■J-rTrfr
(i6f.2.
l£ibr;inT of tb ffliistum
■--,0 0 '•—^
OF
COMPAUATIVE ZOOLOGY,
AT HARVARD COLLECE. CAMBRIDCE, HASS.
jyounlielJ hj) jpcitiatc suljscrfptfon, m 1861.
DR. L. DE KONlNCK'S LIBRARY.
No. S3^.
LyUit^ruOU m).'l,^(Aiu ^^.fXt^Mj Jj(
CruOU (/iO.'^jJ(nw ^^et^Mj JJlZZlyCuJi.l^TUyyL-o (f^ ^7
^yg^ J^- ^- (-dO-LyCCcnonMlouL yCa^<^ "jLc^^jOCj^ (j "^l J
MCZ LIBRARY
HA^^VARD UN1VE??S!TY
QAlAuRiDQE. MA USA
OBSERVATIONES ANATOMICAE
C I R C A
FABRICAM
RANAE PIPAE
QUAS GONSE NSU
GRATIOSI MEDIGORUM ORnPTS
PRAESIDE
'lffi|P?S
CAROLO ASMUND RUDOLPHI
PHILOS. ET MED. DOCT. HUIUS PR0FE9S. P. O. MEBIBRO COLLEGII MEDICO»
TECHNICI PKIMARII, A.CADD. SCIENT, REG. BEROLINENSIS ET IMPERIAL.
Pl: TRO POI.ITANAE, 8 0_CC. MED. PARIS. ET MON9PELIENS. FAUTORUM REI
VETERIN-Ah HAFNIENS. NATURAE 8CRUTAT. B E R O L I N E N S. ET MOSQUFN».
F '' /CARUM JENENS. GOTTINGENS. ET ROSTOCHIENS. MEDIC0-PHY3.
i.RLANGEN8. LINNAEANAE LIP8. SYDENH. HALENS. NEC NOM
MINERALOG. JENENS. SODALI
PRO SUMMISIN MEDICINA HONORIBUS
LEGITIME IMPETRANDIS
PUBI.ICE»ErENDBT
A U C T O K
FRIDlilRICUS GUILIELMUS BREYER
HIRSCHBEnCA - SILESIUS
D I E '• :^ XVIII AUGUSTI iMf.NSIS A. MDCCCXI,
IIOIV18 ET I,OCO SOLITIS.
;y
C U M T yt B S. II. A E Ji S l S,
BEROLINI
SUMTIBUS FRIDERICI MAURER.
^^
MCZ 1
P R A E M O N E N d' A.
O,
mnia inter animalia vertebris inslructa amphibiorum potissimum fa-
brica uberiorem postulat comparationem. Majorenim, ac olim credide-
runt, in illis obtinet diversitas, et tam sceleti, quam musculorum, vasorum
et viscerum, bievi omnium partium structura saepe abena , quae iu pby-
siologiae usum ulterius ilkistretur, dignissima est censenda. Qua de re
convictus , observationes nonnullas, a cel. Praeside in Ranae Pipae spe-
ciminibus comphiribus, optime conservatis factas, variaque nova conti-
nentes, non sine magna vohiptate in praeparatis Musei Anatomici Be-
rolinensis rcpetii, quas hoc specimine inaugurah cum ' orbe litterario
commvmicarem , cel. vir, pro sua in me benevolentia , ipse suasit.
§. 1.
AUCTORES.
Rana Pipa Llnnaei, sive dorsigera Schneideri, ob modum valde
singiilarem, quo femina ova sua in dorso gestat *) scriptoribus diu ce-
lebrata, quoad fabricam vero internam a paucis-examinata est.
a) Fred. Rtiysc/i, incisor quondam summue (in Tliesauro animalium
primo. Amstelod; 1710. 4. p. iget^o. Tab. IV. recus. in M. B. Valentirn
Air.phitheatro Zootomico p. 207. Tab. 42.) Pipae feminae dorsum aper-
'i' si'; '- ,
*) In ill. P. S, Pallas, Nalurae scrutatornm Nestoris, gazophylacio Nepae
americanae speciinina vidimus tluo, quoruni dorsunv ovis oriustum est. AHn
quickm exempla huc facientia nobis in m«nlem- non veniunt.
A 2
tum sistit, quo probaret inter hnjus cellulas ova recipientes et genita»
lia interna niillum esse commercium, neque plura adclit.
b) LenliUus (Eph. Nat. Cur. Cent. IV. obs. 172. recus. in Valentlni
Amphitheatro. 1. c. p. 208.) de Pipae partu quasdam habet conjectu-
ras, neque ipse animal secuit.
c) Petrus Camper, vir nostra laude major (conf. Ejus: Kleinere
Scliriften. A. A.HoW. vonS. F. M. Hcrbell. I. B. Lips. i^j^a. 8- P- 126 —
157. Tab. III. Fig. i.a, ) Pipam feminam cultro subjecit, at pauca tan-
tum de visceribus habet, neque satis exposita.
d) Philippus Fermin, qui Surinami degens verum hujus bestiolae
propagationis modum primus docuit, multasque observationes egregias
de ejusdem vivendi ratione adjecit, anatomiam obiter tantum fecit, ster-
num tamen amplissimum novit, reliquis praetervisum. Primum in libro
de morbis Surinamensium 1764. rei mentionem fecit, deinceps in: De-
veloppement parfait du mystere de la geiicration du fameux crapaud de
Surinam, nomme Pipa. a Mastricht 1765. ulterius exposuit. Novimus
haec ex versione germanica: P/i. Fermin's Abhaudlungen von der Suri-
namischen Krote oder Pipa, und dem vollig entdeckten Geheimnifs ihrer
Erzeugung, a. d. Franz. imd mit der Beschreibung eines sehr schonen
Exemplars, wie auch einer kurzen Geschichte der Pipa begleitet von
J. A. E. Goeze. Braunschw. 1776. g. 75 p. tabb. aen. 4.
e) Jo. Gottl. Sc/ineider, Universitatis olim Francofurtensis, nunc Vra-
tislaviensis Decus, in Historiae Amphibiorum Fasc. 1. Jenae 1799. 3.
p. 121- — 125. nec non p. 257 — 264. Tab. I. et II. Pipam mascnlam
dissecuit, sed minus bene servatam, ut sceleti quidem plurimas partes
egregie illustraverit, alias tamen suo in specimine dignoscere non po-
tuerit, et laiyneem maris osseum pro sterni appendice habuerit.
f) G. Cuvier (Le^ons d'Anatomie comparee, Paris. T. 1. 2. an VIII.
