tT PES E e C werth, - fe FYOHANNISS BHUERMANN Phil. et Med. D. Mat. Med. Dot. et Hist. mat. im scholis. Arcentor. Prot: -— Inst. Franc. ahar. q: societ. sodalis obut d. XII. Vindem. A.R. IX. aet.L XI. LC LiT su JOHANNIS HERMANN Phil. et Med. Doct., Mat. med. Bot. et Hist. nat. in scholis Argentor. Profess., Instit. Franc., Societ. Agricult. Scient. et Artium Argentor., Hist. nat., philomath., med. aemul., Musei Paris., Acad. Rupell,, aemulat. Rothomag. , Societ. reg. Suec. pro patria, phys. Berol, phys. Danüsc., Taurin., Lausann., Linn. Londin., mineralog. Jenens., sodalis O BJS"ERVATIONES ZOOLOGIC AXE QUIBUS NOVAE COMPLURES, ALIAEQUE ANIMALIUM SPECIES DESCRIBUNTUR ET ILLUSTRANTUR OPUS POSTHUMUM EO ILD.I TT FRIDERICUS LUDOVICUS HAMMER Hist. natur. Prof. Societ. Agric. Scient. et Ártium Argentor. sodalis FR878L78, 7RoA8, 780878787878, 78 8^ Netionai Rose? ? ARGENTORATI APUD AMANDUM KOENIG, xsinrr10POLAM PARISIIS APUD EUNDEM, ad ripam Augustinorum N? $1 XII (1804) «fi wee / ei !1 ?45 1A TO Mn t : AT pa 239HT o i 5 rr ARS THCIL.. Boi TOL aLIDEU N Nt EINSS "7g |i 3 : "V PTS MOLIS 41 ao aU Pa UE ar iori P Pres 2 N à [ : Do i , i. "IA, t ks. "eu 5 p. * b " 2355 " i " MAL A 3 8 (i oes pudo MN pa ID xu aS LEM M EDU Ur ino An Ub du ur. » J 1 bns 07^ n UND? Oo IR OM » CONES pEWEAURPBUACETO EXDUICOE O RS C OMMUNIS scientiarum omnium sors est et conditio, ut mul- torum fertilium ingeniorum junctis laboribus nova incrementa capiant. Quo in genere si prae reliquis sibi arrogare quid- piam fas est, jure id physices scientiae quae corporum tellu- ris cognitionem et historiam amplectitur , erit licitum. Nullis quippe sapientum effatorum limitibus illa conclusa est, sed in totum universae naturae campum excurrit. Unde plurima semper nova ex tam vasto rerum oceano, naturae cultorum studio protrahuntur. Sed quaecunque privatis horum studiis curisque pervestigata, cognita et inventa sunt , eorum ut nihil pereat, sed cuncta communi scientiae lucro accedant, plurimi interest. Quare si forte illi, quae in scriniis reliquerunt, ipsi fatis praeventi publici juris facere non potuerunt , superstites gratiam ineunt amicorum scientiae, illa si in lucem emittant. Hisce rationibus , utpote non levibus, et nos, amicorum con- siliis inducti , relictas J0HANNIS HERMANNI, dilectissimi dum viveret, nunc desideratissimi soceri nostri , observationes et studiorum fructus , publice nondum cognitos , tenebris et ob- livioni eripere, nostrum esse maxime censuimus. Etenim Hermanno quoque nostro, observatori acuto et na- tura usuque callido, tam solertis subactique ingenii, quam rarae et multifariae doctrinae viro, quum pari studio et ardore, eodemque felici successu omnes naturae provincias atque universum scientiae naturalis ambitum sit complexus, plurima IV PRAEEITA'TIO. utique partim nova sese obtulerunt, partim penitius ab eo cognita et explorata sunt. Paucatamen ex multis ab eo observa- tis publice innotuerunt; quod minime mirum videbitur iis, qui virum propius norunt. Solertis acrisque semper industriae et ingenii impulsuotii minime patientis,ab uno ad alterum promte quidem, nec tamen eo minus considerate progrediens , omnium ubique scrutator , novorum observandorum frequentissimam occasionem nactus erat. Illa observata, quantum licuit, dili- genter scriptis consignavit , chartasque quibus mandavit, vel rebus ipsis, ad quas spectabant, in museo conservatis adíixit, vel libris eas res ex professo tractantibus inseruit. Igitur in museo ejus, rerum naturalium omnium regnorum , pro hominis privati facultatibus collectione instructissima ditissimaque , sunt oppido pauca, quae non aut suas ipsa ferant descriptiones et adnotationes , aut ad luculentiorem et ampliorem illustratio- nem in aliquo bibliothecae libro et loco sepositam , remittant. Pauca in selectissima ejus bibliotheca volumina extant, quae non illarum observationum aliarumque adnotationum largam offerant segetem, et rite acuteque legentis possessoris vestigia monstrent. Quare prouti in dies et annos corporum naturalium musei librorumque bibliothecae repositoria increverunt , creverunt cum illis et observationes, adnotationes animadversionesque. Has vero omnes in ordinem digerendi , et ad propositum simul perfectionis gradum perducendi otium , tam rerum ipsarum copia, quam varia diversorumque munerum publica officia , ut et privatae multae et a multis praeprimis hodie insignibus viris desideratae praelectiones, praeripuerunt. Prima enim illi lex erat, multis quidem nimis severa visa, non nisi ad summam perducta perfectionem in publicum edere. Non satis illi visum, res oblatas semel et obiter intueri, et PRAEFATIO, LV observata memoriae tradere, aut quod facile et non raro acci- dit, extremis ut dicitur digitis leviterque attingere, aut prae- occupato mobilique animo res adire, ut quales velis esse videas, non quales sint. Sed calamum manu tenendo observa- taque litteris mandando , non semel modo iterumque , si locus esset, ad illa redeundo, diuque constanterque in illis haerendo, donec omni ex parte perlustrata, pervestigata et percognita essent, veritatis characterem observationibus suis imprimere studuit. Idque non in majoribus solum naturae corporibus , sed et in minimis aciemque oculorum effugientibus fecit. Ex hoc summae perfectionis studio et amore , et raro ingenii non nisi absolutissima publicum in usum conferendi consilio; et otii inopia accidit, ut minus ab eo vulgatum quam collec- tum, minus ex eo lectum, quam sermone auditum sit. Qua ex caussa etiam multae illi observationes obsolefactae sunt, et multorum laus inventorum ab aliis praerepta. Lubentius quoque communicavit cum aliis, quae intus premere suo jure potuisset. Eruditio denique ejus vasta, qui innumeros perle- gerat libros scriptoresque omnium aetatum , pluriumque lin- guarum, aeque ac amicitiae foedus et epistolarum cum cele- berrimis naturae scrutatoribus contractum commercium , vo- lumina scribendi abunde materiam illi suppeditare potuissent. Quare plurima , tam in rerum naturalium eimelio , quam in bibliotheca Hermanni nostri recondita sunt , quae non ad ani- malium solum, sed et ad vegetabilium imnumeras cohortes, et ad mineralium agmina spectant, quaeque collecta in luce poni mereantur. Quod ille dum viveret non fecit, id ego, ejus olim discipulus, tum amicitia et affinitate junctus, et post tristia ejus fata in schola Argentoratensi successor, agere adgredior, con- siliis auxiliisque fultus viri amplissimi, rRiDERICI HER MANNI, fratris , nuper legislatorum Franciae collegio adscripti , hodie Vti PRAETATIO; Civitatis Argentoratensis, quem vocant, Magistri, naturae non minus quam juris consulti. Quod pietatis officium desidera- tissimo socero praestans, confido me , illius memoriae non improbum aut ingratum ponere monumentum, nec de scientia naturali ejusque cultoribus male meriturum. Exordium ab animalibus coepi, ad reliqua progressurus na- turae regna, quum idoneorum judicum suffragium et tempo- rum secundior aura faverit. Ex plurimis ab auctore observatis et inventis ea quae mihi graviora et ob majus momentum pu- blica luce prae ceteris digna visa erant, excerpsi. Multa in his sunt prorsus nova; multa item aliis jam observata , sed Her- manni lynceis oculis subtilius perquisita et clariori luce col- lustrata. Quae omnia , quantum licuit, nunc maxime denuo cum ipsis rebus in museo servatis comparavi , et cum aliorum ipsiusque Hermanni scriptis contuli, ne quid ab aliis Jam satis probabiliter aut ab auctore ipso publice tractatum reciperetur. Quod si quid hujusmodi occurrerit, singulare viri in obser- vando acumen et in describendo luculenta subtilitas ut appa- reret , nobis in animo fuit; non raro quoque, ut Hermanno nostro protopraxiae honos et jus in sua vindicaretur. Qua de caussa temporis momenta, quibus quaeque facta observatio est, quantum fieri potuit , notata sunt. Nimis religiose forsan.plura admissa, quae qualia nunc sunt, minoris aestimanda possint videri ; quae si ipsi auctori ultimam imponere manum licuisset , luculentiora haud dubie erant proditura. Sed nec res nec sermonem aut verba aucto- ris immutare volui, et omnia , uti ex calamo profluxerunt eleganti, scrupulose conservata hic ut reperirentur, mihi maximae fuit curae. Quis non amet a tali viro inchoata etiam et adumbrata, si illi non licuit perfecta cuncta et absoluta relinquere? Nonnulla tantum ex germanico aut gallico sermone PRAEFATIO. VII in latinum conversa sunt , quae etiam si non diserte monuis- sem , facile a caeteris discernerentur. Magnam equidem animo voluptatem percepero , si amicis renovandae amici memoriae conservandaeque occasionem dedero, aliosque hoc specimine edocuero , quale quantumque sit quod naturae scientia Hermanno debeat nostro, quaeque adhuc , si fata sivissent , illi erant debitura. Prior, quam Tibi , nunc exhibemus , benevole Lector, pars, observationes continet , quae ad mammalia, aves , amphibia , pisces spectant. Ordinem in iis digerendis sequuti sumus Lin- naeanum in systematis naturae editione duodecima adopta- tum, cum systema non condere, sed res divulsas et singulas, ordine tamen quodam, sistere voluerimus. In altera parte, quae brevi hanc excipiet , de zzsectzs agetur, de vermibus et zoophytis. Multa, in hac posteriori sectione in- dicata tantum, separatis voluminibus exponentur. Sic de acarzs aliisque congeneribus apteris opus posthumum nznwaAxwi filii desideratissimi, optimae spei olim adolescentis, morte prae- matura, magno rei litterariae detrimento humanis rebus erepti, paratum, patris studio post filii fata auctum, nunc maxime in ordinem redactum et novem tabulis aeneis ornatum, in lucem prodit, titulum prae se ferens: /Mémoire aptérologique, etc. Sic aranearum picturae et descriptiones amplius centum ex- tant, quae chalcographi stilum non expectassent, si tempora magis fausta fuissent, et rem nostris peragere impensis non impediissent. Alius de pediculis tractatus figuris illustratus, aliusque de cocczs, pluribus novis auctus speciebus, si ille de acaris secunda navigaverit aura, eum sequentur. Quae ex botanices ditione supersunt, quaeque ad minera- logiam, ad geogoniam et cosmographiam physicam spectant; denique et litterarum Hermanni commercium, longe lateque YI PRAEFATIO, cum celeberrimis actum viris, multa haud dubie offerunt utilia, digna quae cum his qui naturae cognitioni student, communi- centur. Observationum botanicarum ea pars , quae ad plantas in Alsatia sponte nascentes spectat, F/orae ZA/saticae, qua in exaranda nunc maxime occupati sumus, inseretur. Geogoni- carum Hermanni nostri cogitationum meditationumque ratio reddetur in commentatione de vita et scriptis viri desidera- tissimi , posteriori hujus operis volumini praemittenda. Hanc interim Tibi tradimus observationum partem , quam novorum quorumdam et nondum delineatorum animalium iconibus illustrare nobis in animo est, si publica responderit sententia. Figurae magna ex parte jam paratae sunt pictae, reliquaeque ut pingantur, curae nobis erit. OBSERVATIONES OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. AMVTASS e PAIS SAAS I. MAMMALIA. SENMTA ENGVITTIDTIHTA Nobis, (i. e. mammas vicinas habens.) Caudata , grisea virescens , artubus cinerascentibus , facie nigra , fascia frontali albida , circumcaesura faciei subpilosa. Mescot fele adulta major. Subtus dense pilosa, collo genisque sub- flavicantibus. Pili longiores erecti arcum in fronte et inter oculos auresque formantes. A regione zygomatica sutura pilorum sibi occurrentium usque ad regionem sub auribus producta. Dentes canini longi, validi. Papi//ae mam- marum adeo propinquae, ut intercapedo vix transversum digitum admittat. Regio calva natium diametri pollicaris. Menstruum fluxum nunquam passa. Simia haec similior S. Roloway , ZZzz. quam ulli aliae, sed. sine barba. Facies triquetra et nigra uti in illa, sed absque ambitu albo; facies alba in fronte. Pili collares subflavicantes, ventrales cinereogrisei. Magnitudo S. Monae. Laforgue chirurgus odontalgicus aluit usque ad annum 1798. unde accepi. Ille se- quentia de hoc animali ejusque morte mihi communicavit : Il n'était pas mechant, à moins qu'on ne le contrariát. Il était toujours gai; trés- confiant envers les enfans, mais soupconneux envers les grandes personnes, surtout les hommes. Toujours occupé de ce qui se passait à l'entour de lui, il n'avait pas un instant A l9 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. SIMIA VIRIDIS? Hoc nomine apud D." Richard, Lunevillanum , 1796. Magnitudo felis me- diocris. Dentes laniarii breves. Regio inter oculos latior diametro oculi. Facies nigricans. Mentum subbarbatum. Tempora paulo longius barbata, pilis di- vergentibus. Facies subproducta, quod Callitrichi Bu/f. convenit. Dorsum et latera fusco-subvirentia , sed nequaquam adeo amoene viridia ac in illa, quam alibi vidi. Subtus cinerea, nequaquam alba. Caudae apex pallide fer- rugineus. Pedes extremi cinerei , pilis nitentibus. Ergo a Sabaea Linn. ex Callitriche Buff. diversa videtur. Ab illa, quam apud Bosium ex America reducem vidi, et cujus perbene memini, omnino differt. SIMIA SPHINKX. Liu. Qva nundinis aestivis 1788. vidi, caudam habuit dimidia corporis lon- gitudine, et fere plus. Mitis satis videbatur. Cauda non erecta, sed pendula. Collum non longum. 'Tubera natium in immanem rubentem saccum inflata, cum seroto pariter ampliato continuum, ut ingens mihi hernia visa sit; quae mereretur ab Anatomico examinari; ut in Buff. Suppl. FII. tab. 7. Credi- derim fere hos tumores rubrumque colorem ab oestro venereo pendere. Conf. Buff. Suppl. FII. p. 56. SIMIA SPHINGIOLA. Nobis. Qvzgw A. 1789. Januario mortuum emi et fartum possideo Papzo minor, fusco virescens est, cauda bipollicari superne tantum pilosa, auribus distin- ctissimis, pilis in. vertice in suturam et fasciculum uti in Aygula coéuntibus. In genis medio loco inter aures sutura pilorum versus superiora versorum et a genis retrorsum a temporibus antrorsum convergentium, Canini validissimi. de repos, lorsqu'il était attaché; mais lorsqu'on le láchait, on en faisait ce qu'on vou- lait, et il se laissait prendre facilement ; on pouvait méme lui remettre ses chaines, Au reste l'animal a montré constamment un esprit rare et beaucoup de docilité. ll était attaché prés de la porte, lorsqu'un gros chien entra subitement. L'animal recula de frayeur et donna de la queue un coup de fouet si fort contre la pierre du pole, que la moitié de la queue sauta ; à peine le pouvait-on retenir à manger ce nmiorceau abattu, Il, mourut peu de teins aprés par la suite de la plaie à la queue, quil avait re- nouvelée par un nouyeau coup de fouet contre la pierre du pole, dans une colére contre MAMMALIA. 5 Facies non valde producta canina. Frons valde et magis quam nunc in farcto prominens. Genitalia seroto prominente humano , pene mediocri ossiculum continente. Nates non amplae, neque ut in fig. $pAingis minoris apud Buffonium et Schreberum, neque uti in p/atypygo , cum quo caeterum prae- ter majorem viredinem staturamque minorem multum mihi convenire videtur. Nam et mitis fuisse dicitur. Ejus praeterea columnam vertebralem cum pelvi scapulisque ac osse penis conservo. Siria Sphingiola a me nominata. SIMIA MOBRMON. Lies. QvAw A. 1777. nundinis aestivis vidi, magis exprimebat priorem Schreberi iconem erectam , quam dein rejecit, quam alteram. Respondebat magis color fuscus , qui sole illabente in coeruleum deflectebat. Digiti ctiam magis respon- dere videbantur; nasi dorsum depressius quam plicae. Nasus magis in orbi- culum complanatum rostri suilli aemulum dilatatus. Digiti magis denudati visi et in articulationibus digitorum areola quasi nuda elevata notati. Genitalia purpurea, etiam regio ab inde per medium abdomen imum ascendens, Nates conspicere nullatenus quum caveae includeretur, potui. SIMIA MAIMON. Lie x. Hvsvs cranium quod possideo alterum extremum in faciei proportione mihi constituere videtur, oppositum cranio Simiae Seniculi quod altissimum est et truncatissimum , facie obtusissima, quum hoc sit longissimum et maxime productum. Singularia in hoc cranio sunt, quod omnino est junioris animalis: I. Dentes primores latissimi , convergentes. Laniarius superior longe minus prominens quam in mitioribus speciebus, Mona, etc. Laniarius inferior inci- soribus non longior, eminentia intus donatus , antice alio peculiari dente un chien, ouà le morceau desseché qui était à l'extrémité, se détacha; le bout saignant ne pouvant se cicatriser, l'animal prit une fiévre nerveuse semblable au '"Tetanos, dont les blessés sont ordinairement atteints dans les hópitaux, et à la suite de cinq jours de souffrances, ayant recu avec sensibilité les remédes et les soins qu'on lui prodiguait, il attendit le lever de sa maitresse, à laquelle il avait voué une affection particuliére, pour expirer aprés lui avoir par un dernier cri témoigné sa reconnaissance. ( Voy. quelque chose de semblable sur le regard d'un singe mourant , dans Stedmann Voyage en Surinain, I. p. 217.) A 2 4 OBSERVAT:ONES ZOOLOGICAE. breviore ipsis incisoribus stipatus, ut adeo sex habeat incisores inferiores more Lemuris, sed prorsus alio situ. (Tertium hoc par incisorum est potius dens caninus junior ab altero succrescente loco pellendus. Cuvier.) Hi dentes in- terstitium inter caninum maxillae superioris et incisores non prorsus replent, quum validior caninus superior haud aliud spatium reperiat quam angulum quem format laniarius inferior versus anteriora recumbens, et primus molaris simplex et vix corona instructus versus poseriora inclinatus. II. Foraminula sex in osse maxillari in orbitam penetrantia, et antice in sulcum degenerantia ossi insculpta, pro ramis nervi maxillaris superioris rami infraorbitarii quinti paris. Ita multiplicata esse in multis simiis Cuvier me docet. Sed juga illa sulcosque non magis distinctos altosque esse in cranio miror, quum adeo sint in cute genarum. SIMIA PANISCUS. Mz: corpus pilis nigerrimis horridum, fere ut in urso. Meus, quem vidi, timidissimus, tangi metuebat. Alius tamen mansuetior mihi postea visus. Sed pariter ac ille se colligens, hyeme utique, et caput intra vellus abscondens. Mihi Buffoniana figura non satis gracilis videbatur, et novam delinean- dam curavi Schreberiano operi insertam. E contrario Vosmaer Buffonianae figurae objecit, eam non satis torosam esse, v. Buff. Suppl. FII. p. 104. ergo vel varietates ratione proportionis dantur , vel diversae species aliquando distinguendae. Ex tota descriptione quam mihi dedit Merianus Basileensis speciei a se altae, haec fuit: satis docilis et jocosa fuit; saepe libertati reddita in arbore commorata, et in stabulo ubi domunculum habuit, nec tamen sat tepide cubare sibi visa , felem eo adegit , incertum quibus mediis, ut cum catulis in ipsius casulam demigraret, et juxta simiam cubaret, Nimiis exhibitis saccharatis enecata est. Haec sine dubio, quae in epulis expetita , Stedmannum intuebatur, et quasi gigantem suae gentis mirari videbatur. Quae globo plumbeo trajecta blando aspectu et quasi vitam deprecans et crudelitatem exprobrans illum intuita est. v. Stedmann Foy. au Surinam. I. p. 217. 'Tamen p. 221. dorsum tan- ium nigrum suae adscribit. Haec videtur etiam AMarzmonda dicta , magna , nigra , facile mansuescens. Ulloa Itin. p. 169. vers. germ. MAMMALIA. 5 $. Paniscus fuscus , quem Ao. 8. (1800) obtinui, pilos habet breviores et molliores. Pili inprimis verticis non ita proeminenter circumcirca in fronte. Pili in nigro multo rudiores, longiores, quam in fusco; praeprimis in cauda, quae multo pilosior. Fuseus non ubique eodem colore ; in maxilla, infra aures, pili sunt albicantes; latera rava; fascia adhuc dilutior in parte superiore cruris versus interiora. Pili in fusco versus manum, in nigro versus cubitum versi; in fusco a cervice omnes pili versus anteriora directi ; in nigro vortex in occipite , ubi pili radiatim dispositi. Brachia in fusco longiores , plan- taeque posteriores latiores ; pollex paulo fortior. Facies in utroque diversa. ( Trad. Edit.) SEM TA ICEPIDUS. LEINR. Qua ego 1786. per aliquot dies alui , palpebras habuit nudas, albicantes, non niveas. Nihil lunulae in superciliis. Os nigrum. Facies non valde in lon- gum producta. Pilus mollis, cinereo-nigricans, intermixto badio. Fasciae duae badiae in vertice pone conjunctae. Pedes magis nigri. Buccae pilis pa- tulis. Iris castanea. Cutis et basis pilorum subcoerulescens. Ungues omnes rotundati. Clamor quasi monedularum congregatarum affectionis et amoris, quem ignarus crederet esse irati. Sexus feminei, tamen feminis aeque blandus et amicus ac viris. Indicem digitum amabat ori intrusum sugere. Minus quam aliae ludicro ingenio et petulanti; Manibus nihil ipsi projectum excipit. Non oculis et tripudiis cupiditatem aliorum Simiorum more exprimit. Nullam vidi adeo tranquillam, et quae mallet in gremio quieta jacere, quam gesticulari, Placentam ex ovis et farina frixam recusavit. Uxorem meam quam multum amavit, quum aliquando eam semovisset, quia ulterius gremio gestare non vacabat, eadem vespera mordicus appetiit, altero tamen die eodem modo ut ante abblandita. Me quoque, licet verberibus ob id facinus mulctassem , tamen postridie deosculata est. fis qui sibi displicent, reflexa supra dorsum cauda , posteriora porrigit ; quod praecipue erga pharmacopaeum quendam factitare solebat; an quod odore aliquo medicamentoso sibi displiceret? Si quis eam a se removisset , eodem amicitiae clamore dolorem suum expressit, intermixto tamen peculiari aliquo grunnitu; etiam hujus sui contemptus , ut sibi scilicet videbatur, vindictam morsibus infestis irruendo et clamoribus cepit. Ignota corpora, ranam arboream, scarabaeum melolontham , inter palmas et pavimentum trivit et volutavit ; posteriorem etiam tandem voravit. Captavit etiam et voravit objectas muscas. Amavit prae aliis pruna damascena praeci- 6 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. pue decorticata, saccharum , lactucam crudam , betae rubrae radices aceto conditas, Nicotianae pulverem ; bibit vinum , spiritum cerasorum. Coffeae de- coctum cum laete non valde curavit. Autumnali tempore in clauso conclavi detenta neque urina, quam irata statim misit, neque stercus odore molesta fuit. ( rad. Edit.) SIMIA AETHIOPS. Lixvw. Corranr albo quam 1792. d. 23. Julii vidi, palpebras superiores magis candicantes habere videbatur. Subtus tota alba, vertice brunneo. Caudam ambesam habuit a morsu canis. Paulo major mihi visa praecedente, et magis ludicra. In neutra os coerulescens. Alia, quam observavi, magnitudine felis , caudam in dorsum reponere dicebatur, sed non nisi sedentem vidi. Palpebrae nudae albae, non niveae. Facies incarnati quid habet, et varia est: diversa a Buffoniana et Schreberiana icone. Lunulam aut supercilia alba non video. Brachia longa gracilia. Tran- quilla, mitis, blanda. Ambitus faciei nonnihil barbatus pilis concoloribus. SIMIA CYNOCEPHALUS. Huxc, quem Schreber. cum $. Cynamolgo conjungit, utique a praece- dente diversum reperio. S. Inuo similis facie, physionomia, tristitia , colore. Sed minor, debilior, blandus , nec nequam ut iste. Natium callus niger. Margo posterior auricularum rectus. Eminentia pilosa in vertice. An ergo potius Aygula ? In eranio mihi observare videor convexitatem ossis maxillaris, et versus os zygomaticum quatuor quasi initia suleorum ; quod affinitatem cum 4Aaz- mone indicare videtur, De qua re ipse Jrogniart iz. Descript. du Singe Cy- aocephale in Journ. d'hist. nat. T. I. 1799. n.?^ XI. p. 402. plane nihil dicit. Facies, nares, vibrissae Babionis s. Sphingis. Longitudo sesquipedalis. Aures subacutae. Addo ex figura, pilos longiores, rigidos , a palpebris sub auribus, usque ante armos descendentes; caudam flavam, longitudine cor- poris. Pedes nigri. (Cynocephalus eadem species cum Papione, secundum -Audebert , Singes , Magot. p. 1. MAMMALIA. 7i Simia, quam Ao. 1791. d. 5o. Decembris vidi, S. Monae valde similis erat, magnitudine et colore. Sed nullibi quidquam albi habuit. Facies nigri- cans. Fascia dilute cinereo - grisea per frontem, Nulla utcunque barba. Oculi avellani coloris in griseum transeuntis. Femina. 'Tranquilla , quieta , modesta, Sed in casulam quoque perangustam erat inclusa. Cauda pilis bene obsita , crassiuscula, pulcreque integra. (Trad. Edit.) SIMIA AYGUL A. In illa quam ego conservo, eminentia pilosa verticis non adeo fastigiata st, quam in Buffonii figura, sed magis carinata ut quasi suturam formet ab utroque latere versus mediam lineam longitudinalem directis pilis oriundam, fere ut in Simia mea Sphinge minore. Ut adeo verear singularem hujus esse et distinctivum characterem. SIMIA RUBRA. Linux. E^ quam in nundinis aestivis 1799. Argentorat. vidi, quamque falso in Catalonia captam , minimeque Simiam esse vulgabant , sed aliud animal capite quidem simiae sed corpore canis magni graji, magnitudine circiter canis graji erat, seu Simiae platypygos meae, sed gracilior. Corpus totum rufum , sed multo clarius quam in icone Schreberiana. Fascia nigra pone oculos. Pili breves. Cutis desuper nasum quasi compressa , perlucida et rubra, quod Buffonius non meminit. Án ergo species propria ? Cauda dimidia ex parte derosa; griseam ejus extremitatem fuisse, possessor asseruit. Minus quam aliae ludiero et petulanti ingenio , imo , referente pic- tore qui saepius eam vidit, vere stupido. Vitium forsan individui, uti in cani- bus felibusque nonnumquam observatur. Vix nihil aliud egit quam saltus in altum omnibus innixus pedibus. Prima vice valde mansueta mihi visa et attactu facilis; secunda vero, et hoc sine caussa iracundiae , catenam incensa momordit, ita ut tangere non ausus sim. Laniarii longi. Mas. (Trad. Ediz) SIMIA CAPUCINA. Linn. 1791. visus. Mas. Pili in faciei ambitu cinerei. Nihil incarnati in fronte. Glans penis orbiculata, quasi caput clavi referens. Volae manuum nigrae , 9 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. frigidae tactu. Caudam prehensilem ad plus quam duas tertias partes arroserat. Nil minus patienter fert, quam funem quo alligatur , adduci et breviorem fieri. Tum iratus dentibus manibusque prehendit et attrahit. Differt ab alio simili , quem olim vidi , et quem 6. Ftossigno/ vocabant. Ille quatuor pedibus insistens lubenter exsiliebat, et acutam quasi aviculae canentem vocem edebat. Haec non hoc modo irrequieta , nec exsiliens. Vox brevis. Lac lubenter bibit; bibens quadrupes immittit os patinae, tum fricando ad terram detergit. Vidi dein linteo prehenso abstergere. Papaveris semina ex vola manus colligit lingua, et cum voluptate vorat. Lepidum est videre , quando ovum ad duritiem coctum praebetur valde calens. Tum de manu in manum conjicit, neque dimittit. Adustam manum ad pedes posteriores affricat. Quando tandem satis refrixit duabus manibus prehensum ovum impetu magno, sed ad ultimum quando ovum solo appropinquat temperato allidit. Ad vitellum ubi pervenit, hunc praefert , albumque negligit. Fructum succulentum nactus, qualis est Prunus Mirabella , integrum in os immittit, premitque in ore ac versat , ut nuculam et pelliculam removeat et abjiciat. Ne autem quid succi perdat , caput reclinat. Ita alia excorticat et enucleat , ut uvae baccas, phaseoli semina cocta. Panem amat, sed recentem. Crustam rejicit. Oniscos, Phalangia proposui. Non ad- spexit. Plures deinde larvas Phalaenae Aceris. Arripuit unam negligenter : ma- nibus dilaceravit, postquam primum inter volas triverat. Extractum ventriculum voravit. Aliam postea datam solummodo gustavit. Herbam evulsam iterumque alia vice chartam in vasculum aqua plenum immisit, compressit, torsit more lotricis, rursusque explicuit. Vestem sericeam miratus est, et strias praecipue aurantii coloris, quae erant inter alias viridi et violaceo colore , attente ac caute, et voluptatis ali- quem sensum exprimens digiti indicis apice tetigit, et quasi veniam tangendi petens me adspexit. Linteum quoque candidum utraque manu caute tractans et delicatule, explicuit. Si Linnaeus dicit non saltare, id ita intelligendum , quod lubentius sellam, e. g. ascendat manibus prehensam , quam insiliat. Neque miserum ejulatum, neque clamorem horrendum , neque stridorem cicadae, neque latratum canis audivi, sed lenem vocem glic, glic. Irata dentibus non stridet aut gannit. Priorem suum dominum qui verberibus eam. semper male tractaverat , videns, et solummodo vocem ejus ab initio audiens, mire sibi timuit, et majore ac profundiore voce clamavit. Eos quos amabat videns in latus se composuit blandus, et contractari, palpari, scabi amabat. Si id a feminis fieret , arrexit saepe, MAMMALIA. 9 saepe, priapo tamen non ludens aut tractans, uti faciunt aliae, nisi quod quandoque quasi non curans aut segniter, si impedimento esset ; ad latus po- neret. De glande supra jam dictum. Frigoris non adeo impatiens est. Narravit ejus dominus, eam durante violentissima tempestate , quae decem continuis diebus navem agitavit , et per omne iter in summo ponte fuisse, et imbribus fluctibusque constanter made- factam in regione quae jam frigidior erat. Quoniam continuo rodebat caudam, haud alio modo salvari potuit , nisi ut rescinderetur cauda, quod.ad quatuor trausversorum digitorum distantia a basi factum est. Tum vero, ita retulit dominus, prehensam manu caudam attenta adspexit, et spectatores intuita, eam posteriori corporis parti appli- cuit, indicans ad quamnam corporis sui partem spectaret, aut dolens quasi ablatam esse. Allata ex Surinam erat, Meus Sai à gorge blanche ou à collier, Parisiis 1800. acceptus, Buffo- nianae iconi XV. tab. IX. colore respondet; sed non proportione capitis et physiognomia. Caput non adeo crassum et obtusum, nullae verrucae. Sinus verticis omnino in frontem productus. Occiput prominulum. Auriculae ad basin anteriorem barbatae. Regio oculorum nuda. Cauda perfectissime pre- hensilis. SIMIA SINICA. Ex duabus Simiis sinicis, quas Ao. 8. (1800.) obtinui, aequalis magnitu- dinis, alter zmas colore est griseo Mustelae Lutrae, dentibus laniariis longis fortibusque, fronte super oculos valde eminente, nasoque. perpendiculariter fere insidente. In frontis ora pili circumcirca erecti. Caput in universum majus fortiusque , facies prorsum pilis tenuibus obsita; superius aurium posteriusque acumen paulum acutius , auresque omnino paulum angustiores. Calli natium fortiter eminentes, magnitudine fructus castaneae. Altera femina rubro-fusca ; dentes canini longitudine non superantes den- tes incisores. Facies contraria praecedentis , parcis pilis obsita , angulo frontali parum proeminente , labiis parum prominulis; alia in universum physionomia. Nates planae, absque callis proeminentibus. In manu dextra praeter pol- licem tres tantum digitos habet , absque signo loci, quo quartus extiterit. C Transl. Edit.) B I0 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. SIMIA SCIURE A. Ap nullam aliam quam ad $. sciurear referre possum quam Ao. 1780. apud artificem Hering fartam vidi, Basilea a D."* Ochs missam. Corpus gra- cile, color fere qualis Myrmecophagae didactylae, sed minus splendens: ergo diversus à Schreberiano. Regio oris nigra. Occiput non elevatum. Extre- mitates ferrugineae. Digiti longi ferini, unguibus subulatis. Cauda longa dimi- dia, posteriore parte nigra, quum in Schreberiana unicolor sit. ( Trazs/. Edit.) LEMUR MONGOZ? Lemur Leucopsis. Nobis. Esr mihi species minor, facie rotundiore , regione circum oculos alba, pe- dibus flavis , caudae extremo floccoso , nigro ; corpore cinereo. Dentes incisores superiores et inferiores quatuor, approximati (nulli ergo deesse possunt); laniarii longi. Longitudo pedalis; caudae pollicum quindecim. Facies obtusa. Fascia dorsalis flava ab una scapula ad alteram. Pertinet sane ad genus Indri Geoffr. in Magaz. encyclop. 24. IF. T. I. p. 116. licet dentes superiores neutiquam distantes sint. Sed inferiores omnino quatuor tantum. Proinde non potest esse Ze Maki gris, Geoffroy in Magaz. encyclop. 24. 1. T. I. pag. 46. 48. nec Lemur murinus Gmel. Sp. 7. Indri longicaudatus autem Geoffr. (qui est Lemur laniger, Gmel.) nullatenus esse potest , cum quo neque tmagnitudine, neque colore , neque pilis crispis convenit. Etiam in Comzersonit fauna Borbonica manuscripta , ubi N.» 44. 55. 55. 108. 109. 117. 149. Lemures describuntur, nulli prorsus speciei convenit. Charaeterem specificum hune constitui: LEwun ZLeucopsis : incisoribus utrinque quatuor, facie obtusa , ambitu oculorum albo , corpore cinereo- griseo , pedibus extremis fasciaque humerali luteis , caudae corpore lon- &ioris , cinereae , subf/loccosae , apice nigro. Missa species Ao. 6. (1798.) ab optimo Geoffroy , antequam cum exercitu Bonapartiano in Aegyptum proficisceretur ; sine nomine. Ulteriora quaedam adjicio. Species haec ad. nullam sex variarum Schreberianarum , neque ad ullam quinque divisionum Cuvierii (in ZadJeau élément. d'hist. nat. pag. 102.) pertinet, nam quatuor utrinque dentes habet incisores, approximatos. Infe- MAMMALIA. II riores paulo proclives horizontales, minus tamen distincte et minus longiores quam in Lemure Catta , quo multo minor est , rostro perobtuso , pilis cinereis aliis nigris, albis et fuscis mixtis; ventre cinereo -albicante: manibus poste- rioribus et anterioribus, ad cubitum fere usque, luteis. Circulus albus circum oculos; apex nasus, interior pars aurium et margo , pilique illos circeumdantes, maculaque in collo pone aures, albi. Cauda paulo longior corpore, extremo ejus penicillo pilis longioribus nigris longitudine trium pollicum. Unguis digiti indicis posterioris subulatus. Cuvier in litteris suspicatur varietatem esse posse Lemuris Mongoz ; eunt multum colore variare, duosque dentium incisorum inferiorum forsan deci- disse, quod saepius contingat. Sed nullum plane intervallum reperitur inter hos incisores et laniarios in- feriores, neque facies nigra elongata, caudaque unicolor, quam Geoflroy Lemuri Mongoz adscribit. Specimina postea duo similia obtinui ex musàáeo Poisonnieri Ao. 1799. Parisiis vendito, sub nomine falso Saimiri N.? 59. et Saiberi N.? 4o. Cum hi tres omnes magnitudine, facie rotundiore non acuminato , et quatuor tantum incisoriis inferioribus conveniant, eos pro mera varietate habere non possum. Ao. 1800. iterum accepi ipsissimum hoc animal, sed sine extremo caudae nigro, sub nomiue quoque Saimiri, et habitu corporis prostrato, fere uti in figura Buffoniana. Sed neque auriculae acutae, neque facies incarnata et griseo-fusca , neque occiput prominulum, neque color nitide flavus, quem Bulfon. pag. 68. ei adscribit, et propter quem iste Saimiri, Ze Sapajou aurore, Sapajou orangé aut Sapajou jaune vocatur. (Transl. Edit.) LEMUR CATTA. Qvurw vivum vidi 1774. nundinis aestivis. Magnitudo felis mediocris , totus cinereus, facie nigra. Pilis densis , mollissimis, sericeis. In mortuo reperi dentes incisores superiores brevissimos remotissimos, laniarios breves, latos. luferiores sex angustissimi, conferti , acuminati, antrorsum protensi. Phalanges ultimae omnes depresso - rotundatae , maxime pollicum. Ungues acutiusculi , angusti, maxime indicis, pollicis magis complanati. Mitissimus, tangi se patitur lubens, sed caudam tractari metuit. Lambit manum lingua nullatenus aspera. Grunnit breviter, alta voce nunquam cla- mat. Edit panem, fructus, non carnes. Cibum exhibitum ore prehendit, et B2 12 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. quandoque non admota manu, more canis, quandoque alterutra manu anté- riori adhibita, non tamen sedens, sed tribus pedibus insistens manducat. Caput posteriori pede more canis leniter scalpit. Tranquillus , nullatenus in- commodus nec immundus. Excitatus magis grunniebat , et mordere velle vide- batur, sed irrito effectu. : Volae manuum semper humentes, unde facile scandit. Mores simiis acce- dentes etiam ex eo quod murem vivum per dimidium diem non dimisit , sed manibus abblanditus est. Mortuum obtinui et in museo conservo. Ampliorem descriptionem dedi in Naturforscher X F. pag. 159. Quem Ziznaeus in Mus. ;4dolph. Frid. "Tom. secundi prodrom. p. 5. describit, a meo aliquantum diversus. Dentes primores superiores sex. Meo quatuor. Molares obtusi. Meo acuti. Sutura perpendicularis palpebrae superioris. Meo nihil tale. Aurium vellus anticum pilosum. Non meo. Cauda ad talos usque producta, annulis sex albis. Mei duplo fere longior, non ita crassa , annulis tredecim albis. An diversitas quod Linnaei specimen femina ? C€ommersonius in Fauna Borbonica manuscripta, quae penes me est, septem species Lemurum describit, quarum praecipue memorabilis est illa N.* 149. occurrens. Lemur toto corpore fusco-griseus , glandulis axillaribus duabus excre- toriis. Vel Lemur totus fusco-griseus, immaculatus , glandula utrinque prae axillis verrucaeformi excretoria. Le Makis minime. Ín observatione 12. de hoc dicit: nulla datur verruca subgutturalis in hac specie. Absunt et ergo pili huic verrucae congeniti. 15. Axillis vero Dscckibbn praeponuntur "Mülidulde duae verrucaeformes, semen lupinaceum (referentes: quod omissum est.) erectae, nudae , una utrin- que, humorem frequenti lambitu suscipiendum , et illintundae corporis lanu- gini, ut videbatur, destinatum secernentes. 14. Is autem ]ndaor inodorus, cum animal nec suaveoleat nec foeteat. MAMMALI A. 15 An varietas Lemuris Mongoz an distincta species est, quam Ao. 1768, Novembri aliquis circulator (Schroeder Brunswicensis) sub nomine Surikaze ostendit? Magnitudine erat felis minoris. Color cinereo-griseus. Nasus albi- eans. Guttur fulvum. Iris fulva. Lana densa sericum tactu referens. Vibrissae ad os. Nasus elongatus , sed minus quam Mongous. Dentes in invito vix ob- servare potui. Nigri videbantur. Incisores nulli. De reliquo" mitis , mundus valde, quietus, frigoris nen impatiens. Non mordet. Sonus grunnitus levis, sed famelicus alta voce et clara clamat Z2a/. Edit carnem crudam, venatur aviculas. Linguam non vidi. VESPERTILIO CELAENO. Nobis. VzsrrEnTILIO hic ex Batavia missus utique diversus mihi videtur a speciebus Buffonianis /a Ftoussette et Ja Rougette. l'olatus amplitudo pedum quatuor. Longitudo ab extremo naso ad extremum corpus pollicum tredecim. (Schwin- gius nostras retulit, se majores meo specimine vidisse, leporis statura, quae solitariae venales circumferebantur pretio dimidii Ludovici aurei.) 74ures lan- ceolatae acuminatae pollicis unius cum dimidio. In icone Buffonii sunt breves, et Obsonville in Ess. philos. sur les moeurs des animaux , p. 70. cum auri- bus abbreviatis canis domestici comparat. Capu£ totum postice usque ad sca- pulas rufum , sed non vivide aurantium; quum in Buflfoniana icone sit fascia lata transversa, quasi collare. Atque eo loco pili densiores magis erecti. Si- milis coloris macula quoque in regione ossis sacri, Facies canina, producta, gratiosa. Sed den/es praecipue differunt. Bulffonius ( p. 73. utique in Roussette, non in Rougette) dentes zcisores superiores latos contiguos facit. Mea duos tantum habet parvos , remotos, obtusos, fere teretes. Inferiores quatuor etiam parvos, obtusos , duobus intermediis remotis, sed omnes quatuor fere in spatio intermedio superiorum recipi possunt. Lazari vere ut in feris. Maaillaris inferior primus minimus , secundus maximus, uti habet Buffonius. Charactere adeo Bestiarum , quas Linnaeus olim habuit. An Olearii Mus. Gottorp. tab. X. f. 1. ob aures longas? Sed sceleton hujus Vampyri, a Rougette diversi, multa singularia habet. 1. Structuram singularem primae et secundae verze£rae colli , quae vali- dissimae sunt. 2. Defectus apophysis spinosae in plurimis vertebris illi cum aliis com- inunis est. 14 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. 5. Duae apopyses validae laterales in sextae vertebrae colli corpore, introrsum. . 4. Sternum validum, osseum, carinatum, fere ut in avibus , apophysibus duabus validissimis, in summa parte, quae in unum os conjunctae in loco ubi cum prima costa articulantur singularem foveolam glenoideam habent. Sternum hoc in universum triquetrum est, intus modo planum, extus et antice in cristam longitudinalem compressum. Ossibus componitur quinque. Eorum primum maximum omnium , validissimum, obverse cordatum , manu- brii scilicet subquadrato laterali utrinque processu claviculis costaeque pri- mae junctum, extus in carinam productum bifurcam, margine medio sinu exsculpto ; secundum triquetrum facieculis tribus aequalibus, apophysi desti- tutum; tertium, quartum quintumque extus cristata in carinam continuam sensim decrescentem. Sextum si velis format apophysin ensiformem , extremis dilatatam, superiore multo latiore. 5. Claviculae validissimae sursum convexae. 6. Costae quatuordecim , quarum verae septem totidemque spuriae , nulla parte cartilagineae , sed totae osseae, in duas partes , uti in avibus, ad angu- lum, sed sterno propius quam in illis divisae. Spuriae costae tamen cartilagi- nem habent. Non autem supernumerarias varietate aliqua, uti suspicari quis posset, et praeter naturam praesentes ultimas costas esse in nostro animali, sed naturali modo se habere, ex eo patet quod quatuordecim quoque adsint vertebrae dorsales quatuorque lumbares, quem posteriorem numerum suae quoque speciei tribuit Daubenton £n hist. nat. gen. et part. 4. X. p. 73. 74. 7. Apophysis coracoidea scapulae magna, valida. 8. Scaputa ipsa longitudine et angustia ad avium scapulam accedit, ut tamen formam structuramque scapulae prorsus servet, cum spina, etc. Sed ad decimam usque costam descendit. 9. In pelvi tuberositates ossis Ischii connivent et plane conjunguntur; sic et rami ossis pubis qui in homine divergunt, in semilunarem formam curvan- tur, et inferne sibi occurrunt , simulque tuberositatibus ossis Ischii junguntur, et magnum foramen anterius formant, cui a latere duo foramina ovalia con- sueta adjacent. 10. Coccyx denique compressus, incurvatus in arcum, pariter cum tube- rositatibus ossis Ischii conjungitur mira prorsus conformatione, 11. In apice scapulae adhuc epiphysis cartilaginea; licet adultum animal esse ex omnibus appareat. MAMMALIA. 15 12. Penis bipollicaris est longitudinis; ejus dimidia pars corpori propior duas lineas lata cum dimidia. Quae hanc inter et glandem interjacet portio praeputio tecta , ea duplo priore latior est. Glandis ipsius quatuor lineas cum dimidia longae dorso , prominente tamen ipsius apice, inhaesit ossiculum sub- quadratum, paullo longius quam latum , ephippii formam habens, diametri trium linearum , antice posticeque arcuatum, margine postico medio emargi- nato, fissura introrsum in foramen medii ossiculi dilatata et membrana clausa. 'Tale ossiculum V. Vampyri genitali membro inesse negaverat Daubenton. Seriei Vespertilionum hanc igitur speciem inserui sequenti nomine et de- finitione. VzsrenTILIO (Celaeno) dentibus primoribus superioribuS binis , infe- rioribus quatuor obtusis, auriculis lanceolatis , vertice nucha scapulis- que ferrugineis. Conf. etiam Dissertatio Joh. Frid. Hermanni, fiiii desideratissimi: Obser- vationes et anecdota ex Osteologia comparata. Argentor. A. 1792. Pedum digiti posteriorum retrorsum versi, uti in omnibus Vespertilioni- bus. Incuria pictorum accidit, ut in omnibus iconibus Buffonianis, Schre- berianis , Pallasianis false needs Solus excipitur Leporinus apud ScZre£. Cephalotes apud Pa//as , Myurus apud Bruniche. Tum Sebanae tabulae 56. 57. 58. nam 55. mala est. VESPERTILIO-.NUDUS. Nobis. EcavpaTvs, corpore nudo , auriculis mediocribus , simplicibus , den- Libus caninis inferioribus intus cavis basi productis. Nobis. Patria ignota. Parisiis missus. ZF'olatus amplitudo pollicum viginti. Animal totum nudum , praeter pilos raros, ex quibus, sicuti ex reliqua corporis non corrosi nec pertusi natura apparet, non ab insectis derasum esse. Ob cutem ubique praetenuem et sub- tilem pro juniore speciei alicujus permagnae habuissem, nisi dentes valde magni et singularis simul structurae adessent. 4ax//ae inferiori duo sunt zzcisores parvi, medio crenati ; sequuntur Zazarii prodigiosi oblique protensi , ad basin interiorem in superficiem planam et paullum excavatam producti. Pone hos duo mihi visi dentes parvi, incisoriis persimiles, superficie non extrorsum sed anteriora versus spectante. Ulterius posteriora versus spectare mihi non licuit. Maxilla superior laesa duos tamen incisores offert parvos, quorum exterior 16 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. vix observari potuit, interior excavatus extrorsum versus. Laniarios tamen magnos observo forma singulari interiore , angulis longitudinalibus promi- nentibus , aliisque ad basin extrorsum oblique in altum circumvolutis. Cauda nulla. Sed cutis ad carpum tarsi usque prolongata et prominens. Auriculae parvae et simplices. Pedum anteriorum digiti duo priores ita ap- proximati ut vix distinguantur. Digiti et ungues pedum posteriorum fortes et fere semipollicares. ( Zrazs/. Edi.) VESPERTILIO AURITUS. IvrzR dentes anteriores maxillae superioris ambos sat magnum est inter- vallum. Exterior dens superior minor est, interior longior, bicuspidatus, et versus illum lateris alterius convergens. Aures in directione et situatione torsa, cum plicis parallelis bilineatis , margineque anteriore auris elevato , una cum papilla seu verruca inferne emi- nente pilosa , separatim pingi mererentur. Supra angulum oculi interiorem pariter videtur verruca parva setis obsita. Pedes posteriores nunquam anteriora versus, uti in aliis vespertilionibus omnibus, et quales secundum Bulfonium Schreberus illos effingit, sed poste- riora versus directi sunt. Considens auriculas interiores anteriora versus porrigit. Aures quandoque ambas reflexas corporique applicatas et osse lacerti alarum adpressas , quando- que unam tantum reflexam , alteram recta protensam horizontaliter , nunquam erectas uti in figura Buffoniana , reperi. Die 10. Nivose Ai.2. (1794. Decembri) thermometro ad quartum infra con- gelationem gradum consistente, allatus mihi est Vespertilio auritus. Vividus erat inque conclavi circumvolitabat. Vivum conservavi in scatula ad fenestram hypocausti interdiu calefacti. D. 15. Nivose thermometro ad decimum gradum et quartum infra conge- lationis punctum non magis rigidum reperi quam antea. Affigit se in scatula pedibus posterioribus. Noctu valde tirequietus, mul- tumque e vitro cui immiseram egredi enisus est. Vocem tune lenem, tonum unicum sibilantem, rarius tamen , audivi. In aliis odorem observavi fortem, in hoc acidulum , illi a libris quibusdam obsoletis provenienti persimilem. Lardi erustam proposui, quam non tetigit, (id quod etiam aestivo tem- pore nunquam vidi.) Excrementorum quid , diversis temporibus egessit. Per MAMMALIA. 17 Per plures adhue dies, gelu intenso continuo , vivam reperi. Ad ultimum aures oblique anteriora versus protensae, animalque demum d. 28. mensis nivalis mortuum repertum est. (77. £4.) MHEESTER'TFEIO NOCTUTXA. Frequentissima nostratium. Dentes incisores superiores bini valde distantes , ita ut inter illa paria duo magnum sit intervallum. Oblique directi sunt versus interiora. Interior paulo longior graciliorque exteriore, bicuspidatus, acumine exteriore breviore. Ex- terior incisorum in uno meorum speciminum in parte exteriore plane excava- tus est, Incisores inferiores tribus, imo medii quatuor acuminibus obtusis gaudent, tribusque seriebus unus ante alterum ita positus est, ut anteriores dimidiam posteriorum partem tegant; id quod figura aucta illustrandum foret. Laniarii inferiores parvum acumen interius vel angulum habent. Molares inferiores quaterno etiam ordine , oblique positi esse videntur. In sceleto dentes ostendunt coronam proeminentem supra marginem alveoli; qua re radix tenuior fit. Noctula quam .Ao. 1782. d. 15. Februarii deciduam ex templo cepi , in mu- seo meo scatulae inclusa hybernare continuavit, quamvis quotidie calefieret. Demum d. 2:. Februarii quum quinto gradu supra glaciem esset Reaumuria- num thermometrum, vesperi irrequieta fieri coepit, et sibilantem vocem fre- quentem edidit, quam triplam observavi. Oblatum lardum non tetigit. Posui dein in alio conclavi non calente. D. 22. Febr. mane visa iterum torpens. 'Thermometrum erat tertio gradu supra glaciem. D. 1. Martii, noctu, tempestate sat tepida, valde irrequieta et clamans, magis quoque foetere visa. Tota die tranquilla fuerat. In alia tertio fructiferi mensis anni 6. die (1794. Augusto) mihi allata, quam ego eandem cum Noctula esse puto, color in dorso et ventre unifor- miter fuscus, membrana alarum auresque nigrae. Unguis pollicis valde brevis et obtusus. Facies non ita lata, ut in figura Daubentonia Aém. de /';fcad. et in Schreberiana (minus bona quoad caput.) Labio superiore valde reflexo , papilla distincta. Primores superiores longe distantes , eorumque posterior vix conspicuus. Molares peracuti. Reliqua uti supra. C 19 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Ao. 7. medio mens. Vent. (1799. d. 15. Martii) allata mihi est junior , mag- nitudine V. Pipistrellae , medio die sereno grandine plumbea necata. In Noctula Ao. 5. (1795.) in templo cathedrali viva reperta, singulare illud observo, praeputio penis retracto denudatam glandem quasi cochleari- formem esse, aut forma vermis illius qui Cucullanus dicitur, et ex illa cavi- tate exire ossiculum penis. (Tr. Ed.) In Vespertilionibus insulae Cretae Belonius observavit duos hamulos qui- bus carent nostrae. Iis hamulis affigunt catulos et inter volandum secum ge- runt, quum nostrates et alii europaei non suspendant catulos'de proprio cor- pore, sed alio modo nutriant. Ego Ao. 179r. in Unterseven pagi Bernensis vidi vespertilionern (erat Chawuve-souris Buff. non serotinus aut alius) cui adhaerebat catulus perfectus, pilosus, magnitudine fere major Pipistrella, qui adhuc lactabatur. (4r. Ed.) F'espertilionem murinum. juniorem abscissis alis objeci anati moschato, qui paucis diebus ante murem musculum haud aegre deglutierat ; tentavit pri- mum rostro quasi voratura, sed inox seposuit, nec amplius etiam denuo ob- latum tetigit. Idem fecit altera. VESPERTILIO HIPPOCREPIS.; Huxc diu a me desideratum et ex montosis regionibus petitum , tandem post plus quam triginta annorum spatium obtulit hortus botanicus in cujus caldario captus est d. 9. Thermidor. A. 5. (1795. Julio.) Dentes incisivi in maxilla superiore utique duo , sed minimi , absconditi , vix tactu et lente vitrea detegendi, remoti, (laniariis proximi ,) obtusi, (sub- rotundi). Inferiores quatuor trilobi. Labium superius latum, obtusum, (magnum; mihi quodammodo Mai- monis Zuff. simile videtur.) n Auriculae acuminatae , auriculis interioribus nullis. Vertex cranii carinatus (carina longitudinali elevata) , musculo crotaphite validissimo. Pinguedinis massula insignis ad latera sub cute inter axillas et coxas. MAMMALIA. I9 Caudae articuli longi , novem si bene memini. Mammae pectorales nullae observatae, sed duae papillae utrinqne ad. vul- vam, majusculae, semiellipticae, compressae , duriusculae , introrsum versus se invicem incurvatae. . Odorem illum vespertilionibus alias proprium non observavi. Postea in foenili militari viciniae centeni capti, in quorum maribus odo- rem illum vespertilionibus proprium utique etiam observavi. Caudam versus superiora reflectit (dimidio tantum extremo , ita ut ad basin concavitas inferior membranae formetur). Nullum postea reperi usque ad. 11. mens. Germinal. A. 8. (1. Aprilis 1800.) ubi in curiae porticu mortuus gelu , exsiccatus, alis involutus, pedibus poste- rioribus suspensus repertus est. Corpore hic non fusco uti ille, sed dorso cinereo , et ventre albido. Sed omnes magnitudine minores vespertilione communi. (7. £4.) (Verno tempore An. 9. (1801.) alium alis involutum pedibusque posterio- ribus suspensum rigentem adhuc reperi in infimo specu cui introitus obscurus et arctus in colle ad Hangenbietheim pagi Argentor. Ed.) Commoerson in Fauna Borbonica manuscripta sequentes vespertiliones novos describit : V. mauritianus. Ecaudatus , capite dorsique lateribus rufis , collo , dorso et corpore subtus saturate ferrugineis , auribus simplicissimis , pat- 7s biunguiculatis. Commers. mscr. n^ 42. La grande Chauve-souris de Maurice. Magnitudo eadem quae Vesper- tilionis insulae Bonro. (cujus descriptio autem non occurrit.) Dentes iidem, . Habitat in sylvis. Carnis sapor exquisitus , leporinae accedens. V. acetabulosus. Caudatus , fusco-niger , pilis ad extremos plantarum digitos longissimis , membrana acetabulosa nuda ad sternum. Com- mers. mscr. n.? 51. La petite Chauve-souris du Port Louis. Magnitudo europaeorum. Vo- latus amplitudo pollicum decem. Dentes in maxilla superiore duo parvi anteriores, disjuncti. Duo maximi etiam remoti et uncinati , seu introflexi. Molares quinque vel sex contigui. C 2 20 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. In maxilla inferiore dentes incisores quatuor, minimi , vix conspicui. Canini duo maximi inter maximos et minores maxillae superioris susci- piendi. Molares quinque vel sex. Aures magnae , acutae , nudae , basi tantum pilosae , apice nonnihil deflexo quasi falcatae. . Odor mellis recentis. BRADYPUS DIDACTYLUS .Linx. Dzxrzs laniarios in. Br. didactylo nequaquam obtusos, sed aeque acutos ac in feris, longos, basi valde latos, triangulares reperio, et quidem superio- res ab inferioribus inclusos , quod secus se habet in aliis animalibus Primatibus, ferisque. Ungues ita curvati, talique ad corpus habitu , ut animal sponte sua etiam post mortem et farcta pelle, ubique facile suspensum haerere possit. In meo sceleto trunci jam ante Cuvierum vertebrae colli novem a me ob- servatae sunt. Meus pilis fuscis, basi albis, aliis totis albis, ut in dorso; non undulatis, sed compressis, Pili densi, longi, ut vellere sit fere ursino. Auriculae nil mi- nus quam magnae, sed sub denso longoque vellere absconditae, et sub illo etiam tactae breves utique. Pilos Br. tridactyli observo basi tenuiores, medio complanatos, in cuspi- dem graciliorem desinentes; plerique sunt basi nigri, apice albi , sunt tamen etiam toti nigri, apice albi. Ad latus curvati se mutuo decussant. Mirum quod Schreberus nil dicat de unguium magnitudine et fortitudine prodigiosa. Vidi specimen fartum musaeo Manhemiano destinatum, magnitu- dine mediocris canis, cui unguis fere adeo magnus ac rostrum Rhamphasti. Nova forsan species. Inmanis magnitudinis ungues variis fabulosis nominibus videntur olim cir- cumlati fuisse. Sic Ratisbonae inter reliquias monstrant unguem auro orna- tum , quem Gryphi esse dicunt. De quo argute satis illa femina quaesivit , an ille Gryphus esset ex sanctorum numero. Cornu bubali esse scripsit Schaef- ferus Ratisbonensis medicus Principis a Turre et Taxis, 17998. Haud magis forte cornu est quam illud summi nostri templi. MAMMALI A. 2T MYRMECOPHAG X DIDACTYL A. Blumenbach Abbildung naturhistor. Gegenstánde tab. 22. aures pen- dulas adscribit et pingit. Utraque mea auriculis caret. Linea dorsi fusca ; pilo- rum splendor argenteus. Cauda prehensilis. An ad hoc genus pertinet animal ex Herberto de Jaeger delineatum in FA'alentinz Mus. mus. II. tab. 25. f. 4. cap. 29. S. 4. nomine AMeis indici. Cum Lemur tardigradus bene ibi delineatus sit, hoc certe animal singulare non videtur esse negligendum. Videtur mihi fere ad femora posteriora et caudam aliquid membranae vo- latilis habere. MANIS PENTADAGCTYL .. Ix meo specimine collum nullum, auriculae nullae. Cauda duarum ter- tiarum longitudinis corporis. In Sebana figura cauda aliquanto longior trunco. An specie diversa ? Descriptio apud Erxlebenum bona. Addo: Series squamarum ín dorso, una media, et ad latus utrumque sex, lateralibus licet in corpore compresso non carinatis, sed planis in modum reliquarum. Squamae capitis usque ad deci- mam aequalis magnitudinis, maximis dorsalibus vicies et ultra minores , inde crescere incipiunt usque ad trigesimam in fine dorsi; abinde decrescunt usque ad quadragesimam octavam quae totam seriem claudit. Caudalium squamarum series decem laterales carinatae. Squamae trium serierum superiorum majores quam inferiorum , quia dorsum valde convexum, et subtus cauda sit plana, cum quinque seriebus. Mei longitudo duorum pedum decem pollicum, latítudo postica pollicum septem cum dimidio , retro seapulas sex pollicum ; altitudo seu crassities pol- licum trium; squamae maximae ultra duos pollices longae et latae. Unguis medius pedum anteriorum bipollicaris, extimus non pollicaris. Ejusdem longitudinis ungues postici , quorum digiti coaliti et fere elephantini, ut in Testudine graeca. Caput pro proportione corporis angustissimum , minutissimum , collum plane nullum , qua re mihi videtur cum talpa convenire. Mereretur inquiri an etiam ut in hac scapulae usque ad occiput pertingant. Regio squamata dorsi minus versus inferiora aut pectus extenditur, sine dubio ne mammae lacte turgescentes laedantur. 22 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Ad basin squamarum sulci divergentes in area flavicante , retro quam per mediam fere squamam arcus obscurior. Pili utique inter squamas sed bre- ves. (Tr. Ed.) » MANIS TETRADACTYLA. Poxrus macroura. Distinctissima. Longitudo meae trium pedum unius pollicis, cauda bis longior corpore. Reperio in mea quindecim paria costarum. Squamae minores , angustiores. Color fuscus, Squamae apice acuminatae. Ven- ter pilosus. In specimine meo longicaudato , in quo nullum omnino vestigium articu- lationis digitorum laesae adest, omnibus pedibus digiti sunt quatuor. Digitus secundus anterior, maximus, quindecim lineas longus (ad chor- dam) , et novendecim lineas ad curvaturam ; quum Zrevicaudata , duos pedes ct decem lineas longa , eundem digitum longitudine duorum pollicum et unius lineae, (ad chordam), rectiorem, basi crassiorem, a lateribus minus com- pressum , sed conicum potius habeat. Alter exterior longicaudatae digitus, lineis decem (Previcaudatae octodecim lineis) interior octo lineis (Previcaudatae septendecim lineis, sed magis retrorsum positus brevior esse videtur), exte- rior octo lineis (brevicaudatae septem lineis , et intimus seu quintus, qui in illa deest, etiam septem lineis). Digiti, vel potius ungues posteriores, (nam in utraque specie in omnibus pedibus nil nisi ungues visuntur) distinctiores sunt , magisque curvati, et aeque ac anteriores ad infigendum et inhaerendum formati esse videntur; quod in brevicaudata omnino non est. Digitus secundus longitudine est decem linea- rum , (in Previcaudata medius, maximus, et basi crassior, ejusdem longitu- dinis) , tertius linea longior , perinde maximus. Extremus , magis remotus, et intimus aequales sunt , lineaque breviores secundo. (In brevicaudata ille, pede postice versus protenso , medio proximus exterior octo lineas longus, interior septem ; extremus quinque , intimus quatuor lineas; omnes perobtusi, et fere ut in pedibus posterioribus testudinum terrestrium conformati sunt). Longitudo corporis longicaudatae . : 14 pollicum | 2 linearum. ——E— e —- ——' brevwcaudataesvs oris Longitudo caudae longicaudatae . . 92 —— 10 — —M— s I 4 brevicaudatae) Feds nr ees MAMMALIA. 