mandarinorum Krinzl., in Engl. Pflanzenr., IV, 50, IL B. 7 (1907), p. 128. Setschuan: Nan-chuan. — v. Rosthorn no. 2129. Kouy-tcheou, Jan-chuan, auf Felsen unter Bäumen. — J. Cavalerie no. 3785, blühend im Mai 1910. Die Gattung steht Panisea Ldl. am nächsten, zeichnet sich aber vor allen. anderen dieser Verwandtschaft dadurch aus, dass die Lippe am Grunde einen deutlichen Sack bildet. Vor Pleione Don., welcher die Blüten áusserlich etwas ähneln, ist sie ausserdem durch den ganzen an Coelogyne Ldl. resp. Panisea Ldl. erinnernden Habitus zu unterscheiden. Coelogyne Ldl. kommt ebenfalls infolge der dort stets mehrblütigen In- floreszenz nicht in Betracht, ganz abgesehen von der eigentümlichen Lippenbildung. Die Sáule der neuen Gattung ist ganz auffallend lang. Es ist dies die zweite endemische Gattung der Coelogyninae aus den Bergen Chinas nachdem Bulleyia Schltr., die sich durch die merk- würdig gespornte Lippe auszeichnet, erst vor kurzem von dort bekannt geworden ist. 266. Pholidota Leveilleana Schltr., nov. spec. Saxicola, c. 30 em alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus fili- formibus, flexuosis, villosulis; pseudobulbis ovoideis, sulcatis, c. 3 cm altis, infra medium 1,2— 1,5 cm diametro, unifoliatis; folio erecto, an- guste elliptico-ligulato, acutiusculo, basi in petiolum e. 5 cm longum an- gustato, coriaceo, lamina c. 20 cm longa, 2,5—2,7 cm lata; inflorescentia cum folio nondum evoluto synantha, arcuato-patula, laxe 12—18-flora, peduneulo c. 7 cm longo; braeteis caducis ellipticis, subacutis; florem fere aequantibus; floribus in genere mediocribus, glabris; sepalis ellip- ticis, breviter acuminatis, carinatis, concavis, 7 mm longis, lateralibus obliquis; petalis spathulato-ellipticis, obtusiusculis, 6 mm longis, paulo obliquis, labello circuitu quadrato-oblongo, basi concavo, carinis 3 e basi usque supra medium ornato, in tertia parte anteriore constricto et in laminam late quadratam apiculatam sursum dilatato, 7 mm longo, medio et antice 3,75 mm lato; columna semitereti, c. 4 mm longa, apice dila- tata, clinandrio 4-lobulato; ovario 6-costato, cum pedicello brevi glabro, clavato, c. 6 mm longo. Setschuan: Auf Felsen bei Tien-sey-kao, Kouy-tcheou, c. 900 m ü. d. M — J. Esquirol no. 2088, blühend im Mai 1910. In der Foim der Lippe kommt die Art der P. yunnanensis Rolfe nahe, doch hat sie einblättrige Pseudobulben und lockere Infloreszenzen mit grésseren weiss und karmoisinrot gefürbten Blüten. Zudem ist die Form und Textur der Blätter bei beiden Arten recht verschieden. 361. Pholidota roseans Schltr., nov. spec. Epiphytica, c. 20 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus fili- formibus, pilosis; pseudobulbis cylindraceis, unifoliatis, 5—7 cm longis, infra medium 4—5 mm diametro; folio elliptico-lanceolato, acuminato, basi subpetiolato-angustato, glabro, c. 12 cm longo medio fere 1,8 cm 108 R. Schlechter. lato; inflorescentia cum folio nondum evoluto synantha laxe pluriflora, curvata, 10— 15 cm longa, pedunculo c. 5 em longo; bracteis persistenti- bus, ellipticis, concavis, patentibus, ovario pedicellato brevioribus; floribus in genere inter majores, pallide roseis, glabris; sepalis ellipticis, apicu- latis, concavis, c. 1 em longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ellipticis, obtusiusculis, quam sepala paulo brevioribus; labello e basi late cuneata concava late ovali, supra medium leviter trilobato, pe- talis aequilongo, inter apices loborum lateralium 6 mm lato, cristis 2 brevibus in basi lobi intermedii ornato, lobis lateralibus abbreviatis, ro- tundatis, intermedio quadrato multo majore; columna semitereti, 5 mm longa, apicem versus dilatata, clinandrio trilobato; ovario pedicellato 6- eostato, glabro, c. 1,5 cm longo. Setschuan: Ta-pin de Pe-miao, Kouy-tcheou, c. 1230 m ü. d. M. — J. Esquirol no. 2047, blühend im März 1910. Eine sehr merkwürdige Art, welche sowohl durch die schmalen zylindrischen Pseudobulben als auch durch die Struktur der Blüten vor- züglich gekennzeichnet ist. Sie ist wohl am besten neben P. rubra Ldl. unterzubringen. : 368. Liparis Esquirolei Schltr., nov. spec. Saxicola, erecta, c. 15 cm alta; rhizomate abbreviato; radicibus fili- formibus, villosulis; pseudobulbis adscendentibus, cylindraceis, unifoliatis, c. 1—1,2 cm altis, infra medium 4—5 mm diametro; folio erecto, ligu- lato, oblique acuminato, . basin versus sensim angustato, glabro, textura subcoriaceo, 8—9 cm longo, supra medium 1,2—1,5 cm lato; inflores- centia erecta, pedunculata, laxe pauciflora, folium paulo superante; pe- dunculo 5—7 em longo, ancipiti, glabro; bracteis anguste lanceolatis, acutis, ovario paulo brevioribus; floribus in genere mediocribus, glabris; sepalis reflexis, ligulatis, subacutis, c. 1,1 em longis, lateralibus obliquis; petalis anguste linearibus, subacutis, reflexis, sepalis subaequilongis; la- bello cuneato, antice flabellato-rotundato, margine crenulato, medio e basi carina lanceolata acuta ornato, 1,1 cm longo, tertia parte anteriore 6 mm lato; columna 5 mm longa, leviter arcuata, marginibus versus stigma paulo dilatatis; anthera rotundato-cucullata; ovario pedicellato glabro, 6-costato, c. 1,4 cm longo. Setschuan: Auf Felsen bei Tien-sey-kiao, Kouy-tcheou, c. 900 m ü. d. M. — J. Esquirol no. 2092, blühend im Mai 1910. Unter den chinesischen Arten steht die vorliegende der L. yunna- nensis Rolfe am nächsten. Sie ist durch das keilfórmige, vorn fücher- fórmig abgerundete Labellum und die einblüttrigen Pseudobulben gut charakterisiert. Die Blüten sind wohl hellgelb. 369. Calanthe Esquirolei Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 20—40 cm alta; radicibus flexuosis, villosis; foliis basilaribus e. 3 sub anthesi nondum omnino evolutis, demum ellipticis, breviter acuminatis, basi in petiolum c. 8 cm longum angustatis, glabris, plicatis, textura tenuibus; lamina 20—25 em longa, medio fere 6—7 cm Orchidaceae nova et criticae. 109 lata; scapo erecto, stricto vel substricto, tereti, Sparsim puberulo, va- ginulis paucis bene distantibus obsesso, laxe 6—12-floro; bracteis per- sistentibus lanceolatis, acutis, parvulis, ovario multo brevioribus; floribus erecto-patentibus in sectione mediocribus; sepalis oblongis, obtusiusculis, glabratis, c. 1,5 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulatis, acutis, supra medium paulo dilatatis, glabris, sepalis paulo brevioribus; labello e ungue lineari, marginibus columnae arete adnato antice bicalloso trilobato, 1,2 cm longo, inter apices loborum lateralium 1,4 cm lato, glabro, lobis lateralibus patentibus oblique rhombeis obtusis, intermedio e basi cuneata bilobulato, lateralibus paulo longiore, lamellis 3 antice ampliatis ornato, lobulis breviter et oblique rhombeis obtusis, calcare cy- lindrico, subacuto, sparsim piloso, c. 9 mm longo; columna brevi glabra, auriculis usque ad apicem labelli ungui adnatis; anthera rotundato-cu- cullata, apiculata, basi cordata; ovario cum pedicello puberulo, c. 1,3 cm longo. Setschuan: Lou-tiang-kouay, Kouy-tcheou, c. 1400 m ü. d, M. — J. Esquirol no. 2016, 2066, blühend im April 1910. Eine Art der Sektion Calothyrsus von Eu-Calanthe, In der Form der Lippe erinnert sie an C. angusta Ldl, doch scheinen die drei hohen La- mellen auf dem Vorderlappen des Labellums auf eine Verwandtschaft mit C. brevicorum Ldl. hinzudeuten, Über die Fürbung der Blüten liegen leider keine Notizen vor. 370. Cymbidium flaccidum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, usque ad 70 cm altum; rhizomate valde abbreviato; folis linearibus, inaequaliter et obtuse bilobulatis, carnoso-coriaceis, glabris, vagina inclusa usque ad 70 em longis, medio fere 2 cm latis; inflorescentia patula, usque ad 80 cm longa, laxe multiflora, elongata; bracteis deltoideis, acuminatis, ovario pedicellato multo brevioribus; flori- bus in genere vix mediocribus; sepalis ligulatis, obtusiusculis, glabris, 1,5 cm longis, lateralibus obliquis; petalis sepalis similibus, subfalcato- obliquis, glabris, 1,3 cm longis; labello circuitu oblongo, basi concavo, superne minute et dense papilloso, supra medium trilobo, 1,3 cm longo, medio fere 6 mm lato, lobis lateralibus faleato-oblongis, obtusis, parvulis, intermedio late ovali obtuso amplo, carinis 2 leviter curvatis glabris e basi usque ad medium decurrentibus; columna semitereti, leviter curvata, apicem versus sensim paululo dilatata, glabra, 1 cm longa; ovario pedi- cellato glabro, c. 1,2 cm longo. Setschuan: Pona onai Lo, Kouy-tcheou, c. 600 m ü. d. M. — J. Esquirol no. 2728; blühend im Mai 1910. Diese Art dürfte am besten neben C. pubescens Ldl. untergebracht werden, mit dem sie die dicht papillóse Lippe gemein hat. Habituell und in der Form der Blütenteile steht sie dem C. pendulum Sw. nahe, doch ist die Blütenfärbung eine andere, denn sie wird als Weiss mit Schokoladenbraun* angegeben. 110 J. J. Smith. XXI. Vorläufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. X.) Von J. J. Smith. (Originaldiagnosen.) 92. Dendrobium (Sect. Latouria) informe J. J. Smith, nov. spec. Caules clavati, costati, 20 em longi, vaginati, 1-folii. Folium lanceo- latum, acuminatum, carnosum, 22 cm longum, 4,8—5,8 cm latum. In- florescentiae laterales, breves, 9-florae, pedunculo cum rachide 5,8 cm longo. Bracteae semiorbiculares, 1,3 cm latae. Flores carnosi, 1,1 cm lati, sepalis conniventibus, dense nigro-punctatis. Sepalum dorsale semi- ovale, rotundatum, 0,85 cm longum, lateralia triangula, obtusa, 1 cm longa; mentum late conicum, late truncatum. Petala ovata, subulato- apiculata, erosula, punctata, 0,675 em longa. Labellum crasse carnosum, subsimplex, callo minuto subobsoleto in medio, expansum e basi late un- guiculata late obovatum, apice leviter 3-lobum, obtusissimum, 0,97 cm longum, 0,85 cm latum. Gynostemium abbreviatum. Anthera transverse trapeziformis, apice subtruncata. Pes gynostemii cum ovario angulum obtusum faciens, planus, latus, 0,77 cm longus. Ovarium crasse ob- conicum, 0,7 cm longum, eum pedicello 0,45 em longo dense punctatum. Niederl.-Neu-Guinea: Gautiergebirge in 300 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 825). Nahe verwandt mit D. pachystele Schltr. 93. Dendrobium (Sect. Latouria) dendrocolloides J. J. Smith, nov. spec. Caules approximati, adscendentes, clavati, superne obtusanguli, 3—5- nodes, 5,5 —13,5 cm longi, ad 0,95 cm diam., 1—2-folii. Folia subovato- elliptica, acuta vel 2-dentata, basi contracta, crasse carnosa, 3,5 —3,8 cm longa, 1,25—1,45 cm lata. Inflorescentia pseudoterminalis, c. 11-flora, peduneulo 3,2 em longo, rachide 2,1 cm longa. Bracteae triangulae, 0,33 cm longae. Flores parvi, carnosi, 0,7 cm longi. Sepala ovato-trian- gula, obtusa, 0,5 cm longa, Jateralia basi oblique dilatata, mentum leviter incurvum latum rotundatum 0,3 cm longum formantia, Petala subspathu- lata, falcatula, apiculata, margine superne papillosa 0,44 cm longa. La- bellum cucullato-concavum, 3-lobum, basi excavatum, fascia longitudinali lata inerassata canaliculata, superne in costas 3 breves crassas apicem labelli haud attingentes exeunte, expansum e basi late unguiculata fla- bellato-dilatatum, totum 0,46 cm longum, 0,525 em latum, lobis laterali- bus magnis, latis, rotundatis, lobo medio minimo, calliformi. Gynoste- mium 0,2 em longum, auriculis triangulis, pede curvato, oblongo, Su: perne manifeste excavato, 0,25 cm longo. Ovarium pedicellatum 1 cm longum. 1) IX. siehe Fedde, Rep. XII (1913), p. 24. Vorläufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. X. 111 Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 2500 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 1193). Eine aberrante Art. 94. Dendrobium (Sect. Phalaenanthe) Fleischeri J. J. Smith, nov. spec. Caules elongati, superne flexuosi et foliati, 70 cm longi. Folia lanceo- lata, oblique acuta vel 2-dentata, 12—14 cm longa, 3—3,25 cm lata. Inflorescentiae e nodis superioribus, laxe 5—7-florae, pedunculo 12— 14 cm longo, rachide 11 —17 cm longa. Bracteae basi tubulosae, Flores supraaxillares, majusculi, purpurascentes. Sepalum dorsale ovato-lanceo- latum, acutum, 2,65 cm longum, 0,825 em latum, lateralia falcato-trian- gula, acuta; mentum reversum, rectum, conieum, obtusum, 1,5 cm longum, parte superiore calcariformi. Petala obverse rhombeo-lanceolata, acuta, apiculata, 3,75—4 cm longa, 1—1,15 cm lata. Labellum basi pedi co- lumnae adnatum, 3-lobum, costis 5 verrucosis laceratisque purpureis usque in medium lobi medii, expansum 2,35 cm latum, lobis lateralibus oblique semiovalibus, erosis, purpureis, lobo medio subovali, brevi-acu- minato, albo, purpureo-nervoso, 1,4 cm longo, 1,2 cm lato. Gynostemium apice gibbosum, 0,6 em longum, auriculis truncatis, pede inferne lato canaliculato, superne cum basi labelli calcariformi et lateraliter com- presso. Ovarium pedicellatum 4 cm longum. Hab.? (Kult. in Hort, Fleischer, Batavia). Scheint mir eine Hybride zwischen D. Phalaenopsis Fitzg. und D. d'Albertisii Rchb. f. oder einer der mit ihm verwandten Arten zu sein, 95. Dendrobium (Sect. Dendrocoryne Lindl., nec Krzl, nec Schltr.) re- miforme J. J. Smith, nov. spec. Caules approximati, inferne tenues, superne valde dilatati et com- pressi, 26,5—30 cm longi, ad 2,5 cm lati, 7-folii. Folia oblonga, acuta, 6,75—10 cm longa, 2,7—4,1 em lata. Inflorescentiae pendulae, 3—6- florae, pedunculo 2—2,5 cm longo, rachide 1,7—3,7 cm longa. Flores mediocres, 2,75 cm longi. Sepala oblonga, apiculata, 1,45 et 1,6 cm longa, lateralia basi valde decurrentia; mentum elongatum, angustum, apice breviter obtusangule incurvum, truncatum, retusum, 1,23 cm longum. Petala lanceolata, apiculata, basi plus minusve contracta, 1,55 cm longa, 0,5 em lata. Labellum concavum, spathulatum, 3-lobum, costulis 7 in lobo medio evanescentibus, expansum 2,25 cm longum, ad lobos laterales 1,475 cm latum, ungue lineari, 0,75 em longo, lobis lateralibus trian- £ulis, rotundatis, costa incrassata secundum marginem posticum in- structis, lobo medio sinubus obtusis a lobis lateralibus separato, qua- drangulo, rotundato-truncato, minute crenulato, 0,85 em longo, 0.95 cm lato. Gynostemium 0,35 cm longum, pede lineari, infra apicem excavato, excavatione basi membrana obtecto, 1.25 cm longo. Anthera dorso co- nico-contracta, apice medio puberula. Ovarium pedicellatum, 1,85 cm longum. Niederl-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 600 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 1025). Verwandt mit D. Treubii J. J. S. 112 J. J. Smith. 96. Dendrobium (Sect. Grastidium) patentissimum J. J. Smith, nov. spec. Caules approximati, inferne vaginati, superne compressi et foliati, 40 em longi. Folia patentissima, plerumque imbricantia, ovata ad ob- longo-ovata, inaequaliter 2-lobula, prominenter nervosa, 1,9--3,2 em longa, Flores 1,6 cm lati. Sepala ovali-ovata, obtusa, 1,1 cm longa; mentum latum, rotundatum, 0,6 cm longum. Petala subovalia, obtusissima, basi contracta, 0,97 cm longa. Labellum 3-lobum, costa alta in lobo medio in discum triangulum transverse rugulosum terminante, erosum, ex- pansum ambitu cuneato-quinquangulare, 0,9 cm longum, ad lobos laterales 0,7 em latum, lobis lateralibus oblique quadrangulis, lobo medio multo majore, transverso, truncato, (,45 cm longo, 0,775 cm lato. Gynostemium rectum, 0,475 em longum, auriculis dentatis, pede valde incurvo, apice incrassationibus 2 donato, 0,57 cm longo. Anthera apice dilatata. Ovarium pedicellatum 1,6 em longum. Niederl.-Neu-Guinea: Gautiergebirge in 900 m ii. d. M. (K. Gjel- lerup no. 855). Habituell D. igneum J. J. S. vollkommen ähnlich. Vielleicht eine Varietät dieser Art. 97. Dendrobium (Sect. Grastidium) hollandianum J. J. Smith, nov. spec. Caules elongati, teretes, c. 1 m longi. Folia plus minusve paten- tissima, lineari-lanceolata, inaequaliter obtuse 2-dentata, 9—10 cm longa, 0,95—1,5 cm lata, vagina compressa. Inflorescentiae 2-florae. Flores mediocres. Sepalum dorsale oblongum, subacutum, superne paulo in- crassatum, 1,3—1,5 cm longum, lateralia oblique triangula, acuta, cari- nata; mentum truncatum. Petala subfalcato-elliptica, subacuta. Labellum valde recurvum, costa inferne verrucosa in lobo medio in incrassationem transverse rugulosam exeunte, expansum 0,94— 1,23 cm longum, 0,67— 0,7 em latum; lobi laterales breves, quadranguli, antice dentati, intus transverse rugosi; lobus medius multo major, transverse angulato-ovalis, obtusissimus, apiculatus, 0,475—0,55 cm longus, 0,675—0,8 cm latus. Gynostemium rectum, 0,46 cm longum, pede leviter incurvo, apice in- conspicue incrassato, 0,6—0,675 cm longo. Ovarium pedicellatum 1,9— 1,7 cm longum. Niederl-Neu-Guinea: Hollandia in 5—10 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 443). Verwandt mit D. igneum J. J. S. Blüten gelblich; Sáulenfuss mit violetter Zeichnung. 98. Dendrobium (Sect. Grastidium) giriwoense J. J. Smith, nov. spec Caules simplices, superne ancipites, 55 cm longi, superne 0,325 cm lati. Folia patentissima, oblongo-ovata, inaequaliter 2-loba, basi rotun- data, papyracea, 2,3—4,3 cm longa, 0,9—1,2 cm lata; vaginae com pressae, internodia superantes. Inflorescentiae subpatentissimae, 2-florae Flores parvuli. Sepalum dorsale oblongum, acutum, 0,8 cm longum, 0,4 cm latum, lateralia oblique triangula, subacuta, 0,625 cm lata; mentum incurvum, latum, truncato-rotundatum, 0,4 em longum. Petala spathu- lato-oblonga, falcatula, apiculata, 0,36 cm lata. Labellum curvatum, Vorläufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. X. 113 3-lobum, glabrum, costa valida verrucosa in basi lobi medii evanescente, expansum cuneatum, 0,7 cm longum, 0,725 em latum, lobi laterales ma- jusculi, rotundati, erosi: lobus medius laterales superans, trapeziformis, truncatus, vix apiculatus, erosus, 0,26 cm longus, 0,4 cm latus. Gy- nostemium 0,3 cm longum, clinandrio dentato-eroso, pede infra medium obtusangule ineurvo, oblongo, superne subquadrangulo-incrassato, 0,375 em longo. Ovarium pedicellatum 0,85 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Am Giriwofluss (Janowski no. 141). Verwandt mit D. igneum J. J. S. und D. patentissimum J. J. S. 99. Dendrobium (Sect. Grastidium) papyraceum J. J. Smith, nov. spec. Caules rigidi, sectione elliptici, 40 cm longi. Folia lanceolata, su- perne valde angustata, 2-dentata, papyracea, 5,5— .... cm longa, 1,2— 3,2 cm lata. Flores mediocres, dilute flavi. Sepalum dorsale oblongum, acutum, 1,2 cm longum, lateralia mentum curvatum 0,625 cm longum formantia, oblique triangula, acuta, 1,23 cm longa. Petala elliptica, basi valde angustata. Labellum breviter unguiculatum, costa alta verrucosa aurantiaca usque in basin lobi medii, glabrum, expansum 0,97 em longum, ad lobos laterales 0,8 em latum, lobis lateralibus oblique quadrangulis, apice eroso-dentatis, violaceis, lobo medio multo majore, transverse sex- angulato-ovali, subacutato, ruguloso, flavido, violaceo-marginato, 0,4 cm longo, 0,57 cm lato. Gynostemium 0,5 cm longum, auriculis minutissime denticulatis, pede valde incurvo, concavo, 0,53 cm longo. Ovarium pedi- cellatum flavescens, 1 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Am oberen Eilandenfluss. (B. Brander- horst, leb. Pfi., kult. in Hort. Bog. unter no. 257B.) Wabrscheinlich D. ochranthum Schltr. nahestehend. 100. Dendrobium (Sect.. Grastidium) coloratum J. J. Smith, nov. spec. Caules flexuosi, compressi, 30 cm longi. Folia erecto-patentia, lanceo- lata, sensim longe acuminata, obtuse 2-loba, 6,75—8 cm longa, 1,2— 1,25 cm lata; vaginae internodia aequantes, apice dente brevi donatae. Inflorescentiae 2-florae. Flores mediocres, sepalis dorso verrucosis ob- tusis petalisque superne incurvis incrassatisque, concavis, apice incurvis. Sepalum dorsale ligulato-lanceolatum, 1,85 em longum, 0,35 cm latum, lateralia oblongo-triangula, falcata, 1,2 cm longa, 0,575 cm lata; mentum truncatum, 0,375 cm longum. Petala anguste spathulata, falcata, acu- tiuscula, 1,2 cm longa, 0,27 cm lata. Labellum valde recurvum, 3-lobum, carina longitudinali alta, serie muricium utrinque secundum carinam, ex- pansum 0,7 em longum, 0,675 cm latum, lobis lateralibus erectis, trian- gulis, obtusissimis, intus transverse lamellatis, lobo medio subquadran- £ulo, rotundato, abrupte in apiculum triangulum acutum aeuminato, crenato, dense muricato, 0,36 em longo. Gynostemium 0,4 cm longum, auriculis truncatis, subdentatis, pede porrecto, oblongo, 0,34 cm longo. Ovarium pedicellatum 0,5 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Goliath in 150 m ü. d. M. (A. C. de Kock no. 183). Verwandt mit D. multistriatum J. J. S. Repertorium specierum novarum. XII. (25. IV. 1913.) 114 J. J, Smith. 101. Dendrobium (Sect. Monanthus) erassinervium J. J. Smith, nov. spec. Caules valde compressi. Folia anguste oblonga, apice oblique trun- cata, 4,5 cm longa, 1,45—1,65 cm lata, vagina 0,7—0,8 cm lata. Flores majusculi. Sepala ovata, obtusa, 1,2 cm longa; mentum valde incurvum, retusum, 0,66 cm longum. Petala cuneato-oblonga, rotundata. Labellum in !/, supra basin recurvum, 3-lobum, intus fascia longitudinali convexa basi in callum parvum exeunte, 0,85 cm longum, expansum 0,5 cm latum; lobi laterales praesertim superne incurvi et calloso-incrassati, apice libero brevi obtuso; lobus medius crassus, subovato-semiorbicularis, rotundatus, papillosus, 0,37 cm longus, 0,46 cm latus. Gynostemium 0,3 cm longum, auriculis denticulatis. Stigma transversum. Pes gynostemii cum ovario angulum obtusum faciens, valde incurvus, 0,625 cm longus, Ovarium pedicellatum 0,5 em longum. Niederl.-Neu-Guinea: Gautiergebirge in 500 m ii. d. M. (K. Gjel- Jerup gemischt mit no. 843). Neben D. agrostophylloides Schltr. unterzubringen, 102. Dendrobium (Sect. Distichophyliam) striatiflorum J. J. Smith, nov. spec. Caules flexuosi, teretes, 35 cm longi. Folia lanceolata ad linearia, valde inaequaliter 2-dentata, pilis malpighiaceis parcissime hirtella, 2— 8,5 cm longa, 0,5—0,9 em lata, vaginis densius pilis malpighiaceis tectis. Inflorescentiae 2-florae, pedunculo cum rachide 0,85 cm longo, Sepala oblonga, obtusa, apiculata, 0,875—1 cm longa, lateralia lacinia oblonga deeurrentia; mentum reversum, oblongo-conicum, obtusum, 0,6 em longum. Petala anguste spathulata, obtusa, 0,975 cm longa. Labellum pede gy- nostemii longius adnatum, 3-lobum, fascia mediana inerassata margine erosa superne in costas 3 validas in basi lobi medii in dentes terminantes exeunte, expansum e basi unguiculata cuneato-obovatam, 1.8 cm longum, ad lobos laterales 0,8 cm latum, lobis lateralibus triangulis, longe de- currentibus, acutis, lobo medio transverse ovali-orbiculari, retuso, valde undulato, 0,6 cm longo, 0,8 cm lato. Gynostemium 0,4 cm longum, auriculis triangulis, pede canaliculato, superne dilatato, et excavato, cum gynostemio 1,15 cm longo. Anthera quadrangula, omnino puberula. Ovarium valde 6-costatum, cum pedicello 1,6 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Hollandia in 300 m ü. d. M. (K. Gjellerup no. 662). D. melanotrichum Schltr. nahestehend. Blüten hellgelb, braun längs- gestreift. 102, Dendrobium (Sect. Trachyrhizum) appendiculoides J. J. Smith, nov. spec. Caules approximati, angulati, 42 cm longi. Folia patentia, lanceo- lata, inaequaliter 3-loba, 5—9 cm longo, 1,4—2,8 cm lata. Inflorescentiae 4—14-florae, pedunculo 2—3,5 cm longo, rachide 2—6,25 cm longa. Flores 1,65 cm longi. Sepalum dorsale semiellipticum, acutum, 0,825 cm longum, lateralia late triangula; mentum magnum, apice lateraliter com- presso-calcariforme, obtusum, 1 cm longum. Petala rhombea, 0,76 cm Vorläufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. X. 115 longa, 0,4 cm lata. Labellum basi pedi gynostemii adnatum, 3-lobum, eostis 3 validis ad basin lobi intermedii in dentem liberum terminantibus inferne confluentibus et appendicem reversam apice libero in calcar quadrantem oblongam retusam carnosam formantibus, totum 1,825 cm longum, lobis lateralibus erectis, oblongo-triangulis, obtusis, 0,67 cm longis, lobo medio transverse rhombeo, 2-fido, concavo, carnoso, 0,475 cm longo, 0,675 cm lato. Gynostemium 0,4 cm longum. Pes gynostemii medio obtusangule recurvus, basi excepta pubescens, 1,1 cm longus. Ovarium pedicellatum 1,35 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Hinterland von Hollandia in 200 m ü. d. M. (K. Gjellerup no. 1003). 103. Dendrobium (Sect. Amblyanthus) furfuriferum J. J. Sm., nov. spec, Caules 30 em longi. Folia lanceolata, acuminata, inaequaliter 2-den- tata, 16— 20 cm longa. Inflorescentiae in caulibus foliatis, abbreviatae, ad c. 5-florae. Bracteae magnae, ovatae, acuminatae. Flores mediocres, carnosi, 2,8 cm longi, Sepala conniventia, oblonga, dorso furfuracea, 1,65—1,8 cm longa; mentum reversum, conicum, 0,7 cm longum. Petala oblique spathulato-oblonga, superne dentieulata, 1,6 cm longa. Labellum spathulatum, panduriforme, plica transversa conspicua inter lobum medium et mesochylium, fascia incrassata inferne in lamellam 2-lobam reversam exeunte, 2,25 em longum, ad lobos laterales 0,85 cm latum, ungue lineari- oblongo, 0,65 cm longo, lobis lateralibus late triangulis, lobo medio multo majore, semielliptico, fimbriatulo, 0,8 cm longo, 1,2 cm lato. Gynostemium 0,325 em longum, clinandrio dentato, pede reverso, recto, lineari, valde excavato, 3-costato. Ovarium sessile, obconicum, furfuraceum, 1,2 cm longum. Niederl-Neu-Guinea: Cycloopgebirge in 1000 m ü. d. M, (K. Gjel- lerup no. 505). Verwandt mit D. xanthomeson Schltr. 104. Dendrobium (Sect. Calyptrochilus) keytsianum J. J. Smith, nov. spec. Caules elongati, teretes. Folia patentia, lineari-lanceolata, obtusius- cula, mucronata, apice minute fimbriatula, 10 cm longa, 1 cm lata; va- ginae praesertim superne verrucosae. Inflorescentiae brevissimae, 3-florae. Bracteae late ovato-triangulae, acuminatae, ad 1 cm longae. Flores 3,5 em longi. Sepalum dorsale ovatum, obtusum, 1,4 cm longum, la- teralia longe decurrentia, antice 0,85 cm connata, oblique triangula, ob- tusa, basi 2,15 cm lata; mentum conicum, rectum, obtusum, 2,1 cm longum. Petala oblonga, obtusa, basi paulo angustata. Labellum in Vs supra basin leviter obtusangule recurvum, columnam aequans, spathu- latum, concavum, pedi columnae 1,525 cm adnatum, in 0,95 cm supra basin incrassatione U-formi donatum, apice acutangule cucullato-inflexum, cucullo rotundato, plicato, apice crebre serrato, 2,7 cm longum, ex ungue cuneato-oblongo 0,95 em longo late rhombeo-dilatatum, parte libera 1,2 cm longa, 1,47 em lata, Gynostemium 0,5 cm longum, auriculis latis, mar- gine interiore denticulatis, pede subrecto, lineari, 2,15 cm longo. An- RS 116 AR J: Smith. thera transverse quadrangula, apice truncata puberulaque, dorso altius 2-loba. Ovarium pedicellatum 2,65 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Johannes Keytsgebirge in 1900 m ü. d. M. (J. H. I. le Cocq d'Armandville no. 246). Blüten gelb und orange. 105. Dendrobium (Sect. Calyptrochilus) argiense J. J. Smith, nov. spec. Caules elongati, deinde ramosi, teretes, 68 cm longi. Folia patentia, anguste lanceolata, superne minute denticulata, obtusa, apiculata, basi rotundata, in ramulis 1,25—2,5 cm longa, 0,46—0,67 cm lata; vaginae dense verruculosae. Inflorescentiae brevissimae, 4-—6-florae. Bracteae oblongo-ovatae, ad 0,8 cm longae. Flores 1,9 em longi. Sepalum dor- sale ovale, obtusum, 0,7 cm longum, 0,44 cm latum, lateralia longe de- currentia, antice 0,375 cm connata, late oblique triangula, obtusa, basi 1,4 cm longa; mentum conicum, lateraliter compressum, rectum, obtusum, 1,1 em longum. Petala subobovata, obtusa vel acuta. Labellum colum- nam aequans, spathulatum, concavum, pedi columnae 0,8 cm adnatum, ecallosum, apice rectangule cucullato-inflexum, cucullo rotundato, plicato, apice medio crebre subulato-lacinulato, inexpanso 0,4 em lato, expansum ex ungue subcuneato 0,775 cm longo in laminam transverse rhombeam rotundatam 0,625 cm longum 0,76 em latam dilatatum. Gynostemium 0,27 cm longum, auriculis quadrangulis, margine superiore erosulis, pede vix eurvato, lineari, concavo, 1 cm longo. Anthera quadrangula, apice truncata, dorso 2-loba. Ovarium pedicellatum 1,85 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 1900 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 1110 und 1112). Verwandt mit D. phlox Schltr. Blüten hellbraunrot, distale Hälfte gelb, Lippe orange, Säule gelb. 106. Dendrobium (Sect. Calyptrochilus) fruticicola J. J. Smith, nov. spec. Caules ramosi, teretes, superne flexuosi et angulati, 80 cm longi. Folia (in ramulis) erecto-patentia, lanceolata, obtusa, superne minute denticulata, 2,7—4,5 cm longa, 0,625— 0,825 cm lata; vaginae dense ver- rucosae, Inflorescentiae abbreviatae, 3--6-florae. Bracteae ovato-trian- gulae, acuminatae, ad 1,1 cm longae. Flores ad 3,2 em longi. Sepalum dorsale subovato-oblongum, obtusum, 1,13 cm longum, 0,5 cm latum, la- teralia lacinia longissima decurrentia, antice 1,2 cm connata, oblique triangula, anguste obtusa, apiculata, basi 2,2 em lata; mentum anguste conicum, fere rectum, obtusum, 2,1 em longum. Petala lanceolata, bre- viter apiculato-acuminata. Labellum columnam aequans, spathulatum, concavum, pedi columnae 1,25 cm adnatum, ecallosum, apice acutangule cucullato-inflexum, cucullo 3-plicato, apice crebre brevi-lacinulatum, eX pansum ex ungue sublineari in laminam rhombeam dilatatum, 2,5 cm longum, 1 em latum. Gynostemium 0,37 cm longum, auriculis latis, ob- tusis, margine superiore dentatis, pede leviter curvato, lineari, 2 cm longo. Anthera quadrangula, apice truncata, basi 2-loba, Ovarium pedi cellatum clavatum, 2,6 cm longum. Vorläufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. X. 117 Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 1900 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 1111). Verwandt mit D. phlox Schltr. Blüten orange, Wimpern der Lippe weiss, Säulenspitze grauviolett, 107. Dendrobium (Sect. Calyptrochilus) riparium J. J. Smith, nov. spec, Caules validi, bene ramosi, angulati, superne flexuosi, 90 cm longi. Folia subpatentissima, lanceolata, obtusa vel acuta, in ramulis 2—4,4 cm longa, 0,7—1,35 cm lata; vaginae verrucosae. Inflorescentiae in ramulis defoliatis, abbreviatae, ad 12-florae. Bracteae triangulae, ad 0,8 cm longae. Flores 2,5 cm longi. Sepalum dorsale ovatum, obtusum, 0,9 cm longum, lateralia lacinia longa oblonga ad pedem columnae decurrentia, antice 0,45 cm connata, oblique ovato-triangula, obtusa, basi 1,6 cm lata; mentum subcylindricum, obtusum, 1,5 cm longum. Petala oblonga, ob- tusa. Labellum columnam aequans (cucullo apicem columnae superante), spathulatum, concavum, ecallosum, pedi columnae 1,1 cm adnatum, apice acutangule eucullato-inflexum, cucullo plicato, apice subulato-lacinulato, inexpanso 0,55 em lato, expansum ex ungue lineari-oblongo 0,95 cm longo in laminam rotundato-rhombeam 0,875 em longam 0,9 cm latam dilatatum. Gynostemium 0,275 em longum (absque anthera), auriculis latis, bilobis, denticulatis, pede subrecto, lineari, concavo, 1,4 cm longo. Anthera quadrangula, apice truncata, dorso biloba, Ovarium pedicellatum 2,5 em longum. Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 1900 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 1099). Verwandt mit D. phlox Schltr. Blüten orange. 108. Dendrobium (Sect. Calyptrochilus) cylindricum J. J. Smith, nov. spec. Caules elongati, simplices, superne flexuosi, angulati, teretes, 72 cm longi. Folia patentia, subovato-lanceolata, obtusa, apiculata, superne minute serrulata, 3,5—7,5 cm longa, 1—1,2 cm lata; vaginae verrucu- losae. Inflorescentiae pseudoterminales, brevissimae, c. 9-florae. Bracteae triangulae, acuminatae, ad 0,9 cm longae. Flores 2,4 cm longi. Sepalum dorsale ovatum, obtusum, 0,85 cm longum, lateralia longe decurrentia, antice brevissime connata, oblique triangula, subobtusa, basi 1,55 cm lata; mentum subeylindricum, rectum, obtusum, retusum, 1,35 cm longum. Petala lanceolata, obtusiuscula. Labellum subrectum, columnam aequans, concavum, pedi columnae 0,95 cm adnatum, ecallosum, apice cucullato- inflexum, cucullo obtuso, plicato, apice crebre serrato, expansum cuneato- oblongum, 1,9 em longum, 0,95 cm latum. Gynostemium 0,26 cm longum, auriculis latis, quadrangulis, truncatis, angulo superiore denticulatis, pede leviter curvato, canaliculato, 1,35 cm longo. Anthera apice subtruncata, basi 2-loba. Ovarium pedicellatum 1,75 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 1900 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 1082). Blüten orange. 118 J. J. Smith. 109. Dendrobium (Sect. Calyptrochilus) cuculliferum J. J. Smith, nov. spec. Caules elongati, deinde ramosi, superne flexuosi, 90 cm longi. Folia patentia, lanceolata, acuta, longe apiculata, apice minute denticulata, 2,1—8,6 cm longa, 0,6—2 cm lata, vaginae prominenter nervosae, in nervis minute in sicco obsolete verruculosae. Inflorescentiae brevissimae, 3—10-florae. Bracteae ovatae, acuminatae, ad 0,75 em longae. Flores 2.9 cm longi. Sepalum dorsale ovatum, obtusum, 1 cm longum, lateralia lacinia oblonga decurrentia, antice 1,37 cm connata, oblique triangula, obtusa, apiculata, basi 1,9 cm lata; mentum conicum, dorso leviter cur- vatum, anguste obtusum, 1,75 cm longum. Petala subelliptico-oblonga, obtusa, superne erosula. Labellum columna bene brevius, spathulatum, concavum, pedi columnae 1 cm adnatum, ecallosum, apice acutangule cucullato-inflexum, cucullo rotundato, plicato, apice medio erebre lacinu- lato, inexpanso 0,6 cm lato, expansum ex ungue lineari-oblongo 0,925 cm longo in laminam cuneatam apice rotundatam 0,875 cm longam 0,9 cm latam dilatatum. Gynostemium 0,33 cm longum, auriculis latis, obtusis, margine superiore denticulatis, pede leviter curvato, lineari, 1,7 cm longo. Anthera transverse quadrangula, apice truncata, dorso rotundata retusaque. Ovarium pedicellatum clavatum, 2,7 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge, in 1400—1800 m ü. d. M. (K. Gjellerup no. 1045). Blüten rosa, zu violettrot variierend. 110. Dendrobium (Sect. Calyptrochilus) infractum J. J. Smith, nov. spec. Caules elongati, simplices, subserpentini, teretes, 67,5 cm longi. Folia erecto-patentia, anguste lanceolata ad lineari-lanceolata, acuta vel subacuta, superne minute crenulata, 1,5—4,7 em longa, 0,5—1,3 cm lata; vaginae verruculosae. Inflorescentiae brevissimae, 2—3-florae. Bracteae late ovatae, acuminatae, 0,8 cm longae. Flores 3,8 cm longi. Sepalum dorsale subovato-ellipticum, obtusum, 1,3 cm longum, lateralia longe de- currentia, antice. 0,3 cm connata, oblique triangula, subacuta, basi 2 cm lata; mentum elongata-conicum, vix curvatum, obtusum, 1,85 cm longum. Petala rhombea, obtusa, Labellum columnam aequans, spathulatum, con- cavum, pedi columnae 1,2 cm adnatum, ecallosum, apice fere rectangule cucullato-inflexum, cucullo plicato, apice crebre serrato, inexpanso, 0,525 cm lato, expansum 2,2 cm longum, ex ungue cuneato-lineari in laminam late rotundato-rhombeam 1,15 cm longam et latam dilatatum. Gyno- stemium 0,35 cm longum, in utraque filamenti parte 2-dentatum, auri- culis obtusis, pede lineari, canaliculato, 1,75 cm longo. Anthera qua- drangula, apice truncata, basi retusa. Ovarium pedicellatum clavatum, 2,8 em longum. Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 1900 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 1155). Gehórt zu den grossblumigen Arten der Gattung. Blüten violettrot. 111. Dendrobium (Sect. Calyptrochilus) purpureiflorum J. J. Smith, nov, spec. Vorläufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. X. 119 Caules elongati, valde ramosi, tenues, teretes, superne flexuosi, 70 em longi, ramulis tenuissimis. Folia lineari-lanceolata, acutiuscula vel acuta, mucronata, apice minute denticulata, 1,1--4,3 cm longa, 0,175— 0,625 em lata; vaginae in costis verruculosae. Inflorescentiae brevissimae, 1—5- florae, Bracteae ovato-triangulae, acuminatae, ad 0,6 cm longae. Flores 2,1 cm longi. Sepalum dorsale ovale, obtusum, 0,825 cm longum, la- teralia longe decurrentia, antice 0,55 cm connata, oblique triangula, ob- tusa, basi 1,45 cm lata. Petala subelliptica, obtusa vel subacuta, La- bellum columnam aequans, spathulatum, concavum, pedi columnae 1 cm adnatum, ecallosum, apice acutangule cucullato-inflexum, cucullo plicato, rotundato, apice crebre serrato, inexpanso 0,5 cm lato, expansum ex ungue lineari-cuneato 1 cm longo in laminam antice semiorbicularem 0,65 cm longam 0,8 em latam dilatatum, Gynostemium 0,3 em longum, auriculis latis, obtusis, margine interiore dentatis, pede vix curvato, lineari, fere omnino labello adnato, 1,3 cm longo. Anthera trapezi- formis, apice truncata, basi 2-loba. Ovarium pedicellatum clavatum, 1,6 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Cycloopgebirge in 700 m ii. d. M. (K. Gjel- lerup no. 520). Verwandt mit D. apertum Schltr. Blüten violettrot mit hellerem Labellum, Säule orange. 112. Dendrobium (Sect. Calyptrochilus) glaucoviride J. J. Smith, nov. spec, Caules simplices, subteretes, superne flexuosi, 30 em longi. Folia patentia, ovato-lanceolata, acuta, longissime apiculata, apice denticulata, 3,2—6,3 cm longa, 0,9—1,8 cm lata; vaginae verruculosae, Inflorescentiae in caulibus defoliatis, abbreviatae, 7—11-florae. Bracteae ovatae, acu- minatae, ad 0,65 em longae. Flores 2,22 cm longi. Sepalum dorsale sub- ovatum, obtusum, 0,87 cm longum, lateralia longe ad pedem columnae decurrentia, antice 0,95 cm connata, oblique triangula, obtusa, basi 1,4 em lata; mentum conicum, obtusum, 1,25 cm longum. Petala ellip- tica, apiculata, superne erosula, 0,8 cm longa. Labellum gynostemio bene brevius, pedi columnae 0,45 em adnatum, lateribus valde incurvum, apice acutangule cucullato-inflexum, cucullo plicato, apice lacinulato-ser- rato, inexpanso 0,4 em lato, ecallosum, expansum obverse rhombeum, 1,3 cm longum, 0,8 cm latum. Gynostemium 0,275 cm longum (absque anthera), aurieulis obtusis, margine superiore dentatis, pede lineari, le- viter eurvato, concavo, 1,25 cm longo. Anthera quadrangula, apice trun- cata, dorso 2-loba, Ovarium pedicellatum 1,8 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 1900 m ii, d. M. (K. Gjel- lerup no. 1052). Blüten violett mit weisser Lippe. 113. Dendrobium (Sect. Calyptrochilus) quadriquetrum J. J. Smith, nov, Spec. Caules quadriquetri. Folia 1,4 cm lata; vaginae prominenter ner- Vosae et dense verruculosae. Inflorescentiae brevissimae, 10—12-florae, 120 J. J. Smith. rachide 1,25 cm longa. Bracteae late ovatae, acuminatae, ad 0,43 cm longae. Flores 1,45 cm longi. Sepala oblonga, obtusa, convexa, canali- culata, 0,97 cm longa, lateralia obliqua, antice fere omnino libera; men- tum reversum, conicum, obtusum, retusum, 0,36 cm longum. Petala lineari-lanceolata, obtusa, 0,83 cm longa. Labellum columnam superans, pedi columnae 0,175 cm adnatum, ecallosum, apice cucullato-inflexum, cucullo a dorso compresso, rotundato, margine inflexo angustiusculo lon- gissime fimbriato, inexpanso 0,35 cm lato, expansum ex ungue cuneato- oblongo 0,525 em longo in laminam (cucullum) semiorbicularem 0,24 em longam 0,425 cm latam dilatatum, totum 0,775 cm longum. Gynostemium 0,25 cm longum, auriculis triangulis, obtusis, margine interiore denti- culatis, pede reverso, oblongo, medio excavato cum lamellula triangula, 0,37 cm longo. Anthera quadrangula, apice truncata papillosaque, dorso buloba. Ovarium pedicellatum 1,5 em longum. Niederl.-Neu-Guinea: Am Zuid-Westfluss in 300—800 m ii. d. M. (J. A. W. Coenen no. 45, 1912). Verwandt mit D. trichostomum Rchb. f. und D. oreogenum Schltr. Blüten gelb. 114. Dendrobium (Sect. Oxyglossum) flavispiculum J. J. Smith, nov. spec. Pseudobulbi approximati, anguste fusiformi-conici, c. 1,1--1,4 cm longi, 2-folii. Folia linearia, subulato-apiculata, canaliculata, 2—3,5 cm longa, 0,2—0,225 em lata, vagina lateraliter compressa. Inflorescentia pseudoterminalis, abbreviata, 1-florae. Bractea infundibuliformis, sub- alato-acuminata. Flos parvulus, sepalis petalisque patentissimis vel re- flexis. Sepala oblongo-ovata, subulato-acuminata, 0,675 em longa, lateralia longe ad pedem columnae decurrentia, mentum rectum ovario adpressum subcylindricum retusum 0,675 cm longum formantia. Petala oblonga, subulato-acuminata, 0,6 cm longa. Labellim basi pedi columnae ad- natum, lineare, concavum, subulato-acuminatum, infra apicem utrinque plus minusve angulatum, infra medium dente triangulo antrorso donatum, 1,175 cm longum, 0,2 cm latum. Gynostemium quadrangulum, 0,175 cm longum, auriculis triangulis, pede lineari, canaliculato, apice excavato cum dente triangulo, 0,7 em longo. Anthera transverso semiorbiculari- reniformis, apice truncata. Ovarium pedicellatum clavatum, trigonum, 6-sulcatum, subtus canaliculato-excavatum, 0,9 em longum. Niederl.-Neu-Guinea: Am mittleren Legareifluss in 100 m ü. d. M. (Janowski no. 88). Verwandt mit D. cyanocentrum Schltr. und D, subuliferum J. J. S. Blüten weiss mit gelber Lippe. 115. Dendrobium (Sect. Oxyglossum) diserepans J. J. Smith, nov. spec. Pusillum, Pseudobulbi approximati, ovoidei vel ovoideo-fusiformes, apice contracti, 0,6—1,2 cm longi, 2-folii. Folia lanceolata, obtusa, api- culata, carinata, 2,2—3,7 cm longa, vagina 0,4—0,6 cm longa. Inflores- centiae 2, deinde tertia addita, abbreviatae, 2-florae. Flores 1,9 cm longi. Sepalum dorsale oblongo-ovatum, subulato-apiculatum, carinatum, 0,925 cm longum, lateralia valde oblique triangula, subulato-acuminata, carinata, Vorläufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. X. 121 marginibus anticis inferne connata; mentum reversum, calcariforme, elon- gato-conicum, vix retusum, 0,9 cm longum, Petala anguste lanceolata, acuminata, 0,77 cm longa. Labellum basi pedi gynostemii adnatum, spatbulato-lineare, triangulo-acuminatum, acutum, apice obtusangule re- curvum, incrassatione V-formi conspicua in medio, 1,55 cm longum, su- perne 0,275 cm latum. Gynostemium 0,23 cm longum, auriculis trian- gulis. Anthera transverse cucullata, Ovarium pedicellatum 5-alatum, alis 3 superioribus maximis, costa sexta humili, 1,6 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Gautiergebirge in 900 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 870). D. scarlatinum Schltr. nahestehend. Blüten karminrot mit schwefelgelbem Labellum. 116. Pseuderia brevifolia J. J. Smith, nov. spec. Caules elongati, ramosi, teretes. Folia patentissima vel superiora patentia, ovato-lanceolata, sensim acute acuminata, basi brevissime con- tracta, undulata, 4—6 cm longa, 1,3—1,9 cm lata. Inflorescentiae pa- tentissimae, brevissimae, 3-florae, pedunculo dense vaginulato, 0,4—0,6 cm longo, rachide fractiflexa, 0,5—0,65 cm longa. Bracteae ovato-triangulae, obtusae vel apiculatae, concavae, 0,34—0,375 cm longae. Flores me- diocres, Sepalum dorsale sublineare, obtuse acutatum, 1,5 cm longum, 0,36 em latum, lateralia oblonga, faleata, obtusa, apiculata, 1,2 cm longa, 0,425 em lata, Petala linearia, subobtusa vei subacuta, falcata, 1,15 cm longa, 0,2 cm lata. Labellum curvatum, concavum, apice recurvum et convexum, omnino papillosum, costa convexa inferne dilatata et canali- cula duplici glabra usque in medium decurrente, expansum oblongo- rhombeum, obtusissimum, 1 em longum, 0,525 cm latum. Gynostemium arcuatum, 0,8 cm: longum, clinandrio denticulato, pede 0,1 cm longo. Anthera cucullata, connectivo valde incrassato, apice compresse conico- producto. Ovarium pedicellatum 0,7 cm longum. Niederl-Neu-Guinea: Hollandia in 20 m ü. d. M. (K. Gjellerup no. 974). 117. Pseuderia diversifolia J. J. Smith, nov. spec. Caules validi, teretes. Folia oblonga vel lanceolata, saepe subovata vel elliptica, acute acuminata, basi contracta, ad 20 cm longa, 5,5 cm lata, superiora minora. Inflorescentiae interdum bini, fasciculato-ramosae, 3—3,4 cm longae, ramulis 6—7-floris. Bracteae reflexae, ovatae vel ob- longo-ovatae, acutae, ad 1 cm longae. Flores majusculi. Sepalum dor- sale sublineare, acutum, 2,15 cm longum, 0,4 cm latum, lateralia lanceo- lata, apiculata, falcata, 1,5 em longa, 0,5 cm lata. Petala linearia, obtusa, faleata, 1,3 em longa, 0,24 cm lata. Labellum valde curvatum, concavum, apice valde convexum, omnino praesertim superne papillosum, costis 2 validis glabris superne confluentibus in dimidio inferiore, expansum rhombeum, obtusum, 1,1 em longum, 0,57 cm latum. Gynostemium gra- cile, arcuatum, 0,8 cm longum, clinandrio dentato, pede brevissimo, 0,075 cm longo. Anthera cordata, connectivo valde carinato, apice longe triangulo-producto, Stigma quadrangulum. Ovarium pedicellatum 1,3 cm longum. 122 J. Smith: Vorläufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. X. Niederl-Neu-Guinea: Berkombor, Torfluss in 25 m ü. d. M. (K. Gjellerup no. 760). Hollandia in 60 m ü. d. M. (K. Gjellerup no, 661). P. trachychila (Krzl.) Schltr. am nächsten stehend. 118. Eria (Sect. Trichotosia) brachiata J. J. Smith, nov. spec. Caules elongati, validi, adpresse pilosi. Folia oblique lanceolata, apice oblique angustata, anguste obtusa, novella utrinque dense adpresse pilosa, adulta supra glabra, 15 em longa, 3,5 cm lata; vaginae dense pilosae. Inflorescentiae villosae, 15—19-florae, 6,5—10 cm longae. Bracteae reflexae, cucullatae, orbiculari-ovatae, ad 1,35 cm longae. Flores mediocres. Sepala oblonga, obtusa, dorso villosa, 1,5—1,25 cm longa; mentum breve, saccatum, ineurvum, obtusum, 0,57 cm longum. Petala linearia, obtusa, longe ciliata. Labellum unguiculatum, 3-lobum, costis 2 brevibus glabris in medio, costa tertia superne interrupta pilosa in lobo medio, ungue hamato-recurvo, iineari-oblongo, cuneato-dilatato, 0,8 em longo, lobis lateralibus faleatulo porrectis, sublinearibus, obtusis, margine interiore parce ciliatis, 0,7 cm longis, lobo medio convexo, e basi transverse quadrangula ciliata valde cuneato-dilatato, subtruncato, 2-lobulo, 0,6 cm longo, 0,66 cm lato, lobulis oblique quadrangulis, dente majusculo recurvo in sinu. Gynostemium curvulum, dorso pubescens, 0,7 cm longum, pede hamato-incurvo. Anthera apice 3-lobula. Ovarium villosum, 0,6 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Giriwofluss (Janowski no. 196). 119. Bulbophylium septemtrionale J. J. Smith, nov. spec. B. digoelense J. J. S. var. septemtrionale J. J. S. in Nova Guinea, VIII, 594, t. CVII. Nachdem ich mehrere Exemplare und auch inehrere verwandte Arten habe untersuchen kónnen, bin ich zu der Überzeugung ge- kommen, dass die Varietüt besser als eine Art aufzufassen ist. 120. Phreatia (Sect. Euphreatia) hollandiana J. J. Smith, nov. spec. Pusilla. Caulis 2 cm altus, 7-folius. Folia petiolata, lineari-lanceo- lata, oblique obtusa vel 2-dentata, concava, carnosa, nitida, 1,25—3,1 cm longa, 0,33—0,56 cm lata, petiolo canaliculato, 0,2—0,5 cm longo, in vaginam, 0,4—0,5 cm longam abrupte dilatato. Inflorescentiae folia aequantes, laxius multiflorae, secundae, pedunculo 0,75—0,8 em longo, rachide 1,7—2,7 cm longa. Bracteae subulato-acuminatae. Flores pallide viridiflavi, 0,2 em lati. Sepala ovato-triangula, obtusiuscula, 0,075 cm longa. Petala ovata, obtusa, 0,07 cm longa, quam sepala angustiora. Labellum concavum, ambitu plus minusve 8-angulare, apice 2-dentatum, erosulum, basi 2-glandulosum, 0,075 cm longum, 0,06 em latum. Gyno- stemium 0,03 cm longum, pede obsoleto. Anthera transverse quadrangula. Rostellum apice ineurvum, 2-dentatum. Ovarium predic RARE clavatum, 0,2 em longum. Niederl-Neu-Guinea: Hollandia (K. Gjellerup, leb. Pfl, kult. in Hort, Bog. unter no. 249). Verwandt mit Ph. inversa Schltr. Hayek: Centaureae novae et combinationes nominum Centaurearum novae. 193 121. Appendicula (Sect. Chaunodesme) furfuracea J. J. Smith, nov. spec. Caules simplices, 35 cm longi. Folia patentia, lineari-lanceolata, ob- tuse bidentata cum mucrone, integerrima, 4—6,5 cm longa, 0,9—1;2 cm lata. Inflorescentiae terminales et laterales, simplices, dense multiflorae, 3—5,5 cm. Bracteae reflexae, oblongae, valde concavae, 0,3 cm longae. Flores parvi, 0,5 cm lati. Sepalum dorsale ovatum, obtusum, 0,275 cm longum, lateralia oblique triangula, basi antice saccato-connata, omnia dorso furfuraceo-punctata; mentum a dorso compressum, subrotundum, basi constrictum, 0,16 cm longum. Petala oblique lineari-oblonga, ob- tusa vel apiculata, 0,26 cm longa. Labellum basi pedi gynostemii ad- natum, supra medium reflexum, expansum basi rotundatum, medio utrinque lobulato-dilatatum, parte antica triangula, obtusa, callo minute infra apicem, appendice basilari ovato-triangula, obtusa, concava, ungui breviore et angustiore, totum 0,4 em longum, 0,24 cm latum. Gyno- stemium 0,16 cm longum, pede oblongo, 0,15 cm longo. Anthera cor- data, apiculata. Rostellum porrectum, triangulum, 2-dentatum. Ovarium pedicellatum furfuraceum, 0,275 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Am mittleren Legareifluss in 80 m ü. d. M. (Janowski no. 62). Blüten weiss mit gelber Lippe. XXII. Centaureae novae et combinationes nominum Centaurearum novae. Auctore A. de Hayek. 1. Centaurea Triumfetti Al. subsp. seusana (Chaix) Hayek, Centaureae exsiccatae criticae fasc. 1, no. 3 (1913) (cum synonymia exacta) — C. seusana Chaix in Villars, Histoire des plantes du Dauphiné I, p. 365 (1186). 2. Centaurea Scabiosa L. subsp. calcarea (Jord.) Hayek Cent. exs. crit. fasc. 1, mno. 5 (1913) (c. syn. exacta) = C. calcarea Jord. Observ., VII, p. 32 (1849). 3. Centaurea Scabiosa L. subsp. Fritschii Hayek, Cent. exs. crit. fasc. 1, no. 6 (1913) (c. syn. exacta) — C. Fritschii Hayek in Denkschr. d. math. nat. Cl. d. Kais. Akad. d. Wissensch., Wien, LXXII, p. 613 (1901). 4. Centaurea collina L. subsp. serratulifolia Sennen et Pau in Hayek, Cent. exs. crit. fasc. 1, no. 13 (1913) (c. descr. lat.). Differt a Centaurea collina foliorum segmentis latioribus irregulariter grosse serratis, appendicibus squamarum anthodii atrofuscis, inferioribus in spinulam brevem 3—5 mm longam subpatulam productis, corollis pur- Purascentibus. Hispania: Catalaunia. In campis ad San Gervasio prope urbem Barcelona, 124 A. de Hayek. Haec planta quae praeter alias notas imprimis floribus purpuras- centibus a Centaurea collina discrepat, primo aspectu proles hybrida inter hanc et C. Scabiosam s. |l. esse videtur. Sed haec interpretatio distri- butionis modo non juvatur, planta enim monente cl. Sennen (in litt.) loco supra citato in consortio Centaureae collinae, C. Calcitrapae, Galactitis tomen- tosae et Cirsii arvensis crescit et in eodem colle maiore altitudine etiam Centaurea coerulescens provenit; proxima statio Centaureae Scabiosae autem minime 40—50 kilometra distat. Proles hybrida inter Centauream collinam et C. coerulescentem (C. Hanryi Sennen in Sched., non Jord.), ut cl. Sennen suspicatur, certissime non est. 5. Centaurea pseudreflexa Hayek, Cent. exs. crit. fasc. 1, no. 14 (1913) (c. deser. lat.). Perennis. Caulis erectus, 10—25 cm altus, angulato-sulcatus, patule hispidus, collo nudo, apice subcorymboso- 2—4 cephalus. Folia omnia dense patule hispida, basalia breviter petiolata, ambitu late lanceolata, pinnatifida, segmentis lanceolatis basin versus pinnato-incisis, terminali vix maiore pinnatifido; caulina sensim decrescentia segmentis angustiori- bus. Capitula breviter petiolata ovato-globosa 2,5—3 cm lata ac vix longiora, squamis obtusis glabris inconspicue nervosis, appendicibus fulvis utrinque decurrentibus margine ciliatis ciliis albidis numerosis validis 4—7 mm longis, apice in spinam validam apice albidam basi remote ciliatam patulam vel modice recurvam exeuntibus. Corollae fulvae eglan- dulosae, odorae. Achaenia 7 mm longa hylo valde barbata, subpuberula demum glabra. Pappus achaenio sesquilongior pluriserialis setosus, series intima brevior connivens, exteriores multo longiores inaequilongae. Asia minor: Cilieia. Vilajet Kania. In subalpinis Tauri meridionalis supra Bulghar Maaden, 2000—2400 m s. m. Proxima est Centaureae reflexae Lam. (Encyclop. meth. Bot. I, p. 675), a qua imprimis achaeniis glabris nec hirsutissimis differt, Bene congruit cum descriptione Centaureae albiflorae C. Koch in Lin- naea XXIV (1851), p. 430, sed flores non sunt albi neque calathia pu- berulohirta, ut C. Koch monet, atque insuper C. Koch de indumento tam conspieuo non mentionem facit. A Centaurea hispida De Candolle (Prodromus VI, p. 589) foliis multi- jugis vix lyratis, capitulis pluribus subcorymbosis, involucris non araneoso- lanatis diversa est. 6. Centaurea affinis Triv. var. tomentosa (Guss.) Hayek, Cent. exs. crit. fasc. 1, no. 20 (1913) c. syn. exacta) = C. Parlatoris var. tomentosa Guss. Fl. Sic. Syn. II, 1, p. 510 (1843) — C. dissecta und tomentosa Fiori e Pao- letti, Flora analitica d'Italia III, p. 336 (1902). 7. Centaurea maculosa Lam. subsp. calvescens (Panč.) Hayek, Cent. exs. crit. fasc. 1, no. 21 (1913) (c. syn. exacta) — C. calvescens Pančić, Pı0pa KHkeBuHe cppuie p. 942 (1879). 8. Centaurea maculosa Lam. subsp. mieranthos (Gmelin, Reise durch Russland I, p. 135 [1770] pro specie), Hayek, Cent. exs. crit. fasc. 1, no. 22 Centaureae novae et combinationes nominum Centaurearum novae. 195 (1913) (c. syn. exacta) f. rhodopaea Hayek et Wagner in Hayek, Cent. exs, crit. fasc. 1, no. 22 (1913) (c. discr. lat.). Differt a typo foliis densius tomentosis segmentisque abbreviatis magis rotundatis. Bulgaria: In collinis et in graminosis ad pagum LaZene in monti- bus Rhodope. 9. Centaurea leucophaea Jord. var. catalaunica Sennen et Pau in Hayek, Cent. exs. crit. fasc. 1, no. 23 (1913) (c. diser. iat.). Minor, caule 10—40 em alto, in parte superiore racemoso-paniculato 3—20-cephalo. Folia canescentiviridia scaberrima, laciniis angustis 1— 1,5 mm latis margine revolutis. Anthodia ovoidea 10 mm longa et 6 mm lata, squamarum parum striatarum appendicibus semilunaribus fuscis, ciliis utrinque plerumque 5, infimis in auriculam parvam scariosam de- currentibus, spina terminali recta tenui ciliis non longiore. Pappus bre- vissimus !/g longitudine achenii. Varietati Mierghii (Jordan Catal. Grenoble 1850, p. 15 pro specie) proxima, a qua differt floribus intense roseis, anthodiis minoribus; a varietate subalbida (Jordan Pugillus plant., p. 109 pro specie) iisdem characteribus necnon panicula minus ampla diversa est. Hispania: Catalaunia. In declivibus ad pagum Llers prope oppidum Figueras, solo calcareo, ca. 90—190 m s. m. 10. Centaurea coerulescens Willd. f. latiloba Sennen in Hayek, Cent. exs. crit. fasc. 1, no. 25 (1913) (c. descr. lat.). Foliorum segmentis latioribus, 2—5 mm latis. Hispania: Catalaunia. Prov. Barcelona. Barranco S. Genis mon- tium Tibidabo, solo schistoso, 290 m s. m. 11. Centaurea megarensis Halacsy et Hayek in Hayek, Cent. exs. crit. fasc. 1, no. 29 (1913) (c. descr. lat.). E sectione Acrolophus. Perennis, caulibus erectis vel ascendentibus 10—25 cm altis racemoso 2—6 cephalis vel pauce ramosis adpresse arachnoideo-lanatis. Folia utrinque pilis brevibus scaberrima atque in- super saltem infima ad petiolum adpresse lanata, subcanescentia, basalia et caulina infima pinnatisecta laciniis ovato-lanceolatis hinc inde lacinulis 1—2 praeditis 1,5—4 mm latis, terminali non maiore. rhachyde plus minusve conspicue alata; caulina media simpliciter pinnatipartita laciniis ovatis brevibus, supremis ovato-lanceolatis indivisis vel basi lobulis non- nullis praeditis. ` Anthodia in caule vel in ramis breviter pedunculata racemosa, foliis supremis suffulta, ovata, 12—15 rum longa, 10 mm lata; Squamae exteriores ovatae, interiores sensim longiores ovato-lanceolatae lanceolataeve, calva, imprimis interiores conspicue 5-nerviae, virides, appendicibus fuscis margine vix decurrentibus triangulari-lanceolatis in spinam erectam vel subrecurvam exeuntibus 5—7 mm longis ciliatis ciliis pallidis utrinque 4—6 infimis abbreviatis hinc inde in auriculam Scariosam ineonspieuam confluentibus, superioribus diametrum appendicis conspicue superantibus. Corollae roseae marginales vix radiantes. Achaenia 4,5 mm longa fusca, pappo dimidium achenii conspicue su- perante, 126 Vermischte neue Diagnosen. Graecia: Attica, in declivibus regionis abietinae montis Gerania prope urbem Megara; solo calcareo, 1000—1400 m s. m., leg, B. Tunta. Ex affinitate Centaureae pentelicae Hal, C. asperulae Hal., C. atticae Nym; C. Orphanideae Heldr. et Sart. et C. subsericantis Hal. A C. pente- lica et C, asperula differt capitulis breviter petiolatis et foliorum laciniis latis, a C. attica iisdem notis insuper indumento scaberrimo, a. C. Orpha- "idea capitulis maioribus, appendicibus vix patentibus et caule non divari- cato-ramoso, a ©. subsericante indumento omnino diverso. Habitu et foliorum forma ad Centauream affinem Friv. accedit, a qua appendicibus triangulari-laneeolatis in spinam productis valde diversa est. 12. Centaurea trichocephala M. B. f. Simonkaiana Hayek, Cent. exs. crit. fasc. 1, no. 44 (1913) = Centaurea Simonkaiana Hayek in Denkschr. d. math.-nat. Cl. d. Kais. Akad. d. Wissensch. Wien, LXXII, p. 753 (1901). XXIII. Vermischte neue Diagnosen. 906. Triticum vulgare Vill. var albidum Al., subv. inflatum C. Flaks- berger in Bull Bur. angew. Bot., St. Petersburg, III (1910), p. 144, fig. 28. Spicis quadrangulis. Spiculis compactis, indehiscentibus, Glumis infla- tis, ad paleas adpressis. Palea exteriore dente introrsum adunca vel in- curva, in spicae parte superiore saepe aristiforme. Caryopsidibus non deciduis. Planta aestivalis. — Die Form fand sich in 4 Weizenproben aus Semiretschje und ausserdem 3 Gerstenproben aus diesem Gebiet bei- gemischt (im ganzen 44 Ahren). — Die aufgeblasenen Klappen, die kom- pakten Âhrchen, die nicht abfallenden Kórner und der Charakter der spitzen Zühne scheinen bei dieser Form konstant zu sein, da diese Merk- male, sowohl bei sámtlichen Âhren aus den verschiedenen Gegenden von Semiretschje, als auch in den Aussaten des Bureaus im Kaukasus in Tiflis und im Gebirge (Rikoti) sowohl an gut, als auch an schlecht ent- wickelten, reifen und unreifen Ahren in gleicher Weise wiederkehrten. Die Länge der Ährenspindel schwankte zwischen 5 und 8 cm, die Zahl der Spindelglieder auf 4 cm Spindellänge zwischen 7!/, und 9 (meist 8), die Zahl der entwickelten Ährchen zwischen 11 und 17, der unentwickelten (an der Basis der Ähre) zwischen 1 und 3, Die Ährchen enthielten 2 oder 3 weisse, mehlige, nur selten glasige Kórner. Die Dicke kommt der Breite der Kórner gleich. Das Verhältnis der Lünge zur Breite des Kornes variiert zwischen 1,5 X 1 und 2,3 X 1, das Korngewicht zwischen 33 und 45 mgr. 901. Triticum vulgare Vill. var. albidum Al, subv. labile C. Flaksberger, l. e, p. 144, fig. 29 A.B. — Spicis lateraliter compressis, ad apicem attenuatis. Spiculis maturis apertis, glumis et paleis divergentibus (fig. 29B). Glumis elongatis, non inflatis, dente brevi et obtuso. Paleis ad rachidem persistentibus, palea exteriore dente recto. Caryopsidibus Jabi- libus (facile decidentibus). — Nur 1 Probe als Gemisch mit var. lutes- Vermischte neue Diagnosen, 127 cens aus der Schule in Kopal erhalten (13 Ähren). Während die vorher- gehende Form (inflatum) offenbar eine typische turkestanische (und chi- nesische) Form darstellt, ist die hier beschriebene (labile) als aus dem Westen eingeführt zu betrachten. — Die Lünge der Ahrenspindel variiert zwischen 7 und 9 cm, die Zahl der Spindelglieder auf 4 cm Spindel- lange zwischen 7 und 8; die Zahl der entwickelten Ahrchen steigt bis 18 an, die Zahl der unentwickelten sehwankt zwischen 1 und 3. Die Áhrchen enthalten 2—3 Korner. Die Kórner sind weiss, mehlig, die Breite kommt der Dicke gleich; das Verhültnis der Lünge zur Breite schwankt zwischen 1,5 X 1 und 2,8 X 1, das Korngewicht — zwischen _83 und 47 mg. Bei ganz reifen Ahrchen öffnen sich die Klappen bis zum rechten Winkel, so dass die Kórner häufig sichtbar werden und leicht ausfallen. 908. Triticum compactum Host var. Fetisowi Kcke. subv. Burnaschewi C. Flaksberger, l. c., p. 154, fig. 33. — Spicis rubris, interdum indu- mento coeruleo ceraceo, antice compressis (0,5—1,6 cm latis, 1,0—2 cm crassis) ad apicem crassioribus, 21/,—6 cm longis, in spicae parte media rachidis centimetri duo articulos 8 continent, ad basin laxiorem rachidis centimeter unus articulos 2 vel 3 continet, ad apicem densiorem rachi. dis centimeter unus articulos 5—8 continet, spiculis 2—5 aristatis, glu- marum aristis brevibus (1—5 cm), recurvis, in spicae parte inferiore quam in superiore brevioribus, palearum aristis irregulariter divergentis- simis, mediis brevibus, exterioribus longis (6—10 cm). Spiculis fertilibus 1—22, caryopsides 2—5 ferentibus, spieulis rudimentaribus (ad spicae basin) 0—5 (praesertim 2). Caryopsidibus albis vel flavescentibus, ventere transversim impressis, farinosis vel rarius vitreis vel subvitreis, duris. Planta aestivalis. — Die Körner 5!/—7 mm lang, 3—4 mm breit und diek. Das Korngewicht schwankt zwischen 33 und 55 mgr, der ganzen Âhre zwischen 0,15 und 4,02 g. Halmlünge 45—97 cm, Halmdicke 3 mm. — Diese Form fand sich in 49 Weizenproben aus dem Gebiet und ausserdem 5 Gerstenproben beigemischt (im ganzen 381 Ahren). 909. Triticum vulgare Vill. sect. muticum var. Sunpani C. Flaksberger in Bull. Bur. angew. Bot., St. Petersburg, IV (1911), p. 18. — Spica mu- tica, glabra; glumis et paleis exterioribus luteis vel griseo-luteis, fusce- vel fere nigro-marginatis, paleis interioribus luteis, in parte superiore carinis fuscis; colore fuseo quoque in glumarum et palearum superficie interiore conspicuo; interdum quoque giumarum et palearum partis supe- rioris superficie et glumarum carinis et dentibus fuscis (conf. tab. VII, fig. 189). Caryopsidibus rufescentibus, — China, Szechuan: E — Was den Bau der 6 vorliegenden Ahren (no. 1756) dieser Varietät anbelangt, so entsprach derselbe durchaus dem Ahrenbau der Form albi- dum inflatum m. aus Semiretschje, d. h. „spicis quadrangulis, glumis in- flatis, ad paleas adpressis, palea exteriore dente introrsum adunca vo incurva, caryopsidibus non deciduis.* Auch die Messungen dieser 6 Ahfen ergaben Zahlen, welche den Zahlenverhältnissen von albidum inflatum Sehr nahe kamen, nàmlich: 128 Vermischte neüé-Biagnosen. albidum Sunpani inflatum Länge der Ahrenspindel in em . . . . 5—8 5—8 Breite der Âhrchen in em . . . . . . 1,0--1,3 0,744 Dicko der Ahro in cm. = +... LO—LI 0,7—1,3 Anzahl der Spindelglieder auf 4 cm Spindel- BER o9 oz E 8—10 (NG à „entwickelten Áhrchen . . . . 13—16 110 : „ unentwickelten „ ES 1—4 1—3 = „ Körner im Ährchen . . . . 1-3 2-3 Gesamtzahl der Körner in der Ähre . . 24—41 — 910. Solanum coactiliferum J. M. Black in Trans. R. Soc. South Australia, XXXIII (1909), p. 223, pl. XIV. — Suffrutex humilis, totus tomento stellato viridi-cinereo coactilia simulante tectus, aculeis subulatis rectis in ramis et petiolis, foliis petiolatis concavis lineari-oblongis un dulatis 3—5 cm longis, nervo medio subtus prominente, pedicellis gemi- nato extra-axillaribus fructiferis elongatis deflexis, calyce campanulato inermi 4- (rarissime 5-) dentato, corollá violaceá 4-partita calyce duple longiore, antheris 4 lanceolatis, baccá globosá circa 15 mm diametro. — South-Australia: Port Broughton, Sp. proxima, S. esuriali Lindl. G. Braunsche Hofbuchdruckerei und Verlag in Karlsruhe | Allgemeine Botanische Zeitschrift für Systematik, Floristik, Pflanzengeographie usw. Herausgegeben von A. Kneucker. Erscheint monatlich einmal und kostet jährlich M. 6.—. Die Allg. Botan. Zeitschrift erscheint seit 1895 unter Mitwirkung einer Reihe hervorragender Botaniker und ist, wie schon der Titel sagt, haupt- süchlich den Bestrebungen der Systematik, Floristik und Pflanzengeographie gewidmet. Sie bringt vor allem Abhandlungen über schwierige Pflanzen- gruppen, Diagnosen kritischer Arten, Formen und Bastarde, Schilderungen floristisch und pflanzengeographisch interessanter Gebiete, botanische Reise- berichte, Referate über systematische, floristische und pflanzengeographische Arbeiten, Berichte über die Tätigkeit botanischer Institute, Vereine un Tauschvereine usw. und deren Schriften und Kataloge, biographische Notizen usw. Eine besondere Sorgfalt wird auch den Referaten über Exsiccatenwerke, botanische Tauschkataloge und botanische Reisen zu- gewendet, deren Ziel u. a. die Herausgabe von Exsiccatenwerken bildet. Im allgemeinen verfolgt die Zeitschrift, die einzige botanische Fach- schrift dieser Art in Deutschland, eine streng wissenschaftliche Tendenz, bietet zugleich aber auch dem angehenden Botaniker, Sammler, Pflan zenfreund und demjenigen etwas, dem die Botanik in seinen Mufestunden eine Scientia amabilis“ ist. Probenummern liefert der Verlag und jede Buchhandlung gern kostenfrei. Zu beziehen durch jede Buchhandlung und direkt vom Verlag Repertorium specierum novarum regni vegetabilis aurtore f. Fedde No. 317/321 XII. Band | 30. Mai 1913 XXIV. Eine neue Berberis (B. stolonifera) aus Turkestan. Von E. Koehne und E. Wolf. (Originaldiagnose.) Berberis stolonifera nov. spec. Frutex glaberrimus stoloniferus. Rami annotini pauciangulati laete brunnei nitiduli v. hinc subcinerascentes. Spinae simplices v. paucis- simae tripartitae, graciliusculae 7—13 mm longae. Petioli diversissimi 8—45 mm longi; laminae cuneato-oblongae v. nonnullae anguste cuneato- obovatae, 20— 55 mm longae, 10—23 mm latae, integerrimae v. parce obtuse denticulatae, paucae dentibus argutis paucissimis instructae, nervis venisque primariis utrinque prominulis, supra laete virides subtus sub- glaucescentes, etiam superiore pagina sat ubere stomatophorae, hypo- dermate nullo, subtus (sub microscopio) creberrime valide papillosae. Racemi 6—9 cm longi, circ. 10—20-flori laxiusculi; bracteae minimae vix ad 2 mm longae; pedicelli 10—16 mm infimi interdum ad 21 mm longi, nonnulli bracteolis 1—2 diversa altitudine insertis instructi. Flores 7,5— 8 mm diam, Sepala circ. !/, longiora quam petala; petala paene '/, lon- giora quam stamina, Ovula 3, funiculis aequilonga. Bacca ovalis circ. 9 mm longa 5—6 mm diam., purpureo-coerulescens pruinosa. Turkestan. Wenn man diese Pflanze nach den verschiedenen von C. K, Schneider veröffentlichten Schlüsseln zu bestimmen versucht, so kommt man stets glatt und sicher auf B. integerrima. Aber keine der Formen, die Schneider in Bull. Herb. Boiss., 2. sér. V (1905), p. 461 unterscheidet, stimmt mit der vorliegenden Berberis überein, die namentlich durch die auffallend langen Blütenstiele abweicht. Vor allen Dingen ist aber bemerkenswert, dass Ausläufer für B. integerrima nirgends erwähnt werden. Wir haben es deshalb vorgezogen, die Pflanze als eigene Art zu beschreiben. Repertorium specierum novarum, XII. (22. V. 1913.) 130 K. Domin. XXV. Seventh Contribution to the Flora of Australia. By K. Domin (Prague). (Originaldiagnosen.) 58. Solanum simile F. v. Muell. var. capsiciforme Domin; nov. var. A typo recedit baecis anguste conico-cylindricis latitudine aliquoties longioribus (usque 2!/, cm longis); foliis angustioribus. Central Australia: Near Lake Gillies, leg. Burkett. Solani similis varietas typica excellit baccis globosis. 59. Solanum simile F. v. Muell. var. fastigiatum (F. v. Muell. spec) Domin, nov. var. A typo recedit baccis ovoideis sed latitudine vix duplo longioribus. West-Australia: a) On limestone rocks near Freemantle, leg. Old- field. b) Bald Island, leg. Oldfield sub no. 885 (the egg-shaped, lurid purple berries are in dry state till 18 mm long). 60. Solanum lucorum Domin, nov. spec. S. stelligero valde affine; frutex ramosus spinosusque, ramis semper gracilibus lignosis dum juvenilibus stellato-hirsutis sed cito glaberrimis nunc inermibus nunc spinis gracilibus rectis dispersis glabris circiter 4—8 mm longis armatis. Folia subdistantia tenuia ovato-lanceolata vel lanceolata acuta vel obtusiuscula supra viridia sed pilis paucis stellatis et simplicibus interjectis mollibus inspersa haud scabra interdum ad nervum medium spina una vel perpaucis armata, in pagina inferiore molliter tomentoso-hirsuta (nec floccosa nec tomentosa) subcanescentia; folia maxima (sine petiolis) 7 em longa et 23 mm lata, minima tantum 2 em (vel minus) longa. Racemi pauciflori laxi et haud raro ad florem unicum longepedicellatum reducti, Flores iis S. stelligeri similes, sed calyx sublongior. Pedicelli fructiferi elongati stricti apice parum in crassati patentes vel subreflexi in floribus solitariis saepe 2!/, cm (vel ultra) longi. Baccae globosae dilute purpureae diametro circa 7—8 mm latae. Queensland: Araucaria Ranges, Burnett River, leg. Ferd. von Mueller. Species S. stelligero valde affinis, sed ramulis multo gracilioribus, foliis tenuibus (nec rugosis) supra pilis inspersis subtus molliter hirsutis, floribus saepe solitariis, pedicellis fructiferis strictis patentibus distin- guenda. Cl. Bentham speciem nostram in adnotatione ut S. stelligerum var. lucorum F. v. Muell. commemorat. 61. Solanum accedens Domin, nov. spec. Praecedenti et S. stelligero affine; frutex ramosus, ramis gracilibus lignosis cito glabris nune inermibus nunc spinis gracillimis, rectis in- structis, Folia breviter petiolata fere subsessilia parva lanceolata vel oblongo-lanceolata apice. obtusiuscula vel tantum subacuta circa 2 CD vel raro usque 3 em longa sed tantum 4—7 mm lata subrigidiuscula (nec tenuia) supra obscure viridia et glabra, nervo medio et lateralibus Seventh Contribution to the Flora of Australia. 131 (primariis) manifeste impressis exceptis laevia, in pagina inferiore dense stellato-tomentosa albido-canescentia. Pedunculus communis perbrevis, Racemi depauperati vel ad florem unicum reducti. Pedicelli graciles sub flore subtomentosi, sub fructu glabrescentes et longiores (circa 1!/, cm longi). Flores structura iis S. stelligeri similes, sed conspicue minores; calyx sub flore tantum cirea 2 mm longus; corolla minor minus pro- funde lobata. Baccae globosae pisi magnitudine iis S. stelligeri minores. Queensland: Rockhampton, leg. Dallachy. Species nostra a S. sfelligero, cui proxime est affinis, foliis multo minoribus et angustioribus subtus dense breviter (nec floccoso) tomen- tosis, floribus (praecipue calyce) et baccis minoribus distinguitur. A S. lucorum Dom. jam foliis subsessilibus brevibus lanceolatis diversa esse videtur. 62. Solanum curvicuspe Domin, nov. spec. S. violaceo R. Br. affine, sed folia saepe minora et angustiora, an- guste lanceolata plerumque 5—7 cm longa et usque 21/ cm lata sub- rugosa, supra glabra, subtus dense cinereo-tomentosa, tomento brevi et conferto; calyx subpentagonus cyathiformis quinquelobus, calycis lobí dorso angulati acuminati et longe cuspidati, cuspidibus subulatis et apice pro more curvatis; corolla ae in S. violaceo minor et profundius 5-loba. New South Wales: leg. Clowes (sine statione aceuratius indi- cata); banks of the Nepean River, leg.?; Hastings River, leg. C. Moore (a shrub 10 ft. high); Clarence River, leg. Beckler (f. eurvispina, cauli- bus spinis subrecurvatis armatis excellens). S. curvicuspe Dom, cum S. violaceo R. Br. confusum erat. Sed species haec secundum specimina authentica a cl. Rob. Brown in New South Wales ad Hunters River collecta recedit foliis subtus cinereo-tomentosis, tomento denso sed longiore et fere subfloccoso, calycis dentibus tubo conspicue brevioribus late triangularibus breviter acuminatis (nec euspidatis), corolla maxima breviter 5-loba, lobis rotundatis. 63. Solanum Mitchellianum Domin, nov. spec. Solano semiarmato Ferd. von Muell. valde affine; fruticosum vel suffruticosum, ramulis cylindricis spinis acicularibus rectis longioribus et brevioribus interjectis dense armatis. Folia longe petiolata, petiolus stellato-tomentosus usque plus quam 1!/ em longus spinis longis in- struetus; lamina ae in S. semiarmato multo minor ad nervum medium plus minusve spinosa ovato-lanceolata subacuta parte inferiore plus minusve angulato-lobulata raro usque 5 cm longa et 17 mm lata, saepe conspicue minor, crassa rugosaque, supra viridis sed pilis stellatis mol- liter subtomentosa, in pagina inferiore dense tomentosa, cinereo-albida. Flores breviter vel brevissime pedicellati et in cymas longepedunculatas Subdensas breves fere ad pseudoracemos reductas dispositi, struetura iis S. semiarmati similes sed certe saltem duplo minores, Baccae (haud maturae) pisi magnitudine, nigrae et globosae. 132 K. Domin. „Subtropical New Holland“, leg. Mitchell 1846. Species a S. semiarmato F. v. Muell, cui affinis esse videtur, foliis multo minoribus crassioribusque, rugosis, indumento tomentoso brevi, in- florescentia brevi compacta, floribus breviter pedicellatis multo minoribus facile distinguenda. 64. Agapetes queenslandica Domin, nov. spec. Frutex glaber, ramulis subcylindricis sat dense foliatis. Folia ob- longo- vel obovato-elliptica in apicem acuminatum contracta, imo apice obtusa, basi in petiolum brevem cuneato-attenuata integra sed in mar- gine glandulis ab invicem valde distantibus minute denticulata, gla- berrima subcoriacea cirea 5—6!/, cm longa et 2—3 cm lata, subtus pallidiora sed haud glanduloso-punctata, penninervia, nervis minus pro- minulis tantum nervo medio et utroque latere nervis 2 vel 3 primariis prominentibus; petiolus cirea 5—7 mm longus compressus basi arti- culatus. Flores speciosi axillares verosimiliter solitarii et longiuscule pedicellati, phoeniceo-purpurei. Calyx campanulatus a pedicello arti- culatus circa 8 mm vel paulo plus longus in lobos 5 breves triangulares acutos latitudine subbreviores egrediens. Corolla circa Al, em vel paulo plus longa late tubularis apice in lobos 5 deltoideos latitudine subbreviores divisa. Stamina 10 inclusa; filamenta glabra antheris fere triplo breviora; antherae erectae liberae circa 21—22 mm longae parte inferiore minute rugosulae parte superiore pallida omnino laeves bifidae et longitudinaliter fissae, Stylus elongatus filiformis glaber stigmate simplice terminatus. Fructus ignotus. North-Eastern Queensland: Cape York Peninsular Expedition, coll. W. Hann sub no. 315. Species À. Meinianae valde affinis, sed jam foliis minoribus penni- nerviis in petiolum) cuneato-angustatis impunctatis, calycis lobis majori- bus distincta esse videtur. 65. Zieria laxiflora Domin, nov. spec. Zieria laevigatae valde affinis fruticosa, sed species certe distincta, ramulis gracilioribus, foliis ob internodia manifeste longiora plus distanti- bus, foliolis longioribus saepe cirea 4 cm longis minus rigidis, cymis longius pedunculatis decompositis laxis, floribus conspieue (saltem duplo minoribus) et imprimis corolla brevi calyce tantum paulo longiore facile distinguenda. Southern Queensland: Islands of the Moreton Bay: Stradbroke Island, leg. Fraser 1829 (sub no. 90); Moreton Island, leg. Ferd. von Mueller, August 1855. Cl. Bentham speciem nostram in Flora Austral., I, 304 sub nomine „Zieria laevigata var. laxiflora^ enumerat, sed me judice forma haec in omnibus speciminibus examinatis omnino congruens et a Zieria laevigata | notis gravioris pretii discrepans speciem propriam sistit. Zieria laevigata in forma typica praecipue in New South Wales divul- gata esse videtur et ad hane sine ullo dubio Z. revoluta A. Cunn, (teste Seventh Contribution to the Flora of Australia. 133 specim. orig.: Blue Mountains, on rocky situations on the verge of the Regents Glen, leg. Allan Cunningham, 4. Oct. 1822 (flowering) sub no, 27) pertinet. Praeterea specimina numerosa in New South Wales stationibus diversis a cl. Rob. Brown, Major Vicary, Sieber, Ander- son, Fraser, Ferd. von Mueller collecta in herbario Kewensi ob- jacent. Forma Zieriae laevigatae in Queensland obvia varietatem propriam (et forsan speciem) jam statura elatiore, foliolis multo latioribus primo as- pectu facile dignoscendam sistit. Forma haec a cl Hooker in Mit- chell Tropic. Austr. 339 ut Zieria Fraseri descripta, sed ab cl. Bentham in Fl. Austral. omissa, ut var. Fraseri (Hook.) Dom. salutanda erit. Vidi specimina a cl. Fraser in monte Mount Lindsay dicto et ab cl. Mitchell (Subtropieal New Holland no. 302, 305) collecta, quae notis omnibus op- time conveniunt. 66. Phebalium woombye Domin, nov. comb. (Asterolasia woombye Bail. Queensl. FI. Queensland: Woombye, North Coast Railway, leg. W. French. Specimine Baileyano authentico examinato persuasum habeo plan- tam a cl. F. M. Bailey descriptam ad Phebalii genus et nullo modo ad Asterolasiam pertinere. Genus Asterolasia cl. Bentham monente valde naturale esse videtur sed adhuc e Queensland haud innotuerat. Phebalium woombye calycis lobis conspicuis sat longis excellit, cum Asterolasia calyce obscuro facile dignoscenda sit. | 67. Jussiaea repens L. f. brevipes Domin, nov. forma. Pedicellis fructiferis capsulis duplo brevioribus, vix Us cm longis. — Glaberrima. Victoria: Murray River, leg. Ferd. von Mueller. 68. Jussiaea repens L. f. longipes Domin, nov. forma. Pedicellis fructiferis capsulis duplo et ultra longioribus, circa 6 cm longis. — Glaberrima. Queensiand: Port Curtis, leg. John Mac-Gillivray, Nov. 1847, Voyage of Rattlesnake, Botany no. 57. 69. Premna Dallachyana Benth. var. obtusisepala Domin, nov. var. Differt sepalis obtusissimis, foliis latioribus, late ovatis. Queensland: Edgecombe Bay, leg. Dallachy. Varietas typica (Port Denison, leg. Dallachy) excellit sepalis semper acutis, 70. Rubus Moorei F. v. Muell. var. Leichhardtianus Domin, nov. var. Ditfert a typo foliis subtus pubescentibus et opacis. New South Wales: From the Creek Brush to Archers Station, leg. Leichhardt. 131 E. Koehne. XXVI. Neue ostasiatische Prunus-Arten. ; Von E. Koehne. (Originaldiagnosen.) 1. Prunus Cavaleriei Koehne, nov. spec. (Subsect. Calycinia Koehne). Arborea; rami vetustiores fusco-nigricantes lenticellis oblongis vel subrotundatis, hornotini brunnei, glabri, squamis basalibus caducis. Sti- pulae ignotae; petioli 71— 14 mm longi, glabri; glandulae plerumque 2, dentium quasi lobulos minimos efformantium v. petioli apici insertarum paginae inferiori insertae; lamina elliptica, 4,5 —10 cm longa 1,7—3,3 cm lata, subacuminata, serrulata dentibus rectis vel subincurvis glandula punctiformi terminatis, supra glabra, subtus in nervorum axillis barbu- lata ceterum glabra, papyracea, reticulo supra tantum leviter prominulo, subtus haud pallidior, nervis utrinsecus circ. 8—10. Pedunculi 25—30 mm longi, puberulenti, folia haud gerentes; racemi ipsi 6—9 em longi, axi dense brevissime hirtello; bracteae caducae; pedicelli 1-3 mm longi, ut axis vestiti, Cupula 2 mm longa 3 mm lata, patelliformis, extus intusque glabra; sepala 1,5 mm longa, triangularia, glanduloso-denti- culata, extus glabra, intus apice glabro excepto pilosa basique dense ciliolata. Petala vix 3 mm longa lataque, late rhomboidea obtusissima, margine levissime undulato-erosa, Stamina 10—11, uniseriata, ad 4 mm longa. Stylus sepala haud aequans, stigmate lato crasso. Fructus ignotus. China: Kwei-Tschou, Püifa, 6. Mai 1912 in Blüte, J. Cavalerie no. 13 bis, Unterscheidet sich von den übrigen Arten der Gruppe durch die innen behaarten Kelchblätter. 2. Prunus Maackii var. diamantina Koehne (— P. diamantinus Lévl. in Fedde, Repert., VII, 1909, p. 198). Racemi manifeste puberuli; pedicelli fructiferi ad 12 mm longi Fructus mense Junio 5 mm longus 3 mm diam., apiculatus; putamen 4,5 X 2,8 X 2,6 mm, ellipsoideum, juxta carinam debilem complanatam obscure oblique paucisulcatum, ceterum obscure parce foveolatum. Korea: Auf dem Diamantenberge, 22. Juni 1906 mit junger Frucht, Faurie no. 332. Unterscheidet sich vom Typus nur unbedeutend durch die deutlichere Behaarung der Trauben. Früchte des Typus sah ich noch nicht; sie werden beschrieben als 5 mm lang, 4 mm dick, mit runzeligem Stein. Bei dieser Gelegenheit möchte ich bemerken, dass ich Prunus seot- lensis Lévl. in Fedde, Repert. VII, 1909, p. 198 von P. Padus L. nicht ZU unterscheiden vermochte. Es ist nicht unwahrscheinlich, dass P. seoW lensis zu der ostasiatischen var. commutata Dipp. gehört, die, in 8€ trockneten Exemplaren vom Typus nicht unterscheidbar, sich im Leben mit grosser Sicherheit an ihrem auffallend frühen Austrieb und an ihrer frühen Blütezeit erkennen lässt, Neue ostasiatische Prunus-Arten. 135 Ebenso zeigte mir P. Fauriei Lévl. in Fedde, Repert, VII, 1909, p. 198 keine Merkmale, die sich nicht auch bei P. Padus finden. Sie erinnert im Aussehen sehr an die, im Herbar übrigens ebenfalls schwer unterscheidbare, hauptsüchlich durch ihren Wuchs gekennzeichnete P. Padus L. var. petraea (Tausch) Uechtr. oder an P. Padus L. f. borealis (Schübel.) Nathorst. Wenn dagegen Nakaii meint, dass P. diversifolia Koehne in Fedde, Repert. IX, 1910, p. 37 ebenfalls von P. Padus nicht verschieden sei, so kann ich dem bis jetzt nicht beistimmen, da der Kelchbecher innen kahl ist, während ich ihn bei Padus bisher innen stets reich behaart gefunden habe. 3. Prunus densifolia Koehne, nov. spec. (Wahrscheinlich Subsect. Sargentiella Koehne.) Glaberrima; ramuli secus ramos vetustiores approximati v. conferti, breves, praesertim apice densissime foliati; rami ramulique vetustiores nigricanti-fusci, juniores pallide subochraceo-cani; innovationes ochraceae internodiis 0,5—1,2 cm longis; gemmae fructificationis tempore circ. 2 mm longae. Stipulae ignotae; petioli 10—22 mm longi, graciles, te- retes, supra angustissime canaliculati; glandulae 0—2 petiolo supra me- dium vel ad ?/,—*/, insertae; lamina e basi acuta v. plerumque longe cuneata oblanceolata v. oblongo-oblanceolata v. fere obovato-lanceolata, parvula, 4—8,5 cm longa, 0,8—2,5 cm lata, caudato-acuminata, argutis- sime hinc inde subduplicato-serrata dentibus subaristatis glandula puncti- formi terminatis, subtus vix pallidior, nervis utrinsecus circiter 6—8 ut costa subtus fusco-ochraceis reticulo tenero saturatius colorato, papyracea. Squamae inflorescentiarum paucissimae residuae aderant circ. 12 mm longae; pedunculi 3—5 mm longi, 1—2-flori; pedicelli fructiferi 19— 23 mm longi. Flores ignoti. Fructus 8 mm longus 7 mm diam., sub- globosus, verisimiliter ruber, cumarinum olens; putamen oblique rotun- dato-ovale, 7,5 X 5,6 X 4 mm, subcompressum, juxta carinam cire. 1,5 mm latam prominulam obsoletissime oblique suleulata v. foveolata, Korea: Insel Quelpaert, in Wäldern, Mai 1911 in Frucht, T. Taquet no, 5594, Unterscheidet sich von allen ostasiatischen Kirschen der Sect. Pseudo- cerasus, zu der sie offenbar gehóri, durch die kleinen, auffallend schmalen, grösstenteils am Grunde lang keilfórmigen Blätter. In Ermangelung von Blüten ist es schwer zu beurteilen, in welche nähere Verwandtschaft sie £ehóren kénnte. Dem ganzen Aussehen nach móchte man ‚sie in die Subsect, Microcalymma stellen neben P. Herincqiana, aber einige wenige, zufallig an den Fruchtstünden zurückgebliebene Schuppen sind so gross, dass die Pflanze wohl zu Sargentiella neben P. Sargentü zu bringen sein dürfte, Dafür sprechen auch die scharf, fast grannig zugespitzten Blatt- zähne, wie sie so viele Arten der Subsect. Sargentiella auszeichnen. 136 Georg Bitter. XXVII. Solana nova vel minus cognita. XI. Von Georg Bitter. (Originalarbeit.) XXIX. Solana erronee generi Cyphomandrae adscripta. 210. Cyphomandra Fraxinella Sendtn. in Flora Bras, X (1846), 122; Dun. in DC. Prodr, XII, 1; 399 est = Solanum suaveolens Bunbury in Proceed. Linn. Soc. London I (1841), 110; vide descriptionem emendatam meam hujus speciei in Fedde, Rep. XII, p. 62—65. Schon Frl. Witasek hatte (Denkschriften d. math.-naturw. Kl. d. kais. Akad. d. Wiss. Wien, Bd. 79 (1910), 332 darauf hingewiesen, dass „Cyphomandra“ elliptica Sendtn. und „Oyph.“ Fraxinella Sendtn. auf Grund ihres Antherenbaus aus dieser Gattung auszuscheiden haben und Zu Solanum zu stellen sind. Für. C. Fraxinella Sendtn. vermochte ich nunmehr die Identitit mit dem von mir in jüngster Zeit (Fedde, Repert. XII, p. 62) gründlicher diagnostizierten S. graveolens Bunb. zu konstatieren: die süd- brasilianischen Original-Belege zu Sendtner's Beschreibung von C. fraxinella in Flora bras. X, 122 gehóren zu diesem Solanum. Rusby (Bull. Torr. Bot. Cl. 26 [1899], 195 gibt Cyphomandra Frasi- nella Sendtn. auch für Guanai in Bolivia an; ich habe seinen Beleg (Rusby no. 800) noch nicht gesehen, kann daher über die Zugehörigkeit desselben zu der Minas Geraes-Pflanze noch nicht urteilen. 211. Solanum (Anthoresis) abutiloides (Griseb.) Bitt. et Lillo, nov. comb. Cyphomandra abutiloides Grisebach, Symbol. ad fl. Argent. in Abh. kgl. Ges. d. Wiss. Göttingen, XXIV (1879), 249. Frutex; rami ceteraeque partes virides tomento denso stellato pallide flavido obtecti; pilorum radius centralis ceteris manifeste longior et plerumque in cellulam glandulosam terminalem abiens; internodia 1'/,—4 cm longa, folia alterna, petioli satis longi, Cr. 4—7—11!/, cm longi, in tota superficie densissime pilis stellatis vestiti; lamina late subreniformi-ovata, basi manifeste, tamen non profunde cor- data, apicem versus acuminatim attenuata, 7 X 5 usque ad 17 X 11'/, CM, supra pilis brevibus stellatis nonnihil sparsioribus, subtus pilis stellatis paulum densioribus pallide flavidis instructa (pilorum radius centralis in laminarum superficiebus plerumque eglandulosus acutus); folia pseudo- stipulaeea axillaria plerumque manifesta adsunt (ramulis brevibus axillari- bus non magis evolutis); inflorescentia primo terminalis, pluries furcata, floribus 25—80 satis dense congestis, pedunculus in statu florente Cf: 3—4 cm longus, ramuli furcarum breves, pedicelli in statu florente CT. 7—10 mm, in statu fructifero cr. 15 mm longi, sicut pedunculus ejusque ramuli densissime pilis stellatis obtecti, calyx campanulatus, jam in statu florente satis magnus (explanatus cr. 15—17 mm diam.), ejus lobi late lanceolati, tandem 7 X 3!/,—4 mm, subobtusi, extus pilis densis stellatis instructi, intus pilis stellatis parcioribus praecipue margines et apicem Solana nova vel minus cognita. XI. 137 versus (tamen quoque in plerisque his pilis radius centralis longior et in cellulam apicalem globosam glandulosam abiens), inter pilos stellatos glandulae parvae breviter stipitatae satis crebrae inveniuntur; corolla alba, calycem non valde superans, diam. cr. 13—15 mm (explanata usque ad 18 mm) fere stellata, 5-loba, lobi late lanceolati, cr. 5 X 3 mm, tandem 5-7 8!/ mm, extus pilis stellatis subcrebris instructi, intus pilis per- paucis simplicibus vel paucistellatis praediti; stamina 5, aequalia; fila- menta cr. 1,5 mm longa, basi nonnihil inter se conjuncta, glabra, cr. Ui mm supra corollae basim inserta; antherae ellipsoideae, cr. Al X 1 mm, basi profunde cordatae, apice parum emarginatae, poris introrsis subapicalibus obliquis; ovarium subglobosum er. 2 X 2 mm, fere in tota superficie, praecipue apicem versus pilis stellatis (radio centrali ceteris semper multo longiore, radiis omnibus acutis) dense obtectum; stylus antheras paulum superans, cr. 3—4!/, mm longus, strictus, fere usque ad medium pilis patentibus acutis plerumque simplicibus vel vix ramosis crebris obsitus, supra glaber; stigma obtusum, styli apice manifeste crassius; bacca in statu submaturo pilis stellatis satis crebris obsita, globosa, er. 9——10 mm longa et lata; semina valde numerosa, satis parva; granula sclerotica non reperi. Argentinae occidentalis prov. Jujuy: prope urbem Jujuy, Lorentz et Hieronymus no. 988!, 995!, 1014!, herb. Berol. Prov. Tucuman: Queb. de Monteros, 900 m s. m, M. Lillo, no. 7343!, herb. Stuckert. Diese bisher irrtümlich zu Cyphomandra gestellte Art gehürt auf Grund des Antherenbaues sicher zu Solanum (da das Connectiv gar nicht Zwischen den Antherenfüchern hervortritt), sie ist in die Nachbarschaft des in den asiatischen und amerikanischen Tropen weitverbreiteten S. verbascifolium zu stellen. Nachdem ich mich an dem Berliner Originalmaterial Grisebachs überzeugt hatte, dass ,Cyphomandra* abutiloides Griseb. in die Gattung Solanum überführt werden muss, bemerkte ich später beim Studium des Herb. Stuckert, dass M. Lillo zu derselben Anschauung gelangt ist. Da er meines Wissens diese Ermittelung nur auf dem Herbarzettel fixiert und sie sonst nirgends veröffentlicht hat, so behandele ich diese von uns beiden unabhüngig voneinander gemachte Feststellung des Grise- bachschen Irrtums als eine gemeinsame Publikation. XXX. Weitere Ergänzungen zur Sektion Po/ybotryon. 212. Solanum chamaepolybotryon Bitt. in Fedde, Rep. XI, 471. Von Spruce no. 4432 liegt im herb. Kew. ein etwas grösseres Exemplar als das zu derselben Exsiccaten-Nummer gehörige Speeimen des herb, Vindob., welches der Originalbeschreibung zugrunde liegt. Ich gebe im folgenden einige Ergünzungen nach Untersuchung der Kew- Pflanze, die übrigens trotz ihrer grósseren Dimensionen ebenfalls noch durchaus zu dem Speziesnamen ,chamaepolybotryon" berechtigt. 138 Georg Bitter. Pars decumbens radicibus adventitiis longis ramosis praedita cr. 25 cm longa, pars superior caulis er. 25 cm alta; internodia 3—31/, em longa; folia 10—14 cm longa, petiolus 3 —3'/, cm longus; lamina 2-juga, paris supremi foliola 65 X 16—17 mm, foliolum terminale 75 X 16 mm in petiolulum cr. 10—11 mm longum attenuatum; inflorescentia axillaris, cr. 6-flora, stylus antheras manifeste superans, cr. 3 mm longus; pedi- cellus fructifer cr. 10 mm longus, apicem versus sensim incrassatus; bacca immatura conica, acuminata cr. 8 X 4 mm. Peruvia: Tarapoto, Spruce no. 4432, herb. Kew.! 213. Solanum (Polybotryon) Moritzianum Bitt. in Fedde, Repert. XI, 565. Baccae maturae globosae, 9—10 mm diam., nigrae. Venezuela occidentalis, prov. de Mérida: Prope coloniam Tovar, A. Fendler, pl. Venezuelanae no. 1017 herb. Kew.! 214. Solanum (Polybotryon) trizygum Bitt. in Fedde, Repert. XI, 470. Pedicelli fructiferi satis breves, 6—11 mm; baccae maturae mani feste conicae, nonnihil compressae in rostrum obtusiusculum abeuntes, cr. 14—16 X 7—8 mm. Venezuela occidentalis: Prope coloniam Tovar, A. Fendler, pl Venez. no. 1016, herb. Kew.! 215. Solanum (Polybotryon) huallagense Bitter, nov. spec. Herbaceum, sec. cl. Spruce annuum (an re vera?) fere 1 m vel ultra altum, subsimplex; caulis in parte inferiore sublignosus, superne herbaceus, solidus; internodia 2—5 cm longa; caules, petioli, foliorum rhachides, pedunculi et pedicelli pilis breviusculis pauci- (3— 5-) cellulari- bus acutis incurvatis densis obtecti; folia 19—26 cm longa, petioli 4'/5— 6—7 em longi; lamina imparipinnata, plerumque 3-- 4-juga, raro solum 2-juga, foliola late oblongi-lanceolata, integra, utrinque attenuata, in parte apicali latiora, apicem versus subabruptius atte- nuata, basim versus sensim in petiolulum attenuata vel fere sessilia, tenuiter membranacea, supra intense obscure viridia, in vena media et in venis lateralibus primariis pilis brevibus paucicellularibus acutis in mesophyllo pilis satis sparsis praedita, subtus pallidiora, in vena media et in venis lateralibus primariis breviter pilosa, in mesophyllo glabr& punctis minutis prominentibus satis crebris instructa; foliola inferiora parva, paris infimi foliola in foliis quadrijugis er. 12 X 6 usque ad 40 X 17 mm, paris supremi foliola 111/, X 5,2 vel 121 X 4,7 usque ad 14 X 6 cm, foliolum terminale 11!/,—12 X5,2 cm usque ad 14X 7 c? petiolulo 5—8 mm longo; inflorescentiae axillares, binae vel ternae, parvae; pedunculi cr. 1 cm longi, flores in rhachide 7 —12 mM longa satis dense alternatim secuti secundi (solum inferiores non- nihil remotiores), cr. 20—25 in quavis inflorescentia; pedicelli in statu florente cr. 4 mm longi, pilis brevissimis sparsim obsiti; flores parvi, flavidi-virides; calyx brevis, diam. cr. 11/,—2!/; mm, lobis parv® obtusis; corolla diam. er. 4—5 mm, lobi late lanceolati, cr. 21/, X 17 Solana nova vel minus cognita. XI. 139 l'j mm, extus in margine brevissimi papillosi; filamenta 0,5—0,6 mm longa, glabra; antherae parvae, cr. 1—2 X 0,5—0,8 mm, ellipsoideae, nonnihil incurvatae, poris introrsis subapicalibus obliquis; stylus cr. 3 mm longus, glaber; stigma styli apice manifeste crassius capitatum; petioli fructiferi (fructus pauci solum evoluti) er. 7 mm longi; ealyces in statu fructifero vix ampliati; baceae globosae, cr, 7—8 mm longae et latae, glabrae. Peruvia, dept. Loreto: Yurimaguas, ,ad flumen Huallaga, in sil- vis humidis, Majo 1885, florens, R. Spruce no. 3882, herb. Kew.! Vindob.! Mus. Brit.! »Annua, 3—4-pedalis, subsimplex, radice fibrosa, caule inferne sub- lignoso, superne succulento. Flores flavo-virides* (Spruce in sched. herb. Kew.). Das 8. trizygum Bitt. in Fedde, Rep. XI, 470 unterscheidet sich durch geringere Behaarung, auffällig schmälere Blüttchen, ärmerblütige In- floreszenzen, etwas gróssere Blüten und vor allem durch ausgeprägt konisch zugespitzte Früchte. 216. Solanum (Polybotryon) Uleanum Bitter, nov. spec. Alte scandens, radicibus adventitiis primo fasciculatim infra nodos, tandem etiam fere tota longitudine in latere arbori appresso oriundis arborum truncis affixum; caulis in parte su- periore herbaceus, infra lignescens, fere cylindricus vel parum applanatus, solidus, olivacei-viridis, lineis angustis longitudinalibus compluribus sub- striatus, in tota superficie pilis plerumque simplicibus rarius semel furcatim ramosis satis densis longisque acutis multi- (—17-) cellularibus patentibus pallide sordide fuscescentibus in- structus; internodia 4—6 cm longa; folia alterna, cr. 14—17 cm longa, petioli 3!/,—5 cm longi, sicut rhachides et omnes partes virides pilis satis densis longisque pluri-(— cr. 17-)cellularibus acutis patentibus in- structi; lamina imparipinnata, plerumque sexjuga, rarius septem- juga; foliola late lanceolata vel fere oblongi-lanceolata, integra vel margine vix undulato, membranacea, utrinque sordide viridia, subtus parum pallidiora, utrinque in tota superficie pilis satis densis tenuibus pluri-(9—10)cellularibus acutis accumbentibus prae- dita, paris infimi foliola usque ad 40 X 13 mm, paris paenultimi foliola usque ad 70 X 18 mm, paris ultimi foliola usque ad 65 X 18 mm, foliolum terminale er. 60 X 20 mm; inflorescentiae axillares, geminatae, graciles, pedunculi 1—21/, cm longi, sicut omnes partes virides pilis Satis longis densis pluricellularibus plerumque simplicibus obtecti, rhachides in statu fructifero usque ad 4 cm longae; flores in utraque in- florescentia er. 10—19—25, plerumque nonnihil inter se distantes (cr. 1—2 mm), in statu fructifero magis distantes (cr. 3—3!/, mm), pedicelli in statu florifero cr. 8 mm longi, pilis pluricellularibus acutis simplicibus vel rarius semel furcatim ramosis crebris obsiti, inter quos glandulae minutae breviter stipitatae sparsae occurrunt; calyx cam- 140 Georg Bitter, panulatus, brevis, diam. cr. 1!/,—2 mm, ejus lobi obtusi vix prominentes extus marginem et apicem versus pilis longioribus densis pluricellularibus albis praediti; corolla albida vel lutescenti-albida, stellata, lobi in statu florifero reflexi, tandem conniventes, lanceolati, cr. 4!/ X 1!/, mm, extus pilis brevioribus pluricellularibus, in margine et apicem versus pilis tenuissimis brevibus pluricellularibus simplicibus vel irregulariter ramosis instructi; filamenta 0,6—0,7 mm longa, glabra; antherae breviter ellip- soideae cr. 11,—2 X 1 mm, nonnihil incurvatae, basi manifeste cordatae, apice nonnihil emarginatae, poris introrsis subapiealibus satis magnis manifeste albide marginatis; stylus stamina manifeste superans, cr. 5 mm longus, strictus, usque ad paulo supra !/ longitudinis papillis brevi- bus apice rotundatis patentibus instructus, ceterum glaber; stigma rotundum, obtusum, styli apice non crassius; pedicelli fructiferi erecti, er. 15 mm longi, in parte inferiore GL longitudinis) pilis satis crebris patentibus instructi, in parte superiore manifeste incrassata subglabri; calyx in statu fructifero vix ampliatus, in apicibus lo- borum pilis satis longis crebris instructus; baccae immaturae (solae a me visae) manifeste longiores quam latae, usque ad 13 X 6— 8 mm (maturae forsan nonnihil majores), citriformes, utrinque atte- nuatae, apice nonnihil apieulatae, gibberibus non instructae, in parte basilari subglabrae, ceterum in tota superficie pilis brevibus acutis accumbentibus satis crebris obsitae. Brasiliae occidentalis ditio Acre: 1. Porto Carlos, Febr. 1911, E. Ule, Amazonas-Exped. sine nro.!, 2. San Francisco, Jun, 1911, E. Ule sine nro.! Diese durch die geminaten, in den Achseln der Laubblätter stehenden Blütenstünde leicht als typisches Polybotryon aus der Reihe der Azilli- flora erkennbare Ari unterscheidet sich von sämtlichen bis jetzt be- kannten Spezies dieser Sektion durch die starke abstehende Behaarung an sämtlichen grünen Teilen; in der Anheftungsweise mittels Haftwurzeln, die schliesslich auf der ganzen, dem stützenden Baumstamm zugekehrten Seite in reichlicher Zahl entspringen, erinnert sie am meisten an das ebenfalls zu den Polybotryon- Arten gehörige S. hederiradiculum Bitt. (Fedde, Rep. XI, p. 12), das sich aber ausser durch die kürzere und spärlichere, spáter fast ganz schwindende Behaarung der Blütter besonders durch die grossen, ungeteilten ganzrandigen Spreiten unterscheidet; ausserdem besitzt S. hederiradiculum kahle konische Beeren, die an ihrem unteren Teile mit unregelmässigen Lappen manschettenartig umgeben sind; die Beeren des S. Uleanum sind zitronenförmig, ohne Vorsprünge, nur nahe der Basis kahl, im übrigen dicht kurzhaarig. Var. unipedunculatum Bitter, nov. var. Planta in omnibus partibus vegetativis minor quam typus, ceterum illo simillima; internodia cr. 41/,—5!/, cm longa; folia cr. 10—12 em longa; petioli 2—31/, em longi; paris infimi foliola 9—13 —16 X 5—6 mm, paris supremi foliola 35—37 X 11—12 mm, foliolum terminale 42-43 X 16—17 mm; inflorescentiae axillares, in speciminibus a me visis Solana nova vel minus cognita. XI. 141 semper solitariae, floribus parcioribus quam in forma typica (cr. 5— 11-florae). Acre: San Francisco, E. Ule, Amazonas-Expedition no. 9756! ,Blüte weisslich, Blätter unterseits violett. Kletterpflanze. Mai 1911.“ Var. gracilescens Bitter, nov. var. In omnibus partibus vegetativis etiam manifeste gracilius quam var, unipedunculatum; rami a me visi solum 2 mm crassi, internodia cr. 3—3!/, cm longa; folia cr. 61/;—7 em longa; petioli cr. 11/,—2 cm longi; lamina impari-pinnata, solum quinquejuga, paris infimi foliola cr. 17 X 8 mm, paris supremi foliola cr. 29 X 8 mm, foliolum terminale 26 — 28 X 8—9 mm, foliola omnia in utraque pagina manifeste parcius breviusque pilosa quam typus et var. unipedunculatum; inflorescentiae axillares, geminatae, floribus 7—14 in quavis inflorescentia; calyces non tam dense neque tam longe pilosi quam in typo; flores bene evolutos non vidi; baccae in speciminibus desunt. Peruvia: In silvis ad pedem montis Campana, Dec. 1855, Spruce no. 4462, herb. Kew.! „Herba in truncis repens. Folia subtus purpurea violaceave. Flores albo-virides* (Spruce in sched.). 217. Solanum (Polybotryon) apiculatibaccatum Bitter, nov. spec. Herbaceum; caulis verisimiliter rectus (partes superiores solae a me visae cr. 30 cm altae), cr. 5 mm crassus, satis firmus, caverna medullari non valde ampla, glaber, punctis minutis verruciformibus nonnihil ob- longis vel striiformibus albidis satis crebris obsitus; internodia cr. 4!/, — 5'/a cm longa; folia alterna, usque ad 18! cm longa; petioli er. 5— Dit: em longi, sicut rhachides in tota superficie praecipue tamen in rima superiore longitudinali pilis brevibus acutis accumbentibus satis densis instructi; lamina imparipinnata, bijuga; paria er. 11/,—2 cm inter se distantia; foliola late elliptica vel ovali-elliptica, utrinque attenuata, apice subacuminato acuta vel obtusiuseula, membranacea, mar- gine integro vel parum irregulariter undulato, supra in venis venulisque pilis brevibus acutis aecumbentibus satis crebris instructa, ceterum (in mesophyllo) parce pilis brevibus obsita, subtus praeter venam me- diam in parte inferiore pilosam fere omnino glabra, punctis minutis verruculose prominentibus crebris obsita; foliola subtus veri- Similiter in statu vivo intense violacea; paris infimi foliola 44—46—51 X 27—33 mm petiolulo 4—7 mm longo, paris superioris foliola 93 X 43 vel 80 X 36 mm petiolulo 3—5 mm longo, foliolum terminale 80 X I 110X56 mm petiolulo 10—12 mm longo; inflorescentiae axil- lares, geminae vel ternae, fere 20—25-florae; pedunculi cr. 10—12 mm longi, sicut rhachides (cr. 15 mm longae) pilis brevibus acutis satis crebris obsiti; pedicelli secundi, inferiores nonnihil (in statu fructifero usque ad 2 mm) inter se remoti, superiores dense alternatim secuti, in statu florifero cr. 3—4 mm longi, in statu fructifero erecti, cr. 7—8 mm longi, pilis brevissimis microscopice solum perspiciendis unicellularibus instructi ; calyx diam. cr. 2 mm, lobis brevibus obtusis, er, !/—?/], mm 142 Georg Bitter. longis et latis, extus pilis minutis unicellularibus sparsis, prope apices loborum pilis brevibus 1—2-cellularibus densis instructi; corolla vires- centi-alba (sec. cl. Ule) diam. er. 7 mm, stellata, lobi lanceolati, 3 X 1,2 mm, in margine et apice pilis 2—4-cellularibus simplicibus vel sub- ramosis satis crebris instructi; filamenta brevia, cr. 0,5 mm longa, glabra; antherae ellipsoideae, nonnihil incurvatae, parvae, cr. 0,9 —-1,2 X ?/, mm, basi vix cordatae, apice parum emarginatae, in pagina exteriore cellulis breviter papillosis praeditae, poris introrsis subapicalibus obliquis; stylus stamina manifeste superans, cr. 23/, mm longus, usque ad supra medium pilis papillosis densis 1—2-cellularibus obtectus, ceterum glaber; stigma breve, obtusum; calyx in statu fructifero vix ampliatus, baccae fere globosae, cr. 6—8 mm longae et latae, apice manifeste api- culatae (acumine cr. 1 mm longo), glabrae. Brasiliae occidentalis ditio Acre: Cobija, Jan. 1912, E. Ule. herb. Brasil, Amazonas-Exped. no. 9731' Diese Art unterscheidet sich von dem nächstverwandten S. quinque- foliolatum Bitt, (Fedde, Rep. XI, 11) durch die merklich kürzeren, unter- seits nur nahe der Basis des Mittelnerven behaarten Blüttehen, durch die kürzere Blütenstands-Rhachis, durch kleinere Antheren, etwas längere Griffel, vor allem aber dureh die kleineren, mit einem spitzen terminalen Fortsatz ausgestatteten Beeren. 218. Solanum (Polybotryon) semiscandens Bitter, nov. spec. Frutex semiscandens, fere 3—5 m altus; caules fistulosi, cr. 5 mm crassi, satis recti, habitu satis laxo, in statu novello pilis crebris pluri- (7—9-)cellularibus acutis subfloccose obsiti (glandulis quoque minutis ob- longis pluricellularibus in statu sicco quidem fuscescentibus fere sessili- bus satis crebris) tandem glabriores; internodia cr. 5-5!/, em longa; folia alterna, er. 11—12 cm longa, petioli er. 31/,—4 em longi, pilis satis densis pluricellularibus acutis erecti-patentibus instructi; lamina ter- nata, foliola omnia manifeste petiolulata, late elliptica vel late elliptici-lanceoiata basi magis rotundata, apicem versus sensim attenuata acuta vel acuminata, lateralia basi valde obliqua cr. 4—5,4 X 2,2—3 cm petiolulo 5—8 mm longo, foliolum terminale 5—6,5 —6,7 X ?,4— 3,2—3,4 cm; foliola omnia in statu sicco brunnescentia, textura robuste membranacea, fere subearnosa, supra glabra, in mesophyllo punctis parvis prominentibus satis crebris instructa, subtus in tota superficie pilis subfuscescentibus pluricellularibus acutis satis crebris obtecta, inter quos sicut in omnibus partibus viridibus glandulae minutae vix stipitatae inveniuntur; inflorescentiae axil- lares, geminatae, folia saepe fere aequantes vel superantes; pedunculi pro Polybotryo valde elongati, 5!/,—1!/,—10 em longi. nonnumquam iterum foliati (foliis minoribus tamen et illis ternatis) et peduneulos secundarios satis longos (51; —6 cm longos) divaricantes edentes; flores in apicibus pedunculorum congesti, fere 4—9 in quavis inflorescentia simplici; pedicelli 15—20 mm longi, sicut pedun- Solana nova vel minus cognita. XI. 143 culi et fere omnes partes virides pilis pluri-(6—8-)cellularibus simplici- bus acutis subfuscescentibus satis crebris obsiti, inter quos glandulae minutae pluricellulares oblongae breviter stipitatae satis crebrae adsunt; flores lilaeini (sec. cl. Pearce), satis magni; calyx vix campanu- latus, fere explanatus, diam. cr. 8 mm, extus pilis pluricellularibus acutis subcrebris instructus; ejus lobi breves, er. 1, X 2!/, mm, basi nonnihil pellucide marginati, apice breviter subacuminato vix pilis brevioribus nonnullis praedito; corolla lilacina (sec. cl. Pearce), diam. cr. 17 mm, ejus lobi late lanceolati, 7 X (basi) 4—5 mm, extus dense pilis breviori- bus pluricellularibus acutis obtecti; antherae sessiles, satis latae crassaeque, cr. 6X 3 mm, in latere interiore fere triangulariter pro- minentes, poris introrsis subapicalibus obliquis, extus et intus partim breviter papillosae; ovarium conicum, glabrum; stylus antheras parum superans, 6!/ mm longus, strictus vel apice parum recurvatus, paulo supra basim glabram fere !/, longitudinis papillis brevissimis apice ro- tundatis praeditus (inter papillas superiores pili paucicellulares nonnihil longiores perpauci Sparsi sunt), ceterum omnino glaber; stigma breve, obtusum, capitatum, styli apice parum crassius; fructus non vidi. Peruviae dept, Huanuco: Muña, 10—11000 ft, R. Pearce sine nro. Majo 1863, herb. Kew.! »semiscandent evergreen shrub, 10—15 feet. Lilac. Damp woods“ (Pearce in sched.). Bei dieser Gelegenheit sei bemerkt, dass es sich bei dem Fundort des S. Feddei Bitt. in Fedde, Repert. XII, 68 oftenbar doch auch um Mufia im Departement Huanuco handelt, nicht um Muñani im Dept. Puno, wie ich damals annahm; beide Belege, sowohl der von $. Feddei als auch der von S, semiscandens, rühren von demselben Sammler, R. Pearce, her. (Übrigens habe ich nachträglich im herb. Mus. Brit. einen weiteren Pearce'schen Beleg des S. Feddei mit der Bezeichnung: „Muna“ gefunden: Pearce no. 135.) 219. Solanum (Polybotryon) dendrophilum Bitter, nov. spec. Caules laxi, herbacei, radicibus adventitiis sparsis e nodis atque ex internodiis erumpentibus arborum truncis affixi, fistulosi, pilis pluricellularibus tenuimembranaceis satis crebris obsiti; internodia satis elongata, 8—10 cm longa; folia alterna, petioli elongati, 7—10 cm longi, densissime pilis pluricellularibus tenuimembranaceis acutis subfuscescentibus obtecti; lamina ternata, foliola late lanceolata, utrinque attenuata, acuta vel Subacuminata, lateralia basi valde obliqua, 6—7 X 2,3—2,5 cm petio- lulo 3—4 mm longo, foliolum terminale lateralibus manifeste majus, 91},.—11 X 3,5--3,6 cm; foliola omnia membranacea, in statu sicco fuscescentia, in utraque pagina in tota superficie pilis satis crebris pluri-(7 — 10-)cellularibus acutis praedita; inflorescentia axillaris, solitaria; pedunculus cr. 3!/, cm longus, pilis sparsioribus quam in caule et in petiolis; flores in apice pedunculi congesti, 144 Georg Bitter. in specimine unico a me viso solum 3, pedicelli jam in statu florifero satis elongati, cr. 15—22 mm longi, sparsim pilis pluri-(4--6-) cellulari- bus acutis obsiti; calyx diam, 5 mm, lobis brevissimis obtusis vix pro- minentibus, extus sparsim pilis brevioribus 3—6-cellularibus acutis in- structus; corolla purpurascens (sec. cl. Spruce), diam. cr. 23 mm, lobi lanceolati, 11 X (basi) 3—4 mm, obtusiusculi, in margine pilis bre- viusculis paucicellularibus instructi, ceterum extus sparsim pilosi; an- therae fere sessiles, lanceolati-ellipsoideae, basi et apice parum emar- ginatae cr. 6X 1'/, mm, poris introrsis subapicalibus obliquis; ovarium conicum, glabrum; stylus stamina parum superans, 6—7 mm longus, glaberrimus, non valde crassus; stigma clavatum, obtusum, styli apice nonnihil crassius; fruetus non vidi. Peruvia: In silvis montis Campana, Spruce no, 4385, herb. Kew.! Herba in truncis repens. Flores purpurascentes“ (Spruce in sched.). 220. Solanum (Polybotryon) subquinatum Bitter, nov. spec. Herbaceum; vidi solum partem superiorem florentem cr. 25 cm longam; caulis cr. 4 mm crassus, pilis pluricellularibus acutis tenuimembranaceis (qua re in statu sicco collapsis et irregulariter tortuosis) suberectis satis crebris obsitus, in statu adulto glabrior; internodia 2—3 cm longa, in partibus superioribus solum cr. 1 cm longa; folia alterna, pro Polybotryo satis parva, 6!/,—7 cm longa; petioli 2—3 cm longi, sicut caulis pilis pluricellularibus acutis tenuimembranaceis satis crebris obsiti; lamina ternata vel nonnumquam quinata; paria ambo arcte secuta, paris infimi foliola 17 X 8 mm, paris supremi vel unici foliola 28—30 X 10—12 mm, foliolum terminale 35—36 X 12—13 mm petiolulo 5—7 mm longo, foliola omnia lanceolata, utrinque attenuata, subacuta vel obtusiuscula, integra, robuste membranacea, subcarnosa, in statu sicco fuscescentia, supra fere glabra, solum marginem versus parce pilosa, subtus in vena media et venis lateralibus primariis pilis pluri-(5—8-) cellularibus acutis instructa, in mesophyllo glabra, utrinque in statu sicco punctis nonnihil prominentibus crebris obsita; inflores- centiae axillares, geminatae, folia fulcientia manifeste supe- rantes; pedunculi pro Polybotryo valde elongati, graciles, 4—4,7 cm longi, pauciflori, floribus cr. 4—10 in apice cujusvis pedunculi satis dense secutis; pedicelli cr 10—14 mm longi, sicut pedunculi pilis 4—5-cellularibus acutis incurvatis non crebris obsiti; flores satis magni; calyx vix campanulatus, diam. cr. 6 mm, lobis brevibus obtusis parum prominentibus; corolla diam. cr. 12—13 mm, lobi late lanceolati, obtusi, 6 X 21!5—31/, mm, extus marginem et apicem versus pilis brevibus fere papillosis paucicellularibus densis obtecti; antherae fere sessiles, lanceolati-ellipsoideae, 5 x 9 mm, basi cordatae, apice manifeste emarginatae, in statu sicco fuscescentes, apice circa poros introrsos subapicales obliquos pallide luteae; stylus antheras parum superans, 5!/, mm longus, apice parum incurvatus, fere glaberrimus, Fedde, Repert. | Bde XII Tafel : T Grosse phot. Solanum Uleanum Bitt. Fedde, Repert. Bd. XII Tafel 11. Grosse phot. Solanum morelliforme Bitt. et Muench Solana nova vel minus cognita. XI. 145 papillis nonnullis in parte inferiore minutissimis microscopice vix per- spiciendis instructus; stigma breve, obtusum; fructus non vidi. Peruvia, dept. Amazonas: Chachapoyas, Mathews 1835 sine nro. herb. Kew.!, Brit. Mus.! 221. Solanum (Polybotryon) theobromophyllum Bitt. in Fedde, Repert. XI. 472. Lamina usque ad 27 X 13 cm. Brasilia occidentalis, Rio Acre: in silva prope Estella, E. Ule 80. 9135, April 1911! Var. procerius Bitter, nov. var. Omnibus partibus vegetativis gracilius typo; internodia 3—5 cm longa; lamina cr. 13!/,—15 X 5!/,—6 cm; pedicelli in statu fructifero solum 5—6 mm longi; fructus immaturi er. 7 X 5 mm, nonnihil applanati apicem versus sensim acuti. Brasilia occidentalis: Rio Acre: Estella, in silva, E. Ule sine nro, 1911! „Flores albidi* (E. Ule in sched.). XXXI. Weitere Ergebnisse über die Sektion Anarrhichomenum. 222. Solanum (Anarrhichomenum) Sodiroi Bitt. subspec. ramosipilum Bitt. in Fedde, Repert. XI, 563 var. enneaphyllum Bitt. nov. var. Quoad integumentum (pilos dendritice ramosos) arcte ad subspeciem ramosipilum accedens; folia in specimine a me viso usque ad 5 em longa; laminae pleraeque 4-jugae, foliolum terminale er. 21[|, X 1 cm, in foliis paucijugis manifeste longius, cr. 3,4 X 1 cm; inflorescentia terminalis, usque ad 9-flora; filamenta inaequilonga, cr. 1—1 Lis mm longa. Columbia: Tequendama, Hartweg sine nro., herb. Kew.! „A clim- bing Solanum from the woods near the waterfall of Tequendama.“ Die vorliegenden Exemplare gehören zusammen mit den von mir in Fedde, Repert. XI, 248 erwähnten Hartwegschen Pflanzen von Tequen- dama im Bremer Herbar, nur habe ich meine Vermutung, dass die Tequendama-Fälle in Ecuador lägen, dahin zu verbessern, dass Tequen- dama ein zentralcolumbianischer Ort bei Bogotá ist. 222a. Solanum (Anarrhichomenum) Sodiroi Bitt. in Fedde, Repert. X, 540 subspec. azuayense Bitt. nov. subspec. Frutex, verisimiliter sicut Anarrhichomena cetera radici scandens; caulis ramosissimus; rami tenues CT. 3/,—11/9 mm diam. Pilis non valde longis curvatim accumbentibus plerisque simplicibus (rarius semel ramosis) pluricellularibus acutis instructi; internodia 11/—31/, cm longa, superiora solum 7—12 mm longa; petiolus 4—5 mm longus, sicut rami pilis curvatim accumbentibus brevibus obsitus, lamina herbacea, utrinque viridis, plerumque simplex, elliptica vel oblongi- elliptica, fere 18X 7 usque ad 33X12—13 mm, rarius impari- Pinnata, unijuga, foliola lateralia, si adsunt, parva, -o i X2'/3— 3—3!/ mm, terminale sicut lamina foliorum simplicium, foliola omnia Repertorium specierum novarum. XII. (22. V. 1913.) 10 bus adventitiis 146 Georg Bitter. supra solum in vena media et in venis primariis lateralibus pilis bre- vissimis acutis paucicellularibus parcis obsita, subtus in venis venulisque pilis crebrioribus nonnihilque longioribus pluricellularibus plerisque sim- plicibus nonnullis tamen semel ramosis omnibus acutis instructa; in mesophyllo cellulae arena crystallina impletae satis crebrae adsunt; in- florescentiae in ramulis parvis abbreviatis terminales, cr. 2—5-florae, pedicelli cr. 7—10 mm longi; flores satis parvi, tetrameri (an semper?), calycis lobi 4, lanceolati, acuti vel acuminati, cr. 4 X (basi) 1 mm, extus pilis pluricellularibus acutis non valde longis sparsim ob- siti; corolla albida (sec. sched.), ejus lobi 4, lanceolati, cr. 5 X 11/,—2 mm, acuti vel obtusiusculi, apice extus pilis pluricellularibus acutis densis in- structi; stamina 4, filamenta cr. 11/,- 2 mm longa, glabra; antherae 3!/,—4X*/, mm, basi et apice emarginatae, ellipsoideae; stylus tenuis, parvus, cr. 5 mm longus, omnino glaber; stigma breve, obtusum, styli apice crassius. Aequatoriae provincia Azuay: Baños, R. Spruce, sine nro, herb. Kew.! Spruce nennt diese Pflanze einen „frutex volubilis, ramosissimus“; der Ausdruck ,volubilis“ ist wohl in dem Sinne des Festhaftens mittelst kurzer, an den Knoten entspringender Adventivwurzeln zu deuten, wie es bei Sect. Anarrhichomenum generell zu beobachten ist. Man kann die Zugehórigkeit der subspec. azuayense zu S. Sodiroi wegen der vielleicht durchgängigen Vierzähligkeit der drei äusseren Blütenkreise bei ihr bestreiten, auch die geringere Grösse der Blüten- organe, die verhältnismässig langen Filamente sowie der ziemlich kurze und völlig kahle Griffel geben Unterschiede von den übrigen Typen dieser polymorphen Art; es schien mir jedoch auf Grund der habituellen Über- einstimmung zunächst empfehlenswerter, auch diese in manchen Cha- rakteren ferner stehende Form mit S. Sodiroi zu vereinigen. Das aus meist einfachen, mehrzelligen Haaren (nur vereinzelt kommen dazwischen solche mit einem kurzen Seitenaste vor) bestehende Indument rückt diese Unterart von der ebenfalls zu S. Sodiroi gestellten Unterart ramosipilum ab. XXXII. Weitere Ergänzungen zur Sektion Tuberarium. 223. Solanum (Basarthrum) fraxinifolium Dun. in DC. Prodr, XII, ! (1852), 39, Herbaceum; rami elongati, graciles, pilis densis patentibus bicellu- laribus albidis instructi: ; internodia 4!/,—12 em longa; folia bene evoluta 15—18 em longa; petioli 31/,—5 em longi, sicut rami, foliorum rhachides. pedunculi et inflorescentiarum rhachides pilis patentibus bicellularibus acutis pallidis satis crebris instructi, lamina imparipinnata, iri- vel saepe solum bijuga, foliola infima in laminis trijugis plerumque minuta, ovata, obtusiusenla, cr, 5 X 3 mm, raro usque ad 2—2,2 X 0,9 —1 em attingentia; foliola omnia membranacea, viridia, in foliis inferioribus ovati-oblongà Solana nova vel minus cognita. XI. 147 apice obtusiusculo, in foliis melius evolutis late lanceolata vel ovati- lanceolata, plerumque sensim acuminata, lateralia basi oblique subcordata breviter petiolulata, paris supremi foliola 7 X 2,6 cm, foliolum terminale usque ad 8X 2,8—3 em petiolulo 8—12 mm longo; foliola omnia in utraque pagina pilis crebris bicellularibus acutis + ve accumbentibus in- structa; inflorescentia jam mature in latus coacta, cr. 10-flora, pedunculus prope basim folio ultimo valde reducto simplici lineari praeditus, in cujus axilla folia duo pseudostipulacea lunulatim auriculata (er. 5—6 X 3 mm) exstant; pedunculus 3—4 cm longus, rhachis simplex (vel nonnumquam furcata?), pedicelli 9— 10 mm, in statu fructifero cr. 13 mm longi; calyx campanulatus, diam. cr. 4—5 mm, ejus lobi lanceolati, basi pellucide ' marginati, acuminati, er. 3 x (basi) 1 mm, extus pilis bicellularibus acutis sicut ceterae partes virides instructi; corolla diam. cr. 14—15 mm, fere rotata, ejus lobi longe membranis interpetalariis conjuncti (partes liberae solum er. 2—3 mm longae), extus pilis bicellularibus acutis (vide characteres subsectionis Basarthrum in Fedde, Repert. XI, 350) crebris obsiti; filamenta cr. 1—1,2 mm longa, in margine basilari pilis compluribus pluri- (3—4-) cellularibus acutis, plerisque sim- plicibus, nonnullis semel ramosis instructa, antherae an- guste ellipsoideae, utrinque emarginatae, er. 4X 1 mm, poris introrsis subapicalibus; stylus usque ad Bis mm longus, paulo supra basim glabram papillis brevissimis patentibus non usque ad medium praeditus, pilis omnino deficientibus, stigma breve, ob- tusum, styli apice vix crassius; baccas solum immaturas vidi subglobosas vix longiores quam latas (cr. 11 X 9!/, mm). Columbia: Moritz 1846 ex hb. DC. a cl. Dunal visum (solum folium et floris alabastrum unicum), herb. Monspel.! Venezuela: prope coloniam Tovar, A. Fendler n. 970 in herb. Barbey-Boiss. ! (a cl. P. Berthault „S. juglandifolium Dun,“ nominatum). Nahe verwandt mit S. fraxinifolium ist das hauptsächlich im süd- lichen Mittelamerika vorkommende S. grossularia Bitt. in Fedde, Repert. X, 537, das sich durch breitere Blüttehen, kaum behaarte Filamente sowie durch kürzere Antheren und kürzeren Griffel unterscheidet; an dem letzteren finden sich bei S. grossularia an der unteren Hälfte ausser den kurzen Papillen auch einzelne 1—2zellige Haare, die bei S. fraxinifolium zu fehlen scheinen. Die als subspec. protoxanthum Bitt. in Fedde, Repert. X, 538 zu S. grossularia gezogene Pflanze ist als var. protoxanthum Bitt. nov. comb, des S. fraxinifolium anzusehen. 223a. Solanum (Basarthrum) fraxinifolium Dun. subspec. pamplonense Bitter, nov, subspec. Herbaceum; rami graciles, elongati, verisimiliter dimetrales vel min on a procumbentes?, sicut ceterae partes virides pilis accumbentibus Substrigulosis bicellularibus crebriusculis instructi; internodia 4—6 cm longa: folia usque ad 17 em longa (an etiam longiora?), primo in statu 10* 148 Georg Bitter. inevoluto pilis densissimis accumbentibus albida, tandem utrinque magis viridia; petioli cr. 2!/; cm longi, lamina interrupte-imparipinnata, trijuga, foliolis interjectis paucis (2—3 in quovis folio), usque ad 9x 5 mm, foliola majora late lanceolata vel oblongi-lanceolata, lateralia basi oblique subcordata, omnia apicem versus sensim attenuata acuta; paris infimi foliola cr. 14—20 X 5—8 mm, paris secundi foliola 50 X 14 vel 47 X 18 mm, paris supremi foliola 62 X 20 vel 76 X 24 mm petiolulo 2 3 mm longo, foliolum terminale 72 X 25 vel 98X 35 mm petiolulo 1—12 mm longo; folia pseudostipulacea axillaria saepe satis magna, lunulatim curvata cr. 10 X 5 mm; inflorescentia simplex, in specimine a . me viso 7-flora, pedunculus in statu florente 6!/; cm longus, arcte prope basim folio supremo simplici lineari-lanceolato er. 7 X Ui mm praeditus, in cujus axilla folia duo pseudostipulacea satis manifesta (er. 10 X 5 mm) adsunt; pedicelli in statu florifero cr. 6 mm longi, calyx campanulatus, ejus lobi lanceolati, 2—3 mm longi, basi albide marginata */,—1 mm lati, acuti, extus pilis bicellularibus sicut ceterae partes virides instructi; corolla alba, diam. cr. 10—12 mm, fere rotata, lobis vix prominentibus extus pilis bicellularibus acutis satis crebris obsitis; filamenta cr. 1 mm longa, intus pilis nonnullis satis manifestis acutis plerisque simplicibus rarius semel ramosis instructa; antherae cr. 21/,—3 X 1 mm; stylus stamina manifeste superans, cr. 4!/;, mm longus, paulo supra basim glabram fere 1/, longitudinis papillis minutis vix prominentibus praeditus; stigma breve, obtusum, styli apice vix crassius. Columbiae prov. Santander: inter Ocaña et Pamplona: Espirito Santo, florens Nov. 1878, W. Kalbreyer no. 786, herb. Kew.! „Shrub with long thin straggling branches, 8’, leaf soft, flower white; open sunny spots, 5000 —5500 ft.“ (Kalbreyer in sched.). Durch. die Hinzufügung dieser mit Zwischenfiedern versehenen Form zu dem sonst nicht mit solchen Zwischenblättchen ausgestatteten S. fraxinifolium tritt wiederum, wie in verschiedenen, früher erörterten Fällen, die Künstlichkeit von Dunals Spaltung der Abteilung Tuberarium in zwei Gruppen, je nach dem Vorhandensein oder Fehlen von lnter- kalarfiedern, zutage. Die Angabe Kalbreyers auf dem Herbarzettel, dass diese Pflanze ein „shrub“ sei, ist wohl so zu verstehen, dass sie perenniert und in ihren álteren, unteren Teilen etwas verholzt. 224, Solanum (Basarthrum) caripense H. B. K. subspec. Jamesonianum Bitter, nov. subspec. Vidi solum partes superiores florentes herbaceas; rami tenues, SIC! omnes partes virides pilis satis crebris bicellularibus acutis obsiti; inter” nodia 2'/,—4 cm longa; folia alterna, 8—9 cm longa, petioli 2—83 cm longi; lamina imparipinnata, bijuga, foliolis interjectis omnino de- ficientibus; paris inferioris foliola plerumque parva vel minuta, 5—6 X4 mm. elliptici-rotundata, paris superioris foliola cr. 24—30 X 13—15 mm, elliptic® obtusiuscula, basi plerumque + ve obliqua, petiolulo usque ad 2—? me Solana nova vel minus cognita. XI. 149 longo; foliolum terminale rhomboidei-late lanceolatum, utrinque attenuatum, obtusiusculum, er. 42—45 X 22 mm petiolulo 6—7 mm longo, foliola omnia membranacea, utrinque viridia et pilis plerisque bi- vel rarius trieellularibus (sicut omnes partes virides) superne satis crebris neque tamen densis subtus densioribus praedita; folia axillaria pseudostipulacea saepe petiolata ovata obtusa; inflorescentia simplex, 9-10-flora, pedunculus plerumque prope basim foliis pseudostipulaceis. satis magnis (fere 12 X 7 mm) ipse cr. 8!/ cm longus, rhachis cr. 4—6 cm longa, pedicelli praecipue inferiores satis inter se remoti in statu florifero er. 12—15 mm longi pilis bi- vel tricellularibus erecti-patentibus apice acutis vel in cellulam glandulosam exeuntibus praediti, inter quos pili minores valde inaequilongi apice glandulosi satis crebri reperiuntur; calyx eampanulatus, ejus lobi lanceolati, cr. 4X 1 mm, corolla magna, rotata, lilacina (lobi forsan intensius violacei quam membranae inter- petalariae illos usque ad apicem conjungentes), corollae diameter cr. 29 mm, ejus lobi extus paulo supra basim usque ad apicem pilis bicellu- laribus subaecumbentibus obtecti, membranae interpetalariae glabrae; filamenta brevia, intus quoque glabra; antherae ellipsoideae, utrinque emarginatae, cr. 4—-41/, X 1,2—1,4 mm; stylus stamina parum superans, 5—5!/, mm longus, paulo supra basim glabram fere !/, longitudinis papiilis brevibus densis praeditus, ceterum glaber; stigma breve, obtusum, styli apice crassius. Aequatoria, loco speciali non indicato, Jameson no. 143, herb, Kew.! Diese Unterart besitzt die grössten Blüten innerhalb der Basarthrum- Reihe. Beachtenswert sind die zum Teil ziemlich lang gestielten, kleinen Drüsen an den Blütenstielen, die sich zwischen den 2—3 zelligen längeren Haaren befinden, welch letztere teilweise mit kurzer, spitzer Endzelle (Bajonetthaare!) versehen sind, teilweise aber auch mit einem einzelligen . Driisenképfehen endigen. Da es sehr schwer erscheint, den Artbereich des vielgestaltigen und Zurzeit noch nicht genügend scharf definierten S. caripense klar abzu- grenzen, so habe ich den vorliegenden, schon habituell von den übrigen Formen der im nördlichen andinen Südamerika weitverbreiteten Art deutlich abweichenden Typus als Unterart dem S. caripense angefügt. Das in den Herbarien liegende Material von S. caripense genügt in den meisten Fällen nicht zur Analyse dieses variabeln Formenkreises. Ich hoffe jedoch, bald eine zusammenfassende Darstellung dieser polymorphen Art sowie der beiden anderen, ihr nahe verwandten, ebenfalls zu Basar- thrum gehörigen Spezies S. hebephorum H. B.K. und S. apalophyllum Dun. geben zu können. 225. Solanum (Tuberarium) medians Bitt. var. majorifrons Bitter, NOV, var, Vidi solum partem superiorem florentem; caulis fere glaber; folia cr. 171/3 em longa, petioli 21/, —3![, cm longi; lamina interrupte im pari- 150 Georg Bitter. pinnata, bijuga, foliolis interjectis paucis, foliola majora + ve in rhachi- dem decurrentia, omnia supra pilis sparsis instructa, subtus pilis den- sioribus tenuioribusque in tota superficie praedita (tamen subtus non albescentia), paris infimi foliola ceteris multo minora, paris superioris foliola 7 X 3,2—4 cm, foliolum terminale 11 6!/, cm in petiolulum ala- tum foliolo minuto uno alterove interjecto praeditum cr. 1!/,—2 cm longum attenuatum; inflorescentia pauciflora; pedicelli usque ad 3 cm longi, gra- ciles, fere in ?/; longitudinis articulati, pilis pluricellularibus acutis valde inaequilongis crebris obsiti; calyx campanulatus, satis magnus, inter apices loborum cr. 1—1!|; cm diam., lobi satis inaequilongi, cr. 6—9 X (basi) 1—2 mm, basi latiores + ve longe acuminati; corolla diam. cr. 3,5 cm, lobi fere usque ad apicem inter se conjuncti, extus pilis in- aequilongis pluricellularibus acutis satis crebris obsiti, inter quos glan- dulae parvae breviter stipitatae valde sparsae adsunt; filamenta pro Tuberario satis longa (cr. 2—2!/, mm), glabra; antherae majores quam in typo, er. 6!/,—7 X 1,8—1,5 mm, apice quoque manifeste emarginatae; ovarium 2 X 1!/, mm, stylus cr. 10!/; mm longus, supra basim glabram fere !|, longitudinis papillis minutis obsitus, ceterum glaber; stigma styli apice manifeste crassius, subclavatum, apice parum bilobum. Peruvia: Tambo de Viso, Martinet no. 232 p. pte., herb. Paris.' Die Variabilität des ©. medians scheint ziemlich beträchtlich zu sein; die hier beschriebene var. majorifrons näbert sich in der Ausbildung der ungleich langen Kelchzipfel etwas dem S. hypacrarthrum, das jedoch weder in der Länge der Kelchzipfel noch in der extremen Hinaufrückung der Blütenstielartikulation von ihr erreicht wird. Von dem zuerst be: schriebenen Typus des S. medians weicht die var. majorifrons ausser durch die Grössenverhältnisse der Blättchen besonders durch die auf- fällig grösseren Dimensionen der Blütenorgane ab; wegen der Unvoll- ständigkeit des mir zur Zeit bekannten Materials der var. majorifrons schien mir jedoch eine spezifische Trennung von S. medians nicht ge nügend fundiert, Subvar. protohypoleucum Bitter, nov. subvar. Vidi solum partem superiorem florentem; folia cr. 13—14 cm longa; lamina 2—3-juga, foliolis interjectis cr. 4 minutis, paris infimi foliola, si adsunt, minuta, er. 6 X 5 mm, paris secundi foliola 23 X 13 mm, paris supremi foliola 58 X 27 mm, foliolum terminale 72 X 40 mm; foliola om- nia supra pilis sparsis obsita, subtus pilis multo crebrioribus tenuiori- busque in tota superficie praedita (subtus primo albicantia, demum magis viridia); inflorescentia cr. 9-flora; pedicelli 2 cm longi, fere in Zi longi- tudinis articulati, calyx apice diam. cr. 6—7 mm, ejus lobi er, 6—7 mm, basi lata tunc satis longe acuminati; corolla diam. cr. 2,5 cm, rotata, ejus lobi extus inter pilos pluricellulares acutos satis densos glandulis minutis breviter stipitatis compluribus instructi; filamenta 1—1!/; mm longa, glabra; antherae 6X 1 mm; stylus 8 mm longus, supra basim glabram parum papillis brevibus instructus; stigma clavatum subbilobum. Solana nova vel minus cognita. XI. 151 Peruvia: Tambo de Viso, Martinet no. 232, pro parte, herb. Paris.! Diese Form lehnt sich eng an die var. majorifrons an, von der sie sich ausser durch die kleineren Blüten besonders durch die unterseits- dichter behaarten, in der Jugend dort fast weissen Laubblätter unter- scheidet. 226. Solanum hypacrarthrum Bitt. in Fedde, Repert. XI, 367, 368. Peruvia: Cuesta de Purruchuca, Mathews no. 772, herb, Kew.! (sub nom. ©. tuberosum var. 3. puberulum Hook. fil in Fl. Antarct. II, 330. Das Exemplar im Bremer Herbar, nach welchem meine Original- diagnose in. Fedde, Rep. XI, 367 verfasst ist, gehört offenbar ebenfalls zu Mathews no. 772, so dass nunmehr die mir bisher unbekannte engere Heimat dieser interessanten Spezies nachgetragen werden kann. 221. Solanum Jamesii Torr. subsp. septentrionale Bitt, in Fedde, Repert. XII, 10 var. ripicolum Bitter, nov. var. Planta omnibus partibus vegetativis manifeste robustior quam ceterae varietates subspeciei septentrionale; caulis partes inferiores cr. 4 mm crassae, internodia in parte superiore cr. 2—6!/ cm longa; folia usque ad 15!/, cm longa, petiolus 3 cm longus, lamina imparipinnata, trijuga, rarius bijuga, foliolis interjectis ut videtur omnino deficientibus, paris infimi foliola nunc minuta nunc usque ad 3,3 X 1,3 cm, paris supremi foliola usque ad 6,9 X 1,6 cm, sessilia, late in rhachidem decurrentia, foliolum terminale 15 X1,8 em in petiolulum alatum cr. 7 mm longum sensim attenuatum, foliola omnia utrinque viridia, fere gla- berrima, solum margine pilis brevissimis unicellularibus non valde acu- tatis instructa; inflorescentiam non vidi. In regionibus finitimis inter Arizonam et Sonoram: Calabasas, riverbank, 5800 ped. Dr. Carl Lumholtz, Archaeological Exped. to NW. Mexico (,collected in Sonora by C. V. Hartman*) no. 108, herb. Kew,! Im Gray -Herbarium der Harvard University als 5$. tuberosum be- zeichnet. Der Ort Calabasas, der dem Etikett zufolge im nordwestlichen Mexico, in Sonora, liegen soll, dürfte mit dem nahe der mexikanischen Grenze in Arizona gelegenen Calabasas identisch sein. Diese offenbar infolge reichlicherer Bewässerung an den Flussufern besonders üppige Form schliesst sich wegen ihrer geringen und un- auffälligen Bekleidung mit sehr kurzen Haaren eng an die von mir In Fedde, Rep. XII, 10 aufgestellte subsp. septentrionale Bitt. an. 221a. Solanum Jamesii Torr. var. grandifrons Bitter, nov. var. Planta pro specie satis robusta; internodia cr. 11/5 h cm longa; folia 19 —20!/, cm longa, petioli fere 3!/,—7 cm longi, zamına mr paripinnata, foliolis interjectis omnino deficientibus, 5 — i-Juga; foliola late lanceolata, utrinque attenuata, lateralia basi valde obliqua, inferiora 152 Georg Bitter. breviter petiolulata, superiora fere sessilia, infima parva, folii apicem versus sensim majora, paris supremi foliola usque ad 51/,—6—1,2 X 1,6—1,8—-2,5 cm, foliolum terminale cr. 51/4—6,17—1 X 1,9 —2,6—3 cm, petiolulo cr. 10—12 mm longo; foliola omnia utrinque viridia, supra in vena media et (sparsissime) in mesophyllo, subtus in vena media et in venis lateralibus primariis, praeterea quoque in margine pilis brevibus 1—3-cellularibus acutis vel subacutis praedita; folia pseudostipulacea saepe satis magna, lunulatim curvata, or. 9—12 X 5—6 mm; inflorescentia ` er. 10-flora; pedicelli fere 15 mm longi, paulo infra medium articulati ; corolla diam. cr. 2 cm; filamenta er. 1,2 mm longa, glabra; antherae cr. 5—5!/, X (basi) 1,5 mm; stylus stamina longe superans, 10 mm longus, stigma styli apice manifeste crassius, globosum. : Mexico, loco speciali non indicato, cult. in hort. Kew 1874 sub nom. S. suaveolens Kth. et Bché. herb. Kew.! Diese Varietüt, deren spezielle Heimat mir leider noch nicht bekannt ist, überschreitet in ühnlicher Weise wie die vorher beschriebene Varietät die bisher bei den Formen von S. Jamesii konstatierten Dimensionen be- irüchtlich; besonders auffällig aber ist die merklich hóhere Zahl der Fiederpaare (5—-7) im Vergleich zu den übrigen Formen von A Jamesii, die durchgängig nur 2—4-jochig sind. In der geringen und kurzen Be- haarung erinnert die var. grandifrons an die als subsp. septentrionale von mir zusammengefasste Varietätengruppe. 228. Solanum tuberosum L. subspec. sparsipilum Bitter, nov. subspec. Herbaceum, verisimiliter tuberiferum, plus quam 50 cm altum; caulis viridis, lineis decurrentibus quamvis non valde prominentibus tamen satis manifestis, pilis paucis valde sparsis obsitus; internodia 6—7!/, cm longa, in parte superiore 3!/, vel solum cr. 2 cm longa; folia satis magna, flaccida, usque ad 23 cm longa, plerumque trijuga, rarius bi-vel quadrijuga, foliolis interjectis paucis (1—8), petiolus 81!/,— 6 om longus, foliola membranacea, late elliptica utrinque attenuata apice obtusiuscula utrinque solum in venis venulisque parce pilosa, ceterum glabra; paris infimi foliola, si adsunt, parva, superiora sensim majora, illa formarum Solani tuberosi cultarum manifeste su- perantia, paris supremi foliola 8—81/, X 4—41/, em petiolulis 7—10 mm longis, foliolum terminale 8—9 X 5—6 cm petiolulo 10—25 mm longo; inflorescentia paueiflora (floribus cr. 4—6). pedunculus cum internodio supremo vegetativo brevi cr. 10 mm longo in latus coactus, cr. 7—8 cm longus, furcatus, pedicelli graciles, satis longi, cr. 12—20 mm, plerumque supra medium artieulati, sicut pedunculus pilis non valde densis pluri- cellularibus albidis acutis obsiti; calyx campanulatus, ejus lobi lanceo- lati, acuminati, cr. 3—4 mm longi, in parte basilari membranis pellucidis marginati et partim conjuncti, extus pilis sparsis pluricellularibus acutis instructi, sicut foliola cellulis arena crystallina impletis sparsis praediti; corolla pallide violacea, fere rotata, diam. cr. 17—20 mm, lobi fere om- nino membranis interpetalariis conjuncti; filamenta 1 mm longa, basi Solana nova vel minus cognita. XI. 153 manifeste inter se conjuncta, glabra; antherae lanceolati-ellipsoideae, cr. 5ta X 1!/, mm, basi latiore manifeste cordatae, poris parvis introrsis sub- apicalibus; ovarium subglobosum, glabrum, stylus 8 mm longus, paulo supra basim glabram usque ad fere medium papillis brevibus satis crebris instructus, ceterum glaber; stigma styli apice manifeste crassius, 1 mm longum, "1. mm crassum, apice vix emarginatum, obtusum. Bolivia: La Paz, Bergabhänge, 3800 m s. m., Buchtien no. 771 in herb. Buchtien! et pro parte in herb. Vratisl.! Ich halte es keineswegs für ausgeschlossen, dass dieser hier zunüchst als Unterart des polymorphen S. tuberosum betrachtete Typus später nach dem Zugänglichwerden reichlicheren Materials zur Spezies erhoben wird. Es schien mir jedoch geboten, die nahe Verwandtsehaft dieser viel kahleren und ärmerblütigen Pflanze mit unseren Kulturkartofleln anzu- deuien. Je lünger ich die letzteren vergleichend studiere, um so mehr gelange ich zu der Überzeugung, dass sie aus der Kreuzung einer ganzen Anzahl wilder Typen hervorgegangen sind; die Klarlegung der Entstehungsgeschichte der lange vor der Entdeckung Amerikas bereits von den Araukanern und Inkavölkern gebauten Kulturkartoffeln ist für die experimentelle Prüfung deshalb so schwierig, weil die meisten Formen fast nie reife Samen zu produzieren vermégen. Im Breslauer Herbar liegt neben dem Exemplar der subspec. parci- pium ein anderes, das umgekehrt von den Kulturkartoffeln durch kleinere Blättchen und etwas reichere Behaarung abweicht. Diese habituell viel zierlichere Form kann ich noch nicht endgültig definieren, da mir nur halbentfaltete Blüten vorliegen. Jedenfalls ist mir unter den Kulturkartoffeln keine Form bekannt, die sich den beiden hier in Betracht kommenden Formen nahestellen liesse. 229. Solanum (Tuberarium) boliviense Dun. in DC. Prodr, XIII, 1, 46 (vide quoque Fedde, Repert. XI, 432) subspec. virgultorum Bitter, nov. subspec, Herbaceum, stolonibus subterraneis tenuibus in tubera parva (diam. cr. 12 mm) exeuntibus instructum; caulis fragilis, flexuosus, cr. 22—25 cm altus, pilis brevibus acutis satis sparsis obsitus; internodia 2—-3 cm onga; folia usque ad 9!/, cm longa, petiolus cr. 21,,—3 cm longus; la- mina solum in foliis inferioribus simplex, in foliis melius evolutis im- paripinnata, uni-vel saepe bijuga, foliola jugi infimi, si adsunt, parva, usque ad 9 X 4 mm, foliola jugi superioris 2,5 X 1,5 usque ad 3,2 X 2 em, in latere basoscopo petiolulorum er. 3—6 mm longorum + ve decurrentia, foliolum terminale 4,5 X 2,3—4,8 X 4 cm petiolulo satis longo (11—15 mm) alato; foliola omnia membranacea, late elliptica basi abruptius rotundata in petiolulos exeuntia, apicem versus magis sensim attenuata, obtusius- cula vel acuta, supra pilis brevibus acutis non valde densis in tota super- ficie obtecta, subtus pilis etiam brevioribus densioribusque, margines Pilis nonnihil elevatis minute denticulati; inflorescentia pauci-(2—3-) 154 Georg Bitter. flora, valde laxa, pedunculus tenuis, supra folium ultimum reductum simplex ovatum (usque ad 2,7 X 1,6 em) vel valde reductum lineare (cr. 4 X 1 mm) er. 2,2—3 em longus; pedicelli gracillimi, 1,8—2,6 cm longi, fere medio vel paulo supra medium articulati; calycis lobi cr. 4 X 1 mm, lanceolati, acuti, extus pilis pluricellularibus acutis sparsis instructi; co- rolla diam. cr. 2,5—3 cm, fere rotata vel + ve infundibuliformis, lobi longe membranis interpetalariis conjuncti, solum in parte exteriore fere 4 mm longa + ve liberi; filamenta cr. 2 mm longa, glabra; antherae 5X 1,5—1,7 mm, basi manifeste cordatae, apice parum emarginatae, poris subapicalibus introrsis obliquis; stylus 10!/, mm longus, usque ad paulum supra medium papillis brevibus patentibus instructus, stigma styli apice paulum crassius, subglobosum, obtusum. Bolivia, prov. Larecaja: In vieiniis montis Soratae, Munaypata, prope el Alto de Coromi, in dumosis, regione temperata, 2650 m s. m. Febr. 1860, G. Mandon no. 399, herb. Barbey-Boiss.!, Kew.' Wenn diese Pflanze auch habituell ziemlich auffällig von dem bis- her bekannten Typus des S. boliviense (siehe meine Darstellung desselben in Fedde, Repert. XI, 433) abweicht, so scheint mir doch ihre Sub- sumierung unter diese Art zweckmässig zu sein, allerdings ist noch eine genauere Kenntnis sowohl des Typus als auch der vorliegenden Subspezies nötig, besonders in bezug auf die Form und Grösse der Beeren. 230. Solanum (Tuberarium) morelliforme Bitter et Muench, nov. spec. Epiphytum in truncis arborum excavatis (an semper?); herbaceum, stolonibus tuberiferis praeditum; tubera a me visa parva (fere 9—18—30X 9—10 mm); caulis supraterraneus cr. 30—50 em altus, gracilis, fistulosus, lineis decurrentibus manifestis, sicut folia fere glaberrimus, solum in parte superiore pilis brevissimis 1—2-cellulari- bus acutis raris et glandulis minutis breviter Stipitatis valde sparsis in- structus; internodia in parte inferiore caulis usque ad 5—5![, em longa, in parte superiore solum 2 vel 1! em longa; folia alterna, lamina sim- plex, late lanceolata vel rhomboidei-lanceolata, utrinque attenuata, basi in petiolum glabrum satis longum cr. 1!/—3 cm, rarius —3!/; em longum, in parte superiore sensim latius alatum abiens, apicem versus + ve sensim acuminata subacuta cr, 7 X 4 vel 9 X 4 vel 8 X 3 em (laminae inferiores minores: 2,2 X 1,3 usque ad 6 X 3 cm), membranacea, utrinque et in margine glaberrima, superne viridis, subtus parum pallidior; in- florescentia primo terminalis, mature jam ramo vegetativo superata, laxa, 5— 14-flora; pedunculus nunc folio supremo + ve magno (usque ad 31/2 X 1 cm) instructus, nune nudus (folio supremo minuto vel om- nino reducto) cr. 5—7 em longus, semel vel iterum furcatus; rami furcae satis longi (12—45 mm), graciles, elongati; pedicelli in statu fructifero laxe dispositi, 12—14 mm longi, tenues, graciles, medio vel paulo infra medium articulati, sicut pedunculus ejusque furcae pilis 1—2-cellularibus Sparsis praediti; flores non vidi; calyces etiam Solana nova vel minus cognita. XI. 155 in statu fructifero parvi, diam. cr. 3 mm, lobis 5 triangularibus sub- acuminatis cr. 1 X 1 mm, glabris; baccae virides vel sordide lutescentes, globosae, parvae, diam. cr. 5—5!/; mm; semina pauca (cr. 14), appla- nata, cr. 11/, X 1 mm; granula sclerotica desunt. Mexico australis, civitas Chiapas: Gueytepec, ,in einem Ast- loch, knollentragende Morelle, Febr. 1912“, Prof. German Muench! Dies habituell recht abweichende, südmexikanische Tuberarium er- innert in der Form der Blátter und auch sonst im Aufbau so sehr an viele Verwandte des schwarzen Nachtschattens, dass jeder, der es zum ersten Male sieht, seine Zugehörigkeit zu den Morellae annehmen wird, Münchs Begleitnotiz zu den mir vorliegenden Exemplaren: ,Knollen- tragende Morelle* erscheint mir jedenfalls wegen dieser merkwürdigen habituellen Übereinstimmung mit den Morellen durchaus verstündlich; bei nüherer Untersuchung lüsst sich jedoch die Tuberarium-Natur dieser Spezies völlig einwandsfrei nachweisen: wenn schon die Knollenbildung als ein den echten Morellae stets fehlender Charakter zu den Tuberarien hinüberweist, so stellt die Gliederung der Blütenstiele etwa in der Mitte oder wenig unter derselben ihre Zugehörigkeit zu Tuberarium-Hyper- basarthrum über allen Zweifel. Von allen einfach-blüttrigen Hyper- basarthren (z. B. S. Bulbocastanum) ist diese Art durch ihre völlige Kahl- heit und durch die für ein Tuberarium auffällig kleinen Beeren leicht zu unterscheiden. Die leider an meinen Exemplaren fehlenden Blüten werden hoffentlich in absehbarer Zeit der wissenschaftlichen Unter- suchung durch Herrn Prof. Münch zugänglich gemacht. ©. morelliforme ist das erste Tuberarium, dass epiphytisch lebt: Münch fand es in einem Astloch; an zweien der mir übersandten Exemplare sind noch reichliche ihnen anhängende Humusmassen mit halbverfaulten Laubblättern vor- handen, in dem sich das Wurzelwerk der Pflanze reichlich verästelt und in dem verschiedene Knollen an den Ausläufern zu finden sind (siehe Tafel II, das Habitusbild einer Pflanze). Leider sind die mir von Münch überbrachten, gesondert in feuchtem Lehm verpackten Knollen dieses merkwürdigen Tuberarium auf der langen Reise doch so vollständig ausgetrocknet, dass an eine weitere Kultur nicht gedacht werden konnte (siehe Tafel II, die geschrumpften Knollen in natürl. Grösse). Zum Glück aber fanden sich an den mir zur Ver- fügung gestellten Herbarmaterialien einige reife Beeren: ich besitze gegenwärtig bereits einige Keimpflanzen, hoffentlich gelingt die weitere Kultur der Pflanze bis zur Blüte und Fruchtreife, so dass die noch bestehenden Lücken in der Kenntnis dieses Sonderlings unter den Tuberarien in absehbarer Zeit ausgefüllt werden können. 231. Solanum (Tuberarium) Muelleri Bitter, nov. spec. Herbaceum, verisimiliter tuberiferum; manifeste robustius speciebus ceteris e grege S. Commersonii; caulis certe ultra 50 cm altus, rectus, ramosus, satis robustus, in parte inferiore diam. cr. 6 —7 mm, glaber- rimus; folia alterna, satis magna, usque ad 36 em longa, impari- 156 Georg Bitter. pinnata, 5—sub-6-juga, superiora solum 15—18 cm longa, plerumque 4-juga, foliolis interjectis parvis paucis (1—3) vel plerumque deficientibus, foliola late lanceolata, plerumque acuta, lateralia basi valde obliqua in petiolulum satis longum attenuata, par supremum fere sessile (solum in latere acroscopo vena media usque ad 12—13 mm longitudinis nuda), paris paenultimi foliola in folio maximo a me viso 10!/ X 3,2 cm petio- lulo in latere basoscopo usque ad 13 mm, in latere acroscopo usque ad 25 mm longo, paris supremi foliola 9:/,—10!/, X 2,8 cm, foliolum termi- nale petiolulo usque ad 17 mm longo ipsum 9—9!/, X 3 em, foliola omnia supra primo in mesophyllo pilis brevibus acutis sparsis obsita, tandem glabrescentia, subtus in venis pilis brevibus valde sparsis instructa; peduneulus cum internodio supremo cr. 5 cm longo in latus coactus, ipse cr. 4!/, cm longus, furcatus; folium supremum simplex, petio- latum, in ejus axilla folia duo pseudostipulacea obliqua er. 6 X 4 mm; inflorescentia er. 16-flora; pedicelli cr. 11—13 mm longi, infra medium articulati, sicut pedunculus praeter glandulas minutas (microscopice solum perspiciendas) omnino glabri; calyx campanulatus, diam. cr. 6 mm, lobi breves cr. 21}, mm, breviter acuminati, solum in margine apicali et in acumine ipso pilis brevissimis paucicellu- laribus instructi; corolla alba, stellata, diam. cr. 18—19 mm (pro magnitudine plantae parva), lobi lanceolati er. 7 X 4 mm; fila- menta brevia, cr. 1 mm longa, basi manifeste inter se connata, glabra; antherae intense vitellinae, ellipsoidei-lanceolatae, cr. 51/, X (basi) 2 mm, basi manifeste cordatae et filamentis conspicue latiores, apice parum emarginatae; ovarium glabrum, apicem versus parum conicum; stylus stamina manifeste superans, cr. 8 mm longus, omnino glaber; stigma capitatum, globosum, styli apice manifeste crassius. Brasiliae civitas Rio Grande do Sul: ,cultum in horto Vindob. 1869; 7. Oct. e seminibus a Frid. Mueller in prov. Rio Grande Brasiliae australis lectis et Prof. Hildebrand (Friburg. Brisgoviae) communicatis“ herb. Vindob.! (sub nom. „S. Commersonii Poir. var. 4 glabratum Hook. Antaret. Flor. Il, 330“). XXXIII. Solana diversa. 232. Solanum (Episarcophyllum) juncalense Reiche subspec. Aconcaguae Bitter, nov. subspec. Perenne, herbaceum, solum in parte basilari lignosum; caules com- plures e parte subterranea ascendentes basi ramosi er. 11—17 cm alti, pilis brevibus 1— 2-cellularibus acutis sparsim obsiti; internodia 0,8 —2 cm longa; folia alterna, petioli 8—10 mm longi, apicem versus alati, pilis brevibus 1—2-cellularibus acutis et glandulis minutis sparsim obsiti; lamina rhomboidea vel fere orbicularis, basi in petiolum attenuata, apice rarius acutiusculo plerumque obtusiusculo, cr. 12X9 mm vel usque ad 14X14—15 mm, saepe solum 8—9X7—8 mm, in utroque latere dentibus 2— (rarius) 8 parum prominentibus subacutis, Solana nova vel minus cognita. XI. 157 inter quos margo saepe incurvatus est; lamina textura subcarnosa, in utraque pagina dilute glauci-viridis, fere glabra, pilis 2—3-cellularibus et glandulis minutis valde sparsis; inflorescentiae terminales vel tandem in latus coactae, non valde elongatae, usque ad 3—4 cm longae, 2— plerumque 3—, rarius 4-florae, pedicelli non valde inter se remoti (solum 3—5 mm), ipsi longitudine mediocri (er. 8—11 mm); calyx campanulatus, profunde quinquelobus, lobi lanceolati, cr. 3—4 X 1— 11/4, mm, extus pilis 1—3-cellularibus acutis et glandulis nonnullis breviter stipitatis instructi, intus glandulis minutis praediti; corolla pallide violacea, in statu patente cr. 15—17 mm, ejus lobi late lanceolati, 7 X4 mm, extus marginem et apicem versus pilis brevibus 1—3-cellu- laribus obtusiusculis, in margine saepe subramosis praediti; filamenta cr. 1,4 mm longa, intus pilis crebris pluri- (7-)cellularibus acutis praedita; antherae ellipsoideae, 4—4!/, X 1—1,2 mm, basi mani- feste cordatae, apice vix vel non emarginatae, poris introrsis subapicalibus obliquis; stylus stamina manifeste superans, 6!/, mm longus, paulo supra basim glabram usque ad Bis longitudinis pilis 2—3-cellularibus acutis patentibus satis densis nonnullis etiam subramosis apicem versus sensim minoribus praeditus; stigma styli apice nonnihil crassius, obtusum, nonnihil bilobum; fructus non vidi. Argentinae prov. Mendoza: In viciniis montis Aconcagua, Puente del Inca, 23—24. Febr. 1903, Gust, O. Ain Malme, iter Regnell. I, no. 2956, herb. Regnell. Stockh.! Die vorliegende Form steht dem $. juncalense Reiche (siehe meine Neubeschreibung dieser Spezies in Fedde, Repert. XI, 244) am nächsten, ich habe sie daher zunächst dieser Art subsumiert. Die wichtigeren Unterscheidungsmerkmale sind in der vorstehenden Diagnose genügend hervorgehoben; ich bemerke nur noch, dass die Filamente des typischen S. juncalense innenseits keine mit Drüsenzellen endigenden Haare, wie l. c. XI, 244 angegeben, sondern einfache, spitz endigende Haare, aller- dings in viel geringerer Zahl als die vorliegende subspec. Aconcaguae tragen. Erst nach dem Bekanntwerden der Beeren dieser letzteren wird es sich endgültig entscheiden lassen, ob sie zu S. juncalense gehórt oder von ihm spezifisch zu trennen ist. 233. Solanum (Dulcamara?) myriadenium Bitter, nov. spec. Herbaceum, in parte inferiore lignescens, jam a basi ramosum, an perennans? caules primarii cr. 5—6 mm erassi; caules juniores sicut omnes partes virides pilis inaequilongis patentibus pluricellularibus apice glandulosis instructi; lineae decurrentes angustae, internodia er. 11,—2 em longa; folia alterna vel in partibus superioribus partim. geminata; vidi solum folia ramorum minorum lateralium et superiorum, quam ob rem dimensiones foliorum forsan partim in hac specie majores quam hic in- dicatae; petioli cr. 1,5—1,8 cm longi, apicem versus sensim latius alati, laminae ovatae vel ovati-oblongae, cr. 5 X 3 cm, superiores solum 3 X 1,8 em, basi abruptius in petiolum attenuatae, apicem versus magis sensim, 158 Georg Bitter. obtusiuseulae, lobis in utroque latere 3—4 vel undulatis vel nonnihil magis prominentibus apice rotundate obtusis praeditae, apicem versus fere integrae, membranaceae, utrinque flavescenti-virides, subtus nonnihil pallidiores, vix eanescentes, in utraque pagina pilis pluricellularibus in- aequilongis apice glandulosis in tota superficie dense obsitae; pili pauci- (1—2-) cellulares acuti eglandulosi valde sparsi inter longiores glanduli- feros reperiuntur; inflorescentia extraaxillaris, serius lateralis, satis a foliis remota, cr. 19-flora, pedunculus cr. 12 mm longus, furcatus, ramuli furcae cr. 8 mm longi; pedicelli primo (in statu florifero) satis dense in apice ramulorum furcae secuti, tandem nonnihil remoti cr. 5 mm longi, sicut pedunculus et ejus ramuli pilis densis patentibus inaequi- longis apice glandulosis obtecti; calyx campanulatus, in statu florifero diam. cr. 5 mm, lobis ovati-lanceolatis cr. 2 X 3/, mm, extus praecipue in lobis pilis paucicellularibus acutis eglandulosis praeditus, inter quos solum glandulae parvae breviter stipitatae inveniuntur (solum in parte connata calycis extus pili nonnulli plurieellulares apice glandulosi observantur), intus glandulis minutis breviter stipitatis obsitus; corolla lilacini-violacea (sec. cl. Fries), intus stella flavida in medianis loborum praedita, stellata; diam. er. 10—11 mm, ejus lobi late lanceolati, obtusiusculi cr. 4—4!/, X 2 mm, extus in tota superficie pilis brevibus et modicis 2—4 cellularibus acutiusculis instrueti; filamenta cr. 1.2 mm longa, basi parum inter se connata, intus quoque glabra; antherae flavae (extus nonnihil intensius quam intus), brevissimae, er. 1?/,5X 1 mm, basi cordatae, apice obtusae vix emarginatae, poris introrsis subapicalibus obliquis; stylus stamina longe superans, paulum supra basim glabram fere usque ad ?/, longitudinis pilis 2—3-cellularibus acutis eglandulosis densis patentibus instructus; stigma globosum, styli apice nonnihil crassius. Argentinae prov. Jujuy: Moreno, 3500 m s. m., in rupibus, loco subumbroso, Dec. 1901, Rob. E. Fries, Exp. Suec. in reg. Chaco-Andin. no. 890, herb. Regnell. Stockholm! 234. Solanum (Dulcamara?) ineurvipilum Bitter, nov. spec. Frutex ramis lignosis er. 1—2 mm crassis cinerascentibus; alti- tudinem indicare non queo; ramuli primo dense pilis parvis et modicis pauci(1—5-)cellularibus acutis manifeste incurvatis praediti, tandem + ve glabrescentes; folia satis dense secuta, lanceo- lata, integra, utrinque sensim attenuata, basi in petiolum brevem Cr. 3—4 mm longum sensim abeuntia, ipsa 25—27X 6—7 mm, mem- branacea, utrinque obscure viridia (subtus nonnihil pallidiora), margine parum recurvati, supra praeter venam mediam rimam longitudi- nalem formantem nonnihil densius pilosam paree pilis incurvatis acutis in venis venulisque instructa, subtus in venis venu- lisque et in mesophyllo praecipue tamen margine densius pilis Incurvatis acutis 3—7-cellularibus praedita; inflorescentia, primo terminalis, serius ramo vegetativo in latus coacta, cr. 9-flora, Solana nova vel minus cognita. XI. 159 peduneulus cr. 12 mm longus, furcatus, ramuli furcae er. 6 —7 mm longi, pedicelli er. 7—8 mm longi, sicut pedunculus et ejus ramuli omnino glabri; calyx campanulatus, brevis, ejus lobi lanceolati acuti (cr. 1 X !| mm) extus in margine pilis paucis 1—3-cellularibus acutis instructi vel omnino glabri, intus glandulis minutissimis breviter stipi- tatis dense obtecti; corolla alba? stellata, er. 10-12 mm diam., ejus lobi late lanceolati, 4—5 X 3 mm, margine pilis densis acutis 3—4-cellularibus praecipue apicem versus instructi, extus solum apicem versus pilis non- nullis sparsis praediti, superne pilis parvis etiam sparsioribus praecipue in vena media obsiti; filamenta aequalia, fere 0,9 mm longa, basim versus ampliata, intus pilis brevibus acutis 2—4-cellularibus nonnullis praedita; antherae breviter ellipsoideae, satis abbreviatae, latiusculae, er. 2X 1,2 mm, basi cordatae, apice nonnihil emarginatae, poris api- calibus brevibus; ovarium glabrum, parum conicum; stylus stamina manifeste superans, cr. 5!/—6 mm longus, paulo supra basim glabram papillis minutissimis vix prominentibus microscopice solum perspiciendis fere !/, longitudinis praeditus, ceterum omnino glaber; stigma breve, obtusum, styli apice non crassius; fruetus non vidi. Argentinae prov. Salta: Alrededores de Pampa grande (1740 m s. m.) y Cerro Cristal (2610—2700 m. s. m.) — (El Paso „Al Alizar* 2400—2600 m s. m). E. Nelson in F. Kurtz, herb. Argent. no. 12512, herb. Regnell, Stockholm! 235. Solanum (Dulcamara) viscosissimum Sendtn. in Martius, FI. Brasil. X (1846), 14; Dun. in DC. Prodr., XIII, 1 (1852), 37. Suffruticosum, in parte inferiore verisimiliter lignescens; rami + ve erecti, hic inde petiolis cirrhatis ramos fulcientes amplectentibus scan- dentes, infra cr. 3—4 mm crassi, fere cylindrici, lineis decurrentibus satis manifestis instructi, sicut omnes partes virides pilis satis densis patentibus valde inaequilongis pluricellularibus sim- plicibus apice in cellulam glandulosam ellipsoideam exeuntibus obtecti; internodia saepe satis brevia, cr. 10—25 mm longa; folia bene evoluta 9—10 em longa, nonnumquam solum fere 41/5—6 cm, petioli 1—3 cm longi, lamina foliorum infimorum rami cujusque simplex, late lanceolati- eliptica, utrinque attenuata, mox trisecta, foliorum bene evolutorum supe- riorum profunde pinnatilobata, lobis lateralibus er. 4—8; lobi nunc fere jugati nune — ve alternantes, solum inferiores nonnumquam in modum pinnarum liberi breviterque petiolulati, superiores magis lyratim inter se conjuncti, laterales plerumque apice obtusiusculo vel obtuso, lobus terminalis ceteris plerumque longior et acutior; in foliis maximis à me visis lamina er. 8 X 7 cm, paris infimi lobi cr. 18—20.X 1—9 mm, paris secundi Jobi (mensura semper usque ad folii venam mediam) cr. 34 X 12 mm, paris tertii 36 X 10 mm, paris quarti 29—30 x 9—10 mm, lobus terminalis 40—42 X 18— 15 mm; lamina membranacea, supra obscurius, subtus laetius viridis, utrinque pilis satis erebris nitidis pluricellularibus apice in cellulam glandulosam exeuntibus inaequilongis praedita; inflores- 160 Georg Bitter. centia primo terminalis, pedunculus brevis, furcatus, cr. 1C-florus, pedi- celli er. 4—5 mm longi, sicut ceterae partes virides pilis inaequilongis apice glandulosis patentibus obtecti, flores parvi; calyx campanulatus, cr. 21/4, mm longus, diam. cr. 3 mm, extus in tota superficie pilis valde inaequilongis apiee glandulosis satis crebris obtectus, lobi 5 breves, basi membranis pellucidis inter se conjuncti, brevissime apiculati, apice pilis pro parte glandulosis pro parte eglandulosis acutiusculis instructi; co- rolla alba, stellata, diam. cr. 111, mm, ejus lobi 4 X 2—2'/, mm, ob- tusiusculi, extus pilis pluricellularibus apice in cellulam glandulosam exeuntibus sparsim obsiti, in margine et apice praecipue pilis pluri- cellularibus abbreviatis plerisque eglandulosis densis instructi, inter quos solum pauci glandulosi reperiuntur; tubus corollae intus in parte in- fima glaber, in annulo insertionis filamentorum et paulum infra illum pilis abbreviatis pluricellularibus obtusiusculis satis crebris praeditus; filamenta cr. 1,8 —2 mm longa, intus solum in parte basilari pilis abbreviatis pluricellularibus instructa, ceterum glabra; antherae ellipsoideae, basi parum cordatae, apice mani- feste emarginatae, satis breves, cr. 2x 1 mm, poris introrsis subapi- calibus obliquis tandem + ve in rimas exeuntibus; ovarium fere glo- bosum, cr. 1 X 1 mm, glabrum; stylus stamina paulum superans, 4 mm longus, strictus, paulo supra basim glabram fere */, longitudinis papillis minutissimis (microscopice solum perspiciendis) satis densis praeditus, inter quas pili patentes 2--3-cellulares plerumque apice rotun- dati valde sparsi sunt; pedicelli in statu fructifero cr. 10 mm longi, apicem versus incrassati + ve inter se distantes; calyx in statu fructi- fero ampliatus, diam. er, 6—7 mm, lobis triangularibus obtusiusculis; baccae subglobosae cr. 8 mm longae, 9—10 mm latae, nitidae, in statu sicco nigricantes; semina satis magna, subreniformia, cr. 3 X 2!/, mm, testa minute reticulatim foveolata. Brasiliae civitas Paraná: Marechal Mallet (Eisenbahnstation) ad marginem viae ferreae, P, Dusén, plantae Brasil, e civit. Paraná repor- tatae no. 3034 herb. Regn. Stockh.'; Calmon ad marginem silvae primae- vae, Dusén no. 9379 herb. Regnell. Stockh.! Ebenso wie S. appendiculatum Dun. hat auch S. viscosissimum Sendtn. aus der Sektion Tuberarium, in die sie von Dunal gestellt worden sind, auszuscheiden, letzteres hat offenbar seine nächsten Verwandten in ver- schiedenen Arten von Dunal’s Abteilung Dulcamara im engeren Sinne (also den Arten no. 122—167 in Dunal’s Monographie im Prodromus), €$ steht der no, 157: S. heteromorphum Dunal nahe, Da ich jedoch eine genauere Analyse der verwandtschaftlichen Beziehungen der einzelnen Arten inner- halb dieser zum Teil aus recht verschiedenartigen Elementen zusammen- gesetzten Gruppe erst später geben kann, so sei zunächst nur die Aus- schliessung des S. viscosissimum aus der Sektion Tuberarium betont. Ubrigens hatte Sendtner (in Flora brasil) die Pflanze keineswegs direkt an die Tuberarien angeschlossen, sondern sie in seiner Aufzühlung zwischen S. jasminifolium Sendtn. und S. amplexicaule Sendtn. gestellt, Solana nova vel minus cognita. XI. 161 also zwischen Arten, die Dunal in seine Abteilung Dulcamara im engeren Sinne bringt. 236. Solanum (Subdulcamara) endotrichum Bitter, nov. spec. Verisimiliter suffrutex, vidi solum ramos superiores florentes; rami cylindrici, primo in statu novello sicut ceterae partes virides fere tomento denso sordide flavescente involuti, etiam serius pilis pluricellulari- bus patentibus satis crebris ramos complures apice semper acutos edentibus obtecti; internodia 1!/,—2!/,—4 cm longa; lineae decurrentes angustae, tamen satis manifestae; folia alterna; petioli 1—2 em longi, in partibus inferioribus ramorum verisimiliter volubiles, in tota superficie sicut rami pilis patentibus densis ramosis sordide subfuscis fere tomentosi; lamina late ovata vel lanceolati-ovata, integra, basi rotundate vel magis sensim attenuata, 7 X 4 em vel 6 X 3 cm, solide membranacea, supra obscure viridia, in tota superficie pilis quamvis erebris neque tamen densis pluricellularibus acutis plerisque simplicibus obtecta (rarioribus superne fere furcatis vel pluries ramosis: praecipue in parte inferiore venae mediae, quae mani- feste densius pilosa est, pili ramosi tamen quoque sparsim in mesophyllo adsunt), subtus in tota superficie pilis satis crebris pluries ra- mosis (apicibus omnibus acutis); venis lateralibus in utroque latere cr. 9—11, marginem versus sensim incurvatis; inflorescentia terminalis, ramos complures edens, ramis saepe iterum furcantibus; inflores- centia tota a basi pedunculi usque ad apicem er. 7—11 cm longa, fere 12—25-flora; pedunculus cr. 3—4 cm longus, ejus rami 2—4 cm longi; pedicelli 6—7 mm longi, sicut pedunculi et ejus rami eodem modo quo caulis et petioli pilis satis densis patentibus pluries subfurcatim ramosis acutis obtecti; calyx campanulatus, diam. er. 5 mm, ejus lobi breves, latiuseuli, 2—21/, X 11/,—2 mm, apice parum acuminati, extus pilis pluri- `. venis simplicibus; soris oblongis vel linearibus, 1—3 mm longis, partem anteriorem et superiorem segmentorum occupantibus, infra apicem attenuatum, sterilem profunde immersis, solitariis, margine profundo, extus deflexo (indusium inde mentiente), rufo-ciliato circum- vallatis. Nova Guinea germanica, in montibus Bolan dictis, 3400—3800 m alt.; 1912, L C. Keysser no. B. 9 et 20 (typ.). Dadurch, dass die hohen Wünde des den sorus umgebenden Walles nach dem Rand hin umgeschlagen sind, erscheint der sorus fast rand- stándig und — wegen der Verkürzung des äusseren Teils des Walles — dareoid. Die Art gehört in die obiquatum-Gruppe und unterscheidet sich von deren übrigen Gliedern ausser durch die sorus-Bildung noch wesent- lich durch die ungleichhälftigen Segmente. 85. Polypodium bipinnatifidum Bak. var. Foersteri Rosenst., nov. var. Varietas major, frondibus ad 60 cm longis, pilis mollibus albido- griseis ubique vestitis a typo diversa. Nova Guinea germanica, in montibus Bolan dietis, 2400—3000 m alt.; 1912, 1, C. Keysser no. B. 84. 86. Polypodium taxodioides BK. var. ericoides Rosenst., nov. var. Varietas laminis dimidio fere longioribus, paullo angustioribus (25— 30 em longis, 4—4!/, cm latis) pinnulis angustioribus, ad meram costu- lam restrictis, a typo diversa. Nova Guinea germanica, in montibus Bolan dictis, 2400—3000 m alt; 1912, 1, C. Keysser no. B. 77. 87. Polypodium Yoderi Copel. var. setulosa Rosenst., nov. var. Varietas paleis rhizomatis ochraceis, pinnis paullo latioribus, rhachi- bus teretibus, costis subtus pinnulisque prope soros et antice setulosis a typo diversa. Nova Guinea germanica, in montibus Bolan dictis, 2400—3000 m alt; 1912, 1. C. Keysser no. B. 77a. 88. Polypodium undulato-sinuatum Rosenst., nov. spec. Phymatodes; rhizomate repente, brunneo, lignoso, 1—2 mm crasso, dense paleaceo, paleis albidis, e basi peltata, centro nigro affixa lanceo- latis, fibrilloso-acuminatis, margine parce subciliato-dentatis; stipitibus 1—4 cm distantibus, erectis, stramineis, nitidis, glaberrimis, ad 10 cm longis, 1 mm crassis, laminis e basi breviter cuneata lanceolatis, sursum sensim angustatis, undulato-sinuatis, subcoriaceis, in sicco pallide brun- nescentibus, glaberrimis; lobis c. 4 mm longis (his illis elongato-pro- jectis longioribus}, 8 mm latis, margine cartilagineo reflexo, leviter ser- rulato-crenato; costa mediana supra parum, subtus valde prominente, straminea; nervis immersis, vix conspicuis, reticulatis, lateralibus pri- PE 180 E. Rosenstock: Filices novoguineenses Keysseranae. mariis costiformibus, maculis intra costam et marginem 2—3-seriatis, radiis liberis instructis; soris intra costam et marginem biseriatis, intra nervos primarios bis binis, e 3 mm inter se distantibus. Nova Guinea germanica, in montibus Bolan dietis, 3400 -3300 m alt.; 1912, 1, C. Keysser no, B. 18, 28 (typ.) 42. Von P. leucolepis Rosenst. (P. rupestre Bl. var. leucolepis Rosenst., Fedde, Rep. V, 43) verschieden durch lüngeres, an der Basis nicht ei- förmig verbreitertes und nach oben ganz allmählich zugespitztes Blatt mit wellig gebuchtetem Rand und nur zwei Reihen sori in jeder Blatt- hälfte. 