T. 5 — 5. anXrV.) cui anatome comparata innumera debet, Pipae sce-
leton minus perfectum prae oculis habuisse videtur, multa enim prae-
teriit, notatu valde digna; quae in visceribus observanda sunt, non re-
fert, ut sceleton tantum ad manus fuisse credas. Auctores versio»is
■ 5
Germanicae plurimis locis observationibus egregiis ornatae (Vorlesungen
iiber vergleicheride Anatomie von G, Cuvier, iibers. von L. H. Froriep
und J. F. Meckel. I — IV. Th. Leipz. 1809 — 1810.) de Pipa nihil pro-
prii adjecerunt, sed Schneideri, viri ceh inventa referunt.
g) /. Fr. Blumenbach, Analomiae comparatae in Germania promo-
tor summus, in compendio: Handbuch der veigleichenden Anatomie.
Gott. i8o5' 8- Schneideri pariter observationes refert. Foetubus ta-
men dorso excludendis caudam esse olim probavit et icone egregia il-
lustravit, conf. Ejus: Naturhistorische Abbildungen, 4tes Heft. Gott.
1799. 8- Tab. 36.
§. 2.
SCELETON.
Sceleton Ranae Pipae multa continet scitu dignissima, neque ab
auctoribus satis exposita, qui ut in paragrapho praecedente monuimus,
specimina nianca multilave prae oculis liabuisse videntur. Nosmet sce-'
leto Pipae tam masculae, quam femineae, utiiusque adultae, nequenon
hujus JTinioris duploque minoris usi sumus, sceletis Rauavum esculentae,
temporariae, paradoxae, arboreae et Bufonis \iridiis Sc/meid. (feminae et
adultae et junioris ] insimul sedulo comparatis *).
Capitis quam in reliquis ranarum speciebus multo magis et lati
et complanali formaque, quam Tab. I. exhibet, peculiaii insignis ossa
singula quo minus enumeremus, copia craniorum in Museo anatomico
servatorum nondum sufHciente impedimur. Amphibiorum enim capitis
ossa ab auctoribus, ne recentissimis quidem exceptis, uti debuissent,
nequaquam descripta sunt, neqtie nisi pliuimis omnium ordinum craniis
colleclis et aetatis diversae ratione siuiul habita , bene describi possimt.
Museum aulein anatomicum iisdem in dies augetur, ut de amphibioruni
cranio nosmet peculiari libello brevi agere posse omnino sperandum sit.
*) Oiunes itaque species riictas voliuiiiis, si Pipam a reliquis generatim
siuntis tUstinguimus. Quarti Pipae speciiuiiiis infra meiitio iiet.
6
CoLuniNA vERTEBRAtrs in Rana Pjpa septem tantum verte-
SRis constituitur, Ranis reliquis earundem octo -proferentihus , nisi
Schneidero duce (1. c. p. 2,57.) vertebram primam et secundam in illa
coalitas suspicari mavis, cui tamen sententiae spina dorsi Pipae junio-
res eodem ac in adullis niodo comparata minus favet. •
Processus transversi vertebrarum quatuor priorum postei-iora versu»
diriguntur, quintae fere rectus seu parum retrorsum ilexus, sextae et s«pti-
mae antrorsum acti. In Rana Paradoxa omnes processus transversi fere
recti dicendi sunt, in esculenta et temporaria vertebrae secundae proces-
sus (prima cnim et in dictis et in insequentibus processti transverso desti-
tuitur) antrorsum ductus, reliqui aut recti, aut tantillum retrorsum fe-
runtur; in arborea et Bufone secundae, penultimae et ultimae processus
anteriora spectant. Pipae processus transveisi secundus et tertius longis-
simi, teretiusculi , sive depressi, apice (costarum nostrarum modo) exca-
vato cartilaginem oblongam tenuem recipiente, qualem Tab. I. q. sed
siccatione contractam et breviorem exbibet. In reliquis quidem ranis
processus secundus et tertius, ceteris sed baud tanlopere longiores, quid?
quod in esculenta, temporaria, paradoxa et Bufone secundus, et in ar-
borea simul tertius apice laliores vel subcun«all sunt. Sclmeideri viri
ill. tabula prima, processus quidem transversos longiores exbibet, car-
tilagines autem iisdem annexas non refert.
Os SACRUM (Tab. 1. r.) a Ciiviero ( Le^jons T. I. p. 174, vers. Germ.
T. I. p. 153.) perperam pro vertebra tiltima habilum, a Sc/meidero (1. c.
p. 258O recte nominatum , maximtmt utrinque processum dilatatum
emittens, corpore supra carinato, subtus tereti conspicuum pro alio
quidem osse sumi non debet, quippe quod bina titrinque (neqtie soli-
tarium) foramina nervis medullae spinalis praebeat et ilium ossis in-
cumbat. In Bufone et Rana arborea idem utrinque valde (non autem
tantopere ac in Pipa) dilatatum est cunettmque in titroqtie latere ex-
feibet-, crista epiphysin sistente attctttm ; in paradoxa, esculenta et
temporaria idem vertebxis mtdto laiitis, sed partes laterales teretiusctt-
lae cttnettm non referunt.
