IO Aprile 1890 LA NUOVA NOTARISIA RASSEGNA TRIMESTRALE CONSACRATA ALLO STUDIO DELLE AL&HE REDATTORE E PROPRIETARIO G. B. DoTT. DE-TONI LIBERO DOCENTE ED ASSISTENTE ALLA CATTEDRA DI BOTANICA PRESSO LA R. UNIVERSITÀ DI PADOVA COLLABORATORE DELLA ('. REVUE MYCOLOGIQUE 0, DEL (( BOTANISCHES CENTRALBLATT )) E DELLA (l HEDWIGIA » AUTORE DELLA (; SYLLOGE ALGARUM OMNIUM)) SOMMARIO G. B. De-Toni e Fr. Saccardo: Revisione di alcuni generi di Clorotìcee epiiite (3 t;iv.). — A. Piccone: Noterelle ficologiche: IV, Cenni intorno alle matrici nelle quali vive V Enteromorpha compressa ed alla sua di- stribuzione batimetrica; V. Frammenti algologici per l'isola di Caprera; VI. Risposta alla nota del Sig. Rodriguez: «La costituzione mineralogica del suolo può contribuire alla ricchezza algologica di un paese.?». Aljrarum novaruni diagnoses. — Litteratura phycologica. — Coni- luunicationes variso. ADRESSER TOUT CE QUI CONCERNE LA « NUOVA NOTARISIA >> A M. LE DoCT. G. B. DE-TONI JARDIN BOTANIQUE DE l' UNIVERSITÉ, PADOUÉ (ITALIE) Prix d'abonnement pour l'annéa 1893 Francs 15 Padova 1890. Tip. del Seminario Aprile 1890 LA NUOVA NOTJiRlSIll PROPRIETARIO E REDATTORE DOTT. G. B. DE-TONI R. ISTITUTO BOTANICO, PADOVA AVIS Le soussigné vient d' entreprendre par la présen- te livraison la publication d'une revue trimestrielle d'algologie c(La Nuova Notarisia» de son exclu- sive propriété. Il prie pour cela que toutes les publications don- nées en cadeau ou au lieu de la présente, les mon- tans d'association etc. soient expédiés à son nom chez la royale Université de Padoue (Italie). Les conditions inérentes à 1' association de la revue, aux extraits à part des mémoires etc. sont indiquées ci de contre 4 avvìi 1800. DOCT, a. li. M-TOiM Redactkur dio la Nuova Notarisia lì. InSTITUT BOTANIQUE, PADOUE G. B. DC-TONI E FR. SAGGARDO iflSIOl 1)1 ALCIIM Scopo della presente Memoria si è quello di discutere sopra al- cuni generi di cloroficee epifite disciformi o flabelliformi, offrendo il risultato delle nostre osservazioni ed illustrandole sopra la base di esemplari autentici. E noto com.e produzioni algoidee aeree con tallo foggiato a disco od a ventaglio siano in modo speciale frequenti nelle regioni inter- tropicali che sembrano offrire delle condizioni particolarmente favo- revoli oltre che al rapido sviluppo di licheni foglicoli come le Sirigw la, anche alla evoluzione di certe Alghe, le quali si riscontrano in Europa di raro all'aria aperta ma solo con maggior frequenza sopra piante esotiche conservate nei calidarii. Il Bornet ') nel suo classico lavoro sopra i gonidi dei Licheni ac- cenna a questo fatto e col nome di Phyllaciidmm designa delle pic- cole alghe aeree verdi con apparecchio vegetativo raffigurante nel suo insieme uno scudo e composto di cellule raggianti intorno ad un punto centrale, analoghe alle Coleochcvte e Chcct-opeltù '') viventi nei nostri climi temperati sopra le piante acquatiche. Ed ancor prima del Bornet la presenza di simili cloroficee coleo- cheti formi aerofile, ossia PliyUacUdium ^) nel senso dato a questo 1) E. Bornet. — Rccherehes sur les gonidies des Lichens pag. 62. — Ann. Selene, nat. bolan. 1873. 2) Essendo stato dimostrato dal Moebius (Beitr. Algengatt. CluTetop. in Ber. d. b. Ges. Vi, 1888) che le setole descritte dal Berthold come proprie del ge- nere Chcelopeltis altro non sono che batteriacee accidentalmente aHlsse, il dott. Lagerheim cCfr. Bolan. Cenlraìbì. 1889, n. 51, 17 decomber) propone di cambiare il nome di Ckcetopelfis Berth. in Bertholclia Lagerh. Qualora tale proposta venisse accettata, dovrebbesi a sua volta cambiare il nome gene- rico Bertholclia dato dallo Schraitz (Syst. Ucbers. Florid. pag. 454 in Flora 1889, Ileft V, 20 december) alla Calosiphonia neapoUtana Berth. 3) Il genere PliyUactidiiim, come accenna lo stesso Bornet (/. e. p. 02 in nota) ò preso in un senso diverso dal sottogonere PìiyUactidium (Kuetz.) del genere Coleochcete Brcb., il quale sottogenere comprende delle specie di Co- ! S- 4 genere dal fìcologo francese or menzionato, era stata accennata di volo dal Mattenius ') il quale le osservò su parecchi lli/menophyl- lum e Trichomanes, non ommettendo l'avvertenza che i talli delle alghe stesse erano talvolta fruttiferi mentre maucavano generalmen- te le setole. Dopo il Metteaius, vale a dire nel 1870, il Millardet -) propose il nuovo genere Phycopeltis per un' alga aerea epifita con cellule ric- che di ematocroma, trovata a Friburgo in Brisgovia sopra le foglie di Abies pectinata, Hedera Helix etc. denominando la specie Phy- copellis epiphyion. In seguito altri botanici si occuparono di studiare ed illustrare simili forme di Alghe epifitiche. Nel 1875 il Reinsch ^) descrisse e figurò sotto il nuovo nome ge- nerico di Chromopeltis due alghe epifite (C irregulari$, C. radians). Le figure date dal Reinsch sono assai imperfette ed il colore ver- dastro che presentano è quello di esemplari vecchi e disseccati, poi- ché il Reinsch medesimo, interpellato in proposito, ci rispose che: ala couleur de la piante vivante est une jaune vert» (lettera da Er- langen 13 Gennaio 1890). Non è dunque fuor di proposito il dubbio già emesso da uno di noi *) sulla natura del pigmento nelle Chro- 'ìnopellh e sull' abbattimento del genere Reinschiano. Nel 1879 il Cunningham ^) pubblicò una interessante Memoria riguardo un' alga vivente sulle foglie di varie piante (Ca mellia, Rìio- dodendron, Mangifera, Tliea, Croton etc.) nell'India orientale, isti- leochoìte con tallo disciforme, appianato, aderente alla matrice con tutta la pagina inferiore. Il genere PhyUactidiwn Kuetz. nello Species Algarum con- tiene tre specie (P. pulchelhim, P. soiigeruvi, P. arundinaceuììi) , delle quali l'ultima, come si vedrà, ne deve essere esclusa a motivo della presenza del- l'eraatocroma nelle cellule del tallo. 1) G. Mettenius. — Ueber die HymenopliyUace;e p. 464, noia. 2 {.Ibhandl. Malli, phys. CI. d. K. Sachs. Geseìlsch. d. Wiss. zu Leipzig VII. Band 1864). 2) A. Millardet. — De la germination des zj^gospores dans les genres Clo- sterium et Slauraslruni et sur un geure nouveau d'aigues clilorosporées p. 42 {Mém. Soc. des se. nat. de Strasbourg, tome sixiòme, II livr. 1870). 3) P. F. Reinsch. — Contributiones ad Algologiara et Fungologiam p. 73. tab. VII. — Lipsiae 1875. 4) G. B. De-Toni. — Ueber Phyllaclidmm arìmdinaceum Mont. — {Bota- nisches Ceniralblatt 1889, n. 33). — Sylloge Algarum omnium hucusque co- gnitarum voi. I. Chlorophycece p. 14-15. 5) D. D. Cunningham, — On Mycoidea parasilica, a new genus of para- sitic Algse. — {Trans. Linn. Scc. Boi. ser. 11, voi. I, 1879, piate). 5 tiiendo un nuovo genere colla specie Mycoidea parasitica ed illu- strando i rapporti di quest'alga con un lichene. La Mycoidea pavasitica Cunn. od almeno una forma assai affi- ne fa recentemente (1884) illustrata con accuratezza dal Marshall Ward 1), in particolar modo nei rapporti dell'alga con la Siriguìa complanaia Fée. iXel luglio del 1888 uno di noi -) pubblicò una nota preliminare sopra una curiosa clorofìcea aerofìla riscontrata in una serra del R. Orto botanico di Padova sopra le foglie di un Anthurium Scìterzo rianum ed istituiva su quest' alga un nuovo genere denominato Hansgirgia in onore del ficologo boemo Antonio Hansgirg. Successivamente si occuparono del genere [lansgirgia e di altre forme di cloroficee epifite il De-Wildeman, lo Hansgirg, il Moebius, l'Hariot discutendo sulla ammissibilità di una o di un'altra di que- ste entità. Nell'ottobre dello stesso anno 1888 il Moebius ^j, in seguito allo studio di materiali raccolti nell'isola di Porto Rico dal Sintenis, emendò il genere Phijllactidiuni preso nel senso di Bornet, aggiun- gendovi una nuova specie, il Phijllaclidium iropicum Moeb.; però il Moebius ha fatto col suo PJiijllaclidium i)'opicaìn una specie col- lettiva, costituita da entità diverse viventi su matrici differenti, co- me si vedrà a suo luogo. Il De-Wildeman '') in una sua prima nota trattò di una forma vegetante su alcune foglie di un' orchidea brasiliana, forma che ri- feri alla Hansgirgia flahelligera De-Toni, nonché di un'altra forma proveniente da Batavia e ch'egli ritenne poter riferire alla Mijooi- dea parasitica Gunn.; di più offri alcuni dati sulla distribuzione geografica di queste due specie; in una seconda nota ^) cominciò a 1) H. Marshall Ward. — Structure, development and life-history of a tropical epiphyllons Lìchen (S(r/f/ula coinplanata Fée). — {Trans. IJnn. Soc. Boi. ser. II, voi. II, part. G, 1884, p. 87-119, plates 18-21). 2) G. B. De-Toni. — Sur un nouveau genre (^/a».*^//-^/^) d' algues acrien- nes. — (Conipt. rend. Soc. R. boi . Belg. scance 2 juillet 18S8). — Sopra un nuovo genere di Trentepohliacee. — {Nolariaia a. Ili, 1888, n. 12, p. .581-584). 3) M. Moebius. — Ueber einige in Portorico gesammelte Siisswasser-und Luft-Algen. — {Hedioigia XXVII, 1888, p. 221-249, Taf. VII-VIII). 4) E. De-Wildeman. — Observations sur quelques formes d'algues ter- restres épiphytcs {lìall. Soc. R. boi. Belg. 1888, p. 119-120, pi. II). 5) E, De-Wildeuian. — Encorc quelques mots à propos de V lìansylrgia flabelligcra De-Toni {Compi, rcnd. Soc. li. hot. Belg. sèance 8 fcvrier 1889). 6 complicare la questione riferendo alla Ihm^girgia flabelligera De- Toni una forma inviata da Costa Rica e raccolta dal Pittier, ed una forma portoghese raccolta dallo Henriques e comunicatagli dal Nord- stedt; in una terza nota '), tra le altre cose, avverti ìa esistenza al Congo tanto della Mycoidea che della Hansgirgia e constatò la presenza di queste due Alghe sopra una comune matrice. Lo Hahsgirg -) si occupò eziandio dell'argomento tanto nel suo lavoro generale sulla ilora algologica della Boemia quanto in note speciali. È da lamentarsi che lo Hansgirg abbia cambiato nomi o voluto troncar le questioni senza l'appoggio di esemplari autentici; ond' è che ci duole dover dichiarare che i lavori dello Hansgirg hanno, anzi- ché chiarito, complicato sempre più la questione. Molto importanti ci sembrano essere le ricerche istituite dal- l'Hariot ^), il quale, tenendo a sua disposizione molti esemplari in parte tipici, ha potuto pubblicare delle osservazioni pressoché del tutto esatte. Così egli riesci a dimostrare che il nome generico My- coidea proposto dal Cunningham nel 1879 deve essere sostituito dal nome Cephaleuros stabilito dal Kunze nel 1827 e perciò molto più antico; provò eziandio che la Mycoidea parasitica Cunn. corrispon- de con Cephaleuros virescens Kunze e che il genere Cephaleuros Kunze è perfettamente autonomo e non costituito da una anamorfo- si 0 stato anormale d'una Slrigula, sel)bene alcune specie di que st' ultimo genere, spettante ai Licheni, abbiano talvolta per appa- recchio gonidiale un Cephaleuros. Tratto però in errore, sia dai di- segui della Hansgirgia dati dal De-Wildema.n, sia da esemplari mal classificati comunicatigli dai vari autori, volle riunire il genere Hans- girgia con Phycopeltis. Nella ristampa in lingua ungherese del suo Prodromus 1' Hans- girg ^), per arrecare maggior confusione in argomento, riunì nel ge- nere Phycopellis del Millardet (ascritto alle Treniepohliacecu) sotto 1) E. De-Wikleman. — Quelques moLs sur h\ flore algologique du Congo {Ibidem séance 12 janvier 1889ì, 2) A. Hansgirg. — Prodromus der Algenflora von Bòhnien II. 1888, p. 218. — Ueber die Gattung Pìiyllaclidinm (Ber). Moeb. non Kuetz. etc. (Hedicigia 1889, Ileft 1, p. 12-17). — Ueber die Gattnng Crenacaìitha Kuetz., Periphle- fjmalium Kuetz. u. Hansgirgia De-Toui (Flora 1880, p. 5G-59). .3) 1'. Hariot. — Note sur le genre Cephaleuros — {Journal de bolanique rcd. L. Morot, 1889, 16 aoùt et 1 septemb.). A) A. Haìisgirg. — Prodromus etc. (bungarice) p. 89-90. — Praze 1889. 7 il nome di Phì/copellis flahelUgera (De-Toni) Hansg., il PlDjUacti- dium ivopicum Moeb., la Hansgirgia flabelligera De-Toni, la Phy- copeltis tropica (Moeb.) Hansg. e la forma da lui classificata qual- che anno prima come Mgcoidea parasiiica Cunn. omettendo di ci- tare come sinonimo tale forma [Mycoidea parasiiica Hansg. non Cunn.), ma dandone in cambio due figure riprodotte dal suo prece- dente lavoro {Prodì'omus 1888, p. 220, f. 121 a-b), e copiate tal quali dalla Memoria del Cunnitigham, ond'egli, anziché figurare la specie di cui dà il nome, pubblica figure appartenenti ad un' altra en- tità genericamente distinta. Il De-Wildeman '), prendendo in considerazione il lavoro dello Ha- riot sul genere Cephaleuros, ne trasse testé partito per esporre al- cune nozioni sopra le varie specie di Phijcopeliis enumerate dall' al- gologo francese, mantenendo solo Pliycopeltis flabelligera e P. epiphyton e dichiarandosi seguace dell'opinione di De-Toni 2) riguar- do alla identità del Phyllaciidiuin Iropicum Moeb. con la Hansgir- gia flabelligera De-Toni, opinione che, approfonditi gli studi, vale solo per alcuni esemplari della specie collettiva Moebiusiana. Uno degli autori del presente lavoro nella sua Sylloge Algarum omnium voi. I. {Cli/orophycecv), p. 14 e 263, in tale complicazione e controversia di notizie, non poteva allora se non limitarsi, come ha fatto, ad esprimere qualche dubbio sopra l'esattezza delle deter- minazioni riguardo alle varie forme studiate dal De-Wildeman, Hans- girg, Moebius, Hariot ecc. Oggi, essendo noi messi nella condizione di poter pubblicare il risultato di ricerche istituite su esemplari autentici, è doveroso di farlo acciò non rimanga più a lungo confusione in un argomento importante nei riguardi oltreché della tassonomia anche in quelli della ficogeografia. Si poterono istituire osservazioni su esemplari autentici di Pliy- copeltis epiphyton Mill. comunicatici in quattro preparazioni stabili dallo stesso Millardet, di Phyllactidium arundinaceum Mont. in- viati dall' Hariot, di Hansgirgia flabelligera De-Toni, esistenti nel- r erbario De-Toni nonché raccolti in istato di piena vegetazione sul- I) E. De-Wildcman. — Observations s^ir le gonrc Phycopcllis Millardet {Litll. S'dc. R. boi. lìcly. tomo XXVIII, fase. II, 1889, p. 155-159). 2j G. T>. De-Toni. — Intorno nlT identità del l^hijllacUcUuìn Iropicum Moe- bius con la Ilanstiirgia flabelligera De-Toni. -- {liendic. R. Accad. dei Lin- cei 1S88, p. 281-283K 8 V Anthuriam, di Myooidea parasitica Haasg. (non Cuiin.) in parto spediti dallo stesso Hansgirg, in parte pubblicati sotto il n. 227 nel- la Phykotheka Universalis di Ilauck-Richter, di Phyllaciidium tì'o- picuni Moeb. sulle foglie di Lepanthefi comunicateci dal Moebius, di Thichotkelhim epiphÌK«tleiii*0!§ Kunze (tav. nostra 1). Come si è già accennato, devesi all'Hariot l'interessante scoperta dell'identità di Mycoidea Cunn. con Cephaleuros Kunze. Quest'ul- timo genere venne creato nel 1827 dal Kunze sopra due crittogame (C. virescens, C. dens.us) raccolte dal Weigelt al Surinam e nella collezione essiccata distribuita dal Weigelt ne fu data una breve frase diagnostica, riferendo il Kunze il genere da lui fondato alle Mucoroidem. (.iHyphasina decumbens, e floccis sepialis ; flocci !s.por augi feri eredi, simplices, non seplali, apice demura clavato-sporangiferi, sporangiis pluribus; sporidia globosa)). Due anni appresso il Fries ') dopo alcune osservazioni sul posto che il genere Cephalcuros Kunze deve occupare nel regno vegetale conclude così: a Est iiaque in hoc ordine {Algce) recedens ut inier Lichenes Fungosque ampliibola Striglila)). L' Hariot, mediante l'esame di esemplari autentici conservati nel- l'Erbario del Museo di Parigi, ha potuto rilevare che i flocci frut- tiferi eretti dal Kunze dfscritti come continui (non septati) sono in realtà muniti di setti trasversali. Il Montagne ') ha ritenuto la crittogama del Kunze come uno stato anormale od una degenerazione di un lichene, come una Stri- 1) E. M. Fries. — Systeraa mycologicum voi. Ili, p. 327. — Griphiswal- diae 1832. 2) C. Montagne. ~ Flore de Cuba p. 133. 9 gula atipica, opinione che fu divisa dal Léveillé e dallo stesso li- chenologo Nylander ^). E facile vedere, come nota THariof, che alla diagnosi data dal Kunze può adattarsi quasi intieramente la descrizione del genere Mf/coidea Cunn. fondato circa cinquant' anni dopo, sebbene il crit- toganiista francese non abbia potuto rilevare nei tropp.") vecchi esem- plari del Cephaleuros la situazione sottocuticulare del tallo nò la fruttificazione sessuata intraveduta solo una volta dal Cunningham nella Mycoidea paradiica. In appoggio della perfetta corrispondenza di Mycoidea e Cepha- leuros si può citare anche l'opinione già espressa dal Marshall Ward -) nel modo seguente: «J bave not been able to examine ori- ginai drawings or preparation of these Forms {Strigula, Cephaleu- ros); but every thing points to the probability that the old genus Strigula includes the a Lichen )) J bave described, while the forni «Cephaleuros)) (which has been associated, J believe, with Strigu- la) is simply the a Alga)) studded with its barren and fertile hairs)). Questo dubbio emesso da M. Ward si tramuta in certezza, te- nendo conto delle osservazioni successive dell' Hariot, le quali è op- portuno riepilogare. Egli è riescito ad esaminare numerosi esetnplari di Strigula e nella maggior parte di essi ha trovato facilmente i caratteri indi- cati dal Kunze, dal Cunningham e dal Marshall Ward; non di raro rinvenne delle Strigula non ancora completamente lichenizzate, qum- di con una parte del disco costituita dall'Alga pura. In tutti i casi osservò che la pianta (alga pura o già lichenizzata) è fortemente fissata alla foglia su cui vive mediante dei rizoidi, ciò che spiega la difficoltà di staccare dalla matrice il tallo senza guastarlo, men- tre tale fatto non si riscontra nelle Phycopeltis ed Ilansgirgia. Il thallo del Cephaleuros Kunze non fornisce tuttavia i gonidi a tutte le Strigula; li fornisce verbigrazia a Strigula Feei, S. corti- planata, S. nemathora, S. viridissima, S. ciliata e *S. elegans; all'incontro nelle Strigula Rottila e S. racoplaca l'apparecchio go- nidiale è dato da un'alga discoidea, senza rizoidi nò setole, analoga a quella che, secondo Bornet, fornisce i gonidi all' Opegrapha fili- cina Moni ; nò devesi tacere clie la Strigula actinoplaca Nyl. pre- senta dei gonidi somiglianti al Protococcus viri lis Ag. 1) W. Nylander. — Expositio synoptica Pyrenocarpearum 1859, p. G7. 2) M. Ward. — L e. p. Ilo. 10 Noi siamo perfettamente d'accordo colle conclusioni alle quali pervenne l'Hariot: 1. Il genere Cephaleuros Knnze è perfettamente autonomo e non costituito da una anamorfosi o forma anormale di una Slrigu- la, sebbene possa fornire talora i gonidi a quest' ultimo genere di licheni. 2. 11 genere Mycoidea Cunn. deve essere, per legge di prio- rità, sostituito da Cephaleuros Kunze, nome proposto cinquantanni prima di My coidea. o. Il genere Cephaleuros partecipa alla formazione della mag- gior parte dalle specie del genere Sirigula. Altre specie di Slrigula hanno per gonidi sia PhycopeUis sia Protococcus. Rimandiamo il lettore alle pregiate pubblicazioni del Cunningham e del Marshall Ward già citate per maggiori dettagli sul Cephaleu- ros [Mycoidea), non omettiamo peraltro di avvertire che i talli di questo genere possiedono nella pagina rivolta alla mati'ice dei pro- lungamenti o rizoidi (Hapteren) prodotti da semplice vegetazione in- feriore di cellule singole sparse. Ciò spiega la aderenza notevole del- l'apparecchio vegetativo al substrato nel genere Cepìialeuros^ ciò che non succede nelle PhycopeUis e Hansgirgia. Nel Cephaleuros il tallo è spesso setigero; gli zoosporangi caratteristici sono globosi, in numero vario inseriti con un pedicello all'apice rigonfiato di un filamento articolato eretto; qualche cosa di analogo si osserva ad esempio tra le alghe nella Treìitepohlia arhorum (Ag.) Hariot *), tra i funghi nel genere Physospora Fr. ^), nel quale ultimo genere i conidii sono sostenuti da sterigmi bacillari inserti su una porzione ingrossato-capitata dell' ifa. Un fatto interessante nei riguardi del Cephaleuros si è che lo si 1) V Hariot (Note sur le genro Trontepohlia Mart. in Journal de botani- que 111, 1889, p. 383) avendo potuto studiare gli esemplari autentici della Conferva arborum di C. Ag'ardh, trovò che ò identica alla Trentepoldia pleiocarpa Nordst. Nella SijUoge Mlyarum omnium voi. 1, pag. 224 la Con- ferva arborum Ag. è disposta tra le' specie dubbie di Conferva. La diagnosi data da Agardh (filamentis simplicibus etc.) è tutt' altro che in accordo con la realtà del fatto, essendo 'i fllaraenti provvisti di ramiticazioni. Nessun er- rore dunque da parte del Kuetzing di aver lasciato la Conferva arborum Ag., cos'i erroneamente descritta, tra le Conferva dubbie, nulla avendolo potuto indurre a credersi dinanzi ad una Trenlepohlia. 2) Vj. M. Fries. — Summa vegetabilium Scandinavi;c p. 405. — P. A. Sac- cardo Fungi italici tab. 719; Syll. Fung. IV, p. 38-39. 11 trova quasi sempre a formare l'apparato gonidiale di un Lichene [Strigula); le Phycopellis talvolta sono in rapporto con ife e for- mano un lichene {Tvicholhelium epiphi/llum Muli. Arg. ecc.); la Hansgirgia non potemmo rinvenirla mai associata ad apoteci. CEPHALEUROS Kunze (1827) in Weigelt PI. ex&icc, Fries Sysl. Myc. Ili (1829) p. 337, Hariot Noie sicr le Cephaleuros (1889) pag. 6 (Etjm. cephalos caput et eiiros), Mi/coidea Cunningham (1879) On Myc. paras. in Trans. Linn. Soc. Boi., Marshall Ward On siruct., devel. and li fé hù:L of a irop. epiph. Lichen in Trans. Linn. Soc. Bot., De-Toni Sylloge Algarum voi. I, Chloroph. (1889) p. 13, em. Thallus aéreus, explanato-subdisciformis vel varie lobatus, per rhizoides matrici arcte adhaerens, e filamentis decumbentibus, ar- ticulatis, ramosis, radiatim decurrentibus, arcte lateraliter conna- tis constitutus, fìlamenta crecta, apice capitato-incrassata et hic zoogonidangia numerosa pedicellata gerentia proferens. Contentus cellularum decumbentium plerumque ex aurantiaco virescens, cellularum in filamentis erectis sitarum hajmatochroma- tis ope aurantiacus, exsiccatione subvirescens. Multiplicatio agamica (propagatio) zoogonidiis biciliatis (zoo- sporis). Multiplicatio sexualis (generati ">) oogouiis et antherozoidiis im- mobilibus (pollinidiis) at semel a Cunningham dnbie observata, ergo ulterius inquirenda, 1. Cephaleuros virescens Kunze /. e, Hariot /. e, Mycoidea para- silica Cunn. /. e. et in Scienf. Mem. by Med. off. of India part III, 1887, p. 38 e. icone, Marsh. Ward. l. e, De-Toni /. e. p. 13! (quoad specimina indico-orientalia), Hansg, Prodr. fig. 121 non Hansg. Prodr. p. 220 (quoad matrices et stationes). — Characte- res generis, Hab. in foliis coriaceis Camelli^, Mangifercc, Cinnamomi, Rhododendri, Filicum nonnullarum, Thecc, Croionis ad «Cal- cutta)) in India orientali (D, D. Cunningham), in foliis Coffecc li- bericce, Ixorce, Tiiecv, Memecyli, Eugenice, Anoncc, Elcuagnì, Ma- gnolice, Citri, Durionis, SiderQxijli. Qnassice et Michelias in in- sula Ceylon (Marshall Ward), in foliis Bassiw la/ifolice Hima- laya Asicia (Herb. Roxburgii comm. E. De-Wildeman!), in foliis indeterminatis ad Loukalélé Congo Africfc, socia Hansgirgia (F. Hens comm. Dk-Wili»eman), in foliis' ex insula Java (leg. Fried- 12 MANN comm. De-Wildeman!), in Nova Granata (Herb. Bot, Hort. Bruxell., comni. De-Wildeman!), in Mexico (Kerber comm. De- Wildeman! speciraina passim obsoleta), Rio de Janeiro in Brasilia (Glaziou comra. De-Wildeman!), ad Bataviam (De-Savinière teste De-Wildeman, speciniina a nobis scrutala obsoleta), in fo- liis piantai cujusdam ad Rio Aquacalienle Costa Rica lectae (leg. H. PiTTiER, comm, De-Wildeman), in foliis Lepanihcs ex ins. Portorico (P. Sintenis sec. Moebius). Specimina ad S. José Costa Rica a PiTTiER lecta et a De-Wildeman communicata obsoleta v. nimis vetusta. II. Gen. PliyeOfieltis Millardet (tav. nostr. II). La specie sulla quale venne istituito il genere PliycopelUs è la Ph.ycopellis epiphyion Mill. di cui, come si disse, ottenemmo quattro preparati autentici dalla cortesia del prof. A. Millardet. Si potè ezian- dio consultare la Memoria che tratta del genere in questione, pub- blicata nelle Memorie della Società di Storia Naturale di Strasburgo, avendo ricevuto a prestito il volume che la contiene dalla biblioteca Universitaria di Strasburgo, per gentile intromissione del dott. J. Wortmann. Non ci riusci all'incontro di esaminare materiali freschi per lo studio della ì'IiycopeliiR epiphyton, avendoci il dott. L. Klein di Fri- burgo in Br. risposto di non averne potuto trovare traccia nei din- torni di quella città, dove venne trovata nel 1866 dal Millardet. Stando alle osservazioni di quest'ultimo botanico') la sua Phy- copeliis epiphyion cresce nei luoghi umidi delle foreste dove la ru- giada è abbondante, sopra la faccia superiore della foglia àeW Abies pedinata, nonché di altre piante [Iledera, Rubus). Quando i talli sono solitarii, a motivo della loro minutezza è difficile riscontrarli ad occhio nudo, spesso però aggregandosi formano delle macchie rosso- ranciate ed in tal caso tradiscono la loro presenza. Grazie alla natura del substrato su cui vegeta la Phycopcliis epi- phyion non è, malgrado le piccole sue dimensioni, difficile a studiarsi. Basta, osserva il Millardet, levare con un rasojo una lamella sottile di cuticola delle foglie deW Abi'es per poter osservare l'Alga in silu ovvero siccome essa non aderisce troppo intimamente con la cuticu- I) A. Millardet. — l. e. p. 42 et suiv. 13 la, si può limitarsi a raschiare la foglia con uno strumento tagliente qualsiasi dopo averla bagnata con acqua. Il Millardet descrive nel suo lavoro la forma del tallo, la genesi delle zoospore, il loro sviluppo diretto. Egli descrive anche una for- ma di fruttificazione che suppone essere un oogonio, analogo a quello intraveduto con dubbio dal Cunningham nella sua Mycoidea. Tali supposti oogoni erano formati da un globulo sferico, proba- bilmente pluricellulare sostenuto da un pedicello brevissimo, di cui non potè riconoscere il modo d'inserzione sulle cellule dell'apparec- chio vegetativo. Questi dubbi sulla esistenza degli oogonii tanto nella Phycopeltis che nel Cephaleuros portano con sé l'incertezza nella collocazione si- stematica di questi due generi, poiché mentre la presenza degli oo- gonii indurrebbe a disporre Cephaleuros e Phycopeltis nelle Con- fervoidee oogame presso le Coleochoitacccv, con cui hanno comune la forma discoidea del tallo ed il modo del suo sviluppo, la mancanza di oogoni (qualora fosse dimostrata) darebbe motivo a collocare que- ste alghe nelle Confervoidee isogame tra le Chwiophoracea', Hans- girgiacea3 e C/trooiepidacecc, con le quali ultime due famiglie avreb- bero, tra altro, in comune la presenza della sostanza ematocromatica nelle cellule vegetative. Riguardo al genere PhycopelHs l'Hariot ') fornisce degli utilis- sin^-i dati, ma avendo egli seguito l'opinione di Hansgirg -) non ba- sata sullo studio di esemplari autentici, in qualche punto non possia- mo accordarci con lui, dividendo piuttosto l'opinione del De-Wilde- raan ^) come si vedi'à nell'accettazione e delimitazione delle PJiyco- peliis date più innanzi. Del resto l'Hariot stesso (/. e. p. 8) conchiude le sue osservazioni nel modo seguente: uEn admettant, avec M. Hansgirg, que les genres Ilansgirgia (De Toni) et PìiyUactidiuin (Bornet) JMoebius non Kuetzing doivent ap- partenir ati genre Phycopeltis ce dernier genre se trouverait actuel- lement compose des espèces suivantes: 1. PhycopelHs epipliyion Millardet (1868); — 2. Ph. flabelli- gera (De-Toni) Hansgirg (1888); —3. Ph. tropica (Moebius) Hansg. 1) P. Hariot l. e. 2) A. Hansgirg. — Ueber die Gattung Crenacantha, Periphlegmatium u. Hansgirgia p. 3) E. De-Wildeman. — Observations sur le genre Phycopeltis p. 155-159. 14 Mycoidea fiarasitica Hansg. non Cunnigliam (1889); — 4. Plii/co- peliis {Pliyllaclidium sp. Bornet) dont les cellules entrent dans la composition de V Opegrapìia filicina et de certains Sirigula; — 5? Pli. aruyidinacea (Moiit.) sub PhìjUacHclium (18-16). Mais aussi longtemps que la fructification de toutes ces plaiites ne sera pas bien connue et qu 'on ne tiaura pas si elles constituent des ètres definitifs ou seulement des formes passagéres, leur rapprochement ne peut étre que provisoire)). Il Moebius nel suo lavoro sulle Alghe d'acqua dolce ed aeree del- l'isola di Portoricco ha descritto sotto il nome collettivo di Phyllacti- diiim tropicum Moeb. parecchie forme di cui una, quella vi /ente sulle foglie di Dichea è da attribuire in modo assoluto alla Hansgtr- già ffabelligera De-Toni '). Le altre forme possono riferirsi al ge- nere Phycopeliis Mill., essendo erroneo il mantenere il nome di Phyl lactidium (Bor.) Moeb. non Kuetz., nome che nel senso datogli dal Bornet e dal Moebius è posteriore di data al genere di Millardet. Le figure 1-3 della tavola Vili e fig. 1 tav. IX unite alla Memoria del Moebius non possono escludersi certo dal genere Phycopeliis Mill. Chi non riconosce la quasi identità tra le figure I della tav. IV di Moe- bius (dove si trova anche un apotecio) con la fig. 2 della tav. IX di Bornet che rappresenta il suo Phyllaclidiwìn che fornisce i gonidi 2\Y Opegrapha? Dal confronto delle figure si scorge tosto come vi sia identità tra la fig. 8 tav. Vili del Moebius con la fig. 16 della tav. XIX e f. 5 tav. XVIII del M. Ward mentre le figure lO-U delle tav. Vili del Moebius rappresentano né più né meno la porzione croolepiforme-re- ticolata del tallo deW Hansgirgia. Ecco ciò che il Moebius (/. e. p. 13) scrive a proposito degli esemplari di Phyllactidium Iropicum rin- venuto sulla Dichea di Portorico, d'onde è ovvio scorgere l'identità con la diagnosi di Hansgirgia De-Toni : (c Ausser den besprochenen scheibenfòrmigen Thallomeij kommen nun auch noch locker verzweigte Fàden vor, die einen seìir imregel- màssigen Verlauf und etwas andere Verzweigung als die erstere haben. Dass die Fàden doch dem Phyllactidium angehoren, boweisen directe Uebergànge; an der lebenden Alge bemerkto ich einmal einon Faden der direct aus dem scheibenfòrmigen Tliallus ausgewachsen war, andererseits wurdo auch ein Fall beobachtet, wo der Faden 1) G. B. De-Toni — Intorno all'identità ecc. p. 281-283. 15 siali in eine kleine Scheibe verbreiterl (f, 10, t. Vili). Diese Figiir ist nach dem auf einem Dichaea — Blatt aus Portorico vorkom- menden Phyllactidium gezeichnet.... Forra, Gròsse uiid Inhalt der Zellen dieser lockereo Fàden verhalten sich wie bei der normalem Phyllactidium — Form. Die Verzweigung besteht vorwiegend in einer seitlichen Astbildung, welche von einer beliebigen Stelle, oft der Mitte, eine Gliederzelle ausgeht; seltener theilt sich der Faden dichotomisch. Durch diese Art der Verzweigung erinnern die Fàden sehr an Chroolepus-For- men, Bisweilen legen sich die Verzweigungen eines Fadens so anei- nander, dass sie ein raehrere Zellen breites Band bilden und \vo de- rartige Complexe mit einem scheibenfòrraigen Thallus des Phylla- ctidium zusammenstossen, ist es kaum mòglich zu bestimmen, wo die eine Form anfàngt und die andere aufhòrt ». Filamenti croolepiformi cosi distinti, anastomosati a rete, come li descrive il Moebius, non esistono in nessuna delle Phycopeliis, bensì esistono sempre, anzi sono caratteristici, del genere Hansgii'gia. Noi abbiamo studiato molte forme che devono rientrare nel ge- nere Phycopeliis e ci siamo con ciò convinti che, come asserisce il De-Wildeman nella sua ultima nota, la forma degli zoosporangi in- tercalari sia molto variabile e che sia spesso difficile decidere, a mo- tivo della variabilità or nominata, se si tratti di una o di un'altra delle Phycopeliis enumerate dall' Hariot. Esistono numerose forme di passaggio tra gli zoosporangi globulosi di Phycopeliis arundinacea iìHouì.) De-Toni e quelli oblunghi di Phy- copeliis tropica (Moeb.) Hansg., in modo di essere sempre incerti sulla classificazione,- onde noi crediamo necessario fondere la Phy- copeliis tropica con la P. arundinacea, ascrivendovi le forme sterili che porgono il tallo gonidiale a certe Opegrapha. Crediamo bensì dover distinguere la Phycopeliis epiphyion Mill. dalla Phycopeliis arundinacea (Mont.) De-Toni, presentando la prima un aspetto diverso nelle cellule del tallo di cui le centrali sono più grandi delle periferiche, lasciano delle piccole lacune tra loro, la se- conda specie invece essendo costituita di cellule tutte pressoché eguali, esattamente contigue. Di più nella P. epiphyion le cellule sono po- ligonali e il margine del tallo irregolare, nella P. arundinacea le cellule sono rette; ngolari ed il margine quasi sempre lobato. Dato perù il caso che non sì riconoscesse Ques|;^ diversità come carattere suffi- ciente per stabilire d^® spficie, andrebbe mantenuta per legge di prio' rità la Phycopeliiii arundinacea. 16 Considerando distinte P. epiphyton e P. arundinacea. alla pri- ma deve riferirsi la Chromopellis irregularis del Reinsch (t. VII, f. I a-b),^\\-A seconda io parte la Chromo'peUis radians dello stesso Reinsch (t. VII, f. 2 a) come uno di noi altrove ha già dichiarato '). PHYCOPELTIS Millardet (1868) in Mém. Soc. hùt. natar. de Stras- bourg t. VI, 2, p. 48, f. 29-35, De-Toni Syll. Algar. I, p. 14 (Etyra. phycos alga et peltis scutum), Phylìactidium (Bor.) Moeb. (1888) iu Hedwigia XXVII, p. 221-249 ex parte, Chromopeliis Reitisch (1875) Contrib. Alg. Fung. p. 73 (saltem ex maxima parte). Thallus orbicularis vel rariiis subflabellatus, unico cellularura strato coDstitutus, tota pagina inferiori adnatus, setis carens; cel- lularum dispositio radiata sistens Hlamenta dichotoma aerobica, arcte lateraliter coalita; contentus colore aureo-viridi (ob ha^ma- tochromatis pra^sentiam) insignis. Multiplicatio asexualis (propagatio) zoogonidiis (zoosporis) nu- merosis (usque ad 32), plasmatis divisione simultanea ortis, ciliis binis instructis. Zoogonidangia e cellularum disoi transformatione erta vel rarius pedicello proprio fulta, globosa vel oblonga. Multiplicatio sexualis (generatio) oogoniis ut in Coleochaete, teste Millardet sed ulterius inquirenda. Portasse oogonia a Mil- lardet visa zoogonidangia (zoosporangia) sistnnt. 1. Phycopeltis epiphyton Millardet /. e, De-Toni L e, Chromopeliis irregularis Reinsch /. e. p. 73, t. VII, f. 1 ! (in icone color sor- dide virescens, in speciminibus vivis teste Reinsch, iiavo-viridis). — Characteres generis ; thallo minuto, 100 [x. latitudine vix exce- dente; cellulis centralibus majoribus, 4-7-goniis, subinde lacunas parvas bine inde linquentibus; cellulis periphericis minoribus, ple- rumque rectangularibus, diametro longitudinali secus directionera radialera disposito. Ilab. in ramulis et foliis Abietis pectinatse, Heder^e Helicis et Ruborum quorumdam ad Friburgum brisgoviense Germania? (A. Millardet!), in foliolis Leskese compia n a ta3 in Silva circeliana pr. Bipontum Vogesorum (P. F. Reinsch). — Sparsa et tunc imperspicua, subinde congesta et tunc raacnlas seu plagulas rufo-aurantiacas efficiens, substrato laxe adhrerens; disci flavo-aurantiaci, plus minus virescentes, pagina inferiori ma- 1) G. ,B. De-Toni. — Ueber PhyUaclidium etc. — Sylloge Algarum voi. I, pag. 14. 17 trici adfixi. Zoogoiiidia viridi-auraiitiella, minutissima, ovoidea, 5 ,'/. d., ciliis binis loiigis instructa. . Phycopeltis arundinacea (Mont.) De-Toni Ueber PhìjUaciidium arundinaceum Mont. in Botan. Cenlralbl. w. 33, 13 August. 1889!, p. 182-184, Syll. Alg. I, p. 15, Hariot Suv le gerire Ce- phaleuros in Morot Jourìi. de hot. Ili, n. 17, 1 september 1889!, p. 7-8, f. 6, PhyllaciidAum arundin ceum Mont. FI. d'Algerie 1849, p. 156, Syll. crypt. 1856, p. 451, Kuetz, Species Algarmn 1846, p. 424 et Tab. Phyc, ColeochaHe arundinacea Rab. FI. Eur. Algar. Ili, 1868, p. 390, ChromopeKis radians Reinsch l. e. 1875, t. VII, f. 2 af nec b, Phyllaotidium tropicuin Moe- bius in ìledtoigia XXVII, 1888, p. 221-219 (ex parte), t. Vili, f. 1-3, 12, 14, t. IX, f. n, Phycopeltis tropica (Moeb). Hansg. in Hed- loigia 1889, p. 13, Phycopeliis flabelligera Haosg. in Flora 1889 p. 17 (nec Uan'^girgia ftabelligera Ue-Toni!), Mycoidea para- silica Hansg. Prodr. 1889, p. 220 (specimina boheraica!); Hauck et Richt. Phyk. Univ. n. 213!, Wittr. et Nordst. Alg. aq. dulc. e.xsicc. II. 923 (924), non Cuniiingham, Ilansgirgia /labelligo-a Hansg. Prodr. 1889 (hungarice) p. 90 excl. fìg., non De-Toni, Phyllactidinm sp. Bum. Gonld. Lich. p. 62, t, 9, f. 1-3, Phy- copelii^ sp. Hariot /. e. n. 4. — • Arctiuscule adnata; thallo orbicu- lari vel irregulai'i, 0,5-1,5 mm. diam., rnfo, ambita si"epe repando vel prolifero, cellularuui strato unico costi tutus; cellulis omnibus sub- conformibus, e centro radiantibus, [larallelogrammicis, dicliotomis, (ìiametro 2-3-plo lonj^ioribus. llab. in cultnis a r u n d i na e e.i s in paludosis lacus a El Hout » prope La Calle Algeria; (DuRlEu!), in foliis Pliyllogonii ful- gentis in Brasilia (P. F. Reinscii), in foliis Orchidearuni ex Brasilia (leg. Binot conim. De-Wildeman !), in foliis Malpigliia^ ex Brasilia (leg. SciiOTT comm De-Wildeman!), in foliis Palma- rum ad (( Rauclio del Achote )), Podocarpi etc. ce Vali, de los Archangelos )) (( Rancbe Flei-es)) et uCarillo» Costa Rica cum zoo- gonidangiis (leg. H. PiTTiER comm. De-Wildeman!), in foliis Or- chidearum? Cordillera Vera Crux Mexico (Coli. Galeotti n.6932 comm. De-Wildeman !), in foliis T r i e h i 1 i a e et C h r y s o p h y 1 1 i flexuosi Rio Janeiro Brasilia^ (leg. Glaziou comm. De-Wilde- man!), in Nova Granata altit. 800. m. (leg. Lindig comm. De- Wildeman!), in Guyana, socia 0 peg ra phd filicina Mont. (leg. Leprieur comm. De-Wildeman!), in mont. Khasia Indiae orientalis (Herb. Hooker et Thomson comm. De-Wildeman!), in insula Cey- 2 18 lon (leg. Thwaites comra. De-Wildeman!), ia insula) Cubae regio- ne orientali (leg. Wright conim, De-Wildeman !), in foliis pianta- rum variaruin e. gr. B i 1 b e r g i re , R o d r i q u e z i a? , S t a n h o p e se, Pini ode nd ri etc. in calidari is ad e, Opocno et Siclirow» Bohe- mia) (A. Hansgirg!), in foliis 0 r eh id ear u m e gr, A e r an th is, veri.simililer etiara H o r m i d i i (•'') p y g in a? i , E p i d e n d r i, Pie u- rothallidis, I sechili linearis (non Die he ai sp. quae spe- cimina Hansgirgiam sistunt. nec Lepanthis qua3 ob setarum praesentiam Cephaleuro adscribenda sunti) (P. Sintenis teste MOEBIUS, comm. speciraina in Lepanthe M. MOEBIUS !) ; plantula sterilis in Apori specie a ci. SoLMS Laubach in Java lecta et habituni Phyllactidii pr:ebens, teste M. Moebius (t. 9, f. 2) quoad genus dubia, nostra sententià vix huc per ti net. Haec species (Ph. arundinacea) sistit gonidia Trichothelii epiphylli Milli. Arg. (Speciraina comra. Mùller ArgauI). III. Gen. IIi)iii§»^ÌB*^ia De-Toni (Tav. nostr. III). In questo genere, proposto da uno di noi nel 1888, l'apparecchio vegetativo é caratterizzato da un assieme di filamenti croolepiformi somiglianti alla Trentepohlia lagenifera (Hildebr.) Wille, decum- benti, ramosi, anastomosantisi a guisa di rete; questi filamenti in certi punti si riuniscono strettamente dando oiigine a dei flabelli, in guisa che il tallo presenta una porzione reticolata ed una porzione nella quale i filamenti irradiano da un punto comune e si riuniscono lateralmente sino dal punto di partenza in maniera da costituire delle espansioni simili a ventagli spesso lobati o proliferi al margine, mai però veramente disciforrai come avviene nella Phycopellis epiphy- ton Mill. Le cellule vegetative della porzione retiforme del tallo sono irregolarmente conformate, globose, ellittiche ovvero angolose, spesso comunicanti tra loro per mezzo di un piccolo foro formantesi nel setto. Nella parte flabelliforme le cellule appaiono pressoché rettan- golari 0 trapezoidali. I clorofori sono piccoli, parietali, fatti a guisa di dischetto laminare; non si riesce a riconoscervi l'esistenza di pi- renoide. Il nucleo è unico, subparietale. Entro tutte le cellule esiste in grande quantità quella speciale sostanza colorante che il Rostafinski ') ha chiamato clororufina e 1) T. Rostafinski. — Ueber den rothen Farbstoff ciniger Chloropbj^ceen, sein sonstiges Vorkommen und seine Verwandschaft zum Ghlorophyll. — Do- tanische Zeilung 1881 p. 461. 1.9 che costituisce la ematocroma del Colin (1867) e forse la solanoru- bina del Millardet. A quanto ó stato -scritto altrove si può aggiungere un dato biolo- gico importante, vale, a dire che zoogoaidi provenienti dalle cellule dei filamenti croolepiformi anastomosati hanno germinato diretta- mente un breve filamento simile a quello da cui provennero, si com- portarono in una parola da vere zoospore. In un solo caso ri usci di vedere la copulazione tra due zoogonidii eguali, della stessa forma e grandezza delle zoospore ora menzionate; però siccome in quel- r ocasione si osservavano alcuni zoogonidangì anche nella parte espan- sa del tallo, si sarebbe indotti a credere che gli zoogonidi copulan- tisi provenissero in quel caso dalle cellule dei flabelli. Del resto questo duplice modo di moltiplicazione (propagazione e generazione) non dovrebbe stupire, avvenendo un eguale fatto in generi affini sia spettanti alle Cliroolepidacec6 come ad es. Cteno- cladu^ Borzì, Leptosira Borzì, sia ad altre famiglie, dove in qual- che caso {Monoslroma bitllosum Witti-.) la copulazione sembrereb- be facoltativa potendo gli zoogonidii essere adatti a moltiplicare la pianta sia direttamente sia copulandosi ^). Presso che tutte le forme riferite dal De-Wildeman alla Han- sgirgia flabelligera De-Toni ne devono essere escluse, mancando sejnpre la parte del tallo anastomosata a rete, che, come si disse, costituisce uno dei principali caratteri onde la Hansgirgia si ditìe- renzia tanto da Cephaleuros quanto da Phycopeltis. Tali forme devono riferirsi invece (come abbiamo fatto) a Phycopeltis a^^undi- nacea (Mont.) De-Toni nel senso e colla sinonimia da noi proposta vale a dire inclusavi P. tropica (Moeb.). Hansg. Alla HansgÌ7'gia spetta indubbiamente la forma di Phyllactidium tropicuni Moeb. sopra le foglie di Dichea, ciò che si è dimostrato trattando del ^q\\. Phycopellis Mill. Riportiano ora la diagnosi del genere in questione, con i dati controllati della distribuzione geografica dell'unica specie che vi appartiene. HANSGIRGIA De-Toni (1888) Sur un genre nouveau d'algues aèrien- nea in Bull. Soc. R. boi. Belg. voi. XXVII 1888 juillet! p. 155; Sopra un nuovo genere di Trentep. in Notarisia III, p. 582; 1) J. Reinke. — Ueber Monostroma etc — Pringsh. Jahrb. II. Band, 1878, p. 531-547. 20 Sylloge Alg. voi. I, p. 262 non De-Wildemaii (Etym. a phycologo pragensi A. Hansgirg)', Phijllacfidium Moeb. (1888) iti ìledwigia XX VII, Heft 9-10, sfìptemb.--october!, p, 225 ex parte (in foliis Dichea;/). Cfr. De-Toni iii Rend. R. Ago. Lincei 1888, p. 281. Thallus aéreus, epiphyticus, e filameiitis articulatis, raniosis, de- cuuibenlibus, partitn reticulato-aaastomosantibus, partini exiaiie ilabelliforrai-coalitis constitutus, setis careas; cellula^ vegetativa) partis thalli reniformis irregulares, Trcntepohliam quasi referen- tes, globosa, ellipticse angulataeve, partis flabelliformis magis re- gulares ambitu subrectangulares, arcte conjunct?e; contentus cellu- laruin ob hfematochromatis praesentiam aurantiacus; chlorophora tenuia, lamellas disciforines sistentia, parietalia, pyrenoide nullo; nucleus singulus. Multiplicatio asexualis (propagatio) zoogonidiis (zoosporis) intra zoogonidangia in thalli parte retiformi evoluta, lateralia vel pas- sim intercalaria sessilia ortis, ovatis, biciliatis, minutissimis, dein filamenta chroolepiformia germinantibus. Multiplicatio sexualis (generatio) semel observata, zoogonidiis (zoogametis), verisimillime e cellulis flabellorum provenientibus, zoo- sporis simillimis, copulatione laterali zygotum globosum (hibernans, ut videtor) efficientibus. Evolutio zygotorum ignota. 1. Hansgirgia flabelligera De-Toni l. e, non De-Wildeman, Phj/l-> iaciidium tropicum Moeb. l. e. (in foliis Die he cu !) t. Vili, f, 10 characteristica ! — Characteres generis; thallo laxe matrici adhae- rente; filaraentis 5-7 u, rarius 10 a. latis; zoogonidaiigiis in parte thalli retiformi tum lateralibus tum intercalaribus, parvis, 8-12 ì; 5-9, in parte thalli flabelliformi usque ad 15 a. longis; zoogonidiis minutissimis. Hab. in foliis Anthurii Scherzeriani in calidario Horti botanici patavini in Italia boreali (De-Toni!, F. Saccardo!); in foliis Dichea) cujusdam ex insula Portorico reportata; (P. Sintenis sec. MOEBIUS), ad Lutetè Congo, Afriche, socio Cepìialeuro (Hens teste De-Wildeman), in foliis Miconiae ad Rio Janeiro Brasiliae (De Monra, specimina obsoleta). — Al ire statione ia Syll. p. 263 indicata^, speciniinibus authenticis a nobis scrutatis, bue certo non pertinent sed Phi/copeltidi arundinacecc adscribenda) sunt. Padova, R. Istituio botanico dell'Università 20 febbraio 1890. 21 NOTERELLE FICOLOGICHE ^) PER. A. PICCONE IV. — Cenni intorno alle matrici nelle quali vive TEnteromorpha compressa ed alla sua distribuzione baiimelrica. Nell'agosto dell' anno decorso alcuni pescatori di Albissola mari- na (Liguria occ), con la rete chiamata rastrello, traevano alla spiag- gia un osso scapolare di grosso animale bovino il quale era Atta- mente ricoperto da giovani cespugli di Enteromorpha compressa in tutte lo parti che non appoggiavano sul fondo del mare. Tale osso, al dire dei pescatori, fu estratto dalla profondità di circa venti metri. Dell'alga che sopra vi vegetava ne raccolsi parecclii esemplari. Questo fatto, da me presenziato, mi suggerisce le seguenti os- servazioni, non ispregevoli, a mio credere, per chi si interessa degli studii intorno alle cause che influiscono sulla distribuzione geografi- ca delle alghe. È cosa ben nota ai botanici come V Enteromorpha compressa sia una delle specie più comuni ed a più larga distribuzione geogra- fica ^}, come è del pari ben conosciuto dai raccoglitori di alghe che essa vegeta sopra corpi di natura essenzialmente diversa. Io stesso nelle varie mie gite ed escursioni ebbi a raccoglierla : I. Sul calcare marnoso a Genova ed in più punti dei dintorni a levante della città; 2. Su talcoscisti (formati perciò da silicati insolubili) tra Voltri ed Arenzano; 3. Sul legno, ossia sulla parte sommersa dei pali e gal- leggianti (barili) del modesto stabilimento balneario di Albissola ma- rina; 4. Su grossi ciottoli e su scogli di apenninite, roccia pur essa costituita da silicati insolubili, tra Albissola marina e Savona; 5. Su conchiglie (e quindi calcaree) di patelle viventi prese su scogli nella località or ora indicata; 0. Sulle lastre metalliche formanti il rive- stimento di una vecchia nave già da parecchio tempo lasciata in di- *) Vedi No/crellc /lcolO:,iche I-III {Xo/arisia anno IV, 1RS9, n. 13, p. 004 a 071). 1) J. Agardh, Tdl Algcrnes Syslona/ìk VI, Ulvacece, p. 138. — J. B. De Toni, Sijlloffe Algarum I, p. 120. 22 sarmo nel porto di Savona. Ma se la memoria non mi falla, in nes- suna delle molte opere che ebbi a consultare e dei numerosi opu- scoli che mi venne fatto di esaminare, mai mi occorse di trovar re- gistrato che essa crescesse sopra ossa accidentalmente rimaste nel mare sommerse. Comunque siasi, questo fatto nuovo o già conosciu- to, aggiunto agli altri or ora esposti, corrobora la tesi che le alghe si servono del corpo sul quale vegetano come semplice punto di af- fissione e che non traggono dal medesimo sostanza che entri a far parte dei loro tessuti '). E per verità mal saprebbesi spiegare come l'alga di cui trattasi possa, per il suo sviluppo, ritrarre le stesse materie dal legno e da una conchiglia, da un osso e da roccie for- mate da silicati insolubili, da una roccia calcarea e da una lastra metallica. Noterò in secondo luogo che tutti gli autori, i quali fanno ac- cenno alla profondità in cui vivono le diverse specie di alghe, am- mettono che V Enieromorpha compressa abita a pochi decimetri di profondità. Ora il pesante osso sul quale erano ospitati gli esemplari da me visti ed in parte raccolti (e gettato probabilmente a mare da un qualche bastimento viaggiante), certo non si trovava ove l'acqua ha pochi decimetri di profondità. Ma anche quando non fosse egli stato a venti e più metri sott'acqua come asserirono i pescatori (i quali in fatti di simil genere hanno, se non per teoria, almeno per pratica, una indiscutibile autorità), pure ci prova come la s[)ecie di cui ci occupiamo abbia una distribuzior.e batimetrica maggiore di quanto generahnente si crede. Aggiungasi che gli esemplarucci poco sviluppati ed in parte decomposti da me raccolti su conchiglie di pa- tella, poste tra il livelkì dell'alta e della bassa marea, addimostra no come possa talora adattai'si a crescere anche in questa specia- lissima zona di vegetazione marina. Questa specie in conchis one, mentre noi-mal mente vive ove le acque sono ben poco profonde, non rifiuta di crescere ove l'alta e la bassa marea sommergono o la- sciano scoperti gli scogli, e di spingersi talora ad abitare anche alla profondità di circa venti metri. In terzo luogo osserverò che dai fatti da mo sovraesposti si ha pur nuova conferma come le alglie, essendo piante di bassa orga- nizzazione, producano una stragrande, prodigiosa e quasi infinita 1) A. Piccone, Prime lince per una geografia algologica marina, p. 15. — Noier-elle ficologiche, III. Se la coslilnzione chimica del corpo sul quale le alghe sono affisse possa influire sulla loro dislribuzioìie (jeografiica,^. 5. 23 quantità di gei'ini, e come queste numerosissime loro sporule riman- gano sospese nelle acque marine per essere poscia dalle medesime trasportate, e quindi disseminate, anche a notevoli distanze. 11 basso fondo ove la rete colse l'osso più volte menzionato è costituito da fina arena. Quello ove erano i i)ali ed i galleggianti del piccolo sta- lìilimento balneario è invece formato in parte da arene ed in parte da ghiaie e ciottoli. Distailo rispettivamente 300 e 400 metri circa dal tratto di costa a ponente ove sono scogli sommersi e popolati da alghe, fi'a le quali riscontrasi la specie che or ci interessa. A levante le rupi sotto acqua ospitanti alghe sono a distanza molto maggiore. La disseminazione dovette quindi effettuarsi per mezzo dei movimenti che avvengono nell'acqua del mare. Nel caso nostro il ti"aspoi'to delle sporule sarebbe siato compiuto dalla corrente litto- ranea che, presso la spiaggia di Albissola, è diretta appunto da po- nente a levant<^. Ma se le sporule dalla corrente trasportate non fos- sero state straordinariamente numerose, come avrebbe potuto 1' osso, che trovavasi isolato in un campo arenoso, non solo raccoglierne, ma tante attrarne da diventare, dopo il loro germogliamento tutto ver- deggiante nelle parti che non appoggiavano nell'arena? Similmente, come avrebbero potuto tante attrarno i pali ed i galleggianti, da ad- divenire poi ricoperti dall'alga so[)ra di essi sviluppatasi in tutta la parte sommersa? Niuno certo può calcolare quante migliaia e mi- gliaia di sporule esistevano nella massa d'acqua che ebbe ad ope- rarne il trasporto, od anche semplicemente in quella poca che av- volse e jiassò nell'intorno degli oggetti più volte menzionati!... Un' ultima osservazione ed ho finito. In altro mio scritto esposi come la pratica insegni essere impossibile vegetazione algologica ove il fondo del mare è costituito da minuti materiali detritici e mobili per l'azione delle onde •'). Ma se in mezzo a tali materiali trovasi anche accidentalmente un corpo, che, per il suo peso o per altra cau- sa, sia inamovibile, egli trattiene sporule d'alghe nell'acqua na- tanti, su di esso si fissano e germogliano e diventa così un piccolo centro di vegetazione submarina. I casi sopra narrati, e da ine stes- so osservati, ne costituiscono ben sicuri esempii. Genova 18 Febbraio 1890. 1) A. Piccone, Pi ime linee per una oco(jrafia algologica marina, p. 8. 24 V. — Frammenti algologici per la Florula di Caprera. La piccola isola di Caprera è e sempre rimarrà celebre nella storia sia per essere stata, negli ultimi lustri di sua vita, il predi- letto soggiorno del generale Garibaldi, sia perchè egli ivi mori, sia infine perchè in essa trovasi il sepolcro che conserva le mortali spo- glie dell'eroe dei due mondi. Della flora fanerogamica di quest'isola scrisse interessanti noti- zie il prof. Patrizio Gennari ^), nìa intorno alla sua flora crittoga- mica non esiste alcun lavoro speciale. Delle crittogame pteridofile che ivi crescono spontanee fece menzione lo stesso prof. Gennari nel la- voro or ora citato, ed alcuni pochi licheni sono registrati nella me- moria del Dott. Francesco Baglietto Lichenes insuke Sardinice ^. Forse altre notizie riguardanti le crittogame briolìte ed i miceti tro- vansi sparse in opuscoli che non era ora il caso per me di consultare. A riguardo delle alghe osserverò che alla Caprera ne raccolse- ro il Prof. Raffaello Gestro, il cap. Enrico Alberto D' Albertis, il Prof. P. Ascherson assieme al Dott. 0. Reinhardt ed il Prof. Dome- nico Lovisato. Le specie riportate dai due primi trovansi enumera- te in precedenti miei lavori ^) e sono: Rivularia nitida, Ag. Cladophora sp Cladophora sp Dasjcladus clavfeformis, Ag. Acetabularia mediterranea, La- mour. Halimeda Tuna, Lamour. n » /3. Albertisii, Piccon tJdotea Desfontainii, Decne. Sphacelaria cirrhosa, Ag. Loathesia umbellata, Menegh. Stilophora pnpillosa, J. Ag. Dictyota Fasciola, Lamour. Dictj'ota linearis, Ag. Padina Pavonia, Gaill. Halyseris polypodioides, Ag. Cystoseira selaginoides, Nacc. )) crinita, Duby. Liagoi-a viscida, Ag. Gelidium crinale, Lamour. Laurencia obtusa, Lamour. Polysiphonia subulifera, Harv. Rytiphlaea tinctoria, Ag. Vidalia volubilis, J. Ag. 1) P= Gennari, Florida di Caprera (Nuovo Giornale Botanico Italiano, voi. II (1870), pag. 90 a Ho). 2) Nuovo Giornale Botanico Italiano, voi. XI (1879), pag. 50 a 123, 3) A. Piccone, Florula algolojica della Sardegna. Pisa 1878. — Catalogo delle alghe raccolte durante le crociere del cut- ter Violante, ecc. Roma 1879. — Risidlali algologici delle crociere del Violante. Genova 1883. — Nuovi materiali per V algologia sarda. Firenze 1884. 25- Le quattro raccolte dall' Ascherson, in compagnia del Reiiihardt, sono citate a p. 202-203 del Florce Sardoce Compendium del Sig. W. Barbey. Eccone i nomi: Phyllophora nervosa, Grev. Pejssonnelia squamarla, Decne. Jania rubens. Lamour. Rytiphlaea tinctoria, Ag. Quelle raccolte nell'agosto del decorso anno dal Prof. Lovisato (e dallo stesso gentilmente inviatemi in dono) furono da me prepa- rate e studiate. Ne fo seguire l'elenco perchè tra esse ne figurano diciannove non raccolte dagli esploratori che lo precedettero ') e che quindi accrescono i materiali che dovranno servire a chi si ac- cingerà a scrivere una florula algologica della storica isola. Esse furono prese in quattro diverse località, ossia: 1. Isola del- la Pecora, parte a S. E. di Caprera; 2. Isola del Porco, parte a S. 0.; 3. Monte Figu, destra di Porto Palmas, parte meridionale di Caprera; 4. Cala Brigantino, versante orientale dell'isola stessa. I numeri romani che seguono i nomi delle specie indicano appunto in quali delle suddette località furono raccolte. ChIorophyceaB — * Cladophora flaccida, Kuetz. I. * — lutescens, Kuetz. IV. * Codium Bursa, Ag. I. Udotea Desfoatainii, Decne. I. Haliraeda Tuna, Lamour. III. Fucoideae. — Sphacelaria cirrhosa, Ag. II, 111. " — tribuloides, Men. 1. * — scoparla, Lyngb. 1, III. Stilophora papillosa, J. Ag. II, III. * Mesogloia mediterranea, J. Ag. I. * Castagnea Griffithsiana, J. Ag. III. Dictyota linearis, .1. Ag. II, 111, IV. — Fasciola, Lamour. I, II, III. Padina Pavonia, Gaill. I, II, III, IV. * Cystoseira amentacea, J. Ag. I, II, III. — crinita, Duby. IV. * — barbala, Ag"! I, III, IV. — sp I. * Sargassum linifolium, Ag. I. 1) Queste specie sono segnate con asterisco. 26 Florideae. — * Ceramium rubrum, Ag. ì, III. " Gigartina aclcularis, Lamour. I. * Rissoella verrucalosa, J. Ag. IV. Pejssonnelia squainaria, Decne. I. * iNitophyllutn uiicinaLuui, J. Ag. II. * Liagora ceranoides, L>amoiir. I. — viscida, Ag. III. Laurencia obtusa, Laiuour. III, IV. * Polysiphonia fniticulosa, Wulf. I. * Melobesia farinosa, Lamour. Ili, IV. * Amphiroa rigida, Laiuour. I. Jania rubens, Lamour. II, IV. * Corallina virgata, Zanard. I, li, IV. Genova 9 Marzo 1890. VI Bisposla alla noia del Sig. Rodrigaez : <<• La cosUlazione mi- » nevalogica del huolo può conlrihuire alla riccliezza algologica » di un paese? ». L' egregio algologo Sig. Juan J. Rodriguez y Femenias pubblicò receiìtemente un opuscolo dal titolo Daios algologicos ') dove, al u. II, fd alcuni appunti alle mie osservazioni intorno ad una frase con- tenuta nella introduzione al suo lavoro Algas de las Baleares ^) e della quale mi occupai al n. Ili delle mie Noterelle fìcologiche com- parse nel Voi. IV (1889) del periodico Noiarisia. Benché alluno, per natura, dal polemizzare, pur credo mio dovere in questo caso rispon- dere alla nota del Sig. Rodriguez, e ciò al precipuo scopo di ristabi- lire i fatti nei veri loro termini e di difendermi da una non leggera ed ingiusta accusa fattami in detto opuscolo. Nella introduzione alla memoria Algas de las Baleares il Sig. Rodriguez asseriva che la flora marina dell'arcipelago balearico è molto ricca per diverse ragioni fra le quali poneva la svariata costi- tuzione mineralogica delle isole che lo formano. Questa tesi a me parve meno giusta e ne trassi argomento per nuovamente esaminare 1) Anales de la Sociedad Espanda de Historia Naturai, tomo XVIII (1889), p. 405-414. 2) Analòs de la Sociedad Espunola do Historia Naturai, tomo XVll (1888), p. 311. 27 la questione già da me altrove trattata ^) e che, al n. Ili delle mie Noierelle ficologiche, posi in questi termini: u Se la costituzione chi- arnica del corpo sul quale le alghe sono affisse possa influire sulla »loro distribuzione geografica ». Ivi (notisi bene questa circostanza!) riferii testualmente e nella lingua in cui furono sc^iile l^ parole del Sig. Rodriguez che mi suggerirono di pubblicare la noterella di cui è caso. Grande fa perciò la mia meraviglia nel leggere nei Daios algo- logicos del Sig. Rodriguez che ccel Sr. Piccone altera la frase por mi »escritan (p. 9) e che « el Sr. Piccone ha canibiado indebitamente mis ))palabras constituciòn mineralògica por costitucion quimica)) (p. 10). Ma, di grazia, come potevo io alterare la frase e ricambiar le pa- role se avevo in lingua spagnuola e testualmente riferita la propo- sizione del Sig. Rodriguez.??!! Se poi il Sig. Rodriguez favo- rirà rileggere le linee prima e seconda della pag. 5 delle mie Noie- ralle si convincerà facilmente che io non feci scambio di parole, per- chè ivi è scritto la diversa costituzione mineralogica delle isole, e non diversa costituzione chimica! E dopo ciò, che cosa rimane del- l'accusa lanciatami dal Sig. Rodriguez? Ma esaminiamo ora pacatamente la quistione. Egli é a tutti notorio che a distinguere i minei\'ili tra loro si trae partito dei caratteri fisici che essi presentano, ma è notorio del pari che per lo scopo istesso ha importanza di primo ordine anche la loro costituzione chimica. È bensì vero che esistono 3pecie mineralogiche fondate soltanto su carattere fisici, e nelle quali i componenti sono eguali per qualità e quantità (es. calcite e arragonita, pirite e mar- cassite), ma è uguahnente vero che nella grande maggioranza di casi 1 minerali, oltre di essere dotati di differenti caratteri fisici, posseg- gono pure una diversa costituzione chimica, dipendente (se sono mi- nerali composti) dalla diversità dei componenti, o dalle varie loro proporzioni. L'avere quindi le roccie che formano l'arcipelago ba- learico una svariata costituzione mineralogica equivale, a mio modo di vedere, all'avere esse anche una diversa costituzione chimica. E siccome io sono convinto, fino a prova contraria, che le alghe non prendono dalle roccie sulle quali sono afìRsse materiali di nutrizione ^) cosi parmi giusta la conclusione alla quale pervenni, che cioè la sva- riata costituzione nìineralogica delle isole Baleari non ha influito sulla ricchezza della loro flora marina. 1) A. Piccone, Prime linee por uìia geotirafia algolngica marina, p. 14-17. 2) Vedasi la noterella clic precede al n. IV. 28 Il Sig. Rodriguez nell'ultima parte dei suoi Batos algologicos (p. 10) tratta poi la quistione sotto un altro punto di vista. Riferirò, ad abbondante cautela, le sue stesse parole: (( Admitiendo corno buenas sus teorias , y suponiendo que las ))algas marinas toman todos sus eleraentos de nutrición del agua que ))las rodea, y no de los cuerpos en que se hallan fijadas, no sera ))dificil admitir también que, asì conio muchos zoófitos y moluscos »abandan eu los puntos cuyo suelo es calcàreo, por necesitar la cai )) conio elemento de vita, toindiidola del agua que los circuye; del )) niisnio modo las algas que necesitan cierta cantidad de cai para su )) de.sarrollo, prefieren los sitios cuyo uelo es calcàreo, porque en ellos )) el agua contiene, por efecto del continuo roce de las corrientes, » mayor cantidad de cai en disolucion. Y si se acepta està hipòtesis, » risultar:! que la constitución mineralògica del suelo liabr;i conti-i- » buido a la riqueza algològica de un pafs sin que el cuerpo en que nse hallan fìijadas las algas haya intiuido en lo mas minimo en di- ))cha riqueza)), A questo riguardo osserverò anzitutto che le roccie sono in tesi generale e per provvida legge di natura, formate da minerali o in- solubili nell'acqua, o che vi si disciolgono in quantità minime. Dissi per provvida legge di natura, perchè se le acque scorrenti o giacenti alla superficie e nell'interno della terra, nonché quelle formanti i mari, alia loro azione meccanica unissero una intetisa azione dissol- vente, troppo rapido e profondo risulterebbe il lavoro di alterazione della crosta terrestre, e perchè altrimenti la salsedine delle acque sarebbe certamente elevatissima e tale da rendere impossibile la vita degli organismi che le abitano. Ammetto ad ogni modo che l'acqua marina possa disciogliere una piccolissima quantità di taluni mine- rali che formano le roccie, le arene, i fanglii ecc. con cui è a con- tatto; e di ciò feci anzi già cenno in altro mio scritto '). Soggiungerò peraltro che ciò, in tesi generale, non influirà sensibilmente sulla qualità della salsedine marina locale, giacché i movimenti che si ve- rificano nel mare (onde, maree e correnti) rimescolano incessante- mente e talmente le acque da poter credere che la salseiìine, in mare aperto, non è 'in modo apprezzabile diversa presso le coste e in alto mare. E ammesso infatti dal Maury, dallo Stoppani e da tutti i geo- grafi fisici che circa alla qualità la salsedine è sostanzialmente uguale in tutti i mari, che ovunque sono gli stessi elemeuti e che 1) A. l'iccoae, Prime lince xicr una geografia algològica marina p. 16. 29 ovunque è la stessa miscela: non è quindi ammissibile che essa pre- senti nel caso nostro differenze importanti e sensibili sulle coste delle Baleari, dell'Algeria e della Spagna. Questo, ripeto, in tesi generale, perché in qualche insenatura eccezionalmente riparata, e dove il rin- novamento delle acque è lento e difficile, potrà la salsedine variare alquanto anche per qualità e in modo da influire sulla varietà e quantità delle alghe ivi vegetanti. Questo caso raro ed eccezionale può peraltro verificarsi sulle coste di tutti i continenti e di tutte le isole. Ma la salsedine marina influisce certamente sulle vita degli or- ganismi in genere, e quindi delle alghe, non solo in ordine alla qua- lità, ma anche alla quantità dei corpi che la determinano. Ora è egli ammissibile che la quantità dei sali disciolti nelle acque che bagnano le coste delle Baleari sia serjsibilmente diversa da quella del mare che cinge le vicine terre di Spagna e quelle, non molto lontane del- l'Africa*? Riflettasi anche in questo caso che i complessi ed inces- santi movimenti che hanno luogo nel mare, per opera e delle onde e delle maree e delle correnti, rimestano in tal guisa le acque di un dato bacino marino da far scomparire quelle piccole differenze di sal- sedine che potessero per avventura verificarsi in una regione per cause puramente locali. Quanto al paragone portato relativamente alla distribuzione dei molluschi e degli zoofiti, mi permetterò, per brevità, soltanto le se- guenti osservazioni. Avendo questi animali, nell'economia della na- tura, anche l'ufficio di eliminare dalle acque marine l'eccesso del carbonato calcare, essi si trovano più abbondanti, e per numero di specie e per quantità di individui, in tutti i mari della zona torrida perchè ivi le acque hanno salsedine superiore alla media in causa della forte evaporazione determinata dall'alta temperatura locale, ma trovansi del resto frcjuenti e molto sviluppati anche doee il suolo non è calcareo. Sulle coste del Mar Rosso (che ha notoriamente sal- sedine maggiore della media) sono, ad esem[)io, abbondantissimi e i molluschi e gli zoofiti che tanto abbisognano di carbonato calcare; ma i banchi ed i cordoni madreporici sono impiantati sulle roccie vulcaniche, e quindi non per certo formate da calcare: Fra le alghe che hanno bisogno d'una certa quantità di calce per il loro sviluppo una tra le più dilTuse, anche nel Mediterraneo, è indiscutibilmente la Jania rubens. E come si spiega non solo la sua presenza, ma la sua grande e singolare abbondanza anche lungo le coste formate da rupi costituite esclusivamente da silicati? Per 30 citare un esempio di località, essa è copiosissima nella Liguria oc- cidentale, tra Albissola e Savona ove le rupi sommerse, sulle quali alligna, sono unicamente costituite da apenninite ed altri silicati inso- lubili. Sonvi, è vero, lungo la riviera di ponente tratti di costa for- mati da rupi calcaree, ma distano dalla citata località non pochi chilometri Terminerò constatando con piacere che se i venti possono influire sulla disseminazione delle alghe egli è soltanto per il movimento che essi determinano nel mare, ossia per mezzo delle onde. A mio cre- dere peraltro la disseminazione per opera delle onde sarà veramente utile ed efficace a diffondere le specie soltanto lungo le coste ove le onde stesse agiscono. Infatti le sporule delle alghe potranno difficil- mente approdare ad arcipelaghi lontani decine o centinaia di chilo- meti'i da altre terre per la sola azione delle onde. Dico per la sola azione delle onde, perchè le onde stesse nel loro movimento regre- diente riusciranno talora a trascinare le sporule ove attraversa e domina una corrente la quale, impossessandosene, potrà spingerle e disseminarle su terre anche molto lontane. Genova 22 Marzo 1890. 31 SPIEGAZIONE DELLE TAVOLE Tavola I. (Cephaleuros Kunze). 1. Foglia di Camellia con talli di Cephaleuros virescens Kunze. 2. Sezione trasversale di una foglia di Camellia; al disopra si scorge il tallo con rizoidi del Cepltaleuros. 3. Tallo setoloso di Cephaleuros virescens Kunze osservato con debole in- grandimento. 4. Parte del tallo stesso, maggiormente ingrandita. 5. Id. con filamenti eretti zoogonidangiferi. 6. Estremità superiore di un filamento zoogonida ngifero. 7. Zoogonidangio maturo. 8. Zoogonidangio svolto nelle cellule del disco. 9. Zoogonidii. 10-13. Fasi schematiche dello sviluppo del tallo (sec. M. Ward). Tavola II. (Phycopeltis Millardet).* 14. Rametto di Abies pedinala, con talli di l'hycopeltis epiphìjton Mill. 15. Tallo di Phijcopelfis epiphylon Mill. 16. Zoogonidii. 17-18-20. Varie fasi di sviluppo. 19. Altro tallo di Phijcopeltis epiphylon Mill. 21. Culmo con talli di Phycopeltis arundinacea (Mont.) De-Toni. 22-23. Porzioni del tallo di detta specie (da esemplari provenienti dall' Al- geria \ 24-25. Id. (da esemplari provenienti dall'America meridionale). 26-27. Id. sterili (da località varie, in rapporto con Opegrapha). Tavola III. (Hansgirgia De-Toni). 1. Parte di foglia di Anlhurium Scherzerianum, con talli di Uansgirgia flabelWjcra De-Toni. 2. Sezione trasversale della stessa foglia; al disopra si scorge il tallo de- cumbente dell' Hansgirgia. 3. Porzione croolepideo-reticolata del tallo. 4. Id. con zoogonidangio. 5. Parte flabellata del tallo, con proliferazione periferica. 6. Porzione del tallo dimostrante la confluenza della parte croolepideo-retico- lata con la parte flabellata. 7. Cellule del tallo comunicanti tra loro. 8. Setto perforato. 9. Zoogonidii. 10. Zoogonidii in atto di copularsi lateralmente. 