89. Polypodium subundulatum Rosenst., nov. spec. Phymatodes; rhizomate repente, coeruleo, lignoso, 1—1!/; mm fere crasso, dense paleaceo, paleis albidis, nitidis, patentibus, e basi peltata, centro nigra lanceolatis, fibrilloso-acuminatis, margine parce subeiliato- dentatis; stipitibus tenuibus, 1-4 cm inter se distantibus, erectis, pallide stramineis, nitidis, glaberrimis, c. 5 cm longis, !/; mm crassis; laminis e basi cuneata, integra lanceolatis, sursum sensim angustato- acuminatis, undulatis, margine cartilagineo leviter et remote crenato, chartaceis, in sicco pallide brunnescentibus, glaberrimis, c. 15 cm longis, 1 cm latis; costa mediana supra immersa, subtus parum prominente, nervis immersis, aegre conspicuis, reticulatis, omnibus aequalibus; ma- culis intra costam et marginem biseriatis, irregularibus, radiis liberis perpaucis; soris intra costam et marginem uniseriatis, submedialibus, C. 12 mm inter se distantibus. Nova Guinea germanica, in montibus Bolan dietis, 2400—3000 m alt.; 1912, 1. C. Keysser no. 82. Der vorigen Art nahestehend, aber durch bläuliches Rhizom, dünne biegsame Stiele, schmäleres und dünneres Blatt mit nur schwach ge welltem Rand, den Mangel von rippenartigen Seitennerven und durch einreihige und entfernter stehende sori von ihr verschieden, Vielleicht sind beide Arten als Varietüten von P. leneolepis Rosenst. zu betrachten. 90. Elaphoglossum bolanicum Rosenst., nov. spec. Euelaphoglossum; rhizomate longe repente, c. 1 mm crasso, paleis pallide ferrugineis, patentibus, lanceolatis, breviter acuminatis, subciliatis dense vestito; stipitibus remotis, stramineis, paleis iis rhizomatis simili- bus prope basin densius, sursum sparsius ornatis, foliorum sterilium per- brevibus, fertilium ad 7 em longis, lamina decurrenti ultra mediam mar- ginatis; lamina sterili (una in specim. obvia) deorsum in stipitem sensim angustata, sursum breviter acuminata, margine albido subundu- lato, revoluto, c. 4!/ em longa, 8 mm lata, subcoriacea, pallide viridi, paleolis brunneis, minutis, dilaceratis utrinque adspersa, laminis fer- tilibus ad stipitem longe decurrentibus, spathulatis, in parte superiore, dilatata, elliptica c. 3 cm longis, 13 mm latis; costa mediana laminae sterilis supra prominula, subtus, subimmersa, venis immersis; sporis luteis, late episporiatis episporio remoto laevibus, H. Léveillé: Decades plantarum novarum. CXII—CXYVIII. 181 Nova Guinea germanica, in montibus Bolan dictis, 2400—3000 m alt.; 1912, 1. C. Keysser no. B. 62. Eine kleine, zur oligolepidae-Gruppe gehörige Art mit langgestieltem, spatelförmigem fertilen Blatt, 91. Lycopodium bolanicum Rosenst., nov. spec. Lycopodium e turma L. laxifolii; caule pendente, 2—3-dichotomo, ramis inaequalibus, 5—20 cm longis, 1 em latis, subdense foliaceis; foliis conformibus, erecto patulis, subverticillatis, 3—4-fariis, c. 6 mm longis, ?/, mm latis, coriaceis, lineari-lanceolatis, breviter acuminatis, integerrimis, ecarinatis, fructigeris basi paullum ampliatis, ceterum sterilibus conformibus et aequalibus; sporangiis mediocribus, albidis, bracteas paullo excedentibus, turgidis, profunde bilobis, basi inaequaliter sinuatis. Nova Guinea germanica, in montibus Bolan dictis, 3600 —3800 m alt.; 1912, 1. C. Keysser no. B. 32. Dem L. Vrieseanum Spr. nahestehend, das sich jedoch durch breite, kurze Brakteen u. a. unterscheidet, XXIX. Decades plantarum novarum. CXII—CXVIII. Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) 1111. Polygala Taquetii Lévl., nov. spec. Planta humilis, vix 10 cm; diffusa, basi frutescens; folia fere P, chamaebuxi; inflorescentia axillaris, racemosa, sub lente (corolla excepta) pubescens; flores roseo-carnei; sepala dorso viridia margine rosea; brac- teolae subulatae; capsula ovata pubescens; stylo robusto, elongato per- sistente villosulo. Corea: Quelpaert, in herbidis Polmongi, apr. 1908 (Taquet, 671). 1112. Biophytum Esquirolii Lévl., nov. spec. Frutex parvula 10—15 cm alta; caulis crassus, mox ramosus emittens folia generis, sensitiva et scapos valde numerosos hirtos; flores solitarii vel 2—3; calice hirto, costato; akoenia striata hirta. Kouy-Tchéou: 1906 (Jos. Esquirol, 811). 1113. Rhus Esquirolii Lévl., nov. spec. Rami striati; folia 9-foliolata; foliola integra ovata, sessilia vel sub- sessilia, terminali alato-petiolulato, subcordata acuminata, subtus pubes- centia multinervia; inflorescentia racemosa racemo composito; fructus conspicue tomentoso-velutini, rubri. Kouy-Tehéou: Tsin-Gai, bois, petit arbre, 13 juill. 1903 (Jul. Ca- valerie, 1157). 1114. Lophanthus Argyi Levl., nov. spec. ; Distincta species his notis; folia ambitu triangularia, basi iruncata 182 H. Léveillé. maxima, nusquam acuta, sed obtusa vel rotundata, sinuato-integra, ca- lyce villosulo, transverse et nervose rugoso. Kiang-Sou: Zuo-Se, Vous-Sié, Sou-Tehéou (d’Argy). 1115. Callicarpa Taquetii Levl., nov. spec. Affinis C. purpureae a quo differt foliis angustissime lanceolatis, ar- gute denticulatis, inflorescentiis gracilibus, depauperatis, paucifloris. 2—6, floribus minoribus. Corea: Quelpaert, in silvis, 600 m, jul. 1911 (Taquet, 5876). 1116. Vaccinium Fauriei Lévl., nov. spec. Peraffine V. Buergeri a quo tamen differt foliis glabratis non nervoso- reticulatis et dentibus hamatis nec setosis. Corea: In monte ,des diamante* 22 juin 1906 (Faurie, 663). 1117. Vaccinium Taquetii Lévl., nov. spec. V. bracteato peraffine, a quo distinctum: planta omnino glaberrima nusquam opaca sed nitidissima, rigidissima dessiccatione castanea. Plante remarquable par l'aspect luisant de toutes ses parties, son entiére glabrescence et la raideur frappante de son port. Corea: Quelpaert, in silvis Hioton, oct. 1908 (Taquet. 1084). 1118. Litsaea Chaffanjonii Lévl., nov. spec. Rami brunnei; folia coriacea lanceolata petiolata, glaberrima supra nitidissima nervis et reticulatione impressis, margine revoluto; inflores- centiis sessilibus, in ramis veteribus consitae, pileatae, primum rufo- tomentosae. Arbor ramulis juvenilibus rufo-tomentosis. Kouy-Tchéou: Environs de Kouy-Yang, mont du College, 15 avril 1898 (J. Chaffanjon). 1119. Halenia Vaniotii Lévl., nov. spec. Ab H. elliptica differt floribus dimidio minoribus omnino pallide coe- ruleis nec albo marginatis. Kouy-Tchéou: Mont du Kao-Po, prairies marecageuses de la mon- tagne, 10 sept. 1899 (J. Laborde et Em. Bodinier, 2685). 1120. Gentiana Vaniotii Lévl., nov. spec. Proxima G. scabrae et G. rigescenti, A prima differt caulibus ra- mosis, a secunda caulibus ad apicem glandulosis. Planta pulcherrima, floribus roseis et foliis discoloribus subtus ferru- gineis primo intuitu dignoscenda. Yun-Nan: Environs de Yun-Nan-Sen, bois et herbages de la mon- tagnes, 8 nov. 1896 (Em. Bodinier, 31); Mou-Chang, août 1905 (Jos. Esquirol, 701). Apéritif pour les chinoises. 1121. Gentiana Taquetii Levl., nov. spec. Nanella breviter caulescens vel acaulis; folia imbricata parvula orbi- cularia obtusa; glabra margine subcrustacea; sepala linearia acumina- tissima, margine angustissime hyalina; corolla pro statura plantae magna, calice duplo longior, lobis acuminatis. Corea: In montibus Mokhpo, mai 1909 (Taquet, 3060). Decades plantarum novarum. CXII—CXYIII. 183 1122. Gentiana Esquirolii Lévl., nov. spec. Planta caespitosa, multicaulis 40 cm alta, habitu G. cruciatae; folia lanceolato-obovata glabra 3-nervia; flores apice glomerati, raro axillares vel in ramulis solitarii; lobi calycini ovati, breves, obtusi, reflexi, glabri; petala albo-rosea; lobi corollae parum fissa, apice mucronata; staminum filamenta arcuata basi dilatata, Kouy-Tchéou: Hauteurs de Ko-Tchang-Keou plateaux arides, sept. 1904 (Jos. Esquirol, 194). 1123. Glochidion Bodinieri Levl., nov. spec. Frutex 1 m alta, ramosissima, ramis gracilibus; folia asymetrica ob- longa, abruptissime apiculata subtus glauca brevissime nigro-petiolata glaberrima; lobi perianthii alte fissi, patentes, lanceolati, obtusi; pedicelli capillares; fructus rubescens, costis levibus, obtusis, rotundatis. Kouy-Tchéou: Kouy-Yang. mont du Collège, fl. 9 juin 1898; fr. 21 juill. 1897 (Em. Bodinier, 2301). 1124, Glochidion Cavaleriei Lévl., nov. spec. Rami brunnei; folia coriacea lanceolata alato-petiolata; fructus ni- grescens, costis acutis, stellato-rostratis, rugosis; semen ovatum atro- luteum, leve et nitidissimum. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, ruisseau de La-Tong. 1 oct. 1902. Le graine du Pa-Ko cultivé est à peu prés deux fois plus grosse (Jul. Ca- valerie, 578). 1125. Euphorbia Nakaiana Lévl., nov. spec. Caule nudato, basi foliorum ut in Palmis notato; folia ad apicem conferta, oblonga obtusissima saepissime retusa glaberrima integerrima sessilia; bracteae florales obtusae connatae integrae; capsulae glabrae et leves. Corea: Quelpaert, in arenosis littéris Tpjoung-mouni, maio 1911 (Taquet, 5946). 1125. Urtica Mairei Levl., nov. spec. Caulis erectus robustus; planta tota molliter pilosa et stimulis dense obsita; folia cordata magna, ambitu orbicularia, tripliciter dentata denti- bus primariis maximis, nervis pinnatis utroque latere 3 —4; petiolo longo; inflorescentiae racemis elongatis verticillatis compositis constitutae, axil- lares et terminales; perianthium viride hirtellum. Yun-Nan: Plaine de Tong-Tchouan, pied des murs. 2500 m (E. Maire). 1127. Elatostemma Taquetii Levl., nov. spec. Planta glabrata, caule tereti, nigrescente, 10 cm circiter alto; folia 2—3 cm longa, utrinque 2—3 dentata, dentibus insertis non exsertis nervis pinnatis utroque latere 2—3: akoenia conspicue tuberculata, Ab E. umbellato foliorum dentibus satis differt; ab E involucrato foliis acutis non autem caudato-acuminatis discrepat; ab utroque capitulis parvis et elongatis secernitur. Corea: Quelpaert, in silvis declivitatum torrentium Hongno, maio 1909, (Taquet, 3230). 184 H. Léveillé. 1128. Allium ophiopogon Lévl. nov. spec. Bulbo maximo, fibroso; tunicato; tunicis obtusis e basi ad apicem crescentibus; folia ophiopogoniformia id est margine ad basim late sca- riosis, planis striatis 1 em magisve latis, numerosis caulem superantibus; peduneulis flores haud duplo superantibus; sepala viridescentia, margine hyalina, obtusa; genitalia inclusa. Corea: Quelpaert, in parva insula Mounseum, in herbidis, 9 aug. 1910—1911 (Taquet, 4039, 5213). 1129. Allium Chanetii Lévl., nov. spec. Planta tota lactescens vel paleacea; bulbo fibroso, niveo; folia teretia, linearia, caulem 1,20—1,30 m subaequantia; flores pulchre rosei, nu- merosi; sepala acuminata; genitalia exserta, stylo longiore, rosea; pedun- culi diseolores floribus 3—4 plo longiores; antherae deciduae; capsula viridescens. Tehe-Ly: Montagne du Pin-Chan, frontiere du Chan-Si, RR., 15 juin 1908 (L. Chanet, 224). 1130. Scilla chinensis Benth. var. Mounsei Levl,, nov. var. Folia majora 25—35 cm longa, 2 cm lata. Corea: Quelpaert, in parva insula Mounseum, 5 aug. 1911 (Taquet, 5215). 1131. Hibiscus Cavaleriei Lévl., nov. spec. Planta tota pilis longissimis albidis sed in pedunculis et calyculis fulvis dense obsita; folia Ruborum e grege R. reflexi id est 5 loba tomen- tosa, lobis 3 superioribus acutis 2 inferioribus obtusis, crenatis; capsulae —— magnae brunneae, Kouy-Tchéou: Montagnes de Lo-Fou, nov. 1905 (Jul, Cavalerie, 2584). 1132. Hibiscus Bodinieri Lévl., nov. spec. Planta tota pilosa; folia heteromorpha crenata, hastata triangularia vel begoniiformia vel 5-loba, vel subpeltata; lobi calyculi longissime fulvo- hirti alabastra superantes; flores magni, lutei. Kouy-Tchéou: Kouy-Yang, descente du fleuve, 27 juill. (Em. Bo- dinier, 503); 13 juin 1904 (Jos. Esquirol, 89). Var. brevicalyculata Lévl., nov. var. Flores rosei; calyculo vix dimidium alabastrum aequans. Kouy-Tchéou: Ibidem (Em. Bodinier, 504 et Jos. Esquirol, 90). 1133. Hibiscus Esquirolii Lévl., nov. spec. Planta tota parce pilosa, radice tuberosa; folia heteromorpha sed non lobata cordata ovata vel glechomiformia vel ficariaeformia grosse crenata; acuminata vel obtusissima; flores rosei vel rubri pulchri, mediocres. Kouy-Tchéou: Montagnes prés du Houa-Kiang., juin 1904 et 1905 (Jul. Cavalerie et Jos. Esquirol, 2047; 531). 1134. Hibiscus Labordei Levl., nov. spec. Magna frutex, caule, petiolis, foliis secus nervos tantum et calyculis stellato-pilosis sed parum conspicue; folia latiora quam longiora, basi Decades plantarum novarum. CXII—CXVIII. 185 truncata vel vix obcordata, 7 palmatinervia sed tantum 3-loba, irre- gulariter et grosse crenata; calyce aurantiaco tomentello, sepalis intus late albo-marginatis; lobi calyculi sepala aequantes late lanceolati, ob- tuse acuminati; sepala late ovata, obtusata; petala magna rotunda apice punctata. Planta facie Abutilon, calyce aurantiaco et pilis stellatis dignoscenda. Kouy-Tchéou: Montagne de Kao-Po (Tsin-Gay), 10 sept. 1899 (J. Laborde in herb. Bodinier). 1135. Abutilon Cavaleriei Lévl., nov. spec. Planta triste et molliter cinerea, humilis, 30 cm alta, foliis perpu- sillis caulem ornantibus dignoscenda; folia adulta terminalia conferta cordata orbicularia; flores et capsulae minutae diametro 5 —8 mm; se- pala obtusata ovata; petala sepalis dimidio longiora; pedicelli vix petiolos aequantes. Kouy-Tchéou: Ouest de Lo-Fou, nov. 1905 (Jul. Cavalerie). 1136. Sida Cavaleriei Levl., nov. spec. Planta habitu et aspectu scrophulariarum; folia parva, atroviridia vix petiolata 15 —20 X 4—7 mm parce sed exserte dentata, villosa ciliata subparallele nervia; calyce hirto, ciliato; corolla nervosa dimidio longior. Kouy-Tchéou: Environs de Tou-Chan, sept. 1899 (Jul. Cava- leríe, 2115). 1137. Grewia Cavaleriei Lévl., nov. spec. Parva arbor, ramulis cinereis; folia orbicularia vel latissime ovata abrupte acuminata, subtus pilosula supra glabrata; inflorescentiae denso Spicatae terminales; flores albi, calice fulvo-tomentoso. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, hautes montagnes, 30 mai 1905 (Jul. Ca- valerie, 2349). 1138. Sterculia malvacea Lévl., nov. spec. Caule pubescente, robusto, ramoso; folia malvacea, orbicularia, supra griseo-viridia subtus incano-tomentosa, utrinque valde reticulata sub- lobata, crenato-dentata; flores in sicco rubri; calyce et calyculo tomen- toso pulverulento flavido, lobis obtusis lanceolatis, lobis calyculi reflexis; inflorescentiae cymoso-panicuiatae, Kouy-Tchéou: Kiao-ta, juin 1910, 750 m (Jos. Esquirol, 2185). 1139. Sterculia tiliacea Lévl., nov. spec. Frutex pubescens; folia tiliacea, latiora quam longiora; basi obcor- dato-truncata abrupte acuminata, argute et remote denticulata; flores lutei, cymosi, axillares; cymae pauciflorae petiolis multo breviores. Kouy-Tchéou: Canal d'eau en amont de Ouang-Mou, 26 mai 1904 (Jos. Esquirol, 47). 1140. Acer (Negundo) Mairei Lévl., nov. spec. Rami rugosuli, striati, glabri; folia imparipinnata, 7—11 foliolata triste viridia; foliola oblonga, sessilia obtusata repande, conferte et acute dentata supra glabrata, rachide et nervis hirtis: samara pilosula, striata 186 H. Léveillé. basi elevato-costata; alae conspicue erectae, parallelae vel conniventes apice sinuatae; nuce atrobrunnea, nitida, valide costata. Yun-Nan: Arbuste grimpant, taillis et brousse des collines a Long- Ky, 750 m, juill. 1911 (E. E. Maire). 1141. Ardisia Esquirolii Lévl., nov. spec. Planta elegantissima, elata 30—50 cm alta multicaulis, rubescens; folia ovata, integra, petiolata, rubrinervia nervis supra profunde impressis, subtus elevatis; flores lutei, penduli, axillares, fascieulati; pedunculi elongatissimi quam maxime capillares; sepala ovata cucullata, in acumen ipsis aequilongum producta; petala lanceolata obtusa. Kou y-Tchéou: Chute d'eau de Hoang-Toao-Pa, juin 1909 (Jos. Es- quirol, 1546). 1142. Myrsine Esquirolii Lévl., nov. spec. Rami grisei, lenticellati; foiia lanceolata, glabra integra, parce et remote nervata, paulo asymetrica, crasse membranacea; inflorescentiae cymosae, axillares, petiolis paulo longiores; flores albi; sepala obtusissima ovata, corolla 3—4 plo breviora; corollae lobi obtusissimi, revoluti; stylo erecto, persistente. Kouy-Tchéou: Bois de Ban-Gnin, 29 mars 1911 (Jos. Esquirol, 2625). 1143. Embelia Kaopoensis Lévl., nov. spec. Frutex ramis elongatis, flexuosis, rubris, glabris; folia lineari-lanceo- lata, paulo falcata, glabra, linearibus maculis notata acuminata, remote Serrulata, basi rotundata, falcata, flores minuti; sepala et petala obtusa punctata; fruetus ruber stylo persistente; semen luteum. Kouy-Tchéou: Kao-Po, 15 déc. (Em. Bodinier). 1144. Symplocos splendens Lévl, nov. nom (S. Bodinieri Lévl. in Fedde, Repert. IX [1910], 76, non Brand. ibid. III [1906]) 217. 1145. Lobelia Seguini Lévl. et Vant., nov. spec. Affinis L. pyramidali a quo satis differt his notis: pulcherrima planta, 1 m alta, ramosa, ramis longis, foliatis; folia 10 X 3 em lanceolata, acu- minata glabra tenuiter denticulata, in petiolum brevem et alatum atte- nuata; flores pallide caerulei, numerosi, maximi; bracteae lineares, elon- gatae calyce longiores, cum sepalorum lobis linearibus elongatis tubo longioribus inflorescentiam quasi comosam efficientes, corolla maxima, bracteas superans, lobis alte fissis, valde acuminatis; antherae costatae, magnae, intra vallecula barbatae, caeruleae; stylo bilobo; stigmatibus crassis circinnatis; semina brunnea lenticularia, levia, alata. Kouy-Tchéou: Environs de Hoang-Ko-Chou, dans les hautes herbes de la montagne, 8 oct. 1898 (J. Séguin); 31 mars 1904 (Jos. Es- quirol, 6). 1146. Glochidion Esquirolii Lévl., nov. spec. Planta villosa; folia heteromorpha parva 1—4 X 1—3 cm alia num- mularia, alia ovato-acuminata basi truncata nervis arcuato-repandis supra pilosula atro-viridia, subtus secus nervos griseo-hirta, vix petiolata; flores Decades plantarum novarum. CXII—CXVIII. 157 lutei; fructus 4—6 costatus, parvus, 8 mm diametro, crispule et albide tomentellus. Kouy-Tcheou: Ouang-Mou, juin 1904 (Jos. Esquirol, 714). 1147. Pachysandra Bodinieri Lévl., nov. spec. Peraffinis P. axillari a quo foliis post dessiccationem brunneis, con- coloribus, basi rotundatis, pinnatinerviis, spicis floralibus reflexis non erectis; filamentis staminum aequalibus satis differt. Yun-Nan: Monts entre Ma-Kay et Se-Tchong-Hien à Tien-Sen- Kiao, rochers à l'entrée du Tien-Sen-Kiao, 5 août 1897 (Emile Bodi- nier, 1525), 1148. Andrachne Bodinieri Lévi., nov. spec. Parva et glabra frutex; folia nervosa margine revoluta lanceolata acuta vel obtusa oppositinervia; flores minutissimi, pedicelli capillares petiolos subaequantes; sepala obtusa. Kouy-Tchéou: Montagnes de Lou-Tsong-Koan, rocailles, talus pier- reux PC, 12 juill. 1897 (Em. Bodinier, 1662). 1149. Andrachne hypoglauca Lévl, nov. spec. Differt a praecedente foliis subtus glaucis, acuminatis, alterninerviis, pedicellis capillaribus petiolos superantibus, sepalis obtusatis. Kouy-Tchéou: Bords de la plaine de Tou-Chan, 16 juill. 1897 (Jul. Cavalerie). 1150. Andrachne Cavaleriei Lévl., nov. spec. Planta puberula; folia ovata vel ovato-lanceolata, plana flaccida, translucida alterninervia; pedicelli capillares folia subaequantes; sepala laneeolato-linearia, caudato-acuminata. Kouy-Tchéou: Ta-Ting, grotte no. 2; sept. 1910, 630 m (Jos. Es- quirol, 2238). 1151. Andrachne persicariifolia Lévl. nov. spec. Folia elongata persicariaeformia, alterninervia opaca, villosula vel papillosa; pedicelli capillares dimidium folium aequantes; sepala lanceo- lata acuminata. Kouy-Tchéou: Environs de Kouy-Yang; bois de la pagode de Kien-Lin-Chan, dans les rocailles; Ké-Ma-Tong, 20 juill. 1897 (Em. Bo- dinier). 1152. Swertia Cavaleriei Lévl., nov. spec. Foveola petalorum orbicularis; fimbriae membranae sat longae o numerosae; corolla parte superiore purpurea albo-punctata, sepala petalis longiora; inflorescentia ramosa ambitu lanceolata. Kouy-Tehéou: Tin-Fan, 6 oct. 1904 (Jul. Cavalerie, 1932). 1153. Swertia Esquirolii Lévl., nov. spec. Foveolae 2 ovatae; lamina petalorum supra foveolam violacea; fim- briae breves et paucae; corolla grisea; sepala petalis paulo longiora; in- florescentia stricte paniculata. Kouy-Tchéou: Herbages des hautes montagnes, août 1905 (Jul. Cavalerie. 604). 188 H. Léveillé. 1154. Swertia scandens Lévl. nov. spec. Planta habitu scandens, foveolae 2 supra violaceae lineares; fimbriae subnullae; éorolla.parva, 4 mm longa, candide alba; sepala petalis di- midio breviora obtusissima; inflorescentia amplissima paniculis laxis composita. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, 8 sept. 1902 (Jul. Cavalerie, 411). 1155. Omphalodes Cavaleriei Levl., nov. spec. Affinis O. cordatae Hemsl. a quo differt caulibus antrorsum stri- gillosis; petiolis et foliis crassis; inflorescentia vere terminali scorpioidea. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, bord des ruisseaux, 13 avril 1902 (J ul. Ca- valerie, 806). 1156. Omphalodes Esquirolii Lévl., nov. spec. Affinis etiam O. cordatae sed discrepat foliis valde strigillosis, crassis; caulibus et petiolis crassis; inflorescentia terminali, subverticillatim racemosa; floribus laxis, calice nervoso, non alte lobato albide hirto, lobis obtusis. , Kouy-Tchéou: Tang-Tchang (Hoang-Tiao-Pa) juin 1909 (Jos. Es- quirol, 1859). 1157. Omphalodes Vaniotii Levl., nov. spec. Rhizomate repente, folia parce strigillosa membranacea ovata vel lanceolata; caulibus et petiolis crassis longe hirtis; inflorescentia race- moso paniculata elongata et diffusa; flores laxi laete caerulei, pedicellis breviores. Kouy-Tchéou: Lieux humides, mai 1905 (Jos. Esquirol, 454). 1158. Omphalodes Mairei Lévl. nov. spec. Radice repente; caules erecti, graciles, pubescentes; folia vix stri- gillosa, obtusa, apiculata vel retusa; inflorescentia pseudo-terminalis, nuda, racemosa, parce ramosa; flores violacei laxi, pedicellis breviores. Yun-Nan: Sous bois humides à Long-Ky, 1700 m, juin 1911 (E. E. Maire). 1159. Omphalodes Bodinieri Levl., nov. spec. Statim dignoscenda quod glabrata; folia flaccidissima. superiora ma- jora, omnia ovata, acuminata; inflorescentia racemoso-corymbosa, gracil- lima; flores minuti, albi, laxi. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, bord de l'eau, lieux ombrages, 15 avril 1902 (Jul. Cavalerie, 6 bis). 1160. Rubus Darrisii Lévl, nov. spec. : E grege R. alceifolii. Parce armata: aculeis recurvis: folia R. singuli- foli, subtus tamen viridibus, nervis albido-hirtis: alte cordatis; flores R. alceifolii; inflorescentia rami floriferi axillaris, ramulorum autem ter- minalis. Kouy-Tchéou: (Jos. Esquirol, 920). 1161. Mespilus Esquirolii Lévl., nov. spec. : Rami flexuosi, contortis nodosi; novelli flavido-tomentosi; folia mollia. ovata, nune obtusa, nunc acuminata supra vesiculoso-rugosa secus nervos pilosula ceterum glabra nitidula impresso-nervia subtus flavido-tomentosa, Decades plantarum novarum. OXII—CXVIII. 189 reticulata; flores luteo-aurantiaci; basi rosei, calyx lanato-tomentosus; pe- tala erosa; ovarium villosum. Kouy-Tehéou: Pin-Fa, bois, montagnes, ruisseau des barbares, arbrisseau sarmenteux, juin 1905 (Jos. Esquirol, 409 et 2346 in Ca- valerie). 1162. Crataegus Pomasae Levl., nov. spec. Rami grisei, pruinosi; ramuli rubelli, nitidi; folia lanceolata, sub- sessilia tenuissima, remote et arrecte denticulata; inflorescentiae corym- bosae; sepala brunnea triangularia glabra; petala rhomboidea obtusa, antherae orbiculares, styli duo. Corea: Pomasa, 21 mai 1906 (U. Faurie, 362). 1163. Pirus Esquirolii Lévl., nov. spec. Rami rugosuli, brunnei; folia dimorpha, alia conduplicata, setaceo- dentata acuminata, subtus villosa; alia plana crenata obtusata, glabra vel glabrata utraque coaetanea, ovato-lanceolata, parva, petiolata 2—4 X 1 cm; flores rubro-rosei; sepala linearia hirtella; petala unguiculata ob- tusa; ovarium villosum. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, 2 avril 1902 (Jul. Cavalerie, 1304). 1164. Pirus Feddei Lévl., nov. spec. Folia diversa parva 3—4 cm, vel longa 10 em, ovata vel lanceolata., denticulata subtus villosula; pedicelli longi, articulati; fructus sepalis et Stylis persistentibus coronatus. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, 11 oct. 1905, 2 m, fruit dun rouge tate, trés sucré (Jul. Cavalerie, 2533). 1165. Pirus Mairei Lévl, nov. spec. Affinis P. communis a quo differt: floribus minoribus, brevius pedi- cellatis, sepalis et pedicellis tomentosis; fructu globuloso varioloso, brun- neo. Frutex parce spinosa. Yun-Nan: Tché-Hay, haies de la plaine, 2500 m, fleurs blanches, mars 1911 (E. E. Maire). 1166. Cirsium Cerberus (Vant. Lévl, nov. comb. (Cnicus Cerberus Vant in Bull. A. I. G. B, XII [1903], p. 120.) ua 1167. Cirsium Bodinieri (ant) Lévl, nov. comb, (Cnicus Bodinieri yant., Ibid. p. 121.) ; 1168. Cirsium monocephalum (Vant.) Lévl., nov. comb. (Cnicus mono- cephalus Vant., Ibid., 122.) : 1169. Cirsium hawaiense Levl., nov. comb. (Cnicus hawaiensis in Fedde, Repert., X [1911], p. 122.) ; SE 1170. Cirsium Mairei Lévl. nov. comb. (Cnicus Mairei Lévl., Ibid, XI [1912], p. 307.) 1171. Cirsium Cavaleriei Lévl, nov. comb. Ibid, XI [1913], p. 496. re E 1172. Anaphalis Esquirolii Lévi, nov. comb. (Gnaphalium Esquirolii Lévl, Ibid. XI [1912]. p. 307.) : Be 1173. Anaphalis Chanetii Levl., nov. comb. (Gnaphalium Chanetii Levl., Ibid. XI [1913], p. 492.) (Cnicus Cavaleriei Lévl., 190 H. Léveillé: Decades plantarum novarum, CXII—CXVIII. 1174. Aristolochia viridiflora Lévl, var. occlusa Lévl. nov. var. Sepala apice coadunata et atro-violacea. Yun-Nan: Bois de Kin-Tchong-Chan (E. E. Maire). 1175. Indigofera!) Cavaleriei Lévl., nov. spec. Flores rubro-violacei; folia composita: 11— 13 foliolata; foliola ovata, longe mueronata, utrinque sub lente pilosula; rami glabrati, robusti, an- gulati; calyx late campanulatus, hirtus; corola 5 mm longa; legumine juvenili curvato, Kouy-Tchéou: Tsin-Gai, bord du ruisseau, juillet 1903 (Jul. Ca- valerie, 1191). 1176. Indigofera Esquirolii Lévl., nov. spec. Parva frutex, floribus albis; rami fulvi et erecti, pilis brevibus muniti, brunnei, ramosi; petiolo 1 cm; folia composita; 9 —11 foliolata; foliola integerrima ovata mucronata brunneo-nervia supra caerulescentia subtus glauca utrinque villosa; corolla circiter 1 cm longa, angusta, tomentella; calyx brunneus; sepalis lanceolato-subulatis hirsutus. Kouy-Tchéou: Ouang-Mou, 25 mai 1904 (Jos. Esquirol, 48). 1177. Indigofera Thirionni Lévl., nov. spec. Parva frutex floribus roseis; rami albi, nodosi, torti, glabrati, vel appresse hirtelli; foliola 15—21 albo venia integra vere lanceolata utrin- que pilosa, 3—4 cm longa corolla vix 1 cm longa; in alabastro villosa; pedicelli 2 mm longi; bracteae inconspicuae. Kouy-Tchéou: Ouang-Mou, juin 1904 (Jos. Esquirol, 117). 1178. Indigofera Bodinieri Lévl., nov. spec. Parva frutex, 40 cm alta floribus roseo-violaceis. Rami hirsuti; dense foliati; folia 13—41 foliolata; foliola 1 em circiter longa, conferta utrinque villosa subtus cinerea; racemi foliis breviores, primum plumosi, corolla albide villosa infra 1 cm longa; calyx hirsutus, dentibus lineari- bus; legumen falcatum pubescens, dein glabratum. Kouy-Tchéou: Dans la montagne aux environs de Gan-Pin, 24 sept. 1897 (Léon Martin et Emile Bodinier) et de Tsin-Gay à Tong-Mou- Lin, 24 juin 1899 (Em. Bodinier). 1179. Indigofera Mairei Lévl, nov. spec. Planta herbacea perennis, caespitosa; caulibus erectis, incano-sericea; flores violacei; folia 17—23 foliolata; foliola ovata, 1 cm circiter longa, mucronata; inflorescentia stachyoidea densa; calyx elongatus, dentibus obtusis quam tubus brevioribus; flores die caius. vexillo intense vio- lacee — ;teris petalis striatis; corollae tertia tantum parte exserta, legumen fulvo-__riceum. Stat inter Z. stachyoden a quo foliolis multo minoribus discrepat et I. hirsutam a quo foliolis magis numerosis et minoribus recedit nec non racemis longe pedunculatis, Yun-Nan: Coteaux caleaires arides derriere La Kou, 2450 m, mars 1911; plaine de Kiao-Kia, 400 m, juillet 1911 (E. E. Maire). 1) Species hujus generis clavi Croibiana fuerunt determinatae. E. Rosenstock: Blechnum Francii, ein neuer Wasserfarn. 191 1180. Uraria Esquirolii Lévl., nov. spec. Praeclara species his dignoscenda notis: scandens; caules filiformes longe hirti; folia simplicia sublinearia 9—15 cm X 10—12 mm, sessilia hirta ciliata; flores caerulei depauperate racemosi; racemi distanter 5—6 flori, longe pedunculati angulo recto divaricati; sepala lanceolata hirta; corolla parum exserta glabra. Kouy-Tchéou: Lo-Jang (Tchee-Pia), aoüt 1909 (Jos. Esquirol, 2544). XXX. Blechnum Francii Rosenst., ein neuer Wasserfarn.') Von Dr. E. Rosenstock, Gotha. (Originaldiagnose.) Blechnum Francii Rosenst., nov. spec. Lomaria; rhizomate erecto, 4 mm crasso, radicibus nudis, nigris instructo, paleis 2—3 mm longis, !/, mm latis lanceolatis, subintegerrimis apice vestito; stipitibus fasciculatis, erectis, c. 3 cm longis, vix Lis mm crassis, gracilibus, basi paleaceis, ceterum cum rhachibus nudis; la- minis sterilibus lineari-oblongis, acutis, apice obtusiusculo, basin versus sensim angustatis, ad 20 cm vel ultra longis, 2 cm fere latis, tenuiter membranaceis, olivaceo-viridibus, glaberrimis, profundissime pinnatifidis vel deorsum pinnatis; segmentis numerosis (usque ad 40 utrinque), al- ternis, erectis, subcontiguis, e basi anguste cuneata lineari-oblongis, ob- tusis, margine serrato-lobatis; lobis ad 3—4 utrinque, linearibus, obliquis; rhachibus anguste alatis, costis tenuibus, conspicuis, venis apice fur- catis vel simplicibus; laminis fertilibus sterilibus aequalibus et si- millibus, pinnis paullo angustioribus, serrato-dentatis; soris costulae appropinquatis, ab ima basi et ab apice remotis; indusio lineari inte- gerrimo, membranaceo, albido, continuo vel hinc inde interrupto. Hab. Nova Caledonia in alveo fluminis ,Rivière Bleue“, ad arborum truncos submersos m. Octobri 1912, 1l. Franc no. 1479. Dieser Farn wurde bisher nur im Blanfluss und zwar an 3—4 ver- Schiedenen Stellen in je 1 Exemplar gefunden. Er wächst völlig unter Wasser, etwa 30 cm oder mehr von der Oberfläche entfernt. Durch seine dünne, hymenophyllumartige Textur und gelappte Fiedern ist er Von allen übrigen Blechnuin-Arten sofort zu unterscheiden. 3 Während des Drucks erhalte ich von Mr. Franc noch folge -~e An- gaben über das Vorkommen und das leider vielleicht auch bevorstehende Wiederverschwinden dieser merkwürdigen Farnart: ,Cette fougere est nette- ment aquatique et ses frondes, qui atteignent quelquefois 60 cm de long, sont entièrement dans l'eau, balancées par le courant. Elle na Jamais été aperçue ailleurs que dans la Rivière Bleue (Plateaux des Lacs), rivière dont les eaux sont d'une lumpidité extraordinaire. Or, ') Vgl. Fedde, Repert. IX (1910), p. 71 sq. — X (1911), pp. 158, 399. 192 A. Thellung: Ein neues Lepidium aus Persien. dans quelques mois, la Riviere Bleue n'existera plus. Une société in- dustrielle puissante établit un barrage à Yaté, et capte les eaux de la Rivière Bleue et des rivières voisines. Un lac immense recouvrira la région, et les fougères en question seront à plus de 50 m sous l'eau. Désireux de récolter des exemplaires de cette espece avant leur dis- parition, j'ai organisé une expédition de 3 jours — mon pere, moi, un guide et 3 cheveaux. J'ai receuilli tout ce que jai pu trouver... dee XXXI. Ein neues Lepidium aus Persien. Von A. Thellung (Zürich). (Originaldiagnose ) Lepidium Bornmuelleranum') Thell, nov. spec. Perenne, pumilum, concinnum. Radix crassa (+ 5 mm diam.). verti- calis, pluricaulis, collo rudimentis fibrosis foliorum delapsorum vestita. Caules 3—6, ex axillis foliorum basilarium vel eorum rudimentorum enati, decumbenti-ascendentes, 7—10 cm longi, valde flexuosi, foliati, plerumque a medio divaricato-ramosi, leviter angulosi, per totam longitudinem pilis gracilibus recurvatis acutis breviter hirsutuli et insuper superne pilis claviformibus obtusis obsiti, ut rami in racemos terminales ca. 15—25- floros abeuntes. Folia crasso-coriacea, pilis eis caulis similibus remote pubescentia; bas'laria longe petiolata petiolis gracilibus superne canali- culatis ciliatis basi vaginantim dilatatis, lamina parva (+ 1 em longa et lata) late ovata (longitudine haud raro latiore) basi subito contracta, Sätpius acutiuscula, basi interdum lobulis utrinque 1—2 parvis rotundatis lyrato-pinnatifida, ceterum integerrima; folia caulina inferiora basilaribus similia, sed minus longe petiolata; media et superiora + 1 cm longa (ra- malia minora), spathulato-oblanceolata,integerrima, basi satislata exauriculata sessilia. Flores satis inconspicui; sepala 1 mm longa, ovato-elliptica, violaceo-rubella, anguste albo-marginata, dorso pubescenti-hirsutula; pe- tala obovato-spathulata, calyce 11/,-plo longiora, in unguem satis latum et indistinctum sensim attenuata, alba; stamina 2 + 4; glandulae 6 bre- vissimae (calycis vix !/,jg longitudine attingentes) rotundato-ovatae. Ra- cemi fructiferi breves et densi, axi et pedicellis pilis partim claviformi- bus hirtellis, pedicellis anguloso-compressis (dorsiventraliter + complanatis) arcuato-patentibus siliculae aequilongis. Silicula elliptica, 21/; X 31/2 mm, utrinque obtusiuscula, apice anguste sed distincte alata et acute emar- 1) Ich dediziere diese zierliche Spezies Herrn J. Bornmiiller in Weimar dem bekannten, hochverdienten Erforscher der orientalischen Flora, dem ich für mancherlei wertvolle Dienstleistungen zu grossem Dank verpflichtet bin. — Bildung des adjektivischer Speziesnamens nach Empfehlung XI b) und d) der Internationalen Nomenklaturregeln (vergl. Carex Hallerana). De Wildeman: Über einige neue Ficus-Arten aus dem belgischen Kongo 193 ginata, stylo brevi (vix It mm) ab alis libero emarginaturam haud vel vix superante; valvulae maturae reticulatae, inferne acute carinatae, fere a medio ad picem sensim latius (apice ad !/,—!/, longitudinis septi) alatae, lobui:s alaribus porrectis obtusiusculis. Semina matura ignota. Persia occid.: In m. Kohrud (südlich von Teheran), versim. in locis salsis, leg. Th. Strauss, 10. Mai 1909. Typus in herb. Haussknecht et herb. Bornmüller. Species affinis habitu, textura foliorum, indumento etc. L. carti- lagineo (J. Mayer) Thell, s. l. (incl. L. crassifolium W. K., L. pumilum Boiss. et Bal, L. caespitosum Desv. etc.) distincta tamen floribus multo minus conspicuis, petalis indistincte tantum unguiculatis, pedicellis bre- vioribus complanatis et praesertim silicula distincte alata et emarginata stylo haud vel vix exserto. A L, flexuoso Thunb. (Afr. austr. quoque affini distinguitur floribus minus conspicuis, silicula emarginata, stylo brevi ab alis libero subincluso (nec ?/, mm exserto). In meiner monographischen Bearbeitung der Gattung Lepidium!) würde L. Bornmuelleranum im Bestimmungsschlüssel der altweltlichen Arten der Sektion Nasturtioides (S. 77—83) mit Rücksicht auf den nicht aus der Ausrandung vorragenden Griffel von L. cartilagineum und L. flexuosum weit getrennt in die — künstliche — Subsektion Dileptium gestellt werden müssen; die neue Art käme dort (S. 78) in die Nähe von L. subulatum und L, Cardamine zu stehen, von denen sie sich schon durch die kurzen Fruchtstiele und das Vorkommen von Keulenhaaren unterscheidet. XXXII. Uber einige neue F/cus-Arten aus dem belgischen Kongo. Von E. De Wildeman. (Originaldiagnosen.) H. H. Dr, Mildbraed und N.Burret haben in Englers Bot. Jahrb., . Bd. 46 (1911), eine Revision der afrikanischen Ficus-Arten publi- Ziert. Wir glauben, dass diese Autoren in dieser Monographie zu viele Arten zusammengezogen haben. Seit mehreren Jahren hatten wir Notizen gesammelt für eine mono- graphische Studie afrikanischer Arten dieser Gattung, aber hatten die Gelegenheit nieht, diese Arbeit zu vervollständigen. Da nun auch H. J. Hutchinson, aus Kew Herbarium, die Revision der Gattung Ficus für die Flora von Afrika arbeitet, sind unsere Studien ganz unnötig geworden und wir wollen hier nur die Diagnosen einiger Arten aus Kongo, das wir neu glauben, abgeben. Wir hoffen, weiteres über diese Arten in den Abhandlungen vom Kongo- Museum, mit zahlreichen Abbildungen, "Lake zu kónnen. _ Brüssel, April 1913. » A. re Die Gattung Lepidium (L.) R. Br. Eine monographische Studie. — Neue Doit. d. schweiz. Ges. f. Naturw., Bd. XLI, Abh. 1 (1906). Repertorium specierum novarum. XII. (30. V. 1913.) 13 194 E. De Wildeman. 1. Fieus cyathistipuloides De Wild., nov. spec. Ramulis glabris in sicco plus minus longitudinaliter striatis; stipulis brevibus, caducis, non persistantibus; petiolis 1—2 cm longis, glabris et circ. 1,5 mm latis; foliis 6,5—13 cm longis et 1,2—4 cm latis, coriaceis, glabris, obovato-lanceolatis, basi cuneatis, apice abrupte apiculatis, in- tegris; nervis utrinque circ. 10, subtus prominentibus, supra distinctis, ad marginem arcuatim anastomosantibus, reticulatione subtus bene distincta; receptaculis axillaribus, solitariis, 3,5 —4 cm longis, glabris, stipitatis, stipite cire. 5 mm longo, ostiolo circ. 2 mm longo; bracteis 2, cire. 4 mm longis; pedunculo 8—9 mm longo et cire. 2 mm lato. Belg.-Kongo: Djongo, 21 mars 1908 (F. Seret, no. 792). Obs. — Verwandt mit F, cyathistipula Warb., aber verschieden durch das Fehlen der Stipeln, wenn die Blätter vollständig ent- wickelt sind. 2. Ficus densestipulata De Wild., nov. spec. Ramulis subcrassis, glabris, striatis, breviter tomentosis; stipulis numerosis, approximatis, usque 3 cm longis et 15 mm latis, persistanti- bus, dorso breviter velutinis; petiolis 15—27 mm longis; foliis coriaceis, supra et infra glabris, ellipticis, obovato-rotundatis, basi plus minus longe cuneatis, apice breviter apiculatis, margine integris, leviter recurvatis, 11—25 em longis et 4,5—8,5 cm latis; nervis utrinque 6—8, supra pro- minentibus, nervis secundariis subtus distinctis et reticulatione subtus bene distincta; receptaculis axillaribus, solitaris vel geminatis, albo- maculatis, ostiolo mamillato circ. 1 mm longo, globulosis, 13—16 mm longis et latis, breviter stipitatis; bracteis 2, plus minus papyraceis, 4—5 mm longis; pedunculo 8—9 mm longo vel breviore, breviter tomentoso, Belg.-Congo: Sine loco?, 1907 (F. Seret, no. 734). Obs. — Verwandt mit F. cyathistipula Warb., doch verschieden durch kleinere Rezeptakeln. 3. Ficus ealaensis De Wild., nov. spec. Ramulis adultis glabris, cortice exfoliato; stipulis ... ., caducis; petiolis glabris, 7—11 cm longis et 1,5—2 mm latis, longitudinaliter canaliculatis; foliis ellipticis, abrupte et longe acuminatis, acumine sub- acuto, usque 1,5 mm longo, basi cordatis, 14—18 cm longis et 8—9,2 cm latis, supra et infra glabris; nervis lateralibus utrinque circ. 9 subtus valde prominentibus, versus marginem arcuatim anastomosantibus, reti- eulatione subtus distincta; receptaculis axillaribus, raro solitaribus, gemi- natis vel pluribus, 12—13 mm longis et 14 mm circ. latis, glabris, punctulatis; bracteis margine scariosis, in discum circ. 4 mm diam. ple- rumque unilaterali connatis; pedunculo glabro, in sicco striato, circ. 1 cm longo et 2 mm lato. Belg.-Kongo: Eala, juin 1905 (M. Laurent, no. 1359). Obs. — Diese Art ist mit F. polybractea Warb. nahe verwandt, Sie unterscheidet sich von dieser letzteren durch ihre kahlen Blätter, die aueh kleiner sind. Über einige neue Ficus-Arten aus dem belgischen Kongo. 195 4. Ficus epiphytica De Wild., nov. spec. Ramulis circ. 4—5 mm crassis, glabris, cortice striato, lenticellato; stipulis caducis, lanceolatis, usque cire. 1 cm longis; petiolis 6—13 mm longis, glabris, supra plus minus canaliculatis; foliis coriaceis, supra et infra glabris, basi cordatis, apice acuminatis, 11—16 cm longis et 3—5 cm latis, nervis lateralibus utrinque 12--14 supra paullo, subtus prominenti- bus, versus marginem arcuatim anastomosantibus; reticulatione subtus distincta, receptaculis solitaribus, axillaribus, globulosis, usque 3 em diam. et 2,5 em longis, non velutinis, brunneis; ostiolo leviter prominente; bracteis in discum bilobulatum, 7—10 mm latum, irregulari vel sub- cordatum connatis, Belg.-Kongo: Entre Eala et Coquillatrille, 9 juillet 1905 (M. Lau- rent, no. 787). Obs, — Diese Art ist mit ." crassicosta Warb. verwandt und natür- lich mit F. Laurentii Warb. und F. cyathistipula Warb.; die Rezeptakeln von F. crassicosta sind unbekannt, die neue Art unterscheidet sich durch die Form und die Nervatur der Blätter, 5. Fieus Homblei De Wild., nov. spec. Ramulis juvenilis albido-velutinis, adultis plus minus glabrescentibus, cortice exfoliato; stipulis brevibus, caducis; petiolis 15—35 mm longis, velutinis; foliis ellipticis, basi cordatis, apice cuneatis, subacutis vel ob- tusis, 4,5—9 cm longis et 2,5—4 cm latis, supra et subtus velutinis ; nervis lateralibus utrinque circ, 5—6, supra non, subtus prominentibus, versus marginem arcuatim anastomosantibus, reticulatione bene distincta; receptaeulis sessilibus, solitaribus, dense albido-velutinis, usque 15 mm latis, ostiolo breviter mamillato; bracteis 2, intus glabris, extus velutinis, basi connatis, 4 mm circ. longis et 4 mm latis. Belg.-Kongo: Élisabethville, mai 1912 (Homblé, no. 341). Obs. — Scheint in die Verwandtschaft von Ficus Stuhlmanni Warb. zu kommen. 6. Ficus longipedunculata De Wild., nov. spec. Ramulis glabris, cylindricis, cortice luteolo exfoliato; stipulis brevi- bus, caducis; petiolis 2,5—7 cm longis, in sicco luteolis, supra canali- culatis, 1,5—2 mm latis; foliis ellipticis, basi rotundatis vel obtuse Cuneatis, apice abrupte acuminatis, acutis, subcoriaceis, supra et infra glabris, 7—11 cm longis et 3,5—6 cm latis; nervis lateralibus utrinque 6—8, arcuatim anastomosantibus, subtus prominentibus, reticulatione subtus distincta; receptaculis gemmatis, breviter tomentosis, globulosis, cire, 12 mm longis et latis, apice mamillatis; bracteis in discum cire. 5 mm longum et 4,5 mm latum connatis; pedunculo gracili 2 cm circ. longo et 1 mm circ. lato. Belg.-Kongo: Bomaneh, février 1906 (M. Laurent, no. 1352). ` Obs. — Diese Art ist mit F. Gilletii Warb. nahe verwandt, aber ist Von dieser Art durch die Brakteen, in einem breiten Diskus unter dem Rezeptakel vereinigt, verschieden. ius 196 E. De Wildeman. 1. Fieus Lujae De Wild., nov. spec. Ramulis glabris, in sicco plus minus striatis, cortice plus minus irregulariter exfoliato; stipulis vaginantibus, caducis, circ. 4 cm longis et 1,5 em latis, acuminatis, glabris; petiolis brevis, subcrassis, usque 3,5 cm longis et 6—7 mm latis, glabris; foliis ellipticis vel obovatis, basi rotundatis vel cordatis, apice plus minus longe apiculatis, usque 28 cm longis et 14 cm latis, supra et infra glabris; nervis lateralibus utrinque circ. 6—7, supra non subtus prominentibus, versus marginem arcuatim-anastomosantibus; reticulatione subtus bene distincta; recepta- culis axillaribus, geminatis, sessilibus, subglobulosis, usque 15 mm latis et 12 mm latis, bibracteatis, bracteis circ. 3—4 mm longis. Belg.-Kongo: Sankuru, novembre 1916 (Éd. Luja); Illongonga, dé- cembre 1907 (A. Sapin). Obs. — Verwandt mit F. Preussii Warb.; verschieden durch kleinere Rezeptakeln und durch die herzfórmigen Blütter am untersten Teil. 8. Ficus Gongoensis De Wild., nov. spec. Arbor; ramulis juvenilis plus minus cylindricis, cortice exfoliato; stipulis caducis; petiolis glabris, subcanaliculatis, usque 10 em longis; folis ellipticis vel obovatis, apice cuneato-acuminatis, supra glabris et lucentibus, margine plus minus sinuatis, basi rotundatis vel cordatis, 9—21 cm longis et 5,5—12 cm latis; nervis basilaribus 3 basi bene distinctis, nervis lateralibus utrinque 6—7, supra leviter impressis, subtus prominentibus; receptaculis infrutescentiis usque 60 cm longis plus minus ramosis formantibus, geminatis, basi bracteatis, globulosis vel pyri- formibus, plus minus stipitatis, usque 12 mm longis et 10 mm latis. dense velutino-hirsutis, apice mamillatis, ostiolo bracteolato; pedunculo usque 1 cm longo, velutino, pilis divergentibus; bracteis basi, in discum 2—3 lobulatum, cire. 3 mm latum plus minus conniventibus. Belg.-Kongo: Territoire du chef Gongo, 29 novembre 1905 (F. Seret, no. 314). Obs. — Verwandt mit F. mallatocarpa Warb. (cf, Pflanzenw. Ost-Alr.. tab. IX), doch verschieden durch die Blattform. 9. Ficus sessilis De Wild., nov. spec. Ramulis adultis glabris, cortice exfoliato; stipulis usque 2 cm longis et 6—7 mm latis, caducis; petiolis 7—22 mm longis; foliis coriaceis. supra et infra glabris, ellipticis, basi rotundatis vel cuneatis, apice plus minus longe acuminatis, acutis, margine leviter recurvatis, 8--I14 om longis et 3—6 cm latis; venis utrinque 6—8 supra paulo, infra p- minentibus, ad 2—3 mm marginem arcuate conjunctis, nervis tertiarlls subtus distinctis, reticulatione subtus distincte; receptaculis sessilibus, axillaribus, solitaribus vel geminatis, 15—17 mm latis, ostiolo mamillato cire. 1 mm longo; bracteis 2, circ. 3 mm longis. Belg.-Kongo: Eala, juillet 1907 (L. Py naert, no. 1582). Obs. — Verwandt mit F. Couraui Warb. (cf. Warb. et De Wild. Ficus Congo, p. 25, tab, XI). Über einige neue Ficus-Arten aus dem belgischen Kongo. 197 10. Ficus subcostata De Wild., nov. spec. Ramulis cortice brunneo, glabro, longitudinaliter striato, lenticellato, lenticellis prominentibus; stipulis glabris, usque 12 mm longis et 4—5 mm latis, plus minus caducis; petiolis glabris 10—20 mm longis, supra le- viter canaliculatis, circ. 2 mm latis; foliis coriaceis, supra et subtus glabris, basi rotundatis, apice acuminatis, acumine usque 15 mm longo, 4,5—11 cm longis et 2,2—4,5 cm latis; nervis lateralibus utrinque 7— 8, versus marginem arcuatim anastomosantibus, supra et subtus bene distinctis, subtus forte prominentibus, nervis secundariis subtus pro- minentibus, reticulatione subtus distincta; receptaculis sessilibus, gemi- natis, breviter velutinis, pilis albidis, verrucosis-costatis; ostiolo 1,5 mm longo. Belg.-Kongo: Eala, septembre 1905 (M. Laurent, no. 1357). Obs, — Eine Art aus der Bibracteatae-Gruppe, gut ausgezeichnet durch ihre Rezeptakeln. 11. Ficus Pynaerti De Wild., nov. spec. Ramis crassis, usque 12 mm latis, lenticellatis, lenticellis brunneis; stipulis lanceolatis, glabris, 6 mm circ. longis, caducis; petiolis 2—5 cm longis, et usque 2 mm latis, supra plus minus canaliculatis; foliis ob- longo-ellipticis, 8—13 cm longis et 4—6,5 cm latis, basi rotundatis, apice abrupte et plus minus longe acuminatis, acumine usque 1,5 cm longo et basi 6—7 mm lato, supra et infra glabris margine leviter revoluto; nervis lateralibus utrinque circ. 7, arcuatim anastomosantibus, reticulatione subtus distincta; receptaculis glabris in ramis efoliatis nascentibus, sub- Pyriformibus, basi angustatis, 16—17 mm longis et 13 mm latis, macu- latis; bracteis in cupulam connatis; pedunculo 9—16 mm longo glabro vel leviter tomentoso. Belg.-Kongo: Eala, mai 1907 (L. Pynaert, no. 1314). Obs. — Gehört in die Gruppe von F, polybractea Warb., ist von dieser Art verschieden durch die Rezeptakeln ,stipitatis". 12. Fieus viridi-maculata De Wild., nov. spec. Ramis gracilibus, cortice griseo, lenticellato; stipulis lanceolatis, glabris, 6—7 mm longe, caducis; petiolis 17—33 mm longis et 1,5—2 mm circ. latis, supra plus minus canaliculatis; foliis oblongo-ellipticis, 7,5—11,5 cm longis et 2,8—4 cm latis, basi rotundatis, apice abrupte et plus minus longe acuminatis, acumine usque 1,5 cm longo et basi 4—5 mm lato, Coriaceis, supra et infra glabris margine leviter revolutis; nervis laterali- bus utrinque circ. 8—9, versus marginem arcuatim anastomosantibus, reticulatione subtus distincta; receptaculis ellipticis, glabris, fasciculatis, usque 2 cm longis et 1,6 cm latis, brunneo-maculatis; bracteis in discum cire, 5 mm latum inaequilaterali cuneatis; pedunculo 7—10 mm longo, glabro, circ, 1,5 mm lato, apice incrassato. Belg.-Kongo: Eala, 14 mai 1905 (M. Laurent, no. 721). Obs, — Verwandt mit F. Pynaerti und natürlich mit F. polybractea Warb., von dieser ersten Art durch ,receptaculis non stipitatis" und durch den relativ breiten Discus verschieden. 198 E. De Wildeman. Diesen letzten Charakter genügt, um F, polybractea Warb, und F. viridi- maculata Nob. von einander zu trennen. 13. Ficus ealaensis De Wild., nov. spec. Ramulis fructiteris plus minus incrassatis, usque 11 mm latis, cortice brunneo nigro-lenticellato; stipulis caducis; petiolis 6,5—11 cm longis, supra plus minus canaliculatis, 1,5 mm circ. latis, basi incrassatis et usque 4 mm latis; foliis oblongo-ellipticis, 15—19 cm longis et 8—10 em latis, basi rotundatis vel subcordatis, apice abrupte et plus minus longe acuminatis, acumine circ. 1,5 em longo et basi 5—6 mm lato, coriaceis, supra et infra glabris; nervis lateralibus utrinque circ. 8, arcuatim anasto- mosantibus, reticulatione subtus distincta; receptaculis globulosis, glabris, axillaribus, fasciculatis, circ. 14 mm longis et latis, irregulariter maculatis, ostiolo immerso; bracteis 2, in discum unilateraliter dispositum et max. 4 mm latum connatis; pedunculo circ. 1 cm longo versus apicem incras- sato et in medio 1,5 mm lato. Belg.-Kongo: Eala, juin 1905 (M. Laurent, no. 1359). Obs. — Verwandt mit F. polybractea Warb., aber durch die langen Blattstiele und die runden Rezeptakeln verschieden; bei F. polybractea sind diese oboval-elliptisch. F. ealaensis unterscheidet sich von F., viridi-maculata auch noch durch die Breite der Discus. 14. Ficus umangiensis De Wild., nov. spec. Ramulis plus minus gracilibus, cortice griseo; stipulis caducis ; petiolis 2—3,5 cm longis et circ. 1 mm diam.; foliis oblongo-ellipticis; basi rotundatis vel subcordatis, plus minus abrupte et longe acuminatis, acumine angusto, 1—1,5 cm longo et basi cire. 5 mm lato, glabris, 10,5—14 cm longis et 4—6 em latis; nervis lateralibus utrinque 10-11, arcuatim anastomosantibus, reticulatione subtus distincta; receptaculis ellipsoideis usque 16 fasciculatis, 11 mm longis et 9 mm latis, brunneolis, nigro- maculatis; bracteis 1,5—2 mm cire. longis et 2,5 mm latis, basi in dis- cum margine irregulariter undulatum connatis; pedunculo 1—1,5 om longo apice incrassato. Belg.-Kongo: Umangi, 20 janvier 1904 (Em. et M. Laurent). Obs. — Verwandt mit F. polybractea Warb., aber mit kleinen Blitter. Var. Laurentii De Wild., nov. var. . Ramulis gracilibus, cortice brunneo, exfoliato; stipulis usque 9 mm longis et 3 mm latis, caducis; petiolis 17—33 mm longis, circ. 1 mm latis; foliis oblongo-ellipticis, basi rotundatis vel subcordatis, apice sub- longe acuminatis, 9—13 cm longis et 3—5,5 cm latis; nervis lateralibus utrinque circ, 7--8, arcuatim anastomosantibus, reticulatione subtus distincta; receptaculis ellipsoideis, numerosis, fasciculatis, 2 cm circ. longis et 15 mm latis, nigro-brunneo maculatis; bracteis parce caducis, basi in discum margine irregulariter undulatum, inaequilaterali et usque 4 lato connatis; pedunculo 1—1,7 em longo, apice incrassato. Belg.-Kongo: Eala, juin 1905 (M. Laurent, no 1350). Obs. — Von dem Typus durch die Nerven und durch die Rezeptakeln verschieden. Über einige neue Ficus-Arten aus dem belgischen Kongo. 199 15. Ficus rubropunctata De Wild., nov. spec. Ramis subcylindrieis, sicco striatis, cortice adulto glabro; stipulis caducis, 11 mm cire. longis et 5 mm latis; petiolis 12—25 mm longis, supra plus minus canaliculatis; foliis basi cuneatis vel lobis leviter rotun- datis apice rotundatis vel truncatis, supra et infra glabris, 7,5—12 cm longis et 3,5—6 cm latis; nervis subtus prominentibus, utrinque circ. 8, versus marginem arcuatim anastomosantibus; receptaculis axillaribus, sessilibus, geminatis, . subglobulosis, usque 15 mm longis et 10—11 mm latis, glabris. Belg.-Kongo: Eala, 15 juillet 1905 (M. Laurent, no. 768), Obs. — Nahe verwandt mit F., craterostoma Warb., aber verschieden durch das Fehlen des Stipeln und dureh die grósseren Blütter. 16. Ficus luteola De Wild., nov. spec. Ramis subcylindricis, sicco striatis, cortice glabro; stipulis caducis; petiolis 8—30 mm longis, supra plus minus canaliculatis; foliis cuneatis, apice truncatis, basi plus minus rotundatis, supra et infra glabris, 3,5—8,5 cm longis et 2,5—5,5 em latis; nervis utrinque 6—7, versus marginem arcuatim anastomosantibus, mediano apice furcato, infra pro- minentibus; receptaculis axillaribus, sessilibus, geminatis, globuloso- elliptoideis, 7—8 mm longis et 6—7 mm latis, glabris vel basi leviter pilosis, ostiolo circ. 1 mm longo; bracteis papyraceis, caducis basi in dis- cum brunneum connatis. Belg.-Kongo: Environs de Nala, 1907 (F. Seret, no. 801); Injolo, octobre 1905 (M. Laurent, no 2060); vallée de la Djuma, 1902 (J. Gillet et L. Gentil, no. 2804). Obs, — Verwandt mit F. rubropunctata Nob. und mit F. craterostoma Warb., aber verschieden durch das Fehlen der Nebenblätter, wenn die Blätter vollständig entwickelt sind, Sie unterscheidet sich auch von M rubro-punctata Nob. durch kleinere Rezeptakeln, macht so ein Ubergangs- stadium zwischen diesen Arten und F. pilosula Nob. 17. Ficus pilosula De Wild., nov. spec. Ramulis cylindricis, striatis; stipulis triangularibus, glabris, cire. 4—5 mm longis et 2—3 mm latis, caducis; petiolis 5—18 mm longis, Supra canaliculatis; foliis apice cuneatis, rotundatis vel truncatis, basi Cuneatis vel rotundato-subcordatis, supra et infra glabris, 4,5—9 cm longis et 2,5—4 cm latis; nervis subtus prominentibus, lateralibus utrinque cire. Se Versus marginem arcuatim anastomosantibus; receptaculis axillaribus, Sessilibus, geminatis subglobulosis, 11 cm circ. latis et 8—9 mm longis, breviter velutinis; bracteis 2, subcircularibus, 1,5 mm latis, caducis basi in diseum connatis, Belg.-Kongo: Eala, 20 mars 1907 (L. Pynaert, no. 1130). e Obs. — Verwandt mit F. luteola Nob. und mit F. rubropunctata Nob., aber die Rezeptakeln sind kleiner, sind schwach behaart und die Blätter Sind an ihrer Basis runder. 18. Fieus gombariensis De Wild., nov. spec. e mos Ramulis juvenilis pubescentibus, cortice adulto exfoliato; stipulis ca- 200 E. De Wildeman: Über einige neue Ficus-Arten aus dem belgischen Kongo. ducis; petiolis glabris 2,5—4 cm longis, supra plus minus pilosis; foliis ellipticis vel obovatis, basi cordatis, apice rotundatis vel obtuso-acumi- natis, 6—10 cm longis et 3—6 cm latis; nervis lateralibus utrinque cire. 8, subtus prominentibus, versus marginem arcuatim anastomosantibus, reticulatione subtus distincta; receptaculis solitaribus vel geminatis, breviter pedicellatis, subglobulosis, 8—9 mm longis et cire. 7 mm longis, apice mamillatis, ostiolo eire, 1 mm longo; bracteis juvenilis extus dense velu- tinis, caducis, basi in discum piloso 4—5 mm lato connatis; pedunculo dense velutino, pilis brunneis, 2—3 mm longo. Belg.-Kongo: Environs de Gumbari, avril 1908 (F. Seret, no. 592). Obs. — Art aus der Gruppe ,Bibracteae“. 19. Ficus recurvata De Wild., nov. spec. Arbor; ramulis usque 15 mm latis, glabris, cortice laevi; stipulis ..., caducis; petiolis 6—10 cm longis, brunneo-velutinis, longitudinaliter striatis; foliis ellipticis vel obovatis, 18—22 em longis et 8,5—12 om latis, supra glabris, subtus ad nervos sparse pilosis; nervis lateralibus utrinque 13—14, subtus valde prominentibus et pilosis; versus marginem arcuatim anastomosantibus, reticulatione subtus distincta; receptaculis fasciculatis, 2,5—2,8 cm latis et subaequilongis, glabris, irregulariter verrueosis, in sicco brunneis, ostiolo circ. 4 mm longo; bracteis irregula- riter lobulatis, papyraceis, basi in discum excentricum glabrum usque 8—9 mm latum connatis; peduneulo 2,5—2,8 cm longo, glabro. Belg.-Kongo: Eala, 7 juin 1905 (M. Laurent, no. 804). Obs. — Art von der , Bibracteatae-Gruppe“ und von der Untersektion „Caulocarpae“; unterscheidet sich durch die Rezeptakeln am Ende des Astes vereinigt; wenn die Rezeptakeln adult sind, sind die Blätter ab- gefallen. 20. Ficus amadiensis De Wild., nov. spec. Epiphytica; ramulis adultis glabrescentibus, juvenilis tomentosis, Cor- tice papyraceo in sicco longitudinaliter striato; stipulis lanceolato-acutis, cire. 1 cm longis et 3,5 mm latis, caducis; petiolis 2—4,5 cm longis supra leviter canaliculatis, glabris; foliis supra et infra glabris, ellipticis, evato-ellipticis vel elliptico-lanceolatis, 6—17 em longis et 2,5—6,5 cm latis, basi rotundatis vel subcordatis, apice obtusis; nervis lateralibus utrinque circ. 10, versus marginem arcuatim anastomosantibus, subtus prominentibus, reticulatione subtus distincta; receptaculis rubris vel luteis et rubro-punctulatis, axillaribus, geminatis, sessilibus, subglobulosis vel ellipsoideis, usque 17 mm longis et 16 mm latis, glabris vel ad basim pubescentibus, ostiolo circ. 1 mm longo; bracteis 2, intus velutinis, usque cire. 5 mm longis. Belg.-Kongo: Mission des Amadi, 20 novembre 1905 (F. Seret, no. 287); Suronga, 30 septembre 1906 (F. Seret, no. 662). Obs. — Kommt in die Artengruppe, die in Dr. Mildbraed und Burret Revision, bl. 186 beschrieben ist unter der Rubrik: ,Receptacula 1,4—8 cm in diam.* und scheint verwandt mit F. Holstii Warb. E. Hassler: Novitates Argentinae. I. 201 XXXIII. Novitates Argentinae. I. Auctore E. Hassler. (Originaldiagnose.) 1. Caesalpinia Stuckerti Hassler, nov. spec. Caesalpiniaria: Frutex 2— 3 metralis (ex collect.) omnibus partibus gla- berrimus; rami cortice isabellino glabro leviter fissurato obtecti; ramuli teretes subflexuosi 1—2 mm crassi, violaceo-viridescentes, subpruinosi, ad basin petioli spinis duabus e basi elongato-dilatata + acutis leviter recurvis 1—4 mm longis, facile solubilibus armati, rarissime spina soli- taria adest in spatio libero inter foliorum insertionem; internodia 2—4 cm; stipulae valde peculiares e foliolis duobus (i. e. jugo supremo pinnae abortivae) coadunatis, formatae, costis duobus quarum una minus pro- minula angulo + recto insidentibus percursis, ambabis mucronulo ter- minatis, ceterum foliolis pinnarum similes 10 mm longae 10—14 mm latae; folia bipinnata, pinnae vulgo bijugae, rarius unijugae; petiolus communis in foliis bijugis 20—40 mm longus, in foliis unijugis 2—10 mm, pinnarum juga 10—20 mm inter se distantia pinnae 10—40 mm longae ad insertionem spinis 2 parvis stipellatae; foliola 2—3-rarius 4-juga stricte opposita ovata vel elliptica 5/,—8/, mm apice obtusa et in mucro- nulum minutum acuminulata, basi rotundata leviter inaequilatera, sub- sessilia petiolulo vix 1|, mm longo, spinulis minutis stipellato, mem- branacea, viridia concoloria, translucide punctulata, enervia costa mediana Subtus tantum conspicua, valde distantia interstitiis 8—12 mm longis separata. Flores in racemum elongatum axillarem laxiflorum dispositi; racemi rhachis 12—15 cm longa glaberrima basi spinis ut petioli aucta; flores Spiraliter dispositi pedicelli 8—12 mm distantes basi spinulis duabus eis foliorum similibus bracteolati, erecto-patentes 6 —9 mm longi; recepta- culum cupuliforme 2,5 mm altum basi in pedicellulum cc. 1 mm longum contractum, glabrum; sepala 4 superiora oblonga apice rotundata d aequalia 6/4; mm infimum naviculare 7/, mm ut receptaculum colorata ; Petala exserta supremum obovato-oblongum ?/, mm vix Us mm longe Unguiculatum, mediana 2 obovato-oblonga Ais mm ce. 1 mm longe ungui- culata; inferius orbiculare 3|, mm 2 mm longe unguiculatum, omnia glabra sicco lutea; stamina 10 exserta, filamenta 5—6 mm longa hirsuta, antherae oblongae purpurascentes 2 mm longae; ovarium sessile glabrum 3—4 ovulatum, 3 mm longum, stylus filiformis glabrum 6 mm longum stigma truncato-excavatum; legumen oblongum basi et apice acutum, leviter obliquum, 3%, mm plano-compressum valvis subcoriaceis glabris viridi- violascentibus, oblique rugulose plicatulis, semina obovata com- pressa ‘/, mm testa nigra laevi. o A Caesalpiniariis omnibus foliis parvis, pinnis uni-bijugis, foliolis 2—4 jugis tantum valde diversa et potius ad Cercidium accedit, sed flore et legumine Caesalpiniariae typicae. 202 R. Schlechter. Argentina. In silvis virgineis prope Canada alegre Depto. Bunyacu Tucuman, flor. et fruct. mens. Jan.; Stuckert no. 21276 in herb. Hassler sub nomine vernaculari Huaycuru. Var. robusta Hassler. Pinnis 1—3 jugis, in 3-jugis petiolo communi ad 7 cm longo, pin- narum jugis 2—2,5 cm distantibus, pinnis 3—4 jugis, foliolis maximis 15/ mm attingentibus. Argentina. Eodem loco ac typus lecta, spec. fruct. mens. Dec. ; Stuckert no. 19726 in Herb. Hassler. Diese mir erst während des Druckes zugegangene Form unterscheidet sich bloss durch die 3jochigen Blütter die sich neben 1—2jochigen finden, die Blättchen sind unbedeutend grösser und von zarterer Kon- sistenz, anscheinend Neutriebe, währenddem die des Typus ausgereifte Biätter darstellen, die aber bloss 1—2jochig sind. Die Blüttchenpaare überschreiten bei beiden Formen die Zahl von vier nicht. XXXIV. Orchidaceae novae et criticae. Auctore R. Schlechter. (Originaldiagnosen.) Decas XXXVIII. 311. Craniches pseudociliata Schltr., nov. spec. Saxicola, gracilis, erecta, 19—40 cm alta; radicibus fasciculatis, Gär: nosis, villosis; foliis basilaribus 2—3, erecto-patentibus, petiolatis, glabris, lamina late-elliptica, apiculata, basi cuneata, 3—7,5 cm longa, medio 2— 4,5 cm lata, petiolo. basi dilatata vaginante, 1,5—6 cm longo; scape paucivaginulato, gracilimo, inflorescentiam versus sparsim glanduloso- puberulo, caeterum glabrato; spica brevi, subdense 8—15-flora, ovoidea; bracteis lanceolatis, ovario brevioribus; floribus erecto-patentibus, inversis, ilis C. ciliatae Kth. similibus sed paulo majoribus; sepalis ovatis. ob- tusis, glabris, 3,75 mm longis, lateralibus obliquis; petalis porrectis, ob- lique oblongo-ligulatis, obtusis, margine anteriore sparsim ciliatis, quam sepala subaequilongis; labello suborbiculari-cochleato, obtusissimo cum apiculo obtuso, basi concavo, c. 3,25 mm longo, nervis 3 elevatis e basi usque supra medium, lateralibus apice hamatis, nervis 2—3 patentibus margines versus lateraliter auctis, hinc et inde verrucolo donatis; columna brevi, glabra; ovario cylindrico, glabro, c. 6 mm longo. Guatemala: Auf Felsen im Walde bei Secanquim, Alta Verapaz, c: 450 m ü. d. M. — W. R. Maxon & R. Hay no. 3208, blühend im Jan. 1905; G. P. Goli no. 205, im Dezember 1904. Die Art ist nahe verwandt mit C. ciliata Kth., hat aber grössere weisse Blüten und eine andere Lippenform und Nervatur. 372. Microstylis blephariglottis Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 20—30 cm alta; rhizomate valde abbreviato; Orchidaceae novae et criticae. 203 radicibus flexuosis, villosulis; caule abbreviato, carnosulo, vix 2 cm longo, dense 6—8-foliato; foliis erecto-patentibus, lanceolato-ligulatis, oblique acuminatis, basin versus paulo angustatis, glabris, tenuibus, 5,5—10 em longis, supra medium 0,8—1,5 cm latis; racemo dense multifloro, cylin- draceo, elongato, pedunculo foliis vix aequilongo; bracteis erecto-patenti- bus, lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato paulo brevioribus; floribus in genere vix mediocribus, inversis, erecto-patentibus; sepalis oblongis, obtusis, glabris, 3,75 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique linearibus, obtusis, glabris, sepalis subaequilongis; labello ovali, obtuso, basi subcordato, margine papulis subulatis patentibus dense ciliato, 3,75 mm longo, medio fere 2,25 mm lato; columna brevi, glabra; ovario pedicellato glabro, 4—5 mm longo. Costa-Rica: Brade. Panama: An Baumstümmen in feuchten Wäldern der oberen Caldera- Wasserscheide, oberhalb El Boquete (Chiriqui), 1650—1925 m ii. d. M. — W. R. Maxon (B. S. P. C. Z. no. 5667), blühend im März 1911. Die Art ist mit keiner der bisher beschriebenen náher verwandt und bildet eine eigene Sektion, die ich Blephariglottis nennen will. 313. Microstylis Pittieri Schltr., nov. spec. Gracilis, erecta, parvula, c. 23 cm alta; radicibus filiformibus, glabris ; caule basi bulboso-incrassato, unifoliato; folio in medium fere plantae sito late ovato-cordato, breviter acuminato, pedunculum amplectente, 2,3 em longo, 2,2 cm infra medium lato; pedunculo erecto, gracili, folium subduplo superante, racemo sublaxe multifloro, elongato, usque ad T em longo; bracteis minutis, deltoideis, ovario multoties brevioribus; floribus in genere inter minores, glabris; sepalis oblongo-ligulatis, ob- _tusiusculis, 2,25 mm longis, lateralibus obliquis, usque ad quartam partem apicalem connatis; petalis oblique linearibus, obtusiusculis, apicem versus sensim paulo angustatis; labello basi breviter auriculato, medio concava, € medio trilobato, lobis triangulis, obtusiusculis, intermedio duplo majore, auriculis basilaribus late triangulis subacutis, labello toto 2 mm longo, inter apices loborum lateralium 2,25 mm lato; columna brevi, crassa, c. 1 mm longa; ovario pedicellato glabro 4 mm longo. Panama: Feuchte Wälder zwischen Alto de las Palmas und dem Gipfel des Cerro de Horqueta (Chiriqui, 2100—2268 m ü. d. M. — H. Pittier (B. S. P. C. Z. no. 3277 — blühend im März 1911. Habituell gleicht die Pflanze auffallend der M. ichtyorrhyncha Ki doch hat sie eine völlig verschiedene Lippe. 314. Lepanthes eciliata Schltr., nov. spec. i Epiphytica, erecta, 18—18 cm alta; rhizomate valde abbreviato; ra- dicibus filiformibus, glabris; caulibus strictis unifoliatis, vaginis Gor glabratis, arcte amplectentibus, ostio lanceolatis acuminatis, eciliatis ob- tecto, 8—10 cm longo; folio erecto, elliptico, apice bilobato cum apiculo interjecto, basi attenuato, 6—7,5 cm longo, medio fere 1,5—1,8 cm lato; racemis pluribus succedaneis, folio subduplo brevioribus, dense multi- floris, pedunculo gracili, 2—3 em longo; bracteis lanceolatis, acuminatis, 204 R. Schlechter. sparsim papillosis, pedicello paulo brevioribus; floribus in genere vix inter mediocres, inversis; sepalis ovatis, breviter acuminatis, glabris, 4 mm longis, lateralibus obliquis, usque ad medium fere connatis; petalis transversis, 4 mm latis, glabris, lobo superiore (in flore inverso inferiore) oblique oblongo, obtuso, lobo inferiore anguste oblongo, obtuso, obliquo, superiore aequilongo; labello parvulo, c. 1 mm longo, bipartito, partitioni- bus semirhombeis, obtusis, glabris; columna gracili, glabra, labellum distincte superante; ovario pedicellato glabro, c. 3,25 mm longo. Panama: Epiphyt im feuchten Walde bei Los Signas Camp, am Südabhang des Cerro de la Horqueta (Chiriqui), 1700 m ü. d. M. — H. Pittier (B. S. P. C. Z. no. 3173), blühend im Marz 1911. Diese Art wird am besten neben JL. ruscifolia R. f. untergebracht, Die Blüten sind lachsfarben mit purpurroten Linien. 375. Lepanthes Maxoni Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 16 —25 cm alta; rhizomate valde abbreviato; ra- dicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus multivaginatis, unifoliatis, 8—13 cm longis; vaginis ostio ovato acuminato et costis dense papilloso- ciliatis; folio ovali, acuminato, apice ipso tridentato, basi breviter con- tracto, 3,5—5,5 cm longo, medio fere 1,5—2,5 cm lato; racemis gracili- bus, densius multifloris, elongatis, distichis, usque ad 12 cm longis, pedunculo gracili folio fere aequilongo; bracteis cucullatis acuminatis, pedicello duplo fere brevioribus; floribus in genere magnis; sepalis lanceolatis, longe acuminatis, glabris, c. 1,7 cm longis, lateralibus obliquis usque ad medium fere connatis; petalis transversis, glabris, c. 4 mm latis, lobo superiore (i. e. in flore inverso inferiore) oblongo, obtuso, lobo inferiore lanceolato-curvato acuto, superiore aequilongo; labello minuto, rhombeo, bipartito, partitionibus semirhombeis, obtusis, margine in- crassatis; columna gracili glabra, c. 2 mm longa; ovario cum pedicello c. 6 mm longo, glabro. Panama: An Baumstümmen in feuchten Waldern zwischen Alto de Las Palmas und dem Gipfel des Cerro de Horqueta (Chiriqui), 2100— 2268 m ü. d. M. — W. R. Maxon (R. S. P. C. Z, no. 5494), blühend im Márz 1911. Die Art ähnelt der L. Wendlandii R. f., hat aber viel länger aus- gezogene Sepalen. Die Blüten sind ockergelb mit dunklerer rótlicher Mitte. 376, Scaphosepalum elasmatopus Schltr., nov. spec. Epiphyticum, parvulum, 10—18 cm altum; rhizomate breviter repente ; radicibus filiformibus, glabris; caulibus valde abbreviatis, unifoliatis; folio erecto, falcato-oblanceolato, obtusiusculo, sensim in petiolum satis longum attenuato, glabro, petiolo incluso 7—15 cm longo, supra medium 0,8— 1,4 cm lato; scapis adscendentibus, gracillimis, rigidulis, paucivaginulatis, folia rarius paulo excedentibus; racemo disticho, sublaxe pluri-vel multi- .floro sensim elongato, usque ad 6 cm longo; bracteis compressis, acu- minatis, pedicello vulgo aequilongis; floribus succedaneis in genere inter minores; sepalis oblongis, glabris, intermedio 8 mm longo, apicem versus Orchidaceae novae et criticae. 205 paulo inerassato obtusiusculo, lateralibus obliquis, usque ad tertiam partem apicalem connatis, 9,5 mm longis, extus nervo intermedio altius costatis, apicibus liberis acutis, divergentibus; petalis oblique oblongo- ligulatis, apieulatis, glabris, 3,5 mm longis; labello e ungue lineari medio calloso-dilatato, antice paulo angustiore, oblongo, obtuso, margine minute serrulato-inciso, 3 mm longo; columna gracili supra medium dilatata, 2,75 mm longa; ovario cum pedicello glabro, c. 3,5 mm longo. Panama: An Baumstümmen in feuchten Wäldern zwischen Alto de las Palmas und dem Gipfel des Cerro de Horqueta (Chiriqui), 2100— 2268 m ü. d. M. — H. Pittier & W. R. Maxon (B. S. P. C. Z. no. 3229, 5484, 5130), blühend im März 1911. Die Art steht dem S. Pittieri Schltr. von Costa-Rica am nächsten. 371. Scaphosepalum panamense Schltr., nov. spec. Epiphyticum, c. 15 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, glabris; caulibus subnullis, unifoliatis; folio erecto, oblanceo- lato-spathulato, sensim in petiolum abeunte, obtuso cum apiculo minuto, dorso carinato, 11—14 cm longo, supra medium 1,2—1,5 cm lato; pe- dunculis gracilibus, adscendentibus, paucivaginatis, unifloris, 6—7,5 cm longis, glabris; bractea parvula, eucullata, ovario bene breviore; flore in genere inter majores; sepalis ligulatis, acutiusculis, usque supra medium in tubum oblongoideum connatis, c. 2 cm longis, lateralibus apice fal- catis intermedio duplo latioribus; petalis oblique ligulatis, basi attenuatis, apice obtuso subapiculatis, glabris intus antice lamella intramarginali usque infra medium decurrente ornatis, 4 mm longis; labello oblongo- ligulato, obtuso, basi auriculato-hastato, glabro, 4 mm longo; columna semitereti, glabra, 4 mm longa, clinandrio irregulariter denticulato, pede gracili incurvo; ovario cum pedicello brevi glabro, c. 5 mm longo. i Panama: In Wäldern am Rio Indio de Gatun, ungefähr bei Meeres- höhe. — H. Pittier (B. S. P. C. Z., no. 2803, blühend im Februar 1911. Eine gut gekennzeichnete Art aus der Verwandtschaft des S. swertii- folium Rolfe. Die Blüten sind grün, purpurrot gefleckt. 318. Pleurothallis lancilabris (Rchb. f.) Schltr., nov. comb. Stelis lancilabris Rchb. f. Zu wiederholten Malen erhielt ich in den letzten Jahren Material dieser merkwürdigen Art, welche von Reichenbach fil. bei Stelis Sw. untergebracht wurde mit der Bemerkung „nulli affinis*. Die ganze Art der Infloreszenz schien mir für Stelis so merkwürdig, dass ich mich vor einiger Zeit näher mit der Pflanze beschüftigte. Die Analyse der Blüte ergab nur das Resultat, welches ich auch nach der Reichenbach' schen Abbildung erwartete, dass nämlich die Art nicht zu Stelis, sondern zu Pleurothallis zu rechnen sei, Die Lippe sowohl wie die Petalen und die freien Sepalen bezeugen deutlich, dass eine keineswegs aberrante Pleuro- thallis- Art vorliege, die zu der Gruppe der Hymenodanthae-Caespitosae zu rechnen ist. Costa-Rica: Bei Desengano. — H. Wendland, blühend im Mai 1857; ohne nähere Standortsangabe. — A. Tonduz, s. n. 206 R. Schlechter: Orchidaceae novae et criticae. Ich bin geneigt, die Pflanze, welche offenbar weissliche Blüten hat, in die Verwandtschaft von P marginata Ldl. zu verweisen. 319. Scaphyglottis unguiculata Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, usque ad 30 cm alta; radicibus filiformibus, glabris; pseudobulbis syperpositis, gracilibus, cylindraceis, 5—15 cm longis, basi nunc paulo attenuatis, medio 2—3 mm diametro, apice 2—3- foliatis; foliis erecto-patentibus, anguste linearibus, apice inaequaliter bilobulatis, 10—18 cm longis, medio 2,5—4,5 mm latis; floribus in fasci- culis apicalibus succedaneis, tenuibus, glabris, in genere mediocribus; sepalis ligulatis, apiculatis, 6 mm longis, lateralibus obliquis, margine anteriore paulo decurrentibus et cum pede columnae mentum obtusum breve formantibus; petalis linearibus, apiculatis, paululo apicem versus dilatatis, subfalcatis, quam sepala subaequilongis; labello e ungue lineari- ligulato supra medium dilatato, antice trilobato, 6 mm longo, infra apicem 2,7 mm lato, lobis laieralibus oblongis, obtusis, intermedio semiorbiculari breviter acuminato vel apiculato haud majore; columna gracili, ebrachiata, 5 mm longa, pede brevi; ovario pedicellato glabro, 7—8 mm longo. Panama: Loma de la Gloria, bei Fato (Prov. Colon) in Wäldern 10—104 m ü. d. M. — H. Pittier (B. S.P. C. Z. no 4090), blühend im Juli—August 1911. Die Art erinnert etwas an S. mesocopis Bth., ist aber in der Lippe durchaus verschieden. Die Blüten sind blass purpurn. 380. Epidendrum leucocardium Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, 15—27 em altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, glabris; caulibus simplieibus basi vaginata excepta laxe 4—6-foliatis, vaginis foliorum arcte appressis obtectis, 3—4 mm diametro; foliis erecto-patentibus, ligulatis, obtusiusculis, apice ipso in- aequaliter bilobulatis, 5—10 cm longis, 1—1,8 cm latis; inflorescentia more E. nocturni Jacq. abbreviata, sessili, pauciflora; bracteis parvulis, ovalibus, obtusiusculis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus succedaneis, magnis, illis Brassavolae Perrini Ldl. fere aequimagnis; Se- palis linearibus, acutis, glabris, patentibus, c. 3,5 cm longis, lateralibus subfalcato-obliquis; petalis sepalis similibus sed paulo angustioribus, glabris, c. 3,5 cm longis; labello e ungue lineari, in laminam lato ovatam breviter acuminatam, basi cordata bicallosam expanso, 3 cm longo, lamina 2,6 em longa, infra medium 2,2 cm lata; columna leviter arcuata, 9 mm longa, ungui labelli adnata, clinandrio 5-lobato, lobis anticis rotun- datis, 3 posticis acutis; ovario pedicellato, glabro, c. 3,5 cm longo. Panama: Rio Indio de Fato (in der Provinz Colon), etwa bet Meereshóhe. — H Pittier (B. S. P. C. Z., no. 4266), bliihend im August 1911. Ich habe diese Art, welche in ihren vegetativen Teilen auffallend mit E. nocturnum Jacq. übereinstimmt, nicht bestimmen kónnen und sehe mich daher gezwungen, sie als neu zu beschreiben. Vor D. nocturnum Jacq. ist sie unterschieden durch das ungeteilte Labellum. Die Sepalen sind gelb, zuweilen rötlich überlaufen. Die Lippe ist weiss mit gelbem Fleck am Grunde der Platte. F. Fedde: Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. 207 XXXV. Vermisehte neue Diagnosen. 911. Echeveria lutea Rose in Journ. Wash. Acad. Sci., I (1911), p. 268 c. fig. — Basal leaves numerous, ascending, thickish, 8 to 10 cm long, light green, glabrous with upturned marginis forming a deep trough. acuminate with mucronate tip, the apical portion upturned like a horn; flowering stem 20 to 30 cm long; leaves 4 to 5 cm long, linear, semi- terete, stiff, flattened on the upper surface, pointed, with a toothed free margin at base; inflorescence a secund raceme, at first strongly reflexed but at the flowers often becoming erect; flowers 20 or more, often sub- sessile; sepals 5, distinct, very unequal, the longest 2 cm long, free and toothed at base, linear, pointed, ascending; flower bud strongly 5- angled and pointed; corolla lemon yellow, 15 mm long, the lobes distinct for about two-thirds their length but not spreading except a little at the tip. — Type in U, S. National Herbarium, no. 619743, collected at San Rafael, San Luis Potosi, Mexico, November, 1910, by C. A. Purpus and flowered in Washington, July, 1911. XXXVI. F. Fedde. Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. 6. u. 7, Reihe (no. 26—35). Bilder aus der Lüneburger Heide!). — Text von Prof. Dr. Grábner. Überall in den kühleren, gemässigten und kalten Zonen, wo sich Gebiete grósserer Luftfeuchtigkeit und stürkerer Niederschläge finden, hat sich die eigenartige Formation der Heide entwickelt. Zusammengesetzt ist sie im wesentlichen aus immergrünen Zwergstrüuchern, die im stark humosen und sauren Boden wurzeln und niemals einen stärkeren Zu- Wachs zeigen. Bei uns wird die Heide im wesentlichen aus dem Heide- kraute (Calluna vulgaris) gebildet, welches in den eigentlichen Heide- gebieten, in der Lüneburger Heide, in Schleswig-Holstein usw. meilen- Weite Flüchen überzieht, an den typischen Stellen nur hier und da unterbrochen von einer Wacholdergruppe oder einigen Zwergie*~' Kiefern. Diese weiten Flächen, die während des grössten Tr’ “herses Jahres braun oder fast schwarz erscheinen, färben sich p^ wer Mitte des August lebhaft rot von den Milliarden der Blüte". Heidekrauts. Dureh die menschliche Kultur, durch das Best# eli das Land wirt- Schaftlich nutzbar zu machen, haben aber die zusammenhängenden Heideflüchen immer mehr und mehr abgenommen. Kiefern- und Fichten- Schonungen haben weite Strecken bedeckt und dehnen sich mit dem Acker mehr und mehr aus. Es ist deshalb der Wunsch rege geworden, ——— — ') Es sei ausdrücklich bemerkt, dass die Glasbilder nach EE Se nicht nach den Originalplatten angefertigt wurden, da letztere leider nicht Zu erhalten waren. Fedde. 208 F. Fedde: Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. Teile der noch vorhandenen natürlichen oder doch wenig veränderten Heide dauernd zu erhalten. Man hat zu diesem Zwecke die interessante Umgebung des Wilseder Berges, der hóchsten Erhebung der Lüneburger Heide, gewählt. Die Signalfichte auf dem Plateau des 26. y Wilseder Berges. _ Die weite, kahle Heidefläche ist nur wenig durch Kulturwald unter- brochen. 94. Blick in den Totengrund. Heidekiefern und Wacholder, auf dem getretenen Wege ist das Heide- kraut abgestorben und der helle Sand unter dem Humus scheint vor. 28. Erratischer Block im Totengrund. Wacholder-Dickicht und vereinzelte Buchen. Die Lüneburger Heide war ursprünglich ein grosses Laubholzgebiet. 29. Alte Kiefer bei Wildsede. Umgeben von Wacholdern und Heidekraut. 30 Uralte Wacholder am Aufstieg zum at Wilseder Berge 21 Wacholdergruppe auf freier Heide x bei Gerdehaus. Die unteren Teile der Gruppen vom Vieh verbissen. 39 Freie weite Heide mit einem einsamen x Heidschnuckenstall. Links und rechts vom Wege zwei Hünengräber; der vertiefte Pfad von den Heidschnucken ausgetreten. gran vier- 138, Fichten und Wacholder in der Heide. Cha. KS unger 34.) ^^utis;.. Heidequelle. Wacholderwand, daran Weidenréschen (Epilobium angustifolium). Za. Heidetümpel; am Weselbach bei Wilsede. Wacholder auf moorigem Boden. Das Gewässer verlandet in der che rakteristischen Bültenbildurg. Auf den Bülten siedeln sich dann die Heide- moorstráucher, die Wacholder usw. an. Giepertorium sprrierum novarum regni vegetabilis aurtore f. Fedde 25. Juni 1913 No. 322/324 — XXXVII. Ein neues Rhododendron (Rh. agathodaemonis) aus Neu-Guinea. | Von J. J. Smith. (Originaldiagnose.) Rhododendron agathodaemonis J. J. Sm., nov. spec. Rh. Hellwigii Kds. (non Warb.) in Nova Guinea VIII, 878, t. CLIII. Frutex ramulis teretibus lepidotis. Folia c. 5 spurie verticillata, elliptica vel subovalia, obtusa, apiculata, basi obtusa, utrinque sparse minute lepidota, nervis lateralibus 8—10 utrinque, 5,5—6,75 cm longa; petiolus sparse lepidotus, 0,9—1,3 cm longus. Inflorescentiae c. 8-florae. Flores magni, pedicello parce lepidoto, 0,6—0,8 cm longo. Calyx parvus. Vix ciliolatus. Corolla elongato-hypocrateriformis, 5-loba, extus sparse lepidota, expansa 9,5 cm longa, tubo angusto, intus inferne dense pu- bescenti, lobis suborbicularibus, 1,8—1,5 em diam. Stamina elongata; flamentum inferne pubescens, 8,1—8,45 cm longum; anthera anguste oblonga, ad 0,4 cm longa, poris parvis. Ovarium tenue, dense lepidotum. 125 em longum; stylus totus lepidotus, 6,75 cm longus. Niederl.-Neu-Guinea: Hellwig-Gebirge in 2577 m ü. d. M. (L. 5. À. M. von Rómer no. 1245). Dr. Koorders hat diese Pflanze identifiziert mit einem unter dem Namen Rh. Hellwigii Warb. aus Berlin erhaltenen Exemplar im Buiten- Zorger Herbarium. Es geht aber nicht nur aus der Einsammlungsnummer (Hellwig no. 806), sondern auch aus der Beschreibung klar hervor, dass diese Pflanze nicht Rh. Hellwigii Warb., sondern Rh. Herzogi Warb. ist. Aber auch mit Rh. Herzogi ist die von Römersche Pflanze nicht identisch, Sie hat doppelt so grosse, weisse Blüten mit innen nur im unteren Teil behaarter Korollenróhre und nahezu kreisrunden Lappen, nur am Grunde behaarten Staubfäden und relativ viel längerem und dünnerem, bis zur Narbe dicht schülferigem Griffel. Repertorium specierum novarum. XII. (20. VI. 1913.) 14 210 H. Harms. XXXVII. Zur Kenntnis von Swietenia humilis Zuce. Von H. Harms. (Originalarbeit.) P. Preuss erwühnt in seinem bekannten verdienstvollen Reisewerke (Exped. Central- und Südamerika, 1901) an mehreren Stellen eine Maha- goniart des Namens Swietenia bijuga. So sagt er 2. B. im 8. Kapitel, das von San Salvador handelt, S. 112: ,Eine grosse Anzahl von Nutz- hólzern lernte ich bei San Julian kennen. Das wertvollste liefert der Balsambaum. Ferner sind sehr geschätzt der Roncon, Grenadillo, Escobo, Sapote, Cobinol (Hymenaea Courbaril), Mahagoni (Swietenia bijuga) und zwei Zedernarten (Cedro amargo und Cedro montaües.)' Ferner wird an mehreren Stellen erwähnt, dass eine grössere Zahl Samen dieser Art abgeschickt wurden. So S. 432: ,Aus Mexiko, am 9. Juni 1900, Maha- gony, Swietenia bijuga (Salvador), 3000 Samen.“ S. 433: „Aus Venezuela am 15. Nov. 1900, fünf Büchsen Samen Swietenia bijuga.“ S. 440 heisst es: ,Von den am 9. Juni 1900 eingetroffenen Samen von Mahagony (Swielenia bijuga) erhielt Victoria zwei Pakete.“ S. 442 wird dieselbe Art auch unter den von der Botanischen Centralstelle (Bot. Garten, Berlin) herangezogenen Pflanzen erwühnt (neben Swietenia Mahagoni). Man kannte bisher drei Arten von Swietenia (vgl. Harms in Engler- Prantl, Pflanzenfam., III, 4, S. 275): die längst bekannte Sw. mahagoni L., die dieser sehr nahestehende Sw. macrophylla King und die von beiden deutlich verschiedene Sw. humilis Zucc., die aus Mexico stammt. Ist nun die von Preuss beobachtete Sw. bijuga eine eigene Art, oder lässt sie sich mit einer der drei genannten Arten vereinigen? Diese Frage konnte natürlich erst nach genauer Untersuchung brauchbaren Herbarmaterials der fraglichen Art entschieden werden, woran es bisher fehlte. Vor kurzem nun erhielt die Bot. Zentralstelle für die Kolonien am Bot. Mu- seum in Dahlem bei Berlin blühende Exemplare von Swietenia bijuga aus Kamerun, die im Bot. Garten der Versuchsanstalt zu Victoria erwachsen waren und offenbar,aus den seinerzeit von Preuss gesammelten Samen dieser Art stammten. Diese Exemplare erlaubten, jene Frage nach der systematischen Stellung der von Preuss beobachteten Mahagoni-Art Zu klären. Trotz eifrigen Nachsuchens in der einschlägigen Literatur habe ich den Namen Swietenia bijuga nur in dem Buche von Preuss finden können. Gegenüber Sw. mahagoni fallen die unter no. 417 von der Versuchs- anstalt für Landeskultur in Victoria (Kamerun) eingesandten Herbar- exemplare sogleich dadurch auf, dass die Blättchen nicht gestielt sind (wie bei Sw. mahagoni) sondern sitzend oder fast sitzend (ganz kurz gestielt, Stiel höchstens 1 mm lang); ferner zeichnen sie sich durch eine lange feine und dünne Spitze aus. Beide Merkmale kehren bei Sw. humilis Zucc, wieder, und zu dieser Art möchte ich diese kultivierten Exemplare aus Victoria stellen. Zur Kenntnis von Swietenia humilis Zucc. 211 Die Kameruner kultivierten Exemplare haben im allgemeinen etwas breitere Blättchen (Breite 4—5 cm bei einer Länge von 10—12 cm), so dass sie dadurch auf den ersten Blick von den aus der Heimat uns zu- gekommenen Exemplaren abweichen. Zur Aufstellung einer eigenen Varietit dürfte jedoch das Merkmal kaum ausreichen; in dieser Beziehung ist gerade das unten zitierte Endlichsche Exemplar lehrreich, da bei ihm neben schmäleren lanzettlichen auch breitere lüngliche Blättchen vorkommen. Wir haben Sw, humilis aus neuerer Zeit von folgenden Standorten: Chiapas, Tuxtla, Hac. Razon im Valle de Cintalapa im Walde; caoba, Mahagonibaum (Seler no. 1921 — II. 1896)!. — Guerrero, La Copradilla, 200 m, arbre ‚ae 10 à 15 m, fleurs blanches; nom indigène Cobano (Langlassé no. 132. — Mai 1898) — Micho- acan, Distr. Ario de Rosales, Hacienda Araparicuaro, etwa 1000—1200 m, auf vulkanischem Boden, einh. Name Cóbano, Baum von 6—10 m Hohe, mit feinem Nutzholz (Endlich no. 1335. — VII. 1906). Swielenia humilis wurde von Zuccarini in ausführlicher Weise be- Schrieben und vortrefflich abgebildet (in Abh. Akad. Wiss. München, Math. phys. Kl. II (1837), 355, Tafel VII A. u. B). Die Art wurde auf eine von Karwinski in Mexico gesammelte Pflanze begründet: ,Crescit in imperio mexicano ad littora oceani pacifici, imprimis prope Tehuan- tepec loeis apricis aridis vix ultra 1000' supra mare, ibidem a cl. de Karwinski lecta.“ Es soll danach ein Baum mittlerer Hóhe sein (,arbor mediocris, 20—30 ped. alta“). — C. de Candolle (in DC. Monogr. Phaner. L [1878] 724) zitiert zwei Exemplare des Berliner Herbars, die von Ehrenberg und Schiede no. 449 gesammelt sind. — H. Solereder hat die Samen sehr eingehend untersucht (Archiv der Pharmacie, 29. Bd., Heft 4, 1891), Auf dem Markte zu Puebla in Mexico hatte Dr. Merck Von einem Quacksalber Samen erstanden, die sich als sehr giftig SF. Wiesen; Solereder erkannte ihre Zugehörigkeit zu Sw. humilis. Die Samen von Sw. humilis sind grósser als die von Sw. mahagoni und haben eine etwas dickere Samenschale und einen Flügel von dickerer Konsistenz. Wir haben im Herbar einige von P. Preuss 1900 ohne Namen gesandte Swietenia-Samen, die wohl zweifellos zu der genannten Sw. bijuga gehören, also Samen von Sw. humilis sind. à Da nach obigen Angaben Sw. humilis ein schönes Holz liefert, so Würe es wohl möglich, dass unter dem Mahagoni des Handels neben Sw. mahagoni auch humilis vertreten ist. Diese Frage ist natürlich nur mit Hilfe von Herbarmaterial und sicher dazugehörigen Holzproben zu lósen. Jedenfalls verdient die Art weitere Verbreitung durch die Kultur, ünd vielleicht gelingt es, sie von Kamerun aus in unseren Kolonien ein- Zübürgern, 1) Cf. H. Harms in Bull Herb. Boissier, Vol. VII, 1899, p. 553 [Loes. PL Sel, IIT, p. (75)]. 212 R. Schlechter. XXXIX. Orchidaceae novae et criticae. Auctore R. Schlechter. (Originaldiagnosen.) 381. Epidendrum panamense Schitr., nov. spec. Epiphyticum, plurieaule, 15--20 cm altum; rhizomate valde abbre- viato; radicibus filiformibus glabris; caulibus simplicibus, compressis, vaginis arcte amplectentibus obtectis, versus apicem 2 — 3-foliatis, medio fere usque ad 4 mm latis; foliis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, basi longe cuneatis, textura pro genere tenuioribus, 8—11 em longis, medio fere 1,1—1,3 em latis; pedunculo erecto, stricto ancipiti, apice spatis paucis imbricantibus donato, 7—9 cm longo; racemo disticho abbreviato, paucifloro; bracteis compressis ovario pedicellato bene bre- vioribus; floribus succedaneis, in genere mediocribus glabris; sepalis ligu- latis, apiculatis, 1,2 em longis, lateralibus obliquis, dimidio superiore margine anteriore paulo dilatatis; petalis anguste linearibus, obtusis, se- palorum longitudine; labello e ungue lineari, marginibus columnae om- nino adnato in laminam ovatam, breviter acuminatam, basi subcordatam, marginibus subcrenulatam dilatato, callis 2 in basi laminae ornato cum lamella brevi interjecta, labello toto petalis aequilongo, lamina 5 mm longa, infra medium 4 mm lata; columna gracili, 7 mm longa, clinandrio rotundato, margine irregulari; ovario pedicellato cylindraceo, antice leviter vesiculoso-inflato, 1,5 em longo. Panama: Cerro de Garagara, Sambu-basin (Süd-Darien), 500—974 m ü. d. M. — H. Pittier (Biol. Surv. Pan. Can. Zone, no. 5635), blühend im Februar 1902, Eine Art der Gruppe Amphiglottium-Holochila. Sie dürfte am besten neben E. paucifolium Schltr. von Costa-Rica unterzubringen sein. 382. Schomburgkia splendida Schltr. nov. spec. Epiphytica, valida; pseudobulbis subclavatis, longitudinaliter pluri- sulcatis, bifoliatis, paulo compressis, c. 30 em longis, supra medium c. 8 em latis; foliis erecto-patentibus, oblongo-ligulatis, obtusiusculis, basi sensim paulo angustatis, crassius coriaceis, 22—28 cm longis, medio fere 4,5—5,5 em latis; pedunculis erectis, usque ad 10 cm longis, teretibus, vaginis arcte amplectentibus obtectis; racemo brevi, subcorymboso, C. 10 —15-floro ; bracteis amplis erecto-patentibus, roseis, lanceolatis, acutis, glabris, ovarium pedicellatum aequantibus vel paulo brevioribus; floribus Speciosis In genere inter majores; sepalis oblongo-ligulatis, obtusiusculis, glabris, margine leviter undulatis, 4,5 cm longis, lateralibus obliquis; petalis sepalis bene similibus et fere aequimagnis, margine tantum magis undulatis; labello brevissime unguiculato, e basi subquadrata medio trilobato, glabro, 4 cm longo, inter apices loborum lateralium 2,5 cm lato, lobis lateralibus brevibus semioblongis, obtusis, intermedio multo majore oblongo, obtuso, basin versus paulo angustato, marginibus leviter cris- Orchidaceae novae et criticae. 213 patulo, lineis 4 elevatis e basi labelli usque in medium lobi intermedii, nervis nonnullis incrassatis antice additis; columna pro genere graciliore 2,7 em longa; ovario pedicellato glabro, c. 9 cm longo. Columbia: Boqueron del Dagua, Western Cordillera, c. 1000 m ü. d. M. — H. Pittier; no. 605, blühend im Dez. 1905. Eine prüchtige Art aus der Verwandtschaft der S. undulata Ldl., aber durch die Lippe gut unterschieden. Die Blüten sind braun mit rosenroter Lippe. 388. Sobralia epiphytica Schltr. nov. spec. Epiphytica, parvula, 20—40 cm alta; radicibus filiformibus glabris; caulibus simplicibus, vaginis striato-nervosis arctissime amplectentibus, 2—5-foliatis, 3—4 mm diametro; foliis erecto-patentibus, ellipticis, ob- tusiusculis cum apiculo minuto, subtus nervis 5 primariis prominulis, 9—15 cm longis, medio fere 3—4 cm latis; floribus ad apices caulis 2--3-nis, succedaneis, in genere inter minores; bracteis in vaginis folio- rum superiorum absconditis; sepalis ligulatis, acutis, glabris, c. 2,4 cm longis, lateralibus obliquis, ima basi connatis; petalis sepalis similibus sed paulo latioribus et brevioribus, acutis, 2,2 cm longis; labello colum- nam amplectente, circuitu oblongo, basi cuneato, quinta parte anteriore trilobato, 2,2 cm longo, medio 1 cm lato, glabro, lobis lateralibus rotun- datis, brevibus, intermedio majore semiorbieulari margine crenulato- lacerato, carinis 9 parallelis integris e basi labelli usque supra medium decurrentibus, papillis subulatis sparsis apicem versus antepositis; co- lumna gracili, glabra, 1,5 cm longo, apicem versus dilatata, brachiis fal- catis, acutis, erectis, clinandrium rotundatum haud superantibus; ovario gracili, glabro, c. 2 cm longo. Panama: In der Umgebung von Culebra, Kanalzone, 50—150 m ü. d. M. — H. Pittier (B.S. P. C. Z. no. 4780), blühend im Nov. 1911; an Baumstimmen in den Wüldern am Rio Indio de Gatun, Kanalzone, R. Maxon (B. S. P. C. Z. no. 4829). Diese für eine Art der Untergattung Eu-Sobralia recht kleine Art gehôrt in die Verwandtschaft von S. Bletiae, R. p. Die Blüten sind gelb, mit orangegelbem Fleck auf der Lippe. 384. Elleanthus laxus Schltr., nov. spec. ; Gracilis, erectus, 35—40 cm altus; rhizomate valde abbreviato; radi- cibus filiformibus, glabris; caulibus simplicibus, gracillimis, laxe 20: foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus hine inde verruculosis Sparsim obsessis; foliis erecto-patentibus, anguste lanceolatis, apice tri- dentatis, 7—9 cm longis, infra medium 0,7—1,2 cm latis; racemo termi- nali subuntante, laxe 6—9-floro, usque ad 6 em longo, rhachi valde flexuosa ; bracteis erecto-patentibus, distichis, lanceolatis, Po amplec- tentibus et 2—3-plo superantibus; flore in genere mediocri, extus minute lepidato. intus glabro; sepalis ligulatis, acuminatis, 7 mm longis, late- ralibus obliquis; petalis oblique linearibus, subacutis, sepalis foris neque longis; labello e basi concava subcucullata, dimidio anteriore dilatato, apice profundius exciso, marginibus crenato-ineiso et undulato, 6 mm 214 R. Schlechter longo, supra medium 4 mm lato, basi callis 2 oblongis instructo, dimidio superiore papillis sparsis ornato; columna semitereti, apicem versus paulo dilatata; ovario subsessili, cylindrico, minute lepidoto, c. 5 mm longo. Panama: Cerro de Garagara, Samba basin (Süddarien) zwischen 500 und 974 m ii. d. M. — H. Pittier (B. S. P. C. Z., no. 5640); blühend im Februar 1911). Diese Art fällt allen bisher beschriebenen gegenüber auf durch den sehr schlanken Habitus, lockere Beblätterung und sehr lockere zweizeilige Infloreszenzen. 385. Cryptocentrum flavum Schltr. n. sp. Epiphyticum, pusillum, c. 7 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, glabris; foliis erecto-patentibus, 5—7, distichis, angustissime linearibus, acutis, glabris, vagina dilatata inclusa usque ad 6 cm longis, latitudine vix 1 mm excedentibus; pedunculis filiformibus, erectis, distanter paucivaginulatis, unifloris, foliorum longitudine; bractea cucullata, apiculata, ovario pedicellato pluries breviore; flore in genere inter minores, glabro, colore flavo; sepalis lanceolatis, acutis, c. 6 mm longis, lateralibus obliquis basi longissime producta cum ungue labelli in calcar filiforme 1 cm longum connatis; petalis oblique elliptico-lanceolatis. acutis, sepalis subaequilongis; labello e ungue anguste lineari 1 cm longo, in laminam lanceolatam acutam 5,75 mm longam dilatato; columna brevi, glabra, dimidio superiore paulo dilatata, c. 2 mm longa; ovario pedicellato gracili, glabro, c. 1,1 cm longo. Columbia: Cordoba, im Daguatal (im Staate Cauca) 30—100 m ü. d. M. — H. Pittier; no. 591, blühend im Dezember 1905. In dieser liegt nun die vierte Art der interessanten Gattung Vor. Sie ist mit C. minus Schltr. von Peru verwandt, aber gut gekennzeichnet durch schlankeren Wuchs und längere Blätter. Die beiden anderen Arten sind C. Jamesoni Bth. von Ecuador und C. calcaratum Schltr. (Pittierella calcarata Schltr.) von Costa-Rica. Letztere ist in Fedde, Rep. X (1912), p. 389 irrtümlich als C, costaricense Schltr. erwähnt worden. 386. Notylia stenoglossa Schltr. nov. spec. Epiphytica, gracilis; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformi- bus, glabris; pseudobulbis: anguste oblongoideis, compressis, unifoliatis, vaginis 1— 2 foliatis obtectis, 2,5—3 cm longis, medio fere 6—9 mm latis; foliis oblongis vel oblongo-ligulatis, oblique apiculatis, 6,5—14 cm longis. medio 1,7—2,8 cm latis; racemo pro genere gracillimo, pendulo, pedun- culo brevi gracili paucivaginulato incluso 30—35 cm longo, plus minus dense multifloro, c. 1,7 cm diametiente; bracteis minutis ovario pedi- cellato multo brevioribus; floribus in genere mediocribus, glaberrimis; sepalis linearibus, acutis, 6,5 mm longis, lateralibus usque ad septimam partem apicalem connatis, apicibus liberis paulo divergentibus; petalis falcatis, linearibus acutis, 6 mm longis; labello e ungue lineari anguste rhombeo-lanceolato, acutissimo, 5,5 mm longo, lamina longitudinaliter carinata supra basin 1 mm tantum lata: columna glabra 3,5 mm longa; ovario pedicellato, gracili, glabro, 6 mm longo. Orchidaceae novae et criticae. 215 Columbia: Bei Rio Frio, zwischen Cienaga de Sa. Marta und den Fusshügeln (im Staate Magdalena) bis 100 m ü. d. M. — H. Pittier, no. 1602, blühend im Juni 1906. Unter allen Arten ist diese durch die sehr schmalen Sepalen und Petalen und das auffallend schmale Labellum kenntlich. 387. Oncidium salvadorense Schltr. nov. spec. Epiphyticum, peraltum; rhizomate valde abbreviato; pseudobulbis more sectionis valde reductis, unifoliatis; folio oblongo, subacuto, carnoso, c. 30 cm longo, medio c. 10 em lato; panicula pluriramosa, laxe multi- flora pedunculo incluso c. 150 em longa, arcuata, ramis ramulisque erecto- patentibus; bracteis lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus in sectione inter minores, erecto-patentibus, glabris; sepalis latius ellipticis, obtusis, distincte unguiculatis, margine leviter undulatis, c. 1,2 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique latiellip- tico-spathulatis, obtusis, margine bene undulatis, sepalis subaequilongis; labello e basi obcuneata utrinque supra basin plicata supra medium in isthmum brevem constricto. antice in lobum obreniformem margine undu- latum dilatato, 1 em longo, basi 8 mm lato, lobo apicali 6 mm lato, callis 5 aggregatis actyliformibus in basi ornato; columna brevi, carnosa, alis semiquadratis; ovario pedicellato glabro, c. 2 em longo. San Salvador: In Wäldern bei Izalco. — H. Pittier, no. 5753, blühend im Februar 1907. Ich möchte die Art auf Grund ihres Habitus zur Sektion Sarcoptera verweisen, obgleich das Labellum für die Basilata sprechen würde, Die Blütenfárbung ist nicht angegeben; scheint aber rótlich gewesen zu sein. 388. Lockhartia chiriquiensis Schltr. nov. spec. Epiphytica, erecta, pluricaulis; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, glabris; caulibus simplicibus, dense foliatis; usque ad 18 cm longis; foliis erecto-patentibus, equitantibus, subfalcato-lanceolatis, obtusis, 1—1,5 cm longis, basi 3—5 mm latis; racemis brevibus, ut videtur plus minus nutantibus, laxe paucifloris, nunc pauciramosis, peduneulo brevi incluso usque ad 2 em longis; bracteis amplis ovatis, acutis, amplexicaulibus, ovario gracilime pedicellato tamen multo brevioribus; floribus in genere inter minores, tenuibus, glabris; sepalis ovalibus, apiculatis, 2,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ovalibus, obtusiusculis, basi cuneatis, quam sepala subaequilongis; labello e basi trilobo, 4 mm longo, inter apices loborum lateralium 5 mm lato, basi callo ovali integro ornato, lobis lateralibus divaricantibus, obtusis, intermedio circuitu rhombeo-ovali, antice obtuse bilobulato; columna brevi, alis subquadratis, margine sub- crenulatis; ovario cum pedicello gracillimo, glabro, c. 1 cm longo. ee Panama: In der Nähe von San Felix, am östlichen Chiriqui, bis 120 m ii. d. M, — H. Pittier (B. S. P. C. Z, no. 5286), blühend im De- zember 1911. Habituell stimmt die Art gut zu L. micrantha R. f., doch das La- bellum passt weder zur Reichenbachschen Beschreibung, noch zu der Von ihm gegebenen Abbildung, auch sind die Blüten grósser. 216 R. Schlechter: Orchidaceae novae et criticae. 389. Lockhartia Pittieri Schltr. nov. spec. Epiphytiea, 15—20 cm alta; caulibus simplicibus, dense foliatis; foliis equitantibus, subfalcato-lanceolatis, subacutis, 2—2,8 cm longis, basi 4—5 mm .latis; inflorescentia apicali, more L. Weigeltü R. f. valde ab- breviata, pauciflora; bracteis parvulis ovario bene brevioribus; floribus in genere inter mediocres, tenuibus, glabris; sepalis oblongis, acutis, 4—5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ovalibus, obtusis, sepalis sub- aequilongis; labello circuitu oblongo-quadrato, e medio quadrilobo, c. 5,5 mm longo, medio fere 3,5 mm lato, lobis lateralibus brevibus, ro- tundatis, anticis bene longioribus, semioblongis, obtusis, callo ovato, ob- tuso, integro in basi labelli; columna brevi, alis brevibus subrhombeis, margine superiore subcrenulatis; ovario pedicellato, glabro, clavato, c. 6 mm longo. Panama: Kultiviert in Culebra von Mrs. Rousseau, ursprünglich von Bohis stammend. — H Pittier (B. S. P.C. Z., no. 3401), blühend im April 1911. Die Art ist neben L. pallida R. f. unterzubringen, unterscheidet sich aber vor jener ganz erheblich durch die Infloreszenzen. Die Blüten sind blassgelb. 390. Warscewiczella caloglossa Schltr. nov. spec. Epiphytica, erecta, 20—35 cm alta; rhizomate abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis; foliis erecto-patentibus, lineari-ligulatis, acuminatis, vaginam versus paulo angustatis, vagina inclusa usque ad 35 cm longis, supra medium usque ad 2,8 em latis; pedunculis erecto-patentibus, pauci- vaginulatis, 7—12 cm longis, unifloris; bractea cucullata acuminata, ovario pedicellato subduplo breviore; flore specioso, illo W. discoloris R. f. : aequimagno; sepalis lanceolatis, acuminatis, glabris, c. 3 cm longis, late- ralibus obliquis, concavis, deflexis; petalis oblique ellipticis, subacutis, glabris, quam sepala paulo brevioribus, erectis; labello erecto, columnam subamplectente, explanato rhombeo, supra medium obscure trilobato, 3,5 cm longo, medio fere 2,5 cm lato, basi callo parvulo antice bidentato utrinque cum dente laterali ornato, lobis lateralibus (silicet appellare) rotundatis obtusissimis, medio quadrato, obtusissimo, margine leviter crispatulo, labello toto venis purpureis pulchre picto; columna semitereti, 1,3 em longa; ovario pedicellato glabro c. 2 cm longo. Panama: Feuchte Wälder von Cuesta de las Palmas, an der Süd- seite von Cerro de la Horqueta (Chiriqui) 1700—2100 m ii. d. M. — H. Pittier (B. S. P. C. Z., no. 3214), blühend im März 1911; W. R. Maxon (B. S. P. C. Z., no. 5510), blühend im März 1911. Anfangs glaubte ich diese schóne Art als W. picta R. f. ansprechen zu müssen, doch zeigte der Vergleich mit der Beschreibung, dass sie doch verschieden ist. Die Blüten sind weisslich, mit schön purpurngeaderter Lippe. Th. Loesener: Mexikanische und zentralamerikanische Novitäten, IV, 217 XL. Mexikanische und zentralamerikanische Novitäten. IV.') Unter Mitwirkung von Fachgenossen bearbeitet von Th. Loesener. (Originalarbeit.) XIII. Equisetaceae. Von E. Herter. 117. Equisetum myriochaetum Cham. et Schlechtd. Mexico, Staat Vera Cruz, im tropischen Regenwalde, auf der Finca „Mirador“ bei Huatusco in 1180 m Höhe: Endlich no. 1310. — Vulg.: „Canuela“. 5 XIV. Musaceae. Von Th. Loesener. 118. Musa paradisiaca L. Mexico, im Staate Oaxaca, in Cuicatlan kultiviert: Seler no, 4863. — Vulgärname: ,platano*. 119. Strelitzia Reginae Banks. . Mexico, im Staate Vera Cruz, wird in Jalapa als Zierpflanze kultiviert: Endlich no. 1730. — Vulgärname: „Pajaritos“. 120. Heliconia Bihai L. Mexico, im Staate Vera Cruz, in der Umgebung von Santa Lucrecia (Isthmus von Tehuantepec), im tropischen Regenwald in 50 m Hóhe ü. M.: Endlich no. 1367. — Vulgürname: „Platanillo“. 121. Heliconia Schiedeana Kl. Mexico, im Staate Vera Cruz, auf der Hacienda Mirador bei Huatusco im tropischen Regenwald in 1055 m Höhe: Endlich no. 1367a, im Staate Chiapas, im Gebüsch zwischen den Ruinen von Palenque: Seler no. 5537. — Vulgärname nach Endlich: ,Platanillo*. 122. Heliconia Schiedeana Kl. forma glabrifolia Loes., nov. form. Petiolis et foliis subtus glabris a typo recedens. Mexico, im Staate Vera Cruz, im Canton Huatusco bei El Mirador Zacuapan an feuchten Stellen im Walde: Seler no. 5114. XV. Juglandaceae. Von K. Nagel. 128. Juglans mollis Engelm. an Mexico, im Staate Chihuahua, Tal des Rio Balsequillo, Munieip. von Huejotitin, in 1720 m Höhe: Endlich no. 1167. — Vulgärname: „Nogal“, 124. Juglans rupestris Engelm. Mexico, im Staate Tamaulipas, Ufer des Rio Grande zwischen Matamoros und S. Miguel: Endlich no. 475. — Vulgürname: „Nogal“. XVI. Polygonaceae. Von H. Gross. 125. Eriogonum deflexum Torr. form. stenopetala H. Gross, nov. form. Tepala ovalia v. elliptica, haud suborbicularia. Arizona, Grand Canyon, auf dem mit Steppenvegetation bedeckten ') Cf. Rep. VIII (1910), p. 291—299, 306—311; IX (1911), p. 355—361. 218 Th. Loesener. Sandsteinplateau, 450—460 m über dem Flusse: Seler no. 4748. — Mit weissen Blüten im Oktober. 126. Eriogonum Wrightii Torr. Mexico, Staat Zacatecas, auf sonnigen Grasfluren der Hacienda Los Machines: Seler no. 4808. 127. Rumex obtusifolius L. Mexico, Staat Vera Cruz, Umgebung von Jalapa, Niederungen und Bach- ufer, 1400 m ü. M. — Endlich no. 1586. — Vulgärname: ,Lengua de vaca* (= Kuhzunge), 128, Persicaria acris (H. B. 2) H. Gross forma confertiflora (Meisn.) H. Gross, nov. comb. Mexico, Staat Vera Cruz, in feuchten Lagen in der Umgebung von Ja- lapa, 1400 m ü. M.: Endlich no. 1493, — Vulgärname: ,Chilillo*. Wird als Heilmittel gegen Erkältungen der Pferde usw. in Form von heissen Bähungen verwendet. Die Früchte gelten als giftig; namentlich sollen Hühner dagegen empfindlich sein. (Endl.) 129 Antigonon leptopus Hook. et Arn. Mexico, Staat Tamaulipas, an Hecken, Wegen und Flussufern in der Umgebung von Ciudad Victoria, 450 m ü. M.: Endlich no. 1000, Staat Vera Cruz bei Medellin: Seler no. 4494. — Vulgärname: ,Corona de la reina* (nach Endl.). 130. Miühlenbeckia tamnifolia Meisn. var. oligobotrys H. Gross, nov. var. Inflorescentia subaphylla panniculata simpliciter ramosa, ramis paucis saepissime erecto-divaricatis. Forma tenuifolia H. Gross, nov. form. Fol. textura tenui, herbacea. “Mexico, Staat Mexico, Distrikt de dubie Rancho del Pedregal, in Hecken rankend: Seler no. 4420. 131: Mühlenbeckia platyclada (F. v. M.) Meisn. Mexico, Staat Vera Cruz, Regenwald in der Umgebung von Coatepec, 1300 m ü. M.: Endlich no. 1485. — Vulgärname: „Solitaria“. — Kann nur verwildert sein; stammt von den Salomonsinseln. 132. Podopterus emarginatus H. Gross, nov. spec. Frutex (vel arbuscula?), divaricato-ramosus, ramis haud spinescenti- bus, glaberrimis; folia orbieularia v. suborbicularia, non raro paullo la- tiora quam longa 3,5—8, saepissime 6 cm longa, 3,8—8,6, plerumque 7 em lata, basi cordata (sinu acuto), subpeltata, apice emarginata, sinu lato triangulari leviter rotundato, margine subreflexo integerrima, char- tacea, supra subglabra, subtus (praesertim ad nervos venasque) minute puberula, 2 nervis lateralibus infimis utrinsecus basi approximatis, ochreis membranaceis, brunneis, +1,5 cm longis, petiolis gracilibus 1,5—2 cm metientibus. Inflorescentiae terminales, simpliciter panniculatae; flores plerumque 3-ni, perianthio albido 0,3 cm longo, tepalis 3 (2 exterioribus et 1 interiore) late cristato-alatis, pericladio gracillimo 0,25—0,3 cm longo, pedicellis dimidio brevioribus; perianthium fructiferum flavescens, 0,8 cm longum, alis in perieladium vix decurrentibus. Descr. Rami teretes, parum nodosi, glaberrimi, ortice canescenti v. griseo, lenticellis minutis late ovalibus densiuscule verrucosis, ramulis Mexikanische und zentralamerikanische Novitüten. IV. 219 novellis minute leviterque puberuli, in sicco leviter striatis. Folia char- tacea, triste viridia, subtus paullo pallidiora, supra ad nervos solum parce minutissimeque puberula, ceterum glabra, subtus minute puberula, nervis secundariis utrinsecus 6—7 leviter curvatis sub angulo 50— 60? abeuntibus, supra parum prominulis, subtus expressis, nervulis minoribus supra parum, subtus conspicue prominulis, reticulatis; petiolus supra subplanus, minute puberulus, basi ochreae insertus; ochreae laxae. subenerviae, brunneae, minutissime puberulae, citissime evanidae. In- florescentia ramis primum + erectis, demum (post anthesin) + divari- catis, 5—8 cm longis, angulatis, fusco-tomentellis; bracteae Jangen latae, acuminatae, 0,3 cm longae, fuscae, hyalinae; ochreolae breviores, hyalinae, fuscescentes; pedicelli 0,1—0,15 cm longi; flores tepalis 3 acutiusculis, late cristato-alatis, ovatis, basi subcordatis, alis subundu- latis, apice productis, basi parum in pericladium decurrentibus, tepalis interioribus late ovatis, obtusis, + concavis, omnibus anthesi + patentibus; stamina 8, filamentis subulatis 0,12 cm longis, basi dilatatis coalitis, laxissime puberulis, antheris minimis flavis subrotundatis; ovarium trigonum, 0,08 em longum, stylis 3 paullo brevioribus, stigmatibus pel- tatis rotundis parum papillosis. Perianthium fructiferum 0,8 cm longum, pericladio 0,4 em metiente, pedicello 0,3 cm longo suffultum, aiis latis planis; achaenium trigonum, 0,35 em longum, superne acutangulum, inferne obtusangulum, faciebus ovatis apice acutis, fusco-castaneis, laevi- bus, nitidissimis, "Mexico, Yucatan bei Kabah im Walde: Seler no. 5600. — Mit Früchten im Juli. — Hierher gehört auch das mit Blüten gesammelte Exemplar von Gaumer no. 150, ebenfalls aus Yucatan. Obs. Additamentum insigne florae mexicanae notanda species haec praeter alias notas jam forma singulari foliorum necnon inflorescentia et a P. mexicano H. B. K. et a P. cordato Rose optime diversa est, 133. Coccoloba Humboldtii Meisn. var. longipedicellata H. Gross, nov. var. Pedicellis + 4 mm longis, gracilibus, inflorescentiis saepe quam folia longioribus. Mexico, Staat Vera Cruz, auf der Hóhe der Sanddünen bei Puerto de Alvarado: Seler no. 4482. — Bliihend und mit jungen Früchten im Januar, 134, Coccoloba Schiedeana Lindau (teste Lindau). : Paullum a C. Schiedeana Lindau typica recedere videtur foliis conspicue asymmetricis, breviter plicato-apiculatis, basi uno solum ex latere + breviter cordatis vel omnino rotundatis, ramulis novellis glaberrimis, ceterum nervulis minoribus supra subinconspicuis. Mexico, Staat Vera Cruz, Canton Huatusco, bei El Mirador Zacuapam: Seler no. 5110. — Mit weissen Blüten im Mai. — Vulgürname: ,tepalcahuite*. 135. Coccoloba (Eucoccoloba) oaxacensis H. Gross, nov. spec. Arbor 6—8-metralis, ramis cinerascentibus, glabris, laevibus, ramulis novellis glaberrimis, in sicco minute striatis. Folia ovata v. late ovalia, 10—15 cm longa, 7—10 cm lata, apice breviter obtuseque Plicato-apiculata, basi subinaequaliter rotundata v. leviter cordata, 220 Th. Loesener. subcoriacea, pallida, utrinque opaca, margine revoluta, utrinque gla- berrima, costa nervisque primariis supra prominulis, subtus prominentibus, nervulis minoribus supra planis inconspicuis, subtus leviter prominulis reticulatis, nervis primariis angulo 40—45° abeuntibus, dimidiis subrectis, ceterum leniter curvatis, basi subdecurrentibus; petiolus validus, 1,5—2 cm longus, sub ochrea in- sertus, supra canaliculatus, pullo-tomentellus, demum glabrescens; ochrea parte inferiore longius persistente chartacea subenervia fusco-tomentella, superiore cito evanida membranacea. Inflorescentia folia subaequans v. parum longior, 9—14 cm longa, pedunculo + 2 cm longo, rhachi va- lida, rigida, angulata, minutissime tomentella, sat laxiflora; bracteac oehreaeque minutae (vix 0,1 em longae); flores non vidi. Fructus (cum pericarpio) ellipsoideus, utrinque breviter apiculatus, 0,9 cm longus et 0,5—0,6 cm diametiens, olivaceus, lobi perianthii 0,1 em longis conniventibus; testa flava, nitida; nux apice coronata, ovoidea. Mexico, Staat Oaxaca, Baumsavannen (wird auch als Schattenbaum kultiviert), in der Umgebung von Rincón, San Antonio, auf dem Isthmus von Tehuantepec, 176 m ü. M.: Endlich no. 1370, — Mit Früchten im Oktober. — Vulgürname: ,Ubero*. XVII. Nyctaginaceae. Von A. Heimerl. 136. Acleisanthes longiflora A. Gray, forma hirtella Standley. Mexico, im Staate Coahuila, auf der Hacienda de la Paila, in der Sierra de la Paila, auf Felsen am Cafion del Venado in 950—1000 m Höhe ü. M.: Endlich no. 844. 137. Mirabilis jalapa L. forma trichocarpa Heimerl in Engl. Bot Jahrb.. Vol. 42 (1908), p. 73. Mexico, im Staate Puebla, Felder und Bewüsseruugsgrüben in der Um- gebung von Tehuacán in 1675 m Höhe ü. M.: Endlich no. 1731. — Vulgär- name: ,Maravilla*. 138. Allionia incarnata L. forma multiserrata Heimerl in Urban Symb. Antill., Vol. VII (1912), p. 212. Mexico, ebendort auf Triften und Feldern: Endlich no. 1870. 139. Boerhaavia anisophylla Torrey forma polytricha Heimerl, nov. form. Caule infra pilis brevissimis, eglandulosis, patentibus pulverulento- scabridato, supra et imprimis in paniculae ramificationibus pilis brevibus. glanduliferis dense glutinoso-pubescente a typo recedens. Mexico, im Staate Durango, in der Umgebung der Station Yerbanis auf Weiden in 1896 m Höhe ü. M.: Endlich no. 175b. — Vulgärname: „Yerba de la mosca“. 140. Boerhaavia erecía L. forma. Mexico, im Staate Tamaulipas, in den Chaparrales bei Reynosa am Rio Grande: Endlich no. 585. » Vorliegende schöne Form von B. erecta L. stimmt ziemlich gut auf die von Standley als B. universitatis publizierte Art, die ich in meinem Manuskripte als var. umbellato-capitata der B. erecta bezeichnete“ (Heimerl). Mexikanische und zentralamerikanische Novitüten. IV. 291 141. Boerhaavia gracillima Heimerl. Mexico, im Staate Durango, in der Umgebung der Station Yerbanis auf Weiden in 1896 m Hóhe ü. M.: Endlich no. 175a. — Vulgärname: ,Yerba de la mosca“. 142. Pisonia aculeata L. var. vel forma. Mexico, im Staate Sinaloa, in der feuchten Niederung im Küsten- gebiete bei Topolobampo auf der Hacienda Correrepe und im Tal des Arroyo de la Reforma bei Reforma in 400—500 m Hóhe ü. M.: Endlich no. 676 u. 676a. — Vulgärnamen: ,Bainoro prieto“, ,Vainoro prieto“ oder „Garambullo“, „Die kalt mazerierten Blätter sollen gegen Tollwut verwendet werden“ (Endl.). „Dem Standorte nach zu der von Standley beschriebenen, von P. aculeata durch rote Blüten und glanzloses Laub unterschiedenen P. capi- tata (Wats.) Standl. gehörig; für mich nur eine Abart von P. aculeata L.“ (Heimerl). 143. Pisonia linearibracteata Heimerl, nov. spec. (Verisimiliter ex affinitate P. fragrantis Dum. Cours.) Rami irregulariter divaricato- v. patenter ramificati, tenuiores, rectius- culi v. irregulariter flexuosi, griseoli ad griseo-rufescentes, dense striolati, internodiis inter 3 et 32 mm variantibus, cicatricibus foliorum delapsorum minoribus, circ. semiorbicularibus, modice prominulis praediti, subglabri (solum in gemmis dense, in foliorum axillis parum rufo-pulverulenti), foliis decussatis v. ad ramificationum apices etiam quaternis (paribus iso- ad anisophyllis) inflorescentiisque singulis, terminalibus onusti. Folia petiolo 4—10 mm lg., +1 mm crasso, circ. semitereti, paulum supra canaliculato, glabro suffulta, pleraque rhombeo- ad latius lanceolato-ellip- tica (pauca etiam ad formam obovato- vel oblanceolato-ellipticam ver- gentia), lamina usque 75 mm lg. et 43 mm It, saepe in dimidio (rarius Supra hoc) latissima, vulgo f. aeque utrinque brevius acuminata ad atte- nuata, in apice ipso obtusiuscula, secus petiolum paululum decurrentia, in sicco pergamacea ad chartacea et brunneola, concolora, opaca, glabra, integra, in margine vix revoluta, costa infra modice prominente, nervis secundariis utrinque 5—8, debilibus, rectiusculis, versus marginem > arcuatim coniunctis, ceterum laxius v. parum ramificatis, nervatura paulum v. vix prominente. Inflorescentiae c? pedunculo 32—64 mm lg., recto, haud crasso, glabriusculo v. parce hirtulo suffultae, 35—65 mm lt, multiflorae, laxiores, breviter corymboso-paniculatae, pilis rufis, valde brevibus, subappressis parcius, in ulterioribus ramificationibus dense Pubescentes, ramis primariis sursum diminutis, saepe irregulariter alter- nantibus, patentibus, simili modo semel ad bis haud dense iterum rami- ficatis, ramulis ultimis tenuioribus, strictiusculis, saepe florem singulum gerentibus, bracteis hinc inde bene evolutis, f. linearibus, 1,5—3,5 mm lg., puberulis. Flores g imprimis in interiore parte (item atque pedunculi et bracteolae) rufo-puberuli, pedunculo 1—2,5 cm lg. suffulti, in basi bracteolis 3, persistentibus, linearibus ad lineari-lanceolatis, modo acutius- 222 Th. Loesener, culis, modo obtusiuseulis, 1—1,5 mm lg. praediti. Perianthia c 4— 4,5 mm lg., infundibuliformia, supra dimidium modice, infra hoc magis angustata, limbo 3 mm lt., vix expanso, denticulis 5, minutis, paulo pa- tulis et 5 alternis, latioribus, magis induplicatis onusto. Stamina 7 v. 8, 5—7 mm lg., longiora limbum usque 2,5 mm superantia, antheris 1 mm lg. Germinis rudimentum 2,5—3 mm lg. inclusum, stylo tenuiore, apice paulisper incrassato et f. indistincte papilloso. Mexico, Yucatan, Chichen Itzá, im Walde: Seler no. 5575 (496) [specimina pulchra d]. — Blühend im Juni. Die neue Art unterscheidet sich von Pisonia fragrans Dum. Cours. durch das Überwiegen der elliptischen Blattform, durch die dünneren Verzweigungen der mehr lockeren und mehr rispig aufgebauten In- floreszenz, die nieht selten vorhandenen, fast linearen Brakteen derselben, die oft einzelstehenden, nicht so dichtgedrängten Blüten mit schmalen Brakteolen und die ziemlich starke rote Pubeszenz der Perianthien, sowie der letzteren Infloreszenzverüstelungen. 144. Boldoa lanceolata Lag. var. macrodonta (Standl) Heimerl (Salpi- anthus macrodontus Standley). Mexico, im Staate Sinaloa, auf altem Kulturlande und in feuchteren Lagen im Küstengebiete bei Topolobampo auf der Hacienda Correrepe: Endlich no. 690. — Vulgárname: ,Guayabilla*. „Weit verbreitete Pflanze, deren Asche bei der Seifenbereitung ver- wendet wird“ (Endl.). XVII. Papaveraceae. Von F. Fedde. 145. Hunnemannia fumariifolia Sweet. Mexico, im Staate Nuevo Leon, im Cañon de Sta. Catarina in 700 m ü. M.: Endlich no. 889. — Vulgärname: „Amapola“. 146. Bocconia arborea Wats. Mexico, im Staate Morelos, an oder auf dem Pedregal (Lavastrom) zwischen Cuernavaca und Santa Catarina, ausgeflossen an dem Cerro de Herradera oder Cuexómatl: Seler no. 4344. — Vulgärname: „ahuacachilli“. 147. Bocconia frutescens L. f. subtomentosa Fedde. Mexico, im Staate Vera Cruz, an Hecken und Waldründern der Umgebung von Jalapa in 1410 m Hóhe ü. M.: Endlich no. 1403. — Vulgürname: „Gordolobo“. Ga »Liefert einen Tee zur Stärkung von Rekonvaleszenten. In Bädern wird die Pflanze gegen Hautausschlag verwendet. Der Saft dient bis- weilen zum Zeichnen von Wäsche, desgleichen gegen Frostbeulen und Bronchitis“ (Endl.). 148. Bocconia latisepala Wats. Mexico, im Staate Nuevo Leon in der Umgebung des Bergkegels „El Diente*: Endlich no. 877. — Vulgärname: „Mala mujer*. 149. Argemone Mexicana L. Mexico, im Staate Nuevo Leon, auf Triften der Umgebung von Mon- terey in 550 m: Endlich no. 869. — Vulgärname: ,Cochinillo*. 150. Argemone Mexicana L, var. ochroleuca (Sw.) Lindl. Mexikanische und Zentralamerikanische Novitäten. IV. 293 Mexico, im Staate Coahuila, auf Triften bei Parras in 1530—1570 m Höhe ü. M.: Endlich no. 315 u. 316, und im Staate Vera Cruz auf Triften in der Umgebung von Jalapa in 1410 m Hohe ü. M.: Endlich no. 1581. — Vulgärname: ,Chicalote*, »Narkotisch. Der Saft wird gegen Hautkrankheiten verwendet“ (Endl.). 151. Argemone platyceras Link et Otto. Mexico, im Staate Durango, auf Triften bei Yerbanis in 1896 m Hohe ti. M.: Endlich no. 205. — Vulgärname: ,Chicalote* oder ,Chi- calotl“. »Pflanze narkotisch. Milchsaft dient zur Beseitigung von Flecken der Hornhaut des Auges, auch bei Hautkrankheiten gebraucht. Ab- kochung der Wurzel zur Entfernung von Haaren“ (Endl.). XIX. Rosaceae. Von W. O. Focke. 152. Rubus Mexicanus Focke (= R. occidentalis L. var. vel subspec. Mexi- canus Focke). Mexico, Foederaldistrikt, im Hofe der Klosterruine El Desierto bei Coaximalpa: Seler no. 5193. — Blühend im Mai. 153. Rubus pumilus Focke. Ebenda im Bergwalde: Seler no. 5195 u. 5286, — Blühend im Mai bis August. XX. Simarubaceae. Von F. Boas. 154. Castela salubris Boas, Beitr. Anat. u. System d. Simarub, In- augur.-Dissertat. München, 1912, p. 44. ; Frutex bimetralis ligno ochroleuco amarissimo, ramis validis tereti- bus albide puberulis, ramulis confertis teretibus spinescentibus sub angulo recto divaricatis, Spinis axillaribus parvis rectis tomentellis, folia fasci- culata hic illic fulcientibus instructis; folia parva fasciculata brevipetio- lata oblongo-ovata coriacea rigida apice obtusa mucronulata margine revoluta, nervo mediano subtus prominente, reti venarum vix prominulo, Supra pallide viridia, praeter nervum medianum basi pubescentem glabra, Subtus pilis densis ineurvatis cano-tomentella; flores dioeci (?) parvi rubri plerumque bini ternive glomerulati pedunculo brevi glabro; calyx Perparvus margine ciliatus persistens; alabastra 4-quetra, petala decns carnosa in aestivatione conduplicata dorso carinata pilis paucis obsita; filamenta esquamata basi hirsuta; carpidia 4, a lateribus compressa dorso convexo subtrigona glabra; fructus maturus drupaceus sarcocarpio nitido rubro, putamine lenticulari serobiculato; semen testa ochroleuca valde amarum. Rami 5—7 mm crassi; folia 1—1,2 cm longa, 2,5—3 mm lata; pe- duneulus fructiger 2—3 mm longus; calyx 0,5 mm longus; petala 1,5 mm longa; fructus ca. 6 mm crassus, 1—1,2 cm diametro. Nom, vulg.: „Bisbirinda“, teste R. Endlich. F Mexico, Staat Tamaulipas bei San Miguel: Endlich no. 511, Staat 294 Th, Loesener. Oaxaca im Distr. Teotitlan del Camino, in trockenem Walde bei Teco- mavaca: Seler no. 4865. — Blühend im Dezember. Var. Endlichiana Boas, nov. var. Foliis latioribus, oblongo-ellipticis usque ovalibus, 3—6 mm latis a typo diversa. Mexico, Staat Puebla, im Steppenwald in der Umgebung von Tehuacán bei El Riego in 1700 m Hóhe: Endlich no. 1891. — Blühend im April. Diese Art, welche der Castela Nicholsoni Hook. f. einigermassen nahekommt, ist dureh die rechtwinklig abstehenden Zweige und die kon- duplikaten Kronblätter ausgezeichnet. Durch diese Faltung er- scheinen die jungen Blüten scharf vierschneidig; ein charakteristisches Merkmal, da alle anderen Arten von Castela mehr oder weniger dreh- runde Knospen besitze n. Anatomisch sind die Kronblütter durch eine mit Kristalldrusen dicht angefüllte Schicht unter der inneren Epidermis ausgezeichnet, bei Castela Tweedii Pl. und C. Nicholsonii Hook. f. fehlen solche Kristallzellen. Nach Dr. Endlich ,wird das gelbliche Holz und auch die Rinde als Ersatz für Chinarinde verwendet. Nach Geschmack und Wirkung bei Malaria zu urteilen, muss das Holz einen dem Chinin ähnlichen Bitter- stoff enthalten. Nach Aussage erfahrener Arzte soll die Abkochung von Bisbirindaholz dem Chinin gegenüber den grossen Vorteil haben, dass sie weder gastrische Stórungen oder Ohrensausen, noch sonstige Unan- nehmlichkeiten verursacht.* XXI Bwrseraceae. Von Th. Loesener. 155. Bursera laxiflora Wats. Mexico, Staat Sinaloa, auf den westlichen Vorbergen der Sierra Madre occidental zwischen Choix und dem oberen Rio del Fuerte in 300—400 m ü. M.: Endlich no. 786. — Vulgürname: ,Copal*. Das Harz wird nach Endlich als Heilmittel gegen Kopfschmerz verwendet in Form von Kataplasmen mit Schweinefett vermischt. 156. Bursera Aloexylon Engl. vel affin. Mexico, Staat Oaxaca, im Distr, Cuicatlan, in trockenen Bergwäldern bei Cuicatlan und bei Quiotepec: Seler no. 4856 u. 4867. — Vulgär- name: ,inanué*, »Aus dem Holze wird das Inanueól gewonnen“ (Sel.). 157. Bursera spec. cfr. B. lanuginosa (H. B. K.) Engl. Mexico, Staat Morelos, im Distr. Cuernavaca, auf dem Rancho Mi- rador bei Chapultepec, auf vulkanischem Boden mit Waldresten in 1450 m ü. M.: Endlich no. 1085. — Vulgärname: „Copal“. „Das Harz liefert ein stimulierendes Mittel“ (Endl.). XXI. Meliaceae. Von H. Harms. 158. Swietenia humilis Zucc. Mexico, im Staate Mechoacan, auf vylkanischem Boden, im Distr. Mexikanische und zentralamerikanische Novitüten. IV. 295 Aric de Rosales auf der Hacienda Araparicuaro in 1000—1200 m Hóhe ü, M.: Endlich no. 1335. — Vulgürname: ,Cóbano*. »Liefert ein feines Nutzholz* (Endl). Vgl. H. Harms in Fedde, Rep. XII, 1913, p. 210. XXI. Euphorbiaceae. I. Von F. Pax. 159. Jatropha spathulata (Ortega) Müll. Arg. var. genuina Müll. Arg. Mexico, Staat Durango in den Chaparrales bei Alamo (Sta. Catalina) in 1900 m Hóhe ü. M., ferner in derselben Formation in Nuevo Leon bei Las Aldamas und in Tamaulipas bei Reynosa: Endlich no. 211 u. 619. — Vulgürname: ,Sangre de drago*, ,sangre grado“ oder ,sangre de grada“, „Die Wurzel liefert ein adstringierendes Mittel und wird bei empfind- lichem Zahnfleisch besonders gegen Skorbut verwendet, Der Saft liefert einen dunkelroten Farbstoff, der als Haarstärkungsmittel gilt“ (Endl.). 160. Jatropha cinerea (Ortega) Müll. Arg.? Mexico, Staat Sinaloa, in lichten Wäldern im Küstengebiete bei Topolobampo auf der Hacienda Correrepe: Endlich no. 708. — Vulgär- name: „Sangre grado“. „Die Pflanze liefert ebenfalls ein adstringierendes Heilmittel“ (Endl.). 161. Jatropha urens L. var. genuina Müll. Arg. Mexico, Staat Puebla in der Nähe von El Riego und im Steppenwald auf den Kalksteingebirgen in der Umgebung von Tehuacan in 1700 m Hóhe T M. Endlich no. 17001- — Vulgärname: „Mala mujer“ (= „böse Frau“, wegen der Brennhaare, Endl.). 162. Jatropha angustidens (Torr.) Müll. Arg. Mexico, Staat Nuevo Leon, an Felshängen im Canon de Santa Cata- rina in 730 m Höhe ü. M.: Endlich no. 892. — Mit Früchten im Juli. — Vulgärname: „Mala mujer“. 163. Manihot carthaginensis (Jacq.) Müll. Arg. : : Mexico, Staat Mechoacan, auf der Hacienda ,Araparícuaro^ im Distr. Ario de Rosales am Ufer des Rio San Cayetano in 1500 m Hóhe ü. M.: End- lich no. 1359. 164. Stillingia dentata (Torr.) Britt. et Rusby. : Mexico, Staat Tamaulipas, am Ufer des Rio Grande bei Camargo: End- lich no. 604. — Vulgärname: ,Yerba del sapo“. 165. Sapium appendiculatum (Müll. Arg.) Pax et K. Hoffm. Mexico, Staat Sinaloa, in den Wüldern zwischen Choix und dem oberen Rio del Fuerte in 300—400 m Höhe: Endlich no. 738. — Blühend im Dezember. — Vulgärname: ,Yerba de la flecha* oder ,Palo de la flecha“, „Soll giftig sein und Schwellungen verursachen“ (Endl.). 166. Sapium macrocarpum Müll. Arg. : Mexico, Staat Morelos, auf vulkanischem Boden mit W aldresten auf dem Rancho Mirador bei Cuernavaca in 1450 m Hóhe: Endlich no, 1086, — Mit Früchten im Dezember. — Vulgürname: „Hincha huevos“. »Soll ebenfalls verschiedenartige Geschwülste verursachen. Schon Repertorium specierum novarum, XII. (20. VI. 1913.) 1 226 Th. Loesener. beim Fällen dieses Baumes sollen dem Arbeiter die Lippen anschwellen. Bei näherer Berührung, sagt man, entstünden Hodenanschwellungen* (Endl.). 167. Gymnanthes longipes Müll. Arg. Mexico, Staat Vera Cruz, im Canton Huatusco in schattiger Schlucht bei El Mirador Zacuapam: Seler no. 5107. XXIV. Tiliaceae. Von Th. Loesener u. E. Ulbrich. 168. Lühea endopogon Turez. Mexico, in Yucatan zwischen Tabi und Labná und bei Chichen Itzá im Walde: Seler no. 5579 u. 5601. — Vulgärname in der Maya-Sprache: „Kazcät“. 169. Belotia grewiifolia A. Rich. Mexico, im Staate Vera Cruz, in Baumsavannen in der Umgebung von Huatusco (El Mirador) in 1220 m Höhe ü. M.: Endlich no. 1140. — Vulgärname: „Jonote coyolillo“, „Schlanker Baum von 8--10 m Höhe, dessen Holz zu Dachsparren verwendet wird. Sein Bast dient zum Aufhüngen von Tabakblättern“ (Endl.). 170. Triumfetta speciosa Seem. Mexico, im Staate Vera Cruz, im Ct. Huatusco bei EI Mirador Za- cuapam an offenen Stellen: Seler no. 5097. Vom Typus etwas abweichend durch dichtere Behaarung und etwas kleinere Belaubung. 171. Triumfetta semitriloba L. Mexico, im Staate Guerrero, im Distr. Hidalgo an Hecken bei Tax- malac: Seler no. 4262, im Staate Vera Cruz, bei Puerto de Alvarador: Seler no. 4488 und im Monte Coacalachapa bei Jalapa in 1450 m Höhe an Hecken usw.: Endlich no. 1540. — Vulgärname: ,Cadillo*. „Die Wurzel liefert ein diuretisches Heilmittel“ (Endl.). 172. Heliocarpus appendiculata Turez Mexico, im Staate Vera Cruz, im Distr. San Andres Tuxtla, im Walde von Mata Canela bei Catemarco: Seler no. 5018. 173. Heliocarpus microcarpus Rose. Mexico, im Staate Puebla, in Barrancas der Sierra de Mixteca südlich von San Luis: Schenck no. 253; im Staate Morelos, auf dem Rancho Mirador bei Chapultepec in der Umgebung von Cuernavaca, auf vulkanischem Boden mit Waldresten in 1450 m Höhe ü. M. und bei San Anton bei Cuernavaca: Endlich no. 1068, Seler no. 4196. — Vulgárname: .Cuahualagua* oder „Jolotzin“ (ex Endl.), ,Quauhalagua* (ex Seler). „Etwa 4 m hoher Baum oder Strauch, der eine sehr starke Bastfaser liefert“ (Endl.). 174. Heliocarpus Nelsonii Rose. Mexico, im Staate Oaxaca, im Distr. Etla bei Jayacatlan und im Central- distrikt bei San Felipe del Agua an Hecken usw.: Seler no. 4829 u. 4363. — Vulgürname: ,jonote*, Mexikanische und zentralamerikanische Novitüten. IV. 297 175. Heliocarpus tomentosus Turcz. Mexico, im Staate Vera Cruz im Regenwalde in der Umgebung von Xico in 1350 m Hóhe: Endlich no. 1461. — Vulgürname: ,jonote*. 176. Heliocarpus Caeciliae Loes., nov. spec. Ramuli subfastigiati vetustiores cortice cinerascente longitudinaliter plieato-suleato obtecti, biennes usque 7 mm crassi, hornotini parce et breviter hirti vel hispiduli et sub lente valida densiuscule lepidibus minutis stellatis mox oblitteratis obtecti, longitudinaliter striolati, 2—3 mm crassi. Folia alterna, tantum pauca in ramuli apice interstitiis 1—13 mm longis dissita, mox labentia, modice vel longe petiolata, petiolo tenui 13—35 mm longo, parce et breviter hirto vel hispidulo et sub lente valida sparse lepidibus minutis stellatis obtecto, ovata vel ovato-elliptica usque ovato- lanceolata vel subelliptiea, basi ambitu rotundata et ad costae basin ipsam subcordata atque utrinque subtus lobulis singulis vel binis glan- duliformibus (nectariis?) saepe obsoletis instructa, apice sensim et ob- tusiuscule acuminata, margine, interdum subirregulariter, serrulato, mem- branacea vel vix chartacea, i. s. supra subatro-brunnea, subtus pallidiora, lamina 6—12 cm longa, 2,5—4,7 cm lata, palmatim 5 - 7-nervia, raro 3-nervia, costa et nervis supra obsoletis, subtus prominulis, venis pri- mariis subtus prominulis rete laxiusculum formantibus inter sese coni- unetis, venis autem venularum ope tenuissimarum reticulum densissimum tantum sub lente valida subtus vix conspicuum formantibus, subglabra, sub lente valida autem supra parcissime et sparse subtus paullo densius lepidibus minutissimis stellatis plerumque in reticuli angulis insertis ob- tecta, Inflorescentia terminalis paniculata densiuscula circ. 5—6 cm longa et 6—9 cm lata, pedunculo brevissimo vel subnullo, rhachi et axibus lateralibus ulterioribusque dense hirtis et sub lente stellato-lepi- dotis, pedicellis cire. 3 mm longis et paullo sub medio articulatis. Flores non visi, Capsula stipitata subclavata, in facie dense hirta, ambitu plumosa, diam. (plumulis 2—3 mm longis additis) cire. 6 mm, Videtur nondum plane matura, stipite dense hirto atque etiam ipso plu- moso, plumulis superioribus longioribus gradatim brevioribus inferioribus, 6—7 mm longo. Mexico, im Staate Vera Cruz, im Distr. San Andres Tuxtla am Salto de Chilapam: Seler no. 4976. — Mit jungen Früchten im Februar. Am nächsten mit H. Donnellsmithii Rose verwandt, der durch breitere,) mehr dreieckig kreisfórmige Blattspreiten und lockerere Blütenstände von H. Caeciliae abweicht. XXV. Malvaceae. Von E. Ulbrich. 177. Abutilon Selerianum Ulbrich, nov. spec. : Herba perennis vel biennis vel annua ramis teretibus subtomentosis ; : : i : : is subparce vestitis, olivaceis vel subcastaneis, pilis patentibus longis subp "oli i a issimae; pe- Foliorum stipulae subulatae pilosae 25 mm longae caducissim CR lamina ovata vel lan- olus rectus laminae subaequilongus vel brevior; ioo i irr or re € € :3 ime ceolato-ovata basi cordata apice acuta, margine irregulariter ES 228 Th. Loesener, 8 cm longa, 3,5—5 (rarius ad 6) cm lata, supra parce subtomentosa laete viridis, subtus nivea densissime tomentosa, nervis 5--7 palmatis subtus prominentibus pube densa subinconspicuis compta. Flores singuli axillares pedunculo petiolo subaequilongo vel longiore 10—12 mm infra calycem articulato instructi; calyx cupuliformis quinquepartitus utrinque densissime albido-tomentosus lobis ovato-acuminatis uninerviis basi mar- gine carinae modo erecto, 8—10 mm longis, in latissima parte £ 10 mm latis; corolla lutea petalis quinque obliquis late-obovatis apice obtusis vel subtruncatis glabris basi subunguiculatis margine fimbriatis, + 12 mm latis, + 15 mm longis eomposita; tubus stamineus + 8 mm longus, circ. 1,5 mm longe cum petalis connatus basi petalorum fimbriatus ceterum glaber nervis satis validis comptus, filamentis 3—4 mm longe liberis glabris, antheris fuscidis; ovarium sessile subglobosum albi-tomentosum 3 mm altum 3,5—4 mm crassum, carpellis pauci- (ad 3-) ovulatis compositum; gynostemium glabrum stylis + 16 fuscidis 3—4 mm longe connatis con- cretum; stigma glabrum capituliforme rubescenti-fuscum. Fructus ca- lyce satis multum ampliato amplexus, subglobosus, + 18 mm altus E 15 mm diametralis, villosus; carpidia + 16 a tergo apiceque villosa + 18 mm alta 5—6 mm Jata, apice longissime apiculata 1—3 sperma; se- mina pyriformia 2,5—3 mm longa, + 2,5 mm crassa, albido-verruculosa. Einjähriges bis ausdauerndes Kraut mit runden, feinfilzigen braun- grünen bis rotbraunen Zweigen, die mit locker stehenden abstehenden langen Haaren licht bekleidet sind. Nebenblätter pfriemenförmig + 5 mm lang, behaart, sehr frühzeitig abfallend; Blattstiel gerade, eben- solang oder kürzer als die Spreite; Blattspreite eifórmig bis eilanzettlich 5—8 cm lang, 3,5—5 (selten bis 6) cm breit, an der Basis tief herz- fórmig, lang zugespitzt, am Rande unregelmässig gekerbt, oberseits leb- haft grün und feinfilzig, unterseits schneeweiss mit dichtem Haarfilz, mit 5—7 handfórmigen Nerven, die unter dem dichten Haarkleide fast versehwinden, Blüten einzeln, axillär, gross, etwa 3,5 cm im Durch- messer, gelb, auf einem Blütenstiele, der ungeführ ebenso lang wie die Blattstiele und etwa 10--12 mm unterhalb des Kelches gegliedert ist; Kelch napfförmig, fünfteilig, innen und aussen dicht weissfilzig; Zipfel eiförmig-zugespitzt, einnervig, + 10 mm breit, 8—10 mm lang, an ihrer Basis an den Rändern hochgebogen, so dass der Kelch fünfkantig wird. Blumenkrone gelb mit fünf breit-verkehrt-eiförmigen, an der Spitze abgerundeten oder abgestutzten, am Grunde schwach genagelten und am Rande daselbst gewimperten Blättern, von + 15 mm Länge und = 12 mm Breite; Staminaltubus etwa 8 mm lang, etwa 1,5 mm weit mit den Blumenblättern verwachsen, am Ende der Verwachsungsstelle behaart, sonst kahl, mit stark hervortretenden Nerven; Filamente 3— 4 mm weit frei, kahl mit bräunlichen Antheren; Fruchtknoten sitzend. fast kugelig, weissfilzig, 3 mm hoch, 3,5—4 mm dick aus etwa 16 bis roin Karpiden zusammengesetzt; Griffel + 16 zu einer etwa $4 mm hohen, kahlen Säule verwachsen, fadenfórmig, mit kahler, köpfchenförmiger, rötlich brauner Narbe. Frucht von dem vergrösserten Mexikanische und zentralamerikanische Novitüten. IV. 299 Kelche umfasst, etwa 18 mm hoch, + 15 mm dick, fast kugelig, zottig weiss behaart, aus etwa 16 Teilfrüchtchen zusammengesetzt, die am Rücken und an der Spitze zottig behaart, 5—6 mm breit, oben fast grannenartig lang zugespitzt, 1—3-samig sind. Die Samen sind birnen- formig, 2,5—3 mm lang und etwa 2,5 mm dick, mit grossen, flachen, weisslichen Warzen dicht bedeckt. "Mexico: im Staate Nuevo Leon, im Distr. Monterey, auf dem Cerro del Obispado, auf felsigem, sonnigem Hügel zwischen niedrigen Büschen und hohem Kraut: Seler no. 1096 (blühend und fruchtend am 12. Ok- tober 1895); im Staat Puebla, in der Umgebung von El Riego bei Te- huaeán, Kalksteingebirge mit Steppenwald, vereinzelt auch Niederungen, 1725 m ti. M.: R. Endlich no. 1894 (blühend und fruchtend am 2. April 1907); im Staate San Luis Potosi, bei Minas de San Rafaël: C. A. Purpus no. 4900 (blühend und fruchtend im November 1910). Die neue Art ist verwandt mit Abutilon indicum (L.) G. Don, jedoch verschieden dureh den Blattschnitt, die Behaarung, Grósse und Gestalt der Blüten und Früchte. Leicht kenntlich ist Abutilon Selerianum Ulbrich nov. spec. an den unterseits schneeweissen, dichtfilzigen, oberseits leb- haft grünen bis braungrünen, lang zugespitzten, am Grunde tief herz- fürmigen, eifórmigen Blättern und den grannenartig zugespitzten Teil- früchtchen. 178. Abutilon spec. Mexico: Tamanlipas, an Waldrändern bei „Las Prietas* am Rio Grande: Endlich no. 581. — Blühend im Juli. Die vorliegenden Zweigstücke sind zu unvollständig, um eine sichere Bestimmung zuzulassen. Blattschnitt, Verzweigung und Blütenbau sprechen für die Verwandtschaft von Abutilon fruticosum Guill. et Perr., doch ist diese Art bisher noch nicht aus den Tropen der neuen Welt bekannt geworden. 179. Abutilon parvulum A. Gray. Mexico, im Staate Sinaloa, lichte Wälder, auf der Hacienda Cor- rerepe, im Staate Nuevo Leon, zwischen Camorgos und Las Aldamas und im Staat Morelos an Hecken und Wegen in der Umgebung von Puente de Ixtlá in 902 m ü. M.: Endlich no. 688, 607 u. 1904. — Vul- gärnamen: ,Huinarillo*, „Malva escoba*. Wird nach Endlich zu Besen verarbeitet. 180. Abutilon striatum Dicks. ; : Mexico, im Staate Vera Cruz in der Nahe der Finca „Mirador“ a Huatusco, kultiviert (?): Endlich no.. 1306. — Vulgärname: ,Monacillo”. „Liefert sehr feste Bastfaser* (En dl.). 181. Sphaeralcea angustifolia (Cav.) St. Hil. Mexico: im Staate Coahuila, auf Feldern und am Bachufer bei Parras in 1534 m Höhe, im Staate Durango in der Umgebung der Tal- Sperre von Sta, Catalina und auf den Strauchsteppen von Yerbanis in 1900—2200 m: Endlich no. 338, 350 u. 111, im Staate Zacatecas, auf 289 - Th. Loesener. Felsen des Cerro de La Rufa in 2840 m Höhe: Seler no. 4785. — Vul- gärname in Durango nach Endlich: „Yerba del negro“. „Die ganze Pflanze wird als erweichendes Mittel verwendet“ (En dl.). 182. Sphaeralcea Endlichii Ulbrich, nov. spec. Herba perennis ramis niveo- vel flavido-tomentosis teretibus pro- cumbentibus vel adscendentibus internodiis 3—8 cm longis. Stipulae lineari-lanceolatae vel subulatae 8—9 mm longae subparce pilosae fus- cidae caducae. Folia triangulari-subcordata, petiolo laminae tertiam fere partem longitudine adaequante usque subaequilongo vel longiore subarachnoideo-tomentoso, albo vel flavido instructa; lamina 2—3,5 cm longa, 1,5—2,5 cm lata circuitu irregulariter triangulari-cordata vel- ovata, saepius indistincte subtriloba, margine indulata, supra niveo- tomentosa, postea paululo glabrescens albido-viridis, subtus niveo-tomen- tosa vel subflavescens nervis pinnatis valde prominentibus flavidis; folia juvenilia densissime tomentosa, nivea vel flavida. Flores permagni rosacei in axillis foliorum supremorum minimorum singuli, inflores- centiam ramos terminantem subracemosam subsecundam postea laxam formantes; pedunculus in anthesi brevissimus 3—7 mm longus ple- rumque hamosus, postea elongatus ad 15—920 mm longus erectus; in- volucrum triphyllum, foliis involucralibus subulatis ad 10 mm longis flavidis vel fuscidis; calyx cupuliformis + 15 mm altus, fissus, eX trinsecus densissime flavido-tomentosus lobis triangularibus vel trian- gulari-ovatis acutis; petala oblique-obovata, + 18 mm longa + 15 mm lata, basin versus indistincte unguiculata, apice obtusa vel truncata vel emarginata, pilis minimis dispersis vestita; tubus stamineus + 10 mm altus, glaber, conico-cylindrieus, apice globulum densissimum antherarum gerens; ovarium sessile discoideum + 2 mm altum, 4,5—5 mm ocras- sum, dense tomentosum; gynostemium 8—9 mm altum glabrum stylis + 18 sub stigma clavatis ceterum filiformibus fere 3 mm longe liberis compositum; stigma capituliforme. Fructus discoideus 5—6 mm altus, + 12 mm crassus, albido- vel flavescenti-tomentosus, carpidiis -- 18 compositus; carpidia a tergo curvata, tomentosa, 5—6 mm alta, + 3 mm lata, 1,5 mm crassa, a lateribus membranacea, apice breviter apiculata, trispermia; semina reniformia, 1,5 mm longa et lata, glabra, nigra. Ausdauernde Staude mit dicker, holziger, aufrechter Pfahlwurzel und niederliegenden oder aufsteigenden, spinnewebig-filzigen, drehrunden, weissen oder gelblichen Zweigen, deren Internodien eine Länge von 3—8 cm erreichen. Nebenblätter linealisch-lanzettlich oder pfriemen- förmig, 8—9 mm lang, ziemlich spärlich behaart, bräunlichgelb, abfällig. Blätter dreieckig-herzfórmig bis schief-eifórmig mit einem Blattstiele, der in der Länge sehr wechselt, von etwa !/, der Länge der Spreite bis zu bedeutenderer Länge als die Spreite; der Blattstiel ist etwas spinne webig-filzig, weiss oder blassgelb, gerade oder etwas gekrümmt; die Blattspreite ist 2—3,5 cm lang, 1,5 -2,5 cm breit, häufig mit unregel- mässiger Andeutung einer Lappung, am Rande gewellt; oberseits etwas Mexikanische und zentralamerikanische Novitäten. IV, 281 verkahlend und daher grünlichweiss mit undeutlicher Aderung, unterseits sehr dicht weiss- oder hellgelblich-filzig mit stark vorspringenden, gelb- lichen fiederigen Nerven. Die jungen Blütter sind beiderseits sehr dicht weiss- oder gelblich-filzig. Die Blüten sind ziemlich gross (+ 2,5 cm Durchmesser), rosagefürbt und sitzen einzeln in den Achseln der sehr kleinen obersten Laubblätter an den Enden der Zweige einen erst dichten, spüter stark aufgelockerten einseitswendigen, traubigen Blütenstand bildend. Blütenstiele zur Blütezeit 3—7 mm lang und meist haken- formig gebogen, spüter 15—20 mm lang und gerade, spinnewebig-filzig; Hüllkelch dreiblüttrig aus bis 10 mm langen, blassgelben bis bräun- lichen, pfriemenfórmigen Blüttchen bestehend. Kelch becherfórmig + 15 mm hoch, bis zur Mitte gespalten, aussen sehr dicht gelblich-filzig mit dreieckigen bis dreieckig-eifórmigen, spitzen Zipfeln; Blumenblätter schief-verkehrt-eifórmig, an der Spitze abgerundet, abgestutzt bis aus- gerandet, am Grunde undeutlich genagelt, mit winzig kleinen, zerstreut stehenden Sternhaaren besetzt, Staubfadenróhre aus kegelfórmigem Grunde zylindrisch, etwa + 10 mm hoch, kahl, eine dichte Kugel von 4—5 mm Durchmesser von Antheren tragend. Fruchtknoten sitzend, scheibenformig + 2 mm hoch, 4,5—5 mm dick, dicht filzig; Griffel- sáule 8—9 mm hoch, kahl, aus etwa 18 Griffeln bestehend, die etwa 3 mm weit frei, kahl, unter der Narbe etwas keulig, sonst fadenformig gestaltet. sind; Narbe küpfchenfórmig. kahl. Frucht scheibenfürmig, 5—6 mm hoch, + 12 mm dick, weisslich- oder gelblich-filzig, aus etwa 18 Teilfrüchtchen zusammengesetzt. Teilfrüchtchen auf dem ge- krümmten Rücken filzig 5—6 mm hoch, + 3 mm breit und etwa 1,5 mm diek, an den Seiten hüutig, oben mit kurzem, aufgesetztem Spitzchen, dreisamig. Samen nierenfórmig, etwa 1,5 mm lang und breit, kahl, schwarz. Mexico, Staat Coahuila in der Sierra de la Paila zwischen Felsen am Cañón del Venedo, Hacienda de la Paila in 950 m Meereshóhe: End- lich no. 847, Blühend und fruchtend im April. Die neue Art ist verwandt mit Sphaeralcea miniata Spach und er- innert an manche Formen der var. cisplatina K. Schum. dieser Art, die jedoch viel kleinere Blüten und Blätter und weniger starke Behaarung zeigt. Leicht kenntlich ist Sph. Endlichii Ulbrich an dem dichten schnee- Weissen bis gelblichen Haarfilz und den grossen Blüten mit dichtfilzigen gelblichen oder schneéweissen Kelchen. 183. Sphaeralcea miniata (Cav.) Spach. : Mexico, im Staate Sinaloa, am Unterlauf des Rio del Fuerte in = Umgebung von Zaragoza in feuchten Lagen: Endlich no. 703. — Vulgär- name: „Malva“. 184. S J St. Hil. engere Hecken in der Umgebung von Tehuacan in 1675 m Höhe: Endlich no. 1732. — Vulgärname: „Vara de San José”. 185. Malvastrum coromandelinum (L.) Garcke. 2939 Th. Loesener. Mexico, im Staate Coahuila, am Bachufer bei Parras, in 1540 m Hóhe, in Tamaulipas, in den Chaparrales bei Reynosa (Rio Grande) und an Wald- rändern bei Las Prietas, in Puebla in der Umgebung von Tehuacän (El Riego) auf Triften, Feldern und an Gräben: Endlich no. 298, 583b, 586, 1857. — Vulgärname: ,Yerba vainilla*. 186. Malvastrum vitifolium (Cav.) Hemsley. Mexico, im Staaie Vera Cruz, auf feuchten Niederungen in der Umgebung von Jalapa in 1400 m Hóhe: Endlich no. 1420. — Vulgär- name: ,Malvavisco*. „Die Abkochung wird gegen Hautkrankheiten verwendet“ (En dl.) 187. Sida acuta Burm, var. carpinifolia K. Schum. Mexico, im Staate Vera Cruz, Distr. Cordoba, Triften in der Um- gebung der Finca Germania: Endlich no. 1128, ebenso im Foederal- distrikt bei Tealpam: Seler no. 4115. — Vulgärnamen: ,Escobilla* nach Endlich, zapotekisch: ,goobá* nach Seler. Die Pflanze wird nach Endlich von Rindern und Maultieren ge- fressen, die Stengel liefern eine feste Faser. Nach Seler werden die gekauten Blütter bei Verwundungen an- gewandt und auf die Wunde gelegt. 188. Sida cordifolia L. Mexico, im Staate Sinaloa, an Wegrändern bei Choix: Endlich no. 723. — Vulgärnamen: „Malva“, „Pinta bizcocho“. Die reifen Früchte dienen nach Endlich zur Darstellung von Figuren auf Kuchen und Gebäck. 189. Sida diffusa H. B. K. Mexico, im Staate Durango in der Umgebung der Talsperre von Sta. Catalina in 2200 m Hóhe, in Tamaulipas bei Las Prietas am unteren Rio Grande, in Puebla in der Umgebung von Tehuacán (El Riego), auf Feldern und Triften: Endlich no. 136, 580, 1851. — Vulgärname: „Yerba de la vieja*. „Gilt als ein Heilmittel bei Geschwülsten* (Endl.). 190. Sida spinosa L. Mexico: im Staate Vera Cruz, Triften in der Umgebung von Jalapa in 1410 m Hóhe: Endlich no. 1194. — Vulgärname: ,Escobilla*. 191. Anoda hastata Cav. Mexico, im Staate Coahuila, Triften bei Parras, 1540 m Höhe: Endlich no. 325, im Staate Guerrero im Distrikt Hidalgo bei Tasmalet, Unkraut in Gürten: Seler no. 4260, im Staate Morelos, an Wegründern auf der Hacienda Coahuixtla bei Cuauhtla in 1250 m Hóhe, und im Staate Vera Cruz am Cerro Macuiltepec nahe Jalapa: Endlich no. 1108 u. 1380. — Vulgärnamen: „Violeta“ nach Seler; „Flora de Halache"*. Estrella azul del campo“, „Vara de San Joaquín silvestre“ nach Endlich, Nach Endlich gilt die Pflanze als Heilmittel bei Geschwülsten, nach Seler als Mittel gegen Husten. 192. Anoda hastata Cav. var. nom. vern. .Estrella azul del campo". Mexico: Staat Vera Cruz, am Serro de Macuiltepec bei Jalapa, T Mexikanische uud zentralamerikanische Novitüten. IV. 238 1450 m Meereshóhe in Savannen, blühend und fruchtend am 15. Januar 1907. — Endlich no. 1881. Anmerkung: Unter den zahllosen Formen dieser vielgestaltigen Art, deren systematische Gliederung nicht geringe Schwierigkeiten bereitet, fallen die vorliegenden Pflanzen auf durch sehr kleine Blüten. 193. Malvaviscus sepium Schlechtd. Mexico, im Staate Vera Cruz, im Regenwalde und an Hecken in der Umgebung von Jalapa: Endlich no. 1407. — Vulgürnamen: , Maza- pán*, ,Mosilado*. „Die Blüten liefern in Form von Tee ein Heilmittel gegen Gallen- leiden“ (Endl.). 194. Hibiscus diversifolius Jacq. Mexico, in Vera Cruz, Waldränder zwischen Jalapa und Coatepec in 1450 m Hóhe: Endlich no. 1429. — Vulgärname: ,Tulipán silvestre*. 195. Gossypium arboreum L. Mexico, im Staate Tamaulipas, bei Santa Cruz in der Nähe von Matamoros: Endlich no. 500. — Vulgärname: ,Algodonero arboreo*. „Soll vom Baumwollrüsselkäfer (Anthonomus grandis) verschont bleiben; der Anbau wird daher empfohlen, Nachteil: Kapseln klein, Fasern wenig widerstandsfühig, aber von langem Stapel* (Endl.). 196. Gossypium hirsutum L. Mexico, im Staate Tamaulipas, auf Rancho nuevo bei Gonzales (an der Golfeisenbahn) an periodischen Büchen zwischen Mesquitebäumen: Endlich no. 452 u. 452a. — Vulgärnamen: „Algodón silvestre“, , Algodonero silvestre“. XXVI. Bombacaceae. Von E. Ulbrich. 197. Bombax ellipticum H. B. K. Mexico, Staat Morelos, auf sonnigen Hóhen in der Nähe des Dorfes San Anton bei Cuernavaca: Seler no. 5429, — Aztek. Vulgürname: ,Xilo- xochitl“. 198. Hampea integerrima Schlechtd. in Linnaea, XI (1837), p. 371. In ihrer Aufzählung Plantarum Mexicanarum a cel. viris Schiede et Deppe collectarum in Linnaea, VI (1851) führen Schlechtendal und Chamisso unter no. 1338 die von Schiede bei Papantla gesammelte Pflanze als „Arbuscula . . . An novum genus“ auf und geben oo aus- führliche Beschreibung. Die Beschreibung dieser im Herbar des Bo- tanischen Museums zu Berlin-Dahlem aufbewahrten Pflanzen stimmt in allen wesentlichen Punkten so genau mit der Originalbeschreibung von Hampea integerrima Schlechtendal in Linnaea, XI (1837), pp. 371—314 überein, dass ich kein Bedenken trage, die unter no. 1338 von Schiede bei Papantla gesammelten Pflanzen mit dieser Art zu identifizieren. XXVII. Sterculiaceae. Von Th. Loesener. 199. Melochia tomentosa L. : | Mexico, Staat Sinaloa, Hacienda Correrepe, lichte Waldungen im Küstengebiete bei Topolobampo: Endlich no. 687. — Vulgärname: ,Malva del monte“. 234 Th. Loesener. 200. Waltheria Americana L. Mexico, Staat Morelos, an sonnigen Plätzen bei San Anton bei Cuer- navaca: Seler no. 4198. — Vulgärname: ,mandrubio*. 201. Guazuma ulmifolia Lam. var. 3. tomentella K. Schum. Mexico, Staat Sinaloa, feuchte Lagen im Küstengebiete bei Topolo- bampo, auf der Hacienda Correrepe: Endlich no. 692. — Vulgärname: ,Guázima*. Die Rinde wird nach Endlich gegen Malaria verwendet (soll leicht Verstopfung hervorrufen), eine Abkochung gegen Ikterus. 202. Guazuma ulmifolia Lam. var. y. tomentosa (H. B. K.) K. Schum. Mexico, Yucatan, im Walde bei Chich'en itzá: Seler no. 4909 u. 5550. — Vulgärname: „pixoy“. 203. Guazuma spec., an nova? Mexico, Staat Morelos, auf dem Raucho Mirador bei Chapultepec in der Umgebung von Cuernavaca, auf vulkanischem Boden mit Wald- resten in 1450 m Höhe ii. M.: Endlich no. 1069. — Vulgiirname: „Oua- hulote* oder ,Guázima*. : „Baum von 4—6 m Höhe mit starken Bastfasern, Früchte und Blátter werden vom Weidevieh gefressen* (Endl.). Die Pflanze weicht in ihren Früchten von G. ulmifolia Lam. nicht unmerklich ab. Sie sind länger gestreckt und tragen auch längere, schmälere und spitzere Stacheln als bei der genannten Art. 204. Helicteres guazumifolia H. B. K. (H. Mexicana H. B. K.) Mexico, Staat Vera Cruz, auf Baumsavannen zwischen Atoyac und der Finca Germania in 500 m ü. M.: Endlich no. 1133, und im Canton San An- dres Tuxtla, im Busch Mata Canela bei Catemaco: Seler no. 5012. — Vulgär- name nach Endlich: ,Tornillo*. XXVIII. Flacourtiaceae. Von Th. Loesener. 205. Xylosma flexuosum (H. B. K.) Clos vel affin. Mexico, Staat Oaxaca, im Distr, Etla bei Jayacatlan und im Staate Ta- basco, bei Jonuta auf offenen Flächen: Seler no. 4830 u. 5446. — Vulgär- name: „coronilla“. XXIX. Cactaceae. Von Fr. Vaupel. 206. Cephalocereus senilis Pfeiff. ? Mexico, im Staate Puebla, in der Umgebung von El Riego bei Tehua- can, im Kalksteingebirge mit Steppenwald bedeckt, in 1725 m Höhe ü. M.: Endlich no. 1979. — Vulgärname: „Cabeza de viejo“. 207. Echinocereus enneacanthus Engelm. Mexico, im Staate Tamaulipas auf den Ländereien der Mission zwischen San Miguel de Camargo und Reynosa Diaz, im Steppenwald, in 40 m ü. M.: Endlich no. 2031, — Vulgürname: ,Pitahaya*. „Frucht essbar* (Endl.). 208. Echinocactus corniger P. DC. Mexico, im Staate Puebla, Steppenwald in der Umgegend von El Rieg? bei Tehuacán. in 1700 m Hóhe ü. M.: Endlich no. 1942. — Vulgärname: „Biznaga“. Mexikanische und zentralamerikanische Novitüten. IV. 285 209. Echinocactus ingens Zucc. Ebendaselbst bei etwa 1750 m Hóhe: Endlich no. 1913. — Vulgär- name: ,Biznaga*. ` Die fleischigen Teile werden gegessen (mit Zucker gekocht)* (En dl.). 210. Mamillaria elegans P. DC. Desgl: Endlich no. 1925. — Vulgürname: „Biznaguita“. 211. Mamillaria spec. aff. M. Grahamii Engelm, Mexico, im Staate Chihuahua, in der Sierra Madre occidental in Kiefern- Eichenwald, zwischen der Lagune und dem Cerro Nanaruchic, in 2300 m Höhe: Endlich no. 1218, — Vulgärnamen: „Biznaga“, ,Michuri*. 212. Mamillaria senilis Lodd. Mexico, im Staate Chihuahua, an Felswänden am Rio Colorado, in 2450 m Hóhe, in der Umgebung von Tierra colorada: Endlich no. 1231. — Vulgär- namen: „Biznaga“, ,Michuri*. 218. Opuntia vaginata Engelm. Mexico, Staat Coahuila, Chaparrales bei Parras, in 1600 m Hóhe: Endlich no. 307. — Vulgürname: ,Tasajillo“. „Die Früchte werden von den Ziegen gefressen“ (Endl.). XXX. Lythraceae. Von E. Koehne. 214. Cuphea hyssopifolia H. B. K. forma a. Mexico, im Staate Vera Cruz, Triften in der Umgebung der Finca „Mi- rador* bei Huatusco in 1200 m ü. M., und in der Umgebung von Jalapa in 1410 m ü. M, an Wegrändern: Endlich no. 1292 u. 1438; im Staate Morelos im Jardin de Borda bei Cuernavaca, an feuchten Stellen, Wasserläufen usw.: Seler no. 4170. — Vulgärname: ,Romerillo* oder „Romero“ (nach Endl.). 215. Cuphea mitidula H. B. K. «. Donkelaarii Koehne und 8, strigosa Koehne. Mexico, im Staate Vera Cruz, Savannen am Cerro de Macuiltepec in der Umgebung von Jalapa in 1500 m ü. M.: Endlich no. 1378 (var. 8., im Canton Huatusco an liehten Stellen im Walde bei El Mirador Zacuapam: Seler no. 5190. — Vulgärname: „Jarritos“ (nach Endl.). Die Exemplare der Selerschen Nummer 5120 gehören teils zu Var, «, teils zur var. 2 und zeigen Übergänge zwischen beiden Varietüten, die somit nicht scharf zu trennen sind. 216, Cuphea pinetorum Benth. x Mexico, im Staate Vera Cruz, Savannen und Hecken auf dem Cerro Macuiltepec bei Jalapa in 1550 m ü. M.: Endlich no. 1396. — Vulgärname: „Jarritos“, 217. Cuphea trichandra Brandegee. ; Mexico, im Staate Guerrero, im Distr. Hidalgo, an Berghang bei Tax- malac zwischen Steinen: Seler no. 4249. 218. Lawsonia inermis L. . Mexico, im Staate Tamaulipas, in der Umgebung von adr esi fach angepflanzt: Endlich no. 503, im Staate Vera Cruz, im Distr. San jeg dh Tuxtla in feuchtem Walde bei Santiago Tuxtla (wohl verwildert): Seler no. 5035. — Valgürname: ,Reseda* (nach Endl.). 236 Th. Loesener. XXXI. Onagraceae. Von Th. Loesener. 219. Hauya Donnellsmithii Loes., nov. spec. Ramuli subteretes, biennes circ. 4 mm crassi, hornotini circ, 2 mm crassi, sub lente sparse ei brevissime et obsolete pilosuli, glabrescentes. Folia alterna, modice vel longiuscule et tenuiter petiolata, petiolo 10— 22 mm longo, sub lente brevissime et parce puberulo, mox glabrescente, late ovali- vel obovato-oblonga usque obovata, basi late truncata vel acuta vel cuneata, apice plerumque subito acuminata, acumine 3 - 14 mm longo, saepius oblitterato, acutiusculo, integra, tenuiter coriacea, supra glabra vel sub lente tantum obsolete papillosa et tactu subasperula, subtus sub lente breviter et appresse tota in facie vel certe in nervis et in reticuli venis + dense puberula, cum petiolo 4,5—14,5 ein longa, 2,3- -6 cm lata, costa i. s. supra tenuiter et leviter insculpta, subtus expressa, nervis lateralibus tenuibus leviter ad apicem versus arcuatis vel subreetis, supra i. s. obsoletis, subtus prominentibus, reticulo tenuissimo et densissimo subtus sub lente valida conspicuo. Flores in foliorum axillis solitarii, sessiles vel subsessiles, pedicelis 1—2 mm longis, sub lente sparse et brevissime et appresse pilosulis, ante anthesin ipsam circ. 7 cm longi. Ovarium inferum circ. 8—9 mm longum, sub lente sparse et brevissime et appresse pilosulum. Calycis tubus sub anthesi circ. 4,5 cm longus, sub lente sparsissime etc. pilosulus vel subglaber, lobis 4 lineari-lanceo- latis, cire. 3,5 cm longis, glabris vel dorso sub lente sparsissime etc. pilosulis, apice non vel vix cucullatis et dorso appendice corniformi sub- recta vel leviter incurvata, 2—3 mm longa, sub lente densius et appresse puberula instructis. Petala in floribus apertis iam lapsa. Filamenta taeniiformia circ. 1,7 cm longa, ad apicem versus paullulum angustata, antheris versatilibus, linearibus, medio affixis, circ. 1,7 cm longis. Stylus longe exsertus, parte eius calycem excedente circ. 3 em longa, stigmate subellipsoideo, cire, 5 mm longo terminatus. Capsula lineari- ellipsoidea, circ. 4,5 cm longa, 4-valvata, valvis extrinsecus i. s. nigris. 7—8 mm latis, seminis ala cire. 8 mm longa, 3 mm lata. Habitat in Costa Rica, in prov. San José ad ripam fluvii „Rio Torres* apud San Francisco de Guadalupe in 1900 m altitud.: Herb. Instit. Pbys. Costar. (leg. Ad. Tonduz no. 12719) Donn. Smith no. 7445, Pittier et Durand. Plant. Costar, Exsicc. no. 8005. Die Art steht der H. Hemsleyana Loes. am nüchsten (cf. Loesener, Plant. Selerianae, VIII), die durch längeren Kelchtubus und dichtere Be- haarung von H. Donnellsmithii abweicht. H. Rodriguezii Donn. Smith, mit der sie bisher verwechselt wurde, hat bedeutend gróssere Blüten, dichter behaartes Ovar und weit länger gehörnte Kelchzipfel. 220. Hauya longicornuta Loes., nov. spec. Ramuli subteretes, biennes cortice atro-cinereo dense longitudinaliter rimuloso obtecti, circ. 4 mm crassi, hornotini dense pubescentes, zT 3 mm crassi. Folia alterna subdensa, modice vel longiuscule petiolata, petiolo dense pubescente, 10—25 mm longo, late ovalia vel ovata usque oblonga, basi obtusa vel rotundata rarius late truncata, apice breviter Mexikanische und zentralamerikanische Novitäten. IV. 237 acuminata usque acuta, integra, tenuiter coriacea vel chartacea, supra in costa parce pilosula ceterum glabra et in facie tantum papillosa et tactu © asperula, subtus praecipue in costa et nervis dense, parcius in facie, pubescentia, cum petiolo 6—14 cm longa, 3—5,5 cm lata, costa et nervis lateralibus tenuibus rectis vel + ad apicem versus arcuatis supra conspicuis vel obsoletis, subtus prominulis, reticulo subtus con- Spicuo vel prominulo. Flores in foliorum axillis solitarii, sessiles vel subsessiles, pedicellis dense pubescentibus, 1—4 mm longis, maximi. Ovarium inferum, circ. 9—11 mm longum, dense pubescens. Calycis tubus sub anthesi 8—10cm longus, manifeste, sparsius tamen quam ovarium, pubescens, lobis 4 linearibus appendice addita cire. 5 cm longis, dorso pubescentibus apice non vel vix cucullatis et in appendicem porrectam dorso + dense pubescentem corniformem rectam vel leviter incurvatam 6—12 mm longam productis. Petala et stamina iam lapsa. Filamenta ex unico viso circ. 2 cm longa. Stylus longe exsertus ad apicem versus + incrassatus, parte eius calycem excedente 3—3,5 cm longa, stigmate cla- vato vel ovoideo circ. 5 mm longo terminatus. Var. a. ovalifolia Loes., nov. var. Foliis late ovalibus vel ovatis tantum usque 9 cm longis, indumento densiore, sepalorum appendicibus tantum usque 10 mm longis. Habitat in Guatemala, in depart. Zacatepequez, in vulcano Acate- nango in 1840 m altitud.: J. Donn. Smith no. 2528. — Flor.: Mart. Var. b. oblongifolia Loes., nov. var. Foliis oblongis usque 14 cm longis, indumento parciore, sepalorum appendicibus usque 12 mm longis. Habitat in Guatemala, in depart. Santa Rosa, ad lacum „Laguna de Carrizal“ in 1670 m altitud.: J. Donn. Smith (leg. Heyde et Lux) no, 2936. — Flor.: Maj. Am nächsten wohl mit H. pedicellata Loes. verwandt (cf. Loesener, Plant. Selerianae, VIII) die durch kürzere aber noch dichtere Behaarung und besonders durch viel kürzer gehörnte Kelchzipfel von H. longicornuta Sich unterscheidet, Letztere wurde bisher mit H. elegans Mog. et Sesse verwechselt, die indessen nur ganz undeutlich oder gar nicht gehórnte Sepala besitzt, e 221. Xylopleurum multicaule (Ruiz et Pav.) Loes. (Oenothera multicaulis Ruiz et Pav. Flor. Peruv., III, p. 80, tab. 317, fig. b., Oenothera cuprea Schlechtd, in Linnaea, XII, p. 269). : Mexico, Staat Oaxaca, Sierra de San Felipe in 3000—3300 m Hóhe: Pringle no. 4702, Guatemala, Dept. Zacatepequez, auf dem Vulkan von Agua in 3500 m Hóhe: Donn, Smith no. 2149. ; Die mittelamerikanischen Exemplare stimmen mit den andinen im hiesigen Herbar und mit der Abbildung von Ruiz und Pavon so sehr überein, dass ich nicht einmal die Abgrenzung von Varietüten oder Formen für gerechtfertigt halten müchte. 222, Xylopleurum roseum (Ait) Raim. vel aff. Mexico, im Staate Coahuila, am Ufer des Rio Sabinas in der Um- 238 Th. Loesener. gebung der Station Sabinas in 340 m Hóhe und im Staate Vera Cruz, auf Triften in der Umgebung von Jalapa: Endlich no. 796 u. 1583. — Vulgárname: „Yerba del golpe“. „Wird in Form von Kataplasmen (mit Alkohol) zur Heilung von Schlagwunden und Beulen verwendet“ (Endl.). Weicht von der gewöhnlichen Form etwas ab durch grössere Blüten. 223. Xylopleurum deserticolum Loes. nov. spec. dub. Suffrutex usque 35 cm altus. Ramuli subteretes, i. s. saepe ru- bello-subviolacei, sub lente puberuli, hornotini circ. 1 mm crassi, biennes 1,5—2 mm crassi. Folia alterna, breviter petiolata, petiolo 1—5 mm longo, puberulo, oblanceolata vel subrhombeo-lanceolata, raro subobovato- elliptica, basi anguste cuneata, apice acuta vel obtusa, rarius subrotun- data, integra vel saepe breviter et remote paucidenticulata usque pauci- subdentata, membranacea usque chartacea, supra subglabra vel iuxta basin sub lente parce et brevissime puberula, in margine ipso et secun- dum totum eius ambitum sub lente brevissime et dense puberula, subtus in costa et nervis puberula, 2—4,5 cm longa, 0,5—1,8 cm lata, is. supra viridia vel hinc inde roseo-viridia, subtus + pallidiora, costa media supra conspicua, subtus vix prominula, nervis lateralibus utrinque 3—5 obsoletis vel subtus conspicuis et vix prominulis, Flores in foliorum axillis solitarii, breviter pedicellati, pedicellis 5—7 mm longis, brevissime puberulis, sub fructibus accrescentibus, usque 30 mm longis. Ovarium inferum sub anthesi circ. 4—8 mm longum et circ, 2 mm crassum dense subalbido-puberulum. Calycis tubus supra ovarium paullulum et sensim constrictus, anguste cylindricus sine ovario 4—7 mm longus, rubellus et albido-puberulus, lobis 4, anguste lanceolatis, sub anthesi reflexis saepeque binis apice connatis vel certe cohaerentibus, acutis, usque 12 mm longis, dorso parce sericeis. Petala 4 purpurea, rhombeo-sub- obovata, circ. 11 mm diam. Stamina 8 fere aequilonga, filamentis fere 5 mm longis ad apicem versus attenuatis breviterque aduncis, antheris versatilibus medio affixis lineari-ellipsoideis, circ. 4 mm longis sub- horizontaliter pendulis, Stylus vix exsertus, filamentis multo brevior, apice subaequaliter 4-lobus, lobis angustis circ. 3 mm longis. Capsula obpyramidato-claviformis, angulis carinatis, puberula, 4-valvata, circ. 1,5 em longa, seminibus fuscis cire. 1 mm longis. Habitat in Mexico: Uhde no. 1922; in distr. foederali, in silvis montanis „El Desierto“ ad vallis „Mexico“ latus occidentale versus sitis: Seler no. 5280 et 5614 (leg. Wilhelm Hópfner), et in prov. Mexico. in distr. Tialmanaleo prope San Rafael talibusdem locis: Seler no. 5319, — Flor.: Maj. fruct.: Aug. Am nächsten mit X. rosewm (Ait) Raim. verwandt, das durch meis! spitzere Blatter, reichere und längere, traubige, endstándige InfloreszenZ, kleinere Blüten und auch kleinere Früchte von der hier beschriebenen Art nicht unwesentlich abweicht. Mexikanische und zentralamerikanische Novitäten. IV. 239 224. Xylopleurum tetrapterum (Cav.) Raim. vel aff. Mexico, Staat Nuevo Leon, Triften in der Umgebung von Monterey in 550 m Höhe: Endlich no. 870. — Vulgärname: „Amapola“, 225. Lopezia hirsuta Jacq. Mexico, Staat Vera Cruz, am Cerro Macuiltepec nahe Jalapa, in 1450 m Höhe an Wegründern usw.: Endlich no. 1379. — Vulgärname: „Moscas“. 