KONGL. VETENSKAPS ACADEMIENS HANDLINGAR UNDER SEDNARE HÅLFTEN AF ÅR 1818. OOO—— VETT — PRASES Herr Doctor C. TRAFVENFELT, Professor, Assessor i Kongl. Sundhets-Collegium , Riddare af K. Nordstjerne= och Wasa Orden. GRANSKNING | Af de till "Thymelxzarum Våzxtordning hörande Slågten och Arter; | af | JOH. EM. WIKSTRÖM, Med;; DOBESOIIPIR: EF. Systeme år den stådjepunct, som fåster våra kunskaper, gifver åt dem ordning, styrka och sam- band, samt bevisar derigenom sjelft sin nådvåndig- het; derjemte vittnar det otvifvelagtigt på ett ver- keligen tillfredsstållande sått om detta systems för- tråfflighet, då det förmår uthårda pröfningen af ett helt Århundrade, uti hvars charactere scepticismus intagit ett icke obetydligt rum... ; Snart skall örtvetenskapen hugna sig åt denna ovanliga..heder. Under en tid af redan öfver 80 är har den till sitt Systeme och sin uppstållnings- method icke undergått någon våsentelig föråndring, då .deremot de öfriga erfarenhets-vetenskaper och era af de intellectuella under samma tid icke sål- lan vexlat systemer, af hvilka bvarje för sin pe- riod oftast varit bedömdt såsom det enda, hvaraf Vetenskapen någonsin kunde vånta sig trefnad. Örtvetenskapen erhöll detta berömda Sexual- Systeme af Sveriges von Linné, som, ledd af sitt systematiska snille och sin vidstråckta kånmmedom 264 af naturalstren , vägade till samtids förvåning och efterverlds beundran att med djerf, men såker och kraftfull hand teckna ett Systema Nature, Redan år en långd af år/sedan hans bortgång försvunnen, men det ljus han gifvit åt Vetenskapen, den till= gifvenhet. och fart, som han åt den beredt, -hafva sträckt sin verkan till alla odlade Fölkslag och burit ymöigfulk Axopsrat? rtvetenskapen: har sedan Linnés tid betyd- ligt förkofrat sig genom de mest ifriga och ihårdiga bemådanden af dess idkare. = Flera Våxtordnin- . gar, som af Linhné varit ofullståndigt kånda t. ex, Palmerna, Orchiderna, 'Gråsen, Cryptogamerna m. m.-fl., bafva blifvit utredda, Mossornas fru- ctification bekant, och en talrik mångd af enskildta » slågten och arter nårmare beståmda. WVåxternas anatomie, physiologie och chemie, förut så föga kända, hafva blifvit mera utarbetade, ån man nå- gonsin kunnat boppas; — Låran om: Våxternas na- . turliga fråndskaper, denna sköna, men alltid ofull- åndade” målning af Naturen, har blifvit bearbetad utur mera upplysande och för Vetenskapen förmån- liga synpuncter, Våxt-geographien, som så myc- ket upplyser oss om. Lånders climat, fruktbarhet och förmåga af odling har ur sin linda blifvit ut- arbetad af tvenne bland vår tids ber&åmdaste och mest förtjente Naturforskare, Humboldt och Wah- lenberg. ndteligen "måste ”man icke förgåta; att'då uti Linnés tid endast 10,042 WVåxtarter voro kånda, utgöra de nu bekanta; enligt Hum: böldts sednaste beråkningar, ett antal” af 44.000; hvilket nogsamt vinnar om det nit, som lifvat Ves tenskapens Idkare;- At nihil ab omni:parte: beatumé Genom det stora antal af: våxter, som i sed- hare tider blifvit uppråckt, uppkom en ganska mårk: bar svårighet att rigtigt utreda och::b 265 samma ; liksom af' sig: sjelft uppstod derföre-ett cri- tiskt behandlingssått;:. men detta tyckes i:sanning 7 bafva' urartat sånda till en viss ytterlighet , som för Vetenskapensaredighet, enkelhet och skönhet, . må hbånda åfven. för: dess gagnelighet, synes biifva skadlig, .samf göra den för: begynnaren mera otill- gångelig. . Man, började nemligen att utan betån- kande såsome att vilja - beståmma, allt, som visade »den. obetydligaste: föråndring i form, beklådning; ja såfven fårgs man förglömde Linné's påminnelser som det inflytande, som -olika climat, jordmån, ärs- tid, 'våderleksm. m, utöfva på växterna; man för- «glömde, hvad iman aldrig. bort förglömma ;, medan Mani så oftarsett det, att en, mångd af former icke -sållan Öfvergå, till. hvarannan , och hos samma, in- divider finnas olika hvarandra; man förglömde såndteligen , .att.detta behandlingssått var stridande -mot all: physiologisk,. sann, .och-redbar: kånnedom — vafcNatursalstren, : Osåkra artbeskrifningar tilllödade beståndigt, synonymien blef ett chaos, som alde- — Aes förskråcker,, och af den skyndsamhet, hvärmed :Botatiisterne. liksom. med hvarannan tåflade att kun- göra sina fynd, föranledes man att tro, :att flera af "dem mera syftat iår åran: af botanisk ryktbarhet , ån att. de itill:sitt- föremål. verkeligen haft; Veten. skapens: sånnhskyldiga. vinning. — rata <> Den hedern tillhör Herr Doct.. Wahlenberg, satt hafva visat bela orimligheten af ett dylikt Våx- ternas beståmningssått, och genom sina skrifter lårt <0ss, "att ien! babituell behanglingsmethod af våx. — terna, som; tillika bedömer deras mångfaldiga för- -ånderligheter: utur en: physiologisk synpunkt, och icke: förgåter-en förnuftig :critik., såkrastileder till siden: yttre -kånnedom af dem, hvilken, icke; stri- . dande Amot den inre, "år nådvåndig för att efter eit Systeme kunna igenfinna dems «+ deres 266 De Botanister finnas, hvilka såga sig tro, ätt Vetenskapen, i anseende till oredan med attbe- ståmningarne, gått tillbaka sedan Linnés tid. "Men depna förmodan kan man, utan fara för misss tag, rent ut förklara för orimlig, då man besin- Dar, hvilken betydande förkofran våxternas så v som inre kånnedom vunnit sedah nåmde tid. oo oNu mera kan man dock troligen icke fram- 'stålla ett så redigt och” skönt Species "plantarum, som det, hvilket v. Linné förmådde "att gifva "oss; emedan: våxt-arfernas antal så: otroligen: ökat "sig, och Synonymien blifvit så vidlöfiig och iti« trasslad; af samma orsaker kan vål icke eller nås gon enskildt Man mera. utarbeta "detta ”Verk så, "som Linné kunde; det "borde nu' mera blott före- "tagas af ett Samfund 'Botanister, hvilka, endast be- traktande Vetenskapens' redbara vinning öch ågande "tillgång till de förnåmsta Örtsamlingar och Biblio- theker, hvar för sig utarbetade vissa Genera, Ord- ningar eller Classer. "= På detta sått skulle man kunna erhålla ett Species Plantarum, "icke: så en- kelt, som Fader Linnée's,' men: dock både godt och brukbart. . BT or Vi hafva redan erhållit betydliga "bidrag till ett dylikt arbete, och då jag ågt tillfålle att gran- ska många arter af Thymelzarum Våxtordning, har jag sökt att nårmare beståm. + dem; och ön= skar åt min afhandling derom ett tum uti Kongl. Vetenskaps Academiens Handlingar = od "> Vördnadsfullt betygar jag min förbindelse för den vålvilja, som vid denna Afhandlings utarbe- tande mig blifvit visad af Herr Profess, och Com- mend, Thunberg, Herr Commerce-Rådet och Ridd, Casström, Herr Kammar-Råtts- Rådet och » Ridd. Billberg, Herr Prof. och Ridd; Achatriu's, Herr Profess, Ad, Afzelius, Herr Prof, Agardh 267 och Herr Demonstr. Doct. Wahlenberg, hvilka Herrar tåckts lemna mig ett fritt tilltråde till sina Bibliotheker och Samlingar, utom hvilken förmån jag i sanving icke kunnat utarbeta denna Afband- ling, "För en mångd af upplysande och vigtiga underråttelser från Vahls Örtsamlingar har jag att tacka Herr Prof. och Ridd. Horneman, som med stor bevågenhet och en utmårkt liberalité gynnat mitt företag. Kongl. Inspect. Herr Fr. Otto har "ock vånskapsfulk meddelt mig många upplysnina gar rörande dessa Viåxter, hvarföre jag bet min skyldiga tacksågelse, Om Thymelearum Våxtordning i allmånhet. | Von Linné, som aldrig hann att fullstån- digt utarbeta sin uppstållning af Våxternas natut- liga Ordningar, kallade uti sin Pbhilosophia Bota- nica dessa Våxter Vepreculé, men hopförde ganska olikartade Genera, hvaraf synes, att han då för tiden ånnu icke ågde några bestånda kånnetecken för denna våxtordning. Uti sina Prelect, in Ordin. Nat. Plantar, uppstållde ban. likvål Genera mera naturenligt, men uppgaf icke några kånnetecken för dessa våxter. ÖOmsider fick låran om Våxternas na- turliga fråndskaper en större förkofran, då Jussieu "år 1789 utgaf sina Genera Plantarum, Han kal- lade dessa Våxter Thymelee och från deras når- mäste grannar, Proteacz& och Eleagnoidee, distin- "querade han dem: Ovario libero, perispermo nullo, > radicula superiori. Gertner d. å. förklarade uti sitt förtråffeliga Verk de fructib. et seminib. Plantar. , att hos de flesta Thymelxzarum Genera fanns peris- permum (ssalbumen), hvilket vål var stridande mot Jussieu”s definition, men icke destomindre grun- & 268 | dadt enligt sednare Författares vitsord. Uti Anna: Jes du Museum Tom. V. p. 223 har Jussieu vidare gifvit -anmårkningar till Gertner?s be- skrifning om Tbymelearum frukter och från, Hr Rob. Brown har uti sin Prodr. F1l. Nov. Hol- Jand.. bekråfiat Gertner's anmärkning angående albumen och såger, att. den antingen år: nullum saut tenue carnosum "), — Då Hr Brown så för. tråffligt beståmt denna Våxtordnings kånnetecken, (att förmodeligen dervid intet Kan tllåggas, anser Jag aldeles onödigt att hår upprepa de samma; jag vill blott erinra, att Aera Författare dessutom af= handlat denna Våxtordnings kånnetecken uti sina arbeten om Ordin, Nat. Plantar., såsom. V entenat uti sin) Då jag ej äger Ventenats bok, kan jag ej säga, af hvad oskäl han utesluter Cansiera. i "TA KV. 4. Handl 1808. St IE 18 270 VA £/ . + 6. TT 8 9. ro, | nd mopopetalis,. infundibulia.. formibus, quadrifidis, marcescentibus.: Nuxs monosperina.- ; Punslea:Cal. 0. Cor: monopet; införande 4ec ala marcescens, - Nux snöRospermia. TT "Tetrandria. Doågeinr Cal. o. Cor. monopet.. RE 4: fida marcescens. Nux mo önösperma, — Consiera : Cal. 0. Cor. monopet. urceolata, 4- fida. Nectar. 4 germen cingentia, Drupa | fida” monosperma, ä = 4 Sivuthiola : Cal. diphyll. Cor. monopet, 5 "fond. 4-Bd. Marcesc. Squawule Jag 3. | JAG monosperma.. SR 2 Octandria,. rr ägts Calo, Cor. monopet. infund;” 'gålda glanduk-faucis 4, Drupa monosperma.: Daphue: -Cal:-o, Cor: mokogau. iafond 4 sfida decidua; 7 Drupa '"monosper 'Diecai: Cal. o. Cor. monopet: införd; felis bis s fanan obsolete erenata. de Me nosperm Guidia : ik 0.: Cor. årg äkfond; bd: marcésc. - Squamule foucis. SS 8. Nux mo: nosperma, 5 Passerina: Cal. o, Cor. monopet. infund.. fid. marcescens. Nux m mohosperma. = : : SRJ ok 1r9g i Detendrige « Dais:-Invol, 4.=5 phyll.. Cal. o. Cora mono- et. infand. 4-5 fid; märcescens, ' Båcca (Nux?) rk sne Obs. Planid in hac dissertatione eruce te (1) ho tatas haud vidi lan gla 2 270 Diandria. --FHECANTHES , mihi. Nomen bajs generis derivavi a Ons vagina s,. pharetra, & dyJos , los, quoniam flores plurimi intra calycem adsunt, quasi tela in pharetra. Flo- res intra calycem spatse sedentes, pedicellati, pe- pedicellis -dilatatis, membranaceis.:.. Corolla infun. dibuliformis , qvadrifida, Nux mönosperdia; ompi: Do ut in Pimelea. Cel. Viri Vahl & Brown pocäärkiorg ha: rum stirpium involucrum -appellarunt ; "at verum in- volucrum non est, respecw insertionis florum in ipso; itaque perianthium hooce. ren calycem Dominavi, i omnino,. quod Cel. Brostaj bascié species a Pimelea haud.separaverit; dum :tamen di: versitas earum respectiu . calycis, qui in Pimélea deest,. primo jam intuitu omnibus patet; & ad eas rum. separationem 'urget.. 1. TS. Cornucopie: Iaciniis oalycis semi-lanceo: .Jatis acutis, --Pimelea Cornucopie Banks & folken Msc. Vabl.- Eb på, 1.:p-305:--Dryand. Chlor. Nov. Holl: in Kon; & Sims Ann? ädla Bör Nile p- 505: Brown Pr. FL nr Holl. 1. p. 359. Roem & Schult. SVIL MER kosfo RE ; EHab. ad SR Bay, Cape SER & Endea= svour River Nove Hoöllandie: Banks &.$o- ander, sec. Dryand. 1,-c Ad oras australes & intra Tropicos Nove iHollandie: Brown. : Herba ”certe annua, radice parva, fusiformi, fi- brosa; "Caulis glaber, paucos rämulos emittens. Folia oPposita, rarius sparsa, lanceolata, acuminata , , in: fima ad. basin caulis sepe .cuneiformia & obtusa, brevissime. BEGlak integerrima ; punctata, glabra, i Lä 272 lete viridia, 6- 15 lineas fånga, medio duas I. tres lata, Petioli vix lineam longi, glabri: Pe- danculi ramulos terminantes, solirarii, longissimi, glabri, incrassati, in calyeem conrinuati s. dilatari; extus nultam separationem harum partiom' exhis ”bentes. Calyx: magnus, mönhophyllus , infundibu: Jiformis, quadrifidus, glaber, 7 lineas tirciter lon- us. &' ad basin laciniarum, ubi latissimus, 4 cir- " titer- latus, rubicunde favus: Jtacinie calycis ses milanceolate, acute, unam cum dimidia lineam longae. Flores äntra - calycem öbique sparsi, pluris mi, pedicellati, -superiores calycem paullo exceden- 3, glabriyflavi; Pedicelli dilatati, complanati, mem- va rubicunde-flavi, glabri, unam 1. duas lineas longi, Corolla reticulaia,; 3-4 lingas longa, persistens: ”Lacinie sorolle ere PIukcdolne, 'ob- tuse, longitudine circiter tertiae linex partis. Stami- za duo; ad basin laciniarum inserta: Filamenta ex< serta, longitudine laciniarum;' Ahthere suborbicula: te, biloculares,' lutexe. -Germei oblongum ,- gla- brum; Stylus lateralis, exsertus; longitudine sta- minum; Stigma capitatum." > Nux ovata: men. brana externa tenuis, viridis; testa nigra, nitida3; semen lanceolatum, flavum 2. punicea: lakisije öre grn semiorbiculatis usis. Pinet punitea Brövvlk pr. FL: Nov. Holl, Pp 350 Hab.' ån PER racer & Titra Arnhem intra Ttos > picos Nove Hollandie: Brown: | Herba certe etiam annua, priori quoad caulem & folia, valde similis, differt vero: foliis s&pius bre- vioribus, 6- 10 circiter lineas longis, inevidentius punctatio; calyce minori, 4 circiter lineas longo; puniceo: lariniis calyeis semiorbiculatis, obtusis, brevioribus; corolla paullo rn stylo brevio- 273" re; stigmate obtuso; dum in -T. cornucopie folia se- ” pius longiora, 6 - 15 lineas' longa, evidenter puncta- ta; calyx major, 7 circiter lineas longus, rubicunde=: flavus: Jlacinie talycis semilanceolate, acute, Jon- giores; torolla, paulio longior;- stylus Longior stig- ma capitatum. Ån ceteris conyeniunt, | > 2.' PIMELEA, Banks & Soland; Genus "botce nomine Banksig primum descrip- sefunt utrique Forster, dein ad Passerinam il" lud revotavit von Linné fill Cel. Gmelin wvero Cookiam mnominavit. Interea Ilöstriss. Viri Banks'& Soländer longe jam amte Cel: Gm e- lin'hocce genus in Msc:tis suis Pimeleam vocabant a miucAns » Pinguis F), quoniam fructus pinguia - videntur, Cel. Gertner nomen a Banksio da- tum primum publicavit. A Passerina tantom dif: fert staminibus duobus, itaque huvic Generi rectius adnumerandum, & 'animus valde inclinat, duas se. ctiones Passerin&e formare, quarum una stamin, duo, altera stamin. habetet octo I. plures; at hoc facere aliis, relinquo. Cum species 'Passerina jam satis numeros&e sint, ut earum definitiones magnas ha- beant dufirilfarer commode, forsan erit, eas sepae ratas retinere, qvamdgquam” inconsequenter actum' vi deatur. Sectiones in hoc Genere a Cel. seg formate, haud constantés sunt; dum vero meliore hävd "substitvere 'potui, €a$ Tetinui. ks definitio- nibus meis ab illis a Cel, Brown datis respectu terminorum botanicorum discessi, ex quo in hoc -dissertatione dissimilitudo oritur, quam haud corri- gere valeo, dum tantum 20 species vidi Pime-. learum, | - +) ”It is derived Fr TijtEAY» far, but is tly sounding, than a very apt inarion , unless may j RE fa recent fruit.” Smich bot, of new" 3274 | 1. Folia opposita; Capitulwm terminale. Invos" lucrum foliis rameis dissimile. "Br. LG 1. P. tollina Br. involutris tetraphyllis: folio- ' lis 'ovatis utrinque glabris capitolum subee- quantibus, perianthii tubo sericeo, foliis decussatis Hineari- sem inetvibis sub- fatt år ie Rs involucris tetraphyllis: ; foliolis: ovatis acutis glabris. capitulo dimi- ; «+; sdio brevioribus, corollis sericeis: laciniis co-- --rolle lanceolatis obtusiusculis, foliis lance- syo olatis cuneiformibusve brevissime petiolatis ooh -iacnwis mucronatisve, . ; oroa Pe linifolia. Smith Spic.. Ner Holl; 1. po. änns asdst dh Will Re Pl. pi Sr. Vall; 6 muban OR « Syn. d, p. 16. Brown sul Re: NO öde ”Flassentera Rudge in Linn, RSS adsda USER dre SR DEN SEE BT 2 scMwolucrata Banks . & Soland. Msc. Passer: på Ape obeerala Thunb. Mus. Nat. Acad. Ups. annes bock dk pstOR &. P. inv, BEjusd. Mage. Nat. Appends P. XXIL p. 32: TR Heb in aNeva Cambria: Banks & Solander. secs Herb, Thunb. In Nordfolk Island: Smit z andr Herb; cit...Ad Port Jackson & in; insula v van aDiemen, Nov.. Hollandie: Brown: be Obs; P. filamentosa Rudge certe. ;eadem, quam- l je ob folia sessilia deseripsit. = ceraua Br, involucris stetrapbyllisz Är jig ovatis utringque glabris Capitulum sub: | quantibus, perianthio supra articulationem- q Näe pe Så SR "spathulato- linearibus, vå Brown; m. I ce, Fe spattodota Labillard. Man Holl: a. able SR 4? sec. Brown LI. 2775 Hab. in insula van” rn Nov. Holtanidra: La- billardiére & Brown: "F$ " T 40 brevifolia Br. involucris t fötrafibyllis: fo- liolis ovatis capitulo 3 > brevioribus: interio- ribus imntus fo ianiosts le; perianthiis Supra ”articulatiohem Pilosiusculis; foliis” linearibus Åfiternodio "viso'dongioribus; Brown cd. &€. i ; Koem:l. :C, Hab. ad oras imeridionales Nov. Holk: Brown. Fr 5 ;P. paludosa Br. involucris teträgibyllis: fo- iolis ovatis intus subseticeis capiulo dimi- dio brevioribos, perian:hii tubo-sericeo3 for liis linearibus internodio SKA RGiANNER - 170. p.s60: i Ros; -Hab: ad Port Jackson Nov. 