7
Os coccYGis (Tal). I. s.) cum foraminihus nerws transmittenti-
bus careat, a Cuviero (1. c.) immerito os sacrnm dicitnr, a Sc./ineldera
(1. c. ) hene nuncupatum, longissimum, compressum, sulco utrinque
longitudinali exaratum, margine superiori plano, inferiore rotundato;
Bpice non solum excavatum sed totum os carum videtur, specillum saltem
immissum longe in idem penetrat. In Pipa etiam juniore ossa sacruni
et coccygeum connata; in reliquis cartilagine interposita sejuncta sunt, -
Pelvis (Tab. I. t. t.) pro ranarum modo constructa eo tamen dif*
fert, quod iliiim ossa non compressa, sed depressa, neque basi, ubi
cum ossibus ischii et puhis confluunt, latiora sed angustiora sint. Non po-
terant vero non depressa esse, cum os sacrum iisdem magnam partem
incumhat, quod in Bufone et Rana arborea tantillum, in ceteris autem,
quibus ossa ilium ad sacri tantum latera accedunt , neutiquam \0'
cum hahet. ,
In Pipae junioris pelvl sex utique ossa, non omnia tamen aeque
distincta reperiuntur.' Ilium ossa ad mediam acetahuli partem proce-
dunt ibidem cum puhis ossihus convenientia, tam ab his, quam inter se
suturae ope divisa. nitima pelvis (et corporis) pars ex ossibus iscmi
formatur, quae parte aniica et superiore cum ossibus ilium conveniunt;
in inferiore autem pelvis latere media inter ossa ilium et ischii pars exi-
guis relinquitur ossibus pubis.
Sternum (Tah. II. Fig. « — e) maximum, ad testudinum scutum
sternale fere accedens quinque constituitur partihus , in mare osseis, in
femina licet adulta et quam ille majore, proiui in juniore, plurimam par-
tem cartilagineis. Maris sceleton a cel. Schneidero (\. c. Tah. II. Fig. 5.)
Confectum easdem certe partes mere cartilagineas habuit, cum in figura
penitus omiserit, nec"nisi sterni portiunculam auticani et tantillam partem
inter claviculas sitam icone expresserit, quid? quod laiyngem osseum,
cum sternum ei deficere videretur, pro sterni parte hahuerit, qua de re
infra sermo erit. C«we/7 sceleton eadem parte caruisse videtur, cujus licet
maxime notahilis, nullam mentionem fecit. Quinque illaruni sterni par-
tium nohis supra dictarum anticae et exiguae (Tah. II. Fig. 1. aa.) ante
8
furculam positae; mediae (h.h. c.c. d.d.) triplici utrinqne parte constant,
jiimirjLim altera (/>. h.) inter Furculas et claviculas, meclia (r.c.) inter cla-
viculas et Postica laterali (d. d.) inter claviculas et appendicem.
sternisita; ultima tandem pars, sive appexdix (e. e.) satis magna et ro-
tundata. Laminae istae charta scriptoria tenuiores, nisi attfnte specta-
tae, novem partibus constare videntur, sed examine accuratius insti-
tuto, partes mediae quidem difFusae, sed non divisae apparent, ne in ju-
niore quidem specimine. Sternum hoc maguitudine potissimum ingente
et partibu? posticis lateralibus (d. d.) a reliquis ranis recedit, quibus tan-
tum appendix est, haec vero apice (praesertim in temporaria) utrinque
processu alaeformi augetur. Partes anticae (o. a.) in ceteris ranis saepe
pro portione longiores sunt et cartilagines in apice gerunt accessorias.
FuncuLA, sive clavicula anterior (Tab. II. Fig. \.fj.) Pipae et reli-
quarum ranarum vix nisi directione diiFert; in Pipa, Bufone, arborea et
paradoxa antrorsum fertiu ; sed arcu anterioie in Pipa convexo, in his
concavo; in esciilenta autem et temporaria furcula recta (neque antrorsum
^ucta) procedit.
Clavicula vera, seu posterior, si furculam pro anteriore habes,
mox pone apicem insigniter augetur (Tab. II. Fig. i. g. g.) multoque magis
quam in Bufone, arborea et paradoxa; in temporaria et esculenta pars
claviculae sternalis quidem pro portione aeqiie magna, sed alio modo
posita; ista enim pars latissima basi cum opposita conjungitur et insimul
furculam tangit, cum in illis claviculae basis a furcula valde remota sit,
et tam inter se etillam, quam inter se et claviculdm oppositi lateris, ma-
jorem sterni partem interjectam habeat.
Scapula duplex, quemadmodum in reliquis ranis. Major (Tab. I.
, g.g, a parte super. Tab. II. Fig. i. h. h. a parte inf. ) quae processibus ver-
tebrarum secimdae et tertiae transversis incumbit, et hi ne prorsus occul-
tentur, in figura nostra parum diducta est, nonnisi cum scapula minore
sive secundaria articulationem init. In Mare tota o?»ea, parte tamen
maxima tenuissima, aeque tenui ac lamina sterni de qua antea sermo fuit,
et eodem modo in femina tam adulta quam juniore mere cartilaginea.
Schmiderits
9
Schneidenis (1. c. p. £62. Tab. II. Fig. 3.) „Scapulae, inquit, sunt furcatae
et Jiversae a vulgari farma , magis ad lacertarum scapulas accedentes,"
ideoque partem tenuforem, quam in niare osseam reperimus, carlilagi-
nf^m rejte vidit, neque pro scapulae parte vera habuit. In Bufone, Rana
arborea et paiadoxa lamina tenuis quam in Pijja minor, ossis perfecta pars
niajor, hujus.tamen eadem forma angulata, qualem icon et nostra et
Schiieideri exhibei; in temporaria vero et esculenta fere tota scapula penitus
ossea, marginum parte exigua cartilaginea.