226. Semeiandra grandiflora Hook. et Arn. vel affin. Mexico, Staat Chihuahua, Eichenwälder zwischen Reforma und Agua caliente de Huáchara in der Sierra Madre occidental in etwa 1500 m ü. M.: Endlich no. 749. -- Vulgärname: ,Chuparrosa*. XXXII Oleaceae. Von G. Schellenberg, 227. Fraxinus Greggii A. Gray. Mexico, im Staate Coahujla, in den Cañons der Sierra de la Paila in 900 m Höhe und an periodischen Bächen auf der Hacienda de la Paila: Endlich no. 472 u. 472a. — Vulgärname: „Barreta china“, ex Endl. 228. Fraxinus Berlandieriana DC. Mexico, im Staate Nuevo Leon bei Monterey und im Staate Du- rango auf der Estancia Yerbanis, in 500—1900 m Höhe, vielfach an- gepflanzt: Endlich no. 164 u. 164a. — Vulgärname: „Fresno“. „Liefert ein gutes Nutzholz“ (Endl.). 229. Fraxinus spec. cfr. F. cuspidata Torr. Mexico, im Staate Coahuila, in den Cañons der Sierra de la Paila auf der Hacienda gleichen Namens in 1000 m Höhe: Endlich no. 485. — Vulgär- name: „Fresno“. 230. Fraxinus spec. cfr. F. oregana Nutt. : Mexico, im Staate Chihuahua, im Tal des Rio Huejotitán: Endlich no. 1184. — Vulgärnamen: „Fresno“, ,Ureke*. XXXII. Gentianaceae. Von Th. Loesener. 231. Gentiana assurgens Cervantes. Mexico, im Staate Chihuahua, im Tal des Arroyo Omipilla (zwischen Balleza und Baquiriachio) in 1830 m Höhe, und im Staate Mexico, in der Um- gegend von Salazar in Tannenwäldern in 3000 m Höhe: Endlich no. 1199 und 1052. — Blühend im April und im November. — Vulgärname: ,Cam- panilla“, 232. Coutoubea spicata Aubl. Mexico, im Staate Chiapas, auf Savannen, die in der Regenzeit überschwemmt sind, in der Nähe von Santo Domingo de Palenque: Seler no. 5521. — Mit weissen Blüten im März. Diese in Brasilien, Guyana und Westindien verbreitete Art wird von Hemsley in der Biol. Centrali-Americana, Botany, Vol. II, p. 348 aus dem festländischen Mittelamerika nur für Panama und Brit. Honduras angegeben; aus Mexico scheint sie weder ihm noch Gilg (Nat, Pflanzenfam., IV, 2, p. 98) bekannt zu sein, wodurch der angeführte Standort ein gewisses Interesse gewinnt. 240 Th. Loesener. XXXIV. Apocynaceae. Von G. Schellenberg. 233. Tabernaemontana Berteroi DC. Mexico, im Staate Vera Cruz, im Distr. Tuxtla, bei Tres Zapotes auf der Hacienda Hueyapa im feuchten Walde und im Distr. Huatusco bei El Mi- rador Zacuapam: Seler no. 5058 u. 5095. — Blühend im Marz bis Mai — Vulgürname: ,huevo de gato*. 234. Stemmadenia bignoniiflora Miers. Mexico, im Staate Sinaloa, in der Sierra Madre occidental, im Tal des Arroyo de la Reforma bei 500—600 m Höhe: Endlich no. 144. — Vulgärname: ,Verraco“. Der kautschukhaltige Milchsaft wird nach Endlich gegen Zahn- schmerz benutzt. 235. Stemmadenia obovata K. Schum. Mexico, im Staate Vera Cruz, in tropischen Wäldern auf der Finca Ger- mania im Distr. Córdoba bei 580 m Höhe: Endlich no. 1130. — Vulgär- namen: ,Cojon de toro“, „huevos de gato“. Enthält kautschukühnlichen Milchsaft. 236. Thevetia ovata DC. Mexico, im Staate Guerrero, im Distr. Hidalgo, Hügel zwischen Tuxpam und Taxmalae: Seler no. 4217. — Mit Früchten im Oktober. Das Eiweiss des Samens ist stark giftig. Eine kleine Menge des Pulvers soll Verrücktheit hervorrufen (Seler). XXXV. Borraginaceae. Von Th. Loesener. 237. Cordia alliodora (Ruiz et Pav.) Cham. (= C. Gerascanthus Jacq. et auctorum plurimorum, non L., cf. Urban Symb. Ant, IV, p. 516). Mexico, Staat Vera Cruz, im Distr. S. Andres Tuxtla, bei Sibu- apam und auf der Hacienda Hueyapam bei Tres Zapotes: Seler no. 5020 und 5044, — Blühend im Marz, — Vulgärname: ,hormiguillo*. 238. Cordia elaeagnoides DC. vel affinis. : Mexico, im Staate Guerrero bei La Correa auf lehmigem Boden In 150 m ü. M.: Langlassé no. 394, und im Staate Oaxaca, am Flusse In der Umgebung von Tehuantepec in 36 m Höhe ii. M.: Endlich no. 1313. — Vulgürnamen nach Langlassé: „Bocote“ oder ,Gueramo*. Das Holz wird nach Langlassé in der Kunsttischlerei verwendet. Ein Original dieser im hiesigen Herbar bisher noch nicht vertretenen Art steht mir nicht zur Verfügung. Die Exemplare stimmen indessen im wesent- lichen ganz gut mit der Beschreibung von Alph. Decandolle (Prodr. IX, p. 4/4) überein, so dass ich die Bestimmung für ziemlich sicher halten möchte. 239. Cordia ($ Gerascanthus) Langlassei Loes., nov. spec. Arbor 12—15-metralis, Ramuli vetustiores teretes rugulosi vel dense et longitudinaliter ruguloso- et plicato-striato-sulcati, sparse lenti- cellis obtecti, biennes cire. 5 mm crassi. Folia ignota. Inflores centiae terminales et laterales, 4—11 cm longae et 7—9 cm latae, rhachi, axibus lateralibus et ulterioribus dense et breviter pubescen tibus, axibus lateralibus secundariis sub angulo subrecto patentibus, e 2,5 cm longis, ulterioribus intermediis 2—3 mm longis, pedicellis ultim's Mexikanische und zentralamerikanische Novitäten. IV. 241 0,5—3 mm longis. Flores magni circ. 2,5 cm diam. Calyx tubuloso- campanulatus, 10-costatus, cire. 8 mm longus et 3 mm diam,, extrinsecus sub lente pulvereo-papillosus et in costis ipsis sub lente medio leviter longitudinaliter sulcatis sparse attamen manifeste pilosus, intus dense puberulus 5-dentatus, dentibus brevibus e basi lata acuminatis cire. 15 mm longis et basi latis, paullum inaequalibus uno reliquis minore. Corolla infundibuliformis, i. v. alba, tubi parte inferiore anguste tubu- losa, ealycem longitudine paullo superante, ima basi paullulum ampliata et obsolete 10-sulcato-costata, circ. 10 mm longa, parte superiore 10 mm longa, infundibuliformiter ampliata, lobis 5 ovato- vel obovato-ellipticis, 1—9 mm longis et circ. 7 mm latis, apice manifeste emarginatis. Sta- mina 5 non exserta, corollae tubo fere medio, i. e. fauci partis anguste tubulosae inserta, filamentis filiformibus, circ. 6 mm longis, antheris an- guste ellipsoideis, versatilibus, circ. 2,5 mm longis. Ovarium brevissime columelliforme, obsolete longitudinaliter striato-suleatum, disco stipitiformi tereti 1 mm longo insidens, circ. 1,5 mm longum, 2-loculare, subito in stylum filiformem circ. 15 mm longum stamina manifeste superantem, apice longe bifidum, lobis ipsis anguste et longe bilobulatis, attenuatum. Mexico im Alluvium an den Ufern des Rio Coyaquilla (in Mecho- acan oder Guerrero) in 150 m Höhe: Langlassé no. 834. — Flor.: Februar. Die Art gehört in die Verwandtschaft von C. Sonorae Rose und C. Guerkeana Loes., die beide durch breitere nicht ausgerandete Blumen- blätter leicht von ihr zu unterscheiden sind. Am náchsten scheint ihr C. Rothschuhii Loes. zu stehen, die durch dichtere Blütenstände und dichter auch zwischen den Rippen filzig behaarten Kelch anderes Gynae- ceum usw. von C. Langlassei abweicht. 240. Cordia Sonorae Rose. Mexico, im Staate Morelos, auf Rancho Mirador bei Cuernavaca, auf vulkanischem Boden mit Waldresten in 1450 m ü. M.: Endlich no. 1061. — Blühend im Dez. — Vulgärname: ,Anacahuite“. »Die Rinde gilt als ein geschätztes Hustenmittel* (Endi.). 241. Cordia Greggü Torr. vel affinis. Mexico, im Staate Durango, in den Strauchsteppen im Süden der Sierra de la Punta in etwa 1560 m Hóhe ü. M.: Endlich no. 1030, im Staate Sinaloa, in lichten Wäldern im Küstengebiet bei Topolobampo auf der Hacienda Correrepe: Endlich no. 698. — Blühend im Dezember. — Vulgürname: „Vara prieta“, „San Juanito“. „Das Holz wird zum Flechten von Zäunen und als Reitgerten benutzt; der Tee aus den Blättern liefert ein stimulierendes Mittel“ (End, 242. Cordia Boissieri DC. : Mexico, Staat Tamaulipas, in der Umgebung von Matamoros: End- lich no. 501. — Mit Blüten und Früchten im April — Vulgärname: „Anacahuite“, „Anacahuitl“, ,Siricote“ oder „Trompillo“. „Das leichte Holz wird zu Jochen gebraucht. Die Früchte werden Repertorium specierum novarum, XII. (23. VI. 1913.) 16 242 Th. Loesener. von den Weidetieren, besonders von Schweinen, gern gefressen; auch werden sie zu Konserven verarbeitet, Blätter und Früchte liefern ein erweichendes Mittel“ (Endl.), 243. Cordia brevispicata Mart. et Gal. Mexico, im Staat Sinaloa, auf salzhaltigen Ländereien am Unterlaufe des Rio del Fuerte bei Bajonéa: Endlich no. 710, im Staat Oaxaca im Central- distrikt am Buschrande bei San Felipe del Agua: Seler no. 4375, im Staat Puebla, in der Strauchsteppenformation nórdlich von Tehuacán in 1700 m Hóhe ü. M.: Endlich no. 1824. — Blühend im November bis Mürz. — Vulgärname in Sinaloa nach Endlich: ,Vara prieta*. 244. Ehretia elliptica DC. Mexico, im Staate Nuevo Léon, in der Umgebung von Monterey in 520 m Hóhe ü. M. und im Staate Tamaulipas bei Matamoros, auch viel- fach kultiviert: Endlich no. 467 u. 467a. — Blühend im März, mit Früchten im Juni. — Vulgärnamen: „Anacua“, ,Anagua* oder auch (in Tamaulipas): ,Manzanillo“. Die Früchte sind essbar. Der bis 5 m hohe Baum liefert nach Endlich ein für Räderspeichen, Joche und Axtstiele brauchbares Nutzholz. 245. Tournefortia trichocalycina DC. Mexico, im Staate Morelos, im Distr. Cuernavaca, auf dem Rancho Mirador bei Chapultepec, auf steinigem, vulkanischen Boden mit Wald- resten in Hóhe von 1450 m ü. M.: Endlich no. 1090, im Staate Oaxaca im Centraldistrikt bei San Felipe del Agua am Gebiischrande: Seler no. 4379. — Blühend im Nov. u. Dez. — Vulgürname nach Endlich: „Yerba rasposa*. »Die Abkochung der Pflanze wird gegen Darmkrankheiten verwendet* (Endl.). 246. Tournefortia Hartwegiana Steud. Mexico, im Staate Sinaloa, an Wegründern zwischen Fuerte und Choix, in 50 m ü. M.: Endlich no. 724, im Staate Puebla am Riego am Fuss der Kalksteingebirge bei Tehuacán in 1675 m ü. M.: Endlich no. 1792. — Blühend im Dezember bis Mürz, mit Früchten im März. — Vulgärname: „Tlachichinoa“, Die Blätter dienen nach Endlich als Heilmittel bei Skorpionstichen. 247. Tournefortia glabra L. Mexico, im Staate Vera Cruz, im Ct. Cördoba, bei Jocaman im Gebüsch: Seler no. 5067, und im Monte Coacalachapa bei Jalapa im Regenwalde in 1450 m Höhe ii. M.: Endlich no. 1541. — Blühend im Mai, mit Früchten (durch Gallen verbildet) im Febr. — Vulgárname nach Endl.: ,Limoncillo“, „Liefert ein Heilmittel gegen Rheumatismus (in Bádern verwendet)" (Endl.). 248. Heliotropium parviflorum L. Mexico, im Staate Tamaulipas, in den „Chaparrales“ bei Reynosa: Endlich no. 567. — Mit Blüten und Früchten im Juli, — Vulgärname: , Alacrancillo*, Mexikanische und zentralamerikanische Novitüten. IV. 243 249. Heliotropium indicum L. Mexico, im Staate Vera Cruz, auf Triften in der Umgebung der Finca ,Mirador* bei Huatusco in 1200 m ü. M., im Staate Mexico an der Laguna Madre auf dem Rancho „EI Chapeño“ häufig in der Nähe der Viehtränken, im Staate Mechoacan, im Distr. Ario de Rosales, auf der Hacienda Araparicuaro im Potrero de la Lagunilla in 1800 m Hóhe ü. M.: Endlich no. 560, 1300, 1348. — Mit Blüten und Früchten im Mai bis August. — Vulgürnamen: „Cuerno de diablo“, „Yerba del Alaerán*. Wird nach Endlich als Heilmittel bei Wunden verwendet. 250. Heliotropium oculatum Heller. Mexico, im Staate Puebla, auf Triften und Feldern, der Umgebung von Tehuacán in 1675 m Hóhe ü. M.: Endlich no. 1779. 251. Omphalodes aliena A, Gray. Mexico, im Staate Nuevo Leon, zwischen Kalksteinfelsen in der Um- gebung der Tropfsteinhóhle von Villa García in 850 m Hóhe ü. M.: Endlich no. 797, — Mit Blüten und Früchten im März. — Vulgärname: „No me olvides**, 252. Cryptanthe heliotropoides (Gray) Loes. (= Krynitzkia heliotropoides Gray); vel affinis. Mexico, im Staate Coahuila, in der Sierra de la Paila, auf der Hacienda de la Paila, im Cañon de los Fresnos in 920 m Hohe ü. M.: Endlich no, 848. — Blühend im April. XXXVI. Solanaceae. Von U. Dammer, Th. Loesener u, R. Pilger. Die neue Scrophulariaceen-Gattung Namation von A. Brand hat sieh als eine Solanacee herausgestellt, und zwar als eine Petunia- Art. Das übrige ist aus der hier folgenden Zusammenstellung der Literatur und Synonymie zu ersehen, die im wesentlichen nach der 1911 er- Schienenen Monographie der Gattung Petunia von Rob. E. Fries (siehe unten) gemacht wurde. 253. Petunia parviflora Juss. in Ann. Mus. Par., Il, p. 216, tab, 41; Miers Ill. S. Am. PL, I, tab. 23; DC. Prodr, XII, 1,, p: 515; A. Gray Synopt. Fl. N. Am., II, p. 243; Hemsl, in Biol. Centr. Am. Bot, Vol. Il, p. 436; Rob. E. Fries, Die Art, der Gattung Petunia in K. Svensk. Vetensk. Handl., Vol. 46, no. 5, p. 38. Nicotiana parviflora Lehm. Nic, p. 48. 3 Nierembergia viscidula H. B. K. Nov. Gen. et Sp. PI. VII, p. 205. Callibrachoa procumbens Llav. et Lex. Nov. Veg. Il, p. 3. Callibrachoa mexicana Llav. et Lex., l. e., p. 2. Lindernia montevidensis Spr. Syst. Veg. II. p. 169. Salpiglossis prostrata Hook. et Arn. Bot. Beech. Voy., p. 153. Salpiglossis sinuata Hook. et Arn. ex Miers in Hook. Lond. Journ. of Bot. V, p. 190. Petunia viscidula Miers, 1. c.; Hemsl. in Biol. Centr. Am. soe p T 244 Th. Loesener. Brachyanthes nierembergiensis Cham. in Dun. in DC. Prodr, XII E p. 575. Leptophragma montevidensis Dun., l. c., p. 579. Leptophragma prostrata Benth, ex Dun., |. c., p. 575. Nama glandulosum Peter in Engl. et Prantl, Nat. Pflanzenfam., IV 3a, p. 69. Namation glandulosum (Peter) Brand in Fedde, Repert. X, p. 280. Mexico, San Luis Potosi: Schaffner no. 521 (612) in herb. Berol., Tacubaya im Tale von Mexico: Bourgeau no. 70, Puebla, auf Triften und Feldern bei Tehuacán (El Riego) in 1675 m Hóhe ü. M.: Endlich no. 1802. Nach Hemsley (a. a. 0.) und Fries (a. a. O.) ist diese Art von Florida, Texas, Californien bis nach Süd-Mexico und Cuba und besonders in Süd- Amerika weit verbreitet. Sie ist, da auch Petunia viscidula Miers von Fries jetzt mit ihr vereinigt wird, die einzige sicher bekannte Vertreterin dieser Gattung in Mexico und Central- amerika, sowie in Nordamerika. Nüheres móge man in Fries trefflieher Arbeit vergleichen. XXXVII. Plantaginaceae. Von R. Pilger. 254, Plantago Schiedeana Desne. var. minor Pilger. Mexico, Staat Vera Cruz, Triften in der Umgebung von Jalapa: Endlich no. 1659. — Blühend im Februar. — Vulgärname: ,Lantán*. „Gilt als gutes Viehfutter*, 255. Plantago rhodosperma Desne. Mexico, Staat Coahuila im Cafion del venado in der Sierra de la Paila in etwa 930 m: Endlich no. 832. — Blühend im April — Vulgärname: „Llanten“. XXXVIIL Caprifoliaceae. Von P. Graebner. 256. Viburnum (sect. Oreinotinus) Loeseneri Graebner, nov. spec. Frutex ramosissimus, ramis divergentibus, hornotinis nigrescentibus, annotinis dense stellato-pilosis; foliis parvis 1,5—3 cm longis et 1— 1,5 cm latis, ovatis acuminatis, basi rotundatis, pagina superiore sparse pilosis, glabratis, viridibus, subtus dense griseo-stellato-tomentosis, mar- gine integerrimis vel obscure crenato-dentatis: inflorescentiis minimis, longe petiolatis, umbellato-capitatis, 6—15-floris, raniis stellato-tomentosis; calycis dentibus ovatis; floribus parvis, corolla infundibuliformi, stamini- bus subinclusis; fructibus rotundatis, mucronatis. Mexico: Ehrenberg ohne No.; zwischen Tajimarva und dem See Cuiseo: Schiede no. 480. — Früchte im Dezember. Dem V. stenocalyx (Oerst.) Hemsl. am nächsten stehend, aber viel kleiner, Blätter kleiner, eifórmig und nicht scharf und regelmässig gezähnt auch nicht stark nervig, Blütenstände klein, armblütig. E. Rosenstock: Filices novae in India orientali a cl, A. Meeboldio collectae. 245 XLI. Filices novae in India orientali a cl. A. Meeboldio collectae. Von Dr. E. Rosenstock, Gotha. (Originaldiagnosen.) Herr À. Meebold machte in den Jahren 1904 bis 1912 fünf botani- sche Reisen in Indien und Birma, auf denen er an Phanerogamen und Kryptogamen etwa 18200 Nummern sammelte. Die Reisen .erstreckten sich auf Westtibet, Kaschmir, Sikkim, Maisor, Nilghiris, Cochin und Travancore, Manipur und Tenasserim von Moulmein bis Mergui. Unter den mir von Herrn Professor Dr. Pax teils zur Revision, teils zur Neubestimmung übergebenen Farnen der im Breslauer Universi- tátsherbar befindlichen Hauptsammlung fanden sich die im folgenden beschriebenen neuen Arten und Varietäten. Für die freundliche Unterstützung, die mir Herr Oberstleutnant G. Brause durch Vergleiche mit dem Material des Berliner Herbars auch bei dieser Arbeit wieder zuteil werden liess, sage ich ihm hiermit herz- lichen Dank. 1. Diplazium travancoricum Rosenst., nov. spec. Eudiplazium, stipitibus erectis, ad 30 cm longis, 3—4 mm crassis, cum rhachibus luteo-viridibus, supra canaliculatis, subtus teretibus, paleis brunneis, anguste lanceolatis, ciliato-dentatis, vestitis; laminis ovatis vel oblongis, in acumen deltoideo-lanceolatum angustatis, firmo- herbaceis, utrinque viridibus, costis subtus paleaceo-furfuraceis exceptis glaberrimis, supra nitidis, ad 50 em vel ultra longis, 30 cm latis, pinnatis ; pinnis ad 10 utrinque vel pluribus, alternis, suberecto-patentibus, in- ferioribus petiolis ad 1 cm longis instructis, c. 6 cm inter se distantibus, medialibus magis approximatis et brevius petiolatis, superioribus sessilibus vel basi plus minusve lata adnatis, contiguis; inferioribus et medialibus infra ad !/,—!/, laminae dimidiatae inciso-lobatis, sursum subintegris, € basi superiore truncata, inferiore subcordato-rotundata elongato-oblongis vel linearibus, in acumen lineari-lanceolatum, leviter serratum abrupte angustatis, inframedialibus maximis ad 23 cm longis, 4 cm latis, basalibus parum abbreviatis; pinnis superioribus, praesertim foliorum sterilium sub- integris, summis in apicem lobatum, mox crenatum, denique leviter ser- ratum vel subintegerrimum transeuntibus; lobis pinnarum inferiorum semiovalibus, obtusis, integerrimis, paullo obliquis, ad 6 mm longis, 1 PM basi latis; venis pinnatis, utrinque parum prominentibus, venulis lateralibus ad 7 utrinque, subimmersis, simplicibus, usque ad marginem productis; soris linearibus, parallelis, basalibus maximis ad 5 ES longis, ceteris plerumque multo brevioribus, costae approximatis, inferioribus 1—2 diplazioideis; indusio angusto, membranaceo, pallido. Hab. Travancore, Devicolam, m. Decembri 1910, l. A. Meebold no. 13491, n Diese Art gehört in den Formenkreis des Diplazium silvaticum Sw. 246 E. Rosenstock. und ist charakterisiert durch langgestielte Fiedern und durch die Be- kleidung der Blattachsen mit gewimperten Schuppen. 2. Diplazium petiolare Prsl. var. manipurensis Rosenst., nov. var. Varietas petiolis costisque glandulis unicellularibus adspersis (nec pubescentibus) a typo diversa. Hab. Manipur, Laimatak, 4000’ alt., m. Novembri 1907, |. A. Mee- bold no. 4786. 3. Polystichum Meeboldii Rosenst., nov. spec. Eupolystichum, rhizomate suberecto, lignoso, c. 1 cm crasso, apice paleis membranaceis, ferrugineis, lineari-lanceolatis, integerrimis dense vestito; stipitibus subfasciculatis, erectis, c. 12 cm longis, gracilibus, cum rhachibus stramineis, glaberrimis; laminis lineari-oblongis, apice lineari, acute serrato terminatis, subcoriaceis, glaberrimis, ad 22 cm longis, 5 em latis, pinnato-pinnatifidis; pinnis infra apicem pinnatifidum c. 20-jugis, suberecto-patentibus, inferioribus breviter petiolatis, ceteris sessilibus s. superioribus adnatis, medialibus maximis ad 2!/, cm longis, 8 mm supra basin latis, e basi inaequali, superiore auriculata, truneata, cum rhachi parallela, inferiore cuneata trapezio-oblongis, subfalcatis, infra profunde pinnatifidis, sursum gradatim levius incisis, in apicem late lanceolatum, acute serratum desinentibus; pinnis inferioribus vix abbreviatis, superioribus sensim in lobos apicis pinnatifidi, transeuntibus; segmentis oblongis, obtusis (s. margine revoluto pseudoacutis), acute serratis, basalibus anticis auriculatim productis, ceteris sursum cito diminutis et in dentes apicis serrati mox transeuntibus; venis lateralibus in auricula c. 6-jugis, in segmentis ceteris ad 4-jugis, basalibus anticis furcatis exceptis simplici- bus; soris submedialibus, indusio non reperto. Hab. Manipur, Jhirighat, m. Novembri 1907, 1. A. Meebold no. 5698. Der Teilung der Fiedern nach ist diese Art in die Nähe von P. len- twm (Don) zu stellen, das jedoch dickere und mit Schuppen dieht be- setzte Achsen besitzt, während die des P. Meeboldii völlig kahl sind. 4. Dryopteris cylindrothrix Rosenst., nov. spec. Eunephrodium, rhizomate repente; stipitibus erectis, ad 40 cm longis, 21/, mm crassis, cum rhachibus pallide brunneis et pilis mollibus breviter puberulis; laminis ad 45 cm longis, 30 cm latis, lanceolatis, breviter acuminatis, herbaceis, pilis perbrevibus ochraceis, cylindraceis, obtusis undique (praesertim in facie superiore) adpresso-strigosis, majori- bus albidis, subulatis (subtus hinc inde et hamatis), ad marginem et secus nervos crebrioribus intermixtis, pinnato-pinnatifidis; pinnis C. 20 utrinque, alternis, subremotis, sessilibus, inferioribus patentibus, supe- rioribus suberectis, basalibus proximas subaequantibus, c. 15 cm longis, 25 mm fere latis, e basi paullo angustata elongato-oblongis, longe acumi- natis, profunde pinnatifidis, superioribus gradatim diminutis, in apicem pinnatifidum, dein serratum, denique integerrimum sensim transeuntibus: segmentis linearibus, subfalcatis, acutiusculis, maximis ad 12 mm longis. vix ultra 2 mm latis; costis costulisque supra hirto-strigosis, subtus Filices novae in India orientali a cl. A. Meeboldio collectae. 241 pilis cylindraceis ochraceis subulatisque albidis adspersis; venulis sim- plicibus, ad 12-jugis, basalibus anastomosantibus, radio libero in sinum excurrente, ceteris supra sinum marginem attingentibus; soris c. 10- jugis, medialibus; indusio firmo, magno, persistente, in dorso setoso. Hab. Sikkim, Darjeeling, 7000' alt., m. maio 1905, 1. A. Meebold no. 2103. Diese Art stimmt in der Gestalt des Blattes und der Fiedern vollig überein mit Dryopteris molliuscula (Wall) (Bedd., F. N. J., tab. 530 u. Hope, F. N. W. L, tab. 35), ist aber durch die Art der Bekleidung sowie durch die Grósse der sori und die Beschaffenheit des Indusiums durch- aus von ihr verschieden. 5. Dryopteris Meeboldi Rosenst, nov. spec. Eunephrodium, rhizomate repente, 4 mm fere crasso, paleaceo; paleis ad 5 mm longis, 1 mm latis, ferrugineis, lineari-lanceolatis, pilis paucis albidis tergo adspersis, margine subciliatis vel integerrimis; Stipitibus erectis, c. 24 cm longis, 2 mm crassis, stramineis, basi palea- ceis, sursum cum rhachibus pilis brevibus, subulatis, patentibus vel paullo reflexis, simplicibus, rarius inaequaliter furcatis adspersis; laminis € basi paullo contracta elongato-oblongis, in apicem acuminatum cito angustatis, herbaceis, laete viridibus, ad costas nervosque supra sparsius, subtus paullo densius pilis albidis, subulatis instructis, intra nervos subtus brevissime puberulis vel cum facie superiore glaberrimis, ad 45 cm longis, 15 cm latis, pinnatis; pinnis 12—14-jugis, distantibus, patentibus, Subsessilibus, e basi truncata, subaequali lineari-lanceolatis, in apicem linearem, integerrimum acuminatis, inferioribus 1—2 jugis paullo abbre- viatis, superioribus paucis cito diminutis, medialibus maximis c. 8 cm longis, 10—12 mm latis, ad !/, vel paullo ultra inciso-lobatis; lobis linearibus, subfalcatis, obtusiusculis; venis pinnatis, venulis ad 7 utrinque, simplicibus, binis inferioribus anastomosantibus, sequentibus supra sinum marginem attingentibus; soris c. 5 utrinque, superioribus nervo mediano approximatis, inferioribus magis magisque ab eo recedéntibus, infimis cum infimis lobi proximi contiguis vel coincidentibus (figuram V effor- mantibus); indusio persistente, membranaceo, pallide brunneo, dorso puberulo. Hab. India australis, Tellicherry, m. Febr. 1905, LA. Meebold no, 2133. : Die Gestalt des Blattes ist i. a. die von Nephrodium amboinense Hk. (non Willd., nur ist die Zahl der verkürzten unteren Fiedern bei diesem eine grössere (s. Beddome, F. B. L, tab. 201, sub. nom. N. exfensum var. minor Bedd.). N. amboinense ist weiterhin verschieden durch weniger tiefe Einschnitte der Fiedern, mehr nach vorn gerichtete Segmente und dem Mittelnerv parallele Sorusreihen. 6. Polypodium lineare Thbg. var. heterolepis Rosenst., nov. var. Varietas foliis fertilibus anguste linearibus, utroversus lineari-acumi- natis, soris magnis, et costam et marginem attingentibus, paleis rhizo- matis e basi dilatata lanceolatis, linea mediana atrobrunnea instructis, 248 E. Rosenstock: Filices novae in India orientali a cl. A. Meeholdio collectae. parietibus cellularum transversalibus ultrà marginem projectis spinoso- denticulatis a typo diversa. Hab. Sikkim, Darjeeling, 7000’, m. Maio 1905, l. A. Meebold no. 2173. 1. Polypodium decurrenti-adnatum Rosenst., nov. spec. Pleopeltis, rhizomate repente, ramoso, c. 4 mm crasso, paleis ferru- gineis, subadpressis, e basi dilatata lanceolatis, acuminatis, margine denti- culatis, c. 4 mm longis, 1 mm basi latis vestitis; stipitibus remotis, erectis, c. 30 cm longis, 2 mm vix latis, cum rhachibus brunneis, glaber- rimis; laminis ovatis, pinna lateralibus aequali, petiolata vel cum proxi- mis basi confluenti terminatis, chartaceis, glaberrimis, c. 24 cm longis, 14 em latis, pinnatis; pinnis oppositis, c. 5-jugis cum impari, 3—4 cm inter se distantibus, suberecto-patentibus, omnibus subaequalibus, mediali- bus maximis c. 8 cm longis, 2 cm latis, e basi late adnata, inaequali, superiore paullo contracta, inferiore decurrente, elongato-oblongis, acutius- culis, margine cartilagineo leviter erenato-repando; venis primariis ad marginem productis, cum secundariis et tertiariis plane conspicuis, maculis venulas liberas copiosas includentibus; soris magnis, secus costam utrinque (1—)2-seriatis, inter venas primarias uniseriatis, binis intra venas primarias sitis hinc inde confluentibus. Hab. Manipur, Shanshak Nagaberge, 5000’ ad rupes, m. Dez. 1907, LA Meebold no. 6987. Diese Art steht dem P. juglandifolium Don am nächsten, das jedoch in mehrfacher Beziehung von ihr abweicht. P. juglandifolium besitzt i. a. gróssere Dimensionen, seine Rhizomschuppen sind etwa 3 mal so lang als die des P. decurrenti-alatum, seine Fiedern sind lang zugespitzt, ge- stielt oder sitzend (jedoch nicht angewachsen), von lederiger Textur und die sori bilden fast immer nur eine Reihe zu beiden Seiten der costa. Die gleichfalls nahestehenden Arten P. Lehmanni Mett, und P. hima- layense Hk. unterscheiden sich von unserer Art u. a. ebenfalls durch nicht angewachsene Fiedern und ausserdem durch 2 Sorusreiben zwischen den Hauptnerven. 8. Drynaria Meeboldii Rosenst., nov. spec. Thayeria; rhizomate repente, lignoso, crasso, radicibus fulvo-tomen- tosis densissime obtecto paleisque ferrugineis, e basi dilatata lanceolatis, subulatis, margine pallidiore lacerato- vel ciliato-dentatis, ad 4—5 mm longis, 1 mm basi latis vestito; frondibus difformibus; sterilibus ses- silibus, rhizomati adpressis seu stipites foliorum fertilium involventibus, e basi subcordata rotundatis vel dilatato-ovatis, margine integerrimo vel leviter repando, 5—10 cm diametientibus, pallide brunneis, scariosis, fertilibus longe stipitatis, stipitibus lamina usque fere ad basin decur- renti marginatis; laminis e basi truncata elongato-ovatis, pinna latera- libus simili terminatis, 60 cm vel ultra longis, 35 cm vel ultra latis, sub- coriaceis, glaberrimis, profunde pinnatifidis; segmentis ad 18 cm longis, 4!|; em latis, suberecto-patentibus, basalibus et superioribus ceteris paullo minoribus, sinubus late rotundatis distinctis, ala irregulari, hinc inde Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVII. 249 vix 2 mm lata conjunctis, e basi utroversus decurrenti elongato-oblongis, breviter acuminatis, linea cartilagineo-hyalina cinctis, subintegerrimis vel leviter repandis; rhachibus costisque utrinque valde prominentibus, maculis exsculptis, primariis intra costulas 6—7; soris in specim. non repertis. Hab. Manipur, Phalang, Nagaberge, 5000' alt., m. Decembri 1907, l. A. Meebold no. 7058. Die wegen ihrer zusammengefalteten Nischenblütter zur Untergattung Thayeria gehórige Art unterscheidet sich vou der nahestehenden D. in- voluta v. A. v. R. hauptsächlich durch die Stellung dieser Blätter. Bei D. involuta umfassen sie róhrenfórmig einzelne Rhizompartien, bei D. Meeboldii liegen sie dem Rhizom mehr oder weniger flach an, umhüllen dagegen die Blattstiele, indem sich mehrere durch Umbiegen ihrer Ründer zu einer geschlossenen Tüte vereinigen. XLII. Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVII. (Originaldiagnosen.) XXXI. Icacinaceae auct. E. Hassler. 211. Casimirella Hassler, nov. genus. Flores hermaphroditi. Calyx magnus fere usque ad basin 5—6-par- titus, petalis subaequilengus; petala 5— 6 hypogyna, libera, subaequalia, sepalis alterna, oblongo-lanceolata, apice acuta, basi truncatula, carnosula, aestivatione valvata, ineunte anthesi concava, apice leviter introflexa, postea patentia apice reflexa, intus tomentosa, extus sericeo-hirsuta ; Stamina 5—6 cum petalis alterna, disco inserta, filamenta crassiuscule filiformia, antherae introrsae, ovali-oblongae, dorso affixae, connectivo ultra antheras manifeste producto; discus parvus subcupulatus; ovarium sessile ovatum, densissime longiuscule hirsutum, uniloculare (it est: loculis duobus haud evolutis abortientibus, cfr. styli) ovula 2 elon- gato-obovata, juxta ad apicem cavitatis pendula; styli vulgo 1, rarius 2—3, in ovariis stylo unico i. e. evoluto praeditis, rudimenta duorum alterorum adsunt, stigma minutum + distincte trilobum; fructus drupaceus, ovoideus, dense tomentosus epicarpio eoriaceo, endocarpio sub- lignoso, mesocarpio tenui, semen unicum, pendulum, testa membranacea pilosa, Suffrutices hirsuto-tomentosi caulibus solitariis vel pluribus simplicibus, sublignosis e radice crassa lignosa edentibus, foliis alternis membranaceis, brevipetiolatis, late ovatis vel ellipticis, tenuiter marginatis, floribus breviter pedicellatis, extus sericeo-hirsutis, ad apices caulium in paniculas amplas corymbosas dispositis. Genus novum, habitu suffruticoso, floribus saepe 6-meris in familia Icaeinacearum anomalum, genus Leretiam Vell. in memoriam revocat, cui accedit foliorum forma, venatio, florum structura, sed habitu suffruticoso, 250 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarieuses. XVII. indumento caulium et foliorum, calyce majuseulo fere ad basin partito, inflorescentia ampla terminali valde diversum. Genus novum Casimiro de Candolle Piperacearum Meliacearum et Begoniacearum paraguariensium praeclarissimo perscrutori, thesauros bibliothecae et herbarii sui, nobis omni tempore liberaliter in usum tradienti, grato animo dicatum. Species unica adhuc nota, Paraguariae septentrionalis incola. 278. Casimirella guaranitica Hassler, nov. spec. Radix crassa lignosa, apice 4—5 cm diametro; caules 1—3 erecti, stricti vel saepius subflexuosi, simplices, 50—80 cm alti, extus lignescentes, centro medullosi, basi teretes, apicem versus lineis crassiusculis elevatis, e petiolorum insertionem decurrentibus, rotundato 4—b-angulati et pro- funde 4—5-sulcati, pilis viridi-fulvescentibus densis, hirsutulo-tomentosi; folia brevipetiolata, alterna, internodiis 2—5 cm longis separata; petioli 3—5 mm longi cc. 2 mm crassi supra applanati et leviter canaliculati, hirsutissimi; lamina membranacea ovata, late ovata vel elliptica, 70,5 (glo, 120/,, mm basi rotundata vel attenuato-rotundata, apice breviter obtuse acuminata vel rarius obtuse latissime retusa, margine subtus prominente integra, + leviter undulata, ferrugineo-viridis, concolor, supra pilis hyalinis fasciculatis in verruculam sitis, hirsutulo-pubescens, subtus hirsutulo-tomentella, nervi primarii obliqui, utroque latere 3—5, ante marginem arcuato-anastomosantes ut costa supra impressi, subtus valde elevati et densius hirsuti venulis valde prominentibus reticulata. . Flores ad apices caulium et ex axillis supremis in paniculas amplas compositas basi folio, caulinis simili sed minore ?9/, 4/35 mm auctas, dispositi, paniculae ad 20 cm latae, panicularum rhachis ut caules profunde quadrisulcata, rotundato-quadrangularis, densissime sub- ferrugineo-hirsuta, bracteae lineari-lanceolatae ad 19 mm longae brevissime petiolulatae, hirsutissimae, bracteolae lineares 4—5 mm longae hirsu- tissimae; pedicelli brevissimi hirsuti; calyx petalis subaequilongus fere ad basin 5 —6-partitus, sepalis lineari lanceolatis acutis, subaequalibus 4—5 mm longis medio 1 mm latis, basi vix 1 mm alte connatis, intus glabris, extus pilis longis aureo-nitentibus hirsuto-tomentosis; petala 5—6 hypogyna, libera, disco inserta, subaequalia, oblongo-lanceolata 6—7 mM longa medio 2,5—3 mm lata, carnosula, basi attenuato-truncatula, apice acuta, ineunte anthesi concava, postea retroflexo-patentia, intus rubescenti fulva, densissime tomentosa, extus aureo-hirsuta; discus parvus fere ad annulum reductus; filamenta 5—6 crassiuscule filiformia supra Pas” leviter inerassata apicem versus subulata attenuata, glabra, in anthes! 3 mm longa; antherae flavae ovali-oblongae, bilocellatae, rima longitudi- nali dehiscentes, connectivo ultra antheras producto. apiculatae, apiculo in anthesi leviter reflexo; ovarium sessile 1,5 mm altum, pilis erectis densissimis ovario longioribus hirsutum uniloculare (cfr. diagnosim generis), ovuta 2 plana elongato-ovata, juxta ad apicem affixa, pendula; styli vulg? 1 rarius 2—3, leviter curvati ovario paulo longiores, stigma minutum lobis 3 fere indistinctis, ope lentium tántum conspicuis. Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVII. 251 25 Casimirella guaranitica Hassler, spec. nov. Habitus 1/,.. a Calyx 5/4. b Petala äi, c Stamen ai, d Ovarium 5/1. D Drupa th 252 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVII. Drupa (verisimiliter haud omnino evoluta) ovoidea 22 mm longa 13 mm diam. epicarpio crassiuscule coriaceo, subferrugineo-tomentoso, mesocarpio tenui in sieco cc. 2 mm crasso, fulvo, endocarpio sublignoso intus densissime fulvo-tomentoso; semen pendulum applanato-ovoideum 10/, mm testa castanea, basin versus fulvo-pilosula. Paraguay: In campis arenosis siecis Esperanza, Sierra de Amam- bay, flor. mens. Sept.; Hassler no. 10633. Forma calvata Hassler, nov. forma. Forma robustior, caulibus 80—100 em attingentibus, strictioribus minus flexuosis, foliis majoribus ad 150 mm longis et 90 mm latis, indumento paginae superioris foliorum laxiore. Paraguay: In campis ,Serrados* pr. Cerro Corá, flor. et fruct. mens. Nov.; Hassler no. 9375. XXXII. Capparidaceae auct. E. Hassler. 279. Capparis humilis Hassler, nov. spec. Capparidastrum, Radix lignosa cortice badio ruguloso obtecta 3—5 mm crassa; caulis simplex solitarius vel rarius 2, basi lignescens superne subherbaceus, cortice olivaceo + flavescenti irregulariter plicato striatulo, in parte superiore subherbacea cortice flavescenti striatulo minutissime et brevissime fulvo puberulo obtectus, 40—50 em longus et 2—3 mm crassus; folia pauca 10—15 irregulariter disposita, internodiis ad 5 cm longis nudis separata et praecipue apicem versus gregatim ad 3—4 congesta internodiis vix 8—10 mm longis separata; stipulae flaves- centes, glabrae, acute triangulares 1—1,2 mm longae; petioli teretes crassiusculi, 5 mm longi 1,2 mm crassi, pilis simplicibus brevissimis densissime obtecti sordide ferruginei; lamina membranacea vel herbacea. oblongo-lanceolata vel obovato-oblonga, apice subacuta vel retusa, basi cuneatim attenuata et subcordato-truncata, 130/,,—170/,, mm laete viridis, supra glabra, subtus ad basin costae medianae minute puberula, nervis primiariis utroque latere ec. 10 supra et subtus ut reti venularum promi- nentibus, ante marginem discolorem prominentem, anastomosanti-con- fluentibus. In axillis superioribus foliorum glandula urceolata stipitata adest, ut in Cynophallis. Inflorescentia stricte terminalis, flores ad apicem caulis in racemum pauciflorum 5--6 subfasciculatim dispositi; pedunculi elongati 20—25 mm longi, basi ut folia bistipellati, glabri tenues, sepala uniseriata, in alabastro aperta, ovato-lanceolata 2,5 mm longa 2 mm lata, subplana, tenuia, petala obovata 10—12 mm longa, 5—6 mm lata, anthesi patentia vel potius revoluta; discus in glandulas 4 + continuas productus; stamina ce. 25 mm longa ultra 70; gynophorum 25 — 30 mm longum, ovarium lineari-oblongum. an apice truncatulum, stigma sessile orbiculatum. Fructus Ex affinitate C. brasilianae DC., C. flexuosae Vell. et C. elegantis Mart. ab omnibus, statura, inflorescentia et imprimis indumento diversa. Paraguay: Suffrutex vel fruticulus 0,4—0,5 cm petala alba, ad Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVII. 258 margines silvarum pr. Nü-verá Sierra de Amambay, flor. mens. Dee Hassler no 11432. Die in einigen oberen Blattachseln sich vorfindenden Drüsen weisen auf einen Übergang unserer Art zu der Gruppe der Cynophalla, der ein- reihige, in der Knospenlage offene Kelch, spricht aber unbedingt zu- gunsten ihrer Stellung in der Gruppe der Capparidastra. 280. Capparis speciosa Gris. emend. Hassler. Incl. C. pruinosa Gris., C. Malmeana Gilg. Cynophalla vera; sepala exteriora in gemma perfecte imbricata, disci squamae 4, 2 transverse oblongae subreniformes 2 mm altae et 4 mm longae, sepalis interioribus oppositae, 2 ovato-rotundatae 2 mm diametro, sepalis exterioribus oppositae; staminorum numerus inter 25—40 ludens; sepala exterioria in eodem specimine perfecte orbicularia — late rotun- data, i. e. transverse latioria; gynophorum ineunte anthesi staminibus 35—40 mm longis aequilongum, postea usque ad duplum longius. Species 3 quoad flores omnino conformes, indumento pruinoso ramu- lorum foliorumque novellorum diversae. Foliorum nervi in foliis novellis supra et subtus vix conspicui, in folis adultis supra distincti, utroque latere 8—10 valde obliqui, ante marginem arcuato-anastomosantes, subtus + inconspicui. Die Spezies ist eine Cynophalla vera und nicht, wie Gris. beschreibt, „Sepala exteriora in gemma sejuncta et aperta“, die äusseren stark kon- kaven Sepalen decken sich vollständig in der Knospe, und das von Gris. beobachtete Spreizen der äusseren Sepalen ist weiter nichts als eine Folge des exzessiven Pressens beim Trocknen dieser mit einem hart- häutigen Kelch versehenen Art, ist die Blüte durch die Gegenwart einer Frucht oder eines dickeren Stammes beim Pressen vor Druck geschützt, so spreizen die äusseren Sepalen nicht; Gris. gibt ausser dem pruinósen Überzug als Hauptunterscheidungsmerkmal des C. speciosa Gris. von C. pruinosa Gris. die Differenz in der Form der 2 Kelchschuppen an, die bei speciosa länglich nierenfórmig und bei pruinosa subrotunda sein sollen, nun haben aber beide Spezies nieht 2, wie Gris. beobachtete, sondern 4, decussat opponierte den Sepalen entsprechende Diskusschuppen und Zwar je 2 lünglich nierenfórmige, den inneren grossen Sepalen ent- Sprechende und 2 oval kreisrunde, den üusseren Sepalen entsprechende. Die Form der äusseren Sepalen variiert an Blüten von demselben Zweige von kreisrund bis breit-oval, die Petalen sind 6-9 mm breit an ihrer breitesten Stelle, es bleibt somit nur der pruinöse Belag der jungen Stengel und Blättchen als Unterschied der beiden Arten. : C. Malmeana Gilg ist eine paraguaysche Form mit etwas grosseren Blättern der var, pruinosa nob. In den floralen Teilen ist kein Unterschied bei allen 3 Formen. Var. vera Hassler nov. nom. ! C. speciosa Gris. Symb. p. 18 quoad characteres a nobis supra haud correctos, Argentina: Stuckert no. 13746, 16692, 16698, 254 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVII. Var. pruinosa (Gris.) Hassler, nov. var. C. pruinosa Gris., Symb. p. 19, quoad characteres a nobis supra haud correctos; C. Malmeana Gilg, Engl. Jahrb., Bd. XXV, Beibl., p. 23, quoad f. Malmeanam nob. Ramuli novelli, folia juniora et in adultis saepe petiolus pruinoso glaucescentes, lamina adulta sieco laete flavido virens nitidula, Argentina: Stuckert no. 7800 et 7868 florif. foliis novellis vix erumpentibus ornata 8027, fruct. foliis adultis. 20332 florif. fol. evolutis, 13944 sterilis in form. sequentem transiens. Forma Malmeana (Gilg) Hassler, nov. form. Forma uberior, septentrionalis, foliis majoribus ad Dia mm attin- gentibus diversa. Paraguay: Arbor parva vix 4 metralis, dense foliatus, lignum fragi lissimum (ex Fiebr.) ad ripas fluminis Apa pr. Bella Vista, flor. et fru mens. Nov.; Hassler no. 12066. — Uferwald bei Estrella (Parag. septentr) fruct. mens. Dec.; Fiebrig no. 4588. Die von O. K. Rev. gen. III, 2, p. 7, aufgestellten Formen von C. speciosa Gris. «. normalis O. K. folia oblonga £. ovata O. K. folia ovata y. lanceolata O. K. folia lanceolata sind nicht aufrecht zu halten, dà die var. vera nob. sowohl als die var. pruinosa nob. alle drei Blattformen ofi an denselben Zweigen aufweisen. 0. K. scheint die unrichtige ie schreibung Grisebachs der Discuslappen entgangen zu sein, doch schreib! er l e, dass C. pruinosa Gris. eine Varietät der C. speciosa Gris. ZU sein scheine, eine Blütenanalyse hätte da jeden Zweifel beseitigen müsse. 281. Cleome microcarpa Hassler, nov. spec. ; Inermis Herba 40—50 cm alta, caulis tenuis cc. a medio multi ramosus, flexuosus roseo-viridescens ut petioli pedunculique pilis flave centibus glanduliferis densiuscule hirsutulo-pubescens; folia ternata, inter nodiis in ramis flexuosis 8—12 mm longis separata ; petiolus 10—20 mn longus, foliola lanceolata, basi et apice acuta, terminale brevissime V* "A4 mm longe petiolulatum lateralia subsessilia basi valde inaequilater^ lamina tenuiter herbacea, sicco flavescens, 10/,—22/,5 mm supra pilis pé bus minutis viscido-puberula, subtus impris secus costam et nervos " glanduliferis hirsutula, margine hirsutulo glanduloso-ciliata, costa m diana ut nervis utroque latere ce. 5, supra impressis subtus prominentibo Flores in axillis folii simplici solitarii, folium bracteale micht latum petiolo 4—5 mm longo praeditum ceterum foliolis conforme; p culus gracilis patens, 8—10 mm longus; sepala 4, lineari-lanceolata TT longa ce. 3 mm lata viridia, viscido puberula, petala 4-ovato-oblong apice obtusa basi unguiculata 4 mm longa 2 mm lata, alba glabra unë i i x : herä® Zeie cc. 14» mm; stamina 6, filamenta 3 mm longa, filiformia, CH 25 mm longae lineares; ovarium subsessile, stipite minimo ! atum. 4 mm longum, lineari-lanceolatum, stigma latiuscule subcapit : Siliqua lineari-fusiformis 15 mm longa medio 2 mm lata, »aud torulosa, tenuiter striolata, matura stipite vix 1 mm long? P Et Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses, XVII. 255 semina subcochleato-reniformia, longitudinaliter striolata, striis acute verruculosis transversalibus ornata, glabra, badia vel rufescentia. Species nova Cl, diffusae DC. affinis, differt, inermitie, indumento hirsutulo, siliqua subsessili; a Cl. affini DC. differt siliqua subsessili, haud torulosa; a Cl. aculeata DC. inermitie, indumento, foliis minoribus, siliqua haud torulosa; ab omnibus calyce petalis vix !/, breviore, siliqua minuta diversa, Paraguay: Herba 0,4—0,5 m petala alba, inter rupes calcareas denudatas pr. Bellavista, flor. et fruct. mens. Febr.; Hassler, no. 11013. XXXII. Bombacaceae Il. auct. E. Hassler. 282. Bombax Martianum K. Sch. Flor. Bras., XII, 3, p. 224. Subspec. guaraniticum Hassler, nov. subspec. Petiolus laminae foliolorum longiore 20—30 cm, foliola 5—9, bre- vissime petiolulata (2—3 cm), in speciminibus numerosis nostris ?/,, em haud excedentia, vulgo !5/,5.,9 em basi late cuneata vel subcuneato- rotundata; pedunculus calyce longior 4—5 em longus; calyx 20—30 mm altus 22—25 mm latus in gemmis integerrimus in floribus evolutis undu- lato-laceratus, glandulis 15—18 notatus; petala oblongo-lanceolata apice breviter subacutata, 10—11 cm longa 15—24 mm lata; tubus stamineus basi tantum vel usque ad medium albo-villosus, filamenta ultra tubum 2—4 mm longe in phalanges 10 coalita, pars libera 6—7,5 cm longa; ovarium !//, mm lepidibus isabellinis minutissimis dense obtectum. Paraguay: Arbor 8—10 m diam. 0,4—0,5 cm petala intus alba extus olivaceo-ferruginea stamina alba, in campis ,Serrados* Limeira, flor. mens, Maj.; Hassler no. 11216. À typo differt: foliis 5— 9 foliolatis, foliolis brevi petiolulatis, pedun- culis duplo longioribus, calyce 15—18 glandulis notato, filamentis in phalanges coalitis, ovario lepidoto. Bei der so überaus grossen Variabilität der Bombax-Arten sind die Zwar recht prügnanten Unterschiede unseres Ermessens nicht genügend Zur artlichen Abgrenzung. 283. Bombax cyatophorum K. Sch. Flor. Bras., XII, 3, p. 228. Var, latifoliolatum Hassler, nov. var. Foliolis ad 25 cm longis, 15—20 mm longe petiolulatis, ovali-oblongis, apice breviter obtuse acuminatis, basi attenuatis 15—25 cm longis 9—14 em latis. Flores typi. e Paraguay: Arbor 10—12 cm diam. 0,5—0,6 petala intus alba extus olivaceo-ferruginea, in campis „Serrados“ Limeira cum praecedente florif, mens, Maj.; Hassler, no. 11240. Var. longipes Hassler, nov. var. : Foliolis 6—15 cm longis 5—8 cm latis forma typi vel apice obtusis, emarginatis 25—35 mm longe petiolulatis i. e. plus quam duplo formae typicae, flores typi. | . Paraguay: Arbor in societate cum var. praecedente in campis „Serrados“ Limeira florif. mens. Maj.; Hassler no. 11240a. 256 Vermischte neue Diagnosen. 284. Bombax marginatum K. Sch. subsp. genuinum Hassler, Fedde Rep, VHE p.69. Var. cuspidatum Hassler, nov. var. Foliolis obovato-oblongis 12—15 cm longis tertio superiore 6—8 em latis basi cuneatis apice breviter acuminatis et in cuspidem acutiusculum oblongo-triangularem 10 mm longum basi 3 cm latum attenuato- productis; calyce valde tuberculato, sparse ferrugineo-tomentello; tubo stamineo basi villosissimo, ovario glaberrimo typi. Paraguay: Frutex 1—2 metralis in campis Serrados pr. Cerro Margarita, flor. mens. Febr.; Hassler no. 11005. XLIIL Vermischte neue Diagnosen. 912. Grevillea quinquenervis J. M. Black in Trans. R. Soc. South Au- stralia, XXXIII (1909), p. 225, pl. XIV. Frutex erectus, ramulis angulatis cano-tomentellis, foliis subsessilibus rigidis oblongis obtusis mucronatis 2—4 cm longis supra glabris punctu- latis 3—85-nerviis subtus argenteo-sericeis marginibus recurvis nervo medio decurrente, racemis umbelliformibus 4—10-floris axillaribus et ter- minalibus cano-tomentosis brevissime pedunculatis, pedicellis perianthium subsequentibus, perianthio roseo angusto 7—8 mm longo intus prope basin dense barbato, toro recto, glandulá hypogyná subannulari, ovario glabro stipitato, stylo glabro tenui perianthium parum superante, stig- mate plano laterali nutante suborbiculari. Fructus ignotus. — South- Australia: Snug Cove et Ravine Creek, Kangaroo Island. Affinis G. oleoides Sieb. et G. asperae R. Br. 913. Boronia palustris Maiden et J. M. Black in Trans. R. Soe. South Australia, XXXV (1911), p. 1, pl I. — Suffrutex humilis glaber 10— 25 em altus, cireum paludes crescens, ramis erectis dichotomis, foliis lanceolatis integris 1-nerviis planis 8—15 mm longis, floribus solitariis vel geminatis terminalibus et axillaribus, pedunculis brevibus obconicis, bracteis lanceolatis pedunculo longioribus, sepalis ovato-lanceolatis 3 nerviis rubescentibus intus puberulis reduplicato-valvatis 5 mm longis, petalis obovatis albis imbricatis calyce brevioribus, staminibus 4, fila- mentis ciliatis apice glandulosis, ovulis collateralibus, — South-Australi*: Found in flower by H. H. D. Griffith on the edge of swamps neat Cape Borda and Starvation Creek, Kangaroo Island, October, 1908. — This is a very distinet species, standing nearly midway beetween Bo- ronia and Zieria. It has the thick, entire disk of the former genus, but only the 4 stamens of the latter. It has been decided to place it in Boronia, on account of the undivided disk, the collateral ovules, and the filaments ciliate for three-fourths of their length, and glandular at the apex. The two firstnamed characters are never found in Zieria, al ciliate filaments are rare in that genus. In habit the new species clo- sely resembles B. parviflora Sm., but is distinguished from that and all other Boronias by the 4 stamens, and from most of them by the sepals being longer than the petals. Bepertorium sprrierum novarum regni vegetabilis aurtore No. 325/330 a XII. Band : prex 1913 Achtung! Den geehrten Abonnenten die ganz ergebene Mitteilung, dass diesem Hefte die erste Nummer des Repertorium Europaeum et Mediterraneum hinten beigeheftet ist. Diese Nummer ist zugleich das erste Heft von Band XIII der Gesamtausgabe des Repertorium; sie ist daher nicht mit Band XII einzubinden, sondern vorläufig aufzubewahren. Zugleieh bitte ich alle Benutzer des Repertorium, die Fachgenossen auf das Repertorium europaeum aufmerksam zu machen, denn jeder Gewinnzuwachs und jede Vergrésserung der Teilausgabe kommt auch der Gesamtausgabe zu Gute, die dringend einer Vergrósserung ihres Umfanges bedarf, da sich das Material, besonders die angebotenen Originalarbeiten gewaltig häufen. Falls Abonnenten der Hauptausgabe noch einmal besonders das Repertorium europaeum zu besitzen wünschen, erhalten sie dies bei direktem Bezuge für den ermüssigten Preis von 5 M. Prof. Dr. Fedde. XLIV. Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. (Originaldiagnosen.) XXXIV. Apocynaceae I. auct. E. Hassler. 285. Aspidosperma Rojasii Hassler, nov. spec. : Maerolobii: Rami crassi suberosi, cortice glabro nitenti, longitudi- naliter interrupte brevi-fissurato obtecti, valde cicatricosi, 5—10 cm longi 5—15 mm crassi, hornotini 20—25 mm longi, minute puberuli, folia ec. 20 spiraliter disposita valde approximata ferentes; folia obovato-oblonga, sessilia, apice subacuta breviter obtusiuscule acuminata, a medio ad basin longiuseule cuneato-attenuata et basi anguste aliformi usque ad in- Sertionem decurrentia, margine integra subundulata, !9/,—2?/; cm, mem- branacea, novella concolora, supra et subtus in costa mediana, nervis primariis et margine minute cano-puberula, ceterum glabra, adulta mani- feste discolora, supra sicco olivaceo-viridia glabra nitentia, subtus cinereo- Viridescentia opaca, costam medianam et nervos primarios pilulis paucis Repertorium specierum novarum. XII. (5. VII. 1913.) li 958 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. brevibus sparse inspersos excepta, glaberrima, nervi primarii utroque latere cc. 30 (22—35) angulo fere recto a costa abeuntes et in mar- ginem subtus crassiuscule elevatum leviter arcuatim anastomosantes, nervi secundarii et venae subtus valde discolori-perspicui, translucidi, costa mediana supra et subtus verruculoso-punctata. Flores in cymas corymbosas foliis 3—4 plo brevioribus multifloras dispositi, cyma tota 4—5 cm longa, rami 10—15 mm longi albido pu- beruli, ramuli densius induti subtomentosuli, flores 4—5 ad apices ramu- lorum brevissime pedicellati fere subsessiles; pedicelli 0,5 mm longi albido subtomentosuli; sepala subaequalia, lanceolata vel oblongo-lanceo- lata, apice subacuta, 2,5 —38 mm longa 1—1,5 mm lata, dorso costa me- diana leviter prominula percursa, intus glabra, extus in costa et mar- gine albido pilosula; corolla 9 mm longa, tubus 4 mm longus cylindricus sub apice leviter constricto, leviter ampliatus, lobi lineari-oblongi, 5 mm longi 1,2 mm lati, apice subacuti et brevissime vix 0,1 mm mucronulato apiculati (vivo glauci), tubus extus striis 5 minute albo pilosulis inter nervos tubi descendentibus praeditus, ceterum glaber, intus infra sta- minum insertionem minute albo-pilosulus, basi usque ad altitudinem ovarii glaber, lobi extus glabri, margine ciliolati et intus pilulis sparsis inspersi; ovarium glabrum 0,5 mm altum, discus minutus 5-lobulatus. stylus 1,5 mm altus. Folliculi subcomplanati oblique obovati, acumine nullo, basi longius- cule attenuato-stipitati, 70 mm longi 40 mm lati, pars stipitiformi-an- gustata ec. 15 mm longa, apice 15 basi 6 mm lata, glabri, verrucis fulvescentibus dense obtecti; semina 8—10, ovali elliptica "lisa mm embryone centrali, ??/,,, 2/, mm, alis 7-9 mm latis tenuiter mem- branaceis. Paraguay: Arbor campestris 4—8 m in campis ,Serrados*, pr. Esperanza, flor. mens. Sept.; Hassler no. 10629 eod. loco fruct. mens. Nov.; Hassler no. 10629, leg. Rojas. Affine A. nobili M. Arg., differt foliis sessilibus, novellis in costa et nervis tantum minute puberulis, apice subacutis, adultis fere glabris, cymis triplo brevioribus, pedicellis calyce 5— 6 plo brevioribus, calyce intus glabro, extus puberulo haud tomentoso, corollae tubo extus pilosulo striato, lobis haud subulato acuminatis pilosulis. Die Blatter stimmen mit der tab. XIII in Flor. Bras., VI, 1, was die Blattbasis anbelangt, sind also auch bei A. nobile M. Arg. im Gegensatz zu der Beschreibung nicht „basi obtusae*, sondern zugespitzt und de- current, die Infloreszenz unserer Art ist dreimal kürzer, die Bekleidung aller Teile eine viel lockere. Die Blüten sind beinahe sessil, die Se- palen kürzer und schmäler und innen glatt, die Corolle behaart, die Zipfel nicht pfriemfórmig sondern wenig zugespitzt, so dass wir trotz. der grossen Variabilität besonders in bezug der Bekleidung bei den Aspidospermaarten diese Art als eine gut von A, nobile M. Arg. unter- schiedene aufstellen können, Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses, XVIII. 259 Aus der Gruppe der Macrolobii sei hier als geographisch interessant aufgeführt das Auffinden der bisher nur aus Zentralbrasilien bekannten: Aspidosperma macrocarpum Mart. Var. 8. glabratum Muell. Arg.; Hassler no. 10575 et a. Var. y. macrothyrsum Muell. Arg.; Hassler no. 10895. Var. d, lanatum Muell. Arg.; Hassler no, 10575b, et c. Alle drei Formen aus den Campos der Sierra von Amambay. 286. Aspidosperma Quirandy Hassler, nov. spec. Macrolobii. Arbor 8-12 m diam. 0,4--0,6 m cortice isabellino suberoso fissurato-sulcato obtecta; ramuli annotini subquadranguli pro- funde plicato-rugosi, subsuberulosi 3-5 mm crassi, pallide purpuras- centes, ramuli hornotini 0,5—5 cm longi, vix 2 mm crassi, pube brevi cano-viridi densiuscule obtecti; folia spiraliter disposita, in var. campestri ramulo hornotino brevissimo aucta pseudo-fasciculata, in var. sivatico internodiis 5—6 mm longis separata sed apicem versus pseudofasciculata; petioli breves vix 5 mm longi supra applanati, lamina decurrenti mar- ginulati, minute puberuli, lamina adulta ovali-elliptica, tenuiter mem- branacea, apice acutiuscule acuminulata basi fere a medio cuneatim attenuata, 70/.. — 100/5 mm supra glabra viridis nitidula, costa mediana interdum pilo uno alterove minuto inspersa, subtus paulo pallidior viridis subglaucescens, in costa et nervis pilis minutis puberula, margine minute laxe eiliolata, nervi primarii ‘utroque latere cc. 20 angulo cc. 450 insi- dentes, in marginem subtus elevatam subarcuatim excurrentes, nervis venis venulisque iranslucidis; folia novella duplo triplove minora, tenui- ota, supra viridi-flavescentia, subnitidula, subtus viridi canescentia, supra et subtus pilis minutissimis, supra paulo densioribus puberula. Cymae sublaterales et terminales, amplae pluries dichotome ramosae, rami dense cano-viridi pubescentes, flores in ramulos racemulose dispo- Siti vel ad apices umbellulati; pedicelli 1—2 mm longi, ut calyx fusces- centi-pubescentes, calycis lobi anguste lanceolati, acuti 3 mm longi 0,75 mm lati, extus pubescenti-villosi intus glabri; corolla alba, tubus 9voideo-cylindricus, ad staminum insertionem et supra basin leviter dila- tatus, extus basi glaber, superne pilis albis sericeis hirtellus, intus. ad insertionem staminum minute pilosulum, lobi lineari-lanceolati acutissimi, lere subulati, marginibus leviter revolutis, 7 mm longi basi 1 mm lati, extus prope basin ut tubus hirtelli, marginibus minute ciliolatis ceterum glabri; ovarium vix 0,5 mm altum glabrum, stylus 2 mm altus. Follieuli oblique ovoidei complanati basi in stipitem brevem attenuata 5—6 em longi 3—-3,5 cm lati extus glabri, albido verrucosi, semina ad ae 32/55» 35/29 mm minute punctulata, ala rigidula angusta ge eeu Subcentrali 22 uen a Deere Mart. quoad formam foliorum, inflores- Centiamque, recedit structura florum omnino diversa; ab 4. camporum M. Arg. cui magis affine differt floribus manifeste pedicellatis haud glome- Talis, calycis laciniis acutis brevioribus, corolla longiore lobis acutis Subulatis et indumento et forma foliorum. TT 260 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. Var. campestre Hassler, nov. var. Inflorescentia praecox ramulis floridis omnino aphyllis vel foliis vix erumpentibus ornatis, cymae ramis adpresse breviter fusco pubescentibus, pedicellis 1 mm tantum longis, corolae lobis 4-5 mm longis, foliis erumpentibus lanceolatis, ?9/, "lie mm costa mediana nervis et margini- bus pilis erispulis albido pubescentibus, folliculis °/; cm. Paraguay: In dumetis in glareosis pr. Concepcion florif, mens. Aug.; Hassler no. 7199 et 71992; eod. loco fruct, foliis perfecte evolutis mens. Oct.; Hassler no. 9710. Var. silvaticum Hassler, nov. var. Simul cum foliis partim perfecte evolutis florenie, ramulis hornotinis vulgo longioribus, cymae ramis molliter cano-viridi tomentosis, pedi- celis ad 2 mm attingentibus, corollae lobis vulgo 7 mm longis, magis subulatis, foliis novellis ut supra in descriptione generali citatis, minus dense indutis, folliculis 5/3--5/,,, cm. Paraguay: In silvis pr. Esperanza, flor. mens. Sept.; Hassler no. 10601 eod. loco fruct. mens. Nov.; Hassler no. 10601a. Var. angustifolium Hassler, nov. var. Foliis lanceolato-ellipticis vel oblongo-lanceolatis, apice obtusiuscule acuminatis basi cuneato attenuatis 7%,,—85/,, mm petiolis 5 —8 mm longis, supra glabris subtus in costa et nervis tantum pilis sparsis minutissimis inspersis. Folliculis haud plane maturis 5 cm longis, seminibus ie embryone 15 mm tantum diametro. Spec. fructif. tantum, floribus ignotis. An species diversa? Paraguay: Sine scheda Fiebrig no. 4292 in Herb. Hassler. 287. Aspidosperma polyneuron Muell. Arg. Flor. Bras., VI, 1, p. 57. Var. longifolium Hassler, nov. var. Foliis subcoriaceis oblanceolato-oblongis, apice obtusiuscule sub- acuminatis vel rotundatis 10—12 cm longis 2—3 cm latis petiolis 5—8 rarissime 10 mm longis; folliculis ad 5 em longis seminibus 30—35 mm longis 8 mm tantum latis semine puberulo ala glabra. Paraguay: Arbor maxima 15—25 m diam. 1—1,5 m in silvis primariis Punta Porä, fruct. mens, April; Hassler no. 10408a in socie- tate cum var. genuina (M. Arg.) nob. 288. Aspidosperma cylindrocarpon Muell. Arg. Flor. Bras., VI, 1, P- 54. Dieser in Nordparaguay ziemlich verbreitete Baum weist drei ver- schiedene Blatttypen auf, die nicht Altersunterschieden zuzuschreiben sind, da die drei Typen sich sowohl an blühenden wie auch an frucht- tragenden Exemplaren wiederfinden, wir unterscheiden daher drei Varie- täten. Die Blütenfarbe der frischen Blüte ist rein weiss und geht während des Abblühens in gelblich-grüngelblich über. Var. genuinum (Muell. Arg., l. c.) Hassler, nov. nom. Foliis cum petiolis 2—3 cm longis 7—10 (5—11) cm longis 4—5 CM latis nervis primariis utroque latere 8—12 (1—14). . Paraguay: Arbor 8—16 m diam. 0,5—0,8 m in silvis pr. Esperanza Sierra de Amambay, florif, mens. Sept.; Hassler no. 10590, leg. Rojas, Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. 261 fruct. mens. Dec.; Hassler no. 10590a, leg. Rojas (aphylla) id. Hassler no. 8526, Pl. Hassl., II, 350. Var. longepetiolatum Hassler, nov. var. Petiois 3—4 cm longis, lamina in specim. floriferis firme mem- branacea in fructiferis subcoriacea 8— 9 (7—10) cm longa 4,5—5,5 cm lata, nervis primariis utroque latere 15 —20, folliculis maturis ad 9 cm longis et sub apice 3 cm latis; seminibus samaroideo-alatis 40—48 mm longis 15—18 mm latis, funiculo brevi latiusculo ad 4 mm lato. ` Paraguay: Arbor 15—18 m diam. 0,6—0,8 m. In silvis pr. Bella- vista, flor. et fruct. mens. Oct.; Hassler no. 12068. Var. macrophyllum Hassler, nov. var. Petiolis maximis 2 cm tantum longis; lamina ut in var. genuino nob, tenuiter membranacea, 13—14 (10—15) em longa 4,5--6 em lata, cymis brevioribus minus amplis. Paraguay: Arbor 8—10 m in silvis humidis Nu-verá, flor. mens, Nov.; Hassler no. 11422. 289. Aspidosperma Quebracho blanco Schlecht., Bot. Zeit., XIX, p. 137. Subspec. brevifolium Hassler, nov. subspec. an spec. nov. Arbor 8—10 m rami teretes, cortice cinereo-fulvescenti lenticelloso obtecti, 3—6 mm crassi; ramuli annotini ramis similibus, hornotini per- breves 5—40 mm tantum longi, saepe par vel verticillum foliorum uni- cum tantum ferentes, maximi internodiis 5—6 praediti, obtuse subtrian- gulares longitudinaliter plicato-rugosuli; internodia 4—5 (3—8) mm; folia in internodiis superioribus 3-verticillata, in inferioribus opposita, vel saepe omnia 3-verticillata, subsessilia petiolo 0,5—0,75 mm longo aucta; lamina ovalis vel ovali-oblonga, rarius ovali-lanceolata, ?0/,—25/, (15/;— hs) mm basi rotundata vel rarius leviter rotundato-attenuata, apice vulgo obtuse rotundata (vel rarius subacuta) et abrupte in mucronulum brevem 1/,—*|, mm spinosulum producta, rarius et fere semper in foliis reductis, apice profunde emarginata, subcoriacea, quam in A, Quebracho blanco Schlechtd. multo tenuior, glaberrima, supra viridis vix nitens, Subtus opaca, pallidior, margine undulata, subdiscolor, supra haud prc- minente, subtus manifeste subrevolute prominente, costa mediana et nervis supra et subtus manifeste prominentibus, nervis primariis utroque latere 6—8 cum secundariis + parallelis minus prominentibus alternanti- bus. Flores haud visi. Folliculi plene maturi, ovati, leviter obliqui, complanati, apice bre- viter mucronulati, basi breviter stipitiforme contracti ‘5/,.—°°/;, mm longi et lati, epicarpio glabro, rugosulo punctato, mesocarpio vix 0,75 mm crasso, crustaceo, semina 12—13 (10—14) ovata, late alata, Mi, (??/,5— "il mm embryone centrali 13—15 mm diametro. Ab A, Quebracho blanco Schlechtd. differt ramulis foliferis brevissi- mis, foliis nunquam ellipticis, basi semper apice + obtusiusculis, ab- rupte in mucronulum brevem productis, nervis primariis et secundariis distinctis, margine supra haud prominente, laminis etiam adultis multo tenuioribus subtus pallidioribus; folliculis duplo minoribus, haud lignosis 262 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. (mesocarpio in A. Quebracho blanco Schlechtd. ad 5 mm crasso, duro, lignoso) stipite et apiculo manifestiore, seminibus multo minoribus et minus numerosis, (in A. Quebracho blanco Schlechtd. 60/,, mm et numerus seminum fere semper ultra 30.) Paraguay: In silva riparia pr. Concepcion, fruct. mens. Dec.; Hassler no. 12003. In Ermangelung von Blütenmaterial habe ich dieselbe vorläufig als subspecies zu A, Quebracho blanco Schlechtd. gestellt, mit der sie die wirtelige und opponierte Blattstellung, die dornspitzigen Blütter, gemein hat, die an der Basis stumpfe Blattform scheint auch bei Jugendstadien von A. Quebracho blanco Schlechtd. vorzukommen, wie ich aus einigen als solche bezeichneten, aber leider nur sterilen Exemplaren des Herb. Stuckert gesehen habe, aber keines weist eine deutlich unterschiedene Nervatur I. und II. Ranges auf, die Nerven sind wie bei A. Quebracho blanco Schlechtd. indifferenziert, die Blattspitze ist spitzer und länger bedornt, der Hauptunterschied liegt meines Erachtens aber in der Frucht, die von alien mir bekannten Aspidosperma-Arten die zarteste Schale auf- weist, wührenddem die Hauptart stark verholzte dicke Schalen hat, die Anzahl der Samen bewegte sich in ca. 20 untersuchten Follikeln zwischen 10—14, währenddem die Hauptart stets über 30 beinahe doppelt so grosse jedenfalls 2'/,—3 mal breitere Samen besitzt. 290. Aspidosperma Riedelii Muell. Arg. Flor. Bras., VI, 1. p. 58. Var. genuinum (Muell. Arg., l. cit) Hassler, nom. nov. Forma microphyllum Hassler, nov. form. Foliis magnitudine subspec. reducti, floribus ad 3 fasciculatis, pedi- celis calyceque puberulis, corollae tubo extus albo-pubescente; folliculis oblique obovatis, compressis basi pyriformi angustatis, ?9/,, mm, utroque latere plica mediana in apiculum parvum terminante percursis, semini- bus 4 ovatis !5/4, mm embryone 127, mm subcentrali, ala angusta in nonnullis seminibus grosse lacerato-fimbriata, in aliis integra. Paraguay: Cerro de Lambaré, Balansa no. 1344. Subspec. reductum Hassler, nov. subspec. Folia ad apices ramulorum biennium subsuberosorum, in ramulis horno- tinis brevissimis 2—4 mm longis, ad 5—7 spiraliter pseudofasciculatim disposita, oblanceolato-spathulata apice obtuse rotundata basi in petiolum brevem attenuata; petiolus 1—1,5 mm; lamina !2/,—239?/, mm supra glabra subnitidula, subtus opaca minutissime punctulata, nervi utroque latere 5—7 supra inconspicui subtus vix prominuli, margine subtus leviter revoluto. Flores ad apices ramulorum vulgo ad 3 fasciculatim dispositi, pedi- celli 2,5 —3 mm longi, glabri pilis sparsis minutissimis inspersi; calyx 2,5—3 mm longus fere ad basin 5-lobus, lobi lineari-oblongi, apice he tuse rotundati intus et extus glabri; corolla 5 mm longa tubus extus glaber 3 mm longus lobi 2 mm intus et extus glabri, Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. 263 A. var. genuino M. Arg. nob. differt foliis multo minoribus, calyce breviori glabro, corollae tubo glabro, haud pubescente, in calyce et corolla adsunt pili minuti sparsi ope microscopii tantum conspicui. Paraguay: Cordillera de Altos, Fiebrig no. 337 in Hb. Hassler. 291. Aspidosperma Sellowii Muell. Arg. Flor. Bras., Vl, 1, p. 56. Var. collinum Hassler, nov. var. Foliis oblanceolato-oblongis, apice obtusis basi longiuscule cuneato- angustatis, petiolo semitereti, supra apicem versus leviter applanato 5 mm longo, minute puberulo, lamina 40—45 (30—50) mm longa, 12—15 (8— 16) mm lata, supra viridi-subnitidula subtus glaucescenti-opaca, supra et subtus pilis minutissimis sparsis inspersa, nervis angulo 45? insidenti- bus utroque latere 6—9 vulgo 7, supra magis subtus minus prominulis et venis reticulatis; folliculis in var. genuino (M. Arg.) nob. ignotis, obo- vato-oblongis, complanatis, obliquis latere dorsali fere rectis brevissime apiculatis, basi in stipitem vix 2 mm longum productis, 30 mm longis 14—15 mm latis, minute puberulis albo-veruculosis; seminibus 4 sama- roideo alatis, 27/,, mm alae parte embryonem apicalem circumdante an- gustissima, marginiforme incrassata, alae parte samaroidea tenui hyalina embryone aequilonga. À var. genuino (M. Arg.) nob. nobis e descript. tantum noto differt foliis brevius petiolatis, nervis minus numerosis in typo 9—12. Supra et subtus minutissime pilosulis. Paraguay: Arbor parva vel frutex 3—4 metralis, in rupestribus in €olle ,Cerro Tobaty*, fruct. mens. Mart.; Hassler no. 4044. Es ist móglich dass unsere Varietät wenn einmal die Blüten bekannt werden, zur selbständigen Art erhoben wird, die Blattform, Aderung usw. entspricht aber mit geringen Abweichungen der Müllerschen Be- Schreibung. 292, Aspidosperma australe Müll. Arg. Flor. Bras., VI, 1, p. 58. Var. estrellense Hassler, nov. var. Petiolis minutissime puberulis 20—25 mm longis, lamina Des cm longa, 2—3 cm lata, supra in nervo mediano pilis minutissimis inspersa Viridi-nitidula, subtus pallidiore viridi-flavescenti opaca, ubique pilis minutissimis laxe inspersa, cymis adpresse cinereo-puberulis, pedicellis calyce manifeste brevioribus; calyce brevissime cano-puberulo, corolla extus minute albo-tomentosula, lobis intus viridibus, pilis minutis in- Spersis, Paraguay: Arbor 8—10 m ad margines silvarum pr. Estrella, flor. mens, Oct.; Hassler no. 10651. 293. Secondatia densiflora A. DC. Prodr., VIII, 445. Var. paraguariensis Hassler, nov. var. ; t Laminis plerisque ovatis, rarius ovato-ellipticis, apice in acumen 5—7 mm longum subabrupte productis, basi subobtusis et breviter 2 S ` P 10 ER Cuneatim angustatis et in petiolum anguste aliformi decurrentibus, 19/4, 85 3 i is, /s; mm corolla vivo alba, fauce ochroleuca, antheris dorso puberulis 264 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. Varietatibus «. genwina M. Arg. et 3. parvifolia M. Arg. intermedia, a priori foliis brevioribus brevius acuminatis ab ulteriori foliis duplo latioribus brevi-acuminatis diversa. Paraguay: Liana fruticosa 8—10 m ad margines silvarum pr. Nu- verá, flor. mens. Nov.; Hassler no. 11420. XXXV. Malvaceae IV. auct, E. Hassler. 294. Malvastrum guaraniticum Hassler, nov. spec. Suffrutex; caules basi lignescentes, elati stricti, 1—1,5 m alti, basi tantum ramosi, ramis simplicibus virgatis patenti-erectis, caules stellato pubescentes, scaberrimi, castanei, pube flavescente, ad 5 mm crassi, rami stellato-tomentosi scaberuli, viridi-canescentes; internodia 15— 30 mm, stipulae lineari-subulatae 4 mm longae, sicco brunneae, pu- berulae; folia mediocriter vel brevi petiolata; petioli teretes scaberulo- stellato-tomentosuli 4—11 mm longi; lamina ovata vel late ovata, basi rotundata vel subtruncata, apice + acuta vel acutiuscula, ?9/,—99/,, mm pleraeque 30—40 mm longae, herbacea, supra viridi-flavescens, pilis stellatis scabro-puberula, subtus canescens pilis stellatis pubescens vel tomentosula, quinque vel subseptem-nervia, nervis supra impressis subtus prominulis, margine crenato-serrata, Inflorescentia interrupte spicata foliosa, e glomerulis in axillam folii caulini sitis 2—3 floris saepe ramulo accessorio ad 10 mm longo auctis, ramulo iterum 2- 3 floro; flores brevissime pedunculati, fere subsessiles; pedunculus vix 1 mm longus, pilosulus; bracteolae lineari-setaceae hirsutulae, 3 mm longae fulvescentes; calyx floriger campanulatus, angulato-plicatus 9 mm altus, ad medium in lobos latius- cule ovatos apice acute acuminatos divisus, lobis supra basin 4 mm latis, extus dense stellato tomentosulus, intus basi glaber lobis pubes- centibus; petala obovata 8 mm longa obliqua, infra apicem 4,5—5 mm lata, lutea, basi ad margines pilosula; androeceum totum 5 mm tubus stamineus 3 mm hirsutulus; ovarium planuseulum subcupulatum, 10-5 12 lobum vix 0,5 mm altum, 2 mm diametro, styli 10—12 fere ad me- dium coaliti. Carpidia matura compresso-trigona, apice brevi-aristata, aristula vix 0,5 mm alta, supra leviter incurva et dorso apiee in cornicula bina elon- gato-triangularia acutiuscula horizontaliter leviter divaricata producta, cum corniculis dorsalibus 2,5 mm longa et 2 mm alta, costa dorsali paulo prominula pereursa, chartacea, supra et dorso dense fulvescenti- -pilosula; semen obovatum, testa cinerea laevi nitente. : Species nova quoad inflorescentiam accedit ad M. interruptum K. Sch., differt imprimis carpidiis dorso longiuscule bicorniculatis. Paraguay: In campis „Serrados“, pr. Limeira, flor. et fruct. mens. Maj.; Hassler no. 11221. 295. Sida rupicola Hassler, nov. spec. Malvinda: Herba perennis; radix palaris flexuosa crassa; caules plures flexuoso-erecti 50—80 cm longi, graciles teretes ramosi, basi Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. 265 lignescentes, maximi 2 mm crassi, basi cortice isabellino ruguloso stria- tulo obtecti, apicem versus flavo-virentes indumento duplici vestiti, pilis brevibus crispulis multicellularibus glandulosis puberuli et pilis longiori- bus hyalinis sparse inspersi; apicem versus densius induti, ubique visci- duli; internodia 12—25 mm; stipulae anguste lineares, haud subulatae laete virides viscido puberulae 2—2,5 mm longae cc. 0,2 mm latae; pe- tioli, patenti-erecti, teretes 5—20 mm longi quam lamina 2—4 plo bre- viores, viscido puberuli et pilis longiusculis hyalinis mollibus sparse hirsutuli flavo-virentes, apice pilis albo-fuscescentibus hirsutulo-pilosi; lamina ovata rarius ovato-lanceolata, apice subacute acuminata vel acuta, basi cordata aequilatera, ?9/,,—4*»/;, pleraeque ultra 30 mm longa, e basi 5-vel subseptem-nervia nervo mediano utroque latere 3 laterali- bus aucto, margine obtuse serrata, herbacea subdiscolor, supra viridis pilis viscidulis brevibus puberula, subtus viridi-canescens pilis stellatis puberula et simplicibus longioribus inspersa. Flores in axillis solitarii, longe peduneulati, interdum ramulo acce- sorio unifloro aucti, nunquam fasciculati; pedunculus gracilis patens 15—20 mm longus, quadrante superiore articulatus, viscido-puberulus; calyx subcampanulatus, 5-angulato plicatus, 5—6 mm longus 3—3,5 mm alte connatus et in lobos triangulari-acutos divisus, lobis basi 2,5 mm latis, marginibus incrassatis in plicas decurrentibus, nervo mediano crassiusculo percursis; intus glaber extus viscido-puberulus, lobis pilo- sulo-ciliatis; petala flava late obovata sensim obliqua, apice truncata emarginata, nervis 9 manifestis basi radiatim confluentibus percursa 6 mm longa apice 5 mm lata; androeceum 4 mm altum, tubus stamineus 3 mm albo-hirsutulus, staminum pars libera 1 mm ovarium 5-lobatum, conieum, 1 mm altum et totidem latum, 5-apiculatum, apice minute pilosulum, styli 5, ultra medium coaliti. Carpidia 5 trigono-rotundata, apice corniculata, dorso carinata, 2,5 mm alta corniculis aristatis 0,5 mm chartaceis castaneis, haud fra- gilibus, semen castaneum apice truncatum, pilosulum. Species nova S. glutinosae Cav. affinis, differt foliis haud acutissimis facie superiore haud stellato-puberulis, calyce profundius diviso petalis majoribus et latioribus, tubo stamineo longiore, stylis ultra medium coalitis, ovario breviore, carpidiis haud fragilibus manifeste latiuscule Corniculatis et aristula brevi coronatis, semine truncato pilosulo. A S. auriantiaca St. Hil. carpidiorum forma valde diversa. Paraguay: Inter rupes denudatas pr. Bellavista, flor. et fruct, mens, Febr.; Hassler no. 10990. Var. grandiflora Hassler. Elatior, ramosior, foliis in ramis superioribus valde reductis, inter- nodiis brevioribus petiolis brevioribus, indumento densiore, laminis in regione florali 5—12 mm tantum longis subacutis, minus discoloribus, ad basin caulium eis var, genuinae similibus, calyce breviore 4—4,5 mm petalis ad 7 mm longis, carpidiis var. genuinae nob. 266 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. Paraguay: In rupestribus in colle ,Cerro Margarita*, flor. et fruct. mens. Mart.; Hassler no. 11041. 296. Sida margaritensis Hassler, nov. spec. Malvinda. Suffrutex 1—1,5 m; caules stricti elati, basi et medio simplices apicem versus pauciramosi, teretes basi cc. 3 mm crassi, in- dumento triplici vestiti, basi hirsutulo-puberuli, apicem versus hirsuto- tomentosuli, indumento e pilis brevibus albis stellatis, pilis simplicibus glanduliferis aequilongis intermixtis et pilis albis hyalinis longiusculis ad 3 mm longis, debilibus basi vix verruculosis composito; internodia sat elongata 2—5 cm longa; stipulae lineari-subulatae, 7—8 mm longae eodem indumento ac eaules praeditae; folia sat longe petiolata, petioli quam lamina duplo-triplove breviores, 15—50 mm longi, patentes, teretes, indumento triplici ut caules vestiti, apice leviter dilatati, et densiuscule tomentosuli; lamina lanceolata vel ovato-oblonga, basi cordata apice longe acuminata, herbacea, supra viridis subtus canescenti-viridis, 1/29 — 120/.. mm supra pilis stellatis brevibus, glanduliferis aequilongis simplici- bus intermixtis molliter puberula, subtus eodem indumento sed paulo longiore pubescens vel in foliis novellis tomentosula, margine dupliciter crenato-serrata, crenis callose apiculatis et in foliis novellis fasciculo pilorum hyalinorum longiusculorum coronatis, e basi 5 —9-nervia, nervo mediano utroque latere 4—5 lateralibus aucto, nervis supra immersis subtus prominentibus. Inflorescentia terminalis et axillaris, flores ad apicem caulis in spicam brevem subglosam vel in axillis foliorum in capitulum sub- globosum subsessile vel sat longe (ad 40 mm) pedunculatum congesti, subsessiles, pedicellus vix 1 mm longus, basi bracteis stipulis similibus sed vix 2 mm longis auctus; calyx pyramidatus plicato 5-angulatus, ad medium in lobos triangulares acute acuminatos divisus, 6 mm altus, lobi basi 2,5 mm lati, intus praeter loborum margines minute puberulos, glaber, extus pilis stellatis minutis, glanduliferis aequilongis intermixtis, puberulus, angulis et loborum marginibus pilis hyalinis albis longis simplicibus tenuibus hirsutis; lobis trinervibus, nervis supra prominenti- bus densius puberulis; petala late obovata apice truncata 5 mm longa apice 4 mm lata glabra flava, basi ad margines pilis albis paucis in- spersa; tubus stamineus vix 1 mm altus, pilosulus staminum pars libera 1 mm longa, styli 3,5 mm longi vix 1 mm alte coaliti; ovarium 0,5 mm altum 5-lobum, apice minutissime pilosulum. Carpidia rotundato trigona, apice breviter corniculata, dorso costa paulo prominente percursa, 3 mm alta, venulosa albido-avellanea, apice minute puberula, pilosula; semen 1,5 mm altum, avellaneum vel cineras- cens, ubique minute puberulum, apice albo-pilosulum. Species nova medium tenet inter S. urentem L. et S. tomentellam Mid: ab ambabus indumento triplici, pilis simplicibus debilibus tenerrimis, pe tiolis longioribus, stipulis subulatis, androecea perbrevi, seminibus praeter pilos apicales, puberulis diversa; a S. urenti L, differt imprimis carpidils corniculatis, a S. tomentella Miq. calyce hirsuto, ovario apice pilosulo, carpidium dorso costato. Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. 267 Paraguay: Ad margines silvarum in rupibus calcareis pr. Cerro Margarita, flor. et fruct. mens. Mart.; Hassler no. 11065. 291. Sida urens L. Amoen. Acad., V, 402. Var. aurea Hassler. Ubique pilis aureis nitentibus densiuscule hispida foliis brevius petio- latis 5—10 mm tantum, acutiuscule biserratis, dentibus fasciculo pilorum coronatis, supra aureo-sericeo-micantibus, scabro hispidis, subtus pallidiori- bus flavescenti-opacis; floribus ad apices caulium vel in ramulis axil- laribus accessoriis globoso racemosis, calycibus hirsutie densa aurea, floribus var. genuinae. : Paraguay: Inter rupes calcareas denudatas pr. Cerro Margarita, flor. et fruct. mens. Mart.; Hassler no. 11037. 298. Gaya gracilipes K. Sch. Flor. Bras., XII, 3, p. 348. Var. multicarpidiata Hassler, nov. var. Differt carpidiorum numero vulgo 13—16, appendiculis aurantiacis haud rubris, ceterum omnino var. genuinae (K. Sch.) nob. sec. auct. fruc- tubus 10 carpidiatis tantum auctis. Petala in var. genuina ignota, in var. nostra late-obovato-triangularia, tenerrima, flava, margine basali pilosula, ceterum glabra 15 mm longa apicem versus 12 mm lata. Semen castaneum, costa dorsali intermedia paulo prominula, costis dorsalibus marginibusque albido-sericeo-pilosis. Paraguay: Suftrutex 1,5—2,5 m petala flava ad viam silvaticam pr. Paso Piripucü Sierra de Amambay, flor. et fruct. mens. Febr.; Hass- ler no. 11014. 299. Pavonia mattogrossensis R. E. Fr. Kgl. Sv. Vet. Ak. Handl., Bd. 42, no. 12, p. 49. . Var. minor Hassler, nov. var. Differt: Ramis, ramulisque, petiolis peduneulisque hirsuto tomen- tosulis indumento duplici praeditis, i. e. pilis stellatis albis brevibus, flavescentibus longioribus glanduliferis intermixtis; foliis minoribus acute acuminatis, petiolis 1—1,5 em laminis maximis *%,, mm vulgo 35/29 mm floribus minoribus, brevius pedunculatis, pedunculis 20—30 mm longis, involucro 8 mm calyce 7 mm haud superantibus, peíalis 20—22 mm longis, carpidiis maturis 4—4,25 mm altis. Paraguay: Suffrutex 2-3 m petala alba ad margines silvarum pr. Limeira, flor. et fruct. mens. Maj.; Hassler no. 11223. Die var. genuina (R. E. Fr.) nob. ist bis jetzt in Paraguay noch nicht £efunden worden, die var. minor nob. ist die extreme Form in ab- steigender Reihe der var. lobata nob. (cfr. Rep. VII, p. 377), die eine exuberante Form der var. genuina (R. E. Fr.) nob. darstellt. Die dicht- Sternfilzige, von Glandelhaaren überragte Bekleidung, die kleineren Spitzigeren Blätter, die kleineren kürzer gestielten Blüten unterscheiden dieselbe gut von der var. genuina (R. E. Fr.) nob. 300. Asterochlaena platyloba (R. E. Fr.) Hassl. Rep., VII, 383. Var. hirsutula Hassler, nov. var. Annua, caule, ramis, petiolis pedunculisque pilis albidis stellatis cc. 1 mm longis laxe molliter hirsutulis, stipulis laxe hirsutulis, foliis supra 268 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. et subtus laxe molliter hirsutulo-stellato-pilosis, venulis subtus conspicuis, ut nervi densius pilosis, marginis crenaturis minute apiculatis; floribus paulo minoribus, involucro, stellato hirsutulo intus tomentosulo 5—6 mm alto, calyce basi extus glabro, superne hirsutulo, 4 mm alto; petalis ci- trinis 10—12 mm longis extus pilis stellatis sparsis inspersis, basi fasci- culo pilorum marginatis, apice brevissime ciliolatis; tubo stamineo 7 mm longo stylis 2—2,5 mm superato; carpidiis 3,5 mm altis, fere eodem tempore loculicide et septicide dehiscentibus, decemvalvibus. Paraguay: Herba 0,4—0,8 cm petala citrina, inter rupes calcareas denudatas in regione collis ,Cerro Margarita“ flor. et fruct. mens. Febr.; Hassler no. 10998. Die reiehlichen fruchtenden Materialien zeigen, dass die loculicide Dehiszenz mit der septiciden beinahe zugleich stattfindet, nur in wenigen unreifen, aber in der Frucht schon voneinander abgetrennten, freien Karpiden ist die septicide Dehiseenz nur durch ein Klaffen der Karpiden- hälften unvollkommen, die völlig reifen Früchte enthalten alle 10 freie Karpidenhálften, die die 5 Samen einschliessen, Var. grandiflora Hassler, nov. var. Perennis. Indumento omnium partium praecedenti simili, sed haud molli, hirsutiore et scabro et paullo densiore, in partibus novellis sca- berulo-subtomentoso, foliis majoribus, magnitudine var. genuinae (R. E. Fr.) nob. hispidulo scaberulis, involucri phyllis in eodem specimine fere orbi- cularibus basi angustatis, obovato-angustatis, spathulato angustatis vel oblanceolato acutis, omnibus apice + acutioribus quam in var. genuina et hirsutula nob. magis ad formas nonullas 4. sidifoliae nob. accedentibus ad 10 mm longis 3,5—4 mm latis, petalis ad 30 mm longis et latis, ci- trinis basi macula atropurpurea notatis, tubo stamineo 10 mm longo, stylis 15 — 18 mm longis, alte coalitis. Paraguay: Inter rupes caleareas in colle ,Cerro Margarita*, flor. et fruct. mens. Mart.; Hassler no. 11070. Unsere neue Varietüt stellt eine den Übergang zu A. sidifolia nob. vermittelnde Form dieser, wie schon ihr Beschreiber darauf hinwies, durch ihre stumpfen, beinahe kreisfórmigen, unten verschmälerten In- volucralzipfel sich von ihren nüchsten Verwandten, aber nicht wie Fries meint Pavonia geminiflora Moric. und A. Balansae nob., sondern speziell A. sidifolia nob. in der var. genuima und auch in der var. hirsutula nob. gut differenzierten Art; in der var. grandiflora nob. dagegen, die durch ihre grossen gelben, an der Basis dunkelpurpurn gefleckten Petalen 8e- wissen Formen der A. sidifolia nob. täuschend ähnlich aussieht, weisen auch die Involucralsegmente an einzelnen Blüten eine beginnende Zu- spitzung der beim Typus ganz stumpfen Segmente auf und Hand in Hand damit eine beginnende Verschmälerung des Segments und dadurch eine weniger markierte Kontraktion der Basis desselben; der einzige wirklich gute spezifische Charakter der A. platyloba nob. die in ihrer var. grandiflora nob. bereits Anlage zu einer acutiloba zeigt, ist die Form der Karpiden, die an der Spitze und auf dem Rücken vollständig rund sind Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. 269 und nicht den geringsten Hóckeransatz aufweisen, wie dies sonst aus- nahmslos bei den einen mehr, bei den anderen weniger, bei allen Formen von A. sidifolia nob. der Fall ist. XXXVI. Oenotheraceae II. auct. E. Hassler. 301. Jussieua peruviana L. Sp. Pl, 555. Var. australis Hassler, nov. var. Differt floribus vulgo longius peduneulatis, pedunculo florifero cc. 15 mm fructifero ad 30 mm; calycis lobis in flore semper tubo longiori- bus, tubo 10—12 mm longo, lobis 14—19 mm longis, capsula matura 20—25 rarius ad 30 mm longa latitudine maxima 8 mm, petalis ad 30/5, mm attingentibus. Bracteolis foliaceis basi petioliformi breviter attenuatis semper tubo calycino florifero paullo brevioribus, 6—8 mm tantum longis, quam cap- sula matura triplo brevioribus. Forma hirsuta Hassler, nov. forma. Caule albido hirsuto, foliis supra laete viridibus scabro-puberulis, subtus paulo pallidioribus, hirsutulo-pubescentibus, margine scaberrimis lamina ad 12 em longa et 3 cm lata. Paraguay: Ad flumen Alto Paraná, Fiebrig no. 6063 in Herb. Hassler. In paludibus pr. Caaguazu flor. et fruct. mens. Mart.; Hassler no. 9167. Partibus novellis fulvo-tomentosulis in formam sequentem transiens. Forma tomentosa Hassler, nov. forma. Caule parte superiore, ramisque fulvo hirsuto-tomentosis, foliis supra scabro pilosulis, subtus praecipue in nervis et costa fulvo-hirsutulis, pe- duneulis bracteolis, capsulis, calycis laciniis extus fulvo-tomentosulis. Paraguay: In paludibus pr. Ipé hu, flor. et fruct. mens. Oct.; Hass- ler no. 5011; in stagno Cordillera de Altos, flor. et fruct, mens. Febr.; Hassler no. 354 et no. 6065. 302. Jussieua myrtifolia Camb. ap. St. Hil. Flor. Bras. merid., II, 269 emend. Hassler. J. lanceolata Camb. et J. sericea Camb. Flor. Bras. merid., I, 259, 260. J. sericea Camb. v. villosissima Micheli Flor. Bras., XIII, 2, p. 154. J. Hassleriana Chod. Pl. Hassl., 1, 71 et II, 194. Die von Micheli s. Z. an Hand von spürlichen unvollkommenen Ma- terialien aufgestellten Unterschiede im Blütenbau lassen sich nicht mehr aufreehterhalten, alle oben angeführten Arten besitzen kurze — lange (5—25 mm) Blütenstiele, 5—8 mm lange 1—1,75 mm breite Brakteolen; der Discus ist oft an denselben Exemplaren beinahe flach bis leicht er- haben; der Griffel variiert von 3—5 mm; die Kapsel von 7—11 mm. Der einzige Unterschied, der die Art in drei Gruppen zu zerlegen erlaubt, besteht in der Blattform, mit der auch die drei Behaarungstypen übereinstimmen, aber nieht ohne dass auch hier Übergangsformen sich Vorfinden, die die Zusammenfassung der Art rechtfertigen. 210 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses, XVIII. Var. genuina Hassler, nov. var. J. myrtifolia Camb, et J. lancifolia Camb., l. c. Parce rufo-pilosa vel subglabra, foliis sessilibus lanceolatis 40—90 mm longis 5—18 mm latis, basi + attenuatis — late rotundatis, glabris vel ad costas et venas subtus et rarius supra pilis longiusculis rufescentibus laxe inspersis. Petalis semper flavis. Forma typica Hassler, nov. forma. Foliis basi leviter attenuatis, 40—80 mm longis, 8—10 mm latis, pe- dunculis fructiferis rufo hirsutis ad 25 mm elongatis, petalis 20 mm stylo 5 mm. Paraguay: In stagnis pr. Valenzuela, flor. et fruct. mens. Jan.; Hassler no. 7034. Forma lanceolata Hassler, nov. forma. Subforma longifolia Hassler, nov. subforma. J. lanceolata Camb., I. c. Foliis anguste lanceolatis, 5 —8 mm latis, 60—90 mm longis. Brasilia: Ex Camb,, Le Subforma brevifolia Hassler, nov. subform. Foliis ??/. äis mm fere glabris, pedunculis fructiferis sparse pilosis 10 mm tantum longis petalis 15 mm stylo 4 mm. Paraguay: In stagnis pr. Valenzuela, flor. et fruct. mens. Jan.; Hassler no. 7033. ; Forma foliosa Hassler, nov. forma. Foliorum internodiis approximatis, foliis e basi late-ovata sessili, lanceolatis, ad 8/ mm glabrescentibus supremis reductis flore breviori- bus 10—15 mm tantum longis, pedunculis glabris, fructiferis elongatis ad 25 mm; disco quam in praecedentibus magis elevato, stylo 4 mm. Paraguay: In campis humidis in regione fluminis Apa, flor. et fruct. mens. Dec.; Hassler no. 8076. Forma pilosa Hassler, nov. forma. Foliis basi subattenuato-rotundatis, caulinis 3%/, —35/, mm supra e: subtus in costis et nervis pilis rufescentibus inspersis, pedunculis flori- feris ad 15 mm longis rufo pilosis, disco vix prominente petalis 18 mm stylo 4 mm. Paraguay: In stagnis in regione cursus superioris fluminis Apa, flor. mens. Dec.; Hassler no. 8075a. Var. villosissima Hassler, nov. var. Caule dense fusco-tomentoso vel rufo villoso-tomentoso, foliis ovatis vel e basi ovata lanceolatis, maximis 40 mm longis, supra et subius in costis densissime, in nervis laxius fulvo-villosis, pedunculis brevibus vel elongatis fulvo villosis vel hirsutis disco paullo vel manifeste elevato. stylo 3—5 mm longo. _ Forma Pohliana Hassler, nov. forma, J. villosissima Pohi ms. in Herb. Vindob. Indumento omnium partium paullo breviore quam in formam en? uentem, foliis ovatis ad ??/,, mm pedunculis ce. 10 mm longis, petalis ad 14 mm flavis? aut albis? Brasilia: Claussen in Herb, Delessert, V. s. Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. 271 Forma Hassleriana Hassler, nov. forma. J. Hassleriana Chod. Pl. Hassl., 1. c. Subforma angustifolia Hassler, nov. subform. Var. genuinae nob, f. pilosae nob. maxime affinis, diff. indumento caulis multo densiore, foliis brevioribus angustioribus !2/,—%5/, mm den- sius villosis, petalis albis majoribus ad 20 mm longis, stylo ad 5,5 mm longo. Paraguay: Borja dans les marais, flor. Nov. Balansa no. 2230 in Herb. DC. et Delessert; in campo humido pr. Igatimi, flor. et fruct. mens. Oct.; Hassler no. 4860. Subforma latifolia Hassler, nov. subforma. Foliis 18—30 mm longis 8—12 mm latis, pedunculis ad 25 mm elon- gatis, petalis albis ad 22 mm longis. Paraguay: Ad margines silvarum in humidis pr. Itá, flor. et fruct. mens. Oct.; Hassler no. 1187; in paludosis pr. Igatimi, flor. mens. Sept.; Hassler no. 4752; in uliginosis Cordillera de Altos, flor. et fruct. mens. Febr.; Hassler no. 6068. Forma brevifolia Hassler. Caule ultra medium albido-villoso, apicem versus fulvo-villoso, foliis lanceolato-ovatis, brevibus, maximis 15 mm longis 6 mm latis, supra et subtus albido-subsericeo-villosulis, costa mediana subtus fulvo-villosula, pedicellis fulvo-villosulis brevibus, fructiferis vix 10 mm longis, disco ele- vato, petalis albis 18 mm longis stylo 3 mm. Foliorum forma accedit ad var. villosissimam nobis, indumento albo- sericeo et pedicellis brevibus ad var. sericeam nob. Paraguay: In paludosis pr. Caaguazu, flor. et fruct. mens. Mart.; Hassler no. 9162. Var. sericea Hassler, nov. var. J. sericea Camb., l. c. haud Micheli, 1. c. Caule basi glabrato ad apicem sericeo-villoso-tomentoso, foliis an- guste lanceolatis vel lineari-lanceolatis, basi attenuatis apice acutis, 25—45 mm longis 2—8 mm latis, superne glabratis vel parce sericeis, subtus dense longiuscule appresse sericeo-villosis pedicellis + brevibus rufo- vel fulvo-villosis, disco parum vel manifeste elevato, petalis quam in praecedentibus paullo brevioribus luteis basi obscure maculatis, stylo 3—4 mm longo. Forma brasiliensis Hassler, nov. forma. J. sericea Camb., l. c. Foliis anguste lanceolatis. 25—45 mm longis 4—8 mm latis, petalis calycis lobos 10 mm longos vix superantibus stylo 3 mm longo. Brasilia: Ex Camb., Le Forma paraguariensis Hassler, nov. forma. Foliis lineari-lanceolatis, maximis ??/, mm adultis supra glabrescenti- bus subtus sericeo-villosis, novellis supra et subtus sericeo-villosis pedi- cellis floriferis 3—5 mm fructiferis ad 8 mm longis, petalis ad 15 mm longis, disco parum elevato, stylo 4 mm. 279 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. Paraguay: Caaguazu, dans les marais, flor. mens. Mart.; Balansa no. 2228 in Herb. Delessert; in paludibus pr. Caaguazu, flor. et fruct. mens. Mart.; Hassler no. 9233 et 9233a. 303. Jussieua longifolia DC. Prodr., III, 65, emend. Hassler incl. J. filiformis Micheli Flor. Bras., XIII, 2, p. 157; J. pseudo-Narcissus Chod. et Hassler et var. leptophylla Chod. et Hassl., Pl. Hassl., II, p. 194. Ad descriptiones Prodromi et Florae Brasiliensis adde: Herbae pe- rennes 0,5—2 m folia sessilia linearia, lineari-lanceolata, lanceolata vel rarius ovato-lanceolata, stipulae minutae squamiformi-triangulares vix 0,25 mm longae et latae, bracteolae anguste lineares foliaceae basi sti- pellis liberis stipulis similibus auctae, longitudine valde variabiles 1—8 mm longae; discus fere planus vel modice elevatus albo-hirsutus stylus brevis i. e. cc. 4 mm longus vel elongatus i. e. c. c. 8 mm longus, stamina in formis brevistylis stylo paullo longiora, in longistylis stylo manifeste breviora. Capsula 10—20 mm longa, subtetragona basi. longiuscule attenuata. Petala in omnibus speciminibus paraguariensibus a nobis loco na- tali observatis et lectis alba nunquam pallide lutea sunt. Subspec. genuina Hassler, nov. subspec. J. longifolia DC. sensu Micheli, l. c. e speciminibus authenticis haud e descriptione; J. pseudo-Narcissus Chod. et Hassler, l. c , p. p. Folia in regione florali haud abbreviata, floribus longiora, latitudine de 1 ad 15 mm variantia, 5—20 em longa, bracteolae 5—8 mm longae capsulae 15—18 mm longae. Var. typica Hassler, nov. var. J. longifolia DC. ex Herb. Prodrom. et var. minor Micheli, |. ¢., p. P Bracteolis sub apice pedicelli sitis; pedicello post anthesin ad 25 mm accrescente; staminibus stylo longioribus, stylo cc. 4 mm longo. Brasilia: V. s. in Herb. Prodromi. Var. vulgaris Hassler, nov. var. J. longifolia DC. var. major Micheli, L c. emendata. Bracteolis ad basin tubi calycini vel paulo supra inaequialte affixis, pedicellis post anthesin vix accrescentibus, 10 mm non superantibus, staminibus stylo brevioribus, stylo ad 9 mm longo. Est forma frequentissima in herbariis e Brasilia meridionali et Para- guaria. Gran Chaco: In campis humidis Loma Clavel, flor. mens. Nov; Hassler no. 2604. Chaco austral (Argentina), Flossdorf no. 176 in Herb. Hassler. Paraguay: In stagno pr. Yeruti, flor. et fruct. mens. Dec.; Hass- ler no. 5746. (J. pseudo-Narcissus Chod. et Hassler var. leptophylla Chod. et Hassler, Pl. Hassl., II, p. 194. Forma filifolia Hassler, nov. forma. J. pseudo-Narcissus Chod. et Hassler var. leptophylla t. filifolia Chod. et Hassler, p. p. Pl. Hassi, Le Foliis in regione florali 1—2 mm tantum latis. Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. 273 Paraguay: In stagnis pr. Yeruti, flor. mens. Dec.; Hassler no. 5802 (Pl. Hassl, l. c.). Ad flumen Alto Paraná, flor. et fruct. mens. Jan,; Fiebrig no. 6069 in Herb. Hassler. Subspec. filiformis (Micheli) Hassler, nov. subspec. J. filiformis Micheli Flora 1874, 300, e specim. typico haud e des- cript. J. pseudo-Narcissus Chod. et Hassler var. leptophylla t. filifolia Chod. EB Hassler, L 6, p. p. Folia omnia etiam basalia anguste linearia, in regione florali + abbreviata, 0,5—4 mm lata, bracteolae ad basin tubi calycini + sub- aequialte affixae, eis subspec. genuinae nob. simillimae, nisi minores et angustiores 1,5 -2,5 mm longae, capsulae 10 mm tantum longae. Var. Warmingii Hassler, nov. var. i Foliis in regione florali abbreviatis 10—15 mm longis, bracteolis 1,5 mm longis lineari, subulatis calycis tubo 6, lobis 8 mm longis, disco quam in aliis paullo productiore hirsutiore, staminibus in gemmis quae tantum adsunt stylo + aequilongis vel longioribus. Brasilia: Minas; Warming s. n. typus J. fliformis Micheli in Herb, Micheli nunc Delessert. Var. apaénsis Hassler, nov. var. Foliis in regione florali floribus aequilongis vel longioribus 15—40 mm longis, bracteolis ad 2,5 mm (in fructu ad 4 mm) attingentibus, calycis tubo 6,5 mm lobis 7,5 mm longis, disco paullo elevato hirsuto, petalis ad 22 mm longis et 20 mm latis, stylo 8 mm longo staminibus mani- feste longiore, seminibus quam in subspec. genuina vix minoribus si- milibus. Paraguay: In palude in regione cursus superioris fluminis Apa, flor. et fruct. mens. Dec.; Hassler no. 8153. Subspec. pseudo-Narcissus (Chod. et Hassler) Hassler, nov. subspec. J. pseudo- Narcissus Chod. et Hassler absque var. leptophylla Chod. et Hassler, 1. c. : Folia caulina lanceolata, oblongo-lanceolata, 10— 15 (5—20) mm lata, 5—12 cm longa, folia ramealia a basi ad apicem sensim decrescentia, reducta bracteiformia, lanceolata vel lineari-lanceolata, 25/,—4/,,, mm flori- bus breviora, bracteolae brevissimae, var. intermedia excepta, 1 mm tantum longae discus paullo elevatus hirsutus ut in subspec. filiformi nob. sta- minibus stylo 4 mm longo, longioribus, capsulae subspec. filiformis nob. Var. intermedia Hassler, nov. var. À Bracteolis ad 4 mm longis transitum praebet ad subspec. genuinam nob., caeterum omnino var. sequentis. i Paraguay: In palude pr. Atiráa, flor. mens. Dec.; Hassler no, 3687. Var. floribunda Hassler, nov. var. Bracteolis 1—1,5 mm tantum longis. Forma parviflora Hassler, nov. forma. Petalis 12—15 mm longis, floribus in racemos bracteatos numerosos Pseudo-panieulatim dispositis. Repertorium specierum novarum, XII. (5. VII. 1913.) 18 214 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. Paraguay: In campis pr. Sapucay, flor. et fruct. mens. Dec.; Hass- ler no. 111; in campis humidis in regione cursus superioris fluminis Apa, flor. et fruct. mens. Jan.; Hassler no. 8397. Forma grandiflora Hassler, nov. forma. Petalis 20—22 mm longis, floribus ad apicem caulis in racemum bracteatum dispositis. Paraguay: In palude Cordillera de Altos, flor. et fruct. mens. Jan.; Hassler no. 1778; in campo humido San Blas, flor. mens. Dec.; Hass- ler no. 5764. Clavis subspecierum et varietatum J. longifoliae DC. A. Folia superiora floribus manifeste longiora bracteolae 5—8 mm longae: subspec. genuina nob. a) Stamina stylo longiora: var. typica nob. b) Stamina stylo breviora: var. communis nob. B. Folia superiora anguste linearia vel filiformia, floribus + lon- giora vel breviora, bracteolae in flore 2,5 mm haud superantes, subspec. filiformis nob. a) Folia floribus longiora: var. apaénsis nob. b) Folia floribus manifeste breviora: var. Warmingü nob. C. Folia superiora lanceolata vel oblonga, bracteiformia, valde re- ducta, floribus multo breviora: subspec. pseudo-Narcissus nob. a) Bracteolae ad 4 mm longae: var. intermedia nob, b) Bracteolae 1—1,5 mm tantum longae: var. floribunda nob. 304. Jussieua pilosa H. B. K. Nov. Gen., VI, 101, t. 532. Var. pterocarpa Hassler. Omnino var. genuina (H. B. K.) nob. differt calycis tubo manifeste quinque-angulato, angulis subalatis, capsula angustissime alata, alis vulgo in angulis 4 tantum manifeste productis. Transitum praebet ad J. quadrangularem Micheli nobis e descr. tantun notam, quae differt floribus 4-meris. Gran Chaco: In paludibus pr. Santa Elisa, Chaco septentrionalis, flor. et fruct. mens. Dec.; Hassler no. 2708. 305. Jussieua repens L. Mantiss., 381 emend. Hassler. In diese schon von Micheli Flor. Bras., XIII, 2, p. 167 in erweitertem Sinne aufgefasste polymorphe Spezies, müssen auch J. uruguayensis St. Hil. und J. Hookeri Micheli einbezogen werden, die zahlreichen Materialien aus allen wärmeren Gebieten der Erde die mir vorlagen, lassen auch eine klare Scheidung der forma e. typica und var. 8. minor Micheli nicht mehr aufrecht erhalten, die einzige rationelle Teilung der Art ist die 1n flutenden und teilweise submerse Formen, die mehr oder weniger kahl oder nur kurzhaarig bekleidet sind und die ich als subspec. glabrata zu" sammenfasse, und in emerse aufrechte Formen, die mehr oder wenige" rauhhaarig sind, die ich als subspec. hirsuta zusammenfasse. Die grossen Blüten (var. grandiflora Micheli) finden sich auch bei vollständig kahlen flutenden Exemplaren, die rauhaarige (hirsuta) Bekleidung auch bel Sg kleinblütigsten und kleinstblättrigen Formen J. ramulosa DC. Die schuppeh^ Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. 215 fórmigen Brakteolen sind bei allen Formen zugespitzt und sowohl bei vollständig kahlen, als auch bei ganz rauhaarigen Exemplaren zuweilen in eine borstige Spitze verlüngert, wie dies als Hauptunterschied für die J. Hookeri Micheli angegeben ist. Subspec. glabrata Hassler, nov. subspec. Herbae fluitantes vel parte majore submersae, nunquam erectae; glabrae glabratae vel minute puberulae, folia obovata, oblanceolata, spathu- lata vel oblongo spathulata longe vel brevi petiolata, pedicelli breves vel elongati, petala 8—15 mm longa, capsulae 15—30 mm longae. Var. typica Hassler, nov. var. J. repens L. forma « typica Micheli et var. 8, minor Micheli Flor. Bras., ANM 2, D. 167. Foliorum petiolo !/,—!/, longitudinis limbi attingente, pedicellis 5—15 mm longis, bracteolis squamulosis brevibus, petalis 8—15 mm longis, Est forma late repanda in numerosis speciminibus brasiliensibus et regionum calidiorum utriusque orbis in herbariis repraesentata. Paraguay: In paludibus pr. Itacurubi, flor. et fruct. mens. Aug.; Hassler no. 810 (var. A. minor Micheli). — Sumpfiger Kamp, Centurion, flor. mens, Nov.; Fiebrig no. 5237 in Herb, Delessert et Herb. Hass- ler (forma «. typica Micheli transiens in var. 3. minor Micheli. Var. major Hassler, nov. var. Folia superiora lanceolata, inferiora spathulata brevi vel longe petio- lata, 59/,—120/. mm ut caulis glaberrima, apice glanduloso-mucronata pedicelli ad 20 mm longi ealycis tubus et lobi extus hirsutulo-pilosi, bracteolae squamulosae subulato-elongatae 1,25 —1,5 mm longae, petala ad 18 mm longa. Paraguay: Herba semi-fluitans in paludibus pr. San Bernardino, llor. mens. Dec.; Hassler no. 2142. Subspec. hirsuta Hassler, nov. subspec. Herbae erectae, hirsutae vel hirsuto-pilosae, folia lanceolata, spathu- lata, anguste oblonga vel oblongo-lanceolata basi longe attenuata in pe- tiolum aliforme descendentia, apice - acuta, mucronata, mucrone eglan- duloso vel glanduiitero, Var. ramulosa (DC.) Hassler. J. ramulosa DC. Prodr., III, 54. Radice repente, caulibus numerosis erectis brevibus 5—15 cm longis hirsutulo pilosis, foliis minutis lanceolato-spathulatis, apice obtusiusculis Vel breviter acuminatis, minute mucronulatis, basi attenuatis petiolo vix distineto, 10—19 mm longis 3—4 (2—5) mm latis, junioribus hirsutulo pilosis postea glabratis, floribus vix 2,5 mm longe pedicellatis, calycis tubo 5 mm lobis 4,5—5 mm longis hirsutulis, petalis 8 mm stylo 4— 4,5 mm longo, capsula matura glabra 15 mm longa semina 1 mm longa. Vidi spec. typicum in Cuba, s. c. lectum in Herb. Prodr. Specimina Nostra simillima. 18* 276 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. Paraguay: In arenosis pr. Caaguazü, flor. et fruct. mens, Febr.; Hassler no. 8930. Die beinahe sessilen Blütter, die niederliegende Wurzel aus der zahlreiche aufrechte Stämme aufsteigen, die rauhaarige Bekleidung unter- scheiden die Pflanze toto coelo von der var. 8. minor Micheli zu der dieselbe als Synonym gestellt wurde, im Habitus kommt ihr im ver- grösserten Masstabe unsere var. uruguayensis am nächsten. Var. grandiflora (Mich.) Hassler, nov. var. J. grandiflora Mich. Flor. Bor. Amer., I, 267; J. repens L. var. grandi- flora Micheli, l. c., p. p. Hirsuto-pilosa, folia superiora lanceolata, inferiora spathulata, lamina in petiolum fere ad basin attenuata, apice obtuse mucronata, pedi- celis et calyce hirsuto-pilosis, bracteolis squamulosis, petalis ad 22 mm longis capsula ad 30 mm longa hirsutulo-pilosa vel glabrata. Habitat regiones extratropicales V. spec. auth. in Herb. Prodr. Var. uruguayensis St. Hil. Hassler, nov. var. A praecedenti differt hirsutie densiore, foliis angustioribus hirsuto- pilosis, 5—10 cm longis 4—6 (3-9) mm latis, mucrone apicali glan- dulifero, pedicello calyceque hirsutissimo, bracteolis squamulosis acu- minatis. Paraguay: In stagno pr. Concepcion, flor. mens, Oct.; Hassler no. 7597; Cordillera de Altos; Fiebrig no. 595 in Herb, Hassler. Gran Chaco: In palude pr. Santa Elisa, flor, mens. Dec.; Hassler no. 2684. Forma intermedia Hassler, nov. forma. Vix petalis paullo minoribus, 15 —18 mm tantum longis, bracteolis longius acuminatis diversa, transitum praebet ad formam sequentem. Paraguay: In paludosis San pen flor. mens. Nov. ` Hassler no. 2143, Gran Chaco: Fiebrig no. 1235 et 1359 s. sch. in Herb. Hassler. Forma Hookeri Hassler, nov. forma. Subforma orientalis Hassler, nov. subforma. J. Hookeri Micheli (e descr.). Bracteolis setaceis? petalis lobis calycinis aequilongis, stipulis clavatis? Uruguay: Gibert no. 862 n. vidi. Subforma paraguayensis Hassler, nov. subforma. Bracteolis squamulosis subulato acuminatis, petalis lobis calycinis cc. !/ longioribus, stipulae squamulosae subulato-acuminatae. Gemmae foliorum elaviformes adsunt in axillis foliorum! Paraguay: In campo pr. Villa Rica, flor. et fruct. mens. Jan., Hassler no. 173. 306. Jussieua natans H, et B. Pl. aequinoct., I, 16. Var. genuina (H. et B.) Hassler, nov. nom. Petiolo limbo dimidio breviore, caule ad axillas pneumatophoris a structo, Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XVIII. 277 Forma latifolia Hassler, nov. forma. Foliorum limbo late orbiculari, saepius latiore quam longo 25/3, 35/49 mm pedunculis ad 35 mm longis. Paraguay: Natans in lagunis insulae Chaco-y, pr. Concepcion, flor, et fruct. mens. Oct.; Hassler no. 7596. Var. emersa Hassler, nov. var. Petiolo limbo aequilongo vel subbreviore, limbo obovato vel sub- orbiculato, basi attenuato, äi, 2/4 mm petiolis 16—25 mm longis, pneumatophori valde reducti et radiculae adsunt tantum in axillis infimis, peduneulis 15—25 mm longis, flore et fructu var. genuinae nob. Gran Chaco: Talavera: Nasse Stellen, liegend, Blüten weiss, flor. et fruct. mens. Aug.; Fiebrig no. 1239 in Herb. Hassler. 307. Jussieua suffruticosa L. Sp. Pl., 555. Var. linearifolia Hassler, nov. var. Caule ramis foliisque obscure purpurascentibus minutissime pu- berulis, laminis lineari-lanceolatis 9)?/, Als, 37, mm calycis tubo et lobis extus obscure purpurascentibus quam rami et folia densius puberulis, capsula matura fere glabra, + purpurascens. Paraguay: Camp San Luis, Blüten gelb, Fiebrig no. 4128 in Herb, Hassler, Eine an ihrem Standorte zeitenweise der Trockenheit ausgesetzte (daher wohl auch die Purpurfarbe aller vegetativen Teile), schmalblättrige Form dieser sonst nur nasse Stellen bewohnenden Sumpfart. 308. Jussieua brachycarpa Micheli Flora, 1874, p. 302 emend. Hassler. Var. genuina Hassler, nov. var. Hirsuto-pilosa, calycis tubo ad 8 mm longo hirsuto, lobis ad 12 mm longis, 7 mm latis, petalis evolutis ab auctore haud visis 20 mm longis. Paraguay: In stagnis pr. San Bernardino, flor. mens. Febr.; Hass- ler no. 6064, Var, paraguayensis (Chod.) Hassler. J. paraguayensis Chod. PI. Hassl., I, p. 71. Hirsuto-canescens, calycis tubo ad 7 mm longo hirsuto-piloso, lobis 8—10 mm longis, 6—7 mm latis, petalis !5/j; mm capsulis pilosulis. Paraguay: In dumetis humidis pr. San Bernardino, flor. et fruct. mens, Aug.; Hassler no. 739. Var. puberula Hassler, nov. var. Minute puberula, calycis tubo ad 8 mm longo puberulo, lobis pu- berulis, 11 mm longis 4 mm latis, petalis ad 20 mm longis, capsula Immatura minute puberula. Gran Chaco: In campis humidis ad ripam occidentalem fluminis Paraguay, flor. mens. Oct.; Hassler no. 2419. Subspec. epilobioides (Chod. et Hassler) Hassler, nov. subspec. Ubique minutissime puberula, foliis quam in praecedentibus multo angustioribus lineari-lanceolatis, apice acutis mucronulatis basi attenuatis, brevissime petiolatis 40—50 (20—60) mm longis 2—3 (1—4) mm latis, Calycis tubo et lobis minute puberulis, capsulis minutissime puberulis. 218 F. Fedde: Zwei Arten von Corydalis aus Idaho. Var. grandiflora Hassler, nov. var. J. epilobioides Chod. et Hassler, Pl. Hassl., ll, p. 196. Quam varietas sequens densius puberula, pube minuta canescenti, calycis tubus ad 8 mm longus, lobi ad 9 mm longi et 5 mm lati, brac- teolis ad basin tubi-calycini affixis, capsula 12 mm longa. Paraguay: In palude ad flumen Apa, flor. et fruct. mens. Nov.; Hassler no. 7947. Var. parviflora (Chod. et Hassler) Hassler, nov. var. Pube minutissima sparsiore, pedicellis brevioribus, calycis tubo ad 8 mm longo, bracteolis supra basin calycis affixis, calycis lobis 1/4, mm petalis 10 mm tantum longis, capsula quam in var. praecedenti longiore ad 15 mm longa. : Paraguay: Cum praecedente in stagnis eodem loco legi, flor. et fruct. mens. Nov.; Hassler no. 7941a. 309. Oocarpon jussiaeoides Micheli Flora 1874, p. 302. Forma microcarpa Hassler, nov. forma. Differt capsulis 5—8 mm tantum longis, seminibus in loculis 3—4 tantum. Paraguay: Ad ripas inundatas lagunae Arroyo Primero, flor. et fruct. mens. April; Hassler no. 10793. XLV. F. Fedde, Zwei Arten von Corydalis aus Idaho. (Originaldiagnosen.) 1. Corydalis Hendersonii Fedde, nov. spec. Herba perennis glaucescens, procera et elata videtur, caule erecto, crasso et scarioso-succulento, supra videtur ramoso, tereti, striato-angu- lato, satis alto. Folia alterna petiolata, caulina, quae modo vidi, Ses silia, infimo jugo cauli valde approximato, rhachide satis crassa, supra atque subtus glaucescentia, bi- vel tripinnatipartita, foliolis secundae ordinis aut pinnatipartitis aut pinnatilobulatis aut bi- vel trilobulatis, lobulis anguste lanceolatis vel rarius elliptico-ovatis, 0,5—1 cm longis. 0,2—0,6 cm latis, acutis, vix submucronulatis, integerrimis, imis sub- petiolulatis, ultimis decurrenti-confluentibus, usque ad 25 em longa. Flores in racemos, ut videtur, terminales, erectos, valde densifloros atque multifloros, usque ad 10—15 cm longos dispositi; bracteae per- spicuae atque frondiformes, lanceolatae virides, pedicellos longitudine multo superantes, 1 cm et paullo plus longiores; pedicelli graciles, ads- cendentes, ad apicem torosi. Sepala squamoïdea, subcordata, aceroidea, sed paullo elongata, 4—5 mm longa, mox decidua; petalum superius calcari incluso circiter 18 cm longum, ad apicem supra curvatum et emarginatum, leviter carinatum, duobus marginibus satis expansis reflexis atque subrepandis, crista humillima, fere modo rudimentaria ornatum, calcari recto, subeylindraceo, ad apicem subrotundato, dimiduum totius Geogenanthus undatus (C. Koch et Linden) Mildbr. et H. Strauss. 979 petali occupante; petalum inferius supra basim quasi saccato-geni- culatum, ceterum superiori simillimum, at non tantopere ad apicem re- curvatum; petala interiora ad apicem cohaerentia unguiculata, ungue angusto, sublineari petalo superiori adnato, lamina spathulato-subpandurae- formi, ad basim subtruncata, erista media contra morem irregulari, in summo tertio humillima, in medio elevata et in infimam partem unguis paullo decrescente, duabus lateralibus irregulariter et magnitudine di- versis; staminum appendix nectariferus rectus, ?/, calcaris percurrens, Siliquam non vidi. Pazifisches Nordamerika, ein Übergangsgebiet zwischen der Provinz der pazifischen Koniferen und der Provinz der Rocky Mts. — Idaho: Soldier Mt., 10500 ft. (L. F. Henderson, Pl. Idaho, fl. VII, 1895, no. 3265). Nota. Valde affinis C. Cusickü, a qua differt foliolis minoribus et crista petalorum exteriorum valde reducta. 2. Corydalis Cusickii var. hastata (Rydb.) Fedde, nov. var. Capnoides hastatum Rydberg in Bull. Torr. Bot. CL, XXXIV (1907), p. 426. Corydalis hastata (Rydb.) Fedde in Fedde, Rep. spec. nov., X (1912), p. 315. Habitu formae genuinae persimilis. Foliola elliptica vel ovalia, ad apicem late acutata vel rotundata, mucronulata vel submucronulata. Flores salmonei; bracteae oblanceolata, minus longe, ac breviter acu- tata; sepala anguste hastata, ad basim lobis lateralibus, plerumque denticulatis, divergentibus dilatata; 2 mm longa; petala exteriora minus alti cristata. North Idaho: Lolo Trail, in stream ridge above Clearwater. (S. Watson, fl. VIII, 1880, no. 27!). Along mountain brooks; slopes between St. Joe and Clearwater River (John B. Leiberg, Pl. N. Idaho, fl. VII, 1895, no. 1190!) Lolo Creek (C. V. Piper 1902, no. 4057). Nota. Rydberg, Le dicit: „This species is closely related to C. Cusickii (S. Wats.) Heller, but differs in the smaller corolla, less crested hood and the sepals which are hastate instead of reniform and laciniate“, Videtur mihi modo varietas. XLVI. Geogenanthus undatus (C. Koch et Linden) Mildbr. et H. Strauss. (Originalarbeit.) In dieser Zeitschrift Bd. XI (1913), 524 hat Herr E. Ule die von ihm in Verh. Bot, Vereins Prov. Brandenburg, L (1908), 71 aufgestellte Commelinaceen-Gattung Chamaeanthus in Geogenanthus umgetauft, weil es bereits eine von Herrn Dr. Schlechter in Smith Orchid. Java (1905). 552 aufgestellte Orchideengattung Chamaeanthus gibt. Bei einer Durchsicht der Commelinaceae des Berliner Herbars stellte Sich nun aber heraus, dass Geogenanthus Wittianus Ule aus Brasilien (Rio 280 J. Bornmüller: Jurinea Straussii aus der Flora Persiens. Jurua) identisch ist mit einer seit langem in den Gewächshäusern kulti- vierten Pflanze, die von C. Koch und Linden in Wochenschrift IX (1866), no. 43, p. 346 unter dem Namen Dichorisandra undata beschrieben und auch später von L. v. Houtte in Fi. des Serres XVII, 87, t. 1763—64 sehr schén abgebildet worden ist. Die Pflanze, die von Lindens Sammler aus der Provinz Maynas, also aus demselben Gebiet, in dem Ule die Art gefunden hat, eingeführt worden war, war bisher nur steril be- kannt. Tatsächlich sind die Blüten wohl nur übersehen worden, denn als Herr Obergürtner Strauss die im Botanischen Garten unter diesem Namen kultivierte Pflanze genauer ansah, fand er sogleich junge Blüten- stände, die aus den unteren Stengelknoten hervorgebrochen waren. Heute, am 29. April, haben sich die Blüten geöffnet und zeigen die himmelblauen Petalen. Nach diesem Befund muss die Art wieder um- getauft werden und den Namen Geogenanthus undatus (C. Koch et Linden) Mildbr. et H. Strauss erhalten. Die Identifizierung von Dichorisandra un- data mit D. mosaica Linden, die C. B. Clarke in DC. Mon. Phan, HL 280 vorgenommen hat, trifft nicht zu, da D. mosaica eine echte Dichori- sandra ist. J. Mildbraed und H. Strauss. XLVI. Jurinea Straussii Bornm. (spec. nov. sectionis ,, Stechmannieae“‘) aus der Flora Persiens. Von J. Bornmüller. (Originaldiagnose.) Perennis, undique tenuissime pruinatim tomentosa, cana, densissime suffruticoso-dumulosa; caulibus e radice lignosa multicipite numerosis, fere pedalibus, a basi divaricato-ramosis, iterumque patule ramulosis ; ramulis monocephalis, intricatis, rigidis, angulatis, parvifoliatis; foliis (radicalibus anthesi ineunte evanidis desiteratisque) caulinis sessilibus, oblongis, integris, parvis (1—3 cm longis et 0,3—0,6 cm latis), utrinque indumento aequali tenuiter tomentoso canescentibus saepiusque vires- centibus, superioribus valde diminutis, summis praesertim ramulorum sterilium squamiformibus patentibus; capitulis oblongo-cylindricis; in- volucri (c. 2 cm longi et 0,5—0,7 cm lati) tenuiter tomentosi cani phyllis imbricatis, adpressis, ab externis (infimis) triangularibus acutis ad intermedia oblonga subcarinata in spinulam brevem rectam angusta elongatis; phyllis intimis, stramineis, glabris, papillis tantum minutissimis lucidis obsitis, phylla intermedia longe superántibus; flosculis (pur pureis?, siccis sordide flavidis) paucis (e. 8), tenuibus longissime ex- sertis (28—35 mm longis!); tubo antherarum longe exserto; stigmati- bus inciusis; achaeniis laevibus; pappi breviter patulo-plumosi setis sordide liuvidis (10 mm longis), intimis (maximis) numerosis. Persia media borealis: In monte Kuh-i-Kohrud (VI. 1908, leg. Th. Strauss) — Typus in Herb. Haussknecht et in Herb. Born- müller (Weimar). H. Léveillé: Decades plantarum novarum. CXIX—CXXIV. 281 Jurinea Straussii Bornm. besitzt — nach der Beschreibung — etwa die Tracht der seit ihrer Entdeckung durch Bunge nicht wieder auf- gefundenen J. dumulosa Boiss (Fl. Or., III, 569), doch hat letztere lineare Blätter, abstehende Dornspitzen der Hüllblütter und einen kleineren Pappus. Auch ist die Bekleidung — bei J. dumulosa fast fehlend (pl. »&labriuscula“) — an der ganzen Pflanze und so auch des Hüllkelches völlig anders; der Pappus ist kürzer, und — worauf mich Herr G. Beauverd (Genf) freundlichst aufmerksam macht — sind bei J. dumulosa die Griffel weit lánger als die Staubfáden (also weit aus dem Tubus der Antheren hervorragend), wührend bei J. Straussii die Narben nicht hervorireten. Überhaupt liegt nach Herrn Beauverd keine Verwandtschaft mit J. dumulosa vor, wie der Vergleich mit dem Original des Herbar Boissier sofort ergeben hat. Die Küpfchengestalt unserer neuen Art ähnelt viel- mehr der von J. stoechadifolia (M. B.) DC. oder der neuerdings von Dr. Freih. von Handel-Mazzetti in Mesopotamien entdeckten J. Meso- potamica Hand.-Mzt., die aber beide in der Blattgestalt weit von J. Straussü verschieden sind (J. Mesopotamica mit reichblütigen Köpfchen besitzt die weit hervorragenden Griffelarme wie J. dumulosa, im Indument ähnelt sie wiederum der J. Straussii. Mit anderen neueren, d. h. in Boissiers Flor, Orient. nicht verzeichneten Arten, wie J. Antonowü C. Winkl. und J. leptoclada Bornm. et Sint. liegt nicht einmal entfernte Ahnlichkeit vor. XLVIII. Decades plantarum novarum. CXIX—CXXIV. Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) 1181. Clematis coriigera Lévl., nov. spec. Folia vititormia: perula perfoliata, in formam corii durissimi: sta- minum filamenta lanigera; flores flavi. Yun-Nan: Haies, plaine de Tong-Tchouan, 2500 m, sept. 1912 (E. E, Maire). 1182. Ranunculus Mairei Levl., nov. spec. Folia R, lateriflori; flores lutei autem terminales; carpellis dense flavido-tomentosis, rostro-exalato, elongato recto vel falcato; staminum filamenta dilatata. Yun-Nan: Lagunes et plateaux de Lou-Pou et de Ta-Hai, 3000— 3200 m, juill. 1912 (E. E. Maire). : 1183. Ranuncus pseudo-parviflorus Levl., nov. spec. Habitus et aspectus R. parviflori sed foliis altius lobatis, pedunculis hirsutis et carpellis non tuberculatis satis differt. x Yun-Nan: Vallées humides derrière Tong-Tehouan, 2700 m, juin 1912 (E. E. Maire). 1184. Ranunculus Felixii Lévl., nov. spec. Folia radicalia flabellata pleraque lobis linearibus; caulinaria lobis filiformibus; receptaculo oblongo: carpellis tomentosis, rostro ipsis aequi- longo. Flores lutei. 282 H. Léveillé. Yun-Nan: Lagunes de Jé-Ma-Tchouan, 3200 m, juill. 1912 (E. E. Maire). 1185. Corydallis Feddeana Lévl., nov. spec. Folia pinnata, pinnis valde linearibus, distantibus; capsula obovata complanata, stylo aequilongior, pedicello brevior: flores lutei. Yun-Nan: Plateau pierreux de Ta-Hai, 3200 m, juill. 1912 (E. E. Maire). 1186. Viola Boissieui Lévl. et Maire, nov. spec. Folia cordata, ovata vel hastata hamato-dentata dentibus callosis flores luteo-aurei. Yun- Bu Paturages des montagnes à Pé-Long-Tsin, 3200 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1187. Parnassia Mairei Lévl. nov. spec. Perennis: 40—45 cm alta; sepala ovata, obtusa; petala late lanceo- lata acuminata, 3 cm longa ad basim hamato dentata. Yun-Nan: Plateau herbeux de Jé-Ma-Tchouan, 3200 m, août 1912 (E. E. Maire). 1188. Geranium Mairei Levl., nov. spec. Stipulae brunneae, maximae; folia magna palmatisecta nervosa; flores atro-violacei, petala revoluta, basi lutea; ovarium barbatum, stylus hirtus. Yun-Nan: Herbages des hauts sommets à Tong-Tchouan, 2800 m. juill. 1912 (E. E. Maire). 1189. Boenninghausenia sessilicarpa Lévl., nov. spec. Differt a B. albiflora foliis 3-plo one et capsulis sessilibus vel subsessilibus, Yun-Nan: Montagnes de Tong-Tchouan, 2600 m, juill. sept. 1912 (E. E. Maire). 1190. Rhamnus serpyllifolia Levl., nov. spec. Spinosa et repens frutex, saxis aridis adhaerens; folia serpillacea flores albi. Yun-Nan: Rochers de Pan-Pien-Kai, 2550 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1191. Trifolium? polygonum Lévl. nov. spec. Nisi folia sint 3-foliata Polyganuit diceres aspectu et habitu necnon stipulis brunneis; flores rosei, solitarii axillares; calyx bilabiatus, ciliatus, venosus, TUM brunneis suffultus. Yun-Nan: Plaine et montagne à Tché-Hai, 2500— 2600 m, juill. 1912 (E. E. Maire). 1192. Actinidia Rubus Lévl. nov. spec. Flores lutei; ovarium menthe styli 12; rami scandentes ac nervi et petioli brunnei, setis densissimis conspersi. Aspectus Ruborum foliis simplicibus. Yun-Nan: Bois de Sen-Choui-Lin (Tehao-Tong), juin 1912 (E. Maire). E. Decades plantarum novarum. CXIX—CXXIV. 283 1193. Rubus Mairei Lévl, nov. spec. Habitu et aspectu R. stantem Focke in mentem revocans, sed statim foliolis subtus niveis discrepat. R. opulifolio affinis sed differt inflores- centia corymbosa, sepalis nigro-aristatis, carpellis tomentosis. Flores rubri, fructus lutei. Frutex scandens. Yun-Nan: Haies de la plaine à Tong-Tehouan, 2500 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1194. Rubus tongchouanensis Lévl, nov. spec. E grege niveo. Affinis R. micrantho a quo differt foliolis ovatis, corymbis axiliaribus. Frutex scandens; flores rosei; fructus rubri. Yun-Nan: Haies plaine de Tong-Tchouan, 2500 m, juin 1912 (E. E. Maire). 1195. Rubus illudens Levl., nov. spec. Differt a R. opulifolio, inflorescentia conspicue corymbosa, sepalorum aristis conspicue fulvis, Frutex erecta; flores rosei; fruetus rubri. Yun-Nan: Vallées des montagnes derriere Tong-Tchouan, 2600 m, juin (E. E. Maire). 1196. Epilobium Mairei Lévl., nov. spec. Glabrescens, tetragonum, ascendens, affine E. Sowliei, dentibus folio- rum conspieue callosis, irregularibus; flores potius magni, rosei. Annua. Yun-Nan: Lagunes des plateaux de Ta-Hai, 3200 m, juill. 1912 (E. E. Maire). 1197, Sedum chrysanthemifolium Lévl. nov. spec. Rhizomate incrassato; stirpe suffrutescente pluricaule; folia punctata usque 5 X 2 cm, chrysanthemiformia; flores albi; petala linearia. Yun-Nan: Rochers du haut plateau de Jé-Ma-Tchouan, 3200 m, aoüt 1912 (E. E. Maire). . 1198. Senecio Mairei Lévl, nov. spec. (Adenostyles Mairei Levl. in herb.) Aspectns prenanthoideus; elatus, glabratus. Folia Valerianae offici- nalis; flores lutei; bracteae exteriores capituli gracilis pauciflori (tubulosi flores 1—2: ligulae 4— 5) filiformes, breves. Yun-Nan: Rochers du Jo-Chan, 3300 m, pâturages de Lo-Sue-Chan (plateau neigeux), 3400 m, août 1912 (E. E. Maire). 1199. Senecio saccoso-flabellatus Lévl., nov. spec. ; Folia insigniter flabellata; petiolis mirabiliter saccosis; flores lutei capitula magna 1—2 terminalia. E Yun-Nan: Páturages du haut plateau de Jé-Ma-Tchouan, juill. ide (E. E. Maire). 1200. Senecio cinarifolius Levl., nov. spec. ilu Flores lutei; inflorescentia perfecte corymbosa, conferta: folia Civarae Vel Pyrethri. 2 Yun-Nan: Páturages de Jé-Ma-Tchouan, 3200 m, août 1912 (E. E. Maire), 1201. Aster doronicifolius Lévl., nov. spec. í Inflorescentia conferte corymbosa; capitula magna; flores caerulei; folia Doronici plantaginei, 284 H. Léveillé. Yun-Nan: Páturages du haut abun de Ta-Hai, 3200 m, juill. 1902 (E. E. Maire). 1202. Sonchus Mairei Lévl, nov. spec. Flores lutei; folia Sonchi Plumieri L. sed auriculae magis dilatatae in foliis inferioribus perfoliatae, akoenia brunnea alato-costata. Yun-Nan: Terres cultivées, plaine de Tong-Tchouan, 2500 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1203. Artemisia cannabifolia Lévl., nov. spec. Statim foiiis cannabinis et racemo longissimo foliato floribus griseis dignoscenda. Yun-Nan: Plateau de Kan-J-Tsen, 3000 m, août 1912 (E. E. Maire). 1204. Tanacetum Mairei Levl., nov. spec. e Planta nana elegantissima incana; flores lutei; folia Chrysanthem sinensis. Yun-Nan: Rives du fleuve Bleu à Siao-Ho, 400 m, nov. 1912 (E. E. Maire). 1205. Saussurea Cirsium Lévl., nov. spec. Flores albi-grisei; capitula magna brevissime racemosa, nutantia ; folia hastata supra viridia subtus incana media 15 X 6 cm, hastata, aurl- culis ineurvis; capitula cirsioidea. Yun-Nan: Páturages de vallées derrieres Tong-Tehouan, 2600 m, sept. 1912 (E. E. Maire). 1206. Cirsium griseum Lévl., nov. spec. Annuum; flores albi-grisei; capitula magna nutantia; tota planta arachnoideo-grisea horride spinosa et insuper dense setoso-aciculata. Yun-Nan: Cultures des plateaux à Tong-Tchouan, 2700 m, jvill. 1912 (E. E. Maire). 1207. Rhododendron caeruleum Levl., nov. spec. Magna frutex; flores caerulei; folia subtus punctata; bracteae punt- tatae, ciliatae; stamina et stylus exserta. Yun-Nan: Mont de Mo-Tsou (fleuve Bleu), mai 1912 (E. E. Maire). 1208. Rhododendron Leclerei Levl., nov. spec. Affinis praecedenti; flores caerulei; folia quammaxime subtus punc- tata; stainina inclusa ; bracteae filiformes barbatae. Yun-Nan: Haut plateau de Ta-Hai-Tse, 3200 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1209. Rhododendron cruentum Levl., nov. spec. Folia griseo-viridia, nitida valde crassa subtus tomento cruento in- duta; pedunculi, bracteae, petioli aeque tomentoso-cruenta; flores albi roseo tineti, Yun-Nan: Brousse du plateau de Ta-Hai-Tse, 3200 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1210. Rhododendron fuchsiaeflora Lévl. nov. spec. Frutex suberosa, contorta; folia lanceolata rugosa, margine revoluta rae subtus aureo-punctata; flores rubro-flammea, fuchsiaeformia; anthe atro-rubrae, Decades plantarum novarum, OXIX —CXXIV. 285 Yun-Nan: Montagnes arides de Mo-Tsou (fleuve Bleu), 800 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1211. Rhododendron Mairei Lévl., nov. spec. Folia magna 15 X 8 cm, obtusissima, refraeta cordata; flores lutei; inflorescentia conoidea bracteis obtusis, late ovatis illa coni Pinorum referentia. Yun-Nan: Montagnes de Lai-Teou-Po, 3000 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1212. Rhododendron nanum Levl., nov. spec. Frutex pusilla foliis punctulatis 1 cm X 8 mm coriaceis obtusis, subtus ferrugineis dense rugoso-punctulatis; flores caelesti-caerulei. Yun-Nan: Haut plateau de Ta-Hai-Tse, 3200 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1213. Wahlenbergia Mairei Lévl, nov. spec. Planta aspectu silenoidea, uniflora tota ciliata griseo-villosa, 10 cm alta; folia cinerea, hirta confertissima, acuminata; flores albi, 3 cm longi. Yun-Nan: Páturages des hauts plateaux à Ta-Hai, 3200 m, juill. 1912 (E. E. Maire). 1214. Barleria Mairei Lévl., nov. spec. Perennis, caespitosa suffrutescens, sempervirens folia subtus griseo- viridia, supra viridi caerulea ovata petiolata pubescentia; flores caerulei, basi albidi; bracteae albidae apice virides, ad medium pectinatae. Yun-Nan: Rives du fleuve Bleu, 400 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1215. Barleria Crotalaria Lévl., nov. spec. Annua, semi-prostrata, aspectu Crotalariae; flores capitati rosei; folia anguste lanceolata 5-nervia nervis parallelis; foliorum margines et calyces spinoso-ciliati, bracteae dense flavo-spinosae; corolla arcuata, pubescens. Yun-Nan: Paturages un peu humides des montagnes derriere Tong-Tchouan, 2700 m, paturages des vallées à Lou-Pou, 3000 m, juill. 1912 (E. E. Maire). 1216. Orobanche Mairei Levl., nov. spec. Bracteae villosae; corolla atro-violacea pubescens; stamina ad medium corollae affixa omnino glabra; antherae violaceae; stylus glaber, stigmate incrassato glabro, nutante. Be Yun-Nan: Paturages des collines à Mo-Tsou, 600—800 m, mai-juin 1912 (E. E. Maire). 1217. Orobanche Feddei Levl., nov. spec. Contorta glabra; flores atro-violacei; stamina ad apicem tubi affixa unde exserta, glabra; antheris albidis; stigmate violaceo incrassato recurvo, Cum stylo glabro. Yun-Nan: Coteaux dénudés de Oua-Ngi-Tchai, 2550 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1218. Verbascum sinense Lévl. et Giraudias, nov. spec. Planta 25—50 em alta; folia ovata, regulariter dentata obtusa glabra majora 6 cm longa, inferiora petiolata; flores lutei. 286 H. Léveillé. Yun-Nan: Plaine et collines de Kiao-Kia, 400 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1219. Prunella stolonifera Lévl. et Giraudias, nov. spec. Longe stolonifera, tota villosa; folia lancea, petiolata; petiolo limbum subaequante; flores rosei. Yun-Nan: Paturages des collines à Tong-Tchouan, 2500 m, juin 1912 (E. E. Maire). 1220. Boea Mairei Lévl, nov. spec. Perennis; folia mollia valde caduca omnia radicalia supra atroviridia subtus dense albido-setosa albovenia crenata petiolata; flores albi glabri; capsulae griseae, eleganter convolutae. Yun-Nan: Rochers inaccessibles au soleil, pied des montagnes à La-Kou, 2400 m, juill. 1912 (E. E. Maire). 1291. Lithospermum Mairei Lévl., nov. spec. Caules piniformes denudati; folia omnia conferte ad apicem fasci- culata, linearia 5—7 em longa, 3—5 mm lata corolla pubescens tubo longe exserto; flores coelesti-coerulei, Yun-Nan: Rochers dénudés arides à Ma-Hong, avril 1912 (E. E. M aire). 1222. Oxyria Mairei Levl., nov. spec. Perennis; caulibus longe arcuato-ascendentibus; folia reniformia 5—1 X 4 em, petiolo limbum aequante; inflorescentia longissime et composite racemosa; fructu late alato. Ab O, digyna statim caule foliato dignoscitur. Yun-Nan: Sur les vieux murs, amas de pierres plaine de Tong- Tchouan, 2500 m, avril 1912 (E. E. Maire). 1223, Persicaria Kükenthalii Lévl. (Polygonum Kükenthalii Lévl. in herb.) Annua, caulibus rubris, densissime setosis; folia lanceolata in pe- tiolum alatum contracta hirta; akoenia atro-purpurea trigona costata. Yun-Nan: Cà et là cultures plaine de Tong-Tchouan, fl. en épis écarlates, 2500 m, sept. 1912 (E. E. Maire). 1221. Bistorta Milletii Lévl. (Polygonum Milletii Lévl. in herb.), nov. spec Caudex vaginis laminatis dense vestitus; folia basalia exalato petio- lata; caulina lineari-lanceolata basi attenuata; caules vaginis brunnels 3 cm longis muniti; flores atro-violacei in spicam densissimam pulcherri- mam dispositi; styli et stamina violacea exserta. Yun-Nan: Paturages du haut plateau de Ta-Hai, 3200 m, juill. 1912 (E. E. Maire). 1225. Euphorbia Mairei Levl., nov. spec. i E grege E. Esulae et E. cyparissias. Folia ramorum sterilium linearia; subtus glauca; bracteae involuerales lanceolatae, florales buxiformes; capsulae caesiae leves, pruinosae, unicostatae magnae diametro 5 mm, semina jucunde coeruleo-violacea. Planta nana, 0,10 em; flores lute! magni. Yun-Nan: Paturages des montagnes derrière Tong-Tchouan, 2100 m, mai 1912 (E. E. Maire). Decades plantarum novarum. CXIX—CXXIV. 287 1226. Euphorbia erythrocoma Lévl. nov. spec. Affinis E. chrysocomae a qua differt foliis latioribus, margine undulatis, floribus ochraceo vel sanguineo-rubris. Folia sessilia caules purpurei, teretes, striati. Yun-Nan: Paturages du plateau de Jé-Ma-Tchouan, 3200 m, juill. 1912 (E. E. Maire). 1227. Euphorbia rubriflora Levl., nov. spec. Peraffinis praecedenti et E. chrysocomae; multicaulis. Differt caule trigono, costato, paleaceo; foliis petiolatis vinosis. Flores sanguinei. Yun-Nan: Foréts de Mo-Tsou, 800 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1228. Euphorbia cyanophylla Lévl., nov. spec. Perennis, nana, rhizomatosa, multicaulis: folia lanceolata coeruleo- venosa, conferta, 2—4 cm X 5—8 mm flores fulvi. Yun-Nan: Páturages de Pé-Long-Tsin, 3200 m; haut plateau de Ta- Hai-Tse, mai 1912 (E. E. Maire). 1229. Aristolochia Blinii Lévl., nov. spec. Perennis, debilis, radice fibrosa fibris incrassatis; folia secus nervum pilosa ciliata parva lanceolata acuminata petiolata; flores atro-violacei; petala apice coadnuata. Yun-Nan: Paturages des hauts plateaux à Ta-Hai, 3200 m, juill. 1912 (E. E. Maire). 1230. Aristolochia Feddei Lévl., nov. spec. Frutex scandens tota villosa; folia opaca apice dilatata oblongo- lan- ceolata, hastato-auriculata; flores brunnei maximi, lingua 3 X 2 em. Yun-Nan: Rochers de Ti-Li, 2800 m, juin 1912 (E. E. Maire). 1231. Salix funebris Lévl., nov. spec. Cortice nigra; squamae nigrae longe barbatae, filamenta staminum puberula. Yun-Nan: Bord des lagunes de Ta-Hai-Tse, 3200 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1232. Nomocharis Mairei Lévl. nov. spec. e Vix bipedalis. A N. meleagrina folia ovata, inferioribus oppositis ex- ceptis, verticillata; flores albi terminales; stigma clavatum illam plantam Secernunt. A N. pardanthina foliis latis et foliolis corollinis abrupte acu- minatis dignoscitur. Yun-Nan: Páturages du plateau de Ta-Hai, 3200 m, fl. blanches mouchetées de noir (divisions internes), juill. 1912 (E. E. Maire). 1233. Polygonatum Gentilianum Levl., nov. spec. : Rhizoma gracillimum 5 mm diametro, obscure nodosum, multi-fibril- losum; folia parva 3 X 1 cm; alterna coerulescentia; flores violacei, bini, "unc pedunculati, nunc tantum pedicellati 5 mm longi. Yun-Nan: Sous bois de Tcheou-Kia-Tse-Tang, 2550 m, mai 1912 (E. E. Maire), 288 H. Léveillé: Decades plantarum novarum. CXIX—CXXIV. 1934. Allium simethis Lévl. et Giraudias, nov. spec. Pulcherrima planta, radice multifibrillosa fibrillis incrassatis, flores rosei magni 1 cm longi; lobi perianthii truncati. Yun-Nan: Rochers des pics derrière Tong-Tchouan, 2800 m, sept. 1912 (E. E. Maire). 1235. Paris hamifer Lévl. nov. spec. Insignis species foliis 16 verticillatis linearibus, uninerviis, undulatis: sepala 10 undulata linearia; petala sub calice refracta et conspicue ha- mata; filamenta staminum dilatata; antherae pollinen numerosum et au- reum emittentes. Yun-Nan: Foréts de Lan-Ngi-Tsin, 3000 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1236. Asparagus Mairei Lévl., nov. spec. Cladodes circiter 1 mm longi, confertissimi, verticillati; vertieillis valde approximatis; flores lutei; fructus rubri, flaccidi. Yun-Nan: Páturages des montagnes derrière Tong-Tchouan, 2600 m, avril 1912 (E. E. Maire). 1237. Allium praelatitíum Lévl., nov. spec. : Bulbo nullo: folia 1 cm lata; flores atro-violacei; lobi lineares; um- bellae circiter 30 florae; stamina violacea (aliquot luteis); ovarium luteum, papillosum nitidum, obcordatum; stylo violaceo integro. Yun-Nan: Rochers derrière Tong-Tchouan, 2800 m, sept. 1912 (E. E. Maire). 1238. Allium Feddei Lévl, nov. spec. Bulbo nullo: folia 1 mm lata; flores atroviolacei, lobi ovati; umbellae circiter 30-florae; ovarium violaceum, opacum glabrum, apice fere com- planatum; stylo albo, integro. : Yun-Nan: Páturages des collines à Tong-Tchouan, 2550 m, sept. 1912 (E. E. Maire). 1239. Dioscorea Mairei Lévl, nov. spec. Tota planta triste griseo-villosa; folia subtus griseo-tomentosa ; ovarium elongatum griseo-tomentosum; flores rosei; folia perfecte cordata 1n acumen producta, Frutex rhizomate nodoso fibrilloso. Yun-Nan: Collines rocailleuses de Kin-Tchong-Chan, 2550 m, juill. 1912 (E. E. Maire). 1240. Carex Giraudiasii Lévl., nov. spec. Affinis C. Buxbawmii a quo facile discernitur spiculis majoribus. squamis totis nigris, utriculos superantibus; utriculis olivaceis, enerv!is rostro nigro. Yun-Nan: Páturages de Ta-Hai, 2200 m, juill. 1912 (E. E. Maire). De Wildeman: Decades novarum specierum florae katangensis. XII—XIV, 289 XLIX. Decades novarum specierum florae katangensis. XII—XIV. Von E. De Wildeman. (Originaldiagnosen.) LVII. Aneilema R. Bz. (Commelinaceae). 111. Aneilema angustifolium De Wild., nov. spec. Ramis plus minus ramosis, usque 20 cm longis, breviter et sparse velutinis; foliis vaginantibus, vagina usque 7 mm longa, lamina elliptico- lanceolata, 15—20 mm longa, et 7 mm lata, glabra vel sparse velutina, nervis I utrinque 2—3; inflorescentiis paniculatis terminalibus usque 3 cm longis et 15 mm latis, pedunculatis, pedunculo 13 mm longo, bracteis circ, 2 mm longis, floribus luteis; capsula sparse velutina, 5—6 mm longa et circ. 3 mm lata, apice rotundato-cuneata. Ober-Katanga: Sangatele, sept. 1911 (Ad. Hock). Obs, — Verwandt mit A. Johnstonii Schum., verschieden durch kleinere Blätter und kleinere Infloreszenzen. 112. Aneilema erectum De Wild., nov. spec. Ramis erectis plus minus ramosis, usque 45 cm altis; foliis basilari- bus reductis; medianis lamina usque 15 mm longa; superioribus vagina paullo inflata, cire, 10 em longa, lamina lanceolata 3—8 cm longa et 14 mm lata, supra et infra plus minus velutina, apice cuneato-acuta, basi cuneata, nervis longitudinalibus I utrinque circ. 5; inflorescentiis pani- culato-ramosis, usque 5 cm longis et 3 cm latis, pedunculatis, pedunculo velutino-hirsuto 5 cm longo, versus apicem folio bracteiformi 1,5 cm longo minuto, ramis densis, pedicellis velutinis, bracteis circ. 3 mm longis. Capsula cire. 7 mm longa et 4 mm lata, apice plus minus cuneata, Ober-Katanga: Élisabethville, octobre 1911 (Ad, Hock). Obs. — Scheint mit A. katangensis De Wild. verwandt zu sein, aber Sehr bequem verschieden durch die Blattform. 113. Aneilema Florenti De Wild., nov. spec. Ramis plus minus erecto-decumbentibus, usque 35 cm altis, velutino- Scabris; foliis lanceolatis, lamina supra et infra glabra, apice acuta, usque 10 em longa et 18 mm lata; nervis longitudinalibus I utrinque circ. 5; paniculis dense ramosis terminalibus usque 3 cm longis et 2,5 em latis, pedunculatis, pedunculo circ. 4 cm longo et versus medio folio bracteiformi reducto, plus minus papyraceo, munito, ramis velutinis, bracteis cire. 2 mm longis, pedicellis gracilibus post anthesin usque 5— 6 mm longis, sepalis glabris cire. 4 mm longis, obtusis, petalis luteis, Unguiculatis, cire. 5 mm longis; capsula ellipsoidea, sparse velutino- Scabra, apice late cuneato-obtusa, 8—9 mm longa et circ. 5 mm lata, 2-loculata, loculis 2-seminatis, seminibus 3 mm circ. longis et 2 mm latis, dorso carinatis, Repertorium specierum novarum. XII. (24. VII. 1913) 19 290 E. De Wildeman. Ober-Katanga: Welgelegen, 1912 (leg. Florent, coll. Homblé, no. 640). Obs. — Diese Art gehórt zu der Gruppe: Lamprodithyros und ist mit A. Homblei De Wild. und A. Johnston Schum. verwandt; sie unter- scheidet sich von diesen Arten durch die Blattform, durch das Indumentum und dureh die am Stiel der Infloreszenz merkwürdige Braktee. 114. Aneilema Hockii De Wild., nov. spec. Ramis erectis plus minus ramosis, usque 40 cm longis, velutinis; foliis lamina usque 15 cm longa et 18 mm lata, apice plus minus acuta, foliis superioribus reductis, inflorescentiis terminalibus plus minus longe pedunculatis, pedunculo 4—6 cm circ. longo, rachide velutino, ramis bracteatis, bracteis vaginantibus usque 3 mm longis 3—5 mm distanti- bus; floribus pedicellatis, pedicello gracili; usque 7 mm circ. longo post anthesin accrescenti, lobis calycis usque 11 mm longis et 3 mm latis; capsula 7—10 mm longa, glabra, plus minus angulata apice truncata, biloculato, loculis biseminatis. Ober-Katanga: Élisabeth ville, 1911 (Ad. Hock, — Sur termitiere). Obs. — Diese Art gehôrt zu der Gruppe Dicarpellaria und die Unter- Gruppe Amelina; sie kommt in die Verwandtschaft von A. aequinoctiale Kunth und A. nyasense C. B. Clarke, doch ist mit dieser letzten speziell verwandt, hat wie diese wenige Samen; sie unterscheidet sich von A. nyasense durch làngere und schmilere Blätter. 115. Aneilema Homblei De Wild., nov. spec. Ramis plus minus ramosis usque 30 cm longis, glabris vel sparse et breviter velutinis; foliis ellipticis vel ovato-lanceolatis, 4 —10 cm longis et 1—3 cm latis, breviter velutinis, margine ciliatis, nervis lateralibus | utrinque circ, 5; paniculis ramosis densis, terminalibus usque 4 em circ, longis et 3 em latis, pedunculatis, pedunculo usque 5 em longo. bracteis densis cire. 2 mm longis, pedicello gracili post anthesin accres- centi et usque 5 mm longo; sepalis glabris, circ. 3 mm longis apice obtusis, petalis luteis, unguiculatis, usque 5 mm longis et 4 mm latis. capsula subglabra, ellipsoidea, apice obtusa, leviter apiculata 6 mm circ. longa et cire. 5 mm lata biloculata; loculis 2-seminatis; seminibus circ. 2 mm longis et latis, Ober-Katanga: Shisangwe, janvier 1912 (Homblé, no. 111). Obs. — Diese Art der Gruppe Dicarpellaria-Lamprodithyros, kommt in die Nähe von A. angolense C. B. Clarke und A. Johnstonii Schum., durch die Infloreszenz ist sie mit der letzten stark verwandt, unterscheidet sich durch gróssere Blütter und kondensierte Blütenstünde. 116. Aneilema katangensis De Wild., nov. spec. hamis erectis plus minus ramosis usque 70 cm longis; foliis basilari- bus reductis, glabris vel dorso Sparse velutinis, medianis usque 6 cm longis et 1,5 em latis, superioribus vaginatis, vagina circ. 12 mm longa, lamina ovato-elongata, basi plus minus cordata, 8—11 em longa et 22— 30 mm lata, nervis lateralibus I utrinque 4—5, inflorescentiis 4,5 cm longis et 4 cm latis, pedunculatis, pedunculo circ. 6 cm longo medio Decades novarum specierum florae katangensis. XII—XIV. 291 folio bracteiformi munito; rachide velutino, bracteis cire. 3 mm longis; pedicellis gracilibus post anthesin accrescentibus usque 5 mm longis; floribus luteis, sepalis glabris, apice obtusis circ, 4 mm longis; capsula ellipsoidea sparse pilosa, apice rotundato-cuneata circ. 7 mm longa et 4—5 mm lata; biloculata, loculis biseminatis. Ober-Katanga: Shilongo, septembre 1911 (Ad. Hock). Obs. — Wie A. Homblei und A. Florenti, ist A. katangense mit A. Johnstonii K. Schum. verwandt, sie ist doch durch die Blattform sehr gut verschieden. 117. Aneilema Ringoeti De Wild., nov. spec. Ramis erectis, velutinis, usque 25 em altis, radicis fibrosis; foliis vaginatis, vagina plus minus inflata usque 11 mm longa et 6—7 mm crassa, lamina breviter et sparse velutina, elliptico-oblonga, 1,2—5 em longa et 6—14 mm lata, apice plus minus longe cuneata, nervis laterali- bus I utrinque circ. 4; inflorescentiis terminalibus 14—20 mm latis et 18 mm latis, pedunculatis, pedunculo breviter tomentoso, 15—20 mm longo; floribus coeruleis; capsulis oblongis circ. 4,5 mm longis et 3,9 mm latis. Ober-Katanga: Shinsenda, mars 1912 (Ringoet, coil. Homblé, no. 545). Obs. — Durch diese Merkmale ist die neue Art in die Verwandt- Schaft von A. Welwitschii C. B. Clarke (cf. Fl. of trop. Afr., VIII, p. 76) Zu rechnen. ER Die Gattung Aneilema ist ganz neu monographisch zu bearbeiten, es fehlt uns noch zu viel Material, um diese Arbeit zu übernehmen. Wir hoffen aber, bald von Zentral-Afrika neues Material zu bekommen. LVIII. Commelina L. (Commelinaceae). 118. Commelina Bequaerti De Wild., nov. spec. Ramis plus minus repentibus, usque 30 cm longis, internodiis usque 6,5 cm longis; foliis lanceolatis, vaginantibus, vagina 1 cm circ. longa velu- tina, lamina 2,5—10 cm longa et 6,5 mm lata, supra et infra velutina, äpice acuta; inflorescentiis pedunculatis, peduneulo velutino usque 8,5 cm longo, spatha usque 19 mm longa, ovata, basi rotundata, apice acuta et 12 mm lata, breviter hispida, striata, margine basi connata; petalis coe- ruleis usque 8 mm longis, unguiculatis et 6 mm latis; capsula circ. 45 mm longa, 5 seminata, seminibus globulosis, laevis cire. 1,5 mm diam, Ober-Katanga: Élisabethville, 28 mars 1912 (J. Bequaert, no. 293). Obs. — Verwandt mit C. zambesica C. B. Clarke (Fl. of trop. Afr., BHL p. 43). 119. Commelina Homblei De Wild., nov. spec. l Ramis repentibus usque 15 em longis, foliis vaginantibus, vagina brevi üsque 6 mm longa, velutina, internodiis usque 3 cm longis, lamina lanceolata usque 7,5 cm longa et 12,5 mm lata, velutino-hirsuta, inflores- 19* 292 E. De Wildeman. centiis peduneulatis, pedunculo solitari usque 3 cm longo, spatha velu- tino-hirsuta circ. 2 cm longa, apice acuta, basi rotundata, margine basi connata; petalis coeruleis cire. 7 mm longis; capsula 4,5 mm circ. longa 4—5 seminata. Ober-Katanga: Élisabethville, février 1912 (Homblé, no. 124). Obs. — Diese Art ist wie C. Bequaerti mit C. zambesica C. B. Clarke verwandt; ihre Blätter sind zweimal so gross wie die von C. Bequaerti. LIX. Chironia L. (Gentianaceae). 120. Chironia katangensis De Wild., nov. spec. Herbacea, erecta usque 50 cm alta; caulis cylindricis parce ramosis, foliis lineari-lanceolatis, 15—27 mm longis et 1,5—3 mm latis, oppositis, internodiis usque 9,5 cm longis; floribus 1-6, pedicellatis, pedicello usque 2,8 em longo, sepalis linearibus, circ. 13 mm longis et paulo ultra 1 mm lata, acutis, carinatis; corolla rosea vel rubra, tubo 5-6 mm longo, lobis usque 19 mm longis lanceolato-acutis et cire. 5 mm latis; staminibus exsertis, filamentis brevibus, antheris 6—6,5 mm longis basi cordatis; stylo corollae lobis subaequilongo apice breviter inflato. Ober-Katanga: Elisabethville, mars 1912 (Homblé, no. 280) et 4 avril 1912 (J. Bequaert, no. 319) Obs. — Diese Art ist mit C. transvaalensis Gilg (cf. Fl. of trop. Afr., IV, 1, p. 555) nahe verwandt. LX. Asparagus L. (Liliaceae). 121. Asparagus Bequaerti De Wild., nov. spec. Ramis erectis, ramosis, glabris, ramis divergentibus, circ. 20 cm longis; foliis calcaratis in spinas recurvatas productis; cladodia pauci numerosa ad apices ramulorum solitaria, setacea apice leviter recurvata, 10—12 mm longa; floribus axillaribus, solitaribus vel geminatis, pedi- cellatis, pedicello usque 6 mm longo versus basin articulato, perianthii lobis 4 mm circ. longis. Ober-Katanga: Sankisia, 21 septembre 1911 (J. Bequaert, no. 205). Obs. — Verwandt mit A. equisetoides Welw. und A. nudicaulis Baker. unterscheidet sich von der ersten Art durch lüngere Cladodien, von der zweiten durch die zu zwei vereinigten Blüten und durch die Artikulation der Blütenstiele, 122. Asparagus Homblei De Wild., nov. spec. Ramis erectis, plus minus ramosis, ramis usque 60 cm longis, plus minus angulosis, glabris; foliis calearatis in spinas 5 mm circ. longas paullo recurvatas productis; cladodia numerosa usque 10 na, plus minus recurvata, usque 5 cm longa, filiformia, acuta; floribus . . . .; baccae globulosae, rubrae, 7—8 mm latae, pedicellatae, pedicello 5—6 mm long 1,5 mm supra basi articulato. Ober-Katanga: Février 1912 (Homblé, no. 172. — In termitiere). Obs, — Diese Art kommt in die Nähe von A. mozambicus, sie hat längere Cladoden, und diese sind zu mehreren in einem Fascikel ver- einigt. Decades novarum specierum florae katangensis. XII—XIV. 293 113. Asparagus striatus De Wild., nov. spec. Ramis erectis usque 60 cm altis longitudinaliter striatis, scabris, ramis striatis, scabris, usque 25 cm longis; foliis calcaratis in spinas paulo recurvatas usque 9 mm longas productis; cladodia solitaria, gemi- nata vel 3—4 fasciculata, subulata vel compressa, acuta, 13 mm circ. longa et 0,7 mm lata; floribus axillaribus solitaribus, geminatis vel usque 4-fasciculatis, pedicellatis, pedicello circ. 2 mm longo supra medium arti- eulato; perianthio 3 mm cire. longo. Ober-Katanga: Kakonde, septembre 1911 (Ad. Hock). Obs. — Diese Pflanze unterscheidet sich von A. deflexus, A. Nelsii und A, mossambicus durch den stark und scharf gestreiften Stengel; man kann auch andere Verschiedenheiten in der Form und Länge der Cla- doden finden. 124. Asparagus Kaessneri De Wild., nov. spec. Ramis erectis circ, 70 cm longis, breviter velutinis, plus minus cy- lindricis, ramis elongatis erectis; foliis calcaratis in spinas apice paullo recurvatas productis; cladodia solitaria vel geminata, raro 3—4 fasci- culata, rigida, subulata, erecta, 8—18 mm longa; floribus solitaribus vel geminatis, pedicellatis, pedicello usque 9 mm longo versus basin arti- culato; perianthio 3—3,5 mm longo. Zentral-Afrika-Seengebiet: Vallée de la Rusisi, 22 juillet 1908 (Kassner, no. 3178). Obs. — Diese Art ist mit A. Schweinfurthii Baker verwandt; sie ist erkennbar durch die kurze Behaarung, durch kurze Cladoden und kürzere Blütenstiele, grössere Blüten. XLXI. Cyanotis Don (Commelinaceae). 125. Cyanotis minima De Wild., nov. spec. Planta reducta, ramis repentibus usque 8 cm longis, radicis fibrosis; caulibus velutinis, plus minus hirsutis, foliis vaginantibus, vagina usque 6 cm longa, lamina elliptica vel ovato-lanceolata, 12—25 mm longa et 9—6 mm lata, margine longe ciliata, ramis floriferis non ramosis, in- florescentiis brevibus paullo exsertis, floribus coeruleis, capsula circ. 1,5 mm lata, plus minus longe velutino-hirsuta. Ober-Katanga: Shinsenda, 27 février 1912 (Ringoet, coll. Homblé, no. 402). Obs, — Diese Art scheint mit C. somaliensis C. B. Clarke nahe ver- Wandt zu sein; sie hat doch kleinere Blätter, wir kennen nur fertile Stücke, LXII. Cynometra L. (Leguminosaceae). 126. Cynometra Bequaerti De Wild., nov. spec. Frutex, ramis lignosis; foliis paripennatis, 2-jugis, rachide 1,4—4 cm longo, foliolis supra et infra glabris, 5—15 cm longis et 15 —46 mm latis, inaequilateralibus, basi cuneatis, apice acuminatis, emarginatis, nervis lateralibus I utrinque ultra 10, arcuatim anastomosantibus, reti- culatio prominenti; inflorescentiis axillaribus solitaribus vel geminatis, pe- 294 E. De Wildeman, dunculatis, pedunculo usque 2 cm circ. longo, tomentoso, versus basim bracteolato, bracteolis linearibus, caducis; calycis tubo 3,5 mm circ. longo, lobis lanceolatis vel ovato-lanceolatis, refractis usque 9 mm longis et 1—3,5 mm latis, petalis erectis subaequalibus, obovato-oblongis, usque 13 mm longis et 2—3,5 mm latis; staminum filamentis glabris, basi coalitis, usque 14 mm longis, antheris cire. 1 mm longis; ovario dense velutino, stylo glabro. Ober-Katanga: Entre Ponthierville et Kindu, 29 octobre 1910 (J. Bequaert, no. 53). LXII.: Dasystachys Baker (Liliaceae). 127. Dasystachys Bequaerti De Wild., nov. spec. Foliis basilaribus linearibus usque 35 cm longis et 1 cm latis, glabris, apice margine breviter ciliatis; pedunculo subcylindrico, usque 60 em longo, 8 foliato, foliis reduetis vaginantibus, apice acutis; floribus bre- viter pedicellatis, pedicello cire. 1 mm longo, bracteato, bracteis scariosis usque 6 mm longis, lanceolatis, acutis, perianthio 5—6 mm longo, albido, extus glabro, non dorso nigro carinato; staminibus exsertis, antheris luteolis circ. 1,5 mm longo, stylo exserto. Ober-Katanga: Elisabethville, 15 avril 1912 (J. Bequaert, no. 533). Obs. — Verwandt mit D. papillosa Baker (cf. Fl. of trop. Afr. VII, . p. 514), unterscheidet sich durch die Grösse der Blüten und andere Merkmale, die man aus der Vergleichung der Diagnosen finden kann. LXIV. Drimia Jacq. (Liliaceae). 128. Drimia Hockii De Wild., nov. spec. Bulbosa, bulbo globuioso vel ovoideo, usque 3 cm lato, foliis ignotis, scapo non maculato, usque 50 cm longo, racemo 7—20 cm longo circ. 10-floro, floribus plus minus distantibus, pedicellatis, pedicello usque 6 cm longo, erecto, basi bracteato, bracteis caducis, linearibus usque 9 mm longis; perianthio rubeolo, 11—13 mm longo, tubo plus minus campanu- lato, 4—5 mm longo, segmentis refractis, linearibus, uni-nerviatis, usque 1,5 mm latis, staminum filamentis violaceis, antheris circ. 1 mm longis. stylo breviter exserto. Ober-Katanga: Elisabethville, septembre 1911 (Ad. Hock); Bukama. 14 juillet 1911 (J. Bequaert, no. 146). Obs. — Diese Art kommt in die Nähe von D. Coleae Baker (cf. Fl. of trop. Afr., VII, p. 525), ist aber von dieser Pflanze durch das Fehlen von Blättern in der Blütezeit, die Länge des Blütenstandes usw. Ver schieden. LXV. Glycine L. (Leguminosaceae). 129. Glycine moerensis De Wild, nov. spec. Suffrutex?, ramis basi lignosis, erectis, usque 30— 40 cm altis, longi- tudinaliter striatis, dense velutinis, pilis plus minus refractis; stipulis lanceolatis, plus minus persistantibus usque 5 em longis et 1,5 cm latis: foliis trifoliolatis, petiolo velutino, usque 2,5 cm longo, foliolis lateralibus breviter petiolulatis, petiolulo circ. 2—3 mm longo, ellipticis. 2 Decades novarum specierum florae katangensis. XII—XIV. 295 teralibus paullo vel non inaequilateralibus, velutinis, supra et infra subscabris, 4.5—7 cm longis et 8—25 mm latis; nervis lateralibus I utrinque circ, 6 - 7; inflorescentiis axillaribus vel terminalibus, plus minus longe pedunculatis, pedunculo usque 9,5 cm longo; floribus albidis, capi- tulatis, dense bracteolatis, bracteolis linearibus usque 5 mm longis; ca- lyce dense velutino, usque 5 mm longo, vexillo 6 mm longo, emarginato et 3 mm lato; ovario velutino. Ober-Katanga: Kilwa (Moero), novembre 1904 (100 m alt.). Obs. — Ist mit G. Bequaerti nob. und G. holophylla (Baker) Taub. verwandt; hat aber Blätter mit drei Blüttchen. 130. Glycine Ringoeti De Wild., nov. spec. Ramis volubilis, polygonalibus, pilosis, pilis brunneis densis, refractis; stipulis caducis; foliis trifoliolatis, petiolatis, petiolo velutino, usque 5,5 cm longo; foliolis petiolulatis, stipellatis, stipellis linearibus usque 2,5 mm longis, petiolo velutino 3—4 mm longo, lamina longe elliptica, basi ro- tundata vel subcordata, apice rotundata, apiculata, supra et infra velu- tina, 4—7,5 cm longa et 9—20 mm lata, nervis I utrinque 7—9; racemis axillaribus, usque 50 cm longis, laxis, rachide dense velutino; floribus solitaribus, geminatis vel fasciculatis, basi bracteolatis, bracteolis velutinis, ciliatis; pedicello usque 3 mm longo; calyce velutino, 4 mm circ. longo bibracteolato, bracteolis ciliatis 2 mm circ. longis; corolla rubra circ. 5 mm longo, vexillo 5 mm longo. Ober-Katanga: Shinsenda, mars 1912 (Ringoet, coll. Homblé, no. 466). Obs. — Verwandt mit G. Gilletii nob. aus West-Kongo. LXVI. Fadogia Schweinf. (Rubiaceae). 131. Fadogia Homblei De Wild., nov. spec. Ramis erectis, usque. 50 cm altis, foliis 4-verticillatis, elliptico-lanceo- latis, subsessilibus, basi cuneatis, apice cuneato-acuminatis, supra glabris, infra breviter tomentosis, nervis lateralibus I circ. utrinque 8—9; sti- pulis lanceolatis, lobis liberis usque 13 mm longis; floribus axillaribus fasciculatis, breviter pedicellatis, pedicellis usque 4 mm longis; calyce glabro, tubo circ. 1.5 mm longo, lobis lanceolatis, acutis 3 mm longis; tubo corollae circ. 4 mm longa, lobis refractis circ. 4 mm longis, glabris, acutis; staminibus parce exsertis, stylo glabro, stigmato calyptriformi, circ, 1 mm longo. Ober-Katanga: Shinsenda, mars 1912 (coll. Homblé, no. 555). Obs, — In die Verwandtschaft von F. agrestis Schweinf., doch durch die Blätter gut verschieden. 132. Fadogia katangensis De Wild., nov. spec. Planta mediocra, basi lignosa, ramis erectis usque 35 em longis, gracilibus non ramosis; foliis 3-verticillatis, lanceolato-acutis, basi longe Cuneatis, plus minus coriaceis, supra sparse pilosis, infra tomentosis; inferioribus cire, 7 cm longis, medianis 8 cm longis et 14 mm latis, margine revolutis, nervis supra impressis, infra prominentibus; stipulis 296 E. De Wildeman. vaginantibus, lobis liberis usque 1 cm longis, margine ciliatis; floribus pedicellatis, pedicello velutino 3 mm circ. longo et bracteolato; calyce sparse velutino, tubo 2 mm circ. longo, lobis erectis 1,5 mm circ. longis; tubo eorollae extus sparse velutino, circ. 3 mm longo, lobis refractis, acutis; staminibus paullo exsertis, stylo exserto, stigmate bilobato, ca- Dore circ, 1 mm longo. Ober-Katanga: Elisabeth ville, septembre 1911 (Ad. Hock). Obs. — Verwandt mit F. Butayei De Wild. von Kwango (West- Kongo). 133. Fadogia Ringoeti De Wild., nov. spec. Ramis erectis et plus minus ramosis, usque 80 cm altis, foliis 3- verticillatis, sessilibus, lamina basi rotundata vel lata cuneata, elliptico- lanceolata, 4—5,5 cm longa et 7—10 mm lata, supra et infra glabra, margine sparse pilosa, apice obtuse cuneata; stipulis basi dilatatis usque 1 mm longi, apice linearibus usque 3 mm longi; floribus axillaribus, ra- cemis plus minus dichotomibus, rachide usque 9 mm longo, pedicellis usque 4 mm longis, glabris; calyce circ. 2 mm longo, apice truncato, margine undulato; corollae tubo glabro circ. 5 cm longo, lobis refractis glabris 5 mm cire. longis, antheris cire. 2 mm longis, exsertis, stylo ex- serto, stigmate calyptriformi. Ober-Katanga: Shinsenda, mars 1912 (leg. Ringoet, coll. Homble, no. 509). Obs. — Verwandt mit F. stenophylla Welw. aus Huilla (Angola); sie unterscheidet sich durch die Blattform, gróssere Blüten und durch die Infloreszenzen. LXVII. Gladiolus L. (Iridaceae). 134. Gladiolus Corbisieri De Wild., nov. spec. Bulbus 9—20 mm diam., bracteis basilaribus 1—2, scariosis; foliis 8—10, medianis lamina usque 18 cm longa et 1 em lata; spica densa, floribus unilateraliter dispositis, 8—17 cm longa, 3—8 flora, spathae valvis lanceolatis, rigidis, imbricatis, plus minus purpureis, usque 42 mm longis et 12 mm Jatis, perianthio purpureo 4 cm longo, tubo gracili 16 mm cire. longo, lobo horizontali trilobato apice cucullato obtuso 23 mm circ. longo et 12—13 mm lato, lobis lateralibus unguiculatis; an- theris linearibus circ, 8—9 mm longis. Ober-Katanga: Welgelegen, 1912 (Corbisier, col. Homblé. no. 602); Shinsenda, mars 1912 (Ringoet, coll. Homblé no. 435 et 518); Mugile W, 23 mai 1908 (Kassner, no, 2996); Shiwele, 19 février 1908 (Kassner, no. 2474). Obs. — Verwandt mit G. Hanningtoni Baker. 135. Gladiolus Debeersti De Wild., nov. spec. Caulis erectus circ. 60, em Hus vaginis basilaribus 2—3, foliis liberis 2, cire. 50 cm longis, foliis superioribus 2—3, longe vaginantibus, lamina max. 2 mm lata; scapo usque 40 em longo, inflorescentiis laxis 1—10 cm longis, floribus 4—5 unilateraliter dispositis, spathae valvis lanceolatis, usque 2 cm longis, perianthio violaceo usque 3 cm longo. Decades novarum specierum florae katangensis. XII—XIV. 297 tubo leviter recurvato, cire. 15 cm longo, angusti, segmentis subaequi- longis, antheris cire. 5 mm longis. Ober-Katanga: Tanganika (R. P. Debeerst). Obs. — Verwandt mit G. zambesiacus Baker (cf. Fl. of trop. Afr., VII, p. 364). | 136. Gladiolus katubensis De Wild., nov. spec. Caulis erectus ultra 80 cm longus, basi 2—3 vaginatus, vaginis dorso velutinis; foliis 3—4 ensiformis, rigidis usque 30 em longis et 17 mm latis, dorso velutinis; spica laxa cire. 50 cm longa, 7-flora, spathae valvis viridibus, lanceolatis, apice cuneatis, usque 5 cm longis; perianthio 7 cm cire. longo, tubo leviter recurvato usque 6—7 mm lato, perigonii lobo supremo cucullato; antheris 17 mm circ. longis. N.- W.- Rhodesia: Katuba, 30 décembre 1907 (Kassner, no. 2268). Obs. — Verwandt mit G. velutinus nob. 137. Gladiolus pauciflorus De Wild., nov. spec. . Bulbus circ. 3 cm latus, caulis erectus ultra 75 cm longus, basi 3—4 foliis reductis munitus, foliis liberis circ. 3, glabris, longe vaginanti- bus, pars libera 15 cm longa et 15 mm lata, nervo mediani excentrici; inflorescentiis 29 cm longis, laxis, 3—4 floris unilateraliter recurvatis; spathae valvis rubro-viridibus, lanceolatis usque 5,3 cm longis; perianthio lu- teolo, usque 8 em longo, tubo erecto apice leviter recurvato circ. 4 mm lato, perigonii lobo supremo cucullato; filamentis staminum recurvatis. Ober-Katanga: Bugege, septembre 1911; Katanga, octobre 1911 et Shinsenda, décembre 1911 (Ad. Hock). Obs. — Verwandt mit A. sulphureus Baker (Fl. of trop. Afr., VII, p. 370). = 138. Gladiolus velutinus De Wild., nov. spec. Caulis erectus usque 70 cm longus basi foliis reductis vaginantibus munitus, vaginis dorso velutinis, foliis 4, rigidis, lamina usque 30 cm longa et 10—19 mm lata, dense velutina; spica laxa 25 cm circ. longa, 5—7 flora; spathae valvis viridibus, lanceolatis, longe acutis, usque 7 cm longis; perianthio cire. 9 cm longo, tubo recurvato, angustato, circ. 5 mm lato, perigonii lobo supremo eucullato, cire. 3,2 cm lato; antheris lineari- bus cire. 18 mm longis. Ober-Katanga: Elisabethville, décembre 1911 (Ad. Hock); Shisangwe, janvier 1912 (Homblé, no. 96). : Obs. — Diese Art scheint mit G. Quartinianus Rich. (cf. Baker in Fl. of trop. Afr., VII, p. 371) verwandt zu sein, ist aber verschieden dureh die Behaarung der Blütter; sie ist auch mit G., Hockii nob- verwan dt, LXVIII. Indigofera L. (Leguminosaceae). 139. Indigofera Hockii De Wild. et Bak. fil, nov. spec. Suffrutex humilis ad J. hilarem Ecklon et Zeyher valde accedens alis qua primo intuitu caulibus brevioribus calyce breviori et foliolis bre- Vloribus facile distinguitur. 298 H. Harms. Caules plures ex eadem radice orte 6—8 cm longi angulati. Sti- pulae filiformes. Folia 1—2-juga cum impari foliolis oblongis strigoso- pubescentibus saepius 5—7 mm longis et circ. 2 mm latis apice mucro- natis petiolulis brevibus. Racemi pluriflori 15—25 mm longi rhachi canescenti-pubescente bracteis linearibus calyx circ. 4 mm longus denti- bus angustis lineari-lanceolatis tubo pluries longioribus. Vexillum calyce longius extus dorso pubescens 6—7 mm longum. Alae carina conspi- cuae breviores. Carina navieulariformis circ. 7 mm longa apice pilis sparse obtecta. Ovarium lineari-oblongum pilis obtectum. Legumen ignotum. Ober-Katanga: Élisabethville, 1911 (Ad. Hock). Obs. — A close ally of I. hilaris Ecklon et Zeyher but the stems are shorter, the leaves are shorter and the calyx is shorter. LXIX. Kalanchoe Adans. (Crassulaceae). 140. Kalanchoe Homblei De Wild., nov. spec. Caulis erectus, ramosis, usque 1 m altus, ramis velutinis, pilis glan- dulosis, adultis subglabris; foliis medianis crassis, sessilibus, glabris, sicco papyraceis, obovatis vel ellipticis, margine dentato-undulatis, usque 18 em longis et 5,5 cm latis; foliis superioribus reductis velutinis ple- rumque 1 cm circ. longis; inflorescentiis ramosis, ramis usque 20 cm longis, velutinis; cymis plus minus dichotomibus, rachide velutino, flori- bus bracteolatis, bracteolis linearibus, ciliatis, usque 3 mm longis; calyce inflato usque 5 mm longo, sparse velutino, ciliato; corolla lutea, tubo extus velutino, basi inflato usque 1 cm longo, lobis ellipticis, acuminatis usque 4 mm longis et 1,5—2,5 mm latis; ovario glabro, stylo brevi, capi- tato; seminibus numerosis, Ober-Katanga: Elisabethville, mai 1912 (Homblé, no. 656). Obs. — Verwandt mit K, glandulosa Hochst. und speziell mit K. glan- dulosa var. benguelensis Engler. L. Über die systematische Stellung von Gleditschia africana Welw. Von H. Harms. (Originalarbeit.) Erythrophloeum africanum (Welw.) Harms. Syn.: Gleditschia africana Welw. ex Bentham in Trans. Linn. Soc. XXV (1865), 304; Oliv. Fl. Trop. Afr., II (1871), 265; Hiern, Catal. Afric. Pl. Welwitsch, I (1896) 289. — Caesalpiniodes africanum O. Ktze. Rev. gen. I (1891), 167. — Erythrophloeum pubistamineum P. Hennings !n Gartenflora XXXVIII (1889), Heft 2, S. 41, Abbildg. 