25 Differentia praecipua quoque est in numero, forma, et colore sguamarum:. In Zongicaudata series per latitudinem viginti tres sunt, squamis multo Pu a In 2revicaudata series tantum tredecim. Per Vo exbdinent in ila septuaginta ad septuaginta duas numero, in hoc tantum quadraginta noveme Cauda illius ad Daci unum pollicem et octo lineas lata, per quindecim pollices eadem latitudine lateribusque parallelis porrigitur , et demum versus ' finem sensim sensimque angustatur. Crassities ad basin pollicaris , in extremi- tate novem linearum. In parte superiore duae squamae laterales , magis intror- sum productae quam in altera specie, tum media: in serie sequenti duae inter illas tres positae. In parte inferiore cauda quoque paulum convexa est , eae- dem squamae laterales videntur , quia carenae formam gerunt. Deterum uti in parte superiore. In erevicaudata e contrario cauda plane semiconica , superne convexa, inferne plana, ad basin quatuor pollices cum dimidio lata , duos pollices tres- que linéas crassa. Ir inferiore parte squamae non binae et ternae , sed qua- ternae et ternae alternantes, minores quam in parte superiore , quum in longi- caudata utrinque aequali magnitudine. Cauda inferiora versus recurva , vereque prehensilis esse videtur; quod , una eum unguibus incurvis , animal arbores scandens indicat ; brevicaudatae hocce non est. "Tarsus elongatus id etiam prodit. Quatuordecim dinumeravi costas ; artifex postea quindecim mihi retulit. Condylus interior extremitatis inferioris humeri longe introrsum productus, ita ut extremitas haec valde dilatata, foramine obliquo supra illam penitus penetrante. Forma squamarum in Zazi /ongicaudata multo longior quam lata , in brevicaudata latior quam longa. Squamae etiam in illa non ita reg TUN quam in hac, sed retro caput jatires et obtusiores , arctiusque appressae : in tergo duplo, imo triplo longiores quam latae ; ita, ut quantum in squamis unam alteram tegentibus metiri et aestimare licet , illarum una pollicis et octo linearum longitudinem , et septem tantum linearum , adeoque fere tertiae tan- tum partis , latitudinem habeat. Pone humeros quaedam sunt majores , (iorum una quindecim lineas lata, simulque obtusior quoque est. In extremo :'orsi vel ad basin caudae una longitudine undecim linearum, In Zrevicaudata mea , squama inter humeros quindecim lineas longa, et ad basin sine dubio ce lineas et ultra lata ; aut quoad conspicere ; licet; 24 OBSERVAT:ONES ZOOLOGICATE. novem lineas longa, et sedecim lata. In extremo dorso duos pollices longa, et sesquitertiam iicats vel in npn te conspicua sedecim lineas longa et viginti septem lata. 'Tenuiores sunt, magis acuminatae ; hinc definitio Brissoniana non rejicienda. Quaedam per totam longitudinem striatae sunt , ita, ut quae in medio aut in apice laeves sunt, casu politae esse videantur. In altera , ubi.squamae vel rotundatae vel praecisae quasi sunt, sulci tan- tum ad basin oculis se praebent, et circulus obscurus seu cinereus margini parallelus per squamam ceterum flavicantem decurrit. Squamae caudales M. /ongicaudatae , fulvo- flavescentes sunt, margine flavo - nigrescente , et sub forma rhomboidali apparent, sicuti cutis dorsi im- pressiones rhomboidales interiores habet. Dubius ergo haereo, quid viderit Daubentonius, qui quinque in Aaz longicaudata. digitos eme ? Numerus digitorum an variat? An duae spe- cies M uat ? Collega meus in schola medica Rochardus mihi affirmat, Maném bre- vicaudatam singularem caudae vim habere; magna eam in veneratione apud Indos esse, post mortem valde foetere. (Ex illa vi caudae intelligitur, eam suffocare elephantem posse; quam rem missionarius Rottlerus, aut potius amicus et collega ejus John , in litteris d. 4. Februarii 1794. mihi refert et affir- mat , aliaque simul de hoc animali scribit, quae omnia Magazin encyctopé- dique inserenda curavi.) (7T. Ed.) D. AJSIYA3P US. Nrscio quid sibi velit Schreberus cum istis fasciis vel seriebus angustiori- bus et fixis in utroque cingulorum latere. Cinguli in utroque latere usque ad marginem scuti pertingunt, succedit ventris cutis mollis. Scuto fortiter distracto, cutis sese ostendit in margine posteriore cinguli, quae contracta sub marginem posteriorem cinguli antece- dentis sese retrahit; hoc in statu apparet, non in altero. Videntur porro pone cingulum postremum quidam alii, a lateribus tantum paulum mobiles, in medio autem plane cum scuto concreti, et non nisi squa- mis regularibus in series congestis quodammodo fascias mentientes. In parte anteriore nihil horum reperitur, nullibi in D. tricincto. In epidermide cornea observo eam esse colore nigro - aut flavo- fusco; in D. tricincto colore rufescente, In MÁMMALI A. 255 "— In D. octocincto et novemcincto partieulae cingulos componentes pa- rallelogrammata sistunt albaeque sunt. Ex angulis eorum duobus posticis duae lineae excavatae convergentes vel potius lauceolatae antica versus exeunt, quarum utraque quatuor aut quinque puncta habet, in quibus epidermis im- mersa et affixa est. (47. Ed.) DASYPUS SEXCINCTUS. Dr hoc ad iconem quam Schrebero misi, varia annotavi ex vivo animali, quod ille non inseruit, et ego quia in ejus libro me lecturum credidi, in scriptis servare neglexi. Illud memini, penem fuisse quasi in spiram intortum, et ventri ita applicatum , ut extensus elastice resiliendo rursus abdomini se applicaret. Glandis planae (compressae) corona quasi scindens forma fere capitis clavi. Reliqua quae memini olim, in descriptione mea phocae monachi in Bescháftig. der naturforsch. Gesellschaft 1F/. Vol. ad notam p. 480. al- legavi. Figura hujus speciei, quam Schrebero communicavi, in Ézcyclop. me- £hod. Quadrup. pl. 27. fig. 4. nomine falso T'atou & dix-huit bandes repe- tita. Idem animal quod hic vidi et ad quod figura mea picta est, etiam Buf- fonius in supplementis alio statu pingere fecit; et haec figura denuo in Zz- cyclop. méthod. tab. 26. fis. 4. sub nomine Tatou «à six bandes reperitur. Crr. Ed.) DASYPUS OCTOCINCTUS. Ca»vr acuminatum , aures elongatae , conformatio squamarum , longitudo caudae aequalis, cujus squamae duabus, et in distracta tribus seriebus aut annulis compositae , digiti et ungues aequales , omnia mihi persuadent , D. oc- tocinctum et novemcinctum unam eandemque speciem esse. Figurae Schreberianae harum uti et D. tricincti , sexcincti et septemcincti ad specimina musei mei factae sunt. PHOCA MONACHUS. Nobis. Capite inauriculato , dentibus incisoribus utriusque maxillae qua- tuor; palmis indivisis , plantis exunguiculatis ; pilis nigricantibus sic- citate surrectis znolliusculis. D 26 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Descripta a me Ao. 1779. in Bescháftigungen der Berlinischen Gesell- schaft naturforschender Freunde , Fol. IF. p. 456—509. tab. X 1I. X I1I. Addenda illi descriptioni : Bulffonius postea illam quoque descripsit in Supplem. T. PI. p.510. pl. 44. sub nomine PAogue à ventre blanc. Id quod Camus in annotationibus ad translationem fristotelis T. IT. p. 652. de hoc ipso animali, Parisiis Ao. 1779. viso, dicit, illud carpionem porrectum ore in altum projecisse et recipisse, ego nunquam vidi. Cf. Alberti Fortis Datmat. 1. 1H. Ep. IP. S. IF. Hacquet Oryctograph. Carniol. I. p.52. Petr. Gyllius Libr. de Gall. nominibus piscium in libro de » ez natura animalium , ex Zeliano et aliis. Lugd. 1555. p. 548. Tournefort Voyage au Levant T. 1I. Lettre VIII. p. 28. ed. 8.» Encyclop. method. T. I. p. 225. Ex Fauna groenlandica Fabricii apparet, hanc meam Phocam esse non posse foetidam., quia multo major est, corpus ellipticum non habet, neque foetet. Non Groenlandicam , quia nasum non habet longum. Neque barbatam , quia pedibus singulari modo conformatis non gaudet. Pater Avril in 7'oyage er divers états d'Europe et d'Asie ; l'oyage de Moldavie L.F. p. 572. de Phoca aliqua loquitur, quam meam esse crede- rem , nisi maculam albam in utroque latere , et defectum caudae illi attribueret. CANIS FAMILIARIS. ; Cuw canis familiaris nullibi spontaneus existat, nisi ubi expositus est jam 2 ; ante domesticus factus , quum coéat cum lupo, et foecundam sobolem ge- neret , quamvis ab initio negaverit Buffonius; quum canis aureus moribus sit canis domestici (Pa//as.) et tempore Caroli IX. in aula a feminis altus fuerit, quum etiam hyaena junior capta mansuescat (Buff. Suppl. III. p. 254), quum canis aureus illas terras habitet, unde genus humanum sese propaga- vit; videtur mihi omnimodo , primos mortales canes aureos educavisse , hos dein successive cum lupo vulpibusque mansuefactis miscuisse. Inde plurimae varietates, Lanionum canes rubedinem pedum a lupo servare videntur. Gigantei ca- nes Alexandro Magno donati ab his cum hyaeua commixtis procul dubio exorti. Alii cum vulpe, alopece, corsac, cum lagopode qui brevibus est MAMMALIA. 27 cruribus, canis vertagus, (le Basset.) Cum cane zerda melitaei canes parvi, auriculis magnis. hRursusque varietates aliae ex cane mesomela loco aurei cum istis commixto. Quum in Africa homini minus sit amicus, et lubenter eum adoriatur , cadavera etiam humana, more canis aurei, effodere amet, quum rostrum sit longiusculum, (ut in cane mesomela) et color albus (quali colore Africa mustelam furonem genuit) aliquando magnis maculis rufis, (quod a cane aureo superesse videtur) , quae omnia de illo narrat Pozrez Jr. Numid. "Ippend. histor. natur. mihi tanto verosimilius est , canem aureum esse stir- pem primitivam. Canis ferus qui ad Promontorium Bonae spei vagatur, juxta Beschreibung des F'orgeb. der guten Hoffn. cum notis Allemandi et Klockneri, III. p. 78. mihi videtur esse canis mesomelas. Post hyaenas et canes mesomelanos praecipue canes feros tanquam ma- ximam gregum calamitatem nominat Z'aillant second voyage en Zfrique p. 188. Canem nostrum a cane aureo descendere etiam inde mihi probabile vide- tur, quod foetida , cadaverosa adeo amet. Mea canicula (ex illis quae Buf- fonio Pyrame audiunt) haud semel visis excrementis humanis in dorsum se conjiciendo in illis se volutavit. (Multos , et praecipue illas varietates, quae a vulpinis abeunt, idem facere vidi.) Ejus filius idem fecit quum ante offici- nam coriarii plurima cornua a pellibus bovillis avulsa cumulata et basi putres- centia conspiceret. Vulpes non nisi fame coactus cadavera adgreditur. (Idem- que in canibus a vulpe oriundis observavi.) Color diversus in canibus praeter alias causas , etiam inde venire posse mihi videtur, prouti alius coloris (speciei aut varietatis) vulpes sive cum cane au- reo sive lupo etc. ab homine copulatus est. Argumentum pro canis origine a cane aureo etiam illud mihi videtur, quod canes in Servia cadavera humana negligentius sepulta effodiant et devo- rent, quod lego in 77'. S. G. F. Bo natia ber die Blutsauger oder l'am- pyren. 1752. p. 10. Et canes in universum fodere amant. Le Chien turc et Gredin , Buffon. Suppl. FII. tab. 40. aures habet am- plissimas fere ad canem zerda accedentes. "Tales fere habuit etiam amplas latasque et erectas canicula apud me ex varietate Pyrame enata. Vidi canes alios se duplo triploque minores inire copulamque perficere. Quidni adeo canis zerda domesticus factus et ab aliis foecundatus a Mauris in Maltam d Da 28 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. illatus fuisse credatur, ubi successive varietas haec exculta est et in alias va- rietates pili etc. degeneravit ? Solent saepe auriculae , quas pendulas amamus, ad pristinum erectum situm redire. Amor fructuum , uvarum , cerasorum , fragorum, tum fodiendi instinctus quem in quibusdam, praecipue extrariis var. K. observo, originem a cane aureo et vulpe prodere videtur. . Mea canicula alba fulvo-maculata saltare docilis , ribes fructus libenter edit, et fraga et rubi idaei baccas, quas soror ejus repudiat: et miro modo ac prae omnibus acetaria. E contrario pultem densiorem ex lacte et farina crassiore s. crimno , quam soror ejus avide adpetit , repudiat. Mater ejus pel- liculas vorat de prunis damascenis, pyrorum repudiat. Neque tangit melones. Uvarum baccas imo et minus maturas etiam mucore obsitas, quin et racemi ramulos quibus ab avulsis baccis succulenti adhuc aliquid adhaesit lubenter voravit, quod vulpinam naturam indicare videtur. Brassicam sale conditam et fermentatam quotquot alui, lubenter vorarunt. Olera non edere, Linn. Meae spinachiam edunt, radices dauci, pasti- nacae, scorzonerae, satis libenter. Una mearum recentem micam crustamque amat, sicciorem micam repudiat. Alia mea alba maculis fulvis radices solani tuberosi in taleolas scissas et acetarii modo cum ceparum bulbis et foliis prae- paratas , si contritae essent radices avide lingebat , si majorum taleolarum for- ma essent has linguebat , sed. reliqua avide lingebat. Eadem [raga recusavit , sed cuticulam mali armeniaci acidulam voravit. Voravit quoque corna. Radices dauci etiam illas dulciores rufas non aspernata est mater (Pyrame.) Id ab origine sua vulpina retinuisse videtur. Nam minores varietates a. vulpe maxime descendere probabile est. Illa quae acetaria mire amabat, (acetaria tamen non amplius curavit post primum partum) brassicam rubram coctam cum aceto paratam repudiabat , quam autem mater ejus avide vorabat. Aliae duae caniculae meae siccata pruna damascena amant, nuces eorum mandunt lambuntque , morsu confringunt , et nucleos vorant: sic et pyra siccata. Melones haud secus ac soror primae, ac mater aspernantur. Altera , (Pyrame) quae multa alia simul cum pane masticata vorat, recusat eum, quando simul nucleos nucum juglandium commanducavi. E contrario filia ejus ipsos integros nucleos juglandis vorat. Sic eadem quando manibus praebeo endiviam acetario conditam , vorat; si super orbe cum aliis praebeo, cetera vorat, hane negligit. Eadem cum sorore roob juniperi lubenter MAMMALIA. 20 vorant. Sic et exsiccata pruna damascena. Posterior etiam nuces hujus fructus integras vorat, etiam ubi antiquas et siccissimas reperit. Pastam cum ovis, lacte, aqua rosarum, crudam lubentissime lambit. Mater earum cum filiis lubenter edunt caseum. Alius, earum procus, quem per aliquot dies alui, constanter recusat. (Nonne forte idem fuerit in Pane animalium, ut alia re- jiciant , quae arrident aliis ?) Lubenter saccharum vorant. Una mearum amat cerevisiam lambere , quin et spiritum cerasorum non respuit, sed faciei musculos et labia contorquendo, ut ingrate afhici videatur. Tamen cum cupiditate aliqua in illa fertur. Eadem sic et ejus filia nullum cibum magis appetunt , quam commanducatas cum pane juglandes , aut et caseum simili modo cum pane mansum , ut me haec edentem irretortis oculis adspiciant, quum praebiturus videor, labia lingua lambant, et in praebentis manus avide irruant. Mater etiam , juxta me sedens , simulac me haec edere videt, pede me pulsat scabitque ut moneat ne sui obliviscar. Alia carpionis caput et harengi sale fumoque conditi cutem caputque avide voravit. Quum saponem comminuere videret , mendicatus est, et quum praeberetur, voravit, avideque plus petiit. Eadem amavit nuces juglandes; etiam nuces pruni damascenae dentibus lubenter. confregit , nucleosque vora- vit; si quid pulpae adhaereret, integros deglutiit. Melonem quoque haud cunctanter voravit. Edit farinosa. Linn. Quum Ao. 1794. (A. 2.) summa esset apud. nos carnis penuria , undique quoniam eramus clausi , canicula mea fame coacta farinacea quidem (quos vermiculos dicimus, [Nudeln,| domi ex pasta qui praeparantur) voravit, sed evomuit post aliquod tempus. Masticatum panem valde amavit, praecipue crustam et panem secalinum, quos etiam non com- mansos edit , aut et micam recentem ; sed cum juglandibus masticatum recusavit. Digserit ossa. Narravit mihi parens meus a medico suo (von Lindern) illum alea lusisse , tesseram in terram decidisse nec repertam esse. Suspicionem mo- tan esse, devoratam fuisse a cane. Dissectus est, et semidigesta reperta est tessera eburnea. Ululat ad musicam. Linn. Certe non omnes: vidi contrarium, Eodem jure poterat dicere: non fert afflatum in faciem ; avertit se ab ablato vacuo vitro ; oblatrat digitis furcatim protensis. Mea canicula, quotiescunque fere clavichordii concentum audiret , vo- luit post musicum in sede ipsius cubare, nec flagitare desiit, donec mos gereretur. DO OBSERVA'TIONES ZOOLOGICAFE. Exemplum canis musicae non amantis habet Smzz& über die Natur und Bestimmung der "Thiere. 1795. p. 286. Ille pandura canentem pede stringere coepit, ut musicus desisteret, plectrum etiam abstulit et abscondidit, Sed utique pandurae quam violinam dicunt, acutior sonus quam clavichordii. De alio cane narratur, qui adeo amans erat musicae , ut quotidie musicae bellicae assisteret , quae inter exercitia militaria celebratur; inde etiam nomen Parade musici militares illi dederunt, et alternis vicibus invitarunt ad pran- dium; vesperi theatrales musicas frequentabat. Z/Observateur patriotique A. VI. 5, Fructid. ni? $19. Habui caniculam , quae eo est ingenio sybaritico, ut cubitum itura lectum sternat, ore prehendendo et convellendo , ut mollior evadat. Cur parvae caniculae adeo diversae staturae catulos pariunt? Mea cani- cula extraria secundo partu quatuor enixa est, quorum unus minimus , quartus (solus mas inter quatuor) capite magno cito sorores suas volumine superavit, et adultus nil minus fuit quam eleganti facie habituque. Hic post viginti dies erat pondere librae, duo alii quindecim unciarum , quartus non nisi semilibrae. Post dies triginta sex a partu hic exiguus non nisi novem uncias pendebat, alter istorum qui quindecim unciarum pondere fuerat , jam erat unius librae quinque unciarum cum dimidia. Suspicatus eram, alium majoris staturae pro- cum clam eam implevisse. Sed quum tertia et ultima vice parturiret, primus catulus elegans parvulusque prodiit sexagesimo septimo die postquam mas prima vice admissus fuerat. Certus eram , alium canem meàm haud tetigisse , et tamen quum usque in sexagesimum nonum diem partum absolvere non potuisset, ecce se caput offert immane quod prodit, neque potuit reliquum foetus corpus sequi. Obstetricias manus admovi, et non sine multo labore extraxi semiputridum jam, et ad minimum triplo volumine istius prioris. Opor- tet duos adhuc aut tres catulos utero contentos fuisse, sed misera canicula partus labori succubuit. Jam adeo et priorem istum catulum majorem prae- cedentis partus credo non alio patre conceptum fuisse. Quaenam adeo causa adeo dissimiles magnitudine facit foetus? Si superfoetatio locum habet, non potest paucorum dierum spatium quo alter ante alterum conceptus est , adeo insignem differentiam afferre. Sed quid illos magnos catulos produxit, longe majores quam sunt in consuetis partibus ejusmodi staturae canicularum. Nam vulgo tres, quatuor aut ad summum quinque ejusdem magnitudinis editos esse catulos vidi. Si humanus foetus modo magnus et major consueto, modo pusillus nasci- MAMMALIA. t tur, facilis ejus rei est explicatio. Sed anne observatum est in gemellis, al- terum magnum esse, alterum exiguum ? Caniculae masculinae patri , femininae matri similes. Linn. Syst. nat. Non semper ita. Mea canicula stirpis illius purae quam Buffon vocat Pyrame , quum ses- quiennis esset , mari copulata ejusdem magnitudinis et fere formae , coloris nigri cum hens in pectore albedine (hibrida Epagneul videbatur), Deut quatuor catellos : 1. Marem, albo et fulvo variegatum, utrique parenti dissimillimum , sur- dastrum , parum callidum, periit morbo canibus familiari decemmestris. 2. Feminam patri similem ; nata mortua, 9. Feminam matri similem, agillimam, callidissimam. Occisa quia com- mercium habuerat cum alia de rabie suspecta. 4. Feminam patri similem, quae obesissima facta , et utroque parente major. Iterum maritata masculae caniculae se minori , albo fulvoque irregulariter variegatae. Peperit 1. Feminam mortuam, patri similem. 2. Marem , matri similem, sed sine macula ferruginea ad oculos, et cum albedine ad. extremos pedes ferrugineos. Major factus matre , pilis niti- dioribus, cauda pulcriore , auriculis minoribus. Bonae indolis. "Tertium maritata peperit, ex patre praecedenti: 1. Marem, pilo crispo, colore fusco, uno pede extremo anteriore albo ; docilem , agillimum, formae elegantis, staturae exiguae, sine dubio quod ma- turius ablactatus. 2. Feminam , matri similem. Sed ingenio diverso. 8. Feminam albam, maculis fulvis, patri subsimilem. Sponte lubentissime et longo tempore in pedes posteriores se erigentem. 4. Feminam albam , maculis castaneis TRE magnis ad capitis latera, una ad caudae radicem, p in medio. Hujus tertii partus tertia filia istius Pyrame , secunda vice praegnans a ma- rito albo maculis rufis se minore peperit: . Feminam elegantissimam, ceteris duplo minorem, sagacem, et ingenii ood agilem (lorte quod a vermibus exagitaretur) , ied ob Vitltum nasi, palatum sine dubio fissum liquida naribus emitten:e , sex septimanas nata pert 2. Feminam elegantulam, auriculis maculaque ad radicem caudae niger- rimis. 22 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. 5. Feminam paulo majorem, pilo plane diversam, maculis irregularibus nigricantibus. 4. Marem ceteris majorem. Omnibus indoles alia. , Canicula alia mea ex familia quae Epagneul dicitur, a cane fricatore foe- eundata, quatuor perfectissimos fricatores peperit. Medulla a matre , cortex a patre. Linn. Id saepius utique observo. Canicula mea alba, maculis fulvis , nata patre simili , matre nigra, (varie- tatis Pyrame) fulvos fulgentes patris oculos habuit. (Id sane ad corticem referri nequit.) í Eadem canicula varietatis Pyrame a patre ineleganti coloris fulvi aut casta- nei nigro mixti peperit catulos quatuor, unum nigrum mortuum , duos patri similes, unum amoene castaneum. Matri prorsus similem nullum. Asseveratum mihi est canem fricatorem, parvae staturae, cineream, sae- pius peperisse matri similes catulos (patrem fuisse ejusdem coloris) sed semper unum nigrum inter eos fuisse. Alui catum. marem cinereo nigroque variegatum , fere ad Schreberi syl- vestrem. (recentioris figurae) accedentem , cum fele femina varietatis hispa- nicae tricoloris. Eae inter se generarunt quatuor catulos : Unum patri fere similem; unum clariorem, fere ad carthusianum acce- dentem sed pallidiore colore, isto colore cinereo saturatiore paterno mixto. Unum denique matri similem. Ubi haec quaeso cortex a patre? On est assuré que le cochon et le chien n'ont besoin que d'un seul accouplement pour produire en grand nombre. Burro. V. p. 108. Cur ergo mea Pyrame non uno coitu impleta est? Cur inelegans major ca- nis erraticus qui primum illam iniit, unam similem caniculam cum illa gene- ravit , et ceteri catuli elegantiori minorique patri qui illi datus est postea , si- miles faerunt ? CANIS LUPUS"NIGIEIR Mini circa. À. 1780. nomine lupi nigri datum est animal fartum, in sylva / ) Hagenoviae necatum. Diu pro lupo agnoscere illum recusavi et pro cane lanionum MAMMALIA. 25 lanionum habui forte fugitivo feroque facto, cum quo magnitudine (minore lupi communis) collo tenuiore, colore nigro, pilis brevioribus laeviori- busque, pedibus rufis, maculis praecipue supraocularibus rufis, totaque facie maxime mihi convenire videbatur. Sed lupum nigrum ferum esse facile nunc persuadeor , cum in oyage de M. le chevalier de Chatelux en 44mérique 1785. 12.? p. 129. de lupo nigro familiari lego, qui pilo glabro, vultu non feroci, odore nullo quem detestantur canes, mitis et homini fidus fuit, uti- que non nisi decemmestris, a nostro communi diversus, tanto magis, quum noster communis etiam ibi, in America septentrionali , reperiatur. Goury de Champgrand traité de V'énerie et de Chasse , Paris 1769. 4.* p. 74. distinguit magnum et parvum lupum, hujusque pilos eo nigriores esse dicit, quo propiores dorso. In publicis actorum commentariis initio mensis Pratens. A. 7. (majo 1799.) relatum est, in vico Pontiry , ditionis Morbihan Galliae, lupum nigrum neca- tum esse : rarum esse , et a Buffonio tanquam Canadae indigenam descriptum: Denneralum, eximium luporum venatorem, illam speciem in Normanniam introduxisse. Aliud exemplum lupi nigri Melac vocati, Duci Wurtembergico addictis- simi et fidelissimi, cujus effigies superest, exstat in KAeyss/ers lieisem [. P- LIOS LLL. Ab hoc lupo nigro canis ille lanionum omnino descendere videtur. Lupi cinerei , quos vidi , fortiores sunt, collo rigidiore, specieque tota hor- ridiore quam ille meus niger caniformis. Lupus immanis mense Pluviali A: 7. (1799.) in sylva Hagenoensi a viro parum robusto securi percussus est. Terruerat pagi incolas , rediisse autuman- tes sub specie lupi scelestum nebulonem, projecto hisce annis cucullo ex Ger- mania advenam , Schneiderum, capite ob flagitia plexum , cujus saevitiam vicies mille Alsatae exules effugerant. Lupus ille ne minimum quidem flavi in pe- dibus, neque colorem figurae Schreberianae habuit, sed albus fuit et cinereus cum pauco nigri; pedes albi et cutis inter digitos fusca. (Idem color meo im- mani ad Colmariam necato A.6. (1798.) (£E4.) Eodem prorsus colore, ac lupus ille niger meus, etiam macula supraocu- lari rufa et pedum abscisso rufo interiori et nigro exteriori colore fuit cani- cula exigua , quam alui A. 179o. quae est Pyrame Buffonii. (77. £4.) E 24 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. CANIS VULPES. C. Vulpes longos habet mystaces et fortes , felium instar, quales non sunt reliquis generis canis speciebus, (i. e. cani proprie dicto et lupo, in univer- sum ad vulpem non proxime accedentibus.) Jure ergo illi mystaces recipi pos- sunt inter characteres specificos. Margo posterior auris duplex in parte inferiore. Quum canis corsac et caragan diyersaE sint species, et pro talibus habean- tur, quare non et alii? Magno numero occurrunt vulpes , colore varii in Kamtschatka. Vulgatis- sima varietas cum nostro convenit vulpe europaeo , colore tantum est vividiore atque splendidiore. Alii coloris profunde castanei vel badii sunt , alii fasciis obscuris variegati. Alii ventre nigri , ceterum toto corpore badii. Alii fusci , alii nigri, alii cinerei, pauci albi. Canis vulpes et canis alopex à Linnaeo, Schrebero aliisque Zoologis pro diversis habentur speciebus. Eodem jure illi, quorum varia et diversa vellera apud pelliones reperiuntur, diversae possunt esse species. Quisnam eos in ipsorum investigavit et comparavit patria? Nonne martes quoque, feles, aliorumque generum species valde inter se affines sunt? (Tr. Ed.) CANIS ALOPExX. Ao. 4. (d. 14. Decembris 1746.) a Wetzelio Rapoldivillae missus. Longitudo ab apice rostri ad extremam caudam trium pedum. Cauda quin- decim pollicum. Ab angulo auris anteriore ad extremum rostrum . . . . 5poll 6lin: Ab eodem angulo ad posteriorem oculi angilum . . . . 29— 2— Ab anteriore oculi angulo ad posteriorem. . . . . . yj — 10 — Ab eodem ad angulum alterius oculi anteriorem . . . . 1x — x — Ab eodem ad illius angulum posteriorem . . . . . o — v5, ADb' apice rostri ad &ngülum.oris "e ov arn donde enin Ab apice labii inferioris adangulum oris . . . . ...2— 6— Ab angulo auris anterioread aleerum. . . . . . . $— ,— Longitudo auris ab angulo anteriore ad apicem . . . . 2 — 11 — Fadem longitudo ab angulo posteriore . . . . . $5 — — Eatitudo^auris ad'Dasim4 »»-. MONET foe HR NUES gre ns Latitudo auris in media aure expansa. . . . 4 . . . . &—. n — MAMMALIA. 25 Ab uno narium angulo posteriore ad alterum . . . . . ,;,poll 8lin. Ab angulo oculi posteriore ad angulum oris . . . . . . 1— 5— Ab angulo anteriore oculi ad apicem rostri . . . . . . 2— 8 — Eongitudo: femorisjaBtepOEss 3-00 cs Vs 4— 8 Eongitudo tibiasieBerioris 58S S0. 30s 2oc2 SUSENEELb T. y — DP iamP'cnm- digitis... ... iM: 2.98— 2— Distantia apicis unguis in pollice ab Bd digiti interioris. i — 6 — Lonsüudo- femoris.posterioris -^ . .'5... 5— 4 — Boneuudo tibiae posteripris 2 «4 0st v s 5— ,— Longitudo tarsi posterioris cum digitis 2n esoorsrioi AMA, — uo Longitudo digiti posterioris secundi . . . . OK 1— 8 — "oues series setarum mystacis; seta longissima ducriam pollicum cum dimidio. Facies tota rufa. Labium superius margine albo , decem lineas lato, medio- que pone mystaces macula nigra interrupto. Albedo haec oris angulum ambit, infraque in mento et gula in colorem abit cinereum. In gutture pectoreque macula nigricans forma fere fasciae transversae. Aures exteriore parte nigrae. Pedes anteriores a. cubitu ad extremos digitos in anteriore parte nigri, in posteriore fusci, fascia albicante in margine interiore sursum versus protensa. Pedum posteriorum tibiae in margine albae, interiora versus nigrae, ad exteriora vel posteriora fuscae. Eundem in modum tarsi digitique , colore au- tem nigro in his saturatiore. Caudae basis fusca, pili dein helvi seu fusco-grisei, apice nigro; pili in- teriores albi, ita ut cauda nigro circumcirca quasi adspersa, apice nigro pro- prie dici nequeat. Pili e contrario apicem versus albo dilutiore et puriore ad basin sunt colore. Digiti subpalmati , ut in cane familiari. Canis vulpes meus rostrum omnino acutius habet, ab angulo oculi ante- riore usque ad apicem rostri duos pollices et novem lineas, totidemque ab angulo oculi posteriore ad basin interiorem auris. Caput igitur obtusius canis alopecis parti ejus anteriori seu faciei attri- buendum est. In hoc quidem margo quoque apparet albus in labio superiore cum macula nigra, sed obsoletior. Pedes et aures non adeo saturate nigri. Pili non tam copiosi nigri in cauda. Guttur cinereum lateraque ejus nigricantia. E2 56 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Vulpis duas differentias juxta gutturis varietatem in Germania observatas Gesnerus praedicat. Una species est, quae gu££ur in albo nigricans, veluti carbonum pulvere conspersum exhibet, altera vero candidum, quae postrema species, tanquam rarior , a Gesnero magni valoris in Germania esse perhibe- tur. ZZ/drovand. Digit. p. 197. Pellio mihi asserit, canes alopeces levioris semper esse pretii, vellusque eo majoris, quo albius guttur. (47. Ed.) FELIS CARACAL. Inzw animal esse videtur, quod in promontorio Bonae Spei felis scabra (rubra ? rauhe , rothe?) vocatur. $parmann , p. 145. Vellus possideo fuscum, sine capite quidem, cauda brevi , cujus pili simi- les felium, quodque pellio felem capensem vocavit. Sine dubio illius est animalis. . Non ita fabulosum forsan , quod nuperrime quidam perhibuerunt, de illo parvo animali, quod quasi sodalis, explorator et provisor leonis illum ad- sectatur. Bruce in loyage aux sources du Nil T. IF. p. 590. dicit circiter viginti se vidisse vulpes parvos e palude exeuntes cum magno numero numi- darum meleagridum, quibus sine dubio insidiabantur; leonemque venantem non nisi unicum illorum animalium comitari. (Sed mirum, quod Brucius plura de hoc animali non dicat, accuratius illud non describat, figuram ejus non det, nec quaedam illorum adtulerit.) Juvenis adhuc , circa annum 1750, inter alia animalia pro pretio monstrata, vidi leonem caveae inclusum , animal parvum secum habens, de quo custos vulgata narravit. Fuscum erat, cauda crassa recta vulpina, rostroque acuto, procul a magnitudine Iyncis, vulpe minus , magnitudine caniculi parvi. (27. Ed.) FELIS QIEATYBEAMTA nrbi. Frris hujus pellis farta in nundinis Lipsiensibus 179o. emta est, et ex America venire videtur. Adultam esse credo, quia dens laniarius inferior sinister valde detritus et flavus, dexter superior magis ac vulgo extrorsum vergens erat : reliqui duo deficiebant ; et tamen maguitudo haud major quam felis pardalis, sive Ocelot MAMMALIA. 57 Buff. et ne quidem tanta: nempe longitudo pedum duorum, caudae pedis unius, altitudo ad ventrem usque pollicum novem. í Color supra fulvus, infra albidus. Maculae nigrae in solis radiis ad coeru- leum chalybeum vergentes. Maculae anteriores et in interscapulio , cui color magis fulvus, simplices , ad latera quasi binatae, posteriores annulatae, fere ut in panthera. Auriculae majusculae rotundatae , diametri fere triplo majoris quam est diameter oculorum. Antice albae, postice fascia lata nigra , apice albo. Pes extremus magnus, latus, magis quam in aliis, et praecipue quam in partalide, quam postea (1795.) farctam comparare licuit. PELIS PARDALILIS. Ix hac (/e/e pardali. L'Ocelot Buff.) cauda, sane pedibus brevior est, nec terram attingit , integra tamen utique, gracilis etiam. Supra non fuscus, sed luteus color. Lineae punctaque nigrae ita se habent, ut luteae sint nigro-marginatae, intus nigro-punctatae. Earum duae supra scapulas longitudinaliter descen- dunt. Per medium dorsum linea nigra integra longitudinalis descendit, pone scapulas incipiens. Ante illam tres sunt irregulares, una media, una ab utro- que latere. Ab occipite quatuor divergentes lineae per nucham descendunt, et alia media angustior, post quas aliquot maculae. l'rons et vertex maculis minoribus, seriatis, inaequalibus : inter has et aures medio loco decurrit linea nigra a. cantho oculi interno incipiens. Ab oculis per genas duae lineae con- vergentes, retro aures ad colli latera confluentes. Regio inter has lineas et praecedentem interque oculos et aures immaculata. Immaculatus quoque nasus. A gula linea antrorsum bifida retrorsum versus scapulam descendit , medio tamen inter aures et scapulam loco evanescit. Pectus maculatum. Inter illud et gulam torques nigra. Super armos fasciae transversae simplices. In tibiis maculae. Super femora fasciae transversae marginatae et disco maculatae quales in lateribus sub illis maculae similes, dein maculae integrae, plenae, sensim versus pedem extre- mum minores. Venter maculatus, pone versus inguina albus. Cauda basi dense maculata, extremo nigra, annulis duobus flavicantibus, quorum primus fere ad duas tertias caudae incipit. ''esticuli magni pone prominentes, quales in icone Schreberi Buffoniana delineantur. 20 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Pedes extremi breves. Mystaces plurimi toti albi, non basi nigri. Auriculae margine exteriore bifidae , juxta longitudinem marginis. Collum, genae inter fascias duas nigras, et fasciae laterales candidiores. FPELIS)SG UTSDAVESA. "Nobis: Huc spectare ob maculas videtur Prosp. Alpini Aegypt. tab. X. fig.1. p. 258. ubi descriptio parvarum macularum convenit. An unum illorum animalium quae feli similia dicit BeZ/lonzus Itin. L. . CÀ. 76. p. 75. a. quibus apud veteres nullum nomen se reperire potuisse per- hibet, et quae valde mitescere dicit? Spectare huc quoque yidentur gallo-pardali (chats-pards) species leopardi, maculis exiguis. Pocock Itin. S. 154. pag. 245. vers. germ. [Longitüdo cum cauda trium pedum , septem pollicum; cauda pedalis. Ab angulo oris anteriore ad apicem rostri . . . . . . . $poll,,lin. Ab eodem ad angulum oculi posteriorem. . . . 1— $5 — Latntudosauriumiadibasinj. Sobre um S dois Obr aude 2— y — Altitudo aurium ovalium . . . EUR ba VRHORUTIE SUR $ — ,— Ab angulo auris inferiore ad angulum OTiS). 2— 5-— Longitudo colli circiter DNE M A callo ad caudae basin : DON LM Color capitis superius et ad OH Eus ita et dor Ibn pedum ; fasciis et maculis nigris guttatus. Labium superius margine albo, macula nigra triangulari in utroque latere post dentes laniarios. Maxilla inferior alba. Guttur album cum serie macularum nigrarum trans- versali. Palpebra inferior tota, superior antice alba. Reliquum caput multis ple- rumque parvis maculis nigris adspersis. Facies aurium interior albo-flava , exterior fulva , margine superiore nigro. Inter aures fasciae duae nigrae superne divergentes tresque lineas nigras includentes, inferne in cervice in furcam sive semicirculum conjunctae , et inde denuo divergendo per collum decurrentes. Inter has duae aliae paral- lelae obscuriores. In extremo colli fasciae hae quatuor cum alia transversa conjunguntur , ex qua sex aliae fasciae longitudinales et divergentes , duae per MAMMALIA. Z9 dorsum , et duae per humeros et femora in utroque latere ita decurrunt, ut per aliquod spatium integrae sint fasciae, series dein interruptas macularum irregularium in dorso elongatarum, in lateribus rotundatarum forment, quae in extremo corpore iterum convergunt. Inter duas dorsi fascias duae primum, tres deinde aliae series macularum oblongarum parallelae ad caudam usque. Gula in medio alba, cum fascia interrupta transversa nigra , maculisque raris nigris. Collum in medio albo-flavum , fascia transversa irregulari nigra , maculisque infra multis parvis. Pectus ventrem versus album, maculis raris adspersis. Venter albus, seriebus longitudinalibus macularum rariorum. Pedum anteriorum pars interior albus, exterior fulvus. Femoribus series transversa macularum, media maxima. Tres aliae fasciae interruptae femora ambientes. Tibiae cum tarsis multis minutis maculis guttati , ita ut nigricantes appareant. Pedes posteriores uti anteriores. Altitudo pedum anteriorum ad pectus us- que pedalis; pedum posteriorum ad caudae basin pedis unius et septem pollicum. Cauda fulva , annulis nigris, ad basin interruptis. Mystacum setae anteriores nigrae vel basi nigra et apice albo, posteriores albae.] (£d.) VIVERRA CAUDIVOLVULA? Scunrr. Mvrrvx adhuc confusi in eo quod ad hoc spectat animal. Kinkajou Zuf- fonii Suppl. T. IIH.tab. 50. p. 245. et Kinkajou Potto £a£. 51. cujus iconem Buffonius a Collinsonio obtinuit, diversi utique esse possunt; hic enim digi- tos et ungues multo parviores auriumque aliam directionem habet. Duae istae icones rostro obtuso cum icone Pennantii conveniunt, In auctione Poissonnieriana Parisiis 1799. (A.? 7. Reip.) instituta animal emi sub nomine Kinkajou, quod figurae Vosmaerianae (ScAreb. tab. 195. P.) maxime respondet. Magnitudine est felis, sed magis productum: pi/i ex fusco flavi , nitidi, uniformes , valde densi et parum incumbentes : capu£ parvum , acutiusculum, fere ut in icone Vosmaeriana, minimeque obtusum uti in Pennantiana et dua- bus Buffonianis: facies nec nuda nec nigra: ocu/i permagni: auriculae oblongae; parum pilosae. Denzes superiores sex primores aequales: exterior AO OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. paulum longior. Oculus armatus duos in medio observat sulcos vel excava- tiones ; primores sex inferiores perfecte aequales, fere horizontales, obtusi, similibusque sulcis duobus excavati. Lazarzi superiores , a primoribus distan- tes, tribus suleis exterioribus, inferiores primoribus adpressi, duobus sulcis interioribus unoque forti exteriore. instructi. Dentes zzaxillares superiores parum minores minusque distincti quam inferiores, quatuor numero esse vi- dentur; inferiores quatuor: duo anteriores antice versi, unicuspidati; tertius brevior cuspide obtusa , antice incisus; quartus brevissimus, obtusus et planus. Collum breve. Pedes anteriores et posteriores magnitudine, forma et nu- mero digitorum aequales. Po//ev brevior et retusus.. Uzgues fortes, falcati , incurvi, et lateribus valde compressi. Caiida longitudine corporis , imo longior, pilisque densis uti corpus obsita. In cute minus bene farta, nullum observavi vestigium , caudam esse pre- hensilem. (Tr. Ed.) NPB/S T ESDP A TEDCESPORP * Carr^ junior Ao. 1785. d. 10. Septembris, longitudine pedis unius pollicis dimidii usque ad basin caudae. Cauda septem pollices. Non nisi lacte cochleari infuso alta, usque d. 21. quo primum oblatos pisci- culos avide voravit. Ejulatus sibilans continuus nisi esset cum homine. Mulceri et palpari quam maxime gestiebat. Semper in altum emergere cupiit, et humeros scandere et sub capillitio se recondere, aut ubicunque tectus esse posset. Pedes molles flexiles. Pili in omnem partem mobiles. Amabat sugere lintea quasi essent papillae; etiam dormiens infantum more masticabat. Odor supra caudam ambrosiacus, martis muasi. Quum primum pisciculos voraverat, male habuit: ex gestibus visa mihi est spinis piscis deglutitis laesam esse. Inde continuo ejulavit, aliquoties adhuc lac bibit, voravit quoque pisciculorum carnem quam scindendam et spinis purgandam curaveram, sed indies pejus habuit, languit, et nocte inter 25. et 24. Septembris mortua est. Alia, d. 14. Augusti 1788. allata, spithamaea, coeca, absque ullo dente, (quum latris dentata nascatur) cinerea, pilis nondum in omnem sensum diri- gendis. Pariter superiora versus semper enitens, validula. Vixit duos dies cum dimidio , MAMMMXLI A. AL dimidio , d. 17. Augusti mane mortua reperta. Anus pauco sanguine cruentatus erat. Praecedente vespera jam. multum frigidum erat corpus. MUSTELA LUTR A? A. 1792. accepi Batavia in Indiis orientalibus in spiritu vini animal nomine Seehund. WMlud farciendum deinde curavi et in musaeo conservo. Carnes omnes solutae erant, et ossa dilabebantur, ut nihil eorum servare potuerim. Junior est et dentes nondum perfecti. Longitudo a naso ad apicem caudae pedum duorum pollicum trium. Z"ellus magis nigricans, pilis, ut in juniore, corpori appressis Capitis de- pressi labia crassa, dura, depressa , margine anteriore capitis circulari. Dentes incisores superiores sex. eminere incipiunt. Inferiores quatuor me- dii minimi aequales; extimus utrinque fere solus ea latitudine qua quatuor intermedii omnes simul, oblique insertus, non bilobus ut in lutri. Mystaces uti in lutra vulgari, sed praeterea pone sub genis pili rigidi Qut 10, quos in vulgari lutra non reperio. In medio gulae pili tres rigidi. Oculorum diameter linearum quinque qualis et in lutra vulgari comparata, licet haec pollicibus quinque longitudinem illius superet. "uriculae majores quam in vulgari, quod non modo inde venit, quod vellere nondum adeo sint tectae et fere absconditae ut in hac, sed altitudo linearum octo quae eadem in vulgari , licet major sit. Latitudo septem linea- rum cum dimidia, quae in vulgari sex linearum et dimidiae. (Memento tamen haec omnia fuisse exsiccata.) Collum inferne cinereum. Sed abdomen subtus parum pallidius quam dorsum. Pedes lutrae vulgaris pedibus simillimi , omnes pentadactyli , palmati , un- guibus in arcu circulari positis, sed proportione majoribus palmis plantisque quam in vulgari: scilicet. anteriorum diametro transversa duorum pollicum quatuor linearum, à duorum digitorum extremorum apice unguis , quum in vulgari majori solummodo sit duorum pollicum. Digiti etiam latiores et pes ante volam crassior est. Posteriorum pedum diameter duorum pollicum sex linearum, in vulgari tantum duorum pollicum quatuor linearum. Digitus interior paullo longior videtur, sed unguis , uti et in externo digito, aliquanto minor. Cauda pollicum novem multo magis et evidentius depressa quam in Z. vulsari, cujus cauda longitudine est pollicum undecim eum dimidio. E 42. OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Pedes posteriores nullo modo magis compedes quam in £L. »u/zarz. Ex quibus omnibus neque Zuzra rmarina Stelleriana , neque, quum et praecipue nullam maculam luteam in gula habeat et jam juvenis canis medio- cris magnitudine sit quam jijae Marcgravius adscribit, brasiliana [utra esse videtur, quae insuper caudam glabram habet, quamvis more hujus meae de- pressam, qualem describit Barrére France Equinox. p. 155. MUSTEEX LUTREOLDLX S HEHrixx. Iv duobus quae possideo animalibus digitos nullatenus more lutrarum conjunctos reperio, neque rostrum durum ac depressum, sed potius uti in mustelis vulgaribus; ita ut inter lutras non quaesiissem , nisi animal nossem. Unum, minus, colore: paulum profundiore est quam majus, cui macula inter pedes anteriores alba. Cutis quam nomine Noerz (Merck Suecis et Mecklenburgensibus , ubi vul- garis) ex nundinis Lipsiensibus Ao. 179x. accepi, et quam hanc esse asseve- ravit pellio, ita se habuit, postquam farta erat. Pz/ qualitas utique magis lutrae quam fuinae, color paulo profundior. Capu£ minimum, cranii occipite uti tactu. percepi, carinato. Za/ia nullatenus depressa, crassa, ut in lutris. Corpus crassum , amplum. Margo maxillae inferioris albus cum mento. Ma- cula pectoris inter femora anteriora, aut potius retro, alba. Pedes parvi, vix palmati , digitis nequaquam ut in icone Schreberiana , sed unguibus circulari linea circumseriptis. Cauda dimidia longitudine corporis, magis cy lindrica, extremitate obscuriore. Alterum specimen Ao. 1792. acceptum statura minore , colore magis ni- gricante, sed pilis non splendentibus. Etiam maxilla superior ad nasum alba. (Tr. Ed?) MUSTELA FOINA ET MARTES. CorraATiS meis speciminibus video fuinam utique esse graciliorem. Martes cum eadem longitudine (pedum duorum pollicum trium, ex qua cauda usque ad pilorum extremitatem unum pedem habet) crassior est, pedibus validiori- bus longioribusque, omni statura et pedibus anterioribus ulmi ts densius- que pilosis magis ad zibellinam accedentibus. Caput latius magis triangulare ; foinae magis ovatum. MAMMALIA. 45 martis. foinae. Ab apice nasi ad canthum anteriorem . . . aipoll 7 lin. 1poli. 5 lin. Distantia duorum canthorum interiorum . . 1i — 9$54— 1 — ,w— Latitudo auricularum ad basin. . . . . 1— 7 — ,4,— 11 — Latitudo pedum sive palmarum . . . . . 13— 4.— xi — 1 — Unguis exterior in marte paulum retro positus. Ambitus colliin medio. . . . ....6— 6— 5— g — Ambitus capitis ad basin auricularum . . . 7 — $8 — 6 — s — Ambitus pedis anterioris. . : 04 —umbimTmu,—up— Illud quoque observo , quod in em uod i pectoris linea aliqua pro- ducta in collum adcenddr. e contrario in marte albedo colli in pectus pro- ducatur. Eadem albedo in foina uno continuo in anteriorem partem priorum pedum continuatur; in marte interrupta fere macula alba ad pedum anterio- rum initium conspicitur. Denique in foina albedo colli in malas usque pro- ducitur et versus oculos supraque sinum oris , ut fascia tantum fusca ab angulo oris postice sub auribus desinens in albedinem illam producatur, dum tota facies martis etiam a latere fusca est: absque ulla albedine. Martis ab anteriore facie visae caput latitudine sua ( junctis auriculis) omnem corporis latitudinem occupat , ut auriculae ad latera pertingant, quod prorsus non in foina. Venationis aliquis amans mihi retulit, foinae pedes subtus nudos, marti nobili vero villis subtus densos esse. Quod utique sic in fartis meis specimi- nibus visum. Mustela martes fagorum seu foina eatenus utilis, quod larvas scarabaeo- rum effodiat. Id Ao. 1795. in horto botanico observavit hortulanus, quum areae stercoratae subdiales essent evacuatae, agnita sunt vestigia martis et ex- crementa , et plurimum effossa terra latentesque larvae extractae. Buffonius dicit VII. p. 165. foinam mansuefactam nullius amore detineri, et felibus inimicam esse. Vidi 1792. foinam, quae ancillae valde amica erat et illi abblandiebatur, ad nomen Schokkel accurrebat , .cum fele amice vivebat. Foinae specimen album in musaeo possideo , cujus varietatis nullibi factam mentionem reperio , praeterquam in Ca£2/og. rar. memorabil. in. "Theatro anat, Lugd. Bat. 1755. pag. 15. n? 7. et Kramer Elench. Anim. Austr. p.512. MUSTELA ERMINEA. Juxron d. 15. Junii manibus capta, dentibus jam omnibus praesentibus, adeo jam familiaris fuit , ut manibus tractari potuerit, nec momorderit. Vereor F2 AA OBSERVATJONES. ZOOLOGICA E. ne ex captivitate evaserit. Somniculosa erat. Quum langueret, vinculis soluta soli exposita est, et non amplius reperta. Sine dubio evasit. Cauda major pi- losa ermineae fuit. Caput latius et fere triangulare nec ovatum, eaque propor- tione qua est caput martis ad caput foinae. Àn forte m. bercamele Cezz fue- rit? quam Ictin veterum esse putat, quamque adeo familiarem et ludicram describit, ac Buffonius suam ermineam. Mea mustela nivalis farcta , comparatione instituta cum erminea praece- dente , mihi exhibuit caput longe angustius; non triangulare ut in erminea , caudam parum pilosam , breviorem , longo. pilorum penicillo in extremo non gaudentem. Pedes extremi magis colorem dorsi , in erminea eandem cum ventre albedinem habent. . Alia vero , magnitudine et cauda prorsus eadem , medio Martio 1798. (Ao.6.) capta caput habuit prorsus triangulare , uti ista d. 15. Junii capta, quae autem cauda differebat, et forte erminea junior fuit. Hanc vero diversam speciem esse, apparet ex eo, quod medio Martio oporteat fuisse jam adultam; Alia capite triangulari medio Novembri capta. (47r. Ed.) URSUS MELES. Ex museo Poissonneriano Ao. 1799. obtinui melem sub n.*? 5». et nomine Dlaireau du Nord , qui nostro in omnibus respondet et sine dubio mera va- rietas est. Pili tantum illi sunt molliores , subtiliores , tactuque leniores. Fas- ciae capitis sordide luteo-albicantes, uti et apices pilorum. Pili molles inte- riores fusci; inde totus animalis color obscurior evadit. Meles cautum providumque animal. Noctu hora fere decima exit; si non tutam repererit , et senserit insidias sibi strui , postridie aliam eligit. Luna per- nocte a propria umbra sibi timet, et in obscuritate umbrae incedit. Mire aiat tenellas spicas zeae maydis , ejusque agros integros destruit. hr cranio ejus multa memorabilia: articulatio maxillae inferioris, ejusdem alveoli dentium anteriorum. Vid. Dissert. Hermann. filii. Observationes et anecdota ex Osteologia comparata. pag. 15. 14. 'Tum cranium maxime carinatum. Foramen zygomaticum maximum. Os ethmoidale subtilissime reticulatum. Dentes maxillares superiores dilatati. (Tr. Ed.) TALPA EUROPAE A. Pzpzs talpae anteriores, qui sui similes non habent, descriptionem meren- tur accuratiorem. Lati sunt, verticali ad corpus directione, quinque digitis MAMMALIA * 45 immobilibus , unguibus fortibus rectis instructis. Vim exercent insignem , id quod a structura singulari ossis brachialis, quod non longum, sed breve, la- tum, lunatum, cum multis apophysibus , et a cubitu elongato provenit , quo vis muscularis singulari modo augetur. Pedes posteriores nihil particularis structurae , sed sex digitos habent. Nasus subtilissimis verrucis obsitus. Labium quasi internum , membranula tenuis intra labia exteriora e gingivis pendula. Verrucae majores rugaeve copiosae sub palmis. Plantae utique hexadactylae, digito intimo remoto , mutico. De victu talpae et vita ejus extra terram semper dubius haesi. Negat , uti mihi dudum visum , hortulanus Stephansfeldensis , aliter nocere, nisi quod fodiendo plantas subvertat. 'Tria specimina successive in scatula aluit, in qua terram sparsit ad dimidii pollicis altitudinem. Lumbricos avide voraverunt. Fine secundi diei mortuae repertae, ut apparuerit quam avide terram expetierint, nam rostro quantum potuere terrae infixo mortuae repertae sunt. A. 1795. d. 29. Augusti (A. 5.) adfertur talpa semiadulta , quae in decipula per totam noctem dimidiumque diem viva haesit. Exemta, pedibus posterio- ribus innixa, et anterioribus ad rostrum applicatis lumbricos voravit, quos antea dentibus consciderat. Fodiens pedes non divaricatos exporrigit, uti gryl- lotalpa, sed antrorsum protensos rostro parallelos. Posui in eodem amplo vitro terra repleto, una cum rana scorodosma. Ne- que bufonem appetere ullo modo, neque bufo sibi timere mihi visus est. Dis terve mutavi vas terramque ; quod animal haud ferre videtur. Nam quum iterum mutassem , haud amplius se sub. terram subduxit , sed languens in summa superficie haesit. Exemi; dorso imposui super manus vola. Aperuit os, quasi oscitans, frigere jam coepit , et paulo post , eodem die quo hora octava ex decipula exemeram, undecima hora animam efllavit, Supra nasum levis lacuna pone cuspidata , cum tenuissimo sulco ad basin, supra labium , transverso. Mystaces brevissimi, duarum linearum longitudine , antrorsum curvati ; similes pili etiam in maxilla inferiore, Animal mundissimum , in quo nunqnam ullum vel pediculum vel pulicem, vel simile insectum, quale in vespertilionibus, repererim. '"Talpam immaniter multiplicari ex eo conjicio, quod in prato humido hu- milique Ao. 5. (d. ig. Februarii 1797-) centenos observavi egestos colliculos, Zo.-v OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. quum duobus annis ante, et forte minus remoto intervallo, si ex altitudine flavi urbem. trauslluentis concludere licet, totum illud pratum, per aliquot saltem dies inundatum fuerit. Ao. 5. (1797. Julio) in summo cacumine montis Odilianae prope ulmum colliculos observavi talpinos. Dubitans talpam in hoe usque fastigium per cautes tesquasque penetravisse, suspicatus sum, illius potius adeo desiderati dudumque frustra quaesiti muris (Scheermaus) esse opus. Quare praemium proposui. Sed ecce verissimae talpae allatae sunt. Vesperi versus finem Maji extra terram conspici asserunt hortulani. (Sae- pius extra terram currentes, cum sibilatu sese persequentes observavi. £4.) 'Talpam scandere asseritur. Id etiam inde apparere mihi videtur , quod col- liculos ejus copiosos observaverim ex vallo urbis, dum excubias egi, ejectos in fortalitii genere quod dimidia luna vocatur, et aqua undique cingitur, aut saltem cum nulla planitie communicat , quo adeo adscendisse per muros ali- quantum inclinatos illam oportuit. Nam nemo sane illam istuc detulit. Talpas non plantis victitare illud mihi luculento argumento esse videtur, quod non in agris, sed pratis pascuisque ubi multa insecta subterranea de- gunt, vivat, et quod in pratis nulla unquam planta ab arrosa radice-languere, nunquam gramen marcescere observetur. Nocet unice terram suffodiendo ; ne- que id multum est. Quid si potius tipularum , scarabaeorumque larvas de- struendo utilis sit ? Flavescens mea talpa non sine exemplo est. (T. Ed.) (Plures mihi allatae in Alsatia superiore. £4.) SOREX CARINATUS. Nobis. "ALtrocinereus , subtus albidus , incisoribus brunneis , macula post ocu- los alba , cauda attenuata , subtus piloso - carinata. Sorex aquaticus Daubenton., An fodiens Pa//asii ? Color apud Schreberum non respondet. A Sorex Quazenhemio mihi missus Ao. 1:778. nihil habet rubri, aut fulvi, sed dorso est nigro, subtus e cinerascente albet. Color ille albus ascendit in latera usque supra femora , sed colormiger in femoribus anterioribus descendit in facie anteriore in pedes usque , in posterioribus femoribus descendit in facie posteriore. Co/or albidus non sensim in nigrum desinit , sed distincta linea uterque color discriminatur. Pedes anteriores nec nudi, nec ciliatis di- MAMMALIA. 47 gitis instructi, sed paucis pilis obsidentur digiti; posteriores pedes utroque margine ciliati. ZZurzculae quasi truncatae breves, a facie posteriore nudae, margine ciliatae. Deztes incisores brunnei. Sed duo praecipue in illo distinguo ab autoribus non observata. AMaculaz exiguam albicantem retro oculos, et caudam pilis squamisque ut in muribus obsessam, sed inferne linea longitudinali carzzaza meris pilis albis conllata; quod tamen deinceps in alio ab Hammero ex Alsatia superiore misso specimine, non reperi, sed duos angulos inferne. Caudae basis nullatenus constricta. Lon- gitudo caudae unius pollicis undecim linearum. Distantia oculorum ad apicem nasi septem linearum. | Soricem hunc vivum cepit filius Ao. 1782. Vellus densum nigrum quale tal- pae. Subtus ab una auricula ad alteram fascia nigra transversa duplex in medio latior et in maculam conlluens. A pede anteriore oblique posteriora versus pro- tensa fascia in maculam trigonam magnam scutiformem quasi antrorsum cor- diformem aut emarginatam. Apex hujus maculae longe productus colore fulvo ambitur. Nigredo dorsi trans caudae basin et ultra anum ac ante eum producta in fasciam transversam ab uno femore ad alterum. Ad quatuor pedum mar- ginem exteriorem in superiore superficie macula nigra. Cauda carinata pilis subtus longitudinaliter dispositis. Digitorum posteriorum primus et ultimus exteriore margine pilis curvis ciliatus. Dentes aurantii. Odor nullus. Dentes et cilia pedum, et fulvedinem ventris et caudam subtus carinatam notavit Daubentonius, Locus ubi repertus, et tempus (Maji) quo captus est, respondent eis quae Bulffonius retulit. SOREX CONSTRICTUS. Nobis. "Atro-cinereus , unicolor, caudae basi constricta. Soricis nidus Ao. 1778. d. 16. Julii repertus dum foenum meteretur in sim- plici terra positus, non tectus , prope aquam, ante portam Judaeorum, a D."» Gall. Erant septem numero. Nulli adhuc dentes , nondum aperti oculi, tamen pellis pili jam satis densi et delicatuli , nitidissimi prout in talpa. Magni- iudo quoque jam bipollicaris. Incessus ab incessu muris diversus , pedibus magis extrorsum porrectis , et ad penetrandum aptus.- Et rostro quoque acuto facile penetrabant stupam, ut nullam viderentur resistentiam reperire. Si quando altius se in pedes erige- bant, non stare poterant sed revolvebantur in latus. Dum rostro porrecto 49 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. inquirunt , dilatatur ea pars quae ante apicem est, et gibbum in utraque parte format. Tum quoque protuditur magis oculi regio , et bulbus oculi sub clausis palpebris locatus elevatur. Sonum. acutum edebant, quando oris calido halitu afflabantur. Nutrieban- tur lacte quod sponte bibebant. Excrementa erant viridia, cylindrica, gela- tinosa. Digiti quinque in omnibus pedibus. Cauda ad basin constricta. et angu- stior. Odorem nullum deprehendo. Quumque ea aetatula jam sit bipollicari longitudine et sorex eraeneus mure musculo minor esse dicatur , dubito meum animal esse soricem. vulgarem. Color undique cinereo-àter , abdomine non pallidiore. An hunc novit Zerr vierfüssise 'l'hiere , qui fol. 72. b. adeo magnam soricis figuram det. Frustra dein, omni data opera, propositis praemiis, adultum animal ac- quirere tentavi. Insertus $cAreberi operi Tab. CLIX. C. OSEE Xr DESTRA GONUBUS:WwNobis -Atro-cinereus , subtus pallidior, cauda subquadrata , dentibus inci- soribus brunneis. Soricis hujus tria specimina tempore inundationis Ao. 1778. fine Octobris cepit D. Gall, in extremis urbis propugnaculis. Hic sine dubio vulgatior prae- cedenti. Supra splendide niger, subtus abdomine per mediam longitudinem cinereo splendente, colore eo non in latera adscendente. 7£uricu/ae breves , sub vel- lere fere reconditae, pone linea recta truncatae. Pedes cinerei. [ncisores brunnei.. Cauda evidentissime quadrata , subtus suleo obscuro exarata, pilis brevissimis nullo hyberno pilo, basi nullatenus constricta, apice subito attenuato. Longitudo caudae unius pollicis, septem linearum. Distantia ab oculo ad apicem nasi quinque linearum. Odor plane nullus. Idem prorsus d. 5. Novembris 1787. (in prato Sti. Galli prope Argentora- tum) prehensus, cauda in glaciei frusto comprehensa. Multum subsiliit in vase, cum terra , foliis, multoque hypno inclusus, altero die mortuus. Solum- modo suleum caudae et apicem subito attenuatum non video. Prorsus idem rursus captus Ao.$. (medio Julio 1795.) in horto Schoel- hammceri MAMMALIA. 