32 DIAGNOSES ALGARUM NOVARUM Chlorophyceaì I. OSTREOBIUM Boni, ot Fiali, in Ball. Snc. Boi. Fr. 1800, p. CLXl. — Filamenta continua, siphonacea, rainis latei-aiibiis in ramos ail- pressos, divaricatos, in reti(?ulam anguste lacunosiim implicatos divisis. Thallus in conchas penetrane. 1. Ostreobium Queketti Bora, et Fiali. /. e. t. IX, f. 5-8, Algcv sp. in Anomia Ephipphw vigens Quekett LecL on Histol. voi. II, p. 270, f. 162. — 0. filamentis primariis 4-5 a. latis, tennioribus 2 y.. latis, sub conclia3 stratu superficiali bine inde arapuUifornii-inflatis et bic 20-40 u. et ultra latis; plasmate chlorophyllaceo laminam interruptam dfd tubi parietem appositam efficiente. Hai), in concbis Ost rere edulis ad (( Croisic o (Rornet, Fla- itault), ad (c Brest ))(L;E Dantec) et ad oras Normandise{DANGEARD). )l. ZYGOMITUS Born. et Fiab. in Bull. Soc. boi. Fr. 1890, p. CLXL — Filamenta septata, anastomosantia et tunc ex[!ansiones paren- cbymaticas efficientia; tliallus in concbas penetrans. Obs. Genus imperfecte scrutatum ob specimina manca, quoad lociim systeraaticum ergo dubium. 2. Zygomitus reticulatus Born. et Flab. /. e. i. IX, f. 1-4. — Z. filaniontis irregularibus, 4-6 ;/. latis, ramosis, per ramulos inter se conriexis - t tunc reticulum areolas inasquales linquentem efficien- tibus; articnlis diametro a^qualibus vel 2-o-plo longioribus, septo Sccpe obliquo, in ramulis etiam s?epe longitudinaliter septatis. Hab. in coiicbis, socia Uyellà ccespilosd (Bornet, Flahault). Oyanophyceae 3. Plectonema terebrans Born. et Flah. in Bnll. Soc. Boi. Fr. 1890, p. CLXllI, t. X, f. 5-G. — P. filamentis tenuissimis, 0,05-1,5 [j.. latis, 200-300 u.. longis, leniter flexuosis, ubique wquicrassis, in directiones diversas implicatis, bine inde pseudo-ramosis ; vagina tenuissima, acbroa, jodi ope non cffirulescente ; cellulis 2-6 u.. lon- gis, utrinque granulo refringenti pra:;ditis. 33 Hab. ad conchas varias ad aCroij^ic et a Cosne, Nièvre» (Bor- NET, Flahault), in testis Union is in aqiia diilci in fl. Loira Galliae (BoRNET, Flahault) Bacillariese 4. Amphora valida Perag. Diaiom. Villefr. 1888, p. 47, t. 3, f. 25. — Frustulis robustis, ovalibus; vai vis semilunatis, 70-80 y.. longis, rhaplie leniter arcuata, nodulis mediano terminalibusque distinctis; striis 5-G in 10. y.. Hab. in sinu e, Villefranche » in regione Nica?aensi mediterranea (H. Peragallo). 5. Auliscus accedens Rattray Revis. Auliscus in Journ. U. Micr. Soc. 18SS, p. 871, A Schm. Atlas t. 125, f. 6 (sine nomine). — A, subcircularis, 80 y. diam., superficie processos versus leniter elevata; spatio centrali parvo, rotundato; striis delicatis, radian- tibus, leniter flexuosis, iis ad processos convergentibus bene impres- sisi apiculis numerosis, distinctis, in area striis convergentibus do- nata absentibus ; processibns 2, circularibus, circ. 20 y. diam., in dimidia parte inter spatium centrale et marginem collocatis vel magis centro approximatis. Hab. in deposito «Oaniaru» Nova) Zelandiaj (Wbissflog). 0. Auliscus acutiusculus Rattray Revis. Auh'sc. in Journ. R. Micr. Soc. 1888, p. 882, t. \4, f. 1. — A. ellipticus, 140 :; 124, superficie abrupte e spatio centrali usque ad processos elevata, areis inter- positis centro [danis et margine sensim inclinatis; spatio centrali circulari, 20 a. lato; structura granulata, irregulari, lineis ad processos con A'ergentibus prominentibus, irregularibus, confertis, iis e centrali spatio in areis interpositis radiantibus rectis, in dimi- dia intei'ioii parte indistinctis, circa marginem magis evidentibus confertisque, interstitiis byalinis; processibns 2, ellipticis, 17,5 y. latis, marginem attingentibus. Hab. in depos. (( Santa Barbara ) (Hardman). e. San Pedro » (Orove). — Color saturate griseus. 7. Auliscus amoenus Rattray in Journ. R. Micr. Soc. 1888, p. 871, t. XII, f. 1. — A. circularis, 45-575 y.. diam , superficie parte cen- trali acute definita, abrupte in spatii centralis oppositionem con- stricta; spatio centrali rotundato, indistincto, 5 y., lato; striis te- nuibus, ad acies area) elevatae geniculatis, extrorsum praeter hanc aream rectis secus lineam angulum rectum cum processorum di- rectione ostendentem, ceterum processos versus leniter conca vis; 3 34 zona hyaliiia irregulari incurva extror.ium e centrali spalio secus acies serierum striarum convergentiuni proeseute; processibus el- lipiicis, latere externo subinle protuberanti, basi 12,5 u.. latis. llab. ad uisulas a Galapagos)) (Weissflog). — Color pallide gri- seus, ad latera areae elevate obscurior. 8. Auliscus apedatus iiattray in Journ. Quek. Micr. Club 1889 July p. 40 (3), t. 4, f. 2.— A. obtuse ellipticus, 130 ::; 121,5; su- perficie areis transversis haud discretis instructa, centro plana, dein sensim usque ad marginem inclinata; areis obconicis e centrali spatio secus axin maj^rem extensis bene definitis, apice exteriori marginem attingentibus, angulis periphericis obtusis ; spatio centrali circulari, indeterminato, circiter 20 u.. lato; granulis rotundatis, minutis, solitariis, spatio centrali adjacentibus, dein magis confer- tis et strias submoniliforraes, 8-9 in 10 y.. per lineas angustas ni- tidas separatas efìlcientibus, seriebus Inter areas obconicas subrectis divergentibusque; zona inconspicua pallida, litterse Y ad instar ef- figurata in areis bis extrorsuin ex acie spatii centralis abeunte, parte media circiter ad dimidium dichotoraa, ramis Inter se subconcavis et usque ad marginem productis; processibus nullis. Ilab. in deposita u Simbirsk » (Rae). — Ob processuum absen- tiam Coscinodisco affinis sed structura auliscoidea. 9. Auliscus Biddulphia Kitton in A. Schm. Ailas t. 67, f. 3. Var. prominens Rattray Revh Aulinc. 1888, p. 879, Auliscus Biddalpìiia var. Schm. Ailas t. 89, f. 2, — Axi majori 132,5-160 u.. longo, minori V /^-V/'^-\es breviori, superficie areis obcordatis et transversis magis evidentibus,apicibus externis liarum angustioribus età margine remotioribus ; structura punctata, magis evidenti, stiiis ad processos convergentibus et circa apices exteriores arese tran- sversae divergentibus ; apiculis magnis, obtusulis, inter areas tran- sversas et obcordatas prominentibus. Hab. in depositu «Santa Monica» (Rae, Weissflog, Hardman, Firth). Var. dentatus Rattray /. e, Auliscus Biddulplìia var.? Grun. in A. Schm. Ailas t. 89, f. 3. — Superficie areis et obcordatis et transversis indistinctis; striis delicatis ad processos et circa mar- ginem convergentibus, sub inde introrsum ad acies arearum tran- sversalium subobliquis; apiculis ad apices exteriores arearum tran- sversaliurn prominentibus ceterum rainoribus et minus distinctis; processibus magis rotundatis, Hab. cum varietate precedente (Schmidt). 35 10. Auliscus convolutus Rattray Reois. Auù'sciis in Journ. lì. Micr. Soc. 1888, p. 874, t. ]5, f. 2. — A. ellipticus, 100:^74, superflcie leniter ad processos elevata; areis medianis transversis subobliquis apice externo rotundato, marginem fere attingente; spatio cen- trali subrhomboideo subinde uiiiuito; signis per lineas claras an- • giistas discretis, iis in areis trasversis subregularibus, liueis in- terpositis nitidis rectis incurvisve et prò axi longo areae panilo obliquis; fascia distincta basia cujiiscumque processus cingente; processibus 2, ellipticis, 17,5 u.. latis , prope marginem collo- catis, Hab. in depositu uOaraaru)) NovfB Zelandia? (Grovb). 11. Auliscus decoratus Raltray Revis. AuHsc. ia Joum. R. Micr. ■Soc. 1888, p. 876, t. 12, f. 6. — A. rotundato-ellipticus, 150:^140, superficie cum areis obconicis, elevatis, circa processos bene deli- neatis, lateribus rectis ve! subconcavis nsque ad marginen extensis, areis medianis transversis sequimagnis sed angulis exterioribus panilo magis obtusis; spatio centrali 17,5 u. lato, inconspicuo, la- teribus extrorsum profunde concavis, angulis obtusis, magis pro- tuberantibus in areis transversis quam processos versum; lineis delicate punctatis, ad areas et transversas et obconicas flexuosis, ceterum irregularibus; apiculis nullis; circa aciem exferiorem area- rum fascia irregulari signorum margaritaceorum radialiter elon- gatorum vel rotnndatorum, prominentiuni, subinde duplici extante; processibus 2, pai^vis, apicibus liberis obtusis. Hab. in depositu (c Saata Moaica » (Rae). Var. affinis Rattray A e. p. 10, t. 16, f. 1. — Axi niajori 92,5-220 ■/. longo, tniaori l'/,.-l'/2j- pio breviori ; structura magis di.stiacta, asjìerula, signis in fascia ad marginem prominula minus })rofunde introrsum inter areas obconicas traasversasque protensis; processibus majoribus, magis protuberantibus, lateribus extrorsum concavis. Hab. in deposit. e. Santa Monica)) (Rae) et ((Santa Maria)) (Rae). 12. Auliscus dissimiils Rattray Revi's. Ault'sc. 1888, p. 15, t. 16, f. 6. — A. rotundato-ellipticus, 107,5:^99,5, superficie subplana, areis transversis apicibus exterioribus rotundatis, marginem quasi attin- gentibus et fascia nitida evidenti limitatis; spatio centrali circulari, 20 ij. lato ; striis delicatis, subpruinosis, confertis, ad areas tran- sversas evideatioribus, circa processos valde convergentibus ; proces- sibus 6, duobus magnis cPqualibus, rnamillatis, secus axis majoris directionem collocati^, duobus minoribus subaìqualibus ad apices 36 area3 transversae sitis, duobus aliis subeequalibus versus latera opposita parli marnillati dispositis, Ilab. a Yokohama » (Cleve). — Color pallide griseus. lo. Auliscus eximius Rattray Reois. Aulisc. in Journ. R. Micr. Soc. 1888, p. 876, t. 13, f. 2. — A. rotiindato-ellipticus, 92,5 ^ 78, su- perficie ad processos leniter elevata, areis obconicis circa proces- sos distinctis, angulis exterioribus rotuudatis, areis transversis me- dianis angustis, clavatis; spatio centrali inconspicuo, 15 '/.. lato; stru- ctura indistincte punctata, punctis in lineas tenues radiantes e centro arearum transversalium et obconicarum divergentes, dispositis cete- ris obscuris; apiculis paucis, irregularibus, prcecipue Inter angulos arearum ccllocatis; processibus 2, rotundato-ellipticis, circ. 20 p.. latis, circa basin serie striarum parallelarura evidentium donatis. Hab. in depositu ce Santa Monica» (Rae). 14. Auliscus fractus Grove et Kitton in Rattray Revis. Aulisc. p. 1888, t. 14, f. 5. — A. rotundato-ellipticus, 105:^100,5,- su- perficie ad processos leniter elevata, ad raarginem gradatine in- clinata; spatio centrali rotundato, 15 u-. lato; areolis prominenti- bus, intequalibus, per lineas nitidas angustas discretis, inter cen- trale spatium et processos convergentibus, ceterum rectis vel prope lineas convergentes sigmoideis; areolis magnis, suba3qualibus, zo- nam [ìrocessibus adjacenteni efiicientibus; processibus 2, ellipticis, 30 y. latis, a margine per fasciam areolariim siugulam discretis; parte centrali convexa, hyalina. Ilab. in freto Regis Georgi ((King George's Sound)) (Grove). — Color fuligineus. 15. Auliscus Hardmanianus Grev. in Trans. Micr. Soc. 1866, p. 6, t. 2, f. 17. var. futilis Rattray Revis. Aulisc. 1888, p. 17. — Ellipticus, 75 =; 02-63, superficie areis transversis obconicisque indistinctis do- nata, arearum transversalium apicibus exterioribus margini con- tiguis; lineis in area transversa magis evidentibus, paucis lineis indistinctis ex acie arearum circumcirca processos abeuntibus. Ilab. in depositu et Santa Monica )) (Rae, Firth). Var. labyrirjthuius Rattray /. e. p. 17. — Subcircularis, 72,5 [j.. diam.: superficie cum apicibus externis arearum transversalium acute deliuitis; lineis distinctis, latis, nitidis, processos vei'sum con- vexis, ex augulis a|>icu!n exteriorum area? transversae radiantibus, lineis similibus irregulariter arcuatis inter angulos arearum adia- centium transversalium et obconicarum abeuatibus quandoque ana- 37 stomosantibus; processibus 2, uno regulariter rotundato, altero late- ribus medio concavis apicibiisqiie rotundato-protuberantibus donato. Ilab. in deposita ce Santa Monica )) (Kae). Var. obscurus Rattray. /. e. p. 18. — RotLindato-elli[)ticus, 145 ì; 124, superficie cum apicibus exterioribus arearunì inedianariun transversaliuuì latis cerulerve convexis, lateribus concavis,- spatio centrali obscuro; stnis obscnre punctatis, dolicatis, circa apices exteriores arearum transversaliinn pr^esentibns; inaculis paucis niagnis irregnlaribiis inter elevationes extantibus. Ilab. in deposita c( Santa Monica )) (Rae). Var. bifurcatus Rattray /. e. p. 18. — 100-180 a. longus; superficie cani areis quatuor acute definitis, apicibus exterioribus earum e processibus usqne fere ad margineni abeuntibus leniter cor.- vexis, bifurcatis, raniis extrorsani attenuatis et inter se concavis; processibus rotundatis. ilab. in depnsitu (( (.)aniaru » (Grove, Sturt, Hae) ce Jackson's Paddock, Oainaru )) (Kitton). 16. Auliscus intermedius Grove et Sturt in Rattraj Recis. of Auli- scus p. 8ii0, t. 12, f, 8. — A. ellipticus, 112,5 cs 100, superficie e centro versum processos elevata, area transversa lineae processuum aiigulo recto contraposita distincta, apicibus exterioribus in % par- tes radii (e centro) sitis, ainbitu usqne ad niarginem sensim incli- nata ; spatio centrali rotnndato, 12,5 a. lato; structura granulata, seriebus per interstitia hyalina discretis, iis ad processos conver- gentibus subrectis vel extrorsuni concavi usculis apices exteriores versus, ceteris subrectis elongate obconicis, processos versum la- teraliter confluentibus ; margine indistincto, striis delicatis Sin 10 u.. notato; processibus 2, eubcircularibus, 15 (j.. latis, limbo opaco donatis. Hab. in depositu (( Oamaru » Nova? Zelandiag (Grove). — Color Isete fuligineo-griseus. Var. simplex Rattray /. e. t. 16, f. 5: 80^:73; seriebus angu- stioribus et magis aquilatis, iis ad processos convergentibus spa- tium centrale versus magis concavis; processibus rotundatis, sini- plicibus, 15 a. latis, periplieria subtiliter irregulari. Ilab. in depositu (( Oainaru » Novse Zelandine (Grove, Rae). 17. Auliscus interruptus Rattiay Reuù. Aulisc. in Journ. IL Micr. >Soc. 188S, p. 880, t. i;3, f. 5, Sclim. Alias t. 108, f. 8. — A. i-o- tundato-ellipticus, nxi mai'ori 112-150 a. longo, miiioi'i 1 '/q-ì V'ig-ies breviori; superficie prope processos gradatim elevata, areis media- 38 nis traiisversis inconspicuis, aiiicibus exterioiibus leuuitei' rotun-' datis; spatio centrali rolundato, distincto, circiter 12,5 a. lato; striis validiusculis, interstitia hyalina lata pra^bentibus, iis ad prò- cessos et areas traiisversas medianas convergentibus s?epe iiiter- ruptis, circa inarginem magis regularibus sed inaequilongis; pro- cessibus 2, raagnis, fere in directione axis majoris collocalis, cir- citer 20 u.. latis. Hab. in deposita ce Santa Monica )) (Rae), in depos. a Kékko » Hungariae (Kinker), u San Fedro )) (Grove), (( Moravian Tegel )•> (KiNKER), in limo « Yokohama » (Kinker). — Color pallide-griseus. Var. sparsus Rattray /. e. p. 20, t. 13, f. 3. — Circiilaris, 75 a. diam.; structura ut in typo sed striis ad processos conver- gentibus magis acute incurvis; tantum in areis transv. medianis paucis apiculis delicatis, pra'cipue in arearum transversali nm api- cibus exterioribus aggregatis. Hab. in depositu « Oamaru )) Novse Zelandioa (Hardman). 18. Auliscus lucidus Rattray Revis. Aulisc. in Journ. R. Micr. Soc. 1888, p. 891, Schm. A/las t. 31, f. 10, 12. — Ellipticus, 150^ 135; superficie partem centralem leniter elevatam, aeie exteriori tenui, extrorsum convexam, usque ad duas tertias partes semiaxis minoris e spatio centrali extensam et circa latus externum processuum ab- eutitem prasbente; spatio centrali rotundato, indistincto; striis ob- scuris, paucis delicatis ad processos convergentibus paullo magis evidentibus; processibus 2, rotundatis, 20 y.. latis, prope dimidium semiaxis majoris sitis, periplieria distincta, centro punctatis. Hab. in sinu Carpentarise (Weissplog, Gruendler). — Color hj'alinus. 10. Auiiscus llinatus Grove et Sturt in Rattray Revù. of Auliscits in Joarn. R. Micr. Soc. 1888, p. 874. — A. ellipticus, 80^70; superficie areas transversas medianas magnas, acie extrorsum di- vergentes, angulis exterioribus rotundatis, apicibus marginem at- tingentes prsebente ; in centro earum area brevi transversa elli- ptica, aiiicibus externis indistinctis, zona indistincta lunata in acie interiori processuum pra3sente; spatio centrali rotundato, indistincto, 5 [j.. lato; striis minute {)unctatis, ad processos convergentibus; apiculis numerosis, minutis; processibus 2, rotundatis, protuberan- tiam parvam marginem versus pra}bentibus, 10 a. latis. Hab. in depositu (( Oamaru )) Nova? Zelandire (Grove, Sturt). — Color pallide fuligineo-griseus. 20. Auliscus nitidus Rattr. Revis. Aulisc. in Journ. R. Micr. Soc. 1888 39 p. 861, t. 12, f. 4. — Ellipticiis, 62,5^-40,5 ; superficie fere plana; spatio centrali subrhomboideo indistincto, minuto, lateribus rectis, •angulis secus directionem processorum et axi rainoris valvce di- spositis; punctis obscuris, circa aciem externam spatii centralis solitariis delicatisque; striis paucis subtilibus inter spatium cen- trale et processos prassentibiis, maculis precipue margioem versus dispositis, irregularibus, minutis nitidis; processibus 2, axi rnajori valvae adproximatis, circularibus, 10 y.. latis, late margiuatis. Hab. in deposita barbadensi ce Newcastle » (Firth). 21. Auliscus obscurus Rattr. Revis. Aulìsc. in Journ. R. Micr. Soc. 1888, p. 883. — A. ellipticus, 40:; 37,5; superficie prope processos abrupte elevata, areis raedianis transversis indistinctis, apicibus exte- rioribus rotundatis margineque contignis ; spatio centrali rotundato, indistincto, 5 y.. lato ; striis convergentibus ad processos delicatis, ceteris radiantibus, rectis leniterve incurvis, circa raarginein distin- ctioribus, in exteriori parte arearurn transversalium migis confer- tis ; processibus 2, proininentibus, conicis, lateribus rectis vel basi leniter convexis, apicibus rotundatis, interiori latore obscuro, Hab. «Zanzibar» (Weissflog). — Color hyaliniis. 22. Auliscus opulentus Rattr. Reu/s. Aulisc. in Joum. R. Micr. Soc. 1888, p. 895, t. 14, f. 4. — A. circularis, 87,5 a. diain.; superficie aciem externam partis centralis indistinctam prsebente, ititer processos concava; spatio centrali rotundato, distincto, 12,5 y.. lato; punctis minutis, distincte seriatis, e spatio centrali divergentibus, subinde irregularibus et interstitia liyalina linquentibus, striis ad processos convergentibus irregularibus, lineis extra partem centralem abeun- tibus angustis liyalinis inter areas punctatas dispositis, striis circa marginem delicatis, radiantibus; reticulo nullo; processibus 4, asyni- metricis, subintpqualibus, 12,5-17,5 u.. latis. Hab. in depositu (c Santa Monica)) (Weissflog). — Color pal- lide fuligineo-griseus. 23. Auliscus pauper Rattray Rcd/s. Auiùcur^ in Journ. R. Micr. Soc. 1888, p. 863, A. Scbm. Aflas t. 125, f. 5, (sino nomine). — A. subcirculai-is, 53 i/.. diam.; superficie subplana, leniter ad proces- sos elevata, area centrali transversa per zonam distinctam nitidam definita; spatio centrali indeterminato; granulis minutis. rotunda- tis im[)rimis circa aciem area) transvers[ie in spatio irregulariter oi'biculari (aiinuliformi) subnuHis, dein marginem ver-us extra Imnc annulnm epunctatum in series laxas, radiales dispositis ; interstitiis 40 liyalinis ; processibus 2, subcirculanbus, 12,5 y.. diain., late inargi- natis, peripheria sublevi. Ilab. ad c( Simbirsk )) (TiiUM). 24. Auliscus praBlatus Rattray Reois. Aulhc. in Jovrn. R. Micr. Soc. 1888, p. 892, — A. elougato-ellipticus vel subovalis, axi [na- jori 125-150 ij.. longo, minori l'/g-l'/^-plo brevioii; superficie e spatio centrali usque ad processos gradatiin elevata, areis medianis trarisversis distinctis, apicibus externis rotundatis ad ^4 l'adii e centro sitis, extra hos apice.s ambita sonsim inclinata ; spatio cen- trali rotundato, 15 y.. lato;striis distinctis, per interstitia hyalina discretis, iis ad processos convergentibus uniformiter arcuatis et prope processos in strias delicatas breves 8 in 10 a. abeuntibus; striis ad areas transversas medianas magis confertis, prfeter hanc rectis, ceteris processus versus convexis, ad marginem et prope pro- cessos magis pruinosis, saspe intei'ruptis vel tantum granula sparsa irregularia efficientibus; apiculis inconspicuis, praesertim ad areas, transversas meilianas impositis; processibus 2, magnis, rotundato- ellipticis, axi majori obliquo, 30 a. latis, limbo subtiliter striato. Hai), in gueno Peruviano (Rae, Griffin), « Pisaguan (Kitton), ((Islayn, Peruv. (Griffin); a MejiUones» Roliviae (Firtii). — Color pallide griseus, centrum versus saturatior, 25. Auliscus Raèanus Rattray Recis. of Aiiliscits in Joiirn. R. Micr. Soc. 1888, p. 879, t. 12; f. 3. — A. rotundato-ellipficus, 150 w 135; superficie e centro leniter elevala, e margine ad pro- cessos ascendente; areis medianis transversis prò linea processos conjungente obliquis, in parte centrali planis, apicibus exterioribus indistinctis latioribus, rotundatis, margini contiguis ; spatio centrali elliptico, 17,5=:G-7; punctis irregularibus circa spatium centrale prfBsentibus ; striis delicatis, circa processos et in medio partis exter- na^. arearum transversalium flexuosis, inter apices exteriores area- rum et prope processos roctis, ceterum leniter processos versus prope marginem convexis; processibus 2, ellipticis, 30 a. latis, Hab. in deposita u Oamaru » Novcio Zelandias (Rae). — Color pallide griseus. 26. Auliscus spectabilis Rattray Revìs. Aulhc. in Journ. R. Mic:\ Soc. 1888, p. 885, t. 13, f. 2. — A, ellipticus, 112,5 e; 105; su- perficie [ler circiter semiradium e centro leniter elevata, zona ele- vatiori circulari in interiori processuum latere indistincte definita, circ. 12,5 u.. lata, extrorsum usquo ad marginem gradatim incli- nata; spatio centrali minuto, circ. 2,5 a. lato, indistincto; structura 41 punctata, lineis radiantibus, rectis, iis convergentibus ad processos magis evidentibus, ceterum ad marginem abeuntibus rectis; reti- culo tenui irreguiari in zona elevatiori extante; processibus 2, cir- cularibus, 12,5 u.. latis, limbo subtiliter striatis. Haò. ((.Yokohama» (Hardman). — Color pallide griseus. 27. Auliscus splendìdus Rattray Recis. Autisc. \\\ Journ. R. After. Soc. 1888, p. 885, Auliscus gigas Grun. in A. Schm. Atlas t. 117, f. 5-7 nec Ehrenberg, Auh'scns scitlphts var. permagna Witt in A. Schm. A//as t. 117, f. 5-7 nec f. 4. — A. ellipticus, axi ma- jor! 150-305 a. longo, minori 1 V?"^ ^l4 breviori ; superficie prope ^ processos leniter elevata, ceterum plana, area mediana traosversa acute definita; spatio centrali rotundato-elliptico, 25-30 ix. lato, co- stis conspicuis, reraotis, angiistis, iis convergentibus ad processos ssepe prope hos anastomosantibus, striis ad aream transversam de- licatis, rectis leniterve arcuatis, e spatio centrali divergentibus; pro- cessibus 2, rotundatis, 35-40 a. latis, acie exteriori irreguiari, mar- gine lato, medio distincte punctatis. Hab. « Iquique n (Kitton) ; loc? (Gripfin). — Color pallide griseus. 28. Auliscus Stoeckhardtii Janisch Guano p. 163, t. I, f. 4. Var. grandis Rattray Rev. Aul/sc. p. 868 — 225::; 210; punctis in area centrali pr;esentibus, inter liane aream et zonam punctatam in series interrnptas extrorsum expansis et interstitia hyalina lin- quentibus, marginem versus in strias validas subinde interruptas ordinatis; apiculis circa processos numerosis, in zona marginali late sparsis. Hab. ad (( Pisagua » Peruvia^ (Kitton). — Color pallide coeru- leo-griseus, inter processos subflavescens, circa marginem dilute flavus. Var. inconspicuus Rattr. /. e. — Subcircularis, 70-92,5 u. diam.; spatio centrali subquadrato vel rotundato, 7,5 u.. lato; striis ad pro- cessos convergentibus distinctis, inter has strias nonnullis striis re- ctis et e centrali spatio divergentibus, ad ^5 radii partes (e centro) inconspicuis ; apiculis iiidistinctis, in fascias inter processos dispo- sitis ; fascia margini contigua minus distincta, zona introrsum sita apiculos numerosos irregulares pra-bente. Hab. in depositu e, Oamaru » Novse Zelandias (Rae). Var. subpunctatus Rattray /. e. — Irregulariter rotundatus, lobo magno, circ. 105. a, diam. ; superficie aream indistinctam cen- tralem, leniter constrictain, centi'ali spatio oppositam pr:ebente; spa- 42 tio centrali circulari, 12,5 u.. lato, rlistincto; striis ad processos convergentibiis distiiictis, marginalibiis obscuris; apiculis numerosis, circa processos et secus acies areae ceutralis magais proiniiientibus, circa tnarginein in orbiculam siiigulam conspicuain dispositis; prò- cessibus 2, ad 20 y.. latis. Jlab. in (lopositu (( Oainaru )) Nov» Zelandiffi (Grove). 29. Auliscus subcaelatus Rattraj- Rems. Aali>ic. in Jour-n. R. Mie. Soc. 18S8, p. 889. — A. ellipticus, 112,5:; 100,- superficie ad pro- cessos leniter elevata, niarginem versus ex apicibus aroaium trans- versalium tnedianaruui gradatiin inclinata; spatio centrali irregu- lariter hexagonali, angulis acutis usque ad processos extensis, 15 a. I.; striis punctatis, delicatis circa processos dispositis, extra lios soriebus 4-5 in?eqaalibus per zonas angustas, nitidas, undulatas di- scretis ; seriebus similibus sed magis uniformibus ex apicibus exte- rioribus arearum ad niarginem usque divergentibus ; lineis punctatis plumosis, divergentibus, irregularibus in areis tiansversis sitis; pro- cessibus 2, in latere interiori minus qiiatn in exteriori convexis, 22,5 y.. latis. Hab. in dppositu (( Oamaru )) Nov?e Zelandia? (Rae). — Color pallide fuliginoo-griseus. 30. Auliscus sublevis Grun. in Rattray Recù of AuJiscns p. 891, t. 12, f. 7. — A. irregulariter ellipticus, 45 :; 42,5; superficie sub- plana, fasciani sensi ni sub-indistinctam intor processos et prope marginem ostendente, ad niarginem seusim inclinata; spatio cen- trali rotundato; 2,5 a. lato, indistincto; striis minutis, punctatis, in latera centralia processuum melius conspicuis; processibus 2, plano-convexis vai latere externo protuberantibus, 10 y.. diam. Ilab. in depositu u Moron » (Weissplog). — Color pallide griseus. 31. Auliscus subspeciosus Rattray Rccis. Aulhc. in Journ. R. Mio: Soc. 1888, p. 896, t. 14, f. 3. — A. ellipticus, 1 12,5 ^ 89-101 ; superficie partem centralem Inter processos paullo elevatam, ovalem vel subcordiformem , acie exteriori distincta, subinde irregulari prsebente, pra^ter liane usque ad marginem sensim inclinata; spa- tio centrali circulari, 15 y.. lato, distincto ; seriebus punctorum mi- nutorum angustis, interruptis, irregularibus, e centro l'adiantibus ; reticulo circiter in acie exteriori partis centralis collocato; striis praeter reticulum liunc extrorsum radiantibus vcd obliquis incurvis' que, iis ad processos convergentibus irregulariter obliquis et irre- gnlaribus; processibus 2, eliipticis, 15 y. latis, apice exteriori con- vexis, elevatis. 43 Bah. in (lepositu (c Santa Monica» (Rae, GraY, Deby, Grifpin), a Los Angelos» (Hardman). •— Color pallide griseus, 32. Cocconeis villosa Perag. Diat. Ville fr. 1888, p. 38, t. 4, f. 35. — Superficie pilis spinisve parvis brevibus inslructa ; striis granu- latis. subtilissiniis, spatium hyalinum ad basiu spinularum linquen- tibus ; margine serie singula graiuilorum niinutorum ornato, Hab. in sinu a VillefVauche » in regione Nicoesensi mediterra- nea (H. Peragallo). *-£^^S:-- 44 LITTERATURA PllYCOLOGICA riorse et miscellanea phycologica 1. Bennett A. W. — Freshwater Algre and Schizopliycea? of Hamp- shire and Devonshire. — Joiirn. R. Micr. Soc. 1890, n. 1, p. 1-10, piate 1. 2. Bornet E. et Flahault C. — Sur quelques plantes vivant dans le test calcaire des Molliisques. — • Bull. Soc. Bot. France tome XXXVl, 1889, p. CXLVII-CLXXVl, planches Vl-XII. 3. De-Toni G. B. — l^'erdinand Hauck: Nekrolog. — Bolanisches Centralblalt 1890. n. 7, p. 234-237. 4. Frank B. — Ueb t den experimentellen Nachweis der Assimila- tion freien Stickstotfs dardi erdboden-bewohnende Algen. — Ber. ci. deu/scheii hotan. Gesellscli. VII. Band, Heft 1, 1889, p. 34-41. 5. Martindale J. C. — Marine Algae of the New Jersey Coast and adjacent Waters of Staten Island. — Memoirs ofthc Torrey ho- lan. Club voi. I, n. 2, 1889, p. 87-109. 6. Miglila W. — Ueber den Eintluss staidv verdiinnter Saurelòsungen anf Algenzellen, mit 2 Taf. — Breslau 1889. 7. Rodrigiiez J. J. — Datos algologicos: I. Dos esp(3cies nuevas del gènero Nitophyllum ; II. La constitnciòn mineralògica del suelo i puedo contribuir à la riqueza algològica de un paìs? — Anal. de la Soc. Esp. de Hist. Nat. tomo XVIII, 1889, p. -105-414, lam. III-IV. 8. Went F. A. F. C — Die Vacuoleu in den Fortpflanzungszellen der Algen. — Boianische Zeitung 1889, n. 12. Chloropliycese (excl. Desmid., Zijgnem., Charac). 9. De-Toni G. B. — Ueber Phyllactidium arundinaceum Mont. — Bolamsches Centralb.latt 1889. 10. Klein L. — Ueber den Formenkreis der Gattung Volvox und sci- ne Abhangigkeit von ausseren Ursachen. — Iledirigia 1890, Heft I, p. 35-43. 11. Roy J. — On Sciadium Arbuscula. — ■ Scotlish naiuralisi 1890, January, 45 Zyg'iieniaceae et Desmidiacese 12. De Vries H. — Ueber die Contraction der Chlorophyllbander bei Spirogyi-a. — Ber. der deulschen bolan. Gesellsch. VII. Band, Heft I, 1880, p. 19-27, Taf. II. 13. Dupray M. — Note sur une nouvelle espòce de Spirogyra. — Revìie generale de Botanvpie, tome I, 1889, p. 256-257, f. 28. 14. Helm S. — On Micrasterias denticulata. — • Journ. N. York Mwr. Soc. Octob. 1889. 15. Roy J. — Desmids of the Alford District. — • Scoltisìi Nah',ra- lini 1890, Jaiiuary. Cyanopliyceae 16. Zarharias E. — Ueber die Zellen der Cyanophyceen. — Bofa- nische Zeiimig Jalirg. XLVIII, 1890, Taf. I. Bacillarieae {incl. Peridin). 17. Levi-MorenOS D. — Nuovi materiali per la diatomnlogia veneta. — Adi R. hi. Ven. serie VII, tomo I, 1890, p. 133-143. 18. Mueller 0. — Durcìibrechungen der Zellwand in iliren Bezie- hungeu zur Ortsbewegung der Bacillafiaceen. — Ber. der deul- schen bolan. Gesellsch. VII. Band, Pleft 4, p. 169-180, Taf. VII. 19. Mueller 0. — Auxosporen vou Terpsinoé iMusica. — Ibidem p. 181-183, Taf. Vili. 20. Petit P. — Diatoniées nouvelles et rares observées daus les li- gnites de Sondai, nord du Japon, avec 2 tig. — Journal de Mi- crogrnphie 25 Janvier 1890. 21. Rattray J. — A Revision of the genus Coscinodiscus Ehrb. and of some allied genera. — Proceed. R. Soc: of Edinburgh voi. XVI, 1890. p. 449-692, plates I-llI. 22. Schuett F. — Ueber Peridineenfarbstoffe. — Ber. der deulschen bolan. Gesellsch. Vili, 1890, Heft I, p. 9, T. I-II. 23. Van Heurck H. — Le Pleurosigma angulatum. — Bull. Soc. bel- ge de Microscopie VI Ann., n. I-III, 1890, p. 10-12. 4(^ 'M. Van Heurck H. — La uouvelle cumbinaison optique de MM. Zeus et la itructure de la valve des Diatomées, 2 pi. — Anvers IS'JO. Van Heurck H. — Pleurosigma angvlatam. — (23). Ntdla sedata del 23 novenìbre 18S0 della Società belga di micro- scopia r A. sottopose all'esame degli intervenuti una nuova serie di prove ottenute sul Pleurosigina anguìatuni con l'obiettivo Zeiss 2,5 ram. di foco e di apertura numerica 1.63 Studiando questa Diatomea, egli ottenne, ad un certo istante, una apparenza ben singolare; gli alveoli o perle si mostravano sotto for- ma di punti minusculi ed erano circondati da una corona di 6 perle secondarie quando si considerava ciascun alveolo separatamente ; se si considerava al contrario l'assieme della valva si scorgeva che le perle secondarie erano realmente intermediarie a duo perle princi- pali vicine. Tale fenomeno fu già figurato (fotografia a 5000 diametri) nell'A- tlante di microfotografia del dott R. Zeiss. Come si può spiegare tale struttura.? 11 dott. Van Heurck afferma che gli alveoli non sono rotondi co- me si credeva generalmente in questi ultimi tempi, ma essi presen- tano degli angoli distinti ; essi sone realmente esagonali. Ammettendo questa forma esagonale, si spiegano facilmente le j)erle secondarie che sono prodotte mettendo imperfettamente a punto gli angoli della rete, vale a dire i luoghi dove due linee si toccano. Lo studio del Coscinodiscus excentricus conferma V opinione espressa dal Van Heurck. La struttura di questa Diatomea è ben nota, vi si vedono già con obiettivi deboli grandi areole esagonali; la valva è rigonfia, si può dunque (regolando attentamente la messa in punto ottenere tutte le apparenze dall'esagono reale fino al punto isolato circondato da 10 perle intermediarie illusorie. Il micrografo belga dimostra infine che la valva del Pleurosigma è formato di due strati e che gli alveoli sono scavati nella sostanza della valva. (Red.) De-Vrìes H. — Ueher die Contraction der CfiloroplujUbdnder bei Spiroggra. — (12). L' A. avverte come nell'inverno avvenga di trovare nei cespugli di Spirogyra alcuni filamenti le cui cellule presentano le fascie cloro- fillose (clorofori) contratte. Tutto il processo si riduce ad un accorcia- mento della fascia spirale ed è di duplice interesse; in primo luogo 47 perchè i clorofori possono almeno per un terzo della loro lunghezza contrarsi senza che conteporaneamente le varie parti del protoplasma vengano notevolmente disturbate nelle loro funzioni; in secondo luogo a motivo dell'azione che in seguito a tale accorciamento esercita il tonoplasto cioè la parete degli idroleuciti o vacuoli. Dopo varie osservazioni in proposito, il De-Vries riassume i ri- sultati delle plasmolisi eseguite. (Red.) Per mancanza di spazio nel fascicolo, i resoconti dei lavori re- centi di algologia verranno pubblicati in quello di LiUglio. (Dott. G. B. De-Toni) 48 Communicationes variae Nel prossimo fascicolo verrà pubblicato un breve cenno sul compianto cultore dell' algologia, Ferdinando Hauck, recentemente rapito ai vivi in Trieste. Si desiderano informazioni su Alfredo Truan per poter compilare un ricordo biografico. La Direzione del «Botanisches Centralblatt » ha dira- mato ai collaboratori di esso periodico una circolare con la proposta di un nuovo foglio settimanale « Beiblatt zum Bo- tanischen Centralblatte » contenente Resoconti bibliografici. I collaboratori del « Botanisches Centralblatt» sono pre- gati di mandare, se credono, la loro adesione alla colla- borazione anche del e; Beiblatt», al D. 0. Uhlworm, Ter- rasse n. 7, Cassel (Germania). Il Dott. Romualdo Pirotta, prof, di botanica nella R. Univ. di Roma fu nominato socio corrisp. della K. Ac- cademia dei Lincei. DE-TONI E F. SACCARDO.: REV. CLOROF. Tav. I. F Saccardo dehn. et lith Stalo. Prosperini. E-TONI E F.. SACCAROO.-REV.CLOROF. Tav. E. Ce, atCft^ . ^^r. ^" - Ez^^t^'^'^^^ Priori X n p tW^lPs .J^" ^#fe^ #; 16 17 20 5^' 14^ iato r ri- --JJ .13 ■- 4§ÌÌÌ /' 23 22 £ „.-_,-«fr^r7t»T^j5if^^^ 21 x',. ■^/^ ' ; ■''-'.'■'Vi' 26 è^ 27 'F. Saccardo dehn ei lua Stab, Prospenni E-TONl E F.SACCARDO : REV. GEN.CLOROF. Tav.m »o,r F. Saccardo delm et lUh. Stab. Prosperini. CONDIZIONI La Nuova Notarisia si pubblica una volta ogni tre mes» in fascicoli di 3-4 fogli di stampa, corredati, secondo il bi- sogno, di tavole. L'abbonamento annuale importa L. 15, pagabili al ricevi- mento del 1^ fascicolo di ogni singola annata. Un fascicolo separato (se ptfò essere disponibile) costa L. 4. Si accettano lavori originali in italiano^ latino, francese, in- glese e tedesco. Agli autori saranno per ora corrisposte 50 copie estratte dal periodico e portanti la numerazione delle pagine come quest' ul- timo. Qualora fosse dagli autori richiesto un maggior numero di esemplari, le copie in piiì verranno pagate in ragione di L. 10 al foglio (di 16 pag.) per ogni 100 copie. Quanto alle tavole da inserirsi nelle Memorie occorrerà intendersi colla redazione. Le associazioni si ricevono presso il Redattore e proprie- tario della Nuova Notarisia: Dott. G. B. De-Toni, R. Istituto botanico, Padova (Italia). Ai librai è accordato lo sconto del 20 y^. Per acquisto di un numero notevole di copie potrà essere concesso uno sconto maggiore. Le corrispondenze e i manoscritti destinati alia «Nuova Notarisia » dovranno essere indirizzati al Dott. G. B. De-Toni in Padova. L'invio degli Atti delle Società scientifiche e dei gior- nali si prega di farlo pure al Dott. G. B. De-Toni, Redattore della Nuova Notarisia in Padova. I CONDIZIONI La Nuova Notar isia si pubblica una volta ogni tre mesi in fascicoli di 3-4 fogli di stampa, corredati, secondo il bi- sogno, di tavole. L'abbonamento annuale importa L. 15, pagabili al ricevi- mento del 1° fascicolo di ogni singola annata. Un fascicolo separato (se può essere disponibile) costa L. 4. Si accettano lavori originali in italiano, latino, francese, in- «Tjlese e tedesco. Agli autori saranno per ora corrisposte 50 copie estratte dal periodico e portanti la numerazione delle pagine come quest' ul- timo. Qualora fosse dagli autori richiesto un maggior numero di esemplari, le copie in più verranno pagate in ragione di L. 10 al foglio (di 16 pag.) per ogni 100 copie. Quanto alle tavole da inserirsi nelle Memorie occorrerà intendersi colla redazione. Le associazioni si ricevono presso il Redattore e proprie- tario della Nuova Notarisia: Dott. G. B. De-Toni, R. Istituto botanico, Padova (Italia). Ai librai è accordato lo sconto del 20 "/g. Per acquisto di un numero notevole di copie potrà essere concesso uno sconto maggiore. Le corrispondenze e i manoscritti destinati alla «Nuova Notarisia » dovranno essere indirizzati al Dott. G. B. De-Toni in Padova. E lasciata agli autori la piena responsabilità delle opinioni da loro espresse. L'invio degli Atti delle Società scientifiche e dei gior- nali si prega di farlo pure al Dott. G, B. De-Toni, Redattore della Nuova Notarisia in Padova. Giugno 1891) LA NUOVA NOTARISIA PROPRIETARIO E REDATTORE DOTT. G. B. DE-TC>NI R. ISTITUTO BOTANICO, PADOVA JULIEN DEBY Bibliographie recente des Dlatomées 1. Rattray John — A revision of the Genus Coscinodiscus Ehr. and some allied Genera. Royal Soc. of Edinbg. (aussi tire à part), 8^° 3 pi. Edinburgh, 1890. 2. Castracane Conte Ab. Francesco — Deposito di Jackson 's Pad- dock, Oamaru, nella Nuova Zelanda. Acad. Nuov. Line. feb. 1890. 3. Petit Paul — Note relative aux diatornées du Japon de M. M. Brun et Tempere. Journ. de micrographie Voi. XIV, pag. 148, Paris, Mars 1890. 4. Petit Paul — Réponse à M. le prof. Brun. Journ. de Microgr. Voi. XIV, p. 189, Paris, avril 1890. 5. Brun J. — A propos du Rhabdonema Japonicum. Journ. de Mi- crog. Voi. XIV, p. 183, Avr. 1890. 0. Schmìdt Adolf. — Vei-zeichniss der in A. Schmidt 's Atlas der Diatomeenkunde (Heft 1-36, Ser. I-III), abgebildeten Arten und benannten Varietàten. 4'°, Leipzig, 1890. 7. Curtis Geo. H. — On cleaning and mounting the DiatomaceaD. Mi- eros. Buliet. p. 12, Philad. 1890. 8. Woolman Lewis — An outerop of fossil Diatoms near Shiloh, N. J. Micr. Bulletin p. 9, Phil. 1890. 9. Weir F. W. — A new diatom mounting Medium. Am. month. Micr. Jour., Aprii 1890, p. 86. 10. Moles J. J. — Cleaning Diatoms. Amer. month. micr. Jour. Aprii 1890, p. 86. 11. De-Toni G. B. — Osservazioni sulla Tassonomia delle Bacilla- 50 riee (Diatomee) seguite da un Prospetto dei Generi delle medesi- me. Notarisia p. 885, Venezia 1890, 12. De-Toni G. B. — Nuova Notarisia, N. I, Padova Avril 1890. 13. De-Toni G. B. — Diagnoses Algarum Novarum (BacillarieLe). Nuo- va Notarisia, Avril 1890, p. 32. 14. Levi-Morenos D. — Quelques idées sur revolution défensive des Diatomées en rapport avec la diatomophagie des animaux aqua- tiques. Notar, p. 956, 1890. 15. Levi-Morenos D. — Alcune idee sulla evoluzione difensiva delle Diatomee, in rapporto con la diatomofagia degli animali acquatici. Boll. Soc. Ital. dei Microscopisti, Voi. 1, 8.^» Acireale, Avril 1890. 16. Lanzi IViatteo. — Elenco delle Diatomee fossili rinvenute nel Gianicolo (Città Leonina-Roma). Notar, p. 986, avril 1890; Voir Atti Acc. Pont. Nuovi Line. Roma 1889. 17. IVIiiller 0. — Durclibrechungen der Zellwand in ihren Beziehungen zur Ortsbewegung der Bacillariaceen. Ber. deutsch. bot, Ges, VII, 4, p. 169-180, T. VII, Berlin 1889. Aussi note sur ce travail par A. M. Luzzatto dans Notarisia, p. 977, avril 1890. 18. Schiitt F. — Ueber Auxosporen-Bildung der Gattung Chsetoce* ros. Ibidem pag. 361-363, Taf. XIV, Berlin 1889. Aussi note par Luzzatto dans Notarisia, p. 976, avril 1890. 19. Petit Paul. — Diatomées nouvelles et rares observèes dans les lignites de Sondai (N. du Japon). Journ. de Micrographie 1890. 20. Terry W. A. — A search for Diatoms in Boston harbour, in september 1889. Amer. Month. Micr. Journ, 1890. 21. Van Heurck Henri. — La nouvelle combinaison optique do M. Zeiss et la Structure de la Valve des Diatomées. 8.'^° pi. photogr., Anvers 1890. 22. Peticolas C. L. — Notes on the fossil Marine Diatom deposit from the Artesian wolls at Atlantic City. N. J. Amer. Mont. Micr. Jour. p. 32, 1890. 23. Nott Edward S — Cleaning Diatoms. Amer. Month. Micr. Jour. p. 31, 1890. 24. Pantocsei( Josef. — ■ Beitrage zur Kenntoiss der fossilen Bacil- larien Ungaras II.*« Theil. 8.'° Nagy-Tapolcsany 1889. 1. L'auteur décrit dans ce travail monumentai 290 espòces de Co^cinodiacus sans corapter les variétés ni les aspecies exclusce vel 51 inquirendce )") au nombre de 31 et les (.(.nomina niickoì au nom- bre de 25. Le nombre d'espèces nouvelles décrites par M.r Rattray est très considérable, peut-étre raème trop considérable, vu la dé- limitation irapossible de tant de ces formes qui passent insensible- ment les unes dans les autres. La monographie du gerire Coscinodùcus est suivie de celles des genres Actinogoniwn (2 espèces dont 1 nouvelle). C'est un gen- re plus que douteux, à notre avis fonde sur des plaques internes, BrightweUia (6 espèces dont aucune espèce nouvelle). Stelladiscus (1 espèce decouverte par Norman dès 1861). Aslerolampra {35 espèces, toutes connues). Liradiscus (7 espèces, dont une nouvelle, trouvée par M.' Grove). Porodisous (9 espèces dont une nouvelle provenant de Cambridge, Barbadoes) Thaumatonema (2 espèces décrites an- térieuremeot par le D.' Greville). Feponia (1 espèce, le P. Barba- densis de Greville). Monsieur Rattray a bien certainement rendu un grand service à la Diatoraologie par la révision des genres ci-dessus. Son livre for- me UQ catalogne aussi compiei que possible de toutes les espèces connues à ce jour. Le renvoi, pour chaque espèce, à une figure pu- bliée sera de la plus granile utilité, attendu que, sur la description seule, il n'est pas possible au microscopiste de déterminer la forme qu' il a sous l'oeil. Nous sommes heureux de pouvoir annoncer que M.' Rattray a sous presse, en ce moment, une monographie du joli genre Aciinocyclus, qui comprendra un grand nombre de nouveautós. 2. Dans ce petit travail, dont le titre est trompeur, l'auteur s'oc- cupo biea moins des espèces de Diatomóes des dépots fossiles intè- ressants de Jackson 's Paddock, N. Z. que de profiter de l'occasion que se présente pour lui d.e revenir à sa chère théorie des spores des diatomées. Nous ne voulons pas nier la probabilitè d'une ge- neration sporifere chez les Bacillariées comme l'ont affirmé M. de Castracane, M. Matteo Lanzi et longteraps avant eux Rabenhorst et 0' Meara. — Avant de se prononcer cependant sur l'c^'/si^ance rèelle des spores ou germes chez les Diatomées, nous conseilloQS d'atten- dre le moment od revolution de ces spores aura été suivie pas à pas par quelque patient biologiste, que nous aura fait rapport sur la formation des spores à l'intérieur du frustale, puis aura vu ces mèmes spores se transformer en diatomées completes. — Nous ne connaissons aucune òtude de ce genre pour les Diatomées. — Nous la recommendons tout spécialement au Micrograplie, qui désirerait se faire un renom, tout en faisant progresser la science. 52 3. C'est une attaque personelle, quelque peu imraéritée et fort repréhensible entre hornmes de science, par M/ le prof. Bruii à l'adresse de M/ Paul Petit, dont la science en fait de structure des Diatomées n'est certaiiiement pas inférieure à la sienne et peut-étre plus philosophique. 4. Rèponse très modérée à la note de M/ le prof. Brun (ti. 5) par M.' P. Petit. 5. Réplique de M.'" Brun, qui s'obstiiie à réunir en un Genre Eupleuria, Entopyla et Rhabdonema, contrairement à l'opinion de tous ses prudécesseurs et contemporains. Ce travail ne renferme rien de fort intéressant ou de nouveau. 6. C'est le catalogne alphabétique, devenu très nécessaire, de toutes les diatomées figurées dans l'Atlas de A. Schmidt jusqu'à, y compris, le fascicule 36 (Aujourdhui nous somnies en possession des fase. 37-38). Espérons que le iilre paraìtra bientòt à fin de permet- tre de relier l'oeuvre, qui commence à devenir volumineuse et peu maniable sous forme de livraisons. 7. C est encore une méthode ce universelle » pour la préparation des Diatomées. Nous ne croyons guère aux recettes {( aniverselles », car l'espérience demontre que chaque dépòt diatoraifère demande son traitement special. Le procède signalé ici nous parait aussi très complexe. 8. L'anteur signale l'identité des dépòts fossilifères de Nottin- gham Md., d' Atlantic City N. J. et de Shiloh N. J. se basant sur la similarité des espèces de Diatomées qu' on y rencontre. L'on se rap- pellera que ces dépòts ont une épaisseur qui dopasse 200 mètres sous les affleurements. 9. Donne la recette d'un nouveau a mèdium)') pour la couserva- tioa des Diatomées montées. C'est un mélange de gomme de tolu dis- sous dans la benzine et de bisulfure de Carbone. Son angle de refr. est de 1. 73. 10. Ne nous enseigne rien de nouveau. 11. Ce travail de M.'' De-Toni comprend un résumé general des familles et des genrea des Diatomées et servirà sans doute, après quelques modifications et additions, d'introduction au uSylloge» ac- tu^ellement en préparation par l'auteur. C'est à peu de chose près, la classification de H. L. Smith telle qu' elle a étó adoptée par M. le D."", Van Heurck. On connait mon opinion qui est que ni la clas- sification par le Raphè seul, ni celle par V endochrome seul ne peut satisfaire à la solution du probléme et qu' aucune classification oe 53 sera parfaite avant qu* on n'ait étiidié avec soin la biologie et les phénoraènes de la reproduction chez les Diatomèes. 12. Au mois d'Avril dernier deux anciens amis et co-associès trouverent bon (pour des raisons qui les regardent seuls) de se sé- parer de fait de la rédaction de l'excellent petit journal le «Nota- risia». La suite de cette rupture a pour résultat la continuation du Notarisia par M.*" le D."" D. Levi-Morenos de Venise et la création du (.{Nuova Notarisia)) sous la direction de M."" G. B. De-Toni à Padoue. Tant mieux pour les algologues : ils aurout deux sources d'instruction, au iieu d'une. Nous souhaitons à tous deux «bon suc- cès)) dans le monde. 13. M."" De-Toni dans le n. du mois d'avril 1890 (n. 1) p. 32 du «Nuova Notarisia)) donne les diagnoses en latin de 29 Diatomèes, com- prenant 27 espèces ò.' Auliscus d'après John Rattray et d'un Am- phora et d'un Cocconeis nouveaux d'après Peragallo. 14. Dans ce travail M.*" D. Levi-Morenos s'occupe comme d'ha- bitude de «Diatomophagie». M.'" Levi-Morenos n'est pas d'accord avec M. J. Deby sur la structure des valves des Diatomèes. Le pre- mier n'admet pas que les parois du frustule soient constitués de cellulose plus ou moins fortement imprègnée de silice, tandis que le second admet ce fait, attendu que si l'on chauffe à rouge des diatomèes fraiches le frustule commence par se carboniser et de- vient noir à la suite de la décomposition de 1' hydro-carbone de la cellulose. Si l'on continue à chauffer, les diatomèes blanchissent, à la suite de la combustion totale du carbone forme et il ne reste plus que la partie siliceuse qui conserve généralement la forme ori- ginale de la diatomée avec tous ses dessins. D' autre part M.'" D. Levi-Morenos considère le a Colèoderme)) c'est-à-dire les matiè- res exsudées et externesaux valves siliceuses, comme étant du protoplasma. Dans cette catégorie il confond les masses mucilagi- neuses, les tubes membraneux, les stipes etc. Ce sont pour moi des excrèiions protectrices de substance sans vie et non pas al- bumineuses. Nous recommandons a M.' D. Levi-Morenos d'appli- quer à ses diatomèes les réactions micro-chimiques du protoplasma telles quelles sont décrites dans tous les traitès modernes de Bota- nique. Une foule de Diatomèes sont d'ailleurs sans aucune apparen- ce de Coléoderme. J'ajouterais que je suis aussi convaincu que ja- mais, que l'intérieur de la diatoraóe ne communique avec l'extérieur que par les sutures des valves et dans les espèces qui ont un rapile par de petits oriflcos microscopiques sur ce dernier, un de chaque 54 coté du nodale centrai et un près de chacun des nodules terminaux. Je n'adopte pas la théorie des perforaiion^, que feraient des Dia- toraées de véritables tamis. Pour s'assurer de ceci il faut étudier les formes vivantes et ne pas se limiter à l' examen des squelettes dont la surface a étè corrodée soit par le temps soit par les pro- duits chimiques énergiques eraployés à leur néttoyage. — En défi- nitif je diffère dans mon appréciation des \ues de M/ Levi-More- nos en ce que je ne crois pas au pouvoir nutritif du Coléoderme ex- terne mais bien au protoplasma (à distinguer des chromatophores) contenu dans l'intèrieur des frustules. Je ne crois pas non plus à la possibilité du passage par les Diatoraées, de la cavità gastrique des animaux diatomophages, sans le plus grand danger pour leur vie, quelque court que soit leur séjour dans cette cavitè. — L' en- dochro7ne peut étre reste intact en apparence, mais la Diatomée est morte et se decompose promptement après. — Je ne puis discuter en détail, en cet endroit, les vues de M/ Levi-Morenos que je considera comnie probablement des hérésies. 15. C'est la réproduction en langue Italienne de la notlce (n. 14) ci dessus qui est écrite en Frangais. 16. Cette liste de Diatomées d'eau douce ne comprend que des espèces communes dans toutes les eaux douces du monde. 17. Je n'ai vu de ce travail que la courte notice publièe dans Notarisia. Les conclusions ra'en semblent fort problématiques. 18. M." Luzzato rend compte, d'une fagon bien incoraplètte d'une note qui, si elle était compiette, présenterait un vif intèrèt biolo- gique. 19. C'est la description de deux diatomées fossiles du tertiaire (lignites) du Japon, le Slylobiblium Japonicum Petit et la Gaillo- nella granulata var. bambumia (nov. var.). — Il est très singu- lier que je connais depuis longtemps ces deux formes, la première de la couche diatomifère du Thiergarten à Berlin et l'autre pro- venant des vases d'eau douce de Demerara, Amérique du sud. 20. Ne contient rien de nouveau. 21. C'est un supplèment à l'article publié dans Journal de la R. M. S. relativement à la "reproduction des diatomées photographique- ment par l'objectif homogène apochromatique de Zeiss, N. A. 1,6. — Les figures sont meilleures que celles publiées dans le Journal anglais. 22. L'auteur qui réside à Richmond en Virgine donne quelques 55 renseigneraents intèressant sur les gisements fossiles de la còte du New Jersey explorè par les fongages de puits Artèsiens ù Atlantic City. 23. Le procède de nettoyage indiqiiè nous parait peu recommen- dable. — Il nous semble qu' il doit infailliblement conduire à la de- struction rapide ou à la perte de la niajoritè des diatomées soumi- ses à un tei traìteinent drastique. 24. Après une attente de bien dos mois le texte da 2*^ volume du travail de M.^' Pantocsek vient enfin de paraitre datò de 1889. — Ce travail très important contient les figures de 429 espòces fossi- les de la Hongrie. — Je m'abstiens de toute critique de ce travail conscientieux et ne puis qu' expriiner mon regret d'avoir pu bles- ser l'auteur par les quelques mots que j'ai écrit à son sujet dans ma derniòre revue Bibliograpliique. — Je ne puis cependant que répéter que le Docteur a des amis dont les noms sont peu euphoni- ques pour les habitants de l'Europe occidentale et qu' il persiste à nommer, d' après eux, de pauvres petitos Diatomées qui n'en peu- veut rien ! Que cette plaisanterie me soit pardonnée par 1' auteur qui ne rit pas tous les jours, parait-il. J. D. 56 G. B. DE-TONI FRAMMENTI ALGOLOGICI *) III. La Sphaeroplea annulìna (Roth) Ag. nella regione Parmense e la sua distribuzione geografica. Il eh. prof. Giovanni Passerini mi ha inviato, qualche tempo fa, tutta la sua privata collezione di Alghe perchè io ne rivedessi le determinazioni; la raccolta mi è riuscita preziosa in quanto che con- tiene esemplari autentici di specie proposte come nuove dall'illustre De Notaris quali V (Edogonium ciliare, la Pinnularia Passerina ecc., di cui mi occuperò in altra mia Nota. Neil' esaminare alcune delle Alghe parmensi del Passerini, grande fu la mia sorpresa nello scoprire, frammezzo ad (Edogonium, Con- ferva hotnbyoina Ag., Mesocat^pus, Gomphosphceria aponina Kuetz. ecc., raccolti in maggio in un acquario dell'Orto botanico di Parma, una specie curiosissima di cloroficea, la Sphceroplea annulina (Roth) Ag., la quale, per quanto mi risultò dalle opere e memorie ch'ebbi agio di consultare, fornirebbe una nuova aggiunta alla flora ficolo- gica di Italia. Per ciò che apparisce dai lavori principali pubblicati intorno alla Sphceroplea annulina e sue varietà '), questa cloroficea fu per la prima volta, secondo il Roth *), scoperta in Germania a Brema nel 1803 dal Treviranus, poi fu trovata a Berlino dall' Ehrenberg; ven- ne raccolta a Breslavia dal Cohn ed in altri siti della Slesia dal Kirchner, a Friburgo i. Br. dal Braun, a Kernsbach in Baviera dal Reinsch, presso Gratz nella Stiria dal Leitgeb e dallo Heinricher, in varie località della Russia presso Mosca dall' Artari e ad Osnova *) Con questo titolo ho intenzione di continuare la pubblicazione di pic- cole notizie algologiche. Vedi Frammenti algologici I-II, De-Toni e Levi No- tarisia II, 1887, n. 6, p. 293-301. 1) F. Cohn, Ueber die Forlpflanzung von Sphceroplea annulina 1855. — N. Rauwenhofl*, Onderzcekingcn over Sph. annulina 1887. — E, Heinricher, Zur Kenntniss der Algengattung Sphceroplea 1883. — J. B. De-Toni, Sylloge Algaruml, 1889, p. 94-96. 2) A. G. Roth, Catalecta botanica III, 1806, p. 211, t. 7. 57 presso Kharkow dal Riabinine, a Melun in Francia dal Roussel ; ne manca quest'alga alla flora inglese secondo il Cooke, alla svedese se- condo Wittrock e Nordstedt, all' isola di Corsica, dove secondo Duby, fu trovata dal Soleirol, alla Boemia secondo Opiz e Ilansgirg, all'Al- sazia secondo Mougeot e Roumeguère, alla California nelT America settentrionale secondo il Wolle. La Sphceroplea ha dunque una discreta area di diffusione geogra- fica, è però notevole il fenomeno della sua improvvisa apparsa e scomparsa nelle stesse località, segnatamente nei terreni invasi mol- to tempo prima dall'acqua ciò che, secondo l'Hansgirg *), farebbe supporre che la comparsa della Sphceroplea dipendesse non solo da proprietà fisiche e chimiche del mezzo in cui si sviluppa ma altresì da altre circostanze ancora ignote. IV. Di una seconda località italiana per la Palmella miniata Leibl. Pure tra le alghe della stessa raccolta ho trovato, classificata dal Passerini, una specie che merita di essere ricordata, la Palmel- la miniata Leibl. Questa specie forma delle macchie irregolari, di color rosso mattone sopra frammenti di terra provenienti dalle spon- de degli scavi della terramare Consigli nel Parmigiano. Le dimensioni e la forma delle cellule corrispondono perfettamente con la diagnosi delle specie Leibleiniana ^), la quale costituisce, si può dire, il gi- gante del genere Palmella. La Palmella miniata Leibl. non è nuova per l'Italia; fu osser- vata sul legno imputridito all'Acqua Acetosa presso Roma dal Mar- tei ^), secondo il quale sarebbe stata trovata anche a Padova, ciò che non ho potuto rilevare ne dalle opere del Meneghini né dal censimento di Hohenbiihel-Heufler. Oltre che in Italia la stessa Pal- mella fu raccolta in Germania, Gran Bretagna, Svizzera, Boemia, Svezia, America boreale. . Padova 7 Maggio 1890. 1) A. Hansgirg, Prodromus cler Alg enfiar a von Bùhmen 188G, pag. 53, nota 1, 2) .1. B. De-ToQÌ, Sylìoge Aìgarum I, 1889, p. 080. 3) E. Martel, Contribuzione alla conoscenza delC algologia italiana 1885, pag. 10, n. 30. 58 FERDINANDO HAUCK Ricordo biografico *) Ferdinando Hauck nacque il 29 Aprile 1845 a Brùnn nella Mo- ravia dov'egli dapprima frequentò la Scuola reale superiore, indi la Scuola superiore tecnica e nel 1 ottobre 1806 ottenne un posto pres- so la direzione dei Telegrafi a Trieste, nella quale città lo colse la morte il 21 dicembre dello scorso anno. Nell'ultima lettera (23 Marzo 1889) ch'io ricevetti da lui e che conservo come un caro e prezioso ricordo egli mi scriveva: (dch- wollte Sie ini August v. J, in Venedig oder Padua aufsuchen, ich war mit meiner Familie in Tyrol und wollte ùber Riva Verona nach Ve- nedig ; es batte mich sehr gefreut, Ihre Bekanntschaft zu macheii. Aber ich bin leider krank geworden und so musste ich einen an- deren Weg nach Triest nehmen )). Alcuni mesi appresso ebbi la dolorosa notizia che il valente cultore della Ficologia adriatica era impazzito e lasciava poca speranza di guarigione. Ogni speranza dei suoi parenti ed amici rimase delusa, la morte avendo troncato anzi- tempo la sua vita immergendo cosi nel dolore la moglie ed i figli. Legato allo Hauck, oltreché dall'interessamento di comuni studi eziandio dal vincolo di una sincera e cordiale amicizia, adempio ora, profondamente turbato, il compito di ricordarne i meriti. Ferdinando Hauck fu un diligente raccoglitore ed un dotto osservatore, però volle, nella sua modestia, prima di dedicarsi da sé allo studio delle Alghe, inviare e comunicare ad altri botanici i materiali da lui rac- colti. Così tra gl'Italiani ebbero la fortuna di ricevere sue raccolte l'illustre G. Zanardini ed il Conte F. Castracane che di lui parla- no come di solerte ed accurato ricercatore e riconoscitore d' Alghe. Più tardi Hauck entrò in corrispondenza con molti egregi botanici ■tra i quali basti ricordare F. Ardissone, J. M. Hildebrandt, 0. Nord- stedt, A. Grunow, P. Richter. *) Riporto con lievi modificazioni dal Botanisches Centralblatt 1890 p. 284 a 237, il breve cenno necrologico che pubblicai su Ferdinando Hauck; ciò per tributare anche in questo periodico, dedicato all'algologia, un omaggio rive- rente al compianto flcologo di Trieste. Dott. G. B. De-Toni 59 Solo dopo sei anni di soggiorno in Trieste, vale a dire nel 1872 iniziò egli la serie delle sue pregevoli pubblicazioni con due lavori sulle Bacillariee dell'Adriatico. Nel 1876 egli propose un nuovo genere di Ulotricacee marine Phceophila, con una specie (P. Floridearum) propria del golfo di Napoli e delle coste istriane dell'Adriatico, genere il quale fu di re- cente accresciuto di una seconda specie (P. Engleri) dal Reinke e di una terza specie (P. horrida) dallo Hansgirg. Nello stesso anno descrisse una nuova Oscillaria dei tepidarii (0. caldarioruni) e nel 1875-76 egli pubblicò un catalogo delle Alghe marine del Golfo di Trieste. Più tardi F. Hauck pubblicò parecchie contribuzioni alla ficolo- gia adriatica, quasi lavoro preparatorio alla sua opera principale, Die Meeresalgen Deutschlands und Oesterreichs. In tale opera Egli mostra la sua abilità descrittiva e di osser- vazione, proponendo anche molte specie nuove come Chri/symenm? microphysa, Lithothamnion mamillosum, L. Sonderi, Melobesia Cysiosirce, Peyssonellia adriatica, Dichosporangium (n. g.) 7'epens, Myriolrichia adriatica, Streblonema ienuissimum, Chcvtomorpha hremarticulata. Cladophora mediie^^ranea, Oncobyrsa adriatica, Pleurocapsa (Thur. n. g.) fuliginosa, illustrando i punti essenziali del lavoro con disegni e con cinque tavole fotografiche. Nel 1884 Hauck pubblicò una notizia su alcune alghe dell'Oceano india.no, Dictyota Atornaria n. sp., Marcheseftia spongioides Hauck, Spongocladia vauchericvformis Aresch. In un'altra nota (1887) egli dimostrò che i cosidetti zoosporangi biloculari della curiosa ectocar- pacea, Choristocarpus ienellus (Kuetz.) Zanard. altro non sono se non che propagoli analoghi a quelli delle Sphacelaria. Sopra i ma- teriali comunicatigli da Hildebrandt Egli scrisse sei notizie, contri- buendo in tal modo alla conoscenza ulteriore delle flore marine del mar Rosso e dell'Oceano indiano, diffondendosi segnatamente sui ge- neri Hypnea, Padina, Halimeda, Sargassum. Nel 1888 diede un supplemento di nuove specie al suo lavoro principale sulle Alghe marine tedesche ed austriache, nonché un elen- co di Caracee raccolte sul litorale istriano. Non meno importante è la sua memoria sulle Alghe marine del- l'isola Portoricco, inviategli da Sintenis. Poco innanzi la morte, F, Hauck pubblicò ancora due note, una sopra la presenza delle Mar- chesettia spongioidcs nell'Adriatico e sulla comparsa di quantità straordinaria di Callithamnion seirospermurn nel mare Egeo, Tal- 60 tra sopra le Alghe marine del Portogallo rivedute sull* erbario di J. Newton. Oltre a questi lavori, lo Hauck dedicò parte del poco tempo di cui potea disporre, alla preparazione e distribuzione, in collabora- zione con Richter, di una raccolta di Alghe disseccate la quale, con- tinuata ora dal Richter, formava un accurato ed utile seguito delle classiche Algen Europàs del Rabenhorst. Né mancò di contribuire ad altri Essiccala, come alla collezione Algse aqua3 dulcis exsiccatae di Wittrock e Nordstedt, di cui fu uno dei più validi collaboratori. Lo zelo ch'egli manifestava nelle ricerche algologiche appare fa- cilmente, se si tenga conto della prontezza e cortesia con le quali Egli inviava i suoi spesso rari esemplari in esame e talora anche in dono! Ed era perciò ben naturale che con pari liberalità lo si con- cambiasse ! Non gli mancarono manifestazioni di stima e simpatia. L' Università di' Zurigo in occasione del proprio cinquantesimo Giubileo lo nominò nel 1883 dottore onorario; il prof. A. Borzì gli dedicò nel 1880 un nuovo genere di Palmellacee, Hauckia ; dal suo nome Grunow, Van Heurck, Pantocsek ecc. proposero nuove spe- cie di Bacillariee, il Moebius una Dictyopteris. Io ho procurato di esporre in brevi tratti l'attività scientifica del- l'estinto. Siangli tributati anche da me, non ultimo tra i numerosi suoi ammiratori, l'estremo saluto dell'amicizia, il riverente omaggio della stima! G. B. De-Toni PUBBLICAZIONI DI FERDINANDO HAUCK 1. Ueber das Massenauftreten der Nitzschia Closterium (Ehr.) Sm. in der Adria. — (jhJsien\ boian. Zeitschrift 1872, p. 253. 2. Aufzahlung einiger in der sogenannten Seeschleim der Adria vorkommenden Diatomeen. — Ibidem 1872, p. 331. 3. Oscillaria caldariorum n. sp. Eine Piago des Warmhauses. — Ibidem 1876, p. 151. 4. Bemerkungen uber einige Species der Rhodophyceen und Me- lanophyceen in Contributiones ad Algologiam et Fungologiam aucto- re F. Reinsch. — Ibidem 1876, p. 412. 61 5. Verzeichniss der im Golfe von Triest gesamrnelten Meeralgen. — Ibidem 1875, p. 245, 283, 316, 348, 386; 1876 p. 24, 54, 91; I. Naclitrag 1876, p. 265, il. Nachtrag 1877, p. 50, 6. Notiz iiber Rhizophydiuin Dicksonii Wright. — Ibidem 1878, pag. 321. 7. Beitràge zur Kenntuiss der Adriat. Algen, — Ibidem I. 1877, p. 117, II. p. 185, III. p. 230, IV. p. 273, V. pag. 292, VI. 1878, p. 77 mit Taf., VII. p. 130, VIII. p. 185 mit Taf., IX. p. 220, X. p. 288 mit Taf., XI. 1879, p. 151, XII. p. 242 rait Taf. 8. Eine neue P'ioridee. — Hedioigia 1882, n. 2. 9. Cenni sopra alcune alghe dell' Oceano indiano, con 3 tavole. — A ili Museo Civico di Storia nat. di Trieste voi. VII, 1884. 10. Die Meeresalgeu Deutschlands und Oesterreichs (Rabenhorst 'si Kryptogaraenflora II. Band) mit 583 Abbild. im Texte und 5 Licht- drucktafeln. — Leipzig, E. Kummer 1885. 11. Ueber einige von J. M. Hildebrandt im Rothen Meere und Indischen Ocean gesammelte Algen. — I. Hedioigia 1886, Heft. 5; li. Heft. IV; III. 1887 Heft I.; IV. Heft II.; V. 1888 Heft I.; VI. 1889, Heft IV. 12. Ueber Choristocarpus tenellus (Kuetz.) Zanard, mit 1 Taf. — Hedioigia 1887, p. 122. 13. Neue und kritische Algen des Adriatischen Meeres. — Ibi- dem 1888, p. 15. 14. Die Characeen des Kilstenlandes. — Ibidem 1888, p. 17. 15. Ueber das Vorkommen von Marchesettia spongioides in der Adria und das Massenauftreten von Callitliainnion seirosperinum Griff. im àgàischen Meere. — Ibidem 1889, p. 175. 16. Meeresalgen von Portorico. — Engler '.s' Jahrb. 9. Bd., 5. Heft p. 457-470. 17. Algues marines du Nord du Portugal. — Boletim da Socie- dade de Geographia de Lisboa ser. 8, n. 5, 1889. 18. Phykotheka universalis: Sammlung getrocknete»* Algen sammt- licher Ordnungen und aller Gebiete. Herausgegeben von Dr. Fer- dinand Hauck und Paul Richter. Fase. I-VI. Leipzig, E. Kummer, 1885-89, 62 DIAGNOSES ALGARUM NOVARUM Floridese. 33. Chantransia incrustans Hansg. Ueb. neue Sussiv. u. Meeresalgen 1890, p. 4, t. 1, f. 1. — C. strato crustiformi, snepe lato expanso, plerumque tantum 1-2, raro ad 3 mm. lato, superficie iacequali, duro, atro-olivaceo-viridi quasi nigro-piceo, siccitate atro-viola- ceo ; filamentis plerumque brevibus, 90-180 u. longis, sparse ramo- sis, ramulis unilateralibus ssepe abbreviatis; cellulis vegetativis 6-9-12 IX. latis, diametro usque ad 2y2-plo longioribus; chromato- phoris parietalibus, disciformibus, saturate chalybeo-coeruleis, nu- cleo subcentrali singulo; cellulis ramulorum terminalibus obtuse rotundatis vel breve conico-acuminatis. Hab. in aquis dulcibus frigidis ad lapides inundatas, socio Chlo- rotìjlio cataractarum, inter « Parenzo » et uOrsera» Istriae (A. Hansgirg). — ChaniransicB chalybecc var. fusco-violacece Hansg. Prodr. II, p. 217 proxima. 34. Nitophyllum carneum Rodr. Algas de ias Baleares 1888, p. 258 (uomen), Daios algologicos 1889, p. 405, t. III. — N. fronde longe stipitata, cum stipite simplici vel bifurcato, monostromatica, ener- via vel avenia, carnea, cuiieata vel flabellata, vage palmatifida; segmentis latis, obtusissimis, in margine integris; soris minutis, punctiformibus, per superficiem sparsis , biconvexis, cum tetra- sporis utrasque paginas occupantibus; coccidiis in una pagina pro- minulis, per totani frondem superiorem conspersis. Hab. ad profund. 30-130 M. in regioni austro-orientali portus e. Mabóni) in regione orientali insula? ((Aire»; ad (cCanutells et Mongofre» in archipelago balearico (J. J. Rodriguez). — Tetra- sporae mense junio, cystocarpia mense octobre reperiuntur. Sori tetrasporiferi 350 u. ad 1,5 mm. diam. Alga adulta 4-9 cm. alta, rigida. Ad NH.ophyllum carijbdcvum Borzi [= Nitophylhun albi- dum Ardiss.?] ut videtur proxime accedit. 35. Nitophyllum marmoratum Rodr. Algas de Ias Baleares 1888, p. 258 (liomen), Daios algologicos p. 406, t. IV. — N. fronde brevi ter stipitata, monostromatica, eneryia, venosa, rosea, flabellata, v, ro- 63 tundata, pairaatilobata; lobis brevibus, obtusis, in margine inte- gris; venis ex una serie cellularura compositis, anastomosantibus, marmoratis, fere in totam frondem porrectis; soris minutis, per superfìciera sparsis, convexis, cum tetrasporis unam paginam occu- pantibus; coccidiis ? Hab. in mari aperto, ad 70-120 M. prof., circa insulam Minor- cam ad N. E. ((Mola)), ad E. et S. E. portus ((Maliòn)), iater (( Cabo de Font et Canutells)), mense Junio et Septemb. cum tetrasporis, mense Junio cum antheridiis. — Sori 300-540 u. d. metientes. Pian- ta adulta 4-6 cm. alta. A Niiophyllo Bonnemaùonii cui proxi- me accedit, difFert imprimis stipite nullo, fronde venosa sorisque multo magis minoribus. Sori in NitophijUo Bonnemaisonii 500 a. ad 1 mm. et ultra diam. Ohlorophycese (excl. Zygnem., Desmid., Charac). 30. Aphanochaete globosa (Nordst.) Wolle Fresino. Alg. U. S. p. 119, t. 105, f. 5-6, De-Toni StjlL Algar. I, p. 180. Var. minor Hansg. Ueb. neue Sussio. u. Mperesalgen 1890, p. 5 [vix f. minor Nordst.]. — Cellulis vegetativis 6-12 a, latis, ro- tuudatis, appendice seu processu colliformi 1-1,5 a. lata, fere cel- luhe longitudine metiente vel paullo ultra setam longissimam 0,5 [}.. latam gerente pra^ditis; chlorophoris singulis laminaribus, pa- rietalibus, pyrenoidem includentibus; cj^stis (cellulis perdur.) glo- bosis, 12-15 [j-, latis, membrana modice crassiori ; ceterum ut in typo. Hab. in stagnis (Lago di Mai'zo) prope (( Pola » Istria? (A. Hansgirg). 