ScAPULA sECUNDARiA, cujus in tabuHs nostris exigua tantumpars
ob oculos venit (Tab. I. //. // Tab. II. Fig. 1. /. /.) eodem prorsus modo ac
in reliquis ranis se habet. Cuvients ( lec^ons p. 251. vers. p. 226.) scapulam
hanc secundariam cum sterno et furcula in Pipa coaluisse refert, et in
nostris speciminibus adullis res eodem modo se habere videbatur, eadem
autem attentius examinata, ossa dicia minime connata, sed tantum ap-
proximata et suturis exiguis vere divisa esse evincebatur.
Os iiuMERi (Tab. I. /. /. a latere sup. Tab. II. Fig. 1. k. a latere inf. )
satis bre%'e, ceteroquin a reliquis paium di^^ersum. Antibhachium
(Tab. 1. li.li. Tab. II. Fig. 1. /. /. ) valde complanatum , unico constans osse
ulnum et radium coalitos referente, hujus quidem divisionis vestigium
sed quam in reliquis speciebus minus distinctum continet.
Os olecraki inter humerum^^t anlibrachium positum (Tab. 1././.
Tab. II. Fig. 1. m ni.) Pipae peculiare, processus anconaei sive ole-
crani procul dubio usum sistit, ideoque ejus nomine insigniie, quam cum
Scliiieidero (1. c. p. 262.) patellam vocare maluimus, quippe quae in
extremitate tantum posteriori occurrat. In honiine quoque a ceL
de la ChenaL casus semel obscrvatus est, ubi apici processus olecrani os
additiim erat peculiare pateilam referens, conf. Blumenback s Geschichte
iind Beschreibung der Knochen. Gott. 1786. 8- P- 582. ed. alt. 1807.
p. 597. Cuvierus hoc ossiculum niemorabile praetervidit, aut sceleto
minus completo usus est, dum ejusdem nullam mentionem facit *). In
') Qnaia facile ejijsiiiotli ossicula pereunt, rotul.i ilem.onstrat, quani nonnnlli
auctores iii oertis avibus tlesiderari autumant; conf. Osteograpliische Beytrage zur
J5
reliquis ranis ossiculiim desiderattir, «jits verb loco condylus ossis hiimeri
externiis exslat.
OssA CARPi ( Tab. I. in. m. Tab. II. Fig. n. n.) Metacarpi
(I. n. n II. 0. o.) et digitorum (I. o. o. II. p. p.) a Srlineidero satii
«xposita , nisi quod pJialanguin numerus in nostris speciminil)us difFert.
Extremilatem ranarum posticam illustraturi si ab explicatione x^ul^ari
nimis recedere videamur, lectorom tamen veniam nos impetraturos esse
speramus, dummodo a natuia non recedimus. Eadem ossium series ac in
reliquis animalibus, in ranis quoque hanc circa partem viil^o assumitur,
sed quemadmodum furcula in avibus et amphibiis accedit, sive claviculam
duplicem reddit, quemadmodum scapula in ranis dividitur duoque ossa
sislit, quemadmodum in himieri et antibrachii functura Pipae novum
ossicalam conceditur, ita eliam in extremitate ranarum posteriore nova
inveniuntur ossa, quae perperam pro tarso habentur *).
Os FEMORis (Tab. I. w. «. ) quam in reliquis ranis magis compres-
'snni; os inseqoens (o. o. ) antibrachii ratione habita, nonnisi pro
TiBiA et FiBurA coalitis haberi potest, et divisionis, licet Sc/meiderits
(I. c. p. 260.) hoc negaverit, nostris in speciminibus vestigium distinctis-
simum utraque in extremitate praebet , ceteroquin quam maxime compla-
natum, eoque a reliquis recedens. In ejusdem cum femore articulalione
hec in Pipa nec in reliquis ranis patella observatur. Ubi vero tibia {v. v.)
dicta cum altero osse (^. j». ) sive tibia et fibula secundariis nectitur, duo
adaunt ossA {x. x. in figura nostra peiperam unicum sistentia) quae
PATELLAE sustinent vices, licet inferiori loco posita. Ossicula ista
(x. X.) oblonga, alterumque minus alterius majori apici impositum , tere-
*ixi$ciila ceteroquin, et in Hana Pipa juniori aeque bene ac in adultis con-
spicua; in reliquis ranis divisionem distincte non vidi , non tamen nega-
Natnrgeschichte flerVcigel von t7irisf. Zyurfif. Mfzic/i. Leipz. i8ii- P- 98 — »9*' "''^
haecsenfentia refellitur.
*) A.uctores in nomin-ancKs anirnalinm ossibus, hoiuinis osaa fieiuper repetnnty
eo vero saepe obscnri finnt, neijne rera illustrant: exeniplo sit extremitaa pisciuni
-anterjor dicta^secundaiu cel. Geo^roy expKcationem. ' ■
verirtt, in^esGiilentae specimine niajore salteiti ^desse videtiir. Schieiilfrus
(I. c. p. cCo.) dupfex agnovit, et ino calcaneo liabuit, Cuvierus (Ijctjons
p. 5;i2. vers, p. 5G5.) iion vidisse videtur, dum penitus tacet.
Ossa {>'. y.) quae nobis pro tibia etTiBULA secundakiis sunt,
jn adujtis uuicum, in junioribus cluo f^istunt ossa, neque hoc de Pipa lan-
tum, sed de rejiqliis eliiim valet ranis. Jn Pipa valde complanata sunt,
ceteroquin cnm tibia et fibula lacertarum summamfavent similitudinem, ut
lanis, quibus extremitas posterior, quo saltui melius inserviat, valde elon-
ga!a est, praeter suam (f. v.) et lacertarum esse tibias {v-y-) dicere possis.
