CRT < | € «c Ge E" ái = BANG Wu / £$, 3 " Library of tbe füluseum COMPARATIVE ZOÓLOGY, AT HARVARD COLLEGE, CAMBRIDGE, MASS. jounueu bp private subscription, fn 1861. esque Ven z bocca fu [m le y277 y» Meovrucca; No. 7657 VIN AU lnc dia qe iv ILE NOTISER UR SÄLLSKAPETS PRO FAUNA ev FLORA FENMCA FÖRHANDLINGAR. ÅTTONDE HÄFTET. NY SERIE. FEMTE HÄFTET. fee — HELSINGFORS, J. SIMELII ARFVINGARS TRYCKERI, 1882. FA 7 Innehåll: Pag. 0 N. I. Fellman, Plantae Vasculares in Lapponia Orientali sponte nascentes (impr. p. I—LXX:1869; p. 1—99:1864). . . .. 1. > W. Nylander, Lichenes Lapponiae Orientalis (impr. 1866) . . . . 101. ;. P. A. Karsten, Enumeratio Fungorum et Myxomycetum in Lap- ponia Orientali aestate 1861 lectorum (impr. 1866) . .... 198. I följd af särskilda omständigheter har detta häfte utgifvits först är 1882, ehuru de deri ingående af handlingarna, tryckts och utdelats i separataftryck redan nedanstående år: N. I. Fellmans afhandling 1869, W. Nylanders och P. A. Karstens afhandlingar 1866. En swite des causes diverses ce volume na été publié qu'en 1882, bien que les mémoires y contemus aient été déjà les ams sousdits imprimés et distribués comme des tirages: le travail de M. Fellman en 1969, les travaux des MM. Nylander et Karsten en 1966. PLANTE VASCULARES IN LAPPONIA ORIENTALI SPONTE NASCENTES. OFFERT N. I. FELLMAN. dp ete Sex f ete hr dn EL Segre hi IRI vu Tu JA... X. PA m ST ec VES, Ww. LLL HTML E MSS. ipw que castae re sdiéu. e 1v 7 cune 005. TTG ER Dl: i 4 3 j ^ Á Thao " FAKEAITS 4,24 Orre än något annat arktiskt land har Lappmarken varit föremål för botaniska undersökningar. Om ock orsaken till den stora uppmärksamhet, denna aflägsna trakt af vår verlds- del sålunda lyckats tillvinna sig hos botanisterne, i någon mon torde kunna tillskrifvas dess jemförelsevis lättare till- gänglighet i följd af dess läge på den europeiska kontinen- ten, hvars nordligaste del den utgör, har dock utan tvif- vel dess för ett så högnordiskt landskap förvånansvärdt rika och omvexlande vegetation 1 främsta rummet; bidragit der- till. Lapplands, i förhållande till andra under samma bredd belägna länder, ovanligt milda klimat, dess många och höga fjell, äfvensom dess läge emellan tre så olika florområden som det medel-europeiska, förmedladt af dess sammanhang med det öfriga Skandinavien, det Nord-amerikanska, för- medladt af Island och Grönland, samt det arktiskt ryska, derifrån åtskildt endast genom ett obetydligt haf, från hvilka alla den lappska floran rekryterats, äro allt omständighe- ter, som hvar i sin mon bidragit till att derstädes utveckla en öfverraskande rikedom och omvexling i vegetationen, o- vanlig för den höga norden, hvars utmärkande karaktär öf- verhufvud är enformighet och fattigdom. Af de 762 arter fanerogamer, hvilka J. D. HookER an- för såsom bekanta för den arktiska floran, förekomma enligt denne författare icke mindre än 616 i det arktiska Europa, hvaraf åtminstone 530 äro anträffade i arktiska Skandinavien, eller den inom polcirkeln liggande andelen af Lappland, då deremot endast 233 äro kända från hela det vidsträckta ark- tiska Asien, 207 från det arktiska Grönland och 462 från det arktiska Amerika. En ännu ojemnare fördelning förete ormbunkarne. Af de 45 arter, som enligt samme författare tillhöra den arktiska floran, förekomma nemligen 42 i arkti- ska Europa, hvaraf 38 i arktiska Skandinavien, då deremot IV arktiska Asien ej har att uppvisa flere än 6, arktiska Grön- land 12 och arktiska Amerika 14 arter ”). Hvad artrikedom beträffar, intager således Lappmarken, ehuru till ytinnehållet det minsta, onekligen det främsta rummet bland alla arkti- ska länder **). OLoF RUDBECK d. y., som år 1695 besökte Lappland, är den förste som om dess flora lemnat några, om ock sparsam- ma meddelanden. Under den tidrymd af i det närmaste tvenne sekel, som sedan dess förflutit, hafva tid efter annan, isynnerhet under innevarande århundrade, botaniska under- sökningar blifvit anställda i Lappmarken af en mängd bota- nister från Europas flesta länder, företrädesvis dock från de skandinaviska. Namn sådana som LinnÉ, WAHLENBERG, ÅN- DERSON, L. L. LAESTADIUS, 'TH. FRIES, SOMMERFELT, BLYTT, NOR- MAN, FR. NYLANDER m. fl. pryda förteckningen öfver den rad af män som gjort sig förtjenta om den lappska floran och icke skytt ofler af hvarken tid eller móda fór utforskandet af vegetationsfórhállandena i detta ultima Thule med sina af evig snö betückta fjell, sina sanka, ändlösa kärr, sina enfor- miga, oöfverskådliga öde tundror. Oaktadt allt detta är kännedomen om detta landskaps flora på långt när icke full- ständig, ja ofantliga sträckor, hvilka aldrig blifvit beträdda af någon botanist, ligga ännu fullkomligt oundersökta. Vissa trakter deraf, eller de delar som i politiskt hänseende un- derlyda Sverge, kunna dock med skäl räknas till de i bota- niskt hänseende bäst kända trakter af jordklotet. De norska andelarne, Nordlanden och Finmarken kallade, ehuruväl jem- förelsevis mindre undersökta, äro dock äfven de, isynnerhet genom på sednaste tider der anställda forskningar, till sin vegetation temmeligen väl kända; och sedan numera en så *) Angående dessa förhållanden jemfór J. D. HOoKER: Outlines of the Distribution of Arctic Plants i Transactions of the Linnean Society of Lon- don, XXIII, p. 251 ff. **) Då ett ej obetydligt antal arter, hvilka med säkerhet äro kända från arktiska Skandinavien, saknas i Hookers anförda arbete, är det för arktiska Europa och Lappland ofvanföre uppgifna art-antalet i sjelfva verket mycket för litet. v grundlig forskare som J. M. NomwaAw nedslagit sina bopálar i denna landsánda, kunna vi hoppas att i en snar framtid finna dem i detta afseende fullt jemíórliga med de svenska Lappmarkerna. Äfven om det finska Lapplands flora egde man genom WAHLENBERG, LAESTADIUS, JACOB FELLMAN och an- dra en, om ock ofullständig, dock ej ringa kännedom. Der- emot har det ryska eller óstra Lappland, med undantag af dess vestligaste del, varit 1 botaniskt hänseende så godt som ett terra incognita. Väl har äfven denna Lappmark upprepa- de gånger blifvit besökt af botanister, men om de flesta af dessa resor hafva tyvärr endast högst sparsamma eller nästan inga meddelanden blifvit offentliggjorda, hvarföre resultater- na af desamma 1 allmänhet äro föga kända. Att åtminstone till någon del söka fylla denna stora lucka i kännedomen af den, som sagdt, delvis väl undersökta lappska floran, hade redan länge utgjort ett föremål för Säll- skapets pro Fauna et Flora fennica lifligaste önskningar, ehuru de dermed förenade betydliga omkostnader satt ett hinder deremot, tills Sällskapet omsider 1861 om sommaren, då äf- ven Universitetet beviljade ett anslag för detta ändamål, såg sig i tillfälle att verkställa denna länge hysta plan genom att till östra Lappland afsända trenne botanister och en zoolog. Utförandet af de sålunda möjligblifna undersökningarna an- förtroddes åt K. E. InBErG, såsom zoolog, G. SEun, P. A. KARSTEN och undertecknad såsom botanister. Men innan jag går att närmare redogöra för denna resa, torde det ej vara ur vägen att lemna en kort öfversigt af de botaniska undersökningar, som tidigare blifvit anställda i östra Lappmarken, samt de skriftliga meddelanden som härom blif- vit offentliggjorda. Den förste botanist som, så vidt jag har mig bekant. beträdt östra Lappmarkens område är NIKOLAUS ÖZERETZKOW- skr hvilken på LEPECHINS uppmaning år 1771 begaf sig till Kola. Det botaniska utbytet af denna resa är visserligen för mig fullkomligt obekant”), då jag icke haft tillgång *) Just då denna uppsats omsider skulle läggas under pressen, VI till den del af LEPECHINS arbeten *), der han lofvat publicera OzkRETZKOWsKIS "glaubwürdige und sattsame Nachrichten" om Lappmarken **), dock talar, förutom det faktum att OzERETZ- KOWSKI sjelf var botanist, redan den omständighet att han var en af LErECHINS utskickade för det antagande, att àtminsto- ne någon uppmärksamhet egnades landets vegetationsfórhál- landen. Det enda meddelande af LEPECHIN angående östra Lapp- lands flora, som jag lyckats ófverkomma, är en beskrifning öfver några Alger från lappska halfóns södra och östra kust***). Men dà han, förunderligt nog, ej omnämner af hvem de blifvit insamlade, är det mig omöjligt att afgóra huruvida de blifvit hemförda af OZERETZKOWSKI, eller om de, hvilket synes ganska sannolikt, äro tagne af LeEPECHIN sjelf. En- ligt en uppgift af 'TRAUTVETTER T) skall han nemligen, unge- fär vid samma tid som ÖZERETZKOWSKI uppehöll sig i Lapp- öfverkom jag en knapphändig ekonomisk beskrifning öfver Kola trak- ten af denne författare. De botaniska notiserna i detta arbete, som bär titeln Onucanie Koar, B» Caurrnerepóyprb 1804, äro högst torf- tiga och förtjena knappt att omnämnas. De växter vi här finna an- gifna inskränka sig till Rubus chamcemorus, Empetrum nigrum, Arbutus uva- ursi, Betula nana, samt Diapensia lapponica, Silene acaulis och Stenhammaria maritima (af författaren kallade JJanaanocraa Zianencia, 6escmaoAaAa Cu- Aene och Hpumsopcxaa IIyaoonapin) äfvensom Lichen rangiferinus och Algslügtet Fucus. Utom dessa uppräknas ännu några ryska växtnamn i hvilka vi igenkänna Vaccinium Myrtillus och uliginosum, Ribes rubram och Juniperus commanis. Huruvida han egnat landets flora någon vidare uppmärksamhet, derom saknas i detta arbete hvarje antydning. *) Denna del, som finnes endast på ryska språket, bär titeln: IIymewecmeia Azxadenura Heana Aenexuna, nacre IV, C. Hetepöypre, 1805. **) Jfr. LEPECHIN: Tagebuch der Reise durch verschiedene Provintzen des Russischen Reichs in den Jahren 1768—1771. Altenburg, 1774—1783, T. II, p. ?14. a UER) IwAN LEPECHIN: Quatuor Fucorum species descripte, intagen i Nom Commentarii Acad. sc. Imp. Petropol, XIX, pro anno 1774, p. 476—481. +) TnmauTVETTER: Grundriss einer Geschichte der Botanik in Bezug auf Russland, S:t Petersburg, 1837, p. 43. VII marken, hafva besökt Hvita hafvets vestra och östra kuster; således möjligtvis äfven den '"lerska stranden. Först närmare 60 år sednare kunna vi dock antaga att de botaniska undersökningarna i östra Lappmarken egenteli- gen tagit sin början. Under den korta tidrymden af 15 år, eller från 1829—1844, besöktes detta landskap i sådant af- seende icke mindre än sju särskilda gånger. År 1829 undersökte JaAcoB FELLMAN, vid den tiden kyrko- herde i Utsjoki Lappmark, trakten mellan Kem och Kola äfvensom sträckan mellan sistnämnde stad och Enare sjö, följande floderna Tuloma och Lutto, samt den vester om Kola fjorden belägna kuststräckan af Ishafvet, derstädes framträn- gande ända till Karelsgammen, ryska Lapplands nordligaste udde. Öfver de af honom observerade fanerogamer utgaf han en förteckning: Index plantarum phanerogamarum in terri- torio Kolaönsi lectarum *), upptagande 379 arter, hvilken ända hittills varit det fullständigaste arbete vi egt öfver ryska Lapp- lands flora. År 1837 uppehöllo sig v. BAER, LEHMAN, ZIWOLKA och RöDER på sin resa till Novaja Zemlja en kortare tid äfven i ryska Lappmarken. Afseglande från Archangel, landade expeditionen vid Pjalitsa (66? 10^ n. br.) på lappska half- öns sydöstra kust, besökte sedermera Sosnovets och Triostroff, hvarifrån en utflygt gjordes till den närbelägna byn Ponoj, och lemnade derpà Lappmarken efter endast tio dagars vi- stelse inom dess landamären. Afsigten att på återresan be- söka Kola, dit de ock allaredan voro på väg, måste till följe af ihållande motvind och den redan långt framskridna årsti- den öfvergifvas. Efter att på färd dit redan hafva uppnått Semiostroff (sju öarne) vid ryska Lapplands norra kust, styr- des derföre kosan till Triostroff, hvarifrån expeditionen, ef- ter halftannat dygns uppehåll för insamlande af Alger, afre- ste direkte till Archangel och S:t Petersburg ^*). För resul- taterna af denna resa har v. BAER redogjort 1 en intressant *) Jfr. Bulletin de la Société des Natur alistes de Moscou, III, p. 299—328. ++) Jfr. Bulletin sc. de l'Acad. des sc. de S:t P:bourg, IL, p. 97—107. VIIT afhandling, hvilken, ehuru i allmänhet saknande specielare uppgifter om växternas förekomst och utbredning, dock lemnar en liflig bild af vegetationens allmänna karaktär i dessa nej- der *). År 1839 besökte BoEHTLIN6K och SCHRENK östra Lapp- marken. 'lagande vägen genom Finland öfver Helsingfors, Gamla Karleby, Torneå, Rovaniemi och Kemiträsk, fortsat- tes färden uppför Kemi elf samt vidare långsmed Sotajoki, Nuortijaur och den från sistnämnde sjö utfallande Tuloma floden till Kola. Härifrån begaf sig BoEHTLINGK till Varan- ger-fjorden, SCHRENK deremot styrde kosan österut långsmed Murmanska stranden till Archangel, under färden besökande Triostroff, Ponoj och Sosnovets. Återvändande från Varan- ger-fjorden, kringseglade BoEHTLINGK den ryskt-lappska halfön ända till Kantalaks, fortsatte sedan resan långsmed Hvita hafvets vestra kust, eller den s. k. Karelska stranden, till byn Soroka, derifrån han öfver ryska Karelen begaf sig till Pe- tersburg. Beklagligtvis har SCHRENK, som egnade sig åt undersök- ningen af landets flora, icke offentliggjort sina iakttagelser, hvarifrån han till en början hindrades genom de nya och vidsträcktare resor, som snart efter hans återkomst från Lapp- marken af honom företogos. Ännu år 1855 finna vi dock honom betänkt på att bekantgöra åtminstone något om sin lappska resa ””), ehuru detta, så mycket jag har mig bekant, ännu icke kommit till verkställighet. I LEDEBOURS Flora Ros- sica äro de af honom observerade växter, hvilka lära förva- ras i Botaniska trädgårdens i S:t Petersburg museum, angif- na efter en handskrifven katalog. *) v. BAER: Ezpédition à Novaja- Zemlja et en Laponie: 1:0 Les bords de la mer blanche et la Laponie införd i Bulletin scientifique de V Academie des seiences de St. Petersbourg, III, p. 132—144. Af de till samma afhandling hörande artiklarne: 2:o Constitution géognostique de Novaja-Zemlja, |. c. p. 151—159, och 3:0 Végctation et Climat de Novaja- Zenlja, l. c. p. 171—192, inneháller den sednare átskilligt som tjenar till att belysa vegetations- fórhállandena i Lappmarken. * Jfr. K. E. v. BAER und Gr. V. HELMERSEN: Beiträge zur Kennt- niss des Russischen Reichs und der angrünzenden Länder Asiens, X, p. 695. IX BoEHTLINGK, som sysselsatte sig med geologiska forsk- ningar, har skildrat sin resa i sjunde tomen af Bulletin sc. de l'Academie des sc. de St. Petersbourg *), derifrán vi tagit ofvan- stáende uppgifter. År 1840 finna vi åter Barn i Lappland, denna gång åtföljd af MIDDENDORFF (såsom zoolog) och PANKEWITSCH. Den 28 Maj afreste expeditionen från S:t Petersburg till Archan- gel, fortsatte derifrån sjöledes till Sosnovets samt vidare till Triostroff, Ponoj, Churinska viken, Teriberka, Muotofskaja gubà och Kola. Efter att härifrån hafva gjort en utflygt uppför Tuloma floden, som det tyckes ända till Nuortijaur, "Noto See" **), besöktes Wadsó, Nordkap och Wardóhus, hvarest expeditionen delade sig sålunda, att BAER och PANKE- WITSCH afreste till Archangel samma väg de kommit, MIipDEN- DORFF deremot tog vägen öfver Kola och Imandra till Kanta- laks, der han steg ombord på ett till Archangel destineradt handelsfartyg ***). I Beiträge zur Kenntniss des Russischen Reichs und der angränzenden Länder Asiens, XI, har MIDDENDORFF of- fentliggjort en afhandling 1), hvilken väl i botaniskt hänse- ende ej innehåller något anmärkningsvärdt, men deremot i geografiskt och geologiskt afseende ej är utan intresse T1). De af dessa tre sistnämnda ryska expeditioner hemför- da växter uppgå, enligt uppgift i Bulletin sc. de l'Acad. des sc. de St. P:bourg, VIII, p. 351, till 246 arter fanerogamer, bland hvilka Poa fulva, Colpodium latifolium och Castilleja pal- *) WILHELM BOEHTLINGK: Bericht einer Reise durch Finnland und Lappland, erste Haelfte: Reise von St. Petersbourg bis Kola 1. c. p. 107— 128; zweite Haelfte: Reise längs den Küsten des Eismeeres und weissen Mee- res l. c. p. 191—207. **) Jfr. Beiträge zur Kenntniss des Russischen Reichs etc., XI, p.163. ***) Jfr. Bulletin sc. de Acad. des sc. de St. P:bourg, VIII, 2:de supple- ment p. 15. 1) A. TH. v. MippENDORFF: Bericht über einen Abstecher durch das innere von Lappland, wáhrend der Sommer- Evpedition im Jahre 1840,]. c. p. 139 ff. Ti) Samma verks åttonde del innehåller en af MIDDENDORFF upp- rättad karta öfver ryska Lappland, hvilken jemte REINEKES (intagen i Canucku wvudporpadureckiu deno, I, C. HerepGyprs, 1835) m. fl. ligger till grund för vår. X lida äro de förnämsta, samt "mehrere Kryptogamen", bland hvilka särskildt omnümnes en mindre samling Alger”) hem. förd af VON BAER. Åren 1842, 1843 och 1844 bereste Doktor FREDRIK NY- LANDER Östra Lappmarken. Under den första resan, som före- togs från Uleåborg öfver Pudasjärvi och Kuusamo, under- söktes trakten emellan sistnämnde socken och Keret samt den norr om Gridinä belägna vestra kusten af Hvita hafvet, äfvensom sträckan emellan Kantalaks och Kola**). På sin andra resa åtföljdes NYLANDER af Doktor ÅnGstRÖM ända till Kola, derifrån den sistnämnde återvände, NYLANDER deremot afseglade till Archangel, under resan besökande Kildin och Triostroff ***). Under sin tredje och sista resa, år 1844, kringseglade NYLANDER ånyo den lappska halfön, der han nu besökte en mängd lokaler vid Hvita och Ishafvets kuster. Från dessa sina resor medförde D:r NYLANDER åtskilli- ga, icke allenast för den finska, utan för hela den skandina- viska floran nya arter, hvilka alla, med undantag af Eutrema Edwardsii, äro omnämnda i hans Spicilegium. plantarum fenni- carum +). Åtskilliga äro äfven distribuerade i FriEs” Herba- rium Normale. Värderika samlingar, förnämligast af kritiska arter och rariteter, förvaras dessutom i museerna i S:t Pe- tersburg och Helsingfors, och uppgå de i det sistnämnda, en- ligt finska musei växtförteckning TT), till 170 arter fanero- (009) E Recueil des Actes de VAcad. des sc. de St. P:bourg 1840 p. 46 uppgifves dessa till 50 arter, deri dock inbegripna äfven de från Hvita hafvets óstra kust och Novaja Zemlja hárstammande. "*) Jfr. Utdrag af ett bref från Mag. Nylander, dateradt Kola den 24 Juli 1842, meddeladt af Prof. FRIES i Botaniska Notiser 1842 pagg. 152—154 och 190—191, äfvensom Helsingfors Tidningar för år 1842 N:ris 86, 87, 89, 93 och 96, under rubriken: Reseminnen. 3) Jfr. FR. NYLANDER och J. ÄNGSTRÖM: Bref till El. Fries, med- delade i Botaniska Notiser 1844 p. 49—53. 1) Förutom arterna af slágtet Carex, hvarüfver här en monografi meddelas, som pà fà undantag nàr upptager alla fór óstra Lappmarken kända arter, angifver detta arbete från nämnde landskap endast 61 ar- ter fanerogamer och några ormbunkar. TD Jfr. W. NYLANDER och TH. SAELAN: Herbarium. Musei Fennici, H:fors, 1859. XI gamer, 14 ormbunkar, 108 mossor, de sistnämnda till stor del insamlade och till Museum fórürade af D:r ÅNGSTRÖM, samt 39 hafsalger. Att NYLANDER icke fullstindigare från glömskan räddat sina iakttagelser är så mycket mer att beklaga, som han med sin kända skarpsinnighet måste under dessa sina resor hafva förvärfvat sig en grundlig kännedom om östra Lappmarkens flora. Hans afsigt att sammanföra allt i den Flora Lappo- nica, han tyckes hafva varit betänkt på att utgifva *), har tyvärr aldrig gått i fullbordan. En afhandling med titel: ”Notiser om Hvita och Ishafvets Alger”, som allaredan blifvit anmäld till intagning 1 Finska Vetenskaps-Societetens " Acta” **), har beklagligtvis delat samma óde. Under den resa Doktor EpviN NYLANDER och Lektor M. Gapp, hufvudsakligen med zoologiskt syfte, 1856 om som- maren fóretogo till Varangerfjorden besöktes äfven nordvest- ligaste delen af det ryskt-lappska omrádet, nemligen trakten emellan Peisen och Vaidogubskoi navolok på Fiskarhalfóns (Ribatschei) norra kust, hvarifrån de äfven till Finska Mu- seum öfverlemnat några vüxtspecies ***). I det föregående hafva vi i korthet sökt ádagalágga hurudan kännedomen om ryska Lapplands vegetationsförhål- landen var, då vi 1861 om sommaren anträdde vår ofvan- nämnda färd. Den af Sällskapet pro Fauna et Flora fennica ut- stakade reseplanen var hufvudsakligen följande: SELuin och InBERG skulle öfver Petrosavodsk samt làngsmed Onegas vestra strand afresa till Solovetska klostret, beläget på en ö af sam- ma namn i Hvita hafvet, och derifrån vidare uppåt, föl- jande den lappska halföns kuster, till Kola. Dit skulle äf- ven KARSTEN och jag, ehuru på andra vägar, nemligen öfver Uleåborg, Kuusamo, Knjäscha, Kantalaks och Imandra be- *) Se härom: Botaniska Notiser 1844 p. 78. **) Jfr. Öfversigt af Finska Vetenskaps-Societetens Förhandlingar. Hel- singfors, 1853, I, p. 98. >>>) Jfr. Skrifvelse från Kandidaten A. E. NYLANDER till Statsrådet A. NORDMANN 1 Öfver sigt af Finska Vetenskaps-Societetens. Förhandlingar, IV, p. 15—'18. "Jfr. äfven samma verk p. 37. X lida äro de förnämsta, samt "mehrere Kryptogamen" , bland hvilka särskildt omnümnes en mindre samling Alger”) hem. förd af VON BAER. Åren 1842, 1843 och 1844 bereste Doktor FREDRIK NY- LANDER östra Lappmarken. Under den första resan, som före- togs från Uleåborg öfver Pudasjärvi och Kuusamo, under- söktes trakten emellan sistnämnde socken och Keret samt den norr om Gridinä belägna vestra kusten af Hvita hafvet, äfvensom sträckan emellan Kantalaks och Kola**). På sin andra resa åtföljdes NYLANDER af Doktor ÅNGSTRÖM ända till Kola, derifrån den sistnämnde återvände, NYLANDER deremot afseglade till Archangel, under resan besökande Kildin och Triostroff ***). Under sin tredje och sista resa, år 1844, kringseglade NYLANDER ånyo den lappska halfön, der han nu besökte en mängd lokaler vid Hvita och Ishafvets kuster. Från dessa sina resor medförde D:r NYLANDER åtskilli- ga, icke allenast för den finska, utan för hela den skandina- viska floran nya arter, hvilka alla, med undantag af Eutrema Edwardsii, äro omnämnda i hans Spicilegium. plantarum fenni- carum +). Åtskilliga äro äfven distribuerade i Fries” Herba- rium Normale. Värderika samlingar, förnämligast af kritiska arter och rariteter, förvaras dessutom i museerna i S:t Pe- tersburg och Helsingfors, och uppgå de i det sistnämnda, en- ligt finska musei växtförteckning TT), till 170 arter fanero- (009) E necueil des Actes de lAcad. des sc. de St. P:bourg 1840 p. 46 uppgifves dessa till 50 arter, deri dock inbegripna äfven de från Hvita hafvets östra kust och Novaja Zemlja härstammande. "5 Jfr. Utdrag af ett bref från Mag. Nylander, dateradt Kola den 24 Juli 1842, meddeladt af Prof. FRIES i Botaniska Notiser 1842 pagg. 152—154 och 190—191, äfvensom Helsingfors Tidningar för år 1842 N:ris 86, 87, 89, 93 och 96, under rubriken: Zeseminnen. **) Jfr. FR. NYLANDER och J. ANcsTROM: Bref till El. Fries, med- delade i Botaniska Notiser 1844 p. 49—53. 1) Förutom arterna af slágtet Carex, hvarófver här en monografi meddelas, som på fà undantag när upptager alla för östra Lappmarken kända arter, angifver detta arbete från nämnde landskap endast 61 ar- ter fanerogamer och några ormbunkar. TD Jfr. W. NYLANDER och TH. SAELAN: Herbarium. Musei Fennici, H:fors, 1859. XI gamer, 14 ormbunkar, 108 mossor, de sistnämnda till stor del insamlade och till Museum fórürade af D:r ÅNGSTRÖM, samt 39 hafsalger. Att NYLANDER icke fullstindigare från glömskan räddat sina iakttagelser är så mycket mer att beklaga, som han med sin kända skarpsinnighet måste under dessa sina resor hafva förvärfvat sig en grundlig kännedom om östra Lappmarkens flora. Hans afsigt att sammanföra allt i den Flora Lappo- nica, han tyckes hafva varit betänkt på att utgifva *), har tyvärr aldrig gått i fullbordan. En afhandling med titel: ”Notiser om Hvita och Ishafvets Alger”, som allaredan blifvit anmäld till intagning i Finska Vetenskaps-Societetens ” Acta” **), har beklagligtvis delat samma öde. Under den resa Doktor EpviN NYLANDER och Lektor M. Gapp, hufvudsakligen med zoologiskt syfte, 1856 om som- maren fóretogo till Varangerfjorden besöktes äfven nordvest- ligaste delen af det ryskt-lappska omrádet, nemligen trakten emellan Peisen och Vaidogubskoi navolok på Fiskarhalfóns (Ribatschei) norra kust, hvarifrån de äfven till Finska Mu- seum öfverlemnat några vüxtspecies ***). I det föregående hafva vi i korthet sökt ádagalágga hurudan kännedomen om ryska Lapplands vegetationsfórhál- landen var, dà vi 1861 om sommaren antrüdde vár ofvan- nämnda färd. Den af Sällskapet pro Fauna et Flora fennica ut- stakade reseplanen var hufvudsakligen följande: SELuin och InBERG skulle öfver Petrosavodsk samt làngsmed Onegas vestra strand afresa till Solovetska klostret, beläget på en ö af sam- ma namn i Hvita hafvet, och derifrán vidare uppåt, föl- jande den lappska halfóns kuster, till Kola. Dit skulle àf- ven KARSTEN och jag, ehuru på andra vägar, nemligen öfver Uleåborg, Kuusamo, Knjäscha, Kantalaks och Imandra be- *) Se härom: Botaniska Notiser 1844 p. 78. **) Jfr. Öfversigt af Finska Vetenskaps-Societetens Förhandlingar. Hel- singfors, 1853, I, p. 98. >>>) Jfr. Skrifvelse från Kandidaten A. E. NYLANDER till Statsrådet A. NORDMANN i Öfver sigt af Finska Vetenskaps-Societetens Förhandlingar, IV, p. 75—18. Jfr. äfven samma verk p. 37. XII gifva oss, für att sedermera làngsmed Kola fjorden och den vester om densamma belägna kusten af Ishafvet framtránga till norska gränsen. Alla skulle vi mot hösten sammantràffa i Kola, för att derifrån öfver Kantalaks, Kuusamo och Uleå- borg återvända till Helsingfors. Förutom i ryska Karelen, som ej finge försummas, skulle SELIN och InBERG företrädes- vis anställa sina undersökningar i lappska halföns östliga de- lar, då deremot KARSTEN och jag uteslutande skulle egna vår uppmärksamhet åt de vestliga regionerna af oftanämnde Lapp- mark. Några vidare instruktioner erhöllo vi ej. Faneroga- mer och ormbunkar skulle vi alla egna den största uppmärk- samhet, men hvad de lägre växterna vidkommer fördelade vi arbetet oss emellan sålunda, att SELIN företrädesvis skulle insamla mossor, KARSTEN svampar och undertecknad lafvar. Vi skola dock strax få se att denna väl uttänkta plan, som gick ut på att undersökningar samtidigt skulle ske i frán hvar- andra vidt aflägsna trakter, nemligen i lappska halföns vest- ligaste och östligaste delar, icke kunde sättas i verkställighet. Ett oblidt öde har icke förunnadt den alltför tidigt hä- dangångne kandidaten GusrAr SELIN att sjelf närmare redo- göra för resultatet af sin resa. Det enda meddelande vi, förutom hans efterlemnade samlingar, af honom härom ega, är ett till Professor W. NYLANDER adresseradt bref, hvilket längre fram skall meddelas. Här må endast anmärkas, att SELIN ej kom längre österut än till Warsuga på lappska half- öns södra kust, derifrån han vände om och styrde kosan öf- ver Kantalaks genom det inre af ryska Lappland till Kola. Efter att härifrån hafva gjort en utflygt till Kildin, återvän- de han till Kantalaks på samma väg han kommit och be- gaf sig derifrån vidare öfver Kuusamo till Uleåborg. Den 15 Juni sammanträffade KARSTEN och jag i Uleå- borg, derifrån vi afreste samma dag öfver Pudasjärvi och Kuusamo till Paanajärvi, en egendomlig och intressant sjö invid ryska gränsen, som öfverskreds den 22 Juni. Re- san fortgick derefter genom en högst enformig och steril trakt till Knjäscha och vidare öfver Kantalaks och Imandra till Kola, der vi inträffade den 2 Juli. Annu samma dag XIIT fortsattes fárden upp till Ishafvets kust, derifrán vi efter kor- tare uppehåll vid Olenji, Kildin, Kitofka och Subovi den 15 Juli áterkommo till Kola, i hvars omgifningar vi sedan under tvenne veckors tid gjorde flitiga excursioner. Af åt- skilliga orsaker tvungos vi att redan den 30 Juli anträda hemresan, som med kortare uppehåll här och der fortgick så att vi den 14 Augusti inträffade vid Paanajärvi och den 19 i Uleåborg efter föga mera än två månaders frånvaro. Tager man i betraktande den korta tid vi sålunda voro i tillfälle att egna åt undersökningen af östra Lapplands flora, var det botaniska utbytet, bestående i omkring 1,300 arter och varieteter, deribland flera för den finska floran nya och bland de lägre växterna en mängd förut obeskrifna arter, dock temmeligen tillfredsställande. Sammanlagda med de äldre på finska Museum befint- liga, utgjorde väl dessa samlingar ett ej obetydligt material för en flora öfver ryska Lappland, men då de östliga och som det tycktes vida intressantare delarna af den lappska halfön blefvo af oss obesökta, hade arbetet, isynnerhet hvad den geografiska utbredningen vidkommer, blifvit högst ofull- ständigt. Det var mig derföre särdeles välkommet, då jag genom Professor WILLIAM NYLANDERS förord 1863 om våren af Universitetet erhöll ett ytterligare anslag för botaniska un- dersökningars anställande i ryska Lappmarken, hvarigenom tillfälle bereddes mig att besöka de under föregående resa försummade östliga delarna deraf. Till biträde erhöll jag dessutom en elev från Universitetets botaniska trädgård. På egen bekostnad medföljde Studenterne M. BRENNER och N. J. LAURIN. i Den 24 Maj stego vi i Helsingfors ombord på ångfar- tyget Wiborg, som låg färdigt att afgå till staden med sam- ma namn. Från Wiborg fortsattes resan öfver Kexholm och Sordavala till Petrosavodsk, der vi under väntan på "podo- roschna" eller resepass, gjorde nágra exkursioner i stadens närmaste omgifning i sällskap med vännerna KULHEM och SwmMInG, hvilka af Sällskapet pro Fauna et Flora fennica erhål- lit uppdrag att i botaniskt hänseende undersöka ryska Ka- XIV relen, äfvensom ”Sällskapets” här bosatte nitiske ledamot, Apothekaren GUNTHER, som af ryska allmänna medel åtnjöt ett anslag för botaniska undersökningars anställande i Olo- netska guvernementet. Den 8 Juni lemnade vi Petrosavodsk, atfoljda af GüwruER, KULHEM och SIMMING ända till det 6 mil n.v. om staden belägna ståtliga vattenfallet Kivatsch, derifràn vi, efter att hafva sagt våra karelska vänner farväl, ställde kosan öfver den vid Onegas norra strand belägna lilla sta- den Povenets upp till Suma by vid Hvita hafvets sydvestra kust, som vi uppnådde den 14 i samma månad. Ifrån Su- ma togs vägen öfver Solovetska klostret till staden Kem och derifrån vidare långsmed Hvita hafvets vestkust, eller den s.k. karelska stranden, ända till byn Keret, der vi inträffade den 27 Juni. Från Keret styrde vi tvärsöfver Kantalaks- viken till den på motsatta stranden af densamma liggande byn Umba, derifrån resan vidare fortgick utefter Hvita haf- vets morra kust, vanligen benämnd den Terska stranden, till den vid Ponoj-floden ungefär en mil från dess mynning be- lägna byn af samma namn, hvarest ett längre uppehåll var beslutadt. Vi tillbragte också derstädes icke mindre än 18 dygn, eller från den 11—28 Juli, under hvilken tid denna intressanta trakt gaf oss full sysselsättning. Inåt landet ut- sträcktes våra exkursioner ungefär 30 verst uppför Ponoj- floden. Särskildt må äfven omnämnas en utflygt till Tri- ostroff (Tre óarne *), ryska Lapplands östligaste punkt, ej långt från sistnämnde flods utlopp. Den 28 Juli bróto vi omsider upp från Ponoj för att fortsätta resan till Kola, dit vi anlände den 17 Augusti, ef- ter att hafva uppehållit oss på åtskilliga ställen såväl öster om Sviütoinos som på den vester om ifrågavarande landt- tunga vidtagande Murmanska stranden. Efter fem dagars vistelse derstädes anträddes återfärden öfver Imandra, Kan- talaks, Kuusamo och Uleåborg till Helsingfors, som vi väl- behållna återsågo efter inemot fyra månaders bortavaro, der- *) Hvadan detta namn uppkommit, då dessa öar i sjelfva verket äro endast tvenne, är svårt att förstå; ej heller kunde befolkningen gifva någon förklaring derpå. XV under vi tillryggalagt öfver 400 mil, hvaraf omkring hälften med båt *). Vi finna häraf att det är endast en ringa del af ifrága- varande landskap som sålunda: af oss kunnat undersökas, ett förhållande som ingalunda bör väcka förvåning, då man be- sinnar dess ofantliga vidsträckthet. Areala innehållet af den s. k. kolska kretsen eller häradet; som vidtager litet norr om Kem och således i det närmaste motsvarar östra Lapp- land eller det område oss ålåg att undersöka, utgör nemligen enligt PUSCHKAREFF icke mindre än 180,497 qvadratverst **), ett område tio gånger så stort som konungariket Wirtem- berg, fem gånger så stort som Hannover, mer än dubbelt så stort som Irland och motsvarande ungefär en tredjedel af Frankrike. Dess största utsträckning från öster till vester utgör 650 verst och från söder till norr 400 verst. Ett li- kaså vidsträckt som besvärligt fält återstår således ännu att undersöka, nemligen de öster om Imandra belägna inre de- larna af den stora lappska halfón, ett område hvars ódemar- ker mig veterligen ünnu aldrig trampats af nágon naturfor- skares fot. En resa t. ex. direkte från Kola till Ponoj, från Kantalaks till Sviátoinos eller från Warsuga till Semiostroff vore särdeles önskvärd, ehuru en sådan färd icke utan större förberedelser å ort och ställe och betydliga omkostnader kan sättas i verkställighet, då inga sommar-stråkvägar der före- komma och hela befolkningen dessutom sommartiden uppe- håller sig vid hafskusten, der ett lönande fiske idkas, nästan *) Angående denna resa jfr. för öfrigt: Lettre de M. N.-I. FELL- MAN à M. W. NYLANDER sur un voyage botanique dans la Laponie orientale (meddeladt af W. NYLANDER i Bulletin de la Société botanique de France, 1863, p. 495—502) äfvensom den detta arbete bifogade karta, till hvil- kens förklaring vi endast vilja tillägga att de punkterade linierna ut- märka 1861 och 1863 års resor. **) Jfr. Heaus Mywrapees: Onucanie ApxanrearocKou EFy- Gepuiw, II, CauxrnerepGypr», 1845, p. 110. På detta område skall enligt samme författare, 1. c. p. 111, fóre- komma 124 större och mindre floder samt omkring 693 insjöar. Sidan 22 anförda arbete uppräknas några der förekommande växter, af hvilka en benämnes ”Hieratium Muromani” (sic!). XVI den enda men också tillräckliga källan för dess utkomst. Om vi ock med temmelig visshet kunna antaga, att, átmin- stone hvad de högre växterna vidkommer, endast få arter vore att tillägga till efterföljande förteckning, då ifrågavaran- de område blifvit på alla sidor undersökt, vore dessa resor dock i växtgeografiskt hänseende lika intressanta som vigti- ga, ty naturligt är, att man först sedan dessa inre trakter blifva kända med säkerhet kan uppdraga gränserna för de skilda växtgeografiska regionerna, hvilka i denna Lappmark förekomma. Ryska Lappland bildar, såsom MIDDENDORFF uttrycker sig, östliga delen af den genom Skandinaviens och Finlands kontinentalhöjning af hafvet vunna landsträckan. Likasom öfverhufvudtaget i Skandinavien äro de rådande bergarterna äfven här granit och gneiss. Ställvis, såsom på Fiskarhalfön (Ribatschei), Kildin, Triostroff och halfön Turin, förekommer quartsskiffer. Dolomit observeras t. ex. på Kildin. Vid Tri- ostroff uppträder chloritskiffer och på Chibinä syenit. På den låglända sydkusten af lappska halfön mellan Turii och Pjalitsa visar sig en skiffrig sandsten af rödaktig fárg *). Samma enformighet som karakteriserar bergarternas sam- mansättning gäller ock om landets yttre skapnad. Afrunda- de kullar omvexla regelbundet med kittelformiga dälder, ett skådespel som ständigt återkommer, och det är endast un- dantagsvis, såsom äfven MIippEnDORFF anmärker, man påträffar dessa skrofliga, äfventyrligt formade klippblock, som karak- terisera det mellersta Europas granitberg**). Tráffande har man ock fórliknat Lappland med ett i höga men regelmes- siga vàgor fórstelnadt haf. Jemfórdt med de vestliga Lappmarkerna är östra Lapp- land betydligt làglándare, ett förhållande som isynnerhet gäl- ler dess södra och östra delar. Landet höjer sig här i all- mänhet småningom från karelska gränsen och halfön Turii +) Angående de mineralogiska förhållandena hänvisa vi för öf- rigt till BoEHTLINGKS ofvananförda uppsats p. 198—199. **) Jfr. MIDDENDORFF 1. c. p. 150. XVII mot Norge och Torneå Lappmark, hvilken sistnämnda jemte norra delen af Nordlandeü är af alla Lappmarker den öf- ver hafvet högst belägna. Öster om Turii är kusten låg och flack och först från Pjalitsa begynner den att i märk- barare mon höja sig mot Svjätoinos. Denna höjning fortfar sedermera äfven utmed Murmanska kusten. Först vester om Kola fjord blifver den dock mera betydande. Men tilloch- med här nå enligt BoEHTLINGK endast enstaka obetydliga fjell- spetsar en höjd af mera än 1000 fot. I närheten af Pasvig- fjorden begynner kusten blifva högre och vildare samt an- taga den storartade karakter som utmärker det arktiska Nor- ge. Klipporna höja sig redan der ända till 5 à 700 fots höjd lodrätt ur hafvet”). Någon sammanhängande fjellstráckning, såsom i de vestliga Lappmarkerna, förekommer icke i östra Lappland, ej heller uppnå de enskilta fjellen, hvilka egentligen upp- träda endast kring sjöarne Imandra och Nuortijaur, så be- tydliga höjder som 1 de förstnämnda. Dessa fjell, af hvilka Chibinä på östra samt Mondsche- och Dschyna-tundra på vestra sidan af förstnämnde sjö äro de förnämsta, lyfta väl sina kala hjessor till en ej oansenlig höjd, utan att dock upp- nå gränserna för den eviga snön, en höjd till hvilken ej ett enda fjell i denna Lappmark förmått svinga sig **). Samma öfverensstämmelse, som enligt hvad vi redan anmärkt eger rum mellan den lappska halföns och den skan- dinaviska nordens geologiska förhållanden, finna vi äfven vara gällande i botaniskt afseende. Till sin allmänna ka- rakter företer nemligen vegetationen i förhandenvarande trak- ter ett alltför stort slägttycke med de öfriga Lappmarkernas för att kunna hänföras till något annat florområde än det skandinaviska. I främsta rummet gäller detta det arktiska Norge, hvarmed ryska Lappland, till följe af begges så godt som insulära läge, så till naturförhållanden i allmänhet som >) Jfr BOEHTLINGK 1. c. p. 195. **) Chibinä (Xu6smuckas 1yuapa), af Lapparne kalladt Umptek, det högsta fjell i denna Lappmark, uppskattas af MiDDENDORFF (l. c. p. 162) till omkring 2,500 fot. b XVIII särskildt hvad vegetationen beträffar, onekligen närmast óf- verensstämmer. Ju längre vesterut man kommer desto mer i ögonen fallande blifver detta förhållande. Isynnerhet är detta fallet med den vester om Kolafjord belägna kuststräckan af östra Lappland. Också gifver oss redan en blick på kartan en fingervisning i detta afseende. Denna närmare norska gränsen belägna kust med sina djupt inträngande smala vi- kar och fjordar och sina till följe deraf likasom sönderskur- na eller, för att begagna ett vågadt uttryck, trasiga stränder, företer nemligen en kustteckning mera liknande Finmar- kens, då deremot Kola-halfön och isynnerhet dess låglända klippfria syd- och sydostkust, mellan halfón Turii och Po- nojflodens mynning, med sin jemfürelsevis hela eller så att säga rátliniga kuststräcka mera påminner om trakterna öster om Hvita hafvet. Anmärkningsvärd och i ögonen fallande är dock onekligen den mängd om ett östligt ursprung vitt- nande och för det öfriga Skandinavien fremmande växter, som anträffas i ryska Lappland isynnerhet i dess östliga de- lar, hvilka derigenom likasom förmedla öfvergången från det skandinaviska florområdet till det arktiskt ryska och sibiriska. Angående ryska Lapplands klimatologiska förhållanden är jag ej i tillfälle att meddela några på termometer-obser- vationer grundade uppgifter”). Utan fara för misstag kunna vi dock antaga, att temperaturen derstädes, åtminstone i dess östliga delar, är betydligt lägre än i norska Nordlanden och Finmarken. Det säkraste bevis häruppå är den frodigare och med mera sydliga arter uppblandade vegetation, som beklä- der de norska kusterna. Sålunda förekomma enligt LIiLJE- BORG vid 'Tromsö i Norge såväl på de lägre och jemnare öar- ne som i dalarne björkar med stammar af ända till en halt alns diameter**). Samma trädslag uppnår enligt BoEHTLINGK på den af en dalgång genomskurna och af en flod bevattna- *) De observationer WESSELOWSKI i sitt arbete O Kaumamn Poc- cíw anför för Kola kunna, såsom inskränkande sig till endast några månader, saklöst förbigås. **) Jfr. WiLg. LILJEBORG: Några ord om förhållandet mellan Skandi- naviens och norra Rysslands faunor i Förhandlingar vid de skandinaviska na- XIX de landttunga, som fórenar Fiskarhalfón med fasta landet, således invid norska gränsen en höjd af 20— 25 fot och hál- ler i genomskärning från 7 ända till och med 14 tum. Äf- ven i öfrigt skall vegetationen vara ófverraskande yppig i sistnämnde trakt, hvilken enligt BoxurLINGK bildar likasom en fruktbar oas 1 denna närmare 70 breddgraden belägna öde klippmassa*). I den väl skyddade och fruktbara Ponoj- dalen hóllo bjórkarna i närheten af byn deremot icke mera än 10 fot i höjd. På den Murmanska kusten, der de öf- verhufvudtaget sakna skydd mot hafsvindarna, äro de i all- mänhet högst förkrympta och dverglika. Den 28 Juli, då vi lemnade Ponoj, hade snön ännu icke försvunnit från flod- dalens södra vall, hvarföre äfven växtligheten der, i motsats mot den solbelysta och för Ishafvets vindar skyddade norra si- dan med sin verkligen imponerande vegetation, var nedtryckt och föga försigkommen. På Murmanska kusten observera- des på många ställen ännu i medlet af Augusti snö i stora massor, såsom t. ex. vid Gawrilowa, ända ned till hafsbandet, der dessa otvifvelaktigt öfverraskades af den påföljande vin- tern. Det mest ojäfaktiga bevis derpå lemnar dock LILJEBORGS observation, att algerna vid ryska Lapplands kuster 1 allmän- het äro små och förkrympta i jemförelse med dem som före- komma vid Finmarkens kuster vester och sydvest om Nord- kap, ett förhållande som endast kan hafva sin grund i hafs- vattnets lägre temperatur**). Hvad som derjemte utan tvif- turforskarnes sjette möte i Stockholm den 14—19 Juni 1851. Sthlm 1855, p. 210—225. +) Jfr. BOEHTLINGK l. c. p. 199. **) LiLJEBORG l. c. p. 215. Jfr. äfven ROBERT: Voyage en Islande et au Grenlande (Franska expeditionen på "Hecherche") pp. 350 och 368. Denna hafsvattnets hógre temperatur vid Finmarkens kuster fóror- sakas, sásom bekant àr, af den der framstrykande Golfstrómmen, hvil- ken det nordliga Norge hufvudsakligen har att tacka fór sitt milda kli- mat. Att densamme dock sannolikt äfven berör den Murmanska ku- sten, om ock i mindre grad, är all anledning att förmoda. Det lyc- kades mig nemligen att få se några frön af Entada gigalobium, uppka- stade på stranden vid Rinda, nära Semiostroff, och på Kildin. Dessa XX vel ej obetydligt bidrager till att göra klimatet strängare i det inre af ryska Lappland är dess låga kuster, hvilka i likhet med de sibiriska ej gifva skydd mot Ishafvets kalla vindar, utan lemna landet öppet för deras förhärjande isiga kyla. som skoningslöst hämmar den vegetationskraft detsamma an- nars kunde besitta. Allt detta förlänar ryska Lapplands norra och östra kust en mera högnordisk karakter än den som utmärker arktiska Norge, der en mängd sydliga växtformer förekomma, hvil- ka antingen alldeles saknas 1 ryska Lappland eller åtminsto- ne uppträda endast i dess sydvestligaste del. Sådana äro t. ex. Nasturtium palustre, Brassica campestris, Silene maritima, Fragaria vesca, Matricaria inodora var. discoidea, Hieracium pi- losella, Pedicularis palustris, Arctostaphylos uva-ursi, Rumex ace- tosella, Hippophaé rhamnoides, Allium oleraceum, Convallaria ver- ticillata, Gagea lutea, Orchis mascula, Stratiotes aloides, Narthe- cium ossifragum m. fl. Derjemte möta oss på östra Lapp- lands norra och nordöstra kust, ehuru fjell icke ens på nära nejder förefinnas, åtskilliga högre fjellväxter, såsom Lychnis affinis, Årenaria ciliata, Saxifraga aizoides var. aurantia, Pedi- cularis hirsuta, Andromeda hypnoides, Gentiana tenella, Carex ru- pestris m. fl. Det kan väl icke lemnas oanmáàrkt, att östra Lapplands flora à andra sidan har att uppvisa nàgra skandinaviska ar- ter, som inom dess landamáren framtrángt högre upp mot norden án på sjelfva den egenteligen s. k. skandinaviska balfón. Dessa äro: Helianthemum vulgare, som i Sverge har sin nordliga gräns i Helsingland och Dalarne, Viola sylva- tica, som upphör i Jemtland, Gypsophila fastigiata, ännu al- drig observerad i Norge och i Sverge ej nordligare än i Da- frön, af Ryssarne härstädes benämnda "lefvande" eller "simmande sten", af orsak att de tilltro desamma förmågan att efter behag höja och sänka sig i vattnet, hafva enligt ROBERT, 1. c. p. 131 och 393, blifvit observerade till och med i Hvita hafvet. Dock förmodar Tu. FRIES, Botaniska Notiser 1865, p. 98, not **), att Golfen först på sed- nare tider begynt att i någon större mängd uppkasta sitt medförda gods på ryska Lapplands kuster. XXI larne, Geranium. pratense, som ej förekommer norr om 'Trond- hjem och Gestrikland, Polygala amara, upphórande i Dalar- ne och Medelpad samt i Norge redan i Aggerhus stift, Oro- bus vernus i Ångermanland och Jemtland, i hvilken sistnámn- de trakt äfven Cotoneaster vulgaris försvinner, Senecio campe- stris, känd endast från Sverges sydligaste provins, Skåne; vi- dare Rhamnus Frangula upphörande vid Arfvidsjaur i Piteå Lappmark, Lonicera coerulea i Dalarne, Galium Mollugo i Ån- germanland, Echinospermum Lappula i Helsingland, Lysima- chia vulgaris i sydligaste delen af svenska Lappland, Polygo- num Bistorta redan vid Stockholm, Salix amygdalina i Stör- dalen 1 Trondhjems stift och i Neder-Torneå i Vesterbotten, Zannichellia polycarpa i Sverge vid Neder-Kalix och i Norge redan vid Christiania och Berum, Alisma Plantago i Umeå Lappmark och vid Trondhjem, Juncus castaneus i Jemtland och Nordlanden, Convallaria majalis vid Arívidsjaur i Piteå Lappmark och vid Nordlandens södra gräns, Carex ericetorum 1 Ångermanland, Jemtland och vid Trondhjem, Scirpus ma- ritimus i Gestrikland och Medelpad samt Stördalen i Trond- hjems stift och slutligen Bromus inermis, som upphör i Upp- land, och i Norge saknas helt och hållet. De flesta af dessa öfverskrida således ej 64 breddgraden, och flere upphöra re- dan långt under densamma *). Oaktadt den påfallande likhet östra Lapplands vegeta- tionsförhållanden förete med de vestliga Lappmarkerna, er- bjuda desamma dock nog stora egendomligheter för att be- *) Uppgiften om förekomsten af Glyceria pendulina LAEST. vid ó- stra Lapplands kuster, som meddelas af TH. FRIES i Botaniska Notiser för år 1867, p. 58, beror sannolikt på ett misstag. Samma anmärk- ning gäller en uppgift af ANDERSSON i hans Conspectus vegetationis Lappo- nie, p. 38. Bland andra uppgifvas nemligen der Zübes nigrum, Cotonea- ster vulgaris, Orobus vernmus, Heracleum sibiricum, Salix amygdalina, Guapha- lium uliginosum, Schenodorus inermis, Viola tricolor och palustris, Silene nu- tans, Hubus ideus, Fragaria vesca Och Lathyrus pratensis såsom fórekom- mande ända till Kola. Oaktadt all möjlig uppmärksamhet, lyckades det nemligen icke mig att der upptäcka desamma. Angående deras nordligast för mig kända fyndorter får jag hänvisa till efterföljande växtförteckning. XXII ráttiga till dess särskiljande från dem såsom en egen vüxt- geografisk provins. Taga vi derfóre i betraktande detta flor- område i förhållande till grannländerna, skulle vi vilja be- gränsa det sålunda, att det omfattade förutom den stora halfö, som från Kantalaks-viken och Kolafjord sträcker sig österut bortom 41 longitudinalgraden, äfven den öfriga, norr om en från byn Keret (66? 18' n. br. enligt ReEnEKE) vid Hvita hafvets vestkust till Paanajárvi sjö 1 Finland dragen gräns- linie belägna delen af Archangelska guvernementet. Ehuru vi sålunda se oss nödsakade att mot Finland och Norge hålla oss till den politiska gränsen, då de inre delarna af denna gränstrakt ännu äro föga kända, skola vi dock med ledning af förhandenvarande källor söka visa, att densamma alldeles icke synes vara naturstridig. Vid Varangerfjorden och i dess närhet uppträda nem- ligen en mängd växter, hvilka saknas i ryska Lappland, så- som Ranunculus nivalis och confervoides, Caltha palustris var. radicans, Alsine hirta, Ozxalis acetosella, Circea alpina, Rubus ca- storeus, Valeriana sambucifolia, Ribes alpinum, Chrysosplenium tetr- andrum, en mängd former af slágtet Hieracium, ss. H. cymo- sum, anfractum , pallidum, prenanthoides, dovrense, lapponicum och Pilosella, vidare Crepis multicaulis, Polemonium coeruleum var. campanulatum, Asperugo procumbens, Veronica saxatilis, Utri- cularia vulgaris och minor, Primula scotica, Atriplex crassifolia, Salix ovata, Convallaria verticillata, Sparganium affine, Carex incur- va var. pratensis, Carex vesicaria * lacustris TH. FR., Glyceria ma- ritima, Cystopteris montana, Allosorus crispus och Asplenium viride m. fl. Hit kunde ock räknas den i ryska Lappland endast i dess vestligaste del (vid Tuloma) funna Mulgedium sibiricum. Litet längre vesterut möta Neslia paniculata, Camelina sativa, Silene maritima, Chrysanthemum segetum, Polygonum Persicaria, Orchis cruenta, Platanthera obtusata, Epipactis latifolia m. fl, I trakten af Varangerfjorden, ehuru äfven förekommande på ryskt område, uppnå derjemte Thalictrum alpinum, Lychnis apetala, Erigeron alpinus, Sedum annuum och Gentiana detonsa sin östliga gräns. Slutligen uppträda här ännu åtskilliga i östra Lappland endast i dess sydligaste delar förekommande XXI arter, ss. Fragaria vesca, Rubus ideus, Hieracium | umbellatum, Arctostaphylos uva-ursi, Pedicularis palustris, Utricularia inter- media, Rumez acetosella m. f. Å andra sidan möta oss der- jemte i denna trakt de i ryska Lappland allmänna Årenaria lateriflora och Senecio campestris, hvilka sträcka sig vesterut, den förre till Pasvig- eller Klöster-elfven invid norska grän- sen, och den sednare till Peisen, samt Veratrum album var. Lobelianum och Colpodium latifolium, som i Finmarken före- komma sparsamt till Lagsfjorden vester om Nordkyn. $Sà- som karakteristisk för ryska Lappland kunna vi ännu nämna den vid Kildin vidtagande, i Finmarken ej observerade Jun- cus castaneus. Äfven från finska Lappmarken känna vi en mängd ar- ter, ännu aldrig observerade på ryska sidan. Hit höra Ra- nunculus nivalis, Braya alpina, Oxytropis lapponica, Rubus casto- reus, Rosa karelica och canina, Epilobium montanum, Ribes alpi- num, Sedum annuum, Artemisia vulgaris, Gnaphalium carpaticum, Erigeron uniflorus, Rhododendron lapponicum, Veronica scutellata, saxatilis och serpyllifolia var. borealis, Pedicularis flammea, Po- lygonum | Persicaria. och Hydropiper, Salix Lestadiana, Potamo- geton pra&longus, nigrescens (Kuusamo) och sparganifolius, Or- chis latifolia, Malaxis paludosa, Calypso borealis, Juncus arcticus, Carex fuliginosa, livida och laxa, Kobresia scirpina, Scirpus pau- ciflorus, Trisetum agrostideum, Allosorus crispus m. fl. *) Den i östra Karelen allmänna och äfven i ryska Lapp- land ända till Imandra och Ponoj flerestädes anträftade Lo- nicera coerulea, hvilken med undantag at Kuusamo socken in- vid ryska gränsen, der den lärer sparsamt förekomma, icke blifvit observerad inom Finland ej heller i de öfriga Lapp- markerna, har således sin vestliga gräns inom Lappmarken i denna nejd. Här vidtager äfven (vid Koutajärvi) den i de vestliga Lappmarkerna ännu aldrig påträffade Cotoneaster vulgaris. +) Silene nutans, som af J. FELLMAN, Index Lapp. fenn. n. 175, an- fores såsom förekommande "ad flumen Tuntsa in parecia Kuolajürvi" är sannolikt Silene Tatarica Pers. Jfr. nedan p. 11. XXIV Det bör väl ej heller lemnas oanmárkt, att i denna trakt en ej alldeles obetydlig bergsstráckning stryker fram. Från Mutkevaara fjell i närheten af Patsjoki elfs utflöde ur Enare träsk löper nemligen en rad af kullar till Talkkunaoivi, ett ej oansenligt fjell, utgörande den nordostlgaste punkten af den från norska fjellryggen utgående och genom Finland fortlöpande landtryggen (Maanselkà), som just här böjer sig mot sóder. Vid 67 breddgraden, der hufvudarmens riktning förändras till sydvestlig, utsánder den en mängd lägre åsar, hvilka helt och hållet uppfylla Kuusamo socken och af hvil- ka en sträcker sig ända till norra stranden af Paanajärvi sjö invid ryska gränsen. — Under sitt lopp från Talkkuna- oivi söderut utgör Maanselkä vattenskilnaden mellan Bottni- ska vikens och Hvita hafvets tillflöden. Att kuststräckan i trakten af Pasvigfjord, i hvars när- het ryska Lapplands vestra gräns är beligen, förändrar na- tur har redan förut blifvit anmärkt. Hvad detta florområdes gräns i söder mot Karelen vid- kommer, är densamma ingalunda lätt bestämbar, då hvarken någon bergssträckning eller ens några större vattendrag, hvil- ka sistnämnda i detta afseende dock äro af jemförelsevis rin- ga vigt, här förekomma. Att denna gräns på den Herbarii Musei Fennici Váxt[órteckning bifogade karta, der den är upp- dragen vid staden Kem (65? n. br.), är alltför sydlig står utom allt tvifvel. Med den kännedom vi för närvarande ega om växternas geografiska utbredning i dessa trakter, hvilken tyvärr dock stöder sig endast på undersökningar vid hafsku- sten, placeras densamma, såsom redan sagdt är, naturligast vid byn Keret, derifrån den vesterut skulle utgöras af den vid samma by utfallande elfven och en linie dragen från dennas källor till sydligaste ändan af Pääjärvi sjö, hvilken sederme- ra jemte den från Paanajärvi infallande Oulanganjoki skulle bilda den återstående sträckan deraf. I trakten af Keret vid- taga nemligen flera i östra Lappland mer eller mindre all- mänt förekommande växter, nemligen: Thalictrum Kemense, Aconitum Lycoctonum (vid Gridinà), Nuphar luteum var. inter- medium (Knjäscha), Sanguisorba officinalis var. polygama, Ce- XXV nolophium Fischeri (äfven observerad vid Solovetska klostret), Conioselinum | Fischeri, Cherophyllum. bulbosum var. Prescottii, Se- necio campestris, Myosotis sparsiflora, Bartsia alpina, Veratrum album var. Lobelianum, Salix myrsinites (IKouda) samt Pingui- cula. villosa, Luzula spicata och Calamagrostis lapponica, de tre sistnämnda vid Knjáscha. Sin nordliga gräns finna à andra sidan i denna trakt fo]. jande: Ranunculus Ficaria, Arabis Thaliana, Sisymbrium Sophia (Kouda), Viola umbrosa (Paanajárvi*), Spergula arvensis, Are- naria trinervis, Oxalis acetosella, Ervum | hirsutum **), Carum Carvi, Cassandra calyculata, .Echinospermum | Lappula, Calla pa- lustris (IKouda), Alisma Plantago (Kuanjárvi), Sagittaria sagitti- folia (Susijárvi), Scheuchzeria palustris (Soukelo), Convallaria majalis, Platanthera bifolia (Gridinà), Blysmus rufus, Agrostis canina (Soukelo), Bromus inermis, Equisetum hiemale (Paana- jàrvi). Sedan vi sålunda fått det östra Lapplands floromráde begrünsadt, åligger oss att försöka gifva en óOfversigt af vegetationens allmänna karakter inom detsamma. | Genom- ögna vi efterföljande förteckning öfver ryska Lapplands fró- växter, falla de många arter, som der representera ett för den skandinaviska floran fremmande element, oss genast i ögonen. De flesta af dessa äro emigranter från det närbe- lägna arktiskt ryska florområdet, derifrån de hit sökt sig en väg öfver hafvet. I nämnda förteckning upptagna växter, hvilka hittills icke blifvit anträffade annorstädes inom den skandinaviska florans område äro: Ranunculus Pallasii, R. hyperboreus var. Samojedorum, Paeonia anomala, Åctea spicata var. erythrocar- pa***), Eutrema Edwardsii, Stellaria hebecalyx, Hedysarum ob. scurum, Potentilla multifida var. lapponica, Sanguisorba. officinalis var. polygama, Cenolophium Fischeri 1), Cherophyllum | bulbosum *) Fn. NYLANDER, Spicilegium pl. fenn., I, p. 28. ++) J, FELLMAN, Indez, n. 289. "**) Äfven tagen i östra delen af finska Lappmarken vid Akan- koski i Sodankylä enligt J. FELLMAN, Index Lapp. fenn., n. 209. i) Af SELIN tagen äfven vid Solovetska klostret. XXVI var. Prescottii *), Lonicera coerulea var. glabra, Valeriana capita- ta, Chrysanthemum. arcticum, Matricaria inodora var. pheocepha- la, Pyrethrum bipinnatum, Senecio nemorensis, Ligularia sibirica **), Aster. sibiricus, Crepis tectorum var. nigricans, Pleurogyne rotata, Polemonium (caeruleum var.) pulchellum, Myosotis sparsiflora, Ca- stilleja pallida, Pedicularis verticillata och sudetica, Luzula ar- cuata var. sudetico-arcuata, Carex salina var. spiculosa, Calama- grostis deschampsioides, Colpodium fulvum samt Poa nemoralis var. coarctata. Med undantag endast af Potentilla, Crepis, Myosotis och Poa, förekomma alla dessa äfven öster om Hvita hafvet i trakten af Archangel eller i Samojedernas land ***), deri- från de utan tvifvel invandrat till ryska Lappland. Utom dessa för östra Lappland i dess förhållande till det öfriga Skandinavien egendomliga växter, uppträda der ännu åtskil- liga andra, som ehuru visserligen skandinaviska dock ännu aldrig blifvit påträffade i de vestliga Lappmarkerna, nemli- gen: Helianthemum vulgare, Viola sylvatica, Gypsophila fastigia- ta, Geranium pratense, Polygala amara, Orobus vernus, Cotone- aster vulgaris, Heracleum sibiricum ****), Lonicera caerulea, Ga- lium Mollugo, Echinospermum Lappula, Polygonum Bistorta, Sa- lix amygdalina, Zannichellia polycarpa, Carex ericetorum, Scirpus maritimus och Bromus inermis. Såsom karakteristiska för östra Lappland böra vi ännu anmärka de i det öfriga Skandinavien endast högst sparsamt förekommande Arenaria lateriflora +), Veratrum album var. Lo- belianum T), Juncus castaneus TTT), Catabrosa latifolia TTT), Alo- *) Här och der äfven i Kuusamo och af SAELAN är den tagen i Kittilä. — **) Förekommer äfven vid Hvita hafvets sydvestra kust vid Suma enligt F. NYLANDER, Spicil., II, p. 10, och vid Tiudie i ryska Ka- relen enl. exemplar af SIMMING. ***) Jfr. RUPRECHT, Flores Samojedorum cisuralensium, p. 8 ff. wee Jfr. dock angående denna växt J. M. NORMAN, Index supple- mentarius locorum natalium plantarum nomvullarum vascularium in provincia arctica Norvegie sponte nascentium. Nidarosize, 1864, p. 19. 1) Förutom i ryska Lappland tagen endast på få ställen i norra Österbotten och i finska Lappmarken vid Kemi elf. — TT) Sparsamt vid Varangerfjorden. — tii) I Sverge observerad endast i Jemtland och Herjedalen, i Norge förekommer den sparsamt till Nordlandenm, i Finland saknas den helt och hållet. — +ttt) Endast i Ost-Finmarken. XXVII pecurus pratensis var. nigricans *), och framför allt den öfver detta floromráde, isynnerhet i kusttrakterna, högst allmänt spridda Senecio campestris **). En egendomlighet i östra Lapplands flora i dess fórhál- lande till de vestliga Lappmarkerna, som ingalunda bör för- bises, företer granen. Utom det förhållande att den inom sist- nämnda landskaper förherrskande typiska Abies excelsa knappast torde uppträda öster om Kantalaks-viken, eller på den lapp- ska halfön, der åtminstone jag funnit endast formen obovata, är dess geografiska utbredning i Lappmarken högst anmärk- ningsvärd. Under det detta trädslag vid Norges vestra kust upphör redan vid Bejerenfjord (omkr. 67? lat.), der några enstaka träd observerats af WAHLENBERG, går dess nordliga gräns 1 svenska Lappmarken från Váàlgsjó träsk (6432 lat.) i nordvestlig riktning förbi östra ändan af sjön Hornafvan och vidare mellan Storluleá-trásken och söder om Alajärvi (Wakkoforsarne), 7 mil n.v. om Wittangi ””), upp till Pel- dovuoma och Jorgastak vid Enarejoki samt Patsjoenniska eller Patsjoki elfs utflöde ur Enare träsk i finska Lappland: sträcker sig derifrån upp mot den vid ryska gränsen vid 6912 lat. belägna sjön Kolmejaur, der den europeiska granens nordligaste fyndort, Svanvik, är belägen +). Här böjer sig gränslinien åt sydost, går öfver Kola fjord litet norr om sta- den och når sin nord-ostligaste punkt vid Ponojfloden ett stycke vester om byn. Den upphör således här, märkvärdigt nog, precist vil samma breddgrad, der den tog sin början vid norska kusten. Anmärkningsvärdt är äfven det förhållande, att tallen i de vestra Lappmarkerna, der den uppträder ännu bortom *) Här och der i kusttrakterna. — **) Endast i Sverges sydliga- ste del (Skåne). Då jag ej varit i tillfälle att se exemplar af denna växt från södra Sverge, kan jag ej afgóra huruvida den lappska skil- jer sig från densamma eller ej. "S*) Jfr. FRISTEDT, Anteckn. öfver em resa i Torneå Lappm., Sthlm 1853, p. 7, (utgifven såsom Bihang till den botaniska årsberättelsen för år 1850.) 1) Jfr. härom WAnLENBERG, Flora Lapponica, p. 256, J. FELLMAN, Index Lapp. fenn., p. 286 och TH. FRIES, Botaniska Notiser, 1857, p. 174, XXVIII 101" lat, går betydligt högre upp mot norden än granen. Ännu vid Nejden (ungef. 