VOYAGE L'ASTROLABE. mt. LE VOYAGE DE L ére à 8 . : à : . o Re: e” Abe se compose des parties suivantes : Première Division. Huisroine pu Voyace, rédigée par M. Dumont d'Urville; +. in-8, papier grand-raisin es avec plus de 100 Vignette ou en taille-douce, 5 Car! nd in-folio, et un Atlas 240 Planches lithographié meer — Fe MÉTÉOROLOGIE, fe Tesréni R rédigé par M. Arago, de l'Académie des Deurirme es ; Boranique. Texte par M. A. Richard; r volume grand in-8; A # ï 80 Planches au moins en taille-douce, la plupart coloriées, sur demi-feui jésus-vélin. Ervisième Division. . ” Zo0LOGIE, par MM. Quoÿ ct Gaimard; 5 forts volumes > ee à ne” _ avec Atlas de 200 hes au moins, gravées en , imprimées + à .* en couleur, relevées au ceau; sur demi-feuille jésus-vélin @natrième Division. Partie ENTOMOLOGIQUE, rédigée | par M. le docteur Roisduval; : volume grand in-8, avec 12 Planches en taille-douce, imprimées en couleur et relevées au pinceau, sur demi-feuille jésus-vélin. Cinquième Division. Hyprocrarme. Atlas de 45 Cartes ou Plans, gravés par les soins du gouvern un volume de texte, rédigé par M. Dumont d'Urville. : à . à e IMPRIMERIE DE HENRI DUPUYX, RUE DE LA MONNAIE, N, 11, DE M. J. DUMONT D'URVILLE, SE , CAPITAINE DE VAISSEAU, “PAR M À RIGI midi J. TASTU, ÉDITEUR mn. 4 ms, nu Des BEAUX ARTS, SERTUM ASTROLABIANUM. Description DES ESPÈCES NOUVELLES OU PEU CONNUES, RECUEILLIES PAR M. LESSON JEUNE, CHIRURGIEN DE LA MARINE ROYALE, PENDANT LA CIRCUMNAVIGATION DE LA CORVETTE L'ASTROLABE. PAR M. A. RICHARD. MEMBRE DE L'INSTITUT ;, FROFESSEUR DE BOTANIQUE À LA FACULTÉ DE MÉDECINE DE PARIS. “té AE 7 … Nous présentons ici, sous le titre de Serium Astrolabianum, un choix des espèces nou- velles ou peu connues jusqu’à présent, qui ont . été recueillies pendant les diverses relâches de ? Astrolabe. La première partie de la Bo- tanique du Voyage, que nous avons publiée il y a environ deux ans, contenait un Essai ou Esquisse de la Flore de la Nouvelle- Zélande. Un séjour plus long-temps prolongé sur plusieurs points des iles dont se compose Ja Nouvelle-Zélande , et surtout la pes éohitiiihe authentiques recueillis par ce ed . lèbre botaniste, nous avaient engagé à dons ner plus d'extension à cette partie des collec- tions rapportées par les naturalistes de 4s- trolabe. Mais nous n'avons pas été placé dans des circonstances aussi favorables pour + BOTANIQUE, II, a Il AVERTISSEMENT, les autres parties de ces collections. En effet, les plus considérables ont été faites dans des localités déja bien connues, et souvent ex- plorées par les vaturalistes, comme la Nou- velle-Hollande, par exemple, et le cap de Bonne-Espérance. Des autres points visités par le capitaine d'Urville, nous ne possédons sou- vent que trop peu de végétaux pour pouvoir en publier des Flores particulières. Nous avons donc cru devoir nous borner à extraire de ces _ diverses localités les espèces qui nous ont paru nouvelles, ou encore mal ou peu connues des naturalistes. Nous les avons décrites avec soin, et nous en publions les figures. Mais nous _avons pensé aussi qu'il était utile de donner _ des catalogues de toutes les espèces qui avaient été recueillies dans les principales stations de la corvette /’Æstrolabe. Ces catalogues , fort in- complets sans doute, auront cependant une utilité incontestable, En effet, beaucoup des points sur lesquels s’est arrêté ? Æstrolabe n'avaient jamais été visités par des naturalistes. Ces simples listes sufliront du moins pour donner une idée de leur végétation, et la ratta- cher aux divers systèmes dont se ‘compose le globe terrestre. Nous nous sommes aidé, pour dresser ces AVERTISSEMENT, II listes, et des plantes recueillies par M. Lesson pendant l’expédition, et de notes manuscrites qu’il nous a confiées, et qui, faites sur les lieux et sous l’impression même que les objets ont produite sur lui, donnent une idée exacte de l'aspect £ énéral, ou de la physionomie parti- culière que chaque localité présentes sous le point de vue de sa végétation. * Aiïnsi donc le Sertum Astrolabianum se composera de deux parties. Dans la première, nous passerons successivement en revue les diverses localités parcourues par le capitaine d'Urville et ses infatigables compagnons; nous dirons quelques mots sur leur végétation con- sidérée d’une manière générale, et à la suite _ nous présenterons lindication de toutes les _ | espèces qui font partie des collections rappor- tées par M. Lesson. La seconc partie sera consacrée à la des- cription de cinquante-six espèces nouvelles ou mal connues prises dans les diverses localités du voyage. Plusieurs de ces plantes même ont formé des genres nouveaux, tels sont le For- restia dans la famille des Asparaginées, les Macrolepis et Carteretia dans les Orchidées. Parmi les plantes rapportées par M. Lesson, s’est trouvé un paquet contenant un assez â * & a # IV AVERTISSEMENT. grand nombre d’espèces intéressantes qui lui avaient été données à Sydney (Nouvelle- Galles du Sud) par M. Fraser, directeur du Jardin botanique de cette colonie. Ces plantes proviennent des montagnes Bleues, de la baie Morton , du port Macquarie, de Pile Melville, et de quelques autres parties de la Nouvelle- Hollande : la plupart étaient nouvelles et of- fraient un grand intérêt; quelques-unes même viennent déranger la symétrie géographique de certains genres. Ainsi, parmi elles, se trouve une espèce du genre Thouirua, dont toutes les autres espèces appartenaient au nouveau continent; plusieurs Sapindacées du genre Cu- parua, etc. Nous terminerons cette seconde partie par l'explication des planches, soit de celles qui appartiennent à la Flore de la Nouvelle- Zélande, et que nous avions omis de publier en même temps que la première partie de cet ouvrage, soit de celles dont se compose le Sertum Astrolabianum. Paris, 15 août 1833. CATALOGUE DES ESPÈCES DE PLANTES RACUEILLIES DANS LES PRINCIPAUX LIEUX VISITÉS PAR L’ASTROLABE, TONGA-TABOU. (Archipel des Amis. ) 20° lat., 177° longit. Du 20 avril au 19 mai 1827. Tonga-Tabou est une île basse, de formation ré- cente, ou du moins son rivage est presque entière- ment composé de roches madréporiques , qui rendent ses approches si périlleuses pour les navigateurs. Ces massifs calcaires sont recouverts surtout au centre d’une couche épaisse d’un terreau meuble et substan- tiel. L'ile £oa, peu éloignée de Tonga, est au con- traire assez haute et montagneuse , très-probablement volcanique et presque entièrement boisée. La végéta- tion de cette île est très-belle et annonce par sa force vi VOYAGE DE L’ASTROLABE. et son éclat l'influence du soleil des Tropiques. Aussi remarque-t-on ici un assez grand nombre des végé- taux qui caractérisent la Flore des Moluques et des iles de la Sonde, tandis que Taïti et Nouka-Hiva, situées plus à l’est, présentent à peine quelques plan- tes qui rappellent la végétation tropicale. Les forêts de Tonga-Tabou sont généralement peu touffues , du moins celles qui avoisinent les côtes , ce qui peut tenir aux excursions fréquentes des naturels. Le nombre des arbres est peu considérable, et cepen- dant ils forment par le contraste de leurs formes des masses très-variées. Parmi les arbres qui dominent au milieu des fo- rêts, on remarque les Cocotiers , les Vaquois ( Pan- danus odoratissimus), les gigantesques éventails du Corypha umbraculifera ; \e Mussænda frondosa , avec ses calices colorés, dont une des divisions beau- coup plus grande ressemble plutôt à un pétale; le Cerbera manghas ; Y Hernandia ovigera; les Ca- saarina africana qui rappellent par leur aspect nos Saules pleureurs ; des Figuiers ; l’{nocarpus edulis ; le Gossypium religiosum. Parmi ces végétaux d’une taille plus ou moins élevée , se mélent des arbrisseaux plus humbles, les Melodinns scandens ; le Tacca pinnatifida , des Liserons, des Hibiscus, etc. Cependant, plusieurs endroits sont presque nus; ce sont de vastes plages où croissent à peine quelques touffes rares et raboupries ; d’autres sont recouverts de vastes dômes de Cocotiers, sous lesquels se mon- tre un gazon composé presque uniquement de Gra- BOTANIQUE. VII minées. Quelquefois même ce sont ces dernières plantes qui forment à elles seules toute la masse de la végétation. Les Fougères sont peu abondantes à Tonga-Tabou et dans les iles voisines. Aucune n'offre ces slipes élancés qui caractérisent si fréquemment quelques espèces tropicales de cette belle famille. Les Grami- nées au contraire sont très-abondantes. Il est peu d’iles où les végétaux alimentaires soient plus nombreux et où en même temps les naturels en prennent plus de soins. Partout on trouve de vastes plantations de Cocotiers , de Bananiers que les natu- rels appellent Hamahé, d'arbres à pain , d'Ignames , de Cannes à sucre, de Papayers , etc. Les naturels ont encore en abondance des oranges , des citrons, des pamplemousses, etc. A l’époque où ?’4strolabe arriva à Tonga-Tabou, un grand nombre de plantes étaient déjà en fruits. La difficulté de leur dessiccation empêcha M. Lesson d'en réunir un grand nombre. Voici celles qu'il a rapportées. MONOCOTYLEDONEÆ. AROIDEÆ. Tacca pinnatifida. L. Pandanus odoratissimus. 1. CYPERACEÆ, Fimbristylis complanata. Vabl. Cyperus pinnatus. Lamk. VII VOYAGE DE L’ASTROLABE. GRAMINÆ. Cenchrus echinatus. Cav., Ic., V, p. 39, t. 462, Eleusine indica. L. Digitaria sanguinalis. L. Panicum.… Oplismenus Burmanni. Kunth. Orthopogon Burmanni. R. Brown. Saccharum officinale. Willd. PALMÆ. Cocos nucifera. L. Corypha umbraculifera. L. DIOSCOREZÆ. Dioscorea..…. MUSACEÆ. Musa paradisiaca. L. DICOTYLEDONEÆ. LAURINEÆ, Cassytha filiformis. L. Hernandia ovigera. L. AMARANTHACEÆ. Achyranthes virgata. Poiret. _ LABIATÆ, Leucas..…. VITICES. Clerodendrum inerme. Gærtn. SOLANEÆ. Solanum nigrum. L. APOCYNEÆ. Alyxia stellata. R, et Schult. Cerbera manghas. L. BOTANIQUE. 1x Melodinus scandens. Forster. CAMPANUTACEÆ. Scævola sericea. Forster. SAPOTEÆ. Inocarpus edulis. L. CUCURBITACEÆ. Carica papaya. L. SYNANTHEREÆ. Verbesina biflora. L. Bidens..…. RUBIACEÆ, Oldenlandia paniculata. L. Mussænda frondosa. L. GUTTIFERÆ. Calophyllum..… MELIACEÆ. Mallea Rohrii. Ad. de Juss. Melia baccifera. Rohr. MALVACEÆ. Gossypium religiosum. L.' | TILIACEZ. * Grewia tiliæfolia. Nob. G. foliis ovalibus aut oblongis basi inæquilateralibus sub- cordato-rotundatis, apice acuminatis serratis, præsertim subtüs pubescentibus, penninerviis; pedunculis 1-3 axilla- ribus tomentosis sæpius trifloris; petalis acutis brevissimis; fructu pubescente. Nob. OBSERVATIONS. Cette espèce est voisine du Grewia guazumæfolia, Juss. Mais elle em diffère par ses feuilles arrondies et cordiformes à la base, par ses pédon- cules réunis plusieurs ensemble à l'aisselle des feuilles, par ses boutons de fleurs ovoïdes alongés et ses fruits velus. x VOYAGE DE L'ASTROLABE. PORTULACEÆ. Trianthema polyantha. Blume, Bijd. LEGUMINOSEÆ. Mucuna..…. RHAMNEÆ,. Ceanothus asiaticus. L. . EUPHORBIACEÆ. Euphorbia lævigata? Vahl. MYRICEÆ. Casuarina africana. Lour. URTICEÆ. Artocarpus incisa. L., Fil. : BOTANIQUE. xi HAVRE CARTERET. (Mouvelle-3rlande.) Du 6 au 19 juillet 1857. Par sa position géographique si rapprochée de l’é- quateur, la Nouvelle-Frlande présente dans sa vépé- tation tout le luxe, toute l’exubérance des régions tropicales. Des masses presque impénétrables de grands arbres, aussi variés dans leur forme générale que dans la figure et la coloration de leur feuillage , recouvrent ce sol composé en grande partie d’un fond madréporique , recouvert d’une couche plus ou moins épaisse de terreau. C’est surtout dans l'ile aux Cocos que cette constitution du sol offre les caractères que nous venons d’énoncer. Au milieu de ces végétaux gigantesques , parmi lesquels on remarque le Zectona grandis, des Mimeuses, des Pterocarpus, des Termi- nalia, des Cycas et plusieurs Palmiers , comme des Caryota, des Arequiers et des Corypha, on voit pendre des Lianes robustes qui descendent en longs cordages des sommités les plus élevées de ces arbres, ou les étreignent de leurs replis accumulés. Mais cette magnificence même de la végétation sans cesse maintenue par la chaleur et l'humidité qui rè- x11 VOYAGE DE L'ASTROLABE. gnent constamment dans cette ile, en favorisant le développement des végétaux ligneux, nuit à celui des plantes herbacées qui ne peuvent vivre, privées qu'elles sont de l’action du soleil et presque de l'air. Aussi le nombre en est-il très-peu considérable. Ce qui n'est pas moins remarquable, c’est que même sur les rivages du havre Carteret , de l'ile aux Cocos et de l’île Heigh, il n'existe, ou du moins on n’a trouvé aucune Cypéracée, et qu’une seule espèce de Grami- nées , le 7huarea involucrata , a été observée sur les plages sablonneuses de l'ile Heigh. Sur les arbres de l’ile aux Cocos croissent plu- sieurs Orchidées parasites, parmi lesquelles se dis- tinguent les Oberonia gladiata et Carteretia pani- culata, espèces nouvelles que nous avons fait figurer. Leurs racines sont à peine implantées dans l'écorce à demi-détruite de ces troncs séculaires, et cependant ces Orchidées à belles fleurs n’en poussent pas moins avec vigueur, A côté de ces Orchidées parasites , plusieurs espè- pèces d’Apocynées croissent aussi sur les vieux troncs ; tels sont l’Æoya carnosa qui étale ses cimes de fleurs à reflets brillans comme la porcelaine, et deux espè- ces du genre Conchophyllum de M. Blume, que l’ab- sence de fleurs ne m’a pas permis de déterminer. Comme dans toutes les autres îles équatoriales, le Manglier, et surtout le Barringtonia speciosa, s'é- tendent jusque sur les bords de la mer, qui vient baigner périodiquement leurs racines et leurs troncs. BOTANIQUE. XUH ACOTYLEDONEZÆ. FILICES. Aspidium coriaceum. Sw., Syn., 57. Willd., Sp., V, p. 269. Nephrodium Gaimardi. Gaudichaud, Uran. Polypodium phymatoides. L. Mant. Polypodium irioides. Lamck., Dict. Sw., Syn., p. 28. Polypodium ensatum? Swartz, Syn. Fil. 29. Willd. , Sp., V, 158. Pteris nemoralis. Willd., Sp. V, p. 386. Diplazium sylvaticum. Bory in Willd., Sp., V, p. 353. Asplenium laserpitifolium. Sw., Syn., 85. Willd., Sp. V, np. 241. Asplenium nidus. L., Sp. Willd., Sp. V, p. 304. Acrostichum speciosum. Willd. , Sp., V, p. 147. Niphobolus spissus. Kaulf., Enum., 126. Polypodium. Bory in Willd., Sp. , V, 146. Davallia elegans. Sw., Syn. Fil, 132 et 347. Willd., Sp., V, 471. MONOCOTYLEDONEÆ. AROIDEXÆ. Pandanus odoratissimus. L. Caladium esculentum. I. GRAMINÆ. | Thuarea involucrata. Pers. PALMÆ, Caryota urens. L. Areca oleracea. L. +: XIV _ VOYAGE DE L’ASTROLABE. Cocos nucifera, L, Corypha umbraculifera. L. JUNCEÆ. Flagellaria indica. L. BROMELIACEÆ. Bromelia ?..… MUSACEÆ. Musa paradisiaca. L. CANNÆ. Globba nutans. L. ORCHIDEÆ, * Oberonia gladiata. Nob. , Sert. , t. 2, * Carteretia paniculata. Nob. , Sert. , t. 4. DICOTYLEDONEÆ. VITICES. Clerodendrum inerme. L. Tectona grandis. L. Fil. APOCYNEÆ, Hoya carnosa. Br. Conchophyllum..… BI. CORYMBIFERÆ. Verbesina Lavenia. L. MALPIGHIACEÆ. Tristellateia Madagascariensis. Du Petit Th. STERCULIACEÆ, Heritiera littoralis. Ait. F SAPINDACEZÆ, Cardiospermum halicacabum. I. BOTANIQUE. GUTTIFERÆ,. Calophyllum inophyllum. L. LÉGUMINOSÆ. Adenanthera pavonia. L. Pongamia glabra. Vent. Sophora tomentosa. L. Cæsalpinia nuga. Aiton. Desmodium Australe. DC. MYRTACEÆ. Barringtonia speciosa. L., Fil. EUPHORBIACEÆ Euphorbia lævigata? Vahl. Rottlera paniculata? Ad. de Juss. CYCADEÆ. Cycas circinalis, L. XV 4 XVI VOYAGE DE L’ASTROLABE, PORT DOREI. (Mouvelle-Guinée.) Du 25 août au 6 septembre 1823. Peu de contrées offrent une végétation dont l’as- pect soit plus imposant que celle de la Nouvelle- Guinée. Ce n’est plus le genre de beauté qu’on re- marque à la Nouvelle-Hollande et à la Nouvelle-Zé- lande. S'il n’y a pas la même variété dans les formes et dans les teintes, on observe plus de magnificence dans les masses , et tous les végétaux s’y montrent __ avec des proportions plus colossales. C'est du moins l'aspect des lieux voisins de la mer, Car l’intérieur des terres est tout-à-fait inconnu. Les plantes herba- cées sont rares, et la Nouvelle-Guinée s'éloigne sous ce rapport de la Nouvelle-Galles du Sud , si intéres- sante pour le botaniste. Ici, dès qu’on s'éloigne des bords de la mer, on ne trouve que des forêts impé- nétrables, composées de Palmiers au feuillage élé- gant, de Tecks (Zectona grands), de Barringtonia, d'arbres à pain, au-dessus desquels dominent de 4 gigantesques espèces de Mimeuses et de Pterocarpus qui forment en quelque sorte une seconde voûte au- à À dessus des autres. .. BOTANIQUE, XVII La végétation de Doreï est réellement gigantesque. # Elle se rapproche beaucoup de celle de la Nouvelle- Irlande, mais elle est beaucoup plus variée, comme on l’observe en général sur les terres plus étendues. Ainsi on y trouve toutes les plantes de la Nouvelle- Irlande, et de plus un grand nombre qui lui sont propres. A la Nouvelle-Irlande , nous avons fait remarquer l'absence totale de Cypéracées, et nous avons ici au contraire deux espèces de cette famille qui sont fort communes dans les lieux sablonneux Voisins - de la 3 mer, savoir le Xylingia monocephala, plante cos- ie et le Cyperus longiètins de Poiret, qu’on ne Connaissait encore qu'à Madagascar. Une seule Graminée, le Zhuarea involucrata , à été rapportée par M. Lesson du havre Carteret, et sept espèces de la même famille ont été observées au port Dorei. Parmi ces sept espèces ne se trouve pas celle de la Nouvelle-Irlande. Parmi les plantes qui nous paraissent particulières à cette grande île, nous citerons spécialement les suivantes qui jusqu'à présent n’ont encore été obser- vées nulle part ailleurs. ñ 1°. FoRRESTIA HisPIDA, que nous avons fait figurer planche première du Serrum AsrroLarranu. C’est une grande plante herbacée vivace qui croît dans les lieux humides et que nous rapportons à la ru des Aspa- __ raginées.” | Do, ÆcicEerAs MIGRICANS Nob. Sert. 1. 21. Petit ar- de buste qui croît sur les Dons de la mer. EN 4 .‘. “ > BOTANIQUE. dr. à" ; b 5» LS + $ # 4 - ee ae” & gs ë à ‘ : + % < É Là - # Le w” 4 XVIII VOYAGE DE L'ASTROLARE. 30, Evopnra LonarroLrA Nob. Sert. Astr. t. 22. ACOTYLEDONEZÆ. LICHENEZ. Parmelia perlata. Achar. Collema Rottleri. Achar. , Syn., Lich., 326. HEPATICEÆ. Jungermannia atrata. Swartz. MUSCI. Hypnum delicatulum. Bried. , Mant. LYCOPODIACEZÆ. Lycopodium Ürvillæi. Bory, Coq., t. 25. FILICES. Asplenium pteropus. Kaulf. , p. 170. Lygodium circinnatum. Swartz, Syn. , Fil., 153. Hydroglossum circinnatum. Wild. , Sp. V, 83. Nephrodium propinquum. R. Brown, Prodr., 148. * Aspidium glaberrimum. Nob. A. glaberrimum : fronde pinnatâ; pinnis mollibus, ni- tentibus, lanceolatis, profundè crenatis, margine integerri- mis, crenaturis obtuso-rotundatis, inferioribus minoribus eus soris in lamina pinnarum dispositis. N. OBSERVATIONS. Cette espèce, qui ressemble à beaucoup d’autres espèces, comme les Asp. pennigerum, molle, filix mas, ete., s'en distingue surtout en ce qu’elle est très-glabre dans toutes ses parties, molle, et n'ayant pas de sores sur leurs crénelures , mais seulement sur la face inférieure de leurs pinnules, non loin de la nervure. Aspidium Urvillæi. Bory, Coq., n. 66. Aspidium (drynaria) Linnæi. Bory, Ann. Sc. nat. BOTANIQUE. xIx * Asplenium cyatheæfolium. Nob. À. caudice arboreo? frondibus tripinnatis, pinnis lan- di ceolato -acuminatis; pinnulis sessilibus , breviusculis, ob- , tusis, deorsum denticulato-serratis. Nob. OBSERVATIONS. Au premier aspect, cette espèce ressemble beaucoup à un Cyathea ou à un Alsophila. La fronde peut avoir trois pieds de long; le rachis est glabre, arrondi d'un côté, canaliculé de l’autre. Les divisions primaires ont jusqu’à dix pouces de longueur, et vont en diminuant jusqu’au sommet de la fronde, qui est alongée et simplement dentée en scie : les pinnules secondaires, sessiles et se touchant l’une à l’autre, n'ont guère que deux lignes de lar- geur. Elles sont parfaitement arrondies à leur extrémité, légèrement denti- culées en dehors, mais ayant leur bord uni et entier au côté opposé. Les sores linéaires sont parallèles, et au nombre de quatre à six paires pour chaque pinnule. Vittaria zosteræfolia. Bory in Willd. , Sp. V, p. 406. Acrostichum speciosum. Willd., Sp. V, p. 117. MONOCOTYLEDONEX. AROIDEÆ. Dracontium tener. Wallich. Pothos scandens. L. Pandanus odoratissimus. L. CYPERACEÆ. Cyperus longifolius. Poiret. Kyllingia monocephala. L. GRAMINÆ. Coïx lacryma. L. Centhotheca lappacea. Desfont: Cenchrus lappaceus. 1. Poa latifolia. Poiret. Saccharum spontaneum. L. + 4* > VOYAGE DE L’ASTROLARE. Orthopogon compositus. R. Br. Cenchrus spinifex ? Cav. Panicum hirsutum. Poiret. Panicum multinode. Lamck. COMMELINEÆ. Commelina.…. JUNCEÆ. Flagellaria indica. L. ASPARAGINEEÆ, * Forrestia hispida. Nob. , Sert. , t. 1. : PALMÆ. Sagus Rumphii, L. Areca oleracea. L. Cocos nucifera, L, | CANNEÆ. Maranta dichotoma. L. Phrynium dichotomum. Roxb. Thalia cannæformis. Foster (ex herb.). Alpiniæ ? spe. ORCHIDEZÆ, (2 indéterminées, faute de fleurs. ) DICOTYLEDONEÆ. AMARANTHACEÆ, Achyranthes prostrata. Lamck. ACANTHACEÆ. Justicia repens? L. Justicia longiflora. Vahl., Enum. (non Forst. ex her.) VITICES. Clerodendrum infortunatum. L. BOTANIQUE. XXI Callicarpa macrophylla. Vahl, ? Callicarpa lanceolaria Roxb. ? Callicarpa attenuata. Wall. (ex. herb.) Wolkameria inermis. L. Tectona grandis. L., Suppl. LABIATÆ, Ocymum sanctum. L. SOLANEÆ. Solanum lasiocarpum. Dun. Rheed., Hort. mal. PE : A t. 35. Solanum verbascifolium. L. Capsicum..… BORAGINEÆ. Tournefortia argentea. L. APOCYNEÆ. Hoya?..…. MYRSINEÆ. * Ægiceras nigricans. Nob., Sert. Astr., t. +5 SAPOTEÆ. Inocarpus edulis. Forster. CAMPANULACEÆ. Scævola Kænigii. Vahl. CAPRIFOLIACEÆ. Bruguiera..… CORYMBIFERÆ. Cacalia sonchifolia, Willd. Bidens..…. Vernonia.…. Adenostemma viscosum. Forster (ex herb.). Verbesina nodiflora? L. XXII VOYAGE DE L’ASTROLABE. RUBIACEÆ. Mussænda frondosa. L. Morinda citrifolia. L. SAPINDACEÆ. Ornitrophe serrata. DC. , Prod. GUTTIFERÆ,. Xanthochymus..…. Roxb. RANUNCULACEÆ. Clematis..…. RUTACEÆ. * Evodia longifolia. Nob. , Sert. , t. 22. TILIACEÆ. Bixa orellana. L. MALVACEÆ. Hibiscus tiliaceus. L,. LEGUMINOSÆ. Cassia planisiliqua ? L. Clitoria ternatea, L. Poinciana pulcherrima. L. Hedysarum gangeticum? L, Desmodium..…. Pterocarpus.…. Mimosa..…. MYRTACEÆ, Sonneratia acida. L. fil. Barringtonia speciosa. L. EU PHORBIACEÆ. Euphorbia pilulifera. L. URTICEÆ. Procris canescens? Ventenat. BOTANIQUE. Artocarpus incisa. L. CUCURBITACEZÆ,. Carica papaya. L. CYCADEÆ. Cycas circinalis. L. XXII * VOYAGE DE L'ASTROLABE. BOUROU. * | “(Moluques ’.) ACOTYLEDONEZÆ. LYCOPODIACEÆ, + Lycopodium Urvillæi. Bory, Côdg:, 6. 25: ë. ra Æ FILICES. sa 4 : Lygodium microphyllum. R. Brown, Prodr. ; 162. # * Nephrodium unitum. Swartz, Syn., 47. ss: Aspidium. Wild. , Sp. V, p. 241. Schkur, t. 33. & Polypodium. L. 3 Pteris costata; Bory in Willd. » SPC V; p- 367. MONOCOTYLEDONEÆ. x GRAMINEÆ, % Digitaria sanguinalis. L.… | Sorghum vulgare, Wild. + 1 La végétation des Moluques est si bien connue, que nous avons ba- lancé à publier la liste bien incomplète des*espèces recueillies à Bourou, à Célèbes et à Amboine. Cependant, telle qu’elle est, elle pourra encore servir à confirmer ce qui a déjà été dit de la végétation fastueuse de ces îles, * # BOTANIQUE, PALMÆ. Cocos nucifera. L. Areca oleracea. L. Sagus Rumphii. L. COMMELINEÆ. Tradescantia malabarica. L. DICOTYLEDONEÆ. EE: VITICES. Lepidostachys.… Tectona grandis. L. fil. + sie F | LABIATÆ. cas indica. Desf. _ Leucas.…. CONVOLVULACEÆ. Convolvulus pes capræ. L. SYNANTHERE. Conyza chinensis. Lamck. RUBIACI <. Oldenlandia corymbosa. | PE TILIACEÆ. à Urena viminea ? Cav. K MELASTOMACEÆ. Melastoma malabatricum. L. :æ VOYAGE DE L’ASTROLABE. LEGUMINOSÆ,. Desmodium gangeticum. DC. Desmodium auriculatum. DC. Desmodium triflorum. DC. Cassia alata. L, Mucuna pruriens. Adanson. Dolichos pruriens. L. EUPHORBIACEÆ. Euphorbia pilulifera. L. Euphorbia serpyllifolia. BOTANIQUE. XXVH AMBOINE. (Moluques, ) ACOTYLEDONEZÆ. LYCOPODIACEÆ, Lycopodium Marianum. Willd. , Sp. V, p. 31. . OBSERVATIONS. Cette espèce est plus grêle dans toutes ses parties que le Zycopodium cernuum, auquel elle ressemble beaucoup. Aussi Sprengel avait-il cru devoir les réunir, Lycopodium Urvillæi. Bory, Coq. , 1. 25. FILICES. . Gleichenia tenera. R. Brown, Prodr., p. 261. * Mertensia Lessonii. Nob. M. glabra; fronde flabellato- surcata; pinnis geminatis, ovali-oblongis, profundè pinnatifidis ; pinnulis linearibus obtusis, subtüs glabris. Nob. OBSERVATIONS. Le stipe est glabre; les frondes deux fois dichotomes, présentant à leur partie inférieure deux auricules divergentes Les pinnules sont. proportion- nellement plus larges que dans les autres espèces, profondément pinnati- fides, à divisions linéaires obtuses et bifides, glabres et glauques en dessous. Cette espèce atteint une hauteur d'environ un pied, et paraît être la moins divisée de toutes. Lygodium scandens. Willd., Sp. V, p. 77 (non Lin.). Ugena microphylla. Ca. XXVINH VOYAGE DE L'ASTROLABE. Lygodium japonicum. Sw. , Fil. , 154. Hydroglossum japonicum. Wild. Aspidium parasiticum. Sw., Syn., 49. Willd., Sp. V, 246. Pteris indica. Lamk., Dict. Sw., Syn. Fil., 102. Hymenolepis ophioglossoides. Kaulf., Enum. » 146. MONOCOTYLEDONEZÆ. CYPERACEÆ. . Cyperus strigosus ? L. Cyperus compressus. Roth. Mariscus umbellatus? Vahl. Kyllingia monocephala. L. Fimbristylis ferruginea. Vahl. Rhynchospora.…. GRAMINÆ. Setaria glauca. L. Paspalum kora? Lamk. Digitaria. … Eleusine indica. L. Thuarea.…. : Agrostis tenacissima. L, fil. Andropogon acicularis. Retz. Poa eragrostis. L. COMMELINEÆ. Commelinæ. Sp. duæ, DICOTYLEDONEZÆ. AMARANTHACEÆ. Achyranthes prostrata. Lamk. BOTANIQUE. XXIX MYRISTICEÆ. Myristica aromatica. Lamk. ACANTHACEÆ. Acanthus ilicifolius. L. Justicia..…. VITICES. Callicarpa lanceolaris? Roxb. LABIATÆ. Coleus scutellarioides. Bentham. Leucas indica. Desf. CONVOLVULACEÆ. Convolvulus cymosus. Lamk. Convolvulus pes capræ. L. Ipomæa quamoclit. L. APOCYNEZÆ. Asclepias..… BIGNONIACEZÆ. * Bignonia discolor, Nob. B. foliis simplicibus oppositis petiolatis ellipticis acutis integris basi attenuatis, supernè glabris subtüs pubescenti- bus; floribus luteis terminalibus, bracteis spicatis RUBIACEÆ. Knoxia zeylanica. L. Spermacoce.… Coffæa arabica. L. Ixora coccinea. L. Oldenlandia biflora. L. SYNANTHEREÆ, Eclypta prostrata. L. Conyza prolifera. Lamk. Elephantopus scaber. L. XXX VOYAGE DE L’ASTROLABE, POLYGALEÆ. * Salomonia alata. Nob. S. caule erecto ramoso glabro subtrialato; foliis inferio- ribus petiolatis obtusis, basi subcordatis, superioribus oblon- gs mucronulatis repandis; floribus spicatis; fructu com- presso didymo margine echinato. Nob. OBSERVATIONS. Cette espèce tient le milieu entre les Salomonia cochinchinensis et ciliata. MALVACEÆ. Sida lanceolata. Cavan. | Sida rhombifolia. Cav. Sida retusa. Cav. TILIACEÆ, Triumfetta angulata. Lamk. UÜrena multifida. Cav. MELASTOMACEÆ. Osbeckia zeylanica. L. Melastoma malabatricum. L. MYRTACEÆ. Psidium pumilum. Vahl. Myÿrtus pimenta. L. ROSACEÆ. Rubus? Sp. nov. LEGUMINOSÆ. Alysicarpus vaginalis. DC. Crotalaria linifolia? L. fil. Desmodium auriculatum. DC. Cytisus cajan. L. EUPHORBIACEÆ. Euphorbia serpyllifolia. Codiæum variegatum. L. Var. Molucanum. Blum. , Bijd. BOTANIQUE. XXXI CÉLÈBES. (AMolugues, ) MONOCOTYLEDONEZÆ. CYPERACEZÆ. Cyperus rotundus. L. Cyperus difformis. L. Scleria tessellata. Willd. GRAMINÆ. Dactyloctenium ægyptiacum. Willd. Eleusine ægyptiaca. Pers. Oplismenus.…. Paspalum littorale. Brown. Eleusine indica. L. Imperata cylindrica. Cyr. Saccharum cylindricum. 1. DICOTYLEDONEZÆ. © VITICES. Clerodendrum infortunatum. L. LABIATÆ. Anisomeles ovata. Rob. Brown. XXXI1 VOYAGE DE L’'ASTROLABE. Hyptis capitata. L. Hyptis radiata. Poit., Kunth non Willd. SCROPHULARIÆ, Herpestes..…. ACANTHACEÆ. Hypoestes rosea. Decaisne, F1. Tim. ined. Ruellia reptans. Forster. APOCYNEÆ. Asclepias curassavica. L. RUBIACEÆ,. Pavetta longiflora. Vahl. Oldenlandia.… SYNANTHER Æ. Vernonia..…. Conyza sinensis. Lamck. Bidens bipinnata. L. : Cacalia sonchifolia. Willd. Eclipta erecta. L. CAPPARIDEÆ. Cleome viscosa. L. TILIACEÆ. Corchorus angulatus. Lamk. Ürena multifida. Cavan. MALVACEÆ, Sida salicifolia, Forster. Sida altheæfolia. Cav. Sida cordifolia. Cavan., t. 3, f. 2. LEGUMINOSEÆ. Cassia alata. L. BOTANIQUE. XXXITIT TIKOPIA. 129 lat. S. et 1660 longit. E. 12 février 1828. Cette petite île, dans laquelle M. Lesson ne sé- journa qu'environ une heure et dont il n’a pu par conséquent connaître avec détail la végétation, pré- sente, vue dans son ensemble, une teinte verte géné- rale , due à sa vigoureuse végétation. : Le très-petit nombre d’espèces qui ont été recueil- lies sur cette ile montrent que sa végétation a la plus grande analogie avec celle des îles de Tonga, de l'archipel des Amis, et de la Nouvelle-Irlande, c’est- à-dire qu’elle appartient à la végétation intratropicale asiatique. Le Cocotier est ici extrèmement abondant. Son fruit, que les naturels nomment #éye, fait la base de leur nourriture. Le Bananier y existe également. Les habitans nomment fa ses fruits quand ils sont encore jeunes, #assaoua quand ils sont plus gros. La pulpe est appelée par eux canof. L’Aréquier leur fournit une noix qu'ils mâchent BOTANIQUE. 11, c XXXIV VOYAGE DE L’ASTROLABE. avec de la chaux et des feuilles de bétel, comme dans les Moluques. La canne à sucre y est aussi fort commune. ACOTYLEDONEÆ. FILICES. Polypodium grossum. Willd., Sp. V, p. 168. Langsd. et Fischer, t. 8. MONOCOTYLEDONEZÆ. AROIDEÆ. Pandanus odoratissimus. L. CYPERACEÆ. Cyperus pinnatus. Lamk, GRAMINEÆ. Thuarea involucrata. Willd. Saccharum officinarum, Willd. PALMÆ. Cocos nucifera. L. Areca oleracea. L. MUSACEÆ. Musa paradisiaca. L. DICOTYLEDONEZÆ. AMARANTHACEZÆ. Amaranthus blitum. L. Achyranthes argentea. L. BOTANIQUE. XXXV NYCTAGINEÆ. Boerrhavia diffusa. L. VITICES. Clerodendrum inerme. Gærtn. CONVOLVULACEÆ. Convolvulus pedatus. L. LOBELIACEÆ. Scævola Kænigü. Willd. | CAPPARIDEÆ. Cratæva religiosa. Forster. | TILIACEÆ. Urena lobata. Cavan. PORTULACEÆ. Portulaca quadrifida. L. MYRTACEZÆ. Barringtonia speciosa. L. fil. URTICEÆ. Artocarpus incisa. L. Ficus..…. Piper betel. L, XXKVI VOYAGE DE L’ASTROLABE. VANIKORO. 119 40° 24” lat. S., 1640 16° 29” long. Du 21 février au 16 mars 1828. Le groupe de Vanikoro , qui a acquis à jamais une triste célébrité par le naufrage de notre illustre et infortuné Lapeyrouse, se compose de deux îles ; l’une, . d'environ trente milles de circuit, a été nommée //e de la Recherche ; Vautre, beaucoup plus petite, a reçu le nom de Zevaï. Toutes deux sont hautes vers leur centre et très-basses dans leur circonférence. Elles présentent de larges plaques rougeâtres qui, jointes à la découpure particulière de leurs monta- gnes, indiquent leur origine volcanique. Vues de loin, ces îles se présentent sous l'aspect d'énormes masses de verdure. Elles sont en effet cou- vertes d’une riche végétation, depuis le bord de la mer jusqu'au sommet de leurs montagnes, dont la plus haute, nommée X apogo , n’a pas moins de qua- tre cent soixante-quatorze pieds d’élévation. La vegétation de ces iles ressemble beaucoup, comme on peut le croire, à celle de la Nouvelle- Irlande et de la Nouvelle-Guinée, c’est-à-dire qu’elle a tous les caractères de la végétation tropicale asia- BOTANIQUE. XXXVII tique. Ainsi ce sont de vastes et impénétrables forêts dans lesquelles se mélangent les /rocarpus , les Ca- lophyllum , plusieurs grandes et belles Légumineuses des genres Cæsalpinia et Pongamia, les arbres à pain, les Spondias, etc. Les Vaquois et d’élégans Palmiers, le Cocotier, le Sagouier, l’Aréquier, éle- vent leur stipe simple et cylindrique au milieu des troncs inéeaux et branchus des arbres dicotylédones. Ici, comme à Dorei et au hâvre Carteret, le nom- bre des plantes herbaeées est peu considérable com- paré à celui des végétaux ligneux. Parmi ces herbes, nous avons remarqué une seule Graminée , le Paspa- lum kora et trois Cypéracées. Un grand nombre de Mousses et de Lichens crois- sent sur le tronc des vieux arbres, mêlés à d'élé- gantes Orchidées parasites. Parmi ces dernières , qui étaient assez nombreuses , nous avons remarqué Cinq espèces qui nous ont paru tout-à-fait nouvelles , sa- voir une Oberonia à fleurs excessivement petites , trois espèces de Dendrobium, et enfin une espèce à fleurs en épis accompagnées de très-larges bractées , dont nous avons constitué un genre nouveau , auquel nous avons donné le nom de Macrolepis.. Parmi les espèces particulières à ce groupe, nous mentionne- rons encore l’Æedyotis Lapeyrousit que nous figu- rons ici planche 23, l'4spidium dicksoniæfolium , le Nephrodium multifidum, et deux Lichens nouveaux, les Parmelia latiloba et Opegrapha unicolor. L'excessive humidité qui règne à Vanikoro, si fa- vorable à la végétation, a été cause qu'un grand xxxvrr VOYAGE DE L’ASTROLABE, nombre des plantes recueillies pendant le séjour de l’Astrolabe w'a pu être conservé. En peu de temps, elles étaient complètement détruites. Aussi le Cata- logue que nous publions ici ne doit-il être considéré que comme une faible esquisse de la végétation de Vanikoro. ACOTYLEDONEZÆ. LICHENEÆ, * Parmelia latiloba. Nob. P. thallo orbiculari subcoriaceo albovirenti; laciniis si- nuato-undulatis, extremitate lobato-rotundatis, amplis, sub- tüs glabris, in centro aterrimis » Margine flavescentibus ; Apotheciis?….. Peltidea.…. OBSERVATIONS. Voisine du P. hymenina, mais sans fructification. Opegrapha unicolor. Nob. O. crusta albido-flava nitida, apotheciis linearibus longis- simis flexuosis concoloribus. OBSERVATIONS. Belle espèce de couleur pâle, remarquable par la longueur de ses fructi- fications flexueuses , longues et vermiformes. MUSCI, Leskea inflectens, Bried. Bryol, 2, p. 331. LYCOPODIACEZÆ. Lycopodium mirabile, Willd. » Sp. V, p. 11. Lycopodium subulifolinm. Hooker fil. » t. 49. Lycopodium d'Urvillæi. Bory, Coq., t. 25. Lycopodium arbuscula. Kaulf. » P. 19. BOTANIQUE. XXXIX FILICES. toi circinnatum. Sw., Syn. fil., 153. Lygodium scandens. Willd. , Sp. V, p. 77 (non Lin.). Ugena microphylla. Cav., Ie.,t. 595, f. 2. * Aspidium dicksoniæfolium. Nob. À. caudice arboreo? frondibus amplis, tripinnatis, pinnis longissimis lanceolatis flaccidis, pinnulis primariis acumi- natis, secundariis obtusiusculis, sublunatis, crenatis, infernè deorsüm subauriculatis, soris in sinubus crenaturarum dis- positis. Nob. OBSERVATIONS. Cette espèce, qui a le facies de certains Dicksonia à frondes très-décou- pées, paraît être arborescente. La fronde, fort ample, s’alonge en pointe. Les divisions inférieures que nous avons sous les yeux, et qui n'ont pas moins de quinze pouces de long, sont lancéolées, molles , ayant leurs pinnules pri- maires de trois pouces de long à peu près sur un pouce de large. Les pin- nules secondaires, presque deltoides ou imparfaitement lunulées, sessiles, écartées à leur base, sont obtuses sans être arrondies, grossièrement créne- lées, subauriculées à leur base extérieure; les sores y sont peu nombreuses et placées au sinus de chaque crénelure; position qui, au premier coup- d'œil, leur donnant un aspect marginal, les fait un peu ressembler à ceux des Dicksonia, Le rachis est légèrement écailleux ou plutôt pruineux , arrondi d’un côté, et légèrement canaliculé de l’autre côté. Nephrodium unitum. Sw., Syn. , 47. Aspidium. Wild. , Sp. V, p. 241. Schkr., t. 33. Polypodium. L Nephrodium palioiies Bory in Bellanger. * Nephrodium multifidum. Nob. N. fronde pinnata; pinnis linearibus infernè truncatis, deorsùm auriculatis, extremitate dilatato-multifidis, mar- gine integerrimis; soris in inferiore paginà pinnarum mar- ginalibus. Nob. OBSERVATIONS. Belle espèce qu'on serait tenté de prendre pour une variété multifide de LU XL VOYAGE DE L’ASTROLABE. la précédente, si nous n’y avions trouvé les sores , dont la disposition mar- ginale, à la base des pinnules seulement, n'était pas caractéristique, Nous avons eu sous les yeux un trop grand nombre d'échantillons pour ne pas être sûr de l'existence de cette espèce. Nephrodium Gaimardianum. Gaudich., Uran. 1 1, £. #. Polypodium phymatoides. L. Mant. Polypodium immersum. Sw., Syn. , 28. Vittaria ensiformis. Sw., Syn. fil. 109. Willd., Sp. V, p. 406. Asplenium falcatum. Sw., Syn. fil. 77. Willd., Sp., 325. Niphobolus glaber. Kaulf. , En., 127. Polypodium acrostichoides? Wild. Antrophium pumilum. Kaulf., Enum., 147. Hemionitis immersa. Bory in Willd. , Sp. V, 127. Davallia elata. Sw., Syn., 131 et 344. Willd., Sp. V, p- 472. Les Hymenophyllum thunbridgense. Sw., Syn. fil. 147. Willd., Sp. V, 520. MONOCOTYLEDONEÆ. : AROIDEÆ. Arum esculentum. L. Pandanus odoratissimus. L. LA à " : LA F + LE CYPERACEÆ, Cyperus pinnatus. Lamk. Kyllingia monocephala. Rottb. L : GRAMINÆ, Paspalum kora. Lamk. BOTANIQUE. PALMÆ. Cocos nucifera. L. Sagus Rumphii. L. Areca oleracea. L. ASPARAGINEÆ. Dioscorea alata, L MUSACEÆ. Musa paradisiaca. L,. ORCHIDEÆ. * Oberonia micrantha. Nob., Sert. Astr., t. 3. * Dendrobium hispidum. Nob. , Sert, Astr., t. Gi. * Dendrobium macranthum. Nob. , Sert. Astr., t. 6. * Dendrobium calcaratum. Nob. , Sert. Astr., t. 7. * Macrolepis longiscapa. Nob. , Sert. Astr., t. 10. DICOTYLEDONEÆ. $ LAURINEÆ. Hernandia sonora. L. ACANTHACEÆ. ce Ruellia reptans. Forster. 7e ANTIRRHINEÆ. Gratiola punctata. Vahl., Enum., 1, p. 90. SOLANEÆ. Physalis parviflora. Brown, Prodr., p. AA. P. micrantha. Link, Enum. unie. ue | …, | ; es | APOCYNEZ. 4 Conchophyllum.… . Blume. SAPOTEÆ. « Inocarpus edulis. Gærtn. XLI XLII VOYAGE DE L’ASTROLABE. CORYMBIFERÆ. Vernonia..…. RUBIACEZÆ, Hedyotis Lapeyrousii. DC. Nob., Sert. Astr., t. 23. CAPRIFOLIACEÆ. Rhizophora mangle. L. GUTTIFERÆ. Calophyllum inophyllum. L. MALVACEÆ. Hibiscus chinensis. L, Hibiscus tiliaceus. L. LEGUMINOSEÆ. Canavalia obtusifolia. Rumph. Cæsalpinia nuga Ait. H. Kew., 3, p. 32. Cæsalpinia paniculata. Desf. , Catal. Pongamia glabra. Vent. Pongamiæ. Sp. nova? TEREBINTHACEÆ. Spondias.…. MYRTACEÆ, Barringtonia speciosa. L. fil. _ URTICÉÆ. Elatostemma.... Forster. Procris cephalida. Poiret. Fleurya spicata. Gaudich. Artocarpus incisa. Forster. EUPHORBIACEÆ. Codiæum variegatum. Ad. de Juss. BOTANIQUE. XLITI GOUAHAM. (Iles Mariannes. ) Du 2 mai au 3 juin 1828. Bien que /’Astrolabe fit un séjour d’un mois dans la baie d'Umata, M. Lesson n’en rapporta qu'un assez petit nombre de végétaux. Après ses travaux à Vanikoro, l'équipage de la corvette, épuisé par la fatigue et les privations et miné par unefièvre grave contractée sur les plages basses et madréporeuses de cette île, arriva dans l’état le plus déplorable au mouillage d'Umata. Quarante des personnes compo- sant l’équipage, atteintes de la maladie à divers degrés, furent débarquées et placées dans un hôpital tempo- raire. M. Lesson, que ses fonctions appelaient à soi- gner ces malades, fut lui-même gravement indisposé et obligé de cesser ses excursions. Aussi la botanique n’a-t-elle rien gagné au séjour de l’Astrolabe à Gouaham. Mais le travail étendu que notre ami M. Gaudi- Chaud a fait sur la végétation de cet archipel, pen- dant un séjour de plusieurs mois , nous l’a fait parfai- tement connaître. Nous allons néanmoins présenter XLIV VOYAGE DE L’ASTROLABE. ici le tableau des espèces recueillies dans cette ile pendant la relâche de / 4strolabe. ACOTYLEDONEZÆ. FILICES. Nephrodium unitum. Sw., Syn., 47. Polypodium. L. Aspidium. Wild. , Sp. V, p. 241. Schkr., t. 32. * Nephrodium odontocarpos. Nob. N. frondibus pinnatis ; pinnis linearibus lanceolatis pro- fundè serrato-crenatis ; soris in extremitate crenaturarum marginalium. Nob. OBSERVATIONS. Voisine pour sa forme du Vephrodium unitum ; mais en différant parce qu’elle est très-glabre en toutes ses parties, et ne portant de sores qu'à la marge des crénelures et vers la pointe de celles-ci, sans qu’il s’en trouve une seule à leur angle rentrant, Nephrodium riparium. Aspidium. Bory in Willd. » Sp. V, p- 250. Nephrodium auriculatum. Aspidium. Sw., Syn., 44. Willd., Sp. V, 227. * Aspidium glaberrimum. Nob. Polypodium phymatodes. L., Mant. Polypodium grossum. Willd. , Sp. V, p. 168. Langsd. et Fischer, t. 8. Pteris nemoralis. Willd., Sp. V, p- 386. Acrostichum speciosum. Willd. » Sp. V, 117. MONOCOTYLEDONEÆ. AROIDEÆ. Arum cordifolium, L. BOTANIQUE. Arum esculentum. L,. Tacca pinnatifida. L. fil. Pandanus odoratissimus. L. CYPERACEZÆ. Kyllingia monocephala. Rottb. Fuirena umbellata. Rottb. Fimbristylis puberula. Mich. Fimbristylis mariana. Gaudich. Fimbristylis littoralis. Gaudich. Rhynchospora surinamensis. Vabl. Cyperus difformis. L. Cyperus pennatus. Lamk. Mariscus..…. GRAMINÆ. Setaria glauca. Pal. Beauv. Panicum colonum. L. Paspalum kora? Willd. Dactyloctenium ægyptiacum. Willd. Eleusine indica. L. Bambusa arundinacea ? Retz. PALMÆ. Cocos nucifera. L. Areca oleracea. L. COMMELINEÆ. . Commelina.… DIOSCOREÆ. Dioscorea alata. L. CANNEÆ. Canna indica. L. Amomum zingiber. L. Amomum angustifolium. Sonner. XLV XLVI VOYAGE DE L’ASTROLABE. DICOTYLEDONEZÆ, POLYGONEÆ. Polygonum barbatum. L. AMARANTHACEZ, Amaranthus spinosus. L. NYCTAGINEÆ. Boerrhaavia repanda. Willd. BORAGINEÆ. Heliotropium indicum. L. Heliotropium zeylanicum. Retz Tournefortia argentea. L. — LABIATÆ. Hyptis capitata. Jacq. Hyptis pectinata. Poit. Var. villosa. Benth. VITICES. Vitex incisa. L. Premna integrifolia. L. ANTIRRHINEÆ. Bonnaya veronicæfolia. Link. SOLANEÆ. Physalis lancifolia. Link., Hort. ber. . Lycopersicum cerasifolium. Dun. CONVOLVULACEÆ. Convolvulus pes capræ. L. Convolvulus cymosus, Lamk. CAMPANULACEZÆ,. Scævola Kænigii. Willd. BOTANIQUE. SYNANTHEREZÆ. Artemisia vulgaris. L. Eclypta erecta. L. Elephantopus scaber. L. Elephantopus spicatus. Lamk. Conyza prolifera. Lamk. CAPRIFOLIACEÆ. Bruguiera gymnorhiza. L. Rhizophora mangle. L. RUBIACEÆ. Oldenlandia paniculata. DC. Spermacoce.…. GUTTIFERÆ. Calophyllum inophyllum. L. | CAPPARIDEÆ. Cleome viscosa. L BYTTNERIACEÆ, Heritiera littoralis. DC. MALVACEÆ. Hibiscus rosa sinensis. L. Hibiscus tiliaceus. L. Sida rhumbifolia. Cav. Sida carpinifolia. Cav. Sida glomerata. Cav. Waltheria elliptica. Cav. TILIACEÆ, Urena multifida. L. SALICARIEÆ. Ammannia sanguinolenta? Sw. Pemphis acidula. L. XLVII XLVII VOYAGE DE L'ASTROLABE, MYRTACEÆ. Psydium pomiferum. L. Barringtonia speciosa. L. fil. Barringtonia racemosa. Gaudich. LEGUMINOSÆ. Mucuna gigantea? DC. … Dolychos giganteus. 1. Desmodium australe, DC. Inga javana. DC., Prod. Guilandina bonduc. L. Guilandina bonducella. L. Cassia occidentalis? L. Indigofera tinctoria. L. Æschynomene indica. L. Chamæcrista angustissima. Lamk. Crotolaria quinquefolia. L. COMBRETACEZÆ. Luguncularia coccinea. Gaud. EUPHORBIACEÆ. Phyllanthus niruri. L, Euphorbia pilulifera, L. URTICEÆ. Procris nivea. L,. Piper betel. L. BOTANIQUE. XLIX L’ASCENSION. Cette petite île volcanique , perdue comme Sainte- Hélène au milieu de l'Océan-Africain, n’a été long- temps qu'une masse de rochers stériles que recou- vraient à peine quelques plantes phanérogames, mélées d’un grand nombre de cryptogames. Depuis que les Anglais y ont formé un petit établissement colonial, la végétation y a pris une autre face. Un assez grand nombre de plantes étrangères, venues pour la plu- part de l’Europe, s’y sont mêlées à la végétation pri- mitive, qu'elles tendent en quelque sorte à faire dis- paraître chaque jour davantage. Le nombre des Cryptogames est ici beaucoup plus considérable que celui des végétaux sexifères, surtout si l’on réduit ceux-ci aux seuls indigènes. En effet, sur une quarantaine de plantes phanérogames qui ont été trouvées dans l’île de l’'Ascension , il n’en est guère plus de quatre à cinq qui appartiennent à la végéta- tion propre de cette île ; les autres ont été introduites soit accidentellement , soit par la volonté des colons. Parmi les plantes phanérogames qui caractérisent la végétation de cette île, nous devons citer particulière- ment l’Aristida Ascensionis Sw., que l’on a également BOTANIQUE. II. a. L VOYAGE DE L'ASTROLABE. trouvé à la Jamaïque et même en Arabie ; l'Æedyotrs Ascensionis DC.; les Mariscus polystachyus À. Brong. et Mariscus polycephalus Nob. Il est très- probable encore que le Cyperus haspan est égale- ment indigène de cette ile, aussi bien que des autres points du globe où il a été observé. C’est une de ces plantes cosmopolites qui ne peuvent en aucune manière caractériser une région. | La seule plante un peu ligneuse qui appartienne à l'ile de l’Ascension est l’Æedyolis Ascensionis DC. Elle ne croit guère que sur les sommités les plus éle- vées de la Montagne-V'erte(Green Mountain). Cestun petit sous-arbrisseau , ayant à peine un pied d’éléva- tion , très-touffu et dont la tige est ligneuse dans sa partie inférieure seulement. Ses fleurs sont blanches, inodores et caduques. Il fournit le seul bois de chauf- fage qu’on puisse se procurer sur cette île. Nous devons encore citer ici, comme plante utile pour les habitans de cette île, le Physalis barba- densis ; elle y a été sans contredit introduite, et aujourd'hui elle couvre tous les sommets élevés de l'île. Ses fruits ont une saveur sucrée et aigrelette. Les colons les recherchent beaucoup et les font re- cueillir avec soin. ACOTYLEDONEZÆ. LICHENEÆ. Usnea trichodea. Ach., Syn. Lich., 309. Borrera flavicans. Ach., Syn. Lich., 224, BOTANIQUE. ir Borrera leucomelas. Id. , 222. Cenomyce oxyceras. Id., 264. Ramalina implicta. Id., 295. Ramalina pollinaria. Id., 298. Pannaria conoplea. Bory, Dict. class. Parmelia. Ach., Syn., 213. Parmelia saxatilis. Ach. Parmelia pulverulenta. Id. Roccella gracilis. Bory, Dict. class., 14, p. 361. HEPATICÆ. * Marchantia crassa. Nob. M. fronde lobatag papillosa, crassa subtüs villosissima ; receptaculis fructiferis.…..; gemmæferis sessilibus, infundi- buliformibus, margine revolutis. Nob. OBSERV ATIONS. On distinguera facilement cette espèce à ses expansions plus épaisses , proportionnellement plus courtes, et d’un vert plus gai que dans les autres espèces du même genre. Leur : superficie est papilleuse, et leurs radicules , extrêmement fines, sont tellement nombreuses et pressées en dessous, qu'elles finissent par former un feutre inextricable de plusieurs pouces d'épaisseur, Les réceptacles fructifères sont inconnus; les gemmifères sont sessiles, en entonnoir, avec les bords recourbés en dehors, appliqués contre la fronde qui s’enfonce dans Ja substance de la plante. Targionia hypophylla. L. MUSCI. Dicranum filiforme, P. Beauvois. D. capillaceum. Bridel. Dicranum fragile. Hooker. Hypnum?..… OBSERVATIONS. Sans fructification , petit et rampant. LH VOYAGE DE L'ASTROLABE. Bartramia?..…. OBSERVATIONS. # En touffes ondoyantes, soyeuses, sans fructification. Barbula flexuosa. Bridel., 1, 573. Barbula atlantica? Bridel, 1, 559. LYCOPODIACEÆ. * Lycopodium Boryanum. Nob. L. surculo repente, caule erecto subpyramidato ramoso ; ramis subdistichis compactis ; foliis linearibus, infernè sub- verticillatis adpressis ; spicis ovatis terminalibus, sessilibus, cernuis. Nob. OBSERVATIONS. C'est cette espèce qui a été mentionnée par M. P&ry de Saint-Vineent, dans la Cryptogamie de la Coquille, comme une variété plus compacte du Zyco- podium cernuum, L, , et qu’il compare au Lycopodium curvatum, plante de la Martinique, Notre nouvelle espèce est en effet voisine du ZL. cernuum, mais elle en diffère notablement en ce que, moins élevée et moins grêle dans toutes ses parties, ses rameaux sont très-épais, ses feuilles, d’un vert intense, y sont plus pressées ; les épis sont aussi plus gros et moins distincts de l'extrémité des rameaux. La plante ne dépasse guère un pied de hauteur, tandis que le Z. cernuum atteint près de trois pieds. Bernhardia dichotoma. Willd. , Sp. V, p. 56. FILICES. Pteris Lessonii. Bory, Coq., n. 109. Pteris Ascensionis. Willd., Sp. V, p. 400. Schkur. fil. , t. 94. Asplenium alatum. Willd., Sp. V, p. 319. Kunth, Syn. : 1,p, 19, MONOCOTYLEDONEZÆ. CYPERACEÆ. * Mariscus polycephalus, Nob. BOTANIQUE. LIII M. culmo tereti glabro ; umbella multiradiata, involucro polyphyllo, foliis linearibus acutis umbellä multo longiori- bus; spiculis densè capitatis, linearibus, trifloris; squamis striatis apice apiculatis ; akenüis trigonis oblongis apiculatis, subpunctatis. Nob. DESCRIPTIO. Radix perennis fibrosa, subrepens. Culmus erectus sesquipedalis et ultrà, trigonus, glaber nudus, striatulus. Folia radicalia, aut imam culmi partem occupantia vagi- nantia, linearia, acuta, glaberrima striata, culmo breviora, margine obsoletè denticulata et retrorshm scaberula. Umbella terminalis multiradiata; radiis cireiter 12-14, subinæqualibus simplicibus obsoletè trigonis glabris. Involucrum è foliis 8-10 inæqualibus umbellà multd lon- gioribus linearibus auctis constans. Spiculæ lineares angustæ, acutissimæ basi attenuatæ, ra- cemulos ovoideos obtusos densos, radios terminantes et quasi capitatos efformantes. Singulæ spiculæ subtrifloræ : squamula inferior duæque supremæ convolutæ minores va- cuæ. Squama floris fertilis, semiconvoluta, et dorso obso- letè subearinata, apice subobtuso mucronulata , longitudi- naliter striata, margine membranaceo-hyalina. Ovarium trigonum , oblongum , punctulatum, glabrum. Stylus breviusculus inclusus. Stigmata tria lineari-subu- lata, glanduloso-pilosiuscula, revoluta squamam superantia. Akenium oblongo-trigonum basi brevissimè stipitatum , apice apiculatum, punctulatum. | Crescit in locis altis insulæ Ascensionis. OBSERVATIONS. Cette belle espèce ressemble au Mariscus retrofactus de Vahl; mais elle en diffère par son ombelle composée d'au moins une douzaine de rayons, par son involucre dont les feuilles sont aussi plus nombreuses, par ses épil- lets triflores, non rabattus comme dans l’espèce américaine. Après avoir : \ Liv VOYAGE DE L'ASTROLABE. . s% soigneusement comparé notre plante avec toutes les autres espèces du même genre qui existent dans les principaux herbiers de Paris, nous avons cru 2% acquérir la conviction qu’elle était nouvelle. Fe à Mariscus polystachyus. Ad. Brogn., Voy. Coq., t ined. Cyperus haspan. Vahl. GRAMINEÆ. Phalaris canariensis. L. Polypogon monspeliensis. L. Digitaria sanguinalis. Willd. Panicum dactylon. L. Aristida Ascensionis. Swartz. æ JUNCEÆ, Juncus..…. DICOTYLEDONEÆ. CHENOPODIÆ, Chenopodium murale. L. Rumex. Sp. nov. aff. R LE: BORA de ORAGINEZ. Echinospermum zeylanicum. LYSIMACHIEZ. Anagallis arvensis. L. É LABIATÆ. F Hyssopus officinalis./E+ 467 ee # SOLANEÆ. Sous Hermannil Dün: , t:2;: és à DO s .# Sa OMNIQUE Solanum nigrum. L. Physalis barbadensis. Le Lycopersicum esculentum. Dun. Nicotiana tabacum. L. APOCYNEÆ. Asclepias curassavica. L. à LS CICHORACEÆ. Hypocheris glabra? L. Drepania barbata. I. Sonchus oleraceus. L. CORYMBIFERÆ. Anthemis arvensis? L. Senecio sylvaticus. L. Ageratum conyzoides. Desf. RUBIACEÆ. Hedyotis Ascensionis. DC: , Prodr. GERANIACEÆ. Oxalis corniculata. L. | Geranium sanguineum? L. FUMA Fumaria parviflora. Lamk CARYOPHYLLEÆ. _ Silene gallica. L. se Ur PORTULACEÆ: Portulaca oleracea. L. : PARONYCHLE. : Polycarpon peploides. DC. ; , ROSACEÆ. * Poterium sanguisorba. L. 2 _ 5 + LE, 74 LVI VOYAGE DE L’ASTROLABE. LÉGUMINOSÆ. Cassia..…. Acacia... Hedysarum gyrans. L. CONIFERÆ. Podocarpus elongatus ? SERTUM ASTROLABIA NUM. ASPARAGINEÆ. * FORRESTIA, Nob. : Flores polygami : hermaphroditis, calyx coloratus, hexapartitus, duplex : sepalis tribus exterioribus erectis, concavis persistentibus ; tribus interioribus planis, angustioribus, deciduis : stamina sex libera, filamentis capillaribus : ovarium liberum trigonum, triloculare, loculis sæpius biovulatis, ovulis angulo interno insertis, alternis. Stylus simplex longitudine Staminum. Stigma parvum obsoleté trigonum. Cap- sula obcordata calyce persistente cincta, trilocularis, loculicido-trivalvis; valvis medio septiferis. Semina in quolibet loculo gemina, obsoleté reniformia, medio * Il existe déjà un genre Forrestia établi par Schweack. Mais, selon la remarque de M. de Jussieu (Dict. des Se. nat., XVII, p. 250), ce genre doit être réuni au Ceanothus, dont il ne paraît différer que par un style plus profondément divisé en trois parties. M. De Candolle, ni M. Adolphe Brongniart, qui ont traité spécialement de la famille des Rhamnées , ne font aucune mention de ce genre. BOTANIQUE, II, I 2 VOYAGE DE L’ASTROLABE. lateraliter affixa , externè convexa, internè margine revoluta et inæqualiter lobulata, concava. Endos- permium cCartilagineum. Embryo.….. Herba perennis ; caule simplici, tereti, foliis oblon- go-lanceolatis, striatis, integris, basi attenuatis, va- ginantibus, vaginà integrà hispidulo-lanuginosà ; flo- res rubri supra vaginam densèé capitati, sessiles , uni- sexuati, fœminei aut masculi cum hermaphroditis mixli. 1. FORRESTIA HISPIDA, Nob. (Tab. 1.) Caulis herbaceus, erectus, tevei, simplex, bipedalis et ultra, glaber, striatus. Folia alterna, basi amplexicaulia, et vaginantia, el- liptico-oblonga acuta, integra, membranacea, secun- düm nervum medium venosa, 8-10 pollices longa, 2-3 pollices lata, basi sensim attenuata et suprà vaginam quasi petiolata : vaginà integrà amplexicauli, obli- què truncatà, pilis longis, densis flavis, usque in parte inferiore folii paginæ productis, lanuginosä. Flores rubri, sessiles densé congesti et subcapitati, suprà vaginarum marginem € caule erumpentes, brac- teis subcordatis, acutis, basi truncatis, brevioribus, margine ciliatis intermixtis. Flores polygami, masculi, fœminei et hermaphro- diti intermixti. Hermaphroditis : calyx coloratus , hexasepalus , BOTANIQUE. 3 sepalis imà tantüm basi coalitis; tribus exterioribus alabastrum trigonum efformantibus, interiora omnind obtegentibus, oblongis, acutis, valdé concavis, mar- gine ciliatis, erectis; tribus interioribus (in floribus unisexuatis -nullis aut cit evanidis?) tenuissimis , oblongo-subspathulatis , acutis, pellucidis, subve- nosis. Stamina sex , sepalis opposita, eorumque longitu- dine, filamentis distinctis capillaribus, rubris; an- theris subcordatis introrsis, bilocularibus, loculis Oppositis, rimà dehiscentibus longitudinali, basi fila- mento affixis. Ovarium liberum obovoideum, trigonum, angulis obtusis, supernè villosum, basi sessile ; transversè sectum triloculare, loculis sæpius biovulatis , ovulis superpositis axi centrali affixis. Stylus simplex, gra- cilis longitudine staminum, glaber. Stigma parvulum vix a stylo distinctum, obsoleté trilobum. Capsula triquetra, lacinüs exterioribus calycis per- sistentibus cincta, obcordato-triquetra, apice paululô depressa ; trilocularis, loculis dispermis, loculicido- trivalvis ; valvis medio septiferis subobcordatis. Semina obsoletè reniformia et irregularia, plana supernè convexa, infernè margine revolutà irregula- riter eroso-lobulata, concava: hylo orbiculari, parvo ad scissuram lateralem sito. Endospermium subeartilagineum , densum, al. bum. Embryo.….. Crescit in sylvis Novæ-Guineæ. À VOYAGE DE L’ASTROLABE. OBSERVATIONS. La plante qui sert de type à ce nouveau genre a un port extrêmement remarquable. Elle tient en quelque sorte le milieu entre certaines Colchicacées, les Vera- trum par exemple, dont elle a les grandes feuilles, et quelques Asparaginées, les Smilacina, Polygonatum, etc. ; mais ses gaines hérissées de longs poils, comme dans certains Polygonum , ses fleurs rouges formant des glo- mérules denses, sortant des tiges au-dessus de la gaine des feuilles, lui donnent un aspect tout particulier, À en juger par les caractères extérieurs, j'avais d’abord été tenté de placer ce genre dans la famille des Colchicacées ; mais le style simple et le mode de déhiscence de la cap- sule ont changé cette première opinion, et m'ont engagé à le porter parmi les Asparaginées. Cependant il est encore assez difficile de préciser les rapports et les affi- nités de notre nouveau genre avec les autres de la même famille. D’après l’énoncé des caractères, je ne trouve guère que le genre Cloropsis de Blume dont le nôtre rap- pelle quelques-uns des signes. Les particularités qui, outre le port et l’inflorescence qui sont si particuliers, caractérisent spécialement le genre dont nous proposons ici l'établissement , ce sont : 1° le calice, dont les sépales sont disposés sur deux rangées bien distinctes et différens dans ‘chacune de ces deux rangées; 2° les étamines tout-à-fait libres ; 3° le stigmate à peine trilobé, la capsule accompagnée des trois divisions externes du calice qui sont persis- tantes ; 4° et enfin les graines, presque planes, convexes et inégalement bosselées d’un côté, concaves de l’autre BOTANIQUE. 5 par le rabattement du bord, qui est découpé en lobes arrondis et inégaux. L’endosperme est dur et comme cartilagineux. Dans les diverses graines que j'ai pu ob- server, et qui probablement n'étaient pas parvenues à leur parfaite maturité, je n’ai pu découvrir l'embryon. Nous avons consacré ce genre à la mémoire de Forrest, voyageur anglais, le premier qui ait visité la Nouvelle- Guinée, et qui ait décrit avec détails les mœurs des Papous. 6 VOYAGE DE L'ASTROLABE. ORCHIDEÆ. 1. MALAXIDÆ, a. Pleurothallæ. OBERONIA, Lindley, Orch., p. 15. Malaxidis, Cymbidüi et Pleurothalleos species Auct. 2, OBERONIA GLADIATA, Nob. (Tab. 2.) O. folis distichis vaginantibus basi articulatis, co- riaceis oblongis , apice obliquè et inæqualiter bilobis ; scapo nudo ; spicà brevi; floribus sessilibus, sparsis, bracteis ovali-lanceolatis, flore longioribus , integris persistentibus ; laciniis interioribus lanceolatis, labello concavo, basi unguiculato geniculato, Nob. Crescit in Novä-Irlandià, loco vuloù dicto Hdvre Carteret. DESCRIPTIO. Radix parasitica, fibrosa ; fibris teretibus, simpli- cibus aut ramosis, externè pulverulentis. Folia radicalia disticha, basi vaginantia; vaginis mutud se amplexantibus, compressissimis, subcarno- sis, fissis, marpine tenuioribus ; elliptico-lanceolata, basi plicata, cum vaginà articulata, et facilè caduca : BOTANIQUE, 7 apice oblique et inæqualiter obtuso-biloba, nervoso- striala, coriacea, glaberrima, 6-8 pollices longa, sesqui- pollicem lata, vagina 3-4-unciali. Ex axillà foliorum nascuntur scapi teretes, soli- tari, nudi, foliis paulo longiores; vaginas 3-4 dis- tantes amplexicaules, amplas, oblique truncatas, acu- tas gerentes. Flores parvuli spicam terminalem gracilem, 2-3- uncialem efformantes. Basi singuli floris subsessilis adest bractea flore longior, ovali-acutissima, persis- tens, integra. Calycis laciniæ erectæ; tres exteriores subæquales, ovali-oblongæ acutæ ; superior paulo latior concava ; laterales subobliquæ, basi anticè paulisper gibbosæ ; duæ interiores , ejusdem longitudinis, ovali-lanceo- latæ, acutæ , angustiores. Labellum ovali-oblongum, acutum, concavum, basi angustatum eL.sat longè un- guiculatum, ungue arcuato ascendente, ’crassiusculo, anticè cum gynostemii basi articulato; lamina subpa- tenti; gynostemium sat breve, posticè convexum, an- | ticè concavum et parte superiore glanduloso-stigmati- gerum. Anthera operculiformis subcordata, bilocula- ris. Pollinia duo ovoidea. Crescit in Novä-Irlandià, loco vulgo dicto Æavre Carteret. 3. OBERONIA MICRANTHA, Nob. (Tab. 3.) O. foliis distichis, vaginantibus, basi articulatis mem- 8 VOYAGE DE L’ASTROLABE. branaceis, oblongo-linearibus, apice inæqualiter emar- ginato-bilobis ; scapo nudo, foliis longiore ; spica lon- ga ; floribus minutissimis pedicellatis sparsis ; bracteis integris ovali-lanceolatis persistentibus, brevissimis ; . calycis laciniis interioribus ovali-acutis ; labello obso- letè trilobo, planiusculo. Nob. Crescit in insulà Vanikoro. DESCRIPTIO. Radix fibrosa, parasitica. ; Folia radicalia congesta, equitantia, vaginis dupli- cato-compressis, imbricata, et pseudo-bulbum quasi æmulantia, oblonga sublinearia, integerrima, plana, longitudinaliter striata, apice inæquali, parte obtusàâ breviore, parte obliquè acuta longiore terminata, 6-10 uncias longa, 1 unciam lata, glaberrima. Scapi + graciles, foliis longiores, in axilla foliorum solitarii, subcompressi (an siccatione?) vagi- nas 2-3 sensim decrescentes, gerentes. Flores minimi, resupinali spicam longam gracilem efformantes, breviter pedicellati. Ad basim singuli floris, bractea adest brevis oblongo-acuta, scariosa, persistens. | Ovarium oblongum, subarcuatum, obsoleté trique- trum, glaberrimum, non contortum. Calycis laciniæ tres exteriores subæquales et similes, basi concavæ , erectæ, subcordatæ , latæ, acutæ; superior magis Concava et quasi galeæformis ; laterales basi subobli- quæ. Duæ interiores superiores æquales erectæ, ellip- BOTANIQUE. 9 ticæ, acutæ, basi attenuatæ , reticulatæ, longitudine exteriorum. Labellum obsoleté trilobum, longitudine superiorum, lobis lateralibus obtusissimis, medio pro- ductiore subacuto. Gynostemium, calyce dimidid brevius, posticè con- vexum, anticè concavum, supernè antheram operculi- formem gerens, basi cum labellosubcontinuum; stigma ad anteriorem et superiorem gynostemii partem, transversé latius, glandulosum. Pollinia duo simpli- cia, solida, ovoidea. OBSERVATIONS. Les deux espèces dont nous venons de tracer la des- cription et de donner la figure nous ont paru nouvelles. Cependant elles ont des rapports avec les deux espèces désignées, par M. Lindley, sous les noms d’Oferonia trédifolia et Oberonia longibracteata. Ainsi notre Obero- nia micrantha se rapproche assez (autant du moins qu’il nous a été possible d’en juger par le caractère tracé, par M. Lindley, dans ses Genera et Species Orchidearum , ces deux espèces nous étant du reste inconnues) de 'Obero- nia iridifolia. Mais la petitesse des fleurs dans notre espèce, où elles ne sont point verticillées, les bractées très-courtes , entières et non frangées , les divisions cali- cinales dressées et non réfléchies, le labelle à trois lobes entiers et non à quatre lobes frangés , suffisent et au-delà pour distinguer ces deux espèces. Des bractées persistantes plus longues que les fleurs s’observent dans notre Oberonia gladiala, aussi bien que dans l’'Oberonia longibracteata de Lindley. Mais dans la 10 VOYAGE DE L'ASTROLARE. première la hampe est dressée et non pas recourbée à son sommet ; le labelle est concave, aigu et non tronqué à son sommet. * CARTERETIA, Nob. Calycis laciniæ tres exteriores dissimiles erectæ ; superior subconcava obtusa ; laterales obliquæ ascen- dentes acutæ; duæ interiores obtusæ , exterioribus breviores ; labellum concavum, apice in calcar obtu- sum desinens , tripartitum , lacinüs erectis, media trifida. Gynostemium breve apterum, anticè concavum. Anthera terminalis operculiformis, supernè obtusa, biloba, anticè in rostrum apice glandulosum porrecta, subbilocularis. Pollinia duo subglobosa, solida, dis- tincta. | Herba parasitica ; foliis radicalibus oblongis apice bilobis, carnosis; floribus viridibus racemosis. 4. CARTERETIA PANICULATA, Nob. (Tab. 4.) DESCRIPTIO. Radix parasitica. Folia radicalia oblonga, pedalia, apice bifido biloba, lobis obtusis, carnosa, glaberrima , nitida, avenia, in- Legerrima sesquipollicem ad duos pollices lata, in- BOTANIQUE. 11 fernè medio secundüm longitudinem plicata, vagi- nantia ? Scapus bipedalis et ultra, media inferiore parte simplex , superiore verd ramosus, teres, vaginis qui- busdam appressis, inferioribus abruptè truncatis , superioribus subobliquis cinctus; ad basin ramorum eorumque divisionum adest bractea brevis appressa persistens lata, subacuminata. Flores parvuli dilutè viriduli, brevissimè pedicel- lati, et bracteolà brevi persistenti stipati, resupi- nati. | Calycis obliqui , laciniarum exteriorum superior subconcava obtusiuscula; laterales obliquè ascenden- tes, basi anticè paulisper productæ et hic inter se connatæ, subovales acutæ, ejusdem longitudinis. Laciniæ interiores, exterioribus breviores, oblongæ, membranaceæ, obtusissimæ, basi sensim angustatæ. Labellum concavum apice in calcar longitudine ova- rü obtusum , recurvum desinens, basi cum gynoste- mio articulatum , tripartitum; lacinia media assurgens longior concava, trifida; lacinula media ; concava oblongo-acuta ; latérales lineares subglandulosæ acu- minatæ ; laciniæ laterales breviores ovali-acutæ, obli- quæ. SE Gynostemium ascendens, basi latius, anticè conca- vum, posticè convexum, apterum : anthera operculi- formis supernè biloba, anticè producta et angustata in rostrum oblongum , acutum glandulà ? obliquà apice infernè truncato - terminatum. Pars superior antheræ operculi instar aperitur, pars inferior verè 12 VOYAGE DE L’ASTROLABE. persistit et glandulam terminalem retinet. Pars su- perior bilocularis, septo vix prominulo, evanido, pollinia duo subglobosa, nuda, distincta continet, cum glandulä exteriore rostellum antheræ terminante, nullam præbentia communicationem. Crescit in arboribus parasitica in Novä-Irlandià loco vulgd dicto Havre Carteret. OBSERVATIONS. J'ai dédié ce genre à la mémoire de Carteret, qui visita le premier la Nouvelle-Irlande d’où notre plante est originaire. Le genre Carteretia appartient à la tribu des Malaxi- dées, section des Pleurothallées, dans la méthode de M. Lindley; mais il nous paraît fort distinct des genres qui forment cette section. Ce qui le distingue surtout, c’est son labelle concave , terminé à son sommet par une sorte d’éperon, et de plus divisé en trois lobes redressés dont le moyen, qui est le plus grand, est à trois divisions inégales. L’anthère est prolongée, ainsi que la partie supérieure du clinandre, en une sorte de bec terminé par une assez grosse glande ; mais les deux masses polli- niques, qui sont ovoïdes, n’ont aucune communication avec cette glande. Le genre Oberonia, qui a quelques rapports avec notre genre, en diffère et par ses fleurs en épis très-petites , et par son labelle entier non concave , etc. BOTANIQUE. À 13 b. PS re DENDROBIUM, Sw., Lindl. 5. DENDROBIUM HISPIDUM, Nob. (Tab. 5.) D. caule simplici brevi, basi vaginato, apice mono- phyllo; folio oblongo-lanceolato ; floribus pedicellatis 1-4 ex axillà folii ortis; calycis laciniis lateralibus basi connatis et calcar breve æmulantibus ; labello incluso, basi unguiculato et recurvo, supernè subcanaliculato trilobo ; ovario subgloboso echinato. Nob. Crescit suprà arbores in insulà Vanikoro. DESCRIPTIO. Herbula suprà corticem arborum parasitica, cæs- pites densos efformans. Radix fibrosa, conferta, fibris longis teretibus, al- bidis, glabris in rimis corticum et inter muscos liche- nesque penetrantibus. ; E rhizomate assurgunt caules plurimi erecti, 2-3- unciales, apice truncato monophylli et floriferi, sensim a basi versus apicem paulisper incrassati, obsoletè triquetri? (an siccatione); juniores vaginis tribus a basi ad apicem cireumdati, vagina inferiore breviore truncata, media hujusce longitudinis obliquè truncata, 14 VOYAGE DE L’ASTROLABE. superiore multo longiore, usque ad apicem caulis attin- gente, laxiuscula, obliqué truncata ; tribus hisce vagi- nis in adultis evanidis. Folium unicum terminale cum apice caulis articu- latum et facilé separabile, sessile, caule paulo brevius oblongo-lanceolatum, apice obtuso obsoleté bilobum, carnosum, glaberrimum, avenium. Ex axillä fol nascuntur flores 1-4 pedunculati, bracteä vaginæformi apice acuto-bifidà, hinc fissä, cir- cumdati; pedicelli paulo suprà basin articulati, parte inferiore breviore persistenti, parte superiore longiore caducä, versüs apicem paulisper incrassatä, vagin longiores glabri. Ovarium ovoideo-globosum, pilis incrassatis densè echinatum. Calycis lacinia superior basi latâ sessilis subovali-acuta, vix galeato-convexa. Duæ laterales similes subobliquè ascendentes obtusissimæ, obsoleté quadratæ, basi anticè coalitæ et in calcar subrecurvum ovario sæpe dimidio brevius apice clausum, superné fissum productæ. Laciniæ interiores laterales longitudineexteriorum, oblongo-spathulatæ, obtusæ, angustæ, erectæ. Labellum inclusum basi longè unguiculatum, su- pernè concavum, medio longitudinaliter plicatum, subtrilobum; lobo medio multo majore suborbiculari apice acutiuseulo ; lateralibus minimis obtusis ; ungue longiusculo recurvo cum basi producti gynostemii ar- ticulato. | | Gynostemium breve, posticè convexum, semiteres, anticè concavum et superné lateraliter quasi bicorne ; BOTANIQUE. 15 basi anticà cum calcare laciniarum exteriorum con- tinuum. :- Anthera terminalis operculiformis, supernè con- vexa, anticè obtusa subemarginata, intus bilocularis. Pollinia duo ovoidea, in loculis solitaria, solida, sulco longitudinali quasi bipartita. Crescit suprà arbores in insulà Vanikoro. OBSERVATIONS. À ne considérer que le port, cette espèce devrait appartenir au genre Pleurothallis, dont elle rappelle par- faitement quelques espèces (PZ. ruscifolia, etc.) : mais son gynostème, prolongé à sa base et se confondant avec l’éperon, la place bien certainement dans le genre Den- drobium. Quoique ce genre soit déjà très-nombreux en espèces, celle-ci est fort distincte par son port, et y forme en quelque sorte à elle seule une section; car elle ne peut être rapportée à aucune des quatre qui y ont été établies par M. Lindley. 6. DENDROBIUM MACRANTHUM, Nob. (Tab. 6.) D. caule glabro, bipedali, tereti, articulato, subin- crassato-bulbiformi glabro; foliisalternis vaginantibus, ellipticis apice obliquo subbilobis, glaberrimis ; flori- bus maximis pedunculatis laxè spicatis; calycis laci- niis exterioribus æqualibus lanceolatis ; labello lanceo- lato, versüs medium coarctato ; parte superiore acula, 16 VOYAGE DE L'ASTROLABE. inferiore latiore ; secundum longitudinem facie intern4 subcristato. Nob. Crescit in insulà Vanikoro. DESCRIPTIO. Caulis parasiticus teres bipedalis et ultra, ramosus glaber, basi subincrassato-bulbiformis, cicatricibus foliorum elapsorum annulatus et vaginis persistenti- bus circumdatus. Folia alterna vaginantia, elliptica apice subobliquo acutiuscula, glaberrima, subcarnosa, rigidula, striata, 3-4 uncias longa, unam et semis lata, cum va- ginis articulata et facillimè transversali sectione sece- dentia. Flores maximi, longissimè pedicellati, spicam lon- gam axillarem, lateralem, subpedalem efformantia. Flores 7-8-9 resupinati, basi bracteola brevi ovali- acula stipati : pedicellis teretibus biuncialibus ; pe- dunculo communi tereti glabro medietate superiore florifero, inferiore nudo, et vaginulis tribus truncatis circumdato. Calycis laciniæ subpathulæ ; tres exteriores æquales lanceolatæ, acutæ, venoso-reticulatæ; duæ inferiores, basi latiores truncatæ, inter se, mediante processu ba- seos anticæ gynostemii, connatæ, obliquè productæ, et quasi calcar æmulantes : duæ interiores laterales ejus- dem longitudinis oblongo-spathulatæ acutæ, venoso- reticulatæ. Labellum, longitudine laciniarum, circiter è medià processûs parte enatum, lanceolatum acutis- BOTANIQUE. 17 simum erectum, in duas partes divisum; superior ovali-lanceolata, acutissima, latè venoso- reticulata, ab inferiore sinu lato obtuso separata; inferior major quasi obcordata, in mediä facie superiore lineis tribus longitudinalibus prominentibus et subcristæformibus notata (hæ lineæ continuatæ cum processu gynostemii videntur ), lateraliter obliquè et densè venosæ. Gynostemium breve, posticè convexum, anticé concavum et lateribus acutum; lateribus in puncto junctionis laciniarum externarum continuis et pro- cessum Concavum, e quo nascCitur labellum, efforman- tibus. Stigma supremam anticæ faciei gynostemii par- tem occupans, madidum. Anthera terminalis operculiformis. Operculo su- perius convéxo, inferius concavo, biloculari. Massæ pollinis.…. Ovarium oblongum basi cum pedicello continuum, subcôntortum. Crescit in insulâ Vanikoro parasitica. OBSERVATIONS. Cette espèce, l’une des plus belles du genre, nous a paru tout-à-fait nouvelle. Ses fleurs ont à peu près trois pouces de diamètre, et forment un épi composé d’en- viron dix fleurs longuement pédicellées, et lui-même est porté sur un pédoncule d’au moins six pouces de lon- gueur. Parmi les nombreuses espèces du genre Dendro- bium , je n’en ai vu aucune qui puisse être confondue avec celle dont nous venons de donner ici la description. BOTANIQUE. If. 2 C2 18 VOYAGE DE L’ASTROLABE, 7. DENDROBIUM CALCARATUM, Nob. (Tab. x] D. caule ramoso, quasi articulato, glaberrimo, bi- pedali, florifero, aphyllo; foliis lineari-lanceolatis acutis glaberrimis, basi vaginatis , caducis; floribus spicato-corymbosis, spicà multiflorà ; bracteis lineari- bus acutis glabris ; sepalis lateralibus, basi in pseudo- calcar recurvum, fissum productis. Labello lineari- subspathulato, plano, acuto. Nob. Crescit in insulà Vanikoro. DESCRIPTIO. Radix parasitica fibrosa. Caulis pendulus subramosus, bidepalis et ultrà, basi sublionosus, teres, glaberrimus, nodoso-articulatus, nodis inferioribus parüm prominulis, cæteris non pro- minulis , cicatriculà circulari foliorum demissorum efformatis ; floriferus, foliis elapsis aphyllus, tantüm in ramulis junioribus, basi sæpius radiculas gerentibus foliosus. Folia lineari-lanceolata, valdè caduca, acuta, inte- gerrima, glabra, basi duplicato-vaginiformia, vaginâ compressà persistenti, folio caduco, 1-2 pollices longo , 4 lineas lato. Flores pedicellati, resupinati, spicam simplicem axillarem, 10-15-floram, subcorymbosam efforman- BOTANIQUE. 19 es ; singuli floris pedicellus teres, cum basi ovarii con- tünuus, glaber, semipollicem longus; bractea linearis acutissima, pedicello multà brevior. Ovarium oblongum, basi atlenuatum, obsoleté tri- quetrum, glabrum, apice obliquè truncatum. Calycis laciniarum exteriorum superior, basi con- cava, subacuminato-acuta, erecta; laterales duæ simi- les , longitudine superioris , erectæ , oblongo-acumi- natæ, acutæ, infernè in appendicem longiorem pro- ductæ, et cum alter oppositä calcar superné fissum et subapertum, versus apicem clausum subincurvum la- ciniis sublongius efformantes : hujusce pseudo-calcaris pars inferior parte baseos gynostemii productà incras- satur. Versus vero apicem hujus partis nascitur la- bellum oblongo - lineare subspathulatum , acutum, basi sensim attenuatum, cæteras calycis lacinias æquans. Laciniæ duæ interiores oblongo-lineares acutæ, erectæ, longitudine exteriorum. Gynostemium breve : anthera terminalis depressa, operculiformis, bilocularis ; loculis subbilocellatis. Pollinia duo, parte inferiore, fissurà longitudinali in duas partes divisa, ovoideo-oblonga, subpyriformia. OBSERVATIONS. Le genre Dendrobium , déjà si nombreux, s’enrichit ici d’une nouvelle espèce qui se distingue par des caractères bien tranchés. Le plus saillant, c’est l’espèce d'éperon que forment à leur base les deux divisions extérieures et 2* 20 VOYAGE DE L’'ASTROLABE. latérales : ce faux éperon est plus long que les divisions calicinales elles-mêmes. Il est ouvert supérieurement dans presque toute sa longueur, excepté à son sommet qui est recourbé. Un semblable éperon existe dans deux autres espèces, savoir : Dendrobium longicorne, Lindley, et D. ramosum. Mais notre espèce diffère de la première par ses fleurs en épis et non fasciculées ou même solitaires, et ses bractées glabres, par son labelle plane et non creuse en entonnoir; de la seconde par ses bractées aiguës, et son labelle plane et non en cornet. 8. DENDROBIUM LANCIFOLIUM, Nob. (Tab. 8.) D. caule erecto ramoso, folioso, tereti, glabro; foliis alternis lanceolato-linearibus acutis , striatis ; floribus purpurascentibus sæpius quaternis pedicel- latis subspicatis; laciniüs exterioribus lanceolato- acutis, labello lato, obsoleté trilobo. Crescit in insulà Bourou (una e Moluccis). DESCRIPTIO, Caulis parasiticus, bipedalis et ultrà, ramosus, ob- soletè quadrangularis , glaberrimus , angulis duobus oppositis magis acutis, basi nudus, in ramulis tantum aut summilate ramorum foliatus, cæterum vaginis foliorum elapsorum persistentibus notatus. Folia alterna basi vaginantia, ovali-linearia, acutis- sima integerrima, coriacea, glabra, suprema aut in BOTANIQUE. 21 ramulis junioribus linearia, longitudinaliter striata, 4-5 pollices longa, latiora, vix pollicem attingentia; va- gina persistens integra, semi POREES longa, gprupte truncata. ; Flores purpurascentes, sæpius duétaor podicellati _in rachi communi geniculatä, suprà vaginam folii e caule erumpenti, alternatim dispositi,. facilè decidui ; ad basin singuli pedicelli adest bractea brevissima ovali-acuminata, trinervia, rachi adhærens € et persis- tens ; pedicellus gracilis cum-racheos basi ‘articula- tus, 6-8 lineas longus, cum ovario continuus, nec c dis- tinctus. td | Calycis sepala tria exteriora eréctinschla; æqualia; membranacea venosa ; superius ovali-oblongum, acu- tum ; lateralia ss: oblonga, acuta, subobliquo- Er basi ambo anticè producta i in calcar uni- cum canaliculatum, supernè fissum, apice clausum, ovario sublongius, recurvum, basi gynostemii pro- ductà infernè vestitum. Sepala interiora lateralia lon- gitudine exteriorum, obovali-acuta, infernè sensim at- tenuata et unguiculata, pellucida, secundèun longitu- dinem venosa. Labellum ex extremitate appendicis baseos pro- ductæ gynostemii originem ducens, longitudine sepa- lorum exteriorum, infernè unguiculatum, trilobum ; lobo medio latiore, depresso-cordiformi, margine sub- sinuoso, lateralibus obtusis subsinuosis planis. Gynostemium brevissimum, apterum. Anthera terminalis operculiformis. Crescit in msulä Bourou. : a: 22 VOYAGE DE L’ASTROLABE. OBSER VATIONS. ‘ Les espèces du genre Dendrobium sont déjà si nom- breuses, qu’il n’est pas toujours facile de déterminer si l'espèce qu'on a sous les yeux est nouvelle, ou bien si elle a déjà été mentionnée et décrite par les autres bota- uistes. Cependant nous croyons pouvoir présenter comme nouvelle celle dont nous donnons ici la description et la figure, sous le nom de Dendrobium lancifolium. Elle se rapproche beaucoup du Dendrobium biflorum, que nous avons déja décrit et figuré dans notre Essai sur la Flore de la Nouvelle-Zélande ; mais dans le Dendrobium lanci- Jolium les feuilles sont plus grandes , les inférieures beau- coup plus larges; les fleurs ne sont pas géminées au som- met du pédoncule, mais au nombre de quatre alternes sur un pédoncule commun géniculé. Ces fleurs sont du double plus grandes; les deux divisions externes du calice sont prolongées à leur base en un long appendice sous forme d’éperon recourbé, fendu dans sa partie supé- rieure ; le labelle est à trois lobes obtus, et enfin le gynos- tème est extrêmement court. 9. DENDROBIUM MACROPHYLLUM, Nob. (Tab. 0.) D. folis amplis elliptico-oblongis acutis, coriaceis, scapo simplici; floribus magnis spicatis ; spica longa interrupta; pedicellis ovarioque hispidis, bracteä persistenti lanceolatà glabrà longioribus ; laciniis externis pilosis ; interioribus spathulatis acumina- BOTANIQUE. 23 tis ; labello profunde trilobo, concavo, basi unguicu- lato. Nob. Crescit in Novàä-Guineà. DESCRIPTIO. Radix parasitica. Folia ampla elliptico-oblonga, coriacea, glaberrima, integerrima striata, apice acuta, basi plicato-vaginan- tia, subpedalia, circiter à pollices lata. Scapus simplex, teres, bipedalis et ultrà, glaber, basi vaginis quibusdam unilateraliter fissis , erectis acutis amplexatus : supernè flores spicam elongatam interruptam efformantes gerens. Flores ampli longè pedicellati, 2-3 approximati, alterni; ad illorum basin adest bractea, oblongo- lanceolata acuta, sessilis, persistens ; pedicellis brac- teà dupld longioribus, basi articulatis deciduis, sicut ovarium densè lanato-hispidis. Calycis laciniæ exteriores longitudinaliter venosæ, subreticulatæ, facie externà pilosæ ; superior ovali- oblonga acuta, subconcava , erecta; duæ laterales æquales triangulari-oblongæ acutissimæ, planæ, obli- què adscendentes, imà basi inter se, mediante gynos- temii basi continu, coalitæ, non calcar æmulantes. Duæ internæ laterales similes, longitudine exterio- rum, spathulatæ, acuminatæ, margine subsinuosæ, basi angustatæ et longius unguiculatæ, erectæ, mem- branaceo-subhyalinæ, venoso-reticulatæ, glabræ. Labellum ex apice processus basilaris gynostemii ; 24 = VOYAGE DE L’ASTROLABE. ortum, erectum, basi unguiculatum non articulatum, subrecurvum, facie superiore, lateribus erectis, con- cavum, profundè trilobum ; lobo medio transversé latiore subdiptero apice truncato, apiculato, alis lateralibus obtusissimis rotundatis ; lobis lateralibus truncatis, abrupté in unguem desinentibus; suprà unguem, in regione medià adest appendix Mn lus, planus, cristæformis. Gynostemium breviusculum vix duas lineas altum, anticé concavum, et foveà stigmaticà supernè excava- tum , lateribus apice apiculatis, recurvis; basi, ut jam diximus, productum in appendicem lacinias ca- lycis exteriores inter se coadunantem. F. Anthera terminalis operculiformis. Pollinia quatuor approximata, ovoideo-oblonga, inter se tantisper sub- coalita. | D — Crescit parasitica in arboribus Novæ-Guineæ. * OBSERVATIONS. L’échantillon unique de cette magnifique espèce que jai examiné avait été recueilli à la Nouvelle-Guinée par le capitair ai 1e d'Urville. Les énormes feuilles de cette espèce, ses es fleurs, dont le pédoncule, l'ovaire et les trois divisions extérieures du calice sont extrémement velues ; sa longue hampe glabre , terminée par un long épi de fleurs » accompagnées chacune dt une bractée persistante, Hfedolé: aiguë, glabre, d’un pouce et au-delà, forment un ensemble de caractères qui ne sed facilement cette belle espèce. ge BOTANIQUE. 