8; Schinz in Mem. Herb. Boiss., no. 1 (1900), 119 (var. parvifolium Schinz); Volkens, Nutzpflz. Togos, in Notizbl. Bot. Gart., App. XXII, no. 1 (1909), 11. Über die systematische Stellung von Gleditschia africana Welw. 299 Durch die Freundlichkeit von Herrn E. G. Baker in London war es mir móglich, einige Blüten des Originals von Welwitsch no. 591, auf das die Gleditschia africana begründet wurde, zu prüfen; Herrn Baker sei auch an dieser Stelle bester Dank ausgesprochen. Es zeigte sich, dass diese Blüten in allen wesentlichen Punkten mit denen des Exemplars von Mechow no. 185 übereinstimmen, das die Grundlage des Ærythro- phloeum pubistamineum bildet, nur sind die Blüten von Mechows Exemplar ein wenig kleiner, ihre Petala messen etwa 2,5 mm, die der Blüten des Exemplars von Welwitsch 3—3,5 mm. Ich zweifle nicht, dass nach diesem Befunde und den sehr deutlichen Beschreibungen von Bentham und Oliver die von P. Hennings aufgestellte Art mit Gl. africana zu- sammenfällt, stimme jedoch Hennings insofern bei, als ich sie ebenfalls zu Erythrophloeum stelle, wobei aus Gründen der Priorität der ülteste Speziesname zu bevorzugen ist, Was Bentham veranlasst haben mag, die Pflanze zu Gleditschia zu rechnen, ist mir unbegreiflich. Freilich er- innern die Blütenstánde ein wenig an die mancher Gleditschien, aber die Ahnlichkeit mit Erythrophloeum ist viel augenfälliger. Vor allen Dingen ist die Narbe bei Gleditschia ganz anders, es ist ein kurz herablaufendes schiefes Gebilde, während bei Gl. africana der Griffel gestutzt ist und eine Narbe sich nicht scharf abhebt. Ferner hat Gleditschia sitzende breite Blumenblätter, die von Gl. africana sind verkehrt-lanzettlich, oben stumpf, nach unten deutlich fast nagelartig verschmälert. Das doppelt gefiederte Laub der Gl. africana erinnert durchaus an Erythrophloeum- Laub; die Blättchen sind ganzrandig, bei den echten Gleditschia-Arten oft etwas gekerbt, Es fehlen unserer Afrikanerin die für Gleditschia charakteristischen Dornen. Durch die Überführung der Gl. africana in die palaeotropische Gattung Erythrophloeum wird Gleditschia von einem Fremdkörper befreit, der die Pflanzengeographie lange belastet hat. Ist doch Gleditschia eine Gattung der gemüssigten und subtropischen Gebiete der nórdlichen Hemisphaere, die ausserdem nur noch im subtropischen Südamerika (Argentina) einen versprengten Vertreter hat (Gl. amorphoides Grisebach) Taub.) Die Art ist im tropischen Afrika weit verbreitet; es ist allerdings fraglich, ob sie sich in der angegebenen Umgrenzung halten lüsst, da besonders in der Behaarung und der Form der Blüttchen unverkennbare Unterschiede zwischen den Exemplaren vorhanden sind, die aber meiner Ansicht nach noch nicht zur Zerteilung in Varietäten ausreichen. Dass aber alle diese Formen einem weitverbreiteten Typus angehören, der von E. guineense Don, der lüngst bekannten ebenfalls im tropischen Afrika Weit verbreiteten Art, deutlich verschieden ist, dürfte klar sein. L. Planchon!) (Recherches sur les Erythrophloeum, Ann. Inst. Col. Marseille. 1) L. Planchon vermisst die Identifikation der Arten E. Dinklaget a und E. gabumense Taub. Ich habe jedoch schon in Engler's Bot. Jahrb., XXVI (1899), 256 u. 257 nachgewiesen, dass diese ohne Beschreibung veröffentlichten Namen zu zwei von mir aufgestellten Gattungen der Mimosoideae gehören (Calpocalyx und Cylicodiscus). 300 H. Harms. 2, ser. V [1907] 169) erwähnt ganz kurz das ihm nur aus der Be- schreibung bekannte E. pubistamineum und betont im Anschluss an die Angaben von P. Hennings sehr klar die Unterschiede der Art gegen- über guineense, soweit allein die Beschreibungen ihm ein Urteil erlaubten. P. Hennings betont schon, dass man die Art gegenüber guineense am leiehtesten an den stark behaarten Staubgefüssen erkenne. Ausser- dem ist sie auch an den stumpfen oder ausgerandeten oft etwas kleineren Blüttchen zu erkennen, während die von E guineense meist kurz zu- gespitzt sind. Der Kelch ist bei guineense weniger tief geteilt. Die Hülsen sind wesentlich verschieden. Die Gestalt und Dicke der Klappen erinnert sehr an Albizzia-Hiilsen. Sie sind von braun schwärzlicher oder rôtlichbrauner Farbe, kahl oder fast kahl (in der Jugend weich behaart), etwa 10—16 cm lang, 2,5—3,5 cm breit, flach, breit länglich-linealisch, am Grunde in einen Stiel verschmälert, mit geraden oder fast geraden bisweilen stellenweise seicht eingeschnürten Seitenrändern, von lederiger oder dünn-holziger Konsistenz, und enthalten 4—6 zusammengedrückte, eiförmige oder rundlich-eiförmige, an gewundenem schwammigem Funi- culus befestigte Samen von brauner Farbe, die etwa 12—15 mm lang und 8—10 mm breit sind. Die flachen am Grunde herzförmigen Keimblätter sind von einer dünnen Schicht hornartigen Eiweisses umgeben. Die Hülsen von guineense sind relativ kürzer und breiter (bei einer Länge von 9—11 cm etwa 3—3,5 cm breit), die Klappen sind dicker, die Samen sind ebenfalls erheblich dicker. Ich habe die Art bisher von folgenden Standorten gesehen: Angola: Huilla, lichte Wälder bei Mumpulla, 1300 m (Welwitsch no. 591; Typus); Pungo Andongo, Wald bei Calundo (Welwitsch no. 573; Blütter dieses Exemplars nach Hiern weniger behaart als beim Typus; einh. Name Gungo oder Gungolume); Malange (Gossweiler no. 1361, 1388); ebendort (Mechow no. 185, bis 6 m hoher Baum); ebendort, nórdlich des Moores (Buchner no. 167; Blütter des Baumes ngungu). Amboland: Omupanda in Uukuanjama (Wulfhorst no. 31); ohne Standort (Rautanen no. 322). Franz. Guinea: Goro Méli (oder ist dies ein Name für die Pflanze?) (unbek. Sammler no. 134). Togo: Tamberma, steinige trockene Savanne (Kersting no. 384, Blätter und Hülsen, Jan. 1907; Strauchbaum, im Habitus an kleinere Formen von Burkea africana erinnernd); Kabure (Kersting no. Le Blüten und junge Blätter). Ostliches Schari-Gebiet: Dar Banda, Ndelle (Chevalier no. 6859; 1902); ebenda (Chevalier no. 7781, 8219). — Hierauf bezieht sich die Angabe bei A. Engler (Pflanzenwelt Afrik, I, 2, S. 771), dass im Schari- Gebiete Gleditschia africana vorkomme. Deutsch-Ostafrika: Bezirk Kilwa (von Amani unter no. 272, Aug 1903, und no. 617, Juni 1904, geschickt; beide Exemplare ohne Blüten, Über die systematische Stellung von Gleditschia africana Welw. 301 nur Blätter und Hülsen, bezeichnet als mpuga- Baum); Dondeland, Kwa Likemba, dürftiger Sandboden (Busse no. 572, Dec. 1912; Blatter und Hülsen, ein etwa 8 m hoher Baum mit lichter Krone, hellgrauer Rinde, häufig; Kinyamwezi: mgando); Kikessi (Holtz no. 2202; Mwavi in Ukami genannt, Aug. 1910, Hülsen und Blätter, Baum dritter Grösse); Lindi, Massassi, Baum im Pori, mit rauher, wie Möhren riechender Rinde (Schuster no. 2948, Sept. 1912, mit Blüten; einh. Name Mjembe oder Mkarati); Pembetu (Schuster no. 3006, Oct. 1912, hoher Baum mit weissgelben Blüten; mpug a). Die ostafrikanischen Exemplare sind entschieden weniger behaart als die westafrikanischen; die Blätter der fruchtenden Exemplare sind kahl oder nur sehr spürlich behaart. Vielleicht ist daher die ost- afrikanische Form als Varietät abzutrennen. Welwitsch (nach Hiern) sowohl wie Kersting betonen die Ahnlichkeit mit Burkea africana, einem Baum, der eine ähnliche weite Verbreitung hat und offenbar oft mit E. africanum zusammen die Steppengebiete nórdlich und südlich der aequa- torialen Hylaea bewohnt. Sobald Blüten oder Früchte vorliegen, ist eine Verwechselung unmóglich, da die langen dünnen, lockerblütigen, kahlen Ahren und die kleineren dünnen nicht aufspringenden Hülsen für Burkea sichere Merkmale gegenüber E. africanum abgeben, mit seinen dichten behaarten Áhren und lüngeren 2-klappigen Hülsen. Die Blätter kann man allerdings verwechseln, die Blättchen von Burkea sind meist etwas lànger gestielt. Die jungen Triebe von Burkea sind auch an der rost- farbenen oft seidigen Behaarung erkennbar. Wenn E guineense') ein Baum von oft stattlichen Dimensionen ist, der die Galeriewälder des Sudan und die Trockenwülder oder Urwaldreste Ostafrikas bewohnt, ist E. africanum ein offenbar kleinerer oder mittelgrosser Baum trockenerer Standorte, der die Steppen des Sudan und in Ostafrika auf dürftigem Boden liehte Trockenwälder oder Buschsteppen bewohnt, soweit die spär- lichen Angaben ein Urteil gestatten. Was die oben zitierten einheimischen Namen aus Ostafrika betrifft, so ist zu bemerken, dass der Name M wavi (oder ófter Moavi geschrieben) sonst für E. guineense gilt; für unsere Art kehrt jedenfalls der Name Mouga zweimal wieder. Die Rinde dieser Art Scheint nicht die starken giftigen Eigenschaften der Rinde des „Rot- Wasserbaumes*, wie man E. guineense nennt, zu besitzen, dessen Rinde bekanntlich in verschiedenen Gegenden zu Gottesurteilen dient. Ubrigens sagt Chevalier, die Rinde seines ivorense sei nach Angaben der Ein- geborenen nicht giftig. 1) Die bisher zu guineense gerechneten Exemplare aus der Hylaea West- alrikas stellen vielleicht eine eigene Art mit schmäleren linger zugespitzten Blättern und kleineren Blüten dar, die vielleicht identisch ist mit E. ivorense F Chevalier (Vég. util. Afrig. trop. franc, V [1909] 178) von der Elfenbein- üste, 302 E. De Wildeman, LI. Über einige neue F/cus-Arten aus dem belgischen Kongo. Il. Von E.De Wildeman. (Originaldiagnosen.) 21. Ficus elasticoides De Wild., nov. spec. Arbor ramosus, cortice crasso, fissurato, lenticellato; stipulis . . . .; petiolis 3,5—7 cm longis, glabris; foliis supra et infra glabris, obovatis vel ellipticis, basi cuneatis, apice acuminatis, acutis, 13-26 cm longis et 7—10 cm latis; nervis lateralibus utrinque ultra 15, versus marginem anastomosantibus nervis II numerosis, subparallelibus, infra bene distinctis; receptaculis vulgo geminatis in axillis foliorum superioribus nascentibus, globulosis, viridi-luteis, albo-maculatis, ostiolo mamillato usque 2 mm longo, 1,6 cm latis et altis; bracteis 2 intus velutinis, usque 6 mm longis et 7 mm latis, parce caducis, basi in discum irregulariter lobulatum cire. 9 mm diam. connatis; pedunculo breviter et leviter tomentoso circ. 5 mm longo. Belg.-Kongo: Illongonga, déc. 1907 (A. Sapin); Lukulela, 13 déc. 1903 (Em. et M. Laurent). Obs. — Unterscheidet sich von F. elastica durch die Blätter „basi euneatis* und durch die gestielten und viel kleineren Rezeptakeln. 22. Fieus Sapini De Wild., nov. spec. Arbor, ramulis crassis, cortice juvenili brunneo-lucenti, adulti longi- tudinaliter fissurato, crasso, fibroso; stipulis ....; petiolis 5-9 cm longis, lamina elliptica vel ovato, basi rotundata vel subcordata, Supra glabra vel ad nervos sparse pilosa, infra dense tomentosa, abrupte acu- minata, 18—27 cm longa, acumine circ. 2 cm longo, et 10—17 cm lata; nervis lateralibus utrinque circ. 10, infra prominentibus, arcuatim anasto- mosantibus; receptaculis geminatis in axillis foliorum delapsorum vel persistantibus, ovato-ellipsoideis vel obovatis, usque 3 cm longis et 2,5 cm latis, breviter tomentosis, albido-maculatis, ostiolo mamillato; bracteis in discum margine revolutum et 6—7 mm diam. connatis; pe dunculo 6—7 mm longo et 4 mm circ. diam., dense velutino. Belg.-Kongo: Kapulumba, 5 Janv. 1907 (A. Sapin); Illongongà: déc. 1907 (A. Sapin); Eala, sept. 1905 (Marc. Laurent, no. 1075); Di- bele, 1903 (Em. et M. Laurent); Lukombe, juin 1907 (A. Sapin); Kwilu, juin 1907 (A. Sapin); Kikwite, juin 1907 (A. Sapin); Tchimbumbang, Janv. 1907 (A. Sapin); Kutu, 1903 (Em. et M. Laurent); Tehimban- kila, 1907 (A. Sapin); Gobari, 1907 (A. Sapin); Munungu, 1906 (A. Sapin). Obs. -- Diese Art scheint mit F. polita Vahl, F. umbellata Vahl und F. Fischeri Warb. verwandt, sie ist durch mehrere Seitennerven er kennbar. 23. Ficus buxifolia De Wild., nov. spec. Ramis ramosis, circ. 4 mm diam., cortice striato, exfoliato vel juve? velutino-ferruginoso; stipulis caducis, plus minus late lanceolatis, sub- Über einige neue Ficus Arten aus dem belgischen Kongo. II. 303 hispidis, membranaceo-scariosis, usque 6 mm longis; petiolis 2—4 mm longis et 1 mm circ, latis, glabris; foliis coriaceis, obovatis, glabris, 13—32 mm longis et 8—20 mm latis, basi cuneatis, apice abrupte ob- tusis vel emarginatis; nervis lateralibus utrinque 4--5, ascendentibus, versus marginem anastomosantibus, supra paulo distinctis; recepta- BM. VL. Belg.-Kongo: Haut-Aruwimi, déc. 1906 (L. Pynaert, no. 692). Obs. — Mit F. lingua Warb. verwandt. 24, Picus Dryepondtiana Gentil in Rev. Hort. Belge, XXXII (1906) p. 85 c. ic. emend. Epiphytica vel arbor; cortice griseo-luteolo, intus rubro, ramis gra- cilibus cire. 4 mm latis; stipulis lanceolato-linearibus, usque 3 em longis et 6 mm latis, glabris, plus minus persistantibus; petiolis 6—9 em longis, glabris, pruinosus, 1.5—3 mm latis; foliis ovatis vel ellipticis, basi rotun- datis vel leviter cordatis, apice plus minus abrupte acuminatis, acumine usque 2 cm longo, obtuso, 17—23 cm longis et 7—10 cm latis, infra rubris; nervis lateralibus I utrinque 7— 9, versus marginem arcuatim anastomosantibus; receptaculis fasciculatis, circ. 9, globulosis, 3—4 cm longis et latis, extus viridi-albomaculatis; ostiolo leviter prominente; bracteis 2, subellipticis circ. 5 mm longis et 6 mm latis, caducis, basi in discum irregulariter connatis, 6-8 mm latum; pedunculo 2—2,5 cm longo. Belg.-Kongo: Lae Foa, 28 nov. 1906 (A. Sapin). Obs, — Diese Art scheint sehr verbreitet, sie ist von Dr. Mildbraed und Burret, in die ,Species africanae dubiae* inseriert. Wir haben in der Sammlung von A. Sapin Rezeptakeln gefunden, die die Pflanze besser kennen lehren; sie kommt in die Gruppe ,Bibracteatae“ und ist sehr bemerkenswert durch ihre zu mehreren in Fascikeln vereinigte Früchte. 25. Ficus furcata Warb. var. angustifolia De Wild., nov. var. Ramis cylindricis, cortice viridi-brunneo demum exfoliato; stipulis reductis, caducis; petiolis glabris 3—7 mm longis; foliis subcoriaceis, triangularibus, basi cuneato-subcordatis, apice truncato-emarginatis, 2,5 — T em longis et apice 13-25 mm latis. Belg.-Kongo: Elisabethville, mai 1912 (J. Bequaert, no. 448) et mai 1912 (Homblé, no. 309). Obs. — Wir haben die Rezeptakeln von dieser Pflanze nicht ge- sehen, aber diese Variation unterscheidet sich sehr leicht von dem Typus durch die Blattform. 26. Ficus lingua Warb. in De Wild. et Th. Dur. Reliquiae Dewe- Vreanae (1901) p. 216 et in Warb. et De Wild. Ficus Congo I (1904), P. 24 emend, Epiphytica, ramis plus minus ramosis, usque 4 mm latis, cortice Striato, exfoliato, velutino-ferruginoso, pilis crispatis, caducis; stipulis plus minus persistantibus, plus minus late lanceolato-acutis, hispidis, mem- branaceo-scariosis, 3—5 mm latis; petiois 2—3 mm longis et usque 05 mm latis, glabris; foliis membranaceis vel coriaceis oblanceolatis vel 304 R. Pilger. obovatis, glabris, 2—3,5 cm longis et 7—12 mm latis, basi cuneatis, apice obtusis vel rotundatis; nervis lateralibus utrinque 4—5, ascendenti- bus, versus marginem anastomosantibus, supra paulo distinctis; recepta- culis axillaribus, subglobulosis, glabris, circ. 4 mm latis, ostiolo leviter vel non prominente; bracteis basi in discum inaequilatum, usque 1,5 mm latum, connatis; pedunculo max. 2 mm longo. Belg.-Kongo: Environs de la Lowa, 1896 (Alfr. Dewevre, no. 136); Dibele, 23 novembre 1903 (Em. et M. Laurent); Mandjo, 1 août 1906 (L. Pynaert, no, 306 c. fruct.). Obs. — Für Dr. Mildbraed und Burret, kommt diese Art in der Nähe von F., crasterostoma Warb., F. Leprieurii Miq. und F. Volkensii Warb.; die kurzgestielten Rezeptakeln bringen die Art bei F. Leprieurii Miq. wenn man als Synonymie von diesen letzten Ficus: F. furcata und F. triangularis annimmt. LII. Gramineae novae, a cl. K. Skottsberg in Patagonia australi et in Fuegia collectae. Von R. Pilger. (Originaldiagnosen.) 1, Agrostis magellanica Lam. var. antarctica (Hook. f.) Pilger. A. magellanica und' A. antarctica können sicher nicht spezifisch ge- trennt werden. Die in der Antarktis so verbreitete Art ist stark variabel. Vielleicht kónnen die Formen als die oben bezeichnete Varietüt heraus- gehoben werden, die durch folgende Merkmale ausgezeichnet sind: Die Halme sind kürzer und straffer als beim Typus, mit derberen, kiirzeren, stark gestreiften Blättern; die Rispe ist schmaler zusammengezogen, straffer; die Granne ist meist etwas kürzer ebenso wie die kleinen Borsten, die die Blütenstandszweige und Spelzen rauh erscheinen lassen. Im allgemeinen hat Hooker diese Formen unter A. antarctica verstanden. Die Varietät kommt auch auf den Kerguelen vor. Feuerland: Sierra Valdivieso beim Rio Azopardo (no. 241). 2. Agrostis conferta Nees et Meyen (A. Meyenii Trin.) var. austro- patagonica Pilger, nov. var. Culmi e caespite pumilo exserti, basi tantum foliati, superne nudi, graciles, ad 10—12 cm alti, panieula ad 3--3,5 cm longa, depauperata, laxa, spiculae violaceae. Im übrigen stimmt die vorliegende Form mit den Originalen der Art vom Rio Tinguiririca gut überein. Desvaux in Gay Flora chilena VL 307 zieht die Art mit Agrostis nana zusammen, was nicht be- rechtigt ist. Patagonien: Santa Cruz am Belgranosee (XII. 08). Gramineae novae, a cl. K. Skottsberg in Patagonia australi. 305 3. Atropis laxa Pilger, nov. spec. Culmi erecti ad 30 cm cum panicula alti inferne dense vaginati, vaginis satis elongatis, innovationes paucae intravaginales et extra- vaginales, tum erectae vel + longe repentes tenues et in culmos foliatos transeuntes, culmi parum plerumque exserti, vagina suprema elongata et parum ventricosa; foliorum lamina erecta, angustissime linearis, arcte plieata, brevissime parum apice acutata, glabra, laevis, ad 10 em longa, vagina glabra laevis, ligula membranacea obtusa, 1—1,5 mm longa; panieula depauperata, valde laxa, 7—8 cm longa, rhachis angulata, glabra, rami inferiores ad nodos 2—3, superiores singuli, patentes vel paten- tissimi, pauciflori, ad 4 cm circ. longi, ramuli pauci breves spiculis sin- gulis terminati; spiculae 7 mm circ. longae, laxiflorae, 4-florae, rhachilla supra florem supremum producta; glumae vacuae inaequales, inferior 2, superior 3 mm longa, ellipticae, obtusae, margine parum eroso-ciliolatae, nervi 3 tenues haud percurrentes, nervi laterales in inferiore vix con- spicui; gluma florifera elliptica, concavata, dorso haud carinata, obtusa, margine eroso-ciliolata, 3 mm longa, 5-nervia, raro et latere altero nervi 3 laterales, nervi haud percurrentes, tenues; palea elliptica, quam gluma parum brevior, obtuse breviter bidentata, marginibus ad carinas late arcte inflexa, inter carinas concava, carinae superne scabro-ciliolatae; flos 9, antherae perparvae, 0,75 mm longae; stili separati breves laxe plumosi. Magalhaes-Strasse: Insel Dawson (no. 178. — II. 08). Aus der Verwandtschaft von A. parviflora Hack., aber durch gróssere Blüten sowie die Art des Wachstums ausgezeichnet. 4. Atropis Skottsbergii Pilger, nov. spec. Caespitosa, culmi innovationibus intravaginalibus et extravaginalibus omnibus erectis instructi, erecti, 35—40 cm alti, inferne dense vaginati, vagina suprema valde elongata, basin paniculae amplectens; foliorum ad innovationes et ad basin culmorum lamina angustissima, filiformi-invo- luta, obtusiuseula vel vix brevissime parum acutata, apice leviter sca- berulo, ceterum glabra, laevis, 7—12 em longa, in foliis culmeis 8u- perioribus abbreviata et parum latior, vagina imprimis folium basalium straminea, nitens, tenuis, demum fissa et obliterans, foliorum culmeorum Superiorum magis dura, striata, anguste culmum includens, ligula te- nuiter hyalino-membranacea, satis elongata, in culmo ad 5 mm longa; panicula basi inclusa angusta, ambitu circ. ovali-lanceolata, 10 ad 15— 16 cm longa; rhachis stricta et imprimis rami et ramuli scabri; inter- nodia inferiora 2 —3 cm longa, rami complures verticillati, breves, ad nodos inferiores raro 7—8 cm attingentes, ad superiores 2—3 cm tantum longi, erecti vel demum + patuli, parum ramulosi, paucispiculati, spi- €ulae, nisi singuli ramulum terminantes, brevissime pedicellatae; spiculae Perparvae 3-florae, + violaceo-variegatae; glumae vacuae inaequales, 1 *t 15 mm longae, ellipticae, obtusae vel truncatae vel etiam apice emar- &inatae, inferior 1-nervia, superior 3-nervia, nervi laterales breves; rha- *hillae internodia fere medium glumam floriferam aequantia; gluma flori- Repertorium specierum novarum XII. (23. VII. 1913.) 20 306 R. Pilger. fera basi pilis nonnullis brevibus rigidulis instructa, dorso convexa haud carinata, late elliptica, apice rotundata, margine parum erosula, 1,75 ad fere 2 mm longa, 5-nervia, nervi laterales tenues haud percurrentes; palea glumam circ, aequans, elliptica, marginibus inflexa, inter carinas — dorso parum concava; flos 9, antherae perparvae, 0,75 mm longae. Patagonien: Santa Cruz, Rio Fenix, nahe der Mündung (no. 652. — XII. 1908). Die Art ist durch die Blattform, sowie die Rauheit und Form der Rispe gut charakterisiert, 5. Poa fallens Pilger, nov. nom. (Festuca patagonica Phil. 1896, non Poa patagonica Phil. 1896). Patagonien: Chubut, Pampa chica am Rio Tecka (XI. 08). 6. Poa acutissima Pilger, nov. spec. Perennis, densissime rigide caespitosa; rami breves secus rhizoma dense seriati, vaginis imbricatis latis nitentibus dense obtecti, inno- vationes intravaginales; foliorum lamina rigida, patens, linearis, secus medianum plicata, apice abrupte angustata et rigide pungentissima, stra- mineo-viridis, supra hirtula, sulcato-striata, subtus (extus) glabra, 15. 3 cm longa, vagina lata nitens ad 3 cm longa, ligula brevis membrana- cea truncata, marginibus biauriculata; culmi floriferi humiles, basi va ginis imbrieatis involuti, tum 1-nodi, vagina folii supremi magis elongata, basin paniculae plerumque + amplectente, lamina folii supremi abbre- viata, culmi cum panicula cire. 10 —12 cm alti; panicula spiciformis de- pauperata paucispiculata, spiculis singulis breviter pedicellatis vel binis, rhachi et pedicellis laevibus glabris vel vix parce scaberulis: spiculae 3-florae; glumae vacuae parum inaequales, inferior parum brevior, rigi- dulae, lanceolato-ovatae, 1-nerviae, addito nonnunquam nervo brevi la- terali, acutiuseulae vel obtusae et apice parum laceratae; rhachillae inter- nodia brevia; gluma florifera ovato-lanceolata, acutiuscula vel obtusius- cula et lacerulata, 6,5—7,5 mm longa, ad medianum percurrentem dorso scaberulum + carinata, nervi laterales 2 breviores vel nonumquan nervus quartus © notatus; palea quam gluma parum brevior, lanceolato- ovata, parum apice bidentata, bicarinata, ad carinas ciliatas marginibus teneris arcte inflexa; flos 9, staminodiis 3 parvis angustis, stigmatibus dense plumosis; lodiculae 2 latae, lacerulatae, 1,5 mm longae. Süd-Patagonien. Die hóchst auffallende Art ist mit der mir nur aus der Beschreibung bekannten P. pugionifolia Speg. anscheinend näher verwandt, doch ist diese Art hermaphrodit oder polygam, dann sind die Halme von Scheiden frei, die Vorspelze ist an den Kielen kaum rauh usw. Auffallend ist die Tatsache, dass die Deckspelzen nur drei deutliche Nerven haben und dass ein vierter nur gelegentlich angedeutet ist; dies spricht ganz gegen die Zugehörigkeit der Art zu Distichlis, wohin man sie wegen des Habitus und wegen der eingeschlechtlichen Ähren bringen möchte. Die für Poa an den weiblichen Ähren übliche Behaarung fehlt auch gänzlich. Gramineae novae, a cl. K. Skottsberg in Patagonia australi. 301 Nach dem mir vorliegenden, immerhin nicht sehr reichlichen, nur weib- lichen Material móchte ich die Art aber vorläufig zu Poa bringen. 1. Poa breviculmis Pilger, nov. spec. Satis elata; innovationes extravaginales repentes squamatae vel erectae, breves in specim. paucae adsunt, an et intravaginales?; folia ad basin cul- morum aggregata, vaginis elongatis sese tegentibus; foliorum lamina ri- gida erecta, anguste linearis, ad medianum arcte plicata, apice breviter contracta et subpungenti-acutata, grosse striata, glabra, laevis, 15—30 cm vel et ultra longa (folia longissima in specim. superne haud bene con- servata), 4—5 mm lata, ligula inclusa, membranacea, acuta, 6—10 mm longa, vagina plicata, asperula vel sublaevis, 14—20 cm longa, folii culmi superioris ad 30 cm longa; culmi in specim. a foliis superati, va- ginati, vaginis inferioribus sese + tegentibus, 1-nodi, cum panicula ad 10 em longi; panicula laxa, 8—10 cm longa, rhachis laevis; internodia inferiora 1,5—2,5 cm longa; rami scaberuli, ad internodia inferiora bini vel terni, ad 5—6 cm longi, inferne nudi, superne parum divisi, spiculas paucas breviter vel brevissime pedicellatas gerentes; spiculae + violas- centes, compressae, 5,5—6 mm longae, 3—4-florae, flores supremi mi- nores; gluma vacua superior spiculam fere aequans, ovato-lanceolata, 3-nervia, scabra, 4,5—5 mm longa, inferior late lanceolata, 1-nervia, 3,5—4 mm longa; rhachillae internodium infimum perbreve, superiora ad ‘/; glumae floriferae sequentis aequantia; gluma florifera ad basin et ad mediani partem inferiorem longe villosa, elliptico-ovata, obtusa, scabra, 4,25—4,75 mm longa, nervi laterales haud percurrentes; palea ?/, glumae circ, aequans, marginibus arcte inflexa, apice breviter obtuse bilobulata ad carinas hispido-ciliolata; flores 9, antherae lineares 2 mm parum Superantes. Feuerland: Lago Cami, Lagrelius-Insel, (III. 1908). Die neue Art ist aus der Verwandtschaft von P. fuegiana (Hook. f.) Hack. ete, 8. Poa decolorata Pilger, nov. spec. Dense caespitosa, innovationibus multis intravaginalibus; foliorum lamina rigida erecta vel + curvata, anguste linearis, arcte involuto-pli- cata, apice abrupte contracta et pungenti-acuta, laevis vel inferne parum asperula, grosse striata, ad 7—8 cm longa, ligula tenuiter albo-mem- branacea, 3—4 mm longa, vagina lata laevis, nitidula, 2,5—4,5 cm longa; culmi stricti erecti, ad 20—21 cm cum panicula alti, superne nudi, ultra medium vagina unica elongata tecti; panicula dense contracta ad Ch em longa, rhachi et imprimis ramis scabris; rami inferiores plerumque bini, inferne nudi, superne dense spiculigeri, breves erecti; spiculae stramineae compressae, ambitu circ. ovatae, densiflorae, ad 6 mm longae, dioecae, maseulae tantum notae, flores ad 10, superiores minores; rhachis nuda; glumae vacuae spieulam mediam circ. aequantes, anguste ovatae vel ?vatae, superior parum latior et longior, acutatae, carinatae, scabrae im- Primis ad medianum, 1-nerviae vel superior nervis lateralibus 2 brevibus instructa, 2,5--3,5 mm longae; gluma florifera late ovata, acuta e me- 20* 308 G. Grüning. diano aeutata, carinata, scabra imprimis ad medianum, 5-nervia, nervi laterales haud percurrentes, 3,25—4 mm longa; palea ?/, glumae flori- ferae vel parum magis aequans, bilobulata, marginibus arcte inflexa, ad carinas scabro-ciliolata, dorso leviter sulcata; ovarium perparvum rudi- mentarium; stamina 3, antherae + violascentes, lineares, fere 3 mm longae. Patagonien: Chubut, Pampachica am Rio Tecka. — (XI. 08). Die neue Art gehört der Sektion Dioicopoa an und ist verwandt mit Poa Sellowii Nees. 9. Poa limicola Pilger, nov. spee. Laxe caespitosa, innovationibus extravaginalibus + decumbentibus nonnullis et intravaginalibus, foliis ad basin culmi aggregatis, vaginis brevibus sese + tegentibus; foliorum lamina rigida, linearis, apice ab- rupte contracta, acutiuscula, medio arcte plicata, glabra, sulcato-striata, 5—10 em longa, ligula inclusa elongata, acuta, membranacea, vagina striata foliorum inferiorum 3—4 cm longa; culmus erectus cum panicula 20—30 cm longus, ad apicem fere vaginis valde elongatis foliorum pau- corum arcte inclusus, lamina folii supremi valde abbreviata, panicula 8—10 cm longa, Jaxe expansa, depauperata, rhachi et ramis angulatis + scabratis, rami bini flexuoso-patentes, ad 6 cm longi, apice tantum parum divisi et spiculas paucas gerentes, internodia paniculae circ. 1!/;— 2 cm distantia; spiculae violascentes, compressae, 2-florae, rhachilla non- nunquam parum supra florem superiorem producta; glumae vacuae spi- culam fere aequantes, ovato-lanceolatae, acutatae, inferior parum an- gustior 1-nervia, superior 3-nervia, nervis lateralibus brevibus, ad nervum et marginem + scaberulae, 4,5 et 5 vel 5 et 5,5 mm longae; rhachilla inter glumas floriferas circ. !/; glumae inferioris aequans; gluma florifera basi et ad mediani basin villosa, ovata, obtusa, apice + lacerulata, cari- nata, nervi laterales haud percurrentes, dorso scabra, ad medianum scabro- ciliolata, 4,5—5 mm longa; palea glumam aequans marginibus arcte in- flexa, bilobulata, lobis brevibus acutis, ad carinas scabro-ciliolata, dorso medio plicato-suleata; flos 9; stigmata valde laxe plumosa; antherae lineares 2,5 mm longae. Südliches Feuerland: Darwingletscher (III, 1909). Eine durch ihre Merkmale gut charakterisierte, auffallende Art; der untere Teil der Halme und Neusprosse steckt im schlickigen Boden, der ihnen trocken anhaftet, LII. Plantae novae chinenses a Dr. W. Limpricht collectae. Von G. Grüning. (Originaldiagnosen.) 1. Gentiana Limprichtii Grüning, nov. spec. Planta annua, 3—8 cm alta, vulgo e basi ramosa quin etiam ramo- sissima, rarius simplex. Caulis ramique tenues, subquadrangulares, DUT" Plantae novae chinenses a Dr. W. Limpricht collectae. 309 purascentes, scabriusculi, adscendentes vel subdecumbentes, rarius erecto- patentes, in pedunculos nudos, plerumque elongatos, unifloros abeuntes. Folia basilaria subrosulata, spathulata vel obovata, apice rotundata, varia magnitudine (5—13 mm longa, 2—5 mm lata), integra, uninervia, caulina inferne tantum crebra, basilaribus similia vel elliptico-ovata, obtusa, saepius acutiuscula, ad 12 mm longa, 5 mm lata, opposita, sessilia, basi haud connata. Flores solitarii, erecti, 12 mm longi. Calycis segmenta 5 imbrieata, subaequalia, basi libera, corollae haud accumbentia, ovato- lanceolata, acuta, margine crispato-crenato, nigrescentia, 1—3-nervia, 6— 8 mm longa. Corolla tubuloso-campanulata, pallido-lilacina tubo 5—6 mm longo lobisque 5 ovatis, obtusiusculis, 6 mm longis, 3-nerviis; faux co- rolae 4 mm diametiens intus fimbriis albidis, densis, 3 mm longis in- structa, Filamenta lanceolata, basi et apice attenuata, in tubi parte ima inserta, usque ad dimidium corollae adnata, 5 mm longa. Ovarium fusi- forme, Capsula matura 1 cm longa, haud stipitata; semina oblonga, lutea, 1 mm longa. Affinis G. tenellae Roxb., a qua calyce quinque-partito bene distin- guitur. Nordchinesische Provinz: Schansi, Wu tai schan, zwischen Geróll am Dung tai in der Nühe der Passhóhe, 2900—3100 m, 22. VIII. 1912 Limpricht no. 647 u. 662). — Herbarium Breslau. 2. Sweertia Wolfgangiana Grüning, nov. spec. Caulis erectus, simplex vel raro inferne parce ramosus, 10—20 cm altus, quadrangularis, glaber. Folia opposita, basi per paria connata, caulem breviter vaginantia; inferiora quasi rosulata, late lanceolata vel oblongo-ovata, apice rotundata vel acutiuscula, in petiolum 1,5—4 cm longum sensim attenuata, 5-nervia, una eum petiolo 4—9 cm longa, 1— 2 cm lata, caulina media — ut adsint — basalibus similia sed minora, Superiora sessilia, lanceolata vel ovato-lanceolata, acuta, 1—1,5 cm longa, 1—5 mm lata. Inflorescentia terminalis caulis et fortasse ramorum race- moso-cymosa, pauciflora. Flores erecti, pentameri, ochroleuci, basi coe- rulei, post anthesin increscentes; pedunculi 1—3 em longi vel ultra. Calyx 5-partitus sepalis ovato-lanceolatis, obtusiusculis, 3—5-nerviis, bo l6 cm longis, 5 mm latis. Petala oblongo-elliptica, obtusa, 5-nervia, 1,5 —2 cm longa, 5—6 mm lata, basi foveis duabus nectariferis, ambitu longe fimbriatis praedita; fimbriae 5—7 mm longae. Stamina 5 fauci corollae inter lacinias inserta; filamenta linearia, compressa, quasi alata summo apice attenuata, 0,8—1 cm longa, 1,5 mm lata; antherae ver- Satiles, coeruleae, 4 —5 mm longae. Ovarium fusiforme, glabrum, 1 Sa longum. Capsula 1,7 em longa. Semina ovata, apice alata, fusca, lineis curvis, parallelis, minutissime scabriusculis ornata. : Ex affinitate Sw. punctatae Baumg. sectionis Eusweertiae Clarke, sed differt sepalis latioribus fimbriisque corollae longioribus. Nordchinesische Provinz: Schansi, Wu tai schan, grasige Matten der hóchsten Erhebungen Dung tai und Pe tai, 3200—3650 m; 24. VII. 1912 (Limpricht no. 644). — Herb. Breslau; 310 G. Grüning. 3. Scabiosa superba Grüning, nov. spec. Planta perennis e radice palari, obliqua, vulgo simplex, raro ramis 2 simplicibus instructa, erecta, monocephala, pumila i. e. 10—16 rarius ad 25 cm alta. Caulis + robustus, inferne inconspicue striatus, omnino villosus vel superne cano-puberulus. Folia — plerumque tria paria ex- sistunt — opposita, petiolata, basi haud vel + connata, supra disperse villosula, margine villoso-ciliata; inferiora ovato-oblonga, acutiuscula, margine serraia vel dentato-crenata, in petiolum 3—6 cm longum atte- nuata, laminis 5—6 cm longis, 1,5—3 cm latis; media lyrata pinnis sparsis, lanceolato-linearibus, 0,5—1,5 em longis lobisque terminalibus ovato-lanceolatis, acutis, antice ultra dimidium + inciso serratis; superiora pinnatifida lobis lanceolatis, saepius elongatis, acutis, subintegris. Capi- tula ob flo:es marginales valde radiantes, mirabili magnitudine, 5—7 cm diametientia, Phylla involucri imbricata, lanceolata, acutissima, villosa, ca. 1,5 cm longa itaque dimidium florum radiantium non multo superantia. Paleae receptaculi herbaceae, spathulato-lanceolatae, acutae, margine et apice villosae, nervo albo biramoso, distineto praeditae, interdum autem trinerviae, 0,8—1 cm longae, flores disci maturos aequantes, alabastra superantes, qua de causa capitulum in praefloratione comosum. [nvo- lucrum capitulo immaturo non multo longius. Calyx externus campanu- latus, 4-lobatus, hyalinus, multinervius, pilosulus, statu antheseos 1,5 mm longus. Calyx internus (eodem statu) patelliformis, viridis, setis 5 albis, calycem externum aequantibus vel superantibus instructus. Flores in- tense lilacino-coerulei, 5-fidi, tubo extus puberulo; laciniae 3 externae florum radiantium, 2,0—3 em longorum insignes, spathulatae, + trun- catae; filamenta alba, valde exserta antheris 2 mm longis; stylus fere eadem longitudine, apice nodosus inconspicue bilobatus truncatusque. Fruetus immaturus pilosus, obconicus, subangulosus, statu maturo a me non visus. Species haee alpina duabus in formis provenit. a) Forma nana Grüning. Strieta, statu antheseos eramosa, inferne vel omnino villosa, 10— 16 cm alta; capitula florentia 6—7 cm diametientia; paleae receptaculi villosae et penicillatae, floribus disci aequilongae, vulgo nervo unico ra- moso praeditae; setae calycis interni calycem externum hyalinum vix superantes, Nordchinesische Provinz: Schansi, Wu tai schan, grasige Matten am Dung tai (Ostaltar), 2900—3200 m, 22. VIII. 1912 (Limpricht no. 645). — Herb, Breslau. b) Forma elatior Grüning. : Stricta, 20—25 cm alta, 1—2-caulis, statu florescentiae saepius ramis simplieibus, ex axillis supremis orientibus instructa, pubescens, inferne tantum, praecipue ad nodos petiolosque, villosa; folia supra glabra, infra ad nervos et margines parce villosulo-ciliata; capitula florentia minora (4,5—5 cm lata); nervi palearum brevius pilosarum vulgo 3, quorum medius biramosus; dentes calycis setacei, pallidi involucello duplo longiores. Plantae novae chinenses a Dr. W. Limpricht collectae. 311 Nordchinesische Provinz: Tschili, Hsiau Wu tai schan, Hünge unter der Spitze zahlreich, 3000—3200 m, 3, VII. 1912 (Limpricht no, 573). — Herb. Breslau. 4. Scabiosa tschiliensis Grüning, nov. spec. Ex radice crassa, lignosa, oblique descendente pluricaulis, 50 cm alta, valde ramosa et ramulosa; caulis adscendens, inferne teres, superne striatus, crispo-puberulus ramis erecto-patentibus. Folia inferne crebra, per paria basi vix connata, supra fere glabra, subtus parce vel ad nervos tantum pilosula, ad margines minutissime ciliata; basalia ovato-lanceo- lata, acutiuscula vel obtusa, dentato-crenata vel inciso-dentata, in pe- tiolum longum sensim attenuata, ca. 10 cm longa, superiora pinnatifida lobis 2—3-fidis vel iterum pinnatifidis, suprema etiam pinnatifida pinnis lineari-lanceolatis, ad 3 cm longis, lobo terminali 6—7 em longo, 0,5 cm lato, acuto; foliola ad basin ramulorum anguste linearia, paucipinnata, 3—1 cm longa. Pedunculi striolati, 15—30 cm longi. Phylla involucri 14—16 lineari-lanceolata, aeuta, uninervia, capitula immatura duplo vel triplo superantia, ad 1,4 cm longa, omnia sicut alabastra molliter pu- berula; paleae lanceolatae pilosulae floribus paulo breviores, qua de causa capitula immatura haud comosa. Capitula statu florescentiae 3,» em diametientia; flores radiantes, nunc phyllis involucri aequilongi. Receptaculum conicum. Calyx uterque ut in specie n. 3 forma a. Co- rolla eoeruleo-lilacina. Fructus immaturus pilosus. — Unicum tantum specimen vidi. Nordchinesische Provinz: Tschili, Hsiau Wu tai schan, Berg- hänge bei Schi men tse; 1200 m, 29. VII. 1912 (Limpricht no. 519). — Herb, Breslau. | Nota: Habitu, indumento et imprimis capitulis immaturis molliter puberulis adeo a specie n. 3. differt, ut pro forma huius montana sumi non possit. 5. Chrysanthemum bellum Grüning, nov. spec. Planta perennis, inferne lignosa, multicaulis, odorans. Caules erecti vel subadscendentes, teretes, striati, albido-tomentelli, crebre foliosi, su- perne ramosi late corymbosi, 30—40 cm alti nisi altiores. Rami fere horizontaliter patentes, iterum corymbosi. Folia alterna, ambitu late ovata, pinnatipartita pinnis inferioribus pinnatifidis pinnulisque late lanceolatis, argute inciso-serratis, petiolata, basi paimatifido-auriculata, supra luteo- viridia, fere glabra, minutissime pellicido-punctata, subtus albido-tomen- tosa, patentia, vulgo 3—4 em longa, 2—3 em lata. Capitula intermedia plerumque bracteolata, 7—8 mm lata, congesta. Pedunculi 3—10 mm longi, tomentosi. Involucrum hemisphaericum, imbricatum, extus parce tomentosum; phylla infima (2—3) herbacea, angusto-linearia, capitula Subaequantia, cetera ovata, margine late scariosa, fuscidula, + lacera, adpressa. Anthoclinium hemisphaericum vel potius subglobosum, nudum. Flores omnes aurei, marginales ca 15 ligulati, feminei, fertiles, una cum fructu 6 mm longi; flores disci hermaphroditi, fertiles tubo cylindrico 312 G.Griining: Plantae novae chinenses a Dr. W. Limpricht collectae. breviter 5-lobato; antherae in apice appendice oblongo-lanceolata prae- ditae; stylus bifidus, fuscidulus cruribus apice penicillatis; pappus nullus. Achaenium immaturum parvulum, ovatum vel ovato-oblongum, inconspicue striatum, glabrum, ca. 1 mm longum. Species affinitatem Tanaceti L. indicare videtur. Nordchinesische Provinz: Schansi, Wu tai schan, Lösshänge bei Dung wao tschang vor Liu yüan; 1850 m; 25. VIII. 1912. (Limpricht no. 689.) — Herb. Breslau. 6. Chrysanthemum parviflorum Grüning, nov. spec. Planta perennis inferne lignosa, multicaulis 20 -25 cm alta odore Tanaceti vulgaris L. Caules ascendentes, + flexuosi, simplices striati, fere angulosi, dense corymbosi, omnibus in partibus leviter sericeo-pilosi, qua de causia incani, Folia pinnatifida usque bipinnatifida laciniis anguste linearibus vel subspathulatis, acutis, + divaricatis, 1 mm latis, saepius bifidis, supra calvescentibus, minutissime pellucido-punctatis, ambitu ca. 2,5 cm longa, 2 cm lata; folia caulium approximata, internodiis 2—3-plo longiora, turionum dense fasciculata. Capitula parva (5 mm longa, 3—4 mm lata), congesta. Pedunculi saepius bracteolati, 1 cm longi vel paulo breviores. Involucrum subcylindricum, basi conicum vel rotundum; phylla imbricata, adpressa, ovata vel ovato-oblonga, straminea, costa media pallido-viridi praedita, fusco-marginata, extus brevi-pilosa; recepta- culum conicum, nudum. Flores ca. 35 tubulosi, compressi, lutei, sive omnes hermaphroditi sive 5 marginales feminei; omnes 5-lobati vel mar- ginales 5-fidi paululumque radiantes; antherae appendice lanceolata, parva instructae, inferne rotundatae, vix hastatae, 1 mm longae; stylus bifidus cruribus semicylindricis, truncatis, . penicillatis; pappus nullus; achae- nium immaturum oblongum, compresso-trigonum, glabrum, inconspicue 5-striatum, 1 mm longum disco epigyno angustato. Nordchinesische Provinz: Schansi, zahlreich an den Felswänden des Fensterpasses (tschu ang ling) zwischen Yi ma ling und Ling tsiu; 1600 m, 18. VIII. 1912. (Limpricht no. 640.) — Herb. Breslau. 7. Cacalia xanthotricha Grüning, nov. spec. Herba robusta pilis brevissimis multicellularibus luteis ad caulem, Pe tiolos nervosque paginae foliorum inferioris dense vestita, 0,5 m alta nisi altior. Folia basilaria magna, peltata, suborbicularia, basi inciso-cordata, apice saepius emarginata, margine crenato-dentata dentibus late iriangu- laribus, mucronulatis, nervis palmatifidis prominentibus, supra glabra, subtus pallide viridia, ca. 28 cm lata, Petiolus 18 cm longus nisi longior. Folia caulina basi late vaginata, inferiora foliis basilaribus aequalia, superiora quoad magnitudinem laminae petiolumque decrescentia, quoad vaginam increscentia vel ad bracteas lanceolatas sessiles reducta. Paniculae ramorum erectorum subumbellatae, polycephalae. Pedun- culi capitulorum luteo-tomentelli, parce glandulosi 0,5—1,5 cm longi, di- varieato-patentes, bracteolis 2—4 filiformibus, 4—8 mm longis praediti. Involucrum subcylindricum, basi rotundatum, simplex; phylla vulgo 8 lineari-lanceolata, se non tegentia vel superne distantia, margine Mes R. Schlechter: Die Gattungen Gastrochilus Don und Gastrochilus Wall. 313 scariosa, 3—7-nervia, extus parce puberula, apice ciliata, 1,3— 1,5 cm longa, 0,15—0,3 cm lata. Receptaculum planum, nudum, ca. 18 flores hermaphroditos, homogamos gerens. Corolla campanulato-tubulosa limbo 5-fido, subito ampliato, purpurascens 1 cm longa; lobi lanceolati, acuti, I-nervii, revoluti, 2 mm longi; antherae coeruleae, 4 mm longae, lanceo- latae, fere omnino exsertae, Pappus pilosus, 1—2-serialis, fragilis, albus, 6—7 mm longus i. e. fere dimidium partis campanulatae corollae attin- gens. Crura styli patentia, recurvata, undique minutissime puberula. Achaenia oblonga, subcompressa, glabra, inconspicue 5-striata, sub disco pappifero paululum attenuata, 6 mm longa. Nordchinesische Provinz: Tschili, Hsiau Wu tai schan, an der Südseite dicht an den Felsen des Gipfels. 3200 m; 3. VIII. 1912. (Lim- pricht no. 588.) — Herb. Breslau. Nota: Cacaliae achyrotrichae Diels mihi ignotae affinis esse videtur. Cfr. Engler, bot. Jahrb. XXXVI (1905), Beibl. 5, p. 105. LIV. Die Gattungen Gastrochilus Don. und Gastrochilus Wall. Von R. Schlechter. (Originalarbeit.) Die von J. J. Smith begonnene und von mir weiter fortgesetzte Aufteilung der Gattung Saccolabium Bl. (wie sie früher umgrenzt wurde) hat zur nótigen Folge gehabt, dass einerseits einige neue Gattungen aufgestellt, anderseits aber eine Reihe älterer (zu Saccolabium gestellter) Gattungen in ihre früheren Rechte wieder eingesetzt werden mussten, 80 Schoenorchis Bl., Robiquetia Gaud. und Pomatocalpa Breda. Jetzt nun sehe ich mich gezwungen, auch Gastrochilus Don. wiederherzustellen. Die Gattung Gastrochilus Don, war tatsüchlich selbst älter als Sacco- labium Bl, aber bald wieder fast ganz in Vergessenheit geraten, um so mehr als man eine gültige Gattung der Zingiberaceen mit diesem Namen Zu bezeichnen pflegte. Man hatte sich daher später trotz des gegen- teiligen Vorschlages 0. Kuntzes in Botanikerkreisen darüber geeinigt, dass Saccolabium Bl. bestehen bleiben, Gastrochilus Don aber trotz seiner Prioritát als Synonym betrachtet werden sollte. Durch die andere Umgrenzung von Saccolabium Bl. sind die Verhält- nisse jedoch wesentlich andere geworden, denn da sich Gastrochilus Don, Wie schon J. D. Hooker (fil.) und kürzlich auch J. J. Smith richtig ver- muteten, als eigene, gegen Saccolabium Bl. gut getrennte Gattung er- Weist, muss der Name wieder aufgenommen werden und die Gattung, Wenn auch in ganz anderer Fassung als bei O. Kuntze, wieder als gültig betrachtet werden. O. Kuntze hatte nämlich einfach Saccolabium Bl. durch Gastrochilus Don ersetzt und alle ihm bekannten Arten mit Ausnahme der Don schen Spezies daraufhin umgetauft. 314 R. Schlechter. Gastrochilus Don unterscheidet sich vor. Saccolabium Bl. vor allen Dingen durch die Form der Lippe, welche der von Saccolabium gar nicht gleicht, denn sie besteht aus einem mehr oder minder halbkugeligen ausgehóhlten Hypochil und einem scharf abgesetzten, flachen, am Rande meist mehr oder minder gezähnten oder zerschlitzten dreieckigen Epichil. Auch die Säule ist kürzer und dicker, mit grösserer Narbe. Die Inflores- zenzen sind stets an der Spitze stark verkürzt und nie verzweigt. Die meisten Arten haben einen stark verkürzten Stamm, doch treten in Indien in G. distichus (Ldl. O. Ktze., G. affinis (King & Pantl) Schltr. und C. pseudo-distichus (King & Pantl) Schltr. einige Arten mit ziemlich stark verlängerten Stümmen auf. Soweit sich zurzeit übersehen lässt, enthält die Gattung in der hier gegebenen Fassung die folgenden Arten. 1. Gastrochilus acaulis (Ldl.) O. Ktze., Rev. Gen., Il, 661. Cleisostoma acaulis Ldl., Gen. & Spec. Orch., 227. Saccolabium acaule Hk. f., Flor. Brit. Ind., VI, 62. Heimat: Ceylon. 2. Gastrochilus acutifolius (Ldl. O. Ktze., Rev. Gen., II, 661. Saccolabium denticulatum Paxt., Mag. Bot., VII, t. 145. Saccolabium acutifolium Ldl. Gen. & Spec. Orch., 223. Heimat: Sikkim Himalaya. 3. Gastrochilus affinis (King & Pantl) Schitr. Saccolabium affine King & Pantl. in Ann. Bot. Gard. Cale, VHI, 228. Heimat: Sikkim-Himalaya. 4. Gastrochilus bellinus (Rchb. f.) O. Ktze., Rev. Gen., II, 661. Saccolabium bellinum Rchb. f. in Gardn. Chron. (1844), I, 174. Heimat: Burma. 5. Gastrochilus bigibbus (Rchb. f.) O. Ktze., Rev. Gen., II, 661. Saccolabium bigibbum Rchb. f. in. Bot. Mag., t. 5766. Heimat: Burma, Perak. 6. Gastrochilus calceolaris Don, Prodr., 32. Aerides calceolare Smith in Rees Cyclop. Suppl. Sarcochilus nepalensis Sprengl., Syst. Veget., III, 721. Saccolabium calceolare Lal. in Wall, Cat., 7302, Heimat: Vorder-Indien. 7. Gastrochilus catinatus (Rindl.) Schltr. Saccolabium catinatum Ridl. Heimat: Hinter-Indien. 8. Gastrochilus dasypogon (Ldl.) O. Ktze., Rev. Gen., II, 661. Aerides dasypogon Smith in Rees. Cyclop. Suppl. Saccolabium dasypogon Ldl, Gen. & Spec. Orch., 222. Heimat: Himalaya. 9. Gastrochilus distichus (Ldl.) O. Ktze., Rev. Gen., IL, 661. Saccolabium distichum Ldl. in Journ. Linn. Soc., III, 36. Heimat: Sikkim-Himalaya. 10. Gastrochilus intermedius (Griff O. Ktze., Rev. Gen., lI, 661. Die Gattungen Gastrochilus Don. und Gastrochilus Wall. 315 Saccolabium intermedium Griff. ex Lindl. in Journ. Linn. Soc., III, 33. Saccolabium calceolare Paxt., Mag. Bot., VI, 97 (nec Ldl.). Heimat: Bhootan. 11. Gastrochilus japonicus (Makino) Schltr. Saccolabium japonicum Makino, Ill. Flor. Jap., I (1890), p. 3, t. 13. Heimat: Japan. 12. Gastrochilus obliquus (Ldl.) O. Ktze., Rev. Gen., II, 661. Saccolabium | obliquum Ldl. in Wall. Cat., 7304. Heimat: Burma. 18. Gastrochilus Pechei (Rchb. f.) Schltr. Saccolabium Pechei Rchb. f. in Gardn. Chron. (1887), I, 447. Heimat: Moulmein. 14. Gastrochilus pseudodistichus (King & Pantl) Schltr. Saccolabium pseudodistichum King & Pantl. in Journ. As. Soc. Beng,, LXXIV, 841. Heimat: Sikkim-Himalaya. 15. Gastrochilus pulchellus (Wight) Schltr. Vanda pulchella Wight, Icon., t. 1671. Saccolabium nilagiricum Hk. f., Fl. Br. Ind., VI, 60. Gastrochilus nilagiricus O. Ktze., Rev. Gen., Il, 661. Heimat: Vorder-Indien. 16. Gastrochilus sororius Schltr. Saccolabium calceolare J. J. Sm., Orch. Jav., 362 (nec Ldl.). Heimat: Java. Da durch die Wiederinkrafttretung von Gastrochilus Don (1825) die Scitamiaeen-Gattung Gastrochilus Wall. (1829) ihren Namen nicht bei- behalten darf, so ist man hier wohl oder übel gezwungen. den von O. Kuntze angewandten Namen Boesenbergia O. Ktze. anzunehmen. Diese Gattung enthält die folgenden Arten: 1. Boesenbergia albo-lutea (Bock) Schltr. Gastrochilus albo-luteus Bak. in Gardn. Chron. (1894), II, 34. Heimat: Selangor. 2. Boesenbergia angustifolia (Hallier f.) Schltr, Gastrochilus angustifolius Hallier f. in Bull. Herb. Boiss., VI (1898), 351, t. 10. Heimat: Sumatra. 3. Boesenbergia anomala (Hallier f.) Schltr. E Kaempferia anomala Hallier f. in Bull. Herb. Boiss., VI (1898), 357, t. 9. Heimat: Borneo. 4. Boesenbergia biloba (Ridl) Schitr. : Gastrochilus bilobus Ridl. in Trans. Lin. Soc. ser. 2, III (1893), 379. Heimat: Hinter-Indien. 5. Boesenbergia callophylla (Ridl) Schltr. n Gastrochilus callophyllus Ridl. in Journ. As. Soc. Straits, XXXII, 111. Heimat: Hinter-Indien. 316 R. Schlechter: Die Gattungen Gastrochilus Don. und Gastrochilus Wall. 6. Boesenbergia clivalis (Ridl) Schitr. Gastrochilus clivalis Ridl. in Journ. As. Soc. Straits, XXXII, 114. Heimat: Hinter-Indien. 1. Boesenbergia concinna (Ridl) Schltr. Gastrochilus concinnus Ridl. in Journ. As. Soc. Straits, XXXII, 116. Heimat: Hinter-Indien. 8. Boesenbergia Curtisii (Hk. f.) Schltr. Gastrochilus Curtisii Hk. f., Bot. Mag. (1894), t. 7363. Heimat: Langkawi-Inseln. 9. Boesenbergia javanum (K. Sch.) Schltr. Gastrochilus javanum K. Sch. Pflanzenr. Zing., 95. Heimat: Java. 10. Boesenbergia lancifolia (Ridl) Schltr. Gastrochilus lancifolius Ridl. in Journ. As. Soc. Straits, XXXII, 112. Heimat: Hinter-Indien. 11. Boesenbergia longiflora (Wall. O. Ktze., Rev. Gen., II, 685. Gastrochilus longiflorus Wall Pl. As. Rar., I, 22, t. 25. Heimat: Indien. 12. Boesenbergia longipes (King & Prain) Schltr. Gastrochilus longipes King & Prain ex Ridl. in Journ. As. Soc. Straits, XXXI. 118, Heimat: Hinter-Indien, 13. Boesenbergia minor (King) O. Ktze., Rev. Gen., II, 685. Gastrochilus minor King ex Bak. in Fl. Brit. Ind., VI (1890), p. 217. Heimat: Perak. 14. Boesenbergia ochroleuca (Ridl.) Schltr. ; Gastrochilus ochroleucus Ridl. in Journ. As. Soc. Straits, XXXII, 110. Heimat: Hinter-Indien. 15. Boesenbergia oculata (Ridl.) Schitr. Gastrochilus oculatus Ridl. in Journ. As. Soc. Straits, XXXII, 117. Heimat: Hinter-Indien. 16. Boesenbergia pandurata (Ridl.) Schltr. Gastrochilus panduratus Ridl. in Journ. As. Soc. Straits, XXXII, 114 Heimat: Hinter-Indien. 17. Boesenbergia parvula (Wall.) O. Ktze. Gastrochilus parvulus Wall., Cat. 6590. Heimat: Indien. 18. Boesenbergia Prainiana (Ridl.) Schltr. Gastrochilus Prainianus Ridl. in Journ. As. Soc. Straits, XXXII, 115. Heimat: Hinter-Indien. 19. Boesenbergia pulcherrima (Wall. O. Ktze., Rev. Gen., II, 685. Gastrochilus pulcherrimus Wall, Pl. As. Rar., I, 22, t. 24. Heimat: Indien. 20. Boesenbergia rubrolutea (Bak.) O. Ktze., Rev. Gen., II, 685. Gastrochilus rubroluteus Bak. in Fl. Brit. Ind., VI, 218. Heimat: Indien. F. Fedde: Species novae in Gardener's Chronicle, 3. ser., XLVIIT (1910). 311 21. Boesenbergia scaphochlamys (Ridl.) Schitr. Gastrochilus scaphochlamys Ridl. in Journ. As, Soc. Straits, XXXII, 112. Heimat: Hinter-Indien. 22. Boesenbergia tiliifolia (Bak.) O. Ktze., Rev. Gen., lI, 685. Gastrochilus tiliaefolius Bak. in Fl. Br. Ind., VI, 218. Heimat: Indien. 28. Boesenbergia tillandsioides (Bak.) O. Ktze., Rev. Gen. II, 685, Gastrochilus tillandsioides Bak. in Fl. Brit, Ind., VI, 218. Heimat: Perak. LV. Species novae in Gardener's Chronicle, 3. ser., XLVII! (1910), descriptae. Compilavit F. Fedde. 104. Nymphaea Baumii Rehnelt et Henkel in Gard. Chron., 3. ser., XLVII (1910), p. 2, fig. 1. — Folia coriacea, integra, 2—3 cm diam. cordato-orbicularia, sinu aperto lobis rotundatis, supra nitide viridia subtus pallidiosa violaceo-punctatis, nervis immersis. Sepala anguste ellipsoidea viridia punctis striisque violaceis maculata, intus albida, Pe- tala 7—8 lanceolata-elliptica, acuta, alba. Filamenta 14—20, petalis di- midio breviora, lutea, appendicibus brevibus albis. Stigma luteum radiis 6. — Ex Africa aust. occidentalis introducta. — Syn.: N. guineensis Gilg. 1903, non N. guinensis Sch. et Th., 829; N. Heudelotii Planch. var, nana Canard, — The Plant is a native of South-west Africa, Tare at Minesera on the Longa, in shallow water 8 inches to 1 foot deep; also as very small flowering bog plants at the margin of a swamp near the Longa. Temperature of water, 319 C. (= 88? F.). It grows together with Nymphaea sulfurea, one of the iwo, yellow African Nym- phaeas, which, unfortunately, like many other African species, have not Jet been introduced. N. Baumii was collected in 1902 by H. Baum. 105. Tulipa Hoogiana B. Fedtschenko, l. c., p. 53, c. Suppl. Illustr. — Bulbus ovato-oblongus, tunicis fuscis, exterioribus intus rufolanatis. Caulis (cum flore) supra terram (15)—24 -31—(45) cm altus, glaber. Folia (4)—5—6, quasi-opposita, omnia lanceolata, sensim attenuata, in- feniora latiora, omnia glaberrima, margine angustissime albo-membranacea, breviter ciliatula; folium infimum 20—25 cm longum, 3,5- 7 cm latum, folium supremum 13—14 cm longum, 1—2,5 cm latum. Flos unicum, Coccineum. Sepala exteriora tria a petalis interioribus tribus divergentia. Sepala et petala oblongo-lanceolata, versus apicem acuminata, coccinea, extus basi lutescentia, intus basi nigro-maculata, macula elliptica, luteo Marginata, sepalorum et petalorum similis, vel macula sepalorum paulo latior, apice retusa, macula petalorum tunc angustior, apice acutiuscula. Filamenta nigro violacea, lineari. Lanceolata-antherae nigrescentes. — Buchara, — In its general habit and in the great black eye contrasting 318 F. Fedde. brilliantly with the bright scarlet of the flower, Tulipa Hoogiana recalls the wellknown T. Oculus-solis, a species belonging to the same section, The section includes other Central Asiatic species, such as T. Borszczo- wii, with a deep blue bloteh on the red or yellow petals, the more widely-spread T. montana, and the smaller yellow-flowered T. chrysantha. 106. Mormodes Wolteriana Kränzlin, 1. c., p. 229. — Racemus ad 10- florus, 12 cm longus, rhachis viridis, bracteae parvae, triangulae, tenerae, fere 1 em longae; pedicelli ovariaque virides, ad 4 cm longi, ovaria 6 sulcata. Sepala petalaque paululum longiora, ovato-lanceolata, acu- minata, margine revoluta; 3 X 3 v. 3 X b em longa, sepala basi 1 cm, petala 8 mm lata, omnia unicoloria aurantiaco-brunnea, extus pallidiora. Labellum toto ambitu e basi cuneata v. brevi-unguiculata rhombeum, sub anthesi involutum, trilobum, lobi laterales quam intermedius breviores, trianguli, acuti, v. intermedius acuminatus, diseus medio obtuse carinatus, sparsissime pilosus; labellum florum inferiorum (6) ad 3 em longum, inter lobos laterales 2 cm latum, satis firmum eodem colore quo sepala petalaque, illud florum superiorum 1,8 em longum, vix 1,5 em latum, vitellinum, magis curvatum, multoque tenerius, gynostemium plerumque sinistrorsum curvatum, dense velutinum. Flores inodori. Peruvia. — Imp. P. Wolter, Magdeburg. — Mormodes Wolteriana resembles, at first sight, the well-known and rather polymorphous Mormodes buccinator, but differs therefrom in that, firstly, the lip is three lobed like that of M. pardina, quite a different species, and, secondly, the lip of the lower flower of the spike is nearly twice as large as in the upper flowers. The colour is somewhat similar to that of M. buccinator var. aurantiaca; the lip is hairy inside, and parts of the column are also hairy. The sepals and petals are spreading and more in the way of M. buccinator, not curved inwards like those of M. pardina, The inflorescence bore six flowers. 107. Catasetum tenebrosum Kränzlin, 1. c., p. 229. — Racemus strictus paucifloris (in specimine meo 6-florus) Rhachis viridis, sordide pur purea, bracteae parvae, ovatae, acutae, virides, 1 cm longae, ovaria cum pedicellis multo longiora, 2,5—3 cm longa, atro-purpurea. Flores rin- gentes, patentissimi, sepala latissime oblonga, acuta, concava. Petala elliptica, paulum angustiora, plana, apice subreflexa, omnia 2,5 cm longa. 1,5 em lata, petala 1,2 cm lata, adeo fusca, quod primo aspectu atra appareant. Labellum planum, toto ambitu cordatum, viride, apice Crasso carnoso, obtusissimo calloso, basi callo transverso plano atroque callo luteo instructum, margine praesertim basin versus minute denticulatum, 2 cm longum e basin versus 2,2 cm latum, discus labellimedio leviter excavatus. Cirrhogynostemii perbreves, filiformes, antice convergentes, ut sese tangant (est enim planta pollinifera). Flores 4 ad 4,5 cm diam. Floret in Europa aestate, — Peruvia. — Imp. P. Wolter, Magdeburg: "The flowers of Catasetum tenebrosum as I have called it, seem, at first sight, black with a greenish-yellow lip. Neither in Coelogyne pandur Si Species novae in Gardener's Chronicle, 3. ser, XLVII (1910), descriptae. 319 and its allies, mor in any other Orchid is the colour so nearly black Is seen through a lens, it is very deep purple-brown. 108. Sobralia blanda Krünzlin, l. c. p. 273. — Caules stricti, ad 50 cm alti, glaberrimi, foliosi. Foliorum vaginae glabrae, estriatae, 4—5 cm longae, excepto folio supremo subflorali, cujus vagina ampliata, laminae sessiles oblongae, acuminatae, 7-nerviae, coriaceae, 15 —18 cm longae, ad 6 cm latae, suprema 9 em longa, 3 cm lata, Flores solitarii, succedanei ex vaginis foliaceis, viridibus, albo-marginatis glabris orientes. Flores candidi, labellum medio in disco aureum. Sepala lanceolata, 8 cm longa, medio 1—8 cm lata. Petala teneriora, oblongo-lanceolata, 7 cm longa, medio 2,2 cm lata. Labellum e basi cuneata valde dilatatum, tri- lobum, lobi laterales rotundati, lobus intermedius subquadratus, profunde bilobulus, margo totius labelli a dimidio undulatus, praesertim in lobo intermedio, discus lineis 5 elevatis rectis non proprie ,cristatis“ e basi medium usque decurrentibus percursus, labellum 7 cm longum, quo la- tissimum 4—5 cm latum, discus glaber, brevissime velutinus (nec pa- pillosus nec pilosus). Gynostemium breve, stelidia uncata, retrorsa. — This new species of Sobralia flowered in the collection of Mr. Paul Wolter, Magdeburg, who informed me that he received it from Eng- land as a hybrid of doubtful parentage. After a careful examination. I. found that the plant resembles, in nearly all characters, the true Species, S. Lindleyana Reichb. A notable difference, however, consistes in the scales or bracts of the flowers which are short in S..Zindleyana but long and herbaceous (like S. macrantha) in S. blanda. The leaves of S. Lindleyana are said to be short and stiff, in S. blanda they are large and well developed. The flowers resemble those of S Liliastrum and S. Lindleyana, especially in the white sepals and petals and the golden- yellow centre of the disc. The lines of the latter are a little higher than the surrounding area, but there is no propter cresting. 109. Paeonia japonica (Makino) Miyabe et Takeda, l. c, p. 366. — Syn.: Paeonia obovata à. japonica Makino in Tokyo Bot. Mag., XVI (1902), P. 59. — Paeonia Wittmanniana Finet et Gagn. Contr. Fl. Asie Orient., I, P. 222, pro parte, non Lind). — Paeonia albiflora Miq. Prol. Fl. japon. P. 197, pro parte. Franch. et Sav. Enum. Pl. Japon., I, p. 14, pro parte, non Pall. — Statura P. obovatae Maxim. valde similis, sed floribus non apertis, albis, petalis obovato-cuneatis vel orbiculato-obovatis, apicem versus undulatis, valde concavis, sub anthesi conniventibus, staminibus brevioribus, stigmatibus brevissimis nec elongatis nec convoluto-retortis distinguitur. — This Paeony has been known to Japanese botanists from the remotest time, but as P. obovata Maxim. v. also grows in Mountainous districts throughout Japan, P. japonica has been confounded With it or believed to be a morely white-flowered variety, for the habit is very similar. P. japonica is, however, distinguished from Maximowicz s Plant mainly by its flowers, which open less widely and have re Concave petals and short stigmas, whilst the leaves are quite glabrous. Therefore, the plant is considered to be a proper species, and its name 320 F. Fedde. has been put back to P. japonica. — The species is widely distributed in Japan as far north as the island of Yezo, but is has not been re- corded from neighbouring countries, while P. obovata grows in several places of Northern Asia. 110. Palisota Elizabethae L. Gentil, 1. c., p. 423, fig. 176. — Caules- cens, Internodia 15—20 cm longa. Folia maxima, 35— 90 cm longa, 10—25 cm lata, in petiolum longe attenuata, ad summum latiora, obo- vato-lanceolata, apice longe acuminata albo-maculata; pagina sup. glabra, viridi-nigrescente, pagina inf. velutino-grisea, v. argenteo-albescente; petiolus erassus pilosus, 10—25 cm longus, late canaliculatus margini- bus fibrillosis; pilinumerosi, longis rufesce'tes. — Intermediate between P. Pynaertii de Wild. and P. Albertii L. Gentil. It resembles the former in its hairy petioles, but differs in its general form, whilst the leaves are longer and the petiole widely channelled, as in P. Alberti. 111. Palisota Albertii L. Gentil, l. c., p. 423. — Subacaulis. Folia maxima immaculata, viridi-nigrescentia, subtus velutinogrisea vel velu- tino-argentea, 45 - 90 cm longa, 10—25 cm lata, in petiolum longe atte- nuata, ad summum latiora, apice subito breviter acuminata, petiolo crasso, 10—25 cm longo, lato canaliculato, piloso pilis brevibus, appressis, marginibus efibrillosis. — At first sight this species bears a resemblance to P. Elizabethae, but the leaves are not variegated, and the petioles are without the marginal hairs. e RON Be CNN E LVl. Species novae in Gardener's Chronicle, 3. ser., XLIX (1911) descriptae. Compilavit F. Fedde. 112. Fokienia A. Henry et H. H. Thomas in Gard. Chron., 3. Ser. XLIX (1911), p. 67. — Genus novum Cupressinearum, inter Libocedrum et Cupressum collocandum; strobili globosi, squamae peltatae, quam in Cu- presso $ Chamaecyparide, sed dispermae; semina bialata, alis lateralibus valde inacquaiibus, quam in Libocedro; folia et habitus Libocedri macro- . lepidis. — Species unica: Fokienia Hodginsii A. Henry et H. H. Thomas, arbor, 40 ped. alta, in prov. Fokien Chinae orientalis. — Syn: Cu pressus (§ Chamaecyparis) Hodginsii Dunn, in Journ. Linn. Soc. (Bot. XXXVIII, 367 (1908); Henry, in Elwes et Henry, Trees o Great Britain, v. 1,150 (1910). — It is intermediate in its characters between Cupressus and Libocedrus, and may be briefly characterised as an evergreen Ré belonging to the Cupressineae, with cones similar to those of Cupressus {section Chamaecyparis), in being globose in form, and composed of numerous peltate scales, but with each scale bearing two seeds which are like those of Libocedrus in having two very unequal lateral wings: while the foliage is nearly identical with that prevalent in the Chinese and North American representatives of the last-named genus. 113. Oncoba Routledgei T. A. Sprague, l. c., p. 323, c. tab. — Leaves Species novae in Gardeners Chronicle, 3. ser. XLIX (1911) descriptae. 321 elliptic-oblong or oblong, obtuse or rounded at the base, coarsely cre- nate-serrate, 2— 3!/ times as long as their breadth (the lower leaves of a branchlet sometimes elliptic, 1!/, times as long as their breadth al- most glabrous; lateral nerves not impressed on the upper surface, distinctly raised on the lower, running towards the margin without forming conspicuous loops; primary veins much more conspicuous than the others, running nearly at right angles to the midrib, !/,—1 lin. apart, Anthers obiong. Apex of style divided into several distinct branched with capitate stigmas. — O. Routledgei is at present known only from Uganda, British East Africa, and German East Africa at altitudes ranging from 4,000 feet to 8,000 feet. Mr. M. T. Da we, who eollected specimens on Mt. Ruwenzori, described it as a shrub about 20 feet high. It bears strong axillary spines 1 inch long or less. The leaves are alternate, as in all Bixaceae, shortly petioled, elliptic- oblong or oblong shortly tapering to an obtuse apex, obtuse or rounded at the base, coarsely crenate-serrate, 2!/,—4!/|, inches long, 1!/,—2!|, inches broad (rather narrower in proportion on young plants) almost glabrous, thinly coriaceous in a dried state; lateral nerves rather oblique, about five or six on each side of the midrib. Flowers borne singly or two together on the old wood, white, fragrant, 2—2!/, inches across, Calyx deeply fourfid, reflexed below the young fruit. Petals about eight. Stamens very mimerous; anthers oblong, jellow. Ovary one-celled; style divided below the apex into about eight capitate branches radially ar- ranged, Fruit globose, woody, indehiscent. 114. Iris chrysographes W. R. Dykes, l. c., p. 362. — Rhizoma gra- cile; folia lineari-ensiformia, acuta, glauca, !/, poll. lata; caulis simplex Sexquipedalis, foliosus, subfistulosus; spathae 1—2 florae, valis viridibus, acutis, 2— 3 poll. longis; pedicellus 1—1!/ poll. longus; ovarium tri- £onum, lateribus concavis; tubus latus, !/ poll. longus; segmenta omnia laete atropurpurea;- exteriora obovato-unguicularia, praeter unguem de- pendentia, lineis aureis truneis picta; interiora anguste oblanceolata, Oblique erecta. — This new Chinese species is a member of the sibirica group and very closely allied to I. Forrestii (Gardener's Chronicle, June 25, 1910, p. 418, fig. 190). It differs from the latter in habit and in flower- colour, the tufts of leaves being much less closely set, and also in the fact that it flowers a week or more in advance of Forrestii. — The stem is about 15—18 inches long, and bears one or two reduced leaves. It is not as hollow as are the stems of I. sibirica or I. Delavayi; on the other hand, it is not wholly filled with pith, but has a distinct channel Tunning down the centre. The stem does not appear to branch, and bears only the terminal head of one or two flowers, borne on long pe- dicels in long, narrow green spathes, 3 inches or more in length. — This Iris was discovered by Wilson in 1908 in China, growing in thickets to the West of Kuan Hsien in West-Szechuan, at a height of from 7— 11,000 feet. Herbarium specimens bear the number 1,304. 21 Repertorium specierum novarum. XII. (23. VII. 1913.) 322 Harry Bolus. LVII. Harry Bolus, Plantae africanae novae. V.? (Ex: Trans. R. Soc. South Africa I [1909], pp. 147—163, pl. XXI.) 55. Mesembrianthemum (S 11 Teretifolia) pachypodium Kensit, |. c. p. 152. — M. molliter pubescens foliis semi-teretibus vulgo acutis; floribus solitariis longe pedunculatis pedunculis ebracteatis crassis; ca- ycis segmentis inter se inaequalissimis; stylis 6 erectis carnosis. — Herba subacaulis undique breviter et molliter griseo-pubescens; folia erecta demum patentia vaginato-connata semi-teretia apicem versus leviter carinata acuta vel rarius subobtusa inaequalia, majoribus 6—10 cm longis, 0,8—1,4 cm diam., minoribus 5,5—8 cm longis, 0,5—1 cm diam.; flores solitarii longe pedunculati, pedunculis erectis subcompressis ebracteatis crassis basin versus attenuatis, 5,5—10 cm longis, apice 0,5 —0,8 em diam.; calyx gradatim in pedunculum attenuatus, segmentis 6 erectis e basi lata lanceolatis crassis inter se perinaequalibus exteriori- bus 2,7—4 cm interioribus, 1,2 cm longis; petala 3-seriata linearia dilute rosea basin versus alba ad 2 cm longa, 0,15 cm lata; glandes 6 di- stincti; stamina staminodiaque oo; ovarium supra convexum 0,8 cm diam., stylis 6 erectis subulatis carnosis 0,3 cm longis. — Cape Colony, between Muis Kraal and Ladismith, fl. Nov., N. S. Pillans, 898! (in herb. Bolus). — This has the ebracteate peduncle of the $ Calamiformia, but the softer spreading leaves of the § Teretifolia. It is allied to M. calamiforme Linn., and the little-known M. teretifolium Haw.. from both of which it is distinguished by its short, soft, close grey pubescence, 6 cleft calyx and 6 styles. — From the former it also differs in having the leaves acute, soft, and spreading, the peduncle longer and much thicker, and longer and thicker calyx segments. 56. Mesembrianthemum macrocalyx Kensit, l. c., p. 153. — M. foliis erecto-incurvis compresso-triquetris acutis mucronulatis; calycis 508- mentis elongatis quam petala duplo-longioribus vel ultra; stylis 5—6 minutis carnosis. — Suffrutex glaberrimus glaucescens; rami decum- bentes ramulis erectis compressis foliosis; folia subconnata erecto-in- curva demum patentia compresso-triquetra acuta mucronulata angulis carinalibus minute serrulatis ad 5 cm longa, 0,6 em crassa (ab angulo laterali ad angulum carinalem metiente); flores 3-nati pedunculati, pe dunculis 1 cm longis lateralibus ad apicem duabus bracteis foliacels 3 em longis praeditis; calyx turbinatus subcompressus, segmentis 5—6 inaequalibus lanceolatis longe acuminatis, longioribus carinatis, breviorl- bus basi fusco-membranaceo-marginatis, 1,5 —2 cm longis; petala sub-3- seriata linearia albida 0,7 cm longa; ovarium supra planum 0,7 cm diam.; styli 5—6 carnosi minuti vix 0,1 cm longi; capsula turbinata 5—6 angulata, 1 cm diam. — Cape Colony, Skurf Kop, near Somerset West, N. S. Pillans, 1423! (in herb. Bolus). 1) L ef. Rep. IV (1907), pp. 194—202. — II. ef. VII (1909), pp. 124—19^ — III. cf. VII (1909), pp. 151—157. — IV. cf. XI (1913), pp. 473—478. Plantae africanae novae. V. 323 57. Mesembrianthemum litorale Kensit, l. c., p. 153. — M. ramis elongatis prostratis vel diffusis non radicantibus; foliis triquetris valde lateraliter compressis acutis glaucis; floribus 3-natis, petalis albis; stylis 5 subulatis carnosis. — Herba diffusa glaberrima; rami decumbentes compressi graciles elongati pallidi ad 35 em longi, internodiis 2—4,5 cm longis; folia subeonnata erecto-patentia juniora subfalcata triquetra la- teraliter valde compressa angulis albo-marginatis, oblonga basin versus paullo angustata acuta mucronulata supra subplana glauca 2,5—3 cm longa, 0,5—0,6 cm crassa; flores 3-nati pedunculati, pedunculis 0,5— 1,7 em longis, lateralibus 2-bracteatis; calyx subangulatus, segmentis 5—6 anguste lanceolatis acutis inter se subinaequalibus 0,5—1 cm longis; petala pluriseriata, linearia alba, calycem aequantia staminibus duplo longiora; ovarium supra conicum, stylis 5 subulatis carnosis, 0,2 em longis. — Cape Colony; Mossel Bay, on the sea coast near the town, Jan., H. Bolus, 8653! F. Guthrie, 4315! Nama'land, N. S. Pil- lans, 1424! Near Mierkraal, R. Sehlechter, 10516! 58. Mesembrianthemum (S 31 Forficata) apiculatum Kensit, l. c., p. 154. — M. velutinum foliis patentibus vaginato-connatis triquetris subcompressis, angulis marginatis, apiculatis integerrimis; petalis spathulatis roseis. — Fruticulus ramosus fere undique griseo-velutinus ad 45 em altus; rami adscendentes 5—8 cm longi; folia fere pro parte dimidia longitudinis vaginato-connata obtuse triquetra, angulis carinalibus subcompressis in- tegerrimis, acuta apiculata marginata ciliolata 1,5—3 cm longa, 0,6— 0,9 cm erassa; flores solitarii subsessiles; calyx subturbinatus 0,6 em longus, segmentis ovatis apiculatis subaequalibus 0,7 cm longis; petala 3-seriata spathulata rosea basi alba, 1,1 cm longa; ovarium supra cón- cavum 0,5 cm diam., stylis 5 erectis subulatis setaceo-acuminatis 0,45 om longis. — Cape Colony; Clanwilliam Div., C. L. Leipoldt, 666! (in herb. Albany Museum); Doorn River, alt. ca. 60 metres, fl. July, R. Schlechter, 8065! (in herbb. Albany Museum and Bolus); low ridges north-east of Matjesfontein, N. S. Pillans, 894! (in herb. Bolus). — This seems best placed in the S Forficata. From M. forficatum it is easily distinguished by the more crowded and more connate leaves Without teeth on the carinal angle; by the short soft pubescence; by the Spathulate petals; and by the subulate acuminate styles. 59. Mesembrianthemum (Papulosa) resurgens Kensit, 1. €, P. 154. Sep M. caudice tuberoso hieme plures caules breves dense foliosos emittentel foliis petiolatis teretibus; floribus solitariis ebracteatis; stylis 5 erectis filiformibus. — Herba humilis caespitosa; caudex tuberosus apice 5 cm latus; caules breves simplices erectae e margine caudicis orientes ad 2 em longi, 0,5 cm diam.; folia densa patentia flaccida teretia obtusa infra medium in petiolum paullo dilatatum rubescentem SA ca Viridia minute papillosa cum petiolo ad 6 cm longa, 0,5 cm pon flores terminales solitarii pedicellati, pedicellis ebracteatis 0,8—1, ME longis; ealyx campanulatus, tubo obscure 5-angulato papillis viridibus nitente 0,9 -1,1 em longo, segmentis obtusissimis minute dre. inter 324 Harry Bolus: Plantae africanae novae. V. se perinaequalibus 0,6—1,3 cm longis; petala sub-4-seriata basi cum staminibus in tubum coalita erecto-patentia recurvata anguste linearia acuta vel acuminata dilute straminea 1—1,7 cm longa vix 0,1 cm lata; stamina petalis breviora inclusa; ovarium supra planiusculum, stylis 5 erectis conniventibus filiformibus 0,4 cm longis. — Cape Colony: Mat- jesfontein, fl. July, N. S. Pillans, 969! {in herb. Bolus); Calvinia Div., Onder-Bokkeveld, near Papelfontein, approx. alt. 660 metres, Aug.' Schlechter, 10913! (in herb. Bolus, etc.); Clanwilliam, Leipoldt, 665, (in herb. Albany Museum). — Mr. N. S. Pillans informs me that the leaves of this very interesting species are deciduous in the summer, and that the plant finally dies down, leaving no trace of its existence above the ground until about May or June, when it sends up new shoots all round the root-stock. — It is quite unlike any other species hitherto described in the genus. The leaves are very crowded — a short stem bearing as many as 22 — and spread limply, giving the plant a densely tufted appearance. The papillae on the leaves are very minute; some are green and some glittering. The latter, being arranged somewhat in a honeycomb manner, give the leaves a curiously mottled appearance. — The flowers, except in the colour of the petals, are very much like those of M. viridiflorum, as figured by Salm Dyck, § 54, fig. 5. — The descriptions of the foregoing species of Mesembrianthemum were all (with the exception of that of M. intrusum, living material of which was kindly supplied by Dr. Marloth) made from living plants which flowered in Mr. N, S. Pillan’s garden, Rosebank, near Cape Town — without whose generous aid they could not have been done. 60. Helichrysum (Euhelichrysum § Stoechadina) epapposum Bolus, |. €. p. 155. — H. caule saepissime simplici virgato, foliis lanceolatis acu- minatis, capitulis 3—5-fl., saepius homogamis rarissime heterogamis, in corymbum subumbraculiforme arcte confertis, pappo nullo. — Fruticulus erectus caule saepe simplici rarius e basi ramoso, ad 55 em altus; rami virgati graciles sursum valde attenuati foliosi, araneoso-pubescentes; folia sessilia semi-amplexicaulia, omnia erecta adpressaque, vel inferiorà interdum + erecto-patentia recurvaque, lanceolata, acuta vel acuminata, mucronulata, marginibus recurvis revolutisve, vetustioribus interdum un- dulatis crenulatis, 1-nervia, superne araneosa demum glabrescentia, in- ferne lanata, superiora gradatim minora remotioraque, fere adusque basin corymborum attingentia, 0,5—2 cm (pleraque 1— 1,5 cm) longa, 0.3— 0,6 cm lata; capitula saepissime homogama, rarissime heterogama (flore unico 9 in capitulo unico detecto), e cymulis breviter pedunculatis vel sessilibus in corymbum planum araneoso-intertextum, 1,2 cm diam., arcte congesta, cylindracea, 3—4-fl. rarissime 5-fl., 0,3—0,4 cm longa; in- volucri squamae circa 12, 4-seriatae, adpressae, ellipticae, oblongae vel ate lineares, obtusae vel subacutae, flores fere aequantes, exterioribus basi araneosis, fuscescentibus, reliquis glabris nitentibus flavidis apice aureis, 0,15—0,3 cm longae; receptaculum alveolatum; corolla 0,18 CM longa; pappus ©; achaenia elliptica subcompressa, anguste marginata, glabra, 0,075 cm longa. J. Bornmüller: Plantae novae a. J. A, Knapp in Persia boreali-occidentali. 325 Var. 3. robustum Bolus, l. c., p. 156. — E basi multiramosa, ramis brevioribus, foliis densioribus obtusiusculis. — Cape Colony; Griqualand East, near the summit of Malowe Mt, in marshy ground, approx. alt. 1,675 metres, March, Tyson, 2756! (in herbb. Kew and Cape Gov.. Natal, swampy ground on Great Noodsberg, approx. alt, 900 m, April, J. Medley Wood, 4131! Nkandhle, id. 8827! Transvaal, Mpome Berg, approx. alt. 2000 metres, March, R. Schlechter, 4735! (in herbb. Kew, my own, kel — Var. 3. Cape Colony; distr. Maclear, Drakens- bergen, near Luhana Pass, approx. alt. 2280 metres, May, Galpin, 2325! Tsitsa footpath, 1825 metres, March, Galpin, 6681! Sutton's Peak, Gat- berg, Baur, 236! — In habit and general appearance this resembles H, simillimum D. C. But, owing to its alveolate receptacle, without fimbrils or projeeting teeth, it should rather be placed in the sub-genus Eu- helichrysum, next to H. umbraculigerum Less., to which by its inflores- cence it is very similar. It differs, however, by the almost complete absence of female florets, and by the absence of pappus. Whether this last character be constant is at present uncertain. Ten heads from two different gatherings have been examined and no pappus found. This is not a solitary exception in the genus, for no pappus has been found in H. infaustum Wood and Evans, of which, besides the type, I have had the opportunity of examining other specimens. In H. anomalum Lees., the setae are reduced to 1—4 in number. LVII. J. Bornmüller, Plantae novae a J. A. Knapp in Persia boreali-occidentali collectae. (Verh. Zool.-Bot. Ges. Wien, LX [1910], pp. 61—194). 1. Viola odorata X Sintenisii W. Becker, l. c., p. 79. — Es liegt nur ein kleines blühendes Exemplar ohne die vermeintlichen Eltern vor. W. Becker bemerkt hierzu: ,Diese Viola kann wegen der breiten Nebenblütter nicht zum Formenkreis der V. alba gehóren. Die breiten Nebenblütter sprechen für die Zugehörigkeit zur V. odorata. Darauf Weisen auch die mittleren (kleineren) Blätter hin. Auffällig sind immer- hin die grossen, mehr behaarten und zugespitzten Blätter, welche an den Formenkreis der V. alba erinnern. Dasselbe gilt von den Fransen und den Spitzen der Nebenblätter. Wenn der Standort im Gebiet der (Unterart) V. Sintenisii liegt, deute ich die Pflanze als V. odorata X Sin- tenisii W. Becker. (Blüte dunkelviolett, odorata-farbig.)* Für die Deutung hybriden Ursprungs spricht die späte Blütezeit. Dass Knapp von den Eltern keine Exemplare eingesammelt und nur den Bastard mitgenommen hat, ist erklürlich, da erstere im September keine Blüten trugen. V. Sin- tenisii W, Becker, die Sintenis im Osten der südlichen Kaspiseeküste (Transkaspien und Masenderan) antraf, ist auch im Waldgebiet des nord- Westlichen Persiens (Karadagh, Talysch) sicher verbreitet, denn ich be- 326 J. Bornmüller. gegnete dieser erst neuerdings (in Mitt. Thür. Bot. Ver., Bd. XXV, 1909, S. 1) unterschiedenen Unterart auch in Gilan bei Rescht sowie in den hóheren Teilen des Elburs bei Feschend in 1800 m Hóhe (Bornm. als V. Thessala Boiss, et Sprun in Beitr. z. Fl. d. Elbursgeb. Nordpers., S.-A., S. 42; Bull. de l'Herb. Boissier, Vol. IV [1904], p. 58). — NW.-Persien: Karadagh; Arasin, pr. fontem Naulu-bulach. 2. Dianthus pachypetalus Stapf 8. coloratus Bornmüller, 1l. c., p. 80. — Calyce et squamis calycinis purpurascentibus. — NW.-Persien: Ispe- rechan, in graminosis m. Sahend (30. Juli). 3. Gypsophila ruscifolia Boiss. f. latifolia Bornm., l. c., p. 82. — NW.-Persien: In Kurdistan sammelte ich eine Form, wo die Stengel- blátter breiter als lang sind (Bornm., Exsikkat no. 955). 4. Silene caricifolia Bornm., l. c., p. 82. — Glaberrima, rhizomate crasso lignoso horizontali collo vestigiis fibrosis foliorum vetustis vestito multicipiti-subcaespitosa; foliis rosuralibus longilinearibus, gramineis, e basi sessili latiore sensim angustatis, longitudinaliter multinerviis, eis ,Caricis firmae Host“ similibus, caulinis parvis paucis remotisque, lineari- bus; caulibus pedalibus vel altioribus simplicibus subnudis; floribus brevipedicellatis, in capitulum terminale subsphaericum dense congestis; bracteis triangulari-oblongis, lanceolatis, hyalinis, nervo crasso percursis, pedicellos superantibus; calyce glabro, campanulato (sieco nervoso), denti- bus ovatis acutis purpurascentibus margine late membranaceis; petalis breviter exsertis, lamina purpurea; capsula (3—4 mm longa) calycem vix superante, — NW.-Persien: Distr. Afschar (Tacht-i-Soleiman), in lapidosis ad Kiskapan (16. August); Jenidsche in glareosis (4. September). — Das Material dieser eigenartigen Pflanze ist zu dürftig und wenig gut erhalten, als dass sich danach eine vollständige Diagnose aufstellen liesse. Das eine Exemplar ist bereits im Fruchtzustand, die Blüten- reste der anderen beiden Individuen lassen auf rote Farbe schliessen. wenigstens des Saumes der kurzen Petalen, welche gegen die Basis gelblich gefärbt sind. Die ausgebreiteten Rosettenblätter ähneln denen von Carex firma, bzw. eher einer Dianthus-Art als einer Süene; sie sind (an der Basis) etwa 4 mm breit und 4—5 cm lang. Im Blütenstand er- innert S. caricifolia zunächst an S. Roemeri Friv., doch ist der Stengel nur einkópfig. Eine ähnliche Blattgestalt weist kaum eine zweite Art auch aller anderen Sektionen der Gattung aus der Flora Vorderasiens und Europas auf. 5. Silene stenobotrys Boiss. et Hausskn. var. eglandulosa Bornm., L e p. 88. — Calyce ut tota planta eglandulosa, ceterum ut in typo foliis subulatis filamentisque longe exsertis hirsutis. — NW.-Persien: Ispe- rechan, in m. Sahend lapidosis (4. August); inter Diliman et Urumia, ad Tschahrik in saxosis (16. Juni). — Da das Material sehr dürftig ist, ist eine sichere Bestimmung kaum möglich. 6. Alsine urumiensis Bornm., L c., p. 85. — Sectio: Minuartiae. An- nuae. Sepala uninervia fascia viridi nervo albo bipartita albo-marginata (Boiss., FL Or., I, 619—682). — Annua, glabra, pumila, 3—6 cm alta; Plantae novae a J. A. Knapp in Persia boreali-occidentali collectae. 327 caulibus simplicibus, erectis, a basi ad apicem usque subflexuoso-brevi- ramulosis, rarius patule longiusque ramosis, ramulis fasciculatim pauci- floris; foliis glabris subulatis, ad basin trinerviis et late hyalino-mar- ginato-connatis et margine longiciliato; floribus breviter pedunculatis, dichasialibus (qui in speciminibus ramosioribus adsunt) longe peduncu- latis (pedunculo calyce subduplo longioribus, rectis); calycis 3—4 mm tantum longi ovato-conici basi rotundati (non ut in À. Jacquinii Koch gibboso-indurato-truncati) sepalis lanceolato-subulatis, stria dorsali viridi uninerviis, margine hyalino-marginatis, apice rectis (non subulatim elon- gatis nec paulo divergentibus); petalis parvis, albis, dimidium calycem aequantibus, capsula calyce tertia parte breviore, — NW.-Persien: Khoi, in pratorum siccis (23. Mai 1894). — A. wrumiensis gehört in die Verwandtschaft von A. Jacquinii Koch!) und mehr noch von A. Funkii Jord., beides Arten, die wir fast nur aus westlicheren Gebieten, Mittel- und Westeuropa kennen; wenigstens ist A. Funkii Jord. auf den Süd- westen Europas beschrünkt?) und A. Jacquinii Koch ist im Gebiet der Flora Orientalis nur vereinzelt in Mazedonien, Albanien und Thessalien beobachtet worden. Da bei unserer der Kelch an der Basis abgerundet, nicht kantig und abgestutzt ist, also ähnlich wie bei A. tenuifolia (L.) geformt ist (Kelchblätter aber ein-, nieht dreinervig), kommt A, Jacquinü nicht weiter in Vergleich, wohl aber À. Funk Jord. Von letzterer unterscheidet sich die óstliche Art durch den Wuchs, der mehr dem der A. Jacquinii gleicht, durch die Kahlheit der Stengel, Blätter und Kelche, durch den wenig hervortretenden (mehr grünlichen) Mittelnery der Se- palen und besonders durch die kürzeren (nur 3—4, nicht 5—6 mm langen) aufrechten, d. h. nicht in eine sehr lange, etwas auswärts ge- richtete Pfriemspitze auslaufenden Kelchblütter. — Zu den von Stapf aus Nordpersien (Rudbar) beschriebenen Arten?) der Sektion Minuartiae liegen keine Beziehungen vor; A. Rudbarensis Stapf gehört in den Formenkreis der A. montana und A. Wiesneri Stapf in den der A. brevis, beides Arten mit dreinervigen, doppelt grósseren Kelchen. T. Alcea arbelensis Boiss. et Hausskn. var. subglabra Bornm., l. c. P. 92. — Caulibus foliisque subglabris. — NW.-Persien: Distr. Karadagh, in silvis caeduis ad Hasanbeili (17. September). — Die Pflanze stimmt bis auf die mangelnde Behaarung mit der Originalpflanze der A. arbe- lensis (bis zur Basis geteilte Blätter, sehr kurzer Aussenkelch) gut über- ein; freilich fehlen reife Samen, wie überhaupt das Knappsche Alcea- Material äusserst dürftig, schlecht prüpariert und so kaum bestimmbar eo e nn LE !) Die richtigere Bezeichnung dieser Art ist A. fasciculata (L. sub Are- naria) Wahlenb. 3) „A. Funkii Jord.“, Halácsy in Allg. Bot. Zeitschr, Bd. VII (1901), S. 122. aus der Flora von Südtirol stellt nur eine Variation gewöhnlicher A. Jacquinii Koch dar: var. tridentina Murr, Deutsche Bot. Monatsschr., Bd. XVII, S. 21 (1899); vgl. Dörfler, Herb. norm., Nr. 4221 (als A. Funkii). 3) Bot. Erg. d. Pol-Exp. n. Pers, Bd. II, S. 20 (1886), in Denkschr. der kais. Akad. der Wiss. in Wien, math.-nat. KI, Bd. LI. 328 J. Bornmüller. ist. Auch bei Digele (in der Umgebung von Urumia) sammelte Knapp (28. Juni) eine Alcea mit tief geteilten Blättern, aber mit grósserem Aussenkelch, die — vielleicht noch zu A. ficifolia L. gehörig — sich nicht bestimmen lässt, 8. Astragalus (XX. Malacothrix) pauperiflorus Bornm., l. c., p. 100. — Perennis, acaulis; caudiculis subterraneis, tenuibus, stipularum hyalinarum vestigiis dense obsitis, depresse et laxe caespitosis; stipulis mem- branaceo-hyalinis, majusculis, ovato-lanceolatis, petiolo adnatis, inter se connatis, nervosis; foliis glaucescentibus, parvis, cum petiolo brevi, 1,5— 2 cm tantum longis et 0,5 cm latis, utrinque setulis albis basifixis sub- adpressis sparsim, ad rhachidem et paginae inferioris nervum medium densius pilosis; foliolis 6—7-jugis, densiusculis, minutis, oblongis, ob- tusis vel subretusis, 3 mm longis, 1 mm latis; scapis brevissimis, tenui- bus, declinatis, adpresse pilosis; capitulo perpaupero, 3—4-floro, laxius- culo, folia vix superante; bracteis triangulari- vel ovato-lanceolatis, hyalinis, setulosis pedicellum brevissimum superantibus; calycis tubulosi densiuseule subadpressim albo-nigro-pilosi, tubo 4—5 mm longo, dentibus 1 mm longis subulatis; floribus e sicco violaceis, calyce duplo longiori- bus; vexili 13—14 mm longi lamina oblonga, attenuata, apice biloba, alas eximie (3 mm) superante; legumine calycem rumpente, patule albo- nigro-hirsuto, ovato-oblongo, apice obtuso et oblique cuspidato, maturo 4X7 mm lato longo. — NW.-Persien: Isperechan in m. Sahend lapi- dosis (4. August 1884, leg. Knapp). — Planta nostra ad humillimas sectionis spectans, notabilis foliis minutis parce pilosis, scapis subnullis paucifloris, floribus parvis, vexillo subelongato bilobo; habitum refert 4. melanodontis Boiss. À. atricapüli Bornm., A. tenuiscapi Freyn et Bornm., A, plepei Boiss. A primo differt scapis folio multo brevioribus (non lon- gioribus), bracteis latiusculis (non linearibus); vexillo alas non parum tantum superante, bilobo; legumine non valde compresso cum rostro 9—10 mm (non 15 mm) longo. Species ceterae ejusdem habitus indi- catae pedunculis longis tenuibus vel florum magnitudine vel colore vel calycis proportionibus longius distant. 9. Astragalus (XXXV. Myobroma) parvulus Bornm. in Mitt. Thür. Bot. Ver. N. E. XXII (1908, p. 8: L 6; p. 102, Acaulis, plus minus dense patulo-hirsutus; caudicibus tenuibus, sub- terraneis valde elongatis (20 em usque longis), nudis, remote tantum stipulas aphyllas connatus obtusas fuscas glabras gerentibus; stipulis foliigeris latis, oblongis, tenuiter membranaceis, albo-hyalinis, dorso pa- tule hirsutis, ad marginem longe ciliatis; foliis perparvis, circums- criptione linearibus (25—35 mm longis, 5—8 mm latis), petiolo brevi hirsutissimo suffultis; foliolis 7—11-jugis, densiusculis (non contiguis), planis, supra glabris, subtus sparsim (copiosius secus nervum medium prominentem) longe hirsutis, ovatis vel late oblongis vel orbiculatis, ob- cordatis, 2X 2 vel 3X 4 mm latis longis; floribus subs olitariis, sub- sessilibus, brevissime pedicellatis, pedicello glabro; calycis subglabr! (sparsissime longipilosi) flavidi tubulosi 8 mm longi dentibus linearl- Plantae novae a J. A. Knapp in Persia boreali-occidentali collectae. 329 subulatis, tubo 3—4-plo brevioribus, apicem versus sparsim ciliolatis; petalis glabris, flavis, demum (saltem in specimine sicco) brunnescenti- bus; vexilli 16 mm longi calycem duplo superantis lamina oblonga, apice rotundata, subbiloba; carina vexilli laminam dimidiam subsuperante; le- gumine? stylo? — NW.-Persien: Distr. Karadagh, in graminosis ad Arpalech (inter Tebris et Aher); specimen unicum (16. September). — Es liegt von dieser zwergigen Art leider nur ein einziges, nicht be- sonders gut erhaltenes Individuum mit nur wenigen Blüten vor, die ich, um die Griffelbeschaffenheit kennen zu lernen, nicht zu zerlegen wage. Habituell erinnert die Pflanze am meisten an den kretischen A. nummu- larius DC. und wohl auch etwas an den persischen (mir von ver- schiedenen Standorten vorliegenden) À. ischredensis Bge., beides Arten mit beiderseits behaarten Blättern und zottigen Kelchen, letztere ausser- dem mit doppelt grösseren, sehr ansehnlichen Blüten. Da die Blättchen ziemlich gedrängt stehen, wäre auch an eine Unterbringung unserer Art neben A. monanthemos Boiss. zu denken und ein Vergleich mit diesen und den zugehórigen Arten angebracht; aber es genügt, auf die Zahl und Form der Fiederblüttchen, den Blattumriss, die Blütengrósse und die Beschaffenheit der Stipulae hinzuweisen, um die in Boissier, Fl. Or. (p. 285), verzeichneten (A. monanthemos Boiss., A. purpurascens Bge., A. concinnus Bth.) und die neuerdings beschriebenen, dieser kleinen Gruppe zugehórigen Spezies (4. rufescens Freyn et Bornm., Bull. de l'Herb. Boissier. Vol. VI, 1898, p. 981, — A. variegatus Freyn et Bornm., olim, in Bull. de l Herb. Boissier, Vol. V, 1897, p. 592, non Franch.; A. charguschianus Freyn in Bull. de lHerb. Boissier, Ser. 2, Vol. IV, 1904, p. 764; A. heterochrous Bornm. in Bull. de l'Herb. Boissier, Sér. 2, Vol. V, 1905, p. 757, Pl. 9) sofort als ausgeschlossen betrachten zu kónnen. 10. Astragalus (? XXXV. Myobroma) spec. nov. ex aff. A. lanceolati Bge. (Boiss., Fl. or., II, 293); Bornm., l. c., p. 103. Acaulis, ex scapus, e radice crassa caespitoso-compactus, collo rudimen- tis foliorum densissime squamoso, stipulis lanceolatis lanatis; foliis glaberri- mis, minutis (2—3 cm longis), remote 3—5-jugis; foliolis ovatis, cuspidatis, Saepius complicatis, 2 mm latis, 3—5 mm longis; floribus subsolitariis, subsessilibus, parvis, 15 mm longis, flavidis; calyce tubuloso, 9—10 mm longo, glabro vel subglabro, dentibus ad basin intus lanatis triangulari- Subulatis, tubum dimidium subaequantibus; stylo?, legumine? (A. erio- basis m. ad int.; in herb. univ, Vindobon.) — NW.-Persien: Tebris, in argillosis (2, V.). — Die schlecht prüparierten und dürfüg erhaltenen Fragmente lassen eine genaue Beschreibung der Blütenteile nicht zu; Jedenfalls seien künftige Reisende auf diese eigenartige Pflanze auf- merksam gemacht. : 11. Astragalus (XLV. Pterophorus) Knappii Bornm., 1. c., XXIII (1905), P- 12; L c, p. 104. ; : Fruticosus, late caespitosus, dense albo-lanato-tomentosus; ramis crassis, Spinis longis (4--6 cm) patulis armatis, inferne inter stipularum rudi- 330 J. Bornmüller. menta tomentosis; stipulis subcoriaceis, eis foliorum inflorescentiae sub- membranaceis, late ovatis, subulatim acuminatis, glabris; foliolis 4-jugis, petiolo crassiusculo albo-tomentoso insidentibus, summis spinulam tenuem flavidam glabram duplo superantibus, planis oblongo-lanceolatis, 4 mm latis et 18—20 mm longis, longiuscule flavido-spinulosis; axillis sub- trifloris, in capitulum ovatum vel oblongum, circa 2 em latum et 3 cm longum, foliis intermixtum conglobatis; bracteis oblongo-linearibus, navi- cularibus, inferne glabris, dorso et superne dense albo-villosis, 8—10 mm longis, calyce paulo brevioribus; bracteolis liberis, interdum nullis, mox deciduis, bracteam vix dimidiam aequantibus, linearibus; calycis 12 mm longi, villoso-hirsuti ad basin saepius glabrescentis dentibus subulatis, quam tubus plus duplo longioribus; floribus calycis dentes subsuperanti- bus, flavidis (in specimine nostro valde defloratis)) — NW.-Persien: Inter Diliman et Urumia, in m. Karnaru lapidosis (10. VL). — Species nova prope A. fokatensem Fisch. et A. tossiensem Freyn et Sint. (Österr. Bot. Zeitschr., 1893, S. 416; vidi orig.!) colocanda est, a quibus foliis 3—4- (non 5- 6-) jugis bractearumque forma (linearium, non ovato-ob- longarum) facile distinguitur; magis affinis esse videtur A. albifolius Freyn et Sint. (Osterr. Bot. Zeitschr., 1893, S. 417; vidi orig.!), ut ante- cedentes florae Anatoliae borealis (Paphlagoniae) incola, a quo nostra planta differt habitu alieno, spinis brevioribus, non creberrimis nec crassis, capitulis eximie majoribus, nec non praesertim stipulis glabris et submembranaceis (non appresse hirtis et coriaceis), ceterum area geo- graphica valde disjuncta. — Das einzige mir zur Beschreibung vor- liegende Exemplar ist leider nicht gut erhalten und lässt eine Analyse der Blütenteile nicht zu. Bemerkenswert ist, dass bei dieser Art die Kelchbasis stark verkahlt, so dass man leicht geneigt ist, die Pflanze der Sektion Stenonychium oder Platonychium zuzurechnen. Die Existenz von Brakteolen und die offenbar grosse Âhnlichkeit mit genannten Arten, besonders mit A. albifolius Frein et Sint., weisen ihr meines Erachtens den natürlichsten Platz neben A. tokatensis Fisch. in der Sektion Pfero- phorus an. 12. Amygdalus spinosissima Bge. (Boiss., Fl. Or., II, 644) var. (nov.) urumiensis Bornm., I. c, p. 109. — Ramis sublaevibus brunneis, spinis horridis, foliis angustioribus ae in typo lineari-lanceolatis longiuscule pe- tiolatis glaberrimis. — NW.-Persien: Inter Diliman et Urumia, in M. Karnaru saxosis (12. VL). — Die Exemplare besitzen glatte lederbraune Rinde (wie A. kermanensis Bornm, var. glabra Bornm., vgl. Schneider, Laubholzkunde, I, S. 590), die Dornen sind sehr kräftig, die Blütter sehr deutlich gestielt. Die Pflanze kann daher nicht bei A. Zycioides unter- gebracht werden. 13. Pirus amygdaliformis Vill. var. persica Bornm., Le P. 110. — Foliis argute serratis rarius (ad ramulos floriferos) subintegris. — = ?P. Persica Pers, Enchir, III, p. 98); f. typica e fl. Persiae adhuc ignota! — NW.-Persien: Urumia, in saxorum fissuris (8. VIL, steril). Plantae novae a J. A. Knapp in Persia boreali-occidentali collectae. 331 14. Pimpinella falcarioides (Ha ‘skn. herb. sub Scaligeria) Bornm. et Wolff, l. c., p. 117. — Planta biennis (monocarpia) glaberrima, 1—1,5 pedalis, radice napiformi instructa; caulibus subsolitariis, subnudis, parce ramosis; foliis basilaribus petiolatis; petiolo crassiusculo, applanato, basi in vaginam brevem angustam dilatato, 2—3 cm longo; lamina firma, plerumque simplice (rarissime ad basin foliolis binis brevibus vel uni- lateraliter unico ovato cordato aucta folium ternatum vel semiternatum formante), ovato-oblonga vel lineari-oblonga vel lineari, basi cordata vel subcordata, apice breviter acuminata, acutiuscula, margine cartilagineo toto dense crenato-serrata (serraturis minimis, sub lente scabriusculis mucrone brevissimo sursum spectante instructis, ad apicem laminae versus vix decrescentibus), 2—5 cm longa et 0,6—1,2 cm lata, 5—10 nervia, nervis lateralibus interioribus nervo medio subparallelis ceteris palmatis; foliis caulinis infimo interdum excepto ad vaginam membrana- ceam reductis vel laminam minutam trisectam vel paucijugam segmentis linearibus gerentibus; umbellis 5—8-radiatis, radiis teretibus, inaequi- longis, fructiferis 2—2,5 cm longis; involucro et involucello nullo; um- bellulis ad 12-floris inaequaliter pedicellatis, pedicellis ca. 5 mm longis, erectis, crassiusculis; floribus albis; petalorum omnium subaequalium (exteriorum non radiantium), lamina rotundata, 1 mm lata, bilobato-emar- ginata; fructibus submaturis ovoideis, a latere manifeste compressis, ad commissuram constrictis, ad apicem versus paulo attenuatis; calycis dentibus minimis, sed conspicuis; stylopod® conoideo, humili, margine undulato; stylis reflexis, stylopodio subduplo longioribus; jugis fructus ad 3 mm longi vix conspicuis. — NW.-Persien: Urumia, in salsis inter Sahatli et Guschtschi (20. VIL, flor et fr); distr. Afschar, ad aquas minerales pr. Achmedabad (19. VIIL, flor). — Durch die meist unge- teilten linear-länglichen Blütter (nur äusserst selten finden sich an der Basis der Blattfliiche kleine Seitenblüttchen vor), die lebhaft an die Blatt- abschnitte von Falcaria sioides (Wib.) Aschers. (= F. Rivini Host) er- innern, und durch die rübenfórmige Wurzel nimmt diese die Salzsteppen bewohnende Pflanze unter den Arten der Gattung Pimpinella eine ziemlich isolierte Stellung ein und es sind vóllig ausgereifte Früchte abzuwarten, bis über die Gattungszugehórigkeit ein definitiv gültiges Urteil gefüllt werden kann. Überraschend ist, dass diese Pflanze ein ziemliches Ver- breitungsareal aufweist, d. h., dass sie in den Salzsteppen Kleinasiens (Kappadoziens) wiederholt gefunden wurde, bisher aber unbeschrieben blieb. W. Siehe sammelte sie im Jahre 1898 „zwischen Binsengestrüpp am Salzsee bei Ewerek* und verteilte sie ohne Namen (Exsicc. no. 241). Wohl erst spüter hat Haussknecht in seinem Herbar dem ihm vom Sammler zur Bestimmung übergebenen Exemplar den Namen »? Scali- geria falcarioides spec. nov.“ beigeschrieben. Vor zwei Jahren bereiste Herr H. Wolff die gleichen Gebiete und traf sie (1. VII. 1907) im blühenden Zustande in der Salzsteppe siidéstlich von Konia an (H. Wolff, Iter Anatol., I, no. 123). — P. falcarioides besitzt somit ganz das gleiche Verbreitungsgebiet wie Inula Seidlitzii Boiss., welche bisher nur vom 392 J. Bornmüller. Urumia-Seegebiet bekannt war und neuerdings ebenfalls mehrfach in den Salzsteppen bei Konia beobachtet wurde, auf diese beiden Gebiete, soweit unsere heutigen Kenntnisse reichen, aber beschrünkt zu sein scheint. $ 15. Peucedanum Knappii Bornm., l. c., p. 121. — Descriptio (speci- minis valde incompleti): Planta 2,5-pedalis et altior, perennis; caule ad basin vaginis foliorum vetustorum longis, latissimisque pallidis obsito; folis pedalibus longissime petiolatis (petiolis junceis), ambitu oblongis, remote in lacinias (saltem inferiores) longissime petiolulatas biternatim pinnatis, segmentis lineari-lanceolatis planis (non junceis), apicem versus saepe laciniato-incisis vel -trifidis; caulibus junceis aphyllis vel sub- aphyllis, a medio longe furcato-ramosis iterumque ramulosis; ramulis la- teralibus in umbellulam solitariam exeuntibus, terminalibus umbellam subtriradiatam gerentibus; involuero et involucellis, ut videtur, nullis an mox deciduis; umbellularum radiis 5—7, 4—5 mm longis, non incrassatis; mericarpiis (immaturis) lineari-ellipticis, pedicello dimidio brevioribus; stylis longiusculis, stylopodio late conico obtuso, 4—5-plo longioribus, rectis, paulo inter se divergentibus, — NW.-Persien: Kotursu, in pas- cuis montanis (distr, Afschar, Tacht-i-Soleiman). 16. Erigeron arachnoideus Bornm., l. e., XXII (1907), p. 42; l €. p. 128. Sectio: Conyxastrum; monocarpica (Boiss., Fl. Or., III, 169 —170). — Annuus, tota planta praesertim ad cales, ramos pedunculos foliorumque margines. longissime et tenuissime floccoso-arachnoideo-lanata, pallide virens; caule Speciminis uniei procero, elato, 60—70 cm alto, angulato-striato, folioso, a medio longissime ramoso, ramis flexuosis paniculam amplam formanti- bus; foliis papyraceis, infimis anthesi ineunte evanidis, caulinis inferiori- bus magnis (maximis 10—15 em longis, 2,5 cm latis), oblongo-lanceolatis, in petiolum longiuseulum attenuatis, integris, rarius remote repando- dentieulatis (dentibus in utroque latere 2—3), uninerviis, superioribus deminutis basi rotundata sessilibus; paniculae ramulis longiusculis; capi- tulis mediocribus, fructiferis 1 cm latis (magnitudine ut in E. Aucheri Boiss.), pedicello eis aequilongo vel 2-plo longiore suffultis; involucri phyllis biserialibus, dorso sparsim pilosis, lineari-lanceolatis, late hyalino- marginatis, pappo paulo (quarta parte) brevioribus; achaeniis oblongis, 1,5 mm longis, subcompressis, basin et apicem versus breviter attenuatis, hispido-hirsutis; pappo sordide albo 16— 20-seto, achaeniis duplo longiore. — NW.-Persien: Distr. Adschari, pr. Sain-kale in nemoribus secus rivum Dschagatu (13. VIII). — Die neue Art gehört in den Verwandt- schaftskreis von E. aegyptiacus L. und E. Aucheri (DC.) Boiss.; mit letat- genannter Art hat sie genau die Köpfchengrösse gemein. Das äusserst lange, dünne, spinnwebige Indument (an den Zweigen ringsum 4—5 mM lang abstehend!) macht E. arachnoideus Bornm. unter allen Arten Vorder- asiens und Europas sofort kenntlich. 17. Micropus longifolius Boiss. et Reut. 3. evacinus Bornm., l €" p. 131. — Caule simplice capitulo unico sessili. — NW.-Persien: Khol, in apricis (27. V.); Urumia, in aridis (30. VI). Plantae novae a J. A. Knapp in Persia boreali-occidentali collectae. 333 18. Cousinia urumiensis Bornm., l. c., p. 135. — Sectio: Drepanophorae C. Winkler (Synopsis specierum generis Cousiniae in Act. Horti Petrop., Vol. XII, 1892, p. 206; Mantissa synopsis spec. gen. Cousiniae, l. c., Vol. XIV, 1897, p. 196—198). — Sectio: Squarrosae Boiss., Fl. Or., HI, 460. —- Perennis, caulibus pluribus vel solitario, erectis, humilibus semi- pedalibus vel paulo altioribus, superne ramosis, 2—3-capitula gerentibus, undique adpresse arachnoideo-albidis; foliis radicalibus ambitu lineari- lanceolatis magnitudine variabili (speciminis juvenili maximis 4 X 12 cm, plantae floriferae 1,5 X 5 cm latis longis), pinnatisectis rhachide nuda vel subnuda, segmentis multijugis remotis praeter lacinulam (vel 2) basilarem linearem integris linearibus spinescentibus, margine revolutis, subtus albidis, supra minus araneosis saepiusque glabrescentibus; foliis caulinis adnato-sessilibus sed non decurrentibus, inferioribus radicalibus subcon- formibus lobulis vero paucioribus et ad rhachidem decurrentibus, rameis deminutis utrinque in 1—3-lobulas triangulari-lanceolatas partitis, summis capitulum non involucrantibus nec superantibus; capitulis ovatis, 10—920- floris, brevipedunculatis; involucri squarrosi 12—15 mm lati phyllis 40—50, vix arachnoideis, coriaceis, e parte inferiore oblonga pallida sensim in appendicem sublongiorem viridem sulcato-triquetrum spines- centem patenti-recurvum attenuatis, exterioribus brevioribus, intimis lineari-lanceolatis margine serrulatis subrectis; flosculis exsertis, luteis; receptaculi setis glaberrimis; achaenio ignoto. — NW.-Persien: Urumia, ad Sameschli in lapidosis (7. VIL, specimina florifera); inter Diliman et Urumia, ad pedem m. Karnaru in apricis (10. VL, capitulis nondum evo- lutis); ad Morandschuk (inter Khoï et Diliman) in lapidosis (7. VI., nondum florens). -- C. urumiensis deutet durch die gleichen, allerdings etwas kleineren Blütenkópfchen auf eine nahe Verwandtschaft mit C. bicolor Freyn et Stapf (Orig.!) hin, einer von Sintenis in Armenien entdeckten, nach C. Winkler (Mantissa, l. c., p. 221) auch an den Ostgrenzen Persiens aufgefundenen Art, die sich aber sofort durch die deutlich herablaufenden, wenig geteilten Blätter der Seitenäste sowie durch den robusteren Wuchs als eigene Art zu erkennen gibt. — C, Stapfiana Freyn et Sint. (Orig.!) und C. Cataonica Boiss. et Hausskn. (Orig.!) haben eben- falls lang herablaufende Stengelblätter und viel grössere Köpfe mit fast doppelt so vielen, in einen langen, bogig gekrümmten Dorn auslaufenden Hüllblättern. Ähnlichkeit mit C. Aleppica Boiss. (Hausskn., Exsice.!) und C. ilicifolia Jaub. et Spach (Icon. Tab. 164!) liegt nicht vor. — C. Hohenackeri Fisch. et Mey., mir nur nach der Diagnose bekannt, besitzt völlig andere Blattgestalt (folia anguste lanceolata segmentis breviter triangulari-lanceolatis); das gleiche betrifft C. Seidlitzii Bge. mit herz- fórmig stengelumfassenden, buchtig kurzgelappten Blättern. — C. Aucheri aus Kappadozien zeigt herablaufende Stengelblütter, dürfte aber unserer Art in vieler Beziehung, wenigstens allein nach der Beschreibung Zu urteilen, nahe stehen. — C. brachyptera DC. schliesslich sieht unserer Art sehr ähnlich (vgl. Jaub. et Spach, Icon., Tab. 159!), doch zählt diese zu den Arten mit roten Blüten, die Köpfe dieser (Bourg. Exsicc.!) Sind auch reichblütiger. 334 J. Bornmiiller. 19. Cousinia Wettsteiniana Bornm., I. c., p. 137. — Sectio: Foliaceae C. Winkler (Synopsis specierum generis Cousiniae in Act. Horti Petrop., Vol. XII, 1892, p. 279; Mantissa synopsis spec. gen. Cousiniae, l. c., Vol. XIV, 1897, p. 217). — Planta perennis vel biennis, elata, robusta, 2-vel 3-pedalis, densiramea, foliosa, habitu Onopordi, capitulis magnis, phyllis exterioribus foliis summis conformibus spinoso-denticulatis in- terioribus appendiculatis (ut in sect. ,Appendiculatarum* constructis), omnibus subadpressis, flosculis luteis, foliis rameis ovatis breviter de- currentibus ut tota planta tenuiter arachnoideo-canis. — Caule elato in- ferne crassitie digiti, valde sulcato, tenuiter araneoso, ad imam basin floccoso-lanato, ad apicem usque ramoso et folioso, ramis monocephalis; foliis utrinque (subtus magis) tenuiter eano-tomentosis, radicalibus desi- deratis, caulinis inferioribus lineari-oblongis vel -lanceolatis sessilibus late triangulari-lobulatis spinosis, rameis ovatis basi adnato-semidecurrentibus, margine flavide aceroso-spinescentibus, omnibus coriaceis, summis quoque ramos et capituli peduneulum brevissimum non occultantibus; capitulis majusculis, globosis, 4—4,5 cm latis, solitariis; involucri tenuiter arach- noidei phyllis subimbricatis erectis (nec patentibus nec apice recurvis) heteromorphis, exterioribus basi rotundata foliis summis simillimis ovato oblongis lanceolatis apice aceroso-spinosis margine remote tenuiter spinu- losis, mediis appendiculatis parte inferiore adpressa (ab exteriobus ad interioria sensim elongata) abrupte in appendiculum late triangulari- lanceolatum nervoso-carinatum cochleariformem margine integrum (ad basin 12 mm latum, 1,5—2 cm longum) dilatatis, phyllorum praeulti- morum appendice quam pars inferior valde elongata dimidio breviore, phyllis intimis glabris chartaceis exappendiculatis angustis linearibus sensim acuminatis 3 cm longis phylla externa subsuperantibus sed non radiantibus; receptaculi setis glabris; flosculis luteis, exsertis, 24—26 mm longis; antherarum tubo glabro, flavido, caudis barbatis; achaeniis griseo- virescentibus nigro-maculatisque obpyramidatis, 4-costato-compressis, 6— 7 mm longis et 3 mm latis, apice vix denticulatis; setis pappi caduci scabris. — NW.-Persien: Tebris, ,Gülidze* (Gülisähr) in aridis decli- vitatibus (21. IX). — Wie aus der Beschreibung ersichtlich, neigt C. Wettsteiniana durch die Form der mittleren Involucralblätter stark Zur Gruppe der Appendiculatae. Bei Boiss., Fl. Or., III, 462, ist sie in der Gruppe der Cynaroideae den Arten mit grossen gezühnten aufrechten Hüllblättern zuzuzühlen und übereinstimmend mit Winklers System neben C. canescens DC. einzuordnen. Letztere besitzt indessen lang herablaufende, allmählich verschmälerte Stengelblütter (nicht kurz und abgerundet) und zählt zu den rotblühenden Arten; mit den anderen Arten, auch jenen der Gruppe Appendiculatae, liegt keine Ähnlichkeit vor. 20. Cirsium Sahendi Bornm., 1. c., p. 140. — Sectio: Epitrachys DC. — Perenne, pluricaule, caulibus adpresse arachnoideo-canis vel albidis, pedalibus vel altioribus, paniculatim ramosis, ramis oligocephalis, capi- tulis non congestis; foliis superne praeter indumentum spinuloso-Stri- gosum glabris vel parcissime arachnoideis subtus arachnoideo-canis vel Plantae novae a J. A. Knapp in Persia boreali-occidentali collectae. 335 albidis, caulinis lineari-oblongis in lacinias oblongo-lanceolatas utrinque binas remotas integras pinati partitis, rhachide lata (1 cm lata), basi amplexicaulibus non decurrentibus, floralibus parvis (2—3) angustis capi- tula subsuperantibus, lobis omnibus in spinas flavas horridulas exeunti- bus marginibusque spinulis flavis patentibus armatis; capitulis parvis, globosis, vix 2 cm longis, breviter pedunculatis sessilibusve; involucri phyllis viridibus, parce arachnoideis, carinato-nervosis, in cuspidem brevem subrecurvatam duriusculam fuscam integram attenuatis, spinula brevi terminatis, ab inferioribus oblongo-triangularibus ad intima vix longius spinulosa elongatis; flosculis purpureis phylla paulo superantibus. — NW.-Persien: In m. Sahend in glareosis (30. VIL). — C. Sahendi ist neben C. Haussknechtii Boiss. einzuordnen, von welchem es sich durch die schon im frühesten Stadium kugeligen Kópfchen, durch die an der Spitze auswärts gekrümmten Hüllschuppen und durch die schwächere Behaarung (Blattoberseite grün, nicht spinnwebig weissfilzig) sofort unter- scheidet. Bei dem vorliegenden Exemplar ist der Blütenstand panikulat und nicht, was bei C. Haussknechtii Boiss. meistens der Fall ist, zu- sammengesetzt traubig (Exemplare des C. Haussknechtii mit panikulatem Blütenstande glaubte Haussknecht als eigene Art, C. Straussii Hauskn., abtrennen zu müssen, was unhaltbar ist). Ähnlichkeit mit C. cataonicum Boiss, et Hausskn. (dessen Hüllblätter in eine feine weiche Spitze lang- sam auslaufen) liegt ebensowenig vor wie mit C. arachnoideum M. B. oder C. strigosum M. B. 21. Satureia sahendica Bornm., 1. c., p. 160. — (Sect. Sabbatia Briq.). § 3. Subbilabiatae Boiss., Fl. Or., IV, 564. — Basi lignosa, crebre multi- caulis, suffruticoso-dumulosa, subpedalis; caulibus undique pilis albis brevibus deorsum curvatis canescentibus, tenuibus simplicibus vel parce erecto-ramulosis; foliis sparsim setulis sursum curvatis obsitis glandu- lisque sessilibus purpureis lacunoso-immersis dense punctatis, oblongo- linearibus (8—12 mm longis), margine integris sed valde revolutis, saepius complicatis, apice obtusiusculis, omnibus remotis erecto-patenti- bus, inferioribus saepius fasciculatis, superioribus opposito-solitariis, floralibus paulo tantum deminutis subconformibusque (lineari-lance olatis) ceymulos subsuperantibus; verticillastris remotis 4—6-floris saepissime Vero utriusque cymuli subsessilis flore unico evoluto 2-floris, internodio brevioribus ; calycis tubulosi canescentis inter nervos decem breviter Patentim setulosos glanduloso-punctati dentibus inaequalibus erectis, in- ferioribus angustissime lanceolatis subulatis tubum subaequantibus vel eo tertia parte brevioribus, superioribus e basi triangulari subulatis tubo duplo brevioribus; corollae extus hirsutae albidae (vel violascentis) 12 mm longae tubo calycem subduplo longiore, limbo parvo; antheris ren unici male conservati) violascentibus subexsertis. — NW.-Persien: Montis Sahend in glareosis (,Isperechan*, 30. VII). 22. Acantholimon bromifolium Boiss. et Hausskn. "E matum Bornm., l. c., p. 164. — Differt a typo (conf. Boiss., Fl. ur, IV, 829) scapis abbreviatis 3—6-spiculatis, spiculis majusculis 2—4-floris approxi- 336 J. Bornmiiller: Plantae novae a J. A. Knapp in Persia boreali-occidentali. superioribus approximatis. — NW.-Persien: Distr. Afschar, in asperis m. Tacht-i-Bülkis (18. VIIL). 22. Statice caspica Wild. var. (nov.) urumiensis Bornm., l. c., p. 165. — Differt a typo (conf. Boiss., Fl. Or., IV, 805) squamis caulinis minutis herbaceo-fuscis vel breviter tantum hyalino-apiculatis, foliis saepius ma- jusculis 4—5 X 0,5—0,7 cm usque longis latis. — NW.-Persien: Ad itus orientale laeus Urumiensis inter pagum Khanian et pagum Gogan 427: VII). 24. Euphorbia Sahendi Bornm., l. c., p. 171. — Sectio: Esulac. ^ *** Semina irregulariter. foveolata, malleata vel reticulato-rugosa. 2. Pe- rennes. — Boiss., Fl. Or, IV, 1116—1123. — Perennis, tota planta minutissime velutino-hirtella subcinerascens vel glaucescens, caespitoso- multicaulis et (caulibus emortius persistentibus) ut videtur dumulosa; caulibus semipedalibus, numerosissimis, erassiusculis, simplicibus, infra medium subaphyllis superne densiuscule foliosis; foliis crassiusculis, ses- silibus, integris, utrinque breviter velutinis praeter inferiora lanceolata acuta subrhombiformibus (6 X 12 vel 7 X 13 mm latis longis, a medio basin et apicem versus subaequaliter acutis), umbellariis subconformibus vel paulo tantum eis brevioribus (8 X 11 mm latis longis); floralibus latis ac longis (7 X 7 mm), deltoideis acutiusculis; umbellae radiis quinis rarius ternis) folia umbellaria paulo rarius duplo superantibus; involucro hemisphaerico intus ciliato, glandulis semilunatis, cornubus brevibus; capsula hirtella ovato-oblonga (4—4,5 mm longa et 3—3,5 mm lata); seminibus griseis oblongis sparsim et irregulariter punctis depressis et praesertim lineolis transversis obsolete foveolatiss — NW.-Persien: Tebris; Isperechan in m. Sahend lapidosis (4. VIII.) — E. Sahendi Bornm. ist unter allen jenen orientalischen Arten der Gruppe Esulae, welche eine gleiche Samenbeschaffenheit aufweisen, durch das eigenartige kurze abstehende, alle Teile der Pflanze überziehende Indument vor- züglich gekennzeichnet und so stets leicht zu erkennen. Eine ühnliche Bekleidung treffen wir innerhalb dieser Gruppe nur noch bei E. ery- throdon Boiss. et Huet, einer nur aus Pisidien bekannten Art, an, welche aber ,foliis minutis imbricatis* und ,umbella parva 6—12-cephala dense capituliformi“ mit unserer persischen Pflanze keine Ahnlichkeit hat; noch viel weniger ist auf die mitunter behaart auftretende E. herniarii- folia Willd. (var. velutina Bornm.) hirzuweisen, Einen natürlichen Platz im System dürfte E. Sahendi Bornm. neben E. striatella Boiss- ‘finden. 25. Agropyrum cristatum (L.) Boiss. subsp. (nov.) caespitosum Bornm.. d. c., p. 190. — Dense caespitosum, fasciculis et culmis vaginis longs involucratis, foliis longis convolutis rigidulis, spica oblonga brevi latius- ula (2 cm lata, 3,5 em longa) spiculis majusculis a typo discedens. — NW.-Persien: Diliman, in m. Karnaru lapidosis (21. VL). 1 a nat „Filices exoticae exsiccatae.“ Listen durch V. Sehróder, Hofbuchhandlung, Gotha. f Repertorium sperierum novarum regni vegetabilis auctore f. Fedde No. 330/332 uve XI Band I. September 1913 LIX. Zur Synonymik der Gattung Gomphrena. II. Von Jar. Stuchlík-München. (Originalarbeit.) Es mógen im nachstehenden publiziert werden die Diagnosen der Varietäten und Formen, die in meiner Mitteilung ,Über einige neue Formen von Gomphrena* (Beih. z. Bot. Centr, 1913, Bd. XXX, Abt. 2, p. 391—411) enthalten sind. Zu diesen füge ich noch einige ergänzende Erläuterungen hinzu, und im Nachtrag veröffentliche ich noch zwei neue Diagnosen, die Exemplare desselben Materials wie in der früher er- wahnten Mitteilung betreffen. In den Bemerkungen wurden namentlich die Begründung der Aufstellung und die Verwandtschaftsbeziehungen erörtert; eine Wiederholung der Synonymik ist meistens weggelassen. * 12. G. globosa L. Diese Art gehört zu den ältesten Gomphrena-Spezies; sie wurde Schon lüngst vor Linné bekannt, beschrieben und abgebildet, z. B. von Rheede in Hort, malab. X (1690), p. 37, oder von Rumpf in Amboin. herb. V (1747), p. 100, fig. 2 usw. Linné hat sie diagnostiziert in Seinen Spec. plant, ed. 1, p. 326; von zahlreichen Autoren, die die G. globosa erwähnt haben, seien aufgeführt nur Wildenow, Sp. pl. I (1797), P. 1321; Sprengel, Syst. veg., V (1827), p. 822; Roxburgh, FI. Ind., II (1824). p. 63; Martius, Beitr. Amarant. (1826), p. 298; Graham, Cat. Bomb, Plant, (1839), p. 169; Moquin in DC. Prodr., XIII, 2 (1849), p. 409; Dalzell und Gibson, Bomb. fl, suppl. (1861), p. 72; Seubert in Mart, m Bras. V, 1 (1875), p. 218; J. D. Hooker, Fl. of Ind., IV (1885), P. 732 und zahlreiche andere, Abgebildet ist sie z. B. in K. F. Gaertner, Carp. suppl. (1805—07), p. 128; Bot. Mag, t. LV, Fig. 2815; Desc., Fl, Antilles, V (1827), p. 320; Schnitzlein, Iconogr., II (1843—70), p. 102; Wight, Ic. pl Ind. orient, V (1856); Mill, leonogr, t, 21 etc. ` Die Geschichte dieser Art ist sehr einfach, weil sie immer als eine Stammart der ganzen Gattung betrachtet wurde; deshalb finden sich in der Literatur keine Synonyme für sie, wenn wir die von Moquin an- geführten (G. rubra hort, G. eriopoda Gill ex Moq., Leck sonst in der Repertorium specierum novarum, XII. (20. VIII. 1913.) 22 338 Jar. Stuchlík. Literatur nirgends erwühnten Herbarienbezeichnungen übersehen wollen. Hóchstens liesse sich noch bemerken, dass von den als G. prostrata Desf. bezeichneten Exemplaren, die meistens G. decumbens Jacq. sind, einige zu der G. globosa zugezogen werden kónnten. Die Art ist so eindeutig charakterisiert, dass eine Verwechslung mit der anderen nicht möglich war, namentlich wenn noch wenig Arten der Gattung bestimmt wurden; und erst später, als die zahlreichen Forscher viel Material von allen Ländern zusammengebracht hatten, und bei der Bestimmung desselben sich betreffs der @. globosa allzuviel von der herrschenden Ansicht über die Allverbreitung dieser Art beeinflussen liessen, wurden auch zu der so charakteristischen Art einige Formen gezählt, die in ihrem morpho- logischen Aufbau nicht genau mit der ursprünglichen Form überein- stimmten, und denen wir heute, wenn wir konservativ verfahren wollen, einen beträchtlichen Grad von Selbständigkeit innerhalb der grossen Spezies zuschreiben müssen. (So die Subspezies africana). Ausserdem auch kleinere Wachstumsunterschiede einzelner Exemplare geben uns Anlass zu einer weitgehenden Gliederung der Art, wodurch die überreiche Fülle des Materials und die zahlreichen habituellen Ver- schiedenheiten einigermassen klassifiziert und angeordnet sein dürften. Diesen Formen, denen reine somatische Merkmale zugrunde liegen, kann man natürlich nur den Grad einer forma ev. subforma zuschreiben. Das- selbe würde auch gelten sollen für die Varietäten, die nach der Farbe der Blüte bestimmt sind, weil die Verfärbung der Blüten nicht so aus- gesprochen wie bei den der früher diagnostizierten Arten dieser Gattung, zutage tritt, und weil zahlreiche, mitunter sehr feine Übergänge die scharfen Grenzen nur verwischen und eine präzise Begrenzung Un- möglich machen. Hier und da treten auch auf einem einzigen Exemplare Blüten von verschiedener Verfärbung auf und machen eine eindeutige Bezeichnung der Farbenvarietät ebenfalls unmöglich; und endlich — die älteren Herbarienexemplare verlieren ihre ursprüngliche Farbe und ver- bleichen oder vergelben, so dass wir z. B. als var. albiflora auch die- jenige bezeichnen könnten, bei welcher an den Etiketten der Sammler die Blütenfarbe ,dunkelrot* angegeben ist. Es zeigt sich bei dieser Art ganz deutlich, dass reine Morphologie zur Durchführung eines Art-Systems nieht immer genügt. Die zahl- reichen, weit differenten Exemplare fordern da eine Einteilung — und diese Einteilung lässt sich auf Grund eines oder einiger kombinierter morphologischer Merkmale nicht durchführen. Deshalb alle Systeme die auf Grund eines Herbarienmaterials aufgestellt werden, sind Ausse- rungen einer subjektiven Ansicht, für welche sich einwandfreie objektive Begründung nicht finden lässt; und diese Systeme sind anzusehen als blosse provisorische Hilfsmittel der systematischen Arbeit und der bo- tanischen Diagnostizierung, die nur zur Erleichterung der weiteren, mehr definitiven Arbeit dienen sollen. Die bisher veröffentlichten Formen von G. globosa waren folgende (in Form eines Schlüssels angeordnet): Zur Synonymik der Gattung Gomphrena. III. 339 I. Brakteolenkamm schmal, fein unregelmässig gesägt; Blüten weiss, Blütenstände zylindrisch; ssp. africana Stuchlik. L* Brakteolenkamm breit, tief unregelmässig gesügt oder gezühnt, entlang des ganzen Nerven des Tragblattes; Blütenfarbe verschieden, Blütenstände kugelig bis lünglich. 1. Blüten mit normaler Farbe (Bractea, Bracteolae und Perigonblätter weiss oder gelblich mit breitem roten bis violettroten Samen; Brakteolen- kamm rot). Var. genuina Stuchlik. a) Blätter lanzettlich oder schmalelliptisch. f. lanceolata Stuchlik. a*) Blätter gestielt, spatelfórmig. f. subspathulata Stuchlik. 1*) Fleisch- bis violettrote Blüten (Vor-, Trag- und Perigonblätter, Zuweilen auch der obere Teil der Staminodienróhre rot). Var, carnea Moq. a) Blätter lanzettlich, kurz gestielt. f. lanceolata Stuchlik. a*) Blätter deutlich bis lang gestielt, spatelfórmig. f. subspathulata Stuchlik. 1**) Orange- oder goldgelbe Blüten (Brakteolenkamm zuweilen mit schwacher rótlicher Verfürbung). Var. aureiflora Stuchlik. 1***) Weisse oder schwach gelblich- bis grauweisse Blüten. Var. albiflora Moq. a) Blütter lanzettlich. f. lanceolata Stuchlik. a*) Blätter spatelförmig, deutlich gestielt. f. subspathulata Stuchlik. Den betreffenden speziellen Diagnosen schicke ich noch eine Gesamt- diagnose ganzer Art voraus. Gomphrena globosa L. Radix perpendicularis, tuberosa, sublignosa, simplex usque ramosis- sima. Caulis herbaceus, ascendens v, erectus, trichotomo ramosus, teres V. tetragonus, ad 4 mm crassus, pilosus usque subglabrus, striatulus; rami ascendentes, rigidi, ad articulationes inflati et purpurascentes. Folia breviter petiolata, semiamplexicaulia, oblonga, ovato-lanceolata v. spathulata, 2—8 cm longa et 0,5—2 cm lata, subpatula, margine inter- dum purpurascentia, integerrima, acuta, mucronata, pilosiusculo-pubes- centia, laete viridia; folia floralia 2, patula, sessilia, cordato-ovata, mucronata, capitulo breviora v. longiora. Capitula globosa usque cy- lindrica, obtusissima, densiflora, terminalia erecta, lateralia pedunculata, Solitaria v, aggregata, ad 2 cm diam., v. ad 6 cm longa et 1 cm lata; rhachi cylindrica, inflata, villosa. Flores ad 1 cm longi, lana copiosa rufescente includi, nitidi, purpurei, Bractea longe acuminata, ovato- 22* 340 Jar. Stuchlik. triangularis, mueronata, alba, nervo purpurascente. Bracteolae duplo longiores, ad 1,2 cm, oblongae, acutae, concavae, basi albidae, apicem versus purpurascentes, dorso cristam latiusculam, serrulat am expansae. Perigonii folia anguste lanceolato-subulata, uninervia, villosissima, scariosa, alba, apice purpurascentia, secus nervum virida, bracteolis 1 brevia. Tubus stamineus perigonium superans v. brevior, albidus v. purpurascens; filamentorum pars libera oblongo-quadrilatera; lobus an- therifer parvulus, angusto-linearis, interdum nullus; lobi laterales an- theram apice paulo breviores, lanceolati v. obovato-oblongi, obtusi, inte- gerrimi; antherae oblongae, flavae. Pollen flavum. Pistillum fere tubi longitudine; ovarium ovatum; stylus longus, gracilis, teretiuseulis; stigmata linearia, mediocria, erecta. Utriculus oblongus, albidus ; semen ovatum v. sublenticulare, nitidulum, subfusco-flavescens. Subspec. africana, Flores albi; inflorescentiae cylindricae v. elongato subglobosae, ad 4 cm longae et 1 cm latae. Bracteolae perigonio paulo longiores, albae, nitidae, dorso in cristulam minutissimam, subserrulatam expansae. Pistillum tubo duplo brevius; stylus brevis, stigmata divaricata. — Folia parva, ad 2,5 cm longa et 1 cm max. lata, petiolata, lanceolata usque subspathulata. Caules ramosi v. ramosissimi. Var. genuina. Diagnose ist in der Gesamtdiagnose enthalten. Zu betonen ware nur: Bracteolae basi albidae, apicem versus purpurascentes, dorso cristam latam roseam expansae; bractea alba, nervo purpurascente. Perigonii folia alba v. lutea, apice purpurascentia, secus nervum virida. Tubus stamineus albidus v. purpurascens. Var. genuina f. lanceolata. Folia lanceolata v. lanceolato-ovata, breve petiolata, patula v. sub- erecta, margine interdum subundulata. Var. genuina f. subspathulata. Folia subspathulata v. spathulata, obtusa, integerrima, ad 2,5 cm lata; petiolus ad 2 cm longus. Für dieselben Formen der folgenden Varietäten gelten auch diese Diagnosen, die ich also schon nicht wiederholen werde. Var. carnea Moq. in DC. Prodromus, XIII, 2 (1849), p. 409. Flores pallide rosei, canei usque purpurei, Folia interdum longe petiolata, petiolus ad 2 cm longus. Var. aureiflora. Flores aurei, nitidi; bractea et bracteolae aureo-luteae, inter- dum margine paulo rosaceae; perigonii folio aurea, lutea v. aureo purpurascentia, nitidula. Inflorescentiae globosae v. subcylindricae. Var, albiflora Mog. in DC. Prodromus, XIII, 2 (1849), p. 409°). _ Flores subargenteo-albi, nitidi; inflorescentiae globosae V. sub- cylindricae, !) Hierher ist auch zu rechnen das Exemplar, das im Herb. Paris als G- globosa var. capitulis argenteis bezeichnet ist. (Cult. oder von Havana’). Zur Synonymik der Gattung Gomphrena. III. 341 13. G. elegans Mart. Diese Art, aufgestellt von Martius Nov. gen., IL p. 17 (1826), hat keine Synonyme und weist überhaupt irgendwelche systematische Schwierigkeiten nicht auf. Im Jahre 1903 hat Chodat in Pl. Hassl., Bull. Herb, Boss., [ème sér., t. 3 (1903), p. 388, eine Varietüt von dieser Art, die var. gracilior, aufgestellt und mit der Diagnose ,differt a typo capitulis duplo minori- bus, caulibus graciolibus, sed foliis structuraeque folium simillima. Pe- tala alba, radix tuberosa* versehen. Zu dieser Varietüt schliessen sich noch zwei andere Varietüten dieser Art an, die auf Grund einer Ausbildung der falschen Crista brac- teolarum aufgestellt wurden. Normalerweise sind die Bracteolae ohne Kamm, nur hier und da findet man am Mittelnerv der Bracteolen wenige aufrechte kurze Härchen, die zuweilen so dicht aneinander liegen, dass sie eine Crista vortäuschen kónnen. Den ausgesprochensten Grad dieser Ausbildung habe ich als Hauptmerkmal der neuen Varietüt, deren Dia- gnose aber in dieser Mitteilung nicht veröffentlicht werden soll, auf- gefasst. Die übriggebliebenen Formen entsprechen eigentlich dem ursprüng- lichen Typus und deshalb — im Gegensatz zu den beiden anderen Varietäten — habe ich sie als var. genuina Stuchlík bezeichnet. Ihre Diagnose lautet: Caules herbacei, striati, dichotomo ramosi, subtetragoni. Folia breviter petiolata, ovata v. ovato-lanceolata, 2—5 cm longa et 0,5—2 cm lata. Capitula solitaria, hemisphaerico-globosa, ad 8 mm diam. Flores ad 4 mm longi, nitidi, pallide flavescentes. Bractea ovata, dorso vil- losa; bracteolae ea parum longiores, valde concavae, acristatae. Peri- gonii folia!) lanceolata, bracteolis du-vel triplo longiore, villosiuscula, margine et intus alba, Tubus stamineus perigonium fere longitudine; flamentorum pars libera oblongo-quadrilatera; lobus antherifer minu- tissimus v. manifestus, lobi laterales antheras paulo superantes, angusti, ligulati, subacuti, integerrimi. Pistillum tubo paulo brevior, ad 25 mm max, : Zu der Varietät gehörende Formen (deren Begründung und zu- gehörige Herbarexemplare in erwähnter Publikation angegeben) haben folgende Diagnosen: Forma ferruginea Stuchlik. Folia supra ferruginea v. fusca, subnuda usque pilosa, subtus tomen- tosa, pallide virida usque canescentia. Forma genuina Stuchlik. : Folia supra fusco-virida, sparse villosa, subtus tomentosa, pallide Virida v, canescentia. 14. G. mollis Mart. Nomenklatoriseh und systematisch ist die Pflanze ohne Besonder- Bie coii !) Nur hier und da finden sich auch unten verwachsene Perigonblátter. 342 Jar. Stuchlik. heiten. Deshalb beschränke ich mich nur auf Wiederholung der ver- öffentlichten Diagnosen ihrer zwei Formen. Die forma ferrugineo-virida Stuchlik. Folia parva, canescente villosa, supra et subtus ferruginea v. fusco- virida. Pili caulini ferruginei, Die forma nigro-virida Stuchlik. Folia magna, canescente, villosa, supra nigro-viridia, subtus pallide- viridia. 15. G. agrestis Mart. Ebenfalls diese, von Martius in Nov. gen. Bras., II (1826), p. 13. aufgestellte und daselbst, t. 114 und 115. abgebildete Art, ist nomen- klatorisch ohne Besonderheiten. Die genaue Bestimmung und charak- teristische Begrenzung haben das Auftreten von auf Unklarheiten be- ruhenden neuen Namen und Verwechselungen verhütet. Innerhalb der ziemlich breit aufgefassten Art lassen sich gut einige Formen bestimmen, von welchen ich die Diagnose der var. genuina Stuchlik (die im Gegensatz zu der var. virido-flavescens Stuchlik steht) da wiederhole: Flores luteo-v. carneo-albidi, albidi, interdum carneo-lutei. Bractea ovata v. triangularis, 4—6 mm longa. Bracteolae ovato-oblongae, dorso angustissime cristatae; cristula denticulata. Perigonii folia lineari- lanceolata, pilis rufidulis vestita. Tubus stamineus perigonium SU perans; filamentorum pars libera subquadrata; lobus antherifer elongatus. subulatus v. linearis, interdum parvulus; lobi laterales intermedio duplo longiores, angusti, integerrimi, apice subdivaricati, antherarum apice paulo breviores, Pistillum tubo usque duplo brevius; stylus brevis. stigmata longiuscula. 16. G. scapigera Mart. Diese Art ist von Martius in Nov. gen. Bras., II (1826), p. 14. auf- gestellt worden; ihre Diagnosen befinden sich ferner bei Moquin B DC. Prodr. XIII, 2 (1849), p. 406, und Seubert in Mart., Fl. Bras., V. 1 (1875), p. 211; abgebildet ist sie in Mart. Le, t. 116, 117, Fig. 1. — Als Synonyme sind bei Moquin, l. c., angegeben: G. fusca Mart. ex Mog. (Herb. DC.) und G. minutissima Mart. ex Moq. (Herb. Par.); in der Literatur sind sie nicht verzeichnet und gleichfalls keine anderen zu finden. Zu dieser Art habe ich zugezogen in Form einer Varietät die im Jahre 1849 aufgestellte G. lanigera’ Pohl ex Moq.; an die Begründung dieser Einziehung kann ich mich da nicht nochmals einlassen, weil ich nur das wiederholen müsste, was ich in obenerwähnter Mitteilung aus einandergesetzt habe. Dagegen erlaube ich mir da die ganze Diagnose der neu auf- gefassten Art, von welcher ich bisher nur eine kurze Partialdiagnose publiziert habe, zu veröffentlichen, um die Identität beider alten Arten hervortreten zu lassen. Zur Synonymik der Gattung Gomphrena, III. 343 2) Radix cylindrica, incrassata, lignosa. Caules complures, sim- plices, erecti v. ascendentes, subarticulati, striatuli, rufo-ferruginei, hir- suti; pili 2— 2 mm longi, noduloso-articulati, albidi v. ferruginei. Folia radicalia rosulata, oblongo-lanceolata, ad 8 cm longa et 1 cm lata, basi in petiolam brevem sensim attenuata, acutiuscula, rufo-hirsutissima, rufescenti-viridia, semiamplexicaulia, marginulata; folia caulinia sessilia, linearia; folia floralia 2, deflexa, lineari-subulata, capitulo breviora. Capituia globosa v. globoso-elongata, ad 2,5 em longa et 0,8 cm lata, terminalia, longe pedunculata; pedunculus simplex v. subbrachiatus, erectus, subflexuosus. Flores 1--1,8 cm longi, aureo-rufescentes, vel rosei. Bractea ovato-lanceolata, longe acuminata, rufescens, 6—8 mm longa. Bracteolae paulo longiores, acuto-carinatae, mucronatae, glabrae, nitidae, margine denticulatae, dorso in cristam angustam serrulatamque expansae, Perigonii folia bracteolarum longitudine v. longiora, an- guste lanceolata, uninervia, apicem versus eroso-denticulata, inferne vil- losa, pilis longis, rufescentibus involuta. Tubus stamineus perigonium subaequans; filamentorum pars libera lata, subquadrilatera; lobus anthe- rifer parvus, ovato-triangularis; lobi laterales antherarum mediam partem Vix superantes, intermedio duplo v. triplo longiores, ligulati, angusti, acutiuseuli, integerrimi, erecti; antherae angusto-lineares, Pistillum tubo duplo v. triplo brevius; ovarium obovatum; stylus abbreviatus, teretiusculus; stigmata longa, linearia. Utriculus oblongo-ovatus, glaber, albidus. Semen oblongum, compressiusculum, subrostellatum, nitidulum, rubello fuscum. G. scapigera var. lanigera (Pohl ex Moq.) Stuchlik; Syn.: G. lanigera Pohl ex Moq. in DC. Prodr., XIII, 2 (1899), p. 406; Seubert in Mart. Fl. Bras, V, 1 (1875), p. 208. Folia radicalia rosulata, lanceolata, 6—8 cm longa et 1—1,5 em lata, evidenter petiolata. Capitulum globosum, polyphyllum, ad 3 hess max. diam. metiens. Flores ad 18 mm longi; crista bracteolarum inter- dum virida. Var. lanigera forma villosissima Stuchlik, nov. form. Caules, folia et inflorescentiae villosissimi; pili breves, ad- pressi. Herbarienmaterial, das in obenerwühnter Mitteilung nicht angegeben Wurde; für typische G. scapigera. Brasilien (Brésil merid.. Dupré! Herb. Paris; à Vauthier! Herb. Paris, St. Hilaire! Herb. Paris, Herb. Kew; Glaziou! Herb, Kew). Für var. lanigera: T Brasilien (Minas Geraes, Gardner! Herb. Kew; Goyaz, Glaziou Herb. Kew). 16. G. Martiana Gill. ex Moq. in DC. Prodr, XIII, 2 (1849), p. 400, angeführt eigentlich nur wegen ihres Synonyms, Philoxerus heliotropi- folius Gr. Minas Geraes, 344 Jar, Stuchlik. Wie schon der Name ganz richtig sagt, gehórt die Pflanze zu der- jenigen Gruppe von Gomphrenen-Arten, die früher — wegen ihrer etwas abweichenden Formierung des freien Endes der Staminodienröhre — als eine selbständige Gattung, Philoxerus, aufgefasst wurde und im System der Amarantaceen sich zwischen Gomphrena und Iresine als ihr Mittel- glied befand. Diese Art reiht sich noch zu anderen analog beschaffenen Arten von Gomphrena, von denen eine gemeinsame Diagnose betreffs die Staminodienröhre sagen würde: Filamentorum pars libera elongato-ligulata, usque ad ?/, longitudine tubi metiens; lobus antherifer et lobi laterales subnulli v. nulli. 17. G. Sonorae Torr. in Botany of the Mexican Boundary, 1858, p. 181. Die ausführliche Besprechung der G. Sonorae und ihrer Varietät, zu welcher als Synonym die Herbarbezeichnung G. dicipiens Wats, gehört, ist in der erwähnten Mitteilung enthalten, deshalb verzichte ich auf nochmalige Wiederholung derselben und veröffentliche da nur die be- treffenden Diagnosen. G. Sonorae Torr. Radix fibrosa, cylindrica, lignosa, tuberosa, ad 6 mm diam. metiens. Caulis erectus, ad 60 em longus, virido-purpurascens ; interdum caules complures, erecti, simplices v. subramosi, teretes v. subquadrangulares, glabriusculi v. pilis brevibus sparse vestiti, Folia lanceolata usque sub- spathulata, subsessilia v. breve petiolata (petiolus ad 7 mm longus), acu- minata v. obtusiuscula, mucronata, integerrima, interdum subundulata, pallide viridia, subtus canescente sparse pilosiuscula; supra villosa; folia floralia 2, capitulo paulo breviora v. longiora, pilis longis vestita. Capitula aggregata, rare solitaria, terminalia v. lateralia, sessilia, pyra- midata usque elongato-globosa, ad 1,5 cm longa et 0,8 em lata; glome- rulus ad 2,5 cm longus et 1,5 cm latus. Flores albidi, ad 6 mm longi. Bractea triangulato-ovata, longe acuminata, ad 5 mm longa. Brac- teolae paulo longiores, 5—6 mm, subconca vae, acristatae v. nervo medio paulo induratae, acutiusculae, Perigonii folia lanceolata, longe acu- minata, alba, rosea v. aurea apicem versus purpurascentia, ad 6 mm ; longa, pilis longis, albis v. subferrugineis cineta. Tubus stamineus perigonio paulo brevior v. longior; filamentorum pars libera elongata; lobus antherifer nullus; lobi laterales ligulato-lanceolati, ad 1,5 mm longi, integerrimi, acutiusculi, divaricati, antheras paulo superantes; antherae lineares, 1,5 mm longae, flavae, Pistillum tubo multo brevius; ovarium ovato-turbinatum, 1,5 mm longum; stylus breviusculus, teres; stig- mata linearia, brevia, subdivaricata, ad 1,5 mm. Semen oblongum. G. Sonorae var. Watsonii Stuchlik, nov. var. Als Synonym kann G. dicipiens (event, decipiens) Wats. ex Herb. an- geführt werden. Caules simplices v. subramosi. Folia quam in typo. manifeste petiolata ad 6 cm longa et 1 cm lata; folia floralia 2, capitulo lon- Zur Synonymik der Gattung Gomphrena. III. 345 giora. Capitula solitaria, parva, terminalia v. lateralia, subcylindrica, Flores ad 5 mm longi. Tubus stamineus perigonio interdum brevior, interdum — post anthesin — multo longior; lobi laterales partis liberae quam in typo, v. paulo breviores. 18. G. Meyeniana Walpers in Nov. Act. Nat. Cur., 19, Suppl. 1 (1843), p. 404. Dieser Name ist einzusetzen statt G. acaulis Renny in Anal. Boliv., Sep. aus Ann. sc. nat. III? sér., t. 6 (1846), p. 350, weil diese beiden, schon von Moquin als unsicher bezeichnete Arten eine Spezies sind. Auch die geographischen Verschiedenheiten, die wohl individueller Natur sind, und die vielleicht die Unsicherheit Moquins verursacht haben, haben keine systematische Bedeutung. Als zwei Arten sind sie noch bei Moquin, Le, angeführt, G. Meyeniana unter „Species incertae“ a G. acaulis mit Bemerkung ,An G. Meyeniana“? — Der richtige Name ist G. Meyeniana. Von den drei, nach der Blütenfarbe aufgestellten Varietäten, habe ich nur die ursprüngliche typische, die var. genuina Stuchlik erwähnt. Ihre Diagnose ist folgende: Flores flavescentes v. albo-lutei, 5—6 mm longi. Bractea obovata, obtusa, integerrima, membranacea, glabra, ferrugineo-fusca; bracteolae oblongae v. subconcavae, acristatae, nervo medio induratae. Perigonii folia bracteolas superantes, ad 6 mm longa, lanceolato-oblonga, inte- £errima, apice denticulata, scarioso-membranacea Tubus stamineus perigonio paulo brevior; filamentorum pars libera brevia, latissima; lobus antherifer minutus v. longiusculus, triangularis; lobi laterales intermedii longitudine v. eodem subbreviores, unguiformes, obtusi, integerrimi; an- therae oblongae, flavescentes. Pistillum tubo brevius, ad 2,5 mm; stylus brevis, stigmate mediocria. Area geographica: Bolivia (D'Orbigny! Paris; Mandon! Herb. London, Herb, Paris; ein Exemplar im Ausstellungssaal unter den Exemplaren des Systems im ganzen). 19. G. canescens R. Br. in Prodr. fl. Nov. Holl. (1821). Nomenklatorisch ist bei dieser Art nichts besonderes hervorzuheben und systematische Bemerkungen, die sich zu ihr und zu anderen austra- lischen Arten beziehen, sind schon in oben erwähnter Mitteilung ent- halten. Und weil auch die ganze Diagnose nichts Neues bringen könnte, erlaube ich mir nur die Diagnosen der von mir aufgestellten Varietäten: var. alba Stuchlik und var. rosea Stuchlik da wiederzugeben. Var. alba. : iz Flores albi; bractea et bracteolae membranaceae; perigonil folia alba, nervo medio interdum viridiuscula. : Area geographica: Australia, Nicol-Bay (F. v. Mueller, Herb. Kew, London, Paris), Var. rosea. DA Flores rosei, bractea, bracteolae et perigonii folia in toto v. apicem versus rosei v. purpurascentes. 346 Jar. Stuchlik. Area geographica: Australia, Port Darwin (F. v. Mueller! Herb. Kew). Bemerkenswert ist nur die charakteristische Ausbildung des freien Endes der Staminodienróhre. Ein Lappen, der einem Staubblatt ent- spricht, ist — wie bei Gomphrena normal — in drei Unterläppchen geteilt. Aber diese Läppchen zeigen eigentümliche Grüssenverhäütnisse, die wir bei sonstigen Arten nicht finden; in der Regel sind die seit- lichen Lobuli am ganzen Lobus so gestellt, dass ihr Grund etwas ober- halb des Lobus-Einschnittes liegt und dadurch die Lobuli deutlich als Zipfel des Staubblattlappens erscheinen. Dagegen bei G. canescens sind die sehr schmalen seitlichen Lüppchen gleich vom Lobus-Grunde von demselben abgesondert, so dass sie — bei ausgesprochen ausgebildeten Blüten — den Eindruck eines Pseudostaminodiums im Sinne Schinz' erwecken und nur die ófters vorkommenden normal sitzenden Lobuli zeigen die richtige typische Form des ganzen Läppchens. Das Mittel- läppchen, das zugleich antherifer ist, zeigt an der Insertionsstelle der Antheren nochmals kleine drei Einschnitte, so dass der obere Rand drei- zähnig, wie es z, B. bei der Philoxerus-Gruppe die Regel ist, erscheint. Die Form der Ausbildung bei dieser Art ist deshalb in zwei Hinsichten bemerkenswert, erstens, dass sie durch die Ausbildung der Lobuli laterales den Übergang zu Gattungen darstellt, bei welchen typische Pseudostaminodien vorhanden sind (Alternanthera, Telanthera) und zweitens, dass durch die Ausbildung des oberen Randes des Lobulus antherifer ein Übergang von der typischen Gomphrena zum typischen Philoxerus geschaffen ist. Die lateinische Diagnose dieser Erscheinung wäre folgende: Filamentorum pars libera 3/, tubae longa, ad 8 mm, et ad 3 mm lata; lobulus antherifer elongatus, margine integerrimus, supra serru- latus; lobuli laterales filiformi, lobulo intermedio paulo breviores, inte- gerrimi, acutiuseuli. 20. G. lanata R. Br. in Prodr. fl. Novae Holl. (1821). Dieser Name ist als gültig aufzufassen für die spüter von Moquin, l. c., aufgestellte G. Brownii Moq., zu welchen übrigens Moquin selbst die G. lanata als Synonym zufügt. Diese Korrektur, die auch im Index Kewensis übersehen wurde, ist nachtrüglich handschriftlich auch in dem- selben (Original in Kew Bot. Gardens) eingetragen worden. Als Homonyme sind G. lanata Poir (— Pfaffia tomentosa) und G. la- nata H. B. et K, (= Froelichia Humboldtiana) zu erwühnen. 21. G. flaccida R. Br. in Prodr. Fl. Novae Holl. (1827). Ebenfalls diese Art bietet nomenklatorisch nichts Nennenswertes, und systematisch sind nur zwei neue Varietüten zu erwühnen: Var. alba Stuchlik. Flores albi; bractea, bracteolae et perigonii folia alba v. albo- lutea, nitidula, Area geographica: Australia, Carpentaria (R. Brown! London, Kew, Paris). Zur Synonymik der Gattung Gomphrena. III. 341 Var. rosea Stuchlik. Flores rosei; bractea, bracteolae et perigonii folia rosea v. albida et apicem versus rosea; folia caulinia interdum nervo medio purpurascentia. Area geographica: Australia, Victoria River (F. v. Mueller! Herb. Kew). Nachtrag. Ad 12. Einen ganz seltsamen Eindruck macht ein Exemplar von G. globosa im Herb. Kew, aus dem Sikkim-Himalaya von Treutler. Es ist eine Pflanze mit ungewóhnlich kleinem Blütenstande weisslicher Farbe und pelzartig behaarten Stengel und Blättern. Ob es sich um ein noch im Wachstum begriffenes jugendliches Exemplar handelt (wofür die starke Behaarung und der krüppelige Blütenstand zeugen dürften), oder ob da ein krüppeliges Exemplar (die Blüte), das die Anpassung an külteres Klima zeigen würde (dichte Behaarung), vorliegt, kann ich nicht entscheiden, weil ich sonst ähnliche Exemplare nirgends gesehen habe. Ebenfalls die Frage, ob es sich da um eine gemeine oder weissblütige Form der Art handeln soll, muss dahingestellt bleiben; vielleicht ist das Exemplar überhaupt ein Unicum, dem also keine systematische Bedeutung zuzuschreiben wäre. Nur mit allem Vorbehalt bezeichne ich diese Form als forma villo- sissima Stuchlik, und diagnostiziere sie: Caules, folia caulinia et floralia pilis numerosissimis brevibus vestiti. Flores parvuli, albidi (?), villosissimi; inflorescentia sub- logosa, minutissima. Treutler, Himalaya, Herb. Kew. 22. Eine vom historischen und systematisch-botanischen Standpunkt sehr interessante Mitteilung habe ich in ,La Belgique Horticole* 1867 gelesen. Dort nämlich, im Artikel „Notice sur les Amarantacées des Jardins*, schreibt M. Charles Koch über G. globosa ungeführ folgendes: G. globosa wurde anfangs des sechsten Dezenniums des 19. Jahrhunderts von Mexico nach Londen von Herrn Cartaretto, nach Erfurt von H, A. Haage jun. gebracht. Professor Klotzsch benannte sie im Jahre 1853 G. Haageana (Gartenzeitung, 21. Jahrg., p. 297), obgleich sie schon damals unter den Gärtnern unter dem Namen G. aurantiaca bekannt war. Ein Jahr spüter, 1854, beschrieb sie nochmals M. Decaisne in Paris unter dem Namen G. coccinea (in Revue horticole, 9ème, ser. 3, p. 161).* Das ist der Beginn der Geschichte einer neuen Art von Gomphrena, deren gültiger Name heute die G. Haageana Klotzsch ist, und die drei Gomphrena- Arten umíasst, die G. Haageana Kl. G. coccinea Dec. und G. tuberifera Torr. Der Autor vor 40 Jahren hatte wohl nur die zwei ersten gekannt, weil die dritte erst im Jahre 1858 (in Bot. Mex. Bound., p. 181) publi- ziert worden ist, Deshalb konnte er sich nicht über die Identität aller 348 Jar. Stuchlik, drei aussprechen und musste sich begnügen die zwei als eine Art zu proklamieren, Seine, oben zitierte Ausführung ist insofern richtig, dass es sich da tatsächlich um identische Pflanzen handelt. Die alten G. Haageana und G. coccinea, beide aus Mexico und Texas stammend, sind nicht nur habituell, sondern auch morphologisch vollkommen gleich. Die stattliche Ausbildung des Pflanzenkórpers, die grossen, kugeligen oder etwas ver- längerten, goldgelben glänzenden Blütenstände, die Ausbildung des Brakteolenstammes — die hóchstens ganz individuelle Verschiedenheiten der Zähnung oder Sägung des Randes, oder der Breite des Kammes, der Länge und Verfürbung aufweisen können —, die Gestaltung des freien Endes der Staminodienróhre und dann unbetrüchtlich differierte Aus- bildung der Pistillform — das alles ist bei beiden Arten so gleichfórmig, dass wir uns kaum vorstellen, wie eine neue Art aufgestellt werden konnte; und dem Autor obenerwühnter Mitteilung müssen wir — betreffs Identifizierung beider — vollkommen Recht geben. Und dasselbe lüsst sich wiederholen für die vier Jahre spüter auf- gestellte G. tuberifera Torr. Aberin einem können wir dem H. Koch nicht beistimmen — nämlich in seiner Ansicht, dass diese Arten mit der G. globosa identisch seien. Ich habe nicht konstatieren können, wie die von Mexico gebrachten G. globosae ausgesehen haben; normalerweise sind gerade die mexikanischen Formen der G. globosa (deren Diagnose und Besprechung ich bisher nicht publiziert habe) von der G. Haageana sehr verschieden. Vielleicht kónnte es sich um eine gemeine oder gelbblütige Form der G. globosa handeln; übrigens ist für Systematik die Entscheidung nicht notwendig. Faktum ist und bleibt, dass sümtliche Varietäten und Formen der G. globosa mit Ausnahme der subspec. africana Stuchlik und der decumbens und celosioides verwandten mexikanischen Formen, mit der G. Haageana äusserst verwandt sind. Das markanteste Merkmal ist die Ausbildung des Brakteolenkammes : bei G. globosa, wie von der früher publizierten Diagnose zu entnehmen ist, haben wir eine breite, lange, tief unregelmässig gezühnte oder 8€ sügte Crista; bei G. Haageana ist die Crista ebensolche — abgesehen von individuellen Variationen — höchstens stärker entwickelt, breiter, mehr und tiefer gezähnt. Wenn bei @. globosa die Länge über die Breite der Blüte überwiegt, ist bei @. Haageana, dank der mächtigen Breite- ausbildung des Kammes, das Verhältnis dieser beiden Dimensionen ganz umgekehrt. Dieser Unterschied würde sich wohl als eine quantitative Differen- zierung begreifen lassen, so dass man ihm einen systematischen Wert absagen müsste. Aber die Ausbildung der anderen Blütenpartien, namentlich das Verhältnis einzelner zueinander, ist bei @. globosa und G. Haageana beträchtlich verschieden. Um nicht unnötigerweise wieder- holen zu brauchen, verweise ich nur an die betreffenden Diagnosen, 1” welchen diesbezügliche genaue Angaben enthalten sind. Zur Synonymik der Gattung Gomphrena. III. 349 Nahe verwandt ist die G. Haageana mit der G. globosa, zweifellos, namentlich mit ihrer var. awreiflora. Und die morphologischen Merkmale könnten vielleicht als genügend betrachtet werden zur Bestätigung der Ansicht, dass wir die G. Haageana als eine neue Varietät der G, globosa auffassen könnten, Ich will mich gegenwärtig nicht näher mit dieser Frage beschäftigen, weil sie in der vorbereiteten Arbeit über die Geographie der G. globosa ausführlicher erórtert werden soll; nur bemerke ich, dass es haupt- sächlich schon erwühnte geographische Gründe sind, die mich zwingen die G. Haageana für eine selbständige Art zu halten, weil sie ja eben von den mexikanischen Formen der G. globosa deutlich verschieden ist. Die Diagnose der neu aufgefassten Art, von welcher unter dem Namen G. tuberifera Torr. sich im Herb. Kew zwei Exemplare aus Mexico (Palmer und C. Wright) befinden, wäre folgende: G. Haageana Klotzsch in Gartenzeitung, Bd. 21, p. 297 (1853); Synonyme: G. coccinea Decaisne in Revue hort, 9ème, sér., lll, p. 161 (1859); G. tuberifera Torrey in Bot. Mex. Bound., 1858, p. 181; G. auran- tiaca (hab.?) in Herbarien. Radix? — Caulis herbaceus, erectus, usque ad 70 cm longus, teres striatulus, pilosiusculus, subramosus; rami suberecti, longi. Folia lan- ceolata usque lineari-lanceolata, 3—10 cm longa et 0,8—1 cm lata, sub- sessilia v. breve petiolata (petiolus ad 1 cm. longus), acuminata, mucro- nulata, integerrima, glabriuscula v. pilis adpressis sparse vestita; folia floralia 2, capitulo usque quintuplo longiora, ad 5 cm longa, lineari- lanceolata. Capitula terminalia, globosa v. paulo elongata, ad 2,5 cm longa et 2 cm lata, aurea, nitida. Flores ad 1,2 cm longi et usque ad 1,7 cm lati, aurei v. lutei, nitidi. Bractea triangularis usque subovata, ad 5 mm longa, acuminata, longe mucronata, membranacea, apicem versus aurea, Bracteolae duplo longiores, ad 1,5 cm, concavae, aureae, dorso in cristam latissimam, serrulatam expansae. Perigonii folia multo breviora, interdum aequantes usque paulo longiores, ad 0,8 cm, membranacea, post anthesin basi indurata, lanceolato-longe-triangularis, acuminata, integerrima, pilis brevibus numerosissimis cincta. Tubus Stamineus perigonio paulo brevior, 0,6—0,8 cm, interdum longior, usque ad 1 cm; filamentorum pars libera elongata, 3—4 mm longa; lobus antherifer nullus v. subnullus; lobi laterales ad 2,5 mm longi, ligulati, obtusiuseuli, integerrimi, paulo subdivarieati, antheram paulo Superantes; antherae lineares, 3—4 mm longae. Pistillum 5—8 mm longum; ovarium ovatum, stylus teretiusculus, longus, ad 4 mm, stig- mata brevia, subdivaricata. Im Abschnitte „Kleine Miszellen“ enthalten sind Ergänzungen zu folgenden, in meiner zweiten Mitteilung in dieser Zeitschrift publizierten Arten: Ad 8. G., perennis L. Als var. rosea (Gr.) Stuchlik ist die von Griesebach „in Symb. ad fl. Argent. aufgestellte G. rosea aufgeführt, unter Diagnose: 350 Jar. Stuchlik. Radix perpendicularis, tuberosa. Folia anguste lanceolata. Capi- tula terminalia v. lateralia, hemisphaerica, ad 2 cm diam. Flores rosei; perigonii folia oblongo-linearia, acuminata v. obtusiuscula, denticulata, alba et superne rosea, v. rosea. Ad 9. G. decumbens Jacq. Zu dieser Art sind folgende zwei Arten zugezogen: G. nitida Rothr. in Wheeler, Rep. Bot. Gegr. Surv., VI, p. 233. G. Mariae S. Moore in Herbarien. Ausführliche Begründung ist in obenerwähnter Mitteilung enthalten, LX. Generis Gomphrenae species exclusae. Von Jar. Stuchlík-München. (Originalarbeit.) Zwei Momente nótigen mich eine vorläufige Mitteilung über die von Gomphrena auszuschliessenden Arten zu machen, nümlich: 1. Die Tat- sache, dass von den Bearbeitern tropischer und subtropischer Pflanzen- materialien die Amarantaceae nach alten Monographien bestimmt werden und so zu Gomphrena Arten zugereiht werden, die nach der Auffassung von Otto Kuntze, die auch Schinz in Nat. Pflanzenfam., III, 1a (1893) vertritt, nicht zu Gomphrena gehören. Ich erwühne da nur z. B. die Gomphrena grisea Lopriore, die doch in neuester Zeit als Gomphrena auf- gestellt worden ist, trotzdem ihr Griffel und ihre Stigmata gar nicht dem Gomphrena-Typus entsprechen (wie übrigens in der lateinischen Diagnose der Art zum Ausdruck gelang!) und trotzdem die Bestimmung resp: Aufstellung in der Vaterstadt der „Natürlichen Pflanzenfamilien“ erfolgt ist. Dass in Herbarien von Nichtspezialisten die Bestimmung nach Moquin, Seubert oder anderen Monographen vorgenommen wird, ist schon begreiflicher. 2. Der wichtigere, als dieser negative Grund ist aber derjenige, der sich aus meiner Untersuchung der ganzen Gomphrenen-Gruppe der Ama- rantaceen ergeben hat, nümlich dass die heutige Einteilung, auch wie sie in Schinzscher Bearbeitung niedergelegt ist, nicht in allen Punkten den Tatsachen entspricht, und dass deshalb eine Revision der ganzen Familie notwendig erscheint. In dieser Hinsicht habe ich privat das Material des Bot. Museums in München und des Nationalmuseums 1? Prag (Museum královstvi Ceského) bearbeitet und möchte hier — da die eingehende Niederlegung der Resultate z. T. in bóhmischer Sprache erst später erfolgen wird — nur mit kurzen Worten die neue Einteilung, die sich als natürlicher ergibt, erwähnen. Im Anschluss daran sollen dann nur wichtigere, in Herbarien ófters vorkommende Nicht- Gom- phrena-Arten mit ihrer eventuellen Synonymik aufgezählt werden. Eine quantitative Vollständigkeit wurde nicht angestrebt, da in dieser Be- Generis Gomphrenae species exclusae. 351 ziehung der Index Kewensis vorläufig vorzügliche Dienste leisten kann; natürlich bei der definitiven Bearbeitung braucht auch das dort nieder- gelegte Artenverzeichnis einer eingehenden Korrektur sowohl in syste- matischer, als auch in nomenklatorischer Hinsicht. Den Herren Direktoren bzw. Kustoden der erwühnten botanischen Museen, Herrn Prof. Dr. B. Némec und Dr. E. Bayer in Prag und Herrn Prof. Dr. E. Radlkofer und Dr. H. Ross in München bin ich für Überlassung des Materials bzw. des Arbeitsplatzes zum verbindlichsten Dank verpflichtet, In meinen früheren Mitteilungen über Gomphrena habe ich wieder- holt betont, dass die Beschaffenheit der Blüte einzig und allein für die Artabgrenzung massgebend ist, und dass die Berücksichtigung der soma- tischen Merkmale nur zu systematischen und nomenklatorischen Ver- wirrungen führen kann. Natürlich das, was für die Arten gilt, hat in noch hóherem Mass für Gattungen seine Geltung. Von früheren Autoren wurde das nur z. T. erkannt und anerkannt, wie uns die verschiedenen Systeme der Amarantaceen ev. sogar der Gomphrenen-Gruppe zeigen; nur die letzte Zeit seit der scharfsinnigen Kritik Otto Kuntzes hat mehr Einheit gebraeht und ausschliessliche Verwendung der Blütenbeschaffenheit für Gomphrenen-System atik geschaffen. Leider wurde die so erfreulich be- gonnene Arbeit nicht zu Ende geführt, so dass heute noch das end- gültige (natürlich nach unseren heutigen Ansichten) System nicht aus- gearbeitet ist, Um nicht auf die Geschichte dieser Einteilung eingehen zu brauchen, beginne ich meine Auseinandersetzungen mit dem letzten System, wie er in Nat. Fam. niedergelegt ist. Die Gattungen der Gomphrenen sind dort folgendermassen angeordnet: Pfaffia — Narbe kopffórmig, nie mit pfriemlichen Narbenästen, keine Griffel; Staubfadenróhre 5zipfelig, keine Pseudostaminodien, Zipfel der Róhre gefranst, geschnitten oder gezähnt; Gossypianthus — gleich, nur die Zipfel ungefranst; Alternanthea — Gynaeceum wie oben; Staubfädenröhre mit Pseudo- Staminodien ; Woehleria — 2 Griffel, oder 1 mit 2—3 pfriemlichen Narbenästen, Staubblatt 1, Blütenhülle 4zühlig; Dicraurus — wie oben, Staubblätter 5, Blütenhülle 5zählig; Blätter wechselständig; Gomphrena — gleich, Blätter gegenständig, freier Teil der Staminal- rohre breit, gefranst, gezähnt oder 3schnittig; Iresine — gleich, freier Teil der Staminalróhre pfriemlich, ganz- randig. Die Kritik vom systematischen Standpunkt aus wird anderswo aus- führlieh erörtert; hier bemerke ich nur ganz kurz, dass bei dieser Ein- 352 Jar. Stuchlík. teilung in der Praxis viel Kompromisse gemacht werden müssen um sämtliche Arten in so aufgestellte Gattungen unterbringen zu können. Denn z. B. wie gehört zur Pfaffia die alte Martiussche Gattung He- banthe mit zwei schönen pfriemlichen Ästen (bei einigen Arten ev. auch nur bei einigen Exemplaren als bestimmte Hebanthe bezeichneten Arten), wie zu Gomphrena einige Arten der früheren Philoxerus-Gruppe und einige australische Arten mit schönen langen, pfriemlichen freien Teilen der Staubfädenröhre, wie zu Iresine hermaphrodite, monözische und diözische Arten? Wie und wo ist die Grenze zu ziehen zwischen Pfaffia und Alternanthera, weil doch manche Alternanthera die sog. Pseudo- staminodien fast nicht oder gar nicht aufweisen? Es zeigt sich, dass das System zu empirisch aufgebaut worden war, resp. dass zu viel Rücksicht auf historische Entwickelung desselben ge- nommen wurde und zu wenig rationelle Überlegung zugrunde lag. Das System lüsst sich ganz rationell einheitlich und den ontologischen Tat- sachen vollkommen entsprechend durch folgende Überlegung ausbauen. Wir wissen, dass für Gattungen nur die Beschaffenheit des Andro- zeum und Gynázeum massgebend ist; dabei nehmen wir in Betracht erstens nur die hermaphroditen Arten (weil auch die monözischen resp. diózischen als abortiv bezeichnet sind, und ich ihnen eine besondere Stelle im System einrüume), zweitens die nach der Zahl 5 sich richtenden und drittens die mit evidenter Durchführung der lex decussationis!). Um nur kurz zu erwähnen: Die diesen Bedingungen nicht ent- sprechenden Arten ev. Gattungen sind zurzeit sehr wenig oder gar nicht erforscht; es lässt sich aber mit grósster Wahrscheinlichkeit an- nehmen, dass es sich da um morphologische Veründerungen abortiven Charakters handelt, oder dass sogar in den üusserst wenigen Exemplaren, die von solehen Arten vorhanden sind und meistens an einer engen Stelle gesammelt wurden, nur lokale ókologische (Mutation? teratologische Formen?) Formen vorliegen. Nur wegen den ungenügenden Forschungsergebnissen war ich ge- zwungen einige solche Gattungen in meinem System zu behalten; aber aueh jetzt betrachte ich sie als Fremdlinge meines rationalistischen Systems und bin der festen Überzeugung, dass die weiteren Nach- forschungen ihre Beschaffenheit enthüllen werden, und dass auch sie dann ganz korrekt in das System eingereiht werden. Deshalb auch blieben bei meiner Lósung der Frage einige Momente offen; aber trotz- dem sie vielleicht etwas stórend wirken, die Grundlage des Systems bleibt dadureh unberührt?). Die Überlegung ist ganz einfach: Die Formen, in welchen das Gynäzeum vorkommt, sind folgende: 1. Narbe kopfförmig; — 2. 2W®! bis drei Narben pfriemlich; ob Griffel vorhanden ist oder nicht, kommt bei Gattungen (aus anderswo erwähnten Gründen) nieht IM 8—13. ] ein 1) Vgl. meine Mitteilung in Allg. Bot. Zeitschrift, 1913, no. 1—2, P- ?) Als solche Gattungen kónnen in meinem System nicht rationel gestellt werden: Dicraurus, Woehleria und Iresine. Generis Gomphrenae species exclusae. 353 Betracht. Und die Formen des Androzeums: 3. Staubfadenróhre vor- handen; — 4. nicht vorhanden!) (sog. ,anello stamineo* nach Lopriore); und bei beiden Gruppen a) Staminodien („Pseudostaminodien“ nach Schinz) vorhanden — b) nicht vorhanden. So dass also im ganzen möglich sind Kombinationen von diesen Merkmalen, die in Zahlen ausgedrückt von 5 Elementen 1 — 2 3a 3b — 4a 4b kombiniert werden müssen; und weil das Merkmal b das Merkmal a aus- schliesst, heisst die Aufgabe: alle möglichen Kombinationen zu zwei aus den gegebenen 6 Elementen zu bilden. Weitere Beschrünkung liegt darin, dass | und 2, oder 3 und 4 sich ausschliessen, ebenso wie a und b, so dass die Kombination nicht mehr als eine von diesen Gruppen- zahlen enthalten darf. Also sümtliche mógliche, d. i. in der Wirklich- keit existierende Kombinationen sind folgende: 1—3a 1—4a 2—3a 2—4a 1—3b 1—4b 2—3b 2—4b In Worte iibersetzt, heisst es: 1—3a — Pflanze mit kopffórmiger nicht ver- zweigter Narbe; die Staubfaden- róhre mit Staminodien . . . . Alternanthera 1—3b — Pflanze mit kopffórmiger nicht ge- teilter Narbe ;Staubfadenröhre ohne Staminodien . - 2, WE 1—4a — Pflanze mit kopfförmiger Narbe, Staubfadenróhre sehr kurz oder nur angedeutet, mit Staminodien 1--4b — Pflanze mit kopffórmiger nicht ge- teilter Narbe; anello stamineo ohne Staminodien poc IS te 2-3a - Pflanze mit 2—3 pfriemlichen Narben, Staminodienróhre mit Staminodien Trommsdorffia 2—3h — Pflanze mit 2—3pfriemlichen Narben, ; Staubfadenróhre ohne Staminodien Gomphrena 2—4a — Pflanze mit 2—3pfriemlichen Narben, anello stamineo mit Staminodien 2—4b — Pflanze mit 2—3 pfriemlichen Narben, anello stamineo ohne Staminodien Philoxerus Gossypianthus Die mit * bezeichneten Gattungen wurden entweder bisher überhaupt nicht gefunden (vielleicht auch existieren sie nicht) oder ich kenne sie nur aus einigen Exemplaren anders bezeichneter Pflanzen, so dass eine end- !) Darunter sind gemeint auch solche Arten, bei welchen das ,anello Stamineo“ die Hälfte der Tuba einnimmt, aber der freie Teil pfriemlich, un- geteilt ist. Repertorium specierum novarum. XII. (29. VIII. 1913.) 23 354 Jar. Stuchlik. gültige Diagnose noch zurzeit nicht möglich ist. Übrigens gehe ich auf alle diese Verhültnisse in meinen anderen Studien eingehend ein; dort behandle ich auch das Verhältnis zu anderen Gattungen der Sc hinzschen Gomphrenen (Guilleminea, Cladothrix, Froelichia) und zu der Loprio reschen Gattung Argyrostachys. Hier wollte ich nur auf die Methode hinweisen und nur solche Gattungen im neuen System erwähnen, die unverändert (z. T. nur) aus den ülteren Systemen übergehen. Der Hauptzweck -—- die heutige Be- grenzung der Gattung Gomphrena bekannt zu machen — möge dadurch als erreicht betrachtet werden). Die Gomphrena in dieser Auffassung entspricht mit Ausnahme der- jenigen Arten, die zur renovierten Philoscerus gehóren werden, der Auf- fassung von Otto Kunzec und H. Schinz, so dass eigentlich in dieser Hinsicht wenig Neues geschaften wurde. Hauptsächlich das müssen die Bearbeiter des amerikanischen und australischen Materials ins Auge fassen, dass nur solche Pflanze, die zwei oder drei pfriemliche Narben und Staminodienöhre ohne Staminodien aufweist, als Gomphrena bezeichnet werden kann. Also im allgemeinen sind sämtliche anders gestaltete Gomphrenen auszuschliessen. Dieser Ausschluss betrifft auch natürlich die bisher als Gomphrena bestimmten und registrierten Arten. Ich werde sie aber da nicht aufzählen und füge zu dieser allgemeinen Besprechung konkret nur einige, namentlich nomenklatorisch interessantere aus- geschlossene Gomphrena-Arten zu. * 1. G. arborescens Balbis ex Moquin in DC. Prodr, XIII, 2 (1849) p. 416, ein Homonym von G. arborescens Linné filius, Suppl, I (1781), p. 173, rehab. Stuchlik. Zur Syn. d. Gatt. Gomphrena I, Fedde, Rep. XI (1912), p. 36, wurde schon von Moquin als Alternanthera dentata Mo, l c, p. 352 bezeichnet. Das Originalexemplar von Balbis hat aus gesprochen zweinarbigen Fruchtknoten, Narben pfriemlich, keinen Griffel. Das hat wohl Seubert Anlass gegeben, dass er sie (in Martii, Fl. Bras, V, 1 (1875], p. 186) nicht mehr als Synonym von Alternanthera dentata angegeben und wohl für Alternanthera nicht gehalten hat. Die Art, die einen Hebanthe-Habitus aufweist, ist in wenigen Exemplaren vorhanden, so dass vorläufig über ihre Zugehörigkeit nichts Sicher es aus- gesprochen werden kann. 2. G. Boliviana Moq., l. c., p. 401. Die Fruchtknotenbeschaffenheit charakterisiert Moquin mit Worten: „Stylus breviusculus, stigmata mediocria, linearia“. Aber auch als G. B. werden habituell äusserst ühnliche Pflanzen beschrieben, deren stigma capitatum und nicht line- 1) Die Diagnose, Einstellung und Charakterisierung der Übergangsforme® und überhaupt sámtliche hierher gehórenden Fragen werden in der zusammen- fassenden Arbeit über Gomphreneae veröffentlicht. Generis Gomphrenae species exclusae. 355 are ist. Wenn man jetzt in Betracht zieht, dass durch Verflachung eine zweilappige Narbe entstehen kann, dass also die Moquinsche Art nur das Extrem dieser Ausbildung darstellen würde, kónnte man an- nehmen, dass die Variationsgrenze da so breit ist, dass sie beide Extrem- formen einschliesst. Aber für richtiger halte ich ganz unbekümmert solche Pflanzen mit köpfiger Narbe konsequent als Pfaffia zu be- zeichnen, weil auch andere analoge Fülle (auch innerhalb der Gattung Gomphrena) vorkommen und nur Ausdruck einer vielseitigen Verwandt- schaft sámtlicher Gomphrenen untereinander ist. 9. G. brasiliana Linné Sp. pl. ed. II (1762), von ihm als G. brasiliana aufgestellt und mit sehr mangelhafter Diagnose versehen. Als Synonym ist Amaranthis affinis brasiliana Breyne Cent. (1768), t. 52 erwähnt. Un- verándert blieb der Name auch in Linné, Amoen. acad, IV (1759), p. 310 und Linné, Cent. plant., II, p. 13. Als G. brasilica findet man sie be- Murray, Linnés Pflanz.-Syst. (1786). Erst bei Wildenow Linnés Sp. pl. (1797) ist sie als G. brasiliensis erwühnt, wobei als Synonym die gleichnamige von Jacquin in Collect. II, p. 278 aufgestellte und Icones plant. rar., 11 (1786—93), t. 346 abgebildete Pflanze angegeben wurde. Bei Houttuyn, Linnés Pflanz.