37. Dactylococcus sabulosus Hansg. Ueb. neue Sussw. u. Meeresal- gen 1890, p. 12. — D. cellulis vegetativis late breveque fusoideis vel fere navicularibus, utroque apice breve acuminatis, singulis v. 2-4-8 familiifi ad instar conjunctis, 15-18^:8-9; familiis 4-cellu- laribus, 24-30:^15-18, intra gelatinosum stratum Palmellce ho- iryoidh nidulantibus; cellularum membrana tenui; chlorophoris singulis, parietalibus, jijrenoide singulo globoso instructis. ììab. ad lapides udas pr. (c Dittersbach » Helvetiae Bohemien et pr. ((Rohm. Kamnitz)) Bohemice (A. Hansgirg). — Spocies h:cc ac'rophytica proxima est DacU/lococco caudato Hansg. et D. rha- phidioidi Hansg, 64 38. Endoclonium? marinum Hansg. Ueb. neue Siissio.u. Meeresalgen 1890, p. 6, t. 1, i". 2. — E. thallo plerunique puncti- vel disci-forini, raro membranaceo vel subcrustaceo, 0,5-3 mra., raro ultra diam, metiente, dilute aut iiavide viridi, e filamentis repentibus in discum lacuuis carentem insimul concretis, ramosis, articulatis constituto; cellulis filamentorum saepe ramulos erectos longiores brevioresve proferentibus ; cellulis vegetativi» in disco 5-10 a. latis, 1-2-plo longioribus, quadrangularibus rotundatisve, in ramulis erectis mi- nus latis et (praecipue cellulis terminalibus) conspicue longiori- bus h. e. diametro 2-4-plo longioribus; chlorophoris singulis, pa- rietalibus, laminaribus, pyrenoide rotundato instructis; cellulis ter- minalibus ramorum erectorum apice pilum basi bulbiformi-amplia- tum, dein contractuni circ. 1 a. latum, plus minus arcuatum, 50- 80 a. longum, delicatum, hyalinum, subfragilem, inarticulatum ge- rentibus. Hab. ad saxa et conchas in limite ipso maris adriatici, sociis Hyellà ccvspitosd et Phccophild Fior idear wn, circa (( Pola )), dein ad (( Fasana, Parenzo, Orsera» Istria^ (A. Hansgirg). Var. submarinum Hansg. /. e. i. 1, f. 3. — Thallo obscure vi- ridi, superficie non vel parum mucoso; cellulis vegetativis 6-9 [j.. latis, ad 2-plo longioribus, ramulorum tenuiorum erectorum tan- tum 2-6 a. latis, diametro o-5-plo longioribus. lìab. in aquis submarinis Inter u Parenzo» et a Orsera n Istria (A. Hansgirg). 39. Endoclonium? rivulare Hansg. Ueb. neue Siissw. u. Meeresalgen 1890, p. 7, t. 1, f. 4. — E. thallo plerumque punctiformi, 1-2 mm. lato, raro lenticulari, saepius pluribus confluentibus et tunc cru- stas dilute vel flavescenti-virides, depressas, subtiliter verrucosas v. tegmina membranacea, calce carbonata plus minus incrustata adnata efficientibus; filamentis ut in Endoclonio? marino Hansg., ramo- sis, repentibus erectisve; ramulis lateralibus ramorum erectorum plerumque sparsis et brevibus, e cellulis a^quilatis longisque con- formibus constitutis; cellulis vegetativis 5-8-10 a. latis ad 2-plo diametro longioribus; chlorophoris latis, laminaribus, parietalibus, pyrenoidem singulura foventibus; cellulis apicalibus ramorum ere- ctorum in pilum inarticulatum, hyalinum, longiusculum, basi indi- stincte ampliatum et hic 3-4 a. latum, dein 1-1,5 u.. latum abeun- tibus. Hab. in rivulo montano ad lapides, ad ligna uda vel inun- 4ata pr. a Strogniano » circa «Pirano» Istria?, dein pr. ((Spalato» 65 Dalmatia3 (A. Hansgirg). — Adest propagatio per statutn palmel- laceum, bipartitione vegetativa cellularum ortum; generatio per zoo- gonidia ovoidea vel subglobosa, 5-6 a. lata, polo antico praeter maculain rubrain et vacuolum contractile cilia 2 sequilohga, deli- catissima, corpori duplo longiora gerentia. 40. Hormiscia implexa (Kuetz.) De-Toni Syll. Algar. I, p. 168. Var. minor Hansg. Ueb. neue Siissio. u. Meeresalgen 1890, p. 7, t. 1, f. 5. — Filaraentis simplicibus, basi affixis, articulatis, laxiu- sculis, superficie submucosis, dilute viridibus; cellulis vegetativis 5- 10 //. latis, diametro 1-2-plo longioribus; chlorophoris parietalibus, laminaribus, maximara cellulae parietis partem obtegeutibus, pyre- noide globoso singulo instructis; ceterum ut in ,typo. Hab. ad oras maris adriatici et in aquis subsalsis circa «Polan Istriae (A. Hansgirg). — Ad Hormisciam subtilem (Kuetz.) De- Toni accedens. 41. Hormospora subtilis Hansg. Ueb. neue Sitssio. u. Meeresalgen 1890, p. 8, t. 1, f. 6. — H. cellulis vegetativis breviter ellipticis, depresso-globosis v. subquadraticis, 5-6 a, latis, ^/^-V/f'^Xo, raro 2-plo longioribus, uniseriatis, demum bine inde 2-pluri-seriatis, toruloso-conjunctis; tubo communi gelatinoso 10-12 ìj.. lato. Hab. in aqua dulci, socia Hormiscia zubiili, ad lapides udas in lacu ((Worther» pr. uKlagenfurt)) Carinthiae (A. Hansgirg). Var. submarina Hansg. L e. t, I, f. 7. — Cellulis vegetativis 4-5 a. latis, 1-2-plo longioribus, ellipticis breviterve cylindricis, uniseriatis; tegumento communi tenui, arcte adnato, saope 5-6 a. lato. Hab. in aqua marina et submarina, socia Hormiscia implexa var. minori ad «Pela» Istria3 (A. Hansgirg). — Chlorophora in unaquaque cellula singiila, ta3nia3formia, parietalia, dimidium cel- lula3 parietem tantum obtegentia. HI. NYLANDERA Hariot in Journal de Botanique, red. L. Morot, 1890, n. 5, p. 85 (Etym. a ci. Nylander, lichenographo cui genus dicatum). — Structura eadem ac generis Treniepohlice Mart., dif- fert articulis dorso setiferis. 42. Nylandera tentaculata Hariot l. e. f. 22. — N. casspite tenui, pulverulento, oculo nudo vix conspicuo, iu sicco fuscescente ; fila- mentis decumbentibus, parce ramosis, 60-67 ::;j 12-15 y,, cellulis bre- vibus, rotundato-ellipticis, subtorulosis, oleoso-guttatis, e superiori latere (dorso) setas rigidas (1, rarius 2-3) 37-90^4-5, continuas, 5 66 apice globoso-capitatas et idcirco Helicum teiitacula haud male referentes emittentibus. Hab. ad corticem patrise ignotae (Willey). — Gonidia pr^bet Gyalectcv lamprosporcB Nyl. Cfr. etiam Hue Notes sur les goni- dies cV un Gyalecta in Naturaliste 1885, p. 92. 43. Oocystis pusilla Hatisg. Ueb. neuc Sussio. u. Meeresalgen 1890, p. 9. — 0. cellulis oblongo-ellipticis, 9-12=; 3-6, solitariis vel bi- iiis aiit quaternis in farailias consociatis, mox membrana communi dirupta liberis, membrana tenui donatis ; chlorophoris flavescenti- viridibus. Hab, in lapidibus calcareis etc. rivulorura pr. a Castel Vecchio » circa ((Spalato» Dalmatiae, inter «Capo d' Istria et Muggia)) prope Tergeste Istria]; pr. «Franzdorf» circa uLaibach)) et pr. «S. Mar- tin)) circa (( Villach n Carniolai (A. Hansgirg). — Oocysti solita- riw var. rupestri proxima. 44. Phseophila horrida Hansg. Ueb. neue Silssio. und Meeretalgen 1890, p. 5. — P. thallo uni- raro pluri- cellulari; cellulis vegeta- tivis endophyticis, Inter cellulas corticales Enteromorphcv v. Ul- vcc vigentibus, rotundatis ovatisve, rarius angulatis, 24-42 a. latis, suba^quilongis vel paullo longioribus, latore dorsuali setas nunie- rosas (5-18), dense conglomeratas, tubulosas, ultra 150 [j.. longas, subrectas v. leniter incurvas, Inter cellulas raatricis cpespitoso-sub- eraergentes gerentibus; membrana Iiyalina, haud distincte stratosa, ad 6 y.. crassa. Kab. in thallo Enteroniorpha3 micrococcae et Ulvse Lactucse in mari adriatico, imprirais ad « Volosca» pr. c( Fiume» (A. Hansgirg). — A Phceophila Floridearum Hauck et P. En- gleri Reinke distincta. 45. Rhaphidlum polymorphum Fres., De-Toni Si/ll. Algar. I, p. 592. Var. angulneum Hansg. Ueb. neue Silssio.u. Meeresalgen 1890, p. 9, t. 1, f. 8. — Cellulis 2-4-8 in familias fasciculatim conjiin- ctis (familiis 2-4-natis), 1-2 ii. latis, ultra 45 a. longis, utriuque sensim acutatis, arcuatis, medio plus minus angui ad instar con- tortis, spiris 1-2; ceterum ut in typo, Hab. in stagois lacus aVeldes» et lacus pr. « Predassel » circa «Krainburg», in stagnis inter «Bischoflack » et «Zwischenwassern » Carniolae (A. Hansgirg). 46. Rhizoclonium gemìnatum Benn. m Joum. R. Micr. Soc. 1890, p. 5, t. 1, f. (J-7. — R. filamentis longis, gracilibus, arcuatis, intertes.- tis; articulis vegetativis 20:^12,5, tenui membrana praeditis; prò- 67 cessibus rhizoideis hinc inde exorientibus, brevibus, intense viridi- bus, subinde solitariis, ssepius gerainatis. Hab. in rivulo parvo prope a Lyndliurst » Hampshire, Britannise (A. W. Dennett). 47. Scenedesmus quadricauda (Turp.) Bréb., De-Toni SylL. Algar. I, pag. 565. Var. bicaudatus Hansg. Ueb. neue Silssio. u. Meeresalgen 1890, p. 9. — Coenobiis pleruraque 4-cellularibus, 15-16 ::i 12-14; cellu- lis oblongo-ellipticis usque fere cylindraceis, 3 u.. latis, margina- libus tantum uno latere acuieum prsebentibus. Hab. in stagnis ad (( Markersdorf » circa aKamnitz» et pr. (c Neudòrfel » circa «Kraibitz)) Bohemia; (A. Hansgirg). 48. Stichococcus bacillaris Naeg., De-Toni SylL Algar. I, p. 637. Var. duplex Hansg. Ueb. neue Silssio. u. Meeresalgen 1890, p. 12. — Cellulis vegetativis ex oblongo-cyiindraceis breve cylin- draceis, 4-5 [J; latis, 1-2-plo longioribus, plerumque 2-, raro 4- seriatis, Hab. in asseribus udis pr. a Althùtten » haud procul a aBeraun» Bohemia^ (A. Hansgirg). 49. Trentepohlia depressa (Milli. Arg.) Hariot in Journal de bolani- quc 1800, n. 3, p. 52, f. 20, Coenogonium depressum Muli. Arg. in Flora 1882, p. 525. — T. e parte decumbente et parte erecta composito; filamentis decumbentibus e puncto centrali divergenti- bus et discum orbicularem efficientibus, filamentis erectis attenua- ìh, plerumque simplicibus, rarius ramosis, ramis brevibus unila- teralibus ; cellulis cylindraceis (terminali excepta), 8-10 ì; 4-6 ; zoo- gonidangiis ellipticis, in apice cellulae basilaris sitis, 16^12. Hab. ad folla pr. uApiaby» Brasilise (Dr. Puiggari). — Tren- tepohltce diffuse^ D. W. proxima. 50. Trentepohlia Leprieurii Hariot ia Journal de botanique 1890, n. 3, p. 53, f. 21. — T, thallo heteromorpho ; parte decumbente diffusa, valde irregulari, tortuosa, ad apicem fere digitata, fila- mentis ad centrum, disci ad instar, vage radiantibus constituta; parte erecta filamentis plus minus ramosis, ramis aliquando oppo- sitis, attenuatis; cellulis cylindricis, 20-28 =:4-6; zoogonidangiis ro- tundatis, lateralibus, sessilibus, 8 y. adaequantibus. Hab. ad folla coriacea, sociis Opegraphd filicina et Phyco- pel/ide arundinaced [= P, /tabeiligcra] ad «Gayenne» Gujanae (Leprieur in herb. Montagne). 51. Trochiscia psammophìia Hansg. Ueb, neue Silssio. u, Meeresalgen 68 1890, p. 12. — T. cellulis vegetativis rotuadatis vel (in sectione transversa) iiulistincte G-8-goiiiis, 15-18 ij.. diara.; membrana cras- siuscula, appendicibus gibbifonnibus brevibus obtiisis instructa ; contentu flavescenti-viridi, dein hffiinatochromatis epe rufescenti. Hab. ad lapides udas, sociis MesoiiPMio et Siigonemate prope « Dittersbacìi )) Helvetias boheraicae (A. Hansgirg). — Trochiscice halophilce Hansg. proxima. «Aii zvgotum cujusdara Conjug alce ?-)-), Zygnemaceae, Desnildiacese. 52. Arthrodesmus Buinheimii Racib. De^m. nov. 1889, p. 23, t. II, f. 17, Cfr. Rabenh. Alg. Eur. n. 1224 et 1570, Arthrodesmus In- cus Buliih. in Beitr. Desm. Sachs, p. 51, t. 9, f. 3, Arthrodesmus hicus forma a Lund. Desm. Suec. — A. subquadratus, angulis aculeis longis, rectis, divergentibus ornatus, medio produnde con- strictus, sinii lineari angusto; semicellulis rectangularibus, ventre plano, angulis inferioribus rectis, leviter rotiindatis, lateribus- pa- rallelis, dorso leviter convexo, angulis superioribus rectangulis, aculeo subulato instructis; a vertice conspectis ellipticis; pyrenoi- dibus ut videtur singulis; membrana hyalina, levi. Hab. prope uWurzen)) (0. Bulnheim) et uLausigkn Saxoni;e (P. Richter). — Dim. celi, sine acuì. 30-34-25-27; lat. isthmi 7 p..; crassit. corp. 17-26 a. ; long. acuì. 13-16 u.. 53. Arthrodesmus (?) glaucescens Wittr. Goti, och Gei sòtoat. p. 55, t. 4, f. 11, Do-Toni Sylt. Algar. 1, p. 1065. Var. papìlliferus Gutw. Mat. fl. Galicyi 1890, p. 16, t. 1, f. 15. — Minimus, 6,7 ci 6,7, istbmo 3,12 a. lato a typo differt angulis se- micellularum non aculeis sed papillis parvis rotundatis preeditis; cellula a latere aspecta vix rotundato-constricta. Hab. ad a Mikulince» prope uSniatyn» Galicise austriacae (R. GUTWINSKI). 54. Arthrodesmus Incus (Rréb.) Hass. Freshw. Alg. pag. 357, t. 85, f. 10, De-Toni Syll. Algar. I, p. 1057. Forma Brebissonii Racib. Desm. nov. 1889, p. 24, t. 2, f. 15, Cfr. Rabenh. Alg. Eur. n. 1590. — ^que tam iongus ac latus, medio profunde constrictus, sinu rectangulo obtuso; semicellulis obtrapezicis, e basi angusta sursum dilatatis, lateribus rectis, dorso subtruncato, angulis acutis, aculeis rectis coavei'gentibus ornatis; membrana levi. Hab. ad aFalaise» in Normandia Gallise (Brébisson). — Di- niens. 25:^23 a., lat. isthmi 10 u.., long. acuì. 15-16.5 p.. 69 Forma rotundatus Racib, /. e. f. IG. — Paullo longior qiiam latior, medio profundissirae consfrictus, sinu rectangulo, obtuso; semicellulis e basi angusta sursum dilatatis, fere triangularibus, dorso rotundato-truncato, angulis rotundatis, aculeo recto instructis. Hab. inter Ulriculariavi minorem prope Berolinum Brande- burgise. — Dimens. celi. 27^24 a., lat. celi, cum acuì. 46 y.., lat. isthmi 6,7 a.; crassit. celi 13 u.; long, acuì. 9-12 y.. 55. Closterium COStatum Corda, De-Toni S//IL Algar. I, p. 833. Var. subtumidum Racib. Desm. nov. 1889, pag. 2, tab. Vili, f. 18 a-a"^. — Diametro 6-7-plo longius, leviter curvatum, medio latere ventrali perleviter tumidum; membrana hjalina, longitudi- naliter striis indistinctis 6-8 ornata. Hab. inter Utriculariam vulgarem in paludosis prope «Mol- kówka)) in montibus Tatricis. — Long. celi. 230-257a., crass. celi. 38-40 y..\ latit. apic. 8 y..; plica3 intercostales ad 6 y. lataì. 56. Closterium intermedium Ralfs, De-Toni Syll. Algar. I, p. 834. Var. scuiptum Racib. De^m. nov. 1889, p. 3, t. Vili, f. 19. — Diametro 15-17-plo longius; membrana luteola, striata, striis ple- rumque 9, e granulis oblongis 2-3 y. longis compositis. Hab. prope a Kreutzberg )> Bohemiae (Karl in Rabenh. Alg. Eur. n. 1506). — Long. 456-512 y..; crass. 30-22 a.; lat. apic. ci re. 15 y. Var. spirostriolatum Racib, /. e. t. Vili, f. 20 a-a^. — Dia- metro 12-16-plo longius, apicibus truncatis; membrana lutea, striis distinctis 7-8, spiraliter dispositis instructa. Hab. cum prsecedente prope uKreuzberg» Bohemias (Karl in Rabenh. Alg. blur. n. 1506). — Long. 365-430 y.\ crass. 31-36 a, ; lat, apic. ci re. 12-15 y. 57. Cosmarium aphanichondrum Nordst., De-Toni ^yll. Algar. I, p. 967. Var. calcareum Hansg. Ueb. neue Siissiv. u. Meeresalgen 1890, pag. 13. — Cellulis 24-27 ::.- 17-18, isthmo 9-10 y. lat., circiter 12 y. crassis, apice paullo quam in typo latioribus; ceterum ut in typo. IFab. ad saxa calcarea uda pr. ulTostin» circa (cBeraunn Bo- hemia^ (A. Hansoirg). 58. Cosmarium bigemma Racib. De^m. nov. 1889, p. 13, t. 1, f. 10, Br. Rabenh. et Stiz. Cliar. Eur. exs. n. 10. — C. mediocre, ovale, diametro quarta parte longius, medio profunde constrictum, .«;inu angustissimo; semicellulis subpyraniidatis, dorso truncato, medio le- viter concavo, lateribus conv^rgiMifibus, perleviter parco undulatis, 10 angulis inferioribus acute rotundatis, superioribus late rotundatis, supra centrum tumoribus binis parvis instructis; a latere visis fere circularibus, sub dorso utrinque marnilla inunitis; a vertice con- spectis ellipticis subrhomboideis, lateribus prope angulos perlevi- ter creuulatis, medio rotundatis; pyrenoidibus singulis; membrana glabra, achroa. Hab. Inter Charam coronaiam prope (cOldenico» ditionis ver- cellensis Itaiiaì (Malinvermi 1856). — Long. celi. 35-43 ;jt.., lat. 28-32 [j.., lat. isthmi 8,3-10 a., crass. corp. 19-22 a. Affine est Cozmario mmnillifero Nord.st. 59. Cosmarium bivertex Racib. Des,m. nov. 1889, p. 23, t. 1, 20, Cfr. B. R. et S. Char. Eur. n. IO. — C. parvura, panilo longius quam latius, medio profunde constrictum, sinu angustissimo; semicellu- lis subcircularibus, ventre plano, dorso truncato-plano, lateribus convexis, granulis 7-9 perpusillis ornatis, sub dorso papillis binis validis rotundatis vel apice subtruncatis praeditis, in centro gra- nulis G in series 3 verticales ordinatis instructis, marginem versus granulis parvis, seriatim dispositis ornatis, a vertice aspectis elli- pticis, medio non inflatis, utrinque verrucis planis 3, in centro già- bris, a latere visis fere circularibus, sub dorso utrinque papilla prseditis; pyrenoidibus ? llah. inter Charam coronatarn prope aOldenico» ditionis ver- cellensis in Italia boreali [Malinverni). — Dimens. celi. 23-24 :; 21 f;.. ; lat. isthmi 7-8 y.. ; crass. corp. 14 a.; papillae 1,6 a. longse et crassee. Cosmario hiauìHlo Nordst. proximum. 60. Cosmarium caelatum Ralfs Brìi. Desm. p. 103, t. 17, f. 1, De- Toni Syll. Algar. I, p. 1007. Var. bohemicum Racib. Desm. nov. 1889, p. 20, t. 1, f. 21, Cfr. Rabenh. Alg. Eur. n. 150G. — Semicellulis subtrapezicis, diametro duplo brevioribus, lateribus tricrenatis, dorso 4-crenato, supra isthmum serie granulorum (6-8) ornatis, tumore centrale verrucis 7 (1+6) concentrice dispositis instructo, granulis marginem ver- sus ut in Cosmario ccvlalo ordinatis; a latere visura fere rectan- gulare, medio rotundato-excisum, semicellulis dorso lateribusque concavis, angulis omnibus late rotundatis. Hai), prope « Kreuzberg» Bohemise (Karl). — Dimens. celi. 42:^42 a.: lat. isthmi 17 a.; crassit. corp. 20 a. ti Bacillariese 61. Achnanthes subhungarica (Gutw.), Achnanthidium subhunga- ricum Gutw. Mat. ff. Galicyi \d,^0, p. 29, t. 1, f. 26. — A. valvis 21,6 ì; 2,4, lineari-lanceolatis, nodulis et mediano et terrainalibus parvis distinctis, apicibus sensim attenuatis rotundatisque; striis transversis iiullis; facie connectivali lineari, parura curvata. Hai), in fluvio Prutho ad « Mikulince)) prope ((Sniatyn))GaIicise austriacaì (R. Gutwinski). — Ob rhapliem rectam (saltem ex ico- ne) genuina Achnanthes. 62. Achnanthidium delicatulum Kuetz. Bacili, t. 3, f. 21. f. angustatum Gutw. Mat. /?. Galicyi 1890, t. 1, f. 25. — Val- vis 33,6 [j.. longis, in medio 12 a. latis, apicibus in V3 parte latitu- dinis angustatis, striis transversis distinctis subradiantibus. Hai), in fonte ad «Potoczek» prope ((Sniatyn» Galicia^ austria- cse (R. Gutwinski). 63. Coscinodiscus actinosus Grove in Rattray Reois. gen. Coscinocl. 1890, p. 58, t. 2, f. 7. — C. diam. 60 a. metiens; superficie prope marginem leniter convexa; spatio centrali inconspicuo, rotundato, in medio granulis rotundatis ornato, sculptura actinocycloidea, gra- nulis tenuibus, rotundatis, marginem versus angularibus, subcon- tiguis, 10 in 10 a., centrum versus distantioribus, 8 in 10 a.; iu- terstitiis parvis centrumque versus hyalinis; seriebus fascjculatis, rectis, iis in unoquoque fasciculo seriei medianas parallelis, serie- bus radialibus interfasciculatis evidentibus; seriebus secundariis ob- lique decussantibus, marginem versus distinctioribus; margine di- stincto, striis delicatis 14-16 in 10 a. ornato. Hab. ad Al gas, Manilla (Grove). 64. Coscinodiscus antediluvianus Rattray Revis. gen. Coscinocl. 1890, p. 8, t. 1, f. 12. — C. diam. 112,5 p.. raetiens; superficie ubique plana, marginem versus leniter convexa; spatio centrali absente; areolis irregularibus, 4-5 in 10 y.., peripheriam versus abrupte di- minutis et tunc margine 8-10 a.; apiculis prominentibus, submar- ginalibus, ad intervalla insequalia 5-15 //. insertis; margine indi- stincto, striis 6-8 in 10 a. Hab. in depos. a Santa Monica )) (Grove). 65. Coscinodiscus antimimos Rattray Revis. gen. Coscinocl. 1890, p. 13, t. 2, f. 11, CI. et Moller Diat. n. 257. — C. diam. 80 y. metiens ; granulis rotundatis v. subangularibus, fere margaritaceis, centrum versus 2'/,, extus ad 3 in 10 a., papillis centralibus ob- scuris; seriebus radialibus paucis, inconspicuis, seriebus secundariis obliquis, decussatis, versus marginem distincte concavis; apiculis nullis; margine striis evidentibus, 6 in 10 f/., brevibus. Hab. in Carolina superiori Americhe borealis (Cleve, Moeller). QQ. Coscinodiscus aphrastos Rattray Revis. gen. Coscinod. 1890, p. 21, A. Schra, Atlas t. 65, f. 18. — C. diam. 75,5 p.. metiens, spatio centrali rosulaque absentibus; areolis 5-6-goniis, circ. 1'/., in 10 a,, areolis minutis paucis ad intervalla lata interspersis; pa- pillis centralibus absentibus; margine prominenti, acute definito, subannuliformi ; striis robustis, circ. P/g in 10 [j.. Hab. in sinu Campechiano (Gruendler). 67. Coscinodiscus Argus Ehr. Abh. Beri. Akad. 1838, p. 129. Var. subtraducens Rattr. Revis. Coscmod. 1890, p. 80, t, 1, fig. 20. — Diam. 150-225 u.. metiens; spatio centrali absente vel minuto, rosula nulla aut obscura; areolis hexagoniis e centro fere usque ad marginem magnitudine accretis, centrum versus 4, prope marginem 3 in 10 p.., papillis centralibus evidentibus; seriebus se- cundariis obliquis decussatis arcuatis distinctis,- margine angusto, striis 5-6 in 10 u. Hab. in depos. u Jackson 's Paddock, Oamaru » Novse Zelandise (Grove). 08. Coscinodiscus atlanticus Castr. Diat. Challenger p. 158, t. 5, f. 8, Notar isia 1889, p. 750. Var. strlatuius Rattray Rev. gen. Coscinod. 1890, p. 30. — Typo major, 71,5 a. diam., areolis rotundatis, granulatis et irre- gularibus, e centro usque ad quartara radii partem polygoniis, evi- denter fasciculatis , 6 in 10 a., subaequalibus; margine circiter nonam radii partem occupante, striis 8-10 in 10 a. notato. Hab ? (Castracane). 69. Coscinodiscus bipartitus Rattray Rev>. gen. Coscmod. 1890, p. 24, A. Schm. Atlas t. 59, f. 35. — C. diam. 87-88 [j.. metiens; spatio centrali absente, rosula ampia, areolam singulam parvam circula- rem cingente; areolis hexagoniis, 2^/., in 10 a., subaequalibus, cir- citer duas tertias radii partes occupantibus, extus 6 in 10 p.. zo- iiam distinctam efficientibus; papillis centralibus absentibus; serie- bus radialibus in tres interiores radii partes obscuris, seriebus obli- quis decussatis rectis, in cetera quarta parte seriebus radialibus evidentibus, secundariis oblique decussatis, uniformiter incurvis; margine angusto, hyalioo; protuberantiis ultra marginem 4, raa- gnis, haud siliceis, subrugosis prsesentibus. 73 Hah. in ins. Java (Gruendler). 70. Goscinodiscus biscuiptus Rattray Rev. gen. Coscùiod. 1890, pag. 23, Goscinodiscus Labyrinthus Roper varJ K. ^cìim. Ailas t. 59, f. 14. — C. diam. 35 u.. metiens; superficie paullo convexa spatio centrali et rosula absentibus; areolis rnagnis, o-6-goniis inaequalibus, 2-2i/o in 10 y., versus centrum paullo minoribus, in tra has areolas areolis minoribus, subtilibus, angulatis praesentibus raajoribus io lineas obscure radiantes sed magis evidentes, obli quas, subrectas, decussatas dispositis, minoribus vero inordinatis margine acute definito, circiter septimam radii partem lato; striis validis, 3 in 10 [x. Hab. in guano peruviano (Schmidt). 71. Goscinodiscus compositus Rattray Reins. Coscinod. 1890, p. 70, Coscinodiscus sp. A. Schm. Atlas t. 59, f. 10. — C. diam. 23 p.. metiens; spatio centrali rosulaque absentibus ; areolis angularibus, centrum versus circiter tì in 10 fx., extrorsum leniter decrescen- tibus ; seriebus inconspicuis, seriebus vero secundariis obliquis ob- scuris; margine acute definito, circiter septimam radii partem oc- cupante, striis evidentibus fere 4 in 10 a. pra)dito. Hab. ad « Nottingham » (A. Schmidt). 72. Goscinodiscus conformis Rattr. Revis. Coscinod. 1890, p. 97, A. Schm. Ailas t. 114, f. 4. — C. 200 a. diam. metiens; superficie centro paullo depressa; spatio centrali circulari, fere Y^g partem diametri occupante, fascia inconspicua areolarum subobsoletarum in latore centrali cincto; areolis 4-6-goniis, ad angulos epuncta- tis, centrale spatium versus 4yo, ad semiradium Sy^. ad margi- nem 5-0 in 1(' [/. ; papillis centralibus indistinctis; punctis deli- catis ad originem serierura abbreviatarum prsesentibus; seriebus secundariis obliquis brevibus, subrectis, evidentibus; margine an- gusto, striis 8 in 10 [x. notato. Hab. ad uArica» (A. Schmidt). 73. Goscinodiscus confusus Rattray Rev. gen. Coscinod. 1890, p. 3, Coscinodiscus sp. A. Schm. Ailas t. 64, f. 15. — C. circiter 53 jx. diam. metiens; spatio centrali parvo, indefinito, rotundato, rosula absento; punctis granuliformibus, parvis, rotundatis, marginem ver- sus confertioribus, interstitiis irregularibus, centrum versus majo- ribus, sine ordine dispositis, seriebus breve irregulariter obliquis, rectis subarcuatisve evidentibus; margine acuto definito, circiter '/io partem radii latitudine occupante, hyalino. Hab. in sinu Campecliiano (A. Schmidt). 74 74. Coscinodiscus cristatus Rattray Rev. gen. Coscinod. 1890, p. 27, A. Schm. Alias t. 59, p. 4. — C. diam. 30,5 \x. metiens ; spatio centrali rosulaque absentibus; areolis regulariter angularibus, 10 in 10 p.., zona hyalina angusta margini contigua; apiculis numerosis, apicibus externis obtusis, in acie interiori zonae hyalinEe dispositis; margine distincto, hyalino. Hab. in guano peruviano (Schmidt). Var. distans A. Schm. Alias t. 59, f. 5, Rattray l. e, p. 27. — C. diam. 20 [j.. metiens; punctis 10-12 in 10 u.., seriebus se- cundariis obliquis distincte extrorsum arcuatis; zona hyalina mar- gini contigua absente; apiculis similibus sed magis distantibus. Hab. ad a Kings Mill )) (Schmidt). 75. Coscinodiscus curvatulus Grun. in A. Schm. Alias t. 57, f. 33. Var. rectus Rattr. Revis. gen. Coscinod. 1890, p. 40, Cosci- nodiscus curoalulus var. Castr. Bial. Challenger pag. 100, t. 3, f. 10, Jan. Gazelle Exped. t. 1, f. 6, t. 4, f. 4. — Diam. 30-87,5 /j.., areolis (?) 4-5 in 10 a., in fasciculos rectos ordinatis; apiculis (listinctis, interfasciculatis, raro aBsentibus; margine denticulis le- nissimis, apiculis contrapositis ornato. Hab. ex Exped. Challenger reportatus (Castracane), Richmond, S. Monica depos., California (Cleve, Moeller), Barbados depos. (Cleve), Yokohama (Cleve), Monterey Stone (Cleve), S. Benito depos. California (Grove), Marstrand (Kinker). 76. Coscinodiscus debilis Rattr. Revis. Coscinod. 1890, p. 81, t. 1, f. 4. — C. 300 a. diam. metiens; superfìcie subplana, prope mar- ginem leniter inclinata; spatio centrali rosulaque nullis; areolis he- xagoniis, 5-7 in 10 [j.., centro paullo rainoribus, marginem ver- sus fere moniliformibus ; papillis centralibus distinctis; seriebus se- cundariis incurvis obliquis decussatis evidentibus; areis minutis subulatis ad originem serierum breviorum praesentibus; margine . acute definito, plerumque opaco, circiter V30 J^^dii lato, parte inte- riori confertim irregulariterque punctato, exteriori striis evidenti- bus 6-7 in 10 a. notato. Hab. in depos. a Jackson 's Paddock, Oamaru » Novaj Zelan- dise (Grove). 77. Coscinodiscus diversus Grun. Diai. Fì\ Jos. Land 1884, p, 72. Var. completus Rattr. Revis. gen. Coscinod. 1890, p. 60. — Diam. 112-140 a. metiens; spatio centrali parvo, angulari, 3,5-5 a. lato, areolis inconspicuis; areolis polygoniis et spatio centrali contiguis, centrum versus 31/0. extrorsum ad 2^., i" 1^ ."■•» mar- 75 gìnem versus diminutìs, punctatìs; seriebus secundariis obliquis obviis. Hab. in depos. barbadeosi (Rae). 78. Coscinodiscus dubiosus Grove in Rattr. Rems. Coscinod, 1890, p. 81, CI. et Moli. Diat. n. 164, Jan. Gazelle Exped. t. 5, f. 10-11. — C. 92,5-150 a. diam. metiens; spatio centrali rosulaque nullis; areolis hexagoniis minutis, subpunctiformibus, marginem versus mi- noribus (14-16 in 10 u..) confertioribusque, centrum versus 8 in 10 a.; seriebus secundariis leniter obliquis v. irregulariter subcon- centricis (bis prope centrum niagis evidentibus); lineis angustis radialibus claris subulatis origini serierum abbreviatarura oppo- sitis; punctis nitidis irregulariter collocatis subinde praesentibus; margine angusto, striis 10-12 in 10 y.. notato. Hab. in depos. aOamaru)) Novae Zelandiae (Grove, Doeg), Ca- lifornia (Arnott), depos. aMontereyn (Hardman, Cleve), depos. S. Monica (Cleve, Moeller), Java (Cleve), sinu uSuccessful » Kerguelen (Cleve). Var. curvans Rattr. /. e. p. 82. — HO a. diani.; areolis simi- libus et spatiis numerosis hyalinis, subulatis centrum versus prae- sentibus; seriebus inter centrum et marginem evidenter curvatis, radialibus; seriebus secundariis levibus obliquis vel margini sub- parallelis. Ilab. ad uTroublesome Gully, Oamaru)) Novas Zelandioe (Grove). 79. Coscinodiscus dubius Rattr. Revis. Coscinod. 1890, p. 90, Co- scinodiscus crassus Bail. var.? Grun. Diat. Fr. Jos. Land 1884, p. 74. — C. 94 [j.. diam. metiens ; superficie e centro per y, radii plana, dein usque ad marginem convexa; spatio 'centrali angulari, circiter 9,5 a. lato; areolis rotund?tis spatio centrali adjacentibus, ceterum poljgoniis, 2V2-3 in 10 y.., per fere % radii partes sub- sequalibus, dein leniter usque ad marginem decrescentibus, levibus; seriebus secundariis obliquis inconspicuis; margine indistincte defi- nito, striis paullo irregularibus 4-6 in 10 y.. donato. Hab. in depos. ((Springfield, Barbados» (A. Schmidt). 80. Coscinodiscus echinatus Rattr. Rev. gen. Coscinod. 1890, p. 43, A. Schm. Alias i. 58, f. 35-36 (absque nomine). — C. diam. circ. 30 [>..; spatio centrali minuto, rosula nulla; areolis angularibns, subaequalibus v. sensim e centro extrorsum diminutis, ad centrum 4Y2-5, marginem versus subinde 6 in 10 y..; seriebus fasciculatis, iis in unoquoque fasciculo seriei centrali parallelis; fasciculis pau- cis, 3-5; apiculis magnis, spiniformibus, interfasciculatis, intra mar- 76 ginem subremotiuscule insertis; margine acute definito, striis sub- inde obscuris 6 in 10 a. notato. Hab. in deposito Moronensi (Schmidt). 81. Coscinodiscus egregius Rattray Eevis. Coscinod. 1890, pag. 70, Coscinodiscus sp. A. Scimi. Atlas t. 57, f. 39. — C. 30 a. diam. metiens; spatio centrali rosulaque niillis ; areolis angularibus, usque fere ad semiradiuni magis magisque amplioribus, dein usque ad mar- ginem gradatim decrescentibus, centrum versus 4, ad semiradium 3, ad marginem 3'/, in 10 y.. ; punctis centralibus distinctis; se- riebus radialibus inconspicuis, seriebus secundariis arcuatis eviden- tibus; zona distincta, acute definita, striis 6 in 10 a. margini con- tigua prsesente ; signis prominentibus, truncatis sed parvis (proces- sibus?) ad intervalla 10 a. in acie interiori zonse marginalis in- sertis; margine angusto, hyalino. Hab. in « Table Bay » (Schmidt). 82. Coscinodiscus epiphanes Rattr. Revis. Coscinod. 1890, pag. 78, t. 2, fig. 14. — C. 165-210 a. diam. metiens; superficie e centro usque ad ^4 radii leviter elevata, hic abrupte decrescente et in pla- nitiem usque ad marginem dein producta; spatio centrali nullo; ro- sula distincta; areolis hexagoniis, leniter e centro usque ad zonam elevatiorem magnitudine accretis, hic abrupte decrescentibus et usque ad marginem subaequalibus, centrum versus 3, in zona ele- vatiori I'/q, marginem versus 3 in 10 [j..; papillis centralibus te- nuibus; seriebus secundariis obliquis decussatis evidentibus ; mar- gine angusto, striis delicatis 8-10 in 10 u.. notato. Hab. in depos. ((Richmond» (Deby). 83. Coscinodiscus exasperans Ratt. Ree. gen. Coscinod. 1890, p. 2, Coscinodiscus sp. A. Schm. Atlas t. 58, f. 9. — C. circiter 18 ,a. diam. metiens; spatio centrali rosulaque absentibus; structura mi- nuta, granulis rotundis, prope marginem leniter minnribus; inter- stitiis hyalinis, centrum versus majoribus, apiculis nullis; margine acute definito, hyalino. Hab. ad a Monterey n (A. Schmidt). 84. Coscinodiscus excavatus Grev. in Pritch Inf. p. 829, t. 8, f. 26. Var. deliquescens Rattr. Revis. Coscinod. 1890, p. 70, t. 3, f. 7, H. L. Sm. Diat. Sp. T>/p. n. 99 (absque nomine). — Diam. 47,5 u.; superficie opposite elevata et depressa, elevatione indistincta, depressione evidenti sed elliptica, granulis (in depressione) rotun- datis, liberis (interstitiis hyalinis), ceterum angularibus, 41/^ in 10 u., marginem versus minoribus rotundatisque; areis angustis hyalinis •77 iiiter acies exteriores serierurn radiatitium pra3seiìtibus et granula minuta pauca praibentibus, introrsuni attenuatis; seriebus obliquis secundariis obviis. Hab. in Japonia (M. L. Smith). 85, Coscìnodiscus excentricus Ehrenb. in Abh. Beri. AkacL 1839, p. 146. Vai*, hyalinus Rattr. Revis. gen. Co&cinod. 1890, p. 1(3, Eu- podiscus ejcceniricua O'Meara in Quart. Jown. of Mwr. So. 1867, p. 245, t. 7, f. 2. — Diam. circ. 35 a. metiens ; zona hya- lina lata margini contigua; apiculis pluribus, in medio zonse sub- marginalis ad intervalla subasquaiia insertis. Hab. ad insulas aArran)) (O'Meara). Var. zebuensis (Grun.) Rattr. /. e. p. 16, Coscinodiacus ;:e- buensis Grun. niscr. — Diam. 27,5-70 [j-. metiens.; areolis cen- truni versus 4-5, extrorsum ad 8 in 10 /., tuberculo centrali pro- minenti, magno; apiculis distinctis, numerosis, ad intervalla 7,5 y., margini adproximatis; margine acute definito. Ifab. ad «Campeche Bay» (Grove), ad aZebu)) ex insulis Phi- lippinis (Weissflog). 86. Coscinodiscus exutus Rattray Reois. Coscinod. 1890, p. 81. — C. 77,5 a. diam. metiens; spatio centrali rosulaque absentibus; areolis polygoniis, extra zonam marginalem leniter accretis, cen- tro 6-7, ad semiradium 5-5Yo, in zona marginali i/s radii latitu- dine occupante acute definita 10 in 10 a.; seriebus radiantibus e centro usque ad zonam margiiialem, prseter hanc seriebus obliquis decussatis evidentioribus ; margine angusto, distincto. Hab. ad ce Los Angelos» (Hardman). 78 LITTERATUHA PHYCOLOGICA Florae et miscellanea phycologica 25. De-Toni J. B. — Segundo manipulo de algas portuguezas. — Bo- lelini da Sociedade Broieìiana VI, p. 193-197. 26. Flahault C. — Revue des travaux sur les Algues, publiés en 1888 et pour une partie en 1889. — Revue generale de Botanique T. II, 1890, n. 13-14. 27. Giard A. — Sur quelques particularités éthologiques de la Truite de nier. — Compi, rendus des sèances de l' Acadèniie des scien- ces 5 aoùt 1889, Paris. 28. Guignard L. — Développement et constitution des anthérozoides. — Revue generale de Botanique 1, 1889, p. 11-27, 63-78, 136- 1-15, 175-194, planches 2-6. 29. Gutwinski R. — Materyjaly do flory glonów Galicyi, 1 tab. — XXV Tom. Spraioozd. komisyi fizijjogr. Akad. Kraków 1890. 30. Gutwinski R. — Materyjaly do flory glonów Poiski. — Kosmozu Roczu XIV, Zesz. IX. 31. Hansgirg A. — Ueber neue Silsswasser- und Meeresalgen und Ba- kterien, mit Bemerkungen zur Systematik dieser Phycophyten und ùber den Einfluss des Lichtes auf die Ortsbewegungen des Bacil- lus Pfefferi nob., mit 2 Taf. — Sitzungsber. K. bòhm. Gesellscli. d. Wiss. in Prag 1890 Januar 10. 32. Hansgirg A. — Prodromus der Algenflora von Bòhraen (bohemice). - Prag 1889. 33. Hauck F. — Ueber einige von J. M. Hildebrandt im Rothen Meere und im Indischen Ocean gesammelte Algen VI. — Hedioigia 1889, pag. ISS. 34. Hauck F. — Algues marines du Nord du Portugal. — Bolelim da Sociedade de Geographia de Lisboa ser. 8, n. 5, 1889. 35. Hauck F. — Ueber das Vorkommeii von Marcheseltia spongioi- des Hauck in der Adria und das Massenauftreten von Callitliam- nion seirospermwìn Grifìf. im Aegaischen Meere. — Hedioigia Heft 3, 1889, p. 175. 36. Holmes E. M. — Marine Alga> of Devon. — Journal of Botanif XXVIII, 1890, p. 147. 79 37. Jack J. — Marine algje of the Arbroath district. — Journal of Botany ii. 325, 1890, p. 10-15. 38. Kjeilman F. R. — Harulbok i Skandinaviens Hafsalgflora, I Fu- coideaì, med 17 Afbildniogar i Texten. — Stockholm [Oscar L. Lam- mss], 1890. 39. Làzaro e Ibiza D. B. — Datos para la riora algológica del norte y noroeste de Espana. — Anales de la SociecL escanola de hisL nat. Tom. XVIII, Madrid 1889. 40. Moebius M. — Bearbeitung der von H. Schenck in Brasilien ge- sanimelten Algen. — Uedwigia 1889, p. 309-347, Taf. X-XI. 41. Nordstedt 0. — De Algis et Characeis 3-6. — Aftryck af Lunds Uniuersit. Arsskrifl Tom. XXV, Lund 1889. 42. Parfìtt E. — Marine Algte of Devoii. — IVans. of DeDons/iire Assoc. for the Advanc. of Sa., Liieì-at. and Art, 1889, XXI, pag. 338-382. 43. Penhallow D. P, — Notes on Devonian Plants. — Trans. Roy. Soc. Canada VII, Sect. IV, 1889, p. 19-30, piate I. 44. Prantl K. — Die Assimilation freien Stickstoffs luid der Para- sitismus von Nostoc. — Uedwigia 1889, p. 135-136. 45. Reinke J. — Algenflora der westlichen Ostsee deutschen Antheils: eine system, pflanzengeographische Studie, rait 8 Holzschnitten und eine Vegetationskar-te. — VI. Bericht d. Komm. z. Unters. d. deutschen Meeres ini Kiel, 1889. 46. Reinke J. — Atlas deutscher Meeresalgen, Heft I, Taf. 1-25. — Berlin, P. Parey, 1889. 47. Richter P. — Ferdinand Hauck.- Nekrolog. — Hedioigia 1890, Bd. 29, Heft 1. 48. Scliumann K & Hollrung M. — Die Flora von Kaiser Wilhelms Land — Beiheft zu den Nachrichten ilber Kaiser Wilhelms- Land und den Bismark Archipel 1889. 49. Tanfani E. — Florula di Giannutri. — Nuovo Giornale Bota- nico italiano voi. XXII, 1890, n. 2, p. 153-216. 50. Went F. A. F. C. — Die Entstehung der Vacuolen in den Fort- pflanzungszellen der Algen. — Pringsh. Ja/wb. f. loiss. Bot. Hd. XXI, p. 299-366, Taf. IX-XII. 51. Wittrock V. et Nordstedt 0. — Algae aquae dulcis exsiccatte pra3- cipue scandinavic;io, (juas adjectis algis marinis chlorophyllaceis et phycochromacois distribueruut Veit Wittrock et Otto Nordstedt fase. 21 : Descriptiones systematice dispositji; et index generalis fa- sciculorum 1-20. — Stockliolmise, 0. L. Svanbacks, 1889 [Fr. 6], 80 Floride» 52. Aitkison G. F. — Prelirainary Note on the Synonomy of Ento- thrix grande Wolle. — Bolanical Gazette XIV, 1889, n. 11, p. 292. 53. Schmitz F. — Systematische Uebersicht der bisher bekannten Gattungen der Florideen. — Floì^a 1889, Heft V, Taf XXI. Phseophyceae {excl. Bacillar.) 54. Barber C. A. — Structui-e and development of bulb in Lamina- ria bulbosa, with 2 plates. — Annals of Botany 1889 dated Fe- bruary, issued March. 55. Magnus P. — Thorea ramosissima Bory bei Belgrad in Serbien und deren weitere Verbreitung. — Hedvngia 1889, p. 113. 56. Reinke J. — Ein Fragment aus der Naturgeschichte der Tilopte- rideen. — Bolanische Zeiiung 1889, n. 7-9, mit 2 Taf. ChlorophycesB {excl. Desinici.^ Zygneni,., Charac). hi. Bauer C. — Ueber das Auftreten voti Volvox Giobator in Wien. — Verhandl. Zool. Bot. Ges. in Wien 1889, 39. Bd., IV. Qiiart. 58. Bennett A. W. — Pringskeimia Rke. — Journal of Botayii/ 1890, voi. XXVIII, n. 327, p. 92. 59. De-Wildeman E. — Observations sur quelques formes de Tren- tepohlia. — Comptes Rend. de la Soc. R. de bot. de Belgique XXVIII, part. Il, p. 67, ann. 1889. 60. De-Wiideman E. — Sur quelques espèces du genre Trentepohlia. — Comptes Rend. de la Soc. R. de botan. de Belgique t. XXVIII, part. II, p. 95, ann. 1889. | 61. De-Wildeman E. — Note sur le genre Trentepohlia. — Comptes Rend. de la Soc, R. de botan. de Belgique sóance 9 novembre , 1889, Bull. t. XXVIII, 2 fase. 1889, p. 125. 62. De-Wildeman F. -— Observations sur le genre Phycopeltis Mil- lardet. — Bull. Soc. R. de bot. de Belgique t. XXVIII, part. II, p. 155, ann. 1889. 63. De-Wildeman E. — Notes sur les genres Prasiola Lightf. et Schi- zogonium Kuetz. — Bull. Soc. belge de Microscopie Anuée XVI, J890, n. 4, p. 20, &1 64. Murray G. — Oa Boodlea, a iiew genus of Siphoaocladiacea?. ^ Journ. Linn. Soc. Boi. Voi. XXV, 1889, p. 243-245, piate XLIX. 65, Reinbold T. — Die Chlorophyceen (Griìiitange) dar Kieler Fohrde. — Schrif. des naiurwiss. Vereins f'ur Schleswig-Holsiem Band Vili, Heft 1, p. 109-144. Q6. Rothpietz A. — Ueber Sphcerocodium Bo^memanni, eine neue fossile Kalkalge aus den Raibler Schichteu der Ostalpen. — Sil- zungsber. des boian. Vereins in Munchen Sitz. 9. Deceinber 1889 Cfr. Boian. Cenlralblait 4. Januar 1890, p. 9. 67. West W. — Sciadium Arbuscula A. Brauii. — Journal of Bo- tamj 1890, n. 328, p. 121. Oharaceae 68. Bennett A. — A Nitella new to the british Flora. — The Scottish Natur alisi 1889, p. 191-192. 69. Foerster F. — Uebersicht der badischen Characeen. — MiiiheiL des badischen boi. Vereins 1889, p. 133-142. 70. Groves James & Henry — Notes on the British Characea3 for 1887-9. — Journal of Boiany, voi. XX Vili, n. 327, pag. 65, piate 296. Desmidiacese 71. Bennett A. W. ~ A hybrid Desmid. — Annals of Boiany, IV, 13 (Nov. 1889), Jan. 1890. 72. Boergesen F. — Et lille Bidrag til Bornholms Desmidié-Flora. — Boianisk Tidsskrifl 17. Bind, 3. Haefte, 1889. 73. Elfving F. — Om uppkomsten af taggarne hos Xanthidium acu- leatum Ehrb. — Botaniska Notiser 1889, p. 208. Oyanophycese 74. Atwell C. B. — On a deep water Nostoc. — Botanical Gazeite XIV, 1889, n. 11, p. 291. 75. Flahault C. — Note sur les Nostocacées hétérocystèes de la flore Belge. — Bull. Soc. R. boi. de Belgique T. XXVII, 2 partie p. 171-179. 76. Macchiati L. — Ricerche preliminari sugli inviluppi cellulari e sulle comunicazioni intracellulari di qualche Nostochinea. — Ball. Soc. boi. Hai. in Nuovo Giorn. boi. Hai. XXII, n. 1, 1890, pag. 43-46. 6 82 77. Zukal H. — Ueber die Entstehung eiriiger Nostoc- und Gloeoca- p&a-Formen. — CEsierr. boi, Zeitschrift 1889, p. 349-354, 390- 395, 432-435, mit 1 Taf. Bacillariese (incl. Peridin.) 78. deve P. T. — Pelagiske Diatomeer fran Kattegat. — Kjobenhavn 1889. 79. Karop 6. C. — Some criticai Remarks by Herr A. GruQOw oq the Oamaru Diatom Papers of Messrs Grove and Sturt, with annotations bj E. Grove. — Journ. Quekett Micr. Club 1889, n. 24, aprii, p. 387-391. 80. Lanzi M. — Saggio di classificazione delle Diatomee secondo il sistema naturale. — Atti dell' Accad. pontif. de' Nuovi Lincei in Roma anno XLIII, sessione II del 9 gennaio 1890. 81. Rattray J. — Oq some recently observed new species of Diatoms. — Journal of the Quekett Micr. Club voi. IV, series li, 1889, July, p. 38-40, plates III-IV. Bennett A. W. — Freshioater Algcu and Schizoph//cece of Hamp- shire and Devonshire. — (1). Oltre le specie e varietà nuove (vedi Diagnoses Algarum nova- rum) sono nuove per l'Inghilterra Trochiscia insignis (Reinsch) Hansg. [= Acanthococcus insignis Reinsch], Scijtonema fìguratum Ag. , Tolypothrix lanata Wartm., Closterium Kuetzingii Bréb., Pleurotcuniopsis prcegrandis Lund [= Costnarium spht^ricum Benn. oiira.]; nuovi per le contee meridionali dell'Inghilterra sono pure Cijlindrocystis crassa De Bary, Euastrum pinnatum Ralfs, E. ven- tricosum Lund., E. erosum Lund., E. orìiithocephalum Benn,, Co- smarium homaloderinum Nordst., C. pachìjdermum Lund., C. prce- morsuni Bréb., C. ochtodes Nordst., C. globosum Bulnh. non Nordst. [= Diphinctium globosum Hansg. !j. (Red.). Bornet E. et Fiahault Ch. — Sur quelques piante^ vivant dans le test calcaive des Mollusques. — (2). Gli A. premettono delle nozioni intorno ai primi reperti sull'ar- gomento sia degli zoologi che paleontologi (Carpeuter, Quekett, Rose, 83 Lacaze-Duthiers, Wedl, Kòlliker, Stirrup, Moseley, Duncan, Roux, Topsent), sia dei botanici (Reinsch, Lagerheira, Hariot, Bornet, Fla- hault). Indi insegnano il modo di studiare le crittogame perforanti di cui distinguono ben 10 generi, che si possono disporre come nel quadro seguente: I. Piante colorate. A. Cloroficee. * Filamenti settati. ■j- Filamenti monosifonii, confervoidei. a. Articoli spesso irregolari ; rami separati alla base per mezzo di un setto. Gomontia Bornet et Fiali. b. Articoli regolarmente cilindrici; rami privi di setto basilare. Siphonocladus Schmitz. ■\-\- Filamenti anastomosati, originanti delle espansioni parenchi- matose. Zygomitus Born. et Fiali. ** Filamenti non settati. Obireobium Born. et Fiali. B. Ficocromacee (Cianoficee). § Nostocacee. * Filamenti ramosissimi, provveduti di peli e di eterocisti laterali. Mastigocoleus Lagerh. ** Filamenti semplici o poco ramosi, privi di eterocisti e di peli. a. Filamenti sottilissimi, larghi 0,95-1,5 a., ramosi. Pleclonema Thur. b. Filamenti grossetti, larghi 4-6 y.., semplici [pianta d' acqua dolce]. , Phormidiwn Kuetz. §g Camesifonacee. Tricomi composti di cellule distinte, il cui contenuto si divide fi- nalmente in cellule secondarie [Pianta molto rifrangente la luce]. Hyella Born. et Flah. II. Piante incolore [Forse riferibili ai Funghi], a. Filamenti finissimi, retti, uniformi, senza setti. Ostracoblabe. b. Filamenti irregolari, presentanti dei rigonfiamenti globulosi. Li- ihopylhium. Gli Autori danno poscia per ciascuno di questi generi un'ampia e dettagliata illustrazione, accompagnata dalle opportune tavole. (Red.). Martindale J. C. — Marine Algce of the New Jersey Coasi and adjacent loaiers of Stalen Island. — (5). 84 Catalogo di alghe marine raccolte nelle coste di New Jersey ecc. tra cui le seguenti sono nuove per le coste orientali dell'America settentrionale: Xenococcus Schousboei Thur. [sulla Lyngbya luteo-fusca Ag.] — Entophysalis granulosa Kuetz. [su vecchie conchiglie] — Ulva mar- ginala (J, Ag.) Le Jol. — V. aureola Ag. — U. percursa Ag. — Eciocarpus [Pilayella) lilioralis Lyngb. var. ramellosus Hauck. — E. ierminalis Kuetz. — Porpliyra leucosticla Thur. — Erythro- irzchia ciliarù (Carm.) Thur. (Red.). Miglila W. — Ueber den Einfluss stark verdunnter Sdurelò- sungen auf Algenzellen. — (6). Le ricerche vennero eseguite a preferenza con l'acido fosforico perchè con esso meglio si lascia scorgere la sensibilità delle cellule verso i differenti gradi di concentrazione. L'A. si servi specialmente della Spirogyra orbicularis Kuetz Usò pure gli acidi solforico, cloridrico, cromico, fenico, acetico, ci trico, malico, lattico, valerianico, ossalico e tartrico. Per confronto si servi anche di Zygnema stellinum, Oedogonium, Conferva fonti nalis, Cladophora fracta, Volvox Globator e Nitella fiexilis, I risultati più importanti della Memoria del Migula sono: L Le Alghe che hanno sensibilità eguale press' a poco a quella di Spiro- gyra orbicularis vennero uccise da una serie di acidi organici ed inorganici quando nell'acqua era contenuto più di 0,05 per cento di acido libero. 2. Quanto minore è la quantità di acido libero, tanto più a lungo si mantiene la vita dell'alga. 3. La prima funzione che cessa per la presenza di acido nel liquido colturale è la citogenesi. 4. L'accrescimento in lunghezza della cellula viene impedito da un contenuto d'acido, che toglie la vita alla cellula. 5. Lo stesso accre- scimento viene dagli acidi dapprima accelerato, termina però quando le cellule sono divenute 3-4 volte più lunghe che nello stato nor- male. 6. L'accrescimento in grossezza non viene influenzato dall'ag- giunta di acido. 7. I clorofori impallidiscono, in seguito all'aggiunta d'acido, quelli fatti a fascia spirale della Spirogyra assumono una forma irregolare denticolata; per l'azione prolungata di soluzioni acide diluite si distendono facendosi diritti e si dispongono quasi pa- rallelamente all'asse longitudinale della cellula. 8. L'amido scompare mano mano fino all'ultima traccia, in seguito all'aggiunta di acido. 9. L'assimilazione viene molto diminuita dagli acidi e ciò in propor- 85 zione con la quantità dell'acido impiegata. 10. Il nucleo ed il cito- plasma vengono dagli acidi, colla morte della cellula, alterati in modo distintissimo. 11. La produzione di sostanze protoplasmaticlie viene diminuita dagli acidi. 12. Alcuni acidi organici promuovono maggior separazione di ossalato calcico. 13. Le Alghe periscono molto prima nelle soluzioni acide prive di sali di calcio che in quelle contenenti anche sali calcarei. 14. Portate in acqua fresca alghe alterate fino ad un certo grado cogli acidi, ne segue una rapida moltiplicazione cel- lulare fino a che le cellule abbiano raggiunto la grandezza normale. (Red.)* Rodriguez J. J. — Datos algologicos I-II. — (7). L'A. nella prima parte descrive ed illustra con tavole due nuove specie del genere Nitophyllum (N. carneu?n, N. marmoraium) di cui avea proposto i nomi nel suo precedente lavoro sulle Alghe delle Baleari {Anal. Soc. espan. de Hist. Nat. 1888). Nella seconda parte il Rodriguez cerca di combattere l' egregio Prof. A. Piccone riguardo alla diversità di valore tra le parole co- stituzione mineralogica e costituzione chimica,. Avendogli il Piccone nel fascicolo di Aprile del presente periodico già risposto, è inutile dire di più sul lavoro dell' algologo spagnuolo. (Red.). Went F. A. F. C. — JMe Vacuolen in den Fortpflanzungszellen der Algen. — (8). L'A. trovò mediante accurate ricerche sul Codium iomentosum, Chcetomorpha aèrea, Spoy^ochnus pedunculatus, Arthrocladia vil- losa, Cystosira abrotani folia, Sargassum linifolium, Laurencia obtusa, Ricardia Moniagnei, Gelidium capillaceum, Spyridia fi- lamentosa e Antithamnion cruciatum che i vacuoli si moltiplica- no solo per divisione e sono già preesistenti nelle cellule propaga- tive. Solo è incerta la sua opinione riguardo agli anterozoidi delle Fucacee. (Red.). De-Toni J. B. — Segundo manipulo de algas poriuguezas. - (25). *) Dal resoconto tedesco di L. Klein nel Rotan. Centralblatt 1890, p. 207. 86 Mentre il primo manipolo offriva una contribuzione quasi esclu- sivamente alla flora delle acque dolci del Portogallo, in questo se- condo scritto sono enumerate 33 specie di alghe marine raccolte dal Moller di Coimbra a Buarcos e Algarve tra le quali 25 Floridee, 4 Feoficee e 4 Cloroficee. Più interessanti sono Chantransia secundata (J. Ag.) Thur. — Griffithsia Schousboei Mont. — Nitophyllmn Gmelini Grev. — Ri- caì^dia Montagnei D. et S. — Aglaozonia reptans (Grouan) Kuetz. (Red.). Flahault C. — Revue des travaux sur les Algues, publiès en 1888 et pour une par /te en 1889. — (26). L'egregio ficologo passa in rassegna tutte le pubblicazioni algo- logiche che videro la luce nel 1888 ed io parte nel 1889, prendendo in considerazione: I. L'anatomia e fisiologia dove ricorda specialmen- te i lavori di Strasburger sulla cariocinesi nella Spirogyra poly- tceniaia, Mounier sul nucleolo della Spirogyra, Scott sui nuclei nelle Oscillaria e Toltjpoihrix, Went sulla divisione dei vacuoli nelle cellule riproduttrici delle Alghe, Rosenvinge sui pori secondari nelle Polysiphonia, Hauptfleisch sulla struttura della membrana cel- lulare nelle Desmidiee, Gomont sulla membrana propria delle cellule delle Nostocacee filamentose, Bornet e Flahault sulle generalità delle Nostocacee eterocistee, Schutt sulla ficoeritrina, Reinke sui cromato- fori delle feoficee, Guignard suH' origine e sviluppo degli anterozoidi nelle Fucacee e Floridee, Overton sulla fusione dei due nuclei negli zigoti di Spirogyra, Klebahn sullo stesso argomento, Woodworth sulla esistenza di una cellula unica, terminale, iniziale di tutti i tessuti, nel Fucus farcatus, vesiculosus e fìliformis, Bigelow e Wille sulla struttura di Champia e Lomentaria, Rosenvinge sulla disposizione degli organi appendicolari nelle Polysiphonia, Stròmfelt sugli organi fissatori delle alghe che distingue in tre tipi, Barber sulla struttura e sviluppo del bulbo nella Laminaria bulbosa, Wille sulla strut- tura delle vesicole od aereocisti nelle Fucacee, Wakker sulla propa- gazione agaraica frammentaria della Caulerpa, Gomont, Pringsheim, Leitgeb sulle incrostazioni calcaree delle Alghe, Noli sull'azione del geotropismo ed eliotropismo nell' accrescimento delle Bryopsis e Cau- lerpa, Frank e Franti sopra T assimilazione dell'azoto da parte delle alghe terrestri, Bornet e Flahault su due generi d' alghe perforanti {Hyelld, Gomontia), Famintzine sulle Zoozantìtella e sui loro rap- porti con l'animale che le ospita. II. Floridee: in questo capitolo ri- 87 corda i lavori di Bornemann sulle Lemaneacef?, Peter sull'alternan- za delle generazioni di Chaniransia, Balrachospertnum e Lemanca, Johnson sul procarpio di Gracilaria e Sphtnrococcus.lW. Feoficee: il Flahault qui passa accuratamente in rassegna i lavori di Reinke sulle Tilopteridee, sulla flora algologica della regione tedesca del Mar baltico, la cui illustrazione venne iniziata con uno splendido atlan- te, Reinsch sulle Desmat^esim, Stròmfelt sopra alcune alghe nuove scandinave (Microcoryne ecc.), Bornet su una ectocarpacea (Pilayel- la fulvescens) raccolta a Biarritz e su una nuova Lamino.ria (L. Rodriguezii) raccolta dal Rodriguez all'isola Minorca, Fragoso pure su un nuovo Ectocarpus [E. Lagunce) raccolto a Cadice. IV. Cloro- ficee : ricorda il programma della Sylloge Algarutn di De-Toni , uno schema di classificazione delle Confervoidee proposto da Haus- girg ; segue poscia il resoconto delle Memorie di De-Toni sulla na- tura protonematica del genere Chiom/phe Th'ien., suW identità dì Pi- lima Kuetz. ed Acroblaste Reinsch, di De-Wildeman sulla natura lichenica del genere Bolboirichia Kuetz, di Cramer sulle Sifonee ver- ticillate {Aceiabularia, Polyphysa, Dasyclaclus, Neomeris, Cymopo- lia), di Murray e Boodle sopra i generi Avrainviilea, Spongocla- dia e Struvea di cui danno le monografie, di Murray e De-Toni sulla nuova microdictiea formante il genere Boodlea, di Borzi sulla Boirydiopsis arrhiza, di RauwenhofF sulla biologia della Sphcero- plea annulina, di Lagerheim sul genere Uronema, sulle diff'erenze tra Conferva e Microspora, desunte dagli zoogonidii, di De-Wilde- man su varie TrentepoHa, di De-Toni suW Hansgirgia, sul Phyl- lactidium tropicum, sul Phyllactidium arundinaceum, di Moebius sulle Chcetopellis, di Hansgirg sxxW Enfocladia, sul genere Trochi- scia, sulle Zignemacee, di Gay sulle Ulotrici aeree, di Peter sulla curiosa cloroficea {Dermatòphyion radicans) vivente sopra lo scudo della Tartaruga d'acqua dolce, di Klein e Overton sui Volvox, di Dangeard sulle Criptomonadinee ecc., di Lagerheim suW Hydrurus che riferisce ai flagellati ecc., di De-Wildeman sugli Scenedesmus, di Askenasy sullo sviluppo dei Pediastrum, di Borzì sul Chlorothe- cium Pirottce, di De-Toni su un fior d'acqua dovuto al D^■c/yosp/^ir^ rium Ehrenbergianum, di Reinsch sulle Poliedriee, di Dupray su una nuova Spirogyra [S. oraria), di Stockmayer su un nuovo ge- nere di Desmidiacee [Aslrocosmium). V. Cianoflcee (Ficocromacee): trovasi menzionata in primo luogo la Monografia o revisione delle Nostocacee eterocistee di Bornet e Flahault, lavoro che rende ora pos- sibile la determinazione sicura delle alghe spettanti a questo grup- pò; di Hansgirg cita le due contribuzioni alla Sinossi delle Cianoficee, di Richter una Nota sulla Glceotrichia solida, di Lagerheim sulla Pleurocapsa fìumatilis. VI. Distribuzione Geografica: contribuirono alla flora di Bornholm Nordstedt e Roergesen, della Groenlandia Boldt, dell'Inghilterra Traili, Bennett, Balters, della Lituania e Po- lonia Raciborski, della Siberia Kozlowski, della Russia Riabinine, della Germania Kònig, Kirchner, Heiden, Hieronymus, dell'Austria e Boemia Loitlesberger ed Hansgirg, della Francia Flahault, della Spagna la Lewin, del Portogallo De-Toni, dell'Italia De-Toni e Levi, Pichi, Piccone, dell'Istria Hauck, dell'America del Nord Farlow, Collins, Harvey, West, Burgess, Wolle, Reinsch, delle Azzorre Pic- cone, di Tripoli De-Toni e Levi, del Mar rosso De-Toni e Paoletti, Bornet, del Congo De-Wildeman, del Bengala Lagerheim, delle Indie occidentali Murray, di Portorico Hauck, dell' Arcipelago magellanico Hariot, di altre regioni dell' America del Sud De-Toni, della Nuova Zelanda Nordstedt; infine il Flahault ricorda i risultati della spe- dizione tedesca della «Gazelle» pubblicati da Askenasy colla colla- borazione di Bornet, Grunow, Hariot, Moebius, Nordstedt. La rivista fatta dal Flahault riuscirà certo utilissima agli algo- logi e sarebbe desiderabile che il valente ficologo francese pubbli- casse ogni anno un simile riassunto. (Red.). Giard A. — Sur quelques pariicularitès èthologiques de la Trutte de mer. — (27). L'A. sostiene che molte giovani trote di mare (Salmo Trulla) ri- mangono in mare un tempo pii!i lungo di alcune settimane come ge- neralmente si crede e si appoggia sugli argomenti che seguono : Il Caligus Truttce, crostaceo parassita da lui scoperto su quei pe- sci, muore come i suoi congeneri nell'acqua dolce; ora esso è ca- rico di embrioni maturi nell'aprile e maggio cioè nell'epoca favore- vole per attaccare i giovani pesci che scendono il fiume. Se questi- ritornassero tutti due o tre mesi più tardi o verso l' inverno cogli adulti, la specie dei Caligus sarebbe spenta, anzi alcuni naturalisti dicono che i salmonidi migrano per liberarsi dai parassiti. Però i Caligus raccolti in aprile portano spesso dei cespuglietti di Laminaria specialmente presso l'inserzione dei sacchi ovigeri. Queste alghe appartenenti, secondo Bornet, alla specie L. saccharina comune a Wimereux ove furono fatte le osservazioni, avrebbero l'età di quattro a cinque mesi, provenendo da spore emesse nel novembre. 89 Ora i Caligus erano adulti quando ricevettero le spore e non han- no sofferto mute. Oltre a quell'alga i Caligus portano molte diato- mee ed importa notare che essi difficilmente cambiano di ospite. Sui Caligus delle trote pescate a diverse epoche dell' anno, spe- cialmente da Giugno a Settembre, l'A. trovò sovente, colle laminarie, dei cespugli di Ceramium rubrum, Enieromorpha compressa lun- ghi 4,5 e talvolta anche piìi centimetri. Ora queste alghe sono lito- rali, dunque le trote non vanno molto lontano in mare né a grandi profondità. Oltre a ciò è raro che le alghe, specialmente le Laminarie, si fissino su animali a movimenti rapidi, dal che si deduce che le tro- te conducono in mare una esistenza piuttosto pigra. Può darsi ciò dipenda dai numerosi parassiti che le infestano sebbene le trote rac- colte avessero l'apparenza della salute e la stessa loro carne fosse buona. (Prof. Ettore De-Toni). Guìgnard L. — Dèveloppement et constitution des anthèrozo'i- des — (28). L'A. ha cercato di determinare l'origine degli anterozoidi del- le Alghe e seguirne lo sviluppo. Contrariamente a quanto avviene nelle Caracee, Muschi e crittogame vascolari, l'anterozoide è una cellula nuda, formata di un nucleo e di uno strato poco denso di protoplasma. Nelle Fucacee, delle quali il Guignard ha studiato sette specie, l'analogia è cosi grande che si può considerare il seguito dei fenomeni come identico. Nel Fucus serrahis, per esempio, il nucleo primitivo dell' anteridio si divide successivamente in 64 nuclei secon- do il processo cariocinetico. abituale; la sostanza protoplasmatica fon- damentale dell' anteridio si ripartisce intorno a ciascuno di questi nuclei; i cigli prendono origine a spese della zona periferica granu- losa del protoplasma e sono affissi al corpo dell' anterozoide in im- mediata prossimità del punto rosso detto oculiforme. Nelle Floridee r anteridio si genera per la trasformazione diretta di una cellula del tallo 0, più raramente, risulta dalla bipartizione più o meno ripe- tuta del primo prodotto di gemmazione della cellula anteridifera. Il contenuto dell' anteridio è di solito impiegato tutt' intero per la for- mazione del pollinidio; non è cosi per altro nelle Corallinacee. Il pollinidio, al momento d'esser messo in libertà, è già rivestito di una tenuissima membrana. (Red.). Gutwinskì R. — Materyjali do flory glonów Galicyi. — (29). È una pregevole contribuzione alla flora algologica della Gali- zia austriaca, contenendo l' indicazione di ben 287 specie e varietà, parecchie delle quali nuove per la scienza (vedi Diagnoses Algavum novm^um). A molte specie già note l'Autore unisce i dati microlo- gici. Il lavoro è accompagnato da una tavola delineata dall'Autore. (Red.). Gutwinski R. — Materyjaly do flory glonóiv Pohki. — (30). Sono indicate per la Polonia 16 Cloroficee, 86 Bacillariee e 9 Cianoficee. Di alcune specie 1' A. dà le dimensioni. (Red.). Hansgirg A- — Ueber neue Siisswasser- und Meeresalgen und Bakterien, mit Bemerkungeìi zw Systemafik dieser Ph?jcophylen und iiber den FÀnfluss des Lichtes ciuf die Ortsbewegungen des Bacillus Pfefferi nob. — (31). Contiene la descrizione ed illustrazione di parecchie specie di Al- ghe nuove che si trovano riportate nella rubrica a Diagnoses Alga- rum novarum». Segue poscia uno studio sopra un nuovo Bacillus, il Bacillus Pfefferi Hansg. e sopra l' azione che la luce esercita su questo schizomicete, il quale verrebbe con molta probabilità a di- sporsi presso il Bacterium photomeiricuìn Engelraann 1882 (Vedi De-Toni e Trevisan Syll. Schizom. in Sacc. Syll. Fung. Vili, p. 1027). (Red.). Hansgirg A. — Prodì^omus der Algenflora von Bóhmen (bohe- mico idiomate script.). — (32). E la traduzione boema con leggiere aggiunte e modificazioni del lavoro tedesco stampato nel 1886-88. (Red.), Hauck F. — Ueber einige von J. M. Hildebrandt im Roihen Meere und im Indischen Ocean gesammelìe Algen'^ — (33). 105. Liagora valida Harv. — Isole Coraore Johanna, Pomoni: coi cistocarpi. "') Per le precedenti serie vedi : I. Nolarisia di De-Toni e Levi 1887, pag. 269-270, II-III. ibid. 1887, p. 314-316, IV. ibidem 1887, p. 353, V. ibidem 1888, pag. 576-579. (Red.). 91 106. Schizymenia obovata J. kg. — Lasgori, còste somalesi: colle tetraspore. 107. Sargassum cristcefolium Ag. — Isole Comore Johanna, Po- moni. 108. Sargassum Binderi Sond. var. ambiguum Gv\m. — Monbassa, coste somalesi. 109. Sargassum Hildebrandlii Gruii, — Scara, Lasgori, Hodeida. 110. Sargassum lendigerum {L.) Ag. var. Mombassaènse. — Mom- bassa Lanzibar. 111. Sargassum lalifolmm kg. var. zanzibaricum Grun. — Scara, coste somalesi. 112. Sargassum Boveanum .J. Ag. var. — Hodeida e Lasgori, co- ste somalesi. 113. Sargassum Vayserianwn Mont. var. scaraènse Grun. — Sca- ra, coste somalesi. 114. Sargassum mrgatum Ag. f. erythramm Grun. — Mar Rosso. 115. SargassuìYi Biserrula J. Ag. var. Hodeidense Grun. — Hodeida. 116. Sargassum ilicifolium Turn. var. lasgoriense Grun. — Lasgo- ri, coste somalesi. 117. Cysiophyllum? Hildebrandtii Grun. — Meith, coste somalesi. Hauck F. — Algues marine^ du Noi'd du Portugal. — (34). 11 lavoro contiene la determinazione di 142 alghe marine rac- colte nella regione settentrionale del Portogallo da Isacco iNewton. In pari tempo l' Hauck ha riveduto in gran parte la sinonimia delle alghe stesse in rapporto con la pubblicazione del prof. .1. Henriques (( Contributiones ad Floram cryptogamicam Lusitanicam 1881». Scorrendo la lista di alghe raccolte dal Newton e classificate dal compianto Hauck si rimane convinti che la flora di queste piante marine ha tutti i caratteri della flora europea atlantica e che le coste del Portogallo sono ricche di alghe graziosissime. Avuto anche riguardo che queste spiaggie furono esplorate superficialmente e solo durante la stagione estiva, che non si conosce quasi nulla d'alghe microscopiche e viventi a notevole profondità, si potrà concludere che la flora marittima portoghese del nord può passare per una delle più ricche. (Red.). Hauck F. — Ueber das Vorkommen vnn Marchesettia spongioi- des Hauck in der Adria^ und das Massenauflreten von Calli- thamnion seirospermum Griff. im Mgdischen Meere. — (35). 92 L'A. avverte la esistenza nell'Adriatico della Marchesetiia spon- gioides Hauck [= Ceraiodictyon spongiosum Zanard. 1878], propria del Madagascar, Singapore, isole Filippine, Nuova Caledonia e Nuo- va Guinea. Fu raccolta dal Valle sopra una conchiglia di A7'ca Noce L. pe- scata presso l'isola Zlarin (di faccia a Sebenico in Dalmazia) da una profondità di 100-140 metri. Accenna anche alla comparsa di quantità straordinarie di Calli- ihamnion seirosperrnum GrifF. sulle spugne {Spongia equina Sdt., S. mollissima Sdt., S. zimocca Sdt.) presso l'isola Simy nel mare egeo, alla profondità di 15-30 metri. La comparsa di questa floridea ha nel gennaio 1889 danneggiato il ricavato della pesca delle spu- gne in detta località. (Red.). Holmes E. M. — Marine Algce of Devon. — (36). Aggiunge al Catalogo dato dal Parfitt una quarantina di Alghe marine raccolte in gran parte da Boswarda di Plymouth. Tra queste Dictyota ligulaia J. Ag. è nuova per l' Inghilterra. (Red.). Jack J. — Marine Algce of the Arhvoath Districi. — (37). Semplice contribuzione alla flora ficologica marina della baia di Arbroath nella Gran Brettagna. (Red.). Kjellman F. R. — Handbok i Skandinaviens Hafsalg flora I. Fu- coidece. — Stockholm, Oscar L. Lamms, 1890. — (38). Il Dott. F. R. Kjellman, professore di botanica nell' Università di Upsala, imprende con questa sua prima parte, abbracciante le Fucoi- dee, un' opera sopra la flora ficologica marina della Scandinavia, sul tipo delle a Meeresalgen Deutschlands und CEsterreichs » del com- pianto F. Hauck. Il lavoro del Kjellman è scritto in lingua svedese ed è corredato da 17 figure, illustranti nei loro dettagli segnatamen- te carpologie! molti generi o specie (fig. 1. Gutleria multifìda; 2. Lìtìioderma fatisce^is; 3. Laminaria saccharina; 4. Sporochnus pedunculatus ; 5. Ralfsia verrucosa; 6. Spermatochnus parado- xus; 7. Stilophora rhizodes; 8. a. Chordaria flagelliformis, b-c. Leathesia difformis, d-e. Eudesme virescens; 9. a-b. Giraudia spha- celarioides, e. Elachista fucicola, d. E. scutulata, e, E. lubrica, f. Leptonema fasciculatum [i.majus; \0. Myriotrichia fìliformis; 93 li. a. Desmareslia ligulaia, b. /). aculéata ; 12. a. Dictyosìphon Chordtwia, b-c. Gobia baltica; 13. Phbcospora iortilis; 14. a. Aspe- rococcus bullosus, b. Coilodesme bulligera, c-d. Pkyllitis Fascia, e. Physemaioplea aUemiala, f. Punclaria lati/olia; 15. a-b. C/a- doslephus verticillaius, e. Chceiopteris piumosa, d. Sphacelaria cirrhosa, e. iS. ccespitula; 16. a-b. Eclocarpus confervoides, c-d. Sireblonema fasciculalam, e. Ascocyclus orbicularis, f. Phycoce- lis fecunda, g-b. Isihmoplea sphcerophora, i. Pylaiella liioralis; 17. a. Haplospora globosa, b-c. Scaphospova speciosa, d. Tilopte- ì'is Mertensii). Ecco il piano generale dell'opera: Fiicoidese Ag. I. Classis Cyclosporese Aresch. I. Fam. Fucacese (Ag.) J. Ag. 1. Subfam. Cystoseiro;»' Kuetz. emend. Gen. Halidrys (Lyngb.) Grev. II. Subfam. Himunllialit^jr Kjelim. Gen. Himanihalia Lyngb. III. Subfam. Fuoejf Kjelim. Gen. Ascophyllwn Stackh. — Pelvetia Decne, — Fucus (Tourn.) Decne. II. Classis Phseosporeae Thur. 1. Ordo Zoogonicae Kjelim. I. Subordo Gynocratse Kjelim. Fam. CutleriacesB Thur. Geli. CuUeria Grev. [incl. Aglaozonia Zanar.]. II. Subordo Isogonicae. 1. Fam. Lithodermatacese Kjelim. Gen. Liihoderma Aresch. 2. Fam. Laminariacese (Ag.) Rostaf. "I. Subfam. Alariea> Kjelim. Gen. Alaria Grev. IL Subfam. lianiinaripa' Kjelim. Gen. Laminaria (Lainour.) J. Ag. III. Subfam. IMi.yllaricu' Kjelim. Gen. Phyllaria (Le Jol.) Kjelim. IV. Subfam. l'Iionlca' Kjelim. Gen. Chorda (Stackh.) Lamour. 94 3. Fam. Sporochnaceao Grev. emend. Gerì. Sporochnus (Ag.) Kuetz. 4. Fam. Ralfsiacese Kjellm. Gen. Rai/sia Berk, — Stragularia Stròmf. 5. Fara. Spermatochnacese Kjellm. Gen. Spermatochnus (Kuetz.) Reinke. 6. Fam. Stilophoracese Kjellm. Gen. Slilophora (J. Ag.) Reinke. 7. Fam. Ohordariacese Ag. emend. I. Subfam. (^iiordarioii' Kjellm. Gen. Chordaria (Ag.) Reinke. II. Subfam. 3Iesogloiese Kjellm. Gen. Mesogloia (Ag.) J. Ag. — Leathesia (Gray) J. Ag. — • Micro coryne Stròmf. III. Subfam. Eiidcsmeae Kjellm, Gen. Myriocladia J. Ag. — Eudesme J. Ag. IV. Subfam. Myriouemen' Kjellm. Gen. M'/rionema Grev. emend. — Phceosp/Kurium Kjellm. 8. Fam. Elachistacese Kjellm. I. Subfam. (ìiraiulie;»' Kjellm. Gen. Oiraudia Derb. et Sol. II. Subfam. Elacliistea» Kjellm. Gen. Elachista Duby. — Leptonema Reinke. 9. Fam. Myriotrichiacese Kjellm. Gen. Myriotrichia Harv. 10. Fam. Desmarestiaceae Thur. emend. Gen. Desìnarestia Lamour. 11. Fam. Dlctyoslphonacese Thur. Gen. Dictyosiphon (Grev.) Aresch. — Gobia Reinke. 12. Fam. Striariaceae Kjellm. Gen. Slriaria Grev. — Phlocspora Aresch. 13. Fam. Encoeliacese Kuetz. emend. I. Subfam. Asperococcea' Thur. emend. Gen. Asperococcus Lamour. II. Subfam. Collodesmeye Kjellm. Gen. Coilodesme Stroraf. III. Subfam. Scytoslplionoa' Thur. Gen. Phyllitis Kuetz. — Scijtosiphon (Ag.) Thur. — Physemaloplea Kjellm. 95 IV. Subfiim. PiinctariPip Thur. Geii. P'unctaria Grev. — Desmotrichwn (Kuetz.) Reinke — Liiho- szphon Harv. 14. Fam. Sphacelarlacese J. Ag. Gen. Cladostephus (Ag.ì Kuetz. — Chceiopteris Kuetz. — Slupocau- lon Kuetz. emend, — Sphacelaria (Lyogb.) J. Ag. 15. Fam. Ectocarpaceae Ag. emend. Gen. Ectocarpus Lyngb. emend. — Strehlonema Derb. et Sol. — Ascocìjclus Magnus. — Phycocelis Stròinf. — Isihmoplea Kjellm. — Pilaijella Bory. 2. Ordo AcinetSB Kjellm. 