662? lat.) i östligaste delen af nor- ska området, der den enligt WAHLENBERL Íframtrünger ända till hafvet, fórekommer den minst en half grad hógre upp án granen, hvars nordligaste växtställe vid denna parallel är vid Patsjoenniska eller Patsjoki elfs utflöde ur Enare träsk. I ryska Lapplands nordvestra del sammanfaller deremot beg- ge dessa trädslags nordliga gräns 1 trakten af sjön Kolme- jaur, men vid dess östra kust, der tallen ej blifvit observerad norr om Sosnovets, och således upphör redan under polcir- keln, anträffas granen ännu vid Ponoj, eller ungefär 1 grad nordligare än tallen. Förhållandet mellan dessa trädslag är så- ledes här, likasom i Samojedernas land och Sibirien, omvändt. Jemfördt med sina grannländer företer ryska Lapplands flora, vi hafva redan vidrört det, största likhet med det ark- tiska Norges, en öfverensstämmelse, hvilken, såsom ofvanföre blifvit anmärkt, utan tvifvel i främsta rummet härrör af det inflytande hafvets omedelbara närhet utöfvar på dessa begge länders klimat- och vegetationsförhållanden. Sålunda betin- gas häraf i arktiska Norge och ryska Lappland tillvaron af en egen, i de från hafvet aflägsnade svenska och finska Lapp- markerna af naturliga skäl ej förekommande växtregion, hvil- ken vi kallat Hafsstrandsregionen, karakteriserad, såsom vi längre fram få se, af en alldeles egendomlig vegetation, på få undantag när inom båda länderna representerad af samma arter. Men icke nog med denna likhet. Vi återfinna ännu dessutom i ryska Lappland en mängd andra från norska Nordlanden och Finmarken kända växter, hvilka icke före- komma i de mellanliggande svenska och finska Lappmarker- na, utan nå i Sverge och Finland sin nordliga gräns redan 2—9 grader sydligare. Sådana äro: Ranunculus polyanthemos, Viola arenaria och sylvatica, Dianthus superbus, Lychnis flos-cucuii, Arenariía trinervis, Hypericum quadrangulum, Oxytropis campestris var. sordida, Lathyrus palustris och pratensis, Vicia sylvatica och sepium, Lythrum Salicaria *), Sedum acre **), Adoxa moschatel- *) Äfven tagen i sydligaste delen af finska Lappmarken (jfr. J. FELLMAN, Index Lapp. fenn., n. 191. — **) Förekommer enligt J. FELL- XXIX lina, Sonchus arvensis, Thymus serpyllum, Glechoma hederacea, Linaria vulgaris, Veronica longifolia och Chamedrys, Potamoge- ton pectinatus och pusillus, Potamogeton natans*), Juncus castaneus, Eleocharis uniglumis, Eriophorum latifolium, Alopecurus nigricans, Catabrosa. aquatica och Atropis distans. Gemensamma för nor- ska Finmarken och ryska Lappland äro dessutom Arenaria ciliata (f. typica), Gentiana detonsa, Armeria sibirica, Vera. trum. album var. Lobelianum och Colpodium latifolium, hvilka inom den skandinaviska florans omráde ej fórekomma utom dessa landskap. Den i Finmarken och ryska Lappland all- männa Draba incana, som i Sverge finner sin nordliga gräns redan i Ångermanland och Herjedalen, förekommer deremot äfven i finska Lappmarken. Slutligen gå åtskilliga växter, hvilka i de öfriga Lappmarkerna upphöra redan i de sydli- gare delarna, 1 Norge och ryska Lappland betydligt högre upp mot norden och anmärkningsvärdt nog nå flere af dessa i begge länderna sin nordliga gräns vid ungefär samma bredd- grad. Sålunda förekommer t. ex. Cypripedium Calceolus i Norge ända till Salten (ofvan 67? lat.), i svenska Lappmarken upp- hör den deremot redan vid Stensele (65? n. br.), men i ry- ska Lappland anträffas den åter norr om 67 breddgraden vid Imandra. Från finska Lappmarken är den icke känd. Ta- nacetum vulgare förekommer i Norge ännu på ön Senjen, mel. lan 69 och 70 breddgraden, upphör i Sverge redan under polcirkeln **), och i finska Lappmarken är dess nordligaste fyndort Sodankylä, mellan 67 och 68 breddgraden. [I ryska Lappland, der den af mig antrüffats vid Kola fjord och af BoEHTLINGK ***) på det näs som förenar Fiskarhalfón med fa- MAN, Index Lapp. fenn., p. 256, äfven vid Utsjoki i nordligaste delen af finska Lappmarken, dit den sannolikt spridt sig frán Finmarken. Den har nemligen ej blifvit tagen på något annat ställe i finska Lappland. +) Enligt exemplar i Finska Museum är denna växt tagen äfven i östligaste delen af finska Lappmarken (Enare). **) Enligt C. P. LAESTADICS: Bidrag till kännedomen om växtlighe- ten i Torneå Lappmark, Upsala 1860, p. 14 och 37, förekommer denna växt dock äfven vid Karesuando prestgård (förvildad?). ***) Jfr. BoEBTLINGK l. c. p. 199, not 2. Bland andra af honom i denna trakt observerade växter uppräknas, I. c., äfven "Litus laponi- XXX sta landet, närmar den sig åter 70 breddgraden. Plantago major förekommer på Tromsö och vid Kola, men är i Sverge ej tagen nordligare än i Luleå Lappmark och i finska Lapp- marken ej norr om Sodankylä. Polygonum amphibiun, som i Sverge knappast nàr polcirkeln (Jockmock), fórekommer i Ost-Finmarken och är i östra Lappmarken tagen i sjön Nuor- tijaur*), belägen mellan 68—69 breddgraden. I finska Lapp- marken torde den vara observerad endast invid ryska grün- sen **). Trifolium repens finnes i Ost-Finmarken och vid Kola, men är i Sverge ej antrüffad norr om Quickjock (67? lat.), och pà finska sidan upphór den i sydligaste delen af Lapp- marken. Potamogeton pectinatus och Pimpinella Saxifraga fóre- komma ända till Salten och Umba, men upphöra i Sverge, den förra redan i Jemtland, den sednare i Umeå Lappmark; i finska Lappmarken saknas de begge. Vicia eracca, som i Norge och ryska Lappland är allmän ända till Nordkap och Fiskarhalfón, förekommer visserligen äfven i finska Lapp- marken, men upphör i Sverge redan söder om Polcirkeln. Galium boreale går i Norge ända till Porsangerfjorden i Ost- Finmarken; 1 nordostligaste delen af finska Lappland är den tagen ännu vid Polmak; i ryska Lappmarken utbreder den sig till norra ändan af Imandra och trakten af Svjätoinos, men i svenska Lappmarken når den knappt polcirken. Hvad beträffar förhållandet mellan de ryskt-lappska och samojediska flororna, har det redan ofvanföre blifvit antydt, att en icke ringa öfverensstämmelse dem emellan är rådande. Vi hafva nemligen ofvanföre, s. Xxv—xxvr, uppräknat en mängd i östra Lappland förekommande arter, som på några få un- dantag när alla återfinnes i Samojedernas land ***), bildande cus” (sic!). Hvad med detta namn, som otvifvelaktigt har ett tryckfel att tacka för sin tillkomst, egentligen månde afses, har jag förgäfves sökt utgrunda. +) Jfr. J. FFLLMAN: Index, p. 310. **) I Index Lapp. fenn., p. 261, uppgifver J. FELLMAN sig hafva tagit den i floderna Patsjoki och Lutto. "f Här, likasom öfverallt der det är fråga om Samojedernas land, afses egentligen den vester om Ural belägna delen deraf, XXXI karakteristiska elementer i dess flora, men hvilka för de vestra Lappmarkerna deremot äro helt och hållet fremmande. Längre fram komma vi att ytterligare beróra nágra fór dessa flor- områden gemensamma egendomligheter, hvarigenom de skil- ja sig från den skandinaviska vegetations-karakteren. Hvad olikheterna dem emellan vidkommer, äro de dock alltför i ögonen fallande för att ej genast uppmärksammas. De tvenne i Samojedernas land vidtagande sibiriska trädslagen Lariz sibi- rica och Alnus fruticosa vore redan tillräckliga för att rättfär- diga detta påstående. Till dem sälla sig der ytterligare ännu en mängd andra för Lappland likasom för hela Skandinavien o- bekanta arter. Dessa äro: Atragene alpina, Delphinium elatum, Parrya macrocarpa, Draba repens, Braya glabella, Viola microceras, Parnassia obtusiflora, Dianthus dentosus, Silene graminifolia och Otites, Stellaria longipes, davurica och Edwardsii, Euphorbia lati- folia, Spirea chamedryfolia, Sedum quadrifidum, Saxifraga bron- chialis, Libanotis arctica, Pachypleurum aipinum, Nardosmia stra- minea, Petasites niveus, Artemisia borealis, Achillea speciosa, Leuc- anthemum sibiricum, Senecio palustris, resedifolius och frigidus, Cascalia hastata, Taraxacum ceratophorum, Crepis sibirica, Cor- tusa Mathioli, Androsace Chamejasme, 6Gentiana verna, Gymnan- dra stelleri, Eritrichium villosum, Pedicularis amana och versico- lor, Salix stipularis, pyrolefolia, arctica och reptans, Lloydia se- rotina, Dupontia Fischeri, Kaleria hirsuta, Trisetum sibiricum och Alopecurus alpinus, förutom åtskilliga mindre betydande for- mer. Afi de vesthga Lappmarkerna observerade faneroga- mer, hvilka ej blifvit funna i ryska Lappland, áterfinna vi här följande: Thalictrum flavum (typ.), Ranunculus nivalis och sulphureus, Draba Wahlenbergii och mivalis, Sagina nivalis, Al- sine verna, Rosa acicularis, Erigeron uniflorus, Artemisia vulgaris med var. Tilesii, Cirsium arvense, Polemonium ceruleum, | Plan- tago media, Juncus arcticus och Gagea lutea. Slutligen an- föras för Samojedernas land Anemone sylvestris, Nasturtium amphibium, Euphorbia Esula, Saxifraga hieracifolia, Lamium album, Cerastium | arvense, Glyceria pendulina *), (Salix vimina- *) Jfr. noten pag. XXI. XXXII lis? och S. Smithiana?), hvilka väl uppträda på den skandina- viska halfón, men ännu aldrig blifvit observerade i Lappland. Ojemförligt större är antalet afi Lappmarken förekom- mande växter, som saknas i Samojedernas land. För und- vikande af vidlyftighet vilja vi dock uppräkna endast några af de för den skandinaviska floran mera karakteristiska ar- terna. Sådana äro t. ex. Lychnis dioica, Stellaria longifolia, Po- tentilla Tormentilla, Saxifraga aizoides, Ligusticum scoticum, Gen- tiana aurea, Rhinanthus minor, Pedicularis palustris, Eriophorum alpinum, Calamagrostis lapponica, Aira alpina och atropurpurea samt Nardus stricta. Af Ericacee saknas Phyllodoce taxifolia och Loiseleuria procumbens, båda allmänna i Lappmarken, samt Cassiope hypnoides. Calluna vulgaris förekommer endast på den vestligaste kuststräckan, och äfven der ytterst sparsamt. Likaså Diapensia lapponica och den öfverallt i Skandinavien ytterst allmänna Cornus suecica. Af Borraginacee har Samoje- dernas land endast tre, af slägtet Veronica en, V. longifolia, och af det i Lappmarken artrika slägtet Hieracium endast två representanter, H. vulgatum och ,alpinum. Flere af dessa, h- kasom äfven andra i de vestliga Lappmarkerna allmänna ar- ter, hvilka saknas 1 Samojedernas land, ss. t. ex. Thalictrum alpinum, äro redan i ryska Lappland mera sällsynta. En e- genhet för samojediska floran är äfven dess jemfórelsevis stora brist på Monokotyledona växter och Ormbunkar *). *) SCARENKS förteckning upptager endast Equisetum arvense och sylvaticum, Lycopodium Selago, annotinum, alpinum, complanatum och clavatum samt Botrychium rutaceum. Lägga vi härtill Equisetum palustre, limosum och scirpoides, Botrychium lunaria, Lastrea spinulosa och Strethiopteris germanica, hvilka enligt LEDpEBOURS Flora Hossica äfven förekomma i Samojedernas land, hafva vi uppräknat alla derifrån kända ormbunkar. Angående floran i den på denna sidan om Ural belägna delen af Samojedernas land fà vi för öfrigt hänvisa till RUPRECRTS Flores Samojedorum cisura- lensium, S:t Petersburg 1845, och SCHRENKS Reise nach dem Nordosten des europäischen Russlands, II, Dorpat 1854, i hvilket arbete ingår en Enume- ratio plantarum per plagas Samnjedarum cisuralensium per annum 1837 ob- servatarum. En detaljerad jemförelse mellan vegetationen i det arktiska Eu- ropas skilda länder hafva vi för afsigt att på annat ställe offentliggöra. XXXIII Vidkommande slutligen den rysk.lappska florans fór- hållande till de öfriga arktiska ländernas, inskränka vi oss till att anföra endast några siffror. Af de 233 arter, hvilka äro kända för arktiska Asien (omfattande landet mellan Obi- viken och Behringssund), hafva 189 anträffats i Skandinavien och af dessa 156 i ryska Lappland. Af 364 i arktiska Ame- rikas vestra region (upptagande sträckan mellan Behringssund och Mackenziefloden) förekommande arter, tillhöra 254 Skan- dinavien och 191 ryska Lappmarken. Af 379 för det ark- tiska Amerikas östra region (landet mellan Mackenziefloden och Baffins bay) bekanta arter äro 269 skandinaviska, och af detta antal 193 tagna inom östra Lappland. Af arkti- ska Grönlands 207 arter äro 195 gemensamma med Skan- dinavien och 159 med ryska Lappland. Detta angående den fanerogama vegetationen. Hvad Ormbunkarne beträffar, före- komma af dessa härstädes 5 af arktiska Asiens 6 arter, 9 af de arktiska Amerikas vestra region tillhörande 10 arterna, 8 af arktiska Amerikas östra regions 11 arter och 10 af de för arktiska Grönland bekanta 12 arterna. ”). Af de 96 fanero- gamer, hvilka enligt MALMGREN blifvit funna på Spetsbergen **), äro 72 skandinaviska och af dessa 57 tagna i östra Lapp- marken. Spetsbergens 4 ormbunkar förekomma alla i ryska Lappland. Huru vidt utspridda den arktiska florans fanero- gama växter äro, finna vi deraf, att af arktiska Europas 616 arter 496 förekomma på alperna och 450 öfverskrida dem, 126 anträffas söder om Medelhafvet och 26 i södra Afrika. Af arktiska Asiens 233 arter nå 210 Altai, Songariet etc., 126 finnas på Himalaya och 5 bebo Australien och Nya Zee- land. Af arktiska Amerikas vestra regions 379 arter bebo 203 Förenta Staterna, 54 tropiska Amerikas berg och 50 Syd-Amerikas tempererade zon. Af de 346 fanerogama väx- ter, hvilka tillhöra arktiska Amerikas östra region, förekom- ma 274 i norra tempererade zonen, 24 på tropikernas berg *) Uppgifterna om art-antalet i arktiska Asien, Amerika och Grönland äro hemtade ur HookERS ofvananfórda arbete: Out/ines etc. >) Jfr. A. J. MALMGREN, Bihang till berättelsen om den Svenska ez- peditionen till Spetsbergen 1864. Stockholm, 1868, p. 15— 19. XXXIV och 37 i södra tempererade zonen. Ännu tydligare framgår detta ur följande data: af hela arktiska florans 762 arter äro 586 skandinaviska, 360 förekomma i Förenta Staterna och Canada etc., 40 i Amerikas tropiska zon, 70 i Syd-Amerikas tempererade zon, 530 i mellersta Europa, 490 på Alperna, Pyreneerna etc., 480 öfverskrida Alperna, 20 anträffas 1 só- dra Afrika, 300 på Himalaya etc., 20 i tropiska Asien och 60 på Australien och Nya Zeeland. Endast 10 arter äro ännu aldrig antrüffade utom den arktiska florans område. Af dessa förekommer ingen enda i Lappmarken *). Med undantag af de ofvanfóre, s. xxv—xxvr, uppräknade arterna, äfvensom Thalictrum flavum var. kemense, Papaver alpi- num, Cochlearia arctica, Silene tatarica (äfven i Kuusamo), Lych- nis apetala och affinis, Arenaria ciliata, Stellaria longifolia var. alpsstris, Oxytropis campestris var. sordida, Potentilla nivea, Chry- sosplenium [alternifolium var.] tetrandrum, Conioselinum Fischeri, Cassiope tetragona, Gentiana aurea och detonsa, Armeria sibirica, Salix depressa var. cinerascens, Veratrum album var. Lobelianum, Luzula spadicea var. parviflora, Carex dioica var. gynocrates, Ca- rex rigida var. Limula, Eriophorum russeolum, Alopecurus pra- tensis var. alpestris, Agrostis rubra var. hyperborea, Calamagro- stis strigosa, Hierochloa alpina, Colpodium latifolium och fulvum, en eller annan obetydlig varietet att fórtiga, hvilka inom den skandinaviska florans område ej äro antrüffade utom Lapp- markerna, förekomma alla för ryska Lappland bekanta väx- ter äfven i andra trakter af Skandinavien **). Om vi efter denna jemförelse med andra länders floror vända vår uppmärksamhet till betraktandet af vegetationens egendomligheter i skilda trakter af östra Lappland, är den påfallande olikhet, som råder mellan dess södra och vestra delar $ ena, samt de östra och norra delarne à andra sidan, genast i ögonen fallande. De sistnämnde, hvilka ända till +) Jfr. HOOKER, 1. c., p. 257—259. **) Vi afse här naturligtvis helt och hållet från alla politiska be- gränsningar och räkna till skandinaviska florområdet, förutom Finland, äfven den vester om Hvita hafvet och Onega sjö belägna delen af Ryss- land. XXXV Pjalitsa utmärka sig genom en total skoglóshet, erhålla der- igenom redan till sitt yttre en alpin prägel, hvilken af ve- getationens beskaffenhet endast ytterligare bekräftas. De med tall- och granskogar beväxta södra och vestra delarne åter bära en vegetation, på det närmaste öfverensstämmande med den, som är egen för det i de vestliga Lappmarkerna under namn af Skogsregionen kända vegetationsområdet. Att hafsstränderna beklädas af en egendomlig växtlig- het, afvikande från de öfriga trakternas, har redan blifvit fram- hållet. Såsom särskildt anmärkningsvärd återstår derföre att omnämna endast den högre fjellvegetationen. De växtgeografiska regioner, hvilka enligt vårt förme- nande kunna i östra Lappland särskiljas, äro således: 1. — BARRSKOGSREGIONEN. 1 f? — NEDRE. ae för alles Vip — FÖRRE. 2. — ÓSTRA. H. — BJÜRKREGIONEN. 1. — ÖSTRA. 2. — VESTRA. III. — FJELLREGIONEN. IV. — HAFSSTRANDSREGIONEN. I. — BARRSKOGSREGIONEN. (Regio sylvatica. ) Denna region omfattar den del af ryska Lappmarken, der skogen företrädesvis utgöres af tall och gran, hvilka trád- slag förläna hela området dess karakteristiska prägel och bil- da så att säga sjelfva grundelementet i dess flora. Grän- sen mot nedre fjellregionen, som i det närmaste samman- faller med ofvannämnde trädslags nordligaste växtställen, sträcker sig från nejden af byn Pjalitsa (66? 10' n. br.), i ryska Lapplands sydöstra del, genom okända trakter till Kola XXXVI fjorden, hvilken den berör ungefär vid dess midt, och derifrán vidare öfver öfra loppet af floden Peisen *) till sjön Kolme- jaur **) och Patsjoki elfs nedersta lopp vid ungef. 69? nordl. br.***), I söder och vester når hon gränserna för den rysk- lappska floran. Barrskogsregionen upptager således den o- jemfórligt största delen af detta floromráde. Med undantag af fjellen vid Kantalaks, som hafva en subalpin karakter, samt de som omgifva Imandra och Nuortijaur, hvilka bära en fullkomligt alpin vegetation, är landskapet ófverhufvud- taget láglündt, isynnerhet i dess södra del. Jordmànen ut- göres företrädesvis af sandmoar, omvexlande med mer eller mindre sanka och vidsträckta kärr. Af vattendrag innehál- ler denna region en jemförelsevis stor mängd. Det är här som östra Lapplands största sjöar och floder framvältra sina ej obetydliga vattenmassor. Sjóarne Pääjärvi, Koutajärvi, lmandra och Nuortijaur samt floderna Tuloma och Kola, Umba och Warsuga, en mängd andra att förtiga, finnas alla inom barrskogsregionen. Äfven Ponojfloden torde under största delen af sitt lopp genomflyta densamma. För öfrigt uppfylles hela denna trakt af omätliga skogar. Då gran- och tallgränsen i ryska Lappland i det när- maste sammanfalla, sakna vi der likasom i Samojedernas land helt och hållet en särskild tallregion (regio subsylvatica WAHLENBERG). De mindre regioner, i hvilka östra Lapplands barrskogsregion sönderfaller, äro derföre icke såsom i de vest- liga Lappmarkerna karakteriserade af barrträdens inbördes förhållande till hvarandra, utan af andra vegetationsegendom- ligheter. Thalictrum flavum var. boreale, Drosera rotundifolia och longifoiia, Calluna vulgaris, Pinguicula villosa, Corallorhiza in. nata, Carex capitata och Scirpus cespitosus äro de enda öfver hela denna region förekommande växter, som ej blifvit an- träffade utom densamma. Äfven Alnus pubescens och Populus tremula, ehuru i enstaka dverglika exemplar uppträdande än- *) Jfr. J. FELLMAN, Index, n. 375. "*) Jfr. LUND i LINDBLOM: Botaniska Notiser 1846, p. 87, och Tu. FRIES: Berättelse öfver en resa i Finmarken 1857, p. 14. ""* Jfr. kartan i WAHLENBERGS Flora Lapponica. XXXVII nu 1 bjórkregionens nedre, mera skyddade delar, den fórre ända till Ponoj, den sednare ända till Lumbofski, måste dock anses egentligen tillhóra barrskogsregionen. Bland alpina växter, hvilka äro spridda öfver hela regionen, má anföras Sagina saxatilis, Hieracium alpinum, Saussurea alpina, Myoso- tis sylvatica, Pedicularis lapponica, Salix Lapponum och glauca, Tofjeldia borealis, Luzula spicata, Carex rariflora, Eriophorum capitatum, Phleum alpinum, Calamagrostis lapponica och Poa al- pina. Såsom af ofvanstående schema framgår, sönderfaller barrskogsregionen uti tvenne hälfter, en vestlig och en östlig. 1. — vESTRA. Utgöres af den vester om halfón Turi och en derifrån i nordlig riktning dragen linie belägna delen af barrskogs- regionen. Till skilnad från den östra barrskogsregionen, hvil- ken synes bilda en enda lågländ slätt, är marken här jemfö- relsevis mera kuperad. Klippor och berg träda i dagen icke allenast vid hafskusten utan äfven öfverallt i det inre af lan- det. Med afseende å vegetationen är dess rikedom på Carex- arter samt Potamogetonacee och Orchidacee i ögonen fallande. Tallen och granen, hvilka strida om herraväldet, bilda sko- garne antingen hvar för sig eller båda tillsammans. Af högre organiserade växter äro för denna del af barrskogsregionen egna: Actea spicata, Viola suecica, Erysimum Cheiranthoides, Stellaria longifolia, Trifolium repens, Potentilla Tormentilla, Pru- nus Padus, Cotoneaster vulgaris (äfven i floddalen vid byn Po- noJ), Ribes rubrum, Saxifraga aizoides f. typica, Hippuris vul- garis var. fluitans, Cherophyllum Prescottii, Galium palustre, Va- leriana officinalis, Subularia aquatica, Carduus crispus, Érigeron acer, Mulgedium alpinum, Pyrola secunda och uniflora, Thymus serpyllum (äfven vid Jakobs elf), Galeopsis versicolor och Te- trahit, Glechoma hederacea, Limosella aquatica, Menyanthes tri- foliata, Plantago major, Rumex Hippolapathum, Polygonum am- phibium, Chenopodium album, Salix caprea och myrtilloides, Po- tamogeton perfoliatus, rufescens och gram?neus, Gymnadenia Co- XXXVIII nopsea med var. lapponica, Listera cordata, Sparganium natans, Carex pauciflora, loliacea, chordorhiza, panicea med var. sparsi- flora, filiformis, Eleocharis uniglumis, Eriophorum alpinum, Cala- magrostis lanceolata, Phragmites communis, Melica nutans, Poly- podium Dryopteris och .Phegopteris, Lastrea spinulosa, Botrychium matricarioides och Equisetum limosum. Af alpina växter anträffas här, förutom de ofvan upp- räknade öfver hela barrskogsregionen förekommande, ännu åt- skilliga andra, ss. Astragalus nlpinus, Oxytropis campestris var. sordida, Diapensia lapponica, Loiseleuria procumbens, Phyllodoce taxifolia, Veronica alpina, Pinguicula alpina och Carex pedata m. fl. Vestra barrskogsregionen sónderfaller ytterligare i en nedre, omfattande den söder om Imandra belägna delen, samt en ófre, hvilken utgóres af den àterstáende delen deraf. a. — NEDRE. Utom genom skogarnes större täthet och den jemfórel- sevis betydliga höjd träden ännu här uppnå, äfvensom jord- månens rikare humushalt samt deraf befordrad frodigare växt- lighet och rikligare grönska, utmärker sig denna del af barr- skogsregionen, onekligen den växtrikaste trakt i hela östra Lappland, genom en mängd sydliga, i öfriga delar af den- na Lappmark saknade arter, som den har att uppvisa. Här frodas ännu Ranunculus auricomus, polyanthemus och sceleratus, Nymphea alba, Spergula arvensis, Turritis glabra, Brassica cam- pestris, Helianthemum vulgare, Viola tricolor, Silene tatarica, Lych- nis flos-cuculi, Sagina nodosa och procumbens, Arenaria trinervis, Geranium pratense, Hypericum quadrangulum, 'Oxalis acetosella, Trifolium pratense, Lathyrus pratensis, Potentilla multifida, Fra- garia vesca, Lythrum Salicaria, Rhamnus Frangula, Cicuta viro- sa, Carum Carvi, Pimpinella Saxifraga, Galium Mollugo och G. Aparine var. infestum, Chrysanthemum Leucanthemum, Leontodon autumnalis med var., Crepis tectorum * nigricans, Hieracium col- linum, H. umbellatum (ända till Knjáscha), Vaccinium Oxycoc- cos f. typica, Cassandra calyculata, Gentiana amarella med var., Myosotis sparsiflora och arvensis, Echinospermum Lappula, Men- XXXIX tha arvensis, Prunella vulgaris, Linariía vulgaris, Veronica Cha- madrys, Pedicularis palustris, Utricularia intermedia (Knjáscha), Naumburgia thyrsiflora, Lysimachia vulgaris, Rumex domesticus, Polygonum Convolvulus, Salix pentandra, amygdalina och nmigri- cans var. prunmifolia, Scheuchzeria palustris, Sagitlaria sagitte- folia, Alisma Plantago, Potamogeton pectinatus och pusillus, Con- vallaria majalis, Smilacina bifolia, Platanthera bifolia, Goodyera repens, Sparganium simplex, Calla palustris, Juncus stygius och bufonius, Carex Heleonastes, stellulata, limosa, flava var. Oederi, vulgaris och ampullacea f. typica, Eleocharis palustris, Scirpus lacustris, Eriophorum latifolium, Alopecurus pratensis var. fulvus, Phleum pratense, Agrostis canina, Calamagrostis Halleriana, Cata- brosa aquatica, Bromus inermis, Woodsia ilvensis, Polystichum lonchitis, Lastrea filia-mas, Isoétes echinospora och Equisetum flu- viatile. Inskrünkta till denna region äro äfven: Thalictrum kemense ”), Lonicera caerulea var. glabra, Erigeron elongatus, Myo- sotis sylvatica var. alpestris, Agrostis rubra var. hyperborea, Ca- rex vulgaris var. zonata och Woodsia hyperborea. Äfven Loni- cera caerulea torde, om vi undantaga Ponojdalen, knappast vara funnen utom detta område. De enda här antrüffade fjell- växter, som ej blifvit observerade i öfriga delar af barrskogs- regionen, äro Saxifraga rivularis och Poa flexuosa. Ehuru dessa visserligen nedstiga äfven till slättlandet, tillhöra de dock likasom ock de flesta andra inom denna region före- kommande alpina arter egentligen de låga fjell af subalpin natur, som resa sig kring Kantalaks viken, och hvilka, ehu- ru i allmänhet lägre, närmast motsvara de ide vestra Lapp- markernas öfre skogsregion tätt och ofta återkommande en- staka höjder, som WaAHLENBERG kallar montes subalpini **). b. — OFRE. Då man på den allmänna strákvüg, som från Kantalaks leder till Kola, inträder i denna region, ófverraskas man af den imponerande tafla naturen här upprullar för våra blic- +) Förekommer måhända äfven vid Kola fjord. Jemför nedan- före pag. 1. **) Jfr. WAHLENBERG, Flora Lapponica, p. XXXI. XL kar. Framför oss ligger Imandra sjö, inkláàmd mellan sky- höga fjell, den skandinaviska fjellryggens östligaste utposter, hvilka afspegla sina i blått skimrande toppar i dess kristall- klara, i en ram af dels leende björkar dels allvarliga barr- träd infattade vattenspegel, erbjudande en i sanning storar- tad anblick. Deremot har vegetationen antagit en högst en- formig karakter. De redan i föregående region sparsamt fö- rekommande naturliga ängarne blifva ännu mer sällsynta, skogarne glesna märkbart på samma gång träden aftaga till alla dimensioner, klipporna träda allmännare fram i dagen och marken betäckes af ett endast högst tunnt humus lager, till följe hvaraf äfven vegetationen blifver tynande och torf- tig. De många sydliga arter vi sett uppträda i nedre skogs- regionen äro försvunna. Endast kring sjöarne och i flod- dälderna frodas ännu en något yppigare vegetation, men på de mellanliggande landssträckorna helsas vi ej af grönskan- de gräsplaner eller leende löfträdslurdar, utan af den tröst- lösa anblicken af vidsträckta, 1 gult och grått skiftande med Cladonie och Stereocawa beväxta sterila sandmoar, från hvil- ka en klen och gles barrskog uppskjuter. Floran inom denna region, som närmast kan jemföras med det vegetationsområde i de vestliga Lappmarkerna, hvil- ket WAHLENBERG kallar regio subsylvatica, är fattig och af högst ringa intresse, samt har lika litet som nämnde region att uppvisa några anmärkningsvärdare egendomligheter *). Nord- vestligaste delen deraf, eller trakten kring sjön Kolmejaur, beskrifves af TH. FRIES såsom en af de växtfattigaste trak- ter han någonsin sett 5. De få arter, som ej blifvit obser- verade utom denna region, äro, såsom endast högst spar- samt förekommande, föga egnade att förläna vegetationen nå- got större intresse. Dessa äro: Viola arenaria, Gypsophila fa- stigiata, Stellaria longifolia var. alpestris, Mulgedium sibiricum, Salix depressa, Potamogeton natans, Cypripedium Calceolus, Ca- *) Här är naturligtvis alls icke fråga om de inom denna region förekommande fjellen, hvilkas vegetationsförhållanden längre fram skola afhandlas. ++) Jfr. TH. FRIES, Berättelse öfver en resa i Finmarken, p. 14. XLI rex michrostachya och livida, C. ampullacea varr. brunnescens och borealis, C. vesicaria var. alpigena, Alopecurus pratensis var. al- pestris, Poa pratensis var. rigens samt Triticum. violaceum. och caninum. Af hit nedstigande alpina växter äro Phaca frigida, Luzula spadicea var. parviflora och Aira atropurpurea de enda, som ej blifvit antráffade annorstüdes inom barrskogsregionen. Af barrskogsregionen áterstár oss ünnu att betrakta dess andra hälft, nemligen den 2. — ÖSTRA. Ehuruvàl den del af ryska Lappland, som bildar denna region, ár endast obetydligt undersókt och vi sáledes fór karakteriserandet af densamma äro hänvisade till ett högst ofullständigt material, visar sig dock, åtminstone i kust- trakten *), äfven för den ythgaste granskare en så stor olik- het såväl i geologiskt som botaniskt hänseende mellan de på hvar sin sida om halfön Turii belägna delarne af barrskogs- regionen, att vi ej hyst den minsta tvekan angående nöd- vändigheten af deras särskiljande såsom skilda växtgeogra- fiska områden. Vester om nämnde halfö vidtager nemligen ett kuperadt och bergigt landskap med en icke allenast jem- förelsevis rik, utan äfven genom sina många sydliga arter särskildt utmärkt flora, hvilket vi ofvanföre beskrifvit såsom vestra berrskogsregionens nedre region. Österut utbreder sig deremot en lågländ slätt, nästan uteslutande upptagen af omvexlande kärr och sandiga marker, hvilka sistnämnde kring byn Kusomen, vid mynningen af floden Warsuga, antaga karakteren af ett verkligt sandhaf i smått, der hvarje *) Det är nemligen endast den yttersta kuststräckan, som af oss på en flyktig genomresa kunnat uppmärksammas. Utom nödvändig- heten att påskynda resan för att, såsom afsigten var, hinna egna en längre tid åt undersökningen af de östra och norra delarne af Kola halfón, var dessutom ett uppehåll i dessa ytterst sterila trakter föga lockande. Sannolikt är derfóre att många af de växter, hvilka ofvan- före blifvit uppräknade såsom uteslutande tillhörande den vestra barr- skogsregionen, kunna framdeles äfven här upptäckas. Mitt diarium upptager från denna region endast något öfver 100 fanerogama växter. e XLII möjligen uppspirande planta af första starkare vindpust be- grafves under flygsanden, och endast undantagsvis upptácker man här och der en eller annan krypande och nódvuxen Festuca rubra ^), som undgått den allmänna förstörelsen. Flisor af en skiffrig, mörkröd sandsten ligga kringstródda på detta sandfält **). Berg och höjder äro försvunna och till och med klippor äro ytterst sällsynta. Kusterna äro utan hol- mar, stränderna långgrunda och sandiga, och endast på högst få ställen, såsom t. ex. vid byn 'Tschapoma, träda klippor- na fram i dagen. Af trädslag är granen åtminstone i kusttrakten den förherrskande. Ju längre österut man kom- mer, desto mer aflägsnar sig tallen från hafsbandet och, får man tro inbyggarenes uppgift, visar den sig redan i trak- ten af Pjalitsa, der denna region har sin östliga gräns, ej på närmare än 10 versts afstånd derifrån, då man deremot efter tillryggalagda två verst möter de yttersta förposterna af gra- nen. Efter ytterligare en verst vidtager en visserligen gles men dock sammanhängande granskog, med träd som hålla ända till en aln i omkrets och, enligt hvad mig tycktes, nå en höjd af minst 25 fot. Öfver hufvud utmärker sig floran genom föga annat än sin torftighet och tröttande enformig- het. Hedysarum obscurum, Pedicularis verticillata och Eriopho- rum russeolum, hvilka hit emigrerat från östra björkregio- nen, äro de enda här anträffade arter, som ej förekomma i vestra barrskogsregionen. För öfrigt äro de karakterer vi kunna anföra för växtligheten inom denna region af endast negativ natur. Den har nemligen ej att uppvisa några den- samma uteslutande tillhöriga former. Dess utmärkande kän- netecken är derföre saknaden af de för de öfriga regionerna egendomliga arterna. Sina östligaste växtställen inom den- na Lappmark hafva i östra barrskogsregionen Ranunculus +) Den i Plantae arcticae under n. 349 distribuerade växten är en sådan form. **) Enligt MIDDENDORFF, l. c. p. 164, bildar gneisen i berget Schelesnaja-gora vid Kantalaks den mineralogiska öfvergången mellan föregående regions granit- och gneisberg och den på lappska halföns södra kust förekommande sandstenen. XLIII auricomus var. alpestris, Nasturtium palustre, Viola palustris, Si- lene inflata, Polygala amara, Sanguisorba polygama, | Fragaria vesca, Arctostaphylos Uva-ursi, Rumez acetosella, Sparganium mi- "imum, Luzula pilosa och Carex teretiuscula, alla utom denna region fórekommande endast i vestra barrskogsregionens ne- dre del, samt dessutom följande i östra bjórkregionen ej an- träffade arter, nemligen Vicia cracca, Stellaria media, Pyrola . minor, Peristylus viridis, Corallorhiza innata, Carex capitata, canescens, ampullacea var. rotundata och Nardus stricta. De i sydliga delen af ryska Lappland icke sällsynta Aconitum ly- coctonum samt Vicia sylvatica och sepium saknas ej heller här. II. — BJÖRKREGIONEN. (Regio subalpina.) Med detta namn utmärka vi den ofvanom barrskogs- regionen vidtagande norra och östra delen af ryska Lapp- land, från Varangerfjorden till Pjalitsa *). I sistnämnda trakt utgöres den till en början af ett smalt endast par verst bredt bälte utmed hafskusten. I samma mon barrtrüden österut vika från hafsbandet, utbreder den sig i deras fotspår allt längre inåt landet, och vid Kislaja gubà tyckes den redan intaga en ej obetydlig bredd. Marken, som derstädes jemnt, ehuru lindrigt höjer sig mot det inre af landet, förnekade mig väl afundsjukt en mera omfattande utsigt, men så långt ' ögat kunde nå från en mindre höjd, som jag besteg, upp- togs hela synkretsen af en enda genom sin ödsliga naken- het imponerande tundra. Jemte barrskogens försvinnande bi- bringa oss Ranunculus pygmaeus, Stellaria cerastioides, Ligularia sibirica och Poa cenicea, hvilka här visa sig, den ófvertygelse, att végetations karakteren förändrats. Litet längre österut sälla sig till dem Viola biflora (Babja), Luzula spadicea var. Kunthii +) Äfven i ryska Lappland finnes utan tvifvel, likasom i de ve- stra Lappmarkerna, på de högre fjellens sluttningar ofvan barrträds- gränsen en björkregion med ungefär enahanda vegetation som den, hvilken utmärker denna trakt. Då dessa emellertid ej blifvit af oss undersökta, kan här ej blifva fråga om dem. XLIV och Luzula arcuata var. hyperborea (I&rasnischolk), Pyrethrum bipinnatum m. fl. subalpina växter. Några skogar, som verkligen fórtjenade detta namn, påträffas knappt inom denna region. De vid Kola fjorden, Pjalitsa och i Ponoj-dalen, de enda ställen der jag sett nå- got liknande, voro mycket glesa och utgjordes af klen björk. Enstaka individer af björken förekomma dock utefter hela kusten, och om den på högre belägna ställen saknas, torde orsaken dertill mindre böra sökas i deras höjd öfver hafvet än i deras för hafsvindarne öppna läge”). Måhända förekomma dock verkliga björkskogar längre inåt landet. Karakteristiska för denna region äro deremot de s. k. Tundrorna. Så be- nämnas icke allenast de nakna fjelltopparne, utan äfven hvarje af naturen skoglós trakt, som icke betäckes af en grönskande gräsmatta, utan är beväxt med lafvar och mossor. Dessa Tundror, hvilka äro af tvenne slag, torra och våta, eller så- som Baer kallar dem Laftundror och Mosstundror, erbju- da öfverhufvudtaget en högst nedslående anblick genom sin i alla afseenden torftiga vegetation. På de torra tundrorna utgöres denna hufvudsakligen af Cladonie och Stereocaula, Platysma nivale, Empetrum nigrum, Arctostaphylos alpina, Carex rigida, Calamagrostis neglecta, Festuce m.fl. en steril jordmån äl- skande växter. De våta tundrorna åter, som till en del be- stå af torfmossor, till en annan del af vanliga kärr, nära fö- reträdesvis Sphagna och Polytricha, Eriophora, Betula nana och Salices. Der rännilar, bäckar eller andra på fuktighet rika dalar, som i otalig mängd genomskära tundrorna, stryka fram, finner man dem omkransade af täta snår af Salix-arter. Det är derföre egenteligen endast hafskusterna och de af flo- der bevattnade djupa dälderna, som inom björkregionen äro af intresse. Till följe af den bördiga jordmån de sistnáihnda *) I Utsjoki i finska Lappmarken är björkgränsen 1800 fot öf- ver hafvet (J. FELLM. Ind. Lapp. fenn. n. 286) och i norska Fiumarken är den (enligt LUND i Botaniska Notiser 1846 p. 36) i södra delen 1900—1500 och i den norra 300—500 fot öfver hafvet. Knappast nà- gonstädes torde rysk lappska halfóns kuster nå en höjd, som skulle öfverstiga ens den lägsta af dessa. XLV som oftast erbjuda blifver växtligheten derstüdes, ifall den nemligen åtnjuter tillräckligt skydd mot de kalla hafsvin- darne, stundom fórvánansvürdt yppig. Så finna vi t. ex. vid byn Ponoj en stor olikhet i detta afseende rådande mellan floddalens båda vallar. På den midt emot byn liggande venstra sluttningen, som enligt BAER reser sig ända till 300 fots höjd, och tack vare denne sin höga skyddsmur är oåtkomlig för de kalla nordliga vindarnes direkta inverkan, samt dessutom genom sitt läge mot nordost mera utsatt för solvärmens in- flytande, påträffar man en vegetation, som angenämt öfver- raskar genom sin frodighet och rikedom på arter. Ytterst på den sandiga stranden frodas Aira alpina, Juncus glaucus och castaneus samt den täcka Aster sibiricus. Der gräsmattan vidtager möta Hedysarum obscurum, Ligularia sibirica, Senecio campestris och Veratrum album var. Lobelianum i gigantiska exemplar. Derpá följa Aconitum lycoctonum och Senecio nemo- rensis, resande sig ända tll manshójd och vid sina rötter dóljande de späda gestalterna af Gentiana mivalis och tenella. Bortom detta af nämnda växter prunkande bälte vidtager ett af Vicia sylvatica genomflätat snår af Salix.arter, bland hvilka Daphne Mezerewm kryper med stammar af ända till 3 fots längd. Efter att ej utan svårighet hafva genomträngt detta pilsnår befinner man sig på en klippig terräng, der den lapp- ska florans förnämsta prydnad, den ståtliga Peonia anomala, tronar, resande sig ur stenhölstret i form af minst 6 qvarter höga buketter. Vid åsynen häraf har man knappast; nå- gon uppmärksamhet öfrig för den glada Viscaria alpina, som ännu högst upp mot spetsen af vallen tjusar blicken. Vi kunde ytterligare öka denna intressanta samling med åtskil- liga andra der förekommande arter, men inskränka oss till att bland dessa omnämna endast Cotoneaster vulgaris, Lonicera cerulea, Androsace septentrionalis och Paris quadrifolia *). Midt ibland denna rika natur glömmer man lätt att man befinner sig inom polcirkeln. En blick på den motsatta *) Denna fyndort för Paris quadrifoiia likasom äfven de af J. FELLMAN i Index n. 162 uppgifna, Patsjoki och Kouda, har af misstag ej blifvit anfórd i efterföljande vüxtfórteckning p. 64. XLVI stranden är dock tillräcklig att skingra denna villa. Annu i slutet af Juli se vi der fläckvis betydliga snöqvantiteter, hvilka vissa år lära blifva qvarliggande öfver hela sommaren. Ej underligt således om vegetationen, som ständigt bevatt- nas af det från dessa i jemn smältning stadda snömassor nedrinnande kalla vattnet, hvars afdunstning ytterligare be- tydligt nedsätter de närmaste luftlagrens temperatur, icke al- lenast genom de många här uppträdande alpina formerna, utan äfven till hela sin utveckling företer en rent högnor- disk karakter. Ranunculus hyperboreus och pygmaus, Viola bi- flora,: Phyllodoce taxifolia, Saxifraga cernua, rivularis, nivalis och stellaris m. fl. pygmélika fjellväxter hafva här nedslagit sina bopálar. Veratrum krymper ihop, isynnerhet närmast snön till en obetydlig dverg, som ännu ej ens utvecklat knoppar, ehuru den på gynnsammare lokaler redan länge va- rit stadd i full blomning. Också fann Barn en betydlig tem- peraturskilnad rådande på hvardera sidan af floden. På den norra visade termometern 17? R. närmast jordytan, hvars öfversta lager befanns vara uppvärmdt utöfver 10? R., dà deremot observationerna på den södra sidan såsom resultat lemnade endast 5?, och detta oaktadt ett endast några tim- mar tidigare fallet varmt regn för tillfället måste anses hafva förhöjt dess temperatur”). Der floden ett sycke ofvanom byn ändrar riktning försvinner denna olikhet. Hvad beträffar ryska Lapplands norra och östra kust- sträcka, är den liksom Finnmarkens af en subalpin ka- rakter. Men då den i sistnämnde landskap snart öfvergår antingen i skogs- eller fjellregionen, bibehåller den här, som det tyckes, samma natur långt inåt landet och förlorar sig slutligen i skogsregionen, utan att någorstädes sammanflyta med den högre fjellregionen. I det inre af ryska Lapp- land torde nemligen öster om Chibinä knappast förekomma några fjell, utan utgöres hela denna del af ett lågt taffelland. Dess begge största floder, Ponoj och Warsuga, hafva ock derföre enligt BAER sin upprinnelse ur ett kärr. Äfven ku- >) Jfr. BAER l. c. pp. 138 och 139. XLVIL sterna äro låga och nå, såsom mig tyckes, ingenstüdes på den lappska halfön mer än 2 å 300 fots höjd öfver haf- vet. Vester om Kola fjorden äro de deremot, såsom redan blifvit anmärkt, något högre. Ehuru den mellan Pjalitsa och Varangerfjorden lig- gande kuststräckan onekligen närmast motsvarar WAHLEN- BERGS Regio subalpina, Visar sig dock äfven här små, om för- hållandet i Samojedernas land ytterligare påminnande afvi- kelser. Liksom i detta land den alpina och björkregionen småningom ófvergà i hvarandra, utan att bestämda gränser dem emellan kunna uppdragas *), råder äfven i sistnämnda region af ryska Lappland en egendomlig blandning af arter, som i de vestliga Lappmarkerna dels uteslutande tillhöra den högre fjellvegetationen, dels alls icke förekomma ofvan barr- trädsgränsen. Å ena sidan finna vi nemligen här en mängd de vestliga Lappmarkernas alpina regioner ej nående sydli- ga växter, såsom Ranunculus repens, Stellaria nemorum, gra- minea och borealis, Cerastium vulgatum, Geranium sylvaticum, Spirea Ulmaria, Rosa cinnamomea, Alchemilla vulgaris, Geum ri- vale, Sorbus Aucuparia, Epilobium palustre, Montia fontana, Hip- puris vulgaris, Parnassia palustris, Achillea Millefolium, Antenna- ria dioica, Tracacum officinale, Ledum palustre, Echinospermum deflezum, Euphrasia officinalis, Pedicularis Sceptrum- Carolinum, Rumex acetosa, Alopecurus geniculatus, | Calamagrostis neglecta, Milium effusum, Aira ccespitosa m. fl., uppblandade med den subalpina regionen utmärkande lägre fjellváxter, såsom Viola canina var. montana, Epilobium alpinum, Nardosmia frigida, Gnaphalium sylvaticum var. norvegicum, Saussurea alpina, Bartsia alpina, Phleum alpinum m. fl. Å andra sidan sakna vi dere- mot Åctea spicata, Stellaria longifolia, Prunus Padus, Ribes ru- brum, Arctostaphylos Uva-ursi, Calluna vulgaris, Pyrola uniflora, Alnus **), Orchis maculata, Carex panicea med var. sparsiflora +) RuPRECHT l. c. p. 16. ++) Detta trädslag, som vid Kola fjorden upphör litet sednare än barrträden, observerades af mig inom björkregionen för öfrigt endast i Ponojdalen, der den växte i form af en liten buske. Äfven Populus Tremula, som i vester upphör vid Kola fjorden och i öster i dverglika XLVIIi med flera de vestliga Lappmarkernas subalpina region &üll- hörande arter, hvilkas platser vi i stället finna intagna af Ranunculus hyperboreus, Viola canina, Lathyrus palustris, Vicia cracca, Chrysosplenium alternifolium, Adoxa Moschatellina, Galium boreale, Tanacetum vulgare, Pyrola rotundifolia och Digraphis arundinacea. Af dessa uppträda visserligen en del äfven i Norge inom björkregionen, men i svenska Lappmarkerna fö- rekomma de ej ofvan barrskogsgrünsen. Till dem sälla sig ytterligare en mängd arter, hvilka åtminstone i de inre delar- ne af de vestliga Lappmarkerna och till en del äfven i Finmarken trifvas endast på de högre fjellen, eller i allmàán- het inom den alpina regionen, sådana äro Ranunculus acris var. pumilus, R. pygmeus, Draba alpina, Melandrium apetalum, Silene acaulis, Alsine biflora *), Arenaria ciliata och uliginosa, Stellaria cerastioides, Astragalus oroboides, Dryas octopetala, Saxi- fraga stellaris var. comosa, Cassiope hypnoides, Gentiana tenella, Pedicularis hirsuta, Salix herbacea, Luzula spadicea var. Kunthii, Carex ustulata, lagopina och rupestris, Aira alpina och Phippsia algida. Att denna mängd högre fjellväxter, hvilka meddela östra Lapplands jemförelsevis låga kuststräcka en alpin an- strykning, här finna tjenliga växtställen härrör, såsom äfven WAHLENBERG anmärker om de yttersta hafsklipporna (Alpes maritime) i nordliga Norge, mindre af dess höjd än dess för de kalla hafsvindarne öppna läge. Utom denna region ej anträffade växter äro: Ranuncu- lus pygmeus, Viola biflora, Cerastium alpinum var. glabratum, C. trigynum, Sazifraga cernua, nivalis och stellaris, Archangelica officinalis, Hieracium saxifragum, Gentiana tenella, Armeria si- birica, Koenigia islandica, Luzula spadicea var. Kunthii, Juncus castaneus, Carex vesicaria var. virens, Hierochloa alpina, Trisetum subspicatum, | Colpodium latifolium, Poa pratensis var. alpigena, exemplar uppträder ännu vid Lumbofski, saknas på hela den mellan- liggande kuststräckan. *) Af denna växt, som nedanföre pag. 13 anfüres såsom för oss okänd från östra Lappland, öfverkoms af mig tillfälligtvis nà- gra individer bland af N. J. LAURIN från Ponoj hemförda exemplar af Stellaria cerastioides, hvadan således dess fórekomst i ryska Lappland är satt utom allt tvifvel, XLIX hvilka alla förekomma så väl i dess östra som vestra hälft. Enahanda utbredning hafva inom denna region af här upp- trädande högre fjellväxter Arenaria ciliata, Dryas octopetala, Sib- baldia procumbens, Saxifraga oppositifolia, Oxyria digyna, Jun- cus biglumis, Carex rupestris och lagopina, Salix reticulata och herbacea (alla förekommande äfven 1 fjellregionen och den sistnämnde dessutom ännu vid Kantalaks) äfvensom den utom bjórkregionen endast från Kantalaks bekanta Saxifrago rivularis. För öfrigt hafva åtskilliga alpina växter, hvilka endast sparsamt förekomma i öfriga delar af östra Lappmar- ken, inom denna region en allmännare spridning. Sådana äro: Ranunculus acris var. pumilus, Silene acaulis, Cerastium al- pinum (typica) Hieracium alpinum, Diapensia lapponica, Azalea procumbens, den här högst allmänna Carex rigida m. fl. Be- träffande inbördes förhållandet mellan detta områdes beg- ge regioner, den östra och vestra, äro de till sin yttre habitus hvarandra temmeligen lika. Såsom. en olikhet kunna vi dock anmärka kuststräckans fórherrskande klippiga natür i den sednare, under det att nakna klippor inom den förra äro mera süllsynta. Deremot fórete de i anseende till sin vegetation så stora egendomligheter, att deras särskiljande såsom skilda regioner är icke allenast fullkomligt berättigadt utan alldeles nödvändigt. Vi skola först betrakta den 1. — ÓSTRA. Af bjórkregionens begge hälfter är denna, som upptager östligaste delen af ryska Lappland från Pjalitsa till Jokonga bugten, den vida vägnar intressantare. Utom att de flesta af de inom vestra bjórkregionen fórekommande alpina for- merna uppträda äfven här, äro på få undantag när alla de förutnämnda, inom det skandinaviska florområdet till ryska Lappland inskränkta arterna uteslutande östra björkre- gionens innebyggare. Denna region företer derföre de stör- sta egendomligheter och afvikeiser från den lappska vegeta- tionen öfver hufvud. Den mängd för Skandinavien främman- de, om ett östligt ursprung vittnande elementer, som här zi LII alpinum, Ranunculus repens var. hirsutus, Silene acaulis, Lychnis apetala, Alchemilla alpina, Epilobium palustre var. lineare, Hie- racium murorum var. nigrescens, Echinospermum deflexwm, Cha- maorchis alpina, Carex microglochin, atrata, rigida var. Limula och C. aquatilis var. epigejos, Poa alpina var. alpestris och P. pra- tensis var. hiantha. Af fjellregionen tillhörande arter, hvilka ej förekomma i östra bjórkregionen, finna vi här Cassiope hypnoides, Pedicularis hirsuta och Carex vesicaria var. pulla. III. — FJELLREGIONEN. (Regio alpina.) Denna en jemfórelsevis obetydlig terräng omfattande region bildar ej såsom de föregående ett sammanhängande bälte, utan utgöres af enstaka, ofvan björkgränsen sig höjan- de fjelltoppar, af hvilka de som omgifva sjöarne Imandra och Nuortijaur äro de förnämsta. Lägga vi härtill fjell- ryggen mellan floden Lutto och Enare sjö äfvensom möj- ligen det söder om Fiskarhalfön sig resande Mutkie fjellet samt det vid Peisen, torde detta vara allt som rimligtvis kan hänföras till den alpina regionens område. Hvad dessa fjells höjd vidkommer, känna vi redan, att ej ett enda af dem når snógrünsen. Såsom förut blifvit omnämndt uppskat- tas de högsta af dessa, Chibinä och de vid Nuortijaur, af Middendorff till omkring 2500 fot; de ófrigas känna vi alls icke. En närmare karakteristik af denna region måste här uteblifva af det enkla skäl, att jag aldrig undersökt den- samma *). Chibinä är det enda om hvars vegetation vi ega *) Den redan långt framskridna årstiden, dà 1861 års resa företogs, gjorde det till en nödvändighet att, ju förr, dess hellre, söka uppnå Ishafskusten. Fjellen vid Imandra skulle derföre först på återre- san bestigas. Af åtskilliga orsaker måste denna dock ske snabbare än önskligt hade varit, hvarföre nämnde afsigt ej kunde komma till utfö- rande. Då 1863 års resa anträddes, skedde det med den fasta före- sats att för ingen del försumma undersökningen af dessa fjell. Men ej heller nu var lyckan mig bevågen. Den 25 Augusti, strax efter ankomsten till stationen Rasnavolok, derifrån fjellvandringen skulle LIII någon kunskap. Enligt allas enstámmuga utsago, som be- stigit detta fjell, skall det för botanisten erbjuda föga in- tresse. Stora sträckor skola vara betäckta af ett grofkornigt, ända till en aln mägtigt gruslager, der inga växter förmått rotfásta sig. Ej under således om det företer ett sterilt ut- seende *). Vår kunskap om vegetationen 1 fjellregionen in- skränker sig således nästan uteslutande till de få alpina väx- ter vi hafva oss bekanta från detta fjell. Egna för denna region äro: Ranunculus glacialis, Papaver alpinum, Cardamine bellidifolia, Potentilla nivea, Antennaria alpina, Erigeron alpinus (Peisen), Cassiope tetragona, Salix polaris, Luzula arcuata, Carex ericetorum var. membranacea (och Kobresia caricina?). Lägga vi härtill de pag. XLIX uppräknade växterna àt- vensom de denna region tillhörande trenne arter, hvilka om- nämnas på föregående sida, är detta allt hvad vi känna om vegetationen i ryska Lapplands fjellregion. Med undan- tag af Erigeron alpinus, som uppgifves för Peisen, äro alla dessa växter för mig bekanta endast från Chibinä. IV. — HAFSSTRANDSREGIONEN. (Regio maritima.) Såsom redan sjelfva namnet gifver tillkänna, utgöres den- na region af den yttersta hafskusten, hvilken den upptager under hela dess sträckning från Keret till Varangerfjorden, endast här och der afbruten af i hafvet mer eller mindre brant stupande, högre bergshällar. Till sitt yttre afviker den ej obetydligt från motsvarande region i Norge. Då vi i företagas, utbröt ett häftigt oväder med regn och snöslagg, och då väderleken efter tvenne dygns förlopp omsider stadgade sig och fjellen åter framträdde ur töcknet, presenterade de sig i full vinter ornat. Nederbörden hade der uppe skett i form af snö. Under sådana för- hållanden hade det besvärliga uppklättrandet naturligtvis varit fullkom- ligt ändamålslöst. Det återstod derföre ej annat än att fortsätta resan, lemnande fjellen åt sitt öde. +) Jfr. härom för öfrigt MIDDENDORFF l. c, p. 157 ff, LIV sistnämnde land finna kusterna omgifna af oräkneliga holmar och skär samt sönderskurna af en otalig mängd djupt in- trängande fjordar, äro de deremot i ryska Lappland i sak- nad af såväl det ena som det andra. Enligt PUSCHKAREFF finnas nemligen på hela kuststräckan inom Kolska kretsen endast 53 holmar, och hvad fjordarne vidkommer, äro, de hvilka förtjena denna benämning, på få undantag när alla förekommande vester om Kolafjorden, ännu lättare räk- nade. I Norge äro stränderna öfverhufvudtaget klippiga, i ryska Lappland bildas de deremot under ej obetydliga sträc- kor af idel sand, i hvilket afseende isynnerhet den lappska halföns södra kust, som äfven inom denna region framstår genom sin fattiga flora, utmärker sig. Till hafsstrandsregionen räkna vi icke allenast de på de yttersta med saltpartiklar impregnerade hafsstränderna fö- rekommande - arterna (Plante littorales), utan äfven sådana som, ehuru växande utom detta bälte, likväl uppträda endast vid kusterna (Planie orarie). Utom denna region förekom- ma ej Cochlearie, Honckenya peploides med var. oblongifolia, Stellaria crassifolia (typica), humifusa och hebecalyx, Lathyrus maritimus, Hippuris maritima, Cenolophium Fischeri, Ligusticum scoticum , — Chrysanthemum | arcticum , Matricaria inodora var. pheocephala, Aster tripolium, Veronica longifolia var. maritima, Mertensia maritima, Glaux maritima, Plantago maritima, Gen- tiana aurea och detonsa, Salicornia herbacea, Atriplem patula var. halolepis, Triglochin maritimum, | Zannichellia polycarpa , Zostera marina med var. angustifolia, Juncus Gerardi, Carex glareosa, norvegica, incurva, maritima och salina med varr., Blys- mus rufus, Scirpus maritimus, Atropis distans var. pulvinata, Ca- lamagrostis strigosa oah Elymus arenarius. Äfven Conioselinum Fischeri, Sedum | Rhodiola, Saxifraga cespitosa och Atropis dis- tans (typica) uppträda i östra Lappland endast i hafvets ome- delbara närhet, hvarfóre också dessa rätteligen torde böra räknas till denna region. Af ofvannümnda växter äro Hippuris, Cenolophium, Aster, Glaux, Salicornia, Atriplex, Zannichellia, Zostera, Carex mari- tima, Blysmus, Scirpus och Calamagrostis ej observerade utom LV de kuststrückor, som begränsas af barrskogsregionen. Chry- santhemum, | Gentiang, Stellaria hebecalyr oah Carex incurva tillhöra deremot uteslutande de kuster, som gränsa till bjórk- regionen. De öfriga lida ej af denna inskränkning i sin ut- bredning, utan fórekomma ófver hela regionen. Efterfoljande statistiska tabell, der för bättre ófversigts skull artrikheten tagits till grund för familjernas uppställ- ning, är afsedd att åskådliggöra vegetations intensiteten inom de skilda regionerna. Östra barrskogsregionen, hvarifrån, såsom redan ofvanföre blifvit anmärkt, endast omkring 100 fanerogamer äro bekanta, äfvensom fjellregionen hafva, i följd af vår ofullständiga kännedom om deras vegetation, blifvit från densamma uteslutna. Onödigt hafva vi äfven an- sett vara att upptaga hafsstrandsregionen med sina få arter, hvilka dessutom alla äro ofvanfóre uppräknade. LVI Embryophyte 489. Cyperacem.....6.-e Gramines 2115. beer Synantheree. .. .... 3 Caryophyllacem . . .... ROSACER Ik sr DT SUIS c (Cnuciferee (o 327 Las Ranunculaceg . ... . .. Personae cs 5329-40. Salicacege. .. 2.2... imeacedm ec SE. 197 Juncacese.. OOBIISIS Papilionacee. ....... Orchidacece 9 ee ee Te Polygonacege..... Sc Umbellifer&e ........ Saxifregacem. . sc. e. Borraginacee ......«. Potamogetonace2 ..... Gentianacem .. . . . . sd YÉELOG IG SO oO OFOROECOO OLOR iPrimnlaces cc ees ss Violacee . » .. .. oc iubincem. CENE Ne Alismacese. «severe se Betulacese ee ee u- Haloragidacee. ...... Lentibulariacee . . .... Typhaeee ........- Vaeciiacem.. v.e Chenopodiaeee ...... Gonifemeraeues Wee o B " Vesira Ju "s Ed 3 Barrskogs- jön gt 5 : NEU regionen. RIS SIR T TI Bes. s: SEES 58 |11,56| 97.) 29 | 43 | 16 | 23 | 26 47 | 9.1] 33 | 31 | 36 | 32 | 21 | 33 39 | "795|/27 | 211 29 | 95 | 14 | 26 31 | 6,2 17 | 15 | 21 || 16 | 16 | 19 29 | 04,50) 17 | 14 | 18| 15 | 13 | 16 91| 4214 | 8|15| 8| 5 10 21-7. | 16 | 8pd6 yg [189148 19 | 3,59| 12 | 12 | 16 | 14 | 11 | 15 18 | 3,6| 13 | 10 | 13 | 10 | 7 | 10 15 |- 8,07 ||: 19- | A1 ^|:19 41:6 ]!86n 8 359105 8| 6 | 10 | 20 | 10 | 11 14. 2,86 |) TOG -5 [4E EST 3 6 pa ^8 - 7 ES di. vs 8. 5 8J|o6) 041 08 15 7| &| aptis BINE 10:|-2,4] .4 | "2^; 4 ]o 943p ORO ES 8| del 6 AJ, 7) 2 dene SAR 5| 4^6 ENE 7 oo34as| 2 |o 92,1 NITE dns 7 | $08 yos = al 6| 846 | cames M des 4|.84:^6 «39 ama 6| Tas 5| 4|. 6| 39 5 1do| &| | jd JEMEN 5 wo [5-5 o8. muda 4 | 0s2| 4-1 4| 4| —"12432 Aur os A| 8 | Apo TS Ed A| 9| Aj NM ROM S kp Aq ossa ws 3| 06 1 1 1j|/—|—!— 3 3/084. 8] 3 080v edouj(n '3221x10fq qoo -sSoxsileq ^A I EA Roe DD RA € M VW E zu 5255uUÜ5dg fu m Ó O9 HF Ro BB OtoRRO OD) - BH I C: B - CO CO Crassulacee ........ 3 Onagracee... da ... 3 Bibilàgea. sip gir o9. elo 3 Caprifoliacee . ..... bu Droseracee ........ 3 Geraniacee. .. ... ... 2 Grossulariacez ...... 2 Melanthacee . ....... 2 Nympheacee. .... r 2 Plantaginacee . ...... 2 Hitfieaoee, ka kamrat er 2 Valerianacee ....... 2 HAMINERE 2... 1 CallacgdA - biete Melo Campanulacege. ... ...| 1 Bsiacec eo M duty 1 fornacem sa gort ssl 1 Empetracee ....... «alit Hypericaeeg.. sl ee 1 E3IusBoS o cns? PM 1 Ixviliragess ee dns eos art 1 Oüzalidagem i. 4d. eui 1 Bapaxeraeee ......-.. 1 Plumbaginacee ...... 1 Polemoniacee ...... 1 Polygalacee ... .....| 1 Parülabaeem. eyed. 1 Rhamnacee ..... $ 1 Thymeleacee ....... 1 Summa 489 Filices 28. Polypodiacee ....... 14 Lycopodiacee ....... 8 IBdusetacemt, . 2277.4 | 6 dir lest ua] clara ra 2 4 bo54:584-:2]224523:4: 3878 3 heswigidbesdode) :edbon 0:5].2]| 11.2] 2| —| 21 9 ESSER RER TR PIE RR REN NT. aded 46528. stilens sel Todd btt! stdedri? s 124:2:5:21 Dt nå pidas? 4obl dis [natdosk- b dira. si loe adeo oae NE ” 2 2 Be BFS t —H 2 » nr 1 1 1 1 1 9 020 | — | —| — 1 1 1 1 A let heat EM ^ cxlo: blatte it Bod dalsá leken etl ads lor dati wulnft dob le doou 4. fä soni dad SR |A ob dod mié UO. esie 1t vellet caede] od 1 xtd oet PNVER rare ddlsddbnodt. S055: abe cM rt ^ BI 3! Hii ;iz yis 373 2*3 pes ci dv BP MPH I t FER BORK (ÖR RE i E 3b YA i entlinia! sne Ilos NR IETF Han ddaokd dab ádhd Led os edd Fa | eor ANN R mc dök Hibotd eter — |a41 256 375 |238 |191 |273 |445 | 500|13| 8|14| 9| 7. 9|44 39859| 7| 7| 8| 4| 5| 5| 8 IP MO m 5 Summa | 28 | — |. LVIII Af de 70 familjer, på hvilka HooKER i sitt oftanámnde arbete fördelar den arktiska florans fanerogamer, sakna vi i ofvanstáende förteckning 14, hvilka i östra Lapplands flora ej ega några representanter. Dessa äro Saraceniacee, Hydro- phyllacee, Orobanchacee, Santalacee, Hydrocharidacee, Iridacee, Eleagnacee, Balsaminacea, Linacee, Elatinacee, Tamaricacec, Dip- saceg, Myricacee och Cupulifere. Af dem förekomma de tio sistnämnda i de vestliga Lappmarkerna, ty äfven lridacec, Eleagnacee och Balsaminaceg, hvilka HookER ej upptager för arktiska Europa, äro der representerade. Af Santalacee och Hydrocharidacee förekomma representanter i sydligare de- lar af Skandinavien. Alla den arktiska florans växtfamiljer, på två undantag när, Saraceniacee och Hydrophyllacee, finnas således i den skandinaviska floran. Af ofvan intagne tabell framgår, att familjen Cyperacee utgör inemot !/, af hela östra Lapplands fanerogam vegeta- tion, Gramineg !|,4, Synantheree !|,,, Caryophyllacee !/,;, Ro- saceR !1,,, Crucifere och Ranunculacee !|,,, Personate !/,,, Sa- licacee !|,,, Ericacee och Juncacee hvardera !/,,, Papilionacec ![54, Orchidacee, Polygalacee och Umbellifere en hvar */,,, Saxi- fragacee !|,, o. s. v. . Vidare finna vi deraf, att af de skil- da vüxtregionerna den nedre vestra barrskogsregionen med 341 fanerogamer (106 monokotyl. och 235 dikotyl.), hvad artrike- dom beträffar, intager främsta rummet. Dernist följer den ófre vestra barrskogsregionen med 256 arter (83 monok. och 173 dikot.), så östra bjórkregionen med 238 arter (65 monok. och 173 dikot.) samt slutligen vestra bjórkregionen med 191 arter (59 monok. och 122 dikot.). I vestra barrskogsregio- nens ófre och nedre region tillsammantagne utgör summan 375 (120 monok. och 255 dikot. Lägga vi till detta tal de 3 inom östra barrskogsregionen antrüffade arterna, hvilka ej blit- *) Enligt ANDERSSON, Conspectus vegetationis Lapponie, p. IX, är förhållandet inom hela den lappska floran sådant, att Cyperacee utgör Is, Synantheree och Graminee Yw, Caryophyllacee "/,&, Crucifere Va ,, Salicacee !/,4, Ranunculacee och Juncacee !/,4, Rosacer !|,4, l'apilionacec, Ericacee och Orchidacee !/;5, Saxifragacee 'Yis, O. 8. v., af hela vegeta- tationen. LIX vit funna i den vestra, uttrycker den häraf uppkommande summan 378 (121 monok. och 257 dikot.) artantalet för hela barrskogsregionen. Tfrågavarande tablå upplyser oss yt- terligare, att hela björkregionen räknar 273 arter (79 monok. och 194 dikot.), äfvensom att antalet fanerogamer inom denna och barrskogsregionen tillsammantagna utgör 445 (133 monok. och 307 dikot.). Det är således 44 arter som uteslutande tillhöra fjellregionen och hafsstrandsregionen. Deraf belöpa sig 10 på den förra och 34 på den sednare. Antalet af för östra Lappland kända fróvüxter uppgår sålunda till 489, hvaraf 155 äro monokotyledoner och 334 dikotyledoner. Af sporväxter känna vi: Filpgs, us sn ATEN Yu. dae 40. Cbharaceg.......... 0. Lichenes . . 291. Musci (omkr.) 250. Fungi......,424. Hela antalet af för ryska Lappland kända arter utgör således: Embryophyte. .... 489. Sporopliytie ^C S19. 1063. 1552. Fórhállandet mellan mono- och dikotyledoner blifver således för hela ryska Lappland = 1: 2,15, och för de skilda regionerna gestaltar sig detta sålunda: Öfre vestra barrskogsregionen . .— 1: 2,08. Hela barrskogsregionen ...... M Pep Us Vestra barrskogsregionen .....—41: 2,3. Nedre vestra barrskogsregionen .— 1: 2,22. Vestra bjórkregionen. . sms. .— 1: 224. Hela bjórkregionen ........—1: 246. Óstra bjórkregionen ........—1: 256. Vi finna således häraf att monokotyledonerna smánin- gom aftaga mot öster; ett faktum, hvarpå följande siffror kun- na tjena som ytterligare bekräftelse, Under det att fórhállan- +) Utom Diatomaceer. LX det mellan mono och dikotyledoner i arktiska Grönland är — 1:24 *) och pà Island — 1: 1,75 **), ár det vid Qvickjock —1: 241 ***), i hela, Lappland — 1: 2,13 ***), 1 ryska Lapp- marken — 1: 2,15, i Samojedernas land ungefär = 1: 3,90 Af alla i efterföljande förteckning för östra Lappland uppgifna växter, undantagande endast de få arter, som äro ut- märkta med kursiv stil T), förvaras exemplar i Finska Museum, der således detta landskaps flora numera är ganska väl re- presenterad. Af de af 1861 och 1863 àrs expeditioner hem- förda fanerogamerna äro följande för nämnde Museum nya: Ranunculus hyperboreus var. Samojedorum, Pceonia anomala, Gy- psophila fastigiata, Astragalus oroboides, Potentilla nivea, Lonicera cerulea var. glabra, Gentiana tenella, Luzula arcuata var. sude- tico-arcuata, Eriophorum callithriz, Poa nemoralis varr. cesia och coarctata, Carex rigida var. Limula samt de inom skandinavi- ska floromràdet förut ej observerade Stellaria hebecalyx och Calamagrostis deschampsioides. Bland mossorna, lafvarne och svamparne funnos en mängd för den skandinaviska floran nya arter och af dessa voro 65 förut obeskrifna, nemligen 2 mossor, 34 lafvar och 29 svampar. *) HooxER, l. c., p. 271. **) HOookER, l. e., p. 273. >) ANDERSSON, Conspectus veget. Lapponie, p. IX. Oanmürkt böra vi likväl ej lemna att författarens begränsning af artbegreppet afviker något från den vi i förevarande arbete följt. Dock torde inverkan hàr- af på de tal, som uttrycka förhållandet mellan mono- och dikotyledo- nerna, vara föga märkbar. **5*) HOOKER, 1. c., p. 284. 1) Dessa äro: Ranunculus glacialis Och Ficaria, Cardamine bellidi- folia, Sisymbrium Sophia, Stellaria longifolia var. alpestris, Drosera votundi- Jolia var. obovata, Sedum annum, Ozxalis, Carum, Antennaria alpina, Evrige- ron alpinus, Circium palustre, Gentiana detonsa, J'olemonium caeruleum (ty p.), Salicornia, Salix finmarkica, Potamogeton natans, Convallaria, Peristylus albi- dus, Herminium, Calla, Carex microglochin, Heleonastes, stellulata, stygia och livida, Kobresia, Eriophorum gracile, Calamagrostis strigosa, Bromus och Isoé- tes lacustris. LXI Kritisk ófversigt af átskilliga fór ryska Lappland uppgifna arter, hvilka alla, på få undantag när, blifvit från efterföljande váxtíórteckning uteslutna. 1. Ranunculus Flammula J. FELL«. Index n. 2835 *) är R. Flammule var. reptans (L.), som ensam förekommer i ryska Lappland. A. reptans, som 1 Wahlenbergs Flora Lapp. är egen art, är hänförd som synonym till R. Flam- mula hos SreRENGEL, hvarifrån detta namn influtit i Index. 2. Pwonia intermedia FR. S. V. Sc. p. 555 ar P. ano- mala L. Jfr. nedanfóre p. 5. 3. Nasturtium amphibium J. FELLw. Index n. 270 är otvifvelaktigt — Sisymbium terrestre Ws6. Fl. Lapp. = Si- symbrium amphibium 8. L. = Nasturtium palustre Dc. 4. Silene nutans J. FELLM. Index n. 193 är S. tatarica Pers. Jfr. nedanfóre p. 11. 5. Stellaria crassifolia var. brevifolia Rarw. anfóres af W. NLANDER och Tu. SLAN (Herb. Mus. Fenn. p. 42) för ryska Lappland på grund af ett i finska museum fór- varadt exemplar, taget af FR. NYLANDER "ad flumen Kutja”, en bäck, som finnes i Kuolajärvi socken af finska Lapp- marken, dit denna växt således bör hänföras. 6. Stellaria palustris var. glauca WirtH. — Under detta namn förvaras 1 finska museum ett exemplar, taget af Epv. NYLANDER och GaDD vid Peisen i nordvestligaste de- len af ryska Lappland. Mig synes detta ej vara annat än en mer än vanligt storblommig form af Stellaria gra- *) För utredande af synonymiken i min faders Index är det af vigt att veta, att WABLENBERGS Flora Lapponica var det förnämsta och nästan enda litterära hjelpmedel, som stod honom till buds vid väx- ternas bestämning uppe i Lappmarken, der han befann sig betydligt öfver 100 mil! aflägsnad från närmaste botaniska museum. TIhågkom- mer man detta, äro de misstag i synonymiken, hvilka sedermera vid växternas ordnande efter SPRENGELS Systema Linnei uppstått, lätt ut- redda. LXH 10. 