25 * MACROLEPIS, Nob. Calycis laciniæ exteriores lanceolato -acutissimæ erectæ; laterales basi, mediante processu gynostemii, connatæ et anticé productæ ; interiores minutissimæ, _basi latæ, apice acutæ ; labellum cum processu gynos- temii articulatum erectum, oblongo-lineare, carno- sum, lateraliter compressum subanceps, basi dilata- tum et quasi concavum, lateraliter subquadrilobula- tum. Gynostemium sat longum, apterum, apice et anticè bicornutum. Anthera operculiformis bilocularis. Pollinia duo ?.. Caulis repens, parasiticus; folia elliptica integra coriacea, subacuta, bulbo insidentia; scapo laterali te- reti longissimo ; flores spicati, longè et latè bracteati. 10, MAGROLEPIS LONGISCAPA, Nob. ee era: 5 Radix dde parasitica e bé ru aut e nodis caulis, Br 6 fibris gr simplicibus aut ramosis. Caulis Re à reptans teres, crassitie pennæ anserinæ, subnodosus , nôdis approximatis modicé prominulis, reliquis vaginarum vestitus. Folia basi in bulbo e caule enato insidentia, mr oblonga, apice subeonvoluto acutiuscula intégra, Co- 26 VOYAGE DE L’ASTROLABE. riacea, glabra, lonpitudinaliter striata, 6-8 pollices longa, sesquipollicem lata, basi convoluto-angustata, cum apice bulbi articulata et facilè secedentia ; bulbi erecti, oblongi, in caule sessiles, læves, glaberrimi, folio elapso apice truncati. Scapus e caule ad basin bulbi lateraliter originem ducens, teres, gracilis, erectus, firmus, glaber, simplicissimus , 2 pedes altus ; imâ basi vaginatus, hinc inde subnodoso-vaginatus , nodis paucis distan- tibus. Flores sat grandes, spicam terminalem brevem, 2- pollicarem simplicissimam efformantes , alterni et subdistichi, breviter pedicellati, circiter 10-12, rachi flexuosæ insidentes; bracteati, bracteis latis con- voluto -amplexicaulibus subcordiformibus, acutis, laxis, approximatis, parte inferiore subcoriaceâ per- sistenti, superiore membranaceà caducä. Calycis laciniæ exteriores erectæ, lanceolato-acu- üssimæ ; superior subconcava, basi paulisper angus- tata ; laterales basi latâ et anticè product, mediante gynostemii processu connatæ, longitudinaliter ve- nosæ, glaberrimæ. Duæ interiores laterales brevissimæ, basi latæ, apice acutæ, subtriangulares pellucido-membranaceæ, gynostemio applicatæ. Labellum cum anticâ et productà parte gynostemii articulatum, erectum, brevissimé unguiculatum, ca- lycis lacinüs exterioribus brevius , superiore parle lateraliter. compressum , angustum, quodam modo subensiforme, infernè dilatatum, concavum, latera- BOTANIQUE. 27 liter margine revolutum, crassum, quadrilobulatum, lobulis angustis obtusis. Gynostemium erectum, laciniis internis calycis tri- pl longius, apterum, apice et anticè marginibus productis bicornutum : anticè concavum, basi conti- nuum. Anthera terminalis operculiformis supernè con- vexa, anticè obtusissima; infernè bilocularis : polli- nia duo... Crescit parasitica suprà corticem arborum, in insulà Vanikoro. OBSERVATIONS, La plante que nous venons de décrire a tout-à-fait le port d’une espèce du genre Pholidola, et spécialement du Pholidota imbricata, Hook., Exot. F1. , t. 138. En effet, les feuilles naissent seule à seule du sommet d’un bulbe, qui lui-même est implanté sur une tige rampante ; les fleurs forment un épi simple ; et sont accompagnées à leur base de bractées très-grandes, alternes comme elles, embrassantes et qui persistent. Cependant notre plante, loin d’appartenir au genre Pkolidota , qui fait partie de la tribu des Vandeæ, doit être rangée dans celle des Ha- laxideæ , non loin du genre Dendrobium. En effet, elle a les plus grands rapports avec ce genre, mais cependant elle s’en distingue par quelques caractères qui nous ont paru suffisans pour en former un genre nouveau. Ces caractères sont, 1° la petitesse extrême des divisions laté- rales et internes du calice, qui, au premier abord, sem- blent ne pas exister ; 2° la forme si particulière du labelle, 25 VOYAGE DE L’ASTROLABE. qui, au lieu d’être plane ou concave, est plein, comprimé latéralement, très-étroit et en forme de corne. Nous regrettons beaucoup que, dans le très-petit nom- bre de fleurs que nous avons pu analyser, toutes aient été trop épanouies pour pouvoir apercevoir le pollen en place et étudier le nombre, la forme et la disposition des masses polliniques. Aussi n'est-ce qu'avec doute que nous en donnons le caractère. BOTANIQUE. 29 _ MELIACEÆ. HARTIGHSEA, Ad. De Juss., Mel, p 75. 11. HARTIGHSEA RUFA, No. ju (Tab. LE H. foliis abruptè pinpatis alternis, 8-9-jugis; fo- liolis oppositis oblongis acutis subtüs pilosis basi inæquilateralibus ; fructibus subspicatis , globoso- depressis hispidulo - rufescentibus , 5 - locularibus , 5-valvibus; seminibus planiusculis. 2 Nob. DESCRIPTIO. Arbor.. +. T'amis sepenlus, Da "#0 foliola opposités re | acuta, basi: sæpius guise val alia subtùs præsertim eorumq bus rufo-pubentia, in in T dam ridigis sparsis pellucidis ; 54 u unicias 1s longa, pol- licem aut vix sesquipollicem | Flores. … non vidi, sed ex dispositione fructuum, spicati, spicà simplici 2-3-pollicari, axillari. Fructus, basi calyce persistente 5-partito cinctus, 30 VOYAGE DE L’ASTROLABE. globosus, medio depressus, crassitie fructûs pruni Damasceni, externè sulcis 5 stellatis exaratus : den- sissimé pilosus, rufus, pilis brevibus rigidiusculis. Pericarpium coriaceum quinquevalve; endocar- pium crustaceum a sarcocarpio facilè secedens, trans- versé sectum quinqueloculare; dissepimentis crassis triquetris, albis, non ab endocarpio vestitis (an inde potius trophospermiis quinque parietalibus, promi- nulis). Columella centralis, subconoïdeo-pentagona. Valvis medio septiferis. Semina solitaria? suspensa planiuscula ovoïdeo- apiculata externa convexiuscula, lineâ medià vix prominulâ notata, internè subconcava. Crescit in Novä-Hollandiä. (V. s. s. fructif. com- municatum a clar. Fraser.) OBSERVATIONS. Je n’ai vu cette espèce qu’en fruits, avant leur parfaite maturité, et sans fleurs. Aussi n’est-ce qu'avec quelque doute que j'ai cru pouvoir la rapporter au genre Har- tighsea. Mais du très-petit nombre de genres de la famille des Méliacées qui ont des représentans à la Nouvelle- Hollande, c’est sans contredit celui dont notre plante se rapproche le plus. Au reste, la figure que nous en don- nons ici pourra servir aux botanistes qui visiteront la Nouvelle-Hollande à reconnaître cette espèce. BOTANIQUE. 31 SAPINDACEZÆ. THOUINIA, Poit., DC., Camb. 12. THOUINIA AUSTRALIS, Nob. (Tab. 12.) T. foliis alternis mod uni-bijugis, modo trifolio- latis, foliolis oblongo-ellipticis obtusis, glaberrimis , basi sensim angustatis; paniculà terminal, ramosä ; fructu 1-2 vel trialato; alis oblongis obtusis. Nob. DESCRIPTIO. Arbor..…. ramis teretibus cinereis glabris. Folia alterna estipulata pinnata, sed multo varia- bilia, modo unijugà, modo bijuga , aut tantum trifo- liolata , foliolo supremo petiolato sublaterali ; foliola oblongo-elliptica, obtusa, aut emarginata, basi sen- sim angustata, glaberrima, subcoriacea, integra , pallido-viridia, 4 pollices longa , pollicem aut sesqui- pollicem lata, tenuiter venosa, venis lateralibus reti- culatis. Panicula terminalis , ramosa ; floribus peduncu- latis. Ovarium triloculare, loculis uniovulatis ; ovulo erecto. À 32 VOYAGE DE L'ASTROLABE. … Diseus crassus luteus , lobulatus ovarii basin cin- gens. Fructus 1-2-3-locularis , triquetrus , loculis in alam longam expansam sensim dilatatam obtusam productis, indehiscentibus, monospermis. Semen adscendenti-subhorizontale oblongum, basi crassius latiusque, hilo basilari, lateralique, apice obtusum. Epispermium ri Embryo epispermicus, homotropus, crassus ; radi- cula tenuis subrostriformis acuta, cotyledones crassæ, valdé inæquales a facie ad dorsum compressæ. Crescit in insulà Melville, Novæ-Hollandiæ, com- municata à clar. Fraser. OBSERVATIONS. Les diverses espèces du genre T'houinia connues jusqu’à ce jour sont toutes originaires de l’Amérique méridionale. Celle que nous publions ici a été trouvée à l’île Melville par M. Fraser, qui a eu la complaisance de la communi- quer à M. Lesson jeune, à son passage à la Nouvelle-Hol- lande. Bien que je n’aie eu à ma apouitios qu’un seul échantillon en fruit, cependant je n’ai point hésité à pla- cer notre plante dans le genre T'houinia, auquel elle me paraît évidemment appartenir. Elle est remarquable par la variété de forme de ses feuilles , qui sont tantôt uniju- guées , tantôt bijuguées, ou enfin simplement trifoliolées. Mais , dans ce dernier cas encore , la foliole terminale est pétiolée et naît latéralement du sommet du pétiole com- mun. L’embryon est assez gros , ayant une radicule très- BOTANIQUE. 33 mince et recourbée , les deux cotylédons épais, inégaux, très-irréguliers et non alongés, linéaires et comme rou- lés, ainsi qu’on le remarque dans les autres espèces ; et nommément dans le T'houinia trifoliata, dont M. Cam- bessèdes a publié les détails analytiques dans son Mémoire sur la famille des Sapindacées (Mém. Mus. d’hist. nat., tom. 18.t. 1. f. D. 5.) Le Thouinia australis est voisin du T'houinia pinnata Turpin; mais il est tout-à-fait glabre dans toutes ses parties; ses folioles sont alongées, elliptiques, entières et glabres ; 3 et d’ailleurs la patrie de ces deux pr est tout-à-fait différente. CUPANIA, Plumier, Cambessèd. 13. CUPANIA ANACARDIOIDES, Nob. (Tab. 15.) C. foliis imparipinnatis, foliolis breviter petiolu- latis aliernis obovalibus obtusissimis coriaceis, inte- gerrimis glabris; capsulis depressis apiculatis, tri- quetris subulatis, glabris. Nob. DESCRIPTIO. Arbor..… Folia alterna estipulata, imparipinnata ; foliolis alternis breviter petiolulatis, numero sæpius 5-7, obovalibus obtusis, aut oblongis, glaberrimis , inte- gris, coriaceis, supernè nitidis, penninerviis. Flores racemosi, racemo axilla rifoliis subbreviore, ramoso. BOTANIQUE. II. 3 34 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Fructus pedunculati, supra calycem quinquepar- titum persistentem stipitati, depresso-triquetri, glabri, angulis prominulis, subrotundatis, quasi alatis, apice basi styli persistente apiculatis. Pericarpium externè carnosulum, internè sub- corneum triloculare; loculorum monospermorum pariete internà densè villosissimä; 3-valve, valvis medio sepliferis. Semen erectum, basi sessile, subtruncatum, ob- ovoideum, apice obtusum, majori parte arillo cupulæ- formi, margine inæqualiter dissecto, cinctum ; epis- permium coriaceum. Embryo..… : Crescit in Novà-Hollandià, loco dicto Her ton-Bay. V. sp. s. fructiferum, comm. à clar. Fraser. . OBSERVATIONS. Cette belle espèce a quelques rapports avec les Cupania lœvis et C; alternifolia. Comme dans cette dernière espèce, les folioles de ses feuilles sont alternes ; mais dans notre espèce elles sont beaucoup plus larges, obovales, très- obtuses. Du reste, ces deux espèces sont fort voisines. 14. CUPANIA PSEUDORHUS, Nob. (Tab. 14.) C. foliis i impari aut paripinnatis, petiolo communi ramulisque rufo-tomentosis ; foliolis numerosis alter- BOTANIQUE. 35 nis approximatis subsessilibus oblongo - ellipticis, apice acutis , basi inæquilatéralibus , margine serralis, superné nitidis, in nervis eorumque ramificationibus pubescentibus; racemo denso terminali, ramosissimo, foliis breviore; capsulis lignosis obsoletè 3-quetris , rufo-hispidis, 3-valvibus, valvis medio septiferis, basi inter se coalitis. DESCRIPTIO. Arbor..…. Ramulis teretibus secundum longitudi- nem Coslato-exaratis , rufo et densè tomentosis. Folia alterna versüs ramulorum apicem approxi- mata impari aut paripinnata, 6-8 pollices longa , esti- pulata; rachi subtomentosà, basi incrassatà et cum ramo continu ; foliolis (circiter 20) subsessilibus al- ternis aut oppositis oblongo-ellipticis apice acutis, basi inæquilateralibus , margine serratis , bipollicari- bus etultrà, supernènitidis viridi-albicantibus, infernè præsertim in nervis eorumque ramificationibus rufo- tomentosis. : Flores sæpius abortu monstrosi, in racemum den- sum terminalem , ramosum, foliis dimidio breviorem dispositi. Deflorati floris calyx persistens cupulæfor- mis, parvus, quinquepartitus, lobis obtusis. O varium sessile, ovoideum, apice attenuatum et desinens in stylum teretem, gracilem, ovario pauld breviorem, stigmatibus tribus parvulis terminatum , densé fulvo- hispidulum , transversè sectum, triloculare, loculis uniovulatis , ovulo erecto. 3* % 44° 36 VOYAGE DE L’ASTROLABE. Fructus (apertum tantum vidi et seminibus des- titutum). Capsula obsoletè triquetra, apice apiculata, densè rufo-hispida, coriacea; trilocularis, trivalvis, valvis basi inter se cohærentibus, externé coriaceis , intüs lignosis et facie internà densè rufo-hispidà, medio septiferis. Semina non vidi. Crescit in Novä-Hollandiä, loco vulgd dicto Port Macquarte. V. s. sp. fructiferum à clar. Fraser communi- catum. OBSERVATIONS. Cette espèce a la ressemblance la plus frappante avec les Rhus typhinum et glabrum, quant à son port. De là le nom spécifique de Cupania pseudo-rhus que nous avons cru devoir lui donner. Du reste, elle est tellement distincte par tous ses carac- tères des autres espèces de ce genre, qu'il est impossible de la confondre avec aucune autre. C’est une chose fort remarquable que jusqu’à présent on n'avait signalé à la Nouvelle-Hollande aucune autre plante de la famille des Sapindacées que deux ou trois espèces du genre Dodonæa. Nous décrivons et figurons ici trois Sa- pindacées nouvelles qui ont été trouvées dans l'Australie , savoir, un T'houinia et deux. Cupania. C’est ce qui mon- tre , entre mille autres preuves, combien il reste encore de découvertes à faire dans ce vaste contineni. Ces trois espèces ont été trouvées beaucoup plus au midi que la ville de Sydney , et en effet elles appartien- BOTANIQUE. 37 nent à deux genres dont les espèces sont généralement tropicales. Ce qu'il y a de remarquable, c’est que toutes les espèces de genre Thouinia connues jusqu’à ce jour sont origi- naires de l'Amérique méridionale. Notre espèce forme donc une exception très-singulière. Déjà dans les plantes de la Nouvelle-Zélande que nous avons précédemment décrites, nous avons mentionné deux espèces apparte- nant également à des genres essentiellement américains , savoir , Apeiba et Cussonia. Ces exemples, bien que rares, servent à démontrer qu’il existe aussi quelques rapports entre la végétation américaine et celle de l'Australie. 38 VOYAGE DE L’ASTROLABE, MALPIGHIACEZÆ. TRISTELLATEIA, Du Petit-Thouars. 15. TRISTELLATEIA AUSTRALIS, Nob. (Tab. 15.) T: foliis oppositis oblongo-ovalibus integris glabris, petiolatis ; floribus luteis racemosis , minoribus ; car- pellorum alis inæqualibus stellatis. Nob. DESCRIPTIO, Caulis lignosus volubilis; ramuli teretes glabri, cortice nigricante, subverrucoso. Folia opposita, simplicia, petiolata estipulata, oblon- go-ovalia, subcordiformia, acuminata , integerrima , glabra, subcoriacea , penninervia, nervis distantibus, alternis et reticulato - venosa, 4-5 uncias longa, 2 uncias lata ; petiolo unciali semitereti superné subca- naliculato. Flores lutei subracemosi pedunculati, pedunculis simplicibus oppositis, uncialibus, basi bracteatis et infra mediam partem articulatis ; bracteolis linearibus brevibus, acutis. Racemo sæpius terminali, rarius axillari, foliis breviore, simpliciusculo. Calyx gamosepalus quinquepartitus viridis, per- BOTANIQUE. 39 sistens ; lacinis erectis ovali-oblongis , non accres- centibus. Corolla pentapetala, patens , calyce multd longior : petalis æqualibus ovalibus apice obtusissimis , basi in unguem attenuatis, cum calycis laciniis alternantibus. Stamina decem , hypogyna cirea discum subcarno- sum annularem inserta , erecta , calyce longiora, pe- talis multô breviora. Filamentis basi dilatatis et inter se imà basi subcohærentibus, subulatis , persistentibus et rigiditatem quamdam præbentibus , antherà elapsä quasi truncatis subdilatatis, glabris. Antheris oblongo- linearibus subobtusis, imà basi affixis, introrsis, bilo- cularibus. Discus hypogynus annularis viridis parum promi- nulus, circa quem inseruntur stamina petalaque. Ovarium superum disco hypogyno impositum, ses- sile, subglobosum, obsoleté et obtusè triquetrum, supernè in stylum basi subtriangularem desinens, densè villosum et laminis brevissimis squamæformi- bus, angustis erectis subverrucosum. Transversè sectum ovarium, triloculare ; ‘loculis parvulis, parietibus vero crassis , uniovulatis, ovulo parte laterali non ab apice suspenso , oblongo, apice libero acuto. Stylus basi latior cum apice ovarii continuus , sub- triqueter, staminibus longior, gracilis, glaber ; stig- mate minimo trilobo terminatus. Fructus tricoccus , basi calyce persistente non auc- to, filamentisque stammum rigidis cinctus ; coccis facie internâ coalitis, ambitu dissectis in laciniis octo 40 VOYAGE DE L’ASTROLABE. membranaceis stellatim dispositis, patentibus , apice inæqualiter obtuso planis , parte inferiore convexis. Singulæ coccæ uniloculares indehiscentes, mono- spermæ, Semen appensum apice libero acutum , basi latà obtusissimum. Epispermium membranaceum. Embryo epispermicus , homotropus, id est uti se- men inversus, lateraliter duplicatus; radicula superior gracilis acuta; cotyledones oblongæ obtusæ, dupli- cato-ascendentes , inæquales , crassæ. Crescit in Novâ-Guinæä, loco dicto Port Dorey. OBSER VATIONS. Le genre Tristellateia a été établi par Du Petit-Thouars pour un arbuste sarmenteux de Madagascar. Notre espèce, originaire du port Dorey à la Nouvelle-Guinée , est-elle la même? Nous ne le persons pas. Elle nous a paru en différer par ses feuilles plus grandes , plus acuminées, plus coriaces; par ses fleurs qui sont au contraire de moi- tié plus petites, et enfin par les appendices ou ailes de ses fruits moins ee à dc Cependant, peut-être notre plante n'est-elle qu’une forme particulière du 7'ristellateia madagascariensis, qu’il faudra lui réunir, BOTANIQUE. | TT MYRTACEZÆ. CALYTHRIX, Labill. 16. CALYTHRIX*CUPRESSIFOLIA, Nob., (Tab. 16.) C. glabra, folis minimis squamæformibus, sub- triquetris, imbricatis, estipulatis; floribus icosandris; petalis linearibus, setis calycinis glabris. Nob. DESCRIPTIO, Frutex dumosus, ramosissimus, facie Cupresst sempervirentis ; ramuli et ramusculi graciles, Gba mes, foliis undique obtecti. F olia minima squamæformia opposito-decussata , sessilia imbricata oblongo-acuta, subtriquetra, ramo opposita et erecta, facie internä plana , externé sub- carinata, glabra , semi-lineam aut lineam longa. Ebré axillares aut ramusculos terminantes , soli- tarii, sæpius oppositi versus ramorum partem supe- riorem numerosiores, erecti, breviter peduneulati. Calyx erubescens gamosepalus tubulosus imä basi cum ovario coalitus, bracteis duabus erectis appressis convolutis tubo calycino multo brevioribus, apice acuminatis cinctus ; tubus teres gracilis, bracteis qua- 42 VOYAGE DE L’ASTROLABE. druplô longior, substriatus ; limbus patens planus, quinquepartitus, multo brevior, laciniis suborbicu- latis, sessilibus, margine tenuioribus abruptè acumi- natis et in setam longiorem , sed tubo paulisper bre- viorem desinentibus. Corolla pentapetala, limbo calycino quadruplo longior ; petalis cum staminibus fauci calycis insertis, augusto -linearibus acutis, basi sensim attenuatis ; albis. Stamina circiter 15-20, libera petalis subbreviora, uniserialia, filamentis rectis capillaribus, albicantibus. Antheris minimis, subgloboso-ovoideis , medio dorso affixis, bilocularibus sulco dehiscentibus longitudinali. Stylus simplex subpurpurascens, gracilis, stamina paulo superans, stismate minimo obsoletè bilobulato terminatus. Ovarium cum inferiore tubi calycini parte adhæ- rens, nullo modo externé inflatum, uniloculare, bio- vulatum. | Fructus..…. Crescit in Novä-Hollandià, loco vuled dicto Port Macquarte. Vidi siccum sp. communicatum à clar. Fraser. OBSERVATIONS. Il est impossible de ne pas reconnaître dès le premier abord que la plante dont nous venons de donner la des- cription et la figure appartient au genre Calytrhix de M. De Labillardière. En même temps on voit que parmi BOTANIQUE. 43 le petit nombre d’espèces de ce genre déjà connues, iln’en est aucune dont elle se rapproche réellement. Ses feuilles excessivement courtes , squammiformes , opposées et im- briquées, lui donnent quelque ressemblance de port avec le Cyprès ( Cupressus sempervirens ); aussi avons-nous cru devoir lui donner le nom de Calytrhix cupressoides. 44 VOYAGE DE L’'ASTROLABE. URTICEÆ. FICUS , L. Juss. 17. FICUS SCABRIFOLIA, Nob. (Tab. 17.) F. foliis ellipticis breviter petiolatis, apice acumina- tis, coriaceis, margine subrepandis, superné scabris, inferné pubescentibus ; receptaculis ovoideis axillari- bus solitariis villosissimis, pedicellatis. Nob. DESCRIPTIO. Caulis lignosus…. ramulis teretibus fuscis, pubes- centibus. | Folia alterna breviter petiolata , ovali-oblonga , elliptica basi subcordata, inæquilateralia apice acumi- nata ; margine subintegra sinuosa, supernè scaber- rima, subtüs præsertim in nervis tomentosa, reti- culato-venosa. Petiolus brevis, vix semiuncialis pu- bescens supernè canaliculatus : stipula convoluta, brevis, acuta, pubescens, decidua. Receptacula ovoidea axillaria, solitaria, brevissimè pedunculata, externè densè sericea, 'pilis brevibus. rigidis fulvis, et bracteas quasdam lineares acutas , inæquales ex superficie externâ ortas gerentia, apice aperta: BOTANIQUE. 45 Facies interna versùs partem superiorem squamis numerosissimis oblongis acutis, os quasi obturanti- bus, et versüs mediam atque inferiorem partem flori- bus femineis bracteolis, pilisque intermixtis vestitus. Crescit in Novà-Hollandiä , loco vulgd dicto Bare Morton. OBSERVATIONS. Des deux espèces de figuier qu’on a jusqu’à présent signalées à la Nouvelle-Hollande, celle dont le Ficus sca- brifolia se rapproche le plus est l'espèce désignée par M. Desfontaines sous le nom de Ficus rubiginosa; mais notre espèce en diffère surtout par ses feuilles aiguës et non obtuses, rudes et non luisantes à leur face supérieure, et par ses involucres solitaires et pédicellés. 46 VOYAGE DE L’ASTROLABE. FLACOURTIANE Æ? * LEUCOCARPUM, Nob. Flores... Fructus ovoïdeus basi calyce cupulæfor- mi nec aucto cinctus, subcarnosus albus, lævis, unilo- cularis, ab apice trivalvis; valvis crassis, basi inter se coalitis, subcarnosis, medià facie internà trophosper- mium subdissepimentiforme gerentibus ; (an potius pericarpium incompletè triloculare; valvis medio septiferis). Semina duo superposita, pendentia ex sin- gulo trophospermio, ovoidea aut mutuâ pressione subangulata, éxterius carnosa aut arillata. Embryo homotropus planus, radicula brevissima; cotyledo- nibus planis obtusis , in endospermio carnoso. Arbor aut arbuscula.….. Foliis alternis estipulatis elliptico-oblongis glaberrimis integris, coriaceis. 18. LEUCOCARPUM OBSCURUM, Nob. (Tab. 18.) DESCRIPTIO. Arbor aut arbuscula..…. Ramulis teretibus, graci- libus glabris. Folia alterna simplicia estipulata, élliptico-oblonga aut lineari-oblonga , basi sensim in petiolum semiun- BOTANIQUE. 47 cialem, subcanaliculatum , articulatum desinentia , apice acuta, glaberrima, margine integra aut obso- letè et distanter dentato-serrata, facie inferiore ma- terie albidà farinaceà obtecta, superiore vero glabra et viridia, 3-4 uncias longa, Î unciam aut minus lata. Flores non vidi. Fructus ovoideus, obsoletè acuminatus , crassitie nucis minoris , vestigiis baseos calycis persistentis nec aucti im basi cinctus, subcarnosus, lævis , unilocu- laris, trivalvis, valvis crassis, basi inter se coalitis, subcarnosis et siccatione inæqualiter et transversè fissis. Epicarpium et endocarpium tenuissima. Trophospermia totidem in medià singularum val- varum facie , paulisper prominentia , quasi semidisse- pimenta constituentia et forsan polius dissepimenta incompleta quam trophospermia vera : hæc enim ab endocarpio uti paries interna pericarpii vestita; ex imà pericarpit cavitate surgit columella brevis apicé inæqualis. Semina cuilibet trophospermio bina, alternatim superposita pendula, inæqualiter ovoidea et mutuä pressione subangulata : hilo prominulo subterminali, Integumentum exterius carnosum arilli instar semen omni parte vestiens ; ; interius crassum Coriaceum brunneum. Endospermium. carnosum album tenue. Embryo homotropus in medio endospermio inclu- sus : radicula brevis obtusa , hilum spectans ; cotyle- dones ovales, obtusissimæ tenues submembranaceæ. Gemmula inconspicua. 48 VOYAGE DE L’ASTROLABE. Crescit in Novä-Hollandiä , loco vulgo dicto Baie Morton. Vidi unicum specimen fructiferum , communica- tum à clar. Fraser. OBSERVATIONS. À quelle famille devons-nous rapporter la plante dont nous venons de donner la description et la figure ? C’est une question qu’il ne nous paraît pas très-aisé de résou- dre. En effet, le fruit et la graine, seules parties des organes de la fructification que nous ayons observées, ont des rapports très-intimes avec plusieurs familles, entre autres les Violariées, les Samydées et les Flacour- tianées et Bixinées. Dans ces diverses familles, en effet, le péricarpe est uniloculaire , s'ouvre en trois ou en un plus grand nombre de valves ; qui portent chacune sur le milieu de leur face interne les graines attachées à autant de trophospermes valvaires ou pariétaux. Dans ces quatre familles également l'embryon est renfermé dans un endo- sperme charnu. Mais d’abord notre plante n’a par son port aucune ressemblance avec les Violariées ; et ses graines, dont le tégument est charnu , l’éloignent évidemment de cette famille. Quant aux Samydées, notre plante s’en rapproche davantage par sés graines à tégument charnu. Mais cependant elle s’en éloigne par son embryon homo- trope , c’est-à-dire ayant la même direction que la graine, ce qui est le contraire dans les Samydées, où de plus les graines sont très-nombreuses. Restent maintenant les Bixinées que nous avons réunies aux Flacourtianées , et dont le genre Leucocarpum nous parait devoir faire par- BOTANIQUE. | 49 tie; mais au reste, nous le répétons, cette question ne pourra être bien décidée que lorsqu'on connaîtra la fleur de cette plante, et c’est pour attirer sur elle l’attention des voyageurs que nous avons cru devoir la faire figurer. Li BOTANIQUE. 11. 4 20 VOYAGE DE L'ASTROLABE. MAGNOLIACEZÆ. TASMANNIA, Rob. Brown. 19. TASMANNIA MONTICOLA, Nob. (Tab. 19.) T. foliis obovali-oblongis acuminatis , basi angus- tatis brevissimè petiolatis; floribus hermaphroditis sertulatis terminalibus. Nob. DESCRIPTIO. Caulis lignosus ; rami teretes glabri. Folia alterna, approximata , estipulata , brevissimé petiolata, obovali-oblonga; longe et angustè acuminata, basi parte inferiore sensim angustata, et imâ basi abruptè desinentia et subobtusè truncata , coriacea , integerrima, glaberrima, superné nitida, subpenniner- via, reticulato-venosa, 5-6 pollices longa, pollicem aut sesquipollicem lata. Flores hermaphroditi et longiusculè pedicellati, ex apice ramorum 10-15 sertulati ; pedicelli unciales te- retes, basi bracteâ lanceolatâ acutâ brevi stipati, subdivergentes glabri. Alabastra ovoideo-acuminata parvula BOTANIQUE. 51 Calyx disepalus patens ; sepalis ovali-suborbicu- latis obtusis, sessilibus, oppositis, glabris. Corolla dipetala , calyce duplè longior ; petalis op- posilis cum sepalis alternantibus, patulis, basi an- gustis, apice longè acuminatis, margine subsinuosis, longissimè unguiculatis. Stamina numerosa , circiter 30, receptaculo parum prominulo subhemisphærico cum pistillis inserta, pe- talis dimidid breviora, libera, erectiuscula ; filamentis subcrassis ; antheris filamento adnatis, bilocularibus subovoïdeis , loculis apice filamenti interposito dis- junctis, obtusis , sulco longitudinali dehiscentibus. Pistilla duo centrum floris occupantia, staminibus paulisper breviora, oblonga, subcompressa , basi sen- sim attenuata; ovarium uniloculare, ovulis sat nume- rosis suturæ internæ insertis. Stigma sessile unilate- rale ovarium terminans. Crescit in montibus cæruleis Novæ-Hollandiæ. V.s. specimen communicatum à clar. Fraser. OBSERVATIONS. Cette espèce nous a présenté des différences assez re- marquables et que nous allons signaler , afin de compléter les caractères de ce genre tels qu’ils ont été donnés par M. De Candolle dans le premier volume de son Systema. Le calice se compose de deux sépales assez larges, et la corolle de deux pétales étroits, beaucoup plus longs et alternes avec les sépales. Les fleurs ne sont pas unisexuées et dioïques, mais hermaphrodites ; ayant rencontré, dans 4* 52 VOYAGE DE L’ASTROLABE. toutes celles que j'ai examinées, environ une trentaine d’étamines et constamment deux pistils et non un seul, comme cela paraît exister dans les deux autres espèces du genre. : Notre T'asmannia monticola diffère donc des deux autres espèces par les caractères énoncés ci-dessus, et en particu- lier du Tasmannia insipida dont il se rapproche davan- tage, par ses feuilles plus alongées , plus rétrécies à leur base, et par ses fleurs hermaphrodites, disposées en ser- tule ou ombelle simple au sommet des rameaux. BOTANIQUE. 53 EUPHORBIACEÆ. AMPEREA , Ad. De Juss. 29, AMPEREA SPARTIOIDES, Brogn., Bot. Coq. (Tab. 20.) À. caule compresso-triangulari, subaphyllo ; foliis sparsis, raris , linearibus, margine revolutà distanter bidentatis , stipulis squamæformibus peltatis, ovali- acutis, scariosis , margine dissectis. Nob. 4 DESCRIPTIO. Suffrutex à basi ramosissimus erectus pedalis , habitu Genistæ vel Spartii speciem referens. Rami erecti, compresso-triquetri, glabri, graciles, angulis prominulis subacutis, subnudis. Folia parvula alterna , distantia , caduca , linearia , ramo appressa, marginibus revoluta, apice apiculata, sessilia , 3-6 lineas longa, unam lineam lata. Stipulæ duæ squamiformes peltatæ, sessiles, ova- les, margine dissectæ, scariosæ. Flores dioici. Fœminei solitarii subsessiles ad axillam foliorum inserti , basi bracteis 1-3 oblongis subscariosis bre- vibus acutis stipati. L.1 EE VOYAGE DE L'ASTROLABE. Calyx pentasepalus, sepalis ovalibus concavis sub- acutis margine subscariosis , dissecto-ciliatis , persis- tentibus. Corolla nulla. Ovarium ovoideum basi attenuatum, trilobum, lobis apice bifidis, indè ovarium quasi apice cornubus 6 co- ronatum, Centro depressum; triloculare, loculis unio- vulatis : ovulum versus partem superiorem ex angulo interno dependens inversum. Stigmata 3 brevia , crassa ex apice ovarii depresso orta , apice bifida. _Capsula parvula ovoidea, basi calyce persistente sed non aucto cincta, apice dentibus 6 approximatis umbilicata , trilobata, lobis obtusis ; trilocularis, lo- culis monospermis ; trivalvis, valvis medio scptiferis et in duas partes elasticè solubilibus , submembrana- ceis; columella centralis persistens trigona, angulis membranaceis erosis; ad apicem columellæ sæpiüs ac sæpiüs superstat semen quoddam imperfectum, duo- bus alteris caducis. | Semen ovoideo-subreniforme , nigrum , minimum , substriatum , carunculä alb4 bilobä coronatum. Epi- spermium crustaceum , fragile, tegmen pellucidum album, endospermio applicatum. Endospermium carnosum album semini conforme, includens embryonem subbreviorem, homotropium : radicula brevis obtusa, cotyledones latæ , tenues , ob- tusæ , ovales. Crescit in insulä Van-Diemen. BOTANIQUE. 55 OBSERVATIONS. Le genre Amperea a été établi par M. Adrien De Jussieu dans son Mémoire sur la famille des Euphorbiacées, p. 35, pour deux arbrisseaux originaires de la Nouvelle-Hollande. L'un, dont l'analyse a été publiée dans le Mémoire de M. De Jussieu, a été nommé par lui 4mperea. Ericoides. Il est beaucoup plus petit dans toutes ses parties que celui que nous décrivons ici sous le nom d’Amperea Spar- Lioides qui lui a été donné par M. Brongniart dans la Bota- nique du Voyage de la Coquille. Ses feuilles sont, et plus nombreuses, et plus longues, et plus également linéaires , à bords recourbés en dessous, et à leur base sont deux stipules linéaires lancéolées , à peine dentées latérale- ment. M. Brongniart a figuré et décrit l'individu mäle ; nous figurons ici l'individu femelle, ce qui complète la connaissance de cette espèce. 56 VOYAGE DE L'ASTROLABE, MYRSINEÆ. ÆGICERAS, Gærtn., de Fr., 1, p- 216, t. 46; Konnig, in Ann. of Bot., 1 > P- 131; R. Brown, Prodr., 1, p. 534. = (Caracter reformatus.) Calyx 5-partitus ; foliolis spiraliter contorto-imbri- catis, margine tenuioribus. Corolla hypocrateriformis, tubo longitudine calycis, limbo 5-partito , stellato ; Stamina 5 , libera, erecta, filamentis basi dilatatis in tubum approximatis non coalitis ; antheris introrsis , poris biserialibus mox confusis dehiscentibus. Ova- _rium uniovulatum ; ovulo erecto. Stigma terminale, _simplex, punctiforme. Fructus teres acutissimus co- riaceus , calyce persistente cinctus, unilocularis , monospermus , indehiscens. Semen podospermio plano angusto , longiusculo e fundo loculi nato suf- fultum, teres : epispermio basi evanido et indé quasi calyptræformi. Embryÿo epispermicus teres ; cotyledonibus brevis- simis obtusis, radicula multoties longiore obtusa. Arbusculæ littorales ; folia sparsa estipulata ; flores albidi, suaveolentes, in umbellis simplicibus aut in racemis terminalibus dispositi. BOTANIQUE. 57 21, ÆGICERAS NIGRICANS, Nob. (Tab. 21.) Æ. foliis obovalibus obtusis glabris, basi in petiolum attenuatis ; floribus racemosis ; racemo terminali sub - corymbiformi, pedunculis pedicellisque uti ramulis punctato - puberulis; fructibus teretibus acutissimis vix arcuatis. Nob. . DESCRIPTIO. Arbuscula 3-4 pedes alta; ramis teretibus ; ramu- lis basi articulatis , punctato-puberulis. Folia alterna approximata estipulata, articulata , coriacea, obovalia obtusa, basi sensim in petiolum brevem vix distinctum attenuata , glabra , pallidè viri- dia subavenia, præsertim subtüs, punctis depressis, opacitate folii non pellucidis conspersa ; sesquipolli- cem aut 2 pollices longa, vix pollicem lata. Flores albidi, gratè olentes, racemosi. Racemo e ramis alternis confertis ramosis constanti, subcorym- biformi ; bracteis minutissimis caducis; ramis ramu- lisque RRRRE er r | Calyx profundè 5-partitus, erectus; sepalis ovalibus obtusis, margine tenuioribus et pellucidis, glabris lateraliter imbricatim incumbentibus, spiraliter con- tortis , persistentibus , nec accrescentibus. Corolla monopetala, tubo calycis longitudine, 58 VOYAGE DE L’ASTROLABE. tereti, intüs piloso , fauce nudà ; limbo stellatim pa- tulo, 5-partito, in alabastro spiraliter contorto ; laci- nis æqualibus ovalibus acuminatis ; acumine ice simo et acutissimo. Stamina à, longitudine corollæ ; filamentis basi abrupté dilatatis, membranaceis, inter se approxima- tis et quasi tubum efformantibus , sed non coalitis, hirsutis, supernè angustatis, erectis, subulatis, apice incurvatis. Antheris introrsis medio dorso affixis, oblongo-cordiformibus, obtusis, bilocularibus ; loculis suturâ longitudinali et lineis duabus sinuato-promi- nulis anticè notatis , poris numerosis biserialis dehis- centibus ; inde antheræ quasi cellulosæ videntur. Ovarium liberum in fundo calycis sessile, sub- conico-lineare apice attenuatum et sensim ac sensim in stylum conoideum apice acutum desinens : trans- versè sectum uniloculare, uniovulatum : ovulo € fundo loculi assurgente, oblongo, podospermio bre- viore suffulto. Stigma simplex , punctiforme , terminale. Fructus follicularis teres , apice attenuatus et acu- üssimus, basi calyce cinctus persistente, vix arcuatus, glaber, rubescens, unilocularis, monospermus, inde- hiscens ; pericarpio tenui, siccatione semicrustaceo. Semen erectum podospermio plano infra mediam seminis altitudinem inserto , et apice dilatato sufful- tum, teres, apice basique subcrassiore obtusum : epispermio membranaceo, ad basin seminis evanido et hic embryo nudus. Embryo epispermicus homotropus, erectus; coty- BOTANIQUE. 59 ledones brevissimæ obtusæ, non dilatatæ; radicula teres obtusissima inferior , cotyledonibus multoties longior. | = Crescit in maritimis Novæ-Guineæ : abeunte Au- gusto alabastra, flores , fructusque maturos gerens. OBSERVATIONS. Nous avons donné ici un caractère du genre Ægiceras, qui diffère en un point important de celui qui a été publié jusqu’à présent , et en particulier de celui qu’en a donné notre célèbre ami M. Rob. Brown (Prodr., p. 534 ). 1°. Les étamines ne sont pas réellement monadelphes ; elles sont rapprochées par la base dilatée de leurs filets , mais nullement soudées. 2°. L'ovaire ne contient qu’un seul ovule , et je me suis assuré de la fixité de ce caractère non-seulement en analysant un très -grand nombre de fleurs de notre espèce nouvelle, mais encore del’ Ægiceras fragrans. Ce qui a pu en imposer au célèbre auteur du Prodromus Novæ-Hollandiæ , c’est que, dans l'intérieur même du tissu cellulaire dont se composent les parois de l'ovaire, on aperçoit un grand nombre de petites granula- tions opaques, qui peuvent, par la transparence même de ces parois , simuler des ovules. L'espèce dont nous donnons ici la description est bien distincte de lÆgiceras fragrans de Brown ou Ægiceras majus de Gærtner. Elle est d’abord plus petite dans ses diverses parties. Mais ce qui la distingue réellement , ce sont 1° ses fleurs disposées en grappes corymbiformes et non en ombelles simples comme dans l’Ægiceras fragrans; 2 les jeunes rameaux, ainsi que les pédoncules pubescens ; 60 VOYAGE DE L’ASTROLABE. 3° les divisions de la corolle plus étroites et terminées par une pointe beaucoup plus longue ; 4° enfin ses fruits plus étroits, plus courts, et surtout à peine recourbés en arc. LS BOTANIQUE. 61 RUTACEZÆ. EVODIA, Forster, Ad. De Juss. 22, EVODIA LONGIFOLIA, Nob. (Tab. 29.) E. foliis sæpiùs trifoliolatis, rariùs 1-2-foliolatis ; foliolis lanceolato-linearibus, margime subsinuosis , apice obstusis punctato-pellucidis , glabris ; floribus minimis spicatis; spicà simplici, distantiflorâ ; folli- culis sæpius solitariis. Nob. DESCRIPTIO. Suffrutex 2-3-pedalis, glaber , odorem aromaticum spirans ; ramis tereti-subcompressis. 4 Folia opposita estipulata longiusculè petiolata , formâ et compositione maximè var ; sæpiüs digitato- 3-foliolata ; rard 2-foliolata ; rariüs 1-foliolata : foliolis lincari-lanceolatis angustis, obtusiusculis, margine obsoletè sinuatis, glabris, punctato-pellucidis , mem- branaceis, cum petiolo communi continuis nec arti- culatis, 5-7 uncias longis, vix 4-5 lineas latis. Flores albidi minimi hermaphroditi spicati. Spica distantiflora axillaris longè pedunculata , foliis bre- 62 VOYAGE DE L’ASTROLABE. vior ; floribus breviter pedicellatis , 2-3 approximatis, glomerulatis ; glomerulis inæqualibus distantibus. Calyx subcampanulatus, 4-partitus ; laciniis ovali- acutis erectis, externè uti pedicellis pubescentibus nec accrescentibus. Corolla 4-petala, calyce vix duplo longior, regula- ris : petalis erectis ovali-acutis, aut subacuminatis. Discus hypogynus (gynobasium) depressus fundum calycis vestiens, supernè concavus , margine quadra- to-quadrilobus subcupulæformis , lobis obtusis. Circa hujusce basin nascuntur petala lobis et stamina facie- bus opposita. Stamina 4, erecta, petalis breviora; filamentis subulatis basi arcuatis ; antheris introrsis biloculari- bus ovoideo-acuminatis , rimâ dehiscentibus longitu- dinali. Pistilla 4, disco imposita, distincta , basi et partim facie internâ cum disco cohærentia , apice approxi- mata , basi distantia. Ovarium ovoideum, glabram, uniloculare, bi- ovulatum ; ovulis angulo interno loculi ascendenti- bus, podospermio brevissimo suffultis ovoideo-com- pressis. Styli totidem, imA basi subdistantes , teretes, subulati, medio approximati, apice distantes, stig- mate lineari terminati. Fructus : folliculus sæpiüs solitarius, rariüs gemi- nus , À lineas altus, calyce cinctus persistenti nec aucto, Compressus, obovalis, lateraliter stylo persis- tenti non terminali acuminatus, urilocularis sæpius BOTANIQUE. 63 monospermus, suturà dehiscens longitudinali. Se- men ascendens , maturum non vidi. Crescit in Novä-Guineà , ubi ab incolis vulgo Pa- pénafé dicitur. OBSERVATIONS. Cette espèce est voisine de l’Evodia hortensis de Forster (Gen. 14, t. 7). Mais elle en diffère 1° par ses folioles beau- coup plus étroites et beaucoup plus alongées ; 2° par ses fleurs disposées en épis simples et non en grappes rameu- ses; 3° par ses capsules généralement solitaires et non géminées ou ternées. | Dans toutes les fleurs que j'ai analysées , j'ai trouvé les deux ovules ascendans et non pas renversés, ainsi qu'on les décrit dans les autres espèces. * ">. # J - + Er ES 64 * VOYAGE DE L'ASTROLABE. RUBIACEÆ. kr HEDYOTIS, L. à 23. HEDYOTIS LAPEYROUSII, DC., Prodr. , 4, p. 40. (Tab. 25.)° Ni Ê 4 H éebaren: cle subramoso , tereti, erecto ; fo- lüs Janceolato-inearibus us nervis lateralibus dus ; floribus minimis subscailibus : in axillà € nges- tis : capsulis globoso-didymis , limbo calycino coro- natis , bilocularibus ; loculis polyspermis indehiscen- tibus, hipidulis. Nob * 7 re à HserO. “ Caulis herbaceus rectus, gracilis, basi simplex aut à: pes a is, fistulosus , ramis a opposita brevites Le oblongo-lanceo- lata, acutissima, i integra, glabra, pallidè viridia, subtüs mervis_obliquis approxifauis Là notata, 4 pollices 1e 4 i K 7 BOTANIQUE. 65 laxæ, setigeræ, hispidulæ, setis linearibus vaginà ; sublongioribus. Flores parvuli albidi in axillà foliorum brevissimè : _pedicellati 10-12 conglomerati. | _ Caly ya x ovario adnatus : limbo quadripartito; laciniis erectis linearibus acutis , ferè PAR pui corol- læ , basi sinu lato separatæ. A Cévclla infundibuliformis , tubo tereti : limbo di- latato, regulari, quadrifido , lacinüs ovalibus suba- cutis si % É Stamina 4, sûbinclusa ; filamentis sibulaii “fauci corollæ insertis, antheris introrsis ovoideis, bilocula- ribus. | Ovarium subglobosum hispidum , disco cpl hypogyno, centro depresso ; biloculare , multiovu- latum, ais numerosis , trophospermio ad medium septum adnato insertis congestis. Stylus simplex, longitudine corollæ, apice stigmate bifido, laciniis angustis revolutis terminatus. | Cp minima, coriaceo-subossea, globulos didyma, limbo calycino coronata, hispidula, bilocu- laris ; Routts polyspermis indehiscentibus ? Semina numerosa mutuâ pressione angulata nigra , Scrobi- culata. N Te Crescit in insulà Vanikoro. CRE ah ONS. s » + M. De Cañdoile. à à qui cette espèce à été é communiquée, lui a donné le nom d’Æedyotis Lapeyrousit, pour rappe- BOTANIQUE. II. EE 5. 66 VOYAGE DE L’ASTROLABE. ler la mémoire de notre illustre et infortuné compatriote, qui a trouvé dans l’ile de Vanikoro la fin de sa périlleuse entreprise. Ce qui distingue surtout cette espèce nouvelle, ce sont ses feuilles lancéolées glabres, à nervures latérales obliques , très-rapprochées et parallèles. Les capsules ont leurs parois épaisses , osseuses intérieurement , et m'ont paru constamment indéhiscentes. ex BOTANIQUE. 67 TILIACEÆ. ELÆOCARPUS L. 24. ELÆOCARPUS PARVIFLORA, Nob. : frs, ho E. folis alternis subsessilibus “oblongo-lanceolatis apice obtuso,basique sensim attenuatis , obsoleté et distanter serratis, - -glabris; floribus minimis spicatis secundis, Nob. DESCRIPTIO. . Ramuli teretes glabri, cortice cinereo. Folia alterna simplicia estipulata , brevissimé petio- lata , elliptico-oblonga., apice basique sensim angus- tata, subobtusa, margine obsoletè et distanter ser- rata, coriacea , glaberrima , 2-3 polices longa, 4-5 lineas lata. , Flores parvuli spicati, brevissimè pedicellati, pen- dulini secundi. Spicæ axillares solitariæ aut geminæ , folio sæpis breviores ; rachi pedicellisque glabris, ebracteatis. Calyx pentasepalus erectus, subcampanularis, gla- ber; sepalis oblongo-linearibus acutis eq vix 2 lineas longis. 5* 68 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Corolla pentapetala ; petalis erectis, alternis, vix calyce longioribus, parte superiore in lacinulas seta- ceas dissectis, læviter concayis, uti calyce deciduis. © Stamina circiter 25-30, pétalis dimidid breviora, erecta duplici serie pistillum densè ambientia. Fila- mentis erectis brevissimis, subincurvis minutè pu- berulis ; antheris filamento longioribus , linearibus subtetragono-prismaticis erectis , angulis rotundato- obtusis, apice longiusculé acuminatis ; acumine suprà loculos à posticà antheræ facie orto, bilocularibus, sulcis 4 longitudinalibus, duobus lateralibus oppositis profundiüs exaratis; valvulà minimä anticà , superio- rem aniicæ faciei partem occupanté et subreflexä dehiscentibus, ita ut biporosæ videantur antheræ. Discus hypogynicus , concavulus, externé et mar- gine incrassatà obsoletè quinquelobus, et tomen- tosus. _ Ovarium globoso - ovoideum glabrum , Jatà basi disco innatum ; stylus longior-simplex , erectus , aci- cularis, opposité bisulcatus. Stigma terminale mini- mum , glandülis constans conglomeratis. Transversè sectum ovarium biloculare, parietibus crassis, Intrà singulum loculum ovula circiter 8 du- plici serie incumbentia , Sr Ge axili adnexa. Fructus..….… Crescit in Novä-Hollandiä. (Port Jackson.) OBSERVATIONS. On ne connaît encore qu’une seule espèce de ce genre BOTANIQUE. | 69 qui soit originaire de la Nouvelle-Hollande ; c’est l'£/æo- carpus cyaneus de Sims (Bot. Magaz., t. 13). L'espèce dont nous venons de tracer la description et dont nous donnons la figure, également originaire de la Nouvelle- Hollande, est bien différente de la précédente. Elle s’en distingue d’abord par ses feuilles d’un vert pâle, presque sessiles , plus étroites et à dents très-écartées, et quelque- fois même presque nulles. Ses fleurs sont trois ou quatre fois plus petites dans toutes leurs parties. Du reste, leur organisation intérieure est la même. Je n’ai point eu ses fruits en ma possession. VOYAGE DE L’'ASTROLABE. PROTEACEZÆ. ORITÉS, R. Brown, Prodr. + ’ ge 25. ORITES REVOLUTA, Brown, Proteaceæ; p. 414: Prodr., 1, p. 388. (Tab. 25, f. 1.) O. foliis margine revolutis linearibus integerrimis subtüs incano-tomentosis, folliculis suturâ rotun- datâ. Brown. 1. c. DESCRIPTIO. Arbuscula dumosa , ramosa ; ramis brevibus tere- üibus ; supremis albo-villosis. Folia sparsa approximata brevissimè petiolata, linea- ria marginibus revolutis , semi-teretia (figura sectionis transversalis folit subreniformis), in facie inferiore sulco lato longitudinali villoso exarata, coriacea, gla- bra 6-8 lineas longa, non punctata, juniora pilosius- cula. Flores hermaphroditi parvuli in spicà terminali, foliis longiore, dispositi. Spica vix uncialis ; gLomerulis pluribus bifloris , sessilibus constans , rachi simplici ferrugineo-villosissima. Calyx tetrasepalus, sepalis distinctis, infernè erec- BOTANIQUE. 11 tis, supernè distanter reflexis , linearibus apice sub- spathulatis obtusiusculis glabris. Stamina 4 ; parti superioriinternæ sepalorum faciei inserta; filamentis brevissimis. -Anthéris ovoideis apice, basique obtusis , bilocularibus , sulco longitu- C2 dinali dehiscentibus. à | Ovarium brevissimum depressum densè lanugino- sum, uniloculare; Hiovulatum. Cr: Stylus gracilis persistens glaber, rectus; stigmate subovoideo terminatus. t HAUTE LEE Glandulæ quatuor circa ovarii basin minutissimæ . Grescit in monte tabülari insulæ Van-Diemen. ,* 26. ORITES ACICULARIS, Brown Prot. Novæ, p. 52. Oritina acicularis, Brown; in Bin., Soc. Trans., X, PL. Là Go HE) (Tab. 35, f. 2.) di, ” ou à ë * k. k Lt É RSS TE O. foliis teretibus super sulcatis , folliculis-glabris, seminibus utrinque alatis. Brown: Le DESCRIPTIO. Arbuscula vix pedalis, dumosus, strictus, ramo- sus ; ramis teretibus glabris griseis. Folia sparsa approximala ; teretia, fistulosa , lineà longitudinali (à marginibus revolutis et inter se £oar litis) notata, rigidiuseula, apice acuminata acuta , basi in petiolum brevem, sublinearem desinentia, pol- 72 VOYAGE DE L’ASTROLABE. licem longa, vix sesquilineam crassa, adulta glaber- rima et lucida, minutissimé punctata; juniora pilis fuscis densis onusta, persistentia. Flores sessiles hermaphroditi parvuli, in spicñ à bre- vissimä ramulos terminanti et glomerulis bifloris, basi unibracteatis constanti dispositi; rachi semiuncialf, hirsuta. Calyx tefrésepaNs erectus, basi -subtubulosus, apice recurvus : sepalis angustis valvatis, apice acutis glabris, basi erectis apice reflexis. Stamina 4 versüs apicem faciei internæ sepalorum inserta sessilia : antheræ cordiformes subacutæ, bilo- culares, loculis sulco longitudinali déhiscentibus, Ovarium sessile subovoideum , lanuginosum, lineâ longitudinali glabrâ notatum, uniloculare, biovula- tum; ovulis collateralibus, peritropiis. Stylus sepalis dimidid HT teres, subsulcatus, rectus, stigmate recto vix distincto terminatus. Circà ovarii basin nascuntur glandulæ quatuor hy- pogynæ, oblongo-lineares, erectæ, ovario breviores. Fructus.….… * } Crescit in summo monte tabulari Insulæ Van- Diemen. PL OBSERVATIONS. Par son port, cette espèce rappelle beaucoup l Orites - revolula trouvé par M. Rob. Brown sur les hautes mon- tagnes de l’île de Van-Diemen. Mais elle en diffère par ses feuilles du double plus longues, acuminées à leur som- met, et dont les bords recourbés en dessous sont intime- BOTANIQUE. 2: FC ment soudés , et constituent alors une feuille cylindrique et fistuleuse. Dans l'Orites revoluta, les feuilles, à moins qu’elles ne soient très-vieilles, ainsi que les rameaux, sont couverts de poils blancs et soyeux ; les épis de fleurs sont plus longs. Nous présentons ici comparativement la description et la figure de l’Orites revoluta Brown , qui a été également recueilli par les naturalistes de !4strolabe au sommet de la montagne de la Table, et qui n’est encore connu que par la phrase caractéristique que M. Robert Brown en a donnée dans son Mémoire sur les Protéacées et dans son Prodrôme. 74 VOYAGE DE L’ASTROLABE, | AUTACEÆ. . ERIOSTEMON, Smith. 27. ERIOSTEMON VERRUCOSUM, Nob. (Täb. 96.) Vs: E. ramulis, foliisque glabris verrucosis ; foliis alter- nis obcordato-spathulatis unguicularibus, facie infe- riore verrucosis, medio plicatis; floribus axillaribus solitariis. Nob. DESCRIPTIO. Frutex..….... ramulis virgatis, teretibus, verrucis numerosis prominulis centro depressis sparsis. Folia alterna, sparsa, approximata, spathulato- obcordata emarginato-biloba, subapiculata, lobis ob- tusis ,‘medio longitudinaliter plicata, basi angustata et qudsi petiolata, subcarnosa , glaberrima, glauces- céntia, facie inferiore verrucosa, 4-5 lineas longa, . 3-4 lineas lata. Flores in axillà foliorum solitari, pedunculati; pe- dunculo simplici nudo, foli longitudine aut paulisper breviore. Calyx monosepalus persistens corollà mult bre- BOTANIQUE. 15 vior ,; subcupulæformis , 5-partitus , laciniis erectis subobtusis.et paulisper inæqualibus. 7 Corolla pentapetala, regularis, patens , calyce multo longior; petalis obovalibus, subsessilibus , membranaceis, apice acuminalis. Stamina decem, erecta, hypogyna, alternatim mæ- qualia, quinque longiora et quinque breviora. Filamenta alternatim inæqualia erecta, medio dila- tata plana, apice basique angustata, lateraliter pilosa. Antheræ introrsæ , medio dorso affixæ subovoideæ ,' apice brevissimé acuminatæ, basi subbilobæ, bilocu- lares, loculis appressis, sulco longitudinali dehiscen- tibus. . Ovaria 5 disco prominulo circulari integro hypo- gyno imposita, apice libera, glabra, basi interné, me- diante stylo, coalita. Singula unilocularia, biovulata ; ovulis ex angulo interno ortis superposilis. Stylus gra- cilis ex internà inferioreque"ovariorum parte origi- nem ducens, teres, sub-5-sulcatus , ovariis duplo longior, stigmate quinquesulco terminatus. * Fructus..…… Crescit in Novàä-Hollandià loco diéto hate Morton. OBSERVATIONS. Parmi le petit nombre des espèces dont se compose ce genre , celle dont nous venons de donner la description est très-facile à reconnaître. Le grand nombre de petits tubercules ou de verrues (qui probablement ne sont que des glandes remplies d'huile essentielle) , dont ses rameaux 76 VOYAGE DE L’ASTROLABE. et ses feuilles sont recouvertes , la distingue au premier aspect. Ses feuilles glabres, glauques et obcordiformes , viennent encore ajouter à ses caractères distinctifs. 28. ERIOSTEMON SPICATUM, Nob. (Tab... 27.) a. . E. foliis sparsis linearibus glabris , pellucido-punc- ‘tatis ; ramulis albido-tomentosis ; floribus terminali- bus spicatis. Nob. DESCRIPTIO,. Frutex ramosus, ramis virgatis erectis, ramulis albido-tomentosis. Folia sparsa, approximata, linearia, acuta, integer- rima, Crassa, Coriacea, glanduloso-punctata, basi atte- nuata et articulata, 6-8 lineas longa; vix sesquilineam lata. Flores in summitate ramulorum foliis destitutà, albido-tomentosä, alterni et spicam bipollicarem, 14- 17-floram, erectam terminalem efformantes. Singulus flos pedunculatus; pedunculo 3-4 lineas longo, basi bracteä ovali acutà concavä brevi, caduc4 suffulto. Calyx monosepalus brevis, subcupulæformis, per- sistens 5-partitus , laciniis ovalibus acutiusculis al- bido-tomentosis. Corolla pentapetala squhris patens; petalis ovali- oblongis sessilibus, obtusiusculis, caducis. BOTANIQUE. 17 Stamina decem circà basin disci hypogyni promi- nuli inserta, alternatim inæqualia. Filamenta erecta, approximata, petalis dimidid breviora, planiuscula, lateraliter pilis longis lanuginosis albidis ciliata, sen- sim attenuata apice gracilia paulisper incurva. An- theræ terminales introrsæ, subrotundæ, medio dorso affixæ , apice acuminatæ , biloculares sulco longitudi- nali dehiscentes , caducæ , filamentis vero persisten- tibus. | Ovaria quinque in supremâ disci facie applicata, apice distincta, facie internà coalita, unilocularia , biovulata. Stylus ex internà mediâque ovariorum facie ortus, striatus, glaber, stigmate quinquesulco termi- natus,. Discus hypogynus prominulus apice dilatatus trun- catus, marginatusque, margine subsinuoso. Fructus....… Crescit in Novä-Hollandiä. OBSERVATIONS. Par son port et la figure de ses feuilles linéaires , cette espèce ressemble assez aux Æriostemon salicifolium et linea- rifolium. Mais ce qui la distingue sur-le-champ de toutes les autres espèces du même genre, ce sont ses fleurs dispo- sées en épis terminaux ; composés chacun de quatorze à seize ou dix-sept fleurs alternes , dépourvues de feuilles. EE 18 VOYAGE DE L’ASTROLABE. BORAGINEÆ. EXARRHENA ,.R. Brown. Prod; 1 I, p. 495. 29. EXARRHENA SUAVEOLENS, R. Brown, 1. c. = (Tab. 28.) DESCRIPTIO. Caulis herbaceus teres, ramosus, erectus 1-2- lis; ramis virgatis erectis pilosis. Folia alterna sessilia oblongo-linearia basi angus- tata apice quasi mucronulata, integra, præsertim facie .superiore pilosa, 2-3 pollices longa , 4-6 lineas lata. Flores parvuli pallidè cærulei pedicellati, spicas 2-3 terminales elongatas aut abbreviatas, secundum florationis gradum , efformantes 2-6 pollices longas : pedicellis gracilibus 2-3 lineas ne hirtis, basi nudis seu ebracteatis. | Calyx monosepalus tabs ebentelaeus re-. gularis, hispidulus, quinquepartitus , laéiniis linea- ribus acutis erectiusculis, persistens nec accrescens. Corolla monopetala regularis, basi tubulosa, tubo tereti, calyce sublongiore; limbo quinquepartito laci- nüs ovali-oblongis acutis érectiusculis. Ad faucem corollæ adsunt appendices quinque glabri approxi- mati obcordati. BOTANIQUE. . 19 Stamina quinque fauci corollæ inserta, limbo lon- giora erectiuscula : filamentis gracilibus glabris; an- theris dorso adnatis introrsis obovalibus apice sub- acutis, basi subbifidis, bilocularibus, sulco longitudi- nali dehiscentibus. : : Ovarium depressum, obsolet quadrilobum , sessile apice abruptè desinens in stylum gracilem glabrum corollà longiorem sæpiùs persistentem, et in stigma punctiformé vix ab apice distinctum desinentem. Transversim sectum ovarium, quadriloculare, lo- culis uniovulatis. Discus RypOgynus basi ovaritlatior, subsinuosus, crassus. | Fructus.……. Crescit in insulà Van:Diemen. OBSERVATIONS. Nous avons figuré cette espèce , bien qu’elle ne soit pas nouvelle. Mais elle constitue à elle seule un genre fort peu connu ; et dont il n’existait jusqu ’à présent aucune figure, ni aucune description détaillée. sis x 80 VOYAGE DE L'ASTROLABE, - HOŒMODORACEÆ. CONOSTYLIS, R. Brown, Prodr. Nov.-Holl., < 1, p. 300. 30. CONOSTYLIS SETIGERA, R. Brown, L. e. (Tab. 29.) C: perianthiis intüs lanatis, scapis indivisis capitulo 4-6-ies longioribus, foliis margine setigeris, filamentis alternis longioribus. Brown. 1. c. ee DESCRIPTIO. . SE Radix perennis fibrosa, nigricans e rhizomate hori- zontali nascens. er Caulis erectus brevis, uncialis, nodosus, simplex, aut a basi subramosus, teres , crassitie pennæ Cor- vinæ. Folia alterna approximata equitantia, linearia gla- # diata, basi canaliculata, compressa, dilatata, margine # hyalino-membranacea, amplexicaulia, rigida, longitu- dinaliter striata, glabra, margine tantum ciliata scapo longicra; cilis albis alternatim longioribus subplu- mosis. —_._— Scapus seu pars superior caulis foliis dimidid bre- - “ BOTANIQUE. 81 vior teres densè et albido-lanuginosus, folia sæpiüs duo alterna subspathæformia gerens. Flores sessiles densè capitati; capitulo circiter 10- 12-floro terminali. Calyx monosepalus subcampanulæformis , usque ad mediam partem 6-fidus, externi internâque facie lanuginosus; lacinüs lanceolatis erectis, tribus in- terioribus paulisper me margine tenuiore gla- bräque. hs Æ Stamina 6, internà Nr facie singulæ laciaie affixa, inclusa ; filamentum breve glabrum, basi dila- tatum; anthera introrsa oblongo-linearis, medio dorso affixa, apiceque obtusa, subemarginata, bilo- cularis, loculis sulco logitudinali dehiscentibus. Ovarium inferum triloculare; ovulis sat numerosis angulo interno insertis. Stylus basi crassus subconoi- deus glaber, internè cavus, supernè teres simplex, calyce pauld brevior, stigmate pire capitato sub- trilobo terminatus. | Fructus..... Crescit in Novæ-Hollandiæ loco vuleù dicto Port du Roi-Georges. OBSERVATIONS. Bien que cette espèce ne soit pas nouvelle, nous avons cru néanmoins pouvoir la figurer , parce que jusqu'à pré- sent il n’existe aucune figure de ce genre. BOTANIQUE. IT. 6 82 VOYAGE DE L'ASTROLABE. ERICINEÆ. GUALTHER!A, L. 31. GUALTHERIA HISPIDA, Brown, Prodr., 1, p- 529. (Tab. 50.) G. foliis lanceolato-linearibus, coriaceis acutis, ser- ratis, hispidulis; floribus in racemum terminalem ramosum dispositis; calyce stellato carnoso glabro, circà capsulam quinquecostatam, glabram persis- tente. Nob. L _ DESCRIPTIO. Frutex subprostratus , bipedalis ; rami téretes gri- sei punctato-hispiduli. Folia alterna estipulata brevissimè petiolata, lan- ceolato-linearia acuta, coriacea, serrata , hispidula, sesquipollicem ad 2 pollices longa, 4-6 lineas lata. Rariüs in eodem specimine folia obovalia obtusa, emarginata vidi. Flores in racemum brevem, ramosum dispositi ; ad basin singulorum florum brevissimè pedicellato- rum, adsunt bracteæ sæpiùs binæ alternæ approxi- matæ ovali-acutæ, concavæ, persistentes, pedunculo breviores, margine tenuiores ciliato-serratæ. BOTANIQUE. 83 Flores non vidi. Fructus : capsula pisiformis glabra, globoso-de- pressa, stylo persistente terminata, 5-costata ; Costis obtusis, calyce persistente patulo, aucto, 5-partito cincta; laciniis lanceolatis acutis, glaberrimis, præ- sertim versüs basin, incrassato-carnosis; 5-locularis , loculis polyspermis seminibus minimis subtriquetris scrobiculatis ; quinquevalvis ; valvis medio septiferis. Crescit in insulà Diemen. OBSERVATIONS. Si nous donnons ici la description et la figure de cette espèce, c’est qu’elle a été assez mal connue jusqu’à présent. En effet, notre celèbre ami M. Robert Brown dit, dans son Prodrome (p. 559), que l’Ændromeda rupestris de Forster, que nous avons également décrite et figurée dans notre Flore de la Nouvelle-Zélande (pag. 208, t. 27), est non-seulement congénère, mais probablement identique avec son Gualtheria hispida. Bien qu’au mo- . ment où nous avons fait notre description de l’Andromeda rupestris, nous n’ayons point eu encore à notre disposi- tion le Gualtheria hispida, cependant nous n'avions pas balancé à considérer ces deux plantes comme bien diffe- rentes. Un coup-d'æil jeté sur les planches qui repré- sentent ces deux espèces suffira pour convaincre que notre opinion était bien fondée. 6 * 84 VOYAGE DE L'ASTROLABE. SAPOTEÆ. SERSALISIA R. Let. 5». SERSALISIA LAURIFOLIA, Nob. . (Tab. LT ) S. foliis elliptico-oblongis acuminatis, coriaceis gla- bris nitidisque; corollis extùs glabris, calycibus vil- losis margine ciliatis ; filamentis sterilibus lanceolatis glabris; stylo crasso pyramidato glabro; ovario villo- sissimo. Nob. DESCRIPTIO. Arbuscula ?..…. ramis teretibus, cortice griseo, glabro. | Folia alterna estipulata breviter petiolata elliptico- oblonga, apice acuminata, basi sensim in, petiolum attenuata, intesra, glaberrima, supernè nitida, penni- nervia, 4-5 pollices longa, vix ? pollices lata; petiolo vix unciali, semitereti subcanaliculato. Flores parvuli pedunculati, ex axillà foliorum fas- ciculati, effusi; pedunculis unifloris semiuncialibus simplicibus teretibus pilosis. BOTANIQUE. "0 Calyx monosepalus 5-partitus, persistens, corollà dimidio brevior laxus, subcampanulatus, pilosus ; laciniis ovalibus subobtusis margine tenuioribus et ciliatis quinconcialibus. Corolla monopetala brevis campanulato-subinfun- dibuliformis ; tubo calycis ferè longitudine, limbo erecto amplialo, 5-partito, laciniis latis subquadratis, apice truncatis. Stamina decem tubo totoîhe inserta, inclusa; quo- rum quinque sterilia squamæformia, linestlenceslie acuta paul suprà fertilia inserta. Filamentis cras- siusculis glabris ; antheris ovoideis apice obtusis sub- emarginatis extrorsis, medio dorso affixis, bilocula- ribus, rimà longitudinali dehiscentibus.. Ovarium liberum sessile globoso-depressum obso- letè pentagonum, densè villosum, stylo crassissimo pyramidato-pentagono glabro , apice truncato termi- natum. Stisma parvulum punctiforme vix lobatum. Transversèé sectum ovarium 4-5-loculare; loculis parvulis, uniovulatis ; ovulo erecto. Crescit in Novàä-Hollandià loco vulgd dicto bare Morton. | Vidi unicum pr communicalum a clar. Fraser. OBSERVATIONS. Il est facile de reconnaitre que la plante dont nous venons de donner la description appartient au genre Ser- salisia de Robert Brown. Or ce genre ne se compose, 86 VOYAGE DE L’ASTROLABE. jusqu’à présent que de deux espèces, savoir : Sersalisia sericea et Sersalisia obovata. Notre espèce est bien diffé- rente de l’une et de l’autre par ses grandes feuilles ellip- tiques, coriaces , très-plabres et luisantes, pee ses calices velus et ciliés. . BOTANIQUE. 87 LEGUMINOSÆ. ÆSCHYNOMENE, L. 33. ÆSCHYNOMENE COLUTEOIDES , Nob. :(Tab. 32.) Æ. glabra; folis imparipinnatis , folioliis sæpius decem, alternis obovalibus obtusis plaucis, mucro- nulatis ; floribus solitaris ; leguminibus compressis - articulatis; articulis circiter decem oblongis strialis glabris. ; DESCRIPTIO. Frutex? ramis teretibus griseo-albicantibus glabris. Folia alterna imparipinnata, in ramulis brevissimis abbreviatis nascentia glaberrima, foliolis sæpiüs de- cem alternis distantibus constantia; foliolis brevis- simè petiolulatis obovalibus aut ellipticis obtusis apice mucronulatis integris membranaceis, basi abruptè aut sensim attenuatis, glaberrimis, glaucis. Stipulæ binæ ad basin petiolorum 3-4 uncialium , semisagittatæ, acutissimæ. Flores solitarii ramulos terminantes pedunculati; pedunculo gracili unciali, superné bibracteati. (De- floratum et jam fructiferum specimen vidi. ) 88 VOYAGE DE L’ASTROLABE. Calyx monosepalus tubulosus, quinquefidus obli- quus, laciniis inæqualibus, lanceolato-acutis in labia duo dispositis ; labio superiore laciniis quatuor cons- tante, duabus superioribus minoribus ; lateralibus pauld longioribus; labio inferiore laciniä unicà lon- giore acutà constanti. Corolla elapsa deerat. Stamina decem marcescentia in phalanges duas æquales disposita ; androphoris oppositis calycis basi insertis arcuatis glabris. Legumen compressum transversé articulatüm, ar- ticulis sæpiüs decem oblongo-ovalibus, glabris, longi- tudinaliter striatis, unilocularibus, monospermis; se- mine compresso. | Crescit in insulà Guam, unâ e Mariannis. OBSERVATIONS. Quoique je n’aie pas vu la fleur complète de cette espèce, cependant je n’ai pas balancé à la rapporter au genre Æschynomene, auquel elle appartient bien certai- nement. En effet, le calice et les étamines que j'ai pu observer sur les fleurs déjà passées, et surtout la struc- ture du fruit, ne m'ont laissé aucun doute à cet égard. Je n'ai pu rapporter cette espèce à aucune de celles dont se compose le genre Æschynomene. Ce qui la distingue sur- tout, c’est que : 1° elle est glabre dans toutes ses parties; 20 ses feuilles se composent en général de dix folioles obovales, minces, glauques, mucronées à leur sommet; 3° ses Hé sont solitaires ; 4° et ses gousses comprimées ; alongées, articulées, ont leurs articles glabres et striés longitudinalement. BOTANIQUE. 89 STACKHOUSIÆ. STACKHOUSIA, Smith. 34. STACKHOUSIA PUBESCENS, Nob. (Tab. 35.) S. tota pubescens; foliis linearibus angustissimis acutis; floribus in spicam 3-uncialem dispositis ; laci- niüs calycis margine dissecto-ciliatis. Nob. DESCRIPTIO. Suffrutex bipedalis, à basi ramosus, ramis parte inferiore sublignosis, erectis, virgatis, teretibus , su- periore pubescentibus, striatis. Folia sparsa approximata lineari-angustata , acuta , subcarnosa vix pollicem longa et lineam unicam lata, integra pubescentia. Stipulæ minutissimæ appressæ, punctiformes. Flores albi suaveolentes, sessiles in spicam termi- nalem bi-tri-uncialem congesti. Basi singuli floris adsunt bracteolæ tres, calyci appressæ, una inferior cæteris longior lanceolato-acuta, calycem superans; duæ laterales breviores. Calyx monosepalus brevis, san) bei turbi- 90 VOYAGE DE L’ASTROLABE. natus, quinquefidus persistens, laciniis ovali-lanceo- latis acutis, margine dissecto-ciliatis. Corolla pseudo-monopetala, petalis 5 ungue in tubum coalitis, sedimä parte inferiore liberis constans, hypocrateriformis, fauci calycis inserta; tubo longo gracili, tereti; limbo patente, explanato, stellato- quinquepartito ; lacinüs æqualibus lanceolato-acutis- simis. Stamina quinque fauci calycis inserta, in tubo co- rollæ erecta, eoque breviora, inæqualia; duo silicet alterna breviora, tria longiora subæqualia. Filamentis liberis capillaribus, gracilibusque semipellucidis, gla- bris; antheris oblongis, introrsis, apice basique ob- tusis, dorso affixis,-bilocularibus, loculis sulco dehis- centibus longitudinali. Ovarium liberum sessile, calyce brevius, subglo- boso-tricoccum, coccis obtusis, externè verrucosum atque pubescens, triloculare; loculis uniovulatis ovulo erecto, podospermio brevi suffulto. Stylus brevis e depressione centrali partis supe- rioris ovarii originem ducens. Stigmata duo, sæpiùs tria, linearia simplicia cras- siuscula glandulosa. Fructus sæpiüs tricoceus, rariüs bicoccus, subtu- berculatus atque pubescens, calyce persistente nec aucto cinctus : coccis solubilibus, angulo interno, hilo aut cicatriculà inter se cohærentibus ; monospermis, indehiscentibus aut rimâ tantum in angulo interno longitudinali dehiscentibus. Semen erectum , podospermio brevi suffultum , BOTANIQUE. 91 ovoideum, castaneum. Epispermium tenue, membra- naceum. Embryo axilis crassus, erectus, homotropus in endospermio carnoso tenui, albido; radicula infe- rior, cotyledones obtusæ, crassæ. _ Crescit in montosis Novæ-Hollandiæ, loco vulgd dicto Port du Roi-Georges. Octobre flores fructus- que gerens. à OBSERVATIONS. Jusqu’à présent on ne trouve décrite dans les auteurs qu’une seule espèce du genre Stackhousia, le Stackhousia monogyna, dont M. Labillardière a donné la description et la figure dans le premier volume (1, p. 77, t. 104) de sa Flore de la Nouvelle-Holiande. L'espèce qui a été rap- portée du port du Roi-Georges, par M. Lesson jeune, en est fort différente et s’en distingue même au premier aspect, ainsi que je m'en suis convaincu, en la comparant avec le Stackhousia monogyna recueilli par le même voya- geur à la baie Jervis. En effet, dans cette dernière espèce, toutes les parties de la plante sont entièrement glabres; elles sont au contraire très-manifestement pubescentes dans notre Stackhousia pubescens : les feuilles du Stac- khousia monogyna sont obovales , lancéolées ; elles sont au contraire linéaires, très-étroites, aiguës dans notre espèce. Les fleurs sont plus nombreuses, et forment des épis plus longs dans l'espèce que nous figurons ici. Dans le Stackhousia monogyna, les divisions calicinales sont glabres, entières et non ciliées; dans le S/ackhousia pubescens, elles sont déchiquetées et ciliées dans leur contour. En un mot, ces deux espèces ne sauraient être confondues. 92 VOYAGE DE L’ASTROLABE. CORYMBIFER Æ. SEN ECIO :. a. Capitulis flosculosis : Senecio. Sr. Folüs indivisis. 55. SENECIO HISPIDULUS, Nob. (Tab. 54.) - S. caule subsimplici; folis lanceolato-linearibus acutis tuberculato -hispidulis » Iargine subrevolutà distanter et inæqualiter serratis, infrà albido-pilosis ; im basi utrinque et approximate bidentatis ; floribus * En cherchant à comparer dans les herbiers du Muséum les espèces du genre Senecio, recueillies pendant le voyage de FAstrolabe, j'ai été frappé du grand nombre d’espèces de ce genre, originaires de l'Australie , encore inédites, que j'y ai trouvées. Après les avoir analysées et étudiées, j'ai reconnu que pour la plupart elles étaient nouvelles. J'ai donc cru qu'il serait utile d'en publier les descriptions. Peut-être que parmi les espèces que nous pré- sentons ici comme nouvelles, il sen trouve plusieurs qui sont déjà con- nues, Mais dans un genre aussi nombreux, il n’est pas toujours facile de reconnaître nne plante quand on n'a pour base de comparaison qu’une des- cription souvent trop succincte ou qu'une phrase, C’est un inconvénient qu'il n'a pas été en mon pouvoir d'éviter. Mais mes descriptions et mes phrases - étant un peu plus détaillées, seront, pour ceux qui s'occuperaient spécia- lement de ce genre, des termes de comparaison qui serviraient à rectifier les erreurs que nous aurions pu commettre. — On sait que le genre Senecio de Linné comprend les deux genres Senecio BOTANIQUE. 93 flosculosis parvulis corymbosis; flosculis 3-5-fidis, laciniis ovalibus acutis. et Jacobæa 1 de Tournefort. Ces deux divisions génériques du célèbre bo- taniste francais forment deux coupes on deux sections qui méritent d’être conservées pour faciliter la classification des espèces. Mais elles ne reposent pas sur des caractères suffisans pour constituer deux genres distincts. On peut en dire autant des genres établis par M. Henri Cassini aux dépens du genre Semecio, et en particulier des Jacobæa, Obæjaca, Sclerobasis et LE noxis. En effet, M. Cassini prend pour type du genre Senecio le S: vulgaris L., et y place toutes les espèces à capitules flosculeux et herma- phrodites. Son genre Jacobæa comprend les espèces dont les capitules sont radiés et les demi-fleurons à languette longue et étalée horizontalement. L'Obæjaca, qui a pour type le Senecio viscosus L., a ses capitules rayon- nés; mais les languettes de ses demi-fleurons sont courtes et jamais éta- lées horizontalement. M. Cassini dit que son genre Sclerobasis, formé sur le Senecio rigidus L., se distingue des Jacobæa par la base de son invo- lucre, représentant une calotte hémisphérique, épaisse, d'abord charnue, puis subéreuse. Enfin le Gynozis, qui comprend plusieurs espèces de l'Amé- rique méridionale décrites par M. Kuntb, éloigne des Jacobées par ses stigmates qui, au lieu d’être tronqués au sommet, sont surmontés d’un appendice collectifère. Le simple énoncé de ces caractères distinctifs doit suffire pour faire sen- tir combien sont légères et peu importantes les différences d’organisation sur lesquelles le savant synanthérologiste français a fondé la distinction de ces genres, Nous n’insisterons pas sur les deux genres Senecio et Jacobæa. Tous les botanistes aujourd’hui s'accordent à les considérer comme deux simples sections d’un même genre. La présence de demi-fleurons à la cir- conférence du capitule n’est point en effet un caractère d'une grande impor- tance, Dans notre Senecio mixtus que nous figurons ici (PL. 36), on trouve à la circonférencé du capitule des fleurons tubuleux, tronqués obliquement à leur sommet, de la même longueur que ceux du centre, qui sont en quelque sorte un état intermédiaire entre le fleuron et le demi-fleuron. Cet exemple ‘IN serait difiicile de s'expliquer pourquoi le profi Sprengel, dans son SxsTema ve- cEramizium, donne le nom de Jacosxa à la seconde tribu du genre Senect0, qui comprend les espèces à capitules flosculeux , tribu dans laquelle ne se trouve nécessairement pas le Senscio Jaconxa de Linné. 94 VOYAGE DE L'ASTROLABE. DESCRIPTIO, Caulis erectus simplex bipedalis, teres, striato- angulatus, stricius, piloso-asper. : Folia alterna sessilia, distantia, lanceolato-linearia acuta marginibus subrevolutis distanter et inæqua- liter serrata, imâ basi utrinqüe et approximaté biden- tata; facie superiore subconvexa tuberculato-hispida, facie inferiore villoso-albida et hispida. Flores (capitula) flosculosi parvali in corymbium terminale ramosum dispositi. | Involucrum teres oblongum longitudine floscu- lorum , squamis uniserialibus linearibus acutis, mar- gine membranaceo-hyalinis glabris constans et basi bracteolis quibusdam acutis linearibus laxis cinctum. Flosculi omnes graciles tubulosi ; exteriores mas- culi aut neutri, interiores vero hermaphroditi; co- rolla tubulosa, involucri longitudine, valdè gracilis apice subdilatata, in floribus exterioribus trifida ; in et tous ceux qu’on pourrait tirer des espèces dont M. Cassini fait son genre Obæjaca, sert à combler le vide qui semble exister entre le Senecio et le Jacobæa. , Quant au genre Sclerobasis, il-est fondé sur nne particularité qui ne peut en aucune manière justifier l'établissement d’un genre particnlier. C’est en effet une chose fort commune dans plusieurs espèces de Séneçon de la Nou- velle-Hollande, que de voir la base de leur involuere prendre après la flo- raison un assez grand accroissement, et devenir épaisse et subéreuse. Nous avons observé cette circonstance entre autres dans les Senecio pusillus Nob, et muliicaulis Nob. Mais comme ce caractère n’était lié à aucune autre par- ticularité de structure, il nous est impossible d'y attacher assez d’impor- lance pour en faire la base de l'établissement d’un genre. ; BOTANIQUE. 95 centralibus hermaphroditis quinquefida; lacinüs semi- ovalibus acutis erectis aut subpathulis. Tubus antherarum faucem corollæ apice quinque- dentato vix superans. Stigmata duo breviora apice dilatata subcochleariformia, piloso-glandulosa. Fructus ovoideo-oblongus apice subcoarctatus stria- tus, et pilosus, pappo sessili simplici albido-coro- natus. . Crescit in insulà Van-Diemen. OBSERVATIONS. Le Sénecon dont la description précède appartient à la section des vrais Senecio, c’est-à-dire à ceux dont les capitules se composent uniquement de fleurons. Notre espèce a des rapports avec les Senecio quadridentatus de Labillardière, Senecio glomeratus de Desfontaines et Senecio minimus de Poiret ; mais les poils tuberculés qui rendent toutes ses parties hispides , ses feuilles irrégu- lièrement dentées sur les bords, avec deux dents régu- lières de chaque côté et très-rapprochées à leur base, diffèrent trop des poils blancs et cotonneux et des feuilles molles du Senscio quadridentatus pour qu’il ne soit pas facile de distinguer immédiatement notre espèce. Le Senecio glomeratus a ses feuilles obtuses et glabres et sa panicule très-resserrée ; enfin, dans le Senecio minÔnes dont la tige est extrémement courte, les feuilles, presque sessiles , sont profondément divisées en dents longues et aiguës, et la plante n’est point hispide. . striatis. é < À 96 VOYAGE DE L’ASTROLABE. 36. SENECIO PRENANTHOIDES, Nob. S. caule subramoso, ramis virgatis ; folüs lanceo- _ lato-linearibus acutis præsertim subtüs arachnoideo- pilosis, nec asperis, margine revolutÀ, æqualiter et distanter subdentatis; nec infra bidentatis: floribus flosculosis parvulis laxè corymbosis ; flosculis graci- libus 4-5-fidis ; laciniüis obtusis, spathulatis , crassis glandulosis, pes DESCRIPTIO, Caulis herbaceus virgatus, ramosus, bipedalis et ultrà, ramis gracilibus strictis virgatisque, Leretibus, longitudinaliter striatis, subarachnoiïdeo-pilosis, pilis intricatis albis, nullo modo asperis nec tuberculatis. Folia alterna sessilia, distantia linearia, acuta, basi semiamplexicaulia, 2-4 pollices longa, 2-4 lineas lata, _ margine revoluta, dis anter denticulata, quasi rugo- sulo-tuberculata, sed nullo modo aspera, pilis albis arachnoidea. | | … Flores corymbosi, terminales; corymbio ramoso, laxiusculo, ramis elongatis gracilibus , glabris sub- _ Involucrum teres oblongum, longitudine flosculo- rum, persistens, uniseriale et basi bracteolis laxis cinctum; foliolis linearibus acutis glabris medio lon- gitudinaliter striatis, margine tenuioribus subpellu- cidis, apice subobtuso-pilosis. + BOTANIQUE. 97 Phoranthium planum subalveolatum. Flosculi graciles, laxi, longitudine foliorum invo- lucri, exteriores graciliores neutri, interiores herma- ghfodii: corolla tubuloso-linearis, gracilis versüs apicem paulisper dilatata ; in hermaphroditis 5-fida, in neutris 4-fida; laciniis obtusis spathulatis glandu- losis. Tubus antherarum et stigmata in tuho corollæ inclusa nec exserta. ne Fructus oblongo-linearis, ee coarctatus striatus et in stris hispidulus. à Crescit in Novæ-Hollandiæ loco dicto Poll act- son ubi collegit amicissimus Gaudichaud. OBSERVATIONS. Il existe entre cette espèce et celle que nous avons nommée Senecio pp à of une très-grande ‘analogie , non-seulement quant à leur port et à l’ensemble de leurs caractères nALérieurs | rmais même dans quelques-uns de Jependant voici les princi- qui à QE tige des toiles d’araignée, poils qui "Re entièrement dans le Senecio hispidulus. Dans cette dernière espèce, au contraire, les feuilles sont tuberculeuses, chagrinées_ très-rudes au toucher, marquées dans leurs bords de dents inégales et écartées : ces dents sont très-petites ,. très-courtes et régulières dans la première espèce; 20 les fleurs forment un corymbe bien plus lâche, plus ramené, dans le Senecio prenanthoïdes ; 3° les fleurons dans les BOTANIQUE, 11e 7 98 VOYAGE DE L’ASTROLABE. deux espèces sont de deux ordres, les extérieurs neutres ou mâles, les intérieurs hermaphrodites : dans le Senecio prenanthoïdes, les fleurogs neutres sont à quatre divisions, et les hermaphrodites à cinq : dans Je Senecio hispidulus, les neutres sont simplement à trois divisions, et les her- maphrodites également à cinq; mais tandis que ces lobes ou divisions de la corolle sont minces et aiguës dans le Senecio es elles sont au contraire obtuses, spa- thulées, épaisses et glanduleuses, dans l’autre espèce. Ces différences nous paraissent plus que suffisantes pour bien distinguer ces deux espèces nouvelles. 