1. Fam, Tilopterideae Thur, Gen. Haplospora Kjellna, — Scaphospora Kjellm. — Tilopleris Kuetz. A questo libro del Kjellman, destinato ad essere senz' alcun dub- bio un prezioso vade mecu?n oltre che per lo studioso dell' algolo- gia marina scandinavica, eziandio per i cultori della ficogeografia e tassonomia, va aggiunta la lista delle opere consultate, la maggior parte inerenti alla regione scandinava. L'A. è conoscitore perfetto delle opere e memorie più recenti ed a ciascun genere unisce, giu- sta i casi, l'indicazione di lavori monogratìici ti critici a scorta del giovane studioso che desiderasse maggiori nozioni. Non mancano di essere a luogo opportuno citate per es. le figure dello splendido Alias che sta ora pubblicando il prof. Reinke di Kiel colla collaborazione dei Dottori Schùtt e Kuckuck. A suo tempo verrà data la diagnosi dei generi e forme nuove descritte dal Kjellman, cui la redazione si rivolgerà per ottenerne la traduzione. (G. B. Db-Toni). Moebius NI. — Bearbeilung der von H. Schenck in Brasìlien gesammelten Algen. — (40). E una interessante contribuzione alla flora algologica del Brasile, basata sullo studio di materiali raccolti dal Dott. H. Schenck nel 1887 in quattro località vale a dire: 1. Poota da Copacabana presso Rio; 2. Olinda presso Fernambuco; 3, Lagoa de Rodrigo de Freitas; 4. Mangrove (Mangue) presso Joinville. Dopo i lavori classici del Martius, Martens, Nordstedt, Zeller, Wille e Piccone non riuscirà meno utile ai cultori dell'algologia il 96 lavoro del Moebius, che oltre ad utili indicazioni contiene le seguenti specie nuove per la ragione brasiliana ed alcune eziandio per la scienza. Cht'oococcus turgidus Naeg. — GomphosphcBria aponina Kuetz. — Merisinopedia glauca (LClir.) Naeg. — Spirocoleus Lager lieimii Moeb. n. g. et sp. — Microcoleus chthonoplastes Thur. — ì Ana- biena variabilis Kuetz. — Nosioc Hederulce Menegh. — Cosina- rhim nitidulum De Net. — % Spirogyra insignis Kuetz. f. elongaia Suring. — Peridiniuiìi iahulaiwn (Ehr.) Stein f. brasiliensis Moeb. — Enioph?/sa Charce Moeb. n. g. et sp. — Acetabularia Schen- cki Moeb. n. sp. — Eniocladia viridis Reinke. — Cladophora Echi- nus (Bias.) Kuetz. — ? Cladophora albida (Huds.) Kuetz. — Chnoo- spora fasiigiaia J. Ag. — Sargassum cfieirifolium Kuetz. — Di- ctyopteris Hauckiana Moeb. n. sp. — ? Galaxaura marginata (Sol.) Lani. f. linearis Kuetz. — Ceramium tenuissimum (Lyngb.) Ag. — Gracilaria Salzmanni Bornet n. sp. — Catenella impudi- ca Kuetz. — Bostrychia radicans Mont. f. brasiliana Moeb. — Li- thothamnion polymorphum (L.) Aresch. — L. fasciculaium (Lamk.) Aresch. — Cheilosporuni sagiltatum (Lamour.) Harv. — Corallina anceps Kuetz. — Chara Hornemanni Walm. La Oocystis solitaria Wittr., che il Moebius enumera tra le spe- cie nuove per il Brasile, venne già indicata per la flora brasiliana dal Wille su esemplari raccolti a Rio d'Ouro dal Glaziou (Cfr. Wille Bidrag Sydam. Algfl. p. 10 e De-Toni Sylloge Algaruin I, p. 664). Lo stesso dicasi di Zonaria variegata Ag. {= Padina variegata (Lamour.) Kuetz.) indicata del Brasile dal Piccone (Alghe Vett. Pisa- ni 1886, p. 35 e Nuove Alghe Vett. Pisani 1889, p. 18), di Melobe- sia membracea (i^sp.) Lamour. (Piccone 1. e. p, 64). La Gracilaria cervicornis (Turn.) J. Ag. indicata dal Piccone (1. e. 1886, p. 71 e 1889, p. 35), come raccolta a Pernambuco forse non è che la Gracilaria Salzmanni Bornet. (G. B. De-Toni). Làzaro e Ibiza D. B. — Daios para la Flora algològica del Norte y Noroeste de Espana. — (39). | Contiene l'enumerazione di alghe raccolte nel Nord e Nord-Est della Spagna vale a dire 78 Floridee, 46 Teoficee, 25 Cloroficee, 4 Cianoficee. (Red.). Nordstedt 0. — De Algis et Characeis III-VI. — (41). 97 3. De duabus novis speoiebus Desmidiearum e Brasilia. Vi sono descritte due specie nuove: Gymnozyga armata Lòfgr. et Nordst., Destnidium {Endesmidium) curvatum Nordst. Pel gene' re Gymnozyga Elirenb. 1' A, propose queste due sezioni : \. Eugym- nozyga-. Cellulae non annatse. 2. Hoplozyga', Cellulse aculeis ar- matag (e vertice 6-angulares). 4. Ueber die Harlschale der Characeenfruchte. Il guscio duro del frutto nelle Caracee non lascia riconoscere, coir azione della floroglucina e di altri reagenti, nessuna sostanza legnosa, bensì suberina ed acido silicico ; la membrana collocata tra le liste è spesso costituita da parecchie lamelle nelle quali talora si possono scorgere molti strati; di solito tanto la lamella interna che l'esterna sono jaline, le rimanenti piiì o meno colorate sono sia provvedute di granuli, bastoncini o prominenze reticolate, sia anche pertuse. 11 Nordstedt dà le figure di questi tegumenti per la maggior par- te delle specie da lui esaminate. 5. Ueber einige Characeen aus Spanien. Sono enumerate le Caracee raccolte nella Spagna da Hjalmar Nilsson; come nuove sono proposte: Tolypella hispanica, Cliara foGtida A. Br. subsp. gymnophylla A. Br. var. subsegregata. 6. Ueber einige extra-europdisclie Characeen. Contiene l'illustrazione di materiali raccolti in Algeria da L. Tra- but, in Australia da F. Miiller, in Sibiria da N. MartianofF. Come nuo- vo sono [.ruposte: Tolypella hispanica Nordst. f. miorocephala, Cha- ra (hjììinopitys A. Br. f. cequistriata e f. tylacantha, Chara tomen- tosa subsp. disjuncla, Chara fragifera Dur. var. oligospira. (Red.). Parfìtt E. — Marine Algce of Dewn. — (42). Contiene l'enumerazione delle Alghe marine della contea di De- von (Inghilterra), regione esplorata, com'è noto, in ispecial modo dalla GtifRths e dalla Wjatt, alla quale ultima si deve anzi una col- lezione che si va ora facendo rara in commercio, le Algce Demmo- nienses. Non mancarono altri solerti raccoglitori tra cui il Parfitt ricorda le sigg. Warren, GifTord, Cutler, Gatty, Gulson, i sigg. Cocks, Hore, Boswarda, Creswell. Né sono da ommettere l'Holmes ed il Batttìi's che raccolsero ed illustrarono qualche specie finora propria 7 delle coste del Devon [Ectocaì'pus Holmesu Batters, Nilophijllum thysanorliizans Holmes, Calliihaìanion hormocarpum Holmes). (G. B. De-Toni). Penhallow D. P. — Notes on Devonian Plants. — (43). Contiene la descrizione e figure delle specie di Neìnatophijton, genere di alghe fossili prossimo alle Larainariee e cui forse appar- tiene il genere Qelluloxylon Dn. (Red.). Frank B. — JJehev den experìmentellen Nachioeis cler Assimi- laiion freien Sticksloff's durch evbodenbeioohnende Algen. — (4). Franti K. — Die Assimilation freien Slickstoffs und der Para- sidsmus con Nosioc. — (44). La formazione delle combinazioni azotate a spese dell'azoto atmo- sferico sarebbe legata, secondo il Frank, all'esistenza di Alghe in- feriori (Oscillarie, Gloeocapsa ecc.) che vivono sul suolo ; la proprie- tà di formare delle combinazioni azotate sarebbe comune a tutte le piante provviste di clorofilla, lì Franti ritiene che tutte le pian- te non godano allo stesso grado di questa facoltà; gli sembra mol- to più sviluppata nei Nostoc e nelle piante affini che non nelle piante verdi; egli menzionò già fin dal 1881 anche il fatto che pro- talli di felci coltivati con l'esclusione di qualsiasi combinazione azo- tata non pervenivano ad uno sviluppo normale; le colture venivano, all'incontro, invase da Nostocacee e ciò tanto più quanto minor quan- tità di corpi azotati esisteva nel mezzo nutritivo. Questo fatto non sembra al Franti possa tuttavia fornire una pro- va sufficiente della formazione di combinazioni azotate a spese del- l'azoto libero; il vapor acqueo tiene quasi sempre in soluzione dei sali ammoniacali (nitrito ammonico) ai quali potrebbe anche attri- buirsi l'origine dei composti azotati formati nelle piante. Comunque sia, questo fatto pare getti un po' di luce sulla storia della simbiosi dei Nostoc e di varie piante verdi. Sembra possibile, infatti, che la facilità colla quale i Nostoc assimilano l'azoto li renda particolarmen- te utili agli Anthoceros, Azolla, Gunnera, Cycas, Blasia nei cui tes- suti essi vivono. Forse anche i peli, osservati nelle lacune di queste piante, possono servire ad assoi'bire, a vantaggio della pianta ospi- taliera, le combinazioni azotate formato dai Nostoc. Analoga azioiie 99 di fornire cioè composti a;'.otati avrel)bet'o i Nostoc nella formazione di certi licheni assolutamente rupicoli come il Collema multi fidi(,m. (Red.). Reinke J. — Algenfiora der loestlichen Osisee deutschen An- theils: eine system, pflanzengeographische Studie. — (45). Sous un titre qui ne dit pas tout ce qu' il couvre, à l'occasion de la flore algologique de la Baltique, M. Reinke fournit un appoint beaucoup plus précieux encore à l'histoire des Algues brunes ^); il s'agit simplement de dècrire la flore de la partie occidentale extrè- me de la Baltique coraprenant une partie du petit Belt, les golfes de Kiel et de Mecklenbourg avec les petites baies et les estuaires qui en dépendent. C'est une région peu favoriséo; sa plus grande profondeur ne dopasse pas 46 mètres; le fond en est presque partout sablonneux, vaseux ou couvert de prairies de zostères; ces fonds mou- vants sont à peu près impropres à la vie des Algues; mais le moin- dre bloc, le moindre pilotis sont immédiateraent couverts d' Algues; les meilleures stations sont fournies par quelques moraines glaciai- res dont les blocs accumulés se rencontrent en quelques points. Le peu de profondeur de cette partie de la P>altique, le peu de va- riété du fond, la faible salure qui ne dopasse guère 2,5 p. 100, Tab- sence de marées, eu font une région pauvre en Algues. M. Reinke a observé que beaucoup de plantes se reduisent ou se modifient à niesure que la salure diminue. Les Phéophycées sont l'objet d' une étude particulièrement atten- tive de l'auteur. Cette partie du travail de iM. Reinke a pour com- plément nécessaire le premier fascicule de VAtlas deutscher Mee- resalgen -). ÌNI. Reinke propose, à titre provisoire, une classification uouvelle des Ph'éophjcées zoosporées. Il est frappe des liens qui unissent en- tre eux presque tous les genres do ce groupe. Les Cutlériées et les Laminariées lui semblent seules former des familles bien distinctes, 1) Algenfiora der Westlichen Ostsee deutschen Antheils ; einc system, p/lanzengeogrophische Sfudie, mit 8 Holzschnillen und eine Vegetalions- karte (VI. Bericht d. Koramission z. Untersuchuiig d. deutschen Meere, im Kiel, in-4, de 101 pages, Kiel (Schmidt et Klauiiig), 1880]. 2) Atlas deutscher Meeresalgen. Im Aul'trage d. K. preuss. Minìst. Air Landwirthschart. etc, herausgegeben von d. Kommission z. wissensch. Un- ters. d. deutschen Meere; Heft I, 34 pages, iu-4, p!. 1-25. Berlin (Paul Pa- rey), 1889, 100 à la condition toutefois qu'oQ séparé des Lamiuariées le genre Chor- da, comrae Thuret le proposait déjà. Toiis les autres groupes secou- daires de Zoosporées sont beaiicoup moins naturels; malgré les liens qui les unissent, oii y trouA'e pourtant quelques types bien caractè- risés. Les Sphacélariées, Scvtosiphonées et Chordariées se limitent assez netteraent les unes vis-à-vis des autres, sans avoir pourtant le degrè d'autonomie des Laminariées. Aussi M. Reinke propose-t-il de réunir toutes les Zoosporées, sauf les Cutlériées et les Laminariées, en une seulo grande famille à laqiielle il donne le nom d'Ectocar- pacées. Il voit dans les Ecfocarpus le centre autour duquel rayon- nent tous les autres genres; les Sphacélariées, les Myrionémées, les Chordariées deviennent autant de groupes inférieurs dans la famille. Les Chorda séparés des Laminariées se rapprochent des Scyto- siphon. Dans ces deux genres, les sporanges couvrent d' une conche continue toute la surface du thalle et sout formés par les cellules superficielles; il sont entremélés de paraphyses unicellulaires nom- breux das les Chorda, peu nombreux ou absents chez les Sci/tosi- phon; mais les sporanges sont uniloculaires chez les premiers, plu- riloculaires chez les Scytosiphon ; les Chordées forment un groupe intermédiaire aux Scytosiphonées et aux Dictyosiphonées. Le nouveau genre Halothrix se place a còte des Giraudia par- mi les Elachistées; V H. lumbricalis a le port et les dimensions de YElachistea fucicola ; mais il en diffère aotablement par sa structure. Les Leptonema et Symphoricoccus ont à peu près le mérae port et sont plus voisins des Elachisiea, les premiers en difFerent pour- tant par leurs sporanges pluriloculaires ; les seconds se rapprochent des Myriolrìchia. Le genre Kjellmania appartient aux Punctariées, il forme des fìlaments isolés, rameux, longs de 1 à 5 centimètres; il possedè deux sortes de sporanges pluriloculaires parfois réunis sur le méme in- dividu; les uns sont intercalaires, les autres saillants et groupes au- dessus de la surface generale du thalle, ce qui les éloigne des Scy- tosiphonées. Le genre Microspongium est tr^-s voisin de V Ascocyclus Magnus et des Ralfsia. Le Chordaria baltica Gobi devient le Gobia baltica; cotte pian- te était autrefois considérée par Areschoug comme un Dictyosiphoìi ; elle en est, en etìet, très voisine par son mode d'accroissement ter- minal; elle se rapproche aussi des Chordaria par la partie repro- ductrice de son thalle dont les cellules ne forment pas une couche 101 parenchymateuse, mais se dresseiit en uii tapis de courts rameaux bi- ou tricellulaires. Ce caractòre l'èloigne des Diciyosiphon qì ]}^- rait jiistifìer la séparation des deux genres, tout en assurant une place au Gohia à coté des Bicti/osiphon. M. Reinke ajoute beaucoup de renseignements précis sur un cer- tain nombre de genres et d'espèces peu connus, tels que vlscocyc/i^s Magnus, Desmotrichum, Spermaiochnus et llalorJiiza Kuetzing. L'auteur a pris soin de signaler U^s principaux faits que nous venons de résumer dans deux Communications préliminaires '). (C. Flahault) *). De-Toni G. B. = Richter P. — Ferdinand Eauck: Nekrolog. - (3,47). Contengono un breve conno sulla vita e le opere del compianto cultore della ficologia adriatica. (Red.). Schumann K. & Hollrung NI. — Die Flora von Kaiser Wilhelms- Land. — (48). Contiene tra altre cose due specie nuove dì Alghe rosse cioè Chri/- symenia Kcernbachii Grun. e Nernalion? Kcernbachii Grun. (Red.). Tanfani E. — Florula di Giannutri. — (49). In questo lavoro l'autore illustra la flora dell' isoletta di Giannu- tri. Tra le Alghe raccolte sulle coste indica: Polysiphonia sp. (forse P. fruiiculosa), Laurencia obtusa Lamour., Jania rubens Laraour., /. corniculata Lamour., Melobesia pusiulata Lamour., M. farinosa Lamour., Amphiroa exilis Harv., l'et/ssonellia Squamarla Decne, Rhizophyllis Squamarirv_ Kuetz., Diciyota repens J. Ag., Chrysy- Tìienia Uvaria Ag., Cysioseira barbata Ag., C. amentacea Bory, Ha/imeda Tuna Lamour., Codium Bursa Ag., Valonia ufricuiaris Ag., Derbesia sp. (forse />. Lam.ourouxii), Ciadoslcphus veriicil- latas Ag., Sphacelaria scoparla Ljngb. Non è indicata alcuna spe- cie d'acqua dolce, (Red.). Wìttrock V. & Nordstedt 0. — Algce aquce, dulcis cxsiccahv prcecipue scandinax)iccc quas adjeciis algis marinis clilorophylla- 1) Berichte d. deutscb. bot. Ges., VI, 1888, p. 14-20 et 240. *) Revue etc. 1. e. Ì02 ceis et phychocromaceis dìRirihuerunt eie. Fascicìilus 21 : Bescri^ ptiones systemaiice dispositcc et Index generalis fasciculorum 1_20. — (51). Il presente fascicolo chiude la prima serie delT importante colle- zione iniziata nel 1877 dai due egregi fìcologi svedesi, il Wittrock di Stoccolma ed il Nordstedt di Lund, colla collaborazione di mol- tissimi cultori ed amatori dell'algologia. Le Alghe distribuite nei 20 fascicoli della collezione sono per la maggior parte europee, tra queste 462 (tra specie e varietà) proprie della Svezia, 88 della Norvegia, 30 della Danimarca, 12 della Fin- landia, 4 delia Nuova Zembla, 6 dello Spitzberg, 20 della Scozia, 2 dell'Irlanda, 30 dell'Inghilterra, 2 dell'Olanda, 110 della Germania, 10 dell'Ungheria, 65 della Boemia, 44 dell'Austria, 8 della Svizzera, 6 dell'Italia, 57 della Francia, 3 della Spagna. Alcune sono americane, tra queste 2 della Groenlandia, 40 de- gli Stati Uniti, 4 dell'India occidentale, 92 del Brasile, 35 dell'Uru- guay, 4 della Repubblica Argentina. Altre sono originarie dall'Australia cioè 14 dalle isole Sandwich e 16 della Nuova Zelanda. Non mancano Alghe asiatiche, 1 dalla Siberia, 1 dall'Armenia, 2 dall'India, 12 dall'isola Ceylan, 1 dalla Birmania, 1 dall'isola di Giava, 4 da quella di Borneo, 1 dal Giappone, Da ultimo l'Africa contribuì con 1 specie dall'Algeria, 2 dall' Egit- to, 15 da Bongo, 1 da Madagascar. In tutto sono distribuiti 187 generi e 838 specie. Sono descritti come nuovi 4 generi, 73 specie, 6 sottospecie, 51 varietà, 64 forme. Contribuirono segnatamente all'andamento della collezione i si- gnori Arechavaleta, Berggren, Flahault, Foslie, Hansgirg, Hauck, Kjellman, Lagerheim, Loefgren, Richter, Wille, Wolle. (Red,). Atkinson G, F. — Vreliminary Note on the synonomy of En- tothrix grande Wolle. — (52). L'A. ritiene che V Entothrix grande Wolle deva rientrare nel genere Lemanea e ne stabilisce cosi la sinonimia: Lemanca grandis (Wolle) Atk. — Entothrix grande Wolle in Bull. Torrey hot. CI. nov. 1877, Rabenh. Alg. Eur. n. 2538, Tuo- fneya grande Wolle Freshw. Alg. U. S. t. 66, f. 2-8. (Red.). 103 Schmitz F. — Systemaiische Uebcrsicìii der hisher bekannlen Gnt- iunyen der Florideen — (53). Riproducesi il prospetto di tutti i generi di Floridee presentato dallo Schmitz, il quale, ben noto per i suoi studi sulle fruttificazioni delle Floridee, tratterà questo gruppo iì&W o'^ev^ Nainrliche Pflan- zenfamilien pubblicata da Engler e Franti. FLORIDE^ Nemalioninae Lemaneacece Lemanea Bory 1808 {Trichogonus Palisot 1808; Nodularia Link 1809; Gnnycladon Link 1820; incl. Sacheria Sirodot 1872). F^Tuomeja Harvey 1857. Helminthocladiacece Batrachosperiueae Batrachospermum Roth 1797 (incl. Tomlaria Bonnemaison 1824). Chantransieee Chantransia (DecandoUe 1805) gen. reform. (incl. ^Acrochceftum Naegeli 1861). Balbiania Sirodot 1S76. Nemalieae Trìchogloea Kuetzing 1847. Helmìnthocladia J. Agardli 1852. Nemalion Targioni-Tozzetti 1818 {Helminthora Fries 1825). Helminthora J. Agardh 1852. Liagora Lamouroux 1812. Dermonemeae Dermonema (Greville) Harvey 1853. Chcetangiaceff Scinaiese Scinaia Bivona 1822 [Ginnania Montagne 1836; Myelomium Kuet- zing 1843). Gloìophlaea J. Agardh 1871. Chsetang-ieae Brachycladia Sonder 1854 {Zannrdmm J. Agardh 1876). Galaxaura Lamouroux 1812 {Alysiwn C. Agardh 1823; ITalymi,m Kuetzing 1843). 104 *Actinotrichia Decaisne 1842 (?incl. ^ Spongoirichum Kuetzing 1847 {? *'^ Holonema Areschoug 1854; * Microthoe (Decaisne 1842), Harv. 1860)). Chaetangium Kuetzing 1843 (incl. Noiìiogenia Montagne 1843; incl. Rhodosaccion Montagne 1852). Gelidiacecc Binderellese Binderella nov. gen. Choreocolax Reinsch 1874. Harveyelleae Harveyella Sclimitz et Reinke 1889. Wrangeliese Wrangelia C. Agardh 1828. Atractophora Crouan 1848. Naccaria Endlicher 1836 (ChcetoRpora C. Agardh 1824). Caulacanthese Caulacanthus Kuetzing 1843 {Olivia Montagne 1846). Gelidieae Gelidium Lamouroux 1813 {Cornea Stackhouse 1809; incl. * Acro- carpus Kuetzing 1843 {^ Clavatula Stackhouse 1809); incl. * FJchi- nocaulon Kuetzing 1843). Pterocladia J. Agardh 1852. Suhria J. Agardh 1842. *Porphyroglossum Kuetzing 1847. ?*AcropeltÌS Montagne 1837. *PtÌlophora Kuetzing 1847. Schottmuellera Grunow 1889. Gigartiniiieae Acrotylacece Acrotylus J. Agardh 1849. Hennedya Harvey 1854. Gigariinacece Endocladiese Endocladia .1. Agardli 1841 {Acanthoholm Kuetzing 1843). Gigr^trtinesB Chondrus (Stackhouse 1797) J. Agardh 1851. 105 irldasa Bory 1826 (incl. Bhodoglossum J. Agardh 1876). Gigartina Stackhouse 1809 (iucl. Mammaria Stackhouse 1809 {Ma- stocarpus Kuetzing 1842); incl. Chondrodiclyon Kuetzing 1843; incl. Chondroclommn Kuetzing 1845 [Chondracanthus Kuetzing 1843; incl. Sarcothalia Kuetzing 1849). Tylocarpeae Phyllophora Greville 1830 {Prolifera Stackhouse 1809; incl. Phijl- lolylus Kuetzing 1843 {Memhr ani folla Stackhouse 1809); incl. * Coccotylus Kuetzing 1843; incl. Acanihotylus Kuetzing 1843). Stenogramme Harvey 1841. Gymnogongrus (Martius 1833) gen. reform. (mei. Tylocarpus Kuet- ziug 1844; incl. Oncofylus Kuetzing 1843; incl. Pachycarpus Kuetzing 1843). ?*Ahnfeltia Fries 1835. ?*Actin0C0CCU8 Kuetzing 1843. Mychodeeae Mychodea Harvey 1847 (incl. Lecythile^ J. Agardh 1852). Ectoclinium J. Agardh 1876 {%^ Neurophyllis Zanardini 1874). Dicraneiueae Dicranema Sonder 1845. Callymenlese Callophyllis Kuetzing 1843 (incl. Cro.s.socarpws Ruprecht 1850; incl. Rhodocladia Sonder 1852). Microcoelia J. Agardh 1876. Ectophora J. Agardh 1876. Polycoelia J. Agardh 1849. Callymenia J. Agardh 1842 {Euhymenia Kuetzing 1843). Glaphyrymenia J. Agardh 1885. Rhodophyllidacece Cystoclonleae Turnerella nov. gen. Rìssoèlla J. Agardh 1849. Cystoclonium Kuetzing 1843. Catenella Greville 1830. Agardhiella nov. gen. Merìstotheca J. Agardh 1871. ?**Carpococcus J. Agardh 1876. Euryomma nov. gen. 106 Euthora J. Agardh 1847. Craspedocarpus nov. gen. Grunowiella nov. gen. Rhodophyllidese Rhodophyilis Kuelzing 1847 (S///(ia Stackho use 1809; Wi'gghm Uav- vey 1846; Leptopìiyllium Naegeli 1847; incl. Inocliorion Kuet- zing 1843; incl. Siiciophyllum Kuetzing 1847; incl. Diciyopsis Sonder 1854). Acanthococcus Hooker et Harvey 1845. Solierieae Rhabdonia Harvey 1847. Erythroclonium Sonder 1852 (incl. * Axosiphon Aresch. 1854). Areschougia Harvey 1854. Solieria J. Agardh 1842. Eucheuma J. Agardh 1847. Sarconema Zanardini 1858. Thysanocladia Endlicher 1843 [Mammea J. Agardh 1841 ; Lenor- mandia Montagne 1844). Tichocarpeae Tìchocarpus Ruprecht 1850. Rhodymeninse Sp hcerococcacece Phacelocarpeae Phacelocarpus Endlicher et Diesing 1845 [Ctenodu^ Kuetzing 1843; Eucienod'us Kuetzing 1847). Sph£erococceae SphaerOCOCCUS (Stackhouse 1797) Greville 1830 [Coronopifolia Stack- house 1809; Rhynchococcus Kuetzing 1843). Herìngia J. Agardh 1842. Stenocladieae Stenocladia J. Agardh 1871. NIzymenia Sonder 1854. Ceratodictyese Ceratodictyon Zanardini 1878 {Marche^ellm Hauck 1882). Melanthalieie Chondrymenia Zanardini 1860. 107 Sarcùdia J. Agardh 1852. Trematocarpus Kuetziog 1843 (iucl. Dicurella Harvey 1847). Melanthalia Montagne 1843. Curdiaea Harvey 185G. Sarcocladia Harvey 1854. Gracilarleae Tylotus J. Agardh 1876. Gracilarìa Greville 1830 {Plocaria (Nees 1820) Endlicher 1843; Ce- 7'amianthemum Ruprecht 1850). Corallopsìs Greville 1830 (incl. Hydropuntia Montagne 1842). Calliblepharis Kuetziog 1843 [Ciliaria Stackhouse 1809), Merrifieldia J. Agardh 1885. Hypneeae Hypnea Lamouroux 1813 {llypnopìiycus Kuetzing 1843; incl. Rho- dodadylis .1. Agardh 1876). Rhodymeniacea'. Gloiocladieee Gloiocladia J. Agardh 1842. Fauchea Montagne et Bory 1846 {Dichophycus Zanardini 1847). Gloioderma J. Agardh 1851 {Horea Harvey 1854; incl. '^ Ha tigone Kuetzing 1866). Rhodymeniese Hymenocladia J. Agardh 1863. Rhodymenia (Greville 1830) J. Agardh 1847 (incl. * Pa /ma rm Stack- house 1809). Cordylecladia J. Agardh 1852. Epymenia Kuetzing 1849. Halichrysis (Schousboe mscr.) nov. gen. Sebdenia Berthold 1884. Chrysymenia J. Agardh 1842 (incl. Gastroclonium Kuetzing 1843; incl. Gloiosaccioìi Harvey 1859). Bindera (Harvey 1859) J. Agardh 1885. Lomentaria Lyngbye 1819 (incl. Chondroìsiphon Kuetzing 1843; incl. Chondrotharnnion Kuetzing 1843). Champia (Desvaux) Lamouroux 1813 {Merfensia Roth 1806). Ì08 Chylocladia (Greville 1833) Thuret 1855 [Gastridium Lyngbje 1819; irxl. Sedoidea Stackhouse 1809). PlocamiesB Plocamium (Lamouroux 1813) Lyngbye 1819 {Nereidea Stackhouse 1809; ine). Thamnophora C. Agardh 1823; incl. Thamnocarpus Kuetzing 1843). Delesseriacece Nitophyllese Martensia Hering 1841 {Hemiirema (R. Brown) Endlicher 1843; incl. "^ Mesotrema J. Agardh 1854). Nitophyllum Greville 1830 {Bawsonia Bory 1826; Wormskióldia Areschoug 1838; Aglaophyllum Montagne 1839; iucl. Hymenena Greville 1830; incl. jEglophylhmi Kuetzing 1843; u\c\. '^ Schizo- glossum Kuetzing 1843; incl. Cri/ptopleura Kuetzing 1843; incl. Arachnopìiyllum Zanardini 1843; incl. '^ Aspidophora Montagne 1852; incl. *Acrosormm (Zanardini) Kuetzing 1869; incl. '^ Rhi- zophyllum Reiosch 1875). Abroteia Harvey 1855. Botryoglossum Kuetzing 1843. *Rhodoseris Harvey 1863. Neuroglossum Kuetzing 1843. Grinnellia Harvey 1853. Delesseriese Hemineura Harvey 1847. Delesseria Lamouroux 1813 (incl. Hydrolapatha Stackhouse 1809; incl. Membranoptera Stackhouse 1809; incl. Wormskioldia Spren- genS27(Hydroìapaihum Ruprecht 1850; Wor7nskzoldmJ. Agardh 1852); incl. Hypoglossum Kuetzing 1843; incl. PhycodrysKxiei- zing 1843). Botryocarpa Greville 1830. Chauvinia Harvey 1862. Sarcomeniese Caloglossa (Harvey 1853) J. Agardh 1876. *Taenionia J. Agardh 1863. Sarcomenia Sonder 1845. Sonderella nov. gen. 109 Claudea Lamouroux 1813 (La77tourouj;ia C. Agardh 1817; OneiUia C. Agardh 1823). Vanvoorstia Harvey 1854. Zellera Martens 1866. Bonnemaisonmcece Leptophyllis J. Agardh 1876. Ptilonia J. Agardh 1863. Delisea Lamouroux 1819 {Boioiesia GvexiUe 1830; Calociadia Gre- ville 1836; incl. Chondrodon Kuetziug 1847). Bonnemaìsonia C. Agardh 1823. Asparagopsis Montagne 1840 [Lictoria J. Agardh 1841). Ricardia Derbès et Solier 1856. RhodomelacecB Rhodomelese Bostrychìa Montagne 1838 (AmpA?^?^ Stackhouse 1809; Scorpiura Stackhouse 1816; Helicothamnion Kuetzing 1851; incl. Sliclosi- phofiia Hooker et Harvey 1845). *Trigenea Sondar 1845. Rhodomela C. Agardh 1823 {Fuscaria Stackhouse 1809; Lophura Kuetzing 1843; incl. '^ Aphanarlhron J. Agardh 1868). *0dontliaiia Lyngbye 1819 {Fimbviaria Stackhouse 1809; Aloma- ria Stackhouse 1816). *Heterociadia Decaisne 1839. LaurenciesB Coeloclonium J. Agardh 1876. *Corynecladia J. Agardh 1876. Laurencia Lamouroux 1813 {incl. Oivmmrf/stèes de la /io- re Belge. — (75). Il Flahault pubblica una revisione delle Nostocacee eterocislee del Belgio, sia contenute nell'Erbario crittogamico del giard. botanico di Bruxelles, sia raccolte da De-Wildeman o da lui stesso. Cosi 1' egre- gio algologo di Montpellier potè esaminare esemplari autentici di Desmazières, di Westendorp e Wallays. Le specie sono 33 cioè: Calothrix scopulorum Ag. — C. pulvinata Ag. (C. pannosa West, in Herb. sub n. 734!). — C. fusca B. et FI. — C. parietina Thur. — Riimlaria atra Roth {Euactis atra West, in Herb. sub n.. 726!, West et Wall. Herb. cr. n. 785!, non Dasyactis salina Kuetz. nec Kickx). — R. nitida Ag. {Physactis plicata West, et Wall. Herb. cr. n. 1346!). — R. bullata Berk. {Pht/sactis nitidaWesi. et Wall. Herb. cr. n. 1347!). — Gloeotrichia Pisum Thur. {Plujsa- ctis mutila Kickx FI. ci*. II, p. 428, Rivularia parvula West, et Wall. Herb. cr. n. 1345!). — Gì. natans Rabenh. [Rivularia gi- gantea Kickx FI. cr. II, p. 429, West, in Herb. sub n. 723'!, Riou- laria Boryana West, in Herb. sub n. 723!, Kickx 1. e. p. 429, West, et Wall. Herb. cr. n. 1097!, Ricularia rigida West, in Herb. sub n. 724 !). — Hapalosiphon puìnilus Kirchn. — Stigonema ocella- tum Thur. — St. in forine Kuetz. — Scyionema Myochrous Ag. — «S. Ilo/fmanni Ag. — Tolypothrix lanata Wartm. — T. tennis Kuetz. — Nostoc cuticulare B. et FI. — Nostoc rioulare Kuetz. — N. Linckia Born. — N. carneuìn Ag. {Nostoc purpurascens Desmaz. PI. cr. Fr. sér. II, n. 1980!). — N. muscorwn Ag. — N. humifusum Carm. — N. commune Vauch. {Nostoc arenarium Desmaz. PI. cr. Fr. sòr. II, n. 54! Kickx 1. e. p. 429). — N. spha;- ricwn Vauch. {Nostoc lichenoides Desmaz. PI. cr, Fr. sér. II, n. 546, 126 Kickx 1. e. p. 430, West, in Herb. sub a. 730!). — Noaloc ìnicro- SGopicum Carm. — N. cceruleum Ljngb. (West, in Herb. sub n. 730'!). — Anabcena variabilis Kuetz. — A. oscillarioides Bory. — Modular ia aph^vrocarpa B. et FI. — Cylindrospermum stagnale B. et FI. (Anabcena stagnalis Kickx FI. cr. II, p. 431 !). — C. majus Kuetz. — C. licheni foì^me Kuetz. (Desmaz. PI. cr. Fr. sér. I, n. 54 et sòr. II, n. 551 !, Kickx 1. e. p. 432). — C. mmcioola Kuetz. (Red.). Macchiati L. — Ricerche sugli inviluppi cellulari e sulle co- municazioni intracellulari di qualche Nostochinea. — (76). Il prof. Macchiati nella seduta 27 Settembre 1889 delia Società botanica italiana cosi compendiò le proprie ricerche sull'argomento sopra accennato : a Essere stato condotto ad occuparsi di questo importante argo- mento dopo d'aver letto le recenti ed interessanti pubblicazioni dei chiarissimi algologi prof. A. Borzì e M. Gomont ') in ordine alla bio- logia delle Nostochinee, dalle quali risultano numerose divergenze. Dopo una rapida rivista bibliografica di tutto quanto è stato scritto sull'inviluppo che ricuopre immediatamente il protoplasma cellulare e sulla guaina, della quale si circonda il tricoma, richiamando spe- cialmente i lavori di Vaucher, Meneghini, Kuetzing, Freseuius, Ra- benhorst, Klebs, Borzì, Bornet e Flahault, ed infine quelli del Go- mont, passa ad esporre i risultati delle sue ricerche preliminari su- gli inviluppi cellulari e sulle comunicazioni intracellulari di parec- chie specie di Nostochinee filamentose, soffermandosi specialmente sulle tribi^i delle Oscillariacee e delle Nostocacee. Le specie di Oscil- lariacee sulle quali l'autore ha rivolto principalmente le sue ricer- che sono: la Lyngbya Borziana sp. nov. e la Lyngbya inundata Kuetz., r Oscillaria irrigua Kuetz., l' Oscillaria princeps Vauch. e V Oscillaria Targionii Menegh.; àeWe Nostocacee : il Nostoc 7nu- scorum Ag. ed il Nostoc cominune Vauch. Entrando a parlare del- la Lyngbya Borziana non può esimersi dallo spendere qualche pa- rola sul principio colorante azzurro che nelle Cyanophycecv masche- ra, d'ordinario, la clorofilla partecipando ad essa il suo proprio co- lore. Questo principio al quale il Kuetzing ha dato il nome di fico- cianina si prepara lavando ripetutamente con acqua i filamenti ma- 1) Vedi Notarisia di G. B. De-Toni e D. Levi 1887 p. 360, 1888 p. 487, i 127 cerati, filtrando e facendo evaporare la soluzione ottenuta in questo modo: esso è insolubile nell'alcool e nell'etere. Dopo che sia stata isolata la ficocianina, i corpi clorofillici riacquistano il loro color verde e trattati con alcool danno una soluzione di clorofilla ordi- naria, 0 per essere piiì esatti, di clorofìllano, da cui col processo suggerito dal Macchiati o con quello del Tschirch si può ottenere la clorofilla esente da impurità. La ficocianina, a differenza della clo- rofilla, non si altera per l'azione della luce solare: di fatti se si la- sciano a secco i filamenti di una Lyngbya, d'una Oscillarla, d'un Microcoleus, d'uno Siigonema, i talli d' un Nostoc, di qualsiasi altra Schizofiia. del gruppo delle Nostochinee, allorché siano esposti alla luce solare diretta o difi'usa, dopo qualche tempo scompare comple- tamente la clorofilla, e non rimanendo allora che la ficocianina i filamenti ed i talli si presentano d' un colore perfettamente azzurro. Trattando i filamenti della Lyngbya Borziana coli' idrato potassico, essi acquistano un color giallo d'oro ed il protoplasma viene ridotto ad uno stato di limpidezza quasi perfetta. Coli' acido cromico al 33 per cento una parte del contenuto protoplasmatico si scioglie e quel- lo che rimane indisciolto prende l'aspetto di goccie oleose; in egual tempo i contorni della membrana cellulare si fanno più netti, men- tre la guaina di mano in mano si assottiglia e poi scompare com- pletamente. Gli strati della guaina che in ogni caso cedono prima all'azione dei solventi, sono sempre i più interni, giacche lo strato esterno resiste di più, essendo più o meno cutinizzato. La membra- na cellulare, vale a dire quella che ricopre immediatamente il pro- toplasma, resiste altresì all'azione degli acidi cloridrico e solforico concentrati, anche allorché vi si facciano soggiornare i tricomi per parecchie ore; ma per eff'etto di questo trattamento si sciolgono com- pletamente tanto la guaina che il protoplasma cellulare e per di più si sciolgono anche i cordoni protoplasmatici. Invece l'acido cloridri- co mediocremente diluito discioglie la guaina gelatinosa ed una parte considerevole del protoplasma cellulare, ma rispetta i cordoni pro- toplasmatici, che si possono risolvere coi migliori obiettivi. La pre- senza di questi cordoni protoplasmatici risponde in favore della ipo- tesi del Borzi, secondo la quale la presenza di perforazioni, attra- verso alle pareti cellulari, rappresenterebbe una condizione morfolo- gica intimamente legata coi fenomeni di moto degli ormogoni; però l'autore parlando della comunicazione non si ferma ad esporne le modalità, ciò non facendo parte dell'argomento ch'egli ha intrapreso a trattare. Ma è contrario all'idea che gli ormogoni perfettamente 128 diritti siano sempre nudi, vale a dire privi della più tenue traccia di guaina gelatinosa, come sembra che lo creda il Borzi, la quale supposizione verrebbe esclusa dal fatto che spesso gli ormogoni di- ritti della Lyngbya Borziana si presentano ricoperti di spessa e re- sistente guaina. Col cloruro di zinco jodato la membrana cellulare di questa specie e delle altre Oscillariacee assume un colore giallo- bruno, e per di più rimane incolora, quando sia trattata col jodio e l'acido solforico; invece il protoplasma assume un color giallo oscu- ro. Non ritiene che la cuffia sia una dipendenza della guaina, aven- dola osservata spesso anche in quei tricomi nei quali la guaina si prolunga oltre la cellula terminale. Esclude che la guaina sia di na- tura cellulosica, perchè il celluioso è ridotto a sostanza amilacea dal cloruro di zinco ed allora l'amido si colora in violetto per azione del jodio; il celluioso si colora altresì in azzurro col jodio e l'acido solforico ed in giallo colla tintura di jodio; ma tutte queste reazio- ni ebbero un risultato negativo nel caso citato da lui. Tuttavia ri- tiene che la guaina possa avere una qualche relazione colla cuticola delle piante vascolari, che non si colora, come non si colorano, ge- neralmente, le membrane cellulari che si ottengono per metamorfosi della cellulosa; tuttavia si distingue dalla cuticola, perchè non resi- ste all'azione dell'acido solforico concentrato. Da quanto precede trae argomento a dimostrare che la membrana propria delle cellule della Lyngbya Borziana non può considerarsi come uno strato este- riore del protoplasma appena differenziato, o come una membrana appena iniziata, avendo tutti i caratteri d' una vera membrana per- fettamente distinta dal plasma, tanto sotto il punto di vista chimico che morfologico; di fatti resiste all'azione dell'acido cromico al 33 per cento e non si scioglie che in quello al 50 per cento. Il bleu di metile colora la membrana cellulare dei filamenti di questa Oscilla- riacea, lasciando incolora la guaina. L'alcool anidro sforma in mille modi le cellule e coagula il protoplasma senza avere nessuna azione sulla guaina. Egli parla in seguito della formazione delle spore in questa Oscillariacea che, a quanto sembra, si opera soltanto in certi periodi determinati dell'anno, e ciò spiega la difficoltà di scoprirle, quando non si abbia la pazienza di ripetere le indagini sopra una stessa specie in tutte le epoche dell'anno. Ritiene che la formazione di queste avvenga per un vero incistimento delle cellule vegetative che egli ha potuto seguire in tutte le fasi, come ha potuto assistere alla loro germinazione. Le dette spore constano di un esosporio che si scioglie nell'acido cromico al 33 per cento e d' un endosporio che 129 resiste. La Lyngbya Borziana ci presenta il primo esempio di or- mogoni d' un solo artìcolo, mentre prima non si conoscevano che ra- rissimi casi di ormogoni con due articoli, citati dal Borzl pei Nostoc. Ma Tormogonio unicellulare è assai raro anche nella Lyngbya Bor- ziana, dove per lo più è costituito da quattro ad otto articoli. Le osservazioni fatte sulla Lyngbya inundaia concordano in gran parte con quelle della precedente specie, che solo se ne differenzia per una maggiore resistenza della guaina all'azione dissolvente degli acidi, avendo lo strato esterno fortemente cutinizzato, ed anche perchè la guaina dei filamenti di questa specie si colora evidentemente in az- zurro colla tintura di jodio, come fanno le parafisi e le pareti degli aschi dei licheni. Le ricerche fatte sulle specie del genere Oscilla- ria e principalmente sulla 0. princeps Vauch., 0. irrigua Kuetz., 0. Targionii Menegh. ecc., hanno dimostrato che anche queste sono provviste d'una guaina e per questa ragione egli venne indotto a sopprimere uno di questi due generi. Il diverso comportamento delle guaine nelle Oscillariacee, lo ha indotto a credere che debba ricer- carsene la causa nell'azione dell'aria libera e della luce solare di- retta, in quelle specie che rimangono per molto tempo allo stato di secchezza. Passando poi alle Nostocacee parla principalmente del No- stoc muscorum, che è assai frequente sul terreno del R. Orto bo- tanico di Modena, dove si trova in piena vegetazione verso la fine dell'inverno ed al principio della primavera. Nelle cellule vegetative delle coroncine di questa specie che si dispongono a bipartirsi, ha constatato, concordemente a quanto osservava il Borzì nel Nostoc elipsosporum, la traccia del tramezzo che più tardi dovea separare il contenuto in due eguali metà, com' anche la presenza di minutis- sime granulazioni lucide disposte in serie ed accollate alle due fac- cie della lamella; le quali granulazioni si direbbero formate di oia- noficina, del Borzi, in via di sviluppo. Col cloruro di zinco jodato la guaina del Nostoc muscorum si colora esattamente in azzurro, come quella della Lyngbya. inundaia e di altre Oscillariacee; ed in quanto alla causa ritiene che sia la medesima. Questo reattivo per- mette di risolvere evidentemente i due inviluppi cellulari; e purché si faccia precedere il trattamento coli' acido cromico al 33 per 100, che discioglie la guaina, si possono risolvere egregiamente i cordoni protoplasmatici, sempre quando si ricorra ai migliori obiettivi e di preferenza a quelli ad immersione. L'acido solforico concentrato di- scioglie tanto la guaina gelatinosa che il contenuto protoplasmatico; perciò le cellule vegetative e gli eterocisti ridotti alla sola membra- 9 130 na vengono resi liberi. I cordoni protoplasmatici si risolvono anche assai bene coli' acido picrico diluito; e se a questo trattamento si fa seguire quello col cloruro di zinco jodato, in qualcuna delle cellule rese libere, spesso si riesce a vedere le piccole aperture tra cui a mezzo del cordone protoplasmatico si stabiliscono le comunicazioni intracellulari. In fine dopo d' avere esposto i risultati delle stesse ri- cerche sul Nosioc commune, parla della natura della sostanza mu- cillaginosa 0, come altri la chiamano, gommosa in cui si trovano immerse le coroncine. Non è improbabile che si formi a spese degli strati esterni della guaina delle coroncine che confluiscono tra loro. Probabilmente bisognerà considerarla come un materiale di degene- razione degli idrati di carbonio e perciò come un prodotto di eli- minazione. Ritiene supponibile che la gelificazione sia dovuta all'azio- ne di un qualche fermento diastasico. Allo stato di secchezza può acquistare anche consistenza cornea, ma per l'influenza dell'acquasi gonfia in modo da costituire una sorta di mucillagine. Questa sostan- za, per la quale è forse preferibile la denominazione di gelatina, non si colora né col jodio ne col cloruro di zinco jodato, appunto come fanno le guaine non cutinizzate. Spesso racchiude delle cellule estre- mamente piccole, come nel Leuconostoc mesenteroides)ì. Zukal H. — Uebe?^ die Enistehung einiger Nosioc- und Gloeo- capsa-Formen — (77). Secondo lo Zukal il Scytonema Myochrous kg. si trasforma in certe circostanze (non nelle colture pure in portaoggetti escavati, bensì in culture sopra muschi) in un modo caratteristico nel Nosioc microscopicum Carm. e quest' ultimo a sua volta in piìi specie di GlcBOcapsa ed Aphanocapsa. L'A. ebbe la prova della giustezza di tale tesi mediante una serie non interrotta di ricerche. All'incontro non potè sicuramente accertare la connessione del predetto Scytonema con la forma di Chroococcus. (Red.). Cleve P. T. — Pelagiske Dìatomeer fran Kattegat. — (78). Nel Kattegat il Cleve ha raccolto e determinato le seguenti Ba- cillariee : Rhizosolenia alala var. gracillima CI. (costituiva la parte prin- cipale della massa). — -ff. seligera Brightw. f. gracilis. — R. Ca- stracanei CI, — Leptocylindrus danicus CI, (n. gen.). — Zygocerosì, 13Ì pelagicum Ci. — Chcetoceros boreale Bail. — C. compressum Lau- der. — C. pelagicum CI. -? C. decipiens CI. var. concretum Grun. — C. mammillanum CI. — C. danicum CI. — C. curvisetum CI. — Thalassioihrix Frauenfeldii Grun. var. — Synedra crystallina Ag. — Grammaiophora oceanica Ehr. Rhabdonema minutum Kuetz. — Surirella Gemma Ehr. — Cocconeis Scutellum Ehr. — Rhoicosphenia curvata (Kuetz.) Grun. — Stauroneis aspera Ehr. — ■ Navicuta forcipaia Grev. — N. pygmcea Kuetz. — N. elliptica Kuetz. — N. palpehralis Breb. — N. direcia W. Sm. — N. arena- 7'ia Donk.? — N. veneta var. pumila Grun. — Pleurosigma affi- ne Grun. — Coscinodiscus radiatas Ehr. — C. decipiens Grun. Alcune figure rappresentano le nuove specie proposte dal diato- mologo svedese. (Red.). Levi-Morenos D. — Nuovi materiali per la diatomologia ve- neta. — (17). Il Dott. David Levi-Morenos presenta in questa nota una nuova con- tribuzione alla diatomologia veneta mediante un elenco contenente 34 specie di diatoraee, in gran parte da lui rinvenute nel tubo dige- rente di animali acquatici (Girini, larve di Friganea ecc.) ovvero sulle piante negli stagni, fossati e fontane specialmente nei dintorni di Belluno (Veneto). L'Autore enumera dunque 34 specie di Bacillariee indicando per ciascheduna le altre località italiane dove finora venne scoperta. Le due specie da lui segnate come nuove per l'Italia, vennero all' incontro già rinvenute nella nostra penisola né si sa ben spiegarsi quest'osservazione erronea dell'Autore. Devesi infatti avvertire che tanto la Cijmbella amphicephala Naeg. che la Nitzschia linearis W. Sm. appartenevano già alla flora diatomologica italiana, la prima venne dal Levi stesso e da me rinvenuta entro l'apparecchio digerente di un girino raccolto a Conegliano (Veneto) come risulta dalla nota Li- ste des algues trouvées dans le tube digestif 'd' un tétard, Lyon 1888, l'altra apparisce come specie italiana nello stesso Censimento delle Diatomee italiane, tante e tante volte citato dal Levi-Morenos, anzi la Nitzschia linearis W. Sm., lungi dall'essere nuova per l'Italia, ha una estesa distribuzione nella nostra penisola ove fu trovata nel lago di Como, in Lombardia, in Piemonte, Emilia, Liguria, Toscana, Lazio, Napoletano, Sicilia e Sardegna; fu pure dal eh. prof. G. Passerini pub- blicata al n. 795 della serie II dell' Erbario crittogamico italiano (Cfr. De-Toni e Levi Cens. Diat. ital. 1886, p. 431). 132 Nonostante queste inesattezze il lavoro merita speciale menzione perchè, tra altro, tende a far viemmeglio conoscere i rapporti tra le alghe e l'alimentazione degli animali acquatici, concetto che il Levi- Morenos ha già svolto in altre Memorie. (G. B. De Toni). Petit P. — Diatomeès nouvelles et rares observèes dans les li- gnites de Sendm, Nord du Japon — (20). Questo lavoro dell'egregio diatomologo francese contiene i risul- tati dell'analisi microscopica di alcuni campioni di lignite raccolti dall'abate Faurie a Sendai nel Giappone. Il deposito al quale appartengono queste ligniti appartiene al ter- reno quaternario ed oltre a resti di piante acquatiche si riscontrano anche dei frutti caratteristici della Trapa natans. Le ligniti non facendo effervescenza cogli acidi forti ciò prova che il deposito medesimo si è formato in acque purissime e prive di car- bonato di calce, probabilmente in uno stagno torboso. Le specie riscontratevi in più gran numero spettano alle Navicu- lacee, Eunoziacee. Siriaiellacee ciò che indica essersi le ligniti in questione formate al fondo d'antiche torbiere. Le Diatomee delle ligniti di Sendai presentano, nel loro insieme, una notevole analogia con quelle del deposito di Montmouth negli Stati Uniti d'America, deposito che fu studiato nel 1867 dal Kitton (Cfr. Hardw. Se. Gossip 1867, p. L33, 179). Tuttavia il deposito Giap- ponese contiene delle Siriaiellacee ed alcune specie che mancano nel deposito americano or nominato. Mentre in quest' ultimo si riscontra VAclinella punctala Lewis, in quello di Sendai' si trova invece V Adi- nella brasi liensis Grun. Il Petit dà una lista delle specie più interessanti che potè deter- minare, tra cui una è nuova {Stylobiblium japonicum). Esse sono le seguenti: Cymbella cuspidata Hantzsch var. amphicephala. — C. america- na A. S. — Navicula gigas Ehr. — iV. firma Ehr. var. subam- pliata Gr. — N. gihba Ehr. var. — Stauroneis Baiteyi Grun. — S. Gregory i Ralfs. — S. lanceolata Kuetz. — S. Sieboldii Ehr. — Nitzschia Tryblionella Hantzsch var. maxima Grun. — Surirella tenera Greg. — Actinella brasiliensis Grun. — Eunotia incisa Greg. — E. polyglyphis Grun. — Slylobibliuìn japonicum Petit, n. sp. — Tetracyclus emarginatus (Ehr.) W. Sra. — Gaillonella [Melosira) granulala Ralfs var. bambusina Petit n. var. 133 A ciò deve aggiungersi che le Naviculacee abbondano nel depo- sito : vi si riscontrano tutte le varietà di Navicula major Kuetz- — iV. nobilis Kuetz. — N. viridis Elir. — N. divergens W. Sra. — N. hemiptera Kuetz. — N. gibba Ehr. Auche il genere Stauroneis vi è largamente rappresentato con S. anceps Ehr. — S. Sieboldii Ehr. — S. Gregoriji Ralfs. — S. lanceolata Kuetz. — S. phoenicen- teron Ehr. — S. Baileyi Ehr. Le Surirellacee sono rappresentate da due generi con le seguenti specie Surirella tenera Greg. — S. biseriata Bréb. — 5. splendi- da Kuetz. — CampylodisGus Eoheneis Ehr. Delle Melosiracee si trovano Gaillonella {Melosira) arenaria Moore. — G. granulata Ehr. — G. crenulata Ehr. — G. lyrata Ehr. — G. Roseana Ra- benh. (Red.). Karop G.C. — Some criticai Remar ks by Herr A. Grunoio on the Oamaru Diatom Papers of Messrs Grove and Slurt, loith an- notations by E. Grove. — (79). Contiene la traduzione di un resoconto scritto nel Botanische Cen- tralblatt 1887, n. 81, 1888, n. 15-16 da Grunow sulle memorie di Grove e Sturt illustranti le Diatomee del deposito di Oamaru nella Nuova Zelandia. Alla traduzione fatta dal Karop qua e là sono intercalate delle osservazioni di E. Grove che riguardano segnatamente delle specie di Tìnceraiium, AulacodiscuSj Raiirayella {Debya Rattr. non Pant.) sodiscus. (Red.). Lanzi M. — Saggio di classificazione delle Diatomee secondo il sistema naturale. — (80). L'Autore propone una classificazione delle Bacillariee basata su- gli assi dei frustuli. Egli considera tre assi cioè: LI' asse verticale del frustulo che è quello che segue la direzione della zona connet- tiva (cingolo) e che é in pari tempo l'asse longitudinale delle valve; IL l'asse trasversale del frustulo o infravalvare che ci dà la lar- ghezza del frustulo; III. l'asse trasversale delle valve il quale in- dica la grossezza od altezza del frustulo. Egli avverte che nella disposizione delle famiglie, volendo proce- dere dalla struttura più semplice alla maggiormente elevata di svi- luppo del frustulo, si dovrà tenere in primo luogo conto dell' egua- glianz>i 0 diversità di tali assi, distinguendo pertanto in due gruppi 134 le Bacillariee ad assi eguali (isodiametriche) e le Bacillariee ad assi diseguali (anisodiametriche). Poi nota che devesi prender in conside- razione r asimmetria e simmetria nei frustuli e nelle valve; poi la scultura propria nelle valve, notando se in entrambe le medesime sia eguale (scultura isomorfa) o diseguale (scultura eteromorfa), infine la presenza od assenza di appendici, denticeli, pieghe, raggi ecc. A tutte queste osservazioni l' Autore fa seguire il qui unito pro- spetto nel quale dispone le diverse famiglie delle Bacillariee, pro- spetto il quale iu gran parte coincide con quello da me già pubbli- cato nello scorso gennaio *). *) G. B. De-Toni. — Osservazioni sulla Tassonomia delle Bacillariee (Dia- tomee) seguite da un prospetto dei generi delle medesime. — Nolarisia red. G. B. De-Toni e D. Levi-Morenos, V, 1890, p. 892-895. 13S PROSPETTO DEL SISTEMA Serie I. Frustali con asse infravalvare ordinariamente corto, cingolo semplice più o meno stretto e privo di scultura manifesta. A. Valve prive di linea mediana. S Valve arrotondate. aa Con scultura isomorfa. 1. Senza o con denticoli. Scultura delle valve semplice e meno apparente, Frustnli disposti in serie 1. Melosiree. Scultura delle valve manifesta. Frustuli liberi 2. Coscmodiscee. 2. Con processi brevi 3. Eupocliscee. 3. Con processi lunghi simili a setole 4. Chetoceree. bb Con scultura eteromorfa. 1. Valve prive di denticoli marginali 5. Asterolampree. 2. Valve con denticoli marginali 6. Eliopeliee. 00 Valve oblunghe. aa Frustuli con cingolo e valve asimmetriche. 1. A scultura isomorfa. Valve con pinne o costole, che le attraversano in- teramente 7. Meridionee. Valve con serie di punti che le attraversano inter- rotte nel mezzo e con tramezzi interni minori delle medesime 8. Licmoforee. 2. Valve a scultura più spesso eteromorfa con pinne e costole e serie di punti, divise nel mez- zo da un' area piiì o meno larga, e prive di tramezzi interni 9. Surirellee. bb Frustuli con cingolo simmetrico e val- ve asimmetriche dorso-ventrali. 10. Eunoziee. ce Frustuli con cingolo e valve simmetriche. 1. Valve munite di carena punteggiata 11. Niizschiee. 2. Valve senza carena e senza tramezzi interni 12. Fragilariee 3. Valve con tramezzi interni minori di esse 13. Tabellariee. B, Valve con linea e nodulo mediano. 136 B Fnistuli assimmetrici con cingolo ricurvo (dorsiventrali) e valve dissimili (una sola con linea e nodulo mediano). 1. Valve arrotondate od ellittiche 14. Cocconeidee. 2. Valve oblunghe 15. Achnantee. (-)B Frustuli simmetrici con valve simili (ambedue con linea e nodulo mediano). 1. Con cingolo e valve assimmetriche (cu- neiformi) 16. Gonfonemee. 2. Con cingolo simmetrico e valve assimme- triche (dorsiventrali) 17. Cimbellee. 3. Con cingolo e valve simmetriche 18. Naviculee. Serie II. Frustuli con asse infravalvare che eguaglia o più spesso supera il longitudinale e cingolo ordinariamente largo e munito di scultura manifesta. a Frustuli con cingolo semplice e formato di un solo pezzo. 1. Frustuli assimmetrici con cingolo ineguale in larghezza e scultura meno apparente, val- ve con processi relativamente lunghi, spesso ineguali 19. Emiaultdee. 2. Frustuli simmetrici con cingolo eguale lar- go e munito di scultura manifesta; valve tu- mide con prominenze brevi 20. Bidulfiee /3 Frustuli con cingolo molto largo, composto di più pezzi saldati insieme. 1. Cingolo costituito da più zone o anelli, valve naviculiformi prive di prominenze 21. Striatelle. 2. Cingolo composto da lamelle scolpite e valve caliptriformi 22. Rizosoleniee (Red.). m GONTRIBUTIONES AD PHYCOLOGIAM EXTRA-ITALICAM Schumann K. & Hollrung M. — Die Flora von Kaiser Wilhems Land. — (48). Per quanto riguarda le Alghe, queste furono determinate dal Gru- now ed eccone l' elenco, avvertendo che le 9 Bacillariee vennero os- servate sopra la Lyngbya majuscula Harv.: Synedra Icevigata Grun., S. fasciculata Kuetz. var. Kelanensis Grun. n. v., Rhaphoneis am- phiceì^os Ehr., Grammatophora oceanica Ehr. var., Euphyllodium spathulalum Shadb., Achnanthes suòsessilis Kuetz. var., Biddulphia pulchella Gray, Melosira sulcaia Kuetz., M. Borreri Grev. var. octogona Grun., Phormidium parallelwn Kuetz., Lyngbya Kela- nensis Grun. n. sp., L. majuscula Harv., Phycopeltis arundinacea De-Toni var. Kelanensis Grun. n. v., Bryopsis piumosa Huds., Chlo- 7'odesmis comosa Kail. et Harv., Valonia fastigiata Harv., Cau- lerpa clavigera Ag., Halimeda Opuntia Lamour., Dictyosphoeria va- lonìoides Zanard,, Cladophora Kelanensis Grun. n. sp., Cladopho- va {JEg agropila) patentiramea Mont., Chcetomorpha Linum Kuetz., Enteroìnorpha percursa Ag. (con Melosira Borreri var. octogona Grun.), E. Ungulata J. Ag., E. compressa Grev., Chara brachy- pus A. Br., Ectocarpus indicus Sond., Enccelium clathratum Ag., Dictyota paniculata Ag., Padina Commersonii Bory, Sargassum 7nicrocyslum Kuetz., S. Baccularia Ag., S. ilicifolium Ag., Tur- binaria denudata Bory, Liagora pulverulenta Ag. var. Kelanensis Grun., Galaxaura fragilis Lamour. var. /S Ag., G. rnarginata La- mour., G. lapidescens Lamour., Amphiroa Godefroyana Grun. n. sp., Jania adhcerens Lamour., /. pygmcea Lamour., Halymenia zeylanica Harv., //. angustissima Grun. n. sp., Gelidium rigidum, Mont., Spyridia filamentosa Harv., Ballia callitricha Mont., Po- lysiphonia tongatensis Harv., P. ferulacea Suhr, Laurencia diva- ricata Suhr, Acanthophora Thierii Lamour., Chrysymenia Kaern- bachii Grun. n. sp., Desmia ambigua Grev., Sarcodia? Kelanen- sis Grun. n. sp., Nemalion? Kaernbachii Grun. n. sp. (Red.). 138 Communìcatione^ varia© Il Dott. Otto Penzig, professore straordinario di botani- ca presso la R. Università di Grenova, venne promosso al grado di ordinario. Le nostre più sentite congratulazioni al valente cultore della scienza botanica. Si ringrazia il chiariss. conte F. Castracane per le in- formazioni su Alfredo Truan, gentilmente trasmesse alla Redazione. 139 JULIEN DEBY RÉPONSE A M/ J. BRUN (Lettre ouverte au directeur de la «Nuova Notarisia») Monsieur le Prof. De-Toni à Padoue Je me trouve daus la nécessité de répondre un mot aux obser- vations de Mons. J. Brun de Genève relativement à ma critique re- cente dans la Notarisia '), relativement à son travail sur les a Dia- tomées fossiles du Japon» et qu' il vient de publier dans la I." li- vraison du aDiatoraiste)). — Je ne me crois pas, comme M/ le pro- fesseur Brun, infaillible! en Diatomologie, mais raalgró cela je pense qu'il a tort de tant persister à maintenir touies ses espèces nou- velles. — J'ai consulte avec Monsieur F. Kitton relativement au Campi/ lodiscus Hypodromus Brun et ce Mons. comme moi, ne le reconnait guère corame différent de VAngularis Grég. que je pos- sedè, et que j'ai bien de mes yeux vu. n'en déplaise à M/ Brun, du Japon (recent) de Lysekil, Bohuslàn, de la Malaisie, de Singapo- re, du Spitzberg et du Challenger. Quant à mes observations sur les Aulacodiscus de M/ Brun, je ne puis que lui dire que j'ai sou- mis mes critiques à M/ J. Rattray et qu' il les approuve. Du raoins il m'assure que V Aulac. tripartitus de Brun est identique avec son probabilis, qui est connu de Simbirsk et d' Ananino, et que Y Aulac. angulatua var. Japonica de Brun est bien aussi son amcenus. Je ne desire pas trancher cette delicate question, ce qui me placerait entre r enclume et le marteau à propos de bien peu de chose. — L'AuL amcenus vit encore de nos jours en Malaisie, mais il est coramun seulement dans les matériaux fossiles de Szent Peter et d'Oamaru. Qu'il me soit permis de rappeler à Mons. le professeur que la date d'existence d'une espèce nouvelle est comptée du jour (au 1) Cfr. J. Deby Bibliographie recente des Diatomèes. — Notarisia di De- Toni e D. Levi-Morenos, 1889, p. 829 e seg. [N. d. R.]. 140 Calendrier Grégorien !) de la publication de la descrìpiion de l' espè- ce et que le fait d'avoir exhibé un dessin à Genève antérieuremeat à Mons. Rattray n'enlève pas à ce dernier le droit de priorité que lui contestent MM. Brun et Tempere. Relati vement au Cheloniodiscus, je ne suis pas aussi dogmatique que M. J. Brun en l'excluant de parrai les Diatomées. Cette singulière forme possedè deux valves qui diffèrent complèteraent l' une de l'autre et possedè un aspect con- nectif bien marqué. — Il est d'ailleurs possible que le Tabulina Tesiudo de Brun en diffère, car je n'ai pas eu l'occasion de voir un exemplaire de l'espèce nouvelle. Je ne répondrai rien aux petites aménités, qui percent ga et là dans toutes les correspondances de M/ Brun ; cela dépead des idio- syncrasies de son caractère auxquelles il ne peut rien. — Etant mei méme un homme de paix, je ne désire pas qu'une guerre de piume s' engagé entre diatomistes, qui devraient tous étre faits pour s'entendre amicalement et non pour battailler. Londres 2 Juin 1890. Votre dévoué Jalien Deby Padova 1890, Tip. del Seminario, PUBBLICAZIONI PERVENUTE IN DONO 0 CAMBIO Dott. G. B. DE-TONI, Redattore della Nuova Notarisia R. ISTITUTO BOTANICO, PADOVA F. R. Kjellman, Handbok i Skandinaviens Hafsalgfiora : I FucoiJeae [1890]. E. Parfitt, Marine Algae of Devon [1889]. E. Bornet et Ch. Flahault, Sur quelques plantes vivant dans le test calcaire des mollusques, avec 7 planches [1890]. J. Rattray, A revision of the genus Coscinodiscus and of some ai- lied genera, with 3 plates [1890]. P. A. Saccardo, Sylloge Fungorura omnium hucusque cognitorum voi. Vili [1890]. A. Poli, Note di microtecnica [1890]. J. Rodriguez, Datos algologicos, 2 laminas [1890]. — Algas de las Baleares [1888]. M. Lanzi, Saggio di classificazione delle Diatomee secondo il siste- ma naturale [1890]. M. Lanzi, Le Diatomee fossili del Gianicolo [18S9]. P. T. Cleve, Pelagiska Diatomeer fran Kattegat [1889]. R. Gutwinski R., Materyjaly do flory glonòw Polski [1800]. F. Sclimitz, Systematische Uebersicht der bisher bekannten Gattun- gen der Florideen [1889]. 0. E, Zerlang, Entwickelungsgeschichliche Untersuchungen iiber die Florideengattungen Wrangelia u. Naccaria, 1 Taf. [1889]. 0 Rosenthal, Zur Kenntniss von Macrocystis und Thalassiophylium, Taf. 2 [1890]. L. Macchiati, Le communicazioni intracellulari delle Nostochacee [1890]. E De-Toni, Note sulla flora friulana, serie terza [1890]. R. Gutvvinski, Materyjaly do flory glonów Galicyi, tab. 1 [1890]. V. Wittrock et 0. Nordstedt, Algae aquae dulcis exsiccatas fase. 21, Descriptiones et Index generalis fase. 1-20. G. Lagerheim, Dritter Beitrag zur Pilzflora von Freiburg [1889], G. Lagerheim, Sur un nouveau genre d'Urèdinées [1889]. Th. Reinbold, Die Chlorophyceen (Gruntange) der Kieler Fohrde. F. A. F. C. Went, Die Eatstehung der Vacuolen in der Fortpflan- zungszellea der Algen, mit 4 z. Th. color. Taf. C. Flahault, Revue des Travaux sur les Algues publiés en 18S8 et pour une partiè en 1889 [1889]. Botaniska Notiser red. 0. Nordstedt 1890, Hàft. 1-2. Deutsche botanisclie Monatschrift Vili, 1890, n. 1-4. Journal de Botanique red. L. Morot 1890, n. 1-6. Magyarhoni Foldtani Tàrsulat XX. Kot., 1-4 Fùzet. 1890. Nuovo Giornale botanico italiano voi. XXII, 1890, n. 1-2. Botaniste, red. P. A. Dangeard, 2 sèrie, 1 fase. 25 avril 1890. Feuille des jeunes naturalistes, red. A. Dollfus n. 235, l Mai 1890. The Naturalist n. 178, May 1890. Le Botaniste I sèrie 1889, lì. sèrie fase. 1, 1890. Botanisch Jaarboek 1890 (Gand). Revue raycologique, red. C. Rouraeguère, n. 44-47 (1889 Oct., 1890 Janvier). L. Meschinelli, Su alcuni strumenti di legno provenienti da varie abitazioni lacustri d'Europa, 1890. G. Briosi, Elenco generale delle ricerche fatte alla stazione e labo- ratorio crittogamico di Pavia nell'anno 1889. A. Hansgirg, Phytodynanische Untersuchungen 1890 (Vorl. Mittheil). A. Hansgirg, Phytodynamische Untersuchungen 1889. C. A. J. A. Oudemans, Observations sur quelque sphteropsidèes qui croissent sur les feuilles des espèces européeanes de Dianthus 1890. i G. B. DE TONI SYLLOGE ALGARUM OMNIUM HUCUSQUE COGNITARUM Voi. I. ChIorophyceaB, pars I-II. Pretium it. libr. (francs) 92. Voi. II. Bacillarieas continens prodibit ineunte anno 1891 Volumen I. pars IH. Characeas sistens, prodibit, auctore \V, Migula, ineunte hieme 1891. 1 Agosto 1890 LA NUOVA NOTARISIA RASSEGNA TBIMESTRALE CONSACRATA ALLO STUDIO DELLE AL&HE REDATTORE E PROPRIETARIO G. B. DoTT. DE-TONI LIBtRO DOCENTE ED ASSISTENTE ALLA CATTEDRA DI BOTANICA PRESSO LA R. UNIVERSITÀ DI PADOVA, COLLABORATORE DELLA (( BEVUE MYCOLOGIQUE », DEL (( BOTANISCHES CENTRALBLATT )) E DELLA ((HEDWIGIA», FONDATORE E REDATTORE (FINO AL MARZO 1 890) DELLA NOTARISIA RIVISTA ALGOLOGICA SUSSIDIATA DAL MINISTERO DELLA P. I. NEGLI ANNI 1887, 1S88 E 189O DECORATA CON MEDAGLIA DI BRONZO ALl' ESPOSIZ. SCIENTIF. DI PARMA NELl'aNNO 1887, AUTORE DELLA (( SYLLOGE ALGARUM OMNIUM )). SOMMARIO G. B. De-Toni : Frammenti algologici. V Sopra l'CEdogonium ciliare del Do Notaris. VI La Terpsinoè Musica lihv. a S. Thomé (Africa occidentale). VII Wildemania, Nuovo genere di Forfiracee. — Diag-noses Algaruni novariiin. ~ Litteratura pliycologlca. — Recensìones. Comuiunicationes rarise. — Elenco delle piante raccolte dagli studenti di botanica della r. Università di Padova (2 corso di studio) durante una gita da Padova ad Abano e Teolo. ADRESSER TOUT CE QUI CONCERNE LA « NUOVA NOTARISIA » A M. LE DocT. G. B. DE-TONI JARDIN BOTANIQUE DE L' UNIVERSITÈ, PADOUE (ITALIE) Prix d'abonnement pour l'année 1890 Francs 15 Prix d'abonnement pour les années 1886-89 du Journal «Notarisia» (comproprieté avec le Doct. D. Levi-Morenos) francs 60. PUBBLICAZIONI PERVENUTE IN DONO 0 CAMBIO al Dott. G. B. DE-TONI, Redattore della Nuova Notarisia R. ISTITUTO BOTANICO, PADOVA E. De Wildeman, Chytridiacées uè Belgique. Bruxelles 1890. — Note sur le Cephaleuros virescens (Mjcoidea parasitica Cuq- ningham). Venezia 1890. i — Les Trentepohlia des Indes néerlandaises, avec 3 pi. Lejdel 1890. E. Grove & G. Sturt, On a fossil marine Diatomaceous deposit froiu | Oamaru, Otago, New Zeaìand, Il-Iil, Appendix 1886. G. C. Karop, Some criticai Remarks etc, 1889. U. Martelli, Caso teralogico nella Magnolia anonaefolia Salisb., 1889. — Sul Poljporus gelsorum Fr., 1889. — Sulla fosforescenza dell' Agaricus olearius D. C., 1889. — Sulla Taphrina deformans, 1889. — Chaemaerops humilis var. dactjliocarpa Becc, 1889. — Osservazioni suU'Arura pictum e suoi pronubi, 1890. — Sulla Quercus macedonica, 1888. — Nota sopra una forma singolare di Agaricus, 1888. — Due funghi nuovi dell'Agro bellunese, 1888. — Webb, fragmenta florulae sethiopico-aegyptiacse: continuazio- ne, 1888. — Dimorfismo fiorale di alcune specie di ^Esculus, 1888. — Contribuzione alla flora di Massaua, 1887. — Rivista critica delle specie e varietà italiane del genere Sta tice, 1887. ■ — Florula bogosensis, 1886. — Sulla sepoltura del Micheli, 1884. — Gli Agaricini del Micheli, 1884. — Le Composte raccolte dal dottor 0. Beccari nell'arcipelago malese e nella Papuasia,. 1883. — Cenni sopra alcune piante utili all'iadustria ed alla medi- cina. — Coltura dell' Isolepis Saviana e alcuni cenni sulle piante ita- liane dello stesso genere, 1880. 1 Agosto 1890 LA NUOVA NOTA RISIA PROPRIETARIO E REDATTORE DOT T. G. B. r3E-T()NI R. ISTITUTO BOTANICO, PADOVA G. B, DE-TONI FRAMMENTI ALGOLOGICI *) y. Sopra r CEdogonium ciliare del De Notaris. L'illustre G. De Notaris propose nel 1868 ^) col nome di (Edogo- niwn ciliare una nuova specie di CEdogonium vivente sui margini delle foglie di Ni/mphcea negli acquari del R, Orto botanico di Par- ma e ne diede la diagnosi che qui riporto: {(Trichomata ad foliorum marginem dense aggregata, dimidium centimetrum altitudine vix excedentia, callo scutiformi affixa; arti- culi inferiores elongati, diametro 4-5-plo longiores, superiores vali- diores, diam. l/uoo i^^'^i- ^) pauUo excedentes, 2-3-plove longiores, terminalis obtusus; oogonia spliseroidea, '-^^jo-^lim "i^^i- ^^^^^^- a^quantia, articulo abbreviato, transverse annulato saepe sufifulta, discreta vel 2-3 moniliformi-adproximata; oosporse sphsericse, la^te aurantiaca}, episporio crasso pr?editfe, granulis rotuadatis aurantiis farctfe». La specie Notarisiana fu dispensata al n. (29) serie II dell'Er- bario crittogamico italiano, Non avendone io potuto prima d'ora esaminare esemplari auten- tici dovetti, quando pubblicai nel 1889 il primo volume della mia *) Vddi Frammenti algologici I-H, De-Toni e Levi Notarisia II, 1887, n. 6, p. 293-301, III-IV De-Toiii Nuov;\ Notarisia I, 1890, n. 2, p. 56-57. 1) Hedwigia 1868, p. 120. * 2) Deve certo trattarsi di un errore tipograflco : in luogo di l/uoo rii'i'- deve leggersi '/no mm. 10 142 Sylloge Algarum, limitarmi ad accennare solo al nome della specie proposta dal De Notaris '). Alcuni mesi fa, il eh. prof. Giovanni Passerini mi comunicò tutti i materiali algologici da lui raccolti nel parmense e dei quali iniziai già lo studio ^) e tra questi materiali ho trovato gli esemplari au- tentici dell' (Eclogonium ciliare De Not. Questa specie, da me sottoposta anche all'esame del mio egre- gio amico Dott. Otto Nordstedt, il quale ben volentieri ringrazio per le informazioni datemi in proposito, corrisponde meglio che a qua- lunque altra all' (Eclogonium Franklinianum Wittr. proveniente da New Jersey (America settentrionale), pubblicato al numero 309 delle Algcv aquce clulcis exsiccafce di Wittrock e Nordstedt ^). Sembre- rebbe trattarsi di una specie che in stadi più sviluppati potrebbe di- venire, secondo Nordstedt, monoica. I dati microscopici sono i seguenti: aCellulis vegetativis pianta; foemineae 8-14 a. latis, 3-6-plo lon- gioribus (altioribus), celhilis vegetativis plantae mascula; circiter 8 [j.. latis; cellula terminali saepe mucronata; oogoniis 26-30 ;/. latis, 32-50 f/. longis, poro ut videtur superiore apertis; oosporis sub- sphaericis, oogoaia complentibus, 24-28 u.. latis, 24-30 a. longis; celi, autherid. 7-8 y.. longis, 9-10 y.. latis )). Devo anche avvertire che il cosidetto articulus abbreviakiSj transvsrse annulaius, indicato dal De Notaiis alla base dell' oogonio trovasi invece al disopra degli oogoni quando questi sono collocati presso l'apice del filamento. VI. La Terpsinoè Musica Ehr. a S. Thomó (Africa occidentale). Sopra una rodomelacea raccolta da A. F. Moller nelle acque sal- mastre all'isola S. Tlioiné (Africa occidentale) e comunicatami da C. Roumeguère, ho notato la presenza di munerosi frustuli della curio- sa Bacillariea, recentemente illustrata nei riguardi della struttura e delle auxospore da 0. Miiller *), la quale deve il suo nome speci- 1) De-Toni. — Sylloge Algarum I, p. 60. 2) De-Toni. — Frammenti algologici III-IV, 1890; Intorno ad un'alga nuova per la flora italiana 1889; Notizie sopra due specie del genere Tren- tcpohlia 1888. 3) Cfr. Botaniska Notiser 1880, p. 116. 4) 0. Mùller. — Analomischer Bau der Bacillarien-Gatlung Terpsinoè. — Sitzungsb. Ges. naturf. Freunde zìi Herlin 1881, n. 1. p. 3-15. — Auxospo- ren von Terpsinoè musica Ehr. — Ber. d. deutscben bot. Ges. Band VU, 1889, p. 181-183, t. Vili, 143 fico di Terpsinoè Musica alla forma singolare dei setti interni, for- ma che ricorda quella di una nota musicale, carattere per il qua- le il genere Terpsinoè si distingue da Anaulus Ehr. e da altri affini. Avverto la presenza delle Terpsinoè Musica Ehr. a S. Thomé perchè, nei numerosi libri ed opuscoli diatomologici eh' ebbi agio di consultare, non trovai indicata la Terpsinoè come raccolta nell' in- dicata località. VII. Wildemania, nuovo genere dì Porfiracee. Dopo i classici lavori pubblicati sulle Porphyra e Bangia da Naegeli, Derbès e Solier, Thuret, Janczewski, Rischawi, Koschtgug, Reinke, Goebel ecc., il primo che riferi definitivamente la famiglia delle Porfiracee o Bangiacee alle Floridee può dirsi il Berthold ^) il quale, in accordo col Cohn, espresse l'opinione che la suddetta fa- miglia sia da collocare nel posto il più basso tra le floridee, forman- do il passaggio alle ficocromacee, opinione che qui non è il momento di discutere. Due anni dopo la pubblicazione del Berthold, l'ili. G. Agardh 2) diede alla luce un bellissimo studio sistematico critico sopra le Ul- vacee tra le quali, con esitazione, descrisse anche i generi Gonio- irichum, Eryihrolrichia, Bangia e Porphyra. In quest'ultimo genere l'Agardh distinse le specie in due sezioni a seconda della struttura del tallo vale a dire in Monostromaiiccv con tallo formato da un solo strato di cellule ed in Bistroinaticcc con tallo formato da due strati di cellule, analogamente a quanto il Thuret ^) avea fatto nel 1854 riguardo ai generi Monosiroìna ed Ulva, entrambi bene accetti dai ficologi. E precisamente del carattere del tallo distromatico che nel 1883 il Kjellman ^) si giovò per istabilire un nuovo genere, distinto da Porphyra nel quale lasciò ascritte le specie a tallo unistratoso, e per questo genere propose il nome di Diploderma colla seguente 1) G. Berthold. — Zur Kennlniss der Siphoneen und Bangiaceen. — Mi- theil. aus der Zool. Stat. zu Neapel , II. Band, 1. Heft, 1880, p. 82. 2) J. Agardh. — Till Algernes Systematik f'I Ulvacece. — Lunds Univ. Arsskr. Tom. XIX, 1882. 3) G. Thuret. — Note sur la synonìjmie des Ulva Lacluca et U. latissi- ma. — Mém. Soc. se. nat. de Cherbourg tora. II, 1854, p. 29. 4) F. R. Kjellman. — The algce of the Arctic Sea, p. 188. — Stockholm 1883. 144 frase diagnostica: Thallus membranaceus, duobus cellularum stratis constructus. Il nome dato dal Kjellnian non può per altro sostenersi inquan- tochè fu impiegato nel 1816 dal Link ') per un genere di Gastero- raiceti il quale viene ammesso ogjjfidì dai micologi, ciò che altrove ho già ricordato ^); io propongo perciò di sostituire il nome di Di- ploderma con quello di Wildemania in onore dell'egregio algologo di Bruxelles, E. De Wildeman. Padova 10 Luglio 1890. 1) H. Link in Beri. Mag. VII, p. 44. ClV. De-Tuui Lijcoperdacem in Sac- cardo Hijlloge Fungorum voi VII, p. ',I2. 2) De-Toni Notes on Botanica l .'^uuienclaiure il. — The Naturaiist 1888, pag. 158. 