'Holl. sön, — 6. P. angustifolia. Br. involucris.. tetraphyllis: foliolis orbiculato ovatis intus-subsericeis ca- Pitulo vix dimidio brevioribusy; -perianthiis sericeis: basi persistenti hirsutissima , foliis SRA N åntegpedip lpngigribps. Pa kö " Roem; 1 . ad Oras rd Nov. Holl, I, Brown, Be T 28 -Blauca Br. involucris NAR fol "ls ovåtis acutis pari interiore intus pube- scentibus ciliatisque, torollis supra articula- tionem ”sericeis, basi nudiusculis: laciniis corolle lanceolatis obtusiuscuiis, foliis lan- sen atutiusculis glautis. a ; P. glauca Brown I. c- Roem mA Rud- 23 ge in Linn. Irans. No op: A80. tag. f å Hab. ad oras merid. , Port Jackson & in insula a Van Diemen Neve Holl. Brow RR b. då a ligustrina Labill. involucris ERE folidis ovatis acutis venosis intus sd tibus > Corollis : sericeis : lacitiiis Sr fört va ” 276 gis obtusis, foliis ovalibus lanceolato:oblom- gisve obiusis venosis,' P. ligustrina -Labillard. LI c. pr Od teg. Brown 1, c: Roem 1 c:- ; Hab, in Insula van Diemen: Labillardiéere; & ad Pert Jackson Nov. Holl. Brown. — pb. + 9. P. decussata Br. involucris tetraphyllis: folio- "dis late ovatis semicoloratis utrinque glabris, perianthii tubo hispido, foliis decussatis ova= sr coriaceis. Brown 1 c. Roem le. = ' P. ferruginea Labillard, 1, cp. 10.:t. 5: sec: Brown. Hab, in terra van Leuwin: Labilldrafkre. Ad ; oras meridionales Nov. Holk: Brown. Ad west Coast Nov. Holl.: Menzies sec. Dryand. in Ann. of bot. I. c. — F 10. "P. rosea Br. involucris tetraphyllis: foliolis i ”Janceolato-ovatis acutis utripgué glåbris, pe rianthii tubo inarticulato: dimidio inferiore bispido, foliis lanceolaio-linearibus. Brown VRT Roem: 1 € Sa bol NAR 4. 1458: Loddig. bot. Cab. TX. N:o 82. : Hab. ad oras merid. Nov. Hollandi& : Bro wh,—$. Ti P. hispida Br, involucris tetraphyllis: folio- | "lis ovatis margine simplici intus subsericeis capitoli dimidio brevioribus, perianthii tubo dimidio inferiore hispido, foliis lanceolatis | linearibusve Brown 1. c, Roem, 1. C. Hab. ad oras Merid. Nove Hollandix: Bro wn.— +. To 12 Pi lmata Bi, involucris ferapkyla: foliolis "> Öövatis margine membranaceo intus sericeis . — Capitulum subzequanfibus, perianthiis longi- > fudinaliter bispidis, foliis lanceolatis. Brown 1 c. Roem. I. c, Hab, ad oras merid. Nov. Hollandiz: Brown. - — b 277 IL. Folia 'opposita. -Capitulum terminale. Folia floralia rameis subsimilia. Br. + 13. P, pancifiora Br. foliis utrinque glabris li- neari-lanceolatis: floralibus binis latioribus capitulum pauciflorum superantibus, perian- tbiis glabris, receptaculis nudis. Brown 1 c. | KR VAMe LeeCi Hab. in Insula van Diemen Nov. Hollandize: Brown. — &+. + 14. P. serpyllifolia Br. foliis utrinque glabris obovatis ovalibusque: foralibus quaternis capitulo paucifloro longioribus, perianthiis olabris, receptaculis villosis. Brown 1. c : Roem. L. c. ; ? Hab. ad oras merid, Nov, Hollandie: Brown. — >. 15. P. prostrota Banks et Soland, foliis ovalibus « oblongisve minutis obtusis glabris, forali- bus: quaternis, fAoribus terminålibus aggre- gatis villosiusculis: laciniis corolle oblongis obtusis, P. prostrata Banks et Soland. Msc: Willd. Sp. Pl, 1. pc 51. Lam, MI. Gen. Ep. åts tg. f. 1. P. levigata Garn, de Fruct. SA . 186. to 39. f. 1. Baaksia prostrata 3 | ) orst. Char. Gen. p. 8. Forst, jun. in Act. Ez Ups, III p. 175. Passerina prostveta Linn; . ; Suppl p. 227, Cookia prostrata Gwmel, rs Syst. Nats —: Pp. 241. | B: ramulis villosioribus, folris magis elon: - . — oatis acutioribus, floribus villosis. . Hab, in, montibus aridis Nov2& Zelandie: Forster - ond j — 126. P, sylvestris Br. ramulis glabris, foliis: lan-. ; ceolatis acutis glabris, floralibus ovatis lan: ceolato-ovatisve 4—Ssenisve acuminatis, Co- 278 -rollis glabris eximie articulatist. Adaciniis co- rolle lanceolatis sfaenigarde obtusiusculis. P. sylvestris Brown 1. c. Roem. I. 0 > - "Hab. ad oras merid. Nov. Hollandie: Brown; — 6, 17. P. humilis Br. ramulis pubescentibus, foliis "lanteolatis oblongisve -obtusis glabris , Aorsli- bus ovatis'intus pubescentibus, corollis se- riceis: laciniis corollae lanceolatis obtusius- culis. : P. humilis Brown 1. & Roem, I. c. Hab. in Insula van. Diemen Nova Hollandiz: ee Brown: =P -—— 38.: P. flava Br. foliis obovatis orbiculatisve glabris, foralibus quaternis capitulo longio- ribus, corollis pubescentibus : pg corollae minutis oblongis obtusis. P. flava Brown 1. e. Roem. I e. ; i Hab.ad oras merid, et in Insula van Diemen Nove Hollandie: Brown, — b. Obs. Flores certe vel monoici I divoici, + 19. P. microcephala Br. foliis utrihque glabris "> lineari lanceolatis acutis: floralibus lanceo- latis capitulo- paucifloro longioribus, perian- thiis pubescentibus Brown 1 c. Roem. I c. Hab, ad oras merid; Nov. Hollandie: Brown. — pb. 20. P. Gnidia Banks et Soland. foliis oblongis "Ianceolatisve acutis coriaceis glabris, flora- libus ovatis oblongisque, - corollis ' villosis: Jaciniis sken oblöngis obtusis. : dia B, & S. Msc. Willd. Sp. PI. I. p: 50. Vahl, Pers. Roem, 1, 'c.— Banksia Gnidia Först le RER a Nr "Forst. jun, 1. cec. Passerina Gnidia: Linn. Suppl. p. 226. Cookia Gnidia Gmek"l. c. Hab. ad Dusky bay Nova Zelandie ad fissuras rupium in Fittore maris, ”reperitur ”qåoque in 279 "boreali parte bujus insule in summis montium cacuminibus: Forster jun: — Pb. äv P: clavata Labill. föliis : lanteolara acumina- tis subtus pubescentibus, capitulo longe pe- dunculato > corollis villosis: laciniis corolle mminutis oblongis öbtusis. >P, -tlavata Labillard; 1. "c. ps 11. Br. 1 3 ing Röejh. WE me in Insula van Diemen: Labillavdilre; ad oras merid. Nov& Hollandiz: Brown. — Obs. omnes, quas dissecavi, fores hermaphroditi fuerunt ;> dixit ramen Cel Brown, flores dioi- ka2. P. imbricata Br. foliis lineari oblongis im- E bricatis subtus pubescentibus: adultis gla- bris ; Aoralibus numerosts utringue sericeis, erianthiis hirsutissimis. Brown. 1. "ec. Hab. ad oras merid. Nov, Hollandie: Brown. — b. Obs. sec. diagnosin P.virgate Vahl. & pilose B. & S, affinis videtur 23. P: tongiflora Br. foliis linearibus obtusis ex- tus pilosiusculis oppositis -sparsisve, aduls tis -glabris, involucralibus lanceolatis , co- rollis sericeis: laciniis apr lanceolatis "äcuminane, / P. longiftora Brown 1. c. Roem: Ve. Hab. ad öras merid. nov&e Hollandie: Brown. — b. 24: +”, octophylla Br, foliis oblongo linearibus obtusis- villosiusculis 'oppositis sparsisve, in- volutcralibus similibus, corollis hirsutis: tubo "dimbum quadruplo superante; laciniis corollae minputis oblongis obtusis, / P. octophylla Brown )J, c. Roemö hae. Håb. ad oras merid- Nove Hollandie: Bro w n.—b- Ops. folia adulta sopra glabrescunt. ; dr STR Pilosa. Banks et Soländ. foliis. anceolatis 280 cs obtusis subtus pilosiusculis supra : glabris, Horalibus capitulo paucifloro duplo Hab. jup. 26. longioribus, ' corollis hirsutis: laciniis Ra le oblongis obtusis. P. pilosa B. et S. Msc. Willd. Vahl, Pers. Roem. I. c. Lamarck lULI p. 31 t.g.f. 2 Banksia tomentosa Forst. Char. Gen, p. 8- ; t. 4. f. k—n. B. 'pilosa Forst. jun. in Act. Ups. IIL p. 174... Passerina pilosa a or p. 226. Cookia pilosa Gmel. C. P: in Iruticetis. Nova Zeelandiz: Forster Vabl. ramulis EA foliis lan ceolatis acuminatis supra glabris-subtus pi- | losiusculis, involucralibus capitulo terminali axillarique longioribus, corollis hirsutis: la- ciniis coröllae oblongis obtusis. P. virgata Vahl. En. pl. I. p. 306. Rod 1. c. P. axiliaris Banks et Soland. Msc. Passerina axillaris Thunb. Mus. Nat, Acad. Ups PP. act pp 200 Hab. in Nova Zeelandia: Forster sec. Vahl et Herb: Thunb. et Montin. +— + Obs. a P. pilosa B. & S. differt tantam ramis nu: merosioribus; foliis longioribus] & acuminatis nec non floribus plutibus; dum P. pilora ramos habet pauciores; folia 'magis oblonga, breviora - et obtusa, foresque pauciores. Affinis. etiam, uti videtur, P. imbricate Br. — Ad latera ca- pituli excrescunt ramuli, unde flores, primum re vera terminales, laterales axillaresque tandem PV 2 adunt. P, longifolia Packs et Soland. caulibus gla bris, foliis longissime :lanceolatis acuminas tisque petiolatis utrinque: glabris venosis, , ; 281 involucralibus capitulo multiforo longiori- bus; corollis pubescentibus: laciniis :corollse oeblongis obtusis, P; longifolia Banks et Solander Msc. Pas= serina lomgifolia Thunb. Mus. Nat. Acad. Ups. App. XXI p. 32. Hab. in Nova Zeelandia: Forster sec. Herb. Thunb, et Mont. — PB. "Frutex omnium Pimelearum speciosissimus fo His suis longissimis floribusque magnis, Caules ra- mique glabri. Folia opposita, szepe decussata, lon- gissime lanceolata et acuminata, brevissime petio= lata, integerrima, utringue glabra, viridia , subtäs di- lutiora, Venosa, superiora breviora, inferiora klon- .giora, pollicaria, bipollicaria et ultra, medio tres quatuorve lineas lata; fioralia similia, breviora, tapi- tulo duplo longiora, - Petioli supra canaliculati» subtus convexi, utrinque glabri, dimidiam unamve jineam longi, Receptaculum conicum, villosums. Flores terminales, aggregati, capitulåm formantes, plorimi,sessiles,, extus pubescentes. Corolla ;ungvi- tularis , rosea uti videtur: tubus 5 fere lineas lon- gus; lacinie corolle oblongae, obtuse, lineam paullo longiores, Stamina 2, ad basin laciniarum inserta: Filamenta exserta, longitudine laciniarum, rubra; Anthere oblonge, biloculares, lutexe. Germen oblon- gum 1. ovatum, glabrum, apice villosum; Stylus la- teralis, filiformis, exseftus, longitudine laciniarum , ruber; stigma capitatum, tenuissine pubescens,. Nux ovata, glabra, apice villosa: membrana externa tenuis; festa nigricans; semes Ovatum 1. lanceolas tum, flavum. ies distinctissima & pulcherrima, cujus tas. men affinitatem eruere haud potui. É 28. P. sericea Br, foliis ovalibus ovatisye obe + agn as tusis imbricatis supra glaberrimis subtus se- riceis, floralibus capitulo brevioribus, corol- lis villosis: laciniis corolle oblangia obtusis. -P. seritea Brown-1. c.-Roemtl. ce. "B. foliis minoribus ovatis ARS glaberri- mis subtus villosis, floribus minoribus villosioribus. » P, villosa Banks et ES Msc. Pas= serina villosa kent Mus, Nåt. Acad. ÅR ps. Pr HU p. Å Hab. « in summo monte enar Tösule van Die- men Nove Hollandie: Brown. — 6. B in Nova PENNOR Forster sec. Herb, | Thunb, et Mont. — sd Obs. Preter notas ft B haud differt ab av 29. P. cinerea Br. foliis oblongis lanceolatisve obtusis supra glabris subtus hirsutis incanis, floralibus capitulo paucifloro löngioribus, corollis hirsutis: tubo oväto” venvtricoso, la- pr coroll:e minutis ovatis. obtusis, P, cinerea Brown 1 c. "Roem. 1.” c. Hab. in Tnsola van Diemen Nova Hölländize; Brown BO, Fr. SNpele Labillard. foliis öblongis EE latisve obtusis supra glabris subtus pubes scentibus dilutis, floralibus Capitulo” löngio- ribus, corollis villosis : tubö lineari, "Taciniis corolle: oblongis' obtusis, fruétu divpacéo. P. drupatea Eabillard. 1. & a 10.1, - Brown I, c. Roem,, I. c Ha. in, a vän Diemen Növe Hölldndix: Brown. : Obs. Fructus but speciei vera est drupa u ut id oe a quo Genere tantum staminibus differt » duob + 31. Pp. intana Br. foliis ovatis distinctis en 283 recutvis: subtus inéano tomentosis supra gla- ; bris, ramulis tinereis. Brown lc. Roem I c. Hab. in Insula van Diemen Nove Hollandie: Brown. pb. RR 32. P. nivea Labillard. foliis - orbiculatis imbri- catis margine recurvis supra glabris subtus 1 -tömentdsis, floralibus similibus capitulo bre-. å -wioribus, corollis villosis: laciniis corolle 2 soblongis obtusis. : oe 29P, nivea Labillard. 1. c. p. 10. t. 6. Brown ST TAkö Rvosmsk.o Hab. in Insula van Diemen: Labillardiere et ad - - oras ingrid. Nove Hollandig: Brown. —b:- III. Folia opposita. Flores: spicati. Br..; I 33, Ps spivata Br: foliis ovalibus perianthiisque " -Byckt oglabrisy $picis nudis, : floribas polygamis, 204 Brown de. p. 262. Roerb, I c. Rudge in | Lios. Transact: X. pc 288 t. 14: f. 307 -Hab.ad Port Jackson Nov& Hollandie: Brown a Obs. Secundum figuram 1. c fores haud spitåti, - sed aggregati, uti species sectionis prioris. IV. Folia opposita. Flores axillares. Br. + 34; P: arpentea Br. foliis lanceolatis utringue ar” iv. . ogenteis, foribus 2—4 axillaribus. Brown. re ; & 19 Hab. ad oras merid. Nov& Hollandie: Bro w n.—6. V. Folia alterna; Br: 85; P-orurviflora Br. foliis lineari-oblongis lanceo- Jatisve obtusis supra glabris-subtus ramisque .« > opilis-raris adspersis, capitulis terminalibus = ”slateralibusve pancifloris, corollis sericeis:- tu- bo curvato, laciniis corolle lanceolatis acu- ; -minans. | 284-' P, Ken Brown 1. c Roem 1, c. Rudge in Lion, Transact. p. 285 t. 13.f. 1. - Hab. ad Port ro Nove Hollandie: Brown. In Nova' Cambria: Rudge, — +. Obs. Folia et opposita et sparsa, floralia longitu= dine cåpituli. ' 36. P. gracilis Br, foliis oblongo-linearibus basi attenuatis subtus pilosiusculis: rameis pas- sim oppositis, capitulis lateralibus termina- libusque paucifloris, perianthiis sericeis: tu= bo rectiusculo ; limbo SFR Brown L c Roem.