57. SENECIO GAUDICHAUDIANUS, Nob. S. caule simplici, palmari ; foliis linearibus subcar- nosis glaberrimis congestis; capitulis paucis 2-3 ter- minalibus ; flosculis omnibus hermaphroditis quin- quefidis. Nob. DESCRIPTIO. Radix gracilis perpendicularis, hplictééite. Caulis erectus simplex, palmaris, teres, glaber, striatus. Folia alterna approximato-congesta, linearia, sub- Carnosa acuta, miegerrima, glabra, basi semiamplexi- caulia et ciliata. Capitula tria pedunculata caulem terminantia. Involucrum teretiusculum apice subdilatatum, flos- culis pauld brevius uniseriale , basi bracteolatum ; BOTANIQUE. 99 squamis linearibus acutiusculis, externè pruinoso- albidis margine tenuioribus, glabris. Flosculi omnes hermaphroditi, involucro sublon- giores. | Corolla tubuloso-infundibuliformis, parte supe- riore sensim dilatata, quinquefida, laciniis ovali-acu- us, semi-revolutis. Tubus stamineus apice quinque- fidus, limbum corollæ subæquans. Stigmata in tubo. antherarum inclusa. Fructus oblongus subarcuatus , striatulus pubes- censque. Pappus simplex, sessilis : pilis dentato-bar- bellatis. Crescit in Novæ-Hollandiæ loco vulgd dicto Port- Jackson. 5. OBSERVATIONS, Cette jolie petite espèce, qui a été rapportée de la Nouvelle-Hollande par notre ami M. Gaudichaud, est tellement bien caractérisée par ses feuilles linéaires et charnues, très-glabres et entières, par sa tige simple et pauciflore, par ses fleurons tous à corolle infundibuli- forme et hermaphrodites, qu’il n’en est nulle autre de la même section avec laquelle on puisse la confondre, ou dont même on puisse la rapprocher. 58. SENECIO PUSILLUS, Nob. An Senecio minimus Poiret? à S. caule basi simplici, aut ramoso; foliis lanceo- latis acutis sinuato et distanter dentatis ; capitulis MT À 100 VOYAGE DE L'ASTROLABE. terminalibus, subpaniculatis, paucioribus; flosculis omnibus hermaphroditis quinquefidis. Nob. DESCRIPTIO. Radix annua perpendicularis ramosa. Caulis basi simplex teres, brachiatus pilosus, 3-8 pollices altus, ramis alternis. Folia ad inferiorem caulis partem confertiora, al- terna, sessilia semiamplexicaulia, oblonga, acuta, sinuato et distanter dentata, tuberculato-aspera, basi sublanuginosa, Capitula flosculosa pauciora ramificationes caulis terminantia subpaniculata. Involucrum teretiusculum, basi vix paulisper dila- tatum et bracteolatum, squamulis brevibus obtusius- culis margine ciliatis, uniseriale, squamis linearibus flosculos ferè æquantibus, subobtusis marginibus pellucido-membranaceis, dorso bistriatis. Post an- thesin increscunt paulatim involucri basis atque re- ceptaculum et sicut cupula albido-suberosa cingunt basin involucri. Flosculi omnes fertiles hermaphroditi, tubulosi subfiliformes, involucrum vix superantes ; apice pauld dilatati, quinquefidi, laciniis ovalibus suberectis acu- Uusculis incrassato-glandulosis. Genitalia in tubo corollæ inclusa, ie parte ex- serta, Fructus oblongus subarcuatus, striatus, pilosus- que. | BOTANIQUE. 101 Pappus simplex sessilis, albus, pilis subbarbel- latis. Crescit in Novæ-Hollandiæ loco Re dicto Port du Roi-Georges. : OBSERVATIONS, M. Poiret a décrit, sous le nom de Senccio minimus, une espèce originaire de la Nouvelle-Hollande. Autant que nous avons pu en juger par la description très- succincte que ce botaniste a donnée de cette espèce, celle que nous venons de décrire nous paraît avoir avec elle de grands rapports. Elle est également fort petite dans toutes ses parties; mais ses feuilles, au lieu d’être blan- châtres et cotonneuses à leur face inférieure, sont vertes et glabres. Au reste, nous ne sommes pas éloignés de croire que ces deux espèces n’en forment qu’une seule ; mais pour le moment nous manquons de données assez précises pour opérer cette réunion. 39. SENECIO QUADRIDENTATUS, Labill., Nov.-Holl. S. foliis linearibus, integris aut distanter serratis, præsertim subtùs albido-lanatis, membranaceis; flo- ribus corymbosis; flosculis exterioribus fæmineis apice fissis bi-tridentatis; interioribus hermaphroditis qua- dridentatis ; laciniis apice non glandulosis. Nob. DESCRIPTIO. Caulis teres striatus, ramosus, eriophorus, albidus. 102 VOYAGE DE L’ASTROLABE. Folia linearia, apice basique sensim atténuata, acuta, superiora margine obsoleté dentata, inferiora distanter dentata, præsertim subtüs albido-lanata, 3-4 pollices longa, 3-4 lineas lata, membranacea, Flores in corymbium laxum pauciflorum terminale dispositi. Capitula gracilia angusta pedunculata pauciflora. Involucrum tenue, teres, gracile, uniseriale, basi bracteolatum, pilis albidis quasi arachnoïideum, brac- teolis linearibus, laxiusculè imbricatis ; squamis lon- gitudine flosculorum, linearibus acutiusculis, margine tenuioribus et scariosis. Flosculi exteriores tubulosi lineares subbreviores apice bi-tridentati, internè fissi et inde quasi sublabia- üflori, fœminei; stigmatibus linearibus divaricato- revolutis exsertis. Interiores hermaphroditi, tubulosi, vix in parte su- periore paulisper inflati, quadrifidi, laciniis erectis vix apice reflexis nec glandulosis. Genitalibus inclusis. Fructus lineares versüs apicem coarctati, mutuâ compressione subangulati, mediocriter hispiduli. Pappus sessilis simplex pilosus; pilis albidis sub- simplicibus vix denticulatis. Crescrit in Novæ-Hollandiæ orà occidentali, et in loco vulpd dicto Détroit d’Entrecasteaux. OBSERVATIONS, C'est M. de Labillardière qui le premier a décrit cette espèce, et qui lui a donné le nom sous lequel elle est BOTANIQUE. 103 encore désignée aujourd’hui. Notre description s#accorde dans les points essentiels avec celle qu’en a donnée ce savant voyageur. Cependant nous avons observé quel- ques caractères qui diffèrent un peu de ceux tracés dans la Flore de la Nouvelle-Hollande, Ainsi les feuilles pa- raissent entières au premier aspect; mais examinées avec soin, elles sont légèrement dentées, et souvent celles du bas de la tige le sont très-manifestement. Les fleurons hermaphrodites sont à quatre dents régulières ou lobes, ainsi que l'indique le nom spécifique imposé par M. La- billardière à cette espèce ; mais ceux de la circonférence sont femelles, excessivement grèles et filiformes, à deux ou trois dents, et présentent sur leur côté interne une fente peu profonde; ce qui les rend labiatiflores : les deux stigmates sont saillans au-dessus de cette fente. Cette espèce est voisine, mais bien distincte de notre Senecio argutus. Ses feuilles sont beaucoup plus étroites, et jamais profondément divisées ni dentées, comme dans cette seconde espèce; ses capitules, beaucoup plus grêles, sont deux fois plus longs, pauciflores , ayant leur invo- lucre à peu près aussi long que les fleurons. Si l’on ajoute à ces caractères la forme particulière des fleurons com- parés dans l’une et l’autre espèce , il sera bien facile de les distinguer l’une de l’autre. Nous ajouterons ici que le Senecio quadridentatus croit également dans l'ile de Timor, et qu’il en existe des échantillons venant de cette localité dans les herbiers du Muséum de Paris. 104 VOYAGE DE L’ASTROLABE. 4o. SENECIO ARGUTUS, Rich., F1. Nov.-Zel., p. 258. S. caule stricto, striato; foliis basi sagittatis, lan- ceolatis arguté serratis, pinnatifidis, subtüs albidis, supremis linearibus, integris; floribus paniculatis ; flosculis interioribus quinquedentatis, lacinüs apice glandulosis. Nob. OBSERVATIONS. Nous avons déjà décrit cette espèce dans notre Essai d’une Flore de la Nouvelle-Zélande. Nous ajouterons ici quelques observations à ce que nous en avons déjà dit. Cette espèce est également originaire de la Nouvelle- Hollande : elle a été trouvée au détroit d’Entrecas- teaux par les naturalistes de l'expédition du capitaine Baudin. Les fleurons sont de trois sortes ; les plus exté- rieurs, très-grêles, sont simplement à trois divisions, et dans le même capitule on en observe d’autres à quatre, tandis que ceux du centre sont tous à cinq divisions, toutes également glanduleuses à leur partie supérieure. Les organes sexuels sont inclus dans l’intérieur de la corolle. Les feuilles présentent aussi de grandes variations. Ainsi les dents sont quelquefois très-profondes, très- aiguës, ce qui leur donne l’apparence presque pinnati- fide ; d’autres fois, dans certains échantillons de la Nou- velle-Hollande , les dents sont beaucoup plus courtes, et même quelquefois elles disparaissent complètement BOTANIQUE. 105 dans les feuilles supérieures qui sont entières. Mais un caractère constant, c’est que ces feuilles à leur face su- périeure, et surtout à leur face inférieure, sont couvertes de poils blancs, couchés, entremêélés, ressemblant à des toiles d’araignée. Ces poils existent également sur la partie supérieure des tiges et l’involucre des capitules. 41. SENECIO MULTICAULIS, Nob. S. caule a basi ramoso; foliis basi angustatis lan- ceolatis, runcinatis acutis, subtüs albido-pubescen- tibus; floribus subpaniculatis; flosculis interioribus 5-dentatis, lacinüs apice glandulosis. Nob. DESCRIPTIO. Radix annua, ramosa. Caulis a basi ramosus , rami erecti vix pedales, teretes, striati, pubescentes,, versüs partem superiorem in ramulos apice floriferos divisi. Folia alterna parvula sessilia oblongo-lanceolata acuta, basi sensim angustata, paulisper sagittata (au- riculis brevibus.acutis) margine diviso et arguté den- tata, subruncinata, dentibus distantibus inæqualibus, facie superiore punctato-aspera, inferiore verd sub- albido - pubentia ; 1-2 pollices longa, 3-6 lineas lata. Capitula ramulos caulis terminantia peduneulata, quasi paniculam irregularem constituentia, sat par- vula. 106 VOYAGE DE L’ASTROLABE, Involucrum teretiusculum ferè longitudine floseu- lorum, uniseriale, basi bracteolatum. Squamæ lineares erectæ, angustæ, acutæ, apice subglandulosæ, dorso striatæ glabræ, margine tenui- membranaceæ. Flosculi tubulosi graciles, exteriores fœminei apice 4-dentati, stigmatibus exsertis ; interiores hermaphro- diti, 4-dentati, dentibus ut in fæmineis obtusis glan- dulosis ; genitalibus inclusis. Post deflorationem, flosculis omnibus fructibusque elapsis, persistit involucrum, phoranthiunque et illius pars inferior (quæ hypophoranthium dici posset) accrescit albida, glabra, intüs suberosa et squamis involucri erectiusculis coronata. Fructus oblongus costatus, in costis hispidulus. Pili pappi feré simplices vix dentato-barbellati. Crescit in Novæ-Hollandiæ loco vulgo dicto Port du Roi-Georges. OBSERVATIONS, Il existe entre cette espèce et le Senecio argutus une très-grande ressemblance, surtout à cause de la figure des feuilles. Mais cependant plusieurs caractères peuvent faire distinguer ces deux espèces. D'abord le Senecio mullicaulis est plus petit dans toutes ses parties, et sa tige beaucoup plus rameuse ; ses feuilles sont comme ron- cinées, à dents très-profondes , très-inégales, rudes, et à peu près glabres à leur face supérieure, pubescentes , et un peu blanchâtres inférieurement. L'involucre est glabre et non recouvert de longs poils blancs, comme dans BOTANIQUE. 107 l’autre espèce. Une autre différence très-frappante, c’est que, dans le Senecio multicaulis ; la partie inférieure de l'involucre {l’ hypophoranthium ) prend de l'accroissement, se renfle, et est couronnée par les squames dressées de l'involucre, tandis que, dans le Senecio argutus, les squa- mes sont étalées ou réfléchies. Ajoutez que, dans l'espèce ici décrite , il n’y a que des fleurons femelles à quatre dents, ayant les stigmates saillans au-dessus de la corolle, et des fleurons hermaphrodites à cinq dents au centre : les fleurons à trois dents manquent. Cette somme de différences m'a paru bien suffisante pour distinguer ces deux espèces. 4. SENECIO SQUARROSUS , Nob. (Tab. 35.) S. caule simpliciuseulo, piloso ; foliis lanceolato- linearibus acutis, basi angustatis, profundé et inæ- qualiter dentatis, glabriusculis ; floribus subcorym- bosis; involueri squamis, flosculis longioribus apice retortis, margine squarrosis. Nob. DESCRIPTIO. _ Caulis erectus, simplex rectusque, bipedalis, teres striatus arachnoideo-pilosus. Folia alterna lanceolato-linearia acuta basi angus- tata, profundé et inæqualiter dentata, glabra, vix in nervo medio. subpilosa, 3-4 pollices longa, 4-5 lineas lata. 108 VOYAGE DE L’ASTROLABE,. Flores in corymbio terminali paniculæformi pauci- floro dispositi; pedunculis s. caulis ramificationibus arachnoideo-pilosis. Involucrum teretiusculum basi paulisper dilatatum uniseriale basi bracteolis linearibus acutis laxé imbri- catis cinctum : squamis linearibus coriaceis, flosculis sublongioribus apice subretortis, margine squarrosis, basi subarachnoideis. Flosculi exteriores filiformes fæminei, apice qua- dridentati, dentibus subacutis , incrassato-plandu- losis. Genitalia in corollä inclusa, nullo modo exserta. Fructus pappo simplici sessili piloso, pilis albidis simplicibus coronatus, oblongo-linearis piloso-hispi- dulus. Crescit in Novæ-Hollandiæ loco vulgd dicto Port- Jackson, ubi detexit clar. et amicissimus Gaudi- chaud. - OBSERVATIONS. Cette belle espèce a été rapportée de la Nouvelle- Hollande par M. Gaudichaud. Elle est fort remarquable et fort distincte du Senecio argutus dont elle se rappro- che un peu par ses feuilles; mais elles sont ici glabres, et non velues et blanchâtres comme dans cette dernière espèce. Les capitules sont deux ou trois fois plus gros ; leur involucre se compose de folioles raides, plus longues que les fleurons et terminées par une sorte de pointe recourbée; caractère qui sur-le-champ suffit pour bien distinguer cette espèce. BOTANIQUE. 109 43. SENECIO ODORATUS, Nob. S. foliis ohlongo-lanceolatis acutis, basi auriculato- sagittalis grossè et inæqualiter serratis, glabris ; co- rymbio terminali subcongesto; involucro flosculis omnibus hermaphroditis dimidid breviore; corollà infundibuliformi quinquefidà ; stigmatibus inclusis ; fructu striato in valleculis pubenti. Nob. DESCRIPTIO. Caulis erectus, ramosus, teres, striato-sulcatus glaber. | Folia alterna sessilia oblongo-lanceolata acuta, basi auriculato-sagittata, margine grossè et inæqualiter serrata , glabra, subtùs glaucescentia, 3-4 pollices longa, vix unum lata. Flores corymbosi terminales, subcongesti, floscu- losi, lutei. : : Involucrum teres, basi attenuatum et bracteola- tum, uniseriale, flosculis subdimidid brevius ; bracteis squamæformibus linearibus acutis ; squamis lineari- lanceolatis, margine pellucido-membranaceis, dorso subprominulis apice acutiusculo dissecto-ciliatis. Flosculi omnes fertiles hermaphroditi, involucro ferè duplo longiores. Corolla tubuloso-infundibuliformis , supernè dila- tata, quinquefida; lacinüs patulis subrevolutis ovali- acutis apice subincrassatis. 110 VOYAGE DE L’ASTROLABE. Genitalia in corollà inclusa : tubus staminum apice appendicibus quinque membranaceo-hyalinis ovali- subobtusis erectis coronatus. Sügmata vix tubum staminum superantia quasi truncata, glandulosa. Fructus oblongus ad apicem coarctatus, costatus et in sulcis pilosus. Pappus sessilis simplex, valdè caducus; pilis albis barbellatis. | Crescit in Novä-Hollandià, loco vulgd dicto Z/e des Kangourous. 44. SENECIO FLACCIDUS, Nob, S. folüs elliptico-lanceolatis acutis basi angustatis nec auriculatis glabris, flaccidis, argutè et subirregu- lariter biserratis; corymbio paniculæformi diffuso, terminal; involucro gracili flosculis hermaphroditis paucioribus subbreviore; corollà tubulosä filiformi, quinquefidà; fructu hispidulo. Nob. DESCRIPTIO, Caulis herbaceus, ramosus , diffusus , flaccidus, teres, striatus, glaber. Folia alterna elliptico-lanceolata, acuta, versüs basin sensim angustata et quasi petiolata, im basi dilatata et. semiamplexicaulia , argutè et subirre- gulariter biserrata, glabra, membranacea, flaccida, BOTANIQUE. 111 3-4 uncias longa, semiunciam aut paulô ultrà lata. Panicula diffusa irregularis ramosa terminalis. Capitula gracilia tenuissima flosculosa, pauciflora sæpius decemflora. Involucrum teres, gracile, angustum, uniseriale, basi squamulis linearibus acutis laxiusculis cinctum, flosculis pauld brevius, squamis linearibus acutius- culis apice subpilosis, margine tenui-hyalinis glabris. Floseuli graciles, tenues hermaphroditi : corolla tubulosa filiformis, vix versüs superiorem partem dilatata, quinquefida, lacinüs ovali-acutis, apice sub- incrassatis. Tubus stamineus inclusus. Stigmata exserta. Fructus oblongo-linearis hispidulus. Pappus simplex sessilis : pilis barbellatis. Crescit in Novæ-Hollandiæ loco vulgé dicto De- troit d’Entrecasteaux. OBSERVATIONS. Par la figure de ses feuilles, cette espèce a de l’analogie avec notre Senecio odoratus ; mais cependant il est extré- mement facile de l’en distinguer. Ainsi, tandis que, dans le Senecio flaccidus , les feuilles sont atténuées , rétrécies vers leur base, elles sont beaucoup plus larges et sagit- tées dans le Senecio odoratus. Les capitules d’ailleurs, dans la première espèce, sont extrêmement grêles , com- posés d’environ une dizaine de fleurs dont la corolle est grèle, filiforme, et à peine dilatée vers sa partie supé- rieure; tandis que, dans la seconde, ces capitules , moins gréles, se composent d'au moins vingt fleurs dont la 112 VOYAGE DE L’ASTROLABE. corolle est bien manifestement infundibuliforme. Ajoutez encore que les stigmates sont saillans et le fruit hispide dans le Senecio flaccidus , et le fruit simplement strié et velu dans le Senecio odoratus. $ 2. Folüs divisis. 45. SENECIO MIXTUS, Nob. (Tab. 56.) S. caule erecto, simpliciusculo, piloso; foliis ob- longo-acutis pinnatifidis, laciniis sinu obtuso distinc- tis, oblongis inæqualiter dentatis, præsertim subtüs arachnoiïdeo - pilosis; capitulis paucioribus ramulos terminantibus ; flosculis exterioribus apice obliquè truncatis integris fœmineis ; interioribus hermaphro- ditis, quinquefidis. Nob. DESCRIPTIO, Caulis herbaceus erectus simpliciusculus, bipedalis et ultrà, teres subangulato-striatus, pilosiusculus, pilis albis intricatis raris. Folia alterna distantia oblongo-acuta, pinnatifida, laciniïs sinu obtuso sat lato distinctis, oblongis inæ- qualiter dentatis, præsertim subus arachnoideo-pilo- sis; 3-4 pollices longa, unum aut sesquipollicem lata. Capitula sat pauca ramulos caulis terminantia, fo- BOTANIQUE. 113 lis floralibus linearibus acutis pedunculo brevioribus stipata. Involucrum cylindraceum basi subturbinatum uni- seriale, squamis linearibus basi inter se coalitis et quasi calycem basi tubuloso-gamophyllum efforman- tibus, apice obtusiusculis, dorso pulverulento-puben- tibus, margine tenui-hyalinis, flosculis pauld brevio- ribus. Ç Squamæ seu foliola 4-5 linearia laxa, subpatula basin involucri cingunt. Phoranthium parvulum planiusculum nudum. Flosculi exteriores fœminei tubulosi, graciles ; co- rolla tubuloso-filiformis apice obliquè truncata, ob- tusa et quasi semiflosculum constituens. Stigmata duo oblonga ue glandulosa, tubum corollæ supe- rantia. Flosculi interiores hermaphroditi: corolla tubu- loso-infundibuliformis apice quinquefida, laciniis ovali- acutis semirevolutis, apice glandulosis. Tubus antherarum apice 5-fidus ; limbo corollæ longior, laciniis oblongis acutis membranaceis. Stylus gracilis, stigmatibus duobus suprà tubum antherarum vix exsertis obovalibus, obtusis glandu- losis terminatus. Fructus immaturus oblongo-linearis striatus gla- briusculus. Pappi sessilis pili dentato-barbellati. Crescit in Novæ-Hollandiæ loco vulgd dicto Port- Jackson, ubi detexit clar. et amicissimus Gaudi- chaud. BOTANIQUE. II. 8 114 VOYAGE DE L'ASTROLABE. OBSERVATIONS. Cette espèce sert en quelque sorte à établir le passage entre la section des vrais Senecio et celle des Jacobæa. En effet, les fleurons de la circonférence, sans être plus grands que ceux du centre, ont leur limbe entier et obli- quement coupé, de manière à représenter une ébauche de demi-fleuron. Ce caractère suffit à lui seul pour distinguer cette espèce. b. Capitulis radiatis : Jacobæa. & 1. Foliis divisis. 46. SENECIO TRIPARTITUS, Nob. S. foliis petiolatis profundè pinnatifido-tripartitis ; laciniis linearibus acutis distanter serratis glabris; floribus laxè corymbosis. Var. a. Foliis linearibus simplicibus inciso-serratis, basi auriculatis. DESCRIPTIO. Caulis erectus teres ramosus bipedalis et ultra, siriatus, glaber, ramis erectis. Folia alterna petiolata, glabra, sæpius profundè pinnatifido-tripartita, lacinüs lateralibus oppositis aut alternis, patulis linearibus acutiusculis distanter sub- BOTANIQUE. 115. serratis; rarius simplicia paul latiora acuta argutè serrata et basi auriculata , auriculis linearibus. Flores radiati concolores lutei, sat magni corym- bium laxum efformantes. Involucrum subteretiusculum supernè patentius- culum flosculos longitudine æquans, uniseriale, basi squamulis laxis subimbricatis lanceolatis acutis mar- gine subscarioso- erosis bracteolatum ; squamis linea- ribus obtusiusculis glabris, margine tenui subhyalinis. = Semiflosculi imperfectione stigmatorum neutri; la- mina oblongo-linearis quadrinervia obtusa, involucro longior. Flosculi hermaphroditi : corolla tubuloso-infundi- buliformis apice quinquefida, laciniis erectiusculis apice incrassatis glandulosisque. Fructus ovoideo-oblongus apice truncatus glaber. Crescit in Novæ-Hollandiæ locis vulgo dictis Port- Jackson et Détroit d'Entrecasteaux. ° OBSER VATIONS. On peut distinguer, dans cette espèce, deux variétés , l’une qui, pour nous, en forme le type, et dont les feuilles sont profondément découpées en trois lanières étroites, linéaires, offrant des dents très-courtes et très- ‘ écartées. Dans ce premier type, ces feuilles ne sont pas auriculées à leur base. Dans le second type, au contraire, on trouve à la base de chaque feuille deux auricules linéaires plus ou moins longues; les feuilles sont simples, linéaires, un peu plus larges, et présentent des dents quelquefois très-profondes et très-écartées. Si l’on ajoute g* 116 VOYAGE DE L’ASTROLABE. que, dans ce second type, les capitules sont un peu plus nombrewx et plus rapprochés, peut-être reconnaîtra-t-on la nécessité d’en faire une espèce distincte. 43. SENECIO CRITHMIFOLIUS, Nob. S. glaberrimus; caule palmari basi simplici; folüs carnosis subpinnatifidis, laciniis linearibus distanti- bus 3-6 alternis aut oppositis; Capitulis solitariis ramulos caulis terminantibus, involucro flosculorum longitudine. Nob. DESCRIPTIO. Radix annua perpendicularis ramosa. Caulis basi simpliciusculus crassitie pennæ corvinæ palmaris aut pauld ultra, teres, striatus, glaber, in parte superiore subramosus, ramis teretibus simpli- cibusque apice unifloris. Folia alterna approximata profundè pinnatifida, la- cinüs paucis 3-6 linearibus integris oppositis aut alternis distantibus, subacutis, carnosis glaberrimis (in unico specimine folia linearia integra vidi). Flores radiati ramulos caulis pauciores terminantes, sat magni; aliquando solitari (caule simplice unifloro), sæpius caule ramoso, 2-5. Involucrum teretiusculum, uniseriale, flosculorum Jongitudine, glaberrimum, basi foliolis sat numerosis ovali-acutis, margine tenuioribus bracteolatum ; squa- BOTANIQUE. 117 mis linearibus subacutis, apice subciliatis, margine tenui-membranaceis, dorso carnosulis. : Semiflosculi fœminei, aut potius imperfectione slig- matorum neutri; lamina patens longitudine involucri, elliptico-linearis apice tridentata, quadrinervia. Stig- mata linearia subrevoluta, exserta, apice non dilatata. Flosculi hermaphroditi numerosi conferti; corolla tubulosa subinfundibuliformis apice quinquefida, la- cinis erectiusculis ovalibus glandulosis. Stigmata exserta divaricato-revoluta apice dilatato-truncata glandulosa. . Fructus oblongus striatus hispidulus, pappo piloso simplici sessili, pilis dentato-barbellatis coronato. Crescit in Novæ-Hollandiæ locis vulgd dictis Zle des Kangarous et [les-Stériles. 48. SENECIO PINNATIFOLIUS , Nob. S. glaber ; caule bipedali ramoso ; foliis subcarnosis pinnatifidis, lacinis 7-9, linearibus, distantibus sæ- piùs denticulatis; capitulis ramulos terminantibus ; involucro flosculis breviore. | DESCRIPTIO. Caulis ramosus, ferè bipedalis, teres, glaber, stria- tus, ramis divisis. - ; Folia alterna profundè pinnatifida, glabra, subcar- nosa glaucescentia; laciniis alternis aut oppositis, 118 VOYAGE DE L’ASTROLABE. valdè distantibus linearibus acutis inæqualiter et dis- tanter serratis, sæpius 7-9. Flores radiati ramulos eorumque ramificationes terminantes , non corymbosi. Involucrum obconoiïideum, basi bracteolatum, flos- culis tertià parte brevius, squamulis ovali-oblongis acutis laxè imbricatis margine tenuioribus ciliatisque : squamis linearibus acutiusculis , apice pilosis, mar- gine hyalinis ; semiflosculi neutri, imperfectione stig- matorum. | Flosculi hermaphroditi, conferti; corolla tubu- loso-infundibuliformis apice quinquefida, laciniis ova- libus acutiusculis apice subincrassato glandulosis. Fructus oblongus apice truncatus glaber. Pili pappi sessilis dentato-barbellati. Crescit in Novæ-Hollandiæ loco vulgd dicto De- troit d'Entrecasteaux. OBSERVATIONS. Par son port et l’ensemble de ses caractères, cette espèce s'éloigne beaucoup de la précédente ( Senecio crithmifolius); néanmoins par la forme de ses feuilles, la grandeur de ses fleurs, elle offre avec elle une assez grande analogie. Cependant on peut facilement distin- guer ces deux espèces. Ainsi la tige du Senecio crithmi- folius est simple, haute de six à huit pouces; celle du Senecio pinnalifolius est rameuse et haute d’environ deux pieds. Les feuilles, dans le premier, offrent de trois à cinq divisions linéaires entières; celles du second, beau- coup plus grandes, se composent de sept à neuf divisions BOTANIQUE. 119 souvent dentées : les capitules sont peu nombreux, d'un à quatre dans le Senecio crimmifolius ; ils le sont beau- coup plus dans le Senecio pinnatifolius. Enfin, l'involucre est de la longueur des fleurons dans le premier, et d’un tiers plus court dans le second. 49. SENECIO RUPICOLA, Nob. (Tab. 37.) S. caule ramoso, foliisque glabris pinnatifidis sub- carnosis; laciniüis distantibus lanceolatis acutis inæ- qualiter et distanter inciso-dentatis ; floribus ramulos terminantibus, distinctis; fructibus striatis subvil- losis. Nob. DESCRIPTIO. Caulis herbaceus, erectus, ramosus, bipedalis et ultrà, striatus, teres, glaber. Folia alterna sessilia semiamplexicaulia, pinnatifida 3-4 uncialia, subcarnosa, glabra, laciniis distantibus, lateraliter inciso et inæqualiter dentata, angusta, acuta. Flores lutei, radiati, ramulos graciles erectos uni- floros bracteis minimis squamæformibus distantibus versüs apicem onustos terminantes. Involucrum subhemisphærico-teres, basi bracteolis quibusdam squamæformibus laxis acutis brevibus cinctum; foliolis erectis uniserialibus linearibus gla- , s 120 VOYAGEYDE L'ASTROLABE. bris acutis aut subobtusis medio subincrassatis, mar- ginibus tenui-membranacëis hyalinis. : Phoranthium planum nudum alveolatum. Semi- flosculi exteriores sæpius 9-10, fœminei; lamina in- volucro longior, patens ovali-oblonga, apice subdenti- culata, 4-nervia tubo gracili cum ovario longitudine squamarum involucri. Flosculi hermaphroditi erecti : corolla breviuscula tubuloso-infundibuliformis , regularis, quinquefda; Jaciniis ovalibus, acutis, aps incrassatis et quasi glandulosis. Tubus stamineus brevis vix corollam superans, apice quinquedentatus. Stigmata duo oblonga revoluta apice dilatata, et piloso-p#landulosa. Fructus ovoideo-oblongus subarcuatus striatus pi- losus , subobliquus , pappo sessili simplici albido co- ronatus. Crescit in rupibus insulæ Van-Diemen. OBSERVATIONS. Forster a donné une simple phrase d’une espèce de ce genre, qu’il a nommée Senecio lautus, et qui est origi- naire de la Nouvelle-Zélande. Cette espèce est extré- mement mal connue, puisqu'elle n’est encore désignée que par la phrase du célèbre botaniste voyageur. L'espèce que nous présentons ici s'accorde assez bien avec le ca- ractère que Forster donne de son Senecio lautus ; la seule différence notable qu’elle présente, c’est que les divisions de ses feuilles, au lieu d’être obtuses, comme dans la BOTANIQUE. 121 plante de Forster, sont très-aiguës. Notre Senecio rupicola ne serait-il qu’une simple variété du Senecio lautus de Forster? $ 2. Folis simplicibus. 5o. SENECIO PAUCILIGULATUS, Nob. (Tab. 58.) S. foliis sessilibus ovalibus aut ellipticis acutis basi attenuatis, serratis, glaberrimis subtüs glaucescenti- bus; floribus corymbosis; semiflosculis paucis (1-3); flosculis hermaphroditis; tubo stamineo apice appen- diculato exserto. - DESCRIPTIO. Caulis herbaceus? teres, striatus, glaber, supernè brachiatus. Folia alterna, sessilia, ovalia aut elliptica basi atte- nuata, apice acuta, serrata, membranacea, glaber- rima, subtüs glaucescenLia, tres pollices longa, unum pollicem lata. ns Flores corymbosi radiati : corymbio terminali ma- gno, ramis longis strictis et ramulis brevioribus sub- cymosis composito. Involucrum teres, flosculis tertià parte brevius, uniseriale, basi bracteolatum ; foliolis seu squamis erectis, lanceolato-linearibus, apice subobtusis et pi- ‘122 VOYAGE DE L'ASTROLABE. losis margine tenuioribus , dorso striatis et glabris. In singulo capitulo seu anthodio adsunt semiflos- culi pauci, sæpiüs 1-2-3, rariüs nulli, exteriores, neu- tro-fæœminei, quorum corolla basi tubulosa et supernè ligulata, elliptico-oblonga acuta; stigmata duo sub- abortiva. Flosculi numerosi, involuero longiores, herma- phroditi. | Corolla tubuloso-infundibuliformis, apice quinque- fida, laciniis æqualibus subpatulis ovali-acuuis. Tubus stamineus faucem corollæ pauld superans, apice appendicibus quinque oblongo-spathulatis sub- acutis glandulosis basi attenuatis, coronæ instar, ter- minatus. Stylus gracilis : stigmata duo linearia apice obtuso- dilatata glanduloso-pilosa, tubum corollæ superantia. Fructus oblongo-linearis teretiusculus, striatus, pilosiusculus, Pappus sessilis simplex, pilosus, albus; pilis bar- bellatis. Crescit in Novæ-Hollandiæ loco dicte Port-Jack- son. OBSERVATIONS, Doit-on laisser cette espèce dans le genre Senecio, ou bien doit-elle devenir le type d’un genre distinct ? A l’ap- pui de la première opinion , nous dirons qu’elle a le port des Seneçons, leur involuere unisérié, accompagné de plusieurs petites folioles ou écailles à sa base ; leur récep- Fa BOTANIQUE. 123 tacle et leur aigrette. Mais le petit nombre des demi- fleurons, qui manquent quelquefois complètement dans des capitules d’un même involucre, et surtout les cinq appendices spathulés et glanduleux qui couronnent le tube staminal, sont des caractères d’une certaine impor- tance. Néanmoins, pour ne pas augmenter le nombre des genres déjà trop grand dans cette famille, nous avons pensé que notre plante formait une simple section du genre Senecio, et nous lui avons donné le nom de Senecio pauciligulatus, pour rappeler ce caractère remarquable du petit nombre de demi-fleurons qu'on observe dans chaque capitule. 51. SENECIO PERSICÆFOLIUS, Nob. S. foliis oblongo-lanceolatis, sessilibus, non rard basi subauriculatis, acutis, inæqualiter dentatis, su- pernè glabris, subtüs arachnoideo-pubentibus ; flori- bus parvulis numerosis corymbosis ; semiflosculis 3-4 fœmineis ; flosculis 5-fidis, laciniis apice acutis glandu- losis; fructu striato glabro. DESCRIPTIO. Caulis herbaceus, bi-tripedalis, ereclus, Leres , ramosus glaber striatus. Folia alterna lanceolata, acuta, sessilia, non rard basi subauriculata, margine inæqualiter dentata , dentibus approximatis acutis supernè glabra, subtüs subpubenti-arachnoidea, 2-3 pollices longa, 5-8 lineas lata. 124 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Flores lutei radiati sat parvuli, corymbium bra: chiâtum terminale efformantes. Involucrum teres, glabrum flosculis ferè dimidid brevius, basi bracteolis 2-5 lineari-setaceis cinctum ; uniseriales squamis linéaribus obtusiusculis, mar- gine tenui-membranaceis. Semiflosculi pauciores, sæpiüs quatuor, fœminei lamina patens elliptica, apice obtuso 3-dentata, et quadrinervia. Stigmata exserta, revoluta, apice dila- tato-obtusata. ; Fosculi numerosi conferti hermaphroditi : corolla infundibuliformis, apice dilatato-quinquefida; laciniis ovalibus acutis , semirevolutis apice glandulosis : tu- bus stamineus apice exsertus quinquedentatus. Stig- mata exserta, revoluta apice dilatato quasi truncata. Fructus oblongo-linearis striatus, glaber. Pappus sessilis pilosus deciduus; pilis dentato- barbellatis. Crescit in Novæ-Hollandiæ loco vulgd dicto Port- Jackson. OBSERVATIONS. Il existe quelque ressemblance entre cette espèce et le Senecio nemorensis d'Europe. Mais cependant le Senecio persicæfolius se distingue par ses feuilles lancéolées , iné- galement dentées sur leurs bords, non ciliées dans leur contour ; par ses capitules plus petits et formant une sorte de corymbe. BOTANIQUE. 125 52, SENECIO SPATHULATUS, Nob. S. folis sessilibus semiamplexicaulibus, obovali- oblongis subspathulatis, inæqualiter et argutè ser- ratis, glabris subearnosis; capitulis paucioribus pe- dunculatis, 4-5 terminalibus; fructu striato glabro. Nob. | DESCRIPTIO. Caulis herbaceus basi suffruticulosus effusus, ra- mosus, ramis pedalibus assurgentibus teretibus, stria- tis, glabris subsimplicibus. Folia alterna sessilia semiamplexicaulia, obovali- oblonga, sæpiüs obtusa, subspathulata, basi sensim angustata, et imà bast auriculata, subcarnosa, glabra, margine argutè et inæqualiter serrata. Flores (capitula) pauciores, sat magni, radiati, quin- que aut sex pedunculati, in axill foliorum superio- rum solitarii, quasi corymbosi ; peduneulo tereti, bracteato, sesquipollicari. Involucrum subtereti-hemisphæricum, glabrum, uniseriale, basi bracteolis squamæformibus ovali-lan- ceolatis acutis, quasi imbricatis cinctum ; squamis linearibus acutis, apice subeiliatis, margine hyalinis dorso carnosulis. Semiflosculi exteriores fœminei, aut potius neutri : lamina patens elliptico-oblonga obtusa, apice obso- 126 VOYAGE DE L’ASTROLABE. letè tridentata, quadrinervia. Stigmata vix divaricata, linearia, non apice obtusato-dilatata. * Flosculi numerosissimi hermaphroditi : corolla in- fundibuliformis, quinquefida, laciniis erectiusculis ovalibus subobtusis apice subincrassato-olandulosis : stigmata exserta revoluta, apice dilatato-truncata. Fructus linearis striatus, glaber. Pappi sessilis pili barbellati. Crescit in arenosis maritimis Novæ-Hollandiæ, loco vuled dicto Détroit d'Entrecasteaux. OBSERVATIONS. Les feuilles spathulées, nombreuses, profondément dentées en scie et charnues de cette espèce, suffisent pour la distinguer facilement des autres espèces dont elle se rapproche. Les capitules sont peu nombreux, réunis au sommet de la tige, 53. SENECIO MACRANTHUS, Nob. S. foliis linearibus acutis glabris, obsoleté dentatis, basi auriculatis; capitulis magnis solitariis ramulos divaricatos terminantibus ; involucro hemisphærico; fructu glabro striato. DESCRIPTIO. Caulis herbaceus, apice ramosus, teres, striatus BOTANIQUE. 127 glaber, bipedalis et ultrà, ramis superioribus floriferis sæpiüs unifloris divaricatis. Folia alterna, lanceolato-linearia acuta, glabra, margine obsoletè dentata, membranacea, basi sensim attenuata et auriculis duabus, stipulæformibus lan- ceolatis acutis basi subsagittatis, stipata, 4-à pollices longa, 3-4 lineas lata. Capitula sæpiùs solitaria, ramulos terminantia dia- metro bipollicaria. Involucrum subhemisphæricum, parte superiore subpatens ; basi bracteolis quibusdam linearibus laxis stipatum, uniseriale : squamis linearibus acutis gla- bris, margine tenuioribus. Phoranthium convexiusculum punctato-subalveo- . latum glabrum, nudum. Semiflosculi exteriores involucro tripld longiores, fœminei : corollæ tubus gracilis glaber longitudine involucri; ligula longior oblongo-linearis revoluta obtusiuscula; stylus longitudine tubi corollæ, stigma- tibus 2 revolutis linearibus obtusis terminatus. Flosculi interiores hermaphroditi, involucro paulo longiores, numerosi. Corolla tubuloso-infundibuliformis; tubo gracili, limbo longitudine tubi, dilatato-subtereti, apice quin- quefido regulari. Tubus antherarum limbum corollæ apice quinque- fido membranaceo hyalino superans. Stigmata duo exserta oblonga apice dilatata et obtusa. Fructus immaturus oblongus striatus glaber. 128 VOYAGE DE L’ASTROLABE, | Scapus pilosus ; pilis dentato-barbellatis. P Se. . Crescit in Novæ-Hollandiæ loco vulsd dicto Port- Le OBSERVATIONS. Par son port, cette belle espèce rappelle un peu l’ Aster _ trifolium, L. Ses feuilles, très-étroites, aiguës, à dents écartées et peu marquées; ses capitules très-grands, placés solitairement au sommet des ramifications de la ; tige qui leur servent en quelque sorte de longs pédon- 3 Sgre ES cules divariqués , caractérisent suffisamment cette belle be cé dé. PE URL" ET : TA SENECIO CINERARIOIDES , Nob. > FE he ri TU SE Le S. folis 1Hbai Hineeglais. aculis , integris , É pernè glabris, subtüs arachnoïdeo-villosis ; floribr parvulis ; flosculis hermaphroditis 5-fidis, laciniis _apice aa fructibus glabris. Nob. DESCRIPTIO. Caulis erectus, ramosus, bipedalis e et rt: ures, glaber. qe Folia alterna, angusto-lanceolata act Hi inte- gra superné Abe ; subtüs MR. + da à 4-5 pollices longa, 3-6 lineas lata. Flores lutei parvuli radigui subeorsmbost termi- nales.. ‘#47 BOTANIQUE. ‘# * 199 ÿ Involucrum teretiusculum supernè vix dilatatum , à 7. basi bracteolis linearibus acutis cinctum , uniseriale, glabrum, squamis linearibus acutis, apice pilosis , marginibus pellueidis. . +” Semiflosculi pauci, patentes, fœminei; lamina patens ovali-elliptica acuta, 4-nervia; ab) gracilis longitudine squamarum involueri; stigmata tubum superantia recurva, lineari-subulata, glandulosa. bus acutis, apice glandulosis; stigmata tubum stami- neum superantia erecta, ne + GE dilatato-obtusa glandulosa. à à Pappus pilosus, plis barbellats. ÿ Fructus immaturi i teretiusculi, labre. 7 MG 0 _ Crescit in Novâ- Lc llandià, ubi detexit amicissimus .. M : | Gaudichaud. 55. SENECIO LINEARIFOLIUS No, # ï -L nceolatis acutis, obsoletè et dis- tanter + punicut tis, glaberrimis basi auricu- latis, auriculis acutis bifidis, floribus parvulis ; flos- culis ES h roditis quinquefidis ; Jacinüs 2 #6 glan- striatus, ramosus. 7 % BOTANIQUE. 11. 2ÿ & Hé Flosculi conferti hermaphroditi ; corolla tubuloso- À infundibuliformis , apice quinquefida ; laciniis ovali-_ … . & % & “ 130 VOYAGE DE L’ASTROLABE. Folia alterna lineari-lanceolata acuta, glabra , inte- gra margine obsolete et distanter punctato-denticulata, basi auriculata , auriculis erectis inæqualiter bifidis glabris. Flores parvuli lutei corymbosi » Corymbio termi- ali composito. Involucrum Écran bite glabrum, basi brac- _ teolis linearibus cinctum , uniseriale; squamis lineari- angustis acutis, apice nigro-punctatis, glabris. Semiflosculi pauci, 5-7 fœminei; lamina patens elliptica quadrinervia ; stigmatibus oblongo-inearibus exsertis obtusis. Flosculi tubuloso-infundibuliformes hermaphroditi apice quinquefidi, laciniis ovali-acutis apice glandu- losis; stigmatibus vix exsertis. Fructus immaturus hirtellus. Crescit in Novä-Hollandiä. + à OBSERVATIONS. is à Cette espèce présente beaucoup. de ressemblance avec la précédente par l’ensemble de ses caractères, et surtout par la figure de ses feuilles et la petitesse de ses capi- tules. Mais elle est entièrement glabre, tandis que le Senecio cinerarioides a ses feuilles velues à leur face in- férieure. Dans cette dernière espèce, les feuilles sont par- faitement entières, elles offrent, dans celle décrite ici, des dents oinenes peu marquées, écartées et ponc- uformes , et surtout à leur base deux auricules en forme de stipules découpées en deux divisions inégales et aiguës. Ajoutez encore que, dans cette dernière espèce, les fruits sont velus et glabres dans la première. + BOTANIQUE. 131 56. SENECIO AUSTRALIS, Willd., Sp. 3, p. 1981. (Tab. 39.) Senecio angustifolius, Forster, Prodr., n. 539. Senecio dryadeus, Sieber Coll. (non L.) S. foliis lanceolato-linearibus acutis, glabris, coria- ceis integris aut basi utrinque dente lineari auctis ; floribus radiatis corymbosis ; radio subreflexo. Nob. DESCRIPTIO. Caulis herbaceus erectus, subsimplex, teres sesqui aut bipedalis et ultrà, striatus, apice tantum subra- mosus. Folia alterna semiamplexicaulia lanceolato-linearia acuta , integra, subcoriacea supernè glabra, subtuüs paulisper piloso-arachnoïdea , sæpiüs imissimä basi biauriculata, auriculis (stipularum instar) linearibus brevibus, 3-4 pollices longa, 3-5 lineas lata. | Flores (capitula) parvuli lutei in corymbium termi- nale dispositi. ES Involucrum teres , uniseriale, squamis sæpius octo linearibus erectis apice obtusiusculis margine tenui- membranaceis medio subinerassatis glabris ; ad basin involucri squamulæ adsunt pauciores, breviores laxæ et angustiores. Receptaculum minimum planum, alveolatum; al- 9° 132 VOYAGE DE L’ASTROLABE. veolis margine membranaceis inæqualibus erosis. Flores radiati, unicolores. Semiflosculi circiter quinque, basi recti, medietate superiore reflexi, acutiusculi, 4-nervii, obsoletè 3- dentati, fœminei. Flosculi circiter 8-10 hermaphroditi erecti, semi- flosculis breviores. | Corolla tubuloso-subinfundibuliformis gracilis, 5- fida , lacinüis triangulari-acutis erectiusculis. Fructus oblongus teres apice quasi marginatus gla- ber, vix lineam longus, pappo simplici, sessilique coronalus. Crescit in insulà Van-Diemen, nec non in Novä- Zeelandià,. . OBSERVATIONS. Au moment où nous publiâmes notre Flore de la Nou- velle-Zélande, cette espèce nous était encore inconnue, : et ne faisait point partie des plantes recueillies dans cette grande île. L’ayant depuis lors reconnue parmi celles de l’île Van-Diémen, nous avons cru qu’il était utile de la décrire et de la figurer, parce qu’elle était encore fort mal connue des botanistes. Willdenow, dans la descrip- tion très-courte qu’il donne de cette espèce, dit que les feuilles sont pubescentes à leur face inférieure. Dans un assez grand nombre d'échantillons que nous avons été à même d'observer, nous avons toujours trouvé les feuilles également glabres à leurs deux surfaces. 1} est encore un autre caractère signalé dans cette espèce, et qui n’y est pas constant, ce sont les deux dents, ou plutôt les BOTANIQUE. 133 deux petites oreillettes en forme de stipules qu'on observe assez souvent tout-à-fait à la base des feuilles, mais qui manquent quelquefois. Willdenow dit encore que la tige est ligneuse; mais cependant il n’énonce ce caractère qu'avec doute ( Caulis videtur lignosus) : nous avons trouvé la tige herbacée dans tous nos échantillons. Du reste, le Senecio australis appartient à la division des Seneçons à feuilles entières et à fleurs en corymbe. “FIN. QUELQUES ADDITIONS ET RECTIFICATIONS SUR LES ALGUES De La Mouvelle-3élande. Depuis la publication de notre Essai d’une Flore de la Nouvelle-Zélande, qui forme la première partie de cet ouvrage, nous avons retrouvé dans une caisse qui avait été égarée un très-beau paquet d’Algues, recueillies soit à la Nouvelle-Hollande, soit à la Nouvelle-Zélande. Ces matériaux inattendus nous ont mis à même de faire des observations nouvelles, qui devront modifier en quel- ques points ce que nous avons écrit sur plusieurs des Algues de la Nouvelle-Zélande. 1°, Nous avons publié sous les noms de Sargassum ca- pillifolium Nob. t. 5, et Sargassum pennigerum Nob. 1. 6, deux espèces nouvelles, et qu'au premier abord on dis- tingue très-aisément l’une de l'autre, bien qu'elles aient un /ucies analogue. Nous avons depuis retrouvé des échan- tillons sur lesquels on observait à la fois les découpures étroites, rameuses et capillaires de notre Sargassum ca- pillifolium, et celles plus larges et profondément pinna- tifides de notre Sargassum pennigerum. Cependant le 136 VOYAGE DE L’ASTROLABE. plus grand nombre des échantillons offraient distincte- ment les caractères que nous avons assignés à chacune des deux espèces que nous avons décrites. Néanmoins il ne nous paraît pas douteux que les deux plantes que nous avons figurées sous les noms de Sargassum ca- péllifolium et Sargassum pennigerum , ne soient que deux formes d’une seule et même espèce, à laquelle nous don- nerons le nom de Sargassum plumosum, en la caractéri- sant de la manière suivante : SaArGAssUM PLUumosuM. Nob. S. caudice simplicissimo, basi nudo, subbipedali, complanato ; fronde generali oblonga, angusta, apice obtusa, in lacinias profundè pinnatifidas (lacinulis angusto-linearibus) aut in lacinias ramosissimas sub- dichotomas (lacinulis lineari-capillaribus) divisa; ve- _ siculis ovoideis apice nudis, subpedicellatis. Crescit in rupibus submarinis Novæ-Zeelandiæ. Var. a. Segmentis capillaribus subdichotomis. Sargassum capillifolium À. Rich. F1. Noy- Zel. p. 16, t. 5. Var. 4. Segmentis pinnatifidis linearibus. Sargassum pennigerum \d. FI. Nov.-Zeel. p. 16, t. 6. °- Sur le genre MarGiNartA. avec doute que nous avions proposé d’étabhr sous ce nom un genre dans la famille des Algues, n'ayant eu à notre disposition, au moment où nous rédigions notre Flore de la Nouvelle-Zélande, que deux dessins au BOTANIQUE. 137 trait faits d’après nature. Aujourd'hui que nous avons en notre possession des échantillons en nature des deux espèces que nous avons décrites et figurées sous les noms de Marginaria Urvilliana et Marginaria gigas, il nous à été facile de reconnaître qu’elles appartiennent au genre Sargassum, dont elles s’éloignent cependant un peu par leur facies, ainsi qu’il est facile de le voir en examinant les figures que nous en avons publiées. Les réceptacles fructifères ne sont ni axillaires ni ter- _minaux, ainsi qu'on l’'observe généralement dans les au- tres espèces du genre Sargassum ; mais ils sont margi- naux, linéaires, fusiformés, simples, légèrement toruleux, et réunis en une sorte de frange à la partie inférieure des divisions de la fronde. Ces deux espèces, par leur port, la position des réceptacles fructifères, leurs vésicules marginales, comme leurs fructifications, méritent de for- mer une section dans le genre Sargasse, section à laquelle on pourrait conserver le nom de Marginaria, et à laquelle nous ajouterons une troisième espèce nouvelle, égale- ment originaire de la Nouvelle-Zélande, et que nous allons décrire sous le nom de Sargassum Boryanum. On devra substituer pour les deux espèces de Margt- naria mentionnées ci-dessus, les noms suivans : 1. Sarcassum Lessonranum. Nob. Marginaria gigas. À. Rich., FI. Nov.-Zel, p- 10, t. es. OBSERVATIONS. Nous croyons devoir changer le nom de g4, L Es appliqué à notre espèce comme appartenant au genre à Sargassum, ne conviendrait nullement, puisque la lon- ë. gueur totale de notre plante est d'environ deux pieds et #æ + 138 VOYAGE DE L'ASTROLABE. demie à trois pieds. Nous lui avons donné le nom de M. Lesson, qui nous l’a rapportée. 2. Sarcassum Unrviscianum. Nob. Marginaria Urvilliana. Nob., FI, Nov.-Zel., p.10, t: d. OBSERVATIONS. À ces deux espèces que nous avons déjà fait connaitre, nous ajouterons la suivante qui est tout-à-fait nouvelle. 3. Sarcassum Boryanum. Nob. * S. fronde cartilaginea, stipitata , basi nuda, pin- nato-flabellata, laciniis numerosis , angusto-lineari- bus, planis, 2-3 pedalibus, distanter et alternatim divisis, uncinato-serratis, vesiculis ovoideo-oblongis, pedicellatis , apice acutis aut obtusis marginalibus ; receptaculis numerosissimis, linearibus apice basique acutis, pollicem longis, uti vesiculis marpinalibus et externam tantüm frondis marginem occupantibus. Crescit in rupibus submarinis Novæ-Zeelandiæ. OBSERVATIONS. Au premier abord cette belle espèce ressemble assez auSargassum Lessonianum. Mais elle s’en distingue bien facilement par sa consistance cartilagineuse (qui est au contraire membraneuse dans les deux espèces précé- entes); par ses divisions plus étroites et plus longues ; par ses vésicules beaucoup plus grosses, ovoides , alon- gées et non globuleuses ; par les réceptacles des frucuifi- cations et plus nombreux et plus longs. BOTANIQUE. | 139 ‘C'est un caractère fort remarquable et constant dans les trois espèces qui précèdent, que Îles vésicules et les réceptacles fructifères ne sont jamais placés que sur la marge externe des divisions de la fronde. Espèces d'Algues à ajouter à la Flore de la Nouvelle- Zélande. 1. SARGASSUM LONGIFOLIUM. Agardh. , Sp. Alg., 1, p- 17: Fucus longifolius. Turner, Hist., t. 104. à. Cysroseima ronucosa. Agardh., Sp., 1; p- 79: Fucus torulosus. Turn. , t. 157. 3. CysrosEmA QuERGIFOLIA. Agardh., L:c.,p. 70: Fucus quercifolius. Turn., Hist., t. 151. 4. Momuarormra Sresenr. Bory, Crypt. Coq. . OBSERVATIONS. Cette jolie espèce, distinguée par notre ami Bory de Saint-Vincent, est en effet fort différente du Monili/ormia Billardierii où Fucus moniliformis de Labillardière. Elle est au moins des deux tiers plus petite dans toutes ses partiés. Ses vésicules sont cylindriques, toruleuses, et tronquées à la base et au sommet. x : 5. Lamiwania PvemÆa. Nob. M. fronde plana subeoriacea, 1-2 unciali, profundè pinnatifida, lacinüs oblongo-linearibus obtusis, inte- gris, basi angustatis; receptaculis frondi immersis . 140 VOYAGE DE L'ASTROLABE. distinctis oblongo-punctiformibus, rima externè de- hiscentibus. Crescit in oris Novæ-Zeelandiæ. OBSERVATIONS. Cette petite espèce pourrait être considérée au premier abord pour l’état jeune de quelque autre espèce, et en particulier de notre Laminaria flabelliformis. Mais l’épais- seur de sa fronde, dont la substance est coriace, la pré- sence de fructifications ponctiformes , alongées , éparses dans la substance même de la fronde, les divisions parfai- tement entières et sans dents, tout nous porte à croire que la plante que nous avons sous les yeux était adulte, et qu’elle constitue une espèce que sa petitesse, jointe aux autres caractères que nous venons d’énoncer, distingue suffisamment des autres espèces du même genre. 6. Laminaria gmunanara. Bory, Crypt. Coq. , t. 10. OBSERVATIONS. Nous avons soigneusement comparé nos échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande avec ceux des côtes du Chili, d’après lesquels M. Bory de Saint-Vincent a établi son espèce, et il nous a été facile de constater leur iden- tité. Ce n’est pas au reste le premier exemple de Fucacée appartenant à la fois à des points aussi éloignés de l'Océan. 7-+ LaminariA RADIATA. Agardh., 1. c., p- 115. Fucus radiatus. Turn. , t. 134. 8. Fucus rucosus. Turner, t. 185. OBSERVATIONS. _ Cette espèce fort rare se distingue facilement par sa BOTANIQUE. 141 fronde cylindrique tubuleuse, portant des ramifications également en forme de tube, très-rétrécies inférieure- ment, où elles sont comme articulées et entièrement par- semées de tubercules fructifères, s’ouvrant en dehors par un pore entouré d’un bourrelet. 0. HarymeniA pustA. Bory in Belang., n. 52. OBSERVATIONS. Espèce des mers de l'Inde, trouvée également sur les côtes de la Nouvelle-Zélande. 10. Sexærococcus ranicans. Bory in Belang., n. 52. 142 VOYAGE DE L’ASTROLABE. _ ALGUES De la Mouvelle-follande. Les côtes de la Nouvelle-Hollande sont extrémement riches en plantes de la famille des Algues. MM. Labillar- dière et Robert Brown ont rapporté un grand nombre de très-belles espèces dont quelques-unes sont extrêmement rares. Nous allons présenter ici le tableau du petit nom-. bre d’espèces qui ont été recueillies par M. Lesson. 1. SARGASSUM AQUIFOLIUM. Agardh., Sp. Alg., 1, p. 12. Fucus aquifolius, Turner, Hist., t. 50. 2. SARGASSUM PACIrICUM. Bory, Crypt. Coq. OBSERVATIONS. Espèce très-répandue et qui présente de grandes va- riétés dans la figure et la grandeur de ses feuilles. 5. Macrocysris comosa. Agardh. , L. c., p. 48. Fucus comosus. Labill., Nov.-Holl., t. 258. Turner, LC ra OBSERVATIONS. Nos échantillons nous ont constamment offert les divi- sions des frondes beaucoup plus étroites qu’elles ne sont BOTANIQUE. 143 représentées dans les figures de Labillardière et de Turner. 4. CysTosEIRA RETROFLEXA. Agardh., lc, 74. Fucus retroflexus. Labill., Nov.-Holl., t. 260. Turner, hesite-109; 5. CysrosemmA sranTiomnes. Agardh., 1, c., 77- Fucus spartioides. Turner, lc: 6232: 6. Lawmwaria rLasezutrormis. Nob., F1. Nov.-Zel. , p. 8, & Er EE2: * CASTRALTIA. Nob. Receptacula peltata minima, apice multifido-ra- mosa, tuberculorum instar, folia, vesiculasque obte- gentia. Caulis gracilis ramosus, teres, plenus; folia mi- nima, ovalia, sessilia, subpeltata, imbricata ; vesiculis pisiformibus uti folia receptaculis sporulorum, ob- tectis. =, * CasTRALTIA SALICORNIOIDES. Nob. . F À L: 4%; Caulis teres gracilis crassitie pennæ corvinæ , 2-3 pedes et ultrà longus, basi pudus, ramosus, ramis elongatis gracilibus. : Folia imbricata, subpeltata, sessilia, vix duas lineas longa, unam aut sesquilineam lata, ovoideo-subcom- pressa, apice oblusa aut acutiusculà, facie externà convexa, internà verù planiuscula ; primo visu rugoso- tuberculata, sed armato oculo verrucis pedicellatis Li 144 " VOYAGE DE L’'ASTROLABE. numerosissimis confertissimis, peltatis, apice ramosis, obtectis ; ramulis brevibus inæqualibus punctato-ver- rucosis et in integro quasi brassicam oleraceam bo- trytidem (vulgd Chou-Fleur) formä refererentibus. Vesiculæ globoso-pisiformes, sessiles axillares, internè cavæ et vacuæ, externè verd verrucis uti folia, undique tectis. Hæ verrucæ sine dubio pro receptaculis sporulo- rum recipi debent. Crescit in oris Novæ-Zeelandiæ. OBSERVATIONS. Cette belle et grande Fucacée a un port tellement par- ticulier, qu'à la première vue elle ne paraît pas appar- tenir à la famille des Algues. Ses rameaux longs et grêles, ses feuilles petites et imbriquées, sessiles, ses vésicules globuleuses également sessiles, dont la surface est comme celle des feuilles entièrement tuberculeuse, lui donnent quelque ressemblance de port avec une espèce de Salicor- na. D'un autre côté cependant elle a de l’analogie avec le Fucus Langsdorffi de Turner (Hist. t. 165), ou Cys- tosetra T'ilesii d’Agardh. Mais elle en est néanmoins fort distincte. À quel genre rapporter une plante aussi singulière ? Par ses rapports avec l'espèce que nous venons de men- tionner, la placerons-nous, à l'exemple d’Agardh, parmi les espèces du genre Cystoseira ? Nous ne le pensons pas. Ces tubercules peltés, ramifiés en forme de choux-fleurs, dont les feuilles et les vésicules de notre plante sont en- tièrement recouvertes, nous paraissent être évidemment les conceptacles des sporules. Cette position et cette :_ BOTANIQUE. | 145 # forme des réceptacles nous paraissent distinguer notre _ Fucacée de tous les autres genres connus , et son port particulier sert encore à nous confirmer dans cette opi- ” nion. Aussi avons-nous cru pouvoir en former un genre nouveau, dans lequel viendra probablement se ranger le Cystoseira T'ilesi d'Agardh. * 8. HarymenrA BoTRYOIDES. Nob. H. caule subramoso sesquipalmari, compressius- culo, vesiculis obovoideis basi attenuatis membra- naceis, approximatis , crassitie uvæ; colore generali viridi. OBSERVATIONS. Cette espèce, dont je n'ai pas vu la fructification , m'a paru se rapprocher assez de l’'Halymenia saccala d’Agardh; mais elle s’en distingue par ses vésicules moins longues et sa tige plus longue et rameuse. BOTANIQUE. IT. 10 À L EXPLICATION DES FIGURES. D PE —— Première Partie. ESSAI D’UNE FLORE DE LA NOUVELLE-ZÉLANDE. Planche I. LAMINARIA FLABELLIFORMIS. Nob. Plante entière, moitié de grandeur naturelle. Planche II. LAMINARIA FLABELLIFORMIS. Nob. Un fragment de la plante, de grandeur naturelle. Planche III. SARGASSUM URVILLIANUM. Nob. Marginaria Urvilliana. Nob. Plante entière, de grandeur naturelle. Planche IV. SARGASSUM LESSONIANUM. Nob. _ Marginaria gigas. Nob. Plante entière, moitié de grandeur naturelle, Planche V. sARGASSUM PLUMOSUM. Nob. Var, a. Sargassum capillifolium. Plante entière, de grandeur naturelle. 10 148 VOYAGE DE L’ASTROLABE, Planche VI. SARGASSUM PLUMOSUM. Nob. Var. 2. Sargassum pennigerum. Nob. Plante entière, de grandeur naturelle, . Planche VIL SARGASSUM PHYLLANTHUM. Nob. Plante entière, de grandeur naturelle. Planche: VIE re. SARGASSUM PHYLLANTHUM. Var. Aphyllum. Nob. Plante entière, de grandeur naturelle. Planche VIII. Fig. l. PARMELIA AUREA. "A, La plante entière, de grandeur naturelle, vue par sa face supérieure. B. Fragment vu en dessous. C. Fragment grossi, vu par sa face supérieure. Fig. 2. sricra Larirrons. Nob. A. Plante entière, de grandeur naturelle. B. Fragment grossi. Fig. 3. sricra cinnamomea. Nob. A. B. Plante entière, de grandeur naturelle. C. Fragment vu par la face inférieure. D. F ragment grossi, vu par la face supérieure. Planche IX. Fig. 1. sricra carporoma. Nob. Fig. 2. Nepnroma ausrrazr. Nob. Fig. 3. STEREOCAULON RAMULOSUM. Fig. 4. srenrocauLox macrocarpum. Nob. BOTANIQUE. . “(49 Planche X. _ CYATHEA DEALBATA. Swartz. Partie de la fronde, de grandeur naturelle. A. B. Pinnules grossies. Planche XI. PTERIS SCABERULA, Nob. Plante de grandeur naturelle. A. Pinnules grossies. Planche XII. PTERIS . MACILENTA. Nob. Plante de grandeur naturelle. A. Pinnule grossie. Planche XIII. STEGANIA PROCERA. Brown. Plante de grandeur naturelle. : Planche XIV. Fig. 1. HYMENOPHYLLUM SCABRUN. Nob. Plante entière, de grandeur naturelle. A. B. Fragmens grossis. C. Réceptacle ouvert. Fig. 2. HYMENOPRYELUM minimum. Nob. Plante entière, de grandeur naturelle. A. La même grossie. B. Partie supérieure de la fronde grossie. C. Réceptaclé ouvert pour laisser voir la disposi- tion des séminules. Planche XV. LYGODIUM ARTICULATUM. Nob. Fragment de la plante, de grandeur naturelle. A. Extrémité fructifère grossie. B. Fructifications en 150 VOYAGE DE L'ASTROLABE. | Planche XVI. TODEA HYMENOPHYLLOIDES. Nob. A. B. Plante de grandeur naturelle. C, Pinnule grossie. D. Capsule grossie. E. La même s’entrouvrant par une fente longitudinale. Planche XVII. CYPERUS USTULATUS. Nob. Plante de grandeur naturelle. 1. Épillet grossi. 2. Fleur séparée et grossie. 3. Pistil grossi. : Planche XVIH. ISOLEPIS NODOSA. Brown. Plante entière, de grandeur naturelle. 1. Epillet grossi. 2. Fleur séparée et grossie. 3. Pistil grossi. Planche XIX. ISOLEPIS SPIRALIS, Nob. Plante entière, de grandeur naturelle. A. Épillet grossi. B. Fleur grossie, vue du côté interne. Planche XX. VAUTHIERA AUSFRALIS. Nob. La plante entière, de grandeur naturelle. A. Épillet grossi. B. Pistil environné des trois écailles transparentes et extérieures, et appliqué sur une écaille cupuliforme , charnue et lobée. C. Les écailles précédentes sans le pistil. D. Le fruit grossi. Planche XXI. CAREX POLYSTACHYA. Nob. La plante de grandeur naturelle. 4. Fleur femelle grossie, vue du côté interne. 8. Fruit BOTANIQUE. 151 avant sa maturité, C. EÉcaille florale terminée par une pointe dentée en scie. Planche XXII. CAREX PUNCTULATA. Nob. La plante de grandeur naturelle. A. Fleur femelle grossie, vue de côté. B. Fruit enve- loppé dans son utrieule. C. Le mème privé de son utricule. Planche XXIII. AGROSTIS PILOSA. Nob. La plante de grandeur naturelle. A. Épillet uniflore grossi. B. Une fleur grossie non épa- nouie, C. La même, dont les deux écailles sont écartées. D. Fleur vue par sa partie extérieure. E. Épillet et fleur épanouie. F. Pistil accompagné de deux écailles formant la glumelle. É Planche XXIV. HAMELINIA VERATROIDES. Nob. Fragment de la plante, de grandeur naturelle. A. Fleur femelle grossie. B. Ovaire. C. Le même coupé transversalement. D. Le même coupé longitudinalement , pour faire voir les ovules placés dans un trophosperme cel- lulaire. | Planche XXV. Fig. 1. piuris Novæ-zeELanniæ. Nob. La plante entière, de grandeur naturelle. A. Fleur grossie. B. Le gynostème , avec les deux divi- sions intérieures du calice. €. Le même, vu par sa face in- terne. D. Le même par sa face externe. E. L’anthère sépa- rée , vue par sa face inférieure. Fig. 2. THELYMITRA FORSTERIL Swartz. La plante entière, de grandeur naturelle. A. Fleur grossie, vue de face. B. Gynostème et anthère "4 152 VOYAGE DE L’ASTROLABE. vus de face. C. Les mêmes, vus de côté. D. Appendice de la base du gynostème (stigmate), vu par sa face interne. Planche XX VI. DENDROBIUM BIFLORUM. Swartz. A. Fragment de la plante de grandeur naturelle. B. Fleur grossie, yue de face. C. Fleur non épanouie, vue de côté. D. Gynostème et anthère vus de face. F. Anthère vue par ‘sa face inférieure. G. Masse pollinique entière. H. La même coupée transversalement. £. Gynostème vu de côté, pour indiquer la position et l’origine du labelle. Planche XXVII. ANDROMEDA RUPESTRIS. Forster. La plante de grandeur naturelle. 1. Fleur entière grossie. 2. Corolle fendue longitudinale ment, pour faire voir les petites fossettes qu’elle présente vers sa base. 3. Étamine grossie, vue de face. 4. La même, vue par sa face postérieure. 5. Fruit ouvert et grossi. 6. Graine grossie. Planche XX VIII. GUALTHERIA ANTIPODA. Forster. Rameau de grandeur naturelle. A. Fleur grossie. B. Etamine grossie, vue par la face an- térieure. C. Pistil grossi. æ ET Planche XXIX. EPACRIS PAUCIFLORA, Nob. Rameau de grandeur naturelle. Æ. Fleur grossie. B. Corolle détachée et | grossie. C. Go- rolle fendue longitudinalement et étalée. D. Étamine grossie dont l’anthère est ouverte. £. Étamine vue par sa face pos- térieure. F, Pistil grossi, environné à sa base de cinq écailles BOTANIQUE. 153 hypogynes. G. Ovaire coupé en travers. H. Fruit ouvert en cinq valves. : Planche XXX. MiCROCALIA AUSTRALIS. Nob. La plante de grandeur naturelle. À. Demi-fleuron de la circonférence des capitules, grossi. B. Fleuron à corolle tubuleuse. C. Fleuron à corolle pres- que campaniforme. D. Corolle ouverte longitudinalement, pour faire voir les cinq étamines libres. E. Pistil. F. Fruit entier et grossi. G. Le mème coupé en travers. Planche XXXI. PANAX SIMPLEX. Forster. Rameau de grandeur naturelle. Planche XXXIL. cussontA Lessonrr. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Fleur grossie. B. Etamine vue par la face antérieure. C. La même vue par sa face ‘postérieure. D. Pistil. £. Le même coupé en travers. F. Fruit. Planche XXXIII. ZANTHOXYLUM NOVÆ-ZEELANDIæ. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Fruit de grandeur naturelle. B. Le mème coupé en travers. C. Le même grossi, coupé longitudinalement pour faire voir l'insertion de la graine. D. Graine grossie, coupée longitudinalement pour faire voir la position de l'embryon. E. Embryon vu de face. F. Embryon vu de côté. Planche XXXIV. apeiga AusrrALIS. Nob. Rameau fruetifère, de grandeur naturelle. 154 VOYAGE DE L’ASTROLABRBE. Planche XXXIV Gus. TRICHILIA MONOPHYLLA. Nob. Rameau fructifère, de grandeur naturelle. Æ. Fruit grossi, et s’ouvrant par la partie supérieure en trois valves. B. L’une des valves vue par sa face interne, et portant la cloison et quatre graines. C. Graine grossie. D. La même coupée longitudinalement. Planche XXXV. LEPIDIUM OLERACEUM. Forster. Plante de grandeur naturelle. Æ. Fruit entier et grossi. B. Le même, dont un des mé- ricarpes est tombé, Planche XXX VI. - Fig. 1. epinonum pugens. Nob. La plante entière et de grandeur naturelle. Fig. 2. epiLomium micropnyzum, Nob. Plante entière, de grandeur naturelle. 4. Fleur grossie. B. Étamine. C. Fruit grossi. D. Graine couronnée par son aigrette. Planche XXX VII. METROSIDEROS TOMENTOSA. Nob. Rameau fructifère, de grandeur naturelle. A. Fruit séparé. B. Le même coupé en travers. €. Graine grossie. Planche XXXVIHH. SUTTONIA AUSTRALIS. Nob. Fig. 1. Rameau de l'individu mâle. Fig. 2. Rameau de l'individu femelle. Æ. Fleur mâle grossie. B. La même, coupée suivant sa longueur. C. Fruit grossi. D. Le même coupé longitudina- BOTANIQUE. 155 lement, pour laisser voir l'insertion de la graine. E. Graine grossie coupée longitudinalement. Planche XXXIX. PODOCARPUS DACRYDIOIDES. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Fleur femelle grossie. B. Fruit grossi. 156 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Deuxième Partie, SERTUM ASTROLABIANUM. Planche I. FORRESTIA HIspiDA. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Fleur femelle, B. Fleur hermaphrodite. C. Ovaire grossi. D. Le même coupé en travers. E. Fruit de grandeur naturelle. F. L’une des valves, vue par sa face interne. G. Graine grossie, vue par sa face interne. H. La même fendue suivant sa longueur. Planche II. OBERONIA GLADIATA. Nob. La plante de grandeur naturelle. Æ. Fleur entière grossie. B. Ovaire, gynosteme et la- belle. C. Les deux masses polliniques solides. Planche II. OBRRONIA MICRANTHA. Nob. La plante entière, de grandeur naturelle, Æ. Fleur entière grossie. B. La même vue de face. C. Les deux masses polliniques. . Planche IV. CARTERETIA PANICULATA. Nob. Panicule et feuille de grandeur naturelle. Æ. Fleur entière grossie. B. Ovaire, gynostème et labelle. C: Gynostème et anthère. D. Le même, quand V’'anthère est BOTANIQUE. 157 tombée. E. Anthère vue par sa face supérieure. F. La même vue par sa face inférieure. G. Les deux masses polliniques. Planche V. DENDROBIUM mispipuM. Nob. . La plante de grandeur naturelle. | 1. Fleur entière grossie. 2. Gynostème et labelle. 3. Gy- nostème vu par la partie postérieure, avec les deux divi- sions calicinales internes et latérales. 4. Anthère vue par sa face supérieure. Planche VI. DENDROBIUM MACRANTHUM. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Fleur entière grossie. B. Labelle vu par sa face supé- rieure. ; Planche VII. DENDROBIUM CALCARATUM. Nob. Rameau de grandeur naturelle. Se A. Fleur entière grossie. B. Gynostème et labelle. C. Labelle. Planche VIH. DENDROBIUM LANCIFOLIUM. Nob. Rameau de grandeur naturelle. 1. Fleur entière grossie. 2. Labelle. 3. Division latérale interne du calice. Planche IX. DENDROBIUM MACROPHYLLUM. Nob. Feuille et hampe de grandeur naturelle. A. Fleur détachée. B. Gynostème vu par sa face anté- rieure. C. Le même vu de côté. D. Anthère vue par sa face inférieure. Æ. Masses polliniques. 158 VOYAGE DE L'’ASTROLABE. Planche X. MACROLEPIS LONGIsCAPA. Nob. La plante entière, de grandeur naturelle. A. Fleur entière, Z. Gynostème vu de côté. C. Labelle vu de côté. D. Le même, par sa face supérieure. Æ. An-. ‘thère ouverte, vue par sa face inférieure. Planche XI. HARTIGHSEA RUFA. Nob. Rameau frucifère, de grandeur naturelle. 1. Fruit de grandeur naturelle. 2. Le même coupé en travers. 3. Graïne vue par sa face externe. 4. La même, par son côté interne. Planche XH. THOUINIA AUSTRALIS. Nob. Rameau fructifére, de grandeur naturelle. Æ. Fruit monoptère, dont la loge a sa paroi antérieure enlevée pour faire voir la position de la graine. B, Graine grossie. C. Embryon dépouillé de l’épisperme. D. Le même, dont les deux cotylédons sont écartés. Planche XIII. CUPANIA ANACARDIOIDES. Nob. Rameau fructifère, de grandeur naturelle. 1. Fruit entier grossi. 2. Le même coupé en travers. 3. Loge coupée longitudinalement, pour faire voir la posi- tion de la graine. 4. Graine grossie, environnée à sa base par un arille frangé. Planche XIV. CUPANIA PSEUDORHUS, Nob. Rameau fructifère | de grandeur naturelle, 1. Ovaire grossi. 2. Le même coupé en travers. 3. Le BOTANIQUE. 159 même coupé longitudinalement. 4. Fruit mür et de gran- deur naturelle, s’ouvrant en trois valves. : Planche XV. TRISTELLATEIA AUSTRALASIÆ. Nob. ” Rameau de grandeur naturelle. 1. Bouton de fleur grossi. 2. Fleur entière grossie. 3. Fi- lets des étamines dont les anthères sont presque toutes tom- bées. 4. Étamine vue par sa face postérieure. 5. Pistil grossi. 6. Ovaire coupé transversalement. 7. Ovaire dont une des loges est ouverte longitudinalement. 8. Fruit de grandeur naturelle, 9. L'un des trois carpelles, vu par sa face externe. 10. Le même, vu par son côté interne. 11. Le même coupé longitudinalement. 12. Graine grossie, vue par son côté interne. 13. Embryon grossi. Planche XVI. CALYTHRIX CUPRESSIFOLIA. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Fleur entière grossie. B. Calice. C. Rameau très- grossi. D. Feuille très-grossie. Planche XVII. FICUS SCABRIFOLIA- Nob. Rameau de grandeur naturelle. 1. Réceptacle florifère grossi. 2. Le même coupé suivant sa longueur. 3. Pistils grossis. Planche XVHI. LEUCOCARPUM oBscuruM. Nob. Rameau fructifère , de grandeur naturelle. 1. Fruit entier de grandeur naturelle. 2. L’une des valves, vue par son côté interne. 3. Graine vue par son côté interne. 4. La même, dépouillée de son tégument charnu. 5. La é. * 160 VOYAGE DE L’'ASTROLABE. même coupée longitudinalement. 6. Embryon. 7. Le même vu de côté. Planche XIX. TASMANNIA MONTICOLA. Nob. Rameau florifère, de grandeur naturelle. 1. Fleur grossie. 2. Étamine vue par sa face interne. 3. Les deux pistils. 4. L’un des pistils coupé longitudina- lement. Planche XX. AMPEREA SPARTIOIDES. Brong. L’individu femelle, de grandeur naturelle. 1. Fragment de tige, avec une feuille et une fleur grossies. 2. Fleur entière grossie. 3. L’une des loges de l'ovaire coupée longitudinalement. 4. Ovaire coupé en travers. ‘5. Fruit de grandeur naturelle. 6. Le même grossi. 7. Graine grossie , vue par sa face interne. 8. La même vue de côté. 9. La même coupée longitudinalement. 10. Columelle portant une graine, quand les valves du fruit sont détachées. Planche XXI. ÆGICERAS NIGRICANS. Nob. Rameau de grandeur naturelle. 1. Bouton de fleur. 2. Fleur épanonie. 3. Corolle fendue longitudinalement et ouverte. 4. Étamines, 5. Anthère dont les loges sont encore closes. 6. Étamine dont les anthères sont ouvertes. 7. Pistil. 8. Ovaire coupé longitudinalement. 9- Fruit. 10. Graine vue par son dos. 11. Embryon. Planche XXII. EVODIA LONGIFOLIA. Nob. tue de grandeur naturelle. + Fleur non épanouie, 2. Pistil, disque et étamines. * Deux des pistils ouverts lnglindinalement. 4: Fruit mo- BOTANIQUE. 161 nocarpellaire. 5. Fruit dicarpellaire. 6. L'un des ovaires coupé en travers. 7: Fruit de grandeur naturelle. 8. Le même coupé longitudinalement. > Planche XXII. nepvoris LAPEYROUSH. DC. La plante de grandeur naturelle. 1. Fleur entière grossie. 2. Fruit grossi. 3. Le même coupé longitudinalement. Planche XXIV. ELÆOCARPUS PARVIFLORA. Nob. Rameau de grandeur naturelle. 1. Fleur de grandeur naturelle. 2. La mème grossie. 3. Anthère ouverte par sa partie supérieure. 4. Ovaire coupé transversalement. 5. Le même coupé longitudinalement. Planche XXV. - Fig. {. ORITES ACICULARIS- Brown. Rameau de grandeur naturelle. A. Fleur non épanouie grossie. B. Fleur épanouie. C. Pistil. D. Feuille grossie. E. La mème coupée en tra- vers. F, Pistil ouvert longitudinalement. : Fig. 2. ORITES REVOLUTA. Brown. Rameau de grandeur naturelle. 4. Pistil. B. Fleur entière épanouie. C. L'un des sépales, vu par sa face interne. D. Fruit avant sa maturité. £. Feuille grossie, vue par sa face inférieure. F. La mème coupée en travers. Planche XXVI. ERIOSTEMUM VERRUCOSUM. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Bouton de fleur grossi. B. Fleur épanouie. €. Eta- BOTANIQUE. Il, 11 1 « 162 VOYAGE DE L’ASTROLABE. mine vue par sa face postérieure. D. Anthère vue par sa face antérieure. E, Pistil. F. -Ovaire: coupé longitudinale- si ment. Se 8 Rameau de grandeur till. A. Fleur entière grossie. B. La même >, dont on a enlevé la corolle. C. Étamine. D. Pistil, E. Lune des loges fendue longitudinalement. dé Planche XX VIII. CONOSTYLIS SETIGERA. Brown. La plante entière, de grandeur naturelle. A Fleur grossie. B. La même coupée longitudinalement. C. Étamine yue par sa face interne. D. Ovaire coupé en travers. s L. Planche XXIX. _ EXARRHENA SUAVEOLENS. Brown. Rameau de grandeur naturelle. “ Æ. Fleur entière grossie. B. Étamine vue par sa face in- terne. C. La même, > par sa face externe. D. Corolle ouverte, pour faire voir les appendices qui garnissent l'entrée du tube. E. Pistil. Planche XXX. GUALTHERIA Hispba. Brown, Rameau fructifère, de grandeur naturelle, 4. Capsule grossie, environnée par le calice. B. La même coupée transversalement. C. Graine grossie. : Planché XXXI. SERSALISIA LAURIFOLIA. Nob. Rameau de grandeur naturelle. x n A. Fleur grossie, 2. Corolle. Ce La même SE longi- +. _ BOTANIQUE : 163 nd bniehés D. Pistik E * 7 té: dont une des loges est ouverte. F, Le ee en travers. # STACKHOUSIA PUBESCENS. Nob. Sd #2 7 Plante de grandeur naturelle. A. Fleur grossie. B. La même, dont la corolle a été en- levée. C. Pistil. D. Le même plus grossi. Æ. Ovaire coupé transversalement. F. Le même coupé suivant sa longueur. G. Fruit de grandeur naturelle. H. Le même grossi. J. L’un des carpelles. J. Graine grossie. À. La mème coupée longi- ‘tudinalement pour faire voir l'embryon. Planche XXXIV. sENECIO mispIpuLus. Nob. #4 Rameau de grandeur naturelle. À. ec ne BC. Fleurons LE D. Fruit. Planche XXXV. | SENECIO SQUARROSUS. Nr: ‘Rameau de grandeur naturelle. A. Capitule grossi. B. C. Fleurons 5 Planche XXXVI. SENECIO MIXTUS. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Capitule. 2. Fleuron extérieur. €. Fleuron central. Planche XXX VII. _senEcIO RuPICOLA. Nob. Rameau de grandeur naturelle. 1. 1: Capitule grossi. +. Demi-fleuron. 3. Fleuron. 164 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Planche XXX VIII. SENECIO PAUCILIGULATUS. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Capitule grossi. 8. Demi-fleuron. C. D. Fleuron très- grossi. E. Stigmates. Planche XXXIX. SENECIO AUSTRALIS. Nob. Rameau de grandeur naturelle. A. Capitule grossi. B. Demi-fleuron. C. Fleuron. TABLE DES MATIÈRES CONTENUES DANS LE SERTUM ASTROLABIANUM. “hi Ce Pages. AVERTISSEMENT. 1 GATALOGUE DES ESPÈCES DE PLANTES RECUEILLIES DANS LES PRINCIPAUX LIEUX VISITÉS PAR L'ASTROLABE: Tonga-Tabou (Archipel des Amis). ” HAvre-Carteret (Nouvelle-Irlande). x! Port Dorei (Nouvelle-Guinée) XVI Bourou (Moluques). XXIV Amboine (Moluques). XXII Célèbes (Moluques). xxx! Tikopia. XXXHI Vanikoro XXXVI Gouaham (iles Mariannes). XL Ascension. XLIX SERTUM AST ROLABIANUM. 1. Forrestia hispida. Nob. 1 >. Oberonia gladiata. Nob. 6 3. Oberonia micrantha. Nob. 7 4. Carteretia paniculata. Nob. 10 5. Dendrobium hispidum. Nob. AS 6. Dendrobium macranthum. Nob. 15 166 TABLE. 7: Dendrobium calcaratum. Nob. 8. Dendrobium lancifolium. Nob. 9. Dendrobium macrophyllum. Nob. 10. Macrolepis longiscapa. Nob. 11. Hartighsea rufa. Nob. 12. Thouinia australis, Nob. 13. Cupania anacardioides. Nob. 14. Cupania pseudorhus. Nob. 15. Tristellateia australis. Nob. 16. Calythrix cupressifolia, Nob. 17. Ficus scabrifolia. Nob. 18. Leucocarpum obscurum. Nob. 19. Tasmannia monticola. Nob. 20. Amperea spartioides. Brong. 21. Ægiceras nigricans. Nob. 22. Evodia longifolia. Nob. 23. Hedyotis Lapeyrousü. DC. 24. Elæocarpus parviflora. Nob. 25. Orites revoluta, R. Br. 26. Orites acicularis. R. Br. 27. Eriostemum verrucosum, Nob. 28. Eriostemum spicatum. Nob. 29: Exarrhena suaveolens. R. Br, 30. Conostylis setigera. R. Br. 31. Gualtheria hispida. R. Br. 32. Sersalisia laurifolia. Nob. 55. Æschynomene coluteoides. Nob. 34. Stackhousia pubescens. Nob. 35. Senecio hispidulus. Nob. 36. Senecio prenanthoides. Nob. 37. Senecio Gaudichaudianus. Nob,. 38. Senecio pusillus. Nob. 59+ Senecio quadridentatus. Labill. 40. Senecio argutus, Nob. 41. Senecio multicaulis. Nob. 4. 45. 44. 45. 46. 47: 48. 49- = 20. St 52. 53. 54. 63: 56. TABLE, Senecio squarrosus, Nob. Senecio odoratus. Nob. Senecio flaccidus. Nob. Senecio mixtus. Nob. Senecio tripartitus. Nob. Senecio crithmifolius. Nob. Senecio pinnatifolius. Nob. Senecio rupicola. Nob. Senecio pauciligulatus. Nob. Senecio persicæfolius. Nob. Senecio spathulatus. Nob. Senecio macranthus. Nob. Senecio cinerarioides. Nob. Senecio linearifolius. Nob. Senecio australis. Willd. ADDITIONS ET RECTIFICATIONS SUR LES ALGUES, Algues de la Nouvelle-Zélande. Algues de la Nouvelle-Hollande. Essai d’une Flore de la Nouvelle-Zélande (première EXPLICATION DES FIGURES. partie). Sertum Astrolabianum (deuxième pat) FIN DE LA TABLE. 167. 109 109 110 112 114 116 117 119 121 123 125 126 128 129 191 135 142 147 156 VOYAGE L'ASTROLABE. LE VOYAGE DE L’ASTROLABE, 12 VOLUMES GRAND IN-8°, 600 PLANCHES OU CARTES, se compose des parties suivantes : Première Division. Hisrorre pu Voxace, rédigée par M. Dumont d’Urville; 5 volumes grand in-8, papier grand-raisin superfin; avec plus de 100 Vignettes en bois ou en taille-douce, 5 Cartes grand in-folio, et un Atlas d'au moins 240 Planches lithographiées sur demi-feuille jésus-vélin. Méréonorocre, MaëxÉrisme, TemPÉRATURE DE LA Mer, etc., Mémoire rédigé par M. Arago, de l’Académie des Sciences; x volume grand in-8. Deurième Division. Botanique. Texte par MM. Lesson jeune et A. Richard ; 1 -sohume grand in-8; Atlas de 80 Planches au moins en taille-douce, la Lac coloriées, sur demi-feuille jésus-vélin. , Exvis isième Division. Zoovocre, rédigée par MM. Quoy et Gaimard; 5 forts volumes grand in-8, avec Atlas de 200 Planches au moins, gravées en taille-douce, imprimées en couleur , relevées au pinceau; sur demi-feuille jésus-vélin. Quatrième Division. | Panne Enromorocique, rédigée par M. Latreille, de l'Académie des Sciences; r volume grand in-8, avec 12 Planches en taille-douce, im- primées en couleur et relevées au pinceau, sur demi-feuille jésus-vélin. Cinquième Division. Hyprocraruté. Atlas d'environ 53 Cartes ou Plans, gravés par les soins du gouvernement, suivi d’un volume de texte, rédigé par M. Dumont d’Urville. IMPRIMÉRIE DE HENRI DUPUY, II, RUE DE LA MONNAIE. VOYAGE DE DÉCOUVERTES L'ASTROLABE PENDANT LES ANNÉES 1826 - 1827-1828 -1829, SOUS LE COMMANDEMENT DE M. J. DUMONT D'URVILLE. Li Lotanique MM. A. LESSON ET A. RICHARD. # PARIS J. TASTU, ÉDITEUR, N. 4 HIS, RUE DES BEAUX-ARTS. 1832 INTRODUCTION. Parmi les nombreuses contrées visitées par l’Astrolabe, dans son voyage de circumnavi- gation, il n’en est pas de plus intéressante que la Nouvelle-Zélande, région fort peu connue jusqu'alors sous les rapports géographique et d'histoire naturelle. Les recherches des ofli- ciers et des naturalistes, sous le commande- ment du capitaine d’Urville, ont donné des résultats d’une grande importance. Pour nous borner à ce qui regarde spécialement la botani- que, les récoltes de végétaux faites par M. Les- son jeune, pharmacien de expédition, jointes à celles que le capitaine d’Urville lui-même a trouvé moyen de recueillir au milieu des oc- cupations plus importantes qui partag geaient son temps, nous ont fait beaucoup mieux connaître qu’elle ne l'était auparavant la végétation de la Nouvelle-Zélande. En effet ce pays avait été peu visité par les BOTANIQUE. a .…. VÉPRE 1 : INTRODUCTION. naturalistes. Forster, lun des compagnons de Cook, fut le premier qui, dans son Prodrome, nous donna une idée des principaux végétaux qui croissent à la Nouvelle-Zélande. Ceux qu'il y mentionne sont au nombre de 274; savoir, 121 Dicotylédons, 131 Monocotylédons, et enfin 22 Fougères et Lycopodes. Menzies a également rapporté de ce pays un grand nom- bre de plantes cryptogames qui ont été succes- sivement publiées dans les différens ouvrages du professeur Hooker ; et entre autres dans ses Musci exoticz et ses livraisons de Fougères. Tels sont les seuls ouvrages dans lesquels on ait décrit les plantes qui croissent à la Nou- velle-Zélande. Si lon récapitule le nombre des espèces jusqu'alors connues des botanistes, on voit qu’il est à peine de trois cents à trois cent vingt. Or l'essai que nous présentons ici com- prend 380 espèces; savoir, 211 Phanéroga- mes, dont 158 Dicotylédones, 53 Monocotylé- dones et 169 Cryptogames. Sans doute ce nom- bre est bien loin de représenter d’une manière complète la végétation de ce vaste archipel. Car si l’on réfléchit au petit nombre de points qui ont été explorés par les naturalistes , et surtout au peu de temps qu'ont duré leurs excursions, on concevra facilement qu'il reste INTRODUCTION. WI # encore beaucoup d’espèces à y découvrir. Aussi n’avons-nous pas eu la prétention de faire une Flore complète de la Nouvelle-Zélande, mais simplement un essai qui représente réunies _ toutes les espèces qui jusqu’à ce jour y ont été observées. Indépendamment des espèces que nous avons observées par nous- même et qui provenaient des récoltes faites par MM. le capitaine d’Ur- ville et Lesson jeune, pendant le dernier voyage de ? Astrolabe, nous avons eu à notre disposi- tion un assez grand nombre des espèces types, recueillies par Forster lui-même, qui font par- tie des riches herbiers du Muséum d'Histoire naturelle de Paris. Ces échantillons originaux nous ont été fort précieux, en nous donnant les moyens de dénommer avec certitude, et par une comparaison matérielle, une partie des espècesrécoltées dans le voyage de!’ Astrolabe. Mais un avantage non moins grand qui sera apprécié et partagé par tous les botanistes, c’est que nous avons eu en communication les ma- nuscrits de Forster. Or on sait qu’un grand nombre des espèces mentionnées par ce bota- niste ne sont souvent connues que par la simple phrase caractéristique qu’il en a donnée dansson Prodrome. Aussi plusieurs sont-elles si incer- a IV | INTRODUCTION. tainés qu’elles ont été omises par les auteurs de ” spéciès généraux. Nous avons pu par ce moyen lever les doutes qui pouvaient exister sur plu- sieurs de ces espèces, soit en faisant nous- mêmes des descriptions détaillées d'après les” échantillons originaux de Forster, quand nous les avons eus sous les yeux, soit en publiant ses descriptions manuscrites pour les espèces que nous ne possédions pas, ou dont nous n’avions que des individus trop incomplets ou en trop mauvais état. Nous avons eu le soin d’indiquer ces emprunts, soit par la citation des manuscrits de Forster, soit en faisant précéder du signe + le titre des espèces décrites par ce voyageur. Avant de donner un aperçu sur les rapports de la végétation de la Nouvelle-Zélande avec celle des diverses régions du globe, nous allons esquisser, d’après les notes de M. Lesson et les renseignemens verbaux que nous a fournis le capitaine d’Urville, l'aspect général du pays. I est traversé par des montagnes qui s’élèvent successivement à mesure qu’on s'éloigne des côtes. Au Advre del Astrolabe ces montagnes atteignent une grande hauteur, et plusieurs sont couvertes de neige. Devant le mouillage elles s'élèvent presque verticalement après les petites plages de sable du rivage. Une fois qu’on INTRODUCTION. v a atteint les sommets, on peut facilement passer de Pune à Pautre, et l’on jouit du haut de ces cimes d’un coup-d’œil ravissant. La plupartsont couvertes de fougères, plusieurs d’arbres et d’ar- brisseaux. La couche d’humus est parfois très- épaisse ; cette terre est noirâtre, légère, encore remplie de débris de végétaux, et arrosée par un grand nombre de torrens et de ruisseaux. La Nouvelle-Zélande, située par 35° et 40° de latitude australe, offre cela de commun avec les autres régions tempérées et humides que sa végétation a une teinte plus foncée, plus verte et vivante que celle des nombreuses iles visi- tées par /” Æstrolabe. La partie la plus riche est sans contredit l'ile du Sud ou la baie de TFasman. La baie des Iles sur l'ile Nord vient ensuite; et il paraît que la végétation est plus pauvre daus les baies Kawa-Kawa, Houa-Houa, de l'Abondance, de Bream, et sur la rivière Tamise ou Shouraki. RD TCERS Nous avons dit is haut que la couche d’humus était généralement épaisse : ceci ne doit s'entendre que du littoral exploré par les navigateurs, car les crêtes de quelques mon- tagnes qu'ils ont gravies leur ont oflert une couche moins épaisse; et qui ne donne guère naissance qu’à des Foûgères et à des Lichens; VI INTRODUCTION. quelques petits arbres forment des bouquets épars sur ces éminences à la baie Tasman. Dans la baie Shouraki et ses divers bras, où plusieurs iles furent découvertes par le capi- taine d'Urville, une seule, nommée 7/e Verte, était entièrement couverte d'arbres verts. Gette ile était volcanique, de même que celles du voisinage, mais qui étaient privées de vegé- taux élevés. À très-peu de distance de ce groupe d’iles est la grande ile 1ka-na-Mawi, où s'élèvent d'immenses forêts pleines de lianes et d’arbrisseaux entrelacés qui les rendent impénétrables. C’est dans ces forêts qu’exis- tent sans doute des arbres dont.les dimen- sions sont gigantesques, càr les pirogues des indigènes ont jusqu’à cinquante et soixante pieds de long sur trois et quatre de large, et le tout d’une seule pièce. En passant à trois ou quatre milles de la côte, nos navigateurs virent de grands espaces très-bas, et probablement marécageux, couverts d’une grande masse d’ar- bres verts qui paraissaient appartenir à la fa- mille des Conifères. Le Dacrydium cupres- sinum , le Podocarpus dacrydioides , et plu- sieurs autres arbres verts dont nous donnerons les descriptions, forment probablement Pes- les- sence de ces massifs. | INTRODUCTION. vu Le hâvre de l'Astrolabe, dans la baie Tas- man, est un des points où MM. d’Urville et Lesson ont fait les plus abondantes récoltes. Ce que nous allons dire sur la végétation de cette localité suffira pour donner une idée gé- nérale de celle de toute la Nouvelle-Zélande, car ses diverses contrées offrent entre elles beaucoup de ressemblance, à l'exception de quelques plantes qui semblent caractériser cha- | cune d’elles, mais qui pourraient bien exister également dans les autres parties de Parchipel dont l'exploration n’a pas été aussi complète. La végétation du hâvre de l’Astrolabe est très- belle, quoique le nombre des plantes Crypto- games égale presque celui des Phanérogames. L’Européen est surpris d'y rencontrer quel- ques végétaux de sa patrie où du moins des . espèces très-rapprochées. C’est ainsi qu’on y trouve le Céleri sauvage (Æpium graveolens) avec lequel on fait d’excellentes salades; des Crucifères (Nasturtium sylvestre) sembla- bles à celles de nos champs. Les Liserons (Calystegia soldanella) couvrent les bords de la mer avec le Lin, des Seneçons, des Véro- _ niques, des Euphorbes, etc. A la vérité, plu- sieurs plantes alimentaires, telles que le Chou, la Pomme de terre, etc., ont été introduites vui INTRODUCTION. par les Européens; mais ce que ces derniers n’ont certainement pas apporté, ce sont les Typha angustifolia, Scirpus lacustris, Triticum repens, Plantago major, Alsine media, Ranunculus acris,erplusieurs autres plantes tout aussi inutiles. En revanche quel- ques végétaux particuliers à la Nouvelle- Zélande croissent abondamment dans ces lo- calités. Tel est entre autres le Phormium tenax que les Européens ont nommé Lin de la Nouvelle-Zélande, parce que ses fibres fournissent une filasse très-solide et excellente pour la fabrication des tissus. Ce végétal croit partout, sur les montagnes comme dans les ravins ; il abonde dans l’anse des Torrens. Les Fougères se font remarquer par leur nombre et leur diversité. On en voit surtout à ombre des forêts où un sol spongieux, com- posé de détritus de végétaux, favorise leur croissance. Elles y règnent presque seules, car leur grande quantité étoufle le pen. de Phané- rogames herbacées qui essaient de sy dévelop- per. On en rencontre encore nn grand nombre sur les tiges des arbres où elles se développent à la manière des parasites, dans les ravins, et jusque sur les rochers presque nus des monta- gnes. Les Lichens sont, après les Fougères, les INTRODUCTION. IX végétaux cryptogames les plus abondans; ils croissent sur le sol, les rochers et les arbres. Les tiges rampantes de certains Po/ypodium, et autres Fougères, sont souvent garnies de ces Lichens, surtout dans les liéux humides; par exemple, dans le voisinage des cascades. Maintenant, si nous comparons la végétation de la Nouvelle-Zélande avec celle des autres contrées du globe, nous lui trouverons des rapports mulupliés non-seulement avec celle des terres comparativement peu éloignées, mais encore avec celle de pays situés à une grande distance et même dans un autre hémisphère. En effet, nous avons déjà signalé les végétaux européens ou appartenant à des genres euro- péens qui se trouvent aux environs du hâvre de VAstrolabe. La position australe de la Nouvelle-Zélande rend compte aisément de l’analogie de son climat avec celui des régions hyperboréennes; et d’après ce que nous savons des lois de la géographie botanique, nous concevons sans effort que des causes climaté- riques à peu près semblables déterminent une grande ressemblance entre les productions vé- gétales des pays les plus éloignés, mais soumis aux mêmes influences. Or, comme ces in- fluences ne peuvent être absolument identi- x INTRODUCTION. ques, il doit en résulter non une similitude complète, mais une certaine analogie entre les plantes de ces diverses parties du monde. C’est avec la Flore des côtes méridionales de la Nouvelle-flollande que celle de la Nou- velle-Zélande offre le plus de ressemblance. Pour juger de la vérité de cette assertion, il suit de jeter un coup-d’œil sur l'ouvrage que nous offrons au public, dans lequel on recon- naîtra un nombre très-considérable d'espèces déjà publiées dans les savans écrits de MM. R. Brown et Labillardière sur les plantes de la Nouvelle-Hollande. Outre ces, plantes com- munes aux deux pays, on trouve des familles entières qui leur sont exclusives; telles sont particulièrement les Epacridées, dont la Nou- velle-Zélande possède 8 espèces; les Goode- noviées et les Stylidiées. Dans la famille des Myrtacées, deux genres (Metrosideros et Lep- tospermum ) avaient toutes leurs espèces re- léguées à la Nouvelle-Hollande; nous en comp- tons maintenant 7 dans la Nouvelle-Zélande. Parmi les végétaux qui donnent encore une physionomie particulière à la Nouvelle-Zé- lande, on remarque une espèce de la famille des Restiacées qui, comme on sait, se compose d’une grande quantité de plantes particulières INTRODUCTION. x1 à la Nouvelle-Hollande et au cap de Bonne- Espérance. Mais ce n’est pas le seul point de contact qui existe entre ces diverses régions; on en observe encore quelques autres non moins importans qui confirment l'observation de M. De Candolle sur l’analogie de la végéta- tion des extrémités australes des grands conti- nens, c’est-à-dire de la Nouvelle-Hollande, de l'Afrique et de l'Amérique méridionale. La Nouvelle-Zélande devient donc un nouveau membre de cette grande association géogra- phico-botanique. Nous venons de signaler ses rapports avec la Nouvelle-Hollande et le cap de Bonne-Espérance ; elle en a également, quoi- que moins prononcés, avec la pointe australe de l'Amérique. Les genres Drymis et Ancis- trum, indigènes des terres Magellaniques ainsi que de la côte du Chili, et dont la Nouvelle- Zélande nourrit deux espèces, sont un exemple en faveur de ce rapprochement. Nous ne par- lons pas ici des autres preuves que Pon pour- rait tirer des nombreuses Cryptogames iden- tiques dans les régions que nous venons de mentionner ; car on sait que les Cryptogames, de même que la plupart des Phanérogames aquatiques , sont moins sujettes aux altérations causées par les changemens de climats. Cepen- x INTRODUCTION. dant nous ne pouvons nous dispenser de diri- ger lattention des botanistes sur l’identité des Fougères, que l’on rencontre si abondamment sur toutes les côtes baignées par lOcéan-Paci- fique, et particulièrement sur les iles de ce grand espace, qui semblent des parcelles déta- chées des grands continens. . Ayant été à même de comparer les Fougères de la Nouvelle-Zélande avec celles de la Nou- velle-Hollande , des côtes de l'Amérique mé- ridionale , des iles de l'Océanie, et notamment celles de l'ile Juan Fernandez recueillies par M. Bertero, nous avons été frappé du nom- bre considérable d’espèces communes à ces divers pays. | Pour faire saisir d’un coup-d’œil L'ennéstilole de la végétation de la Nouvelle-Zélande, nous allons présenter un tableau du nombre des espèces qui composent chaque famille faisant parue de cette Flore, en commençant par … où le nobre est dominant. ACOTYLÉDONES Foneims-sss he, cu. 56 :Moussis. 54, 3572 38 ALeuss. … . . .. , 29 SF: CRT ne HérariQues , . . 28 LycorovrAcées. . . . . 9 GENTIANÉES , . GÉRANIACÉES. . LORANTHACÉES. MéLracées. . . GRAMINÉES. . . . , . . 49° Cyréracées. . .@.. 15 CoLcarcacées . .… . … HMS EE F LR à OacainÉEs.. 6:50 4. -Patiassises s ORPRRIOEES . ; . Lo 0 Relacins, ds ASPHODÉLÉES. . . . . + 2 - TyPHyNÉES. . . . {Totale DICOTYLEDONES. SYNANTHÉRÉES. . . . . 27 MyoPoninées. . . OmseLLirèRes. ... ... 9 Rosacées.. . . . EPACRIDÉES, . . . . . . 8 _ SOLANESS. . » Mraracées. 21 000, 0 7 Srrciprées, . . . OEvoTaéRÉES. 2% . + -6 Ruracées. : . . . CROGIFÈRES. . . . ; 5 APOCINÉES. . . . Lécumineuses . . . . . 5. Borracinées. . . SCROFULARIÉES. . . . « 5 CRASSULACÉES.. . fi: fe de 5 CucurBITACÉES. . Usbeins. .", 5 4 5 EuPnorBracÉEs. . ARALIACÉES . . . . . . 4 Ficorvées . . . . CHénoronÉes, . +. . . . {4 FLaACOURTIANÉES. Conirères, . . . . . . 4 GoonEnoviées. . Pozvconées . . . .. . 3. Hvrenomées. . . . Rusracées. . . . . .. 4 Livacées. . . . . CamPanuLacées. . . . . 3 Locanrées. s ConvoLvULACÉES. . . 3 . MacnoLiacéss . "+ ReNONCULACÉES, . . . . 3 Macvacées. . . . Canvornyaées . . . . 2 PARONYCRIÉES. . ELéocanpées. . . « . «+ 2 PLANTAGINÉES . . ERiICINÉES . . . . . à PRIMULACÉES. . . 2 + à 2 INTRODUCTION. AROIDÉES. . . 3-51 SapriNDACÉES. . SAXIFRAGEES TÉRÉBINTHACÉES . . . Tinracées . | MONOCOTYLÉDONES. g “+ RE LS Total” . XIII L1 = + mm pr ‘ M En mt en © dl MR me Mis N'is a adiio D" * En y comprenant 4 plantes appärtenant à des genres incertæ sedis. ie INTRODUCTION. - a On voit par les chiffres de ce tableau que le nombre des Fougères est très-grand dans la Nouvelle-Zélande, puisqu’il forme à peu près le septième de la totalité des végéläux de ce pays. Ce résultat vient appuyer l’assertion émise par M. d’Urville dans ses Considérations sur la Végétation des Iles de la mer du Sud, publiées au retour de l’expédition de /4 Coguille, «que les Fougères dominent d’une manière remar- quable dans ces îles. » Sous ce rapport, la Nouvelle-Zélande présente un trait de res- semblance de plus avec les différentes iles de VOcéan- Pacifique. Parmi les Monocotylé- dones, ce sont les Graminées et les Cypéracées qui prédominent. Ceci n’a rien qui nous sur- prenne, non plus que le chiffre des Synanthé- rées parmi les Dicotylédones, qui, dans la Flore de la Nouvelle-Zélande, est à peu près le même que celui des autres Flores. Mais on remarquera sans doute avec étonnement que les familles des Légumineuses, des Malvacées, des Borra- _ginées, des Rubiacées, sinombreuses en espèces dans les divers climats du globe, n’aient qu'un si petit nombre de représentans à la Nouvelle- Zélande. Par contre, nous appellerons latten- tion sur les familles des Epacridées et des Myr- tacées, dont les espèces connues étaient, comme INTRODUCTION. XV nous l'avons dit, reléguées dans la Nouvelle- Hollande ; elles se composent ici d’un nombre assez considérable d'espèces. On sera en outre _ frappé de la prédominance des Ombellifères , Crucifères et Enothérées sur les autres familles ; et ce qui est digne de remarque, c’est que les genres auxquels ces plantes appartiennent sont pour la plupart européens. | La Nouvelle-Zélande ne fournit qu'un petit nombre de plantes alimentaires. Aussi les mi- sérables habitans de cet archipel, pour la plu- partichthyophages, sont réduits à se nourrir des racines de Pteris esculenta ei de quelques autres Fougères, quand ils manquent de pois- son. Cette disette se fait davantage sentir dans l'ile Sud, où il n’y a pas encore de co- chons. Aucun arbre ne produit de gros fruits ; et sous ce rapport les Nouveaux - Zélandais sont bien moins favorisés que les insulaires de la mer du Sud. Dans les baies de Tas- man, Houa-Houa, de l'Abondance, Bream, et dans toutes les relâches de ? Astrolabe, nos navigateurs trouvèrent le Céleri sauvage (Apium graveolens). Ms virent les habitans manger la racine du Caladium, connue dans les îles de la mer du Sud sous le nom de Taro, ainsi que la Patate douce (Convolvulus bata- Me XVI ke INTRODUCTION. tas). Dans les baies de Hous-Hôua ou Tolska x Bream, de l'Abondance, etc., on voit déjà plusieurs fruits ou plantes comestibles intro- * duites parles Européens, tels que des Abricots, s des Pastèques et des Pommes de terre. Nous avons eu soin d'indiquer, dans les observations placées à la suite des descriptions de plantes, les usages économiques de celles-ci. Comme la Flore de la Nouvelle-Zélande forme un tout homogène et indépendant des sultats botaniques que les autres relâches de P Astrolabe ont procurés, nous placerons à la fin de cette Flore une table alphabétique des. espèces et de leurs synonymes. Quant à Pexplication des figures représentant les détails analytiques des plantes, nous la donnerons lorsque toute la partie botanique -du Voyage sera terminée, attendu que plusieurs planches ha : s : , ne sont pas complètement achevées. ESSAI D'UNE FLORE LA NOUVELLE-ZÉLANDE. 1. FLORIDÆ. RHODOMELA, Agardh, Sp. Alg. 1, p. 268. «. + (1) RHODOMELA PINASTROIDES, Agardh, Sp. Alg., pag- 381. Me * Fucus pinastroides, Gmel., Hist. Fuc. 127,t.2,f.1, Turn. , Fuc. 1, p. 26, t. 2. R. fronde filiformi ramosissimä ; ramis apice invo- lütiss ramulis simplicibus, subulatis undique im- bricatis, summis subsecundis, binis; capsulis pe- dunculatis, lanceolatis sphæricisque. Turn. I. c. Crescit in Novà-Zeelandià. (Joseph Banks). OBSERVATIONS. Cette espèce, qui croît en Europe, a été trouvée à la Nouvelle-Zélande par sir Joseph Banks. (1) Nous avons marqué d’une + les espèces que nous n'avions pas vues nous-même , ét d’un: * celles qui sont tout-à-fait nouvelles. BOTANIQUE. ‘ LU VOYAGE DE L’ASTROLABE. CHONDRIA, Agardh, Sp. Alg. 1, p. 336. 2. + CHONDRIA OBTUSATA, Agardh, Sp. Algar. 340. Fucus obtusus, Turn., Fuc. 4, p. 44, t. 21. C. fronde cartilagineà , tereti, filiformi , decom- posito - -pinnatà ; ramis suboppositis ; ; ramulis cylin- draceis, abbreviatis, horizontaliter patulis, truncatis ; capsulis ovatis, sessilibus ,, seminibusque in ramulis sparsis. 1. c. É Crescit in Novä-Zeelandiä. (Joseph Banks. ) OBSERVATIONS. Espèce européenne, recueillie à la Nouvelle-Zélande par sir JosephiBanks: | + CHONDRIA FORSTERI, “hexrdh, Sp. Alg. 1; D: 3487 Fucus Forsteri, Turn., Fuc. 2, p- 45, t. 77. C. fronde subcartilagineà, t tereti, filiformi, dicho- tomA, fastigiatä; ramis patentibus, summis divari- catis; apicibus obtusis, sterilibus subincrassatis, fruc- tiferis rotundis. 1. c. Crescit in Novà-Zeelandiä. ( Forster.) 4. + CHONDRIA PAPILLOSA, Agardb, Sp. Ale: 4, p.544 Fucus thyrsoides, Turn. , Fus 1,p- 39, t. 19. C. fronde tereti, fliformi, vagè pinnatä; ramis BOTANIQUE. 3 horizontaliter patulis, cylindraceis, obtusis; ramulis cylindraceis, horizontalibus abbreviatis apice capsu- liferis ; capsulis congestis. |. c. Crescit in Novà-Zeelandiä. (Joseph Banks.) OBSERVATIONS. On a également observé cette espèce à la Jamaïque et dans la Mer-Rouges ; é pr 5. PLOCAMIUM CONFERVACEUM, Bory, Crypt.; Coq. , p.164. P. caule ramoso , lineari-plano, sissimis brevibus, tenuissimis irreguls Crescit in mari Novæ-Zeelandiæ. | OBSERVATIONS. Nous avons attentivement comparé notre échantillon, recueilli sur les côtes de la Nouvelle-Zélande, avec ceux que M. d’Urville avait rapportés des côtes du Chili, pen- dant le voyage de la Coquille, etnous nous sommes assuré qu’ils sont identiques. E e SPHÆROCOCCUS, Agardh, Sp. Alg. 1, p. 227. 2 L 6. SPHÆROCOCCUS CORALLINUS, Bory, Crypt. Coq, p- 175 t. 16 (optima). S. stirpe caulescente ramoso; frondibus planis, 1 4 VOYAGE DE L’ASTROLABE. dichotomis linearibus elongatis , apice obtusatis, bifur- catis. a Crescit in Novä-Zeelandiä. (v. s. s.) . OBSERVATIONS. Nous avons rapporté à cette espèce, si élégamment re- présentée par M. Bory de Saint-Vincent, un fragment recueilh à la Nouvelle-Zélande, et qui se trouvait con- fondu avec d’autres Fucacées. Cependant cet échantillon incomplet est verdâtre, tan ! que la plante de M. Bory, qui vient des côtes du Chili, est d’un beau rose. Mais la forme, la consistance des frondes sont tellement les mêmes » que nous avons Cru doi y rapporter notre : échantillon. Soie EUR, Fe, Er 7: SPHÆR( 8 LACINIATUS, Lyngb., Hydroph. 12, t: 4. Sphærococcus Chauvin, Bory, Crypt. Coq., p. 165, t. 20 (optima); Fueus ciliatus, Lin., Esper., t. 4. vagè Fe margin e & “Crescit i in Douze à. (v. | OBSERVATIONS. Cette espèce est fort élégante. Les échantillons Paprs lesquels elle a été décrite et figurée par M. Borÿ, avaient été recueillis sur lés côtes du Chili et du Pérou. Nos échantillons de la Nouvelle-Zélande sont parfaitement identiques avec ceux de ces deux localités , ainsi que nous n°2 BOTANIQUE. nous en sommes assuré en les comparant dans Fherbier de M. Bory. Nous pensons que l'espèce de M. Bory n’est qu’une des innombrables Line “los ciliatus , L. 8. + SPHÆROCOCCUS ALVEATUS, Asardb Sp- Alg. 1, p. 272. Fucus alveatus, Turn., Fuc. 4, p. 101, t. 239. . fronde RON à lineari , : dicho- té, hinc longitudinaliter can: licul congestis ; apicibus incurvis acutis ricis. L c. Er. É Le es diæ oris. (Jeseph Banks.) latà ; ramis summis Psherculis sphæ- 9. sPHEROGOCÉS CHONDROPHY LLUS Sp. Alg. 1, p. 251. Fucus chondrophyllus, Brown in Turn. , Fuc. 4, Se p- 63, t. 222. S. fronde cartilagineo-coriaceà , Bi. planä, ke neari, enervi ramosà ; ramis ramosissimis dilatatis , 28 Crescit i in Novæ Zi et gart. + s. s.) Cette pass adhère aux En eHEE sous-marins. Sa con- sistance est cartilagineuse ; sa couleur à l’état frais est d’un fauve brunâtre. M. Brown l avait déjà recueillie à à la Nouvelle-Hollande. 6 VOYAGE DE L’ASTROLABE. 10. + SPHÆROCOCCUS ABSCISSUS, Agardh, Sp. Alg. 1, p. 252. Fucus abscissus, Turn. , Fuc. 4, p. 65, t. 223. S. fronde coriaceä, planà, enervi, lineari, dicho- tom, integerrimä; ramis erecto-patentibus , strictis fastigiatis ; apicibus truncatis incrassatis. |. c. Crescit in Novæ-Zeelandiæ oris. (Joseph Banks.) 11. + SPHÆROCOCCUS MUSCIFORMIS, Agardh, Sp- Alg. 1, p. 326. Fucus musciformis, Wulfen in Jacq., Coll. 3, p. 154; t. 14, f. 3; Turn., Fuc. 2, p. 145, t. 127. Fronde subeartilagineà , flaccidà, tereti, filiformi, ramosissimä ; ramis flexuosis, acuminatis, apice un- cinatis, incrassatis nudiusculisque, alibi obsitis, ra- mulis abbreviatis, approximatis, horizontalibus, se- taceis; tuberculis sphæricis sessilibus, sparsis. Turn. ke. . Crescit in Novæ-Zeelandiæ Jittoribus. (Joseph Banks.) THAMNOPHORA, Agardh, Sp. Alg. 1, p. 225 12. + THAMNOPHORA TRIANGULARIS, Agardh, [€ p. 226. Fucus triangularis, L., Syst. nat., 2, p. 1383; Turn., Fuc. 1, p. 70, t. 33. T. fronde cartilagineà, triquetrà, subdichotomä , BOTANIQUE. 7 denticulis trifariam imbricatis, bi-trimucronatis ob- sità; capsulis denticulorum ad alas lanceolatis , pani- culatis. Turn. 1. c. Crescit in Novä-Zeelandià. (Joseph Banks.) OBSERVATIONS. Cette espèce a également été observée à la Jamaïque, aux Barbades et à la Nouvelle-Hollande. è | | 13. + THAMNOPHORA CORALLORHIZA, Agardh, Sp. Alg. 1, p. 225. Fucus cirrhosus, Turn. , Fuc. 1, p. 141, t. 63. T. fronde membranaceâ plan, enervi, lineari, ramosissimä ; ramis pinnatis, apice in surculos den- tatos flagelliformes attenuatis; ramulis alternis, li- neari-lanceolatis , alternatim simplicibus pectinatis- que. L. c. Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto Dusky-Bay. (Andrews.) | AMANSIA, Lamouroux. 14. + AMANSIA MULTIFIDA, Agardh, Sp. Alg. 1; p+ 192. Fucus lineatus, Turn. , Fuc. 4, p. 11, t. 201. A. fronde membranaceâ, planâ, lineari, ad me- dium costat4; & costà proliferà et bipinnatim ramosà , totä lineis nigricantibus parallelis trans versim striatà ; ramis sparsis, ultimis dentato-fimbriatis. 1. c. “ 8 < VOYAGE DE L'ASTROLABE. dGnmale in | Nove- Zeelandiæ littoribus. (Joseph 2F vcori EÆ. <È DURVILLEA, Bory. 15. DURVILLEA UTiUS, Bory; ms Cog » P- 65, dullari. Nob. Crescit in N ovæ-Zeclandiæ tirés, ad re Kawa-Kawa. (v.s. she _ Les FERUEER me cette dernièr Jocalité sont Re ment ee - avec ceux qui profierient du Chili. LAMIN ARIA , Lamouroux. 16 *. LAMINARIA FLABELLIFORMIS, Nob. s (Tab. 1 et 2.) ; L BOTANIQUE. ” obtusis latè et irregulariter serratis dite bullatis. Crescit in N arr be angarietrivière Shouraki. e 8: Sa _ du genre. Elle a quelques. rapp pe runcinata, Bory, Crypt. Coq. long de plus de deux pieds, plane, la a re x à gnes ; sa fronde est beaucoup plus grande, autreme ms d’une teinte de colle à bouche dans : son état de aul us que l’on voit sur la sure de la Laminaire bironcinée , qui est origi- naire du Chili, tandis que la nôtre est de la Nouvelle- Zélande. | Fe incisa, sasséilis globosis mäarginalibus sessi- libusque instructa. Fructificatio.… ï Genus novum:inter Laminariam Fucum me- dium, sed ab utroque cæterisque affinibus vesiculis ét sessilibus distinctum; nihilominüs non sine pr bn, à nobis proposituma, cüm ex ico- ivo uibus re FA F 10 VOYAGE DE L’ASTROLABE, 17 *. MARGINARIA URVILLIANA, Nob. (Tab. 3.) M. fronde stipitatà, basi nudà, pinnatä, laciniis basi angustis patulis, in segmentis 3-4, oblongis ob- tusis, serratis, divisis. Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco vuled dieto bare Aawa-Kawa. S OBSERVATIONS. Nous dédions cette espèce à notre excellent ami M. le capitaine Dumont d’Urville, commandant de /’Astrolabe, qui dans une campagne aussi périlleuse par les chances défavorables qu’il a fallu vaincre, que glorieuse par les résultats immenses qu’elle a présentés à la navigation et à l’histoire naturelle, a déployé un courage, une persévé- rance et une habileté , qui plusieurs fois ont sauvé l’équi- page d’une mort presque certaine , en même temps qu’il consacrait le peu de loisir que lui laissait le commande- ment , à recueillir lui-même une foule d'objets curieux, parmi lesquels figurent les deux espèces dont nous com- posons ici le genre Marginaria. 18 *. MARGINARIA GIGAS, Nob. (Tab. 4.) M. fronde basi stipitatà nudâ, subpinnatä, apice bipartità, laciniis longissimis erectostrictis, basi an- guslatis, superioribus margine exteriori semipinnatis arcuatis, segmentis linearibus obtusis grossè serratis; BOTANIQUE. 11 stipite plano brevi; vesiculis margini interiori adnatis. Nob. Crescit in mari natans, ad littora Novæ-Zeelandiæ loco dicto cap Kawa-K'awa. OBSERVATIONS: Quoique nous ne possédions pas les échantillons en na- ture de ces deux plantes, et que leur mode de fructifi- cation nous soit inconnu, cependant nous ayons cru de- voir, d’après les dessins qui en ont été faits sur le frais , et d’après quelques notes relatives à la couleur, qui nous ont été communiquées par M. le capitaine d’Urville, publier ces deux espèces. Il nous a paru nécessaire même d’en former un genre distinct que caractérisent spécialement ses vésicules globuleuses attachées sur le bord interne des divisions de la fronde, caractère qui les distingue non- seulement des Laminaires , qui sont en général privées de ces vésicules, et des Fucus qui, lorsqu'ils offrent ces or- ganes vésiculeux , les ont toujours dans l’intérieur même de leurs frondes, mais encore des genres Sargassum , Macrocystis, qui sont pourvus de vésicules mais dans une position tout-à-fait différente. Pour peu qu’on jette un coup-d’œil sur les deux espèces dont nous donnons ici les figures, on sentira à la fois l'a- nalogie qui existe entre elles et les différences qu'elles pré- sentent. L'une et l’autre offrent une sorte de tige plane, nue dans sa partie inférieure et adhérente par un empâte- ment entier. Leur couleur est d’un fauve clair. La Margi-- naria gigas a environ trois à quatre pieds de longueur, sur une largeur un peu moins considérable. La Marginaria Urvilliana à environ un pied et demi de hauteur, sur deux pieds de largeur ; ainsi donc elle est 12 VOYAGE DE L’ASTROLABE. plus large que longue, ce qui est le contraire de l'espèce précédente. Dans la Marginaria gigas, les lanières sont dressées , et les supérieures principalement sont divisées , sur leur côté externe seulement, en un assez grand nom- bre de segmens lancéolés, obtus, un peu arqués. Dans la Marginaria Urvilliana, les lanières sont beaucoup moins nombreuses, proportionnellement plus larges, divisées irrégulièrement en deux ou trois lobes alongés inégaux. Dans l'une comme dans l’autre espèce, les vésicules naissent seulement sur le côté interne des divisions des frondes. CYSTOSEIRA, Agardh, Sp. Alg. 19. CYSTOSEIRA RETROFLEXA, Agardh, Sp. Alg. 1, P- 74. Fucus retroflexus, Labill., Nov.-Holl. 2, p. 113, t. 290. C. caule ramoso; ramis alternis regulariter dis- tanüibus, simplicibus, flexuoso-geniculatis ; frondibus ” in lacinias lineares obtusas, subteretes coriaceas al- Lernas divisis ; vesiculis obovoideis obtusis apice nudis, basi in stipitem brevem attenuatis ; colore generali blondeo. | Crescit in mari N ovæ-/eelandiæ, loco dicto bare Shouraké. (v. s. s.) t OBSERVATIONS. | Sa tige générale portant des rameaux alternes et régu- lièrement espacés, ayant le rachis flexueux , et surtout ses BOTANIQUE. 13 feuilles linéaires épaisses et presque cylindriques, distin- guent cette espèce de toutes les autres de ce genre. MACROCYSTIS, Agardh, Sp. Ale. 1, p. 46. 20. MACROCYSTIS COMMUNIS, Bory, Crypt. Coq. p. 90. PRE pyrifera, etc., Agardh, Sp. Age » P- 47- ÿ (Excel. Syn. Esperi. ) à Fucus pyriferus, Turn. 2, p. 103, t. 110. M. caule subsimplici, frondibus lanceolatis acutis grossè et approximato-dentatis, basi rotundatis et abruptè in vesiculam pyriformem desinentibus. Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto bare A'awa- Kawa. (v.s.s.) OBSERVATIONS. Cette belle Fucacée paraît répandue presque universel- lement dans les mers du cap de Bonne-Espérance, des Îles Malouines , de la Nouvelle-Zélande. 21. MACROCYSTIS ANGUSTIFRONS, Bory, Crypt. Coq., p. 93, t. 8 (optima). M. caule subsimplici; frondibus linearibus longis- simis grossè et distanter argulé serrauis , submembra- naceis, basi in vesiculam pyriformem sensim desinen- tibus. Crescit in mari NoræZeclandis, loco dicto baze Kawa-Kawa. (x. s. 5.) 14 VOYAGE DE L’'ASTROLABE. OBSERVATIONS. L’excellente figure donnée par M. Bory de Saint-Vin- cent nous a permis de reconnaître bien facilement cette espèce, qui diffère du Macrocystis communis , non-seule- ment par ses frondes beaucoup plus étroites, mais encore parcequ’ellesse rétrécissent insensiblement à leur base pour s’insérer sur la vésicule, tandis que dans le Macrocystis communis les frondes sont arrondies et brusquement ré- trécies. | Le Macrocystis angustifrons avait déjà été rapporté de la baie des îles à la Nouvelle-Zélande par les naturalistes de la Coquille. 22. MACROCYSTIS COMOSA, Agardh, Sp. Alg. 1, p- 48. ( Fucus comosus, Labill., Nov.-Holl. 2, p. 112, t. 258 (non Poiret). M. frondibus lineari-angustis subacutis, argutè et distanter serratis, quibusdam basi in vesiculam oblongam majorem dilatatis, in rachi communi tereti basi angustato insertis, Nob. Crescit ad littus in Novä-Zeelandià, (v. s. s.) OBSERVATIONS. M. Labillardière avait déjà observé cette espèce au cap de Van-Diémen. Il l’a décrite et figurée sous le nom de Fucus comosus. Elle forme en quelque sorte le passage entre les Macrocystes et les Sargasses par son aspect géné- ral. Les échantillons que nous avons eus à notre disposition BOTANIQUE. 15 étaient privés de fructifications , en sorte que nous n'avons pu confirmer l'opinion du professeur Agardh , qui décrit ces fructifications comme éparses dans la substance même de la fronde, opinion qui paraît douteuse à M. Bory. SARGASSUM, Agardh, Sp. Alg. 1, p. Î. 23. SARGASSUM GRANULIFERUM, Agardh, Sp. Alg- 313 Syst., p. 309; Icon. Alg., t. 11. S. caule flexuoso, ramoso, tereti; foliis parvulis lineari-oblongis serratis, planis, enerviis, vesiculis minimis globosis, nudis ; receptaculis linearibus cre- bris inermibus. # Crescit in Novæ-Zeelandiæ littoribus. (v. 8.5.) ét ohms or M. Agardh avait vaguement indiqué l'habitation de cette espèce en la disant originaire de la mer des Indes. Dans le voyage de la Coquille, M. le capitaine Dumont d'Urville l’a trouvée sur les côtes du Chih, et nageant en pleine mer soit entre Otaïti et la Nouvelle-Guinée, soit entre cette ile et les Philippines. L’échantillon provenant du voyage de /’Astrolabe avait été recueilli dans le détroit de Cook , qui sépare les deux îles principales dont se com- pose la Nousalle Alanis 24. SARGASSUM ATLANTICUM, Bory, Crypt. Coq:, P- 123. _$. caule ramoso; foliis lineari-oblongis acutis ; mar- gine dentato undulatis ; vesiculis pisiformibus. Nob. Crescit in Novæ-Zeelandiæ littoribus. (v. s.s.) 16 VOYAGE DE L’ASTROLABE. 25 ”. SARGASSUM CAPILLIFOLIUM, Nob. (Tab. 5.) S. caule simplicissimo, basi nudo, subbipedali, planiusculo; fronde oblongä, in lacinüs ramosissimis subdichotomis, linearibus capillaribus multisectA ; vésiculis obovoideis basi subpedicellatis apice nudis. Nob. | Crescit ad littora maris in Novä-Zeelandiä. (v. s. 5.) OBSERVATIONS. À sa partie Hiférieure la tige de cette espèce de Sargasse s’élargit en un empâtement irrégulier qui se termine par un grand nombre de fibres au moyen desquelles elle se cramponne sur les rochers. 26. * SARGASSUM PENNIGERUM, Nob. (Tab. 6.) S. caule simplicissimo complanato, imä basi nudo; fronde generali oblongä obtusissimä, bipinnatä, pinnis flexuosis, pinnatis , laciniis linearibus acutis alternis basi decurrentibus ; vesiculis ovoideis apice nuüdis; Co- loré generali Btéiidé. Nob. Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto baïe Houa- Houa. OBSERVATIONS, {Cette jolie espèee a beaucoup de rapports dans sa forme générale avec la précédente (Sargassum capillifolium ); . mais cependant elle offre des différences assez tranchées BOTANIQUE. | 17 pour qu’on les distingue facilement l’une de l’autre. Ainsi dans le Sergassum capillifolium , les divisions de la fronde sont étroites , fines et déliées comme des cheveux, et très- irrégulièrement ramifiées ; dans le Sargassum pennigerum, au contraire , les divisions partielles de la fronde sont sim- plement pinnées , et les lanières qui les composent sont régulièrement alternes, linéaires et aiguës. La couleur gé- nérale de cette espèce est semblable à celle de la précé- dente ; elle est d’un blond foncé, ou couleur de colle à bouche. La partie nue de la tige est moins longue ; l’em- pâtement qui la termine est ramifié, et des bords de ses ramifications naissent des suçoirs ou crampons courts et rameux. _ # 27. SARGASSUM PHYLLANTHUM, Nob. (Tab: 7.et 7 bis.) Sargassum phyllanthum , Agardh, Sp. Alg. 1. — Sargassum maschalocarpum , id., L. c. = Fucus maschalocarpus, Turn. Fuc., 4, p. 19; t- 205. — Fucus phyllanthus; Turn. Fuc.;, 4, p: 24, t 206. — Fucus flexuosus, Esp. le. Fuc., 2, p. 48, t 131. S. caule coriaceo, complanato, ramoso, ramis si- milibus, basi articulatis, angustatis, dentato-serratis, folis alternis lineari-lanceolatis , membranaceis , inte- gris aut subserratis, in angulo serrarum insertis ; vesi- culis maximis, axillaribus pedunculatis , ellipsoideis , apice mucronatis; receptacuülis ramosis axillaribus. Nob. | Lo Crescit in Novæ-Zeelandiæ littoribus. (v. s. 8.) BOTANIQUE. * 2 15 VOYAGE DE L'ASTROLABE. ‘OBSERVATIONS. Nous réunissons ici comme une seule espèce les deux plantes que Turner a décrites et figurées sous les noms de Fucus maschalocarpus etde Fucus PU Une longue suite d'échantillons dans différens états, recueillis dans les divers points de la Nouvelle-Zélande, où cette Fucacée est fort abondante, m'ont mis à même de reconnaître l'i- dentité de ces deux espèces. En effet le Fucus phyllanthus de Turner n’est que le Fucus maschalocarpus dans un état plus avancé, c ’est-à-dire quand les feuilles qui sont cadu- ques se sont détachées. Aussi : ayons-nous cru devoir don- ner ici deux figures de cette espèce d’ après des échantil- lons qui présentent les caractères que l'on a assignés aux deux espèces -Précédemment citées. Quant au Fucus flexzuosus d’Esper, c’est un état encore plus avancé du Sargassum phyllanthum ; dans lequel non-seulement les feuilles se sont détachées, mais par suite de la macéra- tion , la tige et ses rameaux se sont en ee détruits et se TURBIN ARIA; Lamouroux ; Bory. 28. TURBINARIA DENUDATA, Bory, Gpt Cor 15 Pat 417: |Ficus tutbinatüs, Turn. His. Fucôr. 4 1 ) \ HS a | 7:78 d.e de _— L. dolis vob; = origé missiles margine repando dentato-spinescente coronatÀ, e tiolis nudis, 1. e. Crescit in Novæ-Zeélandiæ littoribus. es CA ) NL d BOTANIQUE. 19 OBSERVATIONS. Sous le nom de Fucus turbinatus , la plupart des algo- logues ont confondu deux espèces que M. Bory de Saint- Vincent a le premier parfaitement distinguées. L’une, et c’est celle dont il est ici question , a ses feuilles renflées en forme de vésicule turbinée, couronnée par un disque denticulé et des pétioles nus; l’autre a ses feuilles vésicu- leuses et en pyramide triangulaire renversée dont les an- gles sont ailés et dentés. La première a reçu le nom de Turbinaria denudata , la seconde celui de Turbinaria de- Currens, MONILIA. ob. usiatl Lamouroux; Bory. 29. MONILIA BILLARDIERI, Bory, Gt Coq. ; p- 133. Fueus moniliformis, Labill., Nov.-Holl. 2; p. 114, t. 262. Crescit in N ovæ-Zeclanin, Hioribus, loco cie Baïe Fmpse 20 VOYAGE DE L’ASTROLABE. OBSERVATIONS. SUR LES ALGUES DE LA NOUVELLE-ZÉLANDE. Les Algues c ou Hydrophytes sont sans contredit de tous les végétaux, même parmi les Cryptogames, ceux qui se prêtent le plus difficilement à une classification géogra- phique. L’uniformité de température du milieu dans le- quel elles vivent rend bien compte de cette dispersion de la plupart de ces végétaux dans toutes les mers du globe. Cependant il est certaines espèces ou même des genres presque tout entiers qui semblent croître dans des limites plus ou moins rigoureusement détermi- nées ; c’est ainsi par exemple que le Laminaria buccinalis n'a jusqu'à présent été trouvé; à ma connaissance; que dans les mers voisines du cap de Bonne-Espérance, et que presque toutes les nombreuses Sargasses s Moinent à peine dés mers tropicales, ete. BY | Vingt-neuf espèces de Fucacées bien déterminées ont jusqu’à ce jour été recueillies sur les côtes de la Nouvelle- Zélande. Parmi ces espèces cinq nous ont paru entière- ment nouvelles. Six autres déjà connues n’ont jusqu’à ce jour été observées dans aucune autre localité , même à la -Nouvelle-Hollande, Ainsi donc sur ces vingt-neuf espèces, onze pourraient , dans l’état actuel de nos connaissances, servir à caractériser la végétation marine des côtes de la Nouvelle-Zélande, Au nombre des dix-huit autres espèces, sept ont également été trouvées à la Nouvelle-Hollande, BOTANIQUE. 21 particulièrement au cap Van-Diémen ; tels sont entre au- tres les Macrocystis comosa, Monilia Billardieri, Cystoseira retroflexa, Chondria Forsteri, Sphærococcus chondrophyl- lus, T'hamnophora triangularis. Les rapports de végéta- tion entre la Nouvelle-Zélande et la Nouvelle-Hollande se trouvent , comme on le voit, confirmés par les Hydro- phytes qui sont communes à ces deux îles. Les Hydrophytes de la Nouvelle-Zélande ont aussi un très-grand rapport avec celles qui croissent sur les côtes du Chili. Ainsi, parmi les premières , six espèces ont éga- lement été observées sur cette partie du continent améri- cain. Ce rapport entre la végétation marine de ces deux pays est suffisamment justifié par le parallélisme qui existe entre eux, malgré toute l’immensité de l'Océan austral qui les sépare l’un de l’autre. Au nombre des espèces com- munes à ces deux pays, nous citerons : 1° le Z'Urvillea utilis de M. Bory, plante si remarquable non-seulement par son organisation, mais encore par son utilité, et qui jusqu’à présent n'avait été trouvée qu'aux environs des iles Malouines et sur les côtes du Chili ; 2° le Sphærococcus corallinus ; 3° le Plocamium confervaceum , etc. Quelques autres espèces sont également communes à la Nouvelle-Zélande et à d’autres points de l’Amérique mé- ridionale, et surtout aux Îles du golfe du Mexique; tels sont les CAondria papillosa, Thamnophora triangularis , qui croissent également sur les côtes de la Jamaïque. Peu d’espèces de Fucacées sont propres à l'Europe et à la Nouvelle-Zélande. Cependant, sur le nombre de celles qui appartiennent à cette ile, quatre vivent dans les mers de l’Europe. Un petit nombre aussi sont commu- nes aux Moluques, comme le Turbinaria, le Sargassum granuliferum. 22 ._ VOYAGE DE L'ASTROLABE. Ainsi donc, dans l’état actuel de nos connaissances en hydrophythologie, onze espèces pourraient servir à carac- tériser la végétation marine de la Nouvelle-Zélande , puis- que jusqu’à présent elles n'ont encore été observées que sur les côtes de ce groupe d'îles. Ces espèces sont : 1° Sphærococcus alveatus ; 2° Sphærococcus abscissus ; LT hamnophora corallorhiza; 4° Amansia mullifida ; 5° Laminaria flabelliformis; 6° Marginarie Urvilliana ; T° Marginaria gigas; 8° Macrocystis angustifrons ; ® Sar- gassum capillifolium ; 10° Sargassum pennigerum ; 11° Sar- gassum phyllanthum. Cette dernière espèce, qui est exces- sivement abondante sur tous les points de la côte, est sans contredit celle que l’on doit considérer comme formant le caractère distinctif des Hydrophytes de la Nouvelle-Zé- lande, BOTANIQUE. 23 LICHENES. PARMELIA, Achar., Lich. Univ. 89, p. 456, t. 8, fig. 9 — 13. o *. PARMELIA AUREA. Nob,. (Tab. 8, fig. 1.) P. thallo crustaceo suborbiculari, albido, maculis luteis latis irregularibus sparsis subelevatis-notato , glabro, irregulariter inciso, lobis bullatis divisis super- positis obtusis, subtùs concolori, glabro; apotheciis subsessilibus centro affixis luteis , ps margine in- tegro vix prominulo. Crescit in N ovä-Zeelandià hävre de l'Astrolabe. (v.s. 5.) OBSERVATIONS. Cette espèce est nouvelle, mais elle nous paraît voisine du Parmelia ratilans, Ach., Syn., p. 20. Elle en diffère par son thallus blanc avec des taches jaunes et non entiè- rement jaune , par la couleur jaune dorée de ses apothè- ques et par les divisions de ses lobes très-courtes et obtuses. 31. PARMELIA PULVERULENTA, Achar., Lichen, p. 473, Syn., p. 214. P. thallo crustaceo orbiculari, stellato, griseo- albido, glabro, subtùs concolori cum fibrillis radica- 24 VOYAGE DE L'ASTROLABE. libus nigerrimis , profundissimè et multolies diviso, laciniis apice dilatatis, obtusissimis integris margine pulverulenti-soridiferis; apotheciis.…. Crescit in Novä-Zeelandiä, loco dicto détroit de Cook. (y. s. 5.) OBSER VATIONS. L'espèce dont nous venons de tracer le caractère abrégé est remarquable par le grand nombre et l'élégance de ses découpures. Elle a quelques rapports avec la Parmelia diatrypa, Ach., Syn., p- 219; mais son thallus est d’un gris blanchâtre mat, et non vert ou brun et luisant ; sa face inférieure est blanche et non noire. . 32. PARMELIA PERLATA, Achar., Syn., p. 197. P. thallo orbiculari, albo-glauco subocriscente nudo , subtüs fusco-nigticante nudiusculo villosoque ; lobis rotundatis incisis planis, margine subplicatis in- ‘ tegerrimis; apotheciis rubris, margine tenui integer- rimo, Ach. IL. c. Crescit in Novâ-Zeelandiâ, loco dicto Advre de PAstrolabe. (v.s. s.) OBSERVATIONS. » À x Indépendamment des trois espèces de ce genre que nous venons de caractériser, nousen possédons encore quelques autres, mais privées de fructifications , et que nousn’avons pudéterminer avec assez de certitude pour les mentionner IC à BOTANIQUE. 25 CETRARIA, Achar., Lich., p. 96, t. 10, f. 4— 5, 33. CETRARIA GLAUCA, Achar., Syn., p. 227. C. thallo glauco, subnitido subtüs fusco nigro si- nuato lobato, laciniis incisis laceris complicatis ads- . cendentibus, apotheciis elevatis spadiçeis, margine thallo ruguloso. I. c. Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto Advre de l'Astrolabe. (v.s.s.) STICTA, Achar., Lichen., p. 86, u'8, f. 1—6; Delise, Monopgr. 1. Cyphellis luteis. 34. STICTA AURATA, Achar., Lich. univ., p: 448; Delise, 1. e., p. 49, t. 2, . 5. S. thallo cartilagineo coriaceo latissimo _intüs au- rato, lobis sinuatis rotundatis, suprà lateritio-ruti- lante, marginibus undulatis pulverulento-aureis, sub- ts tomentoso ad centrum nigricante , in ambitu flavo- rubente; cyphellis citrinis lucidis irregularibus ; apo- theciis marginalibus disco plane fusco-rubro margine inflexo subnullo. Crescit in Novæ-Zeelandiæ hdvre de l’Astrolabe. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Nos échantillons de la Nouvelle-Zélande diffèrent un 26 VOYAGE DE L’ASTROLABE. peu par la couleur grise brunâtre de leur face supérieure, et par leur poussière d’un jaune verdâtre, ce qui les rap- proche assez de la variété décrite et figurée par M. Delise, sous le nom de glaucescens. 35. STICTA MOUGEOTIANA, Delise, L c., p. 62, t5 f. 13. _ S. thallo cartilagineo, laciniato lævi, lobis elongatis multifidis , lobulis rotundato-crenatis , marginibus erosis flexuosis inflexis, suprà glauco-hepatico, pul- vinulis fruticulosis auratis in marginibus tecto, sub- tùs rugôso vix tomentoso ad centrum nigricante, in ambitu brunneo-pallido; cyphellis minutis citrinis ; apotheciis…, gr Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto révière Ta- mise. (v.S. s.) OBSERVATIONS. Nous n'avons pu rapporter qu’à cette espèce les échan- tillons qué nous possédons de ce Sticta, dont la fronde offre bien les mêmes découpures que l’espèce décrite et figurée par M. Delise , sous le nom de Svreta Mougeotiana. Cependant nos échantillons ne présentent pas sur leurs bords ces pulvinules dont M. Delise fait mention. Mais l'absence de ce caractère est d'assez peu d'importance, puisque dans la variété décrite par M. Delise, sous le nom de zantholoma, ces pulvinules manquent également. Le Sticta Mougeotiana n'avait encore été observé qu'à Madagascar, aux iles de France et de Bourbon et à Cayenne, La Nouvelle-Zélande devra être ajoutée à ces localités. alle pi aol BOTANIQUE. 27 36 *. STICTA LATIFRONS. Nob. (Tab. 8, fig. 2.) S. thallo cartilagineo subdendroïformi, à stipite brevi crasso-sublacunoso centrali circumeffuso, pro- fundé lobato, lobis dilatatis obtusis variè et obtusé in- cisis, suprà glabris luteo-griseis, subtùs tomentosis subfusco-luteis ; cyphellis orbiculatis concavis , conco- loribus, glabris; apotheciis in facie superiori nume- rosissimis, brunneis, orbiculatis, obsoletè marginatis. Nob. ES Crescit in Novæ- Zeelandiæ loco dicto Adure de l'Astrolabe. (v. 5.5.) Æ OBSERVATIONS. Fe He - Cette belle espèce me paraît certainement nouvelle. Elle est en effet fort remarquable par son port et plusieurs de ses caractères. Ses frondes, larges de sept à huit pouces, sont adhérentes seulement par leur centre, où tous les lobes semblent se réunir pour former une sorte de pédi- cule court et épais , terminé inférieurement par une touffe épaisse de radicelles. Sur ce pédicule et dans ses environs , c’est-à-dire sur la base des divisions du thallus , on remar- _ que un grand nombre de lignes saillantes, épaisses, rami- * fiées , laissant entre leurs ramifications des espaces creux ; ce qui donne à cette partie un aspect comme lacuneux. Notre Sticta latifrons a des rapports avec le Séicta en- docrhysa de M. Delise; mais il en diffère par sa forme générale, par ses lobes partant d’un centre commun , beaucoup plus larges, par sa couleur beaucoup plus jau- M 4x # ” à 28 VOYAGE DE L'ASTROLABE. nâtre ; par sa face inférieure très-tomenteuse, et par ses cyphelles qui ont communément | jusqu’ à une ligne de lar- geur , tandis que dans le S/icta endochrysa elles sont à LS M Re dé 2. Gba albis. , =. L 37 *, STICTA CINNAMOMEA, Nob. se. ja = (Tab. 8, f. 3.) artilagineo , expanso, irregulariter dif- É. subtis, ptebeition ad basin Sion » tomentello, cyphellis albis = les apotheciis pauciaribus submargi- nalibus, planiusculis nigrescentibus marginatis, mar- gine crenulato discolori. “Zeclandiæ loco dicto Advre de l’Astrolabe. (v.s. s.) rs ts # OBSERVATIONS, Par sa forme générale cette espèce se mal icta quercizans. Mais sa couleur est fau | a is claire; ses lobes sont plus obtus, et ses apothèques s. sont submarpginales et non placées sur le milieu des frondes, Leur bord est seénelé et non entier comme dans le Ssree pre: ne BOTANIQUE. £ 29 38. STICTA VARIABILIS, Delise, L c., = a t 115 & =. _S. thallo Ra pros! n latis , apicibus tenuiter d lido ochraceo, in humido virescente, toso ad centrum fusco-nigricante, in -ochro- leuco; eyphellis urceolatis-pallidis ; ipoibei ; sub- inarginalibus disco fusco-rubro margine 0. Del. I. c. s Crescit i in Novæ-Zeelandiæ loco l’Astrolabe. . RMS | OBSERVATIO ë natls FF, ceux que nous avoris eus en notre possession (= de fructification, et sur leurs bords , particulièrement vers la base, ils offraient des. esp! de petits appendic: courts , raides , épineux, extrén des à autres. 39. STICTA. FILICINA , par RP. à p- 5448; Syn., é D. 230; Delise, + 5; D "130, t, 12, F. 49 "+ hi 30 VOYAGE DE L’ASTROLABE. immersis , apotheciis submarginalibus, disco rubro. fusco margine prominulo. Del. 1. c. Crescit in Novä-Zeelandià. (Forster.) OBSERVATIONS. # Cette espèce ne s’est pas trouvée parmi celles qui ont - été recueillies à la Nouvelle-Zélande par les naturalistes de l’Astrolabe. Elle paraît, à en juger par la description et la figure que l’on en donne, avoir quelque ressemblance avec notre Sicta latifrons , surtout à cause de sa fronde comme stipitée; mais elle en diffère par une foule de ca- ractères , puisqu'elles appartiennent à deux sections diffé- rentes. 40. STICTA CARPOLOMA, Delise, 1. c., p. 139. “de ï (Tab. 9, f: 4.) S. thallo cartilagineo coriaceo , lobis laciniatis an- gustis elongatis subcorniculatis truncato-emarginatis : suprà lacunosis glabris griseo-flavescentibus, subtüs tomentoso-ochroleucis ; cyphellis a/bis ; apotheciis marginalibus , disco nigrescente subglauco , planius- culo, margine discolori subintegro. Crescit in Novæ-Zeelandiæ hdvre de l'Astrolabe. (v. 8. 8.) ee Nous avons cru devoir rapporter cette espèce au Séicla Ce ASS Ms à ges ee PT nt 0 2 OBSERVATIONS. carpoloma de M. Delise, bien que nos échantillons nous 3,4 aient offert ertquelqu ue que diffé Ainsileur ur générale est plus jaune que celle que ce savant lichénographe attri- à ji BOTANIQUE. 31 bue à son espèce, mais cette différence me paraît peu im- portante. Une autre, qui l’est beaucoup plus, c’est que M. Delise dit les bhelles de son espèce j jaunes, tandis qu’elles sont blanches dans nos échantillons. Mais en gé- néral nous pensons que la couleur de ce petit organe, d’a- près laquelle on a distribué les espèces du genre Sticta en deux tribus, est un caractère peu important. Car, ainsi que cela arrive si fréquemment pour les caractères empruntés aux nuances des couleurs , il y a des cas où l’on est fort embarrassé de savoir si l’on doit rapporter telle espèce à l’une plutôt qu’à l'autre de ces deux tribus, parce que la couleur des cyphelles n’est pas toujours d’un blanc ou d’un jaune tellement pur, qu’il soit impossible d’éprouver quelque doute. Au reste nous figurons ici cette belle es- pèce qui nous Rarsiten avoir ne 27 ne avec le Stieta dichotone. ‘Ait ail bail “#ertit5q NEPHROMA res , pee subit he 101, td: 44, } stage Dhheo ai tirer 41 *. NEPHROMA AUSTRALE Nob. (Tab. 9» f. = N. b gants sai “ai Mu as lütéo ; in ambitu subfusco, _profundè et irregulariter TA lobis fertilibus obtusis , basi angustalis , , TeSU+ pinatis, subtüs pallidiori glabro Fr albicante; apotheciis suborbiculatis , planis »: Castaneo - glancis margine thallo exili circumscriptis.… j Crescit in Novæ- Zéelañdiæ hävre de £ Astrolabe. (V:8.8:) hiver “endivsl SE 32 VOYAGE DE L’ASTROLABE. OBSERVATIONS. La couleur jaune légèrement verdâtre de cette espèce - qui est entièrement glabre , la forme de ses lobes fertiles ; la distinguent très-bien du petit nombre d’espèces dont ce genre est composé. CENOMYCE, Achar., Lichen. univ. , p. 105, t.. 11, f. 8— 6; Syn., p. 248. 42. CENOMYCE RETIPORA, Achar., Syn., p. 248. Bæmyces retiporus, Labill., Nov.-Holl. 2, p. 110, | t. 254, f. 2. | GC: thallo subcrustaceo granulato -imbricato, po- detiis confertis , crassis demüm concretis reticulato- pertusis, ramulis terminalibus fertilibus papillatis ; apotheciis agpregatis cylindricis incrassatis capituli- formibus atris. Ach. 1. ce. Crescit in Novæ-Zeelandiæ kdvre de l Astrolabe. (v. s. s.) OBSERVATIONS. C’est M. Labillardière qui le premier a fait connaître cette belle et singulière espèce de Lichen , dont il a donné la description et la figure dans sa Flore de la Nouvelle- Hollande, Ce savant botaniste l'avait trouvée au cap Van- Diémen de la Nouvelle-Hollande. Elle a été observée à la Nouvelle-Zélande par les naturalistes de / Astrolabe. 8. CENOMYCE FURCATA, Achar., Lich. univ. , He 4x Pe860; Syn., p: 276. | C: podetiis elongatis , lævibus , lividis subspadi- BOTANIQUE. 33 ceis dichotomis, axillis imperforatis, ramis acicularibus curvatis, apicibus furcatis, divergentibus, fertilium apotheciis fuscis. Ach. 1. c. Crescit ad terram in Novä-Zeelandiä , hävre de l'Astrolabe. (v.s.s.) 44. CENOMYCE RANGIFERINA, Achar., Lich. univ., p- 964; Syn., p. 277. C. podetiis elongatis cylindricis erectis, scabrius- culis cinerascentibus ramosis, axillis subindè perfo- rats, ramis sparsis ramulosis : ramulis ultimis subra- diatis , apicibus nutantibus, fertilium apothecis sub- globosis agoregatis fuscis. Ach. L. c. Crescit in Novæ-Zeelandiæ hävre de l’Astrolabe. (at: OBSERVATIONS. C'est la varitété alpestris d’Ach., Syn., pag. 278, qui paraît dominer à la Nouvelle-Zélande. 45. CENOMYCE ECMOCYNA, Achar., Lichen. univ., p. 549; Syn., p. 261. C. thallo foliaceo, laciniis parvis crinitis; podetiis elongatis subulatis, sterilibus scyphiferisque lævibus livido-fuscescentibus, scyphis cyathiformibus margine denticulatis shine praligrss apotheciis fuscis. Ach. Le. Crescit ad terram in Novä-Zeclandiä. (v.s.s.) AOTANIQUE. | 3 34 VOYAGE DE L’ASTROLABE. STERECCAULON, Achar., Lich. univ., p. 113, t. 13, f. 3— 4; Syn., p. 284. 46. STEREOCAULON RAMULOSUM, Achar., Lich. univ., p. 580; Syn., p. 284. (Tab. 9, f 3.) S. thallo albo-pallescente ramoso, scabro fibril- loso , ramis sparsis elongatis subsimplicibus ; apothe- cis terminalibus, demüm subglobosis fusco-nigris. RE Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto révière Ta- mise. (V. S.S.) 47 “. STEREOCAULON MACROCARPUM, Nob. (Tab. 9, f. 4.) S. thallo albo-lutescente à basi ramoso; ramis erec- us elongatis subramosis granulatis ; apotheciis termi- nalibus lateralibusque , globoso-depressis lobulatis fusco-nigris. Nob. | Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto hdvre de l'Astrolabe. (v.s. s.) | | * OBSERVATIONS. | Nous avons fait figurer exprès , à côté de cette espèce nouvelle, le Stereocaulon ramulosum d’Ach. , afin qu'on pût mieux apprécier les différences qui existent entre ces deux espèces , qui sont néanmoins voisines l’une de l’au- BOTANIQUE. 35 tre. Ainsi on distinguera notre espèce, au premier coup- d'œil, en ce que ses rameaux plus droits sont simplement granuleux etscabres, et non couverts de ces petites fibrilles qui donnent un aspect si différent au Stereocaulon ramo- ‘sulum. Dans notre espèce aussi les apothécies sont plus : grosses, déprimées et inégalement divisées en lobes ar- rondis. 5 ALECTORIA, Achar,, Lichen, univ., p. 120, t. 13, f. 1— 4; Syn., p. 291. 48. ALECTORIA CRINALIS, Ach., Lich. univ., p. 594; Syn., p. 292. À. thallo subcompresso ramosissimo cinerascente aut lutescente, fragili, ramis filiformibus superné te- retiusculis Iævibus glabris ; apotheciis convexis fuscis. Crescit ad arborum truncos pendula et usneis im- mixta in Novä-Zeelandià. (v. s. 8.) RAMALINA, Achar., Lichen. univ., p. 122, 13, f: 511; Sn; p 298. 49. RAMALINA FARINACEA, Ach.; Lich. univ., p- 606; Syn., p. 298. R. thallo tereti- compresso glabro sublacunoso soredifero rigido, ramoso , albo-subcinerascente, ra- mis lineari-attenuatis ; apotheciis sparsis podicillatis planis subimmarginatis albidis. 1. c. | Crescit in rupibus et in arborum truncis in Novæ- Zeelandiæ loco dicto Advre de l Astrolabe. (v.s.s.) . k x 36 VOYAGE DE L’ASTROLABE. CORNICULARIA, Ach., Lich. univ., p. 224, atoté 6123 Sn, pri299 50. CORNICULARIA ACULEATA, Achar., Lich. univ.,* p- 612; Syn., p. 299. C. thallo glabro fusco-castaneo teretiusculo angu- loso lacunoso-compresso nudiusculo, ramis ramulis- que divaricatis flexuosis aculeatis ; apotheciis rufis, ambitu subdentato reflexo. I. c. Crescit in Novæ-Zeelandiæ hdvre de l Astrolabe. (v.s.s.) USNEA, Achar., Lich. univ., p. 127, t. 14, f. 5; Syn., p. 303. | 51. + USNEA CORNICULARIA, Ach., Lichen. univ., p+ 619; Syn., p. 304. 4 U. thallo effuso rigido lævissimo filiformi tenui, albo, ramosissimo, ramis flexuosis.intricatis, ultimis passim apice fuscescentibus. I, c. Crescit in Novä-Zeelandiä ad truncos arborum, ubi detexit clarissimus Forster. (Ex Achario.) 52. USNEA CERATINA, Ach., Lich. univ., p. 619; Syn., p. 30/4. U. thallo prostrato subpendulo rigido asperrimo albicante subfibrilloso, ramis longissimis subramosis patentibus diffusis; apotheciis concavis concoloribus BOTANIQUE. 37 subtüs passim proliferis, radiis in | ambitu lonpis va- lidis curvatis. I. c. Crescit in Novæ-Zeelandiæ hdvre de l'Astrolabe. (v.s..) 53. USNEA FLORIDA, Achar., Lichen. univ., p. 620; Syn., p. 304. U. thallo erectiusculo scabrido, cinereo-pallido , fibrillis crebris horizentalibus, ramis patentissimis expansis subsimplicibus; apotheciis planis latissimis albicantibus ciliatis , ciliis radiantibus elongatis. 1, c. Crescit in arborum truncis Novæ-Zeelandiæ, loco* dicto bare des Iles. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Ces deux espèces étaient sans fructifications, mais leurs caractères sont assez bien tranchés pour que nous ayons pu les déterminer avec certitude , sans le secours de leurs organes reproducteurs. COLLEMA, Achar., Lichen. univ., p. 129, _t. 14, f. 8-11; Syn., p. 308. | 54. COLLEMA NIGRESCENS, L., Suppl. 451; Achar., Lich. univ., p. 646; Syn. > P. 321. C. thallo membranaceo foliaceo rio orbiculari depresso radiatim plicato rotundato-lobato, atro-viridi; apotheciis centralibus confertis demum convexis rufo-fuscis , margine integerrimis. |. c. Crescit in Novæ-Zeelandiæ hdvre de l Astrolabe. (v.s. 5.) 38 VOYAGE DE L’ASTROLABE. 55. COLLEMA TREMELLOIDES, Achar., Lichen. univ., p+ 655; Syn., p. 326. C. thallo foliaceo membranaceo tenerrimo subdia- phano plumbeo obsoleté rugoso et impresso-punctato; lobis oblongis rotundatis incisis integerrimis ; apothe- ciis sparsis subpedicellatis planis rufo-fuscis demüm _nigris, margine pallido. I. c. Crescit in Novæ-Zeelandiæ hdvre de l Astrolabe. CRETE * COENOGONIUM, Ehrenbergh in Nees ab Esenb. Horæ physicæ Berol., p. 120, t. 27. 56. COENOGONIUM LINKII, Crescit in N ovæ-Zeelandiæ hävre de Pitéeiiie, (v.s. s.) _ OBSERVATIONS. Ce singulier Cryptogame, rapporté par les uns à la fa- mille des Algues , par d’autres à celle dés Champignons, mais plus généralement aux Lichens, a déjà été observé au Brésil, aux îles Marianes, par notre excellent ami M: Gaudichaud, et enfin le voyage du capitaine d’Urville vient d’en constater l'existence à la Nouvelle-Zélande. Les échantillons recueillis dans cette dernière localité étaient sans fructifications. BOTANIQUE. … HEPATICÆ. _JUNGERMANNIA, Hooker Monog. * a. Forosæ. + Exstipulate. | a. Fol. multifariam imbricaus. 57. FRS SCOLOPENDRA , Hook., Musc. exot., t. 40. ‘ J. caule erecto pinnatim ramoso, ramis deflexis attenuatis; foliis oblongis bifidis ; segmentis bifidis ; calyce laterali foliaceo. Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies. VF 4. Fol. bifariis. s- integris. Gi 58. + JUNGERMANNIA SACCATA, Hook., Muse. exot., 1286546: J. caule Dnédirhente à ramis erecus ; foliis ovato- quadratis denticulatis; fructu terminali; calycibus oblongis carnosis pendulis. Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies.) * Nous avons suivi pour Ja disposition des espèces de ce genre l'excellente monographie de notre ami le professeur Hooker, , 2 : VOYAGE DE L’ASTROLABE. 99. t JUNGERMANNIA FALCATA, Hook., Musc. exot., “t. 89. J. caule subrepente ; ramis erectis attenuatis insi- gniter falcatis ; foliis erectis appressis rotundatis den- ticulatis; calyce laterali ex infernà parte caulis oblongo carnoso , basi squamosä, setä longissimà. Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies.) Go. HJUNGERMANNIA ADIANTHOIDES, Swartz, Flor. Ind. occid., p. 1842; Hook., Musc. exot., t. 90. J. caule repente, ramis divisis erectis, folis hori- zontalibus dimidiato-ovatis denticulato-ciliatis calyce terminali urceolato , ore compresso fimbriato , setà brevi. | 5 | Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies.) 61.1 JUNGERMANNIA CONJUGATA, Hook., Musc. exot., 0: J. Caule repente, ramis erectis divisis, foliis erectis appressis rotundatis spinuloso-dentatis oppositis atque basi per paria connatis, Calyce terminali urceolato, ore Compresso ciliato spinoso-dentato, set brevi. Crescit in Novä-Zeelandià, (Menzies.) 62. + JUNGERMANNIA RAMOSISSIMA , Hook., Musc. "exot}'HEgT: J. caule erecto elongato subfastigiatim ramoso , fo- lis arctè imbricatis. Ovato-rotundatis spinuloso-den- BOTANIQUE. ai tatis, calyce terminali urceolato, ore compresso ciliato- spinoso, setà brevi. Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies.) 63. JUNGERMANNIA GIGANTEA, Hook., Muse. exot. ; t'9: J. caule ascendente fastigiatim ramoso, foliis dis- tichis rotundato-quadratis , denticulato-ciliatis, calyce terminali oblongo, ore dilatato compresso ciliato , setà breviusculà, Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies.) ** Bulobis. 64. k JUNGERMANNIA PINNATIFOLIA, Hook., er exot., t. 94. J. caule erecto ramoso, foliis densè imbricatis ci- liatis conduplicatis, lobis inciso-pinnatis ; calyce ter- minali oblongo quadrifido, sewmentis inciso-pinnatis ciliatis. Crescit in Novà-Zeelandià. (Menzies.) t ++ Stipulate. a. Fol. integris vel apice emarginatis. 65. + JUNGERMANNIA BILLARDIERI, Schwægr., Muse. hepat. prodr., p. 19; Hook., Musc. exot., t. 61. J. caule erecto dichotomè ramoso, foliis arctè im- bricatis ovatis spinuloso-denticulatis; süipulis gen ra transversim oblongis denticulatis. Crescit in Novà-Zeelandià. (Menzies.) » 42 VOYAGE DE L’ASTROLABE. 66. + JUNGERMANNIA SINUOSA , Hook. , Muse. exot. , LE ERR | J. caule elongato erecto subramoso, foliis distichis horizontalibus oblongis decurrentibus bidentatis, mar- gine superiore undulato, stipulis 5-fidis, seymentis la- ciniatis, calyce laterali ex inferiore parte caulis, ovato, ore ciliato. a Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies.) 67. t JUNGERMANNIA COALITA, Hook., Muse. exot., t, 193. J. caule repente vagé ramoso, folis distichis hori- zontalibus ovato-quadratis apice bidentatis, stipulis is coadunatis 5-6 dentatis, calyceex parte inferiore caulis, obovato attenuato, ore 4-dentato. Crescit in Novä-Zeelandi. (Menzies.) b. Fol. varié fissis. * Fol. subæqualiter bilobis. 68. + JUNGERMANNIA SQUARROSA, Hook., Musc. , exot., t. 78. = caule elongato erecto subsimplici squamoso , fo- lis densissimè imbricatis distichis squarrosis subqua- dratis undulatis , lobis cuspidatis integerrimis vel uni- dentatis, stipulis magnis bifidis segmentis ovatis cus- pidatis, margine laciniatis. * ; Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies. ) à BOTANIQUE. 43 “* Fol. inæqualiter bilobis. 69. + JUNGERMANNIA NOBILIS, Hook., Muse. exot., t 11. J. caule suberecto flexuoso, foliis arctè bifariam imbricatis horizontalibus, lobis ovatis ciliato-dentatis conduplicatis verticalibus, stipulis rotundatis emargi- naUs ciliatis, calyce oblongo compresso, oré laciniato, laciniis ciliato-dentatis. Crescit in Novä-Zeelandi. (Mensies.) 7 f JUNGERMANNIA GLAUCESCENS, Hook., Musc. exot., t. 39. , J. caule erecto, foliüis bifariis horizontalibus pubes- centibus, lobis conduplicatis ovatis, mel AR calyce terminal foliaceo. Crescit in Novä-Zeelandiä. nf SUNGERMANNIA LANATA, Hook., Musc. _exot., t. 116. J. caule erecto compresso pinnatim ramoso, foliis bifaris horizontalibus, lobis conduplicatis stipulisque ciliato-multifidis, calyce oblongo pubescente. Crescit in Novä-Zeelandià. CE ) 72. + JUNGERMANNIA FLAGELLIFERA , Hook., Muse. exot., t. 59. : rh caule erecto pinnatim ramoso, ramis flagellifor- mibus, foliis distichè imbricatis conduplicatis, lobis 44 VOYAGE DE L'ASTROLABE. lobulisque ovato-lanceolatis acutis integerrimis, sti- pulis ovatis acuti-bifidis basiutrinque unidentatis. Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies.) 73. + JUNGERMANNIA APPENDICULATA, Hook., Muse. exot., t. 115. J. caule suberecto, foliis densè bifariam imbricatis horizontalibus, lobis verticalibus ovatis, posterioribus apicem versüs pinnato-incisis serratis, anterioribus serratis posterioris lobi paginæ affixis. Crescit in Novä-Zeelandià. 74. JUNGERMANNIA TOMENTELLA, Ehrh. J. surculo erectiusculo, bipinnato, folis bifariüs inæqualiter bilobis; lobis inferioribus minutis, supe- rioribus bipartitis, utrisque apice marpineque capilla- riter multifidis; stipulis subquadratis, laciniatis : fructu axillari, calycibus oblongis, cylindraceis, hir- suis ; ore aperto. Hook. Brit. Jungerm. t. 36. Crescit in Novä-Zeelandià. (v. s. s.) OBSERVATIONS. | J'ai comparé avec le plus grand soin nos échantillons ” recueillis à la Nouvelle-Zélande avec ceux d'Europe, et J'ai reconnu leur parfaite identité. Comme cela arrive le plus souvent en France ; la plante de la Nouvelle-Zélande est dépourvue de fructification. BOTANIQUE. 45 oée Fo. quadrifidis. 75% JUNGERMANNIA PULCHELLA , Hook., Muse. exot., t. 94. J. caule elongato erecto subsimplici, foliüis bifariis distichis subquadratis quadrilobis pulcherrimè cilia- tis, stipulis latis 5-6-lobis ciliatis, cree terminali aies plicato, ore ciliato. Crescit in Novà-Zeelandià. (Menzies.) 76. + JUNGERMANNIA PENDULINA, Hook., Muse. exot., t. 60. J. caule erecto pinnatim ramoso, ramis pendulis flagelliformibus , foliis superné imbricatis stipulisque valdè concavis rotundatis quadrifidis. Crescit i in Novä-Zeelandià. (Menzies.) 77: 1 JUNGERMANNIA MICROPHYLLA, Hook., Muse. exot., t. 80. J. caule erecto pinnatim ramoso, ramis pendulis capillaribus, foliis distantibus oblongo-quadratis, sti- pulisque lato-quadratis , minutis planis quadrifidis. Crescit in Novà-Zeelandià. (Menzies.) cm À,” auriculatis. 78. + JUNGERMANNIA CLAVIGERA, Hook., Musc. exot., t. 70. J, caule repente bipinnatim ramoso;! foliis rotun- 46 VOYAGE DE L'ASTROLABE. _ datis acutis integerrimis , auriculis bifidis, seymento uno claviformi, altero oblongo planiusculo, stipulis quadrifidis margine revolutis inteperrimis, ramorum segmentis duobus intermediis claviformibus saccatis, calyce axillari folioso, foliis integerrimis. Crescit in Novä-Zeelandiä. (Menzies.) | 79. + JUNGERMANNIA PALPEBRIFOLIA, Hook., Musc. exot., t. 71. J. caule repente bipinnatim ramoso, foliis rotun- datis ciliato-spinosis, auriculis bifidis, segmento uno claviformi, altero 2-3-fido, stipulis quadrifidis ciliato- laciniatis, ramorum segmentis duobus claviformibus, calyce axillari folioso, foliis ciliatis. Crescit in Novä-Zeelandia. (Menzies.) 8. FronDosx. 80. + JUNGERMANNIA PHYLLANTHUS, Hook., Muse. exot., t. 95. J: stipitata, frondibus ovato-lanceolatis simplicibus nervosis integerrimis , fructu & costA superiore frondis basin versüs, calyce duplice, exteriore parvo squa- moso, interiore oblongo cylindraceo carnoso. Crescit in Novä-Zeelandià, (Menzies.) 81. JUNGERMANNIA FLABELLATA, Labill., Nov. Holl., 2, P+ 109, t. 254, f. 1; Hook., Musc. exot, , CAE. © J. stipitatæ, frondibus suborbiculatis palmatis di- BOTANIQUE. 47 chotomè radiatis nervosis integerrimis, fructu in di- chotomiarum axillis, calyce duplice, exteriore brevi bilabiato, interiore oblongo-cylindraceo, ore laci- nialo. Crescit in Novà-Zeelandià. (Menzies.) 2. + JUNGERMANNIA HYMENOPHYLLUM, Hook., Musc. exot., t. 14. J. stipitata, frondibus palmatis dichotomis nervosis denticulatis, fructu in dichotomiarum axillis , calyce duplice, exteriore squamâ exiguâ dentatà , interiore oblongo-cylindraceo , ore dentato. Crescit in Novä-Zeelandiä. (Menzies.) 83. f JUNGERMANNIA ERIOCAULE, Hook., Musc. exot., t. 72. J. caudice compresso lineari pubescente, fron- dibus alternis ovatis bipinnatis, pinnis angustis linea- ribus glabris, nervo crasso, fructu axillari, calÿce nullo {?), corollà lineari oblongä carnosä. Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies.) MONOCLEA. 84. t MONOCLEA FORSTERI, Hook., Muse. exot., t. 174. ia Crescit in Novà-Zeelandiä. . 48 VOYAGE DE L'ASTROLABE. MUSCI. GYMNOSTOMUM. 85. t GYMNOSTOMUM GRACILE, Hook., Musc. exot., t. 22. Leptostomum gracile, Brown, Trans. Lin., 10, p- 321. G. caule cæspitoso subramoso; folis ovato-lanceo- latis integerrimis nervosis long piliferis ; capsulâ oblongo-cylindraceà ; operculo pendulo hemisphærico mutico. Hook. I. c. Crescit in sinu Dusky bay dicto, in N ovä-Zeelandià. (Menzies.) 86. GYMNOSTOMUM LEPTOSTOMUM, Hook., Musc. exot., t. 169. Leptostomum erectum » Brown, Lin. Trans., 10, p. 320. G. caule cæspitoso subsimplici, foliis oblongis obtusissimis integerrimis nervosis pilo simplici termi- natis , capsulà ovatà erectÀ. R Crescit in Novä-Zeelandiä, (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette espèce forme des touffes excessivement denses, qui, par l'agrégation des tiges et des racines, constituent BOTANIQUE. 49 au-dessous des rosettes de feuilles un tissu fauve filamen- teux qui ressemble en quelque sorte à de l’amadou. Elle n’avait encore été observée qu’à la Nouvelle-Hol- lande. Nos échantillons proviennent du hâvre de l’Astro- labe , à la Nouvelle-Zélande. POLYTRICHUN. 87. +. POLYTRICHUM TENUIROSTRE, Hook., Muse, exot., t. 75. P. caule brevi simplici, foliis patentibus lanceolatis . obtusis subflexuosis canaliculatis, integerrimis, nervo subangusto lamellato , capsulà ovatà , operculo longè subulato. Crescit in smu Dusky bay dicto, in N sstyfegandit. (Menzies.) DICRANUM. 88. DICRANUM BILLARDIERI, Brid., Sp. Muse., 1, p. 227; Schwægr., Suppl. 2, p. 70, t. 121. | Oncophorus Billardern, Brid., Bryol. univ., 1, p. 401. D. caule erecto diviso, foliis è basi vaginante li- neari-subulatis falcato-secundis denticulatis , thecæ cernuæ subcylindricæ basi strumiferæ operculo co- nico-rostrato incurvo longissimo. 1. c. _Crescit in Novä-Zeelandiä. (v. s. s.) id OBSERVATIONS Cette ‘espèce ressemble beaucoup au Dicranum scopa- BOTANIQUE, 4 50 . VOYAGE DE L’ASTROLABE. rium , mais elle en diffère surtout par ses tiges dichotomes, glabres et non tomenteuses, par ses feuilles plus longues, et ses urnes plus courtes , plus recourbées. 89. DICRANUM GLAUCUM, Schwæpgr. , Sp. 1, p.12. . D. trunco erecto ramoso, foliis densè imbricatis ovato-lanceolatis exfasciculatis, sporangii inclinati oblongo-ovati operculo curvirostro acutissimo. Brid. Musc., 2,0, 165. … Crescit in Novä-Zeelandiä. (v. s. s.) TRICHOSTOMUM. 90. + TRICHOSTOMUM PERICHÆT IALE, Hook., Musc. exot., t. 73. ” T. caule erecto ramoso, foliis lanceolatis tenuiter acuminatis , perichætialibus longé vaginatis, setà elon- gatà, capsulà oblonpà. Crescit in Novä-Zeelandi. (Menzies.) LEUCODON. HE < 1 4 91. + LEUCODON CALYCINUS, Hook., Muse. exot., +. 190 L. caule repente, ramis eréctis subsimplieibus , foliis ovato-lanceolatis concavis lævibus, nervo attin- gente, perichætialibus setam omnind vaginantibus obtusiusculis enervibus , capsulà oblongo-cylindraceà BOTANIQUE. fi curvatà strumosä, ore obliquo, operculo subuloso , basi gibboso. . Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies.) ORTHOTRICHUM. 92: L ORTHOTRICHUM PROREPENS, Hook., Muse. exot., t. 120. O. caule repente ramis erectis, foliis ovato-atte- nuatis obtusis dorso carinatis, nervo excurrente, setâ longiusculà exsertâ, capsulâ exactè ovali, lævi, ca- lyptrâ pilosä. Crescit in Novà-Zeelandià. ( Menzies..) 93. + ORTHOTRICHUM LONGIROSTRUM, Hook., Muse. exot., t. 25. O. caule repente, ramis erectis, foliis lanceolato- acuminatis striatis, siccitate tortis, setà longä, cap- sulâ ovali-ellipticà sulcatà, calyptrA glabrâ multifidà, ciliis nullis , dentibus 16 vix per paria approximatis. ‘ snesies Novä-Zeelandià. (Menzies.) 94. t ORTHOTRICHUM LONGIPES, Hook., Musc. : exot., t. 24. O. caule procumbente, ramis erectis, foliis ovato- lanceolatis striatis siccitate tortis, setà longissimä, capsulà ovali-ellipticâ, ciliis nullis, dentibus 16 per paria approximatis. Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies.) 2 - VOYAGE DE L’ASTROLABE. 95. + ORTHOTRICHUM GRACILE, Hook., Musc. exot., { 27. O. caule erecto elongato, ramoso, foliis lanceolato- subulatis flexuosis siccitate tortis, set4 breviuscul4, capsulà ovatä, ciliis nullis, dentibus 16 per paria ap- proximatis. Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies.) NECKERA. ? 96. t NECKERA PLANIFOLIA , Hedw., Sp. Musc., t. 48 f. 1-3; Hook., Muse. exot., t. 23. N. caule erecto pinnato, foliis bifariam imbricatis laté ovatis acutis enervibus serrulatis , Setà lonpä ex- sertà , capsulà cylindraceä, opereulo subulato. Crescit in Novä-Zeelandiäà. (Menzies.) 97. t NECKERA SETOSA, Hook., Musc. exot., t. 7: Anyctangium setosum, Hedw., Sp. Musc., p: 43, t: 5. N. caule erecto ramoso, foliis confertissimis & latä basi subulato-setaceis nervosis, setà perichætio duplo longiore, capsulà oblongä erect4, operculo rostrato. Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies.) BOTANIQUE. ? 53 BARTRAMIA. 98. BARTRAMIA PENDULA, Hook., Musc. exot., Er Lu Mnium pendulum, Smith, Lin. Trans., 7, p. 262. B. caule subpinnatim fasciculatimque ramoso , fo- lis ovato-lanceolatis longè acuminatis serrulatis stria- tis, nervo attingente, setà longä rectà demüm laterali, capsulà oblongo-cylindraceà sulcatà pendulà. - Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies.) BRYUM. 99. + BRYUM BARTRAMIOIDES, Hook., Musc. exot., CES à B. caule elongato subsimplici erecto, foliis subu- lato-setaceis rigidis denticulatis, nervo ad apicem at- tingente, setà perichætio immersà , capsulà latè ovatà erectà. | es Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies.) HOOKERIA. 100. HOOKERIA PENNATA , Smith, Lin. Trans., 9, p+ 277; Hook., Muse. exot., t. 163. Leskea pennata, Labill., Nov.-Holl., 2, p. 206, t. 253. H. caule erecto simplici, foliis verticalibus ovato- lanceolatis serratis enervibus, stipulis orbiculatis mu- 54 + VOYAGE DE L'ASTROLABE. cronulatis serratis, setâ brevi, capsulâ ovatà erect4. Crescit in Novä-Zeelandià. (v: s. s.) 101. + HOOKERIA QUADRIFARIA , Smith » Lin. Trans., 9 P+ 277, t. 23, f. 1; Hook., Musc. exot., t. 109. H. caule erecto subramoso, foliis quadrifariis reti- culatis medio uninervibus , lateralibus distichis hori- zontalibus, verticalibusovatis, intermediissubrotundis crectis appressis, capsulà subeylindraceâ pendulà. Crescit in Novâ-Zeelandia. (Menzies.) LESKEA. 102. + LESKEA ERICOIDES, Hook., Musc. exot. , t. 28. L. caule elongato ramoso terete , foliis arctè imbri- Cats erectis oyatis subacuminatis strialis enervibus integerrimis, apice recurvo, set brevi, capsulà oblongà erectà, sulcatä, operculo subulato. Crescit in Novä-Zeelandi. (Menzies.) 103. LESKEA CONCINNA, Hook., Muse. exot., t. 34. L. caule erecto bipinnato, inferné nudo , foliüs bi- fariis verticalibus stipulisque oblongis brevi-acuminatis marginatis apice serratis, nervo attingente, setà brevi, capsulä erectà, operculo subulato. Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies.) BOTANIQUE. 55 HYPNUM. * Folis bifariis. 104. { HYPNUM SPININERVIUM, Hook., Muse. exot., 739: 4 H. caule erecto fasciculato, foliis laxis bifariis ova- tis denticulatis, nervo dorso denticulato ad apicem attingente , capsulà sulcatà cylindrace cernuà. Crescit in Novä-Zeelandià. ( Menzies.) 105. + HYPNUM BIFARIUM, Hook., Muse. exot., t. 57. H. caule erecto subpinnatim ramoso, folis distan- tibus bifariis lanceolatis marginatis serratis, nervo ad apicem attingente, capsulà ovatà horizontali, oper- culo rostrato curvato. Crescit in Novä-Zeelandià. (Menzies.) * Fois undique imbricatis. 106. HYPNUM MENZIESII, Hook.,. Muse. exot., t. 35, H. caule erecto, apice densè fasciculatim ramoso , ramis deflexis, foliis undique imbricatis ovatis mucro- nulatis apice serratis , nervo excurrente, dorso denti- culato, capsulà cylindraceà pendulà, operculo acuto , conico. Crescit in Novâ-Zeelandià, havre de l’Astrolabe. (v. s. 5.) 107. HYPNUM NECKERIOIDES, Hook., Musc. exot., t: 58, : H. caule erecto infernè denudato, sursüm pin- 56 VOYAGE DE L'ASTROLABE. nato, folis undique imbricatis laxis ovatis obtusis apice serrulatis, nervo ante apicem evanescente, cap- sulà oblongo-ovatà inclinatä. Crescit in Novà-Zeelandià. 108. HYPNUM ARBUSCULA, Hook., Musc. exot. , t. 112; Schwægr., Suppl. 3, t. 300. Hookeria arbuscula, Smith, Lin. Trans., 9, p. 280, t. 23. H. caule erecto bipinnatim ramoso, foliis undique imbricatis ovatis concavis integerrimis basi obsoletè binervibus , setâ brevi , vapsulà erectà ovatà. Crescit in Novä-Zeelandià. (v. 8. s.) OBSERVATIONS. * Cette espèce a ses tiges étalées stolonifères ; ses rameaux sont seuls redressés. La figure de Schwægrichen repré- sente mieux cette plante, du moins d’après nos échan- tillons, de celle du professeur Hooker. | 109. ft HYPNUM ACICULARE, Bridel, Musc. 2, p. 159, t. 5, f. 8; Schwægr., Suppl. 2, p: 280, t. 92. H. adscendens, vagé ramosum; foliis ovato-acu- minatis enervibus , squarrosis, epeeu rostro longis- simo. I. ce. Crescit in Novâ-Zeelandiä. 110. + HYPNUM FLEXILE, Swartz. ; F1. Ind. Occid., P+ 1830; Hook., Musc. exot., t. 110. H. caule elongato flexuoso ramoso , foliis imbri- BOTANIQUE. 51 catis latè ovatis valdè concavis obtusis integerrimis enervibus , capsulà ovato-cylindraceà erectà. Crescit in Novä-Zeelandiä. ** Fol. falcato-secundis. . HYPNUM TENUIROSTRE; Hook., Mu: exot., Lt: 111. H. ramis erectis, foliis falcato-secundis ovatis longè acuminatis subintegerrimis enervibus , capsulä oblon- go-ovatà cernuâ, operculo longirostrato. Crescit in Novà-Zeelandià. #*# Fol. distichis, stipulatis. 12. * HYPNUM MOUGEOTIANUM, Nob. H. foliis distichis, sessilibus oblongis, undulatis, longissimè acuminatis setosisque, stipulaceis alternis dimidid brevioribus, perichætialibus basi coalitis lan- ceolatis apice in set gracili long sensim desinentibus; capsulà oblongà arcuatà, subcernuà ; operculo longi- rostrato. Nob. Crescit in Novä-Zeelandiä. (v. s.s.) OBSERVATIONS. : Nous avons dédié cette jolie espèce nouvelle à notre excellent et savant ami M. le docteur Mougeot, qui a bien voulu nous éclairer de ses lumières dans la partie crypto- gamique de notre travail. Cette espèce appartient à la pre- mière des sections établies par le professeur Schwægri- 58 | VOYAGE DE L’ASTROLABE. chen, dans le genre Hyprum ; elle se rapproche de l'Hyp- num struptiopteris, mais elle en diffère par plusieurs ca- ractères , entre autres par ses feuilles non cordiformes et amplexicaules à la base, ondulées et non dentées sur les bords, etc. BOTANIQUE. 59 LYCOPODIACE Æ. LYCOPODIUM, L. J. 113. * LYCOPODIUM LESSONIANUM, Nob. L. caule ascendente, plano, ramosissimo ; ramis- erectis confertis , fructiferis elongatis longioribos : fo- lis brevibus oblongis subtriquetris acutis apice in- curvis glaberrimis, distichis; in inferiori ramorum parte, foliolis multo minoribus acutis, appressis ; Spicis terminalibus ovoideo-oblongis, brevibus ; squa- mis quadrifariis acutis lepidotis. Nob. Crescit in Novä-Zeelandià. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette espèce a quelque ressemblance avec le Lycopo- dium densum décrit et figuré par M. Labillardière ( Nouy.- Holl., 2, p. 104, t. 251, f. 1). Cependant plusieurs cariciéres distinguent ss + et très-facilement notre espèce. Ainsi elle est beaucoup moins grande dans toutes ses parties. Ses feuilles sont épaisses et triangulaires, et au lieu d’être imbriquées en tous sens, comme dans l’es- pèce de la Nouvelle-Hollande, elles sont distiques sur les rameaux stériles ; mais à la face inférieure de ces rameaux on aperçoit d’autres feuilles beaucoup plus pe- tites, étroites, aiguës, couchées et ressemblant en quelque sorte à des stipules. Sur les rameaux fructifères qui sont un peu plus longs que les rameaux stériles , les feuilles sont plus petites, plus étroites et disposées en tous 60 VOYAGE DE L’ASTROLABE. sens, mais seulement dans la partie supérieure de ces ra- meaux. Les épis sont courts, assez gros, simples, soli- taires et terminaux. Leurs écailles sont disposées sur quatre rangs; elles sont ovales, longuement acuminées, minces et scarieuses sur les bords, qui sont mégaux et déchi- quetés. jee 114. LYCOPODIUM FLAGELLARIA, Bory, Crypt. Coq., p. 248, t. 26. L. caule dependente longo subfistuloso, angulato, dichotomo ; foliis linearibus sessilibus decurrentibus acutis glabris , supremis decrescentibus, in ramis fruc- tiferis quadrifariam imbricatis ; spicis elongatis graci- libus tetragonis sæpiüs bifidis. Nob. Crescit dependens ex arboribus in Novä-Zeelandiä. (v,s,8.) OBSERVATIONS. Cette espèce avait été trouvée précédemment à la Nou- velle-Irlande et à Offack dans le pays des Papous. Son existence à la Nouvelle-Zélande est un des faits qui éta- blissent le rapport existant entre la végétation de cette île et celle des pays intratropicaux. Le Lycopodium flagel- laria ressemble assez aux Lycopodium phlezmaria et Ly- copodium phlegmarioides , mais il s’en distingue très-faci- lement par ses feuilles linéaires et étroites non imbriquées. . 