145 DIAGNOSES ALGARUM NOVARUM Floritlese 87. Chrysymenia Kaernbachìi Grun. in Sclmm. et TloUr. Flora vnn Kaiser Wilhelms Land 1889, p. 4. — C. tubulosa (cylindracea vel compressa?), dichotoma, ad raargines saepe concreta et pulvi- nulos densos vix extricabiles sordide fuscescentes efficiens, diclìo- tomiis valde approximatis, patentibus, ultimis obtusis vel rotundatis; cellulis interioribus niajoribiis filaraenta rarissima ad interiorein partem cavam emittentibus, cellularum intermediarum seriebus 2-4 sensim minoribus, cellulis exterioribus parvis coloratis subbiseria- tis ; fructificatione ? Hab. ad (( Kelana» (Kaernbach). — Chrysijmenicc concrescenii J. Ag. maxime affinis, differt dichotomiis magis approximatis latio- ribus (ad 3 mm. latis) et magis pateiitibus. 88. Cruoria pacifica Kjellm. Om Beringhafoels Algfìora 1889, p. 20, t. 1, f. 13-15. — C, tìlis erecto-adscendentibus, densius ramosis, sursum attenuatis, parte adscendente 15-20 y.. cras:ns, e cellulis oblique pyriformibus vel clavato-cylindricis, usque 50 [i. longis, eadochromate lato, granuloso, fere hyalino, parte verticali inferne e cellulis cylindrico-ellipsoideis, diametro usque 6-plo longioribus, endocliromate granuloso, superne e cellulis cylindricis, endochro- mate fere homogeneo intensius colorato, summis diametro aequali- bus vel brevioribus contextis. Hab. ad saxa et conchas in regione sublitorali ad «Konyam- bay» et « Port Clarence» fretus Behringiani (Kxped. Vega). 89. Euthora cristata (L.) J. Ag. Forma pinnata Kjellm, Om Beringhafcels Aìg flora 1889, p. 27. — Fronde quam in f. typica altiere et angustiore, segmentis elonga- tis e margine utroque ramulos crebros vel siraplices, subulatos plus minus curvatos vel dichotomos emittentibus. Hab. in aliis algis in regione sublitorali ((Beringònn fretus Behringiani (Exped. Vega). 90. Gigartina pacifica Kjellm. Om Beringhafoels Algfìora 1889, p. 31, t. 1, f. 21-22. — G. fronde canaliculato-plana, di- poly- 146 chotoma, segmentis superioribus divaricatis, late cimeatis, papillis a disco et margine prolificaatibus vel ciineatis, palraatiBdis vel el- lipticis, oblongis, lanceolatis, infra apicem cystocarpia singula, bina vel terna gerentìbus. Hab. pleruraque ad saxa in regione sublitorali uBeringòn)) fre- tus Behringiani (Exped. Vega). 91. Halosaccion Tilesii Kjellm. Om BeringhafDels Alg flora 1889, pag. 29. Forma proliferus Kjellm. /. e. t. 1, f. 20. — Segmentis proli- ficantibus, prolificationibus brevibus 1-2 cm. longis vel apicem ver- sus attenuatis simplicibus vel subflabellatis, di- polychotomis. — Forma nudllS Kjellm. l. e. t. 1, f. 16-19: segmentis non prolifi- cantibus. Hab. ad lapides in regione litorali aBeringòn)) fretus Behrin- giani (Exped. Vega). 92. Halymenia angustissima Grun. in Schum. et Hollr, Flora von Kaiser Wilhelms Land 1889, p. 4 (nomen). Hab. ad a Finschhafen » (Reiche). 93. Iridaea laminarioides Bory. Forma parvula Kjellm. Om Beringhafoels Alg flora 1889, p. 31. — F. pumila, adulta et fructifera vix 2,5 cm. alta, stipite elon- gato, subcatialiculato, lamina juvenili oblonga, subapiculata, piane evoluta subreniformi, orbiculata lateve ovata, integra vel in laci- nias fissa, laciniis interdum prolificationibus variae formse ornatis. Hab. pleruraque ad saxa in regione litorali cBeringon)) fretus Behringiani (Exped. Vega). 94. Liagora puiverulenta Ag. Var. kelanensis Grun. in Schum. et Hollr. Flora von Kaiser Wilhelms Land 1889, p. 3. — Ramis longioribus, ramulis ulti- mis lateralibus simplicioribus rarius farcatis. Hab. ad a Kelana )) (Kaernbach). 95. Lithopliyllum tenue Kjellm. Om Beringhafoels Algflora 1889, p. 22, t. l, f. 6-10. — L. crusta fere chartacea, diam. 2-3 cm., dilute livido-rosea, opaca, levissima at striis incrementi concen- tricis plus minus distinctis notata, limbo incrassato, firma, fragili, integra vel irregulariter crenata lobatave, lobis rotundatis; con- ceptaculis sporocarpiferis et sporangiferis elevatis, creberrimis, sa;- pe confluentibus et in crustis bene evolutis series plus rainus re- gulares concentricas forraantibus, diametro 300-400 i^.., his depres- so-hemisphajricis, illis hemisphsericis vel hemisphaerico-conicis. 147 Hab. ad lapides et conchas My tili in regione sublitorali uPort Clarence» fretus Behriiigiani (Exped. Vega). 96. Lithothamnion durum Kjellm. Om Beringhafoels Aìgfìora 1889, p. 22, t. 1, f. 3-5. — L. fronde crustacea, arcte adnata, ci re. 2 mm. crassa, juvenili levissima, in statu sporangifero sparse squa- rnulosa et, tectis conceptaculornm sohitis, foveolis donsissirnis in^e- quali, dilute rosea, firma, diii-a, o cellulis miiuitis subquadratis, 4 p. latis constructa; conceptaculis sporangiferis, iminersis sed non innatis, in superficie fi'ondis margine paullulum elevato tecta cir- cumdante notatis; sporangiis quatei-nas sporas foventibus, 150^:45. llah. ad saxa in regione sublitorali ad u Port Clarence» fre- tus Behringiani (Exped. Vega). — Habitu Lithothamnio compa- cio Kjellm. proximum. 97. Lithothamnion iocuiorum Kjellm. Om Beringhafoels Algflora 1889, p. 21, t. 1, f. 1-2. — L. fronde crustacea, crusta juvenili suborbiculari, levissima, subnitida, margine crassiore lobato, lobis rotundatis, «tate provectiore late efi"usa, demum usque ad 5 mm crassa, flavescente vel albicante, opaca, fragili, superficie tubercu lis subhemisphaìricis, magnis, 4-10 mm. altis valde ioaequali; con ^ ceptaculis sporangiferis immersis, demum innatis, magnis, subglo bosis, numerosissimi», in strata superimposita arcte ordinatis; sporangiis ......? Hab. in sinu Behringiano (Exped. Vega). 98. Nemalion? Kaernbachii Grnn. in Schum. et Hollr. Flora von Kaiser Wilhelms Land 1889, p. 4. — N. fronde compressa, ri- gidula, sordide obscure fusca, irregnlariter ramosissima, a basi la- tiore sensim angustiore; filamentis frondem componentibus omni- bus tenuissimis, interioribus ecoloribus, densissime intricatis, ex- terioribus subpenicillatim ramosis obsolete articulatis, rubescenti- bus, in villum hyalinum excurrentibus ; fructificatione % Hab. ad ((Kelana)> (Kaernbach). — 5 cm. altum, inferno G mm. latum. Filamenta exteriora 2 [j.. crassa. An novum genus? 99. Rhodomela lycopodioides (L.) Ag. Forma ramentacea Kjellm. Om Beringhafoels Algflora 1889, p. 24. — Caìspitosa, fronde circ. 15 cm. alta, e purpureo fusce- scente, axi primario distincto, ultra setaceo, ramos duplicis gene- ris emittente, nempe breves basi subfalcatos et longiores usque 5 cm. longos, utrinque subattenuatos, quoquoversum vel plus minus unilateraliter egredientes; organis reproductionis ignotis. 148 Hab. in regione sublitorali ad a Port Clarence» fretus Behrin- giani (Exped. Vega). 100. Sarcodia? kelanensis Grun. in Scluun. et Hollr. Flora von Kai- ser Wilhelms Land 1889, p. 4 (nomen). Hab. ad «Kelana)) (Kaernbach). IV. WILDEMANiA De-Toni [Sya. Diploderma Kjellm. non Link]. — (Genus egregio pliycologo belgico E. De Wildeman libenter dica- tum). Est Forphyra distromatica. Obs. Porphyra Floridearum genus inter Clilorophyceas Mono- sironia refert, Wildemania vero Ulvam. 101. Wildemania variegata (Kjellm.) De-Toni, Diploderma variega- tum Kjellm. Om Bering kafoels Alg flora 1889, pag. 33, tab. 2, fig. 1-4. — Pianta ca^spitosa, dioica; fronde breviter stipitata, li- neari-lanceolata, basi rotundata, membranacea, plana, vix undula- ta, integerrima, nitida, lubrica, exsiccatione vix contracta, viola- ceo-punicea, in statu sporifero maculis majoribus et minoribus al- bidis vel flavescentibus, e cellulis decoloratis sporocarpia seceden- tibus formatis densius variegata; cellulis vegetativis in sectione thalli transversa subquadratis vel verticaliter rectangularibus. , Bah. plerumque ad lapides in regione sublitorali uBeringòn» fretus Behringiani (Exned. Vega). PhsBophycese (excl. Bacili., Syngenet., Peridin.). 102. Alaria angusta Kjellm. Om Beringhafvel^ Algfìora 1889, p. 38, t. 3, f. 1-4. — A. minor; stipite brevissimo, tereti; rachi- de subcompressa (demum longiore .''), in costam abruptius abeunte; lamina anguste lanceolata, ad 7 cm. lata, decurrente, plana, luteo- brunnea, siccata subpellucida, rigidiuscula, subpergamea; costa an- gusta, plus minus prominente, in sectione transversali ancipiti vel elliptico-lineari, abruptius in alas abeunte; sporophyllis numero- sissimis, fasciculatis, distincte petiolatis, lanceolatis vel liaeari- spathulatis, membranaceo-pergameis, minoribus, angustis; soro api- cem sporophyllorum marginemque sat late sterilem relinquente. Hab. in regione sublitorali ad (< Beringòn)) fretus Behringiani (Exped. Vega). 103. Alaria crispa Kjellm. Om Beringhafoeis Algfiora 1889, p. 37, t. 3, f. 5-7. — A. minor, stipite brevissimo, subtereti, rachide com- pressa, demum longissima, muriculata, abruptius in costam abeun- 149 te; lamina anguste lanceolata vel lineari-lanceolata, longius de- currente, tenui, dense undulato-plicata, crispata, luteo-brimnea ; costa angusta, proininula, ancipiti, abruptius in alas abounte; spo- rophyllis numerosissiaiis, fasciculatis, lineari-spathulatis, in petio- ium attenuatis, 25-30 cm. longis, iufra apicem 1-2 cm. latis, vul- go crispis et tota longitudine spiraliter tortis; soro 1 Hab. in regione sublitorali «St. Lawrencebay, St. Lawren- ce-òn )) fretus Rehringiani (Exped, Vega). 104. Maria lanceolata Kjellra. Om BeìHnghafveU Algflora 1889, p. 39, t. 5, f. 1-3. — A. stipite brevissimo subtereti; rachide com- pressa, quam stipite crassiore,- lamina lanceolata, 125 cm. alta, la- titudine 15 cm. superante, vix decurrente, plus minus undulato- plicata, siccata nigra, opaca, rigida, subpergamea; costa angustio- re, circa 0,5 cm. lata, parum prominente, in sectione transversaii anguste elliptico-lineari, abruptius in alas abeunte; sporophyllis numerosissimis, fasciculatis, breviter petiolatis, linearibus, lineari- lanceolatis, basì cuneatis, apice rotundatis vel lineari-spathulatis, longioribus, deraum subcoriaceis, fere tota superficie soro vestitis. Hab. in regione sublitorali ad a Beringòn )) fretus Behringiani (Exped. Vega). 105. Alarla laticosta Kjellm. Om Beringhafvets Algflora 1889, p. 40, t. 6, f. 1-3. — A. stipite brevissimo, subtereti; rachide com- pressa, quam stipite crassiore, demum longiore, muriculata; la- mina 1 m. 50 cm. longa, 10 cm. lata, anguste lanceolata, decurrente, undulato-plicata, crispata, membranacea, siccata nigrescente, opaca; costa lata, latitudine saltem 1,5 cm, vix prominente, ancipite, fere in alas sensim abeunte; sporophyllis numerosissimis, fasciculatis, lineari-spathulatis vel linearibus basi cuneatis, apice rotundatis, circ. 10 cm. longis, 1-1,5 cm. latis, membranaceis, crispatis; soro....? Hab. ad «Beringòn» fretus Behringiani (Exped. Vega). 106. Alarla praelonga Kjellm. Om BeringliafdeU Algflora 1889, p. 38, t. 4, f. 1-4. — A., stipite longiore, interdum pluripollicari, subtereti rachide complanata, deraum longiore, muriculata; lami- na pluripedali ad 4 metr. alta, 7 cm. lata, angustata, lineari, basini versum longe sensim attenuata, plana, fusco-brunnea, subpellucida, rigida; costa plus minus prominula, in sectione tranversali anci- piti vel elliptico-lineari, abruptius in alas abeunte; sporophyllis nu- merosissimis, fasciculatis, distincte petiolatis, 8 cm. longis, 1,5 cm. latis, lanceolato-oblongis vel elongato-obovatis, 8-10 cm. lon- gis, 1-2 cm. latis, planis, rigidiusculis; soro apicem sporophyl- 150 lorum suramum margineruque vix conspicuum sterilem relin- quente. Hab. in regione sublitorali ad aBeringon)) fretus Behringiani (Exped. Vega). 107. Alarla taenlata Kjellm. Om Beringhafvets Algflora 1889, pag. 36, t. 7, f. 1-3. — A, stipite brevissimo (2,5 cm.) tereti; rachide compressa, demum longiore (4 cm.) muriculata, abruptius in co- stam abeunte; lamina longiore (1,5 cm.) angustissima (4-5 cm. lata), lineari basim versus sensim longius cuneata, plana, siccata tenue membranacea, luteo-brunnea, pellucida; costa 4 mra, lata, promi- nente) in sectione transversali subelliptico-quadrangulari, angulis rotundatis, alas e sulco distincto emittente; sporophyllis distincte petiolatis, lineari-lanceolatis, minutis, 5 mm, longis, 5 ram. latis, crasse membranaceis; soro....? Hab. ad sabulam rejecta «Beringòn» fretus Behringiani (Exped. Vega). V. ANALIPUS Kjellm. Om Beringhafmis Algflora \SSd, p. 48*) {Chor- dariacece). — Radix filis brevibus, unicellularibus v. articulatis mo- nosiphoniis constituta; frons dimorpha; pars vegetativa dense de- composito-ramosa, ramis subteretibus vel compressis, solidis, arcte confertis, ssepe coalitis, stratum horizontaló fere crustseforme for- mantibus, duplici cellularum tela constituta, interiore valida, e cel- lulis endochromate parco cylindraceis, brevibus plus minus distin- cte longitudinaliter seriatis, exteriore latere superiore frondis va- lidiore e cellulis endochromate largiore subcubicis, verticaliter seriatis vel interdum stratum fere unicum formantibus contexta ; pars fertilis ramis basi nudis, verticaliter e parte vegetativa egre- dientibus, simplicibus, inferno solidis, superne fistulosis, levibus, fila peripherica, clavata, bi'eviora, endochroma condensatum foven- tia in stratum continuum stipata prsebentibus constante. Sporangia unilocularia globoso-ellipsoidea, filis periphericis basi insidentia. 108. Analipus fusiformis Kjellm. l. e. p. 49, t. 7, f. 6-12. — Cha- racteres generis. Hab. in regione litorali u Beringòn » fretus Behringiani (Exped. Vega). 109. Cystophyilum ? Hildebrandtii Grun. in Hedioigia 1889, p. 190. — *) Etym. ab analipos, basi nudus. 151 C. pianta mascula; ramis et foliis inferioribus ignotis; caule sub- tereti, tenui, ramis erecto-patentibus, dense ramulosis, saepe ad or- tum subretrofractis; ramulis (vel phyllodiis) teretibus ramosissirais inferne sublateraliter, superne subdichotome et fastigiatira ramu- losis, sursum in receptacuia mascula teretia a foliis vix diversa transeuntibus; vesiculis subellipticis, petiolo ipsis longiore suffultis, apice folio vel receptaculo multifido subfastigiato coronatis. Hah. ad uMeitli)) in oris somalensibus (J, M. Hildebrandt). — Species distinctissima, rami 4-6 cm. longi, vesiculae 2-2,5 mm. lon- goe, ramulo circiter 1 cm. longo coronatre. 110. Fucus evanescens Ag. Spec. I, p. 92. Forma limitatus Kjellm. Om Beringhafvets Alg fiora 1889, p. 34. — Fronde caulescente; segmentis tenuioribus submembra- naceis, subdivaricatis, infimis cuneato-linearibus, superioribus sub- linearibus, 3-5 mm. latis, costa parum prominente ; receptaculis distincte limitatis, subpetiolatis, vel simplicibus ovato-ellipsoideis vel semel furcatis, ramis plus minus longis, divaricatis, apice ro- tuadatis. Hab. in regione sublitorali ad «S. Lawrence Bay, Fort Cla- rence )) fretus Behringiani (Exped. Vega). Forma rudis Kjellm. /. e, Fucus vesiculosus Post, et Rupr. III. Alg. t. 30. — Fronde caulescente, segmentis inferioribus valide costatis cuneiformibus, superioribus coriaceis, costa plus minus pro- minente, 10-15 mm. latis, receptaculis maximis, inferne non limi- tatis, raro simplicibus, ambitu lineari-ellipticis, vulgo plus minus decomposito-furcatis, segmentis sublinearibus, scaphidiis raagnis. Hab. in regione litorali a Beringòn » fretus Behringiani (Exped. Vega). Forma macrocephalus Kjellm. l. a. — Fronde caulescente, seg- mentis linearibus, subcoriaceis, 5-6 mm. latis, costa parum promi- nente; receptaculis sublimitatis, magnis, 2,5-3,5 cm. longis, 1,5-2 cm. crassis, plus minus turgidis, vel simplicibus ellipsoideis vel se- mel furcatis cuneatis, ramis subcylindricis, apice rotundatis, sca- phidiis magnis. Hab. in regione litorali « Beringòn » fretus Behringiani (Exped. Vega). Forma cornutus Kjellm. l. e. — Segmentis inferioribus ad costas demum reductis, superioribus linearibus, subcoriaceis, angustis, 3-4 mm. latis, costa valida at parum prominente; receptaculis subli- mitatis, usque 4 cm. longis, 5-10 mm. crassis, turgidis, decompo- 152 sito-furcatis, rarais inferioribus subcylindricis, summis subcoria- ceis; scaphidiis raagnis. Hah. ad «Beringòn» fretus Behringiani (Exped. Vega). Forma contractus Kjellm. /. e: 5-10 cm. alta, fronde vix cau- lescente, subirregulariter furcata, segmentis subcoriaceis, infimis cuneato-linearibus, superioribus linearibus, 3-5 ram. latis, apicibus truncatis ; costa iaferne valida, prominente, superne evanescente ; receptaculis limitatis, complanatis, minoribus, ambitu ellipticis vel obcordatis; scaphidiis magnis. Hab. in regione litorali ad aS. Lawrence-òn » fretus Behringia- ni (Exped. Vega). Forma irregularis Kjellm. l. e. p. H5. — Circ. 15 cm. alta, fron- de crebre irregulariter dichotoma, segmentis plurimis ad costas va- lidas reductis, summis tantum alatis, angustis, obsolete costatis, api- cibus truncatis, receptaculis limitatis, ovatis, obovatis, oblongis vel obcordatis; scaphidiis minoribus. Hab. in regione litorali ad uBeringòn)) fretus Behringiani (Ex- ped. Vega). 111. Laminaria buliata Kjellm. Om Beringhafvets Algp.ora 1889, p. 46, t. 2, f. 5-9. — L. stipite longiore, levi, flexili, fusco-brun- neo, nitido, subcompresso, fere sequali, lacunis sat raagnis in or- bem regularem subcorticalera dispositis; lamina ovata, obovata, el- liptica vel late cordata, 1 metr. alta, 40 cm. lata, saturate luteo- brunnea, nitida, crassiuscula, mollissima, demura parce laciniata, buUis magnis, transversis, secundum utrumque marginera seriatis insigni, lacunis majoribus densis; soro partes confines laminae ve- tustee et hornotinae vestiente. ììab. in regione sublitorali ad aS. Lawrence Bay, S. Lawren- ce-òn)) fretus Behringiani (Exped. Vega). 112. Laminaria dentigera Kjellm. Om BeringhafmU Alg flora 1889, pag. 45, t. 2, f. 10-14, Hafgygia Bongardiana f. normalis a Aresch. Obs. phyc. IV, p. 5 ex parte. — L. stipite longiore, pe- dali et ultra, levi, flexili, a basi iacrassata sensim attenuato, apice subcompresso, lacunis rauciferis densis, raagnis, in orbem regula- rera subcorticalera dispositis; lamina sublanceolata, crassiuscula, plana, saturate brunnea vel fere picea, nitida, usque ad basim in lacinias latitudine valde dissimiìes decomposito-digitato-fissa, laci- niis latis, residuis brevibus laciniarum angustorum abjectorum qua- si dentatis: soro. .. .? 153 Hab. in regione sublitorali ad ((Beringòn» fretus Beliringiani (Ex pad. Vrga). 113. Sargassum Binderi Sonder, Var. ambiguum Grun. in Hedwigia 1889, p. 188. — Foliis ob- longis, obtusis, argute dentatis, conspicue sparsira glandulosis, ob- scure sordide fuscis, merabranaceis; vesiculis sphsRricis vel subob- longis, rauticis vel rariter subapiculatis; receptaculis longioribus, subpaniculato-cymosis, compressis, spinulosis. Hab. ad a Mombassa )) in oris somalensibus (J. M. Hildebrandt). 114. Sargassum Biserrula J. Ag. Var. hodeidense Grun. in lledioigia 1889, p. 190. — Foliis in- ferioribus lancGolato-oblongis, obtusis, sparsine glaridulosis, supe- rioribus cuneato-lineari-lanceolatis, obtusis vel acutis, biseriatini glandulosis, omnibus acute dentatis, costatis, fuscis, subineinbrana- ceis, vesiculis sphaericis vel suboblongis, muticis vel breviter api- culatis, petiolo plerumque compresso suffultis; receptaculis andrò- gynis breviter subfastigiato-ramosis, argute spinulosis, compressis. Hab. ad «Hodeida» in mari rubro (J. M. Hildebrandt). 115. Sargassum Boveanum J. Ag. Var. somalense Grun. in Hedwigia 1889, p. 189 (absque no- mine). — Ramis subcompressis vel teretibus; foliis anguste linea- ribus vel lineari-lanceolatis, integerrimis, obscure vel nigro-fuscis, rigidulis; vesiculis obovatis, muticis vel apiculatis; receptaculis an- drogynis?, raasculis cylindraceis inermibus, furcato-ramosis, sub- paniculatis. Hab. ad «Hodeida et Lasgori)) in oris somalensibus (J. M. Hildebrandt). IIG. Sargassum Hildebrandtii Grun. in Hedwigia 1889, p. 188. — S. caule ramis compressis, levibus, ramulis longis, erecto-patenti- bus, iterum ramulosis; foliis inferioribus lineari, lanceolatis, remote dentatis, costatis, superioribus anguste lineari-lanceolatis, integer- rimis vel remote denticulatis, nervo tenuissimo ante apicem eva- nescente percursis, omnibus biseriatim glandulosis, submembrana- ceis, obscure olivaceo-fuscescentibus vel subnigrescentibus; vesi- culis subsphaericis vel oblongis, muticis vel apiculatis, petiolo pa- rum compresso ipsis gequali vel longiore suffultis ; receptaculis cy- lindraceis, inermibus, furcato-ramosis, cymosis vel deraum subra- cemosi s. Hab. ad « Scara, Lasgori, Hodeida)) in mari rubro (J. M. Hil- debrandt). — Pianta ad 40 cm. longa. Rami primarii deorsum 154 usque ad 2 mm. Iati, Rami ad 20 cm. longi, folla inferiora ad 4 min, lata et ad 8 cm. longa. Folla superiora 1-2 mm. lata et ad 4 cm. longa. VesiculEe aéreag 1,5-3,5 mm. latse, 2-4,5 mm, longse. Racemi receptaculorum usque ad 7 mm. longi. 117. Sargassam ilicifolium Turn. Var. lasgoriense Grun. in Hedioigia 1889, p. 190. — Foliis e basi cuneata late ovato-oblongis obtusis, dentatis, nervo ante apicem evanescente costatis, dentatis, sparsim glandnlosis, fuscis, rigidulis; vesiculis sphaericis muticis vel rariter minute biauricu- latis, petiolo sursum complanato suffultis,- receptaculis androgynis subcompressis, minute spinulosis, subpaniculatis. Hab, ad uLasgorin in oris somalensibus (J. M. Hildebrandt). IIS. Sargassum latifolium Ag. Var. zanzibaricum Grun. in Hedioigia 1889, p. 189. — Caule plano, ancipite, levissirao, foliis late lanceolatis, remote dentatis vel subintegerrimis, nervo ante apicem evanescente percursis, re- mote et minutissime punctatis, rigidis, fusco-nigrescentibus; vesi- culis sphaericis vel junioribus parum oblongis, muticis, petiolo sub- curvato sursum parum dilatato suffultis; receptaculis minutis, le- vibus, dichotomis, cymosis. Hab. ad « Scara )> in oris somalensibus (J. M. Hildebrandt). — Caulis usque ad 3 mm. latus, folia usque ad 16 mm. lata, ad G cm. longa. Vesiculae aéreos ad 5 mm. crassae. 119. Sargassum lendigerum J. Ag. Var. mombassaènse Grun. in Hedioigia 1889, p. 189. — Ra- mis levibus vel parco muriculatis; foliis e basi cuneata lineari- oblongis, obtusis vel obtusiusculis, plerumque undulatis, denticulatis, dentatis vel integerrimis, basiu versus lune inde spinulosis, parce et minute glandulosis, obscure sordide fuscis, rigidulis,- vesiculis sphsericis, muticis, Iiinc inde suboblongis et breviter apiculatis, pe- tiolo ipsis breviore vel longiore, teretiusculo vel compresso sufful- tis; receptaculis androgynis subcyraosis, levibus vel parce et per- minute spinulosis. Hab. ad a Morabassa, Zanzibar» (J. M. Hildebrandt). 120. Sargassum Vaysierianum Mont. Var. scaraènse Grun. in Hedioigia 1889, p. 189. — Foliis par- vis, inferioribus cuneato-oblongis obtusis, costatis, denticulatis, bi- seriatira glandulosis, superioribus anguste lineari-lanceolatis, acutis tenuissime costatis vel ecostatis, biseriatim glandulosis, omnibus nigro-fnscis, rigidulis; vesiculis minutis, sphagricis vel parum ob- 155 langis, obtusis, glandulosis; receptaculis fiDemineis clavatis, subtri- quetris vel subcompressis, spinulosis, solitariis voi breviter race- mosis. Ilah. ad (( Scara » in oris soraalensibus (J. M. Hildebrandt). 121. Sargassum virgatum Ag. Forma erythraìum Grun. in ITedungia 1889, pag. 180. — Re- ceptaculis foemineis et raasculis niagis paniculatis, subloogioribus; foliis infiinis lanceolatis, acutiusculis. Hab. in mari rubro (J. M. Hildebrandt). Chlorophyceae (excl. Zygnem., Desmid., Charac). 122. Cladophora kelanensis Grun. in Schum. et Hollr. Flora con Kaiser Wilhebns Land 1889, p. 2 (aomen). Hai), ad aKelana)) (Kaernbach). 123. Monostroma crassiusculum Kjellra. Om Beringhafveis Algfio- ra 1889, p. 53, t. 7, f. 13-15. — M. fronde circ. 1-2 cm. alta, callo radicali aduata, initio vesicam ovoideam constituente, deinde plus minus expansa, parce laciniata, margine plano, lacerato, flac- cida, lubrica, dilute luteo-viridi ; parte monostromatica 20 a. cras- sa, cellulas in sectione transversali frondis lumina cellularia ho- rizontaliter rectangularia (8-9 s 10-30) angulis plus minus rotun- datis, 8-10 ij.. alta praebentibus; cblorophoris validis; zoogonidan- giis 12-15 [J.. diam. Eab. ad al gas litorales e. gr. Rhodomelam Lari ce m et Halosaccium firmum, ad (( Beringon )) fretus Behringiani (Ex- ped. Vega). — Monostromali 'Greviliei (Thur.) Wittr. proximum. 124. Phycopeltis arundinacea (Mont.) De-Toni St/ll. Algar. I, p. 15. Var. kelanensis Grun. in Schum. et Hollr. Flora von Kaiser Wilhelms Land 1889, pag. 1. — Cellulis minoribus et breviori- bus, 6-9=^4-5. Hab. ad folla Heritierse litoralis pr. ((Kelana» (Kaern- bach). VI. PHYTOPHYSA Weber van Bosse. — Éludes sur des Algues de PArchip. Malaisien li, 1890, p. 185 {Pliyllosipkonacecc), — Thal- lus vesiculam chlorophylligeram in parenchymate P i lea3 formans et gallam clausam efficiens. Vesicula membrana crassa cincta, du- rante stadio vegetativo protoplasma reticulatum continens. .'Vnte evolutionem sporarura Inter membranam et protoplasma reticula- 156 tum stratum crassum protoplasmatis formatur cujus divisione spo- rse minutse, ovales, perplurimae oriuntur. Dein in centro vesiculas cavitas apparet, sacculo cellularum pareQchjmatosarurn circumda- ta, ipsa verisimiliter protoplasmatis residuo repleta. Sporae mem- brana rupta liberatfe per fissuram plantse nutricis exeuntes. Obs. Verisimiliter substantia viscosa, aquara veheraenter attra- hens, inter sporas formata, magni momenti est in ejaculatione sporarum. 125. Phytophysa Treubii Weber van Bosso L e. p. 186, t. XXIV- XXVI. — P. vesiculis usque ad 2,5 rara, diam., sporis vulgo 8.5 ^ 3,6 a. Hab. in omnibus partibus plaotie, plerumque in caule, petiolis et gen)mis Pileae (oreophilaa affinis), in silva ad aTjibodasn prope (( Buitenzorg)) insulse Javse (Treub). 126. Trentepohlia Bossei De Wild. Trentep. Incl. Nèerland. 1890, p. 134, t. 2, f. 4-13. — T. strato tenui, subtomentoso, sicco vi- rescente vel lutescente; fìlamentis ramosis, cellulis vegetativis cy- lindraceis, 9-12 a. latis, 2-3-plo longioribus, membrana fusca, te- nui; zoogonidangiis terminalibus, globoso-ellipticis, solitariis circ. 26 u.. latis, e cellula subzoogonidangiali circ. 16 u.. lat. sustentis. Hab. in cortice arborum (Palmarum) ad (( Celebes, Luwu » (D"^ A. Weber van Bosse). — Primo obtutu prò Trentepohlia diffusa D. W. (Cfr. De-Toni Syll. Mg. I, p. 240) facile sumenda. A. T. Kurzii (Zeli.) De-Toni /. e. p. 240 et zoogonidaugiis terminali- bus, paucis (non lateralibus, creberrimis, passim sessilibus) impri- mis distinguitur. A T. diffusa De Wild, differt autem colore brun- neo raembranae celliilaris et latitudine zoogonidangiorum. 127. Trentepohlia luteo-fusca De Wild. Trentep. Ind. Nèerland. 1890, p. 135, t. 2, f. 14-16, — T. csespitulis rigidiusculis, lanoso- crispatis, siccitate aurantiacis ; fìlamentis deorsum patenter, sursum erecto-ramosis, filamentorum cellulis cylindraceis, 9-14 y.. latis, filamentorum decumbentium subirregularibus, 2-4-plo longioribus; membrana crassa fusca; zoogonidangiis terminalibus, ovalibus, plus minus apice rostratis. Hab. ad saxa in insula Sumatra ad uFort de Kock» (D."* A. Weber van Bosse). 128. Trentepohlia procumbens De Wild. Trentep. Ind. Nèerland. 1890, p. 137, t. 3, f. 4-5» — T. stratis decumbentibus, rufis, maculsefor- mibus, parvis; fìlamentis torulosis, irregulariter ramosis, cellulis 157 vegetativis globoso-ellipticis, 9-12 u.. latis, diametro sequalibus ra- rius duplo longioribus, membrana fusca prteditis; zoogonidaiigiis terminalibus, rotundatis, 14-17 y.. latis. Ilab. in cortice Melale ucae leucodeiidri ad a Builenzorg )> Javaì (0."=" A. Weber van Bosse). — a Trentepohlku tenui (Zeli.) De-Toni SylL I, p. 241, saltera e diagnosi, simillima)). 129. Trentepohlia spongophila Weber van Bosse Etudea sur des Algues de V Archip. \,alaisien 1, 1890, p. 84, t. XIV, f. 1-2. — T. spongophila, cellulis vegetativis longis, plerumque 9 cs 5,5-7, (una etiam usque ad 85 u. longa observata) postea sese dividen- tibus et cellulis generativis prope isodiaraetricis fila formans circa acos spongise thallum cohferentem constituens sive in spongiam ra- raificans; ramificatione irregulari; contentu viridi, chlorophoro ma- gno, membranse imposito, nucleo singulo; propagatione zoogonidiis biciliatis sive gametis'? sive cellulis liquidificatione membrana^ ex- ternffi liberatis; copulatione adhuc nondum observata. Hab. ad Ephydatiam fluv iati lem (spongiam aqua) dulcis incolam) in lacu (( Manindjau » in insula Sumatra (Weber van Bosse). — «Ob chlorophorum magaum singulum (et etiam ob sta- tionem aquaticam) milii videtur a Treniepohliis geuuinis recedere et aptius in genere Gongrosira sensu Lagerheimii emendato (ut in mea Sylloge Algarum 1, p. 253) militare. U. T. )). DesmidiacesB 130. Arthrodesmus Incus (Bréb.) Hass., De-Toni SylL Algar. I, pag. 1057. Var. sinuosus Boerg. Desm. Brasil. 1890, p. 48, t. 4, 1". 40. — Forma major, apice semicellularum medio recto truncato, in uti'o- que latore sinu rotundato instructo. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasilise (Glaziou). — Long. s. acuì. 40 [).., long. e. acuì. 72 y., lat. e. acuì. 86 a., lat. isthm. 14 y.., crass. 43 a, 131. Closterium biclavatum Boerg. Desm. Brasil. 1890, p. 935, t. 2, f. 9. — C. mediocre, valde elongatum, 380 a 6,5, fere a3qualiter cras- sum, leviter curvatura, apicibus auctis 8 a. latis, truncatis, rotun- datis; merabrana fuscescente, glabra; cellula striis transversali- bus in 3 (rare 2 aut 4) partes divisa. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasilise (Glaziou). 132. Closterium calosporum Wittr., De-Toni Syll. Algar, I, p. 842. Var. braslliense Boerg. Desm, Brasil. 1890, p. 934, t. 2, f. 5. 158 — Forma cellulae eloiigata, 160 :s 11, ad apicem versus sensim at- tenuata; membrana non striata; zygotis oblonge rotundatis, pro- cessibus acutis praeditis, cum acuì. 43 ^ 32. Haò. ili paludibus e S. Paulo Brasiliae (Glaziou). 133. Closterium Cornu Ehr., De-Toni Sijll. Algar. I, p. 835. Var. brasiliense Boerges. Desm. Bramii, p. 935, t. 2, f. 8. — Cellulis medio non tumidis, 156 ;= 6, ad apicem tantum levitar atte- nuatis, apicibus late truncatis, rotundatis iiistructis; zygotis 43 :ì 32. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasilise (Glaziou). 134. Cosmarium bipunctatum Boerg. Desm. Brasil. 1890, pag. 945, t. 4, fig. 33. — Parvum, 11,7 i).. crassum, fere tam latum quam longum, 20 :ì 19, medio profunde constrictum, sinu lineari angusto, isthrno 7 a. lato; semicellulis trapezicis, margine crenato, lateri- bus convexis, apice truncato, circiter 6-crenato, intra marginem duobus ordinibus granulorum ad basin magis irregularibus, medio granulis duobus prteditis; a vertice visis oblonge ellipticis, in utro- que latere tumore minore, intra marginem seriebus granulorum ornatis, medio levibus, a latere visis fere circularibus; nucleis amj- laceis singulis. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasilife (Glaziou). — C. striatimi Boldt, C. substìHatum Nordst., C. damcum Boerg. proxima esse videntur, sed C. bipunctatum ab iis inter alia differt margine sub apice nulla incisura instructo, dispositione granulorum alio modo ordinata. Cfr. etiam E. ccelatum Gay et C. haaboliense Wille et C. criiciaturn Bréb. 135. Cosmarium lobatum Boerg. Desm. Brasil. 1890, p. 947, t. 4, f. 38. — Mediocre, 32 a. crassum, tertia parte longius quam la- tius, 57^:40, medio constrictum, sinu ampliato, isthrno 16 a. lato; semicellulis oblonge circularibus, margine in utroque latere den- tibus minoribus instructo; a vertice visis fere circularibus, apici- bus dentibus ornatis; a latere circularibus; massa clilorophyllacea lobata et nucleo amylaceo centrali; membrana glabra. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasiliae (Glaziou). — Portasse forma cosmariana Staurastri brevispini habenda sit. 136. Cosmarium obsoletum Hantzsch, De-Toni Syll. Algar. 1, p. 974. Subs]). maximum Boerg. Desm. Brasil. 1890, p. 947, t. 4, f. 37. — 70 [j.. crassum, typo duplo majus, 135 s 124, profundissime con- strictum, sinu lineari angusto, in exteriore parte ampliato, isthmo 23 U: Iato; angulis inferioribus aculeis minoribus acutis praedi- tis; membrana leviter punctat^. I 159 Hab. in paludibus e S. Paulo Brasili^e (Glaziou). — Ut videtur massa eh lorophj'llacea bipartita et nuclei amylacei bini sunt. i;:!7. Cosmarium braslliense (Wille) Nordst. Freshio. N. Zeal. p. 51, De-Toni Sijll. Algar. I, pag. 1039. Subsp. ordinatum Boerg. Desvi. Brasil. 1890, p. 945, t. 4, f. 32. — Parvum, 16 u.. crassum, panilo longius quam latius, 26 s 24, me- dio profunde constrictum, sinu amplificato isthmo 9 w. lato; se- micellulis semicircularibus, angulis inferioribus subrectis, superio- ribus late rotundatis, margine undulato intra marginem ordinibus transversalibus verrucarum bipartitarum instructis, ad basiu levi- bus; semicellulis a vertice visis ellipticis, intra marginem ordini- bus granulorum pr^editis, medio levibus, a latere depresse circu- laribu s. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasiiias (Glaziou). — Portasse haec forma propria species habenda sit. 138. Cosmarium Paulense Boerg. Desm. BrasiL 1890, p. 944, t. 4, f. 30. — C. parvum, 17 a. crassum, paullo longius quam latius, 28 t; 26, medio profunde constrictum, sinu lineari angusto, isthmo 9 u.. lato; semicellulis trapezicis, lateribus convexis, apice truncato, mar- gine crenato-dentato, sub apice sinu majore ornato; intra margi- nem ordinibus verrucarum obtusarum tripartitarum, centro dupli- cibus seriebus transversis aculeorum (saepe bipartitorum) et infra eos serie granulorum 3 mitiorum munitis; semicellulis a vertice visis ellipticis, in medio utroque latere aculeis ternis, intra marginem verrucis in series dispositis ornatis, centro nullis, a latere fere cir- cularibus; nucleis amylaceis binis. Hab, in paludibus e S. Paulo Hrasilife (Glaziou). — C. subco- sia(u7n Nordst. Desm. Hai. p. 37, t. 12, f. 13, huic formai proxi- raum esse videtur, differt autem a C. subcostalo in primis, quod media pars semicellularum granulis paucioribus, margo sub apice incisura ornantur, prajterea quod s. a vertice visa3 medio nudse sunt, denique raagnitudiiio minore. 139. Cosmarium pentaclìondrum Boerg. Desm. Brasil. 1890, p. 944, t. 4, f. 31. — C. parvum, 14 a. crassum, circiter quarta parte lon- gius quam latius, 26 ;; 19, medio modico constrictum, sinu liiioari angusto, isthmo 9 a. lato; semicellulis fere semicircularibus, mar- gine dentato-undu'lato, 8 undis, undis ad sinum bidentatis, intra marginem serie granulorum, medio granulis 5 majoribus ornatis, a vertice visis ellipticis, intra marginem seriebus (circa 0) transversis prseditis, a latere fere circularibus, 160 Mah. ili paliidibus o S. Paulo lìrasilia} (Glaziou). HO. Cosmarìum polymorphum Nordst., Do -Toni Syll. Algar. I, p. 997. Subsp. Paulense Bocrg. Besm, Bramii. 1890, pag. 94;j, t. 4, iig. 28. — Mediocre, 18 y.. crassum, paullo longius quatn latius, 56s;48, medio profunde constrictiim, sinu lineari angusto, isthmo 13 u.. lato; semicellulis semicircularibus, margine crenato, latori- bus convexis, apice truncato, intra margiaem supra basiin duabus verrucis (medio maxiinis) numero 5-G in duobus ordinibus dispo- sitis, in lateribus ad marginem granulis minoribus praeditis; a ver- tice visis late ellipticis, medio in utroque latore tumoribus 5 mu- nitis, intra marginem centro levibus, ad marginem uno ordine ver- rucarum praìditis, apicibus granulatisi a latore visis fere circula- ribus, membrana crassa, centro semicellularum ovidenter punctata; nucleis amylaceis binis. llab. in paludibus e S. Paulo Brasilise (Glaziou). in. Cosmarium Warmingii lioerg. Desm. Brasil. 1890, p. 9 io, t. 4, i". ol. — C. parvnni, 17 y.. crassum, tertia parte longius quam la- tius, 38:^27, medio profunde constrictum, sinu lineari angusto, in exteriorem parteni ampliato, isthmo 0,5 u.. lato; semicellulis sub- bexagoniis, angulis dentibus minutis, apice truncato, intra margi- nem sub apice duobus scrobiculis, medio granulis binis et in an- gulis ad basim aculeis praditis; a vertice visis oblonge ellipticis, medio in utroque latore duabus verrucis obtusis, apicibus trunca- tis, angulis dentibus nìunitis; a latere f(3re circularibus, superne utrinque depressionibus membranfie instructis ; nucleis amylaceis ut videtur singulis. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasilia} (Glaziou). 1-12. Docidium Baculum Hrèb., De-Toni Syll. Algar. 1, p. 872. Var. hexagonum Boerg. Desm. Brasil. 1890, p. 933, t. 2, f. 2. — Semicellulis a basi visis late 0-plicatis, a vertice circularibus ; massa chloropiiyllacea non visa. Hab. in paludibus e 8. Paulo Brasiliie (Glaziou). — Long. 280 [1., lat. apic. 15 [).., lat. tum. bas. 22 a. Tantum una cellula a l)oer- geson visa est; isthraus circularisne an hexagonus sit, nescit auctoi'. 113. Euastrum ansatum Ralfs, De-Toni Syll. Algar. 1, p. 1090. Var. turgidum Boerg. Desm. Bras. 1890, pag. 938, t. 3, f. 15. — Forma crassior et magis turgida; semicellulis ad basin lateri- bus prope subrectis, ad apicem versus modo paullum attenuatis in- tra marginem in lateribus 3, supra isthmum 1 elevationibus ui- 161 striictis, a verticu visis oblouge-fotiindaiis, in ulroque lateru turno- ribus iiiajoribus instructis ; nieuibraiia puiictata. Hab. in paludibus S. Paulo Brasilia^ (Glaziou). — Forma ma- jus Boerg. /. e. Long. 87 a., lat. 40 a,, lat. isthm. 12 y.., crass. 30 a. — Forma minus Boerg. /. e. Long. 60 a., lat. 28 y.., lat. isthm. 8 a. 144. Euastrum bidentatum Naeg. Einz. Alg. p. 122, t. VII, D, f. 1. Forma brasiliense l>oorg. Desm. Brasil. 1890, pag. 940, t. :>, f. 21. — Forma medio seinicellularum tumoribus 3, ad niarginem serie granulorum instructa. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasilise (Glaziou). — Dimens. 37 s 22, lat. isthmi 6 ;-'.., crass. 12 u.. 145. Euastrum bicornutum Boerg. Desm, Brasil. 1890, p. 941, t. 4, f. 26. — E. submediocre, 21 y.. crassum, fere tertia parte longius quam latius, 47^:^30, profunde constrictum, sinu lineari angusto, isthmo 6 u. lato; semicellulis oblonge semicircularibus, medio tu- more rotundato, margine crenulato-uiidulato, apice incisura majo- re bilobulato, angulis interioribus cornibus robustis rontudatis pra)- ditis; a vertice visis late ellipticis, medio in utroque latere tumo- re raajori rotundato ornatis; membrana crassa et leviter punctata. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasilia? (Glaziou). 146. Euastrum crassangulatum P.oorg. Desm. Brasil. 1890, p. 942, t. 3, f. 25. — E. parvum, 13 a. crassum, tertia parte longius quam latius, 27^18, medio profunde constrictum, sinu lineari, angusto, isthmo 5 a. lato; semicellulis subquadratis, medio tumore raajore, in angulis tumoribus minoribus pra3ditis, angulis rotundatis, lateri- bus in inferiore parte subrectis, in superiore parte et medio api- cis sinu rotundato instructis; membrana in angulis incrassata; a vertice visis ellipticis, medio in utroque latere tumore humili, ro- tundato ornatis. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasili-ae (Glaziou). — Hfec spe- cies cum E. binale Ralfs et E. Meneghina Bréb. comparanda sit. 1 17. Euastrum denticulatum (Kirchn.) Gay, De-Toni Syll. Algar. I, pag. 1106. Var. stictum Boerg. Desm. Brasil. 1890, p. 939, t. 3, f. 18. — Forma major, 17 y.. crassa, 39^.-28, isthmo 8 y.. lato, semicellulis lateribus biundulatis, lobo polari incisura lata profunde constricto; utraque parte lobi polaris intra marginem medio tumoribus gra- iiulatis ornata; a vertice visis ellipticis, a latere oblonge ovatis, supra tumorem centralem in utroque latere elevatione praìditis. U 162 Ilab. in paludibus e S. Paulo Brasiline (Glaziou). — Cfr. E. den- ficulatuni Gay var. elongaium Nordst. et E. sp. Nordst. Freshw. Algse of New Zeal. and Austr. p. 33 et 79, t. 3, f. 9, 10, 11. 148. Euastrum Giazìovii Boerg. Desm. Brasil. 1890, pag. 941, t. ;>, f. 23. — E. mediocre, 21 y.. crassum duplo, longius quam latius, 55 a 35, medio profunde constrictum, sinu lineari angusto, isthmo 6,5 [j., lato; semicellulis prope quadratis, supra basin medio tumore mi- nore et duobus scrobiculis, supra quos in lobo polari duo aculei breves extant, prope marginem ad basin grauulis paucis praeditis trilobis, lobo polari brevi, dilatato, sinu rotundato a lobis laterali- bus discreto, profunde bilobulato, apice rotundato, angulis interio- ribus cornibus robustis, rotundatis, exterioribus spinis majoribus acutis et infra eos spinis minoribus instrucfcis; angulo superiori lobi lateralis duabus spinis acutis ornato, medio sinu minore ab angulo inferiore, una spina munito, discreto,- semicellulis a vertice vìsis ellipticis, in utroque latere tumore prseditis, a latere oblonge ova- tis, supra tumorem centralem spinis acutis ornatis. Hab. in paludibus e S. Paulo Hrasilise (Glaziou). — ■ E. Nord- stediianum Wolle et E. spinosum (Ralfs) Wolle liuic formse pro- xima esse videntur. 149. Euastrum incudiforme Boerg. Desm. Brasil. 1890, p. 940, t. 3, f. 22. — E. mediocre, 24 a. crassum, fere tertia parte longius quam latius, 55 ^ 39, medio profunde constrictum, sinu lineari angusto, isthmo 7,5 a. lato; semicellulis subquadratis, medio supra basin tu- more majore granulato et supra hunc duobus scrobiculis, ad mar- ginem supra sinum aculeis minoribus prseditis, quinquelobis, lobo polari brevi, superne dilatato, bilobulato incisura minore, lobulis apice truncato, angulis interioribus aculeis minoribus, exterioribus minoribus, media elevatione granulata instructis; lobo polari sinu majore ampio discreto a lobis lateralibus, qui sinu minore rotun- dato in duos lobulos, spinis numero 2-3 ornatos, dividuntur; so- micellulis a vertice visis ellipticis, medio in utroque latere tumore praeditis, a latere oblonge ovatis. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasili;e (Glaziou). — E. ab- rupto var. evoluto Nordst, proximum. 150. Euastrum oculatum Boerg. Desm. Brasil. 1890, p. 941, t. 3, f. 2t. — E, mediocre, 1.2 u.. crassum, circiter duplo longius quam latius, 56^:32, medio profunde constrictum, sinu lineari angusto, isthmo 8 a. lato; semicellulis trapezicis, supra basin centro tumore majore, levi et lobuui polarem versus scrobiculis duobus minoribus instructis, I 163 ad raarginem supra isthinutn granulis minoribus praeditis ; semicel- lulis leviter trilobis, lobo polari elongato, sinu longe rotundato a lobis lateralibus discreto, bilobulato iiicisiira majore, apice truiica- to, augiilis exterioribus spinis acutis, majoribus iustructis; lobis lateralibus spinis brevioribus praìditis; a vertice visis late ellipti- cis, medio in iitroque latore tumore minore rotundato praeditis; a latore oblonge ovatis, supra tuinorem centralera elevatione lata ornatis. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasilise (Glaziou). — E. pulchel- limi Bréb. huic forraae proximum esse videtur. 151. Euastrum Paulense Boerg. Dewi. Bvasil. 1890, p. 938, t. 3, f. 17. — E. parvum, 44^:32, panilo longius quam latius, 20 a. crassum, medio profunde constrictum, sinu lineari angusto, istlim.o 9 a. lato; semicellulis semicircularibus, trilobatis, lobo polari incisura brevi lataque instructo, bilobulato, sinu majore a lobis lateralibus di- screto, lobulis in margine dentibus munitis; lobis lateralibus biun- dulatis, dentibus in margine munitis intra marginem series granu- lorum, medio tumore majore; a vertice visis ellipticis, a latore ro- tunde ovatis. Hab. in paludibus e S, Paulo Brasilise (Glaziou). 152. Euastrum pìctum Boerg. Desm. Bmsil. 1890, p. 939, t, 3, f. 19. — E. mediocre, 27 v,. crassum, duplo longius quam latius, 72 ìj 43, medio profunde constrictum, sinu lineari angusto, isthmo 11 y.. lato ; semicellulis subquadratis, trilobis, in centro tumore granulis ornato, prope marginem tumoribus minoribus (6) granulatis exstantibus, lobo polari brevi, superne dilatato, bilobulato, incisura lata instructo; lobis lateralibus biundulatis, undulis superioribus binis aculeis ma- joribus, inferioribus binis minoribus et singulis instructis; a ver- tice visis ellipticis, medio in utroque latere tumore granulato prae- ditis. Uab. in paludibus e S. Paulo Brasilise (Glaziou). 153. Euastrum trapezicum Boerg. Desm,. Brasil. 1890, p. 937, t. 3, f. 14. — E. submagnum, 31 u.. crassum, duplo longius quam latius, 94 s; 44, medio profunde constrictum, sinu lineari angusto, in ex- teriore parte ampliato, isthmo 13 a. lato; semicellulis trapezicis, angulis rotundatis, apice bilobulato incisura angusta, membrana glabra (nulla elevatione), evidenter punctata; semicellulis a verti- ce visis late ellipticis; a latere oblonge ovatis. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasilise (Glaziou). — E. ohesum Josh. Burmese Desm. p. 638, t. 23, f. 19-20 huic speciei proximum 164 esse videtur, differt autem ìniev alia forma cellul&e, magnitudine minore, membrana levitar granulata. 154. Euastrum trilobum Boerg. De^m. Bramii. 1890, p. 939, t. 3, f. 20. — E. mediocre, 31 y.. crassum, vix tertia parte longius quani latius, 78-59, medio profundissime constrictum, sinu lineari angusto in exteriore parte ampliato, isthmo 10 :j.. lato; semicellulis subqua- drato-rotundatis, supra basin centro tumore granulato, in utroque latere supra sinura elevatione acuta granulata, intra marginem acu- leis acutis instructis, trilobis, lobo polari brevi, superne dilatato, bilobulato, incisura ampia, lobulis apice rotunde truncatis in an- gulis interioribus et exterioribus spinis majoribus priì^ditis, sinu ampio discreto a lobis lateralibus qui spinis quaternis armati sunt; semicellulis a vertice visis oblonge ellipticis, medio in utroque la- tere tumore pra^ditis, a latere oblonge ovatis, supra tumorem cen- tralem ad apicem versus in utroque latere aculeis acutis munitis. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasilias (Glaziou). — Euaslero rostrato Ralfs affine. 155. Micrasterias hamata (Wolle) Roerg. Desm. Brasil. 1890, p. 936. Forma brasiliensis Boerg. / e. pag. 936, t. 2, f. 11. — Panilo major, 121 ^ 118, isthmo 13 a. lato, ad 29 y.. crassa, profundius di- visa, lobulis ordinis quartas quadridentatis, lobo polari margine api- cis sinuoso, dentibus munito ornato. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasiliae (Glaziou). 156 Micrasterias Jenneri Ralfs. De-Toni Syll. Algar. I, p. 1125. Forma brasiliensis Boerg. Desm. Brasil. 1890, pag. 937, t. 3, f. 13. — Lobis eraarginatis aut (lobis basalibus) incisura minore ornatis; membrana evidenter punctata, non verrucosa. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasilia? (Glaziou). — Long. 148 fjL., lat. 108 y.., lat. isthm. 24 u.., crass. 51 y.. Cfr. Lundell Desm. Suec. p. 11, tab. 1, f. 1. 157. Micrasterias simplex Boerg. Desm. Bras. 1890, p. 936, t. 2, f. 10. — M. parva, 24 y. crassa, fere duplo longior quam latior 59 - 35, medio constricta, isthmo 16,5 y. lato, sinu amplificato; semicellu- lis trilobis, lobo polari medio sinu latiore, angulis in acumina di- versa exeuntibus, incisura majore et rotuiidata a lobis lateralibus discreto; lobis lateralibus angulis superioribus spinis subversis mu* nitis, angulis interioribus late rotundatis, instructis; a vertice vi- sis ellipticis, apicibus acuti.-^, a latere oblougo-rotundatis. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasiliae (Glaziou). — Micraste- rias arcuata var. escpansa (Ball.) Nordst. proxima videtur, 165 158. Phymatodocis Nordstedtiana Wolle, De-Toni Syll. Algar. I, pag. 800. Forma minor Boerg. Desm. Brasil. 1890, p. 930 cum icone. — Cellula minori fere tam lata quam longa, 33=25-32, isthmo 16 [j.. lato, a vertice visa lateribus pauUo miaus concavis. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasilia? (Glaziou). — P. Nord- stedtiana Wolle [i. novizelandica Nordst. Fresino. Alg ce of Neiu Zeal. and Auslr. p. 24, t. 2, f. 1-2, De-Toni /. e. presenti forare proxima esse videtur. — Sinus in medio semicellularum, ut jam a Lofgren (Nordst. /. e. p. 24-25) in F. alternante oh%QY\'aii\xin est, in interiore parte amplificatus est, Series cellularum eviden- ter torta. 159. Staurastrum amoenum Hilse, De-Toni Syll. Algar. I, p. 1191. Var. brasiliense Boerg. Desm. Brasil. 1890, pag. 950, tab. 4, f. 44. — St. amoenum Hilse var. iumidiusculum Nordst. Fresino. Alg. of Neto Zeal. and Austr. p. 38, t. 4, f. 13 proximum esse vi- detur, sed forma hsec differt prsecipue angulis superioribus rotun- datis granulis minoribus prseditis; a vertice visa angulis rotunda- tis granulis in series ordinatis medio levi. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasilise (Glaziou). — Long. 45 a., lat. 19 y.., lat. istlim. 12 y.. Angulis interdum eloiigatis, forma liEec ad St. Donnellri Wolle Desìn. U. S. pag. 132, t. 52, fig. 20 accedit. 160. Staurastrum brachioprominens Boerg. Desm. Brasil. 1890, p. 952, t. 5, f. 52. — S. mediocre, duplo latius quam longius, 30^^72, medio profunde constrictum, sinu cuneate ampliato, isthmo 11 u. lato; duabus semicellulis triangularibus, margine ad basini undis rotundatis pra?dito, brachiis crenatis, dentatis, apice rotundato, 4- undulato, undulis spinis minoribus ornatis, brachiis in tria acu- mina exeuntibus; intra marginem ad basim duobus seriebus gra- nulorum in lateribus granulis paucis, sub apice serie granulorum (circa 7) instructis; a vertice visis elongate ellipticis, apicibus in brachia exeuntibus, intra marginem granulis ornatis, sed disposi- tione illorum non visa. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasiliae (Glaziou). — Staur. paradoxum Meyen var. fusiforme. Boldt huic speciei proxime accedit. 101. Staurastrum gracile Ralfs, De-Toni Syll. Algar. 1, p. 1209. Var. subventricosum Boerg. Desm. Brasil. 1890, p. 952, t. 5, f. 50. — Cellulis brevibus, 33 = 94, isthmo 11 fx. lato, brachiis lon- 160 gioribus, semicellulis ventre paullo inflato, a vertice visis apice spi- nis brevibus ornatis. Hab. in pakuiibus e S. Paulo Brasilioe (Glaziou). 1C2. Staurastrum Hystrix Ralfs, De-Toni SylL Algar. I, p. 1107. Var. polyspina Boerg. Dc.s?n. Bradi. 1890, p. 949, t. 4, f. 43. — Cellula fere tam longa quam lata h. e. 27 :ì 26, angulis subre- ctis, spinis brevibus acutis crebris niunitis, istiimo S n.. lato. Hai), in paludibus e vS. Paulo Brasilia; (Glaziou). 163. Staurastrum Paulense Boerg. Bewi. Bradi. 1890, p. 951, t. 5, f. 47. — S. quarta parte longius quam latius, 34 ::: 27, medio constri- ctum, sinu ampliato, istlimo 12 a. lato; semicellulis cuneate se- micircularibus, apice rotundato, margine crenato spinis brevibus munito, intra raarginem seriebus granulorum acutorum praeditis ; a vertice visis triangularibus rectis, angulis obtusis, intra margi- nem. angulis granulis in series ornatis, in interiore parte nullo or- dine, medio levibus. llah. in paludibus e S. Paulo Brasiliae (Glaziou). — St. Novcc- Semlice Wille et St. scabrum Brèb. buie speciei proxima esse videntur. 164. Staurastrum proboscideum (Bréb.) Arch., De-Toni Syll. Algar. I, p. 1215. Var. brasiliense Boerg. Desm. Brasil. 1890, p. 951, t. 5, f. 49. — Forma major, 39ì;70, isthmo 13 a. lato, brachiis longioribus ; semicellulis a vertice visis margine in lateribus medio levi, ad an- gulos versus undique 8 dentibus ornatis, intra marginera seriebus spinarum acutarum medio bifidarum prseditis. Ilab. in paludibus e S. Paulo Brasiliae (Glaziou). 1G5. Staurastrum quadranguiare Bréb., De-Toni Syllogc Algarum I. pag. 1199. Var. longispina Boerg. Desm. Bradi. 1S90, p. 954, t. 5, f. 55. — Forma triangularis, spinis longioribus munita, ad St. trifìduin Nordst. accedens. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasilia (Glaziou). — Long. e. spin, 25 a., lat. e. spin. 27 u.., lat. isthmi 10 u. Unam tantum cel- lulam vidit ci. Boergesen. 166. Staurastrum sagittiferum Boerg. Desm. Brasil. 1890, p. 950. — S. mediocre, paullo longius quam latius, medio profunde constri- ctum, sinu rotundato. ampliato; semicellulis oblonge rotundatis, spinis longissimis acutis snepe leviter curvatis munitis; a vertice visis triangularibus, lateribus biundulatis, angulis et undis spinis 167 longioribus ornatis, intra marginem spinis nullo ordine dispositis instructis. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasilias (Glaziou). — Lat. e. spin. 67 a., long. e. spin, 54 y., long. s. spin. 41 o.., lat. s. spin. o5 a., lat. isthm. 1.3 a. Cum .S7. setigevo Cleve coinparandum sit. I(i7. Staurastrum Sebaldii Reinsch, De-Toni S'/ll. Algar. I, p. 1220. Var. brasiliense BoGrg. Dcìsm. Brasi/. 1890, p. 952, t. 5, f. 51. — Seinicellulis apice rotundato, aculeis bi-tripartitis munito, bra- chiis deorsum versis, ad basini seriebus granulorunn praeditis; a ver- tice \isis margine medio levi, intra marginem ordiuibus aculeorum, a basi visis prope isthmum serie dupliciter interrupta granulorum pra^ditis. Hab. in paludibus e S. Paulo Brasiliae (Glaziou). — Long. 67 a., lat. 92 a., lat, isthm. 16 u. 108. Staurastrum serrìforme Boerg. Desìn. BrasiL 1800, p. 950, t. 4, f, 45. — S. mediocre, tertia parte longius quam latius, 49 ì; 36, medio levissime constrictum, sinu ampio ; seraicellulis quadrate ro- tundatis, angulis inferioribus subrectis, superioribus late rotunda- tis, margine crenato-rotundato aculeis brevibus plus minus eviden- ter in series 8 ordinatis, ad apicem in 4 series concurrentibus or- nato ; a vertice visis circularibus, in margine 8 fasciis aculeorum, intra marginem 4 prieditis, ihter eas levibus; isthmo circulari, 23 IJ.. lato, Hab. in paludibus e S. Paulo Brasiliae (Glaziou). — *S7. r/iab- dopkoriiìn Nordst. proximum est. 169. Staurastrum stellatum Boerg. Desm. BrasiL 1890, p, 953, t. 5, f. 53, — S, mediocre, panilo longius quam|latius, 41 a. longum, cum acuì. 54 u.. latum, medio modico constrictum, sinu cuneato-ara- pliato, isthmo 17 a. lato; semicellulis triangularibus, ad basin ven- tricosis, serie spinarum acutarum, numero 10, prceditis, apice trun- cato aculeis 6 bi (tri) partitis munito, angulis in bracliia longa in duo (raro tria) acuminaexeuntia productis ; a vertice visis penta- goniis, intra marginem aculeis furcalis numero 5 ornatis, reliqua parte levi; a basi visis intra marginem serie spinarum 10 praulitis, Hab. in paludibus e S. Paulo Brasilia; (Glaziou). 170. Staurastrum trìfìdum Nordst. var. glabrum Lagerh , De-Toni StjlL Algar. I, p. 1159. Forma tortum Boerg. Besìn. BrasiL 1890, p. 954, t. 5, f. 56. — Cellulis spinis brevioribus instructis, a vertice visis angulis et aculeis leviter secus eamdem directionem versis. 168 Hab. in paludibus e S. Paulo Brasiliae (Glaziou). — Long. 28 a., lat. e. spin. 37 a,, lat. isthm, 1 1 a. 171. Staurastrum Warmingii Boerg. Desm. Brasil. 1890, pag. 953, t. 5, f. 54. — S. submagnum, panilo longius quam latius, incl. acuì. 65 c= 54, medio niodice constrictum, sinu amplificato, isthmo 21 a. lato; semicellulis oblonge rotundatis. angulis aculeis bi (tri) parti- tis munitis, apice truncato, medio levibus, intra marginem aculeis ornatis, centro glabris, aliter visis angulis medio duobus aculeis verticaliter dispositi», in utroque latere duobus miuoribus, apice duobus aculeis munitis; a vertice visis triangularibus angulis ob- tusis, aculeis numero 3 munitis, lateribus levibus, fere rectis in- structis, intra marginem angulis aculeis duobus ornatis, medio le- vibus. Hab. in paludibus 9 S. Paulo Brasiliae (Glaziou). — Cfr. Si. gemelliparum Nordst. Desm. Brasil. p. 2S0, t. 4, f. 54. Etiam Si. furcalum (Elirenb.) Bréb. cum specie hac comparandura sit. 172. Staurastrum zonatum Boerg. Be&m. Brasil. 1890, p. 951, t. 5, f. 48. — S. parvum, paullo longius quam latius, 32 ci 35, medio le- vissime constrictum, isthmo 9 y.. lato; semicellulis subquadratis, apice rotundato, angulis in brachia granulata plus rainus fracta, primo extroversa, deinde supina in 5 dentes exeuntibus, ad basin zona granulorum acutorum prseditis; a vertice visis pentagoniis, margine inter brachia glabro, rotundato, intra marginem granulis binis in orbem dispositis, reliqua parte nuda. Hab. in paludosis e S. Paulo Brasiliaj (Glaziou). — Hsec spe- cies fortasse forma granulata SL. inconspicui Nordst. habenda est. 173. Xanthidium cristatum Bréb., De-Toni Syll. Algar. I, p. 923. Var. truncatum F. L. Harv. in Bull. Torr. Boi. Club XVI, 1889, p. 186. — Semicellulis fere hemisphciericis, apice latioribus, apicibus truncatis, 4 paria spinarum gerentibus; sinu magis aperto. Hab. cum typo in rivulo, Maine Amer. bor. (F. L. Harvey). Cyanophyceae 174. Allogonium Wolieanum Hansg. Var. calcicoium Hansg. Ueb.neue Silssw. u. Meeresalgen 1890, p. 18. — Thallo pulvinato, molli, subtomentoso, griseo vel co3ru- lescenti-viridi, 4-5 mm. diam., sa3pe 1-2 cm. longo, ramis saccu- liformibus membrana; tegumentalis parum evolutis; cellulis vege- tativis typo minoribus. Hab. ad lapides calcareos in rivulis montanis in cataracta pr. ((Glissa)) circa u Spalato», etiam ad a Castelvecchio » Dalniatise (A. Hansgirg). 175. Aphanocapsa concharum Hansg. Ueb. neue Sussiv. u. Meere- salgen 1890, p. 19. — A. strato tenue membranaceo, sordido, cce- ruleo-viridi, difformi, mucoso; cellulis globosis ellipticisve, 1-1,5 a. latis, 1-2-plo longioribus, contentu pallide coeruleo- aut olivascen- ti-viridi, subtiliter granulato, membrana tenui, achroa donatis, ple- rumque dense coiiglomeratis et gelatina communi hyalina obvolutis. Hab. in mari adriatico ad chonchas Fateli se, My tili etc. nec non ad al gas majores e. gr. Peyssonelliam in mari adriatico ad ((Fola, Fasana et Rovigno)) Istrise (A. Hansgirg). 176. Aphanocapsa fonticola Hansg. Ueb. neue Sussw. u. Meeresal- gen 1890, p, 19. — A. strato obscure ^erugineo- vel atro-vire- scente, tenui, difformi, submucoso; cellulis globosis ellipticisve, 3- 3,5 [X. latis, fere sesqui longioribus, ante divisionem fere usque ad 2-plo longioribus, membrana tenui hyalina contentuque coeru- leo-viridi donatis, in gelatina communi conglomeratis. Hab. in fontibus rivulisque ad lapides per Bohemiam passim (A. Hansgirg). — Aphanocapsce virescenli (Hass.) Rabenh. proxima. 177. Chroococcus fusco-violaceus Hansg. Ueb. neue Silssic. u. Mee- resalgen 1890, p, 20. — C. strato sa^pe late expanso, tegmina membranacea, tenuia, bruuueo-violacea vel atro-brunnea, sublu- brica efficiente; cellulis subglobosis, ovatis vel breve clavatis, his vero rectis leniterve arcuatis, 3-5 u.. latis, 1-2-plo longioribus, con- tentir sordide brunneo-violascente, membrana tenui. Hab. ad lapides, ligna etc. in rivulis montanis Bohemite passim (A. Hansgirg). Var. cupreo-fuscus Hansg. /. e: cellulis 3-6 a. latis, contentu rufescenti-brunneo vel cupreo-fusco, ceterum ut in typo. Hab. cum specie. — Chroococco fusco-airo Kuetz. proximus. 178. Clastidium setigerum Kirchn. Var. rivulare Hansg. Ueb. neue Silssio. u. Meeresalgen 1890, p. 18, t. 1, f. 16. — Thallo brove filiformi, apice inferiori cras- siori adfixo ; filis per plura aggregatis, elongato-cylindraceis vel subconoideis, manifesto articulatis, e cellulis 2-4-8 raro ultra com- positis, dein 20-45 y.. longis, tegumento indistincto, hyalino gela- tinoso obvolutis, adparenter evaginatis, apice anteriori seta inar- ticulata, hyalina, tenui, recta, fragili praiditis, seta basi 0,5 a. cras- sa, tura filo breviori tum eo longiori; cellulis vegetativis 2-4 [x. 170 latls, iisque 2-plo longioribus, inetnbrana tenui contentuque siibtili- ter granulato, olivaceo-flavo-brunneolo, raro coerulescenti donatis. Hab. ad A 1 g a s varias e. gr. E n d o e 1 o n i u m r i v u 1 a r e nec non ad saxa in rivulo montano a « Strogniano)) pr. « Pipano », dein inter «Capo d'Istria» et uMuggia» Istrise, socia Chantransia cha- lybeà (A. flANSGiRG). 170. Leptochaete marina Hansg. Ueh. neue Sussra. u. Meercsalgcn ]890, p. 13, t. I, f. 10. — L. tliallo membranaceo, tenui, e brun- neo-flavo atro-brunneo; filis dense consociatis, raro singulis, apice inferiori cum vagina 1,5-2 raro 3-5 a., apice superiori 0,7-0,5 raro 1 a. latis, apice rotundatis, manifesto articulatis, sa^pe tantum 20-60 u.. longis, plus minus arcuatis ; cellulis vegetativis rarissime diametro sequilongip, plerumque brevioribus, contentu subtilissime granulato, subhomogeneo, dilute cceruleo-viridi, v. olivaceo-flavescente, vix v. non constrictis; cellulis terminalibus rotundatis, liaud in pilura hya- linum desinentibus; vagina plerumque arcta, haud distincte stra- tosa, deorsum flavo-aurea v. branneola, sursum subhyalina et mox evanescente. Hab. in mari adriatico ad lapides, socia saepe Lyngbyà dal- maiicd (Kuetz.) Hansg. circa «Pola, Fasana, Parenzo, Orsera, Pi- pano » Istrias, pr. «Spalato» Dalmati» (A. Hansgirg). — Adest etiam forma calotricoidea seu plectonematoidea (heterocystis nullis). Propagatio hormogoniis (synacynetis) 7-pluricellularibus rectis in- curvisve, circ. 0,7 >j.. latis et per cellulas chroococciformes circ. 2 IJ.. latas, globosas, stratum tenue, difforme efficientes filamenta Le- piochcBies vegetantibus. 180. Lyngbya kelanensis Grun. in Schum. et Holir. Flora von Kai- ser Willielms Land 1889, p. 1 (nomen). Hab. ad a Kelana » (Kaernbach). 181. Lyngbya (Oscillaria) longearticulata Hansg. Ueb. 7ieuc Sùssw. u. Meeresalgen 1890, p. 17, t. 1, f. 13. — L. strato laHe v. obscure cceruleo-viridi, panilo expaiiso, lubrico fìlamentis vagina delica- tissima, hyalina, arcta donatis, 1-1,5 a. latis, apice saspe rostrato- productis, rectis arcuatisve; cellulis diametro 2-3-plo longioribus, contentu coeruleo-virescente, subtiliter vel grosse granulato. Hab. in mari adriatico ad Melobesiam, L i t h oph y 1 1 ii in etc. pr. «Fola» et «Orsera)) Istrice (A. Hansgirg). 182. Lyngbya (Oscillarla) minuta Hansg. Ueb. neue Suss>n. u. Mee- resalgen 1800, p. 17, t. 1, fìg. 14. — L. filamentis tliallum mu- cosum, hyalinum, coeruleo-virescentem efficientibus, cum vaginis 171 aclirois, paullo manifestis 0,4-0,7 raro l a. latis, srepe apice ro- strato-productis, cellulis l-l'/o raro 2-plo longioribus quain latio- ribus, contentii dilute vel pallide co3ruleo-viridi. Jlab. in mari adriatico ad oras Istria? et Dalrnati;ì3 li. e. pr. uPola, Fasana, Orsera, Pareiizo, Spalato)) (A. Hansgirg). 1S3. Lyngbya semipiena (Ag.) J. kg. Var. minor Hansg. Ueb. neue Siissio. u. Meercsalgen 1890, p. 17. — Filaraentis cum vagina tantum 4-5 y.. latis, cellulis ante divisionem '/o-Vs' po^^ divisionem Vg-'/i longioribus quam latiori- bus, contentu olivaceo-flavo- vel olivaceo-coeruleo-viridi, subtiliter granulato, ceterum ut in typo. Hab. in mari adriatico pr. a Orsera, Isola et Piranon Istriae nec non ad «Salona et Spalato» Dalmati?e (A. Hansgirg). 184. Microcoieus cataractarum Hansg. Ueb. neue Sussiv. u. Mee- resalgen 1890, p. 15. — M. strato minutissimo, aliis algis insi- dens; filamentis rectis leniterve incurvis, 2-4 (raro 1 vel pluribus) intra vaginam gelatinosam comraunem, tenuissimam, hyalinara fa- sciculatim consociatis, fasciculis s?epe SchizotvicìS more raraosis; iilamentis singulis vagina propria tenui, arcta, hyalina donatis, cir- citer 2-2,5 a. latis, distincte articulatis; cellulis Y^-l longis quam latis, contentu dilute co3ruleo-viri(li, non vel vix granulato. Hab. in cataractis frigidis prope (cLaibach» ad Lemaneam fluviatilem et Inactidem, socia Oncobyrsà rivulari(A. Hansgirg). 185. Microcoleus hospita Hansg. Ueb. neue Siissiu. ic. Meeremlgen 1890, p. 15. — M. tliallo endophytico ; filamentis 2-8-lG, raro sin- gulis vel ultra 16 in fasciculos vagina gelatinosa communi, arcta, hyalina tenui cinctos congregatis, vagina propria 0,7-1-1,5 a. lata, saipe indistincte articulatis, ad apices siepius attenuatis, plerumque rostrato-productis ; cellulis vegetativis I-2Vo longioribus quam la- tioribus, contentu pallidissime coerulescenti-viridi, subtiliter gra- nulalo et fasciculis [6 filam. et ultra] 6-10 y.. latis. Hab. in mari adriatico in Rivularia atra ad u Pola, Fasa- na, Orsera et Pirano» Istriae; in aqua dulci in thallo Rivula- r i se r u f e s e e n t i s et R. h se m a t i t i s nec non L y n g b y a e e a r u m in Carniola ad « Franzdorf, Krainburg, Velder-Seo, Ossiacher-See pr. Villachn {k. Hansgirg). 180. Microcoleus polythrix Hansg. Ueb. neue Siissio. u. Meeresalgen 1800, t. 1, f. 11. — M. thallo membranaceo, flavo-brunneo, ple- rumque tenui, sublubrico; filamentis plerumque 2-6 raro ultra vel m solitariis, vagina commuti!, stratosa, crassiuscula, apice exsilieiiti- biis, vagina propria tenui, arcta, hyalina; cellulis 0,5-1 y.. latis, usque duplo longioribus, contenta pallide coeruleo-viridi, raro oliva- scenti-flavo, granulato, vagina communi cum 6 filamentis basi 6- 10 a. lata, intus fiavo-aurea, stratis externis subhyalinis, repetite subdichotome-ramosa. Hab. ad lapides, conchas (Patellas), algas (Melobe.sias) in ipso limite aestus in mari adriatico prope aPola, Fort Mussil, Fa- sana, Orsera, Parenzo» Istrise, sociis Calotrice scopulorum, Eii' topJtysali granulosa, Rivularià atra, etiara ad ((Spalato» Dal- matiaì (A. Hansgirg). — E sectione Schizothrix (Kuetz.) Hansg., Sdì. Cresioellii Harv. proxima, 187. Nodularia mainensis F. L. Harv. in Bull. Torr. Boi. Club XVI, 1889, p. 188. — N. trichomatibus elongatis, 33-38 a. latis, aeru- gineis, articulis brevibus 2-6 et ultra, plerumque 4-6 a. diametro, vagina distincta sed arcta; heterocystis compressis, ovalibas, au- rantiacis, levibus vel brunneo-flavis, ad intervalla plus minus re- gularia dispositis. Hab. Inter Vaucheriam sessilem in rivulo ((Pashaw Stream » dicto prope (c Orono, Maine» Americo; borealis (F. L. Harvby). 188. Nostoc cuticulare (Bréb.) Born. et Flah. Var. anastomosans Hansg. Ueb. neue Sussw. u. Meeresalgen 1890, p. 14. — Filamentis singulis vel 2-8 insimul aggregatis, subparalleliter decurrentibus, sa^pe arcuatis vel reticulato-implica- tis, saepe etiam inter se anastomosantibus; cellulis vegetativis ro- tundatis vel dolioliformibus, in filamentis zig-zag ad instar incurvis etiam irregulariter quadrangulari-rotundatis, 3-5 u.. latis, usque 2-plo longioribus, contentu coeruleo-viridi fcjetis; heterocystis 6- 7 Ci 4-5, subconcoloribus. Hab. in inferiori pagina foliorum Hyd r odia rid is Morsus- Ranae, Potamogetonis etc. pr. ((Gross Wossek » etc. Bobe* miae (A. Hansgirg). 189. Oscillarla rupicola Hansg. Ueb. neue Siissro. u. Meeresalgen 1890, p. 10. — 0. aérophytica, filamentis solitariis vel numerosis, in fasciculos parvos consociatis, in thallo mucoso Nosiochacearum et Chroococcacearum ad lapides late diffuso vigentibus, 4-5-6 y.. latis, rectis vel incurvis, cellulis Vg-l longis quara latis, contentu olivaceo-coeruleo-virescente vel olivaceo-flavidulo. Hab. ad lapide calcareos udos prope ((Hlubocepet S. Prokop )) 173 prope {( Prag », prope a Hostin » et circa a Srbsko » prope u Beraun o, deia prope aStupcic ad Tabor» Bohemise (A. HansCiIrg). — Oscil- larice violacece Wallr. et 0. scandenti Richt. proxima. M)0, Pieurocapsa fluviatilis Lagerh. [- OnQobyrsa rivularis Menegh.'.J Var. subsalsa Ilansg. Ueb. neue Silssto. u. Meeresa/gen 1890, p. 18, t. 1, f. 17. — Thallo e cellulis paucis composito, sordide olivaceo-bruuneolo, lubrico, cylindraceo, ad sporarum evolutionis tempus clavif'orini; cellulis vegetativis quadrangularibus, 4-5-6 y.. latis, inferioribus usque 2-plo longioribus, tenui raembranaceis, con- tentu subtiliter granulato, olivaceo-cceruleo-viridi; sporangiis (go- nidangiis) roturidatis, membrana hyalina, 5-10 ij.. latis, gonidia ple- rumque 16 subglobosa, divisione contentus 2-4-8-16 cellulas effor- mantia foventibus. Hab. ad saxa ad ostium rivuli aquse subsalsse inter «Parenzo n et (cOrsera» Istri?o (A. Hansgirg). IDI. Spirulina adriatica Hansg. Ueb. neue Siissw u. Meeremlgen 1890, p. 17, t. I, f. 15. — S. filamentis tenuissimis, siugulis v. in glomerulos parvos, fere membranaceos, dilute coeruleo-virides con- junctis, indistincte articulatis, circiter 0,5 y-. latis, pallide cffiruleo- viridibus, laxe v. ineequaliter spirali-contortis, plerumque incurvis, plus minus longis, diam. spir« 1-1,5 a., anfractu singulo in 1 u.. Hab. in mari adriatico ad oras Istriae pr. a Fola et Orseran (A. Hansgirg). 192. Tolypothrix peniciliata Thur. Var. tenuis Hansg. Ueb. neue Siissio. u. Meeresalgen 1890, pag. 14. — Thallo pulvinato, brunneo, filis primariis cuni vagina 9-12 raro 15 p- latis, pseudoramis plerumque 8-10 y.. latis, filis interioribus fere 4 a. latis, ceterum ut in typo. Hab. in rivulis montanis, in rotis molendinorum etc. in Istria et Dalmatia e. gr. pr. «Pisino» intera Capo d'Istria et Muggia )) et pr. ((Glissa» pr. ((Spalato» (A. Hansgirg). Bacillarieae 193. Amphiprora dilatata Pant. Foss. Bacili. Ung. II, p. 55, t, 10, f. 179. — Valvis 139-140 u.. longis, medio valde constrictis et hic 10,5 [J.. latis, bilobis, lobis oblongis, 25 y. latis, subrostratis, striis transversis 25 in 10 y.., subradiantibus. llab. fossilis ad (( Gyongyòs-Pata)) Hungaria3 (J. Pantocsek). 