49 hammeri ante portam lanionum , loco ab omni sterquilinio et horreo remoto. Quum se in periculo videret, antequam feriretur etiam , acutissimum sonum edidit. Iterum Ao. 5. (1797. Januario) ex Valle rupea missus , et paulo post in ipsa urbe alius captus. Insertus S$cAZreberi Mammal. Tab. CLIX. B. SOREX LEUCODON. XNobis. "Atrocinereus , subtus albidus , incisoribus candidis , cauda tereti pi- losiore. Sorex hic a Dn. Gall Ao. 1778. ultimis Octobris diebus post enormem in- undationem in extremis urbis fortificationibus vivus captus. Minor S. carinato. Subtus magis candidus. Dentes incisores albissimi , non ut praecedenti brunnei. Albedo usque ad oculos ascendens, praecedenti nigricans color sub oculos usque continuatur. "Auriculae rotundatae , S. carinato linea quasi recta postice abscissae. Color nigricans itidem ut in carinato per humeros et femora descendens. - Pedes pallidi. Digiti quinque. Cauda supra nigricans, subtus pallida, sed minus candida quam venter. Pili ejus hyberni rari , distantes, bilineari lon- gitudine. Forma caudae teres, basi subconstricta , subtus nullatenus carinata. Longitudo ejus tredecim linearum. Distantia ab oculis ad apicem nasi quinque linearum et dimidiae. Odor radicis peucedani. Digiti paulo crassiores , unguesque breviores quam in S. tetragonuro , oculi paulo majores. Ob dentes albissimos Zeucodonzem vocavi. Idem mihi 178:. d. 10. Augusti allatus ex suburbio Argentoratensi quod Neuhof vocatur, iisdem dentibus, iisdem caudae pilis. Schreber Mammal. Tab. CLIX. D. QQOBrEEX TN Gorex superne rufescens , inferne cinereus , auriculis longitudinalibus, cauda tertiae partis. Dentes albi. Ao. 1778. Novembri allatus. An S. araneus? Sed color apud Schreberum non respondet. G 5o ODSERVATIONES ZOOLOGICAE. Mihi visum est hunc araneuz vocaie , quia reliquis meis alia apta nomina a distincta quadam parte reperio, et quia in Fabii thesauro lego: Sorex est muris quoddam genus rzbeuz. Unde ille habeat adhuc inquirendum. Sorex, quem pueri, qui hoc venationis genus Ao. 5. (1797.) quo plui- mum damni mures campestres atiulerunt , ludi caussa exercere solebant, d. 28. Ociobris ante propugnacula urbis capium vivum attulerunt. Non S. rezragonurus , quo magis est niger, ventre non obscuro , sed albo, albedine in latera adscendente, in quo cum S. Jeucodonte convenit. Cauda etiam non est quadrata, brevior, pilis passim longis. In qua re convenit cum S. leucodonte, eiiam albore dentium. Sed color dorsi niger, qualis est meo aquatico. Suleus supra nasum acute emarginatum. zZuriculae dimidium conum truncatum referunt. Quum ex linteo, cui involutus erat, extricaretur, morsum tentavit; an omnino dolorifice mordere valeat , ignoro. Imposui vesperi ollae terra repletae. Superindidi muscum, et texi campana vitrea. Haud elapsa erat dimidia hora, quum ecce discurrens in conclavi ob- servatur. Scilicet se defoderat, et inter campanae ollaeque parietes adscenderat, delapsusque de alto est in pavimentum. Nihilo secius agiliter cucurrit undique, €t aegre tandem, superinjecto reticulo, captus est, inter cujus marginalem circulum limbumve et pavimentum acuto suo naso fodiens saepius evaserat. Rursus in olla positus, cum pauciore musco, in superficie jam consedit, aliquanto subsultans, etiam quandoque ad parietes adscendens. Etiam impo- situm ballicum adscendit, sed non unguibus haerendo, more muris, verum palmis amplectendo , et ut appareret difficulter fieri. Corpus plerumque contraxit, ut quadratus sederet. Cibum capere non vidi, et hucusque ignoro an palmis ori admoveat. Grana tritici et manducatum panem non tetigit. Mane insecta praebere decreveram. Sed eadem adhuc vespera , tribus horis postquam acceperam, mortuus repertus, sedenti similis. Odorem non nisi levissimum observavi, quam ab hypnis quibus imposue- ram , contraxisse videtur. In charta , supra quam inter describendum posui, acarum discurrere vidi, celeri cursu , planum, juniori ricino similem. "Tum alium in pilis mystacis haerentem , oblongum , album. Utrumque amisi , antequam curatius examinare potuissem, MAMMALIA. ERINACEUS EUROPAEUS. Scnmnznznvs incisores dentes oblique truncatos facit, quod sane non repe- rio, sed perfecte conicos, saltem nullo modo similes gliribus. Sed duo illi laniarii recumbentes, quos potius pro maxillaribus simplicibus anterioribus Schreberus habet , non modo parvi brevesque sunt, ut ob id pro laniariis ha- beri nequeant, sed et in ossibus intermaxillaribus infixi sunt, ut adeo pro ve- rissimis incisoribus haberi debeant, horumque proinde sex in superiore maxilla sunt. C Pedum anteriorum digitus extimus brevior. Pollex illo perparum remotior est. Pedum posteriorum digitus secundus, tertius et quartus successive ungui- bus brevioribus; ipsi digiti eadem fere longitudine; sed quartus remotior. Hal- lux etiam magis remotus. Post eum sed in medio tuberculum carunculatum; in pede vero anteriore duo. Mammarum papillae octo. Pilorum ventralium crassities diversissima. Nulli plane pili inter aculeos. Hi diflculter evelluntur, facilius si torquentur. Striati sunt, albi, annulo sub apice nigro. Basis cylindrica est et foraminulo pertusa. Ad basin subincurvati. In area circulari pollicaris diametri reperio aculeos 175. Aqua maceravi, ut in texturam inquirerem. Post mensis fere spatium foetidum odorem spargere coeperunt, Post plus quam semestre spatium toti exinaniti sunt. Alii aculei natant in superficie horizontali situ; alii jacent in fundo. Alii haerent ad per- pendiculum , sive in superficie sive in fundo. Hi vero utrique ita ut basi supe- riora apice inferiora respiciant. Natat adeo facile, ut post sesquihoram in dolio aqua pleno adhuc natan- tem repererim licet antea adeo mersissem, ut frequenter bulbae aéreae ex ore exierint, et pro mortuo in conclave retulerim , ubi semicontractus iterum re- spirare coepit, et vigori pristino fere redditus est: quod de ejus tenacitate vitae testatur. Ita natans mollis est tactu, quia cutaneum musculum non ad- stringit. Non videtur suffocatione aut aquae vi mortuus esse ; nam altero mane reperi in summa aqua haerentem , extensis pedibus, posterioribus supinis, anteriorum pollicibus patentissimis , capite erecto , ore aperto , et extra auam prominente, oculis semiapertis. Ergo potius frigore et defatigatione mortuus esse videtur. An altera species venatorum illa est, quam citca Cadomum Normanniae (Caen) reperiri , aculeis aliquanto longioribus , apice purius albis, retulit Ze- pagius physicophilus Cadomensis 240. 5. (1795.) G 2» 52 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Quia vermibus et scarabaeis victitat, utilis est ruricolis. Scandit omnino. Unus evasit aliquando ex hortulo meo, et postridie in horto vicini repertus est, quo pervenisse videtur per transversas pergulas duo- bus pedibus a se invicem distantes quibus vitis alligata est, scandendo. Posui aliquando alium in parvo conclavi; erat urceus arbori implantandae destinatus, ligneus, in angulo locatus. Altero die in illo reperi. Ut tamen non dixerim, au curvis unguibus ligno adhaerens scandat, an toto corpore in angulo inter urceum et parietem intercluso , more marmotarum in fissuris. Post aliquot dies reperi in lignario, in cista duos pedes alta , sed sarmentis ramisque laxis circeumdata per quos adscendere potuit. Asseveratum mihi est a quodam, erinaceum quem aluit domi, peperisse novem catulos, quos, quum rediisset, ad unum omnes voratos reperit , ut in ultimo occupata adhuc esset mater. Alii quatuor tantum catulos adscribunt ; et octo omnino etiam papillas tantum habet et mammillas. Idem retulit, erinaceum porcinum (quo militari sua vita saepe pastus est) sapidissimum esse adipe aureo. Medio aestate catulos partui proximos extraxi , quibus erant aculei non nisi parvis tuberculis conspicui. Allati sunt alia vice alii ejusdem fere magnitudinis, pariter albi , in lucem jam editi, oculis adhuc clausis , quibus jam sunt aculei trilineares, albi, flexiles. : (USA 2A PAPCESUTRTETS Cavia cauda brevissima , pilis cinereo nigroque annulatis, nuchae jubatis , rectis , nigris, dorsi postici curvatis , fulvis. Cauda mihi in farcto brevissima visa. "Totum corpus postice flavescens. Sta- tura lepore major. In alio farcto quem possideo sequentia observo. Magnitudo cuniculi. Cras- sities corpori maxima , ut vel summe pingue animal vel praegnantem feminam habuisse artificem. videatur. Pili planiusculi, quod et transversim secando et inter digitos volvendo apparet. MUS (ARCTOMYS) MARMOT A. Ex Grindelwald adducta Ao. 179r. Junio accepta. D. 21. Julii domi meae allata, mortua d. 18. Augusti. Quamdiu in cistula circumtuli in itinere, bene habuit, pane, fructibus, lactuca nutrita. MAMMALIA. j 55 Nidum fecit, in cujus angulis immissos cibos abscondidit, in extremo an- gulo faeces deposuit. Aliquoties adeo profundo somno dormientem interdiu reperi in globum contractam , ut tacta non expergefieret. Canicula quum cistula aperiretur, semper curiose advolavit, et illam ol- fecit. Marmota non timuit, neque abhorruit , aut caniculae infestam se praebuit. Arrodere coepit operculum cistae, in media planitie. Felicius rem factura si foraminum respirationis causa factorum margines arrosisset. Domum allata prima nocte posui in auditorio , ubi retro repositorium li- brorum adscendit, ovorum testas ibi positas aut fregit aut rodendo destruxit. Doleo me dein non expertum esse an ova appeteret. 'Tum inclusi in angulo muris clauso et obscuro , in procamino. Murum sca- bendo multum perfodere tentavit. Murum etiam ubicunque potuit ascendit ad pedis aut duorum altitudinem. In foeno in angulo strato decubuit , sed in nidum superne tectum non dis- posuit, quod futurum expectaveram. Aperta porta ex angulo suo exiit, et versus anteriora et hominem versus cucurrit, clamore acuto edito, quasi effugere vellet, sed asser transversus qui locum claudebat etiam aperta porta impedivit. Eum asserem transilire nunquam tentavit, sed in uno loco valde arrosit. Me spectante nunquam cibum cepit. Dubito etiam bibisse, licet aquam ex- hibuerim. Potius stercore inquinatam aquam aliquoties reperi. Manibus cibum admovere Linnaeus dicit. Succenseo mihi quod cibos quos amavit aut respuit, chartae mandare neglexerim. Duobus ante mortem diebus languidam et emaciatam reperi; et tamen ar- tifex qui farsit pinguedinem multam miratus est. Scatebat post mortem acaris, quos examinare neglexisse me doleo. Pilos pro hoc anni tempore satis adhuc densos et haerentes habuit. Macula in oculis transversa lactea , simillima in utroque oculo , ut cataracta non vi- deatur esse. MUS CRICETUS& SrEMIADULTUS d. 29. Aprilis 1798. (Ao. 6.) allatus. Satis mitis, neque mordax , licet a puero multum vexatus et pede poste- riore vincto dolens. An ideo postea mansuetior, quod vinculis ego et dolori- bus liberassem ? 54 OBSERVATiONES ZOOLOGICAE. In pedes posteriores erigitur, et verticali situ circumspicit. Multum se co- mit , nasumque stringit, magis quam sciurus. Mansuetior visus illis quos olim alui. Felis mea murium egregia venatrix, saepius ante ejus carcerem sedere solebat, eum adeo olfaciebat. Quum aliquando per foramen perangustum evasisset, et in angulo abscon- ditus repertus esset, forcipe prehensus eam momordit , sed non adeo mordicus nec cum furore aliquo , uti scriptores tradunt. Alia vice quum rursus evasisset, in angulo aperto sedens quasi deprecanti similis repertus est, citoque per fo- ramen angustum per quod evaserat, carcerem suum repetiit. In carcere suo quantum potuit caementum effodit, ut nisi lapides obstitissent profundos cuni- culos egisset. Erat in procamino. Super corrosis ex cortice quercus factis panibus aliisque quisquiliis cubile sibi paraverat. Languere et macilentum fieri visum mihi animal est. D. 2o. Maji mane mortuum jacuit extensum, in opposito angulo cubilis sui. An fame consum- tum? Licet superesset adhuc nonnihil costarum betae, imo et nux juglans inter quisquilias cubilis , intacta. Qua re iterato persuadeor nucibus hoc animal non victitare. An periit effectu veneni? Nam olim helleborum et napellum fame com- pulsus voravit. Femina erat. Umbilicus non bene clausus. Labiorum structura ut in mure terrestri, scilicet ut claudi possint, eminentibus dentibus. Rugae transversae palatinae plures. Labio inferiore reflexo ad basin incisorum versus exteriora regio ovata, glabra, albicans, quasi subcartilaginea. Clauso ore videtur dentibus ad latera se applicare , et labia contra frictionem defendere. Pediculum nullum super hoc animali reperi. Hordei grana non tetigit. (Meus vero Ao. 9. acceptus , semiadultus , mitis, neque mordax , ut manibus tractare liceat. EZ.) Neque panem. Postea tamen edit. Nuces etiam arrodere non callet. Nucleos exemtos vorat quidem, sed ex dimidiata testa haud plura exglubit, quam immisso rostro extrahere potest: qua in re a rosoribus muribus sciurisque differre videtur. Herbas maxime appetere videtur, uti olim etiam memini mg ejus buccas alliorum foliis prorsus plenas reperire. Folia zaraxaci cupide appetiit. Cepae folia, Zactucae , raphani voravit. Etiam acetosae. Arrosit folia aguilegiae , archangelicae ; bistortae tota MAMMALIA. 55 voravit , prenanthis muralis , saniculae , sonchi canadensis , cardamines impatientis. Folia et flores coronillae emeri ; tiliae folia. Papaver rhoeas amare dicit Sulzerus. Atque omnino quoque papaveris orientalis folia cupide arrosit. Bubulam coctam quoque, uti dicit Sulzerus,, vorare vidi. Non tetigit folia neque radiculas oxaZidis corniculatae , chrysosplenii , scopoliae , doronici pardalianchis. Propositis podopAy/li , fragariae , potentillae reptantis , achillaeae macrophyllae , anemones hepaticae , violae , astrantiae foliis, non nisi duo postrema coasumta reperi, hepaticae uno morsu tentatum. Postea proposita sequentia folia: Cucuba4 bacciferi , mercurialis peren- nis vorata ; rubi idaei , saxifragae crassifoliae morsu tentata ; ruricis patientiae ad dimidia vorata; oenotherae biennis non tota consumta. Proposita folia pAz/ade/phi , epimedii , hydropAhylli canadensis , aspe- rulae taurinae vorata ; Jonizerae caprifolii intacta; rubi odorati morsu ten- tata; Jy ci barbari semivorata; aesculi hippocastani intacta. Praebui Aordeuz , amygdalas , coffeae semina. Omnia evanuerunt , in- tacto pane. Postea proposita folia rzeZissae vorata ; ornithogali urmbellati flores, ellisia nyctelea , angelica archangelica. Salsa officinalis , saxifraga hersuta , lac persicum , primum intacta, postea cogente fame vorata. Sed arum italicurn et poeonia officinalis , pri- mum morsu tentata , etiam postridie quum cetera absumta essent , superfuerunt, Lunaria annua , rediviva , ranunculus repens primum ablatae. Aliquo tempore post esarum europaeu , solanurn tuberosum (folia) , cardamine impatiens , vicia sativa. YAnchusae sempervirentis folium dimidium re- lictum. Inter Japsanae folia , flores cercidis canadensis , anemonen ranuncu- loidem , nemorosam , delphinium ajacis , rudbekiam laciniatam , moeh- ringiam muscosam , voiavit duas priores, tum tertiam; ceteras non nisi longe post et fame compulsus. Rursus proposui Ze//-borum nigrum , ciliatum , hyemalem , aconitum napellum , hyd.angeam , cheiranthi cheiri flores, primulam veris hor- tensem , aristolochiam siphonem , cynoglossum omphatoden , physalim alkekengi. Noravit helleboro nigro et napello exceptis, licet tandem fame cumpulsus etiam hos. Sed postea iterum propositos haud amplius tetigit. 56 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Postea proposui Jzzperum, cum baccis, cZelidonium glaucium , tha- lictrum purpureum , pulmonariam wirginianam , aerostemma corona- rium, spiraeam opulifoliam , salicifoliam , chamaedryfoliam, crena- Lam , ulmariam , aruncum , vitem vinzferam ,prunum armeniacam. Non nisi duae posteriores voratae, glaucium ad dimidias. Postea spiraea opulifolia et chamaedryfolia; tum agrostemma et pulmonaria virginiana. Quercum robur, chrysanthemum corymbosum lubenter edit. Zesperi- dem matronalem. semiarrosam reliquit, sic et cyZisur sessilifolium et ru- micem acutum. lntegras voravit robiniam pseudacaciam , hispidam , ca- raganam. lotactum reliquit rbododendrum. hirsutum , et eramina omnia , etiam illorum culmos. Non tetigit »aZerianam pyrenaicam , chrysosplenium, antirrhinun repens y menispermum canadense voravit relicto caule , et quod miratus sum, e/aeagnum. Dictamni folia tentavit. F'iburnum opu- Jurn voratum, flos primum. Edit et »zoZa tricolorem et geranium pratense. Ornithogali nutantis fructum primum relictum tandem voravit. Semesa fuerunt ozopordum. acanthium , salvia pratensis, poteniilla ansenad. Proposueram papaver orientale , lunariam annuam , poterium san- guisorbam , oenotheram biennem , anchusam sempervirentem , ellisiam nycteleam. Papaver primum voravit ad dimidias, tum ellisiam , postea lu- nariam : tres reliquae intactae usque in sequentem diem , quoad dimidias con- sumtae fuerunt , licet fame premeretur: nam tum datas herbas oleraceas avide voravit. Panem etiam hoc tempore non tetigit. Inter simul propositam Zrassicam , lactucam , ceparm. juniorem cum bulbo et foliis , et szmapi arvense , bulbus cepae primum devoratus est, postea sinapi semiadesum , intacta brassica et lactuca. Plantae sequentes postea propositae : aczaea. spicata , constanter relicta. Scandix cerefolium , consumta praeter caules. P/antago ma[or et aqui- legia vulsaris , quae absumtae ut parum de lactuca ante exhibita gustasset. "doxam non tetigit, sed Zmpatientem noli tangere voravit. Zspara- gorum partem inferiorem albam duram copiose exhibitam una nocte absum- sit , ut juxta posita lactuca intacta maneret, et nux juglans.. Inter simul propositas postea plantas robiniam caraganam et epilobium. hirsutum. totas absumsit: brassicam excepta costa : po/ygonum aviculare , relicto caule. Orchis militaris margine arrosa. Oxa/is corniculata relicta. Loniceram , MAMMALI A. 57 Loniceram caprifolium aspernatur. Fame coactus tamen absumsit tandem. Juglandem nido suo quidem intulit, sed non arrosit. Exhibui postea papaver ME enm. lilium bulbiferum , candidum , hemerocallidem flavam , tradescantiam , globulariam , hypericum Eos rum , sedum telephiur , smyrnium olusatrum, Solummodo hemerocalli- dis et tradescantiae summitates florum nondum expansorum absumsit. Sed altero mane omnia simul cum multis asparagorum albis duris portionibus co- mesta. Nam plurimi cibi animal est. Tum propositae sequentes plantae: flos zZipae , hyacinthi monstrosi , plantago major , chenopodium album , oenothera biennis , polygonum convolvulus. Quae omnia postridie absumta sunt, et primum quidem flos hyacinthi. Paeoniae florem non nisi summa adactus fame arrodere coepit. Sequentes plantae exhibitae: zza£ricarie parthenium, , parum arrosa. ZAmorpha . fruticosa placuit. Caruzm. carvi ante omnes alias voratum. PAy- salis alkekengi et impatiens noli tangere vorata. Arum italicum nunquam tetigit. G/ycine apios vorata. Lunaria annua adesa. Oenothera biennis , folia consumta , non caulis neque radix. Rursus alio modo mensam ipsius instruxi : rkeuzz rkabarbarum intactum. Heuchera americana. intacta. Senecio vulgaris intactus. Geranium ma- crophy lur intactum, Czelidoniurm DELUS leviter arrosum. Saxifrazea hirsuta , flores absumti. Mava syZvestris comesa. Centaurea montana ante omnes. MUS SORICINUS. Nobis. Cauda mediocri subpilosa , rostro subproducto , palmis tetradactylis cum. tuberculo pollicart ; plantis pentadactylis ; auriculis orbiculatis vestitis ; velleris dorso flavicante gryseo , abdomine albido. A D. Gall 1778. fine Octobris magnae inundationis tempore ex extremis urbis fortificationibus vivus domum reportatus. Dimensiones in recente factae : Longitudo tota quatuor pollicum et dimidii. Caudae solius duorum pollicum , trium linearum. T'27s posterioris cum digitis sex linearum cum dimidia. Tarsi anterioris cum digitis trium linearum. Diame- ter auricularum trium linearum. Distantia baseos auricularum quatuor linea- rum. À posteriore margine auriculae ad canthum oculi posteriorem septem lineae. Fissura oculorum unius lineae et dimidiae. A cantho oculi anteriore H 59 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. ad apicem nasi tres lineae. Ab uno angulo oris ad alterum duae lineae. Ab extremitate incisorum superiorum ad extremitatem nasi duae lineae cum di- midia. Pedum anteriorum extensorum distantia unius extremitatis ab altera duorum pollicum, unius lineae. Posteriorium duorum pollicum, novem linearum. Color Hlavicante gryseus. zZbdomen album. Maxvilla superior subelongata , labium superius fissum. Dentes pallide flavicantes. Mystacuzz ordines septem erecti. Zuriculae eminentes , orbiculares, vestitae. Disitt palmarum quatuor cum tuberculo pollicari ; plantarum quinque. ÜUngues brevissimi. Cauda sensim attenuata , unicolor, squamoso-verticillata, subpilosa, subtus paulo magis, lateribus subtusque subcompressa , subtus suico obscuro exarata. Idem postea missus Ao. 5. (1795 d. 26 Septembris) Schillersdorfio prope Buxovillam a Sehroedero pastore, sedulo naturae indagatore, et oecono- miae studioso sagaci, qui scripsit eum in vitro se posuisse, ubi noctu inse- quente quinque catulos peperit , quorum unum voravit: ceteri mortui reperti sunt: mater quoque paulo post mortua, sine dubio quod cum caperetur, durius paulo tractata erat. In ScAreberi opere descriptus et pictus, p. 66r. Tab. CLXXXIIIL. B. An [orte zeus agrestis rinor? Pennant. Zoo£. Brit. Spec. F^. p. 44. edit. Murrianae. Sine figura. Species est nondum descripta ex comitatu Hantoniae (Hampshire) Pen- nanto missa, ubi magno numero praecipue messis tempore reperiuntur. Nidos rotundos e culmis süpra terram inter segetes , nonnunquam inter cardueta struunt. Haec vero conveniunt muri avenario (Zaber-Maeusse) JZ^olffii. Pariunt octo pullos. Nunquam domos intrant , sed saepe fit ut in fru- menti manipulis in horrea portentur; nam centum saepe in unico acervo reperti sunt, quando frumentorum cumuli ex agris in granaria invehebantur. Reliqui sub terra per hyemem latent, ubi profunda habitacula fodientes nidum sibi ex sicco gramine construunt, Hoe animalculum inter britannica quadrupedia minimum est. Corporis longitudo ab extremo rostro ad caudae exortum duorum. pollicum curn dimidio est , cauda duorum. Pondus sexta pars unciae. Multo exilior est, quam mus sylvaticus major cauda longa. Oculi non ita prominentes ; auricu- lae glabrae in furura seu pilis pene occultatae. Cauda pilis rarioribus vestita : MAMMALIA. 59 dorsum magis rufum quam in majori specie. Venter albus. Colores dorsi et ventris linea per utrumque latus ducta terminat. Ita D. Murr in versione. Anglice historiam ejus dedit Pennant: in Zool. brit. &» 1768. T. LI. Append. p. 478. 499. Mihi ob majorem staturam et lineam lateralem. rostrumque. quod non acutum esse videtur, quum in meo statim in oculos cadat, a meo soricino diversus esse videtur. NLULS IER RBiES.LRAIS, Le Schermaus. lÁnepte denominatus $cZerman in Buffonii Supple- znentis. Scripseram S$chermaus , eoque nomine miseram Buffonio. Sed zu- 7en. terrestrem. Linn. esse persuadeor. Meus terrestris optime cum Linnaei definitione et descriptione convenit. Magnitudo muris ratti. Pedes fissi. Dentes crocei validi. Magnitudo minor quam aquatico Buffonii , et cauda brevior quam illi, me non sinunt hunc pro illo habere. A Rat d'eau differt utique: cauda breviore, colore pilorum basi nigro ; non cinereo et multo quod adfert majoribus radicibus damno , de quo nihil habet Buffonius, e contrario jnandoque tantum radicibus vesci ajens. Ego posterioribus his temporibus dubito , an noster razzus aquaticus (mus amphibius) non ille quidem m. decumanus Pallasii, sed quem zeurenz terrestrem. Linn. esse omnia suadent, sit Ataz d'Eau Bulfonii. 1. Quia adeo insignis magnitudinis quali istum. describunt, nunquam obtinere potui, quum tamen vicies habuerim ,.et ultra. 2. Quia Buffonius , cui specimen misi, nonagnovit, sed nomine Scherman descripsit et delineatum dedit. Convenit tamen , fateor, caudae tenuitas et mediocritas, auricularum sub vellere absconditarum brevitas; color, qui tamen in meo Schermaus aliquan- tum variat. Etiam D."* Roederer asseveravit fratri, praedio Rupertino reperiri mures arborum radices arrodentes , coZoris pallide grisei , et rsajores nostris rattis domesticis. Mus amphibius quem Parisiis obtinui, statura omnibusque idem cum meo Schermaus, nisi quod color aliquanto magis ad rufum vergit. CÉ quae de magno mure aquatico rufo ad Rhenum et Schutteram dicit Camerer Landwirthschaft. Beschreibung von. Ichenheim. p. 77. H 2 60 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Murem talpinum esse qui in Germania nomine muris fossorii (Roertmaus) (quod nostro ScAermaus respondet) nocet, non sustinet Pa//as : qui asse- ruit prius , similitudine tumulorum deceptus, quos potius zmus ampfhibius in hortis Germanorum ad querendas radices fodiens efficit, quique saepe satis similes sunt muris talpini laboribus. 24nim. e Gir. ord. p. 179. Quod in Zandbuch zur Heilkunde der Pflanzen-Krankheiten. Leipz. 1796. p. 172. de mure aquatico dicitur, cum nostro Schermaus , mure terrestri Linn. prorsus convenit. Notae de mure dicto 7Zarmotte in Valle Rupea, inde mihi missae se- quentes : Paulo major est mure vulgari, dentesque habet illi similes. Sub terra vivit, ibique vias facit subterraneas, tumulosque illis talparum similes efficit, magnum adferens hac re damnum pratis , quae illi placent. Color cinereus est. Cauda brevior illa muris vulgaris. Ab aqua abhorret. Unde nomen zarmotte sit, ignotum est, nam hyeme non riget. In agris etiam esse potest, sed ibi non observatur; nam damno quod pratis affert, illic artimadvertitur. : D." Oberlin sequentem mihi descriptionem de isto mure, marmotte in Valle Rupea dicto, communicavit Ao. 1771. Dentes primores inferiores subulati. Cauda elongata subnuda , duorum pollicum cum dimidio. Pa/rms teua- dactylis cum unguiculo pollicari. Plantae pentadactylae. Caput obtusum. 44uriculae rotundatae vellere breviores. Dorsuz rufum. Jenter griseus. A rostro ad caudam quatuor pollices cum dimidio; Caput triangulum aequilaterale. Ao. 5. (1797.) H. Oberlin, cranium mihi comparavit, cujus forma den- tium molarium, et corona in interiore molarium inferiorum parte, me con- vincunt , particularem illum esse speciem. Cranii hujus magnitudo illam ca- pitis 72yozi nitelae aequat. Animal postea missum ex eadem Valle Rupea, nomine zzarzotte , om- nino est zuus £errestris Linn. vel noster Schermaus. Maximorum , dum extenduntur , longitudo non plus quam pollicum sex cum dimidio. Caudae pollicum trium. Dentes validissimi , crocei. MM MAMMALIA. 61 Palmarum pollex brevis , aut potius unguiculus pollicaris. Ad angulum oris pili etiam intus. In palato papillae tres transversae , posteriores latiores, albae. Maxillares nullo modo oculis attingere possum. Ergo valeat ille charac- ter, qui a recentioribus in distinguendis murium generibus assumitur. Nam quis commissuras labiorum findet, aut sceleton parabit. In labiis et lingua ea mihi videtur esse structura, ut os claudere possit dum rodit sub aqua , margine labiorum superiorum ad se invicem accedente ut dentes extra oris aperturam maneant. Huc sine dubio faciunt quoque istae papillae palatinae; quae sunt eaedem cum rugis palati aliorum ani- malium. Ista structura tamen labiorum etiam ni fallor, in criceto observatur. Haec descriptio facta ad specimen d. 29 floreal Ao. VI. (1798.) in horto Schureriano plurimum damni inferens. MUS PENDULINUS. Nobis. Cinereo-ater, subtus albus , cauda corporis longitudine. Similis muri musculo ,sed minor. Di:piciendum adhuc quo vero et genuino charactere possit distingui. Differt autem omnino , vel sola vitae ratione et nido. Missus Ao. reip. 9. (1795. Septembri) a Schroedero , pastore Schillersdorfiano., Ita ille in litteris d. 29. Aug. 1795. (Ao. 5.) « Mitto tibi murem soricino tuo, «quem mihi montravisti, similem , sed nihil habet cum sorice communis. « Accipies simul nidum, [qui ex meris gramineis foliis contextus est, et in fundo habet aliquid glutinosi, fere similis illi quod in nido hirundinis apodis conspicitur , sed quod in nido Ao. 1797. (Ao. 5)) in culmis avenae suspenso , non repertum est] quem non in cuniculis sub terra, sed inter « erectos frumenti culmos ponit, in quibus more nidi pari pendulini (potius «turdi arundinacei) suspensus haeret. Messores mei multos ejusmodi nidos «repererunt , in quibus saepe decem, ad minimum octo catulos reperiri asse- «runt ». [Asseveravit mihi postea Schallerus Pastor Pfaffenhofianus agrestes mures pluviis annis nidos supra terram struere. Quod examinandum.] Inde murem peznzdulinum vocavi hane speciem, [Est mus avenarius, die Habermauss , JF'olfii , Versuche die Feld- maeusse zu vertilgen. Kiel. 1794 , pag. 16. 515. Ed.] 62 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. MOU'S- M INSNMEP/U:S Ba d: Parvulus ? Nobis. Ao. 1785. d. 10. Sept. prope. Argentoratum repertus zzus parvulus , M. minuto Pall accedens. Assidebat plantae ; oculos habuit clausos, nec incedere poterat. Domum allatus lambebat lac, saecharum , panem saccha- ratum , pyri frustula. Comebat et lingebat manus. Oculos nunquam prorsus aperiebat, licet cornea per transversam palpebrarum rimam conspiceretur. Pedes. posteriores paralytici videntur fuisse, et ante genua macilenti et con- stricti. Post quatuor dies mortuus. Caput magnum, rostro obtuso , occipite prominente. Auriculae pilosae; parvae, supra caput non eminentes. Color fusco-cinereus. Abdomen albicans. Pedes delicatuli, carnei coloris, unguibus albis minimis. In anterioribus tu- berculum muticum loco pollicis, interiore latere auctum alio : huie oppo- situm aliud in latere paturae externae. Praetera tuberculum ad basin singu- lorum digitorum. Ín pedibus posterioribus pentadactylis , tuberculum pariter ad basiu singulorum digitorum , ut tamen digito medio et quarto unum so- lummodo commune sit. Supra haec duo alia tubercula, illo quod est supra pollicem paulo altius locato. Haec plantarum tubercula nigricant, quum palmarum sint alba. Cauda sesquipollicaris, corpore extenso brevior, sed longitudine corporis contracti. Annulos habet ultra centum quinquaginta. Pellucere mihi videntur vertebrae circiter viginti sex. Non est mus agrarius 2z//. quippe quo minor est, et colore multo cla- riore, nec lineam habet in dorso. ; Non m. soricinus meus , quippe etiam hoc clarior est colore et rostru obtusum. Non m. arvalis, quo habet caudam longiorem. à Non m. musculus, ob auriculas minores, os obtusum et quia in campo ab habitationibus remoto repertus. Non sylvatici junius specimen, quo habet auriculas breviores. Non betulinus Pa//. ob easdem auriculas, et colorem et minus longam caudam. . e Nisi adeo sit species nova, cum zzinuto Pall. maxime conveniet, ut tamen differat colore , et eapite majore, et oculis majoribus, et defectu unguis in pollice palmae. [Murem parvulum. interim nominavi.] MAMMALIA. 65 Ao: 1705. (A. 5. reip.) medio Septembri mittitur ex Rothau Vallis Rupeae musculus statura minuti Pa//. fere dimidio brevior gregario vel agresti, ce- terum persimilis et forte idem. Cauda tamen aliquanto longiore , et dimidia parte longitudinis totius corporis ; formae tetragonae , xemicillis : sive annulis brevissimis , adeoque longe pluribus: eorum oculo armato fere numero cen- tum. Minus etiam pilis obvestiuntur, ut facilius numerari possint. Color magis cinereus , fere qualis muris domestici, ventre dilute cinereo , vel albicante. Dentes non fulvi, ut in agresti , sed albidiores. An ob aetatis differen- tiam ? Auriculae minus sub vellere latentes. An ob calorem autumni serior adhuc muris agrestis generatio ? MUS JAVANUS. Nobis. Cauda longa , squamata , pilosa , corpore brunneo , pedibus albidis, unguibus brevibus. Duo exempla ex Batavia Javae obtenta Ao. 1792. in liquore spirituoso , sed pilis multis orba, ut neque sic neque farcta conservare datum fuerit. Pingendum tamen curavi. Video differre a mure decumano , sed praeter colorem et staturam majo- rem omniaque membra validiora, differentiam nullam reperio. Sed ne quidem statura major; eadem prorsus longitudo; Meus indicus mas esse videtur, ob producta postice inguina. Comparo cum recenti mure decumano femina cui eadem longitudo : Decumano. Javano. Longitudo ab angulo oculi interno ad apicem nasi — . 11 lin. 15. lin. Auwuenbie longitude 2 Suse sil peru gr I0 — Auriculae latitudo 4 ve e omoes 6: 7 — Praeterea in Javano membrana xuteicbse crassior den- siorque visa est, pilis vix obsita , margine anteriore minus replicato aut versus interiorem auriculae faciem reflexo. Nisi haec omnia sint effectus liquoris spirituosi. Gatdaclioueiiudo:phc e o Medals Jen ee v UN nie 54 — sed. in javano arrosione truncata. Crassities ad basin. . . . d gn "NEC -—— (o Pili etiam in javano ex ois aliquaddo plàs'j in caudae basia extendi videntur , ut in didelphydibus. 64 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. In decumano verticilli caudae ex viginti quatuor squamis compositi vi- dentur. In javano videntur esse totidem , sed majores squamae ; difficilius ob inhaerentes sacchari ex liquore conservativo particulas. numerantur. Pili squamas interstingentes sunt crassiores. In pedibus omnia plane eadem, nisi quod digiti crassiores, robustiores. Eaedem papillae. Tantum unguiculus pol- licaris pedum anteriorum crassior. Color pilorum abdominaliam flavus in javano potius fulvus aut helvolus. Utriusque cutis portionem e medio dorso desumtam ad comparationem instituendam in trichologia mea conservo. Pedes cum naribus inter delinea- tiones meas. Mus Decumanus non sane nostris demum temporibus innotuit. Ecce locum scriptoris seculi XVI. Joannis Fischarti qui in libro : ZZ/ler Pracktick Grossmutter. 1595. (qui est satyra astrologica calendarii forma conscriptus, ignotus bibliographis, saltem auctori der Ckaractere deutscher Dichter und Prosaisten, qui pag. Q1. ceteros ejus libros recenset, hunc ignorat , licet certissime sit ejusdem auctoris) fol. k. v. ita: «Zu Augspurg werden ÁA/eine «Ratten anstatt. der. grosser. Urlissméuss seyn, gleichwie hingegen die « Costentzer mit grossen Ratten angefochten ». Ubi sane vel grosse Urlissmáuse parvis rattis oppositi, vel si hi murem amphibium designent, die grossez. F2/zez zu Costanz murem decumanum significare videntur. Quid vero UrZss significat? Nome in glossariis non reperio. Est sylva quercaria inter 'Trottenhausen et Oberehenheim ad pedem montis Odiliae infra Barr inferioris Rhenanae Praefecturae seu Alsatiae oppidum quae der Urlis vocatur. Murem xatto magnitudine similem , sed colore pilorum cinereo et qua- litate molliore caudaque breviore diversum , "Tranquebaria misit ZtozZerus , missionarius, et ia litteris d. 4. Febr. 1794. (A. 2.) scripsit, in domibus et horreis oryzae plurimum damni inferre. Plura centena in uno horreo (Cutang) habitare, et murorum fundamenta suffodere , ut corruant, nisi omni modo huie pesti obviam eatur. Misit cutem, sed male mulctatam. Aliam expecto. (Post mortem Hermanni acceptam.) De mure sylvatico mirum quod Schreberus non dicat, saltuatim illum currere. Magnuos vere saltus , altitudine saepe pedis facit, hincinde nostris MAMMALIA. 65 nostris in regionibus (Springmauss) mus saliens vocatur. Siergo mus tama- ricinus et rneridianus ad genus dipodis referri merentur, hic etiam mereri videtur. In serie saltem murium, et in transitu communium ad salientes , insignem constituit annulum. In planitie habitare amat in foveis, quibus hiemis tempore conservantur rapae aliaeque radices. Cohabitat etiam apibus in alvearibus, sed noxius , favos cum melle aut foetura comedens , referente Hammero genero nostro. Auriculae subpilosae , disco 'nudo. In pedibus anterioribus verruca inter duos digitos media , id est quae inter secundum et tertium digitum est magis antrorsum posita ; post basin digitorum duae obliquae: in pede poste- riore item , cum quinta supra pollicarem , et sexta minore supra illam digiti extimi. Hae quatuor colore paulo obscuriore; duae mediae autem et ante- riores magis pallidae. Cauda si detineatur, cutim ejus facile ut in mure avellenario deglubi et in manibus prehendentis relinqui, observavi. Non gliscit in terra , sed subsultim incedit. Duplex parva papilla inter nares , lente vitrea spectanda ; quae an in aliis quoque adsit, videndum. Nomine FaArmaus in Vogtlandia cognitus. Ao. 5. (initio Februarii 1795.) in seminario horti Argentoratensis captus. Ea hyems gelidissima fuit, et praegressa aestate mire abundarant mures, tam agrestes , quam domestici. SCIURUS FULVIVENTRIS. Nobis. Griseus , abdomine fulvo, cauda. subtereti , corpore longiore. Vulgari paulo minor. Videtur ad illas species pertinere , quas Bulfonius in Supplem. Vol. VII. Grelinguets vocat. Missa cutis Ao. 6. (1798) a Geoffroy Parisino Professore. SCIURUS VULGARIS. Jar. cinerea. Varietas an species, vulgari aliquanto major et torosior, digitis etiam minus gracilibus, prorsus cinerea , dorso tamen magis LUE nec prorsus conveniente cum illa vaiietate , sh in commercio Pe/t-gris audit; auri- I 66 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. culis nudis ; nullatenus barbatis, iisdemque brevioribus et magis circinnatis , ut diversae futurae essent auriculae, si etiam sciurus vulgaris prorsus absque penicillis auricularum esset. Auriculae facie posteriore albae. Venter minus niveus hyeme , sed Pratensi mense sane candidus, minusque denso vellere tectus, Cauda compressa quidem , sed minus evidenter disticha , pilis apice albis, quae in utroque caudae margine lineam albam efficiunt; pilis ante albedinem nigris. Sic vidi Ao. 5. (Dec. 1796.) summe cicurem , emtum ab homine qui vagantem reperisse dixerat. Ut adeo cicuratus jam ante videatur allatus fuisse ab aliquo, forte ex Germania. Cum felibus et canibus amice colludebat. Meas caniculas effugiebat. Postea Ao. 6. (Oct. 1797.) meus factus est ; facies tum erat subferruginea, latera et dorsum plantarum in pedibus posterioribus rufa. Cauda nigro mixta, et minus depressa et disticha , sed torosior visa. heperi et illam differentiam a vulgari; quod cauda non adeo sit disticha neque rhachis inferne nuda, sed undique pilosa , fere ut in myoxo glire. Sed postea Pratensi mense satis disticha facta. Color caudae ejusmodi , ut si trans expansam adspiceres , pili inter basin cineream et apicem album for- marent arcum nigrum. Miror, Pallasium mentionem non facere varietatis hujus. Dicit Gme- linus jun. (Zn. I. p. 55.) varietatem absque penicillis aestate pariter rufam esse. Quod sane non in meo. Hic Gmelinus et ex eo Zimmermann Geogra- phie des Menschen. etc. I. p. 250. pro varietate habent. Etiam ipsum czze- reum Linn., seu Petit-gris Duffonii. Memini me duos tales cinereos juniores media aestate videre in urbe nostra. Vidi apud nos , qui corpore cinerei essent, cauda , pedibus, capite rufis. (1). à, Sciuri mei vulgaris , var. cinereae historia. Margo utriusque palpebrae pallide fulvo-griseus , ad latitudinem lineae. Exterior aut posterior facies auricularum alba. Dorsum paulo obscurius est reliquo corpore et in fuscum vergens; sic et (1) Sequentia ex Valle Rupea montis Vogesi mihi communicata sunt : * On ,, connait réellement deux espéces d'écureuils au Dan de la Roche, dont une est plus » grise que l'autre, et en méie temps un peu plus grande. Quant aux pinceaux des , oreilles, il me semble en avoir và qui les avaient comme les rouges, etje suis sür »en avoir vü qui ne les avaient pas. Pour m'assurer mieux, j'ai parlé à différens » chasseurs observateurs , qui m'ont assuré en avoir vü avec les pinceaux 5. MAMMALIA. 67 caput ; tum et cauda a posterioribus spectata , ut interiora pilis interjecta spatia spectentur. Margo circumcirca niger ambit caudam , et alius tandem extremus in ultimo pilorum apice albus. Major visus sciuro vulgari. De majori ejus statura testabatur id quoque, quod excrementa dimidio lon- giora et crassiora mihi videbantur quam in ?u/garz. Scrotum non separatum, sed leviter torulosum , ample in latum longumque expansum , fere ut in verre. Ita videtur in sedente : sed alias utique penduli testes, maximi. Orbita flavescens inde quod palpebrae pilis sunt denudatae. Ad canthum anteriorem supra et infra in palpebra pilus longus. Miratus initio Frigidarii mensis, cum cauda pecteretur , pilos facile seces- sisse, quum tamen nunc hyberno sane vellere gaudeat. Floralis initio frons et latera pilis griseis obsideri mihi visa sunt: quod 'Thermidorio auctius quoque mihi visum est. Pratensi mense mire pilis orbatus est, ut passim ex cauda, levi tactu , in- tegri fasciculi deciderent. Simul et griseus color in fronte et lateribus inter- mixtus est cinereo. Eodem mense ante apicem caudae utrinque pilorum floccus excidit, ut ista parte prorsus nuda esset. Idem in meo cinereo Virginiano magno. Àn id commune sciuris? An affinitatem speciei denotat ? Aestate caput et latera ferrugineum colorem induere coeperunt. Primis diebus Vindemialis cauda densa et pulcra , sed corpus ad latera ca- pitis et pedum magis griseo-fulvum visum quam ante. Qui color vergente hoc mense magis magisque augeri et extendi videtur, ut recta linea per trans- versos armos , per longum abdominis, et transversa femora deducatur, dorso pedum clarius lutescente. Initio mensis Brumalis jam augeri passim fulvus griseusque color mihi videtur , et variis iu locis apparere, ubi antea non conspexi. Initio Frigidarii mensis, quum maturum frigus hibernum nivesque ingruerent, color flavus quem supra dixi passim exortum esse praecipue in lateribus, et qui metum incusserat, ne tandem prorsus in rufum vulgarem colorem degeneraret, iterum evanuit et cito, ut Frigidarii initio nihil superfuerit. 'Tragus et antitragus apicibus ita connivent, ut in ima parte auriculae fora- . men rotundum sub illis supersit. In parte dorsi posteriore et clunium obliqua transvérsa regione pilum hyber- num longiorem albidius cinereum retinuit ad initium usque Thermidorii mensis. Hyeme Ao. 8, caudam minus speciosam densamque habuit quam Ao. 7. I 2 68 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Mirum , media hyeme , et ipso solstitio hyberno Ao. 7. (1799.) pilos adeo facile delabi. Quum antea major visus fuisset sciuro vulgari, aestate anni 8. (1800.) aequali magnitudine fuit, multum in dorso fulvo-grisei habuit, superficies in dorso auricularum nullatenus alba, qualis fuerat hyeme ; plus quoque fulvi in lateribus et dorso pedum habuit, quam anno praecedente. Eo quoque tempore nuces plerumque aspernatus est. Plurimi cibi animaleulum est. Meridie jam unciam panis et duas parvas eastaneas voraverat, et adhuc avide appetebat. Vesperi aliam unciam panis bene appensam voravit. Quum ultra praeberem , abscondidit. Quotiescunque tamen lucernam manu tenens accederem, ex nido exsiliit, et quinque adhuc castaneas quas praebui, cupide absolvit. Cur panem cupide acceperit, quum aliam pridie praebitam portiunculam neglexerit , et jacentem reliquerit, ignoro. Sacchari valde amans. Saecharum pulverulentum etiam lambendo absumsit. Cucullum chartaceum in quo saecharum candum inclusum erat, cupidissime totum aufuratus est et abstulit. Laganum lacteatum non detrectavit. Sed pa- stam crudam ex radice solani tuberosi , amygdalis et saccharo non tetigit : neque et nuces arrosit pruni damasceni. Coffeam non tostam vix tentatam rejicit, neque alia semina ejus postea tangit. Zeam maydem cupide quidem, sed non nisi corcula vorat , et quidem haec ante nuces juglandes appetere mihi visus est. Lambit syrupum , et coffeam cum lacte. Lac cupide lambit ex orbe simul cum duabus caniculis , his licet frendentibus. Reliquit tamen sponte, antequam omne exhaustum esset. Lac avide haurit, et praecipue si quid sacchari liquefacti superesset in fundo vasculi ex quo thea hauritur. Laganum mellitum majusculum abstulit et vorare coepit. Panem tostum amavit, sed reliquit contra panem coffeae decocto cum laete intincto, quo 'Theam etiam sine saccharo tepidam amat. tandem nihil magis amavit. Carnes respuit, sed fringillae coelibis cranium cerebro exhausit. (Quod et lemures faciunt.) Piscis vesicam aliquando arrosit. Juglandes castaneis praefert. Semina iridis pseudacori non tangit ; coicis lacrymae non nisi fracto ante putamine. Panem crustulentum commanducatum lubenter vorat, sed si cum saccharo MAMMALI A. 69 commanmnsus est , non tangit. Quod et iterato observavi in simplici pane cum saccharo commanso , licet saccharum ipsum valde amet. Baccas sambuci semisiccatas lubenter voravit. Etiam radicem Zrassicae caulorapae, praecipue coctam, Sic et coctam radicem dauci et pastinacae, scorzonerae ; hanc crudam respuit. Radicem so/enmi esculenti quam crudam respuerat, coctam arrodere coepit, aliud subtus latere aestimans , sed mox arrisit illi cibus; nam quum semel gustasset , adeo amare coepit , ut proposita nuce , dum hanc manducaret, eam quidem acciperet, sed nihilo secius radicem vorare continuaret. Adeo eas appetebat, ut quum coctas calentes ante cancellos caveae exhiberem, lingua protensa lingeret, quod in nullo alio cibo facere vidi. Parum utique cibi hoc die antea praebueram. : Amylum arrodere coepit, sed cito rejecit. Phaseoli legumina recentia, ipsa quoque torosa ejus semina, constanter respuit aliaque semina leguminosa non tangit. Voravit lubenter trochiscos de acido citri. Epistomium subereum oleo olivarum imbutum cupide linxit. Butyri ingen- tem massam arrosit. Caseum quoque helveticum sed modo quo cortices nu- cum rodit, omnes particulas rejiciens quasi aliud subtus quaerens. Postea quoque voravit. t Hordei pugillum propositum non tetigit. Voravit et pyra et poma. Voravit globulos ex hepate coctos uti alter ille olim. In vasculum glutine bibliopegoerum pleno incidens avide portionem arri- puit et vorare coepit, mox autem reliquit. Atque id iterum paulo post eodem modo. Amygdalum duro putamine ligneo adhuc inclusum arrodere coepit; sed nimis crassum durumque reliquit. Aliquoties postea oblatum recusavit. Sed ubi fissus erat divisusque cortex , avide nucleum voravit. Iutegrum decorticat. Cucullum chartaceum amygdalis plenum ubi vidit, cupidissime insiliit , nec se avelli passus est, quin nonnullas suas fecerit. Dimidium pomum Porstorfianum abstulit , et non nisi postquam totum decorticasset, vorare coepit. Reliquum defodit. Eodem modo prorsus, ante- quam edat, deglubit castaneas. Castaneam tenens, ubi praebetur juglans, hanc prius vorat, istam autem nihilo secius palmis tenens. 70 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Mirum, nucem summe rancidam , ab animalculo , bene jam ante pasto, avide voratam fuisse. Hordeum mundatum cupide voravit palmis non tenendo, sed humi stratum ; tum vero et singula grana palmis tenens. Semina cucumeris decumani barbarici quum decorticasset, et non valde cupide degustasset, dentes mensae affricavit et quasi abstersit. Poma amabat, et antequam voraret, integra decorticabat. Alias quoque pomum respuit. Farinam, postquam diu neglexisset, vidi tandem, etiam bene pastum, tam ore lingere, quam muris more pedibus tenere, Castaneam equinam profunde arrosit. Videtur aliquid ejus gustasse. Postea rursus exhibitam recusavit. Corticem cucurbitae barbaricae excavatum , intus , licet mucore obsessum, cupide arrosit. Badicem iridis florentinae non tangit. Y Vitrum in quo trigla cuculus conservatus erat, arrosit, et nescio quod ad parietes ejus haerens abrasit. Vesicam quoque qua clausum erat, arrosit, quum alias nihil arroderet. Nactus crustulentum panem adeo cupide illi inhaesit, ut contra propo- sitam et obtrusam nucem nollet mutare. Panem lactarium mire appetebat , et micam prae crusta rodebat. Vidi satis lubenter lingere cerevisiam. Prunum damascenum cum saccharo coctum avidissime abstulit et voravit. Uvas passas non curat. Passulas mino- res lubenter vorat. Sed aliquando jam satur , neglectis omnibus , cerasum ar- ripuit quod conditura in saccharo fermentátione spirituosum factum erat, et cupide voravit, neque tamen totum. Nuculam cerasi nullius unquam. arrosit. Valeriam locustam cupidissime appetiit, sed mox reliquit. Vespam acu transfixam semissicatant cupide arrosit ; mox tamen neglexit. Eodem modo ramulum salicis repertum. ierbam raphanorum vorat. Posueram alicubi colubrem matricem; sciurus cupidissime irruit prehen- ditque ac arrodere coepit. Postea. denuo propositum jam foetentem cupide desquamare in ventre aggressus est. Legumen pisi arrosit , contenta pisa deglubere coepit, sed vix gustata medulla reliquit. Cerasa avide voravit, ut tamen semper antea decorticaret. Neque nucem ejus ullo modo curavit. Etiam apertae nucleum non tetigit. Pisciculos frixos (cyprinos gobiones) avide voravit. Mira cupiditate car- pionis frustum frixum calens adhuc abstulit, et primum magis induratas pin- MAMMALIA. 71 nas, tum cutim , tandem etiam ipsam carnem voravit. Portionem harengi «aliti aliquando naetus , tentavit, et arrodere coepit. Serpentem natricem juniorem spithameum, uti illum magnum de quo supra dictum, avide prehendit et ad caudam arrodere coepit, sed mox rejecit. In lancem nucleis cerasorum recentibus refertam irruens omnes rosit et absumsit quidquid pultis adesset. De ceraso nigro defluentem succum de tabula linxit. Pyrum plane decorticat, antequam de eo vorare incipiat. Haud multum tamen de illo edit. Postea abscondit : iterum oblatum negligit. Cerasa nigra quidem et fraga vorat, non vero rubi mora. Nucem pruni reine Claude arrodere coepit, ut tamen mox desisteret. Cucumeris semina non tangit. Lactucae aliquid manducat. Pruna mirabellas quatuor continuo vorat, omnes prius penitus decorticatas ; sed nuces earum non tangit. Epistomium subereum lagenae acetariae aufert et rodere incipit. Aceto successive imbutum lingit. Sed acetum super orbe oblatum non bibit. Quum nuces maturescere inciperent initio Fructiferi mensis in virides nuces juglandes incidens avide putamine viridi orbavit ; imo paulo post in glandes in- cidens has avidius quoque deglubere et devorare coepit, neglecto quoque lagano cum fructibus horaeis parato, quod alias vehementer amabat. Observo tamen de glandibus minimam partem eum gustare , sed maximam partem cadere. Etiam longius est in una devoranda glande, et longior quam in juglande nuce. In semina cannabis paulo post incidens avidissime appetiit et voravit, ut etiam os humi applicans quasi lingeret, neque excorticare videretur. Itaque postea caulem integrum cannabis femininae mense Vendemiali exhibui , sed vix tentatum reliquit. An quod odor fortis, quem recens spirabat, repulerit , aut quod semina nondum matura non tentaverint. Sorba mollia prorsus non curavit. Ilicem cum baccis videns, cum impetu irruit, et aliquot baccas voravit. Mespila mollescentia haud detrectavit. Mala licet voraret, tamen si dum illis vesceretur , juglans praeberetur , statim abjecit, nucemque appetiit. Panem valde amavit, et haud exiguas portiones saepe ex integro pane avulsit. Panem cum nucibus commanducatum et in bolum redactum lubens accepit , et sedens voravit licet nihil sic rodendum haberet. Nucleos juglandis labiis detentos facile abstulit, et mox cibum ex ore desumere didicit. Glandes quernas annotinas nactus arrodere coepit, sed mox reliquit, ne- seio an ob ariditatem an ob naturam hujus varietatis displicentes. 72 ODSERVATIONES ZOOLOGICAE. Roob eynosbati pani illitum linxit, neglecto pane, etiam tertia vice. Crustulentos panes tenues cum cremore lactis paratos (Milchrahms-Küch- lein) adeo amavit, ut integrum fere devoraret , et tandem solummodo maxime tostam superficiem abroderet. Et adeo vorax ut et mox nucem adhuc voraret, et statim post aliquid de pomo. Ad ultimum adeo butyri amans, ut frustum nuce juglandis majus abstulerit aufugeritque. Mirum in rodente animali. Crederet quis dentes impingueri et cibi fastidium oriturum, ut in equo. Diu nuces meras obtinuit. Propositis tunc avellanis nucibus has praetulit. Mirum fructus pulposos dulces adeo tandem amare coepisse. D. 4. Nivalis Ao. 6. (25. Dec. 1798.) de more in triclinium introductus et nos inter pran- dendum jocosis suis saltibus recreans incidit in patinam , prunis damascenis coctis. plenam. Unam prehendit , ubi dimidiam voravit, rejecit. Tum inter currendum offendit nucem juglandem , hanc licet nullo adhuc alio cibo assumto ex quo triclinio illatus erat, abscondidit: rediit ad prunum ejusque pulpam omnem vorat. Postea quoque semper avidissime hos fructus expetiit. Panem confusaneum praecipue amare videbatur. Modo ab hoc ad panem album, aut vice versa transiit. Quo majorem auferre posset portionem, eo cupidius insistebat, Sed prae omnibus crustulas illas fragiles. Harum unam aliquando humero meo insidens voravit, quod reliquum habuit capillitio meo negligenter intrusit, non manibus, uti alias facere solebat , defodit. Mel ab initio cupide linxit : mox tamen destitit. Massam crudam pla- centae Sabaudae dictae, quam ingrediuntur ova, saccharum, citri cortex, cerevisiae fermentum , Mis avidissime voravit , mun tenens. Ubi nux Buclanue dieu esset, et apertu difficilior, strepitu aliquo den- tium quem etiam subiratus et obganniens edere ooiBpad impatientiam suam testabatur. Licet pruna damascena cocta valde amaret et cupide auferret , tamen nun- quam magis illud manifestavit, quam d. 8. m. Pluvialis 7. (d. 27 Januarii 1799.) ubi et prima vice tale prunum uti alias in nucibus facere solet , abscondidit, et succum ex orbe porcellaneo linxit , et nucleum rodendo aperuit, non modo cujus pulpam comedisset, sed et aliquot alios. Nuces quum nullae juglandes ad manus essent , panem praetulit castaneis (siccis omnino , erat enim versus finem Floralis mensis.) Vidi etiam, quum non nisi aperti juglandium nuclei et panis praesto essent , hunc praeferri, Adeo MAMMALIA. 