115. LYCOPODIUM D'URVILLÆI? Bory, Crypt. Coq., P: 247, t. 95. L. caule erecto , canaliculato, infernè denudato ; BOTANIQUE. F6 ramis alternis, laxis; foliis bifariis integerrimis ; spicis terminalibus tetragonis, 1. ce... Crescit in Novä-Zeelandià. (v. s. s.) OBSERVATIONS. C’est avec quelque doute que nous rapportons à cette espèce un Lycopode recueilli à la Nouvelle-Zélande, mais dont les échantillons sont sans fructifications. Cepen- dant la forme générale et tous les autres carâctères nous ont porté à considérer notre espèce comme la même que celle de M. Bory. Cette dernière avait été trouvée par M. le capitaine d’Urville au port Praslin de la Nouvelle- Irlande, pendant le voyage de 4 Coquille. M. Labillar- dière l'avait aussi rapportée d’Amboine. Ainsi cette espèce servirait comme la précédente à confirmer l’analogie de la végétation zélandaise avec celle des régions tropicales. 62 VOYAGE DE L'ASTROLABE. FILICES. GRAMMITIS, Swartz. 116. + GRAMMITIS SCOLOPENDRINA, Bory, Crypt. Côq., p. 257, t. 30, f. 1. G. frondibus lanceolatis , acutissimis, stipite usque infrà decurrentibus; soris proeminentibus crassis. Bory. L. c. Crescit in Novä-Zeelandià. (D'Urville. ) OBSERVATIONS. Cette espèce nouvelle, décrite et figurée par M. Bory, a été recueillie par le capitaine d'Urville dans le voyage de la Coquille. Elle ne fait pas partie des collections de / As- trolabe. POLYPODIUM, Swartz. Fronde simplici. ‘17: POLYPODIUM ATTENUATUM, Brown, Prodr. 1 , P- 146. P. frondibus lineari-lanceolatis, acutis , integer- rimis, subcoriaceis, glaberrimis, basi sensim atte- nuatis petiolatis, confertis ; fructificationibus solitariis uniseriatis suboblongis ; surculo radicante, squamoso. Nob. Crescit in Novä-Zeelandi4. (v.s. s.) BOTANIQUE. 63 + OBSERVATIONS, Notre plante de la Nouvelle-Zélande paraît bien iden- tique avec celle que M. Rob. Brown a trouvée aux envi- rons de Port-Jackson, à en juger du moins par le caractère tracé par cet habile observateur. L2 118. POLYPODIUM ACHROSTICHOIDES, Forst., Prodr. n. 81 (non ue Willd., Brown). P. frondibus linearibus integris, glabris, fructif- cationibus confertis. Forst. 1. c. Crescit in Novä-Zeelandià, loco dicto Passe des Français. (v.s. s. sine fructific.) eu ri ; OBSER VATIONS. Les échantillons que nous possédons de la Nouvelle- Zélande sont malheureusement privés de fructification. Cependant leurs frondes stériles nous ont offert tous les caractères indiqués par Forster, c'est-à-dire qu’elles sont étroites, lancéolées, très-entières , glabres, aiguës au sommet. Tous les auteurs qui ont parlé de cette espèce la considèrent comme /Acrostichum lanceolatum, L., et lui attribuent des feuilles blanches et tomenteuses % dessous. C’est ce que l’on peut voir d’après les phrases de Swartz (Syn. fil. 29 et 225), Willdenow (Sp: 5, p- 156), Brown (Prodr. 1, p. 146). Je pense qu’il ÿ a ici confusion, _et que la plante de Forster doit être différente de celle de Linné. Malheureusement c’est un simple doute que nous émettons à cet égard, puisque nous n’avons eu à notre disposition que des échantillons incomplets. Cette espèce se rapproche beaucoup aussi du Polypodium attenuatum 64 VOYAGE DE L’ASTROLABE,. de R. Brown; mais elle en diffère par ses frondes plus minces , solitaires, et non réunies en faisceaux, et par la forme des mailles du réseau de ses frondes. Dans la pre- mière espèce (P. allenuatum), ce sont de grandes mailles alongées , elliptiques, rapprochées les unes des autres, et fort analogues à celles des Meniscium ; dans la seconde es- pèce (P. acrostichoides), ces mailles sont irrégulières, anguleuses et plus grandes que dans l'espèce précédente. 119. POLYPODIUM STELLATUM, Schkuhr Fil., | LOS RT P. serpens, Forst., Prodr., n. 435. P. rupestre, Brown, Prodr. 1, p. 146. . P. elæagnifolium, Bory, Crypt. Va 259, DIRE s. Nyphobolus bicolor, Kaulf., Enum. fil. 128; Hook. fil., t. 44. P. frondibus sterilibus lanceolatis obtusis aut acu- tis, obovalibus obtusissimis aut oblongis, basi sensim attenuatis, præsertim subtüs subferrugineo-tomen- tosis; pilis stellatis, fertilibus lanceolatis tomentosis ; soris confertis, magnis, proeminentibus; surculis re- pentibus, squamatis; squamis numerosissimis linea- ribus. Nob. Crescit in rupibus Novæ-Zeelandiæ. Nomen vernaculum Ofa. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette espèce est assez variable dans la figure de ses frondes stériles. Elles sont tantôt elliptiques , alon- gées, obtuses, tantôt arrondies et presque orbiculai- BOTANIQUE. 65 res; quelquefois obtuses et comme spathulées; enfin lancéolées, alongées et aiguës. J’ai observé tontes ces variations de formes sur des individus recueillis absolu- ment dans les mêmes localités. Mais les caractères com- muns à tous ces individus , ce sont les frondes stériles tou- jours amincies en pointe à leur base, et plus ou moins longuement pétiolées; le stipe étalé, rameux, cylindrique, tout couvert d’écailles minces rousses entières, très-étroites et très-aiguës; mais surtout les poils étoilés qui recouvrent les frondes stériles et fructifères, et qui à la face infé- rieure sont tellement rapprochés, qu'elle paraît. comme drapée ; quelquefois on les trouve aussi à la face supérieure, mais ils y sont toujours beaucoup moins nombreux. Ces poils sont ordinairement fauves ; quelquefois cependant , et sur le même pied, ils sont entièrement blancs. L'espèce dé- crite par mon célèbre ami M. Rob. Brown, sous le nom de Polypodium rupestre, est identiquement la même que celle dont Schkuhr a donné la description et la figure sous le nom de P. stellatum, ainsi que j'ai pu m'en convaincre en comparant un échantillon donné par Brown lui-même avec ceux qui ont été recueillis à la Nouvelle-Zélande par M. Lesson. | Il en est de même de l'espèce que M. Bory de Saint- Vincent a décrite et figurée sous le nom de P. clæagni- folium, dans le Voyage de /4 Coquille. (Cryptog. t. 31, f. 1.) Elle est bien évidemment la même que celle dont nous parlons ici, ear elle provient également de la Nou- velle-Zélande. Probablement aussi devra-t-on réunir à cette espèce le Niphobolus bicolor de Kaulfuss, qui vient également de la Nouvelle-Zélande , et qui ne paraît pas différer de l'espèce figurée par Schkubr. BOTANIQUE. 5 66 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Frondibus pinnatifidis. 120. POLYPODIUM PHYMATODES, L., Willd., Schk., t. 9, 17; Swartz, Syn., 30. Polypod. diversifolium, Willd., Sp. 5, p. 166 (non Brown, Prodr.) P. scandens, Labill., Nov.-Holl., 2, p. go, t. 240, (exel. syn.) Fa Billadieri, Brown, Prodr. 1, p. 147. P. pustulatum, Forst., Prodr., n. 436; Swartz, Syn., 31 et 229; Schkuhr, t. 10. P. frondibus simplicibus, trilobis aut pinnatifidis ; laciniis approximatis aut remotiusculis , aculis aut ob- tusis suboppositis glaberrimis , Écan : im- mersis. Nob. Crescit in Novä-Zeelandià. (v. s. s.) OBSERVATIONS. = Par les synonymes que nous citons ici, on voit que nous réunissons ensemble quatre des espèces que les au- teurs considèrent comme différentes. Ainsi nous pensons que le Polypodium diversifolium de Willdenow ne diffère par aucun caractère du P. phymatodes. W en est de même du P. Billardieri de R. Brown ou P. scandens de Labil- lardière. J'ai comparé avec le plus grand soin ces deux espèces , savoir : P. diversifolium Wild. et P. Billardieri Brown, et il m'a été facile de reconnaître. leur identité. Maintenant j'ai cherché à savoir si cette espèce était diffé- rente du P, Phymatodes ; et après un examen très-attentif | Je n'ai pu saisir entre elles aucune différence. J’ai donc BOTANIQUE. 67 été amené à les réunir toutes trois en une seule et même espèce pour laquelle je conserve le nom de PAymatodes comme plus ancien , quoique celui de diversifolium, donné par Willdenow, exprimât mieux la diversité de formes que ses frondes présentent. En effet il est peu d’espèces où cet organe varie autant. Surlemêmeéchantillon, j'ai vu d’abord des frondes parfaitement entières , lancéolées, aiguës ou obtuses; d’autres de même forme , mais avec un seul lobe latéral alongé et falciforme ; d’autres avec deux lobes, un de chaque côté ; enfin tous les passages possibles entre les frondes parfaitement entières et les frondes pinnatifides. Dans cette dernière forme, on observe encore un grand nombre de modifications ; les divisions, toujours aiguës à leur sommet, sont tantôt larges et très-rapprochées, tantôt étroites et éloignées; elles sont alternes ou oppo- sées, quelquefois sur une même fronde , c'est-à-dire qu’elles sont alternes dans le bas et opposées dans le haut ou vice versé. Quant au Polypodium pustulatum de Forster, très-bien figuré par Schkubr, t. 10, il est impossible de ne pas y voir une espèce tout-à-fait identique avec les précédentes. C’est la variété de forme dans laquelle les divisions de la . fronde sont lancéolées et aiguës. ASPIDIUM, Swartz. 121. ASPIDIUM PENNIGERUM, Swartz, Syn. fil., p- 49 et 250; Willd., Sp. 5, p. 245. Polypodium pennigerum, Forster, n. 444; Schkubr Fil., p: 17, t: 22. A. frondibus bipinnatis; pinnis lanceolatis acumi- 5* 68 VOYAGE DE L’ASTROLABE. natis semipinnatifidis glabris, pinnulis subfalcatis ob- tusis integris, margine subciliatis, ciliis apicem nervu- lorum terminantibus ; soris in medio nervulorum im- positis. Nob. Crescit in sylvis Novæ-Zeelandiæ. (v. s. 5.) OBSERVATIONS. Les habitans de la Nouvelle-Zélande désignent cette fougère sous le nom de Pihon. Elle est commune dans les bois, et s'élève quelquefois à une hauteur de trois à quatre pieds. ê 122. + ASPIDIUM VESTITUM, Swartz, Syn. fil. 53 et 254; Schkubr, t. 43; Willd., Sp. 5, p. 261. Polypodium vestitum, Forst., Prodr., n. 445. A. frondibus bipinnatis, pinnulis . ovato-oblongis acuté serratis, serraturis muticis, basi superiore lo- bato-auriculatis , infimis inciso-serratis, stipite rachi- busque densè paleaceis, Willd. 1, c. Crescit in Novä-Zeelandiä. ( Forster. ) 123. + ASPIDIUM SERRA, Swartz Fil. 47; Schkubr, t. 33; Willd., Sp. 5, p. 240. À. frondibus triangularibus pinnatis, pinnis alternis linearibus utrinque attenuatis , terminali latiore, pin- natifidis, subtüs pubescentibus, lacinüis semiovatis acutis, rachi hirt4, stipite glabro. Willd. L. c. _ Crescit in Novä-Zeelandià. (Ex Sprengel.) BOTANIQUE. 69 124. ASPIDIUM PROLIFERUM, R. Brown, Prodr. 1, p+ 147. À. frondibus bipinnatis apice proliferis, pinnulis ovato-oblongis glabris crenatis incisisve : inferioribus basi pinnatifidis lobulo antico dilatato obtuso , stipite rachique scarioso-squamosis : squamis selaceis basi dilatatä fimbriatâ. Br. 1. c. | Crescit in Novä-Zeelandià. (D’Urville et Lesson. V.s. s.) | OBSERVATIONS. Cette espèce avait été trouvée par M. Robert Brown à la terre de Van-Diémen : MM. d’Urville et Lesson aîné l’ont recueillie à la Nouvelle-Zélande lors de l'expédition de la Coquille. 125. ASPIDIUM HISPIDUM, Swartz, Syn., p. 56 et 256. Polypodium setosum, Forst. (non Thunb. Jap.). Aspidium setosum, Schkuhr Fil., t. 49. A. frondibus 3-pinnatis, pinnis ?2-pinnatis, alter- nis, foliolis oblongis obliquis inciso-serratis , nervis utrinque pubescentibus , paginà superiore glabrà , in- feriore pilis brevissimis appressis, rigidis luteis as- persà, soris versüs basin infimæ incisuræ solitariis. Nob. : Crescit in Novà-Zeelandià. (v. s.s.) OBSERVATIONS. Cette jolie Fougère est très-remarquable par les longs 10 VOYAGE DE L’ASTROLABE. pétioles qui portent ses frondes, et qui sont couverts de poils noirs , raides et renflés à leur base. 126. * ASPIDIUM VELUTINUM, Nob. À. frondibus longè petiolatis subtripinnatis pilosis subglandulosis ; pinnis inferioribus suboppositis bi- . pinnatis ; foliolis subpinnatifidis oblongis acutis sessi- libus , laciniis subdenticulatis ; pinnis mediis pinnatis , superioribus pinnatifidis ; rachibus rufo-velutinis. Crescit in Novà-Zeelandià. ( v. s. s.) OBSERVATIONS. Cette belle espèce est nouvelle, et quoique voisine des Aspidium pubescens et villosum, elle en diffère néanmoins par plusieurs caractères. Ses frondes portées sur un pétiole carré et très-long, couvert d’un duvet roux, court et très-serré, sont tripinnées à leur base, bipinnées dans leur partie moyenne, et simplement pinnées à leur partie supérieure. Leurs. deux surfaces sont également couvertes de poils assez longs , et les divisions de leurs fo- lioles sont pinnatifides à la base des pinnules, etsimplement dentées dans les folioles supérieures. Les sores sont très- petits, peltés et glabres. Notre espèce a aussi une très- grande ressemblance avec le Polypodium rugosulum Labill., Nov.-Holl., 2, t. 141. Mais ses feuilles sont plus profondément divisées , et la présence d’un opercule pelté ne laisse aucun doute sur le genre Aspidium , auquel elle doit être rapportée. Cependant, comme ces oper- cules sont très-caducs, et que parfois il est difficile d’en trouver un ou deux sur un échantillon, surtout lorsqu'il est un peu avancé, nous ne serions pas très-étonné que BOTANIQUE, 71 la plante de M. Labillardière dût être rapportée à notre | espèce. 127. ASPIDIUM CORIACEUM, Swartz, Syn. fil., _ p. 57; Schkuhr, t. 50. Polypodium adianthiforme, Forster, Prodr., n. 449. A. frondibus subbipinnatis, coriaceis, glabris ; pinnis alternis lanceolatis, acutis, basi subpinnatis, foliolis subovalibus obliquis, crenato-dentatis. Nob. Var. AÀ.rntegra; pinnis semipinnatifidis , laciniis integerrimis. Var. B. acutidentata ; pinnis pinnatis, laciniis ar- gutè dentatis. Crescit in Novâ-Zeelandià, locis dictis rivière Tamise, baie des Iles, baie Tasman, etc. (v.s.5.) OBSERVATIONS. Cetteespèce m'a présenté, dansles échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande, des variétés qu’il me paraît utile de signaler ici. L'une, que l’on pourrait appeler Far. in- tegra, a ses pinnules simplement pinnatifides , et les divi- sions, unies entre elles par leur moitié inférieure, sont en- tières et nullement dentées. Une seconde, Var. acultiden- tata, a les divisions des pinnules, surtout les inférieures, distinctes jusqu’à la base, et offrant des dents extréme- ment aiguës, acuminées, et non des crénelures obtuses , comme on les indique généralement dans les descriptions de !Aspidium coriaceum données par les auteurs. 72 VOYAGE DE L'ASTROLABE. ASPLENIUM, L. : 128. ASPLENIUM OBLIQUUM, Forst., Prodr., n. 429; Sw., Syn. fil. 268; Schkubr, t. 71. Aspl. lucidum, Forst. 1. c., n. 427; Sw., L. c., p. 269; Schkuhr, t. 72. À. fronde pinnatä, pinnis basi dimidiatis subpetio- latis næquilateralibus lanceolato-acutis, serratis , gla- bris ; soris linearibus obliquis, parallelis ; stipite basi Squamuloso ; squamis pellucidis lanceolatis, acutis- simis. Nob. ; Crescit in Novà-Zeelandià, locis dictis Advre de l’Astrolabe, rivière T. amise, pointe de Séparation. Ab incolis vulgd Paretao vel Parenoko dicitur. (v. s. s.) OBSERVATIONS. Nous réunissons ici deux espèces que Forster et tous les autres botanistes ont regardées comme distinctes. Une suite nombreuse d'échantillons recueillis à la Nouvelle- Zélande , dans les diverses stations de l’Astrolabe, nous a mis à même de reconnaître que les caractères que l’on a assignés pour distinguer ces deux espèces , sont très-varia- bles et se nuancent de l'une à l’autre. Ainsi d’après les figures de Schkuhr, les folioles de V'Asplenium obliquum sont beaucoup moins alongées et moins étroites à leur sommet que celles de l’Aspl. lucidum où elles le sont beau- COUP; mais nous avons trouvé sur certains individus des passages entre ces deux formes. Le stipe est couvert à sa base d’écailles très-nombreuses, minces , étroites, très- aiguës , quelquefois ciliées sur les bords , et formées d’un , OTANIQUE. 13 réseau très-élégant. J'ai observé ces écailles dans les deux espèces également. On dit encore que dans l#spl. lucidum les pinnules sont égales à leur base, tandis que dans s côtés est constamment plus l'Aspl. obliquum Yun d large. Ce caractère est loin d’être constant, et on voit quelquefois sur une même fronde les pinnules iméquila- térales à la base, et égales dans la partie supérieure. Ce sont tous ces motifs joints à l'identité de patrie qui nous ont engagé à réunir ces deux espèces. 129. ASPLENIUM FALCATUM, Swartz, Fil. 77; Brown, Prodr. Nov.-Holl., p. 150. A. fronde pinnatä; pinnis trapezoïdeo-lanceolatis , apice angustatis acutis, basi attenuatis inæquilatera- libus subpetiolatis, inciso-serratis, serris dentatis ; soris brevibus nervo medio ferè parallelis ; stipite lævi nigrescente. Nob. Crescit in sylvis, ad basin arborum, nec non Cya- theæ dealbatæ parasitica, in Novä-Zeelandi. (Hävre de l'Astrolabe.*.s.s.) Nomen vernaculum Raontaye. 130. + ASPLENIUM POLYODON, Forst., Prodr. , n. 428 ; Swartz, Syn., 77 et 263; Willd., Sp. 5, p: 324. A. frondibus pinnatis, pinnis ovatis acuminatis , duplicato-dentatis, basi rotundato-cuneatis. Willd. ke: Crescit in Novàä-Zeelandià. (Forster) 14 VOYAGE DE L'ASTROLARE. 43%. ASPLENIUM HETEROPHYLLUM, Nob. Asplenium flaccidum , Forster, Prodr., n. 428. Cœnopteris flaccida , Sw. Fil. 87 et 281 ; Schkukr, t. 82. Darea flaccida, Willd., Sp. 5, p. 295. Cœnopteris odontites, Swartz Fil. 87; Schkubr, t. 82. Darea odontites, Willd., Sp. 5, p- 296. Asplenium odontites, R. Br., Prodr. 1, p. 151. Darea appendiculata, Bory, Cryptog. Coq., p. 269 (non Labill. ). A. frondibus pinnatis longè petiolatis glabris ; pin- nis subcarnosis, siccatione coriaceis , Sterilibus li- neari-lanceolatis acutis, crenatis , aut grosse et obtusè crenaüs ; fertilibus pinnatifidis, laciniis angustis sub- falcatis acutis, approximatis aut distantibus; soris submarginalibus, solitariis. Nob. Crescit in Novä-Zeelandiä, locis dictis baie des Îles, hävre de l Astrolabe. (v.s. s.) OBSERVATIONS, Nous avons cru devoir réunir en une seule les deux es- pèces mentionnées par les auteurs sous les noms de Darea Ou Caænopteris flaccida et C. odontites. L'examen d’un grand nombre d'échantillons nous a présenté tous les pas- sages entre ces deux espèces, qui ne sont évidemment que des variétés, dont on trouve fréquemment les deux formes sur une même touffe, En effet les divisions des pinnules sont plus ou moins profondes et plus ou moins rappro- BOTANIQUE. 75 chées sur le même individu, et comme c’est presque le . seul caractère d’après lequel les auteurs avaient distingué ces deux espèces, nous avons acquis la conviction qu’elles devaient être réunies en une seule, que nous avons nommée 4s. heterophyllum, à cause de l'extrême variation de ses pinnules. Quant au nom d’Æ#splenium flaccidun donné par Forster, nous ignorons pourquoi ce botaniste célèbre l'avait choisi pour désigner cette espèce qui, lors- qu’elle est fraîche, a ses feuilles épaisses et comme charnues, devenant coriaces par la dessication. 132. ASPLENIUM BULBIFERUM, Forst., Pr. n. 453; Sw. Fil., p. 84, 278; Willd., Sp. 5, p. 345; Schkubr, t. 79. : Asplenium laxum, Br., Prodr. 1, p. 151. A. frondibus bipinnatis, ovali-oblongis ; pinnis sub- oppositis, pinnulis oblongis, incisis aut pinnatifidis , basi attenuatis angustatis, sæpiüs m rachi decurren- tibus , laciniis integris aut apice subbidentatis, mem- branaceis flaccidis glabris ; soris brevibus submargi- nalibus ; stipite subsquamato, squamis lanceolatis acuminatis , parvulis. Nob. Crescit in Novä-Zeelandiâ, loco dicto havre de l'Astrolabe, ubi Manamana ab incolis nuncupatur. (v.s.s.) OBSERVATIONS. Nous possédons un échantillon de cette espèce, qui est vivipare , c’est-à-dire qu’une des sporules contenues dans un des sores, s’est développée et a formé un jeune indi- 76 VOYAGE DE L'ASTROLABE. vidu, ce qui justifie le nom d’A45. bulbiferum donné par Forster à cette espèce. Elle me parait être la même que . l'Asplenium laxzum de Rob. Brown , ainsi que j'ai pu m’en convaincre par la comparaison de nos échantillons re- cueillis à la Nouvelle-Zélande , avec un échantillon que je tiens du célèbre auteur du Prodromus Floræ Nov.-Holl. M. Brown cite le Cænopteris appendiculata Labill., Nov.- : Holl., 2, p. 94, t. 243, comme synonyme de son espèce. Mais c’est une opinion que nous ne partageons nullement. L'espèce de M. Labillardière me paraît. bien distincte. Ses pinnules , au lieu d’être pinnées et à divisions pinnatifides, sont simplement pinnatifides, et leurs divisions sont en- tières ou bidentées au sommet ; il faut en excepter toute- fois la division inférieure » Qui est plus grande et pinnati- fide. Le Cænopteris appendiculata parait donc tenir le milieu entre l4sp/enium bulbiferum et Y Asplenium flac- cidum. : DOODIA, R. Brown. 133. DOODIA ASPERA, Brown, Prodr. 1, p: 151. D. frondibus lanceolatis, pinnatifidis, laciniis li- neari-ensiformibus acuminatis spinuloso-serratis, soris lunulatis distinctis passim biseriatis, stipite rachique asperis. Br. 1. c. 4 : Crescit in Novä-Zeelandi4 » loco dicto bare des Iles. Nomen vernaculum Poukou-Poukou. (v.s.s.) 134. + DOODIA CAUDATA, Brown, Prodr. 1, p. 454. D. frondibus pinnatis, pinnis (plurimis) distinctis BOTANIQUE. 117 : lineari-oblongis obtusis serrulatis : terminali elongatä lineari. Br. 1. c. Crescit in Novà-Zeelandiä. (D’Urville.) OBSERVATIONS, Cette espèce, trouvée à la Nouvelle-Zélande par MM. d’Urville et Lesson aîné, lors du dernier voyage de la Coquille, n’a pas été retrouvée dans les relâches de l'Astrolabe. Nous la citons ici d’après l'autorité de M. Bory. CYATHEA, Sw. 135, CYATHEA DEALBATA, Sw., Syn. fil. 140 et 356; Willd., Sp. 5, p. 495. (Tab. 10.) Polypodium dealbatum, Forst., Prodr. n. 454. C. frondibus 3-4 pinnatis suprà viridibus, subtüs pruinoso-albis, pinnis pinnulisque alternis, rachi pul- verulento-pilosis, pinnulis lanceolatis sessilibus basi profundèé pinnatifidis, versüs apicem angustatis, acutis dentatis; lacinüis sessilibus subfalcatis versüs apicem denticulatis ; caudice arboreo. Crescit in Novä-Zeelandià (Advre de l'Astrolabe. V. 5.5.) OBSERVATIONS, Cette espèce, que les naturels nomment Poghna, est sans contredit une des plus belles, non-seulement du genre, mais encore de toute la famille des Fougères. Son 18 VOYAGE DE L'ASTROLABE. stipe est élancé comme celui des Palmiers, et sa hauteur est quelquefois de quinze à vingt pieds, mais plus com- munément d’une douzaine seulement, sur environ trois pieds de circonférence. Les frondes qui couronnent le stipe ont environ quatre pieds de longueur. Elles for- ment un élégant parasol, et la teinte blanche et ar- gentée de leur face inférieure contraste agréablement avec la teinte verte de la face supérieure. Cette fou- gère est. très-commune au hâvre de l’Astrolabe. Elle croît . aussi bien dans les fourrés les plus épais que sur le flanc nu des montagnes et au-dessus des précipices. Cependant elle préfère les lieux ombragés et humides , les ravins , et près de l’aiguade du hâvre de l’Astrolabe il y en avait un très-grand nombre. 136. + CYATHEA MEDULLARIS, Swart, Syn. 140 et 366; Schkubr, t. 133; Willd. » Sp. 5, p. 494. Polypodium medullare, Forst., Prodr. n. 452. Sphæropteris medullaris, Bernhardi in Schrad., Journ. 1801,1,p.122,t.4,f.14. . C: frondibus triplicato-pinnatis, pinnulis lineari- oblongis obtusiusculis crenatis apice integerrimis , ra- chibus asperis, caudice arboreo hispido. Willd: 1. c. _ Crescit in Novä-Zeelandià. (Forster. ) PTERIS, Sw. 137. PTERIS ROTUNDIFOLIA, Forst., Prodr., n. 420; Sw. Fil., p. 102 et 297. P. frondibus pinnatis ; pinnis alternis, ovalibus , BOTANIQUE. : 79 basi abrupte breviterque petiolatis, apice obtuso-acu- minatis marginibus integris subtüs fructiferis, soris continuis nudis ; in sterilibus, pinnis margine crenu- latis, stipite pedali, gracili, squamuloso, om ss basi nudo. Nob. Crescit in Novà-Zeelandià. (Æévre de P'Astrolabe. V8.) 138. + PTERIS COMANS, Forst., Prodr. n. 419; Sw., Syn. 98 et 292; Schk., t. 92; Willd., Sp. 5, p. 381. P. frondibus pinnatis, pinnis subsessilibus pro- fundè pinnatifidis, laciniisapproximatis lineari-lanceo- latis acuminatis apice serratis. Willd. Sp. 1. c. Crescit in Nova-Zeelandiä. ( Forster.) 139. PTERIS ESCULENTA, Forster, Prodr. n. 418, PL. esc., 47; Labill., Nov.-Holl, 2, p. 95, t. 244; Swartz Fil., 101 et 296; Schkubr Fil:, t. 97; Willd., sé 5; p. 401. Brown, Prodr., 154. Pt. ut. L.Jacq., Icon. rar., 3, t. 645; Plum. Am., 41, t 22: Fil. 23, t. cran r Syn. 101; Willd., Sp. 5, p: 401. P. frondibus tripinnatis ; foliolis linearibus integris subobtusis, infimis basi pinnatifidis, terminali longiori, _obtuso margine revoluto subcrenato; indusio mem- branaceo à margine distincto; facie inferiori intra fruc- tificationes reticulato-villosà. Nob. Crescit in Novà-Zeelandià. (v. s. s.). 80 ‘ : VOYAGE DE L’ASTROLABE. OBSERVATIONS. Nous avons comparé avec un soin extrême les échan- tillons du Pteris esculenta de Forster, dont M. de Labil- lardière a publié une excellente figure, avec le Pteris cau- data L., qui croît en Amérique, et ces deux espèces nous ont paru être identiquement les mêmes, et devoir être réunies. En effet les frondes offrent la méme forme géné- rale; les divisions sont alongées , linéaires, un peu ob- tuses , les inférieures sont pinnatifides à leur base. Exa- minées à la face inférieure, on voit leur marge recourbée et comme crénelée. L'indusium naît du dessous de cette marge , et il est lui-même légèrement ondulé et membra- neux ; il résulte de cette disposition qu’il existe une sorte de gouttière tout au$our de chaque foliole au point d’ori- gine de l’indusium. Toute la face inférieure de la pinnule de chaque côté de la nervure médiane est recouverte d’une sorte de duvet, ou plutôt d’un réseau villeux, qui existe également dans les échantillons de la Nouvelle- Zélande, et ceux que j'ai observés venant du Brésil, de Cayenne, de Porto-Rico, et de plusieurs autres parties de l'Amérique méridionale, Cependant dans les échantillons australasiens on trouve assez souvent à la face inférieure desfolioles, principalement sur la côteounervure moyenne, un duvet, une sorte de bourre fauve, qui est peu adhé- rente, et que je n'ai jamais vue sur les individus améri- cains. Mais cette seule différence, si faible en réalité, et dont on pourrait peut-être trouver la cause dans la rigueur des saisons, dans les pays où croît le Pteris esculenta, ne me semble pas, à beaucoup près, suffisante pour séparer ces deux espèces. RE ( Malgré la loi, d’ailleurs si respectable, de l’antériorité, BOTANIQUE. 81 j'ai pensé qu’on pouvait préférer le nom de Pteris escu- denta, quoique plus récent, parce qu’il indique l’usage que les misérables habitans de la Nouvelle-Hollande, de la Tasmanie et de la Nouvelle-Zélande, font de la racine ou souche de cette fougère, si est leur pinces nourriture. A Pa ‘doi PTERIS: AFFINIS, Nob. P. fondibois tripinnatis : foliolis linearibus inifotis subobtusis , infimis basi pinnatifidis ; terminali cæteris haud longiori, margine integro, nec crenato, indusio membranaceo margini continuo ; facie inferiori , , intrà fructificationes glaberrimä. N 5 Aire in Novä-Zeclandiä. (rs s.8.) ; : “OBSRÉvATIÔNS: 1 Cette espèce a beaucoup d'affinité avec mu RE (Pteris esculenta) ; mais cependant il est assez fa fà cile de l'en distinguer. D'abord ses pinnules ne sont pas terminées par une longue. pointe. entière et un peu obtuse, ; ainsi qu’on le remarque dans l'autre espèce ; la division termi- nale n’est pas sensiblement plus longue que les autres. Le bord de chaque division est simple et non ondulé et cré- nelé, et ce bord se continue presque sans interruption avec l’indusium , sans former ce ‘sillon profond qu’on ôb- serve à la face inférieure des folioles dans ‘le vrai Pteris esculenta. Enfin la face inférieure des folioles est parfaite- ment glabre, entre les deux rangées de fructification , et non toute couverte de ce réseau villeux qui existe cons- tamment dans l'autre espèce. ÉOTANIQUE. 6 82 VOYAGE DE L'ASTROLABE. 141. * PTERIS SCABERULA, Nob. (Tab. 44.) P. frondibus coriaceis tripinnatis;. laciniis fructi- feris elliptico-lanceolatis, acutis alternis, basi attenua- is, distinctis, supremis confluentibus et in laciniam angustatam integram aut dentatam desinentibus ; fructificationibus continuis ; sterilibus acutis , dentato- serratis ; rachi scabrä. Nob. : At Crescit in Novä-Zeelandià. (v. s. s.) © OBSERVATIONS. : Cette jolie espèce, remarquable par son élégance, est voisine du Pleris esculenta et du Pteris tremula de Robert Brown; mais elle diffère 1° de la première par les subdivi- sions de ses pinnules aiguës et non obtuses, plus courtes, dentées et rétrécies, et distinctes à leur base ; et non ses- siles et confluentes ; 2 de la seconde (d’après le caractère tracé par M. Brown, car sa plante m’estinconnue), par ses frondes coriaces , par ses divisions aiguës et non obtuses, dentées ou entières, et non crénelées, et par son rachis et ses ramifications couverts d’aspérités et non parfaitement glabres. ke de 142. * PTERIS MACILENTA, Nob. "(Tab 42.) 3 P. frondibus bipinnatis ; pinnis. alternis aut oppo- sitis longè petiolatis ; pinnulis paucioribus distantibus ©blongis pinnatifidis ; laciniis integris aut apice inciso- BOTANIQUE. 83 dentatis glabris, membranaceis ; indusiis membrana- ceis margini continuis. : Crescit i in Nové-Zeelandià. 24 s. $. s) OBSERVATION S. Cette € espèce est bien remarquable par son port qui la distingue au premier coup-d’œil de toutes’ les autres es- pèces du genre, et qui la rapprocherait plutôt de certaines espèces de Zindsæa. Ses frondes sont longues d’environ un pied et demi, et même deux pieds, et composées, d’un très-petit. nombre de folioles écartées les unes des autres, et plus ou moins profondément pinnatifides. Les divisions de ces pinnules sont où entières ou irrégulière- ment dentées à leur sommet, constamment très-glabres. Cette espèce se rapproche un peu du Pteris vespertilionis de M. Labillardière, mais néanmoins elle en est fort dis- imete. 1 CHEILANTHES, Siartz. PE CHEILANTHES TENUIFOLIA, Swaitz, Fil. "= -Schkubr, D 125; Brown, Prodr., 1, P- 15: ; | © Pteris bumilis, Forst. d Prodr. » D fic. €C. frondibus biais iii , pinnis "4 Oppositis, brevibus, distantibus, pinnulis pinnatifidis infimis subpinnatis, inciso-crenatis, soris subrotundis discretis ; rachi longiori nigrâ, semi-tereti , hinc planà, illine convexä, glabrà, basi setosä. Nob. Crescit in Novä-Zeelandià. (Æévre de l'Astrolabe. Vis. s.) | : te 6" 84 VOYAGE DE L’'ASTROLABE. 144. . CHEILANTHES FRMBUS, Nob. C. fronde tripinnaté ; loidis oblaitss sessilibus sbolnies. inciso-dentatis, soris interruptis subro- tundis , subths dentes té revolutos solitariis , nudis ; rachi foliolisque pilosis. Nob. Crescit in N ovä-Zeelandià, loco dicto baie ps Îles. (Has) ? ‘ ge OBSERVATIONS. * Cette espèce nouvelle, qui par son port se rapproche assez du Pteris Poe d'Europe; est fort PS VAE 4 et quand les frondes sont bien développées, on péuresit la prendre pour une espèce de Polypodiur. En effet les sores sont arrondis, distincts et nus, Ra à chacune des dents ou divisions des lanières. Mais si lo examine ces frondes avant leur é épanouissement, on voit alors que les divisions sont recourbées en dessous, et qu’elles recouvrent complètement chacun des sores, en lui formant une sorte ser ci à sans ne changer de nature. F2 ; Elle se rapproche de Chettanthes capensis et C. mul- tifida de Swartz, dont elle diffère : par la forme alongée de ses folioles, et par les poils qu recouvrent ( ces ble et le rachis. : à LINDSÆA , Dryander. si # 145. LINDSÆA LESSONIT, _Bory, Grypt. Coq P- a, Le € 37, Ê. Move, #4 ë à L. frondibus sidlibus longé peilats pinnatis ; BOTANIQUE. 85 pinnis distantibus, inferioribus subpinnatis, mediis crenato - incisis , superioribus confluentibus ; laciniis subtfiangulari-flabellatis, integris aut crenatis ; soris integris aut interruptis; petiols glabris ; stipite re- pente setoso. Nob. Crescit in Novä-Zeelandià (dore de PAstrolabe, baie des Iles).N ernaculè ab incolis Pico-Pico.(v. s. 8.) > _ OBSERVATIONS. M. Bory de Saint-Vincent a décrit et figuré cette jolie espèce sous le nom de Lindsæa Lessoni. Elle avait été rapportée de la baie des Iles par M. Lesson ainé, lors du dernier voyage de Za Coguille. Nos échantillons ont. été trouvés dans les crevasses. des ne au hâvre de 2 AREO labe. » L 146. LINDSÆA LINEARIS ; Seite fil «18 ct 308, t. 3, f. 3; Brown, Prodr. 3j 156. : L. lunata, Willd., Sp. 5, P- pa. L frondibus pinnatis , linearibus, pinnis flabelli- formibus, anticè crenulatis, fructificantibus. Br. Le. Crescit i in Novä-Zeelandià. (es s.s.) | 447. + LINDSÆA TRICHOMANOIDES ; ER he. Soc. Lin. , Lond., 3, p. 43,t, 115 ‘Schkuhr, Fil. y t 114; Swartz, Fil., 419; Willd., Sp. 5 '; P- 425. . * Adianthum cuncatuim , Forst. $ Prodr. , n. 461. “A fhondiue bipinnatis, pinnulis cuneatis soblisis ribus retusis. : Crescit in Novä-Zeélandià. (For ster ) 86 VOYAGE DE L'ASTROLABE. : STEGANIA, R. Br. : 148. STEGANIA PROCERA, Brown, Prodr. * COR Osmiunda procera, Forster, Prodr., n. fs. ie | Blechnum procerüin, Labill., Nov.-Holi., 2, p. 97, t. 247: Var. Stipulosa. Nob. _S: frondibus sterilibus oblongo-lanceolatis , pin- natis coriaceis , glabris ; pinnis cordatis subsessilibus, oblongis obtusis, denticulatis ; frondibus fructiferis pinnatis, pinnis_distantibus linearibus acutis, squa- matis , involucris continuis laceris. Crescit in Novä-Zeelandiä. ( Baïe des Iles. v. s. s.) - OBSERVATIONS. | Nous avons figuré ici cette belle variété, parce qu’au premier abord elle diffère beaucoup du Segania Procera, à cause des expansions membraneuses qui existent à la base des pinnules fructifères, et qui représentent en quelque sorte des oreillettes ou des stipules | 149. STEGANIA LANCEOLATA, R. Brown, Prodr., 152. ° . É S. frondibus sterilibus pinnatifidis , lanceolatis, scaberulis ; laciniis totâ basi affixis, oblongo-lanceo- latis, obtusis subfalcatis, crenulato:subrepandis ; in- fimis abbreviatis semiorbiculatis ; fertilibus linearibus, longitude sterilium. Nob. RTL BOTANIQUE. | 87 Crescit in Novä-Zeelandià (hdvre de l'Astrolabe),. Nomen vernaculum Mini. Hs si 8. F. 150. + STEGANIA DISCOLOR, Nob._ “Osmunda discolor, Forster, Prod. n. 413. Éd diseolor, Srarté, Syn. 111; ; Wild. » SP: à, p- 293. Hemiomitis discolor, Logan 2À t. G (in tabulà sub nomine H. rufæ ). S. frondibus sterilibus pinnatis , pinnis alternis ses- silibus oblongis acutiusculis subserrulatis, subtüs dealbatis, fructificantibus pinnatis, pinnis alternis li- nearibus basi dilatatis, _indusiis denticulatis ciliatis. Willd. 1. c. RTE Crescit in N ovi-Zeclandid. ti er | ADIANTHUM, Sw. . ADIANTHUM AFFINE, Wina., ve » p. " À. trapeziforme, FAUX Prodr. _n. 7e Schkubr, t. 12: (non L., nec ae nec she ) A. frondibus suprà ee pinnulis petio- Jlatis subtrapeziformibus subfalcatis , acutis, inciso- dentatis ; dentibus acutis, glabris subglaucescentibus ; indusiis rat bes glabris ; petiolis folio es ribus nigris Iævibus subtriquetris. _ Crescit in Novä-Zeelandià. tisure de? sn vlabe. V. 5. S.) | | 88 VOYAGE DE L'ASTROLABE, . 152. ADIANTHUM FORMOSUM, R. Brown! Prod, 155. Fri 5 À. frondibus suprà decompositis ; pinnulis vix pe- tiolatis rhombeis subobtusis glabris , crenatis aut ob- tusè dentatis; rachibus partialibus pilosis ; indusiis reniformibus glabris ; petiolis subtriquetris, basi as- perte. Nob... de pi Es a Crescit in N ovä-Zeelandià. (Havre de l Astrolabe. Vs. si): 2 ' RUE Fe } 2 OBSERVATIONS. Cette espèce a de très-grands rapports avec la précé- dente par son aspect et sa forme générale, Mais néanmoins il est assez facile de l'en distinguer. Ainsi, tandis que les frondes sont comme bipinnées dans la première, elles sont tripinnées dans la seconde. Celle-ci a ses folioles gé- néralenent plus petites, presque toujours obtuses, excepté celles des extrémités qui sont aiguës. Ces folioles ne sont pas incisées comme dans l’Adianthum affine, mais seule- ment crénelées ou à dents obtuses ; de plus les divisions du rachis sont glabres dans l4d. affine, et poilues dans VAd. formosum, qui à ses pétioles rudes au toucher, surtout dans sa partie inférieure. Cette espèce n'avait en- core été trouvée qu’à la Nouvelle-Hollande par M. Rob. eo +33. ADIANTHUM HISPIDULUM, Swartr, Fil, 124? 5 Brown, Le., DR i A. frondibus suprà decompositis bipinnatis ; foliolis subtrapeziformibus obtusis, arguté denticulatis, punc- BOTANIQUE. 89 tato-scaberulis, striatis hirtis ; indusiis reniformibus hispidis, confertis; rachibus partialibus , petioloque nigris, scaberulo-hirtis. Nob. Crescit in N ova-Zeclandià. Ç Hävre de l'Astrolabe. V. S. si. ER _L'Adianthum hispidulum de Swartz, qui croît à la Nou- flendé, a aussi été retrouvé à la Nouvelle-Zélande. Quoique cette espèce se rapproche beaucoup des deux pré- cédentes, cependant il est facile de l'en distinguer par ses folioles finement dentées , striées et me aE À et ses indusium fprlement velus. _ OBSERVATIONS. LA 154. ADIANTHUM PUBESCENS, Schkubr, Fil, 116; Willd., Sp. 5,,p- PTT CA podatum, Forster, Prodr., 458 (non LD | A. frondibus pedatis , ramis pinnatis , “elongatis ; rigidis; foliolis subeuneatis aut oblongo-falcatis , apice obtusè dentatis, suprà glabris, subtùs pilosiuseulis , striatis ; indusiis reniformibus , confertis , pilosis ; ra- chibus partialibus hirtis, communi hispido. Nob. Sora in : Novä-Zeelandià. CRngs des Les. v: 8.5. L OBSERVATIONS. M. ‘hioun rapporte V'Adianthum dise de Forster à l'espèce que Swartz a nommée Ad. hispidulum. Schkubr, au contraire, pense que l'espèce de Forster est l’4d. pubes- cens. Cette dernière opinion nous paraît beaucoup plus pro- bable. En effet les frondes de l'4d. hispidulum ne sont pas 90 VOYAGE DE L'ASTROLABE. pédalées, tandis que ce caractère existe aussi bien dans l'Ad. pubescens que dans l’_4d. pedatum. : HYMENOPHYLLUM, Smith, Sw. 155. * HYMENOPHYLLUM SCABRUM, Nob. (Tab. 14, f. 1.) H. stipite ramoso rachique -piloso-scabris ; fron- dibus elasticis , lanceolatis pinnatis acutis; pinnis süb- bipinnatifidis ; laciniis linearibus obtusis glabris , sæ- piès apice bifurcatis; indusis terminalibus obtusis, denticulatis bivalvibus. Nob. D mis Crescit in Novä-Zeelandiä. (D'Urville, v. s. s.) * DESCRIPTIO. + Stipes teres, 5-6-uncialis, piloso-scaber ; frons elas- tica oblongo-lanceolata, 8-9 uncias longa, acuta, pin- nala; pinnis alternis lanceolatis profundè! bipinnati- fidis ; laciniis linearibus obtusis, sæpiüs apice bifurcatis, glabris, nervo medio ejusque ramificationibus piloso- Scabris,, pilis raris ; rachi partiali alatä. | Indusia terminalia sessilia orbiculari-compressa, bivalvia, valvis obtusis, usque ad basin liberis, mar- gine irregulariter denticulatis. Columna centralis val- vulis brevior, apice ramosa et capsulas annulatas pe- dicellatas gerens, : ES OBSERVATIONS, Par son extrême élasticité et par sa forme générale, notre espèce se rapproche assez de l'Hymenophyllum elas- BOTANIQUE. 91 ticum de Willdenow, trouvé dans les îles de France et de Bourbon par M. Bory de Saint-Vincent. Mais elle en dif- fère par plusieurs caractères, et entre autres par son stipe couvert de poils très-raides, par ses pinnules beaucoup plus alongées, plus écartées, glabres et non velues et ciliées. Elle à aussi quelques rapports - ‘avec l'Hymeno- Phyllum nitidum Rob. Brown, mais s’en distingue par sa taille beaucoup plus grande, par ses pa de SCRUPOS, par ses s pinnules bipinnatifides , etc. 156. HYMENOPHYLLUM TUNBRIDGENSE, Smith ; Swartz, Fil., 147; Schkubr, t. 135; ds; R. Brown, Prodr., 1, P- 159: Baise cupressiforme, Lab Mo -Holl., > p. 102, t. 250; £,.:@ £ H. frondibus bipinnatifidis glabris, laciniis oblon- gis, acutè dentatis; involucro suprà axillari. _Crescit inter muscos et lichenes N re (v..s. s.) ca . +, HYMENOPHYLLUM MINIMUM, Nob.. (Tab. 14, £ 22) H: perpusillum, surculis repentibus ; fronde petio- lat, pinnatifidà purpureä, lacinis inferioribus pro- fun dè bipartitis obtusisarguté serratis, indusio oblongo terminali, obtuso, semibivalvi, margine dentato. Nob. _Crescit in N Novä-Zeelandiä. (vs. s.) ee DESCRIPTIO. Gæspitosum, surculis ramosis radicintibus filifor- L 92 VOYAGE DE L’ASTROLABE. formibus, subsquamatis, squamis linearibus raris. . Frondes erectæ , solitariæ petiolatæ , vix unguicu- lares (petiolo tereti, 1-2 lineas longo), pinnatæ, laci- nüs inferioribus profundè bipartitis, oblongis obtusis | marginé argutè serratis glaberrimis purpureis, medio longitudinaliter plicatis. Indusium frondem termi- nans , solitarium subpedicellatum , basi sensim angus- tatum spinulosum, apice obtusum semibivalve, valvis margine dentatis. Sporangiophorum inclusum subpe- ‘dicellatum, apice muticum. OBSERVATIONS. — Cette espèce est probablement la plus petite de tout le genre. Elle forme des touffes serrées qui croissent mélan- gées au milieu des Mousses et des Lichens. Elle se rappro- che par son. port des Hymenophyllum pusillum Gaudi- chaud, et /7. T'unbridgense. Mais elle diffère du premier par ses frondes offrant des dents très-aiguës, et du second par la forme de ses frondes simplement pinnées, à dents très- aiguës, et surtout par la forme et la position de son #n- dusium qui est terminal et non placé le long des nervures comme dans la seconde espèce. et . 158. HYMENOPHYLLUM DEMISSUM, Schkuhr, Fil, t. 135 8; Swariz, Fil, Syn., 147 et 374; Willd., Sp.5, _ Trichomances demissum » Forster, Prodr. y D. 468: | H. frondibus membranaceis glabris, 2-pinnatis acu- Us; pinnis pinnatis subpétiolatis alternis aut suboppo- BOTANIQUE. 93 sitis; pinnulis pinnatisectis, laciniis 2-5-fidis, lacinulis apice obtusis ; rachi subalatä ; capsulis terminalibus obtusis apice | bivalvibus: ; Crescit m Noy-Zeclandià. L (dre de 4 Astrolabe. Ve S,Se l 159. + HYMENOPHYLLUM SANGUINOLENTUM, Schkuhr, Fil, t. 135 c; Swartz ; Syn., Fil, 148 et 7 Willd., = à 5, p. 529. ; Trichomanes sanguinolentim , Forst., Prod. y D. 465. H. fotidiios bipinnatis, anal éobe cbr tundis pinnatifido - -palmatis , laciniis obtusis linea- ribus bifidis emarginatisve, soris terminalibus in- dusiis ovatis obtusis, rachi marginatà, nie vereti. Wild. LR Ge he Crescit in N éva-Zeelandiä. trot jee L2 166. à HYMENOPRYLLUM BIVALVE, Swartz, did hé. 146 et 372; Schkubr, Hibs LE s35 b; Lotions Sp« a e Es Le DS | 4’ "opens bivalve, Fons Prod, ÿ: mn. 466. “Tpacifou,. Hedw.. 2, fi fie. de , H. frondibus béfbnalié ovatis, acutis, pinnis de- currentibus dichotomis ; lacinis linearibus serralis ; soris supraaxillaribus s solitariis; 3 aisés us rachi alatà serratà, stipite tereli. | … Crescit i in Novi-Zeelandià. (D'Urville. v. s. s). 94 VOYAGE DE L'ASTROLABE. 164. HYMENOPHYLLUM res es Hooker, Fil. > t. 63. H. frondibus bipianatifiis titicéôité db: la- ciniis linearibus obtusis glabris, immarginatis , invo- lucris rotundato-urceolatis semiimmersis , parte supe- riore solummodb bivalvi. Hook. 1. c: . Crescit in Novä-Zeelandià inter muscos. (v. s,.) 162. + HYMENOPHYLLUM TORTUOSUM , a Fil. , + + H. fronde ovatä tripinnatifidä , “hdofs linearibus obtusis , glabris denticulatis , marginibus plicatis tor- tuosis, involucris ovalibus inflatis, ore. parvo bilabiato ciliato. Hook. 1. ce. Crescit in Novä-Zeelandia. (Mensies.) 163. LL HYMENOPHYLLUM SECUNDUM, Hope Fil., Hot et es H. fois bipinnatifidä, pinnis subflabelliforaibus, laciniis linearibus dichotomis, serratis secundis , invo- lucris ovalibus subcompressis i integerrimis. Hook. 1. c. Crescit in N ovä-Zeclandià. (Menzies. ) 464. + HYMENOPHYLLUM NITENS, R. Brown, Prodr, 15 be 159. " H. frondibus tripinnatifidis lanceolatis glabnis, la- cinüs linearibus obtusis subemarginatis integris , invo- lucris terminalibus , valvis one orbicularibus. ia Br. Le: 44, Crescit in Novä-Zeelandid. (D'Urville et Lesson.) BOTANIQUE. 95 OBSERYATION Fe ” C'est panda le voyage de la Coquille que MM. d'Ur- ville et Lesson aîné avaient recueilli cette Fougère à à la Nouvelle-Zélande. TRICHOMANES, Smith, Sw. 165. | TRICHOMANES RENIFORME, Forst., Prodr., mn 462; Sw., El .$ 141, 36%: FER Fil. ot 134. Cette belle Fougatéi n’a encore été trouvée qu’à la Nou- velle-Zélande. 166. “3 TRIGHOMANES STRICTUM, Hooker, Fi, +29. e Eh lancéolatà strictà, Satis pinnis did céolatis subpinnatifidis , laciniis Jinearibus obtusis laxè reticulatis glabris integerrimis , involucris cya- thiformibus, ore aperto truncato integro, rachi n mar- ginatà, stipite nudo: Hook. 1. c. IS Ayo: in Novä-Zeclandiä.… | SCHIZÆA, Smith, Smet ‘9: Fr SCHIZÆA BIFIDA, De Fil. , 4345 R. Br, Prodr. Fa € P+ 162. Si Sondibtié sterilibus dichotomis : : fertilibus bifidis vel simul dichotomis asperis, appendicibus 10-16- jugis adscendentibus, involucris crinitis. Br. L. @* … Crescit in Novä-Zeelandiä. (D’Urville et Lésobte Voyage de la Cogquille.) | 96 VOYAGE DE L’ASTROLABE. : LYGODIUM, Swart. 168. * LYGODIUM ARTICULATUM, Nob: (Tab. : 1 e _ L. scandens, ét foliis subpedatis; pe- tiolo mültoties dichotomo; foliolis sterilibus oblongo- linearibus , “basi articulatis , fructiferis subflabellatis ; in spicis brevibus abeuntibus. Nob. : | Crescit i in Novä-Zeelandiä. (v. s. s.) -DESCRIPTIO. Caalis sarmentosus volubilis , gracilis, uti tota planta glaberrimus , linéis pro oals polis notatus. - Folia alterna, petiolata; petiolo rés crasso mul- toties dichotomo; divisionibus supremis brevioribus apice incrassatis, subcyathiformibus , foliolo_lineari oblongo , acuto , margine subsinuoso , præsertim subtùs glauco , :basi subinæquilaterali obliquè trun- cato et articulato , deciduo terminatis. | Frondes fractière. uti foliola sterilia, apice rami- ficationum peduneuli AR dichotomi dispositæ , subflabellatæ, basi membranacez, marine jee in Spicis pluribüs, abeuntes. Spicæ, 4-10 capsulis éibétébétses ternis approxi matis, in axillà bracteæ brevis immers apice stellato“areolatis , latére Hiantibus , constantes. BOTANIQUE. 97 OBSERVATIONS. _ L'espèce que nous venons de décrire, et dont nous donnons la figure planche 15 de notre Atlas, est bien certainement nouvelle. Elle est du petit nombre de celles qui ont les feuilles complètement composées. Mais elle se distingue très-facilement par ses pétioles plusieurs fois di- chotomes, par ses folioles stériles linéaires et glabres , ar- ticulées à leux base, sur le éommet des divisions du pétiole _ dilaté en forme de soucoupe , et enfin par ses frondes fruc- tifères flabelliformes. TODEA, Willd. 169. * TODEA HYMENOPHYLLOIDES, Nob. :. CEnbe 26.) ©T. frondibus bipinnatis, membranaceis, pinnis sub- oppositis ; pinnulis oblongis profundè pinnatifidis, la- cinüs sæpiüs bi- tripartitis, acutissimis , pinnarum rachi nervoque medio pinnularum piloso-lanuginosis. Nob. Crescit in Novà-Zeelandià. (v. s. s.) DESCRIPTIO. Stipes pedalis et ultra, nudus, lævis, semi-teres , basi lanugine densà , fuscà , deciduà onustus. Frons membranacea ovalis pedalis , bipinnata ; pinnis suboppositis 4-5 uncias longis, sesquiunciam latis, rachi pilosà; foliolis basi angustatis , alternis aut suboppositis profundè pinnatifidis , lacintis sæpius apice bifidis , rariüs trifidis, acutissimis. BOTANIQUE, 7 98 VOYAGE DE L’'ASTROLABE. Capsulæ globosæ, in facie inferiori foliolorum inor- dinatè subsessiles, scrobiculatæ, fasciolà longitudi- nali, laterali, lævi notatæ, et in medi hujusce parte longitudinaliter dehiscens. OBSERVATIONS. Cette jolie espèce est voisine du T'odea F'raseri Hooker, Fil. t. 101, qui croît à la Nouvelle-Hollande. Mais néan- moins elle en diffère par plusieurs caractères. Aïnsi les fo- . lioles du T'odea F'raseri sont simplement dentées en scie, et les dents sont obtuses ; dans le 7'odea hymenophylloides au contraire, ces folioles sont profondément pinnatifides, et les divisions sont partagées en deux lanières étroites et très-aiguës ; le rachis commun des pinnules et la nervure moyenne des folioles sont couverts de longs poils, et souvent même d’une sorte de bourre de couleur de rouille qui s’enlève facilement. BOTANIQUE. 99 TYPHINEZÆ. TYPHA, L. 170. TYPHA ANGUSTIFOLIA, L.; R. Brown, Prodr., 1, p. 338. Typha latifolia , Forst., Prodr., p. 64, n. 336 (non L.). Crescit in ripis fluvii Zamuise N ovæ-Zeelandiæ OBSERVATIONS. Les échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande sont identiques avec ceux de la Nouvelle-Hellande. Ainsi que l'a très-bien remarqué M. Robert Brown, ces échantil- lons , qu'il est difficile de ne pas rapporter au Typha an- gustifolia, diffèrent cependant de ceux d'Europe par les dimensions plus considérables de leurs diverses parties. Selon le même botaniste, ils se rapprochent du Z'ypha Domingensis Pers. Ench. 2, p. 532, ou peut-être même constituent-ils une espèce nouvelle et distincte ; mais J'ai vainement cherché à fixer les caractères d’après lesquels on pourrait établir cette espèce. NI 100 VOYAGE DE L’ASTROLABE, AROIDEÆ. CALADIUM, Vent., Cels, 30. 171. CALADIUM ESCULENTUM, Vent., L. e. Arum esculentum, L._ Crescit in Novä-Zeelandiä. ( Forster.) OBSERVATIONS, Cette plante est cultivée par les Nouveaux - Zélandais qui trouvent dans sa racine un aliment abondant. Cette racine , qu’on désigne sous les noms de T'allo où T'arro, est très-grosse, charnue, presque entièrement composée de fécule; mais elle contient à l’état frais un principe âcre, commun à toutes les autres plantes de la même fa- mille, qui la rend purgative. Cuite au contraire sous les cendres , elle perd cette âcreté, et c’est dans cet état qu’elle sert d’aliment aux peuples d’une grande partie des iles de l'Océan-Pacifique. | BOTANIQUE. 101 CYPERACEZÆ. CYPERUS, L. 2 *‘CYPERUS USTULATUS, Nob. (Tab. 17.) C. culmo triquetro lævi; foliis linearibus culmo longioribus, margine costäque denticulatis ; umbellä multiradiatä; radis simplicibus; spiculis 6-8-floris compressis sessilibus congesto-spicatis ; squamis cari- natis siriatis, obtusis, sub apice mucronatis ; involucro polyphyllo foliolis umbellà longioribus. Nob. Crescit frequentissimus in ruderatis, secs tor- rentes Novæ-Zeelandiæ , ubi vulgd Pouketanata di- citur. (v. s. 5.) DESCRIPTIO. Cuzuus erectus, trigonus, 2-3-petalis glaberri- mus, lævis, striatus. Fozra ad basin culmi congesta, longiora vaginan- ia linearia striata, acula, marginibus nervoque medio denticulata, glaberrima, striata, subtüs quasi subtu- berculata. | Umeeezæ radi circiter 9 - 10 simplices subinæqua- les triquetri, basi vaginà brunneä truncatâ involuti, superiüs spiculis sessilibus numerosissimis congestis et quasi in spicam obovoïdeam obtusam dispositis. In- 10? VOYAGE DE L’ASTROLABE. volucrum polyphyllum; foliolis multoties umbellä lon- gioribus inæqualibus. Spiculæ elliptico-lanceolatæ , lineares, apice basique acutæ, compressæ , circiter 6-8- floræ. Squamis inferioribus brevioribus obtusis vacuis ; cæteris convoluto-carinatis, glabris, striatis, brunneis, obtusis, mucrone subapicilari, setaceo ar- matis. : Stamina 3, squamis longiora, exserta _ filamentis linearibus persistentibus, parti externæ baseos ovarii appressis. | Ovarium obovoïdeo-oblongum, triquetrum. Stylus filiformis simplex ; stigmata tria linearia exserta , glanduloso-pilosa. OBSERVATIONS. - Cette grande et belle espèce est extrémement com- mune dans les ravins et près des torrens du hévre de l’Astrolabe dans la baie Tasman. Elle me parait tout-à- fait nouvelle. L'espèce dont elle se rapproche le plus, à en juger du moins par le simple caractère tracé par R. Brown, est le Cyperus carinatus de ce savant bota- niste. Mais dans notre espèce les épis ou groupes d’épil: lets sont dépourvus d’involucelles ; les épillets ne contien- nent que de six à huit fleurs au plus; les écailles sont ob- tuses, munies d’un petit mucrone qui naît à environ une demi-ligne au-dessous de son sommet, et l’involucre est polyphylle. BOTANIQUE. * 103 SCIRPUS, R. Brown. Scrrpt Sp., L. 173. SCIRPUS LACUSTRIS, L.; R. Brown, Prodr., 1,. p. 293. Crescit ad ripas fluviorum Novæ - Zeelandiæ, kd- vre de l'Astrolabe. (v.s. 5.) K'opoupou vulg ab incolis dicitur. ISOLEPIS; R. Brown. Scirpi Sp., L S : Spicule terminales solitariæ aut paucæ. pd repense. ACICULARIS, R. Brown. Scirpus acicularis, Auct. Crescit in locis inundatis Novæ-Zeelandiæ , hdvre de l’Astrolabe. (v. s. 5.) OBSERVATIONS. Les échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande sont beaucoup plus grands que ceux d'Europe. Quoique les épis soient solitaires et terminaux , cependant j'ai vu quelquefois deux et même jusqu'à trois épis réunis au sommet d’un même chaume. Du reste, je n'ai aperçu aucune trace des soies hypogynes qui, selon Sprengel, Rœmer et Schultes, existeraient dans cette plante et en feraient une espèce du genre Elæocharis. 104 VOYAGE DE L'ASTROLABE. $S Il: Spiculæ laterales. 175. ISOLEPIS SETOSA, R. Brown. Scirpus setosus, Auct. . Crescit in locis humidis Novæ-Zeelandiæ , hdvre de l'Astrolabe. (v.s.s.) 176. ISOLEPIS NODOSA, R. Brown, Prodr. ÿ ty7p° da1. (Tab. 18.) Scirpus nodosus, L.; Rottb., Gram., t. ER 2 PU I. rhizomate repenti, horizontal, squamoso ; culmis densis erectis nudis pedalibus et ultrà, com- pressis nudis, basi vaginis oblique truncatis appres- sis cinctis, glabris , apice acutis rigidis ; capitulo la- terali, spiculis 20 - 25 sessilibus confertis ferrugineis formato ; stigmatibus 3 linearibus ; akenio compresso subiriquetro apice acuminato. Nob. rh Crescit in Novä-Zeelandiä, détroit de Cook, hd- vre de l’Astrolabe. | "OBSERVATIONS. Quoique cette espèce ne soit pas nouvelle, cependant nous avons cru devoir la représenter dans notre Atlas, parce que la seule figure qui en a été donnée, celle de Rottboel, nous a paru trop incomplète pour en donner une idée exacte. nn BOTANIQUE. 105 177. * ISOLEPIS SPIRALIS, Nob. (Tab. 19.) I. folis radicalibus rigidis linearibus, spinuloso- dentatis; culmo angulato, basi nudo, supernè folii- fero; foliüs basi dilatatis , in axillà marginibus patulà. floriferis ; spiculis numerosissimis confertis, sessili- bus multifloris fuscis et quasi in spiram dispositis. Nob. Crescit in Novä-Zeelandià. (v. s. s.) DESCRIPTIO. FouiA congesta erecta, rigida, lineari-subulata acu- tissima subsemicanaliculata, striata, marginibus spi- nuloso-dentata, (uti tota planta) luteo-viridia, glaber- rima, basi dilatata in vaginam membranaceam ferru- gineam amplexicaulem. Cuzwus erectus subbipedalis angulatus striatus , basi nudus, parte superiore foliüferus. Folia basi di- latata amplexicaulia, marginibus tantüm libera, me- dia internà facie paginæ superioris culmo affixa, su- prema linearia libera et radicalibus similia , versüs api- cem culmi sensim longitudine decrescentia, et situ relativo subspiralia. Spicuzæ multifloræ numerosissimæ , confertæ in axillà vaginæ foliorum apertæ medio longitudinaliter culmo affixæ , utrinque sessiles et cum superioribus confluentes, ovoideæ fuscæ ; squamis utrinque im- bricatis, orbiculari-acuminatis subcarinatis, glabris, infimis vacuis, superioribus floriferis. | 106 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Flores hermaphroditi : stamina 3, & parte externà ovarii exserta : filamentis linearibus planis persisten- tibus ; antheris oblongo-linearibus bilocularibus de- ciduis , apice ligulà lineari lanceolatà terminatis. Setæ hypogynæ nullæ. Ovariumgessile, oblongum, ‘apice acutum, triquetrum. Stylus simplex cum ovario continuus. Stigmata tria persistentia lineari-filifor- mia; glanduloso-pilosa. OBSERVATIONS. Cette espèce est sans contredit l’une des plus remar- quables du genre Zsolepis. Elle s'éloigne tellement de toutes les autres par son port, qu’elle ne peut être com- parée à aucune d'elles, du moins de celles qui me sont connues. Mais les caractères de ses fleurs sont bien évi- demment les mêmes que ceux des autres espèces du genre Isolepis. * VAUTHIERA, Nob. Spiculæ unifloræ, Squamis imbricatis, exterioribus vacuis : squamulæ hypogynæ tres membranaceo-hya- Inæ , acutæ; ovarium in disco cupulæformi lobato insertum. Stylus simplex continuus. Stigmata tria linearia, Nux obovata, obsoleté triquetra, apice to- Mentoso-sphacelato acuminata , disco cineta.… Herba rigida; foliis teretibus acutis, basi membra- naceo-dilatatis ; spiculis congestis, squamis spathæ- formibus cinctis. BOTANIQUE. 107 178. VAUTHIERA AUSTRALIS, Nob. (Tab. 20.) Crescit in Novä-Zeelandià. (v. s. 8.) DESCRIPTIO. Ruzoma perenne, repens. Caules cœspitosi, con- gesti pedales et pauld ultrà, rigidi, enodes, semite- retes, hinc plani, illinc convexi, glabri, læves, aphylli. Foura rigida linearia, erecta, caulibus similia, semi- teretia, basi in vaginam fissam, amplexicaulem di- latata. Sricx binæ terminales in unicam approximatæ , altera brevi-peduneulata, altera sessilis, foliolo brevi spathæformi, amplexicauli , lanceolato acuto invo- lucratæ. | Spiculæ congestæ unifloræ , ovoideo - oblongæ , acutæ, pressione mutuà compressæ. Squamæ sæ- piùs sex, undique imbricatæ, lanceolatæ, acuminaiæ, exterioribus vacuis. - | je Stamina 3, filamentis planis persistentibus non accretis, intrà diseum sub ovario insertis. Squamula hypogyna externæ parti spiculæ res- pondens, angustior, pubescens subobtusa. Ovarium ovoïdeo-oblongum , disco hypogyno cu- pulæformi, carnoso, margine sexlobato impositum. Stylus simplex cum ovarii apice subpubente conti- nuus. Stigmata tria linearia , glandulo-subpilosa in- divisa. 108 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Fructus : akenium oblongo-subtriquetrum apice basi stylinà apiculatum , nitens glaberrimum disco impositum, versüs apicem nigrescens. Semen subrotundum , apice acutiusculum. Epispermium membranaceum luteum. Endosper- mium farinaceum albidum. OBSERVATIONS. Nous dédions ce genre à M. Vauthier, peintre d’his- toire naturelle , auteur des dessins de botanique et d’en- tomologie de ce Voyage. Il se rapproche assez des Tsolepis. Mais ses épillets uni- flores , ses trois écailles hypogynes et l'espèce de disque cupuliforme placé sous l'ovaire, distinguent ce genre de tous les autres de la famille des Cypéracées. SCHÆNUS, L. 179. SCHÆNUS IMBERBIS, R. Brown, Prodr., p. 231. S. culmo simplici filiformi sulcato aphyllo, foliolo subulato, baseos vagin imberbi breviore , spiculis congestis subcapitatis , Squamis margine nudis. R. Brown. L ce. Crescit in Novä-Zeelandià, kdvre de l'Astrolabe. (vs, 8.) DESCRIPTIO. CuLmus erectus bipedalis, gracilis, teres, glaber, striatus. BOTANIQUE. 109 Fou brevissima lanceolato-acuta, basi in vaginam laxam longiorem integram, ore nudam desinentia. SPICULÆ congesto-capitatæ , glomeratæ, quasi in paniculam contractam interruptam dispositæ, glome- rulis inferioribus longè pedunculatis. In singulà spi- culà, squamæ imbricatæ, exteriores 1-2 vacuæ ; in- ternæ flosculos 3 efformantes, lanceolatæ, apice acu- tæ, basi subamplexantes glabræ , fuscæ, margine membranaceæ : singuli fosculi squamæ binæ oppo- sitæ ; stamina 2-3; filamentis planis persistentibus nec accretis ; antheris oblongis, apice mucronatis. Ovarium oblongo -triquetrum parte inferiore gla- brum et nitidum , apice subtomentosum. Stylus sim- plex, sat brevis ; stigmata tria lineari-subulata, glan- duloso-pilosa, simplicia. Akenium oblongo -triquetrum albidum lucens, glabrum, apice pilosum et basi stylinà persistenti apiculatum. OBSERVATIONS. J'ai rapporté cette espèce au Schænus imberbis de R. Brown , dont elle m’a semblé présenter les caractères. Néanmoins nous en donnons ici une description, parce que, jusqu’à présent , cette espèce n’était connue que par une simple phrase. LAMPOCARYA, R. Brown, Prodr., 1, p. 235. 180. * LAMPOCARYA LACERA, Nob. L. tetrandra, folis linearibus ; floribus panicula- 110 __ VOYAGE DE L'ASTROLABE. tis ; paniculà elongatä ramosä, spiculis approximatis, alternis sessilibus ; squamis intimis, margine scario- sis, dissectis. Nob. Crescit in Novä-Zeelandiä. (v. s. s.) DESCRIPTIO. Cuzmus erectus teres 3-4 pedalis, nodosus, glaber. Foua basi vaginantia linearia subrigida acutissima glabra, striata, marginibus denticulata, retrorsûm scabra ; vagina longa appressa , basi integra, supe- riori parte ( Graminearum more) fissa , marginibus scariosis denticulatis. Frores paniculati : panicula longa subcoarctata, ramis basi folio mvolutis, brevioribus, ramosis. Spiculæ unifloræ 3-4 aggrepatæ et quasi spicam brevem squamä basi amplexicauli , lanceolato-acumi- natà stipatam, efformantes. Squamæ , in singulà spiculâ, 4; duæ exteriores longiores dorso carinatæ et denticulatæ, apice lanceo- lato-acutissimæ ; duæ interiores appressæ, dorso vix carinatæ , apice subobtusæ , marpginibus scarioso- Flores non vidi. : Fructus : akenium oblongum sessile, trigonum, læve, lucens, nigrum, apice basi styli cuspidatum, infrà compressione circulari subdimidiatum, basi fi- lamentis 4 staminum persistentibus cum ipsomet cohærentibus, apice elongatis et inter se intricatis. Stylus simplex ; stigmata tria linearia integra. BOTANIQUE. 111 OBSERVATIONS, La plante que nous venons de décrire est bien .certai- nement une espèce de Lampocarya : elle se rapproche beaucoup du Zampocarya aspera de l’illustre auteur du Prodrome. Comme elle, elle offre des feuilles rudes, qua- tre étamines, et les écailles intérieures sont obtuses ; mais ces dernières , scarieuses sur les bords, sont lacérées dans leur contour, et les fleurs ne forment pas un épi composé à rameaux simples, mais une véritable panicule à rameaux divisés et dressés. 81. * LAMPOCARYA SETIFOLIA, Nob. L. tetrandra; foliis angustissimis, convoluto-seta- ceis ; floribus paniculatis; panicul elongatà; spiculis sessilibus aut pedicellatis; squamis externis, apice in setà desinentibus ; interioribus acutis, integris, in- timâ truncatà minimà. Nob. Crescit in Novä-Zeelandià. (D’Urville.) (v. s. s.) DESCRIPTIO. Cuzmus teres, bipedalis et ultrà, simplex scabe- rulus. , Foria caulinia suprema (sola à nobis visa) longis- sima, angusto-linearia , convoluto-setacea, margini- bus retrorsüm scabra. Fcorss hermaphroditi paniculati; paniculà elon- gatà pedali et ultra, ramosâ, ramis erectis, basi folio longiori setaceo stipatis. Spiculæ unifloræ, alternæ sessiles, alteræ ex -eodem 112 VOYAGE DE L'ASTROLABE. puncto ortæ pedicellatæ , lineares, apice basique at- tenuatæ : squamæ undique imbricato-convolutæ, ni- grescentes, apice marginibusque membranaceæ palli- diores , exteriores lanceolatæ apice abruptè in setà desinentes, interiores lanceolato-acutæ, intima bre- vissima , truncala , integra. Stamina 4 ; filamentis ca- pillaribus , subplanis, persistentibus ; antheris linea- ribus, bilocularibus , apice acuminatis, intra squa- mulam intimam persistentibus. Stylus brevissimus trifidus. Stigmata 3 linearia integra, nigra. OBSERVATIONS. Cette espèce, qui appartient bien certainement au genre Lampocarya, mais dont nous n'avons point ob- servé le fruit, diffère de la précédente par ses feuilles ex- cessivement étroites et sétacées, beaucoup plus rudes ; par ses épillets plus alongés, plus noirs; par ses ap extérieures, terminées per une longue soie, Dans cette espèce , j'ai observé les filets des étamines déjà saillans au-dessus des écailles de l’épillet , et sans an- thères au sommet; et en même temps j'ai retrouvé les quatre anthères qui étaient restées dans l’intérieur de la petite écaille tronquée qui environne l'ovaire. Ainsi les anthères ne sont pas saillantes au-dessus des filets. 5 : TT . GAHNIA, Forst., R. Brown, Prodr. 182. GAHNIA PROCERA, Forster, Prodr., n. 158. G. paniculis spicatis pluribus elongatis, flosculis hexandris, 1. c. Crescit in novà Zeelandià. (Forster) BOTANIQUE. | 113 DESCRIPTIO. _ Cuzmus semiorgyalis, fistulosus, teres, lævis, no- dosus erectus apice reclinatus , crassitie pennæ co- Jumbinæ. ; Foria alterna , ensata, culmo longiora, angusta apice setacea, reclinata, basi concava, vaginantia, margine ordinibus spinularum aspera. Vaginæ integræ culmum amplexantes, subcyathi- formes, pollicares, bipollicares. Panicuræ circiter 3-7 ad singulum geniculum culmi. Pedunculi erecti intra vaginam foliorum culmo appressi, compresso-subtriquetri, ad carinas asperi ; horum exterior reliquis longior, ferè palma- ris ; laterales sensim minores, interiores vix polli- cares. Fe ( Paniculæ ad genicula superiora culmi sensim mi- nores et pedunculi pauciores. Pedicelli pedunculo simillimi, ad ejus genicula, quatuor tres vel duo, eodem modo ac peduneul i in geniculis culmi, exte- riore majore , iterùm sæpè diviso. Involucrum ad quodlibet geniculum pedunculorum et pedicellorum, monophyllum , spathaceo-glumaceum , ovato-lanceo- latum, acuminatum, doïrso asperum , basi vaginà cylindricä integrâ pedicellos vaginans, proût foliis si- millimum , ad genicula inferiora pollicare, ad supe- riora sensim minus, glumas vix longitudine superans. Calyx : gluma bivalvis uniflora : valvulæ æquales, Ovato-lanceolatæ, acutæ, acuminatæ, purpureæ, con- Cavæ. BOTANIQUE. È) LA 114 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Corolla bivalvis, hyalina? valvula exterior major, ovata, apice dentata, longitudine dimidiæ glumæ ca- lycinæ; interior ovata, integra, minima. Stamina : filamenta sex capillaria, brevissima, germen ambien- tia : antheræ lineares sulcatæ, apice mucronatæ erectæ, calyce breviores , flavæ. (An descriptio sta- minum à flosculo vix erupto? ) Germen oblongum. Stylus filiformis, erectus, can- didus, corollä longior, profunde bifidus. Stigmata in singulà styli divisurà duo capillaria, candida reflexa. Pericarptum nullum. Corolla semen fovens. Se- men unicum, oblongum, teretiusculum, brunneum. | OBSERVATIO. Paniculæ ad genicula culmi inferiora plerumque abortiunt, sicut flosculi interiores spicularum ferè omnium, Post inflorescentiam, excrescunt glumæ calycinæ et corollinæ unà cum semine, et filamenta in pollicarem longitudinem extenduntur, Staminum nu- merus in floribus inferioribus interdüm septennarius vel nonarius reperitur, in flosculis supernis numerus senarius constantissimus est. Floseuli paniculæ infimi geniculi sæpè involucro carent. (Description extraite des manuscrits de Forster.) | | OBSERVATIONS. Cette espèce n’a point été retrouvée par les natura- listes de Astrolabe , et nous présentons ici la description de Forster. Elle s'éloigne un peu des autres espèces de Gahnia par ses'deux stigmates seulement. ; BOTANIQUE. 115 MORELOTIA, Gaudichaud, /2y. Uran:, Bot., p. 416. Gauniæ Sr., R. Brown, Prodr. 183 MORELOTIA GAHNIÆFORMIS, Gaud., L. e., t. 24. ® Var. À. Minor, foliis angustioribus. An Gahnia melanocarpa Brown, Prodr., 1, p. 239 ? Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto bare des Iles. NES DESCRIPTIO. Ræzoma repens perennis horizontalis fibrillas emit- Foz1A radicalia fasciculata, basi dilatata, margine membranacea , cæterüm lineari-angusta, acutissima . marginibus siccatione revolutis, culmo longiora, sub- rigida, retrorsüm scabra. Cuzmus pedalis obsoleté et obtusè triqueter, nodo- sus. E nodis enascuntur folia laxè vaginantia, radica- libus latiora ; vaginà integrà. FLores subpaniculati, paniculà subcontractà, ra- mis inferioribus longiùs pedicellatis , à vaginà folio= rum supremorum ortis triquetris, sCabris, subra- mosis. Spiculæ unifloræ subaggregalæ, ovoïdeo-acutæ, | in axillà squamæ apice longè subulatæ denticulato-sca- 87 de. ‘e Fo 116 VOYAGE DE L’ASTROLABE. bræ. Squamis circiter 6-8 undique imbricatis, exte- rioribus vacuis subcarinatis apice subulatis, margine submembranaceis inæqualibus ; unà interiore longiori, convoluto-clausà , et apice quasi tubum efformante , genitalia includentibus ; squamula hypogyna linearis acuta, basi dilatata, ovarii basin cingens, squamæin- teriori opposita, persistens. - Stamina tria , imissimæ ovarii-basi inserta et cohæ- rentia; filamentis exsertis capillaribus glabris, persis- tentibus. Antheris deciduis. Ovarium ovoïdeum sessile, apice subcontractum et quasi pyramidato-triquetrum, uniloculare , uniovu- latum , ovulo erecto. Stylus simpléx apici ovari con- tinuus. Stigmata tria linearia simplicia suprà tubulum squamarum exserta , glanduloso-pubentia. Fructus : Akenium ovoïdeum , læve, nitidum , ma- turitate nigerrimum basi cum filamentis staminum persistentibus cohærens et postea extrà cpu pe marüm exsertum. Semen globosum , epispermium tenue tuteur” En- dospermium carnosum. LS OBSERVATIONS. Nous nous sommes assuré, par la comparaison avec les échantillons authentiques, que la plante décrite ici est à bien la même que celle qui a été figurée par notre excel- uni 1 M. Gaudichaud, sous le nom de Morelotix i pformis. Cependant la plante de M. Gaudichaud est naire des îles Sandwich, et la nôtre de la Nouvelle- ; mais nous n'avons pu y observer aucune diffé- L. he BOTANIQUE. 117 rence. D'un autre côté, nous pensons que le Gahnia melanccarpa de Brown ést le même que le Morelotia. Ainsi cette espèce croîtrait à la fois à la Nouvelle-Zélande, à la terre de Van-Diémen , à la Nouvelle-Hollande et aux iles Sandwich. J'ai observé aussi une variété ps remarquable égale- ment originaire de la Nouvelle-Zélande : : elle est moitié plus petite dans toutes ses parties ; ses feuilles sont plus étroites, sa panicule presque simple ; mais du reste la fleur et le fruit sont parfaitement les mêmes. Le genre Morelotia, établi par M. Gaudichaud (1. c.), nous paraît fort distinct du Gahnia, 1° par ses étamines seulement au nombre de trois; 2° par son style et ses stigmates simples ; 3° et surtout par ses filets adhérens à la base du fruit, qu’ils soutiennent au moment où il se détache du fond des deux écailles florales. D'un autre côté, en comparant attentivement les caractères du genre Morelotia avec ceux du Lampocarya, nous avons trouvé une telle analogie que nous avions pensé à les réunir. En effet, le Lampocarga a les styles simples du Morelotia et son fruit acuminé par la base du style. Le seul caractère différentiel que nous ayons remarqué entre ces deux genres, c’est que, dans le premier, chaque : sl ne se compose en général que de quatre écailles opposées | deux à deux, tandis que, dans le #orelo:ia, on en re sept à huit imbriquées en tous sens, et surtout la pré- sence de la petite écaille interne qui environne la base de l'ovaire et qui manque dans le Lampocarya. 11 : VOYAGE DE L'ASTROLABE. UNCINIA, Pers. Caricis sp., L. 184. UNCINIA COMPACTA, Brown, Prodr., 1, p. 241. Carex uncifata, Forst., Prodr., n. 338. Crescit in ripis torrentium, et in sylvis Novæ-Zee- landiæ , ubi Coucougourti ab incolis nuncupatur. CAREX, Lin. $ 1. Srigmata duo. 185. * CAREX POLYSTACHYA, Nob. : (Tab. 21.) : C. culmo triquetro acuto; foliis longioribus linea- ribus acutis retrorsum scabris; spicis masculis 1-3 terminalibus ; fœmineis 8-10 pendulinis , infimis pe- dunculatis ; squamis orbiculatis apice emarginato abruptè acuminatis, acumine longiori; stigmatibus * duobus ; akenio compresso lenticulari. Nob. Crescit in ruderatis Novæ-Zeelandiæ, hdvre de l'Astrolabe. Ab incolis Raoutay dicitur. ( DESCRIPTIO. Culmus erectus triqueter, striatus , glaber, retror- süm scaberulus , ferè 2-pedalis. Folia linearia , culmo longiora , ad basin congesta, BOTANIQUE. 119 siriata rigidiuscula, marginibus subtüsque retror- sum scabris. Spicæ masculæ 2-3, terminales sublineares ; squa- mis imbricatis oblongo-obtusis, apice emarginatis et mucrone filiformi , costæ mediæ prominulæ continuo denticulato , rigido, margine Li HR AE Rae ; cæterüm brunneis. Stamina 3. Spicæ fæœmineæ 8-9, à vaginis foliorum supremorum 2-3 pedunculatæ erumpentes (summo apice masculæ) infimæ longiüs pedunculatæ , unciam et semi longæ ; squamæ uti in masculis. Stigmata duo linearia. Urceo- lus compressus sublenticularis apice acuto bidenta- tus, nigerrimus , facie externà substriatus , versüs apicem quasi granulosus. OBSERVATIONS. Cette espèce ressemble beaucoup au Carex acuta, L.; mais ses chaumes sont moins tranchans sur les bords, moins rudes ; elle diffère encore par ses chatons femelles plus nombreux, et surtout par la longue pointe qui ter- mine ses.étailles. $ 2: se dé tria. 186. * CAREX PUNCTULATA, Nob. (Tab. 21.) C. culmo triquetro lævi; folis longioribus linea- ribus retrorsüm scabris ; spicà masculà unicà, sessili; fœmineis 4 pedunculatis; squamis oblongo-lanceolatis ; 120 VOYAGE DE L'ASTROLABE. akenio oblongo fusiformi, lengs acuminato , striato , punctulato. Nob. Crescit in Novä-Zeelandià. DESCRIPTIO. Culmus erectus gracilis , triqueter, glaberrimus , lævis, pedalis. Folia cæspitosa culmo longiora linearia striata, mar- ginibus nec subtüs retrorsüm scabris. Spicæ sexu distinctæ; #ascula unica terminalis erecta , sessilis. Fœmineæ 4, inferiores pedunculatæ, oblongæ, un- ciales ; squamis inferioribus oblongis, dorso striatis , roioul apice mucronatis; superioribus non mu- cronatis lanceolatis. Utriculus, medio inflatus, basi etpræsertim apiceattenuatus, longitudinaliterstriatus, glaber, ferrugineo-punctatus ; rostro, longo, subar- cuato , tridentato. Stigmata tria, OBSER VATIONS. Cette espèce, qui a un peu le port du Carèx riparia, est néanmoins facile à distinguer par ses chaumes plus grêles, non coupans, par ses épillets mâles uniques , par ses fruits beaucoup plus alongés et comme fusiformes ; striés et ponctués. BOTANIQUE. 121 GRAMINEÆ. :ARUNDO.L. 187. * ARUNDO AUSTRALIS, Nob. A. foliis linéaribus longissimis acutis, retrorsüm scabris; paniculà terminali, pyramidali ; spiculis bi- floris; valvis lanceolatis acutis glabris; paleà exte- riori apice bifidà aristatä ; interiori inteprä , acutà. Nob. it: 2 k $ Crescit in Novæ-Zeelandiæ locis maritimis arenosis, loco dicto hdvre de l’Astrolabe , ubi ab incolis Æakao dicitur, an i DESCRIPTIO. Curmus erectus 6-8-pedalis, teres , glaberrimus , lævis, nodosus, fistulosus. : © For vaginantia, suprema (sola à nobis visa) lon- gissima linearia angustissima , convoluta margini- bus subtüsque denticulato-scabra. Vagina appressa , striata, lævis ; ligulà pilosà brevi. À Frores paniculati : panicula terminalis elongata, Stricta, bipedalis, ramosissima ; ramis ramulisqué piloso-scabris. = Sricuzx pedicellatæ bifloræ. Flosculi sæpiüs bini ; inferior hermaphroditus sessilis, superior pedicellatus ; non rard rudimentum floris terti pedicellatum subu- latum adest, 122 VOYAGE DE L’ASTROLABE. Lepicena bivalvis; valvulis subæqualibus, muticis membranaceis, carinatis anguslo-lanceolatis sensim acutissimis, glabris , enervibus , flosculorum longitu- dine, exteriori submajori. Gluma bipaleata; palea exterior lanceolata, apice bifida et à medio fissuræ aristam strictam dentato- scabram emittens, basi pilis congestis erectis albi- cantibus onusta. Palea interior brevior, apice acuta integra, compressa, planiuscula marginibus sub- denticulatis prominulis , convoluta, basi annulo pilo- rum breviorum cincta. STAMINA tria ; filameniis capillaribus, sde: an- theris Lsieishinis: Akenium oblongo-lineare, glumis involutum , facie internâ planiusculum marginibus prominulis subcon- cavum, extüs convexum, glaberrimum. OBSERVATIONS. J'ai vu des échantillons de cette espèce beaucoup moins grands que ceux sur lesquels a été faite la description que nous venons de donner. Par son port , cette espèce rap- pelle tout-à-fait le Saccharum Ravennæ de nos régions mé- ridionales de l’Europe ; mais par ses caractères, c’est une espèce d’Arundo, du groupe dont Palisot de Beauyois avait fait son genre Achnatherum. SPINIFEX, L. 488. SPINIFEX SERICEUS, R. Brown » Prodr., 1, p.19. S. sericeus , foliis inermibus intüs vaginisque gla- BOTANIQUE. 123 bris, acumine racheos masculæ spicà aliquoties bre- viore. Br. L. €, Créscit in arenosis maritimis Novæ-Zeelandiæ im loco dicto Bassin des Courans, détroit de Cook. Ab incolis vulgo Moa. t OBSERVATIONS: Cette belle espèce est également très-commune à Ja Nouvelle-Hollande. | PHALARIS, L. 189. PHALARIS CANADENSIS, L.; Forst., Prodr., n. 34. Crescit in Novà-Zeelandià (hate des Iles). Ab m- colis vulgù Patti dicitur. FESTUCA, L. ‘190. FESTUCA LITTORALIS, Labill., Nov.-Holl., 1,. pe22, tt. 27; R. Brown; Prodr.; 1, P: hs: F. paniculà voarétaté; spiculis imbricatis com- pressis muticis, glumis æqualibus lanceolatis, acutis glabriusculis , flosculo parüm brevioribus ; lepicenæ valvulà exteriori basi pubescenti 5-nervià apice acutà integrà, interiori planà apice bifidä ; foliis involutis erectis culmos æquantibus superantibusve. Nob. Crescit in N ovæ-Zeelandiæ 1 _ maritimis. OBSERVATIONS, C'est avec doute que M. R. Brown place cette espèce 124 VOYAGE DE L’ASTROLABE. dans le genre Festuca. La valve extérieure du périanthe ou de la glume est carénée, un peu velue, et marquée de cinq nervures longitudinales assez saillantes ; elle se termine en pointe à son sommet, qui est simple; la valve interne est plane, profondément bifide, également pu- bescente. M. R. Brown, ainsi qu’on peut le voir par la phrase caractéristique qu’il donne à cette plante, dit les valves du périanthe tridentées au sommet. J'ai trouvé au contraire la valve externe entière, et l'nterne profondé- ment bifide. :AGROSTIS, L., Rob. Brown. S 1. HUE terminalis. a. Flosculus (s. gluma) Mir Me effusa. 91. * AGROSTIS RIGIDA, Nob. A. culmis cæspitosis, rigidis ; foliis lineari-convo- lutis ; paniculä elongatä, ramis semiverticillatis, ramo- sis; glumæ paleä exteriori apice acutà, .subpubes- centi, internà açutà glabrà. Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto Passe des Français, ubi Pali ab incolis vulgd dicitur. DESCRIPTIO. En cæspitosi è rhizomate repente horizontali, fibras radicales simplices tomentosas emittenti , nas- centes, erecti, stricti, bipedales etultrà, glabri, læves. ForiA lineari-angustissima acuta , rigidiuscula , Tonga, glabra basi vaginantia subconvoluta ; vagina BOTANIQUE. 125 appressa striata ; ligulamembranacea truncata, brevis. Panicuz terminalis elongata, pedalis et ultrà : rami semiverticillati, graciles, piloso-scabri, versus . apicem pluriès et irrepulariter ramosi ; ramificatio- nibus ultimis capillaribüs subflexuosis. Lepicena bivalvis compressa ; valvis lanceolato-an- gustis apice acutis glabris carinatis margine membra- naceo-hyalinis ; exteriore subbreviore et ANGUSHQEE x dorso non dentat4 ; interiore vix longiore carinà den- tatà. Gluma bipaleata, lepicenä brevior : palea exte- rior convoluta, vix tomentella, apice subemarginato aristata ; arista dupld longior setacea, denticulata. Palea interior lanceolata hyalina apice acuta, glabra , exteriore subbrevior. | Stamen unicum. OBSERVATIONS. Cette grande et belle espèce croit par étés serrées dans la Passe des Français, où elle était assez peu _abon- dante. Elle est fort remarquable par ses chaumes raides et sa longue panicule; elle diffère des autres espèces mentionnées précédemment par son arête terminale et par l'absence des poils ou de la petite écaille poilue à la base de la glume. Elle a des rapports avec la suivante (Agrostis procera), mais sa panicule est moins longue, moins étalée ; la paillette externe de sa glume est aiguë et non obtuse au sommet, et légèrement pubescente. Du reste , ces deux espèces sont fort voisines. 192. * AGROST IS PROCERA, Nob. À. culmis..…. paniculà maximä bipedali; ramis 126 VOYAGE DE L’ASTROLABE. semiverticillatis, ramosis; glumæ paleà exteriori apice obtusà glabrà , internä obtusà , glabrâ. Nob. Crescit in Novâ-Zeelandià. DESCRIPTIO. Panicula laxa, bipedalis et ultra, pyramidalis, rami semiverticillati, longi, capillares, pluriès ra- mosi, compressi, piloso-scaberuli, basi incrassati. Lepicena uniflora, bivalvis, valvis membranaceo- hyalinis dorso vix carinatis, obsoleté denticulatis ; ex- terior lanceolata acuta, angustior et subbrevior, in- terior paulo longior, latiorque. Gluma bipaleata, lepicenä pauld brevior, basi gla- bra : palea exterior involvens, ex apice paulisper bi- fido aristam quadruplè longiorem setaceam , sæpiüs deciduam basi scabram emittens ; palea interior bre- vior oblonga , obtusa, hyalina plabra. Fructus ovoideo-oblongus, apice angustior, griseus glaber, non sulcatus. r OBSERVATIONS. Nous regrettons beaucoup de ne pouvoir donner qu’une description incomplète de cette espèce : les échantillons nombreux que nous en possédons ne sont tous composés que des panicules, mais sans la partie inférieure des . Chaumes, et par conséquent privés de feuilles. Néanmoins la partie de la plante que nous possédons est tellement caractéristique que nous n'avons pas balancé à en faire une espèce nouvelle. Elle se distingue d’abord par la longueur de sa panicule, qui n’a pas moins de deux pieds BOTANIQUE. 