11. 12. minea var. juncea. FR., hvarmed den ófverensstimmer så till färg, blad och habitus, som äfven i anseende till kron- bladen, hvilka knappt äro längre än fodret. Mig vetexli- gen har hvarken den genuina Stellaria palustris RETZ., el- ler ens någon form deraf, någonsin blifvit funnen i Lapp- marken. Phaca uralensis J. FELLM. Index n. 292 är = Astra- galus uralensis Fl. D. och L. Fl. Svec. — Phaca sordida Wes. Fl. Lapp. = Oxytropis campestris var. sordida (W ILLD). Phaca uralensis W 56. förekommer ej i arktiska Europa. Trifolium alpestre, som enligt F. NYLANDER (Bota- niska Notiser 1842, p. 153 och 154) är allmän vid Ke- ret och Kantalaks, är, att dömma af lokalen, Tr. pra- tense var. villosum. Jfr. nedanfóre p. 18. Den verkliga Tr. alpestre L. är inom skandinaviska florans område künd endast fràn dess sydligaste delar. Ervum hirsutum J. FELLM. Index n. 289 förekommer endast söder om Keret och tillhör således ej ryska Lapp- lands flora. Rosa villosa J. FELLM. Index n. 255 är sannolikt R. karelica FR. R. villosa WsG. Fl. Lapp. är deremot R. mollissima Fs. R. villosa L. Sp. pl. förekommer ej i Lappland. Saxifraga tridactylites, som i J. FELLM. Index nm. 180 uppgifves váxa vid Kola fjorden, men nedanfóre pag. 27 med ? blifvit af oss anfórd som synonym till S. cespitosa, bör måhända ej ur ryska Lapplands flora ute- slutas. Den förekommer åtminstone i arktiska Norge ännu i Salten, ofvan 67? n. br., och uppgifves af PRYTZ (Flore Fenn. breviar. p. 85) vara tagen äfven 1 Kuusa- mo. Eller kanske vore det rättare att anse den för S. adscendens L., som i Norge förekommer åtminstone till Senjen, ofvan 69? n. br., (Norm. Ind. suppl. p. 18) och måhända ända till Massö invid Nordkap, der den upp- gifves vara tagen af GUNNERUS. Thysselinum palustre förekommer enligt J. FELLM. Index n. 114 "passim parcius" i ryska Lappland, men SE SA RE 13. 14. 15. 16. 17. 18. 19. 20. LXIII beror sannolikt på felaktig bestämning. "roligast afses med detta namn Conioselinum Fischeri Wimm. & GR., hvil- ken växt ej gerna kan undgå samlarens uppmärksam- het, ehuru den, ännu vid denna tid ej anmärkt för den skandinaviska norden, blifvit förvexlad med Thysselinum palustre, hvarmed den eger någon likhet. Lonicera xylosteum J. FELLM. Index n. 97 är L. ce- rulea L., hvilken ensamt förekommer på de i Index an- förda lokalerna. Cineraria aurantiaca F. NYE: Spicil. L, p. 27, är Senecio campestris L. Jfr. nedanfóre p. 34. Cineraria congesta uppgifves 1 Fn. S. Veg. Sc. p. 2 för östra Lappland. Jfr. härom medanfóre p. 35. Sonchus oleraceus, den enda art af detta slägte som anfóres i WBG. Fl. Lapp., förekommer enligt J. FELLM. Index n. 322 "ad Suonostroff haud procul a Keret." Sannelikt afses härmed den här och der kring Kanta- laks viken växande S. arvensis var. maritimus (L.). Leontodon keretinus F. Nvr. Spicil. L, p. 24, är L. autumnalis var. pratensis KocH. Jfr. nedanfoóre p. 37. Hieracium Auricula J. FELLM. Index n. 318 och H. dubium J. FErLw. l. c. n. 319 äro troligen = H. colli- num FR. Jfr. nedanfóre p. 38. Hieracium sylvaticum J. Fetrw. Index n. 317 synes afse antingen H. gothicum Fm. eller H. crocatum FR. eller kanske helst beggedera. j Atriplex nitens FR. S. V. Sc. p. 556 — "Atriplez e subdivisione A. hortensis? ÅNGSTRÖM i Bot. Not. 1844 p.51 är, att dömma af lokalen, Atriplem patula var. hololepis. Jfr. nedanfóre p. 51. I Skandinavien är A. nitens REB. antráffad endast "nedom Malmö i Skåne, vanligen införd med ballast, samt 1818 vid Stockholm och 1847 vid Kal- mar”, allt enl. HARTMAN Skand. Fl., 9 uppl., p. 170. Ru- PRECHT (Fl. Samojed. p. 10) angifver väl denna växt för Archangel, på grund af exemplar i BoHUSLAWs herba- rium (RuPn. l. c. p. S), men sannolikt är den äfven der endast en "planta adventitia" inkommen med främmande LXIV 21. 22. 23. 24. fartyg, hvilka årligen i stor mängd besöka denna hamn. Såsom dess nordligaste växtställen uppgifver LEDEBOUR (Fl. Ross. III p. 716) Lithauen och Volhynien. Alnus incana J. FELLM. Index n. 372 är A. barbata C. A. Mtv. — A/nus glutinosa var. pubescens RGt. Alnus incana WiLLD., som man ofta ser uppgifvas fór Lappland, torde der knappast fórekomma; àtminstone eftersókte jag den- samma fóürgüfves 1 ryska Lappmarken. Ej heller har jag sett den nágonstüdes i Osterbotten. Salix versifolia Wsnc., som i Herb. Mus. Fenn. upp- gifves för ryska Lappland på grund af ett i finska mu- seum förvaradt exemplar från Nejden i Syd-Varanger, har blifvit ur efterföljande förteckning utesluten, då nämnde lokal ligger utom gränserna för denna Lapp- mark. 3 Salix glabra Scopror. anfóres af LEDEBOUR (Fl. Ross. IIL, p. 612) för ryska Lappland, men bör helt och hàl- let ur Rysslands flora utmónstras. Enligt ANDERSSON till- hör denna växt uteslutande de sydeuropeiska alperna C'alpibus Europe meridionalis prorsus peculiaris": AND., Monogr. Sal. p. 174). Salix Wulfeniana J. FELLM. Index n. 24, hvarpà LzpbEBO0URS uppgift grundar sig, är nemli- gen ej S. Mulfeniana WiLLD. (= S. glabra ScoPoL.) utan S. Wulfeniana C. SPRENGLEL (= S. majalis W Be.). Salix finmarkica J. FzLLw. Index n. 16 är mójlh- gen S. caprea L., som ej finnes upptagen i Index, ehuru dess fórekomst 1 ryska Lappland stár utom allt tvifvel. . Herminium Monorchis J. FELLM. Index n. 330 är sannolikt Platanthera obtusata LiwDL. Jfr. nedanfóre p. 66. H. Monorchis Bn. torde knappt fórekomma 1 sà nord- liga trakter. Luzula nivalis J. FELLM. Index n. 136 är antingen en form af Luzula arcuata eller ock en fjellform af L. cam- pestris, till hvilken £L. nivalis Lizsr. hánfóres. | L. arctica BLYTT är mig veterligen ännu aldrig tagen i Lappmar- RE SA 6 Sua MEMEE. aii SA SSI 27. 28. 29. 30. LXV ken, ehuru den förekommer såväl på Dovre (Burr) som på Spetsbergen (MALMGREN). Carex hordeistichos Fm. S. V. Sc. p. 70 — C. or- thostachys Mey. ex Fn.1. c. p. 560, som af FRIES upp- gifves för östra Lappland, är mig derifrán obekant. Det nordligaste af LEDEBOUR (Fl. Ross. IV, p. 316) för C. or- thoslachys C. A. Mey. kända vàxtstülle i europeiska Ryss- land är Petersburg. Hvarpå FRmiES stöder denna sin upp- gift finnes ej angifvet. Carex lineola FR. i Botan. Notiser 1844 p. 53. — Den "nürmast €. salina stående nya Carex-art från Hvita haf- vet", som F. NYLANDER på anförda ställe i Botaniska No- tiser omtalar och hvilken af FRIES 1. c. anses för C. lineola C. A. Mrv. är måhända C. spiculosa Fn., F. Nvr. Carex robusta F. Nvr. i Botaniska Notiser 1844 p. 53 = €. rhynchophysa EF. Nt. Spicil. IL, n. 33 = C. leviro- stris FR. uppgifves af NyLANDER (Jot. Not. l. c.) vara mycket allmán i Petersburgska, Olonetska och Archan- gelska guvernementerne intill Polcirkeln. Måhända har NyLANDER, hvad exemplaren från Lappmarken vidkom- mer, härföre tagit grófre former af C. ampullacea (typ.), som af mig blifvit sedd ännu vid Knjáscha. C. leviro- stris har jag ej antráffat i Lappmarken. Också säger NYLANDER angående samma växts utbredning i ett sed- nare arbete”), att den förekommer "Per Kareliam et Gub. Olonetz usque ad mare album. (A nova Ladoga usque ad Archangopolin juxta viam publicam ubique.)" Här tyckes således ej vara fråga om Lappmarken. Den saknas ock i Nylanders samlingar från detta landskap. I Samojedernas land har hvarken RUPRECHT eller SCHRENK anmärkt densamma. Poa maritima J. FELLM. Index n. 65 är utan tvifvel P. maritima Ws6. Fl. Lapp., som åter är synonym till Atropis distans var. pulvinata (FR.). *) Jfr. F. NYLANDER, Spicilegium 1. c. LXVI 31. Glyceria pendulina Läst. uppgifves af Tu. FRIES (Bot. Not. 1865 p. 58) för ryska Lappland. Jfr. dock härom ofvanfóre noten p. xXi *). *) För att komplettera förteckningen på arbeten, som behandla ryska Lapplands flora, böra vi till de förutnämnda tillägga: 1. FRIES: Summa vegetabilium Scandinavie. Upsalie, 1846 & 1849. 2. W. NYLANDER: JN. I. Fellman, Lichenes arctici collecti estate 1963 in Lapponia orientali, (Exsiec.). 3. N. I. FELLMAN: Plante arctice exsiccate in Lapponia orientali collecte. Fasc. I—IV. Helsingforsie 1864. (Exsicc.). Innan jag nedlügger pennan, återstår mig ännu att för Herr Professor W. NYLANDER och Doktor Tu. SALAN offent- ligen uttala min uppriktiga tacksamhet för den utmärkta ZU hvarmed de städse tillhandagàtt mig med råd och upplysningar, då jag derom anhållit. P. S. Fórevarande afhandling nedskrefs redan år 1864, då äfven sednare delen deraf, pagg. 1— 99, trycktes. Orsaken hvar- före dess publicerande då uppskjöts var den, att jag i här ofvan- intagne allmänna del önskade meddela uppgift på antalet för ry- ska Lappland kända kryptogamer, hvilkas undersökning likväl, i följd af städse mellankommande hinder, kom att draga längre ut på tiden än då kunde förutses. Författarens sedermera iråkade långvariga sjuklighet föranledde ett ytterligare uppskof. Då den nu omsider efter fyra års förlopp lägges under pressen, sker detta i till en del omarbetadt skick. Helsingfors i Januari 1869. N. I. F. LXVII HBihamg. SELINS ofvannümnde bref till Professor W. NYyLANDER är, så vidt det lämpar sig för offentligheten, af följande inne- håll: Helsingfors, den 5 Augusti 1862. Högtärade Herr Professor. te Bj et sl a EE | | Ia i — j Förr: kg a fa ANAR — — "Min uppgift i främsta rummet ansåg jag vara att komplettera Museets samlingar, men vid en blick på Herbarii Musei fennici vürtfór- teckning såg jag att det utmärktaste redan förut var insamladt, särdeles från ryska Lappmarken. Jag hade således att samla och släpa med mig hela den långa vägen genom Olonets—Kola—Kildin och Kuusamo de mest triviala saker från 2 eller rättare 3 skilda florområden, ty vid ankomsten till Solovetska klostret fann jag att detsamma på den För- teckningen bifogade kartan var utom gränsen för det finska florområdet, hvarföre jag ansåg det vara säkrast att, under min väntan derstädes på "podoroschna" *) från Archangel, samla och pressa allt, hvad jag kom öfver, det må då hafva varit förut kändt från ryska Lappmarken eller Karelen, äfven derföre att jag var osäker till hvilketdera området det skulle föras eller om det alls skulle anses tillhöra vårt florgebit, såsom jag före min afresa från Helsingfors trodde mig förstå. Att samlin- gen från hvarje område blef ofullständig är ock naturligt, då jag un- der olika årstid besökte desamma, hvarförutom en dryg tid åtgick blott och bart till att resa. Sedan nu daglónararbetet — ty annorlunda kan jag icke kalla det idkeliga samlandet och konserverandet af de alldag- ligaste saker — är undangjordt, torde den, hvars lott det blifver att härnäst besöka dessa nejder kunna röra sig friare och egna såväl en mera odelad uppmärksamhet åt landets allmänna växtfysiognomi, som en mera tacksam möda åt rarare växters efterspaning. Min enda tröst är den, att jag fått åtminstone den botaniska samlingen fram i bästa skick och att de flesta exemplaren äro af den beskaffenhet, att de icke torde behöfva skämmas för sig. Efter denna föga hopp gifvande inledning går jag nu till sjelfva hufvudsaken, d. à. att lemna en torftig redogörelse för resan och dess resultater. Sedan jag upphunnit INBERG i Sordavala och der tillika med honom fulländat vår utrustning, anträdde vi först den 12 Juni vår egentliga resa. Den 14 skedde ankomsten till Olonetz, der vi dröj- de ett dygn för att fórskaffa oss "podoroschna", den 17 till Petrosa- vodsk, der vi också dröjde i samma ändamål. Här gjorde vi tillika +) Passbiljett. LXVIII bekantskap med Apothekaren GüNTHER, som i någon tid samlat insek- ter och växter på orten och i hvars sällskap vi gjorde en excursion i stadens omgifningar. Jag genomsåg och bestämde hans växter samt lyckades i honom förvärfva en arbetare för vårt finska Museum. Hans fjärilsamling var briljant. Ett bref, som han redan sistlidne höst skrif- vit, men som jag först nu inhándigat oeh besvarat, bifogar jag här- med. Ännu har jag ej fått svar af honom. Från Petrosavodsk togo vi en n.v. kosa till vattenfallet Kivatsch och marmorbrotten i Tiudie. Der drójdes en vecka under väntan på pass för en karl, som vi lejde till tolk och som sedermera var mig fóljaktig ända till Uleåborg. Från Tiudie bar det af till Povünets dit vi anlände den 1 Juli, och derefter i det närmaste lángsmed den på Herb.-Mus. Fenn. karta uppdragna grän- sen samt uppfór Telekina floden till Vigsjón oeh ófver densamma till vattenfallet Vojatz, som bildas af Vigfleden nära dess utlopp från sjön. Der dröjdes åter en kort tid och köptes en båt, hvarmed vi kommo ned för den mäktiga och strida floden till byn Soroka vid Hvita hafvet. Efter ett kort uppehåll derstädes och ett misslyckadt försök att komma till Solovetcka klostret med en pilgrimsbåt, som för sin skróp- lighet och svåra last måste vända om, beslóto vi att med egen båt fara längs kusten till Kem och derifrån till klostret. Beslutet sattes också i verkställighet, men komne till halfva vägen träffade vi en jakt, som styrde österut och hvars skeppare åtog sig att föra oss till närheten af klostret, dit vi äfven anlände den 11 Juli. På klostret uppehöllo vi oss till den 25, då vi med vår lilla båt satte öfver hafvet till Kem. Mot slutet af vår vistelse på klostret inträffade det obehagliga, att jag anfölls af en blodstörtning. Blödningen varade temmeligen länge och tvang mig att ligga stilla i Kem, der jag anlitade en tysk läkare. Då det var osäkert, huru länge jag skulle vara tvungen att ligga i Kem och dà INBERG ónskade vara hemma om möjligt i Augusti, så beslöts att vi skulle skiljas, hvarpå INBERG afreste den 29 Juli till Kola och áter- vände derifrån öfver Kantalaks och Kuusamo. Redan på tredje da- gen efter vår skiljsmessa satte jag mig åter i rörelse och seglade med min båt från Kem 10 mil norrut längs kusten, Der sålde jag den illa byggda och tungrodda upplandsbåten och fortsatte resan med båtskjuts till Keret (66? 18' n. br.), hvarifrån jag den 6 Augusti satte öfver vi- ken till Umba (341? o. 1.), der en flod af samma namn utgjater sig i hafvet. Min afsigt var att gå uppför denna flod till dess källor och öfver halfön till Kola, men då alldeles oöfvervinnerliga svårigheter lade sig i vägen för denna plan, reste jag vidare österut längs kusten till Warsuga, der åter en större flod utgjuter sig. Derifrån återvände jag och ankom efter att hafva uppehållit mig på särskilda ställen af kusten till Kantalaks den 29 Augusti. Oaktadt årstiden redan var temmeli- gen långt framskriden, begaf jag mig öfver Imandra till Kola. dit jag ankom d. 1 Sept., samt derifrån ännu till Kildin, der jag tillbragte 3 LXIX dygn, 6—8 Sept., i det ruskigaste väder man kan tänka sig. På áter- vägen besteg jag Chibinà-tundran den 17. Dervid hade jag oturen att välja en väg som på 3 skilda ställen afbróts af afgrundslika tvárdalar, till hvilkas botten jag fick lof att klättra für att åter stiga uppför mot- satta branten. Min fóresats att söka uppnå den högsta spetsen kosta- de mig en besvärlig vandring på de redan snöklädda åsarne och mitt hopp gäckades gång på gång, i det jag från hvarje höjd, som jag med möda bestigit, upptäckte en annan, som föreföll ännu högre. Slutligen nådde jag dock en kam som tycktes öfverskjuta alla de öfriga, och be- lönades med den herrligaste utsigt öfver Imandra. Den enda verkliga vinsten af hela vandringen var dock upptäckten af Potentilla nivea. Vid Kantalaks uppehólls jag åter af ett litet illamående och anlände först den 3 Oktober till Kuusamo kyrka. Finska museum har jag riktat med inalles 485 fanerogamer och Ormbunkar, som hittills saknats från dessa nejder, nemligen 210 från ryska Karelen (deri inbegripna 28, hvilka jag fann i GüNrHE&S herba- rium och som jag hoppas med det första få hitsända; de äro till stör- sta delen sådana, hvilkas blomningstid infaller sent, hvarföre jag ej sjelf var i tillfälle att vid min genomresa taga exemplar af dem), 125 från ryska Lappmarken samt 150 från Solovetska klostret. Af dessa äro Potentilla nivea och Arabis petrea, den sednare från ryska Karelen, nya för vår flora. I det följande skall jag uppräkna de i växtgeogra- fiskt eller annat afseende intressantaste arterna. Bland utmärktare Carices från ryska Karelen äro: C. Buxbaumii, C. paradoza, C. capillaris och C. norvegica samt från ryska Lappmarken: C. rariflora, C. panicea och C. filiformis, samt C. stellulata från Solovets. Lemna gibba (Kr. *), Paris qvadrifolia, Majanthemum bifolium (Lr.*), Cypri- pedium Calceolus, Corallorhiza innata, Listera ovata & Celoglossum viride (Kr.), Listera ovata äfven från Solovets och Celoglossum ända från Kildin, der- ifrån jag äfven har Hiíeracium sawifragum och Mulgedium alpinum; Galium Mollugo, Stenhammaria maritima och Thymus serpyllum (Kr. & Lr.), Poie- monium pulchellum BUNGE (Kr.), utmärkt för sin korta växt, klibbighet, glandel-ludd, starka och obehagliga lukt Linaria vulgaris, Veronica longi- folia och Bartsia alpina (Lr.), Melampyrum nemorosum (Kr.), Glauz ma- ritima (Lr.), Plantago media (Kr.), Haloscias scoticum (Lr. & Kr.), Pim- pinella Sazifraga, Nymphea alba och Nuphar luteum (Lr.), Ranunculus hyper- boreus (Kr.), Trollius europeus (Lr.), Aconitum lycoctonum (Kr. & Lr.), Ac- tea spicata (Lr.), Corydalis solida (Kr. GüNTHER), Arabis hirsuta (Kr.), Hypericum quadrangulum (Lr.), Sélene inflata (Lr.), Stellaria nemorum (Kil- din), Sagina nodosa procumbens (Lr.), Sazifraga nivalis (Kr.), Sedum acre (Lr.), Cotoneaster vulgaris (Lr.), Rosa karelica (Kr.), Potentilla Tormentilla *) Kr. betyder att växten är tagen i ryska Karelen; Lr. att den är tagen i ry- ska Lappmarken. LXX (Lr.), Spirea Utmaria (Lr.), Lathyrus maritimus (Lr.), Orobus vernus (Lr. & Kr.), Vécia sepium & Trifolium pratense var. villosum (Lr.), Polygonum am- phibium och Empetrum nigrum (Lr.). Daphne Mezereum (Lr. & Kr.), Ur- tica urens (Lr.), Polypodium Dryopteris (Lr. & Kr.), Woodsia ilvensis (Lr.), Asplenium. viride & trichomanes (Kr.), Struthiopteris germanica (Kr.). Dess- utom har jag från ryska Lappmarken medfört åtskilliga utmàárktare ar- ter, som redan förut blifvit tagna derstädes, ss. Selinum tataricum, Ce- nolophium Fischeri, Hedysarum obscurum, Sanguisorba polygama, Aster sibiri- cus ete. Om mina lafvar misströstar jag, på mossorna bygger jag små forhoppningsr.50-— os 519 pepe Addenda et Corrigzenda. Pag. xxvi, lin. 2: 662? lege 692? BEEXXXYL > 1:69? lege 692" » 9, lin. 29: datus lege datis » 12, , T: reportatam lege reportatum » 19, , 16: A. flora L. lege A. biflora L. (cfr. p. xLvui not.) » 22, , 3l: deleatur nullas » 43, 4, 9: G. detonsa lege G. detonsa » 98, , 10: l lege integerrimis 1. » B5, 4, 22:b lege 3 » 98, , 34: enumeratus lege enumeratas » O01, , 34: faciei lege facie » 4l, 4, 17: copiosa lege copiose 5», 88, , 34: partis lege partibus » 97, numeri 14 et 15, ut synonyma, in unam speciem, B. matricari- oides WiLLp. dicendam, conjungendi sunt. » 98, inser. post n. 22 Isoétidem echinosporam: Isoétes lacustris (L.) DUR., NORMAN Indez suppl. p. 52. "Hab, copiosius in lacu fluminis Pasvigelv, ubi latit. boreal. attingit 69? 20—30." NORMAN 1. c. Errata typographica leviora lector benevolus ipse corrigat. Kr. y. tir ria it Fue a MAP E Low (so) EX, Vina estat Avg MM olende, SF. vi n we Ör Kupeiren. Mirum (1; X Bays Vela M. Ln wii M Jl pidió iis Uf apt E ie E), Ii My apoliat wies d pexelpenass LEV I reati pert: Nena totu An Jost drÀo. ryalNa L ipae siii] iv, MdR) medan förut büfvin iy ous desta) udy ^ Nip Fra 4n .abusaixio). 32 shasb " LL I Mr miasizdatar jur: på vos dE färhogipan . i 143033 go [- 2209 37 - | 2308 52»[-*08 1E allah 9951 anal mptasrogsr 3951 malslsoqor : (iom drrdk qu) d oaroRid A sul I sse do Sa enlir 4 n165[ob' semob X Sa geumotsb ETE. JF aimivisgotni eg vt .l £ aget d uM asien »221 auvtaisumau sint anal doion stona nyligen iu $9351 Hag xni kr. ,füaiasqa mami di .enme tuoawe Ts AI da m ria ibaenamptoo: nmusbessibo aam :qcstoqso dqidoá mobirsóat Se ua teoq S uy Meis ssa PARROT Lum GG. CO) vim! » .leseod tel idu ,visgivea*l. sigivnl usel ai £5laoiqo.; n o qmaMaoH. — 7.06-—08- ^09 Haut Aaunoy aagt agíavoansad 10153 aorral a»ütq n il EMBRYOPHYT/E. REDEGIT N. I. FELLMAN. DICOTYLEDONE X. I. RANUNCULACEZ. Thalictrum alpinum L. J. FrgtLw. Index n. 248. "Frequens ad omnes alpes rivulos atque fluvios" ex J. FELLMAN l. c., mihi autem modo in parte bor. occ. ex. gr. ad peninsulam piscatorum raro obvium. Th. Kemense (CER). Fzrrw. Pl. Arct. n. 1. Th. ma- jus J. FELLw. Index. n. 249. Ad pagum Keret maris albi; etiam ad lacum Paana- järvi Ostrobothnize maxime bor. or. (F. NYLANDER pl. exs.) Huc pertinere videtur Th. leptophyllum F. Nr. Spicil. II. p. 8 "radice tenui, fibrosa, caule striato, ca- vo, foliis ternato compositis, foliolis tenuissimis, petiolis exstipellatis, angulosis, panicula pyramidal, pauciflora, antheris oblongis vix mucronatis." Versus exitum sinus Kolaénsis legit F. NYLANDER. Observante cl. F. NYyrANDER recedit ab hoc Th. Ke- mense Fr. "radice repente, crassa, valide fibrosa, petio- lis teretibus, ad ramificationes nodoso incrassatis, ramu- lis arcuato divergentibus, antheris latitudine sua triplo l. quadruplo longioribus, evidenter mucronatis. F. NY- LANDER l. c. p. 9. Specimina hujus plante in Herb. Acad. desiderantur, quare mihi ignota restant; etiam cl. RuPRECHT, quem cl. W. NyLANDER de hac planta per littetas rogavit 1 dicit se vidisse "modo specimen unicum mancum sine flore et fructu. Planta semipedalis microphylla; etiam a FELLMAN patre lecta et ad D. Cnhaursso missa.” W. NY- LANDER in litt. 3. Th. flavum v. boreale (F. Nvr.) From. Pl. Arct. n. 2. Th. strictum* boreale F. Nyr. Spicil. IT. p. 7. 'Th. flavum J. FELLM. Index n. 247? Usque ad Kola et Pjalitsa raro obvium. 4. Ranunculus aquatilis v. heterophyllus (Fn.) FELLw. Pl. Arct. n. 9. R. aquatlis J. FELLw. Index n. 293. Batrachium heterophyllum Fn. S. Veg. Sc. p. 140. In fluvios usque ad Kola et Ponoj frequenter. 5. R. Pallasii SéurEcur. ^F. Nr. Spicdl. IL p. 92En. Herb. Norm. XII. 47. "In paludosis aquosis ad Tres insulas Lapponie Ross. orientalis Sept. 1843." F. NYLANDER l. c. 6. R. glacialis L.* J. FELLM. Index n. 239. Ad alpem Chibinà** ex J. FELLM. l. c. 4.;"R. Flammula v. reptans, (EA, FrLuM. "Plo Antome 4. R. Flammula J. FELuM. Index n. 235. Ad ripas lacuum fluviorumque haud infrequens. 8. R. auricomus L. FrLLw. Pl. Arct. n. 5. J. FELLM. In- dex. n. 241. In parte meridionali usque ad lacum Imandra et flu- vium Umba observavi. E Knjáschaja gubá formam pedunculis saltem in sicco evidenter sulcatis reportavi. An v. obesus Rurm. Diatr. Petropol. p. 67? — v. alpestris Hnrw. Skand. Fl. Folis ad basin usque in laciniis cuneatis, laciniatis, partitis. Ad Sascheika lacus Imandra, et 'Tetrina obvia. 9. R. sceleratus L. J. FELLw. Index n. 243. * Species, Lapponie Ross. ab aliis indicate, mihi autem inde igno- te, litteris obliquis adnotate sunt. ** Kipinà auctorum. 10. 21: 12. 13. 14. 3 Ad pagos Kouda (ex. J. Fellm. l. c.) et Porjeguba (SELIN pl. exs.) Ho repens. Feprw) "PL Arct n. 6;" J. FELLM. In- dex n. 244. Passim usque in summam septentrionem. — v. hirsutus Hnrw. Skand. Fl. Folüs pedicellisque hirsutis. In parte bor. occ. ex. gr. ad Kildin, Kitofka alibique passim. Occurrit etiam caule erecto absque turionibus ullis. R. polyanthemos L. Fem. Pl. Arct. n. 7. In parte inferiori passim rarior; supra pagum Knjá- scha vero nullibi mihi obvius. R. acris L. J. FELEM. Index n. 242. Ubique frequens. Ad Sapadnivóolok Lapp. Ross. bor. or. formam legi inter R. acrem et lanuginosum fere intermediam, foliis radicalibus ambitu suborbiculatis, fere ad basin usque tripartitis, laciniis rhombeo ovatis acute incisis grosseque dentatis laciniatisve, caulinis inferioribus conformibus, superioribus 9—5 partitis, laciniis linearibus integerrimis 1. dente unico longo ad basin munitis: petiolis paten- tissime flavo pilosis, cauleque pilis similibus sed magis adpressis parce obtecta. Huic valde affinis est specimen e insula Kildin a SE- LIN reportatum, sed follis minoribus, laciniis obtusiori- bus coloreque pilorum albo diversum. R. lanuginosze- formis SELIN in Sched. — v. pumila WHLNE. In alpinis frequentissime. R. Lapponicus L. FrLLM. Pl. Arct. n. 8. J. PELLY: Index n. 297. Ad Peisen et peninsulam Karelsgamen (ex. J. FELL- MAN l. c.), in insula Kildin (F. NYLANDER pl. exs.), at- que ad pagum Keret in paludosis (ipse). R. hyperboreus Rorrs. FELLM. Pl. Arct. n. 9. J. FELLM. Index n. 238. Locis humidiusculis apricis per totam Lapponiam ori- entalem passim; meridiemque versus saltem usque ad flumen Schuja (lat 64?) dedescendit (SELIN pl. exs.). — v. Samojedorum (Rurn.) FeLim. Pl. Arct. n. 10. R. Samojedorum Rurn. Fl. Samojed. p. 18. Repens, pusilla, 1—3 pollicaris, tota planta glaberri- ma. Folis ambitu cuneato triangularibus ad basin usque tripartitis, lobis anguste linearibus obtusis integerrimis l lateralibus interdum dente unico munitis. Capitala fructifera, ob carpidia pauciora, minora quam in KR. hy- perboreo et Purshii; carpidiis junioribus stylo uncinato cito deciduo coronatis. : In Herb. Cel. F. NYLANDER vidi specimina nonnulla anno jam 1844 ad Jokonga Lapponie Ross. bor. or. lecta; ex eodemque loco etiam reportavi. E R. hyperboreo presertim statura minori foliorumque forma alia recedit, formis intermediis autem cum eo con- fluit. R. Prushii genuinus foliis suis eximie differt, sed ut jam monet Cel. RUPRECHT l. c. specimina CHAMIS- SONIS e sinu Eschscholtzii Amer. bor. occ. (var f terri- stris a. subglaber LEpEs. Fl. Ross. I. p. 35 — R. Gme- lini SCHLECHT.) folia interdum habent trifida, iis R. Sa- mojedorum similhma, quare formam inter R. Purshii et Samojedorum exacte intermediam constituere videntur, statura autem et floribus majoribus petalisque, calyce comparata, evidenter longioribus, ut etiam folus, saltem in speciminibus a me visis, semper simul 5 fidis e R. Samojedorum diversa, fructibus autem maturis ignota ex RUPRECHT ]. c. Quod demum pertinet ad diversitatem R. hyperborei et Samojedorum quoad habitacula, cuirei Cel. RUPRECHT multum ponderis addere videtur, res ita se non semper habet, nam mixtim crescentes in aquosis inter muscos, loco jam allato, legi. Habitacula etiam levis momenti pro distinctione specierum sunt, indeque nihil efficitur, nam, ut notum est, species eadem ex locis natalibus variis 15. 16. 1. 18. 19. 5 haud parum variare potest, cum e contrario formarum sine formis intermediis in iisdem locis habitatio multo magis eas proprias species constituere demonstrat. Planta Lapponica speciminibus samojedicis in Herb. Acad. asservatis et ab ipso RUPRECHT missis exacte con- venit. R. pygmeus Wurws. FELLM. Pl. Arct. n. 11. J. FELLw. Index. n. 239. In alpinis secus totam oram maris glacialis et usque ad Pjalitsa maris albi haud raro. R. Ficaria L. J. FELLM. Index n. 234. Ad flumen Keret sec. J. FELLMAN l. c. Caltha palustris L. J. FELLM. Index n. 246. In aquosis frequentissima. Actza Spicata f. erythrocarpa TUncz. Ad Imandra (KARSTEN) Umba (SELIN) atque ad lacum Koutajärvi (ipse). Peonia anomala L. Lzpzs. Fl. Ross. I. p. 47. FELLw. Pl. Arct. n. 14. P. sibirica PaLLas Fl. Ross. ic. tab. 85 (bona). "Une grande Pivoine" FISCHER in Recueil des Actes de l'Acad. de Sc. de S:t P:bourg. 1840 p. 47. P. intermedia Rurz. Fl. Samojed. p. 14. FR. S. Veg. Sep: 555. "Capsulis 3—5 glabris 1. subtomentosis patentissimis, foliis ternatim sectis; segmentis lateralibus ambitu oblon- gis pinnatipartitis laciniis lanceolatis acutis integerrimis incisisve." Lzbrs. l. c. In lapidosis ad flumen Ponoj, juxta pagum ejusdem nominis, m. Julio 1863 copiose legimus. Ex eodem loco jam antea (ab exped. BAER?) reportata. De P. intermedia C. A. M., Lapponie IBusdipáó 4 im- merito adscripta, Cel. Roruscut benevole per litteras communicavit: "Keine P. intermedia ist in Lappland ge- sammelt; Sie werden die Berichtigung meiner und ande- ren früheren Angaben in meiner Flora Uralensis finden." 20. 21. 22. 29. 24. 25. Trollius europ:us.L..Früiw. PL, Axcttommpb 5 FELLM. Index n. 246. Ubique frequens. II. PAPAVERACE JE. Papaver alpinum L. P. nudicaule J. Fecim. Index. n. 266. Ad alpem Chibinà (J. FELLMAN l. c.) F. NYLANDER, SELIN, (pl. exs.). II. NYMPHJEACEAE. Nymphza alba L. J. Fgttwaw. Index. n. 227. In aqua pacifica fluviorum lacuumque usque ad Kan- talahti et Umba (SEN) obvia. Nuphar luteum Sw. Frrrw. Pl. Arct. n. 15. J. Ferr. Index. n. 228. Cum precedenti sed orientem versus usque ad Ponoj procedens. — v. pumila (Sw.) N. pumilum J. Ferm. Index n. 229. "Ad flumen Luttojok et Soppeljaur inter fl. Lutto at- que lacum Enare” J. FELLmaAn l. c.. In. Lapponia Ross. mihi nullibi obvia, sed in aquis Kuusamoénsibus, ultime Ostrobothnie, frequens. —. v. intermedia (Lxpzr.). In Lzprs. Fl. Ross. I p. 85 Lapponie Ross. adscrip- ta, fide speciminum a J. FrrimaN ad flumen Tuloma lectorum et Celeberrimo LEDpEBOUR communicatorum. Huic quoque proprium esse videtur spec. ad Knjä- schaja gubá maris albi a me lectum. IV. CRUCIFERJE. Nasturtium palustre DC. N. amphibium J. FurLw. Index. n. 270 (probabilissime). Ad Olenitsa (Seun) et ripas lacus Koutajárvi (ipse). Barbarea stricta Fm. Frrrtw. PL Arct. n. 16. B. vul- garis J. Fiirw. Index n. 275. 26. 21. 28. 29. 90. 31. 32. 33. d Usque ad Kola et Lumbofski passim; ad oram vero maris glacialis deesse videtur. Turritis glabra L. Loco arenoso ad peninsulam 'Turii, ore bor. maris albi, specimina nonnulla inveni. Beeibis alpina L. Fzrrw. PL Arct,n.14 Ji,Exrrw. Index n. 213. "Ad lacum Imandra et fluvium Niva raro" J. FEL MAN l c. Raddeoi (F. NyvrawpER), et ad ripas arenosas fluminis Ponoj, juxta pagum ejusdem nominis (ipse). HeuEhnaliana L. J. PELLM. Index m. 2/4. Ad pagum Keret ex J. FErtw. l. c. et pl. exs. Cardamine bellidifolia L. J. Fzrrw. Index n. 271. In alpe Chibiná sec. J. Ferm. l. c. C. pratensis Ly; Ezrrw. Pl. Árct. n. 18. J. Fzrrw. In- dex n. 242. Locis graminosis udis haud rara. Draba alpina L. Fzgrtw. Pl. Arct. n. 19. Ad Raddeoiet Wjostragubá (F. NYLANnDER pl. exs.) iir hrría-L. Enrrw. Pl. Arct. n. 20. Ad oram meridionalem peninsule Lapponice usque ad Ponoj frequenter. Ad pagum Ponoj specimen legit N. J. Laurin ad Dr. Scandinavicam Fe. Herb. Norm. VIII. n. 23 accedens, foliis autem longioribus pilosioribus cauleque superne pils paucis obtecta diversum. rst ana LJ EELEM.' ET. ATG SLS JE FhrEMP Em- dex n. 265. In campis siccis collibusque frequens. —- v. depressa Ferrw. Pl. Arct. n. 22. Radix crassa, longa, parce fibrosa, scapos 1— 3 humi- les, 1—2 pollicares, protrudens. Foliorum fasciculi ste- rles paucissumi 1. nulh. Caulibus densissime foliosis una cum pedicellis pilis albis, diametro caulis longiori- 34. 9D. 36. bus, tomentosis, folis utrinque stellatim pubescentibus oblongo-lanceolatis, obtusiusculis, integerrimis l. subden- tatis. Floribus magnis numerosis, in apice scapi in um- bellam subglobosam confertis, folia parum superantibus; petalis oblongis calyce parce piloso duplo longioribus; siliculis linearibus pedicellorum longitudine (circa 5 lin.), stylo brevissimo. Loco arenoso ad pagum 'Tetrina maris albi copiose. Forma certe insignis ulterius observanda. Dr. rupestris RBn. Fem. Pl. Arct. n. 23. Ad Raddeoi prope Svjátoinos (F. Nvrawpzn pl. exs.). Cochlearia anglica ;L. Fgrirw,.. Pl. Axct cm UE s Fem. Index m. 267. Ad litora marium frequens cum C. oblongifolia DC., quie vix varietatis nomine digna videtur. Magis diversa est f. pygmea Fzrrw. Pl. Arct. n. 25 pusilla, 1—2 pollicaris, foliis radicalibus oblongis, integris, in petiolum attenuatis cito deciduis, caulinis conformi- bus integris l. subdentatis; siliculis lanceolatis usque ad 3 lineas et ultra longis. Inter scopulos marinos ad Kislaja gubá Lapponie Ross. austr. or. C. officinalis L. Feuwm. Pl. Arct. n. 27. J. Frrw. In- dex n. 266. Ad litora maris glacialis non raro. — v. arctica (DON F«rrw. Pl. Arct. n. 27. Cum prior; etiam ad cenobium Solovetska, unde eam a SELIN reportatam vidi. Memoratu dignum quoque est specimen ad insulam Kildin maris glacialis a me lectum, siliculis subglobosis pedicellorum longitudine, foliis caulinis nullis, radicali- bus rotundato-triangularibus l. interdum fere cordatis ob- tusis integerrimis. An €. Grenlandica L? Ceteroquin de Cochlearüs Lapponie orientalis idem animadvertere volui, quod Cel. RurnmEcur in Fl. Samo- 31. 98. 39. 40. 41. 42. 43. 44. 45. 9 jed. p. 21:de speciebus hujus generis Samojdicis dicit: ”quod reliquum est, vereor, ne Cochlearie omnes hic enumerate ad unam speciem pertineant valde variabi- lem; interim tamen formas distinguere necesse fuit." Run. 1l. c. Sisymbrium Sophia L. J. FrEvwrw. Index n. 277. Ad pagum Kouda sec. J. FEtLman 1. c. Erysimum hieraciifolium L. Cheiranthus alpinus J. FzErrw. Index n. 276. Locis siccioribus per totam Lapponiam orientalem ubique frequens. E. cheiranthoides L. J. Frrrw. Index n. 278. In parte inferiori usque ad pagum Kantalaks passim. Sec. J. FELLmaAn l. c. etiam ad. fluvios Kuollejoki et 'Tuloma. Eutrema Edwardsii RBn. In Lapponia Ross. bor. or. ad. Raddeoi (F. NYLANDER pl. exs.) et Katschkówa, unde spec. unicum reportavi. Thlaspi arvense L. J. Feurm. Index. n. 269. In agris Lapponie Ross. meridionalis. Capsella Bursa-pastoris Möncu. Thlassi Bursa J. Feiim. Index n. 268. Ad habitacula usque ad Ponoi et Kola parcius. Brassica campestris L. J. Feuim. Index n. 204. Ad pagum Kantalaks. Subularia aquatica L. J. Frrrw. Index. n. 264. Vidi in lacubus Susijärvi et Ruanjárvi infime Lappo- nie; etiam ad litora maris albi in sabulosis aqua inun- datus minus frequens ex. J. Fsttwaw l. c.; atque ad osti- um fluminis Tuloma, juxta Kola, parcius. V. CISTACEAE. Helianthemum vulgare Gznrs. Fem. Pl. Arct. n. 28. 10 Loco acenoso-argilaceo ad peninsulam "lurii maris albi orae bor. occ. copiose. VI. DROSERACELE. 46. Drosera rotundifolia L. Ferm. Pl. Arct. n. 29. J. Feuim. Index. n. 119. In parte occidentali saltem usque ad oppidum Kola provenit, in parte vero orientali nullibi mihi obvia fuit. 47. Dr. longifolia. L. J. Frirw. Index n. 120. Cum priori iisdem locis. — vw. obovata (Koch). Sec. RornEcur Fl. Samojed. p. 23 in Lapponia Ros- sica plerumque occurrit, mihi autem inde ignota. VII. VIOLACE.JE. 48. Viola palustris L. FrrLw. Pl. Arct. n. 30. J. Ferm. Index n. 98. In parte inferiori usque ad pagos Kantalaks et Tscha- vanga locis paludosis haud rara, in partibus vero magis borealibus aut orientalibus mihi haud obvia. — v. epipsila (Lrpzs.) Frrrw. Pl. Arct. n. 91. V. Fen- nica F. Nyr. Spicil. IL. p. 28. Cum priori eisdem locis, orientem versus autem adhuc circa Ponoj observavi. V. umbrosa Fs. in Lapponia Rossica australi verisi- milter sit detegenda, nam ad lacum Paanajárvi, juxta limitem austr. occ. hujus Lapponie, lectam esse refert Cel. F. Nytanper Spicil. I. p. 28. 49. V. Suesica Fn. In parte occidentali saltem adhuc circa oppidum Ko- la obvia. 50. V. canina L. J. Fgrtw. Index n. 100. Per totam Lapponiam frequenter. — v.montana(L.) V. montana J. FEtr«. Index n. 101. Iisdem cum priori locis passim. 51 52. 53. 54. 95. 56. 51. 58. 59. 11 V. sylvatica: FR. Ad pagos Soukelo et Kantalahti. V. arenaria DC. Ad oppidum Kola (F. NYLANDER pl. exs.) lE srrrcalor L.-Fzerpw. Pl Arct. n. 92. J. Ferrw. In- dex. n. 102. Ad pagos circa sinum Kantalahti usque ad Umba, ubi terminum suum orientalem attigisse videtur. Moobiflora L..Frrnw.: Pl Arct. n. 93. J. Farrw. In- dex. n. 99. Secus totam oram maris glacialis usque ad flumen Babja, inter Pjalitsa et Ponoj maris albi, atque ad si- num Kola, presertim locis occultis haud rara. VIII. CARYOPHYLLACE.E. Dianthus superbus L. Ferm. Pl. Arct. n. 34. J. Ferm. Index n. 182. Ad litora sabulosa marium fluminumque, ut etiam ad lacum Imandra, frequenter. — v.pumila Fn. Cum forma typica passim. Gypsophila fastigiata L. Fertw. Pl. Arct. n. 38. Ad lacum Imandra detexerunt M. BRENNER et N. J. Launm m. Aug. 1863; locus specialior mihi non innotuit. Silene acaulis L. Frerrw. Pl. Arct. n. 35. J. PELLM: Index n. 195. In alpinis ad mare glaciale vulgaris. S. inflata Sw. J. Frruw. Index n. 194. Ad pagos maris albi, Kouda (J. FELiman l. c.), Knjä- scha (KARSTEN pl. exs.) et Warsuga (Szum pl. exs.) Silene tatarica Prms. LEDER. Fl. Ross. I p. 312. F. Nvr. Spicil. I n. 53. Cucubalus tataricus WeuHLNB. Fl. Lapp. p. 122. J. FEirw. Index. pl. Lapp. Penn. nm. 172. Silene nutans J. Fgtrw. Index n. 193 fide spec. in Herb. ejus. 60. 61. 62. 63. 64. 65. 66. 67. Ad Kantalaks legit J. FertwaN anno 1827. Jam an- tea a. 1758 in Lapponia Kemensi eam detexit GnówNpAL ex Wurws. Fl. Lapp. p. XXIV et 122. Multo serius, circa 1840, eam in locis iisdem, inter Nousu et Pelkola, se legisse testatur Cel. F. Nrawpzm. Provenit etiam circa oppidum "Archangelsk, unde specimen a D. Sivéw reportatam vidi. Voluptati quidem nobis est nomen hujus plante hic perscribere, nam non sine causa ejus intra Flore Fen- nice fines habitatio in dubio posita est, cum specimina pauca hic collecta satis manca et incerta fuisse videan- tur. Habitu fere Silenis nutantis, quacum primo aspectu facile commutatur, sed preter alias notas petalis suis fauce nudis bene distincta. Lychnis apetala L.. J. Fgrtw. Index n. 198. Ad isthmum Karelsgamen: J. FELLman l. c. et pl. exs. L. affinis J. Waur. Wahlbergella Fa. Herb. Norm. IX. 36. Loco arenoso ad Katschkówa Lapponie Ross bor or. specimina nonnulla legi. L. diocia L. J. Frrrw.. Index. n.,199. Locis occultis fertilioribus frequenter. L. alpina L. Frun. Pl. Arct. n. 97. J. Frrrzw. In- dex n. 200. Locis arenosis ex. gr. ad Ponoj, Kola, alibique passim copiose. ; L. Flos-cuculi L. Ferrw. Pl. Arct. n. 37. Ad pagum Kantalahti et in insula vicina Voronja. Spergula arvensis L. J. Feum. Index n. 202. In ruderatis infime Lapponixe ad Keret (J. FErLw. l. c.), Ruankylà (Karsten) et Soukelo rara. Sagina procumbens L. Usque ad pagum Kantalaks passim obvia. S. nodosa (L.) E. Mer. Fzrrw. Pl. Arct. n. 39. Sper- gula nodosa J. Fztrtw. Index n. 209. 68. 69. 10. 41. 12. 13. 14. 18 Ad pagum Knjäscha et diversorium Sascheika (lacus Imandra) copiose observavi; etiam ad sinum Varangri- cum ex. J. FELLMAN l. c. et cenobium Solovetska (Sz- LIN pl. exs.) S. saxatilis L. Frrrw. Pl. Arct. n. 40 et 42. Spergula saginoides J. Frrrw. Index. n. 204. Haud in frequens. Arenaria lateriflora L. Hemma Pl. Arct. n. A1. J. FrLLw. Index. n. 188. F. Nvr. Spicil I. p. 20. Fs. Herb. Norm. IX. 39. Locis graminosis totius Lapponiz Ross. passim copiose; meridiem versus saltem usque ad flumen Kem (sec. specc. a A. J. MALMGREN lecta) descendit. A. trinervia L. Ad pagum Keret (F. NvrawpzR pl. exs.). A. biflora (L.) Hx. J. Fem. Index. n. 190. Ad sinum Warangricum (ex J. FELLman l. c.). Etiam a Cel. ScHrRenk in Lapponia Ross. lecta ex Lxpzs. FI. Ross. Specimina deflorata, in Herb. cl. F. NYLANDER sub no- mine Alsinis biflore asservata indeque, male factum, sine examine accuratiori ex bona fide sub hoc nomine in Pl. Arct. n. 42 distributa, ad Saginam saxatilem! refe- renda sunt. A. uliginosa Scurricg. A. Lapponica J. Feum. In- dex n. 192. Alsine stricta Wurws. Fl. Lapp. p. 127. Ad Raddeoi (F. Nvrawpzn pl. exs.) et alpem Chibiná (ex. J. FELLMAN l. c.) Arenaria ciliata L. Fzrtrtw. Pl. Arct. n. 43. F. Nr- LANDER ipicil. l. p. 20. Fm. Herb. Norm. IX. 41. In glareosis ad Katschkówa, Lapponie Ross. maxime bor. or., et Ladogina, maris glacialis czspites latos effor- mans; etiam in alpe Chibinà (F. NYLANDER Ll. c.) Honckenya peploides Eunmg. Feri. Pl. Arct. n. 144. Arenaria J. Frrrtw. Index n. 189. 14 16. M: Ad litora marium arenosa fere ubique. — v. oblongifolia Torr. & Gnav. Furtw. Pl. Arct. n. 45. Cum forma typica passim. Stellaria borealis Bic. FErrw. Pl. Arct. n. A6. St. uliginosa J. FrgLrw. Index n. 187? Passim minus frequens. — v. calycantha Fwzr. Firrw. Pl. Arct. n. 47. Quam forma typica frequentior. —, vueorallima Ewzr. . (Ekirw. Pl. Axct. n: 24191 Ad lacum Imandra. St. humifusa Rorrs. Frrrw. Pl. Arct. n. 49. Arenaria J. Fgtt.w. Index n. 191 ex Lzpzs. Fl. Ross. I. p. 384. Ad litora marium frequens. — v. oblongifolia Fmzri. Fm. S. Veg. Sc. p. 161. FErrM. Pl. Arct. n. 50. Inter scopulos marinos ad Kislaja gubá, stadia non- nulla suecica ante Ponoj. St. hebecalyx Fmwzr. in Rurz. Fl. Samojed. p. 26. knew. PI^ A TOU. ^n 0. Caulibus simplicibus l. ramosis adscendentibus fragili- bus, folis crassis ovato-lanceolatis una cum caule gla- berrimis, cyma terminali 1 — multiflora, bracteis sepissime fohaceis glaberrimis 1. raro scariosis et tunc margine semper parce ciliatis, pedicellis erectis l. patentibus, ca- lycis laciniis 3 nerviis oblongis obtusiusculis supra me- dium confervoldeo pubescentibus margineque scarioso ciliolatis, stylis 3, capsulis (saltem junioribus) oblongis. Ad litora maris sabulosa juxta promontorium Orloff Lapponie Ross. maxime orientalis, exeunte m. Julio, co- piose legimus. "Species inter St. longipedem (y. lus. 4) et St. davu- ricam (f. lus. 2)* media, capsula et seminibus ignotis * Ex. Ruben. Fl. Samojed. n. 66. e St. glauca mullo modo diversa. 18. 19. 80. db anceps et fortasse St. longipedis varietas. ^ Caudiculi St. longipedis, cum reliquis partibus preter calycem gla- berrimi nitidi. DBractez scariose cum foliis haud cilia- te.” Calycis lacinie oblongae obtusiuscule, supra me- dium confervoideo pubescentes, ore ciliolatze. Folia et petala St. davurice. Pubescentia notabilis calycis simul cum glabriüe omnium partium reliquarum juncta hanc ab affinibus utrisque speciebus distinguit; in St. davu- rica caudiculi et folia semper adhuc pilis vestiuntur, dum calyx omni pube jam expers. Fwzr. l. c. Cel. RurnEcr, cui specimina communicavi, et quo auc- tore sub hoc nomine indicavi, scripsit: "Leider ist die Natur dieser, wie es scheint, weit verbreiteten Pflanze nicht klarer geworden; denn Niemand hat die Samen derselben gesammelt und selbe cultivirt, um dadurch zu beweisen dass es nicht eine Varietüt der gewóhnli- chen St. graminea ist." Rurr. in htt. ErEnemorum L. Pkrtw. PL Arct. u. bl. J^ Frrtw. Index n. 184. Locis humidis graminosis et circa rivulos passim. Eromedia E. PEDEM. PE ATC np5207 97 BErbW dut dex n. 185. Ad habitacula usque ad mare glaciale frequens; in parte maxime orientali ex. gr. ad Pjalitsa, Ponoj e. s. p. tamen deesse videtur. — v. neglecta (WEiB.) Passim obvia. St. graminea L. (formis « linearis et 4 lanceolata rör: Fl. Ross.) FErLLw. Pl. Arct. n. 53 (oe) et n. HA (82.. J-rEsrtw. - Index n. 187. In pratis lucisque per totam hanc Lapponiam vulgaris. — v. juncea Fm. S. Veg. Sc. p. 159. FetiM. Pl. Arct. n.:b5. * Planta Lapponiea, bracteis scariosis, dum adsunt, margine semper parce ciliatis recedit. 81. 82. 83. 84. 85. 16 Locis paludosis ad Lumbofski Lapponie Ross. bor. or. St. longifolia Fn. F. Nr. Spicil. I. p. 198. In parte occidentali usque ad oppidum Kola vidi. — v. alpestris (FR.) St. alpestris F. Nr. Spiel. I. p. 19. Ad lacum lmandra, fluvium Kola etc. cum prece- denti ex. F. NYyLANDER l. c. St. cerastoides L. FELLM. Pl. Arct. n. 56. J. FELLM. Index n. 186. Locis denudatis humidis e Pjalitsa ad Kildin passim copiose. St. crassifolia Eunu. FELLM; Pl. Arct. n. 57 et 58. J. FELLM. Index n. 186. F. Nr. Spicil. I-op- d! In regionibus litoralibus passim. — v. paludosa Lzsr. (fide spec. F. NYr. in Herb. Acad.). DELEN. | Pl. Axrct. n. 59. Ad Keret (F. NYLANDER pl. exs.), ut etiam in paludo- sis ad Tschavanga et Jokonga (ipse). Cerastium alpinum L. FrLLM. Pl. Arct. n. 61. J. FrELLw. Index n. 196. Per totam peninsulam Lapponicam in alpinis sat fre- quens. — v. lanatum Lzprs. FELLM. Pl. Arct. n. 62. Cum forma typica passim. — v. glabratum WuLnB. FELLM. Pl. Arct. n. 63. Secus totam oram maris glacialis et usque ad Ponoj maris albi frequenter. C. vulgatum L. J. FEnw. Index n. 197. Ubique frequens. — v. alpestre Hnrw. C. vulgatum FEM. Pl. Arct. n. 64. Ad Lumbofski. In Lapponia Ross. forsan vulgaris licet a me ibi pretervisum. 36. 81. 88. 89. 90. 91. 17 IX. GERANIACELJE. Geranium sylvaticum L. J. FELLm. Index n. 280. Locis graminosis fertilioribus per totam Lapponiam frequens. i xpratense L. E. Nyr. Spicil IE p. 10. In pratis usque ad pagum Kantalaks parcius. X. HYPERICACEJE. Hypericum quadrangulum L. Ad flumen Umba (SELIN). XI. OXALIDACEJE. Oxalis acetosella L. J. FELLM. Index n. 201. "Ad infiman partem hujus territorii haud. infrequens." J. FELLMAN 1. c. XII. POLYGALACEJE. Polygala amara L. HELLA. Pl. Arct. n. 65. In parte meridionali v. gr. ad peninsulam Turii et pagum Tetrina rarior. XII. PAPILIONACAE. Phaca frigida L. FELLw. Pl. Arct. n. 66. J. FELLM. Index n. 290. In lapidosis collibusque sterilibus arenosis circa pagum Ponoj et promontorium Orloff copiose; etiam in parte occidentali pluribus locis ex. gr. ad Holmagárdsfjellet, Jacobselfven e. s. p. a J. FELLMAN lecta. Cf J. FELLMAN Index l. c. Astragalus alpinus L. FzLLw. Pl. Axct. n. 67. J. FxELLw. Index n. 291. In arenosis per totam peninsulam lapponicam frequen- ter, meridiemque versus adhuc circa lacum Paanajárvi obvius (F. NYLANDER pl. exs.). 3 18 93. 94. 95. 96. 97. A. oroboides Horn. FELLw. Pl. Arct. n. 68. J. FELLM. Index n. 298. Loco fertili humido argillaceo ad Sápadnivólok in- ter Lumbofski et Svjátoinos Lapponie Rossicae maxime bor. or. valde luxurians altitudinem pedalem attingens. Oxytropis campestris v. sordida (WiLLD.). FELLM. Pl. Arct. n. 69. Phaca uralensis J. FELLM. Index. n. 292. Legitur floribus aut cceruleis (in partibus orientalibus) aut flavo-albidis; de cetero cf. Ruprecht Fl. Samojed. p. 90. Locis siccioribus presertim in alpinis frequens. Hedysarum obscurum L. FrrLw. Pl. Arct. n. 70. Locis herbosis e Umba maris albi usque ad Jokonga maris glacialis. In partibus. maxime orientalibus fere ubique adest, in occidentalibus autem rarissime obvium. Radix longissime repens hinc inde caules floriferos emittens. Planta lapponica formam exhibet vulgarem (LrpEB. Fl. Ross. I. p. 706.) vexillo carina breviore, calycis laciniis lanceolatis inzqualibus, inferioribus tu- bum haud zquantibus, 2 superioribus brevioribus; brac- teolis calyce brevioribus, stipulis pallescentibus. Trifolium pratense L. FerLLw. Pl Axct. om IM FELLM. Index n. 282. In parte inferiori passim; supra pagum Umba et flu- vium Niva nulhbi mihi obvium. Specimina nostra, presertim quoad calyces et folia, pi- lis incanis obtecta, foliolisque foliorum inferiorum subori- biculatis ellipticisve profunde emarginatis insignia, ut v. villosum HRrw Skand. Fl. evadunt; specimen autem Ce- leberrimi F. NYvLANDER ad pagum Kantalaks lectum et in Herb. Acad asservatum pilis ferrugineis gaudet, quare v. villosum sensu LEDEB. Fl. Ross. 1. p. 548. repraesentat. Tr. repens L. FELLM. Pl. Arct. n. 72. J. FErLw. In- dex n. 281. Cum priori, septentrionem versus autem adhuc circa oppidum Kola provenit. 98. 99. 100. 101. 102. 103. 104. 105. 106. 19 Orobus vernus L. Fzrrw. Pl. Arct. n. 73. J. FELLM. Index n. 285. Ad mare album usque ad Ponoj haud infrequens. Lathyrus palustris L. FELim. Pl. Arct. n. 74. Ad Jokonga (F. NYLANDER pl. exs.) et ad lacum Kou- tajárvi copiose (ipse). L. maritimus L. FzLLw. Pl. Arct. n. 75. J. FrLLM. Index n. 283. In arenosis ad htora marium fluviorumque ostia fre- quens. L. pratensis L. J. FzrLLw. Index. n. 284. In convallibus partis meridionalis usque ad pagum Knjáscha maris albi parcius. Vicia sylvatica L. FerLw. Pl. Arct. n. 73. J. FELLw. Index. n. 285. In lucis sylvaticisque ad mare album usque ad Po- noj passim copiose. V. sepium LE... Ferm. Pl. Arct. n. 76. J. FELLM. In- dex n. 288. In collibus siccis Lapponie Rossice australis adhuc circa Ponoi frequenter. Mocraeca L. NELLA Pl. Arcf, n. 78. J. FELLM. In- dex n. 281. In pratis infme Lapponie, nec non in maritimis ele- vatis usque in summam septentrionem frequens. XIV. ROSACEJXE. Spirea Ulmaria L. J. FELLw. Index n. 210. In pratis lucisque humidiusculis per totam Lapponi- am orientalem passim. Alchemilla alpina L. FzrLw. Pl. Arct. n. 79. J. FELLM. Index n. 80. Ad radices alpium maris glacialis passim ex. J. FELL- MAN Op. cit, a me autem modo in arenoso-argillaceis insule Kildin visa. 20 107. 108. 109. 110. T441. 112. 113. 114. A. vulgaris L. . J. Het. Index. n. 79. In graminosis siccioribus et circa rivulos haud rara. Dryas octopetala L. Frzirw. Pl. Arct. n. 80. J. Frrtw. Index. n. 213. In regionibus alpinis rarior v. gr. ad tos (F. NL ANDER, SELLN, pl. exs.), Peisen (Epv. NxrawpER & Gap»), Olenji et Katschkówa. Geum rivale L. J. Fzrtw. Index m. 223. In sylvaticis pratisque subhumidis usque in summam septentrionem parcius. Sibbaldia procumbens L. Firrw. Pl. Arct. n. 81. J. Feuim. Index n. 121. Ad alpem Chibinà (J. Fem. 1. c.) ut etiam in al- pinis maris glacialis usque ad Ponoj maris albi passim. Rubus arcticus L. Fzrtw. Pl. Arct. n. 82. J. Ferru. Index. n. 215. In collibus graminosis locisque humidiusculis frequens. Hinc inde etiam floribus plenis occurrit. R. chamsemorus L. Fzrtw. Pl. Arct. n. 88. J. Ferm. Index n. 215. | In paludosis frequentissimus. R. ideus L. PFkrrw. Pl. Arct. n. 84. J. Exrgwc te dex n. 2414. In deustis sylvaticis partis meridionalis usque ver- sus Kantalaks passim copiose; de cetero nullibi nisi ad diversorium Ekostroff lacus Imandra et pagum Ponoj mihi obvius. Baccas succulentissimas ad lacum Kouta- järvi, paullo infra 67? lat, exeunti m. Augusto edimus. R.saxatilis L. FPELLM. Pl. Arct. n. 985. BEEN Index n. 215. In lapidosis passim parcius. . Potentilla Tormentilla Scor. J. Feuim. Index n. 222. * Umptek nomen est lapponicum alpis Chibinà. 116. T1. 118. 119. 21 In paludosis Lapponie meridionalis haud infrequens; septentrionem versus rarescit et paullo ante oppidum Kola terminum suum borealem attigisse videtur. In pe- ninsule Lapponicz partibus orientalibus nullibi obvia fuit. E anserina.L. Früuw. PL Arct. n. 986. J. Fkrrw. Index n. 219. In litoribus glareosis maris glacialis frequenter; etiam in interioribus Lapponie orientalis circa lacus fluviosque, sed multo rarior. P. nivea L. In alpe Chibinà rarissime (Selin); etiam in Lappo- nia fennica, Enontekis, ex J. FELLmaAn Index pl. Lapp. fenn. n. 204, et ad lacum Paanajárvi (Ruskiakalho) parecie Kuusamo (B. NYBERG.) P. verna L. v. ambigua (Gavp».) P. ambigua Gaup. helv. 3. p. 391. ex Kocn. Syn. ed. 2. p. 241. P. verna B. J. Fztrw. Index n. 219. In collibus pratisque elevatis ut etiam ad ripas la- cuum fluviorumque haud raro. In tota Lapponia Rossica modo hanc formam legi; nec P. verna L. genuina neque P. maculata Povnn. obvie fuerunt. Exmultiida v. lapponieX E. Nvi.' Spicil IT p. 6. P. geraniodis F. Nic Spicil. I p. 241 (excl synon.) ex ipso in Bot. Notis. 1844 p. 53. "Folus pinnato-multifidis, subunijugis lacinus lanceo- latis, petalis calyce brevioribus. In campis siccis ad pagum Kandalax Lapp. Rossicz. Planta semipedalis et paullo ultra. Rhizoma crassum, repens. Caulis adscendens, rubescens, piloso tomento- sus. Folia radicalia et caulina inferiora pinnata, folio- lis pinnatifdo-dissectis, superiora subdigitata 1. multi- partita, lacinie lanceolate 1. sublineares, superne sub- glabre, inferne incano-tomentose l. pilose, stipule ra- 22 120. 121. 122. 123. dicales fusce scariose, ad medium petiolo adnate, cau- line folhacez, ovato-lanceolatz, acumiminate infra me- dium adnate. Flores laxe paniculati. Calyx subgla- bratus, sparce adpresse pilosus, lacinie subtrinervis, acute. Petala obovata, emarginata, calyce berviora. Carpella subreniformia, levissima l. sub lente subtilis- sime punctulata. Elatior glabrior quam planta Helvetica, petala etiam conspicue minora, folia subtus obscuriora et minus evi- denter pinnata, quibus notis haud parum recedit, tran- situs vero aperti per plantam Caucasicam et nonnullas Sibiricas formas." FF. NYLANDER l. c. Pinnis foliorum approximatis primo aspectu haud parum P. argenteam in memoriam revocans, quam ta- men foliis digitatis mox distingueres. Comarum palustre L. Fzrrw. Pl. Arct. n. 87. Po- tentilla palustris J. Frrrw. Index n. 220. In paludosis passim parcius. Fragaria vesca L. Feuw. Pl. Arct. n. 88. J. FELLM. Index n. 218. In collibus duris ad pagos Keret, Kantalaks et Um- ba rara. Sanguisorba officinalis v. polygama (F. Nr.) FrELLM. Pl. Arct. n. 89. S. polygama F. Nr. Spicil. I p. 10. Fr. S. Veg. Sc. p. 174. Poterium Sanguis- orba J. Ferrim. Index n. 230. In pratis humidis e Keret ad lacus Lmandra partes australiores, orientemque versus adhuc circa pagum 'schavanga obvia. A S. officinali recedit modo tubo calycis fructiferi marginato, ut speciem propriam vix constituat; nullas alas differentias saltem invenire non potui. Rosa cinnamomea L. Fzrrw. Pl. Arct. n. 90. J. Freucm. Index. n. 224. Usque ad oram maris glacialis passim parcius. Rosa villosa J. Feuiw. Index. n. 225 probabilissime 124. 125. 126. 127. 28 R. Karelicam FR. perspicit, cui etiam, ut mihi videtur R. villosa Wutws. Fl. Lapp. p. 142 propria sit, nam illa regionum tam arcticarum vix sit incola, hec autem verosimiliter, licet a me non observata, in Lapponice Rossice partibus australioribus viget, nam in sylvaticis Karelie Rossice haud raro legitur, neque in Lapponia Kemensi desideratur (Epv. NYLANDER pl. exs.), et pro- venit etiam circa oppidum Mesen terre Samojedorum ex RopeaEcur Fl. Samojed. p. 33 (R. acicularis Liwpr.) Cotoneaster vulgaris Lispr. Feuim. Pl. Arct. n. 91. Mespilus Cotoneaster J. Frrrw. Index n. 211. In collibus circa sinum. Kantalaks passim copiose; de cetero etiam ad lacus Imandra (ex J. Frrrwaw 1. c.) et Koutajárvi, atque juxta pagum Ponoj parcius. Sorbus Aucuparia L. Pyrus J. Fzriw. Index n- 212. Per totam Lapponiam orientalem usque in summam septentrionen passim. Prunus Padus L. J. Fzrttw. Index n. 209. In regionibus occidentalibus ad viam publicam usque versus Kola passim rarior; deinde in tota peninsula Lapponica nullibi vidi. In .terrüs Samojedorum nasci- tur adhuc circa oppidum Mesen ex Rurn. Fl. Samojed. p. 33. XV. ONAGRACE.JE. Epilobium angustifolium L.* Fertw. Pl. Arct. n. 92. J. Fem. Index n. 153. Exceptis regionibus maxime orientalibus ubique fre- quens. * De E. latifolio, a Cel. BAER (Bullet. Sc. de l'Acad. de S:t Petersb. IIT. p. 191.) Lapponis adseripto, Cel. RuPRECHT mihi roganti, num in Herb. Acad. Petropol. specimina Lapponica hujus asserventur, beni- gnissime per litteras communicavit: "E. latifolium nullibi provenit in Lapponia neque in terris occidentalibus Samojedorum." 24 128. 129. 130. E. alpinum L. Feriw. Pl. Arct. n. 93. J. FeuLw. Index. n. 154. Iu humidis graminosis passim. E insula Kitofka in Muotofskaja gubá maris gl. for- mam siliculis hirsutulis (v. dasycarpum HRrM. Skand. Fl.) reportavi. — v. origanifolium Law. Ferrw. Pl. Arct. n. 94. E alpinum 4 fontanum J. Fecim. Index n. 155. Ad scaturigines passim rarior. E. palustre L.. Pl. Aict. n. 95. ,J.. .Erpuw. D EnHek n. 156. In paludosis inter muscos rarissime; multo frequen- tior autem est v. angustum Hnrw. Skand. Fl. E. palustre v. lappo- nicum Frrrw. Pl. Arct. n. 96. Fere ubique proveniens. Nomen Wahlenbergianum, in Pl. Arct. usitatum, ut minus aptum hic commutare necesse fuit, cum non so- lum formam, de qua agitur, sed etiam sequentem com- plectere videtur, itaque Hartmannianum praefero. — v. lineare (MünrEews.) E lineare MünrENs. Fr. S. Veg. Sc. p. 176 et Herb. Norm. X. 43. Ad Raddeoi et Gavrilówa maris gl. (F. Nylander pl exs.). E var. precedenti recedit precipue foliis ad basin caulis repentis rosulatis. Capsule etenim quoque in E. lineari magis minusve hirsute, ut etiam in statu ma- turo nutantes occurrunt. "Vixque dubito, quin has om- nes tres formas adeo in se invicem transeunt, ut vlx nisi unam speciem constituant. Hic tamen observandum est me E. lineare in vivo haud vidisse. XVI. HALORAGACEZE. Qallitriche verna L. Fzxrnrw. Pl. JAxetoón NEN Freiim. Index. n. 2. 1931. 132. 133. 134. 135. 25 In aqua stagnante partis occidentalis usque ad pa- gum Umba (Szu) et oppidum Kola. C. autumnalis L. Fzrtw. Pl. Arct. n. 98. J. Fztrw. Index n. 3. In aqua tranquilla infra litora fluminis Tuloma, juxta oppidum Kola, et lacus Ruanjàrvi cum priori; etiam ad pagum Kouda ex J. FELLMmaAn op. cit. Myriophyllum alterniflorum DC. In aqua pacifica fluviorum lacuumque usque in sum- mam septentrionem (Vaidogubá: Epv. NvrawpER) haud raro. Hippuris vulgaris L. J. Frrrw. Index nm. I. In aquosis passim usque ad Litsa (F. Nylander) et peninsulam piscatorum oceani glacialis. — v. maritima (HerrEN.) Frrrw. Pl. Arct. n. 99. In ripis fluminis Tuloma juxta Kola copiose. — v. fluitans LinJeeL. In aqua fluente fluminis Kola prope oppidum ejus- dem nominis rara. XVII. LYTHRACEJE. Lythrum Salicaria L. J. Fem. Index n. 208. Ad flumia Keret et Niva ex J. FELLMAN Ll. c. et pl exs. XVIII. PORTULACACEJE. Montia fontana L. FrxrLw. Pl. Arct. n. 100. J. Frrrw. Index n. 68. Locis humidis inter muscos frequens. XIX. CRASSULACEJE. Sedum: Rhodiola DC. Fzrrw. Pl. Arct. n. 101. J. FrrLL«. Index n. 205. Ad saxa maritima et litora irrgata maris glacialis et albi ore occidentalis; ad oram vero borealem hujus 4 26 137. 138. 139. 140. 141. 142. 143. 144. maris sabulosam, nec in interioribus peninsule lapponi- ce, nullibi obvia fuit. Sedum acre L. J. Feum. Index. n. 206. "In saxis ad litora maris frequens" J. FELLMAN 1. c.; a me autem modo ad templum Kola rarissime visum. S. annuum L. J. Fem. Index n. 207. "Precedente rarius" J. FELLMAN Ll. c. XX. GROSSULARIACEJE. Ribes rubrum L. J. Fegrrw. Ind. n. 108. Usque ad oppidum Kola passim. R. nigrum .L.. Erirw. Pl. Arct. n. 102, EE EEe Index n. 104. Ad pagos Ponoj et Kantalahti et abhinc meridiem versus parcius. XXI. RHAMNACEZE. Rhamnus Frangula L. Ad pagum Knjüscha (KARSTEN). XXII. SAXIFRAGACEJE. Chrysosplenium alternifolium L. Fzrrw. Pl. Arct. n. 103. J. Feuim. Index n. 183. Ad Peisen et Normansáütel ex J. FELLMAN l. c.; Trio- stroff (ipse). — v. tetrandrum (Lunp.) Ad lacum Nidsjaur Lapponie fennice maxime bor. or. (Eov. NYLANDER et Gapp pl. exs.) Parnassia palustris L. J. Frrr. Index n. 179. In graminosis humidis totius hujus Lapponie passim. — v. tenuis Hem. Ferm. Pl. Arct. n. 104. Similibus cum forma typica locis passim. Saxifraga oppostifolia L. Fem. Pl. Arct. n. 105. J. FELLw. Index n. 179. 145. 146. 147. 148. 149. 150. 151. 21 In alpinis maris glacialis et in iis circa lacum Iman- dra passim copiose. S. cespitosa L. Fettw. Pl. Arct. n. 106. J. FeuLx. Index n. 181. | S. tridactylites J. Feuim. Index n. 180? In petris et rupibus maritimis frequens; oram vero borealem maris albi sabulosam fugit. Ecernoàa FE^ Frzrs. PILOAT6OQUon: 107 JO Firrs. In- dex n. 174. Ad rupes irrigatas e sinu Varangrico (J. FELLMAN 1. c.) ad Ponoj hinc inde copiose. Euriydlaris D." Pauw. PL. Arct. n. 108. TJ SELENE Index. n. 175. Precedenti frequentior, quacum iisdem locis legitur; de cetero etiam ad Kantalaks (F. NYLAnper pl. exs.). S. nivalis L. Fzrrtw. Pl. Arct. n. 109. J. Fgrrw. In- dex n. 178. Secus totam oram maris glacialis usque ad Ponoj ma- ris albi. Etiam in Karelia. S. stellaris L. Fxrrw. Pl. Arct. n. 110. J. Few. Index n. 1738. Socia precedentis. — v. comosa (Por.). Fzerrw. Pl Arct. n. 111. Ad Tres insulas (Triostroff): F. NYLtAnper, et juxta PonoJ (pse). S. hirculus L. Ferrtw. Pl. Arct. n. 1129. J. FerLLw. Index n. 176. Ad flumen Tuntsa, haud procul a lacu Paanajárvi Ostrobothnie: J. Fercman l. c; Raddeoi (F. NYLANnDER); nec non in paludosis circa pagum Tschavanga copiose. S. aizoides L. Furrw. Pl. Arct. n. 113. J. FEL: Index n. 177. Modo ad flumen Niva et lacum Imandra mihi ob- via; J. FeLLMaN l c. eam autem per omnes alpes ad rivulos locosque uliginosos vulgarem esse indicat. 28 152. 153. 154. 155. 156. XXII. UMBELLIFERAE. Cenolophium Fischeri KocH. Fm. S. Veg. Sc. p. 180. C. lapponicum F. Nyr. Spicil II. p. 5. Silaus pratensis F. Nvr. Spicil I. p. 16 (quoad plantam lap- ponicam). Ad litora sinus Kantalahti inter Keret et Umba pas- sim rarior; etiam ad coenobium Solovetska (Selin). Plantam lapponicam, ex F. Nylander l. c. differentem "caule petiolisque teretibus levissimis, radiis umbelle scabriusculis, petalis obcordatis, lacinula inflexa" e spi- ciminibus Rossie meridionalis nullo modo distinguere valui, nam specimina omnia tum Rossica tum lapponica (etiam Nylandr), que vidi, caulibus petiolisque tereti- bus una cum radiis umbelle levissimis, petalis obovato- orbiculatis lacinulaque inflexa gaudent. Conpioselinum Fischeri Wiww. & Gn. Fein. Pl. Aret. n. 144. F. NYE. Spicl. IE pi 5; SEBVSSEUUID palustre J. FELLMAN Index n. 114 (probabilissime). Ad litora maris glacialis arenosa et albi ore occi- dentalis frequens; etiam ad sinum Kola. Specimina lapponica ob formam foliorum valeculasque univittatas ad C. univittatum 'TURCZ. accedunt, vittarum numerum autem variare monet Cel. LEDEBOUR, quare nomen TURCZANINOVIANUM in Flora Ross. ejus ac synony- mon sub C. Fischer junctum est. Archangelica officinalis Horrw. Angelica Archan- gelica J. FELLM. Index n. 115. Passim parcius ex. gr. in insula Kildin et in viciniis pagi Ponoj. Angelica sylvestris L. J. FELLM.; Index nm. 116. In pratis aliisque locis humidis frequenter. Ligusticum scoticum L. FkrLw. Pl. Arct. n. 115. J. FELLM. Index m. 113. Ad litora sinus Kola et maris glacialhs usque ad ostium fluminis Ponoj, ut etiam ad oram occidentalem maris albi frequens. 157. 158. 159. 160. 29 Cicuta virosa L. J. FELLM. Index n. 111. Ad flumen Kouda ex J. FELLMAN 1. c. et in lacus- culo quodam juxta pagum Knjàscha (ipse). Carum Carui L. J. FELLM. Index n. 110. Ad pagos maris albi infra Kouda: J. FELLMAN 1. c. Pimpinella Saxifraga L. Ad pagum Umba et oppidum Kem (Sturm). Herachleum Sibiricum L. F. Nyr. Spicil. I. p. 17. Ad maris albi oram occidentalem foliis angustioribus l latioribus legitur; etiam ad cenobium Solovetska (SELIN). Specimina, que in his locis vidi, cremocarpia sem- per habent (ut in planta vulgari) ovalia circa 3 lin. long.; sed in vicinis pagi Ponoj occurrit forma fructi- bus obcordato-triangularibus basin versus evidenter an- gustatis, cum descriptione H. arctici Rurr. Fl. Samojd. p. 97 (nomen Specimini Schrenkiano ad istum Ponoj lecto datum) quoad formam exacte convenientibus; mag- nitudo cremocarpiorum maturorum tamen in specimini- bus nostris, exeunte m. Julio lectis et adhuc immaturis, determinari non potest, sed ex Rupr. l. c. apud H. arcticum, cui planta nostra e Ponoj certe est adlegan- da, longitudinem 4—5 linearem et latitudinem diame- tro maximo 3—931 lin. attingunt. E planta vulgari primo aspectu quidem differt for- ma cremocarpiorum, quod tamen character levis ponde- ris esse videtur, nam in Specc. Herb. Stevenii Tauri- cis et Volhynicis cremocarpia et ilis H. arctici similli- ma et ovaha in iisdemque speciminibus in se invicem transire observavi, aliasque differentias frustra quiesivi, ut vix nisi magnitudine cremocarpiorum e H. sibirico diversa sit, quare vix aliter ac varietas hujus haberi possit. Opinioni Cel. Hooker”, differentiam modo ex loco natali arctico ortam esse, adsentire non possumus, * Hooker On the distribution of Arctic Plants p. 330. 30 161. 162. 163. 164. 