75 Adeo vorax, ut aliquando tres placentulas ex ptisana (tritici corculo , pruawu) et lacte paratas voraret; quas eum vidi et manibus tenere et. magna cum voluptate de orbe lingere. Rubi idaei fructus demum vorare, etiam cerasa et panem impense amare didicit. In. prandio saepe librae pondere abstulit, aut magno pani adsidens excavavit , plurimum corticem rodens negligensque, Voracitatis etiam illud exemplum fuerit. Solebat in magna cavea inclusus de prandio nostro olera accipere, quae solidiuseula valde amabat et affatim vorabat, solani esculenti ut et dauci, pastinacae radices, brassicam , cau- lorapam, brassicam caulifloram , phaseolorum legumina, sed non inclusa semina, quae nunquam ne tentavit quidem ; imo et olera molliora , uti spi- nachiam. Ita pastus secundam ad mensam nostram inferebatur. Atque tum septem pruna mirabella, quae semper tota decoriicavit, antequam gustaret , nucem juglandem, butyri portionem gustavit, denique dimidium parvum lacteatum panem abstulit et cupide intus rodendo excavavit. Vidi eum tantum phaseolorum vorasse, ut mensae secundae adhibitus nucem oblatam non voraret, sed absconderet. Prunum tamen mirabellum adhuc voravit, plura voraturus forte si data fuissent. Edit quoque brassicam conditam et lingit alicam in pulmentum redactam. Pyra primo ne tentasse quidem illum visa sunt. Postea tamen pyra Colma- riensia utique abstulit et decorticata voravit, Priora quae non tetigerat im- matura erant. Avellanarum recentium etiam cuticulam aufert. Quum tria pruna mirabella vorasset, duas nuces oblatas abscondidit , et pruna rursus sed palato serviens fructus hos horaeos voravit. Pruna damas- cena non plura quam duo vorasse vidi , ut etiam portionem secundi relin- queret. Postero die quum bene pransus admitteretur ad mensam meam, plures voravit nuces avellanas , et prunum damascenum in medio positum reliquit : postea prunum illud cum mirabello propositum reliquit, hoc autem voiavit. Damascenum rursus inter avellanas positum adeo sprevit, ut etiam de orbe dejiceret, et avellanam auferret. Duabus avellanis propositis alterum rodere adgreditur, mox relinquit et alteram praefert. Dum istam prius spretam auferre me velle simulo, in illam cum grunnitu levi invehitur, et utramque manibus prehendens primam praelatam rodere continuat. Incidens tum in acervulum nucleorum pruni reginae Claudiae unum morsu tentat, sed quasi odorans amaram amygdalam subtus latere, statim rejicit. K / 74 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Melonis fructum prorsus non tangit. In orbe eodem posui duas tabulas radicum solani esculenti coctarum, prunum domesticum et nucem juglandem. Radicem solani primum abstulit totamque voravit. Postea objeci juglandem putamine suo viridi adhuc ob- ductam. Hanc abstulit. Nuces semper circumvolvit et ad suturam primum arrodit. Abstulit quoque euticulam nuclei, sed putamen ligneum non inte- grum abstulit. "Tum furatus est prunum damascenum , quod dimidium tantum deglubit , dimidiumque voravit. Saturem adeo fuisse oportet. Sed immediate post taleolam radicis solani adhuc voravit — adeo has amat — rursusque juglandem. Hoc tempore parum inhiavit pani. Castaneas tostas praefert crudis , et avidissime vorat, Omnia olerum genera amabat , et ex orbe lingebat. Ipsas lenticulas , quas non singulatim palmis cepit, ipsamque cochleariam armoraciam cum mica panis coctam , licet sternutamentum grave illi excitaret. Vinacea decorti- cavit acinosque dejecit, ita ut parum ex illis relinqueretur. Brassicam capitatam rubram voravit et rapas, sed non ubi cum pedibus vervecinis coctae essent, Brassicae crispae gratia panem similagineum lactatum , quem valde amavit, reliquit. Aut potius brassicam panis amore non reliquit. Voracitatem in causa esse credo, quod quandoque vomuerit. Materia rejecta fuit chymus albus ex comestis nucibus. Ficum siccam absque ulla arrosione dimidiam voravit: postea dimidiam uvam passam : sed iis relictis rediit ad panem. Artocreata parva olfecit , neque tetigit, Sed partem panosam ejus sepa- ratim exhibitam avide voravit. Quum aliquando satur (nam omnes nuces tum abscondebat,) undique discurreret , et cupidus cupedias conquireret more suo , incidit in nuces ex pruno damasceno residuas. Primam rodendo aperuit, et nucleum voravit; secundam aperuit, nucleum rejecit: ceteras arrodere coepit , sed mox seposuit. Quum inter jentandum in cavea sua, ab extero homine nucem accepisset, non hanc ut alias facere solebat, sed panem coffea lacteata imbutum , quod ipsi jentaculum erat, in foeno abscondidit. amen ejusmodi panem nucibus praeferre solebat. Au quod metuerat ne quod exterus sibi praebuisset, rursus eriperetur ? Panem primarium lacteatum , fructus horaeos coctos ex quo nosse di- MAMMALI A. 75 dicit, nuces fere detrectavit et abscondidit, neque voravit, nisi ubi illorum nihil reperisset. Nucem jam tenens rodensque ubi panem lactarium quem tam valde ama- bat, obtuli, hunc quoque pedibus retinuit , donec illam absolvisset. Aliquando (d. mense Pluv.a. 8.) mensae admissus etiam maxime alias expe- titos cibos fastidivit, panem lacteatum , crustulam, pomum. Sed paulo post gluten bibliopegorum condensatum , superficie mucore obsita nactus hoc vesci coepit. Unde abactus argillae albae portionem ex museo meo obviam mordicus prehendit et aufugit. An quod satur esset, an pica morbo laborans ? Successu temporis, mense Pratensi Ao. 8. degenerare sensim visus est, et a natura assignatos cibos respuere. Fastidivit nuces juglandes, pyra da- mascena e contrario , vino aromatibusque condita cupide appetiit: imo partem anteriorem clupeae alosae coctam et aqua maceratam , quoniam in sceleton redactam conservare parabam, ex aqua bis extraxit, et arrodere coepit. Sitim aegre tolerat. Quum aqua in cavea illi praeberi non posset, quia vas- culum agilitate semper evertebat, et cubile humiditate inquinabat, primum quod faciebat, quum quotidie eximeretur, erat illud , ut in aquam involaret, et longo haustu sitim sedaret , quandoque etiam iterato. Aquam in qua plantae positae fuerant, semper praeferre visus est. Dibit saepe et multum. Vinum purum recusat. Hic masculini sexus , odio habere dictus homines ejusdem sexus, ut in manus eorum involet, et unguibus dentibusque vindictam exerceat; quum feminae quovis modo tangere et illi colludere possint. Ita prior posessor retulit. Et omnino , quum vasis aquarii intromittendi caussa portam caveae aperirem, nisi cibum antea offerendo attentionem ejus alio abducerem, ma- num meam appetere visus hostiliter. Mira res foret, quam hucusque non nisi in simiis compertam habemus. Sed ecce jam quae de ejus inimicitia erga masculinum sexum, a priore ejus domino relata sunt, prorsus falsa reperio. Adeo non temere fides ha- benda est aliorum relationibus. Haec jam forte aliquando in publicum emis- surus eram, quum casus alia plane me docet. Forte acciderat, ut do- mesticorum aliquis portam caveae apertam relinquerat. In vestibulum ego prodiens meum sciurum liberum exspatiari video , et parum abfuerat, quin felis itrucidaret. Sed facillimo negotio caprum et sponte in humeros insilientem in conclave defero. Ibi blandis suis moribus omnes delectat. Si olim in manum R2 76 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. meam involavit , non hostili animo id fecit. Nam palpari mulcerique amavit , et in crumenam meam saepe se introduxit blandissimum animalculum , nun- quam ullum moliens morsum. Mansuefactum jam accepi. Mox nomen suum agnovit, et vocatus adeurrit. Saepe quoque non vocatus accurrit et mendicans in pedes posteriores eri- gitur. Ignotos multos utriusque sexus , etiam unam ancillarum insiliens amice ut videbatur, et num quid edulii apud illam reperiret, quaerens, momordit, non tamen ut credo hostili animo , sed quasi tentans an manducari posset, momordit brachium. Domesticis adeo familiaris, ut licet avide vorans, vellicari se patiatur , nonnisi grunnitum proferens. Quando ex cavea desumere et in conclave portare , aut etiam ex illo rursus in cavea sub remoto loco posita reponere volui, brachium obtuli cui insedit, et lubenter se passus est, et tranquille plerumque, huc illuc portari. Perraro quoque cunctationem aut renitentem conatum ullum in illo observavi, quin potius sponte caveam rursus insiliit. Quandoque, neque irritatus , dentibus frendet, et magis ut mihi videtur dentes inferiores mobiles ad se invicem, quam ad superiores allidendo. Ignotos quosdam , praecipue si non fidentissime tangere vellent , momordit : me meosque si etiam eripere nuces vellemus , aut alicubi haerentem avellere, nunquam. Adeo mansuetus postea ut nunquam momorderit. Neque quidquam ex supellectile lignea aliave arrosit , ut facere solebant omnes, quos olim nutri- veram; licet in cavea semel, quod famelicus esset, transversum baculum pollicem crassum totum perroserit. Mirum, apud me nihil arrosisse , quum ideo primus possessor mihi dederit, quia cuncta arrosierat. Àn id inde, quod aliquot mensibus ante in cavea aluerim, Fundum tamen et solum caveae apud me arrodit misere, et fila ejus ferrea tenuiora ligantia rodendo absumsit. Palpari et scabi etiam rudiuscule mire amat. Factus tandem adeo mansuetus , ut in veste mea, dum sederem nidifi- caret: ut vellicari, caput pedesque leviter comprimi , in dorsum rejici pate- retur, et ipse innocuis morsibus responderet. Chartam aut linteum nactus palmis prehendebat, convolvebat et miris saltibus ludebat. Saepe blandum grunnitum edit, fere felis more. ; Palpari adeo amavit , ut inter mulcendum oculos clauderet. In veste tandem MAMMALIA, 7^ : mea dormivit, et ita pedibus scabendo mulctavit, ut altera vice subucula tota esset conscissa. Quandoque petulantissimus et colludens mecum palmis et quasi per jocum dimicans. Quandoque tamen etiam immorigerus , morosus, unguibus non casu sed consulto projectis palmis, me mulctans. Postquam jam plus quam anni spatio alueram , jam tandem didicit inter duas fenestras adscendere, et per superiorem apeitam in aream spectare, quod antea facere non solebat. Adeo hoc tempore etiam morigerus factus, ut nuces sibi eripi pateretur, quin morderet , obganniens tamen allisis ad se duobus incisoribus inferioribus et grunniens. Versus finem Fructiferi mensis prima vice immorigerus visus , nec facile prehendi se passus , ut alias, nee lubenter caveae includi se patiens. An quod hoc oestri venerei tempus est? Toto horae quadrante avellanam ore circum- tulit, ubinam absconderet incertus. In simu foveri quidem amat , sed subito exifiens, unguibus caedit: Adeo quandoque protervus, ut uxori meae insidens et blande se habens, subito in brachium denudatum insilierit, et lasciviendo unguibus inhaeserit, plurimisque in locis momorderit, ut totum brachium saucium esset. Filia e contrario , sicubi e loco avelleret, quo intrare eum noluit , etíam inflictis pla- gis manus palma incussis tergori, facere id posset impune. In filiae saceum saepe se introduxit et capite exserto lepido modo cir- cumspexit. Manibus quocunque modo prehendi, premi, verberari, ore con- tenta eripi , collare circumligari ab illa se patiebatur. Levem grunnitum modo quandoque edebat, aut et vapulans arrecto capite ac quasi meditabundus sedebat , quam ob causam ita plecteretur. In mensa sedens cauda extensa mensaeque incumbente , palpari eam manu, et mensae apprimi passus est, avide scilicet pastui intentus , sed quotiescun- que manus amovebatur , erectam caudam quatiit , quasi ab aliqua adhaerente re liberaturus. Aliquando a canicula exagitatus recta in faciem meam involavit , et un- guibus sauciavit. De mensa successive nuces multas abstulit, semper primum erecto situ sedendo quasi rosurus ori admovit, tum tres eodem loco, ceteras diversis abscondidit, alias in scobe lignea, palmis scobem verrens et desuper accumu- lans. Ceteras inter lintea, culcitras, chartas, aliaque, sed eodem modo pal- 78 ODSERVATIONES ZOOLOGICAE. marum motum exercens, quasi terram vel muscos superingesturus. Postea quoque iisdem locis provide nec impetu facto quaesivit. . Ut nucem absconderet, humero meo insedit , eamque sub collari meo reposuit, etiam in ipsa crumena , ubi alias quaerere solebat , aut etiam in cal- ceo sub pedis planta, eodem modo quo alter ille antiquior mansuetissimus , de quo infra. Panem nunquam abscondere vidi uti fecit cum nucibus , quarum duas tresve primum abscondidit , tum unam voravit. De pane quantum voluit, voravit, reliquum neglexit, neque abscondidit. Quum aliquoties uxor mea nucem labiis prehensam praebuisset, postea saepe insiliens os ejus investigavit. Aut de ejus femore desiliendo appropin- quavit armario in quibus nuces condebantur , et in pedes posteriores erectus , et uxorem aspiciendo ,tum introitum in armarium tentando indicavit quid cuperet. Famelicus frustum pauis crustulenti dimidia proprii corporis mole prehen- dit, et ore tenens agillimo saltu se surripuit, eripi sibi illum non nisi aegre et non nisi multo cum grununitu patiens. Ubi nucem antea absconderat , dum rursus quaerens non invenisset, in posteriores pedes erectus quasi meditabundus visus est, et reminisci velle an révera ibi, aut quonam alio loco deposuisset. Armarium in quo amygdalae, castaneae, alia recondita erant , mature distinguere didicit , eoque aperto illuc properavit. Ubi successive plures praebebantur nuces, et antea lusibus et palpando nobis conciliatus erat, cuilibet nostrum, mihi, uxori, filiae, nucem con- credidit , sive collari, sive in calceo laxo recondendo. Data aliquando nuce, ore illam tenens expansus, ventre humi applicato jacuit, celeriter respirans, et quasi meditabundus ubi abscondere vellet. Tum abscondere tentavit in parvo fasciculo convolutorum linteorum , quod cum non succederet , fasciculo super glaberrimo tabulato semper gliscente , iterato tentavit: sed qualibet vice antea primum in pedes arrectus ori admovit , quasi arrosurus. [n ejus conspectu dein ex loco in quo condiderat abstuli, denuo- que praebui. Tum vero prudentior factus voravit. Licet in scobe lignea frequenter exhibitas dapes absconderat, nunquam tamen concredidit urnulae apertae , in qua aromaticae herbae concisae servatae erant, (pot-pourri.)) Ubicunque aliquid absconderet, naso primum propulit quantum poterat , pedibus fodiendo , et tum converrendo et premendo , sive aliquid. adesset quod congeri posset, sive non. Plerumque solebat alternare, MAMMALIA, 79 et unam nucem defodere , tum alteram vorare. Sed illud singulare visum, quod nucem pridie absconditam quaereret et repertam voraret, quum momento ante novam abscondidisset. In olla humo plena lubenter nuces defodere solebet. Instinctus circumrodendi cibos adeo illi insitus , ut etiam panem crustu- lentum duriorem (spiras) circumrodat , et interiora demum voret. Annon adeo odore, annon sapore allici debuit, qui etiam in crusta fortior est ? In amygdalarum acervum incidens quatuor simul abstulit , omnesque si- mul, dum voraret, palmis tenuit. Providus futurae fami prius prospicit , quam praesenti, et mane in conclave admissus duas nuces successive sibi datas ab- scondidit ; tertiam demum voravit. Videtur mihi latentes nuces odore detegere. Absconditas sub culcitra videtur olfecisse, et continuo ibi quaesivit. Nuces antequam abscondat rodendo parum tentat , sed in cortice subsistit, neque aperit. Audito strepitu nucum in sacco commotorum, celeriter accurrit. Ubi nucem arrodit, semper palmis ante hinc inde volvit gyratque , quasi aptissimum rodendo locum quaesiturus; et semper quidem a vertice mihi videtur incipere, quo et ipso loco nos nucem aperturi cultri apicem infigimus. Singulare illud visum , quod ubi primum ex cavea emissus, accepta nuce quam arrosit, eaque cassa reperta , alteram sibi praebitam non pariter arro- deret , sed absconderet. Arrosam nucem vix uuquam abscondidit , sed semper integram voravit. Neque et abscondidit panem uti jam dictum , pomumve, aut saccharum. Dum abscondit, innato instinctu palmas ab exterioribus movet versus interiora quasi terram ingesturus, et vacuum aérem ferit. Ubi defossam nucem quaerens non reperit, aut etiam adscendendo pro- tervo modo in vestes molestus deturbatur ruditer, ut in terram decidat, quasi meditabundus videtur, quid de illa nuce factum sit, aut an serio tam parum miti modo secum agatur. Supra scripsi nunquam in olla floribus odoratis lavendulae aliarum (poz- pourri) nuces abscondidisse. Sed postea utique tres in illa reperio. Etiam unam decorticatam , quod pariter supra negavi; sed omnino raro hoc facit. Panem album quum jam eo satiatus esset , negligenter manibus palpavit in pavimento , quasi defossurus, sed peculiarem angulum tutum non quaesivit ut facere solebat cum nucibus : et sic apertum reliquit. Nactus panem dulciarium cum amygdalis cupide voravit, et quum simu- 8o OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. larem eripere velle, manuum motu transverso singulariter trepidante haud sibi velle eripi significavit. Sic et de panibus mollioribus aliquid aufuratus prope illos et fere super illos consedit, manibus quasi occüpans et gestu pedum significans se ista omnia sibi habere velle. Nucem oblatam abscondidit. Non tamen satur erat; nam paulo post panem multum comedit. Mox nucem eandem suo loco quaesivit. Quum ante ablata paulo post illi exhiberetur , leniter arrosam denuo abscondidit. Video nunc eum etiam dimidiatas juglandes et nucleos abscondere ; rarius tamen. Vidi quoque nucem pridie absconditam illum altero die quaesivisse et alio rursus loco abscondisse. A vorando amatas cupedias non dimoveri se patitur, licet mulceatur et oscula ipsi figantur. 'Tum oculos claudit, et manducare pergit. Sensim dedicit familiaribus nuces concredere, fortasse quod edoctus non satis tuto apud illos recondi. Sed ignoto cuilibet, ut primum intraret, ubi casu id fieret quando nucem nactus erat, vel in collari, vel in calceo abscon- didit. Vidi etiam calceum non circum pedem fluctuantem circumire , ac ten- tare et aegre quasi ferre, quod in illo recondendi nucem locus non daretur. Post annuum spatium neque in crepidas amplius neque in collare meum quidquam abscondidit, | Successu temporis frustula quoque nucum juglandium abscendere incepit, quod ab initio non fecit. Etiam ubi abunde darentur neglexit. Plerumque vorans sedet duplicato quasi vel ad angulum rectum curvato corpore, situ quem si pictor exprimeret, rei ignarus haud naturae consenta- neum judicaret. Semel vero ita vorantem vidi, ut dorsum rectissimam lineam describeret, quod adhuc magis ab natura alienum quis judicaverit, quo situ quandoque solebat attentus per fenestram prospicere. Dum cibum manibus tenet , extimae phalanges cum unguibus laxe pen- dent, ut illarum in tenendo nullae sint partes. : Pomum licet jam decorticatum si praebeas, denuo decorticat. Corticem ejus non oeconomico valde modo , sed erasum aufert. Dum illud rodit, dentibus inferioribus excavat, et lingua simul gustare videtur. Ad capsulam seminum usque non penetrat. Diversus in hoc a glire. Nucem arrodens oblique rodit, incisura facta prehendit utraque maxilla et portionem corticis abrumpit. Nucem cassam nactus, minima rima rodendo facta statim detegit inutilem eam esse et relinquit. Mensae MAMMATLI A. 81 Mensae illatus prehendit nucem quam ore gerens properabat ad vasculum aqua plenum , et dum nux illi innatabat, avide bibit ; sedata siti, nucem rur- sus prehendit. Dedidicerat fere cibum abscondere, saltem hominibus concredere. Sed ecce subito rursus d. 25 et 20 Brumarii Ao. 8. (medio Novembris 1800.) primam nucem in crinibus meis defodit, et alteram demum voravit. Poma quidem integra decorticat , sed juglandes modo dimidias, et priore dimidia parte vorata, alieram excavat, aut tandem etiam istam corticis partem deglubit. Aliquando in caseo molliori, uti alias in olla terra repleta , nucem de- fodere allaboravit, a quo quum impediretur, mox pedes adhuc caseo conspur- catos in collati meo abscondere tentavit , aegre tantum abactus. Alio die omni data opera in vase gutturnio supposito aliquantum aqua pleno cum quisquiliis ex charta ramentis abscondere voluit. Ne absconderet , qua re saepe incommodus erat , solebam dimidiatas nuces objicere, quas nunquam abscondidit ; at ille plerumque integras primum appetiit abstulitque ut absconderet. Proposita specimina vulgaria ad vivorum speciem farta, nullo modo curavit , ut ne adspiceret quidem. Propriam imaginem in speculo nunquam curavit. Abietis ramos quos mei olim adeo amaverant de vulgari specie sciuri, non tetigit. Dum in cibo capiendo occupatus esset , opposui illi , mensae adsidens in qua etiam sciurus sedebat , caniculam meam, quam manibus continui. Haec sciuri faciem olfecit, imo lingere coepit ; at ille sui securus vorare conti- nuavit, oculis tantum nictitans, aut et subgrunnire incipiens: caniculae successive prorsus adsuevit. Cum duabus meis caniculis nonnunquam lubenter lusisset, si istae voluis- sent, neque obmurmurassent. Lepidum tamen erat videre, qua ratione quandoque canicula miris saltibus cupiebat sciurum attingere et colludere. Mensae imposita, quum sciurus haud metuens appropinquaret , vix illum curavit. Unico tantum gestu pedibus ante- rioribus canino modo sublatis, palpare sciurum voluit , at ille fuga se surripuit. Vivum cricetum illi obtuli, sed magno terrore perculsus aufugit. Cum cavia cobaja intromissa in caveam colludere voluit. Sed illa dentibus frendendo recipere noluit. . L 82 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. —- Quum aliquando in conclavi valde mansuefactus libere discurreret , accidit ut ad fenestram tranquillus erecto situ sederet , et elevato uno pede anteriore attentionem. exprimens, in publicum prospiceret, ultra horae minutum. At- que id iterato. Palmam alteram vel. utramque pectori applicat, dum attentus in rem aliquam est. Aulaea nunquam adscendit, uti fecerat alter iste, qui in summo culmine et prope contignationem sedere amabat. Videndum au fames fuerit, quae hora vespertina nona prioribus Brumarii diebus adhuc vigilem fecit. Nam panem eo tempore praebitum avide edit. Ista dormituritio, quae in altero isto mansuetissimo olim, nunquam mihi observata in hoc. Octava hora matutina plerumque somno adhuc erat sepultus. Tum oculos fricans, oscitans, pandiculans nido exiit. Quum prior ille olim nutritus, ubi pastus esset , in loco aliquo dormiret somnoque sepultus jaceret, hic semper vivacissimus nunquam se quieti tra- didit. Postea tamen in sinu meo quievit. Pedes madefacere, ut cibum ex vase aqua pleno extrahat, non reformidat. Mingit, inter currendum, parce. Rarius supellectilem comminxit, sed in angulum conclavis secessit, oculis nietitando voluptatem quasi exprimens. Vidi tamen etiam super tabula ad fenestram mingere et cacare unum stercusculum , tranquille sedendo. Caput pede posteriore eum scalpere , semel omnino vidi , aut aliquoties , sed raro. Non comit se manus saliva humectando et aures faciemque abstergendo ut alii glires facere solent. Caudam raro manibus stringit , ipsas palmas quan- doque lavat. Eatenus quoque immundus , quod in cavea spatiosa , educationi fringilla- rum canariarum dicata, quum in uno angulo. nidum ex cannabe et muscis haberet, in opposito vasculum aqua plenum semper nidi ciborumque partibus plenum , et regionem circumcirca madidam habuit, quamvis vas nunquam subverterit , neque in illud insiluisse, et pedes caudamque madefecisse viderim. In arena , qua cavea ejus conspergebatur , cupidissime se volutavit. Saltum molitus est quinque pedum , nec prorsus attigit. Quandoque toto abdomine humi extenso , capiteque porrecto , terraeque applicato jacet , quod alter ille prior eodem modo facere solebat. MAMMALIA. 95 In conclavi licet stupae in aliquo angulo depositae essent , nunquam se abscondidit, uti fecit saepe in cavea sua, sed semper agili modo discurrit. Suecessu temporis pedibus aperire portam armarii non sera clausi didicit. Mei in sacco vestimenti , dum scriberem , cubile sibi paravit. Ventri impo- situs tabulae , porrecto corpore, caudae basi erecta , posteriore parte pen- dula, prospicere versus inferiora solebat. Aliquando opportunitatem nactus, pedes anteriores inter cibandum spisso libro imposuit, quasi commodiori situ fatigationem evitaturus. Super meo corpore discurrere etiam in sinu meo cubare amabat. Panem intinctum aut butyrum aut simile quid quod os inquinat ubi vo- ravit, saepius vidi eum os ad pedem mensae aut simile corpus aliquod abster- sisse. Aut etiam quum bibisset. 'Tenuiorem molliorem chartam nactus cupidissime pedibus convolvit in unum glomerem et vestis meae sacco ingessit : quod in alia charta bibula, quam quotidie ante oculos habuit, non fecit. Quandoque sedens caudae basin arrigebat, extremam partem delflectebat, ut duplicata esset aut infracta cauda. Lepidum erat videre, ut quandoque verticali situ, pedibusque anterioribus attractis sedebat. Verberibus blande castigatus subgrunniebat, et quidnam caussae esse quasi secum cogiians , a petulantia aliquantum , morem quasi gerens, remisit. Dum palparetur, totum caput etiam mulceri, rostrumque manu includi leniterque quati gestiebat. Cauda detentus et suspensus pedibus extensis pal- pitat, sed neque querulam vocem emittit, more canis, neque projicere in altum corpus novit et tenentis manum prehendere more felis. Vidi aliquando summa petulantia circumsilire et dimidium corticem nucis juglandis in quo vix adhuc aliquid nuclei erat, ore circumferre. Saepe sedens cauda dedit ictus vibratorios, et tum strepitus aut susurri audiebantur singu- lares, quos a caudae rapido motu venire credidi. Sed mox observavi ore hos produci, quos etiam continuavit, quum nucem rejecisset. Alias hunc sonum vix audivi. Vertebram balaenae in angulo videns humi jacentem , ab illa sibi timere lepido modo ostendit, et latus obvertendo caute appropinquavit. Ignotam rem videns caute et ventrem solo applicaus, et.latus obvertens inclinatoque in latus capite appropinquavit, lepide admodum, donec quid esset, didicisset. Aliquando sub ima parte aulaei aliquid abscondere voluit, quae non L 2 04 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. ad usque terram pertigit. Visus est quasi sub aulaeo condere velle, licet merum aerem feriret. Tandem in terra posuit et pedibus extremum aulaeum tractavit quasi esset terra sub qua nucem posset ponere. Per jocum et petulantiam aliquando salis manipulum implevit et gustare coepit. Vas farina vel potius alica plenum nactus mire fodiendo et ejiciendo agilis quid ibi reconditum esset quaesivit. Lepidum erat videre ut in orbe nu- cibus pleno sed linteo obvoluto circumsiliit et pedibus ac ore linteum avellere studuit. Aliquando accidit ut dimidium panis crustulenti tortilis (Fasten-Bretzel) abriperet et inter pugnam cum co qui eripere allaborabat, corpore se circum- poneret annuli in modum. ltaque miris saltibus et gestibus extricare se inde sategit, quod multum gaudii spectantibus peperit. T Post anni spatium didicit sibi metuere a virga et se abscondere ubi quid peceasset. Desiliens de loco altiore, pedibus medio in loco licet verticali impingit, ut illisus infringatur. Saepe petulantissima procacitate incommodus erat, ut in quaecunque insi- liret , et exsiliendo res quibus insistebat post se jaceret. Aliquando uxor mea per jocum ut quandoque solebat manibus volutavit ventremque deosculata est. Paulo post in propinquo sedens involavit in manum, et quasi antiquam inju- iiam ulturus manum momordit in dorso ut misere intumesceret. Tum per mensam discurrens omnia perminxit, quod alias non fecit, ut adeo tanto magis irae affectu commotum fuisse credam. Frustum sacchari furatus, et plagis molliter mulctatus quasi delicti con- scius se abscondidit; postea rursus abstulit, et vas aqua plenum reperiens sitim sedavit, saccharumque ore dimisit, quod exemtum et semiliquefactum quum reperisset, denuo cepit ligurire, et manus jam inquinatas sedule linxit lavitque, quod alias facere non solebat, ut saepe ne quidem manus succo ce- rasorum nigrorum inquinatas lingeret, sed semper mappa discurrens omnia inquinaret, quum tamen os consueto more fricando abstergeret. "Tempore cerasorum nuces , panem albissimum et lacteatum sprevit. Nullum tamen ce- rasum abscondit. Versus medium Germinalis mensis glans penis quasi sanguinolenta mihi visa, An quod lubrico attritu, ut in aliis animalibus visum, sauciasset ? An tentiginis et verni pruritus effectus? D. 27. Floralis 7. (18. Maji 1799.) quum valde petulans fuisset, saepe os ' MAMMALIA. 85 amplissimo rictu aperuit, quasi nescio qua re immissa liberare se vellet. Di- xerunt etiam mei aliquid sanguinis se credere emissum esse, quod ego non observavi. Aliquanto post caveae suae redditus quum esset , nunciatur insolitos sonos edere animalculum. Accedo et video, miserum erectum raucos sonos emittere, qui dolorem exprimerent. Postea in reticulo ex filis ferreis torto , quo caveae anterior pars clauditur , suspensus acutiores quoque emisit. Quum ita suspensus in cancellis haereret, et abdomen in conspectu esset, visum mihi est genitalia praeter morem tumere, ut adeo quaeri fere possit, annon illa doloris testificatio ab oestro venereo provenerit. Solebat saepe ex hydoda bibere in triclinio meo posita, in quam quaelibet inutilia liquida et aquae lotoriae defundebantur. Metuebam ne aliquid noxii bibisset. Sed non memi- neram, quidquam venenati eo die istuc defusum esse. Postridie bene habuit. * Genitale membrum erigi nunquam observavi, etiam si titillaretur. D. 21. Thermidorii A. 8. (9. Augusti 1800.) istum affectum de quo supra dictum , multo validiori paroxysmo , ut mei retulerunt , expertus et me absente mortuus est. Suflertor meus Hering sanguinem ex naribus stillasse dixit. (1) S GC LUI US, VUL G.A LIES: Scivnvs vulgaris semiadultus ex Valle Rupea mihi missus fine Augusti lon- gitudine decempollicari cum cauda, caudam habuit gracilem, vix disticham, haud multo magis quam mus quercinus ; auriculas non barbatas. In alio in prima juventute mansuefacto sequentia observavi. Julii initio cauda ad basin denudata pilis longioribus novis ornari incipie- bat. In auriculis nulli adhuc penicilli. Manum eorum lingebat qui maxime erant familiares sibi, in eorum sinum introducere se amabat et ibi quiescere, ac dormire securus sui , dorso impositus etiam et surrectis pedibus. Non affixus erat sed libere discurrebat. Urinam nunquam humi reddebat sed super politis- sima et mundissima quaeque , et saepissime ; minus foetida quam muris. Alvum excernebat etiam in medio cursu. Nihil amplius arrodebat postquam recentes ramuli illi dati fuerant. Prae- cipüe cupide arrosit corticem recentem abietis, tum calyces rosae et dianthi caryophylli, etiam folia et ramulos ribis albi. (1) Observationes has ab autore uti se obtulerunt chartis mandatas alio paulisper inodo disposuit editor, prouti vel ad. habitum corporis, vel ad victum moresque perti- nent. Ceterum pleraque paucis exceptis eo ordine servata quo observata. o6 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. (Albertus Fortis alebat qui nihil ipsi arrodebat , sed in alius hominis quem oderat conclave intrans, rodebat omnia. 7/7^yztenbachius retulit, qui et ipse aluit e nido exemtum et a fele cum propriis catulis educatum. Idem aliquoties vinum rubrum copiose bibit, ipsoque illo momento ebrius titubavit et ob- dormiit.) Lac lubenter sorbebat. Petulantissimus, cursu, saltibus, gesticulationibus miris juniorem etiam felem superabat, praecipue inter ligna transversa sedi- lium , et ubi bacillum sibi placentem nactus esset. Maxime etiam sibi place- bat in eo ut citissime quatuor pedes sedilis aut minoris mensae unum post alterum insiliret , situ horizontali fere corporis et in altum librato corpore, ita ut pedibus unius lateris corpus a sellae pede rcpelleret. Si insinu alicujus in altum surrectis pedibus sopitus jaceret , adeo somno erat oppressus , ut possent ejus digiti implicari et interponi alternatim orantis ad instar. Si forte expergefieret , vivacissime exsiliit, sed momento post aeque profundo somno jacuit. In aulaea perpendiculariter dependere amabat. Sub cervicali meo dormie- bat. Pastillos ex hepate confectos, et micam panis butyro tostam avide vora- vit, adipemque e digitis linxit, idque posteaquam horae intervallo decem ad minimum avellanas virides et calycem floris inaperti helianthi annui avidissime voraverat. Panem coffeae lacteatae intinctum valde appetiit. Fraga cum saccharo in pultem contrita avide linxit. Frusta etiam sacchari integra voravit. Adhuc quoque postquam nidum in arbore fecerat; tunc vero coffeae non amplius curavit. Nidum scilicet in robinia pseudacacia construxerat , et ad hoc pannos ex conclavi attingente per orbem vitreum fenestrae fractum abstulerat. Vocatus numquam advenire se adsuefecit. Tintinnabula quae tulit, aegre ferre visum non est. Reliquum cibi lepide abscondidit, in sacculos, cincinnos crinales, aliaque. Hortis non conducens; flores punicae granati , semina egly- cirrhizae echinatae aliaque vorans. D. 11. Augusti nihil barbae in auriculis creverat, alibi etiam pili haud hy- berni, quamquam cauda jam pulchra. $ciurus cinereus , auribus non penicillatis , corpore cinereo , subtus albo (Boddaert Sp. 7.) addo: pedibus minus fissis quam habet vulgaris. (pro quo adhuc terminus artis inveniendus.) MAMMALIA. 07 Multum disputat Schreberus an sciurus striatus americanus et sibiricus sit idem animal nec ne; ego ex collatis utriusque pellibus video esse diversas. Pellicanus Tilling 1788. mihi utriusque monstravit et vendidit , utriusque cum citillo maculato Zu£scAZenm vocari dixit, (a Suslick sine dubio) pro Gallis. autem Perewzske (dum verae Peregusnae illis Marzes d' ErLiopie dicuntur) utramque pellem Schrebero misi, qui de diversitate convenit. AUNMPLOPE:'GRANDICORNIS. Nobis Cornibus , (erectis?) apice recurvis, compressis , dorso rotundato , carinatis , rugosis ; linea dorsali cingulisque tribus albis , | mento barbato. Kolb. tab. 56. sed cornua corrigenda juxta op. p. 147. ed. germ. et 44. ed. gall. et ad cornu musei mei. Longitudo cornu pedum duorum cum dimidio, recta linea metiendo ; sed trium pedum cum dimidio , si exteriorem curvaturam filo metiaris. Pondus octo librarum Argentinensium et octo semunciarum. Circumferentia ad basin quindecim pollicum. Patria ignota. Treutelius, Physiophilus, beati filii Hermanni amicus , in portu Galliae l'Orient suum fecit et Musaeo nostro cessit. Quum Anno. 5. (1796.) in Musaeo videret Van Marum Harlemiensis, Tayleri Instituti praeses, negavit in Belgio cógnitum esse ; unde tanto magis raritas apparet. Omnium antilopes generis cognitarum specierum maxima cornua videntur, quum strepsicerotis cornu utrumque , longitudinis ejusdem , simul sumtum, cum nucleis osseis et parte cranii non nisi duodecim librarum pondere sit. Sinistro latere et interiore facie planius est et angulo sive carina subob- tusa a dorso separatur, per quod glabrius ceterum, praecipue superua parte, rugae oblique ascendunt, et per superficiem exteriorem frequentioribus mi- nusque profundis sulcis descendunt. Si omnio ad antilopis characterem pertinet, cornua habere non com- pressa, sed teretia, uti docet Pa//asius fasc. I. p. 4. tum cornu hoc animalis erit utique caprini generis. ANTILOPE TORTICORNIS. Nobis. Cornibus spiralibus , subcompressis , subrugosis , subcarinatis. Longitudo rectilinea pollicum Parisinorum viginti trium; filum curvaturam 88 OBSERVATIONES ZOOLOGICATE. sequens pollices wiginti sex et dimidium metitur. Pondus est librae unius, unciarum tredecim , pond. Argentin. Patria ignota. Diu suspensum cornu in officina seplasiana Altenburge- riana, postea Rehmiana, tum Boegneriana , in platea longa, cessit tandem inusaeo Hermanniano. Ad nullam speciem Buffonio aut Pallanti dictam referri potest. Ex de- scriptione referri posset ad Koba, sed figura cornu, quod apud Buffonium non carinatum et nodosum est , baud respondet. HIPPOPOTAMUS AMPHIBIUS. Hippopotami amphibii dentes. Drwrrs incisivi superiores interiores duo , remoti, deorsum et ali- quantum antrorsum directi. Buff. XII. p. 59. Parum sunt curvati , sulcati, longitudine quatuor pollicum novem linea- rum, convexum margiuem sequendo. Meo quatuor pollicum , quinque linearum. Cavitas conica quatuordecim linearum. Nonnisi novem lineas exserti. In interiore superficie sulcus longitudinalis, magnus , sat latus; in exteriore superficie alius paulo augustior. Sub interiore alius ejusdem pro- funditatis sed augustior; unde distinctior. Striae praeterea multae. Apex an- troresum , quo eminet, niger, oblique truncatus, convexus, laevigatus , externa parte abscissa , in foveolam ellipticam , transversam depressa. Sagitta chordae vix linea major. Margo cavitatis baseos scindens. Dentes incisivé , superiores , exteriores duo , deorsum, retrorsum et ali- quantum extrorsum directi: ab interioribus aliquantum (propria circiter diametro) distantes adeoque longe minus, quam interiores a se invicem distant. Buff. p. 6o. Magis sunt curvati interioribus. Longitudine quatuor pollicum. quatuor linearum, convexum marginem sequendo ; non nisi qua- tuordecim lineas exserti. Meo longitudo quatuor pollicum , septem linearum. Cavitas unius pollicis quatuor linearum. Meo non integrum pollicem longa. Reperio porro sic formatum : Suleus in convexo margine distincttssimus , duas lineas latus, fundo plano , sed parva carina in medio eminente, parie- tibns perpendieularibus, Alins sulcus in concava parte' minus profundus et in margines magis explanatus. Inter hos intermedii laterales sulci plures , octo ad novem numero , lati- tudine diversi. Apex MAMMALIA, 89 Apex subtriqueter, obtusus, introrsum subgibbus , faciecula utrinque complanata, altera quae interior videtur subconcava. Supra has facieculas superficies anterior quasi margine aliquo eminet , regione inter marginem interiorem et sulcum convexae superficiei glabrato ; sed regione inter mar- ginem eminentem exteriorem sulcumque striato. Sub facieculis annulus nigricans; quod partem dentis quousque eminet extra alveolum indicare videtur. Niger quoque sulcus convexitatis, quousque dens extra alveolum eminet. Sagitta chordae linearum septem. Margo posterior cavitatem baseos ambiens , argutus , scindens. Dentes canini superiores faciei internae laniariorum inferiorum atterun- tur; et breves manent. Buffon. XII. p. 6o. Versus inferiora curvati, et superiore ac inferiore superficie complanati. Sulcus longitudinalis, profundus, in facie inferiore. Longitudine pollicum sex cum dimidio , parte extra alveolum eminente tantum pollicis unius cum dimidio. Cavitate baseos pollicum duorum cum dimidio. £4/f. p. 62. Meus sic se habet: Longitudo tantum quatuor pollicum octo linearum. "Tamen est ex eodem cranio unde primores. Quare alia quam in Buflfoniano proportio, et minor quam in illo. Sulcus utique in facie inferiore, sed non profundus, verum tres lineas cum dimidia latus, et vix sexta parte lineae profundus. Striae in illo quinque vix visu detegendae. In altero vero dente oppositi lateris plus dimidio an- gustior sulcus , et a ceteris qui totum dentem dividunt vix diversus. Alius sulcus similis ejusdem latitudinis in facie quam interiorem esse existimo. Duo angustiores in exteriore superficie alio minore separati. Denique duo similes utrinque ad dorsum dentis. Striae praeterea copiosae. Aliter haec in laniario dextri lateris; ut nihil hic sit constantis. Forma compressiuscula , ut altitudo sit quatuordecim linearum cum dimidia , lati- tudo duodecim linearum. Apex oblique excavatus, introrsum detritus, parte superficiei convexae prominula attenuata, cingulo nigricante detritam hanc aream ambiente, et in superficiem anteriorem convexam descendente. Neque tamen crediderim eatenus tantum dentes extra alveolos eminere, sed si circulus hic niger antice ab ultimo apice dentis distat lineis novem , tantumdem supra circulum albidior dens est , atque eatenus videtur eminere. Obliquitas detritae concavae areae ad. apicem ejusmodi est, ut ab interiori superficie versus exteriorem descendat. M 9o OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. Figurae Greieii, Buffonii , Schreberi ita pingunt , ut obliqua truncatura aream planam formet, et superior convexa superficies minus descendat , quam inferior concava , quod in meis plane est contrarium. De mazxillaribus dentibus ita Buffonius XII. p. 65. Characterem illis esse peculiarem, et ad basin quasi esse flosculorum speciem, qui formantur vitreae substantiae ambitu et trifolio multum assimilari ; hanc figuram tanto magis esse expressam et magis regularem , quo magis basis (coronam credo intelligi) est attrita: trifolia per paria esse disposita, et basi opposita, ita ut duorum trifoliorum se basi contingentium apices positi sint ad latera baseos dentis. Duo vel tria paria trifoliorum esse, primis exceptis qui posterioribus longe sunt minores. Provocat ad Zcta ;4cademiae Scient, 1762. Mémoire sur des os et des dents remarquables par leur grandeur. Vid. quoque Buffon. Supplément, Tom. F. Horum quidem omnium ego nihil reperio. Quum ex superiori descriptione pateat, meos dentes superioris maxillae incisores laniariosque Buffonianis vix minores esse, hi maxillares e contrario parvi videntur esse, istorum respectu. Dentium horum mazillarium tres examinavi. Primus, qui minor est, ab apice coronae ad apicem radicis longioris habet pollicem unum, uas undecim, ab 'apice coronae ad apicem radicis brevioris pollicem Wim; lineas novem. «Dautudo unius pollicis , trium linea- rum. Crassities novem linearum. De duobus reliquis non facile judicatu est , quinam sit major. Unus lati- tudine superat, alter crassitie. Secundus, ab apice coronae ad apicem radicis longioris habet pollices duos, lineas quatuor; et ad apicem radicis brevioris pollicem unum cum lineis octo. Latitudo unius pollicis et quinque linearum. Crassities coronae ad radicem breviorem unius pollicis; et crassities coronae radici longiori respondens linearum sex. Tertius, ab apice coronae ad apicem radicis longioris duos pollices , quatuor lineas metitur, et ad apicem radicis brevioris unum pollicem , quinque lineas. Latitudo unius pollicis, quatuor linearum. Crassities coronae radici breviori respondentis unius pollicis ; et crassities coronae radici longiori respondentis novem linearum. Ex quibus apparet radices esse binas et inaequalis longitudinis. Addo in MAMMALIA. 9t primo fere glabras esse, sed in secundo et tertio valde exiguis tuberculis exasperatas. Extus sunt convexae , intus planae, pel potius leviter concavae, Jam coronae ambitus iz primo utrinque versus basin radicis descendens, angulum fere rectum glabratis obliquis facieculis intercipiens apice truncato flavicante, flavedine in altero latere inter glabratas facieculas descendente. Superficies coronae quae radici breviori respondet , tuberculis exasperata , nigra. In secundo , coronae ambitus pariter utrinque duplici faciecula in radicem descendens, angulo qui recto parum minor est intercepto ; apice late trun- cato, depresso , area lutea, ubi radici breviori respondet septem lineas lata , ubi longiori respondet sensim attenuata, margine tabulae vitreae un- dique eminente. In zertio , coronae ambitus in uno tantum latere duabus minus glabratis facieculis descendens, angulo ut in prioribus intercepto. Sed in opposito latere superficies tuberculis exasperata , nigricans, praeter tuberculorum apices. Apex truncatus, area summa radici longiori respondente oblonga, lutea, novem linearum longa, quinque lata. Area altera inferius sita, radici breviori respondente suborbiculari, diametri linearum quatuor. Margine tabulae vitreae in utraque hac area parum circum eminente, alba. Hippopotami crania differunt in figura Grewzz Mus. reg. Soc. tab. 1. fig. 5. in figura Jussieui in Mem. de l'cad. 1724. in figura Buffonii T. XII. tab. FI. et in figura ScAreberi tab. 508. V. INaturforscher X I. pag. 96. SES DAD YHBI 535.A. Dens incisivus superior interior..... Exterior polhearis , incurvus, oblique insertus, convexo margine ante- riora spectante, exteriore facie subcomplanata, interiore concava, sine cana- liculo lato; radice truncata, cava; apice duplici facie oblique truncata , an- teriore majore concava ; ad tertiam partem niger, quousque ex alveolo eminet. Dentes incisivi quatuor inferiores medii cylindrici, incurvi , margine convexo inferiora spectante, basi truncata margine scindente , cava. Apice truncato , facie retro apicem obliqua in margine superiore. Duo extimi apice acuto, faciecula subcomplanata retro apicem , in- M 2 92 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. curvi, margine convexo superiora spectante, retro attenuati, acuminati , solidi, ut potius canini dicendi videantur. (Dentes laniarii superiores ex prolongatione seu tuberculis osseis latis maxillae ante dentes molares exeuntes.) "pophysis spinosa longa, solida, non epiphysis, uti saepe in homine. Inter apophysin mastoideam et alas pterygoideas non nisi quartae partis pollicis intervallum. Sinus frontales ampli usque ad occiput se extendentes., In uno meorum craniorum laniarius dexter sinistrum versus cranium sin- gulari modo apice perforat illique insertus est. 95 UAI VAUALAUAL PAPAE PíAAVAAPVZAIAVALPUALAL AA APAVAVZAUAVAZ8UAPAPZALFÉVZALZAPALAíLPfUAJ 888 8/0 FINI V S E--S. VULTUR MINOR. Nobis. "raus, remigibus nigris , rectricibus fusco-marginatis. Longitudo ab apice rostri ad caudae extremitatem pedis unius et decem pollicum. Longitudo rostri ad angulum oris pollicum duorum cum lineis tribus. Apud Buffonium frustra quaesivi. Non est Vultur fuscus Gzelini $p. 8. licet magnitudine respondeat , quia totum caput meo nudum , et remigum apex non convenit, Neque et Vultur leucocephalus ejusd. Sp. 5. quia rectrices non nigrae, et statura isto longe minor. , Neque et Vultur minor Auffon. p. 164. (F'autour de INorvége. pl. eni. 429. non 449.) esse videtur. An Vultur stercorarius Peyrousii sive Alimoch Pyrenaeorum ? Minima totius vulturini generis species mihi videtur. Accepi ex Museo Bipontini Ducis, permutatione aliarum , opera Archiatri Rosé; duobus tribusve annis ante quam Museum Carolimontanum , splendi- dissimum et in avibus praecipue ditissimum, quum omnes Mauduytianae aves Parisinae, inter quas ducentae ^?l trecentae fere quae in museis Parisinis non reperiebantur, istuc coemtae essent, bello destructum fuisset, ut haec fere sola sit avis, cum falcone et strige bubone, quas pariter inde habui, quae de museo illo supersint. . Vultures omnes ante ventriculum ingluviem, veluti sacculum propenden- tem habent; quod in Gypaéto vidisse, Ztajus zn Synopsi vium , p. 9. asse- rit Atque huc spectare videtur illa Volkameri observatio , de qua vid. Fischerus in Nov. Act. Phys. Med. Fol. . Obs. 69. Hic sacculus forte fabulae de pelecano pullos proprio sanguine nutriente occasionem dedit. Vultur papa saepe satis distinctis caracteribus pro Pelecano effictus occurrit. Vidi aliquando 94 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. vulturem papam, cujus custos ignarus fabulae de pelecano, nec quidquam de isto memorans , mihi dixit, quandoque avem rostro sibi illum saccum aperire, et sanguini exitum parare. Vidi in eo tuberculum in pectore coeru- lescens, quod magister ejus duriusculum esse ajebat. Sed et Be//onius Ob- servat. Cap. 78. dicit: Vultures a se visos a comitibus suis vocatos esse peli- canos, ob similitudinem cum isto picto pelicano. & FALCO OSSIFRAGUS. Pzpzrs semiplumosi in meo. Rostrum tarsique flavissimi. Tarsi subtus inter plumas nudi usque ad geniculum , nares oblongae , obliquae, sursum antror- sumque directae, intus lamina profunde sita divisae. Regio inter basin rostri oculosque subnuda, setosa, albicans. Iris avellanea. 'Tarsi scuta septem, tum squamae, rursusque scuta in digitis, in interiore sex, in medio tredecim , in exteriore octo , in posteriore quinque. Inter haec scuta et subtus positas muri- catas papillas squamae. Amplitudo volatus pedum sex cum dimidio. Rectrices nigro plus minus marginatae, etiam maculis punctisque conspersae. Margo interior magis saepe quam exterior. FALCO CHRYSAETOS? Falco .... cera obscura , pedibus luteis , fusco sordidegue albo varia, rectricibus albis , ambitu undique nigro. Maximus et pulcherrimus quem viderim. Longitudo ab apice rostri ad caudae extremitatem ultra tres pedes. Cauda paulo longior alis complicatis. Cere obscura fere nigra uti rostrum , parum elevata. Ad basin rostri setae aliquot antrorsum porrectae , rostro incumben- tes. /ris obscura. Licet avis abhine paulo necata fuerit, nulla tamen iridis flavedo observari potuit, Caput fuscum, satis accedens ad caput falconis mei fulvi. Pennae corpus tegentes in universum rhachi et apice nigris , ambitu sordide albo aut rufescente. Alarum zectricurz inferiorum ambitus magis albicans, superiorum magis fuscus. Ftemiges nigrae , supra et infra. A dorso spectata avis nucham ostendit fusco - rufam, in media parte color in universum pallidior, postrema regio supra uropygium fusca. Draccae fuscae , basi rufa pennarum. ; A v^ ES 95 Pedes flavi , nudi. Ungues nigri, pollicares , interior et postremus longiores quam medius. Rectrices medio albidae, ambitu nigro, ita ut nigredo ab albedine non recta linea sed per interspersas nonnullas maculas distet. Apud Linnaeum et Brissonium non reperio , nisi sit Chrysaetos. Ao. 1776. fine Januarii farctae descriptio , Brotomagi (Brumat) necatae. Principissa Christina Saxoniae farciendam curavit. Sine dubio alicui dono dedit; nam post mortem ejus non adfuit. Dubium tamen ibi notatum reliqui an sit chrysaétos. FALCO HALIAETOS. A D. de Moser Buxovillae 1768. d. 10. Octobris. Expansi azplitudo quinque pedum et ultra; pondus quatuor librarum cum dimidia. Cera. obscura. Jris fulva. INares semilunatae. Maaillae superioris denti- culi nulli. Pedes coerulei, ungues maximi nigri. $guazuae pedum et lobuli digitorum muricati, asperrimi. Jraccae nullae. Corpus fuscum , pectore, ab- domine , ano , femoribus , axillisque subtus candidis , pauca flavedine adspersis. Pennae fuscae, limbo pallidiore ad basin et apicem albae. Jemges prima- riae novem , secundariae septemdecim, axillares octo. Itemex prima duobus pollicibus sequente brevior. 'lres priores margine interiore profunde incisae. Sex in circa priores subtus a medio ad apicem nigrae; reliquae cum tectrici- bus inferioribus maculis albis tessellatae. Axillares inferiores albae maculis quibusdam luteis. Rhachis remigum supra et inferne ad apicem fusca , ad basin alba. Ztectrices quatuordecim utroque latere fasciatae, fasciis fere sex. Rhachis incurvà. FALCO AESALON. Cera rostroque coerulescentibus , pedibus flavis , remigibus fuscis , omnibus supra infraque rufis maculis rotundatis , rectricibus fasciis sex fuscis. A.) Observatus 1777. d. 11. Januarii. Distantia apicum alarum unius pedis et decem pollicum. Zozgitudo su- spensae ab apice rostri ad extremitatem caudae decem pollicum. Superne griseus, lineis longitudinalibus fuscis. Linea supra oculos alba. Collum album. Maculae subtus longitudinales fuscae. Femora tarso longiora, 96 ODSERVATIONES ZOOLOGICAE. braccata , pennis macula lineari fusca. Iridis colorem in oculo toto nigro non distinguo. Palpebrae nudae , margo superior orbitae valde eminens. Maculae rotundatae griseae aut rufescentes in utroque latere remigum , quatuor , quinque aut sex, subtus pallidiores. Remigum apices albi. Teczrices supe- riores remigibus concolores , sed inferiores magis flavae , praecipue alarum anterior margo flavus. Hypochondria alis tecta maculata uti abdomen. Hu- meri maculati uti tota ala. Scapus omnium pennarum dorsi a tectricibus remigum et nucha ad tectrices caudae usque ater. Zteczrices fuscae, apice et fasciis sex rufescentibus , subtus pallidioribus. Pedes flavi, ungues nigri. Demex prima novem lineis brevior secunda. Prima et secunda margine inte- riore pollicis ab apice distantia valde emarginatae. B.) Alius Anno :. (d. 6. Apr. 1795.) observatus : Amplitudo volatus exacte pedum duorum. Longitudo ab apice rostri ad apicem caudae pollicum undecim. Cera flavo-virescens. Rostrum coerulescens seu plumbeum, apice nigro. Nares peninsulatae. Maxilla superior acute den- ticulata, inferior truncata. Margo palpebrae superioris seu potius margo orbitae superior prominens. ; '"l'arsi femoribus (tibiis) tertia fere parte breviores, infra scutati, supra squamati, citrini. Ungues nigri. Dorsum cyaneo-cinerascens , rhachi penna- rum nigra, margine anteriore rufescente, quod in rectricibus caudae sensim imminuitur. Remises, ut in praecedenti specimine, una cum tectricibus in utroque margine rufo-maculatae ; sed maculae potius sunt fasciae ferrugineae , postice albae; in prima remige decem, in secunda totidem , etc. Apex remigum non adeo albo marginatus ut in A. Apex albus secundariarum in complicata ala strigam. albam format ut in illo. Subtus in alis eaedem , sed pallidiores et fasciae fuscae et rufae. Tectrices inferiores eleganter guttatae, maculis albis utrinque ad quam- libet rhachin tribus in fundo dilute brunneo. Pezzae ad marginem hume- rorum in superficie inleriore linea longitudinali media. Gula et collum ad latera albida. Albida etiam frons, (parcius tamen in medio) tum margo supraorbitalis , regio sub oculis E ens. Nuchae vitta albida , quae in / adest, vix apparet ; sed linea nigra de angulo oris descendens , quae minus lata minusque profunde nigra quam in Subbuteone. Ventris pennae macula media fusca. Abdomen posterius et tectrices caudae ACEV. EITSI 97 caudae inferiores albidae , in posterioribus macula lineari rhacheos fusca , quae in braecis femorum versus apicem paulo latior. Rectricum fasciae pallide rufescentes novem , rufescente rectricem termi- nante nigredine fasciae praecedentis lineari forma , aut subulata potius in illam producta. Subtus haec omnia pallidiora. Alae complicatae apice suo fere pollicari spatio ab apice caudae distant. Pennae dorsales magis in apicem productae minusque rotundatae videntur quam in A. Sexus masculinus. Iridum oblitus sum. In alio nigrae erant. FALCO ALBUS. Nobis. ArraATvs 1790. fine Martii, Expansi azplitudo quatuor pedum. Longitudo ab apice rostri ad extre- mitatem caudae pedum duorum et novem pollicum. Cerz obscura. Ftostrum nigrum, mandibula inferiore apice oblique truncata. Denticulus maxillae superioris nullus, sed margo tantum aliquantum sinuose prominens. Corpus supra fuscum , plumis medio fuscis margine albo. Gu/a, col- lumque similiter. Üropygii plumae inferioris ordinis rufo albidae fusco trans- versim fasciatae. "Alae longitudine corporis. Hermes viginti quatuor. Prima brevissima. Quarta longissima. Quatuor priores margine interno incisae. Supra fuscae, inferne fasciis transversis obscurioribus margine interno albo, extremitate nigrescentes. Tec/rices alarum superiores: primi ordinis minores fuscae, margine albo rufoque variegatae ; secundi ordinis fuscae obscure fasciatae, apice albo. Tectrices alarum inferiores: primi ordinis pallidae rufae fusco- maculatae ; secundi ordinis itidem sed absque maculis; tertii ordinis, unius- que seriei albae medio fusco-maculatae. Penzae subalares quinque , rectae, albae. Caudae retrices duodecim, rufofuscae , fusco transversim fasciatae , fasciis novem vel decem , latere externo obscuriore , inferne cinereae , apice albido. Corpus subtus album. Pedes breves scutati. Urgues nigri. Zraccae al- bidae cum pallide-rufo , exterius parum fusco maculatae. lris fere nigra. Palpebra superior prominens , parvum quasi operculum formans. u * N 99 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Pertex complanatus magis, et co//uzm brevius videtur quam in aliis. Capitis pennae lanceolatae, laxiusculae, non squamatae aut suborbiculatae. Regio oculorum et basis rostri pennis setaceis obsessa. ftectrices ad basin margine exteriore et magis etiam interiore albae ; tum fuscescere incipiunt. Juxta rhacheos longitudinem autem albedo in margine interiore descendere pergit. In. duabus rectricibus extremis tres fasciae extimae per totam trans- versam rectricem extenduntur. In sequentibus etiam superiores longiores fiunt et ad marginem interiorem usque se extendere incipiunt. Tectrices alarum quatenus extus apparent, ita se habent uti supra dictum, sed si totae spectentur , albo cinereoque (et versus anticam partem fusco) fasciatae sunt. " Avis nequaquam varietas est. Ipse bis possideo, bis Pithienvillius. Etiam alibi vidi. An Buteo albus. Buffon. p. 207. FATGO. INTER U DPIIEU:S.Nobis Macropterus , brachypus , cera pedibusque squamatis flavis , capitis pennis arctis rotundatis , corpore fusco , rectricum fasciis quatuor latio- ribus , interpositis pallidioribus et angustioribus. Magnitudo media inter F. cyaneum et aeruginosum. Apud Linnaeum, Brissonium , Buffonium frustra quaero. Posset quis cum buteone eundem reputare , cui statura et colore subsimilis. Sed differt. 1.2 Pedibus brevioribus squamatis , quum buteonis sint scutati; validiores etiam paulo sunt , licet statura illi paulo minor sit; membrana inter extimum et medium digitum major. 2. ftostrum paulo est longius. Penzae capitis arctiores,' rotundatae, imbricatae, rostrique basin ambiunt et spatium inter róstrum et oculos dense replent, absque vibrissis , quorum loco vibrissae in buteone et capitis pennae laxiores. 8» lae paulo longiores. 4.9 Crissi pennae maculis cordatis fuscis in buteone, in interrupto ferru- gineo-fuscae. ' 5» Rectrices buteoni aequabiliter et subobscure aut fasciis pallidioribus fasciatae. Rostro et pedibus cum F. apivoro convenit , apivorus major est sed rostro A GV. ES 09 longiore (in utroque nullus denticulus); apivori cauda minus fasciata; subtus usque in crissum et femora maculatus; in interrupto autem, basis modo plumarum alba. Crediderim tamen ad apivorum posse referri. FALCO ARDRIAS. Nobis. Pedibus subplumosis , squamosis , alis cauda subbrevioribus , remi- gibus secundariis interioribus basi albis, fascia apicis sesquialtera fusca ; rectricibus fasciis quinque latioribus , interjectis inter singulas angustioribus duabus tribusve , capite albo , rostri margine aequali. Occisus medio Fructiferi mens. 7. (init. Sept. 1799.) ad Oberhausbergheim, pagum Argentinae vicinum, Matth. Sylvaticus nomen Ardrias pro aliqua rapace ave habet; in magna epithetorum s. nominum trivialium quibus opus est quantitate , perinde est unde sumuntur. Magnitudo buteonis. Caput exiguum , album, apicibus plumarum fuscis. Frons purius alba. Perzae verticis ovatae arcte imbricatae , sic et pennulae inter basin rostri et oculos, quae minutae et eleganter ob apicem nigrum tessellatae. Cera flava. ftoscruzz nigrum , margine maxime aequali, nequidem levissime sinuato. s Color in universum fuscus , passim a basi pennarum proveniente albedine immixta. Subtus albidior. Post pennarum mutationem sine dubio alio colore futurus. Atemex prima brevissima , duobus pollicibus sequente brevior, quae longissima omnium. Duae primores tribus pollicibus post apicem sinuatae, et ibi albae, cum fascia una aut duabus. Reliquae non sinuatae, albedine successive magis antice incipiente , sed minus pura , et fasciis frequentioribus. . Primariae subtus candidae, versus apicem cinereae et fasciatae. Secundariae subtus cinereae, fasciis nigricantibus sex. Apex albus. Secundariae supra fasciatae interjecta singulis fascia pallidissima. T'eczrices primi ordinis uni- colores, apice albae. Sequentis ordinis margine posteriore amplius albae. Ultimae minorum ordinum magis brunneae. Secundariae postremae praecipue latius se a. basi inde diffundente albedine hanc regionem etiam complicatis alis notabilem reddunt. Alae complicatae ad usque sesquipollicem ab apice caudae pertingunt. Cauda in universum fusca , fasciis obscurioribus sex aut quinque, inter- N 2 I00 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE, positis angustioribus duabus tribusve. fteczrices margine interiore et subtus albidiores; apice ad semipollicis distantiam albae. T'arsorur regio nuda semipollicari tantum longitudine , squamata, ipsis etiam digitis squamatis , praeter duo vel tria scuta in extremis digitis. Urgues de more nigri, sed basi pallidiores. Zraccae pallide brunneae. Tars citrini. Jris citrina. 1 Falconem. subbuteonem , saltem illum qui nobis ob duas in genis et mento nigras maculas Zarzfae/Alein dicitur, vario modo differre vidi. Ple- rumque fasciae in cauda duodecim, vidi tamen etiam ubi valde erant obscu- rae ; in alio duae mediae rectrices immaculatae pollice fere longiores erant. Color quoque flavus femorum profundior aut dilutior, maculaeque magis minusve copiosae. Albedo quoque colli plus minus ampla. EAMILCO/JJBU SJ mTO0O0J7:U527 F. Communis. y. Gmel. Macropterus , brachypus , pedibus squamatis , naribus peninsulatis, dorso uropygioque uniformiter undulatis , ventre braccisque maculatis, remigibus rectricibusque multifasciatis. Statura falconis cyanei, sed crassior et obesissimus, quamquam Januario 1794 gelidissima hyeme quae diu duraverat, occisus. Femina postea major, Novembri ejusdem anni in sylva Ekbolshemiana prope Argentinam capta, quam quoque possideo. Convenit cum faucon. hagard Buff. tab. 16. (falco communis. y. gibbo- sus Gmel. Syst. Nat. EZ. XIII p. 270.) sed quomodo ille Frischii tab. 75. huc referat, non perspicio. Videtur esse ille dendrofaleo major, quem a subbuteone utique distinguendum esse dicit Jec/isteinius gemeinnüs. INatur- gesch. Deutschl. 11. Th. Pulere convenit. etiam. pedibus squamatis, licet rostrum non denticulatum sit, et abdomen non maculatum, sed fasciatum, "Mdrovand. 'V. Y. p. 404. repetita in Zorstii Ed. Gesneri p. 298. Cum icone laniarii apud Aubentonium et deseriptione Bellonii quoque convenit , praeter maculas haud longitudinales. Rostrum plumbeum, basi flavum , maxime maxilla inferiore. Maxillae superioris denticulis lateralibus distinctissimis , magnis, inferioris maxillae margine exciso denticulum superioris maxillae recipiente, apice truncato. A Y ESS IOI Cera. flava; nares apertae, cartilagine medium occupante , isthmi ope margini naris annexa. Orbita nuda pallide flava. 7ris avellanea. Myszaces vix ullae. Collare crispum , quale in cyaneo et subbuteone Zuff. nullum. V'ertex planiusculus. Plumae capitis laxae setaceae. Macula ad angulum oris descendens nigra, qualis in. subbuteone Linn. sive hobereau , Buff. Vertex et nucha nigricans. Sub nucha totius dorsi, uropygii , tectricesque alarum plumae cinereae, nigricante transversim fasciatae; quem uniformem colorem in nullo faleoni me observare memini. Remises dimidio pollice breviores quam cauda, margine exteriore nigri- cante , interiore fasciis fere quindecim albis fuscisque variegatis. Gula peetusque angulusque pectoris utrinque versus nucham adscendens, alba. Abdominis pennae fascia transversa duplici. Eaedem per crissum , tec- trices caudae inferiores, sexfario ordine, braccasque disperguntur. Rectricum fasciae in utroque margine novem, versus interiorem marginem magis albi- cantes. Duarum intimarum fasciae obscuriores. Pedes. Havi, breves, validiusculi, antice non scutati, sed squamati multi- plici ordine. Digiti longi, papillis subtus impalpabilibus. Ungues arcuati, nigerrimi. FALCO SAGITTATUS. Nobis. Brachypterus , brachypus , pedibus scutatis , dorso fusco , ventre Loto braccisque singulis pennis quadrifasciatis , remigibus rectricibusque sex- fasciatis subtus albidius. Statura praecedentis , sed longior, buteone paulo minor. Rostrum. corneum absque denticulo, sed margine sinuato , maxilla infe- riore non truncata. ) Cera fusca (pulere flava in vivo.) Nares depressae patentes : retro quas setae antrorsum directae usque supra medium narium. Aliae setae deflexae ad marginem maxillae inferioris. Orbitae tectae. Oculi majores praecedente. Iride pulchre citrina. Fertev planiusculus. Pennae capitis laxae fuscae. Nucha albicante et macula nigra oblonga sub oculis oblique retrorsum descendente haliaeto accedens. Dorsurmz totum uniformiter fuscum. — Remiges parum ultra mediam caudam *pertingunt. Prima perbrevis, quarta longissima: Fasciae transversales circiter sex , ad basin remigis albi- diores, versus apicem obscuriores. Subtus magis candidae. Hhachis ad mar- 102 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. ginem anteriorem lineis tenuibus obliquis. Secundariae margine interiore fasciis albis angustioribus. 7'eczrices unicolores. Rectrices apice albae; fasciis subsenis more remigum. Tec/rices caudae superiores ad marginem interiorem versus basin lasciatae; inferiores niveae. Subtus a gula usque ad tectrices caudales transversim fasciatus. Fasciis quatuor in singulis pennis. Braccae similiter. Pedes sordido-flavicante-cinerei; (pulcre flavos esse in recenti asseritur.) "Tarsus longitudine digiti medii sine ungue. Uzues nigri. Occisus ad 'Tabernas Alsaticas , Decembri 1785. Barum esse, nec antea visum, dixit D. a Mullenheim, qui avem ad describendum communicavit. Alius Martii initio 1784. occisus et meus factus, paulo major est. Huic iris vivide citrina , tarsique pariter. Magnitudine buteonem fere superat. Rostrum coerulescens. Paulo post mas minor meus etiam factus est. Audacem esse, D. a fRazenried mihi asseruit. Crederem esse falconem gentilem , nisi esset brachypterus. FALCO MORPHNOS. Pedibus plumosis , maculatis , digitis basi squamatis , antice scu- Latis , alis caudae longitudine , rectricibus fasciatis , basi albis , remi- gum basi margine interiore alba. Prima vice mihi visus et allatus d. 12. Dec. 1788. magno frigore, thermo- metro 7.? infra zero , captus trans Rhenum in area aucuparia. Convenit cum aquila parva Buffonii , I. p. gx. Brissonii aquila naevia, Spec. 4. T. L. p. 425. quia 1? est magnitudine galli, licet non videatur ab apice rostri ad extremum caudae duos pedes, septem pollices, sexque lineas habere. Nec utique rostrum duos pollices longum est, sed vix unum. 2. Quia color fuscus in universum convenit, et caudae basis alba. 5.» Quia squamae in exortu digitorum , et tabellae versus ungues respondent; et ungues nigri acutissimi. Sed differt: 1.» Quia rostrum utique nonnisi pollicari est magnitudine. 