127 à deux pieds et demi ; les rameaux sont semi-verticillés, très-longs, plusieurs fois ramifiés, un peu pubescens, renflés à leur base. Des deux valves de la lépicène, l’ex- térieure est plus courte et plus étroite ; ce qui est en général le contraire des autres espèces : ces deux valves sont minces et membraneuses. L’arête est très-longue, et part du milieu d’une légère échancrure du sommet de la paillette externe de là glume; à la base de celle-ci, on ne voit ni écaille poilue , ni rangée circulaire de poils. En sorte que cette espèce n’appartient à aucune des quatre sections établies par Brown dans le genre 4groslis. \ 193. + AGROSTIS CONSPICUA, Willd., Sp. 1, p. 456. Arundo conspicua, Forst., Prodr., n. 48. Calamagrostis sé sou Gmel., Syst. Veg., 1) p- 172. A. calycibus unifloris , paniculà re erecto-pa- tente, petali exterioris aristà reflexà, longissimä. Forst. Crescit in Novà-Zeelandià. { Forster.) OBSERVATIONS. C’est sans doute à cette section du genre Agroslis que doit être rapportée la plante indiquée par Forster , sous le nom d’#rundo conspicua , mais que nous ne conuais- sons que par la seule phrase citée plus haut, cette espèce n'étant pas de celles Le Forster nous ait laissé la des- crpon. 128 VOYAGE DE L'ASTROLABE. b. Flosculus (s. gluma) basi pilis einctus. Panicula contracta spicæformis. 194. AGROSTIS OVATA, Forster, Prodr., n: 40; Labill., Nov.-Holl., 1, p. 19, t. 21; R. Brown, Prodr., 1, p- 171: À. paniculâ coarctatä, ovoïdeà, ovoïdeo-oblongi, subspicatä ; lepicenæ valvulis subæqualibus, cari- natis, lanceolatis , apice quasi mucronulatis, carinâ pilis rigidis distantibus ; ; paleà glumæ exteriori in divi- surà apicis aristam rigidam longiorem emittenti, basi pilosä. Nob. Crescit in Novæ-Zeelandiæ locis dictis Passe des Français, hävre de l Astrolabe. OBSERVATIONS. Cette espèce qui est fort commune à la Nouvelle-Zé- lande croît aussi à la Nouvelle-Hollande. S 2. Sole dorsalis. | 195. AGROSTIS ÆMULA, Brown, Prodr., 4, p. 172. À. paniculà effusâ, ramis verticillatis, ramosis, scabris, apice incrassatis ; eme paleà exteriori la- nuginosk. Nob. Crescit in Novä-Zeelandià (4dvre rs P Astrolabe). Vulgd ab incolis Pelé vel Pelar dicitur. | DESCRIPTIO. Cuzm cæspitosi, 6-10 uncias alti, teretes, As. læves, nodosi. BOTANIQUE. 129 Fora basi vaginantia, angusto-linearia acuta, vix scaberula. Vagina laxa fissa striata, glabra, lævis. Ligula membranaceo-hyalina 1 lineam lonpa, - 4 paulisper erosa (an siccatione )? Panicula congesto-effusa, terminalis, ramis erectis, ramosis, scabris , apice incrassatis. Lepicena 2-valvis, compressa, uniflora; valvis subæqualibus. carinatis , carinà scabris, margine hyalinis, lanceolatis acutis glabris. Flosculus sessilis lepicenà brevior. Palea exterior convoluta acuta, apice lacerato-bifida, pilis setosis hyalinis erectis ap- pressis ‘btecta , dorso versüs medium aristata , aristà filiformi, flosculo duplo longiori, scabrà. Palea inte- rior ovali-lanceolata, hyalina, apice bifida, glabra, exteriori tantisper brevior. Stamina 2-3, filamentis Capillaribus; antheris minimis, vacillantibus, apice basique obtusis bifidis. Squamula linearis pilis longis- simis erectis tecta, ad basin exteriorem paleæ in- terioris. j Caryopsis sublinearis glumâ obtecta. ‘ OBSERVATIONS. Cette espèce a beaucoup d’analogie avec la précédente ns son port et sa structure; mais elle en diffère par plusieurs caractères. Ainsi elle est constamment beaucoup plus petite dans toutes ses parties, bien que les échan- tillons que nous possédons aient été recueillis dans les lieux bas et humides. Les deux valves de la lépicène sont à peu près égales et environ moitié plus courtes que dans l'Agrostis Billardieri; enfin, la valve extérieure de la BOTANIQUE. 9 da: 130 VOYAGE DE L’ASTROLABE. glume est toute couverte de poils, tandis qu’elle est glabre dans l'espèce précédente. Au reste, les habitans de la Nouvelle-Zélande distinguent très-bien ces deux espèces, puisqu'ils donnent à chacune un nom différent. 196. AGROSTIS BILLARDIERIT, R. Brown, Prodr. 1, RRSRE Avena filiformis, Labill., Nov.-Holl., 1, p. 24, t. 31. (excel. syn. Forsteri.) ; A. paniculà effusà , ramis verticillatis | ramosis sca- bris apice incrassatis ; glumæ paleà exteriori glabrâ. Nob. : + Crescit in Novä-Zeelandià (Advre de l Astrolabe). Frequentissima in sabulosis maritimis. Ab incolis vulgd Pereshia dicitur. | DESCRIPTIO. Ruizoma repens, teres, horizontale, fibras sub- _ simplices tomentosas emittens. Cuzuus erectus pedalis aut pauld ultrà, teres, no- dosus , glaber, lævis. Foria amplexicaulia, vaginantia, lineari-acuta , striata margine subitsque retrorsüm scabra. Ligula membranaceo-hyalina, glabra, acuta, 2-3 lineas longa. Vaginæ laxæ, striatæ, subscabræ. PanicuLa terminalis effusa ramosissima, 5-6 pol- lices Tonga, folio ultimo basi subamplexata ; pedicellis Gliformibus verticillatis, ramosis erectis, piloso-sca- bris , apice sub singulo flore incrassatis. BOTANIQUE. 131 Lepicena bivalvis uniflora, compressa; valvis cari- natis, lanceolatis acutis integris muticis, exteriore paulisper longiore , carinâ denticulatis. Gluma lepicenä brevior sessilis basi coronà pilorum cincta. Palea exterior longior convoluta, glabra, apice eroso-bifida, dorso versüs medium aristata, arista lepicenà longior, rigida, setacea, subdenticulata. Pa- lea interior exteriore brevior, hyalina convoluta apice bifida, glabra. E basi hujus paleæ surgit squamula linearis acuta brevior pilosa. Stamina 3, filamentis capillaribus. Antheris quadrato - oblongis apice ba- sique emarginatis vix exsertis. Paleolæ.…. ; | Fructus minimus ovoïdeus , facie internà planius- culus, sulco longitudinali exaratus, glaber, apice basi - Stylinà mucronatus , glumä involutus. OBSERVATIONS. d'anies décrite ici, sous le nom d’Agrostis Billar- dierit de Brown, est différente de l’Avena filiformis de Forster, nom sous lequel elle avait été décrite et figurée. Voyez les observations placées à la suite de l'espèce que j'ai nommée Agroslis Forsteri.. _197. AGROSTIS FORSTERI, Nob. Ave Gliforiis; Ron; Prodr., n. 46 (non Labill.) A. paniculà pedali erectà ; ramis verticillatis apice ramosis, glabris; lepicenà glumâque glabris. Nob. Crescitin Novæ-Zeelandiæ collibus aridis. (Forster) + 9 132 VOYAGE DE L'ASTROLABE. DESCRIPTIO. Cuzmus filiformis, erectus , geniculatus (geniculis 3-4), simplicissimus, lævis, ue) glaber, 2-pe- dalis. Forra linearia, acuta, erectiuscula, integerrima, striatula, plana, glabra, viridia, spithamea. Vaginæ tenues, longæ culmum involventes, basi contractiores, striatæ, vides, palmares. Membranula _— k acuta, alba, semuncialis. Panicula erecta, tenuissima ramosa, pedalis. Ra- muli ad singula genicula plures (quasi verticillati) erecti capillares, spithamei, versüs apicem divisi m ramulos plures ejusdem sitûs ac figuræ, capillares, pollicares et semipollicares. Spiculæ unifloræ , paten- tissimæ, in apicibus ramulorum subsessiles , erectæ, minimæ. | CaLvx : gluma bivalvis uniflora : valvulis subæqua- libus, lineari-lanceolatis, compressis patentibus. Co- rôlla bivalvis; valvulæ erectæ chusæ, inæquales ; exterior ferè Nigitadise glumæ calycinæ, lanceolata, acuminata, lateribus convexiuscula, dorso emittens arislam sion baëi tortilem, calyce dupld lon- giorem. Interior dimidid minor oblonga, membra- naCea , diaphana, planiuscula , mutica. na: filamenta tria capillaria. Antheræ oblongæ. PisnizLum : germen obovatum. Styli duo reflexi, plumosi. Stigmata simplicia. Pericarpium nullum corollæ semini adnascitur. Semen unicum. (Descriptio ex schedis manuscriptis Forsterii. ) BOTANIQUE. 133 OBSERVATIONS. Cette description est extraite textuellement des manus- crits de Forster, conservés dans la bibliothèque de M. de Jussieu. En lisant cette description, on reconnait d’abord que cette plante est une espèce d’4grostis. Mais, ainsi que M. R. Brown l’a déjà fait remarquer, l'espèce décrite et figu- rée par M. Labillardière, sous le nom d’ A4vena filiformis, est différente de la plante qui porte le même nom dans Fors- ter : c’est ce dont on pourra se convaincre, en com- parant ensemble la description que nous donnons ici de lAgrostis Billardierü de Brown ou Avena filiformis de Labillardière, avec lAgrostis Forsteri Nob. ou Avena filiformis de Forster. La première en effet a une panicule évasée et non pyramidale, longue au plus de cinq à six pouces et non d’un pied ; les valves de la lépicène sont carénées et denticulées sur la carène ; la valve extérieure de la glume est sensiblement plus courte que les valves de la lépicène. En un mot, ces deux espèces, quoique voi- sines, sont néanmoins différentes. Dans l'espèce de M. La- billardière, les deux valves de la glume sont bifides à leur sommet, et Forster ne fait aucune mention de ce ca- ractère. : D'un autre côté, l'Agrostis Forster a aussi des rap- ports avec notre Agrostis pilosa, dont la panicule est longue au moins d’un pied et pyramidale. Mais dans cette dernière espèce les pédoncules sont semiverticillés et non verticillés; ils sont plusieurs fois ramifiés ; ils sont très-velus, de même que la valve extérieure de la glume ; caractère dont Forster ne fait aucune mention dans la description détaillée qu’il donne de sa plante. 154 VOYAGE DE L’ASTROLABE. 198. AGROSTIS PILOSA, Nob. (Tab. 23.) À. paniculà pedali, erectà, pyramidali; ramis se- miverticillatis pluriès ramosis pendulinis hirtellis ; valvis dorso denticulatis ; ss exteriori glumæ pi- losà. Nob. Crescit in Mori Zend , hävre de l Astrolabe. DESCRIPTIO. Cuzus erectus bipedalis et ultrà, teres, asper. Fo linearia, acuta, striata, piloso-aspera, basi vaginantia ; vaginæ longissimæ, striatæ, asperæ. Li- gula membranaceo-hyalina 3-4 lineas longa, apice dis- secta. PanicuLa terminalis , longa, hr: pedunculis semi- verticillatis | ramosis deflexis , filiformibus, hispi- dulis. Lepicena bivalvis compressa uniflora; valvis vix inæqualibus, dorso carinatis viridibus, margine hyalinis , lanceolato-acutis integris , carinä pilosis. Glumæ palea exterior convoluta, lepicenâ brevior pilosa , pilis albido-hyalinis erectis, apice laciniato- bifida, dorso supra medium aristata, sub-4-nervia, arisia exserta gracilis, hirtella; palea interior multd brévior hyalina glabra, angusto-lanceolata, acuta. Basis flosculi pilis interné hinc et illinc aesreer-tr circumdatur. Stamina 3 : filamentis capillaribus brevibus ; an- theris subquadrato-oblongis. Paleolæ binæ lineari-lan- BOTANIQUE. 135 ceolatæ hyalinæ luteæ, apice basique obtusæ, bifidæ. Caryopsis oblonga, apice basique attenuata sulco longitudinali exarata. OBSERVATIONS. Nous avons donné à cette espèce le nom d’Ægrostis pilosa à cause des poils qu’on observe sur presque toutes ses parties. Elle est fort distincte des précédentes par sa taille beaucoup plus élevée, par la forme de sa panicule, par l’absence de la petite écaille sétacée et velue qui, dans ces espèces, est le rudiment d’une seconde fleur avortée. Par la présence de cette partie, les Agrostis Billardierü et Agrostis æmula, et probablement l’4gros- tis Forsteri, présentent tous les caractères du genre Deycuxia, adopté par Palisot de Beauvois (Agrost., p- 43,t. IX, f. 9 et 10). Cependant ce dernier botaniste place ces espèces dans son genre Pilfa qui, tel qu'il l'a présenté, est un mélange confus d’espèces disparates. Mais jusqu’à quel point le genre Deyeuxia, qui ne diffère absolument des Agrostis que par la petite soie velue et comme plumeuse qu’on observe à la base interne de la fleur, doit-il étre considéré comme réellement distinct de ce dernier? C’est ce que nous n’oserions pas assurer. En effet, on trouve dans les espèces qui appartiennent à l’un et à l’autre une sorte de transition non interrompue. C’est ainsi, par exemple, que notre Agrostis. pilosa a encore le bouquet circulaire de poils qu’on observe dans les Deyeuxia, mais manque de la petite écaille velue. Nous avons donc préféré, à l’ exemple de R. Brown, faire de ces légers types d'organisation de simples sections dans le genre Agrostis, mais en prévenant toutefois que, 136 VOYAGE DE L’ASTROLABE. si l’on adoptait définitivement le genre Deyeuxia, les ‘ Agrostis æmula et Billardieri devraient en faire partie. 199. AGROSTIS CRINITA, R. Brown, Prodr. 1, p. 170. Anthoxanthum crinitum, L., Suppl., p. 90; Forst., Prodr., n. 18; Labill., Nov.-Holl., 2, p. 215, t. 263. À. monandra, paniculà elongatà, glumis longè acu- minatis , perianthii valvulis exterioribus glumæ bre- viSAbu aristà dorsali sexies longiore, vaginis sCa- briusculis. Br. 1. ce. Crescit in collibus Novæ-Zeelandiæ. DESCRIPTIO. Curwus bipedalis, simplicissimus, erectiusculus, striatulus, geniculatus (geniculis 3-5), internodiis te- relibus inferiùs compressis. Fora graminea, plana, acuta, striatula, integer rima , longitudine et numero internodiorum. Vaginæ striatæ basi coarctatæ, supernè laxiores. Membra- nula truncata, lacera. Panicula magna, terminalis, coarctata in formam oblongam , rachi communi spithame , iiternodiis al- ternis notatà. Ramuli fasciculatim 4-6 ex eodem puncto, s. nodoracheos oriuntur, internodiis duplô lon- giores, composité paniculati, intermedi sesquipolli- cares, cæteris longiores. Spiculæ pedicellatæ, nume- rosissimæ , unifloræ, lineares, teretes, acutæ, fer senipollione. BOTANIQUE. : 137 Calycis gluma bivalvis, uniflora, valvulis lanceo- latis, acuminatis acutis, canaliculatis , compressis ; lineas tres longis, exteriore paul minore. Corolla bi- valvis : valvulæ basi extüs villo brevi vestitæ ; exte- rior major, calycis longitudine, acuminata, dorso infrà apicem emittens aristam capillarem, albidam , glumâ quadruplù longiorem , sesquipollicarem. Sta- minum filamenta duo capillaria ; antheræ oblongæ simplices. Germen oblongum. Styli duo breves, plu- mosi; stigmata simplicia. Pericarpium nullum. Semen unicum, cylindraceum. (Descriptio è manuscriplis Forsteriants.) ‘ OBSERVATIONS. Quoïque cette espèce ne soit pas nouvelle, cependant nous avons cru devoir publier la description de Forster, parce qu’elle est plus détaillée que celle qui ep avait été faite par quelques auteurs. Cette description nous ap- prend aussi que le nombre des étamines varie dans cette plante. Ainsi, suivant la plupart des auteurs, elle est monandre; Forster, au contraire, décrit deux étamines. TRITICUM, L. 200. TRITICUM SCABRUM, Brown, Prodr. 1, p: 179- Festuca scabra, Labill., Nov.-Holl., 1, p. 22, t. 26. T. spiculis 3-5 alternis distincts , sessilibus b-9- floris , valvis lanceolatis nervosis muticis subinæqua- 138 VOYAGE DE L’ASTROLABE. libus, flosculo dimidio brevioribus ; paleä exteriore marginibus carinâque scabrä, apice in aristam longio- rem rigidam scabram desinenti; internâ planiusculà obtusà muticà. Nob. Crescit in Novæ-Zeelandiæ hdvre de l'Astrolabe. Patiti vulgd ab incolis dicitur. OBSERVATIONS. Cette espèce est la même que M. de Labillardière a décrite et figurée sous le nom de Festuca scabra. Elle nous paraît mieux placée dans le genre Z'riticum, où M. Robert Brown l’a transportée. Ce dernier botaniste dit, dans sa phrase caractéristique, que les épillets con- tiennent cinq à six fleurs : j'en ai presque toujours compté de huit à neuf dans les échantillons recueillis à la Nou- velle-Zélande. %01. TRITICUM REPENS, L. > SP: Crescit in Novâ-Zeelandi4. Les OBSERVATIONS. Les échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande appar- tiennent à la variété mutique du Z'rétioum repens. En les comparant avec ceux d'Europe, je n'ai pu trouver aucune différence. AVENA. 202. AVENA SATIVA, L, Crescit in Novä-Zeelandià (baie des les). BOTANIQUE. 139 OBSERVATIONS. Il est plus que probable que cette espèce a été impor- tée par les Européens. 203. + AVENA ANTARCTICA R. Brown, Prodr. 1 ; p- 209 (in ee ). Aira antarctica, Forst., Prodr., n. 41. A. foliis planis , paniculà compositä patente, caly- cibus trifloris, flosculis medio aristatis, aristà elon- gatä rectiusculà. Forst. 1, c. Crescit in Novæ-Zeelandiæ æstuario reginæ Car- lottæ. _ DESCRIPTIO. Cuzuus erecto-adscendens, filiformis, tenuissimus, dodrantalis , indivisus, geniculis circiter tribus præ- ditus , foliis vaginatus , lævis. Foria linearia acuta, integerrima plana, striata , glabra, erecta, spithamea. Vaginæ lineares, subs- striatæ, margine subdiaphanæ, membranaceæ foliis latiores, membranula nulla , nisi margo brevissimus. Panicuza erecto-patens, oblonga, composita, pal- maris. Paniculæ partiales, breves, circiter semunciali Spatio à se invicem collocatæ, sæpiüs ex eodem puncto geminæ, vel ternæ, erecto-patentes , oblongæ, unciales, spiculis aliquotcompositæ. Spiculæ pm patentes , compressæ , tenuissimæ, trifloræ. Cazyx (lepicena. Vob.) : gluma bivalvis triflora ; $ 140 VOYAGE DE L’ASTROLABE. valvulis patentibus ; alterâ majore oblongä, obtusius- culâ, compressä, margine membranaceo-pellucidà ; alterà breviore subulatä, mucronati. CoroLa : gluma bivalvis, basi pilis albidis minutis cincta; valvula exterior linearis compressa, margine membranacea, dorso sub apice aristata; aristä setaced, tenuissimä , erecto-patente, albà, longitudine ferè duplô glumæ. Valvula interior linearis tota membra- nacea, pellucida, marginibus connivens, apice mu- cronibus duobus notata, exteriore pauld minor. SraMINA : filamenta tria, brevissima , erecta; an- theræ lineares, intrà corollæ valvulam exteriorem latentes. GERMEN minutum : styli duo brevissimi , densè plu- mosi ; stigmata simplicia. (Forster, Manusc.) OBSERVATIONS. M. R. Brown s’est assuré, par l’examen d’un échan- tillon authentique provenant de Forster, que cette plante appartient au genre Avena. PASPALUM. 204. PASPALUM ORBICULARE, Forst., Prodr., n. 35; | Brown, Prodr., 1, p- 188. P. spicis alternis distinctis » basi setigeris, flos- culis glabris ovato-orbiculatis, valvulä exterioreglumæ trinervi, folüs planis lævibus : margine incrassato reticulato. Br. | BOTANIQUE. 141 Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto baie des Iles, ubi vernaculè ab incolis vulgd Zuhur nuncupatur. OBSERVATIONS. Forster avait déjà mentionné cette espèce. M. Robert Brown l’a depuis retrouvée à la Nounvelle-Hollande, et les naturalistes de /’Astrolabe V'ont de nouveau recueillie à la baie des Iles à la Nouvelle-Zélande, où elle est fort commune sur les bords de la mer. POA. 209. POA AUSTRALIS, Brown, Prodr. 1, p. 179. Arundo poæformis, Labill., Nov.-Holl. » 25Ps 275 :t. 95. Poa anceps, Forster, Prodr., n. 43. P. paniculà effusä aut subcoarctat, spiculis 5-6- floris lanceolatis; glumis scabris, perianthiü val- vulà exteriore basi lanat, foliis setaceo-involutis sca- bris ; ligulà brevissimä, culmis cæspitosis. Br. 1. c. rar) in Novæ-Zeelandiæ hdvre de l'Astrolabe. Ab incolis vulgd Patiti dicitur. rh OBSERVATIONS. C’est avec juste raison que M. R. Brown a rangé cette espèce dans le genre Poa, dont elle a’ en effet le port et les caractères. Les poils laineux qu’on remarque à la base de chaque fleur s'observent également dans plusieurs autres espèces du même genre. Au reste , déjà Forster avait placé cette plante parmi les Poa. 142 VOYAGE DE L'ASTROLABE. RESTIACEZÆ. LEPTOCARPUS, Rob. Brown, Prodr. 1, p. 250. Restionis sp. , Forster. 206. LEPTOCARPUS SIMPLEX, Brown, 1. c. - Restio simplex, Forster, Prodr. , n. 367. Crescit in Novä-Zeelandiâ, hdvre de l'Astrolabe. Frequens in palude prope anse des Torrens. Ab in- colis vulgd Ouionr. ‘ DESCRIPTIO. Rhizoma repens ramosum , pennæ anserinæ cras- sitie, squamis nigrescentibus aéuminatis obtectum. Culmi cæspitosi aphylli bipedales, erecti, graciles, nodosi, glabri, teretes, grisei, vaginati; vaginæ & singulo nodo ortæ, breves obtusæ , amplexantes gla- bræ, appressæ , fissæ, marginibus incûmbentibus. Flores dioïci : masculi amentacei; amentis parvis oblongis acutis, pedunculatis , pedunculis axillaribus simplicibus aut apice ramosis, singulo apice amenti- gero, quasi in paniculà pauciflorà dispositis. Squamæ undique imbricatæ , oblongæ, apice acu- minatæ , marginibus membranaceæ , unifloræ. Perian- thium axillare squamà brevius, 6-sepalum, sepalis BOTANIQUE. 143 exterioribus tribus subcarinatis, apice emarginato acuminatis ; tribus interioribus obtusioribus. Stamina tria inclusa in tuberculo fundum perianthii occupante insidentia. Filamenta brevissima medio an- theræ dorso inserta ; antheræ obovoïdeæ obtusissimæ introrsæ. Fœminei : spicati, spicæ subramosæ subsessiles aut inferiores pedunculatæ in axillà vaginæ solitariæ , distantes , versüs apicem approximatæ. Spiculæ con- gestæ parvæ, 1-3-floræ, squamis undique imbricatis exterioribus vacuis. Perianthium uti in masculis. Ovarium obovoïdeo-triquetrum uniloculare mono- spermum. Stylus simplex. Stigmata 3 linearia sim- plicia. Akenium minimum perianthii sepalis persistenti- bus velatum, 3-quetrum, indehiscéns , monosper- mum. OBSERVATIONS. Les plantes dé la famille des Restiacées sont, comme on sait, par leur nombre , un des caractères de la végétation du Cap de Bonne-Espérance et de la Nouvelle-Hollande. Dans l’Australasie , d’après la Flore de M. Robert Brown, on n’en compte pas moins de 85 espèces , ce qui fait une proportion de plus d’un tiers comparativement aux Cypé- racées dont le nombre s'élève à 210 espèces. Au con- traire à la Nouvelle-Zélande ce nombre est proportion- nellement moins grand, puisque contre 13 espèces de Cyperacées, dont cinq sont communes à la Nouvelle- 144 VOYAGE DE L’'ASTROLABE. Hollande et trois communes à la Nouvelle-Hollande et à l'Europe, nous n’observons qu’une seule espèce de Res- tiacée, et cette seule espèce déjà trouvée par Forster, retrouvée de nouveau par les naturalistes de 7 Astrolabe, croît également à la Nouvelle-Hollande. Ainsi donc cette rareté des Restiacées comparées aux Cypéracées est un caractère qui distingue la végétation de la Nouvelle- Zélande a celle de la Nouvelle-Hollande. < BOTANIQUE. 145 JUNCEÆ. JUNCUS, L. 207- JUNCUS COMMUNIS, Mey., Sya. Junc., p. avenues + Monog. pi er » P- 27 Juncus effusus, L. %; ; .. Prod. 1, p- | 258. J. paniculä suprà decomposità ; perigonii foliolis lineari-lanceolatis , æqualibus , acutissimis , capsulam ellipsoïdeam prismaticam retusam æquantibus; sta- minibus ternis. Laharp. 1. c. : Crescit i in udis Novæ-Zeelandiæ. 208. JUNCUS FILIFORMIS, L. Sp., 465; Labarpe, E c., p. 29. _J. folio florifero prælongo ; paniculà simplici, pau- ciflorà ; ; perigonii foliolis æqualibus , acutis , capsulam ovoideam vix æquantibus ; staminibus senis. Laharp. LC, rires in Novä-Zeclandi. 209. JUNCUS MARITIMUS, LT Encye., 3, p. 264; Brown, Prodr. 1, p. 258; Laharpe, L c., p. 33. J. foliis pungentibus; paniculà supra decompo- sità , plus minusve diffusà vel ereetà ; spicis 4-8-flo- ris; perigonii foliolis æqualibus, lanceolatis acutis, BOTANIQUE. 10 146 VOYAGE DE L’ASTROLABE. capsulà ellipsoïdeo-ovoideà mucronatà paulé breviori- bus. Laharp. L. c. Crescit in Novä-Zeelandiä. OBSERVATIONS. Ces trois espèces ne nous ont offert aucune différence avec celles qui croissent en Europe. Elles sont toutes trois fort communes à la Nouvelle-Zélande. LUZULA, DC. 10, * LUZULA PICTA, Nob. L. foliis linearibus pilosis : paniculà & glomerulis 4-10-floris constanti ; perigonü foliolis æqualibus, lan- ceolatis acutissimis margine membranaceo-hyalinis , medio lineä longitudinali brunneâ notatis, capsulà obovoïdeo-acuminatà longioribus; seminibus inappen- diculatis , basi tomentosis. Nob. _ Crescit in Novæ-Zeelandiæ. hdvre de ? Astrolabe DESCRIPTIO. Ranix perennis. Fouia radicalia graminea, pilosa , pilis longissimis Sparsis, striata acuta , 3 lineas lata | longitudine culmi. Cuzmus simplex vix pedalis, ol sh 1e duo L basi vaginantia gerens , teres. PAniCuLA terminalis erecta , ramosa, ex ultéso t- lio quasi orta; pedicellis filiformibus ; floribus in glo- BOTANIQUE. 147 merulos basi nencteis scariosis cinctos 4-10-floros dispositis. Cazycis sepala sex , “quéfant tria interiora , æqua- lia , lanceolata, acuta, margine hyalino-membranacea, de castanea, capsulam supérantia. Capsula obovoïéh acuminata, lutea, glabra, tri- valvis. Semina subglobosa nigrä, basi subobliquä tomentosa obtusa nec appendiculata. L à OBSERVATIONS. : à \ Par son A et l'ensemble de ses caractères cette es- pèce a quelque ressemblance avec les Lurula albida et nivea ; mais elle en diffère par ses sépales- égaux très- ee ; marqués d’une bande brune sur sa partie moyenne, ce " donne un ge irès-agréable à à ses fleurs. #:. Ü A à :- £ ; ou se ne: + s à ë 1 É ; & + # ++ ed & * , + : M RES » ; # LE k * . #: LÀ ie hr Le x # ss ra en à DE # # ER pif æ' $ % + +280: Pur, D ji vS es. és [2 + 4 È Li Fe 0 ; sé c: 148 VOYAGE DE L'ASTROLABE. LS nr: ASPARAGINEÆ... | DRACÆNA, Li 211. + DRACÆNA ANDIVISA, Eordtér Prodr. PAS 450; Ee escul., 33. . D. -arborea, foliis ensiformibus Rs caudice indiviso ; fructibus polyspermis. Forst. 1, Cet sylvis ad portum vulg Dusky “bay No- væ-Zeelandiæ. (Forster.) Li # | DEscRiPMO. . se : sers: Cabcs-arboreus teres , rimulosus ssplicilères ; indivisus, virescens, versüs sapin foliis vestitus 2-4-orgyalis. Foi terminalia ensiformia, Écoanishé acula, integerrima , sessilia, semillplexicaulia, basi imbri- cata, patentia, longitudinaliter striata , let virentia , Sodali, palmunm lata. Racemus compositus lateralis , ex alis foliorum ena- tus, nutans , racemis partialibus in formam cylindri- cam. itbyrsoïdedin digestis. Pedunculus ‘universalis 2-3-pedalis teres, levis, herbaceus , diametro sesqui- pollicari. Péénrni: partiales coins approximati, erecto-patentes , teretes , læves , basi instructi foliolo lanceolato, pedunculi longitiitiss à ë pedunculo uni- versali ubique sparsim procedentes. Pedicelli uni- BOTANIQUE. pi 149 flori, brevissimi, horizontales. Bracteæ ad basin pe- dicelli duæ, minimæ, lanecolaté acutæ, concavæ. Cazyx nullus, :#: Corozra : petala sex, oblonga, subreflexa æqua- lia, basi cuhærentia! Fe : Sramina : Félamenta sex subulata, longitudinéferé - corollæ, basi pétilorum inserta. Anthercæ _—. inerte beobies: fa 14 GERMEN superum sihlabosu stylus Giformis brevis. : . Bacca globosa, cærulea, Roi punetis tribus éxea- vatis notata, stylo persistenté Buena ; tilocula- ris polysperma. “ SEmiNa in singule loculamengo Brciter, écphése + membranulà ita involuta ut unicum tantüm OT IR { me globoss ; ose pure ; bi or52 æ | onsEnva os | LP “y sites mibi non sub ira obviam, sed mense Maio el ineunte hyeme”repertam memi- nisse velim. Racemôs baccis matoti# niertisons onustos vidi, quorum ramuli infimi pluribus floribus emarcidis sterilibus gaudebant, undè ‘descriptionem reliqu rum partium “fructificationis desumsi. ( Des- : riptior et obs. ex manuscripus | Forstérianis.) Dm Re 2 Fe ru. + DRAGANA AUSTRALIS, Forster, Prodr., + ER ra DE D. arborea , caudice ramoso , foliis ensiformibus , 150 VOYAGE DE L'ASTROLABE. acutis, râcemo erecto suprà.decomposito. Forst, 1. c. Crescit in Novæ-Zeelandiæ nes » propè æs- tuarium Reginæ Charlottæ. F4 M: LÉ re ” à RE. ” DESCRIPTIO. suis arboreus ab. orgyali in aodiiniinn ai tudinem excrescens, ligno molliori fragili, cortice cCi- nereo rimoso ; versüs apicem sæpé in plures ramos divisus. Rarnitre@io-palsdteg , lignosi, apice, fasci- culo foliorum et florescentià coronati, palmæ in mo- dum., RS i-4 Fou terminalia Sin: jénéifhginis ; dla, carinä dorsali vix notabili, 2-pedalia, pollicem lata, acuta, longitudinaliter sélaiit: Saturatè viridia , basi parüm dilatata , imbricatim | ex apice rami pro- deuntiag-"#".:.5::4# ++ er Racemus terminalis, suprà decompositus 1 maximus. Pedunculus universalis 2-3-pedalis erectus, basi unciam crassus, angulatus lævis > partiales dont patentes, adscéndentes , sparsi, inferiores pedales , supremi. breviores ; partiales : -angulati, - patentes , Spithamei palmaresque+ undique sparsi , numerosi, Pedicelli uniflori, minuti, conferti , sparsi, bracteis vestiti. Bracteæ tres, squamaceæ , ovatæ, albidæ, petalis triplo breviores ; sub singulo peellos exte- ‘riore majore. RE FLores albi, odore spirante fo: Calyx alias Co- rollæ petala sex , parva, basi cohærentia, _—— | reflexa. STAMINA : filamenta sex mtsiisée medio crassiora BOTANIQUE. 151 longitudine petalorum , erecta. Antheræ oblongæ erecto-incumbentes. Pr Pisriczum : germen ovatum , superum , tribus striis apiceque tribus poris notatum, triloculare po- lyspermum. Stylus subangulatus , longitudine stami- num. Stigma breve, trigonum subtrifidum. ( RNeet: è manus. s. Forateri) ; RIPOGONUM, été Gens; p- 49; Brown, | Prodr. 1 » P: 293. ÿ 8. + RIPOGONUM SCANDENS, Forster, Char. : : Gen. | ee Smilax Miprgse us Forster, Prodr. FRS 372. — rer Dés; L e. R. caule inermi nivo de foliis oithin ceolatis acuminatis EP PE floribus herma- phroditis. L. e. Crescit i in Novæ-Zeelandiæ éslrite (Fort. DESCRIPTIO. . Cauuis ad summos arborum apices scandens, niger tenacissimus , herbaceo-lignosus teretiusculus , polli- cem vel binos pollices crassus , articulatus (articula- tionibus nodosis spatio pedali distantibus inferiore bracteante superiorem ;, ope squamularum duarum oppositarum , ellipticarum, nigrarum, marpine undu- latarum , deciduarum ); variè ramosus , radicans € tu- berculis mole ovi gallinacei ex axillis ramorum radicu- 152 VOYAGE DE L’ASTROLABE, las emittens, nemora tota obsidens. Rami rariores teretes, læves, fusco-virides. Ramuli bracteati sim- plicissimi ex alis foliorum basi squamulis vaginati. Folia opposita petiolata, ovato-lanceolata, acumi- nata , integerrima, lævia, 5-nervia, venis reticulata , patentia, palmaria. Petioli semiteretes Jæves, hori- zontales semunciales. Racemus pedalis compositus , erectiusculus ; race- muli pauci, oppositi, brachiati, palmares, laxi. Pe- duneuli omnes teretes, læves. Pedicelli uniflori, sparsi, teretes, læves, horizontales, ‘}, pollicis æquantes. Glandula in axillis pedicellorum. Flores ( quantüm scio } omnes hermaphroditi, parvi , viren- tes. CR Te Perianthium inferum , hexaphyllum , foliolis bre- vibus lanceolatis , acutis , erectis. Corolla nulla. Sta- minum filamenta sex minuta. Antheræ lineares, ca- lyce triplè longiores , subquadrangulares, patentes , dorso planæ, lateribus tribus reliquis sulco notatæ, virides. Germen globosum. Stylus teres , longitu- dine calycis. Stigma obtusum obsoleté trilobum. Bacca globoso-acuminata, rubra, bilocularis. Semina soli- taria hemisphærica ; hinc plana , inde convexa ‘alba. (Descriptio à schedis Forsterianis. ) BOTANIQUE. 153 _ ASPHODELEZÆ. PHORMIUM, Forster, Gen. t. 24. 214. PHORMIUM TENAX, Forster, Prodr. n. 153. Crescit in Novä-Zeelandià. Nomen vernaculum X chkie. DESCRIPTIO. Ranix perennis. Forra ensiformia, equitantia, inferiüs condupli- cata, à medio ad apicem planiuscula , dorso carinata , acuta , integerrima, glabra, læté viridia semorgyalia. Scapus orgyalis, teres, sales niger, perennis, herbaceo-sublignosus ; inanis , ai secers no ; apice racemifer. cree Racemus terminalis , maximus compositus, erectus. Pedunculi partiales ascendentes, alterni, secundi , distichi, teretes , nigri (rariüs iterùm racemosi) antè eruptionem erecti, scapo appressi, intrà vaginam seu Spatham reconditi, palmares , seu spithamei. Pedi- celli 1-flori, teretes, læves , secundi, ascendentes , apice quasi per articulationem corollam (calycem) elevantes pollicares. Spathæ (s. vaginæ) caducæ, lanceolatæ , acumi- natæ, compressæ, extüs carinatæ convolutæ, in scapo sub: singulo racemo partiali sitæ , eumque ante efflo- 154 VOYAGE DE L’ASTROLABRE. rescentiam foventes, racemulo vero prorumpente ac- ciduo, luteo-virides, pedales, seu internodiüis scapi duplè longiores. Flores ochraceo-lutei sesquipollica- res, erecti. Calyx nullus, Corolle petala sex « ascendenti-obli- qua, in tubum subincuryum obtusè triquetrum con- niventia , oblonga, horum 3 exteriora breviora apice acuta, dorso elevatiora, 3 cpgrpra apice rotundato patente concava. | Stamina : filamenta sex EE filiformia co- rollam superantia, inæqualia coccinea. Antheræ erec- tæ subtriquetræ acutæ , auratæ. Germen obtusè triquetrum superum. Stylus ascen- dens, staminibus paulè brevior , ruber. SaLaeÉ sim- plemiriis ke -Capsula nigra oblonga , acuminata , triquetra, tr:- Jocularis , trivalvis. Semina plurima, oblonga plano- compressa , nigra, glabra nitida. ss 0 è manu- pride see € OBSERVATIONS. Le Phormium ou Lin de la Nouvelle-Zélande est fort commun dans ces deux îles. Il croit plus particulièrement sur le bord des torrens et des ravins , où il forme des touffes extrêmement serrées. On peut dire de cette plante que c’est peut-être la plus abondante de ce pays, car elle y couvre des étendues de terrain très - considérables. Quant à ses usages, on sait qu’ils sont nombreux et impor- tans. Les fils que l’on retire de ses feuilles sont d’une très- grande ténacité et servent à fabriquer non-seulement des BOTANIQUE. | 155 cordages et des filets, mais encore la plupart des étoffes dont les Nouveaux-Zélandais recouvrent certaines parties de leur corps. Ces avantages ont été appréciés même en ‘ Europe, où l’on a cherché à introduire et à étendre la culture du Lin de la Nouvelle-Zélande. : ANTHERICUM, L. 245. + ANTHERICUM CIRRHATUM, Forst., Prodr. L ns: 100. A: foliis iaiohalaiie éliminés scapo panicu- lato , filamentis barbatis bicirrhatis. Forst. 1. c. Crescit in Novâ-Zeelandià , propè maris littora, inter saxa et ni ad nemorum re ins s DESCRIPTIO. “use hindsot, votiaslsesite} perennis , fibril las breves tenues hinc illinc emittens , palmam longa. Fou radicalia lanceolata acuminata , integerrima basi subeompressa se invicem vaginantia, Carnosa , supernè planiuscula membranacea , déc striata, lætè viridia , 2-pedalia. Scapus teres, fliformis , rectiusculus versüs Fr flexus ramosus , ad divisuras foliole instrhetus gla- ber, bipedalis. Panicula patens, simplex, laxa. Peduneuli filifor- mes, patentes , alterni, inferiores spithamei , supe- dites sensim breviores , onusti pedicellorum fascicu- lis alternis spatio semunciali distantibus. Foliola ad basin pedunculorum solitaria, foliis radicalibus si- 156 VOYAGE DE L’'ASTROLABE. millima, palmaria, superiora sensim minora. Pedi- celliuniflori , bini seu terni ex eodem puncto alterno ” solem spectantes, horizontali-patentes ; filiformes , subelevati, unciales, basi virides, parte superiore can- dida quasi per articulationem imposità corollæ tubum mentiente. Bracteæ 3-4, minimæ ovato-lanceolatæ, acuminatæ , integerrimæ sessiles, striatæ, hyalino- membranaceæ ad basin florum. Flores candidi, pol- licares. Calyx nullus. Corollæ petala sex bib: paten- üssima, tria exteriora acumine subulato instructa, interiora obtusa. STAMINUM filamenta 6 , filiformia , erecta, candida. Antheræ oblongæ, erectæ, bisulcæ, candidæ. Barbata corpuscula duo filiformia, purpurea , pubescentia ab antherà ad basin filamenti longitudinaliter dependen- tia, ibique cirrhi in modum revoluta , ÿ ‘pere cirrhi- formi flavissimä. Ex Pisnici germen ovatum superum, obsoletè 3 striis notatum , porisque 3 melliferis apice instructum. Sty- lus filiformis rectus , Jongitudine staminum ; apice subtrigonum. Stigma barbatum. Carsura ovata glabra, 3-locularis , polysperma. Semina plura, globosa, minima. ( Descriptio à ma- nuscriptis Forsterianis. ) BOTANIQUE. 1 157 PALMÆ. ARECA. 216. + ARECA SAPIDA, Solander, Forst. Plant. esc., 35. Crescit in Novæ-Zeelandiæ æstuario Charlottæ Reginæ. (Forster. ) | OBSERVATIONS. : Cette espèce de Palmier est encore fort douteuse; car Forster dit qu'il n’en a vu ni la fleur ni le fruit, et que c’est d’après Solander qu’il lui a donné le nom d’Areca sapida. Peut-être n'est-elle qu’une simple variété de l'Areca oleracea : car, comme dans cette dernière, le bourgeon terminal sert d’aliment aux habitans de la Nouvelle-Zélande. Elle n’est point du tout mentionnée dans les manuscrits de Forster. L 158 VOYAGE DE L’'ASTROLABE. COLCHICACEZÆ. * HAMELINIA, Nob. Flores dioïci : fœminei racemosi. Calyx sexparti- tus, basi monosepalus ; laciniæ tres exteriores sub- longiores, lanceolatæ, interiores pauld minores. Stamina 6 abortiva lacinis opposita, basique affixa. Ovaria 3 sessilia libera ; basi in unicum coa- lita, singulo 1-loculari, ovulis 5-6 in massà cel- lulari, loculum implenti, et ex angulo interno ortâ nidulantibus. Styli 3 brevissimi cotdunéti; se ir obtusa , brevia. | Herba perennis, sericea ; foliis linearibus vaginan- tibus ; 5 SCapo triquetro ; floribus racemosis. 217. * HAMELINIA VERATROIDES, Nob. (Tab. 24.) | Crescit in Novä-Zeelandià. DESCRIPTIO. s Ranix perennis. FoziaA radicalia linearia rigida, striata, acuta, scapo duplè longiora, marginibus revolutis , piloso- squamata , versüs parlem inferiorem triquetra, basi sensim marginibus membranaceis dilatata, vaginantia, BOTANIQUE, 159 vagina intepra extüs pilis setosis albicantibus con- gestis onusta. Scarus obsoleté triqueter , \pédalé que and rectus densè sericeus. FLores fœminei paniculati; panicula terminalis & spicis alternis approximatis subbiunciahibus compo- sita. Ramis ramulisque densè sericeis ; ad basin spicarum partialium bractea foliacea elliptica longior longissimè acuminata persistens adest. Singulus flos pedicellatus, basi-bracteâ minimä subulaià stipatus ; pedicello brevi, pilis Bougie tongivanls: usque in perianthio obsito. . PerIANTHIUM 6-partitum, Dore. laciniis tribus -exterioribus sublongioribus, lanceolatis. acutis, pa- tulis ; tribus interioribus subminoribus , omnibus basi inter se concretis. Ad basin singularum laciniarum, rudimentum staminis sterilis, sub formä flament Sæpiüs castrati, adest. Ovarium libérum in fundo, calycis sessile, disco nullo, ovoïdeo-lagenariæforme, apice attenuatum et quasi in stylos tres brevissimos concrelos. desinens. Stigmata 3 obtusa simplicia. Transversè sectum triloculare reperitur ovarium ; loculo singulo massa cellulosa ab angulo interno ori- ginem ducente, impleto. Ovula in hâc massä cellu- lari diaphanà , nidulantur 5-6 irregularia. FLores masculi et Frucrus desiderantur. OBSERVATIONS. Nous avons établi ce genre que nous croyons nouveau, L3 160 VOYAGE DE L’ASTROLABE. quoique nous n’ayons eu à notre disposition qu’un séul individu femelle, sans fruit , et que par conséquent nous ne connaissions ni les fleurs mâles, ni les fruits mûrs , ni les graines. Mais les caractères que les fleurs femelles nous ont offerts nous ont paru n’appartenir à aucun des genres de la famille des Colchicacées. Par son port et ses fleurs dioïques notre genre se rapproche assez du Vera- trum ; mais il en diffère par ses sépales soudés ensemble à leur base et formant une sorte de tube court , et non dis- tincts et glanduleux à leur base ; par ses ie courts et en grande partie adhérens entréeux par leur côté interne. Ce qui distingue surtout ce genre, c’est la structure de son ovaire : il est à trois loges; de leur angle interne naît une masse de tissu cellulaire, dans l’intérieur de laquelle les ovules, au nombre de cinq à six, se trouvent nichés. Je ne connais une semblable organisation dans aucun autre genre de Monocotylédons. Nous dédions ce genre à M. le baron Hamelin, vice- amiral, commandant autrefois l’un des deux bâtimens de l'expédition scientifique du capitaine Baudin, et qui, par son amour pour les sciences et ceux qui les cultivent, et les services qu'il a rendus à la marine de France, est bien digne de l'hommage que nous lui offrons ici. BOTANIQUE. 161 IRIDEÆ. SISYRINCHIUM 218. + SISYRINCHIUM IXIOIDES , Forst., Prodr., n.:325. S. foliis ensiformibus conduplicatis longissimis, paniculà trichotomä , petalis exterioribus dimidio mi- noribus. Forst. L. c. * Crescit in Novä-Zeelandià ad margines nemorum. DESCRIPTIO. Ranix.……. Four radicalia , ensiformia, equitantia, longitudi- naliter conduplicata, linearia, glabra, viridia, vix semunciam lata, apice acuto sæpè emarcido, tripe- dâlia. “+ ; Scapus teres , lævis, erecto-flexuosus, nudus, bipe- dalis. e PaxicuLA terminalis rigida, subtrichotoma, pauci- flora, spithamea. Pedunculi teretes, læves, erecto- patentes , glabri, sæpiüs in tres divisi. Pedicelli uniflori, teretes , læves, semipollicares. FLores albi, semunciali circiter diametro. Spathæ bivalves, valvulis lanceolatis marces- centibus. Corolla; petala sex supera; tria exte- riora calycina ovata; tria interiora, orbiculata, ex- ternis duplo majora, concava, patentia. Staminum L2 BOTANIQUE. Li 162 VOYAGE DE L'ASTROLABE. filamenta tria subulata, basi infimà conniventia, longitudine petalorum exteriorum. Antheræ ovatæ, incumbentes , depresso - planæ , basi subbifidæ. Germen inferum. Stylus. filiformis, brevis ; stigma trifidum , laciniis crassiusculis stylo longioribus. Capsula subovata , triquetra , trilocularis. Semina numerosa. (Descript. à manuscr. Forsterianis.) L & BOTANIQUE. 163 « ORCHIDEÆ. Ç DIURIS, Smith. - - 219. DIURIS NOVÆ-ZEELANDIÆ, Nob. + (Tabs25, fa.) D. foliis linearibus , basi vaginantibus, scapo di- midid brevioribus ; floribus 2-4 subsessilibus , spica- tis; calycis laciniis lateralibus exterioribus linearibus erectis, superiore fornicatä acutà duplo longioribus ; labello tripartité ; lobo medio ovali lanceolato, late- ribus conflexis basi unicarinato. Nob. ; Crescit in Novæ-Zeelandiæ,locis montosis. DESCRIPTIO. Ranix : tubercula duo oblonga, carnosa, inæqualia, altero minore. É : Foria radicalia linearia scapo dimidio breviora , acuta , vix duas lineas lata, striata, glabra, basi va- ginantia, vagin membranacelaxä. Ad basin culmi, circa folia vaginæ adsunt 2-3, laxæ, acutæ, limbo foliaceo destitutæ. rx Scarus rectus simplex, 8-10 uncias altus, teres, gerens folia 3-4 sensim longitudine decrescentia et ad vaginam tanthm versüs scapi apicem reducta. FLores 2-4 alterni in apice scapi subsessiles, bracteà Spathæformi. carinatà acutà ovario longiori suffulti: 11° 164 VOYAGE DE L’ASTROLABE,. Ovarium ovoïdeum contortum costatum. Laciniæ tres exteriores valdè inæquales. Superior. fornicata ‘apice acula, dorso subrotunda , striata , genitalia obtegens; duæ laterales lineares dupld longiores ascendentes. Interiorum duæ laterales inclusæ $ membranaceæ , basi latæ , sensim et oblique angus- tatæ, apice truncato-emarginatæ , bilobæ, lobis in- æqualibus. Labellum tripartitum, patens; medio ca- runculà seu carinà obtusatà versüs basin bicruri notatum, ecalcaratum ; lobis lateralibus brevioribus obtusis, obliquis, integris, medio duplà longiori sub- . cordato, acuto, marginibus inflexis. Gynostemium brevissimum lateribus in duas ap- pendices membranaceas erectas, basi latas sensim acutas erectas, feré longitudine interiorum, pro- ductum. Stigma anticum instar lamellæ anticè glan- dulosæ, ovalis, subacutæ, erectæ, basi concavæ, ante antheram sitæ. Anthera stigmati parallela , gynoste- mium terminans, oblongo-cordiformis , apice acumi- nata, bilocularis, loculo singulo sulco seu rimà longitudinal anticé dehiscens. Pollinia duo PRIE Simplicia, pulveracea , facilè solubilia. OBSERYATION S. Nous croyons cette aprce nouvelle. Néanmoins, au- tant qu'il est possible d’en juger d’après une simple phrase caractéristique , elle nous paraît se rapprocher du Diuris emarginata de M. Brown. La figure et la descrip- tion que nous donnons ici de notre plante pourront servir BOTANIQUE. 165 à faire reconnaitre si en effet elle est différente de l'espèce ci-dessus mentionnée. THELYMITRA , Forst., Swartz, Rob. Brown. = # ë b 220. THELYMITRA FORSTERII, Swartz, Act. Holm., 1800 , p. 228. (Tab. 25, f. 2.) Thelymitra léngifora, Forst. Gen., n. 49; Sernpias regularis, Forst. Prodr., n. 512. T. folio unico, basilari, lineari-lañceolato, cari- nato ; floribus spicatis ; calycis sepalis erectiusculis, subæqualibus. Nob. Crescit in N ovä-Zeelandià. DESCRIPTIO. Ranix à fibris capillaribus et tuberculis duobus oblongis teretibus gracilibus tomentosis constans. Scapus simplex , vix pedalis, basi vaginis pluribus laxis membranaceis tenuibus suffultus. Forium unicum è parte inferiore scapi ortum, basi vaginans, lineari-lanceolatum , carinatum, acutum, longitudine scapi vix semunciam latum. Vaginæ sæpius duæ, laxæ, acut&, scapum suprà folium cingentes. | Frores 5-7 spicati, inferiores pedunculati, supe- riores subsessiles basi bracteati; bracteà lanceolatà acuminatà, ovario breviore. 166 VOYAGE DE L’ASTROLABE. :Cazxeis laciniæ tres, subpatulæ, æquales, similes, oblongæ acutæ ; interiores tres patulæ , obovales, acutæ ; exteriores subæquales, tenuiores, venosæ. Gynosremum membranaceum conYolutum ; apice cucullatum , bifidum, anticè et,versüs apicem in lobos apice penicillatos productum. Anthera ovato-cordata, in sinu gynostemii internè dorso adnata, sessilis, erecta , bilocularis , loculis longitudinaliter dehiscen- tibus. Pollinia in utroque loculo solitaria, oblonga, pulvérulenta. Stylus brevissimus gynostemio cinc- tus, sed distinctus, apice sensim in laminam cras- sam acutam desinens ; stigma faciem internam hujus laminæ occupans , convexiusculum, medio sub- depressum, glanduloso-madidum. Ovarium inferum Costatum non contortum. OR YATEONS. Le genre Thelymitra, en prenant pour type cette espèce, d'après laquelle il a été établi, présente des particularités d'organisation fort remarquables, et qui ne s’observent, à noire connaissance, dans aucun autre genre de la famille des Orchidées. Aussi nous paraît- il avoir été assez incomplètement caractérisé jusqu’à présent. Dans le T'Aclymitra F'orsteri, en effet, le style et le stigmate sont tout-à-fait distincts de l'appareil staminal, au lieu de former un tout commun comme dans toutes les autres Orchidées. Ce que, dans la description qui précède , nous ayons nommé le gynostème , appartient exclusivement au système staminal , et forme une sorte de voûte alongée bifide à son sommet , Offrant sur ses deux côtés, vers la partie supérieure, deux appendices en forme BOTANIQUE. EE de pinceaux. C’est sur la face interne de ce corps mem- braneux, à peu près vers le milieu de sa hauteur, que l’anthère est attachée. Le style, placé en avant du système staminal, est embrassé par lui dans sa partie inférieure, mais copendent il en est tout-à-fait distinct, et le stigmate qui occupe la face i |: ou postérieure style est ainsi tourné du côté de l’anthère. * DENDROBIUM, Swartz. 21. DENDROBIUM BIFLORUM, Swartz, Act. Holm. 1800, p. 246. _ Epidendrum biflorum , Forst. Prodr., n. 318. : (Tabt 26.) D. caule gracili suffrutescente ramosissimo ; foliis alternis lineari-lanceolatis acutis, basi à vaginä sece- dentibus; pedunculis supra axillaribus, bifurcatis , bifloris ; floribus resupinatis. Nob.._ Crescit in arboribus parasitica , in Novæ-Zeelandiæ sylvis..( Ædvre de l'Astrolabe. ) DESCRIPTIO. Cauuis suffrutescens, gracilis, ramosissimus, ramis altérnis teretibus glabris , basi vaginis foliorum elap- sorum vestitus , 2-3 pedes longus. Foria alterna vaginantia , lineari-lanceolata , aeuta, glaberrima, striata, vix duas uncias longa, 2 lineas lata, à vaginà persistenti integrà 3-4 lineas longà, 8 tarte 168 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Frores resupinati, sæpiüs gemini : pedunculus su- praaxillaris vaginam perforans basi simplex, apice bifidus, basi et ad bifurcationem vaginà integrà laxius- culà membranaceâ cinctus, foliis brevior. | Calycis laciniarum exteriorum superior (resupina- : tione floris inferior ) ovali-lanceolata, basi libéra ; duæ laterales æquales obliquæ , basi internâ inter se connatæ, acutæ. Interiorum duæ laterales ovali- oblongæ, acutæ, exteriorum longitudine. Labellum superius, basi unguiculatum et cum processu basilari columnæ articulatum, in medio 4-cristatum, trilo- bum, lobo medio majori, acuminatum, undulatum, la- teralibus minoribus acutis subobliquis. Gynostemium erectum, longiusculum posticè convexum, anticë Concavum , marginibus submembranaceis apice pro- ductioribus subacuminatis. Stigma medietatem su- peram columnæ occupans, glanduloso-madidum. An- thera terminalis in apice columnæ (clinandrio) nidu- lans , operculiformis; operculo orbiculari, anticé acuminato, posticè articulato ; duos loculos seprepa- tos offerenti; loculis simplicibus. Pollinia selitaria cereacea , oblongo-arcuata, subtriquetra. . OBSERVATIONS. Cette espèce qui n'avait encore été signalée que par Forster, mais dont on ne possédait pas de description, avait été trouvée par ce naturaliste dans les iles de la So- ciété. M. Lesson l’a rapportée de la Nouvelle-Zélande , et quoiqu’elle ne füt pas nouvelle, nous avons néanmoins cru devoir en donner une figure et une description , afin - BOTANIQUE. 169 d’en bien constater l'existence. La phrase caractéristique donnée par Swartz est peu exacte, ou a été faite d’après un échantillon bien incomplet, puisqu'il dit que la tige est simple, tandis qu’elle est excessivement rameuse. CYMBIDIUM, Swartz. 222. CYMBIDIUM AUTUMNALE, Swartz, Nov. Act. Ups. p. 72. Epidendrum autumnale, Forst. Prodr., n. 319. C. caulibus è radice reptante simplicibus ancipiti- bus , foliis confertis lanceolatis , spicis subpaniculatis terminalibus. Sw. L. c. Crescit in Novä-Zeelandià (Forster), in arboribus parasiticum. DESCRIPTIO. | Ranix simplex , parasitica, teres , articulata. Cauuis teres simplex, erectus, herbaceus, totus vaginis foliorum tectus. Foura alterna , erecto-patentia , obliqua, lanceolata, integerrima, acuminata, caulem vaginantia , rigida , glabra, uninervia, palmaria. Pepuncuzus universalis sesquipollicaris , teres, subsquamosus. Panicula terminalis erecto-nutans , ovata , laxa. Pedicelli brevissimi 2-3-flori, squamu- losi; squamulæ minimæ, brunneæ, acutæ, peduncu- lum obtegéntes, in apice singuli pedicelli binæ, seu 170 VOYAGE DE L’ASTROLABE. trinæ , flores sessiles cingentes. Spathæ nullæ, nisi . Squamulas suprà dictas pro spathis sumantur. Corozcz (calycis Nob.) petala quinque alba paten- tissima , tria exteriora ovata, duo interiora obovata. Nectarium intra petala interiora bilabiatum ful- vum; tubus vix ullus ; labium superius brevissimum, subtrifidum ; inferius subrotundum , longitudine pe- talorum, erectum, retusum, sæpè subacuminatum. SramINuM filamenta duo brevissima, pistillo insiden- ta ; antheræ tectæ , labio superiore nectarii. Germen turbinatum , tenue , longum , tortum, inferum. Stylus brevissimus , nectarii labio superiore adnatus. Stigma obsoletum. AA Obs. Odor erat suavissimus. ( Forster. mss. ) # BOTANIQUE. 471 THYMELEÆ, PIMELEA Banks el Solander. Passerinæ et Banksie spec. Forster. 223. PIMELEA GNIDIA , Vahl Enum., Willd. Sp. Passerina Gnidia, pgrst Prodr. , n. 170. Banksia Gnidia, Forst. Char. Gen. pl., 4, n.1. P. diandra, glaberrima , foliis oppositis, ovali-lan- ceolatis , acutis, coriaceis, glabris, floribus viHoëis capitatis, terminalibus. Nob. Crescit m Novæ-Zeelandiæ littoribus australibus, ad fissuras rupium in littore portüs vuled Dasky-bay; reperitur etiam in partibus ejusdem insulæ Borealcou- bos , in summo montium cacumine, pumila, bipedà- lis circiter : nuperius collegit clar. d'Urville in loco dicto Advre de l’Astrolabe. té ._ DESCRIPTIO. Frurex bi seu triorgyalis, erectus, ramosissimus , cortice pallido nigroque variegato. Rami lignosi stricti, teretes, foliosi, cortice nigro-purpurascente. Ramuli summi herbacei, foliosi , apice floriferi lutei. For1A brevissimè petiolata, opposita, decussata , oblongo-lanceolata , acuta , integerrima, rigida seu Coriacea , glabra, patentia , enervia , avenia, vix pol- 172 VOYAGE DE L’'ASTROLABE. licaria, lætè virentia; summa , inter quæ flores nas- euntur, ovali-lanceolata. Petioli semiteretes, brevis- simi, ramis strictè Métis glabri, vix à bai folio- rum distincti. + Fasciculus florum terminalis,, sessilis, decem vix quindecim-florus. Flores albi, PHGFA, semipollica- res, extüs non rar carnei. Calyx monosepalus tubulosus ; tubus filiformis cy- lindraceus , basi pro germine parum ampliatus, ex- ternè villoso-sericeus ; limbus quadrifidus , laciniis ovalibus, subtüs illneoteridähé , Suprà glabris, dua- bus staminiferis reliquis pauld bits Staminum filamenta duo filiformia, fauci inserta , erectiuscula, alba. Antheræ ovatæ oi: flavæ. Germen oblongum , superum. Stylus filiformis late- ralis ; erectus, longitudine calycis, basi villis minutis- simis cinctus. Sigma capitato-globosum. Pericarpium ovatum, uniloculare, uniovulatum, evalve, viride. Semen unicum involucratum , ovatum, acuminatum , atrum , glabrum. . 224. + PIMELEA PILOSA, Vahl Enum., Willd.:Sp. Passeriana pilosa, Forst. Prodr., n. 171. Banksia pilosa, Forst., Char. Gen. pl, 4 n. 2. P. diandra jélosn , foliis linearibus obtusis. (Forster. ) Crescit in Novæ-Zeelandie montibus et fruticetis. (Forster.) BOTANIQUE. 173 DESCRIPTIO, Cauuis fruticosus , crectus, teres, ramosus, diffu- sus, semi-orgyalis, glaber, cortice brunneo, tuber- culato. Rami numerosi , inordinati, erecto-patentes , teretes , lignosi, brunneiï, pilis albidis appressis wil- losi , pedales. Ramuli herbacei, oppositi, teretes, fo- liati, albo villo vestiti, erecto-patentes, spithamei. Folia opposita patentia, mollia, tenuia, suprà læ- via; subtüs pilis albis vestita, pollicaria. Petioli bre- vissimi, teretes , erecti, _—. , internodiis semi- pollicaribus. Florescentia exactissimè ut in Passerind myrbfo- liâ. Flores albo-sericei, parum tenuiores, cæterùm simillimi. (Forster.) _É OBSERVATIONS. Je ne connais cette espèce que par la description de Forster qu’on vient de lire. Elle est du nombre de celles que les naturalistes de /’_Astrolabe n’ont point rapportées. Elle paraît assez voisine de la précédente dont elle diffère surtout par ses feuilles plus petites, minces ; molles, gla- bres en dessus et couvertes en dessous de poils blancs et raides. 295. PIMELEA VIRGATA, Vabl, Enum., p. 306. P. foliis lanceolatis, acutis subtüs pilosis, ramu- lis tomentosis , floribus terminalibus aggregatis. 1. c. Crescit in Novä-Zeelandià. (Valh.) 174 VOYAGE DE L'ASTROLABE. 226, PIMELEA PROSTRATA, Vahl Enum.; Willd, Sp. L] Passerina prostrata, Forst., Prodr., n. 172. Banksia prostrata, Forst., Gen. pl., 4, n, 3. P. ramulis pilosis, foliis ovali-oblongis, carnosis , glabris ; floribus parvulis , externè pubentibus; laci- niis calycis oblongis subobtusis. Nob. Crescit in montibus aridis Novæ-Zeelandiæ (For- stér); in loco dicto Advre de l'Astrolabe (d’Ur- ville. ) | DESCRIPTIO. Cauuis fruticosus prostratus, teres, ramosissimus, dodrantalis et ultra. Rami frutescentes , teretes, fili- formes, dichotomi, grisei, foliati. Ramuli summi juniores , herbacei , lutei, pilosi. Folia opposita , sessilia, ovalia, subobtusa , inte- gerrima, carnosa , crassiuscula , glabra , patentia , sæpè horizontalia, decussata, 3-4 lineas longa. Florescentia terminalis : flores albidi , odorati, extüs sericei, vix trilineares, ad apicem ramulorum suprà receptaculum sericeum aggregati tubulosi. Ca- lycis tubus filiformis brevis , pilosus ; limbi laciniæ quatuor, ovales, horizontales, subæquales , intérnè glabræ , subobtusæ. Stamina duo erecta, fauci pilosa inserta , lacinïüs corollæ dimidio breviora. Antheræ subrotundæ. introrsæ erectæ. Ovarium _ovatum. Stylus filiformis , tubo longior. Stigma capitatum. Fructus ut in congeneribus. BOTANIQUE. 175 jan, PIMELEA URVILLIANA, Nob. P.ramulis hu foliis ovalibus obtusis , glabris ; ; floribus minimis, externè sericeis ; lacinüs calycis suborbicularibus obtusis. Nob.. Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto bare Tasyan. (D'Urville. ) DESCRIPTIO. Frutex effusus, ramosissimus ; ramulis dichotomis, sericeo-argenteis , teretibus. Folia opposita, approximata, parvula, vix 3-4 li- neas longa, 2-3 lata, sessilia, ovalia, subobtusa, gla- berrima, integra, coriacea, subavenia. Flores parvuli, albi, ad apicem ramulorum 6-8 congesti subcapitati, foliis superioribus involucrati et suprà receptaculum sericeum impositi. Calyx monosepalus brevis , vix tubulatus , externè densè albido-sericeus ; tubus vix unam lineam lon- gus ; limbus 4-partitus; laciniis patulis horizontalibus, suborbicularibus obtusissimis, 1 lineam longis. ” Stamina 2, brevissima, fauci villosæ inserta. Stylus tubo calycis duplè longior, gracilis. Fructus.…. . OBSERVATIONS. Ê L'espèce dont nous venons de tracer une description abrégée, est extrémement voisine de la précédente, dont peut-être elle n’est qu’une variété. Cependant elle 176 VOYAGE DE L'ASTROLABE. nous à offert des caractères qui nous ont paru propres à l’en distinguer. Ainsi les jeunes rameaux , au lieu d’être simplement pubescens , sont couverts d’un duvet soyeux blanc et très-épais. Les fleurs sont plus petites, également soyeuses en dehors, et les lobes du calice sont très-courts, obtus et arrondis. 4 BOTANIQUE. 171 - POLYGONEÆ. RUMEX, L. 228. RUMEX CRISPUS, L, Sp. __R. valvisintegris omnibus graniferis , foliis lanceo- latis undulatis acutis. L. Crescit frequens in sabulosis Novæ-Zeelandiæ , loco dicto Advre de l Astrolabe , ubi vernaculè ab incolis Poou dicitur. OBSERVATIONS. Cette espèce européenne paraît être également indi- gène de la Nouvelle-Zélande, puisque les habitans la connaissent très-bien et la désignent par un nom spécial. POLYGONUM, L. 239. POLYGONUM PROSTRATUM, R. Brown, Prodr., 419. ; P, floribus pentandris, semidigynis glabris, spicis axillaribus peduneulatis , bracteis ocreisque ciliatis, foliis lanceolatis , margine scabris, caule prostrato piloso. Br, 7 Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto baie des Iles, ubi in humidis frequens. Vulgd Zutupaoué ab incolis dicitur. $ Fixe À BOTANIQUE. 12 178 _ VOYAGE DE L'ASTROLABE. 230. POLYGONUM AUSTRALE, Nob. ES Coccoloba australis, Forst., Prodr., n. 1 76. C. foliis ovali-cordatis, acuminatis aut obtusis, par- vulis ; floribus minimis, in racemum compositum axil- depot dispositis. Crescit in Novæ-Zeelandiæ portu vulgd Dusky- bay (Forster), in Advre de l Astrokibe ; détroit de Cook, baie des I les. DESCRIPTIO. Cauuis arboreus , ramosissimus. Rami obliqui variè flexuosi , teretes, saisi, qu 4 FoLra sparsa, ovato-cordata, petiolata subacumi- nata , integerrima , Iævia , nibmlieshaseu 2-pollica- ria. Petioli compressiusculi, suprà heat foliis dimidid breviores. de | Racemus compositüs, tenuis, debilis. Pedunculi universales filiformes , reclinati , terminales et axilla- res, sparsi, flexuosi. Pedicelli uniflori , breves, con- ferti, tres seu quinque ex eodem puncto provenientes, bracteati. Bracteæ ovato-coloratæ, binæ , gere , sub singulo pedicello. PERIANTRHIUM monophyllum , déiveietien , ven- tricosum , persistens , album; laciniüs oblongis, obtu- sis, concavis, conniventibus. Sramina : Filgmenta 8 brevissima, patentia, subu- lata. Antheræ subrotundæ, didymæ. BOTANIQUE. 179 GERMEN ovatum, trigonum, longitudine calycis. Stylitres patentes, reflexi. Stigmata simplicia. Pericarpium : calyx baccatus, incrassatus. Nux solitaria, monosperma, acuta, triquetra, atra, ni- tida. ( Descript. Forsteriana. ) Le OBSERVATIONS. Cette espèce est un arbrisseau buissonneux, extréme- ment rameux, et que Forster a rapporté au genre Cocco- loba, dont elle diffère beaucoup et par son port et par ses caractères. Son calice est à peme charnu, et, dans l'état de dessication , il est ridé et inégal. Les feuilles sont assez variables et forment deux types fort différens, qui constituent deux variétés distinctes : tantôt elles sont pe- tites, presque orbiculaires, à peine échancrées en cœur à leur base, très-obtuses ou un peu acuminées, assez épaisses et un peu coriaces ; tantôt elles sont beaucoup plus grandes, cordiformes, acuminées, membraneuses. Dans cette dernière forme elles conviennent très-bien à la description de Forster ; mais néanmoins c’est de la pre- mière variété qu’il existe un échantillon provenant de Forster, dans l’herbier du Muséum. La variété à feuilles plus grandes a été recueillie à la baie des Iles. M. Robert Brown (Prodr. p. 420), en parlant du Po/y- gonum adpressum de Labillardière , dont il fait une section à part sous le nom d’AHelxine, dit que cette espèce très- polymorphe a beaucoup d’analogie avec le Coccoloba enstralis de Forster. cé |: 12 _ 180 VOYAGE DE L'ASTROLABE. CHENOPODEZÆ. CHENOPODIUM, L. 231. CHENOPODIUM TRIANDRUM, Forster, Prodr., n. 129: | 8 caule filiformi , diffuso , folis cordato-sagittatis vix unguicularibus glaucis ; floribus minimis triandris, in spicam simplicem terminalem dispositis. Nob. Crescit in rupibus graniticis Novæ-Zeelandiæ , loco dicto hdvre de l'Astrolabe, ubi Poipapa vulgd ab incolis dicitur. Se DESCRIPTIO. Cauis filiformis lævis, prostratus, ramosus, stria- tus , herbaceus. Rami patentes, cauli simillimi. Foria opposita ( aut alterna) petiolata cordato- sagittata (inferiora magis rotundata, obtusa) crassa , sæpè papillis albis farinaceo-rorida, patentia trilinea- ria (3-6-linearia). Petioli foliis dimidi breviores , te- retes, patentes, suprà plan. | à _ Srica aphylla, plerumque terminalis ; glomerulis florum oppositis, extüs basi foliolo subulato brac- teatis. FLoREs minuti. Perianthium pentaphyllum ; foliolis concavis marginemembranaceis, ovatis, basi angulatis, post inflorescentiam clausis. Stamäpum filamenta tria BOTANIQUE. 181 filiformia. Antheræ minimæ. Germen globosum, ses- sile. Stylus bipartitus brevis; stigmata simplicia. Pe- ricarpium globoso-depressum, umbilicatum, siccum, uniloculare, monospermum. Semen ovatum. ( Des- criptio Forsteriana. ) OBSERVATIONS. Cette espèce n’a jusqu’à présent été trouvée qu’à la Nouvelle-Zélande. Elle se distingue assez facilement à ses tiges diffuses, étalées, gréles, à ses feuilles très-pelites , sagittées , glauques et hhahélihies; à à ses fleurs très-pelites formant une sorte d’épi grêle et terminal, et à ses trois étamines. Elle ressemble un peuau Chenopodium Fulvaria, mais elle en diffère suffisamment par les caractères que nous venons d’énoncer. Nos me van étaient dépourvus de fleurs. 252. CHENOPODIUM MARITIMUM, L. C. folüs linearibus carnosis semiteretibus. acutis ; floribus axillaribus * sessilibus subsolitariis ; caule ramoso, ramis herbaceis erectis. Nob. Crescit in inundatis maritimis Novæ-Zeelandiæ , loco dicto anse de l'Astrolabe. | OBSERVATIONS. J'ai comparé nos échantillons de la Nouvelle- Zélande avec le Chenopodium maritimum d° Europe , et je me suis convaincu de leur identité. 182 VOYAGE DE L'ASTROLABE. SALSOLA. 233. + SALSOLA FRUTICOSA, L., Forster., Prodr. , n. 131. S. fruticosa, erecta, foliis filiformibus obtusiuscu- lis. Murr. Syst. veg. Crescit in Novä-Zeelandià. ( Forster. ) _ SALICORNIÀA, L. 234. SALICORNIA INDICA, Willd. ; R. Brown; Nov. CE -Holl. > P: fa. Salicornia australis ? be Prodr., n. 487. S. floribus 5-7, diandris, spicis terminalibus cylin- draceis : articulis clavatis compressiusculis retusis, caule suffruticoso, ramis ascendentibus. Br. 1. ce. Crescit frequens in sabulosis maritimis N ovæ-Zec- landiæe. Hävre de l'Astrolabe. OBSERVATIONS. Nous n'avons eu à notre disposition qu’un seul échan- tillon de cette plante en fort mauvais état de conserva- tion. Nous supposons que cette espèce doit être celle que Forster mentionne sans la caractériser, sous le nom de Salicornia australis, dans son Appendice. L'échantillon que nous avons eu sous les yeux nous a présenté tous les caractères du Salicornia indica, également observé à la BOTANIQUE. 183 Nouvelle-Hollande par M. Brown , en sorte que sans en avoir une conviction, que le mauvais état de nos maté- riaux ne nous à pas pérmis d'acquérir , nous l'avons rap- porte à cette espèce. 184 VOYAGE DE L'ASTROLABE. PLANTAGINEÆ. PLANTAGO , L. 235. PLANTAGO MAJOR, L. P. foliis ovatis glabris, scapo tereti, spicà flosculis imbricatis. L. Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto rivière Ta- mise. US OBSERVATIONS. Les échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande sont identiques avec ceux qui croissent en Europe. BOTANIQUE. 185 PRIMULACEÆ. SAMOLUS, L. Brown. Shefñeldia, Forst., Char. gen. 9. 236. SAMOLUS LITTORALIS, Brown, Prodr. 1, p. 428. Shefleldia repens, Forst., Prodr., n. 67. S. caule repente, surculoso, tereti, ramoso; ra- mis ascendentibus ; foliis radicalibus spatlulats : obtusis ; caulinis similibus aut lanceolatis ; calycis la- ciniis Fa Nob. Crescit in Novæ-Zeelandiæ locis humidis, hdvre de lAstrolabe, ubi vulgè na 3 dicitur. (v.s.s.) OBSER VATIONS. Cette plante qui croit aussi à la Nouvelle-Hollande est extrêmement polymorphe non - -seulement dans son port, mais encore dans la forme de ses feuilles caulinaires, tantôt obtuses, tantôt aiguës. 186 VOYAGE DE L'ASTROLABE. SCROPHULARIÆ. VERONICA ; Le, 237. VERONICA SALICIFOLIA, Forst., Prodr., n. 11. V. folis lineari-lanceolatis, acutissimis, palmari- bus , integris ; spicis axillaribus pedunculatis , folio longioribus; calycis corollæque lacinis lanceolatis acutis, Nob. à ; Crescit in littoribus Novæ-Zeelandiæ , loco dicto hävre de l'Astrolabe, ubi Kolokian vulod ab incolis dicitur. : mn oi DESCRIPTIO. Frurex pedalis (2:3-orgyalis ex Forstero ) ramo- sus : rami elongati, graciles,. teretes, glabri. Folia Opposita, decussata, palmaria, lineari - lanceolata , acutissima , basi subsessilia, inteperrima , glabra ; pe- tioli vix ulli basi dilatati, semiamplexicaules. : Fuores albido-cærulescentes , spicati : spicis elon- gas, axillaribus, folio longioribus , pedunculatis , subflexuosis; pedunculo communi subpubenti, te- reti; pedicellis unifloris brevibus, gracilibus, basi bracteä lanceolatä suffultis , puberulis. Calyx 4-par- titus subbilabiatus ; laciniis ovali-acutis ciliatis; dua- bus superioribus subminoribus. Corolla monopetala irregularis , tubulosa ; tubo longitudine calycis ; limbo BOTANIQUE. 187 # Â-partito ; laciniis lanceolatis , acutis , subpatentibus, calyce paulo longioribus ; lateralibus sublatioribus, infimä reliquis longiore. Stamina ? exserta ; filamen- tis capillaribus ,. inflexis; antheris subcordatis. Ger- men oblongum subcompressum , disco hypogyno im- positum ; stylus simplex capillaris, glaber, stigmate subbilobo terminatus. Capsula ovata compressa, apice acuminata, bilocularis; loculis polyspermis, 2-valviss valvis bipartitis. Semina plurima, subrotunda. OBSERVATIONS. Cette espèce paraît être assez abondante sur les rivages et les plages sablonneuses de la Nouvelle-Zélande, 238. * VERONICA ANGUSTIFOLIA, Nob.. V. foliis linearibus acutis ; ni bipollicaribus, integris ; spicis axillaribus multifloris, pedunculatis, folio longioribus; HAE ne laciniis ef sis. Nob. Crescit in Novæ-Zeclandiæ RME Jécis dote! bassin des Courans , passe des Français, ele. DESCRIPTIO. Sêrrrurex 2-3-pedalis , ramosus; ramis elongatis cinerescentibus glabris. FoLiA opposita, sessilia, lineari-angusta, acuta, inte- gerrima, glabra, glaucescentia, lpniiustine vix biun- Cialia , 4 lineas lata. H FLones cærulescentes, spicati ; spicis gr racilibusstslls 188 VOYAGE DE L’ASTROLABE. laribus folio duplè et ultrà longioribus peduneulatis ; peduneulo puberulo , tereti, pedicellisque gracilibus unifloris bracteatis. Calyx 4-partitus, persistens ; laciniis subinæqua- libus, obtusis, ciliatis. Corolla monopetala irregularis tubulosa ; tubo calycis duplè longiore, vix arcuato; limbo 4-partito, laciniis subinæqualibus obtusis. Sta- . Mina duo exserta ; antheris cordiformibus. OBSERVATIONS. Cette espèce est nouvelle, quoique très-rapprochée de la Veronica salicifolia. Elle en diffère par ses feuilles beaucoup plus courtes et plus étroites, beaucoup moins alongées à leur partie supérieure, par ses fleurs plus pe- tites, plus bleues, et enfin par les divisions de son calice et de sa corolle très-obtuses et non aiguës comme dans l'espèce précédente. Ces deux espèces sont les seules qui aient été rapportées par les naturalistes de / 4strolabe. - Forster en mentionne deux autres espèces dont nous allons offrir la descriptions d’après les manuscrits de-ce botaniste. Notre espèce nouvelle est également différente de ces deux espèces de Forster , ainsi qu'il sera facile de le reconnaître en comparant leur description. C’est ainsi que la Veronica angustifolia diffère de la P. elliptica par ses feuilles étroites, aiguës, glauques, longues de deux pouces , tandis que dans cette dernière elles sont elliptiques, obtuses , obscurément mucronées et longues seulement d’un pouce. Les ‘épis sont beaucoup plus mul- tiflores dans notre espèce. Quant à la feronica calaractæ, elle se distingue de la Z. angustifolia par ses feuilles lan- céolées , dentées en scie et pétiolées. di BOTANIQUE. 189 339. + VERONICA ELLIPTICA, Forst., Prodr., n. 10. V. racemis lateralibus ; caule fruticoso; foliis ellip- ticis integerrimis. Forst. I. c. Crescit in Novä-Zeelandiä. ( Forster. ) DESCRIPTIO. … CauLes fruticosi teretes, rimosi, biorgyales. Rami obliqui, foliosi. Four élliptica , subpetiolata , opposita, decussata , paténtia, glabra, plana, enervia, avenia, apice obtusa,, obsoleté mucronata, integerrima, pollicaria. Petioli breves, conferti, appressi, plani. B Racemi (spicæ) axillares , laxi, pauciflori. Pedun- culi uniflori, teretes, longitudine petiolorum. Perian- thium monophyllum, 4-fidum , pedunculo brevius , persistens, laciniis subulatis. Corolla monopetala , irrégularis. Tubus calyce duplè longior , erectus ; limbus 4-fidus, laciniis patentibus, ovatis, latéral dé inajoribus. Staminum filamenta duo filiformia , longi- tüdine corollæ. Antheræ cordatæ, acutæ, erecto- incumbentes, Germen ovatum. Stylus Gliformis longi- tudine staminum, persistens. Stigma simplex. Capsula ovata, compressa, acuminata, 2-locularis , 4-valvis. Mois plurima subrotunda. (Descriptio Forsteriana.) 240. VERONIC A CATARACTÆ, Forster, Prodr.; n. 9. v. racemis mai ea dede: “a a suffru- licosis, foliis lanceolatis, serratis. Forst. 1. c. 190 VOYAGE DE L OLABE. … Creseil in Novä-Zeelandiä. (Forster.) v.s. s. ser- vatum in herbar. Musæi Parisini. . DESCRIPTIO. Ranrx fibrosa. Cauuis bipedalis, suffruticosus , simplex, pros- trato-ascendens, teres, lævis, -vix ramosus, cortice brunneo seu rubicundo. Forra lanceolata, serrata, petiolata, opposita, bi- . pollicaria , Aternodiis dnplés longiora , patentia , sub- ts albida, glabra, serraturis apice callosis. Petioli breves, teretiusculi, patentes. -Racemus (spica) terminalis, lateralesque axillares palmares, spithameique, flexuosi , simplices. Pedun- culi uniflori filiformes, patentes , pollicares , remo- tiusculi. Calyx 4-partitus , laciniis lanceolatis acutis, mar- gine glabris. Corolla monopetala irregularis; tubo brevissimo ; limbo 4-partito, laciniis subrotundis , la- teralibus majoribus , infimà angustiore. Stamina duo corollà breviora. Capsula subinflata, subrotundo- compressiuscula , apice emarginata biloba, glabra, calyce cincta, 2-locularis, bivalvis; valvis valdè con- vexis , bifidis. OBSERVATIONS. + La description précédente a été faite en partie d’après le manuscrit de Forster et en partie sur un échantillon de ce naturaliste, conservé dans les herbiers du Muséum. Cette espèce s'éloigne beaucoup des précédentes ; elle est BOTANIQUE. 191 incomparablement plus petite, à longs épis gréles , rari- flores. Elle se rapproche beaucoup de la Veronica T'eu- crium d'Europe. :.. EUPHRASIA, L. 241. EUPHRASIA CUNEATA, Forster, Prodr., n. 234. E. caule ramoso, tereti, scabro; foliis obtusis subcuneatis, hine illiñc 1-2-dentatis, crassiusculis ; flor. spicatis , terminalibus. Nob. Crescit in Novæ-Zeelandiæ rupibus maritimis loco dicto baie Tologa ubi Rata vulgd nuncupatur. Planta siccatione nigrescit. | DESCRIPTIO. Cauris herbaceus, erectus, apice paniculato-ra- mosus , teres, scaber. | Four opposita parvula , nie basi angus- tata subpetiolata, apice obtusa, hinc illinc lateribus 1-2-dentata, dentibus obtusis obsoletis. FLores spicati; spica terminalis, cauli continua, floribus suboppositis, breviter subpedicellatis. Calyx tubulosus compressus subampliatus, 4-lo- bus, lobis subobtusis. Corolla monopetala irregularis tubulosa, bilabiata ; labio superiore subfalcato, bifido ; inferiore 3-lobo, lobis subæqualibus apice obtusè truncatis. : Stamina 4 didynama inclusa ; filamentis capillari- bus , subpubescentibus ; antheris obtusis , basi bicru- ribus, acutis, approximatis, interse subcohærentibus, ee introrsis, sulco longitudinali dehiscen- ne ot sessile, ‘oblongrim ; compressum , apice obtusum , EE in Carinis setosum. Stylus a, sr: persistente du- laris, polysperma, bivalvis; feris. Semina ovoidea BOTANIQUE. 193 SOLANEÆ. SOLANUM Dual. 242. SOLANUM AVICULARE, F or Solanum laciniatum, Ait. Hort. Ke Prodr. 1, p. 4 herbaceum aut suffruticosum ; folüs lineari-lan- » ceolatis acutissimis petiolatis, integris aut pinnati- sectis ; laciniis paucis lineari-lanceolatis, glaberrimis ; Rnb violaceis, subcorymbosis, pedicellatis ; Co- rymbis axillaribus peduneulatis ; ; Calyce vix sem $-lobo ; corollæ laciniis apice acutis. Nob. Crescit ; in Novæ-Zeelandiæ locis dictis détro Cook, pee des Iles, ubi ab incolis Poro-Pore dicit tur Onsravaitons. Nous avons pu voir un échantillon authentique de cette espèce, provenant de Forster lui-même et conservé dans les herbiers du Muséum. Elle est fort variable uant à la figure de ges feuilles, et sur ée même € éch niatum d’Aiton et de Robert Brown est L. même que l'es- pèce de Forster; car nous possédons de la Nouvelle- Hollande des échantillons parfaitement identiques avec ceux récoltés à la Nouvelle-Zélande, et quand on com- pare les caractères assignés à ces deux espèces, il est facile BOTANIQUE. 13 194 VOYAGE DE L'ASTROLABE. d’en reconnaitre l'identité. Cependant M. Robert Brown dit que dans le So/anum laciniatum les divisions de la co- rolle sont émarginées ; elles m'ont paru entières dans les échantillons que j'ai analysés ; mais cette différence pour- rait n’être qu’accidentelle. 243. SOLANUM TUBEROSUM, L. Cette espèce précieuse a été introduite par les Euro- péens, et maintenant les Nouveaux-Zélandais la cultivent en abondance autour de leurs habitations. Ils lui donnent le nom de 7'hou. | ul 2) BOTANIQUE. 195 MYOPORINEÆ. MYOPORUM, Solander, R. Br. 244. + MYOPORUM LÆTUM, Forst., Prodr., n. 238. M. foliis oblongis apice subserratis lævibus glabris nitidis , corollis hirsutis. Forster. 1, c. Code in Novä-Zeelandià. (Forster. ) AVICENNIA, L., R. Brown. 245. AVICENNIA RESINIFERA, VU R Plant. escul., “44, Prodr. a66. A. mere Rob. brôns Prodr. 1, p. 518 (non L.). A. folis ovali-acutis ei sensim in petiolum atte- nuatis, superné , lævibus nigricantibus , subtùs to- mentosis ; corollæ laciniis acutis glabris. Nob. Creséti in paludibus maritimis N ovæ-Zeelandiæ ubi vulgd Manaoua dicitur. ( Baie des Les.) DESCRIPTIO, Arsor sat grandis. FoLia opposita, estipulata, ovali- acuta, basi sensim in petiolum brevem. angustata, coriacea, integerrima, supernè glaberrima , nigro- viridia, subtùs tenuissimè pubentia, albicantia aut subferruginea. 13° 196 VOYAGE DE L'ASTROLABE. FLores glomerulati sessiles, lutei, gratè spirantes ; glomerulis terminalibus sæpiüs ternis, pedunculatis ; bracteis concavis ovali-acutis, appressis. Calyx pro- fundè 5-partitus, laciniis lateraliter incumbentibus, suborbiculatis, obtusissimis, ciliatis, externè tomen- tellis. Corolla monopetala subrotata, externê tomen- tella, tubo brevissimo, limbo 4-partito; laciniis pa- tulis subcordiformibus, acutiusculis, internè glabris, subæqualibus. Stamina 4, fauci corollæ nudæ inserta, lacinis corollæ diidid breviora ; filamentis brevibus glabris; antheris ovoideo-subcordatis, bilocularibus, introrsis, loculis rimà longitudinali dehiscentibus. Ovarium liberum, imâ basi tereti glabrum, supernè subglobosum, sericeum, biloculare; loculis 2-ovulatis. Stylus brevissimus vix ullus glaber. Stigma biparti- tum, laciniis subulatis inæqualibus. Frücoss.i; Te OBSERVATIONS. Robert Brown (1. c.) a confondu cette espèce avec l’Avicennia tomentosa L. Mais. une analyse détaillée que nous avons faite de l’une et de l autre nous à COnYaincu que ces deux plantes forment deux espèces distinctes. Dans l’Avicennia lomentosa qui croît dans l'Inde, dans les Antilles et sur le continent américain , les feuilles sont elliptiques , lancéolées , petiolées à leur base ; dans l’4v. resinifera elles sont ovales, aiguës, beaucoup plus couf- tes relativement à leur largeur. Les lobes de la corolle : dans lv. resinifera sont cordiformes , aigus, glabrés, ceux de l’Æv. tomentosa sont extrémement obtus , écham- BOTANIQUE. 197 crés en cœur à leur sommet et velus intérieurement ; les filets des étamines sont plus longs, les anthères moins grosses ; le style de la hauteur dés filets staminaux, au lieu d’être court et à peine saillant au-dessus du sommet de l'ovaire. En un mot plusieurs caractères importans distinguent ces deux espèces. Aussi avons-nous cru devoir rétablir comme espèce l’#vicennia resinifera de Forster. On peut caractériser l’ Avicennia tomentosa L. de la ma- nière suivante : A. foliis dliptcolnccoats acutis, basi sensim in petiolum attenuatis , supernè nitidis : subtùs cano- tomentosis ; corollæ lobis obtusis emarginatis villo- sis. Nob. 2 198 VOYAGE DE L’ASTROLABE, ORRAGINEÆ. MYOSOTIS, L. 246. MYOSOTIS SPATHULATA , Forst., Prodr., n. 62. M. folis spathulatis, radicalibus subpetiolatis ; cau- linis subsessilibus, punctato-asperis, hirtis ; floribus albis m spicam terminalem laxam dispositis ; fructibus lævibus. Nob. | | Crescit in pascuis irriguis Novæ-Zeelandiæ. (Ædvre de l’Astrolabe.) DESCRIPTIO. Cauris herbaceus, simplex, teres, pedalis, pilo- sus, asper, vix ramosus ; ramis erectis. For1a radicalia, subrotundo-spathulata, obtusa, pilosa, punctis aspera ; integra, basi in petiolum atte- nuata; caulinia breviora, spathulata, aut suborbicu- lata, obtusa aut subacuminata. : FLores pedicellati, in spicam terminalem laxam dis- positi, ebracteati; rariüs flores in sureulis, ad axillam foliorum solitarii pedunculati. Calyx basi turbinatus, subangulatus, uti pedicelli hirtus, limbo 5-partito; lacinis lanceolatis, acutis, pilosis, subciliatis. Corolla monopetala, infundibuliformis, alba ; tubo tereti, . recto, calycis longitudine ; limbo 5-fido, laciniis brevi- bus subrotundis, obtusis, intregis; fauce squamulis BOTANIQUE. 199 5 brevissimis emarginatis fulvis coronatä. Stamina 5 ; filamentis brevissimis , fauci insertis ; antheris linea- ribus erectis. Ovarium 4-lobatum , medio depressum, disco hypogyno impositum. Stylus f graci- lis, longitudine tubi corollæ. Stigm: im de- pressum. Péricarpium f-partitum, leve, glabrum. OBSERVATIONS. Le Myosolis spathulata, dont nous venons de donner la . description , a été jusqu’à présent fort mal connu, à cause de la briéveté de la phrase par laquelle Forster a carac- térisé cette espèce et parce qu'il a décrit un accident de l'inflorescence , comme le type de cette espèce. En effet il dit dans sa phrase : Pedunculis axillaribus solitarüs, unifloris. Mais cette disposition des fleurs, que nous avons en effet observée dans l’un des échantillons originaux de Forster conservés dans les herbiers du Muséum, ne se rencontre qu'accidentellement dans quelques ramuscules grèles , tandis que dans les échantillons assez nombreux ‘Que nous avons eus à notre disposition , nous avons plus souvent rencontré une inflorescence en épi. Au reste cette espèce réssemble beaucoup par sa forme générale au Myosotis scorpioides L. Mais ses feuilles obtuses spathu- lées, ses poils raides et blancs, ses feuilles rudes et ponc- tuées , les divisions de son calice plus courtes et moins étroites, et enfin ses fleurs constamment blanches distin- guent suffisamment l'espèce de la Nouvelle-Zélande. 200 VOYAGE DE L'ASTROLABE. CONVOLVULACE CALYSTEGIA, R. Brown, Prodr, 1, p. 483. 247. CALYSTEGIA SEPIUM, R. Brown, L c. Convolvulus sepium , L. Étrrcpi Lie Forst., Prodr. he 7e C. folis cordato-sagittatis , acuminatis , lobis pos- ticis obtusis aut subacutiusculis ; caule angulato volu- bili; pedunculis solitariis étions angulatis, petiolo longioribus ; bracteis acutis calyce longioribus. Nob. Crescit in N ovæ-Zeelandiæ locis dictis baie des Iles et rivière Tamise. OBSERVATIONS. Nous avons vérifié, sur des échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande, que le Convolvulus tuguriorum de Forster est obe avec le ConvoWulus sepium L., comme M. Rob. Brown l'avait déjà soupçonné, d’après un dessin original de FRE 248. CALYSTEGIA SOLDANELLA, Nob. Calystegia reniformis, Brown ;Le. C. foliis reniformibus , obtusis , subrepandis , cras- siusCulis ; pedunculis axillaribus solitariis teretibus, caule prostrato ; bracteis cordatis, longitudine calycis. _ BOTANIQUE. 