Sc/inei(/erus (l. c. ) eadem ossa pro laiso habet, Cuvierus (I. c. ) astragahim
ct calcaneum elongatos et connatos dicit, sed cum ossa x. x. quae Cuvicrus
ignoravit, praecedant, et rehqua seqiiantur (z. z.), ab eorundem parte
stare non possumus. Muho facihus concederemus, quibus ossa x. x. pro
calcaneo dupKci , et v. y. pro astragalo duphcato haberentur,
Seqiiuntur ossicula tarsi sex, Sclmeidero (]. c. p. 2G1.) dicta, quox-um
Cuvierus quatuor cuneiformia et quintum iinciforme L c. enumerat, nostra
autem in figura unicum tantum (z. z.) in conspectum venit, quia reh-
qua in inferiore pedis latere occurrunt. Hoc enim Pipae pecuhare,
quod ossa j. _y. superne cum metatarsi ossibus (1. 1.) junganlur, inferne
autem ossicula illa adjecta Iiabeant, cum in reliquis ranis complura eorun-
dem metatarsum inter et ossay.j'. vere itjterjecta sint.
De metatarsi (1. 1.) et digitorum (c. c.) ossibus nil est , quod adji-
ciamus, cum eorundem numerus et forma icone sufficienter exprimantur.
Schneidcrus extremitatis tam anticae quam posticae phalanges digitoriim
pauUo aliter numerat, ac nostra ferunt specimina. ^
»•
§• 5-
V I S C E R A G E N E R A T I M S U ^^I T A.
Peritoneuin et pleura distingui non qneunt, cum thoracis cavum
pecuhare non adsit, cor inter hepata ponatur, pulmones vcro super haec
ad abdoniinis ultimas partes descendant. Membrana ergo communis
habetur, quae nonnullos eilingit saccos. Horum alter medius involucrum
B 2
sistit pericar^ii laxnm, ad latera musculis pectoralibus et hepatibus,
retrorsum ventriculo et magnis vasis connexum. Laterales peritonei
sacculi hepata magna et pulmones involvunt, singulis processus sive liga*
menta impertiunt et antrorsum mesenterium eiFormant, Pro hujus quo-
que parte membrana haberi debet ventriculnm cum utroque hepate magno
nec non tertio parvo et cum intestinis revinciens', et in cujus fere medie-
tate, ad dextrum ventriculi latus, lien positus est. Processus mesenterii
adiposos cum genilalibus nexos, ranis peculiares, variis varie explicatos,
cum in Pipa vulgaris sint formae, non moramnr.
Quae peculiari digna sint attentione: cor et vasa; laryngem cum
pulmonibus ; tractiim intestinalem cum organis digestionem adjuvantibus,
hepata scilicet, lienem et pancreas, sigillatim spectemus. Genitalia *) et
renes in Pipa et reliquis ranis uon difFerunt, renes succenturiati utrisque
desunt. Vesica urinaria Pipae simplex, in mare quatuor cum dimidia
lineas longa, duas cum tribus quartis partibus lata, totn in superficie
exteriore punctis eminentibus aspera, intus rugosissima; in femina juniore
aliquantulum minor , ceteroquin eodem mode comparata; in femina adulta
pollicem longa, proportione lata et fere laevis. Discrimen notabile , quod
in reliquis nobis nondum occurrit ranis , quibus praeterea , ut notissimvmi
est, vesica urinaria divisa, sive bipartita.
§•4-
CoretVasa.
Pericakdium in proprio, uli dictum est, membranae intestina
revincientis sacco continetur, in-^speciminibus spiritu vini servatis rigi-
diusculum et facile rumpens, lamina tenuiore tani cor investiens,.,quam
in ^asorum majorum truncos continuatimi, iisque membranam extex-
naiu impertiens.
*) TtTmin (1. c. p. 24.) num id quod penis sibi \ suni sit, hoc nouiine ilignum
habeatur, incertum relinquit, pnsteriore auteni loco (p. 24 ) penem quatuor vel
quiivque lineas infra testes poaitnm esse et vesicae sphincteri ailhaerere refert. Nos-
niet quoque penis specie inducti fuinius, sed ulteriori examine edocti eandem fal-
saui esse credijuus. -
«5
SiNtrs coRDis utrinqiie Hiagniis, auricula trilota, fimbriata
ventrictili maximam partem, praeter apicem amplexus et obtegens. Ven-
TivicuLUS coRDis sinubiis minor, suljrotnndus, crassus. Tolius cordis
(sinubus et ventriculo simul sumtis) in adulta femina fere decem lineas
longi, septemque cum dimidia lineas diametro transversali maximo
aequantis, in mare v^ero ultra lineam brevioris et pro portione tenuio-
ris fabrica interna nostris in speciminibus bene examinari non potuit, sub-
stantia enim cultro cedebat fragilis et grumosa.
Arteriarum ratio prorsus eadem, qualem Swammerdam , vir sum-
mus in Bibliorum Naturae Tab. XLIX. Fig. III. ex ranis nostratibus deli-
neatam dedit, ut earundem decursum mitlamus. Dilatationes caro-
tidum (conf. MeckeUiun in versione Anat. Comp. Cuvieri T. IV. p. 67. in
nbta) duplices vix majores sunt, quam Swammerdamius in nostrati-
bus reperit. ,
Venarum vero in sinus abeuntium raiio minime eadem ac in ra-
nis ceteroquin assumilur et a Swammerdamio (1. c. Fig. IV.) sistitur, Vena
CAvA ANTERiOR diiplex'; et .''ingulae ex pulmonali (sive bronchiali ) , ju-
gulari, et axillaris majoie Irunco componuntur. Vena vero cava po-
STERiOR pariter diiplex; sinislra, quam dextra duplo triplove tenuior,
erx hepate sinistro solo ascendit, multis equidem ramis (venis hepaticis)
ex hepate orta ejusque venam portae recipiens. Dextra autem vena cava
posterior, omnes reliquas, tam extremitatum posteriorum, quam visce-
rum abdominalium venas coIHgit.