-Syst., V (1779), p. 835, Lamarck, Encyclop. I, p. 119 und L'Illustr., II, p. 289, t. 180 und anderen Autoren ist die Schreibweise G. Brasiliensis üblich. Martius hat aber diese Art als Nicht-Gomphrena erkannt und reihte sie zu seiner Gattung Mogiphanes. Da beginnt aber eine Verwickelung. Denn bei Martius Nov. gen., II (1826), t. 133, 134 u. 135 finden wir abgebildet zwei Arten, die zu unseren Gomphrena in enger Beziehung Stehen, nümlich: Mogiphanes straminea mit als Synonym angegebener G. brasiliensis L. (aus Amoen. acad.) und M. brasiliensis mit Synonym G. brasiliensis Jacq. (aus Collect.); und doch sollten diese beiden G. brasilienses identisch sein! Die beiden abgebildeten Pflanzen weisen keine Differenzen im Ha- bitus auf, wohl differieren sie aber in der Ausbildung der Blüte. Bei dem Mogiphanes straminea sehen wir ganzrandige oder minimal gezühnte Perigonblätter, keine Crista bracteolarum und langen, tief gefransten freien Teil der Staminodienróhre, bei Mogiphanes brasiliensis dagegen Sehr und tief gesägte Perigonblütter, müchtigen, breiten und tief gesügten Brakteolenkamm und etwas abweichend konfigurierte Staminodienróhren- lappen; und dazu noch: die Abbildung in Jacquinschen Icones stimmt mit keiner von diesen beiden überein, denn die Stengelblätter sind drei- bis viermal grósser und die Blüte im ganzen nicht ähnlich. j Die Frage über die Identität, ev. Zugehörigkeit sämtlicher dieser Arten haben Moquin und Seubert folgendermassen gelöst '): : G. brasiliana L., G. Brasiliensis Lam. und Mogiphanes straminea Mart. sind nach beiden Autoren Synonyme von Telanthera brasiliana Moq., die nach neueren, auch von mir vertretenen Ansichten Alternanthera bra- ARE . . H !) Mir stand nicht genügend Material zur Verfügung, so dass ich in dieser Frage ein Urteil von eigener Erfahrung nicht angeben kann. ai 356 Jar. Stuchlik. siliana (Moq.) O. K. heissen sollte. Aber die Verhältnisse bei Telanthera sind so kompliziert, dass ich nicht im geringsten dann auf sie eingehen kann, um zu zeigen, dass die neuere Auffassung weitaus klarer ist, und dass die Telanthera brasiliana Mog. eigentlich nur ein Teil von einer grossen Alternanthera-Art darstellt. Deshalb verweise ich auf betreffende Publikationen über Alternanthera, wo die Verhältnisse eingehend besprochen und auch die ganze Frage über die Zugehörigkeit dieser @. brasiliana behandelt werden. : Die G. Brasiliensis Jacq. soll nach diesen Autoren Telanthera dentata Moq. sein, mit weiteren Synonymen: Gomphrena dentata Noench. Meth. Suppl, p. 273, Philoxerus brasiliensis R. Br. Prodr. fl. Novae Holl, I, p. 416, Rom. et Schult., Syst. Veg. V, p. 542, Sprengel, Syst. Veg. p. 823, und Mogiphanes Jacquini Schrad. in Ind. sem. hort. Goett., 1834. Ebenfalls diese Art findet in meiner vorbereiteten Bearbeitung der Gattung Alternanthera eine eingehende Besprechung; erwühnt kann sein, dass die beiden Arten äusserst verwandt sind (die Diagnose Moquins zeigt fast wortlich keine Differenzen), und dass die Charakterisierung auf ganz anderer Grundlage erfolgen wird unter Einbeziehung von noch anderen Telanthera-Arten, Nach meiner Auffassung gehórt die Art in die Gattung Alternanthera. Mit diesen Arten ist aber nicht zu verwechseln noch die dritte G. brasiliensis hort. in Moq., Le, p. 363, und Seubert, l. c., p. 173, die als Synonym von Telanthera polygonoides Moq. p. brachiata angegeben ist, obgleich sie von Moquin selbst als eine fragliche Art bezeichnet wurde. Auch betreffs dieser Art weise ich auf die spätere Alternanthera-Beat- beitung hin. Sämtliche als alte G. brasiliensis diagnostizierbare Pflanzen sind Alternanthera. 4. G. cinerea Moq., Le, p. 390. Schon die Moquinsche Diagnose des Fruchtknotens: ,Stigma crassum, capitato subbilobum* und die Ein- reibung der Art zur Sektion Pfaffia weist darauf hin, dass es sich nicht um Gomphrena in unserem Sinne handelt, Heute heisst die Pflanze — wie zuerst von Otto Kuntze registriert worden ist — Pfaffia cinerea (Moq.) O. K. 5. G. denudata Moq., |. c., p. 388, mit ihrem ,Stigma inflatum“ ist auch unseren Ansichten entsprechend schon von O. Kuntze als Pfaffia denudata (Moq.) O. K. bezeichnet. 6. G. ficoidea Jacq. in Select. Am. (1780), p. 88, zeigt deutlich ein Pfaffia-Gynäzeum. Im Kew-Index ist sie als Alternanthera bezeichnet. wegen entwickelter Staminodien. Aber die Untersuchung zeigt, dass bei gleich habituell aussehenden Pflanzen die Staminodien sehr Ver schieden entwickelt sind, ja nicht vorkommen, so dass die Pflanze ^ wenn es sich tatsächlich um eine Pfianze handelt — einen Übergang von Pfaffia zu Alternanthera darstellen kónnte. Wahrscheinlich ist aber dass — wie bei den folgenden Arten — unter einen Namen mehrere Pflanzenarten eingereiht wurden, zuweilen nur wegen geringer äussere! Generis Gomphrenae species exelusae. 357 Ähnlichkeit!) — sich um verschiedene Arten handelt, von verschiedenen Gattungen. In nomenklatorischer Hinsicht hat es insofern eine Be- deutung, als eine ungenügende Diagnose eine prüzise Bestimmung der Art unméglich macht und dadurch eine konsequente Berücksichtigung der Gesetze der Synonymik nicht durchführbar ist. Eingehender bear- beite ich die Frage in der Mitteilung über Alternanthera. 7. Œ. glabrata Moq., |. c., p. 404. — Uber diese Art, die schon wegen ihrer kopfförmigen Narbe nicht Gomphrena sein kann, gilt das- selbe, was über vorige gesagt worden ist; eine Zerteilung des uneinheit- lichen Materials wird notwendig sein. 8. G. glauca Moq., l. c., p. 384. — Eine Art, die als Verbindungsart der Gattungen Pfaffia, Gomphrena und Philoxerus gelten kónnte, wegen ihrer mannigfaltigen Ausbildung des Griffels, der Narben und der Staminodienróhre. Die letzte ist eine Mittelform zwischen dem Pfaffia- und Philoxerus-Typus, näher dem ersteren, die Narbe köpfig, wenig zwei- lappig. Die Lappen der Narbe zeigen deutlich an eine durch Druck entstandene Form aus der ursprünglichen kópfigen Narbe, und mit der Staminodienróhre zusammen charakterisieren sie die Pfaffia-Beschaffenheit der Art, Diese Art wurde als Pfaffia in Syst. Veg., I (1825), p. 822, und Syst. nat, cur. post. (1827), p. 107, von Sprengel zuerst beschrieben und mit dem Synonym Gomphrena stenophylla Spreng. versehen; Martius in Observ. mixt. no. 2346 und Nov. gen. t. 136 und 137 hat sie Serturnera glauca bezeichnet und abgebildet. Heute muss die Art — abgesehen von einigen in Herbarien wohl befindlichen Exemplaren, die als Alter- nanthera bezeichnet werden müssen — Pfaffia stenophylla (Spreng.) Stuchlik heissen. 9. G. gnaphaloides Vahl in Rom. et Schult., Syst. Veg., V, p. 542. wurde schon von Martius, Nov. gen., Il, p. 24, als Pfaffia gnaphaloides (Vahl) Mart. richtig gekennzeichnet. Moquin, l. c., p. 391, reiht ihr als Synonym G. tomentosa Pohl ex Herb. und Celosia gnaphaloides L. fi. Suppl, p. 161, zu; Seubert vereinigt sie noch mit anderer Art, G. helichrysodes Mog., L c., p. 391. 10. G. iresinoides Moq., l. c., p. 383, wurde von Martius als Sertur- nera?) bestimmt (Beitr. Amar.. p. 310). Sie hat kopffórmige, zuweilen Zweilappige Narbe — gehört also zur Pfaffia, wohin sie schon von O. Kuntze zugereiht wurde. Als Synonyme erwühne ich Alternanthera iresinoides H. B. K., Nov. gen., ll, p. 209, und Illecebrum iresinoides Spreng., Syst. veg. I, p. 818. Weil sie erstens von Sprengel bestimmt wurde, muss sie heute heissen Pfaffia iresinoides (Spreng.) O. K. — Im Index Kewensis ist sie noch irrtümlich als gute Gomphrena angegeben. 1) Ich habe z. B. im Münchner Jresine-Material eine Digerd, also nicht nur generell, sondern subfamiliär verschiedene Art gefunden. ?) Die Schreibweise Sertuernera (z. D. im Index Kewensis) kann nicht die richtige sein, weil Martius bei der Aufstellung dieser Gattung in Beih. Amar. P. 310 und später nur Serturnera schreibt. 358 Jar. Stuchlík: Generis Gomphrenae species exclusae. 11. G. jubata Moq., l. c., p. 389, wurde schon früher von Martius, Nov. gen. II, p. 24, und Beitr. Amar. (1826), p. 312, als Pfaffia jubata Mart. aufgestellt und beschrieben. So muss sie auch heute heissen. Als Synonym gibt Seubert G. polypogon Moq. olim an. 19. G. lanata Poir in Lamarck, Encycl. Suppl, p. 315, ist wegen ihres ,Stigma depresso-globosum, obsolete bilobum* eine Pfaffia. Und weil bei Poir als Synonym Pfaffia tomentosa Mart., Nov. gen., II (1826), p. 24, erwühnt ist, muss der gültige heutige Name der Martiussche sein; die weiteren Synonyme — G. Poiretiana Rôm. et Schult., Syst. veg., I, p. 541, Oplotheca Poiretiana Mart. Reise, p. 87, und Celosia gnaphaloides L. — wegen der ungenügenden Beschreibung der betreffenden Autoren kommen nicht in Betracht; aber doch móge die definitive Entscheidung, ob die Pflanze Pfaffia tomentosa Mart. oder Pfaffia Poiretiana (R. S.) Stuchlik heissen soll, für weitere Untersuchung gelassen werden. 13. G. paniculata (Mart.) Moq., l. c., p. 385, von Martius ursprüng- lich als Hebanthe paniculata Mart., Nov. gen., II, t. 140 und 142 und Beitr. Amar., p. 305, aufgestellt und abgebildet. Die kopfförmige, zuweilen un- deutig zweilappige Narbe und Fehlen der Staminodien bestimmen ein- deutig ihre Zugehórigkeit zur Pfaffia, so dass die heute gültige Be- nennung lautet: Pfaffia paniculata (Mart.) O. K. Als Synonyme sind von Seubert, l. c, p. 191, Iresine paniculata Spreng., Syst. veg. cur. post. p. 103, und z. T. I. grandiflora Hook., Icon., II, p. 102, angegeben. 14. G. pulverulenta (Mart.) Moq., l. c., p. 386, wurde von Martius als Hebanthe pulverulenta in Beitrag Amar., p. 305 (sep., p. 97), und Nov. gen. Il, 144 und 145, beschrieben und abgebildet, Die Narbenbeschaffenheit („Stigma capitato-bilobum*) und Form der Staminodienróhre nötigen uns, sie mit O, Kuntze der Pfaffia zuzureihen unter der Bezeichnung Pfaffia pulverulenta (Mart.) O. K. 15. G. reticulata Seub., Le, p. 194, unter der Sektion Hebanthe. Eben- falls diese Art ist aus oben erwühnten Gründen von O. Kuntze richtig als Pfaffia erkannt und heisst also heute Pfaffia reticulata (Seub.) O. K. 16. G. spicata (Mart) Moq., l c., p. 387, ist ebenfalls eine Pfaffia. Martius hat sie ursprünglieh als Hebanthe spicata in Beitr. Amar., p. 305 (sep., p. 97) und Nov. gen., II, 141 und 142, beschrieben und abgebildet; als Synonym ist Iresine spicata Spreng. Cur. post., p. 104, zu erwähnen. Die heute geltende Bestimmung dieser Art datiert von O. Kuntze und lautet Pfaffia spicata (Spreng.) O. K., nicht (Mart.) 0. K., weil Sprengel der Aufsteller dieser Spezies gewesen ist. 17. G. tuberosa Spreng. Syst. veg., V, p. 823. — Martius bei der Beschreibung seiner Pfaffia sericea in Beitr. Amar., p. 311 und Nov. gens II, t. 123, gibt unter Synonymen die G. sericea und G. tuberosa Sprengel an. Weil die Pflanze eine Pfaffia ist (,stigma depressum“, keine Sta- minodien), muss sie heute heissen Pfaffia sericea (Spreng.) Mart. 18. G. velutina Moq., l. c., p. 389, hat schon Martins in Nov. gen II, t. 124, Pfaffia velutina Mart. genannt, welcher Name auch heute der gültige ist. Wilms: Neubest. bzw. Korrekturen der von G. Scheffler ges. Pflanzen. 859 19. G. vermicularis L., Sp. pl ed. 1, p. 224 (non Swartz, weil Swartzsche Publikation Obs. bot. erst 1791 erschien) Martius hat sie als Philoxerus vermicularis in Beitr. Amar., p. 305, bezeichnet, ebenfalls R. Brown in Prodr. fl. N. Holl, I, p. 410; deshalb wird sie von O. Kuntze zur Iresine gerechnet, weil nach seiner Ansicht Philoxerus eine Gruppe von Iresine sei. Aber jetzt wird der alte Name wiedererweckt, so dass die Pflanze, die reine Philoxerus-Merkmale aufweist, heute Philoxerus vermicularis (L.) Mart. heisst. Die Schreibweise Philaxerus in Pritzel, Icon. bot. (1866) beruht wohl auf einem Druckfehler. Andere ausgeschlossene Arten finden eingehende Besprechung in vorbereiteten speziellen Publikationen. LXI. Neubestimmungen bzw. Korrekturen der von G. Scheffler in Brit.-Ostafrika gesammelten Pflanzen. 1l. Herausgegeben von Dr. F. Wilms in Steglitz-Berlin. No. 77. Euphorbia systyloides Pax var. — No. 137. Synadenium gau. cescens Pax var. brevipes N. E. Br. — No. 147a. Cissampelos mucronata (Rich.) Diels. — No. 159. Hydrosme Gregoriana Engl. — No. 192. Lysi- machia spec. (non Jacquemontia). — No. 247. Coleus Kilimandschari Gürke, — No, 291. Euphorbia Schimperiana Scheele. — No. 295. Peperomia rung- wensis Engl. — No. 300. Trichilia Volkensii Gürke. — No. 320. Hippo- cratea Goetzii Loesener. — No. 335. Euphorbia bilocularis N. E. Br. — No. 366. Triaspis auriculata Rdlkf. — No. 367. Weddelia abyssinica Vatke. — No. 381. Indigofera viscosa Lam. — No. 388. Ammannia attenuata A, Rich, forma perattenuata Koehn. — No. 386. Ammannia attenuata À. Rich, forma perattenuata Koehn. — No. 893. Melia Volkensii Gürke. — No. 405. Acocanthera abyssinica (Hochst.) K. Sch. — No. 409. Crossandra nilo- tica Oliv. — No. 417. Setaria verticillata P. B. — No. 423, Pelargonium Fischeri Engl. — No. 428. Sida spinosa L. — No. 454. Abutilon asiaticum G. Don. — No. 491. Justicia matammensis (Schwft.) Lindau. — No. 492. Dactyloctenium aegyptiacum (L.) Willd. — No. 496. Andropogon halepensis Brot. -- No. 550, Dyschoriste thunbergüflora (Moore) Lindau. — No. 553. Barleria Stuhlmannii Lindau. Eine sehr schöne Sammlung von A. Stolz aus dem Nyassaland liegt vor, wozu noch einige Abonnenten, a 40 M. pro Centurie, gesucht werden. I) Siehe auch Rep. XI, p. 124, 125. 360 Dr. Heinrich Schenck. LXII. Acaciae myrmecophilae novae. Von Dr. Heinrich Schenck, Darmstadt. (Abgeschlossen 1. August 1913.) ` (Originaldiagnosen.) Gelegentlich der Bestimmung einiger mexikanischer Ameisen- akazien ergab sich auf Grund des Materials des Berliner Museums, dass die Systematik dieser Gruppe noch wenig genau bearbeitet ist und dass von den drei bisher unterschiedenen Arten À. spadicigera, sphaero- cephala und Hindsii eine Reihe von Formen als selbständige Arten abzu- trennen sind. ‘Unter Hinweis auf meine ausführliche, bereits abge- schlossene Abhandlung, die aber erst nach einigen Monaten erscheinen wird, móchte ich an dieser Stelle bereits kurze Diagnosen der neu auf- gestellten Arten geben. Die Ameisenakazien gliedern sich in vier Gruppen: $ 1. Spadicigerae. Spica densiflora, rachide incrassata. 1. Acacia spadicigera Schlecht. et Cham., Linnaea, V, 1830, p. 595. 2. Acacia cubensis nov. spec. Spica densiflora, spadiciformis, 35 mm longa, 8 mm crassa, rachide incrassata, pedunculo 3 mm crasso, 10 mm longo, bracteis 4 parvis connatis suffulto. Legumen 9 cm longum, 1,5 cm crassum, longi- rostratum, flavum. Folium paribipinnatum, 7—8 (—11)-jugum. Pit: nulae 12—13 mm longae, 2,5—3 mm latae, subtus nervo mediano 2 nervulis lateralibus marginem versus arcuatim unitis cons picuis. Folii rachis superne nectarium longum gerens proxime infra insertionem primi paris pinnarum, saepe etiam secundum brevius infra insertionem secundi paris, rarius etiam tertium vel quartum infra insertiones parium sequentium. Spinae stipulares auctae fuscae teretes forma sicut in À. spadicigera. Cuba (Wright no. 2402; Ramon de la Sagra no. 683; Abalca y O'Donovan sn: Duss, Hort, bot, Martinique; culta in Hort. bot. Darmstadt). 3. Acácia nicoyensis nov. spec. Spica densiflora, 25 mm longa, 8 mm crassa, rachide incrassata, pedunculo 7 mm longo, 4 mm crasso, bracteis 5 parvis conn atis suffulto. Legumen 7 cm longum, plus quam 1,5 cm crassum, longirostratum, griseofuscum vel rubrofuscum. Folium paribipinnatum, usque ad 11 jugum. Pinnulae 7—8 mm longae, 1,5 mm latae, subtus nervo mediano et nervulis lateralibus marginem versus arcuatim unitis con- spicuis. Folii rachis superne solitario nectario proxime infra quodque par pinnarum sito ornata, Spinae stipulares auctae usque ad 4 cm longae teretiusculae basin versus dilatatae leviter applanatae claro- griseoflavae. Costa Rica (Tonduz no. 13538). Nicaragua (Rothschuh no. 173). Acaciae myrmecophilae novae. 361 4, 5. Wahrscheinlich gehören noch mehrere andere Arten zu der Spadicigera-Gruppe. Von zwei Arten liegt mir nur unvollständiges Ma- terial ohne Blüten vor, beide haben im wesentlichen die gleiche Blatt- beschaffenheit wie A. spadicigera: Acacia Rossiana nov. spec. mit elfenbein- farbenen, drehrunden, etwas aufgeblasenen 2,5 cm langen Dornen (Isth- mus von Tehuantepec, leg. H. Ross no. 918 in Herb. monacense) und Acacia campecheana nov. spec. mit elfenbeinfarbenen, drehrunden, schlanken 4,5 cm langen Dornen. (Campeche, leg. von Chrismar, in herb. berol.) 82. Spicatae. Spica densiflora tenuis rachide non incrassata, 6. Acacia costaricensis nov. spec. Spica densiflora, 40 mm longa, 6 mm crassa, rachide non incras- sata, pedunculo 20 mm longo, 2 mm crasso, rubrofusco basibracteato. Legumen ignotum. Folium paribipinnatum, sub 11-jugum. Pinnulae 10 mm longae, subtus nervo mediano ramulos emittente praeterea nervo accessorio laterali margine parallelo conspicuo. Folii rachis superne 3—6 nectariis approximatis infra pinnarum primum par insertis ornata. Spinae stipulares auctae flavofuscae, 2—3 cm longae basin versus dilatatae inflatae applanatae, in acumen acutum abrupte attenuatae. Costa Rica (C. Hoffmann no. 275; J. D. Smith no. 6488; Tonduz no. 2879 et 4810) Niearagua (Rothschuh no. 559; Baker no. 2546). 1. Acacia yucatanensis nov. spec. Spica densiflora, plerumque 14 (—18) mm longa, 4 mm crassa, rachide non incrassata, pedunculo 7 mm longo 1 mm crasso, bracteis 4 parvis connatis suffulto. Legumen ignotum. Folium paribipinnatum, rami floriferi 4—5-jugum. Pinnulae 7 mm longae, nervatura sicut in A. costaricense, Folii rachis superne 2—3 nectariis in infima parte rachidis insertis ornata. Spinae stipulares auctae 2,5—4 cm longae teretiusculae acuminatae, griseofuscae vel atrofuscae laeves nitentes. Yucatan (Seler no. 5549; Gaumer no. 353). 8. Acacia interjecta nov. spec. Spica densiflora tenuis 30 mm longa 4 mm crassa, rachide non incrassata, pedunculo 20 mm longo, tenue, bracteis 4 parvis infra me- dium insertis praedito. Legumen ignotum. Folium paribipinnatum pl'rumque 8 (5-8)-jugum. Pinnulae 11 mm longae, 2,5 mm lata, nervatura sicut in A. cubense. Folii rachis superne nectario primo in media parte infima, ceteris paulo infra medium partium omnium sequen- tium insertis ornata. Spinae stipulares auctae atrofuscae plerumque ardue erectae, e Patria ignota. Culta in hort. bot. Singapore (Engler no. 3810a) et in hort, reg. Kew. : e? SG 2 Nr, e AX DAA 4 ‘ Af § 3. Sphaerocephalae. Capitula pedunculata, basibracteata. : : 9. Acacia sphaerocephala Schlecht. et Cham., Linnaea V, 1830, p. 594. 362 Dr. Heinrich Schenck: Acaciae myrmecophilae novae. 10. Acacia veracruzensis nov. spec. Florum capitula desiderantur. Legumina apici incrassato axis fructiferi lignescentis inserta, rubrofusca, usque ad 62 mm longa, 12 mm crassa longirostrata atque basin versus in pedicellum attenuata. Semina pulpa sulphurea inclusa. Folium paribipinnatum plerumque 5—6 (—8)jugum. Pinnulae usque ad 12 mm longae, 3,5 mm latae, longe ovatae, subtus solum nervo mediano conspicuo sicut in À. sphaerocephala. Folii rachis nectarium solitarium longum paululum infra par primum primarum insertum gerens. Spinae stipulares auctae eburneae, basin versus griseofuscescentes, coniformes tumidae, apice in acumen fuscum acutum attenuatae, . Mexico (Vera Cruz, H. Schenck no. 916). Culta in hort. bot. Darmstadt. 11. Acacia multiglandulosa nov. spec. Rami floriferi longi erecti multinodes, foliis ad rachidem parvam reductis. Florum capitula solitaria vel bina, 7 mm longa, peduneulo 8 mm longo tenue, bracteis 4 suffulto. Folium paribipinnatum, 11—23- jugum. Pinnulae 5 mm longae, 1 mm latae, ut in A. sphaerocephala subtus solo nervo mediano conspicuo. Folii rachis superne nectariis singulis mediis inter quodque par pinnarum, praeterea nectariis parvis 20—25 fere tristichis ad rachidis partem infimam basi dilatatam et 2—1 accessoriis ad rachidis partes sequentes ornata. Spinae auctae et le- gumen desiderantur. ; Panama (Porto Bello, leg. Billberg 1825). NB. Die Zugehórigkeit dieser Art zu Gruppe 3 ist nicht ganz sicher, da Dornen und Hülsen zur Untersuchung nicht vorlagen. - 12. Acacia panamensis nov. spec. = Spinae stipulares auctae griseofuscae, laeves, nitentes, 4—5 cm . longae in parte superiore teretiusculae, in parte inferiore dilatatae . applanatae, parte connata 13 mm longa angulo recto vel obtuso à ' caule distante, partibus liberis plerumque valde deorsum incurvatis vel aduncis. Panama (Aljahuela, leg. Prof. Alex. Koch). NB. Von dieser Art stehen nur Dornzweige zur Verfügung und Blütenzweige mit Resten von Blüttern. Obwohl es wahrscheinlich ist, dass diese Blütenzweige von demselben Strauch stammen wie die Dornzweige, so ist die Zusammengehórigkeit beider nicht ganz sicher. Die Blätter haben 7—8 Fiederpaare und 3 mm lange Fiederchen mit Nervatur wie bei A. sphaerocephala, ferner nur eine Drüse dicht unter dem ersten Fiederpaar. Die Blüten stehen in kugeligen, 7 mm dicken Kópfehen auf 7 mm langen, sehr zarten Stielchen. Die Blütenzweige und die Ründer der Fiederchen sind mit kurzen weissen Borstenhaaren besetzt, — S 4. Bursariae. Spica tenuis, floribus distinctis. Spinarum parium pars connata bursaeformis. H. Léveillé: Decades plantarum novarum. CXXV. 363 13. Acacia Hindsii Bentham, Transact. Linn. soc. of London, Vol, XXX, 1875, p. 515. 14. Acacia bursaria nov. spec. Spica similis spicae A, Hindsii Bth., A. bursariae proxime affinis. Le- gumen ignotum, Folium paribipinnatum, sub 25-jugum. Pinnulae 5 mm longae, subtus solo nervo mediano conspicuo. Folii rachis su- perne nectariis coniformibus 4—8 infra infimum par pinnarum et soli- tariis inter quodque par pinnarum praedita. Spinae stipulares auctae atrofuscae basin versus in bursam compressam cuneiformem lateribus carinatum connatae, superne liberae longe acuminatae. Guatemala (Bernouilli et Cario no. 1199; J. D. Smith no. 2304; Heyde et Lux no. 3299). LXII. Decades plantarum novarum. CXXV. Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) 1241. Quercus Castanopsis Lévl, nov. spec. Folia coriacea, petiolata glaberrima integerrima vel apice sinuato- denticulata dejecto-acuminata; flores masculi fere Castanopsis, intus dense barbati, stamina longa inaequalia, sepala elliptico-lanceolata; fructus Castanopsis, aculeis fimbriato-ramosis obtecti; glans omnino inclusus, as- pectu et magnitudine fructus Coryli avellanae. Kouy-Tehéou: Pin-Fa, Ma-Jo, rare, hautes montagnes, mai-juillet 1902, 1908 (Jul. Cavalerie, 57, 1268). 1242. Quercus guyavaefolia Lévl., nov. spec. Species dignoscenda foliis illa Psidii Guyavae perfecte referentibus, nisi folia subtus in Guyava albescentia in ista quercu rufescentia exstent; cupula campanulata, margine tandem patente; squamae brunneae tomen- tosae, apice appendiculatae, glabrae, demum patentes. Yun-Nan: Petit arbre; feuilles persistantes; montagnes de Siao-Ou- Long, 2600 m, nov. 1912 (E. E. Maire). 1243, Quercus Prainiana Lévl, nov. spec. = Folia pallida supra et livida; subtus reticulato-tomentosa et In axillis nervorum floccosa nervis 10 utrinque, petiolata obtusa e medio ad apicem remote et acute dentata; glande cucurbitaeformi, basi complanato, apice umbonato, at basi stylorum apiculato; primum tomentello; cupula patelli- formi lata zonis concentricis constituta, glabrata. Kouy-Tchéou: Ou-Kouen ad Li-Lé, ouest de Lo-Fou, sommet des montagnes, rare, nov. 1905 (Jul. Cavalerie, 2641). 1244. Quercus Dunniana Lévl, nov. spec. > Folia lanceolata, petiolata 10-nervia, supra nitida, glaberrima; subtus lacteo-tomentosa, margine insigniter et frequenter eroso-denticulata in- florescentia ramosa spicato-paniculata. Kouy-Tchéou (Jul. Cavalerie). a D 364 H. Léveillé: Decades plantarum novarum. CXXV 1245. Quercus cepifera Lévl. nov. spec. His notis facile distincta: folia membranacea, brevissime petiolata glaberrima integerrima vel leviter undulata utroque pagina rubra utroque latere 7—9 nervia; glande cepiformi, basi profunde excavata apice api- culato, cupula extus imbricato-squamosa intus sub glande conspicue elevato-rugosa. Kouy-Tchéou: Grand arbre au sud de Pin-Fa, rare, 8 juin 1905, janv. 1906 (Jul. Cavalerie, 2341). 1246. Quercus trinervis Levl,, nov. spec. Folia subeoriacea, lanceolata petiolata valde et sensim acuminata, glaberrima, integerrima vel ad apicem parce denticulata cupula erinacea glandem omnino tegens, glande trigona, brunnea, nervis tribus luteo- viridibus notata, apice apiculata. Kouy-Tehéou: Montagnes à Pin-Fa, 20 août 1908 (Jul. Ca- valerie, 3275). 1247. Quercus Vaniotii Levl., nov. spec. Q. Blakei Skan valde proxima a qua differt foliis subtus cinereo- tomentosis. : Kouy-Tehéou: Pin-Fa, bois rare, avril 1908 (Jul. Cavalerie, 3214). 1248. Quercus brunnea Levl., nov. spec. Folia brunnea, parva, conferta lanceolata breviter petiola, involuta integerrima 8—10 nervia supra brunneo-viridia nitida subtus brunneo- tomentosa; cupula brunnea erinacea glandem omnino includens, ovata; glande nitida et ovata. Kouy-Tchéou: Pin-Fa, bois, 13 avril 1905 (Jul. Cavalerie, 2299). 1249. Quercus pinfaensis Lévl, nov. spec. Folia subcoriacea sensim et longe acuminata 11—12 nervia, ovato- lanceolata glaberrima et integerrima interdum tamen secus nervum me- dium subtus et basi pilosula supra laete viridia et nitida subtus brunneo carnea; inflorescentiae simpliciter spicatae axillares; stigmata à. Kouy-Tchéou: Grand arbre, dans les bois à Pin-Fa, 11 juin 1903 (Jul. Cavalerie, 1065). 1250. Quercus Mairei Lévl, nov. spec. A spicata spicis composite ramosis, a Q. Hancei cui foliis utrinque lucidis affinis, foliorum magnitudine 15—20 cm longis, 12—15 nerviis Supra valleculatis, subtus eminentissime nervosis secernitur. Yun-Nan? Arbre moyen à feuilles persistantes, fl. blanches; forêts de Long-Ky, 700 m, juin 1912 (E. E. Maire). 1251. Quercus eryptoneuron Levl., nov. spec. Folia oblonga, acuta petiolata apice tantem denticulata supra livida subtus tomento densissimo, brevissimo, nervos obtegente induta: CU pula squamis apice verrucosis et fulvo-tomentosis munita, glandem fere omnino includens, tandem insigniter fissa. Yun-Nan: Foréts de Long-Ky, 700 m (E. E. Maire). E. Hassler: Novitates Argentinae. II. 365 LXIV. Novitates Argentinae. II. Auctore E. Hassler. (Originaldiagnosen.) 2. Lonchocarpus nitidus Benth. Flor. Bras., XVI, 1, p. 279 emend. Hassler. Var. genuinus Hassler, nov. var. Foliola 7—9; petiolus communis (5) 6—9 cin longus, petiolulus cras- siusculus sieco rugosulo-plicatus 2—3 mm longus, lamina (oblonga) ob- longo-lanceolata vel lanceolata, apice breviter obtusiuscule acuminata, acumine leviter emarginato, 30/5, 55/,,, 95, mm (?5/,,—3%8/,, mm) basi an- gustata vel in jugis inferioribus rotundata; racemus 5—7 cm longus, pedicellus communis 2—3 mm longus, pedicelluli aequilongi; bracteolae 1 mm (?/,'") longae et latae; calyx 4 mm altus late campanulatus in- conspicue 5-denticulatus extus fulvescenti-subsericeus, vexillum 8 mm longum 10 mm latum, ungue 1,5 mm, extus leviter sericeum basi intus transverse auriculato - bicallosum, alae obovato-oblongae 8 mm longae, ungue 2,5 mm, extus pilulis sericeis sparse inspersae, carina 7 mm longa, ungue 3 mm, extus breviter sericea, tubus stamineus 10 mm longus, filamenta libera 4 mm longa, antherae 1,25 mm longae, ovarium 10 mm longum lineare, dense sericeum, stylus curvatus 2,5 mm longus pilulo uno alterove insperso, ovula plerumque 6. Hab, Brasilia et Paraguaria. Argentina Misiones, Santa Ana, A de Llamas, no. 706 in Herb. Hassler. Var. Lilloi Hassler, nov. var. Foliolis 3—5 tantum, petiolo communi 5—7 cm longo; petiolulis 3—4 mm longis, foliolis ellipticis (terminale) ovali-oblongis (medianis) ovatis (basalibus 99/,., 85/39, 49/,, mm) apice et basi ut in var. genuino nob. Inflorescentiis floribusque omnino eis var. genuini similibus. Argentina: Arbor 30 m petala violacea in silvis Rio de las Piedras Oran, flor. mens. Dec.; Lillo no. 11017 in Herb. Lillo et Hassler, Der Typus der Spezies aus Südbrasilien stellt die schmalblättrigste Form vor, nach Benth. maxim. 16 mm breit, die paraguayschen und argentinischen Exemplare der var. genuinus nob. sind schon breiter und die neue Varietät stellt den breitblüttrigsten Typus allerdings mit Re- duktion der Blüttchenzahl dar. Der Blütenstand und Blütenbau ist derselbe und so typisch, dass die Art mit keiner anderen verwechselt Werden kann. NB. Die Masse zwisehen Klammern beziehen sich auf die Angaben Benthams, 1. c. 3. Malvastrum scabrum Grcke in Bonpl., 1857, p. 295. Var, tucumanense Hassler, nov. var. Lamina in eodem specimine ovata acuta vel ovata obtusa vel fere 9rbicularis margine obtuse crenata vel crenis triangularibus acutiusculis 366 E. Hassler: Novitates Argentinae. II. aucta, basi integra late cuneata vel truncata, supra sicco sordide ferru- ginea pilis stellatis sparse hirsutula, subtus pallidior densius induta, floribus ad 5 mm longe pedunculatis, calyce !/—?/; diviso lobis intus puberulis, carpidiis 4 mm longis 3,5 mm altis, arista frontali 0,5 mm alta dorsalibus triangulari-aristatis 1 mm longis. Argentina: Cañada allegre Burruyaca (Tucuman), leg. S. Gonzalez no, 19935a in Herb. Stuckert, Var. ambliphyllum (R. E. Fries) Hassler, nov. nom. M. ambliphyllum R. E. Fr. in Ark. f. Bot. 6, no. 2, p. 6. A var, praecedente differt foliis omnibus apice obtusis, calyce ad 3|,—?|, diviso, carpidiorum apiculis dorsalibus vix 0,5 mm longis. Hab. Bolivia: Gran Chaco, Fries 1610 e desc., l. c. Die var. tucumanense nob. bildet das Zwischenglied zwischen der var. genuinum nob. und der var. ambliphyllum nob.; die var. paraguariense nob., Fedde, Rep. VIII, p. 34, von der reife Früchte bis jetzt nicht ge- funden worden sind zeigt auch Übergänge zur oben stumpfen Blattform, ist aber durch ihre bedeutend grósseren bis 15 mm langen Petalen von allen drei Varietüten verschieden; die von Schumann als filiformes be- zeichneten Stipeln und Brakteolen sind auch bei der var. genuinum nob, wie in den anderen drei Varietäten „anguste lineares“ und werden bis 0,5 mm breit. 4. Gaya Gaudichaudiana St. Hil. Flor. Bras. mer., I, 151. Var. genuina Hassler, nov. nom. Fructubus 10 carpidiatis. Forma in Brasilia et Paraguaria late repanda. Forma australis Hassler, nov, forma. Indumento densiore viscidulo, foliis superioribus lineari-lanceolatis vel late linearibus basi + subhastatis, inferioribus ovato-oblongis vel late oblongis. Argentina: Stuckert no. 20103 p. p. cum sequentibus intermixta. Var. tarijensis (R. E. Fr.) Hassler, nov. var. Fructubus 12—14 carpidiatis, sed interdum in eodem specimine ad 10 reductis. Forma genuina (R. E. Fr.) Hassler, nov. forma. G. tarijensis R. E. Fr. in Ark. f. Bot., Bd. 6, no. 2, p. 10. Foliis omnibus lineari-lanceolatis basi + subhastatis, tota planta vulgo robustior. Bolivia: Tarija R. E. Fr. no. 1183 e desc., l. c. Subforma viscidula Hassler, nov. subforma. Omnino praecedentis, vix indumento viscidulo diversa. Argentina: Rio Sali Tucuman, Lillo no. 7324 in Herb. Lillo et Herb. Hassler. Forma intermedia Hassler, nov. forma. et Foliis formae australis nob. i. e. var. genuinae nob. et var. tarijens® nob, in eodem specimine, indumento viscidulo, carpidiis paulo breviorl- bus fructu minus conico, carpidiorum numero valde variabili inter 10—14 variante. ; Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XIX. 361 Argentina: Tucuman colinas aridas Tafi del Valle, Lillo no. 7642 in Herb. Lillo et Herb. Hassler; id. Stuckert no. 20103 p. p. Alle argentinisehen Spezimina zeigen eine mehr oder weniger vis- cöse Behaarung, die Blattform wechselt an denselben Exemplaren von lineal bis oval, die no, 20103 Stuckert enthält 5—40 em hohe Exemplare, mit 10—14 Karpiden von 5—9 mm Höhe, der einzige deutliche Unter- schied zwischen der var. genuina nob. und var, taryensis nob. besteht also bloss in der Karpidenzahl, die bei der ersteren konstant (3) 10 beträgt und bei der letzteren zwischen 10—14 sich bewegt, die übrigen Charak- tere wie Blattform usw. finden sich auch bei der forma australis nob. Von beiden Arten, die Schumann als mit bloss 10 Karpiden versehen beschrieb, G. gracilipes K. Sch. und G. Gaudichaudiana St. Hil. sind nun 14 Karpiden enthaltende Varietäten bekannt, so dass also dieses Unter- scheidungsmerkmal dahinfällt. LXV. Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XIX. (Originaldiagnosen.) XXXVII. Compositae Ill. auct. E. Hassler. 310. Mikania salicifolia Hassler, nov. spec. Corymbosae volubiles Ser. Ecordatae DC. Frutex scandens 5—6 m; rami lignescentes subquadran guli striato- multisuleati, cortice isabellino obtecti, breviter sparse pilosiusculi ; inter- nodia 25—40 mm longa, folia opposita conspicue petiolata ; petioli 5— 10 mm longi, patentes, rigiduli, supra canaliculati, basi sem iamplexicaule dilatati, fulvo pilosuli; lamina oblongo-lanceolata, 99j,,—!?/;, mm apice acuta, basi cuneata, tenuiter membranacea, subconcolor, supra nitens, pilis minutissimis sparse inspersa, subtus opaca paulo pallidio r pilis eris- pulis fulvescentibus, puberula, margine subtus leviter revoluta, minu- tissime distanter denticulata, denticulis callosis cc. 4 mm distantibus ope lentis tantum conspicuis; nervi pennati, utroque latere 8—10 erecto patentes supra ut costa mediana impressi subtus prominen tes et 1—2 mm ante marginem arcuatim anastomosantes venae numerosae horizontales Subparallelae; paniculae elongato-thyrsoideae ex axillis superioribus oriundae, 4—6 cm longae maximae 4 cm latae, laxiusculae, rhachis Striato sulcata ut rami subteretes fusco-puberula; capitula pedicellata pedicello 1—1,5 mm longo puberulo, bracteolis ad basin pedicelli chos latis puberulis pedicello aequilongis; involucri squamae imbricatae, 3 mm longae, exteriores 2 lanceolatae-acutae extus puberulae, margine cilio- latae, 1,95 mm latae, interiores 2 oblanceolatae apice obtusiusculae extus medio tantum puberulae, lateribus imbricatis glabrae, apice tantum cilio- latae; flores 4, corolla alba glabra tubus angustus 1,25 mm limbus in- 368 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XIX. fundibularis 2,5 mm longus lobi triangulares 0,5 mm longi; pappus 4 mm longus, setae rigidulae cc. 30 albicantes, achaenia 3 mm longa glabra, costata. Affinis M. eriocladae DC. differt foliis angustioribus supra haud glabris, paniculis laxifloris, capitulis manifeste pedicellatis, involueri squamis. majoribus, puberulis, achaenio duplo longiore, pappo achaenio vix !/, longiore. Paraguay: Ad margines humidas silvarum Santo Tomas (Parag. septentr.), flor. et fruct. mens. Aug.; Hassler no, 11291. 311. Mikania scandens W., Spec. P1., III, 1743. Var. sagittifolia Hassler, nov. var. Ramis, foliisque glabriusculis, foliis sagittatis, anguste triangulari- bus, 99/,.—79/,, mm acutis, supra et subtus copiose glanduloso punctatis, capitulis 0,5 —2 mm longe pedicellatis, 5 mm longis, involucri squamis 3 mm longis acutiuscule cuspidato-mueronulatis, puberulis, bractea an- guste lanceolata involucro dimidio breviore; pappo albo. Accedit ad var. minimam Bak. et ad var, micropteram Bak. sed cha- racteribus indicatis ab ambobus bene distincta. Gran Chaco: Herba scandens inter gramina 0,5—1 m longa,. in campis humidis Loma Clavel, flor. mens. Nov.; Hassler no. 2494. Var. pilcomayensis Hassler, nov. var. Herbacea, caulibus ramisque teretibus multisuleato-striatis, sparse minute puberulis; foliis late deltoideo-hastato-lobatis, laete viridibus, petiolis sparse minute puberulis, 4—6 cm longis, laminis %/,56 87/110 10/1299 mm lobo mediano late deltoideo, subacuto, subintegro vel obtusius- cule crenato-denticulato, lobis lateralibus + horizontaliter divergentibus triangularibus, basi rotundatis, grosse obtuse crenato-denticulatis, lamina basi in petiolum cuneatim producta, glabriuseula, membranacea, e basi sub- septem-nervi, nervis tribus conspicuoribus; paniculis ad apices ramorum */, em corymbis 20—30 mm longe pedunculatis, pro specie laxiusculis; capitulis 1—3 mm longe pedicellatis, bractea anguste lanceolata, involucro dimidio breviori, involucri squamis 5 mm longis, obtusiusculis, minute mucronulatis, puberulis, pappo albo. Nullae varietate arcte affinis, forsan species propria, foliis latioribus quam longis, basi cuneatim productis, aecedit ad Ser. Angulatas DC. sed ob floribus ad M. scandetem W., tribuenda est. 312. Mikania glomerata Spr., Syst. Veg., III, 421. Var. montana Hassler, nov. var. ; Involueri paleis lineari-oblongis vel subspathulatis, apice rotundatis vel subacutis 3,5—5 mm longis cc. 1 mm lobis, extus fusco puberulis. Paraguay: In silvis et dumetis humidis, Cordillera de Altos, flor- mens. Aug. et Nov.; Hassler no. 724 et 2094, forma involucro ad 5 mm longo; id. ad margines humidas silvarum Santo Tomas (Sierra de Amam- bay), flor. et fruct. mens. Aug.: Hassler no. 11325, forma involucro ad 3,5 mm tantum longo. u Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XIX. 369 313, Centratherum punctatum Cass. Dict., VII, 384. Subspec. camporum Hassler, nov. subspec. Suffrutices cano-puberuli, pubescentes vel hirsutulo-tomentosuli, in- volueri veri squamae apicem versus pubescentes vel glanduloso-pilosuli, corollae pilis glanduliferis dense vestitae. Var. longipes Hassler, nov. var. Foliis dissitis, minute puberulis, subintegris, pedunculis magis elon- gatis 6—10 cm longis, involueri veri squamis apicem versus dense glanduliferis. Paraguay: Centurion, trockener Camp, flor. mens. Jan.; Fiebrig no. 4532 in Herb. Hassler. Var. viscosissimum Hassler, nov. var. Caulibus et folis dense griseo- pubescentibus, viscidulis, involucri veri squamis apice glanduloso-pilosis, squamarum aristis glandulis stipi- tatis auctis. Forma brachyphyllum Hassler, nov. forma. Involueri externi phyllis capitulo aequilongis. Paraguay: Hassler no. 4768, 7745, Pl. Hassl., I, p. 137 et II, p. 125. Forma foliosum (Chod.) Hassler, nov. forma. Involucri externi phyllis capitulo. duplo-triplo longioribus. Paraguay: Hassler no. 4378, Pl. Hassl., I, p. 137, sub P. punctato Cass. var. foliosa Chod. Var, albicans Hassler, nov. var. Hirsutulo-tomentosula fere albicans, involucri veri squamis apice pubescentibus eglandulosis, corollis ut in praecedentibus glanduligeris. Paraguay: In campis siccis in regione fluminis Yhu, flor. et fruct. mens, Oct.; Hassler no. 9572. 314. Bidens Chodati Hassler, nov. spec. Suffrutex 1—2 m altus, caulis solitarius, simplex, vix apicem versus in ramos 2— 3 erectos divisus, glaber, teres, striatus, basi ad 4 mm crassus; internodia prope basim 4—5 cm apicem versus ad 14 cm distantia; folia sessilia, opposita, semi-amplexicaulia et basibus inter se connata, inferiora et mediana lanceolata vel ovato-lanceolata acuta 70/28, %/ mm subcoriacea, glabrescentia. margine argute serrato-dentata dentibus acute mucronulatis, costa mediana supra et subtus ut nervi laterales ascendentes prominula, folia superiora profunde pinnatifida, seg- mentis anguste lineari-lanceolatis, acutis, mucronulatis. Flores pauci terminales + longe pedunculati, pedunculi 1—6 cm longi, glabri, striatuli, erecti; involucrum late campanulatum 20—25 mm latum, Squamae lineari-lanceolatae acutiusculae, exteriores 5 paullo lon- giores, 12—14 mm longae et 2 mm latae, interiores 10—11 mm longae et 1—1,5 mm latae, omnes intus sparse, extus dense flavido-tomentosulae; flores radii cc. 10, ligulae late lanceolatae, 12 mm longae 3—3,5 mm latae, extus dense flavido-pubescentes, intus glabrescentes, luteae, striis ^c. 10 purpureis parallelis percursae, apice subacutae flavido-puberulae, paleae radii planae, ligulis similibus, flavae rubro-striatae oblongo-lan- Repertorium specierum novarum. XII. (31. VIII. 1913.) 24 310 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XIX. ceolatae, cc. 11 mm longae, 2 mm latae, extus apice hirtellae; paleae disci naviculari-plicatae ceterum eis radii similes; corolla tubuloso-cam- panulata 6 mm longa 2 mm lata, basi in tubum angustum 1,5 mm longum contracta, limbi lobi 1,5 mm longi lanceolati, margine puberuli; styli rami applanati hirti 1,5 mm longi; achaenia glabra subtetragona 2,5 mm longa 0,5 mm crassa aristis 2 retrorsum serratis erecto-patentibus 3 mm longis coronata. B. Gardneri Bak. et B. Riedelii Bak. affinis ab ambobus imprimis foliis amplexicaulibus basi connatis, aehaeniorum aristis achaenio lon- gioribus diversa. Paraguay: In rupestribus Cordillera de Altos, flor. mens. Jan.; Hassler no. 3757, sub B. graveolenti Mart. var. comosa Chod. in Pl. Hassl., I, p. 165. 315. Baltimora recta L., Mart., 288, excl. syn. Var. scolospermum (Steetz) Hassler, nov. var. A var. genuina (L.) nob. achaeniis tuberculatis tantum diversa, ce- teris partibus omnino similibus. Paraguay: Centurion, flor. et fruct. mens. Jan.; Fiebrig no. 4585 in Herb. Hassler. 316. Grindelia scorzoneraefolia H. et A. Comp., Bot. Mag., II, 45. Var. subintegra Hassler, nov. var. Caulibus glabrescentibus vel puberulis foliis inferioribus integris, SU- premis laxe pectinato-pinnatifidis glabris. Gran Chaco: In campis arenosis Loma Clavel, flor. et fruct. mens. Nov.; Hassler no. 2567. Var. pectinata (Bak.) Hassler, nov. var. G. pectinata Bak., Flor. Bras., VI, 3, p. 4. 8 Caulibus puberulis vel pubescentibus, foliis omnibus pectinato-pinnatl- fidis, glabris. Gran-Chaco: Loma Clavel in societate cum praecedente lecta, mens. Nov.; Hassler no. 2567a. : Involucri longitudine in ambobus valde variabili 9—14 mm; papp! aristis 2—4. 317. Chuquiraga Sprengelliana Bak., Flor. Bras., VI, 8, p. 357, emend. Hassler. : Species valde polymorpha quoad formam foliorum, involucri long" tudinem, pappi colorem. Var. genuina (Bak.) Hassler, nov. var. Forma brasiliensis Hassler, nov. forma. Foliis subsessilibus vel brevissime petiolatis, haud spinoso mucronu- latis, capitulis apice ramorum solitariis vel paucis corymbosis ? in volucro 22,5—30 mm squamis obtusiusculis vel acutiusculis minute mucron ulaës, achaeniis dense villosis 7,5—10 mm pappo 15 mm pallide brunne®. Ex Bak., Le Hab. Brasilia. Forma paraguariensis Hassler, nov. forma. S Omnino formae praecedentis, differt foliis in eodem specimine partim Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XIX. 311 spinoso-mucronatis, partim inermibus, capitulis ad apicem ramorum soli- taris vel interdum rarissime ad 3—4 pseudocorymbosis, i. e. in ramulis accessoriis apicalibus 2—3 mm tantum longis corymbose congestis, pappo juvenili albo, postea luride albo, maturo pallide brunneo. Paraguay: Ad margines silvarum inter Cerro Corá et flumen Aqui- daban, mens. Jan. flor. et fruct.; Hassler no. 104842, leg. Rojas. Var. mattogrossensis (Malme) Hassler, nov, var. A forma paraguariensi nob. vix inflorescentiis semper solitariis, foliis ellipticis vel ovali-ellipticis diversa; achaeniis maturis ad 8 mm longis, pappo ad 18 mm longo, albido vel luride albo. Paraguay: Ad margines silvarum eod. loco cum praecedente lecta, mens, Jan. flor. et fruct.; Hassler no. 10484, leg. Rojas. Forma subinermis Hassler, nov. forma. Foliis ovato-lanceolatis, ovato-oblongis vel ovatis, acutis, obtusis vel obtusissimis, spinis stipularibus nullis vel raris, involucris 20—30 mm longis. Paraguay: Ad margines silvarum pr. Esperanza, flor. et fruct. mens. Aug.; Hassler no. 10533, leg. Rojas. Var. chapadensis (Spenc. Moore) Hassler, nov. var. Ch. chapadensis Sp. Moore in Transact. Linn. Soc., vol. IV, part. 8, p. 389. Vix differt a varietatibus nostris foliis pro rata utrinque appresse pilosis; quoad involucrum, pappum, achaenias omnino var. genuinae f. brasiliensi nob. conforme. Hab. Brasilia (Matto Grosso). 318. Hypochaeris brasiliensis Gris., Symb. Arg. 217. Var. chacoénsis Hassler, nov. var. Nana, foliis basalibus pinnatifidis, 6—8 cm tantum longis, supra et Subtus praecipue in costa mediana et secus margines hirsutis, caulibus ad 20 cm longis, 3—4 floris, striato-sulcatis, sparse hirsutulis, involucro 12 mm longo, puberulo. Gran Chaco: In campis Loma Clavel, fruct. mens. Nov.; Hassler no. 2603. XXXVIIL Leguminosae VIL auct. E. Hassler. 319. Machaerium nicticans Benth. in Ann. Mus, Vindob., II, 98. Var. scleroxylon (Tul. Hassler, nov. var. M. nicticans Benth. und M. scleroxylon Tul. waren beide Bentham nur in fruchtendem Zustande bekannt und dieser Autor, der damals Schon auf die Affinitit der beiden Arten hinwies, basierte den Unter- Schied auf die fehlenden Stipulardornen und die am Samen nicht zu- Sammengezogene Hülse; die Exemplare, die uns nun vorliegen, bestehen: l. aus jungen sterilen Zweigen mit schon ziemlich stark entwickelten axilláren Infloreszenzknospen, dieselben tragen 5—30 mm lange, gerade, runde, sehr spitzige mit länglicher Basis oberflächlich inserierte Stipular- dornen, die nur wie angeklebt erscheinen und eine ausgesprochene 24* 372 Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XIX. Tendenz zum Abfallen zeigen; 2. aus vollständig inermen frucht- tragenden Zweigen desselben Baumes ca. zwei Monate früher gesammelt, die aber eine deutliche Längsnarbe an Stelle der Stipulardornen be- sitzen, der Flügel der anscheinend reifen Früchte ist an der Basis ent- weder plótzlich beinahe rechtwinklig eingezogen resp. verschmälert oder er verläuft an Hülsen desselben Zweiges sich ganz allmählich ver- schmälernd in den samentragenden Teil der Hülse, alle Früchte sind schwach rostbraun kurz behaart, zeigen aber Tendenz zum Kahlwerden, die Blütter auf der Unterseite schwach behaart; 3. aus blühenden Zweigen derselben Art mit ca. 10—12 mm langen Stipulardornen. M. scleroxylon Tul. ist also bloss eine etwas kahlere Form von M. nicticans Benth., dessen var. genuinum nob. sich bloss durch dichteres Indument und wenig leichteres Abfallen der Stipulardornen unterscheidet. Flores adhue ignoti in paniculam brevem e spicis brevibus vulgo simplieibus rarius iterum brevi 2—3 ramificatis vulgo solitarie, rarius bine insertis compositam, dispositi; panicula 25—30 mm longa, rami 10—20 mm longi ferrugineo - pubescentes, flores subdensi cc, 1 mm distantes, sessiles; bracteae triangulares acutae 5-striatae glabrescentes fuscae 1,5—2 mm longae 1—1,2 mm basi latae; bracteolae ovatae 3/, mm longae et latae, ferrugineo-puberulae, calice adpressae; ealyx anguste campanulatus 3 mm longus, apice 2 mm latus, multistriatus, extus ferrugineo -tomentosus, breviter vix '/, mm quinque-denticulatus, denticulis triangularibus, vexillum orbiculatum apice emarginatum, extus dense ferrugineo - sericeum, 6 mm latum 5 mm longum ungue I mm longo; alae oblongae ungue 2 mm longo incluso, 7 mm longae 215 latae, extus apicem versus ferrugineo-puberulae, carina navicularis UD guibus 2 mm longis inclusis 6,5 mm longa dorso pilulis paucis inspersà; stamina monadelpha tubus stamineus 6 mm longus stamina 4 mm alte coalita, discus cupularis '/; mm altus, ovarium cum stipite 2 mm longo 5 mm longum, dense ferrugineo pilosum. Legumen 4 cm longum ala medio 12—18 mm lata, stipite 4—5 mm longo. Paraguay: Arbor 15—20 m diam. 0,8—1 cm petala luteo - rubes- centia, in silva humida ad flumen Apa, florifera mens. Nov.; Hassler no. 7945; in silvis ad rivulum Caracol pr. Cerro Margarita, fruct. mens. Mart.; Hassler no. 11053; eod. loco spec. sterile mens. Maj.; Hassler no. 11053 a. Nomen vernaculare: Guayacan moroti. 320. Poecilanthe parviflora Benth., Flor. Bras., XV, 1, p. 271. Var, floribunda Hassler, nov. var. Foliis omnibus trifoliolatis, foliolis quam in typo latioribus. apice saepe obtuse rotundatis, terminalibus 4—6 cm longis, 2,5—4,5 en latis, lateralibus 2,5—4 cm longis, 1,5—3,5 cm latis, racemis etiam in axillis inferioribus binis vel ternis, petalis albis, vexillo violaceo-striato. carinae rostro violaceo; ovario 1—8 ovulato, secus suturam ventralem longiuscule fulvo pilosulo, ceterum glabro. Ex herbario Hassleriano: Novitates paraguarienses. XIX. 313 Paraguay: Arbor 12—15 m diam. 0,5—0,6 m in silvis ad ripas fluminis Aguaray, flor. mens. Dec.; Hassler no. 11438. XXXIX. Anacardiaceae auct, E. Hassler. 321. Schinus ferox Hassler, nov. spec. Duvaua: Frutex dioicus 2—4 metralis, rami novelli ramulique pilis luride cinerascentibus dense hirsuto-tomentosi, rami vetustiores glabrati cortice cinereo-avellaneo plicatulo-rugosulo obtecti, ramuli in ramis + virgatis spiraliter dispositi, 10—15 mm distantes, rectissimi patentes in spinam acutissimam teretem excurrentes, a basi ad apicem sensim de- crescentes, basi ad 7 cm apice vix 2 cm longi; folia internodiis 4—8 mm longis separata, distincte petiolata; petiolus subteres supra canaliculatus 2—3 mm longus hirsutulo-pubescens; lamina obovata apice obtusa vel leviter retusa, eallo minuto apieulata, basi cuneatim attenuata et ad in- sertionem petioli breviter rotundata (haud decurrens!) !9/,,—?59/, mm subcoriacea concolor integerrima, margine subdiscolori subtus leviter revoluto cincta, supra et subtus praecipue in costa et nervis molliter hirsutulo pubescens, nervi utroque latere 6—8 ut costa mediana supra et subtus leviter prominuli, translucidi, in marginem dichotome ex- currentes. Ramuli floriferi axillares brevissimi, puberuli, flores pseudo-racemose dispositi, in axillam bracteae minimae solitarii, bracteae fere imbricatae ovatae subacutae albido-pilosulae vix 0,5 mm longae; racemus ó 5—6 mm longus cc. 15-florus, pedicelli maximi 3 mm longi, graciles glabri, calyx cupuliformis 1 mm altus, laciniae triangulari-ovatae, albo-ciliatae, petala vivo albovirentia, ovata 2 mm longa 1,25 mm lata glabra, stamina 10 filamenta subulata 5 longiora 2 mm, 5 breviora 1,5 mm longa, antherae ovoideae, eae staminum longiorum petala superantes; racemus 9 2—3 mm longus, 5—8-florus, pedicelli calyxque ut in c/, petala vix !5/j4 mm attin- gentia, staminodia 1 mm longa alba, ovarium globosum glabrum vix 0,5 mm diam. stylus brevissimus, stigma trilobum, capitatum. i: Drupa globosa 5 mm diam.; epicarpium album, laeve, tenuiter char- taceum. Paraguay: In campis pr. Santo Tomas (Sierra de Amambay), flor. et cum drupis veris. anni praecedentis? Hassler no. 11261 spec. d et 11261 a spec. 9. Accedit ad Sch. latifolium Engl. et ad Sch. chilensem March. differt ramis spinosis foliis integris, inflorescentiis minimis; a Sch. chilensi March. cui accedit indumento differt imprimis nervis costaque supra et subtus exsculptis; a Sch. spinoso Engl. cui accedit ramulis spinosis inflorescentiis drupaque, differt praecipue foliis obovatis integris, distincte petiolatis Staminodiis minimis. 322. Schinus dependens Ortega, Dec., VIII, 102. Var. paraguariensis Hassler, nov. var. Ramulis spinescentibus, foliis coriaceis, oblongis, obtusis vel sub- acutis, integris coriaceis, 5—10 cm longis 8—14 vulgo 9—10 mm latis, 314 R. Schlechter: Eulophia turcestanica (Litw.) Schltr., nov. comb. basin versus in petiolum 4—5 mm longum attenuatis; ramuli floriferi O tantum lecti 7—8 mm longi, minute puberuli, flores basi ad 2—3 fasciculatim dispositi, apicem versus vulgo solitarii, pedicelli floriferi 3 mm fructiferi 4 mm longi, petala 1—1,25 mm longa, drupa globosa 4 mm diametro flavido-lilacina. Paraguay: Frutex 3—4 metralis, in regione calcarea, pr. Cerro Margarita, flor. et fruct. mens. Mart.; Hassler no. 11069. Ab omnibus varietatibus notis foliis duplo longioribus, pro longitu- dine angustissimis diversus, inflorescentiis minimis, floribus parvis bre- vissime pedicellatis, distinctissima varietas. LXVI. Eulophia turcestanica (Litw.) Schltr., nov. comb. Von R. Schlechter. (Originalarbeit.) Im Jahre 1902 wurde von Litwinow in den Traveaux botaniques du Musée de l'Academie de Pétersbourg, vol. I, p. 18, eine neue Orchidacee als Limodorum turcestanicum Litw. sehr eingehend und genau beschrieben. Eine Arbeit über verschiedene Orchidaceen-Gattungen, welche mich zur- zeit beschäftigt, veranlasste mich, das Material der Art, welches sich teils im Berliner Botanischen Museum, teils in meinem eigenen Herbar befand, genauer zu prüfen. Dabei fiel mir zunüchst die Form des knoligen Wurzelstockes auf, der ganz verschieden von dem des Limo- dorum abortivum L. ist und sofort die Vermutung bei mir wachrief, dass es sich hier um eine Ewophia-Art handele. Als ich daher eine Blüte untersuchte, fand ich denn auch diese Ver- mutung bestütigt, und habe deshalb die Art hier als Eulophia turcestanica (Litw.) Schltr. bezeichnet. Litwinow schreibt über die Art: ,planta certe parasitica“, doch ist wohl anzunehmen, dass hier ein Halbsaprophyt vorliegt, der ähnlich, Wie einige afrikanische Arten der Gattung Eulophia, aus dem knolligen. Reservevorrüte aufspeichernden Wurzelstocke alljährlich den blassen Trieb hervorbringt. Da die Art noch nicht sehr häufig gesammelt und, wie es scheint, noch nie in Kultur genommen ist, halte ich es auch nicht für ausgeschlossen, dass schmale grasartige Laubblätter nach dem Absterben des blühenden Triebes entwickelt werden, wie es ja des öfteren in der Gattung beobachtet wird. Die Art ist sehr nahe verwandt mit Eulophia Hormusjü Duthie vom nordwestlichen Himalaya; so nahe sogar, dass ich es nicht für aus geschlossen halte, dass letztere nur eine Form der E. turcestanica (Litw.) Schltr. darstellt. Bezeichnend ist, dass bei E. Hormusjii Duthie die gras- artigen Laubblütter bereits bekannt sind. . Ich würde den Botanikern, welche Gelegenheit haben, E. turcestante® (Litw.) Schltr, lebend zu beobachten, sehr empfehlen, eine Klärung dieser Frage zu versuchen. Eduardus Janczewski: Species novae generis Ribes. V. 315 LXVII. Eduardus Janczewski, Species novae generis Ribes. V.') (Ex: Bull. Ac. Sci. Cracovie 1910, p. 67—91.) 44. Ribes himalayense Dec. var. «. glandulosum Jancz., l. c., p. 69, fig. 1. — Ramuli novelli glandulis fusco-aureis (in sicco), subsessilibus v. Stipitatis conspersi. Folia lobis brevibus, supra setulis glanduliferis hirsuta. Racemi minores, pedicellis brevibus, bracteolis conspicuis; rachis, pedicellli, bracteae ac bracteolae glanduliferae. Flores glabri, purpurascentes, sepalis et petalis ciliatis, antheris apice emarginatis, stylo brevi, quam stamina duplo breviore. Bacca aurantiaca (E. H. Wil- son) — Se-tchuan occidentalis, in sylvis 2000— 2800 m altitudinis, prope Ta-tsien-lu (no. 999) et Mupin (no. 1800), ubi mense junio 1908 cum floribus, mense septembri cum fructibus maturis legit E. H. Wil- son. — Les graines commencent à germer au boût de 2 mois. Coty- lédons assez petits, ovoldes, ciliés; premieres feuilles arrondies, sub- lobées, à lobes obtus, à base cordée, hérissées et ciliées de soies glan- duleuses. 45. Ribes moupinense Franch, var. y. laxiflorum Jancz., l. c., p. 70, fig. 2. —— Frutex 1—2!/,-metralis (E. H. Wilson). Folia trifida, lobis elongatis, angustis, nonnumquam acuminatis, rarius 3—5-loba (Wa-chan), basi subcordata. Racemi usque ad 7 cm longi et 12-flori, bracteis ovatis V. ellipticis, 2—3 mm longis, ciliatis. Flores sessiles, turbinati, saepe rubescentes, sepalis ligulato-rotundatis obtusis, aeque longis ac latis v. paulo longioribus, petalis rotundato-cuneiformibus, ?/; sepalorum aequanti- bus, staminibus petalis subaequalibus, stylo basim antherarum attingenti, inter stigmata fisso. Bacca nigra, seminibus mediocribus. — Se-tchuan occidentalis, in sylvis et rupibus 2000—2700 altitudinis prope Wa- chan (no. 822), Tching-chi-Hsien (no. 1797) et Tchin-ting-chan (no. 1801), ubi invenit E. H. Wilson anno 1908. — Cette variété se distingue des autres, connues jusqu'à présent («. lobatum, 8. tripartitum) par les fleurs plus grandes, les sépales plus larges, les pétales plus grands et le style toujours plus long. Par ses grappes pauvres et lâches, elle rappelle le R. moupinense «. lobatum qui habite des contrées voisines, tandis que le R. moupinense A. tripartitum du Yun-nan et Hupéh en différe énormément par les grappes longues jusqu'à 12 cm, plus ou moins serrées, portant Jusqu'à 50 fleurs, et par les fleurs verdátres, bien plus petites. — Ger- mination des graines aprés 9 moins. Cotylédons presque moyens, Ovoides-allonges, ciliés; premières feuilles arrondies, sublobées, semées et eiliées de soies glanduleuses. 46. Ribes longeracemosum Franch. var. «. David Jancz., |. c, p. 71. — Frutex 2—3-metralis, ramulis novellis pallidis. Folia subtus glabra, rarius pubescentia (Wa-chan) Racemi usque ad 40 cm longi et 20-flori, bracteis ovatis, 3—4 mm longis, persistentibus. Flores campanulati, Hence pup ee LLAMAR ') Ct. Rep. III. 381; IV. 209; VI. 216; VII. 333. 316 Eduardus Janczewski. 6— mm longi, pallidi (Wa-chan) v. paullo purpurascentes, staminibus medio tubo florali insertis. Bacca magna, nigra. — Se-tchuan prae- cipue occidentalis, prope Mupin et Tatsien-lu, in sylvis 2000—4500 m altitudinis (R. P. David, R. P. Farges, Pratt, E. H. Wilson). — Diagnoses et synonymes: R. longeracemosum Franchet, Plantae Davi- dianae II, 1885, p. 238. 47. Ribes longeracemosum Franch. var. g. Wilsonii Jancz., l. c., p. 71. — Frutex 2—3-metralis, ramulis novellis rubris. Folia glabra. Racemi usque ad 30 em longi et 15-flori, rachi tenuiore, bracteis ovatis, 2—9 mm longis, persistentibus. Flores campanulati, quam in var. praecedenti minores, 4—5 mm longi, purpurascentes, staminibus minutis profunde, in ?/, tubo florali insertis. Bacca matura ignota, ut videtur, minor quam in praecedenti. — Hupeh (Dr. A. Henry, E. H. Wilson) in sylvis 1700—2700 m altitudinis (E. H. Wilson, no. 280). — Les graines du R. longeracemosum germent aprés 8 mois et donnent de jeunes plantes d'une culture difficile. Cotylédones petits, ovoides, ciliés, premieres feuilles arrondies, lobées, semées de soies, luisantes, épinastiques, comme dans aucun autre groseillier à grappes connu. 48. Ribes alpestre Dec. var. g. giganteum Jancz., l. c. p. 72. — Frutex 2—5-metralis (E. H. Wilson), ramulis recentibus glabris, aculeis nodalibus ternis usque ad 2,8 em longis armatis. Racemi uniflori. Flores glabri, viriduli, ovario glabro. Bacca maior, glabra, viridis (E. H. Wilson). — Se-tchuan occidentalis, prope Ta-tsién-lu, in rupibus 2800— 3100 m altitudinis, ubi 1908, legit E. H. Wilson (no. 836). 49. Ribes (ube. Berisia sect. Euberisia) humile Jancz., Le, p. 73, fig. 3. — Frutex humilis, 1 m vix superans (E. H. Wilson), cortice fusco-pur- pureo, ramulis recentibus tenuissimis, rubris, glaberrimis. Folia minuta, usque ad 2,2 em longa ac lata, rotundata v. ovoidea, saepissime triloba, lobis lateralibus minoribus, obtusis, dentata, basi truncata v. subcordata, glabra, petiolo 4—6 mm longo, glabro. Racemi fructiferi tantum cogniti, brevissimi, 1—2 baccas ferentes. Bacca parva, rotundata, aurantiaca (E. H. Wilson), glabra, flore herbaceo, purpureo-marginato coronata. — Se-tchuan occidentalis prope Pan-lan-chan, a Kuan-Hsien occidentem versus, in rupibus 2300 altitudinis. Legit E. H. Wilson mense junio 1908 (no. 1788). — Malgré que nous connaissions cette plante d'une manière si superficielle, nous n'hésitons pas à la considérer comme une espèce nouvelle qui partage avec le R. Vilmorini un trait caractéristique. la consistance herbacée de la fleur couronnant le fruit, et un autre. la pauvreté de la grappe fruitiere. Elle diffère cependant beaucoup du Vilmorini qui est un arbrisseau beaucoup plus robuste, à feuilles plus grandes et plus profondément incisées, à fruits noirs, mürissant beaucoup plus tard, à graines plus grandes. 50. Ribes glaciale Wall. var. 3. glandulosum Jancz., leo, P 14. i Frutex 1!/,—2!/metralis (E. H. Wilson), ramulis recentibus puberulis. foliis supra subglabris, infra puberulis. Racemi c? usque ad 4 cm long! et 25-florij bracteis lanceolatis, 4—6 inm longis, 1 mm latis. Flores — Species novae generis Ribes. V. 377 subrotati, purpurei, puberuli, pedunculo sub receptaculo turbinato, glan- duloso. Racemi 9 usque ad 2!'/, cm longi et 6—10-flori, laxi. Flores minores, subpubescentes, ovario pyriformi, puberulo, glandulis breviter stipitatis obteeto. — Hupeh occidentalis, prope Fang-Hsien, in silvis 2000 m altitudinis. Legit E. H. Wilson die 15 junii 1908 (no. 1792, 1793). — Le R. glaciale 8. glandulosum est la première variété dont lovaire est couvert de glandes pedicellées plus grandes; son fruit mal- heureusement inconnu doit étre semé de soies glanduleuses distinctes. Cela nous fait penser que le R. Rosthornii Diels, considéré comme espèce distincte à cause des feuilles ciliées et des fruits semés de soies glanduleuses, n'est réalité qu'une deuxième variété du R. glaciale. On n'en connait que les fruits, et l'examen de la fleur couronnant ce fruit, comparée avec le R. glaciale, paraît confirmer cette supposition. Le R. Rosthornii Diels devrait donc disparaître de la liste des espèces du genre Ribes et porter le nom: R glaciale y. Rosthornii (Diels). 51. Ribes Franchetii Jancz., Suppl, 1909, p. 64, fig. 3—4; Fedde, Rep. VII (1909), p. 333; Janez., Le, 1910, p. 77 (diagn. compl.) — Frutex l',—3-metralis (E. H. Wilson) Ramuli pubescentes. Folia minora, rotundata v. ovata, 3— 5-loba, lobis acutiusculis, bene evolutis, profunde et regulariter dentatis, basi cordata v. truncata, subtus plus minusve pubescentia. Racemi 4 mediocres, sublaxiflori. Rachis et pedicelli pu- bescentes, Flores rubri, subrotati, pubescentes; receptaculum pelviforme ; sepala obtusa, ovata v. ovato-oblonga; stylus usque ad medium bifidus; pedunculus pubescens, plerumque setuloso-glandulosus. Racemi 9 bre- viores. Flores minores, pubescentes, ovarium obovatum, pubescens ac setuloso-glandulosum. Bacca minor, rubra (E. H. Wilson), puberula ac setuloso-glandulosa. — Diagnoses et synonymes: Janczewski, Suppl. à la Monographie des Groseilliers, 1909, p. 64, fig. 3, 4; R. coeleste 3. des lutinum Janezewski, Monographie des Groseilliers, 1907, p. 466. — Sé- tchouan oriental, district Tchen-kéou-tin, trouvé par le R. P. Farges (no. 533 pro parte), et Hupéh, récolté par le Dr. Aug. Henry (no. 3741, 5465) -en échantillons mâles. Les échantillons des deux sexes, ainsi que ceux avec fruits, proviennent du Hupéh occidental, environs de Fang-Hsien et de Hsing-chan-Hsien, et ont été ramassés en 1907 par M. E. H. Wilson (no. 73, 191) dans les forêts à 1800—2700 m d'altitude. — Le R. Franchetii, dont nous avons donné il y a un an la diagnose d'après des branches mâles et venons de la compléter, est une espèce jumelle du R. Maximowiczi et partage avec lui tous les caracteres essentiels. Sauf les dimensions de l’arbrisseau, tout y est plus petit: feuilles, grappes, fleurs, fruits. Mais la forme des feuilles est bien diffe- rente, la nervation des sépales ainsi que la coloration du fruit. Reste à savoir si ses glandes sont visqueuses, comme c'est le cas du R. Maximowiczii. 52. Ribes (Subg. Berisia sect. Davidia) laurifolium Janez., l. c., p. 19, fig. 6, 7. — Frutex sesquimetralis (E. H. Wilson), ramosus. Folia co- riacea, maiora ellipsoidea, indivisa, denticulata, brevipetiolata. Racemi 318 Georg Bitter: Varietates Brayerae anthelminticae. masculini et feminini ignoti. Racemi fructiferi 4 cm longi, usque ad 10 baccas ferentes. Rachis puberulus. Baccae nigrae (E. H Wilson), maiores, puberulae, ellipsoideae, pedunculatae, flore sicco maiusculo coronatae, semina parva numerosa continentes. Sepala huius floris ovato-rotundata, petala spathulata, plus duplo quam sepala (2/,) breviora, antherae steriles minutae, stylus apice bifidus, petalis subaequalis. — Sé-tchouan occidental, M. E. H. Wilson découvrit cette espéce sur les rochers à 2500 m d'altitude prés de Wa-chan, en 1908 (no. 817), et fit la remarque qu'elle y est rare. — Aux R, Davidi et R. Henryi, décrits par Franchet, vient s'ajouter le R. laurifolium, comme troisième membre de la section Davidia, caractérisée par les brindilles courtes ` portant quelques feuilles indivises à leur sommet, les fleurs pédonculées comme dans les Grossularia, le fruit considérable, pédonculé, les graines petites. Le R. laurifolium se distingue du R. Henryi par les feuilles plus étroites, glabres, non ciliées ni glanduleuses, et par le fruit pubes- cent, non glanduleux; du R. Davidi par les dimensions beaucoup plus considérables de l'arbuste et des feuilles, ainsi que par les fruits pubes- cents. Si dans ces deux espèces les feuilles inférieures de la brindille sont remplacées par des écailles, il paraît que dans le R. laurifolium les feuilles sont réunies près du sommet de la brindille pour la raison que son entrenoeud inférieur est le seul allongé. D’aillews la fleur femelle du A. laurifolium est beaucoup plus grande. LXVIII. Varietates Brayerae anthelminticae. Von Georg Bitter. (Originalarbeit.) Brayera anthelmintica Kunth (Hagenia abyssinica Willd.), species unica generis Rosacearum-Sanguisorbearum, duabus varietatibus gaudet: Var. psilanthera Bitter, nov. var. Antherae omnino glabrae. : Abyssinia: Dendetera in Agame, W. Schimper, Dec. 1847!; Ura hut, 9800’, Schimper no, 659!; Hohenacker, Arznei- und Handels- pflanzen no, 19! Var. epirhagadotricha Bitter, nov. var. Antherae secundum rimas duas laterales pilis nonnullis unicellulari- bus acutis praeditae. Africa orientalis Germanica: Kilimandscharo, in silva primaeva inter Marangu et Madjame, 1400—2800 m, H. Meyer no. 321! Species quoque in ramis foliisque pilositate ut videtur satis varia- bilis, praecipue in superficie externa vaginarum, melius tamen e locis compluribus speciminibusque copiosioribus perscrutanda. Camillo Schneider: Eine neue Corylopsis aus China. 319 LXIX. Eine neue Corylopsis aus China. Von Camillo Schneider, Wien. (Originaldiagnose.) Corylopsis alnifolia Schneider, nov. comb. Berchemia alnifolia Léveillé in Fedde, Rep., nov. spec., X, 433 (1912). Frutex? ramuli hornotini glabri, annotini nigro-grisei, minute lenti- cellati. Folia satis juvenilia suborbicularia, apice rotunda, vix apiculata, basi inaequalia, cordata, levissime sinuato-dentieulata dentibus brevissimis ad mucronem fere reductis, 2—4 cm longa, 2—3,6 cm lata, supra triste viridia, glabra, subtus pallidiora, tantum initio ad nervos pilis sericeis caducissimis obtecta, nervis utrinsecus 7—8 subtus elevatis; petioli 5— 10 mm longi, glabri; stipulae innovationum ovato-oblongae, 5—7 mm longae, acutae, intus sericeae, extus glabrae, paullo rubescentes, Ra- cemi glaberrimi pedunculo nudo ad 1,5 cm longo excluso ad 2,5 cm longi, circ. 12-flori; calyx glaber tubo brevi late turbinato sepalis late- ovatis cire. 1 mm longis subaequilongo; nectaria ut videtur apice leviter incrassata obtusa vel subemarginata, sepalis subaequilonga vel breviora; petala staminaque non visa; ovarium glabrum semi-inferum, stylo cir- citer 3 mm longo, stigmate recurvo. Capsula ignota. Kouy-Tschéou: Route de Pin fa à Kouy-Yang, montagnes, avril 1905. Jules Cavalerie (no. 2712). Der Beschreibung nach ist diese Art nahezu identisch mit Corylopsis Willmottiae Rehder et Wilson, in Sargent, Plant. Wilsonianae, vol. I, 425 (1913), aus West-Szechuan. Diese weicht nach den Angaben der Autoren ab durch behaarte Blütenstandachsen und mehr eiförmige Blätter. Ohne mehr Material gesehen zu haben, móchte ich nicht entscheiden, ob C. Wilmottiae nur eine Form der alnifolia darstellt. Ich wurde bei der Beschreibung der Rhamnaceen von Wilson für Sargents Plantae Wilsonianae aufmerksam auf diese ,Berchemia* und erhielt von Professor Léveillé in freundlichster Weise Material seiner neuen Rhamnaceen zur Prüfung, wofür ich mich ihm zu Danke ver- Pflichtet fühle, LXX. Vermischte neue Diagnosen. 914. Polyalthia Branderhorstii Fedde, nom. nov. — Syn.: P. oblongifolia Burck in Nova Guinea, VIII, 3 (16. XII. 1911), p. 429. — Niederl.-Neu- Guinea (G. Branderhorst no. 39). = Umänderung wegen P. oblongifolia C. B. Robinson in Phil. Journ. Sci., VI, 3 (July 1911), p. 202. — Island of Polillo: (Robinson), Negros (Curran). 915. Acalypha striolata Lingelsh. in Mitt, Thür. Bot. Mat N. F. XXIX (1912), p. 48. — Suffrutex metralis, dioicus, caulibus lignescenti- bus, teretibus, nigro-striolatis, glaberrimis vel sparse pilosis. Folia char- 380 Vermischte neue Diagnosen. tacea, ambitu, oblongo-lanceolata, e basi cuneata apicem versus sensim acuminata, 7—14 cm longa, 1—4 cm lata, supra plumbeo-viridia, juve- nilia excepta glaberrima, subtus laete viridia simulque secus nervos le- viter pilosa, margine crenata, petiolo 2-—8 cm longo canaliculato instructa; stipulae minimae, 1 mm longae, setiformes. Racemi masculini spicifor- mes, laxi, 6—8 cm longi, axillares, tenuiter pilosi, pedunculati; pedun- culus 1,5 em longus. Flores vix 0,1 cm diametientes, fere sessiles, Flores feminei ignoti. — Südbrasilien, Rio Grande do Sul: Neu- Württemberg, lichter Wald, 450 m (A. Bornmüller no. 543!). — Gehört zu den wenigen zweihäusigen Arten der Gattung und ähnelt in der Tracht der A. diversifolia Jacq., unterscheidet sich aber schon durch die langen Blattstiele von dieser Species. ; 916. Thalictrum Terrae Novae Greene in Ottawa Nat., XXIV (1910), p. 53. — Stems neither stout nor strongly angled or striate, glabrous throughout, copiously leafy and very few-flowered, 2 feet high or more; basal leaves not seen, the several cauline sessile, ample, deep-green above, glaucescent beneath, all except the uppermost glabrous, but these with a trace of scattered hairs beneath; terminal leaflets somewhat round- obovate, 1!/, to Us inches long, of nearly equal breadth above the middle, not deeply but very obtusely 3-lobed, the medium lobe in the staminate plant much the largest, itself usually 3-lobed (seldom so in the fertile plant), all lobes broader than long, the leaflet as a whole always obtuse at base unless obliquely cordate; lateral leaflets smaller, narrower In proportion, mostly either 3-lobed or 2-lobed, a few obliquely oval and entire; staminate plants with flowers usually only 5 or 6 in a single terminal cyme; sepals 4. obovate, obtuse, glabrous; stamens about 20; filaments slenderly clavellate, the thickest part not as wide as the short merely oval anthers; fertile plant bearing a small terminal panicle of 10 to 14 flowers, these with a few stamens and numerous pistils; fruit not seen, — Vicinity of Balena, Hermitage Bay, Newfoundland, along streams, collected by William Palmer, 7 July, 1903; his no. 1398, as in U. S. Herb.; also on rocky banks of Rennie's River, by Robinson and Schrenck, 4 Aug. 1894; their no. 187, as in U. S. Herb. and Canad. Geol. Survey. 917. Thalictrum Labradoricum Greene, l. c., p. 53. — Stems not tall, stout, hollow, striate-angled, glabrous, or the upper part sparingly hirtel- lous; foliage thin and delicate, that of the lower part of the plant gla- brous on both faces, but the upper leaves glabrous above, sparsely pub- escent beneath between the veins, not along them: terminal leaflets rarely cuneately, usually subquadrately somewhat obovate, about 1 inch long, ?/,-inch wide just below the lobes, obtuse or subcordate at base, the 3-lobes neither decidedly obtuse nor very plainly acute, the middle one largest, often itself 3-lobed; flowers few, in one or two simple, corymbs of 3 or 4, or even solitary; the staminate very large, 1/,-inch in diameter, the stamens in no part capillary, their filaments clavellate almost from the base and little thicker even at summit, their greatest Vermischte neue Diagnosen. 381 breadth not exceeding that of the anthers, these oblong-linear, obscurely mucronulate; fertile flowers with many pistils and usually 6 to 10 sta- mens; mature carpels gradually narrowed below the middle but sessile, thickest a little below the summit, therefore subclavate being only very slightly flattened, sparsely pubescent both at the flowering stage and at maturity. — Two sheets of specimens of this are before me, one belon- ging to the U. S. National Herbarium, consisting of two staminate plants and one fruiting one. These were collected in ,Labrador“ by W. E. Stearns in 1875. The other sheet is no. 4,335 of the Canadian Geol. Survey. This contains the upper portions of four plants, all fertile, the flowers, though hermaphrodite, consisting mainly of pistils. These spe- cimens are from thickets along the Upper West Branch of Hamilton River, Labrador, by A. P. Low, 7 July, 1894. Both sheets had been labelled T. dioicum, in either case the result of a mere glance at the plants as small and very few-flowered, without the least attention to the fact that the stamens are all elavate and erect; and, in the living State, they must have been white, and therefore showy. — By the large size and the small number of these white-stamened flowers, the plant seems to recall more vividly than any other North American species the T. aquilegifolium of Europe; and it is not at all impossible that some such plant as this, from far northward, may have been Cornut's original T. Canadense, and therefore the original T. Cornuti of Linnaeus. 918. Thalictrum tortuosum Greene, |. c., p. 54. — Stout, rigid, evi- dently tall, doubtless as yard high or near it, the stem angled and striate, also minutely appressed-pubescent, the upper and floriferous part more or less tortuous; basal leaves not seen, the largest cauline one sessile, very large, 8 inches long and iO in breadth, every petiolule and ramification of it singularly tortuous; terminal leaflets an inch long, nearly as broad, of round-ovate contour, cordate at base, at summit variously but always broadly and not deeply lobed, the median lobe often exceeding the others and itself 3-lobed, as often only broader and entire, all lobes very obtuse; lateral leaflets broadly and very obliquely oval when entire, but some larger and with a lobe or two, all leaflets of firm texture, dark blue-green above and with scattered scaberulous hairs, beneath glaucous and thinly tomentulose; flowers of fertile plants in a rather naked but not large terminal panicle, the flowers 25 to 40, the several stamens with long filaments capillary at base, distinctly cla- vate above the middle, but nowhere of much more than half the thick- ness of the anthers, these oblong to oblong-linear, mucronulate; carpels numerous, nearly all maturing, small, sessile, scaberulous, their stigmas closely circinate. — Thickets at Baddeck, Cape Breton Island, Ma- coun, 28 July, 1898. Only the middle and upper parts of one or two plants were collected, all with mainly pistillate flowers, though with Several stamens in each flower; but the species is strongly marked by its petioles and petiolules all of which are as contorted as those of a Clematis, and the texture as well as the indument of the leaflet is of a 382 Vermischte neue Diagnosen. firmness not known in other meadow-rues of the farther North. The circinate character of the stigmas is striking, but oecurs in one or more other species. The specimens bear the number 19006 of the Geol. Survey. 919. Thalictrum glaucodeum Greene, |. c., p. 55. — Rather slender, 2 feet high or more, with stem strongly striate-angled and glabrous, simple, leafy up to the small and rather naked panicle; leaves rather small and of many small leaflets, the basal not seen, the lower cauline petiolate, the upper sessile, all of firm texture, glaucous on both faces, but beneath almost white with bloom; terminal leaflets shortly and sub- quadrately obovate, the largest barely ?/,-inch long, !/Pinch wide under the lobes. these 3, shallow, much broader than long, rounded, yet ab- ruptely acutish, the base obtuse or subtruncate, the lateral leaflets not much smaller, mainly not very dissimilar, but a few quite small round- oval and entire, all leaflets marked underneath by a few very pro- minently raised white veins and a thin indument of short white hairs; panicle of fertile plant small but rather many-flowered and dense, its branches glabrous, as also the calyx; pistils numerous, encircled by a row of 3 to 7 or 8 stamens; filaments abruptly clavate above, but not to the width of the mostly broad and merely oval (occasionally oblong) anthers; immature carpels fusiform, substipitate, glabrous. — The type specimen of this rather elegant and very pale meadow-rue is in the herbarium of the Geol. Survey, under no. 869, and came from Tignish, at the northern extremity of Prince Edward Island, where it Was obtained by Professor Macoun, 25 July, 1888. The flowers, though mainly pistillate, are very fairly hermaphrodite, — A plant much like this in habit, quite as pale with bloom, and even with very similar foliage, is in the same herbarium from Boyleston, Nova Scotia, by Dr. Charles A. Hamilton, July, 1890. It also has hermaphrodite flowers, and in these the calyx is persistent and is of five or six narrow elliptical sepals. This plant also I refer tentatively to T. glaucodeum, and hope it may prove to belong with the more northerly and isular type. 920. Veronica breviracemosa R. B. Oliver, l c. p. 170. — V. fruti- cosa, 1—2 m alta, ramis ultimis subcompressis, puberulis. Folia sessilia, patula, 80—115 mm longa, 20—27 mm lata, elliptico-lanceolata v. ob longo-lanceolata, acuta, integra, glabra. Racemi 4—5 cm longi. dense- flori, puberuli, foliis breviores. Calyx 4-partitus, lobis ovato-lanceolatis, acutis, puberulis. Corolla 4-partita, calyce !/, longior; tubo breve calyce 1}, breviora; lobis ovatis, acutis. Capsula 6 mm longa, calyce !/? longlo? late ovata, acuta, compressa, glabra. — An irregularly laxly branched shrub, about 1 m high; branchlets green, 2-angled, puberulous. Leaves sessile, spreading, 115 X27 mm, 57X19 mm, 80X20 mm, elliptic" lanceolate to oblong-lanceolate, acute, narrowed at the base, entire. light green, glabrous, minutely puberulous on the midrib and margins neat the base. Racemes 4--5 cm long, shorter than the leaves, flowers crowded; rachis, pedicels, and braets puberulous. Flowers 5 mm in dia- Vermischte neue Diagnosen. 383 meter, white to pale lilac. Calyx 4-partite, the two inner divisions smaller than the two outer, segments lanceolate to ovate-lanceolate, acute, puberulous. Corolla 1!/, times the length of the calyx; tube short, about half the length of the sepals; limb 4 lobed, lobes ovate, acute, 3 outer opposed to 1 inner. Capsule 1!/⁄ times the length of the calyx, 6 mm long, acute, broadly ovate, compressed, glabrous. — Distinguished by the large broad leaves, racemes shorter than the leaves, and very short corolla-tubes. — Mr. Cheeseman includes this species under V. salicifolia in the „Manual of the N. Z. Flora,“ with the note that it is perhaps a distinct species. — This plant was formerly fairly plentiful, but has been almost killed out by goats, and is now found only on cliffs and other places inaccessible to those animals. — Kermadec Islands: Inland cliffs, landslip (Denham Bay), Sunday Island. — Endemic. Re- sembles V. macrocarpa of New Zealand, differing principally in the shorter racemes and corolla-tubes. 921. Blepharocalyx gigantea Lillo, Contrib. Conoc. Arb. Argent., 67, no. 219 (1910) (nom. nud.); An. Soc, Cient. Arg., LX XII (1911), p. 175. — Eu- blepharocalyx: Ramulis oppositis, glabris, rectis; foliis oppositis, petiolatis, in- tegris, chartaceis, oblongis, acuminatis, glaberrimis nitentibus; nervo medio supra immerso, subtus elevato; venis utraque facie elevatis lamina glandulis pellucidis creberrime obsita, Inflorescentia axillare, septemflora in cyma dicho- toma di visa; flore sessile in quaqua dichotomia. Calycis tubo turbinato, glan- duloso, 4-partito, lacinis concavis caducissimis; petalis 4, deltoideis, ci- liatis. Staminibus numerosissimis plurifariis. Ovario biloculare, loculis 12—16 obulatis. Bacca globosa, glabra, flavescente, Seminibus 1—2, embryone spiraliter revoluto, radicula longissima, cotyledonibus minu- tissimis, — Nombre vulgar: Horco molle. Cocha molle. — Argentina: Arbol muy comün en las selvas subtropicales, constituyendo uno de sus principales elementos. La variedad montana se encuentra hasta 1200 metros de altitud. — Ejemplares examinados: Provincia de Tucuman, Taff Viejo, altitud 800 metros (Herb. Lillo, no. 258, 24. IX. 1885, flori- fera). — Yerba Buena (Herb. Lillo, no. 2205, 8. I. 1899, fructifera). — Observación. — En el Boletin de la Oficina Quimica, I, 74, 1888), pu- bliqué esta especie como Calyptranthes sp. En esa época no tenia la bibliografía necesaria para determinar el género correctamente ni mucho menos la especie. Var. montana Lillo, l. c., p. 175. — A typo fructibus succulen- tioribus majoribus pluriseminatis (2—4) differt. — Provincia de Tucu- man, Alto de Las Salinas (Herb. Lillo, no. 2843, 10. Il. 1902, fructi- fera). — Sierra de San Javier (Herb. Lillo, IX. 1907, florifera). 384 J. Mildbraed: Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. LXXI. Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. 8. Reihe (no. 36—40) J. Mildbraed, Kalkalgen von der Insel Annobon. Wenig südlich vom Aquator liegt etwa 220 km von der westafri- kanischen Küste entfernt die kleine vulkanische Insel Annobon. Im Nordwesten hat sich ein Lavastrom in das Meer ergossen, der am Rande in ein Gewirr sehwürzlicher Klippen zerrissen ist. Um den dunklen Fels zieht sich eine helle Strandlinie (Bild 36); hier wachsen, bei Ebbe gerade noch von den höchsten Brandungswellen benetzt, bei Flut gerade noch aus dem Wasser auftauchend, wenn die Woge zurückbrandend den tiefsten Stand erreicht, die seltsamen Gebilde der Kalkalgen oder Corallinaceen. Sie sind den zierlichen roten Algen verwandt, haben aber äusserlich eher Ahnlichkeit mit den Bauten der tierischen Korallen. Es sind steinharte Gebilde, die teils als Krusten den Fels überziehen, teils blattartige Formen zeigen ühnlich manchen Polyporeen, teils aber auch als grosse Knollen von der Unterlage emporwachsen, die aus einem Astwerk stumpfer geweihartig verüstelter, dicht gedrüngter Zweige bestehen (Bild 38); die Farbe schwankt von mattem rötlichen Gelb oder schmutzigem Graugelb bis zu zartem Rosenrot und kräftigem Violett. Der Gürtel der Kalkalgen beginnt an den freien Küstenfelsen, oben stets mit einer flachen Kruste, die sich am äusseren Rande in ein- zelne Flecken auflöst, so dass das schwarze Gestein wie bespritzt er- scheint, darunter erst wachsen die knolligen Gebilde frei von der Unter- lage empor und noch tiefer, also meist unter Wasser, gedeihen wieder nur krustenartige Überzüge (Bild 36, 37). Der Gürtel ist um so breiter, je kräftiger die Brandung ist und je höher sie an dem Felsen emporschlägt. Zwischen den Klippen haben sich häufig stille Wasserbecken OC" bildet, die bei Ebbe von dem freien Wasser entweder ganz abgeschnitten sind oder nur gelegentlich von einer besonders hohen Brandungswelle erreicht werden. Die Wände dieser natürlichen Aquarien sind von einem Gesimse von Corallinaceen umzogen, die vom Rande her allmáhlich nach innen weiterwachsen. Ihre Bauten schneiden genau mit dem Stand des Wasserspiegels bei Ebbe ab, und haben deswegen eine feste, ziemlich glaite Oberflüche, gegen das Innere aber bilden sie die zierlichsten Blütter, Spitzen und Zacken, für deren Gestaltung die wunderlichsten Tropfsteinbildungen massgebend zu sein scheinen (Bild 39 und 40). 26 „Strandlinie“ von Corallinaceen F auf Annobon. 27 Klippen mit besonders breitem Corallinaceen- 2 Gürtel, starker Brandung ausgesetzt. * 38 Corallinaceen-Bank in einem schmalen von a der Brandung durchfluteten Kanal. 39 Corallinaceen-Gesims in einem Js p stillen Becken. 40.| Corallinaceen-Gesims mit fester Oberfläche. Bepertorium sperierum novarum regni vegetabilis auctore f. Fedde XII. Band 25. September 1913 No. 333/335 Bemerkung zu Repertorium, Beihefte I. Mit dem Bogen 65 schliesst der spezielle Teil von R. Schlechter, Die Orchidaceen von Deutsch-Neu-Guinea ab; der allgemeine Teil, etwa 5 Bogen stark, dürfte etwa in 3 Monaten erscheinen und damit das Werk zum Abschlusse gelangen. Fedde. Inhaltsverzeichnis u. Index von Bd. I—X des Repertoriums gelangen Anfang September zum Drucke. Fedde. LXXII. Gramineae novae. X. Auctore E. Hackel (Attersee). (Originaldiagnosen.) 15. Ichnanthus Damazianus Hack., nov. spec. Suffruticosus, elatus, subscandens. Culmi ramosi, ramis gracilibus 40— 50 cm longis polyphyllis glaberrimis. Vaginae teretes arctae altero margine faucibusque dense crispo-ciliatae collo pubescentes. Ligula bre- vissima truncata longiuscule ciliata. Lamina e basi constricta sed non distincte petiolata truncato-rotundata lanceolato-lineares longe acuminatae, cire. 8 em longae, 5 mm latae, patulae firmae virides, subtus pallidiores, praeter basin intus pilis longis stipatam glabrae laeves, nervis confer- tissimis tenuibus percursae. Panicula ovata patens densiuscula cire. 8 cm longa rhachi ramisque minutissime puberulis, his solitariis paten- tissimis in circ. 1|, inferiore nudis subsimplicibus, spiculis secus ramos plerumque binis inaequaliter pedicellatis pedicellis porrectis spicula !/,— 3-plo brevioribus crassiusculis angulatis minute puberulis, spicularum Paribus inferioribus a se invicem subdistantibus, superioribus contiguis. Spieulae obovatae 4,5 mm longae pallide virides glaberrimae. Gluma I. Repertorium specierum novarum. XII. (22. IX. 1913.) 25 386 E. Hackel. 3/, spiculae aequans ovata acuminata cuspidata trinervis; l. spiculam aequans ovata breviter acuminata 5-nervis; III. Iam aequans eique si- millima, paleam floremque A fovens; IV, reliquis paullo brevior (3 mm lg.) ovali-oblonga obtusiuscule apiculata apiculo incurvo, flavida laevis, haud nitens, basi auriculis duabus paene omnino adnatis gluma 5-plo breviori- bus instructa, Palea glumae similis, marginibus introflexis. Brasilia, prov. Minarum, Serra de Ouro Preto, Montes de Cama- rinhas, an. 1912, leg. L. Damazio, sub no. 2172. Verwandt mit J. bambusiflorus Doell, der jedoch schon habituell dureh robustere Halme, grosse und breite Blätter (20—30 cm lang, 2— 4 cm breit) sich unterscheidet, und dessen circa 20 cm lange Rispe viel stärker verzweigt ist, indem die Primürzweige zunüchst sekundäre, und diese erst die Ahrchen tragen; endlich sind die Ahrchen des J. bambusi- florus grósser (6 mm) und an der Spitze behaart. 16. Trisetum Taquetii Hack., nov. spec. Perenne, omnino glabrum. Culmi erecti graciles debiles fere 50 cm alti teretes laeves binodes. Vaginae teretes arctae laeves internodiis breviores. Ligula margo membranaceus angustus glaber. Laminae lineares tenuiter acuminatae, innovationum ad 15 cm, culmeae ad 8 em longae 1,5—2 mm latae, flaccidae virides laeves tenuinerves, Panicula linearis contracta laxiuscula circ. 10 cm longa rhachi ramisque laevibus, his binis erectis, primario inferiore panicula plus duplo breviore in ‘2 inferiore nudo, superius ramulos secundarios breves 1—3-spiculatos appressos proereante. Spiculae breviter pedicellatae lanceolatae biflorae circ, 8 mm longae brunnescentes; rhachillae internodia ejusque supra flores continuatio glabra v. pilis parcis minutissimis obsita. Glumae steriles inaequales, I. 4 mm longa anguste lanceolata 1-nervis, II. 7 mm longa late lanceolata (quam I. duplo latior) 3-nervis, ad ?[, floris su- perioris pertinens, utraque acuta, carina scaberula. Glumae fertiles lan- ceolatae, inferior cire. 7 mm, superior 6 mm longa, apice bisetulosae (setulis 0,8 mm longis), circ. 1,5 mm infra apicem aristatae, arista 7— 9 mm longa tenuis scabra rectiuscula vel leviter extrorsum curvata basi haud torta, superne subflexuosa, callo glabrae, dorso papilloso-scabrae, tenuiter 3-nerves. Palea ?/, glumae aequans oblonga obtusa carinis minute serrulata, Korea: Quelpaert in silvis Hallaisan, Jul, 1909, leg. Taquet, sub no, 3403. Diese Art ist durch die Kahlheit der Ährchenachse und des Kallus der Deckspelzen ausgezeichnet; es finden sich höchstens einige wenige äusserst kurze Härchen an der Ährchenachse, selbst die Achsenverlän gerung oberhalb der oberen Blüte ist kahl; dadurch sowie durch die sehr hoch eingefügte Granne unterscheidet sie sich von allen Formen des ver- wandten T. flavescens Beauv. Das nordamerikanische T. palustre Tort» das ebenfalls kahle Ahrchenachse und kahlen Kallus aufweist, ist schon durch die unbegrannte untere Blüte in jedem Ahrchen verschieden. Gramineae novae. X. 387 77. Poa Mairei Hack., nov. spec. Perennis, caespitosa, innovationibus intravaginalibus, Culmi erecti cire. 30 cm alti subcompressi glaberrimi binodes nodo superiore prope medium culmi sito, superne breviter nudi, Vaginae arctae internodiis breviores compressae carinatae glaberrimae, vetustae firmae, brunnes- centes. Ligula brevissima (0,5—0,8 mm lg.) truncata minuto denticulata. Laminae anguste lineares, siccae complicatae (v. culmeae planiusculae), breviter acuminatae, erectae rigidae virides, innovationum 12—16 cm longae, statu complicato circ. 0,7 mm latae, culmeae breves (summa 3-4 cm lg.), omnes extus scaberulae, siccae angulatae, nervis primariis utrinque 3 crassiusculis interjectis secundariis singulis tenuissimis. Pani- cula ovata laxa patentissima circ. 10 cm lg. 6 em It. rhachi laevi, ramis binis subcapillaribus flexuosis scabris anthesi angulo recto patentibus v. deflexis in ?/|, inferioribus indivisis, primario inferiore ad 7 cm longo in ‘/3 Superiore ramulos secundarios paucos 2— 4-spiculatos confertos sub- erectos edente, spiculis in apice ramorum confertis breviter v. (sub- terminalibus) brevissime pedicellatis. Spiculae oblongae laxiuscule 4—6- flores, floribus sese vix ultra medium tegentibus, circ. 8 mm longae viridulae et leviter violaceo-variegatae. Glumae steriles parum in- aequales, I. 2,5 mm, II. 3 mm longa, ad medium florem superpositum pertinentes, ovato-lanceolatae acutae, carina scabrae, violascentes, I. l-nervis, II. 3-nervis. Glumae fertiles late lanceolatae acutae circ, 4 mm longae firmulae, infra apicem violascentes, ipso apice albido scariosae, ceterum viridulae, callo glabriusculae, carina nervisque submarginalibus in Us inferiore brevissime laxeque pubescentes ceterum scaberulae, nervis lateralibus parum prominulis in !/, superiore evanidis. Palea lineari- oblonga obtusiuscula emarginata glumam aequans, carinis scaberula, Antherae 2 mm longae. China, prov. Yunnan, pr. Tong-Tchouan, an. 1910, Jeg. R. P. Maire, Sub no. 6992, ser. B. Im Habitus und dem Bau der Infloreszenz der P. cenisia All. ähnlich, unterscheidet sie sich von dieser durch schmälere Ahrchen, deren Deck- Spelzen auf dem Kiel und den randstündigen Seitennerven nur sehr Schwach behaart, auf dem Kallus meist ganz kahl sind; auch sind die Spelzen durchweg derber, nur gegen die Spitze etwas häutig. a. allem aber unterscheidet sie sich durch die, wie es scheint, ausschliess- lich intravaginale Innovation und die steif aufrechten Blätter, während P, cenisia vorwiegend extravaginale Sprosse und schlaffere Blätter hat. 25* 388 = K. Domin. LXXIII. Eighth Contribution to the Flora of Australia. By K. Domin (Prague). (Originaldiagnosen.) 11. Eucalyptus Dorrienii Domin, nov. spec. Verosimiliter frutex elatus vel arbor parva, ramulis laevibus sub- nitidis brunneo-corticatis cylindricis nisi ramulis juvenilibus angulosis; folia alterna rigida crassiuscula viridi-glaucescentia lanceolata recta vel subfalcata in petiolum conspicuum circa 1!/;, (1—13/,) cm longum an- gustata, apice acuminata, sine petiolo circiter 5!/, usque 9 cm longa et plerumque cirea 1!/ cm lata manifeste (saepe fusco-) glanduloso-punctu- lata, nervis lateralibus immersis et vix conspicuis; pedunculi subteretes vel tantum obscure vel leviter angulosi (nec complanati) floriferi mani- feste decurvati, axillares sed plerique e ramulorum parte inferiore foliis jam destituta enascentes circiter Ui, cm longi flores plerumque sat numerosos (5—11) manifeste pedicellatos gerentes; pedicelli subteretes circa 5—7 mm longi receptaculo vix breviores; receptaculum (= calyx) late obovatum manifeste costatum longitudine parum angustius; stamina numerosissima flavida gracilia; filamenta circa 7—8 mm longa in ala- bastris cirea medio angulo acuto refracta et inflexa, sed recta nec flexuosa; antherae parvae oblongo-ovatae, loculis parallelis ; operculum late conicum (nec parte superiore contractum) acutum receptaculo (i. e calyce) longius, circa 7'/[3—-9 mm metiens; fructus globosus sed latior quam longus (diametro transversali circa 8 mm metiens sed tantum circa 5 mm longus) subcostatus vel rarius fere laevis; capsula in re ceptaculo inclusa sed valvis tenuiter acuminatis manifeste exsertis et quoad visum semper tribus. Western Australia: Cranbrook to Warrunup, sandy plains, le& Capt. A. Dorrien-Smith, D. S. O., 1910. Euc. Dorrienii me judice E. decurvae proxime est affinis, sed recep taculo latiore manifeste costato, operculo late conico, parte superiore haud abrupte attenuato, capsulae valvis styli reliquiis acuminatis et pro minentibus facile distinguenda. Euc. oleosa, quae speciei nostrae primo aspectu haud est dissimilis, haud arcte affinis esse videtur, nam species nostra staminibus haud flexuosis sed filamentis in alabastro angulo acuto inflexis necnon recep", taculi forma et pedunculis curvatis praeter alia discrepat. Euc. falcata, quae receptaculo costato speciem nostram revocat, Ja opereulo longe recedit, Euc. Dorrienii notis nonnullis ad Subseriem „Exsertae“ spectat et !N hac subserie forsan cum E. leptopoda comparanda, quae tamen foliis an- gustis fere linearibus, pedicellis plus elongatis, floribus perparvis sal superque abhorret, Me judice species nostra in affinitam proximam Eu. Eighth Contribution to the Flora of Australia. 389 decurvae collocanda erit, quamvis ob valvas plus protrudentes characteri- bus subsectionalibus haud optime respondeat. 72. Eucalyptus agnata Domin, nov. spec. Verosimiliter arborea, ramulis gracilibus vestigiis petiolorum decur- rentibus angulosis; folia alterna ab invicem sat distantia late vel fere ovato-lanceolata basi in petiolum longiusculum (circiter 2 cm longum) rhombeo-contracta, apice acuminata, subfalcata et plerumque inaequilatera sine petiolis cirea 13—17 cm longa et 3!/,—4 cm lata glaucescenti-viri- dia coriacea et crassiuscula, costa media prominula, nervis lateralibus oblique divergentibus utrinque conspicuis; pedunculi 2—2'/, em longi complanati et apice subdilatato fere 5 mm lati erecti pseudoterminales et e axillis foliorum supremorum enascentes umbellam confertem 3—6- floram gerentes; flores subsessiles i. e. pedicellis crassiusculis per- brevibus circa 2—3 mm longis instructi; receptaculum urceolatum sub flore expanso circa 6—7 mm longum et insuper (orificio) longitudine latius, laeve; stamina flavida erecta circa 12 mm longa in alabastris haud inflexa nec flexuosa; antherae oblongae, latitudine saltem duplo longiores, antherarum loculis parallelis; operculum circiter 10—11 mm longum obtusissimum basi (diametro transverso) cirea 8 mm, apice cir- citer 5 mm latum; fructus urceolatus haud perfecte maturus circa 8—9 mm longus et totidem insuper latus ad marginem orificii interiorem annulo fusco lobulato-gibboso ornatus; capsula conica manifeste pro- trudens et diu stylo elongato coronata. Western Australia: Slab Hut Creek to Cranbrook, leg. Cap. A. Dorrien-Smith, 1910. Species Euc. occidentali proxima, sed jam foliis magnis et latis, flori- bus subsessilibus, operculo et fructu distinguenda. uc. occidentalis in stationibus diversis formis miris ludit, sed planta supra descripta a formis et varietatibus omnibus specifice distare videtur. Euc. cornuta et annulata foliis, operculo, necnon fructu a specie nostra primo aspectu distinguuntur. 73. Eucalyptus erythronema. Turez. var. marginata Domin, nov. comb. Euc. conoidea Benth. var. marginata Benth., Fl. Austr., III, 227. Western Australia: Swan River, leg. Drummond sub no. 50. Varietas certe egregia, quae forsan pro specie distincta haberi possit ; differt a varietate typica foliis paulo majoribus et pro more plus con- Spicue glanduloso-punctatis, floribus majoribus, operculo prominule Costato, calyce anguloso-costato et supra in annulum hori- tontaliter patentem vel reflexum expanso. 74, Alectryon Forsythii Domin, nov. comb. 1 Nephelium Forsythii Maiden et Betche, Proc. Linn. Soc. N. S. Wales, April 1901, p. 81. New South Wales: Tia Falls, leg. W. Forsyth, 1900 (type spe- cimen !). 390 Camillo Schneider: Ein neuer Primel-Bastard. 75. Palmeria hypotephra Domin, nov. comb. Morinda hypotephra F. v. Muell, Victor. Natural, VI, 55. Queensland: On the summit of Bellenden-Ker, leg. K. Domin. 16. Bosistoa connaricarpa Domin, nov. spec. Arbor glabra; folia longe petiolata opposita pinnata sed foliolis semper tantum tribus; petiolus glaber foliolis parte tertia usque duplo brevior; foliola glaberrima vel subtus sub lente minutissime puberula vix conspicue glanduloso-punctata chartaceo-subcoriacea oblongo-lanceo- lata apice et basi acuta circiter 8—10 cm longa et 3—3!/, cm lata sub- integra vel crenato-dentata in pagina inferiore pallida, lateralia sub- sessilia, terminale distincte petiolulatum, petiolulo circa 1 cm longo; reticulatio utrinque conspicua; panicula terminalis laxa late triangularis, paniculae ramis superioribus ternatis, infimis longissimis valde distanti- bus binis et oppositis, circiter 4 cm longis; alabastra globosa; calyx minutus cupularis et tantum breviter quinquedentatus petalis multoties brevior; petala 5 circa 4 mm longa late obovato-oblonga subacuta glabra; stamina 10, filamentis basi dilatatis; carpella disco inserta valde hirsuta; cocci oblique ovato-orbiculares diametro 2!/,—2?/, em metientes, valvis lignosis extus. tomentosis vel demum glabrescentibus subrugosis. Queensland: Rockhampton, leg. Dallachy. Species a Bosistoa pentacocca jam ramulis glabris, foliis trifoliolatis, foliolis lanceolato-oblongis utrinque acutis facile distinguenda. LXXIV. Ein neuer Primel-Bastard. Von Camillo Schneider, Wien. (Originaldiagnose.) Primula Silva Taroucana C. Schneider et Fr. Zeman, nova hybrida. Primula ,Unique* Hort. Veitch. in Gard. Chronicle, XLI (1907) p. 390, fig. 163. Herba + perennis, praeter inflorescentiam + farinosam fere omnino glabra. Folia membranacea, obovato-oblonga, apice obtusa vel plerumque rotunda, basim versus in petiolum 4,5 em longum + laete alatum atte- nuata; laminae ad 22 cm longae et supra medium ad 8 cm latae, mar- gine irregulariter denticulatae obscure lobulatae. Scapus satis robustus. ad 75 cm longus, paullo farinosus (praesertim infra umbellas) umbellas (3—)4 superpositas 9—17-floras gerens; bracteae lineari-lanceolatae. fari- nosae, 3—8 mm longae; pedicelli (fructiferi) ad 3 em longi, leviter fari- nosi. Calyx farinosus, 6—7 mm longus lobis receptaculo aequilongls ovatis sed subito breve acuminatis apice subglanduliferis. Corolla magni tudine et colore variabili, + aurantiaco-rubra vel + intense roseo-pu!” purea, glabra; tubus cylindricus, apice paullum ampliatus, calyce W. Craib: Plantae Meeboldianae novae. 391 21/,—3-plo longior, limbus patens, lobis obcordatis. Antherae apice ob- tusae vel brevissime apiculatae. Capsula subglobosa. Diese Hybride wurde zuerst bei J. Veitch and Sons, Langley bei London, gezüchtet und am oben genannten Orte beschrieben als Primula „Unique“. Ferner hat sie die Gärtnerei Lissadell als Primula Lissadell Hybrids in den Handel gebracht. In den letzten Jahren machte Herr Franz Zeman, der Obergürtner des Vereinsgartens der Dendrologischen Gesellschaft für Osterreich-Ungarn in Pruhonitz, verschiedene Kreuzungen zwischen den Elternarten P. pulverulenta Duthie und P. Cockburniana Hemsley, die beide zur Sekt. Cankrienia gehören und aus West-Szet- schwan stammen. Die pulverulenta ist eine sehr üppige, der japonica nahestehende, aber leider nur zweijährige Art mit schónen tief rosa- purpurnen Blüten mit orangebraunem Auge. Die Cockburniana ist aus- dauernd, aber viel zierlicher und hat ganz eigenartig satt orange- oder gelbrote Blüten. Die Kreuzung zeigt verschiedene Formen, die bald mehr die Mitte halten, wie die ,Unique*, bald mehr dem einen oder anderen Elter zuneigen. Sie ist sehr blütenreich und so üppig wie pulverulenta, weicht aber durch die nieht so lang zugespitzten Kelche und die hóher in- serierten Staubblütter ab. Die von mir untersuchten langgriffeligen pulverulenta-Blüten zeigten stets Staubblütter, die mit den deutlich vor- gezogenen Antherenspitzen um Antherenlänge vom Schlundring entfernt waren. Die Ausrandung der Blumenkronlappen ist bei Cockburniana am flachsten, diese Art hat auch keine gelappten Blütter. Bei den Hybriden finden sich nun Annüherungen daran, Die Antheren sind kaum oder nicht gespitzelt. Die Flügelung des Blattstieles ist auch meist schmäler als bei pulverulenta, doch sind die Blätter oft mit dieser identisch und nur die Blütenmerkmale weichen ab. Die Blütenstiele sind meist Tanger als bei pulverulenta; die Farbe variiert zwischen den Tónen der Eltern. Wir benennen die Hybride nach dem Präsidenten der Gesellschaft, Exzellenz Herrn Ernst Graf Silva Tarouca, der als bedeutender Gartengestalter und Pflanzenkenner sich in Pruhonitz wundervolle An- lagen geschaffen hat. LXXV. Plantae Meeboldianae novae. Von W. Craib, Kew. (Originaldiagnosen.) 1. Goniothalamus (?) Meeboldii Craib, nov. spec. Ramuli juventute minute puberuli, mox glabri, cortice rubro-brun- neo striato pallescente obtecti. Folia oblonga vel anguste oblonga, apice acuminata vel inconspicue acuminata, obtusiuscula, basi interdum in- aequalia, cuneata vel late cuneata, 10—22 cm longa, 2,9—5,5 cm lata, rigide chartacea vel subcoriacea, supra nitentia, subtus pallidiora, nervis 392 W. Craib. lateralibus utrinque circiter 12 subpatulis intra marginem anastomosanti- bus supra leviter impressis subtus subconspicuis, nervis transversis subtus subconspicuis, integra, petiolo validiusculo supra canaliculato ad 4 mm longo suffulta, Flores ignoti. Fructus e carpellis ad 30 con- stitutus; pedicelli validissimi, ad 12 mm longi; carpella stipite 2,5 - 3 cm longo suffulta, ambitu oblonga, circiter 2 em longa, vix 1 cm diametro, glabra. Burma: Moulmein, Kawpyaing, Meebold, 17250! In the absence of flowering material the genus of this plant remains somewhat doubtful. 2. Phaeanthus moulmeinensis Craib, nov. spec. Ramuli graciles, primo pilis pallide brunneis divaricatis tecti, mox fere glabri, cortice rubro-brunneo parcius lenticellato obtecti. Folia ob- longo-oblanceolata, apice acuminata, acutiuscula, basi rotundata, ple- rumque leviter cordata, saepe parum inaequilatera, 6—15,5 cm longa, 1,6—5,6 cm lata, chartacea vel rigide chartacea, supra glabra vel costa inferne tantum breviter pubescentia, subtus pallidiora, pilis adpressis haud conspicue hic illic instructa, nervis lateralibus utrinque 10—12 intra marginem anastomosantibus supra subobscuris vel leviter impressis subtus cum costa prominentibus, nervis transversis subtus prominulis, margine integro, petiolo brevi valido pilis iis ramulorum juvenilium si- milibus instructo suffulta. Flores solitarii, pedicello basi minute bracteo- lato ad 1,4 cm longo pilis deciduis instructo suffulti. Sepala 2,5 mm longa, 3,25 mm lata, ciliolata, dorso parce adpresse pubescentia. Petala exteriora vix 4 mm longa, 3,5 mm lata, ciliolata, dorso tenuiter adpresse pubescentia, interiora 8 mm longa, 4,5 mm lata, carnosula, dorso tenuiter adpresse pubescentia. Stamina œ, Carpella numerosa, 1,5 mm alta, biovulata, adpresse pubescentia, stylo glabro. Burma: Moulmein, Mizar, Meebold, 17249. P. Meeboldii is undoubtedly very closely allied to the S. Indian P. malabaricus which is known to the writer from Beddome's figure and description only. The present species may be distinguished by the more abruptly acuminate leaves, with more nerves which arise at a smaller angle from the costa, 3. Caesalpinia tortuosa Roxb. var. grandifolia Craib, nov. var. A typo foliolis conspicue majoribus usque ad 26 mm longis et 9,5 mm latis facile distinguenda. Burma: Moulmein, Kowpok, Meebold 17208. The material examined consists of leaf specimen and detached fruits. The receipt of flowering material would in all probability yield characters by which the plant could.be separated specifically. 4. Báuhinia Meeboldii Craib, nov. spec. B. Vahlü Benth., facie similis sed pedicellis conspicue longioribus, petalis longe unguiculatis facile distinguenda. Ramuli primo dense ferrugineo-tomentoso-pubescentes, mox fere glabri, cortice rubro-brunneo obtecti, Folia ovato-elliptica ad subrotun- Plantae Meeboldianae novae. 393 data, apice fere ad medium divisa, lobis apice rotundatis, basi truncata vel cordato-truncata, ad 10,5 cm diametro, rigide chartacea, pagina su- periore ferrugineo-puberula, inferiore ad nervos densiuscule ferrugineo- tomentoso-pubescentia, ceterum parce tenuiter pubescentia, e basi 9- nervia, nervis supra conspicuis subtus valde prominentibus nervis trans- versis inter se parallelibus supra conspicuis subtus prominulis junctis; petioli cireiter 3 em longi, ut ramuli pubescentes; stipulae ad 5 mm longae et latae, dorso adpresse ferrugineo-pubescentes, cito deciduae. Racemi (quoad rhachidem) ad 10 em longi; rhachis validiuscula, ut ramuli pubescens; bracteae sub anthesi deciduae, angustae, circiter 7 mm longae; bracteolae binae, paulo infra pedicelli medium positae, angustae, 4—5 mm longae; pedicelli ad 9,5 cm longi, ut alabastra subaureo-tomen- toso-pubescentes, Calyx sub anthesi e segmentis duobus ad 12 mm longis intra glabris constitutus. Petala 5, inter se parum inaequalia; unguis 10—20 mm longus, ut calyx extra pubescens; lamina ad 8 mm longa et 6,5 mm lata, dorso adpresse subaureo-pubescens, Stamina perfecta 2, petalis parum breviora, filamentis parce pubescentibus, an- theris 3 mm longis. Ovarium breviter stipitatum, inclusum, ferrugineo- pubescens. Mergui: Maunglow, Meebold, 14280, March 1911! 5. Aganosma cymosa Don var. fulva Craib, nov. var. Ab À, cymosa Don, sensu stricto, foliis latioribus apice breviter acu- minatis pagina inferiore densius molliter fulvo-pubescentibus recedit. Javoy, Bowachoung, Meebold, 15365! Upper Burma, Prazer, 11! Shan hills, Jerai, Collett, 825! At first sight this plant is remarkably different from typical A. cy- mosa from Sylhet but the writer has failed to find any definite character by which to separate it specifically. 6. Beaumontia longituba Craib, nov. spec. Ab affini B. khasiana Hook. f. corollae tubi parte basali aequali ca- lycem saltem duplo superante distincta. Ramuli glabrescentes, cortice pallide brunneo reticulato-striato parce lenticellato obtecti. Folia late oblanceolata vel oblongo-oblanceo- lata, apice caudato-acuminata, basi cuneata vel late cuneata, ad 17 cm longa et 6 em lata, chartaceo-coriacea, pagina utraque demum glabra, nervis lateralibus utrinque circiter 12 intra marginem anastomosantibus Supra conspicuis vel leviter impressis subtus prominentibus, nervis trans- Versis inter se satis distantibus subtus prominentibus, petiolo ad 12 mm longo supra canaliculato suffulta. Sepala lineari-lanceolata, ad 1 em longa. Corollae tubus 4,5 em longus, parte basi aequali circiter 2 cm longa; lobi oblongi circiter 18 mm longi et 10 mm lati. Filamenta circiter 8 mm longa, glabra, antheris 11 mm longis. Stylus 4 cm longus, basi breviter crispatim pubescens, superne glaber. Manipur, Saithu, 1200 m, Meebold, 6615! 394 J. J, Smith. LXXVI. Vorläufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. XI.) Von J. J. Smith. (Originalarbeit.) 122. Aphyllorchis arfakensis J. J. Sm., nov. spec. Rhizoma validum. Inflorescentia valida, stricta, laxe multiflora, pe- dunculo 55—76 cm longo, rachide parce verruculosa, 20—31 cm longa. Bracteae reflexae, lanceolatae, dorso parce verruculosae, ad 2 cm longae. Flores majusculi. Sepala lanceolata, obtusa vel subobtusa, dorso verru- culosa, 1,2 cm longa. Petala lanceolata, subacuta, costa media dorso prominente. Labelli hypochylium medio incrassatum, 0,2 cm longum, expansum 0,475 cm latum, lobis majusculis, obtuse triangulis; lamina 3-loba, expansa 0,75 cm longa, 0,46 cm lata, lobis lateralibus oblique semiorbicularibus, lobo medio oblongo, concavo, apice conico-producto, 0,375 cm longo. Gynostemium 0,77 em longum. Anthera ovalis, minute apiculata. Ovarium pedicellatum verruculosum, 2—2,1 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 1200 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 1061). Habituell A, elata Schltr. ähnlich, aber im Bau der Lippe total ver- schieden und A, pallida Bl. und A. torricellensis Schltr. ähnlich. 123. Spiranthes angustilabris J. J. Sm., nov. spec. Folia 4, anguste spathulato-lanceolata, acuta, 2,5—5,5 cm longa, 0,2—0,37 em lata. Inflorescentia subdense multiflora, tortilis, pedunculo 9—17 cm longo, rachide 7—4,5 cm longa. Flores parvi. Sepalum dor- sale oblongum, obtusum, 0,825 cm longum, 0,14 cm latum, lateralia lanceolata, 0,1 cm lata. Petala ligulata, falcatula, obtusa, superne ero: sula, .0,275 cm longa, 0,06 em lata. Labellum e basi leviter suborbiculari- dilatata ligulatum, superne vix dilatatum, obtusum, erosulum, 0,275 cm longum, basi fere 0,1 cm, superne 0,06 cm latum. Anthera late ovata, acuta. Ovarium subsessile, 0,8 cm longum. Niederl-Neu-Guinea: Arfakgebirge am Argisee in 1900 m ü. d. M. (K. Gjellerup no. 1191). Blüten rot. 124. Ceratostylis (Sect. Euceratostylis) arfakensis J. J. Sm., nov. Spec Caules approximati, tenues, teretes, 4,5—10 cm longi. Folium sub- teres, tenue, acutum, supra sulcatum, 3—4,5 cm longum. Inflorescentia capituliformis. Flores parvi, subglabri. Sepalum dorsale oblongum, ob- tusum, 0.175 cm longum, lateralia ovata, obtusa; mentum abbreviatum. Petala oblongo-ovata, sensim angustata, 0,15 cm longa. Labellum bre- vissime unguiculatum, ovato-triangulum, obtusum, concavum, apice COP 1) X. siehe Fedde, Rep. XII (1913), p. 110. Vorläufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. XI. 395 vexo-incrassatum, inferne margine papillosum, 3-nervium, nervis ex- terioribus infra medium incrassatis papillosisque, nervo medio superne incrassato, 0,13 cm longum, 0,1 em latum. Gynostemium 0,06 em longum, brachiis ovalibus, pede subnullo. Anthera apice truncato-rotundata. Ovarium pedicellatum pubescens, 0,1 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 1800 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 1037). Verwandt mit C. platychila Schltr. 125. Liparis (Sect. Distichon) geelvinkensis J. J. Sm., nov. spec. Pseudobulbi 2—3,5 cm distantes, compressi, abbreviato-ovati, 0,55 cm longi, 0,7 cm lati. Folium lineare, acutum, subulato-acuminatum, 23— 29 cm longum, fere 1 cm latum; vagina 2,25—3,6 cm longa. Inflores- centia apice dense multiflora, pedunculo ancipiti, 21—29 cm longo, ra- chide ad 5,5 cm longa, cum bracteis patentibus conduplieato-ovatis acutis carinatis 1,6 cm lata. Flores parvi. Sepala oblonga, apiculata, 0,62 et 0,57 cm longa, 0,23 et 0,3 cm lata. Petala sublinearia, apice vix dila- tata, obtusa, 0,55 cm longa, 0,1 cm lata. Labellum in !/ supra basin reflexum, plica valida convexa utrinque in flexu, callo majusculo trans- verso vix 3-lobulo in basi, callis 2 parvis antepositis, lamina quam partem inferiorem angustiore, subquadrangula, apice rotundata cum lobulo obtuso, convexa cum sulco longitudinali, papillosa, inexpansum 0,4 cm longum, basi 0,33, superne 0,275 cm latum. Gynostemium a dorso compressum, triangulum, obtusum, basi truncatum, subtus costis 2 basi divergentibus superne in lamellam triangulam dilatatis in- Structum, 0,8 cm longum, basi 0,23 cm latum. Ovarium pedicellatum 1,15 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Giriwofluss (R. F. Janowski no. 100). Verwandt mit L. Gjellerupii J. J. Sm. 126. Liparis (Sect. Distichon) Janowskii J. J. Sm., nov. spec. ` Rhizoma repens, compressum. Pseudobulbi 1,1—1,8 im verd compressi, abbreviato-ovati, 0,8—1 cm longi, 0,8—1,2 cm lati. Folium lineare, acutum, longe apiculatum, carinatum, 17,5—21 em longum, 1,1 cm latum; vagina 1,9—2,5 em longa. Inflorescentia apice dense multiflora, pedunculo ancipiti, 16—27 cm longo, rachide ad 7 cm longa, cum bracteis conduplicatis 0,6—0,63 cm longis 0,85—1 cm lata. Flores 1 em longi. Sepala reflexa, ovato-oblonga, apice angustata, praesertim lateralia apiculata et carinata, 0,64 et 0,7 cm longa, 0,3 et 0,34 cm lata. Petala erecta, subspathulata, obtusa, 0,6 em longa, apice 0,17 cm lata. Labellum Supra basin reflexum, plica valida convexa utrinque in flexu, callo trans- verso leviter 3-lobo ad basin inter plicas, callis 2 parvis rotundatis ante- positis, ante plicas marginibus recurvis constrictum, lamina suborbiculari, apiculata, ciliolata, utrinque secundum marginem papillosa, expansa 0,4 cm longa, 0,425 em lata, totum inexpansum 0,5 cm longum, Vo 0,34, superne 0,425 cm latum. Gynostemium utrinque valde alato-dila- tatum rotundatumque, basi truncatum, apice contractum, subtus carinis 396 J- J Smith: 2 basi divergentibus superne dense triangulo donatis instructum, 0,2 em longum, 0,23 cm latum. Ovarium pedicellatum 1 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Giriwofluss (R. F. Janowski no. 210). Verwandt mit L. gautierensis J, J. Sm. 127. Dendrobium (Sect. Cadetia) apiculiferum J. J. Sm., nov. spec. Caules fasciculati, tenuiter clavati, quadranguli, 4 sulcati, 1,75—6 cm longi, ad 0,175 cm diam. Folium lanceolatum, 2-dentatum, obtuse cari- natum, rigidum, nitidum, 2,25— 5 cm longum, 0,65—0,9 cm latum. In- florescentiae fasciculatae, pedunculis 0,3 cm longis. Flos niveus, 0,8 em latus. Sepalum dorsale subellipticum, acutiusculum, marginibus valde recurvum, 0,44 cm longum, 0,26 cm latum, lateralia oblique oblonga, obtusiuscula, 0,44 cm longa, 0,275 em lata; mentum reversum, subrectum, calcariforme, oblongum, obtusum, 0,3 cm longum. Petala anguste linea- ria, 0,45 em longa. Labellum (pars liber) gynostemium superans, con- cavum, 3-lobum, basi subtus puberulum, intus villosum, medio ciliolatum, expansum cuneatum, 0,37 em longum, ad lobos laterales brevissimos ob- tusos erosulos 0,2 cm latum, lobo medio recurvo, concavo, transverse oblongo, distincte apiculato, flavescenti, 0,1 cm longo, 0,25 cm lato. Gynostemium subtus villosum, apice purpureo-punctatum, 0,175 cm longum, auriculis lacinulatis. Anthera quadrangula, apice puberula. Ovarium reverse adpresse muriculatum, 0,2 cm longum; pedicellus 0,7 cm longus. Niederl.-Neu-Guinea: Humboldt-Bai (K. Gjellerup, leb. Pf. kult, in Hort. Bog. unter no. 120). Verwandt mit D. ceratostyloides J. J. Sm. 128. Dendrobium (Sect. Diplocaulobium) vanilliodorum J. J. Sm., nov. spec. Pseudobulbi 0,8—1,5 em distantes, e basi crasse fusiformi 1,1— 1,6 cm longa in collum tenue antice costatum 2,3—5,2 cm longum con- tracti. Folium lineari-lanceolatum, 2-dentatum, basi cuneatum, 45— 6,5 cm longum, 0,725—0,9 cm latum. Inflorescentiae fasciculatae, D dunculo 1,2 cm longo. Flos mediocris. Sepala e basi triangula lineari- caudata, alba, apice semitorto flavescentia, 2,4 cm longa, 0,4 et 0,725 om lata. Petala basi vix dilatata, ceterum sepalis similia. Labellum cur- vatum, 3-lobum, costis 2 inferne rectis verruculoso-papillosis, in lobo medio tenuioribus et leviter undulatis, expansum 1,15 cm longum, hypo chylio cuneato-obcordato, lobis lateralibus apice brevissime productis, obtusis, albis, atropurpureo-maculatis, lobo medio subelliptico, obtuso, glabro, albo, disco flavo, 0,525 cm longo, 0,425 cm lato. Gynostemium 0,25 cm longum, auriculis obtusis, dentatis, pede subrecto, lineari, 0,575 em longo. Anthera quinquangularis, sulphurea. Ovarium pedi- cellatum 4,3 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: An dem Noordfluss (Exp. Lorentz 1909, Rachmat, leb. Pfl. kult. in Hort. Bog. unter no. 443R.). 129. Dendrobium (Sect. Oxystophyllum) nitidiflorum J. J. Sm., nov. SPC Caules ramosi, compressi, 24 cm longi, internodiis 0,3—0,4 cm longis. Folia erecto-patentia, lanceolato-triangula, acuta, dorso 1,6—2,1 cm long? Vorläufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. XI. 397 0,26—0,35 cm alta. Inflorescentiae axillares, brevissimae, 1-florae. Flos parvus, nitidus, dilute viridis, 0,725 em longus. Sepalum dorsale ovato- triangulum, apiculatum, 0,375 em longum, lateralia oblique triangula, acuta, inferne rubra, basi 0,43 cm lata; mentum conicum, obtusum, re- tusum, 0,34 em longum. Petala oblongo-ovata, brevissime apiculato-acu- minata, 0,26 cm longo. Labellum oblongum, medio recurvulum, e medio basin versus leviter angustatum, '/, parte superiore leviter constrictum, apice conico-productum, inferne fascia mediana nitidum et margine pa- pillosum, parte apicali in callum A-formem verrucosum incrassatum, ru- brum, apice dilute viride, 0,475 cm longum, 0,175 cm latum. Gynostemium 0,16 cm longum, auriculis rotundatis, filamento brevioribus, pede incur- vulo. Anthera apice truncata, Ovarium sessile, subtus valde excavatum, 0,15 em longum. Niederl.-Neu-Guinea: Im südóstlichen Teile (A. C. de Kock, leb. Pfl. kult. in Hort. Bog. unter no. 179). Verwandt mit D. acianthum Schitr. 130. Dendrobium (Sect. Oxystophyllum) araneum J. J. Sm., nov. spec. Caules penduli, deinde ramosi, 40 cm longi, cum foliis 2,7—2,9 cm lati. Folia erecto-patentia, lateraliter compressa, lineari-lanceolata, acuta. 4,4 cm longa, ad 0,47 cm lata. Inflorescentiae axillares, brevissimae, ra- mosae, pedunculo vaginulis tecto, cum bracteis patentibus 1 cm longo. Flores 0,8 cm longi. Sepalum dorsale ovato-triangulum, apiculatum, 0,36 cm longum, 0,2 cm latum, lateralia oblique triangula, apiculata, basi 0,525 cm lata; mentum conicum, curvatum, obtusum, 0,36 cm longum. Petala oblonga, acute apiculata, 0,27 em longa. Labellum ar- cuatum, papilloso-ciliolatum, 0,57 cm longum, hypochylio oblongo, con- cavo, 0,2 cm lato, epichylio dilatato, subsemiorbiculari, retuso, supra convexo-incrassato et verrucoso, subtus callo conico donato, 0,16 cm longo, 0,24 cm lato. Gynostemium 0,16 cm longum, auriculis obtusis, denticulatis, pede curvato, apice bicalloso, 0,36 cm longo. Rostellum in lamellam recurvam semiorbicularem productum. Ovarium valde obliquum, Subtus planum, 0,175 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Giriwofluss (R. F. Janowski no. 178). Blüten weiss, Lippe grün. 131. Dendrobium (Sect. Oxystophyllum) bipulvinatum J. J. Sm., nov. spec. Caules elongati, dependentes, ramosi, compressi, 75 cm longi, inter- nodiis 0,6—0,9 cm longis. Folia equitantia, patentia, lineari-triangula, pungentia, supra 2,3—2,6 cm dorso 2,75—2,9 cm longa, 0,45—0,5 cm alta. Inflorescentiae axillares, brevissimae, simplices vel ramosae, va- ginulis tubulosis acuminatis accrescentibus obsitae. Flores 1 cm longi. Sepalum dorsale ovato-oblongum, apiculato-acuminatum, 0,625 cm longum, 0,275 cm latum, lateralia oblique triangula, conico-acuta, 0,575 cm longa et lata; mentum rectangule conicum, 2-lobum, 0,36 cm longum. Petala oblonga, apiculata, 0,36 cm longa, 0,15 cm lata, Labellum curvatum, dimidia inferiore fascia mediana nitida antice dilatata, margine latius- culo papillosum, superne pulvinis 2 subellipticis subverrucosis papillo- 398 J. J: Smith: sisque inferne divergentibus donatum, callis 2 parvulis hirtellis in basi, expansum obovato-oblongum, basi minute 2-auriculatum, medio paulo constrietum, obtusum vel subobtusum, apiculatum, 0.625 em longum, 0,275 cm latum, Gynostemium 0,15 em longum, aurieulis latis, denti- culatis, pede incurvo, oblongo, 0,375 em longo. Anthera alte cucullata, obovata, obtusissima. Ovarium obconicum, apice valde obliquum, subtus excavatum, supra 0,3, subtus 0,15 em longum. Niederl-Neu-Guinea: Hinterland von Hollandia in 50 m ü., d. M. (K. Gjellerup no. 950). Verwandt mit D, acianthum Schltr. Blüten gelbgrün und braunrot. 132. Bulbophyllum (Sect. Hyalosema) tricanaliferum J. J. Sm., nov. spec. Pseudobulbi 4—5,5 cm distantes, elongato-conici, quadranguli, 3,4— 4 cm longi, 0,85 cm diam. Folium petiolatum, lanceolatum, obtusum, carnosum, 8,5—11 cm longum, 1,65—2,1 cm latum, petiolo 2,8—5 cm longo. Inflorescentiae 1-florae, pedunculo 20 cm longo, vaginulis €. 5 tubulosis donato. Bractea tubulosa, acuta, carinata, 2,1 cm longa. Flos magnus. Sepalum dorsale e basi elliptica concava in caudam subteretem canalieulatam contractum, dorso verruculoso-papillosum, intus pilosum, prominenter reticulato-venosum, 11 cm longum, parte dilatata 2,5 cm longa, 1,8 em lata, Sepala lateralia subsimilia, parte dilatata oblique oblonga, 0,95 cm lata. Petala ovato-triangula, apice antennata, tota 2,85 em longa, parte inferiore 0,75 em longa, 0,45 cm lata. Labellum valde curvatum, oblongo-ovatum, apice attenuatum, obtusum, supra cana- liculatum, medio eostis 2 inverse hirtellis canaliculam limitantibus, Car- nosum, 0,47 cm longum, 0,27 em latum. Gynostemium compressum, 0,325 em longum, filamento oblongo, truncato, auriculis brevioribus, sub- acuminatis, pede porrecto, 0,45 cm longo. Anthera curvata, apice late truncata. Ovarium pedicellatum 4,8 cm longum. : Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge am Argisee, in 1900 m ü. d. M. (K. Gjellerup no. 1029). Verwandt mit B, trachyanthum Krzl. 133. Bulbophyllum (Sect. Hyalosema) elephantinum J. J. Sm., nov. spec. Pseudobulbi remoti, ovoidei, quadranguli, 2,6 cm longi. Folium ob- longum, obtusum, basi petiolato-contraetum, totum 11,75 cm longum, 3,5 cm latum, Inflorescentiae 1-florae, pedunculo 15 em longo. Bractea 3,5 cm longa. Flos maximus, 2-labiatus. Sepalum dorsale e basi lata cucullata in caudam fere tubulosam contractum, carinatum, reticulato- venosum, intus extusque papillosum, expansum 13 cm longum, parte dilatata suborbiculari 4,5 cm diam, Sepala lateralia minora, margine proximo supra basin ad apicem conglutinata, margine altero supra basin incurvo laxe contigua sed non conglutinata, sigmoidea, sublinearia, sen- sim angustata, dorso papilloso-puberula, expansa 9,5 cm longa. basi 1,25 em lata. Petala e basi irregulariter suborbiculari in caudam de- eurvam contracta, 1 cm longa, inferne 0,57 em lata, Labellum parvum, mobile, curvatum, e basi triangula attenuatum, lateribus concavum, supra Vorläufige Beschreibungen neuer papnanischer Orchideen. XI. 399 canaliculatum et medio hirtellum, 0,34 cm longum. Gynostemium la- teraliter compressum, 0,55 cm longum, clinandrio denticulato, filamento elongato, auriculis subulatis, pede apice rectangule ineurvo, 0,26 cm longo. Anthera curvata, apice angulata, Pollinia valde inaequalia. Ovarium pedicellatum crassum, 5,75 em longum. Niederl,-Neu-Guinea: Arfakgebirge am Argisee in 1900 m ii. d. M. (K. Gjellerup no. 1158). Verwandt mit B. trachyanthum Kral. 134. Bulbophyllum (Sect. Dialeipanthe) teretilabre J. J. Sm., nov. spec. Rhizoma elongatum. Pseudobulbi 6,5—7,5 cm distantes, angusti, 2,8 em longi, 0,4 cm diam. Folium ovato-lanceolatum, acute acuminatum, basi rotundata, abrupte in petiolum 0,9 cm longum contractum, 8,8 cm longum, 2,5 cm latum. Inflorescentiae laxissime pluriflorae, pedunculo 8,5 cm longo, rachide 9 cm longa, internodiis 0,9—1,4 cm longis. Brac- teae tubulosae, carinatae. Flores intervallis aperti, supraaxillares, Se- pala lanceolata, angustata, 1,625 et 1,8 cm longa, 0,32 et 0,5 cm lata. Petala oblongo-triangula, acuminata, 0,3 cm longa, 0,125 em lata. La- bellum mobile, sublineare, subtrilobum, 1,475 qm longum, 0,24 cm latum, hypochylio carinis 2 marginalibus altis triangulis concavo, medio carinis 2 humilioribus confluentibus crenulatis donato, epichylio subtereti, ob- tuso, omnino conico-verrucoso, 1 cm longo. Gynostemium 0,325 cm longum, apice excisum, auriculis triangulis, pede 0,175 cm longo. An- thera subovalis, apiculata. Ovarium sessile, 0,475 cm longum. Niederl,-Neu-Guinea: Giriwofluss (R. F. Janowski no. 198). Nahe verwandt mit B. Crocodilus J. J. Sm. Blüten rotgestreift, Lippe gelb. 135. Bulbophyllum (Sect. Dialeipanthe) pristis J. J. Sm., nov. spec. Pseudobulbi 0,75 em distantes, ovoidei, 1,5—1,7 em longi. Folium petiolatum, lanceolatum, subaeuminatum, 11—12 cm longum, 1,5—1,85 cm latum, petiolo 3,5 em longo. Inflorescentiae elongatae, multiflorae, pe- dunculo 26 cm longo, rachide 12 cm longa, cum bracteis 1,1—1,3 cm lata, internodiis 0,35 —0,9 em longis. Bracteae conduplicato-triangulae, acuminatae, carinatae, 0,8—1,1 cm longae. Flores minusculi. Sepala ovato-lanceolata, longe acute acuminata, 1,9 et 2,15 cm longa, 0,47 et 0,65 em lata. Petala parva, subquadrangula, apice utrinque in dentes 1—2 acuminatos producta, seta 0,27 cm longa interposita, absque seta 0,15 em longa. Labellum mobile, curvulum, lanceolato-triangulum, ob- tusum, basi utrinque lobulo erecto obtuso falcato donatum, margine lacerato-serratum, supra convexum, apice excepta anguste canaliculatum, canaliculae marginibus basi valde elevatis et postice furcatis, Ger terioribus parallelis et lamellas reversas formantibus, ramis l exteriori = divergentibus in lobulos basilares decurrentibus, costula humili in cana i- cula, apice verrucosum, 0,975 em longum, 0,3 cm latum. Gynostemium 0,4 em longum, auriculis parvis, 2-dentatis, pede superne valde nier. lineari, costato. Anthera suborbicularis. Stigma magnum, Ovarium pedieellatum 1,1 cm longum. 400 J. J. Smith. Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 1900 m und 2100 m ti. d. M. (K. Gjellerup no. 1048 und 1179). Verwandt mit B, digoelense J. J. Sm. 136. Bulbophyllum (Sect. Peltopus) octarrhenipetalum J. J. Sm., nov. spec, Pseudobulbi approximati, subcylindrici, suleati, 1,3—2 cm longi. Folium lanceolatum, apiculatum, 3—5,5 cm longum, 0,83—1,1 cm latum, petiolo brevi. Inflorescentiae fasciculatae, 1-florae, pedunculo 1,3—2,5 om longo. Flos parvulus. Sepala oblongo-ovata, subulato-acuminatissima, minute ciliolata, 1—1,25 cm longa, 0,35 cm lata. Petala minima, late triangula, obtusa, 0,04 cm longa, 0,1 cm lata. Labellum supra basin re- curvum, ovato-triangulum vel subquadrangulum, brevissime apiculato- acuminatum, subtus suleatum, reverse ciliolatum, basi valde excavatum papilloso-puberulumque, margine postico 2-lobum, 0,36 —0,475 em longum, 0,24 —0,3 cm latum. Gynostemium compresso-conicum, 0,17 cm longum, apice valde producto, pede incurvo, apice in regulam transversam la- bellum gerentem producto, intus infra apicem in appendicem magnam transversam in excavationem labelli quadratem aucto, 0,2 em longo. Rostellum antheram bene superans. Ovarium pedicellatum 1,1—1,7 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 1900 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 1090). Die kleinstblütige Art der Sektion. Blüten hellrahmgelb. 137. Bulbophyllum (Sect. Papulipetalum) conspersum J. J. Sm., nov. spec. Pseudobulbi approximati, ovoidei, apice contracti, 1 em longi, inferne 0,7 em lati. Folium elliptieum ad ovale, obtusum, apiculatum, 5—7 cm longum, 2,6—3,3 cm latum, petiolo 1,8 —2,3 em longum. Inflorescentiae 1-florae, pedunculo 0,55 cm longo. Flos mediocris. Sepalum dorsale elliptico-ovatum, apiculatum, papillosum, 1,15 em longum, 0,55 cm latum, lateralia oblonga, apiculata, 1,4 cm longa, 0,675 cm lata, Petala sub- ovato-oblonga, obtuse acutata, subclavato-ciliolata, papillosa, 0,83 cm longa. Labellum curvatum, crassum, ovato-oblongum, obtusum, glabrum, inferne marginibus erectis rotundatis late canaliculatum et 2-costatum, antice convexum, glabrum, 0,875 cm longum. Gynostemium longius- culum, curvulum, basi compresso-callosum, 0,36 cm longum, auriculis subulatis, antheram subaequantibus, pede apice libero et incurvo, trun- cato, 0,225 cm longo. Stigma angustum. Ovarium pedicellatum 3,8 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Gautiergebirge in 400 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 886). : Verwandt mit B. longipedicellatum J. J. Sm, 138. Bulbophyllum (Sect. Micromonanthe) lamelluliferum J. J. Sm. nov. spec. Rhizoma repens. Pseudobulbi 0,6—0,7 cm distantes, ovoidei, qua dranguli, 1,3—1,5 em longi. Folium lanceolatum, acutum, 3,9 em longum. Inflorescentiae 1-florae, pedunculo 1,5 cm longo. Flos mediocris. Sepala Vorláufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. XI. 401 recurva, lanceolata, subulato-acuta, 5—6-nervia, marginibus (margine su- periore sepalorum lateralium excepto) crenulata ciliataque, lamellulis numerosis brevibus ciliatis intus in nervis, 2,8 cm longa, absque ciliis 0,55 et 0,63 cm lata. Petala e basi sublobato -dilatata triangula, obtusa, erosa, eiliolata, 0,425 cm longa, 0,35 cm lata. Labellum mobile, supra basin valde recurvum, oblongum, acutatum, subplanum, basi ultra locum insertionis 2-auriculatum, supra in flexu late canaliculatum et 2-costu- latum, costulis inferne in lamellas parallelas rotundatas dilatatis, 0,825 cm longum, 0,23 cm latum. Gynostemium 0,14 cm longum, auriculis an- theram aequantibus, acuminatis, pede obtusangule incurvo, apice dilatato, 0,24 cm longo. Ovarium pedicellatum 2,6 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Giriwofluss (R. F. Janowski, no. 144). Wahrscheinlich B. trichambon Schltr. nahestehend. Blüten violett. 139. Bulbophyllum (Sect. Micromonanthe) bigibbosum J. J. Sm., nov. spec. Pseudobulbi aggregati, ovales vel subglobosi, sulcati, 0,5—0,9 cm longi, 0,5 cm diam, Foliuin oblongo-ovale, obtusum, basi contractum, 0,95—1,25 cm longum, 0,55 em latum. Inflorescentiae fasciculatae, 1- florae, pedunculo filiformi, 2,75—3 em longo. Flos mediocris. Sepala lanceolata, longe filiformi-acuminata vel -apiculata, 1,8 cm longa, 0,25 cm lata. Petala spathulata, apiculata, superne longe fimbriata, 0,25 cm longa, cum fimbriis 0,125 cm lata, Labellum mobile, membrana reverse 2-lobula pedi columnae insertum, supra basin contractum, parte antica elliptico-oblonga, obtusum, convexum, subtus concavum, dimidia inferiore Supra villosum, ceterum glabrum, basi callo postice bilobo antice in costam singulam attenuato donatum, 0,73 cm longum, 0,23 em latum. Gynostemium 0,13 em longum, auriculis brevibus, margine superiore in dentem erectum auctis, pede crasso, cuneato-oblongo, concavo, 0,1 em longo. Anthera subovata, apice producta. Stigma transverse ovale. Ovarium pedicellatum 1 cm longum. : Niederl-Neu-Guinea: Arfakgebirge in 1900 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 1106). Verwandt mit B, odontopetalum Schltr. 140. Bulbophyllum (Sect. Coelochilus) caudipetalum J. J. Sm., nov. spec. Pseudobulbi 0,3—0,7 cm distantes, ovoideo-conici, suleati, 1,25— 2,1 cm longi, 0,5—0,9 cm diam. Folium lineare, apiculatum, 8—9,5 cm longum, 0,5—0,87 cm latum. Inflorescentiae fasciculatae, pedunculo fili- formi, 3,2—4,3 cm longo. Flos mediocris. Sepala anguste oblonga, apl- culata, valde concava, 1,1 em longa, 0,27 et 0,4 cm lata. Petala e basi oblique rhombea, lineari-caudata, acuta, sigmoidea, 0,5—0,54 cm longa, Supra basin 0,1 cm lata. Labellum subsigmoideum, ungue marginibus erectis basi dilatatis concavo, subtus convexo bicostatoque, posure id Cavato et bigibboso, lamina conduplicato-convexa, obverse cymbiformi, obtusa, totum glabrum, inexplanatum 0,86 cm longum, lamina 0,65 = longa, 0,3 cm lata. Gynostemium curvatum, inferne incrassatum et = teraliter compressum, 0,27 cm longum, clinandrio dentato, auriculis on Repertorium specierum novarum. XII. (23. 1X. 1913.) 26 402 J. J. Smith. 2-dentatis, pede abbreviato, calloso, in appendicem incurvam tenuem la- bellum gerentem producto. Anthera suborbicularis, apiculata. Stigma lineare, Ovarium pedicellatum, 3,7 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Giriwofluss (R. F. Janowski no. 207). Besonders bemerkenswert wegen des Sáulenfusses. 141. Bulbophyllum (Sect. Coelochilus) fibrinum J. J. Sm., nov. spec. Pseudobulbi 1,2 cm distantes, ovoidei, 1,9—2,4 cm longi, 1,1-—1,5 cm lati. Folium elliptico-oblongum, brevissime acuminatum, basi petiolato- contractum, carinatum, totum 10 em longum, 4,2 cm latum. Inflores- centiae subfasciculatae, pedunculo filiformi, 5 em longo. Flos mediocris. Sepala reflexa, lanceolata, acuta, concava, nervis 3 dorso promine ntibus, 1,7 cm longa, 0,425—0,5 cm lata. Petala ovata, longius acuminata, acuta, 0,35 cm longa, 0,2 cm lata, Labellum immobile, fere omnino planum, 1|, inferiore contractum, basi marginibus minuta lobulato-dilatatum in- curvumque, lamina ovali, apice subtus conico-producta, subtus sulcatum, glabrum, totum 1,3 cm longum, 0,575 cm latum, Gynostemium curvatum, 0,375 em longum, auriculis quadrangulis, 2-dentatis, pede abbreviato. Stigma lineare, margine inferiore incrassatum. Ovarium pedicellatum 2,2—2,3 em longum. Niederl.-Neu-Guinea: Giriwofluss (R. F. Janowski no. 104). Durch die flache Lippe ausgezeichnet. Blüten violett mit weissen Ründern, Lippe orange. 142, Bulbophyllum (Sect. Sphaeracron) triclavi gerum J. J. Sm., nov. spec. Rhizoma dependens, vaginis omnino obtectum. Pseudobulbi 1,5— 2,2 cm distantes, oblongo-cylindracei, 0,75—1,25 cm longi. Folium ovatum, acutatum, basi rotundatum et brevissime contractum, carnosum, 1,7—2,75 cm longum, 1,2—1,55 cm latum. Pedunculi brevissimi, 1-flori. Flos parvus. Sepala e basi subtriangula concava tenui lineari-lanceo- lato-contraeta, superne incrassata et intus canaliculata, obtusa, 0,67 cm longa, basi 0,2 et 0,24 cm lata. Petala parva, quinquangularia, obtusius- cula vel acutiuscula, 0,15 em longa, 0,1 cm lata. Labellum valde cur- vatum, oblongum, obtusum, inferne canaliculatum, superne undulatum et subtus papillosum, intus costis 3 basi evanescentibus, lateralibus medio papillosis superne evanescentibus, intermedia ad apicem producta, ex pansum 0,24 em longum, 0,1 cm latum. Gynostemium 0,17 em longum, auriculis elongatis, subulatis, basi dentiferis, pede incurvo, apice 2-den- tato, 0,13 cm longo. Anthera orbicularis, apice quadrangulo-pro ducta. Ovarium 0,16 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Arfakgebirge am Argisee in 1900 m ü. d. (K. Gjellerup no. 1238). Ganze Pflanze braunrot. 143. Bulbophyllum (Sect. Fruticicola) dendrobioides J. J. Sm., nov. Spe Rhizoma elongatum, cauliforme, 40 cm longum, Pseudobulbi magnam partem rhizomati adnati, subcylindracei, 1,2—1,4 cm longi. Folium ob- longo-lanceolatum, obtusum, apiculatum, 3—6,7 cm longum, 1 em latum Pedunculi 0,1 em longi, 1-flori. Flos parvus. Sepala subovata, subulato- M. Vorläufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. XI. 403 apiculata, dorsale utrinque, lateralia margine proximo minute ciliolata, 0,45 cm longa, 0,23 cm lata. Petala oblonga, falcatula, obtusa, margine inferiore supra basin lobato-dilatata, ciliolata, 0,175 cm longa. Labellum supra basin recurvum, oblongum, subtrilobum, obtusum, basi anguste 2-lobulum, inferne lobis lateralibus erectis subsemiorbicularibus concavum, subtus longe pilosum, parte antica supra convexa, subtus pulvinato-in- crassata, utroque latere longitudinaliter sulcata, apice supra leviter pro- ducta, totum 0,24 em longum. Gynostemium 0,175 em longum, apice retusum, auriculis elongatis, subulatis, pede recto, crasso, apice dilatato, 0,1 em longo. Ovarium pedicellatum 0,45 cm longum. Niederl-Neu-Guinea: Arfakgebirge am Argisee in 1900 m ü, d. M. (K. Gjellerup no. 1076). Die Art hat mit B. Aystricinum Schltr. die gewimperten Petalen gemein. : 144. Bulbophyllum (Sect. Oxysepalwm) hollandianum J. J. Sm., nov. spec. Rhizoma dependens, ramosum, tenue, vaginis tectum. Pseudobulbi 0,5—1,7 em distantes, rhizomati adpressi et basi adnati, oblongi, subtus canaliculati, 0,5- 1,3 cm longi, 0,2—0,45 em lati. Folium lineare, acutum, dilute viride, 1,5—4,5 em longum, 0,8— 0,425 cm latum. Inflorescentiae ad nodos fasciculatae, 1-florae, pedunculis 0,25 cm longis. Bractea ovarium includens et multo superans. Flos parvus. Sepala oblongo- triangula, sensim subulato-acuminata et incrassata, flavescentia, superne aurantiaca, 0,3 em longa, 0,1 et 0,125 cm lata. Petala parva, subovato- ovalia, obtusa, albida, 0,1 em longa. Labellum curvulum, oblongo-ovatum, obtusum, concavum, aureum, 0,125 cm longum, 0,06 em latum. Gyno- stemium 0,04 cm longum, auriculis triangulis, antheram vix superantibus, pede lineari, convexo, dilute aurantiaco, 0,04 cm longo. Ovarium sessile, | 0,07 cm longum. Niederl-Neu-Guinea: Hollandia (K. Gjellerup, leb. Pfl., kult, in Hort. Bog. unter no. 255). Unter den Verwandten durch verhältnismässig grosse Trugknollen ausgezeichnet. i 145. Bulbophyllum (Sect. Oxysepalum) citrinilabre J. J. Sm., nov. spec. Rhizoma dependens, ramosum, tenue, 20 cm longum, vaginis tectum. Pseudobulbi 1—1,7 cm distantes, oblongi, costati, nitide glauco-virides, 0,45—0,55 cm longi. Folium lanceolatum, brevi-acutum, basi cuneato- obtusum, 2,7—3,7 cm longum, 0,6—0,8 cm latum. Inflorescentiae soli- tariae, 1-florae, pedunculo 0,2—0,25 cm longo. Bractea dicis er plectens et multo superans, basi tubulosa, 0,2 em longa. Flos parvus. Sepala parallela, triangula, sensim subulato-angustata, flava, basi palli- diora, 0,54 et 0,6 cm longa, 0,14 et 0,16 cm lata. Petala parva, sub- elliptico-oblonga, subacuta, 0,125 cm longa, 0,06 cm lata. Labellum eur- vatum, inferne canaliculatum, apice convexum, ovatum, obtusum, eitrinum, 0,12 cm longum, 0,8 cm latum. Gynostemium 0,05 cm longum, auriculis brevibus obtusis, pede basi leviter incrassato, 0,1 cm longo. Anthera Curvata, obtusa, connectivo incrassato. Stigma in pedem gynostemii de- Currens. Ovarium 0,14 cm longum. oC 404 J. J. Smith. Niederl-Neu-Guinea: Noordfluss bei Alkmaar. (Exp. Lorentz, 1907, Djibdja, leb. Pfl, kult. in Hort. Bog. unter no. 530). Wahrscheinlich B. pungens Schltr. am nächsten stehend. 146. Bulbophyllum (Sect. Oxysepalum) filicaule J. J. Sm., nov. spec. Rhizoma dependens, ramosum, filiforme, 13,5 cm longum, vaginis tubulosis tectum. Pseudobulbi 0,5—1 cm distantes, parvi, adpressi, sub- eylindracei, 0,15 cm longi. Folium oblongum, obtusum, apiculatum vel brevi-acutum, carnosulum, 0,85—1,6 cm longum, 0,425—0,55 cm latum. Inflorescentiae e nodis, brevissimae, 1-florae, pedunculo 0,1—0,15 cm longo. Bractea ovarium subaequans, basi tubulosa. Flos parvus. Sepala triangula, sensim subulato-acuminata, flavescentia, apice dilute miniata, ad 0,45 et 0,47 cm longa, 0,13 et 0,2 cm lata. Petala oblonga, obtusa, 0,13 cm longa. Labellum curvatum, inferne concavum, superne con- vexum, ovato-triangulum, subacutum vel subobtusum, basi bicallosum, coccineum, 0,17 cm longum, 0,13—0,15 cm latum, Gynostemium 0,06— 0,075 cm longum, auriculis brevibus, pede apice attenuato, 0,125—0,15 cm longo. Anthera triangulo-rostrata. Rostellum porrectum, apice sursum curvum. Stigma in pedem columnae decurrens. Ovarium 0,1—0,125 cm longum. Niederl-Neu-Guinea: An dem Noordfluss bei Alkmaar. (Exp. Lorentz, 1907, leb. Pfl., kult. in Hort. Bog. unter no. 589 Dj.; 1909, leb. Pf., kult. in Hort. Bog. unter no 481R.) Eine der unter no. 481R kultivierten Pflanzen hat gelbliche Blüten mit einer gelben Lippe. 147. Bulbophyllum (Sect. Pelma) unigibbum J. J. Sm., nov. spec. Rhizoma validum, 35 cm longum, vaginis magnis imbricantibus tectum. Pseudobulbi 3—4 cm distantes, adpressi, angusti, inferne qua- dranguli, antice canaliculati, superne compressi, ad 4,2 cm longi. Folium ovatum vel ovato-oblongum, acutum, 5,3—8,2 cm longum, 2,5—3,5 cm latum, Inflorescentiae numerosissimae, fasciculatae, laxe 6—10-florae, 0,175—2,6 em longae. Bracteae e basi brevi-tubulosa ovatae, ad 0,45 cm longae. Flores parvi. Sepala oblongo-ovata, acuminata, 0,375 et 0,44 cm longa, 0,17 em lata. Petala parva, spathulato-obovata, obtusa, 0,225 cm longa. Labellum oblongum, superne subtrilobum et papillosum, basi ex- cavatum et tenue, ceterum carnosum, incrassatione plana, sulcata, an- tice in callum crasse conicum terminante, subtus convexum, 0,25 om longum, 0,1 em latum, lobulis lateralibus rotundatis, lobulo intermedio triangulo, acutiusculo. Gynostemium 0,075 em longum, auriculis trian- gulis, pede apice libero, late rotundato, in excavationem labelli qua- drante, 0,075 cm longo. Anthera cordato-ovalis. Ovarium 0,16 cm longum. Niederl-Neu-Guinea: Arfakgebirge am Argisee in 1900 m ü. d, M. (K. Gjellerup no. 1114). Verwandt mit B. xanthochlamys Schltr. usw. 148. Bulbophyllum (Sect. Ischnopus) glabrilabre J. J. Sm., nov. Spec. ` Rhizoma repens. Pseudobulbi remoti, ovoidei vel depresse ovoidel, Vorlàufige Beschreibungen neuer papuanischer Orchideen. XI. 405 0,2—0,525 cm alti. Folium lanceolatum, obtusiusculum, basi contractum, 1,85—2,7 em longum, 0,7—0,8 cm latum. Inflorescentiae densius 20- florae, pedunculo filiformi, glabro, 14,5—19 cm longo, rachide parce verruculosa, 3,5 cm longa. Flores patentes, parvi Sepala subovata, apiculata, carinata, 0,45—0,5 cm longa, 0,23—0,175 cm lata, Petala sub- ovato-elliptica, 0,16 em longa. Labellum curvatum, linguiforme, obtusum, glabrum, subtus sulcatum, supra inferne canaliculatum, costis 2 validis et costa tertia minore ultra medium confluentibus, superne convexum, 0,16 cm longum. Gynostemium compressum, 0,075 cm longum, margini- bus alato-dilatatis, auriculis dentiformibus, triangulis, pede incurvulo, 0,1 em longo. Anthera lateraliter compressa. Ovarium pedicellatum 0,5 em longum, glabrum. Niederl-Neu-Guinea: Gautiergebirge in 300 m ü, d. M. (K. Gjel- lerup no. 830). D. graciliscapa Schltr. nahestehend. Blüten braunrot. 149. Bulbophyllum (Sect. Trachyrhachis) verrucibracteum J. J. Sm., nov. spec. Pseudobulbi minimi, subglobosi, 0,175 cm, alti. Folium ellipticum, obtusum, basi contractum, 2,85 cm longum, 1,25 cm latum. Inflores- centiae folia longe superantes, multiflorae, pedunculo filiformi, 2,3—4,2 cm longo, rachide fractiflexa, parce verrucosa, 1,5—5 cm longa. Bracteae verrucosae. Flores parvi. Sepalum dorsale oblongo-ovatum, apiculo obovoideo, longe ciliatum, 0,4 em longum, lateralia oblique subovalia, apiculo oblongo, margine proximo longe ciliata, omnia alte carinata. Pe- tala subrhombea, obtusa, apiculata, erosula, 0,125 cm longa. Labellum Curvatum, 3-lobum, oblongum, obtusissimum, subtus inferne villosum, ciliatum, omnino papilloso-puberulum, supra longitudinali-sulcatum, lobis lateralibus basilaribus triangulis subfalcato-incurvis, 0,225 cm longum. Gynostemium 0,06 em longum, auriculis subulatis, pede incurvo, callo magno 2-lobo donato, 0,03 cm longo. Anthera alte cucullata. Ovarium pedicellatum 0,4 cm longum. Niederl-Neu-Guinea: Am mittleren Torfluss in 25 m ü. d. M. (K. Gjellerup no. 745). Nahe verwandt mit B, barbilabium Schltr. Blüten hellbraunrot. 150. Appendicula (Sect. Eu-Appendicula) fasciculata J. J. Sm., nov. spec. Caules simplices, 50—60 cm longi. Folia subpatentissima, oblonga lanceolatave, obtuse 2-lobula cum mucrone, 3,7—6,4 cm longa, 1,4— 19 cm lata. Inflorescentiae axillares, basi ramosae, plus minusve erectae, dense multiflorae, 1,7 em longae. Bracteae reflexae, ovato-trian- gulae, 0,225 cm longae. Flores parvi. Sepalum dorsale ovatum, obtusum, 0,275 cm longum, lateralia triangula, basi oblique oblongo-dilatata et breviter connata, 0,275 cm longa, basi 0,33 cm lata. Petala oblonga, obtusa, 0,25 cm longa, 0,1 cm lata. Labellum basi pedi columnae ad- natum, appendice basilari ovato-triangula obtusa antice mox evanescente, 406 Friedrich Fedde: Corydalis curviflora Max. duabus varietatibus aucta. callo minuto in apice, expansum 0,44 cm longum, lamina triangulo- ovata, obtusa, 0,24 em longa, 0,27 cm lata. Gynostemium 0,175 cm longum, pede recto, 0,2 em longo. Anthera cordata, acuta, margine utrinque infra apicem in dentem exeuns, basi gibbosa. Rostellum trian- gulum, 2-dentatum, Ovarium 0,33 cm longum. Niederl.-Neu-Guinea: Gautiergebirge in c. 300 m ü. d. M. (K. Gjel- lerup no. 903). Verwandt mit À. grandifolia Schltr. und A. furfuracea J. J. Sm. 151. Appendicula (Sect. Eu-Appendicula) carinifera J. J. Sm., nov. spec. Caules simplices, 23 em longi. Folia lanceolata, obtuse 2-dentata cum mucrone, 1,1—3,2 cm longa, 0,35—0,575 cm lata. Inflorescentiae axillares, brevissimae, basi ramosae, c. 6-florae, 1 cm longae. Bracteae reflexae, subovatae, ad 0,25 cm longae. Flores parvi. Sepalum dorsale ovato-triangulum, obtusum, 0,3 cm longum, lateralia oblique ovata, ob- tusa, basi oblique suborbiculari-dilatata, antice brevius connata; mentum subquadrangulum, obtusissimum, 0,175 em longum. Petala elliptico-obo- vata, obtusa, 0,27 cm longa, 0,17 cm lata, Labellum basi lata pedi columnae adnatum, expansum ovale, subpanduraio-constrietum, obtusum, appendice rotundata coneava quam unguem labelli bene breviore et an- gustiore infra medium evanescente, apice callo minuto, infra apicem callo magno oblongo donatum, 0,425 cm longum, 0,24 cm latum. Gyno- stemium 0,17 em longum. Anthera elongato-cordata, connectivo antice carinato, infra apicem antherae in dentem breviorem terminante. Ovarium subsessile, fere 0,2 cm longum. Niederl-Neu-Guinea: Gautiergebirge in 350 m ü. d. M. (K. Gjel- Jerup no. 910). Verwandt mit A. callifera J. J. Sm. LXXVIL Friedrich Fedde, Corydalis curviflora Max. duabus varietatibus aucta. (Originaldiagnosen.) 1. Corydalis curviflora var. Rosthornii Fedde, nov. var. Habitu, ut videtur, paullo robustior. Foliorum caulinorum lobuli jis basalium formae genuinae similes, oblongo-lineares, breviter subacutl usque ad subobtusi. Racemi densiflori; petalum superius calcari in- cluso 10 cm vel paullo plus longum, subapiculatum, ad dorsum earinatum et valde cristatum, crista alta a summo apice petali, ubi est altissima, paulatim decrescente et fere usque ad calcaris finem perveniente, mar- ginibus non ita expansis, sed denticulatis, calcari brevi, magis infundi- buliformi, obtuso-rotundato, sursum leviter curvato, circiter dimidium petali occupante; petalum inferius distincte unguiculatum, Jaminae marginibus non ita expansis, sed denticulatis, crista alta usque ad un- Raymond Hamet: Sur trois Sedum nouveaux du Chumbi et du Mexique. 407 guis initium perveniente; petala interiora iis formae genuinae similia. Stigma stricte bilobum, lobis erenatis. Zentralasiatisches Gebiet; Provinz von Sze-chuan (Zentral- China): Tsaku lao (C. Bock et A. v. Rosthorn, Pl. chin. 1891, no, 2588!). Nota. Varietatem etuli, sed fortasse tamen species propria, etsi valde affinis; differentiae gravissimae sunt cristae petalorum exteriorum et stigma distincte bilobum. 2. Corydalis curviflora var. Giraldii Fedde, nov. var. Habitu minus robustior. Folia caulina iis formae genwinae similia, sed, ut videtur, breviora, acuta. Racemi laxiflori; petalum superius calcari incluso circiter 15 cm longum, subapiculatum, ad dorsum cari- natum et humiliter cristatum, crista humili non a summo apice, sed paullo postea paulatim incipiente et usque ad calcaris initium perveniente, marginibus non ita expansis, leviter subdenticulatis, calcari elongato, fere duplo quam lamina longiore, stricte cylindrico, ad apicem rotundato, sursum curvato; petalum inferius distincte unguiculatum, laminae marginibus satis expansis et circumcirca reflexis, repando-denticulatis, crista valde diminuta, humillima; petala interiora iis formae genuinae similia. Stigma subbilobum et crenatum. Schensi septentrionalis: Von der Mitte bis fast zur Spitze des Tai pashan (G. Giraldi, fl. VIII. 1893, no. 3640!). Nota. A forma genuina differt calcari elongato et crista humili. LXXVIII. Sur trois Sedum nouveaux du Chumbi et du Mexique. par M. Raymond Hamet. (Originaldiagnosen.) 1. Sedum Henrici Roberti!) Raymond Hamet, nov. spec. Planta annua, steriles caules non edens. Radices fibratae. Caules floriferi glabri, graciles, in parte inferiore ramosi et subrepentes, deinde simplices et erecti. Folia alterna, sessilia, infra insertionem in calcar producta; calcar, integrum, obtusum; lamina anguste subobovato-linearis, marginibus integerrimis, acuta, glabra, longior quam latior. Inflores- centia subcorymbiformis, pauciflora, satis laxa. Bracteae foliis ee sed eis paulo minores. Pedicelli calyce breviores, glabri, graciles. Calyx glaber, segmentis 5, tubo longioribus, infra insertionem in calcar pro- duetis, calear integrum obtusum; lamina anguste ovato-lanceolata, mar- ginibus integerrimis, apice acuta, longior quam latior. Corolla glabra, calyce paulo longior vel illi aequalis, segmentis 5, tubo multo longiori- bus, suboblongis, infra medium coartatis et versus basim dilatatis, mar- !) Cette espéce porte le nom de M. Henri-Robert, Bátonnier de l'Ordre des Avocas, en hommage trés respectueux. 408 Raymond Hamet. ginibus integerrimis, apice subacutiusculis et extra leviter carinatis, carina petali apicem non superante, longioribus quam latioribus. Sta- mina 10, glabra, filamenta omnia longissime lineari-deltoidea, oppositi- petala infra corollae medium inserta, anthera, ovato-subreniformes, basi emarginatae, paulo longiores quam latiores, oppositipetalae corollae medium superantes sed petalorum apicem non attingentes. Carpella 5, inter eos longissime connata, pauciovulata, glabra, parte libera parte connata bre- viore, in stylos carpellis multo breviores attenuata. Squamae 5, lineares, apice obtusae, multo longiores quam latiores. Placentae lineares car- pellorum marginibus internis oblique dispositae. Folliculi 5, apice sub- divergentes, marginibus internis inter eos longissime connatis. Semina pauca, obovata, testa e papilis numerosis et gracilibus tecta, duabus extremitatibus nudeum apice non superante vel vix superante, longiora quam latiora. Caules floriferi 18—25 mm longi. — Foliorum calcar 0,30—0,40 mm longum; lamina 2,50 —4,90 mm longa, 0,65—0,90 mm lata. — Pedicelli 1,70—2 mm longi. — Sepalorum calcar 0,45—0,60 mm longum; lamina 2,40—2,60 mm longa, 0,65—0,80 mm lata. — Corollae pars concreta 0,30—0,40 mm longa; pars libera 2,40—2,70 mm longa, 0,75—0,90 mm lata. — Staminum alternipetalorum filamentorum pars concreta 0,30— 0,40 mm longa; pars libera 1,70—1,90 mm longa, 0,20 mm lata, — Sta- minum oppositipetalorum filamentorum pars concreta 0,65—0,90 mm longa; pars libera 1,40—1,50 mm longa, 0,20 mm lata. — Antherae 0,25 mm longae, 0,20 mm latae. — Carpellorum pars concreta 1,40— 1,80 mm longa; pars libera 0,65—1 mm longa. — Styli 0,25—0,30 mm longi. Squamae 1—1,10 mm longae, 0,10—0,12 mm latae, — Semina 1,05 mm longa, 0,50 mm lata. Chumbi, Phari, 27 july 1877 (Dungboo no. 4591). — Echantillon authentique. — Herbier Rugalde Calcutta. Haec species, quamvis Sedo perpusillo Hooker f. & Thomson, 8. Prze- walskii Maximowiez, S. Fischeri Raymond Hamet et S. Fedtschenkoi Ray- mond Hamet valde affinis sit, distinctissima est. A S. perpusillo: 1° foliis angustioribus; 20 sepalis anguste ovato- lanceolatis, et non obovatis; 30 staminibus 10, et non 5, 4-carpellis inter eos longissime et non brevissime connatis, parte concreta parte libera longiore et non multo breviore, differt. A S. Przewalskii: 1° foliis acutis, et non acutis; 2° sepalis infra in- sertionem in calcar productis, acutis et non obtusis; 3° staminibus 10, et non 5; 4? carpellis inter eos longissime, et non brevissime connatis, parte concreta parte libera longiore et non multo breviore; 5? placentis linearibus carpellorum marginibus internis oblique dispositis, et non a mole semiorbiculari in carpellorum laterum parte inferiore disposita con- stitutis; 6? seminum testa e papillis numerosis et gracilibus tecta, et non leviter mamillata. A S. Fischeri: 1° foliis anguste subobovato-linearibus, et non sub- obovato-lanceolatis, lanceolatis vel lanceolato-ovatis; 2° sepalis infra in- Sur trois Sedum nouveaux du Chumbi et du Mexique. 409 sertionem in calcar productis, anguste ovato-lanceolatis, et non ovatis vel longe ovatis vel subobovatis; 3? staminibus 10, et non b; 4? car- pellis inter eos longissime connatis, et non leviter connatis, parte con- creta parte libera longiore, et non multo breviore; 5° seminibus testa e papilis numerosis et gracilibus tecta, et non levissime mamillata, distat. De S. Fedtschenkoi, denique: 1° petalis subtus leviter carinatis, carina petali apicem non superante, et non mucronatis, mucrone petali apicem paulo superante; 20 squamis linearibus multo longioribus quam latiori- bus, et non subteretibus, apice valde dilatatis et paulo concavis paulo longioribus quam latioribus; 3? placentis linearibus carpellorum margini- bus internis oblique dispositis, et non e mode semiorbiculari in car- pellorum laterum parte inferiore disposita constitutis; 4? seminum testa e papillis numerosis et gracilibus tecta, et non levissime mamillata; 5° carpellis inter eos longissime connatis, et non leviter connatis, parte concreta parte libera longiore et non multo breviore, discrepat. Clavis. A. Sepala infra insertionem in calcar producta. a) Carpella inter eos longissime connata, parte li- bera parte connata breviore : b) Carpella inter eos leviter connata, Pado ibeni parte connata multo longiore. 1. Placentae a mole semiorbiculari in carpellorum laterum parte inferiore disposita constituae. Squamae subteretes apice valde dilatatae et paulo concavae, paulo longiores quam latiores. : Stamina testa levissime mamillata. Stamina 10 S. Fedtschenkoi. 2. Placentae a gracili ligamine secundum car- pellorum ` margines disposito constitutae, Squamae lineares multo longiores quam la- tiores, Semina testa e papillis numerosis et ; gracilibus tecta. Stamina 5 . . . . . S. perpusillum. B. Sepala infra insertionem in calcar non lee a) Placentae a mole semiorbiculari in carpellorum laterum parte inferiore disposita constitutae. Folia et sepala obtusa b) Placentae a gracili ligamine mocuudum WE lorum margines disposito constitutae. Folia et sepala acuta . . eos 2. Sedum Lahovarianum!) ijui Hamet, nov, spec. Planta perennis, basi steriles caules edens. Radices fibratae. Caules floriferi basi repentes et ramosi, deinde erecti et simplices, graciliusculi, glabri. Folia alterna, sessilia, infra insertionem in calcar obtusum in- tegrum producta, obovata, marginibus integerrimis et leviter mamillatis, S. Henrici Roberti, S. Przewalskü. S. Fischeri. 1) Cette espèce est dédiée à Madame et Monsieur Léon Lahovary, en tenioiquage de respectueuse et sincére amitié. 410 Raymond Hamet: Sur trois Sedum nouveaux du Chumbi et du Mexique. glabra, apice obtusa. Inflorescentia densiuscula, corymbiformis. Pedi- celli calyce multo breviores, Calyx glaber, segmentis 5, infra insertionem in calear non productis, tubo longioribus, sublinearibus, in parte in- feriore leviter coartatis et basi leviter dilatatis, apice obtusis marginibus integerrimis, longioribus quam latioribus. Corolla glabra, calyce longior, segmentis 5, tubo multo longioribus, obovato-spathulatis, apice obtusis- simis et leviter mucronatis, mucrone petali apicem paulo superante, marginibus integerrimis, longioribus quam latioribus. Stamina 1°, glabra, filamenta omnia longissime lineari-deltoidea, oppositipetala infra corollae medium inserta; antherae ovatae, basi emarginatae, apice obtusae, oppo- sitipetalae corollae medium superantes et apicem subattingentes. Car- pella 5, multiovulata, glabra, in stylos carpellis breviores attenuata. Squamae 5, subteretes, in parte superiore dilatatae et paulo concavae, paulo longiores quam latiores, Folliculi 5, multiseminati, erecti, lateribus internis non gibbosis. Semina subobovato-oblonga, apice obtusa, lon- giora quam latiora, testa e rugis in longitudinem dispositis, subpro- minuliusculis instructa et nucleum duabus extremitatibus non superante. Caules floriferi 11 cm longi. — Foliorum calcar 0,50 cm longum; lamina 5,50 em longa, 2,10 cm lata. — Inflorescentia 12 cm longa, 21 cm lata. — Pedicelli 0,05 em longi. — Calycis pars concreta 0,40 em longa; pars libera 5—5,50 em longa, 1,40—1,85 cm lata. — Corollae pars concreta 0,10 cm longa; pars libera 6,50 cm longa, 2,60 em lata. — Staminum alternipetalorum filamentorum pars concreta 0,10 cm longa; pars libera 5,50 cm longa, 0,35 cm lata. — Staminum oppositipetalorum filamentorum pars concreta 2,40 cm longa; pars libera 3,25 em longa, 0,35 em lata. — Carpellorum pars concreta 1,60 cm longa; pars libera 4 em longa. — Styli 1,50 em longi. — Squamae 0,60—0,65 cm longae, 0,40— 0,45 cm latae. Mexique: Etat de Nuevo Leon, sur les rochers au voisinage des stalactites, dans le caverne de Villa Garcia; altitude: 850 m environ; 5 mars 1905 (R. Endlich no. 793. — Echantillon authentique! — Herbier Royal du Berlin). 3. Sedum Longuetae!) Raymond Hamet, nov. spec. Planta perennis. Radices crassiusculae. Caules floriferi erectuisculi, in parte inferiore steriles caules brevissimos edens, graciles, glabri. Folia alterna, sessilia, infra insertionem in pseudo-calcar integrum et obtusum producta, sublinearia, marginibus integerrimis, glabra, apice subacutiuscula. Inflorescentia pauciflora, spiciformis. Pedicelli calyce multo breviores, Calyx glaber, segmentis 5, infra insertionem in: pseudo- calear integrum et ‘obtusissimum productis, longe subdeltoideis, apice acutiusculis, marginibus integerrimis, longioribus quam latioribus. Co- rolla glabra, calyce longior, segmentis 5, tubo longioribus, oblongo-lanceo" latis, extus forte carinatis, apice acutis et mucronatis, mucrone petali !) Je suis heureux de donner à cette espèce le nom de Mademoiselle Mary Longuet, en temsignage d'affectueuse amitié. Carl Mez: Additamenta monographica 1913. 411 apicem paulo superante, marginibus integerrimis, longioribus quam latioribus. Stamina 10, glabra; filamenta omnia sublinearia, oppositi- petala infra corollae medium inserta; antherae ovatae, basi emarginatae, apice obtusae, oppositipetalae corollae medium superantes sed petalorum apicem non attingentes. Carpella 5, pauciovulata, glabra, in stylos car- pellis paulo breviores attenuata. Folliculi pauciseminati, erecti, lateribus internis non gibbosis. Semina subobovato-oblonga, apice obtusa, longiora quam latiora, testa nucleum duabus extremitatibus non superante. Caules floriferi 6,5 —7,5 cm longi. — Foliorum pseudo-calcar 0,40 mm longum; lamina 6—8,80 mm longa, 1,40—2 mm lata, — Pedicelli 0,05 cm longi. — Sepalorum calcar 0,80 em longum; lamina 5,20 cm longa, 1,90 cm lata, — Corollae pars concreta 1,40 cm longa; pars libera 6,60 cm longa, 1,90 em lata. — Staminum alternipetalorum filamentorum pars concreta 1,40 cm longa; pars libera 4,20 cm longa, 0,35 cm lata. — Staminum oppositipetalorum filamentorum pars concreta 2,80 cm longa; pars libera 2,50 cm longa, 0,40 cm lata. — Carpellorum pars concreta 1,25 cm longa; pars libera 2,80 cm longa. — Styli 2,60 cm longi. Mexique: Etat de Oaxaca, forét entre San Martin et Flaxiaco; 5 décembre 1895; fleurs blanchátrés (Caec. et Ed. Seler, Plant. mexic. et centr, americ. no. 1562, — Echantillon authentique! — Herbier Royal de Berlin). LXXIX. Carl Mez: Additamenta monographica 1913. ) (Originaldiagnosen.) 67. Aregelia laevis Mez Ind. sem. hort. Regimont., 1912, p. 8. Foliis utriculum apice constrictum haud formantibus, margine omnino laevissimis, evittatis; inflorescentia profunde nidulante, submultiflora, foliolis viridibus cincta; bracteis quam ovaria longioribus sepala ad la aequantibus, apice rotundatis; floribus ad 40 mm longis, sepalis glabris, petalis lacteis medio ad basin viridi-lineatis. — Karatas candida Hort, Paris. Folia + 20 laxiuscule rosulata, basi in vaginas late ovato-ellipticas dilatata, suberecta, apice late rotundata et acuminulo desiccato sueto minutissimo praedita, linearia, T 095 B longa et 35 mm lata, unico- lori-viridia utrinque lepidibus appressis e majoribus consita. Inflores- centia caule brevissimo vaginis late squamiformibus albidis, acuminulo brevissimo molli reflexo praeditis, dissite lepidotulis, supremis quam flores subduplo brevioribus dense induto stipitata ; bracteis ee bus, subhyalinis, subglabris, haud carinatis, late linearibus. Flores pedicellis vix ultra 3 mm longis stipitati subsessiles; sepalis basi ad 2,5 mm connatis, vix 15 mm longis, apice haud uncinatis (explanatis) 1) Siehe auch Repertorium III, pp. 1—12, 38—45, 65—71, 97—104. 412 Car] Mez. late rotundatis, valde asymmetricis. Petala per anthesin late patentia diurna, deflorentia singula spiraliter convoluta, anguste elliptica sen- simque acuta, basi ad 6 mm connata, odorata. Stamina petalis alte connata filamentis linearibus, antheris lutescenti-albidis, 4 mm longis. Ovarium subcylindricum, niveum, stylo tenui cum stigmatibus contortis antheras fere aequante; placentis interiori carpellorum angulo affixis, pauciovulatis. Brasilia, prov. Sta. Catharina, unde a cl. F. Müller in Europae caldaria transmissa. — Descript. ad viv. hort. Regimont. Obs. Aregeliae compactae satis affinis, multis tamen notis diversa. 68. Aregelia rubrospinosa nov. spec. Foliis infundibuliformi- nec utriculato-rosulatis, margine valide spi- nosis, dorso vix ac ne vix vittatis; inflorescentia multiflora, foliis viridi- bus cincta; bracteis elliptico-lanceolatis, apice (explanatis) subrotundatis et imposite acutiusculis, exterioribus sepala aequantibus intimis ea paullo superantibus; floribus ad 38 mm longis; sepalis glabris, apice sensim acutissimis; petalis saturate violaceis. Generis e magnis. Folia ad 15 suberecte rosulata vaginis infun- dibulum obconicum perfectum formantibus, basi in vaginam ovato-ellipticam + 0,1 m latam, intus aequaliter brunneo-purpurascentem dorso viridem dilatata, margine spinulis 5—8 mm distantibus, pulchre rubris, omnibus sursum spectantibus, infimis usque ad 3 mm longis armata, apice san- guineo-maculata rotundata mucroneque imposito praedita, supra glabra nitidulaque aequaliter laete viridia, dorso pallidiora exteriora densius subaequaliterque interioria parcius et ad vittas transversales aegre discernendas confertim pallide lepidota, + 0,4 m longa et ad vaginae apicem 70 mm lata. Inflorescentia multiflora, profünde immersa, caule brevissimo vaginis viridibus induto stipitata; bracteis omnibus laete vi- ridibus, glabris, extimis late triangularibus interioribus ellipticis intimis lanceolato-ellipticis, margine fere insensim serrulatis, in parte superiore involutis, submembranaceis, Flores pedicellis extimis usque ad 14 mm longis stipitati; sepalis viridibus, glabris, integerrimis, basi ad 3 mm connatis, 28 mm longis, apice perlonge acutissimis nec uncinatis; pe talis alte connatis lobis per anthesin reflexo-patentibus, acuminatis, de- floratis primum singulis spiraliter convolutis tunc omnibus inter sepa- lorum apicem involutis; filamentis fere apicem usque cum petalis con- natis; antheris albidis, vix 5 mm longis; ovario lacteo, subtereti, 11 mm longo, glabro. Patria ignota, absque fere dubio Brasilia orientalis. — Innominatam ab horto Berolinensi accepi. — Descript. ad viv. hort. Regimont. Obs. Aregeliae longebracteatae Mez valde accedit, differt floribus minori- bus, bracteis apice haud cucullatis. 69. Nidularium lineatum nov. spec. Foliorum vaginis intus viridibus, laminis spinulis parvis vix 1 mm longis e patenti sursum uncinulatis, medium ad folium 3—4 mm distanti- bus praeditis, utrinque aequaliter laete viridibus et in speciminibus ad- Additamenta monographica 1913. 413 huc notis cultis longitudinaliter albo-lineatis; inflorescentia e foliorum rosula paullo emergente, cyathidii bracteis summo tantum apice pul- cherrime roseis et hic minutissime quasi punctulatim spinulosis, longi- tudinaliter undulato-striatis et sicut folia albo-pictis; floribus ad 50 mm longis, petalis basi tuboque viridibus apice albis; sepalis glabris apice (explanatis) subrotundatis. Nidularium striatum Hort. (nec Bak). — Nidularium Paxianum var. striatum Hort. Berol. ined. Acaule, statura mediocri, omnibus momentis N. Paxiano simillima peraffinisque, sed folia lingulata ad 55 mm lata super vaginam haud an- gustata. Cyathidii bractae (involucri folia) quam in N. Paxiano magis Squarrosae satisque angustiores. Bracteae florigerae latissime ovato- ellipticae, apice obtusiusculae, sepala vix dimidio aequantes, hyalinae, dorso paullo lepidotulae. Sepala ad 27 mm longa, haud ultra !