-k :c. Hab. in Insula - Hitmen ra Hole Brow Tv latifolia Br foliis oblongis basi acuta pu bescentibus subtus subsericeis, capitulo mul- tifloro spicato terminali sessili oppositifoliisve pedunculatis, periantbiis villosis. Brown lL c. Hab. ad littora a Hollandie intra s foliis ovatis acuminatis petiolatis glabris, racemis axillaribus solitariis binis ternisve, 'Corollis ovatis: laciniis corolle ovatis obtusis. C. standens Roxb. Corom, pl. 2. p. I. t. 103. Trattin, Arch. t. 41. C. malabariea Lam. Enc, 3. P. 418. t: 289. C. Råeedii Gmel. Syst. Nat, I. p. 280. Daphne polystachya Wild. Sp. Pl. IL. 1. p. 420. Rheed. Hort. Malab. T. P. 3. t. 2..et C. malabarita 3 Lam. Lc, Daphne monostachya Willd, 1 c. Rheed.l.c.t. 4. Hab. In Malabaria: Rheede et Sonnerat. In Coro- mandelia: Roxburgå. In Ceilona: Prof. T hun- . ber Caules, petioli, racemi, bractex et fores eo modo : tenuissime tomentosi, ut quasi pulverulento to- mentosi videantur. — C. malabarica. B, Lam. certe una eademque species ac ipsa «& = 5. STRUTHIOLA, Linn. Noinen hojus Generis diminvutivum est Stru- thie a segd:ov, passer 1. struthio, quoniam Aucto- rés forsan caules longos apice flöribus tum" peni- cillis squamarum s. glandularum faucis ornatos re- ctricibus struthionum comparabant, que similitudo nimis est longe petita, Ad- glandulas s. nectaria s. squamulas faucis quod attinet, difficile est dictu, Quid re vera sint, s. que functio sit earum. Fors KV. ÅA, Handl, 1318, St, Il. 19. 286 san nectaria sint. Cellulosa impletze videntur. Spe- cies cillime determinantur, quia valde variant SPP Yueg folia, et mutue” fere” in. se trans- " Corollis pubescentibus. Är Sicaä, L. foliis Janceolatis acuminatis canali- riceis: laciniis corolle lanceolatis acuminatis. "8. virgata Linn. Mant, pr. p. 41. Lam. AR Pp. 315. Houtt, En SE ASAT: 2. S. virgata - Occurrit in Herb. Vabl. specimen hujus stir- pis a Lamarck datum, sub nomine S. tuberculose, at veta S. tuberculosa haud est, quia jam Lamarck et ulherius Roemer flores uti glabros descripserunt. d: foliis omnibus linearibus obtusis planiuscu- lis glaucis superioribus extus pubescentibus, S. erecta. (3. Thunb. Mus. Nat. Adcad, Ups. P. Xill. p. 106: -S; villosa Herb. Vahl: ser : | e€: ramulis incano-yvillosis, laciniis corolle sub- oblongis obiusis, S. incana Loddig. bot. Cab. IL N:o 11. S. virgata I Thunb. Mus. Nat. Acad. ' a > Upt:sARR- SAL Pode js Hab. ”in campis sabulosis, in lateribus montium prope Hex Rivier, in Lange Kloof, prope Wol- wekraal et alibi ad Promoator. bone spei”: Prof. Thunberg, — 2. 8, lucens Poir. foliis lucidis glaberrimis lan. ceolato-acuminatis, ramis erectis >» Corollis fo- . lium"&equantibos, Poiret Enc, bot Vil. P: AN R 2 288 ER Å Lam. filustr. I p. 315 ISS RER et Schultes syst. Veg. 3. P- 332: Hab. ad. Promont. bone spei. — pb. => ”Affinis S. ciliate, — Tubus pubescens?”? Rost; et Schult.1. c, Dubia species et a S. virgata L. ve- rosimillime haud diversa.' = 8. So villosor ramulis villosis, foliis ellipticis : acutis extus trinervatis convexis albo-hirsu- tis, floribus FROSSA och corolixe — Janceolatis acuminatis. —— S. tomentosa Andr. Rep. ÅA S. chrysantha sie fö in = &Schult. | Syst. Veg. 3.op. 333 Hab. ad Psomont Bous spe. + ( Herb. Vahl. & Casströn Frutex OR superne villosis inferne glabris. Folia elliptica s. "lato-lanceolata, 3—4 lineas longa duasque lata. Flores villost s. pubescentes. Calycis foliola lineari-lanceolata, obtusa, extus syälssisula, Squamule faucis 12. 4. S. siriata Lam: ramulis fobercsbtlbs, foliis ovatis, junioribus lanceolatis, acutis imbri- catis extus eximie nervosis, floribus sericeis: laciniis corolle lanceolatis acuminatis. S. striata Lam. Illustr. 1. p. 215 sec. specim. in Herb. Vahl. — SS. imbricata Andr. Rep. t. 113. — S. laterifiora Hor- nem. Hort. Hafn. IL op. 855 sec. Spe- cim, — SS. sulcata Schmidt in Neue un sekten. = "Pflanz.? vid Uster. Annal der Bot. 6 stäöck. p. 120. Hab. = Promont. Bone spei. $. ruter tamis superne pubescentibus, inferne gpbeis Folia adulia ovata, 1. sepe lanceolata et 0 ER ciliata, , eximie nervosa ut sulcata fere, LJ 289 Calycis' foliola lanceolata, acuminata, margine ciliata, Squamule faucis quatuor. S. lateriflora Flornem: eadem omnino est ac S. striata Lam. foliis inferioribus lanceolatis, acu- minatis; superioribus ovatis. ++ Coreollis glabris. &. &S. erecta L. caule glabro, foliis lanceolatis acutis acuminatisve glabris, floribus glabrigs lacimis corolle lanceolatis acuminatis. S. erecta Linn. Mant. pr. p. 41. Wendl« Obs. bot. p. 9. t. 2. f. 10... Loddig. bot: Cab. VIII. N:o 74. = SS. erecta' ox et y Thunb. Mus. Nat. Acad. Ups. P. XII. p. 106. 5. pendula Salisb. Hort. Allert. p. 282. S. tetragona Retz. obs. bot. subulara Lam. 1. c. ? Necrandra tetrandra Berg. Pl. Cap. g ig eg tetragona Linn, Sp. Pl. + 51 S. juniperina AE Er 1. c. Curt. Mag. t. 222. Loddig. bot. Cab. 1. ct. N:o 75: Ait Hort. Kew: ed. 2. Tom. I. p. 271. Hab. ”in campis extra Cap et alibi ad Promont. bone spei”: Prof. Thunberg. — +. Caules superne quadranguli, inferne teretes, gla- bri. Folia lanceolata 1. linearia, acuta 1 acumi- nata , inferiora planiuscula, superiora convexiuscula. Squamule faucis octo. S. juniperina Retz. tantum junior certe stirps est S. erecta, Foliola calycis paullo longiora quam in S. erecta, quod tamen inconstans est & nullius mo- menti, dum de cetero non differunt. — Anthere etiam in utraque incluse. — Dicunt quidem Horticulto- res, ramos in S. juniperina laxos et nutantes esse, at in S. erecta firmiores et erectos; ego vero 200 - > beré Potui. —Credibile est, S. subulatam Lam. huc per- vidi S. Jjuniperinam, quam a S. erecta diversam bha- SR i Occurrit in Herb. Vahlii Struthiola sub no- mine S. angustifolie, a Lamarck data, que eadem omnino est ac 5. erectaLinn.; dum vero ipse Lamarck in Illustr. I. p. 315 S. angustifoliam inter species éorollis extu$ 'hirsutis enumerat, certe åa S. erecta IL. est diversa. Dixit etiam Cel. Roemer, quod tubus corolla 'pubéeséens sit; nec umquam variationem quoad glabritiem vel pubescentiam corolle Struthio- ”larum observavi; quamquam de cetero magnopere variant stirpes memorati. aa Bag 6. S. ovata Thunb. caule glabro, foliis ell. pticis lanceolatis ovatisve acutis glabris, foliolis calycis foribusque glabris: laciniis corolie lanceolatis acuminatis. S. ovata Thunb. pr, Fl. Cap. I. p. 16. ; cim. ; Hab. ad Promont. bonze spelt: Prof. Thunber g.—Bb. Frutez ab omni parte glaber. Folia 4—6 li- reas longa, duasque lata, Flores folio duplo fere löngiores , itaque” longissimi. — Folia calycis rarius margine pubescentia. Squamule faucis octo. ” — 7 SS. hirsuta: caule hirsuto, foliis ellipticis : Oövatisve acutis extus hirsutis, foliolis caly- cis pubescentibus, foribus glabris: laciniis corolle lanceolatis acutis. 3 S. ovata 3 Thunb. Mus. Nat. Acad. Ups. EF SCHESp. 106; t FE Hab, ad. Promontor bone spei: Prof.T hun ber gb. 291 Differt de cetero. a S. ovara Thunb.: foliis minoribus magisque approximatis sepe sparsis, quod in precedente vix vidi; floribus omnibus fere brevioribus minoribusque: laciniis. corolle brevio- ribus. : ; 8. 5. Vahliisz.caule glabro, foliis oppositis ovato- " lanceolatis acuminatis amplectentibus , flori- bus glabris: laciniis corollze lanceolatis acu- minatis. S. .subulate ;Vabl -Herboa minime veto Lamarckit, 3 Hab. ad Promont. bone spei. b. (Herb. Vahl. .& Swartz.). : " Frutex S. ovete Thunb. valde affinis, differt: foliis ovato-lanceolatis, - amplectentibus, longiori- bus subulatoque acuminatis; floribus brevioribus ; dum 5. ovate folia elliptica 1. lanceolata ; breviora, acuta, haud amplectentia; flores longiores. ad Tnvitus re vera hancce speciem a S.-ovatra di- stingud, at habitus stirpis diversus & forma folio= rum aliena nec non insertio me ad earum separa- tionem coégit. Kane | | Dubie: | + 9 S. tuberculosa Lam. glabra, foliis oppositis ovato-acutis canaliculatis dorso substriatis , corollis folio vix longioribus. Lam. Illustr. 1. p. 214. Poir. Enc. meth. VIL p. 479: sec Roem & Schult. Syst. Veg. 3. Pp. 333. Hab. ad Promont. bone spel: Lamarck 1. c. — pb. »Tubus corolle glaberrimus.” Roem & Schult 1 cs + 10.'$. angustifolia Lam. foliis oppositis erectis li- - nearibus dorso-trisulcatis, ramis co iti - villosis. Lam. illustr. 1. p. 315 Poir. Ene. bot. VIL p-.477- sec: Roem & Schult. Syst: Veg. 3. Pr 331. : nå . 293 Hab. ad Promont. bone spei: Sonnerat: — ”Tubus corolle pubescens.” Roem. & Schult. 1. c. T 11. S. longiflore Cam. subpubescens, foliis oppo= sitis breviusculis canaliculatis, corollis lon- gissimis incano-tomentosis. Lam, illustr. p- 315 Poir. Enc. VIL p. 466 sec. Roem, & Schult. I, c: IR : Hab. ad. Promont. bone spei: Sonnerat — &. . ”Hänc iconem Burmanni (Afr. Per FIT 14 f, 1.) ad suam longiflorara , nec ad virgatam , ut Will- denow, ducit Lamarck & Poiret I. c., a qua dif. fert: tubo corolle gracili multo longiore, pollicari & ultra; corolla alba laciniis ovato-obtusis; foliis latioribus minus oblongis.” Roem. & Schult. 1. c. Credibile tamen est, quod hancce plantam metito ad S. virgatam citaverit Willdenow; Figu- ra stirpis in opere Lamarckii nullos characteres exi- mios a S. virgata exhibet. ; Tila: S. tomentosa Andr. foliis ovaris tomentosis , | calycis glandulis duodecim. Ait. Hort. Kew. ed. 2. Ts 1 p. 271. Andr. Repos. t. 334. Hab. ad. Promontorium bonze spel. — bh, Forsan SS. villosa" mibi.eadem ac $. tomentosa Andr. — Haud- dicitur 1, e. an torolla glabra sit ]. pubéscens. | T 13. S. sulcata Schmidt: foliis) ovatis imbricatis sulcatis, . ftoribus axillaribus- Schmidt Diss. grad. Neve und:selt. Pflanz, vid. Uster. An- nal. der Bot. 6 Stuck: p. 120. =” Habi ilogg 5 SER 5 | 1 ””Tubus villosvs adJimbum ventricosus.” S ch midt 26. — Forsan eadem ac, S. striata Lam. + 14. S. chrysantha Lichtenst. foliis ovato oblongis "oc > obtusiuseulis quinquenerviis cauleque hir- sutis, foribus axillaribus sessilibus, glan= | 293 dulis nectarli penicillatis. Lichstenst. Spi- ' cileg. Fl Cap. SE sec. Roe m. & Schult. Syst. Veg. 3. p. Hab. ad montem Wiiesberg prope Tulbagh ad ' Promontor. bone spei: Lichtenstein. — Forsan eadem ac S&S. villosa mihi. — Cel. viri haud dicunt, an flores glabri sint 1. pubescentes; nec numerum squamularum faucis memoraverunt Quid S. stricta Donn Hort. Cantabr. edit. 6. o? Quid S. superba & S. oppositifolia Catal. Hort. Liverpool: p. 176? Quid S. glauca Loddig. Catal. pl. 1807 p.: 332 & Donn Hort. Cantabr edit 6. p. 40? anne' Sinan Loddig. bot, Cab. 11. N:o 112? = Lecests prel. SS. nana Linn. fil. species est Gnidie, quia cå- lyx deest. Obs. Species a Lamarck memorate ulterius inqui= rende; forsan plurimae tantum varietates incons spicue sint S. virgata & erette. — Adnotandum denique nec opus Cel. Andrewsii, nec Encyclo: pediam Poiretii me vidisse. : Pirasyrie 6. FT LAGETTA, Juss. & Lam. Arbor häcce, ab Hispanis Indie occidenta- lis Logetto vocata, diu cognita fuit, attamen non botanice antequam D:r Wright Anno 1777 spe- cimen misit Illustrissimis Viris Banks & Sokan-= der, qui arborem ut speciem Daphnes determina- verunt; Illustriss." Swartz vero primus fvir, qui 70 ab llustriss. Jussieu & bäikärek ut um genus definita nomine Lagetta, & a Daphne corolla | FN & sg faucis quatuor -differre di AA Månd / 294 citur; an verosbasi I fauce cerolle glandule sint adnate Auctores plurimi non determinant; Fructus ab Auctoribus etiam diversis describitur nominibus: a b.m, Swartz drupa vocatur, Ilusstrissimo Jus: sieu vero nux, Ventenat bacea audit. ove, SIS pem numquam vig itaque dubia allata haud dissolvere possu mu DL. lintearia et & Lam. — Juss. vin på p: 8:. Lam. Enc. 3. p. 376 & 440. IHustr. t. 389- Vent. Tabl. IE p. 239. Daphne Lagetto Swartz Fl. Ind. Occ. 2. p. 680. Wright in in Lond. Med. Journ. Vol. VIII Pi i1t: på — vid, Ust. & Roem. ' Magaz. IV. Stöck p. 2139: — Sloane Hist. 3: P: 22 t. 168. f 523 4 60 ET Hab. in montibus 'excelsis Jamaica &£ ffiipsklola: Swartz, b. — Credit Cel. Lamarck, & Cansieram malabaricam sibi & Kada Kandel Hort. Malab. 6 t. 37. species hujus Generis esse; — dum Lagettam haud Ye mus, hanc rem haud dijudicare possumus. é | "Obs. Me docvit Cel. Afzelius, quod ex interior! Africa ad Sierram Léonam adducatur cortex in- interior s. liber reticulato linteiformis arboris ig- note, ah Anglis Lagette interdum nominate, Est hecce Arbor , 'quam sub nomine Daphnes me- morat Cel. Arndt in ; Rejye durch Schweden ': ER pr 7. DAPHNE, FR Nomen huic Generi imposuit von Li nné a da Pyn, quod synonymon est Lauri, Poätice etiam est originis; fabulantur enim Poöte, Daphnem pu- ellam, Latonis & Penei filiam, ab Apolline adamatam , cum vim ejus effugere non posset; Der 295 orum miseratione in ILaurum fuisse mutatam, "de quo canit Ovidius in Met. L. 1. Vv. 452. — Adhuc nullam certam stabilitamque Daphnem inter & Passerinam definitionem habuerunt Auctores. Ut. denique certa fat .distinctio eas inter, illas tan- tum. species voco Daphnes, que corollam -habent deciduam & drupam, h. e. que circa nucem in- volutum gerunt carnosiusculum, dum species Pas- serine corollam habent marcescentem nucemque nudam. = É Anno proxime preterlapso Upsalix sub pre- 'sidio Mllustr. Prof, & Commend. Reg. Ord. de Wasa Thunberg dissertationem edidi gradualem de Daphne +), in qua fusius omnes ejus species de- scripsi, sed postgquam tandem varia & completiora specimina hujus Generis vidt, nunc plures species, in opusculo citato descripie, ad Passerinam refero. > Floribus tateralibus. 1. D. Mezereum L. foribus sessilibus ternis caulinis glabris: laciniis corolle ovatis acu- tis, foliis lanceolatis basi longe attenuatis. utrinque glabris acutis. Dissert. Nostr. de Daphne p. 3. lg D. mezercum Lion, Sp. pl; ed. I. T. 1. p- 356: Sv. Bot. 1. 1..7. Thymeaa Me- zerem Scop. F1. Carn. 1. p- 279. : Hab. in sylvaticis humidis, montanis subalpinis 1 ) alpinis Norvegie, Svecie, Anglie, Gallie, Ira- lie, Helvetie, ubi sec. Cel: Wahlenberg us- que ad 5700 ped. pars supra mare in alpes ad: scendit, Germanix, Hungarie, Polonizx, Rossi, Sibirieque , ubi sec. Cel. Gmelin usque ad Ja DisyrrFöre Ear UR a Tepe RAR Krig arr rigere 296 Jeniseam tnnar pergit, & hinc orientem versus deficit. — Obs. D. SAS foliis spathulato lanceolatis, flo= ribus quaternis axillaribus, inter gemmas penta- phyllas occultatis. Villars F1; Delph. 3- p. $16- DD. Mez. y Deslongeh. FI. Gall, 1. p. 226 certe ne varietas quidem sed ash genuina Da Ms zereum. 2. D. Laureola L. racemis fukten termina- libus subquinquefloris. bracteatis nutantibus , foribus glabris: laciniis corolle lanceolatis ovatisve obtusis, foliis lanceolatis basi Ilon= ge attenuatis Sage glabris. Diss. nostr. de Daphne p. i ; PD. Laureola DR Sp, EL od 1. p- 356. -EngL bot. t, 119. DD: major Lam. Fl. Fr. IL p. a Thymelaa Lau- reola Scop. Fl: Carn. Ek c. : Hab. in sylvis montosis & dupperig Anglie, Gallie, Italie, Lusitanie, Hispanie, Helvetie, Ger- manie Australis & Bohémix. — p. . D. pontica L. floribus Intögalibers axillaribus glabris: laciniis .corolle lineari-lanceolatis longe acuminatis, foliis lato-lanceolatis obo- vatisve. Diss, nostr. de Daphne p:; 17. 