Singulurum vero laterum venae cavae (anterior et posterior) ante»
quam cordis sinum petuuf, in tnmcum communem, Ilneam longitudine
vix excedentem cotifluunt , ut his rite spectatis Kanae nostrae duae tanlum
sint veiiae cavae, dextra et sinistra, quartun quaelibet in anteriorem et
posteiiorem dividi pbtett, sinistra auiem valde pam^a est. Si auctores ergo
ranarum venam cavara, posteriorem simplicem statiiunt, hoc ad Pipam
saltem non quadrat, cujus specimina a nobis examinata fabricain de-
scriptam constantem esse arguaiit. ^
»4
Larynx et Pulmones.
LiNGTTA exigua, affixa. Cartila g iices hyoideae (ossa eniiu
vocari nequeunt, quae ne in adultis quideni Jvanis darsigeris ossis vesti-
gium continent) maximae, parte ^onsistunt antica (ante glouideni sita)
transversa, antrorsum ulrinque in ,apicem exiguum (cornua minora)
abeunte, cornubus tandem posterioribus.angusto utrinque- et brevi ramo
oriundis, moxin laminam aeque quldem tenuem, sed ukra pollicem lon-
gam et tres poUicis.quartas partes latajii extensis: iii mare (Tab. 2. Fig. II.
2. c.) lamina ista quidem longior, sed quam in femina (Fig, I^f.;Q<.i£r) ij.u-
V mis lata. Glottis (Fig. cit, 5.) rimam sistit longitudiiialem lineam di-
midiam ad trc-s lineae quartas partes aequantem, epigloitide pro amphi-
biorum more carentem, maigine ulrinque tiimido claudendani,
Larxnx maris osseus (Tab.II, Fig. n. n. 5. a latere superiori, ab
ipferiori Fig. 5.) cistulam illam sistit, quani Sc//neiderus, vir exiniius, iu
specimine male servato jdignoscere jkjh poiuit et pro stemi appendicula ha-
buit (1. c. p. e6i. Tab. 2. Fig. 4. 7 — 11.), quamque auctores recentio-
res vel tacent, vel Schneideruin secuti (^BIumenbach, Froriep) pari modo
explicant *). Larynx iste nostro in .specimine fere decem lineas longus,
basi septem cum dimidia, media vero p.irte sex lineas latus, duas circa
crassus est. Laminis consi.-^tit duabus , altei-a inferiore (veritrem animalis
spectante) majore, marginibus utrinque sursum reflexis, albida ; altera
superiore (dorsum Pipae spectanle) marginibus pariter involutis, fla-
vescente. Fine anteriore larynx apiculos profert, posteriore autem sive
basi (qua bronchi adnectuntur) utrinque lunatim excurrit. In posteriore
laminae inferioris parte locus (in iigura nostra indicatus) tenuis quidem
*) Fermin (1. <:. p. 2i, et 41.) laryngem maris osseum sub nomine Ossis
LAMBDOinis refert, fabricaui ejusdeni nuUo inodo exponit, niulto niinus la-
ryrigeui esse suspicatur , inusculos anieui plurimos liabet eideiu annexos, quos
Praeses laryngem praeparando, ut dc re hactenus dubia certior fieret, servare
non potuit, ut eorundem descriptionem tradere nequeauius.
15
«ferl tamen oss^tis. Praeter gTotticlIs et bronchiorum aperttiras nnlla in eo
habentur foramina , ut quae iii, Sc/ineideri &fecimine (nobis vinppicitur. Plicae dictae in
ventricuhim abeunt sed in eodem crL«patae (undulatae) ilunt, ceteioquin
vero longitudinales manent,
Ventriculus strictura dividilur, sive cjnplrx fit *) : pars supe-
rior **) ultra poUicem longa, liujus tertiam partem bua, snperne crassior,
inferiora versus sensinr angustior, lum subito coustringitur et orificio
exiguo
*) Dnplicit.i3 ventricnli, quain^EKeraidus Home in tractatu egregio (Observa-
tions on the stiucture of tlie stoinachs of difFerent aninials. Philosoph. Transact
i8o7' P- '39 — '79> Tab. 5 — 15.) non sine ratione nisgni fecit, longissime sane
extenditur, qviid? quod fere ubjque (plus iiiinus) locum habere videtur.
/ ^ ....... .
••) Fermin (\. c. -p. 25. j hanc ventricnli fabricaiii non ignoravit: ,,Der Magen
inqnit ist l.inglicht, sehr uuiskulus, und fomiirt, ehe er sich luit den .Gedanuen
■oereinigt, einen kleinen Sack."
exio-no in alteram ventriculi paitem, subglobosam (pismn majus
aequantem) aperitur, cujus pylorus ita foiniatur, ut plicae longitudi-
nales ventiiculi hoc loco magis exstent et tali modo valvulae specimen
efficiant. Intestinum tenue valde angustum et pro ranarum more
constructum, intus plicaLum neque villosum , valvula coli ab intestixo
CRASso et brevi distinguitur. Ventriculus in siiiistro , in dextro abdo-
niinis latere intestina coUocata sunt.
§. 7.
Hepata, Lien et Pancreas.
In partibus istis determinandis tam Camperus , quAm. Ferminus o^er&xa.
navarunt, complures vero earundem praeterviderunt, aut male explica-
runt. llle (1. c. p. 137.) lienem et pancreas non vidit, partem autem
quaiu nosmet ex cl. viii icone nullo modo deiinire audemus, super dextro
hepate sitam, ideoque huc neutiquam facientem, pancreas esse suspica-
tur; htpar dextruni ignorare non potuit, hepar vero sinistrum forsan
lienem esse autumat; hepar tertium icone (Tab. III. I. a. N.) sistit, sed
non explicat. Fennimis (1. c. p. 25.) hcpar sinistrum pro liene, Iiepar
terlium pro pancreate habet, pancreas verum et lienem penitus ignoravit.