201 Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto bare T: olaga, ubi ab incolis Poué dicitur. F 7 # é |. OBSERVATIONS. L'espèce que M. Rob. Brown a décrite sous le nom de Calystegia reniformis ne diffère en rien du Calystegia Soldanella. En effet les pédoncules cylindriques et non anguleux , seul caractère que M. Robert Brown donne pour distinguer son espèce du Calystegia Soldanella, existent aussi dans l’espèce européenne, et les échantil- lons recueillis à la Nouvelle-Zélande nous ont paru iden- tiques avec ceux des bords de l'Océan et de la Méditer- ranée. - - DICHONDRA, Forster. 249. + DICHONDRA REPENS, Forst., Gen. 20, Prodr., n. 134. D. pusilla repens : ce : foliis orbiculatis basi fis- sis repandis ; floribus pedunculatis solitariis. Nob. Crescit in Novä-Zeelandià. (SE: ). 20? VOYAGE DE L’ASTROLABE. GENTIANEÆ. GENTIANA. .250. + GENTIANA SAXOSA, Forst., Prodr., n. 132. G. foliis subcarnosis, obtusis, spathulatis ; flor. pedunculatis sertulatis ; corollis quinquefidis campa- nulatis. Nob. a é _ Crescit in Novæ-Zeelandiæ australioris rupibus quas maris fluctus alluunt. | 6e 58 DESCRIPTIO. Cauuis herbaceus, palmaris , tenuis , erectus , sim- plicissimus , sulcatus , Iævis , subdichotomus. Fort spathulata enervia, subcarnosa , glaberrima, divisuris caulis opposita, ad pedunculorum exortum sæpè quaterna , internodiis longiora. Petioli canali- culati longitudine foliorum, dorso decurrentes. Pepuxcuzi bini seu terni, rarius quatuor in apice caulis , uniflori, angulati, erecto-patentes, ?-pollica- res, seu longitudine dimidi caulis. | PeriaNTHIUM semiquinquefidum, subangulatum , - persistens ; laciniis æqualibus, linearibus, dimidium corollæ attingentibus. CoroLLa 1-petala, campanulata, alba, calyce dupld longior, quinquefida, laciniis erectis ovalibus, obtusis, concavis. SraMina 5 ; filamenta linearia compressa , longitu- BOTANIQUE. | 203 dine dimidiæ corollæ. Antheræ erecto-mcumbentes , ovales. GERMEN oblongum. Stylus nullus. Stigmata duo semiorbicularia, reflexa. | CarsuLa oblonga cylindrica, bivalvis, unilocularis. Semina plurima globosa, valvulis annexa. (Forster. 251. + GENTIANA MONTANA, Forster, Prodr., n. 133; R. Brown, Prodr. 1, p. 450. G. foliis caulinis sessilibus ovalibus, aculis, 3-7-ner- viis; floribus pedunculatis sertulatis. Nob. Crescit in Novæ-Zeelandiæ montibus præaltis , sylvà destitutis. ( Forster.) DESCRIPTIO. Cauis herbaceus erectiusculus , compressus, sul- catus, simplex, glaber , bipalmaris. FoLia caulina pauca, opposita, sessilia ; cordata , acuta, dorso decurrentia, caulem subvaginantia, 3-7- nervia , lævia, patentia, internodiis tripl breviora; folia summa floralia, totidem quot peduneuli ; quasi umbellæ involucrum constituentia, inæqualia. Pepuxeuux terminales 3-10, umbellam simplicem constituentes, subæquales , tetragoni, sulcati, uni- flori, læves , foliis duplo longiores. PARIS semiquinquefidum , lacinis linearibus, acutis, æqualibus, ultrà medium corollæ productis:.…. sers plurima valvulis capsulæ per pars af- fixa. (Forster mss. ) 204 VOYAGE DE L’ASTROLABE. OBSERVATIONS. Ces deux espèces ont entre elles beaucoup d’analogie ; mais cependant elles sont fort distinctes. Ainsi les feuilles charnues, obtuses, spatulées, sans nervures de la G. saxosa, sa fleur plus grande, la distinguent aisément de la Gentiana montana que M. Rob. Brown a retrouvée au cap Van-Diémen de la Nouvelle-Hollande. BOTANIQUE. 205 APOCYNEZÆ, PERIPLOCA, L.? 252. + PERIPLOCA CAPSULARIS, Forst., Prodr., n. 126. P. foliis lanceolatis sage cp: cymis axillaribus diffusis. Forst. 1. ce. + : Crescit in Novà-Zeelandiä. ( Forster.) - : DESCRIPTIO. SurrruTex scandens. Vora opposita, brevissimè petiolata , elliptica aut lineari-lanceolata, obtusa , brevissimè mucronulata , basi sensim attenuata , glaberrima , integra. : FLores parvuli in racemum axillarem subsimplicem folio breviorem pedunculatum dispositi, pedicellati ; pedicellis gracilibus , basi articulatis. Carvx monosepalus turbinatus cum ovario semi- infero. basi adhærens, limbo 5-partito, laciniis erectis ovali-oblongis ce subciliatis. CoroLLA monopetala subhypocrateriformis ; tubo tereti, laciniis calycis breviori ; limbo quinquepartito, laciniis ovali-oblongis acutis patentibus. SramiNa 5 fauci inserta, erecta, approximata et quasi coalita. Filamenta brevia glabra. Antheræ ob- longæ, lineares, acutissimæ, introrsæ, basi bicau- 206 VOYAGE DE L'ASTROLABE. ms centib: ie ; Ovarum semiünferum, biloculare, loculis poly- spermis , ovulis medio septo affixis. Stylus simplex. Stigma oblongum subpentagonum. ‘ulares , loculis sulco longitudinali dehis- : BOTANIQUE. 207 LOGANIEÆ, nr 3% GENIOSTOMA, Forster, Char. Gen., t. 12. 253. GENIOSTOMA RUPESTRIS, Forster, Prodr, Crescit in N ovæ-Zeelandiæ loco dicto baie des Îles. : OBSERVATIONS. Ce genre singulier , qui forme en quelque sorte le pas- sage entre les Rubiacées d’une part, les Apocynées et les Gentianées de l’autre, est devenu pour M. Rob. Brown le type d’une famille nouvelle sous le nom de Loganiées. Le genre Geniostoma a les feuilles des Rubiacées , c’est-à- dire qu’elles sont entières, opposées, avec une stipule in- termédiaire de chaque côté. Mais l'ovaire est supère, et la capsule est à deux loges, dont la cloison est formée par les bords rentrans des deux valves. Le centre de la cap- sule est occupé par un trophosperme filiforme, persistant, et sur lequel les graines restent fixées , enveloppées com- me dans une couche légère de pulpe qui se dembche et les retient adhérentes les unes aux autres. Le Geniostoma rupestris avait été trouvé par Forster dans l'ile de Tanna. La même plante a été rapportée de la baie des iles de la Nouvelle-Zélande fi les naturalistes de l’Astrolabe. dos 2 208 VOYAGE DE L'ASTROLABE. “ERICINEÆ. ANDROMEDA, L.. 254. ANDROMEDA RUPESTRIS, Forster, Prodr. , Rs ig 2% . , (Tab. 27.) A. folis elliptico-lanceolatis, serrulatis, utrinque glabris , brevissimè petiolatis ; ramulis verrucosis non hispidis ; racemis axillaribus simplicibus, folio lon- gioribus ; rachi pedicellisque pilosis. Nob. Crescit in Novæ-Zeelandiæ australioris rupibus, uliginosis saxosisque. (Forster. ) | DESCRIPTIO. _ Cauuis suffrutescens, lignosus, pedalis aut vix ultrà, ramosus. Rami subpatuli, teretes, scabri, brun- nei, basi nudi, superiüs foliati; juniores purpurei. Forta sparsa, brevissimé petiolata, elliptico-lan- ceolata, acuta, coriacea, glaberrima, obsoletè ser- rata ; serraturis cartilagineis apice mucrone brevi ter- minatis , subtùs reticulato-venosa, saturatè viridia, vix pollicem longa , 3-4 lineas lata ; petiolo 1-2 lineas longo, lævi, semitereti, purpureo. FLores albi parvuli racemosi; racemo axillari , s0- litario Simplici, biunciali ; rachi tereti, flexuosà , pi- losä; floribus pedicellatis sparsis ; pedicellis ex axillà BOTANIQUE. 209 bracteæ brevis acutæ semiamplectentis prodeunti- bus , 2-3 lineas longis , teretibus , pilosis, basi brac- ectentibus brevibus , acutis, subcarinatis, ; vols ample margine ciliatis, cinctis. Ante efflorescentiam hæ | teæ ita flores arctè obtegunt ut isti nullo modo visibi- les evadant. | | Cazyx monosepalus persistens , 5-partitus ; laciniis semi-ovalibus lanceolatis acutis , margine subglandu- losis, corollä dimidid PRTTA CorozLa monopetala alba, ovato-urceolata , limbo subcoarctato , minimo , 5-lobo, lobis subcordatis re- volutis ; ad internam corollæ faciem , supra basin, ohhaotits foveolæ 5, subquadratæ, concavulæ, non glandulosæ. SraminaA 10 inclusa, imissimæ corollæ inserta, aut etiam hypogyna, corollà avulsä remanentia. Filamenta plana, basi dilatata, subovalia, apice subulata, te- nuissimè pubentia. Antheræ introrsæ, subovoideæ, medio dorso affixæ, poro apicilari dehiscentes , fila- mento süuprà insertionem continuo et apice suprà an- theram bipartito , laciniis bicruribus. Ovarium globoso-depressum, sessile, 5-sulcatum, glabrum , 5-loculare, loculis multiovulatis. Stylus simplex, teres, glaber, inclusus, persistens. Stigma terminale, minimum, vix à summo stylo distinctum, subindivisum. Carsura globoso-depressa, stylo persistenti apicu- lata, calyce patulo nullo modo aucto nec carnoso basi cincta , 5-locularis , 5-valvis; valvis medio septi- feris. Semina numerosa variè angulata , trophosper- BOTANIQUE. 14 210 VOYAGE DE L’ASTROLABE. mis axi persistentibus aflixa, punctato-reticulata. Na Eine s . J'ai décritet fait fig “ee e espèce, d’après un échan- tillon provenant de Fc ui-même, conservé dans les herbiers du Muséum d’ ire naturelle. M. R. Brown (Prodr. 1, p. 559) place cette espèce dans le genre Gual- theria et la croit identique avec celle qu’il nomme Gual- theria hispida. Nous ne saurions partager l'opinion de notre savant ami. L’échantillon très-complet de cette plante que nous avons eu à notre disposition, et de plus la description manuscrite de Forster, que nous avons consultée, nous ont convaincu que cette plante avait un calice nullement charnu, et n’éprouvant pas le moindre accroissement, et que, par conséquent, elle appartenait bien réellement au genre Andromeda, ainsi que Forster l'avait primitive- ment reconnu. Maintenant M. Robert Brown ajoute que la plante de Forster lui paraît presque identique avec l’es- pèce qu’il a appelée G. Aispida. Quoique nous n’ayons pas vu cette dernière espèce, cependant nous ne balan- çons pas à croire que celle de Forster en est différente, à en juger du moins par le caractère qui a été tracé par M. Brown. Ainsi, ce savant observateur attribue à sa plante des feuilles velues en dessous, elles sont glabres dans la nôtre; des fleurs disposées en grappes plus courtes que les feuilles, les grappes sont dans notre éspèce deux fois plus longues que les feuilles. Enfin notre plante n'a nullement le calice charnu, tandis que M. Brown men- tionne ce caractère parmi ceux qui distinguent son es- pèce. Il est vrai qu'il ajoute que ce dernier caractère est à peine constant dans son Gualtheria hispida. De cette der- nière observation, peut-être pourrait-il résulter que le BOTANIQUE. 211 genre Gualtheria, ne différant des Andromeda que par cet épaississement charnu du calice » devrait y être réuni, pour n’y former qu'une ‘section ? 255. GUALTHERIA ANTIPODA, Forster, Prodr., n. 196. (Tab. 28.) G. caule fruticoso, ramoso , ramis lanuginosis ; fo- lüs obovali-orbiculatis obtusis, serratis, glabris; flo- ribus axillaribus solitaris pedicellatis, Nob. Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto hate des Iles. Nomen vernaculum 7. ouaye. DESCRIPTIO. Cauuis fruticosus, ramosissimus, pedalis, erectus, habitu Vaccinio Myrtillo similis ; ramis teretibus la- nuginosis, pilis quibusdam majoribus intermixtis, Four alterna parvula, patentia, brevissimé petio- lata , suborbicularia, coriacea , glaberrima, obtusa , Mmucronata , serrata, semipollicaria; petiolo brevis- simo , pilosiusculo. Pers FLores albi, parvuli, axillares, solitarii, peduncu- lati; pedunculo tereti, 2-3 lineas longo, pubescenti, basi squamoso, pendulino; squamis 2-3 brevibus ovalibus subacutis. CaLyx monosepalus, persistens, 5-partitus, laciniis æqualibus oblongis acutiusculis. 14° 212 VOYAGE DE L'ASTROLABE. CoroLLa monopetala, alba, ovata, limbo 5-partito ; lacinüs brevibus revolutis acutis ; foveolæ nullæ. Sramia 10, inclusa, basi tools inserta et cum illà decidua ; filamentis albis planis , infra medium di- latatis, ovalibus , basi angustatis. Antheræ ovoideæ, subdidymæ, biloculares , medio dorso aflixæ , apice bilaciniatæ ; laciniüis bicruribus. Ovarium subrotundo-depressum, sessile, glabrum, 5-costatum , d-loculare ; loculis multiovulatis. Stylus staminum longitudine , crassiusculus , teres, sulcatus. Stigma terminale depressum , apice styli angustius. CarsuLa (ex Forsteri descript. ined. ) subrotundo- depressa, obtusè pentagona, 5-locularis , 5-valvis, undique tecta calyce transformato in baccam rubram, subrotundam , apice perviam , laciniis conniventibus. Semina plurima, minuta , subovata, angulosa. OBSERVATIONS. La description qui précède a été faite d’après un échan- tillon provenant de Forster, et qui fait partie.des her- biers da Muséum , et d’après plusieurs autres exemplaires recueillis à la baie des Iles par M. Lesson. Cette espèce appartient évidemment au genre Gualtheria, si toutefois on admet ce genre comme suffisamment distinct des 4n- dromeda. BOTANIQUE. 213 EPACRIDEZXÆ. $ 1. Locutis polyspermis. EPACRIS. 256. EPACRIS PAUCIFLORA, Nob. (Tab. 29.) E. foliis obovali-acuminatis, integerrimis, glabris, non cordatis ; floribus albis axillaribus, solitariis, pe- dunculatis, pedunculo squamato; calyce tubum co- rollæ superante, corollà subrotatä. Nob. Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto bare des [les. Ab incolis vuled Zoetoé dicitur. DESCRIPTIO. Frurex pedalis aut vix ultra. Cauuis lignosus basi simplex ; parcè ramosus ; ra- mis strictis. Foria sparsa obovali-acuminata, basi sensim an- gustata , brevissimè petiolata , coriacea, glabra , inte- gerrima, subavenia. FLoress albi, solitarü, PA Pr podicellati: ; pedicello folio subbreviore, undique squamis miInimis imbrica- tis, foliis similibus sed multo minoribus onusto. Cauxx pentasepalus, persistens; sepalis subcoria- ceis lanceolatis, glabris, incumbentibus, margine sub- ciliatis. 214 VOYAGE DE L’ASTROLABE. CoroLLa subcampanulato-rotata, calyce vix lon- gior , tubo brevissimo ; limbo 5-partito, laciniüis æqua- libus subcordatis acutiusculis , imberbibus. STAMINA 5 fauci corollæ inserta inclusa. Filamenta brevissima , usque ad basin corollæ decurrentia , gla- bra. Antheræ ovoideo-emarginatæ , medio dorso af- fixæ, introrsæ , uniloculares , bivalves. Ovarium liberum subglobosum, medio ad inser- tionem styli depressum, 5-costatum, glabrum, 5-lo- culare; loculis multiovulatis ; ovulis numerosis , tro- phospermio crasso ex angulo interno producenti af- fixis. Stylus brevis teres , glaber. Stigma subcapita- tum. Squamulæ 5 hypogynæ, ovali-subacutæ, ovario dimidio breviores , illudque cingentes. CarsuLA minima in calyce persistente inclusa, brevis, globosa, glabra, 5-locularis , 5-valvis ; tropho- Spermiis cum axi apice styliferà persistentibus; valvis medio septiferis. OBSERVATIONS, Cette espèce nouvelle , et qui n’avait point été obser- vée par Forster, a quelques rapports avec les Epacris pul- chella et E. microphylla de Rob. Brown. Mais elle diffère de l’une et de l’autre par ses feuilles légèrement pétiolées, et qui ne sont nullement cordiformes à leur base , entières et glabres, et non ciliéès comme dans l’£. microphylla, dont elle se rapproche davantage par sa corolle très- courte et presque rotacée. Elle est aussi remarquable par le petit nombre de ses fleurs, qui sont écartées , fort pe- tites et à peine distinctes. as : BOTANIQUE. 215 $ 2. Loculis monospermis. LEUCOPOGON. 257. + LEUCOPOGON FASCICULATA, Nob. Epacris fasciculata, Forster, Prodr., n. 72. L. arboreus, foliis confertis linearibus acuminatis; racemis spicatis lateralibus , cernuis. ( Forst. ) Crescit in Novæ-Zeelandiæ sylvis. DESCRIPTIO. Cats arboreus , ramosus , 4-5-orgyalis. Rami dif- fusi, paniculati, tenues, nigricantes , scabriusculi À vérsüs apicem pubescentes. Fozra sparsa, conferta, subpétiolata, linearia , cus- pidata, rigida, lævia, margine serraturis minimis cartilagineis notata, 3-5-nervia , semipollicaria , ra- - ris pollicaria, hôrizontalia. Pétioli brevissimi, mi- nimi, ramis appressi. Sricz solitariæ tenues , paucifloræ , in apice cujus- libet ramuli inter folia prodeuntes. Flores sessiles, parvi, albi. Bracteæ geminæ parvæ ad basin calycis. Cazyx : perianthium 5-phyllum, foliolis parvis ova- tis, æqualibus , acutis. CoroLLa campanulata globosa, intüs pubescens, ca- lyce duplo longior, limbo 5-fido patulo, laciniis par- vis acutis. Necrarium è séinilis 5 parvis __n germini appressis. 216 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Sramina 5 ; filamenta brevissima in fauce corollæ. Anther> subrotundæ. GEruEen subrotundum. Stylus cylindricus corollà brevior. Stigma simplex. Bacca sicca globosa , 5-locularis. SEMINA solitaria ovata. ( Forst. mss. ) 258. LEUCOPOGON FORSTERI, Nob.. Epacris juniperina, Forster, Caract. Gen., 10, n. 2; : Prodr., n. 71. L. arboreus, folüs sparsis linearibus , cuspidatis, serrulatis : floribus sessilibus solitariis terminalibus vel axillaribus. | Differt à præcedente folis remotioribus, . subtùs glaucis, minus argutè cuspidatis, præter florescentiæ notam. ( Forster. mss. ) 1658 Crescit in Novæ Zeelandiæ sylvis (Forster ), in loco dicto kdvre de l'Astrolabe (d'Urville). OBSERVATIONS. Nous avons cru devoir rapporter ces deux espèces au genre Leucopogon, dont elles nous ont offert et le port et les caractères. La seconde est la seule que nous ayons eue à notre disposition. M. le capitaine d’Urville l’a recueillie au hâvre de l’Astrolabe. Elle était en fruits. Ceux-ci sont de petits drupes pisiformes apiculés, déprimés , accompa- gnés à leur base du calice persistant , et portés sur des pé- doncules très-courts et tout couverts d’écailles extrême- ment petites et imbriquées. Les fruits offrent un noyau osseux à quatre ou cinq loges monospermes. ri 217 PENTACHONDRA, R. Brown. 259. + PENTACHONDRA PUMILA, Brown, Prodr. 1, p- 249. Epacris pumila, Forster, Prodr., n. 70. P. staminibus inclusis , calycibus 4-bracteatis , fo- lis subellipticis trinervibus margine nudis, ramulis. glabris , caule prostrato, ramosissimo. Br. L. c. Crescit in Novæ-Zeelandiæ alpibus summis arbo-. ribus denudatis. Florebat mense aprili. DESCRIPTIO. Rapix fibrosa minima, fibrillis capillaribus. _Caures subpalmares , herbacei?, erecto-patentes, filiformes , foliosi, ex eâdem rodièes plures , approxi- mali, basi aphylli, subterranei, vix ramosi. Rotncaaisinne) ovata , acuta , integerrima , 6-7-ner- via, imbricata, vix petiolata, apice cartilagineo rubro. Fores solitarii in apice ramulorum sessiles, albi. Bracteæ duæ ovatæ marpgine ciliatæ , ad basin calycis. Perianrmum foliüs dimidid brevius , 5-partitum ; foliolis ovatis margine ciliatis , membranaceis ; » intus Concavis. CoroLLa monopetala, He : nes quadruplè longior, tubulosa. Tubus cylindricus, versüs faucem paulo angustior ; limbus brevissimus, erecto-patens, 5-fidus , laciniis acutis barbatis. Necrarium : squamulæ 5 obovatæ , apice emargi- 218 VOYAGE DE L'ASTROLABE. natæ, basi germinis affixæ, germine triplo breviores, erectæ , arctè appressæ. . Stamina 5; filamenta brevissima, in fauce corollæ. Antheræ subrotundæ. Ovarium ovato-globosum. Stylus cylindricus, co- rollà dimidid brevior. Stigma obtusum subcapitatum. Carsuza globosa, quinque seu multilocularis, quin- quevalvis , dehiscens. Semixa plurima minima. {Forster descript. mss, ) OBSERVATIONS. M. Robert Brown rapporte à son Pentachondra pumila l’Epacris pumila de Forster, et. cela d’après l’examen qu’il a fait d’un échantillon de cette plante conservé dans les collections de sir Lambert. En comparant la déscrip- tion que Forster donne de cette plante avec le caractère tracé par M. Brown, on serait tenté de croire ces deux plantes différentes. Ainsi M. Brown dit que le calice est accompagné de quatre bractées, et Forster n’en mentionne que deux. M. Brown dit que ses feuilles ont trois ner- vures, et Forster en donne six à sept à celles de sa plante. Mais ces différences apparentes ne sont qu’individuelles, et d'après la comparaison que nous avons été à même de faire d’un échantillon provenant de Forster lui:méme, avec un autre échantillon de la Nouvelle-Hollande, éti- queté par M. R. Brown, et conservés l’un et l’autre dans les herbiers du Muséum, nous avons pu constater leur x BOTANIQUE. 219 DRACOPHYLLUM, Labill. , R. Brown. 260. + DRACOPHYLLUM LONGIFOLIUM, R. Brown, Prodr., p. 556. Epacris longifolia, Fons: Caract. Gen., 10, n. 1; Prodr., n. 68. D. arboreum, foliis lineari-lanceolatis basi vagi- nantibus : racemis erectis, articulatis, lateralibus. Forst. 1. c. | Crescit in sylvis Novæ-Zeelandiæ. DESCRIPTIO. Cauuis arboreus, ascendens , ramosus, cortice ni- gro , rugoso , exusto. Rami erecto-patentes, lignosi,, teretes , brunnei, glabri , transversè confertim striati , sive cicatricibus foliorum annorum præcedentium notati, apice foliorum fasciculo terminati. Fo:A lineari-lanceolata , palmaria, in ramis junio- ribus parüm latiora et sæpé spithamæ longitudine, integerrima, acuminala, glabra, basi dilatatä se invicem vaginantia, erecta , apice divergentia, sæpè reflexa. Racer simplices, articulati, subpalmares, flexuosi, laterales , seu ex foliorum vaginis prodeuntes , soli- tarii. Méduseit breves, alterni, teretes. Bractea una, alterave ad basin calycis. Perianrarum pentaphyllum, persistens; foliolis ins ceolatis acutis, inæqualibus , exterioribus majoribus , se invicem obtegentibus. | ar 220 VOYAGE DE L’ASTROLABE. CoroLLa monopetala, tubulosa ; tubus cylindricus calyce dupl longior; limbus quinquefidus, laciniis brevissimis acutis æqualibus. Necrarium (discus hypogynus) : squamulæ quinque germen cingentes, eoque dimidi breviores, ov emarpinatæ. STAMINA 5 ; filamenta brevissima in fauce corollæ. Antheræ oblongæ , subdidymæ , incumbentes. GERMEN subrotundo-depressum. Stylus cylhindricus calyce minor. Stigma capitatum. Capsula globoso- depressa, 5-locularis, 5-valvis, polysperma , Ur dehiscens. Semina plurima minima, oblonga. ( Descript. & Forst. mss. ) . 264.4 DRACOPHYLLUM ROSMARINIFOLIUM, Brown, 1, c. Epacris rosmarinifolia, Forster, Prodr. , n. 69. D. frutescens, floribus solitariis , foliis linearibus, obtusis, basi vaginantibus. Forst. L. c. Crescit in alpibus summis Novæ-Zeelandiæ. DESCRIPTIO. Cauzes fruticosi, lignosi, ascendentes, ramosi, nudi, 2-pedales. Rami erecto-patentes, teretes, trans- versim cicatricibus foliorum emortuorum notati, apice foliorum fasciculo terminati. Fozra linearia sesquipollicaria, rigida, erecta, in- BOTANIQUE. 921 tegerrima, apice obtusa, basi dilatata, membrana- cea, se invicem vaginantia. FLores ex axillis foliorum provemientes,. sessiles, solitari. | Pertanraium 5-phyllum, foliolis lanceolatis, acutis, se mvicem tegentibus, exterioribus majoribus. CorozLA monopetala, tubulosa; tubus cylindra- ceus, ad faucem paululüm angustatus ; limbus quin- quefidus, laciniis ovatis obtusis æqualibus. Necrarium : squamulæ 5, obovatæ, emarginatæ ” basi germinis affixæ. Sramina 5 ; filamenta brevissima ; antheræ oblongæ. Germex globoso-depressum. Stylus cylindricus tubo brevior. Stigma capitatum. Carsuca globoso-depressa , 5-locularis ,: 5-valvis , dehiscens. SEMINA plurima oblonga. Hæc fortè species ex E. longifolià enata, solo ingra- tiore et frigidiore pumila evasit, foliaque longa flo- resque racemosos amisit ( Forst. deseript. mss. ) : e OBSERVATIONS. . Indépendamment de ces deux espèces , que nous n’a- vons pas vues, nous allons en décrire deux autres qui ‘nous ont paru nouvelles. 262. DRACOPHYLLUM URVILLIANUM, Nob. D. foliis fasciculatis linearibus acutis , rigidis, mar- gine retrorsèm scaberulis , basi dilatatà vaginantibus; 222 VOYAGE DE L’ASTROLABE. floribus 2-4 subspicatis ; squamulis oblongo-lanceola- ts acutis ciliatis ; limbi corollæ laciniis ovali-acumina- tis. Nob. Crescit in rupibus Novæ-Zeelandiæ , loco dicto baie Tasman.( D'Urville. ) DESCRIPTIO. - Cauuis fruticosus, ramosus ; rami graciles, tere- tes, glabri, nigrescentes. 2) Fozia ad apicem ramulorum conferta , fasciculata, rigida, linearia, acuta, glaberrima , superné læviter canaliculata, subtùs convexa, margine retrorsm sca- berula , basi abrupté dilatata, subvaginantia et inter se amplectentia ; vaginà margine tenuiori et ciliatä. Frores 2-3-4, rariüs solitarii, apicem ramulorum occupantes, breviter pedicellati et quasi spicam bre- vem simulantes. Singulus flos bracteis tribus ejusdem longitudine, appressis, erectis, oblongo-lanceolatis, acutissimis, sese invicem amplexantibus rigidis , gla- sbris » margine ciliatis, cingitur. | _ Caryx sepalis seu squamis 6 oblongo - linearibus erectis, persistentibus, acutis, margine ciliatis, sub- imbricatis, longitudine tubi corollæ constat. . CoroLia monopetala regularis , subinfundibulifor- mis ; tubus calyce subbrevior, apice ampliatus ; lim- bus patens, 5-partitus ; laciniis ovalibus acuminatis. STamina 5 fauci corollæ inserta , Sessilia; antheris subdidymis unilocularibus. Ovanum subgloboso-depressum , 5-loculare, lo- culis polyspermis ; stylus simplex, inclusus, cras- BOTANIQUE. 223 _Siusculus, stigmate obsoleté 5-lob6 terminatus. Discus hypogynus, squamulis 5 contiguis, obtu- sis, carnosis , ovario brevioribus. CarsuLa ovoideo-depressa, stylo persistenti apicu- lata, subquinqueloba, disco cincta, 5-locularis, ab apice 5-valvis; valvis basi continuis, stylo persis- tenii et columnam centralem efformanti. Semina in quolibet loculo numerosa. 263. DRACOPHYLLUM LESSONIANUM, Nob. D. foliis fasciculatis , Hotte, linearibus acu- tis, subulatis semiteretibus, glabris, marpine retror- sûm scaberulis, basi dilatatis, subciliatis; floribus 6-8, alternis, pedicellatis, in spicam terminalem dispo- sitis ; squamulis 3-4 longitudine calycis, longè acumi- natis; sepalis ciliatis, longitudine corollæ ; limbi laci- niis onsélessoltie Nob. Crescit in rupibus N ovæ-Zeelandiæ, (D'Urville. ) OBSERVATIONS. Quoique très-voisines l’une de l’autre, ces deux es- pèces sont néanmoins assez différentes pour qu'il soit fa- cile de les distinguer. Ainsi la première ( Dracophyllum Urvillianum) est plus petite, plus grêle dans toutes ses parties, et son port seul suffirait pour la faire reconnai- tre. De plus , ses fleurs sont plus petites, solitaires ou réu- nies seulement au nombre de deux à trois au sommet des rameaux ; tandis que, dans le Dracophyllam Lessonianum, elles sont plus grandes et forment des épis composés de Sept à huit fleurs. 11 y a ensuite quelques autres caractères; 294 VOYAGE DE L'ASTROLABE. ainsi les feuilles du D. Urvillianum sont un peu creuses | et comme canaliculées, tandis qu’elles sont demi-cylindri- ques dans le D. Lessontanum ; les écailles qui environnent les fleurs sont longuement acuminées dans cette dernière, et simplement aiguës dans la première ; les divisions de la corolle sont également plus longues et plus étroites dans le D. Lessonianum. | J'avais d’abord pensé que cette dernière espèce était le Dracophyllum longifolium ; mais, d’après la description de Forster, elle en est différente. Ainsi, dans la plante de Forster, les feuilles sont planes, lancéolées, les fleurs sont plus nombreuses, et le tube de la corolle est une fois plus long que le calice, tandis que, dans notre ps le calice égale le Fabe de la corolle. à si TR 7 7 [: ” st Û | 264. WAHLENBERGIA GRACILIS. %: caule erecto gracil, teret, à basi bro aut piloso ; ; folüs-li 226 VOYAGE DE L’ASTROLABE. Cazyx, basi turbinatä, cum ovario coalitus, glaber ; limbo 5-partito, laciniis linearibus acutis , erectis. CoroLLA monopetala ESA Ed pitecs, quinque- fida, laciniis lanceolatis acutis. Sramina à inclusa; filamentis basi dilatatis conni- ventibus, brevibus ; antheris oblongo-linearibus. Germen inferum turbinatum, triloculare, loculis polyspermis. Stylus simplex corollà dimidid brevior. Stigma longiusculum , crassum, trifidum. ; Carsura 6bversè conica, glabra, angulata, trilocu- laris , loculis polyspermis ; seminibus angulo interno affixis, ovoideis, albis ; ; api spern tribus dehiscit cap- Cette espèce olymorphe. La descrip- tion qui précède a « échantillon prove- î es caractères, cet échan- tillon ipéaniié à la variété W. lithoralis indiquée par M. R. Brown, à cause de ses feuilles et de ses tiges velues, variété dont M. de Labillardière a fait une espèce distincte sous le nom de Campanula littoralis, Nov.-Holl. 1, p. 49, t. 10. Mais nous avons également observé des échantil- lons recueillis dans le détroit de Cook, par les naturalistes de l'Astrolabe » qui sont entièrement glabres, et dont les feuilles sont presque entières et sans dents. Mais tous nos échantillons diffèrent de ceux de la Nouvelle-Hollande , que nous avons eu occasion d’ observer, né des fleurs deux ou trois fois plus petites. BOTANIQUE. 227 S 2. Lobeliacet. LOBELIA , L. 265. LOBELIA ALATA, Labill., Nov.-Holl., 1, p. 51, t 725 R. Brown, Prodr. 2 562..." : L. glabra; caule erécto, trigono, angulis membra- naceo-alatis ; foliis bin subspathulatis , supe- rioribus linearibus, dentatis; pedunculis axillaribus folio brevioribus ; capsulis glabris cylindraceis, Nob. Crescit in N Ne loco dlcte ren de PAstrolabe. ” Nomen niet 3 266. + LOBELIA ANG ULATA, F ter, Prodr. n. 309. L. caule prostrato sinplicisaiéi foliis subrotundis repando-dentatis , pedunculis axillaribus -Débasis unifloris. Forst. 1. SE eve | Cre tin No à-Zeel di. ( Forst L RE | OBSERVATIONS. se is Cette espèce n’a pas été retrouvée par les naturalistes de l’Astrolabe ; elle ne fait pas non plus partie des plantes de Forster que possède le Muséum d'histoire naturelle dé Paris, en sorte que je ne la connais que par la as de Forster citée ci-dessus. rl 19" 298 VOYAGE DE L'ASTROLABE. GOODENOVIEÆ. GOODENIA, R. Brown. 267. GOODENIA REPENS, Labill., Nov.-Holl. » 1 P- 53, t 76; à: Brown, Prode.; 1 pe 579 Selliera radicaus Cara. lc. 5, p. 49; t. bé, És 2 é, cæspitosa, Saisir foliis Se + obtusis aut acutis, thorantie:: intepris, glabris ; flo- ribus axillaribus peaié. solitariis ; corollà fissà unilabiatà, lacinüs lose ts indusio, ore nudo. Nob. | Crescit in N ovæ-Zeelandiæ arenosis maritimis loco dicto hdvre de l'Astrolabe. Nomen vernaculum Rékoréko. is - OBSERVATIONS. J'ai comparé nos échantillons de la Nouvelle-Zélande avec ceux que MM. Labillardière et R. Brown ont recueil- lis à la Nouvelle-Hollande, et j'ai pu constater leur iden- tité. Seulement dans les nôtres les feuilles étaient peut- être moins épaisses et moins charnues. “# : HABOTANIQUE. … : 229 | STYLIDIEÆ. STYLIDIUM, Swartz, Labill., R. Brown. 268. STYLES SPATHULATUM, | R. Brown, Prodr. 1; À 569. S. foliis oblongo-spathulatis acutis utrinque-pilosis confertis ; scapo nudo palmari, basi piloso ; floribus racemosis ; câlice 5-partito ; antheris nudis chbres * labello appendiéulato. N ob. Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto baie Tas- man(d'Urville,) | | OBSERVATIONS. Nous avons Esp au Stylidium naiiass de Brown un seul petit échantillon de ce genre qui a été re- cueilli par le capitaine d’Urville lui-même à la baie Tas- man. La seule différence que notre échantillon nous ait présentée, c’est que la hampe est légèrement poilue dans sa partie inférieure , tandis que, selon la phrase du célè- bre auteur du Prodrome de la Nouvelle-Hollande, elle se- rait tout-à-fait glabre. Mais cette différence est de trop peu d'i LA nent Rs “cit un caractère distinctif. FORSTERA Forster, Nov. Act. Ups.3, p. 184, he _Lin., Suppl., p. 59. | ar + FORSTERA SRDIFOLTA, L, SE . Crescit in Novd-Zeclandià 1000 dicto Drsby bay (Fôrster:} 1: Ds Ve 230 VOYAGE DE L'ASTROLABE. SYNANTHEREÆ. $ 1. Chicoraceæ. SONCHUS, L. 270. SONCHUS OLERACEUS, L. , Forster, Prodr., n. ce Crescit a ie in N ovâ-Zeelandià. ; OBSERVATIONS. Cette espèce européenne est abondamment répandue ‘sur toutes les côtes de la Nouvelle-Zélande, et particuliè- rement autour des habitations. Tous les marins qui ont visité ces parages lointains ont trouvé, , dans cette plante fraiche, un aliment sain. On la mange surtout en salade. Les naturels la connaissent sous le nom de Pourorona. $ a. Calandülee. * MICROCALIA, Nob. _Anvolucrum polyphyllum imbricatum ; semiflos- culi exteriores lineares fœminei, fertiles; flosculi inte- riores inæquales imperfecté hermaphroditi, steriles; Stamina 5 distincta. Fructus compressus oblongus, apice basique attenuatus ; basi styli persistente apicu+ latus, obtusè marginatus. Herba perennis pumila. Caulis simplex uniflorus. Folia radicalia orbiculato-spathulata; dentata. BOTANIQUE. 231 271. * MICROCALIA AUSTRALIS, Nob. (Tab. 30.) Calendula _rosagl Forster, Prodr., n. 305. Crescit in N PA re doi ditié havre de l'Astrolabe. ; , DESCRIPTIO, Ranix fibrosa aut interdüm repens. Cauuis gracilis, filiformis, simplex , teres, spitha- meus , basi foliatus , supernè nudus, apice uniflorus. FoLra ad basin caulis plura, alterna, petiolata, orbi- culata, crenato-serrata, unguicularia, piloso-ciliata aut subglabra; - “petiolo pollicari, foliis fer duplè lon- giori, subcanaliculato, ciliato. CarrruLum radiatum terminale solitarium (Bellidi perenni consimile). Involucrum commune ovatum, polyphyllum; foliolis imbricatis, linearibus, acutis, margine tenuioribus ciliatis. Recerracuzum nudum iétiéitiarsilin. Semiflos- culi exteriores involucro dupld longiores, fæminei, fertiles. Ovarium subfusiforme compressum apice attenuatum. Stylus brevis. Stigmata linearia brevia. Corolla ligulata, tubo brevi hirto, limbo lineari, _ _ tente, apice obscurè 3-dentato. Flosculi interiores imperfectè Leinaphrediti, mas- Culi, inæquales; centrales breviores, exteriores lon- giores ; corolla in his tubulosa, gracilis, 5-fida; in illis subinfundibuliformis, brevior. Stamina 5 libaéé ; fila- 232 VOYAGE DE L'ASTROLABE. mentis brevissimis ; antheris linearibus distinctis (apice basique nudis). Ovarium brevissimum.. Stylus sim- plex; stigmata parvula, facie internà coalita imperfecta. Fructus. semiflosculorum soli fertiles 3 discoidei abortivi, compressi, submarginati, margine incras- sato, apice basique attenuati, pappo destituti, pre, æquales et similes. OBSERVATIONS. La plante mentionnée par Forster, sous le nom de Ca- lendula pumila, n’ appartient certainement pas à ce genre. D'abord ses fruits, au lieu d’être inégaux , recourbés et recouverts d'aspérités inégales et très-saillantes, comme dans toutes les véritables espèces de Calendula , sont pla- nes, alongés et bordés dans leur contour d’un bourrelet obtus. Mais l’un des caractères les plus saillans du genre que nous proposons d'établir , c’est que ses cinq étamines sont libres et distinctes. C’est une chose remarquable que sur le petit nombre de Synanthérées qui existent à la Nouvelle-Zélande, il y en ait deux qui sn ce sin- gulier caractère, ARNICA, L. : S 3. Tagetineæ. 272. * ARNICA? OPERINA, Forster, Prodr. , on. 299. À: fruticosa, foliis lanceolatis, Ep SF mas sb tüs tomentosis ; pedunculis unifloris solitariis termi- nalibus squamatis. Forst. : Crescit in Novä-Zeelandià loco dicto 0 Duoky bay ( Forster. }- BOTANIQUE. 233 DESCRIPTIO. Cauuis fruticosus, orgyalis, diffusé ramosus, lævis. Rami patentes teretes, cicatricibus foliorum emortuo- rum quasi squamosi, apice foliati. Foura conferta, spathulato-lanceolata, patentia, acula, profundè confertimque crenata, crenis apice cartilagineis luteis, suprà glabra, viridia, trinervia, subtüs albo-lanata , palmaria. Petioli longitudine ferè foliorum, compressi, basi ramos subvaginantes. Prouncuri solitarii, terminales, uniflori, palmares, squamati, foliolis numerosis, oblongis, integris, dorso lanatis basi vaginantibus , snpiiarne Flores ampli, disco luteo. CaLyx comMuNIS spbfintidiegue, squamis linearibus, acutis , subviscosis , subæqualibus , erectis, corollæ radio ferè triplo brevioribus, sublanatis. CoroLLa composira, radiata; corollulis herma- phroditis numerosis in En. fœmineis un in radio. CoroLLa PROPRIA, in LRO infundibulifor- mis, limbo 5-fido revoluto; in fæmineis ligulata; ligulà lanceolatà apice 3-dentatà , horizontali. Sramia in hermaphroditis 5 ; filamentis subulatis erectis ; antheris cylindricis, tubulosis : in fœmineis éfinents 5 filiformia; anthera nulla. GERMEN in hermaphroditis fœmineisque oblongum. Stylus filiformis, tubo longior ; stigma bifidum patens. Sema solitaria oblonga, pubescentia. Pappus pilo- sus. Receptaculum nudum. (Forster. mss, ) : 23 VOYAGE DE L'ASTROLABE. OBSERVATIONS. N'ayant pas vu cette plante en nature, nous avons dû la laisser dans le genre auquel Forster l'avait rapportée. Néanmoins, nous doutons qu’elle soit unie véritable es- pèce du genre Arnica. $ 4. Heliantheæ. CALEA, 273. + CALEA LEPTOPHYLLA, Forster, Prodr., n. 287. C. floribus terminalibus ternis quinisve, congestis; foliis oblongis imbricatis inteserrimis sessilibus ; caule fruticoso. Forster. a re Crescit in Novä-Zeelandia. ( Forster. ) 274. + CALEA PINIFOLIA , Forster, Prodr., m. 288. C. pedunculis terminalibus congestis ; folis linea- ribus acerosis ; caule fruticoso. Forster. : Crescit in Novä-Zeelandiä. (Forster. ) OBSERVATIONS. 5 Je ne connais ces deux espèces que par les phrases que Forster en a données dans son Prodrome. Elles ne se sont trouvées, ni parmi les plantes recueillies par les natura- listes de l’Astrolabe, ni parmi celles de Forster conser- vées dans les herbiers du Muséum. J’ajouterai qu'il n’en est fait aucune mention dans les manuscrits de Forster que j'ai eus à ma disposition. spores SRE . BOTANIQUE. 235 "BIDENS: : re HDENS PILOSA; L., Forster, Prodr., n. 283. © B. foliis pinnatis subpilosis , caule geniculis barba- tis, calycibus involucro sppic. seminibus is a dis, _ Crescit frequentissime i in Novi-Zeclandià, ubi ab cts à oériki dicitur, S,5. Anthemideu. COTULA, L. 2. | 276. COTULA CORONOPIFOLIA Fanter, Pr Prodr. ; _n, 300. C. folüis lanceolato - linearibus , mnplexicauhbus, dentatis; floribus flosculosis. Crescit in Nova-Zeelandiä: dt orstér. ) 277. b érhedreste MINUTA, Forster, Prodr., n. 301. . C. foliis shorts subopétholafé parcè dentatis, bi sensim angustatis, subpetiolatis, semiamplexicaulibus, capitulis minimis oppositifoliis. Nob. Crescit i in Aove-fenndis loco dicto bare des Iles. DESCIFTIO. FE - Ces herbaceus, ramosus, subdichotomus, teres, procumbenti-ascendens , levis. : Fou alterna obovali-oblonga, subspathulat, pa 236 VOYAGE DE PPORASE. sensim angustata et subpetiolata , parcè et profunde dentata, basi semiamplexicaulia. | Carrruca globosa, minima, solitaria, brevissimé pe- dunculata aut subsessilia, oppositifolia, . basi bracteà minimä lanceolatä stipata. Ixvozvcrum planum, foliolis 12-16 ovalibus patulis pubescentibus. Receptaculum subglobosum nudum. Cartrura flosculosa; flosculiexteriores foeminéi: ape- tali; interiores numerosiores hermaphroditt : corolla tubulosa, brevis, apice 4-dentata, patens. Stamina 4; tubus anthericus teres pere apice =. nn nu- dus. _ Fructus alto cute à in LT pilosiuscu- lus, Pappo mit obsoleto coronatus. - sr vAr ons. Forster avait trouvé cette espèce à la Nouvelle: Cal | nie, Elle a été recueillie à à la baie des Iles de Ja Ra Zélande lors du séjour l'Astrolabe dans cette île. Les naturels la connaissent soûs le nom de Pouanouéko. ss < è à « $ 6. Jobs | GNAPHALUN. .. Dé. GNAPHALIÈM LUTEO-ALEUM, EL. we, Les se Var. incanum "Nob.. A5 - Me PA * ; +. ‘ Le G. sers nie ramoso diffus, paris pros trato , : albédonstés foliis sessilibus, Jineari-acutis , BOTANIQUE. 287 _ margine reflexo subrepandis , ütrinque albo-lanatis ; men apice ramorumglomerulatis. Nob. - Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto rivière. Ta- mise. AbAincalis vulgè nn dicitur. | osERyaTIonS. | ‘te nombre des espèces de ce genre est. tele acte dérable, que ce n’est pas sans quelque. doute que nous repportihh notre plante au Gnaphalium lateo-album d'Eu- ropés Cependant , c’est de cette espèce qu’elle nous a paru se rapprocher le plus par son port et l'ensemble de ses caractères: Mais nos échantillons sont un peu plus grands, plus rameux dès la base, et surtout le duvet qui recouvre toutes leurs parties est plus abondant et plus blanc, en _ sorte que nous en faisons ung variété sous le nom de var. incanum, à : cÆ. FE" à. ere : $ SA . : Rae 13 #” | e7g /GNAPHALIUAE SIMPLE, Nob. #, À à ou …. implici #° 0, RE DHEA inferioribus obtusis, caulinis oblongo-linearibus sub- acutis, integris, Re albo-lanatis ; rte capi- tatis: Nob. Creseit sat rarum in rapibus Nora clandia ldeo dicto Advre de l'Astre : £ nr a Pautaten rte es . in. | F ce Ré annua grasliss os | Cauzis erectus, simplex, 6100 uncias salus, res, albo-lanatñs. x 238 VOYAGE DE L’ASTROLABE. *FoiA alterna sessilia, semiamplexicaulia ; inferiora patula oblongo-subspathulata, obtusa; superiora ob- longo-linearia ; a acuta, utrinque lanata, "mérgiie in- CaprruLa subsessilia, in apice caulis glomerata. In- volucrum oblongo-cylindraceum polyphyllum : folio- lis imbricatis scariosis, blondeis oblongis , » obtusis. Flosculi lineares, longitudine squamarum. Corolla gracilis apice 5-dentata'; flosculi steriles filiformes. Pappus sessilis pilosus ; pilis barbellatis. Se …. | OBSERVATIONS. à à . On recoñnaitra. facilement cette espèce à à sa tige tout- àfait simple, à ses feuilles caulinaires à peine aiguës à leur sommet. Elle se rapproche beaucoup du Gnaphalium lanatum ; mais elle en diffère par ses feuilles plus étroites et terminées en pos à leur sommet , et par un port tout-à-fait différent. D’un autre côté, elle a de analogie avec le Graphalium bum d'Europe; mais sa sec ses feuilles pr ge et à Séres _— 280. GNAPHALIUM LANATUM, Forster, Prodr. EL mn * cé .. G. ES lanatate foliis Nneutébbs: be gis, apice lle societe: corymbo coarctato ; caule simplicissimo. Forst. : * Es Crescit in Novæ-Zeélandiæ, locis dicts see des M hävre de l'Astrolabe. he. BOTANIQUE. 239 DESCRIPTIO. Cauzis herbaceus , simplex , pedalis , erectus , te- res, lanatus, pilis densis, viridi-lacteus. Four ,sessilia, subdecurrentia , alterna, lineari- oblonga, apice 6btuso rotundato, mollissinia, flaccida, patentia, undique lanâ albâ densà tecta, palmaria, semunciam vel minüs lata. Foliola parva interdum ” fasciculatim ex axillis foliorum prodeunt, foliis simil- lima : nonnulla lanceolata , brevia, ad florescentiam posita. : Corvmsus brevis, terminalis, convexus, capitulum reférens. Pedicelli omnes lanà densà intertextà con- _nexi. FLones aurei. Involucrum elobosum siéféonmne squamosum ; squamis ovali-oblongis convexis , sca- riosis, subluteis, margine diaphanis imbricatis persis- tentibus. Floseuli lutei involucro longiores. 7 Fructus ovati glabri pappo piloso compact coro- nati. OBSE _— S. Il existe d’assez grands rapports entré cette espèce et la précédente. Nous avons indiqué , en parlant du Gnapha- lium simplez , en quoi ces s deux ee. peuvent être dis- tinctes. ” # 281. À GNAPHAERNE TRINERVE, Forster, Prod. À j n. 289. G: ar ; foliis soliiss she sig 240 . VOYAGE DE L’ASTROLABE. viis subtüs argenteis, paniculà cor ymbosä terminali laxà. Forst. 1. c. Crescit in Novä-Zeelandià, loco dicto Dusky bay. DESCRIPTIO. Cauuis fruticosus , téres, lævis, ascendens. Ra- muli ascendentes , foliosi, teretes, lanati. : Foria alterna, taniétolat , integra, acuta, utrinque acuminata , trinervia , sésnilte, suprà lævia , viridia, subtüs RES hante: ne explanatà relucente, dorso us sesquipollicaria, su- prema minora. Pepuncuri terminales , teretes , Janati ; divisi, sub- solitari. PANICULA laxa, . corymbosa; floribts majusculis albis , disco-luteis. Pedicelli uniflori, sb : “teretes, Hit , bracteati. Brabtt oblongæ lincaresve, bnste" CaLyx communs (involucrum ) persistens, rotun- datus, imbricatus , squamis oblongis subæqualibus , argenteis, erecto-incurvis, corollà longioribus. … CoroLLA composrrA discoidea. Flosculi fæminei pauci apetali hermaphroditis immixti. Propri hermaphrodi- tis infundibuliformis lutea; limbo fr) LA reflexo. Fæmineis nulla. STAMINA quinque ; ‘filamentis cpillaribus ; antheris cylindricis. Pisniczum , ee et Écosse germen : oblongum ; ss filiformis , ne sons nn BOTANIQUE. SEmiNa hermaphroditis et fœmineis solitaria, ob- longa, pappo plumoso coronata. RecerracuLum nudum. { Forst. mss.) OBSERVATIONS. ‘ Le 1 rose Cette espèce ne nous est connue que par la descrip- tion de Forster qui précède. Elle ne s’est trouvée, ni dans les plantes de l’herbier du Muséum , ni dans celles qui y été rarmaillies par les naturalistes de nr 282. GNAPHALIUM INVOLUCRATUM, Forst, ÿ Pr: ÿ mn. 394. > G. herbaceum, caule erecto, simplici albo ; foliis linearibus angustis elongatis , acutis , subtüs alBido- tomentosis ; capitulo jen foliosô. Nob. Crescit in Novæ-Zeelandiæ locis dictis hävre de l’Astrolabe, baie des rl les, etc., ei valgè Feukaten, Beiklimon nuncupatur. | DESCRIPTIO. Cauuis herbaceus, erectus , simplex, teres , albido- tomentosus , pedal HAE For altern ÿsessilia, dsts acuta, in- tegra, supernè re. subtùs nr cn 3-4 uncias longa. CaprruLa terminalia, glomerata, series, bre- viter pedicellata, in gba foliis us cinctum disposita. Invorucrum skngiotidenss imbrieatum, due 16 BOTANIQUE. 242 VOYAGE DE L'ASTROLARE. ginosum; squamis ovalibus, acutis, convexis, scario- sis, membranaceis. FLoscuzinumerosissimi i conferti ; exteriores steriles lineares ; ovarium minutum teres; corolla linearis. Interiores hermaphroditi, quorum corolla regularis tubuloso-infundibuliformis , limbo 5-fido, regulari. Stamina 5, filamentis capillaribus ; antheris teretibus oblongis, cohærentibus. Ovarium minutum ; stylus gracilis liformis ; stigma bifidum , laciniis linearibus. Pappus sessilis pilosus ; Les are subbarbella- lis. Receptaculum nudum. OBSERVATIONS. Les échantillons qui ont été recueillis au hâvre de l'As- trolabe, sur les rochers récemment couverts de terre , ont les fouilles beaucoup plus étroites et d’un vert plus foncé à la face supérieure, que l’échantillon original de Fors- ter, qui existe dans les herbiers du Muséum. Néanmoins ils n’offrent aucune autre différence sensible, et nous les regardons sa sans nul doute comme appartenant à cette es- — XERANTHEMUM, L 283. XERANTHEMUM BELLIDIOIDES . 7 Prod, | ; de 1. 293. B5 “ sh. nie nudo, pappo piloso) scale pioilo- ris; foliis ovato-oblongis cuspidatis amplexicaulibus ; pedunculis tomentosis subaphyllis. Forst. Crescitin Novä-Zeelandià. (Forster. ) BOTANIQUE. 942 DESCRIPTIO. Cauzis herbaceus, gracilis, ramosus , spithameus, teres , superiüs tomentoso-lanatus : ramulis apice ca- pitélo uniCo terminatis. Foria alterna, obovalia, subspathulata, obtusa, apice mhéronti: basi sensim angustatd, vix unguicu- Jaria, i integra, superne viridia, subtüs cano-tomentosa. * Carrrura solitaria ramulos terminantia. Involucrum explanatum ; foliolis imbricatis , interioribus longiori- bus, linearibus , subobtusis, afBs: externê imà basi tomentosis. Receptaculum SR nudum. OBSERVATIONS. L'ébauche de description que nous donnons ici a été faite d’après un petit échantillon uniflore, qui est con- servé dans les herbiers du Muséum. Dans ses manuscrits , Forster en trace aussi une description, mais qui, comme la nôtre , ne comprend que les organes de la végétation. SHAVIA; Forster, Char. Gen., 48. 284. SHAWIA PANICULATA , Fotser, Le, Prodr., n. 307. A * 3 di. ( roma “ Crescit in à ue DESCRIPTIO. Cu arboreus ramosus : rami teretes patentes 5 striatuli , cani. Fota alterna, ovato-oblonga un, integer- rima, undulata, obtusa, suprà viridia glabra, subtüs 16° 244 VOYAGE DE L'ASTROLABE: sordidè’alba tomentosa, bipollicaria, promis petioli teretiusculi, semipollicares. PamcuLæ terminales axillaresque , compositæ : pedunculi universales patentes, rigidi, teretes, cano- tomentosi, palmares ; ; partiales divergentes, alterni, pollicares , divisi ; pedicelli uniflori brevissinai. Ixvorucrum imbricatum , cylindricum ; squamis 5-6 oblongis acutis, tribus interioribus longioribus subæqualibus. es brevis infundibuliformis; limbo 5-fido , lineari, patente. Stamina 5 : anthera cylin- drica tubulosa. Germen oblongum. Stylus filiformis , corollà longior. Stigma bifidum. Semen (fructus) solitarium oblongum lanatun, Pappus plans, À basi pubescens. | OBSERVATIONS. Ce genre est encore fort imparfaitement connu , puis- qu’il ne l'est que d’après les caractères assez incomplets qu’en a donnés, Forster. L'échantillon unique qui existe dans les herbiers du Muséum, et qui a été , avant nous, examiné par M. Henri Cassini, ne peut servir à lever au- cun des doutes qui existent’ sur ce genre, puisqu'il est dépourvu de fleurs en bon état, n’offrant que des involu- cres dont les fleurs sont tombées. Aussi est-ce que dubi- tativement que le célèbre synanthérographe que nous ve- nons de citer rapproche le genre Shawia de sa tribu des Vernoniées, auprès du genre Gymnanthemum. BOTANIQUE, * 245 CRASPEDIA, Forster, Prodr., p. 58. Richea, rime | 285. + CRASPEDIA UNIFLORA, Mirinis: Prodr., _n. 306. | Crescit in OPERA æstuario Royine Char- lottæ. ( Forster.) x DESCRIPTIO. Cauzis herbaceus erectus, teres , leviusculus, ru- bicundus, simplicissimus , dodrantalis, crassitie pen næ passerinæ , uniflorus. 5x Foura radicalia, orbiculato-spathulata, terræ appres- sa, glabra, avenia enerviaque, crassiuscula, mar: su albo lanuginoso fimbriata, bipollicaria ; caulina pauca , sessilia, alterna, cordato-oblonga; superiora sensim minôra , cæterùm radicalibus simillima. = FLos comrosrrus terminalis, albus, discoideus, flos- culis quasi in plura capitula congestis. Cazyx COMMUNIS imbricatus ; foliolis paucis , lan- ceolatis, aculis, apice idéabrarité auctis , horizonta- libus, “corollæ SRE dorso papulosis, corollà bédeho Corolla composita discoidea , uniformis. Corollulæ hermaphroditæ tubulosæ PET plures constituunt depressos : corolla propria infundibuli- formis , tubo tenui, limbo cylindrico 5-fido. Stamina 5 ; filamenta Jongitudine corollæ : anthera cylindracea ibulsa, apice 5-fida (basi non setosa ). 246 : VOYAGE DE L'ASTROLABE. Germen cylindricum parvum, coronatum pappo Co- rollà parum longiore. Stylus filiformis staminibus brevior. Stigmata duo, apice obtuso crasso. Semina (fructus) cylindrica. Pappus densus valdè plumosus , corollà longior. _Receptaculum paleaceum, paleis laxis, lanceolatis obovatisque diaphanis, nonnullis brunneis, vix corol- Le longitudine. cet mss. +) OBSERVATIONS. il uit des Mocrraines de M. Rob. Brown, que le genre Richea de M. Labillardière est le même que celui . dont Forster a donné une description incomplète sous le nom de C ‘raspedia. Nous n’avons point eu lé schantillon de Foïster sous les yeux , en sorte que … nous n'avons pu ; 1 reproduire i ici sa PRE D, =: S 7- Astereæ. ‘ASTER. 286. * ASTER FURFURACEUS,, Nob. A. frutescens; foliis ovalibus oblusis subacumi- natis , margine subdentato sinuosis , subtüs squa- mato-furfuraceis ; capitulis corymbosis numerosissi- mis, longiceibus. Nob. Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto rivière Ta a- mise. Vulgd ab incolis Taie dicitur. BOTANIQUE. | 247 DESCRIPTIO. FRUTEx dumosus, ramosus. Forr alterna, aut rarius subopposita , petiolata, estipulata , coriacea, oblongo-elliptica, obtusè acu- minata, versüs apicem dentato-sinuosa, 2-3 pollices longa, aut 1 */, lata, superné glabra, pallido-viridia, subtüs albicantia, furfuraceo-squamosa ; petiolo cana- liculato compresso semunciali. FLores corymbosi; corymbis terminalibus axillari- busque pedunculatis, compositis ; pedunculis com - pressis ancipitibus, striatis, ut inferior foliorum pagina squamato-furfuraceis. y. CariTuLA parvula , numerosa. “ Fnvohaemet teres oblongum, squamatum ; squamis multiplici < serie-im- bricatis, inferioribus. brevioribus subobtusis, medio dorso carinatis, interioribus longioribus membrana- ceis, linearibus, Receptaculum minimum nudum. Legs radiati. Semiflosculi exteriores 4-> fœminei. Corolla ligulata, tubo gracili ; limbo sublongiori , ob- longo-lanceolato, subquinquenervio. Stylus et stigma ut in hermaphroditis. Flosculi hermaphroditi 3-5. Ovarium oblongum teretiusculum subpilosum, ses- sile, Corolla regularis infundibuliformis ; tubo gracili ; limbo subampliato, 5-fido, laciniis lanceolatis, acutis, revolutis. Staminum filamenta libera, glabra; anthe- rarum tubus, partim exsertus , apice 5-fidus. Stylus simplex ; glaber; stigma bipartitum, exsertum, laci- nüs oblongis, subobtusis, approximatis. Fruclus..… 248 VOYAGE DE L’ASTROLABE. Pappus sessilis plumosus ; setis versüs apicem sensim incrassatis, albidis, plumosis. OBSERVATIONS. _ Cette belle espèce est mésidppéséhés de l'Aster argo- phyllus de M. Labillardière. Comme elle, c'est un grand arbrisseau r'ameux ; mais ses feuilles sont presque entières, à peines dentées ou sinueuses sur leurs bords, légèrement acuminées et obtuses, et non aiguës à leur sommet, couver- tes à leur face inférieure d’une couche épaisse et luisante d’écailles furfuracées,j jamais velues, même sur les plus jeu- nes , ainsi que le sont celles de l’_4ster argophyllus. Enfin les ne sont beaucoup plus nombreuses , les capitules plus longs, et l’aigrette blanche et non rougeatre , ; comme © me de = Paurole RE 387. ASTER HOLOSERICEUS, Fonter, Prodr. > d: DS a A. herbaceus ; foliis aidons cdpheé: erisis subtüs argenteo - sericeis ; — vshôrs foliosis. Forst, L c. **: re Créscit in rupibus- n muscosis (Dusky Bi) No: ovæ- —_—— Varietas in summis montium jugis- | DESGRIPTIO. | RL ’ PR 4-5-pedales erecti, herbacei, ligue à ra- dice fibrosà , teretes, basi compresso-ancipites, gla- bri, > apice uniflori, foliis seu foliolis linearibus acutis sessilibus pollicaribus præditi. 48 Foura radicalia spathulato-lanceolata, punis tata seu subserrata , subpetiolata, acuminata , erec- BOTANIQUE. 249 to-patentia, apice revoluta, suprà viridia saturatè viridia glaberrima , subtüs argenteo-holosericea gla- berrima, rachi Iætè viridi, semipedalia, basi cohæ- rentia : petioli brevissimi lati crassiusculi, exterits convexi, intus ConCavi, margine membranacei, glu- tinosi, interse cohærentes. Carrruzun terminale solitarium arplitudiné ferè ac in Aslere chinenst L., radiatum. Involucrum patens, squamosum; foliolis imbricatis linearibus acutis, apice revolutis, exterioribus majoribus. Decepiacuns con- vexiusculum nudum. 4 SEmirLoscuLi exteriores involucro duplè longiores ; fœminei ligulati, lineares, apice bi vel tridentati. : FLoscuzr hermaphroditi imà basi affixi, substipi- tati. Corolla tubulosa, bia adilfensts : apice 5-fida , lacinüs acutis apice revolutis. Stamina : tubus anthericus teres, basi nudus, apice meibranatus 5-dentätus. Stylus glaber , teres ; stigmata subligu- lata , margine glandulosa, glabra. Fructus subteretes , sericei, basi stipitati. Sedpüs res mme sessilis , are ; are Denise “ +: … Var. ga foliis spathulto-lancelatis, interim; scapis unifloris squamosissimis. | Foria majora latiora, ces mer na dentatas si su- prà sulcis aliquot exarata. Caves erecti, crassiores , Janats fais brévori bus, confertioribus toti obtecti. PAR S'HEE | Invorvanux amer nes sr0RE éliormibis. 250 VOYAGE DE L'ASTROLABE. OBSERVATIONS. L Aer holosericeus de Forster n’a point été retrouvé lors de l'expédition de l'Astrolabe. La description que j'en ai donnée ici a été faite d’après trois individus con- servés au Muséum, en m’aidant du manuscrit de Forster pour la description des feuilles radicales qui bone _ ces trois échantillons. $ 288. + ASTER CORIAGEUS, For, Prodr. j n. 297- A: Ds : folilé ovatis coriaceis integerrimis supernè sulcatis salle lanatis ; ne unifloris folio- sis lanatis. 1. €. : Crescit in Novä-Zeelandià. (Forster. ) gs … OBSERVATIONS. | | Cette hé fort voisine di pisédennes ne est peut-être qu’une simple variété. + VITTADINIA, Nob. Capitula radiata, Involucrum polyphyllum, imbri- catum. Receptaculum alveolatum. Semifloseuli exte- riores fœminei, longiores, revoluti; flosculi interiores hermaphroditi, tubulosi , graciles, Stainina 5 libera ; - antheris linearibus , basi abrupté recurvatis. Stigmata duo linearia. Fructus teres, basi Apte Bappus sessilis ; fimbriato-pilosus. Planta ramosa, _erectiuscula ; satidie, poltagis : ; folis obovali-spathulatis | obtusè dentalis. BOTANIQUE. 251 9. VITTADINIA AUSTRALIS, Nob. Cresciti in arenosis et SaxXosis Novæ-Zeclandiæ, loco dicto passe des Français. - DESCRIPT 10. lo: perpendieularis, parcè ramosa , crassitie pennæ columbinæ. Cauuis à basi ramosus, erectiusculus, teres, subpi- losus, 6-8 uncias altus. Forra alterna, obovali-spathulata , cirsfieini lobo terminali majore obtuso , lateralibus acutis, uniner- via, basi sensim in petiolum angustata, subciliata et in nervo medio pilis raris conspersa, vix uncialia, 3-4 lineas lata; superiora subeuneiformia uriloba ; suprema linearia i integra. Carrrua terminalia , solitaria , erecta. Involucrum oblongum; ; foliolis linearibus acutis, biserialibus , imbricatis, pilosis, margine membranaceis, exteriori- bus brevioribus. Receptaculum parvulum , nt vexum , alveolatum. FLORES RADIATI. Seiniflosculi uniseriales, flosculosis longiores. Ovarium oblongum, teres , basi abruptè angustatum, quasi stipitatum, externé sericeum , apice pappo sessili rufo terminatum ; pilis barbellatis , co- rollä brevioribus. Corolla ligulata, tubo gracili; limbo unilaterali angusto, 4-nervio, apice 3-4-dentato, revo- luto, Stamina nulla. Stylus simplex , er tito exserto, laciniis linearibus terminatus. :FLores rLoscuLost 1 2-15. Ovarium et pappus ut in 252 VOYAGE DE L'ASTROLABE. semiflosculis. Corolla gracilis tubulosa, supra me- dium sensim ampliata et subinfundibuliformis, glabra, apice 5-loba ; lobis æqualibus , brévibus, erectiusculis vix aculis. Stamina quinque summo tubo inserta , in- clusa. Filamenta distincta brevia glabra. Antheræ ter- ” minales liberæ, in alabastro approximatæ , in flore aperto distinctæ, lineares, angustissimæ, basi arcuatæ et apici filamenti quasi articulatæ, biloculares ; loculis sulco longitudinali dehiscentibus. Stylus simplex gla- ber; stigma bipartitum inclusum, laciniis linearibus … Fructus oblongus , hispidus ; teretiusculus , pappo . Plumoso sessili terminatus , basi areolatus et à medià areolà breviter stipitatus ; stipite receptaculo adnato. : | OBSERVATIONS. 5 | = Par son port et plusieurs de ses caractères , la plante dont nous venons de donner la description se rapproche assez du genre Aster. Mais néanmoins elle en diffère. par son involucre, qui n’est composé que de deux rangées de folioles, par son réceptacle alvéolé » et enfin par ses éta- mines , dont les anthères sont libres , coudées à leur base, de manière à représenter en quelque sorte une baïonnette fixée sur le canon d’un fusil. SOLIDAGO, L. 290. SOLIDAGO ARBORESCENS, Forster, Prodr., | S. foliis petiolatis, orbicularibus, obtusis aut acu- us, repandis ; subtüs albido-:furfuraceis ; floribus BOTANIQUE. 253 paniculais ; involucri squamis linearibus , ses 26 membranaceis. Nob.. | Crescit in Novä-Zeelandià. (F orsteri) DÉSCRIPTIO. 4 Cauis fruticoso- ue, r'amOSUS ; ; rami patentes angulati glabri, incani. Forra alterna patentia, ovalia äut suborbicularia, acuta aut obtusa, repanda , petiolata , pollicaria aut subpalmaria, suprà saturaté viridia, subtüs pallidiorà subfurfuracea , glaberrima ; potieh as cani, supra canaliculati. FLores paniculati; paniculis sæpiüs née aut terminalibus, inæqualibus, pedunculatis ; pedunculo varié diviso, cano , furfuraceo. Sub singulo pedicello adest Érdint minuta linearis acuminata. Ivvorucrum subeylindraceum ; apice amplius , im- bricatus ; foliolis Jinearibus, -interioribus majoribus lanceolatis margine tenuioribus et ciliatis, apice sub- incrassato-pilosis ; exterioribus non marginatis sensim brevioribus, externè pars none, se nudum. à fé | CHE 2 Fiores rodiati: s ee _Semifloseuli exteriores neutri. Cotes basi wub losa, apice ligulata , oblongo-linearis, acuta, subtr dentais dentibus ni Di oder ro Stigma mançum et imperfectüum. Flosculi hermaphroditi. Ovarium teres , pilosius- culum. Stylus gracilis glaber. Stigmata approximata , ligulata, brevia, subobtusa, non pilosa. Corolla in- 254 VOYAGE DE L’ASTROLABE, fundibuliformis ; tubo_gracili; limbo amplo 5-fido, lacinüis acutis revolutis. Tubus anthericus teres ; basi apiceque nudus. | Pappus sessilis flavicans fmbriato-piloehs longi- tudine corollæ. - e OBSERVATIONS. . | Nous décrivons cètte plante d’après un échantillon de Forster qui existe dans les collections du Muséum de Pa- ris. Ce n’est qu'avec doute néanmoins que nous laissons cette espèce dans le genre Solidago, dont elle s'éloigne considérablement par son port. Cependant elle m’a paru en FREE les caractères. à S 8. Senecionee. CINERARIA. 291. u RE 0 ge ser Forster, Prodr., in. 294. ARGUS JPEG Brachyglottis rotundifolia , Forst., Char. Gen. » 46,n.1. € paniculis piticiflorté, foliis petiolatis sinon rotundis integerrimis subtüs tomentosis, caule arbo- reo. Forster. Crescit in Novie-Zeclandià loco gs o Du bay. Ce se ; DESCRIPTIO. PAUL fruticosus biorgyalis, ramosus ; } vemipateo- tes, teretes, albidi , superiores lanati. Fou alterna, ovato-subrotunda , petiolata ; paten- 0 BOTANIQUE. 255 Ua, integerrima, obtusa, suprà viridia gldbra, subtüs alba tomentoso-sericea , crassa, coriacea , palmaria. Petioli longitudine dimidii folit, Es spi, subtüs albi lanati, Pepuncuzi terminales teretes, idinehtogclaniti ; varié divisi. Panieula irregularis, pauciflora. Flores lutei. Pedicelli uniflori , , basi shenipad. des linea- ris , albo-lanata. og CALYX COMMUNIS oblongus , criaddiénss: tomento- sus; foliolis linearibus , obtusiusculis, æqualibus, crassis, concavis, basi cohærentibus. Conétidé coweosrra , radiata. Flores hermaphroditi plures in disco ; fœminei in n radio, sans PIE Lorum longitudine.… Corolla propria, hermaphroditis infundibuliformis, limbo quinquefido erecto; fœmineis ligalata; ne brevissimä , tubi longitudine, acut4. is Stamina hermaphroditis : flämenta 5 dress: Anthera ( tubus ex antherarum coalitione ) cylindrica _tubulosa, apice 5-cuspidata, cuspidibus . filamentorum. Germen oblouigito Stylus filiformis , corolllà longior. Stigma bifidum subreflexum. | Pappus longus , densus, patens , Le Ne RE nudum! (Forster mss. ) 292. + CINERARIA REPANDA; Forster, Prodr., : ñ. mit | Bérchygtottis ae Font, » _ Gen: 46; LE €. paniculis compos racemosis s diffusis folis 256 VOYAGE DE L'ASTROLABE. pétiolatis ovatis repando-sinuatis; subtàs ornemtoniss caule arboreo. Forst. gr Crescit in æstuario Repinæ Charlotte Novæ-Zee- landiæ. *Forater. des | DESCRIPTIO. Cauis arboreus erectus, ramosus, procerus. Rami patentes, albi, tomentosi , folis et florescentià ter- mipati. : ; Four superiora alterna, ovata , integra, minora; inferiora majora, ovala, acuta >repanda, superné lævia viridia , subtüs alba, tomentosa , coriacea, spithamea. Petioli patentes, teretes, toti tomentosi, foliis dimi- did breviores. ie : FLoRESCENTIA ARE nr ovata, : termi- nalis, spithamea. Pedunculi omnes teretes, lanati, albi, flexuosi ; universales crassiores subpalmares x va- riè divisi; partiales quasi per dichotomiam divisi , basi folio vel etiam bracteä subulatà tomentosà præditi. Pedicelli brévissimi, squamulis subulatis minutis cir- cumdati, horizontales, approximati. - Cazyx commuxis oblongus, foliolis linearibus acu- tiusculis , æqualibus , tomentosis. CoroLLAa comrosrra radiata. Corollulæ hermaphro- ditæ tubulosæ in disco ; fæmineæ ligulatæ in radio. CoRoLLA PROPRIA brin phroditis infundibuliformis, calyce pauld brevior’; limbo 5-fido, erecto, æquali. Fœmineis ligulata ; tubo calyce longiore, capillari subreflexo; laminä brevissimä , acutà, integrà ; vel interdüun trifidà , subrevolutä. - t BOTANIQUE, 257 SraminA hermaproditis, filamenta 5 capillaria. An- thera (tubus ex antheris ) cylindrica tubulosa. GERMEN minimum. Stylus filiformis lonpitudine corollæ. Stioma bifidum, reflexum. Pappus densus longitudine corollæ, plumosus. (Forst. mss.) | OBSERVATIONS. Ces deux espèces ne nous sont connues que par les descriptions de Forster. SENECIO. 293. + SENECIO LAUTUS, Forster, Prodr., n. 538; Willd., Sp. 3, p. 1981. _ S. corollis revolutis; foliis oblongo - lanceolatis petiolatis, æqualiter serratis, summis integerrimis. Willd. 1. ec. : | Crescit in Novä-Zeelandià. ( Forster.) 294. + SENECIO AUSTRALIS, Willd., Sp. 3, p. 1984. Senecio angustifolius, Forster, Prodr., n. 539 (non L.). S. corollis revolutis; foliis lineari-lanceolatis inte- gerrimis , basi subunidentatis. Willd. 1. c. Crescit in Novà-Zeelandià. ( Forster. ) - OBSERVATIONS. Ces deux espèces ne me sont connues que par les carac- BOTANIQUE. 17 258 VOYAGE DE L’ASTROLABE. tères que Willdenow en a tracés. MM. d’'Urville et Lesson ne les ont pas retrouvées à la Nouvelle-Zélande. 295. * SENECIO NEGLECTUS, Nob. S. foliis subcarnosis, amplexicaulibus, pinnatifidis, glabris aut pilosiusculis, segmentis plus minüs pro- fundis acutis, pedunculis paucifloris ; radis revolu- tis. Nob. Crescit in Novä-Zeelandiä loco dicto Advre de l 4s- trolabe. OBSERVATIONS. Cette espèce est très-voisine du Serecio coronopifolius de Desfontaines , qui croît en Barbarie, en Égypte etc; et nous avions d’abord cru devoir y rapporter nos échan- tillons ; mais ils nous ont paru en différer par leurs feuil- les, dont les divisions sont plus larges et plus écartées , par leurs pédoncules multiflores, les écailles de leur invo- lucre plus larges , et enfin les poils rares qui existent sur les feuilles et les tiges. Néanmoins nous considérons en- core l'existence de notre espèce comme douteuse. 296. * | SENECIO ns Nob. S: caule stricto , striato ; tale: basi sagittatis, lan- ceolatis , arguté serratis, Sinatifdis: subtuüs albidis, supremis linearibus, integris ; floribus paniculatis ; ; flosculis interioribus Gtdohlnist Nob. Crescit in sabulosis maritimis Novæ-Zeelandiæ , loco dicto kdvre de l'Astrolabe. Nomen vernaculum Poukatea. BOTANIQUE. 259 “ DESCRIPTIO. Cauris herbaceus, strictus, bipedalis et ultrà, ra- mosus ; ramis erectis, strictis, teretibus, striatis, sub- albido-lanatis. ForrA alterna, sessilia, semiamplexicaulia, lanceo- lata, basi quasi sapittata, profundè et areuté dentata, subpinnatifida , præsertim subtüs albido-lanata , laci- niis margine subrevolutis acutis, subarcuatis ; foliis superioribus dentatis , supremis lineari - lanceolatis intepris. FLores lutei paniculati; pedunculis multifloris albi- dis ; capitulis teretibus parvulis. Invozucrum teres, foliolis linéaribus eriophoris , acutis, lateraliter incumbentibus , basi caliculatum ; squamis brevibus, appressis. Receptaculum parvu- lum, convexiusculum , punctatum, nudum. Flosculi involucro longiores , tubulosi, graciles ; exteriores fœminei apice tridentati ; interiores pauld longiores, hermaphroditi; limbo 5-dentato. Fructus teres brevis pilosus, pappo sessili, albo- nitenti, simplici coronatur. OBSERVATIONS. L'espèce dont nous venons de donner la description a d’assez grands rapports avec le Senecio quadridentatus de Labillardière (Nov.-Holl. 2, t. 294); mais cependant elle en diffère suffisamment. Ainsi sa tige est plus droite, plus ferme , striée longitudinalement ; ses feuilles sont semi-amplexicaules et comme sagittées à la base, et non 17” 260 VOYAGE DE L’ASTROLABE. rétrécies, comme dans l'espèce du savant auteur de la Flore de la Nouvelle-Hollande ; elles sont profondément dentées et comme pinnatifides et non entières ; enfin les capitules sont moins longs , et les fleurons du centre sont à cinq dents et non à quatre. BOTANIQUE, 261 RUBIACEZÆ. $ 1. Anthospermee. COPROSMA, Forst.; A. Rich., Rub., D 07. 297. COPROSMA FOETIDISSIMA, Forst., Char. Gen., 69, n. 1; Id., Prodr., n. 138. C. floribus solitariis. Crescit in Novæ-Zeelandiæ æstuario Reginæ Char- lotiæ. ( Forster.) DESCRIPTIO. Cauis arboreus, ramosus, fœtidissimus. Rami pa- tentes, teretes, brunnei, Iæviusculi ; ramuli spithamei, undique cicatricibus ex casu foliorum notati, versüs apicem foliati , flore terminati. Fozra opposita, conferta, ovata, petiolata, apice mucronata ; integerrima , glabra, patentia, pollicaria. Petioli semipollicares, apice parum membranaceo- dilatati, compressi. FLores solitarii, terminales, sessiles i inter folia. Flores hermaphroditi : perianthium brevissimum inferum, persistens; denticulis pluribus acutis dis- tontibu: Corolla monopetala, ssipomalets-ichinos, viri- dis , ad medium septemfida; laciniis subulatis acutis. tops 5, 6, rariüs 7; filamenta filiformia , co- 262 VOYAGE DE L’ASTROLABE. L2 rollà minora ; antheræ oblongo-lineares , acuminatæ , -erectæ , basi bifidæ. Germen oblongum. Styli duo filiformes longissimi, basi subcohærentes, extrà corollam divaricati, deci- dui. Stigmata simplicia. Bacca ovato-globosa, disperma, subbilocularis, ex- tüs striata. Semina duo ovata, hinc convexa, indé plane. | Flores masculi in diversà vel in eâdem plantä. Calyx , corolla, stamina ut in hermaphroditis. Pis- son nullum. 298. COPROSMA LUCIDA, Forster, Charact. Gen., 69; Id., Prodr., n. 137. C. pedunculis compositis. | Crescit. in æstuario Reginæ Charlottæ , et locis dictis détroit de Cook et hévre de l Astrolabe. DESCRIPTIO. Cauuis arboreus; rami teretes, patentes, striatuli, læves, virescentes, maculis nigris phare variegati. Fouu Opposita, ovata , acuta , sæpè obtusa, undu- lata, inteperrima, lævia, poticlata subbipalmaria , patentia , crassa, coriacea , marginibus revolutis. Petioli teretes, hévos erecto-patentes, pollicares ; basi incrassati. | Srrucx binæ, ovatæ, acutæ, inter petiolorum bases. PeDuncurt axillares, solitarii, læves, ancipites , se- mipollicares, sub apice ramosi. Pedunculi partiales BOTANIQUE. 263 oppositi, horizontales , teretes, semipollicares, vix unquäm plures quäm duo, apice instructi pedicellis circiter tribus ; pedicelli breves, ovati, crassi, subtri- flori. Flores sessiles. Ixvorucrum pedunculi universalis A-partitum, mi- nimum , laciniis duabus majoribus. Flores masculi : Perianthium monophyllum, bre- vissimum, 4-b-dentatum. Corolla monopetala tubu- losa, pedicello brevior; tubus cylindricus patulus ; limbus 5-fidus, laciniis acutis brevissimis, erectis. Stamina 5, rarius 6. Filamenta capillaria , corollà du- plo longiora, nutantia. Antheræ oblongæ, sed nutantes, corollà feré longiores. Flores fœæminei in diversà arbore. Calyx ut in mas- culis. Corolla monopetala tubulosa ; tubus filiformis, apice parüm ampliatus , longitudine pedicelli : limbus 5-fidus, laciniis linearibus acutis patentibus. Germen inferum minutum. Styli duo filiformes , divaricati, co- rollà quadruplè longiores, basi cohærentes. Stigmata simplicia. Bacca fulva, ovato-subrotunda , disperma. Semina duo, érstoohlohgss sit convexa, indè plana. (For- ster. ) 4 : ï : à. 4 + OBSERVATIONS. Dans notre travail général sur la famille des Rubia- cées , nous ayons précisé les caractères de ce genre, qui appartient évidemment à la tribu des Anthospermées. L'espèce que Gærtner fils a figurée sous le nom de Co- prosma lucida me nous paraît avoir aucun rapport avec 264 VOYAGE DE L’ASTROLABE. la plante décrite par Forster sous le même nom, et même, malgré l’étude spéciale que nous avons faite des genres de cette famille, nous n’en connaissons aucun auquel elle puissè être rapportée, et nous pensons que la plante de Gærtner fils n’est point une Rubiacée. 299. COPROSMA? REPENS, Nob. Coprosma pusilla? Forster, Prodr., n. 513. C. caule frutescente, prostrato ; foliis obovalibus obtusis margine subsinuosis; pedunculis simplicibus, axillaribus brevibus , apicé 3-5-floris ; fructibus ob- cordatis. Nob. ent & | Crescit in præruptis rivulorum Novæ-Zeelandiæ, locis dictis détroit de Cook, hävre de l Astrolabe. , DESCRIPTIO. Frurex repens, prostratus. CauLis lignosus prostratus, cortice albido vestitus, glaber ; ramuli assurgentes , breves , bipollicares, fo- lia floresque gerentes. fi Fouia opposita, obovalia, obtusa, intégra, glaber- rima, 2-3-pollicaria, margine subsinuosa, basi sensim in petiolum vix pollicarem desinentia , caduca, mem- branacea. SrieuLe binæ, acutæ, persistentes. Pepuncuct axillares solitarii, petiolo breviores, sim- plices, medio bracteis duabus oppositis connatis acu- Us persistentibus cincti, apice flores 3-5 subsessiles gerentes, $ BOTANIQUE. 265 FLores non vidi. Frucrus apice pedunculorum 2-5, subsessiles, basi bracteati, bracte brevissimä, acutä, persistenti, obso- letè obcordati, apice puncto umbilicati, carnosi, binu- culati; nuculis oblongis, hinc convexis, indé planis, subosseis, unilocularibus , monospermis. é OBSERVATIONS. Ce n’est qu'avec doute que nous rapportons cette plante au genre Coprosma, n’en ayant pas vu les fleurs, mais seulement les fruits. La grande ressemblance qui existe entre cette espèce et le Coprosma lucida de Forster, dans l'inflorescence et la structure du fruit, nous a seule dé- terminé à ce rapprochement. Notre Coprosma repens dif- fère du Coprosma lucida par sa tige frutescente, formant simplement un arbuste étalé, rampant ; par ses feuilles obovales très-obtuses, minces, membraneuses et un peu sinueuses sur les bords ; par $es pédoncules simples et ses fruits obcordiformes. Nous pensons que c’est cette espèce que Forster a désignée, sans la décrire, sous le nom de Coprosma pusilla, dans 2 tes placé à la fin de sa Florule. S 2. Coffeaceæ. RONABEA, Aublet; A. Rich., Rubiac., p. 90. 300. RONABEA? AUSTRALIS, Nob. R. foliis obovalibus obtusis, basi sensim in petio- lum attenuatis; pedunculis axillaribus, trifurcatis ; floribus sessilibus subcapitatis. Nob. 266 VOYAGE DE L’ASTROLABE. Crescit in Novæ-Zeelandiæ locis dictis détroit de Cook, hâvre de l Astrolabe. Nomen vernaculum ab incolis Patété. DESCRIPTIO. Aro sat grandis, dumosa; ramis teretibus, glabris. Foria opposita, obovalia, obtusa aut subacuta, gla- berrima, integra, basi sensim attenuata et in petiolum brevem desinentia, suprà viridia , subtüs pallidiora, 4-5 pollices longa , 2-3 lata , subcoriacea. STIPULÆ interpetiolares , latæ , breves, acuminatæ, interse basi coalitæ , persistentes. Pepuxcurt aisés : folio breviores , bi-tripollica- res, solitarii aut bini, subcompressi, basi simplices, apice trifurcati, ramo medio lateralibus longiore. Frores 3-8 ad apicem pedicellorum sessiles con- gesti, foliolis floralibus duobus oppositis , longitu- dine florum, involucrati. Calycis limbus marginalis, cupulæformis , subteres, margine subinteger, persis- tens. (Elapsam corollam cum staminibus non vidi. } Frucrus distincti, ovoidei, pisiformes, subcarnosi, apice brevissimè umbilicati, binuculati ; nuculis sub- osseis , Iævibus, hinc planis, externè convexis, uni- locularibus, monospermis. Semina non vidi. OBSERVATIONS. Nous rapportons avec quelque doute cette plante au genre Ronabea, si voisin du Psychotria. Mais dans la tribu des Cofféacées à laquelle notre plante appartient bien cer- BOTANIQUE. 267 tainement , nous n’en connaissons aucune autre dont elle se rapproche davantage. D'ailleurs le Ronabea australis a de l’analogie avec une autre espèce nouvelle que nous avons désignée, dans notre travail sur les Rubiacées, sous le nom de Ronabea morindoides. Cependant le limbe du calice, entier dans son bord, est un caractère qui ne s’est offert à nous dans aucüne autre espèce du genre.Peut-être que si nous avions pu étudier l’organisation des diverses parties de la fleur , nous eussions été porté à faire de no- tre plante un genre nouveau. : Indépendamment des Rubiacées , dont nous venons d'offrir les descriptions, Forster en mentionne encore deux autres, mais qu’il ne fait que nommer, ne les ayant observées qu’en très-mauvais état. Ce sont les Galium um- brosum et Nertera depressa. Nous n’avons vu ni l’une ni l’autre de ces deux plantes. 268 VOYAGE DE L’ASTROLABE, LORANTHACEZÆ. : LORANTHUS. + LORANTHUS TETRAPETALUS, Foie Prodr., ’ n. 4196: L. pedunculis unifloris subsolitariis , folis ovatis obtusis subsessilibus. Forst. L. c. | Crescit in æstuario Reginæ Charlottæ. (F orst. ) DESCRIPTIO. CauLis parasiticus arboreus , ad insertionem tuber- culum magnum formans, cinereus, teres : rami dif- fusi, patenti-ascendentes, trunco per articulationem trochoideam innati, tuberculati, nigri. Fozta subpetiolata, opposita, ovalia, obtusa, erecto- patentia , integerrima , glabra, subcarnosa seu cras- siuscula, avenia enerviaque, vix pollicaria , basi sen- sim in petiolum brevissimum semiteretem patentem desinentia. FLores ex axillis vel cicatricibus foliorum oriun- tur, pedunculati, sæpé solitarii, sæpè etiam bini, terni, quaterni in singulo fasciculo, coccinei : pedun- culi brevissimi , teretes , læves , uniflori. Caryx monosepalus concavus, cylindricus, inte- ger , obsoleté 4-dentatus. + CoroLLa : petala 4, sanguinea , linearia, erecta, BOTANIQUE. 269 plana, in tubum tetragonum subconniventia; laminä reflexà , lineari, obtusà, concavo-canaliculatà , ferè bushsdiss reliqui petali. STAmINUM filamenta 4; petalis lbngitridinaliter ad- nala, eosque parüm supérantia; antheræ lineares, strictæ. | Germen oblongum, calyci adnatum. Stylus filifor- mis longitudine corollæ. Stigma obtusum. Frucrus..……. VISCUM. 302. VISCUM ANTARCTICUM, Forst., Prodr., n. 370. V. foliis ovatis integerrimis , racemis rameis termi- nalibusque articulatis. Forster. Crescit in Novä-Zeelandià (Forster), loco dicto hävre de lAstrolabe (d'Urville. DESCRIPTIO, Frutex parasiticus ; ramis articulatis, ad genicula nodosis , teretibus, lignosis, habitu neglecto, ramu- lis quoque per articulationem impositis , internodiis à bipollicari ad spithameam longitudinem variantibus. Foria subopposita, petiolata, ovata, integerrima, laxa, interdüm carnosa, ita ut evanescat venarum textura, pollicaria seu bipollicaria; petioli breves, læves , planiusculi. Racemuzi parvi simplices , pollicares , ramei et ter- minales. 270 VOYAGE DE L’ASTROLABE. Pepuncuzi universales supernè articulati , teretes, læves. Pedicelli uniflori oppositi, patentes ex articu- latione pedunculi universalis. Flores hermaphroditi,: calyx 4-partitus, foliolis deciduis , lineari-lanceolatis , intüs albidis , extüs vi- rentibus. Corolla nulla. Stamina 4 ; filamenta calycis dimidium vix æquantia. Antheræ ovatæ. Germen ova- tum inferum. Stylus teres, staminibus brevior. Stigma capitato-depressum, obtusum. Bacca subglobosa monosperma (adhuc immatura.) Faœminet flores in distinctâ plant. Calyx, corolla, pistillum , pericarpium , ut in hermaphroditis. Flores masculi im distinct plantä. Calyx, corolla, Stamina ut in hermaphroditis. ( Forster. mss. ) OBSERVATIONS. Les échantillons que nous avons examinés étaient tous en fruits : aussi avons-nous donné ici la description de Forster. Ils avaient été recueillis au hâvre de l’Astrolabe par le capitaine d’Urville, commandant de l'expédition. BOTANIQUE. 271 UMBELLIFER Æ. HYDROCOTYLE, L.; Rich., Monogr. Hydroc., 1820. : . 303. HYDROCOTYLE HETEROMERIA, A. Rich., Monogr., p. 60. H. glabra : foliis reniformibus , 7-nerviis , obsoletè 7-lobatis ; lobis obtusis crenatis ; petiolis digitalibus ; floribus in capitulum 6-8-florum brevissimè pedun- culatum dispositis ; fructibus in utroque carpello dis- similibus discoloribusque. Nob. Crescit in Novä-Zeelandià , ubi collegit clarissimus ee mes Banks. (v.s.s.) 303 bis. HYDROCOTYLE COMPACTA, A. Rich., Mo- nogr.; p. 61. H. capitula, Banks ct Solander, mss. (non Petit-Thouars). H. villosa ; foliis orbiculato-reniformibus, parvulis, 7-nerviis , cisb dentalis : petiolis fasciculatis, bre- vissimis; floribus in capitulum densè 15-20-florum re fructibus subdidymis. Nob. Crescit in Novä-Zeelandiä. ( Banks. ) OBSERVATIONS. M. De Candolle, dans le quatrième volume de son Pro- drome, décrit sous le nom d’//ydrocotyle Novæ-Zcelandiæ , 212 VOYAGE DE L’ASTROLABE. une espèce rapportée, dit ce savant, de la Nouvelle- Zélande par les naturalistes du voyage que commandait le capitaine d’Urville. Quoique possesseur de l’herbier fait par M. Lesson jeune, chargé spécialement de la partie botanique de ce voyage, je ne possède pas d’échantillons de cette espèce. Au reste, en examinant attentivement les caractères qui lui sont assignés par le savant auteur du Prodrome, j'ai cru me convaincre qu’elle n’était pas nou- velle , car elle offre absolument tous ceux de l'espèce que j'ai fait connaître en 1820 dans ma Monographie sous le nom d’Hydrocotyle compacta. 304. + HYDROCOTYLE MOSCHATA, Forster, Prodr., n. 135; À. Rich., Monogr., p. 66, t. 60, fig. 24. A. hirtella; foliüis reniformibus subquinquelobatis , hirsutis , das, 5-nerviis , lobis acutis; petiolis hirsutis , Micialibus, pedunculo pauld brevioribus ; floribus Capitatis subsessilibus. Nob. … Crescit in Novä-Zeelandiä. ( Forster. ) PEUCEDANUM, Koch, DC. 305. + PEUCEDANUM GENICULATUM, Forster, Prodr., O0. Bowlesia ras Sr o uns sp. 14,t. 5,f. 11. F3 TR ; Tamoso - - prostratum ; ; caule tereti foliis alternis, basi cuneatis, integerrimis apicesemiorbicularibus, crenatis, petiolo basi breviter et obtusé auriculato ; umbellà pedunculatà 3-4-radiatà ; BOTANIQUE. 273 involucro 3-4-phyllo ; umbellis multifloris, petalis apice inflexo cordatis ; fructu ovato, compresso, ‘striato , alà cincto. Nob. dci in Novä-Zeelandià. (Forster.) DESCRIPTIO. Cauris herbaceus, scandens, diffusus, geniculatus, octangulus , Iævis , tenuissimus. _ ForrA paucissima, subrotunda , sæpè reniforinia , crenata, communiter trifida L Séiolita , Vénosa, vix semipollicaria. Petioli semipollicarés, tenues, læves, teretes, ad basin parüm dilatati, caulem amplectentes. Pepuncuri teretes , læves. F UmpeLLA terminalis composita , radis tribu quatuor brevibus ; par tialis pedicellis plu ib lucrum universale 3-4-phyllum ;. foliolis ceolatis reflexis , brevibus; partiale 5- liolis lineari-lanceolatis minutis. Cazyx 5-dentatus, minimus, acutus Corozra universalis uniformis ; flos tiunt; propria, pétaliés obIéReEes es | apice inflexis , SE Sramina : filamenta 6 \ia pme Antheræ s su »p OTANIQUE. 