2 0 pentite bion: Sp Ploed. TE. LS NR Rep. t. 13: Pall. FL Ross. pb Hab. in Poms Tourbefere fö fagetis umbros- simis montanis inter juga alpina in Distrietu ”Radscha ad Seglevi & ad jugum promontoriale in districtu Sadschavacho Imiretie: Gälden- stedt sec. Pall. F1. Ross. — b. a Smith: capitulis lateralibus lon- > gissime peduncularis Vern nutantibus , 297 involucro diphyllo; Aoribus sericeo-villosis: laciniis coroll& ovatis acutis; foliis lanceo- lato-ellipticis sparsis glabris. | pendula Smith. Ice: ived.k Pp: 34. .t "24. D. javanica Thunb.: Mus. Nat. Acad. Ups. App. XL p. 4. Scopolia composita "Linn. Suppl: p: Wi bo <7 4094 Hab. in Java: Prof. Thunberg. — bs Obs. Å. ceteris Daphnes speciebus differt involucro dipbyllo, dum vero fructus adhuc ignotus est.. illam huc refero, quarmguam in Diss. de Daph= pe eam haud enumeravi. ; = | ex" Floribusr terminälibus: postr. de Daphne p. 18: 5 D. tinifolia Swartz Prodr. p. 63 & FL Ind. Occ. I. p. 683 | Hab. in locis siccis aridis & sylvaticis Gallize austr. , 298 stendit : SE Vv. Buch & Chr. Smith sec. Humb, I. cc. — &b. Dixit Cel. Decandolle in FL Finne T.—Pp 359: ”Son fruit me paroit peu ou point charnu, ce qui doit peut tre engager å la placer parmi les Passerines,” — Judicent de hac re Autopte. 7: D. rotundifolia Forst. floribus terminalibus l -Congestis sessilibus sericeo-pubescentibus: 1a= ciniis coroll& ovatis obrusis, foliis opposi- tis petiolatis orbiculato- ellipticis. glabris, ramulis pubescentibus. D, rotundifolia Forst. pr. p. 23. Eiön: Suppl. EE = Brown Pr. FL Nov. Holll I. p. » Diss. nostr. de FUbee Ar 5. in ola Namoka: Forster. — &. 8. D. indica L. floribus terminalibus congestis sessilibus sericeo- pubescentibus: laciniis co- rolla lanceolatis acuminatis, foliis oppositis , petiolatis ellipticis acutis ramisque glabris. D:" indica Linn: :Sp. Pl, ed. 1, p. 357. Osbeck. It. p. 246. Brown 1. c. p. 362; — D. foetida Forst. prodr. p, 23 & Linn. Suppl. p. 223 sec. Brown. Dissert. nostr. : de Daphne p. 22. — Capura purpurata Linn. Mant; alt. p. 224 sec. Smith In- trod. to bot. ed. 2. p. 419. Hob. i in apricis aridis Chine: Osbeck sec. Herb. Be erg. — In insvla Namoka: Forster. In littori- bus intra Tropicos Nove Hollandie & ad Port Jackson ejusdem Insule: Brown. — +. Cel. Brown L c., D. indicam L. unam ean- demque esse ac D. fetida F. fide speciminum Tas heitensium in Herb. Banks. ; vide tamen dubia mea circa hanc rem in dissertatione citata, Dixit quaque Cel. Smith 1 c., Capuram Purpuratam LL, etiam LJ 299 limbo sexpartito; dum vero Capuram in Herb. Linn, vidit Cel. Smith; certe melius hac de re dijudi- cavit. Conf, Dissert; nostram sepius citatam p. 23, 24 e& 2 | | "9: D. cannabina Lövur.” umbellis ”terminalibus,=" As. foliis lanceolatis oppositis: Lour. FI Co-”' Ez chin. I. p, 236. Diss. nostr. de Dapbbe p. 25. Hab. in sylvis Cochinchine: Loureiro I c.—P. 7 ”Sec. destriptionem Rev: Loureiro cettum vi« detur, plantam huic Generi admunerandam esse, o. D. odora Thunb. floribus terminalibus aggre- gatis sessilibus glabris ; laciniis cörolle cor- dato-ovatis obtusis, foliis sessilibus sparsis ellipticis glabris nitentibus. Diss, ”nostr. "de Daphne p. 26. =P. odora Thunb. F1. Jap. p: 159. Bänks Ic, Kemph. t. 16. D. odora & e& B Thunb. Mus. Nat. Acad. Ups. P. XIIL p. 106. D. Japonica Ejusd. Mus. Nat. Et Hab. in Nagasaki alibique Japonie: Prof. Thunb.—$- Öss. Hec vera D. odora Thunb. in Europa ad- huc nondum culta fuit, Conf. Diss. nostr. ci= tatam. ; : 4. D. sinensis Lam: floribus terminalibus ag- gregatis breve pedicellatis tenuissime pube- scentibus, pedicellis sericeo pubescentibus , Jaciniis corolle lanceolatis acuminatis, foliis sessilibus sparsis ellipticis glabris nitentibus, Diss. nostr. de Daphne p. 27: : DD. sinensis Lam. :Eoc..3--P-438 (exclus. Syn. Thunb.) ” D. odora Ait. Hört Kew. ed. I, T. 2. p. 26. Smith Exot. bot. t. 47. Lour. Fl. Cochin: Ip. 237: (ex. clus, omnibus his locis Syn. Thunb.) — omniumque Catalogor. Hortor. — D. Ja- ponica y, Thunb. Mus. Nat. Acad. Ups. App. XVII p. 4. Hab, in China. b. i In dissertatione citata fusius differentias = rum stirpium exposui +), 12. D. occidentalis. floribus terminalibus ca= pitatis sessilibus gericeo-pubéscentibus dio- icis, capitulis, pedunculatis axillaribus: laci- niis corolle lanceolatis acutis, foliis sparsis ellipticis supra glabratis. subtus cinereis pu- bescen tibus; ramulis dichotomis.. D. occidentalis Sw. pr. p. 63 & FL ind. Occ. 2. p. 685. Diss. nostr. de Daphne P- 30. Hab. in montibus altis Jamaice australis :: Swartz. Sr b. 13: D. alpina L. floribus terminalibus aggrega- tis sessilibus pubescentibus: laciniis coroilxe Janceolatis acuminatis, foliis. lanceolatis obo- ' vatisve supra glabratis subtus piloso-pube- scentibus.. Diss. nostr. de Daphne - D. alpina Linn. Sp. P. I. ed. I. 1.1 356. Schmidt. Öest, Baumz. t. 19. SR elpina AM. El. ped. I. » 152. Th. can- dida Scop. FI: Carni I 270. : Hab. in locis : rupestribus apricis Alpium Gallie, Italie, Helvetie austr., Carniolie, Forojulii et Croatig, — Pb. 14. D. |") Bxdlude mmm. pr 28. 1 ä7 er 28 pro D sequentia ber rig hand omnino recta: ”pedicelli Ran barna ”glabri, ni- lar ge orente flores re vera sessiles;, dum vero ex- plesiägt Me vad NN 2 . 3017 "24. ”D. altaica Pall. floribus terminalibus subses-' silibus glabris: laciniis coroll&e ovatis obtu- sis, foliis 'oblongo-lanceolåtis obtusis utrin= que glabris. Diss. nostr. de Daphne p. 34. D. altaica Pall. FI, Ross. p. 53. t. 35. Hab. in Alpibus Altaicis Sibirie, ubi primo inve- nit Pairin sec. Pall. F1. Ross. — &b- 15. D. Cneorum L. floribus terminalibus fasci- culatis sessilibus extus incano-pubescentibus: laciniis corolle oblongis obtusis, foliis cu- neiformibus' lanceolatis mucronatis nitidis. Diss. nostr. de Daphne p: 37- DD. Cneorum Linn. Sp. Pl. ed. I. T. I. p. 357. Jacq. FI. austr. 5. p. 12t. 126. Wahlenb. F1. Carp. p. 111. Trattin, Arch. I. p. 122. t. 134. D. odorata Lam. FL Fi. Th. Cneorum Scop. F1. Carn, I. p. 257. Hab. in sylvaticis apricis, montanis & montibus humilioribus Gallie, Italie, Helvetie, Germa- nie, Hungariae & Polonig. — b Fructus: magis siccus quam in ceteris. — In Gallia excurrit. D. Caeorum a locis planis fere usque ad limitem nivalem sec. Decand. Geogr. des Pl. de la France, Vide Humb. de dsreibaigs Steg. Plant, pek3oe 16; .D. striata ”Trattin, dag Ro fa- sciculatis sessilibus glabris: laciniis corollze lato-lanceolatis acutis, foliis cuneiformibus lanceolatisve mucronatis nitidis. Diss, nostr. de Daphne p. 4 D. striata aninoiek Arch, der Gew. Kunde 1; p. 120. t. 133... D. Cneorum Wahlenb. de Veget. & Clim. Helv. Sept. p. 72. sec. Ejusd. F1. Carp. p: ET. x v. A. Handl. 1818, St. IL.- fö 302. så Hab. :in Alpibus. Helvetix> ubi:"”in regione. al- pina inferiore :Montis Lune supra: terminum abie- tum usque:ad 6900 pedum elevationem copiose” Jegit Cell Wahlenberg.: In monte Baldo: Alströmer sec, Herb. Berg... ””In monte Ritt- nersberg prope Botzen Tyroli primo. observa- vit Geo vanelli. In Carinthia: Trauenfell- ner. Per omnem Italiam, Neapolim & Apuliam ”nullam aliam sub D. Cneori nomine speciem, nisi presentem vidit Sieber” sec. Trattinnick 1 c — bb. — Conf. Diss. nostr. sepe citatam. 17. D. glomerata Lam, floribus terminalibus fa- sciculatis conglomeratis glabris: laciniis co- rolle lanceolatis sacuminatis, foliis obovatis utrinque glabris nitidis. Diss. nostr. de Daphne p. 42. D. glomerata Lam. Enc:' III; p. 438. Steven in Act. Mosc, HI, p. 246 & 260: D. comösa Adams in Web, & Mohrs Beit: Ep-53 : ER Hab. in Caucaci Iberici Alpestribus: Bieberstein, In jugis subalpinis Caucasi: Adams. In alpe Tyfendagh Caucasi: Steven, In Oriente: Herb. Tournef. sec. Lamarck, I. c€,. — +. j 18. D. collina Sm. floribus terminalibus aggre- atis extus sericeo-villosis: laciniis corollae ovatis obtusis, germine villoso, foliis obovatis supra nitidis glabris subtus piloso-villosis. D. collina Smith Spicil. Fasc. II. t. 18. Roem. F1. Eur. Fasc. VI. Curt, Mag, Vol. XII. t. 428. Bröckner F1. Rom, in Magaz. der Nat. Forsch. Fr. VI på 144. Dissert, nostr. de Daphne p. 44: Thymelzea Saxatilis olezxefolio, Tournef, Enstit, P: 594: | ;Hab. in collibns Ttalie australis prope. Sök ad ripas Vulurni, ubi -Martiö! +787. legit. Cel. ANN :d0. Bigneton Chigi Eve fgäekner. lan nuoc. D. SEC SR ge D. sericeom Herbarii Vahlii inspicere licuit, eas .a Di collina Sm, babitu quodammodo differre video; dolendum :Vvero specimina & D. buzxifolie & D. sericee: Herb. Vahl. minus bona nimis sque tenéra esse, foliis nempe & foribus nuper explcatis, ia ur nondum vix judi- cem an &ate t(antum differant vel varieiates sint a diverso - solo orte, -'Quamobrem wulterius in vivo Vv. €x melioribus -saltem- speciminibus indagaree Sunt. Cel. Vahl olim D. collinem . Sm, sub. no- mine D. sericee ad viros Illuswiäiss. Thunberg & Swartz misit, unde Ipsum in 0 re incertitu- Ding laborasse omöiderins | Synonyma: se kusifolia Vahl, 2 sericea esfont. in Ann. du Mus. & D. oleafolia Lam, in Dissertatione mea ad OD. collinam Me Fan nunc als locis transpono. ”FErutex puleherrimus, ” 'vadosi me Vuliurniy” eolles camposque in confiniis. ejus tegit, sicut.mno- . Sitos Ulex, flosculos.suos fragraptissmos. undique car- .pendos offerens, ac si rosaria Poösti intrares” Smith 1. cs 19. D. buzifolia Vahl. ston terminalibus gregatis villosis: laciniis corolle: unceolane: «00 > > obtusiusculis, germine pubescente, foliis obo-- oro Vatis supra glabris, junioribus AAA adl : LÖ ne subtus : pubescenti -D. buzxifolia. Vahl. Symb. obe I pa Thymelzea orientalis- buxifolia subtus Å losa, flore sihöci; Touraef. Garell Iostit. gär 304 Hab. in Oriente: Broussonet sec. Vahl. 1. ce. (vidi in Herb. Vabl). — b. Frutex ramis glabris, ramulisque superne villosis. Folia versus apices ramulorum approximata, sparsa, sessilia, obovata, basi angustiora , integerrima , su= pra glabra, juniora utringue et adulta subtus pu- bescentia, 4—6 lineas longa, medio duas lata. Flores terminales, a aggregati, sessiles, 6—8, extus villosi3 Corolla 5 lineas circiter longa; tubus basi ventri- cosus s. gibbosus, 4 circiter lineas longvs; Laci- nia corolle lanceolate, obtusiuscule, lineam longe. Stamina duorum ordin: 4 inferiora paullo infra fau- ”cem 4 superiora fauce tubi inserta: Filamenta bre- vissima; Anthere oblonge, biloculares, luteze. Ger- men ovatum, pubescens, apice villosum; stylus bre- vissimus ut feje i inconspicuus; stigma capitatum, mu« ricatum. A D,. collina Sm, itaque differre videtur: fo- liis multo minoribus, angustioribus, brevioribus, opacis, junioribus utrinque adultisque subtus pube- scentibus; floribus minoribus, paucioribus, s. 41:53: laciniis corolle lanceolatis, obtusiusculis; germine pu« bescente; dum D. colline folia multo majora , duplo fere longiora, latiora, coriacea, supra fere nitida, subtus piloso-villosa (nec unquam, quantum vidi, folia juniora utrinque pubescentia ut in D. buxifolia), Flores numerosissimi, 6=— 16, os, lacinia' co rolle ovate, obtuse; germen A D. sericea Vahl diffört 2 Föhr firmiori- bus; foliis obovatis, magis approximatis, dimidio fere brevioribus : junioribus utrinque pubescentibus; flos ribus minoribus: laciniis corolle lanceolatis, obtusiu- sculis; dum D. sericee tamuli tenues; folia lanceo- lata, basi angustiora, magis sparsa, duplo fere lon- giora, omnia supra glabra, subtus piloso-villosa; flores majores: lacinie corolla ovate, obtusa. 305 :> Flores D: buxifolie albi & Flores D. sericee purpurei sec. Vahl. I. c. | Obs. Ramulus & folia, que vidi, D. buzifolie fla- vicantia fuerunt, dum folia D. colline intense — & in D-. sericea lzete viridia. 20. D. sericea Vahl: floribus roma ags E gregatis villosis: laciniis corolla ovatis ob=, . tusis, germine pubescente, foliis lanceolatis obtusiusculis supra glabris subtus . piloso- villosis. D. sericea Vahl Symb. bot. I. p. 28: Desfont. in Ann, du Mus. X. p. 297: t. 20. — D. SENIORER ap. Enc, bot. 3. P- 449. sec, Desfont Thymelea cretica, csklio subtus vil- SS loso. Tournef. Cor. Instit; 41. Hab. ”in Creta: Broussonet. Neapoli legit RS . de Schlanbusch” sec. Vahl, 1. c. — "ta anno 1700 jam legit Tournefort ; SR in Asia sec, Desfontaines, — b. Frutez ramis subfuscis, glabris, Emolisqr tenellis, superne hirsuto-villosis, Folia sparsa, | silia, Janceolata, obtusiuscula, basi angustata, in. firma, supra glabra, subnitida, lLete vie tegerrima, 'ridia, subtus pilososvillosa, -pallidiora, nervo dor- sali et fusco et viridi, 8— 10 lineas longa, versus 2 duas lata. Flores terminales, aggregati, ses= , 51 6 circiter, extus villosi: corolla 4—6 i de ”longa; tubus basi ventricosus, 3—5 , lineas lon= : lacinie corolle ovate, obtuse, lineam longe. Stamina duor. ordin. ut in :cateris;. Filamenta bre» men ovatum, pubescens, apice tantum villosum; stylus brevissimus, ut fere inconspicuus; stigma Ca plenrvens muricatum, — | 228 Vidt in spetimine D. sericee Herb. Vahl. fo- fer unicum quod formam> obovatam omnino ha= buit foliorum D. collin; ad hanc formam quoque, inc) inant folia D, sericea;' itaque dum omnia, que vidi, specimina D. sericee folia juniora & non satis slinn fuerunt , crediderim fere, D. seri- éeam Vahlii fe rem. tantum esse > oo D. SE SA På sön cc ob idetur: ramulis tenuio= GL ERBESTo ol Hce III 'obtusiusculis , bre- vioribus sr kineas longis duasque circiter la- tigf, tån Hus; nervo dorsali söbtus spe fusco; | JAR boogioibiy (5163; minoribus; germine pu- ice tantom villöso; dum D, colline ra« mal Skr rofescente brunnet, villosiores; folia obbvatdl Töngfora & låtiora (pollicariå 1. oltra, 41. 5 circiter plikt äta), toriacea; Hores numerosissimi 616) öres; germen villosum. — Stirps D. serice, vå lg Diöcolling' RNA inten ia. Flore$! D: sericéae tam sec. Vahl I, ce — Folia haud+ acuia-;- Wi dixit Cel, Vahl; sed re vera « obtusiuscula- 1. "obtusa. ; E:-:Gottingiz FS Ami 172 Stick id, : 26: Qet; 1816. p.12708, . ubi recensetur: Sibthorpii' Fl; Greece prodr. si widimus, in libro citato "etiam -oc- Ccurrere D. sericeamy, 'nescimus. Vero, an Cel: silke eam- specie distinxetrit:' TD. sva! tollint, 1. i figu- raih ödederit in. ipsacFlora: Graeca, sr PrRig illa: opera pondum vidimus. 1037 - Ce ped 'Oleoides -Schteb. feribun SEA TON »minis $ericeo- pubescentibos :1laciniis corolle Jancéolatis attenvatis, foliis lanceolatis:utrin= que glabris. Diss. nostr. de Daphne p40 07 Dy l po i3.t. "7. Willd., Sp. Ph yrk ÅR amulos '& Folia” Jere viridis; Stirps | . B07 (exclus. synon, D. mg rg Lam.). Bie- Berst. FI; Cauc: I p. Hab. in montibus Crete: SnbLv In Caucasi orientalis sylvis; "circa Kurt-Bullak: Bieber- stein. In Grecia sec. Herb. Thunb. — +. 