2? Quia rostrum statim ab initio incurvum , ne quidem aquilini generis cha- racterem habet. 5.^ Quia rectrices non sunt pedali longitudine. 4.? Quia guttur non albet, multo minus magnus albus torques s. macula alba in pectore adest, uti Buffonius pag. 9s. habet. Conf. Peyrousius dans les Mémoires de l' 4cadémie de Suede , Année 1782. Trim. I1. n.» 2. 5» Quia sub alis non multas maculas ovales offert. 6.» Quia proprie non dici potest , pedum plumas A VES 105 magnas maculas albas offerre. 7? Quia remiges non transversim fasciatae sunt, neque apices albi. 83.» Quia rectrices apice non albae sed cinereae sunt. 9.? Quia iris non flava est, sed avellanea. 10." Quia diu, pedibus ligatis gesta- ius , nullam clamosam vocem edidit; quam tamen Buffonius tribuit , p. 91. 92. Ergo crediderim fere novam esse speciem. Schaefferi Icon in musaeo ornitholosico pulchre convenit. Fiostrum nigricans , nullo denticulo maxillae superioris: maxilla inferiore truncata. Setae aliquot sub mento divergentes , aut potius in medio rostri in- ferioris barbam quasi aliquam formantes. fiegio inter oculos et rostrum setis radiatis. Pennae capitis laxae sed non valde acuminatae. fiemexv quarta longissima. fiectricum. basi albarum, tres fasciae in cinereo fundo nigrae, quarum apici proxima latissima et amplissima , reliquae multum decrescunt. Subtus praecipue in fundo clariore fascia lata conspicua est. Draccae insignes maculatae uti pedes. Z7isc/ius habet speciem za. 75. quae pariter pedes ad digitos usque plumosos habet, sed caput album. Buffon. I. p. 256. pro varietate falconis gentilis illum habet, Non est fa/co pedibus pennatis Brisson. 'T. VI. Supplem. p. 22. tab. rz. Le faucon patu. Color praecipue caudae non convenit. In ventriculo , quod miratus sum , reperi duas quartas partes nuclei juglan- dis integras. Nonnullae ascarides tripollicares in duodeno. Mira avi vivacitas. Primum per quinque horae minuta collum arctissime constrinxi: postea per tantundem fere temporis bis obtorto collo rostrum pec- tori appressum tenui; tandem pectus diu adeo compressi ut occursantes digi- torum apices sentirem. Ita mortuae similis artifici ad farciendum missa . ubi illuc venit vividissima reperta est avis. Aliud individuum paulo majus, albidius , forte femina, (an varietas 7) Ao. 1790. d. 4. Dec. temperatissima existente atmosphaera captum. Vix altero major nunc est dum fartus. Antequam fartus. esset. vidi quidem sed examinandi tempus defuit. Major tunc mihi visus erat illo altero priore. Habitus, rostrum, longitudo alarum, barba ante mentum, cetera omnia conveniunt ; sed 104 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. 1.? in universum magis est albus ; praecipue in pectore , ubi ad rhachin longitudinalis macula nigra. | 2.? Braccarum pennae albae rhachi nigra , antice in maculam orbiculatam dilatata : quum altero sint fasciae transversae nigrae et sordide albae. 5.» Cauda praecipue differt. Haec alba, solummodo quartam fere versus apicem partem. nigram habet, ipso apice sordide albo. In altero autem sunt quoque fasciae sesquitertiae nigricantes , immixta rubedine. 4? Color pedum qui abhinc 12. Dec. 1788. laete flavus manserat, in altero jam fuscus et obscurus est hoc ipso die 15. Jan. 1791. Oculos artifex illi imposuit pallide citrinos. Quales habuerit ignoro. Ille prior avellaneam habet iridem. In utroque mihi videtur digitus interior exteriore longior « et validior, pro proportione magis quam est in aliis. Alius similis Ao. 8. (fine Januarii 1799.) Herlishemio missus a Schauen- burgio ut farciretur. CF. Aigle de France , Buchodzii Pl. enlum. Dec. IV. Pl. III. f. 2. ubi historia ejus promittitur in Zzszozre naturelle et oeconomique des trois résnes. Ex museo Molinaei (Desmoulins). Ex tribus meis aquilis minoribus pedibus plumosis , colore maxime con- venit iste prior, (hujus mas). lllud album et flavum quod figura ista habet, a meo abludit. PALGCO P/OYG AU GUS? La Soubuse ? Die 13. Oct. 1789. captus. Magnitudo cornicis. Fxpansus aliquanto ultra pedes tres. Ab apice rostri ad extremum unguem pedis unius; ad extremam caudam pollicum sedecim. Brachypterus. Cera flava. Ftostrum. nigrum. J'ibrissae ad basin. Denticulus maxillae superioris obtusus. Orbitae albae. Margo palpebrarum niger. ris flava. Pennae capitis laxae: Circulus pennarum circum caput subcrisparum , fere uti in strigibus. : Pennae ventris albidae, linea longitudinali fusca. Dorsum fuscum. Üropygium albidum. Crissuze subfulvum. Hemiges secunda , tertia, quarta, margine anteriore emarginatae. "Tertia longissima. Superficie superiore fuscae , margine anteriore atro-fasciato , inter- jectis A'Y BS 105 jectis post tres priores fascias maculis niveis. Superficie inferiore, margine posteriore albo fuscoque fasciatae. Rectrices fuscae , apice, basi, fasciisque tribus albo - rufescentibus. Dua- rum intermediarum fasciis quatuor, magis cinereis. In pagina inferiore fasciae magis albae; extima tota subtus alba, praeter colorem pellucentem super- ficiei superioris. Braccarum macula rhacheos longitudinalis rufa. Pedes flavi , longiusculi, graciles, antice scutati. Uzgues nigri. Verrucae vix subtus in digitis. Tectrices superiores fuscae , maculis fulvis. Inferiores albo, fulvo, fusco maculatae. Conf. sequens 2z£tatus. EAUTZO/O VIT EAT US: Nobis Pedibus scutatis , gracilibus , subbrachypterus , naribus clausis , collo subcrispo , capite annulato-vittato , ventre pallide rufo. Ao. 1. (1792. d. 27. April.) a venatore Sufflenwiherensi pagi Alsatici , allatus. Expansi amplitudo pedum trium , pollicum quatuor. Longitudo ab apice rostri ad extremos pedes quindecim pollicum ; ad extremam caudam octodecim pollicum. "Alae corpori applicatae plane medium locum inter extremos pedes cau- damque attingunt. Rostrum. nigrum ; denticulus obtusus. Z"ibrissae numerosae, curvatae , erectae, planum baseos rostri superantes. Cera flava. /Vares penitus clausae. Oculi prorsus glauci, post mortem nigri fuisse videntur ; flavi nihil in iride video. Pedes scutati, flavi, magnitudine et gracilitate mediocres. Fermiur circino dimensum duorum pollicum et qnatuor linearum. 774ia pollicum quatuor. T'arsus usque ad angulum digiti postici duorum pollicum , linearum novem. DBraccae non densae, pennis lanceolatis , unicoloribus. Totus color superne fusco-vinaceus, inferne vinaceus aut pallide rufus. Collare pennarum crisparum ut in falcone cyaneo , coloris albi. Annulus rufo- albus frontis, antice in basi cerae incipiens, postice in collari desinens. Ver- tex fuscus; sub oculis macula alba. Remex prima brevis, secunda longior, tertia dimidio pollice longior, quarta duabus lineis brevior. Prima et secunda postice angulo valde sinuata, O 106 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. tertia antice magis, postice minus. Prima in margine posteriore maculas duas albas habet , secunda tres, tertia, quarta et quinta totidem ut tamen in quinta macula anterior jam evanescere incipiat. In sexta duae jam confluentes ; in septima et sequentibus una , sensim debiliores et in ultimis evanescentes. Subtus fasciae quinque fuscae , quarum ultima in ipso apice remigis, tertia ad sinum. Et sic in secunda, tertia, quarta remige; in quinta usque ad nonam tres tan- tum. Tum sensim evanescunt , et postremae sine maculis fusco-cinereae. Tectrices superiores uniformes fuscae , apicibus illarum quae in disco aut medio totius alae posterioris sunt, apice subluteis. "T'ectrices inferiores colore ventris, extimae tamen sive remigibus propiores longiores fusco - cinereae. Subalares rectae, quatuor aut quinque. Rectrices fasciis tribus apicibusque albidis, fusco colore in extima, et apice albido in mediis magis evanescentibus. Tectrices caudae superiores apice, inferiores totae pallidae rufae aut vi- naceae. Alulae spuriae pollicum quatuor , linearum totidem. Longiores mihi vi- dentur, quam in ullo alio falcone. In farcto et ad vivae avis speciem composito apices alarum ab apice caudae sesquipollice distant. Masne fuerit an femina inquirere neglexi. Totus habitus gracilis. Capite parvo , corpore gracili, longiusculo. Pedibus altis. Magnitudine majore, colore et vitta exceptis, idem esse videtur cum illo, (praecedenti,) quem pro pygargo habeo. Alius falco pygargus ? i. e. La Soubuse Buffonii , mense Thermidorio A. 5. (d. 27. Aug. 1797) a Collega Lauthio datus. Folatus amplitudo pedum trium , pollicum quatuor. Zozgizudo ab apice rostri ad extremos ungues pedis unius , pollicum duorum ; ad extremam cau- dam pedis unius, pollicum quinque. Longitudo a narium angulo anteriore ad apicem rostri pollicum sex. Longitudo tarsi pollicum duorum , linearum quinque. Venter uniformiter rufus, dorsum. fuscum. Cera flava. JNares patulae. Rostrum nigrum , denticulo prorsus nullo. Sezae copiosae subpatulae ad basin rostri. A VES. 107 Perticis pennae ovatae, subacutae, laxae. Z24rea circum oculos alba, inferius semicirculo nigro cincta , macula triangulari nigra ante oculi canthum anteriorem , et inter hunc et basin rostri posita; potius fascia supra et infra oculos cum basi maxillae superioris alba. Gu/az alba. Macula nuchae alba, major quam in altera simili antiqua. OcuZi prorsus nigri. Margo supraorbita- lis ossis frontis tactu eminens , profunde emarginatus. "Alae fuscae, pennis, remigibus tectricibusque omnibus margine albo , et ante rufo marginato, ut tamen in superioribus vix aliquid albedinis supersit. Similiter in fasciculo pennarum axillarium. T'ectrices tertii, quarti, quinti ordinis margine latius rufo. Femex prima secunda tribus pollicibus brevior, postice valde emarginata. Secunda pariter emarginata. Tertia margine anteriore posterioreque leviter emarginata , praecedente secunda dimidio pollice longior et omnium longis- sima. Quarta antice levissime emarginata. Nihil ejusmodi in ceteris. Remiges margine posteriore pallidissime fulvescentes , fasciis tribus et postea quatuor nigris, angustis: quod in secundariis desinere incipit, ut in quarta secundaria prorsus nihil supersit. In zectricibus margo posterior pallescens , immaculatus. "lulae spuriae pennis quatuor, margine posteriore fasciatis, apice rufo marginato. Subtus fasciae eaedem. Sed omnia pallidiora, et ita distributa , ut, exceptis fasciis, regio remigum primariarum rufescens , posteriorum sive secun- dariarum nigricans sit, quatuor anterioribus fasciatis maculatisque. T'ectrices inferiores rufae. Subalares quinque , longae , rectae , lanceolatae, prima longissima , apice novem tantum lineis ab apice remigis secundariae respondentis distante, rufae, tribus fasciis albicantibus in utroque margine. "pex alarum, in ave sedente, ab apice caudae distat pollice. Rectrices nigrae, apice fasciisque quatuor rufescentibus , illis apicis magis ad albedinem vergentibus. Saturatior fit uterque color, quo magis rectrices sunt interiores: ita tamen ut extima subito sit omni respectu pallidior , et duae intimae obscurissimae , ut nihil adsit rufi, sed in fundo nigro fasciae quinque atro-cinereae. Extima rectrix longitudine sex pollicum et novem linearum, intima pollice longior, intermediae proportione decrescentes. Crissum. album , rhachi apiceque rufis. Uropygium. totum rufum, ad medium fere caudae pertingentibus tectri- cibus inferioribus caudae. Zraccae longae , unicolores , rufae. O 2 108 OBSERVATIONES ZOOLOGICATE. "T'arsi citrini, scutati, scutis septemdecim. Disiti subtus obtuse et laevi-papillosi. Digiti extensi, si tarsus flectatur, sponte contrahuntur; ita sine dubio etiam in ceteris. FALCO NISUS. Ao. 1785. Octobris fine ex Villa Robertiana. Mas. fiostrumr, plumbeum basi ex albo coeruleum utraque maxilla. Cera viridis. . JNares apertae. Macula pone supercilia nulla. Iris rubescens. F'ertex planus. Plumae capitis laxae. Caput griseum. Dorsi et alarum exterioris partis pennae totae griseae. Macula alba in nucha. Cauda superior colore dorsi, quin- que lineis transversis gaudet. Scapus rectricum nigricans. Genae rufescentes. Gulae pennarum scapus solus niger. Pectoris pennae lineis fere quatuor aut quinque transversis rufescentibus et albis. "lae spuriae magnae. T'ectrices alarum plumae cinereae, nigricante transversim fasciatae, Pennae subalares breves. Femina. Rostrum plumbeum ex albo coeru- leum, utraque maxilla. Cera viridis. INares apertae. Macula pone supercilia alba. [ris flava. F'ertex planus. Plumae capitis laxae. ' Caput fuscum. Dorsi et alarum exterioris partis pennae fuscae margine rufo gaudent. Macula in nucha nulla. Cauda superior colore dorsi, sex lineis transversis gaudet. Scapus rectricum fulvus. Genae brunneae albis lineis longi- tudinalibus intermixtae. Gulae pennarum scapus non so- lum niger , sed etiam media pennarum pars longitudinaliter nigricans. Pectoris pennae lineis fere quatuor aut quinque transversis fuscis et albis, maculis quoque rufescentibus hinc inde sparsis. "lae spuriae magnae. Tectrices alarum plumae cinereae, nigricaute transversim striatae. Pennae subalares breves. A Y ES. Pennarum alae quarta longissima. '[res priores pennae in utroque la- tere emarginatae ; quarta tenuissimo in latere solum. Remiges mediam pertingunt cau- dam. Remigum partis interioris fasciae transversales quinque circiter in prio- ribus, in posterioribus quatuor solum ; basis alae albidior, versus apicem ob- Scurior. Caudae inferioris fasciarum nume- rus uti in superiore quinque. Pedes flavi. Digiti longi papillis subtus palpa- bilibus. Ungues armati, nigri. 109 Pennarum alae quarta longissima. Tres priores pennae in utroque la- tere emarginatae , quarta tenuissimo in latere solum. Hemises mediam pertingunt cau- dam. Remigum partis interioris fasciae transversales in quatuor prioribus pen- nis septem circiter, posteriorum solum- modo quinque. Caudae inferioris fasciarum nume- rus uti in superiore sex, Pedes flavi. Disiti longi papillis subtus palpa- bilibus. Ungues armati, nigri. FALCO NAEVIUS? Pedibus plumosis , digitis basi squamatis antice scutatis , alis caudae longitudine , rostri basi recta , cera obscura , denticulo obtusissimo , cor- pore fusco-atro , pennis capitis lanceolatis cum tectricibus alarum cine- reis. Nobis. Gmelin. p. 258. Sp. 49. Aquilam parvam Zuffonii et Birissonii credo, licet colores non conve- niant. Nam timidus est, et in cavea currere visus, quod et de suo dicit Frischius, cujus icon. quoque praeter deficientem pallorem capitis et tectricum , satis respondet. Buteonem plumipedem fere dixerim. Etiam Frischius dicit se non sine ratione credere , hunc verum esse AusALard. Vulnerata 1791. d. 12. Maj. Bischofshemio ad ponticulum altum, Marg- graviatus Badensis pago, et quum cibum assumere recusaret, occisa. Maculas subtus in alis nullas video , quas et Zu/fonius habet , et magnam zonam albicantem in collo, p. 92. Neque guttur albicans; neque rectrices in exortu et apice albas, aut taeniis fuscis transversim striatas, (quae omnia ha- bet Brissonius), sed uniformes nigras. Ceraza etiam flavam facit Brissonius, quae IIO OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. mihi obscura visa. ftezzex prima brevissima, margine interiore uti et quinque sequentium maxime incisa, tertia omnium longissima. Pedes quousque nudi, flavi sunt, ungues nigri. k Minor Brissonium pennas capitis strictiores, acutas, cinerascentes, quas tamen in specie quinta , aquila albicilla observat , non annotasse. Oculi avellanei. Subalares (quas excidere neglexi) , quantum memini , quatuor aut quinque satis longae. FALCO-MILVUS- NIGER MINOR. Divznsus a Buffoniano. (Buffonianum non nisi juniorem buteonem esse , ante secundam plumarum mutationem Zec/stein. kurzgefasste INaturgeschichte für Schulen. 1792.) Occisus prope Argentoratum mense Pratensi A. 1. (d. 7. Junii 1792.) dum palumbum dilaniavit. Venator dixit alterum. simul visum fuisse minorem ; hic adeo femina est. Longitudo jacentis ab apice rostri ad extremum unguem inediumnlti 2. 5o cw, bL db aps A CX UORCR UIS MS RS PED adn Longitudo sedentis (linea recta, circiter) ...2 1... . $5 xu Longitudo jacentis ad extremam caudam in angulo furcae 1 — 7 — ;; — Longitudo sedentis ad extremam caudam ;: . . . . . 1— 6— ,, — Longitudo alae ab axilla ad extremam quartam remigem 1 — 5— ,, — Longitudo alae ab axilla ad apicem primae remigis secun- dariàe 354; 1, 2.20 Do B NOME oap Soleat rape E e Longitudo alae ab axilla ad apicem longissimae remigis 1 — ;,— ;; — Zmplitudo expansae avis. . . . . Dur aua E s Longitudo reetricis extimae." . i 20 2 Won Pens T op c co pes Longitudo rectricis intimae —.. . . . . .« « . y—9g—6— "lae complicatae in non fareta ave exacte remigis lon- gissimae apice rectricis extimae apicem contingunt. Mensura pedis Parisini ventri apposita , et pede toto ad ejus longitudinem extenso apex unguis medii pertingit exacte ad pollicem octavum completum. Tarsi longitudo ab exteriore geniculi angulo ad extre- Ium ubbPuemi yc ium Vo. ORTI MM NUN SOI: n—4—p9p— AVES. IIT Digitus medius a basiad apicem unguis . , . . . ; P.: p. glin. "Ab angulocoris'ad apiéemtrostri ^. o. Soc dus — 17— oS A naribus ad apicem rostri . . . . . o... Jg — uy— 10— Apex rostri incurvus ad perpendiculum inflexusg men- sura ab interiori sumta ubi apex maxillae inferioris pertingit. ;, — ;,— 2:15— Cera saturate flava. /Vares patulae ovatae, oblique extrorsum erectae. Rostrum. nigrum, dente prorsus nullo, ne quidem margine aliquo convexo eminente. Pa/pebra inferior et superior pariter si oculo superinducitur, flava. Iris citrina. Z"ertex complanatus. Penzae capitis et colli lanceolatae , laxae, albidae, media linea nigra , longitudine et latitudine , dum in collum descen- dunt, sensim increscentes. Color totius corporis fuscus, humeris tamen ad griseum vergentibus, lata fascia, dum tectrices alarum griseo margine ambiuntur. Tectrices autem primi et secundi ordinis planae fuscae. Remises a secunda ad sextam inclusive, margine anteriore sinu excisae. Quarta omnium longissima. Remigum dies quinque aut sex posteriores fasciis sex clarioribus in margine exteriore notantur, quae in anterioribus et in secundariis evanescunt. Subtus autem in omnibus remigibus, quatuor aut quinque primis exceptis , fasciae hae in margine posteriore conspiciuntur ; quatuor e contrario priores colore cinereo aliquantum pallidiore in margine posteriore distinguuntur. "Tectrices inferiores brunneae, scapi linea nigra. Ultimi autem ordinis cine- reae fasciataeque more remigum. Subalares quatuor fusco-ferrugineae , unico- lores absque linea media , (uti semper,) et de more planissimae. Cauda forficata , rectricibus fusco-cinereis, fasciis fuscis decem superne et inferne, obscurioribus in margine externo rectricis extimae. "TTarsi basi plumosi. 'Tarsi scutati, lutei. Braccae ferrugineae, scapo nigro. Pennae pectoris et ventris basi albae, media parte anteriore fusco-ferrugi- neae , linea longitudinali fusca. Idem est cum illo quem diua Hetzelio nutritum et immani gelu A. 1789 necatum habeo. Major est mea aquila juniore melanaeto, pro quo diu illum habui. Rostrum. et cera obscura. Mezbrana anguli oris lutea. 7ris avellaneo colore. Pedes lutei, nudi, scutis anteriore in parte semicircularibus, sed brevioribus. II2 ODSERVATIONES ZOOLOGICA E. Color fuscus. Pennas colli capitisque longas territus erexit. Caput cine- rascens. Caudae rectrices albidae, nigro irregulariter adspersae. Gallinae illi in caveam datae sunt vivae, quibus nihil mali intulit. "Trimestri spatio non biberat. Porrecta illi aliquando aqua tantum bibit , ut non abstinere unquam velle putaretur. Ab eo tempore quouiidie bibit. DUO FALCONES. Ao. 1791. circa Waslenhemiam Alsatiae vicum, ex nido eodem exemti et medio Augusto vivi mihi transmissi. Buteonem esse ex colore et habitu judicavi, tanto magis quod continuum fere querulum ejulatum ederent , qualem Zzzz. in Faun. Suec. pullis adscribit. Alui hepate bovillo, quod tamen quandoque rostro disjectam respuere videbantur. Primo Septembris in mentem venit filio aquam illis in vasculo praebere, et biberunt copiosissime , partim rostro aquae continuo immisso partim recli- nato capite aliarum avium more. Colore, praeter magnitudinem adeo dilferebant, ut antequam edocerer in eodem nido prehensos esse , duas diversas species crederem. Minor fuscus erat, major ferrugineus. Uterque haud aegre tangi et palpari se sinebat. Si quid , etiam majoris molis, e. g. arboris frondes , obji- ceretur , non metuebant aut se subducebant , sed audacter adspiciebant. Postridie, quam aqua praebita fuerat, minor mortuus est. Hic praecipue amabat potius sub diu quam sub tecto degere. Ejus sequentem descriptionem concinnavi. Cera pedesque flavi. Iris fusca. Denticulus rostri nullus; ne quidem ulla eminentia aut convexus margo. JVares lineares oblique retrorsum et versus inferiora ductae. Longitudo ad extremos pedes quindecim pollicum , ad extremam caudam octodecim pollicum. zpl/itudo volatus trium pedum et quatuor pollicum. Capitis pennae lanceolatae, dimidia parte inferiore albae, superiore fus- cae. Reliqui corporis eodem colore, sed minus lanceolatae , verum magis obtusae. Remigurm tertia longissima. "Tres primae emarginatae. Duae sequentes subemarginatae. Reliquae integerrimae. Omnes subtus margine postico albo , ut AUVOESS 115 ut in explicatis magna area alba , interrupta tamen oriatur. Scilicet prima mar- gine interiore prorsus alba ; secunda vestigium fasciae habet ; tertia fasciam distinctam ; quarta duas fascias. Atque in hoc est praecipue quod a Linnaeana descriptione abludit. Scilicet ille quatuor priores prorsus absque fasciis esse dicit, sed quinque vel sex in reliquis facit, quum in hoc non nisi quatuor sint , ad summum et obscure quinque. Id quod in primoribus album est , in secundariis obscure cinereum est. Sed in superiore facie albedo baseos in se- cundariis magis candida. T'ectrices superiores uniformiter fuscae , praeter basin quae alba est , sed tecta et oculis non conspicua. Z/u/a spuria pariter. Tectrices inferiores supe- riorum ordinum fuscae, inferioris remotiores, longiores, basi albae, extremo an- teriore cinereae, magis in margine interiore. Subalares planae, tres , mediocres, obscure trifasciatae. JRemiges solummodo subtus et margine interiore fascia duplici fusca, cum alia latiore versus apicem, Supra fasciae plures et aliquanto distinctiores. Pedes semipennati: parte nuda scutata quidem sed scutis fere dimidiatis , quinque tantum ordinum. Zraccae fere unicolores. Color in universum ex albido flavescens maculis longitudinalibus qualem Linnaeus suo adscribit, in meo nullatenus. Sed probe notandum meam avem hornam esse. Farctam conservo. Major mortuus d. 25. Sept. omnibus rectricibus remigibusque amissis. Oculi , rostrum , pedes ut in praecedente. Longitudo ad extremos usque pedes septendecim pollicum. Pezzae ut in praecedente. Pedes semipennati. $cu£z tarsorum angustissiima, ut fere squamae dici possint, et praecipue in dextro pede, ubi vix scuta nominari merentur. $ubalares quinque , scapularibus pollice brevioribus, obscure fas- ciatae. Ftemiges fuscae , margine interiore maculis tribus albis , baseos majore, subdimidiata. Jteczrices fere simili modo, FALCO TURTURINUS. Nobis. Macropterus , rostro acute denticulato , maxilla inferiore truncata , brachypus , cauda subcuneata , remigibus prioribus margine interiore candide euttatis, rectricibus utroque margine fasciatis , cinereo , fulvo, alboque varius. : Ao. 1790. initio Maji captus. Jam fartus allatus , unde accuratius describere P 114 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. non potui. Etiam ab initio, quum in dextro latere tres rectrices , in sinistro duas modo fasciatas viderem , pro varietate habui, et curiosius examinare ne- glexi. Nunc video distinctam speciem esse. Statura Aesalonis aut Nisi maris. Rostrum et denticulus acutus. Maxilla inferior truncata. Basis rostri rubra colore pedum. Cera obscura. JVares orbiculatae, patulae. Z"ertex cine- reus , fronti aliquantum fulvis immixtis pennis. Guía et colli latera albo cinereoque varia. JIVucEa fulva, qui color in pectus descendit sed pallidior et cinereo intermixto. Dorsuzz cinereum , sub- nitens. "Zbdomen cinereum , rhachi nigra in multis pennis. Passim aliquid fulvi immixtum , sed parcissime. Crissuz et braccae immaculatae , fulvae, margine pennarum crissi pallidiore. Uropygiur colore dorsi. Remiges cinereo fuscae. Secunda longissima , apicem caudae attingit. Prima paulo brevior, pollicis ab apice distantia margine interiore ad rectum" angulum incisa; sequentes vix incisae. Prima in margine interiore novem ma- culas ovatas candidas habet , quarum primae ad apicem in dextro latere con- fluunt, (forte decem adsunt, si ala in recente ave plane explicari potest.) Re- liquas ad octavam usque pariter maculatas reperio. Secundariae sunt magis fuscae pallide fulvo intermixto. T'ectrices cinereae, colore dorsi. Cauda. subcuneata , rectricibus intermediis atro-cinereis, fascia angusta obscuriore ante apicem. "Tres rectrices extimae dextri lateris fasciatae in utro- que margine, fasciis fuscis decem ad undecim , in utroque margine subalter- nantibus ; in sinistro latere duae tantum fasciatae. 'Totae avis sedentis longitudo pollicum undecim, rostri ab apice ad angu- lum oris linearum octo cum dimidia , ad basin rostri septem linearum. "arsi mediocres pollicis longitudine. Ungues omnes aequales, pallidi, cornei. Color tarsi digitorumque (et rostri) ruber , rubedine prorsus illi simili, quam habent pedes columbarum. Atque ob hanc rationem falconem Zuzzuri- num. vocavi, 'Tarsi antice squamati , non scutati. Iris flava ad rubedinem vergens. FALCO ELEGANS. Nobis. Brachypterus , ostro racute denticulato , maxilla inferiore truncata , brachypus , dorso cinereo , ventre fu£vo , gula nivea , remigibus primo- A NUES. r15 ribus margine interiore albido-guttatis , rectricum fasciis marginis. inte- rioris , fasciaque lata nigra subterminali. Mense Vendemiali A. 1. (medio Octobri 1792.) rete aucupario Schiltighemii prope Argentoratum captus, et jam fartus, tamen recens allatus. Statura et color in universum mei falconis turturini, unde primo intuitu pro eodem habui. Sed distinctissima utique species. Rostrum et denticulus acutus. Maxilla inferior truncata. Color corneus, subater. Cera obscura. JVares ovatae, patulae. Fertex cinereo-cyaneus rhachi pennarum nigra, qui color per totum occi- put et in nucham quasi angulum formans descendit. Gezae pallidiores , pennis auricularibus distinctioribus , retrorsum versis. Frons et regio circum oculos albida. Gw/a et latera colli alba. Co//are fulvum, postice, ob descendentem nuchae angulum , angustius , antice in eundem pectoris colorem continuatum. Pectus , abdomen. et braccae fulvae. Crissurze pariter fulvum, Pennae omnes fulvae, praeter eas in postrema parte crissi , et inferiores colli albidae, rhachin habent nigram, colore ad apicem subdilatato. Dorsum saturate cinereum , ad cyaneum vergens, nitidum: rhachi pen- narum nigra. Üropygiurn colore dorsi. Hemigzes nigricantes , margine albidae. Tertia remex longissima , sed prima vix cedit longitudine. Prima pollicis distantia ab apice margine interiore in- cisa: secunda debilius, tertia vix. Prima remex in margine interiore fascias albas sive maculas ad usque crepidinem pertingentes octo, (forte novem) ha- bet, albidas, minutissimis punctis fus&is conspersas, (non niveas, ut in fa/coze turturino-) Reliquas usque ad octavam pariter maculatas reperio (maculis sine dubio paucioribus.) Secundariae et tectrices cyaneae, dorsi colore. Cauda aequalis, rectricibus cinereis , apice albis , ante quam fascia lata , pol- licaris, nigra. Praeterea fasciae circiter sex angustae, irregulares, in quatuor exti- mis remigibus tantum in interiore margine , sed in utroque in duabus intimis. Tectrices inferiores rectricum , sive extremae pennae crissi albidae , rhachi nigra, fascia cinerascente, pallida. Totae avis sedentis longitudo pollicum undecim, rostri ab apice ad an- gulum oris linearum septem cum dimidia , ad basin septem. T'arsi , antice squamati , mediocres, longitudine quatuordecim linearum. Ungues omnes aequales , nigerrimi. Color tarsi digitorumque aurantius. [ris tota nigra. pu 116 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. FALCO.CYANEUS. Quem Bellonius Oseau $t. Martin vocat , cyaneus Lin, non est. In sex a me visis et tribus meis speciminibus arcus ille superciliaris albus gulam cin- geus, caracteris Linnaeani, quod ex Edwardii icone desumtum , non adfuit. Sed in uno meorum caput vitta quasi aliqua aut capistro strigum more cin- gitur, quod in Za£u/a nostra Affinitatum Animalium p. 174. notavi. Idem suae chalcidi tribuit Ze//onzus L. 1I. Cap. 57. Ad articulationem maxillae inferioris locus pennis denudatus, crispatis pennis circumdatus et flexuosis , quibus fere ea textura est quae pennis strigum capistrum formantibus. Retro eum locum aurium apertura aequali fere cum eo denudato loco ambitu, sim- plici pennarum serie ab eo divisa , et artificiose ita exstructa, ut meatus audi- torii margo posterior eminens osseus in medio foraminis a cute formati collo- cetur, et meatus oblongus appareat, sed si pennae anterioris marginis adve- hantur, tunc tota apertura auditoria orbicularis fiat. Tn alio sequentia observavi : Longitudo pollicum septemdecim. Expansi amplitudo pedum trium. Cerz, palpebra , iris, pedes lutei ; (rubros oculos in pelle a fratre missa fuisse, ille notaverat.) Corpus cinereum. 77/ae subtus albae. ftemzges quatuor priores nigrae , etiam subtus usque ad quartam partem a basi, ubi maculatae. Quinta fere tantum in margine tenuiore nigra, in latiore margine tantum in apice ad quartam partem. Reliquae sensim decrescendo in apice et margine tenuiore nigricantes, margine latiore albae, attenuato-fasciatae. 7'ec/rices inferiores albae. Pone humeros aliquot pennae ferrugineae pictae. Üropy gium crissum- que alba. Rectrices duodecim aequales , duae interiores cinereae, immaculatae, reliquae ex cinereo sensim in albedinem vergentes, praecipue in margine la- tiore, fasciis transversis, dimidiatis, remotis , atris. Duo specimina circa Argentoratum Ao. 7. (1798) autumno mensis fere spatio capta, simillima magnitudine et colore, sed neutro illa facies strigis caputve amplum. Accuratiore instituto examine video has duas posteriores de- bere esse feminas, nam utique sunt altiores isto meo capitato. Habent quoque maculam occipitalem majorem, distinctiorem. Nomen fa/conis gentilis non placet, et aliquando mutandum videtur. Nobilis aut aucuparius substitui poterit. Scilicet nomen hoc a falconariis imponitur avi huic quae certo tempore capta est. A Y- ENS 117 Faucon ZViaís dicitur, Junio , Julio aut Augusto captus. (Nido propulsus laborum inscius.) Gentil , si a Septembri in Decembrem captus. Pellerin vel Passager, si a Januario in Martium. "Antenaire vel Zntannaire aut Zntevere, qui redux est ut prima vice nidum struat. Hagar vel hagard , qui nondum plumas mutavit. Sors, quando plumas mutavit. Cujus rei ignorantia factum est, ut auctores haec nomina diversas spe- cies esse crediderint, eodem modo quo et ZTercele£ dictum , sive marem, pro peculiari specie habuerunt. Vid. 2 Esparroz fauconnerie L. I. Chap. V. FALCO FUNEREUS. Nobis. Macropterus , tarsis squamatis , naribus peninsulatis , rostro acute denticulato , 1naxilla inferiore truncata , corpore nigro , fasciis tenuibus albis in ventre caudaque, femoribus crissoque ferrugineis, tectricibus caudae inferioribus nigro-fasciatis , jugulo albicante. Statura subbuteonis, cui rostri pedumque forma convenit. Ztezzex secunda longior, tum prima quae vix longitudine cedit. ftemzges primariae margine tenuissime albo. Pedes flavi. Cera in exsiccata ave obscura. Fartam avem ac- cepi Parisiis. Suspicor americanum esse. LPATGOJSDUDBOBU-IE5QO Es HOBHSREAU. Macropterus , tarsis squamatis ; naribus peninsulatis , rostro acute denticulato: nucha bimaculata , linea nigra ab angulo oris in gulam albam descendente ; rectricibus multifasciatis : Oculis nigris. Ita mihi , collatis speciminibus, definienda haec species videtur. DirrrznRENTIAE dn antiquo specimine: in recentiore Áo. r. (1792.) "HL lae longitudine caudae. "lae cauda pollice longiores. Remigum tecricumque apices sor- Remiges tectricesque prorsus ejus- dide-albo marginatae. dem coloris obscure cinerei. Fenter paulo densius longitudinali- Penter maculis longitudinalibus ter fusco maculatus. paulo remotioribus. 118 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. Linea superciliaris aliquanto obscu- Linea superciliaris distinctior et in rior. fasciam albidam frontalem excurrens. Dorsurm fuscum. Dorsurm subcoerulescens. Braccae sordide - albae , fusco- Braccae totae ferrugineae , imma- maculatae. culatae; quod pro specifico caractere perperam habet Buffonius. Crissur ferrugineum: Crissun, albidum. Uropygium Linnaei album non reperio. Pedum. tarsi plumbei, sordidi; T'arsi aurantii , in ave recenti. Un- utique in ave abhinc ultra viginti an- | gues aliquanto majores. nis farta. Iris cum pupilla nigerrima. Prorsus nihil flavi habent oculi, ut in aliis (Secus ac. Brisson. p. 578. habet. An ille meum intellexit? An variat color iridis?) An sexus differentia , an aetatis? Utriusque magnitudo eadem. Mirum neque Brissonium neque Bulffonium de naribus et rostro quidquam dicere. FALCO TINUNCULUS. Ao. 5. (1796. medio Decembri.) Femina. Ocu£ nigri. Pessime adeo in Frischio citrini; in Daubentonii pictis figuris fulvi. Nares subpeninsulatae; scilicet in media nare, sed profundius haeret punctum, quod cum margine narium cohaerere haud video. Vidi bacillum cui insidebat, ita prehendere, ut digitus exterior retrorsum verte- retur, aut extrorsum ut unguis bacillum non amplecteretur, sed apex ejus ipsi incumberet. Incauto cibum quem manibus tenes, tibi grallis suis eripit. Vorat alosae ova et branchias. Non tamen jubilo excepit , ut alias facere solet, licet valde famelicus esset, Famelicus quaerulo sono cibum petit, ubi famulum videt , qui praebere solet. Cibum uno pede tenens, dextro quidem, sinistro insistens ex uno caveae angulo in alterum se recipit. Intestina ovilla rejicit. Vorat frustum carnis vulpinae; sed altero die iterum porrectam grallis tenet , forsan saturatus. Tibiis ranae degluptis cum clamore gaudii insilit, Viso cane ignoto visus mihi est similes clamores emittere illis, quos praebito cibo edit. Murem praebui, quem cito unguibus eripuit e manu, clamore gaudii nuncio haud edito. Oportet integrum voravisse, (nam diu un- AVES. IIQ guibus tenuit et patientiam meam delassavit) ; nihil enim reliquiarum aut pilo- rum reperi. Neque et cutim pilosam in globum convolutam ejecit. Interanea anguillae cum ipsa bile excepit cum plausu et voravit. Alterum postea mihi datum, pariter feminam , cauda truncatum eadem cavea inclusi. Ab initio belli nonnihil. Mox sat amice inter se vixerunt, ut tamen prior et inquilinus videretur imperii nonnihil affectare, et novus sibi timere. Post aliquot tempus immisi vespertilionem noctulam misere clamantem et ferrum forcipis quo tenebatur, mordentem. Horruit uterque falco ab initio. Mox novus prehendit unguibus , at haud multo post dimisit. Sensim assuescere visus est, et totum voravit. Alius mihi datus est, cui ala subtruncata erat, caudaque deciderat. Immisi caveae eidem satis amplae. Rixae saepius intercedebant. Novus hospes ple- rumque remoto in angulo et inferius sedere cogebatur. Tamen bimestri spatio fere, quum non avare alerentur, una vixerunt. Denique quum (ine Septem- bris 1797. (Ao. 6.) rure redirem, novum hospitem discerptum et devoratum reperi, solis alis superstitibus. Ancillae quae aves nutriebant, et sibi in illa re placebant, solito more se cibum praebuisse asseverarunt. Rumplerus (Abbas), qui (Ao.6.) Tinunculos pullos nido in monte Odi- liae detrahere fecit, dicit, ova in cavo lapidi nudo imposita esse, absque pluma aut alia re molli. pA COM Ed À D^? de Waldner 1767. d. 9. Novembris acceptus. "mplitudo volatus quatuor pedum. /ris lutea, Cera obscura , flavo-fusca. Maaillae superioris denticuli nulli adparebant. Pedes lutei, ungues nigri. Lobuli in articulis digitorum non adeo conspicui et magni ut in barbato. Braccae fuscae unicolores, plumis apice tenuibus. "Totum corpus fuscum ab- domine parum albo-maculato. "'ectrices fuscae , apice parum pallidiores. liemiges viginti quatuor. Prima brevior, tertia , quarta et quinta fere aequales. Prima , secunda, tertia et quarta margine interno incisae , et profunde quidem. Internus margo utrinque inter basin et incisuram niveus, maculis punctisque fuscis, qui color niveus quo magis versus remiges secundarias accedit, eo magis ad cinereum vergit, unde macula magna nivea subtus in alae anterio- ribus quatuor remigibus. Rhachis alba. In tectricibus inferioribus aliquid fer- 120 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. ruginei. Ziectrices duodecim supra fuscae, subtus cinereae, obscure fasciatae fasciis fere novem. Uropygii pennae albae , macula apicis fusca cordata. AQUILA. D. 7. Mart. 1769. a D» de Geyling missa. Amplitudo volatus quinque pedum cum pollice uno , licet priores remiges nascentes fuerint. Color in universum ex nigro, fusco et albo variegatus. Pa/pebrae sub- nudae. Zris fulva. Cera flava uti et cartilago ad angulum oris. /Vares ovatae in interioribus cartilagine divisae. ftoszruzz validum , aduncum, basi cornei coloris, apice nigrum. Denticuli maxillae superioris nulli. PLN plumosi, albi, ad usque digitos validos, flavos, superne tectos squamis flavis , quarum tres magnitudine semen may dis MM subtus papillosi sunt digiti , sed non asperi. quand nigri, validissimi , interior et posterior fere biunciales; me- dius et extimus digitus membrana connexi. Zraccae dependentes fuscae. "lae spuriae pennae quatuor. Jtezges primariae novem , secundariae sede- cim ; omnes una cum tectricibus, apice nigrae, basin versus albae, ita tamen ut non abscisso margine hi duo colores distinguantur, sed nigredo sensim in albedinem abiens, cinereas exiguas maculas efformet, quibus et ipsa rhachis pingitur. Albedo baseos remigum in exteriore remigis margine remotior ab apice incipit, quam in interiore margine , ubi tamen maculae cinereae tam ad rhachidem quam ad oras longius decurrunt. In parte nigra remigum maculae hinc inde pallidiores. In Z'cerczbus inferioribus apex plus minus albus. Ca- pitis et colli pennae lineari-lanceolatae, basi albae, medio fuscae, apice lu- teae. Pectoris pennae basi albae, nodi variegatae , apice nigro. Dorsi pennae similes, sed in medio non variegatae. P/urnae candidae. Braccarum pennae albo nigroque variegatae , basi albae. Caudae rectrices duodecim a basi ad ter quartam partem albae, apice nigrae. S TRIS BI d ATIS NOS Le Grimaud. Der Masshuw. ZHba , pennarum macula scapi longitudinali fusca , fasciis remigum rectricumque obscure cinereis , puris , (i. e. non interruptis, aut ex aliis ma- culis compositis). Magna. AVUENS: 12I Magna. Magnitudine fere bubonis. Non est nyctea, ut ab initio credidi. Nam neque magna satis, neque alba est. Rostrum flavum , post mortem albidum ; mandibula inferiore post apicem emarginata. Oculi pro mole corporis minores quam in aliis; iridibus atris, margine profunde coeruleis. Peznae setaceae capistri albae, scapo nigro: recurvatae nigrae , macula alba una ad basin, duabus ad apicem. Cauda longa, semirhombea , fere ut in corvo corace; rectricibus trede- cim, nescio an una deficiente, an una supernumeraria ; (cum cura saepius numeravi, neque quatuordecim ut olim reperi.) Tarsorum plumae niveae , immaculatae. Amplitudo volatus trium pedum et novem pollicum. Zozgitudo a rostro ad caudae extremitatem unius pedis cum novem pollicibus. Cauda pedibus extensis longior fere dimidio pede. ANares membrana semitectae. Ocu£ octo linearum diametro. Co/or in universum albus. Pezzae medio fuscae. Remises viginti tres, cinereae, supra et infra fasciis fere fuscis. Quarta et quinta longissimae. Prima ut in. reliquis speciebus serrata. Rectrices longiores quam in aliis visae, similiter fasciatae. Fasciis quinque saturate cinereis, puris, i. e. non maculatis aut interruptis. Caudam consti- tuunt fere cuneatam, aut rotundatam , aut potius semirhombeam. Capiserz pennae recurvatae sunt guttatae, nigrae, macula una rotundata alba in uno margine, duabus in altero. Tibiae albae immaculatae ; zarsz villosi , albi, ad usque apicem fere un- guium , papillae in digitis subtus luteae. Ao. 1774. d. 17. Dec. occisa; ab initio apud Schwenkium Abbatem servata, post ejus mortem a Günzrothio emta. Ao. 8. mea facta. Butalin vocavi, quae vox apud Phaedrum occurrit , et nocturnam avem significat. Grimauld antiqua gallica vox , noctuam significans. AMasshuie apud Gesnerum occurrit. Aluconem sive Buffonii Z7u/oze esse, vetat magnitudo major, color diver- sus iridis, capistrum , pedes immaculati. Hanc ipsam saepe in Ducatu Mecklenburgico occurrere, etiam majorem, exiguis auriculis instructam , asseveravit mihi Dri. Ansberg 1781. quam etiam a se occisam et in Vogeso non raram esse retulit Schiróterus , pastor in Schil- lersdorf prope Buxovillam. Q I22 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. STRIX AEGOLIOS. Nobis. Capite auriculato pennis pluribus , corpore obscure-cinereo , albo- zaculato. Longitudo ab apice rostri ad caudae extremitatem circiter novem pollicum. Cauda vix longior alis. : Pennae auricularum. sex aut plures, obtusae, rigidulae, margine inte- riore alba macula notatae. Pezae crissi apice maculaque disci obscure ci- nereis. T'arsi densissime villosi , magis quam in ipso bubone et alucone. Zridem sulphuream saltem pinxit artifex ; talis ergo sine dubio fuit. Buffonius in cujus icone pieta colore aurantio est, in aliis alio colore esse dicit. Fiostrum meae corncum, albidum. fiemex prima pollice brevior secunda, omnes margine anteriore quinque , et posteriore quatuor maculis albis, in posteriore maculae majores, rotundae. Tectricum et scaputarium macula una in apice , quantum in farta ave video. In rectricibus quinque similes , qui numerus forte etiam in remigibus. Circulus cireum oculos obscure cinereus, tum albus, in quem superne rursus aliquid obscuri descendit. 7^"erzex maculis albis minoribus. Berna attuli Ao. 1791. apud Lehmannium avium fartorem repertam. Pro scope non habere possum , quia pennae auricularum non solitariae, et colo- rum distributiones non elegantes, et obscure-cinereae potius , quam griseo- fuscae. Aldrovandi figura I. p. 552. non respondet, nam penna solitaria auricula- rum angustissima ibi est. Dicit etiam , licet colorem cinereum , admixto plum- beo, maculis plurimis albicantibus adscribat , plus quam ullius alterius rapacis nocturnae avis, ornatu pulcherrimo distinctam esse. Quod sane non in mea. Linea nigra pennam in longum secans non adest. Rufi nil adest. Iridem auran- tiam facit. Icon apud Buffonium non respondet. Nulla enim prorsus auricula in capite apparet in ista. In icone picta Daubentonii , quae plane diversa , auriculae distinctissimae, color griseus aut badius. Linea in media penna longitudinalis nigra. Iris auran- tia. Pedes plumosi rufo-grisei, fusco-maculati , quum in mea sint albidi. Quid si plures fuant species parvae auritae ? Duffonius pro varia aetate et climate (an utique?) multum variare , et pro plumarum colore etiam iridis A V E S. 125 colorem variare dicit. Crediderim potius distinctas species esse. Willugbaeus ex Aldrovando dicit, in Germania scopem reperiri albidiorem, cauda longiore, auriculis longioribus, quae in meam cadunt. STRIX HUDSONIA. Corpore pennis supra. fuscis margine albis , subtus albis , lineis trans- versis nigris, rostro iridibusque aurantiis. Gmelin. Syst. Nat. Linn. Spec. 54. p. 295. (Hawk-Owl. Pennant Zrctic. Zool. pag. 254. n» 125. Latham Synops. I. 1. p. 145.n. 5o. Allegationem hanc a Gmelino factam non intel- ligo. In versione germanica Zoologiae arcticae nil quidquam huc facientis reperio. Ne quidem ullum synonymorum a Gmelino citatorum allegatum.) Memorabilis nobis avis, et faunae Alsaticae inserenda, quia Ao. 8. (1799) Herlishemii prope Colmariam in Alsatia (Rheno superiore) occisa et ad orni- thophilum Schauenburgium delata est , qui fartam in collectione sua conservat, et a se pictam iconem misit. Conveniunt omnia cum Edwardiana figura , nisi quod in ista albedo impurior et colores sordidiores sint. SUPRCIX VUES OPBRSEONC AC Rostro recto , apice demum incurvo , colore lateritio , maculis parvis albentibus , margine neris , alis expansis quadraginta pollicum. Kleinii. Spec. 10. Omnino diversa videtur a Szrzge accipitrina , Pallasii. Itin. I. app. 6. et a Strige falconi simili , ex Sinu Hudsonio, Seeliem. av. HI. Tab. 1:9. Miror Buífonium et Gmelinum istam vulturinam non recepisse. SOBRIX UT DA. In fine Ao. 5. (1797. d. 17. Sept.) occisa in sylva Ekbolshemiensi prope Argentinam. "mplitudo volatus pedum trium. Longitudo ab apice rostri ad extremum unguem pedis unius, duorum pol- licum, trium linearum ; ad extremam caudam unius pedis cum pollice uno. Hostrum corneum, Zris citrina, annulo angusto ; (iu alia succiunea , annulo latiore.) Pennae ad basin rostri, etsupra oculos albae. Basis pennarum aures postice ambientium nigra. Pennulae hae ipsae eleganter variegatae, a rhachi nigra. In Q 2 124 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. medio fere hujus semicirculi, qui aurium aperturam claudit, macula nigra. Pennae verticis medio nigrae, margine rufo-albicantes. Sic et ceterae usque in dorsales , ubi tandem albedo marginis producta transversim nigredine rhacheos finditur, et utrinque duae maculae pallide rubentes oriuntur. Subtus rubedo amplior, rhachi in pectoralibus pennis quidem latiuscula , sed sensim angustiore evadente , et tandem in crisso evanescente. Hemiges primariae undecim. Secundariae duodecim. Prima dimidio pol- lice secunda brevior, postice ante apicem incisa , margine anteriore serrato. Secunda omnium longissima , margine anteriore levi sinu excisa, aut retusa, ceterum pariter serrata. Tertia parum brevior est. Color remigum rufo-albens , fasciis transversis nigris. Prima duabus, ista apicis latiore, disco baseos macula centrali solitaria , orbiculata ; (quam in alia non reperio.) Secunda totidem fasciis, sed absque macula : ejus loco ma- cula a rhachi prominens. Tertia tribus. Quarta totidem, sed postrema brevi, non totam latitudinem trajiciente. Quinta simili, sed apice jam albo; quod et insequentibus, quae tres fascias habent cum dimidia , aut duabus dimidiis. Atque haec quidem in margine posteriore. In anteriore margine interstitia fasciarum , a tertia inde usque ad postremas maculas rotundatas pallide fulvas formant, quinque in qualibet remige, quarum quae apicem remigis spectant ceteris minores magisque rotundatae sunt. Subtus haec omnia eadem sed pal- lidissime, ut tota area maximam partem alba sit. T'ectrices nigrae, maculis parvis ternis in utroque margine. Quo magis anteriorem partem spectant , eo plus habent nigredinis. ZAla spuria eodem modo maculata. Remex ejus prima margine anteriore tota alba. Subtus tectrices sex infimae et anteriores albae, magna macula nigra in apice. Secundi ordinis has tegentis color magis rufescens, macula rhacheos ad apicem nigra, latolanceolata. Sic quidem in septem anterioribus; in poste- rioribus sequentibus, macula haec valde angustata, et fere linearis, imo et de- ficiens. Humerales similiter fasciatae , sed maculis rubentibus in centro aliam minorem nigram continentibus. Remiges fasciis fuscis vel nigricantibus sex, extima quinque tantum. Apex albicans. Duarum intermediarum area rufescens fasciis nigris interjecta ma- culas rotundas formans , in disco aliam minorem maculam nigricantem con- iinet, sed tantum in tribus apici proximis. Subtus haec pariter omnia pallidiora. Pennae tarsi rufescentes. Pediculis abundabat. A'Y'U HUS 125 In Strige, quae mihi Ao. 6. (1797. initio Martii) missa est , quam semper pro altero sexu pallidiore aluconis habui , alterum oculum pulcre coeruleum reperio (altero destructo); rostrum albido-subvirescens. Pedes dense villosi , maculati. Remex prima brevissima; quinta omnino longissima. Remiges duae primae serratae. Etiam duae primae alulae spuriae. Ipsissima SZrzx passerizz mihi ex Tranquebaria Indiae orientalis missa est. LANIUS MINOR. Nobis. | Cauda cuneiformi lateribus alba , dorso cano , alis nigris , tectricibus apice vix albis , fronte nigra , hypochondriis rufescentibus. Circa Argentinam et Colmariam captus. La petite pie-griéche grise. Brisson. Frisch. Lab. 60. Est pie-griéche d'Italie Buffonii. 1. I. p. 298. Pl. enlum. tab. 32. fig. 1. Sed praeclare errat, dum pro mera varietate habet. Statura minore et coloribus differt. LANIUS DOLIATUS. Mrn prorsusssimilis missa avis ex Tranquebaria ; nisi quod minus cristatus et rostrum aliquanto longius sit. PSITTACUS NOBILIS. Hic Argentorati apud. Dn. Marchal Ao. 6. (1797. primis Maji diebus) peperit ova tria, postquam jam per quatuordecim annos aluisset. Singularis magnitudinis ova, et majora columbinis , longitudine unius pollicis, linearum septem, latitudine linearum tredecim , (ergo non subsphaerica, uti Buffonius habet, p. 146.) nitide alba. Vulgo duo tantum ova psittacis adscribunt. Post adeo diuturnam sterilitatem partum tandem sequutum esse , etiam in historia generationis in genere memorandum. Imo , ut postea didici, psittacus hic non in his tribus ovis substitit , sed septem ova omnino peperit, septimarnae inter- vallo , unum ab altero. PSITTACUS SEMIROSTRAIS. Nobis. Macrourus , viridis , mandibula superiore collarique rubris. Parvus. Humeri subtus flavescenti-virides. Capiti aliquid coerulei se immiscet. 126 OBSERVATIONES ZOOLOGCGIC A E. Aluit C. Bary in Muzig, (oppido quatuor leucis ab Argentorato distante) qui Ao. 5. (1797) sed mutilum misit. Caput caudamque conservo. PSITTACUS DECORUS. Nobis.; .« Brachyurus , oiridis , wertice coeruleo, gula flava, remigibus pri- moribus saturate coeruleis , humeris , remisibus secundariis medio , rec- tricibusque basi rubris. Erithaco paulo major. Parisiis farctum accepi. PSITTACUS FLAVIFRAONS? Brachyurus viridis, remigibus prioribus apice violaceis , rectricibus apice viridi- flavicantibus ; humeris , remisibus secandariis tribus prio- ribus , rectricumque trium exteriorum basi interiore rubris; fronte armil- lisque aureis , orbitis candidis. Hospitabatur apud Dn. Pasquayum in mola chartaria. Wasslenhemiensi. Mortuus initio Augusti 1792. Rostrum cinereo - nigricans , basi pallide roseum. Ambitus narium niger. Credo jam esse ochrocephalum. Gre. Sp. 112. p. 559:4quamvis non tec- trices sint rubrae, sed humeri; proprie quoque nihil nigri reperiatur in remi- gibus; irides non flavae, sed fulvae; pedes non plumbei, sed albi, fere candidi. Brissonii descriptio Pszzttaci amazonici brasiliensis 8p. 55. IF". p. 272. sat bene convenit, sed icon coloris differentias non indicat. Tacet quoque de armillis. Z74mazone à téte jaune , Buffon. /I. p. 208. Nobilem L. spec. 5. huc allegat; aliter Gmelinus. Sane hic noster macrourus non est. Idem Ao. 8. (1799. medio Decembri) apud D?" Pollerezkiam mortuus est et mihi datus, Huic margo pennarum colli magis obscurus. Remiges pri- mores undecim. Prima brevissima tantum pollicaris , nec tamen recens sub- nata. Quarta reliquis longior. Omnes margine posteriore atrae, anteriore basi virides , apice saturate coeruleae, qui color coeruleus in anterioribus in fus- cum transit aut potius atrum. Tertia ad septimam margine anteriore late emar- ginatae. Secunda, tertia et quarta etiam postice, sed minus. Secundariae quin- que priores margine anteriore rubrae, apice coeruleae, ceterae virides. Omnes margine posteriore atro, praeter postremas , quae fere totae sunt virides. Hu- merorum margo supra et infra ruber. Hypopterygii pennae tres. Tibiam in- ferne tegentes pennae (lavae, more frontis. Sed in hoc etiam genae et gula A V E S. 127 flavae, intermixto ad basin rubore. Rectrices virides , virore ad apicem in fla- vum vergente. Frons etiam coerulea. Non solum psittacorum pennae sunt electricae , sed et omnium avium calefactas plumas, uti mammalium pilos electricos vidi. Linnaeus olim psittacum accipitrum familiae ob incurvum rostrum junxerat. Sec nec rapax carnivorum ingenium omnibus abest. Vidi Ao. 1790. psittacu- lam caudatam , statura psittaci alexandri, sed absque ullo torque , et viridem totam, rostro pedibusque cinereis, perjuvenem, uti dixerunt, quam cavea continuo concludere oportuit, quoniam aliam caveam operculo ligneo tectam continuo arrodebat, et inclusas aviculas prehendere conabatur. Asseveratum- que mihi est, aliquando aviculam ab illo comprehensam cerebrumque abli- guritum esse. Qua in re proinde cum laniis convenit. Obtuli postea aviculam mortuam , quam non tetigit. Dedi fringillam coelibem , quae timida volitavit. Psittacus non cupide insectatus est , sed lente et quasi per otium caput versus ilam extendit, et extremam alam prehendit. Pennas potius evellit, ungues praerosit , et ad axillas mordendo leniter, quasi sanguinem gustare visa est. CROTOPHAG A. Ix mea maxilla superior tantum gibba, carinata dorso, et valde compressa, absque ullis angulis. Nares nullo modo perviae. Mandibula inferior margi- nibus scindentibus subincurvis, basi nihil gibbi habet, ut in icone Catesbaei. Rostrum quoque proportione longius , quam in ista. CORVUS CORAX. Minr nunc ita distinguitur : C. corpore atronitente , rostri apice subin- curvo , cauda semirhombea. Novam etiam iconem paravi. Omnes enim peccant; praecipue Daubentoniana , cujus rostrum nimis est gracile, caudae forma aliena, pedes cinerei. Buffonius utique dicit, rostrum in quibusdam individuis validius et magis convexum esse; et juxta Darrerium feminae rostrum debilius est. Nescio an Suecicae species aliter se habeant, an error sit quem omnes Liunaei sectatores sine examine receperunt. Meus corvus corax saltem caudam habet semirhombeam , subcuneatam , corone autem aequalem , rectricibus ne- quaquam acutis. 1298 OBSERYATIONES ZOOLOGICA E. Buffonius parum judiciose multarum aliarum regionum aves , quae ab iti- neratoribus corvi salutantur, ad hanc speciem refert. T. III. p. 38. Reperitur quoque in quercetis planitiei Normanniae , sed longe lateque unum modo par, quum socium alium non ferat. Juvenis captus mansuescit. Rosae florem nondum expansum lubenter voravit, carnes, vix panem, non olera. Lepagius physiophilus Cadomensis. A40. Reip. 5. In Abbatia Benedictorum Mansui in urbe Toul, corvum immanem nutri- tum fuisse, meo multo majorem, rostro tripollicari ad minimum , qui quando esset introductus nemo meminisset , retulit Boztizus , chef du bureau d'ad- min. génér. du départ. à Strasbourg , an 6. Medias remiges habere rhachin in apicem acutum productam , ultra barbas eminentem. Buffon. 111. p. 860. ed. maxim. c. fig. pict. Quod sane in meo nullatenus reperio. An forte eodem loco res ponenda cum remigibus acutis, quas in corone pro charactere specifico Linnaeus assumit. CORVUS FRUGILEGUS. SunvioraAcEus; frons non cinerascens, sed ambitus totius rostri, quasi scabiosus aut lichenosus ,. detonsis pennis a crebra , ut Buffonius ait, in terram insertione, Ut utique in charactere generico hic non agnoscendo calamitas sit. Plumae ad rostrum detritae , quod Linnaeus in fauna Suecica ad coronem no- tavit, huc ponendum fuerat. Magnitudo media inter corvum coracem et coronem. Rostrum debilius quidem quam in reliquis cornicibus, sed majus sane est quam in corone. Color etiam niger magis purpurascens quam in corone mihi visus est. Non nisi quando asperior hyems instat, ad nos accedit ; retulit Schroeterus , pastor in Schillersdorf, qui primus hanc avem diu frustra quaesitam , mihi misit , qui- que illud deinde mihi iterato a se observatum confirmavit, Ao. r. (17953.) quoties advenissent , vites gelu mulctatas esse. Utique etiam carne victitare, secus ac Buffonio visum, licet aegrius rostro aliquid avellant, quippe quod minus durum et minus scindens sit. Setae capistri utique in quibusdam. CORVUS VARIUS. Conxix varia. Frisch. tab. 660. qui eam utique distinctam esse pronunciat. Die Meerkráhke. Juguto , abdomine , remigibusque albis. Eum AS VENMST 120 Eum Friburgi in Brisgoja reperiri , pectore albo , mihi relatum est Ao, 4. Corvus glandarius iridem coerulescentem et praetes setas capistri recum- bentes etiam habet mystacum setas patentes; quod si in aliis speciebus quibus vividiores sunt colores, quaeque glandario magis accedunt, pariter occurrat, distinguendo generi forte adhiberi poterit. Corvus cristatus diversissima a glandario species magis distincta quam cornix a corone aut frugilego. Minor, gracilior , cauda cuneata, rectricibus apice albis, fasciis coeruleis latioribus, paucioribus, maculis majoribus albis in alis. Colore violaceo dorsi loco vinacei qui est in glandario. Pedes nigri Collare nigrum. CORVUS CARYOCATACTES, Rosrnuw conicum teres, non cultratum. Plumarum apices albi. Uropygium album. Collum breve crassum. Nares plumis tectae. Pedes nigri. Tectrices sub alis albo variegatae. lemigis sextae et septimae margo posticus macula alba supra infraque notatus. Magnitudo turturis. In digito posteriore marginem internum membrana crassiuscula auctum observo. Copiose apud nos visus Ao. 1769. CORACIAS GARRULA. CanAcTERI generico rectrices saepe duas longissimas addit Borzaterrius in Encyclop. meth. quod saltem in quinque prioribus Linnaeanis speciebus non obtinet. Mallem pro charactere aliquo empirico illud assumere , corpus ex coeruleo viridive, et fulvo flavove aut rubente , vel etiam pluribus horum colorum esse varium. Coracias garrula vix quater aut quinquies triginta annorum spatio mihi obviam facta. Ao. 5. (1797-) mense Messifero occisa in sylva Hagenoensi. Ao. 8. (1800.) occisa ad Rhenum m. Flor. Eam possidet gener noster Hammerus. Pastor Schroederus in Schillersdorf aliquando tres pullos cum parente aluit carne et vermibus , captos in nido qui in cavo arboris ramo fuerat positus. CORACIAS INDICA. Nowrixe Le follier des Pagodes mihi missa. Collum , pectus et dorsi antica (testacea, Lin.) violaceovinacea po- R 120 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. tius , albo-striata. Fascia pallidior coerulea per transversam caudam , et alia per remiges primarias. Remiges novemdecim , (in garrula viginti tres habet Brissonlus), tamen in mea expansa ala nulla penna deficere videtur. Secunda omnium longissima. Sex primae ante apicem beryllinae (Edwardus dicit fasciam illam beryllinam, quam dilute coeruleam vocat, per octo remiges ductam esse), quae maculae fasciam formant in superiore et inferiore pagina. Parva macula in margine posteriore septimae versus apicem. Idem color beryllinus in basi marginis an- terioris remigis quintae usque ad nonam, in tectricibus et alula spuria , apice tantum fusco. Margo anterior saturate coeruleus. Caudae quinque rectrices exteriores fascia ejusmodi beryllina, colore praecipue marginem tenuiorem exteriorem occupante , latiore interiore margine magis albido. Duae mediae unicolores , coerulescentes. In garrula tres tantum priores latere interiore coeruleo-violaceas habent fascias. ORIOLUS GALBUL A. Vip: specimen Ao. 1791. captum fascia pectorali interrupta , nigra. Rostrum nigerrimum facit figura Daubentoniana tab. 26. quod rubrum est. Ao. 4. (1796.) vidi apud ornithophilum avem hanc in cavea satis angusta nutritam, corde bovillo conciso quo lusciniae nutriuntur. Primo anno vires- centem feminae colorem habuit; altero colorem album induit. Brevem vocem ingratam edidit. Visus etiam bis est nidus suspensus in medio funis qui a duobus arbustis sex pedum spatio distantibus protensus erat , ea altitudine ut homo attingere posset. (ScAildius , Ephor. Princ. Nass. 1790-) Sed corbis manuariae forma qualem expressit Zruckmannus Epist. ftin. Cent. 11. p. 154. tab. X II. frg. x. nunquam est. Illa inepte ad descriptionem alius efficta. est figura. Multi orioli nidum artificiosissimum struunt. /VeZi courvi Madagascariensis quem Sonneratus Foy. aux Indes. IT. p. 200. tab. 112. ad loxiam quidem refert , sed qui colore flavo et rostri forma potius ad oriolum pertinere videtur, licet fringilla domestica non sit major , talem nidum longo introitu cylindrico ad saccum lateralem posito ex fibris rigidis struit, et ad ripas in folii apice suspendit, et anno sequente priori nido novum, et ita successive ad quinque A VES I51 usque applicat. In societate degit in arboribus ad quingenos usque sexcentenos in eadem arbore ; pullis non nisi tribus. Nidus hujus nelicourvi quem possideo tribus alterum alteri appensis compositus est. Longitudo tota est trium pedum. Prioris superioris longitudo pedis unius cum quatuor pollicibus , latitudo media trium pollicum ; secundi ad canalem superioris appensi longitudo octo polli- cum, latitudo media cum canali sex pollicum ; longitudo tertii inferioris eodem latere ad introitum communem appensi et latitudo eadem cum secundo; ca- nalis vel introitus infra productus quatuor pollicum longitudine et trium lati- tudine est. "Totus compressus. Duo tales nidi, alterum alteri appensi, quorum figuram AMazde/s/o Reise nach Ostindien , p. Oo. sistit, proprie psittaci sunt. Oriolum esse oportet , phoeniceo affinem, sed cauda rubra, cujus nidum describit Szedmannus voy. en. Surinam. 