165. quum specimina e sinu Kantalahti, ejusdem latitudinis (679 circa) ac Ponoj, cum forma typica perbelle con- gruant. Anthriscus sylvestris (L) Horrw. Cherophyllum sylvestre J. FELLM. Index n. 112. Haud raro. Cherophyllum bulbosum v. Prescottii (DC.) FELLM. PL,Aret. n. 116, FR. Herb. Norm. X2 ög eten bosum F. Nvr. Spicil L. p. 17. In pratis ad mare album e Keret ad Kantalaks et ad sinum Kolaénsem; etiam in parecia Kuusamo Ostro- bothnie (F. NYLNNDER, D. NYBERG.) XXIV. ARALLIACELE. Adoxa Moschatellina L. Ferrw.. Pl. Árct. n. 117. J. FELLM. Index n. 161. Ad sinum Varangricum (ex. J. FELLMAN l. c) et pa- gum Peisen (Env. NvrANDER & GADD), nec non circa Ponoj et Triostroff rarissime. XXV. CORNACEJR. Cornus Suecica L. FrrLM. Pl.. Arct- mi DIS E FrLLw. Index n. 77. In sylvaticis locisque umbrosis totius Lapponie fre- quens. XXVI. CAPRIFOLIACE.JE. Lonxcera.cerulea L. FELLM. Pl. Arct. mm PIN Usque ad lacum Imandra et pagum Ponoj passim. In Karelia rossica multo est frequentior. — v. glabra F. Nr. Spicil I p. 15. L. xylosteum J. FELLM. Index n. 97? "Folüs majoribus, glaberrimis 1. margine tantum ci- liatis, pedunculis deflexis. FP. Nylander l. c. Ad flumen Niva inter lacum Imandra et sinum Kan- talahti. 166. 167. 168. TL. 172. 173. 31 Linnzea borealis L. FEkLLw. Pl. Arct. n. 120. J. Fztiw. Index n. 263. In locis sylvaticis siccioribus elevatis frequens; oram maris saltem extimam tamen fugit. XXVII. RUBIACEZE. Galium boreale L. J. FErrw. Index n. 73. Usque ad borealem partem lacus Imandra et pagum Ponoj in graminosis subhumidis passim; de cetero mo- do e Roddeoi maris glacialis specimen unicum a Cel. F. NYXLANDER reportatum vidi. G. uliginosum L. FirLLw. Pl. Arct. n. 121. J. FELLM. Index n. 72. Locis humidis usque ad sinum Kolaénsem et pa- gum Ponoj frequens. G alium Mollugo L. Ad flumen Umba (SELIN). "Ub ucruiidum,.Lb J.Errnyw.. bidex.n;. 41. Ad lacum Nuottejaur et flumen Tuloma ex J. FELL- MAN l. c., ut etiam juxta Kola (ipse) et Lumbofski (M. BRENNER). G. palustre L. J. FErLw. Index n. (05 Usque ad oppidum Kola septentrionem versus, par- cius. XXVIII. VALERIANACE.E. Valerina capitata Parr. FEeLLM. Pl. Arct. n. 122. Iu SHerb.^Nofm- OM In salicetis locisque humidis graminosis inter Ponoj et Svjátoinos Lapponie Rossice maxime orientalis pas- sim copiose. MeroittrcralrsbSvbgEEM PI! Arct.n-.1297 9. Ferca. Index n. 26. Locis subhumidis Lapponie Ross. occ. adhuc circa Kola oppidum rarior; etiam ad Vaidogubá, peninsule piscatorum, (Epv. NYLANDER & Gapp pl. exs.). 174. 175. d. 2 178. Radix uni l. bicaulis; pinnarum paria ad summum 6, De cetero confer RuPnEcuT Fl. Samojed. p. 38. XXIX. SYNANTHERELJE. Tussilago Farfara L. FErztrw. Pl. Arct. n PPM FELLM. Index. n. 298. Locis humidis argillaceis circa oppidum Kola et pa- gum Ponoj; etiam ad flumen Kouda ex J. FELLMAN Ic Nardosmia frigida (L.) Hoox. FELLw. Pl. Arct. n. 125. 'Tussilago J. FELLMAN Index n. 209. F. NYE. Spi- eil; T4 p.20. In paludosis passim, sed modo folia ejus vidi. — v. eradiata Wzc. F. Nyvr. Spicil. l. c. Ad tugurnum Wainga juxta sinum Kola lectam esse refert Cel. F. NYLANDER. Ob corymbum suum contractum huic proprium esse videtur specimen a N. J. LAURIN ad pagum Ponoj lec- tum, quum tamen jam prorsus defloratum, dejudicare non audeo aut radiferum aut non fuit. Chrysanthemum arcticum L. FerLw. Pl. Arct. n. 125. Fn. S. Veg. Sc. p. 186 et Herb. Norm. XII. 1. C. arcticum v. integrifolium . E. NYCSESpici te p- 10. In maritimis inter ostium fluminis Ponoj (Karabelni nos) et piscinam Litsa, maris glacialis, passim. Folüs inferioribus cuneiformibus in petiolum attenu- atis, in specc. minoribus (Herb. Norm. l. c.) apice in- tegerrimis (v. integrifolum F. NYL.), in majoribus 3—5 lobatis. Chr. Leucanthemum L. J. FzrLw. Index m. 311. Ad pagum Kantalaks et abhinc meridiem versus parcius. Matricaria inod ora L. Pyrethrum J. FELLM. Index in9812. Haud infrequens. 179. 180. 181. 182. 183. 33 — v. pheocephala Rurr. Fl. Samojed. p. 42. Squamis anthodii margine scarioso latissime fusco- nigricanti insignis, sed abit in f. subsequentem. In maritimis frequens. — v. ambigua (Lrprs.) Pyrethrum ambiguum Lzpzs. EL Ross. Db p. 547. Saltem usque ad oppidum Kola et pagum Umba pas- sim. In Fennia frequentior quam forma typica esse videtur licet hucusque pretervisa. Pyrethrum bipinnatum L. Fzrrw. Pl. Arct. n. 128. EUNTEM Spicil IT p. 11. In siccis apricis inter Kislaja gubá maris albi et Svjà- toinos frequenter. Tanacetum vulgare L. J. Frrrw. Index n. 306. Circa sinum Kantalaks passim; dein non vidi ante- quam ad pagum Ponoj et sinum Kola haud procul ab oppido. Specimina Lapponica, ut jam monet Cel. LEDEBOUR, quoad formam foliorum ad T. borealem Fiscnu accedunt, pappo autem conspicuo recedunt. Atennaria alpina (L.) GugrN. J. Feuim. Index n. 301. Ad alpem Chibinà ex J. FELLmaANn 1. c. A. dioica (L.) Gumrw. J. Ferim. Index n. 300. Per totam Lapponiam Rossicam frequens. — v. alpicola Herrn. Skand. Fl. Inter lacum Paanajárvi et sinum Knjáscha m. albi passim. — v. corymbosa Hnarw. op. cit. Cum priori. Occurrit etiam foliis utrinque albo-to- mentosis (G. hyperboreum Don.). Gnaphalium sylvaticum v. Norvegicum (Gusx.), FztLw. Pl. Arct. n. 129. G. sylvaticum 48 fuscatum J. Ferim. Index n. 302. 34 184. 185. 186. Locis siccis inferalpinis et sylvaticis per omnem hanc Lapponiam frequens. Gn. supinum L. Fem. Pl. Arct. n. 180. J. Furrw. Index n. 304. Locis uliginosis usque in summam septentrionem pas- sim. — v. pusillum Hnmnrwx. In parte superiori rarior. Gn. uliginosum L. Fzrrw. Pl. Arct. n. 131. J. Fer. Index n. 303. "In uliginosis passim" ex J. FELLmaAn l. c., a me vero nullibi in Lapponia lectum. = v. pilulare (Wurws.) Ferm. Pl. Arct. n. 132. J. Ferm. Index n. 305. Ad ostium fluminis Lutto in argilla: J. FELLMAN lI. c. et ad pagum Kantalaks (F. NYLANDER). De specimine unico juniori ad Warsuga a SELIN lec- tum haud dixerim, utrum huic aut an non potius for- mz typice proprior sit. Senecio campestris L. Feum. Pl. Arct. n. 133— 135. Cineraria campestris J. Fgrtw. Index n. 310. C. aurantiaca F. Nvr. Spicil. I p. 27 (fide specc. in Herb. Acad.). In tota regione maritima e Keret maris albi usque ad Peisen maris glaciales (Epv. NvrawprR et M. Gap») locis valde variis frequentissime. Etiam ad lacum Iman- dra ex F. NYLAnDER 1L. c. Valde variabilis et presertim quoad formam foliorum hirsutitudinemque omnium partium fere in infinitum ludens. "Tota planta magis minusve villosa 1. interdum fere glabra. Folus radicalibus suborbiculatis-lanceola- tis, obtusis, brevius longiusve petiolatis, semper in pe- tiolum attenuatis: capitulis aut fere sessilibus aut pedi- cello multoties brevioribus; involucri squamis intactis l. raro apice extimo tennuissime coloratis, quod inter- pDC———— n—————Y t 25 NS dM. dalen ameo vim ma 187. 188. 189. 95 dum in eodemque capitulo observari potest; ligulis in statu juniori subinde nonnihil aurantiacis, demum flavis. Specimina squamis involucri apice coloratis ad C. aurantiacam nonnihil accedunt, veram autem C. au- rantiacam nullibi legi, neque specimina Cel. Nylandri sub hoc nomine in Herb. Acad. asservata ad hanc re- ferri possunt, quare flore Lapponice sine dubio imme- rito adscripta. C. congestam R. Br, ab Ill Fs. S. Veg. Sc. p. 2 flore Lapponice attributa, etiam excludo, quum nec in Herb. Cel. Nylandri neque in Lapponia, licet maxima dihgentia ubique quaesivi, a me visa sit. S. nemorensis L. Ferrw. Pl. Arct. n. 136. S. po- lvglossus Rura. Fl. Samojed. p. 43. In salicetis alisque locis humidiusculis fertilioribus inter Ponoj et Svjütoinos passim copiose, interdum hominis fere altitudinem attingens. Foliis lati l. an- gustioribus lanceolatis, subtus semper nonnihil hirsutis; radiis 7—19 in capitulo. Lapsu calami ut videtur a Cl. Scunrw« in Ledeb. FI. Ross. II. p. 641 Fennie adscripta, botanophilis nostris saltem modo e Lapponie Ross. partibus maxime orien- talibus nota est. Ligularia Sibirica (L.). Cass. Fellm. Pl. Arct. n. 197. mio NY. iS picil.: LE: p.10; Locis humidiusculis inter Pjalitsa et "Triostroff pas- sim copiose. Etiam in Karelia Rossica (F. NYLANDER l. c. et SguiN pl. exs.). Ad Ponoj 2 ped. et ultra con- spicitur. Etiam hzc species, sine dubio immerito, a Cel. ScHrEnK l. c. Fennie est adscripta. Solidago Virga-aurea L. J. Feuiv. Index. n. 309. Ubique frequens. In Lapponia plerumque occurrit forma racemo simplici capitulisque majoribus (S. lap- ponica Wirm.) sed in formam typicam tam abit ut vix varietatis nomine digna sit. Normihil magis recedit 36 190. 191. 193. — vi:arética DO; Folis inferioribus spatulatis ligulisque numerosioribus. Ad oppidum Kola proveniens. Aster Tripolium L. Feuwm. Pl. Arct. n. 138. Ad litora sabulosa sinus Kantalaks passim. Aster sibiricus L. Fkrtw. Pl. Arct. n. 139. Fm. S. Veg. p. 183. A. ircutianus F. Nyr. Spicil. I. p. 26. Ad ripas glareosas lacus Imandra, ad Sascheika, flu- minumque Warsuga (SEun) et Ponoj juxta pagum ejus- dem nominis copiose. . Erigeron acer L. J. Feum. Index n. 307. In occidentali parte hujus Lapponie usque ad oppi- dum Kola passim obvius. — v. dróbachensis (Mürr. Fr.) Ferrw. Pl. Arct. n. 140. E. dróbachensis Fm. Herb. Norm. VIII. n. 1 et S. Veg. Sc. p. 183. Copiose in unico loco ad pagum Ponoj, ubi formis nonnullis tam ad subsequentem accedit, ut de iis vix dejudicari possit ad utrum potius referendz sint. — v. elongatus (Lzprgs.). E. pohtus Fm. S. Veg. Sc. p. 184. Prope Soukelo Lapponie Ross. australis. Has omnes tres formas ad unam speciem pertinere valde variabilem credo; limites saltem inter has inve- nire non potui. Traxacum officinale Wes. Frrrw. Pl. Arct. n. 141. Leontodon autumnalis J. FErrw. Index n. 323. Per totam Lapponiam passim. Formam squamis anthodii exterioribus magis minusve adpressis, in paludosis hinc inde provenientem, primo pro T. palustri DC. habui, aperte autem ob formam folio- rum squamarumque ad 'T. officinale typicum pertinet. Similem in terris Samojedorum formam legit Cel. Ru- PRECHT; Cf. Fl. Samojed. p. 45. 194. 195. 196. 91 Crepis tectorum L. Fer Pl. Arct. n. 142. J. Fein. Index n. 914. In meridionali parte passim, sed ultra pagos Kanta- laks et Ponoj a me nullibi visa. — v.nigricans Rurz. Diatr. Petrop. (Symbol. p. 147) ex ipso in litt. Ferm. Pl. Arct. n. 143. Loco arenoso insule marine in sinu Kantalahti inter Keret et Umba copiose legimus. Recedit foliis tum radicalibus quum caulinis profunde pinnatisectis, capi- tulis quam in f. typica majoribus, squamis anthodii latioribus pilis fusco nigricantibus glandulosis vestitis. Formis nonnullis tamen, squamis angustioribus pilisque incanis munitis, ad typicam haud parum accedit. Auctore Cel. RuPnEcHr, cui specimina communicavi, sub hoc nomine in Pl. Arct. distribui, nam opus ejus supra citatum numquam vidi. Sonchus arvensis L. S.oleraceus J. Frrrw. Index n. 322. Ad pagum Soukelo infime Lapponie raro, et dein excepto unico loco ad sinum Kolaénsem nullibi mihi obvius. — v. maritimus (L.) F£wrw. Pl. Arct. n. 144. Ad litora maris circa sinum Kantalaks. Leontodon autumnalis L. Feuwm. Pl. Arct. n. 145. Apargia autummnalis J. Fgrrw. Index n. 324. In parte meridionali usque ad pagum Kantalaks par- cius. Capitulis semper magis minusve albo-lanatis. — v. pratensis Kocm. syn ed. 2. p. 48. L. Kereti- nus E. Nr. Spicil. L,p..24. lgpre; Fl. Ross. lI. p. 779 (ubi sectionem propriam, Oporinoides dictam, for- mat). Fn. S. Veg. Sc. p. 188. In pratis ad pagum et fluvium Keret (F. NYLANDER l. c.), et in insula marina Voronja haud procul e pago Knjàscha maris albi (ipse). Etiam e Lapponia occi- dental specimen a Cel. SAHLBERG missum in Herb. Ste. veniano vidi. 38 197. 198. 199. 200. Specimina Celeberrimi NYLANDER quidem mihi ignota restant, sed nullum superest dubium plantam nostram genuinam esse L. Keretinum F. Nyr., quum descriptio Cel. NYLANDRI l. c. data perbelle congruat. Radix premorsa scapos plures 1—1 pedales et ultra emittens, capitulis 1— 9 erectis l. cernuis, involucri squa- mis cauleque superne fusco hirsutis l. interdum fere glabris, ligulis flavo-aurantiacis, pappi radiis zqualibus basi latioribus. E proximo L. autumnahl modo colore pilorum di- versa. L. pyrenaicus GoUAN abit scapo semper monocepha- lo, pappi radiis inequalibus basi linearibus, staturaque minon. L. autumnalis v. Taraxaci FR. Herb. Norm. XII. e Synishorn Norvegie calycem habet longius densiusque pilosum, de cetero autem cum planta nostra omnino convenit. Mulgedium alpinum Less. In parte occidentali usque ad sinum Kolaénsem ra- rior. M. sibiricum Less. F. Nyvr. Spicil I. p. 24. Son- chus sibiricus J. FELLM. Index n. 9321. In Lapponia frequens ex F. NYLANDER l. c.; ad flu- men Tuloma: J. FELLMAN l. c.; a me autem nullibi lec- tum. Hieracium collinum Fn. H. Auricula J. FELLW. Index n. 318 et H. dubium J. FELLM. op. cit. n. 919 sec. specc. e Lapponia fennica in Herb. ejus. Ad Kantalaks legit F. NYLANDER; etiam inter Keret et Kouda alibique ex J. FELLMAN l. c. H. murorum L. FErLw. Pl. Arct.n. 146. J. FEN. Index n. 316. Per totam Lapponiam frequens. E oppido Kola formam reportavi folis radicalibus dissectis. capitulis pilis nigricantibus glandulosis. 201. 39 — v. c:esium(FR.) Usque in summam septentrionem (Kildin) passim. — v. nigrescens (WILD.) Ad Warsina Lapponie Ross. borealis cum H. alpini formis mixtim crescens. H. alpinum L. FEerrw. Pl. Arct. n. 147. J. FrrLLM. Index n. 915. Per totam Lapponiam frequens. E. Kantalaks Cel. F. NvrANDER insignem secum reportavit formam (v. gran- de Wiww. Fl. v. Schl); in viciniis pagi Knjáscha et oppidi Kola capitulis minoribus ligulisque angustiori- bus (v. gracilentum Fn. Monogr. Hier.) legitur. — v. melanocephalum Fx. Hinc inde obvia. — v.fuliginosum Lzsr. FELLM, Pl. Arct. n. 148. Eisdem cum forma typica locis passim. 202. H. saxifragum FR. 203. 204. 205. 206. In insula Kildin (SELIN) et circa pagum Ponoj. H. Gothicum Fn. H. sylvaticum J. FELLm. Index noi. In infenoribus partibus peninsule Lapponice usque ad 'Triostroff (F. NYLANDER) passim parcius. H. crocatum FR. Ad Ponoj sec. specimia in herb. Mus. Petropol. ex Fries Epicr. p. 33. Specimina in Pl. Arct. n. 149 di- stributa forsan huic potius quam speciei subsequenti adleganda erunt. Cel. HookER etiam, bene ut videtur, ambas ad unam speciem junxit. H. umbellatum L. J. FELLw. Index n. 320. In parte meridionali occidentali passim, vix autem supra circulum polarem. Cf. n. 204. H. paludosum L. Feuw. Pl. Arct. n. 151. In parte inferiori usque ad Kantalaks rarior; etiam ad pagum Ponoj. 40 207. 208. 209. 210. 211. 212. 213. 214. Saussurrea alpina L. FELLm. Pl. Arct. n. 152. J. FELLM. Index n. 294. Per totam Lapponiam ubique frequens. Carduus crispus L. J. FELLM. Index n. 295. Ad pagum Kantalaks copiose; dein ad flumen Tulo- ma alibique ex J. FELLMAN l. c. Circium palustre Score. J. FELLw. Index n. 296. Ad flumina Tuloma et Lutto ex J. FELLMAN l. c.; a me vero nullibi in Lapponia visum. C. heterophyllum Arr. J. FrLLM. Index n. 297. Locis humidis umbrosis frequens. XXX. CAMPANULACEL.E. Campanula rotundifolia L. J. FELLw. Index. n. 96. Sat frequenter. Ad oppidum Kola legi formam pygm:eam vix sesqui- pollicarem calycis lacinüs corallam superantibus. — v. Scheuchzeri (WirL.) FELLw. Pl. Arct. n. 153. Ad oram maris glacialis frequens ut etiam ad oppi- dum Kola parcius. Corollis 8 lobatis passim observavi. XXXI. VACCINIACEJE. Vaccinium uliginosum L. J. FELLM. Index n. 150. In uliginosis frequens. V. Oxycoccos L. J. FELLM. Index n. 152. In parte merid. occ. usque ad pagum Umba obser- vavi. — v. microcarpum (Tuncz.) FrrLw. Pl. Arct. n. 154. Per omnem hanc Lapponiam frequens. V. Vitis Idea L. J. FELLM. Index uS T9b Locis siccis duris precipue sylvaticis frequens. Septentrionem versus minor, microphyllum, fit, nullibi autem, ut in terris Samojedorum observante Cel. Ru- 215. 216. 217. 218. 219. 220. 221. 222. 41 PRECHT (Fl. Samojed. p. 46) foliis inferne epunctatis vidi. Cel. MippENponrr enarrat (Beiträge zur Kenntn. des Russ. Reiches XI. p. 176.) V. vit. ideam circa Kan- talaks tam vulgarem esse, ut baccas ejus pectinibus ligneis in orcis colhgant, et in Archangelsk vendent. V. myitillus L. FxLLM. Pl. Arct. n. 155. J. FELLM. Index n. 149. In sylvaticis adhuc circa oppidum Kola et pagum Ponoj. XXXII. ERICACELE. Cassiope hy pnoides (L.) DC. Andromeda J. FELLM. Index n. 165. Ad alpes Chibinà, Holmagárdsfjellet et Peisen (J. FELLMAN l. c.); in imsula Kildin (F. NYLANDER). C. tetragona (L.) DC. In alpe Chibinà (F. NYLANDER, SELIN). Andromeda polifolia L. J. FELEM. Index n. 167. In paludosis vulgaris. Cassandra calyculata (L.) Dow. FerLM. Pl. Arct. n. 156. J. FrELLM. Index n. 166. Ad pagos Keret et Soukelo rarissime. Arctostaphylos Uva-ursi SPz. J. FELLm. Index n. 163. In Lapponie Ross. partibus inferioribus passim; ori- entem versus autem ultra pagum Pjahtsa nullibi vidi. A. alpina SrR. J. FeLLM. Index n. 167. Locis siccis arenosis totius peninsule Lapponice sat frequens. Calluna vulgaris L. FrLLW. -Pl. Arct. n. 157. Eri- ca J. FELLM. Index n. 147. In sylvis campisque sterilibus usque versus Pjalitsa et Kola; in tota autem regione, quam vacant Tundra, deesse videtur. 6 42 223. 224. 225. 226. 22. 228. 229. 290. 291. Diapensia Lapponica L. Fzrrtw. Pl. Arct. n. 158. J. FzrLw. Index m. 93. Secus oram maris glacialis usque ad Ponoj maris al- bi frequens; de cetero etiam in alpinis circa lacum Imandra et sinum Kantalaks et denique juxta oppidum Kola. Loiseleuria procumbens (L.) Desv. Fzrrw. Pl. Arct. n. 159. J. FzrLw. Index n. 95. lisdem cum priori locis. Ledum palustre L. J. Fem. Index n. 168. Locis paludosis frequentissime. Variat foliis angustioribus l. latioribus (v. dilatatum Wo.) Phyllodoce taxifolia Saris. Feum. Pl. Arct. n. 160. Menziesia ccerulea J. Frrrw. Index n. 148. Per totam peninsulam sat frequens. Pyrola minor L. J. Frtrtw. Index n. 171. Passim in parte occidentali ubi usque ad mare sep- tentrionale penetrat. P. secunda L. FELLM. Pl. Arct. n. 161. J. FExrrw Index n. 170. Usque versus ostium sinus Kola parcius. P.rotundifolia L. Frrim. Pl. Arct.. nj 24620 EE Frrrw«. Index n. 172. Locis graminosis umbrosis frequenter. P.uniflora L. 'Frrtw. Pl. Arct. n. 1692 JOE REEM- Index n. 169. In lucis usque ad oppidum Kola et peninsulam Tu- ri raro. XXXIII. GENTIANACE.E. Gentiana amarella L. v. lingulata (Ac.). Ad pagum Kantalaks Lapponie Ross. meridionalis legit KARSTEN. 232. 233. 235. 296. 291. 238. A9: — v. pyramidalis Wirrp. Kantalaks (F. NYLAnDErR pl. exs.). G. aurea L. Fxrrtw. Pl. Arct. n. 164. J. FzrLw. In- dex n. 106. In regione litoral inter Peisen (Dztwsgorr ex. J. Furr- MAN l. c.) et Lumbofski passim copiose ex. gr. Raddeoi et Wjostragubá (F. NrawpEm), Jokonga, Svjátoinos E. 8. D. G. detonsa Rorrs. J. Ferim. Index n. 108. "Ad Vangetinjaur fluminis Patsjoki et pagum Pei- sen" J. FzrtwawN l. c. Specimina hujus juxta Guldhol- men prope ostium fluminis Tana ab eodem lecta pos- sideo. . G. tenella Rorrs. Fzrrw. Pl Arct. n. 165. G. gla- cialis J. Frrrw. Index n. 109. Ad sinum Varangricum et Kola ex J. FELLman 1. c.; etiam juxta pagum Ponoj copiose. G- nivalis L." Fxrrw. PL Arct. n. 160. Cum prior ad pagum Ponoj. Pleurogyne rotata Gr. Fert. Pl. Arct. n. 107. Lomatogonium Fr. Herb. Norm. XII. n. 43. Loco humido argillaceo ad Sapadnivólok haud pro- cul e Svjátoinos cum N. J. Laurin init. m. Aug. co- piose legimus; ad Jokonga eam detexit F. NYLANDER. Menyanthes trifoliata L. Feium. Pl. Arct. n. 168. J. FErrw. Index n. 92. Locis paludosis in infima parte hujus Lapponic usque ad Umba passim; de cetero modo unico loco prope Kola mihi obvia. E XXXIV. POLEMONIACE.JE. Polemnium ceruleum L. J. Fzttw. Index n. 94. Locis graminosis passim ex J. Fetiman 1 c. In Lap- ponia Hossica verisimiliter proveniens, licet mihi non obvium; in parecia Kuusamo hinc inde legitur, nec deest in Lapponia Fennica. 44 289. 240. 241. 242. 243. 244. 245. — v. pulchellum (BuwcE). Feiim. Pl. Arct. n. 169. P. arcticum. Fr. Herb. Norm. XII. 28. In arenosis insule Kildin copiose; etiam in Karelia Rossica inter Perguba et Lumbusch prope oppidum Povenets, ad oram borealem lacus Onega, ubi detexit SELIN. XXXV. BORAGINACE.E. Myosotis sylvatica Horrw. FzLLw. Pl. Arct. n. 170. F. Nr. Spicil. II. p. 5. M. cespitosa J. Frrrw. Index n. 86? Ubique frequens. — v. alpestris Kocm. Feiim. Pl Arct. n 1741. Ad pagum Keret. M. sparsiflora Pour. FirLw. Pl. Arct. n. 172. F. Nvr. Spicil I. p. 14. Ad pagos Keret et Umba in graminosis. M. cespitosa ScmurrTz, M. scorpioides 8 parviflora. J. Feiim. Index n. 87? In Lapp. Ross. occidentali passim adhuc circa si- num Kola. — v. repens Harw. Skand. Fl. Ad pagum Knjáscha. Mv palustris; LZ Fence. PL Arct..n: $15) In paludosis passim rarior. M. arvensis L. J. Feuim. Index m. 88. Usque ad pagum Kmnjáscha parcius. - Mertensia maritima Don. Ferrw. Pl. Arct. n. 174. Lithospermum maritimum J. Frrrw. Index n. 85. Ad litora sabulosa marium passim. Echinospermum Lappula Lzmw. F. Nr. Spicil. ll p. 5. Ad pagum Keret legit F. Nrawpzn; cf. Spicil. l. c. rao. 246. 247. 248. 249. 250. 251. 292. 253. 254. 45 E. deflexum Leum. F. Nrr. Spicil. I. p. 14. Ad rupes umbrosas sinus Kola: F. Nvrawprm l. c. XXXVI. LABIATAE. Mentha arvensis v. riparia Fm. Novit. Fl. Su. p. 189. Rings Herb. Norm. Su. II. n. 27. M. ba- densis J. Fenim. Index n. 2511 sec. Specc. in Herba- rio ejusdem. Ad Umba (Seun) et cataractam Skoroduma inter lacus Susi — et Koutajárvi Lapponie Ross. infimz. Thymus serpyllum L. Ferr. Pl. Arct. n. 175. J. Feircm. Index n. 250. In arenosis circa sinum Kantalaks rarior; dein etiam ad flumina Kuollejoki et Jacobselfven (J. FErrwaw l. c.) Scutellaria galericulata L. J. Ferim. Index n. 291. Inter lacum Paanajürvi et pagum Knjáüscha maris albi raro. Etiam ad flumina Lutto et Koudajok ex J. FELL- MAN |. c. Prunella vulgaris L. Usque ad lacum Imandra rarissime obvia. Galeopsis versicolar Cunr. In stercoratis partis occidentalis passim adhuc circa oppidum Kola. G. tetrahit L. J. FELLMAN. Index n. 252. Similibus cum priori locis, sed ultra borealem par- tem lacus Imandra vix procedens. Glechoma hederacea L. Frerrw. Pl. Arct. n. 176. Ad oppidum Kola (F. Nvrawprem pl. exs.) et pagum Keret. XXXVII. PERSONATAE. Linaria vulgaris Miu. Ad pagum Umba (SELIN). 46 255. 256. 291. 258. 209. 260. 261. 262. 263. Limosella aquatica L. Fenim. Pl. Arct. n. 177. J. Fenim. Index n. 254. Ad litora maris inter Kouda et Keret raro (J. Fgrr- MAN l. c.) ut etiam ad ostium fluminis 'Tuloma. Castilleja pallida Kra. Ferrw. Pl. Arct. n. 178. Fn. S. Veg. Sc. p. 954 et Herb. Norm. XII. n. 36. Locis humidis argillaceis in frutecetis ad Sapadni- vólok et Svjátoinos Lapp. Ross. maxime bor. or. co- piose. Veronica alpina L. Fzrzw. Pl. Arct. n. 49: J. FeLLm. Index n. 9. Per peninsulam Lapponicam parcius. V. longifolia L. Fzrrw. Pl. Arct. n. 180. J. FrrLw. Index n. 8. Ad fluvios lacusculosque frequens. — v. maritima (L.). J. Fertw. Index n. 7. In maritimis passim. V. Chamedrys L. fFrirw. Pl. Aret? modd Frrrw. Index n. 11. Ad pagos Keret (J. FELLmAn 1. c.) et Umba, ut eti- am ad coenobium Solovetska (SEL). V. serpyllifolia L. Erna Pl. Arct. n.:182./ 9. Ferm. Index n. 10. Usque ad oppidum Kola (F. NvrawpER) et pagum Ponoj parcius. Melampyrum pratense L. Frun. Pl. Arct. n. 183. J. Frrtw. Index n. 261. In nemoribus sylvaticisque passim. M. sylvaticum L. Fzrrw. Pl. Arct. n. 184. J. Fertw. Index n. 260. Cum priori. Euphrasia officinalis L. Ferm. Pl. Arct. n. 185. J. Fettw. Index n. 256. In pratis collibusque graminosis frequens. 264. 265. 266. 267. 268. 269. 210. 211. 212. AT Rhinanthus major. Eumg. Feun. Pl. Arct. n. 186. Alectrolophus Crista-galh J. Freriwm. Index n. 255 (eti- am sp. sequ. compl.). In herbosis totius Lapponie passim. R. minor. Eunm. Fixrrtw. Pl. Året. n. 187. Socia precedentis. Bartsia alpina L. Feiim. Pl. Arct. n. 188. J. Feuiwm. Index n. 253. Ubique vulgaris. Pedicularis Sceptrum Carolinum L. J. Fzrrw. Index n. 259. Fluviorum rivulorumque ripas frequenter ornat, aliisque locis humidis etiam haud raro legitur. EXverbeilata bL. Fan. Pl. Arct. n. 189. E. Nvr. Spicil. II p. 9. Fs. Herb. Norm. XII. 40. Locis subhumidis inter Tschavanga maris albi et Ga- vrilówa m. gl. frequens. Dpalustris:L.. J. Fgtrw. ;[Index n. 257. Usque ad lacus Imandra partes australiores raro occurrit. P-Iapponicea L. From. Pl. Arct.. n. 190.-J. Frrrw- Index n. 257. In paludosis et collibus siccis campisque sterilibus per omnem peninsulam frequenter. P. hirsuta L. J. Fzrtw. Index n. 200. Ad jugum alpium inter fl. Lutto atque lacum Enare (J. FeELiman l. c.) ut etiam ad piscinam Olenji. D "sudettca LL. -Exxrw PL Arct. n. 191. E& Herb. Norm. XII. 39. Inter Ponoj et Svjátoinos Lapp. Ross. maxime or. cum P. verticillata passim copiose. 48 213. 214. 215. 216. 211. 218. 219. XXXVIII. LENTIBULARIACEZE. Utricularia intermedia Has. In aquosis Lapponie Ross. merid. occ. infra circu- lum polarem rarior. Pinguicula vulgaris L. J. Feum. Index m. 4. Locis ulginosis satis frequens. P. villosa L. Fzrrw. Pl Arct. n. 192. 3. "Fzrrw: Index n. 6. Im paludibus inter muscos ad flumina Patsjoki et Lutto pagosque Kantalaks et Knjàscha (ex J. FEu- MAN l. c.) atque ad oppidum Kola (IKKansreN); mihi autem modo unico loco juxta pagum Tschavanga obvia fuit; propter parvitatem ejus autem facillime pretervisa. P.alpina L. Fzrirw. Pl Arct. n. 199: Jo EuDM Index n. 5. Locis humidis in alpinis passim. XXXIX. PRIMULACELJE. Glaux maritima L. In litoribus arenosis sinus Kantalaks parcius. Trientalis europea L. Fzrrw. Pl. Arct. n. 194. J. Frrtw. Index n. 146. Locis herbosis sat frequens. Septentrionem versus semper minor et gracilior fit, de cetero autem characteribus nullis a planta vulgari di- stat. Magis diversa autem, licet etiam in formam ty- picam transiens, est — v. obtusata Fzrrw. Pl. Arct. n. 195. Folüs lancealato-obovatis, una cum petalis contortis, obtusis. : Ad oram borealem maris albi passim obvia. Androsace septentrionalis L. Fxrrw. Pl. Arct. n. 196. 282. 283. 284. A9 Ad peninsulam Turii et pagum Ponoj. Ex HARTMAN Skand. Fl. antea in Lapponia modo a Linné reperta. Naumburgia thyrsiflora Rxicnu. Ad flumen Umba (SELIN). Lysimachia vulgaris L. J. FELLM. Index n. 89. Specimen unicum a P. A. KARSTEN inter pagos Knjá- scha et Soukelo lectum in Herb. Acad. asservatur; ad flumen Kouda eam semel observavit J. FELLMAN (ex Index l. c.). Primula stricta Llonw..ErtptM. Pl. Arct. n. 197. F. Nr. Spicil. I. p. 15. P. Hornemanni J. FELLM. In- dex n. 90. In parte occ. usque in summam septentrionem passim obvia. Occurrit interdum foliis subtus nonnihil farinosis. P. sibirica v. brevicalyx TRavurTvETT. FErLLw. Pl. Arxct. n.198.' P. sibirica F. Nyr. Spic IL p. 18. P. nor- vegica J. FELLM. Index n. 198. Locis humidis e Pongamo maris albi usque ad mare gl. passim; ad sinum Kantalaks copiose; in partibus vero magis orientalibus prorsus deesse videtur. XL. PLUMBAGINACEJE. Armeria sibirica Tunmcz. Borss. in DC. Prodr. XII. prbis. TH.-FR. Bot. Nor. 1958 p.91. EzLLw.. PL meret n. 109. Locis siccis duris ad Panfélofka Lapponie Ross. maxime orientalis copiose; etiam ad Raddeoi (F. Nv- LANDER pl. exs.). Planta nostra cum descriptione A. sibirice a Cel. TH. Fries l. c. data sec. specimina Fin- marchica, quie determinavit Cel. BorsstER, exacte con- venit; vix autem aliter ac varietas ab Armeria vulgari distinguenda. -l 285. 281. 288. 289. 290. 291. 292. 293. XLI. PLANTAGINACEJE. Plantago major L. J. FEuim. Index n. 75. Ad habitacula adhuc circa pagum Umba et oppidum Kola parcius. . P. maritima L. FrrLw. Pl. Arct. n. 200. J. FELLM. Index n. 75. Ad litora marium passim. XLI. POLYGONACEZ. Kenigia islandica L. Fein. Pl. Arct. n. 201. J. FrLLx. Index n. 69. Ad peninsulam Karelsgammen (J. FELLMAN l. c.) et pagum Ponoj locis aqua inundatis copiose. Oxyria reniformis Hx. FELLw. Pl. Arct. n. 202. Secus totam oram maris glacialis e Nordcap (Wan- LENBERG) usque ad Ponoj maris albi; etiam in alpe Chi- binà (F. NYLANDER, SELIN pl. exs.). Rumex acetosa L. J. FELLM. Index n. 144. Haud infrequens. —- v. alpestris HnrM. Skand. Fl. HR. arifolius ALL? Ad oram maris glacialis et sinus Kola passim. R. acetosella L. J. FELLw. Index n. 145. Usque ad pagum Kantalaks et flumen Warsuga lo- cis aridis haud raro. R. Hippolapathum Fm. R. aquaticus 8 crispatus J. FrrLw. Index n. 143? In partibus occidentalibus usque versus ostium sinus Kola parcius. R. domesticus Hnmrw. Ad pagum Kantalaks (F. NyLANDER pl. exs.). Polygonum Bistorta L. FErLw. Pl. Arct. n. 208. Raddeoi (F. NYLANDER); etiam ad Katschkówa in lateribus montium declivibus copiose. , , 1 | à CP n—————— 295. 296. 291. 298. 299. . P. viviparum L. J. FELim. Index n. 158. Locis graminosis frequens. — v. alpinum Wnurwe. J. FELLMm. Index l. c. Ad oram maris glacialis alibique in alpinis frequens. Quoad magnitudinem foliorum interdum valde luxu- rians. P. amphibium L. J. FzgrLw. Index n. 160. In lacubus fluvisque inter Paanajárvi et Knjáschaja gubá passim; dein etiam in lacubus Nuottejaur et Sjolmejaur, nec non in iis fluminis Lutto ex J. FELL- MAN l. c. P. arviculare L. J. FELLw. Index n. 160. Ad habitacula, exceptis iis que juxta mare glaciale sunt, frequens. P. convolvulus L. J. FrrLw. Index n. 159. Ad pagos Kouta (J. FELLMAN l. c.) et Soukelo in agris parce. Vix vero in Lapponia cicur. XLII. CHENOPODIACE.E. Chenopodium album L. J. FELLM. Index n. 117. Ad maris albi oram occidentalem et sinum Kola fre- quens. Atriplex patula v. halolepis (Lusus 2) LEDEB. Fl. Ross. III. p. 726. A. tatarica Kocu Syn. ed. 2 p. 101. A. patula J. FELLw. Index n. 379. "Atriplex e subdivisione A. hortensis" ÁwesrRüw Bot. Not. 1844 p. 51 (in locis ab illo indicatis A. halolepis tantum nec ulla alia species legitur) A. nitens FR. S. Veg. Sc. p. 556. lisdem cum priori locis presertim in litoralibus. Variat caule erecto et prostrato. In planta Lapponica bractee haud raro usque ad basin bipartite occurrunt, quam ob caussam verisimiliter a Cl. ÅNGSTRÖM pro A. hortensi habita; quod autem etiam 52 300. 301. 302. 303. 304. sec. Koch et alios, contra HARTMAN Skand. Fl, apud A. patulam observatur. Atriplex nitens REs., preter alias notas foliis suis inferne eximie argenteo glaucis conspicue diversa, cum planta nostra nullo modo commutari potest. XLIV. THYMELACELJE. Daphne Mezereum L. FkLLw. Pl. Arct. n. 205. Sascheika ad lacum Imandra: KARSTEN, Umba: SE- LIN, et denique juxta Ponoj. XLV. EMPETRACELJE. Empetrum nigrum L. J. FELim. Index n. 377. In collibus campisque siccioribus ubique frequen- tissime. Bacce, hic grandiores sapidioresque quam in Finlan- dia, a Lapponibus avide eduntur. XLVI. URTICACE.E. Urtica urens L. J. FErLw. Index n. 371. Ad habitacula Lapponie Ross. occ. adhuc circa pa- gum Peisen (J. FELLMAN l. c.) haud rara. U. dioica L. J. FELLw. Index n. 3*0. Cum przcedenti nsdem locis. XLVIL BETULACE.JE. Betula alba L. Reert. Monogr. Betul. p. 16. I. FrLLx. Index n. 3973. FELLM. Pl. Arct. n. 206 (ad v. glut. latif.) — v. verrucosa WaLLR. Rer. l. c. p. 19. Modo e infima parte hujus Lapponie mihi cognita; ultra lacum. Ruanjárvi nullibi vidi. — v. glutinosa TRaurv. Rar. l. c. p. 20. Lusus a. rhombifolia Rer l c. E insula Solovetska maris albi secum reportavit SELIN. « ooo ws we P————————————————OK.——————————————ÉK——————————————— 305. 58 Lusus b. latifolia Rer. l. c. p. 21. Saltem usque ad flumen Warsuga et oppidum Kola passim obvia. — v. pubescens SPacH. Rer. l. c. p. 24. Lusus a. macrophylla Rer. l. c. Habeo e Knjáschaja gubá maris albi. Lusus b. parvifolia Rr. l. c. p. 26. Saltem usque ad oppidum Kola proveniens. B. tortuosa LEDEB. Rer. l. c. p. 90. B. tortuosa v. Kusmischeffi FELLw. Pl. Arct. n. 208. B. alba var. Fzrrw. l. c. n. 207 (ex REGEL in litt.). In tota Lapponia Rossica frequens. Cl. REGEL, auctor Betulacearum Monographie meri- tissimus, quocum specimina hujus arboris lapponica e locis variis communicavi, me per litteras edocet sibi jamjam persuasum fuisse B. tortuosam eandem esse spe- ciem ac DB. pubescens KocH. (et B. odorata s. glutinosa auctorum Suecicorum), quum autem adhuc incertus sum ubi verum suum locum teneat, nomen Ledebou- rianum hic usitatum interim tamen servare volui, dum cl. REGEL, ut benignissime promisit, me certiorem fece- rit, quid ex novissimis ejus de hac forma studiis resul- tet. REGEL scripsit: — — — "Leider sind viele ohne Früchte, dennoch glaube ich nicht zu irren, wenn ich Ihre Nummern 1, 3—8 für B. tortuosa meiner Monographie halte. Aber freilich habe ich gerade über diese Birke jetzt erst sehr reiches Material erhalten und muss von neuem unter- suchen, dann will ich Ihnen noch einmal die Bestim- mung mittheiln. Die B. tortuosa ist nàhmlich jeden- falls die gleiche Birke, die Kocn B. pubescens nennt, und die, wie ich jetzt sehe, die Botaniker Schwedens als B. odorata oder glutinosa bezeichnen. Ich muss daher von neuem Quellenstudien machen. N:o 9 ist wohl eine Form von B. hybrida und N:o 2 würde ich für eine B. humilis halten wenn Sie nicht ausdrücklich bemerkten, ein niedriger Baum von sparrigem Wuchse." 306. 307. 308. 309. 310. 311. 312. 313. Infra tamen, ut spero, occasionem nansiscar summam harum scrutationum hoc ad opus addendi. B. hybrida Rar. l. c. p. 36. In parte superior passim ex. gr. ad Kola, Olenji, Kildin et verisemiliter per omnem Lapponiam. B. nana L. Rer. l. c. p. 41. J. Ferrw. Index n. 374. Omnium frequentissima. — v. alpestris (Fn). Rer. l. c. p. 45. Passim obvia. Alnus glutinosa v. pubescens Rer. 1. c. p. 103. FEL. Pl. Arct. n. 209. Alnusincana J. FzrLw. Index n. 372. Usque versus ostium sinus Kola et pagum Ponoj passim. XLVIIIL. SALICACEJE. Salix pentandra L. J. Friww. Index n. 115. Inter lacum Paanajárvi et Kmnjàschaja gubá maris albi passim; etiam ad pagos Keret et Kouda ex J. FELLMAN 1. c. Supra circulum polarem haud vidi. S. amygdalina L. Ad flumen Niva inter lacum Imandra et sinum Kan- talaks, supra circulum polarem, eam detexit F. NYLAN- DER, ut flore arcticz: certe inserenda. S. lanata L. J, Fxrrw. Index n. 14. In superioribus partibus Lapponie Ross. usque ad Ponoj meridiem versus, frequens. — v. chrysantha (Waur.) ; lisdem cum forma typica locis passim. S. Lapponum L. $S. limosa J. Fzrrw. Index n. 21. In paludosis partis occidentalis frequens, orientemque versus adhuc circa Pjalitsa obvia. S. Caprea L. Ad ostium fluminis Kurengi in boreali parte lacus Imandra et abhinc meridiem versus rara. nvc—.——————be T - DRE S 314. 315. 316. 317. 318. 319. 5D S. nigricans Sw. J. Ferrw. Index n. 19. Per totam Lapponiam Ross. frequens. Specimina in Pl. Arct. n. 210 sub nomine S. nigri- cantis data S. phyliczefolia propria sunt (ex ÅNDERSSON in litt.). — v. prunifolia Hnrw. Skand. Fl. Ad Kantalaks: F. NYLAnDER pl. exs. — v. borealis Fn. Fem: Pl. Arct. n. 211. Ubique frequens. S. phylieefolia L. Ferm. Pl. Arct. n. 212, 213 et 210 (cf. n. 314 hujus op). J. Fzrrw. Index n. 13. Locis umbrosis humidiusculis frequens. An non huc S. Wulfeniana J. FErrw. Index n. 24? — v. glauco-phylicsfolia Aw». Salices Lapp. p. 47. Ad Keret maris albi: F. NYLANnDER pl. exs. S. myrtilloides L. J. Fem. Index n. 17. Usque ad sinum Kola parcius. Modo in parte occi- dentali visa. S. aurita L. S. Finmarchica J. Fzitw. Index n. 16. Lapponie Ross. (non Asiatice Ross. ut lapsu calami scripsit cl. Awpznssow) a J. FELLMAN adscripta, sed for- san modo in partibus inferioribus obvia, nam ex As- DERSSON non supra circulum polarem detecta est, quare ab illo e flora arctica exclusa; cf ANDERSSON in Hooxkn "On the Distr. of arctic plants" p. 341. A me in Lapponia nullibi visa. S. depressa v. cinerascens Anp. S. livida J. FELuim. Index n. 22? Circa lacum Imandra hinc inde obvia. A. cl. ANDERSSON l. c., lapsu calami ut videtur, e flo- ra arctica exclusa; cf. Hooxzn op. cit. p. 301 & 341. S. hastata L. PFzrrw. Pl. Arct. n. 214, et 215 (v. angustifolia Rurr. in litt). J. Frrrw. Index n. 12. Haud infrequens usque ad sinum Kola et pagum Ponoj. 320. 321. 322. 323. 324. 325. Formam folis majoribus (S. malifolia Sw.) legi ad oppidum Kola. S. glauca TL. Tzrrw. PL Arct. n. 216. 3. FErrcM. In- dex n. 22. Per totam Lapponiam frequentissime. — v. pallida Hmrw. Skand. Fl. Cum forma typica passim. S. myrsinites L. Frrw. Pl. Arct. n. 217. J. Ferrw. Index n. 20. In maritimis totius peninsule Lapponicze sub formis varis haud infrequens; meridiemque versus saltem usque ad pagum Kouda, ad oram occ. maris albi, descendens (ex J. FELLMAN pl. exs.). S. arbuscula L. Ponoj: F. NYLANDER pl. exs. S. reticulata L. FPFErrw. Pl. Árct. n. 218. In alpinis ad lacum Imandra (F. NYLANDER, SELIN), ut etiam in iis maris glacialis et usque ad Ponoj ma- ris albi frequenter. S. herbacea.L. Feu. Pl Arct.n. 249 & 4220: f: Fecioum. Index n. 18. Iisdem cum prion locis frequens; nec non juxta Kan- talaks (F. NvrawpER). Ad Katschkówa Lapponie Ross. bor. or. eam fere pedalem legi. Ad oram maris glacialis foliis minoribus, subinteger- rimis, iis S. polaris simillimis, passim obvenit, quibus formis ad S. polarem haud parum accedit, capsulis ve- ro semper glabris ab hac facile distincta. Similem eam e terra Samojedorum secum reportavit cl. RurPrecHt; cf. Rurr. Fl. Samojed. p. 55. Formam talem in Pl. Arct. n. 220 falsa sub nomine S. polaris distribui. S. polaris Wse. F. Nvr. Spicil. II. p. 13. In alpe Chibiná: F. Nvrawpzn pl. exs. A cl. F. NyrawpEn, qui 1. c. hanc speciem in alpinis Lapponie Ross. frequentiorem esse dicit quam S. her- 326. 321. 328. 51 baceam, verisimiliter cum formis S. herbacez micro- phyllis confusa, nam hanc ibi tantum legi, veyam au- tem S. polarem nullibi vidi. Ex Anwpznssow Sal. Lapp. p. 87 "E Lapponia Ros- sica secum reportavit cl. ÁwcsrRÜUw specimina hujus spe- ciel luxuriantia fere semipedalia, amentis 1-—2 unciali- bus longis, subcylindricis, haud male S. myrsinitidem referentibus, sed foliis, quamquam majoribus, tamen ad polarem aperte pertinentibus." Iopulus tremula L. 'Ezerw. PL Arct n. 21. J. FrrLw. Index n. 157. Usque ad sinum Kola et pagum Lumbofski, exceptis alpibus, passim. XLIX. CONIFERJE. Pinus sylvestris L. J. Prem. Index n. 370. In parte occidentali hujus Lapponie usque versus ostium sinus Kola, ubi terminum eundem atque Abies atüngit, ad oram vero austr. or. peninsule Lapponice climatis maritimi impatientior esse videtur quam Abies, nam quo longius orientem versus procedis oram maris magis magisque fugit. ut jam circa Pjalitsa, si fame fides habenda, 10 stadia Rossica ab eadem crescere de- sinit, cum e contrario Abies, loco allato, jam circa 3 stadiis profectis venienti obvia est. Locus maxime ori- entalis unde in Lapponia Ross. nota est Pinus sylve- stris, est juxta insulam Sosnovets, nonnihil orientem versus e Pjalitsa, ubi cl. Borutuinex "auf dem Fest- lande in einiger Entfernung von der Küste" pinetum ex arbusculis humilibus (niedrige verkrüppelte Báum- chen) consitum, observavit. Cf. Bulletin Sc. de l'Acad. des Sc. de St. P:bourg VII. p. 201. Abies excelsa DC. Pinus abies J. Feuim. Index n. 915. Strobilorum squamis rhombeis apice dentatis. In Lapponie Ross. partibus maxime merid. occ. fre- quens, sinum Kantalaks tamen vix attingit. 58 — v. obovata (LrpEs. RurPr.) Picea obovata Lpzs. Fl. Alt. et ejus Ic. pl. fl. Ross. t. 499. TTaAurvETTE Die Pflanzengeogr. Verháültn. des Europ. Russl.p. 32. Rum. Fl. Samojed. p. 56. Pinus orientalis Lrprs. Fl. Ross. III. p. 671 (pro parte). Ts. Fr. Bot. Not. 1857 p.174. Picea orientalis Hoox. On the Distr. of Arct. pl. p. 301. Cf etam Bullet. de la Soc. Botanique de Fr. 1863 PASO Stobilorum squamis obovato-cuneatis apice obtusissi- mis 1. subintegris. Per penninsulam Lapponicam frequens usque versus ostium sinus Kola et pagum Ponoj, ubi in valli flumi- nis profunda, numquam autem in locis apertis, arbores nonnullas humiles vidi; sylva continua abietina tamen non obvia fuit, licet circa 30 stadia Rossica in interiori peninsula penetravi. Arbor excelsa habitu omnino Abietis excelsz typicz, septentrionem versus modo ex frigore gracilescens et minus vegeta. Foliis in utraque forma simihbus, sub- tetragonis, solitariis, semper pungentibus, rectiusculis I. incurvis, una cum strobils quoad dimensiones va- rantibus. Strobilhs e vix 1—5 pollicaribus et ultra, sepissime pendulis 1. minoribus horizontalibus l. mini- mis erectis, quod interdum in eademque arbore vidi. Multum ponderis cl. Tu. Fries l. c. statui strobilorum addit, quos semper erectos esse dicit, et ac characterem essentialem offert. Etiam apud Lkprsoun l. c. strobil representati sunt erecti. Huic rei tamen nulla ratio haberi potest, quia, ut supra dictum, parum constans est. Ut ex synonymis enumeratis elucet scrutatoribus rei herbariw de vera natura hujus arboris varie sunt opi- + Corrigere hic liceat duo errata, quz lapsu calami inexplicabili in op. eit. p. 500 locum occupaverunt. Inter alias ibi enumeratus spe- cies conspicitur etiam Veronica officinalis et Raphanus raphasistrum qua autem, ut intra ambitum florz Lapponie Rossiecte numquam col- lectze, omnino sunt excludendee. 59 niones. Cel. LEDEBOUR eam primo ac speciem distinc- tam proposuit, dein autem in Fl. Ross. ac synonymon sub P. orientali L. junxit. Postea ab aliis pro specie propria habita est, ab alius cum P. orientali confusa. Rem autem ipse nature judicio submittens, invenies eam modo formam Abietis excelse formare, nam cha- racteribus nullis, exceptis iis supra datis, ab hac distat, quas autem, diligentius exploratis, sat vagas esse repe- ries. Forme extreme quidem eximie differunt quoad configurationem squamarum strobilorum, formis inter- mediis autem tam gradatim inter se confluunt, ut, si libentissime velles, limites nullos inter has invenies; aliasque notas frustra quzsivi, quare forma, de qua agi- tur, e Abiete excelsa vix varietatis nomine segregran- da esset, nisi distributio geographica utriusque tam con- spicue diversa et notabilis esset. Abies excelsa formam occidentalem, Europzam s. d., representat, orientemque versus jam ante oppidum Archangelsk desinit, neque in tota peninsula Lapponica vidi; var. obovata e con- trario formam orientalem seu Sibiricam offert, penisulam Lapponicam Rossieque partes orientales et Sibiriam inhabitat, occidentemque versus sensim magis magisque in Abietem excelsam typicam abit. Form: inter am- bas intermedie (v. medioxima W. Nr.) in tota Fen- nia frequenter occurrunt, neque in Suecia desiderantur ex ÅNDERSSON in litt, var. obovata autem exacte typica e Fennia vix sit nota, nisi e parccia Lappajürvi, Ostro- bothnie australis, ibique modo unam arborem vidi, cui strobili uis Abietis Lapponice exacte similes. Observatu dignum quoque est dissimilitudo distribu- tionis geographice Pini et Abietis in lateribus Norve- gie et Lapponie Rossice. In maritimis Norvegice Abies jam infra circulum polarem desinit (itaque longe ante Pinum), indeque terminus ejus borealis efficitur a linea ducta preter australem partem lacus Enara, Lap- ponie Fennice, et lacum Colmejaur (Tu. Friss 1. c.), versus ostium sinus Kola, ubi terminum eundem atque 60 Pinus attingit. Hic terminos boreales utriusque alter alterum secant, nam in Lapponie Ross. partibus orien- talibus Abies jam longius septentrionem versus proce- dit quam Pinus, oramque maris minus fugit, ut Pinus hie nubibus maris impatientior sit quam Abies, que res per totam terram Samojedorum similiter se habet. Ut nullum supersit dubium Abietem Lapponicam veram esse obovatam, ex litteris cl. RurmEcHT, cui stro- bilos e locis varüs Lapponie Ross. communicavi, ver- bum pro verbo hec exscribere volui: "Sie überschickten mir Proben von der Lapplándische Tanne in Zapfen und wünschten hierüber meine Mei- nung einzuhohlen. Ich sehe dass Sie die Formen von N:o 1 bis 9 ganz richtüg ordneten und es fragt sich nun ob in dieser Reihenfolge eine Grünze zwischen der Europüischen und Sibirischen Tanne sich ziehen lässt oder Üebergünge stattfinden. Alle Zapfen von N:o 3 bis 9 erkenne ich für P. obo- vata an, mehrere davon waren aber klein und unent- wickelt und daher nicht typisch, wohl aber die grós- seren. N:o 1 « vom See Koutajárvi erkenne ich. an für die Europüische Picea vulgaris, zwar kleinzapfig, aber doch nur wenig durch die Form der Schuppen abweichend. Die nach der Mitte und oben zu verschmálerte Form der Schuppen hat sogar noch die charakteristischen Zàhne. N:o 1 4 aus Kantalaks bildet eine Mittelform? viel- mehr nur eine Abweichung der P. vulgaris, die am zweckmüssigsten P. vulgaris var. obovata genant werden konnte, und die ich auch aus Oesel und Helsingfors, nicht so stark abweichend von Petersburg sah, wir ha- ben hier alle Üebergánge zur P. vulgaris, aber durchaus keine üchte P. obovata. Zu dieser var. gehórt nur zum Theile die var. medioxrima NYvr., welche auch die var. fennica Rxckn zu sein scheint. Herr Prof. Nvraspun schickte mir nähmlich ausser der Helsingforsischen auch 4 Zapfen aus Lappajárvi von Ihnen gesammelt als var. 61 medioxima von welchen jedoch 3 Zapfen wahrschein- lich noch zur P. vulgaris var. obovata gehóren, der 4:te zu P. obovata (genuina). Es konnte also Lappa- järvi der Ort sein, wo ein móglicher Uebergang statt- findet, doch müssten dafür unzweifelhafte Belege ge- sammelt werden. Ebenso war ich über N. 2 aus Kola schwankend. Es kann ja P. obovata und P. vulgaris var. obovata gemischt vorkommen; ja wenn auf einem Bäume die Zapfen gemischt würen, das werde ein siche- rer Beweis sein, sowie ein Beweis durch die Cultur (wozu allerdings 15—18 Jahre gehóren), ein solcher Beweis ist aber nicht geliefert und die Geschichte der Pflanzenkunde lehrt uns wie frühere Annahmen von Uebergánge sich sehr oft dahin aufgelóst und erklürt worden ist, dass ungenügende Beobachtungen ihnen zur Grundlage dienten und dass man die üchten Kennt- zeichen nicht kannte. Man muss daher vorsichtig sein. Diese Formen von Lappajárvi und Kola haben glän- zendere Schuppen als die Uralschen und Altaischen zahlreichen Zapfen von P. obovata die vor mir sind und sind dunkelfárbiger als P. vulgaris var. Es ist moglich, dass ich nach unvollstindige Materiale urtheile, doch schadet es nicht darauf aufmerksam zu sein. Ein Belege zu dem angeführten ist P. orientalis, zu welcher Lzprsoun die sibirische P. obovata brachte (als synonym). P. orientalis* ist eine vóllig verschiedene Art, darüber kaum kein Zweifel sei. Ich sah davon viele Wälder i Caucasus, besitze eine grosse Sacke von Zapfen und nie war ein Übergang zu bemerken. Ja der Baum hat einen anderen Habitus unde andere Nà- del. Herr Professor Nvrawprn, welchem ich eine Menge Zapfen schickte, hat sich von diesen Irrthum * "^Genuina P. orientalis TounwEs. L. STEVEN, apud JAUBERT et SPACH depicta. Arbor pulchra, magnitudine et faciei nec non foliis diversissima e Picea obovata LEDEB, sibirica et uralensi. In LEDEBOUR Fl. Ross. confusa." RUPRECHT in Sched. 329. 390. 3231. 392. 999. Lrpssovm's überzeugt. Auch unsere Forstleute sagen dass P. vulgaris und P. obovata in Europáischen Russ- land durch den Habitus zu erkennen sind. P. obovata scheint an der Onega und Dwina zu beginnen. An diesen Flüssen erschien plótslich schóner hochstámmi- ger Tannewald, doch hatte ich damals (1841) nicht geahndet dass es eine andere Species sein konnte, weil ihr nüchster Standort da Altai war. Nur von einer Stelle an der Kuloi (zwischen Archangel und Mesen) nahm ich Zapfen mit an welchen ich P. obovata er- kannte." Juniperus communis L. J. Fzrtw. Index n. 978. Per totam Lapponiam Ross. vulgatissime. — v, nana WiLLP. Haud infrequens. MONOCOTYLEDONE.JE. L. ALISMACEJK. Triglochin maritimum L. Fzrrw. Pl. Arct. n. 222. J. Fem. Index n. 140. Ad litora marium passim. Tr. palustre L. Frrrw. Pl. Arct. n. 2283. J. FarLMw. Index n. 141. Locis uliginosis haud infrequens. Scheuchzeria palustris L. Unico loco prope pagum Soukelo infime Lapponie Ross. in palude rarissime. Sagittaria sagittifolia v. tenuior Hnrw. Skand. Fl. J. Fegrrw. Index n. 232. In lacu Susijárvi, inter Kuusamo et Kantalaks, ra- rissime. Formam typicam vero nullibi in Lapponia vidi. In rivulis Varangrie lectam esse refert GuxNERUS cf. Wurws. Fl. Lapp. p. 252 et J. FELLman 1 c. 334, 336. 337. 339. 339. 340. 63 Alisma Plantago L. In lacu Ruanjärvi Lapponie Ross. maxime austr. occ. specimen unicum legi. LI. POTAMOGETONACE.E. Potamogeton natans L. J. Fzrrw. Index n. 82. "Ad lacum Nuottejaur' J. FELLMmaAn 1. c. Etiam in Enara Lapponie fennice. P. perfoliatus L. Fzrrw. Pl. Arct. n. 224. J. FirLMw. Index n. 84. In aquis adhuc circa oppidum Kola passim. P. pectinatus L. FE. Nvr. Spicil. I. p. 13. "In aquis dulcibus et salsis usque ad Torneå et Kan- talaks." F. Nvrawpem 1. c. P.rufescens ScHmap. PT. Nvr. Spicil IL. p. 12. "In lacubus, aquis stagnantibus et fluentibus etiam Lapponie ultime ad Kola ubi eximie angustatur et y minor Hs. evadit." F. Nvr. l c. Etiam ad Umba (SELIN). P. pusillus v. tenuissimus FR. Nov. p. 49. F. Nr. Spicil I. p. 13. "Ad pagum Kouda maris albi prorsus filiformis" F. NYLANDER l. c. et pl. exs. B. vraminueus L.", WEM. Pl. Arct. n.:225.. P. hete- rophyllus J. Fgrrw. Index n. 83. In fluvis lacubusque usque ad oppidum Kola pas- sim. Folus superioribus szpissime petiolatis natantibus (P. heterophyllus Scunrs.). P. pralongus WOLFF versimiliter in Lapponia Ross. occurrit. Spe- cimen juxta fines hujus Lapponie maxime bor. occ., ad Nejden Lapp. Fenn., a cl. Env. NYLANDER lectum in Herb. Acad. asservatur; et adest etiam in par. Kuusamo lacu Kallioluoma ex F. NYLANDER Spicil. I. p. 12. Specimen 7. nigrescentis FR. etiam e par. Kuusamo a cl. ÅNGSTRÖM reportatum in Herb, Acad. vidi. 341. 342. 249, 344. 346. Zanichellia polycarpa Norrr. Juxta oppidum Kola in litore fluminis Tuloma spe- cimen unicum legi. Zostera marina L. FPFkrtw. Pl. Arct. n. 226. Secus totam oram occidentalem maris albi, et saltem usque ad Porjeguba ore bor. ejusdem maris copiose; ad oram vero maris glacialis nullibi vidi. — v. angustifolia (Honw.). Cum forma typica. LII. MELANTHACE JE. Tofjeldia borealis Wimrws. Fzrrw. Pl. Arct. n. 227. T. alpina J. Ferm. Index n. 139. In ulginosis paludosisque nec non ad fluvios totius Lapponie Ross. sat frequens. Veratrum album v. Lobelhanum Bernu. Fem. Pl. Arct. n. 228. V. album J. Fgrtw. Index n. 142. V. Lobelianum F. Nyr. Spicil. I. p. 31. In pratis et juxta rivulos nec non in alpinis secus totam oram inter Keret maris albi et Warsina maris glacialis fere ubique; deinde autem vix antequam ad sinum Varangricum Finmarchie visa. Etiam in viciniis lacus Imandra ex F. NYLANDER 1. c. LIII. LILIACEZE. Allium sibiricum L. Frurw. Pl. Árct. n. 229. A. schenoprasum J. Fzrrw. Index n. 122. Per maximam partem hujus Lapponie presertim in arenosis maritimis frequens. In palude profundo ad pagum Umba inter Eriophora etc. vigens. — v. schenoprasoides Fs. lisdem cum forma typica locis passim. LIV. SMILACEZE. Paris quadrifolia L. Ad oram peninsule Lapp. meridionalem ad Jambruts et Umba (Szum), atque ad peninsulam Turi. 941. 348. 349. 350. 351. 352. 65 Smilacina bifolia Desr. Feuwm. Pl. Arct. n. 230: Majanthemum J. Feiim. Index n. 78. In parte meridional occ. adhuc circa flumen Niva raro obvia. Convallaria majalis L. J. Frgrrw. Index n. 123. Ad flumen Keret ex J. FELLMAN 1. c. LV. ORCHIDACEZE. Orchis maculata L. J. Fgrrtw. Index n. 325. In parte occidentali usque ad ostium sinus Kola ra- rior. — v. lapponica Lzsr. Ad pagos Kantalaks (F. NvrawpEeg), Peisen (Env. NYLANDER) et Knjáscha. Gymnadenia conopsea L. J. Feuim. Index n. 326. Ad pagos Peisen ex J. FrrrtwaN l. c., Knjáscha et Umba rarissime. — v. lapponica Szr. in Herb. Mus. Fenn. p. 19. Peisen: Epv. NyrawpER & M. Gapp pl. exs. "Hac varietas se ad conopseam habet omnino ut O. lapponica LAST. mscr. ad O. maculatam, h. e. differunt ambe a typis suis statura minori inflorescentiaque de- pauperata. Ambs simul partibus omnibus minus evo- lute quam typi, et digitalis solum altitudinis. In va- rietate lapponica nostra conopsee calcar ovario fere duplo longius. (6. conopsea var. lapponica in Hmrw. Skand. Fl. ed. 7, p. 222, ex Ztrr. relata, esse videtur O. lap- ponica Läst.” Sr. l. c. Peristylus viridis Linor. FirLw. Pl. Arct. n. 231. Gymnadenia viridis J. Fgrtw. Index n. 327. In insula Kildin maris glacialis (SEuis) et abhinc meridiem versus passim; orientem versus adhuc circa pagum Tetrina legi. P. albidus Linor. Gymnadenia J. Feuim. Index n. 328. Celoglossum ÁÀscsraów Bot. Not. 1844 p. 52. "Ad sinus Kola et Varanger nec non ad mare album raro. J. FEnLwAN l c.; Chibinü: ÁwcsrROw 1 c. Eti- am in parecia Kuusamo (F. NYLANDER). 353. Platanthera bifolia Rick. J. Fecim. Index mn. 329. "In meridionali plaga hujus territorii raro." J. FEL MAN 1. c. Ad pagum Gridina F. Nrawpzm pl. exs. 354. Herminium Monorchis Ba. J. Ferm. Index n. 330. "Ad Peisen rarissime" J. FELLMAN 1. c. Etiam in Porsangria Finmarchie orientalis: GrowwE- Rus ex Wurws. Fl. Lapp. p. 217. Cl. Luwp et Hanr- MAN eam, quoad plantam Finmarchicam, Platantheram obtusatam Liwpr. representare opinantur; cf. Hrtm. Skand. Fl. ed. 8 p. 234. 355. Chameorchis alpina HRicg. Chamzrepes J. FEuw. Index n. 331. "Ad peninsulam Karelsgammen" J. FELLMAN 1. c. et pi "exs. 3560. Listera cordata L. Neottia J. FErrw. Index n. 332. Ad flumen 'Tuloma (J. FELLman l. c.) et sinum Kola rarissime. 357. Goodyera repens L. In parte inferiori ad Porjeguba et Jambruts (Serm); nec non ad pagum Knjáscha et cataractam Jiava ra- rissime; etiam ad lacum Koutajàrvi. 358. Corallorrhiza innata RBm. J. Frrrw. Index n. 339. Ad sinum Kola (J. FErrwaw 1. c. KARSTEN pl. exs.), atque ad pagos Kantalaks (F. Nvrawprm) et Peisen (J. FELLMAn 1. c. Epv. Nycander & Gapp); et denique juxta Kuusrüka ad oram bor. maris albi. 359. Cypripedium calceolus L. F.Nyr. Spicil. I p. 29. Ad lacum Imandra: F. NYLANnDER 1. c. * * Ad lacum Paanajürvi, ultimse Ostroboihnie, juxta fines Lapp. Ross. austr. or. Nornam borealem WHLNB. cum KARSTEN deteximus, sed extra ambitum hujus Lapponie, quare e Flora Lapp. Ross. excludo. De cetero intra flore fennicc fines modo ex duobus locis parcecice Ke- mi et Tengelió parccie Alkkula cognita; cf F. NYLANDER. Spicil. I. n..29. 360. 361. 362. 363. 364. 366. 67 LVI. TYPHACEJE. Sparganium natans L. J. Frrrw. Index n. 369. Legi in lacu Koutajárvi; et ni valde fallor sterilem etiam e Kola reportavi. Sp. hyperboreum Lssr. Vidi in aquis ad pagum Knjäscha et oppidum Kola, nec non in fluvio Kurengi raro. In stagno fere exsic- cato juxta Olenji maris glacialis legi specimen foliis longissimis tenuissimisque, fructibus autem non rite evolutis. Sp. minimum FR. In parte meridionali infra Kantalaks passim; etiam in paludosis ad Tschavanga. Sp. simplex Hups. In aquis Lapponie Ross. infimz raro, ex. gr. ad Um- ba (Szuw) et in lacu Koutajárvi. LVIE CALLACEJXE. Calla palustris L. J. Fem. Index n. 334. "Ad paludes districtus Kouda" J. FELLman 1 c. LVIII. JUNCACEAE. . Luzula spadicea v. parviflora (Dzsv.). FErrw. Pl. Arct. n. 232. LL. parviflora J. Frrrw. Index n. 132. Ad flumina Patsjoki et 'Tuloma (J. FELLman 1. c.), ut etiam in humidis juxta pagum Ponoj et piscinam Harlofka, maris glacialis. — v. Kunthii E. Mer. in Lzepzgs. Fl. Ross. FELiw. Pl. Arct. n. 283. LL. spadicea J. Ferm. Index n. 133. L. Wahlenbergu Rura. Fl. Samojed p. 58. Secus totam oram maris glacialis e Peisen (J. Furr- MAN l. c.) usque ad Krasnischolk, inter Pjalitsa et Po- noj maris albi satis frequens; etiam ad sinum Kola. L. campestris DC. J. Fzrtw. Index n. 137. In sylvis et pratis collibusque duris totius Lapponiz Ross. sat frequenter. 65 — v. multiflora (Les). From. Pl. Arct. n. 234. Iisdem cum forma typica locis. — v. pallescens (Honsw.) Firrw. Pl. Arct. n. 235. Passim rarior. — v. nigricans (Drsv.) Frrrw. Pl. Arct. n. 236. Per totam hanc Lapponiam passim vulgaris. 367. L. spicata DC. Feruwm. Pl. Arct. n. 297. J. FzLLM. Index n. 138. Locis siccis duris totius Lapponie orientalis; meri- diem versus saltem usque ad pagum Knjáscha descen- dens. 368. L. pilosa Wiup. Feuwm. Pl. Arct. n. 238. L. verna- lis J. Feuim. Index n. 134. In sylvaticis ad pagos Tschavanga et Kantalaks et abhinc meridiem versus haud infrequens. 969. L. arcuata Hx. FEM. Pl. Arct. n. 239. J. FeLLM. Index n. 135. "Ad alpem Chibiná et alias regiones alpinas unde ad mare glaciale fluviosque quasi descendere videtur." J. FgrtMaN 1. c. Chibinà: F. NYLANnDER pl. exs. — v. hyperborea RBsz. Fertw. Pl. Arct. n. 240. L. nivalis J. Feriw. Index n. 136? Locis aridis in partibus maxime orientalibus passim copiose. — v. sudetico-arcuata Rurm. Fl. Samojed. p. 58. Feuwm. Pl. Arct. n. 241 (specimina a cl. RuPmrcur ipso: determinata). Legi ad Ponoj et Panfélofka Lapponiz Ross. orienta- lis. Etiam juxta oppidum Kola (F. Nvrawpzn pl. exs.). In speciminibus nostris spice aut omnes congeste, ant una duove longius pedicellatz, pedicellis erectis l. arcuatis; de cetero cf. RuenkEcur Fl. Samojed. l. c. Forma certe insignis. 310. 371. 912. 319. 314. 3195. 376. 69 — v. spicata Run. l. c. Lapponie Ross, Nokulewskajagubá, in RurnEcur Fl. Samojed. p. 59 adscripta. "Culmus et folia var. pre- cedentis sed spice omnes in spicam ovatam, contiguam disposite." Rupnrecnrm 1. c. Forma mihi ignota. liumcus-biglumis L.. Fenuw. PL. Arct. n. 242. J. FeLLM. Index n. 126. In alpibus lacus Imandra (J. FeELLman l. c), Kildin: F. Nvrawpzn, et denique ad pagum Ponoj. J. triglumis L. J. Fgrrw. Index. n. 127. In paludibus profundis e Kiviráka usque ad Kolme- soivemadaketsa: J. FELLMAN l. c., ut etiam ad Kildin et Jokonga (F. NvrawpEeR); nullibi vero mihi obvius fuit; ob minutiem ejus facile pretervisus. J. stygius L. J. FELLw. Index n. 1235. In paludibus profundis passim: J. Frrrtwaw l. c. Vidi specimina nonnulla a cl. Karsten ad pagum Knjàscha Lapponie Ross. meridionalis lecta. J^ eastaneus-L. FEM. PL Arfct n. 249) VE: Nr. Spicil IL p. 6. In regione litoral! Lapponie Ross. borealis a Kildin (F. Nvrawpen l. c.) ad PonoJ passim copiose. J. balticus Wirrp. Feorm. Pl. Árct. n. 244. F. Nyvr. Spicil. I. p. 17. J. glaucus J. Feirw. Index n. 129. Ad litora arenosa a Keret (J. Frrrwaw, F. NvrANDER, ll cc.) ad Kantalaks (F. Nylander 1. c); ut etiam juxta pagos Tschavanga et Ponoj. Jogplfonnrs L..J. HELLA. Index n: 128. Locis paludosis totius hujus Lapponie passim. J. trifidus L. BECENS Pl. Arct. n. 245. J. FkELLw. Index n. 124. Locis siccis apricis Lapponie Ross., precipue borea- lis, frequens. 70 971. 378. 379. 380. J. bufonius L. FErLLM. Pl. Arct. n. 246. J. FELLM. Index n. 131. Ad pagum Knjáscha et abhinc meridiem occidentem- que versus passim obvia. ) J. alpinus Wir, FELLM. Pl. Arct. n. 247. J. ustu- Intus E. NL. Spici- Lp. T7. In regionibus tam campestribus, quam alpestribus, precipue maritimis frequens. — v. rariflorus lHRrw. Cum forma typica. — varr. biceps et uniceps LissT. Ad latera alpis Kipinä: F. NyLANDER l. c. J. Gerardi LoisEL. FELLw. Pl. Arct. n. 248. J. bottni- cus J. FELLM. Index n. 130. J. atrofuscus Rurm. Fl. Samojed. p. 59 fide specc. e Lapp. Ross. in Herb. Acad. asserv. et ab ipso Ruprecht commun. In litoribus marium sabulosis frequenter. J. atrofu- scum RurR. l. c. e J. Gerardi nullo modo distinguere valuij nam omnibus partibus conveniunt. Cf. etiam Lzprs. Fl. Ross. IV. p. 230. LIX. CYPERACEJE. Carex dioica L. FzLLw. Pl. Arct. n. 249. J. FeLLW. Index n: 925)^- P. NvE)^ Spieib^ EE. p. "98 In occidental parte hujus Lapponiz in paludosis pra- tisque humidis frequens; partes vero magis orientales omnino fugere videtur. In terra Samojedorum prorsus deest ex RUPRECHT Fl. Samojed. — v. parallela Last. FrLLw. Pl. Arct. n. 250. C. paralla E." Nyv: c iSpuelbsll. p..88. "In paludosis subalpinis Lapponie Rossice." F. NY- LANDER l. c; mihi autem modo e vicinus pagi Tscha- vanga maris albi et piscine Olenji maris glacialis cog- nita. 381. 382. 383. 384. 9385. 986. 41 — v. gynocrates (WonMskJ.). ”TREVIRANUS in Bullet. Mosc. 1863. p. 534. FELLw. Pl. Arct. n. 251. C. gy- nocrates Fm. Herb. Norm. XII. 90. Ad Raddeoi et Svjátomos Lapponie Ross. bor. or. F. NYLANDER. C. rupestris ALL. FEM. Pl. Arct. n. 252. J. FELLM. Index n. 397. F. Nr. Spicil IL. p. 37. Ad alpem Chibinà: J. FELLwAN l. c. et ad rupes ma- ris glacialis: F. NYLANDER l. c.; nec non ad Katschkó- wa, haud procul e Ponoj: M. BRENNER. Eexpitata L. Prrrw. FL VÄGG n: "258; ^J: -EREEM. Index n.'398. F."NYL. Spicil TE. p. 91. "Ad rupes maris albi a Gridiná septentrionem ver- sus usque in Lapponiam summam passim." F. Nyraw- DER l. c.; ad flumina Kola Peisen et Patsjoki: J. FELL- MAN l. c.; mihi autem modo unico loco juxta pagum Tschavanga maris albi copiosa obvia. C. pauciflora LIGHT) FrLcw. Pl. Arct. n. 254. J. FrELLw. Index n. 396. F. Nyr. Spicil. II. p. 37. Usque ad borealem partem lacus Imandra parcius; etiam ad oppidum Kola (KARSTEN). C. microglochin WB6. F. Nr. Spicil. II. p. 37. "In palude subalpina versus exitum sinus Kolaénsis.' F. NyLANDER l. c. ? C. michrostachya Eumg. F. Nvr. Spicil. II. p. 32. Ad lacum Imandra legit F. NYLANDER. C.'canescens L. J. FELLM. Index n. 347. F: Nvr. Spicil. II. p. 33. In occidentali parte hujus Lapponie usque ad mare glaciale passim. — v. vitilis (Fa.) FirLw. Pl. Arct. n. 255. In parte occidentali passim, ibique usque ad mare septentrionale penetrans. 12 381. 988. 389. 390. 391. 392. 393. 394. — v. alpicola WBG. Fl. Lapp. p. 232. Feuim. PI. Arct. n. 256. C. Personuü Sieg. F. Nr. Spicil II. p. 34. Legi ad piscinam Harlofka maris glacialis. C. glareosa WHLunB. FELLw. Pl. Arct. n. 251. J. FrELLM. Index n. 343. F. Nyr. Spicil. II. p. 33. Ad litora marium et sinus Kola passim, rarior ta- men. C. Norvegica WiLLp. FELLw. Pl. Arct. n. 258. J. FrLLM. Index n. 345. F. Nr. Spicil. II. p. 33. Ad htora limosa sinus Kola et maris albi orz occi- dentalis passim; etiam ad ostium fluminis Jacobselfven sec. J. FELLMAN |. c. C. Heleonastes Eung. J. FELLM. Index n. 344. Ad Knjáschaja gubá: J. FELLMAN 1. c. C. lagopina WAHL. FzrLw. Pl. Arct. n. 259. J. FELLw. Index n. 342. F. NYyr. Spicil. II. p. 33. In alpinis passim. C. stellulata Goop. J. FELLM. Index n. 346. F. Nr. Spicil. II. p. 32. "Inter Kouda et Kantalaks passim." J. FELLman Ll. c. C. loliacea L. J. Ferriw. Index n. 9341. F. Nr. Spicil. IT. p. 35. Inter pagum Kantalaks et lacum Imandra: J. Fzrr- MAN l. c; et denique in palude quadam juxta Kola rarissime. C. tenella Scux. Fxrrw. Pl. Arct. n. 260. C. Blytti FU NY: Spicil. 1I. p. 35. Fm. Herb. Norm X Ad oppidum Kola (Karsten) et pagum Ponoj. C. incurva Licur. J. Fein: Index n. 339. F. NYE: Spicil. II. p. 30. Ad sinus Waranger (J. FELLmAn 1. c.) et Kola (J. FeELLMman 1. c., Karsten); "ad litora oceani glacialis ra- rus" F. NYLANDER Ll. c. 399. 396. 397. 