/, con- nata. Petala 40 mm longa usque ad 10 mm ab apice connata. Antherae albidae, 7 mm longae. Ovarium glabrum, eburneum, subprismaticum, ad 10 mm longum, apice haud constrictum. Patria absque dubio Brasilia; non nisi culta cognita. Obs. Species Nidulario Paxiano Mez quam maxime affinis, cui differt imprimis cyathidii foliorum et forma et spinulis. — A N. striato Bak., cujus et cyathidii bracteae multo saturatius purpureae (nec ut in N. Paxiano et N. lineato roseae) et foliorum vaginae intus evidentissime triste violascentes insuper (cum N. Paxiano) differt foliis pallide va- ginatis, remotius spinulosis nec non floribus brevioribus. — Ad vivum hort, Regimont. 10. Aechmea cylindrica nov. spec. Vaginis scapalibus cum bracteis primariis infimis dentato-serratis; inflorescentia apicem usque 2-pinnatim paniculata, densa, e spicis om- nibus fertilibus, reflexo-patentibus, optime distiche + 10-floris composita; bracteolis florigeris late ovatis nec cum axi margine connatis, in spinu- lam rectam desinentibus; floribus sessilibus, ad 12 mm longis; sepalis liberis, apice manifeste spinulosis; petalis luteis, apice mucronatis, alte ligulatis; placentis loculis apice affixis; ovulis caudatis. Folia e vagina rigida, elliptica, utrinque densissime lepidota, + 0,10 m longa et 80 mm lata, alutacea in laminam linearem, apice sensim acu- tam demumque mucronatam, utrinque appresse cinereo-lepidotulam nec vittatam, margine spinis infimis aciculosis patentibus subatris ad 3 mm longis superioribus sat minoribus suberectis nec curvatis densiuscule armatam, rigidam, ad 0,5 m longam medioque 35 mm latam producta. Scapus validus, ut videtur erectus, subglaber, teres, vaginis ex elliptico acutis, margine patenter dentatis, ut videtur erectis internodiaque sub- aequantibus he praeditus. Inflorescentia multiflora, cylindrica, apice acutiuscula, + 0,3 m longa et 80 mm diam. metiens; axibus puberulis ; ramulis ad 35 mm longis, undulatis, compressis; bracteolis florigeris optime patentibus, naviculari-concavis, dorso puberulis, ad 4,5 mm longis. Flores 16 mm longi; sepalis subglabris, bracteolarum longitudine, per- 414 Carl Mez. asymmetricis, spinula terminali minuta; petalis 10 mm longis; stamini- bus quam petala manifeste brevioribus; ovario subellipsoideo, apice haud constricto. Peruvia: Seringal Auristella ad Rio Acre, epiphyta: Ule no. 9164, Julio 1911 florifera. (Herb. Berol.) Obs. A peraffini 4e. Eggersii Mez jam bracteolarum spinulis rectis nec (ut ubi) recurvis bene differt. 71. Hohenbergia inermis nov. spec. Foliis praeter spinulas perpaucas ad laminae basin reperiendas inermibus; inflorescentia 2-pinnatim paniculata, strobilis summis ses- silibus infimis singulis ramulis paullo longioribus stipitatis, ad 20- floris, graciliter ellipsoideis, subglabris; bracteis florigeris acutis; ovulis ob- tusis. Folia e vagina quam laminae basis haud multo latiore late linearia, apice mucrone pungente imposito rotundata, dorso valde appresse lepi- dotula pallida nec vittata, rigide coriacea, + 0,9 m longa et 60 mm lata, spinularum defectu valde insignia. Scapus pendulus, validus, passim et praesertim ad vaginarum basin albo-furfuraceus, foliis multo brevior, va- ginis lanceolatis, stricte erectis, integerrimis, dorso furfuraceis, internodia superantibus laxe indutus. Inflorescentia e foliorum cratero lateraliter dependens, multiflora, ad 0,27 m longa et medio 0,11 m diam. metiens, basi medioque perlaxe apice densiuscule e strobilis + 40 mm longis et 23 mm diam. metientibus, acutiusculis composita; bracteis primariis strobilos subaequantibus; strobilorum stipitibus crassis, angulatis, pa- tentibus; bracteis florigeris aurantiacis, valde concavis, e late ovato sub- pungenter acutis, coriaceis, dorso glabris et prominulo-venosis, erectis. Flores albi, subsessiles, valde compressi bialati, glabri, 20 mm longi; sepalis basi breviter connatis, 8 mm longis, apice minutissime spinulosis ; petalis ultra sepala 4—5 mm prominentibus, e bracteis emergentibus, apice acutiusculis, Ovarium plano-compressum, bialatum. Jamaica: Ad Darliston, alt. 400 m: Harris no. 9977, 20. Augusto 1907 florifera. (Herb. Krug et Urban.) Obs. Hohenbergiae Portoricensi Mez affinis, jam foliis subinermibus, Strobilorum magis elongatiorum stipitibus majoribus distat. 12. Brocchinia hechtioides nov. spec. Foliis multis rosulatis, apice latissime rotundatis et haud vel vix mucronatis certe non spinosis; scapo gracili, vaginis quam internodia permulto brevioribus praedito; inflorescentia submultiflora, laxe squat roseque 3-pinnatim paniculata; petalis infima basi contractis nee UN- guiculatis; staminibus liberis; ovario plane infero. Folia e vagina aterrima, dense immerse lepidota ex sicco erecta, + 0,55 m longa et 70 mm lata, optime linearia, areolato-venosa, supra subaequaliter lepidibus subcinereis valde appressis praedita, dorso lepidi- bus minutissimis badiis punctulatim immersis in areolis conso ciatis praesertim apicem versus sub lente quam maxime insignia. Scapus semimetralis, 6-7 mm diam. metiens, teres, glaberrimus, vaginis valde Additamenta monographica 1913. 415 remotis, erectis appresseque involutis, ad 35 mm longis, dorso lepidibus badiis punctulatis praeditus. Inflorescentia sordide pallescenterque to- mentella; racemis longiuseule stipitatis, usque ad 0,11 m longis et 8 mm diam. metientibus mihi visis, densiuscule tenuiterque cylindricis; bracteis primariis secundariisque ex ovato acutis, his racemorum flores infimos nullo modo attingentibus; bracteolis florigeris ex ovato longe acutis, membranaceo-marginatis, dorso paullo tomentellis, ovaria superantibus. Flores erecti, pedicellis brevibus insensimque in ovaria transeuntibus, cum his dense cano-tomentosis stipitati, 7 mm longi; sepalis liberis, ex eliptico bene acutis, membranaceis, dorso tomentellis demum glabratis; petalis quam sepala paullo brevioribus, ellipticis, rotundatis, satis con- cavis; staminibus quam petala brevioribus, antheris prope medium affixis, utrinque obtusis, 1,75 mm longis, stylum crassum, angulatum superanti- bus; stigmatibus longe liberis, tortis. Brasilia sept., Guyana, in campis infra Roraima montem, alt. 1700 m: Ule no. 8561, Dezembri 1909 florifera. (Herb. Berol.) Obs. Brocchiniae reductae Bak., quae item ovario plane infero gaudet, proxima. 18. Pitcairnia Fuertesii nov. spec. Foliis dimorphis, alteris rigide subuliformibus brunneis, alteris linearibus, toto margine spinulosis, dorso lepidoto-tomentellis, baud d eci- duis: scapo elongato, vaginis superioribus quam internodia manifeste brevioribus; inflorescentia densiuscule racemosa, tenuiter furfuracea; bracteis lanceolatis, inferioribus pedicellos subaequantibus superioribus quam illi bene brevioribus; floribus tenuiter pedicellatis: sepalis haud carinatis, apice acutis; petalis rubris, stamina superantibus, ligulatis ovulis manifeste caudatis. Acaulis, florifera fere metralis. Folia reducta cum trophophyllis regulariter alternantia e vagina late elliptica in laminam subulatam, ad 0,1 m longam, validissime pungentem margineque spinulis validissimis retro hamatis ad 2 mm longis horridam producta, tota castanea; folia assimilantia super vaginam late ovatam angustata nec tamen petiolata, hac parte spinis usque ad 2,5 mm longis, brunneis, retro hamatis mu- nita, tum persensim in laminam linearem, apice subulato-filiformem, semimetralem et 10 mm latam, coriaceam, margine dissite parvispinu- losam, supra glabram producta. Scapus erectus, validus, glabratus, teres, ut videtur folia superans, vaginis inermibus praeditus. Inflores- centia quaquavense florigera, subcylindrica, + 0,3 m longa. Flores pedi- cellis vix ultra 10 mm longis, suberectis stipitati, 53 mm longi, graciles, Subglabri; sepalis 17 mm longis, glabris; petalis super basin ligula cren- ulata instructis; antheris 7 mm longis; stylo petala aequante. Sto. Domingo australis, Prov. Barahona : Fuertes no. 364. (Herb. Krug et Urban et mecum communic.) : Obs. Pitc, platypetala Mez proxima, floribus minoribus, inflorescentia pluriflora distincta. 416 Carl Mez, 14. Pitcairnia longipes nov. spec. Foliis homomorphis, persistentibus, super vaginam petiolatim an- gustatis tune in laminam anguste lanceolatum, glabram productis, om- nino inermibus; scapo permanifesto, vaginis superioribus quam internodia brevioribus praedito; inflorescentia laxiuscule racemosa rhachi subglabra; bracteis ovato-lanceolatis quam pedicelli 3 45 mm longi suberecti per- multo brevioribus; sepalis acutis, haud carinatis; petalis fulgide san- guineis, ligulatis, stamina superantibus; ovario fere omnino supero; ovulis breviter caudatis. Acaulis, florifera certe fere metralis, speciosa. Folia ad 20 dense fasciculata, e vagina manifesta, elongate triangulari, fere glabra in par- tem petioliformem certe 0,2 m longam, profunde canaliculatam contracta, demum in laminam ad 0,5 m longam et 30 mm latam, apice persensim filiformi-acutam producta. Scapus erectus, validiuseulus, subangulatus, glaber, vaginis anguste lanceolatis, erectis, glabris laxe praeditus. In- florescentia pauciflora, foliis superata, abbreviate lateque cylindrica apiceque late truncata subcorymbosa, ad 0,2 m longa, glaberrima; rhachi angulata, recta; bracteis suberectis, ex ovato acutis, dorso obscure tomentellis. Flores saturate scarlatini, ad 75 mm longi, in pedicellorum suberectorum demumque erecto-curvatorum apice erecti; sepalis glabris, 42 mm longis, e basi 7 mm lata triangularibus textura marginis alterius . tenuiore asymmetricis; petalis 70 mm longis, apice late acutiusculis, super basin ligula magna, integra nec emarginata auctis. Antherae 10 mm longae. Colombia, in declivitatibus occidentalibus andium Popayanensium, alt. 1200—2000 m, Majo florifera: Lehmann no. 8248. (Herb. Berol.) Obs, Pitcairniae Meridensi Kl. valde affinis, praesertim pedicellis multo longioribus, floribus magis speciosis distincta. 75. Pitcairnia riparia nov. spec. Foliis dimorphis, alteris persistentibus tenuissime subulatis, retro spinulosis badiis, alteris ipsis sese desecantibus non nisi ad partem persistentem spinulosis, utrinque glabris; scapo vaginis internodia paullo superantibus praedito; inflorescentia racemosa, subpauciflora, paullo lepi- doto-tomentella; braeteis ex ovato acuminatis, pedicellos longe superanti- bus, integerrimis; sepalis non nisi apice acuto nec mucronato barbellatis cet. glabris, haud carinatis; petalis rubris, eligulatis, stamina superanti- bus, per anthesin haud revolutis; ovario fere supero; ovulis breviter caudatis. Acaulis, florifera semimetralis, rhizomate foliorum delapsorum va ginis basibusque cum foliis persistentibus spinoso-subulatis intermixtis obtecto elongato cylindrico, stolones elongatas foliis e vagina late trian- gulari subuliformibus persistentibusque laxe obtectas proferente. Folia altera persistentia subulata cornea, spinis retro hamatis ad 0,5 mm longis armata; altera lineá rectá super vaginam ipsa sese desecantia graminea, basi in vaginam latam, badiam, opacam dilatata, + 0,45 m longa €t 10 mm lata, chartacea, persensim acuta demum in spinulam bunn Additamenta monographica 1913. 417 centem desinentia. Scapus validiusculus, glaber, vaginis dorso infimis conspicue cinereo-lepidotis superioribus glabris, his 35—45 mm longis praeditus. Racemus ut videtur subsecundus, ad 0,2 m longus; bracteis evolutis + 25 mm metientibus. Flores pedicellis 15—10 mm longis, erectis stipitati ipsi suberecti; sepalis 23 mm longis, triangularibus. Petala 58 mm longa, apice bene acuta, Antherae 8 mm longae. Peruvia, Prov. Jaén, dept. Cajamarca, in fruticetis sempervirentibus vallis fluvii Tabaconas, secus rivulos: Weberbauer no. 6156, 22. Aprili 1912 florifera. (Herb. Berol.) Obs. P. Karwinskyanae Schult. fil, quae reipublicae Mexicanae civis, adeo affinis, ut diu num separandae sint, dubitaverim. Praeter aream geographicam imprimis rhizomatis fabrica nec non petalis hic acutis illic rotundatis differunt. 76. Puya Roraimae nov. spec. Statura minuta; foliis omnino inermibus, dorso glabris supra lepidi- bus maximis obtectis; inflorescentia densiuscule racemosa, bracteis e latissime ovato inferioribus acuminatis, dorso glabris et laccato-nitidis, integerrimis florem singulum perlonge graciliterque pedicellatum in axillis gerentibus; floribus bracteas bene superantibus; sepalis glaberrimis dorsoque nitidis, margine subpellueidis, apiee paullo asymmetrice rotun- datis; petalis pallide purpureis, intus nudis. Breviter caulescens, florifera 0,2—0,25 m alta mihi visa. Folia per- multa, praeter intima suberecta omnia refracta, + 0,13 m longa et 10 mm lata, e basi in apicem crasse subulatum persensim angustata, rigida, Supra insignissime tomento palaeaceo lepidum magnarum obtecta subtus glabra et paullo nitidula, sicca apicem usque involuta, Scapus basi foliis compluribus parvis erectis cinctus, 60—80 mm longus, glaber, superne Vaginis e latissime ovali in laminam brevem acuminatim productis, sicut bracteae dorso nitentibus, internodia longe superantibus integerrimis in- volutus. Inflorescentia subpauciflora, folia duplo superans, breviter sub Cylindrica, usque ad 0,12 m longa et 35 mm diam. metiens mihi visa, apice obtusa, glabra; bracteis flores ut videtur constanter singulos, per- longe pe icellatos in axillis gerentibus, sat concavis, acumine neglecto ad 20 mm longis et 16 mm latis, paullo venoso-lineatis. Flores 20 mm longi, pedicellis sursum curvatis inferioribus ad 15 mm longis stipitati; Sepalis 16 mm longis, 8 mm latis, nullo modo mucronatis ; petalis florum longitudine, lamina obovata, late rotundata; staminibus quam Petala conspicue brevioribus; antheris fere 3 mm longis; stylo stamina Superante, à Au Brasilia sept., Guyana, in Roraimae montis saxis declivibus, alt. 2400 m, Januario 1910 florifera: Ule no. 8557. (Herb. Berol.) : Obs. Puyae Augustae Mez proxima, sed, ne reliqua proferam, floribus Solitariis valde diversa. 77. Lindmania Weberbaueri nov. spec. : Foliis haud petiolatis, integerrimis; vaginis scapalibus quam inter- Nodia brevioribus, item integerrimis; inflorescentia glaberrima, submulti- Repertorium specierum novarum. XII. (24. IX. 1918.) 27 418 Carl Mez. flora, 2-pinnatim paniculata; floribus aliquid obscure secunde versis; staminibus quam petala brevioribus. Florifera ad 0,9 m alta. Folia + 10 laxe rosulata, super vaginam constricta optime lateque lanceolata usque ad 0,25 m longa et 40 mm lata mihi visa, persensim nec pungenter acuta, membranacea, glabra, ex sicco laete viridia. Scapus gracilis, erectus, glaber, teres. Inflorescentia laxa, + 0,8 m longa et 75 mm diam. metiens; ramulis curvatim ascen- dentibus, mediis ad 80 mm longis, gracillimis, laxe florigeris; bracteolis ex ovato acutis, vix 1,5 mm longis, quam pedicelli paullo brevioribus, erectis. Flores albi (ex cl. collectore!), nutantes, vix 5 mm longi; se- palis subtriangularibus, apice rotundatis, quam petala subduplo breviori- bus. Petala subelliptica, apice acutiuscula, per anthesin erecta, Antherae 0,75 mm longae. Peruvia, prov. Huanta, dept. Ayacucho, ad flumen Pieni, in saxosis ad sylvae pluvialis tropicae margines, terrestris: Weberbauer no. 5635, 2. Junio 1910 florifera. (Herb. Berol.) Obs. Lindmaniae Neogranatensi Mez satis affinis; differt glabritie, flori- bus minutis; L. Weddelliana (Brongn.) Mez et L. Rusbyi Mez (Engl. Jahrb., 1901, Beibl. 67, p. 6), quam cs. Baker sub nomine Cottendorfia Rusbyi (Bull. Torr. bot. CL, XXIX [1902], p. 697) iterum pro nova descripsit, jam folis spinulosis distant. 18. Vriesea sincorana nov. spec. Foliis acuminulo imposito apice anguste rotundatis, haud maculatis, subanguste linearibus; inflorescentia pauperrime paniculata, pauciflora; ramulo leviter flexuoso haud prophylligero; bracteolis optime laxeque distichis ad 28 mm longis, haud vel vix carinatis nec apice incurvis, quam sepala permulto brevioribus; floribus erectis, longiuscule pedi- cellatis, flavido-albis; sepalis ellipticis, apice rotundatis; petalis lingulatis, biligulatis, quam stamina brevioribus. Folia certe multa e vaginis maximis, ellipticis, + 0,13 em longis et 80 mm latis, basin versus brunneis subanguste linearia, ad 0,2 m longa et 25 mm lata, rigidula, concoloria, sub lente supra glabra subtus dense lepidibus minutis brunneis punctulata. Scapus stricte erectus, perlongus (plus quam metralis), validissimus, glaber, vaginis tubulose appressis mediis superioribusque internodia exacte aequantibus, haud laminigeris praeditus. Inflorescentia stirpis typicae e spica terminali 0,15 m longa basi bracteis 2 sterilibus instructa spicaque laterali 0,11 m longa, 6-flore, prophyllo destituta composita; axibus glabris, angulatis; pedicellis crassis, -- 10 mm longis; bracteis florigeris rigidis, subinflatis, paullo venoso- lineatis, apice rotundatis, in parte superiore lepidotis; floribus certe 55 mm longis, crassis; sepalis 40 mm longis et 18 mm latis. Brasilia, prov. Bahia, in campis Serrae do Sincorá, alt. 120° m: Um no. 7131, Novembri 1906 florifera. Obs. Vrieseae Tucumanensi Mez accedit, 19. Vriesea maculosa nov. spec. ; Foliis acumine minuto imposito optime rotundatis, maculis parvis purpurascenti-brunneis densissime punctatis, super vaginam baud e: Additamenta monographica 1913. 419 strictis; vaginis scapalibus mediis superioribusque quam internodia paullo brevioribus; inflorescentia paupere paniculata, ramulis prophyllis destitutis; bracteolis carinatis nec incurvis quam sepala multo breviori- bus; floribus suberectis, distichis, nullo modo secunde curvatis; sepalis late ellipticis, rotundatis; petalis biligulatis; ovulis manifeste caudatis. Florifera ad 0,85 m alta. Folia ad 0,8 m longa et 48 mm lata, ex sicco ad vaginam badia cet. glauco-viridia maculisque parvis valde in- signia, sub lente utrinque densiuscule lepidoto-punctulata. Scapus va- lidus, stricte erectus, foliis subduplo longior, glaber, laxe vaginis tubulose appressis, apice in acuminulos parvos recurvos productis, siccis badiis involutus. Inflorescentia pauciflora, erecta, densiuscule 2-pinnatim pani- culata, subfusiformis, + 0,2 m longa et 30 mm diam, metiens, sicca tota castanea, glabra; axi subangulato, recto; spicis erectis, subsessilibus, laxiuseulis subpinnatis, ad 5-floris; bracteis florigeris cymbiformi-concavis subinflatis, rigidulis, latissimis, apice (explanatis) rotundatis, + 15 mm longis. Flores pallide lutei (ex collectore!) imperfecte tantum mihi cogniti, brevissime pedicellati, erecti; sepalis 21 mm longis, 10 mm latis. Brasilia, prov. Bahia, in saxis Serrae de Sincora, alt. 1500 m: Ule no. 7120, Novembri 1906 florifera. (Herb. Berol.) Obs. Vrieseae botafogensi Mez proxima. 80. Tillandsia bromoides nov. spec. Caespitosa; foliis multis dense fasciculatis, subulatis, dense valdeque appresse lepidotis ad vaginam dorso transverse cinereo- et ferrugineo- fasciatis; inflorescentia folia superante, pauciflora, in stirpe typica e spica terminali sat majore et unica laterali conspicue minore composita ; SpICIS dense flabellatis, usque ad 10-floris, utraque facie convexiusculis, per- angustis, erectis; bracteis valde sibi incumbentibus, prominulo-venosis, apicem versus lepidotis, acutis, sepala longe superantibus; floribus stricte erectis; sepalis antico libero posticis ad 5 - 6 mm connatis, acutis; pe- talis tubulose erectis quam stamina brevioribus; stylo perlongo. Acaulis, florifera - 0,26 m alta. Folia e vagina angusta, elongate triangulari tenuiter subuliformia, + 0,18 m longa. 1,5 mm crassa, rigida, Cano-viridia. Scapus gracilis, stricte erectus folia subaequans, dense vaginis internodia superantibus, ex elliptico in laminas normales acu- minatim contractis involutus. Inflorescentia in stirpe typica 70 mm longa, e spica terminali longiuscule stipitata 35 mm longa et 5 mm lata, parum compressa, utrinque persensim acuta anguste lanceolata, folia Satis superante et spica laterali minore, quam bractea primaria breviore Composita; bracteis florigeris strictissime erectis, paullo carinatis, apice acutiusculis, ad 17 mm longis. Flores subsessiles; sepalis chartaceis, glabris laevibusque, apice late acutis, + 12 mm longis; petalis sepala plus quam duplo superantibus; stylo petalis ad 5 mm longiore. | Sto. Domingo austr., prov. Barahona: Fuertes. (Herb. Krug e Urban.) n UE Obs. Tillandsiae junceae Lec. affinis, inflorescentia laxa et imprimis Spicis anguste lanceolatis primo intuitu diversa. 97» 420 Carl Mez: Additamenta monographica 1913. 81. Tillandsia murorum nov. spec. Statura minore; foliis rosulatis, perdense lepidibus appressis obtectis totis. griseis; vaginis scapalibus subfoliaceis; inflorescentia bipinnatim paniculata densissima subcapitata; spicis axi pinnatim insertis dense flabellatis, 8—12-floris, sessilibus, parum compressis, bracteas primarias ionge superantibus; bracteolis florigeris sepala subaequantibus, obtuse carinatis, dorso dense lepidotis; floribus erectis; sepalis posticis 2 inter sese medium usque connatis. Acaulis vel breviter caulescens, florifera usque ad 0,25 m, normá ad 0,2 m alta, valida. Folia permulta + 0,17 m longa, e basi usque ad 20 mm lata, haud distincte vaginata in apicem subfiliformi-acutum sen- sim angustata elongate triangularia, rigida. Scapus erectus, brevissimus folis perlonge superatus, vaginis summis quoque laminas parvas re- curvas gerentibus, dorso dense lepidotis involutus celatusque. Inflores- centia submultiflora, foliis superata, compacta, e spicis aequalibus com- posita, usque ad 75 mm longa et 70 mm diam. metiens mihi visa; spicis omnibus suberectis sibique appressis, sessilibus. + 40 mm longis et 13 mm latis, circuitu lanceolatis, utraque facie convexiusculis; bracteis rigidulis, dorso dense griseo-lepidotis, dense imbricatim sibi incumbenti- bus, prominulo-venosis, ad 12 mm longis. Flores subsessiles, 15 mm longi; sepalis glabris, apicem anguste rotundatum usque carinatis, 10 mm longis, haud cucullatis. — Cet. ignota. Peruvia, in fluminis Rimac valle ad muros vetustos ruinae Cajamor- quilla prope Sta. Clara: Seler no. 253, 17. Julio 1910 florifera. (Herb. Berol. et mecum communic.) Obs. Till. latifoliae Meyen accedit, nec non ad T. Gayi Bak. vergit. ab illa statura omnino minore, sepalis bracteas aequantibus, ab hac bracteis dorso dense lepidotis satis bene distincta. 82. Tillandsia multifolia nov. spec. Statura minore; foliis permultis dense rosulatis, cinereo-lepidotis; in- florescentia compacte 2-pinnatim paniculata; spicis laxiuscule flabellatis fere pinnatis, ad 5-floris, subsessilibus, inferioribus saltem mediisque bracteis primariis celatis; bracteolis florigeris sepala superantibus, apice a latere visis uncinatim incurvis; floribus erectis; sepalis posticis binis alte connatis; petalis genitalia superantibus. Acaulis, florifera fere 0,4 m alta. Folia e vagina valde conspicua, late ovata, dense umbrino-lepidota in laminam anguste triangularem, apice peracutam nec pungentem sensim angustata, + 230 mm longa € super vaginam 30 mm lata, conspicue erecta. Scapus folia subaequans, validus, dense foliis vaginisque in laminas normales productis involutus celatusque. Inflorescentia folia paullo superans, submultiflora, fusiformis, utrinque acuta, + 0,12 m longa et 50 mm diam, metiens; axibus, glabris, + angulatis; spicis bene complanatis, stricte erectis, circuitu sublanceo" latis, + 40 mm longis et 13 mm latis; bracteis primariis inferioribus mediisque e basi late ovato-ovali in laminam brevem sed normalem, erectam productis; bracteolis florigeris + 18 mm longis, rigidulis, dorso Wilms: Neubest. bzw. Korrekturen von H. Rudatis in Natal ges. Pflanzen. 491 nitidulis et prominulo-venulosis. Flores subsessiles, coerulco- violacei, 23 mm longi, stricte erecti; sepalis rigide coriaceis, dorso glabris laevi- busque, apice (explanatis) rotundatis, + 15 mm longis; petalis quam se- pala 5 mm longioribus, laminis suberectis, anguste rotundatis. Brasilia, dept. Guyana, in Roraimae montis declivibus alt. 2100 m, arboribus epiphyta: Ule no. 8558, Januario 1910 florifera. (Herb. Berol.) Obs. Tillandsiae compactae Griseb. affinis, foliis sensim acutis ct spicis laxioribus, lanceolatis distincta. LXXX. Neubestimmungen bzw. Korrekturen der von H. Rudatis in Natal gesammelten Pflanzen. ') Herausgegeben von Dr. F. Wilms in Steglitz-Berlin. No. 48. Viscum obscurum Thbg. — No. 81. Cluytia platyphylla Pax. — No. 84. Scirpus rivularis Boeckl. — No. 96. Acalypha glandulifolia Reching. — No. 117. Sapium ellipticum (Hochst.) Pax. — No. 124. Cluytia hirsuta (Sond.) M. Arg. — No. 145. Canthium Gueinzii Sond. — No. 152. Polygala rigens DC. — No. 208. Euphorbia erubescens E. Mey. — No. 345. Osteo- spermum rigidum Ait. — No. 348, Allophilus monophyllus (Presl) Radlkf. — No. 351. Senecio juniperinus L. f. — No. 387. Senecio ensiformis Muschl. Sp. n. — No. 445. Acalypha peduncularis Meissn. var. crassa M. Arg. — No. 577. Eugenia albanensis Sond. —- No. 586. Senecio rhyncholaenus DC. — No. 594. Plectronia obovata K. Sch. — No. 614. Teucrium riparium Hochst. — No. 638. Plectranthus calycinus Bth. — No. 648. Cluytia Krokii Pax. — No. 671. Cluytia hirsuta (Sond.) M. Arg. — No. 679. Cluytia ala- ternoides L. var. angustifolia M. Arg. form. lanceolata Sond. TE No. 682. Crassula vaginata E. et Z. — No. 135. Fuirena pubescens (Lam.) Kth. — No. 736. Scleria hirtella Sw. — No. 142. Acalypha glandulifolia c Reching. — No. 743. Acalypha glandulifolia 2 Reching. — No. 747. Scleria Bach- mannii Boeck). — No. 797. Vittaria isoetifolia Berg. — No. 199. Tragia capensis Thbg. — No. 818. Cassia capensis Thbg. — No. 819. Cassia ca- pensis Thbg. — No. 826. Cheilanthes hirta Sw. var. contracta Ktz. — No. 832. Oleandra articulata (Sw.) Presl. — No. 833. Elaphoglossum con- forme Schott. --- No. 834. Polypodium lineare Thbg. — No. 834. a. Poly- Podium laxogramme Mett. — No. 838. Asplenium protensum u. — No. 839. Dryopteris filix mas (L.) Schott var. Aspidium elongatum OW. — No. 843. Peperomia reflexa (L. f.) A. Dietr. — No. 846. Cluytia macrophylla M. Arg. — No. 850. Dryopteris gongylodes O. Ktz. var. propinquum (R. Br.). — No. 854. Hypolepis sparsiflora Kuhn. — No. 856. Cheilanthes multifida Sw. — No. 858, Pteris quadriaurita Retz. — No. 860. Pygeum africanum Hochst. — No. 862. Blechnum attenuatum (Sw.) Mitt. var. giganteum Schlechtd. — No. 882. Andropogon Nardus L. — No. 890. Sebaea sedoides Gilg. — No. 897. Oxyanthus Gerrardi Sond. — No. 899. Aloe minima 1) Siehe auch: Rep. XI, pp. 94, 95. 492 Wilms: Neubest. bezw. Korrekturen von H. Rudatis in Natal ges. Pflanzen. Bak. — No. 907. Bachmannia Woodii (Oliv. Gilg. — No. 914. Cheilanthes multifida Sw. var. elata (Ktz.) Sw. — No. 918. Adianthopsis Bergiana Hieron. — No. 920. Rhus glaucescens A. Rich. var. natalensis Engl. — No. 991. Allophilus monophyllus (Presl) Radlkf, — No. 922. Andropogon cymbarius L. — No. 926. Cussonia umbellifera Sond. — No, 932. Tricho- manes Dregei v. d. B. No 935. Blechnum punctulatum Sw. var. Ony- chium Krebsii Kze. — No. 937, Dryopteris thelypteris A. Gray var. squami- gerum Schlechtd. — No. 940. Pellaea viridis Prantl var. glauca Sims. — No. 943, Cluytia pulchella L. f. = Cl. genuina M. Arg. — No. 946. Dolichos axillaris E. Meyer. — No. 958. Osteospermum rigidum Ait. — No. 962. Adianthum Capillus Veneris L. — No. 965. Helichrysum appendiculatum Less. — No. 968. Pellaea viridis Prantl var. macrophylla Kze. — No. 976. Cras- sula muscosa (L.) Roth. — No. 984. Cluytia pulchella L. f. = Cl. obtusata Sond. — No. 987. Phytolacca dodecandra L'Hér. — No. 994. Phytolacca stricta Hffm. = Ph. heptandra Retz. — No. 995. Cluytia pulchella L. f. = Cl. genuina M. Arg. — No. 999. Sebaea longicaulis Schinz. — No. 1007. Chei- lanthes hirta Sw. — No. 1091. Rubus rigidus Sm. — No. 1029. Scirpus rivularis Boeckl. — No. 1030. Dryopteris mollis (Jacqu.) Hierom. — No. 1034. Asplenium Sandersoni Hook. — No. 1037. Peperomia arabica Miqu. — No. 1038. Asplenium protensum Schrad. — No. 1047. Dryopteris filix mas (L.) Schott var. Aspidium elongatum Sw. — No. 1051. Allophilus monophyllus (Presl) Rdlkf. — No. 1058. Blechnum tabulare (Thbg.) Kuhn. — No. 1059. Elaphoglossum petiolatum Urb. — No. 1068. Polypodium Mackenii Bak. — No. 1076. Flemmingia rhodocarpa Bak. — No. 1097. Asplenium gummiferum Schad. var. y. discolor Sw. — No. 1098. Asplenium scandicinum Presl. — No. 1099. Dryopteris lanuginosa (Willd.) C. Christ. — No. 1100. Polystichum pungens Presl. — No. 1103. Capparis tomentosa Lam. — No. 1105. Plectranthus floribundus N. E. Br. — No. 1111. Rubus rigidus Sm, — No. 1118. Calpurnia silvatica E. Mey. — No. 1136. Mimusops Engl. et Krause. — No. 1150. Vittaria isoetifolia Berg. — No. 1157. Phytolacca striata Hffm. = Ph. heptandra Retz. — No. 1166. Acalypha glabrata Thbg. var. latifolia M. Arg. — No. 1185. Acalypha petiolaris Hochst. — No. 1191. Acalypha cucullata Schlchtr. — No. 1201. Acalypha punctata Meissn. — No. 1217. Rubus pinnatus Willd. -— No, 1247. Anisophyllea sp. nov. Mild- braedt. — No. 1248. Cluytia affinis Sond. — No. 1954. Dryopteris filix mas (L.) Schott. var. Aspidium elongatum Sw. — No. 1258. Lessertia per- ennans E. Mey. — No. 1272. Stenoglottis fimbriata Ldl. — No. 1280. Knowltonia natalensis E. Ulbr. sp. nov. — No. 1291. Ricciella tenella Steph. sp. nov, — No, 1331, Riocreuxia torulosa Dene. -— No. 1389. Nesaea sa- gittifolia (Sond.) Hochm. var. ericaefolia Hochm. — No. 1340. Alchemilla natalensis Engl. — No. 1361. Hemitelia capensis (L. f.) R. Br. — No. 1391. Hibiscus aethiopicus L. — No. 1406. Maesa rufescens DC. — No. 1408. Stephan!“ abyssinica Walp. var. tomentella Oliv. — No. 1410. Tricholaena Dregeand Nees, — No. 1431. Trichilia pterophylla DC. — No. 1445. Brachystelma flavidum Schlehtr, — No. 1448. Indigofera hilaris E. et Z. — No. 1470. Argyrolobium pauciflorum E. et Z. — No. 1485. Turraea floribunda Hochst. G. Lindau: Einige neue Acanthaceen aus Zentralamerika. 423 — No. 1496. Eriosema pauciflorum E. Mey. — No. 1509. Putterlickia verru- cosa (E. Mey) Loesener. — No. 15!1. Derris uliginosa Bth. — No. 1552. Lessertia perennans E. Mey. — No. 1570. Buchenroedera lotononoides Scott- Elliot, — No. 1578. Argyrolobium speciosum E. et Z. — No. 1598. Abrus precatorius L. — No. 1601. Psoralea pinnata L. — No. 1605. Xylopleurum tetrapterum (Cav.) Reim, — No. 1610. Vigna sinensis Endl. — No. 1611. Cannavalia obtusifolia DC. — No. 1616. Sphenostylis marginata E. Mey, — No. 1618. Smithia sensitiva Ait. — No. 1621. Chenopodium ambrosioides L. — No. 1650. Dolichos formosus A. Rich. — No. 1659. Holothrix orthoceras Lindl. Preis 40 Mark die Centurie. LXXXI. Einige neue Acanthaceen aus Zentralamerika. Von G. Lindau. (Originaldiagnosen.) Die Bearbeitung der von Pittier in Panama gesammelten Acan- thaceen, die im U. S. National Herbarium zu Washington niederlegt sind, ergab zwei neue Blechum-Arten, die von den bisher sicher bekannten Spezies sehr. charakteristisch verschieden sind. Die letzte Sammlung von Seler, Mexico, enthielt ebenfalls einige Novitäten, die hier be- schrieben sein mögen. Neben diesen wenigen neuen Arten fanden sich in beiden Samm- lungen viele interessante Typen, die erst von wenigen anderen Stand- orten bekannt waren. Leider war es nicht angängig, eine vollständige Aufzählung davon zu geben, vielleicht ist dies später einmal bei einer Neubearbeitung der gesamten zentralamerikanischen Acanthaceen möglich. 1. Blechum dariense Lindau, nov. spec. i Suffrutex decumbens, radicans, ascendens, spithameus, ramosus, ramis puberulis, dein glabrescentibus. Folia petiolis c. 1 cm longis, puberulis lanceolata, basi in petiolum angustata, apice longe et saepissime oblique acuminata, 7—9 cm longa, 12—20 mm lata, glabra, ad costam mediam utrinque pilosula, margine leviter sinuato-crenata. Spica terminalis, 1— 2 cm longa. Bracteae ovatae, sessiles, apice acuminatae, sparse pu- berulae, ad marginem longe albociliatae. Bracteolae lineares, obtusae, pilosae, 7X 0,5 mm. Calicis lobi lineares, 4 X 0,5 mm, pilosi. Corolla extus puberula, Tubus ca. 17 mm longus, basi 1,5, apice 6,5 mm diam., à medio in faucem sensim ampliatus. Lobi subrotundi, ca. 6X1 mm. Filamenta basi faucis affixa, lateraliter 2 conjuncta, vix decurrentio, 5 resp. 3 mm longa. Antherae biloculares, 2 mm longae. Pollinis gra- nula typica, subglobosa. 65 X 58 u. Discus subnullus. Ovarium 1,5 mm altum, puberulum. Stylus 17 mm longus, pilosus. Stigma 1,5 mm longum. Capsula puberula, 5 mm longa, 3 mm lata, estipitata, 12 sperma. Semina subrotunda, 2 mm diam. laculatores 1 mm longi. ; "Panama: Ad Sambu River in prov. Darien meridionali supra aes- tuum limites, Pittier no. 5549, flor. fruct. Febr. 424 G. Lindau. Von B. panamense durch die breiteren, kahlen, nicht weisshaarigen Blütter, die Behaarung und die geringere Zuspitzung der Brakteen, lüngere Blüten sofort zu unterscheiden, sonst dieser Art aber scheinbar sehr nahe verwandt, 2. Blechum panamense Lindau, nov. spec. Suffrutex, 20—35 cm altus, ramosus, caulibus sublignosis, ramis gla- brescentibus, ad apicem versus lineis duabus puberulis. Folia lanceolata, curvata, basi in brevem petiolum angustata, apice acuta, 4 —9 cm longa, 4—12 mm lata, utrinque albociliata et aspera. Spica terminalis, usque ad 3,5 cm longa, pedunculo vix 1 cm longo, rhachi pubescente. Bracteae imbricatae, ovatae, apice acuminatae, basi sessiles, albopilosae, in media spica ca. 13 X 6 mm. Bracteolae lineares, obtusae, pilosae, 7 X 1 mm. Calicis laciniae 5, lineares, 5 X 0,75 mm, pilosae. Corolla violacea vel lilacina, extus puberula, 15 mm longa, tubo 8 mm longo, 1,5 mm diam, in faucem 5 mm diam. metientem ampliato, lobis subrotundatis, ca. 5— 6 mm diam. Filamenta ad basin faucis affixa, lateraliter 2 basi con- juncta et linea decurrentia, 4 resp. 2 mm longa. Antherae biloculares, 2 mm longae. Pollinis granula typica, 62—77 u diam. Discus parvus. Ovarium 2,5 mm altum, puberulum. Stylus pilosus, 14 mm longus, stig- mate 1 mm longo. Capsula 6 mm longa, 4 mm lata, puberula, estipitata, ca. 12-sperma. Semina subrotundata, ca. 2 mm diam. Jaculatores hamati, 1 mm longi. "Panama: Canal Zone prope Frijoles, 10—30 m s. m. Pittier no. 2681 flor. fruct. Febr.; Mamoni River in silvis ad saxa, 150 —400 m s. m., Pittier no. 4487 flor. fruct, Octob.; Mamoni River, supra Chepo, 20—25 m s. m., Pittier no. 4733, flor. fruct. Octob. Von B. Brownei durch die viel zugespitzteren Brakteen, die Be- haarung und vor allem durch die Blattform verschieden. 3. Ruellia (Dipteracanthus) Montezumae Lindau, nov. spec. Planta lignosa, 2 metralis, ramosa, racemis subtetragonis, pubescentibus, adultis subteretibus, glabrescentibus. Folia petiolis 1,5 - 3 cm longis, pubes- centibus, ovalia apice acuminata, obtusiuscula, basi sensim angustata, rarius ex rotundato acuminata, 12— 18 cm longa, 6—7 cm lata, superiora multo mi- nora, supra pubescentia vel fere omnino glabra, cystolithigera, infra ad nervos pubescentia, impresse punctato-glanduligera. Flores in axillis superioribus solitarii, oppositi, pedicellis pubescentibus, 4 mm longis. Bracteolae desunt. Calicis lobi basi ad 3 mm connati, ad apicem liberi, late lanceo- lati, 22 mm longi, 5 mm lati, pubescentes, glandulis punctiformibus dense intermixtis. Corolla albo-cremea, maxima, extus pubescens, glandulis punctiformibus intermixtis, intus glabra. Tubus 60 mm longus, basi 6 mm diam. dein angustatus ad 4 mm diam., ad apicem in faucem 30 mm diam, metientem oblique ampliatus. Lobi subtriangulares, apice rotun- dati, 22 mm longi, 12 mm lati. Filamenta lateraliter 2 basi connata el striiformiter decurrentia, ca. 45 mm longa, longissime exserta, ad basin faueis affixa. Antherae biloculares, obtusae, 7 mm longae. Pollinis SI" nula globulosa, 110—135 u diam. Discus 1 mm altus. Ovarium 4 mm Einige neue Acanthaceen aus Zentralamerika. 425 altum, dense glandulis clypeiformibus instructum. Stylus 10—11 cm longus, exsertus, basi puberulus. Stigma linguiformae, 3 mm longum. Capsula deest, "Mexico in prov. Guerrero ad Acapulco (Palmer 382), in Sierra Madre, alt. 1000 m (Langlassé 846); in prov. Oaxaca (Ghiesbreght). Mit R. speciosa sehr nahe verwandt, aber von ihr durch das voll- stándige Fehlen der Drüsenhaare verschieden, durch die viel grósseren Blatter, die am Grunde verschmälert sind, ausgezeichnet, sowie durch die eigenartige stichfórmige Bedrüsung der Blattunterseite und die mehr schildförmigen feinen Drüsen an Kelch und Krone. In der Grösse der Corolla ähnelt die Art der R. Bourgaei. 4. Pseuderanthemum adenocalix Lindau, nov. spec. Suffrutex ramosus, 30 —40 cm altus, caule tereti, lineis 2 longitudinali- bus pubescentia, Folia peticlis 3—4 mm longis, oblongis, utrinque sen- sim angustatis, 6—8 cm longa, 1,5—2 cm lata, glabra, cystolithis utrinque notata, Panicula terminalis, pauciflora, laxa, e spicis minoribus com- posita, fere cymosa, glabra, pedunculo 1—2 cm longo, interdum lineis 2 piloso, Bracteae triangulares, Lis mm longae, bracteolae similes, Calix glanduloso-pilosus, basi substipitatus, lobis 5, lanceolatis, 3 mm longis, 1 mm latis. Corolla lilacina, extus puberula. Tubus fere cylindricus, 13—14 mm longus, c. 1 mm diam. Lobi 2 postici 7 mm longi, 3,5 mm lati, 3 antiei 8 X 4,5 mm. Stamina inclusa, staminodia 2, linearia, 1 mm longa. Filamenta 1 mm longa. Antherarum loculi obtusi, parum in- aequilongi, c. 1,5 mm longi. Pollinis granula subglobosa, 50—58 « diam. Discus minutus. Ovarium 1,5 mm altum. Stylus 18 mm longus, glaber Stigma breviter linguiforme. Capsula usque ad medium stipitata, pu- berula, acuta, 15 mm longa, 4 mm lata. Semina 4, rotunda, c. 2 mm diam, Jaculatores suberecti, c. 2 mm longi, acuti. "Mexico, in prov. Chiapas in silva primaeva ad ruinas oppidi Palenque (Seler 5506; flor. fruct. Mart. 1911); Guatemala in Dep. Alta Verapaz prope Cubilquitz, alt. 350 m in silva primaeva (v. Tuerck- heim 8258). : Mit P. hispidulum wohl am náchsten verwandt, aber durch die Blütenstände, den drüsigen Kelch, die Staminodien sofort zu unter- scheiden. 5. Beloperone kukulcan Lindau, nov. spec. Suffrutex c. !/, metralis, parum ramosus, caule subtereti, glabro, no- vello lineis 2 longitudinalibus piloso. Folia petiolis 5—7 mm longis, Supra pilosis, oblonga, utrinque sensim angustata, 9—20 em longa, 3— 6 cm lata, glabra, utrinque densissime cystolithis notata. Spicae ter- minales, vix 2 cm longae, pedunculo glabro, c. 1 cm longo. Bracieae ad apicem spicae minores, mediocres ovatae, acutae, concavae, 7 ee longae, 2,5 mm latae, puberulae. Bracteolae similes, 5 x2 mm, Calicis lobi lanceolati, 4X 1 mm, posticus 4X 2 mm, omnes minute puberuli, 426 G. Schellenberg, Hans Schinz und Alb. Thellung. Corolla flava, extus pubescens, intus angusta rugula!) instructa, Tubus 21 mm longus, basi 2, apice 4 mm diam. Labium superum 15 mm longum, in medio 5 mm latum, apice minute bilobum, inferum 17 mm longum, 4 mm latum, non lobatum. Filamenta 2, basi sparse pilosa, 15 mm longa. Antherarum loculi superpositi, ealcarati, superiores 2,5, inferiores 2 mm longi. Pollinis granula oblonga, cum tribus poris et una serie verrucularum porum cingentium instructa, 92—97 u longa, 33—42 u diam. Discus !/, mm crassus. Ovarium 1 mm altum, glabrum. Stylus glaber, c. 43 mm longus. Capsula deest. "Mexico in prov. Chiapas in silva primaeva ad ruinas oppidi Palen- que (Seler 5464; flor. Mart. 1911). Durch die grossen Blätter, die dicht behaarten Blüten und den drei- porigen Pollen sehr scharf von allen mexikanischen Arten unterschieden. LXXXII. Neues aus: G. Schellenberg, Hans Schinz und Alb. Thellung, Beitráge zur Kenntnis der Flora von Colombien und Westindien. Bearbeitet im botanischen Museum der Universität Zürich. (In: Dr. O Fuhrmann und Dr. Eug. Mayor, Voyage d'exploration scientifique en Colombie; Mém. Soc. neuchátel Se. nat. vol. V [1913], 342—431.) Separat ausgegeben im Juli 1913. Zusammengestellt von A. Thellung (Zürich). 1, Paspalum Fournierianum Ricker var. (?) maximum Thellung, |. €. p.344. — Differt a planta mexicana statura vegetissima (ultra 2 m alta), folis ad 3 em latis, tantum in pagina superiore pilis e tuberculis ortis hirsutis, paniculae maximae ramis inferioribus iterum paniculato-ramosis. An mera forma e cultura orta? — Colombie: Andes centrales; cultures, Cafetal La Camelia prés Angelopolis, dép. Antioquia, alt. 1800 m, plante en touffes, dépassant 2 m de hauteur; Mayor 394, fl. VIIL — Co- lombie: Andes centrales; La Primavera prés Caldas, vallée du Porce, dép. Antioquia, alt. 1870 m, dép. Antioquia (Graminée cultivée pour la nourriture des mules, poussant en touffes); Mayor 119, fr. IX. 2. Dichromena polystachys Turrill, l. c., p. 348. — Radices fibrosae. Culmi ad 6 dm alti, caespitosi, apice excepto glabri, striati. Folia linearia, plana, acuta, ad 30 cm longa, 4—6 mm lata, subrigida, pilosa vel fere glabrata, ciliata, nervis obscuris, Bracteae circiter 6, ad 15 cm longae, foliis consimiles; caput 1—1,5 em diametro, polystachyum; spi- culae congestae, 6 mm longae, 4—5 nucigerae. Glumae cujusque spiculae 5-7, ovato-lanceolatae, acutae, carinatae, 4—5 mm longae 2 mm latae, glabrae, fusco-stramineae, nervis obscuris, Stamina 3, fila- ') Unter rugula verstehe ich die Falte an der Innenseite des Tubus und der Oberlippe, die den Griffel einschliesst (cf. Robinson, Flora Galap. Isl., p. 203). Beitráge zur Kenntnis der Flora von Colombien und Westindien. 497 menta 5 mm longa; antherae lineares, 2,5 mm longae. Stylus (ramis inclusis) 4 mm longus; rami 2—2,5 mm longi. Nux anguste obovoidea ] mm lata, 0,75 mm diametro, suleato-rugosa, cellulis extimis longitu- dinaliter oblongis, albostraminea nisi rostro nigro. — Colombie: Andes centrales; taillis au-dessous du Cafetal La Camelia prés Angelopolis, dép. Antioquia, alt. environ, 1600 m; Mayor 618, fl. et fr., IX. — The affi- nity of this plant is with D. ciliata Vahl from which it differs by the more robust habit, by each head having many congested spikelets, and by the smaller nuts. 3. Physurus Mayoriana Kränzlin, l. c., p. 355. — Caulis basi tantum repens, radices pro planta tenui lengiusculae, Caulis cum inflorescentia ad 15 cm altus, tenuis, ad flores usque foliatus. Foliorum vaginae breves, amplae, subito in petiolum brevem contractae, laminae albo- punctatae, cordato-ovatae, acutae, 1,5 ad 3,5 cm longae, basi 1 ad 1,2 em latae, subtus 3-nerviae. Folia suprema inflorescentiam attingentia, scapus proprius nullus, Spica densiuseula ovata pauci-pluriflora, bracteae ovatae, acuminatae, ovaria non aequantes. Sepalum -dorsale ovatum acutum, cum petalis similibus arcte conglutinatum; sepala lateralia latiora, ob- longa, medio saepius paululum constricta, obtusa, omnia 7 mm longa. Labelli hypochilium late oblongum, profunde concavum, extus paulum inerassatum, intus lineis 2 crassioribus munitum, epichilium late obo- vatum vel obcordatum, antice leviter emarginatum, anteposito lobulo intermedio triangulo, acuto; calcar breve, saccatum, valde ampliatum, a facie ad tergum compressum, subtus retusum, ovarium longe non aequans, brevius quam cetera phylla. Gynostemium crassissimum pro flore mag- num 2/, sepalorum aequans. — Flores viridi-albi. Floret exeunte Au- gusto. — Colombie: Andes centrales; entre le Cafetal La Camelia près Angelopolis et Je Rio Amago, dép. Antioquia, alt. 1200-1400 m; Mayor 327. — Eine gewisse Ahnlichkeit mit Ph. debilis Lindl. ist unverkennbar. Die elegante kleine Pflanze hat aber so viel Apartes, dass ich mich doch entschlossen habe, eine nov. spec. zu wagen. SE 4. Peperomia macrotricha C. de Candolle, l. c., p. 358. er Foliis alternis longe petiolatis, limbis subreniformi-rotundis basi cordatis lobis conniventibus, utrinque longe pilosis, 9-nerviis ; petiolis pedunculisque aequilongis longe pilosis; spicis glabris limbos aequantibus, filiformibus, densifloris, bracteae pelta orbiculari centro pedicellata; antheris rotun- datis; ovario emerso ovato superne subattenuato et summo apice stigma- tifero, stigmate 2-lobo lobis rotundis; bacca globosa sine pseudo-cupula, glandulis asperata. — Planta rhizomatica. Folia omnia e rhizomate orta. Limbi in sicco membranacei, creberrime pellucido-punctati, 5,5 cm longi 6 cm lati, pilis 2 mm longis. Petioli circiter 8,5 cm longi. Spicae 1 mm crassae. — Colombie: Bord du Cauca. Paso de Concordia (Puerto de los Pobres), dép. Antioquia, alt. 720 m; Mayor 158, fl. 6. IX. 5. Dalea coerulea (L. f.) Schinz et Thellung, l. c. p. 370 (comb. nov.) — Galega coerulea L. f. Suppl. (1781), 855. — D. Mutisu Kunth Mim. (1819—24), 161, t. 47. 428 G, Schellenberg, Hans Schinz und Alb. Thellung. 6. Desmodium canum (J. F. Gmelin) Schinz et Thellung, l. c., p. 371 (comb. nov.) — Hedysarum canum J. F. Gmelin Syst. (1791), 1124. — H. canescens Miller, Gard. Dict., ed. 8 (1768), no. 7 — non L. (1753) [= D. canescens DCL — H. incanum Sw., Prodr. veg. Ind. occid. (1788), 107 — non Thunb. (1784). — D. incanum DC., Prodr., II (1825), 332. 7. Monochaetum Mayorii Cogniaux, l. c., p. 390. — Eumonochaetum. Ramis junioribus petiolis pedunculisque breviter denseque plumoso- tomentosis; foliis parvis, breviter petiolatis, ovato-oblongis, aeutis, basi rotundatis, 5-plinerviis, utrinque setulis breviusculis subadpressis densius- cule vestitis; cymis majusculis, multifloris, laxiusculis, minute foliosis; floribus violaceis, rubro-striatis; calyce setis breviusculis adpressis basi leviter incrassatis subsparse vestito, lobis triangulari-lanceolatis acu- minatis, tubo vix brevioribus. — Frutex erectus, 2 m altus, ramis gra- cilibus, teretiusculis, cinereo-fuscis, satis ramulosis. Petiolus gracilis, 3—5 mm longus. Folia rigidiuscula, supra intense viridia, subtus cinereo- viridia, 1!/,—3 cm longa, 8—14 mm lata, nervis gracilibus, supra pro- fundiuscule impressis, subtus leviter prominentibus. Flores longiuscule pedicellati, minutissime bracteolati. Calycis tubus fusco-viridis, anguste campanulatus, 4—5 mm longus; lobi primum erecti demum patuli, flexuosi, Ais -4 mm longi. Petala oblique obovata, apice vix ciliolata, 6—7 mm longa. Antherae majores purpureac, 4—5 mm longae, cauda reflexa, filiformi-spathulata; minores pallidae, 3 mm longae, cauda an- gusti eultriformi. — Cette espèce est voisine du M. pulchrum Decne., dont elle differe surtout par ses rameaux notablement plus gréles, ses feuilles beaucoup plus petites, ses inflorescences plus développées et multiflores, les lobes du calice plus étroits, acuminés et relativement plus longs. — Colombie: Andes centrales; forêts de l’Alto Romeral entre Angelopolis et Estrella dans la vallée du Porce, dép. Antioquia, alt. 2000—2500 m; Mayor 114, fl. 20. IX.; plante atteignant 2 m de hauteur, arbrisseau à fl. violettes striées de rouge. 8. Apium ternatum (Willd. Thellung, l. c, p. 393 (comb. nov.) [non Pallas ex Steudel 1840, quod = Angelicae spec., nec Schlecht. ex R. Sch. 1820 nec Siebold 1830, quod = Ligustici spec... — Ligusticum ternatum Willd. herb. ex Schlechtend. in Roemer et Schultes, Syst. VI (1820), 558. — À. montanum H. B. K., Nov. gen. et spec., V (1821), 17. Var. ranuneulifolium (H. B K.) Thellung, Le, p. 394 (comb. nov.). — A. ranunculifolium H. B. K., | c. -- A. montanum subsp. ranunculifolium Drude in Engler-Prantl, Natürl, Pflanzenfam., III, 8 (1898), 185. 9. Centaurium quitense (H. B. K.) Thellung, l. c., p. 395 (comb. nov.) — Erythraea quitensis H. B. K, Nov. gon. et spec., III (1818), 178 (1389. — Exacum quitense Spreng., Syst., I (1825), 425. — ? E. tetramera Schiede in Period, acad. cienc. Mex., I (1836), 11 sec. Schlechtend. in Bot. Zeitung XIII (1855), 918 -- 19. 10. Stachys Mayorii Briq., |. c., p. 402. — Herba biennis vel perennis, elata, ramosa, ramis elongatis laxis sat debilibus, internodiis elongatis, undique laxe pilis patulis praeditis. Folia petiolata; lamina ovata vel Beiträge zur Kenntnis der Flora von Colombien und Westindien. 429 ovato-elliptica, apice obtusa vel subobtusa, marginibus infra medium convexioribus regulariter crenatis, basi truncato-subcordata, membranacea, utrinque viridia, pilis sparsis undique praedita, nervatione simplici, subtus haud prominula; petiolus lamina brevior, undique dense patule pilosus, Verticillastri multiflori (ad 12— 15-flori), in spicastris subfoliosis inter- ruptis dispositi, bracteis inferioribus folia reducta subsessilia aemulanti- bus, ceteris elliptico-lanceolatis denticulatis parvis, summis quam flores brevioribus. Calix sub anthesi campanulatus parvus, subsessilis, pilis patulis longis rigidulis conspersus, tubi obconiéi nervis haud prominulis, dentibus lanceolatis tubum subaequantibus apice aristato-spinulosis; calix maturus ample ovatus, dentibus basi late ovato-deltoideis, nervo medio nitido prominulo in aristam spinulosam dentis limbum subaequantem protensis. Corolla minima, calicis dentibus brevior, lilacino-violacea; tubus intus nudus, cylindricus, superne sensim ampliatus, apice vix in- curvus; labrum ovato-oblongum, apice obtuso-rotundatum, erectum; labio- lum labro longius, deflexo-patens, versus faucem dense puberulum, trilo- bum, lobis lateralibus parvis rotundatis, lobo medio lato, obovato. Sta- mina et stylus sub labro ascendentia, labrum fere aequantia. Nuculae obovoideae, fuscae, laeves. — Planta ultra 60 cm alta. Internodia media ad 12 em longa. Foliorum lamina ad 4 X 3 cm longa; crenarum cul- mina 1 mm alta et 2—4 mm distantia; petiolus 1 -2 cm longus. Spi- castrum a verticillastro infimo messum demum ad 20 em longum et ultra, sed etiam brevius, internodiis inter verticillastros 6—4—3—2 etc. cm longis. Pedicelli vix 1 mm longi. Calicis tubus sub anthesi 1,2 mm profundus, dentes 1,2 mm alti; maturitate tubus 1,9 mm longus, dentes fere 2 mm longi (arista fere 1 mm longa). Corolla tota ad 3,5 mm longa,. labro 1 mm labiolo 1,5 mm longis. Nuculae mat. long. 1,9 X 1,1 mm. — Espèce de la section Eustachys S Olisiae voisine des S. boliviana Briq. et Lorentzii Briq., dont elle diffère par les verticillastres multiflores, par les dents du calice mür ovées deltoides à la base, à nervure médiane luisante et saillante prolongée en aréte spinuleuse longue de prés de 1 mm, et par la corolle très petite, plus courte que les dents calicinales. — Colombie: Andes centrales; chemin de Medellin à Bello, dép. An- tioquia, alt, 1500 m; Mayor 405, fl. 4. VIIL; fleurs lilas. — Cultures, Cafetal La Camelia prés Angelopolis, dép. Antioquia, alt. 1800 m; Mayor 505a, fl. 19. VII. — Bord de chemin à Guaca, dép. Antioquia, alt. 1480 m; Mayor 505b, fl. 29. VIII. Fleurs violet-lilas. 11. Salvia cataractarum Briq., l c. p. 403. — Herba demissa, pe- rennis, caule basi repente, ramis sarmentoso-repentibus. Rami floriferi internodia basali brevia, ea infra inflorescentiam sita saepius longiora dense canescenti-hirtella. Folia petiolata; petiolus lamina brevior, un- dique dense canescenti-hirtus; lamina mediocris vel parva, late ovato- rotundata, apice obtusa vel rotundata, marginibus dense crenulatis infra medium convexioribus, basi profunde cordata, auriculis amplis ovato- rotundatis, crassiuscula rugosa, supra cinereo-viridia dense adpresse pubescentia, subtus albo-tomentosa, nervis tomentum pulchre reticulanti- 480 G. Schellenberg, Hans Schinz und Alb. Thellung. bus. Verticillastri paueiflori, inflorescentiam brevem congesto-ramulosam efformantes. Pedicelli dense hirtelli breves. Calix ovoideus, parvus, brevis, undique glandulis stipitatis densissime obsitus; labrum ample ovatum, apice minute tridenticulatum, tubo brevius; labiolum bilobum, lobis ovatis labrum aequantibus. Corolla coerulea, extus glabra vel sub- glabra; tubus breviter exsertus, membranaceus, basi cylindricus, infra filamentorum insertionem aliq. constrictus, ultra constrictionem aliq. ven- tricosus, intus nudus; labrum subrectum, breve, brevissime bilobum; labiolum patulum, labro conspicue longius, lobis lateralibus rotundatis brevibus, medio majore longissimo sinu medio pleuridiis duobus irre- gulariter crenulatis amplis lateraliter munito. Stamina sub labro corol- lina collocata; filamenta brevia, nuda, obtuse leviter ultra articulationem protensa; pollinatoria vectiariis conspieue longiora, nuda, loculum lan- ceolato-lineare breve ferentia; vectiaria nuda, brevia, cochlearibus bre- viter reniformibus, apice obtusis, in ventriculo tubi corollini collocatis. Stylus e labro corollino leviter exsertus, glaber, valde inaequaliter bi- fidus, ramo antico brevissimo acuto, postico recurvo elongato. — Inter- nodia interfoliaria circ. 1,5—3 cm longa. Foliorum petiolus circ. 1 em longus, lamina superficie 1,5—2 X 1,8—2 cm, crenis 0,4—0,8 mm altis et 0,5—2 mm distantibus. Inflorescentia sub anthesi in specim. nostris circ. 2 cm alta. Pedicelli vix 1 mm longi. Calicis tubus cire. 2 mm longus, labrum 0,8 mm altum, labiolum fere 1 mm longum. Corolla calicis os cire. 3 mm excedens; tubus cire. 3,5 mm profundus; labrum 2,5 mm longum; labioli 3 mm longi lobi laterales superficie 1 X 1 mm, medius 2 mm longus, sinu inter pleuridias circ. 0,5 mm profundo. Sta- minum filamenta ! mm, pollinatoria 2 mm, vectiaria 0,8 mm, loculi 0,8 mm alti. Stylus 5 mm longus, ramo antico 0,3 mm, postico 0,8 mm longo. -- Espèce de la section Calosphace $ Brachyanthae, groupe Scoro- donieae mais sans rapport étroit avec aucune espèce du groupe, dont elle differe abondamment par le port, la forme et l'indument des feuilles, le petit calice hérissé de glandes stipitées, et l'organisation de la corolle et des organes sexuels, — Colombie: Andes orientales; près de la chute du Tequendama à lusine de Charquito, dép. Cundinamarca, alt. 2300 m; Mayor 60, fl. 12. X.; fleurs bleues. 12. Salvia Mayorii Briq., |. c., p. 404. — Frutex vel suffrutex elatus. Rami minute adpresse et dense puberuli, cinerei, pallidi, internodiis mediocribus. Folia petiolata; lamina ovata, apice acuminata, marginibus infra medium convexioribus superficialiter crenato-serratis, basi rotun- dato-cordata sinu parum profundo angustissimo, membranacea, supra viridia minute puberula, subtus canescenti-tomentella, nervatione sub- simplici laminam non reticulanti; petiolus in foliis caulinaribus tenuis undique eanescenti-tomentellus, lamina brevior, in summis brevissimus. Inflorescentia pyramidalis, ramosa, rachi pedicellisque undique glandulis violaceis stipitatis obsitis; verticillastri biflori, bracteis caducis. Calix subtubulosus, undique glandulis stipitatis violaceis obsitus, labiis multo longior; labrum late ovatum, integrum, apice mucronulatum; labiolum Beiträge zur Kenntnis der Flora von Colombien und Westindien. 431 bidentatum, dentibus valde approximatis sinu perangusto separatis, basi dissymmetrice ovatis (latere exteriore magis evoluto), in apicem fili- formiter protensum abeuntibus. Corolla rubra (unica et ideo analysi superficiali tantum subjicienda) pulchra exserta, extus subglabra; tubus basi cylindricus tenuissimus, dein antice aliq. ampliatus sed non saccatus, superne angustatus, elongatus; labrum breve, oblongum, breviter bilobum; labiolum labro longius, patulum, trilobum, lobis lateralibus rotundatis, medio obovato bifido. Stamina exserta filamentis nudis, loculis lineari- elongatis, ceterum haud exacte describenda, Stylus exsertus, superne sape duplici pilorum alborum praeditus, valde inaequaliter bifidus, ramo postico valde elongato recurvo, ramo antico breviter subulato, — Inter- nodia media circ. 4 em longa. Foliorum lamina superficie ad 5 X 4 cm, dentium culmina cire, 0,5—1 mm alta et 4 mm distantia, petiotus in caulinaribus ad 4 cm longus. Inflorescentia tota circ. 18 cm alta. Pedi- celli circ. 3—4 mm longi. Calicis tubus sub anthesi fere 4 mm longus labiis ad 1,5 mm longis, maturus in toto ad 6—7 mm altus. Corolla (unica) 2 cm longa, tubo 17 mm alto, labro 3 mm, labiolo 4 mm longo. Staminum loculi 1,2 mm longi. Styli ramus posticus 2,2 mm longus, anticus 0,8 mm altus. — Espèce de la section Calosphace 8 Tubiflorae, apparentée avec les $. striata Benth. et mollissima Mart. et Gal, mais facile à distinguer par les abondantes glandes stipitées violacées qui recouvrent toute l'inflorescence, — Colombie: Andes orientales; pres de la chute du Tequendama, à l'usine de Charquito, dép. Cundinamarca, alt. 2800 m; Mayor 57, fl. 12. X.; fleurs rouges. 13. Saracha edulis (Schlechtend.) Theliung, J. c., p. 406 (comb. nov.). — Jaltomata edulis Schlechtend., Ind. sem, h. Hal. (1838), no. 7 ex Lin- naea, XIII (1839), Litt, 98. — Saracha Jaltomata Schlechtend., Ind. sem. h. Hal. (1839), 10 sec. Dunal in DC. Prodr., XIII, 1 (1852), 432. 14. Bacopa stricta (Schrader) Thellung, 1. c., p. 409 (comb. nov.). — Herpestis stricta Schrader in Link Enum. h. Berol., II (1822), 142. 15. Justicia secunda Vahl (1791) var. intermedia (Nees) Thellung, iow p. 412 (comb. nov.) — Rhytiglossa secunda var. intermedia Nees in DC. Prodr, XI (1841), 340. : 16. Eupatorium columbianum Heering, |. c. p. 421. — Eupatorium (ie mia) suffruticosum, ramosum, ramis hexagonis, inter angulos canalicu- latis, brevissime tomentosis. Folia opposita, petiolata, petiolo 4 em longo, basi dilatato semiamplexicauli, lamina ovata acuta, ad 16 cm longa, 9,5 cm lata, basi rotundata vel in petiolum attenuata, saepe basi in- aequali, margine dentato-serrata, penninervia, facie i eti. xus venisque immersis, glabris vel hispidulis, subtus nervis venisque e exscuiptis dense pilosis, praeterea glabra. Cory mbi trichotomi, polyce- phali, terminales. Capitulum 11 mm longum. Involueri 9 mm EN 3 mm crassi squamae 8-seriatae, 23, extimae 1 mm longae, 1 mm es intimae 8 mm longae, 1 mm latae, distinctissime trinervatae, apice extus a œ 1da-Vioiacea, dense lanosae, Flores 11, corolla 6,5 mm longa, albida-violacea ee 3 mm longo instructi. — In der ganzen Erscheinung ühnelt diese Art 432 Beitrüge zur Kenntnis der Flora von Colombien und Westindien. dem E. scabrum L. f. (nach einem von Schultz-Bip. so bestimmten Exemplar, Moritz no. 1365). Sie unterscheidet sich durch die Grösse und Form der Blatter. Es ist allerdings auffällig, dass eine Art, die wie angegeben, überall in dem Gebiet gemein sein soll, übersehen sein sollte. Ich finde aber keine Art, die mit dieser Pflanze übereinstimmt. — Colombie: Andes centrales et occidentales, dép. Antioquia et Tolima; commun partout jusqu'à 2000 m; Mayor 629, fl. VIIL, IX. et X. Fleurs blanches, un peu violacées; plante ligneuse à la base et pouvant dé- passer 1,50 m. 17. Eupatorium spec., Heering, l. c., p. 421. — Tota planta gla- berrima. Folia opposita, petiolata, lamina ad 7 cm longa, 4 cm lata, basi paulo in petiolum attenuata, apice obtusiuscula, margine serrato- crenata, triplinervia, venis primariis validioribus, ad tertium laminae conspicuis, demum flexuosis, pulcherrime reticulata. Capitula 5 mm longa, 3,5 mm crassa. Involucri squamae 14, dense glanduloso-punctatae, acutae, apice subciliatae. Flores 17, achaenium 1,5 mm longum costis verruculosis instructum. — Es passen mehrere Diagnosen annühernd zu dieser Pflanze, es lässt sich aber nicht mit Sicherheit entscheiden, wohin sie gehört. — Colombie: Andes centrales; près de la Laguna au-dessus de Medellin, dép. Antioquia, alt. 2300 m; Mayor 385, fl. 8. VIII. Arbrisseau de 1,50 m, à fl. blanches. 18. Eupatorium spec. Heering, 1. c., p. 421. — Ramus tetragonus. Folia opposita, petiolata, ovata v. ovato-oblonga, basi acuta v. subcor- data, margine crenato-serrata, petiolus subtomentosus, in foliis maximis 1—1,3 cm longus, lamina 6—8 cm longa, 3—5 cm lata, glabra mem- branacea. Capitula thyrsoideo-panieulata. Involucri squamae 20, pluri- seriatae, ad 3,5 mm longae, margine ciliatae, exteriores uni-, interiores trinervatae. Receptaculum paullo convexum, Flores 24. Achaenium 1 mm longum, corolla 3 mm longa, styli rami subelavati, — Diese Art erinnert sehr an Ophryosporus, die Antheren haben aber ein grosses Konnektiv, das von vielen Adern durchzogen ist. — Colombie: Andes centrales; Soledad, sur le chemin Fresno, dép. Tolima, alt. 9340 m: Mayor 104, fl. 6. X.; plante de 1,50 m de hauteur, à fleurs blanches. 19. Melanthera aspera (Jacq.) Steudel var. canescens (0. Kuntze) Thel- lung, l. c., p. 426 (comb. nov.) — Amellus asper y. canescens O. Kuntze, Revis. gen. pl, I (1891), 306. . 30. Cotula minuta (L. f.) Schinz, l. e p. 429 (comb. nov). — Hippia minuta L. f., Suppl. (1781), 389. — Soliva pygmaea H. B. K., Nov. gen. et spec. IV (1820), 303. — Cotula pygmaea Benth. et Hook, Gen. pl. Il (1873), 431. Repertorium sprrierum novarum regni vegetabilis aurtore f. Fedde No. 33630 pum XII. Band 1. November 1913 LXXXIII. Solana nova vel minus cognita. XII. Von Georg Bitter. (Originalarbeit.) XXXIII. Solana diversa. (Fortsetzung; siehe Repert. XII, p. 162.) 231. Solanum (Subdulcamara?) jemense Bitter, nov. spec. Fruticosum, inerme; rami stricti, cylindrici, lineis decurrentibus . t ve manifestis praediti, in statu novello sicut ceterae partes vi- rides pilis parvis stellatim pulverulentis obsiti, tandem om- nino glabrescentes nitidi, internodia er. 2—2!/; cm longa, folia al- terna, longe petiolata (petioli graciles cr. 3—4 cm longij; lamina ovata vel late ovata, basi rotundate angustata nonnihil in petiolum decurrens, apicem versus plerumque magis sensim angustata, acuta, 5—6—6!/, X 3—3,8 cm, plana, utrinque viridis, primo sparsim pulverulenta, tandem utrinque glabrescens, margine subintegro vel plerumque nonnihil undulati-repando, venis lateralibus primariis in utroque latere 4—6 Subtus sicut vena media pallide flavidis manifesteque prominentibus; in- florescentia extraaxillaris primo subterminalis, deinde lateralis, folio subopposita vel ab illo remota, 8—14-flora; pedunculus cr. l'/ cm longus, semel furcatus; pedicelli cr. 11 mm longi, glandulis Stipitatis parvis satis crebris instructi; calyx campanulatus, ejus lobi 5: lanceolati, acuti, nonnihil inaequales, 4—5 X (basi) 1 mm, extus pilis plerisque simplicibus acutis (paucioribus stellatis pauciradiatis) et glandulis stipitatis subcrebris instructi; corolla substellata, diam. er. 16—18 mm, ejus lobi late lanceolati, cr. 6X3 mm, acuti, extus pilis Stellatis pluriradialibus satis crebris instructi; stamina 4 (an semper ?), aequalia, filamenta brevia, glabra; antherae ellipsoidei-lanceolatae, cr. TK: 1—1,2 mm, basi subcordatae, infra apicem emarginatum suban- &ustatae, poris terminalibus; stylus 61/, mm longus, antheras manifeste Superans, fere glaberrimus, solum in parte inferiore glandulis nonnullis Stipitatis valde sparsis et pilo uno alterove simplici instructus, nonnihil Curvatus; stigma stylo vix crassius, obtusum, vix emarginatum; pedi- Repertorium specierum novarum, XII. (27. X. 1913.) 28 434 Georg Bitter. celli in statu fructifero nutantes vel deflexi, 12—15 mm longi; calyces fructiferi lobis magis elongatis + ve recurvatis usque ad 6X (basi) 2 mm, fere usque ad medium albide marginatis longe angustatis (fere acuminatis); baccae globosae, nitidae, diam. 6—7 mm; semina cr. 20, reniformia, applanata, (submatura) cr. 3—3!/, X 21/, mm, paulum reti- culata; granula sclerotica desunt. Arabia: Yemen, Deflers no. 527, herb. Paris! (sub nom. S. bifur- cum Hochst.). Von dem ostafrikanischen S. bifurcum Hochst., mit dem es ver- wechselt worden ist, unterscheidet sich das S. jemense in mehrfacher Hinsieht, zunüchst schon habituell, indem es offenbar nicht einen so langtriebigen Kletterstrauch wie das S. bifurcum darstellt, sondern wahr- scheinlich kompakter wüchst und aufrechte, einer Stütze nicht bedürftige Zweige bildet. Aber auch in den Einzelheiten sind erhebliche Ab- weichungen zu nennen: bei S. jemense sind die Blütter länger gestielt, sowie von mehr eifórmiger Gestalt, sie sind an der Basis nieht all- mählich in den Stiel verschmälert wie bei S. bifurcum und laufen auch nicht in eine vorgezogene Spitze aus wie regelmässig bei S. bifurcum. Der Blütenstand ist bei S. jemense armblütiger als bei S. bifurcum, nur einmal gegabelt im Gegensatz zu der oft reicheren Verzweigung bei 5. bifurcum, ferner wird er bei S. jemense frühzeitig zur Seite gedrängt, wührend die Infloreszenzen des S. bifurcum offenbar mehr dauernd ter- minale Stellung haben. Die Kelchlappen sind bei S. jemense lünger und spitzer als bei S. bifurcum. An den jugendlichen vegetativen Teilen des S. jemense sowie auf der Rückseite der Blumenkrone sind Sternhaare zu finden, dagegen kommen bei S. bifurcum nur dünnwandige, verzweigte Haare vor, die besonders an der Insertion der Blütenstiele fast schopf- artig zusammengedrüngt sind, lockerer verteilt an den Blütenstielen selbst, dichter wieder auf der Rückseite der Kronzipfel. 238. Solanum corumbense Spencer Le March. Moore in Transact. Linn. Soc. London, Botany, II. Ser., Vol. IV (1895), 404. Frutex cr. 11/,—3 m altus, dense ramosus; rami vetustiores lignosi, cortice fusco glabro subnitido et lenticellis parvis tamen manifeste pro minentibus instructi; rami novelli herbacei, pilis densis pluricellularibus acutis breviusculis plerisque simplicibus (rarius semel ramosis) omnibus curvatim accumbentibus obtecti; internodia satis brevia, 5—10—15 mm longa; folia alterna vel in partibus superioribus fere geminata, nonnihil inaequalia; petioli 1—2 cm longi, apicem versus alati; laminae ova vel late lanceolati-ovatae, integerrimae vel vix undulatae, bas! + ve sensim in petiolum angustatae, apicem versus sensim angustata. acutae vel -- ve obtusiusculae, in foliis majoribus usque ad 1,2—14 X 3,5—3,7 cm, in foliis minoribus Al X 2!|; cm, membranaceae, supra laetius virides, pilis brevibus acutis paucicellularibus in venis venulisque nonnihil densioribus, in mesophyllo sparsius praeditae, subtus nonnihil pallidiores pilis nonnihil longioribus pluricellularibus acutis in venis s in mesophyllo densioribus praeditae; inflorescentia extraaxillaris, Solana nova vel minus cognita. XII. 435 foliis fere opposita vel paulum ab illis remota, plerumque pluri- flora; pedunculus 1,5—1,7 em longus, nonnumquam etiam brevior, solum er. 4—10 mm longus, saepe furcatus; rami furcae satis longi, cr. 2!/,—4 cm longi (forsan in statu fructifero etiam longiores); flores cr. 28—30 in quavis inflorescentia, er. 14—15 in utroque ramo furcae; pedicelli cr. 10—12 mm longi, sicut pedunculus rami furcae et petioli pilis brevibus densis curvatim accumbentibus acutis plerisque simplici- bus rarius hic inde semel ramosis instructi; calyx campanulatus, diam. er. 41/—5 mm, ejus lobi 5 breves triangulares, er. ?/,—1 mm longi et lati, obtusi; corolla alba, stellata, diam. cr. 17—20 mm, lobi 8X 4 mm, oblongi-lanceolati, obtusiusculi, apicem versus nonnihil cueullati ; filamenta breviuscula, cr. 1,5 mm longa, glabra; antherae ellipsoideae, er, 41/,—5 X 1—1,2 mm, extus subaurantiaci-flavidae, intus pallidiores, basi cordata crenulis irregularibus prominentibus ornatae. apice manifeste emarginatae, poris introrsis satis magnis obliquis; stylus antheras manifeste superans cr. 8 mm longus, glaber, fere strictus vel infra apicem nonnihil incurvatus; stigma capitatum, styli apice manifeste crassius, obtusum; fructus non vidi. Brasiliae civitas Matto Grosso: Corumba, Malme, it. Regnell. II, No. 2715, herb. Regnell. Stockh.! „Manshög buske i lund och smäskog pa kalkgrund“ Malme in sched. Die Originalbeschreibung von Sp. L. M. Moore enthält eine Reihe vôllig von der im Vorstehenden gegebenen Diagnose abweichende Be- merkungen, die mir ohne Kenntnis des Originalmateriales die Identi- fizierung von Malme no. 2715 mit dem S. corumbense unmöglich machten, so ist die Zahl der Blüten nach Moore bei seiner no. 974 nur 6—7, bei Malme no. 2715 dagegen 28--30, ausserdem ist die Blüte der Malmeschen Pflanze grösser und der Griffel länger als es bei Moore angegeben ist. Moore vergleicht seine Pflanze mit S. campaniforme R. et Schult, einer zu der Sektion Leiodendron gehörigen Art. Jedenfalls gehört die Malmesche Pflanze nicht zu den Leiodendra, da ihre Blüten den Blüttern nicht gegenüberstehen. Eine mir vom Britischen Museum gütig zur Prüfung übersandte Probe, eine etwas unvollkommen ausge- bildete Blüte und ein Blatt, liess es jedoch als ziemlieh sichergestellt erscheinen, dass Malmes Pflanze tatsächlich zu S. corumbense gehört. Wenn ieh auch über die verwandtschaftlichen Beziehungen dieser ab- sonderlichen Art noch nichts Endgültiges anzugeben vermag, so dürfte doch die hier veröffentlichte vollständigere Diagnose manches zur Klürung über sie beitragen. Móglicherweise steht sie den echten Mo- rellae nicht sehr ferne, jedenfalls näher als der Sektion Leiodendron. Ob sie aber eine besondere Sektion bildet, lässt sich erst nach Untersuchung der bis jetzt nicht zugänglichen Früchte entscheiden. Zu beachten bleiben besonders die von Moore nicht erwähnten Kerbzähne an der Basis der Antheren, die einen bis jetzt bei keinem anderen Solanum beobachteten Charakter darbieten, dessentwegen ich der Malmeschen 28* 436 Georg Bitter. Pflanze vor der Wahrscheinlichmachung ihrer Zugehörigkeit zu S. corum- bense den Namen ,glyptobasandrum* beilegen wollte. 239. Solanum atripurpureum Schrank in Syll. pl. nov. Ratisb., 1824, p. 200. — Sendtn. in Fl. Brasil, fasc. VI, p. 62, no. 90. — Dunal in DO: Prodr, XII, 1 242. Species frequenter in hortis botanicis culta duabus gaudet formis, quae nonnumquam in hortis permiscue coluntur, passim tamen separatae asservantur, forsan perfacile prolem hybridam procreantes. 1. Var. aureimicans Bitter, nov. var. Caules, aculeorum bases, petioli, pedunculi et pedicelli glandulis capitatis breviter stipitatis densissimis in toto aureinitentibus in tota superficie induti; rhachides foliorum et venae majores laminae subtus quoque glandulis aureis tamen manifeste parcioribus instructae. Accepi semina sub nom. falso S. paniculatum ex horto botan. Matri- tensi illaque colui in horto botan. Bremano! Die Stengel und die übrigen, oben erwähnten Teile sind bei var. aureimicans mit den goldglünzenden Drüsen so dicht besetzt, dass sie im lebenden Zustande, besonders im Sonnenschein, von einem prächtigen. grünlich schillernden Goldglanz vüllig überzogen erscheinen, wie er bei manchen Tomatensorten in ähnlicher Weise auftritt; etwas erinnert dieser Glanz an die goldgrünen Flügeldecken mancher Käferarten (Cicindela, Carabus). Als ein weiterer Unterschied dieser Form von dem gewöhnlicheren rein dunkelviolettstengeligen S. atripurpureum ist die geringere Tiefe der Blatteinschnitte zu beachten. 2. Var. diaphanadenium Bitter, nov. var. Caules, petioli, pedunculi et pedicelli glandulis manifeste parcioribus (tamen quoque satis densis) non aureinitentibus sed pallidis diaphanisque instructi, qua re omnes hae partes colore intense atriviolaceo puro prae- ditae sunt, Typus in hortis botanicis ut videtur vulgatior. 240. Solanum (Leptostemonwn) rhamphidacanthum Bitter, nov. spec. (éœugis— krummer Haken; é¢ugos krummer Schnabel.) Frutex 1—5 m altus, verisimiliter aculeis hamatim recurvatis acutis firmis a latere compressis cr. 4 mm longis dilute fuscis nitidis in ramis, in petiolis et in pagina inferiore venae mediae foliorum satis crebris scandens; rami, petioli, pedunculi et pediceli pilis subden BIS tenuibus patentibus longissimis (cr. 4—5 mm longis) brunne!* e stella minuta basilari breviradiata (radiis 4—6 acutis superficiel caulis accumbentibus) ortis instructi; omnes partes novellae pilis tunc densioribus subtomentosi-fuscescentes; pilorum radii longissimi me diani patentes e cellulis 5—7 longis crassimembranaceis formati apice nune acuti nunc in glandulam clavatam pellucidam exeuntes: internodia 31/,—6—81|, cm longa, rami cr. 4—5 mm crassi; petioli 9^ 5 cm longi, lamina herbacea, satis ampla, ovati-cordata, basi mant feste cordati-emarginata apicem versus sensim eleganterqu? acuminata, 17 X 12 cm vel 12 X Bi cm, venis lateralibus in utroque Solana nova vel minus cognita. XII. 487 latere cr. 7 marginem versus curvatim conniventibus utrinque viridis, superne solum in venae mediae parte inferiore aculeolis paucis vel saepius solum unico minuto armata, in venis pilis densioribus, in mesophyllo sparsioribus tenuibus satis longis basi stellae Ève evolutae plerumque minutae vel omnino deficienti insi- dentibus obsita, subtus nonnihil pallidior aculeis fere tam longis quam in petiolis satis crebris solum in vena media praedita, ceterum subtus in venis venulisque pilis basi stellatis radio medio multo lon- giore acuto vel apice glanduloso crebrioribus pallidioribusque quam supra instructa, venis venulisque (in statu sicco quidem) supra impressis subtus manifeste prominentibus; inflorescentia extra- axillaris, a foliis remota, cr. 12-flora, floribus fere secundis ; pedunculus gracilis, cr. 3 cm longus; pedicelli cr. 9 mm longi, pilis basi stellatis radio medio multo longiore patente apice plerumque in cellulam glandu- losam clavatam exeunte rarius acuto dense obsiti; calyx profunde 5-fidus, (explanatus) diam. cr. 17—19 mm, lobi lanceolati, acuti vel acuminati, nonnihil inaequilongi, er. 7—8 X (basi) 2—2!/, mm, extus pilis satis densis basi stellatis radio medio longissimo patente apice plerumque glandulifero instructi, intus solum in vena media pilis sparsis simplici- bus acutis vel apice glandulosis praediti ceterum glabri; corolla dilute flavide viridis, stellata, profunde 5-fida, cr. 8 em diam., ejus lobi lanceolati fere 14—15 X 4 mm, apice obtusiusculi, extus pilis pallidis stellatis radiis lateralibus brevibus acutis radio medio patente longiore apice plerumque glanduloso praediti, in marginibus pilis stellatis minoribus (radiis subaequilongis + ve flexuosis omnibus apice acutis) densis obtecti; stamina aequalia, filamenta brevia, cr. ?/, mm, glabra; antherae longe lanceolatae, basi subcordatae, apicem versus lageniformiter attenuatae, cr. 10—10!/, mm longae, supra basim cr, 2 mm latae, poris apicalibus; stylus forsan in flore infima vel in floribus perpaucis infimis longior, vidi solum flores superiores abortu maseulos quorum gynoeceum rudimentarium: stylus minutus, solum 2!/,—3 mm longus, cum rudimento ovarii in parte infima pilis inaequi- longis simplicibus apice glandulosis densiusculis instructus, superne glaber, stigma breve clavatum, styli apice parum crassius; baccas non vidi. Peruvia orientalis, Rio Acre: Seringal Auristella, Aprile 1911, E. Ule, Amazonas-Exped. no. 9763! „Blüte hellgelbgrün* (Ule in sched.). | Nachträglich erhielt ich von Herrn E. Ule gütig eine untere Zwitter- blüte, deren Fruchtblatt-Charaktere ich hier wiedergebe: ovarium breviter Subglobosi-conieum, in tota superficie pilis densis valde inaequilongis (plerisque satis longis apice glandulosis obtectum; stylus 12 mm longus, nonnihil incurvatus, fere in tota superficie pilis paucis parvo FEE Sissimis nunc simplicibus apice glandulosis nune substellatis apice acutis instructus, supra glaber; stigma in latere superiore styli apice manifeste crassum obtusissimum. 438 Georg Bitter. 242. Solanum (Leptostemonum) rufirameum Bitter, nov. spec. Frutex scandens; rami recti vel flexuosi, 2—3 mm crassi, aculeis parvis (er. 1—2!/, mm longis retrorsis acutis fuscescentibus ni- tidis partim satis crebris partim sparsioribus armati et pilis stellatis rufis densissimis involuti, pilorum radii fuscescentes unicellulares crassimembranacei acuti cr. 6—8 in planitie explanati, unieus multo brevior medianus erectiusculus; internodia longitudine valde diversa, nune solum 0,8—2,5 em, nunc 6—9 cm longa; folia alterna, petioli Ui —2 cm longi, subtus aculeis nonnullis recurvis praediti, in tota super- ficie sicut rami pilis stellatis densis rufis involuti; lamina simplex, elliptici-oblonga, integra, medio fere latissima, basim et apicem versus sensim angustata, apice nonnihil acuminata, 81/; X 41 usque ad 11,7 5,8 em, venis lateralibus primariis in utroque latere 5—6 marginem versus incurvatis subtus sicut vena media manifeste prominentibus; lamina firma, subcoriacea, supra oleose-nitens, pili stel- lati in vena media et in venis primariis lateralibus nonnihil densioribus tamen quoque in mesophyllo satis crebris scabrius- cula, subtus in vena media sola aculeis parvis recurvis sparsis (4—8) armata, in venis robustioribus pilis stellatis magis rufescens quam in mesophyllo subnitido pilis stellatis minoribus obsito; glandulae parvae breviter stipitatae in tota superficie pa- ginac inferioris laminae multo crebriores quam pili stellati, in pagina superiore multo rariores inveniuntur; inflorescentia extra- axillaris, a foliis remota, simplex,longiuscula, cr. 17—20-flora; pedunculus aculeis parvis retrorsis nonnullis sparsim armatus, Cr. Zu 3,2 cm longus, sicut rhachis illum continuans satis elongata (cr. 9— 10 cm) densissime pilis stellatis rufis involutus, flores subsecundi in latere superiore, satis (cr. 3—10 mm) inter se remoti; pedicelli cr. 4— 5 mm longi, dense rufi-stellati, inter pilos glandulae breviter stipitatae parcae adsunt; calyx profunde 5-fidus, ejus lobi lanceolati acuti non- nihil inaequilongi cr. 6—7 X 1!/ mm, extus pilis stellatis densis, intus sparsioribus et glandulis parvis breviter stipitatis instructi; corolla flava (sec. cl. Ule), stellata, profunde 5-fida, diam. cr. 2,2 cm, lobi lanceolati, acuti, cr. 9X3 mm, extus pilis stellatis satis crebris obsiti, intus solum in vena media pilis stellatis sparsim in- structi, in margine pilis minoribus substellatis densis albidis praediti; filamenta brevia (cr. 1 mm longa), glabra; antherae lanceolatae, basi cordatae, apieem versus sensim attenuatae, 6!/ X 1,2 mm, poris apicali- bus; ovarium subglobosum, in statu florente pilis rectis partim acutis partim in cellulam apicalem glandulosam exeuntibus obtectum; stylus rectus, cr. 7 mm longus, in parte infima sparsim pilis patentibus plerisque in glandulam apicalem globosam exeuntibus, non nullis solum acutis vel raro substellatis (radiis solum 1—2) pr ditus (vidi solum flores superiores, inferiorum stylus forsan nonnihil longior), stigma a me visum mutilatum; baccas non vidi. Solana nova vel minus cognita. XII. 439 Brasilia, in finitimis civitatis Amazonas versus Guyanam Anglicam: Roraima, in silva inferiore, 1800 m s. m., Febr. 1910, E. Ule herb. Brasil, Amazonas-Exped. no. 8750! Blüte gelb; Kletterstrauch* (Ule in sched.). 243. Solanum (Leptostemonum) epibyssinum Bitter, nov. spec. Frutex, 2—5 m altus; rami strieti vel nonnihil flexuosi, nunc inermes, nunc aculeis brevibus compressis 1!/—4 mm longis basi 1—2!/, mm latis patentibus strictis vel parum recurvatis pallide fuscis nitidis non dense obsiti, pilis stellatis dense obtecti, quorum radii in uno latere omnes breves sunt, in altero (in zona lata a petiolorum la- teribus decurrente) radius medius patens pilorum ceteris multo longior (usque ad 4—4'/; mm longus) filiformisque colore byssino, quo modo pili barbam longitudinalem in quovis internodio secundum dispo- sitionem foliorum alternantem praebent; internodia 21/,—4 em longa; folia alterna, petioli 2—4 cm longi, plerumque inermes, rarius aculeolo minuto in latere inferiore praediti, subtus pilis stellatis breviradiatis densis, supra sicut in zona longitudinali barbata ramorum radius medius patens pilorum stellatorum radiis lateralibus stellatim radiantibus brevi- bus multo longior, qua re petioli superne et in lateribus crista pilorum fuscescentium (fere colore byssi Pinnae) obtecti; lamina late ovata, acuta vel subacuminata, basi rotundate subabrupte in petio- lum angustata, rarius subcordata, margine fere integro vel lobis parum vel vix prominentibus in utroque latere 1—2 ob- tusis vel subdentiformibus praedita, subcoriacea, usque ad 18—22 X 12—13 cm, supra primo in statu novello non jam satis evoluto pilis bre- vissimis stellatis crebris planiusculis obsita, quorum radii in glandulas globosas unicellulares satis magnas exeunt, subtus in tota super- ficie pilis stellatis brevibus densissimis subargentei-canescens, solum venae majores hie inde nonnihil brunnescentes, laminae supra tandem praeter venas venulasque breviter stellati-tomentosas fere glabrae, sub- nitidae, aculeis fere omnino destitutae (solum in vena media supra et subtus aculeolus minutus solitarius nonnumquam invenitur); inflores- centia folio opposita (an semper?) simplex, cr. 10--14-flora, pe- dunculus (usque ad florem primum) er. 2 cm longus, rhachis fere 3° em longa, flores recti, inter se remoti, in latere superiore dispositi, pedicelli 12—13 mm longi, sicut pedunculus et rhachis inermes, pilis densis stellatis subfuscescentibus obtecti (pili stellati radio mediano patente valde elongato filiformi praediti a basi pedunculi usque ad apicem rhachidis sensim rariores fiunt, in pedicellis solum valde sparsi sunt) calyx campanulatus, cr. 3 mm connatus, diam. inter apices loborum cr. 8 mm, lobi lanceolati, cr. 3—4 X (basi) 1 mm, obtusi, in statu florente àpice nonnihil recurvati, calyx extus in tota superficie pilis stellatis tomentosus, inermis; corolla coerulea (sec. cl. Ule), stellata, ejus lobi magni, longe lanceolati, acuti, cr. 2—2,4 cm longi: (basi) 5 mm lati, extus pilis stellatis pluriradiatis brevibus in gibberes humiles ele- vatis densis obtecti; stamina aequalia, filamenta brevia; antherae 440 Georg Bitter. in eonum subacutum dense collocatae, lanceolatae, a basi sensim angustatae, cr. 14!/, X (basi) 1!/, mm, poris rotundis apicalibus; ovarium breve, subconice hemisphaericum, pilis brevibus stellatis dense obtectum; stylus antheras primo paulum tandem manifeste superans, 16'/, mm longus, rectus vel plerumque prope apicem paulum incurvatus, in parte basilari pilis parvis stellatis arcte supra ovarium densis mox parcioribus et paucius stellatis in gibberem brevem elevatis solum in parte infima praeditus, inter quos glandulae nonnullae non valde longe stipitatae laxe distributae sunt; stigma subglobosum, styli apice sensim incrassato nonnihil crassius, obtusissimum, paulum emarginatum; baccas non vidi. Brasilia septentrionalis (inter Venezuelam et Guyanam Angli- cam): Capoeira prope Boa Vista, Rio Branco, Oct. 1908, E. Ule, Ama- zonas-Exp. no. 7693! Dass die in Drüsen endigenden flachen, kurzarmigen Sternhaare der Blattoberseite besonders im jugendlichen, eben sich entfaltenden Zu- stande des Blattes offenbar ziemlich stark klebrig sind, geht aus dem stellenweise reichlichen Ankleben von Fasern des zum Trocknen be- nutzten Papiers hervor; dadurch wird ein spinnwebiger Überzug dieser jugendlichen Blátter vorgetüuscht, der aber, wie die mikroskopische Untersuchung ergibt, nicht zu der Pflanze gehört. Wie bei vielen anderen bewehrten Solanum-Arten sind auch bei 8. epibyssinum die Stacheln sehr ungleichmüssig an der Pflanze verteilt: an- fünglich lag mir nur ein vóllig wehrloser Zweig vor, spáter wurde mir dureh Herrn Ule freundlich ein mit zerstreuten Stacheln ausgerüsteter Zweig desselben Exsiccats für die Untersuchung zur Verfügung gestellt. 244. Solanum (Leptostemonum) brancoénse Bitter, nov. spec. Frutex, 1—3 m altus, satis dense ramosus; rami nonnihil tortuosi, 3—4 mm crassi, solidi, cylindrici, sparsissime aculeis parvis (a 1%, mm longis) fuscescentibus patentibus armati, nonnumquam rami omnino inermes, in statu novello pilis longis densisque pallide fuscis patentibus involuti, mature lignescentes, vetustiores calves- centes cortice fusco lenticellis brevibus satis prominentibus obsiti; pili stellati basi radiis brevibus superficiei rami accumbentibus vel erectiusculis vel in gibberem humilem elevatis acutis, radius medius longissimus patens sicut laterales tenuis apice- que acutus; pilis fere ejusdem formae omnes partes virides usque ad sepala (extus) indutae sunt; internodia satis brevia, plerumque 1—1'/ €: raro —3'/, cm longa; folia alterna, petiolus 8—17 mm longus, sicut rami novelli pilis patentibus pallide fuscis dense involutus, lamin? elliptica vel late lanceolati-elliptica, basi rotundate vel magis sensim in petiolum attenuata, apice obtusiuscula vel in acumen minutum fere 1 mm contracta, 8,3 X 4,7 vel 71/2 X 31/2 cm xe ramis lateralibus minoribus 3!/ X 2 cm, venae laterales in utroque latere cr. 7 marginem versus incurvatae supra impressae subtus sicut ra: media et ramificationes secundariae nonnihil prominentes et pilis magis Solana nova vel minus cognita. XII. 441 fuscescentibus quam mesophyllum obtectae; lamina herbacea, supra olivacei-viridis, in vena media densissime, in mesophyllo satis dense pilis basi stellatis (radiis cr. 4 brevibus in planitie radianti- bus) radio medio longissimo acuto patente praeditis obsita, praeterea supra in mesophyllo inter pilos stellatos glandulae minutae breviter stipitatae satis crebrae inveniuntur; subtus praeter venas prominentes nonnihil fuscescentes pilis densis stellatis canescens sub- mollis; inflorescentia in ramis lateralibus primo terminalis, simplex vel semel furcata, cr. 15-(vel pluri-?)flora, pedunculus saepe brevis 1—2 cm longus, tenuis, sicut rhachis satis elongata (usque ad 5—6 cm) et pedi- celli eodem modo quo rami et petioli pilis basi stellatis radium medianum longissimum tenuem acutum edentibus fuscescentibus densis obtectus; flores tandem inter se remoti, pedicelli cr. 7 mm longi; calyx pro- funde 5-fidus, lobi lineari-lanceolati, er. 4—5 X 1 mm, obtusiusculi, in utraque pagina pilis stellatis (fere sicut supra descriptis) satis densis extus nonnihil densioribus majoribusque obsiti; corolla dilute coe- rulea (sec. cl. Ule), diam, cr. 18 mm, profunde 5-fida, ejus lobi lanceolati, acuti, 9 X 3 mm, extus dense pilis stellatis (radio mediano longiore) obsiti, in margine pilis reductioribus vix stellatis radiis + ve irregulariter flexuosis minutis instructi, supra glabri; stamina aequalia, filamenta brevissima, cr. Us mm longa, glabra; antherae lanceolatae, apicem versus lageniformiter attenuatae, cr. 8X (basi) ll: mm, basi manifeste cordatae, poris apicalibus vix nonnihil introrsis; ovarium subglobosum, pilis stellatis (radiis omnibus + ve elevatis) densissimis ob- tectum; stylus rectus, stamina vix superans, cr. 8 mm longus, crassiusculus, in parte basilari pilis paucis stellatis reductiori- bus, tune pilis simplicibus patentibus sparsissime obsitus, supra medium glaber; stigma obtusum, styli apice non crassius: lobi calycini in statu fructifero nonnihil ampliati, er. 7 mm longi; bacca glo- bosa, er. 11 mm diam., pilis stellatis obsita, subnitida; semina reniformia cr. 31%, X 3 mm, pallide fusca, manifeste reticulata. Brasilia, civitas Amazonas: Rio Branco, in der Capoeira bei Boa Vista, Oct. 1908, E. Ule, herb. Brasil., Arnazonas-Expedition no. 7691! „Blüte hellblau, Strauch 1—3 m“ (Ule in sched.). XXXIV. Zur Stammesgeschichte der Formen des Solanum muricatum. 245. Solanum (Basarthrum) muricatum Ait. (vgl. Bitter in Fedde, Repert. XL, 358, 359) In einer für mich selber unerwartet weitgehenden Weise lässt sich meine l. c., p. 359 ausgeführte Ansicht bestütigen, dass die einfache Spreite der von Mittelbolivia bis nach Mexiko in Gärten verbreiteten, Zuerst bekannt gewordenen Form des A muricatum ,den letzten Grad der Verschmelzung von (offenbar) ursprünglich mehreren getrennten Blättchen“ darstellt, Erst in jüngster Zeit ist mir Material von mehreren 442 Georg Bitter. anderen interessanten Formen zugünglich geworden, die ich kein Be- denken trage, mit S. muricatum zu vereinigen, trotzdem dass sie auf den ersten Bliek durch ihre auffällig abweichenden Blattgestalten davon zu weit abzustehen scheinen. Zwar hat bereits Dunal in DC. Prodr. XIII, 1, 48 eine var. dissectum mit fiederlappigen Bláttern erwähnt, die mir leider bis jetzt unzugünglich geblieben ist; aber die im folgenden be- schriebenen neuen Formen gehen augenscheinlich in der Ausbildung ihrer Blattgestalt weit über das von der var. dissectum erreichte Mass der Spreitengliederung hinaus; sie gestatten einen durchaus natürlichen Anschluss des $. muricatum an die übrigen Angehörigen der Subsektion Basarthrum, speziell an das S. caripense H. B. K. Die Zugehórigkeit der neuen Formen zu S. muricatum wird durch die ziemlich gedrängte An- ordnung der Blüten an der krüftigen Infloreszenzachse sowie durch die grosse eiförmig-kegelförmige Frucht sichergestellt. Da sich die Formen des S. muricatum, wie mir scheint, mehr oder minder deutlich in eine phylogenetische Reihe ordnen lassen, so habe ich dies durch die Bezeichnung der Varietäten, teilweise wenigstens, zum Ausdruck zu bringen gesucht. Die einfachblättrige, am längsten bekannte var. teleutogenum ist als der am weitesten in der einseitigen Entwickelung der Vereinfaehung der Spreite fortgeschrittene Typus anzusehen, wobei es nicht ausgeschlossen ist, dass der Einfluss der Inkavólker gerade dieser vielleicht erst in der Kultur aufgetretenen Aberration eine so weite Verbreitung in den Gärten der Ureinwohner des nórdlichen an- dinen Südamerika verschafft hat, dass man sie bis heute als den eigent- lichen Typus der Art aufgefasst hat. Var. protogenum Bitter, nov. var. Caulis sicut ceterae partes virides (folia utrinque) densius pilosus quam in ceteris varietatibus speciei mihi notis; lineae decurrentes mani- festius denticulatae subcrenulataeque; petioli 2—3 cm (in foliis superiori- bus solum 1 em) longi; lamina in specimine a me viso usque ad 11 cm longa, imparipinnata, bijuga, raro solum unijuga, foliola lateralia late lanceolata (terminale magis ovati-lanceolatum) omnia acuta vel (praecipue terminale) + ve longe acuminata, utrinque dense pilosa (subsericea), paris infimi foliola usque ad 3!/,X 1 cm, subsessilia vel breviter petiolulata, paris supremi foliola usque ad 5,7 X 1,5 cm, sessilia, basi obliqua in latere basoscopo rhachidi nonnihil adnata, foliolum terminale usque ad 8253,22 cm petiolulo 5—6 mm longo; corolla violacea (certe corollae lobi, an quoque membranae inter- petalariae?); pedicelli in statu fructifero penduli, robustiores, cr. 2 cm longi. praecipue calycem versus incrassati; bacca „magna, ovate conica, cdulis* (sec. Sodiro), vidi solum novellas immaturas in statu sicco CI. 2 X 0,9 cm apice conice acuminatas. Aequatoria: Loco speciali non indicato, A. Sodiro no. 114/7 pro parte, a cl. Sodiro: S. muricatum Ait, a cl. U. Dammer S. fraxinifolium Dun. nominatum. Nomen vernac.: Pepino (sec. cl. Sodiro). Solana nova vel minus cognita. XII. 443 Var. popayanum Bitter, nov. var. Caules usque ad 1 m alti, flexuosi-geniculati; internodia 31/,—7!/, cm longa; lineae decurrentes in caule hic inde nonnihil denticulatae; petioli graciles, cr. 4—5!/, cm longi; lamina obscure viridis, fere atri- viridis (sec. Lehmann), cr. 10—13 cm longa, imparipinnata, bijuga, raro unijuga; foliola late elliptici-lanceolata ve) ovati-lanceolata, acuta vel rarius obtusiuseula, nunquam acuminata, utrinque pilosa, neque tamen (in statu adulto quidem) subsericea, omnia + ve petiolulata, la- teralia basi valde obliqua, paris infimi foliola usque ad 3,8 X 1,8 cm pe- tiolulo 5 mm longo, paris supremi foliola usque ad 6,3 X 2,4—2,6 cm petiolulo er. 5 mm longo, foliolum terminale magis ovatum usque ad 8X 3,7 em in petiolulum satis longum cr. 15—23 mm Jongum sub- abrupte angustatum parumperque decurrens; baceae usque ad 12 cm longae, oblongi-ellipsoideae, flavidae, violacei-striatae, edules (sec. Leh- man n). Columbia: Cultum in Popayán, Lehmann no. 7819. „Mehrjährig ausdauernde Kräuter mit flexuos-knieigen Stengeln bis 1 m hoch. Blätter fast schwarzgrün. Blüte hell violett. Früchte bis 12 cm lang, länglich-elliptisch, gelb mit violett gestreift, essbar.“ (F. C. Lehmann in sched.) Nomen vernac.: Pepino (sec. el. Lehmann). Var. praecedens Bitter, nov. var. Partes virides quamvis dense pilosae tamen non tam subsericas- centes quam in var. protogenum; petioli cr. 3—5 em longi, lamina im- pari-pinnata, plerumque trifoliolata, rarius bijuga, foliola late lanceo- lata apicem versus sensim angustata, acuta, paris infimi foliola (si ad- sunt) er. 12 X 7 usque ad 20 X 9 mm, paris supremi (vel unici) foliola 5—61!/, X 1,5—1,9 cm petiolulo 3—5 mm longo, foliolum terminale 6 X 3 usque ad 7,5—9 X 3,7 cm in petiolulum cr. 15—20 mm longum rotun- date vel sensim angustatum; internodium vegetativum ultimum (infra pedunculum) breve, jam mature cum pedunculo in latus coactum, folium supremum (infra inflorescentiam) simplex longe (cr. 3 cm) petiolatum, ejus lamina 7 X 3 cm, inflorescentia nonnumquam furcata, cr. 12-flora; pedicelli in statu fructifero nutantes, satis robusti, calycem versus valde obconice inerassati, plus quam 2 cm longi. Aequatoria: Loco speciali non indicato, A. Sodiro no. 114/1 pro parte, a cl. Sodiro S. muricatum Ait, a cl. Dammer $. fraxinifolium nominatum. Var. teleutogenum Bitter, nov. var. : Petiolus usque ad 5—6!/, cm longus, lamina simplex, oblongi- lanceolata, obtusa vel obtusiuscula, cr. 10—111/ X 21/,—4 em, non- numquam 15 X 4 cm. l Dies ist die als Kulturpflanze seit langem bekannte „Haupt“-Form dieser Art, der ich als dem „Typus“ bereits in Fedde, Repert. XI, 358 eine eingehende Diagnose gewidmet habe, auf die hier verwiesen werden kann. 444 Georg Bitter. An einem mir vorliegenden Beleg dieser Varietüt ist das letzte Blatt unter der Infloreszenz besonders gross entwickelt: es besitzt einen 5 cm langen Stiel, seine Spreite misst 81/, X 2 cm, die in seiner Achsel ent- springenden folia pseudostipulacea sind nicht so ausgeprägt schief wie sonst gewóhnlich, sie sind 21 X 11 mm gross auf einem deutlichen 2—3 mm langen Stiel. : Im folgenden seien noch einige Belege der var. teleutogenum den früher bekannt gegebenen hinzugefügt. Peruvia: Martinet no. 989 (loco speciali non indicato) herb. Paris! Bolivia: Mandon 1857 (sine nro.) ,vulg. Pepino, fruit comestible de la grosseur d'une aubergine, vendue sur les marches boliviens (voir mon voyage en Bolivie) — Bolivia, cult.“ herb. Paris! „Fructus edulis magnus pyriformis atropurpureo marmoratus* Man- don 1857. Bolivia; Cotagna, vallée chaude au pied S. de l'Illimani lat. 16? 45’, temp. moyenne, Pentland 1839 herb, Paris! In jüngster Zeit hat Oskar Burchard in Möllers Deutsche Gürtner-Ztg., Jahrg. 28 (1913), Nr. 37, p. 433, 434 über die Kultur der Melonenbirne (spaniseh: peramelón) auf den Canarischen Inseln be- riehtet und eine Abbildung der in Puerto de Orotava (Teneriffa) von ihm kultivierten Pflanze mit Blüten und Früchten gegeben. Auch hier handelt es sich wieder um die einfachblättrige Form. Besonders beachtenswert ist Burchard's Notiz, dass die Pflanze trotz reichlicher Ausbildung reifer Früchte mit gelblichem, sehr saftigem Fleisch von kráftigem, duftigem, sehr süssem Melonengeschmack in der Kultur bei ihm niemals Samen ansetzt, was nach ihm ,vielleicht auf die jahrzehnteiange Stecklingsvermehrung zurückzuführen ist“. Für mich ist dieses völlige Ausbleiben des Samenansatzes ein Argument mehr für die geradezu als Abnormitäten anzusehenden Veränderungen, die speziell an der (vielleicht nur in der Kultur vorkommenden?) var. Zeleutogenum wahrscheinlich schon in den Zeiten der Ketschuavölker in den nördlichen Anden Südamerikas offenbar durch die Einwirkungen der Kultur und durch die gewissen- hafte Fixierung der Aberrationen von seiten dieser in landwirtschaftlicher Hinsicht hochentwickelten Völker erzielt wurden. In den Gärten findet sich diese Form noch bisweilen unter dem Namen ©. guatemalense hort., auf die Zugehörigkeit dieses Namens ZU dem in Kalthäusern kultivierten einfachblättrigen Typus von S. muricatum Ait. ist nach dem Index Kewensis zuerst in Garden and Forest V (1892), 95 hingewiesen worden; später findet sich jedoch selbst in besseren Gartenzeitungen der apokryphe Namen S. guatemalense noch wieder für unsere Pflanze angewandt, so in Gardener's Chronicle 1893, II, 781 und ihm folgend in Gartenflora 1894, p. 273 (an beiden Stellen wird die Schmackhaftigkeit der schön gefärbten Früchte der als „Melonenbirne“ bezeichneten Pflanze betont). Solana nova vel minus cognita. XII. 445 XXXV. Ergänzungen zu Tuberarium. 246. Solanum (Tuberarium) simplicifolium Bitter in Fedde, Repert. XI, 369. Diese Art entfaltet offenbar in der Prov. Salta einen beachtenswerten Formenreichtum, wie ich aus den mir durch Prof. Spegazzini zur Durchsicht überwiesenen Materialien ersehe. Durch diese neu hinzu- gekommenen Typen erscheint es mir nunmehr notwendig, den schon gelegentlich der ersten Beschreibung des S. simplicifolium (Fedde, Rep. XI, 370) betonten nahen verwandtschaftlichen Zusammenhang dieser Art mit dem direkt davor veröffentlichten S. gigantophyllum Bitt. (Fedde, Rep. XI, 368) dadurch noch stürker zum Ausdruck zu bringen, dass ich das S. gigantophyllum als Subspezies unter S. simplicifolium unterordne. (Man wird mir wohl als zukünftigem Monographen der Gattung die Auswahl des Namens für eine aus zwei von mir selbst nebeneinander veróffent- lichten Typen zu verschmelzende Art nach der Zweckmässigkeit über- lassen, ohne dass etwa später der Name gigantophyllum auf Grund seiner Seitenpriorität vorangestellt werden wird). Ich fasse das S. giganto- phyllum als einen extrem ausgebildeten Typus des polymorphen S. simplici- folium auf und schlage somit vor, die früher als S. gigantophyllum Bitt. bezeichnete Pflanze (Lorentz et Hieronymus no. 802) nunmehr S. sim- plicifolium Bitt. subsp. gigantophyllum (Bitt. pro spec.) nov. subsp. zu nennen. Die im folgenden dargestellten Formen unterscheiden sich von der als Typus behandelten Form des S. simplicifolium (aus der Quebrada de San Lorenzo) durch die merklich kürzeren und infolgedessen breiter elliptischen Spreiten. : Von der Hauptform des S. simplicifolium sowie von der subsp. gigahto- phyllum weichen sie ausserdem durch den dünneren, im unteren Drittel mit winzigen Papillen besetzten Griffel ab. Var. metriophyllum Bitter, nov. var. Folia (vidi solum superiora) simplicia, petioli cr. 3—3//; cm longi, laminae late ellipticae, utrinque attenuatae, usque ad 9!/; X 5!/ em; in- florescentia cr. 10—19-flora. Argentina boreali-occidentalis (verisimiliter in prov. Salta). 1. Tacanas; 2. Arcas-Trancas (letzterer Ort bereits im nördlichsten Zipfel der Prov, Tucuman), Spegazzini, Febr. 1897! 3. Pampa grande, See Spegazzini, Jan. 1897! Prov. Tucuman: Burruyacu, Stuckert no. 22009: (Januar 1911). Die Blüten, besonders die Antheren, sind bei dem Stuckertschen Exemplar etwas kleiner (antherae er. 5 mm lg.) als bei Spegazzinis Pflanze von Pampa grande (anth. 6 mm lg. Var. mollifrons Bitter, nov. var. : Planta pro specie parva, cr. 33 cm supra terram attingens, caulis infra terram cr. 18 cm recte ascendens, in parte supraterranea alis satis latis margine irregulariter undulatim crenulatis, internodia solum er. 1— 446 Georg Bitter. 11/, em longa, folia ergo satis dense secuta; petioli 1!/,—2 cm longi, lamina elliptica utrinque attenuata, 5—6 X 3!/,—4 cm, nonnumquam infra foliolum terminale foliolis duobus minutis (cr. 4—5 X 2!/, mm) decurrentibus praedita, in utraque pagina densissime pilosa (in statu novello subsericei-molliuscula); folia pseudostipulacea in axillis foliorum satis manifesta adsunt; inflorescentia er. 19-flora, fur- cata; pedicelli cr. 19 mm longi, fere medio articulati, calycis lobi parum inaequilongi, cr. 4—5 X 1!/; —2 mm, lanceolati, acuti; corolla diam. cr. 20 mm, rotata, lobi fere usque ad apicem conjuncti, extus inter pilos crassiusculos pluricellulares acutos satis crebros glandulis minutis bre- viter stipitatis sparsis instructi; filamenta brevia, 1!/, mm longa, basi cr. 0,9 mm lata, glabra; antherae 51), X 1!/, mm, basi manifeste cor- datae, apice emarginatae; stylus 81%, mm longus, nonnihil incurvatus, tenuior quam in typo et in subsp. gigantophyllum, paulo supra basim glabram fere !/, longitudinis papillis brevissimis praeditus, inter quas pili perpauci 1—4-cellulares acuti sparsi sunt; stigma clavatum, styli apice vix crassius, apice obtusum vix emarginatum. Prov. Salta: Pampa Grande, Jan. 1897, Carlos Spegazzini! Diese Varietät ist ausser durch die stürkere Behaarung besonders der jugendlichen Spreiten vor allem durch die kürzeren Antheren cha- rakterisiert. Auch die ganz vereinzelt zwischen den im unteren Drittel vorhandenen winzigen Papillen nachzuweisenden 2—4-zelligen Spitzhaare sind vielleicht beachtenswert; ferner die an dem mir vorliegenden Exemplar mehrfach zu beobachtenden winzigen óhrchenfórmigen Seiten- blättchen dicht unter der bedeutend grósseren Terminalspreite. Var. trimerophyllum Bitter, nov. var. Folia etiam in parte superiore sola a me visa triphylla, foliolis la- teralibus nonnumquam parum minoribus quam terminali, foliola lateralia usque ad 8!/; X 3!/, em, foliolum terminale 10![, X 51/2 em, in foliis su- premis foliola lateralia magis reducta. Prov. Salta: Pampa grande, Januario 1897, Carlos Spegazzini! 247. Solanum (Tuberarium) Lobbianum Bitter, nov. spec. Humile, (supra terram cr. 14—16 cm altum), herbaceum, stolonibus tenuibus subterraneis verisimiliter tuberiferis repens; caulis pilis sim- plicibus pluricellularibus valde inaequilongis plerisque satis longis acutis patentibus pellucidis dense obtectus, supra terram jam à basi ramosus; folia majora 12—13 em longa, satis dense secuta, tamen non vere rosulantia (internodia 'inferiora er. 6—7 mm longa, ra- morum lateralium longiora); lamina interrupte imparipinnata 3—5-juga, foliolis interjectis paucis parvisque; foliola supra obscuriora et parcius, subtus pallidiora et in tota superficie densius pilis pluricellularibus acutis instructa, lateralia sessilia, paris supremi foliola basi valde obliqua, CT. 2,3—2,5 X 1,4—1,5 cm, foliolum terminale in foliis inferioribus la- tissime ellipticum valde obtusum, saepe suborbiculare, cr. Zil: 3X 2—921/, cm, petiolulo cr. 9—13 mm longo; folia superiora nonnihil graciliora foliolis lateralibus (in foliis inferioribus sessilibus paulumque Solana nova vel minus cognita. XII. 4471 decurrentibus) hic breviter petiolulatis; paris supremi foliola er. 16 X 7 mm, foliolum terminale cr. 23 X 11 mm petiolulo 8—12 mm longo: pedunculus cr. 3!/; em longus, sicut caulis et pedicelli pilis densis pa- tentibus pellucidis simplicibus acutis valde inaequilongis instructus, pili majores 7—8-cellulares in gibberem elevati; inter pilos acutos glandulae minutae breviter stipitatae valde sparsae sunt; pedicelli in statu florifero cr. 21 mm longi, fere in !/; longitudinis supra basim arti- culati, in articulo fere curvatim nutantes (an quoque in flore bene evo- ‘luto?); calyx campanulatus, diam. inter apices loborum (non explanatus !) er. 11 mm, ejus lobi lanceolati, acuti vel fere acuminati, satis magni, cr. 6X 1!/, mm, extus pilis inaequilongis satis crebris (majori- bus in gibberem elevatis) apicem versus minoribus instructi; corolla subrotata, diam. verisimiliter 3 cm (vidi florem non jam plane aper- tum), lobi parum liberi triangulares extus pilis inaequilongis pluri- (usque ad 6—7-)cellularibus acutis plerisque satis magnis crassiusculisque usque ad paulo supra basim obtecti, apice acuto pilis minoribus densissimis instructi, partes interpetalariae solum in marginibus pilis densis acutis parvis praeditae, ceterum parce pilosae; filamenta brevia (in statu non jam satis evoluto solo a me viso) cr. 3/,—1 mm longa, satis crassa, glabra; antherae lanceolati-ellipsoideae, basi latiores et manifeste cordatae, apicem versus sensim angustatae, satis magnae, cr. 6!{,— 7X2 mm; ovarium subhemisphaericum, apicem versus nonnihil conicum, cr. 27, mm longum et latum, glabrum; stylus 9 mm longus, strictus, infra crassiusculus, paulo supra basim glabram papillis minutis vix pro- minentibus microscopice solum eruendis fere usque ad !/, longitudinis praeditus, ceterum glaber; stigma conice-capitatum, styli apice vix cras- sius; fructum non vidi. Columbia, loco speciali non indicato, Lobb, herb. Kew.! Das S. Lobbianum ist von sümtlichen Tuberarien durch die auffallig dieht und lang behaarten Stengel und Infloreszenzachsen leicht zu unter- scheiden (schon J. G. Baker, Journ. Linn. Soc., XX, Botany, 496, 497 erwähnt unsere Pflanze als „very dwarf, with very hairy stems“, zieht sie aber als Form zu S. tuberosum); ausserdem fallen als wichtigere Merk- male dieser Spezies der niedrige Wuchs, die fast kreisrunden End- blättchen der unteren wohlausgebildeten Laubblätter, die ziemlich langen Blütenstiele und die ansehnlichen Antheren auf. Inwieweit das Nicken der Blütenstiele in der ziemlich weit hinaufgerückten Artikulation ein wirklich brauchbares Merkmal auch im voll entfalteten Zustande der Blüte abgibt, lässt sich erst nach der Prüfung reichlicheren Materiales entscheiden; ich wünsche sehr, in Anbetracht der Unvollständigkeit unserer Kenntnisse über diese Pflanze, weitere Belege von ihr kennen zu lernen. 248. Solanum (Tuberarium) Malmeanum Bitter, nov. spec. : Tubera subterranea globosa vel subglobosa fere 11/2 cm diam. caulem supraterraneum tenuem cr. 11/3 mm crassum emittentia, ex axillis foliorum subterraneorum squamiformium stolones horizontaliter repentes 448 Georg Bitter. procreantur; planta herbacea, gracilis, cr. 20—30 cm alta; petiolus 1— 21/, cm longus, lamina interrupte impari-pinnata, plerumque 4-, rarius 5-juga, cr. 11—13 em longa, rhachis parum alata, tamen foliola parva interjugalia fere semper complura (4—9) adsunt; foliola majora ovata vel late elliptica, terminale lateralibus semper majus, 3—3,8 —4,2 X 1,1 —2,6 — 2,8 cm (in foliis inferioribus fere orbiculare), lateralia fere semper manifeste petiolulata (petiolulis usque ad 2—4 mm longis) basim versus sensim minora, omnia basi abruptius, apicem versus plerumque magis sensim angustata, obtusa, superne viridia, in superficie fere tota glabrata, prope marginem et in margine ipso pilis densis brevibus instructa, subtus pallidiora, pilis brevibus sparsis fere solum in venis venulisque instructa; foliola interjugalia rotundata vel elliptica nune minuta nunc usque ad 8—10 X 4—5 mm obtusa saepe subpetiolulata; peduneulus communis cr, 3—71/, cm longus, furcatus, 4—7, rarius —9-florus, rami furcae 0,8—1,5 cm longi, pedicelli er. 15— 17—20 mm longi. paulum supra medium articulati; calyx campanulatus, cr. 5—6 mm longus, diam. inter apices loborum 6 mm, lobi lanceolati, acuti, er. 3—4!/5 X (basi) 114, mm; corolla alba, cr. 2 cm diam, stellata, lobis in statu florente reflexis liberis cr. 7—8 X 3 mm, filamenta glabra, er. Liz 1,8 mm longa; antherae extus vitellinae, intus luteae, lanceolatae, basi latiores apicem versus nonnihil attenuatae, cr. 5 X (basi) 1,4—1,7 mm; stylus cr. 81/; mm longus, paulum supra basim fere usque ad medium papilis minutissimis vix perspiciendis praeditus, stigma apice paulum bilobum, cr. 0,8 X 0,8 mm; fructus non vidi. Brasiliae civit. Rio Grande do Sul: colonia Ijuhy, in ripa are- nosa rivuli, loco aperto, terra fere denudata. Gust. O. A:n. Malme, exped. I. Regnell. no. 756, 1893, Apr. 5. florens, herb. Stockholm. ! Upsal.! Die zurückgeschlagenen Kronenlappen erinnern an &. chacoense Bitt., von dem sich das S. Malmeanum aber durch die lángeren und spitzeren Kelchziptel sowie durch die ürmerblütigen Infloreszenzen leicht unter- scheiden lässt; von S. Commersonii Dun., mit dem es wegen seines ähn- lichen Habitus bisweilen verwechselt sein mag, weicht es durch die zurückgebogenen Kronenlappen sowie durch die fast immer deutlich ge- stielten Seitenblüttchen ab, 249. Solanum (Tuberarium) stores Bitter, nov. spec. Stolonibus subterraneis (verisimiliter tuberiferis) perennans, pars subterranea recte e terra ascendens cr. 4!/,—6!|, cm longa; caulis supraterraneus tenuis (cr. 1—1!/j, mm crassus), gracilis, in statu florente solum cr. 12—13 cm altus, sicut omnes partes virides pilis in- aequilongis (usque ad 5-cellularibus) acutis satis crebris obsitus; lineae decurrentes angustae; internodia cr. 1—1!/, cm longa; folia cr. 6!/)— 7,8 cm longa, gracilia, quorum petiolus cr. 8—12 mm longus, lamina ergo cr. 5!,—6 cm longa, interrupte-pinnata, quadri- vel fere quinquejuga, foliolis interjugalibus minutis (?/,—11/5 X !/9—?/, mm) cr. 4— 8 in quovis folio, rhachis non alata, foliola majora oblongi-lanceolata, Solana nova vel minus cognita. XII. 449 obtusa vel obtusiuscula, omnia herbacea utrinque viridia, in utraque pa- gina pilis inaequilongis albidis subcrebris obsita; foliola jugalia inferiora parva vix interjugalibus majora, sequentia apicem versus sensim majora, sessilia, tamen praeter par supremum non in rhachidem decurrentia; paris supremi foliola cr. 15 X4—41/, mm, saepe + ve (usque ad 4 mm) in rhachidem decurrentia, foliolum terminale utrinque sensim angustatum, subacutum, cr. 18—22X6—8 mm; folia pseudostipulacea praecipue in caulis parte superiore manifesta obliqua, er. 7 X 21/, mm; inflorescentia primo terminalis, pauci (cr. 3)-flora, pedunculus cr. 2 cm longus, pedicelli 10—14 mm longi, fere medio arti- culati, sicut peduneulus pilis acutis crebriusculis albidis obsiti, inter quos glandulae breviter stipitatae valde sparsae occurrunt; calyx cam- panulatus, diam. inter apices loborum er. 7 mm, ejus lobi lanceolati, acuti vel subacuminati, cr. 4 X 1—1!/, mm, extus sicut ceterae partes virides pilis inaequilongis 1—5-cellularibus acutis satis crebris pro parte violacei-suffusis obsiti; corolla intense violacea, subrotata, diam. cr. 18 mm, lobi extus pilis satis crebris praecipue apicem versus obsiti; filamenta brevia (cr. !/—3/, mm) glabra; antherae intense vitellinae, lanceolati-ellipsoideae, basi nonnihil cordatae, apice manifeste emar- ginatae, cr. 4 X (basi) 1,2 mm, poris introrsis subapicalibus obliquis tandem + ve longitudinaliter fissae; ovarium glabrum; stylus stamina manifeste superans, fere rectus, cr. 7 mm longus, tenuis, omnino glaber (papillis quoque destitutus); stigma breve, subclavatum, obtusum, Styli apice nonnihil crassius; baccas non vidi. Bolivia: La Paz, 3800 m s. m., Aprili 1913, O. Buchtien no. 3982! Von dem ebenfalls zierlichen $. infundibuliforme Phil. (siehe meine diagnostische Darstellung dieser Art in Fedde, Rep. XI, 387) unter- Scheidet sich die vorliegende Spezies dureh noch geringere Dimensionen der Blütter und Blüttchen, durch die ungeflügelte Rhachis, dafür aber durch das Vorkommen von Zwischenfiedern, durch eine kleinere, offen- bar mehr ausgebreitete Krone, sowie endlich durch einen vóllig kahlen Griffel. Unter den bolivianischen Tuberarien ist keine einzige von ühnlich zierlichem und zugleich niedrigem Wuchs wie das S. leptophyes bekannt. Reichlicheres Material, besonders die Knollen, sowie die Früchte sind zur Ergänzung der Diagnose sehr erwünscht. 250. Solanum (Tuberarium) Spegazzinii Bitter, nov. spec. Herbaceum, stolonibus subterraneis tenuibus repens; caulis recte cr. 5 em e terra ascendens, supra terram cr. 20—25 cm altus, infra cr. 2—3 mm crassus, jam a basi ramosus, in nodis subgeniculatim flexuosus, pilis acutis satis crebris curvatim accumbentibus vel erecti-patentibus : obsitus; lineae decurrentes etiam in partibus superioribus angustae; internodia plerumque 1—2 cm, superne usque ad Ali: cm longa; folia 5'/>—8—9 cm longa, petiolus 10—13 mm longus, pilis crebris erecti- patentibus obsitus; lamina interrupte imparipinnata, 4-, raro 5-juga, foliolis interjectis paucis (1—2) parvis vel saepe deficientibus; foliola majora lanceolata, utrinque sensim angustata, acuta, Repertorium specierum novarum. XIL (27. X. 1913.) 29 450 Georg Bitter. sessilia vel breviter petiolulata, paris supremi foliola saepe nonnihil decurrentia, cr. 17—20 X 5—6—7 mm, foliolum terminale 17—23 X 6 mm in petiolulum 4 mm longum angustatum; foliola omnia utrinque sordide viridia, in tota superficie utriusque paginae pilis satis crebris acutis pluricellularibus subsetulosis instructa; inflorescentia primo terminalis, dein uná cum internodio vegetativo su- premo brevi (cr. 9—15 mm longo) in latus coacta, cr. 5—10-flora, folium supremum (infra inflorescentiam) satis reductum simplex lineare vel paucifoliolatum foliolis parvis lineari-lanceolatis; pedunculus ipse quoque saepe satis brevis, in statu florifero er. 11—13. nonnumquam —20 mm longus, simplex vel semel furcatus, furcae in statu florifero 15— (raro) 25 mm longae, pedicelli cr. 12—25 mm longi, plerumque praecipue inferiores) supra medium vel in medio ipso articulati, in statu fructifero parte supra articulum magis elongata saepe arti- culus infra medium situs est; pedicelli in statu fructifero cr. 20— 25 — (raro) 33 mm longi, sicut pedunculus et ejus furcae et ce- terae partes virides pilis densiusculis acutis inaequilongis tenuibus erecti-patentibus vel curvatim accumbentibus usque ad calycem instructi; calyx campanulatus, in statu florifero diam. inter apices loborum (non explanatus!) cr. 7 mm, ejus lobi lanceolati, infra apicem abrupte acuminati (acuminibus nonnihil inaequilongis), cr. 4 X (basi) 1!/J mm, extus sicut ceterae partes virides pilis inaequi- longis acutis partim curvatim accumbentibus partim erecti-patentibus ob- siti, intus glandulis parvis breviter stipitatis crebris instructi; corolla subrotata, diam. cr. 20—23 mm, ejus lobi satis longe inter se conjuncti, solum in parte apicali triangulari acuta cr. 5 mm longa liberi, margines et apices loborum liberorum dense pilis pluricellularibus acutis praediti, membranae interpetalariae solum in margine parce pilis brevioribus marginatae, ceterum glabrae; filamenta tandem 1,5—1,6 mm longa, glabra; antherae lanceolati-ellipsoideae, basi nonnihil la- tiores manifeste cordatae, cr. 5—5!/, X 1,2 mm, apice manifeste emar- ginatae, poris introrsis subapicalibus obliquis; stylus antheras longe superans, cr. 9'/ mm longus, strictus, gracilis, paulo supra basim glabram papillis densis erecti-patentibus usque ad medium praeditus, ceterum glaber; stigma styli apice vix crassius, ellipsoideum, obtusiusculum; pedicelli in statu fructifero in articulo nutantes, calycem versus sensim manifeste incrassati; calyx fructifer ampliatus, ejus lobi er. 8X (basi) 4 mm; baccae subglobosae vel nonnihil applanatae, diam. cr. 10 mm. Argentinae occidentalis prov. Salta: 1. Cerro de Cachi, Jan. 1897, C. Spegazzini! 2. Amblaio—Cachipampa, Jan. 1897 florens fructi- busque immaturis instructum, C. Spegazzini! 251. Solanum (Tuberarium) setulosistylum Bitter, nov. spec. Herbaceum, cr, 45 cm altum, jam a basi ramosum; caulis sub- glaber, infra cr. 3!/,—4 mm crassus, lineis decurrentibus angustioribus. supra alis membranaceis manifestioribus (usque ad 2 mm latis) Solana nova vel minus cognita. XII. 451 c veundulatim marginatis vel strictis instructus; margines alarum pilis valde sparsis in gibberes elevatis obsiti; internodia 2—5-— 7 cm longa; folia satis longa, intermedia optime evoluta 18—21 cm longa, petiolus 1—3 cm longus; lamina interrupte-imparipinnata, 5—8-juga, foliolis interjectis satis numerosis (5—20—26) valde inaequalibus nunc minutis sessilibus nunc lineari-lanceolatis acutis usque ad 13 X 3 mm manifesteque petiolulatis, foliola majora longe l anceo- lata, utrinque angustata, apice plerumque satis longe acuminata, omnia petiolulata (rarius petiolulis satis longis usque ad 15 mm), foliola superiora 4!/,—6!/; X 1—1,3 cm petiolulis plerumque cr. 4—5 mm longis, foliolum terminale petiolulo 11—15 mm longo; foliola omnia utrinque in tota superficie pilis breviusculis inaequilongis acutis satis crebris (majori- bus in gibberem elevatis) obsita, inter quos glandulae parvae breviter stipitatae sparsae sunt; folia pseudostipulacea satis magna, lunulatim curvata; inflorescentia primo terminalis, dein in latus coacta, multi- (18— 20-)flora, pedunculus gracilis, satis longus, cr. 8!/, cm, furcatus, ejus rami 3—4 cm longi; pedicelli graciles, inferiores 17— (rarius) 28 mm longi, plerumque supra medium articulati (inferiores cr. */; supra basim), pilis brevibus valde sparsis in gibberem manifestum pluricellu- larem elevatis; calyx campanulatus, diam. inter apices loborum cr. 9 mm, ejus lobi late lanceolati infra pellucide marginati apice manifeste àcuminati nonnihil inaequilongi fere 2!/,—5 X (basi) (is mm, extus pilis brevibus paucicellularibus acutis instructi, intus glandulis breviter Stipitatis satis crebris obsiti; corolla alba?, stellata, diam. cr. m 18 mm, lobi late lanceolati, acuti, cr. 5 X (basi) 8 mm, extus praecipue apicem et marginem versus pilis pluricellularibus acutis satis densis ob- tecta; filamenta brevia, cr. 1—1,5 mm longa, antherae ellipsoidei-lanceo- latae, satis longae, 6!/,—7X 1,22 mm, basi nonnihil latiores et mani- feste cordatae, apice parum emarginatae poris introrsis subapicalibus, tandem + ve longitudinaliter fissae; stylus antheraslonge superans, 11 mm longus, gracilis, strictus, paulo supra basim glabram plus quam 2/3 longitudinis papillis densis patentibus salis. manifestis instructus, inter quas in styli parte media pili setulosi breves 2-cellulares acuti patentes vel erecti-patentes subcrebri adsunt; stigma styli apice Vix crassius, subglobosum vel angustius. Argentinae boreali-occidentalis prov. Salta: Pampa grande, Jan. 1897, Carlos Spegazzini! xo pt Diese Art ist von den verwandten Tuberarien durch die ziemlich schmalen und lang zugespitzten Blätter, die beiderseits mit kurzen und ziemlich dichten, weichborstigen Haaren besetzt sind, zu unterscheiden. Von besonderem Interesse aber ist die Behaarung des Griffels, an dem ausser den dichten etwa ?/, der gesamten Lünge bedeckenden Papillen in der mittleren Zone kleine zweizellige Bórstchen zu sehen sind; diese Haare fehlen dem vorhergehenden S. Spegazzinii vollstándig, bei ihm sind nur die Papillen bis zur halben Länge des Griffels vorhanden. Ausserdem besitzt S. Spegazzinii nur 4—5-jochige Blatter mit nur spär- 29* 452 Georg Bitter. lichen Zwischenfiederchen, seine Blüttchen sind viel kleiner, nicht so deutlich gestielt und nicht so zugespitzt wie bei S. setulosistylum, ausser- dem ist die Krone bei dem letzteren tiefer sternfórmig als bei dem sub- rotaten S. Spegazzinii. Auch die fast kahlen Stengel, Blattmittelrippen, Gesamt- und Einzel- blütenstiele des S. setulosistylum gestatten eine leichte Unterscheidung von dem dichter behaarten S. Spegazzinii, ferner sind bei letzterem die Haare nicht so deutlich auf Sockel gestellt wie es an den spärlichen Haaren der Stengelflügel und der Blütenstiele bei S. setwosistylum der Fall ist. Die kurz- und feinborstige Behaarung der beiderseitigen Blattflächen bei beiden Arten erinnert etwas an die Behaarung des mexikanischen $. verrucosum (+ S. squamulosum). Es sei noch hervorgehoben, dass, mikro- skopisch betrachtet, die Haare des ©. Spegazzinii etwas dünner und durchgängig länger sind als diejenigen des S. setulosistylum. — Die Blütenfarbe der beiden neuen westargentinischen Arten ist leider nicht bekannt. 252. Solanum (Tuberarium) Maglia Schlechtd, var. chubutense Bitter, nov. var. Caulis lineis decurrentibus quamvis satis manifestis tamen non alis undulatis crenulatis sicut in typo et in var, Guaytecarum praeditus ; internodia 3—5!/, cm longa; folium inferius in specimine a me viso jam satis magnum petiolo 8!'/; cm longo, lamina solum unijuga, foliola paris unici 3!/,X2 cm, foliolum terminale suborbiculare, obtusissimum cr. 5!/g em longum 6?/, cm latum; folia media et superiora trijuga, er. 14 cm longa, foliolis interjugalibus cr. 6—12 inaequalibus, foliola jugalia inferiora manifeste petiolulata, par supremum brevius petiolu- latum; foliolum terminale BU, X 3 em (in foliis mediis forsan majus) utrinque sensim angustatum; foliola omnia supra pilis nonnihil robustiori- bus subtus nonnihil tenuioribus in tota superficie satis dense obsita; in- florescentia cr. 10—12-flora, pedunculus cr. 7!/,—8 em longus, pedicelli cr. 12—16 mm longi, fere medio vel ?/, supra basim articulati; calyx campanulatus, in statu florente (explanatus) diam. inter loborum apices cr. 12 mm, ejus lobi nonnihil inaequilongi, usque ad 6 X (basi) 2—3 mm, basi pellucide marginati, apice in acumen fere 2—3 mm longum an- gustati, calyx extus sieut peduneulus et pedicelli pilis valde inaequilongis curvatim accumbentibus instructus, inter quos glandulae minutae bre- viter stipitatae adsunt; corolla rotata, diam. fere 3 (an usque ad 31/,?) cm, lobi fere usque ad apicem membranis interpetalariis glabris conjuncti. extus pilis densis acutis instructi; filamenta in parte superiore libera CT. Ui mm longa, glabra; niet lanceolati-ellipsoideae, er. 6 X 1', mm, basi latiores et manifeste cordatae, apice nonnihil emar- ginatae; stylus cr. 111/, mm longus, rectus, plus quam Zi longi- tudinis papillis brevibus infra densis supra nonnihil sparsioribus sensim evanidis praeditus; stigma breve subglobosum apice vix emarginatum. Territorium Chubut, leg. Illin. Solana nova vel minus cognita. XII. 453 Die Angabe Spegazzinis (Nova Addenda ad floram Patagonicam, Pars II in Anales de la Soc. Cientif. Argent., 1909, p. 41), wonach Sol. Maglia auf höher gelegenen Wiesen am Carren-leofü vorkommt, deren Richtigkeit ich in Fedde XI, 362 in Zweifel Zog, scheint sich zu be- stätigen, nur weicht die Form von Chubut ebenso wie die von mir in Fedde, Repert. XII, p. 2 beschriebene var. Guaytecarum von dem typischen S. Maglia durch die an der Basis am breitesten und dort deutlich herz- fórmigen Antheren erheblich ab; es scheint mir empfehlenswert zu sein, die beiden südlichen miteinander mehr übereinstimmenden var. Guayte- carum Bitt. und var. chubutense Bitt. zu einer Unterart subsp. meridionale Bitt, nov. subsp. zusammenzufassen; ein gründlicheres Studium der südlichsten Tuberarium-Formen ist, wie ich bereits in Fedde XII, p. 3 betont habe, auf Grund eines reichlicheren Materials sehr notwendig; sollte es sich später als zweckmüssig erweisen, diese südlichen Formen als eine besondere Art von S. Maglia abzutrennen, so würde der Name „meridionale“ phytogeographisch recht bezeichnend sein. 253. Solanum acaule Bitt. Tubera cr. 2 X 1,8 cm diam. (in statu sicco!). Argentinae prov. Jujuy: Cangrejillos prope Yavi, loco graminoso uliginoso, Rob. E. Fries, Exped. Suec. in reg. Chaco-Andinis no. 979, herb. Regnell. Stockh.! Prov, Tucuman: Cerro Colchaqui, alt. 4200 m. „Lugares arenosos.“ Corola azul obscuro. Presenta à veces tubérculos pequeños, M. Lillo no, 5521 in herb. Stuckert! Argentinae prov. Catamarca: Cienega: Lorentz et Hieronymus no. 662 sub nom. „S. Commersonii?* herb. Berol.! Var. caulescens Bitter, nov. var. Planta habitu a typo valde differens, ramis valde elongatis laxisque plus quam 60 cm attingentibus; internodia valde elongata, cr. 3—13 cm longa; inflorescentia primaria arcte ad caulis basim (supraterraneam ') oriunda (sicut in typo!), serius complures valde inter se remotae in parte superiore caulis distributae, cr. 9-florae; pedicelli sicut in typo non mani- feste articulati, in statu fructifero elongati, cr. 3—4 cm longi, paulo infra calycem curvatim nutantes et arcte infra calycem incrassati; baccae ma- turae ellipsoideae vel ellipsoidei-ovatae, cr. 18—20 X 13—15 mm, apice saepe nonnihil conicae, pallide virides, nonnihil glauci-suffusae, tandem sordide lutescentes; puncta albida e cellulis arena crystallina impletis formata in superficie baccae non observantur. : Diese interessante Form wird von Herrn Prof. Claude Verne in Grenoble kultiviert aus Knollen, die er bei Viacha in der Nähe von La Paz (Bolivia) selber aufgenommen hatte. In seinen Kulturen haben sich die Pflanzen so ausserordentlich üppig entwickelt, dass man sie auf den ersten Blick für eine von dem S. acaule gut verschiedene Art ansehen könnte. Bei genauerer Untersuchung der Infloreszenz, besonders der Blütenstiele mit ihrer undeutlichen oder fast fehlenden Terminalartiku- 454 Georg Bitter. lation ergibt sich aber mit Sicherheit die Zugehörigkeit dieser Pflanzen zu S. acaule; es kónnte nur darüber diskutiert werden, ob man sie bloss als eine durch die Kultur (stürkere Düngung usw.) hervorgerufene Wuchsform oder eine wirkliche konstante Varietät aufzufassen hat. Ahnliche verschiedene Wuchsformen, die an das Verhalten gewisser ,stengelloser* Kompositen wie Cirsium acaule und Carlina acaulis in der Kultur der botanischen Gürten erinnern (auch bei dieSen strecken sich selbst an Exemplaren, die im Freien stark gestauchte Blütenstengel be- sassen, bei der Übernahme in die Kultur die Stengel mehr oder weniger stark), trifft man übrigens auch bei anderen Tuberarien, so besonders schön bei S. demissum Lindl., zu dem ich die früher von mir als S. utile Klotzsch eingehend diagnostizierte Form nunmehr endgültig als S. de- missum var. Klotzschii Bitt. ziehe (vgl. meine Darstellung in Fedde, Repert. XI, 451—454). Von diesem S. demissum Lindl. gibt es in den Herbarien wildgewachsene Belege, die durch die langgestreckten, schlaffen Inter- nodien ihrer vielleicht niederliegenden Stengel habituel] der Verneschen Kulturform des S. acaule sehr nabe kommen, sich aber natürlich durch die Blütenstielartikulation und die Blüten selbst, sowie durch die Blatt- form leicht von S. acaule unterscheiden lassen. Das S. demissum var. Klotzschü zeigt in meinen ausgedehnten Kulturen zwar ebenfalls eine gewisse Streckung der späteren Stengel (siehe Fedde, Rep. XI, 453), aber ich habe sie nie sich zu der Lünge der eben erwähnten schlaffen Herbarformen des S. demissum entwickeln sehen, so dass also auch bei S. demissum wahrscheinlich parallele Variationen wie bei S. acaule vor- kommen. XXXVI. Einige Arten der Sektion Polymeris, deren Beeren Steinzellkonkretionen enthalten. In meiner ersten Mitteilung ,Steinzellkonkretionen im Fruchtfleisch beerentragender Solanaceen und deren systematische Bedeutung“ (Englers Botan. Jahrb., Bd. 45, 1911, p. 496) hatte ich für die drei zur Sektion Polymeris gehörigen Arten (S. pauciflorum Vahl, S. virgatum Lam. und $. radiatum Sendtn.), die ich auf das Vorkommen von Steinzellkôrnern in den Beeren geprüft hatte, den Mangel an diesen auffälligen, bei vielen stachellosen Solanum-Arten auftretenden Gebilden angegeben. Nach der Veröffentlichung jener ersten Arbeit über diesen für die Systematik und Phylogenie der Solaneen wichtigen Charakter gelang es mir aber, bei einer der drei genannten Arten, S. pauciflorum Vahl und zwar an dem schon früher untersuchten Exsikkat Duss no. 364, 4430 doch zwei ziem- lieh ansehnliche Kórner direkt unter der Spitze der Beere festzustellen. Es sind also meine früheren Angaben dementsprechend zu korrigieren. Ich habe dann spáter noch bei drei weiteren Spezies aus der Sektion Polymeris Steinzellkórner in den Beeren in sehr charakteristischer Ver- tellung und Ausbildung aufgefunden, die für die systematische Definition und Erkennung der betreffenden Arten jedenfalls nicht ausser acht ge- lassen werden dürfen. Solana nova vel minus cognita. XII, 455 254. Solanum (Polymeris-Lobanthes) stenolobum v. Heurck et Müll.-Arg. in Observ. Bot. 69. Frutex 2—4 m altus; rami graciles, recti vel nonnihil tortuosi, fere cylindriei, cr. 3 mm crassi, etiam lente simplici glabri esse videntur (re vera cellulae epidermidis brevissime papillosae sunt et hic inde pili brevissimi unicellulares acuti microscopice solum perspici- endi adsunt), rami laeves vel partim lenticellis nonnullis sparsim obsiti; internodia 4!/,—5 cm, nonnumquam etiam Bil, —9 cm longa; folia ge- minata, inaequalia, laminae late lanceolatae vel elliptici-lanceolatae, obliquae, utrinque angustatae, basim versus magis sensim et oblique in petiolum brevem abeuntes, apicem versus magis rotundate angustatae, majores tandem fere in acumen longiusculum acutum contractae, la- minae majores cr. 13!/5 X 5!/, vel 16!/; X 6 usque ad 19!/, X 8 cm, venis lateralibus primariis in utroque latere 9— 10, petiolo alato 10— 15 mm longo; laminae minores er. 4,2 X 2,8 vel 6X 3/, cm usque ad 8X 5 em, venis lateralibus in utroque latere 5-7, petiolo alato cr. 5 mm longo; nonnumquam folia minora majoribus similiora (e. g. folium minus cr. 10 X 41;, cm petiolo er. 12 mm longo cum majore 16 X 5!/, cm geminatum); laminae omnes herbaceae, virides, supra paulum obscuriores, in utraque pagina fere omnino glabrae, solum in vena media (utrinque) et in margine pilis minutissimis lente simplici vix perspiciendis obsitae, in mesophyllo cellulis arena crystallina impletis satis crebris; inflores- centiae inter folia geminata in nodo dispositae, sessiles, rhachides breves tandem usque ad cr. 5—6 mm longae, cr. 10—12-florae (flores plerique mature delapsi, plerumque solum 1—2 ad fructum maturantes) pedi- celli in rhachide densissime alternatim secuti, cr. 15 mm longi, pilis minutissimis unicellularibus acutis microscopice solum perspiciendis ob- siti; calyx campanulatus, in parte cupulari cr. 4 mm longus, in dentes decem tenues fere aequales lineari-subulatos acutos primo fere 5, tandem in statu fructifero er. 8'/,—9 mm longos abiens, extus in tota superficie usque ad loborum apices pilis minutissimis fere microscopice solum perspiciendis intus quoque usque ad marginem pellucidam partis connatae densissime glandulis minutis breviter stipitatis praeditus; co- rolla violacea, stellata, cr. 2—2,2 cm diam., lobi late lanceolati, 9X 4—41/, mm, in marginibus nonnihil implicati, extus in parte media glandulis minutis breviter stipitatis sparsim obsiti, apice cucullati extus pilis breviusculis + ve irregulariter tortuosis, intus in cuculla apicali pilis nonnihil longioribus pluricellularibus basim versus directis instructi ; stamina aequalia, filamenta cr. 21}, mm supra basim corollae inserta, ipsa cr. 1 mm longa, glabra; antherae lanceolati-ellipsoideae, cr. N (tandem) 8 X 1,6 cm, utrinque attenuatae, basi manifeste cordatae, apice obtusiusculo, poris apicalibus; ovarium ellipsoideum, er. 2X 1 mm, gla- brum; stylus antheras manifeste superans, strictus, 9—10 mm longus, glaberrimus, crassiusculus; stigma breve, styli apice manifeste crassius, obtusum, parum bilobum; baccae rubrae, subglobosae vel nonnihil ellip- Soideae, cr. 10 mm longae, 9 mm latae, apice fere ancipites et obtu- 456 Georg Bitter. satae; semina cr. 15 in quavis bacca, reniformia, applanata, satis magna, cr. 3—3! X 2,7 mm, in lateribus applanatis undulatim gibbosa in margine exteriore gibberibus magis prominentibus instructa; granula sclerotica duo apicalia subglobosa satis magna, (diam. cr. 1 mm vel magis) in quavis bacca adsunt. Peruvia, Departamento Loreto: Fuan-Guerra, Tarapoto, Dec. 1902 florens fructibusque submaturis instructum, E. Ule, Amazonas- Exped. no. 6571!, Tarapoto, Dec. 1902, E. Ule no. 6873! „Strauch 2—4 m, Blüte violett, Frucht rot“ (Ule in sched.). S. stenolobum ist eine weitere Art aus der Polymeris-Reihe, die sich durch zwei ansehnliche nebeneinander dicht unter der Spitze der Beere liegende Steinzellkörner auszeichnet; die Beeren sind im ge- trockneten Zustande besonders auffällig dadurch, dass die Steinzellkörner in dem oberen, fast zweischneidig zusammengedrückten Teile ziemlich isoliert, frei von den dicht zusammenliegenden Samen, hervortreten; die vorstehende neue Diagnose ergänzt auch in anderen Punkten die Original- diagnose von van Heurck und Müll-Arg. — Die vorliegende Pflanze ist (ebenso wie Spruces no. 4210: ebenfalls von Tarapoto) im Gegensatz zu der Angabe Brittons bei Rusby in Mem. Torr. Botan. Club IV, 232 keine Bassovia, sondern auf Grund der terminalen Antherensporen und der kurzen Filamente ein typisches Solanum. 255. Solanum (Polymeris) compressibaccatum Bitter, nov. spec. Frutex; rami superiores florentes satis crebre ramosi + ve divari- catim furcantes, glabri; lineae decurrentes satis prominentes strictae, quibus ramuli + ve quadrangulares fiunt; internodia 4!/,—5 em longa; ; folia saepe geminata, inaequalia, laminae lanceolatae, utrinque angustatae, basi oblique in petiolum brevem abeuntes, apicem versus plerumque sensim angustatae subacuminatae, rarissime obtusiusculae, laminae ma- jores cr. 7 X 1,8 em usque ad 8,5 X 2,5--2,8 cm (an in partibus inferiori- bus caulis a me non visis etiam majores?) petiolis cr. 8—10 mm longis, laminae minores cr. 4—41/, X 1,2 em petiolis 5-7 mm longis, laminae omnes herbaceae, virides, fere glabrae, supra nonnihil obscuriores quam subtus, in margine pilis minutissimis unicellularibus lente simplici VIX visibilibus instructae, subtus in axillis venarum lateralium primariarum pilis majoribus quamvis manifeste tamen parce barbellatae ceterum glabrae; inflorescentiae sessiles, in nodis juxta folia dispositae, 4—6- florae; pedicelli graciles, jam in statu florente 11/,—3 cm longi, in statu fructifero etiam magis elongati, usque ad 5!/ cm longl, tenues, apicem versus sensim incrassati, fere omnino glabri, vix pilo uno alterove valde sparso minutissimo unicellulari obsiti; calyx cupu- latus, ejus pars inferior connata orbiculariter truncata in margine lamina pellucida praedita in statu fructifero cr. 3!/ mm longa, in dentes an- guste lineari-subulatos decem nonnihil inaequales parce bre- vissimeque (microscopice!) pilosos paulum infra marginem oriundos abiens; dentes longiores in statu fructifero cr. 6, breviores cr. 4 mm longi; corolla alba (sec. cl. Ule), infundibuliformis, cr. 14 mm longa, Solana nova vel minus cognita. XII. 457 ejus lobi lanceolati, robustiores (supra insertiones filamentorum usque ad apicem cr. 12 X 3 mm), fere usque ad apicem membranis inter- petalariis tenuibus glabris rotatim inter se conjuncti, solum in parte apicali cr. 21%, mm longa liberi et supra membranas inter- petalarias prominentes, extus in margine et praecipue in parte apicali cucullata pilis brevibus aeutis densiusculis instructi, ceterum glabri; fila- menta nonnihil inaequalia, breviora cr. (is mm, mediocria cr. 2, lon- gissimum cr. 3 mm longa, omnia glabra; antherae ellipsoideae, sub- aequilongae, er. 3!/J—4 X 1—1,4 mm, poris apicalibus vix inirorsis: ovarium fere conicum, paulum infra apicem constrietum, glabrum, stylus cr. 5 mm longus (an nonnumquam longior?) apice manifeste incurvatus, glaber; stigma styli apice nonnihil crassius obtusum; bacca valde com- pressa, anceps, apice obtuso fere truncato, cr. 9 X 7 mm; semina cr. 39, reniformia, cr. 2 X 1,4 mm, fuscescentia, tandem nigrescentia, manifeste reticulatim impressa, in retis angulis gibbose prominentia; gra- nula sclerotica duo satis magna (cr. 2X 1,5 mm) in parte api- cali baccae opposita, basim baccae versus nonnihil acuminatim in- curva, Peruvia, Departamento Loreto: Cerro de Ponasa, 1200 m, Febr. 1903, E. Ule, Amazonas-Exped. no. 6800! „Strauch, Blüte weiss* (Ule in sched.). Bezüglich der Anordnung der beiden Steinzellkonkretionen direkt unter der Spitze der oberwürts stark zweischneidig zusammengedrückten Beere ist eine grosse Übereinstimmung des S. compressibaccatum mit dem vorhergehenden $. stenolobum zu bemerken, die Steinzellkörner sind bei S. compressibaccatum noch merklich grösser als bei ©. stenolobum und gegen die Basis der Beere zu innenseits mit je einem etwas vor- springenden bogigen Fortsatz versehen; auch hier liegen die Steinzell- kórner im oberen samenlosen Teil der Beere mehr isoliert, so dass sie an flach getrockneten Beeren leicht ins Auge fallen. Im Gegensatz zu dem mit weniger, dafür aber ansehnlicheren Samen ausgerüsteten 5$. stenolobum sind die Beeren des S. compressibaccatum mit zahlreicheren und entsprechend kleineren Samen versehen. Die übrigen Unterschiede, z. B. in der Grösse und Behaarung der Laubblätter, sind durch den Sperrdruck in den Diagnosen genügend hervorgehoben. Besonders be- aehtenswert scheint mir noch der Gegensatz zwischen den beiden Arten in der Tiete der Kroneneinschnitte: bei dem violettblühenden S. steno- lobum sind die Kronlappen tief voneinander getrennt, bei 8. compressi- baccatum dagegen sind die Lappen der mehr trichterförmigen weissen Krone durch zartere Verbindungsmembranen fast bis zur Spitze, bei- nahe radförmig, miteinander verbunden; während die erstere Art also eher zur Abteilung Lobanthes (von Sektion Polymeris) im Dunalschen Sinne gehürt, müsste die zweite Art besser zu Polymeris- Gonianthes ge- Zogen werden, doch halte ich diese etwas einseitige Gliederung der Sektion Polymeris nicht für glücklich, zumal wenn man die zum Teil recht heterogenen, in beiden Gruppen bei Dunal vereinigten Spezies beachtet, 458 Georg Bitter, 256. Solanum (Polymeris) Rantonnetii Carr. ex Lescuyer in Hérineq, L’Horticult. franç., Ser. II, 1 (1859), 197 cum tab. color. XVI. — Revue horticole 40 (1868), p. 420. — S. japonicum hort. (nomen nudum). — 8. muticum N. E. Brown in Kew Bull. no. 85 (1894), p. 6; C. Sprenger in Gartenflora 43 (1894), p. 169 cum tab. 1401. Frutex cr. 3/,—2 vel usque ad 4 m altus; caulis rectus, jam a basi ramosus, rami lineis decurrentibus 4—6 strictis satis pro- minentibus fere angulati, infra er. 5 mm crassi, superne tenuiores; internodia 1—4!|, rarius —5'/; cm longa; folia alterna vel geminata, tunc inaequalia, petioli satis longi, secundum foliorum magnitudinem longitudine diversa, plerumque inter 0,8 et 2,5 cm, nonnumquam usque ad 4 em longi, laminam versus sensim magis alati, lamina late lanceo- lata vel subrhomboidei-lanceolata, integra vel vix undulata, utrinque angustata, basi cuneatim in petiolum alatum, apicem versus magis sen- sim angustata, acuta vel acuminata, apice ipso saepe ve ob- tusiuscula, plerumque cr. 51/, X 3 vel 7!/ X 4 cm, in foliis minoribus superioribus vel ramorum lateralium minorum solum 2'/, X 1 cm, non- numquam in foliis optime evolutis usque ad 141/, —15!/, X 6—7 em, venis lateralibus primariis in utroque latere cr. 6—8, subtus manifeste pro- minentibus, lamina utrinque laete viridis subtus vix pallidior, supra in venis et in mesophyllo pilis brevibus acutis sparsis, subtus et in mar- gine pilis densioribus nune simplicibus nunc parum subfur- catim ramosis acutis molliuscula; inflorescentiae sessiles vel sub- sessiles in axillis foliorum superiorum vel in fureis ramorum, flores cr. 5—7 subumbellati, pedicelli satis longi, in statu florente cr. 12— 15 mm longi, pilis parvis 1—3-cellularibus acutis patentibus crebris ob- siti, inter quos glandulae minutae breviter stipitatae valde sparsae ad- sunt; calyx breviter campanulatus, in parte connata cr. 21/, mm longus, truncatus, dentibus linearibus 5—10 paulo infra apicem superiorem oriundis instructus, quorum 5 majores cr. 3—4mm longi anguste lineares acuti, 5 minores abbreviati (1—2 mm) qui nonnumquam partim vel omnino deficiunt, calyx ejusque dentes extus pilis brevibus crebris patentibus et glandulis minutis sparsis sicut pedicelli obsiti, calyx intus glandulis satis erebris praeditus; corolla violacea, rotata, diam. cr. 2—2!/, cm, lobi fere usque ad apicem membranis interpetalariis conjuncti, apice nonnihil cucullati ibique dense pilis brevibus acutis obtecti; stamina 5, subaequalia, filamenta longi- tudine nonnihil inter se diversa, tria cr. 2—3 mm, duo er. 1—1!/; mm longa, omnia intus jam infra partem liberam in tubulo basilari corollae usque ad paulo infra antheras pilis densis acutis nonnumquam etiam fureatim ramosis praedita; antherae extus aurantiacae, aequales, late ellipsoideae, cr. 3 X 1!/—2 mm, utrinque manifeste emarginatae, poris primo apicalibus parvis tandem longitudinaliter dehiscentes, cellulae ex- teriores antherarum breviter papillosae; ovarium breve, glabrum; stylus glaber, brevis, 4'/j,—5 mm longus, stamina fere aequans, apice manifeste incurvatus; stigma styli apice nonnihil crassius, obtusum ; Solana nova vel minus cognita. XII. 459 pedicelli in statu fructifero cr. 2,6 cm longi, calycem versus sensim in- crassati; calyx tunc quoque nonnihil ampliatus, cr. 5 mm longus, diam. cr. 9 mm, dentes cr. 6 mm longi; bacca subglobose ellipsoidea, cr. 24 X 2,1 em, semina fuscescentia, reniformia, applanata cr. 2!/, X 2 mm; granula sclerotica multa (plus quam 25) satis magna (diam. er. 11/, mm) in quavis bacca reperiuntur. Paraguaria: 1. in margine silvae pr. Sapucay, Hassler no. 1614!, 2. in valle fluminis Y-acä, in silva prope Piribebuy, Hassler no. 6728!, 3. in silvis prope Valenzuela, Hassler no. 7024!, 4, prope Villarica, in margine silvarum, Hassler no. 8614! Diese Belege sind in Plantae Hasslerianae I, 189 und PI. Hassl., II, 316 als S. lycioides L. bezeichnet. Kultiviert wird diese Art offenbar weit verbreitet in tropischen und Subtropischen Gebieten, so liegt sie mir vor aus Peru (Lima, Wawra). Erdumsegelung der Fregatte Donau no. 2581 in herb. Vindob.!, aus Cór- doba (Argentinien), Stuckert no. 19927!, 20172!; ferner ist sie besonders reichlich angepflanzt in aegyptischen Parks, so in Cairo im Garten des Abderrahman Pascha (herb. Sch weinfurth!) im Park des Palais Prinz Husse bei Giseh (herb. Sch weinfurth!), Esbekieh-Garten bei Cairo (herb. Siekenberger in herb. Turic.!. Auch in südeuropüischen Botanischen Gärten wird diese schón- blühende Art nicht selten, kultiviert, meist noch unter dem irreführenden, schon’ bei Carrière und Lescuyer erwáhnten alten Gartennamen: S. japonicum hort. Die Pflanze variiert augenscheinlich in der Grösse der Blätier und in der Behaarung der Blattunterseite ziemlich erheblich, dort sind bei manchen Exemplaren nur einfache Haare vorhanden, an anderen über- wiegen die gabelig verüstelten. Offenbar gehört hierher auch das S. muticum N. E. Brown in Kew Bulletin, no. 85 (1894) p. 6, als dessen Heimat Paraguay angegeben wird und das in Montevideo kultiviert vorkommt; N. E. Brown's Be- Schreibung stimmt genügend mit dem S. Rantonnetii überein. ; Im Anschluss an N. E. Browns Diagnose sei noch auf die mehr gürtnerische Mitteilung von C. Sprenger in Gartenflora 43 (1894), p. 169 mit Tafel 1401 verwiesen; dort wird nach einer kurzen deutschen Be- schreibung der Pflanze durch Sprenger, in der die spezifischen Eigen- schaften derselben keine genügende Würdigung erfahren, seitens der Redaktion der Gartenflora eine Kopie der Beschreibung N. E. Browns sowie eine Übersetzung derselben geliefert. Die Tafel 1401 befriedigt insofern nicht, als die Kelchzähne durchgängig dreieckig spitz und stets nur in der Fünfzahl dargestellt sind, während N. E. Brown viel Zu- treffender sagt: „calyce cyathiformi 5—10-dentato pubescente dentibus filiformibus alternis minoribus infra apicem tubi affixis*. Auch sonstige Angaben Sprengers, wie z. B. dass die Blüten bloss einzeln oder E Zweien in den Blattwinkeln* stehen, sowie dass die ,Samen klein, weiss seien, dürfen nicht allzu würtlich genommen werden. 460 Georg Bitter. Zwar ist die ältere Beschreibung des S. Rantonnetii von Lescuyer in einem allen grósseren deutschen Bibliotheken fehlenden Werke: L'Hortieulteur français 2* série I (1859), p. 197, die durch gütige Ver- mittlung Dr. E. Hasslers seitens des Herrn Prof. D. Bois für mich kopiert worden ist, sehr wenig eingehend, steht jedenfalls hinter der späteren, ohne Kenntnis des Namens S. Rantonnetii C arr. veröffentlichten Diagnose des $. muticum N. E. Brown an Deutlichkeit sehr zurück, doch wird man, zumal da die gürtnerische Tradition den Namen S. Rantonnetit uns für die seit über 60 Jahren in Kultur befindliche Pflanze aufbewahrt hat, diese ültere Bezeichnung beibehalten müssen. Auf die zahlreichen, ansehnlichen Steinzellkonkretionen bei dieser Pflanze wurde ich zuerst bei einer Durchsicht der Solanum- Materialien im Herbar des Herrn Prof. Schweinfurth aufmerksam, welche mir der Besitzer desselben gütig gestattete: ich fand in den grossen Beeren dieser prüchtigen, in den Gärten von Cairo kultivierten Pflanze am inneren Rande des Fruchtfleisches zahlreiche (26 in jeder Beere) ansehnliche Steinzellkórner, die meist etwa 1!/; mm Durchmesser erreichen und sich durch die unregelmässig rundlich-eckige Gestalt und durch die helle Farbe von den schief linsenfórmigen brüunlichen und feinnetzigen Samen unterscheiden; nach der Art der Anordnung der Steinzellkórner im getrockneten Zustande scheint die Verteilung der- selben in der lebenden Beere wie bei den anderen damit versehenen Solanaceen bestimmten Regeln zu folgen (man vergleiche von den mit zahlreichen Steinzellkórnern in den Beeren versehenen Arten Physalis Alkekengi und Francheti, Saracha viscosa, Solanum triflorum und S. calo- phyllum, bei denen eine gesetzmüssige Anordnung der Kórner an be- stimmten Stellen auf der Innenseite des Gefüssbündelnetzes leicht fest- zustellen ist). Auch an einigen anderen Belegen, bei denen sich Beeren befanden, vermochte ich die Verteilung der zahlreichen Konkretionen innenseits von der Zone des saftigen Fruchtfleisches zu konstatieren, so an dem von Wawra bei Lima gesammelten Exemplar des Wiener Herbars, sowie an Hassler no. 8614. Ich werde in einer in einigen Monaten er scheinenden, erneuten Zusammenfassung und Ergünzung meiner Er- fahrungen über die Steinzellkonkretionen bei beerentragenden Solanaceen auch auf diese interessante Pflanze zurückzukommen haben. Im 8° trockneten Zustande rufen die ansehnlichen Steinzellkórner an den flach gepressten bräunlichroten Beeren rundliche Buckel hervor, weil das Fruchtfleisch stark einschrumpft und so die Lage der Kórner verrät, wie es ja übrigens auch bei den meisten weichbeerigen Solaneen der Fall ist, so dass man auch ohne weitere Präparation die steinkürner bildenden Arten von den körnerlosen meist leicht zu unterscheiden vermag. Uber die Farbe der Beeren im frischen Zustande kann ich noch nicht urteilen, da die von mir selbst kultivierten Exemplare des S. Ban- tonnetii noch nicht geblüht haben; Lescuyer gibt an, sie seien 3D Solana nova vel minus cognita. XII. 461 fänglich sehwaeh glünzend weiss, später bei der Reife von gelblicher Farbe. (Die getrockneten, reifen, meist lüngshalbierten Früchte in den Herbarien sind schmutzig braunrot; das Fruchtfleisch ist selbst im trockenen Zustande ziemlich zäh und viscós.) XXXVII. Sectio: Cyphomandropsis Bitter, nov. sect. Frutices erecti, inermes; folia alterna, simplicia, plerumque late lanceolata utrinque angustata, integerrima, pilis simplicibus pluricellulari- bus acutis, rarius ramosis vel simplicibus apice glandulosis, rarissime (subtus) pilis stellatis instructa; inflorescentiae extraaxillares, a foliis re- motae, saepe paulum supra ramorum furcas insertae, simplices vel semel furcatae; flores mediocres; corolla campanulati-stellata, semper profunde 5-fida; stamina aequalia; filamenta libera, glabra; antherae satis magnae (inter 7—9 mm longae) lanceolatae, apicem versus sensim attenuatae, omnes vel nonnullae inter se lateraliter connatae (nune tota longitudine nune pro parte); semina satis magna, reniformia, applanata; granula Sclerotica desunt. Die in der Sektion Cyphomandropsis bei fast allen Arten hervor- tretende Neigung zu mehr oder minder vorgeschrittener seitlicher Ver- wachsung der Antheren ist an sich noch kein genügendes Merkmal zur Absonderung einer Sektion; aber die Form und Grósse der Antheren, die tiefe Teilung der Krone, die ansehnlichen Samen, die Stellung der Infloreszenz, die durchgängig übereinstimmende Blattform sowie der einheitlich strauchige aufrechte Habitus verleihen dieser Gruppe den Charakter einer deutlichen Selbstündigkeit. 257. Solanum (Cyphomandropsis) Stuckertii Bitter, nov. spec. S. sordidum auct. florae Argentinae, non Sendtn. Frutex; rami lignosi, geniculatim flexuosi, cylindrici, cr. 2—4 mm crassi, lineis decurrentibus omnino deficientibus; pilis simplicibus tenuibus acutis inaequilongis breviusculis curvatim erectius- culis densis obsiti, in statu novello fere canescentes, tandem pallide fuscescentes; internodia plerumque solum 1—2 cm, in ramis robustiori- bus nonnumquam 3 cm longa; folia alterna, petioli 13—20 mm longi; sicut rami pilis brevibus acutis curvatis dense obsiti; lamina late ovati-lanceolata, plana, robuste membranacea, infra medium basim versus latior, in petiolum plerumque rotundate breviter conice exiens, (in varietatibus nonnullis utrinque sensim angustata) apicem versus sensim longeque angustata, acuta vel plerumque sem acu- minata, margine integro, plerumque 8 XX 3 cm, superiora cr. 51a X 2 1j cm, in ramis robustioribus foliorum laminae usque ad 10—12 X 3'[,—5 en. venis lateralibus primariis in utroque latere laminae er. 9 curvatim parallelis; lamina in pagina superiore (in statu sicco plerumque obscurascens) pilis acutis sparsioribus, in pagina inferiore pilis densissimis apicem versus incurvatis molliuscula (primo albide- canescens, tandem quidem subcanescens semperque manifeste pallidior 462 Georg Bitter. quam in pagina superiore) pili microscopice visi 2—5-cellulares, eorum cellulae membranis exterioribus minute granulatis praeditae; inflores- centia extraaxillaris, a foliis remota, nonnumquam arcte supra ramorum furcas, simplex (7—8—11-flora) vel semel vel bis furcata (tunc cr. 20-flora), pedunculus ejusque furcae, pedicelli et calyces (extus) pilis tenuibus bre- viusculis inaequilongis praediti, inter quos glandulae breviter stipitatae sparsae, solum in calyce extus et intus crebriores adsunt; pedunculus saepe brevis (8—11 mm longus), rarius usque ad 2!/,—3 cm longus, rhachis +ve elongata: raro —6 cm (floribus plerumque inter se re- motis), plerumque nutans, pedicelli in statu florifero cr. 7—10 mm, raro fere 16 mm longi, in statu fructifero robustiores lignosi, usque ad 15 mm longi; calyx campanulatus, ejus lobi lanceolati, acuti vel +t ve longe acuminati, nunc solum 1?!/ mm longi, nunc non- nihil inaequilongi, externus ceteris longior er, 5!/,—(tandem) 7 X 1!/, mm, ceteri tune solum 4!/, mm longi; corolla campanulati-stellata, profunde 5-fida, fere solum 3—4 mm connata, lobi liberi cr. 10 (raro —12) mm longi, basi cr. 4 mm lati, lanceolati, acuti vel subacuminati, extus in tota superficie pilis satis crebris simplicibus instructi, in margine pilis tve ramosis (fere in modum cornus cervi), supra solum in vena media pilis simplicibus pluricellularibus accumbentibus praediti et in acumine apicali in utraque pagina densissime pilis simplici- bus obtecti; corolla intus infra annulum insertionis filamen- torum pilis brevissimis non crebris instructa; filamenta brevia, libera, glabra; antherae lanceolatae, basi cordatae, flavae, apice sensim attenuatae pallidioresque, cr. 7—9 mm longae, 1,3 mm latae, in late ri- bus omnes inter se connatae, superne liberae, poris apicalibus angustis scissuriformibus; ovarium subglobosum glabrum vel prope apicem pilis nonnullis instructum; stylus antheras manifeste superans, cr. 8 vel 10—11 mm longus, strictus, glaber vel pilis sparsis patentibus fere ?/, longitudinis praeditus; stigma breve obtusum; baccae maturae globosae, nitidae, flavae, diam. cr. 18—20 mm pelle subcoriacea robusta (an tandem fragili?) praeditae; semina subreniformia, applanata, satis magna, cr. 4 X 3 mm, pallide fusca, opaca; granula sclerotica desunt. Prov. Tucumán: Burruyacu (1. IV. 1900), Stuckert no. 9138’, (20. IV. 1903) no. 13093!, 13093a!, 21589! Canada alegre prope Burruyacu, Stuckert no. 19328! Nomen vernac. in prov, Tucumán: ,comida de víbora*. Prov. Córdoba: prope Córdoba, Stuckert no. 5641!, 5923, 12614! Puesto del Paraiso prope Cordoba, Stuckert no. 843! Salto — Rio tercero, Stuckert no. 915a! General Paz prope Córdoba, Stuckert no. 1112! Cruz de Eje, Stuckert no. 8246! Sierra chica, Stuckert no. 2146! Sierra San Miguel, Stuckert no. 8884! Sierra de Córdoba, Stuckert no. 15196! Falda de Mina Clarezo, S. Alberto, Stuckert no. 10992! Estancia Germania prope Córdoba, P. G. Lorentz no. 180a! Solana nova vel minus cognita. XII. 463 Mit dem südbrasilianischen S. sordidum Sendtn., dessen oblong-lan- zettliche Blätter unterseits wie der Stengel und die Infloreszenzachsen dicht sternhaarig bräunlich filzig und oberseits glänzend sowie mit mehr einzeln stehenden Sternhaaren flockig bestreut sind, ist die vorliegende im nördlichen Argentinien verbreitete Art bislang verwechselt worden. S. sordidum besitzt bis hinauf zur Rückseite der viel kleineren Korolle typische Sternhaare, einzeine derselben finden sich sogar noch am Griffel, der im übrigen unterhalb der Mitte mit einfachen, in ein Drüsen- kópfehen endigenden abstehenden Haaren locker beseizt ist; ausserdem hat das echte S. sordidum im Gegensatz zu S. Stuckertii freie Antheren und seine Beeren erreichen nur die Grósse einer kleinen Kirsche. Meine frühere Vermutung, die hier neu beschriebene Art móge mit dem peruanischen S. nutans R. et P. identisch sein, hat sich weder aus Dunals Beschreibung, noch aus der sehr kurzen, dürftigen Original- diagnose in Ruiz et Pavon, Flora Peruviana II, 34, noch schliesslich aus der Abbildung auf Tafel 166, fig. a in demselben Werke bestátigen lassen, wenngleich ich betonen muss, dass die Beschreibungen mit der Abbildung wenig übereinstimmen. Var. atrichostylum Bitter, nov. var. Antherarum apices glabri; stylus glaberrimus. Tucumán: Burruyacu, Stuckert no. 9138! Var. trichostylum Bitter, nov. var. Antherarum apices pilis brevissimis nonnullis acutis praediti; ovarium prope apicem et stylus fere in ?/4 longitudinis pilis simplicibus patentibus sparsim obsiti. Córdoba: Salto, Rio IIl, Stuckert no. 915a!, prope Cordoba, Stuekert no. 5923! Als Typus dieser Varietüt hat Stuckert no. 915a zu gelten. : Stuckert no. 5923 zeichnet sich in seinen ziemlich zahlreichen, mir vorliegenden Exemplaren durch beiderseits allmählich verschmälerte, ziemlich langgestreckte Blatter (8—11 X 2,3—3 cm) mit ziemlich wenig behaarter Oberseite aus, Rhachis des Blütenstandes verhältnismässig langgestreckt, Staubbeutelspitzen und Griffel mit einzelnen Haaren. Var. angustifrons Bitter, nov. var. Planta minor typo (vidi solum partem superiorem florentem); lamina sensim in petiolum er, 5—7 mm longum angustata, lanceolata, er. 35— 42 X 8—10 mm; inflorescentia pauci (3—4) -flora; antherarum apices glabri; stylus sicut in var. ¢richostylum laxe pilis obsitus. Prov. Córdoba: Las Cocos, Punilla, Stuckert no. 16234! 258. Solanum (Cyphomandropsis) semicoalitum Bitter, nov. spec. Verisimiliter frutex; vidi solum ramum simplicem florentem; ramus cylindricus, strictus, dense pilis patentibus pluricellularibus in- aequilongis nunc in cellulam apicalem du cidcm had bus nunc apice acutis instructus; internodia cr. 2—2'j em longa; folia alterna, petioli 23—25 mm longi, sicut rami pilis satis densis patentibus apice nune glandulosis nune acutis prae- 464 Georg Bitter. diti, inter quos glandulae breviter stipitatae satis crebrae reperiuntur; lamina laneeolata, utrinque sensim angustata, apicem versus acu- minata, basim versus sensim in petiolum superne alatum angustata, fere 101/, X äis vel in parte superiore rami cr. 8!/ X 2!/; cm, margine in- tegro, membranacea, supra olivacei-viridis, pilis in vena media et in venis lateralibus primariis densioribus, in mesophyllo sparsioribus in- structa, in margine pilis simplicibus satis densis pluricellularibus aeutis praedita, subtus. vix pallidior in venis majoribus parum prominentibus densius manifestiusque pilis fere omnibus acutis, in mesophyllo pilis minutis sparsius obsita; inflorescentia extraaxillaris, fere paulum supra rami furcam inserta, simplex, cr. 9-flora; pedunculus, rhachis et pedicelli pilis densis patentibus, multis apice glandulosis, nonnullis acutis praediti; pedunculus gracilis, cr. 4 cm longus, rhachis gracilis, cr. 31/, cm longa, pedicelli fere omnes satis inter se remoti, graciles, cr. 2,3 cm longi; calyx brevis, diam. inter apices loborum cr. 5 mm, lobi triangulares cr. 1—1!/, X 3/, mm, extus pilis simplicibus densis erecti-patentibus acutis obtecti; corolla campanulati- stellata, profunde 5-fida, cr. 4 mm basi connata, lobi lanceolati, in parte libera er. 8X 2!/, —3 mm, extus fere in tota superficie praeter basim glabram pilis brevibus acutis obsiti (inter quos praecipue in parte media glandulae parvae breviter stipitatae sparsae sunt), in margine pilis densissimis simplicibus obtecti; filamenta brevia, cr. 0,5—0,8 mm, libera, glabra; antherae lanceolatae, basi cordatae, apicem versus sen- sim attenuatae er. 7 X 1,2 mm, binae usque ad paulum supra me- dium inter se connatae, quinta ut videtur, semper libera, poris apicalibus introrsis + ve longitudinaliter fissis; ovarium glabrum; stylus strictus, cr. 8—8'/, mm longus, glaber; stigma styli apice vix crassius, anguste subclavatum, obtusum; baccas non vidi. Aequatoria australis, provincia Azuay (olim Cuenca): in collibus supra Gualaceo, Sept. 1864, W. Jameson sine nro. herb. Vindob.' 259. Solanum (Cyphomandropsis) clavatum Rusby in Memoirs Torr. Bot. Club., VI (1896), 87. Frutex, satis dense ramosus; rami nunc longiusculi, nunc breviores. satis dense aggregati, robusti, cylindrici, glabri, in statu novello cellulis arena crystallina impletis nonnihil punctulati; internodia er. 15—25, raro —30 mm longa; fclia alterna, petioli 7—15, rarius —20 mm longi, la- mina late lanceolata, utrinque sensim angustata, apicem versus tve acuminata margine integro, subcoriacea, olivacei-viridis, subtus vix pallidior, vena media et venis lateralibus primariis (in utroque latere er. 10) subtus satis prominentibus, lamina in statu adulto 9!/, X 3 usque ad 14'4 X 5 cm, in statu novello supra parce pilis brevibus sim- plicibus acutis et glandulis minutis praecipue in venis obsita, subtus imprimis in vena media et in venis lateralibus primariis pilis simplicibus brevibus paucicellularibus acutis curvatim accumbentibus et glandulis minutis breviter stipitatis subdensis praedita, Solana nova vel minus cognita. XII. 465 in margine subdiaphano fere solum pilis acutis accumbentibus densis in- structa, serius in statu adulto pilis valde indistinctis vel delapsis fere glabra evadit; inflorescentia extraaxillaris, a foliis remota, saepe arcte ad ramorum furcas, plerumque 6—12-flora, pedunculus er. 3-4 em longus, simplex vel semel furcatus, rhachides er. 3 cm longae, pedicelli in statu florifero cr. 10—11 mm longi, in statu fructi- fero cr. 14—17 mm, apicem versus nonnihil incrassati (vix tamen clavati* denominandi sicut indicat nomen speciei) sicut pedunculus et rhachis pilis destituti, parcissime glandulis minutis breviter stipitatis obsiti; calyx breviter campanulatus, primo quinquelobus, tandem satis profunde quinquefidus, lobis primo breviter triangularibus tandem fere 2 X 1—1,5 mm subacuminatis, extus breviter pilosis sinubus pellucidis late rotundatis; corolla alba, stellata, diam. fere 2 em, lobis profundis lanceolatis acutis usque ad 9—10 X 2—3 mm, crassiusculis, in marginibus densissime pilis brevibus acutiusculis simplicibus vel sub- ramosis irregulariter tortuosis praeditis; stamina 5, filamenta brevia, libera, glabra; antherae satis longe lanceolatae, cr. 7—8 mm longae, basi fere 2 mm latae, nonnihil cordatae, apicem versus sensim angustatae, fere acutae, vix emarginatae, omnes lateribus a basi usque ad apicem inter se connatae; poris apicalibus fissiformi- bus; antherarum conus fere 4!/, mm diam.; ovarium glabrum; stylus antheras parum superans 81/2 mm Jongus, glaberrimus, apicem versus sensim attenuatus; stigma breve, obtusum, styli apice non crassius; baecae globosae, cr. 12 mm diam., nitidae, in statu sicco obscurascentes; semina satis magna, oblongi-reniformia, immatura jam er. 6'/,—7 X 4 mm, Gg Bolivia: In monte Tunari, prope nives, Bang no, 1118 herb. Turic.: Upsal.! Die vorstehende Beschreibung bietet eine Reihe gänzungen und Berichtigungen der Rusby schen Originaldiagnose: vor allem sind Rusbys Massangaben ungenau und es fehlt bei ihm der Hinweis auf die für die systematische Stellung zu ihren nüchsten Ver- wandten offenbar nicht unwichtige seitliche Verwachsung sämt- licher Antheren zu einer aussen fast tonnenfórmigen Róhre (ich selbst habe auf dieses Merkmal des S. clavatum bereits in Fedde, Rep. XI, 256 hingewiesen). Besonders zu betonen ist noch, dass die Pflanze keines- wegs völlig kahl ist, sondern dass die an den jugendlichen Blättern leicht bei Lupenvergrösserung hervortretenden kurzen Haare später fast ganz verschwinden, so dass diese Art bei oberflächlicher Betrachtung dann allerdings kahl zu sein scheint. Im Gegensatz zu den nur bis etwas über die Mitte verwachsenen Antheren des S. Stuckertii sind die Antheren des S. clavatum vollständig von unten bis oben der Länge nach verwachsen. 260. Solanum (Cyphomandropsis) Johannae Bitter, nov. nom. : S. ellipticum Vell, Fl. Flum., II (1825), t. 100, non R. Brown, Prodr. fl. Nov. Holl. (1810), I, 446. — Cyphomandra elliptica Sendtn. in Mart. FI. Brasil, X (1846), 121; Dun. in DC. Prodr., XIII, 1, 398. Repertorium specierum novarum. XII. (27. X. 1913.) wichtiger Er- 30 406 Georg Bitter. Diese Art unterscheidet sich von den übrigen hier angeführten Arten durch die merklich kleineren und schmäleren Blátter, welche auf der Oberseite gabelig-sternhaarig, auf der Unterseite mehr sternhaarig sin, unterseits ist die Behaarung dichter als bei den übrigen Arten von Sekt. Cyphomandropsis. Ergänzungen zu der Sendtnerschen Beschre.bung hoffe ich bald geben zu kónnen, wenn mir vollstándigeres Material dieser Pflanze vorliegt. Fri. Johanna Witasek hat in Denkschriften d. math.-naturw. KI. d. kais. Akad. d. Wiss. Wien, Bd. 79 (1910), 332 bereits festgestellt, dass die von Sendtner als Cyphomandra elliptica Sendtn. und Cyph. Fraxinella Sendtn. bezeichneten Arten wegen ihres Antherenbaus von dieser Gattung entfernt werden müssen und hat sie zur Gattung Solanum zurückver- wiesen; für C. Fraxinella Sendtn. vermochte ich dann (Fedde, Repert., XII, 1913, p. 136) die Zugehörigkeit zu S. graveolens Bunb. zu ermitteln; nun- mehr kann ich auch der C, elliptica ihren Platz innerhalb der Gattung Solanum anweisen, indem ich sie in die neugegründete Sektion Cypho- mandropsis stelle; der Name S. ellipticum Vell. (1825) muss wegen des älteren S. ellipticum R. Br. (1810) fallen, durch die Neubenennung S. Jo- hannae sei an die leider so früh gestorbene, scharfsichtige Wiener Botanikerin erinnert. 261. Solanum (Cyphomandropsis) luridifuscescens Bitter, nov. nom. Cyphomandra velutina Sendtn. in Mart. Fl. Bras., X (1846), 120; Dunal in DC. Prodr., XIII, 1, 398. : Frutex (vidi solum ramos superiores florentes herbaceos); rami elon- gati, fere virgati, graciles, infra cr. 4—5 mm crassi, fere cylindrici, sicut omnes partes vegetativae pilis satis densis simplicibus pluricellularibus acutis patentibus nonnihil molliusculi; inter pilos glandulae parvae breviter stipitatae interspersae sunt (sic quoque in petiolis, pedunculis, rhachidibus inflorescentiarum et in pedicellis); internodia 3—3!'/,- 4 em longa; folia alterna, lamina lanceolata, utrinque angustata, basi in petiolum satis brevem (cr. I 15 mm longum) supra alatum oblique angustata, apicem versus magis sensim angustata, acuminata, integerrima, cr. 12—131/, X 8,2—4 cm (in foliis inferioribus forsan major, supra pilis simplicibus pluri- cellularibus acutis satis crebris robustisque in statu sicco mani- feste nitentibus submollis, subtus pilis minoribus tamen quoque satis densis accumbentibus nonnihil molliuscula, in statu sicc? utrinque (praecipue subtus) sicut omnes partes vegetativae usque ad calycem corollamque luridi-fuscescens (colore fere tabacino); venae primariae laterales in utroque latere 6; inflorescentiae extraaxillares, a foliis remotae, saepe parum supra ramorum furcas insertae, simplices, pedunculi basi manifeste curvatim circumflexi qua re fere hor! zontales, ipsi 3!