22: ns salicifolia Lam. floribus terminalibus ag- Bra gregatis séssilibus extus. pubescentibus: laci- niis corolle ldnceolatis acuminatis; foliis lineari-lanceolatis lanceolatisve obtusis mu- cronatis utrinque glabris. Diss. postr. Dephog Pp. 51. D. salicifolia Lam. Enc. II. p. 438 (ex- a syn. D. Oleoides Schreb). Bieberst. Cauc, 1. p: 498. D. caucasica Pall. Ross. I p. 53 Ser Bieberst, 1. ce, — >, -D, Euphorbioides Muss. Puschkin ge rna Herb. Willd. | Brap. in Iberia media, In 'campestribus inter oppi- > da Gori & Krzchinval copiose: etiam in sylvis circa Ananur: Bieberstein. Ad rivum Li- achri in Iberia sec. Herb, Swartz. In dume- tis ad Csani fl. circa rå Frequeng: Gäl. denstedt sec. Pall. 1. | An D. jasminacea Smith i in Sibth. FI. Greca NES sit loci? Rp citatum nunquam vidi. Conf; Diss, nostram. +. 23. D. obovata Humb. floribus corymbosis. fo- Jiis glabris: obovatis obtusissimis, Willd. 6 erb, Kaba in sf AA meridionaliz Humboldt sec. Herb. Willd. 2 24;'D. otal föla Humb. cymis glomeratis termi- | malibos > foliis oblongis utringue acutis sub. us pubescentibus. Willd. Herb. ; -Hab. ig ro Humboldt sec, Herb. Willd. 308 4:25: D. Eleagnoides Humb, foliis lanceolatis gla=' bris supra nitidis, capitulis pedunculatis, 3 Willd. Herb. AH -.-Hab, in America meridionali: Humboldt sec, Herb. Willd. Obs. Diagnoses harum plantarum in herbario b. m. Willdenowii occurrunt, uti nos humanis= sime edocvit Cel. Otto, sed, uti bene patet, valde incomplete sunt, unde descriptiones Il. Humboldt exoptande, = = Sequentes olim species Daphnes successive a "Vvariis Auctoribus sec. recentiores observationes ad Passerinam sunt relate: D. dioica Gouan a Cel. Ramond in Bullet. philom. — D. calycina Lapeyr. a Cel. Persoon in .Syn..PL i, p. 437, — D. ni ”tida "Vabl (D-. argentata Lam. Enc.) a Cel. Des- -fontaines in FI. At. I. p. 131. — D. Tartonraira a Cel, Schrader in Jourö. för die Bot. 4. B. 1. oh. p. 89. — D. Thymelea L. a Cel. Decandolle in FL 6. Pp. 466. — D. vermiculata Vahl est P. tinctoria Pourret in Chlor. Narb. — D. lanugi- nosa "Lam: est P. canescens Schousb. in Marokk. Beskriv. — Ego nunc etiam D. villosam L., D. pubescentem L., D. thesioidem Lam, D. coridifoliam am. et D. tomentosam Lam. ad Passerinam retuli. — D. osyroides Vahl. Herb. (vid. Dissert. nostr. de Daphne p; 54) varietas tantum est Passerine tartonraire. — D. monostachya Willd. & D. distachya " Willd. Cansiere sunt, uti jam antea ab Illustriss, » Jussieu & Lamarck fuerunt determinate, — D. La- getto Sw. sec, Ill. Jussieu proprium constituet ge- -- nus, Lagetta' nominatum. — D. triflora :Loureir. nullo .modo vera est Daphne, dum describitur ”ca= X — lyce triphyllo trifloro.” — D. squarrosa L.- forsan Gnidia ”tarinata Thunb. — D. rosmarinoides Burm. ag -. 309 W Cape Pe 11, "Daphne = Forsk.: FL. Egypt. ab. p XXV N:o 188 et Thymelae bing in Linn, FL Palest.; vid. Amen. Acad. 4. p. 455, dahl -omnino sunt, I 8. DIRCA, to: Nomen hujus Generis forsan dit: Vövivon Linné a Asexo, fons, quoniam in paludibus cre- scit. Crediderunt etiam auctores, quod nomen de= Dict. sec. Bot. i Regist.. 1. c. Hab. ad Ean bona spel: Sparrman sec. Linn, Suppl. — 4. G. radiata rr flis subulatis triquetris ace =pinfolayg tis, capitulis terminalibussessilibus radiatis, ”bractéis pceolnisginn, Mant. pr. p. 67. Barm: SELSR, É 12. 6. pifoba Loddig. Bot. Cab, 1. N:o Hab. ad. Promont.. Pope Stirps, que in erbefiar FER hoc sub no: mine. occurrit , habitu quidem a G. pinifolia diversa, at diversitatem earum definire, ;perquam difficile est. Folia breviota, convexiora, s. då sub-tri= quetra, de cxetero in speciminibus exsiccatis nullam aliam inveni deg or nde pro varietate G. Piojröag considerari på G. filamentosa R. fil. Se sei "ovalis - » > bös obtusis glabetrimis , floribus capitatis. utringque villosis, laciniis corollze lanceolatis acuminatis, Blamenus longis. &' virens > foliis viridibus, squamulis faucis dis! cretis inconspicuis, stigmate subincluso. Sims bot. Mag. t. 1057. pr 20 hud Linn. Suppl. p. 224. Lach: näa ER "Lin Eöc. 3. Pp. 321. HI. t, 29 . : glauca: foliis glabeit; -sjöamvlis faucis 4 ge- minatis: luteis, 20 edt exser:o. Sims. bot. > Mag, t. 1658, LE + i 312 iagd ss Lachnea nr Salisb.- Parad, Eond. t: 109. Hort. Kew. ed. 2. 2. Pp. 415. — L. buxifolia Andr. Rep. t. se G. gran= dis Hortulan, Hab. ad Promont bone spei, — b. 6. G. oppositifolia L. foliis sparsis ovalibus acu- ” tis glabris, floribus terminalibus' aggrega= Ae Pabesceh lera laciniis corolla oblongis, > obtusis, —G. oppositifolia Linn. Sp. pl! ed. 1 p. > s12. Willd. Sp, Pl. dT P- 408- AR oh. Amen; Acad. 4. pr Ia. Sp. PL ed. Sp p- 513. Mant. p. 375. Nectandra” elr Berg: = P 134. — Burm, Afr.” v f39. äg. | Hab. så Bbl. bone KE ÅSta Passerina levigata L. tantum junior stirps ra- mulis & foliis supremis purpurascentibus, itaque von Linné, nescio quo errore, false duas ex una formavit species. G. oppositifolia Thädt, vero Pas- serine est species, et ab hac valde diversa. — De G. oppösitifolia in Mant, I. c. dixit von Linné, quod =. hortis SR loco &tallorum (squamularum) ra em petala acquirat, quod ma nopere est dobitludo; a z 3 7. G..c Thunb. foliis sparsis lanceolatis > > NOG e acutiusculis extu$ convexiuscu: lis cari glabris, floribus terminalibus ” aggregatis pubescentibus: laciniis "corolle evatis obtusis. nd 3 | G. carinata Thunb. pr. p. 76: G. polysta= chya” Berg, Pl. Cap. p. 123. — G. sim- -plez Hortulånor, (non Linn eei.). — Daph- ne squarrosa' Lion. Sp. Pl.? & Burm. Afr. : t. 49. fia? ck / Hab, ad Promöntor. bone spel. — Bg. 0: 003 Ramuli juniores pöbescentes. Folia conferta, & in summitatibus ramulorum confertissima, supra pilis paucis obsita. Forsan hec Daphne squarrosa L.; figural, c sa- tis est conveniens, at flores pedunculatos & calycem minutum diphyllum exhibet, quod haud convenit G. carinata. Crediderim itaque, Thymeleam Bur- manni alius esse generis, | & G. scabra Thunb. foliis linearibus obtusis ex- tus convexiusculis scabris adultis glabris, " foribus terminalibus lateralibusve aggrega- tis villosis: laciniis corolle oblongis obtusis. G. scabra Thunb. pr. p. 759. Hab. ad Promontor. bone spei: Prof Thun- berg. -—'b. G SA rr ” Stirps ex omni parte favicans interdum flavi- cante-canescens. Ramuli villoso-pubescentes. Folia adulta glabra, juniora utrinque villosula, — Pro« xime affinis est G. carinate Thunb., differt vero: ramulis Aavicante-canescentibus, villoso-pubescenti- bus ; foliis löngioribus, obtusis, convexioribus, ju- ”nioribus utrinque villosulis; foribus villosis; dum in G. carinata romi. virides, superne pubescentes; ”folia magis lanceolata, acuta, minus convexa, con= fertiora , suprema pilis paucis obsita; flores plures, pUbesdt a Ae oc då 9. G. simplex "EL. föhis sparsis lineari-lanceola- 2 tis atuminatis glabris, floribns terminalibus - 314 > aggregatis glabris: laciniis boxelle birsol tis acuminajis. G., simplex Linn; Mant. på 5 67. Burm. Pr a TR Andr. Rep, ti. G. viridis Berg. Gap, sr, 25:63 subulata Lam. - Enc: 2: po 264. I Breyn.. Cent. ör 0. Hab. ad Prom. b. spei. b. Obs. Folia SVAR en intus et. Fa €xtus prinio ectenuissime: et ptia,: grod: sgetate eva- ocnescit:--Hec. est. NV arfäclkeetg pl; Cap. p. 126. — G. simplicem in Curt. Mag. t 812 haud vidi, itaque 'nescio, an vera sit, aut. Gi carinaia < Thunb.,; que avi nomine G.. jr ia Egg tis occurrit, > 10. G. capitata Ce fil. foliis sparsis öreOl tis acutis glabris, -capitulo terminali longe pedunculato bracteato, foribus quinquefidis So laciniis corollie oblöngis ob= SG capitara Linn, Suppl, Pp 224. Dais linifolia- Lam, Enc. 2. p. 225. re t. 368. f. 3. sec. Pers, Syn: I p. Hab. ”juxta Camtous Fe ad promont. bboösé Spit ; 2 Thunberg. — Obs. Interdum squamulxe företa desunt, tune tantum numero staminum a Daide diftert. dis SI, 6 Olflora Thunb. foliis oppositis sparsisve lanceolatis acuminatis glabris, floribus ter- minalibus binis glabris : laciniis Coroll? lan. - ceolatis acuminatis Hab. in collibus infra Faffelberg & trå latus orientale prope Cap ad Promont. bone s per Prof. Thunberg. — +. : A' G. simplice differt: staturå bumili, Fönale curyatis glabris, foribus binis, fauce ampliato, fila= | 315 mentis brevioribus. Habitus--de cetero valde alie« nus, Salici fusce sat similis, 12. G. acutifolia: foliis oppositis ellipticis acu: tis glabris, floribus terminalibös binis ter. nisve glabris: laciniis -corollz lanceolatis ob- tusiusculis. Hab. ad Promont. bone Ng Prof. Thonberg: (Herb. Berg. & Retz.), — +. Frutez glaberrimus. Exacttio folioräm pri« mo intuitu eximie in oculos cadit. Proxime forsan G. biflore affinis, at notis indicatis valde diversa. — Interdum ramulus foliifer e centro florum excres- cit, unde laterales evadunt flores, = 13. G. racemosa Thunb. foliis oppositis sparsisa ve lanceolatis 1. subcuneiformibus obtusis glabris, floribus subracemosis axillaribus ter- minalibusque villosis: laciniis corolle minu- tis ovaätis obtusis. G. racemosa Thunb. pr. p. 76. Hab. ad Promont, b. spei. b. Frutex ramosus, flavicans, ramulis pubescenti- bus, Folia conferta, juniora - extus pubescentias " Racemus foliaceus. Flora conferti, axillares 1 ter- minales. 5. G. stricta: ramis rigidis, ramulis brevibus exi- mie verrutosis, foliis minutis lanceolatis ob- longisve acutiusculis utringue villosulis, flo- ribus terminalibus aggregatis pubescentibus : laciniis corolle linearibus obtusis. Passerina stricta ”Thunb. pr, Pp. 2 Hab. ad. Promont. b. spei. +. Ramulis suis brevibus crassis verrucosisque re- fert Prunum spinosam, quamquam folia minora. "2 45. G. setosa: foliis sparsis lanceolatis acutis — acuminatisye brevissime petiolatis glabris, - 216 floribus capitatosracemösis breve pedicellatis setosis: laciniis corolle oblongis obtusis, Passerina : setosa Thunb. pr. Pp: 3 = 'Hab. ”in rigid ad Promont, b; spei”: Profess, Thunberg. — Species |A nÄ »neca Willde now EoG nec a Persoonio memorata. 16. pe Linoides : ramis tenellis glabris, folie SR sessilibus-lineari-subulatis lanceo- fr extus convexiusculis glabris, floribus. terminalibus solitariis sericeis: laciniis co- " rolle lanceolatis acutis. Passerina linoides Thunb. pr. Pa 6 Hab, ”in montibus Hottentots-Holland ad Promönt, b. spei”: Prof... Thunberg: — >. | Stirps pulchra, facie Lini. Rami tenelli, laxi, sepe admodum longi, glabri; ramuli annotini su- perne interdum pubescentes. Folia extus trinervata & in eadem stirpe venosa. Flores &tate basi paullo calvescunt. Illustr. Willdenow in Sp. Pl stir- pem dubitanter sub Passerina grandiflora citavit, at toto cello ab hac differt, nec affinitatem ejus eruere potui, ; G. nana: foliis sparsis sessilibus linearibus obtusis carnosiusculis extus convexis, ad- ultis glabris, junioribus albo-pilosis, ”fori- bus terminalibus aggregatis villosis: laciniis corolle lanceolatis acutis, staminibus quatuor. Struthiola nana Linn, Suppl. p. 128. Thun. pr pe Hab. ”in summis montibus ad Rodesand supra Wa- äl ad Promont. b. spei”: Prof. Thunberg . ör nullus adest calyx,' necessarie ad Gni: diam referenda, quamquam stamina tantum quatuor, 18. G. 317 18. G. virescens: foliis-sparsis oppositisve lance- olatis oblongisve obtusis brevissime petiola- tis ”villoso- pubescentibus , foribus terminalis bus aggregatis paucis villosiusculis: laciniis corolle lanceolatis obtusiusculis. Passerina Anthylloides & Thunb, Mus. Nat. Acad. Ups. b. XIII. p. 106. Hab. ad. Promont. b. spei. b. Frutex Passerine Anthylloidi habitu tam simil: Jimus, ut primo intuitu de differentia earum spe- cifica dubitaverim; et nullum est dubium, quin in systemate re vera naturale,. lecum prope illam occupet; differt tamen generice sec, regulas artificia- les Botanicorum, et ad Gnidiam penn Fespectu squamularum faucis. « Differt a Passcrina Anthylloide :: ramulis tenvio= ribus ,. minus villosis; floribus paucioribus ALS tenvioribus, 4-fidis, octandeb. minus villosis: laci- niis corolle lanceolatis, obtusiusculis, dimidio mino- ribus ; germine villoso: squamulis faucium octo 3 dum Passerina anthylloidis ramuli Crassiores et wvillosio- res, folia villosiora; flores numerosissimi, :capitati, s-fidi, decandri, dupplo fere longiores , villosiores; lacinie corolle: majores, oblonge, obtuse, > SM germen apice tantum pubescens. "19. G. tomentosa L. foliis sparsis ovatis ovali- i busve obtusiusculis brevissime petiolatis mar- gine scabris glabris extusve pilosis, floribus == > terminalibus aggregatis extus villosis: laci- ; niis corolle lanceolatis acutis. G. Seger Lion. Sp. PL: ed. I. TE D-3id. SFmpgketea Berg. Cap. P 124. Hab. ad Re b; spei. pb. KV. 4, Hondl, 803. nd 21 318 Ronnili hirsuti. "Folia adulta sepe omnino labra. Lacinie «corolle interdum NEN obtu- -siuscule. Squamule faucis "quatuor 20. G. argentea Thunb. foliis sparsis obovatis sessilibus argenteo-villosis, floribus termina- ">; ”libus aggregatis villosis: laciniis coroll&e oblongis obtusis.! & EEE Thunb, pr: z 26. : Hab. ad promont. b spen Ramuli argenteo-villosi. Folia obovata, obtusa :cum acumine, tenue argenteo-tomentosa venis ru- bentibus. Squamule faucis quatuor, ar. G. sericea L. foliis oppositis ovalibus bör. "> watisve sessilibus utrinque' pubescenti-villo- sis, floribus terminalibus aggregatis sericeo< yillosis: laciniis corolle lanceolatis acutis. G. sericea Linn. Mant. alt. p. 375. Syst. Nat...ed... SI 0: Dp. 272: Wendls Obs. bot. 16. t. 2. fi 13. — Passerina sericea Linn. Sp. Pl. ed. 2. p. 510. Amen, Acad. 4. p, — Nectandra sericea Berg. Pl. Cap. p. 131. Thymelea Burm, Afr. ! p 13 byg. a 'Hab, in collibus prope Cap ad Pfomont. b. spel. pb. Ramuli villosi. Folia sepius obovata. 22, G. imbricata Linn. fil. foliis sessilibus ova- libus oblongisve obtusis oppositis utrinque villosis extus nervosis, floribus terminalibus in axillis supremis aggregatis sericeis: laci=« niis, corolle lanceolatis acuminatis. & imbricata SE Suppl, p. 235. Hab.. ad Promont. b. spei. 3 Proxime G. sericea affinis, differt: ' foliis sems' per ovalibus oblongisve (nec obovatis), extus ner- vosis (in G. sericea nec nervi nec ven& apparentes); 319 floribus daplödäsgsäntde! magis villosis : laciniis éorolle duplo-longioribus, acuminatis. — De cetero Flöres ge in' axillis supremis foliorum,; dum flores G. sericee 1e vera terminales, foliis" cincti. Habituas etiam diversus: G. imbricata canescens est, dum G. sericea magis est År & folia fagis has bet distantia. = 23. G. Daphnefolia Linn. fil. foliis sparsis séssi- "Iibus obovatis utrinque pubescentibus, capi- tulo terminali involucrato; pedunculo nudo pubescente; floribus villosis quinquefidis: de- candris: laciniis corolle oblongis obtusis, : G. Daphnefolia Linn. Suppl:sp. 225. => ft: hirsuta I. fill foliis. obovatis utrinque pu- bescentibus minoribus subtus incanis, flori- bus minoribus: laciniis corolle brevioribus. pt RR . c. Dais. .pubescens Lam. ; LP B: labret. é fl. tis obovatis glabriusculis maåjoribus, subtus -subglaucis, floribus ma- Joribus , laciniis- corolle, longioribus, Linn. Suppl; 1.:c. Dais, Madagascariensis ;Enc: 2-p. 254. Illustr. ti: 368. f. 2: | Hab. in Madagascar: Commercon. — bb. > Obs.” Quid G. aura! Loddig: "Ca tal, Plant. : 1807 pr & Catal. Pl. Hort. Liverp. Pe AT Så 10. PAssERINA, Linn. Opinantur quidam Botanicorum, genus ex si- militudine fructuum cum capitibus Påsserum de- nominatum esse; -aliis est opinio nomen ex dile- ctione quam seminibus prebent Passeres querendum esse; recentiores idem in honorem 74 alentini Passe- > fint fö ef autumant. AA Daphne differt, ut supra diximus, äro ERNA & nuce nuda. 320 :> Stellere Genus, quod in: memoriam meritissimi at infortunati Doct. Steller nominavit Cel. G me- lin, nullo ”modo a Passerina differt, dum plures, imo plurime Passerine species stamina etiam habent inclusa. Nullam mehercle! differentiam genericam' ea genera inter invenire potui. Nec' generice a Passerina differt Lachnea, 3 Prof. van Royen ita nominata, limbus enim Cco- rolle eque inequalis est in plurimis Passerine spe- , ciebus, ac in Lachnea, itaque, preeunte Illustriss. Thunberg, etiam hoc genus cum Passerina,, id- que summo jure, Conjungo. ; 1. P. annua: caulibus ramosis glabris, foliis ses- silibus sparsis linearibus acutis glabris, flo= ribus axillaribus solitariis pluribusve pube- scentibus: laciniis corolle minutis ovatis ob- tusis conniventibus. Passerina Stellera Ramond. P1. Pyren, ined. , . $ : Fr. ; Y "sec, Decand. F1. Fr. 