18 Cl. ANDERSSON monet in litt. plantam nostram (e Lap- ponia fennica) in Pl. Arct. n. 261 sub nomine "C. ste- nophulla Wee” datam minime hanc representare, sed C. Deinbollianam Gav evadere. * Specimina C. stenophylle authentica quidem num- quam vidimus, quibus autem notis planta nostra ab hac tam conspicue sit diversa, intelligere non possumus, quum opera omnia, quibus nos utimur, nullam aliam differentiam inter C. stenophyllam et Deinbollianam in- dicant, nisi ut C. stenophylle spicule omnes apice sint mascule, C. Deinbolliane e contrario spicule laterales mere femine et non nisi spica terminalis androgyna; quod tamen i speciminibus nostris nullo modo semper ita se habet, nam haud raro spicule omnes androgyne observantur. Planta nostra etiam figura in Horrr & Sturm Caricol Germ. bene quadrat, et abit ab hac, quantum vidimus, nullo modo, nisi fortasse rostro (bi- dentato) ore tenuissime. albo-marginato. Difficile etiam est intellectu quoad spectet cl. Fries, in S. Veg. Sc. p. 223 dicens C. arcticam characteri- bus habituque ad C. stenophyllam maxime accedere, sed C. incurve proximam esse. C. chordorrhiza Emnmm. FrrLtw. Pl. Arct. n. 262. J. Fzrttw. Index n. 340. F. Nvr. Spicil IL. p. 30. Legi in paludibus aquosis Lapponie Ross. occiden- talis circa oppidum Kola et abhinc meridiem versus, sed haud ultra. C. teretiuscula Goon. Ferr. Pl. Arct. n. 263. In litoribus lacusculi cujusdam juxta pagum Knjáscha cum C. filiformi, ut etiam in paludibus profundis circa pagum Tschavanga rarius. C. alpina Sw. Feuim. Pl. Arct. n. 264. J. FEuwm. Index n. 380. C. Vahlü F. Nvr. Spicil II. p. 25. * Cl. ANDERSSON scripsit: "N:o 261 C. stenophyl/a, är alldeles icke den i södra Europa utmärkta form, utan C. Deinbolliana Gar (C. arc- tica Fn. C. incurva* arctica, som mig synes ráttast.)" 10 14 Per totam peninsulam Lapponicam in regionibus al- pinis haud rara. — v. inferalpina Wec. Fruirw. Pl. Arct. n. 265. F. INIZS Spicil T. 7c. Locis graminosis humidiusculis passim. Interdum spica terminali mere mascula observatur (f. heterostachys Awprns. Scand. Cyper.). 398. C. atrata L. Firrw. Pl. Arct. n. 266. J. Frtrw. In- dex n. 248." PF; Nr. Spicil HI. p. 26. Ad Peisen, peninsulam Karelsgamen et ostium sinus Kola: J. FELLMAN l. c.; mihi modo in insula Kildin et ad piscinam Olenji obvia fuit; ex F. NYLANDER Ll. c. autem "in alpinis frequens." 399. C. Buxbaumii Wnrws. Fencm. Pl. Aret. n. 267. Je Fertw. Index n. 349. F. Nr. Spicil. II. p. 25. In parte merid. occ. usque ad pagos Kantalaks et Umba haud raro; dein etiam ad Jokonga Lapponie Ross. bor. or.: F. NYLANDER pl. exs. 400. C. rariflora Sw. FEM: Pl. Arct. n. 268. FF. Nr. Spicil I. p. 29 et IE. p. 26. Juxta litora marium et in paludosis totius Lapponie Ross. vulgaris; etiam in alpina adscendens. Omnino mihi est ignota C. stygia Fm. sec. Leve. Fl. Ross. IV. p. 297 a cl. NYLANnDER in Lapponia orienta- li lecta. In Museo Petropol. copiose adest e Ross. arc- tica sec. F. NYLANnDER in Fm. S. Veg. Sc. p. 234. Apud ANDERSSON, ÅLEDEBOUR et alios C. rariflore subjuncta, in Bullet. Mosc. 1863. p. 534 autem cl. Treviranus eam ad C. limosam refert "ut forma ejus squamis femi- neis atris" fide specc. in Herbario Fischeriano, que pro C. stygiam agnovit cl. F. NvcawpER; specimina vero cl. F. Nylandr e alpe Chibinà Lapponie Ross. in Her- bario Friesiano, C. stygie ab ipso adscripta, var. alpi- genam C. vesicarie evadunt, monente cl. Ta. Fries in Bot. Not. 1857 p. 193. A01. 402. 403. 404. 405. 406. 407. 75 C.limosa L. F. Nvr. Spicil II. p. 26. J. Fur. Index n. 360 (etiam C. rarifloram et irriguam compl.) In parte inferiori rarior; ultra pagum Kantalaks nul- libi vidi. C. irrigua Sw. FzLLw. Pl. Arct. n. 269. F. Nr. Spicil. II. p. 26. In paludosis totius Lapponie Ross. exceptis partibus maxime orientalibus, frequens. C. ustulata Wee. Ad Raddeoi prope Svjátoinos: F. NYLANDER. C. livida Wzsc. J. Fzgrrw. Index n. 359. Ad flumen 'Tuloma: J. FELLMAN 1. c. C. panicea L. PERM Pl. Arct. n. 270. J. FzrtLw. Index n. 358. F. Nr. Spicil. II. p. 26. In paludosis Lapponie Ross. occidentalis juxta oppi- dum Kola et abhinc meridiem versus rarior. — v. sparsiflora (SrEup.). C. vaginata F. Nr. Spi- GEI p. 29 et A1. p.24. lisdem cum prior locis passim. C. flava L. Ferr. Pl. Árct. n. 271. F. Nvr. Spi cil. II. p. 18. J. Ferrw. Index n. 352. In paludosis infime Lapponie Ross. usque ad pa- gum Kantalaks passim; de cetero modo e insula Kil- din maris glacialis, unde a SEun reportatam vidi, mihi cognita. — v. (Ederi (Rrrz). Frrrw. Pl, Arct. n. 272. C. (E- der B. NYr. Spicil. TI, p. 18. In palude htorali juxta pagum Knjáüscha cum forma typica crescens. C. pedata Wise. J. FzrtLw. Index n. 353. F. Nvr. Spicil. IT. p. 28. Ad Peisen et Kalkuoive: J. FeEtiman 1. c.; Kanta- laks, Imandra etc. in summis alpibus: F. Nyvrawpzm 1. c. et pl. exs. Etiam supra Pasvig versus lacum Ena- raénsem sec. WauLENBERG. Fl. Suecica p. 604. 16 408. A09. C. capillaris L. FrLLM. Pl. Arct. n. 2783. J. FELLM. Index n. 861. ^F. Nvr. Spicil. II. p. 27. In humidis graminosis usque in Lapponiam summam passim; e partibus vero maxime orientalibus ex. gr. Ponoj etc. mihi haud cognita; ad Jokonga eam legit cl. F. NYLANDER. C. salina Wsc. FzLLM. Pl. Arct. n. 274. J. FzLLM. Index n. 367. C. flavicans F. NYE: Spice. IIL. p.45. Squamis aut cuspidatis (v. cuspidata Ws6.) aut mu- ticis (v. mutica WB6. FELLM. Pl. Arct. l. ce). Ad litora maris albi usque ad ostium fluminis Ponoj et sinus Kolaénsis passim. — v. pumila BLvrr Norges Fl. p. 218. Legi ad litora fluminis Tuloma juxta oppidum Kola. — v. subspathacea (Wonusxj.) FELLM. Pl. Arct. n. 215. C. subspathacea F. NYE. Spicil. I. p. 30. et II. p.24. GC. discolor P. Nvr. Op. ci DRESDEN reducta F. Nyvr. Spicil. II. p. 25. Foliüs aut plans (v. planifolia FR.) aut filiformi-con- volutis (v. nardifolia FR.). Ad litora maris albi ore occidentalis et sinus Kola- énsis passim; var. nardifolia etiam ad latera alpium maritimarum obvia sec. F. NYLANDER Spicil. II. 1. c. C. discolor F. Nyr. 1. c. non differt nisi spica ter- minali sepe androgyna, squamis spicularum acutis brac- teisque longioribus, q&are formam C. subspathacez quasi pinguiorem evadit. E Jokonga et Kantalaks secum re- portavit cl. F. NYLANDER. C. reducta F. NyL. Spicil IT. p. 25 squamis gau- dens aut mucronatis, fructus parum superantibus, aut obtusis, iis brevioribus, vix differt e C. subspathacea, cujus formam macram constituere videtur, nisi fructi- bus interdum margine apicem versus muriculatis. Spe- cimina iis cl. F. Nylandri, in Museo Fennico asserva- tis, exacte similia legi ad oppidum Kola. 410. A11. 11 — v. halophila (F. NyvL.). Ferm. Pl. Arct. n. 216. C. halophila F. Nvr. Spicil. II. p. 21. Fm. Herb. Norm. XII. 87. C. aquatülis v. cuspidata Fm. H. N. XII. 85. FrrLLM. Pl. Àrct. n. 290. ; In Herbario cl. F. Nylander copiose adest e litori- bus maris albi et sinus Kolaénsis, ut etiam e Litsa et Jokonga maris glacialis; a me vero modo ad sinum Kolaénsem lecta. Specimina in Pl. Arct. 290 data, ibi- que, fide specc. in FR. Herb. Norm. l. c. quibus no- stra omnino conveniunt, var. cuspidate Caricis aquati- lis adscripta, melius ad C. halophilam, ut etiam voluit cl. ANDERSSON in litt., referenda sunt. De formis vero *affi- nis et "*acutangula a cl. Nylander 1. c. C. halophile additis, ex unico specimine utriusque manco nihil certe dixerim. Bracteis suis longissimis culmum robustum superantibus quidem C. aquatilem, sub qua in herbario Mus. Fenn. ac. varr. junctz, haud parum referunt, cha- racteribus reliquis tamen ex indole squamarum fructuum- que sumtis satius cum C. halophila conveniunt. Fasc. XI. Herbari Norm. Su., ubi ex ANDERSSON Scand. Cy- per. p. 50 date sunt, in Museo Fennico desideratur. — v. spiculosa (Fn.). C. spiculosa F. Nyr. l. c. Ad promontorium Kuusokotka maris albi haud pro- cul a pago Keret: F. NYLANDER. C. maritima MoürL Fkrtw. Pl. Arct. n. 277. J. FrÉLLM. Index n. 366. F. NYC: Spicil. II. p. 20. Ad mare album: -F. NYLANDER, J. FELLMAN, SELIN; v. brunnescens F. Nvr. 1. c. adest e Siirobatka m. albi. DxXvculsaris.En. E. Nr. Spicil TL-^p7 19. Ad pagos Umba et Kantalaks et abhinc meridiem versus passim. T — v. zonata F. Nyr. Spicil. II. p. 19 "fructibus compressis, nervosis, linea fusca transver- sali eleganter zonatis, rostro conspicuo, spicis densiflo- ris cylindricis, follis angustis planis." Ad flumen Niva: F. NYLANDER. 78 412. 413. 414. Ex specc. duobus mancis nihil certe dejudicare po- tui; cl. TREVIRANUS in Bullet. Mosc. 1863 p. 534ad C. czspitosam refert, characteribus vero ex indole fruc- tuum sumtis propius ad C. vulgarem accedere videtur. C. cespitosa v. juncella (FR). C. cespitosa FELLM. PIRATEN m. 2179; "P2 "NYL. Spicil. TI^ p: 39. QJ EROENE Index n. 356. Per totam Lapponiam Rossicam frequenter. Specc. in Pl. Arct. l. c. C. juncellam Fn. represen- tant ex cl. ANDERSSON in htt., quo auctore nomen Friesi- anum hic servare voluij quamquam mihi quidem im- possibile est specc. lapponica, semper cum iis in Pl. Arct. l. c. datis conformia, characteribus veris e C. czspitosa distinguere. Sola diversitas, ut videtur, est teneritas omnium partium apud C. juncellam, de cete- ro vero, quantum vidimus, omnino conveniunt. De- scriptio C. juncelle a cl. TH. Fries Bot. Not. 1857 p. 207 data videtur mihi prefecte etiam C. cespitosam referre. Specimina nostra e Lapponia ut etiam ea in Herb. Norm. Su. X. 76. folus margine siccitate recur- vis, spicis femineis anguste cylindraceo-oblongis fructi- bus ore brevissimo gaudent, ut difficile sit intellectu quomodo C. juncella et czespitosa inter se differunt. Quum tamen auctores plures C. juncellam pro specie propria habent, diversitatem inter ambas prorsus negare non aussus sum. C. stricta v. turfosa (Fn). TRErvinawus Bullet. Mosc. 1863 p. 543. FzLLw. Pl. Arct. n. 260. Ad pagum Ponoj. C. acuta L. F. Nvr. Spicil. IT. p. 20. J. FELLM. In- dex n. 965. In parte inferiori rarior usque ad pagum Umba, un- de exacte typicam secum reportavit SELIN. — v. fluviatilis Fm. FrLtLw. Pl. Aret n. 281. C. acuta ""colorata F. Nyr. Spicil. II. l. c. Ad Koutajürvi et abhinc meridiem versus, rarior. A15. 19 — v. personata FR. Adsunt specc. in Museo Fenn. e Suma et Kem, ma- ris albi ore merid. occ., a cl. F. NYLANDER reportata. SUV Urcostata CFR). "O0. tricostata ER" "EF. NYL. Spicil. II. p. 20. Ad flumina Suma et Kem: F. NYLANDER l. c. et pl. exs. Etiam juxta oppidum Kola, unde cum specimini- bus typicis formam v. personatam b. fusescentem Buivrr Norges Fl. p. 222 haud parum referentem reportavi; vulgo tamen magis accedit ad var. fluviatilem, quacum confluere videtur. C. rigida Goop. FELLw. Pl. Arct. n. 283—280. F. Nyr. Spicil II. p. 24. C. saxatilis J. FErLw. Index n. 3954. C. hyperborea F. Nyr. Spicil. IL. p. 24. sec. specimina cl. Nylandri in Museo Fennico. Per omnem hanc Lapponiam vulgaris. Ad Harlofka maris glacialis legi specimina graciliora, altiora, vaginis infimis interdum aphyllis parce fibrillo- sis, quam ab caussam ex examini superficiali in Pl. Árct. n. 218 ad C. cespitosam refertze, aperte autem ad C. rigidam pertinent. Provenit etiam. circa Svjátoinos in locis siccis forma peculiaris culmo altiori robusto acutangulo scabriusculo, spicis femineis ovatis pedunculatis infimis remotis, su- perioribus ad spicam masculam approximatis, squamis obtusis albomarginatis, fructus squantibus. — v. glacialis FR. Ad Kantalaks: F. Nvrawpren pl. exs. — v. inferalpina Lzsr. E Litsa Lapponie Ross. borealis secum reportavit cl. F. NvruwpER; ad flumen Lutto eam legit J. FELLMAN. — v.limula (FR... C. limula? FELLM. Pl. Arct. n. 282, ubi signum ? est delendum. Locis paludosis ad ostium sinus Kolaénsis obvia. Nostram in Pl. Arct. l. c. datam, veram esse C. li- 80 416. mulam Fh. confirmat cl. ANDERSSON in litt., simul tamen addens se non intelligere quomodo e C. rigida sit di- stinguenda. Primo aspectu C. acutam haud parum in memoriam revocans; abit autem ab hac spica mascula semper so- litarl, spicis femineis magis rarifloris, fructibus oblongis compressis squamam oblongam parum excedentibus, cul- moque graciliori. E C. aquatili; sub qua ex. gr. a cl. Boot juncta, dignota culmo acutangulo scabro, squamis atris, fructi- bus oblongis tenuiter nervosis, foliis angustioribus mar- gine siccitate recurvis, quibus notis aperte C. rigide proxima, cujus formam quasi paludosam constituere vi- detur. E Svjátoinos formam habeo insignem foliis culmum equantibus, quoad habitum C. limulam haud parum referentem, fructibus tamen prorsus enerviis, squamis obtusis brevioribus, spicis superioribus sessilibus, culmo leviori obtusiorique ad C. rigidam typicam magis acce- dentem. C. aquatilis L. Feri. Pl. Arct. n. 28 (BUND Spicil. II p. 28. J. Fzrrw. Index n. 368. Locis aquosis paludosisque et circa fluvios usque in Lapponiam summam frequens. — v. planifolia F. Nyr. Spicil. IL. p. 23. Few. Pl. Arct/m.' 288; Passim in litoralibus. — v. virescens ANDERSSs. In parte occidentali usque ad mare septentrionale passim. — v. cuspidata Wss. lisdem cum priori locis. —- v. epigejos Last. Fzrrw. Pl Arct. n. 289. C. epigejos F. Nr. Spicil. II. p. 23. non Fr. C. arcto- phila F. Nvr. Spicil. III. p. 14. C. hyperborea Fm. A17. 418. 419. 420. 8] Herb. Norm. XII. 89, non F. Nr. Spicil. II. p. 24, que ad C. rigidam pertinet. In parte superiori hujus Lapponie, presertim in al- pinis, passim. Vix ullum mihi superest dubium, quin C. arctophila Nvr. (in Herb. Norm. Su. I. c. sub nomine "C. hyper. borea" data) ac synonymon ad hanc pertineat, prwser- tim quum in Herbario Nylandriano huic var. additam vidi schedulam, in qua cl. F. Nvr4wprR ipse utrumque nomen adnotavit. C. ericetorum v. membranacea (HorrE). C. mem- branacea Ånceström Bot. Not. 1844 p. 51. C. ericeto- rum F. Nyr. Spicil. IT. p. 29 (quoad pl. Happ.) In alpe Chibinà: ÅncGströn l. c., F. NYLANDER pl. exs. Woxrrtormis- D. erre. TPIPPATOE m 291. JF gicM. Index n. 362. F. Nr. Spicil. IT. p. 18. In parte merid. occ. usque ad pagum Um ba rarior mihi obvia; sec. J. FELLMANn 1. c. usque ad flumina Pats- joki et Lutto septentrionem versus proveniens. C. globularis L. FerLw. Pl. Arct. n. 292. J. FerLw. Index n. 951. F. Nr. Spicil Il. p. 29. Secus semitam publicam inter lacum Paanajárvi et oppidum Kola passim. Denique etiam ad Ainejok in peninsula Karelsgammen sec. J. Fgrrwaw Ll c. C. vesicaria L. J. Emm. Index n. 3639. F. Nys, Spicil. II. p. 16. In parte occidentah passim, ibique usque ad mare septentrionale penetrans. — v. virens F. Nr. op. cit. p. 17. Ad litus maris glacialis et albi maxime borealis: F. NvrawpER l. c. E insula Kildin, a cl. Nylander re- portata, adest in Museo Fennico. — v. alpigena Fa. E oppido Kola secum reportavit cl. F. Nvrawprn. 30! 82 421. 422. 423. 424. 425. — v. pulla (Goop.). C. pulla J. Fem. Index nm. 955. C. saxatitis F. Nvr. Spicil. II. p.177 "In superiori hujus territorii plaga non infrequens" J. FEnLwaw 1. c. Lectam vidi e insula Kildin, Litsa et vicinis lacus Imandra (NvrawpER); ad peninsulam piscatorum (Subóvi) eam legit KARSTEN. C. ampullacea Goon. J. Frrrtw. Index n. 364. F. NP Spic Ten. T: In parte inferior rarior. In Lapponia Fennica ad pagum Nejden usque ad mare septentrionale penetrat sec. specc. a cl. Epv. NYLANDER reportata. — v. brunnescens ÅNDERSS. Legi ad oppidum Kola. — v. borealis LzsrT. Vidi ad lacum Imandra. — v. rotundata (Wsc.). Fe.r.w. Pl. Arct. n. 298 (spec. junior e Tschavanga). C. rotundata J. FiurLw. Index n. 357. F. Nr. Spicil. II. p. 17. In parte occidentali usque ad pagum Tschavanga ma- ris albi et piscinam Olenji maris glacialis haud. infre- quens; in partibus vero magis orientalibus peninsule Lapponice nullibi vidi. Kobresia caricina WiLup. Sec. AwpznssoN Scand. Gram. p.15 in Lapponia Ros- sica lecta. Eleocharis palustris Bn. Scirpus palustris J. Fttw. Index n. 27. In parte meridionah usque ad pagum Umba (Szuw) rarior. E. uniglumis Link. Usque ad oppidum Kola passim obvia. E. acicularis Ba. Scirpus J. FELLM. Index n. 28. In parte meridionali infra circulum polarem rarior sec. specc. in Herb. Fellmanniano; ipse eam modo in lacu Ruanjárvi vidi. 426. 427. 428. 429. 430. 431. 432. 433. 434. 4395. 83 Scirpus lacustris L. J. Fkrtv. Index n. 30. Ad Umba (Seun) et Kantalaks. Sc. cespitosus L. Friwm. Pl. Arct. n. 294. J. Fertw. Index n. 29. Usque ad lacum Imandra et pagum Tschavanga mi- hi obvia; Kola: J. Ferrw. pl. exs. Sc. maritimus 4 compactus (KRnock.) Kocn syn ed. 2 p. 858. Ad flumen Niva legit F. NYLANDER. Eriophorum capitatum Host. Fzrcw. Pl. Arct. n. 295. J. Fecim. Index n. 33. Per totam hanc Lapponiam frequens. E. russeolum Fn. Fzrtw. Pl. Arct. n. 296. E. Cha- missonis F. Nyvr. Spicil.I p. 6. Cfr. etiam Fries Bot. Notiser 1858 p. 128. Ad tugurium Wainga juxta sinum Kola: F. NYLAN- DER l. c.; etiam ad pagos Tetrina et Ponoj copiose. E. callithrix Cnaw. FgrLLM. Pl. Àrct. n. 297. Legi ad pagum Ponoj. E. vaginatum L. Fzurw. Pl. Arct. n. 298. J. Ferm. Index n. 32. In paludosis totius Lapponie frequens. E. alpinum L. J. Fzrrzw. Index n. 31. In parte occidental usque ad oppidum Kola rarior. E. angustifolium Rors. Fzrttw. Pl. Arct. n. 300. E. latifolium J. Fem. Index n. 35 (versimiliter). In paludosis totius Lapponie Ross. ubique frequens. — v. elatius Kocm. Legi ad Lumbofski Lapponie Ross. bor. or. E. latifolium Horer. Feium. Pl. Arct. n. 299. In parte meridionali inter lacum Paanajárvi et mare album, rarior tamen; supra circulum polarem nullibi vidi. 84 436. 437. 438. 439. 440. 441. E. gracile Kocn. E. triquetrum J. Fgrrw. Index n. 34. Ad Pollomjaur sec. J. FELLman 1. c. Cl. Hooxz& hanc et precedentes duo ad unam spe- ciem junxit. Blysmus rufus Pwz. Scirpus rufus var. balticus F. Nr. Spicil. L :pt^7. "Ad litora maris albi juxta Gridinà, Keret" F. Nv- LANDER l. c.; etiam ad Suma sec. specc. in Museo Fenn. LX. GRAMINE. Alopecurus pratensis v. alpestris. ANp. Ad diversorium Ekstroff juxta lacum Imandra. — v. nigricans (Horn). Ferrw. Pl. Arct. n. 301. J. Frerem. Index n. 37. A. migricans F. Nr. Spicil I. p.i: In pratis maritimis totius hujus Lapponie frequens; in regionibus interioribus etiam passim provenit, sed multo rarior. À. geniculatus L. J. FeuLLw. Index n. 38. Ad Svjátoinos, sec. specc. in herb. Nylandriano, et flumen Niva. — v. fulvus (Sw). Firrw. Pl. Arct. n. 302. In parte meridionali usque ad australem partem la- cus Imandra parcius. A. geniculatus J. Ferm. l. c. videtur mihi potius huc quam ad ipsam formam typicam pertinere. Phleum alpinum L. Fzrrw. Pl. Arct. n. 308. I FErrw. Index n. 40. Per totam Lapponiam frequens. Ph. pratense L. J. Feuim. Index n. 39. Ad habitacula in insula Voronja inter Knjäscha et Kantalaks, ubi specimina nonnulla, ut videtur frumento introducta, inveni. Etiam ad Keret: J. FELLMAN. Vix tamen in Lapponia cicur. 442. 449. 444. A45. A46. AAT. A48. 85 Phalaris arundinacea L. Ferr. Pl. Arct. n. 304. J. Fem. Index n. 49. In meridionali parte usque ad Kantalaks passim. De cetero etiam ad lacum Nuottejaur, flumina Kuollejok, Tuloma et Lutto: J. FELLwAw l. c.; et denique ad Jo- konga: F. NYLANDER. Milium effusum L. J. Fecim. Index n. A1. In lucis usque ad sinum Kola et pagum Ponoj raro. Agrostis rubra L. Fzrrw. Pl. Arct. n. 305 et 306. J. Fert». Index n. 47. A. alpina J. FELLman Ll c. n. 48. Ad vias humidas usque ad ostium sinus Kola et pa- gum Ponoj passim; infra Kantalaks vero a me nullibi visa. A. alpinam Ws (non Scor.) legi ad Kola, pe- ninsulam piscatorum et Ponoj; in Pl. Arct. n. 306 data est forma hzc. — v. minor Hmrw. lisdem cum forma typica locis passim. — v. hyperborea Lzsr. Kantalaks: PF. NYLANDER, sec. spec. in Museo Fenn. Planta Nylandriana e specc. ab ipso Lzstadio com- municatis nullo modo recedit, nisi statura nonnihil mi- nori. À. canina L. Modo ad pagum Soukelo, infime Lapponie, a me visa. A. vulgaris Wirg. J. Feum. Index n. 45. Usque ad pagum Umba et oppidum Kola passim. A. alba L. Feuwm. Pl. Arct. n. 307—310. A. stoloni- fera J. Ferm. Index n. 46. Sub formis varüs usque ad sinum Kolaénsem et pa- gum Ponoj haud infrequens. Calamagrostis deschampsioides Tum. ic. Gr. t. 354. Firrw. Pl. Arct. n. 311. 86 A49. 450. 451. 452. Legi ad litora maris graminosa prope Triostroff Lap- ponie Ross. maxime orientalis. Adest etiam in terra Samojedorum sec. Rura. Fl. Samojed. p. 67; de cetero vero modo ex Asia bor. or. et America bor. occ. cog- nita. Radiü 1—4 semiverticillati, glabri 1. nonnihil scabriu- sculi; valvula inferior supra medium setam rectam 1. incurvam exserens, glumas haud parum excedentem; de cetero vero cum describtione Triniana 1. c. data om- nino convenit. C. Lapponica (Wurws.) HnrM. Ferm Pl. Arct. n. 312... J. KELLM.. Index n. 44. E. NvL. Spicib d ue Usque ad oppidum Kola et pagum Ponoj passim copiose; in partibus occidentalibus tamen multo est fre- quentior. Specimina minora, spiculis rubentibus, ad oram ma- rs glacialis et juxta Triostroff a cl. NvrANDER lecta, var. rubentem F. Nvyr. Spicil II. p. 1. representare videntur. — v. opima Hnmrw. lisdem cum forma typica locis passim. C. neglecta GueRTN. fl. Wett. Feuim. Pl. Arct. n. 913. Per totam hanc Lapponiam frequens. Passim ex. gr. ad Ponoj et Kitofka obvenit forma folis latioribus planis, spiculis majoribus acutioribus, glumis longioribus; An var. latifolia ANDERSSON Scand. Gr. p. 95?. Adest etiam var. parviflora Rurm. Fl. Sa- mojed. p. 67 in partibus superioribus passim. C. strigosa (WHuLNB.). F. Nvr. Spicil. I. p. 8. Ad litora sinus Kolaénsis: F. NYLANDER l. c. C. epigejos Rorg. J. FELLw. Index n. 42. Passim ex. gr. ad flumina Tuloma et Lutto: J. FELL- MAN l. c. et pl. exs. 453. 454. 455. 456. 457. 458. 459. 460. 81 C. lanceolata Rorm. In parte occidentali usque ad sinum Kolaénsem fre- quens; orientem versus autem ultra pagum Umba nul- libi mihi obvia fuit. — v. phragmitoides (Hnru.). Cum forma typica iisdem locis passim, rarior tamen; ad Katschkówa, Lapponie Ross. maxime orientalis, eam legit cl. SCHRENK sec. LEDEB. Fl. Ross. IV. p. 431. C. Halleriana DC. Ad pagum Umba, unde specimen unicum secum re- portavit SELIN, et ad lacum Koutajárvi. Versimilhter modo forma est C. lanceolate. Phragmites communis Tni. Arundo Phragmites J. FELLw. Index n. 67. Ad Sokkeljaur, Sokkeljok et flumen 'Tuloma sec. J. FELLMAN l. c.; mihi vero nullibi supra pagum Knjáscha maris albi obvia. Anthoxanthum odoratum L. J. FziLM. Index fi^. Frequens. Hierochloa borealis R. & S. FeELLm. Pl. Arct. n. 914. J. FELLM. Index n. 50. Per totam hanc Lapponiam passim rarior. H. alpina R. & S. FErrw. Pl. Arct. n. 315. Ad mare glaciale passim ex. gr. Olenji, Svjátoinos etc.; denique etiam juxta pagum Ponoj. Aira atropurpurea WhHLNB. FELLMw. Pl Arct. n. 316. J. FELLM. Index n. 52. In superiorn parte hujus Lapponie "ad Kuollejaur, Pollomjaur et Kuollejok": J. FELLMAN l. c.; Litsa, Svjä- toinos et Jokonga: F. NYLANDER; a me vero modo pro- pe diversorium Kitscha juxta flumen Kola lecta. Adlpixa:.L... FELEM. Blo, Arct.;;n.:9140o9J.4 FeLLM. Index n. 54. 88 A61. 462. Ad pagum Peisen et alpem Chibinä sec. J. FELL- MAN l. c.; Raddeoi et "Triostroff: FÉJNYLANDER; et de- nique ad litora fluminis Ponoj juxta pagum ejusdem nominis copiose. Recedit planta nostra folis superne nonnihll scabris, ramulisque panicule etiam sepe scabriusculis, flosculo superiori pedicellato, arista amborum flosculorum vulgo ad basin fere inserta valvulam suam plerumque subz- quante, l. rarissime in flosculo superiori paullo supra medium valvule adnata, sed numquam omnino termi- nah. Spicule vivipare etiam desunt. Radice sua ta- men maxime fibrosa, folis radicalibus convolutis, subu- latis arcuatisque, caulinis brevibus filiformibus, ligula longa, panicula densa superne contracta, ramis inferiori- bus sepe laxis l. fere pendulis, superioribus vero sem- per erectiusculis, spiculis majoribus, eximie coloratis, basi et carinis vialaceo fuscis de cetero stramineo. ni- tentibus, totaque facie A. alpine proxima. Formis non- nullis tamen spiculis minoribus eorumque colore satius fusco, ramis panicule magis pendulis folusque interdum fere planis ad A. cxspitosam, talem e Gavrióva ma- ris glacialis reportavi, ita accedit, ut quidem verear ne inter se confluant he ambe species. Specimina cl. F. Nylandr in Museo fennico asser- vata, ibique ab ipso A. cwspitose adscripta, formam nostram exacte referunt. ÅA. cgespitosa L. FELLw. Pl. Arct. n. 918. J. FELLWw. Index n. 53. Per totam Lapponiam Rossicam haud infrequens. — v. pallida Hnrw. Cum forma typica. À. flexuosa TL. FErLM. Pl Arct. n. 919. J. FrLLM. Index n. 51. Usque ad sinum Kolaénsem passim; in partis orien- talibus autem prorsus deesse videtur. 463. 464. 465. 466. A61. A68. 469. 89 — v. montana (L.) Awpzgns. FELLw. Pl. Arct. n. 20. In alpinis partis occidentalis passim. Trisetum subspicatum mm. FErLM. Pl. Arct. n. 321. Avena J. FELLM. Index n. 60. "In regionibus borealibus alpinis subalpinisque pas- sim" J. FELLMAN L. c.; ad Raddeoi, Vjostrogubá et Svjä- toinos: F. NYLANDER, et denique juxta Ponoj.copiose. Nell oa musans "L2" "Feerw. PI? ATot: "n9 922; 7J; FELLY. Index n. 55. Usque ad sinum Kola et peninsulam Turii passim in lucis. Molinia cerulea MówcHu. FELLw. Pl. Arct. n. 323. M. varia J. FELLM. Index n. 56. Prope ostium sinus Kolaönsis et abhinc meridiem versus passim; orientem versus autem ultra Olenitsa maris albi mihi non cognita. Phippsia algida R. Br. FErLLM. Pl. Arct. n. 324. In hb. Nylandriano copiose adeste Jokonga et Svjá- toinos; occurrit etiam ad Kislaja gubá Lapponie Ross. austr. or. rara. Catabrosa aquatica P. B. Ad litora maris juxta pagum Knjüscha; etiam ad Gridinü sec. ÅnGstrRöm. Bot. Notiser 1844 Pp. DÅ. Colopodium latifolium R. Bn. FzuLw. Pl. Arct. n. pan E- NYE, Spicil. IL. -p..4. Secus totam oram e Kildin (F. NYLANDER l. c.) us- que ad pagum Ponoj haud infrequens. C. fulvum (TRm.) LzpEs. FErrLLM. Pl. Arct. n. 326. Poa fulva var. Lapponica F. Nr. Spicil. II. p. 2. Juxta Tres insulas (Triostroff) Lapponie Rossice maxime orientalis in paludibus aquosis mense Septem- bri legit cl. F. NyLANDER, ex quo recedit f. Lapponica e specc. Kamtschaticis valvula inferiori basi evidentior barbatula, panicula undique diffusa nec subsecunda, fo- lisque rigidioribus. 12 90 470. A11. 472. 43. Atropis distans (L.) LepeB. FELLM. Pl. Arct.n. 327. Poa maritima J. FrELLw. Index n. 65? In maritimis totius Lapponie Rossice haud infre- quens. — v. pulvinata (Fn). Fem. Pl. Arct.n. 328. Gly- ceria distans var. F. NYvr. Spicil. I. p. 5. Ad htora maris albi frequens sec. F. NYLANDER l. c.; ut etiam ad Jokonga Litsa et Svjátoinos copiose sec. herb. ejusdem; mihi vero modo ad Kislaja gubá (si- num acidum) Lapponie Ross. austr. or. rarissime obvia. Poa annua L. J. FELLw. Index n. 64. Vidi usque ad borealem partem lacus Imandra et pagum Ponoj passim. — v. varia Gaup. Kocu. Syn. ed. 2. p. 926. Ad Svjàátoinos legit F. NYLANDER. P. alpina L. FzrLw. Pl. Arct. n. 929. J. FELEM. In- dex n. 651. Per totam hanc Lapponiam vulgaris. — v. Lapponum Lzsr. Ad alpem Chibina: F. NYLANDER. — v. alpestris ANDERS. Legi ad piscinam Olenji Lapponie Ross. bor. occ. P. pratensis L. FezrLw. Pl. Arct. n. 330 & 891. J. FrELLw. Index n. 63. Frequens. — v. rigens Lzsr. Legi circa oppidum Kola. — v. hiantha Lzsr. ; Ad Kitofka Lapponie Rossice maxime bor. occiden- talis. | — v. alpigena Fr. FEL. Pl. Arct. n. 332, 333 & 334. Secus totam oram maris glacialis usque ad Pjalitsa maris albi frequens. 474. 475. 476. ATI. 91 — v. macrorrhiza WB6. BLytt Norges Fl. p. 130. Ad 'Triostroff legit F. NYLANDER. — v. angustifolia (L.) BLvrr l.c. FeLLw. Pl. Arct. n. 395. Locis humidis graminosis juxta Lumbofski Lapponiz Ross. bor. or. Etiam ad Jokonga: F. NYLANDER. — v. trivialis L. P, trivialis J. FELLM. Index n. 61. In parte meridionali usque ad lacum lImandra pas- sim rarlor. P. flexuosa Wurws. FzrLw. Pl. Arct. n. 336—339. In orientali parte hujus Lapponie frequens. Etiam ad Kantalaks: F. NYLANDER. P. nemoralis L. Fzrrw. Pl. Arct. n. 340. J. Ferm. Index n. 62. In nemorosis totius Lapponie passim. — v. coarctata Gaup, (sec. specc. Helvetica in hb. Steveniano). P. nemoralis var. Frrrw. Pl. Arct. n. 342. Legi ad pagum Ponoj et oppidum Kola. In hb. Ledebouriano etiam adest e Lapponia Ross. sec. Fl. Ross. ejusdem IV p. 376. Forma inter P. nemoralem et czsiam media. — v. cesia (Sm) FrLLrw. Pl. Arct. n. 341. P. glauca J. Fzgrtw. Index n. 651? Cum forma precedenti ad pagum Ponoj. P.sudetica Humwkg. Fr. Bot. Notiser 1858 p. 130. Ad pagum Ponoj rarissime. Panicula ramis 2—4 e singulo verticillo, spiculis con- stanter 2-floris parce lanuginosis, vaginis complanatis bicarinatis ibique deorsum scabris, infimis tamen sepe omnino glabris. Festuca ovina L. Fru. Pl. Arct. n. 343. J. Ferm. Index n. 653. Per totam Lapponiam sub multüs formis frequens. Ad oppidum Kola legi formam ad F. duriuscule var. 478. 419. 480. 481. 482. cesiam Fs. Herb. Norm. V. 98 proxime accedens, et forsan modo vaginis inferioribus glabris diversa. Ad Kan- talaks occurrit forma pusila 2— 9 poll. colore eximie glauco foliis angustissimis setaceis spiculis minoribus, vaginis etiam glabris; an forma alpina F. duriuscule? — v. alpestris Anv. Fzrtw. Pl. Arct. n. 944 & 345. In alpinis totius peninsule Lapponice passim. F. rubra L. Feum. Pl. Arct. n. 346—349. J. FurLw. Index n. 66. Locis valde variis totius Lapponie frequens. Spiculis plerumque magis minusve hirsutis l. inter- dum fere villosis. Ad ostium fluminis Ponoj occurrit forma etiam foliis cauleque superne hirsutulis (Pl. Arct. n. 248). In paludosis major usque ad biped. conspi- citur (Pl Arct. n. 346), in sterilibus arenosis ex. gr. ad Kusomen repens pusilla eximie glauca stolones plu- res emittens (Pl. Arct. n. 949). Bromus inermis L. Åncströv Bot. Notiser 1844 p. 51. Cfr. etiam Anbersson Skand. Gr. p. 27. Ad pagum Keret: ÅncsTröm 1. c.; etiam a INYLANDER e Lapponia Ross. reportata sec. ANDERSSON Å. c. Triticum repens L. Fzrtw. Pl. Arct. n. 350. J. Fem. Index n. 57. In parte merid. occ. passim. Tr. violaceum Horn. Feiim. Pl. Arct. n. 351. Legi ad Ponoj et diversorium Kitscha prope Kola. Ad Kola et Maanselkà, inter lacum Imandra et oppi- dum Kola: KARSTEN. Occurrit interdum spiculis bifloris squamisque tri- nerviis, quare forsan, ut voluit Kock, modo formam 'Tritici biflori constituit, quod tamen confirmare non possum, quum specimina hujus numquam vidi. Tr. caninum Scungs. J. Fgrrw. Index n. 58. F. Ni. SpICIL T. p: 10. 93 "Ad flumen Tuloma" J. FELLMAN l. c.;' et in viciniis lacus Imandra sec. F. NYLANDER 1. c. 483. Elymus arenarius L. FiLLM. Pl. Arct. n. 352. J. |. ^ Fzum. Index n. 58. In arenosis maritimis totius hujus Lapponie frequens. Passim ex. gr. ad Harlofkà maris glacialis, ac si satus esset. 484. Nardus stricta L. J. FELLw. Index n. 38. Passim usque ad insulam Kildin maris glacialis (Nv- LANDER) et pagum 'schavanga, tametsi rarior. OMISSA. Pag. 5 post Caltham: (485) Aconitum lycoctonum L. Frun. Pl. Arct. n. 12. J. FELLw. Index n. 231. F. NY. Spicil. I. p. 21. Secus totam oram mars albi e Gridinà ad Ponoj frequens. Pag. 27 post Saxifragam aizoidem: o — var. aurantia Hnrw. ÅNGSTRÖM Bot. Notiser 1844 p. 52. Ad alpem Chibinà sec. ÁxcesrRüw 1. c.; etiam ad Raddeoi maris glacialis F. Nvr. hb. Pag. 31 post Galium palustre: (486) G. Aparine v. infestum Kir. In agris ad pagum Soukelo Lapp. Ross. infime. Pag. 32 post Nardosmiam: (487) Achillea Millefolium L. FzLLw. Pl. Arct. n. 12. J. FELLM. Index n. 313. In graminosis frequenter. Pag. 96 post E. acrem: (488) Erigeron alpinus L. J. FELLM. Index n- 308 Ad alpem Peisen: J. FELLMAN l. c. 13 Pag. 52 post Atriplicem: (489) Salicornia herbacea L. F. Nyt. Spicil. I. p. 5. Ad litora limosa maris albi a Keret ad Kantalaks, et sinus Kolaénsis, formam pygmeam F. Nr. l. c. con- stituens, sec. F. NyrANDER 1. c. SPOROPHYT.E FILICES. AUCTORE N. I.' FELLMAN. I. POLYPODIACEJE. . Polypodium dryopteris L. FELLM. Pl. Arct. n. 353. Usque ad ostium sinus Kolaénsis et pagum Umba passim; etiam ad Ponoj. . P. rheticum L. Frun. Pl. Arct. n. 854. F.?NYL Spicil. II. p. 14. RurnEcur Crypt. Vasc. Ross. p. 50. Secus totam oram borealem peninsule lapponice e Kildin (SELiN) ad Triostroff (NYLANDER ex RurnEcar l. c.) et denique etiam ad Kantalaks: F. NYLANDER hb. . P. phegopteris L. FkirLw. Pl. Arct. n. 355. lisdem cum antecedenti locis. . P. vulgare L. In parte occidentali passim usque ad mare glaciale; nec non ad Ponoj. . Woodsia ilvensis R. BR. Ad pagum Umba (SEL). . W. hyperborea R. Bn. Kantalaks: F. NYLANDER. 96 n 10. T4, 12. 13. Cystopteris fragilis BERNH. Usque in summam septentrionem ex. gr. id Vaido- gubá (Env. NYLANDER), Kildin alüsque locis passim; ori- entem versus usque ad Raddeoi (F. NYLANDER) et Po- n0J, rarior tamen. — v. dentata HnrM. Ad Kitofka in Muotofskaja gubá Lapponie Ross. maxime bor. occ. Lastrea spinulosa PresL. FELum. Pl. Arct. n. 956; RupR. Crypt. Vasc. Ross. p. 38. Ad Vaidogubá (Ebpv. NYLANDER) et Kildin et abhinc meridiem versus passim; etiam ad Ponoj. (Specc. in Pl. Arct. l. c. lecta sunt ad Kola, non ad Ponoj ut lapsu calami ibi indicatum est.) . L. filix-mas PREst. Rupn. Crypt. Vasc. Ross. p. 35. Ad Imandra (F. NYLANDER sec. RUPRECHT l. c.) — var. erosum (Buivrr Norges Fl. p. 17). Ad pagum Soukelo Lapponie Ross. infime. Polystickur lonchitis Rorm. F. Nvr- Spieu- LL p. 14. . In subalpinis ad Kantalaks: F. NYLANDER ]. c. et hb. Asplenium filix-femina BERNH. Ad oppidum Kola et pagum Ponoj. A. crenatum (Sowrr.) Fk, FrrLM. Pl. Arct. n. 357. Athyrium F. Nr. Spicil. II. p. 14. "Tn regione subalpina alpium Kibinensium juxta Kan- talaks" F. NYLANDER l. c. et hb. Etiam juxta pagos Ponoj et Soukelo. Botrychium lunaria Sw. Per totam Lapponiam rossicam, etiam maxime borea- lem, passim. 14. 15. 16. Tt. 18. 19. 20. 21. 97 B. rutaceum Sw. RuPR. Crypt. Vasc. Ross. p. 33. Ad Kantalaks sec. RUPRECHT l. c. B. matricarioides WiLLD. Ad oppidum Kola: M. BRENNER. *) II. LYCOPODIACE.JE. Lycopodium selago.L. Usque ad ostium sinus Kolaénsis et pagum Umba passim rarius; etiam circa Ponoj. L. annotinum L. Fzrrw. Pl. Arct. n. 358. Iisdem cum priori locis passim. |— v. alpestre Hnru. In alpinis passim. Specc. in PI. Arct. n. 358 data potius ad formam typicam referenda sunt. L. clavatum L. FEkLLw. Pl. Arct. n. 359. Cum priori, tametsi frequentius. L. complanatum L. FErLw. Pl. Arct. n. 360 et 361 (forma ad L. sabinifolium WiLLDb. accedens). In parte occidental usque ad Kola passim. I. selaginoides L. FeLLM. Pl. Arct. n. 362. In graminosis humidis totius Lapponie passim. i calpinunm b. Femi. PL Aret. n. 963. In parte boreali peninsule Lapponice e Kola ad Po- noj passim; etiam ad Kantalaks. +) B. lanceolatum RUPR. ad Suma maris albi ore austr. occ. de- teximus, sed lacus hic extra ambitum flore lapponicse situs est. 22. 29. 24. 26. 21. 98 Isoétes echinospora Dum. FeLLM. Pl. Arct. n. 364. In lacu Susijárvi Lapponie Ross. infimz. III. EQUISETACE.E. Equisetum palustre L. FELLw. Pl. Arct. n. 365. In parte inferiori usque ad Ponoj passim; etiam ad Schuretskaja gubá maris glacialis sec. Run. Crypt. Vasc. Ross. p. 23. E. arvense L. Usque in summam septentrionem passim. — v. alpestre Wnurws. FELLM. Pl. Arct. n. 366. In partbus superioribus haud infrequens. — v. arcticum RuPR. Crypt. Vasc. Ross. p. 21. Ad Triostroff: BAER sec. RurR. l. c. . E. sylvaticum L. FzLLw. Pl. Arct. n. 367. Per totam hanc Lapponiam passim. — v. capillare Horrw. FELLw. Pl. Arct. n. 368. Ad oppidum Kola. E. pratense EuHrH. FELLM. Pl. Arct. n. 369. Ad oppidum Kola et abhinc meridiem versus pas- sim; etiam circa Ponoj. E. fluviatile L. Umba: SELIN. * ]limosum L. Usque ad oppidum Kola et pagum Umba pas- sim. . 99 28. E. scirpoides Micm. FiLLw. Pl. Arct. n. 370. Locis humidiusculis totius Lapponie Rossice passim rarius. *) +) E. hiemaie L. ad ripas lacus Paanajárvi ultim&e — Ostrobot- nie. iS y ; 1400889. ponis " i otl «ted Macau sett RT perite t gn "T 3n M | e» "ig " A « Wi * ) i i à ' " . i ; P LU LI | ubi MA A n ^ ud g |^ ] P ^ -- ' t i | AR "Urn T - - ; d 4 D à hx i paw at he + | í , A ' à , » " ( Å h & f - 4 i Li 1 ^ A Ns ) D UR I HA H " ; I "os - Y * Lj J E | , ] * S - i v I E rd ^ ^» s * k "| L * ' E T". j * LP 2 - i - 4 " $ T MU * LU ] ^ 2 1 ] Ld M LAM à F ' * * iOS - 3 k [ A ; Y N ö ^ 1 ' | ] E he P 4 , P 4 "s d, | ] Foto Å n " ! Mr y I ; 4 ' » ! ope " iiv Ws i ae zy fd L hi . ) ICHENES LAPPONLE ORIENTALIS EXPOSUIT William Nylander. m E IM h í i y T E 4 3 D t4 å 3 3 LUE. ^ i : ; ] i 2 b " à ) i 1 ^ i SETS & on Mi i | * Aobaslr msi li ^ i S 2 1 UN ! " I , Li | | D - / : 1 LU Å | | . - LI n NE i Y ' D B ^ E A * à j ; i 4 " " ^ : LJ 3 | EN Vv X : I Eus " Li ^ , * 2 * P Xx " ; l " i ji 1 ) , T ! l AT * à | ' D - M LU ; "n i ' wa j x ! KU [47] - s " 1 MOT T - " ^ ' : " "A. ko AM D t k N y på IN LI Y [A ; , » uS 3 ' s [ i ! 1 | , ; ; | M nis | VAR AG ch 4 3 E Vv Ar) ! ANMANET " " LU) LICHENES. Fam. I. — COLLENACEI. Tuis. I. — LICHINEI. IL — SIEROSIFPHON Kt. 1. Sirosiphom alpimus Ktz. Spec. p. 316, Tab. phy- (HO SO 1. 2. Ad mare glaciale, Varsina, supra terram et Gymnomitrium . concinnatum. (1). ^) IL. — EPHEBE (Fr.) Born. 1. Ephebe pubeseems (Ach.) Fr, Nyl. Lich. Scandi- nav. p. 24. Ad Koutajárvi et Ruanjárvi (2). HL — LECHENA Ac. 1. Liehina confinis Ao. Nyl. l. c. Ad mare glaciale, Gavrilova **). +) Sie numeris in parenthesi indicantur N. I. Fellman Lichenes arc- tici collecti estate 1863 in Lapponia orientali paucisque exemplaribus distributi. Ceteroquin ab eo colleeti sunt omnes Lichenes hie allati, pro quibus alius collector non nominatur. Spilonema revertens Nyl. in Flora 1865, p. 601, fertile lectum in parecia lio a M. Brenner forte in Lapponia orientali non desit. "+ Pterygium pannariellum Nyl. in Kuusamo legit N. I. Fellman, ad limitem Lapponiz orientalis; sterile deplanatum in Maanselkà ad saxa. micaceo-schistosa, socium Lecanore lacustris, legit G. Selin. 104 Tuis. IIl. — COLLEMTEI. I — PYXRENOPSIS Nyl. 1. Pyremopsis hxmatopis Smmrf. Lapp. p. 117. — Thallus fuscus (obscure vel rubricose fuscus) crustosus opa- cus verrucoso-inzqualis crassulus (crassitiei 2—3 millim.) dif- fractus, intus subconcolor (vel parte infera magis nigricante). Spermatia minutissima ellipsoidea. Ad saxa prope Kletni in regione Promontorii sancti (Svee- toinos), sterilis, conferte spermogonifera (5). 2."?Pyrenopsis gramatima (Smmif. l. c. p. 90, Nyl. Scand. p. 171; P. rufescens Nyl. in Hb. Mus. Fenn. p. 109, Scand. p. 27, haud rite evoluta). — "Thallus crassitiem 0,5 — 0.7 millim. vix superans. Gonidia vera, que perperam ei tribuun- tur in Scand..p. 171, ad thallum pertinent gonidicum subja- centem (sepius Lecanore cineree vel Lecidee atroalbe), tum quasi Protococco magmate Bréb.*) tenuiter thallo hujus Pyre- nopseos obductum. Spore simplices, sepe quasi spurie 1-sep- tatze, longit 0,009— 0,012. millim., crassit. 0,0045— 0,0055 millim. Gelatina hymenea et presertim. thecze iodo corulescunt. Ad Imandram lacum; Kola (4). IL — COLILEVMA (Ach.) Nyl. 1. €ollema furfurellum Nyl. Scand. p. 28. — Spo- re longit. 0.014— 16 millim., crassit. 0.007— 9 millim. Ad saxa prope Ponoi (socium Pannarie nigre). 2. €ollema extendens Nyl. — Differt a C. granuli- formi INyl. l. c. (forsitan solum est varietas), thallo (fusconi- gro subfurfurello opaco -areolato-diffracto) effuso, variante areolis dispersis. Facie fere Pyrenopseos tasmanice, que goni- - mia (granula gonima) paullo minora habet; C. extendens ea *) Hiece Protocoeeus facile Leprariam sistit Pyrenopsinam. Alii gonidiei plures a Lichenibus gonidicis descendere possunt, sicut jam olim acceptum fuit; hoe tamen demonstratione opus habet. 105 habet crebriora quam (€. granuliforme. Forsan ambo satius Phyllisci sunt generis. Supra saxa granitica ad flumen Ponoi (6). 3. €ollema quadratum) Lahm. (Flora 1864, p. 314). —''Thallus sordide olivaceus tenuis granulato-concrescens aggregatulo-effusus; apothecia sordide pallida urceolato-im- pressa vel gyalectoidea conferta minuta (latit. 0,2—0,3 mil- lim.)); spore 8"* breviter cylindraceo-ellipsoidez (utroque apice obtuse), intus vulgo semel cruciatim divise, longit. 0,011—16 millim., crassit. 0,009—0.011 millim., paraphyses mediocres. Gelatina hymenea 1odo intense ccrulescens. Ad corticem vetustum (Salicis?) in regione Kolaénsi, ad flumen Tuloma. Facie Collematis microphylli minoris, sed toto thallo texture cellulose (inde fere melius Leptogium), sporis sicut in C. verruciformi Nyl. Syn. I, p. 128, t. 4, £. 1. 4. €ollema furvum Ach. Nyl. Scand. p. 29. Ad saxa prope Ponoi, stenle (8). 5. €ollema flaecidum Ach., Nyl. 1. c. Koutajárvi (cum Pannaría microphylla). Etiam ad Ponoi. 6. Collema erispum? Ach, Nyl. Scand. p. 30. Frequens ad Mare glaciale (Y, e Jokonga). 7. €ollema pulposum Ach., Nyl. l. c. Ad Kitofka prope mare glaciale. - 8. €ollema nigrescems Ach. Nyl. Scand. p. 31. Ad cortücem populi in Lapponia orientali meridionali (9, ex liava). II. — LEP'TOGEUN (Ach.) Nyl. 1. Leptogium saturninuwm (Dicks.) Nyl. Scand. p. 35. Usque ad Ponoi procedens (10, populicola e Soukelo). Ad Mare album, Poreguba (G. Selin); Knäsä (P. A. Karsten). 2. Leptogium tremelioides Ach. Nyl. l. c. liava, ad corticem betulce- 106 3. Leptogium seotinum Ach. Nyl. Scand. p. 34 (rectius forte dicendum sinuatum Bernh.). Koutajárvi; Kola (terrestre). 4. Eeptozium sponziosuma Nyl. Scand. p. 33. — Spore longit. 0,025—35 millim., crassit. 0,011—14 millim. Supra muscos adhuc prope ostium fluminis Ponoi. D. Leptozium museieola (Sw.) Fr, Nyl. Scand. p. 36. — Spore oblongs simplices aut 1-septatz, longit. 0,018— 32 millim., crassit. 0,006— 9 millim. Ad Kuotajárvi, supra muscos destructos; etiam ad Mare album prope Keret (11), supra Grimmias et saxa. IV. — PHYWELELESCUNX Nyl. 1. Phylliseum endocarpoides Nyl. l. c. Usque ad Mare glaciale, Kletni (3), ad rupes graniticas humidas, socia Lecidee geminate f. hypothallnz (inundate). é FAw. I. — LIGCHENAGEIL. Tai. I. — CALICIEI. I. — CALECIUNM Ach. 1. Calieium ehrysocephalum Ach., Nyl Scand. p. 39. : Ad Mare album, Knäsä, socium Lecidec obscurelle (Smmnrt.). 2. C€alieium phaxocephalum var. chlorellum CW hlnb.) Nye Prope flumen Niva, ad ligna putrida sicca. 3. Calieium triehiale Ach., Nyl. l. c. Typicum (simul cum €. hyperello) ad flumen Kurengi in regione Kolaönsi. — Var. brunneolum. (Ach.) Nyl. Scand. p. 40, usque saltem ad Imandram lacum (12). — Var. melano- pheun (Ach. Nyl 1. c), ad ligna pini prope flumen Ku- rengi. 4. Calieium hyperelium Ach., Nyl. Scand. p. 41. 107 Usque in regionem Kolaénsem (13) versus Mare glaciale procedit; ad cortices et ligna. [ 5. Calicium trabinellum Ach. (Nyl. I. c.). Ad ligna frequens usque in regionem Kolaénsem (14). 6. Calieium trachelimum Ach., Nyl. l. c. Ad corticem betule prope Rasnavolok ad Imandram; Sou- kelo, ad ligna et cortices (15); Kola. 7. €alieium eurtum Dor., Nyl. Scand. p. 42. liava, ad lignum (16); Knäsä. 8. Calieium parietinum Ach. Nyl. l. c. *) Ad cortices et hgna usque ad Mare glaciale frequens (17, lignicola, e Kola). — Var. minutellum Ach., Nyl. I. c. Ad ligna cum typo (18, Imandra). 9. C€alicium pusillum Flk, Nyl. l. c. Usque ad sinum Kolaensem lignicola. Poreguba (G. Selin). 10. €alicium byssaeeum Fr, Nyl. Scand. p. 43. Ad corticem alni prope Ruankoski (19). II. — CONEOCYIBE Ach. 1. Conioeybe fürfuracea Ach., Nyl. l. c. Supra terram et muscos in regione Kolaensi (P. A. Kar- sten). II. — TRACHYLEA (Fr.) Nyl. 1. Traehylia tigillaris (Pers) Fr., Nyl. Scand. p. 45, Ad ligna vetusta, Soukelo. — Var. prominula Nyl. 1. c., sporis longit. 0,014—18 millim., crassit. 0,007— 0,010 millim. — Ad ligna prope Kola (20). 2. Wraehylia tympanella (Ach. Fr, Nyl. Scand. p. 46. Ad ligna prope Sinum Kolaénsem. — Omnino minor ecru- *) Miro modo in Th. Friesii Lich. Arct. p. 249 hoc Calicium negli- gitur et confundi videtur cum C. pusillo. Vel diceres, in terris septentrio- nalibus Lapponieque vulgare C. parietinum €i omnino ignotum esse. 108 stacea (sporis longit. 0,014—18, crassit. 0,008— 0,011 millim.), ad ramos juniperi denudatos, prope Kantalahti. Tui. Il. — SPH/EROPHOREI. I. — SPHJEROPHORON Pers. 1. Sphserophoron fragile Pers, Nyl. Scand. p. 47. Usque ad Mare glaciale (21, e Kola). 2. Sphirophoron coralloides Pers., Nyl. l. c. Cum praecedente ad rupes. Etiam corticola ad Ponoi. Tar5. IIT. — B/EOMYCEI. I — B/EONYCES Pers. 1. B:omyees iemadophilus (Ehrh., Ach.) Nyl, Scand. p. 49. — Est anatomice et chemice Beomyces. Usque ad Mare glaciale, supra vegetabilia destructa, locis humidis (24, ex liava). 2. B:eomyces rufus DC., Nyl. Scand. p. 48. d Supra terram et rupes, locis subumbrosis. Soukelo (22). — Forma sessilis (apotheciis subsessilibus) supra terram (23, e Varsina ad Mare glaciale). 3. B:womyees placophyllus Ach., Nyl. Le. Verisimiliter quoque pluribus locis occurrit, licet in collec- tone Fellmaniana modo vidi e Ponoi. Tres. IV. — CLADONIEI. I — €CLABDONIA (Hffm.) Nyl. fr Phseocarpese. 1. €ladonia pyxidata (L.) Fr., Nyl. Scand. p. 50. Supra terram usque in regionen Kolaénsem, atque simul var. pocillum Ach., Nyl. I. c. *) +) In Fellm. Lich. arct. datur n:o 25 forma cervino-lurida sterilis singularis e Panfelofka (ad Mare glaciale inter Ponoi et Svzetoinos). 109 2. €ladonia fimbriata Hffm., Nyl. Scand. p. 51. Usque ad Ponoi (26) et Svztoinos. — F. fibula Ach. ad Koutajàrvi. 3. Cladomia eariosa (Ach. Flk., Nyl. Scand. p. 50. Koutajárvi (27); Kola. 4. Cladonia graeilis Hfm., Nyl. Scand. p. 51. Forte prestaret ei nomen Acharianum ecmocyna recipere. Variis formis in Lapponia et usque ad Mare glaciale obve- nit. Sic ecmocyna f. macroceras Ach. (28, e Svatoinos), f. exoncera Ach. (29, e Panfelofka), f. leucochlora (e Kola), f. chordalis Ach. (30, e Ponoi), f. cornuta (L., Fr.) latissime distributa (31, e Kola). F. hybrida Ach. ad Mare album et f. verticillata (Hffm.) ad Imandram. 5. €ladomia decorticata Fr. L. S. exs. 81 (non Flk.), INyl. Prodr. Gall. p. 37, Scand. p. 53. *) Latissime distributa. Kola; Ponoi. 6. €ladonia degenerams Flk., Nyl. Scand. p. 53. Variis formis lateque distributa occurrit. — F. fuscescens (colore thalli fuscescente) variis locis ad Mare glaciale. — F. trachyna (Ach.) ibidem adhuc (34, e Svztoinos). — F. lepidota (Ach.) frequentissime (35, e Svztoinos). 7. €ladenia carneola Fr, Nyl. Scand. p. 54. Ad Knäsä et Kola. 8. Cladonia botrytes (Hag.) Hffm., Nyl. Scand. p. 55. Koutajárvi, Soukelo (96), Imandra, etc. Haud rara, ad truncos putridos. *) Nisu cognito evidenter ductus D. Th. Fries rejecit hoc nomen decorticatam. Dicit in Flora 1861, p. 633, determinationem patris in Lich. Suec. exs. 81 "falsam" (sic!) "esse revocatam correctamque" (sic!) in Fr. Lich. eur. reformata p. 218 et 227. Anne hoc serium? Mirabile dictu, habeo equidem decorticate specimen optimum ab ipso Fries 1852 propria manu inscriptum "C/adonia decorticata f. pyzidata Fr. S. V. Sc." (vid. ibi p. 110), unde pateat determinationem "correctam" denuo "re- vocatam correctamque" fuisse! Revera hoc nihil mutat, nam littera scripta manet. Cf. Nyl. in Flora 1862, p. 28. 110 9. €ladomnia turgida Hffm., Nyl.l. c., f. stricta. Soukelo (97). 10. Cladonia fureata Hífm., Nyl Lies F. corymbosa (Ach.) Nyl. Scand. p. 56, ad Soukelo. — F. racemosa (Hffm.) Nyl. ibid., ibidem obvia. 11. €ladoemia erispata (Ach) Nyl. l. c. Varus locis lecta. Soukelo; Knäsä; Kola (32); Tschavan- ga (99). 12. €ladonia eenotea (Ach.) Scher., Nyl. I. c. Prope Soukelo; Knásá; Kola. Haud rara. b. — Erythrocarps. 13. €ladomia cornmucopioides (L.) Fr, Nyl. Scand. p. 59. Usque ad Mare glaciale, cum CI. fimbriata (43, prope Iman- dram). —.F. pleurota (Flk.) cum typo. 14. €ladonia bellidiflora (Ach.) Scher., Nyl. Scand. p. 60. Passim obvia presertimque ad Mare glaciale. — F. graci- lenta Ach. ibidem usque ad Svetoinos (46) et Ponoi. 15. €ladomia deformis (L. Hífm., Nyl. 1. c. Sat frequens usque ad Mare glaciale (44, e Kola). 16. €ladonia digitata (L.) Hoffm., Nyl. Scand. p. 61. Frequens in sylváticis, presertim in regionibus magis meri- dionalibus. Soukelo; Imandra (45). I. — CLABENA Nyl. ") 1. €ladina rangiferina (Hfm., Nyl. Scand. p. 58). +) Vid. in Flora 1866, p. 179. In genere (vel subgenere, si placet) Cladina thallus efoliolosus, podetia vulgo ascypha, ramosa, oxyelada, cor- lice non pulveraceo-fatiscente. Differentiis illis morphoseos thallinee separantur Cladinz a Cladoniis. Cladonia jfurcata accedit versus 'Cladi- nas, at foliolis thalli distat. — Pycnothelia papillaria (Hffm.), quae locum 111 Copiosissima. (38, Imandra). — Similiter copiosissime varr. sylvarica (Hffm., Nyl. l. c.) et alpestris (Ach., Nyl. ibid.). Hec in Fellm. Lich. arct. 39 (ad flumen Niva)! 2. Cladina uneialis (Hffm., Nyl. 1. c.). Frequens usque ad Mare glaciale. — F. obtusata Ach., ad Kolam. 3. Cladina amauroer:za (Flk., Nyl. Scand. p. 59). Frequens (41, e Kola). — F. destricta (Nyl. 1. c.) étiam obvia (42, e Ponoi.) Tum. V. — STEREOCAULEI. IL — STEREOCAULON Schreb. 1. Stereocaulom pasehale Laur, Fr, Nyl Scand. p. 64. Frequens usque ad Mare glaciale. — F. ramuliferum Nyl. in Fellm. Lich. arct. 47, humile arenicola vel terrestre con- fertum, granuhs thallinis papillaribus vel dactyloideis, cepha- lodiis obscuris frequentibus; parum (3—5 millim.) supra ter- ram elevatum, adscendens, intricatum, sterile, arenicola vel terrestre, prope Ponoi obvium. 2. Stereocaulon tomentosum Laur. Fr., Nyl. l. c. Rarius, usque in regionem Kolaénsem. 9. Stereoecaulom alpinum Laur, Fr., Nyl. l. c. Kola (et verisimiliter haud. rarum). — EF. W. alamoénse (Nyl. Scand. p. 65), etam ad Kolam obvium. 4. Stereocaulom denudatum Flk., Nyl. l. c. Ad Mare glaciale. Kipinà (G. Selin). haberet ante Cladonias, etiam forte in Lapponia orientali invenienda sit. — Ita Cladoniei tres subdivisiones (genera vel subgenera) conti- není: Pycnotheliam, Cladoniam et Cladinam, differentiis baseos thalli di- stinctas. — Obiter hie animadvertere liceat, lapsu in Lich. Scandin. omis- sas esse Cladomiam endivimfoliam et alcicornem. Tm». VI. — SIPHULEI. IL — SIPHULA Fr. 1. Siphula eeratites (Whlnb.) Fr., Nyl. Scand. p. 67. Haud rara ad Mare glaciale, usque ad Ponoi (notavit N. I. Fellman), non autem ad Mare album. IL — TH AMINOLIEA Ach. 1. Thammnolia vezrmicularis (L.) Ach., Scher., INL. Haud rara ad Mare glaciale (48, e Kletni prope Jo- konga). | Tuis. VII. — USNEEI. I. — USNEEA Hffm. 1. Usmea barbata f. dasypoga ( Ach.) Nyl. Scand. p. 69. Ad arbores (49, e Knäsä prope Mare album). Turis. VII. — RAMALINEI. I — ALECTORIA (Ach.) Nyl. 1. Aleetoria divergens (Ach, Whlnb.) Nyl. Scand. p.53 In campestribus ad Mare glaciale. Raro corticola (ad cor- ticem betule prope Kolam). 2. Alectoria migrieamnms (Ach.) Nyl. Scand. p. 1. Ad oram borealem Maris albi; presertim vero ad Mare glaciale (54, e Ponoi). *) Semper sterilis videtur in Europa; frequenter vero fertilis adest in Asia maxime orientali. Sunt apothecia spadicea mediocria (latit. 1—6 millim.), margine thallino crenulato-inzequali aut tuberculis obso- letis nonnihil exasperato, rarius sublevi cincta; spore Ene incolores ellipsoidez simplices, longit 0,008—0,010 millim., crassit. 0,0015— 0,0055 millim. — Alectorie et Evernie adhuc minus differunt a Parmelis quam Clüdine à Cladoniis. Cetrariei vix distinguuntur a Parmeliis nisi sper- mogoniis. - 113 3. Aleetoria jubata (prolixa) Ach., thallo fusco-palle- scente. Ad ramos arborum usque ad lacum Iniandram. — F. la- nestris Ach. passim (50, ad ramos prope flumen Niva). 4. Alectoria oehroleuca (Ehrh.) Nyl. Scand. p. 72. Ad Mare glaciale (52, e Ponoi) — F. cincinnata (Fr.) Nyl. Scand. p. 73, ibidem (53, e "Triostroffi. — FE. crinalis (Ach. L. U. p. 594, Syn. p. 292), que est sarmentosa ( Ach.) tenuior (thallo basi vel ad partem compressiusculo, lacuno- sulo-inzquali, magis tenuiusque diviso), cum 4A. jubata ad ra- mos et ramulos obveniens (51, e Knäsä). I. — EVERNIA Ach. 1. Evernia prumastri (L.) Ach. Nyl. Scand. p. 74, var. sórediifera Ach. Septentrionem versus procedit usque ad Imandram (56, prope flumen Niva. 2. Evernia divarieata (L.) Ach. Nyl. Scand. p. 75. Similiter usque. ad Imandram (55). Ad Sascheika fer- tiis. Ammoniaco et oxygenio rosee tingitur thallus. II. — RAMAILINA Ach. 1. Kamalina scopulorum Ach., Nyl. l. c. Ad scopulos Maris glacialis. .Kitofka. 2. Bamalina polymorpha Ach. Nyl. Scand. p. 16. Cum przcedente. *) 3. Kamalima caliearis (Ach.) Fr., Nyl. Scand. p. 71. Occurrit adhuc ad Mare glaciale prope | Kitofka. — F. *) "Materia tinctoria abundans" huie speciei attributa frustra quzera- tur saltem "aqua ealida statim purpurascens". At thallo in hydrate kalico calido immerso "statim" observatur reactio flava (ex acido us- neieo) similiter ac in ceteris speciebus Ramalinarum. Gelatina non par- cà (quod corrigendum in Fr. Lich. eur. reformata p. 32). In ammo- niaco, accedente oxygenio, thallus Ramalinarum colore violaceo brevi tingitur. 114 minuscula Nyl. in Fellm. Lich. arct 57 (Soukelo, ad ramulos abietinos, et usque ad Imandram), accedens versus fastigia- tam, qui est deminuta, sed tangit quoque calicarem (altitudo sepius 5— 8 millimetrorum); fertilis. — F. farinacea (L.), et- iam fertilis, Poreguba ad betulas (G. Selin). 4. Ramalina pollinaria Ach., Nyl. Scand. p. 718. Adhuc in regione Kolaénsi, Tuloma, legit P. A. Karsten. Tnis. IX. — CETRARIEI. I. — CETRARIA (Ach.) Nyl. 1. €etraria islamdiüca (L.) Ach., Nyl. Scand. p. 79. Usque ad Mare glaciale (58, e Soukelo). — Var. crispa Ach., Nyl. l. c..adhuc frequentior (59, e Kislaiaguba). 2. €etraria Belisei (Schwer. Nyl. l. c.) Usque ad Mare glaciale (60, e Kem). Confluere videtur cum var. subtubulosa Fr. prcecedentis. 9. €etraria nigricans Nyl. in Hb. Mus. Fenn. p. 109, Scand. p. ^9. In Kipinà alpe (G. Selin, et forte ibidem eam jam ante legit F. Nylander); Kantalahti. Sterilis modo cognita. 4. Cetraria aculeata (Ehrh.) Fr., Nyl. Scand. p. 79. Usque ad Kitofka et Ponoi occurrit (spadicea Ach.) 5. €etraria odomtella Ach., Nyl. Scand. p. 80. + Septentrionem versus ultra sinum Kantalahti Maris albi non procedere videtur, nec sit nisl status peculiaris et steri- lis C. aculeata. IL — EPELATYWSNLA Hím.) PNyl. 1. Platysmera mivale (L.) Nyl. Scand. p. 81. Usque ad Mare glaciale; fertile in. Kipinà (G. Selin). 9. Platysma eucullatuma Hffm., Nyl. I. c. Cum precedente (61, e Kola). 9. Platysma s:pimneola Hffm., Nyl. Scand. p. 82. 115 Usque ad Mare glaciale (63, ad Betulam nanam prope Po- nol). 4. Platysma ulophyllum (Ach.) Nyl. Scand. p. 82. Etiam hoc usque ad Mare glaciale provenit (Kitofka— Ponoi). 5. Platysma fahlunense (L.) Nyl l. c. Usque ad Mare glaciale, ad rupes graniticas. 6. Platysma commixtum Nyl Syn. | M MU E LU S d f. 43, Scand. p.-83. Etiam usque ad Mare glaciale (Gavrilova) occurrit ad ru- pes. *) 7. Platysma juniperinum (lL.) Nyl. Scand. p. 83. Usque saltem in regionem Kolaénsem (Kola, ad ramulos juniperi, sed sterile). L4 8. Platysma pinastri (Scop. Nyl. l. c. p. 84. Precedente frequentius. Ad cortices adhuc in regione Kolaénsi (62, e Kola). Etiam raro saxicola in eadem re- gione. ; 9. Platysma glaueum (1L.) Nyl. 1. c. Saltem usque ad oram borealem Maris albi (Pialitsa) ste- rle occurrit. Tuis. X. — PELTIGEREL. I — NEPHROMA (Ach.) Nyl. 1. Nephroma aretieums (L.) Fr, Nyl. Scand. p. 85. *) Superbissime declaravit de spermogoniis D. Th. Fries (in Gen. Hetero. p. 36): "nec magni ea duximus". "Tunc sine dubio "certum judieium" Friesianum libenter delendum censeat J"/atysma commixtum, quod segre nisi nota spermatiorum distinguitur a Platysmate fahlmensi. "Minutule illi note e spermogoniis desumptee vix tanta vis est tribuen- da" (Th. Fr. Arct. p. 162) et idem de differentia gonidiorum et gonimio- rum declaratur! Sie vult Fries! Alibi scripsi (in Flora 1865, p. 578). "Eos, qui erroribus sunt dediti, nulla castigatio acrior adtingere potest quam si errores suos conservant et in falsis computationibus obstinate permanent." 116 Frequens. — Var. complicatum Nyl. datur in Fellm. Lich. arct. 64 (e Kletni) thallo complicato-congesto. 2. Nephroma expallidum (Nyl. Syn. L, p. 318, Scand. p. 96) 5. Supra muscos, terram, ligna vetusta et (raro) ad saxa in Lapponia orientali tota frequens (ex N. I. Fellman), e Ru- anjárvi ad oras Maris glacialis, rarescens vero in regionibus magis meridionalibus ejus Lapponie. Fertile observavit Fell- man solum in regione Kolaeénsi (65, e Kola; 66, e Ponoi sterile majusque). Thallus humidus virens. I IL — NEPHROMIUM Nyl. 1. Nephromium Izxvigatum (Ach.) Nyl. Scand. p. 87. Ad truncos arborum et ad rupes muscosas ex liava usque ad Ponoi (ibi apotheciis latit. usque 25 millim.). Etiam in regione Kolaénsi. — Var. subtomentellum Nyl. in Fellm. Lich. arct. 67 (e Ponoi), differens thallo subtus obsolete subtomen- tello et receptaculo (thallino) apotheciorum (rugoso) superfi cie coriaceo-ruguloso (vel superficie tenuiter areolato-granulo- sa vel areolato-rugulosa); cum typo obveniens (vidi ex liava, Kola, Ponoi, lectum a Fellman; e Poreguba a G. Selin). 9. Nephromiumn» toxmemnmtosum (Hffm.) Nyl. Scand. p. 96. Ultra liava septentrionem versus procedens haud visum. *) Ob gonidimia sua (vid. Nyl. in Flora 1862, p. 529, et 1866, p. 116) differt a Nephromiis. Nisu cognito instipatum Dominum Th. Fries de hae specie mea — Nephromate expallido videmus (in Flora 1861, p. 413) verba solennia facere: "judicium certum de hae planta jam afferre audeo, differentiam ejus specifieam omnino denegans. Est enim forma" — Nephromii levigati! Atque repetitur adhue in Flora 1865, p. 292: "Nephroma resupinatum var. helveticum = N. ecpaliidum Nyl." Correctionem necessariam dare debui in Flora 1865, p. 428, 429. An "certum judicium" illud pertinet ad "hircos Thoreanos", de quibus in Flora 1861, p. 449, locutus est D. Fries (constat eum fabulis excel- lere) et qui mactati "reviviscunt alaeres impavidique"? Vel, si nune N. expallidum agnoscere coactus est, quid valent "judicia certa" Frie- siana? , DIN. II — PELTIDEA (Ach.) Nyl. 1. Peltidea aphthosa (Hífm.) Ach., Nyl. Scand. p. 87.. Saltem in partibus magis meridionalibus Lapponie orien- talis (Soukelo). — Var. leucophlebia Nyl. in regione Kolaensi adest (spore ei J-septatz, "longit. 0,052 —66 millim., crassit. 0,006 millim.; gonidimia virescentia diam. 0,004— 6 millim.).*) +) Acharius jam "verrucás" pagins supere thalli in Peltidea aphtho- sa bene ut cephalodia descripsit, quorum revera organorum structu- ram ea analysi omnino exhibent. D. Th. Fries eadem adhuc simplici- ter "verrucas" dieit. In Flora 1866, p. 116, indicavi, prseter hzc ce- phalodia epigena etiam in Pe/tidee genere occurrere in J* venosa cepha- lodia subsimilia hypogena. De his Lichenum organis D. Fries (nisu cognito fortiter commotus) inventum protulit suo modo ingeniosum, de quo lineas quasdam seripsi in Flora 1866. p. 180, unde hie sequen- tes citare liceat: ”Wir werden sehen dicit D. Fries in Flora h. a., p. 19. Algoliehenomachiam exhibet. Invento novo se illustrans, Algas detexit malignissimas, se sub corticem Lichenum intrudentes excrescen- tias pathologicas efficere, et sic oriri cephalodia, quz nihil aliud essent quam formationes morbose prorsus accidentales. Hee ”alge” peculiares, si nomine quodam exornands haberentur, optime Friegia- des appellarentur. Meum quidem judicium superbe rejicere convenit Domino Fries; observationem (amen submittere audeo rem examinan- tibus (iis, qui errores facile accipiunt, non scribo), seilicet "algas pa- rasitas" Friesianas totos thallos (typice et omni statu) pervadentes non deesse neque eas differre ullo sensu anatomico ab elementis gonimicis aut gonidieis. Itaque si in cephalodiis gzonimia varia pro algis sume- rentur, omnia gonidia Liehenum pro parasitis talibus declaranda essent, nam anatomice omnino congruunt. Siciturad astra! Citetur hic, exempli causa, Coccocarpiía ciliolata Mnt., cujus thallus stratum offert continuum e gonimiis scytonemoideis ecruleis compositum ; nihilo minus hic Lichen integram prebet valetudinem, etiamsi displieuerit Domino Fries. At- que quo mirando modo inventum suum demonstrat (l. e. p. 22): "Ganz überzeugt bin ich — Diese sogenannte Gonidia sind folglich" C'eine parasitische Alge" — aut quodcunque volüeris)! Satis est. ut sic sibi persuadeat! Verba citata incomparabilia totam commentarii ejus ampli summam exprimunt. Quoad characterem anatomicum cephalo- diorum, quem aggressus est D. Fries, nihil deminuitur re, gonimia va- rio statu in iis singulis obvehire (jam in” unicó cephàlodio gonimiis sirosiphoideis vel scytonemoideis instructo id observare licet!); typos habent hoe organa in Stereocaulis, quàles indieavi, neque ulla logices Friesiane licentia mutantur. Ars Friesiana, semper innocentis; partes 15 118 2. Peltidea venosa (Hífm.) Ach., Nyl. Scand. p. 91. Usque ad Ponoi obveniens. IV. — FELTIGERA (Hífm. Nyl. 1. Peltigera malacea (Ach.) Fr, Nyl. Scand. p. 88. Saltem in regionibus magis meridionalibus (Soukelo, Knäsä). 2. Peltizera camina Hffm., IN YI T5: Cum precedente vel frequentior et latius distributa; Sou- kelo, Koutajárvi (68), Knäsä, Kola. 3. Peltigera rufescens Hffm. Nyl. Scand. p. 89 (f. inflexa. Ach.). Usque in regionem Kolaénsem (69, e Kola) et ad Mare glaciale prope Kitofka (venis pallidis; sporze ei 3—11-septatz, longit. 0,065— 95 millim., crassit. O,004- 5 millim.). — Var. scabrosa (Th. Fr. Arct. p. 45, P. pulverulenta Nyl. Scand. p. 89, a qua distinguenda sit Taylorana e Columbia) usque ad Ponoi et Mare glaciale procedens. 4. Peltigera spuria (Ach.) DC., Nyl. 1. c. Saltem ad Koutajárvi (70). 5. Peltigera polydaetyla Hffm., Nyl. Scand. p. 90. F. microcarpa (Ach.), supra truncos ad flumen Liava, et f. hymenina (Ach.) ibidem (71). — Nulla P. horizontalis visa. 4 agens, responsa mea (leniter sane scripta, si comparantur cum gradu modoque errorum aut offensionum) in "impetus" detorquere studet mi- hique attribuere quod ad ipsum pertinet. Errare humanum est, sed minus excusatione dignum quod magnis verbis predicatur. D. Fries fastidiosas esse contendere videtur lectoribus :;Y/ore animadversiones circa peccata sua frequentia. .Amoenissimum contra sestimet, si ipsius verba quadam modesta hie citantur. Legitur, ex. gr., in Gen. Heterol. p. 46: "primarie systematis Nylandri rationes vel false vel non satis scite adhibite" et "systema Nylandri altius inspeetum at- que diligentius exploratum alienat sepius et repellit". Sic alte inspiciens et explorans Fries! Neque mirum est, si inventis singu- laribus arteque peculiari eminet." Neque magis mirum est, eundem incomparabilem auctorem statuisse (l. c. p. 24): "inter omnia nostre setatis scripta minime nobis placent Nylandri." Pad - 119 V. — SGQLONENA Ach. 1..Solerina saceata (L.) Ach.. Nyl. Scand. p. 92. Saltem in parte occidentali Lapponize orientalis obvia. 2. Solorina erocea (L.) Ach., Nyl. Scand. p. 91. Usque ad Mare glaciale (72, e Kola). Tuis. XI. — PARMELIEI. I. — STECTENA Nyl. 1. Stietina serobieulata (Scop.) Nyl. Scand. p. 94. Knäsä, Kola (74). Kouda (G. Selin). II. — STICTA (Ach.) Nyl. 1. Stieta pulmonaecea Ach., Nyl. Scand. p. 95. Occurrit saltem ad Knàsá (P. A. Karsten), sterilis. — Var. linita (Ach., Nyl. Scand. p. 96), ad Mare glaciale (73, e Po- noi), etiam sterilis. III. — EPAESVEEEEA Ach. 1. Parmelia saxatilis (L.) Ach. Nyl. Scand. p. 99. Vulgaris ad. saxa et sat frequenter fertilis (notavit Fellman). Datur in Fellm. Lich. Arct. Y7 (e Kola). — Similiter distribu- ta var. omphalodes (L.).*) — Var. panniformis (Ach.) sat ra- ra;.Umba (G. Selin). — Vär. suleata (Tayl) Nyl. l. c., etiam usque ad Mare glaciale (78, ex Tiava), quoque fertilis ad cortices. *P. fraudans Nyl. Scand. p. 100, in Kantalahti (G. Selin), ad saxa, crescens socia P. physodis et Platysmatis fahlunensis. 