/—4!/; em longi, rhachides simplices illos cO tinuantes 3!/—5!/, cm longae, flores cr. 10—14 satis (inferiores usque ad 1 cm) inter se remoti, facile delapsi; pedicelli in statu florifero ` er. 10 mm longi (an erecti?), in statu fructifero nutantes, manifeste elon- Solana nova vel minus cognita. XII. 461 gati, usque ad 25—27 mm longi, apicem versus manifeste incrassati (basi cr. 5/,—1 mm, apice cr. 4'/; mm crassi); calyx campanulatus, apice inter lobórum apices cr. 6 mm diam., lobi 5, late lanceolati vel fere triangulares, subacuti, cr. 2—3 X2 mm, in parte basilari membranis pellucidis inter se conjuncti, extus pilis inaequilongis acutis patentibus et glandulis breviter stipitatis sparsis sicut pedicelli praediti, intus glan- dulis breviter stipitatis satis crebris obsiti; corolla in statu sieco luride atri-fuscescens, stellati-campanulata, profunde 5-fida, ejus lobi lanceolati sensim angustati, acuti, infra apicem tandem + ve recur- vati, cr. 10—14 X (basi) 2—3 mm, extus praecipue in parte me- diana pilis brevibus acutis sparsis, in marginibus praecipue apicem versus pilis etiam brevioribus densissimis obtecti; filamenta brevia (cr. 0,8—1 mm), glabra, libera; antherae lanceolatae, acutae, basi manifeste cordatae cr. 9 X 1,3 mm,,in lateribus omnes inter se in conum obtusum fere usque ad apicem connatae, extus densissime papil- losae; ovarium conicum, glabrum; stylus antheras parum superans, cr. 9'/, mm longus, strictus, glaber; stigma subelavatum, obtusum; bac- cae late ellipsoideae, submaturae cr. 21X18 mm, maturae veri- similiter nonnihil majores; semina matura non vidi, certe satis magna (immatura jam diam. er. 2 mm); granula sclerotica desunt. Brasiliae civitas Rio de Janeiro: Serra dos Orgaos, in silva, Oct. 1896, E. Ule, herb. Brasil. no. 4314! Trotzdem dass mir das Pohlsche Original von Cyphomandra velutina Sendtn. aus dem Staate Goyaz zurzeit nicht vorliegt, trage ich doch kein Bedenken, die Ulesche Pflanze aus dem Orgelgebirge damit zu identifizieren, da sie mit der Abbildung bei Sendtner in Martius Fl. Bras, X, tab. 17 gut übereinstimmt, wennschon verschiedene wichtige Charaktere unserer Pflanze bei Sendtner weder in der Beschreibung noch auf der Tafel zum Ausdruck gebracht sind; so fehlt z. B. merk- würdigerweise der Hinweis auf die seitliche Verwachsung der An- theren untereinander; da auch sonst in den Massverhältnissen der Blütter sowohl als auch der Blüten verschiedene Abweichungen meiner Beobachtungen von den Angaben Sendtners bestehen, so schien es geboten, eine vollständig neue Diagnose auszuarbeiten, die sich also ausschliesslich auf Ule no. 4314 vom Orgelgebirge stützt. — Bei der auf Grund des Antherenbaues (in gleicher Weise wie bei den übrigen nächstverwandten Arten) notwendigen Überführung der ei velutina in die Gattung Solanum lässt sich der Speziesname „velutinum nicht mit herübernehmen, da es bereits ein S. velutinum Dun. gibt; der neugebildete Artname soll an die charakteristische, schmutzig-braune, fast tabakühnliche Farbe der getrockneten Pflanze (besonders ausgeprügt auf der Blattunterseite!) erinnern. 30* 468 Dr. E. Rosenstock. LXXXIV. Filices novae a cl. Dr. 0. Buchtien in Bolivia collectae. Von Dr. E. Rosenstock, Gotha. (Originaldiagnosen.) M 54. Pteris Haenkeana Presl var. adaucta Ros., nov. var. (P. adaucta Ros. in sehed.) Varietas frondibus majoribus, ad 4 m longis, tripinnatis (pinnis ba- salibus ad 70 cm vel ultra longis, infra bipinnatis, sursum pinnatis, pinnis secundariis c. 12-jugis, inferioribus 2—3-jugis, triphyllis, ceteris diphyllis vel simplicibus, pinnis tertiariis basi saepe valde inaequalibus, ad 20 cm longis, 2!/, cm latis a typo et a P “ampla Kze. diversa. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo-Polo prope Coroico, 900 m alt, Oct. — Nov. 1912, leg. Dr. O. Buchtien no. 3546. 55. Asplenium tricholepis Ros., nov. spec. Euasplenium; rhizomate erecto, lignoso, apice dense paleaceo. paleis ferrugineis, tenuibus, lanceolatis, acuminatis, strictis, 2 cm vel paullo plus longis, 21/, mm basi latis, pilis artieulatis, longis, tenuibus, flexuosis dorso sparse, margine densius ornatis; stipitibus fasciculatis. stramineo-viridibus, nudis, glaberrimis, ad 20 em longis; laminis e bas, cuneata ovato-acuminatis, herbaceis, supra saturate viridibus, subtus pallidioribus, ad 34 cm longis, 16 em latis, pinnatis; pinnis 2—4-jugis cum impari, alternis, erectis, strictis vel paullo incurvatis, summis ses- silibus exceptis breviter petiolatis (petiolo lamina decurrente marginato), basalibus ad 18 cm longis, 3 cm latis, e basi inaequaliter cuneata (an- teriore adaucta, exauriculata) lanceolatis, acuminatis, apice obtuso, mar” gine integerrimo, ceteris sursum paullo decrescentibus, terminali maximai ad 23 cm longa, 3!/; cm lata; rhachibus compressis, pinnis decurrenti- bus anguste marginatis; costis viridibus, supra immersis, subtus pro- minulis et sparse furfuraceis; venis plerisque bis vel pluries fureatis, ramo antico cujusque fasciculi sorifero; venis linearibus, parallelis, à costa et margine paullo remotis; indusio firmo, angusto. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo-Polo prope Coroico, 900 m alt., Oct.—Nov. 1912, leg. Dr. O. Buchtien no. 3330. Diese Art gleicht habituell dem À. oligophyllum Klfs., unterscheidet sich aber von ihm und von den zur Gruppe des A. integerrimum Spr. gehörigen Arten sofort durch die grossen, dünnen, aber doch straffen Rhizomschuppen, sowie durch die Bekleidung dieser mit langen, weichen Haaren. 1) Fortsetzung der Artikel in Rep. V (1908), pp. 228—239; Rep. VI (1909), pp. 308—316, Rep. IX (1911), pp. 342—344 und Rep. XI (1912), pp. 53—60. Filiees novae a cl. Dr. O. Buchtien in Bolivia collectae. 469 56. Asplenium auricularium Desv. var. acutidens Ros., nov. var. Varietas dentibus acutis, in lobulis inferioribus lateris anterioris plerumque binis a typo diversa. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo-Polo prope Coroico, 900 m alt., Oct. - Nov. 1912, leg. Dr. O. Buchtien no. 3340. Die Fiedern des typischen A. auricularium Desv, aus Brasilien, mit dem die als A. Zunulatum Sw. ausgegebenen Exemplare der no. 147 meiner Filices austro brasilienses exsiccatae gut übereinstimmen, sind ,aequaliter obtuse dentatae* (Desv.). 57. Asplenium auricularium Desv. var. subintegerrima Ros., nov. var. Varietas pinnis plerisque inferioribus, saepius et medialibus reflexis, ceteris horizontaliter patentibus, omnibus levissime crenato-dentatis, dentibus oculo nudo vix conspicuis a typo diversa. Folia ad 50 cm longa, 4 cm lata. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo-Polo prope Coroico, 900 m alt., Oct.—Nov. 1912, leg. Dr. O. Buchtien no. 3338. 58. Asplenium discrepans Ros., nov. spec. Euasplenium; rhizomate erecto, paleis parvis, hyalinis, anguste lanceolatis, integerrimis apice obtecto; stipitibus fasciculatis, diver- genti-flexuosis, brevibus (1—2 cm longis) cum rhachibus griseo-viridi- bus, antice suleatis, glabrescentibus; laminis elongato-oblongis, breviter acuminatis, glaucescenti-viridibus, herbaceis, glaberrimis, ad 12 cm longis, 3 cm latis (plerumque angustioribus), pinnatis; pinnis ad 24 utrinque, alternis, appropinquatis, breviter petiolatis, basalibus vix re- flexis, proximis horizontalibus, superioribus erectis, medialibus maximis ad I!/, cm longis, 5 mm latis, e basi asymmetrica, superiore truncata et obsolete auriculata, inferiore anguste cuneata, trapezio-oblongis, ob- tusis, margine anteriore infra bidentato, supra cum exteriore simpliciter dentato, margine posteriore infra usque ad mediam vel paullo ultra in- tegerrimo, sursum dentibus paucis simplicibus, levibus instructo; pinnis inferioribus paullo abbreviatis vel proximis subaequalibus, superioribus sensim diminutis; venis indistinetis, plerisque fureatis; soris linearibus, costae magis quam margini appropinquatis, maturis subconfluentibus; in- dusio membranaceo, integerrimo. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo-Polo prope Coroico, 900 m alt., Oct.—Nov. 1912, leg. Dr. O. Buchtien no. 3341. Eine bezüglich der Gestalt der Fiedern zwischen A. auricularium Desv. und À, pulchellum Raddi stehende, niedrige, wenig charakteristische Art, mit auseinandergespreizten Blättern. 59, Asplenium poloénse Ros., nov. spec. Euasplenium; rhizomate erecto, paleis anguste lanceolatis, mem- branaceis, parvis apice obtecto; stipitibus fasciculatis, 2—4 cm longis, tenuibus, cum rhachibus flexuosis, griseo-viridibus, antice sulcatis, glabris; laminis elongato-oblongis, acuminatis, laete viridibus, herbaceis, &laberrimis, ad 15 cm longis, 3—4 cm latis, pinnatis; pinnis usque ad 18 fere utrinque, alternis, subappropinquatis, breviter petiolatis, basalibus 410 Dr. E. Rosenstock. vix reflexis, medialibus et superioribus erecto-patentibus; medialibus maximis ad 3 em longis, basi 8 mm, medio 3—4 mm latis, e basi asym- metrica, superiore truncata, cum rhachi parallela, distincte auriculata, inferiore anguste cuneata, trapezio-oblongis, acutis vel acuminatis, saepe ineurvatis, margine anteriore profunde inciso-lobato (lobis inferioribus 2(—3) bidentatis), posteriore, dentibus 1—3 infraapicalibus, simplicibus exceptis, integerrimo; pinnis inferioribus paucis abbreviatis, superioribus gradatim diminutis, in apicem grosse dentatum sensim transeuntibus; venis auriculae bis bifurcatis, loborum 1—2 sequentium furcatis, ceteris simplicibus; soris linearibus, lobos intrantibus; indusio membranaceo, integerrimo. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo-Polo prope Coroico, 900 m alt., Oct.—Nov. 1912, leg. Dr. O. Buchtien no. 3345. Wie die vorige Art mit A. pulcherrimum Raddi verwandt, durch die stark geöhrten und tief eingeschnittenen Fiedern jedoch dem A. Fernande- zianum Kze. sich nähernd. 60. Asplenium abscissum Willd. var. subaequilateralis Ros., nov. var. Varietas pinnis inferioribus ac medialibus basi subaequaliter an- gustatis, basi posteriore convexa nec exciso-cuneata a typo diversa. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo-Polo prope Coroico, 900 m all, Oct.—Nov. 1912, leg. Dr. O. Buchtien no. 3349. 61. Asplenium dimidiatum Sw. var. boliviensis Ros., nov. var. Varietas pinnis angustioribus, plerisque exauriculatis, sursum de- crescentibus et in lobos apicis sensim transeuntibus a typo diversa. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo-Polo prope Coroico, 900 m alt., Oct.—Nov. 1912, leg. Dr. o Buchtien no. 3333. 62. Diplazium cuneifolium Ros., nov. spec. Eudiplazium; rhizomate erecto, lignoso, paleis atrobrunneis, lanceo- latis, ad 1 em longis, 3 mm latis, sparse glanduligeris apice obtecto; Stipitibus fasciculatis, erectis, e basi fuscescenti cum rhachibus viridi-stramineis, leviter puberulis, c. 30 cm longis, 3 mm medio crassis ; laminis oblongo-lanceolatis, acuminatis, c. 50 em longis, 24 cm latis, pinnatis, herbaceis, supra olivaceo-viridibus, praeter costam glaberrimis. nitidis, subtus paullo pallidioribus, opacis, ad costas venasque pilis uni- vel paucicellularibus, albidis vel ferrugineis obsessis; pinnis 15—20-jugis, subrecte patentibus, subalternis, usque ad 3 cm inter se remotis, bre- viter petiolatis, e basi subaequaliter cuneata elongato-oblongis, in apicem sensim angustatum acuminatis, in lobos obtusos, integerrimos, !/, laminae dimidiatae longitudine non excedentes incisis, medialibus maximis ad 13 cm longis, 2 cm latis, basalibus usque ad 10 cm fere longitudine abbreviatis, superioribus sensim in lobos apicis pinnatifidi transeuntibus ; venis pinnatis; venulis ad 4—5 utrinque, simplicibus; soris lineari" bus, e costula usque fere ad marginem productis, basalibus anticis diplazioideis; indusio membranaceo, puberulo, margine fimbriato. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo-Polo prope Coroico, 900 m alt.. Oct.— Nov. 1912, leg. Dr. O. Buchtien no. 3390. Filices novae a cl. Dr. O. Buchtien in Bolivia collectae. 411 Diese Art steht dem Diplazium Ottonis Kl. am nächsten, das sich durch rechtwinklig gestutzte Fiederbasis, mehr geradlinigen Vorderrand der Segmente und kahle Blattunterseite hinreichend unterscheidet, 63. Diplazium divergens Ros., nov. spec. Eudiplazium; (rhizoma, stipites?); laminis amplis, bipinnato-pinnati- fidis, subcoriaceo-chartaceis, inter venas glaberrimis, supra saturate vi- ridibus, subtus pallidioribus; rhachibus costisque viridulis, fibrilloso- squamulosis, glabrescentibus, costulis venisque supra glaberrimis, subtus paleolis lineari-lanceolatis, fibrillosis adspersis; pinnis primariis alternis, petiolis c. 4 em vel ultra longis instructis, patentibus, oblongo- laneeolatis, acuminatis, ad 50 cm longis, 18 cm latis; pinnis secun- dariis c. 14-jugis, alternis, subdistantibus, praeter summas sessiles vel adnatas petiolis 3—4 mm longis suffultis, medialibus maximis ad 9 cm longis, 21% cm latis, e basi truncata lineari-lanceolatis, in apicem acu- minatum angustatis, profunde pinnatifidis, basalibus proximis paullo minoribus, superioribus gradatim diminutis, in apicem lobatum sensim transeuntibus; lobis linearibus, obtusis, margine revoluto obsolete cre- nalis, recte patentibus vel superioribus paullo obliquis; venis ad 7—8 utrinque, distantibus, erecto-paientibus, simplicibus; soris basalibus an- ticis diplazioideis, c. 2 mm longis, ceteris simplicibus, 1 mm longitu- dinis vix excedentibus, omnibus costulae valde appropinquatis; indusiis magnis, membranaceis, albidis. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo-Polo prope Coroico, 1100 m alt., Oct.—Nov. 1912, leg. Dr. O. Buchtien no. 3393. Die Art unterscheidet sich von dem ihr nahestehenden D, hians Kze. durch langgestielte Fiedern, sowie durch breitere und linear-lanzettliche Fiederchen. Auch ist die Textur derber, die Farbe heller und die sori sind kürzer als bei der genannten Art, 64. Dryopteris tristis (Kze.) C. Chr. var. aurieulata C. Chr. et Ros., nov. var. Varietas pinnis 4—5 jugum inferiorum basi parum angustatis, auri- cula usque ad 9 mm longa antice instructis, costulis pinnarum inferiorum ac mediarum anadromis, superiorum 3—4 jugum modo homodromis vel anadromis a typo diversa. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo-Polo prope Coroico, 1100 m alt., Oct.— Nov. 1912, leg. Dr. O. Buchtien no. 3433. 65. Dryopteris leucothrix C. Chr. var. glanduligera C. Chr. et Ros., nov. var. | Varietas stipite deorsum pilis longis, albis, mollibus lanoso, facie frondis inferiore glandulosa nec (costis exceptis) pilosa, indusiis glandulis aureis instructis, minus dense pilosis, maturis evanescentibus a typo di- versa. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo-Polo prope Coroico, 900 m alit., Oct.—Nov. 1912, leg. Dr. O. Buchtien no. 3407. 412 Dr. E. Rosenstock. 66. Dryopteris ptarmiciformis C. Chr. et Ros., nov. spec. Lastrea; rhizomate erecto, paleis lanceolatis, ferrugineo-brunneis, margine tergoque pilosulis vestito; stipitibus dense fasciculatis, basi nigrescente, paleacea excepta stramineis, nudis, in sulco hirtis, ceterum pilis paueis brevibus vestitis vel glabrescentibus, usque ad pinnas nor- males c. 12 em longis, 1!/, mm crassis; laminis deorsum obsoletis, pinnis inferioribus 3—4 jugis ad meras auriculas reductis vel glandi- formibus, sursum elongato-ovalibus, acuminatis, herbaceis, laete viridibus, - in facie superiore pilis albidis subulatis prope marginem adspersis, utrinque obscure albido-glandulosis vel furfuraceis, c. 20 cm longis, 10 em latis, pinnato-pinnatifidis; pinnis (non reductis) c. 12-jugis, bre- vissime petiolatis, iis inferiorum 1—2 jugum plerumque reflexis, ceteris erecto-patentibus, strictis, medialibus maximis c. 6 cm longis, vix 11}, cm latis, e basi subaequali lineari-lanceolatis, breviter acuminatis, usque fere ad costam inciso-lobatis; inferioribus parum abbreviatis, infimis — tran- situm ad pinnas auriculiformes formantibus — ad 1 cm longitudinis repente reductis; superioribus gradatim diminutis, in lobos apicis demum serrati vel subintegri sensim transeuntibus; segmentis densis, lineari- bus, parallelis, valde obliquis, obtusis vel oblique acutis, c. 8 mm longis, 21 mm latis, basalibus binorum jugum inferiorum paullo diminutis, ceterorum proximis aequalibus; rhachibus antice dense strigoso-hirtis, postice pilis patentibus brevibus (paucis longioribus intermixtis) pu- berulis; costis supra breviter strigosis, subtus cum costulis glabris; nervis lateralibus simplicibus, pellucidis, c. 6-jugis; soris margini appropinquatis; indusio firmulo, persistente, margine breviter glanduloso- fimbriato, ceterum glaberrimo. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo-Polo prope Coroico, 900 m alt. Oct.—Nov. 1912, leg. Dr. O. Buchtien no. 3545, Die mit D. oligocarpa verwandte Art unterscheidet sich von dieser durch deutliches Indusium, grössere Kahlheit der ganzen Pflanze, be sonders des Parenchyms, sehr schräg gestellte Segmente, durch die sie sich im Aussehen der D. ptarmica (Kze.) nühert, und durch plótzlich verkürzte untere Fiedern. Dieselbe Pflanze erhielt ich aus Brasilien von Petropolis bei Rio de Janeiro (l. Th. Schnapp no. 51 p.; 1904). 61. Dryopteris subandina C. Chr. et Ros., nov. spec. Lastrea; rhizomate breviter repente, demum suberecto, paleis ferru- gineis, membranaceis, flaccidis, ovato-lanceolatis, breviter acuminatis, glabris, integerrimis vel dentes paucos glanduligeros ciliasve 1—2 ge- rentibus instructo; stipitibus fasciculatis (ad 6 in specimine), e basi flexuosa, nigricante, paleacea erectis, stramineis vel ochraceis, nitidis, nudis, pilis brevibus albidis, mollibus praesertim in sulco adspersis, € 20 cm (usque ad pinnas normales) longis, 3 mm fere supra basim crassis; laminis elongato-oblongis, utroversus (deorsum maxime) acu- minatis, pinnato-pinnatifidis, subcoriaceis, supra laete viridibus, subtus pallidioribus, pilis albidis, subulatis, strictis vel subhamatis ad nervos et in parenchymate utrinque vestitis glandulisque aureis facie inferiore Filiees novae a cl. Dr. O. Buchtien in Bolivia collectae. 418 hinc inde ornatis, ad 70 cm longis, 18 cm medio latis; pinnis numerosis, sessilibus, suboppositis, subapproximatis, subrecte patentibus, strictis vel subflexuosis, medialibus maximis ad 9 cm longis, 1?/, cm infra latis, e basi truncata, subaequali vel paullo utrinque adaucta lanceolatis, acu- minatis; inferioribus gradatim diminutis et remotioribus, reflexis, demum auriculiformibus vel imis glandiformibus; superioribus sensim abbreviatis et simplicioribus, in lobulos apicis brevi, pinnatifidi transeuntibus; seg- mentis ad 28 utrinque, paullo obliquis, linearibus, acutiusculis, margine revoluto, subintegerrimo, infimis c. 8 mm longis, 4 mm latis, inde sursum gradatim diminutis, in dentes apicis acuminati, serrati sensim transeunti- bus; rhachibus costisque utrinque (infra densius) breviter hirtis; venis lateralibus simplicibus, utrinque ad 9—10; soris supra- medialibus, contiguis, maturis subconfluentibus; sporangiis nudis vel seta decidua hinc inde instructis; indusiis parvis, setis longis, albidis dense ornatis. Bolivia: Cataña ad fl. llimano, seeus fossas, 2550 m alt., Nov. 1911, leg. Dr. O. Buchtien no. 3120. — Forma minor ibid. no. 3119. In der Blattgestalt kommt diese Art der Dryopteris supina (Sod.) und D. pachyrhachis (Kze.) nahe. Sie unterscheidet sich von beiden durch breitere Segmente, das Vorkommen von bewehrten Sporangien und durch die mit langen, weissen Borsten dicht bekleideten lndusien. Durch letztere ist sie auch von der ebenfalls nahestehenden D. concinna (Willd.) sicher zu unterscheiden. 68. Dryopteris nephrodioides (Kl.) Hieron. var. glandulosa C. Chr. et Ros., nov. var. Varietas magnitudine, textura, indumento stellato cum var. Biolleyi. (Christ) congruens, sed glandulis faciem inferiorem ornantibus ab ea et ab omnibus $ Goniopteridis speciebus adhuc notis diversa. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo Polo prope Coroico, 900 m alt., leg. Dr. O. Buchtien no. 3410. 69. Polypodium bolivianum Ros. var. brevipes Ros., nov. var. Varietas stipitibus multo brevioribus (1!/,—8 cm longis), pinnis in- ferioribus numerosis sensim decrescentibus, laminis utrinque sparse pu- berulis a typo diversa. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo Polo prope Coroico, 900 m alt., leg. Dr. O. Buchtien no. 3497. 70. Polypodium rhizocaulon Willd. var. hirsutula Ros., nov. var. Varietas rhachibus laminisque utrinque pilis mollibus albidis lanoso- hirsutis a typo diversa. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo Polo prope Coroico, 990 m alt., leg. Dr. O. Buchtien no. 3511. 11. Polypodium poloénse Ros., nov. spec. i Campyloneuron; rhizomate brevi, repente, paleis rigidiusculis, brun- neis, ovato-lanceolatis, acuminatis vestito; stipitibus densis, vix 1!/, cm longis, lamina decurrente anguste marginatis, cum costa mediana an- tice viridulis, postice brunnescentibus; laminis elongato-oblongis, utro- 474 Dr. E. Rosenstock. versus breviter angustatis, obtusis, margine revoluto, obsolete repando vel integro, subcoriaceo-herbaceis, subglaucescenti-viridibus, anguste al- bido-marginatis, glaberrimis, ad 20 cm longis, 3 cm latis; costulis cum venis crassitie et colore congruis, utrinque parum prominulis, subtus colore opaco conspicuis, maculis inter costam medianam et marginem plerumque ternis, costali valde elongata, radio e costula oriunte longo, libero, sequenti radiis binis liberis, hinc inde more Phlebodii conjunctis, instructa, vel uti tertia in maculas binas tertiarias, radios solitarios in- cludentibus, divisa; soris paracostalibus lineam costae parallelam for- m antibus, ceteris irregulariter sparsis. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo Polo prope Coroico, 900 m alt., leg. Dr. O. Buchtien no. 3525. Eine durch ihren kurzen Stiel und die nach oben und unten kurz verschmälerte Blattfläche auffallende Art der Campyloneuron-Gruppe, mit breiten, sich auf der Unterseite der Blattfläche durch dunkle Schattierung abzeichnenden Nerven. 12. Polypodium nitidissimum Mett. var. latior Ros., nov. var. Varietas laminis latioribus, ad 70 cm longis, 15 cm latis, margine leviter undulatis, maculis inter costam et marginem ad 16-seriatis a typo diversa. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo Polo prope Coroico, 900 m alt., leg. Dr. O. Buchtien no. 3526. 13. Elaphoglossum Bollivianii Ros., nov. spec. Euelaphoglossum; rhizomate longe repente, phyllopodiis fuscescenti- bus, densis paleisque ferrugineis, membranaceis, flaccidis, lanceolatis, sparse fimbriatis, in apicem fibrillosum desinentibus dense ornato; sti- pitibus numerosis, c. !/ cm inter se remotis, gracilibus, erectis, stra- mineis, paleolis minutis, adpressis, ovatis, breviter fimbriatis paucisque majoribus, ovalibus, subpatentibus adspersis; foliis sterilibus c. 20 cm, fertilibus c. 14 em longis; laminis sterilibus lineari-lanceolatis, utro- versus longe et aequaliter angustatis, margine subreflexo, integerrimo, angustissime pallide marginato, tenuibus, membranaceis, pallide viridibus, paleolis minutis (supra rarioribus) utrinque adspersis; nervis tenuibus, plerisque furcatis, apice subincrassato; laminis fertilibus elongato- oblongis, obtusis vel acutis, c. 12 cm longis, 2 cm latis; sporis ellip- soideis, reticulato-episporiatis, crenato-cristatis. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo Polo prope Coroico, 900 m alt., leg. Dr. O. Buchtien no, 3461. Eine sehr lang- und schmalblättrige Form der conforme- Gruppe Q) von dünner Textur und mit kürzerem fertilen Blatt. 14. Elaphoglossum interruptum Ros., nov. spec. Euelaphoglossum; rhizomate tenui, 2 mm vix crasso, repente, paleis ferrugineis, membranaceis, flaccidis, c. 6 mm longis, 1 mm latis, an. guste lanceolatis, acuminatis, margine dentatis (dentibus brevibus, saepissime reflexis) sparseque ciliatis obtecto; stipitibus !,—1 cm distantibus, gracilibus, 2—5 cm longis, vix 1 mm crassis, stramineis vel brunnes- Filices novae a cl. Dr. O. Buchtien in Bolivia collectae. 415 centibus, nudis, glaberrimis; laminis sterilibus ad 20 cm longis, 2 cm latis, elongato-oblongis, utroversus acuminatis, basi ima subito angustata vel plerumque interrupta, margine subintegerrimo, tenuibus, nudis, gla- berrimis, utrinque viridibus; nervis tenuibus, subpatentibus, apice valde incrassatis. Laminis fertilibus deficientibus. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo Polo prope Coroico, 900 m alt., leg. Dr. O. Buchtien no. 3458. Das Blatt ist sehr auffallend durch eine, wie es scheint, konstante Einschnürung der Basis, die meist so weit geht, dass ein kurzes Stück der Lamina von dem übrigen Teil vóllig getrennt wird. Die Nerva- tur erinnert durch die stark verdickten Nervenenden an E. brachy- neuron (Fée). 75. Elaphoglossum Buchtienii Ros., nov. spec. Euelaphoglossum; rhizomate breviter repente, lignoso, Jr, cm crasso, paleis lineari-lanceolatis, longe acuminatis, margine crebre et longe ciliatis, flaccidis, crispatis, ochraceis, brunnescenti-maculatis dense ob- tecto; stipitibus approximatis, phyllopodiis c. 2 cm longis, atrobrunneis, paleaceis suffultis, stramineis vel rubieundis, nudis, glaberrimis, stipiti- bus, foliorum sterilium c. 20 cm longis, 2 mm crassis, fertilium paullo longioribus; laminis sterilibus c. 28 cm longis, 8 cm latis, e basi late cuneata, ima breviter acuminata ovali-lanceolatis, breviter acu- minatis, margine reflexo, albido, integerrimo, utrinque glaucescenti-vi- ridibus, subnitidis, subcoriaceis, paleolis minutis, ciliatis, ochraceis, centro aterrimis adspersis, supra nudescentibus; costa mediana supra canaliculata, viridi-straminea, subtus rubidula, parum prominente, nuda; nervis subrecte patentibus, plerisque unifurcatis, paucis bifurcatis vel simplicibus, liberis, rarissime anastomosantibus, apice incrassato ante marginem cartilagineum desinentibus; laminis fertilibus ad 23 cm longis, 3 cm latis, e basi breviter cuneata elongato-oblongis vel lineari- bus, acuminatis vel acutis, nervis in facie superiore prope costam rubro-scalpturatis, ceterum aegre conspicuis, plerisque bifurcatis raro anastomosantibus, apicibus liberis; sporis ovalibus, vel subrotundis, in- aequaliter crenulato-cristatis. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo Polo prope Coroico, 900 m alt., leg. Dr. O. Buchtien no. 3458. Das breitovale, scharf zugespitzte sterile Blatt entspricht. dem Typus der Conformia, wührend das kurze, am Ende mit weichen, krausen Schuppen dicht besetzte Rhizom die Zugehórigkeit zur latifolium- Gruppe bedingt. 76. Elaphoglossum Brausei Ros., nov. spec. : Hymenodium; rhizomate breviter repente, demum erecto, lignoso, crasso, apice dense paleaceo, paleis c. 7 mm longis, 2 mm vel paullo ultra latis, ochraceo-brunneis, subrigide membranaceis, ovato-lanceolatis, fibrilloso-acuminatis, margine ciliis longis flexuosis, lanceolato-linearibus, e cellularum seriebus 2— 3 efformatis, apice incrassatis ornatis; stipiti- bus approximatis, phyllopodiis perbrevibus, paleaceis suffultis, ochraceo- 476 Dr. E. Rosenstock: Filices novae a cl. Dr. O. Buchtien in Bolivia. stramineis, paleolis minutis, dilacerato-ciliatis, adpressis paucisque ma- joribus ovato-lanceolatis, patulis, deciduis instructis, foliorum sterilium c. 50 cm longis, (Us cm medio crassis; laminis sterilibus c. 70 cm longis, 14 em latis, e basi asymmetrica, altera cuneata, altera plus minusve rotundata elongato-oblongis, in apicem lanceolatum, ` subacu- minatum desinentibus, margine cartilagineo, lutescenti-hyalino, reflexo, repandulo, coriaceo-chartaceis, supra saturate viridibus, subtus pallidiori- bus, paleolis ferrugineis adpressis, minutis, ciliatis utrinque adspersis; costa mediana ochracea, supra profunde canaliculata, glabra, subtus convexa et paleis ferrugineis, fibrillosis adspersa; nervis e basi prope costam furcata pluries furcatis, intra costam et marginem pluries anasto- mosantibus, apicibus plerumque liberis, utrinque parum prominulis et aegre conspicuis; laminae fertilis pars superior tantum adest, nervis faciei anterioris plane conspicuis, rubello-scalpturatis, creberrime anasto- mosantibus; sporis reticulatis et crenato-cristatis. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo Polo prope Coroico, 900 m alt., leg. Dr. O. Buchtien no. 3447. Diese grosse Art der /atifolium-Gruppe gleicht habituell dem Ælapho- glossum Hieronymi (Sodiro), auch stimmt die anastomosierende Aderung bei beiden ziemlich überein. Die Rhizomschuppen des letzteren sind jedoch schmäler, hellbraun und kurz bewimpert und die kleinen Schüppchen der Achsen und Blattflächen dunkel. Auch zeigt das fertile Blatt auf seiner Oberseite nicht die dunkel hervortretenden Nerven wie unsere Art. Ti. Elaphoglossum erinaceum (Fée) Ros. var. boliviensis Ros., nov. var. Varietas paleis rhizomatis quam in typo minoribus (1 em longis, 1 mm latis), erispatis et fibrilloso-acuminatis, margine hinc inde dentatis, paleis stipitum costae et marginis erebrioribus, brevioribus (ad 6 min longis), aterrimis, e basi dilatata repente (nec sensim) setaceis, laminis versus apicem latioribus, demum breviter acuminatis, basi subrotundatis (nec cuneatis), stipitibus foliorum fertilium quam laminae pro ratione longioribus a typo Féei quadalupensi diversa. Foliis utrisque (cum stipitibus) c. 42 cm longis, laminis sterilium ad 32 cm longis, 5!/, cm latis, fertilium ad 17 cm longis, 2!/ em latis. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo Polo prope Coroico, 900 m alt., leg. Dr. O. Buchtien no. 3470. 78. Elaphoglossum blandum Ros., nov. spec. Euelaphoglossum; rhizomate repente, lignoso, c. 5 mm crasso, paleis pallide ferrugineis, membranaceis, c. 5 mm longis, 11/, mm latis, lance? latis, margine sparsim dentatis dense obtecto; stipitibus aggregatis, cum costa mediana pallide viridibus, paleis membranaceis, sub- adpressis, primum lacteis, serius lutescentibus, ovatis vel ovato-lanceo- latis, acutis, dense fimbriato-dentatis, ad 5 mm longis, 3 mm latis vestitis; laminis sterilibus e basi brevi-cuneata elongato-ovalibus, valde obtusis, subcoriaceo-herbaceis, subglauco-viridibus, paleaceis, paleis albidis, membranaceis, ovato-lanceolatis, acutis vel rotundatis, ad costas Georg Bitter: Über verschiedene Varietäten der Polylepis australis. 477 et secus marginem densioribus, in facie superiore demum subevanes- centibus utrinque adspersis; nervis furcatis, immersis. Folia fructigera adhuc desiderantur. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo Polo prope Coroico, 900 m alt., leg. Dr. O. Buchtien no. 3456. Die zur muscosum-Gruppe gehórige Art gleicht in der Blattgestalt dem E. Bellermannianum (Kl.), ist aber durch dünne Textur und die Farbe sowohl der Sehuppen als der Blattflüchen von ihm verschieden. 19. Elaphoglossum Orbignyanum (Fée) var. tectiformis Ros., nov. var. Varietas laminis anguste lanceolatis, sensim acuminatis, c. 30 em longis, 1!/, cm latis, minus dense paleaceis a typo diversa. Bolivia: Yungas septentrionalis, Polo Polo prope Coroico, 900 m alt., leg. Dr. O. Buchtien no. 3457. LXXXV. Uberverschiedene Varietäten der Po/y/epis australis. Von Georg Bitter. (Originalarbeit.) Polylepis australis Bitt. in Englers Botan. Jahrb. 45 (1911), 619. Ich hatte bereits in meiner „Revision der Gattung Polylepis“ (Englers Bot. Jahrb., Bd. 45) auf den ausserordentlichen Polymorphismus dieser den Süden des Verbreitungsgebietes der Gattung einnehmenden Art hin- gewiesen; durch neuerliche Übersendung von Materialien aus dem nördlichen Argentinien seitens der Herren Teodoro Stuckert in Genf und Dr. M. Lillo in Tucumän zur Bestimmung lernte ich noch mehr Formen dieser interessanten Pflanze kennen. Besondere Beachtung ist einer eben dem Keimlingsstadium entwachsenen kleinen Rosetten- pflanze von Oyada, Sierra de Achala, Prov. Córdoba (Stuckert no. 21135!) zu schenken, bei der besonders die langen, dünnen, einzelligen, weissen Haare an Blattstiel, Rhachis und den Ründern der Blüttchen auffallen. Die Pflanze hat in diesem Zustande habituell eine ziemlich grosse Ähnlichkeit mit manchen Acaena-Arten. An der Rückseite der jungen Blätter sowie an einem noch wenig gestreckten Stengelstück bemerkt man auch ziemlich dicht stehende, kurze, mehrzellige Haare mit dünnen Wandungen. ; Von den übrigen, mir aus der Provinz Córdoba vorgelegenen Exem- plaren sei folgendes bemerkt: ; : 1. Stuckert no. 20638: Estancia Pampa San Luis, Sierra de Achala 2000 m, sowie ; 2. Stuckert no. 21205: Oyada, Sierra de Achala sind P. australis Bitt. var. glabra (0. K.) Bitt., : 3. Stuckert no. 21720: Estancia Pampa de San Luis, Sierra de Achala = Polylepis australis Bitt., forma ad var. bijuga Bitt. vergens, sed foliis majoribus; : 418 Georg Bitter. 4. Stuckert no. 20754, sowie 5. Stuckert no. 20755a: Oyada, Sierra de Achala — P. australis Bitt. var. latifoliolata Bitt. Bezüglich der in der Provinz Catamarca vorkommenden Formen der Polylepis australis Bitt. bemerke ich noch folgendes: Lorentz no. 760 (herb. Berol.!) ist mir erst nachträglich nach meiner Veróffentlichung zu- gänglich geworden: „Knorriger 20—25’ hoher Baum mit sich abblätternder Rinde, eine Region bildend von cr. 7000—9000' über der Aliso-Region, bei Cienega*. Da hier wie bei Lorentz no. 310, ebenfalls von Cienega, nebeneinander var. glabrescens Bitt., l. c., p. 623 und var. subcalva vor- liegen, so hat wohl eine teilweise Vertauschung der Exemplare statt- gefunden. Var. tucumanica Bitter, nov. var. Foliola novella etiam in statu non jam evoluto subtus non- nihil glaucescentia et parce glandulis pluricellularibus (capillis resini- feris) praedita, ceterum non in mesophyllo sed solum in vena media pilis unicellularibus acutis non valde crebris instructa, foliola in statu adulto utrinque fere omnino glabra. Während die zahlreichen, in der Prov. Córdoba nachgewiesenen Formen der P. australis in der Behaarung ihrer Blättchen besonders im jugendlichen Zustande mancherlei recht auffüllige Verschiedenheiten zeigen, beobaehtet man an den aus der Prov, Tucumán stammenden Formen bei grossem Wechsel in der Grösse und Form der Blättchen schon an den jugendlichen Blättern eine ziemliche Gleiehfórmigkeit in der geringen Ausbildung der Behaarung (selbst der mehrzelligen drüsenartigen Härchen, die sogar bei der cordobensischen var. glabra in der Jugend reichlicher vorkommen). Die Belege der var. tucumanica sind untereinander nach Form und Grüsse der Blüttehen ziemlich erheblich verschieden, die im folgenden nach ihren Massverhültnissen einander gegenüber gestellten „Unter- varietiten* werden sicherlich die in dieser Hinsicht bestehende Mannig- faltigkeit der Tueumán-Pflanze noch keineswegs erschópfen; doch scheint es mir nach meinen Erfahrungen mit einer bei mir in Kultur befind- lichen anderen Polylepis- Art notwendig, den sog. „individuellen“ Ab- weichungen sorgfältiger als es sonst gewöhnlich geschieht, Rechnung ZU tragen, Subvar. 1. majuscula Bitter, nov. subvar. Internodium basilare nudum 5—6 em longum; petiolus 11/,—3 cm longus, nonnumquam etiam magis elongatus (usque ad fere 4 em); lamina 2—3-juga, satis magna, usque ad 6—6!/, cm longa; foliola lateralia SU" periora usque ad 43 X 17 mm (rarius breviora cr, 32 X 17 mm, foliorum superiorum 34 X 11 mm) dentibus fere 21, foliolum terminale petiolulo cr. 7—12 mm ipsum cr. 34 X 16 vel 41 X 18 mm (rarissime latius 30 X 20 mm), dentibus cr. 24—26, : Uber verschiedene Varietäten der Polylepis australis. 419 Argentina, prov. Tucuman: La Queñoa (offenbar eine Lokalität nach unserer Pflanze benannt), alt. 2600 m, Martio 11, 1912, M. Lillo no. 11257 in herb. Stuckert no. 22527! Subvar. 2. latifrons Bitter, nov. subvar. Internodium basilare nudum cr. 5—7 em longum; petiolus satis longus, cr. 3—3!/, cm, nonnumquam usque ad 4 cm longus, lamina foliorum inferiorum satis bene evolutorum plerumque 2-juga, superiorum 3-juga, cr. 6—8 cm longa; foliola lateralia superiora er. 32—34 X 15— 17 mm, dentibus fere 18—23, foliolum terminale petiolulo cr. 12—14 mm longo ipsum 31—34 X 17—19 mm vel 27 X 16 dentibus cr. 21—25; in- florescentia laxa, in statu fructifero cr. 9 cm attingens, sepala 4—5 X 3 mm; cupula in statu submaturo satis magna, cr. 8—11 X 5—7 mm (alis inclusis); ala quaeque dentibus 6—7 instructa. Argentina, prov. de Tucuman: 1. Pie del Nuñohorco, Tafi del Valle, leg. L. Castillon, Jan. 1912 in herb. Stuckert no. 22523!) 2. Cañada del Muñoz, Tafí del Valle, leg. L. Castillon, Jan. 1912 in herb. Stuckert no. 22524! Subvar. 3. gracilescens Bitter, nov. subvar. Internodium basilare nudum cr. 5'/,-7!/, em longum, cr. 2!/— 3 mm crassum; petiolus cr. 12—15 mm longus, nonnumquam usque ad 3 cm longus, lamina foliorum bene evolutorum fere semper trijuga, rarius bijuga vel etiam subquadrijuga (foliolo infimo paris quarti parvo), foliola manifeste angustiora quam in subvarietatibus praecedentibus, paris supremi foliola er. 31 X 12 mm dentibus cr. 21, vel solum 21 X 8 mm dentibus 16—19, foliolum terminale petiolulo 3—8 mm longo ipsum 32 X 13 vel 23 X 8 mm, dentibus cr. 21—22; inflorescentiae laxae, er. 6—7'/, cm longae; cupula in statu maturo cr. 9X5 mm (alis in- clusis), -ala quaeque cr. 6 -7-dentata. Argentina, prov. Tucumán: ,Angostura*, Tafi del Valle, Jan. 1919, L. Castillon in herb. Stuckert sub num. 22525 et 22523 (sine loco speciali)! Subvar. 4. breviuscula Bitter, nov. subvar. Arbor 3—5 m alta (sec. cl. Lillo); internodium basilare nudum cr. 3—5 em longum; petiolus cr. 9—10 mm longus; lamina plerumque solum bijuga, rarius trijuga, parva, cr. 2,6—3 cm longa; foliola subtus etiam in statu adulto nonnihil glaucescentia; lateralia superiora usque ad 16—18 X 7—8 mm, dentibus cr. 21, terminale petiolulo cr. 5—6 mm longo ipsum 17 X 9 mm, dentibus cr. 20—21, apicali semper minuto; inflorescentiae etiam in statu fructifero satis breves (cr. 3—4 cm longae), cupulae parvae, cr. 5X 3 mm. Argentina, prov. Tucumán: La Ciénaga, alt. 2500 m, barrancas, 19. XII. 1908, Lillo no. 8767 (in herb. Stuckert sub num. 22 526)! 480 Georg Bitter: Eine neue Unterart der Acaena polycarpa Griseb. LXXXVI. Eine neue Unterart der Acaena polycarpa Griseb. Von Georg Bitter. (Originaldiagnose.) Acaena polycarpa Griseb. in Goett. Abhand]., XIX (1874), 138. — Bitt. in Biblioth. botan., 74 (1910), 73. Subsp. Lilloi Bitt., nov. subsp. Planta robustior typo, caulis rectus, in parte inferiore (certe plus quam 30 cm alta) foliatus, supra in inflorescentiam elongatam inter- ruptam strictam exiens, pilis tenuibus flexuosis patentibus crebris ob- situs; internodia in parte inferiore 7! cm longa (an etiam longiora?), apicem versus breviora; folia in caulis parte media satis magna, cr. 19 X 10 em (an infra etiam majora?), superiora sensim minora, stipulae er. 14 mm longae, profunde 5—7-fidae, lamina 17-foliolata, foliolis parvis interjectis in specimine unieo a me viso deficientibus, foliola inferiora alternantia parva subpetiolulata, superiora lateralia jugata, longe ellip- tica, basi oblique sessilia (par supremum in latere basoscopo rhachidi longitudine 3—4 millimetrorum adnatum), membranacea, supra laete viridia (in statu sicco nonnihil flavescentia), in tota superficie pilis crebris longiusculis praedita, subtus pallidiora, praecipue in venis venulisque prominentibus pilis longiusculis accumbentibus obsita, in margine dentibus argutis acutisque cr. 6 mm profundis incisa; paris paenultimi foliola (in folio maximo a me viso) 60 X23 mm denti- bus cr. 35, paris ultimi foliola 56 X 22 mm dentibus cr. 30— 84, foliolum terminale petiolulo cr. 9—12 mm longo ipsum cr. 55X23 mm dentibus cr. 31; inflorescentia solum in parte infima foliata, ceterum aphylla, in specimine unico a me viso fructifero cr. 20 em longa, basi valde interrupta, subfasciculata, in parte apicali densior; vidi solum cupulas defloratas submaturas; cupulae ovoideae, er. 3X 1![, mm (aculeis exceptis) in pedicellum Urs mm longum attenuatae, glabrae, aculeis 1!/;, mm longis patentibus flavescentibus vel (sicut cupulae) partim purpurei-suffusis apice glochidiatis seriebus compluribus subalatim instructis praeditae; sepala lanceolati-ovata, acuta, basi nonnumquam paulum connata er. 1 X 0,5— 0,6 mm, extus pilis com- pluribus obsita; stamina 3; filamenta brevia, 0,5— 0,6 mm longa; an- therae reniformes, 0,48 X 0,6 mm; achaenia 2, styli breves, stigmata bilateraliter dilacerata, diam. cr. 1,3 mm. Argentinae occidentalis prov. Catamarca: Nacimientos, Que- brada de Concepcion; 15. I. 1909, leg. Castillon in herb. M. Lillo no. 9097' Trotzdem dass die Lillosche Pflanze von den Grisebachschen Origi- nalen nicht bloss durch den robusteren Habitus und die in allen Teilen an- sehnlicheren vegetativen Organe bis hinauf zu den Cupulae, dagegen umgekehrt dureh kleinere Blütenorgane abweicht, sondern sich auch durch die völlig kahlen Cupulae wesentlich von den zuerst beschriebenen Typen Grisebachs unterscheidet, so schien es mir doch im Hinblick auf die grosse Übereinstimmung in der Ausbildung der Infloreszenz und der Cupula (mit Ausnahme der Behaarung) empfehlenswert, diese neue Form der A. polycarpa als Unterart einzufügen. . R, Schlechter: Orchidaceae novae et criticae. 481 LXXXVII. Orchidaceae novae et criticae. (Originaldiagnosen.) Auctore R. Schlechter. Decas XXXIX—XLII. Additamenta ad Orchideologiam bolivianam. In diesen drei Dekaden beschreibe ich neue Orchidaceen, welche in der Sammlung enthalten waren, die Herr Dr, Th. Herzog wührend seiner letzten Reisen in Bolivien angelegt hat. Der Prozentsatz der Novitüten ist ein recht hoher, da besonders bisher unerforschte Gebiete, an der bolivianisch-brasilianischen Grenze aufgesucht wurden, 391. Habenaria Herzogii Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, c. 60 cm alta; caule tereti glabro, basi excepta dense foliato; foliis erecto-patentibus, elliptico-lanceolatis, acuminatis, usque ad 12 cm longis, medio fere usque ad 3 cm latis, glabris, superio- ribus mox in bracteas abeuntibus; racemo cylindrico, sublaxe multifloro, €. 25 cm longo, 5—5,5 em diametro; bracteis lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato fere aequilongis; floribus subpatentibus, illis H. lepto- ceras Hk. similibus et fere aequimagnis, glabris; sepalo intermedio sub- orbiculari, apiculato, 5 mm longo, lateralibus falcato-ellipticis, obtusiusculis, €. 7 mm longis; petalis oblique quadratis, apice oblique truncatis, 3,75 mm longis; labello integro, lineari-ligulato, obtuso, 9 mm longo, calcare fili- formi, subacuto, ovario pedicellato paulo breviore, 2,2 cm longo; antherae canalibus adscentibus quam brachia stigmatifera obtusa duplo longioribus; ovario pedicellato, glabro, c. 2,5 cm longo. Bolivia: Auf Moderboden im Bergwald von Tres Cruces, c. 1400 m ü.d. M, — Th. Herzog no. 1636, blühend im Februar 1911. Bei oberflächlicher Betraehtung würde man wohl geneigt sein, die Art für H. leptoceras Hk. zu halten, doch gehört sie wegen ihres un- geteilten Labellums in eine andere Sektion, nämlich zu den Seficaudae. 392. Habenaria pseudorepens Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, c. 25 cm alta; caule bene foliato, tereti, glabro; foliis elliptico-lanceolatis, acuminatis, glabris, usque ad 5,5 cm longis, medio fere usque ad 1,2 em latis, superioribus sensim in bracteas de- crescentibus; spica cylindrica, subdense multiflora, c. 8 cm longa, bracteis lanceolatis, acuminatis, ovarium plus minus superantibus; floribus erectis, illis H. repentis Nutt. fere aequimagnis, glabris; sepalo intermedio ovato- cucullato, obtusiuseule acuminato, 4,5 mm longo, lateralibus obliquis, ellipticis acuminatis, aequilongis; petalis bipartitis, partitione postica fal- cato-lanceolata, subacuta, sepalis aequilonga, antica filiformi, sublongiore; labello tripartito, partitione intermedia lineari-ligulata, acuta, 4,3 mm longa, lateralibus filiformibus 7 mm longis, calcare cylindrico, subacuto, incur- vulo, c. 5 mm longo; antherae canalibus brevibus; processibus stigmati- feris, clavatis, antherae canales distincte superantibus; ovario eylindraceo; Subsessili, c. 8 mm longo. Repertorium specierum novarum. XIE (8L X. 1918) 31 482 R. Schlechter. Bolivia: Auf Bergwiesen des Meson bei Samaipata, 2000 m ü. d. M. -- Th. Herzog no. 1775a, blühend im März 1911. Die Art steht der H. repens Nutt. nahe, ist aber vor dieser leicht kenntlich durch den sehwücheren Wuchs und den kürzeren Sporn. 393. Physurus anchoriferus Schltr., nov. spec. Terrestris, 40-—50 em altus; rhizomate cauliformi, decumbente; radi- cibus villosis; caule erecto, stricto vel substricto, dimidio inferiore foliato, glabro, supra vaginis paucis obsesso, dense piloso; foliis erecto-paten- tibus, petiolatis, lamina elliptica, breviter acuminata, basi cuneata, usque ad 8 cm longa, medio usque ad 3,7 cm lata, glabra, petiolo basi dilatata cucullato-vaginante usque ad 3 cm longo; racemo dense multifloro elon- gato, usque ad 8 em longo, 2—2,5 cm diametro; bracteis pilosulis, lan- ceolatis, acuminatis, ovarium plus minus superantibus; floribus erecto- patentibus, in genere mediocribus; sepalis oblongo-ligulatis, obtusis, apice excepto retrorsim puberulis, 6,5 mm longis, lateralibus obliquis, inter- medio angustioribus; petalis sepalo intermedio margine interiore agglu- tinatis, oblique ligulatis, obtusis, glabris, 6 mm longis; labello e basi elliptico-cucullata angustato, apice in laminam parvulam anchoriformem apiculatam subito dilatato, glabro, 5,5 mm longo, calcare conico, obtuso, 4 mm longo; ovario retrorsim puberulo, breviter pedicellato, c. 1 cm longo. Bolivia: An humusreichen Stellen im Bergwald des Rio Tocorani, c. 2400 m ü. d. M. — Th. Herzog, blühend im Juli 1911. Die Art ist mit P. arietinus Rchb. f. et Warm. verwandt. 394. Physurus Herzogil Schltr., nov. spec. Terrestris, erectus, 55—65 cm altus; caule tereti, dimidio inferiore foliato, supra vaginis distantibus obsesso, puberulo; foliis erecto-paten- tibus petiolatis, lamina lanceolato-elliptica, acuminata, obliqua, basi cuneata, usque ad 13 em longa, medio usque ad 3,5 em lata, petiolo basi dilatata cucullato-amplectente usque ad 5 cm longo; racemo dense multifloro, cylindrico, elongato, usque ad 17 cm longo, c. 2 cm diametiente; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovario fere aequilongis; floribus erecto-patentibus, in genere vix inter mediocres; sepalis oblongis, obtusis, dimidio inferiore sparsim retrorso-puberulis, 5 mm longis, lateralibus, ob- liquis, reflexis; petalis e basi unguiculato-ligulata supra medium oblique rhombeis, obtusiusculis, glabris, 5 mm longis; labello e basi late ovali subito contracto et sursum in laminam brevem semilunatam utrinque ob- tusam dilatato, 5 mm longo, lamina apieali 2 mm longa, 4 mm lata, cal- care anguste conico obtuso, 5 mm longo; ovario retrorso puberulo, bre- viter pedicellato, c. 9 mm longo. Bolivia: Im Bergwald des Rio Tocorani, c. 2400 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 2316, blühend im Juli 1911. Ebenfalls eine Art aus der Verwandtschaft des P. arietinus Rchb. f. et Warm. 395. Pterichis saxicola Schltr., nov. spec. Humilis, erecta 15—23 cm alta; radicibus carnosis, villosis; folio basali erecto, petiolato, lanceolato-ligulato, acuto, glabro, basi sensim In Orchidaceae novae et criticae. 483 petiolum usque ad 6,5 cm longum attenuato, lamina 9—13 cm longa, medio fere 1—1,4 cm lata; scapo erecto, tereti, brevissime glanduloso- puberulo, vaginulis paucis amplectentibus obsesso, folium excedente; ra- cemo subsecundo, densius 8—15-floro, usque ad 5 cm longo; bracteis erecto-patentibus, ellipticis, breviter acuminatis, glanduloso-puberulis, ovario subduplo brevioribus; floribus erecto-patentibus, more generis in- versis; sepalis ovatis obtusiuseulis, extus dense et brevissime glanduloso- puberulis, 6 mm longis, lateralibus obliquis, erectis; petalis faleatis, lan- ceolato-linearibus obtusiusculis, margine medio ciliatis, caeterum glabris. sepalo intermedio aequilongo margine interiore adhaerentibus; labello cucullato, reniformi, trilobato, expanso 6 mm longo, 9 mm lato, intus dense papilloso puberulo, lobis lateralibus divergentibus, margine anteriore verrucis 6—7 ornatis, lobo medio producto, ovato obtuso, reflexo, pul- vinato-papilloso, 2,5 mm longo; columna brevi, glabra; ovario dense et breviter glanduloso-puberulo, 1,1 cm longo. Bolivia: An, moosigen Felsen, einer Bachschlucht an der Wald- grenze über Tablas, c. 3400 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 2121, blühend im Mai 1911. Mit P. Mandonii Rchb. f. verwandt, dureh das innen stark papillóse Labellum gut verschieden. . 396. Polystachya boliviensis Schltr., nov. spec. Epiphytica, 11—15 em alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus flexuosis, glabris; pseudobulbis cauliformibus, usque ad 3 cm altis, com- pressis, basi incrassatis, vaginis alte amplectentis obtectis, apice vulgo bifoliatis; inflorescentia racemosa vel ramulis paucis brevibus additis paniculata, dense multiflora, folia superante, pedunculo erecto vaginis longis arcte appressis vestito; bracteis patentibus deltoideis, acuminatis, ovario multo brevioribus; floribus in genere inter minores, inversis; se- palis ovalibus obtusis vel minute apiculatis, glabris, 2,5 mm longis, late- ralibus obliquis, basi margine anteriore ampliata cum pede columnae mentum obtusum, c. 1,5 mm longum formantibus; petalis lineari-ligulatis, obtusiusculis, apicem versus paululo ampliatis, sepalis subaequilongis, glabris; labello e basi subunguiculato-cuneata dimidio anteriore trilobo, 2,5 mm longo, inter apices loborum lateralium 2,5 mm lato, basi callo alto brevi farinoso donato, limbo medio sparsim farinoso, lobis lateralibus anguste oblongis obtusis, intermedio quadrato retuso paulo brevioribus, columna brevi, glabra; ovario subsessili, glabro, 3 mm longo. : Bolivia: Epiphytisch an der Baumgrenze bei Tres bein. c. 1500—1700 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 1618, blühend im Februar 1911. Durch die schmalen stumpfen Seitenlappen des Labellums : zeichnet sich die Art vor der verwandten P cerea Rchb. f. aus. Die Blüten sind sattgelb. 397. Masdevallia boliviensis Schltr., nov. spec. | Epiphytica, erecta, 16—19 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radi- cibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus abbreviatis, GC cm altis; 484 R. Schlechter, folio erecto elliptico-lanceolato, acuto vel apiculato, basi in petiolum sen- sim attenuato, 6,5—11 cm longo, lamina medio fere 0,9—1,3 cm lata; scapis erectis, gracilibus, unifloris, vaginula singula supra basin obsessis; bractea elliptica, apiculata, amplectente, ovario fere 3-plo breviore; flore erecto, illo M. Buchtienü Schltr. simili; sepalis e basi elliptica, usque ad medium poculiformi-connata, dimidio superiore intus papillosa caudato- elongatis, c. 5 cm longis, lateralibus obliquis, petalis oblique oblongis, obtusis, apice inaequaliter subbilobulatis, margine anteriore supra basin in lobum calcariformem obtusum porrectum productis, carina lamelliformi juxta marginem anteriorem ex apice in lobum basalem decurrente, totis 6 mm longis, glabris; labello oblongo linguiformi supra medium paulo angustato et subserrulato, basi obtuse bicostato, apice callo parvulo do- nato, petalis fere aequilongo; columna semitereti, glabra, c. 6 mm longa, pede porrecto c. 5 mm longo; ovario cum pedicello glabro, c. 2 cm longo. Bolivia: An einem moosigen Baumstamme im Regenwalde des Rio Saujana, c. 2800 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 2428, blühend im Ok- tober 1911. Die Art steht der M. Paiveana Rchb. f. und M. Buchtienii Schltr., besonders der letzteren, nahe, ist aber spezifisch durch die Petalen gut verschieden. Die Blüten werden als weiss angegeben. 398. Stelis Herzogii Schltr., nov. spec. Gracilis, erecta, 13—18 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radi- cibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, teretibus vulgo alte trivaginatis, 6—9 cm longis; folio erecto, oblanceolato-ligulato, api- culato, basi sensim petiolato-angustato, 5—9 cm longo, supra medium el mm lato; spata ovali-cucullata, acuminata, usque ad 1,4 cm longa; Spicis fasciculatis 3—5, folio brevioribus, 2—5 cm longis, usque suprà basin subdense multifloris; bracteis cucullatis apiculatis, ovario fere aequi- longis; floribus secundis in genere inter minores ; sepalis patentibus usque ad quartam partem basilarem connatis, rhombeis, obtusiusculis, c. 1 mm longis, intermedio trinervis, lateralis obliquis uninervis glabris; petalis minutis oblique reniformibus, obtusissimis, margine superiore carnoso-in- crassatis; labello rhombeo-ovali, obtuse apiculato, dimidio inferiore in- crassatione dupliei medio excisa donato, glabro, petalis paulo majore; columna brevi, glabra, petalis minore; ovario cylindrico, glabro, cum pe- dicello c. 1 mm longo. Bolivia: Epiphyt an dünnen Bäumchen der Waldgrenze bei Tres SE c. 1500 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 1534, blühend im Februar 911. Eine interessante kleine Art aus der Verwandtschaft der S. euspatha Ldl., aber schon bei oberflüchlichem Vergleich kenntlich durch die kurzen Blütenühren. 399. Stelis virens Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 18—22 cm alta: rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus teretibus vaginis 2 alte Orchidaceae novae et criticae. 485 amplectentibus obsessis, 7—9 cm longis; folio oblanceolato-elliptico ob- tusiusculo, basi petiolato-attenuato, 7—11 em longo, medio fere 1,2 —1,6 em lato; spicis 2—4 erectis, gracilibus, folia excedentibus, usque supra basin subdense multifloris. usque ad 14 cm longis; bracteis cu- cullatis, apiculatis, ovario paulo brevioribus; sepalis patentibus, quinta parte basilari connatis, ovato-oblongis, obtusis, uninerviis, extus glabris, intus papilloso-puberulis, 1,5 mm longis, lateralibus obliquis, sinum ob- tusum formantibus; petalis oblique laticuneatis, apice incrassatis, trunca- tissimis, minutis, labello oblongo-cuneato, antice subretuso-truncatissimo, exta parte anteriore excavato, petalis vix majore; columna brevi, glabra, petalis bene minore; ovario cum pedicello glabro, c. 2 mm longo. Bolivia: Epiphyt im Bergwald von Tres Cruces, c. 1500 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 1622, blühend im Februar 1911. Ich möchte die Art neben S. setacea Ldl. unterbringen, welche eine ähnlich abgestutzte Lippe hat, aber purpurrote Blüten, wührend die vor- liegende Pflanze grünliche Blüten besitzt. 400. Physosiphon Herzogii Schltr., nov. spec. Epiphyticum, parvulum, 10—15 cm altum; rhizomate valde abbre- viato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus teretibus, crassiusculis, basi 3-vaginatis, 2—5 em longis, c. 3 mm diametientibus; folio erecto, oblongo, obtuso, sessilis, carnosulo, glabro, 5—8 cm longo, medio fere 1,4—2 cm lato; racemo pedunculato, subsecundo, folium vulgo paulo superante, laxius 4—6-floro, pedunculo paucivaginulato 2—2,5 cm longo; bracteis amplectentibus apiculatis, ovarium fere aequantibus; floribus Suberectis, in genere inter majores; sepalis ligulatis obtusis, usque infra medium in tubum campanulatum connatis, extus papilloso-puberulis, intus glabris, intermedio 1,5 em longo, lateralibus usque ad apicem connatis, 0,9 cm longis; petalis oblique ligulatis, acuminatis, margine irregulariter serrulatis, glabris, 4 mm longis, labello rhombeo-ligulato, obtuso, medio paulo ampliato, infra medium bicostato, dimidio anteriore superne minute verrueuloso, 3,25 mm longo; columna gracili, glabra, 2,75 mm alta, juxta apicem bidentata; ovario pedicellato, papilloso-puberulo, cum pedicello c. 5 mm longo. Bolivia: Epiphytisch auf Asten an der Waldgrenze bei Tres Cruces, €. 15C0 m ii. d, M. — Th. Herzog no. 1628, im Februar 1911. Eine besonders gut gekennzeichnete Art, welche durch die Form der grossen Blüten mit dem langen mittleren Sepalum leicht kennt- lich ist. Die Blüten sind grüngelb, innen braun. 401. Lepanthes rupicola Schltr., nov. spec. : Rupicola, gracilis. pusilla, 3—10 em alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus 0,5 —2 cm longis, va- £inis paucis, ostio ovatis, acuminatis, minute papuloso-ciliatis, caeterum glabris, obtectis; folio erecto, elliptico, subtridentato-apiculato, marginato, basi in petiolum brevem attenuato, 1—1,3 cm longo, lamina medio 3—4 mm lata; racemo flexuoso, sensim elongato, laxe plurifloro, usque 486 R. Schlechter. ad 9 cm longo; bracteis ovato-cucullatis, acuminatis, glabris, integris, pedicello fere aequilongis; floribus in genere mediocribus, tenuibus; se- palis ovato-lanceolatis, setaceo-acuminatis, margine minutissime ciliolatis, caeterum glabris, 7 mm longis, lateralibus usque infra medium connatis; petalis minutis, brevissime unguiculatis, transversis, lobo superiore abbre- viato, rotundato, lobo inferiore lineari-faleato obtuso, dimidio apicali mi- nute papilloso; labello e ungue brevi oblongo-rhomboideo, usque supra medium exciso, segmentis semirhombeis, obtusis, glabro, c. 1,5 mm longo; columna gracili, glabra; ovario cum pedicello glabro, 1,5 mm longo. Bolivia: An moosigen Felsen des Bergkammes der Laguna verde bei Comarapa, c. 2600 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 1961, blühend im April 1911. Verwandt mit L. guatemalensis Schltr. 402, Lepanthes sillarensis Schltr., nov. spec. Epiphytica pusilla, caespitifica, 3—4 cm alta; rhizomate valde abbre- viato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus gracillimis, 1,5 —2,5 cm longis, vaginis 3—4 ostio lanceolatis acuminatis minute papil- loso-ciliolatis obtectis; folio erecto elliptico, minute tridentato, marginato, basi subpetiolato-attenuato, 1,3 —2 cm longo, medio fere 4—6 mm lato; racemo folio breviore, sensim evoluto, sublaxe 4—6-floro; bracteis cu- cullatis, apieulatis, subglabris, pedicellum vulgo paulo superantibus; floribus in genere inter minores, glabris; sepalis ovatis, breviter acumi- natis, 3 mm longis, lateralibus, obliquis, usque infra medium connatis; petalis transversis, 0,5 mm longis, 1.5 mm latis, lobis aequilongis, ob- tusis, inferiore quam superior distincte angustiore; labello brevissime unguiculato, usque ad tertiam partem basilarem bipartito, partitonibus oblongo-genuflexis, longitudinaliter carinatis, obtusis, toto c. 1 mm longo; columna curvata, glabra; ovario cum pedicello c. 1 mm longo, glabro. Bolivia: An einem Baumstamme auf dem Gipfel des Sillar, €. 1750 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 1633, b'ühend im Februar 1911. Eine Art aus der Verwandtschaft der L. Wagneri Rchb. f. 403. Pleurothallis amblyopetala Schltr., nov. spec. Epiphytica, caespitificae, erecta, usque ad 18 em alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus graci- libus. vaginis 1—2 alte amplectentibus obsessis, 2—5,5 em altis; folio erecto, elliptico-spathulato, obtuso, basi in petiolum brevem angustato, 4,5—5,5 em longo, medio fere 1—1,3 cm lato; spata parvula; racemo gracili, laxe 6 - 12-floro, secundo, folium duplo fere superante, peduneulo paucivaginulato folium fere aequante; bracteis cucullatis, apiculatis, ovario pedicellato brevioribus; floribus in genere mediocribus, glabris; sepalis lanceolatis, acuminatis, c. 1,2 cm longis, extus carinatis, lateralibus ob- liquis, margine quarta parte basali connatis; petalis oblique oblongo spathulatis, obtusissimis, subretusis, 6 mm longis; labello oblongo-ligu- lato, obtuso, apice carnosulo verruculoso-ruguloso, basi cuneato, in tertia parte anteriore pau'o constricto, 6,5 mm longo; columna semitereti, gracili, leviter curvata, 6 mm alta, clinandrio elongato, acuminato, pede incur- Orchidaceae. novae et criticae. 487 vulo; anthera galeato-cucullata, glabra, antice emarginata; ovario pedi- cellato, glabro, c. 6 mm longo. Bolivia: Epiphyt im Bergwald der Yungas de San Mateo, c. 2000 m ü. d. M. — Th. Herzog 1988a, blühend im April 1911. Ich glaube, die Art am besten neben P, malachantha Rchb. f. ver- weisen zu kónnen. 404. Pleurothallis Herzogii Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, usque ad 45 cm alta; rhizomate valde abbreviato; caulibus gracilibus 6—7-articulatis, vaginis arcte amplectentibus, aspe- ratis obsessis, teretibus, usque ad 25 cm longis; folio lanceolato-ligulato, acuto, basi cuneato, glabro, usque ad 20 cm longo, mediofere usque ad 1,5 em lato; floribus fasciculatis in pedunculis unifloris, 1—2 cm longis; bractea cucullata, apiculata, minute hispidula, ovario duplo fere breviore; sepalis oblongis, apiculatis, extus minute papillosis, 8 mm longis, latera- libus obliquis; petalis falcato-lanceolatis, obtusis apicem versus angustatis, glabris, sepalis subaequilongis, labello e basi cuneata infra medium tri- lobo, 3 mm longo, medio 2 mm lato, glabro, basi nervis 3 prominulis donato, lobis lateralibus falcato-oblongis, obtusis, parvulis, intermedio multo majore oblongo-quadrato obtusissimo; columna brevi, glabra, pede adscendente, glabra; ovario papilloso, cum pedicello glabrato, c. 5 mm longo. Bolivia: Auf Baumásten im Bergwald des Rio Sanjana, c. 3000 m ü. d. M, — Th. Herzog no. 2423, blühend im Oktober 1911. Mit P. Warmingii Rchb. f, verwandt, aber mit ganz anderen Blüten- teilen. Die Blüten sind bräunlichgelb. 405. Pleurothallis Sanjanae Schltr., nov. spec. ; Epiphyticum, erectum, 20—25 cm altum; rhizomate abbreviato, radi- cibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, vaginis 2—3 altis obsessis, 10—13 cm longis; folio erecto, ligulato, obtusiusculo, basi subpetiolato-attenuato, glabro, 7,5—8,5 cm longo, medio fere 0,9—1,2 cm lato; spatha amplectente vix 1 cm longa; racemis 1—3 usque supra basin subdense 15 —20-floris, secundis, quam folium semper paulo brevioribus; bracteis cucullatis, apiculatis, ovario pedicellato duplo brevioribus; floribus in genere mediocribus, tenuibus; sepalis oblongis, obtusis, intus papilloso- pilosulis, 6 mm longis, lateralibus obliquis, usque ad medium connatis, intermedio angustioribus; petalis subfalcatis, oblongo-spathulatis, obtusis, glabris, 2,25 mm longis; labello e basi late cuneata supra medium trilobo, per totam mediam incrassato, lobis lateralibus tenuibus oblique triangulis obtusis breviter excisis, intermedio carnoso, semiorbiculari, obtusissimo, labello toto, 1 mm longo, supra medium 1 mm lato, glabro; columna brevi, glabra, pede suberecto; ovario cum pedicello glabro, c. 4 mm longo, Bolivia: Auf Baumästen im Bergwald des Rio Sanjana, c. 300 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 2422, blühend im Oktober 1911. Eine wenig charakteristische Art, welche wohl in die Verwandtschaft von P. plumosa Ldl. gehört. 488 R. Schlechter. 406. Pleurothallis tenuiflora Schltr., nov. spec. Epiphytica, gracillima, c. 10 em alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, vaginulis 3—5 cucullatis ostio ciliolato ovatis apiculatis donatis, 2,5—3,5 cm longis; folio erecto, oblongo, apiculato, marginato, basi attenuato, 1,3—2 em longo, medio fere 4—5 mm lato; racemis 1—3nis, tenuissimis, dimidio superiore laxe 6—10-floris, pedunculo setiformi, folium 2—4 plo superan- tibus; bracteis parvulis cucullatis, pedicello duplo brevioribus; floribus tenuibus, in sectione inter minores, glabris; sepalis oblongis, obtusiusculis, 3 mm longis, lateralibus obliquis; petalis falcato-obovatis, truncato-ob- tusissimis, 2 mm longis; labello e basi minute unguiculata circuitu late quadrato, superne bialato-costato, antice lobulo brevi triangulo obtuso donato, 2 mm longo, 2,5 mm lato; columna brevi, glabra, vix 1 mm *longo, clinandrio paulo ampliata; anthera reniformi-cucullata glabra; ovario cum pedicello gracili, glabro, 2 mm longo. Bolivia: Auf einem Baumast im Bergwald nórdlich des ,Meson* bei Samaipata, c. 2000 m ii. d. M. — Th. Herzog no. 1880, blühend im März 1911. Hier liegt eine Art der Sektion Lepanthiformes vor, die vor den nüchstverwandten durch die sehr dünnen Blüten und das breite quadra- tische Labellum ausgezeichnet ist. 407. Pleurothallis triquetra Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta 12—18 em alta; rhizomate valde abbreviato; radi- cibus filiformibus, glabris; caulibus gracilibus vaginis 2 —3 arcte amplec- tentibus obsessis, praesertim versus apicem acute triquetris, 6—12 em longis; folio erecto, oblongo-ligulato, obtuso, sessili, 4,5—5,5 cm longo, medio fere 1—1,2 cm lato; spatha amplectente c. 7 mm alta; spicis 2—4 gracilibus, laxius pluri- (6—10-) floris, folii fere longitudine, pedunculo gracili 1—1,5 em longo; bracteis cucullatis, apiculatis, pedicello aequi- longis; floribus in genere inter minores, glabris; sepalis oblongis, apicu- latis, 5 mm longis, extus carinatis, lateralibus obliquis usque ad tertiam partem apicalem connatis; petalis oblique ligulatis, subacutis, margine irregularibus, 3 mm longis; labello e basi cuneata medio trilobo, 3 mm longo, medio 2,5 mm lato, lobis lateralibus triangulis acutis parvulis, intermedio multo majore ovato subacuto, bicostato; columna gracili, glabra, 2,25 mm alta, clinandrio serrulato, margine nue unidentato; ovario cum pedicello glabro, 3 mm longo. Bolivia: Epiphyt auf Asten an der Waldgrenze bei Tres Cruces, ©. 1500 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 1627, blühend im Februar 1911. Âusserlich ähnelt die Art der P. pelioxantha Rodr., doch ist sie leicht durch das Labellum kenntlich. 408. Epidendrum albiflorum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, c. 30 cm altum; rhizomate brevi; radicibus flexuosis, glabris; caulibus e basi attenuata vaginata dilatatis, 2—3-foliatis, vaginis foliorum compressis obtectis; foliis erecto-patentibus oblongis, obtusis, glabris, 6—13 cm longis, medio fere 2,5—4,5 cm latis; racemo vel pani- &. Orchidaceae novae et criticae. 489 cula erecta, densius multiflora, pedunculo brevi incluso c. 13 em alta; bracteis lineari-lanceolatis, ovario pedicellato multo brevioribus; fius erecto-patentibus in genere mediocribus, albis, glabris; sepalis patentibus, lanceolatis, acuminatis, supra medium paulo dilatatis, 1,5 em longis, lateralibus obliquis; petalis anguste linearibus, acutis, infra apicem paulo dilatatis, obliquis, sepalorum longitudine; labello e ungue lineari in la- minam basi leviter cordatum trilobatam expanso, 1,5 cm longo, inter- apices loborum lateraliurn 6 mm lato, lobis lateralibus faleato-oblongis, obtusis, divergentibus, intermedio duplo longiore ligulato breviter acumi- nato 4 mm longo, ungue 7,5 mm longo, lamina supra basin callo duplici ornata; columna leviter curvato marginibus ungui labelli adnata, clinan- drio obtuse trilobato; ovario pedicellato, glabro c. 2 cm longo. Bolivia: Epiphyt im Bergwalde des Sillar, c, 1700 m ü. d. M. — Th. Herzog no, 1844, blühend im Februar 1911. Die Art gehört offenbar in die Verwandtschaft des E. leucochilum Kl. zeichnet sich aber in dieser Umgebung durch die kleinen Blüten aus, als deren Färbung weiss angegeben wird. 409. Epidendrum Herzogii Schltr. nov. spec. Terrestre, erectum, usque ad 1,50 m altum; caulibus simplicibus, bene foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus obtectis, usque ad 7 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, oblongis, obtusiusculis, glabris, 4,5-—6,5 cm longis, 1,5—2,5 cm medio latis; pedunculo erecto vaginis 4—7 arcte amplectentibus obtecto, usque ad 25 cm longo; ra- cemo dense multifloro, usque ad 8 em longo; bracteis lanceolatis, acumi- natis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus patentibus, glabris, in sectione mediocribus; sepalis patentibus, oblongo-ligulatis, apiculatis, 1,2 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique elliptico-ligulatis, acutis, sepalis subaequilongis; labello e ungue lineari in laminam trilobatam, circuitu quadratam expanso, 1,2 cm longo, lamina 6 mm longa et lata, basi cordata, lobis lateralibus rotundatis inaequaliter lacerato-dentatis, intermedio reniformi emarginato, apiculato, inaequaliter lacerato-dentato, 3 mm longo, c. 5 mm lato, lamina basi callo ovata obscure 5-lobulato usque in basi lobi intermedii decurrente ornata; columna glabra margi- nibus ungui labelli adnata, clinandrii brachiis falcatis margine superiore inciso-dentatis; ovario pedicellato glabro, c. 2 cm longo. : Bolivia: Im Geróllbett des Rio San Mateo, c. 1500 m ü. Th. Herzog no. 2055, blühend im April 1911. Die Art steht dem Æ. brachyphyllum Ldl. nahe. 410. Epidendrum lanioides Schltr., nov. spec. = Epiphyticum, humile, 7— 10 cm altum; rhizomate brevi; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis fusiformibus, vaginis paucis obtectis, bifoliatis, 2,5—3,5 cm longis, medio fere 4—5,5 mm diametien- tibus; foliis erectis, oblongo-ligulatis, obtusis, glabris, 3-4,5 em longis, medio fere 5—8 mm latis; racemis erectis, laxe plurifloris, folia fere aequantibus, pedunculo c. 1,5 em longo; bracteis lanceolatis, acuminatis, * D erecto-patentibus, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus minutis, d. M. — 490 R. Schlechter. glabris; sepalis lanceolatis, acutis, nervo medio incrassatis, 5 mm longis, lateralibus obliquis, petalis angustissime linearibus, subacutis, sepalis subaequilongis; labello e ungue linari in laminam trilobatam basi cor- datam dilatato, 5 mm longo, inter apices loborum lateralium 3 mm lato, lamina basi callo tridentato ornata, lobis lateralibus oblique ovatis ob- tusis, intermedio paulo longiore triangulo-lanceolato acuto, ungue 3 mm longo, marginibus columnae adnato; columna leviter incurva, clinandrio in auriculas breviter quadratas utrinque producto; ovario pedicellato glabro, 6 mm Jongo. Bolivia: An einem Baume im Bergwalde bei Samaipata, c. 1700 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 1768, blühend im März 1911. Bei der heutigen Umgrenzung von Epidendrum scheint es mir not- wendig, die Pflanze, welche habituell durchaus einem Lanium gleicht, hier unterzubringen. Durch sie wird ein doppelter Beweis erbracht, dass Lanium in der jetzigen Umgrenzung unhaltbar ist. 411. Epidendrum nigricans Schitr., nov. spec. Epiphyticum, gracile, siccum nigricans 20—25 cm altum; rhizomate decumbente; radicibus flexuosis, glabris; caulibus 1,5—2 cm distantibus, basi vaginatis, apicem versus 2—3-foliatis, compressis, vaginis arcte amplectentibus obtectis; foliis erecto-patentibus, ovalibus, 4,5—7,5 cm longis, medio fere 2—2,3 cm latis; inflorescentia erecta, longipedunculata, racemosa vel ramis 1—2 additis paniculata, laxe pluriflora, peduneulo compresso vaginis 3—4 ancipitis alte amplectentibus obsesso, 8—10 cm longo; bracteis deltoideis, acuminatis, ovario pedicellato multoties bre- vioribus; floribus in genere vix inter mediocres, glabris, erecto-patenti- bus; sepalis recurvis, ligulatis, obtusiusculis, dimidio superiore paulo dilatatis, 8 mm longis, lateralibus obliquis, intermedio latioribus; petalis anguste linearibus, sepalis aequilongis; labello e basi lineari-unguiculata in laminam circuitu reniformem antice trilobatam dilatato, lamina basi callo bifido ornata, nervis 3 medianis incrassata, 6 mm longa, medio fere 8 mm lata, lobis lateralibus rotundatis obtusis, intermedio triangulo subaeuto aequilongo, ungue 2,5 mm longo; columna glabra apicem versus ampliata, clinandrio integro; ovario pedicellato glabro, c. 1,5 cm longo. Bolivia: Im Bergwald, nórdlich des ,Meson“ bei Samaipata, 2000 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 1883, blühend im März 1911. Offenbar in die Verwandtschaft des zentralamerikanischen E. Bouchea- »um Rolfe gehórig. 412. Epidendrum physophorum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, pusillum, 10—15 em altum; rhizomate abbreviato; radicibus flexuosis, glabris; caulibus flexuosis, simplicibus, foliatis, Va- ginis foliorum obtectis; foliis erecto-patentibus anguste linearibus, acutis, glabris, textura coriaceis, 3,5—6 cm longis, 1,5—3 mm latis; panicula flexuosa, pluriramosa; ramis dense plurifloris, pedunculo brevi incluso usque ad 8 em longa; bracteis parvulis acuminatis, ovario pedicellato fere 3-plo brevioribus; floribus in genere inter minores, erecto-patentibus, Orchidaceae novae et criticae. 491 glabris; sepalis oblongis apiculatis, 3,25 mm longis, lateralibus obliquis, intermedio paulo latioribus; petalis reflexis angustissime linearibus, ob- tusis, sepalis subaequilongis; labello e ungue lineari apice bigibbo in laminam reniformem subapiculatam, margine minute subdentatam dila- tato, 3,25 cm longo, lamina 1,25 mm longa, infra medium 1,75 mm lata; columna leviter incurva, clinandrio margine utrinque obtuse unidentato; ovario graciliter pedicellato facie anteriore vesicato-inflato, cum pedicello c. 4,5 mm longo. Bolivia: Epiphytisch in der Buschregion an der Waldgrenze bei Tres Cruces, 1500—1600 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 1537, blühend im Februar 1911. Im Aufbau und in der Struktur der Blüten erinnert die Art an E. obliquum Schltr. und E corymbosum Ldl., ist aber in allen Teilen ungleich kleiner mit verzweigter Infloreszenz. 413. Epidendrum trichopetalum Schltr., nov. spec. Epiphytieum, erectum, 30—40 cm altum; rhizomate brevi; radicibus flexuosis, glabris; caulibus simplicibus vel subsimplicibus, bene foliatis, vaginis foliorum arcte obtectis; foliis erecto-patentibus, lanceolato-ligu- latis, acutis, glabris, 4,5—8,5 cm longis, medio fere 0,8—1,3 cm latis; panieula pauciramosa, sublaxe multiflora, folia superiora dimidio fere excedente, pedunculo paucivaginato; bracteis minutis acuminatis, pedi- cello multo brevioribus; floribus erecto-patentibus, in sectione inter minores, glabris; sepalis reflexis, ligulatis, apiculatis, supra medium paulo dilatatis, nervis 3 elevatis, 6,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis filiformi-linearibus, acutis, sepalis subaequilongis; labello e ungue lineari marginibus columna adnato apice bicalloso lamina trilobato, lobis lateralibus falcato-oblongis obtusis, margine subcrenulatis, intermedio transverso bipartito, partitionibus divaricatis, oblique lanceolatis, acutis, labello toto 7 mm longo, lamina 3 mm longo, inter apices loborum la- teralium 4 mm lato, lobo medio 0,75 mm longo, 4,25 mm lata; columna gracili, glabra, clinandrio latere utrinque obtuse unidentato; ovario cum pedicello gracili, glabro c. 8 mm longo. Bolivia: Epiphyt im Bergwald von Tres Cruces, 1450 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 1568, blühend im Februar 1911. Ich halte die Art für eine nahe Verwandte der E. myodes R. f. und des E. crassinervium Kral. 414. Sobralia boliviensis Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta 2—2,5 m alta; caulibus validis, simplicibus, dense foliatis, vaginis foliorum laevibus, striato-nervosis arcte obtectis; foliis patentibus elliptico-lanceolatis vel ellipticis, longius acuminatis, utrinque glabris, plicatis, 10—15 em longis, medio fere 3,2—5 cm latis; as axillaribus subdense plurifloris, erecto-patentibus, pedunculo evaginato, folii dimidium aequante; bracteis rotundatis, obtusis, ovario multo bre- vioribus; floribus erecto-patentibus in sectione mediocribus, glabris; se- palis ligulatis, obtusiusculis, c. 3 mm longis, lateralibus subfalcato- obliquis; petalis oblique oblongo-spathulatis, obtusis, sepalis fere aequi- 492 R. Schlechter. longis, dimidio superiore distincte latioribus; labello circuitu elliptico, tertia parte anteriore trilobulata, c. 2,7 em longo, medio fere 1,7 cm lato, nervis cariniformibus undulatis 3 e basi lateralibus supra medium 3-partitis usque supra basin lobi intermedii ornato, lobis lateralibus abbreviatis, obtusatis, serrulatis, intermedio multo longiore quadrato, exciso, margine serrulata; columna gracili, glabro, 1,7 em longa, clinan- drio utrinque in lobulum falcatum producto; ovario cylindrico, glabro, c. 3 em longo. Bolivia: Im Busehwald der Waldgrenze bei Tocorani, c. 2900 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 28311, blühend im Juli 1911. Die Art ist verwandt mit S. scopulorum R. f., unterscheidet sich aber gut durch die Form der Lippe. 415. Sobralia fruticetorum Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, c. 60 em alta, plurieaulis; rhizomate valde abbre- viato; caulibus simplicibus, dimidio superiore 5—6-foliatis, vaginis minute verruculosis, squamuloso-puberulis obtectis, 3,5—4 mm diametro; foliis erecto-patentibus, elliptieis, longius acuminatis, glabris, nervosis, textura chartaceis, 12—18 cm longis, infra medium 3,5—7 cm latis; floribus ad apices caulis capitiformi-aggregatis, succedaneis, spathis ovarium exce- dentibus; sepalis oblongis apieulatis, glabris, c. 4 em longis, lateralibus obliquis; petalis oblique elliptico-oblongis, apiculatis, margine leviter undulatis, sepalis aequilongis, sed paulo latioribus; labello e basi cuneata late ovali, dimidio anteriore margine crenulato-undulato, superne medio carinulis 11 parallelis brevibus ornato, supra medium nervis appendicibus subulato-piliformibus cristiformi-approximatis obsessis, labello toto sepalis aequilongo, medio fere c. 2,5 em lato; columna semitereti, apicem versus paulo dilatata, c. 2 cm longa, clinandrio trilobato, lobo dorsali triangulo obtuso, elato, lateralibus triangulo-faleatis subduplo brevioribus; ovario cum pedicello glabro, c. 2,5—3 cm longo. Bolivia: Im Gebüsch der Buschregion um Tres Cruces, c. 1500 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 1561, blühend im Februar 1911. Die Art ist offenbar nüher verwandt mit S. cristata Poepp. & Endl. Die Blüten sind weiss, mit blassrosa und gelber Lippe. 416. Sobralia Herzogii Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, valida, habitu S. macranthae Ldl., pluricaulis; caulibus dimidio superiore c. 8-foliatis, teretibus, vaginis arcte amplec- tentibus, nervosis obtectis, 5—6 mm diametientibus; foliis erecto-patenti- bus, lanceolatis, longe acuminatis, nervosis, glabris, pro genere rigidis, marginatis, 20—25 cm longis, infra medium 3—4 cm latis; floribus Speciosis, glabris, ad apices caulis fasciculatis, succedanis, spathis ovarium excedentibus; sepalis oblongis, apiculatis, 7 em longis, laterali- bus obliquis; petalis ellipticis, apiculatis, sepalis subaequilongis, sed latioribus; labello cireuitu late ovali, apice emarginato, margine sub- crenato-irregulari, undulato, columnam amplectente, nervis paucis me dianis leviter inerassatulis, toto sepalis vix longiore. Columna semitereti, glabra, apicem versus paulo dilatata, c. 4,5 em longa; ovario pedicellato, glabro, c. 3,5 em longo. Orehidaceae novae et criticae. 493 Bolivia: An Bacheinschnitten in den Hügelcampos von Porongo, c. 550 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 1488, blühend im Januar 1911. Eine schöne Art aus der Verwandtschaft der S. macrantha Ldl, aber schon äusserlich leicht kenntlich dureh die sehr derben, schmäleren, langen Blätter, welche beim Trocknen eine fast schwürzliche Fürbung annehmen. Die Blüten sind offenbar ähnlich gefürbt wie bei S. ma- crantha Ldl. 417. Xylobium flavescens Schltr., nov. spec. Terrestre, erectum, usque ad 50 cm altum; rhizomate valde abbre- viato; radicibus filiformibus, flexuosis, puberulis; pseudobulbis ovoideis, mox sulcatis, unifoliatis, 4—5 cm altis, infra medium 1,7--2 cm dia- metientibus; folio erecto, longipetiolato, petiolo sulcato c. 20 cm longo, lamina elliptica, acuta, c. 25 cm longa, medio fere c. 5,5 cm lata; scapo erecto, cum inflorescentia c. 20 cm alto, vaginis paucis alte amplectenti- bus obsesso; racemo ipso sublaxe vel subdense 7—12-floro, usque ad 8 em longo; bracteis patentibus vel patulis, lineari-lanceolatis, acutis, flores vulgo aequantibus; floribus in genere mediocribus, erecto-patenti- bus, glabris; sepalis lanceolato-oblongis, acutis, 1,2 cm longis, lateralibus obliquis, basi margine anteriore ampliata cum pede columnae mentum obtusum, c. 7 em longum formantibus; petalis oblique oblongo-ligulatis, acutis, antice paulo decurrentibus, sepalis subaequilongis; labello rhombeo- oblongo, subaeuto, carina lineari, antice tridentata e basi usque supra medium decurrente, nervis limbi dimidio anteriore superne incrassatis, 1,2 cm longo, supra medium 5 mm lato, tertia parte anteriore sub- crenulato; columna semitereti glabra, 5 mm longa; ovario pedicellato glabro, 1,8 cm longo. Bolivia: Auf Moderboden im Bergwald bei Tres Cruces, c. 1500 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 1608, blühend im Februar 1911. Ich kann diese Art mit keiner der bisher beschriebenen identifizieren und sehe mich daher genótigt, sie als neu zu beschreiben. Die Lippe ist sehr charakteristisch. Die Blütenfärbung ist blassgelb. 418. Neodryas Herzogii Schltr., nov. spec. Epiphytica, humilis, 10—16 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis compressis late ovatis, unifoliatis, vaginis foliaceis utrinque primum obtectis, 1,5 —2 cm altis, medio fere 1—1,4 cm latis; folio erecto, ligulato, apice obliquo minute apiculato, 5,5—8 cm longo, medio fere 1,2—1,4 cm lato; scapo erecto, folia superante, usque ad 16 em alto, vaginulis paucis obsesso; panicula laxe 10—25-flora, pauciramosa; bracteis minutis, deltoideis, acu- minatis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus erectis, glabris, ilis N. rhodoneurae Rchb. f. similibus; sepalo intermedio elliptico, api- culato, 6 mm longo, lateralibus in laminam suborbicularem breviter ex- cisam, 6 mm longam connatis; petalis oblique suborbieularibus, vix api- culatis, 6 mm longis; labello genuflexo-curvato, obovato, obtusissimo, e basi usque ad medium callo palmiformi. 5-fido ornato, arcte explanato 6 mm longo, supra medium 4 mm lato; columna brevi, crassiuseula, 494 R. Schlechter: Orchidaceae novae et criticae. auriculis obtusatis; anthera rotundato-cucullata, glabra; ovario pedicellato glabro, c. 1,9 em longo. Bolivia: Auf Baumüsten im Bergwald nördlich des „Meson“ bei Samaipata, 2100 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 1857. blühend im Marz 1911. Die Art steht der N. rhodoneura R.f. am nächsten, ist aber gut ver- schieden durch gedrungeneren Habitus, höher verwachsene seitliche Sepalen, die Form des Labellums und des Kallus und die Säule. Die Blüten sind ziegelrot mit orangegelber Lippe. 419. Brassia boliviensis Schltr., nov. spec. Terresiris, valida, c. 70 em alta; rhizomate valde abbreviato; radici- bus flexuosis, glabris; pseudobulbis compressis ovoideis (maturis mihi non visis); foliis erecto-patentibus, elliptico-ligulatis, acutis, c. 25 cm longis, medio fere c. 3,5 cm latis; scapo valido, vaginulis paucis distanti- bus obsesso, cum racemo c. 70 cm alto; racemo ipso subdense c. 16- floro, 25 em longo, secundo; bracteis semiorbicularibus, obtusis, ovario pedieellato multo brevioribus; floribus in genere inter mediocres, illis B. verrucosae Ldl. similibus; sepalis anguste lanceolatis, valde acuminatis, glabris, 4,5 em longis, lateralibus obliquis; petalis sepalis simillimis sed paulo brevioribus, 3,5 em longis; labello explanato elliptico-oblongo, acu- minato, margine leviter undulato, superne papilloso-punctato, c. 3 em longo, medio fere 1,1 cm lato, e basi carinis basi callosis parallelis usque ad medium decurrentibus ornato; columna brevi, glabra; ovario pedicellato glabro, c. 1,5 cm longo. Bolivia: An felsigen Abhängen der Kümme um Tres Cruces, c. 1500 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 1597, blühend im Februar 1911. Leider ist das vorliegende Material stark durch Schimmel zerstort. Die Art ist aber als solche durch die Form der Lippe und deren papil- löse Bedeckung leicht kenntlich. Sie ist neben B. arachnoidea Rodr. unterzubringen. 420. Oncidium Herzogii Schltr., nov. spec. Epiphyticum, pro genere parvum, usque ad 30 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus flexuosis, glabris; pseudobulbis ovato-ob- longis, compressis, utrinque 2—3-plicatis, 2,5—3,5 cm altis, infra me- dium 1—1,4 cm latis, bifoliatis; foliis erecto-patentibus, ligulatis, api- culatis, 4—7 em longis, medio fere 0,8—1,3 em latis; scapis erectis paniculatis, laxe plurifloris, usque ad 30 em altis; bracteis deltoideis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus erecto-patentibus, glabris; sepalis anguste elliptico-spathulatis, apiculatis, margine undulatis, inter- medio 0,7 cm longo, lateralibus basi tertia parte margine connatis, genu flexo-divergentibus, 1 cm longis; petalis sepalo intermedio similibus et aequimagnis paulo obliquis; labello pandurato, lobis lateralibus rotun- datis obtusis, divergentibus, medio margine lacerato-dentato, lobo antico e ungue breviter lineari reniformi, obtusissimo, labello toto 1 cm longo inter apices loborum basalium 8 mm lato, lobo antico 7 mm longo, 6 mm lato, callo 5-partito e basi labelli usque in istmo; columna brevi, medio constricta; ovario cum pedicello gracili, glabro, c. 1,8 cm longo. E. Hassler: Novitates Argentinae. III. 495 Bolivia: Auf Gourliaea im Trockenwald bei Awaray. — Th. Herzog no. 1050, blühend im Oktober 1910. Auf Baumästen zwischen Nanca- roinza und Woyuybe, 800 m ü. d. M. — Th. Herzog no. 1187, blühend im Dezember 1910. Diese sehr distinkte Art steht dem O. barbatum Ldl. nahe, ist aber durch die Lippe gut unterschieden, LXXXVIII. Novitates Argentinae. Ill. Auctore E. Hassler. (Originaldiagnosen.) 4. bis. Gaya Gaudichaudiana St, Hil. emend. Hassler, Rep. XII, p. 366, Var. hirsutula Hassler, nov. var. Elata ad 50 cm alta; caulibus basi glabris apicem versus tomen- tosulis, foliorum forma et magnitudine ut in var. farijensi nob. petioli vulgo breviores 15 mm haud superantes, molliter hirsutuli; foliorum lamina supra et subtus pilis tenuibus longiusculis hirsutulo-pilosa, pe- duneuli pilosuli, calyx dense hirsutulus carpidia 11—14 matura glabres- centia formae var. tarijensis nob. Argentina: La Rioja, leg. E. Giacomelli no. 4830 in Herb. Lillo et Herb. Hassler. Var. catamarquensis Hassler, nov. var. Ascendens, caulibus vix 15—20 cm longis, breviter tomentosulis, foliis omnibus cordato-ovatis, apice acutis basi inciso-cordatis, ?8/,, L.— 35),, mm margine dupliciter crenato-serratis, dentibus 1—1,5 mm altis, lamina supra breviter puberula, subtus cano tomentosula, sub 9-nervia, pedunculi breviter puberuli floriferi 10—12 mm fructiferi 15—18 mm longi, carpidiis 10. Argentina: Catamarea en la Capital, leg. H. Castillon, mens. Dec. florif. no. 12421 in Herb. Lillo et Herb. Hassler. Die zahlreichen ea. 50 Nummern von G. Gaudichaudiana St. Hil. des Herb. Stuckert die der Autor Gelegenheit hatte durchzusehen, gehóren alle zur forma viscidula der var. genuina nob. oder zur forma intermedia der var. tarijensis nob. Die Karpidenzahl schwankt von 10—12, seltener 13—14. Das Indument der Blütter ist mehr oder weniger viscós und nähert sich dem der var. genuina nob., zeigt aber auch Übergänge zur var. hirsutula nob., die Kapselform variiert von abgeplattet kugelig bis zu ausgesprochen konisch oft in denselben Exemplaren. Die reichlichen Materialien der Herbarien Lillo und Stuckert aus Argentinien zeigen aufs neue, wie sehr eine Spezies in einem ihrer Verbreitungszentren variieren kann, die Art ist in Paraguay nicht häufig und deshalb weisen auch alle paraguayschen Spezimina nur einen Typus, den der var. genuina auf. i: = 5. Malvastrum pentandrum K. Sch. Flor. Bras., XII, 3, p. 213. Subspec. spiciflorum Hassler, nov. subspec. : Annua; radix palaris pauciramosa, fibrillosa, apice ad 6 mm crassa cortice cinereo-flavescenti obtecta; caules vulgo solitarii, rarius bini, 496 E. Hassler. stricte erecti, teretes 80—100 cm alti, versus medium ad apicem laxe simpliciter ramosi, basi lignescentes ad 5 mm crassi, cortice rimosulo avellaneo-purpurascente obtecti, medio viridi-purpurascentes pilis stellatis majusculis sparse scaberulo-puberuli, apicem versus viridescentes vix 1 mm crassi et densius puberuli; rami virgati, simplices vix 0,5 mm crassi teretes, 5—20 em longi ut caulium apices induti; internodia 1— 4 em longa; folia pro specie brevi petiolata, petioli supra applanati, 2— 10 mm longi; lamina hérbacea, ovato-lanceolata vel ovata, apice acuta, basi late cuneata vel subtruncata, ?)/,,—175, mm margine dupliciter crenato-serrata, basi integra, e basi 5 —7-nervis, nervo mediano utroque latere nervis secundariis 2—3 aucto, supra pilis simplicibus, geminatis vel interdum ternatis laxe inspersa, subtus pilis stellatis puberula; sti- pulae lineares subulatae, 2—4 mm longae 0,25 mm latae, fulvescentes, dorso et marginibus pilis stellatis inspersae. Inflorescentia axillaris, flores in fasciculos 5—12-floros dispositi, subsessiles, fasciculi ad apices ra- morum valde approximati, ita ut pseudospicas 1—2 cm longas, ob folia apiealia valde redueta, pseudoaphyllas efformant, in axillis inferioribus saepius ramulo accessorio auctis, in pseudospicas terminalibus similes dispositi; pedunculo ?/, mm longitudine haud superante excepto, flores omnino ut in var. genuino (K. Sch.) nob. nisi calyce extus pilis stellatis (haud geminatis) consperso, carpidiis maturis 1,5 mm tantum longis diversae. Argentina: Tucuman, Bajo de Anfama, alt. 1600 m florif. et fruct. mens, Jun.; Lillo no. 5029 in Herb. Lillo et Herb, Hassler. À var. genuino (K. Sch.) nob. differt, habitu robustiore, 3—4-plo ma- Jore, foliis basi late cuneatis vel truncatis, floribus subsessilibus fasci- culatis, fasciculis spiciforme dispositis. Die geknäuelten, unterbrochen ährenförmigen Infloreszenzen, die bei- nahe sitzenden Blüten verleihen unserer Pflanze ein so veründertes Aus- sehea, dass nur eine genaue Blütenanalyse ihre Zugehörigkeit zu der von Schumann schon als in einer lang- und einer kurzgestielten Blüten- form beschriebenen Pflanze erkannt werden kann; abgesehen von der verschiedenen Behaarung der Kelchzipfel stimmen die Blüten unserer Subspezies sowohl punkto Form als Mass bis in die kleinsten Details mit der Schumannschen Art, unsere Subspezies bildet somit wieder einen neuen Beweis von der ausserordentlichen Variabilität der tropischen und Subtropischen Malvaceen und für die Berechtigung unseres Verfahrens, dieselben nicht in unzühlige kleine Spezies zu zersplittern. 7. Abutilon Tournef. Physalabutilon Hassler, nova sectio. Calyx infundibuliforme-subeampanulatus, fere ad basin quinquelobus, petalis duplo brevior, post anthesin plus quam duplo accrescens et lobis erectis conniventibus carpidia includens et longe superans. Carpidia 5 triovulata, ovula more Wissadulae i. e. 2 + 1 affixa, cap sula loculicide, dehiscens, valvulis maturis ope instrumenti secant tantum septicide partibilibus. Novitates Argentinae. III. 497 Species unica adhuc nota, Abutilon Lilli Hassler regionem subtropi- cam rei publicae Argentinae ad confines provinciarum Salta et Jujuy inhabitat. 8. Abutilon Lilloi Hassler, nov. spec. Physalabutilon: Frutex ex collectore 3 metralis, rami vetustiores cor- tice cinereo striatulo-rugosulo obtecti, teretes, 3—4 mm crassi, rami no- velli viridescentes, indumento duplici e pilis brevibus crispulis et pilis hyalinis ad 4 mm longis patentibus, basi in verruculam sitis composito, vestiti; internodia 2—5 cm; petioli a basi ad apicem sensim decrescentes, basi lamina subaequilongi ad 4 em longi, apice vix 1 cm longi, teretes graciles patentes pilis brevibus pubescentes et insuper ut rami longe pilosi, stipulae caducissimae, obtuse ovatae basi latiuseula insertae, intus et extus dense pilosulae ?/, mm; lamina ovata acuta acuminata, basi + profunde cordata, interdum irregulariter subtriloba, "9/,, 39, mm mem- branacea, subdiscolor, supra sicco flavovirens, pilis stellatis brevibus molliter puberula, subtus cano-viridescens, breviter velutino-tomentosula, margine dupliciter crenato-serrata, 7—9 nervis, nervis subtus valde dis- colori-prominentibus. Flores in axillis foliorum solitarii, longe pedun- culati, saepius in ramulo axillari interdum ad 6 cm longo, foliis brac- tealibus valde reductis suffulto, pseudoracemum simulante, dispositi, pedunculi 10—15 mm longi ad !/, altitudinis articulati, patentes, gra- ciles, dense albido pubescentes post anthesin + nutantes; calyx floriferus campanulato-infundibuliformis, herbaceus, viridis, in lobos 5 oblongo- lanceolatos apice obtusiuscule roiundatos fere ad */; divisus, 10 mm longus, vix 2 mm alte coalitus, lobi 8 mm longi 3,5 mm lati, nervo me- diano prominente crassiusculo e calicis basi oriundo percursi, intus et extus molliter densiuscule puberuli; petala flava, obovata basi breviter contracta, leviter obliqua, apice truncato -rotundata et leviter retusa, 15—20 mm longa et 8—14 mm lata, basi ad insertionem in tubo sta- mineo pilosula, ceterum glaberrima; tubus stamineus 4 mm alte coalitus, glaber, filamenta numerosissima libera cc. 2 mm longa, styli 7 mm longi, 2 mm alte coaliti, ovarium 5-loculare elongato-subglobosum, albo pilosulum 2 mm altum, pressu levi in valvulas 5 loculicide partibile, ovula pro valvula 3, omnia aequaliter evoluta, suprema 2 aequialte affixa, inferum solitarium; calyx fructifer ad 20 mm acretus, lobi ad 15 mm longi et 7 mm lati, + minus supra capsulam conniventes; capsula 8 mm alta 7 mm diametro, subglobosa, valvulae a columella centrali haud solutae, semina 3 depresso globosa, castanea albido-hirsutula. Species nova nullae speciei notae affinis, calyce post anthesin ac- creto, eapsula loculicide dehiscente valde peculiaris. Argentina: Salta: Oran: In silvis Rio de las Piedras, alt. 400 m, florifera et fruct, mens. nov.; Lillo no. 10910 in Herb. Lillo et Herb. ` Hassler. Der nach dem Verblühen weiter wachsende Kelch findet sich auch in anderen Malvaceen-Gattungen, cfr. Sidae spec. sect. Physalodis Gris.; die wie bei Wissadula angehefteten Samen 2+ 1 finden sich ebenfalls Repertorium specierum novarum. XII. (31. X. 1913.) 32 498 E. Hassler. bei anderen Abutilon-Arten, die loculicide Dehiszenz ist aber bei keiner uns bekannten Art eine so ausgesprochene wie bei unserer neuen Spezies, A. pauciflorum St. Hil. und das ihm nahe verwandte A. mollissi- mum Sweet óffnen ihre Kapseln zwar auch loculicid, aber die septicide Trennung geht beinahe gleichzeitig vor sich, d. h. der Zerfall in 10 bis mehr Karpidhälften, währenddem unsere Pflanze vollständig entleerte Kapseln aufweist mit noch ungetrennten Karpidhälften, die Dehiszenz ist aber bei den verschiedenen Spezies von Abutilon eine so veränder- liche, d. h, dass entweder die septicide Dehiszenz der loculiciden voran- geht, oder ein gleichzeitiges Zerfallen septicid und loculicid stattfindet, dass wir aus den angeführten Gründen unsere Art nicht generisch von Abutilon abtrennen wollten, insbesondere da alle übrigen Charaktere die einer typischen Abutilon-Art sind. 9. Abutilon saltense Hassler, nov. spec. Cephalabutilon: Suffrutex cc. metralis; caulis strictus lignescens, cc. 2 mm crassus, cortice isabellino striatulo-plicato lenticelloso, minutissime puberulo, obtectus; rami breves 3—5 cm longi, teretes, albido puberuli, internodia 5-12 mm; stipulae anguste-lineares subulatae 3 mm longae vix 0,2 mm latae, minute albido-puberulae; folia longiuscule petiolata, petioli laminam aequantes vel superne duplo breviores, graciles + flexuosi teretes minutissime puberuli, 15—30 mm longi; lamina ovata apice acuta, vel acuminata, basi leviter subcordata, ?),—9?/,, mm tenuiter membranacea, supra viridis pilis stellatis minimis praecipue in nervis sparse inspersa, subtus paulo pallidior, ut supra induta, margine cre- nato-serrata, crenis apiculo minuto coronatis, e basi 7-nervis, nervis subtus prominentibus discoloribus, nervo mediano utroque latere secun- dariis 2—3 aucto. Flores axillares solitarii, longe pedunculati, pedunculi graciles stricti patentes 12—15 mm longi, minutissime puberuli, cc. 2 mm sub apice articulati; calyx campanulatus 5 mm altus ad medium in lobos lanceo- latos acutissimos divisus, extus minutissime albido puberulus, intus loborum margines puberulos exceptos glaber, area papillosa minuta vix */, mm lata; petala obovato-oblonga obliqua, 9 mm longa, apice 6 mm lata prope basin latiusculam pilosula, tubus stamineus 3 mm altus, hir- sutulus, filamenta libera cc. 1 mm longa; ovarium 5 rarius 6 loculare ovali-cylindrieum 2 mm altum puberulum, carpidia 3-ovulata ovulo Su: premo ascendente, inferioribus pendulis, styli 5—6 glabri 1 mm alte tantum coaliti, pars libera 4 mm longa; carpidia matura 5 mm alta, ob- longo-trigona dorso rotundata apice acuta et in aristam 1 mm longam producta, badia, hirsutulo-puberula, semina omnia evoluta rotundato- trigona ?/, mm testa avellanea, verruculosa minute puberula. Affine A. virgato Sweet, differt imprimis carpidiorum numero vulgo 5 tantum, nunquam 6 superante; stylis vix 1 mm alte coalitis, petalis basi pilosulis, carpidiis aristatis haud corniculatis; magis affine etiam A. Balansae nob. quoad numerum et formam carpidiorum, differt seminibus glabris, stylis basi tantum coalitis et imprimis inflorescentia stricte axillari solitaria. Novitates Argentinae, III. 499 Argentina: Salta, in dumeto Rosario de la Frontera, flor, et fruct. mens, Jan.; Lillo no. 3877 in Herb. Lillo et Herb. Hassler. 10. Abutilon jujuiense Hassler, nov. spec. Cephalabutilon: Frutex ex collectore 4—5 m rami florentes qui "solum exstant, teretes, 2-3 mm crassi, minute cinereo -viridescenti tomentelli; folia spiraliter disposita, internodia 2—8 cm longa; stipulae ovato-triangulares, acute acuminatae, basi 5 mm latae 7 mm longae, nervo mediano subtus prominenti pereursae, virides, minute tomentosulae; folia superiora modice, inferiora longe petiolata, petioli teretes, graciles, erecto-patentes tomento brevi cano-viridi vestiti, supremi 2—3 em in- feriores ad 12 cm longi; lamina in foliis superioribus ovato-cordata, cuspidato-acuminata, basi anguste profunde incisa, 90/,.—9?/,| mm mem- branacea, supra viridis pilis stellatis minutissimis ope lentium tantum conspicuis inspersa, subtus brevissime dense cinereo- vel in novellis albi- cante-velutino-tomentosa, e basi 7 nervis, nervo mediano utroque latere Secundariis cc. 4 aucto, nervi venaeque subtus manifeste prominentes in novellis fere reticulatis, margine crenato-serrato, vel in novellis fere den- tato-serrato; lamina foliorum inferiorum late ovata, subtrilobata, ad M/i cm fere concolor, pagina inferiori tantum, brevissime puberula, margine obtuse crenata. Flores in axillis supremis solitarii vel gemini, longe pedunculati, pe- duneuli 5—8 cm longi, teretes graciles flavido-puberuli, 5 mm sub flore articulati et bracteola parva lanceolata 5 mm longa et cc. 1 mm lata minute flavido-puberula aucti, pars suprema pedunculi incrassata quam inferior fere duplo crassior; calyx campanulatus basi fere truncatus, ad ?/; in lobos triangulari-ovatos longe acuminatos divisus 20—25 mm altus, lobis cum acumine 8 mm longo ad iS mm longis, extus breviter flavido tomentellus, et prominenter 15 nervius, nervi 10 paulo minus pro- minentes; intus lobos minute puberulos exceptos, glaber, area papillosa ad 8 mm alta; petala rosea 25—40 mm longa, obovata ungue majusculo praedita superne ad 20 mm lata, ungue 10—12 mm longo basi pilosulo- ciliato; tubus stamineus petalis brevior 30 mm longus anguste tubulosus glaber, apice cc. 5 mm longe filamentis numerosissimis auctus, filamenta libera 2—2,5 mm longa; ovarium 10 loculare, ovali-cylindricum, apice longe albido-pilosum, ovula pro loculo 6, styli 10 basi 20 mm longe coaliti apice 10--12 mn longe liberi, androeceum paulo superantes; car- pidia immatura tantum visa, dense albido-tomentosa, mutica, semina rotundato-trigona badia glabra. ux Species nova quoad fabricam florum accedit ad A. siriatum. Dicks. et affines, recedit foliis supremis integerrimis, inferioribus vix indistincte lobatis, indumento, androeceo petalis breviore, ab A. Bedf ordiano St, Hil. eui accedit foliorum forma, inflorescentia, differt calyce PORN nervato, petalis basi pilosa excepta, glabris, seminibus glabris. | Argentina: Jujui in silvis pr. Calilegua, alt. 300 m, flor. mens, Jun.; Lillo no, 10800 in Herb, Lillo et Hassler. 32* 500 G. Grüning: Ein neuer Loranthus aus China. LXXXIX. Ein neuer Loranthus aus China. Von G. Grüning. (Originaldiagnose.) Loranthus Limprichtii Grüning, nov. spec. Frutex erectus, rigidus, ramosus cortice cinereo, inferne defoliatus, gemmis et inflorescentiis exceptis glaberrimus, 40 cm altus nisi altior. Ramuli lentieellati, Folia petiolata petiolo 5-8 mm longo, valde coriacea, ovata vel elliptica, basi cuneata, apice rotundata, integra, 5—9 em longa 2,5—3 cm lata, supra statu sicco brunnea, partim nigrescentia, minu- tissime rugulosa, subtus intense ferruginea costa supra prominula venisque ascendentibus impressis, infra inconspicuis. Gemmae lurido- stellato-tomentosae, Pedunculi axillares vel ad nodos ligni vetusti 6 mm longi, stellato-tomentelli. Flores 2- 4, subumbellati, pedicellati pedicello 4—6 mm longo, fructum immaturum aequante, tomentello. Cupula ovata, bracteola squamosa fulta, pilis stellatis adspersa, calyculo nondum 0,5 mm longo, minutissime denticulato praedita. Alabastrum adultum leviter curvatum clavatumque, hinc inde pilosulum, 2,8 cm longum. Flos 4- partitus, obscuro-purpureus lobis linearibus, acutis, recurvis, 7 mm longis, dorso fere usque ad dimidium scissus, tubulosus, basi haud dilatatus, ca. 3 cm longus. Stamina 4 perianthio aequilonga, sed ob lobos recurvos exserta, linearia, basi antherae haud angustata, haud dentata, tepalis superposita. Filamenta in sicco + atropurpurea, dimidio superiori tubi adnata, parte libera 1,5 mm longa. Antherae lanceolatae, apice obtusae, 7 mm longae thecis parallelis longitudinaliter dehiscentibus, haud septi- feris, lateri interno filamenti tota longitudine affixae. Stylus filiformis stamina aequans, apice nodulosus. Fructus maturi desunt. China, Fokiën: Zwischen Kiën ning fu und Kién yang auf Firmiana platanifolia (L. fil.) R. Br, 28. Januar 1913 (Dr. Limprieht no. 72D). > Herb. Breslau. Die Art gehört zur Untergattung Dendrophthoë Mart. und nimmt hier eine Mittelstellung zwischen den Englerschen Artengruppen Cichlanthus und Eudendrophtho ein (Engl. und Prantl, Pflanzenfam. Nachtr., III, 1 [1897] 129). Mit ersterer hat sie die Vierteiligkeit der Blütenhülle, mit letzterer den Besitz einfacher, nicht etagenförmig vel zweigter Sternhaare an den Blütenstielen, die eiförmige Gestalt der Halbfrüchte und das Vorhandensein verzweigter Sklereiden im Mesophyll gemein. Sie scheint dem von Watters in Hupeh gesammelten Lorant nigrans Hance (Journ. Bot., IX., 1881), von welchem nur Früchte be- schrieben sind, ähnlich zu sein. hus Friedrich Fedde: Corydalis Eugeniae Fedde, nov. spec. aus Sze-chuan. 501 XC. Friedrich Fedde, Corydalis Eugeniae Fedde, nov. spec. aus Sze-chuan.' (Originaldiagnose.) Herba perennis (?), circiter 25—35 cm alta, gracilis, radice?, cauli- bus ad basim in filum attenuatis, supra medium bifoliatis. Folia basalia?, caulina subsessilia vel breviter petiolata, quinata, segmentis lateralibus subsessilibus, integris, lineari-lanceolatis, ad apicem paulatim vel subitius acutatis, usque ad oblongo-lanceolatis, ad apicem acutis, forma, ut vide- tur, variantibus, 3—5 nervis subparallelis distinctis instructis 3—5 cm longis, 0,3—1,25 cm latis, terminali integro vel rursus trilobo, latiore, ceterum formam lateralium aemulante, sed in oblongo-lanceolato statu ad apicem minus acuto quam late cuneato-subrotundato. Flores (colore ignoto) subhorizontales in racemum subdensi- et pluriflorum, post an- thesim laxiflorum, usque ad 8 em longum, dispositi; bracteae herbaceae, inferiores palmatilobatae, superiores integrae lineari-lanceolatae, omnes pedicellos graciles plerumque patentes vel demissos superantes. Sepala squamaeformia, minutissima, fimbriata; petalum superius calcari in- cluso 12 —)15 mm longum subapiculatum, ad dorsum carinatum et crista- tum, crista non ita humili ab apice usque ad medium calcar et ultra paulatim decrescente, marginibus non ita expansis, repando-undulatis, Calcari non ita gracili, sed infundibuliformi-curvato, ad apicem rotun- datum cylindriee constricto; petalum inferius subunguiculatum, in toto magis carinaeforme, ad basin levissime curvatum, crista altiore, sed multo breviore; petala interiora ad apicem cohaerentia, unguiculata ungue quam lamina longiore, obcuneato-lanceolato, lamina subpanduraeformi- Spathulata, basim versus emarginata lobis lateralibus acutis, ad dorsum subtricristata, crista superiore basim laminae versus in auriculum ele- vata, intermedia ab apice usque ad laminae basim perveniente et summo in ungue oblique finito; staminum superiorum appendix nectariferus satis longus, ?/, calcaris percurrens, in toto levissime supra curvatus, tenuis, Capsulam non vidi, Zentral-Asiatisches Gebiet; Provinz von Sze-chuan (Ost- Tibet): Ta tsienlu (J. A. Soulié, fl. VII, 1896, no. 2056). Nota. Valde affinis C. oxypetalae, quam primum quidem putavi; differt autem foliis quinatis, non trisectis, bracteis palmatilobatis, petalo superiore minus elegante, altius et longius cristato, calcari breviore. 1) In honorem Eugeniae Feodorownae Strohbinder, Gatschinensis, Scientiae amabilis studiosissimae, quam e Turkestania occidentali redeuntem in nave Wolgensi anno 1912 ex Caucaso evadens cognovi. 502 Ad. Toepffer: Salices novae Africanae. XCI. Salices novae Africanae. Von Ad. Toepffer. (Originaldiagnosen.) Inter Salices ab Herbario regio berolinensi mihi benevolenter com- municatas, S. Safsaf var. hirta Andss. denominatas, duas formas inveni, quae mihi species novae essere videntur; ambae a S. Safsaf foliis primo dense hirsutis et etiam capsulis hirsutis differunt et inter se staminibus 4 et multis. 1. Salix Schweinfurthii nov. spec. Rami annotini validi, sordide rubri, novelli griseo-hirsuti; folia (ju- niora) petiolata (petiolus ad 5 mm longus) ex ovata basi acuminata, 3— 6 cm longa, subtus medium 2 em lata integra vel minute et remote serrata; ambis paginis pilis sat longis sericeis initio dense tectis, demum glabrescentia; folia adulta (e surculis solo nota) 12—16 cm longa, longe acuminata, 2,5—3 em lata, vel alia obtusa aut emarginata, 8—10 cm longa, 3,5— 4 cm lata, obsolete vel regulariter glanduloso- serrata, concoloria, subtus glabra vel pilis sparsis sub lente leviter hir- suta; costa valida, ante apicem evanescens, ca. 20 nervos angulis 40 ad 60? abeuntibus subtus leviter prominentibus emittens; stipulae late semi- cordatae vel reniformes, glanduloso-dentatae; amenta & breviter petiolata (petiolus 0,5 ad 1 cm longus foliis 2—4 caulinibus multo minoribus in- structus) valida, 4—8 cm longa, 1 cm crassa, hirsutie crispa valde evidentia; axis dense albo-hirsuta; squamae pallidae, ovatae acutae, pa- ginis dense crispo-hirsutae, stamina 4, filamentis longis basi connatis et infera parte crispo hirsutis; amenta © longius petiolata (petiolus ad 5 em longus, foliis parvis 5—7 instructus) 4—7 cm longa, laxiflora; axis et squama ut in mare; ovaria petiolata (petiolus nectario interno semi- ampleetenti terties longior) rotundo-ovata, crassa, pilis longis leviter crispis persistentibus dense tecta; stylus obsoletus, stigmata crassa bifida. Nubia: Sehweinfurth, Iter centrali-Africanum no. 511 in regione Berber et Chartum, ad 6. Cataract, 28. X. 1868, c? et 9, id. no. 879, ad Chartum, 15. XII. 68 surculi. Icon. photogr. in Toepffer, Salicetum exsiccat. no. 390 —392. Illustrissimo eruditori Florae Africae orient., doctissimo archaeologo Professori Dr. G. Sehweinfurth, beato inventori hujus speciei, grato animo dedico. 2. Salix nilicola (Ehrenberg in sched. herb. mus. berol.). ; Rami validi, rubri, ramuli novelli olivaceo-fusei, tenuiter hirsut! ; folia petiolata (petiolus 0,5 —1 em longus) ovato-lanceolata, dentata (glan- dulis minimis) laete viridia, concoloria, primo albo-hirsuta mox t glabrescentia; costa ambis paginis elevata, subtus flavida, nerv! € 10 angulis ca. 609 abeuntes levitur arcuati margine vix confluentes Berger: Eine neue Agave. — Cogniaux: Une nouvelle Melothria. 508 emittens, nervi ut reticulum ambis paginis leviter elevati; stipulae late semicordatae, nervatae, glanduloso-dentatae; amenta & breve petiolata (petiolus foliis 3—4 obovato-lanceolatis, obtusiusculis, ad 2 cm longis in- structus) 5—7 cm longa, ad 0,8 cm crassa; squamae ovatae acutae, crispo-villosae; stamina numerosa. (ad 25), filamenta squamis duplo lon- giora vel breviora, infera parte dense crispo-villosa; amenta © breviora, 3 cm longa, 1,5 em crassa; ovaria petiolata (petiolus nectariam internum terties superans) ovata acuta, primo crispo-hirsuta mox glabres- centia, demum glabrata; stylus obsoletus; stigmata crassa. Aegyptus superior: G. Ehrenberg, [brim (Ebrim) in Nilo prope littus no. 211 ce id. no. 196 ad Dongula 39; item Schimper, Iter abyssinicum (1854) no. 106 am Takare-Strand, 3000' 14. IX. 54. Icon. photogr. Toepffer, Salicetum exsiccatum no. 385. Monstr. julifurea Toepff.: juli ¢ apice furcati vel 3—6-partiti. G. Ehrenberg, Aegypt. super, Ebrim (Ibrim) in Nilo prope littus (no. 211). Icon. photogr. in Toepffer, Salicet. exsicc. no. 386. XCIL Eine neue Agave. Agave Vilmoriniana Berger, nov. spec. (Originaldiagnose.) Rosula ea. 25 foliata, laxa, folia erecta sed mox recurvata et pa- tentia, carnosa mollia viridia vel glauca vel caesia laevia anguste lineari- lanceolata longe et sensim acuminata, supra usque primum tertium planoconvexa superne canaliculata marginibus integerrimis cartilagineis incurvis subundulatis, subtus convexa; spina terminalis 3—4 cm longa subulata gracilis lateraliter compressa + usque medium anguste sulcata et secus margines per ca. 3—4 cm decurrens. Ex Mexico, cl. Diguet in Hort. Bot. Parisiens. introduxit. Species singularis, habitu fere Beschorneriarum, ut videtur A. Elle- mectianae affinis, sed flores adhuc ignoti. Ich nenne die Art zu Ehren des Herrn Maurice L. de Vilmorin. XCILL Une nouvelle Melothria de l'Erythrée, par A. Cogniaux. (Originaldiagnose.) Melothria Gilgiana Cogn., nov. spec. | ; Dioica; foliis breviter petiolatis, rigidiusculis, ambitu ovato-oblongis, supra brevissime subsparseque setuloso-scabris, subtus dense tomentosis, profunde 5-lobatis, lobis obtusiusculis et breviter mucronatis, margine integerrimis vel vix perspicue undulato-denticulatis, terminali elongato Ha EX A. Brand: Drei neue Arten der Gattung Trichodesma. anguste ligulato, lateralibus multo brevioribus, exterioribus interdum bilobulatis ; floribus masculis densiuscule fasciculatis, breviter pedicellatis; calyce brevissime subsparseque piloso, tubo campanulato-subcylindrico, dentibus brevissimis, anguste triangularibus. Foliorum petiolus 1— 1,5 em longus; lamina supra intense viridis, subtus canescenti-cinerea, 4—5 cm longa, 2—3 cm lata. Pedicelli vil- pe em longi. Calycis tubus 4 mm longus; dentes 0,4—0,5 mm ongi. P Affinis M. tomentosae Cogn. Eritrea bei Halai, 2600 m ü. M. (Schweinfurth no. 582. — Blühend im April 1894. — Herb. Berlin). XCIV. Drei neue Arten der Gattung 7richodesma. Von A. Brand. (Originaldiagnosen.) 1. Trichodesma sinicum Brand, nov. spec. Sordide aureo-sericeum. Frutex 3 m altus (teste collectore), Folia ‘opposita breviter petiolata oblonga, sine petiolo 8—10 em longa, 30— 35 mm lata, utrinque attenuata, utrinque setulis minutissimis basi tuber- culatis densissime vestita. Inflorescentiae axillares et terminales multi- florae; calyx usque ad °/, altitudinis connatus, 14 mm longus, tubo alato, lobis ovato-acuminatis; corolla alba glabra, 16 mm longa, lobis ovatis longe et subito acuminatis tubo aequilongis; antherae paulo infra medium tubi affixae villosae, aristis superne glabris longitudine anthera- rum; stylus 16 mm longus. Fructus ignotus. China: Yuunan: Semau. 1600 m. (A. Henry no. 10124D.) 2. Trichodesma uniflorum Brand, nov. spec. Annuum, Caulis erectus ramosus, 12—30 cm altus, hirtus et prae- terea setulis basi tuberculatis obsitus. Cotyledones persistentes breviter petiolatae oblongae obtusae. Folia tenuissime membranacea, opposita, sessilia vel subsessilia, oblonga vel elliptica, 50--75 mm longa, 11— 26 mm lata, utrinque attenuata, apice obtusa, supra setulosa, subtus hirtella, in sicco supra brunnea, subtus incano-viridia. Flores axillares, soli- tarii, pedunculati, pedunculis calyce longioribus; calyx 13 mm longus, hispi- dus, fere usque ad basin partitus, sepalis lanceolato-acutis basi sagittatis; corolla coerulea, infundibuliformis, 12 mm longa, limbo patente, lobis late ovatis acuminatis tubo paulo brevioribus; antherae supra anulum villosum medio tubo insertae, usque ad apicem villosae, aristae longi- tudine antherarum; stylus calyce brevior. Nuces oblongae, facie exteriore laeves, interiore rugulosae. Kamerun: Bei der Johann-Albrechts-Hütte am Kamerunberg (H. Winkler no. 1255 als „T. indicum“). Viktoria (Zahn no. 530 als „T. africanum“), H. Léveillé: Decades plantarum novarum. CXXVI. 505 Die Art gehört zur Sectio Leiocarya und ist nahe mit T. indicum verwandt, von dem sie sieh hauptsüchlich durch den wolligen Ring unterhalb der Antheren unterscheidet. 3. Trichodesma Welwitschii Brand, nov. spec. Borraginoides zeylanica Hiern! Cat. Welw. Afr. Pl, III (1898), 720, non T. zeylanicum R. Br. Annuum? Caulis erectus simplex, 35 cm altus, parce setoso-hirtus. Folia alterna, sessilia, lanceolata, 35—45 mm longa, 8-10 mm lata, su- prema minora, utrinque setulosa, apice et basi attenuata. Inflorescentiae terminales pauciflorae; flores longe pedunculati, pedunculis glabratis hine inde setulis adspersis; calyx fere usque ad basin partitus, dense setulosus, ante anthesin 9—10 mm longus, in statu deflorato 15—17 mm longus, sepalis venosis, oblongo-lanceolatis, apice attenuatis; corolla 16 mm longa, lobis late ovatis longe acuminatis tubo aequilongis; antherae villosae, longe aristatae, aristis glabris. Fructus ignotus. Angola: Zwischen Mumpula und Nene auf steinigen Wiesen zwischen niedrigem Gebüsch (Welwitsch no. 5301; im Oktober ab- blühend). Die Art ist bisher für identisch mit T. zeylanicum gehalten worden. Sie unterscheidet sich erstens durch die abwechselnde Blattstellung, während T. zeylanicum gegenstündige Blätter hat, zweitens dadurch, dass alle Blätter sitzend sind, während bei T. zeylanicum die unteren Blätter gestielt sind. — T. zeylanicum kommt an der Westküste Afrikas nicht vor, XCV. Decades plantarum novarum. CXXVI, Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) I. Plantae sandwicenses. 1252. Delissea Fauriei Lévl., nov. spec. Frutex 4—5 pedibus alta ramosa: cortice exfoliante; folia oblonga, glabra flaccida pellucida; pedunculo Us pollice; corolla 2!/ poll. longa; capsula cylindrico-oblonga. : Sand wich: Molokai, ravins à Pukoo, rare, mai 1910 (Urb. Faurie, 512). 1253. Cyanea salicina Lévl., nov. spec. Folia flaccidissima elongata anguste lanceolata, nervis arcuatis, mar- gine confluentibus, vix vel non subdenticulata, subtus secus nervos et passim sparse pilosa, breviter petiolata, aeuminata. A C. spathulata foliis flaccidissimis, valde acutis differt. Sandwich: Kauai, Kealia, janv. 1910 (Urb. Faurie, 569). 1254. Clermontia carinifera Levl., nov. spec. Folia ovata membranacea apice abrupte contracta anastomoso-nervia erenulata glabra nervo primario supra carinato, petiolo 3 em longo; pe- 506 H. Léveillé; Decades plantarum novarum. CX XVI. dunculo 1 cm; calyx campanulatus; dentibus acutis, cucullatis, remotis; tertiam corollae partem aequans; corolla suberecta tomentella, Sandwich: Kauai, Koloa, déc. 1909 (Urb. Faurie, 10). 1255. Clermontia fulva Lévl., nov. spec. Folia magna conspieue undulata eroso-crenulata subtus secus nervos puberula, nervis anastomosantibus petiolo circiter 1 cm longo; pedunculo 1 em longo; calyx poculiformis, lobis distantibus obtusis; corolla recta, fulvo-tomentosa. Sandwich: Kauai, Kauhao, mars 1910 (Urb. Faurie, 11). 1256, Rollandia Fauriei Lévl., nov. spec. Folia obovato-spathulata, vix vel non erenulata, supra glabra secus nervum medium subtus pubescentia in petiolum 2—4 cm longum atte- nuata obtusa; inflorescentiae numerosae, pedunculis 4—5 cm pedicellis 6—8 mm longis; calyx superficialiter lobatus, parvus; corolla recta ad medium contracta; columna staminea puberula; antherae crassae apice fimbriatae, Sandwich: Kauai, Waimea, mars 1910 (Urb. Faurie, 568). II. Plantae sinenses. 1257. Castanopsis Cavaleriei Lévl., nov. spec. A C. hystrice cui affinis differt foliis membranaceis, involucro non aculeato sed setis longissimis, scabris nec ramosis erinaceo; loculi 8 intus tomentoso-castanei, semine castaneo, cylindrico-oblongo, basi et apice obtusissimo, glabro, tegumento flavido, primum tomento loculi cir- cumdato. Kouy-Tchéou: Sud de Pin-Fa arbre moyen, rare, bois, 24 sept. 1905 (Jul. Cavalerie, 2514). 1258. Rubus petaloideus Lévl, nov. spec. Rami rubescentes, armati, aculeis minutis sparsis recurvis. Turiones nulli teste collectore; folia simplicia late ovata, cordata petiolata suprà atro-viridia subtus cinereo-tomentosa, dupliciter dentata, dentibus minutis confertissimis, nervis rubescentibus. Flores apetali; sepala ovata acu- minata, extus flavide vel griseo-hirsuta, intus petaloidea e basi ad medium rubra; stamina et styli sepalis breviora; styli glabri staminibus longiora; staminum filamenta valde flexuosa; antherae purpureae. Kouy-Tehéou: Chouang-Chan-Po à la sortie du bourg, mai 1911 (Joseph Esquirol, 3141). 1259. Carex Esquiroliana Lévl, nov. spec. : Radix fibrosa, filamentis capillaribus ; scapi capillares aphylli, bracteis brunneo-rubris vaginantibus et ad vaginam reductis muniti; folia 2 cm lata in acumen desinentia, multinervia, glabra, in petiolum alatum attenuata, scapos aequantia; folia priora parva conspicue petiolata, limbo ovato; spicae 3 capillares conformes, superior tamen ut videtur mascula; Squamae masculae et femineae cucullatae et imbricatae purpureae utriculis immaturi, trigonis; styli 3. Vermischte neue Diagnosen. 501 E grege C. cryptostachys, tristachya et ligata. ` Foliis amplis et petio- latis, spicis capillaribus valde distinctum. C. Esquirolii antea dictum ad aliud Cyperacearum genus pertinet ; quare haec pulchra species collectori dicata. Kouy-Tchéou: Grotte de Ta-Rin, 2 mars 1911 (Joseph Es- quirol, 3221). 1260. Engelhardtia Esquirolii Lévl., nov. spec. Foliola obovata, membranacea, obtusa, integra, breviter petiolulata, utrinque villosa; lobis involucri fructiferi elongatis, angustissime lanceo- latis, obtusis, nervose et anastomoso-nerviis, lobo medio fere duplo lon- giore; fructu insigniter tomentose hirsuto, pilis rufis setosis, Affinis E. Colebrookianae a qua differt foliis membranaceis nec coria- ceis ; obovatis nec elliptico-lanceolatis. Kouy-Teheou: Ouang-Mou, juin 1904 (Jos. Esquirol, 112). XCVI. Vermischte neue Diagnosen. 922. Pultenaea trifida J. M. Black in Trans. R. Soc. South Australia, XXXIII (1909), p. 224, pl. XIV. Frutex humilis, ramis diffusis villosis, foliis breve petiolatis parvis (4— 7 mm longis) congestis ovatis mucronatis supra concavis pubescentibus subtus cano-villosis, stipulislanceolatis basi concretis, floribus flavo-purpureis axillaribus sed apice ramulorum in capitulis foliosis cargregatis, bracteis exterioribus stipularibus, bracteolis subherbaceis trifidis juxta sub calyce insertis eumque subaequantibus lobis subulatis ciliatis apice glabris, calyce rubello villosulo dentibus acuminatis, ovario villoso stipitato. — South-Australia: Prope Caput Borda, Kangaroo Island. Affinis P. densifoliae F. v. Müll. 993. Dasyaulus floribundus (Pierre mss.) Dubard in Bull. Mus. hist, nat. Paris, XIII (1907), p. 457. — Arbre de 15 à 20 m; feuilles ellip- tiques, oblongues, terminées en pointe arrondie, atténuées à la base (di- mension moyenne: pétiole 17 mm, limbe 90 X 40 mm); 8—10 paires de costules peu saillantes avec nervation intermédiaire transverso longi- tudinale. — Fleurs groupées en bouquets denses, axillaires ou terminaux, de petite taille (6 mm), avec pédoncules de 10 mm; 4 sépales (4 mm) en 2 paires décussées, à face externe velue, face interne presque glabre; sépales externes oblongs, sépales internes un peu plus courts, élargis à la base, atténués au sommet. — Tube de la corolle court (1 mm), tres velu sur ses deux faces au voisinage de la gorge, surmonté de 8 lobes (4 mm) terminés en pointe obtuse, glabres, dépassant le calice et les étamines; 16 étamines bisériées, mais s'insérant au méme niveau, la série externe alternipétale, la série interne épipétale; filets (1 mm en- viron) plus courts que les anthéres (3 mm), velus comme elles, portant des poils raides et hérissés; connectifs terminés en pointe assez aigue, 508 Vermischte neue Diagnosen. loges s'ouvrant par deux fentes latérales. Ovaire velu, globuleux, à 6 loges uniovulées, surmonté d'un style glabre, dépassant peu la corolle (de 2 à 3 mm); ovules ascendants insérés sur l'axe vers le milieu des loges qu'ils remplissent. — Montagnes de Dinh, prés de Baria (Cochin- chine); Pierre 3266. — Annamite: Cây viêt ou rôt. — Kmer: Srocum, 924. Dasyaulus Thorelii (Pierre mss.) Dubard, l c. p. 457. — Ra- meaux épais; feuilles obovales, en coin à la base, à limbe décurrent, coriace (dimension moyenne: pétiole 4 mm, limbe 40X20 mm); 6 à 12 paires de costules assez saillantes, avec nervation intermédiaire trans- versolongitudinale. — Fleurs en groupes serrés; pédoncules pubescents environ trois fois plus longs que les pétioles. Sépales velus sur leur face externe, oblongs obtus, coriaces, longs de 5 mm. — La corolle et les étamines manquent sur léchantilon; ovaire à 7 loges, tomenteux, surmonté d'un style de 14 mm, glabre, — Cette espèce, malgré ses fleurs incomplètes, est nettement caractérisée par ses feuilles obovées obtuses, courtement pétiolées, qui la distinguent des autres espèces de la Basse-Cochinchine; elle présente certaines analogies avec le D. micro- phyllus de Thwaites. — Ubon (Cambodge). — Dr. Thorel. Expédition du Mékong, 2755. 925. Dasyaulus cochinchinensis (Pierre mss.) Dubard, l. c., p. 457. — Arbre de 25 à 35 m, feuilles elliptiques, oblongues, légérement acu- minées, atténuées à la base (dimensions moyennes: pétiole 20 mm, limbe 65 X 23 mm); 10—12 paires de costules; très peu saillantes avec ner- vation intermédiaire transverso-longitudinale. -— Fleurs groupées en bouquets axillaires ou terminaux, comprenant d'assez nombreuses fleurs, de petite taille (Gi: mm), avec pédoncules de 8 mm, 4 sépales (4 mm) en 2 paires décussées, à face externe velue, face interne glabre, sépales externes oblongs, sépales internes un peu plus courts, elliptiques. Tube de la corolle (1!/; à 1?/, mm) velu intérieurement au niveau de la gorge, surmonté de 8 lobes de 3!/, mm arrondis à l'extrémité, glabres; 16 éta- mines bisériées, mais s'insérant au méme niveau, la série externe alterni- pétale, la série interne épipétale; filets (1!/ mm) presque égaux aux anthéres, velus à la base, presque glabres au-dessus; anthéres avec quelques poils épars; -loges s'ouvrant latéralement, connectif terminé en pointe assez accusée, — Ovaire glabre, semi-globuleux, cótelé, à 8 loges uniovulées, surmonté d'un style glabre, dépassant longuement la corolle (6 à 7 mm); ovules ascendants, insérés sur l'axe, vers le milieu des loges, qu'ils remplissent, — Échantillons avec feuilles notablement plus grandes, mais de même forme. — 3269. Ile de Phu-Quoc. — lle de Phu-Quoc (golfe de Siam); Pierre no. 1806. — Annamite: Cay vie — Kmer Srocüm. Erwin Baur: Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. 509 XCVII. Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. 9.—11. Reihe (no. 41—55) Erwin Baur, Flora der Insel Tenerifa. Die Insel Tenerifa ist in vieler Hinsicht ein pflanzengeographisches Schulbeispiel, Vor allem gilt das für die Gliederung der Vegetation in einzelne übereinander liegende Zonen unter dem Einfluss ungleicher Temperatur- und ungleicher Niederschlagsverhältnisse, Bild 41 veranschaulicht die typischen sommerlichen Witterungsver- hältnisse. Die Insel liegt im Gebiete des Nordost-Passates, der zwar eine hohe absolute Luftfeuchtigkeit aufweist, in dem es aber nur selten zur Regenbildung kommt. Unter dem Einflusse eines das ganze Jahr hindurch fast gleichmässig warmen, aber äusserst regenarmen Klimas entwickelt sich die eigenartige, in den Bildern 42—47 dargestellte xerophile Fiora, die grossenteils aus auf den Kanarischen Inseln endemischen Arten besteht. Ein grosser Teil dieses Gebietes wird künstlich bewässert mittelst Wasserleitungen, die vom Gebirge herabgeleitet werden, und dient zum Anbau von Bananen, Kartoffeln, Tomaten usw. (siehe Bild 48). Der an dem Nordhang der Insel emporsteigende Passat kühlt sich in der Höhe ab, und in einer Höhenlage von etwa 800—1800 m ü. M. kommt es infolgedessen fast täglich zur Bildung ausgedehnter Wolken, welche die darunter liegenden Teile der Insel beregnen. Dementsprechend ist hier ein subtropischer Regenwald zu Hause (Lorbeerwälder), der nach oben hin in Pinuswald (Bild 51 und 52) übergeht. Unterhalb der Region der Lorbeerwälder, von denen heute nur noch kümmerliche Reste er- halten sind, breitet sich auf grosse Strecken ein Ericabuschwald aus (Bild 49 und 50). Oberhalb der Passatwolkenzone, zum Teil schon im Gebiete des trockenen Antipassates, liegt der ganze zentrale Teil der Insel, die Canadashochebene und der (Pik 3730 m ü. M.). Hier herrscht infolgedessen ein sehr trockenes Klima mit sehr hohen Tages- und kühlen Nachttemperaturen. Regen bzw. Schnee fällt nur sehr wenig, hauptsächlich während der Wintermonate. Die Temperatur fällt schon in einer Höhe von etwa 2000 m sehr häufig unter den Gefrierpunkt, und die obersten 500—1000 m des Pikgipfels, die nahezu völlig vegetationslos sind, tragen im Winter fast regelmässig eine Schneedecke, und auch im Hochsommer fällt die Temperatur oft unter den Gefrierpunkt. Pflanzen- typen aus dieser Hochregion zeigen die Bilder 53—55. Auf der Südküste der Insel spielt der am Tage infolge aer stiirkeren Erwürmung der Insel auftretende Seewind die gleiche Rolle wie an der Nordküste der Passat. Auch an der Nordküste ist übrigens die Bildung der Passatwolken am Tage viel stárker als nachts infolge der teilweisen Aufhebung der Passat- wirkung durch die von der sich nachts stärker abkühlenden Insel herab- fallenden Landwinde. Im Sommer beginnt die Bildung des Wolkenringes gegen 9 Uhr morgens, gegen Nachmittag ist dann gewöhnlich ein breiter, fast täglich in einer gewissen Zone Regen spendender Wolken- gürtel vorhanden. Literatur: Schenk, Beiträge zur Kenntnis der Vegetation der ka- narischen Inseln. (Wiss. Ergebnisse der Deutsch. Tiefseeexpedition 1898—99. Bd. IL) Jena 1907. 510 Erwin Baur: Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. A1 Schematisch. Schnitt durch d. Insel Tenerifa von * | Süd nach Nord z. Veranschaulich. d. Klimazonen. Oben in fünffacher Überhöhung, unten in natürlichen Verhältnissen. 49 Plocama pendula, Kleinia nerüfolia aut einem Lavastrom an der Südküste von Tenerifa. 43 Xerophile Flora bei Puerto Orotava, = etwa 100 m ü. M. Ehemaliges Kulturland, das seit Aufhóren der Opuntienkultur (Cochenille) brach liegt, und nicht mehr bewässert wird. Phoenix canariensis, junge Dracaena Draco, Euphorbia canariensis, E. regis Jubae, Kleinia neriifolia. 44 Kiistenlandschaft bei Puerto Orotava, Euphorbia * | canariensis,Chrysanth. frutescens, i.Hinterg.d.Meer. 45 Bestand von Euphorbia canariensis an der ; Meeresküste bei Puerto Orotava. 46 Stamm einer alten Dracaena Draco S in leod de los vinos. Man sieht sehr deutlich, dass die sekundäre Stammverdickung teilweise darauf beruht, dass die abwärts wachsenden seitlichen Rhizomäste mit dem Hauptstamm sich vereinigen. 47 Junge Dracaena Draco, verschiedene junge : Phoenix canariensis bei Puerto Orotava. 48 Kulturland, kiinstlich bewässerte Kartoffel- S und Tomatenfelder bei Guimar. Im Hintergrund der Pass von Pedro Gil, einzelne Exemplare von Dattel- palmen. 49 Erica arborea oberhalb der Stadt Orotava : in etwa 900 m ii. M. „Monte verde*-Vegetation. Erica-Buschwald mit einzelnen Pinus-Bäumen. 50,| Erica-Buschwald (Monte verde), oberhalb : Orotava in etwa 900 m ü. M. 51 Bestand von Pinus canariensis im oberen Teil der Wolkenregion bei Agua mansa, etwa 1400m. Pinus-Wald bei Agua mansa in etwa 1000 m ü. M. Unterholz von Erica arborea, verschiedene Cistus-Arten. 22. 53 Retama-Formation (Spartocytisus nubigenus) in "| der Cafiadas-Hochebene in etwa 2000 m ü. M. Einzelne verstreute Büsche von Spartocytisus auf dem sonst fast völlig vegetationslosen mit gelbem Bimsteingeröll bedeckten Boden, rechts ein Ges des Steilabsturzes des die Caüiadasebene umschliessenden Ringgebirges. Links der Gipfel des Pik. Wilhelm Herter: Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. 511 54 EinzelneRetama-Büsche (Spartocytisus nubigenus) a in etwa 2000 m Hohe in d. Cañadas (Portillo-Pass). Im Hintergrunde der Gipfel des Pik, 3730 m. 55 Wiistenregion (ii. d. Wolk. !) i. etwa 2800 m Hóhe a. Pik. 99. | Nur ganz vereinzelte Büsche v. Spartocytisus nubigenus. Im Hintergrunde links das in etwa 1900 m ü. M. aufhórende Wolkenmeer. Es folgen noch mehrere Reihen Lichtbilder von der Insel Tenerifa. XCVII. Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. 12.—13. Reihe (no. 56—65) Wilhelm Herter, Nord-Uruguay. Die Bilder stammen von einer mehrtägigen Exkursion nach dem Berglande im Norden der Republik Uruguay im August 1907, auf welcher ich es besonders auf Pteridophyten abgesehen hatte. Im De- partamento Tacuarembó bildet der ,kleine Tacuarembó-Fluss* (Tacua- rembó chico) und seine Zuflüsse eine Reihe von tief eingeschnittenen Sehluchten, die sich durch grossen Reichtum an Pteridophyten aus- zeichnen und in deren einer, der ,Farnschlucht* (Gruta de los Helechos) auch ein Baumfarn, Dicksonia Sellowiana, vorkommt. In derselben Schlucht konnte ich auch Ilex paraguariensis feststellen. Die Meereshóhe beträgt etwa 300 m. Apparat und Platten hatte Herr Th. Barth-Montevideo gütigst zur Verfügung gestellt; bei der Aufnahme der Bilder war Herr Prof. G. Gassner-Montevideo in liebenswürdigster Weise behilflich. Beiden Herren auch hier meinen Dank. 56 Uruguay: 20. Sierra del Tacuarembó chico. Hügelland mit Tafelbergen. Aus der Pampa ragen härtere Gesteinspartien hervor, welche der Verwitterung getrotzt haben. Das tief eingeschnittene Bett eines Nebenflüsschens des Tacuarembö chico ist durch dichten Uferwald gekennzeichnet. Im Hintergrunde links ein Tafelberg. Auf den schwach an- steigenden Hängen weidendes Rindvieh. Dé. Uruguay: Sierra del Tacuarembó chico. | Pampa (Kamp), von härteren Gesteinspartien durchzogen, die der Ver- witterung getrotzt haben. Das nackte Gestein ist mit Flechten bekleidet. Zwischen den Felsen entwickelt sich dichtes Getrüpp. (Colletia cruciata, Scutia buxifolia und andere Dornbüsche.) EQ Uruguay: >>. Sierra del Tacuarembó chico. Pampa (Kamp) im Hügellande. lm Vordergrunde Scbluchtenwald eines schroffen Felshanges mit zwei jungen Exemplaren von Schinus wolle; auf dem rechten Bäumehen ein Loranthus. 512 Wilhelm Herter: Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. 59 Uruguay: Sierra del Tacuarembó chico: : Gruta de los Helechos (Farnschlucht). Pampa (Kamp), Tafelberge und Schluchtenwald. Im Vordergrunde flechten- und moosbekleidete Felsen, im Hintergrunde gróssere geneigte Flächen Kamp, auf denen Rinder weiden, zu einem typischen, kahlen Tafelberge mit Melaphyr- kuppe ansteigend. Das tief eingeschnittene Bett eines Nebenflüsschens des Tacuarembó chico ist von dichtem Uferwalde angefüllt. 60 Uruguay: Sierra del Tacuarembó chico: 5 Gruta de los Helechos (Farnschlucht). Blick vom Rande der Schlucht auf sie hinab. Mitten im Schluchtenwalde Ilex paraguariensis. Im Hintergrunde hügeliger Kamp mit halbstrauchigen Kompositen und vereinzelten Dornbüschen in den Tälern. 61 Uruguay: Sierra del Tacuarembö chico: : Gruta de los Helechos (Farnschlucht). Dichter Sehluehtenwall mit Lianen und Bambusen. Ficus subtriplinervis mit Tillandsia usneoides. Am Grunde Blechnum- und Dryopteris- Arten. 69 Uruguay: Sierra del Tacuarembó chicó: qx Gruta de los Helechos (Farnschlucht). Im Schatten des Schluchtenwaldes liegt schräg über den Bach im Bambus- dickicht eine 6 m hohe Dicksonia Sellowiana, mit der Krone fast das Sonnen- licht erreichend. Von ihrem moosbekleideten Stamme hüngen mehrere Büschel von Vittaria lineata zum Wasser herab. 63 Uruguay: Sierra del Taeuarembó chico: p Gruta de los Helechos (Farnschlucht). Die lehmig-humosen, steil abfallenden Ufer weisen im Schatten des Schluchtenwaldes unter Bambusen üppige Vegetation von grossen Blechnum- und Dryopteris- Arten auf. (Blechnum brasiliense, Dryopteris pseudomontana, Dr. refracta, Dr. villosa. 64 Uruguay: Sierra del Tacuarembó chico: : Gruta de los Helechos (Farnschlucht). Im Schatten des Schluchtenwaldes sind die steilen Fels- und Lehm- abhünge am Bache mit Lebermoosen bekleidet, dazwischen verschiedene Dryo- pteris-Arten, Polypodium phyllitidis (in der Mitte), Aneimia phyllitidis (etwas tiefer) und Asplenium auriculatum (ganz unten sowie ganz oben). 65 Uruguay: Sierra del Tacuarembó chico: : Gruta de los Helechos (Farnschlucht). An einem flechtenbewachsenen Baumstamme klettert vom Grunde des Schluchtenwalles Polypodium lycopodioides zum Lichte empor, reichlich frukti- fizierend. — Filices exoticae exsiccatae, ed. Dr. E. Rosenstock. Listen durch V. Schróder;Hofbuchhandlung, Gotha. p Repertorium sperierum novarum regni vegetabilis aurtore f. Fedde No. 341/345 XII. Band 15. Dezember 1913 Die werten Abonnenten bitte ich ganz ergebenst, die Mitteilung in der Vorrede zu Band XII beachten zu wollen. F. Fedde. XCIX. Drei neue Arten von Weurocalyx. Von Th. Valeton. (Originaldiagnosen.) 1. Neurocalyx corollinus Val., nov. spec. Herba hirsutissima habitu Acrotrematis specierum, caule lignoso repente foliis oppositis et sparsis, subrosulaceis. Stipulae late ovatae subsimplices vel bi-trifidae, hirsutae. Folia petiolata obovato-oblonga superne subrotundata obtusa vel subacuta vel acute apiculata, basi rotun- data, subchartacea, supra pilis brevibus curvis couspersa et pilis longis rectis strigoso-hirsuta, subtus puberula ad costam et nervos longe hirsuta, margine laxe ciliata. Inflorescentiae longe pedunculatae, foliis maioribus circ. aequi- longae, laxiflorae. Pedunculi graciles erecti, probe basin bracteis lanceo- latis involucrati. Flores inter minores longiuscule pedicellati, bracteola sepaliformi sub flore instructi, in cymas paucifloras vel pseudoracemos conferti, — Ovarium semiglobosum hirsutissimum biloculare. Sepala distincta, anguste lanceolata nervosa, persistentia. Corolla rotata (an in vivo campanulata?) ad basin usque 5-partita, laciniis linearibus obtusis, sepalis circ. !/, longioribus, in alabastro sinistrorsum contortis. Alabastra fusiformia. Filamenta brevissima ima basi corollae adnata. Antherae in appendicula late linearia obtusa productae in conum cohae- rentes, Stylus glaber. Ovula numerosissima. Capsula ellipsoidea hirsuta, sepalis inaequalibus persistentibus ipsa longioribus coronata, endocarpio crustaceo-fibroso, septicida, coccis primo dorso demum et ventre dehiscentibus et revolutis. Semina subglobosa, reticulata. Folia 60— 100 mm longa, 25—40 mm lata. Stipulae 10 mm. Flores plane aperti 16 mm diam. Repertorium specierum novarum. XII. (2. XII. 1913.) Petioli 16—30 mm longi. Pedicelli 5—20 mm. ao 514 Th. Valeton: Drei neue Árten von Neurocalyx. Sepala 6 mm longa, 1—2 mm lata. Petala 8 mm. Antherae 5 mm. Capsula 6 mm. Borneo: Prope Kuching, leg. Hewitt (in Herb. Bog.). 2. Neurocalyx borneensis Val, nov. spec. Suffruticulus hirsutissimus, Stipulae raro integrae, vulgo 3—5- fidae lobis inaequalibus filiformi-acuminatis. Folia rosulatim conferta opposita et sparsa, longe petiolata obovato-lanceolata vel lanceolata versus basin longe attenuata apice acute subacuminata, tenuiter membranacea, supra parce puberulo-conspersa et pilis longis appressis undique strigosa, subtus puberula et hirsuto-strigosa, margine ciliata. Inflorescentiae axillares numerosae foliis triplo breviores longe peduneulatae corymboso-laxiflorae, Pedunculi hirsuti prope basin bracteis cum stipulis cupulatim involuerati. Flores pedicellati bracteolati. Se- pala distincta 3—5, inaequalia, lanceolata, et obovata persistentia, 3- nervia. Petala in alabastro valde sinistrorsum contorta (expansa non visa). Stamina et gynoecium ut in praecedente. Capsula obovata didyma, bicocca coccis ventre dehiscentibus, placentis involutis. Semina minuta oblongo-obconica reticulata. Folia 100—200 mm longa, 40-65 mm lata. Petioli 30—60 mm. Sepala 6—8 mm. Capsula 3 mm longa. : Borneo: Landak, leg. Teysm. (in Herb. pas „Corolla rosea.“ Ad pedem montis Damoer, Hallier B. 499, . 8. Neurocalyx elatus Val, nov, spec. Frutex ramulis elongatis lignosis, appresse hirtellis, dense foliosis. Stipulae magnae in ochream utrinque 3-fidam alte connatae basi ap- presso-pilosae. Folia opposita petiolata, late elliptica vel oblonga vel obverse oblonga breviter: acute acuminata, basi acuta rigide mem- branacea, supra adsperso-setuloso-puberula, subtus ad nervos setuloso- strigosa. Inflorescentiae axillares, numerosae, petiolis cire. duplo longiores, pedunculatae cymoso-umbellatae appresse hirsutae, bracteis magnis uDi- nerviis in apice pedunculi oppositis, Flores vulgo 3—7, longe pedicellati, bracteola anguste lineari sub ovario instructi. Sepala lanceolata hirsuta et ciliata, persistentia. Petala in alabastro juvenili valde dextrorsum contorta (adulta non visa) lanceolata, sepalis longiora. ‘Stamina generis. Stylus filiformis pilosus; stigma punctiforme, ovarium obconicum hirsutum. Ovula numerosissima. Capsula ignota, Folia 80—110 mm longa, 45—42 mm lata. Petioli 20—30 mm longi. Stipulae 10—20 mm. Pedunculi 5—15 mm, Pedicelli 2—8 mm. Sepala 4 mm longa, post anthesin increscentia. Borneo centralis: leg. Nieuwenhuis (no. 1655 in Herb. Bog.). Georg Bitter: Eine neue Parmelia aus der argentinischen Provinz Salta. 515. C. Eine neue Parmelia (subgeneris Hypogymnia) aus der argentinischen Provinz Salta. Von Georg Bitter. (Originaldiagnose.) Herr Prof. Dr. G. Lindau legte mir eine beachtenswerte soralbildende Parmelia zur Bestimmung vor, in der ich eine Angehórige der Unter- gattung Hypogymnia erkannte und zwar der Gruppe der Solidae, denen die Markhóhle fehlt; trotzdem dass nun leider an dem mir zur Verfügung stehenden Material die Apothezien fehlen, trage ich doch kein Bedenken, diese durch die eigenartige Anordnung der Sorale gut charakterisierte Art hier als neu zu diagnostizieren: Parmelia (Hypogymnia) saltensis Bitt. et Lindau, nov. spec. Thallus diam, plus quam 9 em, inter muscos et gramina + ve laxe ramosus, non placodiiformis; ejus lobi tamen satis dense furcati, in utraque pagina fere plani, in margine nonnihil revoluti, dorsiventrales, supra cinerei-viridescentes, in statu sicco fere sicut P. physodes et P. tubulosa pallide flavescentes, laeves, subtus fere semper cinerei-nigres- centes, solum in lobis novellis nonnumquam pallide fuscescentes, mar- gine subtus nonnihil ineurvati, rhizinis in partibus novellis omnino defi- cientibus; lobi semper solidi, robustiores cr. 1—2 mm lati, minores cr. ]|j—3|], mm lati; soralia primo solum in apicibus (vel in marginibus apicalibus) loborum minorum interiorum (non exteriorum), parva, albida, serius quoque in partibus marginalibus paulum retrorsis oriunda; apo- thecia et spermogonia in speciminibus a me visis desunt. Anatomia thalli: Lobi cr. 0,2 mm crassi; cortex superior laevis, nonnihil fuscescens. dense paraplectenchymaticus, cr. 22—27 u crassus; stratum gonidiale e glomerulis parvis er. 19 w crassis + ve laxe distri- butis compositum; stratum medullare cr. 110—120 u crassum, superne prope gonidia laxius, infra densius contextum, caverna medullari semper deficiente; cortex inferior cr. 23 u crassus paraplectenchymatieus, primo: fuseus tandem nigrescens; glomeruli sorediorum valde inaequales, inter 3.8 et 20 u, nonnumquam ad glomerulos etiam majores congesti. Argentinae occidentalis prov. Salta: Los Potreros al pié del Nevado del Castillo. 18.—24. II. 1873, leg. ©: Hieronymus et P. G. Lorentz no. 97, herb. Berol.' Die Flechte bildet lockere reichlich gabelig verästelte Thalli; die mir vorliegenden Exemplare scheinen auf der Erde zwisehen Moosen und Grüsern gewachsen zu sein. Sie ist durch den vólligen Mangel von Rhizinen an den jüngeren Teilen des Thallus ausgezeichnet (Hypogymnia!), besitzt keine Markhóhle und unterscheidet sich von allen Angehórigen der Gruppe Solidae durch die ausgeprägt an den Enden der mehr zentral gelegenen kleineren Lappen auftretenden kleinen kópfchenfórmigen Sorale, denen später auch einzeln winzige randstündige Sorale folgen. 33* 516 Jar. Stuchlik. CI. Zur Synonymik der Gattung Gomphrena. NV. Von Jar. Stuchlík-Genf. (Originalarbeit.) Bei der Bearbeitung des Materials des Bóhmischen Landesmuseums (Museum královstvi Ceského) in Prag habe ich noch einige neue Formen feststellen kónnen. Obgleich ich der Bearbeitung eine spezielle Arbeit im Böhmischen gewidmet habe (Piispévky k systematice Amarantacei I), mögen da noch, im Zusammenhang mit anderen Diagnosen der Voll- ständigkeit wegen auch die obenerwühnten wiederholt werden. Auf eine Diskussion der Formen kann ich mich aber nicht einlassen. * Ad. 12.1) G. globosa. — Neu diagnostiziert sind noch: >° Ssp. mexicana Stuchl., nov. subspec. Syn.: Mit grósster Wahrscheinlichkeit G. prostrata Desf.; dieser Name ist im Index Kewensis als Synonym von G. decumbens Jacq. be- trachtet. Aber die Ausbildung des Brakteolenkammes zeigt vielmehr an die Identität mit dieser Form (wie übrigens auch an einigen Exemplaren des Berliner Materials bezeichnet ist); übrigens diese mexikanische Form der G. globosa stellt eine Mittelform zwischen G. globosa, G. decumbens und G. celosioides dar. Inflorescentiae aggregatae, terminales, subglobosae v. breve cylin- drieae, ad 0,8 em diam. Bracteolae ad 0,7 em longae, longe acu- minatae, dorso in eristulam roseam, serrulatam, minutissimam expansae, bractea duplo longiores, Perigonii folia basi dilatata et indurata. Mexiko (Schumann 1171). Zu der Subspezies gehórt noch die weissblütige Abart, die Var. albiflora Stuchl., nov. var. Flores albi; perigonii folia, bractea et bracteolae albae, cristula bracteolarum albida. G. globosa var. aureiflora f. lanceolata Stuchl., nov. form. Folia lanceolata v. lanceolate ovata, breve v. sublonge petiolata, sub- erecta; petiolus ad 1,5 cm longus. Indien? od, kult.? (Herb. Sternberg in Herb. Ces. Musea, Prag). Zu ihr gehörende subf. grandifolia Stuchl., nov. subf. hat Diagnose: Folia magna, ad 11 cm longa et 2,5 cm lata, acuminata; petiolus ad 2,5 cm longus. Kult. — (Herb. Wallroth in Herb. Ces. Mus., Prag). Eine Uber- gangsform, G. globosa var. aureiflora f. subspathulata Stuchl., nov. form. Syn.: G, tumida Seidl in Opiz, Natural. n. IX. (1825), p. 154. !) Die Nummern beziehen sich auf die früheren Mitteilungen dieser Zeit- schrift. Zur Synonymik der Gattung Gomphrena. IV. 517 Die Originalexemplare und Originaletiketten von Seidl und Opiz sind im Prager Museumsmaterial vorhanden. Seidl hat diese Form folgender- massen diagnostiziert: Caule ereeto flexuosissimo; geniculis bulbiforme tumidis coloratis, folis rameis late ovatis, petiolis pilosiusculis, capitulis solitariis, pedun- culis diphyllis. Selbst in weiteren Ausführungen (Originaletikette) vergleicht sie mit G. globosa (gibt auch eine lateinische Vergleichsdiagnose), mit welcher man sie nach seiner Ansicht identifizieren kónnte und betont, dass sie schon deshalb selbstündige Art sein müsse, weil sie sich bei jahrelanger Kultivation nicht geändert hat. Morphologisch und habituell ist sie zweifellos mit G. globosa var. aureiflora identisch; die Angabe im Index Kewensis, sie sei identisch mit G. decumbens, beruht wohl auf mangelhafter Untersuchung. Folia subspathulata, late elliptica usque suborbiculata, integerrima, obtusa, longe petiolata, ad 6 cm longa et 4 cm lata; petiolus ad 2 cm longus. Kult. (Herb. Opiz. 117! orig., Herb. Mus. Ces., Prag). Also die vollständige G. globosa weist folgende Formen auf: G. globosa subsp. africana. subsp. mexicana. ” S " var. albiflora. var. genuina f. lanceolata subf. grandifolia und subf. fusco- virida. s " = f. subspathulata subf. grandifolia. var. carnea f. lanceolata subf. grandifolia und subf. fusco- virida. » = x f. subspathulata. var. albiflora f. lanceolata und f. subspathulata. var. aureiflora f. lanceolata subf. grandifolia und f. sub- spathulata. form, villosissima. Neben der früher erwühnten var. aureiflora f. lanceolata subf. grandi- folia existieren grossblütterige Subformen bei folgenden Varietáten und Formen: Var. genuina f. lanceolata subf. grandifolia Stuchl. Japan (Siebold! Münch); kult (Herb. Stephan! Petr.). Var. genuina f. subspathulata subf. grandifolia Stuchl. Kult. (Herb. Petr.). Var. carnea f. lanceolata subf. grandifolia Stuchl. Sumatra (Lehmann 37! Berl.); kult. (Hallier d 84 et 85a: Boiss.). Die gemeinsame Diagnose aller dieser Formen ist: Folia magna, ad 12 em longa et 2,5 cm lata, longe petiolata; petiolus ad 2,5 cm longus. 518 Jar. Stuchlik. Die Formen ,fusco viridae“ haben gemeinsame Diagnose: Folia supra fusco-usque nigro-virida, emarginata, margine sub- undulata. Var. genuina f. lanceolata subf. fusco-virida Stuchl. Afrika, St. Paul de Leanda (Petr.). Var. carnea f. lanceolata subf. fusco virida Stuchl. Java (Warburg 1395! Berl.). Einige Bemerkungen zur Technik der Untersuchung: Sämtliche Beschreibungen beziehen sich zum Herbarmaterial, z. T. zu sehr alten Exemplaren. An diesen, wie wohl begreiflich, sind schon die ursprünglichen Verhältnisse nicht so deutlich zu sehen, wie am markantesten an der Blütenfarbe zu sehen ist: so manches Exemplar ist vom Autor als dunkelrot beschrieben, als var. roseiflora, und wir sehen nur gelbliche, abgeblasste Exemplare, die wir für genuine Form oder hóchstens für var. aureiflora halten kónnten. Ich hatte Gelegenheit ge- habt auch einige frischere Exemplare zu sehen und so sich über die eigentliche Farbe einen Begriff machen zu kónnen; im ersten Augen- blicke wäre man geneigt eine besondere Form im vorliegenden Exemplar sehen zu wollen. Und nicht nur die Farbe, sondern auch z. B. die Aus- bildung des freien Endes der Staminodialróhre, die Form und Konsistenz . der Perigonblütter u. s. f. kónnten Veranlassung zu weitgehenden Differenziationen geben, mitunter sogar zur Verwechslung mit anderen Arten. — Um sich vor Verwechslungen zu hüten, bleibt nichts übrig, als sich streng an die diagnostischen Daten zu halten und ziemlich breite Variationsgrenzen ins Auge zu fassen; namentlich bei kultivierten Exemplaren ist auf den Habitus zu achten; die farbigen Varietäten abzu- grenzen ist bei frischen Formen wohl nicht schwer. Zahlreiche Über- gangsformen verbinden fast kontinuierlich sämtliche Formen und de- monstrieren einerseits sehr klar die Einheit der ganzen Art, anderseits die Unmöglichkeit einer Schatulierung der Formen!). Ad 9. G. decumbens Jacq. ; Neu beschrieben sind folgende Formen, deren Aufstellung ausführ- lich begründet ist. Var. albiflora subvar. genuina Stuchl., nov. subvar. Folia ad 2 cm longa et 1 cm lata, lanceolata, acuminata et mucro- nata, breve petiolata; petiolus villosiusculus, flexuosus, ad 1 cm longus. West-Indien (Curtiss 410! Herb. Ges. Mus.). Var, albiflora subvar. granditolia Stuchl., nov. subvar. Folia magna, ovato-lanceolata usque spathulata, obtusiuscula, mucro- nata, ad 5 cm longa et 2 cm lata; petiolus ad 1,5 cm longus, villosius- culus. | 1) Die G. globosa f. villosissima Stuchl. kann noch nicht sicher im System eingereibt werden, deshalb ist sie ausser Betracht gelassen. Zur Synonymik der Gattung Gomphrena. IV. 519 Mexico (Pringle 315! Herb. Ces. Mus.). Var. roseiflora subvar. genuina Stuchl, nov. subvar. Folia normaliter magna, ad 2,5 cm longa et 1 cm lata, lanceolata, brevissime petiolata, villosiuscula, margine interdum ciliata; petiolus ad 0,5 em longus. i Paraguay (Fiebrig 913! Herb. Čes. Mus.). Var. aureiflora subvar. parvifolia Stuchl., nov. subvar. Folia parva, ad 1,2 cm longa et 0,4—0,6 cm lata, anguste lanceo- lata, acuta, mucronata, integerrima, villosissima, sessilia v. brevissime petiolata; petiolus villosus, ad max. 0,3 em longus. Paraguay (Fiebrig 896! Herb, Ces. Mus.). Var. genuina subvar. genwina f. spathulata Stuchl., nov. form. Folia petiolata, ovata usque spathulata, obtusiuscula, ad 3 cm longa et 1 cm lata; petiolus ad 1,5 cm longus. Mexico (Palmer 400! et 401!; Ehrenberg 217! Herb. Berl; Bourgeau 2698! Herb, Berl.); Nicaragua (Rothschuh 140! Herb, Berl.). Var. boliviana Stuchl. nov. var. Planta nana, ad 10 em. Caulis et folia pilosi. Capitula terminalia, solitaria, hemisphaerica, ad 8 mm diam. Flores luteo-flavescentes, nitidi, ad 0,5 cm longi. Bractea triangularis, fusco-lutea, acuminata, indurata. Bracteolae tri-usque quintuplo longiores, dorso in cristam latam serratam expansae, Perigonii folia anguste lanceolata, basi subindurata. Tubus stamineus brevis, antherae ad ?/, tubae longae. Bolivia (Bang 933). Nachdem ich in einer, der G. decumbens Jacq. speziell gewidmeten Mit- teilung (der Formenreichtum bei G. dec., Oster. bot. Zeitschr., 1913, no. 5 und 6) ausführlich die Forderungen der rationellen Artsystematik aus- einandergesetzt habe, war es mir möglich durch weitere Beobachtungen namentlich im obenerwühnten Herbarium noch Formen zu konstatieren, die das ganze System sehr schón ergänzen und es der theoretischen idealen Form bedeutend näher bringen. Aber diese Ergänzung und zu- gleich eine Reform des Systems haben mit sich auch geringe Ver- ünderungen, die ich im Interesse der Einheitlichkeit des Systems machen musste, gebracht. Wesentlich hat sich selbstverständlich nichts geündert, weil der Rang einer Form — der da in einigen Fällen geündert werden musste — nichts Konstantes darstellt und immer sich nach den Um- ständen ändern kann. Nur für die beiden Zwergformen habe ich keine einheitliche Klasse geschaffen, weil móglicherweise sich später das System der Zwergformen analog dem der normalen Formen entwickeln kann, oder, es handelt sich um einige Rudimente, die vielleicht bei vielen anderen Arten auch vorhanden sind und einer speziellen systematischen Wiirdigung nicht erheischen. Was die interessante Geographie dieser Art betrifft, verweise ich auf das bóhmische Original. 520 Jar. Stuchlik. Das System in definitiver Form sieht folgendermassen aus: G. decumbens war. mana. 5 var. boliviana. À var. genuina subvar. genuina f. erecía und f. spathulata. » var. „ Subvar. Pringlei f. foliatissima und f, nitida. n var. = subvar. grandifolia f. lanceolata subf. costar- ricensis und subf. ca- nescens. » var. » Subvar. > f. obovata und subforma spathulata. - var. albiflora subvar genuina, subvar. parvifolia und subvar. grandifolia. s var. aureiflora subvar. genuina, subvar. parvifolia und subvar. grandifolia. à var. roseiflora subvar. genuina, subvar. parvifolia und subvar. grandifolia. Ad 8. G. perennis L. Ebenfalls bei dieser Art habe ich eine Reihe neuer Formen gesehen und so das System in schöner Art und Weise ergänzen können, so dass jetzt die Einteilung der Art sehr nahe dem geforderten theoretischen Diagramm steht. (S. mein Beitrag über G. perennis in Beih. z. Bot. Centrbl., 1913, Bd. XXXII, p. 70—76). Eine neue Rangierung der Formen hat stattgefunden, aber nichts Wesentliches gebracht. _ Das System mit neuen Formen, die gleich diagnostiziert werden, sieht jetzt folgendermassen aus: G. perennis subsp. pseudodecumbens subf. simplex und subf. ramosa. 2 subsp. genuina var. genuina subvar, genuina f. parvifolia subf. erecta u. subf. decumbens. S subsp. „ var. , subvar, genuina f. grandifolia * subf. ramosa und subforma simplex. » subsp. , var , subvar. villosa, subf. boliviana und subf. Arechavaletai. i S subsp. „ var, brunnea f. grandifolia und f. parvifolia. » subsp. » var. rosea. » subsp. nitida. » var. boliviana. Neu diagnostiziert sind folgende Formen: Subsp. genuina Stuchl.!), nov. subsp. Inflorescentiae hemisphaericae; bractea obovata, bracteolae paulo longiores, dorso in cristam sublatam, integerrimam v. serrulatam eX pansae. e 1) Sámtliche genuine Formen sind eingeführt nur wegen Differenzierung; die Unterscheidung von subsp. var. und subvar. beruht auf Verengerung des Umfanges des ursprünglichen Begriffes G. p. Zur Synonymik der Gattung Gomphrena. IV. 52 Var. genuina Stuchl., nov. var. Bracteolae albidae, nitidulae; perigonii folia virido-flavescentia; tubus stamineus luteus v. flavescens. Subvar. genuina Stuchl, nov. subvar. Caules et folia: glabri v. paulo villosiusculi. Subsp. genuina var. genuina subvar. genuina subf, erecta Stuchl. nov. subf. Caules erecti, subramosi, villosiusculi. Argentina, Sierra Currumalan (Lorentz! Herb. Ces. Mus.). Subsp. genuina var. genuina subvar. genuina subf. decumbens Stuchl, nov. subf. : Caules decumbentes, brevi, subramosi, basi sublignosi. Uruguay (Lorentz! Herb. Mus. Ces.) Var. brunnea f. grandifolia Stuchl., nov. form. Folia magna, ad 7 em longa et 2,5 cm lata, lanceolata, acuminata, mucronata, integerrima, marginulata, breve petiolata; petiolus villosissi- mus, flexuosus, ad max. 1 cm longus. Kult.! Herb. Ces. Mus. Var. brunnea f. parvifolia Stuchl., nov. form. Folia parva, ad 2 cm longa et 1 cm lata, late ovata usque orbi- culata, breve acuminata, villosa; petiolus ad 0,6 cm longus, flexuosus: villosissimus. Argentina, Sierra Currumalan (Lorentz! Herb. Ces. Mus.). Var. boliviana Stuchl., nov. var. Planta nana, ad 10 cm. Caulis et folia pilosi. Capitula terminalia, hemisphaerica; flores albi v. flavescentes, rare lutei; bracteolae acristatae v. in cristam minutissimam serrulatam expansae. Perigonii folia basi indurata Bolivia (Bang 932! Berl.). Ad 18. G. Meyeniana Walp. Bei dieser Art lassen sich unterscheiden folgende drei Formen: var. genuina, schon früher diagnostizierte, var. albiflora und var. aureiflora, beide neu aufgestellt, Ihre Diagnosen sind: Var. albiflora Stuchl., nov. var. Flores albi; tubus stamineus gracilis, flavescens usque rosaceus. Bolivia (Buchtien! Herb. Ces, Mus.; Herb. Monac.). Var. aureiflora Stuchl., nov. var. Flores aurei, lutei v. flavescentes. Argentina Lorentz 58! et 567! Berl): Peru (Meyen! Berl.). Ad 13. G. elegans Mart. Zu dieser Art als Synonym ist zugezogen die Moquinsche G. pilosa. Wie ausführlich auseinandergesetzt ist (und tabellarisch dargestellt), lassen sich diese beide Formen nicht unterscheiden; habituell steht auch die G. pilosa nahe der G. vaga, so dass sie ein Kettenglied zwischen beiden typischen Formen darstellen kann. Übrigens gehórt auch die G. vaga zur gleichen grossen Gruppe wie G. elegans. 522 Jar: Stuchlik. Das System der G. elegans besteht aus: G. elegans var. pseudocristata. var. genuina f. genuina, f. ferruginea und f. nigro-virida. 3 var. gracilior!). Var. pseudocristata Stuchl., nov. var. Capitula subglobosa, parva. Flores luteo-albidi, nitiduli. Bracteolae concavae, ad 5 mm longae, dorso pilis numerosis erectis ad 1 mm longis in cristae forma vestitae. Perigonii folia lanceolata, paulo lanata. Brasilia (Riedel 2412!)?). ; Forma nigro-virida Stuchl, nov. form. Folia supra nigro-virida, subglabra, subtus pallida usque canescentia, subtomentosa, longe petiolata; petiolus ad 1 cm. Brasilia (Sellow!, Lorentz 160! Berl. » Einige originelle Diagnosen?). Ad 7. G. pulchella Mart. Anknüpfend an die letzterwähnte Form, die var. pseudocristata der G. elegans, kann ich einen weiteren Fall, aber einer anderen Art, noch erwähnen. Übrigens, wie ich bemerkt habe, kommt eine Pseudocristata auch bei anderen Arten der grossen Elegans-Gruppe vor; ich habe es beobachtet an der G. vaga, der Moquinschen G. pilosa, weniger aus- geprägt auch hier und da bei G. perennis u. a. In München ist mir durch die Güte des Herrn Dr. H. Ross ein frisches Exsikatum von Paraguay (Fiebrig 5063!) in die Hand ge- kommen, das als G. decumbens Jacq. bezeichnet worden war. Aber schon das oberflächliche Ansehen hat gezeigt, dass diese Pflanze, die habituell der G. perennis oder G. pulchella sehr nahe zu stehen schiem, wohl nicht die G. decumbens sein kann; und die morphologische Untersuchung hat diese Annahme bestätigt. . Die Pflanze hatte fächerförmig aussehende Infloreszenzen, typische pulchella-artige Blütenverhältnisse, was die Grüsse und Form einzelner Bestandteile bis in kleinste Details betrifft; nur an den Tragblättern schien eine ziemlich breite und gezühnte Crista zu sein. Bei näherer Betrachtung erwies sich die Crista als zusammengesetzt von dicht nebeneinander stehenden aufrechten, ungleich langen Härchen, die, SO aneinander gepresst. eine Fläche vorgetüuscht haben. Und weitere Nachforschungen haben ergeben, dass auch hier und da auf der bractea 1) Uber die Beschaffenheit dieser Varietät von Chodat kann ich mich nicht aussprechen; aber mit grüsster Wahrscheinlichkeit wird sie sich nicht halten lassen. 2) Über die Beschaffenheit der , Pseudocristata“ ist in erwäbnter bóhmischer Mitteilung die Rede. 3) Dieselben beziehen sich z. T. auf privat gemachte Beobachtungen, Z- T. auf Bestimmung unbestimmten Materials, ferner auf die Resultate der Unter- suchung des Herbariums in Zürich und in Paris. Zur Synonymik der Gattung Gomphrena. IV. 593 ein paar Hürchen kammartig beisammen stehen kónnen, dass die Pseudo- crista nicht immer schön ausgebildet sein braucht, und dass selten auch eine schmale Crista vorkommen kann. Es scheint überhaupt, dass solche falsche Tragblätterkämme nicht so selten sind, und es móge sein, dass entwickelungsgeschichtlich sich diese morphologische Form in irgend einen Zusammenhang mit Haaren bringen lässt. Die Pflanze war noch dadurch bemerkenswert, dass sie schóne rote Blüten hatte, so dass ich sie zu meiner, schon früher auf Grund eines anderen Materials aufgestellten Varietät zureihen musste. Über den Wert dieses Merkmals selbst kann ich mich aber nicht mit Sicherheit aus- sprechen; bei der G. elegans schien mir der Tatsache entsprechend es als ein Varietätsmerkmal aufzufassen; da, weil es mir bisher nur bei einer farbigen Varietüt vorgekommen ist, glaube ich es als ein Form- merkmal betrachten zu müssen; und doch kann sein, dass es nur eine morphologische Ausbildung ist, die allgemein vorkommen kann, und der systematischer Wert überhaupt nicht gebührt. Deshalb veróffentliche ich meine folgende diesbezügliche Benennung und Diagnose nur mit allem Vorbehalt. Die neuen Formen von G. pulchella sind also: Var. rosea Stuchl., nov. var. Flores pulcherrimi, rosei; bractea, bracteolae et perigonii folia basi alba, apicem versus intense rosea, kermesina. Bolivia (Fiebrig 283! Herb. Berl); Uruguay (Berro 34! Boiss.) Var. rosea f. grandifolia Stuchl., nov. form. Folia magna, ovato-lanceolata, ad 8 cm longa et 4 cm lata, emar- ginata, ciliata, obtusiuscula v. acuminata. Capitula rosea. Paraguay (Hassler 9610! Boiss .). Var. rosea f. linearifolia Stuchl., nov. form. Folia longa, ad 6 cm, angusta usque linearia, ad 0,5 cm lata, inte- gerrima, obtusiuscula. Chacoaustra (Flossdorf 134! 173! Buenos Aires). Var. rosea subvar. pseudocristata Stuchl., nov. subvar. Flores quam in typo. Perigonii folia angusta, basi subulata, pur- purascentia v. kermesina; pistillum tubo triplo brevius, tubus stamineus quam in typo. Bracteolae acristatae, dorso pilis erectis. numerosissimis ad 1 mm longis in cristae forma vestitae. Paraguay (Fiebrig 5063! Münch.). 23. Mehr vom Standpunkt der Synonymik als der eigentlichen Syste- matik verdient Interesse die G. demissa Mart. Als ihr Synonym soll nämlich gelten Gossypianthus tomentosus Griseb. in Goett. Abh., XXIV (1879), p. 35. (Cit. n. Kew Index Il, p. 1057.) Die nühere Untersuchung zahlreichen Materials, das sowohl als G. demissa, als auch als G, tomen- tosus registriert wurde, hat gezeigt, dass die Identität beider Arten wohl nur teilweise ist. Denn namentlich unter G. tomentosus, vielleicht nicht genug klarer Beschreibung wegen, finden sich so verschiedene Formen, 524 Dr. E. Rosenstock. dass über Identität mit einer einzigen Art zu sprechen gar nicht möglich ist. Wohl ein Teil des als G. tomentosus bezeichneten Materials ist G. demissa, aber als Synonym dieser Art kann G. tomentosus nur zum kleinen Teil gelten. — Übrigens auch die Diagnose der G. demissa ist nicht ein- deutig, denn ein Vergleich der Diagnosen von Seubert, Moquin und der wirklichen Verhältnisse zeigt ziemlich grosse Verschiedenheiten. 24. G. mollis Mart. Bei der Art lassen sich nach der Blütterfarbe folgende zwei Formen unterscheiden: Forma ferrugineo-viridia Stuchl., nov. form. Folia parva, canescente villosa, supra et subtus ferruginea v. fusco- virida. Pili caulinii ferruginei. Brasilien, Bahia (Blanchet 2546! Herb. Par., Brux., Petr.); Exempl. Mart. 1902! in Miinchen ist sie als Schweiggera sericea bezeichnet. Forma nigro-virida Stuchl., nov. form. Folia magna, canescente villosa, supra nigro-virida, subtus fusca v. fusco-virida. Pili adpressi. Brasilia (Riedel 1165! Paris, Petr., Berl.). 25. G. aphylla Pohl ex Moq. Zu dieser Art, die durch ihre Ausbildung des Pistillums bemerkens- wert ist, weil sie dadurch als eine Übergangsform zu der Gattung Pfaffia angesehen werden kann, gehört noch eine spezielle Form, die da zum Schluss noch Erwühnung finden móge. Forma spicata Stuchl., nov. form. Forma gracilior; inflorescentiae spicatae, ad 2,5 cm longae, nitidulae. Brasilia, Pianhy (Gardner 2296)). Diese Form nähert die G. aphylla zu der natürlichen Gruppe der Gomphrena graminea zu. Cll. Filices novoguineenses Keysseranae. ') Von Dr. E. Rosenstock, Gotha. (Originaldiagnosen.) II. Auf einer Reise in das Hinterland des Sattelbergs wurde von Herrn Missionar C. Keysser zwei Tagereisen westlich von diesem Berg im April d. J. wieder eine Reihe von Farnen gesammelt und an Herrn Professor Förster geschickt, von denen die neuen Arten hier be- schrieben, die bereits bekannten, nur soweit sie grösseres Interesse bieten, namentlich aufgezählt werden. Hymenophyllum macrocarpum Pr. — Hymenophyllum Reinwardtii v. d Ie — Lindsaya tenuifolia Bl. — Davallia sessilifolia Bl — Davallia dissecta Moore. — Dennstaedtia erythrorhachis (Christ) var. — Asplenium ozeamcum 1) Vgl. Repert. X 11912), pp. 321—343; XIl (1913), pp. 162—181. Filices novoguineenses Keysseranae. 525 Kuhn f. microloba Ros. — Asplenium pseudofalcatum Hillebr. — Dryopteris quadriaurita (Christ) Ros. — Dryopteris purpurascens Bl. var. — Dryopteris Hudsoniana (Mann) Ros. — Dryopteris canescens (Bl.) var. nephrodiiformis Christ. — Polypodium gracillimum Copel. — Polypodium millefolium DI". — Polypodium taeniopsis Christ f. latior Ros. — Polypodium spurium Meti. — Lycopodium verticillatum L. — Lycopodium volubile Forst, — Selaginella d Albertisii Hieron. 