1I. p. 82. e Paradisea tristis. Male per Eisvoge] Beckmannus Oeconorn. Biblioth. XII. p. 254. interpretatus est, ob male intellectum nomen AMartiz , quod cum Zartin-pécheur confundit. Moribus sturno accedere mihi videtur. Man- sueta, homini addicta , docilis; quod retulit mihi Vavasseur, qui in Insula Franciae Áo. 1792. degit, nunc in Valle gladiatoriae officinae (Klingenthal Vogesi montis) inspector. CUCULUS RUFUS Nobis. Rufus , cauda rotundata , remigibus secundariis fasciatis. Minor canoro. Videtur esse iste quem pro cuculo mare dat Frischius. Sed pastor Landbeckius Sundhusanus , prope Argentinam , qui mihi Ao. 2. (1795. April) dedit, asseverat se saepius utrumque vidisse, utrumque secuisse et utriusque sexus, in utroque ova reperisse. Illum quem mihi dedit feminam esse: [idem mihi allatus est Colmariae Ao.8. (1799.) E4.] Describi etiam a Lic/Z- tenbergio Magazin 1791. Ceterum voce et incubationis impotentia utrumque inter se convenire: per aliquot menses se melolonthis aliisque scarabaeis in- sectisque nutrivisse: in terra incedere: cinereum habere rectrices duodecim, quod sane non in meo , rufum autem habere decem. In rufo collum etiam fasciatum et pectus. Mihi etiam videtur uterque voce differe. Nam medio mense Florali (Majo) audivi Ao.5. (1794.) in sylva Eckbolshemiensi sonum cuculi qui non erat ut ns 122 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. "Z 2 vulgo Cu cu, longius productis duabus syllabis, clarius pronunciatis, sed o o cu-cu-cu, plerumque trisyllabo, minus clara voce et citius prolatis vel pro- reptis, ut magis ad sonum ranae bombinae accederet. Vide tamen de diversi- tate cantus Guenau de Montbeliard. Ois. T. FI. p. 555. 5506. Inde etiam diversitas ovorum. « Quelques-uns reconnaissent deux sortes de coucou ; l'un grand , qui « fait des oeufs dans le nid des pigeons ramiers , l'autre dans celui du « &ochequeue». Diction. des Jrzs. Z£rt. Coucou. Videtur esse prior species ZZ/drovandi Ornitholog. T. I. p. 415. etiam icon. p. 414. alis maculatis hunc exprimit. Guenau de Montbeliard Ois. 'T. VI. p. 544. dicit colores cuculi plurimum variare. Mihi in cinereo , cujus multa specimina vidi , color satis constans visus est. Vereor tamen (et adhuc exactius examinandum) ne cuculi rufi descriptio etiam in hac comprehensa sit. Etiam Linnaeus in Fauna Suec. n.? 96. variare colore, dicit ; incertum an sexu, aetate, vel specie. Marem describit non nisi rostri angulo diversum. Guenau de Montbeliard aliquam hujus videtur cognitionem habuisse, quum colore variare cuculum dicat. Vid. praecipue p. 514. ex Salernio. Semia- dultum cuculum vidit motacillas hypolaides juniores, quae nullatenus illum pertimescebant, sub alis fovere p.512. quasi gratam se praebere erga speciem erga se beneficam vellet. Herissantius , Mém. de l'4cad. 1752. p. 417. cuculum columbae oenadi similem vidit. Cf. varietas de qua loquitur Lozzizgerus Hist. du Coucou, p. 2. Rufum pro distincta specie habet quoque Bec/steinius gemeinnützige Naturgesch. Deutschl. II. Th. hoc caractere : C. rufus: supra fusco rufes- cens, nigro transversim. striatus , cauda rufo-fusca , fasciis nigris re- pandis. Germaniae. Alii pro juniore tantum habent; 77o/ffius in Voigüi Magazin zur Na- turkunde. I1. B. p. 1106. Clauderus , de pullorum cuculi exclusione vera. E. N. C. Dec. II. Ao. 7. obs. 172. Cuculum pilos intra ventriculum habere Senzzerus Beytr. zur Naturgesch. der Herrschaft Jever in VW'estphalen , in der Berliner Gesellsch. Naturf. Freunde neuen Schriften , I. B. n.» 6. Cuculi canors mas multo obscuriore colore et magis maculatus. Rostrum A UVOEBSS 125 brevius. D. 3o Sept. 179o. mihi allatus adeo pinguis erat , ut artifex farcire se illum posse negaret, quia tenerrima esset cute. Ita pinguescere praecipue muribus campestribus, quos autumno pulcherrime venari in agris retulit mihi venator, Bonus erat esu et sapidus , sed non pro ratione pinguedinis succulenta carne, quamvis inter assandum etiam lardo obvolutus esset. In. Gallo-provincia di- cunt proverbio: Zz es gras comme un coucou. Darluc. Hist. nat. de da Provence. I. p. 489. Nullam avium carnem suavitate illi comparari ait PZrnzus. CUCULUS TRISTIS. Nobis. Cauda aequali brevi , totus nigricans , uropygio crissoque albis, hy- pochondriis ferrugineis. : Parvus , Loxiae pyrrhulae magnitudine. Credideram olim esse cuculum tenebrosum Pa//. et Gmelin. Syst. Nat. Sp. 59. p. 417. Sed minor est octo pollicibus, fascia aurantia inter pectus et abdomen caret, neque ullo modo affinis videtur trogoni. er U'O UTEIU S" PETI SN Mvszr: nostri jam. 1789. Rarus alius et multo rarior tertius Ao. 7. Rostrum serratum utique video, et convexius et breve. Basi rostri pennis setaceis recumbentibus tectum, ut nares margine prominulas , quae inter cha- racteres genericos sunt, nullo modo agnoscere possim. "arsi longi, quales neque cuculo neque trogoni sunt, et quod majus, in tribus speciminibus, quae coram habeo, nil minus quam gressorii, sed oppido ambulatorii, exte- riore tamen digito aliquanto profundius fisso , et membrana semipalmata , prae- cipue marginem interiorem digiti rhedii tegente. Examine instituto mihi non visum est, huic avi accidisse, quod in cuculo canore observavit Guenau de Montbeliard FI. p. 557. aut quod crotophagae accidit ; ut alia species sit pedibus ambulatoriis, alia scansoriis, et ab artifice uno specimini pedes spurii additi sint, quum forte pedibus orbatum accepisset. Cristae a pex sordide albus, pennis sericeis, unde distincti generis esse vult u/fon. p. 50i. Fauces amplae et vox cuculo accedunt. Virens corporis et alarum sanguineus color minus vividus quam in Edwardsii icone, quae quoque natura duplo minor est. Quum ejusmodi rostrum, capistrum , pedes in nulla alia ave simili modo coincidant, peculiare genus constituendum credo , medium inter Trogonem et Cuculum. 174 OPSERVATIONES ZOOLOGICAE. Ad Trogonis genus pertinere. PaZ/as. Nord. Beytr. T. IIT. p. 8. Quam pulcra sit avis et elegans , gestibus quasi meretriciis , in summis ra- mulis degens, et difficilis acquisitu, frugivora, nullo adeo modo ad cuculi genus pertinens. Vid. Le J"aillant. It. in. inter. Afric. I. vers. germ. p. 96. eall. T. I. p. 152. Ipse nidificat. Novam speciem (varietatem vocat) in Hou- zouanorum regione. Second voyage, T. III. p. 251. PICUS MAR TIUS. Nurrus alius huic accedens in veteri continente. Sed varii alii nigri in America. Inde supponit Buffonius (ut aliquid dixisse videatur novij)) eum ex DR ad nos advenisse. Heu mihi! Ex recentiore, juniore terra , ja ipsum ! Ergo antiquitus Europa illo caruit ? PICUS LINEATUS. Huzvs femina Parisiis a Geofroy mihi missa, nomine CZarpenZer, quod quidem genericum est, Iris pulcre flava. Gula collumque antice nigra. Discus alarum subtus albus. PICUS SORDIDUS. Nobis. Cristatus , luteus , remigibus ferrugineis , rectricibus nigris , linea sanguinea sub oculis ad rostrum ducta. Statura inter mediocres et minores. Inelegans. An forte femina undati ? PICUS MAJOR. Runnzpo crisi in meo se ad usque pennas quae tarsi articulum tegunt, extendit. Quid crissum vocet, Linnaeus nullibi explicavit. Apparet ex hoc et sequen- tibus specieibus pici , intelligi regionem ani , sive partis cordatae glanduliferae quae uropygium dicitur, superficiem inferiorem. Aliter explicat Forszerus iz Enchirid. Hist. Nat. ubi p. 25. dicit. « Crissum esse uropygii latus inferius , « inter anum et apicem uropygii. » et n.? 548. «Uropygium saepe pro pennis «tectricibus caudae sumi. » Picum medium non nisi varietatem esse pici majoris, vult Buffonius; etiam vult Peyrousius ir. Nov. "ct. Suec. 1782. Trim. 1I. n2. Sed differt om- A V E S. 79 nino : r.? Statura aliquantum minore. 2.» Rostro debiliore, acutiore. 5? Toto pileo , non occipite tantum rubro. 4 Macula alarum alba minore. Le Pic varié à téte rouge Buff. Pl. enlum. 611. (quae figura mala) est Picus medius. Figurae Daubenzon. Icon. 4p. t. 196. et femina t. 595. (male;) P. majorem pertinent. DENDROCOLAPTES. Nobis. Rostrum vel incurvum vel rectum, basi nudum. Lingug ....* Pedes ambulatorii , digito posteriore modico. Rectricurn rhachis in setam producta. Pic-Grimperau. Buffon. T. FII. F'ictus moresque prorsus picti. Major species rostro valido, mandibula superiore fornicata , subcurvata. Color fuscus. Le Picucule de Cayenne. Pl. enlum. 621. Minor species , rostro mediocri , rectissimo , acuto, dorso caudaque casta- neis , capite , collo , ventreque nigris , albo-maculatis , more corvi caryocatactis. Le Talapiot de Cayenne. Pl. enlum. t. 605. Genus difficulter determinatur. Inter picum, sittam , certhiam intermedium. Apud Gmelinum in Syst. Nat. hucusque non reperi. T'ITIA Nobi. Rostrum validum , curvum. JPPedes scansorii. Cauda mollis. (Nomen apud Zarronem occurrens de Zing. lat. Lib. IP". et avem omi- nosam ex picarum ordine significans.) Cueulo similis, sed pedibus validioribus, unguibus magis incurvis. Arbo- rum truncis adhaeret, corticesque rostro ferit, sed non scandit discurritye in arboribus. Avis pulcherrima. Levaillant second voyage. T. I11. p. 112. ALCEDO AENEA. Nobis. Macroura , aeneo-fusca albo-maculata , rectricubus maculis rotundis albis. 176 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. Parisiis emi , 1765. in spiritu vini, postea farciendam curavi. Cum Gmeli- nianae editionis speciebus comparavi; nec reperio. De AlIcedine ispida memorabile est, quod Ao. (1794) retulit Schauenbur- gius Herlishemiensis, se pullos quinque coecos adhuc nutrivisse domi suae piscibus, et vas aqua plenum illis proponendo: post tres menses excoecatos esse, et primum oculos, postea rostrum , tandem caput gangraena correpta esse, et periisse. An hoc analogum illi quod refert de anate tadurna Duf- fonius, eam defectu aquae marinae perire. An quod (uti gener postea scripsit) muscarum larvae , quod in avibus alias accidit , et illi in alaudis passeribusque evenit, et mihi in rana temporaria observatum est, capiti impositae sunt? Mirum id omnibus, quinque numero, accidisse. (Vidi omnes ejusáem nidi pullos passerinos muscae caesaris larvis repletos , tandemque mortuos. £d.) ZAlcedo smyrnensis , Far. y. Gmelin. Syst. nat. p. 457. ex 'Tranquebaria mihi missa avis, tarsos longiusculos, et pedes nullo modo gressorios , sed sane ambulatorios habet. Fraus in cute nondum farta subesse non potuit. "lcedo rudis , mihi ex Tranquebaria missa , pedes proportione longiores aliquanto quam in ispida aliisque, et prorsus sane ambulatorios habet. Meropis apiastri icon Daubentonii pl. enlum. n.» 958. cum nativo spe- cimine collata nullo modo exacte respondet. Frons non sat cyaneo-nitens. Collare nigrum inter gulam sulphuream et pectus deest. Venter cinereus , mihi cyaneo-virescenti varius. Flavedo humerorum mihi minus vivida, longe ob- scurior illa gulae, Bemiges secundariae et rectrices magis saturate virides cum nitore subfusco. Neque remigum apex adeo distincte niger; sed remiges mar- gine postico nigro , scapus etiam niger. An forte ista figura feminam refert ? Frischii figura aliquanto melius respondet, praecipue in collari. Bernae raro quidem, sed quando advenit, turmatim volat. Sprünglius. Argentorati nunquam , quod sciam, visus. CERTHIAJELAVIVENN TAB LbSs5«Nobis Fusca, ventre flavo , vertice axillisque viridi - jugulo uropygioque cupreo-nitentibus. Magnitudo certhiae familiaris. "lae ad usque caudam, brevem omnino , pertingunt. Ex Tranquebaria missa Ao. 5. (1790.) SERTHIA AA. DVCCENS: 137 CERTHIA CITRINELLA. Nobis. Supra fusco-cinerea , subtus citrina. Le Souimanga Pouillot. lta voco, quia motacillae trochilo utcunque colore accedit. Magnitudo eadem quae praecedentis. Fectrices nigrae, extima apice alba. Ex Tranquebaria missa, cum praecedente. CERTHIA NITENS. Nobis. T'ota chalybeo-violacea nitida , alis nigris. Magnitudo praecedentium. fiectrices etiam apice nigrae. Ex Tranquebaria missa cum praecedentibus. Mirum quum vulgo Galli distinguant trochilos in coZibris rostro incurvo, et oiseaux moucAes , rostro recto; uno genere tamen trochili comprehendi omnes in ZÉzcyclop. méthod. 'Tum et illud falsum quod rostrum omnibus curvum , et quidem recurvum , loco incurvi , faciat. Tacet etiam de pedibus bre- vissimis, quo tamen solo charactere distinguitur a multis certhiis trochilo- rum modo splendidis, quando linguam comparare non datur. ANAS CYGNUS. CrnaA flava. Ferus. Collo erecto natans ; meus tamen collum more oloris flectebat. Ao. 1789. initio Decembris vidi juniorem , magnitudine anseris feri. Collum more cygni (oloris) gestabat, pallidior, totus sordide albus, vertice lutescente; rostro latiore et planiore, quam in ansere fero, colore pallido. Post duodecim dies, per quos omnem cibum recusaverat, quamvis biberit , mortua. Et nunc exactiorem potui facere descriptionem. Color cinereus et albus qualis cygno fero. Vertex obscurior. Frons lutes- cens aut fulva , non vertex; sic et apex plumarum supra genua cingulum ful- vum constituit. Rostrum utique diversissimum ab anate fera, pallidum, apice et margine nigro. Supra angulum oris plumulae setosae, fulvae, rarae. Tarsi crassiores, palmae ampliores quam in ansere fero. Digito posteriore ma- jore, sed ungue minore. Membrana pedum nigra, subtus albo-marmorata. S 159 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. Denticuli maxillae superioris duplici serie. Collum cygni mansueti more gesta- vit.- Aspera arteria flexuram fecit. ANAS OLOR. Ao. 4. (1790. primis Februarii diebus) post intensissimum diuturnumque gelu, quod tamen , mira res , nullam aliam rariorem borealem avem adduxit, in insula Rheni venator eodem globo plumbeo marem feminamque trajecit. Mas statura mei adulti, rostrum habuit basi nigrum sine cera vel gibbere, reliqua parte rubra, fere miniata. Femina pariter alba, collo paullo sordidius albo, capite cinereo; rostri parte rubra non tam miniata, quam potius pur- purea , (cinnaberino-carmesino.) Solent cygnum mansuetum a fero distinguere , quod in illo aspera arteria Hexuram non faciat ut in hoc, neque in sterni cavitatem recipiatur. Quid vero si in utroque sit, et differentia haec solummodo sexus sit, uti in aliis anatis speciebus. Saltem in cyguo parvo , cinereo, fero, supra breviter descripto, quem fartum, cum thorace et trachea separatim praeparatis, conservo , flexura illa et cavitas adsunt utique. Sed habeo etiam majorem multo, et similiter flexam tracheam cygni albi feri, Ao. 1784. capti, cui cera est flava. In hac majori tra- chea annuli mihi videntur proportione latiores et magis irregulares. (Doleo in hac majore nihil portionis rectae, quae per collum decurrit ante flexuram factam , conservatum esse, quae in trachea minore annulos quasi granosos et fere granulatim exsculptos exhibet.) Notabile et illud in utraque hac trachea extremum dilatari quasi in tubam ex integra cartilagine factam, sed valde compressam, cujus margini concavo annectitur membrana , unde bronchia exeunt, ita ut ex lata et compressa tubae facie exeant, quae nempe ita in pulmone posita est, ut compressi margines tubae dextrum et sinistrum latus respiciant, unde bronchiarum orificia per quae cum trachea communicant , valde angusta et quasi linearia evadant. In majore ista trachea bronchiae ad decimum fere quintum annulum dilatationem aliquam faciunt , quae per duo- decim circiter annulos extenditur. Annulorum bronchiarum cartilagines aliis cartilaginibus cum proximis conjunguntur, ut quasi areolatum opus inde oriatur. Sed praeterea etiam conservo tracheam ex cygno fere cinerascente, Ao. 1784. Januario Benfeldae ad Ellam capto. Atque haec trachea prorsus est recta, et ubi bronchiae incipiunt, in plane aliter formatam cartilaginem A V E S. 1259 terminatur, antice productiorem et emarginatam , postice breviorem aut re- —ractiorem et paulo magis emarginatam. Jam lego in Bartolini znatome Cygni S. XVIIL os pectoris in quibus- dam solidum esse, concavum in plerisque, ampla cavitate mediaque parte porosum , ut aquam admittat: et quandoque ratione aetatis hic variare naturam. - In meo trunco quem servo, sternum non porosum reperio , sed solummodo in sinistro latere duo foramina , sed rursus superinducta membrana pellucen- tia, quod et versus obtusum sterni apicem ad dextrum latus conspicitur. Costarum non quinque (ut ibi dicitur,) sed quatuor tantum apophysin habent; quinta tamen in secunda costa adfuit, sed parva et imperfecta. Ossis pubis apex rotundatus planus , dextro incumbente sinistro, et quamquam ligamento nectantur, tamen mobilis, ut pelvis valde dilatari possit. Sinistra scapula fracta erat et consolidata , exostosi enata , ut ictum accepisse videatur. Mem- brana valde tensa et fere nulli alii parti adnata nisi crucibus furcae sternalis et sterno. Ceterum capsula ista sterni inepte a Bartholino efficta, et aeque inepte duae bronchiae. Haud melior /7'edelii figura in E. N. C. Dec. I. 4. II. obs. 12. p. 5o. et inde in Z'alentini Amphith. P. 1I. p. 56. tab. LF. Melius in Zer- leri Gazoph. 1710. fol. tab. 20. quamvis portio tantum sit; ubi et cranium et os hyoideum extat. (ZartAholini de Cygni Anatome, ejusque cantu. Hafn. 1668 8. multum philologiae et fabulosi habet.) ANAS DIRCAEA. Nobis. Cera. nulla , rostro rubro , basi nigro , corpore cinereo. Ab anate cygno et olore utique diversa. Corpus vastissimum , collum longe crassius. Corpus cinereum. Canorus. Cygnus polonicus. Gesneri. Quem apud Belgas Zee-$waan. vocari dicit D'. Bennetus , Batavo-Lugdunensis. Gesnerus (edit. Francof. 1604. pag. 278. B.) dicit: cantum oloris esse me- dium inter tubae sonum et vocem humanam ; quod et sibi a piscatore , qui au- disse asseveravit, relatum esse, dixit /teuchlinus Theol. D. Argentinensis. Ad piscatorem nempe illum magnum vidisse cygnum suspensum , rostro rubro, caput versus nigro : retulisse illum se medio hyeme [rigido una cum sociis audisse ad Rhenum vocem sibi incognitam , ex parte voci humanae, ex parte tubae sono similem. Hanc vocem a cygno illo prolatam fuisse. 82 140 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. ANAS TADORNA. QuaAmuon ad nos advenerunt Novembri 1774. post multam nivem et insigne frigus. Rostrum pallide rubrum subeurvatum , absque tuberculo ad basin. Caput nigrum; collum album sic et dorsum. n os circulus latus fulvus; humeri nigri. Alae albae; remiges nigrae, apice albae, exceptis sex Mieter se- iiistae tres postremae margine latiore fulvae. Speculum viridi-aeneum. n dominis linea longitudinalis albo nigroque variegata, lata. Pedes pallidi; membrana subrosea; cauda apice fusca. Palpebra inferior alba. Tympanum tracheae duplex , ex quorum quolibet unus tracheae ramus exit. ANAS FUSCA. SrrciuEN meum 1782. initio Novembris captum coloris fusci , ventre cine- reo, macula sordida alba retro oculos. Illam distinctam speciem esse credo, quia labyrinthi dilatatio ante bifurcationem tracheae longe minor et oblonga. Sed in alia nigerrima, cui Daubentonii icon tab. 956. perfectissime re- spondet, dilatatio illa amplior perfecte orbicularis , fere ossea et vix annulos ostendens. Alia dilatatio post ipsam glottidem antice ossea, postice tracheae annulis in illam se immittentibus, quod an in altera adsit nescio , quia trachea abscissa est. Jacquinus in Gesch. der F'oegel, tab. 6. in Austria captam, ansere paulo majorem esse dicit ; quod sane non in mea. Pedes rubri, digiti rubri membrana nigra. ANAS MARIL A. ARGENTORATI rarius occurrit. Post viginti annos tandem 179r. d. 18. Nov. duae feminae observatae, quarum utraque capistrum aut fasciam albam ad basin rostri habuit; quod nulli alii visum. (C£ 77z:25 fraenata, fusco-ferruginea, speculo alarum, abdomine capitisque annulo ad rostri basin albis. Mus. Carlson. t:58. Circa Alandiam Sueciae. A venatoribus nonnullis pro anatis marilae femina haberi.) Iris rubra; (profundius tamen aut saturatius quam in farto meo specimine exprimi vitrea oculi specie potuit ;) Kramerus fuscam facit. In icone Dauben- tonii nimis sunt pallidae. Decembris 25. die ejusdem anni mas et femina in foro. Mari iris lutea po- tius quam rubra : sic et feminae. Rostrum plumbeum aut lividum. Pedes pariter, AVES. 1AT sed colore pallidiore , minus.ad coeruleum vergente. Membrana et loco articu- lorum nigricantibus. Alia versus finem Febr. 1792. quae mihi eadem videtur. Irides eaedem. Caput magis castaneum usque in superiorem partem dorsi. Fraenum album aut an- nulus ad basin róstri aut in fronte nullus. Gula alba. Pennae dorsi punctatae, diseo cujuslibet pennae obscuriore. Pectus albidius. Venter magis sericeus. Speculum non candidum , sed cinereum. Remiges primores etiam cinereae, paulo tamen obscurius, apice fusco. Digiti (cinerei) albicantes, sed articu- lorum nodi et membrana nigricantes. AUN ASCEMOSGEUATA. "Tiisris species mihi visa et tranquilla. Non tetrinniens, sed sono rauco, et quasi mero anhelitu , projecto antrorsum collo ; (quam gesticulationem cum sono praecipue facere solent, quum separatae aliquamdiu salutando rursus con- veniunt.) Deplumata praecipue moschum spirare dicitur, maxime sub alis; si in cibum cedere debet, statim post mortem evellendae rectrices, ni odor moschatus corpus penetrare debuerit. Neque ego, neque alii hunc odorem moschatum in omnibus reperire potuerunt ; in aliis in dorso distincte percepi in mare. Feminam incubantem hunc odorem pariter spargere ab ornithophilo accepi. In ave pro cibo praeparata illum odorem deesse, quod plures mihi asseverarunt, qui saepe in cibo adhibuerunt, et delicatam praedicant. Duas adeo similes species dari nonnulli suspicati sunt, et esse qui distin- guant speciem minus papillosa facie et sine odore , nomine Tólpel; atque hanc inodoram Genevae vocari /e Canard muet , accepi. Maris papillae faciei majores. Cavendum hyeme, ne frigore pedes aduran- tur. Stupida etiam mihi visa. Semel marem vidi coire velle, et retrorsum insi- dens feminam comprimere tentavit. Incessus gravis et lentior aliis. Pacifica. . Vidi quum in societate meleagridum viveret, quoties inter has rixa oriretur, hanc adgressorem prosequi, et quantum posset vellicatione et morsibus impe- dire. Muscas de pariete captare vidi, Alia quam alui femina , videbatur quandoque animum exhilare velle, et evolavit in putei tectum. Inde bis depulsa non amplius fecit, sed amabat in horto exspatiari , neque id diu, sed post aliquot deambulationes in via, nam areas non tetigit, neque helices aut millepedes venari videbatur, rediit. Lubenter carnem una cum fele cui illa proponebatur , edebat. Vidi etiam reliquias carnis 142 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. ad os femoris vervecini reliquas , cum appetitu arrodere. Neque id fame coacta fecit. Lac quoque potavit. Avide etiam carnes projectas numidae mortuae vo- ravit. Non id ergo , uti Buffonius dixerat, gallinaceo generi singulare. Lubenter testis ovorum ludere, etiam aliquid de illis manducare videbatur. Canicula solebat cum ista ludere, illamque joculariter prósequi. 'Tum anas humi decumbere , etiam in dorsum se conjicere, et velli leniterque morderi se pati. Semina projecta tritici speltae non tetigit , sed projectae carni avide inhia- vit. Carnes adeo amabat ut saepe quae laro naevio objicerentur, praeoccu- paret ; etiam cor vitulinum crudum quod felis furata erat, in ejus societate amice cum illa absumserit. Sed pastam ex farina aut furfuribus , aut radices solani esculenti simpliciter coctas recusavit, cum butyro autem arte culinaria paulo lautius praeparatas et olera ex mensa relicta voravit. Vidi os pedis vitulini crudi , ad articulationem, uti ligamenta et aliquid adipis glandulaeque syno- vialis avidius quam faciunt gallinae arroderet et prehensum verberaret, ut aliquid inde avelleret. Vitulinum illud os crudum, quod mollioribus rodendo absumendis partibus abundabat, ipsa canicula mea detrectaverat. Sed limaces, helicesque, licet diffracta testa, lumbricos et ascarides lumbricares nunquam tetigit. Acceperam Ao. 1780. 15. Mart. et die 18. Maj. ovum peperit, et quolibet trium sequentium dierum adhuc unum. Ovum magnitudine et forma gallinacei, cinerascens aut flavicans. Sapore bono, paulo pinguiore quam gallinacei. Peperit successive ova septemdecim, quolibet fere die unum. Tum post intercapedinem quatuordecim fere dierum iterum incepit totidem fere parere, et initio Julii, licet tempestas esset frigidiuscula et pluvia, plumas sibi co- piosissime evulsit, et circum se quasi nidum disposuit, ita tamen ut simul voce dolorem quasi aliquem exprimeret , et videretur alio instinctu , incubandi nempe, victa illud facere. Uti inviti quidam certis cogitationibus indulgent, aut non naturalia deglutiunt, aut digitos rodunt, aut uti simiae caudas rodunt, aut hydrophobi mordent, aut sciurus in crotali fauces se conjicit. (Omnes ego, quas incubare vidi, et plurium observandarum occasio mihi fuit, nidum ex plumis copiosissime sibi sponte evulsis , quavis tempestate, paraverunt , ante- quam ova parere inciperent, loco quidem ad lubitum electo. £4.) Fine Julii denuo coepit parere. (Ao. 1791. initio Februarii omnes prorsus rectrices amisit. Die 2r. ejusdem mensis novae erant longitudine bipollicari , sanguineo-pellucidae , apicis peni- I UV. SEPSI 145 cillo pennato semipollicari)) Peperit plerumque bis anno , ova viginti ad tri- ginta testa duriori. Ao. 1792. a medio Novembri ad finem usque etiam peperit. Ao. 2. Vendem. (Septembri 1795.) peperit ova sedecim ; iterumque fine Octobris plura quoque. Ao. 2. (1794. Majo) ova peperit circiter quindecim ; post mensis fere intervallum octo, diebus ante solstitium denuo totidem. D. 28. Julii rursus incepit et peperit ova ad 10. Augustum usque duodecim. — Tum senescens et effoeta , ut mihi videbatur, cessavit: Ao. 4. (1790.) iterum circiter totidem peperit. Ao. 5. (1797, Tes Julii) quum nusquam appareret, tandem in angulo reperta est super tribus ovis: sequuta sunt quaedam alia , inter quae unum irregulare et tenuiore apice rugosum. Ao.6. (1798, medio Julii) reperta in nido ejus duo ova, et postea adhuc sex. Tandem Ao. 7. (1798. d. 8. Oct.) in nido jugulata reperta , sine dubio a mustela erminea. Basis rostri et ungues ejus nigri: regio intermedia, et margo narium in regione rostri nigra positarum rubens. Partus tempore pruriens saepe inclinato capite elevatoque podice et moti- tata ad utrumque latus cauda crissabat , maris consortium expetens. Le Canard. d'Inde vocatur , et cum anate boschade hybridas producere, ita tamen ut ex centum ovis raro viginti, quandoque nulla obtineatur ; has nomine Cazards mulards educari et sale condiri in Languedocia. Voy. Merz. de la Soc. Roy. d' Agriculture. 1791. Trim. du print. p. X II. Admittere marem boschadis et ova sic foecunda parere , totamque propagationis aut pro- geniei seriem matri moschatae similem esse asseveravit matrona Argentinensis. Buffonius. 'V. IX. p. 166. dicit. «On assure que le produit du canard musqué «avec la canne est infécond. C'est peut-étre sans autre raison que celle d'un faux «préjugé.» Mihi vero asseveravit ornithophilus quidam, omnino hybridam progeniem infoecundam esse. Marem valde salacem esse. Feminam incubare quinque septimanis. ANAS BISINUA'PA. Nobis. Fusco-nigricans , subtus undulata , rostro subconico , basi UDERES du- plici sinu. denudato. Allata d. 27 Oct. 1789. Retulerunt eam parum aut vix sibi ab homine metuisse. Magnitudo anatis fuscae aut berniclae. Corpulenta et tcrosa. Fiostrum subconicum , anserinum , nigrum , ungue magno , sinu nudo longo * 144 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. triangulari , duplici, in frontem excurrente. Capuz in longum productum; simile illi Cazard rouge ir. Encycl. méthod. t. 54. et Canard à téte rouge tab. 55. Oculi nigri, parvi. Co//um. breve, crassum. Pedes digitis fuscis , membrana tarsisque olivaceis. Corpus totum nigricante fuscum. Regio ante oculos latior, pone oculos angustior et fere linearis pallidior, punctulis exiguis et minus evidentibus subfuscis. Pectus cinereo-griseo-fusco, non valde eleganter, undulatum. In dorso passim, pro varia positione pennarum, aliquid albedinis prominet , a colore albo baseos pennarum exortum. Rectrices fuscae. 4[ae subtus cinerascentes , duabus lineis albidioribus per alae longitudinem excurrentibus, super tectrices primi ordinis et tertii aut quarti. Zec£rices superiores parce vinaceo colore marginatae. Dilatatio tracheae nulla. Sed labyrinthus osseus parvus , ex quo duae bron- chiae exeunt, pollicari longitudine antequam in pulmones immergantur. Án ideo mas ? Ob colorem tristem uniformem mihi femina visa est. Testiculos nullos reperi. Sed nec ovarium. An ergo in nonnullis feminis etiam labyrinthus ? Visa mihi est marginem interiorem primi digiti ampliori membrana auc- tum habere, quam aliae species anatis. i ANAS LEUCO TIS. Nobis. Fusca , ventre pallidiore, macula ante et post oculos speculogue alarum. albis. Magnitudo A. fuligulae. Macula pone oculos non pure alba, sed fuscis plumis variegata. In tectricibus posterioribus una pluma nigra. Rostrum latum nigrum. Pedes nigri. Trachea ventricosa. Conf. Tabula mea Zffinitatum Animalium. Zfrgent. 1785. pag. 161. ANAS s AR Medio Martio 1780. farta et sic examinata. Femina; nam labyrinthum non habuit. Statura fuligulae. foszruzm mediocre, nigrum , semicirculo rufo circum unguem. Caput collique dimidia pars fusca. Co// inferior regio postice nigro- cinerea, antice alba. Peczus cinereum , margine pennarum albo , unde trans- versim undulatum , lineis latioribus. 44bdomen album. Dorsum atrum , pen- nis supernis et seapularibus margine albis. 77/ae nigrae, speculo albo, quod ex A Y- E S. PAS) ex remigibus secundariis septem utroque latere albis formatur. Ante has septem albas sunt tres, quae in angulo posteriore apicis maculam albam habent. Duae ante has tres immaculatae. Ultima illarum septem margine posteriore maculam cuneatam nigram habet. Reliquae secundariae posteriores longiores, nigrae. T'ectrices infimae remigum secundariarum albae , basi apiceque nigrae. 'Tectrices ordinis superioris nigrae. "Fectrices supra has nigrae, apice albae : irregulariter. Humeri nigri. Cauda nigra. Tectricum margo parum pallidior. Üropygium. nigrum. Crissum album. Pedes rufi, membrana inter digitos unguibusque nigris. ASNGA-S: oe Mznro Januario 1778. allata et recens farta examinata. "nas rostro pedibusque nigris, capite colloque ferrugineis , pectore nisricante , dorso ventreque albo et cinereo undulato , alis cinereo-nizri- cantibus ; uropygio crissoque atris. Magnitudo Penelopes. Venter pallidius undulatus; dorsi anterior pars et scapulares saturatíus et frequentius undis acutioribus. Dorsuzz sub scapularibus atrum. Laterum undae quales scapularibus. "Tectrices obscurius cinereae. Remiges secundariae dilutius cinereae. Speculum nullum. Remiges pri- mariae nigricantes. Cauda brevis. Frischii Anas africana. 7'ab. 165. conveniret satis, nisi capitis color nimis dilutus esset. Marginis quoque anterioris in remigibus secundariis angustissi- mus limbus nigricat. Sed in Frischiana icone nimis lata linea. ANAS MELANOCEPHALA. Nobis. "Albicans , dorso nisricante , abdomine speculoque alarum albis , ca- pite tumido fusco. Sexus masculini. Trachea ventricosa folliformis. Tympanum labyrinthiforme , osseum. Zr£s aurantia. ftos£rum nigrum , breve, basi crassum, conicum. Pedes luieo-virentes. ib 140 - OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Magnitudo Fuligulae. Schneiderus Bemerkungen über einheimische P'egel im Leipz. Magaz. 4. S£. p. 478. suspicatur esse anatis clangulae pullum. Nec refragor, quum ad oris angulum in hac melanocephala punctulae albae exortum maculae albae ad finem oris indicare videantur. Maerterus dixit esse Glaucionem. Cf. Tabula mea Affinitatum z4nimalium. p. 161. ANAS TESTACEA. Nobis. Subtestacea , alis albidioribus , remigibus quatuor posterioribus secun- dariis lacero-detritis. Magnitudo boschadis. Ex Fastattia. ANAS RUFIN A. Fronte verticeque cristatis, rostro rubro , collo capiteque testaceis , pectore uropygioque nigris , humeris speculoque alarum albis. Speculum. et alae subtus rufescentes albae. Dorsurzz vinaceum. A colli inferioris postrema parte ascendit linea nigra. Pedes (non membranae) ali- quid rubentis habuisse videntur. Ao, 1788. medio Martio capta ad Rastattiam. Etiam apud nos. Pa//asius Nord. Beytrüge III. p. 12. et Spicileg. Zoolog. Vers. germ. VI. p. 4o. tab. 5. raram praedicat. , Character lineae albae supra oculos non in femina , sed speculum alarum viride, apexque tectricum infimi ordinis, remigumque secundariarum albus in utroque sexu. (Anatem eryZZrocepialam ante Pallasii descriptionem no- minaverat Auctor.) ANAS BOSCHAS. Rrerniczs viginti. Labyrinthus tracheae tantum mari. In cranio memorabilia sequentia observo. Ad apicem rostri plurimae faveolae; videndum an nervi inde emergant , et in unguem rostri diffundantur. Substan- tia quasi calcarea, granulosa extus passim dispersa. Non videtur praeparatio- nis modo orta, quia saepius satis symmetrica. Eleganter perforatus paries, si cavitas per occipitale foramen inspiciatur. Duae foveolae glenoideae in osse lineari baseos cranii. Quid est quod cum illis articulatur ? Ad rostri basin Av V BYSS 147 prope nares, ubi obscura aliqua arthrodia rostri cum ossibus frontis est, sub- stantia cellulosa ossea, extus apparens in ipsa junctura, in parva impressione utrinque ante costam quae inter orbitam et nares est. Glandes , semina , radices saepius quam pisciculos edunt. Fine Aprilis jam incubare incipiunt. Nidificant quandoque in arboribus. Salaces, quae saepius coéant. Odorantur longinque. Catervatim ad quadringentenas in Rheno per hyemem reperiuntur. (Ad mille usque quandoque in anatum aucupiis nostris per diem collectae visuntur.) Modus quo capiuntur, idem cum nostro describitur in $cAreberi Samm- lung II. p. 281. et jam a Willughbaeo p. 286. Locus talis Anglis audit DuA- Coy, uti nobis Ezzen-Coy. Alium modum eas capiendi habet 7Z'i//lugh- baeus p. 285. Vid. etiam Üngarisches Magazin. I. D. IH. &t. Pedes in junioribus nigricant, in adultis rubent. Meliores ante solstitium brumale. Quando saepius mergunt , ventum aut. pluviam praesagiunt. ANAS FULIGUL A. Ix aliis caput nitidius violaceum. Tfiemigum interior margo statim a prima albescere incipit, quod continuo augetur, donec in quinta etiam exterior margo ad rhachin albescere incipiat. Tectrices inferiores fere remigum longi- tudine. Feminae collum pectusque pulchre ferrugineum , torque subfusco. Crista illi nulla. Remiges maturius et amplius albae, cum aliquo fuliginoso admixto. Crissum album, quod non mari. Mentum album etiam in hac ob- servo. Mas solus cristatus. Accedunt nobis Novembri , abeunt Aprili. Macula alba ad basin rostri, de qua Brissonius tacet. Sed ea quoque non in omnibus. In alia enim deficere vidi, cui caput magis violaceum , pectoris inferior pars non adeo nigro abrupta sed magis maculata erat , sed irregulariter. Mas tamen erat , habuit enim nitidae structurae tracheae labyrinthum. MERGUS MERGANSER. Quz mergi erythrocephali nomine primum pro specie distincta habui: capite cristato castaneo , dorso niero , abdomine alarumque fascia alba; Baldneri $pitzmerch ; pondere 13; librarum ; labyrinthum tracheae ita habet formatum, ut trachaea desinat in cochleam osseam minorem, cui alterum tracheae bifurcatae brachium inseritur. Huic a latere tracheae opposito adjacet qiia 149 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. et multo altius altera cochlea ossea, quae quadrupla prioris est capacitate, obtuse trigona, cujus tres facies non osse sed membrana tenerrima formantur, in hanc inseritur alter tracheae ramus. Ergo Merganseris femina esse nequit, uti contendunt nostrates piscatores et Daubentonius. Sed marem esse oportet, cum mares juniores similes sint feminis. Pro varietate merganseris habet Bechsteinius. MERGUS CASTOR. FrwrNAM praecedentis esse volunt nostrates piscatores. Id inde venit , quo- niam juniores et nondum biennes prorsus eodem sunt colore quo feminae. At enim labyrinthum tracheae habet, unde marem esse oportet. Atque adeo Pallasius hunc non nisi aut merganserem feminam esse , aut juniorem dicit. Illi adeo, qui labyrinthum habent, juniores fuerint. Ezcycl. znetAod. adhuc recipit, et constare asserit, quod diversa sit species; etiam Scopolius et La- thamus. Alium colore persimilem emi ex museo Poissonnierii Ao. 7. (1799.) Parisiis vendito. Sed gracilior est, capite minore, rostro longiore. Gula non alba. Pennae hypochondriorum non cinereo marginatae , sed tectrices superiores rectricum albo cinereoque subtiliter striatae. MERGUS MINUTUS. Hvxc expungendum esse et feminam esse M. albelli docet PaZ/as. Bescháfr. der Berlin. Gesellsch. naturf. Freunde. T. II. p.552. Consentit B/ochius ibid. T. III. p. 55.et Buffonius, Uttamen illud adhucattendendum sit, meo nullum speculum alarum esse, quod Linnaeus tamen nigrum adscribit. Ut adeo vel specula non adeo certa et constantia sint, ac Linnaeus perhibet, vel duas tamen species esse oporteat: uti nunc adhuc GzneZin. Syst. Nat. p. 547. et 548. mi- nutum ab albello femina distinguit. Sic et &ozazerrius irm Encycl. méth.Spec.7. M. minutus nostratium quoque testimonio albelli femina est. Sed tracheae labyrinthum habet, oportetque marem eum esse. Meus Ao. 1701. Febr. captus, et cüm aliis maribus in foro expositus, cujüs truncum carnibus orbatum eon- servo, nullum habet labyrinthum , adeoque est femina , et differt a minuto mergo. Neque etiam utique cum Linnaei definitione convenit. Nam caput ca- staneum , jugulum et gula alba. Remiges secundariae apice, et tectrices primi ordinis albae , unde duae fasciae albae mediae alae. Etiam tectrices superio-* AV ES. 149 rum ordinum albae. Sed brachium quae tegunt, nigrae. Hunc pro M. minuto habui , sed nunc feminam albelli esse reperio. Femina albelli igitur a M. mi- nuto dilfert. PELECANUS ONOCROTALUS. Ao. 1768. d. 8. Jul. onocrotali fere centum et triginta super Alpes ab Austro venierunt et in Brigantino lacu (Bodensee) consederunt. Eorum unus captus, sic se habuit. Majnitudo cygno duplo major. ZZ/titudo erecti quinque pedum. Latitudo volantis undecim pedum. Pondus viginti quinque librarum. Color albus, capitis plumis subroseis , remigibus nigris. P/uzzae densissimae , tactu singulares, retrorsum rigidae. OcuZi avellanae magnitudine. ris fulva. Ocu- lorum regio nuda , alba, non rosea, uti Edwardus habet. Plumae verticis inordinatae , subcristatae. Ztoszruzz longitudine octodecim pollicum, squamo- sum, superne luteum, colore variante, basi subplumbeo. Superne costa ob- tusa , lata, rotundata , inferne costae duae , apicis incurvi tuberculum glabrum rubrum, Nares minimae ad basin. Mandibulae inferioris margines dilatabiles, Maxillae secedunt a se invicem ad usque regionem sub oculis , ubi mandibula superior in faucibus gibba apparet. Saccus gularis ad tertiam colli partem descendens, formatur ex cute densa , molli, rugosa, dilatabili, flava, venis picta , corruganda et extendenda pro lubitu avis, intra quam locatus larynx, totus aperto ore conspiciendus, cum prominentia carunculata ad anteriora laryngis, quae linguae loco esse videtur. — * Remiges viginti octo nigrae , rhachi alba. 7eczrices acutae. fiectrices albae, breves. Pedes breves validi albi, uti et membranae. Disitus posticus introrsum flexus. Collum retro flectit, et sedet uti anseres. Corpus curat. Vox brevis, asininae profundiori similis. Piscium tres fere libras de die integros deglutit, capite semper antrorsum verso, qui per horam adhue in gula se movent. Pisces sectos et pisciculos minores respuit, aliosque cibos omnes. Inediam per duos dies facile fert. Parum bibit. Mansuetus. Canes odit. Non una sane species est onocrotali, praeter illas duas Edwardianas. Nam europaeo quem equidem vidi, plumae sub pennis roseae. Rostri superficies su- perior (in meo rostro) foveolata , serie foveolarum utrinque. Saccus simpliciter venis transparentibus distinctus. 120 OBSERVATIONES ZOOLOGICARE. In Capensi quem possideo , plumae sub pennis albae. Rostri foveolae nullae. Mandibula superior pollice longior, sed unguis incurvus apicis brevior. Dor- sum mandibulae hujus magis convexum , postice sulcatum. Saccus non veno- sus, sed ruber , lineis saturatioribus rostro parallelis pictus. Ad angulum oris saccus utrinque macula magna nigra. Alius rostri mandibula superior longe angustior, magis convexa, absque suleo. Saccus in facie anteriore magis propendens, absque macula ad basin, non ruber, sed venis parallelis copiosioribus, simulque vasis sanguineis dis- tinctus. PELECANUS CAR BO. Ranvs apud nos. Saepiuscule tamen occurrit. Ao. 1790. initio Junii (insolito tempore) Argentorati captus. Alias saepius hyeme. Pondus septem librarum. Pedes nigri. Corporis color obscure virescens. Oculorum regio citrina, gula fulva. Lingua minima. Sapor boschade fera paulo deterior. Odor mihi fortissi- mus visus colymbo deterior, in specie minore nigra. V entriculus maximus per longitudinem abdominis dispositus, duos magnos pisces continuit. Aspera ar- teria ante bifurcationem annulo elevato distincta. Apophysis ossea mobilis longa in occipite cranii, cujus ope musculus crotaphites duplam magnitudi- nem et vim acquirit, qui jam delineatus in ZZ/drovandi Paralipom. post histor. monstr. p. 25. Camperi Opusc. 11. x. p. 11. Russis ZaÁlaz. Hyeme ad lacum Baikal, aestate ad alios lacus Rassiae dispergitur. Nidus in arboribus emortuis. Mori a nido arborem, incolae asserunt. An Frischii 7Mergus strumosus tab. 188. ? Species , quam Ao. 1779. fine Aprilis vidi, in capite et superiore parte colli plures pennas elongatas albas, laxas et non uti ceterae applicatas habuit. Cir- cumferentia basis rostri alba, pennae aeneae. Rostrum longius mihi visum quam in meo, cujus tamen volumen fortius. "Mandibulae quasi squamosae , quod potius a colore provenit, et revera squamae non adsunt. In dimidia man- dibula superiore series harum squamarum supra lineam e naribus exeuntem et altera infra illam lineam est. Huc forte spectat , aut saltem hujus generis esse videtur, quam PZuzum vocaverunt avis , ob nigredinem, et quam describit Leguat Poyage et aven- tures 1I. p. 45. 406. A Y OH-SI 151 COLYMBUS IMMER. Carrus Argentorati Ao. 1789. Novembri, et 179o. initio Decembris, et vidi viginti annis ante aliquoties; ita d. 24. Novembris 1787. Etiam in lacu Genevensi, (uti Colymbus arcticus, quem inde habeo dono Di. Deruyneri 1791. Lausannae. Bernae etiam hunc vidi in musaeo Sprüngliano. Miror adeo in Rheno nostro nunquam , quod sciam, captum esse.) Capitis pennae si retrorsum flectantur, illud quasi holosericeum reddunt. Aurium apertura parva. Pedes albi , venis sanguineis picti, juxta digitorum longitudinem nigri. Digiti postici unguis auctus. Hectrices octodecim brevis- simae. Pedum digiti ita complicari et ad se invicem applicari possunt , ut vix tarso latiores sint omnes simul sumti. Sine dubio qui nomine Colymbi strotici (vitio typographico ut videtur) venit in Zerkwürdiskeiten der Landschaft Basel p. 2588. COLYMBUS CRISTATUS. Carrus Argentorati 1775. medio Majo , circa quod tempus insolita nix ce- cidit. Totum caput non collari, sed vitta totum caput tegente obsessum. Pen- nae longae ferrugineae auriculas quasi formant. Rursus captus Ao. 8. (1799. fine Martii) post diram longamque insolitam hyemem, toto hoc intervallo nunquam visus. (Captus denuo Ao. 9. (1801r.) COLYMBUS ERYTHROCEPHALUS. Nobis. Pedibus lobatis , fuscus , colli lateribus fulvis , nucha abdomineque cinereis. Parvus, magnitudine fere columbae. Rostri apex fulvus. Remiges secun- dariae margine interiore albae; sed nullam fasciam albedo constituit. LARUS CINERARIUS. Hic (potius zaevius) junior vixit apud me Ao. 1795. a prima die Áu- gusti, usque in 5o. Decembris. In specierum confusione addo illud, eum de quo loquor exacte convenire cum Brissonii descriptione, T. VI. p. 187. et figura tab. 17. fig. 2. ut adeo quum hic allegetur ad naevium, ille potius fuerit. "Tectrices alarum fasciam longitudinalem formantes nondum nigrae 152 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. erant, sed brunneae. Rostrum pallide flavum, apice nigro. Pedes pallide flavi et sordidule. Sceletum cum pararetur, ex ossibus apparuit , adultum non fuisse. Meo adulto, quem haud semel vidi, rostrum flavicante olivaceum ; cauda alba. Pedes nigri vero, non flavi, ut Brissonius facit. Pisciculos etiam mortuos aliquando exhibitos voravit. Sed et sine his , ut insectis credam vitam sustentasse: nam araneas projectas et oniscos rostro collegit. Etiam ex rivulo culinae purius tamen et modestius quam anas, varia hausit, sine dubio muscae tenuis larvas. Postea projectam ingluviem numidae meleagridis et carnes ejus voravit. Mox ubi promptuarii janua aperiretur ac- currere edocta , et pisciculos ex manu porrigentis excipere. Subputridam etiam carnem avide voravit , et fere rostro excepit. Lumbricum avide deglutiit ; lacer- tam viridem discissam jam foetentem, non nisi saepius diverberatam et fru- stulatim quasi degustatam. Hominibus assuefactus fuerat, neque amplius sibi timebat; et quum po- tuisset, fuga se non surripuit. Contra caniculas et felem porrecto apertoque rostro sine metus aut irae demonstratione, tranquilla cum confidentia se de- fendit. Post primas septimanas solutum erat filum quo remiges longiores colli- gaveram. Vidi avem alis plaudere, et praetereuntes evitare, prosequentes fu- gere, nec tamen fugam capessere. Credo chortalem fieri posse, modo sat utilis futura avis. Die 5o. Dec. mortuus repertus. Certe non inedia , nam famula quae amabat avem, large nutriebat. Clavicula fracta sceletum parando observata , sine dubio caussa mortis. Speraveram diutius victurum , quum triginta annis in chorta vixisse larum glaucum referat Eneyc. met. Si colligatis alarum extremitatibus et cauda manu detineatur mortuus et antrorsum in aérem vibretur , sonum excitat, ut solus fere motus ille aut forsan aér irruens illum producere videatur ; quod tamen in aliis deinceps non ob- servavi. "Lari piscivori sunt utique. Tamen alium etiam animalem victum non re- spuunt. Ao. 1790. quum filius larum secaret (juniorem utique , et pallidiori- bus maculis ornatum , sed ad aliam speciem certe haud pertinentem, quam ad cinerarium aut naevium ,) reperit semidigestum murem, capite nullo am- plius praesente, in ejus ventriculo, qui ille agrariug sane non fuit, quod ex caudae longitudine apparuit (Ze Campagnol , BufE) sed vel sylvaticus , vel musculus, ACYCBSS 1553 musculus, et quidem ut ex colore videbatur, hic potius. Erat vero larus hic emtus in foro d. 1o. Dec. praegressa utique tempestate tepidiore. Habitus, statura et incessus saltem in majoribus laris inepti et inamoeni mihi visi sunt, collum contractum , pedes pectori appropinquati. Canum et cinerarium vidi collo quidem recto , et pectore convexo haud ineleganter cir- cumspicientem , sed tarsis tibiisque verticalibus in eadem linea, geniculo an- gulum haud formante, qualem staturam in pictura rei haud gnarus non ad naturae varietatem pictam esse dixerit. Nec tamen adeo pectori propinqui sunt pedes ac in Catesbaei figura Sternae stolidae. Ao. 1787. d. 14. Febr. plurimi cohorte aliquot centenorum transmigrarunt. Aliis humeri erant nigricantes , fascia caudae nigra, in rostro plus nigricantis habuerunt, pedes ex nigro in flavum transierunt: in aliis contrarium obtinuit. Fuerunt etiam qui cum nigredine in axillis postice collare fuscum habuerunt. Quum magnitudo omnibus eadem fuerit, iris omnibus nigra, vix quidquam de albuginea appareret , fusca macula pone oculos, rectrices eaedem , digitus posterior vix conspicuus, et omnes conjunctim volaverint , ejusdem omnes speciei fuisse concludo. Molliter ex alto in aquam delabuntur, et blande ac eleganter natant. Visi etiam plurimi super fluvio intra ipsam urbem. Sic et Aprili 1775. in Burgundia immensa copia lari advenisse visi sunt. Journal de Physique , 1775. T. F. p.555. - Nares antice latiores (charact. Linn.) in cinerario non reperio , sed ubivis aequales; intus posteriore parte duae laminae eminent. Perviae quoque sunt nares. Fauces sanguineae. LARUS RISSA. Dzscenierio Zrunnichii Orn. 140. p. 42. perfecte convenit cum meo , qui Ao. 1790. d. 4. Febr. captus Argentorati et Ao. 1787. Martio copiose visus est. Rostrum flavum angulis oris et palpebrae pulcre rubrae. — Varietas forte Rissa lari tridactyli, junior primi anni. Brissonii methodus fallax, quae omnes laros tetradactylos facit ; uti et Bonnaterrius in Éncyclop. méth. Ornithol. licet hic p. 9o. speciem tridacty- lam habeat , non nominato tamen Linnaeo , nisi quod L. literam nomini post- ponat. Schaefferi in /Mus. ornithol. tab. 41. figura L. tridactyli evidenter tetra- dactyla est; tab. 4o. autem, quae ad larum naevium refertur, utique est tridactyla. U 154 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. Lari parasitici , qui initio Septembris 1786. in stagno Brécourt, duabus leucis à Mirecourt, decem Nancejo distante captus fuit, missa mihi pellis, feminae sine dubio est , nam duae rectrices licet eminentes pollicis fere longi- tudine , tamen non erant longissimae. Rostrum non incurvum ut in laris , ne- que ante apicem gibbum. Magnitudo quae ridibundi. Plus fusci habet quam albi, Capitur quoque Bernae. Vidi in museo Sprüngliano. LARUS MAXIMAUS. Nobis. "Albus , alis dorsogue canis , palpebris sanguineis , remigum sex prio- rum Weir nigris albo terminaLis. Extensi Ja£itudo pedum quatuor cum dimidio. Zozgitudo ab apice rostri ad pedum extremitatem unius pedis, decem pollicum. ftoszruz flavum , ma- xillae inferioris apice ultra tuberculum aurantio. Palpebrae et rictus gingivae pulcherrime cinnabarina. Palatum retrorsum. serratum. ris palbide citrina (topasii diluti colore). Pedes pallide luteo subcarnei. Aectrices duodecim, aequales, albae. Dorsuzz canum alaeque superne et scapulae. Albi sunt apices rezgur, alula spuria et tectrices inferiores. Nigri apices sex remigum anteriorum decrescendo , nigredine longius producta in margine tenuiore. "Hhaclis etiam harum nigra. E remex fere tota nigra, macula magna versus apicem apiceque albis. Secunda ejusdem fere longitudinis, macula alba exigua gaudet praeter apicem. Reliquae quatuor apice tantum albae. Totum reliquum corpus niveum. Vivus captus Ao. 1772. initio Novembris. Cf. ejus descriptio in T'abulis meis Affinitatum Animalium. LARUS TAIDACTYLUS? Ao. 1775. d. 17. Febr. acceptus. Magnitudo columbae majoris. Éxzensio trium pedum et duorum pollicum. Longitudo ad apicem caudae sedecim pollicum. Alba omnia, praeter totam B icum superiorem cineream, cauda excepta quae tota bia! et fronte ; colli quoque superior superficies pallidius-cinerea. ftoszrurz virescenti-flavum, porrinum. Pa/pebrae miniaceae, nudae. Zridis annulus albus. Pedes tridac- tyli, pollice papillam minutissimam referente , mutico ; color niger. Ferora semidenudata. fiemev prima margine anteriore et apice nigra. Secunda et tertia apice nigra. Quarta et quinta apice albo , fascia nigra. Haec omnia superne XU v ES 135» et inferne. Reliqua tota ala supra cinerea , subtus alba , extremitatibus tamen remigum secundariarum albis. Alius Larus tridactylus? eodem tempore et loco cum praecedente occisus, Magnitudo paulo minor. Ztostrum pullum , subatrum. Pa/pebrae nigrae. Circulus zridis albus. Subtus alba omnia, a gula usque ad caudam. Ad can- thum anteriorem oculi lineola perpendicularis nigra. Occiput et nucha cinerea. Dorsum cinereum. Frons et fascia inter nucham dorsumque alba. Zteczrices extima excepta apice nigrae. 277/ae supra cinereae, humeris , tectricibus se- cundariis superioribus, scapularibusque nigro mixtis. 77/u/a spuria cum quin- que primis tectricibus anterioribus margine anteriore nigris. Ztemzses quatuor priores, apice, margine anteriore et dimidia parte marginis posterioris nigrae. Quinta apice et media parte tantum anterioris marginis nigra. Sexta apice alba, cum macula nigra utrinque. Reliquae totae cinereae. Pedes tridactyli, cum papilla pollicari molli mutica , cinerei aut sordide albi. Ferzora seminuda. STERNA MINUT A. Cuanapnio hiaticula paulo major. Frons alba bifida super oculos producta. Regio ante oculos nigra. Z"erzex niger, utrinque in tempora et profundius in nucham descendens. Collare album, et omnes partes inferiores. Dorsuzz cinereum , pennarum ambitu brun- neo. Aumeri nigricantes. ftemzzses cinereae , margine exteriore magis nigro, versus interiora albescentes. Tres ultimae cauda multo longiores. Heczrices cinereae , inferne pallidius. Rhachis alba. Ferzorae seminuda. Pedes subfisi. STERNA HIR UN DO. Dz hujus moribus sequentia observavi. Vidi duas aves, marem sine dubio et feminam, retro arbustum latens. Palo aquae infixo , sex fere pedibus a se invicem distante, quaelibet insederat, et rauco clamore, alas per vices agi- tando , aut expandendo , quasi avolaturae , salutare se aut blanda voce alloqui se velle mihi visae essent, si se invicem respexissent , neque quaelibet in ean- dem plagam caput protendisset. "Tandem avolarunt, me ut opinor, viso , auctioremque vocem emisit altera, nullam autem quae paulo post avolavit , altera. D. 26. Apr. 1795. Ue 156 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Vox aspera rauca, quam a canicula sibi timens emisit. Piscator dicit more juniorum columbarum edi; sed rancido sapore est. Pedes supra geniculum nudi, in medio fere corpore positi , recti , ut inepte quasi positi videantur, et quod in figura quam Catesbaeus sternae stolidae dedit, error pictoris videri poterat , utique sic se habeat. Ventriculum prorsus eodem modo ac in cuculo positum reperit filius. Id jam Schneiderus, ni fallor, observavit, in variis avibus ventriculum eodem inodo ac in cuculo positum esse; inde explicationem Herissanti, cur cuculus non incubet, nullam esse. BRHYNCHOPS NIGRA. LixxAEUs characterem generis ad Edwardi figuram concinnavisse videtur. In meo specimine utraque maxilla est aequalis, unde casu tantum puto supe- riorem esse breviorem , uti in variis avibus reperit PaZ/asius Spicil. Zool. Fasc. I/I. p. 19. Rostrum rectum , cultratum , compressum, imo compressis- simum , ut apice fere sit membranaceo flexili, naribus linearibus inferne prope marginem sitis. Rima inter utrumque marginem maxillae superioris angustis- sima , recipiens maxillam inferiorem cujus uterque margo in unam scindentem aciem coit, propeque basin gibbam, maximeque compressam , nec longiorem superiore. Rostrum etiam crassum non bene adscribitur in Ezcyclop. met. Ornithol. p. 100. Non bene Linnaeus nomen Barrerii Rhynchopsalia (sic enim scribere de- bebat) abbreviavit in vocem quae faciem rostratam significat , quum Barrerius voluerit exprimere rostrum. forficis vice fungens. Nam Rhynchos rostrum , et Psalis forficem significat. Nomen inde utique a rostro forficem aemulante primus imposuit Zarrerius Ornithol. specimen. Sed duplicem errorem graece magis eruditus Linnaeus correxit : primum aspirationem conservando , et Az scribendo : dein e graecum in z;, uti decebat , mutando. Nam ZiygcZopsa/lie scripserat Barrerius. RHYNCHOCHASME. Nobis. Rostrum. hians , mandibularum marginibus se non contingentibus , serratis. Nares lineares. Pedes tetradactyli. Sub hoc nomine et charactere novum constitui posse genus mihi videtur, formante z4rdea pondiceriana (Le Bec-ouvert. Buffon.) 24. coromande- A Y E S. 157 liana (Bec-ouvert des Indes. Sonner.)) et 44. scolopacea (Courlau ou Courliri. Buff) Gmelini Syst. Nat. p. 646. Ad illud etiam accedere videtur ZZrdez violacea. Linn. ex icone Edwardi. ARDEA GRUS. FrwiwA trans Rhenum occisa Argentoratum missa Decembri 1787. Avis haec alias nunquam apud nos visa. Altitudo fere quadripedalis. Color cine- reus obscurus. In vertice nihil nigri, neque quidquam nudi. Nihil etiam albi ad latera colli. Rostrum ubi fronti insertum rufescens. Pennarum ampliorum aut laxiorum in postremo dorso nihil. Feminam fuisse oportet. "rdea Grus mas Ao. 7. (d. 51. Mart. 1798.) prope Zrgentoratunz occisa. Longitudo ab apice rostri ad extremos ungues pedum quatuor pollicum novem; ergo toto pede longior quam dicit Brissonius qui mensuram in farta et posita cepit. Tamen amplitudinem volatus determinat. Ab apice rostri ad extremam caudam tres pedes, septem pollices cum dimidio. Ab apice alae ad insertionem pedes tres ; crassities corporis septem pollicam; ergo tota volatus amplitudo plus quam pedum sex et dimidii. Longitudo rostri exactissime ut apud Brissonium pollicum quatuor et duarum linearum. Rostri apex colore corneo, basis sordide carneo, praecipue in inferiore maxilla. /Vares ampliores quam in ardeis , parum post medium positae. Regio ante oculos non denudata ut in Ardeis ; sed ab uno angulo oris ad alterum recta linea protenditur plumarum series, quae sunt prorsus merae setae breves nigrae , simplices absque ulla barba, densissime positae in fronte ac syncipite, laxius in regione inter angulum oris et oculos, sed cuti nigrae implantatae: in vertice rubro , nudo, sed non papilloso perrarae, solitariae, ut tamen in media linea densius ponantur et aream rubram in duas quasi partes discriminent. Postice haec area prorsus semicireulari linea circumscribitur. Crista cranii ossea duabus lineis supra orbitam eminens. /ris rufescenzs. (Sic et Brissonius.) Ad angulum anteriorem palpebrae inferioris verrucula vel eminentia nigra, ex plumulis brevibus corneis composita. . Lingua acuta, apice in commissura maxillae inferioris posito. 