1) 2. Pasxrmelia conspersa Ach. Nyl Scand. p. 100. Simul cum varietate stenophylla Ach. ad Susijirvi (79), in parte meridional Lapponie orientalis. 3. Parmelia cemtrifuga (L.) Ach., Nyl. Scand. p. 101. Frequens (80, e Kola), ad saxa. *) Etiam omphalodes thallo eesio-tincto ad Olenji (P. A. Karsten). 120 4. Parmelia incurva (Pers.) Fr., Nyl. Scand. 1. c. Usque ad Mare glaciale (Jokonga, sterilis). 5. Parmelia olivacea (L.) Ach., Nyl. I. c. Frequens usque ad Mare glaciale (Kitofka). Solovetski. In Fellm. Lich. arct. 81 datur e Ruankoski (ad corticem betule). — Forma minor thallo conglomerato ad ramos juni- peri denudatos prope Kantalahti. *) "P. prolixa (Ach.) Nyl. Scand. p. 102. Ad saxa usque in regionem Kolaénsem. Prope Kolam forma thallo et receptaculo rugosis, sporis longit. 0,012—14 millim., crassit. 0,006— 7 millim. — Var. sorediata (Ach.) Nyl. l. c.. rarius, sterilis. 6. Parmelia stygia (L.) Nyl. Scand. p. 103. Ad saxa non infrequens, presertim in regionibus magis meridionalibus. Variat plus minusve nigricans. Knäsä; Kola. 7. Parmelia lamata (L.) Nyl. I. c. Ad saxa usque ad Mare glaciale (82, e Ponoi) Etiam lignicola ad Sinum Kolaénsem (P. A. Karsten). — F. mi- nuscula Nyl. in Fellm. 'Lich.. arct. 83 (e Suma), ad scopu- los Maris albi. 8. Parmelia physodes (L.) Ach., Nyl. Scand. 1. c. Frequens ad truncos et saxa, etiam fertilis (75, ex Lava). — Var. villata Ach. etiam obvia (76, ex liava). — Var. ob- scurata Ach. prope Kitscha, ad corticem et lignum pini. 9. Parmelia emcausta (Sm.) Nyl. Scand. p. 104. Var. alpicola (Th; Fr. Arct. p. 57). Subsimilis typicz, thalli vero color pro parte fere P. stygice (sed opacus, thallus infra alius, apothecia alia); spore globoso-ellipsoidec, longit. 0,009 — 0,010 millim., crassit. 0,007—9 millim. Ad saxa granitica prope Mare glaciale (e Kitofka ad 'Triostroff et Ponoi.) +) Forte P. exasperata (Ach.) Nyl. Scand. p. 102 quoque obveniat in Lapponia orieniali; saltem ad Alten in Norvegia eam legit Dominus Carroll. 121 IV. — PARMELIOPSIS Nyl. 1. Parmeliopsis ambigua (Wulf, Ach.) Nyl. Scand. p. 105. . - Ad cortices et ligna usque ad Mare glaciale (84, e Pono:). 2. Parmeliopsis aleurites (Ach., Smmrf.) Nyl.l. c. Cum priore distributa (85, e Ponoi) — Variat thallo ci- nereo-obscurato. V. — PHYSCEIA Nyl. 1. Physeia parietina (L.) DN., Nyl. Scand. p. 107. Occurrit (f. aureola Ach.) ad rupes juxta Mare glaciale (Kitofka). Etiam f. rutilans Ach. et var. polycarpa (Ehrh.) saltem in regione meridionali (Soukelo). — Var. ectanea (Ach.)4 arcte accedens ad Lecan. elegantem ; Poreguba, Kipinà (G. Selin). "Ph. Iyehmnea (Ach.) Nyl. Scand. 1. c. Ad saxa et supra muscos usque ad Mare glaciale (86, e Panfelofka). 2. Physcia pulverulenta (Schreb.) Fr., Nyl. Scand. p. 109. Var. muscigena (Whlnb.) ad Mare glaciale, usque ad Po- noi. Dein descendens usque ad Lava. et Paanajárvi. 3. Physeia stellaris (L.) Fr., Nyl. Scand. p. 111. Form: rosulata Ach. et radiata Ach. usque in regione Ko- laénsi ad cortices. — Var. subobscura Nyl. 1. c., saxicola *), ad Mare glaciale (Kitofka). — Var. aipolia (Ach.) ad corti- ces usque in regionem Kolaénsem (87, ex liava); Poreguba ad populos (G. Selin); presertim forma cercidia (Ach.) obve- nit. F. tribacia (Ach.) Nyl. l. c. quoque in regione Kolaénsi, +) Etiam lignicola in Norvegia. Hybridam diceres PA. obscure et stellaris. — Obiter hic animadvertere liceat, Lecazoram candelariam Ach. reactionem nullam chrysophanicam (i. e. purpuream) hydrate kalico Offerentem, disponendam esse in stirpe Lecanore vitelline; perperam el ante locum dedi inter Physcias. In Lapponia orientali nulla adest Par- melia hypochlorite caleico reacetionem medulle erythrinicam offerens. 122 ad saxa. FE. arrecta Nyl., laciniis suberectis cristata, muscico- la. ad Ponoi. 4. W'hyseia esesia (IIffm.) Nyl. Scand. p. 112. Usque ad Mare glaciale, ad saxa. Kitofka. 5. Physeia obseura (Ehrh.) Fr., Nyl. 1. c. Ad populos in regione prope Mare album. Soukelo; lia- va (simul cum stellari). Forma muscicola (lithoteá Ach.) ad Mare glaciale. F. sciastra (Ach.), saxicola, Septentrionem ver- sus procedens usque in regionem Kolaénsem. — Var. ulothria (Ach.), cum typo ad corticem popuh (88, ex liava). Tuis. XII. — GYROPHOREI. L — UMBILICAREHA Hím. 1. Umbilicaria atropruinosa Scher, Nyl. Scand. p. 113. In alpe Kipinà (G. Selin). 2. Umbiliearia vellea (Whlnb., Ach.) Nyl Scand. p. 114. j Kipinà (G. Selin). Sterilis et nonnihil incerta datur in Fellm. Lich. arct. 89 (e Kola). ”Umbilicaria tylorhiza Nyl. — Thallus cinereo-fu- scescens sat tenuis (centro cinereo-albido areolato-rimuloso), supra (excepto centro) sublacunose impressus vel inzqualis, subtus fuscus (subtilissime vel obsolete rimuloso-areolatus) rhizinis in verrucas nigras furfuraceas transmutatis (inde pa- gina infera thalli ex his verrucis vel rhizinis plus minusve verrucose mutatis, jam confertis, jam sparsis, exasperata), cen- tro subtus radiatim costato. vel dendroideo-costato aut centro laciniis radiantibus trabeculoso et dein in juga dendroideo- astroidea abeuntibus. Medulla hypochlorite calcico erythrinice tincta. Apothecia ignota. Kantalahti (N. I. Fellman, 1861). Specimina visa diam. 2.pollicaris, crassit. 0,2 millimetri. Forte propria species, sed ob apothecia ignota haud rite definienda. Affinis spodochroc. ' 123 3. Umbiliearia proboscidea DC., Nyl. Scand. p. 116. ' Passim. — Var. deplicans Nyl. (thallo fibrillis paucis sub- tus munito), ad pagum Knäsä prope Mare album et ad Krasni Scholk (93). 4. Umbiliearia aretiea (Ach.) Nyl. Scand. 1. c., thallo pallido-fuscescente (vel toto nigricante, etiam subtus), pagina infera tenuiter areolato rimulosa aut areolato-granulosa et se pius ibi pallescente medio nigricante. Ad rupes juxta Mare glaciale (91, e Gavrilova). -— Variat (plicata) in regione Kolaénsi thallo flexuoso plicato (preeser- tim centro). Variat deinde ad Mare glaciale thallo tenuiore et accedit tunc sepe haud parum versus U. hyperboream ;. va- rat simul thallo cinereo. Raro fibrillifera (Ayporhiza). 5. Umbilicaria eylindrica (L., Ach.) Dub, Nyl Scand. p. 117. Ad Mare glaciale (Kütofka, Subovi, etc.) et descendens ad lacum Imandram. 6. Umbilicaria erosa Ilí/m., DC., Nyl. Scand. p. 118. Usque ad Mare glaciale (92, e Gavrilova). Variat ibi thallo dissecto. — Var. torrida (Ach.) thallo margine vix vel parum eroso et subtus lacunosulo vel trabeculoso. — Var. subradians Nyl. ad Kletni (M. Brenner). 7. Umbilicaria hyperborea Hffm., Nyl. Scand. l. c. Frequens (90, e Klotni) — Variat thallo r'igidiore. — Va- riat etiam ad Mare glaciale (talem saltem m Kitofka legit P. A. Karsten) thallo supra infraque concolore nigricante je viter cesio-pruinoso (f. cesia Nyl). — Var. subarctica Nyl., thallo subtus pallescente cinereo-micante, centro nigricante, pruina albida paginz inferiore ssepe areolatula; transire vi- detur in U. arcticam (ad Kletni, legit M. Brenner). 8. Umbilicaria filoeculosa Hílm. Nyl. Scand. p. 119. Usque saltem ad regionem Kolaénsem obvenit. .9. Umbilicaria polyphylia (L.) Hffm., Nyl. 1. c. Verisimiliter non deest in regione saltem maxime meridio- nali, licet inde non viderim. Tuis. XH. — LECANOREI. I. — PANNAREA Del. 1. Panmaria brummea (Sw., Ach.) Mass., Nyl. Scand. paras: Frequens (96, ex Tiava), ad truncos putridos, supra mu- sScos, etc. 2. Pammaria lepidiota (Smmrif. Lapp. p. 174, Cr. Norv. p. 135) Nyl. Scand. p. 290 (P. pretermissa Nyl. ibid. p. 124). Sat frequens (etiam fertilis) ad truncos putridos, supra mu- scos et terram. liava; Kola (95); Ponoi; etc. 3. Panmaria mierophylla (Sw.) Nyl. Scand. p. 124. Koutajárvi; Poreguba (G. Selin). 4. Pammaria deficiems Nyl. in Fellm. Lich. arct. 97. — 'Thallus fuscescens minutissime granulosus vel evanescens, sepius vix ullus visibilis; apothecia obscure aut lwte rufa, planiuscula aut convexiuscula, biatorina (latit. 0,7— 1,5 millim.), margine (proprio) indistincto (interdum subtus pallescente); sporz 82 ellipsoidez, longit. 0,016—23 millim., crassit. 0,008 — 0,010 millim. Gelatina hymenea iodo vinose rubens, pre- cedente ccrulescentia. Supra muscos et terram. Kola (97); Katschkowa, ad Ma- re glaciale. Fere varietas Pannaríe mnebulose (Hffm.) Nyl - Scand. p. 125. 5. Panmaria triptophylla (Ach.) Nyl. Scand. 1. c. Saltem in regione meridionali, liava, ad corticem betulz (98). — Var. incrassata Nyl. in Fellm. Lich. arct. 99, steri- lis, thallo incrassato (crassitüiel usque 9—5 millim.), verisimi- liter hujus speciei; ad corticem juniperi, Kola (99), Katsch- kowa. 6. Pannaria nigra (Huds., Ach.) Nyl. Scand. p. 126.*) *) Inexperientia Massalongiana hane Pannariam inter Collemaceos iemerarie disjecit, quod errorem sistere manifestum probatur jam ea- 125 Ad saxa adhuc prope Ponoi occurrit. — Sed ssepius var. triseptata Nyl. l. c. (thallo seepe pterygioideo), varians apo- theciis omnino nigris, sporis (2-septatis) longit. 0,016—23 mil- lim., crassit. 0,007- 9 millim. (quoque apotheciis intus albican- tibus); ad rupes graniticas et micaceo-schistosas e Ruanjárvi (101) ad Ponoi. — Etiam corticola, versimiliter P. nigre f., sterilis, ad corticem juniperi; Kola (100). 7. Panmaria musecorum (Ach. Del, Nyl. Scand. pud. Ad Sinum Kolaénsem, sporis ssepe 1-septatis, legit P. A. Karsten. IL — LECANORA (Ach.) Nyl. I — PSOROMA (Fr.) Nyl. 1. Lecanora hypnorum (Hfífm.) Ach., Nyl. Scand. p. 121. Supra muscos et terram haud rara. Etiam ad corticem betule juniperique ad flumen Kolaénsem (tum hypothallus visibilis tenuis cinerascens vel cinereo-fuscescens sat tenuis, supra quem granula thalhna minuta discreta aut imbricato- conferta). — Var. deaurata Ach. frequens (94, e Kola); va- rians thallo depauperato, sed margine thallino apotheciorum uberiore. II. — SQUAMARIA DC. 2. Leeanora saxieola (Poll) Nyl. Scand. p. 133. Saltem in regionibus meridionalibus, ad Ruanjárvi. — For- re, ut nullus Lichen Collemaceus habeat stratum hypothallinum disere- tum. -— Pannaria dolichotera Nyl. Scand. p. 127 in Lapponia non lecta est; hujus varietatem cesiam, thallo cessio, lectam vidi in Gottlandia. — Nec e Lapponia orientali vidi Pannariam delicatulam (Th. Fr. Arct. p. 281, sub Arctomia), at verisimiliter ibi non deest, nam in terris utrin- que vicinis occurrit. — Observetur simul hic obiter, P. eraspediam Krb., Anz. Symb. 14 non differre a P. /eucosticta Tuck. (nisi hypothallo di- stihctiore); etiam ad eandem referre necesse sit 7. Zgnobilem Anz. Ma- nip. p. 34 (differentia sporarum nulla suntque ellipsoideze in ambabus). 126 ma thallo reducto vel macro fere evanescente, ad Mare gla- ciale prope Jokonga. 3. Leeanora eontraetula Nyl. — Thallus albidus vel flavido-albicans pulvinato-contractus (pulvinulis latit. 1—2 millim. verrucosis, ambitu crenatis, laxe adherentibus); apo- thecia fusca (latit 0.6—1.2 millim.) plana, margine thallino integro (demum evanescente) cincta; sporsz ellipsoidec, lon- git. 0,009— 0.011 millim., crassit. 0,005—6 millim., paraphyses mediocres apice clava luteo-fuscescente. Gelatina hymenea iodo cerulescens, dein violacee vel vinose rubescens (vel sor- didius tincta). Ad saxa granitica, Panfelofka, juxta Mare glaciale. Pul vinulos. segregatos formans, crenato-congestos, verrucoso granu- latos. Accedit versus L. argopholin, que vero thallum non effiguratum habet. Varietas esse possit saxicolce. 4. Eecanora stramünea (Whlnb.) Ach., Nyl. Scand. p. 134. Ad saxa variis locis ad Mare glaciale (102, Kleetni). III. — PLACOPSIS Nyl. 5. Leeanora gelida (L.) Ach., Nyl. l. c. Pluribus locis ad Mare glaciale. Kola. IV. — PLACODIUM DC., Nyl. 6. Leeanora murorum (lHífm.) Ach. Nyl. Scand. p. 136. — Spore longit. 0,011—14 millim., crassit. 0,007—8 millim. Ad saxa usque in regione Kolaénsi (103, e Kola). — Var. miniatum (Hffm., Ach.) Nyl. l. c. (typo minor, thallo miniato fulvescente magis depresso vel deplanato, sporis longit. 0,011 —16, crassit 0,006—7 millim.), ad Mare glaciale. — Var. obli- teratum Pers., Ach., Nyl. 1. c., ad Kolam; Poreguba (G. Selin). 7. Lecanora elegans Ach., Nyl. Scand. 1. c. Passim, e Ruanjárvi ad Mare glaciale. Ms 8. Leeanora cirrochroa Ach. Syn. p. 181, Nyl Scand. p. 137. Sterilis in regione Kolaénsi (P. A. Karsten). 127 V. — EULECANORA Nyl. a. — Slirps Lecanore cerinc. 9. Lecanora auramtiaea (Lightf., Ach.) Nyl. Scand. p. 142. Ad cortices (presertim salicum, vel populorum in regioni- bus magis australibus) usque ad Mare glaciale (Triostroff). — Forma lignicola Nyl. Scand. p. 143, thallo albicante (spo- ris longit. 0,012—16 millim., crassit. 0.0045— 0,0055 millim.), ad ligna vetusta prope Kalgolaks, ad Mare album; differt thallo albicante a lígnicola in terris magis meridionalibus obvia. Thallus in hac specie etiam licet flavus, hydrate kalico pa- rum vel vix purpurascit. 10. Lecanora vitellimula Nyl. in Flora 18653, p. 305. Similis L. pyracee, sed apothecia vitellna (latit. circiter 0,3 —0,4 millm., szpius sat conferta) et thallus (tenuissimus) flavescens vel vitellino-flavescens subindeterminatus vel vix determinatus; spore 8^* longit. 0,009—0,012 millim., crassit. 0,0045— 0,0065 millim. Apothecia et thallus hydrate kalico purpurascunt. Ad alnos in regione Kolaénsi, socia Lecanorc albelle (cine- relle FIk.). Jam thalli et apotheciorum reactione chrysopha- nica differt a L. epixantha Ach. (Callopisma vitellinellum Mudd.), cui margo thallinus subcrenulatus, &c. 11. Lecanora ferrugimea (Huds.) Nyl. Scand. p. 143. Ad cortices arborum (vel prsesertim ramulos) ad Mare gla- ciale (Kitofka). — F. ammiospila (Ach.) Nyl. Scand. p.144.*) ad ligna vetusta in regione Kolaénsi (108) et ad Mare gla- ciale; sporz ei longit. 0,011—16 millim., crassit. 0,006—9 mil- lim. — F. cínnamomea (Th. Fr. Arct. p. 123), **) apotheciis *)-L. ammiospiloides dicatur Gyalolechia athroocarpa Anz. Catal. Sondr. p. 38, que vix est nisi forma ferruginee proxima ammiospile, sed: spo- ris paullo minoribus (longit. 0,011—15 millim., erassit. 0,0045— 0,0055 millim.) et simpliciter 1-septatis (absque tubulo axeos jungente); ad ligna sicca in Longobardia septentrionali (Anzi). +) Of. L. ferruginella Nyl. in Lich. Aegypt. p. 4.-— Non differt a festiva ”Biatora lamprophora" Krb. L. se. 13. 128 parvis (latit. 0,3— 0,4 millim.) demum convexis obscurioribus, ad ramulos juniperinos juxta Mare glaciale (Katschkowa, Tschawanga, etc.). — F. eesiorufa (Smmrf. Lapp. p. 169, Th. Fr. Arct. l. c.), thalle cinereo areolato-rimoso (crassitiei 0,3— 0,4 millim.), ad saxa granitica scopulorum Maris glacialis (109, e Ponoi) accedens ad festivam Ach. — F. fuscoatra (Bayrh.) Nyl. Scand. p. 143, thallo albido rimuloso, apothe- ciis fuscis vel fusco-rufescentibus (margine proprio sspe ni- gricante, et sporis longit. 0,014—17 millim., crassit. 0,008— 0,010 millim.); ad saxa granitosa prope lacum Imandram. *"Eeeanora migrieams (luck. ut var. ferruginew). — Thallus macula alba indeterminata indicatus; apothecia fusca (vel obscure fusca) biatorina discoidea plana, tenuiter marginata, parvula (latit. 0,3—0,5 millim.), szepe leviter zru- ginose suffusa, intus incoloria; spore (sicut in L. cerína) longit. 0,014—18 millim., crassit. 0,006— 0,011 millim., paraphy- ses mediocres apice fuscescentes. Ad lignum pini vetustum in regione Kolaénsi, socia The- locarpi superelli Nyl. Affinis sane L. ferruginec et forte ejus varietas; apothecla biatorinodlecideina (in statu humido ut so- lent paullo pallidiora quam in sicco), thallo evanescente non- nisi macula alba indicato. In Mus. Fenn. pheocarpellam dixi, sed jungenda videtur cum americana L. ferruginea var. nigri- cante Tuck. 12. ELecamora eerima (Ehrh.) Ach., Nyl. Scand. p. 144. Frequens, presertim ad cortices arborum frondosarum, ra- rius ad ligna (104, e Kola). — F. cyanolepra DC. *) sat fre- quens ad eosdem cortices (105, Ruankoski). — FF. coronulata Nyl, margine thallino apotheciorum crenulato, ad corticem *) Hee cyanolepra statu thallo deficiente, apotheciis biatorinis, ad alnos prope Soukelo, quse forma biatorina demonstrare videtur, pyrace- am non speciem sistere autonomam. — Forte etiam occurrat f. cyano- polia Nyl., quee supra saxa humida in Finlandia obvenit, thallo sordi- de cinereo (interdum cszesio-ecerulescente) subleproso aut depresso-gra- nulato et rimoso-diffracto, apotheciis sepe demum biatorinis vitellino- aurantiacis; analoga est f. cesiorufe (Smmrf.) ferruginec. 129 alnorum prope Mare album. — Var. stillicidiorum (Oed.) us- que ad Ponoi. 13. Lecanora pyraeea (Ach.) Nyl. Scand. p. 145. Ad cortices arborum usque ad Ponoi (106). Rarius ad ligna. Saxiola, sporis minoribus; Poreguba (G. Selin). 14. Eecamora fulvolutea Nyl. Scand. p. 146 (Leci- dea fuscolutea Ach. pr. p). * Hinc inde supra muscos vel terram (110, e Koutajàrvi). 15. Leeanora albolutea Nyl. in Flora 1865, p. 306. — "Thallus albus tenuis effusus vel evanescens; apothecia ochraceolutea mediocria (latit. 1—2 millim.) plana immargi- nata (vel sepe margine epithallino albo predita vel recepta- culo toto ita albo), vulgo insqualia et conflexa, intus albà; spors (ut in fulvolutea) longit. 0,014—18 muüllim., crassit. 0,007—8 millim. ! Supra muscos in insula quadam Maris albi in Poreguba (G. Selin). 16. Eeeanora mivalis (IKrb. S. L. G. p.127). — Sub- similis L. fulvolutee minori, sed differens sporis cylindraceo- oblongis (simplicibus vel tenuiter 1-septatis) longit. 0,028—38 millim., crassit. 0,005—7 müllim. *) Supra muscos vetustos (Hypna, Orthotricha) ad saxa or: Mars glacialis (Gavrilova). b. — Stirps Lecanore diphyes. 17. Leceanora diphyes Nyl. in Flora 1863, p. 305. — =) Thallus albidus vel albido-cinerascens tenuissimus vel tenuiter granulatus; apothecia ochracea vel aurantiaco-ochracea biatorina plana vel planiuseula, sat parva (latit. circiter 0,5 millim.), marginata, mar- gine sepius nonnihil obscurato, vel etiam margine thallino obsoleto cincta; spore 8n* cylindraeeo-oblong: vel cylindracee, paraphyses mediocres (sepe apice divise). Apothecia sat conferta. Gelatina hy- menea iodo corulescens (presertim thecarum), thece apice intensius tinete. In Groenlandia (Breutel) adest apotheciis etiam bene lecanori- nis (coloris cerino-rufi vel cerino-fuscescentis), facie omnino L. cerznce var. stillicidiorum (Oed .). 130 Thallus cinereus vel cinereo-fuscescens areolato-rimulosus vel granulato-areolatus effusus aut subdeterminatus, sat te- nuis; apothecia nigra lecideina plana (latit. 0,3—0,6 mil- lim.), sepe demum convexiuscula, sat conferta, margine te- nui obsoleto vel nullo; spor:e 8"* incolores ellipsoidez pla- codinz, longit. 0,010—15 millim., crassit. 0,005—7 millim., pa- raphyses apice nigricanticlavatz, hypothecium incolor vel subincolor. Gelaüna hymenea et thece iodo intense ceru- lescentes. Ad saxa granitica Sinus Kolaénsis. Facie Lecidec parase- mc, quacum etiam spermatiis convenit. *) c. — Btirps Lecanore vitelline. **) 18. Eeeanora eremaía Nyl. (crenulata Scand. p. 140); Lichen murorum var. crenulatus Whlnb. Lapp. p. 416. — Thallus citrinus opacus crenato-granulosus orbicularis, am- bitu radiato effguratus (lobulis radiantibus crenato-incisis); apothecia citrino-pallida mediocria, margine thallino crena- | to cincta; thecze polyspore, spore (20—40 et ultra in the- cis) ellipsoideze vel oblongz, simplices vel obsolete 1-septatz, longit. 0,009— 0.015 millim., crassit. 0.004 —0,007 millim., para- physes mediocres. Ad scopulos Maris glacialis prope Kitofka, differens non- nihil a Lichene Wahlenbergiano, cui thallus tenuior et cujus nomen mutandum est ob homonymon Dicksonii. 19. Leeanora vitellima Ach. Nyl. Scand. p. 141. F. corruscans Ach. usque ad Mare glaciale procedit (ter- restris fere ecrustacea ad Pono1). *W, xanthostigma (Ach) Nyl I. c. (forte species di- stincta a vifellina), thallo leproso tenui; ssepius sterilis, in regione Kolaénsi corticola. Etiam ad corium vetustum. *) Spermogonia incoloria; spermatia sicut in Lecidea parasema arceu- ata (longit. 0,019 —22 millim., crassit. 0,0005 millim.). Quoque corti- cola in Lusitania (Welwitsch) et Gallia ( Crouan). **) Nec thallus nec apothecia hujus stirpis, licet coloris flavi, reac- tionem acidi chrysophanici purpurascentem eum hydrate kalico osten- dunt. 131 d. — Stirps LecanoreÅe sophodis. 20. Lecanora sophodes Ach. Nyl. Scand. p. 148. F. levigata Ach., Nyl. l. c., ad betulas et alnos, saltem in regionibus "magis meridionalibus ad Mare glaciale (Tiava, etc., et usque versus regionem Kolaeénsem). — F. confragosa Ach., Nyl l. c, usque ad Mare glaciale. — Var. archea Ach., thallo cervino vel cinerascente subgranulato, varians apothe- ciis majoribus (latit. 1—3 millim.), margine thallino crenato, sporis longit. 0.023—42 millim., crassit. 0,011—16 millim.; su- pra terram ad Sinum Kolaénsem, et corticola passim, etiam prope Ponoi ad ramulos (bi margine thallino sepe integro, transiens ita in formam succedentem). — V. succedens Nyl., thallo pallido evanescente, apothecis prominulis, margine thallino palhdo (vel fusco-pallescente) integro, sporis longit. 0,023—34 millim., crassit. O,011—16 millim.; ad cortices et li- gna prope Mare glaciale (Kitofka) et in regione Kolaensi (111, ad corticem et lignum juniperi, Kola). — Var. exigua (Ach.) Nyl. Scand. p. 150, sporis longit. 0,014—18 millim., crassit. 0,006—8 millim.; ad saxa granitica usque ad Ponoi. 21. Lecanora turfaeea (Whlnb.) Ach., Nyl. Scand. p. 150. — Spore vulgo longit. 0,030—36 millim., crassit. 0,012—17 millim. Supra terram usque ad Ponoi (112), ad Mare glaciale. Vix differens a sophode var. archea. — Var. mniarea (Ach.) Nyl. Scand. p. 151, thallo albo vel albido tenuissimo vel evanescente (vel vix ullo visibili), apotheciis margine. thalli- no tenui integro vel subintegro, sporis longit. 0,021— 32, cras- sit. 0,010 —16 millim.; supra muscos et alios lichenes vetustos, usque ad oram Maris glacialis (113, e Keret; Kola— Ponoi). 22. K,ecanora pyremiospora Nyl. Scand. p. 151. Kola (ad corium vetustum, sed: indubie ibi etiam ad sub- strata magis solita occurrit). Kuusamo, ad ligna. e. — Stirps Lecanore subfusce. T- — Species spermatiis arcuatis. 29. Eeeanora aipospila (Whlnb. Ach, Nyl. Scand. pedo. Ad rupes Maris glacialis passim. — F. maritima (Smmrf.) parum differens a typo ibidem (122, e Ponoi; et magis ni- gricans ibidem, 123). Spore oblongo-ellipsoidez 1-septatze, longit. 0,008—0.016 millim., crassit. 0,004—7 millim. 24. Eecanora zalaetima Ach. Nyl. Scand. p. 134, thallo albo-suffuso parum evoluto. apotheciis ccsio-pruinosis; sporz longit.0,009— 0,012. millim., crassit. 0,004—6 millim. Ge- latina hymenea iodo ccrulescens (dein sordidius tincta). Poreguba (6G. Selin), ad saxa quartzosa. 25. Eecamora glaucoma (Hífm. Ach, Nyl. Scand. p. 159. Verisimilitr non deest, licet e Lapponia orientali non vidi. In terris vicinis (etiam. Lapponie Kemensis) obvenit. 26. Lecanora subfusca Ach. Nyl. Scand. 1. c. F. allophana Ach. ad populos saltem in regionibus magis meridionalibus; versus Mare album (125, e Soukelo); gelati- na hymenea ccrulescens, deinde prwsertim thecz violacee tinctz, *) — Affinis f. epibrya (Ach.) Smmrf., Nyl. Scand. p. 161, supra muscos ad Mare glaciale (124, e Katschkowa); spore longit. 0,020—23 millim., crassit. 0.0:0—11 millim. — F. coilocarpa Ach., Nyl. l. c., ad cortices arborum frondosarum, presertim alni et betule, usque in regionem Kolaensem, at- que etiam lignicola; spore longit. 0,012—18 millim., crassit. 0.008—0,010 millim. — FF. atrynea Ach., Nyl. l. c., ad saxa saltem usque in regionem Kolaénsem (126, ad Imandram) et ad Mare glaciale; gelatina hymenea 1odo cerulescens, dein vinose rubescens vel violacee tincta (vel demum thece solo ita tincta). — FE. distans (Pers.) Ach. Nyl. l. c. (chMarona Ach.), ad alnos, saltem in regionibus magis meridionalibus; spore longit. 0.011—16 millim., crassit. 0,007—9 millim., gela- tina hymenea iodo ccrulescens, dein violacee tincta. *) Huc adscribenda est L. subfusca Fr. L. S. exs. 250 a, sed est mi- nus bona et strato gonidico obscure viridi sub apotheeiis munita (ejus- dem numeri b pertinet ad var. g/abratam Ach.. que g/abra dici possit, ne eommisceatur cum g/abrata Dicks., et que colore solum epitheeii rufescente differt a f. coilocarpa). Etiam f. g/aóra in Lapponia orientali. 133 27. Leeanora albella (Pers.) Ach., Nyl. Scand. p. 162. — Spore 8"* longit. 0,010—12 millim., crassit. 0,007—8 mil- lim., gelatina hymenea iodo ccerulescens, dein vinose rubens. Vix nisi varletas subfusca. ' Ad cortices, presertim alni, usque saltem in regionem Ko- laénsem. — F. cinerella Flk., Nyl. 1. c., cum eadem. *E. eateilea (Ach. Syn. p. 158 ut var. subfusca). Similis L. albelle, sed thece 12—16-sporz, longit. 0,011—14 millim., crassit. 0,005—7 millim., paraphyses gracilescentes apice vix clavate, epithecium luteo-fuscescens; apothecia la. tit. circiter 1 millim., paraphyses crassit. 0,001—2 millim., ge- latina hymenea iodo cerulescens, dein (saltem pro parte) vi- nose rubens. — Ad alnos in regione saltem meridionali (127, e Ruankoski) *) ' 28. Leeanora umbrina (Ehrh., Ach.) Nyl. Scand. l. c. F. terricola ad Mare glaciale supra terram et vegetabilia destructa, apothecis fuscis (nudis) confertis vel congestis, margine demum undulato; spore 8"* ]ongit. 0,008—-16 mil- lim., crassit. 0,005—6 müllim., paraphyses mediocres clavatee (apice fuscescentes), gelatina hymenea iodo ccerulescens dein- que violacee tincta vel vinose rubescens. — Datur in Fellm. Lich. arct. 130 e Klztni (socia Lecanore varie terrestris). 'Thal- lus hydrate kalico non flavescit. 29. Lecanora varia Ach. Nyl. Scand. p. 163. Ad ligna usque in regionem Kolaénsem; terrestris usque ad oram Maris glacialis. — Var. symmicta (Ach, Smmnrf.) Nyl 1. c. (sporis longit. 0,009— 0,014 millim., crassit. 0,004 millim., paraphysibus gracilibus non bene discretis, gelatina hymenea iodo ccrulescente, dein sordide lutescenti-tincta), I +) In typo originali Achariano e Suecia paraphyses sat distincte sepe articulate (quod minus visibile in lichene lapponico) et gelatina hymenea iodo ccerulescens (dein vix nisi thece vinose rubescentes). Prope Onegam occurrit lignicola (M. Brenner) et ad corticem betulze (Th. Simming). Lapponicam olim in litteris dixi L. duodenariam. 16 134 ad cortices et ligna passim (132, e Soukelo); etiam ad Mare glaciale, ubi quoque occurrit ecrustacea ad cortices apothe- ciis solis in macula hypothallina alba (socia Lecidee fusce- scentis), haud rara. — F. sepincola (Ach.) Nyl. Scand. p. 164, ad ligna rarius (134, ecrustacea, e Kitscha) et ad cor- tices (133, ad corticem betule in regione Kolaénsi, fere trans- itu in f. intricatam); spore sicut in symmicta vel etiam mi- nores. — F. hypopta (Ach.) Nyl. 1. c., ad ligna passim, sal- tem usque in regionem Kolaénsem (135, e Maanselkàá, statu transeunte in sepincolam); gelatina hymenea 1odo ccrulescens, dein violacee tincta. — Var. polytropa (Ehrh.) Nyl. l. c., saxicola, usque ad Mare glaciale, haud rara; revergit ad ty- pum speciel spore longit. 0,008— 0,010 millim., crassit, 0,005—6 milim., paraphyses gracilescentes (vel non bene discrete), gelatina hymenea iodo ccrulescens (dein nonnihil violacee obscurata). *E. sareopis (Whlnb.) Ach., Nyl. Scand. p. 165. — Va- rietas sit L. varie. Spore longit. 0,008 — 0,011 millm., cras- sit. 0,005—6 millim., gelatina hymenea 1odo cerulescens, dein sordide tincta. — Ad ligna vetusta fabrefacta, saltem usque ad Knàsá et Kalgolaks obvenit. 30. Leeanora argopholis (Whlnb.) Ach., Nyl. Scand. p. 166. . Sat rara videtur. Datur e Koutajárvi in Fellm. Lich. arcet. 131. "Thallus hydrate kalico flavo-virescit. 31. Lecanora atrosulphurea (Whlnb.) Ach. Nyl. Scand. 1. c. Ad Mare glaciale usque ad Ponoi, varians apotheciis con- vexis lecideinis. *) 32. Lecanora rhypariza Nyl. Scand. p. 169. Var. castanea (Hepp. Flecht. 270 sub Biatora), ad Gavrilo- va, supra vegetabilia destructa. Spore oblonge simplices (raro obsolete 1— 3-septatz) longit. 0,020—32 millim., crassit. *) Hsc forma lecideina, thallo macriore depresso-areolato, sit Lecidea sulphwrella Th. Fr. 135 0,006 -7 millim. Gelatina hymenea iodo ccrulescens (deinde saltem sordide vinose rubens vel fulvescens). Notam pecu- liarem speciei offert stratum inferum apotheciorum (quasi sub hypothecio intrusum) album vel albo-virescens gonidia conti- nens. *) Uu i T. — Species spermatiis rectis. 93. Leeamora badia Ach. Nyl. Scand. p. 170. Usque saltem in regionem Kolaénsem occurrit (136, e Ko- la). — Var. cinerascens Nyl., presertim ad Mare glaciale. 34. Lecamora atra Ach. Nyl. l. c. Saxicola usque ad Mare glaciale (140, e Kletni). Thallus hydrate kalico flavo-virescit. f. — Stüirps Lecanore tartarec. 95. Lecamora tartarea (L.) Ach. Nyl. Scand. p. 157. Frequens, presertim formis frigida (Sm.) et gonatode (Ach.). Datur frigida in Fellm. Lich. arct. 114 (e Kola) et gonatodes ibid. 115 (e Ponoi) Papille thallinz apice hypochlorite cal- cico erythrinose rubescunt. ! sg, palleseems (L.) Ach., Nyl. l. c. Ad Ponoi, eorticola. — F. leprosa, thallo leproso, sporis longit. 0,032—46 millim., crassit. 0,018—27 millim. "Thallus 'et margo thalhnus apotheciorum hypochlorite calcico erythrinice ” rubescentes. Varietas tartarec sit L. pallescens. Ponoi, terrestris. 96. Leeamora parella (L. Ach. Nyl. Scand. p. 156 (excl. var.). | | In regionibus saltem proxime vicinis Lapponie et Onege non deest, sed e Lapponia orientali non notavi. Var. Upsa- liensis (L.) Ach. forte etiam occurrat; huc pertinet nec ad priorem, quod optime hypochloris calcicus demonstrat nullam sh *) Lecanora curvescens Nyl. in litt. ad Mudd est forma parum dif- ferens, sporis vulgo paullo longioribus. 136 efficiens reactionem neque in yparella, sed in L. tartarea (et pallescente) reactionem. erythrinicam offert. *) g. — Stirps Lecanore cineree. i. — Species, quarum thallus hydrate kalico ferrugineo-rubet. 37. ELecanora einerea (L.) Auctt. pr p. Huc pertinet Parmelia cinerea Fr. L. S. exs. 366. Frequens usque ad Mare glaciale. Variat hypothallo nigro magis visibili (minus ab areolis thalli cinereis vel obscure cinereis obtecto) et apotheciis fusconigris vel fuscis; est L. cinereo-rufescens Ach. pr. p. **) et huc pertinet cinereo-rufescens Anz. Lich. Langob. 73, qu: non sistit nostrum lichenem ejus nominis. Optime distinguitur hec species (vera cinerea) cum varietatibus suis thallo affuso hydrate kalico mox flavo-vire- scente, dein ferruginose rubente. Gelatina hymenea iodo vi- nose fulvescens vel vinose rubescens precedente ccrulescen- tia. — Verisimiliter var. microcelis (Ach.) etiam non in Lappo- nia orientali deest. ***) *E. subradiams Nyl. in Fellm. Lich. arct. 119: — Si- milis L. cineree obscuriori, th allo obscure olivaceo-cinereo te- nui, ambitu tenuiter vageque radiante; apothecia nigra sub- ecideina (latit. 0,5— 0,9 millim.), concaviuscula; spor: Svt, longit. 0,016—23 millim., crassit. 0,009— 0,013 millim., gelatina hymenea iodo vinose rubescens vel vinose fulvescens prece- dente ccrulescentia. Varietas sit L. cinerem. ****) — Ad Mare glaciale, Kletni, prope Jokonga, ad saxa granitica. 38. Eeeamora oeulata (Dicks.) Ach., Nyl. Scand.p. 156. Passim, presertim ad Mare glaciale; raro fertilis. Sper- mogonifera thallo magis evoluto (116, e Ponoi). | +) Lichen twmidulus Pers. similiter est forma peculiaris Lecanore parelle (vid. Ach. Syn. p. 170). **) Sit Lecanora alpina Smmrf. (Th. Fr. Arct. p. 134); descriptioni conveniens lecta ad Mare glaciale, Jokonga, a cl. Fellman. +=) Var. suberetacea Nyl. Scand. 1. c. quoque ad cineream pertinet. : *""*) Tamen thallus hydrate kalico minus bene tingitur, quod va- let vulgo de thallis obscuris. Y )31 + T. — Species, quarum thallus hydrate kalico nullam reactionem offert. 39. Leeamora gibbosa (Ach.) Nyl. Scand. p. 154. Usque ad Mare glaciale (Ponoi, Kletni, etc.), ad schistum micaceum et granitum. "IL. depressa Ach. f. obscurata (Fr. L. S. exs. 313). Nyl. Scand. p. 153 (sub cinerea). — Spore longit. 0,016—21 millim., crassit. 0,008- 0,014 millm. Gelatina hymenea iodo vinose rubescens (precedente cerulescentia) Facie externa sepe non differt a cinerea, — Ad saxa usque ad Mare gla- ciale (117. e Ponoi; 118, e Panfelofka obscurior). Forsan sa- tius dicendus sit hie lichen [A gibba (Whlnb. sub Lecidea fuscoatra), sed nomen sistit non bonum. "I, lacustris (With. Th. Fr. Arct. p. 136) Nyl. Scand. p. 155. *) — Spore longit. 0,010—16 millim., crassit. 0,006— 0,010 millim. Gelatina hymenea iodo vinose fulvescens (pr:e- cedente ccrulescentia levi vel obsoleta). — Ad saxa sepe in- undata usque ad Ponoi et Kletni; etiam in Maanselkà ad saxa micaceo-schistosa (G. Selin). "I, Dieksonii (Ach. Nyl. l. c. — Ad saxa grani tica ore maritime (120, e Ponoi). 40. Lecanora mutabilis (Ach.) Nyl. Alger. p. 324. — Est quasi L. gibbosa (amphibola Ach.) corticola. Spore 8»* ellipsoidez, longit. 0,038—45 millim., crassit. 0,023—26 millim.; gelatina hymenea 1odo vinose rubens (precedente ccerulescentia levi). — In regione Lapponie orientalis meri- dionali, Soukelo, ad populos. 41. Lecanora cinereo-rufescens (Ach. pr. p., Th. Fr. Arct. p. 194 pr. p.) Nyl. Scand. p. 154. — Verisimiliter non deest, nam in terris vicinis occurrit cum forma ferrose ochraceo-tincta (diamarta Whlnb.). Gelatina hymenea iodo +) Descendit a L. /evata (Ach. sub Sagedia, Parmelia cinerea var. levata Fr. L. S. exs. 367). cujus thallus reactionem nullam hydrate ka- lieo ostendit. 138 ccrulescit (vel dein thecz modo vinose rubescentes). Spore variantes longit. 0,012—18 millim., crassit. 0,006—9 millim. *"L. critica Nyl. in Flora 1864, p. 290. — "Thallus al- bido-cinerascens (jam magis albicans, jam magis cinerascens) sat tenuis vel tenuis, granulato-areolatus, areolis depressiuscu- lis contiguis (aut variantibus plus minusve inter se distanti- bus) hypothallo nigro (inter areolas etiam sspe visibili) li- mitatus; apothecia sordide testacea vel lurido.testacea vel fuscescentia, in areolis thalli nonnihil prominulis innata me- diocria (latit. 0,7—1,3 millim.), plana, margine thallino obtu- so depresso integro cincta; spor:ze 8"* ellipsoidez, longit. 0,011—15 millim., crassit. 0,007— 0.010 millim., paraphyses me- diocres, hypothecium incolor. Gelatina hymenea iodo inten- se corulea. A Ad saxa granitosa prope Ruankoski (121). Facies fere formw Lecanore subfusce, sed etiam habitus forms L. cervind. Spermogonia extus ostioli puncto nigro indicata, spermatia breviter cylindrica, longit. 0.005 millim., crassit. 0,001 millini. Vix separanda sit a L. cinereo-rufescente. 42. Eeeanora verrueosa (Ach. Laur, Nyl. Scand. p. 156. — Spore 8^* longit. 0,042—62 millim., crassit. 0,023 —27 millim. Supra terram ad Ponoi (et verisimiliter in pluribus locis). h. — Stirps Lecanore cervinc. 49. Lecanora molybdina (Whlnb.) Ach.,, Nyl. Scand. p. 49. Ad scopulos secus Mare glaciale passim, usque ad Ponoi (137). — Var. ereutica (Whlnb.) simul obvenit. 44. E,eeanora fuscata (Schrad.) Nyl. Scand. p. 175. *) F. fuscata (Whlnb.) Nyl. l. c. passim saltem usque in re- gionem Kolaénsem (138, e Kola). — F. sinopica (Sm.) ad Po- reguba (G. Selin). *) Inter fabulas innumerabiles Friesianas est etiam insinuatio, me afferentem, Lichenes in Suecia "magis neglectos fuisse", Botanicos 139 "IL. belomioides Nyl in Flora 1864, p. 290. Facie Belonie vel Verrucarie clopime Whlnb., apotheciis singulis in verrucula thallina badiofusca vel fusco-rufescente convexa (latit. fere 0,5 millim.) inclusis, thallo ceteroquin obsoleto. Spore ut in fuscata. — Ad saxa prope lacum Imandram. Forsan sit modo forma variabilis L. fuscate. — — 45. Leeanora. deplanatula Nyl. in Flora 1864, p. 289. — Thallus albus vel albidus vel albo-cinerascens opa- cus tenuis areolatus, areolis minutis angulosis (latit. 0,4 — 0.9 millim.) depressis, hypothallo nigricante tenuissimo plerum- que visibili; apothecia fusca vel fusconigra opaca innata plana impressa (1—9 in quavis areola thalli), demum margine (leviter cinerascente) obtuso munita (majoraque, latit. 0,5— 0,7 millim., prominula, quasi biatorina); spor 8"* ellipsoi- dez simplices, longit. 0,020—25 millim., crassit. 0.011—15 mil- lim., paraphyses gracilescentes (apice incrassato fuscescentes), hypothecium incolor. Gelatina hymenea 1odo intense coru- lescens (dein vinose fulvo-rubens, et presertim thece ita tincte). Supra lapides insule Kildin Maris glacialis (139). Etiam ad saxa prope Kletni. Facie accedit ad L. cervinam var. percenoidem, sed thallus tenuior magisque depressus. Sper- matia oblonga (longit. 0,0035— 0,0045 millim., crassit. 0,0015 millim.). Thallus supra quasi albo-suffusus, 1odo cerulescens, qui reactio notam maxime insignem sistit hujus speciei. Suecicos despexisse. At cur D. Thedenius, qui idem dixerat jam in . Bot. Not. 1852, p. 163, ob eam rem haud carpendus erat? Atque qua- lis ante mea opuscula fuit cognitio Lichenum Suecie? Ubinam tunc erant Lichenologi hac vegetabilia microscopice examinantes? — Quod ad- tinet ad "Lecanoram cervinam", quam memoravi in Lich. Scandim. p. 5 ut incognitam Upsalie (quod ipse ibi animadverti) 1852, parum juvat eam in Whlnb. 7. Upsat. indieari e solo loco speciali "in lapidibus subalpestribus versus Kungsparken rarius," nam est lichen in regione Upsaliensi vulgaris (scilicet L. fuscata). Nec pretervideatur, eundem licehenem abesse in Strp. Femsj Et qualis confusio in Lich, Eur. refor- mata sub nominibus "Parmelia cervina" et "P, badia"! 140 i. — Stirps Lecanore ventosce. ' 46. Lecanora ventosa Ach. Nyl. Scand. p. 172. Usque ad Mare glaciale. Ocurrit quoque status sterilis spermogonifer, spermogoniis nigris agglomeratis prominenti- bus quasi apothecia minuta quaedam congesta simulantibus. Etiam ad Mare album, Poreguba (G. Selin) adest forma thallo tenuiore albido vel albo-flavicante, apotheciis obscurius rubricosis aggregatis. *) VI. — URCEOLARIA (Ach.) Nyl. 41. Lecanora seruposa (Ach., Nyl. Scand. p. 176). Passim, saltem usque in regionem Kolaensem (141, e Ko- la) et Mare glaciale. "Thallus affuso hypochlorite calcico erythrinose rubescit. — Var. gypsacea. (Ach.) etiam adest. HI — PER TUSANKELA DC. 1. Pertusaria bryontha (Ach.) Nyl. Scand. p. 178. Usque ad Ponoi (142), supra terram, muscos vetustos et vogetabilia destructa. Variat apotheciis pallidis. 2. Pertusaria leucotera (Nyl Scand. p. 180). — Thecs monospore, sporz longit. 0,125— 0,225 millim., crassit. 0,065 — 0,075 millim. Supra Diapensiam et alias plantulas destructas prope Po- noi (143), socia Pertusaric bryonthe et dactylince. 9. Pertusaria dactylima (Lichen dactylinus Ach. Prodr. p. 89, lsidium dactylinum Ach. Meth. p. 137, t. 3, fig. 6, L. U. p. 576, Syn. p. 282) Nyl. Nov. Gran. p. 33, ed. 2 p. 36. — Thallus albus tenuis inzqualis, papillas proferens cras- *) In hae stirpe epithecium hydrate kalico purpurascit in L. ven- tosa, hematomma, erythromma, punicea et chrysosticta; at ea reactio non observatur in L. rufidula, elatina, cismonica et ochrophea h. e. harum epi- thecium nullum acidum chrysophanicum offert. Observetur tamen, hane reactionem, hydrate kalico et fere similiter aqua calcis effectam, colorem offerre nonnihil aliam, pulcherrime violaceam. 141 sulas dactyloideas (altit. 1—4 millim., crassit. 0,5 millim. vel paullo crassiores) erectas, scpius sat constipatas, simplices (vel rarius semel aut bis divisas, ramis tunc strictis simplici- bus), apice haud raro apothecium pallidum includentes; the- cz: monospore, spore longit. 0,125— 0,220 millim., crassit. 0,065—85 millim., paraphyses irregulares parcs. Gelatina hy- menea iodo intense ccrulescens. Supra terram, muscos et truncos putridos, sat frequens, optima ad Mare glaciale; haud raro fertis, sed rarius apo- theciis bene evolutis sporiferisque (144, e Ponoi). "Thallus papillis crassioribus et reactione nulla addito hydrate kalico mox differt a comparanda Lecanora oculata. — Forma humi- lior, minor, papills brevioribus, sporis longit. 0,135— 0,195 millim., crassit. 0,090— 0,095 millim.; in regione Kolaénsi su- pra terram nudam, facie nonnihil recedens. 4. Pertusaria leioplaea (Ach.), Scher., Nyl. Scand. pod681. Var. octospora Nyl. Scand. p. 182, occurrit saltem in parte meridionali Lapponie orientalis (145, e Soukelo), ad corti- ces alni. IV. — VARICELLARIA Ny. 1. Waricellaria mierostieta Nyl. Scand. p. 183, tab. fig. 8. — Spore usque longit. 0,350 millim., crassit. 0,115 millim. Variis locis. "Tschavanga, ad corticem juniperi; Ponoi, ad corticem betule. Optima ibi ad salicem (M. Brenner). Tuis. XIV. — LECIDEEI. I. — LECIDEA (Ach.) Nyl. I. — GYALECTA Ach. 1. Leeidea foveolaris (Whlnb.) Nyl. Scand. p. 190. Varus locis ad Mare glaciale (146, e promontorio Orloff). Fere satius dicenda Lecanora, at nulla affinitas cum Leca- nora rubra Ach. 2. Lecidea comgruella Nyl. Scand. p. 191. *) Ad cortices saltem usque ad Mare album (Knäsä); Kou- da (G. Selin), ad alnos. — Spore 3—9-septatze, longit. 0,016 —36 millim., crassit. 0,003—5 millim. II... — BIATORA, (Er.). 3. Lecidea cinmabarima Smmrf., Nyl. Scand. p. 194.**) Ad cortices varios, inde ab liava (ad abietes) usque pro- pe Ponoi (147, ad juniperum). Epithecium (ex acido chry- sophanico) addito hydrate kalico purpurascit. 4. Lecidea "TTormoémsis Nyl in Hb. Mus. Fenn. p. 110, Scand. 195. Ad cortices varios (betulze, salicis, Juniperi) usque ad Ma- re glaciale, in regione Kolaénsi frequens (148, e Kola). Eti- am ad corticem betule, prope Ponoi, thallo distincto tenui cinereo (sat obscuro). Quoque muscicola (Ponoi, Varsina), thallo tenui obscure cinerascente vel obscure cinereo-virescen- te subgranulato, apotheciis nigricantibus vel fusconigris, spo- ris 6— 8»i5 longit. 0,016233 millim., crassit. 0,010—14 muüllim. 5. Lecidea carmeopallida (Nyl. in Bot. Not. 1853, p. 183) Scand. p. 196. Usque ad Ponoi, betulicola. ***) 6. Leeidea decolorams (Hffm.) Flk., Nyl. Scand. p. 197. | Frequens plurimis locis usque ad Mare glaciale. 1. Lecidea uliginosa Ach., Nyl. Scand. p. 198. Usque ad Mare glaciale passim (150, e Varsina). Adest ibi e peninsula Piscatorum ad Ponoi, sicut etiam in regioni- *) Huc pertineat corticola Lcennr. in Flora 1858, p. 612, nomen utpote pro forma Lecidee aiboatre adhibitum vix conservandum. **) Lapsu ibi legitur "Biatora cinnamomea "Fr. pro cinnabarina, Addi potuerat synonymon J. cinnabarina Bab. N. Zeal. p. 36, t. 129, C. axx) Alnicola usque in Sibiria orientali (Middendorff). — Singulari aberratione generica huc pertinet etiam Pertusaria leptocarpa Anz. Catal. Sondr. p. 113 (Exs. 225). j 143 bus interioribus et meridionalibus. | Gelatina hymenea iodo vinose rubescens. 8. Lecidea ph:izeotera Nyl. in Flora 1865, p. 5. — Thallus fuscus minute granulosus sat tenuis vel tenuiter subleprosus; apothecia testaceo-rufescentia adnata plana (vel concaviuscula) mediocria (latit. circiter 0,7 millim., te- nuia) margine tenui (vel evanescente) pallidiore; spore 82 incolores ellipsoidez vel oblongo-ellipsoidese simplices, longit. 0,007—0.,014 millim., crassit. 0,005—6 millim., paraphy- ses distincte. mediocres apice haud obscuratw, hypothecium incolor. Gelatina hymenea 1odo corulescens (dein violacea, etiam thece sic tincta). Supra muscos ad oram Maris glacialis prope Kleetni. Thal- lus fere facie ut L. uliginose, apothecia prope ut Leptogii mu- scicolc. 9. Lecidea atrorufa Ach. Nyl. Scand. p. 198. Supra terram usque ad Ponoi prope Mare glaciale (151, e Ponoi). 10. Lecidea sanguineoatra (Ach. Fr.) Nyl. Scand. p. 199. Supra muscos vetustos et terram usque ad Ponoi. "E. fusea (Scheer. sub spharoide in Enum. p. 140) Th. Fr. Arct. p. 195. ^) — Differt a sanguineoatra apotheciis fusco- nigris planioribus scwpius marginatis. Hypothecium luteo- fuscescens, epithecium tenuiter vel dilute lutescens, si lami- na tenui examinantur. Spore 8"* oblonge simplices, longit. 0,010—14 millim., crassit. 0,0045— 0,0055 millim. Gelatina hy- menea 1odo vinose rubens, precedente :ceerulescentia levi. — Usque ad Ponoi occurrit rarius cum sanguineoatra, cujus vix est nisi varietas (atque. ut talem jam abhinc decem annos distinxi in herbaris varii). Apothecia juniora marginata. "E. tristior Nyl — Thallus cinerascens tenuissimus; *) Ut solet, auctor ibi nihil dicit de hypothecio, unde descriptio valde est manca. 144 apothecia nigricantia vel'nigra plana vel planiuscula (latit. circiter 0,5 millim.) tenuiter marginata vel margine demum explanato; sporze 8^* oblongze, longit. 0.010—15 millim., cras- sit. 0,0045— 0,0055 millim., hypothecium luteo-fuscescens (par- te supera dilute violaceo-nigricante, perithecio violaceo-nigro), epithecium (tenuiter passim nigricans, sed pro maxima parte) lutescens. Gelatina hymenea ut in fusca, a qua differt apo- theciis minoribus nigris, hypothecio alio, at verisimiliter mo- do ut varietas vel forma peculiaris. — Kola, muscicola. 11. Lecidea Diapemsi: Th. Fr. Arct. p. 209. -— Thal- lus albicans tenuissimus vel evanescens; apothecia fusco- nigra vel sanguineoatra vel nigra subnitidiuscula plana mar- ginata aut demum convexa (vel subhaemisph:rica), medio- cria (latit. circiter 0,7 millim. vel minora), intus concoloria; spors 8^* imcolores oblonge simplices, longit. 0,010—18 mil- lim., crassit. 0.004—5 millim., paraphyses discrete, apice luteo- fuscescentes, hypothecium : determinate obscure violacee in- fuscatum vel nigricans. Gelatina hymenea i1odo intense cc- rulescens. Supra Diapensiam lapponicam emortuam passim ad Mare gla- ciale usque ad Ponoi (149). Kletni, Varsina, etc. 12. Lecidea euprea Smmif, Nyl. Scand. p. 199. In peninsula Lapponise orientalis usque ad Ponoi, haud rara (152, e Ponoi) Spore longit. 0,009— 0,016 millim., cras- sit. 0,004—5 millim. *) — "Variat apotheciis carneopallidis vel carneorufis, in regione Kolaénsi, et thallo tenui egranuloso.**) *E.Berengeriama (Mass.; Lecidea miscella Smmzrf. Cr. Norv. 131, non Ach.; Biatora miscella "Th. Fr. Arct. p. 194). — Dif- fert a cuprea, presertim .apotheciis obscurioribus, fusconigris, juvenilibus margine obtuso preditis. Spore simplices oblon- *) Variat, saltem in Norvegia boreali, apotheciis intus albo-pal- lidis h. e. hypothecio incolore vel parum (lateribus) luteo-fuscescente. Talis lecta ibi a Carroll. *"*) Var. cupreiformis E. Nyl. est subsimilis, sed apotheciis rufo- fuscis. 145 ge vel ellipsoideo-oblongs, longit. 0,010 — 0,018 millim., cras- sit. 0,0045— 0,0065 millim. Gelatina hymenea iodo vinose ru- bens. — Supra terram et muscos vetustos cum cuprea. Katsch- kova (162), Tschavanga, etc. 13. ELecidea verna]is Ach. Nyl. Scand. p. 200. Frequenter supra muscos usque ad Mare glaciale (153, e Ponoi). Variat ad Ponoi apotheciis obscurioribus. — Spore oblongs simplices, longit. 0,011—23 millim., crassit. 0,005—7 milim. Gelatina hymenea 1odo vinose rubens (precedente ccrulescentia levi) — Corticola (minor), thallo albido tenui vel tenuissimo, sublevi vel leviter granulato-inzequali, apothe- ciis testaceo-pallidis convexis (latit. circiter 0,4 millim.); spo- re oblong:e, longit. 0,009—15 millim., crassit. 0,004—5 millim., paraphyses non discrete, epithecium incolor, gelatina hyme- nea sicut in typo. Occurrit hzc minor usque ad Ponoi.*) "E. xmimuta (Scher.; huc etiam Biatora sylvana Krb., Hepp Flecht. 487). Est quasi L. vernalis f. minor deminuta, thallo indeterminato albido vel obsoleto, apotheciis luteo-pal- lidis vel pallide luteo-testaceis minutis (latit. 0,2—0,3 mil- lim.); spore 8"* oblongze simplices, longit. 0,007— 0,011 mil- lim., crassit. 0,003—4 millim., paraphyses haud discrete, ge- latina hymenea iodo vinose rubens. — Ad corticem salicis usque prope Ponoi. 14. Lecidea temebrieosa (Ach.) Nyl. Scand. p. 201 (huc pertimet Biatora anomala Leight. L. Brit. exs. 326 et B. alnicola Anz. Exs. Ven. 2/1). Ad cortices usque ad Mare glaciale rarius (Kola, Kitofka, Ponoi), sed paraphyses vulgo hic minus crasse quam in li *) In regione Kolaénsi lecta simul a Fellman, ad corticem sali- cis, forma subduplex Nyl. Scand. p. 201, apotheciis testaceorufis, sporis sepe 1-septatis (presertim in certis apotheciis, in aliis vicinis sepius spore fere omnes simplices); gelatina hymenea iodo violacee vinose ru- bens (precedente cceruleseentia). "Biatorina pilularis" Krb. (missa a Dre Stizenberger) parum differt apotheciis pallidioribus et sporis con- stantius 1-septatis. Ambabus spore longit. 0,011—17 millim., crassit. 0,0045—0,0055 millim. 146 chene magis meridionali (qui clavam earum fuscam ssepe ha- bet crassitiei 0,004—5 millim.). Paraphyses mediocres, sepe non bene discrete; epithecium fuscum. Spore 8^"* oblong:e simplices, longit. 0,008— 0,015 millim., crassit. 0,0040— 0,0045 millim. Gelatina hymenea iodo bene ccrulescens (dein sor- dide corulescenti-obscurata). Apotheciis constanter fuscis vel rufofuscis jam differt a L. vernali; atque variat apotheciis planis aut convexis. — Var. erythrophea (Flk. in Smmrf. Lapp. p. 163) parum vel vix differt apótheciis constantius planis marginatis (color.eorum variat rufo-fuscescens aut ru- fo-nigricans); spore longit. 0,011—18 millim., crassit. 0,004—5 milim., epithecium (dilutius aut obscurius) fuscum. Adest hsc varietas erythrophea ad lignum (betule) et cortices sal- tem prope Mare album (Knäsä) et in regione Kolaénsi. *) 15. Leeidea NHiolaémsis Nyl in Flora 1863, p. 306. — 'lThallus albus vel albidus granulatus vel granulato-areolatus subdeterminatus, varians thallo evanescente; apothecia ni- gra vel nigricantia pro parteque (vel basi) pallescentia, con- vexiuscula, immarginata (latit. circiter 0,5 millim.), intus albi- cantia; spor:z 8"? oblonge, longit. 0,010—20 millim., crassit. 0,0040— 0,0045. millim., paraphyses haud bene discretz, epi- thecium coerulescens, hypothecium incolor. Gelatina hyme- nea iodo cerulescens, dein vinose rubens. Ad ligna vetusta in regione Kolaensi (181). — Etiam saxi- cola, ad lapillos caleareos insule Kildin, minor, thallo tenui subgranuloso cinerascente. 16. Lecidea turgidula Fr. L. S. exs. 25, Nyl. Scand. p. 201. — Ad cortices presertim in regione magis meridio- nali (ex. gr. ad Susijárvi); Kola. Paraphyses non discrete. — Var. pityophila (Smmrf.) Nyl. Scand. p. 202, saltem usque in regionem Kolaénsem obvenit (P. A. Karsten). *) In humido statu apothecia forms obseurioris marginem servant obscurum (discum contra dilutiorem); hocce autem in forma apothe- ciis rufescentibus non animadvertitur vel vix visibile est. Lecidee obscurelle quoque adest forma analoga (rufella Nyl.), quam legit ad Onegam Kullhem. — 2. pheostigma Stenh. L. S. 166 pertinet ad turgidulam. 147 *E. ebseurella (Smmrf. Cr. Norv. 132; Biatora pheostig- ma Krb., Th. Fr. Arct. p. 197, pr. p.) f£. heterella Nyl. — T hal- lus albido-cinerascens tenuissimus obsoletus vel nullus visi- bilis; apothecia fusconigra convexiuscula (latit. circiter 0,4 millim.), immarginata; spore 8"* ellipsoideo-oblong:e, longit. 0,009— 0,012 millim., crassit. 0,004—5 millim., paraphyses dis- crete mediocres vel crassiuscule apice clava luteo-fuscescen- te, hypothecium incolor, gelatina hymenea 1odo ccrulescens, dein mox thece vegete vinose rubescentes vel vinose rubro- fulvescentes. — Pinicola, ad Knásá (154), in fundo sinus Maris albi Kantalahti. Vera obscurella. Smmrf. differt preeci- cipue paraphysibus minus distincte clavatis et gelatina hyme- nea iodo intense coerulescente (dein obscurata vel thecis pro parte sordide fulvescentibus); etiam in regione Kolaensi. Forte heterella propriam sistat varietatem. Thece non vege- te lodo ei vulgo manent ccrulescentes. | 17. Lecidea albellula Nyl. in Fellm. Lich. arct. 129. — Thallus albidus minute granulosus vel tenuiter granulo- so-inzequalis, macula hypothallina cinereo-nigricante (hypothalli tenuissimi) superspàrsus vel passim macula talis nulla visi- bilis; apothecia testaceo-pallida parva (latit. 0,5 millim.) convexa immarginata (juvenilia lecanoroidea plana, margine subthallino evanescente), intus incoloria; spor: 8"* NM simplices, longit. 0,008— 0,011 millim., crassit. 0,004—5 millim., paraphyses non discrete, epithecium 'et hypothecium incolo- ria. Gelatina hymenea iodo vinose rubens (precedente ce- rulescentia levi). Ad corticem betule prope Kantalahti (129). ^ Gonidia di- am. 0.011—16 millim. Spermogonia vidi parca, spermatiis bre- vibus (longit. circiter 0,005 millim.) curvulis, sed anne para- site vel thalli se intermiscentis? Forte satius hwc species sit Lecanora, at in Lecidea cyrtella (alniaria), Bouteillei. (Desmaz.) etc. facies apotheciorum ssepe lecanoroidea. 18. Eeeidea epiphsa Nyl — Thallus albido-cinera- scens tenuissimus decolorans vel macula albido-cinerascente (decolorante) indicatus; apothecia fusca (rufescenti-fusca 148 vel rufescenti-spadicea) mediocria (latit. circiter 0,8—1,2 mil- lim.) convexa immarginata (etiam juvenila convexiuscula margine nullo distincto), basi pallida, intus pallide incoloria; spore vulgo 12"*, oblonge simplices, longit. 0,008— 0,011 millim., crassit. 0,0035— 0,0045 millim., paraphyses haud discre- te (apice dilute fuscescentes), hypothecium incolor. Gelati- na hymenea iodo cerulescens, dein sordide vinose fulvescens (thecze magis tinctz). Supra Gymnomitrium concinnatum emortuum vel muscos de- structos, prope Ponoi (157). Affinis videtur L. vernali, sed mox distincta apothecis bicoloribus (parte infera pallescente, supera spadicea), sporis vulgo 12 in thecis, etc. Facie fere Lecidece Tornoénsis, sed notis datis longe differens. Apothe- cia ssepe subglobosa. 19. Lecidea emalla Nyl. — Thallus nullus conspicuus; apothecia nigra diffusa minuta (latit. 0,3—0,4 millim.) pla- na marginata, demum convexula immarginata, intus alba; spor:e 8"* incolores oblongse simplices, longit. 0,008— 0,011 millim., crassit. 0,0025— 0,0030 millim., paraphyses discrete gracilescentes apice nigrescenti-clavato, hypothecium incolor. Gelatina hymenea iodo ccrulescens. Ad lignum pini prope lacum Imandram legit P. A. Kar- sten (d. 27 Junii 1861). Facie fere L. nigritule ecrustacece, sed affinis L. denigrate (f. pyrenothizanti), a qua athallina spo- ris (sepe) simplicibus mox differt epithecio nigricante et pa- raphysibus discretis. 20. Lecidea enelitica Nyl. — Thallus obsoletus vel vix ullus; apothecia nigra minuta (latit. 0,3—0,4 millim.) convexa immarginata, late dispersa, intus obscura; spore 8»* incolores oblonge simplices, longit. 0,008— 0,014 millim., crassit. 0,003—4 millim., epithecium vage nigrescens, para- physes non discrete, hypothecium fuscum. Gelatina hyme- nea iodo corulescens (deinde sordide vinose tincta). Ad ligna abietina prope Imandram legit (d. 27 Junii 1861) P. A. Karsten. Facile pro L. globulosa sumi possit, sed dif- 149 fert jam apothecüs intus obscurioribus et hypothecio fusco, sporis simplicibus paullo crassioribus. 21. Lecidea globulosa Flik. D. L. 181; Biíatora ano- mala Fr. L. S. exs. 350 (Nyl. Scand. p. 202). — Apothecia nigricantia (juniora sepe nonnihil pallescentia) in thallo ma- cula albida vel obsolete indicata; spore oblonge vel fusifor- mi-oblongz tenuiter vel obsolete 1-septat:e, longit. 0,009— 0,012 millim., crassit. 0,002— 0,003 millim., epithecium vage nigre- scens (vel subincolor), paraphyses haud discrete, gelatina hy- menea iodo ccerulescente deinque vinose tincta. Ad cortices (betule, alni, etc.) usque in regionem Kolaén- sem (155, e Rasnavolok prope lacum Imandram).- Variat ibi apotheciis intus obscuriorbbus. — F. apotheciis sepe pal- lescentibus, gelatina hymenea iodo vinose rubescente; Kouda ad ligna. — Var. albohyalina Nyl. 1. c., ad corticem Salicis usque prope Ponoi; apothecia lutescenti-pallida minuta. 22. Leeidea demigrata (Fr. L. E. p. 210; L. anomala var. denigrata et pyrenothizans Nyl. Scand. pp. 202, 203). Etiam in'collectionibus Fellmanianis e Lapponia orientali adest. Gelatina hymenea 1odo ccrulescens. 29. Eecidea discoidella Nyl. in Flora 1863, p. 306. — 'Dhallus albus vel albidus tenuis subgranulato-inzequalis, vel tenuissimus maculam effusam exhibens; apothecia nigra vel sordide nigricantia plana (latit. 0,5— 0.6 millim.), margi- nata, intus albida; spor:e 8"* oblong: vel fusiformi-oblongze l-septate longit. 0,009— 0,012 millim., crassit. 0,0025— 0,0035 milim., paraphyses sat discrete mediocres clava apice nigri- cante, hypothecium incolor. Gelatina hymenea 1odo carule- scens (deinde sordide tincta). ' Kola, ad ramulos denudatos. Apothecia in humido sta- tum discum habent griseo-pallescentem. Spermatia oblonga, longit. circiter 0,0035 millim,, crassit. 0,0015 millim. Species notis datis facile dignota. 24. Lecidea epigema Nyl in Flora 1865, p. 4. — Thallus vix ullus proprius visibilis; apothecia fusconigra T4 150 (juniora vel rarius magis evoluta testaceo-pallida) parva (la- tit. 0,3—0,4 millim.). plana vel concaviuscula; sporse 8^* o- voidez vel ellipsoideze 1.septate, longit. 0,911—15 millim., crassit. 0,005—7 millim., paraphyses mediocres, epithecium subincolor (vel tenuiter vel obsolete fuscescens), hypothecium incolor. Gelatina hymenea 1iodo vinose rubens, precedente cerulescentia levi (thece tum apice intensius ccerulescentes). Supra thallum Peltigere canine prope Koutajárvi. Apothe- ciis concaviusculis, sporis ovoideis 1-septatis, inter alias Le- cideas peltigericolas distincta. *) Apothecia sat conferta fu- sconigra, vulgo conceptaculo basi pallido; margo subniti- diusculus quasi obsoletissime crenatulus. 25. Eeeidea spheroides (Ach.) Smmrf,, Nyl. Scand. p. 204. — Spore 3-septatz, longit. 0,015—23, crassit. 0,005— 8 milim. Gelatina hymenea iodo vinose rubens (precedente cerulescentia levi vel vix ulla). Supra muscos et cortices saltem in regionibus magis meri- dionalibus et usque in regione Kolaénsi (158, ex liava). Forma thallo cinereo-virescente tenui, ad cortices vesustos et supra vegetabilia destructa prope Kolam (Karsten et Fell- man). 26. Lecidea tyloearpa Nyl. in Flora 1865, p. 5. — Thallus albido-cinerascens tenuissimus vel solum macula al- bido-cinerascente indicatus; apothecia fusca prominula (la- tit. fere 1 millim. vel' minora, crassit. fere 0,4 millim.), basi pallescentia, obtuse marginata, intus albida; sporse 8"* fusi- formi-oblonge vel oblongo-ellipsoidez 3-septatsze, longit. O,015 —934 millim., crassit. 0,006—8 millim., paraphyses mediocres apice parum incrassatule, epithecium dilute fuscescens, hy- >) Lecidea Heerii Hepp in Scher. L. H. 630 differt mox sporis minoribus (preter alias notas). Perperam ad eam in Nyl. Scand. p. 203 ducitur L. Wallrothii (Tul. sub Scutula), cui spore simplices el- lipsoidee (longit. 0,012—14 millim., crassit. 0,005—7 millim.) in apo- theciis immarginatis; etiam hsc saltem in Finlandia (in Tavastia lecta a prestantissimo Norrlin supra Peltigeram rufescentem) occurrit. 151 pothecium crassum incolor. Gelatina hymenea iodo vinose rubens, precedente ccrulescentia (sepe levi). Supra muscos (Hypna) prope ostium fluminis Ponoi, socia Leptogii spongiosi. Sumi possit pro varietate L. spheroidis, sed apothecia crassa. planiuscula vel tuberculiformia, crasse mar- ginata, paraphysibus discretis. 27. Lecidea sabuletorum Flk, Nyl. Scand. p. 204. — Spore fusiformes 3— 7-septatee (longit. 0,018—34 millim., crassit. 0,006 — 8 millim.). gelatina hymenea iodo ccrulescens, .dein vinose rubens vel violacea. Saltem ad Keret, prope Mare album, supra muscos. — Var. triplicans Nyl. Scand. p. 205, *) supra muscos usque ad Ponoi. Etiam forma lignicola, tallo albido evanescente pro- pe Mare album ad Kniàsá.**) — Var. milliaria f. nigrata, so- lo hypothallo nigricante munita, sporis fusiformibus 3— 7-sep- tatis (longit. 0,030--40 millim., crassit. 0,007 millim.), paraphy- sibus gracilescentibus, gelatina hymenea iodo ccrulescente (deinde violacee obscurata); supra Gymnomitrium vetustum ad Ponoi — F. fernaria, satis notabilis, thallo granuloso obscu- re cinereo, apotheciis nigris, sporis ssepissime 3-septatis (lon- git. 0,014—22 millim., crassit. 0,0045— 0.0055 millim.), epithe- cio nigricanti-cerulescente, paraphysibus haud discretis, gela- tina hymenea iodo ccrulescente (deinde presertim thecis vio- laceis vel nonnihil vinose rubescentibus); Olenji, supra ve- getabilia destructa. — Var. simplicior Nyl. sporis 1-septatis (raro septis 2—3), longit. O.011—16 millim., crassit. 0.004—5 millim., gelatina hymenea iodo ccrulescente, dein vinose ful- vescente; Kipiná, supra Grimmias (legit G. Selin). 28. Lecidea mel:zmna Nyl. in Bot. Notis. 1853, p. 182, Scand. p. 208. Usque ad lacum Imandram (159) supra ligna putrida. *) Convenit cum L. spheroide var. obscurata SmMmrf. Lapp. p. 165, sed nomen obscurata segre retineri potest pro varietate non obscuriore quam typus. **) Sic dicta "Bilimbia microcarpa" Th. Fr. non differre videtur. 152 29. XEecidea eyrtelila Ach. Nyl. Scand. p..206. — Apothecia pallido-fuscescentia. Paraphyses mediocres parcs. Spore 8» j.septatze, longit. 0.009— 0,015 müllim., crassit. 0,0035—0045 millim. Gelatina hymenea iodo vinose rubens, precedente. ceerulescentia. *) Obvenit ad corticem populi saltem usque ad lacum Iman- dram apotheciüs demum convexis sordide pallidis vel pallido- fuscescentibus (161. ex Tiava). Ad salices usque prope Po- noi forma accedente versus vernalem var. subduplicem. Knäsä (8-spora) ad corticem Lonicere cerulee (P. A. Karsten). — F. alniaria differens apothecus pallidis planioribus confertis (ju- venilia margine thallino tenui spurio cincta, scepe obsoleto), sporis ellipsoideis minoribus (longit. 0,008—011 millim., cras- - sit. 0,003—4 millim., paraphysibus non discretis **); adest sal- tem in regione meridionali versus Mare album (distributa ex liava, sub n:o 161, in Fellm. Lich. aret.) "IL. Heerii Hepp in Scher. L. H. 630. — Thallus albi- dus tenuis minute granulatus; apothecia sordide pallido- fusca demum nigricantia parvula plana marginata, intus al- bida, juniora margine pallidiore; spore 8"? fusiformi-ellipsoi- des: vel ovoide: 1-septatee, longit. 0,009—0,011 müllim., cras- sit. 0,004—5 milhm., paraphyses haud discrete, hypothecium incolor. Gelatina hymenea iodo vinose rubens. — Ad Ke- ret, supra thallum Peltigere rufescentis. 30. Eecidea dubitams Nyl. Scand. p. 207. — Apothe- cia pallido-fuscescentia vel fusca convexa immarginata; spore oblonge vulgo curvate 1-septate, longit. 0,014—20 millim., crassit. 0,0045— 0,0055 millim., epithecium in:equaliter fusce- *) Hue referenda est Biatorina heterobaphia Amnz. Catal. Sondr. p. 13 (apotheciis rufescentibus). **) Prope hane alniariam locum habet L. Bouteille? (Desmaz. Cr. Fr. ed. 2, 1195, sub Lecanora), ad folia Buxi, abietis, ét cortices obvia in Eu- ropa occidentali media, sed ei spore etiam breviores (longit. 0,008— 0,010 millim., erassit. 0,003—4 millim.), paraphyses graciles irregula- res, gelatina hymenea iodo ccrulescens dein sordide lutescens (theece tum apice manentes ccrulez, thecze autem vacuse vetustee violacee ece- rulescentes ). 