194. Amphiprora Teinperei Cleve in Dialomisle 1890, p. 2, t. 2, f. 3. 174 — Frustulis e facie coiinectivali visis medio valde contractis, 150 [j: loijgis, 25 U: latis, ad coastrictionem tantum 37 y. latis; ca- rina series 2 raargaritarum majuscularum, 4 in 10 a. gerente pun- ctisque subtilibus strias 21 in 10 y.. efficientibus prsedita; cetera superficie valvae punctis subtilibus sine ordine obsita; plicis paruni conspicuis, haud extra marginem prominentibus; zona connectivali plicas longitudiuales numerosas leniterque sigmoideas prsebente, striis transversis magis quam carinallbus distinctis, 20 in 10 ;/. ornata. Hab. ad insulam Madagascar. — Amphiprorce Jolisiancv Grev. similis sed duplici serie margaritarum carinali mox dignoscenda. 195. Auliscus oamaruensis Gr. et St. Var. madagascarensis Temp. in Diaiomisle 1890, p. 2, t. 2, f. 4-5. — A tj'po differt sculptura rainus conspicua, vai vis minus robustis, textura silicea pallidiori. Hab. ad oras insuhe Madagascar, 190. Bìddulphìa Brittoniana Kain et Schulze in Bull. Torr. Boi. CI. 1889, p. 208, t. 92, f. 1. — B. valvis oblongo-ellipticis, 90-92:; 22-24 (ex icone), fere in latere apicum in processos adparenter ca- Yos, raagnos et in directioni^s oppositas inclinatos terminantibus, t?pinis 1-2 arcuatis, lesiniformibus e basi uniuscujusque processus exsurgentibus; valvis secus margines et centro partim appendiculis subtilibus piliformibus, per fascias 2 longitudinales striatas inter- ruptis obsitis. Hab. fossilis in deposito marino ((Atlantic City)) N. J. Amer. borealis. 197. Campylodiscus vermiculatus Temp. in Diaiomisle 1890, pag. 2, t. 2, f. 9. — C. valvis SO y.. diam. metientibus, costis radiantibus, polos \ersus arcuatis, prope marginem subtiliter striatum Inter se- riem lìrominentiarum truncataram ut in Campy loclisco canalisato T. et Br. sitis, singulis in plauitie liarum promineutiarum Inter vit- tas binas siliceas parallelas, lineares, sub lente valde augente ar- cte granulatas dispositis, dein liberis, demura versus aream inter- nam sursum inter 2 alias vittas conformes clausis, in zona centrali interruptis et in lineas breves, serpentinas peculiares solutis. Hab. ad Algas in oris Novse Caledoni&e rarissime. 198. Chaetoceros curvisetum Cleve Diat. fr. Kailegal 1889, p. 3 e. icone, Boi. Cenlralbl. 1890, n. 27-28, p. 18. — C. Cìuvt. secundo Cleve proxime accedens, sed gracilius, curnubus linea spirali pun- ctorum ornati s, 175 Hab. in uKattegat» (Gleve). 199. Chaetoceros danicum Cleve Diat. fr, Katlegai 1889, p. 3 e. icone, Bot. Centraìbl. 1890, n. 25-28, pag. 18. — C. fragmentis tantum observatis, frustulis solitariis v. binatim conjunctis coriui- bus linea spirali denticulorum minutoruni iiistructis. Hab. in a Kattegat )) (Cleve). — Chceloc. cuquatoriali Clave proxime accedit. 200. Chaetoceros mamillanum Cleve Diat. fr. Katiegal 1889, p. 3 cum icone, Boi. Centralbl. 1890, n. 27-28, pag. 18. — C. Chcel. pelagico proximura sed crassior, in medio valvse nodulura raamil- l^eforme gerens. Hab. in ce Kattegat)) (Cleve). 201. Coscinodiscus fìmbrlatus Ehr. in Mon. Beri. Ahad. 1844, p. 78. Var. subradiatus Rattr. Revis. Coscinod. 1890, p. 105, Cosci- nodiscus fìmbriaius var. Van Heurck Syn. t. 131, f. 2. — Diam. 63 u.; areolis 7, dein extrorsum ad 6 in 10 u., demum usque ad marginem rursum decrescentibus. Hab. in deposit. ((Gran» (Van Heurck). 202. Coscinodiscus flexilis Rattr. Rems. Coscinod. 1890, p. 96, A. Schm. Atlas t. 114, f. 6. — C. 120-150 y.. diam. metiens ; super- ficie subplana; spatio centrali distincto, ^I\q-'^J^2 diametri parteni occupante, fascia inconspicua areolarum majorum cincto; areolis polygoniis, plerumque hexagoniis, centrum versus 4Vo-5, ad semi- radium 4, ad marginem 6 in 10 a.; seriebus rectis, seriebus se- cundariis obliquis decussatis evidentibus; margine angusto, acute definito, striis teuuibus, 6 in 10 ?j.. Hab. locus desideratur (Griffin) ; in guano «Chincha)^ (A. Schmidt). — A Coscinodisco apiculato distinguitur. 203. Coscinodiscus gigas Ehr. in Abh. Beri. Akad. 1841, p. 412. Var. californicus (O'Meara) Rattr. Revis. Coscinod. 1890, p. 85, Coscinodiscus californicus O'Meara mscr. — Diam. 200 a. ; areolis spatium centrale versus 6-8, ex(rorsum 4, dein ad margi- nem 8 in 10 a. Hab. in Guano loc. ign. (0' Meara) ; ad « Medway » (Dallas). Var. laxus Rattr. /. e. p. 95, Coscinodiscus guineensis Grun. Diat. Fr. Jos. Land 1884, p. 76 ex parte. — Diam. 130 a. ; spa- tio centrali rotundato, punctis irregulariter dispositis instructo; areolis liberis. Hab. in de[)0s. aMonterey» (Grunow). 204. Coscinodiscus glabe rrimus Rattr. Revis. Coscinod. 1890, p. 65, 176 t. 1, f. 10. — C. 100-107 a. diali), iiietieiis; supertìcie e centro usqiie ad seiniradiuni plana, dein usque ad marginem plus miniis abrupte inclinata; spatio centrali rosulaquo niillis; granulis mar- garitaceis, polygouiis, usque ad semiradiura suba^qualibus, dein ma- joribus deraumque (ad tnargineni) decrescentibus, centrum versus 3^/2, ad ^/^ radii 3 in 10 y.. ; seriebus secundariis obliquis decus- santibus tenuibus; margine lato, acie interiori indistincta, striis 4-5 in 10 a. notato. Haò. in depos. Cambridge, Barbadoes (Rae). — A Coscinodi- sco diverso distinctus, 205. Coscinodìscus granulosus Grun. in Kongl. Sv. Vel. Ak. Bandi. Stockh. 1880, n. 2, p. 113, t. 7, f. 130. Var. conspicuus Rattr. Revis. gen. Coscinod. 1890, p. 6, A. Schm. Atlas t. 57, fig. 3 (sine nomine). — Diam. 49 u., metiens; granulis parvis irregularibus, marginem versus confertioribus, in- terstitiis latioribus ; apiculis ad marginem conspicuis, magnis ; mar- gine striis 12-13 in 10 a. Haò. ad uCampeche Bay» (A. Schmidt). Var. distinctus Rattr. Revis. gen. Coscinod. 1890, p. 6. — Diam. 50 y.. metiens ; apiculis absentibus; margine multo raagis distincto; striis 3yo-4 in 10 a. Hab. ad ccCrescent City, California)) (Weissflog). 206. Coscinodiscus heteromorpiius Rattr. Revis. gen. Coscinod. 1800, p. 20, A. Sehm. Atlas t. 65, f. 17 (absque nomine). — C. diam. 23 P: metiens; spatio centrali rosulaque absentibus; areolis angu- laribus, circiter 3 in 10 ■;.. ; papillis centralibus absentibus; zona lata margini contigua, e serie singula areolarum magnarum cjlin- dracearum constituta; margine angusto. Hab. ad a Piscataway )) (Weissflog). 207. Coscinodiscus hirtulus (Gran.) Rattr. Revis. gen. Coscinod. 1890, p. 6, Cesiodiscus pulchelliis var.? hirtulus Grun. in Van Heurck Syn t. 126, f. 3, Cestodiscus pulchellus Habirsh. Cat. Diat. ed 11, 1885. — C. diam. 30 y.. metiens; superfìcie partem centralem usque ad duas fere tertias partes radii extensam, acie exteriori irregulariter rotundatam, acuie definitam praobente; spatio centrali rosulaque nullis; granulis in parte centrali rotundatis, irregulari- bus, maculis paucis, magnis, triangularibus, obscuris centrum ver- sus preesentibus ; parte exteriori stiiis evidentibus, subregularibus, 9 in 10 u.. exarata; apiculis 8 ad intervalla suba^qualia sitis, in 177 acie externa parLis interiot'is iiisortis; margine acute deriiiito, ciré. Vr) parlein radii lato. Hab. ((Napariraa depos., Trinidad» (Van Heurck). 208. Coscinodiscus humilis Rattr. Reois. gen. Coscinod. 1890, p. 4, Willemoèsia sp. Castr. Dial. Chall. 1886, p. 165, t. 8, f. 8 a, 8 Z^. — C. elongato-ellipticus, lateribus e leniter concavo convexis, api- cibus iniequaliter obtusis, 62,5-125 longus, h. e. 7-11-es longior quam latior; superficie leniter convexa; spatio centrali absente ; granulis parvis, rotundatis, marginem versus confertioribus, sub- inde medio aream irregulariter elongatara, hyalinam liquentibus v. punctiformibus et tunc confertim dispositis; margine angusto, hya- lino. Hah ? (Castracane). — A Coscinodisco tenuisculplo, cui proximus est, habitu generali et punctorum dispositione recedit. 209. Coscinodiscus imperator Janisch in Rattray Revis. Coscinod. 1890, p. 98, t. 1, f. 5. — Diam ?; spatio centrali rosulaque....? ; areolis minutis, delicatis, angularibus, 8, marginem versus vix con- spicuis, 10-12 in 10 a.; seriebus rectis ; seriebus obliquis decussa- tis tenuibus; zona hyalina margini contigua nulla; margine an- gusto, hyalino. Hab. ab Exped. Gazelle reportatus, ad lat. 9" 57' S., long. 121° 52' E (Weissflog). 210. Coscinodiscus impiicatus Rattr. Revis. Coscinod. 1890, p. 64, t. 3, f. 1. — C. 150-250 a. diam. metiens; superficie centrum ver- sus paullulo convexa; spatio centrali rosulaque nullis; areolis he- xagoniis, extrorsura lenissimo diminutis, centro 3Y3, marginem versus 4V2 in 10 y- ; seriebus irregularibus obliquis, rectis arcua- tisve, fasciculos breves, inconspicuos, sublatos, interruptos efficien- tibus; margine acute definito Y14-V16 ^^^ii lato, striis distinctis, 4 in 10 u.. notato. Hab. in dep. Santa Maria (Rae) et S. Marta (Doeg). Var. picturatus Rattray L e. pag. 65, tab. ;>, f. 11. — Diam. 300 a. metiens : areolis angulatis v. subrotundatis, superficie macu- lis obscuris plerumque quadraugularibus centroque magis confertis donata; striis marginalibus 6 in 10 y.. Hab. in dep. Santa Monica (Tiium). 211. Coscinodiscus impolitus Rattr. Revis. gen. Coscinod. 1890, p. 4, Coscinodiscus aniarclicus Castr. Diaf. Chall. p. 157, t. 12, f. 10, Notarisia 1889, pag. 750, non Orunow. — C. parvus, 55 u.. circ. diam. metiens; spatio centrali nullo; punctis confertis, uniformiter 12 178 dispositis; apiculis mitiutis sed distinclis, per valvte superficiem ad intei'valla lata subregularia circumfusis; margine angusto, hyalino. llab. ad insulara a Heard )) (F-xped. Challenger). — Melosirtu Borre')'/ Grev. arcte affinis. 212. Coscinodiscus inclusus li:que, ceutriini vei'sus punctiformi- bus 8 in 10 '/., praiter seniiradium diistincte liexagoniis, papilla centrali evidente donaiis, 4 in 10; seriebus circa spatium centrale insequilongis, per interstitia hyalina discretis, marginem versus sub- fasciculatis, fasciculis per lineas subhyalinas radiales discretis,- api- culis 2, asymmetricis, intervallo ',3 peripherise sequanle separatis, parvis at distinctis; orbicula apiculorum minutoruni ad marginem absente; margine angusto. Hab. ad ((Rio .Janeiro)) (Kitton); in guano peruviano (Macrae). 226. Coscinodiscus moronensis (Grev.) Rattr. Revis. gen. Coscinod. 1890, p. 10, t. 2, f. 16, Ceslodisciis moronensis Grev. 'ìuscr. — C. subcircularis, 75 y.. diam. metiens; spatio centrali nullo; areolis (granulis) angularibus centrum versus 8, sensim extrorsura majo- ribus 6 in 10 v.., dein in zona distincta margini contigua puncti- formibus et 10-12 in 10 [j..; papillis centralibus parvis sed promi- nulis; spatiis subulatis subtilibus, zonam marginalem versus magis distinctis; seriebus radiantibus rectis; apiculis ad intervalla circ. 10 a. prorainulis; margine angusto. Hab. in depositu Moronensi (Johnson). 227. Coscinodiscus nitiduius Grun. in A. Schm. Alias t. 58, f. 20-21. Var. subradians Rattr. Revis. gen. Coscinod. 1890, p. 32. — Diam. 50 y.. ; granulis rotundatis, contro majoribus, extrorsum .sen- sim diminutis, margine punctiformibus ; interstitiis latis, marginem versus minoribus; seriebus subradiantibus, non fasciculatis, in zona distincta ad marginem circiter octavam radii partem latum con- fertis. Hab. ad .Eginam (Sciimidt). 228. Coscinodiscus nitidus Greg. in Trans. R. Soc. Edinb. 1857, p. 499, t. 10, f. 45. Var. sparsus Rattr. Revis. gen. Coscinod. p. 31, Coscinodi- scus mtidus A. Schm. Alias t. 58, f. 17. — Diam. 35 a.- gra- nulis rotundatis, solitariis, interstitiis latioribus, prope marginem minoribus; margine striis magis evidentibus longioribusque notato. Hab. in sinu Campechiano (A. Sciimidt). Var. tenuis Rattr. /. e. Coscinodiscus nilidus var. A. Schm. 182 Alias t. 58, f. 1!) (et t. 57, f. 45?). — Diam. circ. 10 y..; granu- lis mimitis (interstitiis parvis, hyalinis), in zona angusta margini contigua punctiforuiibus et strias regulares radiantes efficientibus. Hab. in sinu Campecliiano (A. Schmidt). Var. moronensis Grò ve in Rattr Revis. gen. Coscinod. 1800, p. 32, t. 1, f. 21. — C. diam. 87,5 a. metiens; papillis centralibus magis pronìinentibus, scabris; seriebus secundariis irregularibus, incurvis, intra semiradium subconcentricis; seriebus subradialibus circa marginem angustum (striis G-7 in 10 y.. iiotatunì) brevibus inconspicuis. Hab. in depos. Moronensi (Weissflog). 229. Coscinodiscus nodulifer Jan. in A. Schm. Alias t. 59, f. 21-23. Var. apiculatus Rattr. Revis. Coscinod. 1890, p. 72, Coscino- discus nodulifer Jan. in A. Schm. Alias t. 59, fig. 20. — Diam. 68,5-150 [J: metiens; tuberculo (nodulo) centrali singulo ampio; signis circa marginem magis decrescentibus; apiculis nuraerosis, subregularibus, in acie interiori marginis sitis. lìab. in sinu Campecliiano (Schmidt); ad lat. 12° 42' N., long. 152° 1' W. e profundis oceani reporlatus (Exp. Challenger, Rae). 230. Coscinodiscus obnubilus Rattr. Rci^is. gen. Coscinod. 1890, p.]59, Coscinodiscus icmbonalus Castr. Diat. Challeng. pag. 156, t. 2, f. 8 (non Gregory). — C. diam. 7C-77 y. metiens; valvis super- ficie centro depressis, dein elevatis, demum (marginem versus) ab- rupte depresyo-complanatis (quasi concavis), margine planis ; spatio centrali subcirculari, circa 6 u. Iato, medio granulis sparsis plu- ribus ornato; punctulis subaequalibus, circ. 8 in 10 u.., marginem versus confertioribus, radiato-fasciculatis, interstitiis parvis, hya- linis; apicuLs distinctis, marginalibus, interfasciculatis; margine distincto, angusto. Hab. e profundis in Oceano Pacifico (Ex.ped. Challenger). 231. Coscinodiscus obovatus Castr. Dial. diali, p. 160, t. 8, f. 4, t. 18, f. 7, t. 22, f. 9. Var. circularis Rattr. Revis. Coscinod. 1890, p. 90. — Diam. 62,5 jjt. ; areolis ut in typo sed area centrali minus distincte defi- nita, seriebus radiantibus ex ejusdem arese acie usque ad margi- nem subinde leni ter incurvis. Hab. ad a Humber ;> (0' Meara), in stomacho Ostrere ad aHowth)) (0' Meara); in Oceano atlantico, lat. 3° S., long. 15° Ow. (0' Meara); ad ins. Ascensionis lat. 0°1,6' S., long. 15*,56,5' 0\v. e profundis (Grove, Rattray). m 232. Coscinodiscus obscurus A. Schm. Alias t. GÌ, f. 16. Var. minor Rattr. Revis. Coscinod. 1890, p. 06, Coscinodiscus obscurus var.? A. Schm. Alias t. 61, f. 17-18. — Diam. 50-00 u. ; signis angustioribus, 3 in 10 a. ; striis uiargiiialibus longioribus. Hab. in depositu uMoroin) (Grevillp;). 233. Coscinodiscus Odontodiscus Gmn. Dial. Fr. Jos. Land 1884, p. 81, t. Ili (C), f. 23. Var. subsubtilis Raltr. Revis. gen. Coscinod. 1890, p. 38, Co- scinodiscus sublilis A. Schm. Alias t. 57, f. 14. — Diam. 125 u.; granulis subinde e centro extrorsuin versus raajoribus v. subaequa- libus, centro 10, margine 8 in 10 y. ; seriebus rectis radiantibus, marginem versus fasciculatis v. subfasciculatis; zona hjalina an- gusta margini contigua; apiculis minutis, irregularibus sed inter- fasciculatis, subinde absentibus; margine striis distinctis, 6 in 10 a. notato. Hab. in guano peruviano (A. Schmidt), a Monterey » (Kinker), ((Nankoori)) (Hardman), in guano a Lobos di Afuera)) (Grove), in depositu marino insul, ((Fiji» (Grove), in «Juland Sea)) Japo- nise (Exp. Challenger, Grove), in dep. ((Springfield, Barbados» (Doeg). 234. Coscinodiscus partitus Grove et Sturt in Rattr. Revis. gen. Coscinod. 1890, p. 57, t. 3, f. 5, CI. et Moell. Dial. n. 114, 162. — C. diam. 50 ^j.. metiens; spatio centrali minuto, rosula nulla; sculptura subactinocycloide, granulis rotundatis, centrura versus 6, marginem versus confertioribus, subpunctiformibus et 8 in 10 a.; seriebus rectis fasciculatis, inconspicuis, iis in unoquoque fasciculo seriei centrali parallelis, seriebus radialibus intorfasciculatis evi- dentibus, secundariis oblique decussatis marginem versus distinctio- ribus; interstitiis distinctis, centrum versus magis evidentibus; api- culis distinctis, a brevi marginis distantia exorientibus, interfasci- culatis; margine angusto, striis delicatis 10 in 10 a. Hab. ad ((Totara, OaraaruD (Grove), ad a Mescara, Nankoori )) (Cleve, Moeller). 235. Coscinodiscus pectinatus Ratt. Revis. Coscinod. 1890, pag. 71, Coscinodiscus decipiens Grun. in A. Schm. Alias t. 59, f. 18-19 non Bial. F7\ Jos. Land 1884. — C. diam. 24-51,5 y.. metiens; spatio centrali rosulaque nullis; areolis angularibus subaequalibus V. panilo usque ad semiradium accretis, dein usque ad marginem decrescentibus, centrum versus 4Vo-5, ad semiradium 3Vo, prope marginem 4 in 10 u..; seriebus secundariis obliquis decussatis ma- 184 nifestis; apiculis promicentibus, longiuscule acicularibus, in acie in- teriori marginis iiisertis et extrorsuiu ejusdeiu aciem exteriorem attingentibus; margine distincto, striis teniiibus 6 in 10 p.. notato. Hah. ad uTable Bay)) (A. Schmidt). ' 23G. Coscinodiscus planiusculus Rattr. Revis. gen. Coscinod. 1890, p. 42, t. 1, f. 22, Jan. Gazelle Exped. t. C, fig. 12. — C. diam. 82,5 fx. metiens; superficie plana; spatio centrali rotundato, indi- stincto, circ. 4,5 a. lato; areolis rotundatis ovatisve, axi longiori radiante, papillis centra'ibus evidentibus, circ. 3^/2 ''^ 10 y.., subae- qualibus, in zonam distinctam circa marginera dispositis, circ. ad Vs-Vs l'adii moniliformibus; seriebus fasciculatis; margine crenato. Jlab. ex Exped. Gazelle reportatus (Weissflog). 237. Coscinodiscus praetor Grò ve in Rattray Revis. Coscinod. 1890, p. 98, t. 3, f. 2-3. — C. diam A; superficie plana; spatio cen- trali nullo, area distincta centrali 40 y.. lata, aiinulo angusto api- culorum minutorum confertim dispositorum cincta; areolis angu- latis, aegre visibilibus, intra aream centraleai G, ad marginem 8-9 in 10 y.. ; seriebus secundariis obliquis decussatis brevibus obviis; zona marginali hy alina nulla; zona connectivali seriebus striarum brevium 10 in 10 y. parallelis rectis instructa, seriebus per li- neas angustas hjalinas discretis. Hab. ad a Barbados )) (Grove). 238. Coscinodiscus punctatus Ehr. in Mon. Ber. Akad. 1841, p. 78. Var. rhombicus (Castr.) Rattr. Revis. Coscinod. 1890, p. 99, Coscinodiscus rhombicus Castr. Diat. Chall. p. 1G4, t. 22, f. 11. — Elliptico-rhomboideus, 119^:78; spatio centrali nullo; areolis inordinatis sed circa marginem rainoribus et hic lineas breves ra- diantes efFicientibus. Hab. in mari japonico (Exped. Challenger, Castracane). 239. Coscinodiscus pusillus Grove in Rattr. Revis. gen. Coscia. 1890, p. 11, t. 2, fig. 10. — C. diam. 80 y.. metiens; superficie zonam distincte definitam margini contiguam prsebente; spatio centrali ab- sente; granulis angularibus, suba->qualibus, 8 in 10 y.., in zona mar- gini contigua punctiformibus, strias radiantes 10 in 10 y. eflicien- tibus; spatiis parvis, nitidis, subulatis intra semiradiura evidentibus; apiculis evidentibus in aoie interiori zonae submarginalis ad inter- valla 10-12,5 y. insertis; margine acute definito, angusto, striis obscuris 12-14 in 10 y. ornato. Hab. vivus in fretu" « Macassar n (Grove). 185 240. Coscinodiscus radiatus Elir. in Abh. Beri. Akacl. 1839, p. 148, t, 3, f. 1 a-c. Var. crenulatus Rattray Kevis. Coscinod. 1890, p. 70, Cosci- nodiscus radiatus var. Wall. Trans. Micr. Soc. 1860, p. 48, t. 2, f. 22. — Circiter 25 y.. diam. metiens ; signis subaiqualibus ; mar- gine crenulato. Tlab. in Salpis (Wallich). 241. Coscinodiscus robustus Grev. in T. M. S. 1866, p. 3. t. 1, f. 8. Var. Klttonianus Rattr. Revis. gen. Coscinod. 1890, p. 64. — Diam. 112-225; areolis IV0-IV4 ''^ ^^ y-» P^pillis centralibus pro- mineutibus, conos transverse truncatos efficientibus. llab. intra Holothurias ad oras Sinenses (Macrae). Var. fragilis Rattr. /. e. p. 64. — Diam. 187,5 y..; areolis mi- nutioribus, centro 2^J^, ad marginem 3 in 10 a.; zona singula areo- laruin radialiter elongatarum margini contigua prcesente; papillis centralibus magis tenuibus, punctis distinctis; seriebus obliquis de- CLissantibus evidentioribus. Hab. in deposita ((Santa Maria» (Rae). 242. Coscinodiscus Rotliii Grunow Dial. Fr. Jos. Land 1884, p. 20, t. 3 (C), f. 20 a-b, 22. Var. singaporensis Rattr. Revis. gen. Coscinod. 1890, p. 55. — Diam. 85 u..; rosala centrali evidenti, ampia; areolis 4 in 10 y. ; zona lata, acute definita margini contigua, areolis minoribus 6 in 10 y..; apiculis magnis, medio constrictis, apicibus rotundatis, in acie interiori zon^e marginalis insertis; margine angusto, striis 0 in 10 a. Hab. ad ((Singapore» (Schmidt). Var. grandiuscuius Rattr, /. e. pag. 55, A. Schm. Alias t. 57, f. 23. — Diam. 40 y. ; areolis 6 in 10 y. ; apiculis prominulis, a margine rem.otis. Hab. ad ((Rio de Janeiro)) Hrasilise (Schmidt). 243. Coscinodiscus sphaeroidalis Rattr. Revis. gen. Coscin. p. 3, t. 1, f. 15. — C. circiter 45 y. diam. metiens, orbicularis; area centrali nulla; spatio subcirculari, granulis paucis, solitariis, rotundatis ornato, circ. 7,5 y. lato, prope marginem in uno latore valvse sito ; superficie cetera granulis rotundatis, 5 in 10 y., in lineas radiantes et circa spatium excentricum divergentes, per lineas hyalinas di- scretas dispositis, marginem versus punctiformibus, in series evi- denter regulares, obliquas, decussatas ordinatis exornata ; margine angusto, striis 8-10 in 10 y. 186 Hab. ad (( Monterey » (Weissflog). Var. clnctus Rattr. /. e, A. Sclim. Ailas t. 68, f. 6. — Cir- citer 70 u.. diam.; spatio hyalino distincto excentrico; granulis unius valvoe partis minus acute ab iis alterae valvse dimidiaj partis separatis, seriebus granulorum majorum magis rectis; margine lato, acute definito; seriebus oblique decussatis evidentibus. Tlab. ad ((Springfield depos., Barbados» (Weissflog). 244. Coscìnodiscus subareolatus Rattr. Revh. gen. Coscin. 1890, p. 6, tab. I, f. 10. — C. circ. 125 u.. diain. metiens; superficie plana; spatio centrali nullo; structura subtiliter areolata, areolis e centro circiter ad semi radium extensis, lineis in V5 partes externas radii confertim dispositis, distinctis, radialibus, leniter flexuosis, subinde irregularibus, snbpruinosis, interstitia nitida, linearla linquentibus ; margine ? JTab. ex Exped. uGazelle» reportatus (Weissflog). 245. Coscinodiscus subaulacodiscoidalis Rattray Revis. Coscinod. 1890, p. 73, A. Schm. Ailas t. 57, f. 8. — c" 42,5 u.. diam. me- tiens; superficie convexa; spatio centrali nullo, rosula minuta; areolis angularibus, 6-8 in 10 y.., gradatim marginem versus decre- scentibus; seriebus secundariis obliquis decussatis evidentibus; api- culis 6, magnis, leniter medio constrictis, ad intervalla subunifor- mia modico procul a margine insertis; margine angusto, hyalino, acute definito. Hab. ad ((Baldjick» (A. Schmidt). — Aulacodiscum concinnuui Kitton in memoriara revocat sed radiorum priraariorum absentia nullo negotio distinguitur. 246. Coscinodiscus subtilis Ehr. in Abh. Beri. Akad. 1841, p. 412, t. 1, III, f, 18, t. 3, VII, f. 4. Var. lineolatus Rattr. Revis. gen. Coscmod. 1890, p. 49, t. I, fig. 16. — Diam. 57,5 y..; spatio centrali suborbiculari e quo li- nea singula angusta recta usque ad marginem extenditur; pariis duobus aliis serierum rectarum cum hac linea contiguis; striis ir- regulariter et parum fasciculatis; apiculis marginalibus, interfa- sciculatis, indistinctis. Hab. ad ins. u Mors 0 (Weissflog). Var. scaber Rattr. L e. t. 3, f. 6. — Diam. 37,5-55 a.; spatio centrali nullo; areolis 12-14 in 10 u.., marginem versus minori- bus; fasciculis inconspicuis ; apiculis paucis, ad intervalla lata di- spositis, non inter unumquodque fasciculorum parium; apiculis (?) rainufis, sparsis, liyalinis, centrum versus numerosioribus. 181 Bah. ad «Nankoori)) (Weissflog). 247. Coscinodiscus superbus Hardm. in Rattr. Revls. gen. Coscinod. 1890, p. 10, Ceslodiscus pulchellus (?) Grev. in T. M. S. 1866, p. 123, t. XI, f. 5, CI. et Moell. DiaL n. 162. Var. novozelandicus Grove in Rattr. /. e. p. 11, t. 2, f. 15. — Diani. 67,5 (j.. metiens ; superfìcie sine zona distincta margini con- tigua; granulis rotundatis, 3 in 10 a., marginem versus paullo mi- noribus; seriebus radiantibus obscuris, marginem versus manifesto irregulariter concentricis; interstitiis hyalinis, centrum versus raa- joribus; apiculis ad intervalla 7,5-17,5 u.. praesentibus, evidentibus; margine distincto, striis 8 in 10 p.. ][ab. fossilis in depositu uOamaru)) Nova3 Zelandi» (Grove). 248. Coscinodiscus tenuiscuiptus Rattr. Revà. gen. Coscinod. 1890, p. 4, Stoscìiiaf punciala Grove et Sturt in Jouì^n. Quekeit Micr. CI. 1887, p. 145, t. 14, f. 52, Nolarisia 1888, p. 474. — C. elon- gato-ellipticus, lateribus subuniformiter incurvis vel constrictione locali evidenti donatus, 137,5 =; 20; superficie leniter convexa; spa- tio centrali nullo; granulis parvis, rotundatis, nitentibus, intersti- tiis latis, hyalinis, ina;qualibus, per totani superficiem subuniformi- ter dispositis; margine angusto at acute definito. Hah. fossilis ad ((Oamaru)) in Nova Zelandia (Grovk). 249. Coscinodiscus traducens Rattr. Revis. Coscinod. 1890, p. 80 (ad interim), Coscinodiscus Nebula Elir. in Abh. Beri. Akad. 1872, p. 167, t. 12, f. 15?, A. Schm. Atlas t. 58, fig. 12. — C. 100 p.. diam. metiens; superficie plana; spatio centrali rosulaque nuUis ; area centrali parva, linea subcirculari hyalina cincta praesente ; areolis hexagoniis, gradatim ex area centrali extrorsum majoribus, centrum versus 8, ad marginem 0 in 10 a.., in area centrali irre- gularibus; seriebus secundariis obliquis arcuatis decussatis distinctis ; zona angusta hyalina margini adiacente; margine angusto, acute definito, granulis parvis evidentibus 6 in 10 y.. instructo. Hab. ad u Railway Cutting, Oamaru» (Grove), ad u Birjutskaja Kossa)) in mari Azof (Eiirenberg). Var. hispidus Rattr. i. e. p. 81, A. Schm. Aiias t. 58, fig. 38 (absque nomine). — Diam. circiter 35 a.; areolis 6-7 in 10 u..; apiculis prominentibus, numerosis, ad intervalla fere 7,5 a. inser- tis, a margine modico remotis. Ifab. ad a Yokohama )) (Gruendler). 250. Coscinodiscus tumidus Janisch in A. Schm. Alias t. 59, f. 38-39. Var. fasciculatus Rattr. Revis. gen. Coscinod. 1890, p. 28. — 188 C. diani. 200-280 a. nietiens, t\'po similis sed punctis fasciculatis, seriebus in uti'oque fasciculo parallelis, fasciculis sivo paucis et latis sive numerosis augustisque. Ilab. in superficie Oceani antarctici (Rae, Exped. Challenger, Exped. Gazelle, Weissflog). 251. Coscinodiscus turgidus Rattr. Revis. gen. Coscinod. 1890, p. 7, Coscinodiscus velaius A. Schm. Alias t. 62, f. 10 (non Elirenb.). — C. diam. 37,5-62,5 [j.. metiens; superficie centro plana, margi- nem versus convexa; spatio centrali abdente ; areolis polygoniis, centro majoribus, rapide versus marginem decrescentibus, centro 3, margine 6 in 10 y.. ; margine acie interiori indistincta, striis va- lidis, irregularibus. Ilab, ad u Spiingfield depos., Barbados» (Schmidt, Firth), ('.Richmond Va» (Schmidt), ((Cambridge dep., Barbados» (Kinker, O'Meara), ((Barbados» (Johnson, 0' Meara), (( Bridgewater, Bar- bados)) (Johnson). 252. Coscinodiscus vacuus Rattr. Reuis. Coscinod. 1890, p. 87, Me- losira? A. Schm. Alias t. 58, f. 29. — C. 30 a. diam. metiens; spatio centrali ampio, per fere ~/^ radii extrorsum extenso; areolis minutis, punctit'orraibus, series arcte dispositas radiales in exteriori tertia parte radii eflicientibus ; margine angusto, indistincto. Hab. ad Caput Bonse Spei Africse australis (A. Schmidt). — A Coscmodisco Hauchii Grun. absentia granulorum punctiformiuni in spatio centrali differt. 253. Coscinodiscus vetustissimus Pant. Foss. Bacili. Ungams I, p. 71, t. 20, f. 186, Nolarisia 1888, p. 621. Var. curvatuioides Greve in Rattr. Revis. gen. Coscin. 1890, p. 30, CI. et Moell. Diat. n. 57, 164. — Diam. 100 a. metiens; areolis irregularibus, in area excentrica parva rotundata minori- bus, 4^2 ili 10 y.., in series evidentes fasciculatas dispositis; api- culis minutis, interfasciculatis. Hab. ad a Jackson 's Paddock, Oamaru depos.)) (Grove), ((Rich- mont Va», S. Monica depos. (Cleve, Moeller). 254. Coscinodiscus whampoènsis Greve in Rattr. Reuis. gen. Co- scinod. 1890, p. 49, t. 1, f. 24. — C. diam. 75 u.. metiens; super- ficie annulum distinctum, angustum, elevatum, circiter ad duas ter- tias partes radii situm prsebente; spatio centrali rosulaque nullis; areolis hexagoniis, marginem versus leniter diminutis, centrum ver- sus 8-10, marginem versus 10 in 12 a., circa aream centralem mi- nutam rotundatam irregularibus, dein in series subrectas, fascicu- 189 latas, prope margineiii panilo deflexas dispositis, seriebus in uno- quoque fasciculo nifìdianre seriei [larallelis v. subparallelis; apiculis minutis, ad intervalla circ. 17,5 y.. margine insertis, inter v. supra fasciculos sitis; margine angusto, hyalino. Hab. (cCantoii River, Whampoa» (Grove), 2J5. Coscìnodiscus zonulatus Rattr. Revis. gen. Cosain. 1890, p. 21, A. Schm. Alias t. 59, f. 6. — G. diam. 24 u.. metiens: spatio cen- trali rosulaque absentibus; areolis regulariter augularibus, subso- qualibus, 10 in 10 a.; zona distincta margini contigua ex areolis magnis imperfectis, acie interna nulla, externa leniter extrorsum convexa, circ. 5 in 10 ;/. composita; margine acuto definito, circ. 2 [j.. lato, hyalino, Hab. ad Caput Bona3 Spei Africoe australis (Schmidt). 256. Cymbella excisa Kuetz. Bacili, t. 6, f. 17, f. major Gutw. Mal. fi. Galicyi 1890, p. 25, t. 1, f. 21. — Val- vis 31=^8, apicibus 3,8 a. latis minusque aculatis; striis minus convergentibus, circ. 6,4 in 10 y.,, incisura ventrali minus profunda. l[ab. in fluvio Prutho ad u Mikulince» prope aSniatyn)) Gali- cise austriaca3 (R. Gutwinski). 257. Eunotia americana Kain et Schultze in Bull. Torr. boi. Club 1889, p. 209, t, 93, f. 1. — E. valvis arcuatis, 115-118 y.. longis (ex icone), vertice dorsuali convexo et in apices late rotundatos constricto; striis quam maxime subtilibus. Hab. fossilis in depositu marino ad «Atlantic City» N. J. An:e- ricae borealis. 258. Eunotia minima Gutw, Mal. fi. Galicyi 1890, p. 36, t. 1, f. 30, — E. minima, 9,6-2,4, linearis, dorso depresso vix leniter con- vexo, ventre arcuato-impresso et propterea acute bidentato, api- cibus leniter declinatis rotundatisque, striis inconspicuis (nullis), Hab. in fossis turfosis in uCetula» prope ce Jaroslaw » Galiciae austriacse (R. Gutwinski). 259. Eupodiscus decrescens Rattray Revis. Aiiliscus in Joum. R. Micr. Soc. 1888, p. 911 (51), t, 14, f. 9, - E. diam. 40-62,5 y.. ; valvis superficie leniter convexa; areolis hexagoniis, centro majo- ribus, dein marginem versus uniformiter gradatim diminutis, 3-6 in 10 a., series obliquas, leniter incurvas, decussantes, non fasci- culatas efforraantibus; apiculis 2, distinctis, in utroque latere vai- Vfe prope marginem sitis, a processibus ajquidistantibus ; margine angusto, hyalino; processibus 2, subniarginalibus, circ. 3 a. latis sed elevatis, apice truncatis et extrorsum oblique directis. 190 Hah. atl {( Karinahack, ins. Caiinibal. )) (Greville). 260. Eupotliscus parvulus Grov. iu Rattray Recis. of Auliscus 1888, p. 912, t. 14, f. 8. — E. diam. 52,5-87,5 a.; superficie in parte cen- trali valvaB plana, dein usque ad margiuem leniter inclinata; areo- lis centrurn versus 5-6, gradatim usque ad marginem dirainuen- tibus 8 in 10 u.., centro inordinatis, ceterum in series uniformiter incurvas, radiales, subfasciculatas, decussatas dispositis ,- margine an- gusto, liyalino ve! delicate striato, striis 8 in 10 u..; processibus 1-2, subcircularibus v. subregulariter ellipticis, 2,5-3 a. latis, raar- ginalibus, subinde e peripheria prominulis. llab. in depositu barbadensi a Cambridge Est. )) (Johnson, Ore- ville). — Colore griseo-subhyalinus. Var. concentricus Rattray /. e. t. 14, f. 7. — Diam.?; areolis e centro usque ad semiradiuin subsequalibus, dein rapide extrorsum diminuentibus margineque punctiformibus, in parte centrali irregu- lariter ordinatis, praeter hanc in zonas evidentes concentricas re- gulares dispositis; processibus 2, promineutibus, minoribus. [lab. locus desideratur (Greville). 261. Gaillonella granulata Ehr. {Melosira). Var. bambusina Petit in Journal de Micrographie du 25 Janv. 1890, f. 2. — A typo difFert valvis conico-truncatis et in filamen- tura bambusasforme conjunctis. Ilab. in lignite ad «Sendai)) Japoni;e (Faurie). — Diam. ma- jor filamentorum 11-18 y.., diam. minor 8,5-14,5 a. 262. Gomphonema acuminatum Ehrenb. V^ar. submontanum Gutw. Mat. fi. Galyc-ji 1890, p. 28, t. 1, f. 23. — Valvis 60 y.. longis, apicibus 4,8 y. latis, • striis transversis Q,(S in 10 [X. Ilab. in uVelika mlaha» ad ((Udernia» prope (cSniatyn» Ga- lici» austriaca} (R. Gutwinski). — Statura Gomph. montani Schum. (Diat. H. Tatr. t. 3, f. 35 b), differt apicibus acutato-rotundatis. 263. Gomphonema (?)asymmetricum Gutw. Mai. fi. Galycyi 1890, p. 28 t. 1, f. 24. — G. valvis elongato-ellipticis, 26,8:^7,2,8, altero la tere recto, altero triundulato, apicibus rotundatis, ad 5,6 y.. latis inferiore parum angustiore; nodulo mediano parvo oblongo; striis transversis radiantibus, 6,8 in 10 y., rhaphem subattingentibus, me dio (latero triundulato) interruptis ; frustulis e facie connectivali visis parum curvato-cuneatis. Hab. in uMajscowa» prope aJaslo» Galicias austriaca^ (R. GuT- wiNSivi). — Latitudo lateris super. 7,5 y., latit, later. infer. 6 y. 191 VII. ISODISCUS Rattray Rech. of Auliscas'm Journ. R. Micr. Soc. 1888, [). 910 (Etyin. l'sos sunilis et discuo), Lamprtsci et Ewpodisci sp. Gr. et St. — Valvaj circulares; superficies subplaiia v. margiuein versus leniter convexa; spatiura centrale ampliim rotundatum et evidens, raro iiulluin; structura arcolata v. granulata: areola) an- gulatse (sine interstitiis), in series evidenter subradiarites, circa processos subconvergentes ; granuli parvi, rotundati, interstitiis evi- dentibus, inordinati; pi'ocessus depressi, margineni versus niagis prorninentes, inaequimagni, 2-3 niajores subinde asymmetrici, 3-8 minores, subaequidistantes interpositi. Color pallide fuligineo-gri- seus, margine saturatior. -(34. Isodiscus mirificus Rattray Rem's. of Auliscus ia Jouryi. R. Micr. SoG. 1888, p. 920, t. 1(3, f. 4. — I. 137,5 a. diam.; super- ficie subplana sed margine leniter convexa; spatio centrali rosu- laque nullis; granulis parvis, rotutidatis, centrum versus inordi- natis, raarginem versus subangularibus, magis coofertis et iu se- ries tenues radiantes dispositis, seriebus circa processos singulos convergentibus brevibus; processibus 2, magnis, rotundatis, circi- ter 20 u.. latis, suboppositis, alio procossu simili sed panilo minori, circiter 15 a. lato, in uno valva^ latere sito et a duobus aliis tequi- distanti, aliis 8 rainoribus, 7,5 u.. latis, inter 2 processos majo- res, aliis 5 conformibus inter hos processos et intermedium medio- crera praesentibus; margine distincto, striis obscuris ornato. Hab. in depositu (c Oamaru )) Novse Zelandise (W. J. Gray). Vili. LEPTOCYLINDRUS Cleve iJiaL fr. Katlegat 1889, pag. 2, Boi. Centralhl. 1890, n. 27-28, pag. 18. — Valvae prò ratione soli- dae, convexae, ambitu circulares, sculptura destituire; zona connecti- valis tenuissima, sine incrassationibus peculiaribus Rhzzosolenice ; f'rustula in catenas elongatas conjuncta. 265. Leptocylindrus danlcus Cleve /. e. cum icone, Bo/. Centralbl. l. e. — Caracteres generis. Hab. in ((Kattegat» (Cleve). 206. Liradiscus flircatus Grove in Rattray Revi's. Coscinod. 1890, p. 221, t. 3, fìg. 23. — L. circularis, 87,5-95 [j.. diam.; superficie leniter convexa; lineis prouiinentibus, areolis centro paucis, ma- gnis, ina^qualibus, subinde triramosis et CO ij.. longit. metietitibus, plerumque 1-1 V2 i" ^^ y-» lineis margine contiguis rectis incurvis- ve, radialibus aut subradialibus, tVequenter (}ichoton)is sed non 192 aiiastoniosanlibus; areolis hyaliiiis v. centro graimlis minutis ro- tundatis iiistructis; uiargiue delicato at conspicuo, circ. 2,5 y- lato. Ilab. in deposito marino uFiji Islands» (Grove). 267. Liradiscus marginatus Grove in Rattray Revis. Coscinod. 1890, pag. 222, t. 3, f. 13. — L. rotundato-ellipticus, axi majori 47,5 y.. longo, axi minori circ. lV4-plo breviori; apicibus obtusis, superfi- cie leniter convexa; areolis robustis, irregularibus insequalibusque, 2-3 in 10 u.., majoribus centro granulos rotundatos paucos teaues praebentibus, zona marginali distincta, acie exteriori crenata; mar- gine angusto, hyalino. Hai), fossilis in depositu (cOamaru» Novse Zelandia) (Grove). 268. Navicula alpestris Grun. Navic. p. 545, t. 3, f. 4 a-b. Var. tatrica Gutw. Mat. fi. Galicyi 1890, p. 20, t. 1, f. 17. — Valvis lineari-ellipticis, 50-67^^12-14, apicibus parum angustatis (9,6-2,4 a. latis) rotundatis aut rotundato-acutatis (cuneatis) ; rlia- l)lie valida, duplici, noduluni medianum elongatum quasi ample- ctente, nodulis terminalibus rotundis distinctis; striis transversis etiam sub lente maxime augente inconspicuis, striis longitudinali- bus 4-6 distinctis, punctatis ; frustulis e facie connectivali visis li- neari-oblongis, truncatis vel rotundato-truncatis. Hab. ad a Smreczynowy staw )) et u Toporowy Staw» in mon- tibus Tatricis, altit. 1230-1132 M. (M. Raciborski). 269. Navicula Dewittiana Kain et Schultze in Bull. Torr. Boi. CI. 1889, p. 209, t. 93, f. 5. — N. valvis late lanceolatis, apicibus pro- ductis, rhaphe valida, striis costatis, in medio valva3 convergeutibus, versus apices radiantibus ; area longitudinali levi sublanceolata. Hab. fossilis in depositu marino ad «Atlantic City» N. J. Ame- riche borealis. — Dimens. circiter 108 = 36 o.. (ex icone). 270. Navicula incurva Greg. Var.? minor Gutw. Mal. fi. Galicyi 1890, p. 22, t. 1, f. 18. — Valvis 38,4 :s 14,4, medio 12 a. latis, apicibus 2,4 y.. latis, non ca- pitatis; striis transversis nullis, longitudinalibus quaternis inter rhaphem duplicem et latera medium tenentibus ; nodulis terminali- bus parvis, nodulo mediano tenui, elongato. Hab. in fluvio uPrutho» ad (c Mikulince» prope aSuiatyn» Ga- liciae austriaca} (R, Gutwinski). 271. Navicala nana Greg. Var. brevis Gutw, Mal. fi. Galicxji 1890, p. 20, t. 1, f. 16. — Valvis 19:^12, nodulo mediano oblongo-rotundato, striis non pun- ctatis 10,8 in 10 7.; facio connectivali 9,6 a. lata. 193 Hab. in Galicia austriaca (R. Gutwinski). 272. Navicula Rabenhorstii Grun. Namc. p. 515, t. 2, f. 13. Var. linearis Gutw. Mai. fi. Galìcyi 1890, p. 22, t. 1, f. 19. — Valvis 43,2^^12 (apicibiis 7,2 y.. latis), medio non constrictis, costis validis, 5,8-7 in 10 a., non ptinctatis, radiantibus, rhaphem subat- tingentibus. Kah. ìd fossis turfosis in «Cetulan prope «Radawam)) Gali- ciae austriacse (R. Gutwinski). 273. Orthosira arenaria Sm. Var. granulata Gutw. Mai. fi. Galicyi 1890, p. 36, t. 1, f. 32. — Cellulis 21,6 [J: longis, 52,8 y- crassis, margine verrucoso-cre- nato; cytiodermate distincte oblique striato atque verrucis (punctis) in 4 periphericas series dispositis prsedito. Hab. in Galicia austriaca (R. Gutwinski). 274. Plagiotropis? Posewìtzii Pant. Foss. Bacili. Ung. II, pag. 56, t. 10, f. 181 (sub Atnp/uprora). — P. valvis fusiformibus, 108 ^ 22,5, ad medium unilateraliier impressis et hic J7,5 y.. latis, polis subacutis; striis transversis arcuatis, 22Y2-25 in 10 u., puuctatis. Hab. fossilis ad uBremia» Hungarise (J. Pantocsek). — Fieri potest, ut, praeeunte claro Pantocsek, varietatem Plagiotropidis eleganti^ sistat. 275. Porodiscus major Grev. in T. M. S. 1863, p. 64, t. 4, f. 2 non 1865, p. 46. Var. densus Rattray Revis. Coscinod. 1890, p. 225, t. 3, f. 21, Porodiscus major Grev. in T. M. S. 1865, p. 46 (non 1863 p. 64). — Subareolatus, diam.?; spatio centrali circulari v. ovali, 7,5-10 w. lato, acie exteriori levi; areolis prope centrale spatium 5V2-6 in 10 a.; interstitiis hyalinis multo minoribus quam in typo. Hab. in depositu barbadensi ((Cambridge Est.» (Johnson, Greville). 276. Porodiscus nitidus Grev. in T. M. S. 1863, p. 05, t. 4, f. 4. Var. armatus Rattray Revis. Coscinod. 1890, pag. 224, t. 3, fig. 17. — Diam. 52,5-95; spatio centrali circulari, 7,5 y.. Iato; striis validis, inoniliformibus, niarginem versus subinde praesenti- bus ; spinis acicularibus, circ. 10 y. longis, subinde brevioribus, ad tres quartas partes l'adii (e centro) insertis; zona connectivali (in valva 52,5 a. diam.) 12,5 y. lata. Hab. in depositu barbadensi, (( Cambridge Est. » (C. Johnson, Greville). 277. Porodiscus spiniferus Rattraj^ Jievis. Coscinod. 1890, p. 226, 13 194 t. 3, f. 19. — P. circularis, areolatiis, 87,5 u.. diam. metiens; su- perficie ciipulaeformi-convexa; spatio centrali (pseudoporo) circu- lari, 7,5 a. lato; areolis subaequalibus, 7 in 10 ;j.., seriebus radia- libus rectis, fasciculis evidetitibus, per series binas areolarum raa- gis prominentium liinilatis; spinis robustis, conicis, circ. 30 a. lon- gis, interfasciculatis, in orbem circ. ad tertiam radii partem e cen- tro collocatum dispositis; zona seu cingulo connectivali cylindra- ceo, 37,5 [i. lato, utrinque (secus longitudinem) vitta hyalina an- gusta donato, lineis nilidis rectis transverse exarato. llab, in depositu barbadensi «Cambridge Est.» (C. Johnson). 278. Porodiscus splendidus Grev. in T. M. S. 1865, p. 46, t. 5, f. 5. Var. marginatus Rattray Revù. Coscmod. 1890, p. 224, Cra- spedodiscus ovaiis Grun. in A. Scimi. Aflas t. 66, f. 6, Porodi- scus splendidus var.? Schm. zbìd. — Rotundato-ellipticus, areo- latus, axi majori 65 a. longo, axi minori circ. l'/^-plo breviori ; spatio centrali granulis parvis rotiindatis liberis ornato; areolis sub- ;tqualibus, usque ad ^5 l'adii 4 in 10 u.., dein in zona distincta, margini contigua rotundatis, granulatis, 8 in 10 a.; interstitiis in- ter series radiales tantum in zona submarginali evidentibus; serie- bus obliquis decussantibus evidentioribus. ìlab. in depositu barbadensi ((Springfield» cum typo (Schmidt). 279. Pseudauliscus anceps Rattray Revis. Aulisc. in Joum. lì. Micr. Soc. 1888, p. 907, t. 15, f. 4, Auliscus Grovei Cleve inso'. et Gollect. — P. subcircnlaris, 82,5 a. diam.;' superficie subplana, ad proces?os paullo elevata, subinde aream clarara, multo magis convexam, margini magis uno latere quam altero adproximatam et inter processos extensam prcebente; striis subpruinosis, irregu- lariter sed inconspicue arcteque dispositis, radialibus, iis ad proces- sos convergentibus brevibus, distinctioribus; apiculis numerosis, mi- nutis, irregularibus, magis in dimidia parte exteriori valvne con- fertis, centruni versus absentibus; processibus 2, circularibus, fere 12,5 u.. latis, limbo angusto et peripheria levi donatis. llab. in depositu (( Oaniaru » Novae Zelandi?e (Grove, Cleve). 280. Pseudauliscus diffusus Rattray Revis. Aulisc. in Joum. R. Micr. Soc. 1888, p. 907, A. Schm. Alias ì. 125, f. 10 (absque no- mine). — P. circularis, 75-112,5 u.. diam.; superficie plana, pro- cessibus depressisi punctis minutis, confertis, irregulariter vel in series tennes radiantes obliquasve dispositis; apiculis numerosis, marginem versus confertioribus, in area centrali circulari (an sem- per prfiesente?) circ. 17,5 ;/. lata nullis; processibus 2, ovatis, apice \ 195 angustiori centrum versus dispositls, subinde fere circularibus, cir- citer 20 [j.. latis, limbo striis distiucte radiaiitibus punctatis ornatis, peripheria rugosis. Hai?, in depositu (( Oamaru )) Novge Zelandiae (Grove, Hardman, Cleve). — Color pallide fuligineo-griseus. 281. Pseudauliscus hirsutus Rattray Recis. Aulisc. in Joum. R. Micr. Soc. 1888, pag. 901, t. lo, f. 3. — P. ellipticus, 200=^175; superficie ad processos abrupte elevata; areolis miimtis, polygoniis, 8 in 10 u.. (sine interstitiis), seriebus tantum circa processos visi- bilibus, ceteruni inordinatis; apiculis nurnerosis, sparsis, prominen- tibus; processibus 2, circularibus ellipticisve, 25 ^j.. latis, apice li bero extrorsura oblique truncato, Iiyalinis, parum a margine re- motis. Hab. intra Holothurias verisimiliter e fretu Torres (Ma- CRAe). — Color pallide griseus, 282. Pseudauliscus peruvianus (Grev.) Rattray Recis. Aulisc. 1888, pag. 42. Var. tenerus Flattrav /. e. p. 43. — Circularis, 50-65 a. diam. ; superfìcie minus evidenter ad marginem inclinata; signis magis de- licatis, 8-10 in 10 a., iis circa aream centralem rotundato-ellipti- cam magis prorainentibus ; seriebus radiantibus non fasciculatis, iis ad processos convergentibus minus obviis; processibus 2, rotunda- tis vel ellipticis, 7,5 7.. latis. Hab. intra Ascidias exoticas sed locus desideratur (Firth). Var. spinosus Kittou in Rattray l. e. pag. 43. — Rotundato- ellipticus, 135-127,5 u., superficie ad processos subelevata; area centrali elliptica, distincte definita, axi raajori in directionem lineae processuum disposito; apiculis nurnerosis, magnis, raris in zona angusta intramarginali, magis distinctis in orbicula circa margi- nem; processibus 2, prò ratione parvis, circularibus, 7,5 ,a. latis. Hab. ad «Rio Janeiro» Brasiliae (Kitton). — Ex ipso Kitton Bi'ddulp/ufv adscribenda- varietas. 283. Pseudauliscus tetraophthalmus Cleve in Rattray Revis of Au- liscus 1888, p. 901, t. 14, f. 10. — P. circularis, 82,5 u.. diam.; superficie inflationes 4, lenes sed evidenter cuneatas extrorsum e centro usque ad aciem exteriorera processuum extensas prsebente; structura tenuiter reticulata; areolis circ. 4 in 10 y.., suba3quali- bus, in series obscure radiantes voi inordinatas, ad inflationes ma- gis evidentes dispositis; processibus 4, symmetricis, rotundads, cir- citer 7,5 v-. latis, liuibo angusto, levi. 196 Hab. in deposita ((Barbados)) (Cleve). — Inflationes iis Cosci- nodisci et Aulacodisci subsiiniles. 284. Rhizosolenia? Clevei De-Toni, Rhizosolenia? Castracanei Clevc^ Diat. fr. Kattegal 1889, pag. 2 e. icone, Bot. Ceniralbl. 1890, n. 27-28 p. 18 non Peragallo (1888). — R. Rhizosolenice ftaccidce Castrac. similis, sed ob structuram zona3 connectivalis diversa; val- vis peripheria punctura parvum praebentibus. Hab. in ((Kattegat)) (Cleve). 285. Schizostauron? tatricum (Gutw.) De-Toni, Slauroneis tatrica Gutw. Mat. fi. Galicyi 1890, p. 24, t. 1, f. 20. — S. valvis lineari- ellipticis, 45-48 ^ 10,5, (9 u. latis), sub apicibus acute rotundatis le- nissime constrictis, area transversa (stauro) margines versus pa- rum dilatata ibique quater digitato-incisa, linea media longitudi- nali recta triplici, nodulis terrainalibus perparvis costaque trans- versa prseditis; striis transversis subtilibus, 11,9 in 10 a., conver- geutibus, rhaphera attingentibiis ; facie connectivali lineari-oblon- ga, utroque fine truncata. llah. pr. (( Kurtkowieo) in montibus Tatricis (M. Raciborski). 286. Stylobìblium japonicum Petit in Journal de Micrographie du 25 janv. 1890, f. 1. — S. frustulis 32-38 a. latis (per totam longitu- dinem perviis) cylindraceis, e valvis duabus extremis discoideis 32-3S a. latis, margine 12-undulatis costisque transversalibus ar- cuatis, discretis donatis; articulis 9-12 intervalvaribus per margi- nes laterales conjunctis et annulos completos margine 9-12 undu- latos efficientibus. Hab. in lignite ad t^Sendaìn Japoniie (Faurie). — Stylobiblio Clypeo Ehr. Mikrogeol. t. 33, XII, f. 28-29 proximum, marginibus valvarum undulatis nullo negotio dignoscendum. 287. Synedra Sceptrum Gutw. Mai. fi. Galicyi 1890, pag. 34, t. 1, f. 29. — S. solitaria, valvis anguste rhombeo-lanceolatis, 120 u.. longis, medio 8,4 a. latis, ante polos panilo tumidos (6,5 a. latos), 6 [}.. latis, demum styliformi-productis rotundatisque, apicibus 3,6 [x. latis; pseudorhaphe distincta, pseudonodulo nullo; striis trans- versis parallelis, circiter 10 in 10 a. ; frustulis e facie connecti- vali visis lineari-elongatis, ad apices parum dilatatis. Hab. in fluvio Prutlio ad ((Miknlince» prope ((Sniatyn)) Ga- liciae austriaca (R. Gutwinski). 288. Triceratìum Heìlprinianum Kain et Schultze in Bull. Torr. Boi. CI. 1889, p. 210, t. 93, f. 3. — T. valvis triangularibus, superfi- cie elevationes et centralem (pyramidis truncatae adinstar effigu- r Y 197 ratam) et angulares praebente; puiictis radiantibus, centro vali- dioribus. Hai), fossile in depositi! marino ad a Atlantic City)) N. J. Ame- ricDe borealis. — Longit. later. circ, 110 y.. (ex icone). 289. Triceratium (?) indentatum Kain et Schultze in Bull. Tory. Bot. CI. 1890, p. 210, t. 92, f. 4. — T. valvis triangularibus, margi- nibus convexis, apicibus lenitor constrictis duplicibus quasi loba- to-emarginatis ; areolis validis e centro radiantibus. Hah. fossile in deposita marino ad ((Atlantic City» N. J. Ame- ricse borealis. — Longit. lateris circiter 45 w. (ex icone). 290. Triceratium Kainii Schultze. Var. constrictum Schultze in Bull Torr. Bot. CI. 1889, p. 210, t. 92, f. 3. — Valvis triangularibus, marginibus profunde exca- vatis; striis moniliformibus, centrum versus convergentibus et per costas 3 inter apices productos et centrum exstrium sequidistantes interruptis. Ilab. fossile in deposita marino ad «Atlantic City» N. J. Ame- rica3 borealis. — Distantia inter apices fere 70 [>., (ex icone). 291. Zygoceros peiagicum Cleve Diat. fr, Katiegat 1889, p. 2 e. icone, Bot. Centralbl. 1890, n. 28-28, p. 18. — Z. zona connecti- vali elongata. sine structura, valvis planis, tenuibus, ambitu elli- pticis, spinas 2 proferentibus, medio area elliptica donatis, sub lente valde augente ut videtur puuctis in lineas radiantes ordinatis ornatis. Hah in aKattegat» (Cleve). — Structura quasi Ditylii. 198 LITTER ATURA PHYCOLOGICA Florse et miscellanea pliycologica 82. Beck 6. — Flora von Siidbosnien und der angrenzenden Herze- govina: Algen bearbeitet von S. Stockmajer. — Annalen des K. K. Naturimi. Hofmuseums in Wien Band IV, 1890, p. 342-348. 83. Bennett A. W. — Reproduction among the lower Forms of ve- getable Life. — Trans. Biol. Soc. of Licerpool voi. lY, 1890, p. 97-114, plates Il-IIl. 84. Harvey F. L. — The Freshwater algse of Maine li. — Bull. Torr. Boi. Club XVI, 1889, n. 7, p. 181-188. 85. Issel A. — Figure di viscosità ed impronte radiculari con par- venza di fossili. — Ateneo ligure., agosto-dicembre 1889. 86. Kjellman F, R. — Ueber die Beziehungen der Flora des Rering- Meeres zu der des Ochotskischen Meeres. — Botanisches Cen- tralblait 1890. 87. Reinke J. — Das botanische Institut und die botanische Meeres- station in Kiel, mit eineni Holzschnitt. — Botanisches Centralblait u. 1, 2, Band XLI, 1890. 88. Reinke J. — Notiz ùber die Vegetationsverhaltnisse in der deut- schen Bucht der Nordsee. — Berichte der deutschen botan. Gè- sellsch. VII, 1889, p. 3671369. 89. Weed H. W. — The vegetation of Hot Springs. — Amer. Nat. XXIII, p. 394-400. Floritleae 90. Setchell W. A. — Concerning the structure and Development of Tuomeya fluviatilis Harv., with 1 pi. — Proceed. of the Amer. Acad. of Aris and sciences voi. XXY, 1890, p. 53-68. 91. Zerlang 0. E. — Entwickelungsgeschichtliche Untersuchungen iiber die Florideen Gattungen Wrangelia u. Naccaria, mit 1 Taf. — Flora 1889, Heft 4. Chlorophycese [excl. Desmid., Zygnem., Charac). 92. De Wildeman E. — Note sur le Cephaleuros virescens (Mvcoidea 199 pàrasitica Cunningham). — Nolarisia di David Levi-Morenos 30 aprile 1890, p. 941-953. 93. De Wildeman E. — Les Trentepohlia des Indes néerlandaises. — Annales du Jardin hotaniquc de Biiilenzorg voi, IX (1890), pag. 124-142, pi. XVII-XIX. 94. Imhaeuser L. — Entwiklungsgescliichte und Forinenkreis von Prasiola. — Flora III. Heft, 1S89. 95. Janse J. M. — Die Bewegungen des Protoplasma von Caulerpa prolifera. — Pringsheim's Jahrb. XXI, 1889, pag. 163-281, Taf. VI-VIII. 9G. Lagerheim G. — Studien ùber die Gattungen Conferva u. Micro- spora. — Flora 1889 Heft 3, p. 179-210, Taf. V-VI. 97. Weber van Bosse A. — Études sur des Algues de l' Archipel Ma- laisien. I. Trentepohlia spongophila n. sp, et Struvea delicatula Kuetz. (Cladophora? anastomosans Harv.). — Annales du Jardin botanique de Buitenzorg voi. Vili (1890), p. 79-94, pi. XVI-XVII. 98. Weber van Bosse A. — Études sur des Algues de l' Archipel Ma- laisien. IL Phytophysa Treubii. — Annales du Jardin botanique de Buitenzorg voi.' VIII (1890), p. 105-188, pi. XXIV-XXVI. Cyanophyceae 99. Wolle F. — Nostoc pruniforme. — Botanical Gazelte voi, XV", 1890, p. 24. Bacillariese (incl. Peridin.) 100. Castracane F. — Sul Deposito di Jackson 's Paildock, Oamaru, nella Nuova Zelanda: Osservazioni biologiche. — Atti Accad. pon- ti f. Nuovi Lincei, febbr. 1890. 101. Levì-Morenos D. — Alcune idee sulla evoluzione difensiva delle Diatomee, in rapporto con la diatomofagia degli animali acquatici. — Boll. Soc. ital. microsc. voi. I, fase. 3, 1890, p. 103-118. 102. Levi-Morenos D. — Quelques idées sur revolution défensive des Diatomées en rapport avec la diatomophagie des animaux aqua- tiques (contin.). — Noiarisia di David Levi-Morenos 30 aprile 1890, p. 956-963. 103. Mueller 0. — Durchbrechungen der Zellwand in iliren Bezie- liungen zur Ortsbewegung der Hacillariaceen. — Bcrichte der deutschen bofan. Gesellschaft Band VII, Heft 4, 1889, p. 169- 180, Taf. VII. 200 '^^ 104. Nott E. S. — Cleaning Diatoms. — Proceed. of Amer. Soc. of MicrosGO'pists voi, XI, p. 149. 105. Peticolas C. L. — Notes on the fossi! marine Diatom Deposit from Artesian Wells at Atlantic City, N. J. — Amer. Montlily Microsc. Journal February 1890, 106. Petit P. — Note relative aux Diatornées fossiles du Japon de M. M, Bruì) et Tempere. .— Journal de Microc/raphìe 1890, n,5, p. 148. 107. Schmidt A. — Atlas der Diatomaceenkuiide Heft 37-38, Fol. 8, Taf. und 8 Blatt Text. — Leipzig (Reislaod) 1890. 108. Schmidt A. — Verzeiclmiss der in Heft. 1-36 (Serie I-III) al- gebildeten Arten und benarinten Varietàten, nebst don mit ange- fùhrten Synonymen. — Leipzig (Reisland) 1890. 109. Schuett F. — Ueber Auxosporenbildung der Gattung Chtetoce- ros. — Berichte der deufschen botan. Gesellsck. 1889, Band VII, p. 361-363, Taf. XIV. 110. Schuett F. — Ueber Peridiiieenfarbstoflfe. — Berichte der deul- schen bolanischen Ge^elhchaft 1890. p 9-32, Taf. I-II. 111. Terry W. A. — A Search for Diatoms in Boston Harbor in September 1889. — Amer. Monthli/ Microsc. Journal Februarj 1890. 112. Vorce C. M. — The affinities of Rhaphidodiscus. — Microscope IX, p. 132-137, t. VI. 113. Weed W. H. — Diatom Marshes and Diatom Beds of the Yel- lowstone National Park. — Botanical Gazette XIV, p. 117-120. Becl( G. — Flora von Sudbosnien und der angrenzenden Her- zegovina: Algen, bearbeiiet von S. Siockmayer. — (82). In questa contribuzione, in seguito allo studio di materiali rac- colti dal Beck nella Bosnia meridionale e nell' Erzegovina, vengono indicate 15 Cianoficee, 19 Bacillariee, 18 Cloroficee ed 1 Floridea. Le seguenti specie sono nuove per la regione: Gloeocapsa quaternata Kuetz., Aphanocapsa Grevillei Rabenh., Gloeothece confluens Naeg., Gì. ciisiifera Rabenh., Hypheoihrix Naegelii Kuetz., Oscillarla detersa Stiz., 0. gracillima Kuetz., 0. rupestris Ag., 0. subfusca Vauch., 0. cp.rugineo-coerulea Kuetz., 0. limosa Ag., Leptoilirix rigidula Kuetz., L. ccespilosa Kuetz., Calothrix parieiina Thur., Epithemia Zebra Kuetz., Cymbella {Coc- 201 conema) lanceolata Ehr., Encyoneìna prostratum Ralfs, Gompho- nema clavaium Ehr., G. intricatum Kuetz., Namcula dicephala W. Sm., Protococcus infusionum Kirchn., Pleurococcus mucosus Ra- benh., Ooci/stis solitaria Wittr., Cladophora fracfa (Vahl) Kuetz., Rhizoclonium hieroglijphicum Kuetz., Closterium moniliferum Ehr., Disphinctium speciosum Hansg., D. angustatum (Wittr.) Sto- c:km., [Euasfrtiin binale var. angustatum Wittr.], D. Clepsj/dra (Delp.) De-Toiii *) [Cosmarium Clepsiidra Delp.], Zi/gogoniam pe- cfinatum Kuetz., (Edogonium capillare Kuetz., Sacheria flaviafi- lis Sirod. (Red.). Bennett A. W. — Reproduction aìnong the loioer Forms ofve- gctable Life. — (83). È un breve articolo sulla riproduzione di Hcamafococcus, Vol- voli, Eudorina, Pandorina ecc. il quale non contiene alcuna novi- tà scientifica. La Nota è accompagnata da due tavole. (Red.). Harvey F. L. — The Fì^eshioater Algce of Maine U. S. IT. — (84). Costituisce la seconda serie *^) di una contribuzione alla flora al- gologica delle acque dolci del Maine (America settentrionale, Stati Uniti). Sono nuovi per la scienza Xanthidium crialatum var. trun' catum e Nodularia mainensis le cui diagnosi sono riportate nella rubrica Algarum novarum diagnoses. (Red.). Issel A. — Figure di viscosità ed impronte radicolari con par- veì'iza di fossili. — (85). Il prof. Issel di Genova avverte che conviene andar molto cauti nel riferire ad alghe delle impronte che ne hanno a bella prima la parvenza. Già il Nathorst ed il Mai Hard hanno provato di recen- te che certe pretese fucoidi erano dovute ad impronte di origine fisica 0 seppure fisiologica non dovute ad alghe. L' Issel dimostra *) Il riferimento del Cosmariura Clepsydra Delp. al genere Disphinctium Naeg. venne, prima dello Stockmayer, fatto da me. Vedi Si/lloge Algarum voi. 1, p. 894. Dott. G. B. De-Toni **) Cfr. per la Serie I il resoconto dato in Notarisia di De-Toni e Levi- Morenos 1889, n. 15, p. 806. 202 che spesso furono descritte come impronte di alghe fossili delle fi- gure di viscosità le quali possono ottenersi per lo scostamento di due strati rocciosi per il semplice contrarsi della sostanza cristallizzabile che prima di arrivare allo stato solido passa per uno stato vischio- so; la produzione di eleganti dendriti, offrenti la parvenza di fucoidi, può artificialmente ottenersi mettendo a contatto due lastre di vetro spalmate d'inchiostro tipografico e poi allontanandole. (Red.). Kjellman F. R. — TJeber die Beziehungen rfer Flora des Be- ring-Meeres zu der des Ochotskischen Meeres. — (86). In seguito alle sue ricerche sulla Flora del mare di Ochotsk il Rupreoht (Tange des Ochotskischen Meeres) era venuto alla conclu- sione che nei riguardi fitogeografici il mare di Ochotsk non costi- tuiva una parte integrante del limitrofo oceano ma bensì una specia- le zona di fiora. Il fondamento di questa conclusione aveva il Ruprecht in ciò che una parte rilevante, circa un quarto della Flora, era formato da spe- cie proprie, che le rimanenti 34 specie offrono molto maggiori con- cordanze con specie del mare glaciale europeo che non con quelle dei mari bagnanti le coste austro-orientali del Kamtschatka e le Curili. Osservatori successivi e segnatamente le ricerche fatte dal Kjell- man durante la spedizione della aVega» hanno portato, riguardo alla collocazione fìtogeografica del mare di Ochotsk, un modo di vedere più verisimile che non fosse quello di Ruprecht. Si deve ora ritene- re per certo o quasi che delle 13 specie considerate indubbiamente dal Ruprecht come speciali al mare di Ochotsk almeno 5 (probabil- mente però 7) devono essere escluse perchè esse furono trovate al- trove pili tardi 0 perchè non sono specie distinte ma piuttosto iden- tiche con forme di altre specie che si rinvengono in altri mari. Così le due specie Crossocarpus lamuticus e Callophyllis rlvjnchocarpa vennero raccolte nel mare ad oriente del Kamtschatka; la Cruoria {Petroceh's) Middendorffu è ora nota del mare glaciale sulle coste norvegesi. La Polyostea gemmifera Rupr. è identica con Polysipho- nia hipinnaia, specie la quale vegeta alle isole Behring ed anche nella porzione del mare di Behring confinante con quello di Ochotsk. Il Callilhamnion Corallina Rupr. è una forma dell' Anlithamnion boreale che cresce (anche nella stessa forma) nel mare glaciale sulle coste occidentali della Nuova Zembla. 203 Né è forse da escludersi che il Callithamnion subnudum Rupr. sia pure una forma di Aniiihaìnnion boreale. La Vilayella oliva- cea Rupr. è male descritta, forse è eguale alla Pilayella litoralis diffusissima anche nell'Oceano pacifico settentrionale. Dunque il mare di Ochotsk ha comune con la porzione setten- trionale dell'Oceano pacifico un numero di specie maggiore di quello che avesse potuto ritenere il Ruprecht. Come peculiari per la flora di Ochotsk il Ruprecht avea anche in- dicato che delle sue non proprie specie 11-15 non erano note in tutta la regione nordica del Pacifico. Colla senza dubbio giusta considerazione che V Enteromorpha ramu- Iosa di Rupreclit costituisca VE. compressa, che la Conferva saxa- Hlis sia la Spongomorpha arda, che la Hormiscia fiacca sia 1' U- rospora penicilliformis, di queste così dette 11-15 specie ne venne- ro, durante la spedizione della Vega, raccolte per lo meno 9 e cioè, oltre le 3 ora avvertite, Alomaria [Odonthalia) dentata. Fuscaria tenuissima [Rhodomela lycopodioides f. tenuissima), Dumoìitia con- torta (/). fdiformis), Gymnogongrus [Ahnfeltia) plicaius, Scytosi- phon (Phìoeospora) tortilis, Scytosiphon {Diciyoszpho7i) fceniculaceus. Forse il numero può salire a 10 se si ponga mente che il Chon- drus crtspus dubitativamente accennato da Ruprecht per il mare di Ochotsk può ritenersi la stessa specie' di Chondrus raccolta presso Konyarabay e Port Claience. Potrebbe ora dunque ritenersi sicuro o per lo meno assai fon- dato che delle 53 alghe del mare di Ochotsk almeno 40 vegetano anche nel mare di Bering, numero assai grande se si pensi che si tratta di flore marine ancora poco esplorate. Parecchie specie del mare di Ochotsk riscontransi eziandio nel mare di Kara, nel mare glaciale siberiano e nel mare di Bering. Si può dire che la flora del mare di Ochotsk corrisponde nei suoi ge- nerali caratteri con le flore del mare glaciale europeo e somiglia a quella del mare di Kara e del glaciale siberiano. Le specie del mare di Ochotsk costituenti la concordanza con quelle del mare glaciale europeo sarebbero: Atomaria dentata, Fuscaria tenuissima, Deles- seria Baerii, Halosaccion soboliferum, Dwnontia contorta, Chon- drus crispus e?). Gymnogongrus plicaius. Laminaria sacchari- na, Laminaria digitata, Scytosiphon tortilis, Conferva saooatilis. Di queste 11 specie 6 vennero trovate anche nel mare di Bering, 5 nel mare glaciale siberiano, 4 nel mare di Kara. Solo 4, cioè BC' lesseria Baerii, Chondrus crispus e le due Tjaminaria sono finora 2Ó4 ignote in queste tre regioni marine. Però per le due Laminaria si può ritenere che la L. sacchainna di Ruprecht è costituita da due specie, r una sarebbe la Laminaria solidungula propria del mare di Kara e della parte orientale del mare glaciale siberiano, l'altra forse è la Laminaria cuneifolia J. Ag. vegetante nella stessa re- gione siberiana e nell'Oceano pacifico settentrionale. Anche la La- minaria digitaia di Ruprecht, secondo il Kjellman, potrebbe iden- tificarsi con una delle 4 Laminaria del gruppo Digiiaias, prove- nienti dal mare di Bering e da quello siberiano. Riguardo alla esistenza di Delesseria Baerii ad oriente della Nuo- va Zembla presentemente nulla si ha di noto. E può aggiungersi che la Cruoria [Petrocelis] Middendorffii non è conosciuta in tutta la costa di mare giacente tra il mare polare norvegese e quello di Ochotsk. 11 Kjellman, dopo altre considerazioni, conchiude coli' indicare il carattere puramente artico del mare di Ochotsk, carattere che cor- risponde con la flora odierna dei mari di Kara e siberiano; la flora algologica del mare di Ochotsk può ritenersi una parte di quella stessa zona cui appartiene il mare di Bering. (Red.). Reinke J. — Das botanische Insiitut und die botanische Mee- resstation in Kiel. — (87), L'A. pubblica una nuova relazione sullo sviluppo che ha presen- temente assunto l'Istituto botanico della Università di Kiel ed in par- ticolar modo i mezzi di cui dispone per lo studio delle alghe mari- ne. È inutile insistere sulla importanza delle stazioni marine per lo studio delle alghe e sul giovamento che hanno le ricerche fìcologi- che su materiali viventi e mantenuti con le opportune colture. (Red.). Reinke J. — Notiz ilber die Vegetationsverhdltnisse in der deuischen Buchi der Nordsee. — (88). Contrariamente al Baltico il fondo marino del seno marino set- tentrionale tedesco è, a motivo della sua natura sabbiosa silicea, un deserto privo di piante nel quale l'isola di Helgoland costituisce una lussureggiante oasi. L'A. trova la spiegazione nel movimento del substrato. Nuove per il distretto florale sono la Valonia ovalis Lyngb, e Chylocladia rosea Harv., specie rinvenute presso Helgoland, (Red.). 205 Weed W. H. — The Vegetafion of hot Springs. — (89). L'A. richiama l'attenzione sulla probabilità che la vegetazione odierna delle acque termali e minerali possa rappresentare quella che viveva nelle epoche geologiche. Il limite di temperatura al quale può sussistere la vita vegetale è variabile *). L'A. mette in confronto le varie temperature e si diffonde poi specialmente sulla IDjpheothrix laminosa che è l'alga pii!i frequente e copiosa nelle acque termali. (Red.). Setchell W. A. — Concemìng the Struciure and Development of Tuomeya flumatilh Harv. — (90). Questa Memoria è dedicata allo studio della curiosa batracosper- macea (trovata dapprima in un ruscello di Alabama) alla quale l'Har- vey ha dato nel 1858 (Nereis borealis americana) in onore del suo scopritore Prof. Tuomey il nome di Tuoìnet/a fluviatiiis mentre quasi contemporaneamente la stessa alga veniva dal Kuetzing (Tab. Phyc. 1857, VII, 35, tab. 87, f. 3) illustrata sotto il nome di Bai- leya americana su esemplari ricevuti dal prof. J. W. Bailey che la raccolse presso Fredericksburg in Virginia. Recentemente Setchell potè esaminare per il suo studio esem- plari, raccolti da J. Ilolden nel 1888 presso Bridgeport nel Conne- cticut e a Mount Desert Island nel Maine, nonché da E. B. Harger ad Oxford pure nel Connecticut. Non manca la Tuomeya fluviatilis Harv. al Messachussets dove nell'aprile 1890 la scoperse a Sharon (circa 15 miglia da Boston) il Sig. A. P. D. Piguet. Tali esemplari vennero da Setchell confrontati, oltreché colla descrizione accurata di Harvey, anche con uno autentico esistente nell'erbario di Dublino, sicché non vi ha alcun dubbio sulla esattezza della determinazione **). L'A. comincia a descrivere l'apparecchio vegetativo nei riguardi della consistenza, ramificazione, cellule terminali, formazione dei ra- mi, passa poi ad esporre le sue osservazioni sugli anieridi che sono *) Sembrami opportuno ricordare a questo riguardo il lavoro di J. Sachs Ueber die obera Temperaturgrilnze dar Vegetation (Flora 1834, n. 1 e seg.). G. B. De-Toni **) Il Satchell unì alla memoria gentilmente inviatami un esemplare dal- li; Tuomeija flumaiilis Harv. raccolto da lui nel 1890 a Sbarou, Mass. e che io pure trovo corrispondere esattamente alla specie Harveyana. G, B. I)E-ToNt 206 molto simili a quelli di Bairachospermum, sul piocarpio col iri- cogino il quale ultimo è simile a quello di Batrachospermum. (Red.). Zerlang 0. E. — EnhDicklungsgeschiohtlìohe Untersuchungen ilber die Florideen-Gaitungen Wrangelia und Naccaria. — (91). L'A. descrive la struttura anatomica e Io sviluppo degli organi riproduttori della Wrangelia penicillata Ag., Naccaria Wigghii (Tura.) End!, e Atractophora hypnoides Crouao. Egli potè in ge- nerale constatai'e i dati anteriori di Bornet, però egli fu condotto in diverse particolarità a risultati un po' lontani, segaatameate in seguito all'esatta ricerca dello sviluppo del carpogouio. In tutti e tre i generi summenzionati la oosfera fecondata stessa (con 0 senza fusione con determinate cellule vicine) va a svolgersi in un gonimoblasto, col quale nome lo Schmitz indica l'intero tes- suto fertile di un singolo cistocarpio (e rispettivamente di un apo- tecio ecc.), il quale tragga origine dallo svolgersi della singola cel- lula iniziale fecondata, sia essa cellula iniziale fecondata una oosfe- ra fecondata oppure una cellula ausiliaria fecondata. Il Zerlang trovò altresì, che in tutti i tre generi di cui è que- stione, i germogli di quella oosfera costituiscono dei filamenti cellu- lari ramificati che si espandono entro una sezione limitata del ger- moglio fertile lungo V asse centrale e formatasi in una maniera più 0 meno caratteristica. I filamenti medesimi poscia emettono all' in- fuori dei numerosi e brevi rametti laterali, irradianti per ogni verso. Le cellule apicali di questi ramuli laterali i quali confluiscono più 0 meno deusamente in un imenio periferico (frammisto a nume- rosi filamenti cellulari come parafisi) si m.aturano poscia in altret- tante spore. (Red.). De Wildeman E. — Note sur le Cephaleuros virescens {Mycoi- dea parasitica Cunningham). — (92). L'A. ha scoperto tra le alghe raccolte dalla egregia signora We- ber van Bosse alle Indie neerlandesi l'interessante forma che ora pas- sa sotto il nome di Cephaleuros virescens Kunze {Mìjcoidea para- sitica Cunningham) *). *) Vedi il lavoro pubblicato nel fascicolo di aprile del presente periodico da G. B. De-Toni e Fr. Saccardo col titolo: Revisione di alcuni generi di Clo- rollcee epifite, con 3 tavole colorate, 207 Nella forma di Cephaleu7^o& raccolta dalla Weber van Bosse, il De Wilderaan ha notato un gran numero di filamenti eretti, ramosi e la grande cellula ricettacolare proliferata in un modo simile a quello figurato già dal Marshall Ward nella tav. XIX, fig. 22 della ^ua notissima memoria sulla Slrigula complanata Fée. Le località da aggiungersi a quelle per le quali il Ceplialeuros è indicato da De-Toni sono Buitenzorg e Maumeri. (Red.). De Wildeman E. — Les Treniepohlia des Indes Nèerlandaises. - (93). Questa memoria del De Wildeman, noto per antecedenti osserva- zioni sopra le Chroolepidaceic, viene ad offrire un interessante con- tributo alla conoscenza del genere Treniepohlia Mart., del quale si [)ossede la recente revisione di Hariot. Le specie illustrate dal De Wildeman provengono dalle Indie neer- landesi e furono a lui comunicate dalla egregia cultrice degli studi algologici, la sig. A. Weber van Bosse di Amsterdam. Dopo un breve preambolo sulla distribuzione e conoscenza dello Treniepohlia, 1' A. prende a criticare le due sezioni che per questo genere propose rHansgirg(e che io ho seguito nella Si/l log e) dicen- do che i caratteri delle sezioni stesse sono difettosi. Ed infatti in un genere le cui specie sono polimorfe e variabili a seconda dello stato di secchezza o freschezza, i caratteri del colore, odore ecc. pur- troppo sono incerti. Del resto era ben lungi dalle idee di Hausgirg e dalle mie di re- putare tali caratteri importanti, avendo indicato nella Sylloge cia- scuna divisione con due pure lettere A q B e con le eccezioni tra parentesi. Il De Wildeman, sempre pronto a introdurre migliorie, propose nel 1889 *) due suddivisioni, a suo credere, più opportune di cui qui riproduco i caratteri mettendo tra parentesi ciò che poteva benissi- mo ommettere. A. Filaments [de coloration et d'odeui* variables] composés de cellules cylindriques, rarement irregulièrement elliptiques ; dans ce dernier cas l'on trouve toujours en méme temps que des cellules elliptiques des cellules cylindriques *) Note sur le genre Tì^enlcpohlia in Hull. Soc. bot, de Belgiquc 1889, 2. partie, pag. 105, 208 B. Filaraents [de coloration et d' odeur variables] formés de cel- lules ovales, elliptiques ou irregulières, jamais coinplétement cyliii- driques. Lasciando da parte che questi dati sembrano assai artificiosi, vor- rei che il De Wilderaan sapesse trovar fuori un po' meglio i carat- teri differenziali. A pag. 131 della memoria di cui qui si dà il resoconto come si farebbe per es. a distinguere T. procumbens uFilamentis 9-12 p.. latis; zoogonidangiis sessilis (sic!) lateralibus terminalibusque» da T. lageniferc^ uFilamentis 7-10 y.. latis; zoogonidangiis sessilis (sic!) lateralibus terminalibusque))?. Checché ne dica l'egregio algologo di Bruxelles, o la sua specie non è valida o si distingue dalla T. la- genifera per qualche altro carattere che egli non avverte. Si confrontino le due diagnosi (p. 137, 138) e si vedrà che la dif- ferenza consiste nella malaugurata colorazione dei cespitoli! E in mancanza di zoogonidaagii, come distinguerebbesi, secondo il prospetto del De Wildemau, T. iorulo^a e T. Monilia {recte T. Monile !)