'Stellera Passerina Linn. Anten. Acad. 1. p. 400. Jacq. Ic. rar. Wallr, Ann, bot. p. 57, Bieberst. F1. Cauc. I. p. — Desfont. FIL. Atl. I. p. 330. — S$.annua Salisb, Hort. Allert. Hab. in campis apricis aridis, in agris inter sege- tes Gallie. ftalie, Austrige, Germanixz, Hunga- rie, Polonie, Rossie & Caucasi. In collibus incultis prope Tlemsen Barbarize : Desfontaines—Q- 9. P. racemosa: caulibus ramosis glabris, foliis lineari-lanceolatis lanceolatisve sparsis obtu- sis brevissime petiolatis glabris, floribus ra- cemosis pedicellatis glabris: tubo articulato, i; laciniis corolle minutis linearibus obtusiuscu= ar lis conniventibus. — = k — Stell. altaica: foliis lanceolatis acutis, flo- + + SN ribus capitato racemosis quadrifidis: Pette Syn. I: p. 436 Haåb. in Rossia et Sibiria: Prof. reder (Herb; Berg., Retz. & Casström.). — Herba certe annua. HFlores dö primo erum- Punt capitato-racemosi, mox vero 2etate omnino ra- temosi, primo etiam rare et tenuissime pubescens es; quod evånescit. ”Qvadrifidi sunt, — Invenitur in" Herbariis sub nomine Stellere' Passérinze, 3 Forsan eadem ac St, ältaica Pers., at e brevi . diagtiosi apud Persoon' hancce rem haud dissol- vere possum, 3 P. Stelleri:. caulibus tmplicissioais Bippr foliis sparsis lanceolatis obtusiusculis brevis- sime petiolatis glabris, floribus capitato-ra- cemosis 2 Apr decandris .glabris; laci- - niis corolle oblongis obtusis. , Stellera chamejasme Linn. Amen Acad. 1 c. Gmel. Fl: Sib. 3. P- 37. Amm, Rutb. p. 16. t, 2, Hab. le tam in. humilioribus. quam montosis locis Selenge et Asgypi fluviorum Sibirie: Am SkitörnA ii bus capitatis sericeo-villosis: laciniis corollze 2 ANOR acuminatis... a «P. tephalophora Thunb. pr. FI. Cap. p. Willd. Sp. PL IL-p.-:431 Pers, ee RT p; 436. — OR MESRTONANN Burn "Hg de PF Cap: p. 12? Hab. ad balneas calidas prope- -Swarteberg' - "rPromontisböne spe”: Prof, Thunbergi 205 P. griocephale proxime affinis, 'differt vero: ”Famulis ”solidis, brevioribus; foliis in födelse "szepé distincteé quadrifariam imbricatis, obtåsis, sub- SS AR capitulis majoribus; foribus nurmerosissi- 2 mäajoribus , Spree jllostgs Vaciniis £0- | FoG fiteolatis , sötRns: ORT ER keskal RPS bo omerata Thunb, ramulis. "Héxuosis Jar NN oxis, foliis iis quadrifariam imbricgatis linearibus SANNA ägeehvemss bracteis sulcatis, floribus terminalibus capitatis extus. lanåtis, capitulis confertis: arinlir corolle. oblongis obtusis.,; fl bä z Fn eg et RR NET ä LESS add - x 323 P. glomerata Thunb. pr; F1. Cap. p. 76. a RA a conglomerata Linn. Sp. Pl. . 514. Willd. Sp. PL. II. p. 434. Hab; ”in ev et alibi ad Promontorium bona spei”: Prof. et Commend. Thunberg. — b. Fruticis - folia inferiora obsolete, Juniora: ve- ro eximie quadrifariam disposita, valde truncata et extus obtuse convexa, superiora majora fiunt et bractee nominande, Florum capitula numerosissi- ma, confertissima, parva, bracteis ovatis, obtusa- tis, eximie sulcatis. Staminum filamenta uno ordine ad basin laciniarum inserta et earum longitudine. Lachnea Pbylicoides Lam. Enc. 3. p- 373 & illustr. Gen. t. 292. f. 3 a Cel. Persoon huc citatur. ' Folia Inse suböläta et flores albos esse dicunt, quod in L. conglomerata L., haud sunt. In herbario Vablii asservatur specimen L. phylicoidis nomine, a Lamarckio datum, quod Passerina 'ca- pitata L. est. Dum opus Lamarckii ad non est, hancce rem haud enucleare possum Dixit Illustr. öpremget in Magaz, der ledlas Nat. Forsch. Fr. VIII Jahrg. 2:te8 quart: p. 105, synonymon Breynii Cent 18. t. 7: false ad Phyli- cam imberbem a io relatam esse, quia Lach- neam conglomeratam exhibet. Hancce rem etiam jam inspexit ”Willdenow et I. c. correxit. + 7. P. purpurea foliis lineari-lanceolatis quadri- fariam oppositis patentibus Curt. Bot. Magaz. t. 1594 (sub nomine Lachnaee purpureze). ”Lochnea purpurea: foliis oppositis qua= drifariam imbricatis, sp glabris Ait. - Hort, Kew. ed. alt. 2. p, 393 et öre Bot. Repos. t. 293 -sec., | "Bot. Mag. "Hab. ad Promontorium bong spei. — 5 38 P. RE ramulis apice lanå densa incrassa linearibus obtusis extus convexis 324 'glabris, floribus racemoso- -spicatis glabris: la- > Ciniis corolle oblongis obtusis, bracteis ova- tis obtusis paleaceis. SS paleacea Herb. Banks. sec. Herb. Sw -Hab. ad Protivikön. bone. spei: Prof. Sparr- man. (vidi in Herb. Swartz. et Thunb.). — b. Frutex ramulis superne dense lanatis, bras cteisque -paleaceis 'a ceteris primo intuitu jam in- signis. Differt a P. filiformi: caulibus' superne : dense lanatis incrassatisque; foliis dimidio minori- bus, minusque linearibus; bracteis ovatis, obtusis, -påleaceis ; floribus glabris, dum Passerine filiformis sramuli tenue-pubescentes; folia magis linearia , du- Plo longiora et compressione fere subulata; bractece ovatorlanceolate, acuminate, duplo longiores; tu- bus corolle pubescens. 9. P. filiformis L. caulibus erectis superne pu- bescenti-tomentosis , foliis linearibus 1, subu- Jato-linearibos -extus convexis glabrig caule + adpressis, foribus spicato-axillaribus: töbo pubescente, laciniis corollae oblongis obtusis, bracteis - ovato-lanceolatis - acuminatis extus convexis glabris. P. filiformis: Linn. Sp, PL ed. 1. Pi 559. Hort. Cliff. Pp. 249. 4. II. Wendl.; Obs. : bot. i git, 2. ff. 15: sec. Willd, Sp. Pl. Hab. ”in campis arénosis extra Cap etalibi ad Pro- mont. bona spei”:- Prof. Thunherg. — Db, Frutex cavlibus longis, tettis ramulisque pu- "bescenti-tomentosis. Folia opposita, decussata, nec unguam quadrifariam - imbricata, quantum vidi, quamquam ita dixit von Linné — Filamenia staminum exserta ut in Lachnzis et Iöngitgdhde AR ”ciniarum co C 325 RB divaricata: Hölmbus rämblisque divaricatis te- nellis, foliis Tinearibus 1, subulato linearibus subtriquetris divaricatis, bracteis dilatatis. Hab. ad Promont, bone spei: Prof. Sparrman. — Pb, Cvidi in Herb. Thunb.' et Swartz.). a habitus fere squarrosi a divaricatio ramulorum foliorumque diversa videtur a P. ormi, at impossibile forsan est, characterés ag nosticos invenire; differre videtur: canlibus ramulise que divaricatis, diffusis, laxis tenellis ; foliis: divar ricatis, distantibus, subtriquetris carinå, acutioré; bracteis magis squamaceis, margine dilatatis ,. distin- ctius nervosis, majoribus; lociniis.. corolle.. breviori« bus, dum. P. filiformis caules,et ramuli erecti, fir- miores; folia conferta s. confertiora, apice tantum evidenter triqvetra, caulibns adpressa; bractee com- pactiores; lacinie corolle longiores. 10. P. ericoides L. ramulis PESTEN folis oblongis ovatove-oblongis obtusis extuscoh- vexis obtuse-carinatis glabris minutis;- ori- bus apice -ramulorum axillaribus 'solitariis- tenue --pubescentibus; laciniis corolle orbi- — culatis. ör a rag Linn, Mant. pr. p. 86. m. pr. FL Cap. p. 12. Hab. ad PRE. bone spei. — b. ä Frutex P. fliformi forsan proxime affinis, differt vero: vramulis tomentosis; foliis oblongis, ovatove-oblongis, obtusis, extus obtuse-carinatis, dimidio-minoribus ; laciniis corolle orbiculatis; dum P. filiformis rami pubescente-tomentosi; folja lin aria s. subulato-linearia , acute-carinata , duplo 1. m gis longi gig torolle oblonga. Ob. idi speciminula ramulorum stirpis ex Her- > bario Linn&ano a Cel, Smith Swartzio missa. 2 326 fo- lis ovatis obtusis minutis oppositis eximie > quadrifariam imbricatis extus glabris, flori- bus apice ramulorum axillaribus solitariis: tubo RObpatng laciniis -corolle oblongis obtusis. arg ad Pfomont bonze pä: Prof. Sparrman. — b; (vidi in Herb. Thunb:). | Frutex caulibös” et ramulis. lär 4 Rn to= äm: rämi et fAmtlll Hr övate s rotundate , Obitisae. SÅ ricoids proxima, ailfert: ramis rigidis; fo- Jäs ovätis, eximie 'quadrifariam imbricatis; brackets ovåtis, rotundatisque, obtusis; floribus minoribus; Tatiniis corolle oblongis; dum P. tricoidis rami flé- xiliores ; folia ovato-oblonga, distantia (haud qua- drifariam imbricata); bractee acute I atuminate; -flores :måjores > lacinie corolle -orbiculate; Habitus de cetero diversus. " ai82. P. hirsuta L. ramvlis Jäxis jföndedöl tomen- tosis, foliis ovatis oblongisve obtusis extus glabris intus albo tomentosis , floribus termi- .analibus lateralibusve capitatis dioicis villo- sis, laciniis corolle ovatis obtusis. P. hirsuta Linn: Sp. Pl. ed.1. p. 5454. s- STR ”Barb. Va 2. JE Wen ot. mf -t oI8et, 20 fi 16. — = Metnan Forsk. Fl. Ra Arab. p. Hab. i in RR eilbar EA Hispanis - Italie, Gallie australis et. Barbariz. — p. Flores -monoicos aut dioicos vidit Cel. Desfon- taines; ego flores hermaphroditos semel vidi. — 327 Dixit Cel. Decandolle in F1. Fr, JILL Aga synonymon Breynii Cent. t.' 19. a Linneo ad Passerinam hirsnutam citatum ibi excludendum esse. Ramuli juniores variant. foliis duplo. longio- ribus, sublanceolatis & extus tenue-tomentosis > in eadem stirpe tamen folia adulta étiam extus. glabrå occurrunt, Est Passerima hirsuta B Decand. AG F r. 6. P- 366 & Fl. Et. 3. Pp. 726. P. polygal lefolia Lapeyr. FL Pyr. p. 314 sec. Decand. L c Tan; tum junior, est stirps, ne quidem varietas. Monet Cel. Decandolle, éam. non confundendam, esse com NS hirsuta SR in Stirp Arr rag. , APR. Fan "tinctoria ”ubo Se Superoe. fdadräle" -tomentoso. "Poirét Enc. 4. Pp. Hab. — in Herbario Påinabät eam vidit Poiret. a Dubia mihi species ÅA ulterius examinanda. "P.” Tartonråira Schrad, .ramis ramulisque tfomentosis, foliis sparsis obovatis wvenosis . nervosisve utrinqué sericeo-villosis. Sericeisve, "floribös 'axillaribus glomeratis dioicis villo= - sis, basi squamis ovalis cinctis: laciniis Coa — rölle ovatis obtusis. 1 "> P,. Tartonraira Schrad. Neu. Journ. 4.B. någ H. p. 89. Decand. Fl. Fr. 6. p- 7 366. — Daphne Tartonraira Linn. Sp. ERS EE a. I pr 350. VAN Symb. 3 P, säs SR KT flöst. Gen. t. 290. f2 — D. candicans Lam. Fl. Fr. 3. p. 221. — or melea Tartonraira Allion, FL Ped 3 - Hab. i in CE "rupestribus- Ttalie & Galliz Sucträjip In Corsica: Noisette sec. Decand. Fl. Fr. — Frutex foliis plus minusve séericeis (7 Fr villosis nervosis aut venosis. Florum glomeruli basi 328 squamis $—56 ovatis, obtusis, minutis cincti, omnine ut in Daphne Laureola. Flores dioici, quantum re- ire potui, quod- etiam observavit Olivier sec. and Enc. 3. Pp. 436. — Quoad folia multimodis Vvariat. 4 ; Daphue osyroides Herb. Ye cujus ET nem fecimus in Dissert. nostr. de Daphne p. ; RE tantum est da tis sublanceolatis, candicant” | Bus s, tenuissime ASIEN z MMllosis, pita brevis Är Te ”pedunculo 2&quali pubescente, laciniis CO- I z rolle lanceolatis acutis. =P. nervosa Thunb. pr. Fl, Cap. p. 75. — P. striata Lam. lMlustr. Gen. t. 291. f. 2. - Poiret Enc. böt. 5 P.- 44. sec. äpetim. z in Herb. Vah Hab. ad Promontorium bön. spei: "Pick et Com- mend. Thunberg. — bb. i Stirps quoad cåules .& folia” nilidös.” Ramuls annotini superne rare et tenuissime pubescentes, quod evanescit. — Folia valde acuminata,. ut fere subu- lata, soprema eximie venosa raro nervosa, inferiora inevidentius venosa, Pedunculi capitulorum brevis- simi et foliis dense tecti. Stamina exserta, 8—12, alia fertilia, alia castra TA Dixit .Cel. Poiret de Pp. striata Lam.: : ”Les trés Rrr å Pextrémité des råmeau aux et sor- ' tent de Paiselles des feuilles”, at in nostra, que re Vera eadem ac specimen P-. striateé rckii - - Herb. Vabhl., capitati & terminales sunt Hores, liis quidem cineti , nullo imodo 'vero RA res et solitarii RR 16. P. copitata L. caulibus ramosis glabris, fo- liis linearibus acuminatis glabris, floribus terminalibus capitatis utringque villosis, ca- pitulis longe pedunculatis, pedunculis incras- satis nudis villosis ; laciniis corolle ovatis Janceolatisve acutis. P. capitata Linn. Amen. 6. p. 88. Spec. Pl, ed. 2. 1. p. — Berg. Pl. Cap. p: 1327. Wendl, Obi.” bör... 18: tas b- 17-92G Willd. Sp. Pl. — Burm. Afr. t. 48. RR Hab. ”in campis sabulosis infra Constantiam alibi. que ad Promontor. bone spei”: Prof. et Com: mend. Thunberg. — &. Frutex P. nervose Thunb. proxime anis, dif. fert : caulibus rtamosis; foliis linearibus, fere subu- latis, enervosis; pedunculo capitulorum incrassato, villoso; foribus n numerosioribus , minoribus ; laciniis corolle ovatis lanceclatisve; dum P. nervosa cau- les subsimplices; folia lanceolata; eximie s. argute ' acuminata, nervosa 1. venosa; pedunculi capitulorunm equales, pubescentes; flores pauciores, majores; la= sinie corolie lanceolate, P. capitata variat numero staminum, 8—16, | quorum alia fertilia, alia castrata, So 17. P.globosaLam.? foliis sparsis obovatis sessili- ; bus imbricatis planis ramisque sericeo-villo- sis, floribus terminalibus lateralibusve ag- gregatis villosis dioicis: laciniis corolle ova- tis obtusis minutis, germine glabro. — P, glöbosa Lam. Ilustr. Gen. t, 2091. f. 4 Pour. Koc: bot. 5. p. 42 ? P. planis' ges flia Bor, Proc rodr. FI, Cap. & Afr. t. sö Hab. ä ner bas spei. b. SS in Herb. ES Fakl.), > SSR ramis inferne glabris, supårne villos sissimis, Folia sparsa, obovåta, sessilia, integerrima, imbricata, plana , utrinque sericeo-villosissima , adulta interdum margine nuda, 3 1. 4 lineas longa duas- que lata. Flores terminales 1. laterales, aggre gati, 5 1.6, minuti, dioici, villosi, foliis cincti: corolla oblonga' lineam longa: lacinie corolle minutz, ova- te, obtuse. Stäm. —. Germen ovatum,. glabrum, apice” pubescens, Stylus brevis; Stigma capitatum, muricatum. — Flores sordide-flavi videntur.