153 scens vel violaceo-fuscescens, hypothecium incolor. Gelatina hymenea iodo vinose rubens, priecedente ccrulescentia. Ad corücem populi haud rara in regione versus Mare al- bum (Susijärvi, liava, etc.). Spore variant rarius 2- velob- solete 3-septatze. , 31. Lecidea erysiboides Nyl. Scand. p. 208. — Si- milis Lecidee vernali minori, thallo vix ullo vel macula albi- cante indeterminata indicato, apotheciis luteo-testaceis con- vexis mmmarginatis (latit. 0.4 — 0,5 millim.), sporis 8" brevi- ter ovoideis 1-septatis (longit. 0,008— 0,010 millim., crassit. 0,0035— 0,0055 millim.), paraphysibus haud discretis, gelatina hymenea iodo ccrulescente (dein sordide vinose rubescente). Ad truncos putridos (cortices et ligna) in regione saltem meridionali (156, e Ruankoski). 32. Eecidea adpressa Hepp Flecht. 271; Lecidea gya- liza Nyl. Scand. l. c. — Spore 8?* ovoidew vel ellipsoidese l-septatee, longit. 0,010— 0.013 müllim., crassit. 0,005— 7 mil- lim., paraphyses gracilescentes, epithecium fuscescens. Ge- latina hymenea 1odo vinose rubens, precedente ccrulescentia. Ad cortices et ligna vetusta usque in regionem Kolaénsem, pluribus locis (160, e Kola, ad juniperum). Variant apothe- cla convexiuscula. — Var. pleiotera Nyl. 1. c. differens pre- cipue thecis vulgo 16-sporis (sporis longit. 0,008— 0,011 mil- lim., crassit. 0,0045— 0,0065 millim.); obvenit ad juniperos ad- huc in regione Kolaensi. In hac pleiotera lapponica gelatina hymenea iodo cc«rulescens, dein violacee tincta (vel etiam tum violacee vinose rubens). 33. Lecidea Iuteola Ach., Nyl Scand. p. 208. Ni fallor, hanc sat typicam vidi parcissime lectam a P. A. Karsten salicicolam prope Mare glaciale, ad Olenji. — Var. inundata (Fr.) Nyl. l. c. rarius ad Mare album et Sinum Ko- laénsem, presertim saxicola, apotheciis seepe obscuris (fuscis vel fusco-nigricantibus). — Var. chlorotica Ach. L. U. p. 196 (primaria hb. Ach.*), que est arceutina var. albescens Stzb. *) Admixta ibi Lecídea cyrte//a, quare nomen cA/orotica perperam ad 154 Lecid. nadelf. Sp. p. 43), ad lignum putridum et corticem alni salicisque in regione meridionali (huankoski, Knásá); thal- lus ei albidus tenuissimus vel vix ullus visibibs, apothecia pallida, sporz tenuiter aciculares (longit. 0,027— 0,040 millim., crassit. 0,002 millim.), paraphyses non discrete, gelatina hy- menea lodo violacee vinose rubens (precedente corulescen- tia). — F. arceutina Ach., etiam in regione Kolaénsi, cor- ticola. 34. Eecidea baeillifera Nyl. Scand. p. 210. Bacidia Beckhausi Krb. hujus formam apotheciis intus albis respicit (Biatora stenospora Hepp Flecht. 516). — "Thallus cinereus tenuis granulato-in:qualis indeterminatus aut evanescens al. bicans vel nullus visibilis; apothecia nigra (rarius palle- scentia) planiuscula vel convexiuscula parva (latit. 0,4—0,5 milim.); intus albida; spor bacillan-aciculares (ssepe 3- septate), longit. 0,015—233 müllim., crassit. 0,002—3 millim., epithecium inzqualiter nigricans, perithecium nigricans, para- physes crassiuscule vel haud bene discrete. Gelatina hyme- nea lodo vinose rubens (precedente vulgo levi coerulescentia). Corticola et hgnicola usque in regionem Kolaénsem fre- quenter obvia (172 spermogonifera, e Kola, ad corticem be- tule; 172, e Koutajárvi, ad corticem abietis; 174 lignicola, e Kola). — F. subpallens Nyl., thallo vix ullo, apotheciis sordide pallescentibus vel pro parte nigricantibus, intus albi- dis, convexis, sporis longit. 0,019—27 millim., crassit. 0,002—3 millim.; ad cortices usque prope Ponoi — Var. incompta | (Borr) Nyl l e, f. affmis Stab. L c. p. 18. Ten hHEU: sordide lutescens tenuiter granulosus (granulis minutis), a p o- thecia nigricantia vel nigra (vel interdum basi pallido-crufe- scentia), intus obscura, planiuscula vel convexiuscula, fere mediocria (latit. 0,7— 0,9 millim.); spore 8"* bacillares 3— 7-septate, longit. 0,030—35 müllim., crassit. 0,003—4 millim., epithecium subincolor, hypothecium medio fuscum vel fusce- cyrtellam relatum est in Lich. Scand. p. 206, nam sensus primitus nomi- nibus datus semper respiciendus est, quod rem sistit non ubique fa- cilem. s 155 scens (inferius incolor), paraphyses vix discrete, gelatina hy- menea iodo vinose rubens (precedente ccerulescentia levi). Ad corticem et lignum salicis prope Olenji ad Mare glaciale (P. A. Karsten). — Forma íncompte, thallo tenuissimo al- bido vel pallido granuloso subdisperso, apotheciis sordide fu- sco-pallescentibus datur in Fellm. Lich arct. 176, e Ponoi, ad corticem Salicis; spore ei vulgo 5— T-septatse, longit. 0.032—35 millim., crassit. circiter 0,0035 millim., epithecium incolor. —- Var. subincompta Nyl. (atrosanguinea Scheer., Hepp -Flecht. 286, Stzb. I. c. p. 46, nomen jam alii speciei datum haud hic conservandum), thallo tenuissimo pallido- vel al- bido-granuloso aut vix ullo visibili: apotheciis nigris vel nigricantibus vulgo parvis (latit. circiter 0,3 millim.) planis; sporis 3— T-septatis longit. 0.022—42 millimi, crassit. 0,0025 -—0,0035 millim., paraphyses crassiuscule apice sepius late ccerulescentes, hypothecium rufofuscescens, perithecium non- nihil nigricans. Ad cortices usque prope Ponoi et Lumbof- ski, frequens et variabilis (n:o 175 datur in Fellm. Lich. arct. populicola, accedens ad éncomptam, sed thallo nullo vel tenu- issimo cinerascente, apotheciis parvis convexiusculis, sporis 3—T-septatis longit. 0,026—44 millim., crassit. circiter 0,0025 millm.). — Var. herbarum (Hepp, Stzb. 1. c. p. 46), status ecrustaceus terrestris, apotheciis rufescentibus (colore fere ut in L. luteola var. acerina) fere mediocribus (latit. 0,5— 0.9 milim.) planis marginatis vel planiusculis margine evane- scente, intus sub hymenio obscuriora; sporis rectis (vel non- nihil flexuosis) vulgo tenuiter 5— T-septatis, longit. 0,038.48 millim., crassit. 0,0020— 0,0025 millim., paraphysibus gracile- scentibus apice nonnihil clavato, epithecio incolore, hypothe- cio luteo-rufescente vel lutescente, gelatina hymenea iodo (sordidule) vinose rubescente (pr:cedente corulescentia). Su- pra terram ad Ponoi.*) — Var. muscorum (Sw., Whlnb.) Nyl. Scand. p. 210. **) thallo cinereo granuloso tenui; ap o- *) Bene D:r Stizenberger hanc intermediam dicit inter aréeutinam et muscorum. Bit forsan quidem potius varietas /wteoe quam bacillifer c. **) Male huic nomen "pezizoidea" tribuitur, quod ab Achario ex 156 theciis nigris (latit. circiter 1 millim.), demum convexius- culis immarginatis; sporis bacillaribus rectis vel subrectis 3—'"T-septatis, longit. 0.027—0,010 millim., crassit. 0,0025— 0,0030 millim., epithecio inszqualiter nigricante (ex apicibus incrassatis paraphysum crassiuscularum), hypothecio rufo-in- fuscato, gelatina hymenea iodo vinose rubente (precedente ccrulescentia levi). Supra muscos et terram usque ad Mare glaciale (Katschkowa). — F. alpina (Hepp, Stzb. 1. c. p. 15), differens prsesertim a muscorum apotheciis intus albis vel al- bidis ob hypothecium incolor.; spore 3—7-septate rectze, longit. 0.030—46 millim., crassit. 0,0030— 0,0035 millim., para- physes crassiuscule apice nigricantes. Ad Sinum Kolaénsem supra Andreas et terram rupium, thallo griseo granuloso concrescente diffracto. 35. Eecidea pezizoidea Ach. Nyl. Scand. p. 212. — "Thallus fuscescenti-cinerascens granuloso-concretus. Spore murali-divise, longit. 0,065— 0,105 millim., crassit. 0,030— 0,045 millim., paraphyses crassiuscule nigro-capitat:e. Supra! muscos vetustos usque ad Ponoi (inde n:o 167 in Fellm. Lich. arct. datur thallo minus evoluto). — Vår. co- ralloidea Nyl., thallo fusco-cinerascente tenuiter coralloideo- granuloso; apotheciis sepe majoribus (latit. 1 millim. vel interdum minoribus); sporis longit. 0.082—98 millim., cras- sit. 0,030— 0,038 millim. Lecta prope Kantalahti a beato G. Selin et deinde e Kitofka usque ad Ponoi a N. I. Fellman. 360. Eecidea fuscesceems Smmrf. Lapp. p. 161, Cr. Norv. 44, Nyl. Scand. p. 212. — Apothecia fusca, pallescen- tia aut nigra, plerumque plana tenuiter marginata - (latit. 0,4 — 0,6 millim.). Spore 8"* globulares vel ellipsoide:e, longit. 0,006—9 millim., crassit. 0,005—7 millim., paraphyses fere me- diocres, clava nigricante vel fuscescente. Gelatina hymenea iodo ccrulescens (dein nonnihil, saltem quoad thecas, vinose fulvescens vel leviter fulvo-rubescens). archetypo specimine herbarii ejus ad aliam pertinet speciem. Si Sehlei- cher nomine "pezizoidea" confusionem feeit, hoece nihil mutat. Sen- sum Acharianum conservare equum est. 157 Frequens ad cortices et ligna (alni, betuleze, rarius Juniperi) in peninsula Lapponie orientalis usque ad oras Maris gla- cialis, e Kitofka (P. A. Karsten) usque ad Ponoi (N. I. Fellman). Ecrustacea vulgo ad ligna obveniens. 37. Lecidea improvisa Nyl. Scand. p. 213. *) Obvenit lignicola usque ad Sinum Kolaensem. 38. Lecidea boreella Nyl. in Flora 1863, p. 306. — Thallus cinerascens vel cinereo-virescens tenuissimus subef- fusus ingqualis continuus, vel obsoletus; apothecia nigra (vel fusconigra) convexiuscula minuta (latit. circiter 0,3 mil- lim.). intus obscura; spore 16"* sphzroides, diam. circiter 0,005. millim., paraphyses non discrete (tubulis solum in tha- lamio indicate), hypothecium dilute luteo-fuscescens (in la- mina tenui). Gelatina hymenea iodo vinose rubens (prece- dente passim ccerulescentia obsoleta). Ad Kolam supra terram sabuloso-humosam (P. A. Kar- sten). "Thallus Protococco, ut videtur, immixtus. Affinis im- provisa. III. — EULECIDEA. **) a. — Stirps Lecidee arctice (forte optime jungenda cum stirpe Lecidec vernalis). 39. Lecidea aretiea Smmrf., Nyl. Scand. p. 220. Sat frequens supra muscos et terram in Peninsula Lappo- nie orientalis (163, e Ponoi). 40. Lecidea stenotera Nyl. Scand. l. c. — Apo- thecia intus cinerascentia, hymenium lamina tenui visum superne corulescens, hypothecium dilute sordide rufe- scens; spore oblongs vel bacilhformes, longit. 0,014—23 mil- lim.. crassit. 0,0030—0.0035 millim. Gelatina hymenea iodo *) Jam 1859 a me descripta in Sü//sk. pro F. et Fl. Fenn. Fórh. 4 (n. s. D, p. 233. Huc pertineat "B. nitens" Th. Fr. Arct. p. 200, sed nostra nihil typice nitens habetet paraphyses ibi modo n conveniente describuntur. **) Divisiones Lecidearum Gygalecta, Biatora et Eulecideg multo mino- ris etiam sunt dignationis quam subgenera Lecanorarum. 158 ccrulescens, deinde vinose fulvescens (vel nonnihil rube- scens). *) Supra terram ad lacum Imandram (P. A. Karsten). 41. Eecidea limosa Ach. Nyl Scand. l c. Lecidea borealis Krb. S. L. G. p. 294, L. sel. 15. — Spore oblongo- elipsoideze vel: oblonge, longit. 0,011—18 millim., crassit. 0,0041—6 millim. Gelatina hymenea 1odo corulescens, dein vinose rubescens vel fulvescens. Cum Lecidea arctica, sed rarior, usque ad Ponoi (inde 166). 42. Eeeidea alpestris (Smmrf. Lapp. p. 156) Th. Fr. Arct. p., 213 (castigata synonymia). Huic jungenda est L. assimilata Nyl. Scand. p. 221. — "Thallus cinerascens tenuis granulatus vel granulato-subareolatus, aut varians mi- nus evolutus vel demum modo obsolete granulosus (vel ad hypothallum albidum reduc tus); apothecia nigra con- vexiuscula vel convexa, fere mediocria (latit. circiter 0,6— 0,9 milim.), immarginata, intus concoloria; spor:e 8"* in- colores oblongo-ellipsoidee vel oblongsw simplices, longit. 0,011—16 millim., crassit. 0,004—5 millim., epithecium sordide corulescens, paraphyses non vel vix discrete, hypothecium fuscescens vel fuscum. Gelatina hymenea iodo vinose rube- scens (precedente coerulescentia). Frequens in Peninsula Lapponie orientalis usque ad Po- noi (inde 164). Nomine assimilata .designavi formam maxi- me distinctam hypothecio determinate rubricose fusco preedi- tam (165, e Kola). Nomen "alpestris" ahi datum est in Fr. L. E. reform. p. 326. Variat sporis nonnihil majoribus. Va- riant etiam spore spurie 1-septat:e. +=) "Certo judicio" infelici mea s/enotera ad L. alpestrem (Smmrf.) relata est in Th. Fr. A4rct. p. 214. Etiam infelicius mea L. Dovrensis ad eandem a/pestrem ibi ducitur, sed est revera "L. pallida" Th. Fr. l. e. p. 221. Hac Dovrensis forte quoque invenienda est in Lapponia orientali. 159 b. — Stirps Lecidee paraseme. 43. Lecidea parasema (Ach. Nyl. Scand. p. 216. Lecidea eleochroma var. achrista Smmrf. Lapp. p. 150, Cr. Norv. 46. Frequens ad cortices saltem in regionibus magis meridio- nalibus, versus Sinum Kantalahti. Etiam supra Polyporum vetustum e Ruankoski vidi. Rarius corticola ad Mare gla- ciale (usque e Katschkova vidi) — Var. latypea (Ach.) Nyl. Scand. p. 217, ad saxa et lapides usque ad Mare glaciale (Kildin) occurrit. — Var. enteroleuca. Ach., Nyl.l c., preeser- tim saxicola, usque ad Mare glaciale. |L. eleochroma var. grandinosa Smmrf. Lapp. p. 151, Cr. Norv. 47, est hsec cor- ticola. 44. K,ecidea accline Flot, Hepp Flecht. 281, Nyl. Scand. p. 219. Ad corticem populi prope Ruankoski (179). c. — BStürps Lecidee rivulosc. 45. Lecidea mollis (Whlnb.) Nyl. Scand. p. 223. Ad saxa prope Mare glaciale, ex Olenji ad Ponoi (180,e Katschkova). d. — Stirps Lecidee contiguem. 46. Eecidea panzeola Ach. Nyl. Scand. p. 223. Usque ad Ponoi (inde 182), passim, ad saxa. Sterilis lon- ge frequentior quam fertilis (apothecis ad Paanajárvi, Susi- järvi). Thallus hypochlorite calcico erythrinice tingitur. 47. Lecidea contigua (Fr.) Nyl. Scand. p. 224. Frequens, ad saxa (183, e Ponoi). Etiam, haud raro, thallo evanescente (184, e Kletni) Accedens versus meio- sporam datur in Fellm. Lich. arct. 185. — F. platycarpa (Ach.) obvenit usque Ponoi (inde 186). — F. meiospora Nyl. Scand. p. 225 (sporis longit. 0,012—14 millim., crassit. circiter 0,0065 millim.) usque in regionem Kolaérisem (185, e Soukelo). — Var. crustulata (Ach.) Nyl. l. c. Kola, ad lapides graniticos. Lj 160 *E. eonfiuens (Ach.) Nyl. Scand. p. 225. Umba, ad saxa (G. Selin). 48. Lecidea lapicida Fr, Nyl. Scand. p. 225. Usque ad Mare glaciale obveniens. Etiam, prope Kolam, thallo macro, hypothallo hinc inde visibili, ad saxa quartzosa. Umba (G. Selin), et simul var. ochromela (Ach.) Nyl. l. c., ad saxa granitica. — Var. minor, apotheciis minoribus, thallo griseo-albido vel sordido tenui subcontinuo vel rimoso, spo- ' ris longit. 0,008— 0.011 millim., crassit. circiter 0,0045 millim. — Var. declinans Nyl. Scand. p. 226, ecrustacea, ad lapides et saxa (187, e Kola; 188, ex Orloff) Quoque, e Kola, apotheciis agglomeratis, margine scepe flexuoso, scepius planis. 49. Lecidea polycarpa Flk, Nyl. Scand. p. 220. Passim usque ad Mare glaciale (189, e Kildin). Optime distincta thallo hydrate kalico mox ferrugineo rubricato. 50. Lecidea lithophila Ach. Nyl. Scand. p. 226. 'Typica et subecrustacea usque ad Ponoi (inde 190). — Var. ochracea (Ach.) Nyl. I. c. p. 227, Umba (G. Selin), ad saxa simul cum L. lapicida var. declinante. 51. Lecidea aglza Smmmif., Nyl. Scand. p. 228. Ad saxa ore Maris glacialis, e Kitofka ad Ponoi. 52. Lecidea fuseoatra Ach. Nyl. Scand. l. c. *) Sat frequens usque ad Mare glaciale (191, e Jokonga). 53. Eecidea eomferemda Nyl — Thallus griseus vel albido-cinerascens tenuis subgranulosus indeterminatus aut tenuissimus evanescens; apothecia nigra parva (latit. 0,3— 0,5 millim.) planiuscula submarginata, demum convexa im- marginata, intus cinerascentia; spor:e 8"* incolores oblong:e, longit. 0,009— 0.013 millim., crassit. 0,003—4 millim., paraphy- ses haud discrete, thalamium leviter ccrulescens, epithecium *) A Lecidea fuscoatra specie est separanda L. grisel/a (Flk., Scheer. L. H. 625, Enum. p. 110), cui thallus hypochlorite caleico erythrinice rubescens; £L. grisella jam eo signo tutissime et facillime dignoscitur. In Jutlandia boreali ad lapides occurrit (Branth). 161 i1 incolor, hypothecium leviter sordidum vel subincolor et la. teribus (etiam infra lateribus) corulescenti-nigricans. Gela- tina hymenea iodo vinose rubens, pr:ecedente ccrulescentia. Ad saxa prope Ponoi (Fellm. Lich. arct. 177). Prope Pe- trosavodsk ad lapides (Th. Simming). Differt hsec species a L. sylvicola Krb. L. sel. 75 comparanda: hypothecio subinco- lore, sporis longioribus et spermatis. Spermogonia extus punetis nigricantibus indicata, intus conceptaculo incolore; spermatia gracilia recta, longit. 0,006—9 millim., crassit. vix 0.001 millim., sterigmatibus simplicibus. In L. sylvicola (ad Käpselkä lecta a Th. Simming) hypothecium atrum, spor:e longit. 0,007—9 millim., crassit. 0,0035— 0,0045 millim., etc. 54. Lecidea caudata Nyl. in Bot. Not. 1853, p. 176, Scand. p. 230. Ad saxa usque ad Ponoi (192, e Katschkova). 95. Lecidea temebrosa Flot, Nyl. Scand. p. 231. Usque prope Ponoi ad saxa. e. — Blirps Lecidee petrec et disciformis. 560. ILecidea coraeina (Ach), Moug., Nyl Scand. p. 232. Ad saxa passim (193, e Kletni prope Jokonga). 27. Lecidea atroalba Flot, Nyl. Scand. 1. c. Passim ad saxa obveniens (194, e Kletni). "Variat thalli areolis tenuissimis deplanatis, socia Lecanorce deplanatule in Kildin. | 58. Lecidea badioatra Flk, Schwer, Nyl. Scand. p. 293. — Spore longit. 0,030—36 millim., crassit. 0,015—18 millim. Ad Mare glaciale ex Olenji (P. A. Karsten) ad Jokongam QN. I. Fellman). "Transire videtur in priorem. 59. Lecidea interealams Nyl. in Flora 1865, p. 7. — Thallus griseo-fuscescens vel badio-fuscus vel cervinus sat minute granulatus vel verrucoso-granulatus determinatus, hypothallus fuscus tenuis (sepe parum visibilis); apothecia 162 nigra plana (latit. circiter 0,5—0,6 millim.), marginata; spo- re 8» fusce ellipsoideze 1.septatz, longit. 0,014—20 millim., ' crassit. 0,008— 0,011 millim., paraphyses gracilescentes, hypo- thecium infra fuscum. Gelatina hymenea (cum thecis) iodo intense ccrulescens. | Ad rupes graniticas regionis Kolaensis, Tuloma, legit 1863 N. I. Fellman (195). Differt a badioatra et atroalba et thallo et presertim sporis minoribus; thallo determinato sporisque majoribus differt a certis formis saxicolis comparandis. 60. Lecidea petr:za Flot, Nyl. Scand. p. 233. Frequens usque ad oram Maris glacialis, presertim ad saxa granitica (196, e Kildin). — F. subcontigua "facie L. contigue" (INyl. l. c. p. 234), sporis incoloribus, in regione Kolaensi. — F. ecrustacea ad Susijárvi. 61. Eecidea geminata llot, Nyl. Scand. p. 234. Etiam usque ad Mare glaciale passim occurrit ad saxa cum priore. Poreguba (G. Selin), cum Lecanora elegante. 62. Lecidea disciformis Fr. in Moug. St. Vog. 745 (1823), Nyl. in Bot. Not. 1852, p. 175, f. 1, Scand. p. 230.) — Spore fusce 1-septate, longit. 0,016—24 millim., crassit. 0,007—9 millim. Variat apotheciis convexiusculis. Sat frequenter ad cortices (presertim alni) in regionibus magis meridionalibus (200, ex liava, alnicola). — Muscicola (insignis Neeg.), vel terrestris, sporis ssepius nonnihil majori- bus (longit. 0,018—32, crassit. 0,011--16 millim.), usque ad Ponoi provenit (201, e Kislaia guba). ! *E. coniops Whlnb. (Ach. Meth. Suppl. p. 8) Lapp. p. 471, Nyl. Scand. p. 237. — Ad oram Maris glacialis saxi- cola (e Kitofka, sporis longit. 0.011—18 millim., crassit. 0,007 — 0,011 millim.). *5) *) De nomine hoc vid. Nyl. in Flora 1866, p. 132, 133. Nomen primo distinguens retinere debui. **) In Islandia frequens videtur, ex collectione D:ris Lindsay. Va- riat thallo non obscure limiiato. 163 "I. triphragmia Nyl. Prodr. (Gall. Alger. p. 141, Scand. p. 236. — Usque ad Ponoi, supra muscos (L. geo- phila Smmrf. JLapp. p. 157, ex Th. Fr. Arct. p. 228). 63. Lecidea myriocarpa (DC.) Nyl. Scand. p. 237. — Spore 8"* fusce 1-septatz, longit. 0.010—16 millim., cras- sit. 0,006—8 millim., paraphyses mediocres vel crassiuscul:e apice fuscescentes, clava supra fusca. Corticola passim obvia usque ad Ponoi. Raro supra mu- scos (Kletni). Etiam in regione Kolaénsi supra corium ve- tustum statione accidentali obveniens. Frequentius (197, e Panfelofka) saxicola (etiam subecrustacea, quse est leptocline TFlot, Krb. Z. sel. 166). — F. foliicola, supra folia sicca juniperi ad Promontorium Orloff (198). — F. graminicola, apotheciis minutis planis marginatulis, sporis minoribus (lon- git. 0.009—0,012 millim., crassit. 0,004—7 millim.), supra gra- mina destructa, ad Kletni (199). 64. Lecidea nigritula Nyl. in Bot. Not. 1853, p. 99, Scand. p. 238. Erustacea adhuc in regione Kolaénsi. f. — Stürps Lecidee premnec. 65. Lecidea rhexoblephara Nyl in Enumér. génér. suppl. p. 337, Scand. p. 240. *) Supra muscos ad ostium fluminis Ponoi. g. — Stirps Lecidew ostreate. 66. Eecidea ostreata (Iffm.) Schwr., Nyl. Scand. p. 242. >) Nonnisi vano novandi studio hec Lecidea in sic dictum genus: proprium cogi potest ob marginem apotheciorum crenato-diffractum. Idem jam in Lecanora crenulata (Dicks.) et in Urceolaría actinostoma Oob- servatur, atque similiter in Gyalectis quibusdam, Lecídea coarctata, etc. Optimum autem exemplum identicum offert Umbilicaria spodochroa, in qua haud raro apothecia conspicere licet margine omnino fisso ut in Lecidea rhexoblephara. Genera ejusmodi Massalongiana ventis sunt vera ludibria et sensim quidem delenda ab ipsis auctoribus ea fingentibus; sic gloria eorum non erit longa. 164 Adest passim, presertim ad ligna carbonata, in regionibus magis meridionalibus, simul cum varietate myrmecina (Ach., Whlnb.) Nyl. Scand. p. 243 (hsc var. datur e Kitscha in Fellm. Lich. arct. 202). 67. Lecidea melanecheima Tuck. ”) Syn. p. 68, Nyl. Scand. p. 312 (IL. euphoroides p. 244). Rarius obveniens ad ligna vetusta (etiam thallo determina- to nigricanti-limitato). 68. Lecidea erassipes (Th. Fr. Arct. p. 178 sub "He- locarpo"). — Thallus albidus tenuis inzqualis vel subgra- nulosus (vel granulis minutis albis adspersus); apothecia nigra opaca mediocria (latit. circiter 0,5—0,7 millim.), plana vel convexiuscula. immarginata, breviter crasse stipitata vel substipitata, intus concoloria; spor:e 8"* incolores oblongee (raro vel obsolete 1 septatze), longit. 0,010- 16 millim., crassit. 0,0035— 0,0050 millim., paraphyses haud vel vix discrete, hy- .pothecium nigrum (vel fusconigrum, lamina tenui visum). Gelatina hymenea iodo cerulescens, dein vinose fulvescens. Supra muscos ad Mare glaciale (Varsina, Kletni). Epithe- cium nigricans. Spermogonia minutissima punctiformia ex- tus nigra, intus incoloria; sterigmata simplicia breviuscula; spermatia oblongo-cylindrica, longit. fere 0.0045 millim., cras- sit. fere 0,0015 millim. 69. Lecidea hypopodia Nyl. in Flora 1862, p. 464. — Thallus cinereus vel passim cinereo-fuscescens medio- cris vel sat tenuis subleprosus vel subgranulosus effusus; ap o- *) Est L. elabens Th. Fr. Arct. p. 217, non Fr. L. E. reform. p. 344, ubi character primarius est "discus rugoso-plieatus" et comparatur "Oliostomum corrugatum" et "Lecidea myrmecina". Atque vidi qui- dem specimen archetypum Friesianum "elabentis", quod nihil typicum sistit; inde hoe nomen rejiciendum. Ceteroquin datur quidem optima melancheima in Fr. L. S. exs. 154 nomine "euphorea". Cur non pro "ela- bente" citatur hie numerus nec in L. E. reform. l. c. nec in S. V, Sc. p. 115, sed in S&. V. Se. p. 114 citatur adhue ad ewphoream Flk. sub pessime congesta "L. sabuletorum" Friesiana! Non citatur, quia deserip- tioni minime convenit et quia Lichenem omnino differentem exhibet. 165 thecia nigra vel fusconigra prominula (basi tenuiore vel constrictiuscula, inde quasi substipitata), sat parva (latit. cir- citer 0,4 millim.), sepe pluria aggregata, juniora tenuiter marginata, vetustiora planiuscula immarginata, intus obscura; sporz S8"* oblonge simplices (raro tenuiter vel spurie 1- septatz), longit. 0,009—0,017 millim., crassit. 0.0040— 0,0055 millim., paraphyses fere mediocres (sepe nonnihil irregulares), epithecium nigrescens, hypothecium modo subhymeniale (vel medium) obscuratum. Gelatina hymenea iodo bene ccerule- scens, dein sordide tincta. Ad ligna carbonata prope flumen Niva. "Thallus faciei sordidze quasi Lecidee decolorantis. Forsan sola varietas L. crassipedis, que differt apotheciis fere distünctius stipitatis et hypothecio toto fusconigro; cetere note minoris esse possunt momenti. 70. Lecidea epig:zella Nyl in Flora 1865, p. 7. — Thallus albidus opacus tenuissimus (vel macula albido- pallida indicatus); apothecia nigra (vel fusconigra) innata punctiformia (latit. 0,2 millim. vel etiam minora), impressula, intus concoloria; spor:e 8"* incolores ovoidew d[.septat:e, longit. 0,016—21 millim., crassit. 0,008— 0,011 millim., paraphy- ses gracilescentes discrete, epithecium subincolor, hypothe- cium nonnihil saltem lateribus fuscescens (lamina tenuis quo- que hymenii dilute luteo-fuscescens). Gelatina hymenea sal- tem thecarum 1odo ccerulescens. Supra terram ad Mare glaciale, Katschkova. Facie fere Verrucarie epige*, sed minor et apothecus magis confertis. Apothecia altt. (crassitie1) circiter 0,14 millim., paraphyses apice non incrassate et ibique etiam incolores. Gonidia glo- bulosa mediocria (diam. 0,009— 0,014 millim.). g — Species parasitic. 71. Kecidea sociella Nyl. in Flora 1863, p. 307. *) — +) Est urceolata Th. Fr. Arct. p. 233, quod nomen alii Lecidez jam datum est ab Achario. Pro more 1. c., sicut in descriptionibus sepissi- me, nihil dicitur de hypothecio nec de reactione iodica gelatinze hymenece. 18 166 Apothecia nigra minuta (latit. vulgo 0,3— 0,3 millim.) con- caviuscula, sepius gyalectoidea, intus nigricantia vel nigra; spor: 3" fusco-nigrescentes oblongcw vel oblongo-fusiformes (3-) 5—-7-septate, longit. 0,015—23 millim., crassit. 0,005—6 millim., paraphyses haud discrete, hypothecium fusconigrum (in lamina tenui visum). Gelatina hymenea iodo intense ca- rulescens. — Supra thallum Verrucaric sphinctrinoides ad Mare glaciale, Olenji (P. A. Karsten); Lecidec pezizoidecm var. coralloidec prope Ponoi (N. I. Fellman). h. — Stirps Lecidec sangwuinaric. 72. Lecidea sanguimaria Ach., Nyl. Scand. p. 246. Passim ad cortices et saxa; rarius lignicola (204, e Kola, Tuloma) — F. melina (Kphb.) Nyl. Nov. Gran. 2, p. 2, thecis bisporis, sporis longit. 0,052—64 millim., crassit. 0,034 —44 millim.; lignicolam eam legit P. A. Karsten ad Knàsá. Vix est nisi forma bispora varletatis affinis (Scheer.), quie etiam in Sibiria adest. i. — Stirps Lecidee geographica. 73. Kecidea sceabrosa Ach. Nyl. Scand. p. 247. Supra Bceom. placophyllum prope Ponoi. 74. Xecidea alpicola (Scher.) Nyl. Scand. 1. c. In regione Kolaensi et ad Olenji. Verisimiliter adhuc plu- rimis locis in regionibus fngidissimis. 75. Eecidea geographiea (L. Schwer, Nyl. Scand. p. 248. | Frequens ad saxa. — Simul var. atrovirens Scheer., Nyl. l. c, eque frequens (208, e Kildin). — Etiam. var. geron- tica (Ach.) Nyl. l. c., non deest. Vix distinguenda. IL — ODONTOTREMA Nyl. 1. Odontotrema minus Nyl. Scand. p. 249. Ad Kolam, lignicola. 167 TriB. XV. — GRAPHIDEI. IL — XYLOGRAPIEKA (Fr.) Nyl. 1. Xylographa parallela (Ach.) Fr., Nyl. Scand. p. 250 Ad ligna pini presertim in regionibus magis meridionali- bus (Soukelo, liava, etc.) et usque ad Kolam; ad lignum ju- . niperi in regione Kolaénsi (205, e Kola). 2. Xylographa flexella (Ach. Nyl. Scand. p. 250. — Spore longit. 0,004—6 millim., crassit. 0,002—3 millim. Ad lignum prope Knàsà (P. A. Karsten). IL. — AGYRIUM (Fr. pr. minim. p.) Nyl. * , 1. Agyrium rufum (Pers) Fr. Nyl. Scand. p. 250. In regione Kolaénsi, ad lignum juniperi (206, e Kola). Gelatina hymenea iodo ccrulescens (interdum deinde. mox vinose rubens). Etiam ad Kantalahti. II. — ARTHONIA Ach. 1. Arthonia lurida var. pineti (Krb., Nyl. Scand. p. 261). — Spore longit. 0,014—16 millim., crassit. 0,006—8 millim. Kouda (G. Selin), ad corticem (alni, ut videtur). 2. Arthonia astroidea Ach. Nyl. Scand. p. 259. In regione meridionali, versus Mare album, ad cortices (207 ex liava). **) +) Possit Agyrium cum Xylographa jungi in genus unum idemque, quod tum Xyiographa diceretur. "Agyrium" Friesianum pessime est compo- situm ex elementis maxime vagis. **) Arthonia mediella Nyl. Scand. p. 259 verisimiliter quoque in Lap- ponia orientali adest, nam in vicina parccia Rovaniemi eam legit M. Brenner. Hane speciem D. Th. Fries adhuc in Flora 1861, pp. 633, 634 (ibi audacisz solite specimina numerosa exhibens) declaravit non- dum descriptam, sed "nomine solo enumeratum", quod maxime infaustum est, nam ea in Sa/sk. pro F. & Fl. Fenn. Notis. tomo IV, an- no jam 1859 edito, tota fere pagina describitur. Tamen "trabinella" sua vix "reviviscat". Lignicola non differt. 168 3. Arthonia proximella Nyl. Scand. p. 262. Ad corticem juniperi in regione Kolaénsi (208, e Kola). Spore ovoidez 1-septate, longit. 0,016—20 millim., crassit. 0.008—0,010 millim. 4. Arthomnia patellulata Nyl. in Bot. Not. 1853, p. 95, Scand. p. 202. Ad corticem populi versus Mare album, Susijárvi, Kanta- lahti (209). Major ad Ruankoski (210). Ad corticem juni- peri (cum prion) in regione Kolaénsi. Tuis. XVI. — PYRENOCARPEI. I. — THELOCARPON Nl. 1. Thelocarpon superellum Nyl.in Flora 1865, p. 261. — Apothecia globulos formantia citrino-suffusos (diam. fere 0,25 millim.); thece polyspore, spore ellipsoidez (lon- git. 0,009— 0,012 millim., crassit. 0,0040—0,0045 millim.), pa- raphyses graciles elongate recte. Gelatina hymenea iodo non tincta, sed thecz tote bene ccrulescentes. Prope Kolam ad lignum vetustum. Notis allatis, preser- tim sporis majoribus et paraphysibus distinguitur a congene- ribus extus subsimilibus. In Sahalahu legit J. P. Norrlin. *) IL. — ENDOCARPON Hedw. 1. Endocarpom miniatum Ach. Nyl. Scand. p. 264. Saltem in limite meridionali Lapponiw orientalis occurrit. Ad Paanajárvi (N. I. Fellman). | 2. Endocarpon fiuviatile DC., Nyl. Scand. p. 265. Saltem usque,ad Mare album versus flumen Nivam Knäsä (P. A. Karsten). E Ruanjàrvi datur in Fellm. Lich. arct. 211. +) Prestantissimus Norrlin in Tavastia quattuor alias species hu- jus generis detexit: TAelocarpon intermediellum Nyl. in Flora 1865, p. 261, ad ligna putrida; Th. epilithellum Nyl. ibid.. p. 605, saxicola (sed errore typographico ibi legitur paraphyses "parve" pro pares); Th. epibolum Nyl. (parasita) et Th. impressellum Nyl. (saxicola). 169 III. - VWERIRUCARIA (Pers.) Nyl. 1. Werruearia tephroides (Ach.) Nyl. Scand. p. 267. Ad Pialitsa et Ponoi (212), supra muscos minores et terram. 2. Werruearia eervinula Nyl in Flora 1864, p. 354. — Thallus cervinus vel lundo-fuscescens squamulis sat parvis firmulis sublobatis vel sepe nonnihil conflexis; apothecia extus punctis nigris crebris minutissimis indicata, parvula, immersa, perithecio tenui infuscato; sporse 8^* incolores el- lipsoidez simplices (vel haud raro tenuiter 1-septatz), longit. 0,014—23 millim., crassit. 0,008— 0,011 millim. Gelatina hy- menea iodo vinose rubens. Supra terram prope Ponoi. Affinis Verrucarig cartilaginec Nyl et forsan ejus varietas; est minor, squamulis thalli li- benter conflexis, perithecis infuscatis, etc. 3. Werruearia umbrina (Whlnb.) Fr, Nyl. Scand. p. 269. Passim obveniens usque ad Ponoi. 4. Werrucaria scotinospora Nyl. Scand. p. 210. — Spore 8"* fusci murali-divisz, longit. 0,030—34 millim., cras- sit. 0,013—16 millim. Ad saxa micaceo-schistosa prope Kolam. ^ 5. Werruearia grossa Nyl. Scand. 1. c. Ad saxa calcarea (coloris carnei) in regione Kolaénsi pro- pe Mare glaciale. 6. Werrucaria margaceea Whlnb., Nyl. Scand. p. 272. Ad saxa usque ad Mare glaciale. Typus thallo rimuloso, sporis oblongo-elhpsoideis, longit. 0,028—32 millim., crassit. 0,011—12 millim. — Var. «thiobola Whlnb., Nyl. 1. c., *) vul- go sporis longit. 0,016—24 millim., crassit. 0,007—9 millim.; frequens ad rupes usque prope Ponoi (inde 215; 216, e Ko- la. Etam f. mauroides (Scheer.) adest in regione Kolaénsi. +) Huc ducenda est "Verrucaria chlorotica" Anz. Lich. Langob. ems. 245, cui spore longit. 0,021— 25 millim., crassit. 0,009—0,011 millim. 170 | — F. riparia Nyl. thallo cinereo-fuscescente vel sordide al- bido areolato-crimuloso tenui, hypothallo nigricante hinc inde visibili, sporis longit. 0,014—23 millim., crassit. 0,007—9 mil- ]im., se habens ad «thiobolam sicut cataleptoides ad tmargaceam; ad 'Triostroff supra saxa quartzosa (217). — Var. hydrela (Ach.) Nyl. I. c., sporis minoribus (longit. 0.011—14 millim., crassit. 0,006—7 millim.), ad saxa sepe inundata, saltem usque ad Mare album prope Knäsä. 7. Werruearia peminosa Nyl — Thallus cinereus vel griseus sublevigatus (crassit. 0,2 millim.) rimoso-diffractus, sat determinatus; apothecia perithecio integre nigro (latit. fere 0.25 millim.) innata, parte supera parum prominula (ostio- lo convexulo), epithecio punctiformi impressulo (szpe lente visibili); spors S^* incolores ellipsoidew vel oblongo-el- lipsoidez simplices vel 3-septatee, intercedente sepe septulo sensu longitudinali vel obliquo, longit. 0,025—34 millum., crassit. 0,010—14 .millim. Maanselka (G. Selin), ad saxa micaceo-schistosa. Stratum gonidiale e gonidimis constat glomerulosis. 8. Verruearia maura Whlnb., Ach., Nyl Scand. p. 273. Frequentissime ad saxa ore maritime prope ipsam aquam (219, e Kislaia guba). "Transire videtur in aractinam (talis transitus datur in Fellm. Lich. arct. 214 e "Triostroff). *W. araetima Whlnb, Ach. Nyl. Scand. p. 213. Ad oram Maris glacialis, ex Olenji (P. A. Karsten) ad Panfelofka (N. I. Fellman). 9. Werruearia muralis Ach. Nyl. Scand. p. 275. -— Spore longit. 0,021—25 millim., crassit.0,010— 13 millim. Ad saxa calcarea prope Ponoi. 10. Werrucaria leueothelia Nyl in Flora 1864, p. 356. — "Thallus albus vel albo-glaucescens tenuis subgra- nulosus vel granulosus; apothecia in verruculis thallinis ma- stoideis (latit. fere 0,4 millim.) innata, ostiolis modo denudatis 171 nigricantibus (Pertusariam minutam imitantia); sporis etc. ut in V. sphinctrinoide. Supra vegetabilia destructa, muscos etc., ad Mare glaciale (219, e Varsina). *W. sphinetrimoides Nyl. Pyrenoc. p. 95, Sällsk. pro F. pL pm 4 (m.s. D, p. 6, f.i Syn. EL. t. E, Bg. 17, Scand. p. 211. Passim in Peninsula Lapponise orientalis, ad Sinum Kola- énsem et ad Mare glaciale, supra muscos minutos destructos (218, e Varsina). Spore longit. 0,038—50 millim., crassit. 0,011—16 millim. Variat thallus albo-rosellus aut virescens. "VW, sgphinctrinoidella Nyl. in Flora 1864, p. 355. — "Thallus obsoletus; apothecia paullo minora et minus pro- minula quam in sphinctrinoide; sporzc minores (longit. 0,023 —30 millm., crassit. 0,008— 0.011 millim.). Gelatina hymenea iodo vix vel obsolete coerulescens (sed thecs apice distincte ceruleo-tincte). Supra muscos minores aut terram arenosam prope Kolam. Etiam prope Ponoi supra thallum Peltidec aphthose (sporis lon- git. 0,022—27 millim., crassit. 0,009— 0,012 millim.). 11. Werruearia treehalea Nyl. — Thallus fusconi- ger vel olivaceo-nigricans aut subniger, sat tenuis (crassitie fere 0,2 millim. aut tenuior) effusus obducens vel incrustans, tuberculis confertis apotheciiferis obtuse prominulis (latit. cir- citer 0,4 millim.) basique sat vaga, vel alibi subpapillosis con- situs; apothecia (in his tuberculis thallinis immersa) peri- thecio pallido (latit. 0,25— 0,27 millim.), apice epithecial mi- gricante demum denudato (et a thallo sepe marginatulo); spor:z 8»* incolores fusiformes 3-septate, longit. 0,021— 27 millim., crassit. 0,0045— 0,0055 millim. Gelatina hymenea iodo haud tincta. Ad Mare glaciale, Varsina. supra czespitulos vetustos de- structósque Jungermanniarum ad saxa granitosa. Thallus to- tus (lamina tenui examinatus) superficie rubricosus, cavitati- bus cellularibus confertis minutissimis (cellulis pariete crassu- lo) excavatus ; gonidia magna (diam. 0,16—23 millim.) sparsa.*) 12. Werrucaria decolorella Nyl. in Flora 1864, p. 355. — Thallus macula effusa gelatinosa albida vel sordide albida indicatus; apothecia punctis nigris parum prominu- lis minutis indicata, perithecio supra (lamina tenui viso) ni- gricante inferiusque dilutiore vel subincolore (latit. circiter 0,15 milim.); sporz 8"* incolores fusiformes 3— 5-septatee, longit. 0,021—30 millim., crassit. 0.007—9 millim., paraphyses graciles (sepe ramoss:e). Gelatina hymenea 1odo haud tincta. Supra muscos csespitose constipatos vetustos (ex. gr. Di- crana) ad Kletni prope Jokongam: Panfelofka. Accedit ad Verrucariam illinitam Nyl. Coll. Gall mer Pyr. p. 10 (etiam ad Onegam lecta a Th. Simming), sed ea thallum habet distinctiorem, apothecia majora, sporas majores 7-septatas, paraphyses minus graciles (simplices), etc. Etiam prope Po- noi supra thallum Peltigere scabrose obvia. Spermogonia similia apotheciis, sed minutissima, spermatia cylindrica (utro- que apice obsolete incrassatula) longit. 0,0045 millim., crassit. 0,001 millim., sterigmata nonnihil ramosa. 13. Werruearia pertusariella Nyl. in Flora 1864, p. 356. — "Thallus albido:cinerascens tenuissimus indetermina- tus vel obsoletus; apothecia in protuberantiis pallidis (vel macule thallinee concoloribus) innata pertusarioidea (latit. 0,5 millim.) vel minora, prominula, supra ostiolo impressulo ob- *) Huc quadrat descriptio "Segestrie mammillose" Th. Fr. A4rct. p. 262, sed obstat color ibi allatus perithecii "fuscescenti-nigricans vel subniger" et "crusta crassa laxe adherens intricata ramuloso- torulosa", quod omnino faciem sistit subsirati hepatieini emortui, caulieulis solis remanentibus intertextis, Verrucariz fhallo plus minusve Obtectis. Quid infelicitatis !. Seriptor Upsaliensis cauliculos tales Junger- mannie pro íthallo sumpsit Lichenis! Errores ejus indolis e manca methodo studiorum oriuntur, nec aliter explicandi sunt. Jam pro Le- cidea quadam ("Catillaria contorta" Krb.) desceripserat Dominus Kor- ber Rivulariam (vid. Nyl. in Fiora 1864, p. 267); nunc prweceptorem suum fere superat D. Fries, Jungermanniam describens pro thallo Ver- rucarie. 173 scuro vel nigricante, perithecio incolore; spor: 8" incolo- res oblongo-fusiformes irregulariter divise (septis 5— 9 trans- versis, additis aliis parcis sensu longitudinali vel obliquo), lon- git. 0,024—28 millim., crassit. 0,008—9 millim.), paraphyses gracilescentes. Gelatina hymenea iodo haud tincta. Ad corticem salicis prope Triostroff, socia Verrucaricm epi- dermidis var. fallacis et Lecanorc aurantiace. Faciei fere Per- tusarie parve monohymenee vel Thelenelle. Ad stirpem pertinet Verrucarig muscicole (quam etiam in Finlandia de- texit J. P. Norrlin). 14. Werrucaria fallàeissimaa Stzb. (in litt.; etiam no- men fallaciosa scriptum vidi); V. Frankliniana Leight. Lich. arct. Amer. p. 199.*) — Similis Verrucarie | epidermidis, sed spore incolores 9— 5-septatz (inter septa nonnihil vel obsolete longitudinali sensu divisc), longit. 0,018—21 millim., crassit. 0,007—8 millim., paraphyses gracilescentes sat parca. Ad corticem betule in regione Kolaensi. V. lactea. (Ach. EU: p. 277 sub stigmatella) accedit. 15. Werrucaria epidermidis Ach., Whlnb., Nyl. Scand. p. 280. Ad corticem betule ad oras Maris albi et in insulis Solo- vets et usque in regione Kolaensi (220). — Var. grisea (Schzer.) Nyl. Scand. p. 281 **), sporis longit. 0,015—18 millim., crassit. 0.006—7 millim., ad corticem betule et Sorbí aucuparic usque in regione Kolaénsi. — Var. punctiformis (Ach.) Nyl. l. c., ad corticem salicis ett betulee usque ad Mare glaciale (Tri- ostroff). Etiam in regione Kolaensi, ad betulam, statu vix diverso a typo minore. — Var. «ruginella Nyl., apotheciis macula sruginosa cinctis, sporis ovoideis vel fusiformi-ovoi- deis 9—septatis, longit. circiter 0,018— 23 millim., crassit. 0,007—9 millim., paraphysibus vix ullis; e Kola vidi, ad cor- *) Observetur etiam hie, Arthoniam tumidulam Leight. l. c. p. 200 sistere meum Mycoporum pycnocarpum. **) Non differt Arthonia griseoalba Anz. Catat. Sondr. p. 94, Langob. 209. Cur ita peccare novando? 174 ticem betule. — Var. fallax Nyl. in Bot. Notis. 1852, p. 178, Scand. l. c., usque ad Ponoi et "lriostroff, ad corticem betu- le, salicis et sorbi (221, 222, e Ponoi); spore variantes 1— 3-septate, longit. 0,021—23 millim., crassit. 0,006— 7 millim.; spermatia acicularia utroque apice acutiuscula. 16. Verruearia albissima (Ach.) Nyl. Scand. p. 282; V. oxyspora Nyl. in Bot. Notis. 1852, p. 179. Saltem in regione magis meridionali versus Mare album ad betulas (220, ex liava). — F. tremule Krb., populicola, ad Kantalahti. IV. — ENDOCOCCUS Nyl. 1. Endococceus gemmifer (layl) Nyl. Pyrenoc. p. 64. — Spore 8? fusce longit. 0,010—11 millim., crassit. 0,007; millim. Gelatina hymenea 1odo vinose rubens. *) . .*) Character hic chemieus Endococcos optime indicat, nec negligen- dus est. — Satis frequentia obiter exhibui specimina nisus Friesiani continui, qui propositum sibi pro viribus habet, omnia a me in scien- tiam inducta diminuere vel denegare, quod omnino licet, quum sibi placeat, sed non comnwenit viro "altius inspicienti atque diligentius ex- ploranti? veniam infinitam dare, contumelias et fabulas qualescunque accumulandi, etiamsi talis "ars critica" certe sibi ipsi preesertim sit in- fausta et nociva. In Flora 1866, p. 178, animadverti: "Fabulas suas solitas contra me repetens D. Fries denuo affert, ex. gr., me reactio- nem iodo effectam attulisse tamquam signum Lichenes a Fungis distin- guens, etsi eam numquam aliter eo respectu proposui quam sieut ad- miniculum accedens in certis casibus, ubi dubium restitit in formis Lichenaceís infimis a Fungis simillimis distinguendis. Et quid novi vel proprii vel serii in hoc capite aut in aliis "altius inspectis" addidit serip- tor Upsaliensis? Si, ut vult, reactio iodica modo "bisweilen sehr nützlich sein kann, um verwandte Arten zu unterscheiden", ejus no- te raro mentionem facere deberet. Etiam «segre perspicitur, eur sie aliter se haberet hzecce chemica nota quam aliw differentie organieze, a textura (quz mihil, statu physiologieo; accidentale prebere potest) pendentes cuivis plants; necessaria. Atque certissime character chemi- cus sque constans observatur (tam in generum quam in specierum differentiis) ac note organorum ipsorum, etiamsi hoe Domino Fries non placeret. Cur non explicavit, apud quos Liehenes — "apud ma- cnam ne dicam maximam partem, de quibus affert Nylander gela- , 175 Maanselkà (G. Selin), supra thallum rimosum album steri- lem parasita. i Scriptis jam, que supra leguntur de Cladonieis, animad- tina hymenea iodo vinose rubens — colorem fuscescenti-luteum" iodo invenit? Cur non exempla quzdam citare? Vel anne hocce per- tinet ad inventa innumerabilia, que evocavit studium glori: peculiaris? Ante, solennitate solita hierophante, statuerat D. Fries "notas chemi- cas ad systematicum usum parvi vel nullius esse momenti" (Gen. Heterol. p. 10) et "reactiones, quz iodi auxilio conspiciuntur, falla- ces et variabiles", etc. (ibid. p. 4 et 30). Nunc has aliquando utiles fatetur, quod progressum sistit non preetervidendum, et minime dubito quin brevi sit perspecturus, studium Lichenum eo auxilio maxi- mi ponderis utilissimique carere non posse idque semper esse consu- lendum". Quibus conscriptis jam nova examinaveram criteria chemica, et optima obtulerunt Zypochoris caleicus atque Hydras kalicus, exacte de- monstrantes (sicut mox dixi), lichenographiam iisdem destitutam con- fusionibus facillime laborare; novis his auxiliis species limitare et inter se dignoscere possumus, ubi sepe antea determinationes valde incertee fuerunt. Necesse est, scriptorem "judiciis certis" (sed maxime temerariis) excellentem, observationibus correctionibusque a me datis sedulo attendere, quamvis-hoc "indignatione" fiat; nam revera vestigia terrent, atque videmus illum quidem sensim magis magisque sequi à me indicata (jam reactionem iodo ortam et bypothecium respicere inci- pit, nec loquitur amplius inter characteres de "membrana interiore evidente" thecarum, de "nucleis" sporarum, de sporis "luteolis", ete.). Similiter species vel distinctiones a me admissas negandi vel delendi cupidinem Friesianam vix satius fortuna juvavit. "Tamen ex iis, quce equidem in scientia feci, longe minoris habeo pretii specierum nume- rum etiam maximum exponentia, quam methodum aceuratiorem et prin- cipia solidiora promoventia. — Delectationis caussa adhuc locus hie detur citationi sequenti modestiam spiranti poéticam: "Pietori veluti non absoluta videtur ipsius tabula antequam vernice obducta resplen- deat, ita mihi, consuetudine edocto, nullum meum opusculum finitum antequam animadversionibus Nylandri est superfusum. — Expertus novi, permagnam haud raro esse similitudinem inter trita illus ar- gumenta atque hircos dei Thor, qui (ut narrat veterum Norrmanno- rum mythologia) vespere mactati et comesti, crastino die revivisce- bant alacres impavidique" (Th. Fr. in F/ora 1861, p. 449). Vivant hirei Thoreani! Resplendeant tabule Friesianze! Atque letor sane, si 176 verti, ope hydratis kalici distinguendos esse typos quosdam antea perperam conjunctos. Sic inter Cladonias supra enumeratas forte Cl. ecmocyna (Ach. pr. p.) ob reactionem flavam corticis podetiorum ad- dito hydrate kalico (huc Fellm. Lich. arct. 28 et 29) specie separanda est a Cl. gracili (Hffm.). Haud aliter Cl. lepidota (Ach.), data in Fellm. 1. c. 35, differt a Cl. degenerante FIk. Similiter Cladina rangiferina distingui debeat specie a Cl. syl- vatica (et var. ejus alpestri). *) Lecidea demigrata f. pyrenothizans Nyl. Scand. p. 203. — Spore simplices vel 1-septate, longit. 0,008— 0,011 mil- lim., crassit. 0,0030— 0,0035 millim., epithecium subincolor. splendori earum contribuere valui meis "animadversionibus", quas gra- to animo accipere debuit scriptor Upsaliensis, sicut fecerunt auctores ali haud pauci, ubi errores eorum castigare necesse erat. Agnosco tamen, me solum parte minima occupatum fuisse fabularum et errorum Friesianorum ; exempla solum qusdam eorum memorare haud inutile esse duxi. Alia vero occasione proxima offerentur, si opus est. Obser- vem modo demum, lapsus contra regulas lingue latine in scriptis Friesianis haud quaquam deesse (ex. gr. "ad aceres" in Th. Fr. Gen. Heterol. p. 12), quamvis auctor se magnum esse grammaticum libenter sibi fingere videtur, facileque illum prolixe scribendo potius eminere quam observando manifestum sit, at spes est fore, ut imprudens sen- sim peccata sua et errores frequentes corrigat progressusque, sensu quem pluries indigitavi, faciat probandos. Fas est illum haud amplius Scripturum esse sicut ex. gr. in Flora 1861, p. 632: "Cur color goni- diorum majoris es& momenti quam color sporarum ?" ita enim D. Fries, quum inter gonimia et gonidia non videre valuit nisi differentiam quan- dam coloris, demonstrat inter alias res inexperientiam anatomicam di- gnam quidem discipulo Massalongo-Koerberiano. *) Cladonia turgida addenda supra pro Kantalahti (G. Selin), forma squamis baseos thalli solis obvia non confundenda cum C cervicorni, cui thallus subsimiliter hydrate kalico reactionem flavam ostendit et qua per var. symphycarpam (ad Helsingfors in collibus frequentem) tran- sit in cariosam. Recte inscriberetur Coem. CI. Belg. 19 CI. cariosa macro- phylla apoda, sed non est "sobo/fera Del.", cui reactio nulla affuso hy- drate kalico et quee tangit C4 gracilem. 171 Gelatina hymenea iodo cerulescens (presertim thecs ita tincta). Ad lignum prope Koutajárvi. *) Lecidea lapicida var. declinata Nyl. (data in Lechl. Pl. Maclov. 56) hypothecium habet strato medio dilutiore; ea thalamio fere duplo humiliore (altit. 0,5 millim.) et superius ccrulescente differt a comparanda L. sarcogynoide Krb. et a L. interjecta Nyl.; Kola, ad saxa. In L. ínterjecta przterea thal- lus hypochloritis calcici solutione erythrinice tingitur (perpe- ram id olim indicavi pro L. sarcogynoide, cui nulla talis re- actio nec Lecidee ahi ulh comparandz). Ex enumeratione supra data inveniuntur pro Lapponia ori- entali in tribubus singulis: Lichinei 4. Cladoniei 22. Parmeliei 18. Collemei 16. Siphulei 2. Gyrophorei — 9. Caliciei ^ 13. Usneei di: Lecanorei 59; Spherophorei | 2. Ramalinei — 10. Lecideei 16. Beaomycei 3. Cetrariei 14. Graphidei d Stereocaulei — 4. Peltigerei 11. Pyrenocarpei 20. Summa 291. Locus melius detur Stereocauleis ante Cladonieos, ob natu- ram granulosam thalli typum inferiorem in serie ascendente exprimentem. *) Specie et a L. denigrata et a L. globulosa distinguenda est L. misella (Nyl. Scand. p. 202) jam sporis ellipsoideis simplicibus (longit. 0,007—9 millim., crassit. 0,0030—0,0035 millim.); epithecium ei subin- color et gelatina hymenea coerulescens deinque vinose rubescens ; ecru- stacea, apotheciis latit. 0,15—0,20 millim., lignicola ad Helsingfors. Occurrit L. turgidula minor subsimilis in Hoglandia (Edwin Nylander), sed ei gelatina hymenea iodo intense ccrulescens, preter alias diffe- rentias, 178 APPENDIX. In appendice hic enumerentur Lichenes, qui in Lapponiee orientalis vicina regione Onegensi adsunt et hucusque non innotuerunt in ea Lapponia, ibi vero saltem pro parte obve- nire possunt. Regionem lacus Onegse occidentalem, que respectu geolo- gico et botanico pertinet omnino ad naturam scandinavico- fennicam, exploraverunt presertim botaniste preestantissimi Th. Simming et H. A. Kullhem (state 1863). Ex eorum inde reportatis messibus optimis Lichenum sequentes, in enu- meratione supra data Lapponie orientalis deficientes, et in- ter quos plures sunt maxime memorabiles, hic infra afferre liceat. I Gonionema velutinum (Ach.) ad Kirjavalaks lectum a Kull- hem, forte in regionem vicinam Onegensem procedit. Collema melenum var. polycarpum | (Schzr.) calcicola in re- gione Onegensi. Leptogium humosum Nyl. 3), L. lacerum (Ach.) et varr. pul- vinatum et lopheum (Ach.) ad Onegam. Calicium > trichiale var. cinereum. (Pers.) et var. stemoneum CAch.), atque €. melanophewm Ach., ibidem. Coniocybe gracilenta Ach. ad Pertnovolok (Th. Simming) saxicola. ?) !) Spore Leptogii humosi 6—8n* in thecis (raro 4n$); in specimini- bus lectis ad Kivatseh a Simming spore 4—6n*., 2) De hae specie vid. Nyl. Syn. I, p. 162. Thallus einereo-virens vel virens, apothecia cinerea stipite nigricante (altit. fere 3 millim., eras- sit. fere 0.1 millim.). Varians thallo albido, ad saxa dioritica prope Kivatsch. Spermatia cylindraeea recta (utroque apice obsolete crassi- 179 Trachylia viridula Scheer. ' ad Klimski (Kullhem) pini- * cola. Baomyces roseus Pers. Stereocaulon coralloides (Schrad.) et St. condensatum var. con- dyloideum (Ach.) varüs locis. Pilophoron fibula Tuck. ad Dianovagoram (Simming) saxi- cola. ?) Cladonia squamosa Hffm., Cl. macilenta Hffm. (scilicet cui speciei podetia hydrate kalico flavo colore tinguntur) et Cl. Floerkeana Fr. ?) Alectoria ochroleuca var. sarmentosa. (Ach.) Evernia furfuracea Mann.; E. mesomorpha Nyl, varus lo- . cis (etiam fertilis lecta a Simming), E. prunastri var. graci- lis Ach. etiam fertilis (IKoselma, Kullhem). Peltigera horizontalis Hffm. Nephromium tomentosum var. helveticum (Ach.) et var. isidi- osum Nyl.*) ad saxa prope Pertnavolok et alibi (Simming et Kullhem). j ora), longit. 0,004—6 millim., crassit. 0,002 millim. Etiam in Hollo- la legit przstantissimus J. P. Norrlin C. gracilentam ad truncum putri- dum. P) Trachylia viridula Scher., Nyl. Sys. I, p. 164. Thallus citrinus vel flavovirescens granulosus; apothecia atra (latit. circ. 0,5 millim.); sporz nigrescentes 1-septatee, longit. 0,011—19 millim., crassit. 0,007 —10 millim. ?) Pilophoron fibula 'Tuck., Nyl. Syn. I, p. 229, t. 7, f. 5. Est quasi varieías minor podetiis simplicibus P. robusti. Dianovagora, ad saxa calcarea. 3) In C Fioerkeana hydrate kalico nulla reactio. Eidem accedit (forte ut sola varietas) CI. bacillaris Ach. (ex speciminibus e Suecia in hb. Ach., sed specim. e Germania pertinent ad macilentam). In Fr. L. S. 52 "C. macilenta", specim. minora sistunt macientam, majora ba- cillarem. Etiam propter reactionem CI. delicata specie differt a CI. squa- mosa. — In Coem. Clad. Achar. p. 19 C. acicularís Ach. lapsu ducitur ad CI. Floerkeanam; jamdudum constat, eam esse Pilophoron. ^) Differt Aelveticum a typo tomentosi thallo margine (passim) dentato- fimbriato, seepius simul margine thallino apotheciorum ita fimbriato. — 180 Ricasolia. Wrightü (Tuck.) Nyl. Syn. I, p. 366, prope Pert- navolok ad rupes. !) Parmelia perlata Ach. (scilicet cui medulla hypochlorite calcico nullam reactionem ostendit, et huc pertinet Fr. L. S. 335) sterilis et simul var. soredíata saxicola ad Pertnavolok (Simming). Parmelia olivetorum (Ach. ex hb. ipsius, cui speciei medulla thalli ope hypochloritis calcici erythrinice tingitur) fertilis ad saxa prope Jalgubam (Simming). ?) , Parmelia. pertusa. (Schrank.) ad Peértnavolok (Kullhem et Simming); P. olivacea var. exasperata (Ach.). | Physcia speciosa (Hffm.) saxicola, insignis et optime fertilis simulque sorediis albis subglobosis adspersa. Physcia stellaris var. tenella (Scop.) et Ph. pulverulenta (Schreb.) cum var. delersa Nyl. Magis fere insigne est zsidiosum thallo suo isidiophoro, plerumque quasi retieulatim isidioso. Ambobus thallus subtus nigricans aut fuscus. — Adest ibi quoque forma dacty/oidea minor Peitidee aphthose. X 'y In Ricasolia Wrightii thallus glaucescenti-albidus vel pallido-albi- dus, sublevis vel hine inde rugosus vel interdum subscrobiculose rugo- sus, laciniis sinuato-incisis et ambitu sinuato-crenatis, subtus pallidus rhizinis tomentosus (tomento fuscescente, versus ambitum subincolore vel albido), cyphellis majusculis urceolatis rotundato-difformibus mar- gine obtuso (mon thelotremoideis) sat confertis; apotheeia rufa vel spadiceo-rufa mediocria in hoc genere (latit. 5—10 millim.), receptaculo superficie granulato-areolato nudo (margine presertim juniorum den- tato vel subdentato); sporze 8n? incolores fusiformes 1— 3-septatee (ra- rius septis 5—7), longit. 0,060—0.090 millim., erassit. 0,006— 7 millim. Gelatina hymenea prsesertimque thece iodo ceerulescentes. Spermogo- nia in protuberantiis mamillaribus. Thallus optime fertilis (latit. 12— 30 centim. et forsan amplius, crassit. 0,2— 0,3 millim.). 7) Parmelia olivctorum extus subsimilis P. per/ate (sorediatee) optime distinguitur reactione medulle. Spore longit. 0.014 —18 millim., cras- sit. 0,007—0,012 millim. Quz "olivetorum" memoratur in Nyl. Scand. p. 98 e Walamo pertinet ad P. per/atam var. soredíatam. — Observetur, medullam in P. o/vetorum vapore ammoniaci (aecedente oxygenio) non violacee tingi sicut externa pars thalli Roccellarum linctoriarum. 181 Umbilicaria pustulata Hffm., hirsuta. (Ach.), polyphylla (L.). Pannaria leucolepis (Whlnb.) ad Tiudie (Simming), P. deli- o7? catula (Th. Fr. Arct. p. 287) socia Solorine crocee ad Kosa- goram (Kullhem) supra terram. !) Amphiloma lanuginosum (Ach.). Lecanora sinapisperma (DC., L. leucorea Ach., Nyl. Scand. p. 146) supra muscos ad Tiudie (Kullhem). Lecanora dispersa (Pers.)) ad Pertnavolok et Walkeamiàki (Simming) saxicola *), L. orosthea Ach., L. athroocarpa Dub. ad corticem populi (Kullhem) et £L. cooperta Ach., Nyl. Scand. p. 169, ad Walkeamàáki (Simming) calcicola ?). Lecanora cupreoatra Nyl. ad Medvseschigoram (Simming) saxicola. *) 1 In. Pannaria delicatula thallus fuscus sattenuis minute granuloso- crustaceus; apothecia fusconigricantia (humida rubella) biatorina con- vexiuscula (latit. 0,3—0,4 millim.) immarginata; spore 8n? fusiformi- vermiculares 7—9-septatee, longit. 0,040— 76 millim., crassit. 0,005—7 millim., rectee vel subrecte, paraphyses apice clavato luteo-fuseescente, hypotheeium incolor. Gelatina hymenea et thecc iodo ccerulescentes. — Eandem supra muscos (Grimmias etc.) montium ad Kaafjord, AI- ten, legit (1863) Caroll. Adjunctus Fries genus Arctomiam dicit. 2) In L. dispersa spore Sn: longit. 0,009—0,014 .millim., crassit. 0,0045—0,0060 millim., paraphyses gracilente (szepius apice leviter in- crassate). Gelatina hymenea iodo ccrulescens. In L. crenu/ata (Dicks.) coniparanda paraphyses erassiores articulatee capitulo fuscescente et spo- re paulo majores (longit. 0,010—16, crassit. 0,005 —7 millim.). 3) In Lecanora cooperta Ach. (Lecania Nylandriana Mass.) thallus albidus inequalis evanescens; apothecia fusconigra vel fusca sat par- va (latit. eireiter 0,5 millim.), sepius subpruinosa; spor:ze 8ne 3-sep- tates, longit 0,012 - 16 millim., erassit. 0,0035—0,0045, paraphyses me- dioeres apice incrassato fuscescente vel infuscato. Gelatina hymenea iodo vinose rubens (przecedente coerulescentia). +) In Lecanora cupreoatra &hallus fuscocupreus areolatus subopacus, areolis angulosis vel subrotundatis (latit. 0,4—0,5 millim.) tenuibus margine nigro aut albicante, in hypothallo nigro instratis contiguis aut sparsis; apothecia fusconigra minuta innata (in areolis thalli singu- lum) opaca plana, margine thalli albo tenuissimo cincta; spore 8ne mediocres ellipsoideze (ut videtur, sed rite evolutz nom vise), paraphy- ses mediocres, epithecium luteo-fuscescens, hypothecium incolor. Ge- 19 182 Lecanora depressa (Ach.) et var. levata (Ach.) ad Pertnavo- lok et Petrosavadsk (Simming et Kullhem). Lecanora cinereo-rufescens et status ejus diamarta Ach. ad Pertnavolok (Kullhem). Lecanora cervina. (Pers.) Nyl. Scand. p. 174 ad 'Tiudie calci- cola et L. peliscypha (Whlnb.) ad Povenets (Kullhem). Lecanora Heppii (Nweg. in Hepp. Flecht. Eur. 57), Diano- vagora (Simming), saxicola. !). — L. hematomma Ach., eti- am fertilis. Spermatia huic speciei sicut in subfusca. Lecanora rubra (Ach.) ad Walkeamäki (Simming) musci- cola socia Lecanore sub[usce var. epibryc. ?) Lecidea lutea (Dicks. ad Klimski (Kullhem) corticola ?). Etiam L. cupularis Ach. ad Kirjavalaks lecta. à. Kullhem. Lecidea pineti Ach. prope Klimski (Simming) ad lignum putridum; L. lucida Ach. variis locis (Koselma, Klimski) ad lapides umbrosos, terram, radices, etc., lecta a Simming. *) Lecidea fuscorubens Nyl. Scand. p. 199 ad Pertnavolck (Kull- hem) calcicola. Lecidea Stereocaulorum (Th. Fr. Arct. p. 188 sub DBiatorina) prope Kosagoram (Simming) ad granula thallina Stereocaul Walamoénsis. ?) latina hymenea iodo corulescens (dein saltem thece fulvescentes). Fa- cies fere Lecidee fuscoatre forme thallo tenui. : !) In Lecanora Heppii thallus albidus sat tenuis continuus effusus; apothecia pallida epithecio gyalectoidee impresso; spore ut in L. J'uscata affini. 2) In. hae Lecanora vubra gelatina hymenea iodo ccerulescens (nee deinde vinose rubens, quod observetur in Nyl. Scand. p. 172). 3) In Lecidea lutea apothecia late carneolutea (demum plana vel eon- vexiuscula; spore 82* oblong:e vel fusiformi-oblongee 1-septatee, longit. 0,009—0,013 millim., crassit. 0,0040—0,0045 millim. Gelatina hyme- nea iodo leviter ccerulescens (dein violacee tincta). Facie fere, quoad apothecia, Lecidee /uteole var. porriginose. — Ad corticem (Sorbi?). ^) In Lecidea lucida spore oblongs simplices, longit. 0,004—5 mil- lim., erassit. 0,0015 —0020 millim., paraphyses non discrete. —Gelatina hymenea iodo ccrulescens (dein'szpe lutescens). ?) In Lecidea Stereocaulorum thallus nullus proprius; apothecia —— — "BOUT 183 Lecidea erysiboides Nyl. ad Klimski (Simming) lignicola. Lecidea spheeroides *substipitata Nyl., Jalguba (Kullhem), su- pra vegetabilia destructa; !) ""leucorhypara Nyl, Kargostrov (Kullhem), supra muscos vetustos. ?). Lecidea epizanthoides Nyl. in Flora 1865, p. 5, Dixiovagord (Kullhem), ad corticem. ?) nigra vel nigricantia (vel pallescentia) parva (latit. 0,3—0,4 millim.) plana immarginata, demum convexiuscula, intus obscura; spore 8ne incolores oblongo-fusiformes (vulgo superne crassiores) 1-septatze, lon- git. 0,013—19 millim., crassit. 0,004—6 millim., paraphyses mediocres apice clava supra fuscescente vel luteo-fuscescente, hypothecium non- nihil lutescens. Gelatina hymenea iodo vinose fulvescens, thece apice ecrulescentes (dein ibi violacee tinctz). Spore etiam breviores adsunt fusiformi-ellipsoidee. In Th. Fr. l. c. nihil (pro more) dicitur de hy- pothecio, eur nonnihil incertum sit, an descriptio huc spectet. Variant apothecia intus albida (hypothecio incolore) in Helvetia (huc pertinet L. uniseptata Nyl. Enumér. p. 127). !) In substipitata thallus tenuissimus albus opacus subleprosus aut modo macula alba diffusa indicatus; apothecia (fere ut in Brom. rufo) carneo-fuscescentia substipitata basi pallido-albida (ssepius con- strieta et haud raro breviter stipitiformi); spor:ze 3-septate et cetera sicut in L. spheroide. Gelatina hymenea iodo ccrulescens, dein vinose tincta. Etiam supra Lichenes emortuos obvenit. 2) In /eucorhypara thallus albidus sat tenuis subgranulato-in:qua- lis; apothecia sordide testacea (juniora pallida, vetustiora testaceo- fuscescentia, plana marginata aut demum convexiuseula, mediocria (la- tit..0,9—1,5 millim.), intus pallida; sporze 8n: 3-septate, longit. 0,018 —23 millim., crassit. 0,007—8 millim., paraphyses mediocres, hypothe- cium ineolor. Gelatina hymenea iodo vinose rubens, przcedente cceru- lescentia. — Facie obiter visa fere Lecidee decolorantis. Apothecia sepe (juvenilia) omnino pallida (margine, presertim humida, pallido-hyali- no), alibi obscura vel testaceo-fuscescentia (margine obscuriore). — Eandem prope Walkeamàki legit preesstantissimus Kullhem thallo ci- nerascente tenuissimo vel obsoleto, apotheciis convexis (immarginatis) fuscis, junioribus Cpunugcutia) pallidioribus margine nigricante. Mu- Scicola. 3) In L. epizanthoide thallus flavus vel flavidus leprosus indetermi- natus laxus sat tenuis (passim tamen crassitiem adtingens fere 1 milli- metri), demum rimoso-diffractus: apothecia rufa vel rufo-fuscescen- tia sat parva (latit. 0,5—0,6 millim.) convexa immarginata; sporze8»e ineolores oblongz 3-septatee, longit. 0,014—16 millim., crassit. 0,0045 184 Lecidea obscurella. *rufella Nyl., Jalguba (IKullhem), ad lig- num pini vetustum socia Calicii parietini. !) Lecidea luteola Ach. ad cortices variis locis, tamen ad One- gam rara videtur (eandem etiam lectam a cl. P. A. Karsten ad salices juxta Mare glaciale notavi, at specimen inde nunc deest); var. intermedia (Hepp, Stzb. Lecid. nadelf. Sp. p. 42) prope Pertnavolok (Kullhem) corticola ?); var. cerulea (Krb., L. dryina Dub., Friesiana Stzb. l. c. p. 30) prope Tiudie (Simming) calcicola socia Lecanorc vitellinc var. aurelle Ach.?) Lecidea h«matomela Nyl. in Flora 1866, p. 85, prope urbem Petrosavodsk (Simming) ad corticem pini. *) millim., paraphyses non bene discrete, hypothecium incolor. Gelatina hymenea iodo vinose rubens (precedente ccerulescentia levi vel obsole- ta). — Ad corticem putrescentem (betule?). Facie fere Lecidee quernec Ach., apotheciis autem magis rufo-pallescentibus ceterisque notis affini- latem ostendentibus cum L. spheroide. Gonidia glomerulosa. !) In rufella thallus nullus visibilis; apothecia pallide rufa vel lestacea diffusa minuta (latit. circ. 0,25 millim.). plana marginatula (aut margine obsoleto vel nullo); spore 827 ellipsoidez, longit. 0,007 —0,010 millim., crassit. 0,0035—0,0045 millim., paraphyses fere medi- ocres vel gracilescentes clava incolore (non semper bene discrete), hy- pothecium incolor. Gelatina hymenea et theez iodo ccerulescentes (dein sordide violacee tinctee, presertim thecee). 2) In intermedia hac thallus albidus tenuis inzequalis; apothecia carmeo-rosella fere mediocria planiuscula obtuse marginata (humida corneo-hyalina); sporze 8»* aciculares 5— 7-reptatee, longit. 0,042—52 millim., crassit. 