Hepata tria distincta, non nisi periloneo connexa., dextrum et
-sinistrum satis a se remota, ciun cor intercedat; medium sive parvaim
hepar a dextro haud louge abest, sed unam alteramque lineam tantum ab
ejus vesicula ft-IIea distat. Color omnium viridi fuscus, substantia in
mare et femina jimiore magis dura , in adulta femina mollis et laxa, quod
procul dubio ab ejusdem conservationis modo pendet. Dextrum vesi-
cam Felleam continens, hinc(adorsoj convexum, illinc concavum, mar-
gine altero magis obtuso, in speciminibus diversis non aeque divisum:
in masculo nimirum et femineo juniore bilobum, lobo altero fisso; in
femineo adulto trilobum, lobo altero crenato. Hepar sinistrum in
illi^ pariter bilobiim et opposito simillimum, longiusquam latum, in femina
adidta trilohum et magis in latera ductinu. IIepar tertium reliquis
triplo vel quadruplo minus, formae irregulaiis , longius tamen quam latuui
C
^8
et fere triquetrum prope vesicam felleam , uti dictum est, et suh corcle
situm , venae cavae dextrae ope vasorum lirevissimorum adhaerens.
Vesicula fellea subelliplica, fere «ex lineas longa , medio lineas fere
quatuor lata. ' *■
LiEN globosus, pisi minoris magnitudine, in media fere mesenterii
parte, supra renes, ad dextrum ventriculi, ad sinisirum vero intestini
crassi latus positus, fuscus.
Pancreas longum et tenue, a ventriculi inferiori parte ad lienem
usque extensum, exalbidum.
Partibus hisce Pipae et Testudinis marinae majoris (forsan Mydae)
comparatis : in hac pancreas fere eodem ac in Pipa modo constituttim , sed
infra ventriculum prope duodenum terminatum ; lien vero quoad formam
humano similior, coloris magis plumbei, ceteroquin autem pro portione
aeque parvus et pancreati adpositus, nec non similiter ad dextrum ven-
triculi latus, reperitur. Hepar in testudine maximum, in dextro et
sinistro abdominis latere, supra et infra ventriculum invenitur, sed non
protinias divisum. Hepar enim dextrum ope partis (ejusdem substautiae)
transversae et tenuis conjungitur cum sinistro, hoc vero pone ventriculum
descendit et infra eundem ad sinistra itenim extenditur, ut ventriculum
fere cingat.
§■ 8-
Hydatides.
In ranis et bufonibus nostratibus innumeris, vario anni tempore a nobis
disseclis, uti etiam in Rana paradoxa, hydatides tractus intestinalis nullas
reperimus animatas, in Bufone quandoque inanimatas *); Pipa e contra
hydalidibus verniinosis quam maxime obnoxia est. In femina adulta a cel.
*) Floriamis Caldani (Osservazioni sopra le idatidi delle ranocchie. In IMe-
moiie della Societa Italiana. T. 7. Verona i794' 4- P- 5*2 — 518 Tab. 7. Fig.
7. 8-) variis in ranaruai partibus hydatides venuinosas quidem ofTendissc vult,
ita auteni et describit et delineat, ut nequaquanx vernies agnoveris. De capite
enini calcareo loqiutur vesiculae dorso adnexo et quae hujus farinae sint reliqua.
Praeside Gi-yphiae dissecta, tractiis intestinalis quamplurimis obsitus erat
hydatidibus, milii semine vix majoribus, ventriculus vero uiiicam obtulit
pisum minus adaequantem; omnes vermibus (an Ascaridibus?) foetae,- de
quibus conf. Praesidis Entozoologiae VoL II. P. II. ( Amstelaed. iRio- 8-)
p. 267, n. n. In speciminibus Mufei Berolinensis aduhis tam niasculo
quam femineo eaedem iterum occurrunt Lydatides tam minores et copiosae
ivitestinorum, quam majores et minus frequentes ventricnli. (^uid? quod
in isto vermes etiam eodem modo inter tunicam externam spiraliter con-
\'oluli conspiciuntur, ac in piscibus saepissime occurrunt peritoneo im-
mersi, v. c. in halece et salare, cf. Entoz. hist. nat. Vol. II. P.I. p.6i. n.7.
Filaria Cap^^ularia et p. 179. n. 4^. Ascaris Capsularia. In Feminae junio-
ris specimine hydatides ejusmodi non occurrunt.
Quae diximus ad earundem in Pipa frequentiam probandam sufficiunt,
sed Feninniis quoqne semper hydatides invenisse et pro intestinorum parte
habuisse videtiu: *), ad vermes valde exiguos non animadvertendo.
§. 9.
C O R O L L A Pv I A.
1. Pipae sceleto spectato eandem Bufonibus et Calamitis quam
Ranis cel. Sclmeldero dictis magis convenire evincitur^ quid? quod cu-
tis dorsi verrucosa et habitus totus^nomen Bufonis eidem conciliarunt, ut
J^enuinus aliique semper r>iE surinamisciie Krokte vocaverint: ni-
hilo tamen minus Sc/ineidenis (1. c. p. 121.) Ranis suis adnumeravit. Cu-
tis salivam non fundens digitiqne longiores qaam Bufonibus esse solent
cl. viro certe pro characteribus fuerunt, sed digitos quod attinet, eosdem
in Ranis multiplici modo compaiatos videmus, et num Pipa salivam fun-
dat, nec ne, incertum est; verba vero Fennini (l. c. p. 17.): eandem abs-
que periculo manibus contrectari posse, ilhid fere supponere videntur.
*) Haec niiuirnm profert verba 1. c. p. 23. ,,Die Geilaruie sind nacli Be-
«chaffenlieit des Thiers vollkonjuien verlialtmfsuiarsig eingerichtet, aufser tlafs sie
niit einigen kleinen Blaschen, in der Grill^e eines Nadelknopts besaet sind, wel-
che inir cino Ait Schleiin zii enthalten scheinen."