+ > - Dubius sum, an Planta nostra, quam in Herb. Vabl. vidi, etiam Lamarckii sit, dunk Cel. Poiret folia descripsit uti ”concaves, toujours glabres en dessus, bombées en deéssous.” . | Affinitatem ejus haud determinare potvi. E diagnosi forsan videretur, quod affinis sit P. Tar- tonraire, at ab hac- valde diversa: ramis villosissi- mis; foliis distinctius obovatis, villosissimis, imbri- catis, enervibus; floribus paucioribus, minoribus, basi esquamatis, dum D. Tartonraire caules tomentosi; folia minus distincte obovata & sericeo-villosa, ve- nosa 1. nervosa, haud imbricata; flores plutes, majores, basi squamis cincti. Kjör.. S Specimen, quod vidi in Herb. Vahl., ex In« kr balearicis habuit Cel. Vahl sec. adnotatio- nem ejus; crediderim tamen, hanc locum false allatom esse. T 18. P. orientalis Willd. foliis lanceolatis sub- carnosis obtusis glabriusculis, floribus axilla- SS ribus. Willd. Sp. PL. Tom. IE P.I ps a431. Hab. in Oriente et Hispania: Willdenow.— >. 19 P ciliata L. ramis superne pubescentibus "inferne glabris, foliis linearibus lanceolato= linearibus obtusis sparsis oppositisve glabris siliatis apice villoso, Horibug terrinalibus Pia 335 PE L axillaribus soktariis sericeis: laciniis cos roll& lanceolatis oblongisve acutis. , P. tiliata Linn. Sp. ' P1 ed. I. T. 1. på 559. Berg. Pl. Cap. p. 126. Dryand. in Linn. ”Transact. 2. p. 234. Willd. Sp. P1. IL 1, p. 431. — Burm. Afr. p 1äc0tv ad ba. ESSER 'Hab. ”in collibus extra Urbem ad Promontorium bo- ne spei”: Prof. et Commend. Thunberg. — >. Frutex ramis simpliciusculis, superne hirsutis, inferne glabris. Folia sparsa, linearia, lanceolato-1. oblongo-linearia, obtusa, sessilia, integerrima, gla- bra, superiora precipue pulchre argenteo-ciliata, apice villosa. Flores in råmulorum summitates ter- . minales, axillares, solitarii, attamen valde approxi- mati (ut fugaci intuitu aggregati videantur), seri- cei, majores: Lacinie Corolle lanceolate I. oblong2, acutiusculie 1. obtusx, lineam superantes. Obs. Passerina 2 Hort. Cliff. a Linneo huc citata ad Struthiolam virgatam pertinet sec. Dryander ]. ce. — Thymelea Burm. Afr. t. 47. f. 2, etiam a Linneo ad P. ciliatam relata, ad Struthiolan sic dictam ciliatam Andr. sine dubio pertinet, 20. TN AG på -. LERA -. P, Thy i" I r i gla- bris, foliis lanceolatis mucronatis, foribus axillaribus subsolitariis sessilibus: laciniis co= rolle lanceolatis acuminatis. - P. Thymelea Decand. F1. Fr. 6 p. 466. — Daphne Thymelea Linn. Sp. Pl. ed. LT. I cp. 356. Vahl. Symb: I p. 28. Gerard. - FL Prov. t. 17. f.. 2. Dissert. nostr. de Daphne ps — Thymelea: Sanamunda --Allion. F1; Ped. I. p. 131. | Hab. in locis petrosis, montosis Hispania , Gallix - australis & Italiz. — >. | ov 332 Conf. .Dissert. nostram, tå fusius P.-Thyme- leam , vermiculatam & villosam descripsimus. Få P. pubescens floribus sessilibus lateralibus ag- — — gregatis, foliis lanceolato-linearibus; caule pu- bescente Linn. Mant. pr. p. 66 sub Daphne. Daphne pubescens Linn.l1. c. — Conf. Dis= sert. nostr. de DApIDR P:;O så, 10. ”Hab. in Austria D. Jacquin.”: Lions hk c. Dubia adhuc species, a nemine post Linne- um descaipta. In libris de plantis austriacis haud memoratur. Locus natalis certe mendose est desigs natus. Docuit etiam me Cel. Horneman, b. m, Vablium ad descriptionem Linnei adjecisse: ”Ha- bitat Ar ög ania (non in Austria)”. . pubescens una eademque sit ac D. co- sidifötia FR D. Thesioides Lam? — Cel. Smith optime hoc dubium -dissolvere potest. 22. P. villosa: tamulis superne albo-pilosis, foliis lanceolatis ellipticisve obtusis planis albo - pilosis ciliatisque, floribus rare albo-pilosis : : laciniis corolle lanceolatis obtusis. RS villosa Linn. Sp. Pl-ed: a; fi L. . 510. Dissert. nostr. de Daphne p. 12. Hab. in Lufiänie: ubi primo detexit Tournefort. In Hispania: Alströmer. — +. Obs. In Dissert. nostra et in. ipsa diagnosi P. villose p. 12. I 17 ante ”minutis” oblivione preter- missa sunt sequentia: foliis lanceolatis' ellipti- cisve obtusis. 23. P. tomentosa: floribus sessilibus axillaribus ; foliis oblongis obtusis utrinque sericeo-to- mentosis Lam. Enc. bot, 3 Er 436 Daphne, 4 RR tomentosa Lam, La LA Iker. nostr. aphne p. 14. eg Hab. ; 333 -Hab. in Oriente: Lamarck. — ; | Dubia species, et a Lamarckio imperfecte de: scripta. J : | G | 24. P. thesioides: caulibus subsimplicibus sur» sum pubescentibus inferne glabris, foliis sparsis sessilibus linearibus obtusis: glabris, — floribus axillaribus” binis ternisve tenne-pu- bescentibus: laciniis corolle& lanceolatis ova- > tisve obtusiusculis. P. linariefolia Pourret sec, Herb; Acharii. — Daphne thesioides Lamarck' Enc. bot. 3. p.. 437 &' Illustr.. Gen. t. 290. f. 4. Pers. Syn I. p, 437. -Dissert: nostr. de Da. phne p. 15. ia Hab. in Hispania sec. Herb. Acharii. — 6. Frutitulus trunco valido, brevi, vVerrucoso, glabro, brunneo; taules simplices, sursum pubes scentes, inferne glabri, ex tota fere longitudine fo= liosi. Folia sparsa, sessilia, linearia, inferne con= ferta, söperne versus flores rariora, obtusa, intes gerrima, glabra, lete-viridia, 2—4 Jlineas longa, ” snedio -latitudine tertie linee partis, Flores € mes ådio ad apices -caulium egredientes, axillares, bint ternivé, 'pubescentes, dioici: Corolla duas lineas ongas; Tubus linearis; Lacinie corolle lanceolate I. ovate, obtusiuscule, 1 acutiuscule; dimidiam li=< rieam longe. Stamina duor. ordin., ut in pleris- que: Anthere sessiles, oblonge, biloculares , JTutez; Germen oblongum, glabrum, apice tenuissime pu- bescens ; Stylus'brevis, glaber. Stigma capitatum. In caulibus junioribus flores longiores, tenuios res et lacinie corolle angustiores quam in caulibus - > Nescimus quo loco Cel. Pourret stirpem de= scripserit, at sub nomine allato a Cel, Dufour spe- + KV. AA. Handl. 1818. St. Il: >> SET SE -x 334 cimina in Hispania lecta habuit Cel. Acharius; stir- pem etiam in Herb. Vablii vidi. > Proxime cene affinis est P. coridifolie, at bene distincta. as. P. coridifolie, caulibus diffusis ramosis sur. "sum pubescentibus inferne glabris , foliis spar- sis sessilibus linearibus obtusiusculis glabris, floribus spicato-axillaribus solitariis pube- scentibus bibracteatis, laciniis corolle minu- tis ovatis obtusis, Daphne coridifolia Lamarck. Enc. 3. p. 437. « -. : Pers. Syn. IL p. 435. Dissert. nostr. de Daphne p. 14. Hab, in Galicia Hispanie: Herb. Iuss. sec. La- marck. 1. c. = Bb. Fruticulus ramosus: caulibus diffusis, laxis, ramosis, sursum pubescentibus, inferne glabris, brun= - veis. Folia sparsa, sessilia, minuta, linearia, ob tusiuscula,. integerrima, glabra, 2 1. 3 lineas lons ga, latitudine tertie lines partis. Flores versus apices ramulorum . spicato-axillares, solitarii, pu= bescentes, bracteati: bracteis minutis, ovatis, obtus sis, concavis, extus pubescentibus, tertiej linex partis longitudine. Corolla lineam longa: Laciniis minutis, ovatis, obtusis, longitudine tertie linexe partis. Stamina 8, duor. ord. ut in plerisque ca. teris: Anthere sessiles, oblonge, biloculares, lutes. , Germen minutum, oblongum, villosum; stylus bre- vissimus; stigma capitatum. — Proxime accedit ad P. thesioidem, at differt: eaulibus diffusis, laxis; foliis sepe minoribus; flo- fribus spicato axillaribus, minoribus, 'solitariis her. maphroditis bracteatis ; laciniis corolle minoribus, ova» tis, germine villoso; dum P. thesioidis caules stri= ctiores, subsimplices; folia majora; fores axillares, bini ternive, dioici, ebracteati; lacinie corolle måajo- - 835 res, lanceolateze 1. ovate; germen glabrum, apice tenuissime pubescens. Lamarckii Illusr. t. 290 f. 2 a Cel. Persoon in synops. Pl. 1. p. 435 & 437 et ad D. thesioidem Lam. e& ad P. calycinam Lapeyr. citatur, que olim a Willdenowio etiam ad posteriorem speciem fer- tur. Retulit vero Cel. Decandolle figuram lauda=- tam ad Passerinam nivalem Ramond, uti etiam de- scriptionem D. etalycine Lamarekii Enc. bot. 3. Pp. 420. 26. P. dioica Ramond: caulibus ramosissimis verrucosis glabris, foliis sparsis confertis lans ceolatis 1. cuneiformibus obtusis glabris, flori- bus axillaribus terminalibusve solitariis I bis nis dioicis hermaphroditisve basi squamis plu- ribus minutis cinctis, laciniis corolle ovatis lanceolatisve acutis. P. dioica Ramonds; in Bullet. Philom, N:o 41 sec. Decand. FL Fr. Tom. ILL p. 359. Pers. Syn. Pl.1. p. 437. — Dissert. nostr. de Daphne p.9.—P. empetrifolia Lapeyr. Hist. Abrég. des pl. des Pyr. p. 212 sec. Decand, 1. c, et specim, in Herb. Achar. — Daph- ne dioica Gouan Illustr. p. 27. t. 17 f. 1. Lam. Enc. 3. p. 419. Willd. Sp, PL IL. p. 416. — D. «calycina Berger. Fl. basses Pyren. a. p. 211 excl syn. sec. Decand. F1 Fr. 6. p. 366. — Thyme- lza dioica Allion. Auctar. ad. F1 Ped. RR Hab, in locis apricis alpium Pyrenseorum eundo a pago s. Pauli de 3 md rea ad pagum St. Mar- tin ad Levam in RA ultra DR dictum de Lafons. In montibus Les Corbieres prés de "Narbonne: Gouan 1. c. Supra Tenda ”Piliömni 336 in rupibus meridianum solem spectantibus: Al. lioni. — b. dr É Frutex cavlibus ramosis, verrucosis, glabris, Folia spärsa, conferta, sessilia , lanceolata 1. cönei- formia, basi ”angustata, obtusiuscula 1. imterdum acutiuscula, integerrima, glabra, 3 lineas longa, versus apices dimidiam lata. Flores axillares, la- terales 1. terminales, solitarii 1. bini, hermaphro- diti 1. dioici, glabri, basi squamis: cincti: squar mis minutis, lanceolatis, acutis, integerrimis, plu- ribus, 6— 8, glabris, dimidiam lineam longis. Co= rolla tres lineas longa: laziniis corolle ovatis 1 lan- ceolatis, acutis, lineam fere longis. Stamina duvor. ordin. ut in plerisque: Filomenta brevissima; anthere oblonge, : biloculares, lutese.. Germen oblongum, villosum; Stylus brevissimus; Stigma capitatum. A P. thesioide differt: taulibus tamosis, vers rucosis, glabris; foliis lanceolatis 1. .cuneiformi- bus, apice latioribus; ibus - paucioribus, ver- sus apices tantum caulium,- glabris, subnitidis, Fasi. squamis' pluribus cinctisz "germine villoso 3 dum P. +thesioidis cavles subsimphcés, sursum pu- bescentes3 folia linearia; flores numerosiores, € me- dio ad apices caulium provenientes, basi esqua- mati, tenue pubescentes; germen glabrum, apice tantum pubescens. | | ; A P. toridifolia differt: caulibur verrucosis, elabris; foliis lanceolatis 1. cuneiformibus, apice latioribus; floribus paucioribus, axillafibus, gla- bris, bäsi squamis pluribus lanceolatis cinctis; la cniis corolle lanceolatis ovatisve, obtusiusculis 3 dum P. töridifolie caules leves, sursum pubescen- tes; folia linearia3 florer plures, spicato-axillares, minores, pubescentes , basi bibracteati: lacinise corol- le ovate, obtuse. ” > RAA - ”- : KR > "Dicit ”Cel. Decandolle de P. dioica: ”Fleures dioques par avortement”. — Ego et flores herma- phroditos & dielinos nunc inveni. ; : - 26. P. talycina: — cavlibus divaricatis inferve s 12 Oslabris apice pubescentibus, foliis sparsis sessilibus lineari-lanteölatis acutis 1. obtuci= vsculis glaäbris supra nitidis, floribus latera- libus åxillaribus solitariis binisve breve pe- > dicellatis Basi glabratis dioicis bibracteatis; > laciniis corolle minutis ovatis obtusis, P. calycina Decand. FI. Fr. Pers. Syn. ET ER pro237: (exelas. syn. Lamarckii)." P. bir0rT juniperifolia o Lapeyr. Abr. p: 213 scc. iDecand. FI: Frö 6. p. 366: Dophne ta- lycina' Lapeyr. in Mem. Toul. 1. p. 209 t.ireg sec: Decand. 1. ce Willd. Sp. Pl. 2. på rå Hab. in alpibus Pyrenegorum Orientalium in monte Bernadouze , in. valle Vicdessos, aux Comté de EF ix, sec. Lamarck et Decandolle. — +. ÅG I Frutex caulibus ramisque sparsis, divaricatis, inferne glabris', sursum pubescentibus, foliosisque, Folia sparsa, sessilia, lineari-lanceolata, 1. Tanceo- lata, obtusiuscula J. acutiuscula, integerrima, utrin- que glabra, supra intehseé, subtus dilute-viridia, 5 1. 6. lingas longa, unamque lata. Flores latera- les , 'axillares, solitarii binive, brevissime pediceli- lati, dioici, basi glabratis, superne versus laci- nias teuuvissime et rare pubescentes, bracteati: bra- cteis binis, minutis, ovatis, obtusis, glabris: Co- rolla lineam paullo superabs, ovara, tubus basi ventricosus; ' Lacinie corolle "minute, ovate, ob- tuse; Stamina, — Germen ovatum, glabrum.” Stylus 338 lateralis, brevissimus; Stigma capitatum, muricas tum. Nux ovata, glabra, P. nivalis Ram, huic proxime affinis et forsan ab hac non diversa, Daphne calycina Lam. Enc. 3, p. 420, I1- Justr. Gener. t. 290 f. 3 et a Willdenowio e& a Persoonio huc citatur. Dixit vero Decandolle, ad P. nivalem Ram. veferendam esse, Flores dioicos inveni, dum Cel, Decandolle eos hermaphroditos descripsit; dixit quoque, germen pubescens esse, quod ego semper glabrum vidi.5 Quinam fuit Auctorum, qui stirpem primo ad Passerinam retulit, nescimus. T 28. P, nivalis Ram, ramis prostratis, foliis lineae ribus obtusiusculis carnosis subciliatis, floribus axillaribus dioicis, Ramond in Bullet. Phi lom. N:o 41. p. 131. t. 9, f. 3. P, nivalis Pers, Syn. IL. p. 437. Decand, F1. Fr, RS Suppl. Carpol, 2 P 198:« ot. 215. [. 6. — P. juuiperifolia yra Abr. p. 213. sec, Decand. FI, Fr, 6, BR — Daphne calucina (3 Loisel. FL Gall, E Ne. 2 a en Lamarck Enc. bot. 9: ps 420. t, 290. «3. see, Decand. Fl. Fr, Hab. in summis alpibus Pyrenxeorum ad Port de Gavannie et circa Mont Perdu: Besind, SEC. Decand. Fl. Fr. . | Seg. Cel. föockadnllg medium tenet inter gå dioicam et P, calycinam; ab illa differre dicitur?: ramulis parum aut non tuberculatis; foliis lineari- bus oblongisve, haud apice latioribus, sepe villoso- pilosis Chérissées de poils &pars); foribus bractea« tis, et ab hac: ramificationibus magis patentibus (ouvertes); foliis brevioribus, minus glabris; flori- bus extus glabris, — Quzrit Cel. Decandolle an a P.ealycina diversa? — Ego nec stirpem vidi nec 339 Bolletin philom, itaque de hac re nihil dicere valeo, | 29. P tinctoria Pourr. caulibus sursum tenuissi- me lanatis, foliis lineari-lanceolatis 1, lineari- bus obtusis tenuissime lanatis, floribus axil- laribus lateralibus sessilibus solitariis glabris bibracteatis: laciniis corolle ovatis acutis. P. tinctoria Pourret Chlor. Narb. p. 27 sec. specim, in Herb. Thunb. Pers. Syns I. pe 437. — P. hirsuta Asso Stirp. Ar» rag. sec. Decand. FI. Fr., Brot. FL Lu= sit. sec. Roem. Collect, p. 265. — Da phne vermiculata Vahl Symb. bot. I. p. 28. Dissert, nostr. de Daphne p.- 10. Hab. in Arragonia: Jahl, In Gallia Narbonensi a Baccelone ad Mont Ferrat sec. Persoon I c.— >. "Frutex P. ralycinge proxime affinis, differt ve- ro: caulibus subrectis, sursum tenuissime lanatis; foliis magis linearibus, obtusis, utrinque tenvissime lanatis; foribus sessilibus, glabris, nervosis ; laciniis corolle , majoribus; dum P. calycine caules divari- cati, sursum pubescentes; 'folia lineari-lanceolata, obrusiuscula I. acutiuscula, utrinque glabra; flores breve pedicellati, magis ventricosi, versus. limbum rare et tenuissime pubescentes, enervosi, dioici; la- sinie corolle minores. — Cum P. thesioide et coridifolia nullam habet affinitatem. Conf. de cetero Dissert. nostram de Daphne. 30. P, nitida Desfont, ramis sericeo-villosis, fos : liis sparsis sessilibus lanceolatis 1, cuneifor- mibus obtusis utrinque sericeis, floribus la= teralibus 1. terminalibus aggregatis sericeis: laciniis corollex lanceolatis acutis conniyen- tibus, : P, nitida Desfont. FI. Atl. I. pi 331. t. 04 PL OVR ER ST Daphka nia tida Vahl :Symb, be van gå RO Syn Ip. '434. "Willd. Sp. II. p.:418. — D. argentata Lam. Ene: 3. p. 435. Habi in montibus calcareis: Tuneti: Vahl. In mon- tibus. incultis circa? 