ì Perchè non indicare le differenze desunte dalla membrana cellula- re grossa ed aspra nella prima, sottile e liscia nella seconda di que- ste specie? Mi permetto consigliare al mio egregio corrispondente di essere più esatto, oltreché nelle diagnosi latine, anche nelle citazioni. A pag. 140 a proposito di T. Monile De Wild, (che egli stesso a pag. 131 denomina T. Monilia) anziché indicare la nota dopo il suo nome, la colloca dopo la citazione della mia S'jlloge. Con ciò sembrerebbe che io avessi descritto cambiandole di mio capriccio il nome in T. Monilia la sua T. Monile. Ora di questi cambiamenti io non sono uso a farne, massime quando il nome proposto da un autore non implichi un errore ma- nifesto. Non fui io a fare T. Monilia ma lo stesso De Wildeman in un precedente lavoro (Sur quelques formes du genre Treniepohlia 1888, p. 4 dell'estratto). Le specie illustrate sono T. aurea (L.) Mart. (t. 1, f. 1-6), T. polycarpa Nees et Mont. (t. 1, f. 7-14), T. villosa (Kuetz.) De-Toni (t. 1, f. 15-19), T. pleiocarpa Nordst. (t. II, f. 1-3), T. Bossei De Wild. n. sp. (t. 2, f. 4-13), T. luteo-fusca De Wild. n. sp. (t. 2, f. 14-16), T. abietina (Flot.) Hansg. (t. 2, f. 17-22, t. 3, f. 1-3), T. procumbens De Wild. n. sp. (t. 3, f. 4-8), T. la'genifera (Hild.) Wille, 209 T. torulosa De Wild. (t. 3, f. 9-14, 18), T. monile De Wild. (t. 3, f. 15-17), T. umhrina? (Kuetz,) Borri. (G. B. De-Toni). Lagerheim G. — Studien uher die Gattungen Conferva und Microspora. — (96). Le molte vicende dell'egregio Dott. Lagerheim il quale passò dap- prima da Friburgo i. Br. a Lisbona e dopo un breve soggiorno in questa città, si recò ad occupare la cattedra di botanica e direzione dell'Orto botanico di Quito (Equatore), ritardarono molto la distri- buzione della sua Memoria di cui ora si dà un breve resoconto. L'A. aveva già pubblicato sulla questione della Conferva e Mi- crospora una nota preliminare nel 1887 (Ber. deutsch. bot. Ges. 1887, Band V, Heft 8). Nella presente Memoria si diffonde da vantaggio e tratta si biologicamente che sistematicamente dei due summenzio- nati generi diffondendosi a preferenza sulla formazione degli zoogo- nidii e delle cisti. Dà poi le limitazioni dei generi le quali corrispondono pressoché in tutto con quelle date nella Sylloge Aigarum voi. I, p. 225 (Mi- crospora) e p. 215 (Conferva). Nel primo genere enumera Microspora Willeana n. sp., M. Wit- trockii (Wille), il/, pachiderma (Wille), M, Moebii n. sp. [Confer- va sp, Moebius Alg. Portor. p. 21, t. IX, f. 4], M. ama^na {Kuetz.) Rabenh., M. Loefgrenii (Nordst), AI. brevis (Nordst.) [Conferva (CJueioinorpha) Ansonii [:j. brevis Nordst.], 3/. abbreviala (Rab.), M. 7'ufescens (Kuetz.) [Conferva rufescens Kuetz.], M. fioccosa (Vauch.) Thur., M. stagnormn (Kuetz.), M. tennis Thur., M. monilifera Thur. Forse al genere Microspora appartengono pure Uloihrix seriata Cornu e le specie di Conferva con ciorofori nastriformi arailigeri (ad es. Conferva sordida Dillw.?, C. ochracea Kuetz. ex p.l). Nel secondo genere enumera Conferva bombycina Ag. var. ge- nuina Wille, minor Wille, ceijlanica Wittrock, C. utriculosa Kuetz. Al genere Conferva spettano probabilmente altre Conferve con cio- rofori disciformi, privi di amido. Il lavoro del Lagerheim è accompagnato da due tavole le quali illustrano la Microspora Willeana e la Conferva bombycina nei riguardi specialmente delle cellule vegetative, della formazione e na- tura degli zoogonidii, delle acinete ed aplauospore, della loro ger- minazione. G. B. De-Toni 14 210 Janse J. M. — Die Bewegungen des Protoplasma von Caulerpa -prolifey^a. — (95). Nella introduzione del suo lavoro, l' Janse menziona la straordi- nariamente rapida moltiplicazione a Napoli della Caulerpa proli- fera a mezzo di prolificazione. La corrente protoplasmatica nelle lamine fogliforrai serve al tra- sporto delle sostanze e si trasforma colla recisione delle prolifica- zioni. Nel plasma delle lamine fogliformi si può differenziare il plas- ma assirailatore, conduttore e meristematico. Vengono descritte circonstanzialmente le mutazioni causate da ferite le quali dapprima consistono in una cessazione del turgore, più tardi però si manifestano con uà cambiamento di direzione della cor- rente plasmatica centrale. Con ciò si presenta in modo manifesto la antitesi tra apice e base e si accentua la somiglianza col comportamento delle piante supe- riori. Dopo la illustrazione del movimento nel rizoma (surculo) e nei rizoidi, r Janse tratta dell'origine dei bastoncini o fibrille cellulosi- che ond' è percorsa la cavità cellulare; assai interessante è la osser- vazione che si trovano bastoncini i quali sono liberi ad una o ad entrambe le estremità: perciò i medesimi si originano nei cordoni pla- smatici e si fondono in seguito colla membrana; la loro formazione presuppone uno strato membranaceo assile nel cordone plasmatico. Scopo dei bastoncini cellulosici ora nominati è di impedire l'allonta- namento delle due pagine della lamina fogliare per l'azione della turgescenza *). (Red.) **). Imhaeuser L. — Enhoickelungs-Geschichle und Formenkreis von Prasiola. — (94). Alcuni botanici aveano già emesso il dubbio, fondato sulla comu- nanza di stazione di Hormidium, Sohizogonium e Prasiola, che questi tre generi costituissero solo stadi di sviluppo di Prasiola. Me- diante accurate osservazioni l' Imhàuser riuscì a riscontrare che nel- *) A proposito dello scopo dei bastoncini di cellulosa confrontisi la Memo- ria di F. Noli (Ueber die Funktion der Zellstofflasern der Caulerpa prolifera in Arbeit. Bot. Inst. in Wiirzburt^ Bd. Ili, n. XX, p. 459-465) il quale ritiene che difficilmente possa loro- attribuirsi una funzione meccanica. (G. B. De-Toni). **) Cfr. Hedwigia 1890, p. 107-108, 211 le località stesse ove cresce la P?^asiola, V HormicUum, per mezzo di Scliizogonium, passa al genere Prasiola. Non gli fu dato peral- tro di seguire completamente con mezzi artificiali nelle colture la trasformazione, poiché le colture dell' Ilormidiwìi per lo pii^i muo- jono prestissimo. Nelle colture con 5 a 25 % di urina i filamenti raggiungevano spes- so una lunghezza considerevole, dopo tuttavia perivano. In Yjo ad 1 Yo di soluzione nutritiva la vegetazione dapprima era scarsa, più tardi però i filamenti crescevano notevolmente in lun- ghezza e formavano spesso strati densi, solo in pochi casi potè os- servarsi il passaggio in forma schizogonoide, allargandosi il filamen- to e avvenendo una divisione del pirenoide e probabilmente anche del cromatoforo. Sulla derivazione delle fascie e lamine, la loro grandezza e le loro singole cellule vennero eseguite esatte ricerche. Per ciò che si riferi- sce alla trasformazione dei filamenti in lamine è da avvertire ch'essa ha luogo solo nelle condizioni le più favorevoli. A motivo della pro- venienza di Hormidium, Sdiizogonium e Prasiola solo in località ombreggiate, viene la conseguenza che siano piante ombrofile. Una notevole influenza viene esercitata dal grado di umidità; mentre le forme filamentose possono vegetare lungo tempo in plaghe secche, non è possibile per le forme laminari di sostenere lunghi periodi di siccità, si sviluppano ottimamente in siti poco ma egualmente umidi, evitando all'incontro la soverchia umidità. Tutti i punti studiati dall' A. erano più o meno impregnati di urina, ciò può lasciar supporre che questa sostanza eserciti utile in- fluenza sullo sviluppo delle tre piante sunnominate, sebbene le ricer- che abbiano provato che l' Hormidium si sviluppa più fortemente iu soluzioni nutritive saline che non nell'urina. Se tutti gli Hormidiuìn possano in condizioni favorevoli trasfor- marsi in Schizogonium, l'A. lascia frattanto in sospeso fino a che ricerche colturali in argomento daranno una definitiva conclusione. L'A. non potè scoprire organi di adesione (Haftorgane) che dovreb- bero diversamente essere trovati sulla Prasiola crispa, ma trovò bensì spesso delle ife fungine le quali furono considerate per organi di adesione. Indotto dalle ricerche evolutive e loro risultati, l'A. considera inesatta la collocazione adottata sinora della Prasiola e raccoglie tutte le numerose specie di essa sotto il nome generico di Prasio- lacecv che trova il suo posto nel sistema presso le PalmellacecB. — » 212 Diagnosi: Corpo vegetativo filiforme, nastriforme o laminare, sempre unistratoso. Cellule nei filamenti separato solo da setti paralleli per- pendicolari, nei nastri e lamine con setti incrociantisi. Organi di ade- sione mancanti. Propagazione (asessuale) mediante dissoluzione delle lamine in cellule singole immobili le quali tosto vegetano in un fi- lamento che poi si espande in lamina. Alghe in parte aeree, in parte acquatiche. — Generi: Prasiola, forse anche Proioderma e Svhi- zomeris. (Red.) *). Weber van Bosse A. — Ètudes sur des algues de l' Ar^chipel ìnalahien I. Trenfepohlia spongophila n. sp. et Struvea delicaiu- la Kuelz. {Cladophora? anaslomosans Harv.). (97). Durante il suo viaggio col marito prof. M. Weber alle Indie orien- tali neerlandesi la egregia signora A. Weber van Bosse ebbe occa- sione di raccogliere preziosi materiali algologici di cui incomincia ora l'illustrazione. Tra le Alghe raccolte da essa havvi anche il Ce- phaieuros virescens della cui esistenza alle Indie neerlandesi trattò recentemente il De Wildeman (vedi Resoconto p. 206). Nella presente memoria munita di due tavole, la signora Weber offre tre aggiunte ai casi di simbiosi delle alghe con animali e se- gnatamente spugne **). I. Trentepohlia spongophila n. sp. Trattasi di una nuova specie del genere Trentepohlia la quale vive in simbiosi con una spugna {Ephi/datia fluviatilis Gray) nel lago maestoso del vecchio vulcano di Manindjau. Questo fatto co- stituisce il primo esempio, a quanto si sa, di simbiosi di un' alga di acqua dolce di un ordine così elevato con un rappresentante del re- gno animale. La signora Weber descrive minutamente le forme delle cellule vegetative, la presenza di un solo grande cloroforo parietale e di un solo nucleo centrale rotondo, nonché di piccoli grani colorantisi in azzurro coH'jodio e cloro-joduro di zinco. Negli esemplari viventi il contenuto non fu visto colorato da ematocroma, solo in esemplari *) Dal resoconto tedesco di Wabrlich in Botanisches Centralblatt 1889, n. 45, pag. 174-175. **) Un articolo esteso, segnatamente dal lato zoologico, pubblicò la signora Weber insieme al marito prof. Max Weber in questo stesso anno 1890 col titolo Zoologische Ergebnisse elner lieiso in Niederlandisch Ost-Indien. Lei- den, E. J. Brill, 1890. 213 secchi potè vedere in alcune cellule due o tre guttule di un color pur- pureo ed anche due o tre cellule uniformente colorate in rossastro (forse acinete). L'egregia signora potè sul posto assistere all'uscita delle zoospo- re (o gameti?) che erano ovoidee, biciliate, uniuucleate. Può anche la Treniepohlia spongophiia moltiplicarsi col mezzo di cellule stac- cantisi dalla pianta per gelificazione della superficie, esterna della membrana. La presenza di un solo e grande cloroforo, l'assenza di ematocroma, la stazione acquatica della nuova specie proposta dalla signora Weber indurrebbero piuttosto a collocare la specie stessa nei vicini generi Lepiosira Borzl o Gongrosira (Kuetz.) Lagerh., con le specie del quale ultimo genere {Gongrosira De-Bari/ana Rabenh., G. viridis Kuetz.), stando alla asserzione della stessa Weber, la Tren- iepohlia spongophiia presenta graiide affinità. IL Struvea delicalula Kuetz. Nella prima parte del suo lavoro, come qui sopra si è riferito, l'indefessa cultrice dell'algologia ha pubblicato il primo caso di sim- biosi tra una spugna d'acqua dolce e un' alga di ordine elevato; si- mili associazioni però sono note da lungo tempo tra alghe superio- ri e spugne marine. Sarebbe stato Areschoug il primo a riconoscere la vita in comu- ne di alghe e spugne. Fin dal 1853 egli fece conoscere un nuovo genere Spongocladia con la S. vauchericeformis dell'isola Maurizio. Dopo di lui Lieberkiihn, Carter, F. E. Schulze, von Lendenfeld, Scra- per, Marchesetti fecero conoscere altri casi di simbiosi tra alghe ma- rine superiori e spugne. I casi di Semper e Marchesetti furono stu- diati nel 1884 dal compianto Hauck il quale diede all'alga il nome di Marchesetiia spongioides, pianta che lo Schmitz ha dimostrato corrispondere perfettamente col Ceratodiciyon spongiosuni Zanard., nome che ha il diritto di anteriorità. Murray e Boodle nella loro Nota sul genere Spongocladia han- no richiamato l'attenzione sul fatto che negli esemplari delle 3 spe- cie formanti il genere Spongocladia Arescii. hanno rinvenuto delle spicole e talora anche frammenti di spugne, particolarmente di Ha- licJiondria *■). Ora la signora Weber illustra appunto un caso di simbiosi tra una Tlalichondria e la Strucea delicalula Kuetz. ma ciò che sembra molto importante a constatarsi si è che, dietro indagini accurate, este- *) Vedi Notarisia di De-Toni e Levi 1880, p. 7GG. 214 se anche a materiali autentici comunicatile da Murray e Boodle, la Weber veuiie alla conclusione che la Spongocladia vauchericefor- mi8 è una forma anormale di un' alga conosciuta. La rassomiglianza perfetta colla Sfruvea raccolta dalla Weber all'isola di Flores parlerebbe certo in favore della supposizione che Taiga di cui la Spongocladia vauchericvformis è una forma par- ticolare, sarebbe le Slruvea delicahda. La Weber opina che delle ricerche ulteriori proveranno dover essere il genere Spongocladia eliminato e che non potrà essere mantenuto se non colla restrizione ch'esso rappresenti uno stato speciale di una o più alghe. in. Zoochloì'ella. Nella baia di Bima (isola di Sumbawa), la Weber raccolse delle Noctiluca riempiute di piccoli corpi verdi, sferici, col diametro di 2,5 y.., qua e là frammisti ad altri un po' allungati, col diametro di 3,6 u. Tra questi ne osservò alcuni accoppiati due a due; trattati col clorojoduro di zinco, il contenuto assumeva un colore azzurro pal- lidissimo ed appariva un nucleo. Sembra dunque trattarsi di una Zoochlorella. (G. B. De-Toni). Weber van Bosse A. — Etudes sur des Algues de l'Archipel Malaisien IL — (98). La signora Weber descrive una nuova Phyllosiphonacea col no- me di Phyiophysa Treubii la quale occasiona delle specie di algo- cecidii sopra i cauli, picciuoli, foglie e gemme di una Pilea (affine alla Pilea oreophila) scoperta dal Treub, direttore del giardino bo- tanico di Buitenzorg (Giava). Qui peraltro non si tratta di alghe (Nostocacee) causanti anoma- lie di sviluppo nelle fanerogame, come per primo richiamò l'atten- zione il Beyerinck *), bensì di una di quelle produzioni morbide ben conosciute e diffusissime che l'occhio il meno esercitato riconosce im- mediatamente per galle. La galla (algo-cecidioj causata dalla Phytophtjsa è una vera galla interna poiché, fino al momento, in cui per effettuare la ejaculazio- ne delle spore la membrana dell'alga si rompe (ciò che porta con sé le lacerazioni del tessuto corticale della Pilea) la galla è perfetta- mente chiusa. L'alga causante la galla o cecidio appartiene, secondo l'autrice, *) Bej'erinck, Bijdrage tot de Morpliologie de Plantegalien, 1877, p. 5. 215 alle Siphonecv e deve essere collocata nel sistema presso al genere Phyllosiphon di Kuhn. Le due alghe, Phytopliysa e Phyllosiphon si rassomigliano mol- to nella loro maniera di vivere a spese, in parte almeno, di una pian- ta nutrice. Entrambe sono circondate da una spessa membrana; il Phyllosiphon è ricco in grani d'amido, la Phyiophysa in grani di cellulosa, entrambe sono dotate di un numero considerevole di nuclei minutissimi e al tempo della sporificazione, uno strato grosso di pro- toplasma si divide in più strati sovrapposti di spore. La Phyiophysa si distingue dal Phyllosiphon per la propria for- ma sferica e per il fatto eh' essa provoca degli algo-cecidii nella Pilea mentre che il P/iyllosiphon vive nelle cavità o meati inter- cellulari delle foglie deWArisui^um. La Phyiophysa si diversifica an- che per la formazione di un piccolo sacco interiore di cellule paren- chimatose che preservano ad un dato momento la turgescenza della sfera. Una sostanza vischiosa che riempie i vacui interposti tra le spore è T agente immediato che provoca la rottura della membrana. 11 lavoro della valente signora olandese è seguito da 3 tavole con- tenenti la illustrazione delle galle, la struttura anatomica degli algo- cecidii stessi ecc. (G. B. De-Toni). Wolle F. — Nosioc pruniforme. — (99). È una replica laconica ad una noticina del prof. C, B. Atwell *). (Red.). Mueller 0. — Durchbrechungen der Zelhoand in ihren Be- zieJiungen zur Orisbewegung der Bacillariaceen. — (103). È noto che la questione del movimento delle Bacillariacee o Dia- tomee ha diviso gli autori in due schiere, gli uni propugnano la teoria osmotica, gli altri la protoplasmatica. I sostenitori della prima di queste due ipotesi appoggiano le loro considerazioni con l'asserzione che il protoplasma disposto sulla su- perficie esterna della cellula non appaia evidente e che le interru- zioni della parete cellulare (che offrirebbero il passaggio libero al protoplasma) siano lungi dall'essere messe fuor di dubbio. Ora il Mùl- ler intende sostenere la teoria opposta vale a dire la protoplasma- tica, avendo egli potuto infatti constatare che esistono interruzioni *) Vedi Nuova Notarisia 1890, p. 125. 216 della parete cellulare le quali non solo permettono V uscita del pro- toplasma ma anche lo necessitano. Le sue ricerche si riferiscono a delle specie del vasto genere Navicula in modo particolare spettanti al gruppo delle Pinnularia'.. Sebbene la membrana delle PinnularicB sia stata abbastanza ac- curatamente descritta dal Pfitzer (Unters. 1871, pag. 175 e seg.), il Muller offre alcuni nuovi dati riferendosi al lavoro di Flogel (Re- searches t. Vili, f. 1, 2, 4), e trattando lungamente delle due fen- diture mediane di ciascun^, valva costituenti la cosidetta rafe, non- ché dei noduli centrale e terminali. Dopo questi dettagli d'indole anatomica, l'A. prende in esame i rapporti di pressione nell'interno del frustolo. Egli si serve del me- todo plasmolitico comparativo proposto da H. De Vries (Meth. zur Anal. Turgorkraft) esperimentando su Navicula [Pinnularia) major e Surirella biseriata e servendosi di soluzioni isotoniche di 0,10 a 0,20 equivalenti di nitrato potassico in gradazioni di 0,01 equiva- lenti. La prima ed immediata azione di 0,10-0,13 equivalenti solu- zioni di quel sale è la cessazione del movimento locale; i frustuli vengono paralizzati, però non muoiono neppure dopo 80 ore di sog- giorno nella camera umida, come lo dimostra il movimento delle gut- tule oleose ed il mantenimento intatto della massa plasmatica cen- trale e del margine dei feofori. In goccio libere i frustuli si trovano in vivido movimento locale; però lasciando confluire una seconda gocciolina più piccola di 0,13 equiv. soluz. di nitrato sodico i frustuli si paralizzano; il Muller aven- do dopo mezz' ora asciugato il preparato assorbendo la soluzione e rimesso in acqua fresca ha constatato che le Diatomee dopo 10 minut ripresero il loro movimento. Eguale risultato ebbe con 0,13 equiv di cloruro sodico: plasmolisi non era dunque avvenuta in nessun luo go. Col soggiorno però in circa 12 cm., 0,15 equiv. soluz. mostra ronsi dopo parecchie ore i primi indizii di plasmolisi, cominciando nella Pinnularia di solito al nodulo centrale, nella Surirella nei canali marginali. Il frustulo una volta subite le plasmolisi, non pe- riva immediatamente ma restava paralizzato. Dunque anche deboli soluzioni di cloruro o nitrato sodico agiscono da irritanti, abolendo il movimento locale dei frustuli. Se il movimento dipendesse da processi osmotici nel senso che il rimbalzo di correnti acquose desse origine alla forza motoria, l'ag- giunta di soluzioni (che accrescono la corrente osmotica) non dovreb- be esercitare alcuna azione paralizzante, anzi il movimento dovrebbe 217 guadagnare in vivacità. L'avvenire la plasmolisi con 0,15 equiv. so- luzioni di quei sali (mentre soluzioni diluitissimo non occasionano alcuna apparente plasmolisi) dimostra la presenza di un turgore la cui assoluta potenza è, secondo De Vries, da valutarsi in 4-5 atmo- sfere. Il protoplasma delle Pinnularice tende a dilatarsi con una forza di tensione di 4-5 atmosfere e quindi viene attraverso le aper- ture della membrana cellulare sospinto all'esterno. Questo fatto del- la tensione notevole unito a particolarità di complicazione nelle in- terruzioni della membrana coli' appoggio degli studi fisici del Fick sopra le correnti in tubi rigidi, spinge il MùUer alla conclusione che lo spostamento o movimento locale è dovuto all' azione di forze agen- ti sulla superficie; queste forze sono dovute al protoplasma che esce attraverso la fenditura detta 7'afe e la direzione del movimento è la risultante di tali forze. In tutte le altre Rhapkzdece H. L. Sm. ed in una parte delle Pseudorhaphidece H. L. Sra. si trovano disposizioni consimili; pori veri si riscontrano (per mezzo ai numerosi falsi non attraversanti la parete) nelle Eupodiscacece, Coscinodiscacece e Biddulphiacece tra le Cryptorhaphidece H. L. Sm. [Coccochromaticce Pfitz. in gran parte). Sui pori delle valve e suU' uscita del protoplasma alla super- ficie delle medesime, ha del resto trattato pure recentemente l' Im- hof *) che non viene citato dal MuUer. L'Imhof dichiara nella sua Me- moria di aver riconosciuto nelle ale di grosse specie di Surirella e Campylodiscus dei sottili canali che finivano all'angolo delle ale stes- se in piccolissime aperture ellittiche da cui protrudeva il protoplasma. (G. B. De-Toni). Schmìdt A. — Atlas der Diatomaceen-Kunde Heft 37-38. — (107). E il seguito della più classica opera che illustra attualmente le Bacillariee. Ecco il contenuto principale delle tavole. Tav. 145 Isthmia Lindigiana Grun., I. capenszs Grun., 1. mi- nima H. et B., I. nervosa Kuetz., I. vitrea Kitt. {= Pyxilla?)\ tav. 146 Aulacodiscus barbadensis Ralfs, A. Carushusii Kitt. et Grove, A. Huttoni Gr. et St., A. Janischii Gr. et St. ; tav. 147 Arachnoi- discus Elirenhergii var. oamaruensis A. S., Sliciodiscus Grovei k. ") 0. E. Imhof. — Poren an Diatomaceen-Schalen uncl Austreten des Pro- toplasma an der Oberflàche. — (Biol, Centralbl. VI, 1888, n. 73, p. 710). 218 S., S. califormicus Grun. var. ; tav. 148 Coscmodtscus Oculus-Irz- dis (?j, C. luciuosus Grò ve, C. debilis Grove, C. pilosus A. S. ; tav. 149 Auliscus pruinosus Bail. var. robusta, A. falcratus A. S., A. ellipticus A. S., A. microlejon A. S., A. Polyphemus A. S., A. Ste- nops A. S., A.? fenestralus Gi\ et St., Glyphodiscus stellatus Grev\, GL hifiunctalus A. S., Gì. strigillaius A. S,, Cerataulus? suban- gulaius Gr. et St., Grovea pedalis A. S. {Biddulphia pedalìs Gr. et St,), Gyroptychus contabulatus A. S., Craspedoporiis elegans Gr. et St. {Porodiscus interruptus Gr. et St.); tav. 150 Tricera- iium venosuììi Br. f, majus, T. sentum Witt, T. punctato -linea- tum A. S., T. spinosum var. ornatian Gr. et St, T. imperafor Truan et Witt, T. simplicissimum Witt, T. sculptum Shadb., T. Mor- landa Gr. et St., T. areolatum Grev. f. 7ninus, T. nobile Witt, Trinacria Aries Witt; tav. 151 Tonceratium i^npressum Grun. {T. conveooum Grev.?), T. tripos Cleve, T. convexiusculum Gruii., 2\ Ehrenbergii Grun., T. labyrinihicum Grev., T. cinnamomeum Grev., T. heierostichu7n A. S., T. impar A. S., T. radioso-reticu- latum Grun., T. radiolatunt Janisch, T. radiatum Br., T. radia- tum Br. f. minus, T. undulatuni Ehr., Biddulphia Rhombus, B. Rhombus var. letragoìia, Lithodesmium minusculum Grun. ; tav. 152 Lithodesmium undulatum Kuetz., Triceratium Sol, T. Bri- ghtwellii West., T, iniermedium Gr. et St., T. sidereum A. S., T. quadrino tatuili A. S., T. mar g ariti ferum Cleve, Entogonia Da- vyana Grev., Trinacria Regina var. tetragona Grun. (Red.). Schmidt A. — Verzeichniss der in A. Schmidfs Atlas der Dia- tomaceenkunde Ile fi 1-36 [ser. I-IH) abgebildeten Arten und be- nannten Varietdten, nebst den mit angefilhrten Synonymen. — (108). Dopo l'indice dei generi trattati nell'opera lo Schmidt dà l' indi- ce alfabetico delle specie colle opportune indicazioni delle tavole, ciò che facilita di molto l'uso dell'importante Atlante. (Red.). Schuett F. — Ueber Auxosporenbildung der Gaiiung Chwto- ceros. — (109). Tra i più comuni generi di Bacillariee che vivono in grandi quantità alla superficie del mare sono da annoverare Chcetoceros, 219 Rhizosolema e Schelefonema. Del primo di questi generi lo Schuett ha potuto osservare lo sviluppo delle auxospore "). La genesi delle auxospore avviene nel modo seguente: il proto- plasma esce fuori lateralmente da una fenditura del frustolo (il quale raggiunse la sua massima lunghezza) sotto forma di una vescica pres- soché globosa, la quale è rivestita di una tenue membrana (la cosi- detta guaina silicea); la vescica s'accresce e tutto il protoplasma del frustulo passa da questo nella vescica medesima (auxospora) la quale raggiunge un diametro doppio o triplo di quello della cellula o fru- stulo da cui trasse origine; entro l'involucro summenzionato si for- mano due nuove valve colle loro caratteristiche appendici corniformi e comincia la divisione trasversa perpendicolarmente alla direzione di scissione del filamento iniziale. Ricordiamo qui che l'egregio Schuett è benemerito nella biologia delle Bacillariee anche per aver descritto le spore perduranti in que- sto stesso genere Chcetoceros, nonché le auxospore nella Rhizoso- Icnia alata. (Red.). Schuett F. — JJeher Per idineenfarbsi offe. — (HO). L'A. dopo aver indicato, in accordo col Klebs, che la sostanza colorante dei Peridini, fatta accezione delle goccie di color rosso- carmino esistenti in alcune specie, è sempre collegata a cromatofori determinati, comunica il frutto delle sue accurate ricerche sopra le proprietà fisiche e chimiche di tale sostanza. Secondo le sue ricerche possono venire separate dai cromato- fori dei Peridini, oltre la clorofilla, due difi'erenti sostanze coloranti che lo Schùtt chiama ficopirrina e peridimna. I. Ficopirrina (da nvopoq, rosso-bruno). — La Ficopirrina può estrarsi mediante la macerazione dei Peridini con pochissima acqua distillata, con l'aspetto di un liquido rosso-bruno cupo. Lo spettro della stessa si accorda in- molti riguardi con quello della clorofilla; mostra distintamente la forte fascia di assorbimento I ed anche, con una certa concentrazione la fascia II, l'assorbimento finale comincia '^■] Non già exospores come erroneamente scrive il sig. A. M. Luzzatto nella Notarisia ora redatta da David Levi Morenos 1890, fase. 18, p. 970, La parola exospores ha un' altra etimologia e significato e molto ben diversi da quelli di auxospores! (Red.), 220 nel verde (nella Clorofilla nel verde azzurro). La ficopirrina è oltre a ciò facilmente solubile nell'alcoole, etere, solfuro di carbonio e ben- zolo; la soluzione in queste 3 ultimò sostanze è gialla e possedè lo stesso spettro d' assorbimento della soluzione acquosa. La fìcopirri- na si differenzia dalla clorofilla segnatamente per la sua solubilità nell'acqua; essa si avvicina alla ficoeritrina delle floridee; però di- versificherebbe dalla sostanza colorante giallastra che si può estrar- re dalle Diatomee con la macerazione nell'acqua. IL Peridinina. — Si prepara digerendo breve tempo con alcole i peridini esauriti con acqua; si ottiene così una soluzione rosso-vi- nosa che possiede uno spettro molto diverso da quello della cloro- filla cominciando l'assorbimento finale già nel giallo-verde. Anche la peridinina sciogliesi facilmente nell'alcole, etere, cloroforrae, ben- zina, solfuro di carbonio ed acido acetico glaciale. Sembra occupare nei Peridini il posto che la Zaniofilla offre nelle Fanerogame. (Red.). Vorce C. M. — The Affmities of Rhaphidodiscus. — (112). Contiene alcuni ragguagli sul curioso genere di Bacillariee Rha- phidodiscus con la illustrazione delle tre specie che vi appartengo- no vale a dire R. Febigerii, R. marf/iandicus ed R. Christiani. E inutile ricordare a questo punto la Navicula disciformis Peticolas '■). (Red.). Weed H. W. — The Diaiom Marshes and Diaiom òeds of the Yelloìoslone National Park. — ■ (113). Elenco di alcune Bacillariee trovate in un fango di formazione recente (in seguito ad invasione di acque termali presso Esmerald, Amer. bor.): Denticula valida (in gran quantità), — /). elegans. — Navicula major. — N. viridis. — Epiihemia Argus, insieme alla var. amphicephala. — E. Hydmannii. — Cocconema cynihiforme. — AclinantJies gibberula, — Mastogloia Smithii. — Fragilaria sp. (Red.). *) Ebbi di questa specie uno stupendo fotogramma dal mio egregio corri- spondente J. Deby di Londra il quale non manca di appoggiare i miei studi col suo valido consiglio, i suoi libri e le sue collezioni. (G. B. De-Toni). 221 Per i lavori diatomologi di Ca^stracane, Levi, Nott, Peticolas, Pe- tit, Terry riportati nella Litteratura phycologica del presente fasci- colo, vedi il resoconto rispettivo datone dal Deby nel fascicolo di Giugno di questo stesso giornale. Communicationes varise Il prof. Balfour (Edinburgo) mi spedi in dono una collezione di oltre 150 esemplari autentici dell'erbario Greville. Il Sig. T. Reinbold (Kiel) inviò per il mio erbario un esemplare di llalothrix iumbricalis Kuetz. e Cladophora pygmcva Reinke. Il doti. U. Martelli m' inviò in comunicazione esemplari autentici della Pleurosira thermalis Menagli, provenienti dall'Erbario Heccari. Il prof. A. Borzì mi scrive che nel prossimo autunno vedrà la luce il secondo fascicolo dei suoi (cStudii algologici ». Ringraziamenti vivissimi agli egr. sig/' prof. G. Passerini, P. A. Saccardo, A. Piccone, A. Hansgirg, J. G. Agardh, A. Borzi per l'in- vio del rispettivo ritratto. Il sig. Tempere (Rue Saint-Antoine, 168, Paris) ha pubblicato il I fascicolo (Juin 1890) d'un giornale (cLe Diatomiste)) dedicato allo studio delle Bacillariee. Il Tempere pubblicherà questo periodico ogni tre mesi. Ricevettero alghe del mio erbario in comunicazione i sig. E. De- Wildeman e P. Ilariot. Il sig. Setchell m'inviò un esemplare di Tuomcjja fluvialilis Harv., il Nordstedt un esemplare di (Edorionium Franklinianwn Wittr. Nel mese di Settembre 1890, in giorno da stabilirsi, avrà luogo a Verona l'adunanza generale della ISocielà botanica Italiana. 222 ELENCO delle piante raccolte dag-li studenti di botanica della r. Univer- sità di Padova (2 corso di studio) durante una gita da Padova ad Abano e Teolo *). Dlcotyledones Ranunculacese Ranunculus fluitaus Lam. — bulbosiis L. — acris L. Papaveracese Papaver Rhoeas L. Chelidot)ium majus L. Cruciferse Nasturtium araphlbiura R. Br. Arabis Thaliana L. — muralis Beri. Cardaraine hirsuta L. Capsella Bursa-pastoris Moench. Polygalese Polygala vulgaris L. OistinesB Cistus salvifolius L. Caryophyllese Tunica Saxifraga Scop. Saponaria ocymoides L. Silene nutans L. Cerastium arvense L. Stellaria media Vili. GeraniacesB Geranium sanguineum L. Papilionacese Genista germanica L. Trifolium pratense L. — patens Schreb. — incarnatum L. Anthyllis vulneraria L. Lotus corniculatus L. Hippocrepis comosa L. Vicia Gerardi Vili. Orobus niger L. Bosacese Poterium Sanguisorba L. Cratffigus Oxyacantha L. Umbelliferse Scandix Pecten-Veneris L. ChEerophylIum temulum L. Orlaya grandiflora HofJ'. Rubiaceae Galium verum L. — cruciatum Scop. Dipsaceae Scabiosa svlvatica L. *) Questa gita ebbe luogo il 13 maggio a. e. e vi presero parte gli stu- denti Signori Leopoldo Falda, Antonio l'esche, Francesco Saccardo ed Egidio Vasolin guidati dagli assistenti Dott. G. B. De-Toni e Dott. Giulio Paoletti, 223 Oompositae Aster saligaus W. Bellis perenuis L. Senecio vulgaris L. Matricaria Chamomilla L. Achillea Millefoliurn L. Arctium majus Schk. Carduus pycnocephalus L. Lactuca perennis L. Sonchus oleraceus L. Taraxacum officinale Vili. Crepis vesicaria L. Oampanulacese Campanula Rapunculus L. Bricacese Calluna vulgaris Salisb. Erica arborea L. Gentianacea? Erythrsea pulchella Fr. Clilora perfoliata L. BorraginesD Symphytum officinale L. Myosotis hispida ISchlecìit. — intermedia Lk. Plantagineas Plantago lanceolata L. — media L. Scrofulariaceae Veronica agrestis L. — peregrina L. — Chamciedrys L. LablatsB Thymus Serpyllum L, Salvia pratensis L. Lamium album L. — purpureum L. Ajuga reptans L. Primvilacese Anagallis arvensis L. Polygronacese Rumex obtusifolius BC. Aristolochiaceae Aristolochia rotunda L. — Clematitis L. Cytinacese Cytinus Hypocistis L. Buphorbiacese Euphorbia helioscopia L. — Cyparissias L. Monocotyledones Orchidea} Serapias longipetala Poli. Anacamptis pyramidalis Rich. Lìli^fcese Muscari racemosum DC Ornithogalum umbellatum L. Allium Ampeloprasum L. Iridacese Xiphion Pseudo-Acorus Pari. AlismacesB Alisma Plantago L. Juncaceso Luzula albida DC. fi. rubella Oyperacese Carex recurva lluds. — extensa GoocL 224 Graniinaceas Anthoxanthum odoratum L. Alopecurus agrestis L, Pollinia Gryllus Spreng. Poljpogon mouspeliense Desf\ Aira capillaris Ilost. Avena sterilis L. Arrhenatherum elatius M. et K. Trisetura flavesceiis P. B. Holcus mollis L. Melica uuiflora Relz. Briza minor L. — maxima L. Poa trivialis L. — bulbosa /S. vivipara Koch. — prateusis L. Dactylis glomerata L. Koeleria cristata Pers. Festuca pratensis Hudt>. Vulpia uniglumis Reicli. Bromus sterilis L. — ^ erectus L. ftl. Serrafalcus squarrosus Bab. — mollis Pral. Lolium temulentum L. — perenne L. Brachypodium sylvaticura R. et Sch. llordeum murinum L, Lepturus iucurvatus Trin. Acotyledones Fungi Dinemasporium Grarainum Lèv. Melampsora Helioscopiae KarsL Puccinia Aristoloclii;y Wmt. ^Aecidinm Asterum Schio. ') Spliaerotilus natans Kueiz. Algse Cladophora crispata var. tlierma- lis Brugg. Microspora fugacissima Rabh. Tolypothrix tenuis Kueiz. Amphora apouina Kueiz. Denticula tliermalis Kueiz. Libellus aponinus De-Toni R. Istituto Botanico di Padova, Giugno 189i). DoTT. G. B. De-Toni DoTT. G. Paoletti 1) Questa specie è nuova per il Veneto. Padova 1890, Tip. del Seminario. U. Martelli, Una nuova specie di Riccia, 1889. — Rivista monografica del genere Androsace ecc., 1890. *A. Engler & K. Franti, Die Natiirlicheii Pflanzenfamilien 1-15 Lie- fer. [par achat], P. Baccarini, Intorno agli elementi speciali della Glycine sinensis, con 1 tav., 1890. L. Meschinelli, La flora dei tufi del Monte Somma, 1890. G. Atkinson, Monograph of the Lemaneaceae of the United States, with 3 pi., 1890. A. W. Bennett, Reproduction among the lower Forms of vegetable Life, 1890. — Freshwater AlgiB of North Cornwall, with 2 plates, 1887. — On the affinities and classification of AIg?e, 1887. *A. Schmidt, Atlas der Diatomaceen-Kunde, Lief. 1-38 u. Index [par achat]. *J. Pautoc-ek, Fossile Bacillarien Uogarns, II. Theil: Text u. Atlas, 1890 [par achat]. A. Giard, Nouvelles recherches sur les bactéries lumineuses patho- gènes, 1890. E. Grove et G. Sturt, On a fossil marine diatomaceous deposit from Oamaru, Otago, New Zealand I, with pi., 1886 [de la part de M. G. -C. Karop]. W. A. Setchell, Concerning the structure aud developraeat of Tuo- ■ meya fluviatilis Harv. with pi., 1890. F. Fratini, Ricerche batteriologiche sulle acque termali di Abano Memoria I, 1889. A. Giard, Le laboratoire de Wimereux ea 1889, Recherches fauni- ques, 1890. F. R. Kjellman, Om Beringhafvets AIgflora, m. Taf., 1889. P. Fichi, Sulla conservazione dell'uva per le collezioni ampelografi- che, 1890. — Sulla inf(,'ZÌone peronosporica delle foglie della vite, 1890. — Una nuova forma di peronospora nel peduncolo dei giovani grappoli, 1890. B. Halbherr, Elenco sistematico dei coleotteri finora raccolti nella valle Lagarina Fase. IV, Pselaphidae incl. Histeridae, 1890. Bollettino della Società dei Naturalisti in Napoli, anno IV, fase. I, 1890. Magyar Nòvénjtani Lapok, 1889, n. 130-142. Magyarhoni Fòldtani Tarsuiat, 1887, n. 7-8, 1890, n. 5-7. Bollettino scientifico 1890, n. 1. Feuille des jeunes naturalistes 1889-90, n. 229-237. The Naturalist 1890, n. 174-180. Journal de Botanique 1890, n. 7-12. Bulletin de la Société belge de Microscopie, XVI, 1890, n. V-VII. Bollettino della Societcà italiana dei Microscopisti I, 1889-90, fase. 1-3. Botaniska Notiser 1890, Hiift. 3. ^Berichte der deutschen botanischen Gesellschaft VII. Jahrg. 1889, Heft 6, Vili. Jahrg. 1890, Heft 1-5 [en qualité de membre efFectif|. Annales de la Société botanique de Lyon XV Ann. 1887. Boletim da Sociedade Broteriana, VII, fase. 3, 1889. Société Iloyale de botanique de Belgique, Compt. rend. 10 avril 1890. Botanisches Centralblatt 1890, n. 1-20. Le Diatomiste I, fase. 1, 1890. Deutsche botanische Monatsschrift 1890, n. 5-6. Revue de botanique 1890. tome Vili, n. 91. Revue Mycologique 1890, n. 47. Bollettino del Naturalista 1889, n. 20,23. ; Nuovo giornale botanico italiano voi. XXII, 1890, n. 3. ' \V. West, Tiie Freshwater Alga3 of North Yorkshire w. pi., 1889. '] — The Freshwater Algaa of Maine, 1889. . i — The Desmids of Maine, 1888. — Additions to the Alga) of West Yorkshire, 1889. — List of Desmids froni Massachussets \v. 2 pi., 1883. F. Boergesen, Desmidieas, cum 4 tab. [Symb. ad fi. Brasilise centra- lis cognosc. edit. E. Warming, particula XXXIV], 1890. G. Leuduger-Fortmorel , Catalogue des Diatoraées de T.ìle Ceylon avec 9 pi., 1878. P. A. Saccardo, Notes mycologiques I-III avec 1 pi., 1890. G. Paoletti, Intorno ai movimenti delle foglie della Porlieria hygro- metrica R. et P., Nota preliminare, 1890. M. Lojacono - Pojero, Terzo elenco briologico di Sicilia, 1890. — — Schizzo orografico della Sicilia e itinerario bo- tanico dell'isola. A. N. Berlese, La Famiglia delle Lophiostomacese Sacc, 1890. F. Del Torre, Un caso di fasciazione caulina nella Scrofularia canina L. ed altre osservazioni di teratologia vegetale. 26 Ottobre 1890 LA NUOVA NOTARISIA RASSE&M TElESTRiLE CONSACRATA ALLO STUDIO DELLE ALGHE REDATTORE E PROPRIETARIO G. B. DOTT, DE-TONI LIBERO DOCENTE ED ASSISTENTE ALLA CATTEDUA DI BOTANICA PRESSO LA R. UNIVERSITÀ DI PADOVA. COLLABORATORE DELLA (( BEVUE MYCOLOGIQUE )ì, DEL (( BOTANISCHES CENTRALBLATT )) E DELLA ((HEDWIGIA», FONDATORE E REDATTORE (FINO AL MARZO 1890) DELLA NOTARISIA RIVISTA ALGOLOGICA SUSSIDIATA DAL MINISTERO DELLA P. I. NEGLI ANNI 1887, 1888 E 189O DECORATA CON MEDAGLIA DI BRONZO ALl" ESPOSIZ SCIENTIF. DI PARMA NELL' ANNO 1887, AUTORE DELLA (( SYLLOGE ALGARUM OMNIUM)). S03IMARIO G.-Lagrerheim: Bertholdia nov. noni. unJ Dictyocystis nov. gen. — G. La- grerheim : Gloeochaete Lagerheiai und Schrammia Daiigeard. — J. Doby : — Bibliographie recente des Diatomées III. — J. Deby: Necrologio: Al- fred Truan y Luard; John Ralfs. Diagnoses Algrarum novaruiu. — Correspondance alg^ologique. — Liltteratura phycologica. — Oonimunicationes varice. ADRESSER TOUT CE QUI CONCERNE L.\ « NUOVA NOTARISIA » A M. LE DocT. G. B. DE-TONI JARDIN BOTANIQUE DE L' UNIVERSITÉ, PADOUE (ITALIE) Prix d'abonnement pour l'année 1893 Francs 15 Pri.K d'abonnement pour les années 1886-89 du Journal «Notai'isia» (comproprieté avec le Doct. D. Levi-Morenos) francs 60. PUBBLICAZIONI PERVENUTE IN DONO 0 CAMBIO al Dott. G. B. DE-TONI, Redattore della Nuova Notarisia R. ISTITUTO BOTANICO, PADOVA G. Lagerheim, Studien ùber die Gattungen CoDferva und Microspora, mit 2 Taf., 1889. G. Lagerheim, Note sur le Chaetomorpha Blancheana Mont., 1889. C. A. J. A. Oudemans, Micromjcètes nouveaux,. avec 2 pi., 1890. F. Schuett, Ueber PeridineenfarbstofFe, ni. 2 Taf., 1890. C. Cramer, Ueber die verticillirten Siphoneen besonders Neomeris und Bornetella, mit 4 Tafeln, 1890. 0. Kruch, Sulla struttura e lo sviluppo del fusto della Dahlia im- perialis, 1890. 0. Kruch, Istologia ed istogeuia del fascio conduttore nelle foglie di Isoétes, 1890. J. G. Agardh, Species Sargassorum Australias descriptse et disposi- tae. Accedunt de singulis partibus Sargassorum earumque differentiis morphologicis in diversis speciebus observationes nonnullae; nec non dispositionis specierum omnium generis, bis differentiis fundatse, pefrìculum, cum XXXI tabulis co- lor., 1889. G. Passerini, Riproduzione della Gibellina cerealis Passer., 1890. — • Sopra alcuni Phoma, 1890. S. Mrhie. 6. Monsieur De Bruyne décrit longuement et figure avec soin le Gym.nococcus G omphonearum, nouvelle espèce de monadine parasi- te des Gomphonema. Zopf avait précédemment découvert un Gymno- coccus, le G. Fockei, parasite des Synedra, Pinnularia, Coccone- ma, Surirella et Gomphonema. Divers auteurs ont pris ces petits étres pour des organes de multiplication des diatomées. Le Gytmio- coccuR Licmophorce également trouvé par M."" D.'' Bruyne est pa- rasite des Licmophora. — Cette dernière diatomée nourrit égale- ment V Ectobiella Plateaui N. G. et N. Sp. — Pour les descriptions et la biologie de ces formes microscopiques, nous renvoyons au trai- té originai qui ne laisse rien à désirer. 7. Les deux dernières livraisons du ((Nuova Notai'isia)) contien- nent les diagnoses en latin de 125 espèces de diatomées décrites par Rattray et par d'autres diatomologistes. 8. C'est la reproduction de la classification des familles des Dia- tomées proposée par De-Toni dans la Notarisia. — ■ Nous ne pouvons qu' exprimer ici notre étonnement de ce que le comité de publica- tion du (( Royal Micr. Journal» persiste à comprendre les Diatomées parmi les « Pro/ophytes')ì en compagnie des Bactéries. — L'esisten- 235 ce dans leur endochrome de chlorophylle, Texislence d'un noyau bien développé, les phénomènes de leur réproduction les placent cer- tainement plus près des algues conjuguées qu' auprès des Schizomy- cetes. Le terme (.i.protopht/tes)) s' applique mal aussi a des étres dont Texisteiice ne parait pas remonter au delà de la pèriode ter- tiaire. — Nous n'ignorons pas que le Cotrite de Castracane a pensé trouver des diatomèes dans la houille carbonifere, mais le fait a be- soin d'étre contìrmé et resuite probablement d'un accident, inexpli- qué jusqu' à ce jour. 9. Monsieur Haughton Gill annonce ici pour la première fois son procède pour le remplissage des cavités microscopiques qui exi- stent dans les valves des Diatomèes, au moyen de la prècipitation du sulfure de mercure. — Ce sujet est traile plus au long dans le prochain numero (10) de la piésente revue Hibliograpliique. 10. Le procède Gill consiste à bien nettoyer les diatomèes, puis à les plonger dans une solution con rentrée de perclilorure de ter; en- suite il y ajoute une solution d'acétate de potasse ou de soude qui produit de l'acetate ferrique d'un rouge vif. Après cela il lave bien afln d'eloigner l'excès de sei ferrique et fair bouillir dans de l'eau afin de rendre le sei basique. Il Hnit par agiter avec de l'eau aci- dulée d'acide acétique et à ajouter une solution de cyanure de potas- se et d'acide acétique. Après quelques heures de repos le bleu de Prusse forme se depose dans l'intérieur des cavités méme les plus minimes. — Monsieur Haughton Gill obtient un resultat analogue au moyen d'un sei de platine et d'acide oxalique ou bien avec le sous-nitrate de mercure et le sulfure d'ammoniaque, ou enfln au moyen de nitrat d'argent et du méme réactif. — Pour les dètails complets de ces divers procèdés pour demontrer la structure des dia- tomèes, j'en refère au travail originai. — Je conserve personellement des doutes sur la possibilitè de reraplir les alveoles intra-larainaires des Diatomèes, avant d'avoir détruit soit la pellicule supérieure, soit la pellicule inférieure du frustule qui les recouvre à l'état normal. 11. Monsieur Imhof, le célèbre explorateur des Lacs de l'Europe Centrale, nous donne ici une liste, sans aucunes nouveautés, compre- nant 19 espèces de Diatomèes lacustres de la Suisse. 12. La classification proposée est entierèment basèe sur la forme des frustules sans tenir compte aucun de leur contenu. Je ne pense pas qu' elle présente de grands avantriges sur l'arrangement de H. L. Smith, reproduit par Van Heurck, ni sur celle de Paul Petit et de son école. Toutes les classifications proposées à ce jour resteut 236 artificielles à cause de notre grande ignorance de la Biologie de ces petits étres microscopiques. 13. C'est la suite de l'article précédent dans Nuova Notar, n. 14, p. 53 portant le raéme titre. L'auteur persiste à croire que les dia- tomèes peuvent traverser l'intestin de divers animaux diatornopha- ges sans en souffrir, ce dont raoi je doute fort-. Les divers moyens aaquis)) par les diatomées pour préserver leur existence, signal('>s par M."" Levi Morenos me semblent du Darwinisui et poussé à l'excès» base sur des faits problématiques et peu probables. 14. L'auteur ne fait raention que d'un travail précédent par lui raéme. 15. Ne comprend qu' un court couipte-rendu d'une confèrence donneo par l'auteur aux membres de la Société microscopique de Es- sex Count_y daiis le New Jersey, Etats Unis. Les conclusions princi- pales semblent avoir été: 1. Qu' il faut diminuer le notnbre de Gen- res; 2. Qu" on doit considérei" la reproduction par spores chez les Diatomées conirae un phénomène entieraent thèorique et3. qu'aucu- ne explication n' a resolu d'une manière satisfaisante la question de la cause des mouvements chez les diatomées. 16. C'est la reproduction d'un article, sans importance aucune, publié dans (d'English Mechanic » en Decembre 1889. 17. Monsieur Morland explique le moyen qu' il employe pour arriver à mesurer promptement les représentations de diatomées et d'autres objets, figurées à des aggrandissements variés. — Il cito les inconvenients d'ouvrages corame les ((Diatomées du Challenger)) par Castracane où les dessins sont faits à 60 grossissements différents et les compare à ceux de l'Atlas de A. Schmidt où toutes les figures sont au raéme grossissement (664), ce qui les rend parfaiteraent comparatives. 18. Dans la séance du 27 Decembre dernier Monsieur Nelson dé- clara au Quekett Club avoir reconnu des bulles d'air dans les al- veoles de certaines diatomées, ce qui pour lui prouverait bieii l'exi- stence des cavités internes. 19. Cet article renferme la description du Rhabdonema Fauricv. P. P. qui est considerò par Monsieur Brun corame une simple va- riété de son R. Japonicum. 20. Nous sommes heureux de pouvoir recommander cet excellent traité de Micro-photographie à nos lecteurs. Il est essentiellement pratique. Son auteur est un des plus habiles photo-micrographes de l'Angleterre et s'est pendant un certain tenips beaucoup occupè de la représentation des diatomées. Je me suis trouvé fort bien des avis et des recommaiidatious spòciales de raiiteur, — Sur un seul point nous uè sommes pas d'accord, e' est qua d' après Mons. Pringle il est prèterable de photographier les diatomées, quelque suit le grossis- seinent eaiploj'ó ou le coutour de celles-ci, en une seule fois, taiidis que pour moi et pour Mons. Comber, il vaut mieux. daus le cas d' espèces convecces, prendre d'abord à une faible grossissement avec un objectif à grande péuétration, puis grossir les images ainsi ob- teuus. De cette facon on neutralize les differences de mise à point entre les parties basses et les parties elevóes, ce qui est itnpossible avec les objectifs puissants à fort N. A. 21. C'est un article nécrologique sur Mons. Truan y Luard par sou ex-collegue de la Société Espagaole d'iiistoire naturelle. 22. Monsieur Rattray iious donne ici une nouvelle révision, celle du genre Aclinoci/clas. Ce travail ténioigne de l'impatience de l'au- teur de le terniiner car il ne contient ni renvoi aux (mauvaises) fi- gures qui T accompagnent, ni de table des matières, ce qui en reud l'usage bien incommode. Les descriptions de ce naturaliste restent conime par le passe prosque incoia [ìrehensibles à la plupart de ceux qui veulent s'en servir pour la détermination des espèces. 11 se sert d'un langage tout A lui, mais qu'il n'a jamais expliqué à persou- ne. Le geure Aclinocyclus lui méme est bien vagueme;it caractéri- sé. Elirenberg l'avait base sur le rayonnement des lignes de points et n'avait guère note le nodulo sur lequel se base priacipalemeat M/ Rattray, quoiqu' il admette un nombre d' espèces nana, nodules. — Notre avis c'est que les deux genres Coscinodisciis et Aclino- Cf/chis devraient ètre séparés par le fait que chez les premiers la surface des valves est distiactemeat areolèe, les aréoles étaat con- tigues, tandis que chez les seconds les poinls sous arrondis et isolés les uns des autres. — Chacua de ces deux genres pourrait étre sub- divisé en espèces portant un nodale submarginai et en espèces saas nodale. La monographie de Rattray comprend la description de 49 espèces doat les 10 suivantes décrites pour la première fois: Aclinocyclus pyrotechnicus Deby Murray anu's Greve oceanicus Ratt. ingens Ratt. marylandicus Ratt. radians Ratt. ornatiti Ratt. moronensts Deby Aclinocyclus radiaias Ratt. » mirahilis Ratt. signatus Ratt. splendens Ratt. minutus Grev. concenlricus Ratt. guineensis Greve oòSGicrus Ratt, 238 Sans posseder tous les tvpes nouveaux de Mons. Rattraj, il est pres- que impossible de les reconnaìtre. Un nouveaii travail devia com- pletter le sien. — Quant à la synonymie Ehrenbergienue donnée par notre auteur, nous la croyons absolument imaginaire, car il n'existe personne qui puisse reconnaìtre avec certitude les espèces du grand micrographe d'après ses dessins et ses descriptioas. — L'on sait que les types d'Ehrenberg existent à Berlin, mais qu' il est défendu de les consulter!, ce qui en rend l'existence bien inutile à la science. 23. Dans ce travail que je n'ai pas eu 1' occasion de voir, le Do- cteur Reinsch n'enuraère que 21 espèces de Diatomées d'eaudouce, parmi lesquelles pas une espèce ni variété nouvelle ou reraarqua- ble n'est signalé. 24. Les deux premières livraisons du a Diatomiste » redige par Monsieur Tempere sont publiées. — Avec la collaboration promise de spécialistes comme M. M. Cleve, Brun, Greve, Peragallo et autròs, le succès de l'entreprise est aussuré et l'ouvrage devient indispen- sable à tous ceux qui s'occupent de l'étude des Diatomées. N'ayant pas tous les types originaux des nouvelles espèces décrites et fìgu- rées nous ne nous hasardei'ons pas à en faire la critique détaillée. Remarquons cependant que le nom de Triceratium plano-concavum de M.' Brun nous parait ambigu et qu' il n'est pas spécifique, d'au- tres espèces et notamment le Tri'c. grande présentant souvent le caractère signalé. — Le Triceratium Lautourianum Greve ne pos- sedè par les appendices du genre Triceratium et doit étre place ailleurs. Le Triceratium junctum A. S. n'est qu'une varieté du Tric. armatum. — Sans nous exprimer sur l'identité ou la dissem- blance des espèces suivantes nous nous permettrons simplement de signaler l'affinité du Tric. alveolaium Bergon avec \e cancellatuìn Grev.; du plano-concavum Brun avec le Harrisonianum var. d. Walk. et Chase; du Tr. productissimum Bergon avec la fig. 14, pi. Ili de Walk. et Chase. Le Sticiodiscus bifurcatus Bergon (dans le texte noramé multi furcatus, lìergon), représente, si je ne me trompe, le Liradiscus furcatus Greve (Rattray). Nous signalons spécialement quelques uns des ti'avaux les plus utiles ou intéressantes contenus des les pagos parues du Diatoraiste. Dans le n. I, une liste est donnée dos figures de tous les Coscino- discus de l'Atlas de Schmidt, du Synopsis de Van Heurck et des Diatomées du Challenger, avec les noms recentsdeces diverses for- mes d'après M.'' Rattray dans sa monographie. Daqs le n. II, M/ 239 Cleve creo au depens du geiire Navicula, un nouveaii genre u /^z- clyoneis)') CI. synonyme du genre Pseudodiploncis de A. S. et en parfie aussi de certaiiis ^la^iogloia des aiiteurs. — Le caractère priri- cipal consiste en Texistence d'une conche interne à la valve (qui est doublé) portant des points fins, rangés en lignes, se coupant obli- quement en trois directions, et d'une couche exlerne composée de cellules plus larges ayant la forme de vesicules, donnant ainsi à cette couche une apparence réticulée. — Huit espèces sont rangées dans ce genre, ce sont les D. navicuiacea CI, 1890; D. Jamaicenszs Grev., 1868; D. Thumii CI., 1890; D. panduriformh CI., 1881: /), Pantocsekii C\., 1890; D. marginata Lewis, 1861; D. mastogloi- dea Pant., 1886 et le D. rugosa Temp. et Br. 1889. Monsieur E. Belloc publie à la page 17 et suivantes le résultat coniplet de ses recherches intéressantes sur les Diatomèes observées dans quelques lacs du Haut Larboust (Région d'Oo, Pyrénées cen- trales). Le nonibre d' espèces et de varietès signalées s'élève à 115. C'est à regret que nous devons conseiller à Mons.'" Tempere do tàcher à l'avenir d'améliorer les figures de ses planches qui sont loin d'éga'er celles publióes par Truan et Witt, par Brun et Tem- pere, par Janisch (Diatomèes de l'expédition de la Gazelle, non dans le commerce) et de plusieurs autres auteurs modernes. Nous ne nous doutous pas d'ailleurs que M. E. Dutertre ne se perfectionne dans l'art difficile de photographier les diatomèes. Nous souhaitons bon succès et longue vie au u Diatomiste » et à son aimable réJacteur. 25. Le 6''^'"'^ fascicule dii catalogue des diatomèes publiées par Tempere et Peragallo vient de paraitre. Il comprend depuis le n. 157 jusqu'au n. 195. Cette bello collection présente un grand intérét et continue excellente ei; qualité et d'un prix très raisonable. — La détermination des espèces par Mous.'' le Cap.® Peragallo est une tà- che colossale. 26. M.' Van Heurck a publiè originairement cette description de la structure du Pleurosigma angulatam dans le Bulletin de la So- ciété Belge de microscopie. Il y admet l'existence iV hexagones et non de points arrondis, ef exprime l'opinion souvent exprimé pur nous qu' il existe des alvèoles dans V èpaisscur de la silice, c'est à dire qu' il y a des cavités closes recouvertes par une couche si- liceuse de chaque coté. 27. Le traitè de Botanique de Monsieur lo Professeur Van Tio- ghem est termine. Ce grand travati destine a re[)résentor l'ètat actuel de la Science Botanique en France, et menie de V acenir, 240 piuisqu' il est datò de 1891 iious pi'ouve à iiolre grand regrot que ce savaiit ii'a pas donne à l'études des Diatomées l'attenlion que nous croyoiis qu" elles nièritent, et qu' il ne les connait niéine que fort peu. Toutes ses figures sont des reproductions d'après des au- teurs dejà ancieas et le teste n' est apparemment qu' une traduction de l'allemand de Pfìtzer mais tellement mal faite qu' on a fait sou- vent dire à cet auteur le contraire de ce qu' il a voulu dire. — Le premier paragraphe du chapitre nous enseigne que les Diatomées vivent (cau fond des eaux)) uégligeant de la sorte les espèces es- sentiellement pélagiques qui habitent la suy^face pendant toute leui* existence. — Il cite les Chèiocères (espèces essentiellement libres et flottantes) comme établis à la surface d' infusoires ! Il attribue le mouvement des diatomées a une sorte de conlraclililò generale, mais qui n'a jamais été vue par personne; il parie de gaines gela- lineicses solides qui entoureraient les frustules etc. etc. ! Tout ce que dit Mons/ le Prof. Van Tiegheni l'elativement à la multiplication des Diatomées et à leur reproduction par spores et par oeufs est es- seiiliellement imaginaire — Nous recommendons au savant profes- seur de revoir son chapitre admlomèes)) pour sa future editiou de son traité, après avoir étudié avec soin les travaux recents mais né- gligés par lai de Mons.'" H. L. Smith (Proci.'edings of the American Societ}' of Alicroscopists 1886 et 1887) ainsi que ceux de J. D. Cox, de Henri Van Heurck, de Mons.*" Paul Petit son savant compatriote, et ménie de Julien Deby. — Nous savons qu' on ne peut ótre, par les temps actuels, spécialiste dans chaque branche de 1' histoire naturelle, aussi ne voulons nous pas faire une critique détaillée de ce que dit notre auteur sur les diatomées, nous contentant ea terminane de protester contre la place datis le systéme oh il les a reléguées entro les Eclocarpèes [phèosporècs) et les Cryptomonadinèes, avec aucune des quelles elles n'ont le moindre point de rapport, nous semble-t-il. 28. Ce travail n'est dejà ancien ayant été publié en 1889, dans le (i Microscope )). Les Rhaphidodiscus nous paraisseat comprendre les Navicula véritables et aussi des genres formés par deux valves de genres différeiils dont 1' une serait renfermée dans l'autre très exa- ctemeut. — Un facetieux ami d'Ainérique avait crée pour ce's der- niers un genre Uumbugodiscas, dont je possedè des échantillons dans ma collection qui prouvent sans contredit la verité de notre assertion. 29. La liste des diatomées fournie par Mons.'" West compreud 131 espèces, dont aucune n'est signalée pour la première fois, ni ne pré- sente d'intérét special. ■ 241 NECROLOGIE Alfred Truan y Luard. — Ce diatomiste naquit a iNyon, canton de Vaud (Suisse), le 19 inai 1837. II y vécut avec un onde jusqu'en 1846, epoque oìi il alla retroiiver ses parents à Gijon dans les Asturies (Espagne). En 1853 il retourna en Suisse pour s'y adon- ner professionellement à la photograpliie et à la lithographie, puis il rentra à Gijon où il s'établit jusqu'en 1863. A cette dernière epoque il ceda son établissement pour joindre son pére dans T exploi- ration d' une verrerie (cristallerie) qui lui appartenait. Das ses loisirs il s'adonnait à la micrographie, ce qui le mena à l'étude des Diato- mées qu' il réussit à photographier avec une rare perfection et a lithographier d'une fagon exceliente. Il publia dans les annales de la Société Espagnole d' Iiistoire naturelle la première partie d' un excellent traité sur les Diatomèes des Asturies, le seul et unique tra- vail de ce genre publió en Espagne, puis en 1888 de commun avec M. Otto Witt de Berlin il entreprit de figurer les diatomèes de Jeremie (Hayti). Au moment où la mort est venue l'enlever, bien subitement, il préparait une monographie des Diatomèes des depots de Moron en Andalousie, travail qui resterà probablement perdu pour la science car nous ne croyons pas que les deux fils qu' il a laissés aient des dispositions à suivre l'exemple de leur vaillant pére cora- me diatomologues. Truan mourut à Gijon le 3 Janvier 1890, ne lais- sant que regrets et sympathies parrai ses nombreux amis scientifiques et la dèsolation dans sa famille qui l'adorait. J, D, John Ralfs de Peuzance, bien connu par ses importants tra- vaux Gomprenant surtout son grand ouvrage sur les Desmidièes et la partie de l' ouvrage de Pritchard relatif aux diatomèes, vient 16 242 de mourir dans sou lieu natal à V àge avance de 83 ans. 11 y a 40 ans Ralfs était considéré comma l'algologiste le plus compétent de l'Angleterre. Il était, de profession, chirurgien, mais sa sante fut si raauvaise pendant tonte sa vie qu' il fut force d' abandonner cette carrière et de vivre très modestement d'une petite pension qui lui avait été faite par quelques uns de ses confrères scientifiques. — Il avait preparò un suppleraent aux diatomées de Pritchard (IV ed.) mais ce dernier ne le publia jamais. Le travail aujourdhui presque sans intérét ainsi que tonte la correspondance volumineuse y relative, se trouve actuellement en ma possession. — C'est le 14 Juillet dernier que ce véterau rendit le dernier soupir. J. D. 243 DIAGNOSES ALGARUM NOVARUM Phseophycese (excl. Bacili., Syngenet., Pendili.) 292. Sargassum bracteolosum J. kg. Species Sargassorum Austra- lue p. 67, t. IV, i". XIX, li. — S. caule communi teretiusculo bre- vi, rachidibus raraorum triquetris raraulis retrofractis, foliis a latere plano egredientibus, ramorum iiiferioribus raagnis oblongo- lanceolatis, planiusculis, coriaceis, in petiolum conspicue attenua- tis, margine inaequaliter undulato-dentatis, nunc fere integriusculis nunc subserratis, paniculae diffusae bracteis capillaribus; vesiculis Scepe nuUis, aut ad basin ramorum fertilium paucis obovatis arista- tis, receptaculis minutis, axillaribus, oblongis obovatisve, subiner- raibus. Hab. ad Tasmaniani et oras australes Novse Hollandias (F. de Mueller). — Supra caulem communem teretiusculum rami nu- merosi adsunt alii foliosi et breviores, partem sterilem inferio- rem plantae constituentes, alii elongati, erectiusculi, paniculam fru- ctiferam nunc fere bipedalem sustinentes. Folia inferioris plantee siccitate obscure castanea, interiora circ. 10 cm. longa, nunc usque 2,5 cm. lata, Vesicula3 sa^pe deesse videntur, nunc in panicula ad basin ramorum fertilium paucae adsunt, semine Pisi parum mino- res. Receptacula in axillis solitaria aut panca, teretiuscula et iner- mia, alia siraplicia oblonga, alia (ad divisionem prona) fere obova- ta, nunc infra apicem fere bicornia adparent, scaphidiis circum- circa verrucosa. 293. Sargassum claviferum J. Ag. Species Sargassorum Australice p. 98, t. XXVIII, III. — .S. elongatum, rachidibus ramorum spar- sis spinuligeris, foliis inferioribus raajoribus oblongo-lanceolatis, denticulatis, costa percurrente et cryptostomatibus sparsis instru- ctis, superioribus conspicue minoribus, integriusculis, bractealibus angustis subenervibu.s, cryptostomatibus utrinque singulas series formantibus, vesiculis minutis, sphaericis, glandulosis, receptaculis obovato-clavatis, subtriquetris, margine denticulatis. Uab, ad oras Nov^ Hollandite (F. de Mueller). — Supra eum- 244 dem callum radicalera nunc plura adsunt specimina, singula cau- le communi brevi at verrucoso instructa cujus ex apice rachi- des ramorum exeunt 2-3-pedales longitudine, admodum tenues, pennam passerinam crassitie vix superantes, in inferiore parte mu- riculatae, superne sparsius spinuligenig, aliae breviores steriles folia numerosa majuscula gerentes, aliae elongatse et deraum fructiferae, partium minutie quas gerunt insignes. Folia in ramis sterilibus 3,5-5 cm. longae, 6-8 cm. lata, in fertilibus perangusta; vesiculaì prò magnitudine plantse admodum minutaa. 294. Sargassum coreanum J. Ag. Species Sargassorum Australie^ p. 58. — S. rachidibus ramorum inferioribus alato-subancipitibus, ramulis ad ortum retrofractis, foliis inferioribus elongatis, lanceo- lato-linearibus, integerrimis, costa evanescente instructis, superio- ribus sensim angustioribu.s, vesiculis cylindraceo-ellipticis, inferio- ribus ala folli transmutati cinctis et rostro lato superatis, supe- rioribus arista ensiformi armatis, in ramulo numerosis, receptacu- lis compressis siliquaeformibus, utrinque attenuatis, in ramulo elon- gato racemosis. Hab. ad oras Corese (Herb, Crouan), ad ostia Amuris (Na- VARCHA Fenger). — Rachides pluripedalas videutur. B'olia fulcieu- tia 6-10 cm. longa, latitudine 6-10 mm. vix superantia, utrinque obtusiuscula, petiolo evidente. Cum Sargasso Ringoldiano Harv. comparandum, vix tamen hujus plantam juniorem existiraandum. 295. Sargassum cristatum J. Ag. Species Sargassorum Ausiralicv p. 84, t. XXV, V. — S. rachidibus ramorum filiformibus, levissi- mis, foliis laiiceolato-linearibus, acuminatis, serratis, costatis, in- ferioribus parum majoribus, cryptostomata sparsa, superioribus cry- ptostomata unica utrinque serie disposita hiantia gerentibus, ve- siculis in petiolo ipsarum longitudine sphasricis, juvenilibus ellipsoi- deis, apiculatis, receptaculis junioribus complanatis obovato-linea- ribus cristatis, adultioribus secus medium incrassatis, teretiusculis. Hab. ad oras australes Novse Hollandi^e (F. de Mueller, Watts, Collie). — Folia piantai inferioris 3,5-4 cm. longa et usque 10 mm. lata, superioris ut plurimum 2,5-4 cm. longa, vix 5 mm. lata. In plurimis notis ad Sargassum carpophyllum ac- cedit. 296. Sargassum erosum J. Ag. Species Sargassorum Australice p. 74, t. XXIII, I. — S. caule communi teretiusculo brevi, rachidibus ramorum acute triquetris, ramulis retrofractis, foliis a latere pla- no egredieutibus, inferioribus obovato-lanceolatis, coriaceis, planis, 245 integriusculis aut distanter dentatis, superioribus lanceolatis lami- na insequaliter incisa quasi erosis, supremis angustis, vesiculis (snepe iiuUis) pyriformibus aristatis, receptaculis triquetro-prisma- ticis acutanguiis, marginibiis undulatis, vix conspicue dentatis. Ilab. ad oras N. S. Wales Novae Hollandiae a Pori Jackson, Port Stevens» (F, de Mueller). — Folla infima plantce junioris circiter 7 cm. longa, castanea, sequentia mox fiunt obtusiora et fere obovata, superiora rannilos fulcrantia fere inciso-laciniata, saepe sat inaequalia sinubus inter lacinias nunc profundioribus, hic illic fere costam attingentibus, nurse folias fere-duplicato-serrata diceres. 297. Sargassum Fengerj J. Ag. Species Sargassorum AustralicB p. 58. — S. rachidibus ramorum inferno obtusangulis, superne filiformi- bus, foliis tenuibus linearibus usque ad costam pinnatifido-inci- sis, laciniis acuminatis, vesiculis ellipsoideis, superioribus suo dia- metro vix triplo longioribus, folio longius petiolato superatis, infe- rioribus magis dilatatis aristatis (aut muticis) suo diametro vix duplo longioribus, receptaculis siliquaeformibus ad apicem rarau- lorum solitariis. Hab. ad insulam (cSachalin extra ostia Amuris» (Navarcha Fenger). — Affinitate Sargasso Horneri evidenter proxima spe- cies et plurimis characteribus ad hanc accedens, differt vesiculis ellipsoideis quarum inferiores forma et magnitudine cum iis Sar- gassi fìlicini Harv. fere conveniunt. Cum Halochloa micracantha Kuetz. Tab. Phyc. X^ t. 98, quoque Sargassum Sonderi compa- randura forsan quis putaret: bine vero vesicula et superiores et inferiores fere sphsericae pinguntur. 