18 274 VOYAGE DE L’ASTROLABE. vexiora , striata , alà un ent cincta. (Fors- ter. mss. Po _ OBSERVATIONS. La description que Forster a lui-même tracée de cette plante , prouve qu’en effet par son calice à cinq dents, par son fruit ovoiïde comprimé , entouré d’une aile, elle fait partie du genre Peucedanum , ainsi que ce savant Layai lui-même déjà indiqué. Sxtécél | ane TM 306. + LIGUSTICUM ACIPHYLLA, Spreng., in Rœm. et Sch., Syst. 6, p. 554; DC., Prodr. 4, p. 159 . Laserpitium AcipbyHa, Forster, Prodr., n. 139. Aciphylla squartosa , bé Char. net , 68. _ L. caule vaginatos foliis flabelliformibus multifido- _compositis, laciniis linearibus rigidis i integerrimis ner- vosis pungentibus ; mericarpiis 3-costatis. DE. L: €. Crescit in æstuario save Charlottæ Nonssbee- landiæ. (hosames) DESCRIPTIO. . Cauus herbaceus, teres , Iævis , fistulosus , striis profundè exaratus, pedalis seu bipedalis , maximä ex parte superiore floriferus , digitum crassus. | Fou radicalia caudicem ambientia, subtriquétra, striata , punctis elevatis plurimis i in angulis et inter strias notata , rigidiuscula , variè et multoties pinna- BOTANIQUE. 275 üifida, bipedalia ; foliolis palmaribus, linearibus, rigi- dissimis , ternis, quinis, septenisve ex eodem centro ferè ortis , apice spinà mucronatis. Four caulina, caulem vaginantia, alterna, vaginis membranaceis, bipolliééribiie; striatis, indé foliis ra- dicalibus simillima, eodem modo divisa, versüs apicem Caulis minora , foliorum numero terno præstantiore. Hæc folia potiùs spathæ seu folia floralia dicenda, cum ex alis cujusdam folii umbellæ oriuntur. Pepuncuur universales axillares, erecti, compressi, striati, bipollicares ; partiales patentes, inæquales , striati, tenues , majores, ferè unciales. Pedicelli bre- ves , striati, subæquales , tenuissimi. - ; Flores masculi. Involucrum universale et partiale (sæpiùs desunt) triphylla; foliolis subulatis, parvis, ad latus exterius umbellæ. Uinbéllégninéredis radiis paucis inæqualibus (circiter 10), horum exterioribus tribus seu quinque reliquis duplo longioribus , inte- rioribus parvis brevibus : partialis convexa, radiis pluribus , brevibus., tenuibus, æqualibus. Cauyx minutus, 5-dentatus, superus. ConoLLa universalis , æqualis , convexa, flosculis omnibus masculis, sterilibus : proprea, ZT 5 pen ovala , acuta,; CONCAVa , alba. ” : Sramma : filamenta 5 corollà lngior Antheræ parvæ, didymæ. Rudimenta pistilli sr Fe : Flores hermaphrodité im diversà plantà : mil crum universale et partiale (si ullum } 5-phyllum; fo- liolis subulatis ,brevibus , ad latus exterius umbellæ. “gs te 276 VOYAGE DE L’ASTROLABE. GERMEN inferum ovatum. Styli duo divaricati, bre- _ves, crassiusculi. Stigmata simplicia. | Frucrus oblongus, pentagonus, bipartibilis ; caly- cis dentibus coronatus. SEMINA duo planiuseula, indè trigona. Ce mss. ) : 307. + LIGUSTICUM GINGIDIUM, Forster, Prodr., n. 140; DC.;, Prodr. 4, p. 159. Gingidium montanum, Forst., Char. Gen. , 21. L. caule striato : ; petiolis vaginantibus, laxis ; foliis pinnatisectis ; segmentis subobliqué cordatis oblon- go-ovatis obtusis crenatis nervosis. DC. 1. Crescit i in æstuario Repinæ Charlottæ. (Forster. ) & be ris | DESCRIPTIO. Cauuis se bipedalis, Stpulonies er læ- vis, vix striatus. Pôtss pinnata cum impari : étés plura; di tudine ferè caulis; caulina pauld minora : foliorum paria 7 cum ses sessilia, ovato-rhombea, obtusa, inferiora majora, subcordata , lobo inferiore majore ; minulè crenata, horizontali-obliqua , venulis reticu- lata, enervia, suprà viridia, subtüs glauca , es bigéilicaria. : UmseLrA terminalis composita ; ions patens, plana, radüs exterioribus pollicaribus, interioribus gradatim minoribus ; par Via eodem modo ; radüs - BOTANIQUE. 277 exterioribus longioribus, circiter involucrum suum æquantibus, centralibus brevissimis. Invorucrun universale, foliolis circiter sex, linea- ribus ‘}, pollicis longis; partiale magnitudine et nu- mero universalis , foliolis lanceolato-subulatis. PErranraum d-dentatum, dentibus brevibus subu- latis. _ CoroLLA rohisrsalé flosculosa, flosculis radii fer- tilibus, abortientibus ; propria , petala quinque ovato- lanceolata, inflexo-uncinata, longitudine involucri. STAMINA à ; filamenta pis corollà paulo bre- viora, dnihésie subrotundæ. Germen ovatum. Styli duo divaricati Jongitudine staminum. Stigmata simplicia. | Frucrus ovato-truncatus , parvus, 8-striatus , bi- partibilis. Semina duo, hine plana, indé convexa, striata. ( Forst. mss. ) ; APIUM, “Hofim., DC. “308. + APIUM GRAVEOLENS, Fe Forster, Prodr. n. 4141. ur < glabrum , foliis pinnatisecti, summis trisectis , lobis cuneatis apice incisis dentatis. DC. Prodr. 4 P. 101. Crescit in N ovä-Zeclandià. (Forster) . OBSERVATIONS. ‘ke est entité probable que cette +. a été in- troduite par les Européens. 218 VOYAGE DE L’ASTROLABE. PETROSELINUM, Hofim., DC. 309. PETROSELINUM PROSTRATUM, DC., Prodr. 4, ES p: 102. Apium prostratum, Labill., Nov.-Holl., 1 ÉRs 76, t. 403. P: caule procumbente flexuoso, foliis pinnatisectis, segmentis petiolatis pinnatifidis, lacinis 5-7 lanceo- latis, ultimis apice trifidis, umbellis subsessilibus oppositifolis , involuero submonophyllo, DC, 1. ce. Crescit in Novæ-Zeelandiæ rupibus granitosis , loco dicto hdvre de PAstr olale, og _vernaculum Rauorou. > OBSERVATIONS. M. de Labillardière a découvert cette espèce sur les rochers de la terre de Van-Diémen. Elle a été retrouvée, par les naturalistes de l’AÆstrolabe , sur les rochers grani- tiques de la Nouvelle-Zélande. Dans ces deux localités, les naturels la connaissent fort bien, et l’emploient comme plante alimentaire. 11 est aussi très-important que les ma- rins la connaissent bien, car elle est du nombre des Om- bellifères dont l'usage peut être fort utile aux personnes affectées du scorbut. Pendant le séjour de l'Astrolabe sur les côtes de la Nouvelle-Zélande , Le équipage en a fait un nn journalier. } PÉTROSECNUN FILIFORME Nob. | P: cable Préstrio:; Gliformi: foliis Rate petiolôtis; BOTANIQUE. +. 219 3-foliolatis ; foliolis euneatis, apice inciso-dentatis ; umbellis sessilibus, 3-4 radiis. Nob. Crescit in humidis Novæ-Zeelandiæ, locis dictis détroit de Cook, hâvre de l'Astrolabe.. : DESCRIPTIO. CauLis prostratus, fiformir: teres , subramosus ; glaber. Forra alterna, longè td trifoliolata; foliolis cuneiformibus, petiolulatis ; medio longius petiolulato, trifido aut tripartito, lobo medio apice 3-dentato, lateralibus bidentatis ; foliolis lateralibus subinæqui- lateralibus inæqualiter inciso-dentatis, membranaceis, tenuibus, glabris; petiolo communi ra _. ri tato et amplexicauli. Umsecca sessilis oppositifolia sæpiès radiis 3; ra- riùs 1 constans; radii teretes graciles, umbellulà 5-15- florä terminati ; floribus albis, minimis , ee. Involuérum et Aitolcélla nülla. : | Frucrus subgloboso-didymus , srcdais xt lus (an si siccitate ?}, sn 4 tricostatus. ué ai eh : ES RP TRES OBSERVATIONS. Cette nouvelle espèce se rapproche 2 assez ; du Pe trosel- num prostratum , dont elle a un peu le port. Mais elle est incomparablement plus petite. dans toutes ses parties. Ses feuilles ne se composent jamais que de trois folioles cunéi- formes, incisées et simplement ! ‘dentées à à leur sommet. Dans sés ombellés on ne trouve res trois et pres quatre rayons: 280 VOYAGE DE L'ASTROLABE. ARALIACEÆ. PAN AX, ‘+ S 1. Foliis simplicibus. 311. PANAX SIMPLEX, s' SR Prodr., n. - 399; DC., Prodr. 4, p.. 253. sk L: es! : : (Tab. Bt} P. folüs simplicibs petinlatis. eliptico-oblongis, acutis, mucronulatis, dentato-serratis ; racemis termi- nalibus folio brevioribus. Nob. Crescit in Noyæ-Zeelandiæ loco. dieto sais bay. (Forster, ) DESCRIPTIO. Cauus arboreus lævis , teres, scaber ; ramis pa- tentibus lignosis , teretibus , sapore subdulci. Fouia simplicia sparsa , alterna aut apice ramorum subopposita, petiolata, elliptico-lanceolata , glabra, apice basique acuta , submucronata , argutè serrata , aut subintegra, 3-4 pollices longa, 1 et semi pollicem lata : petioli pollicares, ty de supra canaliculat, ri. Fiores albi , racemosi; racemo nent À foliis breviore; Ex Msballuilis sæpiüs 5-6 pedunculatis, dua- bus inferioribus Oppositis, tribus superioribus ; pe- dunculis pollicaribus basi articulatis ; pedicellis um- BOTANIQUE. 281 bellulatis 2-3 lineas longis , tenuibus , unifloris; invo- lucro et involucellis nullis. Cazyx cum ovario coalitus; limbus 5-dentatus, persistens. CoroLLa 5- - petala ; ; paralls æstivatione valvatis, ovali-acutis, erecto-patulis. STAMINA 5, petalis alterna, epigyna, longitudine co- rollæ ; filamentis brevibus, subulatis, erectis ; anthe- ris ovatis, introrsis, obtusis, bilocularibus. Ovamum inferum subcordatum , biloculare ; locu- lis 1-ovulatis. Styli duo filiformes, staminibus pauld ‘Jongiores, mor pe 2 minima , ". Capitata., é Frucrus subdidymus, carnosus, autres he bo calycis stylisque persistentibus coronatus , ser 2-locularis ; Hottes SE gene seuil OBSERVATIONS. Cette description a été faite d’après l'échantillon ori- ginal de Forster, qui existe dans les herbiers du Muséum d'histoire naturelle de Paris. Nous avons cru devoir faire figurer cette espèce, quiavec le Panax ee pentes décennies ses S$. 2: Eh dipiais. ? 512. . PANAX ARBOREUM, Forster, Prodr. 5 - 398; 5 sir es + 233: P. foliis Lohg paint; éoliolis/8 3-7 sctiolalaié obovalibus, acutis, arguté dentatis, glabris, palmari- 282 VOYAGE DE L’ASTROLABE, bus ; umbellà composità, terminali aut axillari, ra- düs 10-12 pollicaribus ; involucro an > nullis. Nob. ù Créscit in Novæ-Zeelandiæ , loco dicto Dasky + (Forster ) et loco dicto haie Tasman ( d'Urville. ) DESCRIPTIO. Cauuis arboreus ramosus, teres, lævis. Rami obli- qui, teretes,: fragiles, lignosi, subinanes , medullà dulci repleti, gammosi, toti cicatricibus confertis fo: liorum emortuorum transyersim insculpti ; Less tes ; cicatricibus viridè brunneis. ? mous conferta, alterna, longe pesiolatss digilila ; ; foliclis 3-57, scrichdiis aut subsessilibus, obovali- bus, acutis aut obtusis, argutè serratis, glabris, basi utrinque attenuatis, palmaribus, lævibus ; petiolo communi longo , tereti, glabro , basi dilatato. UweezLa composita terminalis axillarisque, pedun- culata ; peduneulo palmari, tereti; radis sæpiüs 10-12, pollicaribus. Pedicelli 3-4 bios Jongi. Involu- crum et involucella nulla: Flores sæpiüs polygami. CaLyx cum ovario coalitus ; limbus marginatus © dentatus , dentibus acutis brevibus. « “Coins 5-petala ; petalis sessilibus, æstivatione valvatis, oblongo-acutis , apice revolutis et concavis. Sramna à corollà paulo longiora : filamentis ca- pillaribus erectiusculis ; antheris obovatis, apice ba- A à subemargnatis > introrsis ; hiargian” bus. BOTANIQUE. °83 GERMEX turbinatum, inferum , 2-loculare ; loculis 1-ovulatis. Styli duo erecti, basi inter se cohærentes, breves. Stigmata parva capitata. : | Bacca subdidyma, binuculata ; compressa , ? cos- tata, calycis limbo et stylis coronata, umbilicata ; nuculië subosseis, 1-locularibus, monospermis. - OBSERVATIONS. Notre description a été faite d’ pit un échantillon à au- thentique de Forster, et d’après ceux que le capitaine _—— a mn recueillis à à Ja zone réinauists DRAC] 5 de £ i ARALIÉ, Kunth: Nov. Fe tés 51 pe 4 8: rt tEns 38 im not. ; DG:; Prodr.' #iit 43. ARALIA SCHEFFLERA , Spreng: . Due 1, p- . 28. éterans dsl, Forster, nr » t. 23; Prodr., n. ci A. gailes fruticoso levis AT sel esibosis digi- tatis, foliolis b petiolulatis lanceolatis ; basi attenua- tis serrulatis, utrinque glabris. DC. Prodr. 4, p.258. Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dieto Dusky bay (Forster), loco dieto hävre de TAstrolabe 120$ rs À | no! | DESGRIPTIO. Cas sions erectus ; ramosus, teres , is culus. Rami terètes, cortice _ -scabri , summi foliis terminati. é stats FoLia terminalia, spursa, TE LR tes 284 VOYAGE DE L’ASTROLABE. tata; foliola palmaria, ovato-lanceolata, petiolata, acu- minata, serrala ; serraturis versüs apicem acutis, ace- rosis. Petioli universales ferè pedales, basi abruptè dilatati et quasi biauriculati, teretes, punctis lineisque elevatis scabriusculi, apice terminati petiolis 5, 6,7 simplicibus compressiusculis , scabris , pollicatibus.: FLoREs minimi in racemum terminalem dispositi. Pepücur: universales horizontales ; spithamei E teretes, scabriusculi, basi bracteati. Racemuli axilla- res supra decompositi, laxi. Pedunculi partiales < se- mipollicares, horizontales, teretes, læves, sparsi, basi bracteati, umbelliferi. Umbella simplex brevissima pauciflora. Pedicelli brevissimi, uniflori, 5-8. Bracteæ universales ovatæ, séssiles, concavæ, obtusiusculæ ; partiales parvæ , lanceolatæ, sessiles , acutæ. Involu- crum PTS foliola totidem —. pedicell ; minuta. } Carxas limbus minimus, 5-dentätus, superus, per- sistens; laciniis acutis brevissimis angustissimis. CoroLLa petala ô; Parva, supera, inter dentes enäta, acuta, decidua, ovario is: Sr pad ovali-oblonga, acula. PRE 1 t a STAMINA ; FE filiformia , patentia “petalis longiora. Éviher subrotundæ, didymæ, biloculares. Ovarium pldbèso-doptensuii inferum. Styli 8-10, teretes, brevissimi, persistentes ; stigmata simplicia. * Garsuza globoso-depressa , stylis coronata, 8-10- locularis. Semina solitaria, lunata ‘seu ee semi- mn ar esse REP BOTANIQUE. 285 OBSERVATIONS. Le genre Schefflera, de Forster, a été réuni i par notre savant ami le professeur Kunth à Arabia. Cet exemple a ensuite été imité par les professeurs Sprengel et De Can- dolle. Néanmoins, d’après la description que Forster donne du fruit, le Schefflera se distinguerait de l’_A{ralia non- ahéibment par le nombre’ de ses styles et des loges de son ovaire, ce qui serait un caractère de peu’ d'importance dans la famille des Araliacées, mais encore par son fruit qui, selon Forster, serait une capsule. Ce dernier carac- tère mériterait peut-être qu’on rétablit le genre Schef- flera. Les échantillons que nous avons eus à notre disposi- tion , et qui avaient été recueillis par le capitaine d’Urville lui-même, étaient simplement en fleurs , sans fruits. Aussi n’avons-nous pu modifier la description de F orster que dans quelques points. CUSSONIA, -Thunb,, Nov. Act. Ups., 3, P- 219; Lamk., ste H8T. hf. CUSSONIA LESSONIT, Nob. Disse PS pc “a Eds. FE P- 253. He (Ta. 32.) Éo €. folis sas mess digitatis ; folis 3 35, ni: bus, coriaceis, integris, oblongo-ellipticis, acutis, gla- bris, aveniüs ; floribus racemoso-u use gii] terminali- bus ; fructu 5-loculari. Nob: Credéit:i in Novæ-Zeelandiæ ee dicto baie &iden ubi' ab incolis vulgo Ouaouoüaou dicitur.. 4 286 VOYAGE DE L’ASTROLABE. : DESCRIPTIO. ARBOR.... | é Fouia sparsa, versüs apicem ramorum confertiora, longè petiolata, digitata; foliolis sæpiüs 3, rariüs 5 ses- silibus, ellipticis acutis, basi sæpiüs sensim angustatis, coriaceis, glabris, margine integro subrevolutis, sub- aveniüis , medio lateralibus sæpiùs majore; petiolo spi- thameo , foliolis sæpiüs Jongiore, patents: basi in- crassato, glabro. - Frores in umbellas non titutliis plures Me dispositi; pedunculo communi longitu- dine petiolorum, sæpiüs apicé tantüm diviso in radis pluribus umbellam compositam efformantibus , ali- quando ramulos aliquot alternos umbellam simplicem gerentibus infrà umbellam terminalém emittente ; in- volucris nullis. Cayx cum ovario coalitus : limbus marginalis laxus, obsoletè sub-b-dentatus ; dentibus latis obtu- sissimis. | | CoroLLA 5-petala ; $ Deuil sessilibus, basi truncatis, ellipticis, acutis, erectiusculis, æstivatione valvatis. STAMINA 5, petalis alterna , horum longitudine , erecta : flamenta brevissima ; iles oblongæ , In- trorsæ, biloculares, caliéoriates, apice basique sub- emarginatæ, medio dorso affixæ, et hic loculis con- nectivo oblongo lineari discretis ; sulco anticé exarato longitudinali dehiscentibus. LE Ovariuw inferum , obconoideun, subturbinatun , 5-loculare ; loculis see Styli 5 brevissimi, vix à BOTANIQUE. … 287 disco epigyno ovarium summum obtegente distincti, coadunati. Stigmata totidem simplicia, + vix à stylis distinguenda. Frucrus ovato-oblongus, apice truncato umbilica- tus , medio apiculatus , subcarnosus, 5-locularis ; lo- cie 1 spermis. Semina matura non widi. OBSERVATIONS. _, . C’est. cette belle espèce que M. De Candolle a dési: gnée dans son Prodrome sous le nom de Panax Lessoni. Elle est certainement nouvelle, mais ne fait pas partie du genre Panax, ainsi que le montrent la description et les figures analytiques que nous en donnons ici. De tous les genres de la famille des Araliacées, c’est du Cussonia que ” notre plante se rapproche le plus, et c’est à lui que nous l'avons réunie. En effet le disque épais qui couronne le sommet de l'ovaire, et qui se confond avec les styles qui sont excessivement courts , le fruit légèrement charnu et à plusieurs loges, « enfin une certaine analogie de port, sont les caractères qui nous ont engagé à rapporter notre plante au genre Cussonia. Cependant elle se distingue des trois autres espèces du genre jusqu’à présent connues par un ovaire et un fruit à cinq loges, et par un égal nombre de styles , tandis que l’on n’en indique que deux ou trois dans les autres espèces de ce genre. Cette différence est de trop peu d’importance pour en écarter notre espèce. Seulement les caractères du SRE us devront être modifiés. è + 288 VOYAGE DE L’ASTROLABE. RANUNCULACEZÆ. Trib. 1. ie à CLEMATIS, : 5 345. CLEMATIS HEXAPETALA , Forst., Prodr., n. 230; .L. Fil., Suppl. ; Far. Icon. ined. in Biblioth. id: 4 470. à * L °C. Forsteri, Gmel. » Syst. 873. _C. hexasepal; DC. Se 1; P- 145. 28 floribus panieulatis, dioitis, “ame fois ternatim seclis, segmentis ovato-cordatis , latè crena- tis, reticulatim venosis, glabris, coriaceis. DC. I. c. Crescit in æstuario Reginæ drag (FR ) } OBSERVATIONS. D’après les manuscrits de Forster, le nombre des pé- tales serait variable. Ainsi, quoiqu’on en trouve le plus souvent six, il y a des échantillons où on en observe jusqu’à dix. 316. CLEMATIS INDIVISA, Wilid., Sp. 2, p- sADUÉ . DC., Syst. 1, p. 48. Chintegritola, Forster, Prodr., n. 231 (non L.) C. floribus paniculatis; foliis ternatim sectis, seg- . BOTANIQUE. 289 mentis ovatis, integerrimis, mucronatis, Coriaceis , glabris. DC. I. c. Crescit in Novä-Zeclandià. (Forster.) Trib. 2. Ranunculeæ. RANUNCULUS, L. 317. RANUNCULUS ACRIS, L. R. foliis pubescentibus subglabrisve, palmato-parti- tis, lobis inciso-dentatis acutis, summis linearibus ; caule erecto, multifloro, pubescente; pedunculis tere- tibus; calyce « subvilloso ; carpellis mucrone subrecto terminatis. DC. Syst. 1, p. 277. Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto bare di Iles, ubi ab incolis Poukoupoukou seu Poukookoo dicitur. OBSERVATIONS. Cette espèce croît en abondance sur la plage de la baie des Iles, auprès de l'aiguade de l’Astrolabe. Les échan- tillons recueillis dans cette localité ne nous ont montré aucune différence avec ceux d'Europe. Ils appartiennent à la variété sylvatica, qui est toute velue. BOTANIQUE. 19 290 VOYAGE DE L'ASTROLABE. MAGNOLIACEZÆ.. DRIMYS, Forster, DC. 318. + DRIMYS AXILLARIS, Forster, Gen., t. 42; Lamk., Ill, t. 494. Wintera axillaris, Forster, Prodr., n. 229. D. foliis oblongis utrinque acuminatis , pedicellis unifloris. DC. Syst, nat. 1 , p. 443. , Crescit in Novæ-Zeelandiæ nemoribus. ( Forster. ) BOTANIQUE. Es RUTACEÆ, an ne ss $ 1. Zanthoxylee. ZANTHOXYLUM, Kunth, Adr. de Juss. 319 * ZANTHOXYLUM NOVÆ-ZEELANDIÆ, Nob. | (Tab. 33.) Z. foliis simplicibus, oppositis, oblongo-ellipticis , acutis, obsoleté serratis; fructibus à 5-8 carpellis , di- varicatis monospermis indehiscentibus. Nob. Crescit in Novä-Zeelandià. ( D'Urville. ) DESCRIPTIO. Cauis lignosus.…. Rawucr subcompressi, glabri. Forta simplicia, opposita , estipulata, petiolata, oblongo-elliptica, acuta, basi sensim attenuata, ob- soletè et distanter serrata, glaberrima, coriacea , pen- ninervia, pellucido-punctata, 3-4 pollices longa, 1 et 1 et semi lata; petiolis semiteretibus, subcanalicu- latis. FLores non vidi. Frucrus solitarü , gemini aut terni, oriuntur è pe- dunculo communi, axillari, semipollicari. Singulus fructus pedicello semipollicari suffultus , calyce per- sistenti non aucto cinctus, constat è carpellis dis- 19" x + au 292 VOYAGE DE L’ASTROLABE. tinctis 5-6-8 à gynophoro communi divergentibus. Singulus carpellus basi abruptè angustatus et quasi stipitatus, subolivæformis, apice laterali subacuto, incurvus, externè læviter carnosus, internè crusta- ceus, subosseus, subcompressus, quasi biangulatus, indehiscens, unilocularis , monospermus. SEMEN unicum, tum € summo loculo, cum è su- periore parte anguli externi dependens, sessile, ovoi- deo-acutum , subcompressum. Epispermium nuci adhærens. Endospermium carnosum, siccitate sub- corneum, embryonem uti semen inversum. inclu- dens. Radicula brevissima obtusa. Cotyledones planæ, oblongæ , obtusæ , endospermio breviores. . OBSERVATIONS. Je n’ai vu que des échantillons en fruits de cette belle plante, qui a été rapportée de la Nouvelle-Zélande par M. le capitaine Dumont d’Urville. Par ses caractères, il est impossible de ne pas reconnaître qu’elle appartient à la tribu des Zanthoxylées dans la famille des Rutacées : ses feuilles sont simples , son fruit est gynobasique, sa graine pourvue d’un très-gros endosperme corné.. Par ce dernier caractère elle s'éloigne des Simaroubées. Dans la tribu des Zanthox ylées, il n’y a aucun genre dont notre plante se rapproche plus que du Zanthoxylum. Cependant elle en diffère un peu par ses carpelles qui m’ont paru tout-à- fait indéhiscens. Néanmoins nous n’ayons pas cru, à cause de ce seul caractère, ne connaissant pas la structure de k fleur de notre plante, devoir l'en séparer. BOTANIQUE. 293 MELICOPE, Forst., Gen., t; 28; Adr. de Juss., Rutac. Entoganum , Banks, Gærin., t. 68. 320. + MELICOPE TERNATA, Forster, L c., Prodr. , n. 166. Crescit in sylvis Novæ-Zeelandiæ. ( Forster. ) DESCRIPTIO. ArBor.... ramis teretibus. Fozra opposita, pétiolata, sæpiüs ternata : foliola elliptica sæpè obovata, obtusa, integra, poris per- tusa, glabra, patentia, subpetiolata , sesquipollicaria: interdüm folia simplicia. Petioli communes patentes, semiteretes, suprà plani, unisulci, pollicares ; petioli propri tres, brevissimi, ex apice pelioli communis. Cyma parva, paniculata, axillaris, pollicaris : pe- dunculi omnes teretes, læves. Pertanraium inferum campanulatum , por tum, laciniis rotundatis glabris. | CoroLLa : petala quatuor ovata , antrorsüm ur acuminata , albida, calyce tripld longiora. SraminA 8; filamenta subulata, corollä minora; an- theræ subcordatæ, erectæ. _ GERMEN carnosum, ovatum ;, apice quadrilobum viride , basi quadrisulcatum flavum. Stylus quadran- eulus, brevis. Stigma crassiusculum. 294 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Frucrus 4-coccus, coccis monospermis , intüs de- hiscentibus. Semen i inversum, . OBSERVATIONS, Cette espèce que nous ne connaissons que par la des- cription de Forster et par celle que Gærtner donne du fruit et de la graine, nous paraît appartenir aux Zanthoxylées. Le fruit et la graine sont tout-à-fait ceux de cette tribu. BOTANIQUE. 295 GERANIACEÆ. Trib. 1. ue GERANIUM, L. : 31. GERANIUM PILOSUM, Forster, Prodr., n. 531; Willd., Sp. 3, p. 706; Sweet, Geran. 2, t. 119; DC., Prodr. 1, p. 642. Se G. caule procumbente piloso ; foliis oppositis petio- latis , tripartitis , laciniüis apice trifidis , lobulis acutis ciliatis, facie inferiore pilosiusculis ; pedunculis axil- laribus, folio longioribus, bifloris; sepalis apice aris- tatis, pilosis; petalis pallidè purpureis emarginatis ; fructibus hirtis. Nob. Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto Advre de l’Astrolabe. Nomen ab incolis Poukoupoukou. OBSERVATIONS. Indépendamment des échantillons types de cette es- pèce , et fort bien caractérisés , qui nous ont servi à établir la phrase caractéristique précédente, nous en possédons un certain nombre d'autres recueillis à la baie des Iles, qui au premier abord s'éloignent tout-à-fait des précé- dens, mais qu'un examen attentif nous a démontré n’en être qu’une simple variété. Les tiges sont plus grèles, les feuilles plus. petites et presque sessiles; mais ces feuilles sont tripartites et à divisions trilobées comme dans le 296 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Geranium pilosum; en un mot, à l'exception du port qui est différent , tous les caractères essentiels sont les mêmes. Forster, à la suite de son Prodrome, cite parmi les espèces incertaines un Geranium patulum, que je n'ai trouvé mentionné nulle part, et sur lequel je ne puis fournir aucun renseignement. © Trib. +. Oxalidee. OXALIS, L 322, * OXALIS AMBIGUA, Nob. O. caule hirto , folioso ; foliis longè petiolaus, pal- mato-3-foliolatis ; foliolis obcordato-bilobis, sinuosis, sessilibus, cinereis ; pedunculis roma 3-floris ; floribus luteis. N ub: Crescit in N RS erreur loco dicto rivière Ta- mise. DESCRIPTIO. Cauuis herbaceus, erectus, ramosus , teres, rubi- cundus, hirtus , 4-5 rélloes altus , foliosus. ForiA LL longè petiolata, palmato-trifoliolata; foliolis omnibus sessilibus, obcordato-bilobis, margine sinuosis,. viridi-cinereis, basi angustatis, pubescen: tibus ; petiolo gracili, unciali, pubescenti. Infrà basin singuli petioli adest stipula quædam crassa, semiam- plexicaulis, persistens et hirta. - Fcorss lutei {magnitudine Oxalidis moi ps Pepuncurus communis axillaris , folio longior, sim- BOTANIQUE. 297 plex, apice in 2-3 pedicellis basi articulatis subdiva- ricatis unifloris, gracilibus , pubescentibus divisus ; ad basin singuli pedicelli bracteola Ge 0h linea- ris, acuta, brevis. Cazyx monosepalus, ferè ie ad basin 5-partitus, regularis, subcampanulatus ; laciniis ovali-lanceolatis acutis, hirtis. — CoroLra 5-petala regularis , calyce ferè triplo lon- gior.…. Sramina decem, alternatim inæqualia; filamentis imâ basi monadelphis. Ovarium oblongo-prismaticum, pre lineare, hir- tellum, in stylis 5 teretibus hirtellis desinens ; stig- mata totidem capitata simplicia. Carsuza oblonga, prismatico - - quinqueangularis apice et stylis persistentibus terminata, acuminata, an- gulis obtusis , hirtello-albida , basi calyce staminum corollæ vestigiisque marcescentibus cincta, interné 5-locularis ; loculis polyspermis. Semina globosa. OBSERVATIONS. De toutes les espèces d'Oxalis décrites jusqu’à présent, celle dont la nôtre se rapproche le plus, est l'Oxalis pe- rennans d'Haworth (Misc. 181) qui croit à la Nouvelle- Hollande. Comme cette espèce n a point été figurée, à notre connaissance, et que nous ne la connaissons que par la phrase d’ Hé: citée par M. De Candolle (Prodr. 1, p. 691), nous n'avons pu nous assurer d’une manière bien positive si tous nos échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande n'étaient pas les mêmes que ceux de 298 VOYAGE DE L'ASTROLABE. la Nouvelle-Hollande. Voici au reste les différences qui nous ont paru distinguer notre espèce de l’Oxalis peren- nans : ses tiges sont droites et non flexueuses , les feuilles ne sont pas ciliées , mais pubescentes et cendrées sur leurs deux faces, et leurs deux lobes sont sinueux dans leur contour ; enfin les fleurs nous ont paru tout-à-fait jaunes et non roussâtres extérieurement , ainsi que M. Haworth l'indique pour son espèce. | Forster, dans l’appendice qui termine son Prodrome, cite sous le n° 519 un Oxalis qu’il nomme O. reptans. Mais comme il ne donne aucun caractère de cette espèce, nous ne savons pas si cet illustre botaniste a eu en vue la même plante que nous. x - BOTANIQUE. : 299 MALVACEÆ. Bombaceæ. ; PLAGIANTHUS, Forster, Char. Gen, t:+43. 323. + PLAGIANTHUS DIVARICATUS, Forst:, Prodr., n. 254. Crescit in udis el juncosis Novæ-Zeelandiæ. (For- ster. É: DESCRIPTIO. Frurex semiorgyalis , habitu neglecto, diffusus ; ramis virgatis divaricatisque , __ ; teretibus ; + cortice brunneo. Fouia subpetiolata, él linearia , integerri- ma, obtusa, patentia, ‘/, pollicis longa, fasciculis sparsis, remotioribus , ras etiam solitaria, venis raris notata. PEpuNCuLI teretes, foliis dimidid breviores, uniflori, solitarii, vel 2-3-4 simul inter foliorum fasciculos oriuntur. Flores parvi. Perranræum breve, 5-fidum , laciniis minimis. CoroLLÆ petala quinque, calyce duplù majora, ova- ta, alba, duo magis approximata, à reliquis remotiora. Fizamenra monadelpha, connata in cylindrum, lon- gitudine ferè petalorum. Antheræ duodecim ovatæ , confertæ , apice cylindri subsessiles. 300 VOYAGE DE L'ASTROLABE. GERMEN ovatum minutum : stylus filiformis intrà cylindrum stamineum reconditus, illoque brevior. Stigma clavatum. Pericarpium bacca ! Nota. Origo vocis à rhæyuoc obliquus, in latus de- Nexus, ay90ç Jos ; quoniam corollæ petala sunt inæ- qualia et ita disposita ut flores semper in latera deflexi videantur, : OBSERVATIONS. Ilexiste un échantillon de ce genre dans l’herbier du Muséum. Malheureusement il est en fort mauvais état et dépourvu de toute trace de fleurs. Je n’ài donc pu pré- senter ici que la description de Forster telle qu'elle a été consignée dans-ses manuscrits. D he up dns _ BOTANIQUE. 301 TILIACEÆ. APEIBA, Aublet, Guian. 1, p. 538. 324. * APEIBA AUSTRALIS, Nob. (Tab. 34.) À. folis longè petiolatis, cordatis, palmato-3-5-lo- bis, lobis acutis eroso-dentatis ; Stellato-pubescenti- bus; pedunculis oppositifoliis: multifloris 3 fructibus longé echinatis, 8-locularibus. Nob. Crescitin Novä-Zeelandià.. : DESCRIPTIO. Cauuis lignosus ; rami teretes, pubescentes. Fozra alterna, lôngè petiolata, palmaria, subcor- data, palmato-3-5-loba , lobis lateralibus minoribus , medio multè longiore, acutis, inæqualiter eroso-den- tatis, præsertim subtüs pubescentibus, pilis densis stellatis : petiolus teres, longitudine folii, pubescens. Srieucx binæ, lanceolato-lineares, acutæ, membra- naceæ, caducæ. FLores in racemum brevem, pauciflorum, pedun- Culatum , oppositifolium , foliis breviorem dispositi ; pedunculo pedicellisque teretibus , pubescentibus. FLorREs non vidi. - : Frucrus pedunculati, globosi, echinati, constantes à carpellis sæpiüs octo coalitis, capsularibus, unilocu- 302 VOYAGE DE L’ASTROLABE, laribus, polyspermis, supernè rimä longitudinali hian- tibus. Semina ovoidea, angulo interno affixa, duplici serie disposita. CFE OBSERVATIONS. Je ne possède qu’un seul échantillon de cette espèce, et, quoiqu'il soit en fruits, il ne me reste presque aucun doute qu'il ne fasse partie du genre Æpeiba. Jusqu'à présent toutes les espèces rapportées à ce genre étaient origi- naires de l'Amérique méridionale ; la nôtre, par son ori- gine, y forme donc une exception remarquable. Peut-être même, si nous avions pu analyser sa fleur, y aurions- nous trouvé quelque caractère qui l'aurait distinguée du genre Apeiba. Mais, à en juger seulement par ce qui nous en est connu, c'est à ce dernier genre que nous avons cru devoir rapporter notre espèce. BOTANIQUE. 303 ELEOCARPEÆ. DICERA, Forster. & 325. + DICERA DENTATA, Forster, Char. Gen., Dre D. monogyna; foliis oblongis acuminatis dentatis ; racemis simplicibus axillaribus , laxis. Forst. Prodr., n. 226. Crescit in æstuario Reginæ Charlottæ. habite DESCRIPTIO. : Truncus arboreus , procerus ; rami teretes , paten- tes, lignosi, cortice brunneo-griseo. | FoziA alterna, ovato-lanceolata, acuminata, den- tata , seu obsoletè serrata, glabra, patentia, palmaria. Periort semiteretes, læves, alterni, erecto-patentes, palmares. Racemi simplicissimi , iillres ; palmares. PepuncuLus eréctus axillaris, solitarius, teres , striatulus , sericeo-pubescens, rubicundus. Pedicélli albi, sparsi, patentes , læves, semipollicares. Perian- FRS 5-phyllum; foliolis lineari-lanceolatis acutis , albis, ferè corollæ longitudine. Perara à pedicellis breviora, infora, dun: obo- vata , bis incisa ; laciniis tribus oblongis, obtusis, in- termedio longiore. : 304 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Necrarium flavum, parvum, flavicans, sericeum , annuli in modum germen ambiens , Connatum è cor- pusculis 5 basi bifidis apice emarginatis. SraminA : filamenta circiter 20, calyce breviora, ca- pillaria , inter germen et nectarium orta. Antheræ li- neares, filamentis ferè longiores, apice bicornes. Germen conicum, sericeum, superum. Stylus subu- latus , erectus , staminibus longior. Stigma simplex. Capsula bilocularis, polysperig, ovata. Sema plurima. Obs. Pericarpium maturum non vidi > germine tantüm descripsi. (Forster. mss. ) 326. + DICERA SERRATA, Forster, 1. c., f. 2. Elcocarpus Dicera, Wabhl. D. tetragyna; foliis oppositis cordato-ovatis inæqua- liter serratis ; racemis lateralibus see eur Forst. Prodr ms Ps Crescit in N ovi-Zeclandi (Forster. ) DESCRIPTIO. Aron erecta bi- seu triorgyalis, apicem: versüs ra- mosa ; rami patentes tereles , PORREER ; remotius- culi. Forra petiolata , pitié , lanceolato - is et ovato-cordata, acuminata distincté et inæqualiter ser- rata, lævia, flaccida , subnutantia, suprà viridia, sub- ts variè violaceo aurantio et purpurascenti. picta , venis minutè reticulata, palmaria: Petioli oppositi BOTANIQUE. 305 patentes, teretes, læves, suprà unisulci, pollicares seu sesquipollicares. ( Raceur compositi , axillares, palmares , ovati; ra- cemuli oppositi, decussati, patentes. Pédunculi omnes teretes , læves, patentes, pubescentes. PeriANtHiUM quadripartitum ; foliolis ovatis, æqua- libus. - PeraLa quatuor. dbiOE rédés (vel alba, vel purpu- rea ) cuneata trifida, lacinulis rotundatis , mediâ pauld latiore , erecta, cum calycis foliolis alternantia, illo dupld RARE ; Necrarium : corpuscula 4 purpurea, brevissima, petalis alternantia. Sramina : filamenta circiter duodecim, filiformia, longitudine calycis, inter germen et nectarium orta. Antheræ lineares, apice acuminibus duobus brevi- bus conniventibus, dehiscentes ad latera utrinque sub apiée foraminulo. + Gerwen subrotundum. Styli 4, rariùs 2 filiformes, longitudine staminum, conniventes , apicibus paten- tes. Stigmata simplicia. Bacca sicca, 4-locularis , loculis dispermis. Semina subtriquetra. ( Forster. mss. } R ! BOTANIQUE, 20 306 VOYAGE DE L'ASTROLABE. MELIACEÆ. à TRICHILIA , L. | 327. + TRICHILIA SPECTABILIS, Forster, Prodr., n. 188. LE : ë T. foliis Sr foliolis ohovatis, racemis ol ribus compositis. Forster 1. c. Crescit im N ovä-Zeelandiä. ( Forster. À +. TRICHILIA MONGRAELES Nob._ T. foliis alternis, PArTER obovalibus, obtusis aut acutis , glabris; capsulis 3-quetris, solitaris, pedun- culatis, pubescentibus ; loculis 4-spermis. Nob. Crescit m Novà-Zeelandià. (D'Urville. ) DESCRIPTIO. … Cauris lignosus… Ram teretes , basi glabri, apice pübeñies. : ss For alterna, petiolata, obovalia, obtusa, aut sub- acuta , integra, glabriuscula , 1-2 pollices longa , vix 1 pollicem lata , supernè nitentia, subtüs reticulata ; Pallidiora , estipulata. Petiolus 3-4 lineas longus. FLores non vidi. Fraucrus 3-4 peduneulati, Aston ; fs ramifica- tiones caulis supremas ad axillam foliorum elapsorum BOTANIQUE. 307 solitariü; pedunculo crassiusculo, tereti, 3-4 lineas longo. | PERICARPIUM globésdtifhétrh s apice stylo per- sistente brevi apiculatum, griseo-subtomentosum, sublignosum , capsulare , triloculare , loculis sæpits 4-spermis, ab apice 3-valve, valris aculis, sde sep- tiferis seminiferisque. SEmixA medio anguli i interni affixa, ho podospermio brevi suffulta , nigerrima, mutuâ pres- sione subanpulata, glaberrima. Epispermiüum subco- riaceum nucleo immediaté adhærens. Nucleus carno- sus albus endospermium ludens. OBSERVATIONS. Cette espèce est fort remarquable par ses feuilles sim- ples et alternes, par ses fruits solitaires et tomenteux , dont chaque loge contient environ quatre graines noires lisses et anguleuses par ‘suite de la pression mutuelle qu’elles ont éprouvée. J'ai ouvert cinq ou six de ces graines que j'avais fait préalablement ramollir dans l’eau tiède , et j'ai constamment trouvé leur amande forméé'par un gros corps charnu, dans lequel je n’ai pu distinguer aucune trace de division ni d'organisation, en sorte qu’au pre- mier abord on pourrait le prendre pour un gros endo- sperme dans l’intérieur duquel l'embryon ne s’est pas dé- veloppé. Mais comme dans le genre T'richilia il n'existe pas d'endosperme , il est probable que ce corps était l'embryon. Les échantillons que j ‘ai examinés étaient tous en fruits ; ils avaient été recueillis par M. le capitaine d'Ur- ville, 20° 308 VOYAGE DE L’ASTROLABE, SAPINDACEÆ. Dodonæaceæ. DODONÆA, Fa 329. DODONÆA SPATHULATA, Smith, in Rees Cycl., LES & . Dodonæa viscosa, Forster, Prodr., n: 27. D. foliis oblongo-linearibus subspathulatis , apice obtuso emarginatis, viscidis ; sepalis ovalibus acutis nudis; fructibus bi-trialatis. Nob. Crescit in Novæ-Zeclandiæ loco dicto bats Tas- man. BOTANIQUE. 309 CRUCIFER Æ. S 1. prépas NASTURTIUM, R. Brown; DC., sé et Prodr. . 330. NASTURTIUM SYLVESTRE, Brown, in Hort. Kew. ee A . p.110; DC. » Syst. pr 190. Sisymbrium pheue, Ex N. folis pinnatisectis, segmentis Es serra- tis incisisve. DC. L. c. 2e Crescit in locis aridis Nove-Zéstandie c passe des Français). Ab incolis vulgd Chiqui dicitur. OBSERVATIONS. C’est avec quelque doute que nous rapportons à cette espèce les échantillons recueillis à la Nouvelle-Zélande. Ceux que nous avons pu analyser étaient en assez mau- vais état; néanmoins nous n'avons trouvé aucune autre espèce dont ils se rapprochassent davantage, quoique leur tige velue surtout en bas, leurs feuilles dont le lobe ter- minal est plus grand, nous aient fait hésiter à considérer notre pléite comme identique avec celle d'Europe. 310 VOYAGE DE L'ASTROLABE. $ 2. Sisymbrieæ. SISYMBRIUM, L. 331. . SISYMBRIUM. HETEROPHYLLUM, Forster, Prod. 250. © À foliis pinnatis , foliolis réniformibus subtrilobis, infimis pnnatifidis , pilosis. Forst. 1. c. Crescit in Novä-Zeelandiä. (Forster. ) OBSERVATIONS. Le n manuscrits de Fosses que j'ai eus à ma disposition ne font pas mention de cette espèce, qu'il est dès-lors fort difficile de rapporter à son so TS CA s à. Lepidiea. LEPIDIUM, Brown; DC., Syst. et Prodr. 332, LEPIDIUM OLERACEUM, Foro: Pare; tré 248; DC., Syst. 2, p. 547; Prodr. 1, p- 207. CTib. 35.) L. tits oblongo-subovalibus supernè argutè ser- ralis, glabris ; siliculis compressis, apice attenuatis emarginalisque , bilocularibus ; seminibus solitariis. Nob. Crescit frequens in æstuario Reginé Charlottæ (Forster ), i in loco dicto häâvre de: l'Astrolabe, etc. Dicitur ab incolis £ketare. | BOTANIQUE. 311 DESCRIPTIO. vs herbaceus, teres, glaber, bipedalis, ramoso- paniculatus. Fora sparsa, oblonga, subobovalia, basi attenuato- angustata et quasi petiolata, utrinque glabra, cras- siuscula , versüs superiorem partem argutè serrata. Fons albi pedunculati, in spicam corymbosam post florescentiam sensim ac sensim elongatam dispo- siti; pedicellis gracilibus apice subinerassats , 2-5 li- neas longis , basi nudis. CALYx 4-sépalus ; sepalis gdeciduis, distinctis, æ- qualibus , suborbiculatis, obtusis, concavis, extüs convexis , subpubescentibus , marpine the. CoroLLa 4-petala ; petalis albis calyce dupld longio- ribus, subspathulatis, obtusissimis, concavis , ungue brève : STAMINA 4, æqualia, per paria opposita dispésitä : filamentis erectis subulatis , edentulis ; antheris sub- globosis, fus. Silicula compressa, Fe bival- vis , apice parüm attenuata , emarginata , et ex emar- etur stylum brevissimum producens ; valvis com- pressis carinatis , glabris ; septo lineari, angustissimo. Semina in utroque loculo states pendula , com- pressa, acuta. ; s À OBSERVATIONS. - Cette espèce i intéressante paraît être assez abondante. Forster dit que, lors de leur séjour à la Nouvelle-Zélande, cette Crucifère leur fut d’un grand secours. Son herbe fraiche, qui a une saveur amère et légèrement piquante, 312 VOYAGE DE L’ASTROLABE. fut employée comme antiscorbutique; cuite dans l’eau on la mangea comme légume, et elle fut généralement trouvée d’une saveur agréable. C’est pour cette raison que, bien que cette espèce ne soit pas nouvelle, j'ai cru devoir la faire figurer afin que les marins qui visiteraient la Nou- velle-Zélande pussent facilement la reconnaître. de S 4. Brassicæ. BRASSICA, SE DC., - et Prod. 333. BRASSICA SATIVA, E, Énéaolt ul : in N ovlZeclandiä. OBSERVATION s . Les voyageurs européens ont introduit cette espèce à la Nouvelle-Zélande. Néanmoins sa culture est abandonnée par les naturels. Aussi n’en trouve-t-on que quelques pieds épars et dégénérés dans le voisinage de leurs habi- tations. & $ 5: Raphanee. x RAPHANUS, L., DC., Syst. et Prodr. 334. RAPHANUS SATIVUS, L. Crescit culta in Novâ-Zeelandia. OBSERVATIONS . nnuis: introduit par les Européens, le Radis n’est pas cultivé par les indigènes , et on le trouve abandonné aux environs des cases. BOTANIQUE. 313 FLACOURTIANEÆ. MELICYTUS, Forster, Br. t. 62. 335. MELICYTUS RAMIFLORUS, Forst., L e., Prodr., n. 3713 Lamk., IlL., t. 812, f. de. M. foliis obovali-oblongis acuminatis, serratis, gla- bris; floribus minimis, dioicis, pedunculatis, axilla- ribus fasciculatis. Nob. ‘e Crescit in Nôvä-Zeelandià (Advre de l’Astrolabe ). Abincolis vulgd Hahoë nominatur. - DESCRIPTIO. *Arsor.…. Rami teretes glabri, cortice cinereo-albi- cante vestiti. ms PRET Fou alterna, petiolata, obovali-oblonga, acumi- nata, basi paulisper angustiora, margine serrata, gla- berrima , membranacea, 3-4 pollices longa, 1 et semi lata; petiolus semuncialis glaber semiteres. Fiores parvuli unisexuales , 4-6 pedicellati et ex axillà foliorum enascentes, albi ; pedicellis gracilibus, glabris, 4-5 lineas longis, basi bracteolis minimis squa- mæformibus gemmam primtm eff rmantibus cinctis. Frores masculi : calyx RARE, paies s patulus , stellatus ; laciniis brevibus subacutis. Corozza 5-petala, petalis ovali-lanceolatis acutis- simis calyce duplè longioribus, sessilibus et disco basi coalitis. 314 VOYAGE DE L’'ASTROLABE. Discus hypogynus, parietalis, fundum calycis im- plens , glandulosus , 5-lobus ; lobis cum petalis alter- nis, obtusis, antheriferis. ANTHERÆ d, erectæ, subsessiles, die lobo- rum disci faciei internæ dorso aflixæ , quadrato-sub- cordatæ, biloculares , apice patilulios apiculatæ , lo- culis appositis, sulco longitudinali dehiscentes. Pisrizui rudimentum nullum. FLores fœminei : a et Corolla ut in masculis. Discus constans è squamis 5, petalis oppositis, glandulosis, cum calyce basi cohærentibus, acutis. Ovanw liberum, sessile , ovoideum , stigrate de- presso stellato-quinquelobo sessili terminatum. Trans- versé sectum ovarium uniloculare; ovula sat nume- rosa trophospermiis 5 parietalibus linearibus nullo modo prominulis affixa; in singulo trophospermio 3-4 3-1 ovula numerantur. Frucrus subglobosus , pisiformis, apice stigmate persistente terminatus, unilocularis, indehiscens, po- lyspermus , calyce persistente nec aucto basi cinctus. Semina parietalia inæqualia subcompressa. 08 SERVATION ir: ” Le genre Melicytné a les plus grands er avec le genre Flacourtia. Le port et l'inflorescence sont absolu- ment les mêmes dans l'un et dans l’autre. Mais le Met cytus se distingue par un périanthe double, tandis qu’il est aple dans le F/acourtia; par son stigmate dont les lobes sont moins séparés ; par son ovaire à uné seule loge; et. enfin par ses étamines au nombre de cinq seulement. BOTANIQUE. 315 CARYOPHYLLEÆ. _ ARENARE AL; 336. ARENARIA MEDIA, L., Sp. 606; DC., Prodr. 1, p: +. À. marina, Smith, F1. brit., 480. À. marginata, DC., F1. fr.; 4, pe 793; er rar. , t. 48. À. glandulosa, Jacq., Hort. Schœn., 3,1. 355. A. caulibus prostratis ; viscido-pilosis ; foliis carno- sis semiterctibus, internodia ferè æquantibus, pilo- siusculis , stipulis scariosis; pedunculis sæpiùs biflo- ris ; sriitE us planiusculis alà nr gi hyalinä cinctis. Nob. Crescit in si Novæ-Zeelandiæ (hdore del’ As- trolabe). Ab incolis ni cas nomine Voténoho cog- noscitur. OBSERVATIONS. y ai comparé avec beaucoup de soin les échantillons " cette espèce recueillis à la Nouvelle-Zélande, avec ceux que j'avais moi-même ramassés dans les sables maritimes aux environs de Toulon, et j'en ai reconnu la parfaite identité. J'avais d’abord été porté à croire que cette es- pèce avait pu être introduite accidentellement à la Nou- velle-Zélande par les Européens. Mais comme les naturels la connaissent et la désignent sous un nom spécial, il est 316 VOYAGE DE L’ASTROLABE. très-probable qu’elle est également indigène de cet archi- pel. C’est une des espèces qui établissent quelque analogie entre la végétation de la Nouvelle-Zélande et l'Europe. ALSINE, L. 337. ALSINE MEDIA, L.; Lamk., Ill, t. 214. Stellaria media, Smith, Engl. bot., t. 537; DC. Prodr. 1, À ne. à A. caulibus procumbentibus line laterali pilosà alternä ; foliis lanceolatis tenerrimis; fructibus de- flexis ; capsulis profundè 6-valvibus, calyce vix longio- _ ribus ; seminibus reniformibus rugosis. DC. 1. c. Crescit sat frequens in Novä-Zeelandià. Nominatur vulgù Æ aikaka ab incolis. OBSERVATIONS. Les deux plantes qui à la Nouvelle-Zélande représen- tent la famille des Caryophyllées sont l’une et l’autre également communes à l’Europe. Nous dirons pour celle- ci ce que nous ayons déjà dit pour la précédente : comme elle est connue des naturels, et qu’elle porte à la Nouvelle- Zélande un nom particulier, il est ceprohihle qu ‘elle est indigène de ce pays. “ Selon quelques habitans on mange. cette espèce après l'avoir fait cuire dans l’eau. BOTANIQUE. 317 LINACEÆ. LINUM, L. J. 338. LINUM MONOGYNUM, Forster, Prodr., n. 145. L. caule basi suffruticoso ; foliis sparsis, lanceolatis, 3-nerviis, integris., glabris ; ‘stylo simplici. Nob. Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto Advre de l'Astrolabe. Vulgè ab incolis Vao SHMREE DESCRIPTIO. Cauris basi suffruticosus , orgyalis, erectus , ra- mosus, teres. Rami virgati, foliosi, virescentes , Dar teretes, versüs apicem subtetragoni. FoLia sparsa sessilia , approximata, lineari-lanceo- lata , acuta , glabra, trinervia. FLonss albi, in paniculam paucifloram dispositi, pe- dunculati ; pedicelli tenues, uniflori , erecto-patentes. Cazyx 5-sepalus regularis; sepalis ovali-lanceola- tis, acutissimis, erectis, concavis , integris, margine nn CoroLLa 5-petala ; sal calyce triplè longioribus, obtusissimis, orbicularibus, basi in unguem linearem desinentibus. Sramina 5 , imâ basi monadepha her subli- nearibus, introrsis. Ovarium globosum : stylus simplex staminibus 318 VOYAGE DE L’ASTROLABE. sublongior , filiformis, erectus : stigmata quinque an- gusta, erectiuscula, stylo dimidio breviora. CarsuLa globosa , apice apiculata , obsoletè 5-sona, calyce persistente obtecta, decemlocularis; loculis monospermis ; dissépimentis 5 incompletis ; decem- valvis. SEmiwa solitaria , plana, ovalia, glabra, figé. OBSERYATION S. Il est impossible à à la premièré vue de ne pas recon- naître l'extrême analogie existant entre cette’ espèce et les Linum usitatissimum et L. - perenne. L'espèce de Forster ressemble tout-à-fait, par ses caractères extérieurs , à la première. Mais outre qu’elle est vivace , le caractère qui la distingue surtout, c’est que son ‘style est tout-à-fait sim- ple et terminé à son sommet par cinq stigmates ; tandis que dans le lin usuel l'ovaire porte cinq styles seulement soudés dansdeur partis la plus inférieure. BOTANIQUE. 319 PARONYCHIÆ. MNIARUM, Forts Gési 234. 1; L., Suppl, p- 18; Labill. , Nov,-Holl. 1, p.2, t. 2; Brown, Prodr. 1, p. 412; Aug. Saint-Hil. » Plac. lib., p. 58; DC. ; Proûr 3, p. 378. Drroca, Banks, ex Gærtn. de Fr., 2, p- 196, t. 126. . 339. MNIARUM BIFLORUM, Frster, Prodr. ,.n. 6. Ditoéa muscosa, Gærtn. > Le Crescit in sabulosis maritimis , nec non in rupibus siCCis Novæ-Zeelandiæ. (Havre de l’Astrolabe, passe des Français.) Nomen et Naëréoré. OBSERVATIONS. _ Cette plante forme des touffes arrondies dans les lieux secs et stériles et sur les plages sablonneuses des bords de la mer, Elle a depuis été retrouvée à la Nouvelle-Hol- lande par MM. Labillardière et Brown. 320 VOYAGE DE L’ASTROLABE. FICOIDEZÆ, TETRAGONIA. Fr . RS en 340. + TETRAGONIA EXPANSA, Ait., Kew. 2, p. 178; DC., Plant. gr.) t. 144. Tetragonia halimifolia, Forster, Prodr., nr. 228. -T: herbacea, foliis petiolatis ovate-rhombeis , flo- ribus sessilibus, fructibus 4-cornutis Eh pete: DC. Prodr. 3, p. 452. Crescit frequensi in N ovä-Zeclandià, { Forster. OBSERVATION S. Suivant Forster cette plante est extrêmement commune à la Nouvelle-Zélande, et ses feuilles cuites dans l’eau rappellent la saveur de nos épinards. Néanmoins elle ne faisait pas partie des espèces rapportées par M. Lesson. da BOTANIQUE. 321 SAXIFRAGEÆ. Cunoniaceæ. ee | WEINMANNIA. 341. + WEINMANNIA RACEMOSA, Forster, Prodr. , n. 173; L;;, Suppl. 27; Willd., Sp. 2, p. 438. W. foliis oväli-ellipticis, basi apiceque acutis, gla- bris, petiolatis, coriaceis, serratis undulatisque ; spi- cis geminis terminalibus , folio longioribus. Nob. Crescit in Novæ-Zeclandier loco dicto hâvre de l'Astr PhDe. BOTANIQUE. 21 . 322 VOYAGE DE L’ASTROLABE. CRASSULACEÆ. TILLÆA , L. 342. + TILRÆA MUSCOSA, L.? Forster, Prodr., n. 61. É caulibus basi ramosis decumbentibus , _floribus axillaribus sessilibus trifidis. DC. Prodr. 8, p- 381. : Crescit in Novä-Zeelandià. (Forster) + OBSERVATIONS. C'est: avec doute que Toni cite cette ouplañte: parmi ee qu’il a recueillies à la Nouvelle-Zélande. N'ayant point eu à notre disposition les échantillons de ce célèbre botaniste, nous ne pouvons savoir si sa plante est bien la même que celle qui croit en Europe. BOTANIQUE. 393 CUGURBITACE Æ. SICYOS, L. 343. + SICYOS ANGULATA, dés, Prodr., n. 368. S. foliis cordatis angulatis denticulatis scabris, lo- bis 3-5 acuminatis, cirrhis umbellatis ; floribus mas- culis PRE AM EE pedunculo communi longo ; fœmineis sessilibus glomeratis apice pedunculi; fruc- tibus ovatis spinescentibus tomentosisque, spinis ob- scabris; seminibus basi truncatis apice obtusissimis. DC. Prodr, 3, p. 309. Crescit in Novä-Zeclandià. (Forster. > 21 324 VOYAGE DE L’ASTROLABRE. HYGROBIEZÆ, ren. HarorAGez, R. Brown. Cercodie, Juss, CERCODIA, Murr., Lamk., Ill., t. 319. 344. SPA ERECTA, Murr., Com. Gœtt. sd, de. hé IR S Haloragis alata , Jacq. ; je rar. 1; t. 69; Forster, Prodr., n. 180. G C. foliis subpetiolatis bivoli lotecblads;as argutè den- tatis; floribus in axillis superioribus sessilibus aggre- gito-varticiiiss fructibus tetragonis, alatis. Nob. _ Crescit in Novæ-Zeelandiæ loco dicto bare des Lles, in pago Æorokoro. (v.s. s. ) Incolæ hanc stirpem 7z et. Fi oaloa auncupant. Qx BOTANIQUE. 32 OENOTHEREÆ. EPILOBIUM, L. 345. * EPILOBIUM MICROPHYLLUM, Nob. (Tab. 36.) E. pusillum ; foliis minimis, sessilibus, integris , subcarnosis, obovalibus obtusis, mucronulatis , gla- bris ; floribus solitariis axillaribus. Nob. Crescit in locis siccis et arenosis ( kdvre de l'As- trolabe ) ubi collesit clar. d'Urville. Hanc D qu vulod Popa nuncupant incolæ. : | DESCRIPTIO. .Ranix perennis, fibrosa, repens. Cauzss plurimi congesti, 3-6 pollices alti, erecti, imä basi tantüm ramosi, subcompressi, graciles, lineis pilorum duabus longitudinalibus cum foliis alternan- bus notati, rubicundi. Foura inferiora opposita, superiora alterne, bre- vissimé petiolata , petiolo semiamplexicauli , minima, ovalia , obtusa, mucronulata, margine mie utrin- que glabra , subcarnosa , avenia. FLores albi peduneulati, sac. axillares , sæpiüs 1, rariüs 2 in eodem ramo, erecti; petiolo gracili te- reti, subpubescenti, dis foli. 326 VOYAGE DE L’ASTROLABE. Frucrus angustus , tetragonus, basi apiceque acu- tus , 4-locularis, 4-valvis, valvis angustis , margine tantüm albo-pubentibus, dorso glabris. Semina as- cendentia ; pappo reflexo sessili coronata. OBSERVATIONS. . Cette jolie espèce est bien nouvelle, et se distingue très- facilement de toutes les autres de ce genre par son port et ses caractères. Ses feuilles petites, entières et un peu . Charnues, lui donnent quelque ressemblance avec cer- taines petites espèces d’Æypericum. 4 - Au premier abord nous avions cru notre plante l’Æpilo- bium rotundifolium de Forster, encore si mal Connu. Mais d’après la description de Forster , que nous donnons plus bas , il est facile de saisir les différences qui existent entre . ces deux espèces, telles que des feuilles entières dans l’une et dentées dans l’autre, des fleurs toujours solitaires dans la nôtre, des capsules tétragones et velues sur les an- gles, enfin un port tout-à-fait différent » puisque, selon Forster , sa plante est voisine de l'Epilobium montanum , Lÿ espèce avec laquelle la nôtre n’a aucune analogie. 346. 4 EPILOBIUM ROTUNDIFOLIUM, Forst. ï Prodr., n. 164. ere TR E. folis oppositis subrotundis denticulatis. For- ster. 1. c. se Le Crescit in æstuario Reginæ Charlottæ Novæ-Zee- landiæ. (Forst.) aa : à : BOTANIQUE. 327 DESCRIPTIO. Cauzis herbaceus, teres, pubescens, rubens, erec- tiusculus , spithameus, Forra opposita petiolata , subrotunda , denticulata , glabra, patentia , internodiis multo PR semi- pollicaria ; petioli breves, PRE depressique, Ca- naliculati. Pepuncurt subsolitarii, versüs apicem caulis axil- lares terminalésque, teretes, filiformes, pubescentes, sesquipollicares , uniflori.… Perrawraum : foliolis quatuor lanceolatis acumina- tis, petalis pauld minoribus, rubicundis. CoroLLA : petala quatuor alba emargimata parva. Sramina : filamenta octo longitudine calycis; anthe- ræ parvæ erectæ. GERMEN lineare inferum. Stylus su longitudine staminum. CarsuLa Hits longissima, is em 5 quadrisulca, 4-locularis, 4-valvis. SEMINA numerosa , pappo coronala. Recepracuzuw longissimum,, longitudinale. Obs. Affine £p. montano, L. (Forst. mss.) - OBSE VARIE 2 Nous ne connaissons cette shoes que d'apiès la des- cription manuscrite de Forster, que nous venons de re- produire ici. Elle ne fait pas partie de celles qui existent dans l'herbier du Muséum. 328 VOYAGE DE L'ASTROLABE. 347. EPILOBIUM GLABELLUM, Forster, Prodr., . 160. E. folüis subsessilibus oblongo-lanceolatis obtusis, distanter serratis, nervis margineque pubentibus ; flo- ribus solitariis axillaribus. Nob. - Crescit in Novä-Zeelandià ( (Forster), in détroit de Cook, hâvre de l’Astrolabe. Nomen vernaculum : Maticouragui. DESCRIPTIO. Cauuis prostratus repens, teres, ramos erectos pe- dales et ultrà, teretes, pubentes, Li simplices emittens. Fou inferiora opposita , suprema alterna subses- silia semiamplexicaulia, oblongo-lanceolata, obtusa, argutè et distanter serrata , nervis margineque puben- tia, pollicem et ultrà longa , 2-4 lineas lata. FLores rubelli, solitarii, ad summitatem caulis axil- lares, pedunculati, pedunculo brevi tomentoso. Carxois limbus 4-partitus , laciniis angustis acutis ; pubentibus. Corozra 4-petala, limbo calycino duplè longior. CarsuLA linearis 2-pollicaris, obsoletè quadrigona, præsertim ad suturas pubescens, focularis, iris OPSERVATIONS. Cette épéce n’est pas mentionnée dé le Prodrome de M. De Candolle. Elle est fort voisine de l'£pilobium Billardieri, mais elle en diffère néanmoins par plusieurs BOTANIQUE. 329 caractères, et surtout par ses feuilles lancéolées , pubes- centes sur les bords et les nervures, et à dents très-écar- tées , tandis que dans l'espèce de la Nouvelle-Hollande les feuilles sont cordiformes oblongues, sessiles , tout-à-fait glabres et à dents très-fines et très-rapprochées. L’ Epilo- bium glabellum croit également à la Nouvelle-Hollande. 348. EPILOBIUM PUBENS, Nob. E. foliis petiolatis ovdli-obtusis, densè serratis , utrinque pubentibus ; flor. axillaribus solitariis. Nob. Crescit ad oram sylvarum Novæ-Zeelandiæ, non procul à littore arenoso, in détroit de Cook, hâvre de l Astrolabe. Nomen vernaculum : Hour # - DESCRIPTIO. Cauus repens , ramos erectos, teretes, vix pe- dales infernè rubellos, pubentes emittens. Fou inferiora opposita, superiora alterna brevi- ter petiolata, ovalia, obtusa, serrata, præsertim subtüs ane 6-8 lineas longa, 4-6 lata ; petiolis 1 lineam longis, suprà canaliculatis, pabentibus: | FLores parvuli, albi, axillares , Re brévher pedunculati. Cazvais limbi laciniæ 4 æquaes, , pubentes, erectæ. Corocra : petala 4 déube calycis duplo longiora, alba, obcordato-bifida. Carsuza linearis obsoletè tetragona, acuta, pu- bens, 4-valvis; valvis margine tenuioribus glabris. 330 VOYAGE DE L'ASTROLABE. OÉSERTATIONS:; _ Nous considérons cette espèce comme nouvelle. Elle a des rapports avec l’Æpilobium PBillardieri, et surtout avec VE. glabellum. Mais elle diffère du premier par ses feuilles pétiolées et pubescentes sur ses deux faces ; du second par ses feuilles ovales, pétiolées, également pubescentes sur les deux faces, et non pas seulement sur les nerÿures , et enfin par ses dentelures RENE" et ses fleurs blanches. _ EPILOBIUN CINEREUM , Nob. E. Minas 5 folis sessilibus linearibus subspathulatis apice mucronulatis , distanter dentatis ; ; floribus axillaribus solitariis. Nob. Crescit in littore (baie des I les) Novæ-Zeelandiæ. Incolæ hanc Fi sp Pounaoneko voçanh | DESCRIPTIO. HÈe Ra. 2-pedalis, teres, ee quasi suffru- ticosus , pubescens, ramosissimus ; ramis strictis vir- gatis teretibus., foliosis , purpureis, pubenti-cinereis. Focra subopposita sessilia , linearia subspathulata , apice mucronulata, margine parüm et distanter den- tata, 3-6 lineas longe, er lata, -utrinque cine- reo-pubentia. | . FLores rubelli, silais golitarÿ, aie pe- dicello ovario limboque calycino pubenti-cinereis. : Carsuia longissima 2-3-pollicaris, apice truncata , cinerea , obscurè -4-gona , 4-valvis. BOTANIQUE. 331 SRSRREST IONS, Parmi les Sp assez Hobieuses de ce genre qui ont été jusqu’à ce jour décrites par les auteurs, nous n’en avons trouvé aucune à laquelle on püt rapporter cette es- pèce ; aussi la croyons-nous tout-à-fait nouvelle. Ce qui la distingue surtout, c’est la couleur cendrée répandue sur toutes ses. parties , ses feuilles sessiles , petites, étroites, obtuses , mucronées , offrant seulement une , deux, rare- ment mr RE sur chaque bord. SKINNERA , Forster. BE SKINNERA EXCORTICATA, Forster, Char. Gen. F4 L£ t. 29; Prodr., n. 163. Fuchsia excorticata, L. Subple 217; Lindl., Bot. 2 t. 887. DC, Prodr, 3 3, p- 39. Fe in N ovh-Zeclandi (Forster, ) DESCRIPTIO. Truncus arboreus erectus, ramosus, quasi ecorti- catus ; cortice exteriore pallidè testaceomembranaceo, Eee lævi, facilè separabile, tenui. Rami patentes, lignosi, teretes , sparsi, rimosi; juniores foliati. Forta sparsa, ovato-lanceolata, petiolata , acuta, lævia, margine hine et illine obsoletè dentata, ciliata , palmaria. Petioli teretes , pollicares , pubescentes. Pedunculi sparsi, è cicatricibus petiolorum emor- tuorum , infrà folia, sæpè etiam ex axillis foliorum provenientes, filiformes, teretes, glabri , patentes , 332 VOYAGE DE L’ASTROLABE. semi-pollicares , uniflori, plerumque ex eâdem cica- trice solitarii , interdum gemini, post efflorescentiam pendu. | Cazyx monophyllus infundibuliformis, coccineus, superus, deciduus, pedunculo qadraplh longior ; tubus subincurvus Dai callosus, suprà basin coarc- tatus et indé sensim versüs limbum ampliatus, patulus : limbus horizontalis 4-partitus , laciniis æqualibus lan- ceolatis, acutis, tubo dimidio brevioribus. PetaLA quatuor ovato-oblonga, atra, erecta, cum calycis laciniis alternantia , iisque triplo minora. STamna octo; filamenta fauci inserta, erecta, limbi longitudine, fornita: ; antheræ orbiculatæ, toto dorso filamentis sdvsts, Gerwex oblongum. Stylus fliformis corollà lon- gior, erectiuseulus : ; Stigma globosum, suprà quadri- tuberculatum. Carsuza oblonga infera, quadrilocularis, polys- perma. ( Forster. mss. ) OPRERTATDONS . Je ne connais cette plante que par la as de Forster qu’on vient de lire. Elle a de très-grands rapports avec le genre Fuchsia, auquel elle a été réunie par Linné fils, MM. Lindley et De Candolle. Cependant Forster dé- crit une capsule pour fruit de son genre Skinnera, tandis que dans le Fuchsia le fruit est une baie. BOTANIQUE. 333 MYRTACEZÆ. METROSIDEROS, R. Brown; DC., Prodr. 1, p. 224. 351. + METROSIDEROS DIFFUSA £ Smith, Act. soc. Lin., 3, p. 268; DC., L € Melaleuca diffusa, Forster, Prodr., n. 213. M. fokis oppositis, ovatis, venosis, utrinque glabris, paniculis axillaribus Pr a do pedicellis Op- positis. DC. 1. c. Crescit in Novä-Zeelandiä. ( Forster. ) 352. + METROSIDEROS FLORIDA , Smith, 1. e.; DCE Melaleuca florida, Forster, Prodr., n. 114. M. foliis oppositis, obovato-oblongis glabris, ve- nosis, thyrso terminali, me er re nudius- Conif.;t. 1, 1.3, BOTANIQUE. 361 que j'ai éprouvé quelque pee à l'en distinguer. Cepen- dant notre Podocarpus 2amiæfolius a les feuilles tout-à-fait sessiles et non rétrécies à la base ; elles sont plus épaisses, plus coriaces, dépourvues de toutes nervures , tandis que dans le Podocarpus coriaceus il y a une côte moyenne assez marquée. Les É 768 Cet arbre est avec le précédent le plus beau de ceux qui croissent à la Nouvelle-Zélande, Son tronc s'élève quelquefois à une hauteur de plus de cent pieds ; sans donner aucune ramification , et n'offre pas moins de quarante pieds de circonférence. Il vit surtout dans les lieux secs et stériles ; on en voit même sur les rochers les plus arides. Son bois est sans aucun doute le plus précieux pour la navigation. Il est dur, résistant , et peut faire des mâtures pour les bâtimens de la plus grande dimension. DACRYDIUM, Solander, Forst., PI. esc., p- 80 ; Lamb., Monog. Pin., p. 93, t. 41; Rich. , Cp I, C2 : 374. DACRYDIUM CUPRESSINUM, Soland., Forst., Lamb., Rich., 1. c. Crescit in NoväZeelandià. (Forster.) Havre de l Astrolabe. (D'Urville.) OBSERVATIONS. Voici ce que M. Lambert dit de ce bel arbre, nommé Sapin de la Nouvelle-Zélande, dans sa Monographie des Pins : © « Cet abre, comme je l'ai appris de M. Archibald Men- 362 VOYAGE DE L’ASTROLABE. zies , forme de vastes foréts dans les contrées sud-ouest de la Nouvelle-Zélande. Le capitaine Vancouver, qui abattit plusieurs de ces arbres pour radouber son vais- seau, trouva que le bois en était solide et d’un grain serré, ressemblant beaucoup à celui du Cèdre des Ber- mudes. » Forster, De plantis esculentis insularum oceani Australis, p+ 80, rapporte ce qui suit de cet arbre : « Ce beau genre, qui se rapproche du Taxus, et dont je n’ai point vu les fleurs, a reçu de l’illustre Solander le nom de Dacrydium. On le trouve dans la Nouvelle-Zélande, où Cook a obtenu de ses jeunes branches, qui donnent un suc amer et rési- neux ; une liqueur appelée spruce, semblable à la bierre, et comme elle excellente aussi dans les affections scorbu- tiques ; mais quand on en boit à jeun, elle produit des nausées et des vertiges, qui cependant ne durent pas long- temps. » Le même auteur, dans sa Relation du voyage de Cook , p- 100, en parle ainsi : « Le Sapin de la Nouvelle-Zélande est un très-bel arbre , remarquable par ses branches pen- dantes, qui sont chargées de nombreuses feuilles filifor- mes, d’un vert vif. Il s'élève fréquemment à cinquante ou soixante pieds de haut, et même à cent, et a plus de dix pieds de tour. » - On en a, dans la Nouvelle-Zélande, découvert trois espèces , qui font partie des figures inédites du chevalier Joseph Banks. Dans le premier Voyage du capitaine Cook, par Hawkesworth, vol. 3, p. 441, il est fait mention de l'une d'elles, nommée Dacrydium taxifolium, comme « croissant dans les marais, remarquablement grande.et droite, assez épaisse pour faire des mats de vaisseau de toute grandeur, et très-dure , si l’on en peut juger par la BOTANIQUE. 363 direction de son grain. Notre charpentier, comme nous l'avons remarqué, pensait que cet arbre ressemblait au Pin à poix ( Pinus abies); on pourrait probablement le rendre plus léger en le perçant avec une vrille pour en laisser couler la sève, et alors il formerait les plus beaux mats du monde; il a des feuilles assez semblables à celles de l’If, et porte des baies en petites grappes. » Le gou- verneur Phillip m'a envoyé de beaux échantillons des branches de cet arbre , illes avait fait venir de la Nouvelle- Zélande par un vaisseau qui y avait touché en revenant de la Nouvelle-Galles du Sud; mais comme ils n’ont ni fleurs ni fruits, je ne puis donner à présent de figures de cet arbre curieux. … | PHYLLOCLADUS, Rich., Conif., p. 129, L. 8. 375. PHYLLOCLADUS RHOMBOIDALIS, Rich., L ce. Podocarpus aspleniifolius, Labill., Nov.-Holl., 2, p- 71, t. 221. Crescit in Novæ-Zeelandiæ sylvis, loco dicto bare des Iles. (D'Urville.) Ab incolis Zoatoa vulgÿ dicitur. OBSERVATIONS. Je n’ai eu à ma disposition que des échantillons dé- pourvus de fleurs et de fruits; néanmoins, d’après les feuilles et le port , je n’ai pas balancé à les rapporter au Phyllocladus, qui jusqu’à présent n’avait encore été trouvé qu’à la Nouvelle-Hollande. 364 VOYAGE DE L’ASTROLABE. GENERA INCERTÆ SEDIS. CORIARIA, L. 376. CORIARIA SARMENTOSA, Forst., Prodr., n. 377; Id.;, PL esc., p. 46. C. procumbens diffusa, foliis cordato-ovalibus , acuminatis , integerrimis , labs, 5-nerviis, breviter petiolatis; spicis axillaribus elongatis nutantibus, folio multà longioribus. Crescit frequens in Novä-Zeelandiä. OBSERVATIONS. Forster à donné une description détaillée de cette es- pèce dans ses Plantes alimentaires de la Nouvelle-Zelande. Elle parait assez répandue soit au hâvre de l’Astrolabe , soit à la baie des Iles. Ce sont les fruits qui sont de petites baies globuleuses que les naturels mangent. Ils les font aussi fermenter et en retirent une sorte de liqueur alcoho- lique. BOTANIQUE. 365 CORYNOCARPUS, Forster, Char. Gen., t. 15. 377. + CORYNOCARPUS LÆVIGATA, Forster, L e., Prodr., n. 114. Crescit in Novä-Zeelandiä. ( Forster. ) DESCRIPTIO. Cauuis arboreus, ramosus , nodosus à cicatricibus petiolorum emortuorum, cortice cinereo-brunneo tectus. Rami teretes, patentes, glabriusculi, Jignosi, apice foliosi. FourA sparsa, ovato-oblonga, obtusa, integerrima, petiolata, glaberrima, lævia, subsemipedalia : petioli breves , pollicares, teretiusculi. Racemus terminalis simplicissimus, brevis, pauci- florus, ascendens. Pedicelli uniflori, brevissimi, sparsi, læves , teretes. Cauvx pentaphyllus ; foliolis oblongis, concavis , subcoloratis, longitudine pedicelli. CoroLLa : petala quinque,. subrotunda , erecta , æqualia, concava, calyce paul majora, alba, ungue angusLo. | | Necrarium : foliola 5 ascendentia, oblonga, acuta, petalis pauld minora et cum eis alternantia, subcohæ- rentia et singula aucta corpusculo glanduliformi glo- boso , ferè germinis magnitudine. Sramia : filamenta 5 subulata, longitudine nec- tarii, & basi petalorum : antheræ oblongæ, erectæ. 366 VOYAGE DE L'ASTROLABE. Geruex globosum superum; stylus brevis filiformis; stigma obtusum. Nux turbinato-clavata, oblonga, lævis, mono- sperma. Semen : nucleus oblongus ; immaturus in centro cavus erat et liquore impletus. ( Descr. à manuscr. Forst, ) | CARPODETUS, Forster, Gen., t. 17. 378. CARPODETUS SERRATUS, Forst., 1. c., Prodr., Rs: 414, Crescit in Novä-Zeelandiä. (Forster. DESCRIPTIO. Cauuis arboreus, habitu neplecto, ramosus , tuber- culatus, cortice cinereo-virenti, Rami sparsi, à folio- rum casu tuberculati, foliosi. Foura opposita, ovalia, patentia, lævia, venulis reticulata,. petiolata, serrato-denticulata, palmaria. Petioli teretes , læves, suprà sulco exarati. Race axillares terminalesque, solitarii seu bini, corymbosi. Pedunculi pollicares » teretes, brunnei; pedicelli breves, teretes, pilis brunneis pubescentes. Carvx basi turbinatus, brunneo-pubescens , ova- rio adnatus ; limbo 5-partito, laciniüs linearibus de- ciduis. 0 CororLA pentapetala; petalis superis, æstivatione valvatis, fauci calycis insertis, albis, ovali-acutis, BOTANIQUE. 367 externè pilosis, calycis limbo duplè longioribus. Sramna 5 , filamentis subulatis, cum petalis alter- nantibus, longitudine laciniarum calycis, et fauci in- sertis : antheris subrotundis , bilocularibus. Ovarium semimferum. Stylus simplex, erectus, staminibus longior. Stigma capitatum depressum. Frucrus coriaceus, nigricans, subglobosus pisifor- mis, quasi zonâ seu annulo cinctus, ex margine ca- lycis adnato, 5-locularis ; trophospermiis irregula- riter intra loculos prominulis , ita ut semidecemlocu- laris videatur. # Semiva plura, angulata , rugosula. OBSERVATIONS. La place que ce genre-doit occuper dans la série des ordres naturels ne me paraît pas facile à indiquer. Il avait d’abord été rapproché des Rhamnées, mais on a depuis reconnu qu’il avait peu d’analogie avec cette famille , et M. Adolphe Brongniart, dans le travail qu’il a récemment publié sur les Rhamnées, n’y comprend pas le genre Car- podetus , sans indiquer toutefois dans quelle autre famille il doit être porté. N'ayant eu à ma disposition qu'un seul échantillon fort incomplet, je n’ai pu moi-même lever tous les doutes qui existent à cet égard, et j'ai préféré placer ce genre parmi les éncertæ sedis , plutôt que de porter un jugement qui pourrait n’être pas assez certain. 308 VOYAGE DE L'ASTROLABE. PENNANTIA, Forster, Gen., t: 67. 379. + PENNANTIA CORYMBOSA, Forster, Prodr., n. 396. Crescit in Novä-Zeelandiä. (Forster. ) _ OBSERVATIONS. N'ayant sur ce genre aucune sorte de renseignemens, puisqu'il n’en existe pas de description dans les manuscrits de Forster qui ont été à ma disposition , j'ai cru devoir le rejeter à la fin des incertains. FIN DE LA PREMIÈRE PARTIE DE LA BOTANIQUE, TABLE Espèces, de Leurs Synonymes et des oms vulgaires. N. B. Les noms des espèces sont imprimés en caractères romains, Les synonymes et les noms rer sont en carac- tères italiques. Ancistram diandrum , 341. RE F . : Andromeda rupestris , 208. — hispidulum, #bid. . Anthericum cirrhatum , 155. — pubescens, 89. Anthoxanthum crinitum, 136. Adianthum euneatum ; a nue en. - setosum , 52. — pedatum me oe Der re ge Li Agrostis æmula, 128. prostrah nt ni — Billardierii, 130. F — conspicua , 127. , . — crinita, 1 . — Forsteri, 131. _ si sisée, 34. ( — MArin« , id. —"procera , aa < Arnica ? Operina , “230. — rigida, 124. _. Arumesculentum, 100. Aira aritarctica ; 139 es Arundo australis, 121. Alectoria crinalis, 59. … Arundo conspicua , 427. Alsine media , 316... — poæfornus , 1f1. Amansia multifida, 7. Aster coriaceus , 250. | BOTANIQUE. 370 TABLE. Aster furfuraceus , 247. — holosericeus , 248. idium coriaceum , 71. ie 69. — pennigerum , 67. — proliferum , 69. — Sbrra, 68. : — velutinum, 70. - — vestitum , 68. Aspiditm setosum , 69. Asplenium bulbiferum , 75. — falcatum , 53. — heterophyllum, 74. — obliquum , 72. — polyodon, 73. | Asplenium flaccidum , 74. — laxzum , 75. * — odontites, 74. Avena antarctica , 130. — sativa, 138. Avena filiformis, 130, 131. Avicennia resinifera , 195. Avicennia tomentosa , ibid. x Baomyces retiporus , 32. Banksia gnidia, 171." — pilosa, 17. — prostrata ; 174. Bartramia pendula ; 53. Bidens pilosa, 235. Blechnum focertin ; 86: Bossiæa scolopendria, 346. Bowlesia geniculata , 272. Brachyglouis repanda, 256. à — rotundifolia , 354. nine oie Bryum bartramioides , 53. Calystegia sepiam, 200. — Soldanella , bi. Calystegia reniformis , ibid. Campanula gracilis, 225. Carex polystachya, 118. — punctulata, 110. Carex uncinata, 118. Carpodetus serratus, 366. Cenomyce ecmocyna, 33. _— furcata, 32. — rangiferina , 33. — retipora , 32. Cercodia erecta, 324. Cetraria glauca, 25, Cheilanthes ambigua , 84. — tenuifolia,83. Chenopodium maritimum, 181. — triandrum , 180. Chiqui , 300. Chondréa Déni : à. — obtusata , ibid, — papillosa , hi. Cineraria repanda , 255. — rotundifolia , 254. Clematis hexapetala, 288. — indivisa, 2hid. Clematis Forstert , ibid. — hexasepala, ibid. — integrifolia’, ibid. Coccoloba australis, 178. Cœnogonium Linkii , . Coœnopteris flaccida , 4. Ter Îlema nigrescens, 37. — tremelloides , 38. L : Convolyvulus sepium , 200. — luguriorum ; ibid. Coprosma fœtidissima , 267. — lucida, 262. — ? repens, 264: Coprosma pusilla , ibid. Cornicularia aculeata, 36. | Cotula coronopifolia, 235. Cotula minuta, 235. Coucougouri, 118. Craspedia uniflora , ra Cussonia Lessonii , Cyathea dealbata , LL EE — medullaris, 78. Cyperus ustulats, 101. Cystoseira retroflexa , 12. Dacrydium cupressinum, 361. Darea flaccida , 74. — odontites , ibid. Dendrobium biflorum, 167. Dicera dentata, 303. — serrata , tbid. Dichondra repens, 201. Dicranum Billardicri, do. — glaucum, 50. Ditoca muscosa, 319. Diuris Novæ-Zeelandiæ , 163. Dodonæa spathulata , 308. Dodonæa wiscosa, ibid. Doodia aspera , — indivisa, 148. Dracophyllum Éoninnie ; 223. — longifolium , 219. — romarinifolium, 220. — Urvillianum , aL. : Entoganum, 293. Epacris pauciflora , 213. -Epacnis fasciculata , 215. —+juniperina ; 216. — longifolia , 219. — pumila , 217. TABLE. Epacris rosmarinifolia , 220. Epidendrum biflorum » 167. — autumnaäle , Epilobium cinereum , 330. — glabellum , 328. — microphyllam , 325. — pubens, 329. sh — rotundifolium , 326. Euphorbia glauca 5; 352: En 5 cuneata, 191. Festuca littéralis, 123. Festuca scabra , 137. Forstera sedifolia , 229. Fuchsia excorticata, % Fucus abscissus, 6. — alyeatus , 5: — antarcticus , 8. _— chondrophyllus » ibid: — ciliatus, 4. SE = cirrhur y au — COMOSUS ÿ 14. — flexuosus , smvoin FR E me x ES — moniliformis ; ge — — musciformis, ibid. — obtusus ,2. + = phyllmahas ” = frères à ds ge —_ retroflexus , D RE — thyrsoides ; id: MOTTE = ranghbeins ibid. — turbinatus ; 18. Gahnia procera , 112. Geniostoma rupestris, 207. Gentiana montana , 203. — saxosa, 202. Geranium pilosum , 295. Gingidium montanum , 6 371 — simplex , 237. — trinerve, 239. Goodenia repens , 228. Grammitis scolopendrina , 62. Gualtheria antipoda, 211. Guilandina Bondue, 348. Guilandina bonducella, ibid. Gymnostomum gracile , 48. — leptostomum , ibid: Halor. agi. alata » 92/4 1 Hamelisia craie 158. Hedycaria dentata, 354. Hemionitis discolor, 87. Hookeria pennata, 53. — quadrifaria , 54. Hookeria arbuscula, 56... Hydrocotyle compacta, 371. — heteromeria , bid._ 2 ETS 2%. . : rocotyle capitulata , 271. be: minimum , 91. PP TURI — nitens , 94. Ex — Sanguinolentum , 93. — Scabrum , 90... — secundum , 94. — semibivalve, 2bid. — tortuosum , 94... — thunbridgense , 9. Æymenophyllum cupressiforme, 1. re aciculare , 56. 2 Arbuscula , ibid. ue A at TABLE. Hypnunm spininervium , 55. — tenuirostre , 57. Isolepis acicularis, 103. — nodosa, 104. — setosa , id. — spiralis, 105. Juncus communis, 145. — filiformis, thid. — Conjugata, 40. — criocaule, 47. — falcata, 40. Le o) 46. — flagellifera, 46. — gigantea, 41. pe — glaucescens, 43. DS ELE, — Hymenophyllum, 47. —danata; 43 sisi — microphylla, 45. — nobilis 44 é::; 1530 — palpebrifolia, 46. — pendulina; 45. — Phyllanthus, 46. — pinnatifolia, Ær: si — pulchella, 45. — lamosissima, 40. PR saccata, ge fe HISNENS — scolopendra, ibid. — Sinuosa, 42. — Squarrosa, did... * Kaikaka , Babe à : à Es Kaikatoa , 338. à TABLE. 31 Kakao , 121. Lycopodium Flagellaria, Go. Kaï-Katea, 358. — Lessonianum, Katapouragui, 320... Kékirignou , 35e. 4; ; Kekkie, 153. Macrocystis communis, 1bid. Koeriki ,235.- vu Kolokian , 186. Kopoupou , 103. Ki 36. Koulétao , 225. ‘Laminaria flabelliformis , 8. Lampocarya lacera ; 109. — setifolia, 171. Laserpitium Aciphylla , 074. Lepidium oleraceam ; 310. Leptocarpus simplex , 142. Leptospermum eri — scoparium , 337. Le tospermum rs. ma , 34. ri Leptostomum ae 48. Leskea concinna 54. pr. — ericoides , ibid. Leskea pennata, 53. Leucodon calycinus, 50. Leucopogon fasciculata , 215. —# orsteri , 21 6. Linum monogynum, 317. Lobelia alata, 7e : a =spus, ie ns rar à s, 268. Lotus? arboreus, 345. Luzula picta, 146. Lygodium articulatum, Fa Lycopodium Durvillei, o sovides :: 338. — angustifrons, 13, — comosa, 14. Se À _— prrifera 5:18; Marginaria gigas, 10. rvilliana , cbid. Mahoé > 318 Manaoua, 1 Manouéo, 3 Maticouragui " 328. Melaleuca diffusa , 333. — florida, ibid. — lucida, ibid. — perforata, 334. — scoparia, 337. Melicope ternata , 293. Melicytus Ed AT 13. 3 Metrosideros diffusa, 333. + — florida, ibid. . — lucida, "hi, — perforata, 334. “. és Es — tomentosa, 336. Microcalia australis , #5 Mhniarum biflorum, 6 Mnium pendulum » 58e Moa, 123. Monilia Billardierii A9 Monoclea Forsteri, 47. er. a 15. yoporum letum , 1 Myosotis » “ere dl dt Nail, 3e. Nastartium sylvestre, 309. Nao, 317. Neckera planifolia , 52. — setosa , id. Nephroes australe, 31. Ni iphobolus bicolor, 64. Notéaohe, 315. : 314 Oncophorus Billardieri, 49. Orthotrichum gracile, 52. — longipes, 51. — longirostrum , #bid. — prorepens , 1bid. Osmunda procera, 86. Ota, 64. Ouioui, 142. Oxalis ambigua, 296: Pa orbéoill ce. mé Passerina gnidia, Eu 3 — pilosa, 172. défi aire — prostrata,: 1 Patété, 266. Pati, 124. Patiti, 1232 Pelé, 128. * aime 2er à é k Pennantia au. rhomboïdalis, 363. Pimelea gnidia, 171. — pilosa, 172. TABLE. 7 Lobium 346. Plocamium confervaceum, 3, Poa australis, 141. Poa anceps, fbid. Podocarpus dacrydioides, 398. — zamiæfolius, 360. Poipapa, 180. Polygonum australe , 178. — prostratum , 177. Polypodium acrostichoides, 63. — attenuatum, 62. ee phymatodes, 66. — stellatum, 64. rs Polypodium adian orme, 7x. — Billardieri. 66. , 66. fn — dealbatum, 77: — diversifolium, ibi Ge — elæagrifolium, — Ts ge _ ne 66. — serpens, 64. — selosum, =: — vestilum, Polytolhnue tenuirotre; AT | Poou, IT RU Le Popa, 32 Poro-poro ; x HAS 5 a 7 Poué, 201. ? Pie: EL Poukatéa, 237, 241, 258 Pouketanata , 101. Poukou-Poukou, 280; 295. Pounaouëko, 330. Pourao, 227. : Pourorona, 230. Poutukaona, 336. Pteris aflinis, LE scolopendrium , Lusms À «La TABLE. Pteris scaberula, 82. Pteris caudata, 79. — humilis, 83. Ranunculus acris, 280. Raoutaye , 118. Raphanus sativus, 313. Rata, 191. Rauorou, 278. Ramalina farinacea, 35. Rékoréko, 228. : Restio simplex, 142. Richea, 245. Ripogonum scandens, 151. = Ripogonum parviflorum, ibid. Riads E Ronabea ? australis, 265. Rubusaustralis, 340. Rumex crispus, 177. S'alicornia australis, ibid Samolus littoralis, 185. Sargassum atlanticum, 15. — capillifoliam, 16. — granuliferum, 15. — pennigerum, 16. — me 17. és Schefflera digitata, 255. Schizæa bifidé, 95. Schœnus imberbis, 108. Scirpus lacustris, 103. Seirpus acicularis, ibid. — nodosus, 104. — setosus, ibid. S'elliera radicans, 228. Senecio argatus, 258. — australis, 257. — lautus , 1bid. — neglectus, 258. Senecio angustifolius, 257. Serapias regularis, 165... _ — alveatus, 5. = — chondrophyllus, ibid. 319 Shawia paniculata, 243. Sheffieldia repens , 185. Sicyos angulata , . CPE Sisymbrium heterophyllum, 310 S'isymbrium sylvestre, 109. . Sisyrinchium ixioides, ca , Skinnera excorticata, 331: Snilax Ripogonum , 151. Solanum aviculare , 193. —tuberosum, 194. Solanum laciniatum, 193. Solidago arborescens, 252. Sonchus oleraceus, 230. Sophora tetrapteræ, 344. — mücrophylla , ibid. Sphærococcus corallinus , 3. — laciniatus , 4. =, FOR absci à issus 5 *- — musciformis, tbid. Sphærococcus Chauvin, 4. S phæropteris medullaris , 78. Ge “ Spinifex sericeus, 122. Le Stegania discolor, 87. *#S 4 S'iellaria media; -316: — ramulosum , thid. Sticta aurata, 25. — carpoloma , 30. — cinnamomea , 28. —filicina, 29. —latifrons, 27. — Mougeotiana , 26. — variabilis, 29. Stylidium spathulatum , 229. Suttonia australis, 349. Tarata, 246. . Taro , 100. Tetragonia expansa , 320. … Tetragonia halimifolia , 320. 376 TABLE. Thamnophora corallorhiza , 7. Uncinia compacta, 118. — triangularis, 6. Urtica ferox, 354. Ti, 324. Usnea ceratina , 36. Tillæa muscosa , 322. — cornicularia , tbid. Toatoa , 324. —florida, 37. Todea hymenophylloides , 97. Toétoé , 213. Touaye, 211. Vauthiera australis, 107. Trichilia monophylla, 306. Veronica angustifolia, 187. — spectabilis, zbid. — cataractæ , ba Trichomanes reniforme, 05. — elliptica , 141. —strictum , ibid. —salicifolia, 186. Trichomanes bivalve , ibid. Viscum antarcticum , 269. — demissum, O2. Vittadinia australis, 251. — pacificum , 1bid. ee 5 93. Trichostomum perichætiale , Wahlenbergia gracilis , 225, 5o. Weinmannia racemosa , 321. Triticum repens, 138. Wintera axillaris , 200. —scabrum, 137. Tuhur, 141. i Tarbinaria denudata , 18. Xeranthemum bellidioides, 242. Thelymitra Forsterii, 165. Thelymitra longiflora , ibid. Typha angustifolia, 99. Zanthoxylam Novæ-Zeelandiæ , 291. FIN DE LA TABLE.