0,0020—0,0025 millim., paraphyses gracilescentes, epi- theeium et hypothecium incoloria. Gelatina hymenea iodo vinose ru- bescens (precedente coerulescentia). 3) In cerulea thallus evanescens; apothecia obscura, pallido- fuscescentia vel nigricantia, statu humido dilutiora at margime tum persistente obscuro; sporze aciculares, longit. 0,024—46 millim., cras- sit. 0,015—0,020 millim. (septulis indistinctis), epithecium subincolor (vel vage, hine inde, leviter obscuratum), paraphyses gracilescentes, hypothecium ineolor. Gelatina hymenea iodo vinose rubens (preece- dente ccrulescentia). Sic hsec e Tiudie, thallo adnascens tenui nigri- eanti alieno. *) In Lecidea hematomela thallus macula alba vel albida subeffusa vel vaga determinata indicatus; apothecia nigra vel nigricantia sat parva (latit. 0,5 millim. vel sepe minora) plana marginata, intus pal- mcIrE—ÉRMTUMMM T 185 Lecidea leprodea (Nyl. Scand. p. 213) prope Pertnavolok (Kullhem) ad corticem juniperi. Lecidea fossarum Duf. (Fr. L. E. reform. p. 264), Nyl. Prodr. Gall. Alger. p. 116 (Biatora Rousseli DR. et Mnt. Alger. p. 260, t. 19, f. 4) ad Walkeamáüki (Simming) inter muscos minores et Jungermannias supra terram. !) JLecidea resin Fr. f. minor denigrata (Peziza difformis Fr. S. M. 2, p. 151) prope Pertnavolok et Petrosavodsk (Sim- ming) ad lignum resinosum. Lecidea vesicularis Ach. in regionibus calcareis ad Tiudie, Walkeamüki; L. squalida Ach. prope Tiudie (Kullhem) spo- ris 3—T-septatis. Lecidea sylvicola Flot., Krb. L. sel. 75, prope Käpselkä (Simming) ad saxa. ?) lescentia; spore 824 incolores bacillares 3-septatee, longit. 0,016—25 millim., crassit. 0,002—3 millim., paraphyses discrete mediocres, api- ce earum incrassato violaceo-rubente (inde epithecium violaceo-rubens), hypothecium saltem leviter violaceo-fuscescens. Gelatina hymenea iodo vinose rubescens (precedente ccrulescentia). — Forte sola varietas L. bacillfere, notis allatis tamen haud parum distincta insignisque epithe- cio (lamina tenui) vinose rubescente, qui color etiam nonnihil in hy- pothecio observatur. 1) In Lecidea fossarum hacce thallus evanescens, apothecia car- neo-rufa mediocria (latit. 0,9—1,6 millim.) convexa, intus albida; the- ce polyspore, spors incolores oblongs simplices, longit. 0,006— 0,009 millim., crassit. 0,003 millim., paraphyses graciles, hypothecium incolor. Gelatina hymenea iodo intense ccrulescens. — Frustra om- nino, sicut animadverti in Flora 1866, p. 86, nomen L. fossarum illu- stris Dufourei delendum esse monetur a scriptore "altius inspiciente" et contenditur. id utpote nomen manu scriptum vel solum in herbariis datum nullius esse juris. Facile autem e Lichenographia reformata p. 264 patet, lichenem Dufourei, Lecideam fossarum, herbariis variis distri- butum, jam eo tempore, ibi pro viribus descriptum esse; dicitur scili- cet: forma -Liatore vernalis "aberrans apotheciis immarginatis magis di- aphanis, thallo gelatinoso levi viridi-griseo, in terra uda pingui"; at- que nullam quidem meliorem definitionem in libris suis conscripsit auc- tor Lichenographie reformate. 2) In Lecidea syivicola thallus alutaceus vel sordide pallido-albidus tenuis opacus rimulosus vel passim subleprosus effusus; apothecia 186 Lecidea insularis Nyl. in Bot. Notis. 1852, p. 177 (forte se- paranda a L. intumescente Flot.), prope Klimski (Kullhem), inter Leeanoram glaucomam graniticolam. Lecidea Friesii Ach. prope Gorski et Petrosavodsk (Sim- ming), ad lignum (sporis longit. 0,007—9 millim., crassit. 0.005—4 millim.); Dianovagora (Kullhem), apothecis parum vel vix plicatis. — Lecidea ostreata (Hffm.) ibi raro occurrit apotheciis compositis lobulato-rosulatis (usque latit. 9—4 mil- lim.), ad lignum. Lecidea attendenda Nyl. prope Pertnavolok (Simming) supra thallum Pilophori fibulee "Tuck. (f. soredéoso-capitati sterilis) in- ter cephalodia sordide roseo-palhda, parasitula. !) nigra parva (latit. 0,2—0,4 millim.) convexa immarginata, sepe 2—3 connata, intus incoloria; spore 8»* ineolores ellipsoidez simplices, longit. 0,007—9 millim., crassit. 0,0035—0,0045 millim., thalamium ccrulescens, paraphyses haud discrete, epithecium haud obseuratum, hypotheeium nigricans. Gelatina hymenea iodo vinose rubescens. — Spermatia tenella recta, longit. 0,004 millim., erassit. 0,001 vel paulo crassiores. —- L. dispansam Nyl. (datam in Leight. L. Br. 186; nomine mutando "expansa") male hue relatam vidi; differt vero dispansa apo- theciis planioribus, epithecio nigro, hypothecio fusco, gelatina hymenea iodo cerulescente, neque ea thalamium habet ccerulescens. Locum am- be optime teneant prope Lecideam turgidulam. !) Lecidee attendende thallus nullus proprius: apothecia nigra minuta (latit. 0,15— 0,30 millim.) plana marginatula, intus obscura; spore 82 fusco-nigrescentes oblongo-ellipsoidezee vel oblongse 3-septa- te rectz», longit. 0,010—16 millim., crasseit. 0,004 millim. (Gnterdum D-septatze), thalamium subincolor, epitheeium (vage) et hypothecium fusca, paraphyses (graciles) non bene discrete. Gelatina hymenea iodo intense coerulescens (dein vinose rubens). — Affinis L. sociel/e, sed spo- ris minoribus, epithecio fusco etc. differt; accedit quoque ad L. Ahomoi- cam Nyl. (pertusariicola in Jutlandia lecta a Domino Branth), sed huic spore curvule, thalamium violaceo-rubrieosum etc. Apothecia atten- dende opaca tenuissime subrugulosa (si 40€5 aucta conspiciuntur); tha- lamium obsoletissime (presertim versus hypothecium et epithecium) rubricose rufescens. L. parasitulga Nyl. in hb. Tuckerm. maxime affi- nis parasita Pilophori robusti ad Behring's Strait (C. Wright) differt tha- lamio incolore, epithecio nigrieante, sporis ellipsoideis (longit. 0,009— 14 millim., crassit. 0,005—0,006 millim.); hac eadem lecta in Hollola (Norrlin, 1863) ad P. fibulam f. soredioso-capitatum. - 187 Graphis scripta Ach., Solomina, Klimski (Kullhem et Sim- ming), ad cortices varios. Opegrapha varia f. diaphora (Ach.) ad Käpselkä et Klimski (Kullhem) corticola. Ad Petrosavodsk (Simming) f. pulica- yis (Hífm.). AS Platygrapha periclea (Ach.), Koselma (Simming), ad corti- cem juniperi. Arthonia Onegensis Nyl. in Flora 1865, p. 3, Solomina (Kull- hem), ad corticem abietis. !) Arthonia cinereo-pruinosa Scheer. Enumer. p. 243, prope mo- nasterium Klimski (Simming) ad corticem betulz. ?) Arthonia patellulata *nephromiaria Nyl., Pertnavolok (Sim- ming), supra thallum JNVephromii tomentosi. ?) 7 Thallus Arthonie Onegensi macula alba indeterminata vel subde- terminata indicatus; apothecia fusconigra vel nigra opaca subrugosa minuta (latit. circiter 0,2 millim.), parum prominula, rotundata vel ro- tundato-difformia; spor 82€ incolores ellipsoideze 5-septatee vel trans- versim 6-loeulares (loculis his semel vel pluries sensu longitudinali vel etiam oblique divise, inde spore fere murali-divise) longit. 0,023 —27 millim., crassit. 0,011—16 millim., thalamium incolor. Gelatina hymenea iodo ameene vinose violacea. — Species eximie distincta, licet minuta et externa facie nihil notabile offerens. Macula thalli statu hu- mido subincolor. Spore vetuste fuscescentes, sed tales emortus vi- dentur, neque id ad characteres speciei numeretur. | 2) In Arthonia cinereo-pruinosa thallus albidus tenuissimus opacus effusus; apothecia nigrescentia cesio-pruinosa innata rotundata parva (latit. 0.3—0,4 millim.), intus pallida; spore Se incolores (vetustate infuscate) ovoideo-oblongse 3-septatee, longit. 0,011— 15. millim., eras- sit. 0,005—6 millim., hypothecium incolor. Gelatina hymenea iodo vi- nose rubens (etiam theez ita tincte). — Heec helvetica parum differt magnitudine apotheciorum ssepe paulo majore, sporis interdum 4-sep- tatis (longit. aliquando 0,017 millim., crassit. 0,0065 millim. adtingen- tibus). 3 Arthonia nephromiaria similis A. patellulate minori, apotheciis con- vexis. Thallus vix ullus (vel obsoletus virescens); apothecia latit. 0,1—0,3 millim.; spor: longit. 0,009—0,011 millim., crassit. 0,003—4 millim., epithecium nigricans, thalamium sordidum, hypothecium fu- scum. Gelatina hymenea iodo vinose rubens. 188 Endocarpon rufescens Ach. (et f. lachneum Ach.) prope Tiu- die (Kullhem), ad rupes calcis primitive, squamis hepaticis vel rufo-fuscescentibus imbricatis. Thelocarpon epibolum Nyl. Kosagora (Simming), supra thal- lum Solorince crocee parasitula. !) Verrucaria cartilaginea Nyl., Walkeamàüki (Simming), supra muscos, sed modo sterilis visa. Verrucaria psorodea Nyl. prope Tiudie (Kullhem) ad rupes quartzosas.?) — V. turgidella Nyl., Sordavala (Kullhem) ad saxa calcis primitivze. ?) 1) In Thelecarpo epibolo apotheciorum globulus flavo-virescens prominulus (0,11—0,12 millim.); thecce polyspore, spor incolores oblonge (utroque apice inerassatule), longit. 0,0041— 6 millim., crassit. 0,0020—0,0025 millim., paraphyses graciles non conferte simplices (vel vix ramosc) thecis breviores (crassit. vix ultra 0,0005 millim). Gelatina hymenea iodo vinose fulvescenti-rubens (thecz etiam ita tincte, aut sole thece juniores iodo vinose fulvescentes). — Quoad formam spo- rarum maxime accedit ad Th. zmtermediellum, quod autem majus (globu- lis diam. 0,16—0,21 millim.), sporis minoribus, paraphysibus nullis, ete. 2) Verrucaria pallida *psorodea: thalli squamis cervino-pallidis im- bricato-confertis crustam formantibus (crassitiei 1—2 millim.) diffrac- tam, squamis crenatis vel lobulatis minutis et sepe conerescentibus ; apothecia perithecio nigricante (at variante incolore) ; spors 2ne fuseze vel fuscescentes murali-divise, longit. 0,035—48 millim., crassit. 0,014—18 millim. — Gonidia bymenea subglobosa vel ellipsoidea (lon- git. 0,003—5 millim.) libenter 4 conglutinata (originem communem indicantia). 3) Verrucaria turgidella: thallus lurido-fuscescens vel pallide umbri- no-cervinus inzqualis erassulus (crassit. 0,5 millim., sed etiam crassit. 0,8 millim. et usque 1,6 millim.), rimoso-diffraetus (areolis verrucosis difformi-angulosis latit. 1—3 millim.), verrucis fertilibus confertis con- fluentibus (latit. 0,4—0,5 millim.) turgidulis; apothecia in verrucis his innata, perithecio pallido-incolore, ostiolo fusco vel thallo concolore impresso vel obsolete in impressione protuberante; spor 22 fusce oblongze murali-divise, longit. 0,046—60 millim., erassit. 014—223 mil- lim., gonidia hymenea oblongo-cylindrica (longit. 0,005 — 0,021 millim., crassit. 0,004—5 millim.). — Accedens ad c/opimam, sed thallo crassiore magis lurido, verrucis apotheciorum aggregatis supra ostiolum turgi- dule marginantibus. Stratum gonidiale viride crassum sub strato cor- ticali adest gonidimiis (crassit. 0,005— 7 millim.), ss pius binis conna- tis. Vix nisi forma V .clopime. 189 i Verrucaria migrescens Pers. V. integra Nyl. prope Tiudie (Kullhem) ad rupes calcareas; V. muralis Ach. prope Ki- vatsch (Simming) ad saxa. Verrucaria epigea Ach.; V. velutina Bernh., Nyl. Scand. p. 277, prope Kiyatsch (Simming) supra terram argillaceam. !) Verrucaria. illinita (Nyl. Gall. mer. Pyren. p. 10), Dianova- gora (Simming), ad corticem vetustum (alni?) socia Pannarie triptophylle. *) Thelopsis melathelia Nyl. in Flora 1864, p. 358, Walkea- mäki (Simming), ad saxa crescens supra Hypnum cupressiforme vetustum, mixta inter Lecanoram rubram muscicolam. ?) Tta hoc opusculum, licet ditiones pro maxima parte valde steriles et plantis egenos modo spectans, haud pauca nova ad Prodromum meum Lichenum Scandinavie contulit, unde jam apparet, quatum distat hodierna Lichenum scientia ab ea, 1) Hec Verrucaria velutina e Kivatsch sporis longit. 0,016— 18 mil- lim., crassit. 0,006—7 millim. 2) In Verrucaria illinita khallus albidus tenuis subdeterminatus vel subeffusus; apothecia nigricantia mediocria, perithecio (supra plus minus obducto) infra incolore, parte supera (lumina tenui visa) fusca; sporzs S8n* incolores fusiformes 7-septate, longit. 0,034—44 millim., cerassit. 0,007—8 millim., septis sepe nonnihil irregularibus. — Pre- sertim sporis differt ab accedente V. cAlorotica. 3) In Telopsi melathelia thallus cinereo-virescens tenuis subeffusus (an proprius?); apothecia nigra tuberculoso-coniea prominula rugoso- irregularia (latit. circiter 0,5 millim.), epithecio haud semper extus distincto, perithecio ellipsoideo nigro (at lamina tenui viso rufescente) undique similari; thee: polysporze, sporz incolores oblongz 3-septatee, longit. 0,011—18 millim., erassit. 0,004— 6 millim., paraphyses et ana- physes graciles. Gelatina hymenea iodo leviter vinose rubens vel vi- nose fulvescens, — Hee scotica (in alpe Ben Lawers lecta a cl. Jones) differt precipue gelatina hymenea vel thecis iodo mox leviter ccerule- scentibus (dein violacee nonnihil tinctis). Anaphyses antea filamenta ostiolaria dixi. Gonidia magna lete viridia vel flavoviridia chroole- poidea (moniliformi-juncta, pariete hyalino crasso) laxa (an Chroo/epi?). 20 190 quam in scriptis Elie Fries invenimus. In Lichenographia europea enim (quam reformatam appellat), 1830, in ratione operis p. VIII dogmatice narratur: "Novorum generum et specierum spes inter Lichenes europ;os saltem longe minor est quam in vicinis familis. Dum v. c. ex unico observato- re per paucos menses in Europa decadem novorum generum et centuriam specierum inter Phyceas ultimis annis detectas esse accepimus, per ultima decem lustra vix unus alterve Lichen novum genus constituens in Europa detectus est, specierumque novarum denarium numerum diligentissimus per annum non detegeret." Atque post viginti annos, 1849, in fine suse Summa Vegetabilium | Scandinavie p. 563 legitur: "ad Lichenum familiam pro more vix ull: accesserunt novi- tie." 'lTunc scilicet vix ulli iis in Scandinavia occupati erant. Hodie affirmationes nude et judicia arbitraria facile rejiciuntur ab iis qui intelligunt, sed spes scientiw prosita est in observationibus attentis et in criteriis rite conceptis. Addenda et Corrigenda. Pag. 111, lin. 5, adde (40 Kola). — ]17, — 40: hoc lege hzc. : — 1217, — 9, &dde (107). — 138, — 230, fuscata lege smaragdula. — 140, — ultima: violaceam lege violaceam in Lecenora ventosa, — 142, — 21, adde: (171 Kola, et quoque ibi salicieola). — 157, — 4, adde: (128 Imandra, 168 Lumbofski, 169 Po- noi, 179 Warsina, 179 Ponoi). — 157, — 32, n lege non. — 174, — 39:220 lege 223. INDEX NOMINUM presertim ad Liehenographiam Seandinavicam aecedentium. adpressa Hepp. . eeruginella Nyl.. affims Stzb.. albellula Nyl. albolutea Nyl. alniaria Nyl. . alpestris Smmrf. alpina Hepp.. alpina S8mmrf. . alpinus Ktz. . arceutina Ach. atrosanguinea Scher.. attendenda Nyl. bacillaris CAch.) belonioides Nyl. Berengeriana Mass. boreella Nyl. Bouteillei Desmaz. . cesiorufa Smmrf. . castanea Hepp. . cervinula Nyl. chlorotica Ach. . coerulea Krb. conferenda Nyl. contractula Nyl. . coralloidea Nyl. crassipes Th. Fr. . crenata Nyl. . critica Nyl. cupreoatra Nyl. . dactylina (Ach.) declinata Nyl. decolorella Nyl. deficiens Nyl. delicatula Th. Fr. . Pag. 153. [43. 154. 147. 129. 152. ZI I5. La: 136. 103. 154. 155. 186. 17) 139. 144. 157. 152. 128. :Bpbod. SGD, x38. 184. 160. 126. 156. 164. 139. 138. 22 ISl. . 140. 177. xu Eos NAR 2/6 181. deplanatula Nyl. Diapensie Th. Fr. difformis Fr. diphyes Nyl . discoidella Nyl. . dispersa (Pers.) . dryina Dub. . ecmocyna Ach. . enalla Nyl. enclitica Nyl. epibolum Nyl. epigzella Nyl. epigena Nyl. epilithellum Nyl. epiphza Nyl. epixanthoides Nyl. . extendens Nyl. . fallacissima Stzb. fibula Tuck. . flexella (Ach.) foliicola Nyl. fossarum Duf. . Frankliniana Leight. . Friesiana Stzb. . fusca Scher. . gemmifer (Tayl.) glabra Nyl. globulosa Flk. gracilenta Ach. . graminicola Nyl. grisella Flk. . griseoalba Anz.. . heematomela Nyl. haematopis Smmrf. Heerii Hepp.. Pag. 13086 144. 185. 129. 149. 181. 184. 176. 148. 148. 188. 165. 149. 168. 147. 183. 104. 173. 19. 167. 163. 185. 173. 184. 143. 174. 132. 149. 178. 163. 160. 173. 184. 104. 152. 192 helveticum Ach. Heppii Neg. . herbarum Hepp. heterella Nyl. heterobaphia Anz.. homoica .N yl. hypopodia Nyl. . hyporhiza Nyl. . illinita Nyl. 'impressellum Nyl.. intercalans Nyl. intermedia Hepp. intermediellum Nyl. isidiosum Nyl. . Kolaénsis Nyl. . leucolepis Whlnb. . leucorhypara Nyl.. leucothelia Nyl. lutea (Dicks.) mammillosa Th. Fr.. melathelia Nyl.. melina Kphb. microcelis Ach. . minuta Scheer. misella Nyl. . mutabilis Ach. . nephromiaria Nyl.. nigricans Tuck. nivalis Krb. . obscurella Smmrf. . olivetorum Ach. Onegensis Nyl. . parasitula Nyl. . 279. 182. 155. 147. 152. 186. 168. 123. 44189. 168. 161. 184. 168. 179: 146. 181. 183. 170. 182. 172. 189. 166. 136. 145. TW. 137. 187. 128. 129. 147. 180. 187. 186. peminosa Nyl. pertusa Schrank. . . pertusariella Nyl. . phaeotera Nyl. . psorodea Nyl. quadratum Lahm. . revertens Nyl. . rufela Nyl. . sinapisperma DC. . sociella Nyl.. : sphinetrinoidella Nyl.. Stereocaulorum Th. Fr. . subarctica Nyl. . subincompta Nyl. . subpallens Nyl. . subradians Nyl. substipitata Nyl. . . succedens Nyl. . . . superellum Nyl. Sylvicola Flot. ternaria Nyk) SOS trechalea Nyl. tristior Nylo «M iurgdellg Nyl.. reg tylocarpa Nyl. tylorhiza Nyl. uniseptata Nyl. . urceolata Th. Fr. . velutinum (Ach.) viridula Scher. . vitellinula Nyl. . Wallrothii Tul. . Wrightii Tuck. . . 170. 180. . 172. 143. 188. 105. 103. 184. 181. 165. ne 182. 123. 155. 154. 136. 183. 131. 168. 185. 151. TUR 143. 188. 150. 122. 183. 165. 178. 179. 127. 150. 180. ENUMERATIO FUNGORUM ET NYXOMYGCETUM IN LAPPONIA ORIENTALI AESTATE 1861 LECTORUM. AUCTORE P. A. KARSTEN. H m , $ [ «m TN Ny hh R^ EL Vo JE » umm Abe. I j » ) M h viu. P * . N e ^ fn r j & tek anke 5L Y i ps 1 , , ! rnn n "n á | x Gn n | imba, - / a räta r inan OTfA dU) $ | » Viva ti tán , eri, ur í TX j Ch m m h " ba * LS NA A icti i , RUTEDYROIY M legentes W)] WD Les. j i ATA 1 ea ^ H | P^ 35 3 " i ÅN eds kx Deco LETRILERO CE d CERE n1 (t 2s À ) ] ior S UN N MUSOQTOS IaAt-3 mA ATA. " SAOTOUA ve ] s Pei (HORE e b fe : IS (dietas fungorum itinere in Lapponia orientali botanico, qvod a N. I. FELLMAN et me estate 1861 sumptibus Societatis pro Fauna et Flora Fennica factum, mihi demandata, non pos- sum, qvin catalogum earum plantarum, in hocce lectarum, illi Societati tradam. Species, in eo itinere lectz, sunt circiter 425. Numero hoc sane infimo neutiqvam concludendum fungorum Lappo- niam orientalem esse inopem. Qvamvis haec regio, in uni- versum formas alens pauciores, specierum copia cum Fennia australi, ubi e spatio multo minore 2000 species vel ultra sunt cognite, non comparanda, numerum tamen sollicitissima pervestigatione ad triplo majorem vel ultra augeri posse duco. Qvippe cum fungi, saltem carnosi, ut perbene constat, in di- versis terris magis, qvam reliqvz plante, sint communes, ho- rum proventus magis ab indole regionis physica, qvam varie- tate climatis, pendeat et quum deniqve pars hujus regionis maxima silvis pineis vel abiegnis, in qvibus fungi, praeprimis spectabiles et perfectiores, ut Cortinarii, Agarici, Hydna, Cla- varie, eximie luxuriant, plus minus est obducta, vegetatio Lapponica tantam egestatem et tantas diversitates a flora Fen- nie australis, qvantas hic catalogus prwbet, proferre non po- test. Cause propterea messis exigue non in paupertate ve- getationis sed in alus rationibus qverende sunt, ut in defectu arborum nobiliorum herbarumqve plurium, in Fennia meri- dionali obvenientium, qvare numerus Pyrenomycetum, in parti- bus omnis plante morientibus vel emortuis vigentium et sine dubio formis ditissimorum, maxime diminutus evadit, in aere sicco vel in genere tempestate, vegetationi non favente, qvare plurimi, imprimis carnosi et meteorici, ut multi Agaricinei, Clavarinei et Myxomycetes, nec non coriacei, ut nonnulli Hyd- nacei, provenire non valebant, in eoqve deniqve qvod, prius- 196 qvam fungi, sic dicti serotini, ex. gr. Agaricus eqvestris, seroti- nus, mitis, Hygrophorus hypothejus, in tota Fennia vulgares et in Lapponia, saltem australiore, certe obveniendi, organa fruc- tificativa explicare inceperant, reverti sumus coacti. E speciebus eminentioribus privisque sunt notandz: A- garicus gemmatus PAUL. adhuc ad Petropoln et Parisios, at nondum in Svecia observatus; Lenzites septentrionalis IKARST., maxime insignis; Clavaria nigrita PERs.; Polyporus elegans BULL., P. rufopallidus "TRoe., P. triqveter SECcR., P. Pini Fn.; Corticium livido-ceruleum KARST., in universum in Fennia non nimis ra- rum, sed cum C. livido commixtum; C. violaceo-lividum (Sowu.), Lapponiz, ut videtur, privum; Kneiffa setigera FR.; Splanchno- myces Rabenhorstii CoRpA, adhuc in Fennia tantum in Runsala lectus; Polysaccum boreale KansT., valde notabile; Vibrissea trun- corum. (ALB. ScHWw.); Peziza canina KaRsT.; Ascobolus rufo-palli- dus KansT., A. lapponicus KARST.; Pulparia arctica KARST.; He- lotium janthinum FR.; Cyathicula suboviensis KARST., C. elegantula Kansr.; Crumenula Urceolus (FR.), Cr. fibrosa FR., Cr. pusiola Kansr.; Urnularia boreella KAnsT.; Phacidium bacilligerum KARST.; Hysteriwn. dissimile Kansr., H. apiculatum WoRWSK., antea in Kamtschatka et prope Upsaliam lectum; Hypoxylon macrospo- rum KansT., H. pauperatum KansT., H. mammatum W AWLENB.; Hy- pocrea riccioidea. (Borr.); Dothidea Hysteriiformis Kansr.; Nectria Sceptri KARST.; Spheria vicinula NYL., Sph. cornigera Kansr., Sph. dispersella NYL., Sph. planiuscula Fuzs., Sph. Sangvisorbe Kansr., Sph. ignavis DE N., Sph. grumiformis IKAnsT., Sph. tri- chophila KARST., Sph. propendula KansT., Sph. excentrica KaRsr., Sph. lichenicola DE N., Sph. abscondita KanRsT.: Chetomium fimi- sedum KARST.; Stilbum coprophilum KARST.; Aecidium Aliiatum Pzns., Aec. Thalictri GREV., Aec. Actaee OrtTZ., Aec. Primule DC.; Puccinia Trollii KARST.; Coleosporium Spiree KaARsT.; Leocarpus ochraceus (Korrw.); Stemonitis Physaroides ALB. Schw. ; Quod ad dispositionem systematicam adtinet, systema il. FmiEsu, mutationibus tamen progressu et evolutione scien- tie mycologice summopere necessariis, factis, adhibui, [SJR d BASIDIOMYCETES. I. — HYMENOMYCETES. Fam. I. — AGARICINI Fr. . Agaricus (Amanita) muscarius L. Passim. . Ag. vaginatus Bull. Frequens. . Ag. gemmatus Paul. var. Lapponicus, pileo albo. In ripa fluminis Tuloma arenosa. . Ag. (Tricholoma) rutilans Scheff. Knàásá-guba. . Ag. (Clitocybe) clavipes Pers. Soukelo. . Ag. infundibuliformis Scheff. Semel modo (ad Sou- kelo) observatus, at verisimiliter freqventer obveniens. . Ag. odorus Bull. In silvis inter Paanajárvi et Soukelo. . Ag. laccatus Scop. Freqventissime. . Ag. (Collybia) dryophilus Bull. Sat freqvens per totam Lapponiam. . Ag. velutipes Curt. Passim in tota Lapponia. . Ag. (Mycena) rubromarginatus Fr. Passim (Knäsä- guba, Kitsa, Kola). . Ag. purus Pers. Knàásá-guba, Soukelo. . Ag. cirrhatus Pers. Passim ad Kola usqve. . Ag. lacteus Pers. Passim. . Ag. galericulatus Pers. Freqvens. . Ag. filopes Bull. Kantalaks, Sascheika. . Ag. vulgaris Pers. Passim. . Ag. roridus Fr. Prope Kola. EAT . (Omphalea) umbelliferus L. Freqvens usqve ad Mare-glaciale. . Ag. campanella Batsch. Knäsä-guba. 198 21. Ag. fibula Bull. Passim. 22. Ag. Swartzii Fr. Prope Kola. 23. Ag. gracillimus Weinm. Rasnavolok, Kola. 24. Ag. (Pleurotus) pulmonarius Fr. Passim per Lap- poniam totam. 25. Ag. algidus Fr. var. sorbinus, pileo ccrulescenti-um- brino, vix unciali. — Ad cortices Sorbi aucuparie prope Kola. 26. Ag. (Pluteus) cervinus Schef. Per totam Lappo- niam freqventer obveniens. 27. Ag. (Entoloma) griseo-cyaneus Fr. Kola. 28. Ag. (Leptonia) serrulatus Pers. Sascheika. 29. Ag. (Nolanea) pascuus Pers. Freqvens. 30. Ag. (Pholiota) precox Pers. In tota Lapponia fre- qvens. 31. Ag. curvipes Fr. In Betula ad Kantalaks. 32. Ag. mutabilis Scheff. In silvis inter Paanajárvi et Soukelo. 33. Ag. marginatus DBatsch. Prope Koutajárvi et Soukelo. 34. Ag. (Flammula) carbonarius Fr. Ad Kola usqve passim. 35. Ag. (Inocybe) lacerus Fr. Freqvens. 36. Ag. (Galera) tener Scheff. Ad Kola usqve passim. 37. Ag. Hypnorum Batsch. Freqvens. 38. Ag. Sphagnorum Pers. Ad Mare Glaciale usqve fre- qvens. 39. Ag. mycenopsis Fr. Soukelo. 40. Ag. (Psalliota) arvensis Scheff. Unicum specimen ad templum paroecie Kuusamo observatum. 41. Ag. (Stropharia) Hornemanni Fr. Soukelo. 42. Ag. semiglobatus DBatsch. Sat freqvens. 43. Ag. (Hypholoma) capnoides Fr. Freqvens. 44. Ag. Candollianus Fr. Passim. 45. Ag. (Psilocybe) atrorufus Scheff. Passim. 46. Ag. (Pancolus) separatus L. Freqvens. 47. Ag. campanulatus L. Passim. 48. Coprinus radiatus Fr. Passim. 199 . Bolbitius flavidus (Bolt.). Knàáságuba. . Cortinarius collinitus (Sow.). Freqvens. . C. cinnamomeus (L.). Passim. . C. armillatus (L.). Passim usqve ad Kola. . C. caperatus Fr. In sylvis inter Soukelo et Kuusamo. . Paxillus involutus (Batsch.). Ruva, Sascheika, Ras- navolok. . P. panuoides Fr. Knisá-guba. 56. Hygrophorus miniatus Fr. Sat freqvens. 57. H. conicus (Scop). Ruva. 58. Lactarius torminosus (Scheff.)) Freqvens. 59. L. necator (Bull). Sascheika, Soukelo. 60. L. deliciosus (L.). Sascheika, Ruva. 61. L. uvidus Fr. Ruva. 62. L. rufus (Scop.) Freqvens in tota Lapponia. 63. L. helvus Fr. Passim. 64. Russula delica Fr. Soukelo. 65. R. emetica Fr. Passim. . Cantharellus infundibuliformis Scop. Rarus. . Marasmius perforans Hoffm. Freqvens. . M. androsaceus (L.). Freqvens. . M. oreades (Bolt.). Knisá-guba. . Lentinus lepideus (Bull). Passim usqve ad Kola. Var. monstrosa. Knäsä-guba. . L. dentatus (Pers). Sat freqvens. . Lenzites szpiaria (Sow.). Freqvens. . L. septentrionalis n. sp. — Pileus sessilis, dimidiatus, convexulus, postice gibbus, floccoso-fomentarius, radiato- rugulosus, pallescens vel fuscescenti-pallidus, obscurius zonatus, glabrescens, margine membranaceo subnigricante, 5—6 cm. circiter latus, 4 cm. circiter longus; lamelle simplices, conferte, ventricosc, latissimz, tenuissimse, fusce. Ad Detulam in Lapponia australi (Soukelo, Knisi- guba) et Ostrobottnia boreali (Kuusamo). 200 100. 102. 103. 104. 105. Fd Fd Fd Fd Hd "d Fd Fd FU Hd Hd "d Fd bd EB bd Ed bd 0:19 PU. FOUREU E UE USFU S UEFU Fam. HI. — POLYPOREI Fr. . Boletus luteus L. Per totam Lapponiam freqvens. . bovinus L. Passim ad Kola usqve. . variegatus Fr. Prope Kantalaks. . Subtomentosus L. Passim in tota Lapponia. . versipellis Fr. Knäsä-guba, Ekostroff. . Scaber Fr. Freqvens ad Mare Glaciale usqve. olyporus brumalis Fr. Passim ad Kola usqve. perennis Link. Knásá-guba, Rasnavolok. elegans Bull. var. albus. Rasnavolok. nidulans Fr. Rasnavolok, Knäsä-guba. dichrous Fr. Prope Välijärvi in parecia Kuusamo. . borealis Fr. Kantalaks. betulinus Bull. Passim. fomentarius L. Freqvens. nigricans Fr. Freqvens. igniarius Fr. Freqvens. .salicinus Fr. Passim in tota Lapponia. . pinicola Sw. Freqvens. . cinnabarinus Jacq. Freqvens in pareciis Kuusa- mo et Pudasjärvi. . P. rufopallidus Trog. Passim, ex. gr. Koutajárvi. . P. triqveter Secr. In sylvis inter Soukelo et Kuu- samo. . P. odoratus Wulf. Duo specimina juvenilia et minus bene evoluta, ad terram crescentia, prope Kolam inventa. . Pini Fr. Rasnavolok, Kola. . hirsutus (Schrad.). Knàsá-guba. velutinus Pers. Soukelo. . Zonatus Nees. Sat freqvens. versicolor (L.). Kniàsá-guba. abietinus Dicks. Freqventissime. callosus Fr. Prope Knäsä-guba. vulgaris Fr. Passim. vaporarius Pers. Sat freqvens. .molluscus Fr. Ad hgnum pineum prope Susijärvi. 106. 107. 108. 109. 110. 111. 112. 113. 114. 115. 116. 117. 118. 119. 120. 121. 122. 123. 124. 125. 126. 127. 128. 129. 130. 201 Dedalea unicolor Fr. Freqvens. D. mollis Somm. Ad ramulos Populi circa Kola. Merulius tremellosus (Schrad.) Passim usqve ad Kola. M. niveus Fr. Per totam Lapponiam freqvens. M. molluscus Fr. Ad Kola usqve passim. Fam. III. — HYDNACEI Fr. Hydnum imbricatum L. In Lapponia australi pas- sim. H. fuscoatrum Fr. Ad corticem Betule prope Kou- tajárvi, haud procul a Knäsä-guba. H. ferruginosum Schrad. Ad sarmenta abiegna et terram in caverna subterranea prope Knàsá-guba obvium. Irpex fuscoviolaceus Fr. Ad truncos Pini et Be- tule prope Kola. Irp. obliquus Fr. Ad Populum prope Kola. Irp. paradoxus Schrad. Prope Susijàrvi. Phlebia contorta Fr. Ad lignum arborum frondosa- rum prope Soukelo et Kola. Fam. IV. — AURICULARINI Fr. Thelephora palmata (Scop.). In regione meridionali passim. Th. laciniata (Pers). Freqvens. Stereum purpureum (Pers.) Freqvens. St. hirsutum (Willd). In tota Lapponia freqvens. St. sangvinolentum (Alb. Schw.). Ad Kola usqve passim. St. tabacinum Fr. Kola, lIiava, prope Susijárvi. St. rugosum Fr. Ad Kola usqve freqvens. St. abietinum (Pers.). Prope Knisá-guba. Corticium salicinum Fr. Freqventissime. C. giganteum Fr. Knäsä-guba. C. radiosum Fr. Ad Kola usqve freqvens. C. leve (Pers.). Passim. C. sangvineum Fr. Knüsàá-guba. 202 131. 132. 133. 134. 135. 136. 137. 138. 139. 140. 141. 142. 143. 144. 145. 146. 147. 148. 149. 150. 151. Corticium calceum Fr. Ad Kola usqve passim. C. ochraceum Fr. Ad lignum et corticem Salicis pro- pe Knàásá-guba et Kola. C. lividum (Pers.)) Prope Kniásá-guba. C. livido-ceruleum Karst. Fung. Fenn. exs. Ad lig- num emortuum betulinum prope Ruva. C. cinereum Fr. Sat freqvens usqve ad Kola. C. incarnatum Fr. Ad Kildin usqve passim. C. violaceo-lividum (Somm.). Ad Salices in regione Kolaénsi. C. comedens (Nees.)). Ad Alnos in Lapponia boreali usqve sat freqvens. d Hypochnus olivaceus Fr. Ad lignum pineum pu- tridum prope Kniásá-guba. Cyphella anomala (Pers.) Usqve ad Kola sat fre- qvens. Kneiffia setigera Fr. Ad Soukelo. Fam. V. — CLAVARIEI Fr. Clavaria fragilis Holmsk. In Lapponia australi pas- sim. Cl. nigrita Pers? Ad terram arenosam prope Kola versus Tuloma. Cl. mucida Pers. Soukelo. Calocera viscosa (Pers.)) Soukelo. IL — TREMELLINI Tul. Fam. I. — TREMELLINEI Fr. Exidia recisa Fr. Prope Ruva et Kola ad Salices. Ex. repanda Fr. Soukelo, Kitsa, Kola. Ex. glandulosa (Bull). Knásá-guba ad ramos Alni. Tremella foliacea (Pers). Ad Kola usqve passim. Tr. lutescens Fr. Kantalaks, Kola. Tr. mesenterica Retz. Soukelo. 152. 153. 154. 155. 156. 157. 158. 159. 160. 161. 162. 203 III. — GASTEROMYCETES. Fam. I. — HYMENOGASTREI Fr. Splanchnomyces Rabenhorstii Cord. (Rhizopo- gon luteolus Fr.) In margine rivuli ad Knásá-guba. Fam. II. — SCLERODERMEI Fr. Polysaccum boreale Krst. Fungi Fenn. exsiccati, Cent. VI. — Peridium subglobosum, album, altitud. 9 cm., crassit. 5— 6 cm., stipite concolori, altit. et crassit. 1,5 cm.; peridiola irregularia, oblongata; spore sphsroidez, umbrine, aculeis minutis ornate, diam. 7—13 mmm. *) — P. Pisocarpio arcte affinis. Ad arenam vie magne in parecia Pudasjärvi, m. Aug. Fam. III. — LYCOPERDACEI Fr. Lycoperdon bovista L. Passim. L. gemmatum Datsch. Ad Kola usqve non infreqvens. Bovista plumbea Pers. Passim. B. nigrescens Pers. Passim. Fam. IV. — NIDULARIACEI Fr. Cyathus crucibulum Hoffm. Sat freqvens. Sph:erobolus stellatus Tode. Passim. Fam. V. — TRICHODERMACEI Fr. Hyphelia terrestris Fr. Passim. Hyphoderma roseum Fr. Passim. Trichoderma viride Pers. Ad Kildin usqve passim. +) I mmm. — 1 mikromillimeter = 0,001 millim. 163. 164. 165. 166. 167. 168. 169. 170. Lz 172. 173 174 175 ASCOMYCETES. l. — DISCOMYCETES. Fam. I. — HELVELLACEI Fr. Helvella esculenta Pers. In Lapponia meridionali passim. Mitrula paludosa Fr. Knàásá-guba. Cudonia circinans (Pers). In Lapponia meridionali passim. Vibrissea truncorum (Alb. Schw.). Locis humidis ad virgulta prope Kola. Peziza badia Pers. Ad Kola usqve freqventissime obvia.: P. cerea Sow. In fimetosis prope Knäsä-guba. P. vesiculosa Bull. Ad Kola usqve passim. *) P. carbonaria Alb. Schw. Sat freqventer in Lappo- nia boreali usqve obvenit. P. violacea Pers. Knäsä-guba. P. granulata Bull. Supra fimum vaccinum pluribus locis in Lapponia media usqve. . P. rutilans Fr. Ad Kola usqve passim. . P. ollaris Fr. Prope Soukelo, Kitsa. . P. canina Karst. Syn. Pez. et Asc. Fennie p. 9. Supra *) Alicubi in Lapponia magis australi Pezizam Bulgarioidem Rab. Fung. Eur. n. 1008, ni fallor, etiam observavi. Eam, in Fennia australi et media (cirea Wasa) sat freqventer obvenientem, ad Pez. tub erosam (e Mustiala tantum mihi cognitam) var. strobilinam in Synopsi Peziz. et Ascob. Fennie false traxi. 176. 171. 178. 179. 180. 181. 182. 183. 184. 185. 186. 187. 188. 205 fimum caninum passim. Meridiem versus saltem ad Mustiala descendens. Peziza subhirsuta Schum. Prope Knàásá-guba. P. hemispherica Wigg. Passim. P. scutellata Pers. Ad sinum Kolaénsem usqve vul- garis. P. stercorea Pers. Sat freqvens. P. nigrella Pers. Passim in Lapponia australi, ex. gr. Koutajárvi, Knàásá-guba. Ascobolus pilosus Fr. Supra fimum Lemmi norve- gici ad Kola. Asc. furfuraceus Pers. In fimo vaccino ad Kola us- qve freqventer obvius. Asc. glaber Pers. Supra fimum vaccinum passim, ex. gr. Knàsá-guba, Kola. Asc. papillatus Pers. In Lapponia magis australi passim. Asc. rufo-pallidus Karst. Syn. Pez. Fenn. p. 44. — Sub- gregarius; cupula obconica, minor, glabra, rufescens, di- sco plano-concavo, ex ascis papillato, pallidiore margine- qve fimbriato; spore ellipsoidez, longit. 21—25 mmm,., crassit. 12—14 mmm. Supra fimum Lemmi norvegici prope Kola. Asc. lapponicus Karst. Syn. Pez. Fenn. p. 45. — Gre- garius; cupula subgelatinosa, e concavo plano-convexa, glabra, submarginata, flavidopallens, disco virescenti-pal- lido, minima; spore ellipsoidez, longit. 18—20 mmm., crassit. 12—13 mmm. Bulgaria sarcoides Fr. (Tremella sarcoides Fr.). In Lapponia boreali usqve sat freqvens. Pulparia n. gen. — Cupula e claveformi applanata, mollissima, subgelatinosa; asci 8-spori; paraphyses nume- rose; spore simplices, sphzeroidez vel oblonge. P. arctica n. sp. — Ceespitosa; cupula primum clavz- formis vel oblongata, tandem discoidea, applanata, mar- ginata, subgelatinosa, cssia, deorsum in stipitem brevem crassum protracta; asci clavato-cylindracei, longit. circit. 206 189. 190. 191. 192. 193. 194. 195. 196. 197. 198. 199. 200. 201. 202 203 204 173 mmm. (pars sporifera 80—84 mmm .), crassit. 11— 13 mmm.; paraphyses filiformes, gracilescentes, flexuo- see, longissimze; spore sphi:eroides, uniseriales, hyalinse, longit. et crassit. 10—11 mmm. Syn. Peziza umbo- nata Pers. p. p. Ad lignum mucidum salicinum in salicetis umbrosis uliginosis haud procul a Kola versus Tuloma, die 27 Juli. Calloria stillata Fr. Freqvens. C. deliqvescens Fr. Soukelo. C. Fusarioides Berk. Sat freqvens saltem in Lap- ponia media usqve. Ditiola radicata Fr. Ad Kola usqve passim. — In- terna structura multum cum Tremellinis et Callo- riis (Dacrymycetibus) commune habet. Chlorosplenium :vruginosum (Fl. Dan.). Passim. Helotium citrinum (Datsch.). Per Lapponiam to- tam freqvens. H. herbarum Fr. Passim. H. epiphyllum (Pers) Passim. H. rhodoleucum Fr. Supra qvisqvilias prope Kola versus Tuloma. H. janthinum Fr. In ligno mucido Betule ad Knäsä- guba. — Nostrum 1,5—3 mm. altum, ascis cylindraceis, paraphysibus parum distinctis, sporis plerumqve oblon- gato-ellipsoideis, longit. 6-8 mmm., crassit. 3—4 mmm. H. amenti (Batsch.). Sat freqventer in tota Lapponia obvenit. H. lenticulare (Bull)? Ad radices denudatas Pini prope Knásá-guba. Species recedentes. H. amentaceum (Balb. Passim in Lapponia saltem meridionali. H. firmum (Pers.). Sat freqvens. H. virgultorum (Fl. Dan.). Sat freqvens. H. fuscum (Pers.). Ad Kola usqve freqvens. 205. 206. 207. 208. 209. 210. 241. 212. 213. 214. 215. 216. 217. 218. 219. 201 Helotium cinereum (Batsch.). Usqve ad insulam Kildin sat freqvens. H. livido-fuscum Fr. Soukelo. H. vulgare Fr. Kniüsá-guba. Cyathicula vulgaris De N. Freqvens usqve ad Kola. C. clavata (Pers.) var. Suboviensis, tota lutescenti- pallida, sporz tereti-oblongse, longit. 5—8 mmm., crassit. 2—3 mmm. — Ad ferulas Umbelliferarum majorum (An- gelice etc.) dejectas im Subovi, m. Julio. C. calyculeformis (Schum.) Ad lignum vetustum salicinum in Subovi, m. Julio. — Nostra infundibulifor- mis, villosa: cupula umbrino-fusca, disco lutescenti-fusco vel sordide lutescente, 1 mm. circiter alta et lata; stipes crassiusculus, latitudine cupule brevior; asci cylindracei, pars sporifera longit. circa 46 mmm., crassit. 4A—6 mmm.; spore biseriales, simplices, incolores, fusoideo-elongat:e, longit. 10—12 mmm., crassit. circa 2 mmm. C. caulicola (Fr. Freqvens. C. clandestina (Bull). Passim. C. virginea (Batsch.). Freqvens. C. nivea (Bull). Passim. C. calycina (Schum.). Ad Kola usqve freqvens. C. bicolor (Bull). Sat freqvens. C. hymeniophila Karst. Syn. Pez. Fenn. p. 21. Supra hymenium Polypororum vetustorum cruenta- tum ad Kola et prope Knàásá-guba. C. villosa (Pers.) Passim, ex.gr. Sascheika, Soukelo. — E Sascheika qvoqve spiciminula, ut videtur, C. sul. fure: (Pers.) exoleta et decolorata possideo. C. elegantula Karst. — Cupula sessilis, hemisphzerico- applanata, margine conniventi-inflexo, nigra, nitidula, villo purpurascente fusco, demum facile secedente, obve- lata; spore teretiuscule, simplices, incolores, longit. 7— 14 mmm., crassit. 2—9 mmm. Villo detrito, obiter visa, formis Spherie Patellc minori- bus haud dissimilis. A C. nidulo, cui proxima, multis notis differt. Ad ferulas Umbelliferarum prope Soukelo, m. Junio. 208 220. 2M. 222. 223. 224. 225. 226. 227. 228. 229. 330. 331. 232. 233. 234. Species recedentes. Cyathicula papillaris (Bull). Prope Ruva. C. hyalina (Pers.). Passim. C. punctiformis Fr. Passim. Orbilia leucostigma Fr. Sat freqvens. Orb. coccinella Somm. In regione Kolaénsi ad cor- tices Salicis passim. Lachnella flammea (Alb. Schw.). Ad hgnum Po- puli et Salicis ad Mare Glaciale usqve freqventissima. L. barbata (Kunz.) Ad corticem ramorum Lonicer:e Xylostei et cerule:cw in Lapponia media usqve fre- qvens. Trochila atrata (Pers). Passim. Schmitzomia radiata Fr. Passim, ex. gr. prope Su- sijárvi ad lignum salicinum et ad Kola. Dermatea fascicularis Fr. Ad Salicem, Sor- bum et Populum per totam Lapponiam sat freqvens. D. Padi Fr. In ramulis Pruni Padi prope Kola et sinum Kolaénsem. Cenangium Ribis Fr. Ad Ribem rubrum prope Kola. C. Aucupari: (Pers). Ad Soukelo, exeunte Junio. C. fuliginosum (Pers.). — Cupula obovoidea vel sph:er- oidea, dein vertice depressa oreqve rotundo, rimose de- hiscentia, e ferruginascenti-furfuracea glabra, nigra, ni- tidiuscula, longitudinaliter rugoso-striata, inanis, hyme- nio latera interiora vestiente, solitaria vel ssepius c:espi- tosa; paraphyses copiose, filiformes, tortuosse; asci cy- lindracei; spermogonia nigra, glabra, vertice irregulariter rumpentia, subsph:eroidea, spermatiis fusiformibus, trisep- tatis, hyalinis, plus minusve curvulis. In Rab. Fung. Eur. n. 938 spermogonia sub nomine "Pilidii fuliginosi Awd." dantur. Ad ramulos salicinos in Subovi. C. Ledi (Alb. Schw.). Ad Ledum palustre prope Kola. — Forte ad Crumenulam transferendum. 235. 236. 237. 238. 239. 209 Crumenula urceolus (Fr.). Ad Vaccinium uligino- sum prope Kola, m. Julio. Cr. fibrosa (Fr.?) Karst. Ad lignum betulinum in Lap- ponia magis australi. — Spore filiformes, septate, lon- giuscule. — Phacidium fibrosum Fr. Exs. 162? Cr. pusiola Karst. — Cupula sessilis, superficialis, glo- bulosa vel vertice depresso subhemisphsrica, ore rotun- dato, subintegro, in sicco coarctato dehiscens, nigre- scens, humectata fuscescens, striata, glabra, punctiformis, excipulo coriaceo, flaccido, e fibris longissimis divergen- tibus fuscis eleganter contexto, disco urceolato rufescenti- pallido; paraphyses copiosissime, filiformes; asci teretes, longit. 24—40 mmm., crassit. 9—4 mmm.; spore dilu- tissime hyalino-luteole, longit. 4—6 mmm., crassit. 2 mmm. Cum Heterospheria Phacidioide Fr. non confundenda. Supra folia emortua arida Elymi arenarii in in- sula Maris Albi (Woronie-schelke), exeunte Julio. Fam. II. — PHACIDIACEI Fr. Urnularia n. gen. Perithecia primum clausa, inania, demum vertice ri- moso- vel laciniato-dehiscentia; excipulum submembrana- ceum hymenio intra undiqve vestitum; paraphyses di- stinctze; asci 8-spori; spore oblongs vel subellipsoide:e, simplices, guttulis instructz. Urn. boreella n. sp. — Perithecia e ligno. erumpen- tia, tandem adnato-superficialia, sparsa, orbicularia, spheer- oideo-applanata; spore longit. 6—' 7 mmm., crassit. 4—5 mmm. Ad lignum juniperinum vetustum in Kitofka-guba, die 10 Juli. Phacidium bacilligerum n. sp. — Perithecium e ligno erumpens, orbiculare, plano-depressum, nudum, ni- grum, leve, laciniato-dehiscens, disco pallido, 1 mm. cir- citer latum; paraphyses distincte, filiformes; asci 8-spori, clavati; spore cylindracesz, curvule, incolores, 20 —25- 22 210 240. 241. 242. 243. 244. 245. 246. 247. 248. 249. 250. 251. 252. 259. 254 septate (pluriloculares), longit. 44— 64 mmm., crassit. 4 —' mmm. In ligno vetusto salicino prope Kola. Phacidium Pini (Alb. Schw.). Ad Kitofka-guba us- qve passim. Ph. leptideum Fr. Ad Kola usqve sat freqvens. Ph. Ledi (Alb. Schw.)). In tota Lapponia passim. Ph. Andromed:e fr. Per Lapponiam totam ad An- | dromedam polifoliam freqventer obvenit. Ph. Oxycoccos Fr. Ad Kola usqve sat freqvens. Asci null. Hysterium pulicare Pers. Per totam Lapponiam fre- qventissimum. H. angustatum Alb. Schw. Ad corticem Betule sal- tem in regionibus meridionalibus non rarum. H. elongatum Wahlenb. Freqvens. H. dissimile Karst. — Sparsum vel gregarium, sub- immersum, rigidum, forma varium, lineari-lanceolatum et acuminatum, tandem sepissime orbiculare vel oblon- gum. plerumqve rectum, nigrum, labiis distantibus, cras- sis, levibus, tandem ssepe crispato-rugosis, disco inzqva- bili, ruguloso, nigro, demum sepe valde dilatato et pro- tuberante, 1 mm. circiter longum; paraphyses minus distinctze; asci clavati; spore ellipsoideo-oblongat:e, hya- lino-luteole, 3—5-septate (pluriloculares, loculis plica- tulis), longit. 30—46 mmm., crassit. 12—20 mmm. An Hysterium elatinum y corrugatum Fr. Syst. p. 584. Hymenium jodo colore fulvescenti-luteo tingitur. In ligno ramorum decorticatorum (Pini?) prope Ruva. H. degenerans Fr. Ad Kola usqve passim. H. conigenum Pers. Sat freqvens. H. pinastri Schrad. Freqvens. Var. juniperinum Fr. Freqvens. H. Ledi Fr. Ad Kola usqve freqvens. H. commune Fr. Ad Epilobium angustifolium passim. H. arundinaceum Schrad. Rasnavolok, Knásá-guba. 255. 256. 251. 258. 259. 260. 261. 262. 263. 264. 265. 266. 267. 268. 269. 211 Hysterium culmigenum Fr. In folis Elymi are- narii in insulis Maris Glaciahs, Kildin et Woronie- schelke. H. maculare Fr. In tota Lapponia passim. H. apiculatum Wormsk. In folis Aire cespitos2e prope sinum Kolaénsem. Pseudographis elatina (Ach.). Saltem ad Sascheika usqve non rara. Lophium mytilinum (Pers.). Usqve ad Kola passim. Rhytisma salicinum (Pers). Ad Mare Glaciale us- qve in folis Salicum variarum freqventissimum. Rh. Andromedsze (Pers). Freqventissimum. Leptostromaà caricinum Link. Passim. L. vulgare Fr. Supra caules Solidaginis Virgau- re: passim. IL — PYRENOMYCETES. Fam. I. — SPHZERIACEI Fr. Hypoxylon concentricum (Bolt.). Ad Betulam pro- pe Kantalaks (minus evolutum), Kuusamo. H. fuscum (Pers). Ad Olenji usqve freqventissimum. H. rubiginosum (Pers.). Ad lignum betulinum prope SusiJárvi. H. multiforme Fr. Ad Kola usqve freqventissimum. H. macrosporum Karst. — Stroma in ligno effusum, superficiale, irregulare, plerumqve longitudinaliter expan- sum, fuscum, interdum subnigrescens; perithecia subglo- bosa, densissime stipata, sat parva, papillata, interdum paulo protuberantia; spore oblongato-ellipsoides, fusce, longit. 27—396 mmm., crassit. 7— 18 mmm. Ad salices prope Kola et Olenji, mensibus Junio et Julio. H. pauperatum Karst. — Stroma cortici crassiori im- mersum, verructeforme, suborbiculatum, plerumqve dis- cretum, perithecia perpauca, 1— 9, cingens, plus minus per epidermidem emersum, tandem aterrimum; perithe- 212 210. 211. 212. 213. 214. 275. 2/16. 211. 218. 279. cia magna, subsphseroidea, plerumqve valde prominula, papillata; sporze oblongate vel elliptico-oblongatz, utrin- qve obtuse, rectee, e hyalino-luteolo obscure fuscz, lon- git. 18—26, plerumqve 20 mmm., crassit. 8—9 mmm. Hyp. semiimmerso Nitsck. affine. In cortice ramorum Sorbi Aucupariz passim ex. gr. Sascheika. Hypoxylon mammatum Wahlenb. — Stroma per epi- dermidem erumpens, cortici crassiori immersum, forma varia, plerumqve orbiculatum vel ovale, deplanatum, dis- cretum, rarius connatum, perithecia 5—35 cingens, e brunneo aterrimum; perithecia majuscula, ovoidea vel sphseroidea, vertice rotundata, papillata, plus minus pro- minula; asci cylimdracei, 8-spori; paraphyses filiformes, guttulis oleosis fete; sporze ellipsoideo-oblongate, rectae vel parum inzqvilaterales, recte vel obliqve monostich:e, juniores lutescentes, guttulis oleosis 1— 2 instruct:e, dein sensim sensimqve infuscate, tandem obscure fuscz, lon- git. 18—28, plerumqve 19 mmm., crassit. 8—9 mmm. Precedenti vel potius H. udo proximum. In cortice ramorum emortuorum Salicum per totam Lapponiam ad Kola usqve non rarum. Etiam in Ostro- bottnia (Jakobstad) et Tavastia (Mustiala) observatum. Hypocrea riccioidea (Bolt.). liava prope Susijàárvi. H. citrina (Pers). In Polyporis vetustis induratis ad Knäsä-guba. Nummularia repanda (Fr.). Semel modo ad Sorbum Aucupariam prope Sascheika lecta, at verisimiliter non rara. Diatrype stigma (Hoffm.). Usqve ad Olenji freqvens. D. flavovirens (Hoffm.). Passim. D. lanciformis Fr. Sat freqvens. D. aristata Fr. Ad ramos siccatos vel morientes Betu- le nane in tota Lapponia passim. D. lata Pers. Usqve ad Mare Glaciale non infreqvens. Dothidea ribesia Fr. Ad ramos emorientes Ribis rubri prope Kola. 280. 261. 282. 289. 284. 285. 286. 281. 288. 289. 213 Dothidea hysteriiformis Karst. — Stroma superficiale innatum, elongatum, apicibus attenuatum, difforme. con- vexum, interdum medio canaliculatum, e fibris ligni stria- tulum, nigrum, nitidiusculum, cellulis immersis albidis, 1—1,5 mm. longum, 0,1—0,4 mm. latum; paraphyses flexuosze, numerose; asci sublanceolati; 6—8-spori, te- nues; spore ellipsoidez vel oblongato-ellipsoidez vel ob- longato-fusoidez, hyalino-luteole, 9-septatz, longit. 13— 16 mmm., crassit. 5—6 mmm. Ad lignum denudatum ramulorum Juniperi dejecto- rum in Lapponia boreali (Kitofka, Kola, Rasnavolok), ad lignum putridum pineum prope Paanajürvi. D. betulina Fr. var. Betulenane Wahlenb. Sat fre- qvens usqve ad Kitofka. D. strizeformis Fr. Ad caules Epilobii angustifo- lii prope Kola versus Tuloma, ad Compositas in Kildin. D. filicina Fr. Freqventissima. D. latitans Fr. Freqvens. Nectria coccinea (Pers.). Knüsá-guba. N. epispheria (Tode.). Ad Kola usqve passim. N. Sceptri Karst. —. Perithecia gregaria vel sparsa, primum innata, dein denudata, prominula, levia, subau- rantiacolutea, hemispherica, vertice depressa, in sicco senio cupuleformia, nucleo (in sicco saltem) concolori, diam. circa 0,3 mm.; paraphyses nulle; asci cylindracei, primum plasmate granuloso foeti (et subfusiformi-elongati), longit. 46—60 mmm., crassit. 4—5 mmm.; sporz fusoi- dez, guttulis plerumqve 4 predite, simplices, hyalinz, longit. 10—12 mmm., crassit. 2—2,5 mmm. Ad caules emortuos Sceptri carolini in Subovi, die 11 Juli. — N. dacrymycelle Nyl. et Daldinianze Ces. et DeN. maxime affinis atqve similis. Spheria vicinula Nyl. Ad corticem Salicis in Lap- ponia boreali passim. — Etiam ad Mustiala copiose lecta. Sph. ovina Pers, Passim. 214 290. 291. 292. 293. 294. 295. 296. 291. 298. 299. 300. 301. Spheria cornigera Karst. — Perithecia sphseroideo- ovoidea, immersa, demum semiemersa, atra, pilis conco- loribus, longiusculis, sparsis deorsum obsessa, ostiolo va- lido, rudi, recto vel curvulo, plerumqve infra apicem nonnihil coarctato, longitudine perithecii; spore ellipsoi- dez vel oblongato-ellipsoideze, medio haud vel paululum constrictz, uniseptatz, fusce, longit. 8—10 mmm., cras- sit. 9—4 mmm. In cortice vetusto betulino ad Soukelo, die 21 Junii. Sph. mammeformis Pers. Ad Kola usqve passim. Sph. Pulvispyrius Pers. Freqventissima. Sph. pulveracea Ehrh. Ad lignum vetustum Pini et Vaccini uliginosi prope Kola. Sph. dispersella Nyl. In corticibus crassioribus Po- puli ad Soukelo. Sph. pruniformis Nyl. Ad corticem crassiorem Po- puli prope Soukelo (N. I. Fellman et ipse). Sph. macrostoma Tode. In ligno ramorum decortica- torum Lonicere cerules ad Ruva. Sph. moriformis Tode. Usqve ad Kildin freqventis- sima. Sph. lichenicola (De N.). Bertia lichenicola De N. In thallo Solorinsz crocez prope Kola, m. Julio. Sph. culmifraga Fr. In tota Lapponia passim. Sph. planiuscula Riess. In caulibus emortuis Soli- daginis Virgaures prope Kola, die 17 Julii. Sph. (Leptospheria Ces. et De N.) Sangvisorbe Karst. — Perithecia sphzroideo-depressa, papilla puncti- formi emergente, inferiore parte filamentis fuscescentibus tortuosis obsessa, membranacea, atra, diam. 0,1 mm. cir- - citer; asci copiosissimi, clavati, 8-spori, leniter curvuli, longit. 67— 93 mmm., crassit. 18—20 mmm.; paraphyses pertenues; spore fusoideo-elongatw, lenissime curvule, 5— 6-septatze, lutescentes, diaphanee, longit. 34 — 40 mmm., crassit. 6—'7 mmm. Ad caules emortuos Sangvisorbw polygam: in regione Kantalaks-Sascheika die 3 Augusti. 302. 303. 304. 305. 306. 307. 308. 309. 310. 215 Spheria (Bertia De N.) grumiformis Karst. — Pe- rithecia erumpentia, sparsa, difformia, plerumqve rotun- data vel rotundato-oblongata, rugulosa, astoma, atra; asci (pars sporifera) longit. circa 55 mmm., crassit. circa 10 mmm.; spore fusiformes, uno apice incrassate, medio vix constrictz, fuscescentes, uniseptate, distiche, longit. 15—21 mmm., crassit. 4,5—6 mmm. In foliis emortuis Arctostaphyli alpini prope Ki- tofka. Sph. Arundinis Fr. Prope Susijárvi. Sph. (Cucurbitaria Rab.) ignavis De N. Spheer. ital. Fig. 58. In ramis siccis Lonicere corulez prope flu- vium Kurengi. Sph. pilifera Fr. Ad Kola usqve passim. F Sph. Doliolum Pers. Ad caules emortuos Composi- tarum in Kildin. Sph. coniformis Fr. Ad ferulas Umbelliferarum ma- jorum in Kildin et Subovi. Sph. (Heterospheria Fr.) patella Tode. Ad feru- lam Angelice in Kildin et Subovi. — Specimina nostra majuscula, formam alpestrem Fr. sistentia. Sph. trichophila Karst. — Perithecia perexigua, gre- garia vel conferta, primum epidermide tecta, dein erum- pentia, subiculo fusco filamentoso insidentia, sphseroidea, subconoideave, atra, poro simplici, vix papillari, dehi- scentia, vertice setis longiusculis fuligineis spiniformibus armata, cellulis parenchymaticis contexta; paraphyses nulle; asci clavati lanceolative, 8-spori, curvuli, longit. circa 80 mmm., crassit. circa 15—16 mmm.; sporz elon- gate, uniseptate, hyalino-chlorine, longit. 11—22 mmm., crassit. circa 6 mmm. In caulibus emortuis (Saussurez?) ad Olenji die 3 Julii. Sph. ditricha Fr. Sphzrella cinerascens Fuck. Spherella chlorospora Ces. In foliis vetustis betuli- nis prope Sascheika et Rasnavolok atqve salicinis ad O- 216 311. 312. 313. * 914. 315. 316. 317. 318. 319. 320. 321. 322. lenji. — Nostra sporis plus minus extra medium (nec medio) septatis. Spheria maculeformis Pers. In folis Betule ad Sascheika. Verisimiliter non nimis rara. Sph. propendula Karst. — Perithecia per epidermi- dem, sepe nigrefactam, erumpentia, discreta vel conflu- entia, subspheeroidea, papillata, atra; paraphyses nulle; asci elongati, longit. 120—130 mmm. (pars sporifera), crassit. circa 16 mmm.; spore obliqve monostichee, ob- longato-ellipsoidez, plerumqve 3—4-septate, ssepe uno alterove septulo longitudinali, longit. 17—25 mmm., cras- sit. 10—14 mmm. Ad truncos siccos Arctostaphyli alpini prope Kola. Sph. acuta Hoffm. Ad Olenji usqve freqvens. Sph. complanata Tode. Passim. Sph. herbarum Fr. Ad Kildin usqve passim. Sph. caulium Fr. Ad caules Epilobii angustifolii in Subovi. Sph. tubszformis Tode. Freqvens. Sph. Capree DeC. Sascheika. Sph. setacea Pers. In foliis Betul:e pubescentis et na- ne passim, ex. gr. Rasnavolok, Kola, Olenji. | Sph. Chamzemori Fr. Ad Kola usqve passim. Sph. excentrica forma spermogoniifera Karst. — Perithecia minora, sparsa vel fere gregaria, primo tecta, dein epidermide secedente libera, multiformia, compressa vel complanata, plicatula, atra, nitida, ostiolis cylindra- ceis, perithecia seqvantibus, qvasi lateralibus, epidermi- dem erumpentibus; spermatia cylindracea vel fusoidea, simplicia, hyalina, parva. Phoma excentricum Karst. in Fung. Fenn. exs. 364. Ad caules Astragali alpini prope Kitsa. Sph. abscondita Karst. — Perithecia gregaria, puncti- formia, epidermide tecta, rotundata, plus minusve depla- nata, rugulosa, atra, filamentis tortuosis, decumbentibus, longiusculis, fuligineis vel fuscis undiqve obsessa; para- physes tenuissim:e, coalescentes; asci clavati, lenissime 323. 324. 325. 326. 321. 328. 329. 330. 331. 332. 217 curvuli, 8-spori, longit. 44—54 mmm. (pars sporifera), crassit. 7—10 mmm.; sporz obliqve monostiche, oblon- gate vel ovoideo-oblongate, medio constrictte, primum lutescentes, uniseptat:e vel subeseptatcze, demum sensim in- fuscate, 3--5-septate, longit. 11—12 mmm., crassit. circa 5 mmm. In caulibus vetustissimis Trollii europzi ad Olenji die 4 Juli. Fam. II. — DICHZENACEI Fr. Tympanis conspersa Fr. Sat freqvens saltem ad Rasnavolok, ubi in Alno lecta. T. Frangul: Fr. In Lapponia magis australi passim ex. gr. Knásá-guba. Dicbena strobilina Holl. Passim. Fam. III. — CYTISPORACEI Fr. Rabenhorstia clandestina Fr. Passim. Valsa Sorbi (Schmidt.). Freqvens. V. nivea Hoffm. Sat freqvens. V. cincta Fr. Kola ad Sorbum Aucupariam. V. pulchella Pers. Passim. V. salicina Pers. Per totam Lapponiam freqvens. — Forma sporis majoribus (longit. 11—14 mmm., crassit. 3 mmm.), ad Valsam capistrariam De N. Spher. ital. accedens, ad Maanselká et Kola in Salicibus lecta. V. fibrosa Pers. In rams Rhamni franguls ad Knàásá-guba. — Exoleta, sporis nullis. Fam. IV. — SPHZEROPSIDEI Lév. . Diplodia arbuticula Fr. Freqventissima. . D. Empetri Fr. Sat freqvens. .Dothiora pyrenophora Fr. In corticibus arbo- rum variaum ad Kola (ibi ad Salicem) usqve. .D.spheroides (Pers.). Ad corticem Betulze prope Knäsä-guba. . Spheropsis picea (Pers.). Ad ferulas Angelice a- ridas in Kildin. 344. 345. 346. 941. 348. Fam. V. — PHYLLOSTICTEI Fr. . Depazea Vaccinii Fr. Sat freqvens. .D. alpina Fr. In folis emortus Arctostaphyli alpini in Lapponia boreali non infreqvens. . Discosia Artocreas(Tode.). Ad folia arida Betulce pubescentis et nanze usqve ad Mare Glaciale (Olenji). .Asteroma Angelic: Fr. Passim. . Ast. Epilobii (Chaill.). Soukelo. Fam. VI. — PEREKSPORIACEI Fr. . Chetomium elatum Kunz. Supra culmos putre- scentes prope Knäsä. Ch. fimisedum Karst. — Perithecia dispersa, globosa, exigua, nigra, opaca, pilis erectis, divergentibus, sparsis, simplicibus, subulatis, concoloribus, longit. 60—80 mmm., vestita; asci fasciculati, hinc inde constricti, cylindracei, polyspori; spore spheeroidew, incolores, longit. et latit. 1— 6 mmm. Ad fimum caninum prope Soukelo die 21 Juli. Erysiphe communis (Link). Ad Valerianam officinalem passim. Er.lamprocarpa Link. Supra caules et folia Plan- taginis maritim:e prope Kola. Er. Castagnei Lév. Ad Epilobium palustre prope Knäsä. Eurotium herbariorum (Web.). Freqventissimum. 349. 350. 351. 352. 359. 354. 355. 356. 351. 358. GYMNOMYCETES. I. — GYMNOMYCETES GENUINI. Fam. I. — ISARIACEI Fr. Isaria brachiata (Batsch.). In pileis putrescentibus Agaricorum, ex. gr. Agarici velutipedis, prope Kola, die 21 Junii. Ceratium hydnoides Alb. Schw. Sat freqvens. Glutinium exasperans Fr. Ad ramulos Padi in regione Kolaénsi. Fam. II. — SPOROCYBACEI Fr. Sporocybe resin: Fr. Ad Kola usqve passim. Stilbum coprophilum n. sp. — Sparsum, 1— 2 mm. altum ; stipes albus, fibrosus, glaber, simplex, erectus, crassiusculus, solidus; capitulum subglobosum, virescens; sporz sphzeroidez vel subellipsoidez&, diam. 3—4 mmm. Supra fimum Lemmi norvegici prope Kola, die 18 Juli. St. rigidum Pers. Ad lignum betulinum prope si- num Kolaénsem. Graphium vulgare (Tode.). Passim ad Kola usqve. Fam. IIT. — HYMENULACEI Fr. Epicoccum vulgare Cord. Sascheika. Phragmotrichum Chailletii Kunz. Ad strobilos circa Knásá-guba. Fam. IV. — ILLOSPORIACEI Fr. Illosporium carneum Fr. Passim. 362. 363. 364. 365. 366. 361. 368. IIAPLOMYCETES. I. — CONIOMYCETES Fr. Fam. I. URIDINEI Tul. . ZEicidium Rumicis Schlecht. In foliis Rumicis A- cetoste prope Kola et Kitofka. — Forma uredinea: U- redo Rumicum DeC. freqvens. . 4c. Tussilaginis Pers. In foliis Tussilaginis Farfarz prope Olenji. . Z£c. Geranii DeC. In foliis Geranii sylvatici passim. — In regionibus Lapponie borealibus non in- freqventer obvia forma ejus teleutosporea: Puccinia Geranii sylvatici (non Pucc. Geranii Cord.), spo- ris oblongis, didymis. aculeatis, rufofuscis, 24—30 mmm. longis, 18 mmm. circit. crassis (articulo superiore 4 —5 mmm. long., inferiore 5 mmm. long.) pedicellis albis, acervis subrotundatis, confertis, confluentibus, rufofuscis. Ac. Ranunculacearum Pers. In Ranunculis passim. JEc. Alliatum Pers. In Allio Schonopraso var. sibirica ad Olenji. Ac. Thalictri Grev. Ad folia Thalictri alpini in Subovi. JEc. Acte: Opitz. In foliis Acts: spicate prope Rasnavolok. Ac. Primulsz DeC. In foliis et petiolis Primul:e finmarkics in litore Maris Glacialis. Restelia cornuta (Ehrh.) Freqvens. Puccinia graminis Pers. Freqvens. — Forma ure- dinea: Uredo Rubigo, passim obvia. 969. 370. 311. 312. 313. 314. 315. 3106. 311. 318. 319. 380. 381. 221 Puccinia Caricis DeC. Freqvens. P. Violarum Link. In Viola biflora freqvens. P. Calth:e Link. Rasnavolok. P. Veronicarum DeC. In Veronica longifo- lia sat freqvens. P. Polygoni-vivipari Dietr. — Spore ovoidecw, oblongato- vel sphseroideo-ovoideze, medio haud vel pa- rum constrictze, rufofuscee, 22—30 mmm. longs, 16—20 mmm. crasse; pedicelli fere nulli: acervi rotundi, sparsi vel aggregati, parvi, rufofusci. In folis Polyg. vivip. per totam Lapponiam freqvens. — Forma ejus uredinea: Uredo Polygoni-vivi- pari Dietr. eqve freqvens. P.compositarum Schlecht. In Synanthereis freqvens. P. hypodites Cord? Ad caules siccos Epilobii angustifolii prope Knásá-guba. — Noster sporis e- longatis, subfusiformibus, 43—53 mmm. longis, 10 - 13 mmm. crassis; pedicellis 36 mmm. circ. longis; acervis crassis, oblongis, rufofuscis, rugosis, epidermide secedente liberis, unciam longis. P. Trollii Karst. — Spore oblongatze, medio haud vel paululum constrictte, apice rotundatsz vel obtuse apicu- late, rufofusce, longit. 38— 53 mmm., crassit 17—20 mmm. (articulo super. long. 24—26 mmm., infer. longit. 20—26 mmm.); pedicelli brevissimi; acervi suborbicula. res, seepe confluentes, hypogeni, rufofusci. In folis Trollii europei freqvens. Uredo Ribis Alb. Schw. In folis Ribis rubri prope Kola. Ur. Ledi Alb. Schw. Ad folia Ledi palustris pro- pe Kola. Ur. Stellariz Link. Ad Mare Glaciale (Kitofka) usqve passim. Ur. Violarum DeC. In Violis ad Mare Glaciale pas- sim. Ur. Pyrolz (Schlecht.). Ad Pyrolam secundam in Kildin et Soukelo. 222 382. 383. 384. 385. 386. 387. 388. 389. 390. 391. 392. 393. 394. 395. 396. Uredo Epilobii DeC. Passim. Ur. Alchemillz Pers. Passim. Ur. Polygonorum DeC. In Polygono avicu- lari per Lapponiam totam passim. Coleosporium Campanulacearum (Pers). In Campanula rotundifolia sat freqventer obvium. C. Rhinanthacearum DeC. Freqvens. C. Spir:zsze Karst. — Spore spheroides vel spheroi- deo-ovoides, flave, diam. 18—25 mmm.; acervi hypo- geni, irregulares, in nervis confluentes, aurantiaco-flavi. Ad folia Spir:e:sulmaris prope Kola versus Tu- loma. Epitea vulgaris Fr. In foliis Salicum variarum ad Mare Glaciale usqve freqventissime. Ep. longicapsula (DeC.) var. Detule-nans. Knä- sá-guba. Ep. Ruborum (DeC.). In Rubo idzo passim; ad Rasnavolok freqvens. Ep. Potentillarum (Pers.)) Sat freqvens. Fam. II. — USTILAGINEI Tul. Ustilago Caricis (Pers). Freqvens. Ust.utriculosa(Nees). In Polygono viviparo per Lapponiam totam passim. II. — HYPHOMYCETES. Fam. I. — SEPEDONIACEI Fr. Sepedonium chrysospermum Fr. In Boletis e- mortuis sat freqvens. Oidium monilioides (Nees.). Ad folia graminum passim per Lapponiam totam. Lanosa nivalis Fr. Freqvens sub nive ad terram, gramen etc. — Secundum Fuckel forma Byssothe- cii circinantis Fuck. conidifera, cujus mycelium sterile Rhizoctonia Medicaginis DeC.; mihi vero 397. 398. 399. 400. 401. 402. 403. 404. 405. 406. 407. 408. 409. 223 statum Erysiphes epig:s:e Link., Sclerotiis sine du- bio adnumerandz, conidiiferum sistere videtur. Fam. II. — DEMATIACEI Fr. Cladosporium graminum Link. Kola. Cl. herbarum Link. Passim. Helminthosporium velutinum Link. Kola in cortice Betule. Fam. III. — SPORIDESMIACEI Fr. Torula stilbospora Cord. Ad lignum salicinum emortuum prope Sascheika et Kola. T. herbarum Pers. Melanconium bicolor Nees. Knäsä-guba, ad ra- mos Betulee. Fam. IV. — MUCEDINEI Fr. Botrytis cinerea Pers. Fam. V. — MUCORINEI Fr. Mucor mucedo L. Sat freqvens. M. caninus Pers. Ad fimum caninum prope Sa- scheika. Fam. VI. — PERONOSPOREI De B. Peronospora parasitica (Pers.). In Cruciferis pas- sim. P. effusa (Grev.). In Chenopodio prope Knäsä-guba. — Var. minor De B. In Atriplice ad Kantalaks. III. — MYXOMYCETES. Fam. I. — /ETHALINI Fr. Lycogala epidendron (L.). In tota Lapponia fre- qvens. Reticularia muscorum (Alb. Schw.). Prope Sa- scheika. 224 410. 411. 412. 413. 414. 415. 416. 417. 418. 419. 420. 421. 422. 423. 424. 425. Reticularia umbrina Fr. Passim ad Kola usqve. Ethalium septicum (L.). Passim per totam Lap- poniam. Spumaria alba (Bull). Passim. Fam. II. — PHYSAREI Fr. Diderma stellare Pers. In cortice Populi prope Tiava. Leocarpus ochraceus(Hoffm.). Ad lignum pineum locis suffocatis haud procul a Knàsá-guba. — Spore sphseroidez, atre, diam. 10— 12 mmm., floccis albis im- mixte; columella nulla. Diderma ochraceum Hoffm., non Carcerina conglomerata Fr. Summ. Veg. Sc. p. 451. L. contextus Pers. Supra corticem Salicis ad Kola. Angioridium sinuosum (Bull). Prope Susijárvi. Physarum nutans Pers. Passim. Craterium minutum Fr. Ad lignum pineum pro- pe Knäsä-guba. Fam. III. — STEMONITEI Fr. Stemonitis fusca Roth. Passim. St. Physaroides Alb. Schw. Kola versus Tuloma. St. typhoides (Bull). Knáságuba. St. Friesiana DeB. Ad lignum pineum prope Knä- sá-guba. Fam. IV. — TRICHIACEI Fr. Arcyria nutans (Bull). Knäsä-guba, ad lignum pu- tridum Pini. Trichia fallax Pers. Per totam Lapponiam passim. Fam. V. — LICEACEI Fr. Phelonites minima Fr. Knmniàságuba. 1saos$ututom gg € Ueltz apoantuss4g) HI opnjabuoT ——» ec SITVLNOHIWHO QOMEENEN e ^ypjoái y 9 pup) 4330352 tp», ypar any, paran pL. VZRETEET ERES ——H —ÁÀ * De o. qe RT T 3 2044 110 320 041 ERNST MAYR LIBRARY T ————— —. - ban ui 4 (x ER XE (Cq« C «UG s; SS A € c RC. eee «cce (CCC Cd Cl CC m [eteoccc cec Gig et eC C ce ec e «a (dun € - - CCC KC e CC. Ct C CEC & - Y , D e RA MES d ^ ux 3 A [ ei 7 - — » - ? "€ — a C E SN NN : é - ZU Q : Ce 1 T dC £^ E zt E S. - HÀ FN e a. NS RS ANS « 7 CC 2 .- —— - a = E n — Ex A q e H AC MS (4 ^ * " 7A 7 Z — - TS : "^. B [t L 4 eid ( i$. i mv o CS E ENS CT cem ci tat (di CC CC («« q « e 2 SERIE ««Ccoc«c «cC TG «c. € CC. XC CCC «c CC C e eee t Et CC € x cat C c KC Cdi CC CE («CX CE. | CCC Ca CCC ee C (C pm. 299m