92. Cyathea albidosquamata Ros., nov. spec. Cyathea; laminis subtripinnatis, elongato-oblongis, acuminatis, sub- rigido-chartaceis, utrinque pilosulis, supra obscure viridibus, nitentibus, subtus pallidioribus; rhachibus costisque in sulco brunneo-hirsutis, ceterum pallide adpresso-tomentosis paleisque creberrimis albidis, patulis, alteris usque fere ad 1 cm longis, ?/, mm latis (costarum minoribus), lineari-lanceolatis, in acumen piliforme, fibrillosum desinentibus, sub- integerrimis, vel raro sparse ciliatis, alteris piliformibus vestitis; pinnis primariis alternis, remotis (medialibus c. 13 cm inter se distantibus), subsessilibus, lineari-lanceolatis, ad 35 cm vel ultra longis, 8 cm latis, superioribus primo cito abbreviatis, deinde sensim decrescentibus, apicem caudiformem efformantibus; pinnis secundariis remotiusculis, sessili- bus, inferioribus vix diminutis, superioribus in apicem brevem linearem sensim transeuntibus, inframedialibus maximis c. 4 cm longis, ad 12 mm latis, basi pinnatis, sursum profunde pinnatifidis; pinnis tertiariis vel segmentis subdistantibus, linearibus, paullo obliquis, obtusiusculis, mar- gine revoluto leviter crenato, 6 mm longis, paullo ultra 2 mm latis, basalibus non abbreviatis; costulis tertiariis paleolis albidis, bullatis, longe acuminatis subtus adspersis; venulis lateralibus ad 6 utrinque, furcatis, nudis, inferioribus 4—5 soriferis; soris costulae approximatis, confluentibus; indusio maturo squamiformi, hemitelioideo. Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem su- perantibus, 1400—1500 m alt.; IV. 1913, |. C. Keysser no. 177. Die Bekleidung der Achsen erinnert an Alsophila tomentosa (Bl.). Das Indusium umgibt im reifen Zustand den Sorus scheinbar nur von einer Seite, doch findet man bei schürferer Beobachtung als Ergánzung dieser Schuppe noch ein dünnes Häutchen, das der Blattsubstanz dicht angedrückt erscheint. 93. Cyathea geluensis Ros. var. tomentosa Ros., nov. var. Varietas rhachibus pilis ochraceis subadpresso-tomentosis; costis pilis iisdem, sed laxioribus, paleisque anguste lanceolatis, acuminatis, albido-flavescentibus vestitis; costulis quam costae minus dense pilosis, 1) Die von mir in Nova Guinea VIII, p. 726 als P. millefolium Bl. be- stimmten Pflanzen (v. Romer no. 1222 u. no. 1304) sind durch härtere Textur und schmälere Abschnitte von der Blumeschen Art verschieden und von van Alderwereld van Rosenburgh in litt. P. rigidifrons genannt worden, Zu dieser neuen Art gehórt somit auch die von Mettenius als P. millefolium bezeichnete no. 172 Zollingers, Java, nach der meine Bestimmung erfolgt war. 526 Dr, E. Rosenstock. densius paleaceis (paleolis inferioribus strictis, superioribus bullatis) a typo diversa. p Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem su- perantibus, 1400—1500 m alt.; IV. 1918, 1, C. Keysser no. 178. (Mixta cum forma paleis strictis omnino carente, paleolis bullatis rarissimis, subglaberrima). 94. Hymenophyllum Treubii Racib. var. novoguineensis Ros., nov. var. Varietas segmentis magis compositis, laciniis brevioribus a typo diversa; frondibus (stipite 2—3 cm longo incluso) ad 9 em longis, 3 cm latis. Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem su- perantibus, 1200 m alt., I. C. Keysser no. 239 p. = 95. Hymenophyllum geluense Ros. var. apiciflora Ros., nov. var. Varietas segmentis obscure denticulatis, interdum subintegerrimis, cristis nervorum parum elevatis, in facie superiore fere nullis, soris apicem angustatum frondis solum occupantibus, labiis indusii integerrimis a typo diversa. Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem su- perantibus, 1100—1300 m alt.; IV. 1913, 1. C. Keysser no. 257. 96. Hymenophyllum geluense Ros. var. minor Ros.. nov. var. Varietas cristis nervorum vix conspicuis vel omnino nullis a typo, soris ad apicem frondis non restrictis a varietate apiciflora, frondibus multo minoribus (stipite 3 cm longo incluso ad 7 cm longis, 3 cm latis) ab utroque diversa, indusii cristis 1—3 valde elevatis ab Hymenophyllo serrulato (Pr.) et affinibus facile distinguenda. Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem su- perantibus, 1200 m alt.; IV. 1913, 1. C. Keysser no. 239 p. 97. Davallia viscidula Mett. var. novoguineensis Ros., nov. var. Varietas paleis rhizomatis ciliatis, indusiis latioribus quam longis à typo diversa. Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem su- perantibus, 1400—1500 m alt; L C. Keysser no. 195 (no. 213 forma minor). 98. Microlepia melanorhachis Ros., nov. spec. Eumicrolepia; stipitibus rhachibusque firmis (ad basin laminae c. 3mm crassis) atropurpureis, opacis, dense asperulo-strigosis; laminis ovato-oblongis, c. 50 em vel ultra longis, 35 cm latis, tripinnato-pinnati- partitis, tenuiter chartaceis, utrinque laete viridibus, nervis (setis albidis rarissimis supra adspersis, subtus cum costulis hirtis) exceptis utrinque glaberrimis; pinnis primariis infra apicem pinniformem c. 10 utrinque, erecto-patentibus, strictis, parallelis, contiguis, petiolis c. 1 cm longis instructis, inframedialibus maximis e. 20 cm longis, 7 em latis, fere linearibus (apicibus in specimine deformatis, obtusis?); pinnis secun- dariis rhomboideo-lanceolatis, breviter acuminatis, basalibus lateris an- terioris ad 6 cm longis, 2!/ cm latis, sequentibus vix brevioribus; pinnis tertiariis rhomboideo-oblongis, obtusis, majoribus usque fere Filices novoguineenses Keysseranae. 527 ad costulam pinnatipartitis, ceteris profunde: incisis vel inciso-dentatis; segmentis ultimis e basi cuneata, integerrima obovatis, antice obtuse dentatis, maximis c. 5 mm longis, 3!/ mm latis; costis primariis subtus cum rhachibus concoloribus, supra pallidioribus, breviter hirtis, ceteris stramineo-viridibus, hirtellis; venis segmentorum majorum pinnatis, venulis 2—3 utrinque, subtus valde prominentibus; soris in segmentis solitariis, parvis, infra sinum sitis, indusio sparse piloso. Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem su- perantibus, 1400—15CO m alt.; IV. 1913, 1. C. Keysser no. 179. Eine durch sehr dunkle und etwas rauhhaarige Achsen auffallende Art, die mit keiner anderen eine besondere Ähnlichkeit besitzt, Im Auf- bau des Blattes gleicht sie etwas der Davallia pallida M. Uber die Endigungen der Hauptüedern und der Blattspreite konnten keine be- stimmten Angaben gemacht werden, da diese an dem vorliegenden Material sämtlich bereits bei Lebzeiten der Pflanze verkümmert waren und daher eine Seitenfieder die Funktion der Spitze übernommen hatte, 99. Lindsaya (Odontoloma) Foersteri Ros., nov. spec. Odontoloma; rhizomate 1—2 mm crasso, flexuoso, longe repente, paleis flavidis, lanceolatis obsito; stipitibus vix !/, em longis, seriatis, 2—3 cm inter se distantibus; laminis lineari-oblongis, sursum acu- minatis, deorsum vix angustatis, tenuibus, laete viridibus (in sicco flavescentibus) glaberrimis, usque ad 25 cm.longis, 2 cm fere latis, pinnatis; pinnis ad 50 utrinque, sessilibus, patentibus, médialibus maximis usque ad 10 cm longis, 3—4 mm latis, trapezio-lanceolatis, ob- tusis, postice strictis. vel paullo recurvatis, integerrimis, antice sub- curvatis, Jobatis, inferioribus vix diminutis, recurvatis, superioribus gradatim decrescentibus et simplicioribus, in lobos fureatos vel integros lineares apicis demum serrati transeuntibus; soris in lobis solitariis, raro binis, subapicalibus; indusio reniformi, angusto, marginem non attingente. : á Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem su- perantibus, 1400 —1500 m alt.; IV. 1913, 1. C. Keysser no. 193 Diese Art unterscheidet sich von JL, delicatula (Christ) durch grösseres, länger zugespitztes, nach unten kaum verschmälertes Blatt, grössere Zahl von Fiedern und Fiederlappen und schmäleres, den Rand nicht erreichendes Indusium. 100. Blechnum Keysseri Ros.. nov. spec. Lomaria; laminis sterilibus e basi lineari, contracta elongato-ob- longis, utroversus subaequaliter angustatis, breviter acuminatis, coriaceis, nudis, glaberrimis, in sicco luteo-brunneis, basi contracta (c. 15 cm vel ultra longa) inclusa ad 50 em vel ultra longis, 14 cm latis, profunde pinnatifidis in parte inferiore, contracta pinnatis; pinnis auriculiformi- bus, dilatatis, e. 10 vel pluribus utrinque, 2—3 mm longis, 11/9 om fere latis, c. 3 mm inter se distantibus; segmentis c. 20 utrinque, sinubus acutis (inferioribus subrotundis) interstinctis, subrecte patentibus, e basi subaequaliter dilatata lineari-oblongis, breviter acuminatis, margine revo- 528 . Dr. E. Rosenstock. luto integerrimo, strictis vel apice incurvatis, medialibus maximis ad 7 cm longis, 12 mm latis, infimis c. 3 em longis, 12 mm latis, apice frondis segmento simili, c. 3 cm longo, 1 em lato; rhachibus costis- que supra complanatis, leviter sulcatis, livido-stramineis, subtus tereti- bus, atropurpureis, utrinque nudis, glaberrimis; nervis immersis, fur- catis vel simplicibus, c. 1 mm distantibus, apice valde incrassato; foliis fertilibus in parte inferiore, c. 20 cm vel ultra longo, pinnis sterilibus auriculiformibus instructis, in parte superiore, c. 25 em longo, usque ad alam angustissimam in segmenta linearia, flexuosa, c. 12 mm remota incisis. Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem su- perantibus, 1400—-1500 m alt.; IV. 1913, 1. C. Keysser no. 220 p. Die Art steht habituell dem amerikanischen B. divergens (Kze.) am nächsten, das sich u. a. durch dünnere Textur und weniger zahlreiche verkürzte Fiedern unterscheidet. 101. Asplenium Keysseranum Ros. var. brevipes Ros., nov. var. Varietas stipitibus brevibus, 1 cm vel paullo ultra longis, pinnis acutis vel obtusiusculis nec acuminatis, in sicco viridibus nec brunnes- centibus a typo diversa; frondibus 32 cm vel ultra longis, vix 2'/; cm latis, infra apicem proliferis. Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem su- perantibus, 1400— 1500 m alt IV. 1913, 1. C. Keysser no. 297. 102. Asplenium Keysseranum Ros. var. obtusifolia Ros., nov. var. Varietas pinnis paucioribus (in specim. c. 12-jugis), breviter trapezio- oblongis, apice obtuso vel rotundato, obtuse dentatis, paleolis lacerato- ciliatis ad nervos et secus marginem vestitis a typo diversa; frondibus stipite 5!/ cm longo incluso c. 20 cm longis, 2 cm latis, infra apicem proliferis. Nova Guinea’germanica, in montibus Sattelberg montem su- perantibus, 1200 m alt.; IV. 1913, I, C. Keysser no. 249. 103. Asplenium varians Hk. et Grev. var. squamuligera Ros., nov. var. Varietas stipitibus rhachibusque paleis patulis, flexuosis, lineari- lanceolatis, margine denticulatis plus minusve dense adspersis a typo diversa; pinnis pinnulisque in specimine apice lato, integro desinentibus. Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem sü- perantibus, 1400—1500 m alt.; IV. 1913, 1. C. Keysser no. 228. 104. Diplazium atropurpureum Ros., nov. spec. Eudiplazium; rhizomate breviter repente, paleis ochraceis. lanceo- latis, breviter acuminatis, ad 6 mm longis, 2 mm latis, margine SE atropurpureis creberrimis ornatis apice instructo; stipitibus approxi- matis, erectis, strietis, ad 25 cm longis, 5 mm supra basin on tomento atropurpureo, setarum fasciculis contexto dense vestitis paleisque paucis, iis rhizomatis similibus, deciduis adspersis; laminis ovatis vel elongato-oblongis, papyraceis, olivaceo-viridibus, subtus paullo pallidior Filices novoguineenses Keysseranae. 529 bus, in parenchymate glaberrimis, ad 30 cm longis, 25 cm latis, bi- pinnatis; pinnis primariis ad 10 utrinque, suberectis, paullo incur- vatis, subcontiguis, breviter petiolatis, inframedialibus ad 15 cm vel ultra longis, 3 cm latis, basalibus paullo brevioribus et latioribus, superioribus gradatim diminutis et in lobos apicis pinnatifidi transeuntibus; pinnis secundariis pinnarum basalium inferioribus (1—2 jugis) breviter petio- latis, e basi truncata, utrinque subauriculata linearibus, obtusis, margine crenato-serratis, c. 17 mm longis, 9 mm latis, sequentibus (c. 3 jugis) basi contracta sessilibus, usque ad 2!/, cm longitudinis sensim adauctis, reliquis basi late adnatis, vel ala angusta confluentibus, sursum sensim decrescentibus et in lobos apicis anguste lanceolati, pinnatifidi, deinde serrati, demum subintegerrimi transeuntibus; costulis pinnularum et segmentorum pinnatis, subtus setoso-tomentosis; nervis lateralibus 8—9 utrinque, erectis, parallelis, simplicibus vel apice furcatis, omnibus plerumque soriferis; soris linearibus, e costula usque fere ad marginem extensis, basalibus saepissime diplazioideis; indusio margine ciliato, dorso setis atropurpureis fascieulatis dense ornato. Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem su- perantibus, 1400—1500 m alt.; IV. 1913, 1. C. Keysser no, 179. Die Art unterscheidet sich von D. vestitum Pr., dem sie habituell am nächsten steht, durch nicht gefiederte Seitennerven und besonders durch die auffallende Bekleidung der Achsen und des Schleiers (!) mit schwärzlichen Borstenbüscheln. 105. Dryopteris megaphylla C. Chr. var. abbreviata Ros., nov. var. Varietas pinnis paucioribus (7—8-jugis), oppositis, brevioribus (7— 10 em longis, 2 -2'/, cm latis), inter se subaequalibus, facie anteriore densius villosis a typo diversa. Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem su- perantibus, 1200 m alt IV. 1913, l. C. Keysser no. 262. 106. Dryopteris pentaphylla Ros., nov. spec. Goniopteris; rhizomate repente, c. 3 mm crasso, paleis rigidis, rufo- brunneis, c. 2 mm longis, anguste lanceolatis, margine ciliatis versus apicem vestito, serius nudescente, interstitiis 1—3-centimetralibus folia copiosa gerente; stipitibus e basi curvata erectis, strictis, ad 30 cm longis, 2 mm crassis, stramineo-brunneis; laminis ad 17 cm longis, 6—10 cm latis, ovato-acuminatis, rigidiusculis, olivaceo-viridibus, costis venisque supra adpresse sirigosis, subtus hirtis exceptis glaberrimis, pinnatis; pinnis 2-jugis cum impari terminali, lateralibus suboppositis, inferioribus brevissime petiolatis, superioribus sessilibus, erectis, ad 6 cm longis, 1!/ em latis, e basi paullo angustata, inferiore subauriculata elongato-obovatis, breviter acuminatis, ad !/, latitudinis dimidiatae inciso- lobatis, lobis acutiusculis; pinna terminali usque ad 12 cm longa, 2'/, cm lata, profundius incisa, petiolo */,—1 cm longo instructa; rhachibus 34 Repertorium specierum novarum. XII (8 AJE 1915) 530 Dr. E. Rosenstock: Filices novoguineenses Keysseranae. stramineis, breviter hirtis; venis pinnatis, venulis simplicibus, c. 5-jugis, infimis anastomosantibus, 2—3 sequentibus cum iisdem proximi fasciculi in sinum callosum conniventibus; soris medialibus, sursum costulae magis approximatis, capsulis setigeris. Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem su- perantibus; 1400—1500 m alt.; IV. 1913, 1. C. Keysser no. 186. Eine durch die langgestielte, aus nur fünf Fiedern bestehende Spreite gut charakterisierte Art, die der D. labuanensis C. Chr. i. am nüchsten kommt. 107. Dryopteris canescens (Bl) var. incana Ros., nov. var. Varietas varietati Bakeri (Harringt. C. Chr. i. similis, sed (frondium fertilium) pinnis inferioribus (c. 4 jugis) basi dilatatis vel hastatis, laminis (stipitibus et rhachibus breviter hirtis exceptis) subglaberrimis ab illa et a typo diversa. Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem su- perantibus, 1400—1500 m alt.; IV. 1913, 1. C. Keysser no. 214 p. 108. Polypodium clavifer Hk. var. diversifolia Ros., nov. var. Varietas statura minori ac pinnis fertilibus abbreviatis (basi sti- pitiformi earentibus) a typo, laminis glaberrimis a P. conduplicato Brse. diversa. Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem su- perantibus, 1400—1500 m alt.; IV. 1913, 1. C. Keysser no. 202. 109. Hymenolepis spicata Prsl. var. graminifolia Ros.. nov. var. Varietas laminis ad 22 cm longis, haud ultra 4 mm latis, paleis rhizomatis ovato-lanceolatis, ciliatis a typo, laminis nudis a varietate squamulifera v. A. v. R. diversa. Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem su- perantibus, 1400—1500 m alt.; IV. 1913, 1. C. Keysser no. 290. 110. Lycopodium Phlegmaria L. var. brachystachya Ros., nov. var. Varietas foliolis recte patentibus, spicis brevissimis, haud ultra 1'/; cm longis (3—4-furcatis) a typo diversa. Nova Guinea germanica, in montibus Sattelberg montem SU" perantibus, 1400—1500 m alt.; IV. 1913, 1. C. Keysser no. 199. Berichtigung. Die in Fedde, Repert. XII, 175 als neue Art be- Schriebene Dryopteris genuflexa ist identisch mit D. oyamensis (Bak.) aus Japan und China. H. Léveillé: Decades plantarum novarum. CXXVII—CXXXI. 531 OCHI. Decades plantarum novarum. CXXVII—CXXXI. Auctore H. Léveillé. (Originaldiagnosen.) 1261. Vitis Marchandii Lévl., nov. spec. V. inconstanti Miq. affinis folis conformibus et subcoriaceis, Folia ciliata nervis in dentes setaceos excurrentibus; flores racemosi; racemi subsimplices; flores et rachis rufo-barbata. Kouy-Tchéou: Chouang-Chan-Po, mai 1911 (Jos. Esquirol, 3143); bois à Gan- Chouen (Jul. Cavalerie, 3874). 1262. Solanum chenopodiifolium Lévl.. nov. spec. Planta annua, foliis Chenopodii albi vel muralis munita: flores albi, umbellati, minuti; lobi calycini obtusati; antherae pro flore magnae; fructus flavido-castanei. Yun-Nan: Plaine de Tong-Tchouan, cultures, sept. 1912 (E. E. Maire). 1263. Solanum Mairei Levl., nov. spec. Perenne; affine S. sodomaeo, a quo differt spinis longissimis 1—2 cm, confertissimis, paleaceis tam in caule quam in foliis; fructibus nigris nec luteis. Flores violacei. Yun-Nan: Plaine de Kiao-Kia, 400 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1264. Vernonia Vanioti Lévl. nov. spec. Frutex ramis striatis pubescentibus; folia caduca, late lanceolata, petiolata 12— 18 X 4—5 cm, subtus pallidiora, supra et margine revoluto pustulato-scabra; inflorescentia late paniculata; capitula bracteis luteis cucullatis, imbricatis apice brunneis cincta; flores violacei; akoenia lutea, oblonga, tetragona hirtella; pappus candidus. Yun-Nan: Collines calcaires de La-Kou, 2400 m, juill. 1912 (E. E. Maire). 1265. Crepis Mairei Lévl., nov. spec. Radice fibrosa, annua nune obliqua; folia radicalia rosulata oblongo- spathulata remote dentata petiolata vel subsessilia, utrinque breviter pilosa supra atroviridia subtus pallida: caules glabri, striati, apice ra- mosi: capitula parva, gracilia, 4—15; bracteae involucrales sublineares viridi-flavidae; flores flavi; akoenia brunnea, striata: pappus candidus. Yun-Nan: Rochers des montagnes derrière Tong-Tchouan, 2600 m, juin 1912 (E. E. Maire). 1266. Crepis stolonifera Levl., nov. sp*c. Planta annua longissimis stolonibus in quamvis directionem ditata; folia radicalia taraxaciformia sub lente pilosula; scapi numerosi, 1—2 capitula gracilia gerentes; bracteae involucrales lineares margine hyalinae; flores flavi; akoenia castanea costata, Yun-Nan: Berges des canaux plaine mai 1912 (E. E. Maire). de Tong-Tchouan, 2500 m 34* 532 H. Léveillé. 1267. Orthosiphon Mairei Lévl., nov. spec. Scapi pubescentes, eglandulosi; folia omnia radicalia raro subradi- calia, rosulata, decumbentia laete viridia, obovata, brevissime petiolata crenata, obtusa utrinque pilosula ad basim integra; flores rosei, verti- cilati, refracti, mediocres; inflorescentia longe spicata, glomerulata; calyx rubellus, bilabiatus, lobo superiore dilatato, amplo, mucronato reti- culato; labio inferiore 4-dentato: dentibus inaequalibus, 2 subulatis lon- gioribus; corolla angusta labio superiore 4-lobo; inferiore unilobo cymbi- formi; genitalia inclusa. Yun-Nan: Collines herbeuses derrière Tong-Tchouan, 2550 m, mai 1912; paturages des coteaux à Mo-Tsou, 500 m, juill. 1912; paturages des monts de Ta-Hai-Tse, 3000 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1268. Salvia Mairei Lévl., nov. spec. Caulis totus hispidus; folia rugosa hastata truncata vel obtuse auri- culata, crenata brevissime villosa; calyx glandulosus campanulatus, labio superiore bidentato, inferiore bilobo; corollae ventricosae annulus parce pilosus, labium superius 3-lobo-barbatum, labio inferiore 3-lobo brevius; stamina glabra; stylo et antheris falcatis; flores caerulei. Yun-Nan: à mi-mont du Je-Ma- [honum 8000 m, juill. 1912 m E. Maire). 1269. Salvia Feddei Lévl., nov. spec. Caulis pubescens superne glandulosus; folia hastata, obtuse auri- culata, crenata, supra villosa subtus flavide tomentosa; calyx praecedentis; corolla ventricosa rosea; labium superius parvum, integrum, galeatum hirsutum labio inferiore 3-lobo brevius. Cetera praecedentis. Yun-Nan: Haut plateau de Ta-Hai, 3200 m, juill. 1912 (E. E. Maire). 1270. Salvia aerea Lévl, nov. spec. Planta tota longissime ciliato hispida; folia longe petiolata, crenata, vix vel non cordata, attenuata; corolla parum ventricosa; cetera $. Feddei, Flores castanei vel aerei vel albi, Labium superius calycis uni- nervium. A S. castanea Diels pilis glandulosis longis distincta. - Yun-Nan: Monts arides pierreux derriére Tong-Tchouan, 2700 m, et de Lou-Pou, 3000 m, mai-juin 1912 (E. E. Maire). 1271. Salvia Leclerei Levl., nov. spec. Caulis breviter et parce hispidus; calyx hispidus, labio superiore integro; folia petiolata, cordata crenata ciliata; corollae tertia tantum pars exserta, labium superius integrum vel superficialiter lobatum. Ce- tera praecedentium. Flores albo-rosei, ; Yun-Nan: Paturages du plateau de Ta-Hai, 3200 m, juill 1912 (E. E. Maire). 1272. Salvia labellifera Lévl., nov. spec. Caulis breviter hispidus; folia sagittata acuminata, supra pilosa. subtus flavide tomentosa, petiolata crenata; calyx glandulosus, utroque labio fisso; corolla ventricosa, rosea, labio superiore galeato bilobo, labio inferiore 3- ds lobo medio primum constricto, dein in appendicem labelli- formem producto, Decades plantarum novarum. OXXVII— CXXXI. 533 Yun-Nan: Paturages haut plateau de Ta-Hai, 3200 m, juill. 1912 (E. E. Maire). An hae species pertinent ad unam stirpem dubium est, Salviae chinenses multum variant praecipue in stirpe S. japonicae. 1273. Salvia Marchandii Lévl., nov. spec. E grege S. japonicae. Affinis S. Esquirolü et S. betonicoides. Differt a prima foliis symetricis et stigmate staminibus multo longiore; a sc- cunda foliis caulinaribus duobus lobo majore lanceolato acuminato prae- ditis. Flores rubri. Kouy-Tchéou: Bords de l'arroyo de Tsin-Tchen, mai 1911 (Jos. Esquirol, 3148). 1274. Ajuga Mairei Lévl., nov. spec. Planta semidecumbens estolonifera; caules 22— 35 cm albido-pilosi; folia brevissima petiolata, utrinque parce et breviter pilosula, oblonga, tota crenata, 4—5 cm X 20-25 mm; floralia verticillastris longiora; lobi calycini ciliato-rosei; corolla atro-caerulea; genitalia exserta; stylus flexuosus. Yun-Nan: Sous bois, haut plateau de Je-Ma-Tchouan, 3200 m, Tsoat-Ckang, juill. 1912 (E. E. Maire). 1275. Ficus Marchandii Levl., nov. spec. Rami graciles, glabri, lutei; folia ovata, integra glabra; petiolis ac nervis conspicue luteis; fructus rugosi, magnitudine cerasi; pedicelli longi 4 cm, recurvi, ad medium articulati. Kouy-Tchéou (Jos. Esquirol). 1276. Smilax Darrisii Lévl., nov. spec. Folia oblonga 2X 1 cm, nunc obtusa nunc acuta; inflorescentiae depauperatae, gracillimae; flores albi, minuti; pedicelli capillares. Planta inermis, intricato-ramosissima. Fruetus nigri. Kouy-Tchéou: Steppes et bois de Gan-Chouen, décembre 1909 (Jul. Cavalerie); mai 1911 (Jos. Esquirol, 3145). 1277. Paris Marchandii Lévl, nov. spec. Folia 19; sepala 8; petala 8, stamina 12; ovarium ovatum nec pyra- midatum, valide tamen 8-costatum, apice complanatum: styli columnares coaliti, stigmatibus in coronam 8-dentatum coadunatis. Ovario ovato et costato et corona stigmatum species insignis. Kouy-Tchéou: Forêt de Tong-Tchéou, 22 juin 1912, 1400 m (Jos. Esquirol, 3259). 1218. Geissaspis Cavaleriei Levl., nov. spec. Planta brunnea; caulis quadrangulus dense hirsutus; folia simplicia late lanceolata, 9—10 X 3—4 em, brevissime petiolata, supra glabra, subtus conspicue albo-nervia reticulata villosa; bracteae florales bursi- formes et Commelinarum modo imbricatae ciliatae; flores brunneae vel flavae? Kouy-Tchéou: Lo-Fou route de Pien-Yang, nov. 1905 (Jul. Ca- valerie, 2579, 2629). 534 H. Léveillé. 1279. Cynoglossum Cavaleriei Levl., nov. spec. Stirpe lignosa valde crassa ovoidea; folia saltem inferiora albo-pustu- lata aspera ovata vel lanceolata; caulinaria decrescentia dein bractei- formia; calyx hirsutus lobis sublinearibus; corolla caerulea, lobis apice rotundis, glabra; stylus 2—3 cm longus, deciduus. Kouy-Tchéou: Gan-Pin rare, avril 1910 (Jul. Cavalerie, 2117). ` 1280. Xanthoceras enkianthiflora Lévl., nov. spec. A X. sorbifolia recedit floribus 3—4 plo majoribus, dentibus foliorum uncinatis, non insertis sed exsertis. Aspectu florum Enkianthum referentium statim dignoscitur. Kouy-Tchéou: Tou-Chan (Em. Bodinier). 1281. Rubus Boudieri Lévl, nov. nomen. (Rubus Mairei Lévl in Fedde, Repertorium, XII, 1913, p. 283, non R. Mairei Levl. in Bull. Géog. Bot. XXII, 1912, p. 232.) 1282. Clethra lineata Lévl., nov. spec. A ceteris speciebus distincta tribus notis; stylo incluso, spiea longe bracteata, nervis frequentibus foliorum valde approximatis. Kouy-Tchéou: Moulins de Tong-Tchéou, 10 juill. 1912 (Jos. Es- quirol, 3238). 1283. Rubus longistylus Lévl., nov. spec. Caulis parce armatus, gracilis, flexibilis; folia parva 3—4 cm, pin- nata 1—2 juga, ciliata inciso-dentata foliolo terminali, 2—3-plo majore, 15 mm, ut lateralia obtuso, supra viridia subtus albo-tomentosa; inflores- centia corymbosa; flores albi; calyx albo-hirsutus; sepala aristata; akoenia sicca albo-velutina; styli akoenia circiter aequantes, glabri. Kouy-Tchéou: Chouang-Chan-Po, mai 1911 (Jos. Esquirol, 3144). 1284. Strobilanthes lactucaefolia Levl., nov. spec. Folia inferiora vel radiealia lactucaeformia, alato-petiolata, 10- 18 X 2—4 cm caulinaria sessilia decrescentia superiora bracteiformia; flores rosei. Insuper planta ramis et pedunculis albo-sericeis dignoscenda. Kouy-Tchéou: brousse de Chan-Guy, août 1911 (Jos. Esquirol, 3019). 1285. Phryma Esquirolii Lévl., nov. spec. A leptocarpa statim distincta spica non ramosa, et praecipue foliis multo majoribus 9—16 X 4-8 cm, integerrimis, Flores rubri. Kouy-Tchéou: Ri-Sen (Jos. Esquirol, 3102). m 1286. Helicteres Cavaleriei Lévl, nov. nomen. (Corchorus Cavalerier Lévl. in Fedde, Repertorium, X [1912], p. 437.) ; Kouy-Tchéou: Lo-Fou, mars 1909 (Jul. Cavalerie, 3470); Goul- Reou, 14 déc. 1911 (Jos. Esquirol, 3180). 1287. Rhamnus pruniformis Lévl., nov. spec. Frutex spinosa, ramosa, ramis curtis, angulo recto divarieatis et apice spinosis munita; folia spatulato-lanceolata angusta et parvula HE- 20 X 2—4 mm, denticulata brevissime pilosula. caduca; flores lutel, numerosi, corymboso-fasciculati, Yun-Nan: Kin-Tchong-Chan, 2550 m, avril 1912 (E. E. Maire). Decades plantarum novarum. CXXVII—OXXXI. 535 1288, Microrhamnus Cavaleriei Lévl, nov. spec. Parva arbor, ramis nigris; folia glabra lanceolato-ovata brevissime petiolata plicato-nervosa nervis secundariis subtus elevatis, valde ele- vatis, petiolis lutescentibus; fructus pedicellati (pedicello 1—2 mm), rubro- brunnei, 5 mm circiter longi, 2—3 mm lati. Kouy-Tchéou: Tsin-Gai, 15 juill. 1903 (Jul. Cavalerie, 1152). 1289. Paliurus Mairei Lévl, nov. spec. Frutex spinosa, scandens; folia persistentia, subtus albo lactea et tomentosa; nervis primariis 3 breviter et irregulariter ramosis; spinis recurvis et luteis in ramis et ramulis; flores albi; fructus nigri. Yun-Nan: brousse, rives du fleuve Bleu, juillet 1912, 400 m (E. E. Maire). 1290. Rhamnus myrtillus Lévl., nov. spec. Frutex ramis griseis, foliis parvis 15 X 5 mm, inconspicue denti- culatis, obtusis, plicatis, supre luteo-brunneis, subtus flavidis; fructus magnitudine grani piperis atro-purpureis. Yun-Nan: 1912 (E. E. Maire). 1291. Rhamnus coriaceifolius Lévl., nov. spec. Frutex caule et foliis brunneis: folia brunnea 8—15 K 3—4 cm; glaberrima nitida coriacea, petiolata; flores fasciculati; stamina exserta; stylus calice duplo longior. Kouy-Tchéou: Chouang-Chan-Po, mai 1911 (Jos. Esquirol, 3142). 1292. Scabiosa Mairei Lévl., nov. spec. Planta tota pilosa; folia ovata grosse crenata abrupte in petiolum alatum contracta; flores albi, non radiantes. Capitula diametro 1 cm. Aspectu Patriniae statim dignoscenda. Yun-Nan: Paturages des monts à Tong-Tchouan, 2600—2700 m, sept. 1912 (E. E. Maire). 1293. Inula vernoniiformis Levi., nov. spec. Caulis griseus, pilosus; folia ampla 9—15 X 4—6 em; supra griseo- viridia dense pilosa; subtus incano-tomentosa multinervia nervis secun- dariis ramosis lutescentibus, dupliciter dentata; inflorescentia pyramidato- panieulata ampla multiflora, pulverulenta, foliosa; capitula incano tomen- tosa; flores lutei. Kouy-Tchéou: Lo-Hou, oct.-nov. 1911 (Jos. Esquirol, 3176). 1294. Ehretia Esquirolii Lévl., nov. spec. Ramuli glabri; folid late ovata abrupte acuminata, subtus secus nervos brevissime sed dense villosula unde albivenia; sepala villosa acuta striata; corolla pallide lutea parum exserta. Kouy-Tchéou: Foréts de Tong-Tchéou, 1400 m; 22 juin 1912 (Jos. Esquirol, 3214). 1295. Ficus Mairei Lévl, nov. spec. Planta tota rubra vel rubro-brunnea glabra; folia 12—15 X 3—5 cm petiolata acuminata, basi rotundata supra intensius colorata; fructus magnitudine cerasi, infra folia terminalia ramorum 3—6 congregata, ses- silia, Frutex sempervirens, 536 H. Léveillé. Yun-Nan: Rives des torrents, vallée de Long-Ky, 700 m, aoüt 1912 (E. E. Maire). 1296. Ficus Seguini Lévl., nov. spec. Frutex sarmentosa; folia coriacea, 15 X 5 cm; supra lucida, glabra venis immersis; subtus e basi trinervia, ceterum penninervia pulcherrime et tenuissime elevato-reticulata tomentosa; petiolus 1—2 cm pilis rufis dense vestitus; fructus villosus calycis 4 dentibus sublinearibus, adauctus, sessilis, geminatus, magnitudine cerasi, Haec species ad sectionem Palaeomorphe pertinet. Kouy-Tchéou (Jos. Esquirol, 3080). 1297. Paris atrata Lévl., nov. spec. His distincta notis; folia atro-brunnea; antherae staminum filamentis longiora; petala, basi dilatata, striata mox constricta dein rursus dila- tata tandem subulata sepalis longiora; styli 7 ovarium pyramidatum sub- aequantes, Yun-Nan: Foréts de Lan-Ngi-Tsin, 3000 m, mai 1912 (E. E. Maire). 1298. Polygonatum Lebrunii Lévl., nov. spec. Affine P. ericoideo Lévl. sed floribus dimidio brevioribus albis vio- Jaceo marginatis distinctum. Pedunculo communi nullo; floribus 2—6 aggregati. E grege P. sibirici. Yun-Nan: Sous bois de Tcheou-Kia-Tse-Tong, 2550 m, mai 1912 (E. E. Maire). Juveni Lebrun amore botanicae flagranti et e casu mortali in alpis servato dicatum. 1299. Polygonatum Darrisii Lévl., nov. spec. E grege P. sibirici. Pedunculi distincti, pedunculo communi nulle. Flores virides. (Teste el. Esquirol.) Kouy-Tchéou: Montagnes, collège, avril 1911 (Jos. Esquirol, 3117). 1300. Tupisira Esquirolii Lévl. var. bracteata Lévl., nov. var. Differt a specie inflorescentia ovata nec globosa et ionge ac pluri- bracteata. Kouy-Tchéou: 25 juill. 1911 (Jos. Esquirol, 3021). 1301. X Epilobium Narjozii Lévl, nov. hybr. E. montanum L. race Durieui Gay alsinifolioides Lévl. Vegetativa, folia E. Durieui; flores et caules lineati E. alsinifolii. Cantal: Pas de Roland, 1650 m, 24 sept. 1913 (abbé J. B. Char- bonnel). 1302, Rubus holadenus Levl., nov. spec. Tota planta densissime hispido-glandulosa;'caulis brunneus armatus; aculei falcati, apice lutei; folia simplicia, 5-loba (lobo terminali majore lobis acutis), supra secus nervos tantum pilosa; subtus pulverulento- tomentosa; calyx undique tomentosus, lobis acutis, curtis, corolla? in- florescentia latissime paniculata; styli staminibus longiores. Kouy-Tchéou: Gan-Chouen, 1500 m (Jul. Cavalerie, 3948). 1303. Rubus Lyi Lévl., nov. spec. A R. Cavaleriei differt lobis altioribus, acutis, reticulatione tenuiore, bracteis integrioribus et inconspicuis. e Decades plantarum novarum; CXXVII — CXXXI. 531 Kouy-Tchéou: Gan-Chouen, 3915 (Jul. Cavalerie). 1304. Myrica Seguini Lévl, nov. spec. Rami grisei; folia coriacea 4—5 cm X 10—15 mm, breviter petiolata integra vel apicem versus denticulata lanceolata acuta supra nitida, subtus pallidiora, secus nervum primarium puberula; inflorescentiae secus caulem numerosae, sparsae, sessiles, breves, 5 mm circiter longae brac- teae tomentosae; flores feminei pilosuli. Kouy-Tchéou: Arbrisseau (Jul. Cavalerie, 3929). 1305. Myrica Darrisii Lévl., nov. spec. Rami griseo-brunnei; folia confertissima anguste lanceolata, obtuse acuminata, sed mucronata 3—5 em X 7—12 mm integra, brevissime pe- tiolata utrinque nitida; inflorescentiae maeulae laxae elongatae 5—6 cm, glabrae. A. M. rubra folis angustis et inflorescentiis diversa. Kouy-Tchéou: Route de Mou-You-Se à Houang-Ko-Chou, 10 juin 1904 (J. Cavalerie, 2058). 1306. Myrica Esquirolii Lévl., nov. spec. Primo aspectu dignoscenda foliis linearibus Hippophaeae, 8—10 cm X 4—5 mm, supremis filiformibus, uninerviis, margine revolutis, confer- tissimis, uninerviis, nervo utrinque elevato, breviter petiolatis, supra lucidis; inflorescentiae masculae 5 cm longae. Frutex 8 m alta. Kouy-Tchéou: En bas du bac à Pra-Ouai-Ho, 30 janv. 1912 (Jos. Esquirol, 3227). 1307. Myrica Cavaleriei Lévl., nov. spec. Rami nigri, crassi, nodosi; folia lanceolata, faleato-ensiformia, mem- branacea glabra integra, supra sublucida nervo medio subtus in juventute . barbato; petiolo 2 cm longo; inflorescentiae masculae 1 cm longae pi- losae, densissime congestae; folia juvenilia ad apicem barbata; inflores- centiae femineae graciles, villosae, laxiflorae, 5 cm longae, rachi tomen- tosa. Arbor magna. Kouy-Tchéou: Haut plateau, route de Pin-Fa à Kouy-Yang, avril- juin 1908 (Jul. Cavalerie, 3184). 1308. Senecio Cavaleriei Lévl., nov. spec. Acaulis: folia heteromorpha obovata vel lanceolata, vel pandurata, nunc obtusa nunc acuminata, nune petiolata nunc sessilia nune integra nunc crenata’ vel denticulata atroviridia nunc glabrescentia runc pilosa, scapus vel scapi fulvo-hirsuti vel tomentosi; inflorescentiae corymbosae pauciflorae; capitula magna; pedicelli pilosi; lineari-bracteati; bracteae involucrales glabrae, obtusatae, margine scariosae, ligulae lanceolatac, obtusae, 4-striatae, luteae; akoenia prismatica grisea, glabra; pappus albus, Kouy-Tchéou: Houang-Ko- Chou, pentes de la cascade, decembre 1911 (Jul. Cavalerie, 4003). 1309. Euphorbia Labbei Levl., nov. spec. Caulis villosus, ramis floriferis gracilibus elongatis munitus; folia oblonga, inferiora obtusa, superiora acuta, petiolata etsi brevissime, in 538 Boris Fedtschenko: Triaenophora bucharica nova species. nervo medio subtus barbata; folia floralia rhomboidea; umbellae ramis valde inaequalibus; fructus verrucosi. Cl. Labbé Societatis meduanensis promotori dicata. Kouy-Tchéou: Gan-Chouen, route de Hy-Fou, juin 1912 (Jul. Ca- valerie, 3956). 1310. Ficus trichopoda Lévl., nov. spec. Rami brunnei, villosi; folia cireiter 10 X 4 cm, coriacea integra supra, nervo excepto, glabra subtus reticulata velutine rufo-tomentosa nervis luteis; petiolo 5 mm longo, rubro, hirsuto; fructus magnitudine pisi, apiculati, globosi, pedicello 1 em longo, rubro, dense hirsuto. Kouy-Tchéou: Gan-Chouen, 1912 (Jul. Cavalerie, 3968). CIV. Triaenophora bucharica nova species. Von Boris Fedtschenko, Oberbotaniker am Kaiserlichen Botanischen Garten Peter des Grossen zu St. Petersburg. (Originaldiagnose.) Radix biennis, vix inerassata, primo anno rosulam foliorum tantum edens. Caules 2—5, basi adscendentes, 20—50 cm alti, dense patule villosi. Folia speciminum hornotinorum sterilium rosulas densiusculas formantes, oblongo-ovata, basin versus angustata, dentata, folia caulium floriferorum alterna, rotundato oblonga, patule villosa, praesertim apicem versus crenato dentata, breviter petiolata. Inflorescentia acropetalis, ra- cemosa, folia floralia caulinis subconformia, subsessilia, versus apicem caulis diminuta. Flores subsessiles vel breviter pedicellati, patentes, post florescentiam deflexi. Calyx albo-villosus, tubulosus, 12—14 mm longus, apice quinque-dentatus, dentibus lanceolatis, integris, margine ciliato-villosis, caeterum nervosulis. Corolla intense lutea, tubulosa, 30— 40 mm longa, extus basi glabra, caeterum patule villosula, limbus lobis 5 late rotundatis, porrecto-patentibus. Stamina 4, didynamia. Ovarium lanceolato-lineare, in stylum sensim abiens, biloculare, placentis duabus centralibus, ovulis numerosis. Stigma late lamellatum. Turkestania rossica, dominium Buchara, in rupibus calcareis prope Derbent (reg. Baissun), 9. August 1913, iisdem rupibus ad Kara- choval & Kaltaminor (reg. Gusar), 10. August, legi ipse cum cl. J. Born- müller. Unsere Pflanzesteht der chinesischen Art, Rehmannia (Trianophora)rupestris Hemsley, am nächsten, unterscheidet sich aber schon auf den ersten Blick durch den Charakter der Kelchzähne. Die systematische Stellung unserer Pflanze ist höchst merk- würdig. Die Gattung Trianophora von J. D. Hooker nur vorläufig an- gedeutet war (Botanical Magazin, tab. 7191). Andere Botaniker (z. B. Wettstein in Engler & Prantl, die natürlichen Pflanzenfamilien) stellen Rob, E. Fries: Einige neue Arten aus dem Bangweolo-Gebiete. 539 die chinesische Pflanze zur Gattung Rehmannia als eine Untergattung. Die Gattung Rehmannia Liboschitz wird bekanntlich (Radlkofer in Sitzungsber. Akad, München, XV, p. 271 — 1885, auch Durand, Index generum) zu den Gesneriaceen gestellt. Aus einer ausführlicheren Arbeit Prof. Solereder's (Berichte d. Deutschen Botanischen Gesellschaft 1909, p. 390) über Rehmannia und verwandte Gattungen ersehen wir, dass echte Rehmannia wirklich zu den Gesneriaceen gehüren, die chinesiche Pflanze, Rehmannia (Trianophora) rupestris Hemsley bildet eine besondere Gattung, welche Prof. Solederer Triaenophora nennt und zu den Scrophulariaceen stellt, Unsere Pflanze gehórt offenbar zu derselben Gattung, Triaenophora, obgleich das Cha- rakter der Kelchzähne — inde nomen! — nicht passt, und in der Tat ist sie eine Scrophulariacee. In meiner Untersuchung dieser schwierigen Art wurde ich durch die Herren Dr. O. Stapf und Mr. Craib (Kew Gardens) auf liebens- würdigste Weise unterstützt. Diese prächtige Pflanze hoffe ich in der 3. Lief. meiner Flora Turkestanica Exsiccata herauszugeben. CV. Einige neue Arten aus dem Bangweolo-Gebiete. Von Rob. E. Fries. (Originaldiagnosen.) In einer neulich erschienenen pflanzengeographischen Abhandlung „Die Vegetation des Bangweolo-Gebietes* (in Svensk Bot. Tid- skrift, Bd. 7, S. 233, 1913) habe ich unter den für gewisse Pflanzen- formationen am meisten charakteristischen Arten auch ein paar bisher unbeschriebene Pflanzen erwühnen und mit Namen belegen müssen. Da diese Arbeit nicht für die Beschreibung dieser Arten geeignet war, werden hier Diagnosen derselben mitgeteilt. Abbildungen werde ich in einer beabsichtigten systematischen Arbeit über die von mir in Afrika gesammelten Pflanzen mitteilen, wo ich auch die systematische Stellung der Arten näher besprechen will. 1. Parinarium riparium R. E. Fr., nov. spec. Arbor vel frutex ad 10 m alt, ramis novellis cinereo- vel cinereo- ferrugineo-tomentosis, vetustioribus cortice obscuro et dense lenticellifero albopunctato obtectis. Stipulae flavovirentes, lineari-oblongae, acutissimae, 3-4 cm longae, circ. 0,4 cm latae, mox caducae. Foliorum petioli 7— 10 mm longi, teretes et supra canaliculati, cinereo-tomentosi; laminae rigidae, 5—15 cm longae et 2—6 cm latae (in ramis floriferis parvae, in sterilibus majores), ellipticae vel oblongae, basi rotundatae vel in foliis magnis etiam cordato-incisae, apice breviter acuminatae, summo apice obtusae, novellis supra tomento floccoso ochraceo mox deciduo vestitae, 540 Rob. E. Fries. demum glabrae, suptus breviter albo-tomentosae; costa et nervi secun- darii utrinque 20— 25 supra plani, subtus prominentes, venulis reticulum densum formantibus. Inflorescentiae axillares, densae, ad 4 cm longae; bracteae rotundato-ovatae, acutae, 3 mm longae, 2 mm latae, extus ochraceo-tomentosae. Flores pedicellis 1 mm longis sustenti; recepta- culum campanulatum, extus cinereo-tomentosum, 3 mm longum; sepala triangulari-lanceolata, acuta, 1,5—2 mm longa; petala elliptica, obtusa, alba, 2 mm longa, 1 mm lata; stamina fertilia 7. Fructus ovoideus, 3,5— 4 cm longus, 2,5—3 cm diam., dense verrucosus, Nordost-Rhodesia: Auf den sandigen Ufern des Bang weolosees in der Nähe von Kasomo, sehr hüufig (Sept. 20. 1911, blühend und fruchtend. — Rob. E. Fries no. 665). Die Art gehürt der Sektion Petrocarya an und steht Parinarium Whytei Engl. (= Par. Holstii Engl. var. Whytei Engl.) am nächsten. In Blattform u. a. ähnelt sie dieser Art, kann jedoch mit derselben nicht vereinigt werden, besonders auf Grund der äusserst dichten Infloreszenzen und des Fehlens der langen Haare, die neben dem Filzhaarkleid bei Whytei (und Holstii) die Rezeptakeln aussen bedecken. 2. Parinarium bangweolense R. E. Fr, nov. spec. Arbor ramulis novellis dense olivaceo-hirsutis. Stipulae subulatae, 2—4 mm longae, !/, mm latae, caducae. Folia subsessilia, petiolis crassis 1—2 mm longis olivaceo-hirsutis, coriacea, 6—10 (vulgo circ. 8) em longa, 2,5—5 (vulgo circ. 3,6) cm lata, elliptica vel oblonga, basi cor- data et amplexicaulia, apice rotundata, obtusa vel raro acuta, supra glauco-viridia, nitida, pilis solitariis, in costa densis instructa, demum glaberrima, subtus flavovirentia, laxe sed in nervis validioribus densius pilosa; costa supra plana, subtus prominens, nervi secundarii utrinque 10 angulo 60? a costa abeuntes, reticulatio venularum subdensa et (in foliis siccis) utrinque prominula, Inflorescentiae terminales vel axillares pani- culatae multiflorae, usque ad 3 dm longae et 1,5 dm latae, ramis oli- vaceo-hirsutis; bracteae lineari-lanceolatae; pedunculi 2—3 mm longi. Receptaculum 4—5 mm longum, unilateraliter obtuse gibbosum, extus olivaceo-sericeum, intus ad marginem dense setosum, setis deflexis. Sc- pala triangulari-lanceolata, acutiuscula, 3 mm longa (sepalo inferiori paulo longiore), basi 1,5 mm lata, extus olivaceo-sericea. Petala alba, ovato- lanceolata, 4—5 mm longa. Stamina 7, unilateralia, circ. 4 mm long». Pistillum germine uniloculari, ovoideo, glabro, apice hirsuto, stylo glabro 5 mm longo instructum. Fructus (immaturus) olivaceo-sericeus. Nordost-Rhodesia, in der Nähe vom Bangweolosee hüufig: Mano river, mittelhoher Baum auf Sandboden (Rob. E. Fries no. 732); Kawen- dimusi im Trockenwald (Rob. E. Fries no. 780); Kamindas auf der Kapata-Halbinsel (Rob. E. Fries no. 780a). Der Sektion Neocarya zugehórig steht diese Art dem Parinarium macrophyllum Sabine am nächsten und bildet die zweite Art dieser Sektion, Durch die kleineren und schmäleren Blätter mit ihrer ganz verschiedenen Behaarung, durch die schmalen Brakteen, die kleinen Einige neue Arten aus dem Bangweolo-Gebiete. 541 Blüten, die wenigeren und kürzeren Staubblütter und den einfácherigen Fruchtknoten ist bangweolense von macrophyllum sehr gut zu unterscheiden. Dieses letzte Merkmal ist sogar der ganzen Gattung Parinarium fremd; der sonstige Bau ist jedoch mit macrophyllum so übereinstimmend, dass die Art demungeachtet von Parinarium nicht zu unterscheiden ist. 3. Baphia bangweolensis R. E. Fr., nov. spec. Frutex alte scandens ramis jnnioribus dense olivaceo-tomentosis, vetustioribus cortice fusco obtectis et lenticellis oblongis vel linearibus albidis maculatis; internodia 1—4 cm longa. Stipulae ovato-lanceolatae, acutae, 2—3 mm longae. Foliorum petioli primo olivaceo-tomentosi, 1— 2 cm longi, teretes; laminae rigidae, 4—8 cm longae et 3—5 cm latae, ovatae, basi cordatae (incisura aperta circ. 2 mm alta), apice rotundatae, obtusae velleviter acutae, supra nitidulae et glabrae, sed novellae breviter et molliter pilosae, subtus pilis mollibus subpersistentibus in nervis densioribus vestitae; costa et nervi seeundarii utrinque 6—8 supra im- pressi, subtus valde prominentes, secundarii inferiores sub angulo recto, superiores sub angulo circ. 45? a costa abeuntes; reticulatio densa, in folis siccis supra prominula. Inflorescentiae axillares, racemosae vel compositae, subdensae, 1,5—3 cm longae; bracteae ovatae, acutae, 1,5 mm longae; peduneuli 3—5 mm longi, dense olivaceo-hirsuti, apice bracteolis 2 lanceolatis, acutiuseulis, extus hirsutis, intus glabris, 3 mm longis in- siructi, Calyx bifidus, 7 mm longus, hirsutus, intus glaber. Corolla alba, vexillum basi flavo-maculatum, subrotundum apice inciso-emar- ginatum, circ. 9 mm longum et latum, alae oblongo-spathulatae, apice rotundatae, 8—9 mm longae et 4 mm latae, carinae petala oblongo- rhomboidea, obtusa, 9 mm longa et 4 mm lata. Stamina 6—8 mm longa, glabra, Pistilum germine dense albido-hirsuto et stylo glabro curvato instructum. , Nordost-Rhodesia: Panta am Bangweolosee in dichtem lianen- reichem Trocken wald anfangs aufrecht, später als Spreitzklimmer wachsend. (Blühend Ende September. — Rob. E. Fries no. 826.) . Baphia bangwevlensis gehórt der Sektion Bracteolaria (Hochst.) Taub. an und ist von den übrigen hierher gehórigen Arten durch die eirunde Blattform mit ihrer herzfórmigen Basis und abgerundeten, nur bisweilen unbedeutend zugespitzten Blattspitze charakterisiert, Eine gewisse Âhnlichkeit zeigt die Art mit Baphia cordifolia Harms, die jedoch gróssere, lánger gestielte und verhältnismässig breitere Blätter hat und die ausserdem ein aufrechtwachsendes, während der Trockenzeit blatt- abwerfendes und mit hübschen Winterknospen versehenes Bäumchen darstellt. 4. Rotala cordipetala R. E. Fr., nov. spec. Perennis, rhizomate repente ramoso caules varios erectos emittente, Caules usque ad 50 cm alt, basi 2—4 mm diam., apicem versus rubri simplices; internodia basalia ad 1,5 cm longa, apicem versus caulium sensim breviora foliis superioribus imbricatim congestis, Folia decus- sata, plus minus rubra, oblonga, ovata vel rotundato-ovata, basi lata 542 Georg Bitter. sessilia, superiora cordato-amplexicaulia, apice obtusa vel rotundata, 1— 3 mm longa et 1—2,5 mm lata, nervo medio vix conspicuo, secundariis inconspieuis, Flores 4-meri, in axillis solitarii, sessiles, 2 mm longi; bracteolae minimae, subulatae, !/, mm longae; calyx campanulatus, lobi tubi !/, aequantes, late triangulares, obtusiuseuli, appendices nullae; pe- tala 4 persistentia, 1—1!/, mm longa et lata, ovata vel orbicularia, basi cordata, apice rotundata vel interdum irregulariter incisa; stamina 4, paulo infra medium tubum inserta, marginem tubi haud excedentes; ovarium globosum, 1 mm diam.; stylus ovario aequilongus. Nordost-Rhodesia: im Bangweolosee bei Kasomo in 3—4 dm tiefem Wasser. (Blühend 19. Sept. 1911. — Rob. E. Fries no. 656.) Die náchsten Verwandten dieser Art sind Rotala fontinalis Hiern und Cataractae Koehne. Von diesen beiden ist sie leicht zu unterscheiden durch den hohen Wuchs, die kleinen Blätter und besonders durch die an der Basis tief herzfórmig eingebuchteten Kronenblätter. CVI. Solana nova vel minus cognita. XIII. Von Georg Bitter. (Originalarbeit.) XXXVII. Emendandum. 262. Solanum (Polybotryon) Feddei Bitt. in Fedde, Repert. XII (1913), p. 67 = S. diffusum Ruiz et Pav. in Flora Peruv., II, 37, tab. 171, fig. b. Die mangelhafte Kopie der Ruiz und Pavonschen Diagnose bei Dunal (DC. Prodr., XIII, 1; 67) bewirkte im Verein mit einer älteren falschen Bestimmung eines von Poeppig in ,Peruvia subandina* ge- sammelten Polybotryon meinen Irrtum über diese Art, den ich sofort bei dem Anblick der Tafel 171 der Flora Peruviana erkannte. Die irrtümlich im herb. Berol. von einem früheren Autor als S. diffusum R. et P. be- zeichnete Pflanze wird im folgenden als neue Art diagnostiziert. 263. Solanum (Polybotryon) semievectum Bitter, nov. spec. Herbaceum, caulis satis crassus, cr. 5—8 mm diam., an fistulosus?, fere glaber, solum prope foliorum insertiones parce pilosus, tamen punctis minutis albidis (e cellulis arena crystallina impletis oriundis) satis dense conspersus; internodia superiora cr. 4!/,—5 cm longa; folia alterna, satis longe petiolata, petioli graciles, er. 15—17 cm longi; lamina impari- pinnata, trijuga, foliola lateralia inferiora breviter (er. 5—7 mm) petio- lulata, superiora subsessilia, er. 81/, X 21/, usque ad 14 X 3'/; em, folio- lum terminale petiolulo 7— 12 mm longo ipsum 8!/, X 3,4 usque ad 15 X 5 em; rhachis folii atque venae mediae foliolorum pilis brevibus crebris obsitae; inflorescentiae pars una in axilla folii (ramuli plerumque duo), pars altera usque ad fere medium petioli evecta (hic quoque e ramulis nonnullis composita, rhachidum longitudines inter 8—25 mm); flores (certe parvos!) fructusque non vidi. Solana nova vel minus cognita. XIII. 513 Peruvia subandina, loco speciali non indicato, leg. Poeppig; herb. Berol! von unbekannter Hand sind die Namen ,Solanum Endlicheri Dunal, S. diffusum Ruiz et Pavon, inter spec. R. Pav. recensetur“ beigefügt, Bezeichnungen, die nunmehr beide als irrtümlich zu gelten haben. Dass die eine Hälfte jeder Infloreszenz in der Blattachsel steht, wührend die andere Hälfte etwa in die Mitte des langen, schlanken Blatt- stieles emporgerückt ist, zeichnet diese bis jetzt leider im übrigen (speziell in bezug auf Blüte und Frucht) unvollständig bekannte Art von allen übrigen .Polybotryon-Spezies aus. Da sie auch sonst genügend von anderen ähnlichen Arten dieser Sektion abweicht, so hege ich die Uberzeugung, dass diese eigenartige Verteilung der Infloreszenzen keines- wegs eine vereinzelt auftretende Monstrosität, sondern einen dieser Spezies durchgüngig eigenen Charakter darstellt. XXXIX. Species e genere Solanum removenda. 264. Solanum mendax van Heurck et Müll. Arg. in van Heurck, Observ. botan., p. 61 gehört zur Gattung Bassovia. Bei Prüfung des Original-Exsiccats: Spruce no. 5050 (in Andibus Ecuadorensibus) fand ich die Filamente so lang wie die verhältnismässig kleinen, der Länge nach aufspringenden Antheren (je 1'/; mm lang) In den Beeren sind bei dieser Spezies keine Steinzellkonkretionen vorhanden, was hervor- gehoben zu werden verdient, da mir seit meiner ersten Publikation über diese Sklerenchymnester (Englers Jahrb. 45, p. 483—507) zwei Bassovia- Arten (B. fasciculata und B. mexicana) als Produzenten von Steinzell- körnern (die erstere mit 11 — (ob 12?) — Körnern, die letztere mit zwei Kórnern in jeder Beere) bekannt geworden sind. Bei der grossen Un- klarheit bezüglich der Arten von Bassovia und von der nahestehenden Gattung Brachistus vermag ich zunüchst noch nicht anzugeben, ob sie zu einer bereits anderweitig beschriebenen Bassovia-Art gehórt. Schon jetzt sei bemerkt, dass es wegen der absoluten Notwendigkeit, den Antherenbau jeder Art zu kennen, um die Gattungszugehörigkeit fest- zustellen, geradezu unverstündlich erscheint, wie noch in jüngerer Zeit neue Bassovia- und Brachistus-Arten beschrieben werden konnten, bei denen der Autor bemerkt ,flowers not seen“. Von amerikanischer Seite sind ferner verschiedene Solanum-Arten offenbar mit Unrecht aus dieser Gattung entfernt und zu Bassovia gestellt worden, die wegen ihrer aus- geprügt terminalen Antherenporen bei Solanum, Sektion Polymeris zu bleiben haben. Bezüglich der Abgrenzung der Gattungen Bassovia und Brachistus hat bereits B. L. Robinson (Proceed. Amer. Acad. 26 [1891]. 171) mit Recht betont, dass dieselbe keineswegs befriedigend geklärt ist; dieser Zustand besteht noch heute. 544 Georg Bitter. XL. Solana diversa. 265. Solanum (Dulcamara) angustifidum Bitter, nov. spec. S. jasminifolium auct. florae Argent., non Sendtn., S. quadripartitum auct., non Dunal. Frutex 1—2 m altus, rarius arbuscula, ejus rami superiores (soli a me visi) erecti, ramosi, lignescentes, cr. 380—395 cm longi, cylindrici, so- lidi, fere glaberrimi, vix pilo uno alterove sparsissimo simplici vel semel ramoso praediti, firmi, cr. 2—4 mm crassi, lineis decurrentibus parum manifestis vel fere omnino deficientibus, internodia in ramis bene evolutis cr. 1!/j,—2!/, em longa, in partibus inferioribus abbreviatis ra- morum solum !/, cm longa; folia alterna, petioli 2—3 cm longi, lamina profunde pinnatifida, fere pinnata, ambitu ovato vel rotundato, fere 6 —6!/4 X 4!/,4—8 cm, lobi laterales 2—3-, rarius — 4-jugi, omnes anguste lanceolati, fere lineari-lanceolati, utrinque sensim an- gustati, in rhachide manifeste decurrentes, infimi cr. 25 X 2 mm usque ad 50 X 4 mm, superiores vel nonnihil longiores vel aequilongi vel nonnumquam etiam breviores, lobus terminalis er. 40 X 5'/, mm usque ad 45 5 mm, laterales in utroque latere subpectinatim paralleli; la- mina sordide viridis, subcarnose-coriacea (qua re in statu sieco ru- gulosa), utrinque subnitida, praeter pilos parvos acutos marginales sparsos et glandulas breviter stipitatas (his quoque valde sparsis) fere glaberrima; folia infima ramorum et suprema saepe simpliciora lobis latioribus, suprema nonnumquam simplicia (eorum lamina lanceolata, cr. 35 X 6 mm), rarius fere folia omnia ramorum etiam floriferorum lobis magis inter se coalitis instructa (vide infra specimen e prov. Santiago del Estero); inflorescentia terminalis, subpaniculatim ramosa, furcas complures edens, nonnumquam usque ad 60-flora, subcorym- bosa, saepe in parte inferiore foliis paucis valde reductis simplicibus anguste linearibus instructa, a furca infima usque ad apicem er. 6!/; cm longa; rhachides inflorescentiae praeter pilos parvos. simplices vel partim semel subfureatim ramosos circa pedicellorum insertiones aggre- gatos fere glaberrimae, vix glandulis minutis valde sparsis obsitae; pedicelli graciles, 7 —10, raro usque ad 17 mm longi, calycem versus nonnihil inerassati; calyx cupulari-campanulatus, brevis, cr. 3 mm longus, diam. inter apices loborum cr. 4!/,—5 mm, ejus lobi brevissimi, obtusi vel rarjus vix apiculati, extus fere glabri, solum apice pilis brevissimis instructi, intus densissime glandulis parvis breviter stipitatis obtecti; corolla rubescenti- violacea, stellata, diam. cr. 2,3— 2,5 cm, lobi late lanceolati, er. 10 X 31/, mm, in marginibus usque ad apicem pilis brevibus paucicellularibus irregulariter tortuosis crebris instructi, ceterum extus parce pilosi, intus in vena media pilis sparsis praediti; stamina aequalia, filamenta brevia, ?/,—1 mm longa, glabra, antherae longe ellip- soideae, er. 6 X 1 mm, basi extus lobo mediano filamenta nonnihil ob- tegentes, intus manifeste cordatae, apice emarginatae, poris introrsis subapicalibus obliquis; stylus rectus, stamina longe superans, CT. Solana nova vel minus cognita. XIII. 545 10!j, mm longus, glaber, solum paulum supra basim papillis vix prominentibus microscopice solum perspiciendis paucis instructus; stigma styli apice manifeste crassius, subglobosum, obtusum; calyx in statu fructifero nonnihil ampliatus, diam. apice cr. 6—7 mm, ejus lobi fere 1!/,—2 mm longi et lati; baccae globosae, nitidae, 7—8 mm longae et latae, semina non valde numerosa, cr. 12, reniformia, valde applanata, cr. 3,2 X 2,5 mm; granula sclerotica desunt. Argentina: Territor. de Formosa: Nov. 1891, Niederlein no. 280g!; Colonia Vanguardia, Calot no, 21, herb. Paris! Territor. del Chaco: Colonia Benitos, Resistencia, Stuckert no. 16464!; ibidem, Niederlein sine no.!; Rio de Oro (Chaco austral), Niederlein no. 280e!; Barrauqueras, Niederlein no. 278a, herb. Berol.! : Santa Fé: Chaco Santafecino: Mocovi, S. Venturi, Serie secunda, no. 51! (in herb. Stuckert no. 15597!); Colchaqui, A. N. Schuster (8. I 1910 florens fructibusque immaturis instructum) herb. Turic.! Prov. Córdoba: prope Córdoba, Stuckert no. 4501! San Vicente (Córdoba) Stuckert no. 4021!, Córdoba, kult. Stuckert no. 8646!, 8326!, 8252!, 11207!, Hieronymus sine nro.! Salto (Dept. Rio Tercero), Stuckert no. 2416! Prov. de Santiago: loco speciali non indicato, P. G. Lorentz no. 1260! (dies Exemplar zeigt [an dem vollentwickelten blühenden Triebe] an den meisten Blättern eine stürkere Verschmelzung der Lappen, diese sind daher vielfach etwas breiter als gewóhnlich, es kommen aber auch normale tiefer geteilte Blütter mit schmäleren Lappen vor). "Prov. Entrerios: Inter Corroyo (Arroyo?) medio et Tomas, P. G. Lorentz, Fl. Entreriana no. 1382! Concepcion del Uruguay, in der Uferwaldung des Gualeguaychu, mannshoher schwacher Strauch, im Camp von Galassa, Lorentz no. 1174! Prov. Buenos Aires: Buenos Aires, kult., Stuckert no. 21835!; Buenos Aires (am Wege wildwachsendes Báumchen), K. Bettfreund et Isolina Koester no. 332! Prov. Tucumán: Tucumán, Stuckert no. 8184! Nomen vernac. in prov. Córdoba: Yerba vaca. Grisebach (Symbolae ad flor. Argent., p. 250) verzeichnet die vor- liegende Art offenbar unter S. quadripartitum Dun., mit dem sie jedoch bei genauerer Untersuchung keine Ähnlichkeit aufweist. S. quadripar- litum Dun. hat nach dem dürftigen Originalstück im Herb. Montpellier als eine Form des S. tripartitum zu gelten und kommt für unsere Pflanze mit den terminalen Blütenstünden, den viel grósseren Blüten und den meist 3-jochigen, manchmal sogar 4-jochigen Blüttern mit den schmalen, lineal-lanzettlichen Lappen überhaupt nicht in Betracht. Das S. angustifidum schliesst sich seinem Aufbau nach an $. amyg- dalifolium Steud., S. malacoxylon Sendtn., ©. angustifolium Lam. sowie an das mit diesen nahe verwandte, bei Dunal in DC. Prodr. XIII, 1, p. 100 jedoch irrtiimlich weit entfernt von ihnen, in der Sektion Anthoresis Repertorium specierum novarum. XII. (11. XII. 1913.) 35 546 Georg Bitter. dargestellte S. glaucum Dun. an; es unterscheidet sich von diesen vier Arten mit meist völlig ganzrandigen oder kaum etwas ausgeschweiften Blüttern durch die tief fiederspaltige Gestalt seiner Laubblatter. 266. Solanum (Dulcamara) endoadenium Bitter, nov. spec. Frutex inermis, dense ramosus; rami inferiores cr. 4—5 mm crassi, glabrescentes, cortice pallide fuscescente laeviusculo parum rugoso ob- tecti, solum in foliorum delapsorum insertionibus prominenter gibbosi; rami novelli sicut ceterae partes virides pilis satis densis patentibus breviusculis simplicibus pluricellularibus apice plerumque in eellulam glandulosam exeuntibus obtecti; inter- nodia brevia, plerumque cr. 3—5 mm longa, rarius usque ad 13 mm longa, folia igitur dense secuta, alterna; petioli cr. 5 mm longi, lamina lanceolata, integra, cr. 35—40 X 9 mm, utrinque angustata, apicem versus magis sensim, obtusiuscula, sordide viridis, herbacea, utrinque in tota superficie pilis satis crebris simplicibus pluricellulari- bus nonnullis acutis plerisque in cellulam glandulosam api- calem abeuntibus molliuscula, venis lateralibus primariis in utroque latere 5—6 subtus sicut vena media prominentibus flavescentibus; in- florescentia extraaxillaris, lateralis, nonnihil a foliis proximis remota, pluries furcata, cr. 15—20-flora, rarius plus quam 30-flora; pedunculus solum cr. 6—8 mm longus, ejus furcae (rhachides) in statu florifero cr. 5—8 mm longae, tandem in statu fructifero elon- gatiores (usque ad 15 mm longae), flores primo satis congesti, tandem remotiores; pedicelli primo 5—6 mm longi, serius in statu fructifero 9—10 mm longi et tunc curvatim deflexi, calycem versus sensim in- crassati, sicut pedunculus et rhachides (quamvis tandem paulum pareius) pilis patentibus plerisque apice glandulosis nonnullis tamen acutis praediti; calyx campanulatus, parvus, diam. cr. 3!/ mm, profunde 5-lobus, lobi lanceolati, acutiusculi, cr. 1—2 mm longi et basi fere 1 mm lati, extus pilis satis crebris partim apice glan- dulosis partim tamen acutis praediti, intus glandulis minutis breviter stipitatis densis instructi; corolla pulchre violacea, stellata, diam. cr. 12 mm, ejus lobi late lanceolati, acuti, cr. 41/, X 2,7 mm, extus solum in marginibus dense pilis pluricellularibus plerisque acutis, nonnullis apice glandulosis praediti; filamenta brevia cr. */, mm longa, basi nonnihil inter se connata, ceterum libera, intus pilis pluricellularibus apice in cellulam glandulosam exeunti- bus satis crebris instructa; antherae breves, late ellipsoideae, cr. 2—2!/, X 1 mm, utrinque manifeste emarginatae, poris introrsis sub- apicalibus obliquis; ovarium subglobosum, glabrum, stylus strictus vel parum curvatus, stamina satis superans, cr. 4!/,— 5 mm longus, in parte basilari usque ad supra '/, longitudinis papillis minutissimis microscopice solum perspiciendis instructus, ceterum glaber; stigma styli apice vix crassius, obtusum, subglobosum; calyx in statu fructifero parum am- pliatus, diam. cr. 5 mm; bacca globosa, nitida, diam. er. 6—7 mm, tandem (in statu sicco) sordide fuscescens; semina cr. 15, reniformia, valce applanata, satis magna, cr. 3X 2!/, mm; granula sclerotica desunt. Solana nova vel minus cognita. XIII. ^ 547 Prov. de Catamarca: Quebrada de Choya y Cuesta de Muschaca, F. Schickendantz, Fl. Argent. no. 30! und no. 285!; Capillitas, Schickendantz, Fl. Argent. no. 221!; Fuss des Gebirges oberhalb Yacutula, herb. Hieronymus no. 120! Prov. de la Rioja: Cuesta de la Puerta de Piedra (Cuesta de Sigu), Sierra Velasco, Hieronymus et Niederlein, Fl. Argent. no. 78!; Los Berros, Sierra Famatina, Hieronymus et Niederlein, Fl. Argent. no. 581!; en las cercanias del Pie de la Cuesta, mas arriba del Valle- cito, Sierra Famatina, Hieronymus et Niederlein, Fl. Argent. no. 746' Var. robustius Bitter, nov. var. Internodia cr. 10—12 mm longa; petioli er. 10—12 mm longi, lamina magis ovati-lanceolata, usque ad 7—7,6 X 2,7—3 cm; inflorescentia multi- flora, er. 30—40-flora; pedunculus 14—22 mm longus, rhachides quoque jam in statu florifero elongatiores. cr. 2—3 cm longae (nonnumquam in partibus superioribus rhachidum folia nonnulla reductiora (lamina cr. 19 X 5 mm) vel rosulae parvae foliorum reperiuntur); flores jam in statu florifero laxius dispositi quam in formis typicis; pedicelli in statu flori- fero cr. 8—10 mm longi; cetera fere sicut in typo. Prov. Catamarca: Cuesta de Muschaca, F. Schickendantz, Fl. Argent. no. 285 sub nom. erroneo: ,$. sericeum R. P.“ herb. Hiero- nymus! Diese Schickendantzsche Pflanze ist die tippigste Form, in der mir die Art im herb, Hieronymus begegnet ist, auch sonst zeigen übrigens die Belege von Catamarca fast durchgüngig eine kraftigere Entwickelung als.die aus der Prov. La Rioja, nur Sehickendantz no. 30 von zwei verschiedenen Lokalitäten in der Prov. Catamarca: der Quebrada de Choya und der Cuesta de Muschaca, deren Typen beide wiederum etwas untereinander verschieden sind, sehliesst sich mehr an die Riojapflanzen an; der eine besonders kleinblüttrige Typus, dazu mit ziemlich arm- blütigen Infloreszenzen, besitzt in den vorliegenden Belegen Spreiten von nur 20—30 X 6—7 mm Grósse. Der Spezies-Diagnose sind die reichlich fruchtenden und zum Teil noch blühenden Pflanzen aus der Prov. La Rioja zugrunde gelegt worden. Grisebach (Symb. ad fl. Argent. 252) zieht die vorliegende Spezies zu S. sericeum R. P., mit dem sie aber keine engere Beziehung aufweist. Die Pflanze hat den Namen von dem Vorkommen von Haaren, die mit einer Drüsenzelle enden, auf der Innenseite der Filamente erhalten. 267. Solanum (Anthoresis) argentinum Bitt. et Lillo, aov. spec. Frutex hominis altitudinis vel ultra altus; ejus rami satis crebre ramosi, mature jam lignescentes; primo sicut omnes partes virides pilis pluries divaricatim ramosis praediti, serius plerumque gla- brescentes, cortice flavido vel fuscescente subnitido obtecti; internodia er. 11/A—2 cm, rarius in ramis gracilioribus er. 3—4 cm longa; folia alterna, lamina late lanceolata utrinque sensim angustata cr, 101/, X 3,2 usque ad 15 X 4/2 cm (raro 16 X 4,7 cm), basi in petiolum cr. 8—17—20 mm longum laminam versus alatum sensim abiens, apice 35* KAS Georg Bitter. acuta vel obtusa, margine subrecurvo minute et crispule denticulata, satis firma, subcoriacea (fere consistentiâ foliorum Lauri nobilis); lamina sicut ceterae partes virides primo pilis pluries ramosis (nec stellatis) utrinque subfloccose obsita, tandem (plerumque!) utrin- que fere omnino glabra vel solum circa insertiones venarum latera- lium primariarum parce pilosa, utrinque viridis, venae laterales primariae in utroque latere cr. 9—10, subtus sicut vena media manifeste pro- minentes flavescentes; inflorescentia extraaxillaris, terminalis, tandem +Œ ve in latus coacta, multiflora, pluries furcata, flores corym- bosi cr. 50—100, dense congesti, parvi; pedunculus inflorescentiae 2—3 cm longus, ejus furcae primariae quoque 2—3 cm longae, iterum atque iterum fureatae, pedicelli cr. 5—6!/, mm longi, tenues, parce vel densiuscule pilis subsimplicibus vel plerumque pluries ramosis apici- bus acutis obsiti; ealyx breviusculus, diam. inter apices loborum cr. 3!/, mm, lobi lanceolati, acuti, brevissimi, extus praecipue in mar- gine apicali pilis pluricellularibus partim simplicibus partim +ve ra- mosis instructi; corolla alba, stellata, parva (diam. cr. 1 cm), 5-fida, ejus lobi lanceolati, er. 4 X 1!/, mm, extus, praecipue apicem versus pilis brevibus plerisque simplicibus nonnullis parce ramosis omnibus + ve tortuosis praediti; stamina 5, aequalia, filamenta tenuia, cr. Les mm longa, glabra; antherae fere ellipsoideae, angustae, cr. 2X ![4—'[, mm, basi lobulo parvo nonnihil supra filamenta prominentes, apice manifeste emarginatae, pori introrsi obliquisubapicales cellulis structura diffe- rentibus in modum calli circumdati tandem in fissuras + ve longas longi- tudinales exeuntes; stylus glaber, antheras longe superans, cr. 4 mm longus; stigma stylo manifeste crassius, breve, subglobosum, obtusum; baccae globosae, diam. cr. 6 mm, primo fuscescentes, glabrae, nitidae vel + ve glauci-pruinosae, tandem nigrae; semina pro bacca satis magna, fere 3X2 mm, solum cr. 7 in quavis bacca, valde applanata, fere laevia, in statu sicco nonnihil fuscescentia, subnitida; granula sclero- tica desunt. Argentina: prov. Cordoba, prope Córdoba, Stuckert no. 15164!; Villa Maria (Córdoba) Stuckert no. 14860!, 19987! Villa Maria—Rio tercero, Stuckert no. 16820!; Cruz del Eje, Córdoba, Stuckert no. 17237!; Estancia Rio primero, Stuckert no. 21484!, 21528! Prov. Santiago: Cerro del Tableado, Saile Echegaray in herb. Hieronymus! Prov. Tucumán: Burruyacu, Stuckert no. 7996! 13156! 19721*; Tucumán (capital, Stuckert no. 8637!, en los alrededores de la ciudad de Tucumán, Hieronymus et Lorentz, herb. Berol. Prov. Catamarca: Umgebung von Catamarca, Hieronymus et Lorentz no. 479!; ,streckenweise ungemein háufig im Camp von Tucu- mán bis weit in die Provinz Catamarca. — Bei der Bajada*, P. G. Lorentz no, 67! in herb. Hieronymus! ` ` „Übermannshoher Strauch mit weissen Blüten. Cuesta Sa. Luisina“, Lorentz et Hieronymus. no. 648! Solana nova vel minus cognita. XIII. 549 Nomina vernac.: ,Hediondillo del monte* sec. Lorentz et Hie- ronymus. Grisebach (Symb. ad Fl. Argent, Goettinger Abhandl, Bd. 24, p. 253) zieht die Pflanzen von Hieronymus und Lorentz irrtümlich zu S. nitidum R. et P. Die Exemplare aus den verschiedenen Provinzen sind durchgängig recht gleichfórmig, nur ein Beleg aus Jujuy zeichnet sich dureh die dauernd dichtere Behaarung von den übrigen aus: Var. chroniotrichum Bitter, nov. var. Caulis et ejus rami, folia (utrinque, densius subtus) pilis + ve ra- mosis vel partim simplicibus subcanescentes, pili ut videtur diutius per- sistentes quam in typo. Prov. Jujuy, loco speciali non indicato, Stuckert no. 21337! 268. Solanum (Polymeris-Lobanthes) medusocalyx Bitter, nov. spec. Perennis, rami herbacei, teretes, cr. 3—4 mm crassi, cylindrici, sicut ceterae partes virides pilis longis simplicibus acutis flavescentibus e cellulis tenuibus satis longis compositis erecti-patentibus densis praediti, inter quos pili minores pauci- cellulares acuti satis crebri inveniuntur; internodia cr. 3!/—5 cm longa; folia geminata, sessilia, valde inaequalia, majora satis magna novella superiora er. 10 X 3!/, cm, nonnumquam tamen usque ad 18— 19 em longa, usque ad 5!/,—6,2 cm lata, late lanceolata, prae- cipue basi valde obliqua in latere basoscopo rotundate extensa (mar- gine in parte media a vena media cr. 3—4 cm distante), in latere acros- copo magis constricta fere lineà rectá vel etiam nonnihil incurvata (mar- gine in parte supra medium latissima solum 2—2,6 cm a vena media distante), apicem versus sensim angustata, acuta, subacuminata, venis lateralibus primariis in foliis majoribus cr. 12—18 in latere majore; folium alterum cum majore geminatum minutum oblique cordati- reniforme, obtusum, cr. 10—12 X 9—13 mm, in ramis aliis nonnihil majus acutiusque cr. 25X15 mm; lamina in foliis omnibus herbacea, supra obscure viridis, in vena media densius, in venis laterali- bus sparsius, in mesophyllo iterum crebrius pilis inaequi- longis simplicibus e cellulis satis longis compositis obsita, subtus in statu vivo intense violacea (sec. cl. Ule), in statu sicco viri- descens, in venis majoribus pilis longioribus, in mesophyllo pilis minoribus satis densis sordide flavescens, molliter sca- briuscula; inflorescentiae in nodis inter folia ambo geminata inter- positae, rhachide valde abbreviata subsessiles; flores cr. 4—9 in quavis inflorescentia; pedicelli graciles satis longi, er. 23—25 mm attingentes, pilis longis e cellulis satislongis compositis densis flavide-fuscescentibus patentibus instructi, inter quos pili minores valde inaequilongi ceterum tamen similes multi reperiuntur; calyx cupu- latus, ipse diam. cr. 8 mm, in dentes 10 tenues lineares cr. 6— 7 mm longos sicut ipse et ceterae partes virides pilis valde inaequi- longis patentibus dense obsitos abiens (quo modo fere gorgo- 550 Georg Bitter. naceus fit); corolla stellata, lilacina, diam. cr. 15 mm, profunde 5-loba, lobi lanceolati, acuti vel fere acuminati, cr. 5X 2 mm, extus sicut partes virides pilis valde inaequilongis e cellulis + ve elon- gatis compositis satis crebris obsiti; stamina aequalia; filamenta cr. 1!/ mm longa, glabra; antherae lanceolatae, basi manifeste cordatae, apicem versus sensim angustatae, cr. 4—4,2 X 1,5 mm, poris apicalibus parvis; ovarium subglobosum, apice paulum conicum, glabrum; stylus tenuis, glaber, antheras manifeste superans, cr. 7—7!/, mm longus; stigma obtusum, styli apice paulum crassius; bacca globosa, diam. cr. 8 mm, rubra; semina numerosa, parva, angulosa cr. ?/, mm diam.; gra- nula sclerotica desunt. Peruvia: Dept. Loreto, Serra de Escaler, 1200 m s. m., Jan. 1908, E. Ule no. 6804, herb. Hamburg! Die vorliegende Art gewührt nach miindlichen Mitteilungen Ules einen prächtigen Anblick, besonders wegen der lebhaften Färbung ver- schiédener Organe: die Blattunterseite ist im Leben intensiv violett gefürbt, wovon an der getrockneten Herbarpflanze nichts mehr zu be- merken ist; die Blüten sind lila, die Beeren rot. Die an sich schon recht auffülige Behaarung der vegetativen Organe tritt im besonders starkem Masse am Kelch hervor: er ist aussen samt seinen zehn langen linealen Zipfeln mit den auch am Blütenstiel reichlich vorhandenen langgliedrigen, einfachen, spitzen Haaren dicht besetzt, so dass, besonders nach dem Abfallen der aussenseits ebenfalls reichlich langbehaarten Krone, der Kelch mit der dichten Behaarung seiner langen linealen, ab- stehenden Zipfel etwas an das Haupt der Meduse erinnert. S. medusocalyx schliesst sich an die bei Dunal in DC. Prodr. XIII, 1, 182 unter no. 442—444 stehenden Arten S. lineatum, S. biformifolium und S. acutifolium an. 269. Solanum Luederitzii Bitt. et Schinz, nov. spec. Frutex inermis, ramosus; rami +ve recti vel nonnihil divaricati, cylindrici, lignosi, in statu novello sicut ceterae partes virides pilis stellatis subflavescentibus densissime obtecti, serius magis canes- centes pilisque sensim magis destituti, cr. 1—2 mm crassi; pili stellati e radiis multis unicellularibus brevibus acutis undique divaricatim ra- diantibus compositi; internodia cr. 1 cm longa, in ramulis lateralibus minoribus folia etiam densius secuta; folia alterna, parva, petioli 5— 10 mm longi, sicut rami pilis stellatis subflavescentibus dense involuti ; lamina simplex, elliptica vel late lanceolata, utrinque sensim angustata, integra vel margine vix undulato, apice subacuta vel ob- tusiuseula, cr. 15 X 10 usque ad 26 X 12 mm, raro — 30X 16 mm. venis lateralibus primariis in utroque latere 4—7 subtus sicut vena media manifeste prominentibus, lamina supra obscure viridescens pilis parvis stellatis satis crebris nonnihil canescens, subtus pilis stellatis subflavescentibus etiam densioribus subtomen- tosula; (pili stellati in foliis insidentes e radiis plerumque longioribus (quam in ramis) compositi et saepe in gibberem humilem nonnihil evecti); Solana nova vel minus cognita. XIII. 551 glandulae,minutae breviter stipitatae valde sparsim inter pilos stellatos reperiuntur; inflorescentia primo fere terminalis, mox in latus coacta, folio fere opposita vel in ramulis minoribus semper terminalis, brevis, cr. 6-flora; pedunculus solum er. 5 mm longus, sicut rhachis brevis et pedicelli pilis densis stellatis obtectus, pedicelli in statu florifero cr. 6—8 mm longi, in statu fruetifero vix longiores, iunc calycem versus sensim paulum incrassati; flores pentameri (rarius tetrameri); calyx profunde 5-(vel raro 4-) lobus, ejus lobi lanceolati, acuti vel fere acuminati, cr. 3 X 1!/j, mm, extus pilis stellatis partim sessilibus partim breviter stipitatis in tota superficie obsiti, glandulis breviter stipitatis valde sparsim instructi, in statu fructifero vix majores; corolla stellata, diam. cr. 15—17 mm, lobi lanceolati, acuti, cr. 8 X 3 mm, apice vix incurvati, vena media satis manifesta, extus in tota superficie pilis stellatis dense obsiti, intus solum in vena media apicem versus sensim densius pilis stellatis praediti (prope apicem quoque supra pili nonnulli stellati + ve reductiores in mesophyllo re- periuntur); stamina aequalia; filamenta cr. 1 mm longa, glabra; an- therae ellipsoideae, apicem versus parum angustatae, er. 51}, X 1,3 mm, utrinque manifeste emarginatae, poris apicalibus obliquis; ovarium subglobosum, fere glabrum, solum in parte superiore glan- dulis parvis breviter stipitatis compluribus praeditum; stylus antheras manifeste superans cr. 8!/ mm longus, crassiusculus, irregulariter eurvatus, solum in parte infima glandulis breviter stipitatis paucis sparsis obsitus, ceterum glaberrimus; stigma styli apice parum crassius, manifeste bilobum; bacca globosa, nitida, flaves- cens vel (tandem?) fuscescens, parva, diam. cr. 5—6 mm; semina cr, 1, pro exiguitate baccae satis magna, reniformia, valde applanata, cr. 4X3 mm. Africa australi-occidentalis Germanica: Reise von Walfisch- bay nordôstlich nach Odyitambi; Dec. 1885 bis Febr. 1886, Aug. Lü- deritz no. 1a, herb. Mus. Brem.!, herb. Turic.!; ex regione Upingtonia, Oshambo?, Schinz no. 868 herb. Turic.! 270. Solanum (Morella) subspathulatum Sendtn. in Mart. Fl. Brasil., X (1846), p. 45, tab. IV, Fig. 16—18; Dunal in DC. Prodr., XIII, 1, p. 91. Suffruticosum vel frutescens, satis crebre ramoswn; rami in- feriores lignescentes; + ve glabrescentes, nonnihil geniculatim tortuosi, fere cylindrici, lineis decurrentibus evanidis, cr. 2 mm crassi; eorum internodia satis longa (usque ad 4'/—5 cm), ramuli superiores satis crebri, pilis brevibus parvis curvatim accumbentibus satis densis obtecti, eorum internodia plerumque solum 5—10 mm longa, lineis de- currentibus manifestioribus; folia alterna vel in partibus superioribus saepe geminata, pro exiguitate laminae satis longe petiolata, petioli foliorum majorum cr. 4—7 mm longi, lamina elliptica, fere spathulata, integra, utrinque angustata, basim versus magis sensim in petiolum superne alatum apice plerumque rotundato obtuso, lamina fere 20—23 X 9—10 mm (in foliis inferioribus a me non visis 552 Georg Bitter. forsan major), in foliis superioribus etiam minor (solum 8 X 4 usque ad 5 X 21/, mm), herbacea, utrinque viridis, supra in tota superficie pilis brevibus acutis sparsis obsita, subtus pilis nonnihil crebrioribus et illis acutis accumbentibusque; inflorescentia extraaxillaris, in ramis robustioribus typice lateralis, plerumque + ve a foliis remota, rarius illis opposita, in ramulis parvis fere terminalis, semper pauei-(plerumque 3-)flora, pedunculus cr. 8—13 mm longus, pedi- celli fere umbellatim congesti, in statu florifero cr. 4—5 mm longi, in statu fructifero nutantes vel fere deflexi, cr. 6—9 mm longi, sicut ceterae partes virides pilis brevibus acutis satis densis instructi; flores parvi, calyx campanulatus, parvus, diam. inter loborum apices cr. (ls mm lobis 5 lanceolatis acutis cr. ?/, mm longis, extus pilis brevibus accum- bentibus crebris obsitis; corolla alba, stellata, diam. cr. 10 mm, lobi lanceolati, acuti, cr. 3 X 1 mm, extus pilis brevibus acutis instructi; sta- mina aequalia, filamenta 0,5 mm longa, intus pilis nonnullis pluricellu- laribus acutis praedita; antherae oblongi-ellipsoideae, flavidae, cr. 1?/, X 1/; mm, utrinque emarginatae, poris introrsis subapicalibus obliquis tan- dem in rimas longitudinales exeuntibus; ovarium conice-hemisphaericum, glabrum; stylus stamina superans, cr. 3!/, mm longus, paulo supra basim glabram usque ad supra medium pilis densis patenti- bus pluricellularibus satis longis apicem versus minoribus praeditus, ceterum glaber; stigma stylo parum crassius, obtusum; calyx in statu fructifero nonnihil ampliatus, diam. cr. 4 mm, lobis obtusis ter- tiam fere partem baccae amplectens; baccae parvae, globosae, diam. cr. 4—4!/, mm; granula sclerotica desunt. Uruguaria: 1. Montevideo, ex reliquiis Sellowianis d. 2184, herb. Berol.!, 2. „Brasilia“, Sellow no. 280, herb. Berol.! Wahrscheinlich stammt auch die zweite mit „Brasilien“ bezeichnete Pflanze aus der Umgebung von Montevideo, wie das ja auch sonst nicht selten bei Sellowschen Pflanzen der Fall ist. Infolge eines Irrtums des ersten Autors dieser Art, Sendtner, der ihr terminale Blütenstände zuschrieb, hat sie einen falschen Platz in der Reihe der Solana erhalten; Dunal' hat offenbar kein Original der Pflanze gesehen, er kopiert, mit einigen wenig glücklichen Anderungen, fast wörtlich die Diagnose der Flora Brasiliensis und weist dieser Spezies eine Stelle innerhalb seiner Reihe: Subdulcamara an, so dass sie zwischen Arten gerät, mit denen sie keine nähere Verwandtschaft hat; sie ist in Wahrheit eine echte Morella: in der Art der Stellung der Blütenstände, der Form der Krone, der innenseitigen Behaarung der Filamente, der Form der Antheren, der Behaarung der Griffel stimmt sie mit der über- wiegenden Mehrzahl der Sektion Morella durchaus überein. 271. Solanum (Morella) diodontum Bitter, nov. spec. Herbaceum, divarieatum, ramis + ve expansis verisimiliter inter frutices scandens; rami fistulosi, er. 3—4 mm crassi, parce pilis acutis accumbentibus praediti; internodia satis longa, 7--13—16 cm; lineae decurrentes parum manifestae; folia alterna, petioli 1—2 cm longi, Solana nova vel minus cognita. XIII. 553 lamina herbacea, utrinque viridis, rhomboidei-lanceolata vel late lanceolata, acuta vel acuminata, apicem versus sensim an- gustata, basi minus sensim in petiolum superne alatum abiens, in- tegra vel undulatim marginata, cr. 5X 8 vel 6t}a X 2!|, vel 8 X 3 cm, saepe in tertia fere parte (supra basim) in utroque latere lobo uno fere dentiformi acuto (er. 3!/, mm longo basi cr. 2 mm lato) praedita, supra pilis brevibus.fere in tota superficie sparsis ob- sita, inter quos glandulae minutae breviter stipitatae crebriores obser- vantur, subtus in venis venulisque pilis acutis pluricellulari- bus et glandulis minutis sparsis instructa, in mesophyllo tamen glabra; inflorescentia extraaxillaris, satis a foliis remota, subum- bellata, cr. 4—6-flora, pedunculus gracilis, laxus, in statu flori- fero jam er. 1,8—3 em longus, in statu fructifero usque ad 4,3 em longus; pedicelli graciles, in statu florifero cr. 11 mm longi, pilis brevi- bus acutis; curvatim accumbentibus obsiti; calyx campanulatus, cr. 3 mm longus, cr. 4 mm diam., ejus lobi late lanceolati, acuti, cr. 1—11/, X 3/4—1 mm; corolla alba, stellata, diam. cr. 18 mm, lobi lanceolati acuti usque ad 6!/, X (basi) 3!/, mm, extus pilis brevibus sparsis (solum in margine densis) 3—4-cellularibus praediti; filamenta cr. 1,2—1,5 mm longa, intus pilis sparsis pluricellularibus plerisque acutis nonnumquam tamen in glandulam unicellularem apicalem exeuntibus instructa, pili etiam nonnihil in filamentorum partibus elongatis inter antherarum lobos provecti; antherae 3!/,5 3%, mm, longe ellipsoideae, utrinque emarginatae, poris introrsis apicalibus tandem in rimas longitudinales exeuntibus; stylus Git mm longus, strictus, paulo supra basim glabram usque ad supra medium pilis pa- tentibus valde inaequalibus acutis vel partim apice in glan- dulam minutam unicellularem exeuntibus instructus; stigma styli apice vix crassius, obtusum; baccas solum valde immaturas globosas vidi; granula sclerotica verisimiliter desunt. "Panamá: cireum El Potrero Camp, mons ignivomus Chiriqui, alt. 2800—3000 m, H. Pittier, plants of Panama, no. 3104! (Unit. Stat, Nat. Herb. no. 677 494). „Humid ravine, trailing on bushes“ (Pittier in sched.) Diese Kleinart aus dem Verwandtschaftskreise des S. nigrum zeichnet sich habituell durch ihre langen schlanken Triebe aus, die mittelst ihrer ausspreizenden Gabelüste augenscheinlich zwischen Büschen nach Art der Spreizklimmer emporzusteigen vermogen. Besonders charakteristisch für das S. diodontum sind die häufig vorhandenen zwei spitzen, fast lappenartigen Randzühne im unteren Drittel des im übrigen ganzrandigen Blattes, die demselben ein eigenartiges, fast spiessfórmiges Aussehen verleihen. Leider fehlen an dem mir vorliegenden Exemplare die unteren Stengelblütter sowie Beeren in genügend weit vorgeschrittenem Stadium, um über das Vorkommen oder Fehlen von Steinzellkonkretionen bei dieser Art endgültig zu entscheiden. 554 Georg Bitter: Solana nova vel minus cognita. XIII. 272. Solanum (Micracantha) megistophyllidium Bitter, nov. spec. Planta herbacea (an inferne lignosa?), alte scandens; rami glabri. teretes, usque ad 5—6 mm crassi, sparsim aculeis recurvis acutis nitidis flavescentibus vel paulum fusceseentibus a latere compressis cr. 7 mm longis, basi 5 mm latis armati; internodia er. 3!/—8 —10 cm longa; folia alterna, maxima, cr. 25—37 cm longa; petiolus 4-6 cm longus, sicut rhachis alis frondosis satis. manifestis ad foliolorum insertiones sensim constrictis (alae rhachidis in utroque latere cr. 6 mm latitudinis attingentes) praeditus, subtus sicut rami et rhachis aculeis recurvis satis magnis armatus; lamina impari-pinnata, plerumque 4- vel 5-juga; foliola sessilia, late oblongi-lanceolata vel lanceolata, utrinque angustata, basi breviter cuneatim, apice nonnihil acuminatim angustata, acuta, integra vel vix undulata, utrinque sordide viridia, herbacea vel paulum sub- coriacea, praeter pilos breves in latere superiore insertionum congestos glaberrima, solum in margine apicali in statu novello sparsim dentibus minutissimis angustis acutis compluribus, in statu adulto fere omnino evanidis instructa, cr. 12 X 3,2 usque ad 17 X 7 em, subtus solum in vena media aculeis paucis armata, raro supra quoque in vena media aculeus unus alterve reperitur; venae laterales primariae in statu sicco utrinque nonnihil prominentes in utroque latere cr. 10—14 angulo lato a vena media abeuntes tandem prope marginem curvatim conjunctae; inflorescentiae foliis oppositae; pedunculus cr. 1'/j,—2!/, em longus, simplex, er. 10—15-florus, flores in latere superiore fere secundi, inter se remoti, rhachis fere 3 cm longa, inermis vel aculeis parvis subaci- cularibus paucis instructa; pedicelli cr. 8—10 mm longi, sicut pedun- culus et rhachis glabri; calyx diam. cr. 5 mm, ejus lobi breves, obtusius- culi, extus glabri, intus glandulis parvis subsessilibus multis instrueti; corolla alba (sec. cl. Ule), profunde (fere usque ad basim) 5-loba, lobi lanceolati, acuti, nonnihil inaequales, cr. 8 X 2—2!/, usque ad 11 X 1,8 — 2 mm, solum in margine breviter pilosi, ceterum glabri; antherae sub- sessiles, basi latissimae (cr. 1—1!/, mm), hinc sensim usque ad apicem angustatae, cr. 9 mm longae, apice poris terminalibus pertusae; gynae- ceum in floribus masculis solis a me visis valde reductum (abortivum); ovarium conicum, er. 1 mm longum et latum; stylus solum cr. 2 mm longus, glaber; stigma punctiforme, stylo non crassius; fructus non vidi, sec. cl, Ule aurantiaci, ; Brasilia, estado de Amazonas: Rio Juruá superior, Juruá Miry, valde copiose, Julio 1901, E. Ule Amazonas-Exped. no. 5692, herb. Berol.!, Hamburg.! „Kletterpflanze, Blüte weiss, Frucht orangerot* (Ule in sched.). Diese prächtige, grossblüttrige Art ist nahe verwandt mit den bei Dunal (DC. Prodr., XIII, 1, p. 234 und 235) angeführten Arten S. alatum, S. viridipes und S. Juciri. Sie vermag sich offenbar mittelst ihrer krüftigen, zurückgebogenen Stacheln, die an den Zweigen sowie auf der Unterseite des geflügelten Blattstieles und der ebenfalls geflügelten Rhachis zerstreut sind, an anderen Zweigen festzuhaken und so in die H. Harms: Haematoxylon Dinteri. 555 Hóhe zu gelangen. Von den verwandten Arten ist sie leicht durch die viel grósseren Blätter mit den sitzenden, sehr ansehnlichen Einzelfiedern zu unterscheiden. Von $. alatum weicht unsere Art ausserdem auffällig durch die ungeflügelten Zweige, von S, viridipes und S. Juciri durch die fünf fast sitzenden Filamente ab, die beiden eben genannten Arten be- sitzen ein die übrigen vier an Lünge merklich übertreffendes Filament. CVI. Haematoxylon Dinteri. Von H. Harms. (Originalarbeit.) In Englers Bot. Jahrbiich., XL (21. Mai 1907), 31 beschrieb ich eine von K. Dinter (1897) in Deutsch-Südwestafrika am Inachab-Berge ge- sammelte Pflanze unter dem Namen Caesalpinia Dinteri; ich wies zugleich darauf hin, dass diese sehr eigentümliche Art sich von allen anderen Arten des Genus durch einfach, nicht doppelt gefiederte Blütter unter- scheide. Kurze Zeit darauf veróffentlichte H. Schinz dieselbe Pflanze unter dem Namen Caesalpinia obovata (Schinz in Vierteljahrschr. Naturf. Ges. Zürich, 52. Heft 3/4 (14. Dec. 1907), 430). In Feddes Repert, VII (1909), 339 hat Schinz bereits die Identität beider Namen festgestellt; der Name C. Dinteri Harms muss als der ältere Geltung behalten, so dass der Name des ersten Entdeckers der Pflanze, des ausgezeichneten Kenners der südwestafrikanischen Flora mit dem botanischen Namen des sehr merkwürdigen Strauches verknüpft bleibt. Vor kurzem hat nun Miss Edith L. Stephens eine kurze Mitteilung gegeben über einen von Dr. H. H. W. Pearson 1909 bei Holoog in Gross-Namaqualand auf- gefundenen Strauch von 1—1,5 m Hóhe, den sie Haematoxylon africanum nennt (in Trans. Roy. Soc. South Africa III, 2 [1913], 255, t. 18). Nach der durchaus kenntlichen Abbildung, die E. L. Stephens veróffentlicht hat, ist Haematoxylon africanum zweifellos dasselbe wie Caesalpinia Dinteri. Es entsteht jetzt nur die Frage, zu welcher Gattung die Art zu stellen ist. Da mir seinerzeit reife oder der Reife nahe Früchte nicht vor- lagen, so habe ich die Gattung nicht richtig erkannt, Ich muss nämlich zugeben, dass mir jetzt, nachdem ich die Abbildung von Haematoxylon africanum und auch fast reife Hülsen an einem neuerdings gesammelten Exemplare gesehen habe, die Zugehórigkeit der Pflanze zu der amerika- nischen Gattung Haematoxylon ausser Frage steht, auf die allerdings schon die Gestalt der Blütter hätte hinweisen müssen, wenn nicht der Gedanke, dass es in Südwestafrika ein Haematoxylon gäbe, so fern ge- legen hätte. Die Art weicht von den bisher bekannten Arten von Haematoxylon derartig ab, dass es mir geraten scheint, auf sie eine eigene Sektion zu gründen, um ihrer Verschiedenheit gegenüber den Amerikanern deutlichen Ausdruck zu geben. 556 H. Harms. Das für die Gattung charakteristische Merkmal, das Aufreissen der Hülse durch einen in der Lüngsrichtung der Klappenflächen verlaufenden Spalt, besitzt die afrikanische Art offenbar auch. Allerdings sind mir vollig reife Hülsen nicht bekannt, aber sowohl auf der von E. Stephens abgebildeten Hülse wie an dem mir vorliegenden Material von Schäfer findet man eine offenbar den späteren Spalt darstellende feine Linie, die dem Bauchrande der Hülse sehr nahe und ihm fast parallel verläuft. Bei der afrikanischen Art ist diese Linie dem Bauchrande stürker genähert als bei den amerikanischen Arten, wo der Spalt oft fast in der Mitte der Hülsenwandflüche, oft aber auch dem Bauchrande ziemlich nahe verläuft. Die Blüten der afrikanischen Art sind entschieden stärker zygomorph als die des H campechianum L., stimmen darin mehr mit den Blüten von H. brasiletto Karsten überein, wo wir eine schärfer aus- geprägte Ungleichheit in der Ausbildung der Kelchblätter und Blumen- blätter finden, während bei H. campechianum die Glieder beider Blüten- kreise untereinander fast gleich sind. Ich hatte H. campechianum L. als Vertreter einer eigenen Sektion Ewhaematoxylon Harms (in Englers Bot. Jahrbüch. XXIX (1900), 102 und in Nachträge IIl zu Engler-Prantl, Nat. Pflanzenfam. [1906], 154) aufgefasst, und ebenso das H. brasiletio Karst. in eine eigene Sektion Neohaematoxylon Harms (l. c., 102 und 154) gestellt. H. campechianum L. soll an der Campeche- und Honduras-Bai Zuhause sein, die Art ist in Westindien seit langer Zeit eingebürgert; H. brasiletto Karsten ist von Columbia, Guatemala, Mexiko (Oaxaca), Haiti und Curacao bekannt (Urban, Symb. antill, II [1900], 269), das damit vielleicht identische H. boreale S. Wats. von Mexiko (Chihuahua). Zu diesen schon lange bekannten Arten tritt noch als 3. oder 4. Art H. Dinteri Harms, das die 3. Sektion der Gattung bildet. Sekt. III. Afrohaematoxylon Harms. Flores distincte zygomorphi; receptaculum obliquum, campanulato- patelliforme, sepalorum 5 unum ceteris multo latius; petala 5, ungui- culata, inaequalia, oblonga; legumen oblongum, linea dehiscentiae parie- tem longitudinaliter percurrente suturae ventrali proxima. Partes juveniles, inflorescentiae, legumina setulis glandulosis brevibus vel lon- giusculis vestita. Die neue Sektion unterscheidet sich von beiden vorher bekannten durch breitere, mehr lüngliche (nicht lanzettliche oder breit lineale) Hülsen, bei der der Spalt der Bauchnaht sehr nahe liegt, ferner durch die Bekleidung der jungen Teile, der Blütenstände und Hülsen mit drüsigen Borsten. Der 1—3 m hohe knorrig verzweigte Strauch hat kahle Zweige von grauer oder in der Jugend braunroter Farbe. Nach einer kurzen Notiz aus den Mitteilungen der Royal Society of South Africa (Ord. Meeting, 16. April 1913) liefert das Holz der süd- afrikanischen Art die charakteristische Farbe des Blauholzes oder Blut- holzes, das bekanntlich von H. campechianum stammt; es heisst dort: „On a more recent expedition, Dr. Pearson has obtained some wood of this species, which has yielded the characteristic Log-Wood dye.“ Haematoxylon Dinteri. 557 Herrn Dinter, der mich auf diese Mitteilung hinwies, spreche ich auch an dieser Stelle besten Dank aus. Bei H. campechianum und bei H. brasiletto, ganz besonders bei dieser, finden wir kurze axillire Dornen; solehe Gebilde fehlen bei H. Dinteri, wo jedoch die spärlich beblütterten Zweige bisweilen etwas dornig enden. Die bei unserer Art sehr kleinen, nur 3—5 mm langen Blüttchen sind breit verkehrt-eiförmig bis fast kreisförmig, graugrün, ziemlich starr und dick, sie stehen in nur zwei oder meist drei Paaren. Der krüppelige Strauch ist mit seinem spürlichen grauen Laube, seinen grauen knorrigen Asten das Abbild eines sehr trockenen Klimas. Das Laub der amerikanischen Arten ist reicher entwickelt, die Blüttchen sind meist grósser und nicht so starr und grüner. H. Dinteri Harms (hierzu die schon oben genannten drei Synonyme). Ich kenne die Pflanze von folgenden Standorten. Deutsch-Südwestafrika, Gross-Namaland: Inachab - Berg (Dinter no. 1169. — Nov. 1897; Original!; Felsabhánge bei Holoog (Seháfer no. 404. — März 1910; mit jungen Früchten); Bethanien (Range no. 1514. — Juli 1912; ohne Blüten, bis 3 m hoher Strauch). — H. H. W. Pearson hat die Art bei Holoog gesammelt; ich kenne sein Exemplar nicht, Die Pflanzengeographen wird die Entdeckung dieses Haematoxylon besonders interessieren, da sie zu den bereits bekannten floristischen Gemeinsamkeiten zwischen Afrika und Amerika eine neue hinzufügt, In Südafrika haben wir jetzt aus der Familie der Leguminosen drei Fälle für die floristische Verknüpfung dieses Erdteils mit dem westlichen Amerika, das sind die Gattungen Parkinsonia, Hoffmannseggia und Hae- matoxylon, P. africana Sond. ist der einzige afrikanische Vertreter der sonst hauptsáchlich in Mexiko heimischen Gattung, deren bekannteste jetzt weit verbreitete Art, P. aculeata L. wohl auch aus Mexiko oder Zentral-Amerika stammt. Hoffmannseggia Cav. ist mit zahlreichen Arten besonders im westlichen Amerika von Texas bis Patagonien verbreitet; Südafrika besitzt vier Arten H. Sandersonii (Harv.) Engl, H. Burchellit (DC.) Benth., H. lactea Schinz (Syn. H. Pearsonii Philips in Kew Bull. [1911], 262) und die zur Gattung Caesalpinia hinüberleitende H. rubra Engl Dazu kommt jetzt der Haematoxylon-Fall. Solche Vorkommnisse legen natürlich die Vermutung einer ehemaligen Landverbindung zwischen Südafrika und Südamerika nahe. Man vergleiche über diese Frage die Abhandlung von A. Engler, Über floristische Verwandtschaft zwischen dem tropischen Afrika und Amerika, sowie über die Annahme eines versunkenen brasilianisch-äthiopischen Kontinents (in Sitzungsbericht. Akad. Wiss. Berlin [1905], 180). 558 E. Ule: Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. CVIH. Lichtbitder zur Pflanzengeographie und Biologie. 14. Reihe (no. 66—70) E. Ule, Epiphyten von Südamerika. (Aus Karsten Schenck, Vegetationsbilder. Zweite Reihe, Heft 1.) In den feuchten Tropen, wo die Vegetation dichter wird, sehen wir viele Pflanzen als Lianen sich an den Báumen in die Hóhe winden und klettern oder andere als Epiphyten Aste und Zweige einnehmen. Letztere Pflanzen sind für ihre Ernährung auf die spärlichen Stoffe angewiesen, die sich dort oben ansammeln und die ihnen der Tau oder herabfliessendes Regenwasser zugüngig machen. Manche Epiphyten bedürfen allerdings grósserer Humusansamm- lungen, wie sie sich z. B. zwischen den Blattscheiden von Palmen finden. Letztere haben eine gewisse Ähnlichkeit mit den auch in kälteren Klimaten vorkommenden Überpflanzen, unterscheiden sich aber von den- selben dadurch, dass sie sich in der luftigen Hóhe auch fortpflanzen. Überpflanzen rekrutieren sich, wenn sie überhaupt zur Fruchtbildung gelangen, von bodenstündigen Gewächsen, Die Epiphytenflora Südamerikas besteht besonders aus Brome- liaceen, Orchidaceen, Moraceen, Cactaceen und Farnen. Die Bromeliaceen fehlen den Tropen anderer Erdteile, ebenso die Cactaceen mit einer Ausnahme. Die höheren Formen der Epiphyten sind in ihrem Bau dem Leben auf den Bäumen angepasst, indem sie Vorrichtungen gegen Austrocknung besitzen und auf Sparsamkeit im Verbrauch des Baumaterials eingerichtet sind, Auch ihre Verbreitung ist an gewisse Bedingungen gebunden, denn entweder müssen die Samen durch Vógel oder andere Tiere, welche die Beerenfrüchte verzehren, mit den Exkrementen auf die Báume ge- bracht werden oder sie müssen einen Flugapparat besitzen oder sehr klein und leicht sein um durch den Wind in die Hóhe getrieben zu werden. Manche Epiphyten, wie verschiedene Moraceen und Araceen, ent- wickeln sich zuerst auf den Bäumen, senden dann aber Stützwurzeln zum Boden um auch von diesem Nührstoffe zu gewinnen. Diese, nicht mehr vom Boden ganz unabhángigen Pflanzen, nennt man Hemiepiphyten. Auf einer niederen Stufe epiphytischer Lebensweise stehen auch manche Cactaceen, wie Cereus, der entweder vom Boden die Stämme in die Hóhe steigt oder von einem grósseren Astwinkel seinen Ursprung nimmt. Selbst auf kleineren Bäumen kann sich ein Nidularium eleuteropetalum Ule entwickeln, das Ausläufer bildet und zur Blüte kommt, In den breiten Rosetten sammeln sich alle möglichen Stoffe an, dazwischen auch der mit einer Haarkrone versehene Same der Rubiacee Hillia Uler, die nun auch zur Entwickelung gelangt. Die Farngattung Platycerium kommt in Südamerika nur in einer Art und in einem kleinen Verbreitungsbezirk vor, da, wo in Peru und in Bolivia das Amazonasgebiet in die trockneren Voranden übergeht. E. Ule: Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. 559 Dieses Platycerium andinum Bak. besitzt zweierlei Blätter, von denen die oberen aufrecht bleiben und Mantelnischenblätter genannt werden und die anderen herabhängenden, welche jührlich abgestossen werden, die Fruchtwedel darstellen. Zuweilen wüchst Platycerium um den Stamm rings herum und erscheint als ein gewaltiger Schirm, in dem die Mantelnischenblätter alle Stoffe und Feuchtigkeit vom Baume an- sammeln. Die höchste Stufe der Epiphyten bilden wohl die Gewüchse, welche wie die Tillandsien unter den Bromeliaceen die äussersten Zweige der Büume besiedeln und dort sogar wie in der Catinga von Bahia viele Monate keinen Regen empfangen. Hier ist es der Tau, der solchen Ge- wächsen zu ihrer Erhaltung genügt. 66 Cereus megalanthus auf einer grossen Ficus : bei Tarapoto (Peru). ` 67 Nidularium eleutheropetalum und Hillia Ulei auf M Japarandiba Spruceana bei Yurimaguas (Peru). 6S Platycerium andinum und Polypodium Ulei : bei Tarapoto (Peru). 69 Platycerium andinum, rings einen Baumstamm "| umgebend, im Walde bei Tarapoto (Peru). “0 Mimosacee mit Tillandsien beiCalderao in Bahia. ( V | Tillandsiausneoides L.,T. loliacea Mart., T. juncea Lec. CIX. Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. 15. Reihe (no. 71—75) E. Ule, Die Ameisengärten des Amazonas- gebietes. (Aus Karsten Schenck, Vegetationsbilder. Dritte Reihe, Heft 1.) In den Wäldern des Amazonenstromes fallen in manchen Gegenden zu dichteren Ballen vereinte Epiphyten auf den Bäumen auf. Bei nüherer Untersuchung zeigt es sich, dass diese Epiphytenanhäufungen Ameisennester mit verschiedenen Pflanzen bewachsen sind. Gewisse Ameisen bauen auf Zweigen und Ästen der Gehölze ein- fache oder mehr kunstvolle Erdnester und schleppen in dieselben die Samen einiger Pflanzen mit Beerenfrüchten. Bei dem ersten Regen keimen diese Pflanzen, entwickeln sich und werden von den Ameisen mit mehr Erde versorgt. So wachsen diese Nester oft zu riesigen Pflanzenballen aus, die einige Meter Durchmesser erreichen können. Diese mit Pflanzen besetzten Ameisennester wurden Ameisengärten genannt und die sie bewohnenden Gewächse werden als Ameisen- 560 E. Ule: Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. epiphyten bezeichnet, denn sie leben wie diese im luftigen Element, oft hoch oben auf den Bäumen, Es sind besonders zweierlei Ameisen, die solche Ameisengärten an- legen, eine grössere Camponotus femoratus Fab. mit einfachen, aber meist umfangreicheren Nestern und eine kleinere Azteca Trailii und zwei ver- wandte Arten mit kunstvolleren Nestern. 14 Pflanzenarten werden nun in diesen Ameisennestern angetroffen, von denen ein Teil ausserhalb überhaupt nicht vorkommt und ein Teil Varietäten von echten Epiphyten darstellt. Diese Ameisenepiphyten sind etwa folgende: Araceen. 1. Anthurium scolopendrinum Kunth. 2. Philodendron myrmecophilum Engl. Bromeliaceen. 3. Nidularium myrmecophilum Ule. 4. Streptocalyx angustifolius Mez. 5, Aechmea spicata Mart. Piperaceen. 6. Peperomia nematostachya Link, Moraceen, 1. Ficus paraénsis Miq. Cactaceen. 8. Phyllocactus phyllanthus Link. Solanaceen, 9. Marckea formicarum U, Damm. 10. Ectozoma Ulei U. Damm. Gesneriaceen, ir Codonanthe Uleana Fritsch. 12. Codonanthe formicarum Fritsch und 13. u. 14. zwei noch unbeschriebene Arten. Vorzugsweise in den Nestern von Camponotus wachsen: Strepto- calyx angustifolius Mez, Aechmea spicata Mart, Peperomia nematostachya Link und Codonanthe Uleana Fritsch,in denen von Azteca Nidularium myr- mecophilum Ule, Ectozoma Ulei Damm. und Codonanthe formicarum Fritsch. Diese Ameisenepiphyten, die also abhüngig von den Ameisen sind, zeigen in der Tat eine Reihe von Sonderheiten, welche sie von den echten Epiphyten unterscheiden. Da sie genügend mit Erde und Nühr- stoffen versehen werden, so entwickeln sie ein üppigeres Wurzelsystem und eine reichere Verzweigung und Belaubung. So bieten die Ameisen- gärten den Ameisen durch das üppige Blattwerk und das dichte Wurzelgeflecht der Pflanzen einen festeren Halt ihres Nestes, der bei den am Amazonenstrom herrschenden, heftigen Regenfällen wohl von Nutzen ist. 71 Erste Anlage eines Ameisengartens von z Camponotus femoratus bei Manáos. E. Ule: Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. 561 72 Verschied. Entwickelungsstad. d. Ameisengärt. "| von Azteca Trailii, Pongo de Cainarachi (Peru). Unten mit schon entwickelten Ficus paraënsis und Philodendron mur- mecophilum. ^8 Streptocalyx angustifolius, Anthurium scolopen- drinum und Codonanthe Uleana bei Manäos. 74 Entwick. Ameisengart. mit Aechmea spicata, Codo- - Inanthelleana u.Anthurium scolopendrinum b. Manáos 75 Ausgewachs. Ameisengarten mit Streptocalyx ‘| angustifolius u. Codonanthe Uleana bei Manaos, CX. Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. 16. Reihe (no. 76—80) E. Ule, Ameisenpflanzen des Amazonas- gebietes. (Aus Karsten Schenck, Vegetationsbilder. Vierte Reihe, Heft 1.) Unter Ameisenpflanzen oder Myrmecophyten im engeren Sinne versteht man solche Pflanzen, in denen bestimmte Ameisenarten ihre Nester anlegen, ihre Brut pflegen und dauernd wohnen. Auszu- schliessen sind dagegen alle die Pflanzen, bei denen sich nur gelegent- lich Ameisen in Ritzen der Rinde, in abgestorbenen Ásten oder in Blatt- scheiden angesiedelt haben. Vielfach ist die Ansicht vertreten, dass die eigentümlichen Hohlräume der Ameisenpflanzen Anpassungen an die sie bewohnenden Ameisen seien, da sie von denselben gegen Schleppameisen und blattzerstórende Tiere geschützt würden. In neuerer Zeit ist aber durch Beobachtungen in der Natur vielfach der Nutzen eines solchen Schutzes in Frage gestellt worden, und damit verliert auch diese Theorie ihre Bedeutung. Dagegen zeigen die pflanzenbewohnenden Ameisen in Form und Gestalt ihres Kórpers und in ihrer Lebensweise Anpassungen an ihren Aufenthaltsort auf Bäumen und Sträuchern. Die echten Ameisenpflanzen gehören den Tropen an. Sie beginnen in Brasilien etwa auf dem 30. Grad südl. Breite mit Cecropia adenopus einer baumartigen Moracee mit grossen, schildfórmig gefingerten Blüttern ohlen Stamm und Zweiggliedern. Unter dem Blattstiel befindet sich eine dünnere Stelle, welche von den Ameisen durchbohrt wird und so einen Eingang zu den hohlen, durch Querwände geteilten Gliedern bildet. An den polsterfórmigen Blattkissen entstehen eiförmige, weisse Gebilde, die sogenannten Müllerschen Körperchen, welche Eiweiss enthalten und von den Ameisen verzehrt werden. Ausserdem findet man aber auch in Cecropia und anderen (20. XII. 1913.) 36 und in jüngerem Alter h Repertorium specierum novarum. AIL 562 E. Ule: Lichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. Ameisenpflanzen Schildläuse, welche gleichfalls den Ameisen Nahrung bieten. Nach Norden zu und besonders am Amazonenstrom nimmt die Zahl der Ameisenpflanzen zu. Cecropia-Arten begleiten hier die Ufer der Flüsse und bilden auf Sandbänken oft reine Bestände. Cecropia sciado- phyla Mart. ist ein stattlicher Baum mit gefingerten Blättern der Terra firme, denn das Land, wo er vorkommt, wird von den Überschwemmungen nicht erreicht. Eine andere Cecropia arenaria Warb. gedeiht gut auf sandigem Boden z. B. bei Manáos. Die Cecropia-Arten werden meist von Ameisen aus der Gattung Azteca bewohnt, die dem Besucher durch ihre Menge lästig werden. Dagegen hausen in Triplaris-Bäumen sehr bissige Ameisen aus der Gattung Pseudomyrma. Triplaris gehört zu den Polygonaceen und wird von den Ameisen an verschiedenen Stellen durchbohrt, Auch am Stamm befinden sich Zugänge, die stándig von den Ameisen bewacht werden. Berührt man diesen Stamm, so wird man sofort von den heftig beissenden Ameisen befallen. Bei Triplaris Schomburgkii ist oft im Umkreise von einigen Metern um den Stamm alle Vegetation von den Ameisen ver- nichtet. Kine andere Ameisenart der Gattung Pseudomyrma bewohnt die an- geschwollenen Blattstiele der grossen Fiederblitter der Leguminose Tachigalia formicarum, Zahlreich sind auch die Ameisenpflanzen, wo die Ameisen in Blattschläuchen, meist hodensackförmigen Gebilden an der Basis der Blattspreite oder am Blattstiel, Unterschlupf finden. Es gehóren hierher Cordia nodosa Lam., Hirtella myrmecophila Pilger, Duroia saccifera Hook und besonders viele Melastomataceen wie Tococa guianensis Aubl. 16. Cecropia sciadophylla bei Leticia (Peru). ^ €. Cecropia arenaria Warb. bei Manáos. a8 Triplaris Schomburgkiana am Pongo de Caina- S rachi (Peru), männlicher Baum. 19. Tachigalia formicarum bei Leticia (Peru). SO Tococa guianensis bei Sao Joaquim am Rio Negro. Index specierum. Die fett gedruckten Pflanzen sind in diesem Bande des Repertoriums meu beschrieben (Originaldiagnosen), die eingeklammerten Pflanzennamen sind Synonyme. A. Abutilon Cavaleriei Lévl. 185. — jujuiense Hassl. 499. — Lilloi Hassl, 497. parvulum A. Gray 229. - & Physalabutilon Hassl. 496. saltense Hassl. 498. — Selerianum Ulbrich 227. — striatum Dicks. 229. Acacia bursaria Schenck 363. — campecheana Schenck 361. — costaricensis Schenck 361. — cubensis Schenck 360. — Hindsii Benth. 363. — interjecta Schenck 361. — multiglandulosa Schenck 362. — nieoyensis Schenck 360. — panamensis Schenck 362. — Rossiana Schenck 361. — spadicigera Schlecht. et Cham. 360. | — sphaerocephala Schlecht. et Cham. 361. — veraeruzensis Schenck 362. — yucatanensis Schenck 361. Acaena polycarpa Griseb. ssp. Lilloi Bitt. 481. Acalypha striolata Lingelsh. 379. Acantholimon bromifolium Boiss. et Hausskn. var. approximatum Bornm. 335. Acer Mairei Lévl. 185. Achillea millefolium L. var. subcrustata Heimerl 45. Acleisanthes longiflora A. Gray 220. var. montana Rosenst. 166. Actinidia Rubus Levl. 282. Adenopheyu. polymorpha Ledeb. Chanetii Lévl. 22. — — var. rhombifolia Lévl. 22. — Taquetii Lévl. 22. — verticillata Fisch. var. abbreviata Lévl. 22. var. | | Adiantum Christii Rosenst. 166. | Aechmea cylindrica Mez 413. (Aerides calceolare Smith) 314. | (— dasypogon Smith) 314. | d cymosa Don var. fulva Craib 393. Agapetes queenslandiea Domin 132. Agave Vilmoriniana Berger 503. Agropyrum cristatum (L.) Boiss, ssp. caespitosum Bornm. 336. Agrostis conferta Nees et Meyen var. austropatagonica Pilger 304. — magellanica Lam. var. antarctica (Hook. f.) Pilger 304. | (— Meyenii Trin.) 304. ER ——— MM Ajugt Mairei Lévl. 533. Alcea arbelensis Boiss. et Hausskn. var. subglabra Bornm. 327. Alectryon Forsythii Domin 389. Allionia incarnata L. forma multiserrata Heimerl 220. Allium Chanetii Lévl. 184. — Feddei Lévl. 288. — ophiopogon Lévl. 183. — praelatitium Lévl. 288. — simethis Lévl, et Giraud, 288. Alsine urumiensis Bornm. 326. ete armeve brasiliana (Moq.) O. K. 356. — dentata Moq. 354. (— tresinoides H. B. K.) 357. Alyxia buxifolia R. Br. var. subacuta omin 96. | — magnifolia Bailey 13. Acrophorus stipellatus (Wall) Moore | (Amellus asper y. canescens O. Ktze.) 432. Amphimas pterocarpoides Harms 12. | — Tessmannii Harms 11. | Amygdalus spinosissima Bge. var. uru- | Ana miensis Bornm, 330. halis Chanetii Lévl. 189. squirolii Lévl. 189. Andrachne Bodinieri Lévl. 187. 36* 564 Andrachne Cavaleriei Levl. 187. — hypoglauea Lévl. 187. — persicariifolia Lévl. 187. Aneilema angustifolium De Wild. 289. — erectum De Wild. 289. — Florenti De Wild. 289. — Hockii De Wild. 290. —- Homblei De Wild. 290. — katangensis De Wild. 290. — Ringoeti De Wild. 291. Anisomeles salviifolia R. Br. var. denu- data Domin 98. Anoda hastata Cav. 232. Antigonon leptopus Hook, et Arn. 218. Aphyllorchis arfakensis J. J. Sm. 394. (Apium montanum H. B. K.) 428. (— — ssp. ranunculifolium Drude) 428. (— ranunculifolium H. B. K.) 428. — ternatum (Willd.) Thell. 428. — — var. ranunculifolium (H. B. K.) Thell. 428. Appendicula carinifera J. J. Sm. 406. — fasciculata J. J. Sm. 405. — furfuracea J. J. Sm. 123. Arabis Charbonnellii Lévl. 100. Ardisia Esquirolii Lévl. 186. Aregelia laevis Mez 411. — rubrospinosa Mez. 412. Argemone mericana L. 222. — — var. ochroleuca (Sw.) Lindl. 222. .— platyceras Link et Otto 223. Aristolochia Blinii Lévl. 287. — Feddei Lévl. 287. — viridiflora Lévl. 99. — — var. occlusa Lévl. 190. Artemisia cannabifolia Lévl. 284. Aseroe poculiforma Bail. 15. Asparagus Bequaerti De Wild. 292. — Homblei De Wild. 292. — Kaessneri De Wild. 293. — Mairei Lévl. 288. — Striatus De Wild. 293. Aspidium ebeninum C. Christens. 103. — subaequale Rosenst. 176. Aspidosperma australe Müll. Arg. estrellense Hassl. 263. — cylindrocarpon Muell. Arg. var. genuinum (Muell. Are.) Hassl. 260. re var. longepetiolatum Hassl. — — var. macrophyllum Hassl. 261. — polyneuron Muell. Arg. var. longi- folium Hassl. 260. — Quebracho blanco Schlechtd. SSp. brevifolium Hassl. 261. — Quirandy Hass]. 259. — — var. angustifolium Hassl. 260. — — var. eampestre Hassl. 260. — — var. silvaticum Hassl. 260. — Riedelii Muell. Arg. var. genuinum (Muell. Arg.) Hassl. 262. "ee — forma microphyllum Hass]. var. Index specierum. Aspidosperma Riedelii subsp. reductum Hassl, 262. — Rojasii Hassl. 257. — Sellowii Muell. Arg. var. collinum Hassl. 263. Asplenium abscissum Willd. var. sub- aequilateralis Rosenst. 470. — auricularium Desv. var. acutidens Rosenst, 169. — — var. Subintegerrimum Rosenst. 469. — dimidiatum Rosenst. 470. — discrepans Rosenst. 469. — Foersteri Rosenst. 168. — hapalophyllum Rosenst. 167. — inciso-dentatum Rosenst. 167. — Keysseranum Ros. var. brevipes Ros. 528. — — var. obtusifolia Ros. 528. — nutans Rosenst. 168. — poloénse Rosenst. 469. — tricholepis Rosenst. 468. — varians Hk. et Grev. var. squamu- ligera Ros. 528. Aster doronicifolius Levi. 283. — ursinus Léyl. 100. : Asterochlaena platyloba (R. E. Fries) Hassl. var. grandiflora Hassl. 268. — — var. hirsutula Hassl. 267. (Asterolasia woombye Bail.) 133. Astragalus Knappii Bornm. 329. — parvulus Bornm. 328, — pauperiflorus Bornm. 328. Atriplex pterocarpa Ewart and Rees 41. — semibaccata R. Br. forma tenuis Bail. 14. Atropis laxa Pilger 305. — Skottsbergii Pilger 305. Sw. var. boliviense B Bacopa stricta (Schrad.) Thell. 431. Baltimora recta L. var. seolospermum (Steetz) Hassl. 370. Baphia bangweolensis R. E. Fr. 541. (Barleria Blinii Lévl) 19. — Cavaleriei Lévl. 21. (— Cavaleriei Lévl.) 18. — Crotalaria Levl. 285. (— Esquirolii Lévl. et Bodin.) 18. — Mairei Levl. 285. Bauhinia Cunninghamii Benth, forma gilva Bail. 16. — — férma rosea Bail. 16. — Meeboldii Craib 392. Beaumontia longituba Craib 393. Beloperone kukulean Lindau 425. Belotia grewiifolia A. Rich. 226. ` Berberis stolonifera Koehne u. Wolf 129. (Berchemia alnifolia Lévl.) 379. Bidens Chodati Hassl. 369. Index specierum. Biophytum Esquirolii Levl. 181. Bistorta Milletii Levl. 286. Blechnum Francii Rosenst. 191. — Keysseri Ros. 527. Blechnum dariense Lindau 423. — panamense Lindau 424. Blepharocalyx gigantea Lillo 383. — — var. montana Lillo 383. Bletilla ochracea Schltr. 105. Bocconia arborea Wats. 222. — frutescens L. forma subtomentosa Fedde 222, — latisepala Wats. 222. Bodineriella Lévl. nov. gen. 101. — Cavaleriei Lévy). 101. Boea Mairei Lévl. 286. Boeuninghausenia sessiliearpa Levl. 209 Boerhaavia anisophylla Torrey forma polytricha Heimerl 220. — erecta L. forma 220. — gracillima Heimerl 221. Boesenbergia albo-lutea (Bock.) Schltr. 315 — angustifolia (Hallier f.) Schltr. 315. — anomala (Hallier f.) Schltr. 315. — biloba (Ridl.) Schltr. 315. eallophylla (Ridl.) Schltr. 315, clivalis (Ridl.) Schltr. 316. concinna (Ridl.) Schltr, 316. — Curtisii (Hk. f.) Schltr, 316. — javanum (K. Sch.) Schltr. 316. — lancifolia (Ridl.) Schltr. 316. — longiflora (Wall.) O. Ktze. 316. — longipes (King & Pantl) Schltr. 316. — minor (King) O. Ktze. 316. — ochroleuca (Ridl.) Schltr. 316. — oculata (Ridl.) Schltr. 316. — pandurata (Ridl) Schltr. 316. - parvula (Wall. O. Ktze. 316. Prainiana (Ridl.) Schltr. 316. pulcherrima (Wall.) O. Ktze. 316. rubrolutea (Bak.) O. Ktze. 316. scaphochlamys (Ridl.) Schltr. 317. tiliifolia (Bak.) O. Ktze. 317. tillandsioides (Bak.) O. Ktze. 317. Boldoa lanceolata Lag. var. macrodonta (Standl.) Heimerl 222. : Bombax cyatophorum K. Sch. var. lati- foliolatum Hassler 255. — — var. longipes Hassl. 255. — ellipticum H. B. K. 233. : — marginatum K. Sch. subsp. genui- num Hassl. 256. — — — var. euspidatum Hassl. 256. — Marlianum K, Sch. subsp. guara- niticum Hassl. 255. Boronia palustris Maiden et Black 256. (Borraginoides zeylanica Hiern) 505. Bosistoa connaricarpa Domin 390. (Brachyanthes nierembergiensis Cham.) 244. | Le T 565 Brassia boliviensis Schltr. 494. Brayera anthelmintica Kunth var. epi- rhagadotricha Bitt. 378. — — var. psilanthera Bitt. 378. Brocchinia hechtioides 414. PIA ARES bigibbosum J. J. Sm. I; — eaudipetalum J. J. Sm. 401. — citrinilabre J. J. Sm. 403. — conspersum J. J. Sm. 400. — dendrobioides J. J. Sm. 402. (— digoelense J. J. Sm. var. septen- trionale J. J. Sm.) 122. — elephantinum J. J. Sm. 398. — fibrinum J. J. Sm. 402. — filicaule J. J. Sm. 404. — glabrilabre J. J. Sm. 404. — hollandianum J. J. Sm. 403. — lamelluliferum J. J. Sm. 400. — octarrhenipetalum J.J. Sm. 400. — pristis J. J. Sm. 399. — septentrionale J. J. Sm. 122. — teretilabre J. J. Sm. 399. ` — tricanaliferum J. J. Sm. 398. — triclavigerum J. J. Sm. 402. — unigibbum J. J. 3m. 404. — verrucibracteum J. J. Sm. 405. Burmannia Wercklei Schltr. 35. Bursera Aloexylon Engl. 224. — laxiflora Wats. 224. C. Cacalia xanthotricha Grüning 312. Caesalpinia Stuckertii Hassler 201. — — var. robusta Hassler 202. — tortuosa Roxb. var. grandifolia Craib 392. (Caesalpinioides africanum O. Ktze.) 298. Calanthe Esquirolei Schltr. 108. (Callibrachoa mexicana Llav. et Lex.) 243. (— procumbens Llav. et Lex.) 243. Callicarpa Taquetii Lévl. 182. (Capnodes pachylobum Greene mser.) 38. (Capnoides hastatum Rydb.) 279. Capparis humilis Hassl. 252. (— Malmeana Gilg) 253. — pruinosa Gris.) 254. — speciosa Gris. emend. Hass]. 253. (— speciosa Gris.) 253. — — var. Malmeana (Gilg) Hassl. 254. — — var. pruinosa Hassl. 254. — — var. vera Hassl. 253. Cardamine impatiens L. var. Fumaria Lévl. 100. Carex Esquiroliana Lévl. 506. — Giraudiasii Lévl. 288. Casimirella Hassler nov. gen. 249. — guaranitica Hassl. 250, 251, Tafel. — — forma calvata Hassl. 252. Castanopsis Cavaleriei Lévl. 506. Castela salubris Boas 223. 566 Castela salubris var. Endlichiana Boas < 294. Catasetum tenebrosum Krzl. 318 (Celosia gnaphaloides L. f.) 357, 358. Centaurea affinis Triv. var. tomentosa (Guss.) Hayek 124. X — brixinensis (C. rhenana X dubia) Heimerl 45. (— calcarea Jord.) 123. (— calvescens Pančić) 124. Sennen 125. — collina L. subsp. serratulifolia Sen- nen et Pau 123. (— dissecta Fiori et Paol.) 124. (— Fritschii Hayek) 123. — leucophaea Jord. var, Sennen et Pau 125. — maculosa Lam. subsp. calvescens (Panë.) Hayek 124. — er subsp. micranthos (Gmelin) Hayek 124. — — — forma rhodopaea Hayek et Wagner 125. — megarensis Halacsy et Hayek 125. (— Parlatoris var. tomentosa Guss.) 124. — pseudreflera Hayek 124. — Scabiosa L. subsp. calcarea (Jord.) Hayek 123. — — subsp. Fritschii Hayek 123. (— seusana Chaix) 123. (— Simonkaiana Hayek) 126. (— tomentosa Fiori et Paol.) 124. — trichocephala M. B. f. Simonkaiana Hayek 126. — Triumfetti All. subsp. seusana (Chaix) Hayek 123. Centaurium quitense (H. B. K.) Thell, 428. Centratherum punctatum Cass. subsp. camporum Hassl. 369. — — — var. albicans Hassl. 369. — — — var. longipes Hassl. 369. — — — var. viscosissimum Hassl. 369. — — — — forma brachyphyllum Hassl. 369. (Chod.) catalaunica — — — — forma foliosum Hassl. 369. Cephalocereus senilis Pfeiff.? 234. Ceratostylis arfakensis J. J. Sm. 394. (Chamaeanthus singularis J. J. Sm.) 27. Chironia katangensis De Wild. 292. Chrysanthemum bellum Grüning 311. — parviflorum Grüning 312. (Chuquiraga chapadensis Sp. Moore) 371. — Sprengelliana Bak. var. chapadensis (Sp. Moore) Hassl. 371. — — var. genuina (Bak) Hassl. 370. -- — — forma brasiliensis Hassl. 370. | | | Index specierum. Cirsium Bodinieri (Vant.) Lévl. 189. — Cavaleriei Lévl. 159. Cerberus (Vant.) Lévl. 189. griseum Levl. 284. hawaiense Lévl. 189. — Mairei Lévl. 189. monocephalum (Vant.) Lévl. 186. Sahendi Bornm. 334. | (Cleisostoma acaulis Ldl.) 314. coerulescens Willd. forma latiloba | Clematis coriigera Lévl. 281. Cleome microcarpa Hassl, 254. | Clermontia carinifera Lévy]. 505. — fulva Lévl. 506. (Cnicus Bodinieri Vant.) 189. (— Cavaleriei Lévl.) 189. (— Cerberus Vant.) 189. (— hawaiensis Lévl.) 189. (— Mairei Lévl.) 189. (— monocephalus Vant.) 159. Coccoloba Humboldtii Meisn. var. longi- pedicellata H. Gross 219. — oaxacensis H. Gross 219. | — Schiedeana Lindau 219. (Coelogyne mandarinorum Kránzl. 107. |! Commelina Bequaerti De Wild. 291. — Homblei De Wild. 291. | Convolvulus Argyi Lévl. 99. | — Taquetii Lévl. 99. | (Corchorus Cavaleriei Levl.) 534. | Cordia alliodora (Ruiz et Pav.) Cham. 240. — Boissieri DC. 241. — brevispicata Mart. et Gal. 242. — elaeagnoides DC. 240. (— Gerascanthus Jacq.) 240. — Greggii Torr. 241. — Langlassei Loes. 240. — Sonorae Rose 241. i a curviflora var. Giraldii Fedde — - var. Rosthornii Fedde 406. | — Cusickii var. hastata (Rydb.) Fedde 279. — Eugeniae Fedde 501. — Feddeana Lévl. 282. | (— hastata [Rydb.] Fedde) 279. , — Hendersonii Fedde 278. 2 | — isopyroides Fedde var. Mearnsii Fedde 37. | — pachyloba (Greene) Fedde 38. — — — forma paraguariensis Hassl. | 310. — — var. mattogrossensis (Malme) Hassl. 371. — -— — forma subinermis Hassl. 371. — pseudomicrantha Fedde var. Grif- fithsii Fedde 37. d — wyomingensis Fedde var. lativa- ginata Fedde 38. Corylopsis alnifolia Schneider 379. Cotula minuta (L. f.) Schinz 432. (— pygmaea Benth. et Hook.) 432. Cousinia urumiensis Bornm. 333. | — Wettsteiniana Bornm. 334. | Coutoubea spicata Aubl. 239. | Craniches pseudociliata Schltr. 202. | Crataegus Pomasae Lévl. 189. Index specierum. Crepis Charbonnelii Levl. 100. — Mairei Lévl. 531. — stolonifera Lévl. 531. — tectorum L. forma grandiceps Nils Sylvén 48. Cryptanthe Loes. 243. Cryptocentrum flavum Schltr. 214. Cuphea hyssopifolia H. B. K. forma a. 235 heliotropoides (Gray) — nitidula H B. K. e Donkeaarii | Koehne 235. — pinetorum Benth. 235. — trichandra Brandegee 235. Cyanea salicina Lévl. 505. Cyanotis minima De Wild. 293. Cyathea albidosquamata Ros. 525. — geluensis Ros, var. tomentosa Ros. 525. — Keysseri Rosenst. 164. — microphylloides Rosenst. 164. — pruinosa Rosenst. 163. — rigens Rosenst. 163. Cymbidium flaccidum Schltr. 109. Cynoglossum Cavaleriei Lévl. 534. Cynometra Bequaertii De Wild. 293. Cyperus acutiearinatus Kükenth. 93. — lanceus Thbg. var. Kükenth. 93. — latespicatus Boeck. var. gracilescens Kükenth. 93. — longivaginans Kükenth. 93. — muricatus Kükenth. 92. nigricans Steud. var. Kükenth. 94. — zonatus Kükenth. 93. (Cyphomandra abutiloides Griseb.) 136. (— elliptica Sendtn.) 465. (— Fraxinella Sendtn.) 136. (— velutina Sendtn.) 466. firmior D. Dalea coerulea (L. f.) Schinz et Thell. 427, (— Mutisii Kunth) 427. Dasyaulus cochinchinensis (Pierre mss.) Dubard 508. — floribundus (Pierre mss.) Dubard 507. — Thorelii (Pierre mss.) Dubard 508. Dasystachys Bequaerti De Wild. 294. Davallia viscidula Mett. var. novo- guineensis Ros. 526, Delissea Fauriei Lévl. 505. Dendrobium Ajoebii J. J. Sm. 33. — apiculiferum J. J. Sm. 396. appendiculoides J. J. Sm. 114. araneum J. J. Sm. 397. arfakense J. J. Sm. 29. — argiense J. J. Sm. 116. bipulvinatum J. J, Sm. 397. bulbophylloides J. J. Sm. 31. cerviealiferum J. J. Sm. 33. divaricatus | 567 Dendrobium coloratum J. J. Sm. 113. — erassinervium J. J. Sm. 114. eueulliferum J. J. Sm. 118. cylindricum J. J. Sm. 117. dendrocolloides J. J. Sm. 110. discrepans J. J, Sm. 120. flavispiculum J. J. Sm. 120. Fleischeri J. J. Sm. 111. fruticicola J. J. Sm. 116. furfuriferum J. J. Sm. 115. giriwoense J. J. Sm. 112. glaucoviride J. J. Sm. 119. hollandianum J. J. Sm. 112. homochromum J. J. Sm. 29. Janowskii J. J. Sm. 33. informe J. J. Sm. 110. infractum J. J. Sm. 118. keytsianum J. J. Sm. 115. legareiense J. J. Sm. 28. mieronephelium J. J. Sm. 28. nitidiflorum J. J. Sm. 396. ordinatum J. J. Sm. 27. papyraceum J. J. Sm. 113. patentissimum J. J. Sm. 112. pililobum J. J. Sm. 34. platyelinoides J. J. Sm, 32. purpureiflorum J. J. Sm. 118. quadriquetrum J. J. Sm. 119. remiforme J. J. Sm. 111. riparium J. J. Sm. 117. scotiiforme J. J. Sm. 32. striatiflorum J. J. Sm. 114. subfaleatum J. J. Sm. 30. sublobatum J. J. Sm. 31. subradiatum J. J. Sm. 27. toadjanum J. J. Sm. 30. tubereulatum J. J. Sm. 31. — vanilliodorum J. J. Sm. 396. Desmodium canum (J. F. Gmel.) Schinz et Thell. 428. (— incanum DO.) 428. Dianthus pachypetalus Stapf 8. coloratus Bornm. 326. (Dichorisandra mosaica Linden) 280. (— wndata C. Koch et Linden) 280. Dichromena polystachys Turrill 426. Dicksonia Schlechteri Brause var. gla- brescens Rosenst. 165. Dioscorea Mairei Lévl. 288. Diospyros Chaffanjoni Lévl. 101. Diplazium atropurpureum Ros. 528, — euneifolium Rosenst. 470. — divergens Rosenst. 471. — petiolare Prsl. var. manipurensis Rosenst. 246. — protensum Rosenst. 169. scotinum Rosenst. 169. — — var. microloba Rosenst. 170. — var. platyloba Rosenst. 170. travancoricum Rosenst. 245. Drimia Hockii De Wild. 294. Drynaria Esquirolii C. Christens. 103. — Meeboldii Rosenst. 248. í PRE ee aa SE 568 Dryopteris alpina Rosenst. 173. canescens (DL) var. incana Ros. 530. cylindrothrix Rosenst. 246. discophora Rosenst. 172. genuflexa Rosenst. 175. hypolepioides Rosenst. 175. leucothrix C. Chr. var. glanduligera C. Chr. et Rosenst. 471. — Meeboldii Rosenst. 247. — megaphylla C. Chr. var. abbreviata . Ros. 529. — megaphylloides Rosenst. 174. — mixta Rosenst. 172. — nephrodioides (Kl.) Hieron. var. glan- dulosa C. Chr. et Rosenst. 473. — oyamensis (Bak,) Ros. 530. — pentaphylla Ros. 529, — ptarmiciformis C. Chr. et Rosenst. 472. — subandina C. Chr. et Rosenst. 472. — subarborea (Bak.) C. Chr. var. atte- nuata Rosenst. 173. — — var. biformis Rosenst. 174. — — var. decomposita Rosenst. 173. — — var. quadripinnata Rosenst. 113. — tristis (Kze. C. Chr. var. auricu- lata C. Chr. et Rosenst. 471. E. Echeveria lutea Rose 207. Echinocactus corniger P. DC. 234. — ingens Zucc. 235. Echinocereus enneacanthus Engelm. 234. Ehretia elliptica DC. 242. — Esquirolii Lévl. 535. Er te aoe blandum Rosenst. 476. — bolanicum Rosenst. 180. — Bollivianii Rosenst. 474. — Brausei Rosenst. 475. — Buchtienii Rosenst. 475. — erinaceum (Fée) Rosenst. var. boli- viensis Rosenst. 476. — interruptum Rosenst, 474. — Orbignyanum (Fée) var. tectiformis Rosenst. 477. Elatostemma Taquetii Lévl. 183. Eleagnus Argyi Lévl. 101. — coreanus Lévl. 101. Elleanthus laxus Schltr. 213. Embelia Kaopoensis Lévl. 186. Engelhardtia Esquirolii Lévl. 507. Epidendrum albiflorum Schltr. 488. — Herzogii Schltr. 489. — lanioides Schltr. 489. — leucocardium Schltr. 206. — nigricans Schltr. 490. — panamense Schltr. 212. — physophorum Schltr. 490. — trichopetalum Schltr. 491. Epilobium Mairei Lévl. 283. (— montanum L. race Durieui Gay X alsinifolioides Lévl.) 536. X — Narjozii Lévl. 536. Eu end Index specierum, Equisetum myriochaetum Cham. et Schlechtd. 217. Eremophila rotundifolia Bail. 17. Eria brachiata J. J. Sm. 122. Erigeron arachnoideus Bornm. 332. Eriogonum deflexum Torr. forma steno- petalum H. Gross 217. — Wrightit Torr. 218. Ervatamia angustisepala Domin 98. — Benthamiana Domin 97. — Daemeliana Domin 97. — pubescens (R. Br.) var. grandifolia Domin 96. — — var. lonieeroides Domin 96. — — var. Superba Domin 97. (Erythraea quitensis H. B. K.) 428. Erythrophloeun africanum (Welw.) Harms 298. (— pubistamineum P. Hennings) 298. (— — var. parvifolium Schinz) 298. Eucalyptus agnata Domin 389, (— conoidea Benth. var. marginata Benth.) 389. — Dorrienii Domin 388. — erythronema 'T'urez. var. marginata Domin 389. Eulophia turcestanica (Litw.) Schltr. 314. Eupatorium columbianum Heering 431. Euphorbia eyanophylla Lévl. 287. |, — erythrocoma Lévl. 287. | — Labbei Lévl. 537. | — Mairei Lévl. 286. — Nakaiana Lévl. 183. — rubriflora Levi. 287. — Sahendi Bornm. 336. — Stevenii Bail. 17. (Exacum quitense Spreng.) 428. (? — tetramera Schiede) 428. F Fadogia Homblei De Wild. 295. — katangensis De Wild. 295. — Ringoeti De Wild. 296. (Festuca patagonica Phil.) 306. Ficus amadiensis De Wild. 200. buxifolia De Wild. 302. cyathistipuloides De Wild. 194. densestipulata De Wild. 194. Dryepondtiana Gentil 303. Steesel De Wild. 194, 198. elasticoides De Wild. 302. epiphytica De Wild. 195. — — furcata Warb. var. angustifolia De Wild. 303. — gombariensis De Wild. 199. — Gongoensis De Wild. 196. — Homblei De Wild. 195. — lingua Warb. 303. ^ É — longipedunculata De Wild, 195. — Lujae De Wild. 196. ; — luteola De Wild. 199. IIIJ RETI Index specierum. Ficus Marchandii Lévl. 533. — Mairei Lévl. 535. pilosula De Wild. 199. Pynaerti De Wild. 197. recurvata De Wild. 200. rubropunetata De Wild. 199. Sapini De Wild. 302. Seguini Lévl. 536. sessilis De Wild. 196. Simmondsii Bail. 15. subeostata De Wild. 197. trichopoda Lévl. 538. umangiensis De Wild. 198. — var. Laurentii De Wild. 198. — viridi-maculata De Wild. 197. Fokienia Henry et Thomas nov. gen. 320. — Hodginsii Henry et Thomas 320. Fraxinus Berlandieriana DC. 239. — Greggü A. Gray 239. — Ornus L. f. rufescens Heimerl 43. Fugosia pedata Bail. 15. D DULL D e G. (Galega coerulea L. f.) 427. Galium Mollugo L. var. elatum (Thuill.) H. Braun f. fonticolum H. Braun 45. — — -—- f. subpilosum H. Braun 45. — — var. genuinum H, Braun f. junc- tum H. Braun 45. Gastrochilus acaulis (Ldl.) O. Ktze. 314. — acutifolius (Ldl. O. Ktze. 314. — affinis (King & Pantl.) Schltr. 314. (— albo-luteus Bak.) 315. . (— angustifolius Hallier f.) 315, — bellinus (Rehb. f.) O. Ktze. 314. — bigibbus (Rchb. f.) O. Ktze. 314. (— bilobus Ridl.) 315. — calceolaris Don 314. nn Ridl.) 315. — eatina (Ridl.) Schltr. 314. (— clivalis Ridl.) 316. (— concinnus Ridl.) 316. (— Curtisii Hk. f.) 316. — dasypogon (Ldl.) O. Ktze. 314. — distichus (Ldl.) O. Ktze. 314. — japonieus (Makino) Schltr. 315. (— javanum K. Sch.) 316. — intermedius (Griff. O. Ktze. 314. (— lancifolius Ridl.) 316. (— longiflorus Wall.) 316. (— longipes King & Pantl.) 316. (— minor King) 316. (— nilagiricus O. Ktze.) 315. — obliquus (Ldl.) O. Ktze. 315. (— ochroleucus Ridl.) 316. (— oculatus Ridl.) 316. (— panduratus Ridl.) 316. (— parvulus Wall.) 316. — Bechei (Rchb. f.) Schltr. 315, (— Prainianus Ridl.) 316. ! 569 Gastrochilus pseudodistichus (King & Pantl.) Schltr. 315. — pulchellus (Wight) Schltr. 315. (— pulcherrimus Wall.) 316. | (— rubroluteus Bak.) 316. (— scaphochlamys Ridl.) 317. — sororius Schltr. 315. (— tiliaefolius Bak.) 317. | (— tillandsioides Bak.) 317. Gastrodia Mairei Schltr. 105. Gastrolobium Laytoni J. White 41. os Gaudichaudiana St. Hil. emend. n var. catamarquensis Hassl. 5. — — var. genuina Hassl. 366. — — — forma australis Hassl. 366. — — var. hirsutula Hassl. 495. — — var. tarijensis (R. E. Fries) Hassl. 366. | — — — forma genuina (R. E. Fr) | Hassl. 366. 366. subf. viscidula Hass]. | — — — forma intermedia Hassl. 366. — er s K. Sch. var. multicarpi- iata Hassl. 267. | (— tarijensis R. E. Fries) 366. Geissaspis Cavaleriei Lévl. 533. Gentiana assurgens Cervantes 239. — Esquirolii Lévl. 183. — Limprichtii Grüning 308. — "Taquetii Lévl. 182. — Vaniotii Lévl. 182. Geogenanthus undatus (C. Koch et Linden) Mildbr. et Strauss 279. (— Wittianus Ule) 219. Geranium Mairei Lévl. 282. — Purpusii Knuth 40. Gladiolus Corbisieri De Wild, 296. — Debeersti De Wild. 296. — katubensis De Wild. 297. — pauciflorus De Wild. 297. — velutinus De Wild. 297. (Gleditschia africana Welw. 298. Gleichenia bolanica Rosenst. 162. Glochidion Bodinieri Lévl. 183. — Cavaleriei Levl. 183. — Esquirolii Lévl, 186. Glycine moerensis De Wild. 294. — Ringoeti De Wild. 295. | (Gnaphalium Chanetii Lévl) 189. | (— Esquirolii Levl.) 189. | (Gomphrena acaulis Renny) 345. — agrestis Mart. 342. | — aphylla Pohl 524. — — forma spicata Stuchl. 524. (— arborescens Balbis) 354. (— arborescens L. f.) 354. boliviana Moq.) 354. (— brasiliana L.) 355. (— brasiliensis Jacq.) 356. (— brasilica Murray) 355. (— Brownii Moq.) 346. 570 Gomphrena canescens R. Br. 345. — — var. alba Stuchl. 345. — — var. rosea Stuchl. 345. (— celosioides) 516. (— cinerea Moq.) 356. (— ccccinea Dec.) 347, 349. (— decipiens Wats.) 344. — decumbens Jacq. 350, 516, 518. — — var. albiflora subvar. genuina Stuchl. 518, 520. — — — subvar. grandifolia Stuchl. 518, 520. — — — subvar. parvifolia 520. — — var. aureiflora subvar. genwina 520. — — — subvar. grandifolia 520. — — — subvar. parvifolia 519, 520. — — var. boliviana Stuchl. 519, 520. — — var. genuina subvar. genuina f. erecta 520. — — — — f. spathulata 519, 520. — — var. roseiflora subvar. genuina Stuchl. 519, 520. — — — subvar. grandifolia 520. — — — subvar. parvifolia 520. — demissa Mart. 523. {— dentata Mch.) 356. (— denudata Moq.) 356. — elegans Mart. 341, 521. — — var. genuina Stuchl. 341, 522. -— — — form. ferruginea Stuchl. 341, 522. -- — — f. genuina Stuchl. 341, 522. — — — f. nigro-viridia Stuchl. 522. var. gracilior 522. — — var. pseudocristata Stuchl. 522, f. nigro-virida Stuchl. 522. (— ficoidea Jacq.) 356. Vee R. Br. var. alba Stuchl, — — var. rosea Stuchl. 347. (— fusca Mart.) 342. — glabrata Moq. 357. (— glauca Moq.) 357. — globosa L. 337, 339. — — ssp. africana Stuchl. 339, 340 517 — — — var. albiflora Mog. 339, 340. — — — — f. lanceolata Stuchl. 339, 517. — — — — f. subspathulata Stuchl. 339, 517. — — — var. aureiflora Stuchl. 339, 340. — — — — f. lanceolata Stuchl. 340, 516; 517. — — — — f. subspathulata Stuchl. 340. — — — var. carnea Moq. 339, 340. — — — — f. lanceolata Stuchl. 339, — — — — f, subspathulata Stuchl. 339, 517. Index specierum. Gomphrena globosa — var. genuina Stuchl. 339, 340. — — — — f. lanceolata Stuchl. 339, 340. — — — — f. subspathulata Stuchl. 339, 340. — — ssp. mexicana Stuchl. 516, 517. — — — var. albiflora Stuchl. 516, 517. — — forma villosissima Stuchl. 347. 517. (— gnaphaloides Vahl) 357. — Haageana Kotzsch 347. (— helichrysoides Moq.) 357. (— iresinoides Moq.) 357. (— jubata Moq ) 358. (— lanata H. B. et K.) 346. (— lanata Poir.) 346, 358. — lanata R. Br. 316. (— lanigera Pohl) 342, 343. (— Mariae S. Moore) 350. — Martiana Gill. 343. — Meyeniana Walp. 345, 521. — — var. albiflora Stuchl. 521. — — var. aureiflora Stuchl. 521. — — var. genuina Stuchl. 345. (— - minutissima Mart) 342. — mollis Mart. 341, 524. -- — f. ferrugineo-virida Stuchl. 342, 524. — — f. nigro-virida Stuchl. 342, 524. (— nitida Rothr.) 350. ` (— paniculata [Mart.] Moq.) 358. — perennis L. 520. —— ssp. genuina 520. i — — — var. boliviana Stuchl. 520, 52]. — — — var. brunnea f. grandifolia Stuchl. 520, 521. — — — — f. parvifolia Stuchl. 520, 521. var. genuina Stuchl. 521. — — — — subvar. genuina Stuchl. 521. — — — — subvar. genuina subf. de- cumbens Stuchl. 521. — — subvar. genuina subf. erecta Stuchl. 521. — — var. rosea (Gr.) Stuchl. 349. (— Poiretiana Röm. et Schult.) 358. (— polypogon Moq.) 358. (— prostrata Desf.) 516. — pulchella Mart. 522. — — var. rosea Stuchl. 523. — — — f. grandifolia Stuchl. 523. — — — f. linearifolia Stuchl. 523. — — — subvar. pseudocristata Stuchl. 523. (— pulverulenta [Mart.] oq.) 358. (— reticulata Seub.) 358. (— rosea pt ary — scapigera Mart. à — — dee lanigera (Pohl) Stuchl. 343. Index specierum. Gomphrena scapigera — f. villosissima Stuchl. 343. (— sericea Spreng.) 358. — Sonorae Torr. 344. — — var. Watsonii Stuchl. 344. (— spicata [Mart.] Moq.) 358. (— stenophylla Spreng.) 357. (— tomentosa Pohl) 357. (— tubifera Torr.) 347, 349. (— tuberosa Spreng.) 358. (— tumida Seidl) 516. (— velutina Moq.) 358. (— vermicularis L.) 359. Goniothalamus (?) Meeboldii Craib 391. Goodyera pauciflora Schltr. 106. (Goscypianthus tomentosus Griseb.) 523. Gossypium arboreum L. 233. — hirsutum L. 233. Grevillea quinquenervis J. M. Black. 256. Grewia Cavaleriei Lévl. 185. (Grindelia pectinata Bak.) 370. — scorzoneraefolia H. et A. var. pecti- nata (Bak.) Hassl. 370. — — var. subintegra Hass]. 370. Guazuma ulmifolia Lam. var. 8. tomen- tella K. Schum. 234. — — var. y. tomentosa (H. B. K.) K. Schum. 234. Gymnanthes longipes Müll. Arg. 226. Mi ecu ruscifolia Boiss. f. latifolia ornm. 326. H. Habenaria Bonatiana Schltr. 104. — Herzogii Schltr. 481. — pseudoreptans Schltr. 481. (Hagenia abyssinica Willd.) 378. Halenia Vaniotii Lévl. 182. Hampea integerrima Schlechtd. 233. Hancea Labordei Levl. 22. Hauya Donnellsmithii Loes. 236. — longicornuta Loes. 236. S — — yar. b. oblongifolia Loes, 237. — — var. a. ovalifolia Loes. 237. (Hebanthe paniculata Mart.) 358. (— puiverulenta Mart.) 358. (— spicata Mart.) 358. (Hedysarum canescens Miller) 428. (— canum J. F. Gmel) 428. (— incanum Sw.) 428. Heleocharis dunensis Kükenth. 94. Helichrysum epapposum Bolus 324. — — var. 3. robustum Bolus 325. Heliconia Bihai L. 217. — Schiedeana Kl. 217. — — forma glabrifolia Loes. 217. Helicteres Cavaleriei Lévl. 534. — guazumifolia H. B. K. 234. Heliocarpus appendiculata Turcz. 226. — Caeciliae Loes. 227. — microcarpus Rose 226. — Nelsonii Rose 226. — tomentosus Turcz. 227. 571 Heliotropium indicum L. 243. — oculatum Heller 243. — parviflorum L. 242. (Herpestis stricta Schrad.) 431. Hibiscus Bodinieri Lévl. 184. — — var. brevicalyculata Lévl. 184. — Cavaleriei Lévl. 184. — diversifolius Jacq. 233. — Esquirolii Lévl. 184. — Labordei Lévl. 184. Hieracium caesium Fries subsp. vituli- montis Zahn 47. divisum Jord. Zahn 46. — vulgatum Fries subsp. amaurochlorum Zahn 47. (Hippia minuta L. f.) 432. Hohenbergia inermis Mez 414. Hunnemannia fumariifolia Sweet 222. Hymenolepis spicata Prsl. var. gramini- folia Ros. 530. Hymenophyllum Foersteri Rosenst. 165. EX ese Ros. var. apiciflora Ros. 526. — — var. minor Ros. 526. — multifidum Sw. var. novoguineensis Rosenst. 166. — Treubii Racib. var. novoguineen- sis Ros. 526. Hypochaeris brasiliensis Gris. var. Cha- coënsis Hassl. 371. subsp. fissicladum | Hypoestes Bodinieri Lévl. 21. I. | Ichnanthus Damazianus Hack. 385. | (Illecebrum iresinoides Spreng.) 357. Indigofera Bodinieri Lévl. 190. — Cavaleriei Lévl. 190. | — Esquirolii Lévl. 190. | — Hockii De Wild. et Bak. 297. — Mairei Lévl. 190. — Thirionni Lévl. 190. i Inula vernoniiformis Lévl. 535. (Iresine grandiflora Hook.) 358.. (— paniculata Spreng.) 358. (— spicata Spreng.) 358. Tris chrysographes Dykes 321. | Ischnogyne Schltr. nov. gen. 106. |! — mandarinorum (Kränzl.) Schltr. 107. J. | (Jaltomata edulis Schlechtend.) 431. Jatropha angustidens (Torr.) Müll. Arg. 225. = — cinerea (Ortega) Müll. Arg.? 225. — spathulata (Ortega) Müll. Arg. var. genuina Müll. Arg. 225. — urens L. var. genuina Müll Arg. 225. Juglans mollis Engelm. 217. — rupestris Engelm. 217. 572 Jurinea Straussii Bornm. 280. Jussieua brachycarpa Mich. subsp. epi- lobioides(Chod.et Hassl.) Hassi. 277. — — — var. grandiflora Hassl. 278. — — — var. parviflora (Chod. et Hassl) Hassl. 278. — — var. genuina Hassl. 277. var. paraguayensis (Chod.) Hassl. 277. — — var. puberula Hassl. 277. — bullata Hassler 39. (— epilobioides Chod. et Hassl.) 278. (— filiformis Micheli) 272. (— grandiflora Mich.) 276. — Hassleriana Chod. 269. (— lanceolata Camb.) 269. — lithospermifolia Micheli var. meri- dionalis Hassler 40. — longifolia DC. emend. Hassl. 272. — — subsp. filiformis (Micheli) Hassl. 218. — — var. apaénsis Hassl. 273. — var. Warmingii Hassl. 273. subsp. genuina Hassl, 272. — var. typica Hassl. 272. — var. vulgaris Hassl. 272. — — forma filifolia Hassl. 272. (— — var. major Micheli) 272. — — subsp. pseudo-Narcissus (Chod. et Hassl) Hassl. 273. — — — var. floribunda Hassl. 273. — — — — forma grandiflora Hassl. 274. — — — — forma parviflora Hassl. 273. — — var. intermedia Hassl. 273, myrtifolia Camb. emend. Hassl. 269. — var. genuina Hassl. 270. — — forma foliosa Hassl. 270. — — forma lanceolata Hassl. 270, — — subforma brevifolia Hassl. Para E 270. — — — — subforma longifolia Hassl. 270. — — — forma pilosa Hassl. 270. — — — forma typica Hassl. 270. — — var. sericea Hassl. 271. — — — forma brasiliensis Hassl. 271. vM — forma paraguariensis Hassl. — — var. villosissima Hassl. 270. — — — forma brevifolia Hassl. 271. — — — forma Hassleriana Hassl. 271. subforma angustifolia Hassl. 271. er — — subforma latifolia Hassl. In. — — — forma Pohliana Hassl. 270. — e ud H. et B. var. emersa Hassl. 2T SCH var. genuina (H. et B.) Hassl, 276. — — — forma latifolia Hassl. 277. Index specierum. | (Jussieua paraguayensis Chod.) 277. — peruviana L. var. australis Hassl. 269. — — — forma hirsuta Hassl. 269. — — — forma tomentosa Hassl. 269. — pilosa H. B. K. var. pterocarpa Hassl. 274. (— pseudo-Narcissus Chod. et Hassl.) 272. (— — var. leptophylla Chod. et Hassl.) 72. (— — — forma filifolia Chod. et Hassl.) 272. (— ramulosa DC.) 275. repens L. emend. Hassl. 274. — forma brevipes Domin 133. — subsp. glabrata Hassl. 275. — — var. major Hassl. 275. — — var. typica Hassl. 275. (— — var. grandiflora Mich.) 276. — — subsp. hirsuta Hassl. 275. — — — var. grandiflora (Mich.) Hassl. 276. — — — var. ramulosa (DC.) Hassl. 275. — — — var. uruguayensis (St. Hil.) Hassl. 276. — — — — forma Hookeri Hassl. 276. — — — — forma Hookeri subforma orientalis Hassl. 276. — — — — forma Hookeri subforma paraguayensis Hassl. 276. — — — — forma intermedia Hassl. 276. — — forma longipes Domin 133. (— — forma 3. minor Micheli) 275. (— — forma «. typica Micheli) 275. (— sericea Camb.) 269. — — var. villosissima Micheli 269. à suffruticosa L. var. linearifolia Hassl. 277. (— villosissima Pohl ms.) 270. : Justicia secunda Vahl var. intermedia (Nees) Thell. 431, K. (Kaempferia anomala Hallier f.) 315. Kalanchoe Homblei De Wild. 298. (Krynitzkia heliotropoides Gray) 243. Kyllingia alba Nees var. diminuta Kükenth. 91. (— aurata Nees) 91. (— brevifolia C. B. Clarke) 91. — chrysantha K. Schum. var. decolo- rans Kükenth. 92. — erecía var. aurata (Nees) Kükenth. — — var. intercedens Kükenth. 91. — — var. pleiocarpa Kükenth. 91. — -— var. Schlechteri Kükenth. 91. — leucocephala Boeck. var. pluriceps Kükenth. 92. Index specierum. Kyllingia melanosperma Nees var. pluri- | foliata Kükenth. 92. — odorata Vahl var. bulbifera Kü- | kenth. 91. — peruviana Lam. var. foliata Kü- kenth. 92. — platyphylla K. Schum. var. longi- folia Kükenth. 92. — pulchella Kunth forma robustior Kükenth. 92. L Lactuca Blinii Lévl. 100. — Hallaisanensis Lévl. 100. — Vaniotii Lévl. 100. erem album L. f. roseolum Heimerl Lawsonia inermis L. 235. Lepanthes eciliata Schltr. 203. — Maxoni Schltr. 204. — rupicola Schltr. 485. — sillarensis Schltr. 486. Lepidium Bornmuelleranum Thell. 192. (Leptophragma montevidensis Dun.) 244. (— prostrata Benth.) 244. (Ligusticum ternatum Willd.) 428. (Lindernia montevidensis Spr.) 243, Lindmania Weberbaueri Mez 417. Lindsaya Foersteri Ros. 527. — tenuifolia Bl. 524. Liparis Esquirolii Schltr. 108. — geelvinkensis J. J. Sm. 395. — Janowskii J. J, Sm. 395. — indifferens J. J. Sm. 24. Lithospermum Mairei Lévl. 286. Litsaea Chaffanjonii Lévl. 182. Lobelia Seguini Lévl. et Vant. 186. Lockhartia chiriquiensis Schltr. 215. — Pittieri Schltr. 216. 'Lonchocarpus nitidus Benth. var. ge- nuinus Hassl. 365. — — var. Lilloi Hassl. 365. Lopezia hirsuta Jacq. 289. Lophantus Argyi Lévl. 181. Loranthus Limprichtii Grüning 500. — Meeboldii Gamble 34. Lühea endopogon Turcz. 226. Lycopodium bolanieum Rosenst. 181. — Phlegmaria L. var. brachystachya Ros. 530. — verticillatum L. 525. — volubile Forst. 525. M. Macadamia minor Bail. 13. Machaerium nicticans Benth. var. ge- nuinum Hassl. 372. — —- var. seleroxylon (Tul. Hassl. 311. (— scleroxylon Tul.) 371. —— M 513 CER ambliphyllum R. E. Fries) — coromandelinum (L.) Garcke 231. — guaraniticum Hassl. 264. — pentandrum K. Sch. subsp. spici- florum Hassl. 495. — scabrum Garcke var. ambliphyllum (R. E. Fries) Hassl. 366, — — var. tucumanense Hassl. 365 — vilifolium (Cav.) Hemsley 232. Malvaviscus sepium Schlechtd. 233. Mamillaria elegans P. DC. 235. — senilis Lodd, 235. Manihot carthaginensis (Jacq.) Müll. Arg. 225. Masdevallia boliviensis Schltr. 483. Melampyrum nemorosum L. f. croaticum Ove Dahl 44. Melanthera aspera (Jacq.) Steud. var. canescens (O. Ktze.) Thell. 432. Melochia tomentosa L. 233. Melothria Gilgiana Cogn. 503. Mentha austriaca Jacq. var. moldavica H. Braun 44. — verticillata L. var. ballotaefolia (Opiz) f. brixinensis H. Braun 44. PE IRR NUN apiculatum Kensit 23. — litorale Kensit 323. — macrocalyx Kensit 322. — pachypodium Kensit 322. — resurgensKensit 323. Mespilus Esquirolii Lévl. 188. Microlepia melanorhachis Ros. 526. Micropus longifolius Boiss. et Reut. B. evacinus Bornm. 332. Microstylis blephariglottis Schltr. 202. — Pittieri Schltr. 203. Microthamnus Cavaleriei Lévl. 535. Mikania glomerata Spr. var. montana Hassl. 368. — salicifolia Hassl. 367. —: scandens W. var. pilcomayensis Hassl. 368. — — var. sagittifolia Hassl. 368. Mirabilis jalapa L. forma trichocarpa Heimerl 220. (Mogiphanes brasilienses Mart.) 355. (— Jacquini Schrad.) 356. (— straminea Mart.) 355. Monochaetum Mayorii Cogn. 428. Monotoca Baileyana Domin 98. (Morinda hypotephra F. v. Muell) 390. Mormodes Wolteriana Krzl. 318. Miihlenbeckia platyclada (F. v. Muell.) Meisn. 218. | — tamnifolia Meisn. var, oligobotrys | H. Gross 218. — — — forma tenuifolia H. Gross 218. Musa paradisiaca L. 211. Myoporum latisepalum Domin 95. Myrica Cavaleriei Lévl, 537. 574 Myrica Darrisii Lévl. 537. — Esquirolii Lévl. 537. — Seguini Levl. 537. Myrsine Esquirolii Lévl. 186. N (Nama glandulosum Peter) 244. Namation glandulosum [Peter] Brand) 244 Neodryas Herzogii Schltr. 493. (Nephelium Forsythii Maiden et Betche) 389. Neurocalyx borneensis Val. 514. — corollinus Val. 513. — elatus Val. 514, (Nicotiana parviflora Lehm.) 243. Nidularium lineatum Mez 412. (— Paxianum var. striatum Hort. Berol. ined.) 413. (— striatum Hort.) 413. (Nierembergia viscidula H. B. K.) 243. Nomocharis Mairei Lévl, 287. Noronhia Alleizettii Dubard 48. Notelaea longifolia Vent var. decompo- sita Domin 96. — — var. pedicellaris Domin 96. Notylia stenoglossa Schltr. 214. Mae Baumii Rehnelt et Henkel 0. Octarrhena arfakensis J. J. Sm. 25. — gibbosa J. J. Sm. 24. — tenuis J. J. Sm. 25. (Oenothera cuprea Schlechtd.) 237. (— multicaulis R. et P.) 237. Omphalodes aliena A. Gray 243. — Bodinieri Lévl. 188. — Cavaleriei Lévl. 188. — Esquirolii Lévl. 188. — Mairei Lévl. 188, — Vaniotii Lévl. 188. Oncidium Herzogii Schltr. 494. — salvadorense Schltr. 215. Oncoba Routledgei Sprague 320. Oocarpon jussiaeoides Micheli microcarpa Hassl. 278. (Oplotheca Poiretiana Mart.) 358. Opuntia vaginata Engelm. 235. Orobanche Feddei Lévl. 285. — Mairei Lévl. 285. Orthosiphon Mairei Lévl. 532. Oxalis fuegensis Knuth 36. — integra Knuth 36. — lancifolia Knuth 36. Oxyria Mairei Lévl. 286. E. Pachysandra Bodinieri Lévl. 187. (Paeonia albiflora Miq.) 319. s ood (Makino) Miyabe et Takeda 319. forma Index specierum. (Paeonia obovata B. japonica Makino) 319. (— Wittmanniana Finet et Gagn.) 319. Palisota Albertii Gentil 320. — Elizabethae Gentil 320. Paliurus Mairei Lévl. 535. Palmeria hypotephra Domin 390. Papaver oligactis Bornm. et Fedde 90. Parinarium bangweolense R. E. Fr. 540. E nn Engl. var. Whytei Engl.) 540. — riparium R. E. Fr. 539. (— Whytei Engl.) 540. Paris atrata Lévl, 536. — hamifer Lévl. 288. — Marchandii Lévl. 533. Parmelia saltensis Bitt. et Lindau 515. Parnassia Mairei Lévl. 282. * Paspalum Fournierianum Ricker var.? maximum Thell. 426. Pavonia mattogrossensis R. E. Fries var. minor Hassl. 267. Pellionia Cavaleriei Lévl. 22. Peperomia macrotricha C. DO. 421. Persicaria acris (H. B. K.) H. Gross forma confertiflora (Meisn.) H. Gross 218. — Kükenthalii Lévl. 286. Petunia parviflora Juss. 243. (— viscidula Miers) 243. Peucedanum Knappii Bornia. 332. Pfaffia cinerea (Moq.) O. Ktze. 356. — denudata (Moq.) O. Ktze. 356. — gnaphaloides (Vahl) Mart. 357. _ — iresinoides (Spreng.) O. Ktze. 357. — jubata Mart, 358. — paniculata (Mart.) O. Ktze. 398. — Poiretiana (R. S.) Stuchl. 358. ` — pulverulenta (Mat O. Ktze. 358. — reticulata (Seub.) O. Ktze. 358. > — sericea (Spreng.) Mart. 358. _ — spicata (Spreng.) O. Ktze. 358. — stenophylla (Spreng.) Stuchl. 357. — tomentosa Mart. 358. — velutina Mart. 358. : ; Phaeanthus moulmeinensis Craib 392. Phebalium woombye Domin 133. (Philoxerus brasiliensis R. Br.) 356. (— heliotropifolius Gr.) 343. ` — vermicularis (L.) Mart. 359. Pholidia Bickii Bail. 16. ` S Pholidota Leveilleana Schltr. 107. — roseans Schltr. 107. Phreatia densissima J. J. Sm. 26. — grandiflora J. J. Sm. 26. — hollandiana J. J. Sm. 122. — pisifera J. J. Sm. 26. Phryma Esquirolii Lévl. 534. _ Physosiphon Herzogii Schltr. 485. Physurus anchoriferus Schltr. 482. — Herzogii Schltr. 482. — Mayoriana Kränzl. 427. Index specierum. Phyteuma hemisphaericum L. var. ty- picum f. gracilescens Heimerl 45. (Pieris buxifolia Lévl. et Vant.) 101. TID falcarioides Bornm. et Wolff Pirus amygdaliformis Vill. var. persica Bornm. 330. — Esquirolii Lévl. 189. — Feddei Lévl. 189. — Mairei Lévl. 189. Pisonia aculeata L. var. vel forma 221. — linearibracteata Heimerl 221. Pitcairnia Fuertesii Mez 415, — longipes Mez 416. — riparia Mez 416. Plantago rhodosperma Dcsne. 244. SH ca Desne. var. minor Pilger Plectranthus chamaedrys Lévl. 22. (Pleione mandarinorum Kränzl.) 107. Pleurothallis amblyopetala Schltr. 486. — Herzogii Schltr. 487. | — lancilabris (Rchb. f.) Schltr. 205. | — Sanjanae Schltr. 487. | — tenuiflora Schltr. 488. — triquetra Schitr. 488. Poa acutissima Pilger 306. — breviculmis Pilger 307. — decolorata Pilger 307. — fallens Pilger 306. — limicola Pilger 308. — Mairei Hack. 387. Poecilanthe parviflora Benth. var. flori- bunda Hassl. 372. Podopterus emarginatus H. Gross 218, Polyalthia Branderhorstii Fedde 379. (— oblongifolia Burck) 379. (— — C. B. Robins.) 379. Polygala Taquetii Lévl. 181. Polygonatum Darrisii Lévl. 536. — Gentilianum Lévl. 287. — Lebrunii Lévl. 536. (Polygonum Kükenthalii Lévl.) 286. (— Milletii Lévl.) 286, Polylepis australis Bitt. 477. — — var, tucumanica Bitt. 478. — — — subvar. 4. breviuscula Bitt. 479. — — — subyar. 3. gracilescens Bitt. 479. — — — subvar. 2. latifrons Bitt. 479. — — — subvar. 1. majuscula Bitt. 478. Polypodium bipinnatifidum Bak. var. Foersteri Rosenst. 179. — bolivianum Rosenst. var. brevipes Rosenst. 473. — eireumvallatum Rosenst. 178. clavifer Hk. var. diversifolia Rosenst. 530. — deeurrenti-adnatum Rosenst. 248. — gracillimum Copel. 525. — hirtiforme Rosenst. 176, 575 Polypodium lineare Thbg. var. hetero- lepis Rosenst. 247. — longiceps Rosenst. 177. — millefolium Bl. 525. — monocarpum Rosenst. 178. — nitidissimum Mett. var. latior Rosenst. 474. — obliquatwn Bl. var. multijuga Rosenst. 178. — pendens Rosenst. 177. — poloénse Rosenst, 473. rhizocaulon Willd. var. hirsutula Rosenst. 473. e Mett. var. bolanica Rosenst. Tic — spurium Mett. 525. — subundulatum Rosenst. 180. — taeniopsis Christ forma latior Rosenst. 525. taxodioides BK. Rosenst. 179. — undulato-sinuatum Rosenst, 179. re var. ericoides | — Yoderi Copel, var. setulosa Rosenst. 119. Polypogon monspeliensis Desf. var. Rosei. au. Polystachya boliviensis Schltr. 483. Polystichum alpinum Rosenst. 171. — bolanicum Rosenst. 170. — — var. ovalis Rosenst. 171. — Leveillei C. Christens. 103. — Meeboldii Rosenst. 246. Prasophyllum despectans Hook. f. var. intermedium Ewart and Rees 42. Premna Dallachyana Benth. var. ob- tusisepala Domin 133. X Primula Silva Taroucana ©. Schneid, et Fr. Zeman 390. Prunella stolonifera Levl. et Giraud. 286. Prunus Cavaleriei Koehne 134. — densifolia Koehne 135. (— diamantinus Levi.) 134. — Maackii var. diamantina Koehne 134. Pseuderanthemum adenocalix Lindau 425 Pseuderia brevifolia J. J. Sm. 121. — diversifolia J. J. Sm. 121. Pterichis saxicola Schltr. 482. (Pteris adaucta Rosenst.) 468. Haenkeana Presl var. Rosenst. 468. — Keysseri Rosenst. 167. Pterostylis Whitei Bail. 14. Pultenaea trifida J. M. Black 507. adaucta | Puya Roraimae Mez 417. (Pycreus Rehmannianus C. B. Clarke) 92. Q. Quercus brunnea Lévl. 364. — Castanopsis Lévl. 363. 516 Quercus cepifera Lévl. 364. — eryptoneuron Lévl. 364. Dunniana Lévl. 363. guyavaefolia Lévl. 363. Mairei Lévl. 364. pinfaensis Lévl. 364. Prainiana Lévl. 363. — trinervis Lévl. 364. Vaniotii Lévl. 364. R Ranunculus Felixii Lévl. 281. — Mairei Lévl. 281. — pseudo-parviflorus Lévl. 281. Rhamnus coriaceifolius Lévl. 535. — myrtillus Lévl. 535. -- pruniformis Lévl. 534. — serpyllifolia Lévl. 282. Rhododendron agathodaemonis J. J. Sm. 209. — Argyi Lévl. 102. — Bachii Lévl. 102. -- eaeruleum Lévl. 284. — cruentum Lévi. 284, — Esquirolii Lévl. 102. — euonymifolium Lévl. 103. — Feddei Lévl. 102. — fuchsiaeflorum Lévl. 284. — hallaisanense Lévl. 101. (— Hellwigii Kds., non Warb.) 209. — Leclerei Lévl. 284. — leueandrum Lévl. 103. — liliiflorum Lévl. 102. — Mairei Lévl, 285. — nanum Lévl. 285. — Taquetii Lévl, 101. — umbelliferum Lévl. 102. Rhus Esquirolii Lévl. 181. Rhynchospermum Taquetii Lévl. 99. Rhynchospora eampanulata Kükenth. E | (Rhytiglossa secunda var. Nees) 431. Ribes alpestre Dec. var. 8. giganteum Jancz. 376. as — Franchetii Jancz. 377. — glaciale Wall. var. Jancz. 376. — — y. Rosthornii (Diels) 377. — himalayense Dec, var. a. glandulosum Janez. 375. — humile Jancz. 376. — laurifolium Jancz. 311. — longeracemosum Franch. var. «. Da- vidii Janez. 375. — — Var. 8. Wilsonii Jancz. 376. — moupinense Franch. var, y. laxi- florum Janez. 375. (— Rosthornii Diels) 377. Rollandia Fauriei Lévl. 506. Rosa coriifolia Fries var. cenisia R, Keller forma intersita H. Braun 42, intermedia glandulosum Index specierum. | Rosa coriifolia var. cyclocarpa H. Braun 2. — — var. frutetorum (Becser) Christ forma campylacantha H Braun 42. — Kerneri H. Braun forma apricola H. Braun 43. — doe L. var. pseudomon speliaca . Braun 43. Rotala eordipetala H E. Fr. 541. Rubus Boudieri Lévl. 534. — Darrisii Lévl. 188. holadenus Lévl. 536. — illudens Lévl. 283, longistylus Lévl. 534. Lyi Lévl. 536. Mairei Lévl. 283, 534. — Mexicanus Focke 223. — Moorei F. v. Muell. var. Leich- hardtianus Domin 133. (— occidentalis L. var. vel ssp. Mexi- canus Focke) 223. — petaloideus Lévl. 506. — pumilus Focke 223. — tongehouanensis Lévl. 283. Ruellia Cavaleriei Lévl. 21. — Esquirolii Lévl. 21. — Lyi besl 21. —- Montezumae Lindau 424. Rumex obtusifolius L. 218. S (Saccolabium acaule Hk. f.) 314. (— acutifolium Ldl.) 314. (— affine King & Pantl.) 314. (— bellinum Rchb. f.) 314. (— bigibbum Rchb. f.) 314. (— calceolare Ldl.) 314. (— calceolare Paxt.) 315. (— calceolare J. J. Sm.) 315. (— catinatum Ridl.) 314. (— dasypogon Ldl.) 314. (— denticulatum Paxt.) 314. (— distichum Ldl) 314. (— japonicum Makino) 315. (— intermedium Griff.) 315. (— nilagiricum Hk. f.) 315. (— obliquum Ldl.) 315. (— Pechei Rchb. f.) 315. S (— pseudodistichum King & Pantl.) 315. Salix funebris Lévl. 287. nilicola (Ehrenbg. Toepffer 502. S — — monstr. julifurea Toepffer 503. — Schweinfurthii Toepffer 502. (Salpianthus macrodontus Standley) 222. (Salpiglossis prostrata Hook. et Arn.)243. (— sinuata Hook et Arn.) 243. Salvia aerea Lévl, 532. — cataractarum Briq. 429. — Feddei Lévl. 532. — labellifera Lévl. 532. — Leclerei Lévl. 532. in sched.) Index specierum. Salvia Mairei Lévl. 532. — Marchandii Lévl. 533. — Mayorii Briq. 430. Sapium appendiculatum (Müll. Arg.) Pax et K. Hoffm. 225. — macrocarpum Müll. Arg. 225. Saracha antillana Krug et Urban 90. (— domingensis Bitt.) 90. — edulis (Schlechtend.) Thell. 431. (— Jaltomata Schlechtend.) 431. (Sarcochilus nepalensis Sprengel) 314. — singularis J. J. Sm. 27. Satureia sahendica Bornm. 335. Saussurea Cirsium Lévl. 284. Scabiosa Mairei Lévl. 535. — superba Griining 310. — — forma elatior Griining 310. — — forma nana Griining 310. — tschiliensis Griining 311. Scaphosepalum elasmatopus Schltr. 204. — panamense Schltr. 205. Scaphyglottis unguiculata Schltr. 206. Schinus dependens Ortega var. paras guariensis Hassl. 373. — ferox Hassl. 373. Schomburgkia splendida Schltr, 212. Scilla chinensis Benth. var. Mounsei Lévl. 184. Scirpus Forsythii Kükenth. 94. Secondatia densiflora A. DC. var. para- guariensis Hassl. 263. Sedum chrysanthemifolium Levl. 283. — Henrici Roberti R, Hamet 407. — Lahovarianum R. Hamet 409. — Longuetae H. Hamet 410. Selaginella d Albertisii Hieron. 525. yr nain grandiflora Hook. et Arn. 239. Senebiera integrifolia var. scaber Bail. 15. Senecio Cavaleriei Lévl, 537. — cinarifolius Lévl. 283. — Mairei Lévl. 283. — saccoso-flabellatus Lévl. 233. (Serturnera glauca Mart.) 357. Sida acuta Burm. var. carpinifolia K. Schum. 232. — Cavaleriei Lévl. 185. — cordifolia L. 232. diffusa H, B. K. 232. -- margaritensis Hassl. 266. rupicola Hassl. 264. rupicola Hassl. var. grandiflora Hassl. 265. — spinosa L. 232. — wrens L. var. aurea Hassl. 267. Silene caricifolia Bornm. 326. — stenobotrys Boiss. et Hausskn. var. eglandulosa Bornm. 326. Smilax Darrisii Lévl. 533. — herbacea subsp. crispifolia Francis | W. Pennel 48. Sobralia blanda Krzl. 319. — boliviensis Schltr, 491. Repertorium specierum novarum. XII. (20. 571 Sobralia epiphytiea Schltr. 213. — fruticetorum Schltr. 492. — Herzogii Schltr. 492. Solanum abutiloides (Griseb.) Bitt. et Lillo 136 acaule Bitt. 453. — var, caulescens Bitt. 453. accedens Domin 130. alatibaccatum Bitt. 68. alticolum Bitt. 5. Andreanum Bak. 51. angustifidum Bitt. 544. apiculatibaccatum Bitt. 141. apopsilomenum Bitt. 89. approximatum Bitt. 86. argentinum Bitt. et Lillo 547. — var. ehroniotrichum Bitt. 519. atripurpureum Schrank var. aurei- mieans Bitt. 436. var. diaphanadenium Bitt. 436. — basendopogon Bitt. 1. — bérmejense Bitt. 87. — boliviense Dun. ssp. virgultorum Bitt. 153. — brancoënse Bitt, 440. — Burbanki Bitt. 83. — ealvum Bitt. 81. — caripense H. B. K. ssp. Jamesonia- num Bitt. 148. chamaepolybotryon Bitt. 137. chenopodiifolium Lévl. 531. clavatum Rusby 464. coactiliferum J. M. Black 128. compressibaceatum Bitt. 456. corumbense Sp. Le M. Moore 431. eurvieuspe Domin 131. sect. nov. Cyphomandropsis Bitt. 461. — demissum var. Klotzschii Bitt, 454. — dendrophilum Bitt. 143. — depilatum Bitt. 88. — diodontum Bitt. 552. (— diffusum Ruiz et Pav.) 542. — dolichocarpum Bitt. 4. — dolichocremastrum Bitt. 3. — Douglasii Dun. 75. — durangoénse Bitt. 82. (— ellipticum Vell.) 465. — endoadenium Bitt, 546. — — var, robustius Bitt. 547. — endotrichum Bitt. 161. — epibyssinum Bitt. 439. — Feddei Bitt. 67, 542, Flahaultii Bitt. 57. — flavistrigosum Bitt. 74. — fraxinifolium Dun. 146. - — ssp. pamplonense Bitt, 147. — — var. protoxanthum Bitt. 147. — graveolens Bunbury 62. — var. 1. Bunburyi Bitt. 63. — — var. 2. glabriuseulum Bitt. 63. — var, 3. pentazygum Bitt. 64. XII. 1913.) 37 578 (Solanum grossularia ssp. protoxanthum Bitt) 147. (— guatemalense hort.) 444. — huallagense Bitt. 138. — hypacrarthrum Bitt. 151. — jneurvipilum Bitt. 158. — Jamesii Torr. var. grandifrons Bitt. 151. — — subsp. nayaritense Bitt. 8. — — — var. michoacanum Bitt. 9. — — subsp. septentrionale Bitt. 10. | — — — var. ripicolum Bitt. 151. (— japonicum Hort.) 458. (— jasminifolium auct. flor. Argent. non Sendtn.) 544. — jemense Bitt. 433, — Johannae Bitt. 465, — juglandifolium Dun. subsp. Cundi- namareae Bitt. 58. — juncalense Reiche ssp. Aconcaguae Bitt, 156. — leptophyes Bitt. 448. — Lobbianum Bitt. 446. — lucorum Domin 130. — Luederitzii Bitt. et Schinz 550. — luridifuscescens Bitt. 166. — Maglia Schlechtend. var. chubu- tense Bitt. 452. — — var. Guaytecarum Bitt. 2. — Mairei Lévl. 531. — Malmeanum Bitt. 447. — Mathewsii Bitt. 53. — medians Bitt. var. Bitt. 149. — — ssp. protohypoleucum Bitt. 150. — medusocalyx Bitt. 549. — megistophyllidium Bitt. 554. — mendax van Heurck et Müll. Arg. 543. — Mitehellianum Domin 131. — morelliforme Bitt. et Muench 154. Par rr : — Moritzianum Bitt. 138. — Muelleri Bitt. 155. — multiinterruptum Bitt. 56. — muricatum Ait. 441. — — var. popayanum Bitt. 443. — — var. praecedens Bitt. 443. — — var. protogenum Bitt. 442, — — var. teleutogenum Bitt. 443. (— muticum N. E. Brown) 458. — myriadenium Bitt. 157. — oligospermum Bitt. 80. — parcistrigosum Bitt, 75. — pentaphyllum Bitt. 70. — — var. caraboboapum Bitt. 70. — pinnatisectum Dun. 49. — — var. heptazygum Bitt. 50, — Pittieri Bitt. 66. — polyadenium Greenm. subsp. Oriza- bae Bitt. 7. — profundeincisum Bitt. 80. — pruinosum Dun. var. phyllolophum itt. 77. majorifrons Index specierum. | Solanum purpuratum Bitt. 85. | (— quadripartitum auct. non Dunal) 544. | — Rantonnetii Carr. 458. — rhamphidacanthum Bitt. 436. , — sect. nov. Rhynchantherum Bitt. 61. — rufirameum Bitt. 438. — Sanctae-Marthae Bitt. 60. — savanillense Bitt. 66. — semicoalitum Bitt. 463. | — semievectum Bitt. 542. — semiscandens Bitt. 142. — setulosistylum Bitt. 450. — simile F. v. Muell. var. capsici- forme Domin 130. | — — var. fastigiatum (F. v. Muell. spec.) Domin 130. — simplicifolium Bitt. subsp. giganto- phyllum (Bitt. pro sp.) Bitt. 445. — — var. metriophyllum Bitt, 445, | — — var. mollifrons Bitt. 445. — — var. trimerophyllum Bitt. 446. | — siphonobasis Bitt. 72. — Sodiroi Bitt. subsp. azuayense Bitt. 145. | — — subsp. buxifolium Bitt. 71. — — subsp. ramosipilum Bitt. var. elattonophyllum Bitt. 72. — — — var. enneaphyllum Bitt. 145. — Spegazzinii Bitt. 449. — stenolobum v. Heurck et Müll, Arg. 455. — stenophyllidium Bitt. 51. — Stuckertii Bitt. 461. — — var. angustifrons Bitt. 463. — — var. atrichostylum Bitt. 463. — — var. trichostylum Bitt. 463. (— suaveolens Bunbury) 136. — subelineatum Bitt. 79. — subquinatum Bitt. 144. — subspathulatum Sendtn. 551. — subtilius Bitt. 6. — theobromophyllum Bitt. var. proce- rius Bitt. 145. — trizygum Bitt. 138. aed — tuberosum L. subsp. sparsipilum Bitt. 152. — Uleanum Bitt. 139, Taf. I. — — var. gracilescens Bitt. 141. — — var. unipeduneulatum Bitt. 140. (— umbellatum Dun.) 90. — viscosissimum Sendtn. 159. — Wittmackii Bitt. 54. S — — var. glauciviride Bitt. 56. (Soliva pygmaea H. B. K.) 432. Sonchus Mairei Lévl. 284. ; 3 Sphaeralcea angustifolia (Cav.) St. Hil. 229 — Endlichii Ulbrich 230. — miniata (Cav.) Spach 231. — umbellata (Cav.) Spach 231. Index specierum. Spiranthes angustilabris J. J. Sm. 394. Stachys Mayorii Briq. 428. Statice caspica Willd. var. urumiensis Bornm. 336. Stelis Herzogii Schltr. 484. (— lancilabris Rchb. f.) 205. — virens Schltr. 484. Stemmadenia bignoniiflora Miers 240. — obovata K. Schum. 240. Sterculia malvacea Lévl. 185. — tiliacea Lévl. 185. eee dentata (Torr.) Britt. et Rusby 25. Streiitzia Reginae Banks 217. Strobilanthes Blinii Lévl. 19. — Bodinieri Lévl. 19. — Bonatianus Lévl. 20. — Cavaleriei Levl. 18. - var. angustifolia Lévl, 18. — Chaffanjoni Lévl. 20. coreanus Lévl. 19. Darrisii Lévl. 18. ? equitans Lévl. 20. Esquirolii Lévl. 18. Feddei Lévl. 20. - Labordei Lévl. 20. lactucaefolia Lévl. 534. lofouensis Lévl. 99. Marehandii Lévl. 19. Martini Lévl. 19. Seguini Lévl. 19. — Thirionni Levl. 18. Strobilanthopsis deutziaefolius Lévl. 21. — hypercifolius Lévl. 20. Swainsona concinna Bail. 16. — fragilis Bail. 16. Swertia Cavaleriei Lévl. 187. — Esquirolii Lévl 187. — seandens Lévl. 188. — Wolfgangiana Grüning 309. Swietenia humitis Zucc. 210, 224. en Bodinieri Levl., non Brand) 186. — splendens Lévl. 186. T. Tabernaemontana Berteroi DC. 240. Tanacetum Mairei Lévl. 284. (Telanthera brasiliana Moq.) 355. — dentata Moench 356. (— polygonoides Moq. 8. brachiata Seu- bert) 356. Thalictrum glaucodeum Greene 382. — labradoricum Greene 380. — Terrae Novae Greene 380. — tortuosum Greene 381. Thelasis globiceps J. J. Sm, 24. Thevetia ovata DC. 240. Thunbergia Bodinieri Lévl. 21. Thymus lanuginosus Mill. var. Ortman- E (Opiz) f. decalvatus H. Braun 43. 519 See lanuginosus — f. pycnotrichus . Braun 43. — — var. pannonicus Al. f. nicaeensis H. Braun 44. — Löwyanus Opiz var. oblongifolius (Opiz) f. decipiens H. Braun 44. = — f. pseudochamaedrys H. Braun — graecos Opiz var. saxicolus H. Braun Tilia cordata Mil. var. truncatula H. Braun f. rhaetica H. Braun 43. X — hybrida (platyphylla X cordata) Bechst. f. helvetica H. Braun 43. Tillandsia bromoides Mez 419. — multifolia Mez 420. — murorum Mez 420. Tournefortia glabra L. 242. | — Hatwegiana Steud. 242. Ki — írichocalycina DC. 242. Ser bucharica B. Fedtsch. Trichinium nervosum Bail. 17. Trichodesma Sinicum Brand 504. — uniflorum Brand 504. — Welwitschii Brand 505. Trichomanes digitatum Sw. var. major Rosenst. 166. Trifoliun? polygonum Lévl. 282. Trisetum Taquetii Hack. 386. Triticum compactum Hort. var. Fetisowi D subvar. Burnaschewi Flaksb. 127. — vulgare Vil. var. albidum Al. sub- var. inflatum Flaksb. 126, — — — subvar. labile Flaksb. 126. — —- sect. muticum var. Sunpani Flaksb, 127. Triumfetta semitriloba L. 226. — speciosa Seem. 226. Tulipa Hoogiana B. Fedtsch. 317. Tupistra Esquirolii Lévl. var. bracteata évl. 536. U. Uraria Esquirolii Lévl. 191. Urtica Mairei Lévl. 183. V Vaccinium buxifolium Lévl. 101. — Fauriei Lévl. 182. : — Taquetii Lévl. 182. (Vanda pulchella Wight) 315. Mor aces sinense Lévl. et Giraud. X — Teyberianum (V. pulverulentum X austriacum) Heimerl 44. Veronica breviracemosa R. B. Oliver 382. Vernonia Vanioti Lévl. 531. Viburnum Loeseneri Graebn. 244. Viola Boissieui Lévl. et Maire 282. 37* .580 Index specierum. Viola odorata X Sintenisii W. Becker | Xerotes confertifolia Bail. 14. 325. . | Xylobiwn flavescens Schltr. 493. Vitis Marchandii Lévl. 531. | Xylopleurum deserticolum Loes. 238. Vriesea maculosa Mez 418. — multicaule (R. et P.) Loes. 237. — sincorana Mez 418. — roseum (Ait.) Raim. 237. — tetrapterum (Oliv.) Raim. 239. W. Xylosma flecuosum (H. B. K.) Clos. 234. Wahlenbergia Mairei Lévl. 285. Waltheria americana L. 234. 2. Warscewiczella caloglossa Schltr. 216. Zieria laevigata var. Fraseri (Hook.) Domin 133 m ME — laxiflora Domin 132. Xanthoceras enkianthiflora Lévl. 533. Addenda atque corrigenda. Band XI. p. 238. Z. 2 v. o.: statt l. c.: „in Denkschr. K. Ak. Wiss. Wien, LXXXV (1910), p. 472*. Band XII. p. 92. Z. 19 v. u.: ,Cyperus muricatus Kükenth.“ p. 103. Z. 13 v. u.: „Drynaria“. p. 407. Z. 15 v. u.: ,Sedum Henrici Roberti“. p. 456. Z. 20 v. o.: statt: ,Antherensporen“ lies ,Antherenporen“. Druck von A. W. Hayn's Erben (Curt Gerber), Potsdam.