C 2
■J.O
Generibus itaque illis tribus Sclmeideriahis stabilitis, cuinam eorundem
Pipa adnumerari debeat, incertum nianet, idemque ad plures certe species
quadrat. Ranae paradoxae sceleton ad esculentam et temporariam quidem
plurinnimnon tamen penitus accedit, et si Bufones et Ranas conjungere,
Calamitas autem distinguere velles, cliaracter genericus nonnisi apicibus
digitorum orbiculatis peti posset, ceteroquin enim inter Bufones et Ranas
medii sunt. ' Geuera itaque liaecce nimis artificialia videntur, ut iterum
contrahere, sed in plures tribus dispescere mallem. Pipam autem ob la-
ryngem osseum aliasve notas internas proprio enumerare genere nil juvat;
characteres enim Histqriae naturali vere proficai nonnissi ex notis externis
peti possimt, ut anatome Naturae scrutatorem quidem attentum reddere
non autem sibi subjicere debeat; hac enim lege non observata tot tandem
genera quot nunc species haberemus, eorumque mmaero obrueremur.
2. Transitum in testudines Pipa omnino Ranis faciliorem conciliat:
r.on solum enim pulmones fnniiores, intus magis quam in reliquis ranis,
complicati, sed etiam sternum maximum fere testudinis scutum ster-
naleimitans, heparmaximum ab utroque ventriculi latere occurrens, nec
non vesica urinaria simjilex aflinitatem illiscum majorem arguunt. Vena
cava poster^or duplex ad alia quoque amphjbia transitum largitur.
3. Quemadmodiim vero Amphibia osse lympanico (Fos tympano-sty-
loide Geoffroy), furcula, epiglotiidis defectu, aliisque numeris bene multis
ad aves accedunt, ita Pipae maris larynge osseo novus ad illas transitus da-
tur, quarum larynx inferior saepe plus minus osseus est.
4. Laryngem Plpae feminae laminas duas osseas continere unicum hu-
jus rei exemplum hactenus habetur, nam in avibus femineis ejusmodi ni-
hil obtinet. Cartilagines praeterea hyoideae insolitae magnitudinis, he-
pata complura, ossa olecrani, et reliqua supra enarrata, aiiatonien hujus
animalculi maxime memorabilem reddunt.
31
EXPLICATIO TABULARUM,
T A B. I.
Sceleton Ranae Pipae masculae a dorso sp ectatum.
a. Caput.
h.b. Maxilla superior.
c. c. Maxilla inferior.
d. d. Os tympanicum.
e.e.ejC. Ossa sterni.
f.f. Fnrcula sLve clavicula anterior.
g. g. Scapula niajor sive priniaria.
h. h. Scapuiae secundariae particula. ^
i. i, Os hunieri.
k.k. Antibrachium s. cubitus et radius connati.
/. /. Os olecrani.
m. m. Ossa carpi.
n.n.n.n, Ossa nietacarpi.
o.o.o.o. rhalaiiges digitoruin manus. »
p. p. Processus transversi vertebrae primae.
tj. q. Processtis transversi vertebrae tertiae cartilagine aucti,
r.r. Os sarruiii.
s. Os cociygis cum sacro coalitum.
t.t.t.t. Ossa innominata coalita.
it. II. Os femoris.
('. (•'. Crus sive tibia et fibula connatae.
XrX. Patella duplex vel calcaneus tluplicatus.
y.y, Crus secundariuni, vel astragahis duplicatus.
z, z. Ossiuiu tarsi alteruin; reliqua ab inferiore parte posita icone exprimi non
potuerunt.
1. 1. 1. i. Ossa metatarsi.
2. 2. 2. 2, Phalanges digitorum pedis.
22
/
T A B. II.
Fig. 1. Ossa pectoris et extremiiat/s anterioris Pipae mascu-
lae^ a laiere iiijeriore spectata.
a.a. Ossa sterni anrica.
h.b. c.c.d.d. ONsa sterni iiieclia, et ijuideju h.h. eoruiii pars antica; c.c. meclia;
d.d. postica latcialis.
e. Appenclix sterni, cartilaginis ensiforniis loco inserviena.
f.yf. Furcnl.i sive clavicula auterior.
g. g. Clavicula vera sive posterior,
h. h. Scapnla primaria seu niajor. -
i. i. Scapulae secundariae, seu niinoris particula.
k. k. Os luniieri.-
/. /, Os olecrani.
?n. 711. Antibrachium sive cubitus et radlus connati.
n. n. Ossa carpi,
0. o. Ossa nietacarpi,
■p. p. Plialanges digitornin.
Fig. 2. Organa Pipne mnsciilae respiraloria et vocis
a parle siiperiore.
1. Lingua cum mnsculis.
C. 2. Caitilagines hyoicleae obiter inclicatae.
5. Glottis. 4. Larynx osseus, 5. 5. Bronthi. 6. 6. Pulmones. 7. 7. Processus
puhnonum interni. 8- 8- Fibrae innsculosae cuni peritoneo eis aiUlitae.
Fi"". 5. Laryhx inaris a parle inferiore-
Fig. 4, Organa Pipae feininne respiratoria et vocis
a parte siiperiore.
1. I. Musculi linguae et cartilaginis hyoidis anteriores.
2, 2. Cartilagines hyoideae. 3. Glottis. 4. Larynx.
5. 5. Bronchi. 6. 6. Horum pars membranacea.
7. Pulmo sinister apertus. 8- Dexter collapsus.
Fig. 5. Larynx feminae a parte inferiore cum
laininis osseis.
T II E S E 8.
1.
Calomel. antiplilogisticum est,
2. '
Typhus et Synochus nervosus gradu tantuni differuut.
Infusio remedium anceps.
4-
Rheumatisraus musculorum thoracis ob vitia cordis organica, quae
eum insequi «olent, diligentissime cm-andus est.
Variolas, pustulas scabiosas et sic porro , post metastasin in
visceribus inveniri, ex toto negatur.
6.
Humoribus peculiaribus secernendis , organa pecuharia, quibns
secernautur, necessaria sunt.
Tulr.I
J\ (J<:^ U.i^n