2 sböpptar et aliis locis Barbarige : fp. Frutex fran ers Rån "ramis Ga sursum sericeo-villosis, inferne glabris.: Folia sparsa, ses- sillä; Hatscdölara L cuneiformia»> -basi- angustata , -obtusa , integerrima , , utringqueé sericea:, tres li- Peas longa, apice. dimidiam: latå. Flores: laterales 1. terminales aggregati,' sessiles, sericej, hermaphroditi vel: dioicr; foliis arcte cincti, . Coroila-3 lingas lonr= gat Laciniis lanceolatis; acutis, conniventibus. Stam. duvor. ordin. ut in plerisque ceteris: Filamenta bre= vissima; Anthere oblonge. - Germen oblongum , glabrum,. apice pubescens; stylus lateralis, brevissi- mus; stigma GSPNNCR; pubescens. Nux ovata, gl abra. P. Tartonraira försan proxime affinis, differt vero: ramis tenuioribus, sericeis; folits cuneiformi- bus I;-lanceolatis, confertioribus, enervosis, dimidio -minoribus ; floribus tenuioribus, sericeis , longioribus : latiniis corolle lanceolatis, cutis. Capnivestibiss dun .P- Tartonraire rami. firmiores, villosi; folia obo- vata, nervosa 1. venosa, villosiora,- duplo. majora 3; flores majores at breviores, villosi, basi squamati: squamis pluribus, minutis, ovane lociniz corolle å ovåtee, öbtuse. ”Adest in Herbario Bergian. 'stirps, ip” Alpilt 5 "Granadénlibes a Lib. Bar. Claud. Alströmer le- tia, floribus adhuc non explicatis, que eadem ac D. nifida esse videtur; Mores squamis ovatis minuts cincti, — Nec vero Cell; Vahl nec Cel, Desfontaines X | 347 / in descriptionibus suis de talibus squamis mentio- nem fecerunt; nec ego in D. nitida tales inveni; itaque forsan stirps - Alströmeri "alia” "est: species. Possibile quoque', P. nitidam. squanmas illas. statim post florum explicationem perdere, «0 CC» tä 31. P. Lessertii: ramulis inferne 'glabris sursurh As villosis, foliis sparsis "adults subellipticis obtusiusculis junioribus” lanceolatis" acutiua sculis brevissime petiolatis utrinque” piloso= pubescentibus,” foribus "racemosis: laciniis corolle lanceolatis obttsisFr20. CE Hab: in Persia: de Lessert sec: "Herb. Vahl. — BB; Fruticulus ramis' ramulisque ”inferne:glabris, sursum villosis. Fölia 'sparsa;, :aduha subelliptica obtusiuscula , juniora lanceolatä acutivscila, tidvis -sime petiolata,' utrinque piloso-päbescenuia , adulta interdum glabriuscula , viridia, 4—7 lineas longa, 3 lata, Petioli 'villosi; longitudine tertis line "partis: Flores racemosi, villosi, numerosi:' Corolla 4 lineas longa3; tubus basi villosissimus , tres lineas lon- gus: lacinig corolle lanceolatae, obtuse, lineam lon- ge. Stam, duor. ordin: Anthere subses”iles, oblong2, biloculares, lutee; Germen oblongumy, glabrum. sapice pubescens ; stylus brevissimus, superne villo- sus; stigma capitatum, möricatum. "= 7 | > >Habitus” hujus stirpis a ceteris Thymeleis valde alienus "et racemis efoliatis insignis, Cuinam etiam specierum Passerine proxime sit affinis, eru- efe non potui, : ">"82. P. virgata Desfont: canescens , caulibus eres —octis virgatis sursum villosis, foliis sparsis "> sessilibus lanceolatis obfusis "utrinque villo- siuschlis, floribus axillaribus aggregatis ses- silibus villosis: laciniis 'cörolle lanceolatis obtusis. vi SS P. virgata Desfont; FI. At I. p. 331. t. 95. Pers Syn, Pl, I. på 427. Poiret ne. 5. Hab. in arvis prope ar es Desfontaines. In Marocco: Broussonet, — pb. Frutex canescens ramis longis, nig subteretis bus, inferne glabris, svrsum villosis.. Folia sparsa , sessilia , lanceolata, obtusal, obt inferiora minus, superiora magis ilsa s. villo- siuscula, 3—9 lineas longa, duasque lata. — Flores axillares, aggregati, 3—6, sessiles, villosi: Corolla tres lineas longa; tfubus linearis; Jtlacinie tcorolle Tanceolat&e, obtuse, dimidiam lingask longe. Stam. dvor, ordin; germen oblongum, villoso:pubescens ; stylus brevis; stigma capitatum, muricatum, Obs. folia inferiora interdum glabra, 33. P. caneseens Schousb. ramulis tenuvibus Jana= tis, foliis sparsis imbricatis lanceolatis ova- tisve acutis utrinque lanuginosis, floribus terminalibus aggregatis sessilibus dioicis vil- losis: laciniis corolle ovatis obtusis. P. canescens Schousb. in Act. Hafn — Wi''d. 'Sp. Pl. IL p, 432 Pers. Syn. I. Pp. 437. — Daphne lanuginosa Lam. Enc. 3. Pp. 436. ner specim, Herb. Vahl. a amanck datum), Hab. copiose in locis sterilibus petrosis inter Gi- braltar et pagum St, Rocque Hispaniz: Schousbot. Ad Tanger Barbarie sec. Dietrich Gårtn. Lex. Stirps ex ompi parte canescens, Folia dense imbricata. - Cui proxime sit affinis, dicere' haud , valeo; A P. virgata. Desfont. valde diversa, + 34. P. tenuiflora Willd. foliis linearibus glabris, floribus sessilibus capitulis terminalibus filifor« mibus sericeis , ramis strigoso.villosis. Willd. Enum, Hort. Beral. I. p. 426. Hab. ad Promont. bone spei: Willdenow.—B. 343 Obs. Stirpem haud vidi, nec affinitatem ejus ex descriptione brevi et manca diagnosi "Willde- nowii enucleare potui. 35. P, linearifolia : ramulis verrucosis glabris, fo- liis sparsis sessilibus linearibus obtusis glas / bris extus convexiusculis, floribus terminalie - bus paucis villosis: laciniis corolle lato-lan- ceolatis acutis. Hab. ad Promontor. bone spei: Prof. Thunberg, — &b. (Herb, Berg.). Frutex ramis glabris ramulisque pruinoso-ver- rucosis, Folia sparsa, sessilia, linearia. obtusa, in- tegerrima, utrinque glabra, extus convexiuscula, viridia, 4. 1. 5. lineas longa unamque lata, Flores terminales , aggregati, pauci (1-3), rosei, extus vil- losi: 31. 4. lineas longa: laciniis corolle majo- ribus, Hälo- lanceolatis , acutis: lineam superantibus; faux villis clausis Stam, duor ordin: Anthere sessi- les; Germen oblongum, glabrum, apice villosum; Stylus stamina inferiora equans; Stigma obtusum. Obs, ade suprema rarius pilis paucissimis obsita. Inter Passerinas nullam buic affinem invenio; certissime vero Gnidie tomentose maxime propinqua, a qua preter characterem genericum differt: ramnulis glabris; foliis linearibus, sessilibus, linéam latis, Jfloribus , paucioribus, 21.3, dimidio feresbrevioribus ; fauce villoso; Jlaciniis corolle longioribus; dum G, tomentose ramuli sxepe pilosiusculi; folia ovata I, elliptica, brevissime petiolata, extus et margine sx- pe pilosa; flores numerosiores, 3-5 » frp E lon« giores, villosiores: laciniis eor 36. P. Thunbergii; ramulis sericeo- ABBR bus, foliis oppositis sessilibus lanceolatis elliptie cisve obtusiusculis subamplectentibus utrin= que = villosiusculis, — floribus terminalibus 344 a me) äxillaribus binis ternisve Sericeis: låciniis | = corolle lanceolatis acutis. Gnidia oppositifolia Thunb. prod: FL Cap: ; P.- 76. (haud vero Linnei). : Hab. pin. proclivis Leuvestart ad Promontor bolla vUspei” : Prof. Thunberg. — b "> Fruticnlus ”canescens et habitum Car fåphylle EA Pie cujusdam ita mentiens, ut sine flörib us visum, m quemdam nec hujus ordinis esse, ju- der Rami diffusi, sursum tenue villosi, inferne glabris Folia opposita, sessilia, ad insertionem tu- mida et amplectentia, omnino -fere articulationem caryophyllearum formantia, laneeolata 1. elliptica, integerrima, obtusiuscula ;: utrinque villosiuscula ; canescentia, 3 I. 4 lineas longa, unamque sepe cum -dimidia lata. - Flores terminales 1 axillares, tenués ,. sericei, bini 1. terni: Corolla 5 eirciter li= neas longa: äehoa filiformi; lacimiis lanceolatis, acu- tis, lineam longis. Stam duor«: ordin: Filam. bre= vissima; Anthere oblonge. Germen ovatum, gla- brum; Stylus lateralis, glaber, - et tubi pro« eedens; Stigma capitatum, pubesc Absentia Sar fancis hane speciem Passerine generis esse doce PP, nitide et P. FS affinis videtur. 37. Pi uniföra L. foliis” oppositis sessilibus line-. aribus acutiusculis extus convexis glabris, floribus 'terminalibus sessilibus' solitariis se—- riceis: laciniis corolle lato-lanceolatis acu= | tis acuminatisve. P. uniflora Linn. Sp. Pl. 1. p. 560. Wendl- "Obs bot. 19. t. 2 fi 18 sec. Willd. Sp. aa ipe 432 Thuäbopt oo Fi Cap p. 26. — P. uniflora &« Berg. PI Caf. P» 128. — Afr, 1. rag fil & 2. ; 345 Hab.- ”in collibus infra Taffelberg rarius et alibi "ad Promont. bone spei”: Prof. Thunberg. — b: Frutex tamis sursum pubescentibus inferne glabris. Folia linearia, lateribus compressis, extus obtuse carinata, glabra, lineam cum dimidia longa. Stam. duor. ordin., exserta; latent verd in fundo tubi paullo supra germen 8 Anthere sessiles , bilo= culares, polline replete, quas Cel. Wendland pro squamulis nectariferis falso habuit, a Bergio glandulae et quidem steriles audiunt, quod presentia pollinis vehementer obstare videtur. 38. P. grandiflora Linn. fil. foliis oppositis de- cussatis oblongis obtusis extus convexis in- tus concavis glabris, floribus terminalibus solitariis sessilibus sericeis: laciniis corollze oblongis obtusis. —P. grandiflöra Linn, Suppl. p. 226. Willd, Sp FL D: gå CEXUl. Syn, P, Mio des Thunb.). Curt. Mag. t. 292. — P. unifiora 3 alba Berg Pl. Cap. p. 129. — "Burm. Afr. t. 46. f. 1. i Hab. ad Promont. bone spei. — Frutex proxime affinis P. uniflore, differt vero: foliis” oblongis, obtusis, magis concavis, obsolete carinatis, - duplo fere majoribus; floribus magnis : lociniis corolle oblongis, obtusis; dum P. uniflo ge folia linearia, acutiuscula, evidenter carinata, sminus concava, minora ; flores minores: laciniis c0> olle lanceolatis, acutis 1, acuminatis. = In hac specie ut in prsecédenti stamina et sty- 18 exserta. Latent etiam 8 Anther& sessiles, ver- us basin tubi paullo supra germen. Willdenow P. linoidem Thunb. cum" interro- atione huc citat; at stirps illa Gnidia est et a P. grandiflora valde diversa, uti supra memoravimps, Må 4 346 | 39. P. flaxa Linn, fil: ramis longis tenuibus la- , xis, foliis sparsis sessilibus inferioribus li- : nearibvs glabris superioribus lanceolatis ex- tus pubescentibus obtusiusculis, floribus ter- minalibus aggregatis pubescentibus, tubo su- pra germen coarctato: laciniis coroll& mis« nutis oblongis obtusis conniventibus, . faxa Linn. Suppl. p. 226. Thunb. pr. Cap. p. 75. Wendl. obs. bot. 20, t. 02. f. 20. sec. Willd. Sp. PI, IL p. 433. Hab. ”in montibus prope et extra Cap, vulgaris in collibus prope urbem ad Promontor. bonx spei:” b. | SR at preter characterem genericum diftert: ramis te= nuvioribus; foliis minoribus, superioribus minutis Ianceolatis oblongisve KCinferioribus G. carinate omnia no similibus); floribus paucioribus, tenuioribus; tubo evidenter coarctato; laciniis corolle minoribus, .con» niventibus; dum Guidie cärinate rami firmiores; olia majora, omnia linearia; flores numerosiores, majores: fubo obsolete coarctato s. sequali: flack : viis corolle majoribus, apertis; squamule faucis in- super 8. Flores flayo colore chartam tingunt, P. iaxe flores non ita. oP, laxe ramuli sursum pubescentes inferne glabri. — Folia obtusiuscula 1. acutiuscula; Flores sordide flavi, apice sepe violacei. | ER 49. P. spicata L. fil. foliis sparsis sessilibus obo- wvatis ellipticisve extus pubescentibus, Aori- bus axillaribus solitariis = sessilibus pube- - Scentibus: laciniis corolle lanceolatis acutis. P. spicata Linn. Suppl. p. 226. Thunb, pr. Fl. Cap. p. 75. Wendl, Obs.bot. 19: = ab 30 sec, Wall. Sp PR4Ep os 347 433 Ejusd. Enum. pl Hort. Berol. p. — 426. — P. laterifora Hortulanor, Hab. ”in campis 3abulosis ad Promontor. bones ör Prof. Thunberg. — Pb. Ramuli sursum pubescentes inferne glabri. — ”Ramulis floriferis refert spicam foliosam'. Linn. SMG Ai. P. anthyHoides Linn. fil. ramulis sursum villosissimis inferne glabris, foliis sparsis brevissime petiolatis lanceolatis ellipticisve obtusis extus villosis intus glabriusculis, flo- ribus terminalibus capitatis quinquefidis vil- losissimis decandris: laciniis SE oblon- Jå obtusis. P. anthkylloides Linn. Suppl. p. Thunb, pr. p. 26. — P. anthylloides B Thunb. Mus. Nat. Acad. Ups. P. XIII. p. 106. Hab. ”trans Swellendam et prope Musselbay ad Promontor. bone spei”. Prof. Thunberg. — b. Frutex ramulis sursum villosissimis inferne glabris. Folia superiora extus villosissima, inferiora utrinque subglabra I. pilis paucis rare obsita, per- vosa I. venosa, orqaieplariag med cd ineas lata. Flores numerosissimi, villosissin | 3. 10. =» 15 lineas longi. Je anthylloides & Thunb. Mus. Nat. rn c. huic quam intime est affinis, attamen ad Gnidiam er tinet 'respéctu squamularum faucis. - Pzr stricta Thunb., linoides Thdhb., setosa irssgjas et anthylloides « Thunb. a me ad Gni- diam rtelate sunt. — P. pentandra Thunb. non ad: SH ”Thymelzas pertinet, sed proprium constituit genus , nomine L SE TE positum. SER Loddig. Catal. get Quid P Ne Pp. 182 NRP AV Å mg Sp ANREIBDE NNE renat BARN MAA Sd s 348 Lusus partium form&e, numeri et vestitus nul- lam adwittit bonam dividendi generis normam,, e satius intåctum relinquere existimavi, quam åffines artificiali quodam auxilio nimis 3 disjungere, 4 0 för ATsS , Ling S Orediderini Auctores varii, nomen hujus Gr neris derivatom esse a duis , teda, quia D. cotini- folié caules resinosum' quoddam in se habent, > Quoad characterem genericum vacillat hoc ge- nus, nec numerus Constans est staminum. = Invo= locrum preterea habent plures species ceterarum Thymelzarum, Fructum baccam appellaverunt Au- ctores ;. potius nutem esse crederem ”). CR D. cotinifolia I. foliis ellipticis acutiusculis "> glabris, Aloribus terminalibus aggregatis quin- quefidis- villosis decandris: laciniis corollae lanceolatis acuminatis, = D.totinifolia Lion. = Pl. 2 1: p. 556. AIR Oi, it 301; f. 2; Curt: Mag. PRE Iatrifolia eg Collect. I. : - 146 et Ice. rar. t. 77. Hab, "ad Promontor, bone spei. b. . laurifolia Jacq. una eademque ac D. coti- nifolia L., quantum ego quidem indagare potui, esse”, videtur, sed a Willdenowio ut varietas ad D. es bv Ottandram relata est. 2. D. octandra Burm. foliis oblongis acutis gla- > bris, floribus terminalibus aggregatis quadri- - fidis octandris glabris: laciniis corolle oblon- gi acutiusculis apice extus pubescentibus. D. octan- & 0) vette Ventenaty ”anne Genus hocce ad Eleaznoilldoé sie "referendum respecra. ,ovarii adherentis e psrisper rmii i garnosi embryonem cingenti . 349 D-. oetandra Burm. FL NT de Fa Linn. Mant. pr. p. 69. Syst. Nat. ed. XII. + IE ps 322. Willd. Sp., Pl. IL p, 580. Hab. in dia: Burman, + | Differt a pracedente: fli longioribus, oblon- gis, magis coriaceis; petiolis brevioribus;' föribus RR glabris : Jaciniis extus apice tantum pu- ntib + 3. D. disperma Forst, Roribut octandris' decan< / drisqué, foliis 'ovato.lanceolatis enerviis Forst, | Prodr. p. 33. Willd. Sp. PI, IL p. 580. Hab. in Insula Tongatabu: Forster. — $. Obs. D. linifolia Lamarck Enc. 2. p. 255 et Illuc str, t. 368. f. 3. est Gnidia capitata L. séc. Pers. | - I p. 471.—"D. madagascåriensis Lam. K c. 268. f. 2, est Gnidia daphnefolia & glabra Linn. Suppl. et D. pubestens Lam. 1. 'c, ok SA daphnefola B hirsäta Linn. Suppl, ; CK. V. 4. Handl, i8is. St. Il. 223