298. Sargassum fragile J. Ag. Species Sargassorum Auslralice p. 121, t. XXXI, III. — S. rachidibus ramorum filiforraibus levissimis in- ferne compressis, ramulis a submargine egredientibus, foliis tenue raembranaceis cinereis, inferioribus lanceolatis costatis margine serratis, superioribus cuneato-obovatis, superne dentatis, costa sub- evanescente instructis, vesiculis in petiolo ipsis sublongiore sphae- ricis, receptaculis in ranmlo fertili prolungato racemosis, cylindra- ceis, verrucosis, inermibus, utroque apice fere aeque attenuatis. Hab. ad oras Novre Hollandiae orientales «Boanda Islands, Port Stephens» (Haswell). — In pianta inferiore observantur folla usque 7-8 cm. longa, fere 9 mm. lata, nunc fere integriuscula, paulo superiora duplo angustiora, ceterum fere conformia, superne serrata, inferiore parte longius attenuata et integriuscula; qucie 246 denique in supremis ramulis adsunt, caeteris duplo breviora obova- to-cuneata et nervo subevanescente instructa. Vesiculae magnitu- dine vix Pisum sequantes. Receptacula cylindracea, fere 8-9 inm, longa. Cryptostomata adsunt at non admodum conspicua, in foliis latioribus sparsa, in angustioribus fere binas series longitudinales occupantia. 299. Sargassum globularisefolium J. Ag. Species Sargassorum Au- stralice p. 69, t. XX, III. — S. caule communi teretiusculo bre- viore, rachidibus ramorum obtusangulis, ramulis (minus conspicue) retrofractis, foliis a latere plano egredientibus, obovatis, obtusissi- mis, inferioribus subcoriaceis integriusculis, superioribus tenuiori- bus margine inaequalibus nunc subdentatis, vesiculis.. .., recepta- culis ex tereti compressis, superne spinulosis. Hab. ad oras Novae Hollandiae austro-orientales «Illawara, Port Jackson, Sydney» (F. de Mubller). — Pianta minor videtur, cir- citer pedalis, a scutello eodem radicali plus minus expanso caules plures ima basi fere conicos eraittens. Folla infima 3,5-5,7 cm. longitudine, superiora breviora, costa in superioribus sursum eva- nescente. Receptacula juniora inter bracteolas disposita, 2-5 ram. longa e tereti compressa fere obovato-lancoidea, apice dentibus paucis instructa quasi ad divisionem prona; in pianta (adulta ut videtur) paulisper longiora, subangulato-inaequalia spinulis diver- gentibus magis conspicuis instructa. Huc forte pertinet Sargas- sum trisiichuni var. iniegriusculum Grun. Alg. Novara. 300. Sargassum grande J. Ag. Species SargaÉsorum Australice p. 72, t. XXII, I, Blossevillea paradooca Kaetz. Tab. Phyc. X, t. 88? — S. caule communi teretiusculo brevi, rachidibus ramorum in- ferne angulatis, superne obtusangulis, ramulis retrofractis, foliis a latere plano egredientibus, inferioribus permagnis sublanceolato- oblongis, membranaceis, utrinque obtusis, margine inaequalibus aut dentatis, superioribus angustioribus sparsim serratis et longius co- statis; vesiculis sphsericis, inferioribus folio superatis, superioribus in panicula ampia saepe numerosis aristatis, receptaculis elongato- clava^formibus subangulatis, denticulis obsoletioribus obsitis. Hab. ad Tasmaniam et oras australes Novae Hollandite. — Fo- lia in parte sterili inferiora sunt quoque iis S. paradoxi subsi- milia, 7-12 cm. longa et unguem fere lata, minus tamen undula- ta, margine insequaliter dentata, dentibus nunc fere obsoletis ; fo- lla superiora multo minora, magis lanceolata et distanter serrata, suprema angustissima.- Vesiculoe inferiores immo Piso majores, fere 247 Granino sphsericae, folio petiolato superatae, in panìcula nunc pau- ciores vesiculas vidit J. Agardh, forma magis elliptico-sphsericas, nunc magis ovales et numerosiores. Paiiicula amplissima ramis de- compositis constituta. Receptacula elongata, 10-12 mm. longa, et hinc minus conspicue clavaeformia, angulata et dentibus minutis ìnsequalia, apice parum crassiora, truncata. 301. Sargassum Gunnianum J. Ag. Species Sargassorum Ausir alice p. 71, t. XXI, III. — S. caule communi teretiusculo, rachidibus ramorum inferno acutangulis, ramulis retrofractis, foliis a latore plano egredientibus, inferioribus magnis lanceolato-ovalibus, pla- niusculis, merabranaceis, in petiolura longius attenuatis, integriu- sculis, superioribus aogustioribus, sparsim serratis et longius co- statis, vesiculis in panicula ampia diffusa plurimis, ovalibus, folio aut mucrone superatis, receptaculis obovato-clavatis, subangulatis, denticulis obsoletis ina3qualiter obsitis. Hab. ad oras Tasmaniae (R. Gunn). — Caulis communis 5-7 cm. longus. Folla inferiore in parte sterili sunt usque 10 era. lon- ga, 2,5 cm. fere lata, superiora multo minora. Vesiculae inferiores Fiso minores, sphserico-ellipticai folioque superatae, Receptacula vix 4 rara, longitudine superantia obovato-clavata, angulis promi- nulis et denticulis subobsoletis paulisper inaequantia. 302. Sargassum halitrichum (Aresch.) J. Ag. Species Sargassorum Australice p. 43, t. XIII, Cystoseira haliiricha Aresch. mscr. (pars superior frondis), Sargassum australe Kuetz. Tab. Phyc. XI, t. 34? (pars supera). — S. frondibus a caule coramuni teretiuscu- lo provenientibus, aliis foliiforraibus, aliis heteroraorphis inferiori sua parte foliura bipinnatifidum lobis sublanceolatis, apicera ver- sum acuminatis aemulantibus, superiori parte in rachidem subau- gulato-teretiusculam quoquoversum raraulosara rarais raraulisque filiforraibus decompositara abeuntibus ; vesiculis intra ramellos sin- gulis, ellipticis, aristatis; receptaculis lancoideis, pedicellatis, in ra- mulo racemosis. Hab. ad oras Novse Hollandiae australes et occidentales. — Sargasso Sonderi habitu subsimile, differt receptaculis magis lan- coideis acuminatisque, ramulis in parte superiore saepe subop- positis. 303. Sargassum laevìgatum J. Ag. Species Sargassorum Australice p. 67, t. XIX, IV. — S. caule coramuni teretiusculo, rachidibus ramorum obtuse triquetris, ramulis retrofractis, foliis a latore pla- no egredientibus merabranaceis, planis, lanceolatis, integerrimis, 248 costa in inferioribus percurrente, in raediis superne evanescente instructis, supremis enervibus, vesiculis fere sphaericis mucronatis, receptaculis minutis, axillaribus, ovato-lancoideis, inermibus. Hai), ad Tasmaniani et N. S. Wales (R. GuNN., D."^ Meredith et Date). — Species tantum in fragmentis observata, auctori non- dum Clara. 304. Sargassum leptopodiiim J. Ag. Species Sargassorum Australice p. 115, t. XXX, III. — S. rachidibus ramorura firmioribus sub- angulatis, foliis costatis, utrinque serie unica cryptostomatura in- structis, serrato-denticulatis, inferioribus latioribus sublanceolatis, superioribus angustis linearibus, vesiculis in petiolo elongato sub- costato ellipsoideis subsphaericis, saspe apiculatis, receptaculis in ramulo fertili prolongato racemosis, singulis teretiusculis, inermi- bus, lancoideis. Hab. ad oras australes Novse Hollandise (F. de Mueller). — Caulis teretiusculus et verrucosus a quo rami exeunt pluripedales. Folia caulina sublanceolata, circiter 5 cm. longa, latitudine 4 mra. parum superantia ; vesiculag plurimse piso minores. Receptacula 4-7 mra. longa. Color plant&e exsiccatse fuscescens. Rachides ra- morum residuis partium delapsarum insequales, exsiccatge paulisper angulatse, vix proprie spinulosae. 305. Sargassum lophocarpum J. Ag. Species Sargassorum Australice p. 93, t. XXVII, II, Sargassum obovaium Sond. Alg. Trop. Au- stral. n. 13? — S. rachidibus ramorum filiformibus sublevibus, fo- liis inferioribus oblongo-ellipticis, evanescenti-costatis, coriaceis, grosse subserratis, superioribus subcuneato-falcatis, interiore mar- gine exciso integriusculis, exteriore latiore grosse dentato, subeco- statis, cryptostomatibus paucis parum conspicuis, vesiculis in pe- tiolo brevi sphgericis, submarginatis, receptaculis compressis, ob- ovoideo-oblongis, subcurvatis, apice et exteriori margine grosse spinosis, in ramulo fertili axillaribus, aggregatis. Hah, ad oras Novse Hollandice inferioris et orientalis, New South Wales. — Specimina, teste J. Agardh, eximie nigrescentia, circiter 3 cm, alta; in pianta inferiore folia adsunt circiter 2,5 cm. longa. 306. Sargassum Merrifìeidii J. Ag. Species Sargassorum Australie^ p. 115, t. XXX, IV. — S. rachidibus ramorum ab ima basi tere- tiusculis aut angulatis dense muriculatis, ramulis pinnatim dispo- sitis quoquoversum egredientibus, foliis anguste linearibus subin- tegerrimis, costatis et unica utrinque serie cryptostoraatum instru- 249 ctis, infimis (caulinis) nunc parum latiorìbus sulìlanceolatis, vesicu- lis in petiolo ipsis sublongiore sphsericis muticis, receptaculis de- composito-ramosis, demum in raraulo brevissimo subraceinosis, sin- gulis ovato-lar.coideis, iiiermibus, vernicosis. Hab. ad oras australes Novae Hollandife ad ((Adelaide» (D"* Merrifield), ex (dsraéliten Bay» (F. de Mueller). — Folia su- periora sunt 3,5-4 era. longa, vix 2 cm. lata, inferiora nonnulla in media parte fere duplo latiora, apices versum attenuata. Firmi- tate coriacea foliorum S. bacciferum et S. neurophorutn aemu- latur, a quibus rachidibus eximie muriculatis facilius dignoscatur. Vesiculag paucae, Piso minores. Receptacula brevissima, folio ful- crante 2-plo, nunc usque 4-plo breviora. 307. Sargassutn neurophorum J. Ag. Species Sargassorum Australice p. 113, t. XXX, I et 11, Sargassu?7i sp. Harv. Alg. Austr. exsicc. n. 25. — S. caule teretiusculo verrucoso, rachidibus ramorum le- vibus filiformibus subcompressis, foliis infimis angustissime lanceo- latis superioribusque anguste linearibus subintegerrimis, costa pro- minula percurrente instructis, cryptostoraatibus fere nullis aut ob- soletis, vesiculis in petiolo ipsas longitudine superante subsphseri- cis, plerumque rarioribus aut nullis, receptaculis in ramulo fertili breviore subracemosis, teretiusculis, iuermibus, verrucosis, arabitu lancoideis. Hab. ad oras Novas Hollandiae, N. S. Wales (Harvey). — Cau- lis pennam columbinam crassitie aequans, teretiusculus et quoquo- versum verrucosus. Ramos ex hoc caule apice emergentes pedales vidit auctor (aut parum longiores) rachidibus tenuioribus filiformi- bus aut leviter corapressis instructos. Folia 4 cm. longa, nunc 5-7 era, longa, plurima integerrima, alia dente uno aut altero munita, rariis subserrata. Vesicul» Piso multo minores. Color plantae ex- siccatse nigrescens. 308. Sargassum opacum J. Ag. Species Saì^gassoruìn Australice p. 98, t. XXVilI, IX. — S. rainutum, rachidibus ramorum submuriculatis, foliis obovato-oblongis, obtusis, subintegerrimis, costa infra apicem evanescente et cryptostoraatibus utrinque fere series singulas for- mantibus instructis, caulinis basi incrassatis, subdenticulatis, vesi- culis in petiolo teretiusculo minutis, sphaericis, receptaculis obovato- clavatis, inferno teretiusculis, dein compresso-angulatis, dentato- spinosis, demum raceraosis. Hab. ad oras calidiores Novse Hollandiae. — Speci mina circiter 15 cm. alta, quasi contrada et vesiculis paucioribus nunc vero in 250 petiolo aggregatis iostructa. Folla inferiora 12-16 ram. longa, quasi costa immersa et 'crjptostomatibus costse adproximatis densiori- bus praedita, superiora fere duplo breviora, costa in his mox eva- nescente. Pianta adulta est crassiuscula, exsiccatione nigrescens, raadefacta quoque opaca, obscure virescens. 309. Sargassum pachycarpum J. Ag. Species Sargaswì^um Australie^ p. 104, t. XXIX, I. — S. rachidibus ramorum e tereti subcom- pressis, sparsim spinulosis, ramulis quoquoversum exeuntibus, foliis inferioribus oblougo-lanceolatis, subundulatis, superioribus sublau- ceolatis, integriusculis, vesiculis in petiolo parum dilatato sphaeri- cis, muticis, receptaculorum fruticulo decomposito-ranioso, ramis cum rachide confluentibus subdivaricatis, crassis, teretiusculis, obtu- sis, verrucosis, inermibus. Hab. ad oras Tasmanise (R. Gunn). — Species major, cum Sargasso spinuligero forsan comparanda, et rachidibus ramorum nunc spinulosis cum hac conveniens at receptaculis ab hac et a plurimis diversa. In inferiori parte rachides ramorum leviter com- pressas videro equidera credidit J. Agardh ramulosque fere distiche exeuntes et in fruticulo receptaculorum quoque ramuli subdistiche divergentes auctori adparuerunt. 310. Sargassum poiyacanthum J. Ag. Species Sargassorum Austra- lice p. 116, t. XXX, V. — S. rachidibus ramorum firmioribus sub- angulatis, juiiioribus subspinulosis, foliis lanceolato-linearibus, cau- linis integriusculis, superioribus omnibus acute et inaequaliter sub- duplicato-serratis, nunc sublaceris et tortis, dentibus ssepe in spi- nulam prolongatis, costa inermi percurrente, cryptostomatibus saepe obsoletis, vesiculis in petiolo ipsas circiter sequante sphsericis, mu- ticis, receptaculis in ramulo fertili elongato racemosis, teretiuscu- lis, verrucosis, inermibus, lancoideis. Hab. ad oras austro-orientales Novie Hollandise ex «Port Jackson» aliisque locis New South Wales (F. De Mueller). — Pianta vi- detur minor, circiter pedalis, substantia coriacea et exsiccatione nigrescens. Caulis primarius vix 2,5 cm. altus, teretiusculus et no- dosus, crassitie fere pennse columbinES, apice in ramos plures abiens, alios steriles breviores et foliosos, alios fertiles elongatos plus mi- nus decompositos. Folla in pianta juniore nunc magis integriuscula, qualia quoque in adultioris plantae caule superiore quaedam obser- vantur; in adultiore sunt inferiora superioribus fere duplo latiora, bis 2 ram. saltem lata, 2,5 cm. aut parum ultra longa. Vesiculae 351 in inferiore parte fere nullse, in superiore sat numerosse, Piso mi- nores. 311. Sargassum rhynchophorum J. Ag. Species Sargassomm Austra- lice p. 71, t. XXI, II. — S. caule , rachidibus angulatis.. . . , foliis ratnorum sterilium lanceolatis, planiusculis, membranaceis, in petiolum longe attenuatis, argute serratis, fere ad apicem costatis, vesiculis raraorum sterilibus ovalibus, foliolo reducto superatis, in ramulo fructifero s^epe plurimis elongato-ellipticis suo diametro fere triplo longioribus, apice longe rostratis, receptaculis ambitu obovatis, angulatis, argute dentatis, pluribus in ramello subcyrnosis. Hah. ad oras Tasmaoise (D"* Meredith). — Folla ramorum ste- lium majora circiter 5 cm. longa; folla bractealia quse in ramulo fructifero adhuc juniore adsunt fere magis cuneato-elongata, vix ultra 2,5 era. louga et 1 mm. circ. latiora in superiori parte et fere oranino integerrima; his quasi fulcientibus bracteolae interio- res numerosae multo minores sustinentur. 312. Sargassum robustum J. Ag. Species Saì^gassorum Australice p. 66, t. XIX, III. — S. caule communi teretiusculo brevi, rachi- dibus ramorum triquetris, ramulis retrofractis, foliis a latere plano egredientibus, ramorum inferioribus fere obovatis, superioribus sub- lanceolato-linearibus, obtusis, subintegerrimis, supremis linearibus, enervibus, vesiculis fere sphfericis, folio reducto aut mucrone ter- minatis, receptaculis subangulato-obovatis, verrucosis, inermibus. Hab. ad oras tum occidentales tum orientales NovEe Hollandise «Swan River, Geographe-Baj, Israeliten-Bay, New South Wales» (F. De Mueller). — Habitu ad Sargassum helerophyllum (Turn). J. Ag. accedit. 313. Sargassum torvum J. Ag. Species Sargassomm Australice p. 107, t. XXIX, V. — S. rachidibus ramorum ab ima basi teretiusculis aut subangulatis, superne dense muriculatis, ramulis densissime obtectis quoquoversum egredientibus, foliis elliptico-oblongis, den- ticulatis et crispis, cryptostoraatibus sparsis, vesiculis in petiolo la- tiusculo ipsas longitudine fere sequante subsphajricis, receptaculis decomposito-ramosis, cyiiiosis, ramis teretiusculis acuminatis, ver- rucosis, inermibus. Hab. ad oras calidiores Novse HoUandiae. — Pianta adspectu quasi rudis, circiter pedalis, rachidibus omnium ramorum firmis, aculeis minutis circumcirca provenientibus fere horrida, foliis cri- spatis residuisque circumcirca obtecta, Melobesiis aliisque parasi- ticis insuper infestata. Folia ut pluriraum vix 12 mm. longa, sed 352 2 mm. fere lata, costa percursa. Vesiculse numerosse, Piso raino- res, muticDi. 314. Sargassum trichophyllum J. Ag. Species Sargassorum AusiraU(v- p. 52, t. XVII. — S. frondibus a caule primario teretiusculo quo- quoversum verrucoso provenientibus, prò setate dimorphis, inferio- ribus subangulatis flexuosis, partes foliiformes, superioribus filifor- mibus partes ramuliformes gerentibus; foliis inferiorum subtrilo- bis, laciniis simpliciusculis oblongo-linearibns, costatis; foliis supe- riorum trichotomis, lacinia media ìq ramulorum excrescente, late- ralibus oppositis decompositis, dicliotomo-pinuatifidis, lacinulis an- gustissime linearibus, supremis fere filiformibus ecostatis et crj- ptostomatibus nullis instructis, vesiculis sphsericis, receptaculis ovoi- deis, inermibus. Hab. ad oras Novse Hollandia^. Forma Turneri J. Ag. /. e. t. XVII, f. 1-9, Fucus decipiens Turn. Fuc. t. 106 (partim et tantum quoad formam quam adul- tam dixit). — Ramis ramulisque brevioribus subpinnatim dispositis. Hab. ad oras Novae Hollandise in regione orientali fretus Regis Georgii. Forma corymbosum J. Ag. /. e. t. XVII, f. 10-12. — Ramis elongatis subcorymbosis. Hab. ad oras Nov£e Hollaudiae australes (F. de Mueller). — Inter species affines haìc est omnium gracillima. Caulis adest com- munis brevis, 2,5 cm. circ. alt., teretiusculus. Desmidiacese, Zygnemaceae 315. Cosmarium caelatum Ralfs Br. Desm. p. 103, t, 17, f. 1, De- Toni StjlL Algar. I, p. 1007. Var. triverrucosum Gutw. Mat. fi. Galicyi 1890, p. 15, t. 1, f. 14. — C. oblongo-quadratura, 16,8 a. crassura, pauUo longius quam latius, 38,4 :::; 31,2, profunde constrictum, sinu angusto lineari, isthmo 12-14 [ì: lato; semicellulis e fronte visis quadrangularibus, angu- lis inferioribus rectis, lateribus recto adscendentibus, deinde sinu rotundato in dorsum 6-crenatum angustatis et propterea quasi trilobis; lobis basalibus margine verrucis conicis subacutis prsedi- tis, unoquoque crenorum dorsualium tribus verrucis minoribus or- nato; semicellulis a vertice visis elongato-ellipticis, medio utrin- que paullum inflatis; membrana verrucis globosis instructa, ver- rucis in medio semicellularum series verticales efficientibus. 353 Hab. in fossis et pratis turfosis in uCetula» pr, «Jaroslaw» Galicia3 austriaca? (R. Gutwinski). 316. Cosmarium Corbula Bréb., De-Toni SylL Algar. I, p. 1054, Var. Pyreti Gutw. Mal fl. Gal. 1890, p. 15, t. 1, f. 12. — C. 43 ij 26, ad 15,6 u. crassum, profunde constrictum, sinu angusto li- neari, isthmo 7,2 a. lato, apicibus 9,6 a. latis; seraicellulis rotun- dato-subtrapezoideis, basi subreniforinibus, angulis inferioribus ro- tundatis, lateribus convexis in dorsuai truncatuin leviter in Va P^ir- tem latitudinis angustatis, 5-6-crenatis, sub dorso lenissime 5-cre- nato (fere recto), non convexis; pyrenoidibus in unaquaque cellula geminis; membrana granulata, granulis in series concentricas di- spositis, area parva circa tumorem basalem granulatam glabra. Hab. in fluvio Pyreto (Prutho) ad uMikulince» pr. uSniatyn» Galicise austriacye (R. Gutwinski). 317. Cosmarium cymatopleurum Nordst., De-Toni Syll. Alga)-. 1, p. 970. Forma polonìcum Racib. Desm. nov. 1889, p. 15, t. 1, f. 36. — A typo difFert membrana cellularuin dilute luteola, ad 1,5 [j.. crassa, semicellulis a vertice conspectis ellipticis, apicibus rotun- datis non acutis, pyrenoidibus binis. Hab. in (( Kosciehska, Molkówka, Siklawican in montibus Ta- tricis. — Long. 87-102 a., lat. celi. 61-70 u.., lat. islhmi 28-30 u.., crass. corp. 42 u. ; lat. apic. 26-30 y.. 318. Cosmarium eductum Roy et Bisset, De-Toni .%//. Alg. l, p. 952. Var. tatricum Racib. Des7n nov. 1889, pag. 10, t. 1, fig. 6. — Semicellulis subtrapezicis, lateribus et supra basin perleviter undulato-granulatis, a vertice visis ovato-undulatis; pyrenoidibus singulis. Hab. in «Molkówka» in montibus Tatricis (M. Raciborski). — Long. 40-42 y.., lat. celi. 28-30 y., lat. istbrai 8-9 .j.., lat. apic. 14- 18 [j.., crass. corp. 18 a. 319. Cosmarium Elfvingii Racib., De-Toni Sì/Il. Algar. 1, p. 953. Var. saxonicum Racib. Desm. nov. 1889, p. 6, t. I, f. 1. — Mediocre, diametro paullo longius, medio profunde constrictum, in- cisura mediana angusta, lineari; semicellulis subhexagoniis, medio latissimis, lateribus inferioribus rectis, divergentibus, superioribus dorsoque late rotiindatis, angulis basalibus fere rectis, papilla in- structis ; a vertice visis fere ellipticis, medio utrinque truncatis, polis rotundatis; membrana hyalina, punctata; pyrenoidibus sin- gulis. Hab. prope «Fisclibach» Saxonise (Rabenh. Mg. l'Jar. u- 157). 354 — Long. celi. 30-32 ij..; lat. semicell. 26-27 Fischbach )) Saxoniae (0. Bulnheim). — Long. 33- 35 'j.., lat, 32-34 u.., lat. isthmi 10-12 v.., crass. corp. 15-16 a. 355 324. Cosmarium nltidulum De Not. Desin. ital. p. 42, t. 3, f. 26, De- Toni Sijll. Algar. I, p. 935. Var. punctulatum Gutw. Mat. fi. Galiciji 1890, p. 19, t. 1, f. 11. — Cellulis 26,4 « 24,4, apicibus 12 [j.. latis, isthmo 7,2 a. lato; semicellulis basi reniformibus, membrana grosse punctata, punctis ili series longitudinales et traiisversales dispositis. Hab. in «Mikulince» prope «Sniatyn» Galicise austriacse (R. GUTWINSKI). 325. Cosmarium orthogonum Delp., De-Toni Syll. Algar. I, p. 1006. Var. concinnum Racib. Desm. nov. 1889, p. 12, t. 1, f. 2, CAr. Bv. Rabenh. et Stiz. Cha7\ Eur. exs. n. 10. — Parvum, paullo longius quam latius. medio profuade constrictum, sinu acuto, ex- tremo ampliato; semicellulis subtrapezicis, quinque-undulatis, late- ribus biundulatis, convergentibus, angulis inferioribus superioribus- que rotundatis, dorso concavo; a latore visis subrlioinboideis, la- teribus inferioribus brevioribus, apice rotundato, a vertice conspe- ctis subrhomboideo-ellipticis, medio utrinque inflatis; pyrenoidibus singulis(?); membrana achroa, levi. Hab. Inter C/^ar«m corona/am prope «Oldenico» ditionis ver- cellensis Italiae (Malinverni). — Long. celi. 32-36 y.., lat. celi. 26-28 a., incisura3 medianae 9-9,5 a., crass. celi. 20 [j.. 326. Cosmarium Phaseolus Bréb., De-Toni Syll. Alg. I, p. 100. Var. minus Racib. Desm. noe. 1889, p. 11, t. 1, f. 5. ~ Par- vum, incisura profunda, extremo ampliata; semicellulis ellipticis, a vertice conspectis utrinque tumore parvo et membrana incrassata praeditis, pyrenoidibus singulis; membrana levi. Hab. inter Uiriculariam vulgarem in aWilenka» Lithuaniae (M. Raciborski). — Long. 18 a., lat. 17 a., lat. isthmi 5 a., crass. corp. 13 a. Var. subbiremum Racib. /. e. t. I, f. 4, Cfr. Br. Rabh, et Stiz. Char. Eur. exs. n. 10. — Cellulis fere circularibus, diametro paullo brevioribus, incisura mediana profunda acutangula, rarius angusta, extremo ampliata; semicellulis subsemicircularibus, ventre plano, dorso subtruncato, angulis inferioribus acute rotundatis, sub dorso papilla valida praeditis, a vertice conspectis elliptico-rhomboidalibus, medio utrinque papilla donatis, a latere visis circularibus, lateribus paullo supra medium utrinque papilla instructis; membrana levi. Hab. inter Charo.m coronatam prope (c Oldenico » ditionis ver- cellensis Italiae (Malinverni). — Long. 20-20,5 y.., lat. celi. 21- 23 [J:, lat. isthmi 6-7 u.., crass. corp. 14,5-16 [j.. 356 327. Cosmarium praemorsum Bréb,, De-Toni Syll. Algar. I, p. 1000. Var. gallicum Racib. Desm. nov. 1889, pag. 17, Cfr. Rabenh. Alg. Eur. n. 1353. — Semicellulis a fronte visis supra basin area levi, egranulata, medio papillis paucis, saspe nullis, plerunaque una ornata. Hab. prope ((Falaise» in Normandia Gallise (Brébisson). — Longit. 45-48 a., latit. 38-43 u.., lat. isthmi 15-16 ^.., crass. 26- 28 p.. Var. scandinavicum Racib. /. e, Cosmarium prcemorsum Bréb. in Nordst. Norg. Desm. p. 12, t. 1, f. 1, Wittr. et Nordst. Alg. exsicc. n. 254. — Semicellulis medio papillis rotundatis plurimis, concentrice ordinatis instructis, magis granulatis quam in forma gallica. Hab. in regionibus scaudinavicis (Nordstedt). Var. germanicum Racib. Desìn> nov. 1889, p, 17, t. I, f. 39. — Semicellulis a fronte visis granulatis, medio papillis rotunda- tis, plurimis (ad 10) quincuncialiter ordinatis, scrobiculis Inter- mixtis ornatis; a vertice visis late ellipticis, utrinque medio mem- brana incrassata, luteola, papillis 3-4 instructis; granulis ad basin semicellularum raaximis, sub dorso humilibus, dorso piane truncato, egranulato punctato; pyrenoidibus binis. Hab. prode Berolinum Brandeburgije inter Utriculariarn ini- norem. — Diraens. celi. 50:::21-42, lat. istlimi 13 y., crass. corp. 27 a. 328. Cosmarium pseudobotrytis Gay Conjug. p. 61, t. 1, f. 19, De- Toni Syll. Algar. I, p. 962. Var. minus Gutw. Mal. fi. Galicyi 1890, p. 13, t. 1, f. 9. — Minus, cellulis 26,4^:21,6, apice 12 a. latis, isthmo 6 a, lato; se- micellulis a vertice visis ellipticis, utrinque tumidis; membrana excepto isthmo tota verrucis concentrice ordinatis ornata. Ilab. in foss. ad (( Mikulince » prope (cSniatyn)) Galicise au- striacae (R. Gutwinski). 329. Cosmarium pseudopyramidatum Lund., De-Toni Syll. Algar. 1, p. 946. Var. subtumidum Racib. Desm. nov. 1889, p. 7, t. I, f. 2. — Mediocre, oblongum, fere duplo longius, quam latius, medio pro- funde constrictum; semicellulis angulis inferioribus rotundatis, la- teribus convergentibus rectis, apice rotundatis; a vertice visis late ovalibus, apicibus truncato-rotundatis, lateribus medio subtumidis; membrana eviienter puuctata; pyrenoidibus singulis. 257 Hab. in « Szczsakowa » Polonipe. — Long. celi. 50 a., lat. celi. 28 y.., crass. celi. 22 y.., lat. istlim. 10 [j.. 330. Cosmarium punctulatum Bréb., De-Tonl Syll. Algar. I, p. 961. Var. mesoleium Racib. Desìn. nov. 1889, p. 15, t. I, f. 27. — Pance (sexta parte) longius quam latius, medio profunde constri- ctum, sinu angustissimo; semicellulis subreniformibus, dorso trun- cato, concavo rotundatis, angulis superioribus late rotundatis, in- ferioribus fere rectangularibus, margine laterali granulis parvis rotundatis, 6-8, dorso granulis 4-5, supra basin granulis in serie una horizontali dispositis ornatis, medio area elliptica, levi, pun- ctata, granulis destituta, marginem versus granulis seriatim dispo- sitis instructis; a latere visis fere circularibus, margine supra ba- sin granulum unum prsebente, media parte levi, superiore parte granulatis, a vertice conspectis ellipticis, non tumidis, utroque polo granulatis, medio area levi, punctata. Hab. in «Molkówka» in moniìhns Tàirìcìs ìnier Ufriculariam culgay^em (M. Raciborski). — Long. 40 a., lat. 33 y., crass. 19 p.., lat. isthmi 12 y.., lat. apic. 15 a. Var. rhomboideum Racib. /. e. t. I, f. 28. — Mediocre, longius quam latius, medio profunde constrictum, sinu intimo angusto, ex- tremo ampliato; semicellulis ellipticis subreniformibus, lateribus angulisque rotundatis, dorso piane rotondato, ad marginem granu- lis parvis, supra basin una serie granulorum ornatis, medio levibus punctatis; a vertice visis rhomboideo-ellipticis, utroque fine late rotun latis, lateribus glabris, medio area punctata, egranulata. Hab. in Lausa Saxoniae (Rabenhorst Bacili. Sachs, exs. n. 41). — Long. 50 u.., lat. 36 a., crass. 26 a., lat. isthmi 14 a. 331. Cosmarium sniatynense Gutw. Mai. /f. Galicyi 1890, p. 12, t. 1, f. 7. — C. oblongo-iiexagonum, 24 «18, ad 12 u.. crassum, pro- funde constrictum, isthmo 7,8 u.. lato; sinu angusto lineari; semi- cellulis e fronte visis pentagoniis, ab angulis inferioribus rotunda- tis paullum dilatatis, deinde in dorsum bicrenatum raagis quam in Yg partem latitudinis angustatis, lateribus non pariter 4-crena- tis; a vertice visis ellipticis, medio utrinque ventricoso-inflatis; py- renoidibus singulis; membrana levi. Hab. in fluvio Prutho pr. «Mikulince» Galiciae austriacae (R. GUTWINSKI). 332. Cosmarium striatum Boldt Sibir. Chloroph. p. 104, t. 5, f. 9, De-Toni SylL Algar. I, p. 940. Var. galiciense Gutw. Mal. fi. Galicyi 1890, p. 11, t. 1, f. 5. 17 258 — Differt a forma typica semicellulis a vertice aspectis medio utrinque tumore parvo prieditis lobisque basalibus semicellularum bigranulatis; pyrenoidibus singulis; cellulis 14,4 ìj 12-14,4, ad 7,9 a. crassìs, apice 9,6 y.. latis, isthmo circiter 5,8 y.. lato. Hab. in «Mikulince» prope «Sniatyn» Galiciae austriacse (K. GUTWINSKI). Var. glabratum Racib. Desm. nov. 1890, p. 9, t. 1, f. 31. — Paullo longius quara latius, medio profunde constrictum, sinu an- gusto; semicellulis fere trilobis, lobo dorsuali a lobis lateralibus sinu rotundato subrectangulo discreto, truncato, indistincte 4-5- crenato, infra dorsum margine egranulatis, striis iodistinctis ver- ticalibus 4-5 ornatis, lobis basalibus emarginatis; a vertice visis ellipticis. Hab. Inter Salviniam natantem pr. Lubecam (R. Haecker). — Long. 25 y.., lat. 23 y.., lat. apic. 15 y., lat. isthm. 8 y.., crass. corp. 14 y.. 333. Cosmarium subcrenatum Hantzsch in Rabenh. FI. Eur. Algar. Ili, p. 164, De-Toni Syll. Algar. I, p. 1000. Var. divaricatum Gutw. Mai. fi. Galicyi 1890, p. 14, t. I, f. 14. — Cellulis 33,6^24-28, ad 14 y. crassis, apice 9,6 y.. latis, isthmo 7,2 y.. lato; tumore centrali semicellularum 6 verrucis in series verticales ordinatis ornato; zygotis (zygosporis) processibus apice bidentatis, basi tumidis prseditis, sine proc. 28,8, cum proc. 33,6 p. diam. Hab. in fluvio Prutho ad «Mikulince» prope «Sniatyn» Gali- ciae austriacse (R. GuTWiNSKi). 334. Cosmarium sublobatum (Bréb.) Ardi., De-Toni Syll. Algar. I. p. 1041. Var. minutum Gutw. Mai. fi. Galicyi 1890, p. 10, t. 1, f. 3. — Parvum, varietali brevispimoso Nordst. simillimum, cellulis 16,8 « 9,6, apice 7,2 y. latis, 8,4 y. crassis, isthmo angustiore 4,8 y. lato, semicellulis a latere visis apice angustatis et rotundatis. Hab. in fossis turfosis in «Cetula» prope «Jaroslaw» Galicise austriacae (R. Gutwinski). 335. Cosmarium suborthogonum Racib. Desm. nov. 1889, p. 13, t. I, f. 29, Cfr. Br. Rabenh. et Stiz. Char. Eur. exs. n. 10, — C. par- vum, diametro tertia parte longius, medio profunde constrictum, sinu angustissimo; semicellulis subcircularibus, ambitu 7-crenatis, crenis requalibus rotundatis, a vertice visis ellipticis, medio utrin- que tumjdis, cellulis a latere couspectis oblongis, medio utrinque 259 late excavatis, seiuicelhilis t^ubhexagoniìs, dorso rotuiidato, lateri- biis inferioribus reclis, superioribus longioribus rectis, angulis su- perioribus rotundatis, membrana levi. Hab. Inter Charatn coronatam prope ce Oldenico » ditionis ver- cellensis Italise (Malinverni). — Long. 30 a., lat. semicell. 21 y.., crass. corp. 15 y., lat. isthmi 7,5 u.. A fronte aspectuni C. un- dulato Corda, C. subundulato Wille et C. crenulalo Naeg. si- millimum. 336. Cosmarium subtholiforme Racib. Desm. polon. p. 19, t. 2, f. 8, De-Toni Sìjll. Algar. I, p. 990. Var. Malinvernìanum Racib. Desìn. nov. 1889, p. 19, t. 1, f. -10, B. S. et R. Char. Eur. n. 10. — Diametro quinta parte longius, medio profunde constrictum, sinu angustissimo; semicellulis fere rectangularibus, angulis inferioribus rotundatis, lateribus concavis, verrucis conicis, validis 7-8 ornatis, angulis superioribus late ro- tundatis, dorso levi rotundato-truncato, supra isthmum verrucis latis piane rotundatis (scrobiculis interraixtis) quincuncialiter dispo- sitis instructis, marginem versus verrucosis, verrucis conicis; a vertice visis late ellipticis, in centro area glabra, punctata, lateribus medio utrinque verrucis planis crenatis, ceterum verrucis conicis in series 5 (mediana in area centrali interrupta) ordinatis praedi- tis; a latere visis fere circularibus. Hab. prope ((Oldenico» ditionis vercellensis in Italia boreali Inter Charam coì^onatam (Malinvernij. — Long. 58-86,8 a., lat. semicell. 43-55 a., lat. isthmi 16-18 y.., crass. corp. 23 y.., long, acuì. 2,5-3,3 y.., crassit. bas. acuì. 2,5 a. A Cosmario subtholi- formi f. typica (polonica) differt verrucis centralibus piane rotun- datis (non acutis), a C. irachypleuro Lund. var. verrucoso Kirchu. verrucis centralibus plurimis, marginalibus paucioribus in series 5 ordinatis. 337. Cosmarium taxìchondrum Lund., De-Toni Sijll. Alg. I, p. 990. Var. subundatum Boldt, De-Toni /. e. — Forma Racib. Desm. noe. 188i), p. 16; forma semicellulis a vertice conspectis subrhom- boideis, medio utrinque 3-papillatis, papillis humilibus, planis, vix visibilibus; membrana punctata. Hab. inter Uiriculariam ininorem prope uBerolinumn Ger- maniaì. — ■ Long. 25 y.., lat. celi. 27 y., lat. isthmi 8 y.., crass. corp. 14,5 y. 338. Cosmarium tithophorum Nordst., De-Toni Sylloge Alg. I, p. 1002. Var. mlnus Racib. Desm. nov, 1889, p. 11, t, 1, f. 8, — Gel- 260 lulis fere circularibus, medio profunde constrictis, incisura media- na angustissima, extremo ampliata; semicellulis semicircularibus, angulis ioferioribus rotundatis, a vertice conspectis subrhomboi- deis, lateribus coucavis, angulis rotundatis, a latere visis dorso ro- tundato, angulis utrinque supra medium inflatione, parum rotunda- to-elougatis; membrana levi. Hab. in paludosis prope «Czartowska Skala» ditionis Leopo- lensis Polonica (Doct. A. Zalewski). — Long. 21,5 f.., lat. celi. 20 p.., lat. isthmi 5 u.., crass. celi. 14 a. Var, majus Racib. Desm. nov. 1889, p. 11, t. I, fig. 9, Cfr. Br. Rabh. et Stiz. Cha7\ Eur. exs. n. 10. — k forma minoì^e differt magnitudine majori, a forma javanica Nordstedt incisura mediana angustissima, inflatione centrali minus elongata. Hab. Inter Charam coronalam prope «Oldenico» ditionis Ver- cellonsis Italia? (Malinverni). — Long. 29 p.., lat. celi. 28 a., lat. isthmi 11 y.., crass. corp. 19 [x. Var. dissimile Racib. Be^m. nov. 1889, p. 12, t. I, f. 7. — Parvum, fere circulare, medio profunde constrictum, sinu angustis- simo; semicellulis subellipticis, ventre plano, lateribus subangulo- sis, dorso piane rotundato; a vertice conspectis elliptico-rliomboi- deis, lateribus leviter concavis, angulis rotundatis; pyrenoidibus singulis. Hab. inter Utriculariam minorem prope Berolinum Ger- maniae. — Long. 18 y.., lat. 18 a., lat. isthmi 4,5 y.., crass. corp. 10 a, A Cosmario Phaseolo Brèb. et C. Schliephacheano Grun. differt defectu papillae centralis, a C. Clepsydra Nordàt. (non Delp. nec Wallich) semicellulis a vertice aspectis inflatione mediana non truncata. Formae CosmayHi Clepsydrce a Lundell descriptae valde affine et probabiliter nihil aliud. 339. Cosmarium trachypieurum Lund. Des7n. Suec. p. 27, t. 2, f. 12, De-Toni Sylloge Alg. I, p. 973. Var. ellipticum Racib. Desm. nov. 1889, p. 18, t. I, f. 23. — Diametro quarta parte longius, medio profunde constrictum, sinu acutangulo ampliato; semicellulis ellipticis, lateribus rotundatis, in- feriore parte inermi, superiore verrucis 4-5 conicis, supremis va- lidissimis ornata; dorso late rotundato. glabro, in centro verrucis 7, scrobiculis intermixtis stellatim ornatis ; a vertice aspectis ova- libus, centro glabro, subtiliter punctato. Rab. inter Ulrwulariam minorem prope Berolinum Brande- burgia3. — Long. 43 u'., lat. 33 a., lat. isthmi 11 «., crass. corp. 261 23 u.., long, verme, subapic. .3,3 v.. A forma genuina Kirchn, dif- fert imprimis incisura mediana ampliata, lateribus inferne nudis, superne verruculosis. Var. stellatum Racib. /. e. p. 18, t. I, f. 24. — Diametro quin- ta parte longius, medio profunde constrictum, sinu angustissimo; semicellulis subtrapezicis, angulis inferioribus fere rectis, lateribus rotundato-convexis , convergentibus , verrucis parvis, humilibus, sparsis (7-8) hemisphaericis ornatis, angulis superioribus, late ro- tundatis, dorso levi, subtruncato, supra basin tumore ornatis fere circulari granulato, granulis stellatim dispositis (uno medio, 0 ir- regularibus in circulum internum, 12-15 in circulum externum, dispositis) marginem versus granulis parvis hemisphaericis instru- ctis; a vertice visis ellipticis, utrinque tumore humili praeditis area centrali elliptica, granulis carente; membrana inter granulos et in area apicali granulis carente, punctata, in tumore centrali in- crassata, rosacea; pyrenoidibus binis. Hab. prope locum a Czartowska Skalan dicto ditionis Ledpo- lensis in Polonia (DoCT A. Zalewski). — Dimens. celi. 62-68 =; 50-53 a., lat. isthmi 16-17 a., crass. corp. 33-35 a. Affinia sunt Cosmarium irachypleurwìn Lund. var. ìninus Racib., var.? ver- rucosuìn Kirchn., C. gemmi ferum Bréb. 340. Cosmarium trilobulatum Reinsch Algenfl. v. Fr. p. 116, t. 9, f. 0, De-Toni SijlL Algar. I, p. 960. Forma elongatum Gutw. Mat. fi. Galicyi 1890, pag. 10, t. 1, f. 4. — Cellulis 19,2 ì; 12, apice 7,2 y.. latis, sinu distincte lineari, isthmo 4,8 a. lato; semicellulis elongato-trapezoideis, e basi recta in dorsum ad ^j- partes latitudinis angustatis, angulis subrotnn- datis, dorso leniter concavo. Kah. in fossis et pratis turfosis in uCetula)) prope uJaroslaw») Galiciffi Austriache (R. Gutwinski). Var. minus Hansg. Veh. nette Smsia. u. Meeresa/gen 1890, p. 12 [non l minus Wille]. — Cellulis 12-18 ^ 9-12 (-15), isthmo 4-5 u. lat., apice paullo latiori; ceterum ut in typo. Hab. in stagnis ad (( Steinkirchen )) circa ((Budweis)), ad a Ce- raz )i prope a Sobieslau et Rozdalovicn in Bohemia (A. IIansgirg). 341. Cosmarium Turpinii Bréb. Lisle Dcsm. Norm. p. 127, t. 1, f. 11, De-Toni SijiL Algar. I. p. 1019. Var. subcrenatum Racib. Desm. nov. 1889, p. 22, t. 1, f. 26, Cfr. B. S. et R. Char. Eur. n. 10. — Fere quinta parte diame- tro longius, medio profunde constrictum, sinu angustissimo extie- 262 mo ampliato; semicellulis subtrapezicis, aiigulis inferioribus late rotundatis, lateribus rectis, convergentibus, in parte superiori cre- nis planis 2-4 subuiidulatis, angulis inferioribus rotundatis, dorso Ifìviter retuso; membrana verrucis parvis, subhemisphcericis instru- cta; a vertice conspectis ut in f. typica; pyrenoidibus binis. Hab. inter Charam coronalam prope aOldeiiico)) ditionis Ver- celleasis in Italia boreali (Malinverni). — Dimeas. celi. 61-74 e; 49-53, lat. isthmi 14-16 y.., lat. apic. 15-18 y.,, crass. celi. 31 a. 342. Cosmarium varjolatum Lund., De-Toni Syll. Algar. I, p. 751. Var. cataractarum Racib. Desm. noe. 1S89, p. 7, t. I, fig. 3. — Parvum, longius quam latius, profunde constrictum, incisura mediana anguste lineari; semicellulis e basi recta magis magis- que angustatis, apice rotundatis, angulis inferioribus subrectis, me- dio puncto ocellato instructis ; a vertice visis ellipticis, in lateri- bus utrinque ocello instructis; membrana variolato-punctata; py- renoidibus singulis. Hab. in rupibus ad (( Siklawica » in montibus Tatricis. — Long, celi. 30-33 a., lat. celi. 25-28 y.., lat. isthm. 7-8 a,, crass. corp. 16,5-17 u. ' 343. Cosmarium varsoviense Racib. Desm. nov. 1889, p. 18, t. 1, f. 22- — C. mediocre, quarta parte longius quam latius, medio constrictum, sinu acuto exstremo ampliato; semicellulis late ellipti- cis, lateribus dorsoque rotundato-couvexis, marginem versus gra- uulis sparsis, parvis, hemisphcericis, seriatim dispositis instructis, medio granulis parum majoribus, eximie rosaceis concentrice or- natis ; a vertice conspectis ovalibus, area centrali levi, medio utrin- que non tumidis, granulis 3 humilibiis ornatis ; pyrenoidibus binis (?). Hab. inter Uiriculariam minorem "^vo^q « Varsoviam )) Polo- nise (Jastrzebowski). — Dimens. celi. 43 := 35, lat. isthmi 16 a., crassit. corp. 17 a. 344. Desmìdium cylindricum Grev., De-Toni Syll. Algar. I, p. 783. Var. tridentulum Racib. Desm. nov. 1889, p. 4, t. Vili, f. 15 a-b, Rabenh. Bacili, t. 4, f. 58 a ! — Cellulis a vertice visis rotundato- triangularibus, tridentulis, lateribus rotundato-convexis. Hab. in (( Szczakowa » prope Cracoviam Polonia? (Raciborski), in fluvio ((Elba)) pr. Dresdam Saxonise (Rabenhorst). — Long. celi. 21-25 [X., latit. 40-53 y.., lat. isthm. 42-44 y.., lat. apic. 36-38 u.. 345. Euastrum bellum Nordst. Desm. brasil. p. 218, t. 2, f. 7, De-Toni Syll. Alg. I, p. 1083. Var. Italicum Racib. Desm. nov. 1889, p. 33, t. 2, f. 3, Cfr. B. 263 R. et S. Char. Ear. exs. n. 10. — A typo differt cellulis miao- ribus, lobo polari breviore, lobis lateralibus erecto-patentibus, ab Euastero brevicipite Nordst. lobo polari panilo longiore, lobis la- teralibus a fronte aspectis non distiiicte bilobulatis, a vertice visis non retusis. Ilab. iiiter Charam coronalam prope uOldenico)) diiionis Ver- cellensis in Italia boreali (Malinverni). — Dimens. celi. 48-54 ^ 40-45, la(it. istlimi 11-13 a., latit. apic. 13-16 a., latit. incis. subapic. 11,5-13 t;.., crass. corp. 23-24 [j.., lat. annui, centrai, ciric. 7. a. 340. Euastrum Crameri Racib. De^rr^. nov. 1889, pag. 32, t. 2, f. 5, Euaslrum sp. gròsser als elegans, àhnlich rostraium Crarner in Rabenh. Alg. Eur. n. 1444!, 1443 et 1445. — E. mediocre, fere ellipticum, diametro tertia parte longius, medio profunde constri- ctum, sinu angustissimo; cellulis e basi lata sensim attenuatis, dorso subtruncato, apicibus rostratis, medio incisura angusta ex- ciso, lateribus 3-undatis, membrana angulorum incrassata, supra basin tumoribus tribus, parvis, apice incrassatis, subconicis, medio scrobiculis binis, marginem versus tumoribus tribus parvis apice incrassatis ornatis; a vertice visis fere ellipticis, medio utrinque subconico-inflatis, utroque fine tumoribus plurimis instructis; a la- tere visis medio rectangulo-excisis, lateribus supra basin inflatis, supra triangulari-attenuatis, apice acute rotundato, medio tumo- ribus 13 in series 3 longitudinaliter ordinatis (3,^0.^) armatis; membrana punctata. Hab. in lacu «Katznesee)) dicto pr. Turicum Helvetiae (C. Cra- mer). — Dim. celi. 62-68 ì; 42-44 a., lat. istlimi 11 v.., crass. corp. 24-26 p... lat. apic. 25-29 a. E grege Euasteris DidelUv, elegan- iis et rostrati. 347. Euastrum incavatum Josli. et Nordst. On some nero and rare Desmids 111, p. 34, f. 1, De-Toni Si/li. Alg. 1, p. 1075. Forma Wollei Racib. Desm. nov. 1889, p. 31, t. 2, f. 4, Cfr. Rabenh. Alg. Eur. n. 2573. — A forma typica differt semicellulis angulis inferioribus truncatis (s;epe leviter retusis), dorsualibus minus incavatisi membrana glabra. Hab. in a Belaware-Water Gap» in Pennsylvania Americhe bo- realis (F. Wolle). — Dimens. 39-43:^23-25 a., crass. 14-15 a., lat. isthmi 7-8,3 a., lat. apic. 13 ^u.. 348. Euastrum sinuosum Lenorm. mscr. 1845, sec. Ralfs Brìi. Desm., De-Toni Syll. Alg. I, p. 1098. 264 Forma polonicum Racib. Desm. nov. 1889, p. 31, t. 2, f. 9. — Semicellulis trilobatis, lobis basalibus bilobulatis, turaoribus septe- nis scrobiculis intermixtis ornatis, turaoribus 3 basalibus, 2 media- nis, 2 apicalibus; scrobiculi.s 3 in apicibus tumorum basalium, 3 inter tumores basales et medianos, 2 in apicibus tumorum media- norum, 1 supra positis; membrana punctata. Hab. inter Ubnculariam minorem prope Varsoviani Poloniae (M. Raciborski). — Dimens. 75:^45 a., latit. isthmi 14 ,a., latit. apio. circ. 20 'j.. Forma germatlicum Racib. l. e. f. 10. — Semicellulis turaoribus 5 in series duas ordinatis, basalibus 3, superioribus 2 praeditis, in- ter tumores scrobiculis 4 ornatis; membrana subtiliter punctata. Hab. inter JJtriculariam ininorem prope Berolinum Brande- burgise (M. Raciborski). — Proximum est Euasirum Didelta var. bengalicuìn Lagerh. Desm. Bengal. p. 6, fig. 3 sed differt mem- brana glabra, scrobiculis binis intus acuminatis. Dimens. celi. 71 ^ 40, latit. isthmi 12 y.., lat. lob. polar. circ. 19 u., crassit. celi. 24 a. 349. Euastrum spinulosum Delp. Spccim. Desm. subalp. p. 85, t. G. f. 17-18, De-Toni Syll. Alg. I, p. 1080. Forma Bulnheimii Racib. Desm. nov. 1889, p. 32, t. 2, fig. 6, Euastrum orbiculare Bulnh. in Rabenli. Alg. Eur. exsicc. n. 1571 non Wallicli. — Semicellulis trilobis, lobis lateralibus sinu non pro- fundo, fere rectangulo bilobulatis, lobulo inferiori superiore majori. Hab. inter Desìnidiaceas varias prope aFischbach)) Saxoni?e (0. Bulnheim). — Dimens. 56-58 ;:; 49-51, latit. isthmi 12,5-14 u.., crass. corp. 26 y.., lat. apic. 14-16 y., lat. incis. median. 34-36 y.. Forma haec inter Euastrum mononcylum (Nordst.) Racib. {Cosma- rium gemmaVmn var. mononcy lum Nordst.) et Euastrum num- mularium Delp. media est. Differt a priori tumore centrali intra annulum jugis plerumque binis ornato, ab E. numAìiulario lobis lateralibus non tara profunde discretis, cellulis diametro longiori- bus (nec tara longis ac latis). IX. GLCEOT/ENIUM Hansg. Ueb. neue Silssiv. u. Meevesalgen 1890, p. 10. — CelluliB vegetativse subglobosa3 vel breviter elliptica3 2-4 in farailias deplanatas conjunctae. Familiaj e fronte subelliptica?, e latere visae fere cjlindracese, utroque polo rotundat?e, ante polos in utroque latere prominentia gibbosa ad tegumentum gelatinosura proprium, commune donata?. Cingulus latus, quasi piceo-niger, latiusculus in vagina gelati- • 265 nosa nunc memorata in medio familiarura cellul. prsesens, in fami- liis 4-cellularibus cruciformis, margine leniter denticulatus, partim cellulas virides [chlorophorum (asteriforme ?) pjrenoide singulo, magno centrali donatum ostendentes] obtegens. Propagatio bipartitione vegetativa cellularum intra tegumentum gelatinosum commune; cellulse filiales ob tegumenti difiduentiam li- berata. Obs. Genus liinc Cylindroci/stidi Menegh., iilinc ISephroct/tio Naeg. similis in familiam novam u Glceta^niese)) Hansg. famiiia? (( Spirotflenieae )) De-Toni proximam disponendum videtur, docente ipso Hansgirg. 350. Gloeotaenium Loitlesbergerianum Hansg. /. e. p. 10, t. 1, f. 9. — G. familiis 2-4-cellLilaribus, familiis 2-cellularibus, tegumento in- cluso, 42-70-28-40, circ. 24-30 a. crassis, familiis 4-cellularibus, cum tegumento 60-75:^39-03, circ. 30-34 a. crassis, tegumento gelatinoso circ. 6 a. lato; cingulo atro in parte angustiori 10-18, in parte latiori 21-30 u. lato; cellulis vegetativis viridibus 15-24 w 18-21 ; pyrenoidibus 4-6 a. latis. Hab. inter algas varias ad alschler Au » (H. K. Loitlesber- ger); in stagnis inter « Bischoflack )) et « Zwischenwassern » Car- niola3 ; prope a S. Martin » circa « Klagenfurt » CarinthisB (A. Hansgirg). 351. Micrasterias americana (Ehr.) Ralfs Brit. Desm. p. XIX, De- Toni StjlL Alg. I, p. 1134. Var. Wollei Racib. Be^m. nov. 1889, p. 34, t. 3, f. 3 [an huc Micrasterias morsa Ralfs l. e. t. 10, f. 1 (i?], Rabenh. Alg. Eur. n. 2509. — Incisura subapicali angusta, membrana denticulis parvis, irregulariter dispositis scabra, inter aculeos glabra, non punctata. Hab. prope « J3ethlehem )) in Pennsylvania Americae borealis (F. WoLLE). — Dimens. 132 :; 116, lat. isthmi 25 y., crass. corp. 41 a. 352. Micrasterias denticulata Bréb., De-Toni Sijll. Algar. \, p. 1130. Var. intermedia Benn. in Joutm. R. Micr. Soc. 1890, p. 6, t. l, f. 8. — Fere 200:=; 130, inter M. clenU culai ani et M. Thomasia- nani Arch. media. TTaè. in stagno paludoso ad « Dartinoor, Devonshire » Britannias (A. W. Dennett). 353. Micrasterias Rabenhorstii Kirchn. Algenfl. von Sch/esienii. 163, De-Toni Stjll. Alg. I, p. 1129. Var. tatrica Racib. Dcsm. nov. 1889, p. 34, t. 3, f. 2. — Fere 266 ' orbicularis, seque ìonga ac lata vel paullo longior, medio profun- dissime constricta, sinu angusto acutangulo ampliato; semicellulis trilobis, lobo polari a lobis lateralibus incisuris profundis, aiiiplia- tis discreto, e basi angusta apicem versus dilatato, lateribus infe- l'iori parte parallelis, superiore divergentibus, dorso concavo, an- gulis truQcatis, bidenticulatis; lobis lateralibus e basi angusta sur- sum dilatatis, incisura lata obtusangula non profunda bilobulatis, angulo superiore bidentatis, inferiore 3-4-dentatis; semicellulis e basi aspectis late rhomboideis, utroque fine bidentatis, medio utrin- que subtumidis, rotundatis; membrana subtiliter punctata. Ilab. in paludibus prope uZakopane» in montibus Tatricis (M. Raciborski). — Dimens. 90-110 s 85-lOi, lat, isthmi 18 a., cras- sit, corp. 30 a., lat. incis. med, 68 y.., lat. incis. subapic. 23 u., lat. apio. 42-45 y., long. acuì. circ. 5 y.. 354. Micrasterias rotata Ralfs, De-Toni Si/ll. Algar. I, p. 1126. Var. urnigera Benn. in Joum. R. Micr. Soc. 1890, p. 6, t. 1, f. 9. — A typo differt magnitudine majori, 325 ::= 250, semicellulis inaequimagnis; lobo centrali urniformi, extra laterales ultra quam 25 y.. projecto. Hab. in palude prope «Lyndhurst, Hampshire» Britanniae (A. "W. Dennett). 355. Micrasterias truncata (Corda) Brèb. in Ralfs 5r?7. Desm. p. 75, t. 8, f. 4, t. 10, f. 5, De-Toni Si/lL Alg. I, p. 1115. Forma granulata Racib. Desm. nov. 1889, p. 33, t. 3, f. 1. — Membrana semicellularum granulata, granulis non aequalibus, Inter granulos saepe punctis ornata. Hab. in aSieniawa)) prope «Rabka» in montibus Carpathicis (M. Raciborski). — Dimens. 94 s 88 y.., latit. isthmi 24 y., latit. apic. 66 y., altit. granul. = latit. granul. 0,5-1 y. X. NOTHOCOSMARiUM Racib. Desin. nov. 1889, p. 26. — Cellul:« a vertice visa3 zygomorphica3, lateribus non aequalibus, a fronte vìsor medio constrictae, non curvata), lateribus conformibus. Massa chlo- phyllacea centralis. Obs. Genus hoc, sec Raciborski, ita esset disponendum: 1. Semicellulse a vertice visa; circulares seu elliptica3 {Cosma- rmm, Pleuroiceniopsis . Arthrodesmus etc). 2. Cellulse a vertice visse angulatae (S-poly-goniae) {Slauraslrum). 3. Cellula^ a vertice visae zygomorphicae, lateribus non asqualibus (Nolhocosmarium). • 267 356. Nothocosmarium obllquum (Nordst.) Racib. /. e. t. 2, t". 13, Co- smarkun obliquum Nordst. Bidr. Sydiig. Norg. Desm. p. 23, t. 1, f. 8, De-Toni SijlL Alg. I. p. 959. 357. Penium Cylindrus (Ehr.) IJréb., De-Toni S>jlL Alg. I, p. 888 (sub DhphinGlio). Var. attenuatum Racib. De^m. noe. 1889, p. 2, t. Vili, f. 21. — Diametro 2,5-3-plo longius, medio leviter constrictum, subfusi- forme; semicellulis subattenuatis, lateribus rectis, convergentibus, dorso piane rotundato. membrana verrucis densis, irregulariter di- spositis, sub dorso maximis ornatis ; chlorophoris 8, radiantibus, mediis semicellulis interruptis. Hah. in aSieniawa» prope « Rabka » in montibus Carpathicis Inter .Desmidiaceas varias. — Dimens. celi. 54-65:^18-22, latit. isthmi 16,5-20 a., lat. apio. 13-18 u.. 358. Pleurotaeniopsis magnifica Nordst. Freshumiev Alg. of N. Zeal. and Aust7-al. pag. 62, t. 6, f. 19 (sub Cosmario), De-Toni Si/ II. Alg. 1, p. 915. Var. italica Racib. Desm. nov. 1889, p. 21, t. 2, f. 1 (sub nom. Cosmarii magnifici var. italici), Cfr. B. R. et S. Ckar. Eur. n. 10. — A forma typica (novizelandica) difFert imprimis semicel- lulis a vertice conspectis medio non tumidis, a latere visis rectan- gularibus, non trapezicis ; apertura isthmi quadrato-rotundata.... Hab. prope uOldenico» ditionis Vercellensis in Italia boreali (Malinverni). — Dimens. celi. 100-106^75-80, lat. isthmi 32-35 y.., crass. corp. 47-49 u..; area apicalis semicellularum glabra 20 ^^ 15 u.. 359. Pleurotaeniopsls ovalis (Ralfs) Lund. Desm. Suec. p. 53 (sub Co- smario), De-Toni Syll. Alg. I, p. 912. Var.? excisum Racib. Desm. nov. 1889, p. 19, t. 2, f. 2, Cfr. Rabenh. Alg. Eur. n. 1012. — Diametro quarta parte longius, Hìedio profunde constrictum, incisura mediana lineari; semicellulis triangulari-trapezicis, angulis inferioribus rotundatis, lateribus pani- lo convexis, verruculosis, dorso concavo, glabro : a vertice visis el- lipticis, medio ìateribusque glabris, ceterum verrucis seriatim di- spositis proeditis; membrana semicellularum (apice excepto) punctis densis obsita,- chlorophoris ? Hab. in. fontibus fi. e. Oppa» Silesiae in altitudine circ. 1400 metr. (KoLENATl). — Dimens. celi. 100-105 = 76-82 y.., lat. isthmi 25 a., crass. corp. ;>8-40 a. 300. Spirogyra decimina Kuetz., De-Toni Syll. Algar. I, p. 749, 268 Forma crassior Gutw. Mat. fi. Galici/i 1890, p. 5. — Chloro- phoris 3, anfractibus plus quam l'/j. membrana d. 1,2 fi., crassa; cellulis vegetativis 110,4-192:^50,5. Hab. ad aKulaczyn» Galicise austriacae (R. Gutwinski). 361. Spirogyra oraria Dupray in Rev. gén. de Rotanique t. 1, 1889, p. 250, f. 28. — Cfespitibus corapactis, virescentibus, ad aqiias su- perficiem natantibus; filamentis sublubricis, siccando nigresceiitibus; cellulis vegetativis ad 41 y.. latis, diametro 2-4-6-plo longioribus, jam ante zygotorura evolutionem hinc inde abbreviatis unilatera- liter vel utrinque tumidis, nonnullis elongatis et cylindraceis ; clilo- rophoris singulis fraro binis) anfractibus 2-3; zygotis polymorphis, circiter 34 a. diam., globulosis, piriformibus, ellipticis, oblongis, cylindraceis vel reniformibus; conjugatione laterali. Hab. in fosso aqua subsalsa repleto prope ostium Sequanae ad «Havre» Gallise, socia Spirogt/rà Grevilleanà (Dupray). — Sprro- gyrce fusco-ab^ce Rabenh. (De-Toni SijlL Alga7\ I, p. 746) pro- xima. Zygospora) fere ut in Spirogyra luieliana Petit (De-Toni Syll. Algar. I, p. 760). 362. Staurastrum cuspidatum Bréb. in Menegh. Syn. Desm. 1840, p. 226, De-Toni Syll. Alg. I, p. '1140. Var. inflexum Racib. De^m. nov. 1889, p. 27, t. 3, f. 8. — Par- vum, tani longum quam latum, leve, sinu amplissimo: semicellulis subcuneatis, sursum dilatatis, lateribus supra basin leviter conca- vis, dorso truncatis, angulis rotundatis, obtusis, aculeo loiigissirao inflexo iraposito: a vertice visis trigoniis, lateribus concavis, an- gulis rotundato-obtusis ; membrana glabra. Ilab. Inter Utriculariam minorem pr. Berolinum Brandebur- giae. — Dimens. celi. 22 e; 22 u., lat. isthmi 4 a.., long. acuì. 11- 13,5 a., crass. basai, acuì. 1,6 y. A typo differt aculeis longiori- bus inflexis, a Slaurastro mamillato Nordst. semicellulis a vertice conspectis latera concava (nec recta) praebentibus. 363. Staurastrum intricatum Delp. \~ Hanizschii Reinsch?]. Var. minus Hansg. Ueb. neue Sussw. u. Meeresalgen 1890, p. 13. — Cellulis sine processibus 18-20 :ì 15-20, isthmo circ. 10 a. lato, cum processibus 30-38^20-27, processibus fere 6 a. longìs; cete- rum ut in typo. Hab. in stagnis Inter alias Desmidiaceas pr. aPocatek)) ad li- mitem Bohemise et Moraviae. 364. Staurastrum Libeltii Racib. Def^m. nov. 1889, p. 28, t. 3, f. 12. — S. parvum, tam longum ac latum, medio profunde constrictum, sinu 269 angulo acuto valde ampliato; semiceliulis fere trìangularibus, e basi anglista sursum dilatatis, lateribus rectis vel perleviter convexis, dorso truncato, angulis truncatis, processibus ternis bidentatis (ra- rissime tridentatis) binis dorsualibus, uno sub dorso posito ornatis; a vertice visis quadrangularibus, lateribus profonde rotundato- coucavis, angulis processibus ternis bidentatis praeditis, membrana levi. Hab. inter Utriculariam ininorem prope Berolinura Brande- burgiae. — Long, cum acuì. 33 y.., long. celi, sine acuì. 25 a., lat. isthmi 10-11 _y., long. acuì, sine process. 3-8,5 a., long, acuì, cum process. 5-6 y.. Affinia sunt Staurasù'um PoUsii WoWe et S. qua- dvangulare var. attemiaium Nordst. Desm. bras. p. 229, t. 4, f. 44, A Staurastro Pottsii differt semiceliulis dorso truncatis, non convexis, processibus angularibus minus productis, dorsualibus binis (nec singulis^, a S. quadi^angulari var. attenuato magnitudine majori, processibus bidenticulatis, semiceliulis a vertice conspectis latera profundius concava praebentibus. 305. Staurastrum muticum Bréb. in Menegh. Syn. Desm. 1840, p. 228, I)e-Toni Syll. Alg. I, p. 1 177. Var. substriolatum Racib. Desm. nov. 1889, p. 27, t. 3, f, 13. — Cellulis diametro paullo brevioribus, medio profunde coustrictis, sinu acutangulo: semiceliulis elongato-rhomboideis, dorso piane ro- tundato, angulis acute rotundatis; a vertice visis trigoniis, angulis paullum elongatis, rotundatis, lateribus leviter concavis ,- membrana glabra, sub angulis stria una transversali notata. Hab. inter Utriculariam m,inorem prope Berolinura Brande- burgia?. — Dimens, celi. 22^:25 y.., lat. isthmi 5 y.. 366. Staurastrum pachyrhynchum Nordst. Desm. arclow p. 32, t. 8, f. 34, De-Toni Syll. Alg. 1, p. 1185. Val", convergens Racib. Desm. nov. 1889, p. 26, t. 3, f. 6. — Tarn longum quam latum, profunde constrictum, sinu acutangulo; semiceliulis fere ellipticis, dorso rotundato convexo, angulis mem- brana incrassata, lateribus basalibus sub angulis concavis; a ver- tice visis trigoniis, angulis rotnndato-obtusis, lateribus concavis; membrana hyalina, glabra, in apicibus incrassata. Hab. prope Varsoviam Polonia? (Raciborski), — Dimens. celi. 31 2 30, lat. isthmi 10 y. 367. Staurastrum Renardii Reinsch De spec. nov. Alg. Fang. \). 127, t. 23 A, f. 4, De-Toni Syll. Alg. I, p. 1154. Yar. cornifrons Racib. Desm. nov. 1889, p, 29, t. 3, f. 10, -^ 270 Seniiceìlulis a fronte visis Slaurasù-o zncequali Nordst. simillimis, a vertice visis trigoniis, angulis siibproductis, bidentatis, lateribiis rectit:, processibus biiiis bidentatis ornatis ; processibus senìicellu- larum 15 (6 dorsualibiis, 9 basalibus) omnibus rectis, apice bifidis, basalibus duplo minoribus; membrana subtiliter punctata. Bab. inter Uiricularmm ininorem prope Berolinum Brande- burgi». — Long, celi, 27 y.., lat. sine process. 24 a., lat. isthmi 8 a., long, process. dorsual. 8-10,5 y.., long. proc. basai. 3-4 y.., crass. process. 2-3,5 y.. Var. congruum Racib. /. e. f. 11. — Diametro panilo longius, medio constrictum, sinu acutangulo; semicellulis hexagoniis, dorso truncato, membrana punctata, processibus 15 crassis, apice ob- tusis, in series 2 ordinatis (6 dorsualibus, 9 medianis) ornatis; a vertice visis trigoniis, angulis paullo productis, apice rotundatis, tridentatis, lateribus processibus binis paullo minoribus apice bi- dentatis, in centro processibus 6, 2- rarissime 3-dentatis ornatis; membrana punctata. Hab. ad Lausam Saxonise (Cfr. Rabenhorst Bacili. Sachs, exs. n. 41). — Dimens. sine acuì. 30-43:^33-37, lat. isihmi 18 y., long, acuì. 5-6 [j-, 368. Staurastrum spongiosum Bréb. in Menegh. Syn. Desm. 1840, p. 229, De-Toni Sj/ll. Alg. I, p. 1174. Forma depauperatimi Racib. Desm. nov. p. 50, t. 3, f. 4. — Diametro paullo longius, medio profunde constrictum, sinu acutis- simo; semicellulis ventre plano, semicircularibus, angulis acutis, processibus humilibus bidentatis ornatis; a vertice visis triangula- ribus, angulis acutis, lateribus fere rectis, processibus 6 ornatis brevissimis bidentatis. Hab. in paludibus prope «Czaruy Dunajec» Polonire (M. Raci- BORSKi). — Dimens. celi. 49-54:^45-48 a., lat. isthmi 13 a., long, process. = lat. process. 1,6-2,5 a. 369. Tetmemorus levis (Kuetz.) Ralfs Br. Desm. t. 24, f. 3, De-Toni Syll. Aìgar. I, p. 868. Var. bifidus Gutw. Mai. fi. Galicyi 1890, p. 9, t. 1, f. 1 . — Cellulis 67,2:^20,4, apice 16,3 y.. latis, utroque polo panilo atte- nuatis angusteque bifidis, medio non constrictis, a latore visis cy- lindraceo-subfusiformibus, e medio in apices rotundatos sensim paul- loque attenuatisi membrana levi. lìab. in fossis turfosis in aCetula)) prope « Jaroslaw /) Galicia;; austriaciie (li. Gutwinski). 271 370. Xanthidium cristatum Bréb, in Ralfs Brit. Desm. p. 115, t. 19, f. Sa, De-Toni S>/IL Mg. I, p. 923. Var. tiepressum Racib. Besm. nov. 1889, p. 35, t. 3, f. 24. — Diametro panilo breviiis, medio profuiide constrictum, simi angu- sto, extremo non ampliato; semicellulis depresso-hexagoiiiis, ventre plano, angnlis basalibus non rotundatis, lateribus basalibiis divari- catis, ai)gulis medianis aculeo sirigulo ornatis, lateribus superiori- bus dorsoque rotundatis, aculeis 2-4 ornatis. Hab. inter Utriculariam minorem prope Berolinum Brande- burgice. — Long, sine acuì. 42 y.., lat. sine acuì. 45 u., lat. isthmi 13 ;/., long. acuì. 10-12 ;;.. Var. irregulare Racib. /. e. tìg. 23. — Semicellulis membrana verrucis centralibus carente, punctis distinctis irregulariter- dispo- sitis ornata. Hai), inter Utriculariam minorem prope Varsoviam Poloniae (M. Raciborski). — Long, sine acuì. 53 a,, lat. 42 y.., crass. 29 v.., long. acuì. 9-12 y. , lat. incis. mediante 16 a. Oyanophyceae 371. Coelosphaerium anomalum (Benn.) De-Toni et Levi in Nolarisia. Ili, 1888, p. 528. Var. mìnus llansg. Ueb. neue Sugsìo. u. Meeresaìgen 1890, p. 19. — Cellulis 2-4 y.. latis, plerumque in peripheriam familiarum glo- bosarura 14-30 y.. latarum dispositis, ssepe 2-4-approximatis et te- gumento gelatinoso tenui, parum distincto, communi, hyalino ob- volutis; ceterum ut in typo. Hab. inter al gas varias in staguis, paludibus etc. in Bohetnia (A. Hansgirg). 372. Lyngbya Borziana Macch. in Bull. Soc. boi. Hai. J890, p. 41. — L. strato velutino, compacto, gelatinoso, lamelloso, breve ra- diante, atro-hyalo-glauco-aeruginoso; trichomatibus rectis vel fle- xuoso-curvatis, cum vagina 7-9 y. latis, fluctuantibus, suba3quali- bus, apicem versus subtorulosis, dare vaginatis, articulis diametro panilo brevioribus, dissepimentis non punctatis, vagina saepe supe- rante. Hab. in fontibus ad «Modena)) Italia^ borealis (L. Macchiati). 373 Lyngbya (Oscillaria) Hansgirgii De-Toni, Lyngbi/a (OsciUa)-ia) invesliens Hansg. Ncue Siissio. u. Meeresaìgen 1890, p. 10, t. 1, f. 12, non Hauck 1888. — L. filaìnentis plerumque so'itariis, ra- rius conglomeratis, rectis leniterve incurvis, cum vagina gelatinosa 272 tenui hyalina arcta 1,5-3, raro 4. y.. latis; cellulis jìleruinque V'o-l, raro l'/^j-plo lougioribus, conteiitu la^te olivaceo-coeruleo-viridi; cel- lulis terra inalibus rotundatis. Hab. ad supertìciem Algarum nonnullarum ex. gr. Polysi- phoniae, Ceraaiii, Pey ssonellia?, Dermocarpae ad oras Istria) et Dalmatia? (A. Hansgirg). 374. Oscillarla sciathia Miliar. Beitr. zur Kennin. der Algenvege- tation Don Griechenland, Die Meeresalgen der Insel Scialhos p. 6. — P. thallo sacciformi, amorpho, gelatinoso, 5-10 cm. longo, 2-3 CUI. lato, sordide brunneo, plerumque stipitello matrici aduato; trichoraatibus simplicibus, 10 a. crassis, articulis diametro 3-plo bro- vioribus, cellula termiuali semicirculari ; vagina tenui, strato exte- v'xoTf- undulato. Hab. ad alias al gas v. ad Posidoniam pr. ins. a Sciathos ». 375. Schizothrjx anglica Benn. in Joum, R. Micr. Soc. 1890, p. 3, t. I, f. 2, — S. trichomatibus longissimis gracilibusque, eramosis, circiter 5 u. diam., 2 vel ultra in vagina communi mucilaginosa inclusis; vagina 6-10-plo trichomatibus lata, pallide flava (demum brunnea?), diffluente, sublamellosa. Hab. in stagno paludoso pr. «Lyndhurst, Hampshire)) Britanniaj (A. W. Bennett). — Cum Dasygloia amorpha Thwait. similitu- dinem praibet. Forte sunt genera et Scliizothrix et Dasygloia in genere Microcoleo includenda. 273 CORRESPONDANCE ALGOLOGIQUE Les rédacteurs de la correspondance algologique avant d' en faire imprimer les extraits envoient aux araateurs d'algologie invitation a vouloir bien leur indiquer les changeraents de domicile, les additions ou les noms de famille et adresses de ces algologues qui eussent étés oubliés dans cette table. Regu tout cel?, les rédacteurs sitòt que possible en feront tirer les tirages à part. DOCT. a. B. I)E-TOM — Doct. D. LEVI-MORENOS Agardh J. G. doct. prof. — Membro de la Società Royale physiogra- phique. — Land (Skane) (Suède). Ahiner K. — Lecteur adj. de botanique à l'École supérieure del'E- tat. — Wexiò (Smalaod) (Suède). Aitkinson G. F. — Prof, à Tlnstitut polytèchnique. — Auburn (Alaba- ma, Et. Un. d'Amérique). Alien J. F. doct. - 10 East, 36th Street. — New York City (Et. Un. d' Araérique). Ambronn H. doct. — Jardin botanique de l'Université. — Leipzig (Allemagne). Anderson C. L. doct. — Santa Crux (California). Andersson 0. F. doct. philosophise. — Kungsgatan, 69, A. — Upsala (Suède). Arborlo-Mella C co. — Vercelli (Italie). Arcangeli G. prof. — R. Istituto botanico dell' Università. — Pisa (Italie). Archer William. — Pembroke Road, 56. — Dubliu (Irlande). Ardissone F. doct. prof. — R. Orto botanico di Brera. — Milano (Italie). Arechavaleta José doct. — Calle Soriano, 57. — Montevideo (S. Araé- rique). Artari A. — Jardin botanique de 1' Universitó. — Moscou (Russie). 18 274 Ashburner William prof. — MoutguiutTy Sir., 240. — S. Francisco (Californie). Askenasy E. doct. prof. — Bergheimerstrasse, 18. — Heidelberg (Al- lemagne). Atwell B. B. — Evauston (Illinois, Et. Un. d' Amérique). B Bailey W. C. doct. — Chatam Wilhìge, New-York (Et. Un. d' Amé- rique). Balsamo Francesco doct. — Via Salvatore Rosa, 264. — Napoli (Italie). Balters A. L. — Barbey William. — Valleyres près Orbe. — Vaud (Suisse). Barbò Gaetano conte. — Via S. Damiano, 24. — Milano (Italie). Bartges F. — Akron (Ohio, Et. Un. d' Amérique). Beck Giìnther doct. — Waehring Herrengasse, 14. — Wien (Autriche). Behrens J. W. doct. — Untore Ma.scli 23. — Gòttingen (Hanaovre). Beikorasky Paul. — Gabinet de botanique de T Università. — S.t Pe- tersburg (Russie). Bennett A. W. lecteur de botan. à T Hópital S.t Thomas. — Park Village Easf, Regent Park 6, S. W. — London (Augleterre). Berggrens S. — Prof, à l'Université. — Lund (Skane, Suède). Berthold G. doct. prof. — Institut de physiologie vegetale de l'Uni- versité. — Guttingen (Hannoyre). Bigeiow Paryne Robert. — Smithsonian Institut. — Washington (Et. Un. d' Amérique). Bingham M.r.s R. F. — Santa Barbara (Californie). Bisset J. P. — IJanchorj Station, Wynndun N. B. (Écosse). Bleisch doct., Sanitatsrath, Kreisphysikus. — Strehlen (Silèsie). Blochmann F. doct. — Prof, à l'Université — Kònigsberg (Prusse). Boergesen F. — Osterbrogate, 24 St. 0. — Copenhague (Daneraark). Bohlin Knut. — Bokorny Th. -- Instit. liotanique. - Erlangen (Allemagoe). Boldt R. — N Explanadgatan, 19. — Helsingfors (Finlandie). Bonardi Edoardo doct. — Laino (VallMntelvi) presso Como (Italie). Bonnìer G. doct., prof. — Faculté des sciences. — Paris (Franca). Boodle L. — British Museuni. — London (Angleterre). Booth W. A. niiss. — • Longmeadow (Mass., Et. U. Amérique). Bornemann Felix doct. — Eisenach (Allemagne). Bornet Eduard doct. — Quai de la Tournelle, 27. — Paris (Franca), 275 Borzi Antonino docl. prof. — R. Istituto botanico dell' Università. — Messina (Italie). Bray Maria H. — Wester Gloucester (Mass., Et. U. Amérique). Briggs S. H. — Courtland 16. - New York (N. Y., Et. U. Am.). Brun J. doct. — Prof, de matière medicale à 1' Université. — Genève (Suisse). Bullard W. H. — St. Paul (Minn., Et. Un. d' Amérique). Busch A, E. — San José (Cai., Et. Un. d' Amérique). C Castracane Francesco conte degli Antelminelli, Abate. — Via delle C^oppelle, 50. — Roma (Italie). Cercone Ettore — ■ Tenente di Vascello. — Dipartimento marittimo. — Napoli (Italie). Chase H. H. — Linden (Michigam, Et. Un. d' Amérique). Chiamenti Alessandro doct. — Prof, alla R. Scuola tecnica, medico municipale. — Chioggia (Italia). Chierchia Gaetano — Tenente di Vascello. — Taranto (Italie). Cleve P. T. doct. — Prof, de chimie à T Université. — Upsala (Suède). Cleveland D. — S. Diego (Cai., Et. Un. d' Amérique). Cohn Ferdinand doct. — Prof, de botanique à T Université, Schwei- dnitzer Stadtgrabeu 26. ~ Hreslau (Silésie). Collins F. S. — 25 Dexter Str. — Malden (Mass., Et. Un. d'Amórique). Constantin J. - Rue Claude Bernard, 27. — Paris (France). Cooke Mordecai C. doct. — 146, Junction Road, Upper Holloway. — London (Angleterre). Correns C. E. doct. — Heustr. 20^ IP — Mùnchen (Allemagne). Cramer C. doct. — Prof, de botanique. — Zùrich (Suisse). Cuboni Giuseppe doct. prof. — Direttore della R. Stazione di pato- gia vegetale presso il Museo Agrario. — Roma (Italie). Cunningham D. D. — Jardin botanique. — Calcutta (Indie). Curtiss F. A. M.rs — Jacksonville (Florida, Et. Un. d' Amérique). D Dangeard P. A. doct. — Chef des travaux de botanique à la Faculté des sciences, Rue du Cestii, 30. — Caen, Calvados (France). Debeaux 0. — Rue Saint-Lazare prolongée, 10. — Toulouse (France). Debray J. prof. — Ecole des sciences. — Alger (Algerie). Derbès. — Prof. hon. à la Faculté des sciences. — Marseille (France). Dupray M. prof. — Rue des Royers, 10, — Havre (France). 276 Deby Julien ingénieur. — Belsize Avenue, 31, South Hampstead. — London (Angleterre). De-Toni G. B. doct. — Assistente al R. Istituto botanico, libero do- cente presso r Università. — • Padova. De-Toni Ettore doct. — Prof, di storia naturale al R. Liceo Marco Polo. — Venezia (Italie). De Vries H. doct, prof. — Université. — Amsterdam (Hollande). De-Wildeman E. pharmacien. — Rue verte, 52. — Bruxelles (Belgique). Dimmick L. M. — Santa Barbara (Cai. Et. Un. d' Amórrique). Dinwiddie Robert. — 117 W, 43*^ St. — New York (Et. U. Am). Drude 0. — Ecole polytéchnique. — Dresden (Allemagne). E Eaton Daniel C. — Prof, de botan. au Yale College. — New Haven (Conn. Et. U. Am.). Eberan A. W. — IX Bezirk Hòrlgasse 2 Wien (Autriche). Eggerth H. — 918, Wash. St. — S.t Louis (Cai. Et. U. Am.). Eigenmann Rosa Smith. — Academ y of Sciences. — S. Francisco (Cai. Et. Un. d' Ainérique). Elfving E. — Docent de botanique. — Helsingfors (Finlandie). Engelmann T. W. — Prof, de physiologie à 1' Université. — Utrecht (Hollande). Engels F. H.