2Zures pisum fere admittentes, extus nullo peculiari charactere pennarum distin- guendae. Sub palpebra inferiore et ante illam , item supra canthum oculi posteriorem incipit regio alba, quae pollicis latitudine versus posteriora extenditur, et 159 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. post aream 'triangularem cineream occipitis retro verticem calvum cum illa lateris oppositi conjungitur, et in parte postica colli descendit. Sub hae area alba omnia sunt colore cinereo qui sensim fit intensior usque in medium collum. Linea tamen est albicans intus ad duo brachia maxillae inferioris. Totum corpus cinereum , plumis niveis. Scapus pennarum simplex. Remiges duodecim nigrae , loco qui mediam earum longitudinem superat et basi vicinior est, fere ante apicem tectricum emarginatae, ut adeo in ave farta vix hoc observari possit. Remex secunda reliquis longior. Sexta subito tribus fere pollicibus brevior. Tectrices cinereae. Remigum anteriorum parvum spatium occupantes, alula spuria nigra quatuor pennarum semitectum. Hiemigum posteriorum autem am- plissimum , serie quadruplici tectricum minorum regulariter dispositarum. Quinta serie infima ex pennis multo longioribus sensim increscentibus, ut tandem ipsas remiges longitudine superent. Sensim etiam obtusus apex acumi- natur, quo magis fiunt posteriores: quinque postremarum duae priores duobus pollicibus praecedentes superant , secunda omnibus est longior; ceterae sen- sim posteriora versus decrescunt. Omnes hae quinque, et praecipue postremae quasi lacerae, ut dicit Linnaeus, id est barbis separatioribus, recurvatisque (de quo singulari charactere prorsus tacet Drissonius) eminent super ipsum apiceri remigum primariarum. Tectrices inferiores cinereae , ad marginem serie duplici ; juxta longitu- dinem ossis humeri series duae, a medio usque ad posteriora tres, et tum quarta series pennarum triplo longiorum. Subalares octo , rectae, prima longitudine pollicum novem. Scapularium massa insignis , ordinibus pluribus, infimis octopollicaribus. Ad insertionem alae supraalares rectae , fere uti subalares sed. non unius ordinis. Plumae farinosae in pectore et crisso nullae, quales in ardeis. Sed fere in ilis , minus tamen distinctae. Femora valida musculosa; non macilenta ut in ardeis. (7?5iae proprie intelliguntur) Supra geniculum squamis fuscis obsita, ordinum fere in am- bitu sedecim. Supra et infra geniculum squamae sunt longe minores. T'arsi scutati. Digitus extimus tantum membrana conjunctus. Posterior brevis novem linearum, aut si ex angulo ad superiorem marginem sumas et extendas, etiam undecim. Ürgues minus longi quam in ardeis, sed lon- AK Y &7 159 giores, acutiores, magisque curvati quam in ciconiis. Intimus ceteris antecel- lere videtur. 193 Tendines in musculis ossium omnes ossei, quorundam compressi. J"enztri- culus musculosus , sed non duobus musculis mobilibus ut in ansere , superficie cartilaginea, rugosa, viridi; immersis partibus saturatius yiridioribus, quasi glandulosis , duriusculis. Extus ventrienlo in cavitate haerens corpus «vidi, quod forte lacerata biliaria vesicula fuit. Nam negligentius exenterata avis fuit. Contenta ventriculi comminuta herba, radicula etiam calami scriptorii cras- sitie, granorum mihil. Caleuli laevizati plurimi ; videtur tales eligere, quae nihil habent asperi aut angulosi. Oesopkasus supra cardiam dilatatus, cryptis mucosis numcerosissimis, quae in longum secto oesophago tanquam totidem distincti cylindri se sistunt, post aliquot dierum macerationem. In ipsa substantia oesophagi fibris circum- ductis ambiuntur, quae in interiore superficie quasi fibrae ligneae separatae in ligno torto sese sistunt. Hepar bilobum , scissura in quovis lobo. Cor longiusculum. InHexio asperae arteriae et immersio in cavam carinam sterni ab aliis dicta est, imperfecte tamen : sed non duo musculi liberi asperae arteriae affixi, punc- tum fixum in. spina dorsi habentes. De sterno et aspera arteria. gruis JY'illueAbaeus perpauca habet, et non nisi inexiones asperae arteriae absque sterno. 7Zidrovazdi sceleton peccat, nihilque de istis conspicitur. 7or. Bartholinus Hist. anatom.1V. Hist: XII. P. 231. tracheam et cavitatem sterni, sed imperfecte describit: furcam clavi- cularum cum sterno continuam memorat. Tozzetüi , Titii, Marsislii descrip- tiones conferre non potui. $ternum ipsum angulo furcae clavicularum elongatarum connatum, elon- gatum et ad usque angulum commissurae costae penultimae productum. Pone truncatum et quasi abscissum , quum in ardea cinerea sit utrinque sinuatum. Antice pariter sinuatum esset , inter angulum furcae et extremitatem sternalem claviculae , ut in ardea ceterisque avibus, nisi, quum sit totum cavum , ca- vitas ejus superne in capsulam forma cassidis produceretur, quae plus quam tres partes spatii inter furcae crura occupat. Haec capsula luci opposita , pel- luciditate parietum a reliquo sterno se distinguir. E regione articulaiionis cla- viculae cum sterno, hujus lamina foramine pertusa est, sub quo decurrit aspera arteria foramenque hoc claudit. Centrum cavitatis juxta longitudinem occupat substantia ossea. cellulosa, 160 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. cellulis amplis composita , asperae arteriae circum illa flexae connata, parieti sterni non nisi superne connexa, inferne autem libera, et in propria lamina ossea inclusa. "spera arteria sternum ad ipsum angulum furcae intrans hujus carinam obtusam intus legit, illique arcte connexa est, ut nullibi sit mobilis, usque in infimum apicem sterni. Inde ascendit acuto angulo, posterioremque pla- nam faciem sterni legit, ita ut hanc introrsum premat, et pollicis ab apice sterni distantia eminentiam obtusam longitudinalem formet , quae sensim ad medium usque viae deprimitur, tum rursus ampliatur in omnem sensum , ad summum lacuna sive fovea ad utrumque latus impressa. Tum trachea in cassi- diformem capsam descendit , ejus semicircularem ambitum legit, et ubi venit e regione anguli furcae, retrorsum flectitur oblique , et inter telam cellulosam quae mediam sterni eavitatem occupat, camque longam tracheae partem quae interiorem sterni parietem legit, descendit; circum cellulosam osseam la- minae ihclusam substantiam flectitur, et spatium triangulare , longiusculum, inter illam cellulosam apicemque sterni prorsus vacuum relinquit. Inde inter ipsam hanc cellulosam et partem tracheae quae carinam sterni legit ascendit, itinere in superna parte adeo angustato, ut emergens ex sterno trachea, et inter immersam portionem elevatamque cassidem conclusa ad latus prematur, eoque loco duae descendentes, una adscendens tracheae portiones proxime sibi locatae sint, et nisi lamina capsae esset, sese omnes contingerent. Hic emergens trachea rursus libera fit, et circum capsam, ampliore tamen sinu, flexa in cavitatem pectoris pulmonesque demergitur. Haec omnia per translucidos sterni parietes utcunque conspici possunt, sed longe melius, ablato altero pariete , ubi et illud in conspectum prodit , quod annuli tracheae ubi haec per totum per sterni eavitatem iter huic connata est, latiores sint, et integro annulo facti sint , non dimidiato, et quasi per denti- culatam suturam , secus ac in annulis extra sternum , inter se articulati. Denique, quod nemo notavit, duo musculi filiformes ad corpus vertebrae (non memini cujus) punctum fixum, ad liberam tracheae partem punctum mobile habuerunt. Quid sibi volunt cartilagines et tubera per totum asperae arteriae tractum regnantia, de quibus loquitur Dar/ucius Hist. nat. de Provence. I. p.547? Fertebra prima gruis spuria, brevis. In ardea majore duae, inferiore epi- physi donata. Costae verae grui octo, compositae duabus partibus, ad angulum fere rectum A Y E. $ 169 rectum conjunctis, omnibus eum ipso sterno immediate articulatis, prima et octava epiphysi media destitutis. Quatuor intermediis epiphyseos apice sequenti costae incumbente. In ardea majore. costae verae ex duabus partibus compo- sitae tantum quinque; trium priorum partibus ad angulum acutum coéunti- bus; perangustis et remotis; apophysi gaudentibus praeter ultimam , quae etiam non ipsi sterno , sed praecedenti costae nectitur. Epiphysium apex se- quentem costam non tegit, nisi forte primae costae verae, In grue vertebrae ultimae colli, et trium dorsalium sequentium corpus tri- plici costa elevata intus conspicuum. Sed penultima colli tantum simplici. A tertia dorsi fibrae osseae antrorsum a corpore porrectae. Foramen unum ad duo utrinque ad latus corporis vertebrae. In ardea majore omnia intus , in vertebrali columna, glabra, simplicia, absque foramine ullo. Ego carnem maris adulti siccam non alius quam ferini. saporis reperi, ARDEA CICONIA. Mza junior 1780. d. 2». Julii capta, continuo quaerulo stridulogue sono molesta , sive famem pateretur sive pasta , quod paucas post septimanas cessavit. An desiderio matris? Homini statim abhinc primo die amica et mansueta, Prima vice quum tangerem et alas mutilarem , humi procubuit et extenso collo humique effuso veniam quasi petiit et vitam rogavit. Comperi dein eam e nido exemtam et sex octove jam septimanis multa cum cura altam fuisse. Gloterans collum reflectit et supino capite mandibulas allidit. Sed metuens, e. g. a majore cane , rostro protenso et inflato gulari sacco , gloterat. Viso prima vice porcello , gloterabat ter repetitis vicibus, sed non porrecto collo. Gloterabat quoque quando extra domum exierat , iterumque intromittebatur , quod facile ferebat , nec reluctabatur. Saepe alas agitans et subgloterans in circulum agebatur exiliens et volatum tentans (truncatam habebat alam sinistram) absque manifesta causa. Oscitare quandoque vidi. Alia vice quasi per lusum arripuit rostro ligneas trabeculas ramulosque et subsultim alas agitando in orbem discurrit iterumque deposuit; Omnia quae sibi nova viderentur arripuit, chartas, calceos, lapillos, et felis more circumgesticulando exultandoque modo rostro emisit, modo iterum arripuit. Blanda ceterum , gravique passu exspatians. Uti de Ardea numidica eam saltare refert Buffonius VIL p. 514. Excrementa ejus liquida. X 170 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Licet tempestate frigida tamen aqua pedes tectos habere non reformidavit. Integros dies pluviae exposita mansit, ut tota maderet : sed noctu scalam ascendere amabat et sub tecto pernoctare. Ceterum insistebat etiam frequenter lapidi vix duos pollices crasso , sed lato planoque. Exspatiabatur quoque lu- benter per domus contignationes etiam superiores, sed expulsa aliquoties verecunda docilitate haud amplius rediit. Vidi et in stramine ubi pernoctabat, genibus innisam corpore erecto , singulari habitu: etiam in pavimento sic se- debat , attractis digitis et cum tarso angulum facientibus, ut tarsi terrae non incumberent , quod et Jabiru facit , referente Szedzmanno. Ao. 1781. d. 29. Martii, putari aesculos meos hippocastanos curaveram. Ciconia sedulo ramos abscissos intrusit foramini quadrato pedis amplitudine, quod in porta inclinata cellae meae erat. An instinctus nidificandi hoc illam facere jussit ? D. 1. Maji primum in tectum humile evolavit, ut abituram putarem. Sed non repetiit unquam. Ultimis Junii diebus multas pennas (non plumas) minores amisit, et rostro corpus purgavit. Toto mense Majo vidi plumas molles decidere. Viso noctu erinaceo gloteravit. Pluviae se semper exposuit, sed sereno tempore effusam superne aquam vitavit, et madefacta concutiendo corpus siccavit. Novembri cum thermometrum Beaumurianum decem gradus supra glaciem consisteret, e labro aqua pleno sedulo balneavit, quatiendo alas, et ventri etiam ante labrum incumbens. Pennae remiges abscissae, quamquam nonnullae e minoribus tectricibus renovatae essent , tamen anno sequente nondum renatae erant. Primis Julii diebus quum pennae quoad partem renatae essent , volatu se exercens circulos quos posset maximos in area describendo gloterabat extenso collo, rostro non supino ut alias, quod gaudii signum esse visum est. Noctu etiam quandoque in area ambulantem vidi. Ab infantibus notis quiescens etiam se tangi et palpari passa est. Culina expulsa gloterando indignabatur, semper extenso collo, non resupinato rostro. Dejeceram de fenestra lapillos, quos illa exultans excipere gestiebat, et rostro etiam de terra tollebat; tum mihi adgloterans, incipiendo gloterare extenso rostro , postea reclinato ca- pite , dein iterum demittendo , ubi caput obliquabat, ut altero oculo sursum fere spectaret. 'Tumque saccus gularis in conspectum venit. Quandoque recli- nationem capitis iterabat. Gloterans in affectu constituta erat , nam alas ele- vabat et caudam aliquantum explicabat. Quandoque subcitato gradu incedens A. V. ELS. I7I brevibus intervallis repetitos breves gloterantes sonos edidit , caput collumque consueto more gerens; tum quoque gula aliquantum apparuit. Singulare exemplum vindictae ciconiarum quod "Tubingae accidit, narrat Kay/fslerus neueste Reisen. I. p. 125. quae confirmata mihi est. Cf. ScZu/zius in Misc. Nat. Cur. Dec. I. 4. 6.7. 1075. Obs. 166. Coram mea cum exultarem ipsa etiam circumexultavit, et tripudia quasi egit, cum levi querulo et stridulo sono. Corpus nacta peculiaris formae, e. g. filrum ex calamis anserinis, cum ostentatione rostro diu circumtulit. In his tripudiis ardeae grui adfinis est. Cf. A7einzi Z'ogelgeschichte, p. 125. Si loco aliquo pelleretur, vix terga dedit, sed cum gravitate et dignitate, elato capite gradatim retrocessit. Post aliquot menses edocta est, ante culinam ex rejectis rebus colligere sibi lautitias, quas ab initio nimis exiguam ob molem spreverat. Lumbricos lubenter voravit, etiam phalaenas; scarabaeum melolontham multis rostri ictibus diverberavit. Quotidie hepatis semilibram voravit, magis famelica fri- gido tempore. Pisces rostri apice diu versabat et quasi degustabat. "Tenebrionem mortisagum, foetidum insectum, quod miratus sum , edit. Catulos felis, luminis usura jam gaudentes, occisos ut palpitarent adhuc, recusavit. Larvam phalaenae quercifoliae multum rostro tentavit, coenoque mersit, petiitque iterum , sed tandem reliquit. Macras libellas et papiliones brassicarios voravit. Caseum avide voravit, sed aversata est ab initio butyrum; postea etiam hoc expetivit. Lacertam viridem diu diverberatam tandem aqua coenoque mersam voravit. Phalaenae pavoniae minoris larvam rejecit. D. 16. Maji aliquot diebus postquam caseum voraverat (sed nescio an ex ea causa,) copiose stil- lantes aquae guttas ex rostri rima et depluentes ex apice vidi. Ea die etiam avide voravit caseum. Famelica farcimina de craticula abstulit, culinam in- trans etiam placentae speciem ex amygdalis factam. Ovum lacertae diu diver- beratum tandem voravit , alterum eodem modo diu tentatum tandem reliquit. Cochleas aquaticas , helicem (Bulimum) stagnalem et (Bullam) auriculariam voravit cum voluptate, ut tamen prius diverberaret nec antequam testa fracta esset, deglutiret. Meloen (lyttam) vesicatorium eundem decies repetiit et apice rostri gustavit, sed vorare recusavit; prima vice cum aliqua indignatione abje- cerat. Murem rattum voravit. Nympham sphingis atropos vivam sed deformatam nec excludendam non modo voravit sed et cum voluptate gustare visa est. Devorato leporis ventri- NO i72 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. culo tristis quievit, et male habere visa est. Forte a contentis vegetabilibus. Tres mures raptim deglutiit, duos revomuit, nec postea tetigit. Salamandram exiguam aquaticam mortuam obtuli. Diu tentatam deglutiit, aut potius faucibus tantum excepit, statimque evomuit nec amplius tetigit. Secundam quae abhinc longiore tempore mortua videbatur, deglutiit et reti- nuit. Duas dein alias vivas diu tentavit rostro per vices, et diu, sed non vo- ravit. Anguem fragilem sesquipedalem diu rostro verberatum deglutiit , sed in gula haerentem revomuit, demum iterum voravit, qua occasione nihil de anguis istius fragilitatae observavi. Ostreas antea nunquam visas avide expetiit, et minores hiantes et non re- centissimas cum testa voravit. Cancros avide voravit etiam mortuos et semi- putridos. Vespertilionem noctulam vivam clamosamque; etiam praetereuntium calceis navali pice forte imbutam, tamem avide petiit , diverberatamque diu rostro tandem deglutiit. Lumbricos objectos cum voluptate et tripudiis voravit, sed tandem fastidivit. Paulo post objectam larvam nudam phalaenae rostro tentavit diu et quasi gustavit, tandemque deglutiit. Objeci foetum canis qui spiritu vini servatus erat. Prehendit, rostro verbe- ravit, coeno volutavit , aqua dein lavit, dimittere noluit, edens multum contusum deglutiit. Larvam cerambycis haud difficulter voravit. Larvam pha- laenae quercifoliae alia vice exhibitam avide primum expetiit, sed tum abhorruit, et nauseasse visa est. Erat autem eruca aegrota et diarrhoea laborabat. Hirun- dinem apodem aliquoties objectam morsibus quidem enecavit, sed non voravit. Araneas etiam et hydatides semiputridas edit. Mytilum anatinum mortuum avide excepit sed statim rejecit, et terga dedit cum indignatione. Hirudinem sanguisugam mortuam tentavit rosiro sed neglexit. ^. Ao. 1781. die 2. Julii, haec mea ciconia evasit, quod ita accidit. Non cre- dideram satis succrevisse remiges, quum in area hortuloque meo nihil ten- tasset, neque in editioribus, ut ante consedisset. An calliditate, ut me faceret securum? Sed quum accidisset ut porta magna domus aperta esset, illa exiit. 'Tum subito volatum tentavit, et per totam fori 'Thomani aream volitans sen- sim elevata est, tum templum circumvolitans videtur fluvium superavisse. An volatum D eindtos et urbe excesserit, an forte fatigata deciderit et ab alio capta sit, me latet. De ciconia in genere observationes quasdam addo. Marem esse rostro paulo longiore et crassiore asseverarunt mihi qui e AC SVARES: 175 regione nidi habitabant. Lucente luna etiara evolabant et ad nidum congere- bant. Ultimo Martii, destructo veteri nido , in vicinia alium exstruentes , non- dum multum profecisse videbantur , nec valde sedulae erant, altera plerum- que domi manente , et quasi per ludum et otium (par ennuz) aliqua dispo- nente, Abhinc octo jam diebus et ultra coiisse visae sunt, sexies fere de die, hora decima, et deinde singulis fere horis, praecipue redeunte mare , ubi se gloteratione salutant , et tum copula celebratur. Vidi tamen quoque marem absque praevia gloteratione aut alio amoris ardorisque testimonio sustulisse se volatu et feminam stantem alis expansis compressisse, quod paulo diutius quam in gallina durabat. Collis multum colludere et mutuis implexibus jungere dicuntur ab iis qui e regione nidi habitant. Die 1i4. Aprilis 1791. ciconiam fenestras meas praetervolantem adhuc vidi sarmenta pro nido congerere , quum alterae quas coéuntes observaveram , jam ultra septimanam nil amplius congessissent; quod et adhuc die 5. Maji vidi, quum alterae jam pullos habere dicerentur. Scio ciconiam in nido non aliter gloterare nisi resupinato collo cum capite; etsi bene memini, quum irritata esset , projeceto capite. Sed audio nune et volantem gloterare, ubi die 23. Juni 1799. (Ao. 8.) video tres ciconias con- suetos circulos in alto aethere describere, (sine dubio parentes cum pullo ad volatum instituto , aut tres pulli volatu se exercentes) et protenso capite gloterare. Ao. VII. d. 11. '"Thermidor. (Augusto 1798.) refert collega Schweighaeu- serus, filium sibi asseruisse pridie visas esse centum fere ciconias (septuaginta accurate numeratae sunt, supervenerunt dein adhuc multae aliae) irregulari ordine supra urbem volantes, directione ab euronoto (ZVord-Esz£) versus afri- cum (Sud-Ouest) (In magna inter Selestadiam et Colmariam Alsatiae plani- tie aut carecto inter Rhenum et Ellam quotannis mense Thermidorio ( Augusto) magnae cohortes se congregant, ad plures centenas saepe , dies in pratis et carectis peragentes, noctu in sylvarum attingentium arboribus se tenentes et per plures septimanas hic permorantes ; tandem collectae iter ingrediuntur. £4.) In ciconiis etiam (saltem nigra) observo ungues breves, medio interiore margine non serrato. Etiam digitum medium cum utroque vicino semipal- mata membrana conjunctum , quum in ardeis proprie dictis, tantum extremus conjungatur. Necessitate coactae bufones edunt. Aestivant per tres menses apud nos. 174 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Pulli in cirea sex , quos evomendo nutriunt. Fine Junii pulli incipiunt volare. Ao. 1775. cujus initium gelidissimum fuit , sed Februarius satis temperatus, jam 19. Februarii super caminis observavi. Ao. 1776. prima observata Argentorati item die 19. Februarii , thermometro Reaumurii septem gradibus supra glaciem. Ao. 1777. prima visa die 18. Martii, octiduo post glaciei regelationem. Ao. 1778. primae visae d. 5o. Martii die subpluvio , temperato , thermo- metro Reaumurii vesperi ad undecimum gradum locato. Ao. 1779. die 15. Mart. mense sicco , mane omnibus glacie constrictis , sed diebus calidis. Ao. 1780. die 6. Martii apparuisse relatum est; sed 6. Maji et adhuc die 25. Maji, congerere materiam pro nido vidi: duae se fere comitabantur mas sine dubio et femina, brevibus intervallis quatuor aut quinque minutorum. . Ao. 1781. prima volare visa die 2o. Februarii, thermometro quinque gra- dibus super glaciem ; praecesserat nix et ventus, et antea amoena tempestas. Sed hac vice fefellit eas praesaga natura. Nam multa nix et gelu sequuta sunt. Ao. 1782. die 9. Aprilis primae apparuerunt. Ao. 1785. die 19. Martii primae visae sunt. Ao. 1785. die 25. Martii prima vice observata Argentorati. Ao. 1786. die 17. Martii, ipsissima Gertrudis die. Ao. 1787. die 12. Martii jam visa. Septembris initio jam abiisse relatum est; autumnus tamen erat gratus et calidus. Ao. 1789. die 6. Maji ciconias quinque in circularem lineam volitantes super aream "Thomanam Argentorati vidi. Quo fine? Pulli nondum poterant: esse quos parentes volatum edocerent. Ao. 1790. post mitem hyemem et praecox ver visa jam die ro. Martii; forte ;jam antea adfuit. Ao. 1791. die 7. Martii, post mitissimam hyemem, et praecoce , pulcro , calido vere. Ao. 1792. post hyemen satis gelidam praecipue etiam Februarii medio , die 1. Martii advenerunt. Ao. 1795. (Ao. 1.) die 5. Martii. Ao. 1795. (Ao. 5.) post. gelidissimam longamque hyemem nonnisi die 2. Aprilis primum observata. Ao. 1797. (Ao. 5.) post hyemem mediocrem die 26. Februarii primum ob- A y MENS 175 servata; tempestate frigida et ventosa succedente usque in Aprilem. Medio Julio jam vidi par ciconiarum juniorum bene formatarum , in quibus tamen juventas apparebat et nescio quid nitidi et comti quod non observavi in illa quam ego olim alui. Ao. 1800. (Ao. 8.) post longam duramque hyemem die 2». Martii primum visa. ARDEA NIGRA. ArraTA ad me die 5. Septembris 1774. Pondus quinque librarum cum dimidia. Longitudo extensi ab apice rostri ad extremos pedes trium pedum septem pollicum ; ad extremum caudae vero irium pedum unius pollicis. Ab una alarum extremitate ad alteram quinque pedum Parisinorum. Ztostruzm obscure virescens. JVares lineares; in palato apertura in parte posteriore. Longitudo rostri pollicum sex cum dimidio. Z;;z- gua brevissima. Orbitae nudae, nigrae. Jris nigra. Pennae capitis fuscae apice subgriseo. PZurzae albae. Dorsi alaeque pennae atro-aeneae. liemises duae priores longae, media fere parte emarginatae, sequentes deficiebant. "Tum sex aliae adhuc ex ordine primorum. Secundariae octodecim. T'ectrices inferiores ordinum trium. Subscapulares niveae , uti et pectus et ab- domen. Scapus pennarum interior brevis, plumosus tantum. Rectrices duodecim nigrae , tectricibus earum inferioribus niveis. Femora novem pollicum cum dimidio, tecta pennis ad distantiam quin- que pollicum et dimidii. Z77iae octo pollicum, pallide virentes. Dze£us me- dius trium pollicum novem linearum. Pedes subpalmati. Üzgues breves con- vexi, medii introrsum gibbi, non serrati. Papz//ae subtus planae, non emi- nentes. In meis et quotquot vidi aliis ardeis nigris pedes neque rubri erant quales facit Linnaeus , neque virides , sed cinerei. Rostrum obscurum virescens , cum pallore. Pennae subalares longae, rectae, albae. Dorsales ventralesque scapo duplici, sed posteriore valde brevi. Colli lanceolatae distantes scapo poste- riore carent. Sed edoceor ab Heringio qui avium pelles farcit , eas omnes juniores fuisse. In adulta utique magis etiam rubros pedes et rostrum esse, quam in ciconia alba, et nitorem azureum (reflets bronzés) qualem Linnaeus describit esse pulcherrimum. 176 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. A B Dni. ..:: Dix 5, Floreal. 8. (1799.) occisa prope Argentoratum. Statura nycticoracis. Ftostrum aliquanto brevius; corneum, margine in- feriore maxillae superioris et basi inferioris virescente. P/eus nigricans. Co/- lum cinereum , pennarum linea longitudinali flavescente. Dorsuzz cinereo-, nigricans. Remiges paulo pallidiores. Secunda et tertia longiores, longitudine aequa- les, apice albae , macula minore in primis et secundariis postremis, Intermediae maculae in latum ductae. "Tres postremae nullas maculas habent. Maculae similes majores in tectricibus, in margine anteriore. Eaedem in alula spuria. "Tectrices secundi ordinis nullas habent, praeter unam irregulariter in sinistro latere. '"'ectrices summae densae axillares, albo-punctatae, alba sci- licet parva macula in apice, intermixto in reliquo disco pennae flavo. Subtus remiges totae cinereae, tectricibus macula longitudinali alba. . Rectrices totae cinereae , plures quam decem non reperio ; neque ulla deesse videtur. In nycticorace sunt duodecim. Subalares cinereae, sat longae. Pedes virescentes. ARDEA NYCTICORAX. Mri: quoque femina ex Tranquebaria Indiae missa a Bottlero, quae pennís Occipitis caret. Jris sanguinea. Pedes pallide flavi, aut citrini. Exsiccatione tarsi fusces- emt, digiti autem rufescunt. Nescio cur K/einzus in F'ogelseschichte p. 182. tarsos cum rostro sanguineos faciat, quod nunquam vidi. Reprehendit figuram Frischii ob tarsorum colorem ; sed recte se habet. In specimine quod e Pyrenaeis habeo, pennae cristae plures quam tres, sed breves. Utique semper ibi plures, sex ad duodecim, uti retulit Peyroz- sius in litteris. Daubentonii icones pictae tabulam 759. pro femina exhibent : et GrzneZ- nus in Syst. Linn. pro varietate proponit. Feminam non esse certum est. Habeo enim quae ob ova quae continuit, certissime femina est, eadem statura et colore, solummodo cristae defectu diversam. Peyrousius autem mari similli- mam dicit, neque figuram P. enJur. 759. respondere ; et quae Buffonius VII. p- 457. de illa dicit, non consentanea esse. Cf. Peyrousius iz. INov. 44ct, Suec. 1782. T'rim. II. n. 2. Quum A: Va ENS: 175. Quum Europam australem patriam faciat Linnaeus , quum nobis rariuscula sit, bis omnino mihi triginta annorum spatio obviam facta: quum X/eizius $remm. 74v. tab. 29. dicat Gedani Ao. 1685. iterumque 1756. visam esse, mirum utique in Borussia peculiare nomen habere. Volat noctu solitarius, clamore corvi, sed demissiore. Magnitudo quoque corvi. Integro anno apud nos manet. Esu plane non est. ARDEA MAJOR. MawunpniBULA inferior pennato-carinata. "Tlarsorum scuta anteriora semicir- cularia, posteriora bifida. Occipitis pennae duae nigrae lineares cum aliis multis brevioribus. Aliae quoque lanceolato-lineares acutae in pectore. Etiam in dorso postice pennae barbis solutis, rhachi producta lineari, quum in cinerea sint ovatae , densae ; de qua diíferentia et Linnaeus tacet et Buffonius. Axillae nigrae ; alarum margo albus. Rostrum fere trium pollicum spatio denticula- tum, quale Buffonius facit, p. 556. non reperio , sed vix pollicis longitudine, idque satis obscure. Neque duplicem sulcum reperio. Marem ardeae cinereae esse putat Buffonius P711. p. 557. Id mihi quoque Ao. 1786. asseveravit Vicecomes a Vilaine , qui Gandavii sedem habuit, certa se id scientia nosse. Esse apud se ardearium, ubi aves hae quasi alantur et foveantur pro magnatum venatu aucupario, mores avis notos esse, et peritos rerum scire hane tanquam maritum feminae sociari. Et quod fidem fecit , est illud , quod quum lanceolatas humerorum pennas ostendissem , asseveraverit , se illas nose. Sed nune persuadeor ipse quoque , cineream ardeam esse distinctam spe- ciem, ex quo vera ardeae majoris femina mihi allata est Ao. 7. medio Vin- demiali, (1798.) Femina utique, nam ovarium habuit. Statura eadem quae mari quem dudum habui. Iris sanguinea; non memini qualis fuerit mari. Rostri mandibula superior et basis inferioris fuscae, quum in mare totum flavum sit, Ungues breviores obtusiores quam in mare. Vertex albus, sed frons magis cinerea, quae in majore vix aliquot cinereis pennis. (In cinerea jam in ipsa fronte pennae aliquot longiores erectiusculae cristae speciem formant.) Occiput cristatum qui- dem, sed duae longae lineares pennae, quas mas habet , desunt. Collum brevius quam mari, duobus pollicibus; sesquipollice brevius quam in cincrea. Color colli cinereus, temporibus gulaque exceptis , quae omnia prorsus alba in mare, Maculae oblongae , nigrae in collo anteriore adsunt ut in mare, etiam lineares y5 178 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. strictae dependentes pennae, aliquanto tamen minores. Dorsum longe ob- scurius cinereum , imo versüs collum nigrescens , quod in mare dilute cine- reum. Pennae graciles dorsi parciores, breviores, medio non albae. In cine- rea plane desunt, sed omnes sunt rotundatae. Statura quae mari. Pinguedinem ex tarsis ardearum colligi vidi ab iis qui hamo piscari amant. Et revera, quum sceleton ex ardea majore pararetur, tarsi plurima pinguedine manus infecerunt. Pinguis esu probus. ARDEA GARZETT A. AnpEAM garzettam in Pyrenaeis reperiri Peyrousius scribit in JNov. 24ct. Suec. 1782. Trim. II. n» 2. Revera mihi olim avem miserat , quam pro garzetta diu habui, licet plures haberet pennas in crista , usque dum veram garzettam obtinuissem. Atque jam video istam pyrenaicam differre : 12 Pennis cristae numerosis , forte quinquaginta, rigidis , quum garzettae sint duae pendulae, longe latius barbatis, brevioribus. 2.» Rostro novem lineis breviore, licet statura parum minor sit garzetta, non nigro , sed ut videtur olim flavo. 5.» Digitis etiam brevioribus, et ut videtur in recente ave pallidis. 42 Pennis nullis longis linearibus in pectore dependentibus , quales sunt in garzetta et ardea majore mare. 5." Praecipue pennis laxis in postremo dorso non planis, sed verticalibus compressis utrisque barbis in duplici plano positis. Garzetta diminutivum a garza, quod Hispanis ardeam significat. Olim frequens hodie rara in Anglia et mensis expetita, etiam cristae ex ejus pennis paratae , unde nomen iis ab ave, non vice versa: nam avis nomen " Aigrette juxta Bellonium p. 195. impositum 2. cause de l'aigreur de sa voix. ARDEA GRISE A. Occipite subcristato , grisea , pennis disco fuscis , lineis colli antice longitudinalibus , rectricibus remigibusque nigris, gula alba. Capta circa Argentoratum ad Ann. 1780. Minor ardea cinerea, magni- tudine fere ardeae stellaris. Collüm gracile, ut ad veras ardeas , non ad butau- ros pertineat. Caput collumque postice ferrugineum. Vertex et crista colore A Y XE S. 179 saturatiore. Alae plicatae longitudine caudae. Abundantiae aut peculiaris for- mae in pennis nihil. (Sed non videtur esse veram griseam Linnaei quum sit subcristata et remiges primores nullam maculam albam habeant.) ARDEA STELLARIS MAJOR. FewiNA aliquanto minor, rufescens, rostro longiore, pedibus longioribus et gracilioribus. Mugitum, rostrum clausum coelum versus erigendo , excitat, per nares sonitum edens, ad horae distantiam audiendum. Femina mare cla- mosior. Toto anno apud nos manent. Pulli duo ad tres. Clamans pennas magnas laxas colli expandit, fere ad instar tringae pugnacis. Aspera arteria in bifurcatione dilatata, et latere interiore membranacea, Pinguescit; bona esu, modo excorietur; gustavi ego et sapidam reperi. ARDEA ALB A. 'TorA alba. Ftemzses primariae novem ; secundariae septemdecim. Ztecrri- ces duodecim. ftostrum pallide rubrum. Orbitae flavae virescentes. ZrZs pat- lide citrina. Pedes nigri. Femrora semitecta torosa; ubi nuda fieri incipiunt, subvirentia. In pectore et inguinibus plumae illae friabiles, quae in stellari. Differentia inter ardeas et butauros. Ardeae in alto volant , longas habent remiges , arboribus insident ibique nidificant , in aquis apertis visuntur et non nisi interdiu clamant. Butauri e contrario remiges habent breviores rotundatas, nunquam arboribus insident, in arundinetis nidificant, in humili volant, et non nisi vesperi et noctu clamant. Video praeterea sequentem differentiam. Ardeis proprie dictis digiti unguesque breviores, butauris longiores. Femora istis longe denudata , his ad tarsum fere plumosa. Collum istis gracilius, lon- gius, teretius; his crassius, magis abbreviandum , plumis longioribus pone in nucha secedentibus, longamque lineam nudam relinquentibus. ARDEA MINUT A. Schaeff. Mus. Ornithol. tab. 50. Pennas in colli inferioris ima parte longissimas tribuit Jrzssonius ; unde video jam meam parvam ardeam, quam istuc retuli, non esse Je /ongios , Briss. Descriptionem avis circa A. 1790. a se occisae Herlishemii prope Col- T2 190 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. mariam misit in litteris d. r. Flor. Ao. 5. Schauenburgius , quam pro Z/oneios habet. Sed ipsius avis nigram habuit cristam , qua caret Z/ozgios. TANTALUSUBALCGINEDEIPBUS. FrwiNA , d. 16. Oct. 1789. ad meallata. Superne aeneus , inferne fuscus. Longitudo avis pendentis ab apice rostri ad pectus usque exacte pedis unius. Ad apices digitorum suspensi longitudo duorum pedum cum quatuor pollicibus; ad apicem caudae duorum pedum. Magnitudo et proportiones uti in mare, a quo solo colore differt. Lingua brevis, triangularis, pone ciliata, Gu/a nuda. OcuZ glauci; nul- lus peculiaris color in iride. 7Vares lineares. Caput et collum. fusca ; subtus albedine adspersa. Dorsum , alaeque supra et infra nitidissime aeneae. In dorsi pennis aliquid rubedinis in margine accedit. Subtus totus fuscus, cum parcissimo aeneo. femises primores decem, secunda longior. Ex his sex priores (7e fouez) in anteriore articulatione. Secundariae quindecim. Tota ala aequalis fere lati- tudinis, secundariis longitudine neque valde crescentibus neque decrescenti- bus. Subalares longae, rectae , planae, octo. Secunda longissima , plus quam quinque pollicum ; versus exteriora decrescunt, ultima vix sesquipollicari. Remigum prima margine posteriore , tres sequentes utroque aliquantum emar- ginatae. Rectrices valde truncatae. Quod fere dubium movet , esse tantum feminam falcinelli. Tibiae tarsiquenigri. Ürguis medius interne serratus, obtusus ut in falcinello. Pediculum nullum alere observavi. Feminam utique esse postea ex corpore exuta cute vidi. In ventriculo ra- nula reperta semidigesta, cui cum reliquis contentis odor erat, qualis solet esse illis amatus ferinus odor in assatis scolopacibus. J"entriculus submuscu- losus. Cutis subcartilaginea interiorem superficiem investiens aspera, quasi spinulosa, aut ramentacea, interspersis stigmatibus fuscis a punctura alicujus sugentis vermis quasi exortis. Ramenta illa echinorhynchos esse credideram; sed instituto examine non tales esse reperi. In abdominis cavo duae repertae ascarides, rubrae, tripollicares, liber- rime fluctuantes absque ulla adhaesione : extremitate anteriore annulatae , apice in simplicem papillam desinente. A VUES) 101 Ao. 1779. d. 22. Maji agmen ducentarum ejusmodi avium (Tantali falci- nelli) per Alsatiam a septentrione versus meridiem migravit, et passim una aut altera globo missili occisa est. Durante concilio legatorum Bastadtiensi de pace tractante haud longe Rastadtio talis avis occisa est, ignota omnibus , etiam exercitatissimis venato- ribus. Per jocum vocata est der Congress-J'ogel (avis concilii) Gmeinus Professor Carlsruhanus , in litteris d. 51. Jul. 1798. (Ao. 7.) SCOLOPAX ARQUA T A. IN sexta remige incipiunt maculae in utroque margine : ab initio quatuor parium , tum quinque. Secundariae remiges septem primae apice nigrae, se- quentes statim utroque margine albo maculatae. Tertii reliquorumque ordinum pariter, sed magis irregulariter, et fulvo dilutiore albedini mixto. Subtus pari modo, sed pallidius. Postremae acutae , longitudine primarum. 7ec/rzces in- feriores longae, laxae, ad basin fasciis quatuor, et apicis rhachi nigricanti- bus , marginibus versus superiora recurvis, quod singulare. Subaxillares novem, longae, rectae , quarum sex primae rhachi ad apicem nigricante. Ante has tres aliae decrescentes longitudine, uti istae novem. Hae alis complicatis occur- runt istis remigibus inferioribus secundi ordinis , et planae sibi tanquam duae volae manus sibi applicatae respondent. Remiges tertiariae quas vocat Leskius, in hac ave margine sinuatim exci- sae , (festonnées) quem singularem characterem Linnaeus praetervidit. Rectrices acutae, fasciis nigricantibus undecim. Tectricum caudae infe- riorum rhachis apice nigricans. Earum longitudine fere ad apicem rectricem pertingit. Uropygium album. Crissuz nigricante maculatum. 7zbia denu- data et Zarsus pollicis distantia sub geniculo squamatus squamis sexangulari- bus. Reliqua pars tarsi scutata. Lingua brevis, pollicis longitudine, acuta. Mandibula inferior ad basin pallide violacea. /ridis nullum peculiarem colorem observo. Keilhacke , Frisch. tab. 294. 225. Arquata aeque distincte pronuntiat cozzZz, quam cuculus suum nomen. Apud nos rara. Copiosissima in Beauce et Gatnois , galliae regionibus. In glareosis siccis ibi degit, vesperi maxime audienda. Vorat lapillos et ex illis nidum sibi struit. Cursu celerrimo fugit. Macilenta ut in proverbium abierit, nec aestimata; referente D.» Girardo. 182 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Buffonius ad litora et in humidis habitare dicit , carnem sapidam aestima- tam. Uropygium album adscribit, quod non in meis, neque etiam remiges nigrae. An itaque plures distinctae species dantur? SCOLOPAX PHAEOPUS. Now alio nomine quam ZAegenvogel nostris venatoribus cognita. Adest quotannis in Rheni insulis, in prata quoque evolans, decem fere simul in gregem sociatae. Mirum , non habere Za/rtnerura. SCOLOPAX GALLINAGO. Frisch. tab. 229. sed colore diverso; et nescio an. Linnaeana sit nostra. Nostrae pedes non fusci, sed pallide olivacei , cinerascentes. Taenia alba fron- tis, alia longior supra oculos, alia infra oculos, aut si velis, duplex etiam. Gula non ferruginea , sed alba. Colli pennae basi fasciaque una fuscis. Remiges, praecipue secundariae , apice albae, Sic et tectrices postremi ordinis. "Tectrices summorum ordinum fuscae , macula duplici ad apicem. Postremae elongatae, ferrugineo nigroque fasciatae. Alae subtus albo cinereoque variae, praecipue tectrices summorum ordinum tenuiter et eleganter, Subalares rectae tres, fusco fasciatae, quarum longissima fascias habet undecim. In medio dorso lineae sor- didae albentes duae formatae a pennis margine interiore nigro , fulvo sub- fasciato , exteriore oblique albo-ferrugineo dimidiato. Rectricum basis fasciae- que duae nigrae, ceterae fulvae. SGOLOPAX RUSTIGOIEX. Rostrum digitis duplo longius , ante apicem rugosum , apice glabro. Man- dibula superiore productiore , apice subtus gibbo ; utraque suleo exarata. Lz:- gua longa subulata. Pectoris plumae albicantes , fasciis tribus andulatis basi- que nigricantibus. Dorsz plumae irregulariter albo , nigro, fulvo, cinereo ma- culatae. Linea nigra ab oculis ad rostrum. Ftersges nigrae , primae margine exteriore albo , reliquarum maculis trigonis fulvis, posteriore margine maculis trigonis ,' cinereis. T'eczrices nigrae, fasciis fulvis, "Tectrices posteriores albi aliquid et fascias cinereas nigro cireumdatas habent. Cauda brevis , rectricibus nigris apice supra cano subtus niveo. Peduz» color potius carneus quam cine- reus, Hectricum rhachis incurva introrsum. A VUUELS) 195 Eam pullos suos pedibus prehensos transferre ex nido ad paludes, ut ibi vermiculos ipsi conquirant, saepius se vidisse, asseruit mihi JDesparus, Anglus. Habitat in toto orbe. Nulla avis magis per orbem dispersa quam haec. Cf. tamen hirundo. SCOLOPAX SUBARQUAT A. Güldenstaedtius in INov. Comment. Petrop.'T. XIX. p. 171. tab. XVIII. Scolopax quam hanc esse aut proxime accedere puto , necata 1778. Augusto in carecto Schiltighemensi, prope Argentoratum, quum integrum agmen ibi transiret , et cum illa comparata , sequentia praebuit : SCOLOPAX SUBARQUATA| SCOLOPAX ..... Nobis. GULDENSTAEDT. Rostrum gracile, teretiusculum , ca- pite fere duplo longius, pollicis unius, linearum octo, modice deorsum ar- cuatum, atrum ; mandibula superior sulco e naribus procedente ultra me- dium exarata , apice obtusiusculo lae- vissimo ; mandibula inferior canali- | | Ix mea ab occipite ad angulum oris culata , tantillum superiore brevior. wedecim lineae; sed ab angulo oris ad apicem tantum septendecim lineae cum dimidia. Reliqua eadem. Orbitae margo albidus; lora fusca. Supercilia albida, in altero speci- inine forte sexu , magis frontalis regio. Lora fusca, simul et temporum regio. Colli posterior regio cinerascens, reliqua uti in Guldenstaedtiana, ta- men in alis nothis nihil peculiaris ob- servo. Non sane meae dorsum cinereum, sed fusco subnitens, limbo pennarum ferrugineo-albicante. Gula alba; col- lum inferius et pectorale pallide ru- bescens, cinerascente intermixto , rha- chi pennarum fusca. Abdomen album, parcissimo dilute-ferrugineo maxime ad hypochondria adspersum. Caput atque co//urn supra, et in- terscapulium. cum alis nothis fusca, albido-ferrugineo quo limbi penna- rum adumbrantur, undulata. Dorsui cinereum. Gu/a , tempora collum inferius, pectus et abdomen rufo-ferruginea, gula albicante, pec- tore et abdomine fusco quo pennae terminantur , undulatae. 184 Ani regio; uropygium et caudae tectrices superiores et inferiores albae, maculis fuscis oblongis infra rarioribus pictae. Alae cauda aliquantum longiores, bifurcatae, totae cinereae, fasciola transversa obsoleta , albicante. Remiges primores fusco-cinereae, rhachidibus albis. Secundariae undecim ad viginti aequales, obtusae , emarginatae, cine- reae apice albidae; reliquae valde elongatae, acuminatae , virescenti- cinereae, marginibus albicantibus. T'ectrices remigum quatuor primo- rum fuscae, reliquae einereae, apice albido, tectrices axillae et disci ala- rum dilute-cinereae. "Alae subtus et hypochondria ni- vea. Cauda brevis, duos pollices longa, rotunda, rectrices duodecim fusco- cinereae , rhachidibus marginibusque albicantibus. OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. In mea plane immaculata. Tectrices caudae inferiores medias rectrices fere superant. In altero tamen speci- mine in uropygio apicis margo dilute ferrugineus fusco cinctus. Alae cauda tribus quatuorve lineis longiores; cinereae dici non possunt, sed fuscae potius uti dorsum. Fasciola adesse videtur, nam alas explicare quantum vellem non possum. Eodem modo. Margo anterior et apex magis fusci, margo posterior magis cinereus. Secundariae undecim ad viginti sube- marginatae margine anteriore, margo candidus videtur lineam istam alarum constituere. Elongatarumautem margo in ferrugineum tendit , sed fuscum illa- rum colorem vix in obscure virescen- tem vergere video. Conveniunt omnia. Addo maculam apicis albam basi cuneata in reliquum pennae fuscum colorem quasi infigi. Niveus color subtus de tectricibus inferioribus intelligendus, nam remi- ges subtus ejusdem sunt coloris quam supra. Margo tamen alarum subtus exiguis pennis formatus , albo fusco- que undulatus est. Caudae aequalis longitudo vix li- nearum quindecim (sed Güldenstaed- tius ni fallor mensura anglica usus est.) Margo albus deficit in apice , ubi fus- cus color usque in extremitatem ex- tenditur. Albedo quoque totum fere internum A V RS Femora ferruginea , fere ad usque genua plumosa. Pedes nigri. Digitus intermedius longitudine ti- biae aequalis, lateralibus nulla mem- brana annexus. Ungues breves nigri. Longitudo totius avis extensae a rostri apice ad caudae extremum octo pollicum cum dimidio. 185 internum marginem usque ad rhachin occupat, maxime in exterioribus. In altero specimine margo albus minus evidens. F'erruginei nihil observo. Implumem partem reperio octo linearum cum di- midia , tibiam autem linearum tre- decim cum dimidia. Pedes nigri. Digitus medius tantum undecim linearum cum dimidia , quum tibia tre- decim et dimidiam habeat. Digitus in- ternus externo tantum dimidia linea brevior. Sed externus membrana bre- vissima utique annexus. Ungues breves nigri. Digiti medii squamas viginti tres numero. Digitus posticus unius lineae cum tribus quartariis , unguis dimidiae lineae. Longitudo meae respondere vide- tur, nam in farcta et erecta posita ave septem pollices et dimidium reperio, atque adeo in plane extensa ave uno pollice longitudo major esse potest. Joa NN. G- As Tringa pedibus olivaceo-flavicantibus , supercilüs albis, superne vi- rescenti-fusca , inferne candida. Longitudo rostri quatuordecim linearum , maxilla inferior paulo brevior. Rostrum nigrum , rectum , maxilla superiore parum incurva , obtusiuscula. Longitudo avis ab apice rostri ad apicem medii digiti in extensa ave novem pollicum cum dimidio , ad apicem caudae eadem. Ab unius alae apice ad al- terum tredecim pollicum. Pennae dorsi gryseo-olivaceae , macula media fusca. 196 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. "Alulae spuriae primae pennae apex albus , secundae apex et marginis ante- rioris pars anterior, tertiae iterum apex albus. 7//ae superne prima remex longissima cinereo-nigricans, immaculata; secunda subbrevior macula alba marginali in medio posterioris marginis. Reliquae usque ad septimam decres- cunt , eamque maculam sensim majorem acquirunt formaque trianguli rectan- guli cujus hypothenusa in margine posteriori. In octava incipit ea macula ad anteriorem marginem paulum ultra rhachin se extendere, quod usque ad de- cimam quae ultima est remigum piimariarum se extendit. Secundariarum decem priores sensim et parum longitudine crescunt , auge- tur quoque albedo , sed minor ejus pars sub tectricibus longitudine crescenti- bus apparet. Apex quoque qui in primariis vix albicantem marginem osten- derat, in secundariis latius albedine sua se extendit, ita ut in octava et nona albedo apicis usque versus atrum colorem baseos, per omnem posteriorem marginem haud interrupta se extendat. Secundariarum tres sequentes , undecima , duodecima , decima tertia , ite- rum increscunt, fiuntque acuminatiores , molliores structuraeque diversae. De- cima tertia in complicata ala longitudine certat cum prima remige primaria. Ultima iterum brevior. Hae quatuor ultimae remiges sunt colore olivaceo ad gryseum tendente rhachi transversisque fasciis interruptis ac lituris atris. Eodem colore sunt tectrices posteriores, anteriores enim sunt fusco-gryseae imma- culatae. Scapularium fasciculus circiter decem pennis constat longitudine unde- cimae remigis secundariae , color idem remigibus postremis dorsoque. Subtus color remigum idem dilatior; rhachis alba. Tectricum. primus ordo albus. Sequentes albae basi fuscae. Ad axillam maculae fuscae albaeque sparsae. Ultimus tectricum ordo basi fuscus , apice albus, albedine in posterioribus multum aucta. Rectrix media colore eo quo tectrices alarum. Sequens apicis margine albo augetur. "Tertiae jam apex macula alba insignitur. In quarta versus basin mar- ginis interioris tres maculae albae apparent; in quinta quatuor maculae et margo exterior albus. In ultima totus margo exterior albus exceptis tribus maculis ad rhachin. Interior margo maculis sex albis margine cohaerentibus. Bhachis fusca continuatur in maculam albam trium exteriorum rectricum , eamque cordatam efficit. "Abdomen album. Pedes cinerascentes semipalmati. A V ES 187 Tarsi longitudine pollicis unius. Digizus medius unius pollicis ; digitus externus sc novem ; digitus internus linearum octo ; postici biarticulati linearum trium. Eadem nomine Dick/ecAe! , fine Augusti 1791. allata et capta Schiltig- hemii prope Argentoratum retibus cum minoribus aviculis. In Soles avium conservata nomine S$co/opacis dubiae , seu Tringae Briss. sine dubio alter sexus, illius quem possideo nomine toco RN L- turatae. Eam apud me visam Maerterus Vindobonensis asseveravit esse 7'ringarz Hypoleucon. Sed dubito. Quo minus ad Tringam hypoleucon referre possim, impedit : 1. Color tectricum , qui in mea non respondet. 2. Remiges, quae nullo modo conveniunt, quum Brissonius inde a basi albas dicat, et tamen solummodo macula sit in medio. Remiges etiam secun- darias exceptis quatuor ultimis, albas esse dicit, macula fusca in apice. 5. Linnaeus in Fauna Sos remigum unam solummodo immaculatam facit, quum hic duae sint. 4. Rectrices non plane conveniunt, et apud Linnaeum neque cum mea neque cum Brissoniana. Linnaeus in Syst. Nat. dicit nullas maculatas esse. 5. Tacet et Linnaeus et Brissonius de macula aut taenia alba ante oculos. TRINGA (Pugnax. fem.) Ao. 1789. d. 28. Octobris capta et museo illata. Magnitudo tringae pugna- cis. Longitudo pendentis ab apice rostri ad apicem digiti medii pollicum qua- tuordecim. Longitudo ab apice rostri ad apicem caudae undecim pollicum cum dimidio. Latitudo avis expensae pollicum viginti duorum. Longitudo rostri unius pollicis cum quadrante. Rostrum nigrum. Oculus totus niger. Pedes pallide-olivaceo-cinerei. Gula et venter postice cum tectricibus rectricum inferioribus sordide albis; collum et pectus colore subvinaceo. Vertex fuscus , lineolis nigris. Perzzae dorsi nigrae , margine cinereo-fusco. Uropygii minores, pallidiores, magis cinereae , margine albido. Remiges priores decem. Duae primae ejusdem longitudinis , tertia parum longior, ceteris sensim decrescentibus. Rhachis primae nivea; secunda usque ad quintam fuscescunt , in sequentibus candor redit. Remiges secundariae qua- Z2 198 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. tuordecim , quo magis posteriores eo magis in obtusum apicem productae. Duae ultimae notabiliter longiores apicem duarum priorum remigum prima- riarum in ala complicata et caudae etiam apicem fere attingunt. Color cine- rascens , margine posteriore albido , successive etiam apice in secundariis magis magisque albido. 'Tres postremae fuscae , margine vinaceo. Scapulares lanceo- latae, colore simili his tribus postremis. Tectrices primi ordinis apice albo in expansa ala lineam albam formant angustiorem in tectricibus remigum primariarum. Reliqui ordines tectricum fere decem , disco fusco, margine albo-vinaceo , anterioribus ordinibus magis cine- rascentibus , et praecipue tribus prioribus ordinibus tres elegantes lineas quasi squamatas formantibus. Subtus alae albae postice cinerascentes, linea parvarum macularum cine- rearum antico alae margine ad alulam spuriam usque. "lula spuria pennis tribus fuscis, margine posteriore cinerascentibus. Subalares octo , albae , rectae. Rectrices sex mediae subfasciatae , fascia sesquitertia , sesquialtera. Quarta vix macula ante apicem ; duabus extremis immaculatis. Omnium apice sordide albo, margine et interstitio macularum fasciam formantium vinaceo. Tectrices caudae superiores mediae quales uropygii , laterales albae. Infe- riores omnes prorsus albae. Nulli Linneanae convenit praeter tringam hypoleucon. Sed hujus apud Brissonium et magnitudo et descriptio et figura abludit. TRINGA CURVIROSTRIS. Nobis. Rostro subincurvo pedibusque nzsris, superne fusco, cinereo, fulvoque, inferne fulvo albogue maculata, remigibus rectricibusque superne fusco- cinereis , rhachi alba ; rectricum tectricibus supra infraque albis , macu- latis. Nullibi descriptam reperio. Maerterus ex Danubii ripis sibi cognitam esse di- xit. Credo me etiam inter Spielmannianas aves ab Zeno oleo pictas offendisse. Tringa utique, quia digitus posterior uniarticulatus , subelevatus , licet rostrum sit subincurvum, arcus sagitta vix lineae quidem longitudine. Magnitudo tringae ochropi. Ftoszrum longitudine tarsi. In maculis nihil regularis , ut nil fere addi possit. Discus alarum cinereus, pennis margine albidis. A V E S. 189 Maculae tectricum caudae seu crissum et uropygium tegentium cordatae. "Alae complicatae tribus lineis cauda longiores. Capta circiter A. 1780. HERIUNO A ILTELVETICH CapvrT , oculorum positus, rostrum, corporatura , totus habitus adeo similes charadrio pluviali, ut quum digitus: posterior utique minimus artificis culpa minus oculis pateret, pro varietate charadrii pluvialis colore tantum diversa haberem. Recte adeo Pallasius posteriorem digitum non attendendum esse monet : quod et in Laris fecit Linnaeus. TRINGA SQUAMAT A. hostri apice subdilatato laevi , dorso cinereo squamato , pectore nipro-punctato, uropygio variegato , rectricibus remigibusque cinereis quatuor extimis harum nisris , omnibus albo-marginatis rhachique ni- vea , pedibus cinereis. Ao. 1780. medio Septembri capta. Accedit habitu torosiore pedibusque brevibus ad illas quae CaZdres (Mau- béches) dicuntur, sed cum nulla Brissonianarum convenit. Cum cinereae Mulleri Zool. Dan. prodr. n.^ 202. descriptione convenit , sed non cum alle- gata Brissonii. CHARADRIUS OEDICNEMU S. Fusco-grysea , tectricum fasciis duabus albis, basi rostri, pedibus, iride , maculaque pone oculos nuda flavis. Magnitudo lari cinerei aut columbae majoris. Ab apice rostri ad pedes extremos unius pedis cum dimidio. Expansio alarum duorum pedum et di- midii. Ab apice rostri ad extremitatem caudae pollices sedecim. Rostrum unius pollicis et quinque linearum ad medietatem nigrum, basi flavum. ANares lineares in medio rostro incipiunt in initio flavedinis rostri, pone.angustiores, longitudo linearum quatuor cum dimidia. Mandibula su- perior excipiens inferiorem, quae paulo brevior, et antice et ante apicem ubi , bifurcatur, paulum gibba. Oculi amplissimi, diametri pollicis dimidii. Pzupi//s quatuor linearum, [ris citrina. Supra palpebras superiores cutis nuda nativo suo colore instructa. I9O ODSERVATIONES ZOOLOGICAE. Zurium apertura ampla , elliptica, quatuor linearum. Inter oculos et aures regio triangularis nuda citrina; ante eam plumae erectae cristam quasi elffor- mant uti in otide tarda. In eam cristam linea fusca ex angulo oculorum an- teriore, et alia ex mandibula inferiore excurrit. Zirgua cartilaginea acuta integra. Gula alba. Colli pennae albae media linea longitudinali fusca. Dorsunm totum gryseo-fuscum. z/bdomen , femora , crissum et alae subtus in uni- versum albae. Üropygiur et rectrices mediae dorsi colore. [iectrices duodecim. Prima alba apice nigro, in margine tenuiore nigre- dine longius producta. Secunda similis, sed tenuioribus marginis nigredine minus producta, fascia una dilute fusca. Tertiae apex aequaliter fere niger, et fasciae duae transversae fuscae, margo tenuis ab eis fasciis ad basin gryseus. Quarta similis, sed fasciis subternis, marginis quoque latioris ora aliquantum grysea. In reliquis fasciae et fuscus color eadem ratione crescunt. Hae rectrices caudam efformant rotundatam. "l'ectrices rectricum apice gryseae, fasciis fuscis. De alis non perfecte judicare possum , quia remiges multae evulsae. Prima remex apice nigra, medio alba etiam rhachi, ad basin margo tenuis cum rhachi niger. Secunda tota fere nigra, nisi quod margo latior in medio albus sit, et macula linearis alba ad rhachin. Tertia similis secundae , absque ma- cula rhacheos. Alias remiges primores non vidi. Secundariae remiges nigrae, margine latiore albae , in duabus anterioribus etiam basis marginis tenuioris alba. Primi ordinis zeczrices albae , apice transversim fuscae. "Trium sequentium ordinum tectrices basi gryseae , apice albae, per longitudinem rhacheos nigrae. Post has sequitur fascia alba. Supremae ex gryseo fuscoque variegatae. Hume- rales acuminatae. Subtus secundariae remiges apice nigrae. Tectricum duo supremi sive ultimi ordines fusci. Femora ultra genua unius pollicis cum dimidio fere denudata. 7Zbiae trium pollicum ; erassities duarum linearum cum dimidia. Dist semipalmati, medius unius pollicis cum quarta parte. Üzgues nigri cue Frons sulco exarata, lata , quadrata. Multum convenit Z7zscA. tab. 215. etiam crista ante aures , et fasciis dua- bus alarum. Sed deficit regio nuda post oculos, et iris, rostrum ac pedes coerulei. Occisa prope Argentoratum Ao. 1775. Junio. Nomen ab initio dederam charadrius otoides ; dein esse charadrium scolopacem Gmelini credideram, sed non est. A YES: 191 Eadem mihi Metibus missa a Becoeurio, sed deficiebat regio nuda pone oculos. Nomen illi dedit le grand P/uvier , qui est charadrius oedicnemus , Linn. Sed nec descriptio nec icon in omnibus convenit. Magna confusio mihi in hac ave videtur. Meum specimen Metis missum ostendi Dno. de Steinert (vigiliarum praefecto legionis Muraltinae) , qui asse- veravit esse avem Huningae CourZy dictam, acute stridentem sono Courrrre-Iy, ocyssime currentem , dupla canis velocitate , longoque intervallo currere ante- quam evolet. In mediis Itheni insulis glareosis et lapidosis degere et difficulter appropinquari. Eadem fere de sua ave Frischius refert. At illius iconi et meo specimini Metensi nulla nuda regio , uti priori descripto. An sexus diversitas est? Gesnerus a Brissonio allegatus stupidam avem esse dicit, quae manibus capi possit. Rostrum etiam in ejus figura plane diversum est. Vereor fere, charadrium Gesneri non huc, sed ad otidem tetracem pertinere, id tam ex descriptione, quam quod figura potius rostrum otidis pedesque minus denu- datos et breviores refert, judico , quam quod Kleinius otidem tetracem Z7ze£- T'rappe vocat. Pogelgesch. p. 18. Unde fit, quod Bellonianum nomen oedi- cnemus apud Gesnerum, saltem in indice, non occurrat ? Charadrius illyricus, Mitterpacheri et Pillerii , p. 26. tab. II. quomodo differat , non video. In exemplari e Pyrenaeis accepto , pedes coerulescentes et tibiae supra in- crassatae suras quasi referunt, quod in nulla alia ave; unde forte nomen oedicnemi. Amicus Peyrousius qui illud specimen e Pyrenaeis misit , asseverat eum characterem non esse individualem. Idem in Pyrenaeis //aguz, i.e. 7e sifleur vocari retulit. Solummodo in juniori ave suram hanc reperiri, quia os metatarsi triplex est, uti os huic respondens in ruminantibus. Idem in tringa vanello juniore reperiri , scripsit ScZneiderus in Litt. d. 7. Nov. 1786. et jam uti et de junioribus anatibus retulit in 7.*" Beytrag zur Geschichte der Schild- Kroeten. 1797. p. 14. Peyrousius in Nov. Zct. Suec. T. II. 4. 9. n2. cre- dit , illam crassitiem constafíter adesse; sed sunt mihi sane specimina , in qui- bus deest. Nostris venatoribus haud alio nomine quam Ludenz cognita in pago St. Ludo- . vicii ad Rhenum Alsatiae superioris. Regionem oculorum nudam, rubram pinxit Baldnerus in ineptissima ceterum icone, pedibus brevibus flavis, nomine 77e. IUECURBNVEROSTRA AVOGCET TA. HasnrirAT etiam in Belgio. Apud nos rarissima. Mihi nunquam visa. Habet 192 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. tamen Paltnerus. In Helvetia etiam occurrit non modo ad lacus, sed etiam Bernae ubi non semel capta , licet lacus desint. Unde etiam ego habeo. HAEMATOPUS OSTRALEGUS. Brznwar in Helvetia haud semel captus. Unde miror, ad Rhenum nostrum prorsus nunquam visum esse. Ao. 7. (1798.) fine Augusti occisus in carecto Schiltighemiensi, prope Argentoratum, et in museo meo servatus. Huic ro- strum quidem rubrum, sed pedes nigricantes. Fascia albida. Orbitae nudae, sanguineae. Femina erat. FULICA ATERRIM A. Viva mihi allata 1775. d. 28. Martii. Extensae Jongitudo ab apice rostri ad extremum pedem viginti pollicum. Ab extremitate unius alae ad alteram pedum duorum pollicum trium. Magni- tudo gallinae mediocris. Meum specimen minus est fulica atra. Color in universum niger. Caput et collum aterrima. Dorsurm subaeneum. "Abdomen cum pectore subcinereum. foszrum candidum. Mandibularum margine scindente , superiore parum ante apicem emarginata , inferiore parum sub superiore recondita. Tempora plumata acuto angulo in basin maxillae superioris immissa. Commissurae mandibularum sinuatae. JVares lineares in medio positae, margini maxillae parallelae. Liz2u« integra , sagittata , alba, Frons elevata , ovata, candida, e cartilagine molli facta , marginibus separatis, et plumatae parti incumbentibus. Haec cartilago major quam in fulica atra, rostro concolor, nihil coerulescentis ostendens , uti nec rostrum virescentis, uti male habet Frischii icon. Ocu/i parvi, iride cinnabarina , clariore quam in icone Frischii. Caput et collum uniformiter atra, temporibus non profun- dius coloratis uti Frischii icon habet. Remiges primariae decem, secundariae novem cinereae , rhachi nigra. Tec- £rices superiores omnes dorso concolores. Inferiores priorum trium ordinum subatrae, quarti ordinis cum remigibus albido canescentes. Margo anterior humerorum albus, uti et primae remigis alulae spuriae margo anterior. Subhumerales longiores quatuor , planissimae , rotundatae , atrae. Scapulares octo , acuminatae,, ad caudae apicem usque pertingentes. Pennarum corpus tegentium apices laceri, nescio an natura, an quod arundines et virgulta pervagetur. Basis earum albicanti-purpurascens. Rectrices A V E S 107 Rectrices duodecim , brevissimae, duabus intermediis margine exteriore macula exigua albicante. T'ectrices earum superiores et inferiores plurimae longae. |. Plumae cinereae. Pedes subvirescentes lobati. 4Zrmillae fulvae. ÜUngues compressi , acuti. Alis vulneratam fuisse non observavi , nec defuit remex ulla. Tamen non volavit, sed libere in area cucurrit, collo antrorsum protenso , alis quando: que extensis. Lubenter se sub virgultis abscondebat, ubi tranquilla sedebat. Incessus celer, non ineptus uti Frischius docet. Capta mordebat , et pedibus feriebat , incurvisque unguibus in quibus multum roboris habet, sauciabat. Unde intelligitur, quo modo vulnerata et in fundo aquarum delitescens, plan- tis adhaereat. Vocem nullam audivi. Edoctus pane madido et avena macerata hucusque nutritam fuisse , prae- bui, sed repudiavit. Vita tenax; diu compresso et eliso pectore, tamen paulo post ad vitam rediit. Eandem cum fulica atra esse et calvitiem frontis albam oestri venerei tem- pore in rubrum mutari , asserit Ézcyclop. zéthod. p. 62. Statura tamen con- stanter diversa, ut duplex varietas, magnitudine tantum differens, in iisdem aquis occurrat. Et quaero , an oestri venerei tempus in initium Januarii inci- dat, ubi mihi femina fronte rubra observata. Frons rubra quoque semper mi- nor alba. Mihi saltem subrubens visa est. FULICA PORPHYRIO. Mixon mihi olim in museo Episc. Arg. de Rohan visa , rostro fere chloro- podis, quum major Tolosa accepta rostro sit crasso , praevalido convexo. Hic utique plures species confusae. Major mihi Tolosa e Pyrenaeis missa, ubi capta tamquam rara avis per semestre tempus inter chortales aves vixit, teste Peyrousio, in epistola d. 15. Maji 1778. qui eam avem mihi misit. Sed eandem , quam apud me viderat, etiam Niederbronnae, in alto monte Vogesi captam fuisse circiter A. 1782. et nutritam retulit D.» Reussnerus, Ephorus Dni. de Berkheim 1789. Sed forte caspica diversa est. Saltem icon Edwardi a mea aliena est , digitisque instruitur longe minoribus, quam mea. Etiam ista minor, quam vidi apud Episcopum Argentoratensem. Ali quoque in chorta, Aelianus docet. JNaz. z4nimzn. L. III. C. 42. Aa 198 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. TE De porphyrione altero Aldrovandi vid. Zz£rod. in Oryctograph. et Zoolog. Zrragon. 1784. An varietas an species diversa quam habet 77sso , /ntroduct. in Oryctol. et Zoolog. "frrag. p. 78. nigro-violacea , collo subtus cyaneo, crisso albo. Gessnerus etiam zv. ed. eur. p. 770. dicit se picturam Monspelio ha- buisse, sed rarae, ut credit, avis. In Hispania frequentiorem esse autumat. Edwardus dicit se in ornithologo libro P. Boe/ii , Parisiis edito reperisse duas eleganti situ depictas aves, nomine Z/ue£. Quis ille auctor? Non est P. Dellonius, qui neque nomen hoc , neque figuram habet. Addit ex 2c/. Paris. Peter. avem hanc more psittaci cibum pede prehensum ori admovere. Id Versaliis observatum esse. EUDLIGA IIS A Dn. Richardo 1780. d. 25. Jun. missa Lunevilla. Magnitudo ardeae nycticoracis. Primo aspectu ardeam esse putavi. Color non maculatus , guttatusve, sed simplex. Ferrugineus in universum. Caput magis cinereum. Femora caudaque nigra. Dorsum subolivaceum. Remiges rufae. Axillae subtus sive tectrices inferiores nigro fasciatae. Pedes cinerei. Tíbiae altius denudatae. Dieiti breves. Frons parum denudata, fere ut in chloropode. RALLUS LAGURUS. Nobis. Fuscus , gutture albicante , dorso griseo-punctato , pectore ventreque undulato : cauda. longiore plumis laxiusculis , subpiliformibus. Parva. Porzana minor. Rostrum breve. Inter aves exoticas 1789. RALLUS INTERMEDIUS. Nobis. Supra fuscus , infra cinereus , dorso , crisso , hypochondriisque nigris cum apice tectricum fuscarum albo maculatis. Intermedium dixi ob colorem ralli aquatici , rostrum autem ralli porzanae. Captus fine Aprilis 1782. Argentorati ; tum iterum 1780. vere. Sine dubio le fid/e Marouet. Encycl. méthod. Oiseaux p. 405. Multo minor porzana, licet rostrum aeque longum et crassum eademque forma. Color juguli, pectoris abdominisque cinereus ut in rallo aquatico , sed - A: OVETENIS: 109 clarior et magis coerulescens. Hypochondria uti in isto albo striata, quod in crissi usque apicem continuatur. Dorsi cum aquatico color idem , nisi quod in medio nigrum sit, sparsasque maculas habeat , quae quoque sunt in tectrici- bus, nigro irregulariter cireumdatas. Longitudo digiti postici in quatuor meis rallis eadem , licet ipsae aves statura adeo differant. Sed crassities magnitudini avis proportionata. In rallo crece autem minor est. Non est ra//us dubius , quem habet Pu/erus et Milterpackerus Iter ir Sclavoniarm 1772. susceptum. Judae 1784. RALLUS PALUDOSUS. Nobis. Rostro pedibusque wirescentibus , pectore abdomineque rufescentibus, dorso hypochondriisque fuscis albo maculatis , remigibus atris, prima serrata. Rallo aquatico minor. Corpus compressum , forte a macie. Ztoseruzm vix capitis longitudine , viride, marginibus dorsoque luteis in ave recenti , angulo oris rubro. /ris brunnea, seu ferruginea. J/ertex et nucha olivaceo - fusca. Dorsum. fuscum maculis sparsis albis. 44/ae subtus cinereae. Teczrices tres apice albo-maculatae. fteczrices interiores fuscae, exteriores albo - fasciatae. Gula alba. Ao. 1775. d. 25. Aprilis prope Argentoratum occisus. An rallus minutus, Pallasii ? Eundem etiam habet Pillerus et Milterpacherus loc. cit. p. 26. Buffonius tres tantum rallos indigenas habet. PSOPHIA CREPITANS. Ap grues referri a Pa//asio Fasc. IP". non placet, ob nares ovatas , caput subcrispis pennis tectum, rostrum brevius, magis fornicatum , crura propor- tione tarsorum breviora. Meo exemplari caput nigrum, pennis crispis, villosis , densis. Collum parte inferiore pectusque violaceum , aeneumque. Color subtus niger. Dorsum antice nigrum , medio subtestaceum , postice cinereum pennis laxis, barbis linearibus. Alae caudaque nigrae. Altitudo sesquipedalis. OTIS TARDA. Drop Polonis. Sed ibi pelecano onocrotalo haud minorem et totum album Aa 2 200 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. esse. In amplis planitiebus occurrere , etiam adulti carnem delicatam esse , re- tulit Princeps Sangusko. Ova duo olivacea fusco-maculata. Talia mihi ex Thuringia missa. Pallide- olivacea et punctata dicit K/einius. Sed in tractatu ejus de avibus non puncta sed maculae et liturae adsunt ; in textu sordide alba, cinereo-mixta , parumper fellei coloris facit. In Wirsingiano libro albo-flavicantia sunt, punctis macu- lisque fuscis distinctis. TETRAO PERDIX LiwNaAEUs in Edit. XII. rectrices octodecim adscribit. Sed adsunt modo duodecim ferrugineae, apice et margine interiore quatuor intermediarum cine- reo undulato. Sed tectrices caudae superiores cinereo undulatae productae sunt usque ad caudae apicem, unde Linnaeus etiam pro rectricibus habuit. COLUMBA TRANQUEBARICA. Nobis. Dorso pectoreque vinaceo , capite cinereo , alis nigris , cauda satu- rate cinerea , lunula cervicali nigra. Neque Buffonius neque Gmelinus habet. Missa ex Tranquebaria a Rottlero (1794.) Ao. 5. Minor columba risoria. Basis caudae nigra, ut in risoria. Cetera omnia sa- turatiora quam in risoria. Color saturate vinaceus (Zie de viz.) Duae rectrices intermediae pallidiores, uniformi colore. Si Buffonii sententia vera est, duo animalia, quae invicem foecundam so- bolem generant, ejusdem esse speciei, non esse si contra; tunc et coZumba cucullata et tremula non erunt diversae species. Columba enim cucullata fulva capite albo mascula, sociata tremulae plurimum albae genuit pullos, quorum mas patri similis, in collo habuit aliquem splendorem e viridi varian- tem ; femella autem a patre colorem fulvum et caput album sed absque pennis reflexis, a matre nihil de cauda , sed aliquid de pedibus altioribus, collo tre- mulo , et pennarum colore variante habuit. Uropygium album a matre ambo habuerunt. Hi iterum similes sui genuerunt. ALAUDA PICT A. Nobis. Pennis plurimis , remigibus rectricibusque margine albo cinctis , col- lari albo. AJ VAUEMS: 201 Augusto capta Ao. 1778. Magnitudo alaudae arboreae, rostrum crassius certans cum rostro arvensis, Verticis pennae magis rotundatae squamasque re- ferentes, disco fuscae margine albae testaceo dilutae. Nuchae pennae laxiores minus coloratae. Genae testaceae , sub iis collare albicans ad gulam adscen- dens. Dorsi et tectricum color prouti in vertice. Pulchrae sunt praecipue e miges, et maxime secundariae disco fusco-testaceo, quem magis nigricans limbus ambit , extremus margo albus. Pectus testaceum fusco maculatum; ab- domen albidum. Rectrix prima alba margine interiore fusco ; Secunda fusca margine anteriore albo; tertia et quarta item, sed margo albus angustior, et fuscus color marginis anterioris profundior , posterioris dilutior; quintae margo albicans paulo latior, sequensque fusca linea subdendata. Duae intermediae breviores media linea fusca sinuata in utroque margine qui e dilute testaceo albicant. Pedes carnei. ALAUDA FRINGILLARIA. Nobis. Gula , fasciaque collari albicantibus , rostro conico. Parva; statura et magnitudine fringillae linariae. Rostrum conicum , adeo breve , ut fere loxiae rostrum dici possit; (est tamen potius rostrum emberizae.) Ad latera colli inferne fascia subalbida, quae a parte superiore nigredine irregulariter cincta est. FRemiges secundariae interne nigrae , externe ferrugineae , apice et margine interiore albo. Rectrix extima macula longa cuneata, sequens penextima simili macula longe breviore. Pedes nigri. Ad emberizam referrem , nisi unguis rectus esset. Credidit non nemo esse feminam emberizae hortulanae ; sed unguis certe differt , nec orbitae sunt nudae, Ao. 1791. 22. Novemb. mihi allata. Nutrita fuerat per aliquod tempus in cavea. ALAUDA SIBIRICA. La Ceinture de prétre. Buff. V. p. 61. Pl. enlum. n» 650. f. 2. Vereor valde ne eadem sit cum alauda virginica, Bu/f. P". p. 55. sive alpestri. Saltem icon haec virginianae a meo specimine alpestris et ab icone Catesbaei et Fri- schii non aliter differt, nisi quod macula infra oculos minor sit, color ferru- gineus ad latera, et pennae collaris nigri albo sint marginatae, unde junior 202 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. avis esse videtur. Icon Catesbaei flavedinem colli habet saturatam , forte quod mas et adultior sit. Ceterum scitur et illud , colores istarum iconum saepe esse nimis saturatos. TUR D'US MERUWLA?* Rzrznio cilia in faucibus (quae ad characterem genericum pertinent) adeo fortiter impacta, ut in cranio maceratione parato, deflexis ceteris omnibus substiterint. Reperio tum linguam adeo ciliatam , ut microscopio spectata rham- phasti linguam fere referat. Hostrum quoque utique emarginatum reperio. TURDUS LURIDUS. Nobis. Fuscus , nitens , crisso albo. Magnitudo turdi viscivori. Obtinui inter aves exoticas. An forte femina alius. In sole quasi aliqua rubedine refulget corpus , cauda autem coerulescente. TURDUS XANTHOPROCTOS. Nobis. Fuscus , rectricum apice subalbido , crisso flavo. Statura lanii collurionis. Acquisitus inter aves exoticas. Forte etiam alius femina. Ad oriolum potius forsan referendus, quum pedes satis sint breves, rostri quoque basis in frontem subintrans. An alius generis? Nam vibrissarum aliquid patularum mihi ad angulum oris adesse videtur. Etiam rostrum basi minus fornicatum, sed magis carinatum aut triquetrum. Alae vix ultra basin caudae protensae. Unguis medius utrinque sulcatus. TURDUS SCIRPACEUS. Nobis, Cinereo-fuscus , subtus albidus , fascia supra-oculari nulla. L'Effarvatte. Buff. III. p. 294. sed cristam in meo non observo. Passer arundinaceus minor. SaJernius p. 1:5. Simillimus turdo arundinaceo , sed luscinia minor. Gula albidior, ad angulum menti magis plumosa; alis paulo brevioribus. Eundem cum motacilla arundinacea esse credidi; sed neque color, neque magnitudo convenit. Conf. Turdus arundinaceus minimus. Seppii INederlándsche F^ogel. p. 101. A yYUE SN 205 et turdus canorus arundinaceus A/einii 7f». p.71. et Bockii in Naturfor- scher XII. p. 85. Alterius quoque speciei, nomine 7'urdi calamoxeni mentionem facit JVozemannus 2v. bele. tab. rarioris arundinaceo , statura minore, capite cinereo, dorso magis ferrugineo , rectricibus duabus exteriori- bus albis differt. Utraque species insectis victitat. Nidum in arundinibus figunt. Nidum turdi scirpacei habet JZ'irsingius in Collect. Nid. et Ov.tab. X 1. sed non ad veram avem refertur. Conf. quae in nota ad illud caput in versione gallica ejus libri, pag. 51. dixi. LOXIA CUR VIROSTR A. Accepi Ao. 1780. quatuor specimina ex sylva nigra. Unum in itinere mor- tuum; alterum paulo post adventum. Reliquae duae aves vegetae supervixe- runt. Nutrivi semine cannabis. Altera pulchre rubra; altera viridis; utrique crissum maculatum , quod et in alio Anni 8. (1800.) ; utrique rostrum superius dextrorsum; illi Anni 1800. sinistrorsum. Caudae rectrices detritas successive extraxi , alternis diebus unam aut alteram. Renatae sunt non intra quatuordecim dies, uti asseveraverat qui- dam, sed post quatuor aut sex septimanas. Rubra successive amisit colorem rubrum et viridis evasit. Irrequieta, eva- dere tentans, fibulam quo vasculum figebatur, mordens, vasculaque dejiciens, bacillos rodens et dejiciens donec superior auferebatur. Sic et alia quam Ao. 8. (1800.) alui, mitis ceterum et captivitatis jam dudum patiens , non fert vas- cula, in quibus cibus potusve offeruntur : sed omni data opera dejicit, convel- lit, et soluta rostro circumfert. Os sibi aperiri et linguam | inspici patiens, familiaris colludere amans ; digitos submordens, insiliens etc. maxime ubi sono Lschwi tschwz alliceretur. Praebui conos pinus sylvestris et piceae, quos sustulit et decorticavit, quamquam isti duri, hi subputridi. Multum in illis occupatus, et facile tol- lens. Surculos quoque abiectis rodere amavit. Thuyam propositam vix arrosit. Paulo plus cupressum , ut tamen paulo post ad veteres abietis reliquias rediret. Folia etiam aliarum coniferarum exoticarum ita rosit, ut manerent tantum fibrae. Parenchyma cum volupiate lingua gustare videbatur. Ramulum exi- guum pede continere ad caveae fila ferrea et arrodere solebat. Post hyemis finem, ineunte Februario plumae rubescere inceperunt. Altera viridis magis tranquilla, vix saliens, non rodens ab initio , nec 204 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. strobilos curans , corpus potius curavit et plumas continuo evellit , ut feminam esse putassem , nisi color fuisset minus vividus et quandoque cantillare ince- pisset, quod nunquam fecit altera. Eadem coepit tamen Februario etiam abietis ramulos rodere, et quum aéri exposuissem pulchrior fieri, virore vividiore , et fibulam vasculi convellere , et digito colludentis pervicacius occursare et multo cum impetu morsitare , sed innoxie. Vox ejus /ze , sed submississima. Hyeme populi tremulae amentis etiam victitat, rostro crepitans. Haec altero anno fere aeque familiaris facta, praemature mortua Novem- bri 178:. Setas ad basin rostri antrorsum decumbentes habet , laterales magis nigras, patentes; superiores colore capitis, rostro applicatae. Nitidissima fabrica cir- cum oculos, si lente vitrea inspiciatur. Tarsorum in palpebris cartilago nuda, papillosa , eminentiis seriatis fere referens annulum cartilagineum qui capsu- las filicum ambit. Circum illos certis intervallis pennulae brevissimae palma- tae, ut tamen radii non appareant, sed squamula rotundata fere esse videatur. Post has aliae magis magisque ciliatae et palmatae. Iris nudo oculo nigra visa, lente vitrea castaneo colore est. Linguae obtusae apex integer. y Petierat a me Peyrousius Tolosanus curvirostram sylvae nigrae, ut cum pyrenaica compararet , et eandem reperit. Mari color varius. Femina unicolor. Duas nempe species facit Barrerius Ornitholog. Specim. Gen. XXVIII. p. 55. LOXIA -OPBRYZTVORB:A Vipr apud Treuttelium Ao. 5. (1794.) vivos duos mares, unamque femel- lam ; dicebant mares semper de loco disceptare feminae proximo. Omnes tres tempora alba habuerunt, Omnibus tribus basis rostri tumidula quasi caruncu- lata potius quam cornea. Maribus verticem quoque nudum aut frontem esse dixerunt. Cantillat. Superfuit mas et femina. Mas feminam osculatus et cum ea coit infecundo licet actu. Atque huic feminae sane tempora alba et rostrum rubrum aeque ac mari. Ao. 7. (1798. d. 25. Febr.) una illarum Treuttelianarum mascula mortua. Orbitam sive marginem palpebrarum omnino nudum , papillosum reperi. Basis rostri retusa angulo in frontem intrante. Rostrum sane non rubrum , sed plum- beum A i VB USE 205 beum basi rubore carneo. Ex medio marginis maxillae superioris oblique ver- sus basin rostri ascendit sulcus ad cujus finem et ad ipsum marginem frontis pennatae nares, margine tumidulo partis corneae rostri supereminentis semi- tectae. Ante nares lenis depressio in rostro. Pennae albae maculam temporum constituentes in parte hujus maculae inferiore quae est sub auribus, apice nigro-marginatae. 'l'otus pileus, cum mento , niger. Dorsum et pectus cinerea, potius quam fusca. Alae atro-coerulescentes. Abdomen et latera colore foc- cum vinacearum. Alae breves basin caudae vix superantes. Remiges primariae novem, tres primae prorsus ejusdem longitudinis. Secundariae novem, ex- pansis alis a primariis evidenti distantia separatae. Harum longitudo versus posteriora increscit, et complicatis alis, harum longiorum apex ab apice totius alae vix lineae longitudine distat. Remiges totae nigrae, acutae, ante apicem margine interiore levi sinu excisae. Tectrices caudae superiores nigrae : infe- riores longae, albae. Tarsi digitique carnei. LOXIA.PUNCTULXT A. Mrza ex Tranquebaria missa nihil habet flavi in uropygio , ut in figura Edwardiana.. Neque abdomen est maculatum aut punctulatum, sed potius pennae albae annulum nigricantem habent superne emarginatum, vel quasi cordiformem. Rostrum crassum quidem, sed margine curvo, et proportione mandibulae superioris ad. inferiorem magis est emberizae. Cauda subcuneata. Quare nomen punctulatae mutandum censeo. DO XEPA,;PHITlIPPIN A. Mza a Rottlero Tranquebaria missa cum nido pendulo , convenit utfun- que cum Linnaei definitione, nisi quod gula non sit fusca, et pectus sit auran- tium et gula albida. (Marem esse scripsit Rottlerus). Cum Gmelini descriptione autem, praeter magnitudinem , parum convenit. An Nelicourvi. Sonnerat. Foy. aux Indes. Tom. Il. pag. 201. tab. v12. Suspenso nido ex extremis foliorum apicibus ; et quod singulare, singulis an- nis novus nido priori attexitur. LOXIA ALBIVENTHAIS. Nobis. Fusca, pectore nigro , ventre crissoque albis, cauda subcuneata. Parvula. Inter aves Tranquebaria missas a Rottlero. Bb 2006 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. EMBERIZA HUNGARICA. Remigibus secundariis ventreque albis , vertice , temporibus , pecto- reque obscure fulvis. Paulo major nostratibus. Regio supra oculos albida. Pectus et nucha dilu- tius fulva quam vertex et tempora, Color hic fulvus ad. gryseum tendit. Re- miges primores nigrae margine interiore magis obscurae ; subtus cinereae. Secundariarum tres priores macula nigra longiore in margine angusto , latiore et rotundiore in margine lato. Quarta et quinta maculam tantum nigram in margine angustiore habet. Sexta tota fere alba. Septima nigra, margine ante- riore sordide albo. Rectricis primae margo exterior dimidia parte ater , secunda similiter, tertia disco alba, reliquae atrae, margine gryseo. Dorsi plumae atrae , margine gryseo. Frater Vienna misit, ex Hungaria venire, et 7eerstiegluz vocari scribit. Emberizam nivalem esse asseruit Schmiedelius , et varietates nivalis qua- tuor habet Brissonius , etiam pro vario anni tempore maximopere variare, Foersterus Philos. T'ransact. Fol. 62. TANAGRA MODESTA. Nobis. Cinereo - nitens , glauco - subviolacea fascia remigum, tectricibusque lla vicantibus. Parisiis accepi. TANAGRA TATAO. Mzaw ex Edwardi figura agnosco. Potius ita definiverim : Nigra, dorso postice rubro, uropygio flavo, abdomine cyaneo, pectore, humeris margineque anteriore remigum primorum coeruleis. FRINGILLA COELEBS. VanirTATEM possideo, quae differt vittis duabus longitudinalibus in nucha, albedine in extremo dorso , vertice maculato, dorso similiter; margine remi- gum secundariorum latius et distinctius fulvo- colorato ; duabus rectricibus extimis non oblique albis, ut vix extima ipsa aliquid albedinis habeat ad basin. AUSVONSENSSS: 20 FRINGILLA SERINUS. Loxra Serinus. $cop. Zinn. hist. nat. IF. p. 140. Utique Loxia. Ao. 1791. d. 8. Nov. circiter, hyeme valde frigida , mihi allata. EN FRINGILLA MONTIFRINGILL A. Arup nos non incubat: Advenit autumno, abit Martio sine dubio in regiones frigidiores. Immensis agminibus decidit in terram sub fagis, et foliis humi stratis se immergit erecto uropygio, fagique fructus conquirit. Pernoctat in abietibus pinibusque et virgis deturbari et caedi potest noctu, ut mane terra illis strata reperiatur. Weissenburgenses ZeZemen , Behammer vocant. In pinuum ramis infe- rioribus pernoctantem solent globulis ex siphone efllatis copiose occidere. Unde Weissenburgenses et ista anemacontistica arte et siphones ad id aptos fabricandi peritia celebres. Januario et Februario in arva immensis catervis se demittere , sed cito eva- nescere scripsit Schauenburgius fil. Herlishemio , prope Colmariam. ERTINGIULI/A'SUAVIS.:| Nobis. Cinereo-flavescente nitida , gula artubusque coeruleis , vertice crisso- que ferrugineis. Le Pincon doucereux. Ex Tranquebaria Indiae misit Johnius per Rottlerum. Ao. V. (1796.) Mag- nitudo fringillae domesticae. Corpus aliquid coerulescentis intermixtum habet, praecipue abdomen. FRINGILLA SPINUS. HasrrAT apud nos in alnetis, (hinc nomen Z/en-Fink,) ubi auditur vocc prioribus sonis celerrime et brevissime repetitis , ultimo producto et altiori tsche tsche tsche tsche tsche. tsch i iii ; hinc avis nostratibus $zrumpfiveber, le Tisserand de bas, tibialium textor dictus, quia cantus strepitum hujus artificis imitatur. Domi haud ingrate cantillat. Catenula alligata cibum in vasculis attrahere discit. Nidus in altis alnis diu ignoratus. Cum carduele foe- cundum sobolem procreat. Unde Buffonius specie convenire dicit, IV. p. 225. ex falsa hypothesi. Bb» 209 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE.^ FRINGILLA ARGENTORATENSIS. Gwzriwvs Syst. na£. Sp. 69. p. 918. Avis obscura, mihi plane ignota , nullo modo detegenda. Aucupes nostros ipsum norme: fugit. Nomen Gjzte(. a Gesnero datum, qui ita circa Argentoratum vocari dicit. . Gesner Av. ed. Francof. p. 722. pedes rubros, ventrem album adscribit : gregatim volitare. 'Tria aut quatuor tantum ova ponere. Le Gyntel de Strasbourg. Buffon. IV. p. 75. ex Gesnero. FRINGILLA LINARIA. Blutstroepflein. Argentor. Stockfink alius mihi vocavit. Vertice, marisque pectore rubris, mento nigro. Quod Linnaeus de rubedine tacet, inde sine dubio est, quod in cavea altas aviculas vidit. Ao. 178.). inito Martii allata avicula huic similis, sed minor, spino haud major, sed rostro. linariae simillima, gula ut illa nigra, fronte leviter fulva, sed ceterum nihil habens rubri. Dorsi color obscurior quam in linaria. Videtur fere hy brida ex linaria et spino. Eam postea Lottingero (saepius a Buffonio citato) monstravi, qui voluit hanc esse ZZzeris, sed illam Buffonio hoc nomine insignitam vocari le Casarez. Sed non persuadeor. MUSCICAPA ATRA. Nobis. 'TTota atra , cauda subforficata. Magnitudo lanii collurionis. Cauda longiuscula. Missa ex Tranquebaria, Ao. VII. (1799.) (Lanius forficatus ?) Gmel. MOTACILLA HYPOLAIS. Sic scribendum pro Hippolais. Est /e Pegoz, Peyrousüi, in Journal de HRoziers , 1799. Juin , p. 422. Fringilla gularis. Die Flüh- Lerche. J4ndreae Briefe, p. 202. tab. 13. (Rostro nimis crasso.) Gletscher - Lerche. Helveticam. vivam ex Helvetia attulit" Walterus Argentoratensis. Matu- tino tempore suaviter cantillat (comme un. flageolet.) Sed pyrenaicam mu- tam esse asserit Peyrousius. Collata vero utraque certa scientia scio esse A V E S. 200 eandem avem , et rostrum avis apud Andreaeum non recte effictum esse. Quum vivae me: pyrenaicam farctam proposuissem , attonita illam adspexit et quasi medirabunda a saltationibus antea celebratis abstinuit. Haec Peyrousio scripsi. Et ecce nunc lego in Jovis z4ctis Suecicis. 440. i582. Trim. IH. IN.? 11. Observ. ornitholog. p. 10. vers. german. me sibi nunciasse, saepe me illam in Helvetia caveae inclusam audivisse cantan- tem , sono grato , sed aliquantum anxio. O fidem historicam ! Peyrousii re- latio ex gallico sermone in suecicum, ex hoc in germanicum translata est. Atque ita haec mea corrupta sunt. Non dixi me saepe in Helvetia vidisse, non dixi sonum anxium esse. MOTACILLA SYLVIA. Iw meis rectricem exteriorem etiam quoad dímidiam partem interiorem juxta rhacheos longitudinem albam reperio, sed apicem secundae rectricis non albam , nisi in uno specimine tantum subtus, nec nisi in uno latere. Descriptioni Linnaei addi poterat: mea7zgo remzgum., exceptis quatuor prioribus , atbus. MOTACILLA SALICARIA. PosrQvA x varia variis temporibus adnotavi tam ad Moracillam salicariam , quam de Motacilla arundinacea Lightfootii , quam de turdo scirpaceo , haec jam mihi videntur 1:795. d. 16. Maii. Quum avicula quam in horto medico hoc anno canentem audio et video, ub motacilla salicaria esse videatur, et hoc incubationis EDO aves locum nidi non relinquant, motacilla sültáris nidi illins Wi irsingiani Tab. XII. (in tribus arundinibus suspensi) auctor esse nequit, nam salicta et Mons longe hic absunt. Oportet hanc avieulam nidum suum in horto academico aut alibi in vicinia super arbore habere. Erit adeo potius nidus ille motacillae arundinaceae LigA/footZ (PAd. Transact. Fol. 75. P. I. N.? 2.) qui cum turdo calamaxeno ANozemanni , et turdo meo scirpaceo idem est. "Tanto magis erit hujus avis, quoniam uti turdus arundinaceus et scirpa- ceus noster, magnitudine excepta , sunt simillimi, sic et nidus uterque et ova. Ceterum nomen jure prius est, quum jam ad minimum ante hos viginti aunos adscripserim. 210 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. MOTACILLA ALB A. VanrETA'TEM totam albam vidi Bernae in museo Sprüngliano. Nidum ejus reperi d. 9. Pratensis Ao. III. (1794. d. 29. Maji) sub gleba aggeris retro fossam viae publicae. Haemisphaericus, extus gramine, intus pilo equino. Ova sex, formae consuetae subclavatae, cinerea , numerosis undique punctis obscurioribus. Incubatio vix incepta erat, omniaque adhuc erant fluida. Nidus arcte adhaerebat terrae et illae quasi intertextus erat. MOTACILLA LONGICAUDAT A. Nobis. Cinerea , subtus albicans , crisso uropygioque flavis, cauda corpore longiore , rectricibus extimis totis , duabus sequentibus margine interiore albis. Media inter flavam et albam. Cum flava convenit dorso cinerascente , mar- gine remigum secundariarum candidiore. Cum alba convenit vertice cinereo, sed linea alba supra oculos vix ulla. Gula alba. Pectus sordide album, intermixto luteo. 2Z5domen ante anum , et tectrices caudae inferiores laete sulphureae. Remex prima secundaria (quantum in avicula farta video) longitudine extimae primariae , quin eam superans, acuminata , (in quo grallis multis ac- cedit, atque hoc magis quam in alba et flava,) basi et margine anteriore albis. Idem color secundae et tertiae. Rectrices pollice dimidio longiores quam in duabus affinibus, alba et flava. Rectrix extima tota alba. Secunda margine exteriore ad usque pollicis distantiam apice nigra. "Tertia similiter sed tantum ad dimidii pollicis ab apice distantiam. 'Tres interiores nigricantes , duarum priorum margine exteriore , intimarum autem margine interiore flavo. MOTACILLA PHOENICURUS. FaoxrE alba. Nidus mihi allatus d. 12. Jul. 1796. (Ao. V.) in amplo fora- mine muri structus , qui et ipse amplus erat, multo gramine, pennis setisque compositus, ut tamen cavitas non esset in medio, sed in extremo , cetera materia tantum replendo foramini destinata. Cavitas nidi profunda. Ova sex, majuscula pro aviculae mole, punctis nigris numerosis conspersa , uno tamen longe paucioribus. Ova nondum incubata erant. Miratus adeo rudes ramulos crassosque culmos ad illius nidi fabricam receptos esse. A V: ELS. 2II MOTACILLA ERITHACUS. AsaDOMEN rubrum non reperio ; sed maris nigrum, feminae cinereum, Ex- timas rectrices non cinereas, sed duas medias fuscas. Invida et solitaria avis uti praecedens. Hanc erithacum Augusto frequentem observavi in horto Col- mariensi, papiliones brassicarias egregie devastans. Sed praecedentem phoeni- curum sibi incognitam esse, scripsit Schauenburgius Herlishemiensis. Elegans varietas À. 1790. medio Argentorati capta. Cauda rufa. Collo nigro, in quo cum phoenicuro convenit. Sed pectus etiam nigrum uno conti- nuo, usque in medium abdomen. Abdomen cinereum nec ullibi quidquam rufi. Dorsum et vertex cinereo-coerulescens, nihil albi in fronte, sed litura albida in alis. Ab erithaco etiam nigredine colli et pectoris et cinereis parti- bus magis in coerulescentem colorem vergentibus differt. Ipsissimum tamen erithacum esse, masculini sexus, mihi asseveratum est, et nunc (Ao. 1795.) comparatis avibus persuadeor. , Hanc (ni forte praecedens intelligatur) hyemem in foraminibus montium. transigere rigentem et dormientem ex variis observationibus colligit Z072a- sius in. Mem. de la Soc. de Lausanne. 1. 11. Nidificat more phoenicuri in domibus. D. 1:5. Messiferi mensis A. III. duae tales aviculae semi - volatiles per caminum meum deciderunt, in cujus summo matrem oportet nidum posuisse. [1n cavea expositae altae sunt a parentibus, ut illam curam usque in seram vesperam ad octavam horam cum dimidia fere continuarent. Buccellae fuerunt quas attulere sat magnae, erucae ad minimum pollicares, crassiusculae, quas non medio in corpore pre- hendit rostro , sed ab uno extremo pendulas. Visum mihi est parentes non ori immittere sed ante pullos potius deponere. Visum quoque est semel vel bis matrem avolasse cibum adhuc in rostro tenentem , ut prima hac vice non praebuerit, sed mox rediisse. An forte periculi aliquid suspicata fuerit. Obtuli concisos lumbricos , quos nullo modo tetigerunt. "Tertio die sedit ecce ante caveam soror earum , nullo modo sibi timens, a matre pariter nutrita, et sine dubio illuc migrare jussa, ut compendium sibi faceret laboris, et eodem opere utrumque pullum nutriret.. Nam inclusorum alter interea mortuus erat. (An non potius sororis voce adlectata, aut matrem secuta?) Aliam ejus vocem , hoc tempore , nisi stridulam , non audivi. 212 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. MOTACILLA TROGLODYTES. Now solum rostro acuto et paululum armato, sed et vitae genere certhiae convenit , nam ejus more arborum truncos scandit. Sonus quirritans. Tamen modos musicos egregie cantillare addiscit. Ernstius artocreatarius ille, qui papiliones pinxit postea ejus nomine a Dorcyo editos, e nido desumtas tales aviculas aluit et mansuefecit. Duos modulos ore praecantatos edocuit. Exibant cavea et ad fenestram clausam obvolitabant. Muscas tamen nunquam ceperunt, neque ullum aliud insectum illis exhibitum est, neque cor bovillum , quale lusciniis datur concisum , sed merum papaveris semen cum pauca aqua in pultem contritum. MOTACILLA REGULUS. GzrznwawICE a nonnullis dicitur Sommer- Zaunkoenig. Sed Ao. 1789. medio Decembri ad arborem occisa est virgae ictu, aeque parum sibi timens, ac troglodytes. Luteus color verticis non bene dicitur. Igneus est , rufo flavoque mixtus. MOTACILLA TROCHILU S. 'TrcrnicES subtus tenues sunt, laxaeque : axillarum angulus et humerus, tempora gulaque flavae. Margo exterior remigum tectricumque flavus, interior albus. Medius discus nigro-cinereus. Pagina inferior pallide cinerea. Hume- rales breves. Axillae, quousque tectrices pertingunt, sulphureae. Discus ala- rum subtus albido-cinereus, a margine interiore ; versus apicem fuscus. Mature advenit , et blaeso tenui cantu adventum suum nunciare , Octobris fine demum abire , et tum sambuci baccis victitare dicitur. Nidus magnus fur- niformis fere humi ; unde ZacKoefelein vocatur Oberbronnae, Rheni infe- rioris pago , quo nomine mihi inde missa avicula, quae cum paris super deci- pula fisso pedolepto (Maisenkloben, breulet) capta fuit, ut adeo non solis insectis inhiare videatur. Auceps tamen idem qui cepit, asseveravit, non nisi insectis aviculam victitare , et cantum ejus debilem esse tristemque. Nidus Oberbronnae mihi d. »6. Maji missus ex seris graminibus, foliis muscisque constans , absque ullo pilo, ut habet Zornius. Plane humi positus erat. Eadem avicula ibi in muro horti versus meridiem, per plures annos, nidificare visa est. Nidus neque profundus valde erat, neque tectus, ut non videam A Y ES. 2I Cu videam cur cum clibano comparetur. Ova sex (etiam duodecim reperiri asse- veratur) brevia, subrotunda , punctis aliis fuscis, aliis subrubentibus , nume- rosis. Pullos eo tempore jam formatos fere continuerunt. Major species Lotharingica. Buff. P7. p. 551. Majoris et minoris Poui/loz meminit Schauenburgius fil. in litteris Herlishemio datis, d. 1. Flor. Ao. III. MOTACILLA bBRACHYURA. Nobis. Fusco-luteogue varia , subtus flavescente-alba immaculata , verticis fasciis duabus fuscis duplicatis, temporibus obscurioribus, cauda cuneata. brevi. Capta rete d. 14. Augusti 1794. (Ao. III.) aucupe nunquam se vidisse asse- verante. Magnitudo trochilo vix major, fere salicariae. Sedens dorsum planum gerit, cauda aliquantum elevata, Ergo ad currucas vel trochilos Kleinii non sylvias pertinet. Lumbricos parvos alius nutrimenti defectu exhibui. Altero die mortua. Vibrissae patentes ex tribus pilis ad angulum oris. Ergo potius ad musci- capam referenda. Rostrum tamen nullatenus incurvum , quamvis leniter emar- ginatum. Nares patulae ovatae. Mandibula superior nigra, inferior pallida, apice nigricante. Longitudo rostri ab angulo oris ad apicem sex linearum ; a basi ad apicem quinque linearum. Longitudo totius aviculae extensae ab apice rostri ad apicem caudae quatuor pollicum cum novem lineis. Ad extre- mum unguem , extensis pedibus , non prorsus quinque pollicum. Alae extensae septem pollicum. Subtus tota lutescente-alba immaculata. Fascia supra oculos lineae latitudine ad nucham ducta ejusdem coloris. Alia potius subscinerascens per medium verticem. Inter has tres albidas duae nigrae latiores , media angustissima filiformi, in duas divisae, Dorsi pennae brunneo-cinereae , juxta rhacheos longitudinem nigrae. Uro- pygium simile , sed crissum unicolor. Avicula brachyptera. Remiges primores decem , haud magis acuminatae quam secundariae et lente decrescentes. Secunda dimidia linea longior prima. Remiges unicolores , solummodo margo anterior in omnibus albidus, quod in duabus prioribus paulo distinctius. Subtus omnia pallide cinerea. Tres pennae scapulares, post quinque remiges secundarias paulo acuminatiores , molliores, Cc 214 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. medio magis fuscae, ambitu latius quam in primoribus lutescente - albidae. Prima praecedente quinta secundaria linea fere longior, sequens duabus lineis brevior praecedente, postrema citius decrescens et tribus lineis brevior prae- cedente. Caudae longitudo ab imo uropygio linearum viginti unius, et proportione vix longior quam in troglodyte , ut ab initio fere crediderim imperfectam esse nec plenarium incrementum adeptam. Rectrix extima tribus lineis cum dimi- dia in complicata cauda brevior est media. Omnes sunt acuminatae, medio fuscae , margine brunneo-cinereae , in extima pallidius, ut margo fere sit al- bidus. Tarsi carneo-cinerei , longitudine decem linearum. Vocem nullam audivi. Neque erat cantandi locus. PIPRA? EUROPAE A. Nobis. Nigra , pileo subtusque alba , cauda. forficata , réctricibus Tateralibus brevioribus , margine exteriore albis. Rostro sane neque fringilla, neque motacilla , neque parus: sed cum pipra rostrum magis convenit, Non autem pedibus, qui non sunt gressorii. Cauda forficata , extima rectrice brevissima , penultima brevi, tertia longiore, tribus his margine exteriore albis , sed obscurius in tertia. Statura motacillae trochili. Pedes altiusculi. Reperi 1791. Julio, in officina Delachenaliana Basileae, ubi provisor Schmidius avibus praeparandis delectatur. Venator quidam qui adfuit pari speciem esse dixit, et in sylvis montium reperiri. Saepius postea ut denuo mitteretur avicula petii. Aliquando responsum est, aucupem, quum nidum tollere vellet, decidisse et crus fregisse. Regio oculorum fulva, etiam in icone picta expressa, nescio an in viva avicula adsit, an a mala farciendi ratione veniat, plumis , ab aliquo infarcto in cranium corpore colorem illum extrahentibus. Remiges secundariae etiam margine anteriore albae, eo latius et clarius quo magis sunt posteriores dorsoque viciniores. Si novum genus mereatur, zZegitZalos vocari poterit. ^ A V. EOS. 215 HIRUNDO URBICA. ArBISSTMAM hujus speciei possideo, quam per aliquot dies vivam habui. Missa ex oppido Barra. 1765. et relatum , tam hoc anno quam praecedente, inter quatuor aut quinque unam albam [uisse. Ao. 1:792. alia Argentorati prope pontem Nicolaitanum volitans omnium oculos in se traxit. Habeo etiam sordide albam aut cinerascentem. Ao. :791:. fine Augusti oblata mihi varietas, quae tres ultimas tectrices alarum apice albas habuit. (Alba etiam prope Colmariam capta et aliae observatae sunt circiter an. 1785. Albissimam vidi in Germania prope montem Haeselberg Franconiae Ao. 179i. Edi.) Cc» 216 LN UIAIALIALAUAUIAVZAVALAUAA ARIA AAA A&, PIRA PIAIUARAUALALAALAVAAUAP P787 IAZAPAPSPG78 PRA PIIP IA 8A ASA PAPAS DILDO NMDEHTZBIX. DE AMPHIBIORUM RESPIARATIONE NONNULLA. | rana bufone video clauso ore, continuo motitari mylohyoideos aliosque musculos sub maxilla inferiore , sursumque et deorsum moveri, saepe quoque e narium inferiore margine adscendere membranulam quasi valvulam , qui autem narium motus motui gulae non respondet. In rana temporaria video clauso ore motitari nares et marginem superio- rem parum elevatum descendere , eodem quoque tempore thoracis latera con- trahi aut aliquantum concidere , quod brevibus intervallis fere secundo horae minuto fit, inter quaslibet quaternas quinasve respirationes intervallum est paulo longius. In lacerta aquatica mediocris magnitudinis, altera dorso cristato, altera laevi, d. 26. Martii domum reportata sequentia observo. Postquam per duos dies in vase aqua pleno detinueram, exserunt caput ex aqua, in parietibus porcellanei vasis perpendicularibus glabrisque ascendunt multa cum conten- tione, etiam postquam saepe dejectae sunt, voluntque nunc extra aquam morari, inflantur mylohyoidei in bullam semiovotam , cujus medium etiam in angulum quandoque elevatur. In naribus nullum observo motum. Rana esculenta in vase aqua pleno nares extulit, ubi accessi demersa est, et paulo post aliquot aéreas bullas ascendere vidi. Rana temporaria in aqua detenta mihi visa est melius aéris defectum ferre et naso non adeo frequenter et alte eminere quam rana esculenta. Lacerta palustris mylohyoideos celeriter movet follis instar. Colubrem illum parvulum vertice nigro (de quo infra) , A. 1795. d. 1o. Sept. (inter medios lugubres campanarum boatus, quae quadraginta octo horarum continuo spatio Francos per totam Galliam ad ejiciendos hostes convocabant) immisi phialae vitreae aqua plenae, clausae , ut nihil aéris superesset. Serpens ACNPWP HUIGB I A. 217 non valde agitabatur, sed corpusculum lente ita torquebat, ut caput et os semper haberet in summa parte. Exiit una aut altera bullula aéris ex. naribus quandoque una ex ore, praecipue una grandior ad sinum oris. Aliquot vicibus linguam ejaculatus est, uti solent vulgo serpentes facere, sed hoc momento nullus aér exiit. (Globuli in superficie corporis haerentes A rem nil faciunt.) zem quo minus os posset majori aéreae bullae applicare quae formaba- tur, vasculum invertendo quotiescunque capite in altum eniteretur. Quamvis et illud visum sit, non tam bullam ideo peti à serpente ut nasum illi immit- teret aéremque hauriret, sed naturali in altum enitendi nisu. Neque aérem credo emisit, ante quam horae fere quadrante aquae immersus fuisset. Post horae spatium immotus fere haesit hiante ore. Credidi mortuum esse. Sed quadrante horae elapso series globulorum aéreorum uno filo in altum adscendit, rursus et ultima vice parum se torsit, et tum rigens extensusque haesit in aqua. Exemtus flexilis erat. Posui in scatula in gyros tortum. Altero mane subrigens jacuit, ut tamen manibus molliter tractando flexilis iterum evaderet. Sic d. 17. Jul. 1797. (Ao. V.) angut*n frapilem tubo vitreo immisi aqua plenissimo. Omnia fere observavi ut in praecedente, nisi quod bullas ore non viderim exire , neque linguam exseri. Alio avocatus negotiis, quum post ses- quihoram redissem , mortuam reperi. TJAESTA TESTUDINIS. Ix illa testudine, quam carolinam esse puto , testae diu in aqua detentae ablato periostio interno sequentem structuram reperio. Scutella et scuta ista extus apparentia non misi epidermidem spectant. Ossei tegminis compages plane alia est. Scilicet in medio decurrunt decem ossicula , quorum cuilibet excepta apophysis adhaeret, inter quarum binas semper interjacet corpus vertebrae cylindricum medio coarctato, facile ab apophysibus quibus interjacet, secedens. His ossiculis subquadrata aut hexa- gona forma est. Adjacent iis ab utroque latere oczo alia oblonga , tripla fere aut quadrupla ratione longitudinis ad latitudinem , quae interiore et exteriore latere alterne subbreviores aut longiores. Cohaerent tam inter se quam cum mediis ossiculis ope suturarum denticulis exiguis, continguntque plerumque bina quandoque et terna intermediorum ossiculorum. In illa quoque conti- nuatur et inseritur tenuis apophysis transversa, quae ab apophysi mediorum 218 OBSEAVATIONES ZOOLOGICAE. ossiculorum oblique descendit. Ab insertione hujus tenuis apophyseos incipit costa exigua elevatione conspicua mediam horum ossiculorum aream legere. Ejus costae apex validioribus longioribusque dentibus inseritur continuationi costae , quae separato ossiculo immersa est , et quasi cartilagineam portionem costae refert, licet aeque ossea sit. Ab utroque latere hujus dentis sunt de- pressiones oblongae aut foveolae lineares, in quibus periostium pertinacius adhaeret. Ultra has depressiones sunt utrinque duodecim alia ossicula, cum uno impari in posteriore parte, quarum suturae cum istis quae octo ossicula separant, non sunt continuae. Ad partem posteriorem quarti , ad quintum, sextum , septimum et octavi initium horum ossiculorum inseritur vel commit- titur sternum , ibique testa superior deorsum aut introrsum deflectitur. Sed ad reliqua ossicula magis explanata est, et epidermis cornea pellucida magis pro- ducta in aciem , nec distinguere in illis datur utrum portio interior epider- mide denudata cum illa quae epidermide tecta est, unum ossiculum constituat. Testa inferior explanata antice guazuor ossiculis constat, quorum duo media quadrata sunt. Illis insistit 2Zud triangulare, cujus apex posteriora spectans solutus et acuminatus immi.iet suturae duorum sequentium ossicu- lorum, quae magna et plana angulo anteriore et exteriore emittunt apophysin , longam teretem, quae inter tertium et quartum ossiculum exterioris ordinis in testa superiore inseritur validis suturae dentibus in primum ossiculum interio- ris ordinis. Sequuntur zo alia ejusdem magnitudinis , quadrata aeque et plana, quorum angulus posterior similem apophysin emittit inter octavum et nonum dorsale interius ossiculum impactum. Duo ultima postice angustantur , et in- cisuram recto angulo paulo majorem inter se relinquunt. Sterni in aliis duodecím , in geometrica oczo tantum osszculaz observo. TESTUDO (AFRICAN A.) Axwwo 1785. a milite viva allata. | Pedes quales in mea graeca, unguibus tamen acutioribus. ftoszruzm suba- duncum. "Testa paulo angustior antice, et aliquantum emarginata. Tessulae vel assu- lae fere ut in Testudine geometrica, at nullis lineis decussatis sed virescenti- flavis peripheriae parallelis : disco depresso , granulato. Margo testae superioris antice et ad latera subreflexus. Testa minus ele- vata aut gibba. AUD P-UH.DSBOIT-OA. 219 Cauda brevis absque ungue. 2414s in ipsa basi caudae. Pedum anteriorum digitis aut unguibus ad perpendiculum directus innititur. Plica super occiput protendenda , ut in aliis. Testa subtus aliquid subrubentis habet. Par anticum scutellorum sterna- lium minimum, angulo obtuso pone coiens, quum in mea acuto angulo con- jungantur. (An Testudo pussilla Zz.? S$choepftius in litteris.) TESTUDO SEMIMEMBRANACEA. Nobis. Pedibus .... , testa orbiculata , subcomplanata , laevi , extima parte intercostali membranacea , diaphana. Data mihi testa superior; ex Japania venisse additum est. Rara et ignota. Schoepfius libro suo de T'estudinibus inseruit. DOES TUDO:GRAIJIA: Nobis Pedibus subdisgitatis ? Testa postice explanato- depressa , lateribus retusa , scutellis subgibbis , glabris, scutello marginali anteriore lineari, Et graecae character ita emendandus: Pedibus subdigitatis ; testa postice gibba , lateribus obtusa subcarinata, scutellis planiusculis medio depressis tuberculatis , scutello marginali anteriore nullo. Similis graecae, cum qua diu credidi eandem esse ; cum qua convenit habitu in universum , etiam satis magnitudine , lateribusque retusis. Differunt autem ita : «b. GRAJA Latera valde retusa. Margo posticus , quinque aut septem posteriores tessulas marginales com- plectens valde depressus , explanatus, profunde inter tessellas incisus: me- dia tessella etiam infra planum reli- quarum descendente. "Tessulae marginales viginti quatuor, anteriore media , impari , angustissima, lineari. «Eoo GrR X/EC/A: Latera parum retusa, Margo idem valde declivis, deflexus, tessella postica media valde gibba, et cum convexitate dorsi unum conti- nuum circularem arcum formans, Tessulae marginales viginti tres, an- teriore impari nulla. T. Graja. Discus tessularum elevatus, glaber. TTessularum disci lateralium lineae tantum duae subdiagonales extrorsum divergentes. 'Tessularum marginalium discus me- dius quadratus nullus. Lineae parallelae se includentes tes- sellarum minus distinctae. Ad duas tertias latitudinis tessula- rum marginalium posticus testae mar- go non, (aut in alia vix) in costam seu carinam continuatus. Sternalis testae duae tessellae an- teriores conjunctim cordis formam re- ferentes. Color flavus pallidus. 'T'essellae dorsales in ambitu striato nigrae, in disco glabro marmoratae , aut nigro ambitus flavoque disci sinua- tis et interruptis limitibus distincto. 'Tessellae marginales vel anteriore tantum margine lineam nigram posti- ce dilatatam habent, vel et posteriore, et in disco irregulariter maculatae. 'Tessellae sternales ex angulo ante- riore et interiore convergentem ver- sus medium maculam nigram habent. Sutura qua tessellae abdominales junguntur inaequalis , irregulariter dentata. OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. T. Graeca. Discus tessularum depressus, sca- briusculus. Praeter has duas lineas adhuc duae tresve aliae intermediae. Tessularum marginalium discus me- dius quadratus distinctissimus. Eaedem magis distinctae, praecipue in marginalibus, et sternalibus. Idem margo in distinctam carinam continuatus. Eaedem magis dilatatae , et antror- sum obtusiore angulo coadunatae. Color flavus magis fulvus. 'Tessellarum dorsalium fulvus disci color, distinctis rectisque limitibus a nigro ambitu separatus. Marginalium tessellarum discus fuf- vus, ambitus niger. Earundem ambitus niger discus ver- sus exteriora remotior fulvus. Eadem sutura longitudinalis recta vix sinuosa. Jam vero video ScAoepfium in libro de Testudinibus pro graeca descri- bere et pingere Tab. VIII. ipsissimam illam, quam ob caudàm unguiculatam pro carolina. in museo servatam illi miseram, et cujus meminit ScAlneiderus p.548. et nomine 7* Hermanni proposuit Gmelinus. Quas autem ego hic pro AUUUME, POIBOPXEB:IOT (A. 22I pro graja et graeca descripsi , Scboepfius nomine zabulatae , Tab. XIII. et marginatae 'Tab. XI. proponit. TESTUDINUM TRIUM COMPARATIO. Testudo tricarina- ta. Schoepf. Pro orbiculata habui, sed hanc ipsam meam no- mine pinxit tricarinatae Schoepfius. Forma orbiculata, pau- lo longior, quam lata. Testa depressa. Medio subcarinata , ca- rina utrinque longitudi- nali per medium scutello- rum lateralium ducta. Antice retusa, postice dentata. Sternum antice rotun- datum, integerrimum, po- stice subretusum. Scutella media hexago- na, lateralia lato - penta- gona ; marginalia quadra- ta , latereinteriore angulo eminente obtuso. ra E PE at à ia a a — € aU. Testudo picta. Nobis. Forma orbiculata, pau- lo latior quam longa. /Testa depressa. Segmentum sphaerae referens, nullo modo ca- rinata. Antice posticeque re- tusa. Sternum ovatum, antice posticeque retusum , late- ribus repandum. Scutella media dilatata, primum quadratum , duo sequentia subtrapezia, duo postrema subhexagona , omnia media linea divisa. Lateralia irregulariter aut quadrata aut pentagona. Marginalia quadrata , la- tere interiore modo recto, modo angulo eminente obtuso. Testudo scabra. Lin. dorsata. Nobis. Forma orbiculata , víx longior quam lata, antice angustior. "Testa depressa , planior quam duabus alteris. Scutellis mediis eleva- tis, a latere compressis, imbricum instar convexis. Antice retusa; postice circularis,margineserrato., Sternum antice retu- sum, fere marginatum, postice retusum , medio et latera angulo incisum, Scutella media dilatata, hexagona; lateralia sub- hexagona , duobus lateri- bus exterioribus saepe in unam lineam confluenti- bus. Marginalia quadrata. 222 "Testudo tricarinata. Proportio scutellorum. Lateralia mediislatiora. Marginalia diametri dimi- diae mediorum. Sterni duo scutella an- teriora brevissima. Quarti ordinis omnium longissi- ma. Ultima triangularia. Superficies scutellorum glabra. Costa aut carina scutellorum — lateralium unam fere continuam ca- rinam format, uti supra dictum. Color uniformis superne fuscus; marginalium scu- tellorum macula laterali lutea. Sterni luteus , dis- cum versus fuscescens. Testudo picta. Media lateralibus dimi- dio latiora. Marginalia la- teralibus dimidia aut ter- tia parte angustiora. Omnia magnitudine longe magis aequalia. Quartum parum majus reliquis. Superficies scutellorum glaberrima. Color nigricans, mar- ginibus aut commissuris scutellorum albidis: ma- cula coerulescens aut li- vida olim antequam li- quor spirituosus mutatus esset in tertio et quarto si bene memini scutello la- terali, In marginalibus macu- la albicans marginalis , quae in secunda, et dis- tinctius in sequentibus, OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. "Testudo scabra. Lateralia mediis fere la- titudine aequalia. Margi- nalia dimidia latitudine lateralium latiora. Sterni duo scutella pri- ma triangularia ; secun- dum trapezoideum ; ter- tium et quartum magni- tudine aequali extrorsum in regionem interpedalem productum; quintum vix longius quadratum ; sex- tum reliquis brevius, mar- gine posteriore curvili- neum. Superficies scutellorum punctis eminentibus nota- ta ; lateralium carina me- dia aut costula, quae in ultima obscurior. Color superne rufus aut ferrugineus ; ablata epi- dermide cornea color ob- scure cinereus. Sterni lu- teus, versus centrum fer- rugineus. Regio inter pedes ante- riores et posteriores ster- no concolor , non dorsi scuto , uti videtur in picta, Capitissuperficiessuperior ferruginea , lineis quatuor sulphureis latiusculis , ex- Testudo tricarinata. Pedes palmati, penta- dactyli , breves , unguibus acutis. Cauda brevis, ad latus reflexa. Magnitudine oculi bo- villi. TESTUDO AMPHISB I A. Testudo picta. linea semilunari subdupli- ci cingitur. Subtus haec scutella marginalia disco albida nigro marginata. Regio a sterno versus dor- sale scutellum inter pedes anteriores et posteriores pariter nigricans alboque longitudinaliter lineata. Sternum album, linea ni- gra longitudinali, sinuata, pone latiore. Collum lon- giusculum, laxum longi- tudinaliteralbo-lineatum. Pedes item. Cauda brevis, ad latus reflexa , acuminatissima , apice filiformi. Magnitudine mali me- diocris. 225 Testudo scabra. terioribus versus nares, interioribusretro verticem capitis ^ convergentibus, Subtus color capitis sordi- dus. Pedes item. Cauda brevissima, ad latus reflexa , subunguicu- lata ? Magnitudine praece- | denti vix cedit. SERPENTIN A. TresrupINEM crocodilinam vocaveram, sed ipsam serpentinam Linnaei esse, Schoepfius in litteris dixit. Haec cum tribus sequentibus Ao. 1785. Viennam delata ex America septentrionali ab hortulano Bosco. T'esta integra, plana, pone paulo dilatatior quadridentata , dentibus latis. Scutella pone, et laterales versus angulum interiorem in mucronem obtusum elevata. Suleus postice inter seriem mediam et laterales. Testa inferior plana angusta, scutellis octo, praeter unum anterius, impar, exiguum , mollius, Inter tertium et quartum scutellum aliud transversum , angustum, dein duo alia parvula testam superiorem connectentia. Foveae pro pedibus amplissimae. Color testae inferioris albus , superioris fuscus. Dd2e» 224 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Caput magnum , triangulare , acuminatum ; mandibula superior leviter adunca. Apertura clausilis retro apicem linguae trium linearum modo ab apice distantia. Cranium papillis duris exasperatum , collum transverse rugosum, papillis mollibus. Pedes anteriores palmati , digitis quinque unguibus incurvis , latis, obtusis. Pedes posteriores similiter, digito quinto mutico. Cauda longa, duabus tertiis totius testae , valida , conica , ad basin crassa quintam fere partem longitudinis, supra tuberculis sive squamis osseis ele- vatis retrorsum flexis, obtusis, sensim durescentibus, numero circiter duo- decim. Ab utroque latere series brevior, squamis minoribus circiter sex. Apex attenuatus , mollis , subtus squamis planis, fere ut in colubris bifidis. Reliqua cutis tuberculata tuberculis mollibus. Dicitur mordax esse. Incessus lentus. Caudam extendit, non flectit. Alia testudo , cum praecedenti allata, testa ovata antice obtuse quinque- dentata , dente intermedio minore, postice obtuse decemdentata, dentibus in singula scutella duobus anterioribus remotioribus, scutella media rugis postice convergentibus medio parum carinata ; scutella seriei lateralis rugis longitu- dinalibus angustioribus copiosioribus; color fuscus; lineae transversae albae ires, media conspicatiore ; subtus flavicans ; scutella duodecim , tertia quarta- que superiorem anectente, antrorsufn integra ; dente laterali scutelli primi exteriore obtuso , postice scutella leniter emarginata angulo obtusissimo ; in scutellis marginàlibus subtus in quolibet macula nigra versus commfssuram posteriorem , similis in quatuor scutellis sternalibus anterioribus , sic et in in- tetmedio scutello anteriore et posteriore inter sternum et lateralia scutella intermedio. Ungues anteriorum pedum longi , incurvi, quinque. Pedes collumque et mandibula superior lineis flavis picti. Pedes posteriores palmati , unguibus brevioribus. Cauda brevls, semper inflexa ad latus. Incessus celer. Caput exiguum. Alia similis major, testa dorsali et pedibus non coloratis. "Tertia eadem, in scutello primo et secundo laterali maculam habet palli- dam. Iu sternalis scuti solummodo anterioribus scutulis maculam habet, aliam ASUNE P 9H. OTAB WLCA. 223^ in commissura secundi paris scutulorum cum tertia , et tertii cum quarta per longitudinem posita ; in tertii paris scutello item macula. Pedes posteriores modo picti. Omnes hae ut et serpentina in dorsum positae se revolvunt. Quarta testudo (cum praecedentibus visa) mortua erat, testa dorsali glabra (ut in lutaria,) maculis aureis. Testa inferior pallide rubens , nigro irregulariter maculata, medio concava. Pedes unguiculati, anteriore facie rubente, (nisi haec rubedo a putredine sit orta.) In primo scutello medio maculae tres aureae in triangulum positae vertice posteriore ; secundum , ter- tium et quartum maculam unam habent in margine posteriore. In serie laterali primum scutellum maculis tribus aut quatuor, secundum tribus aut duabus , tertium et quartum una macula. Marginales viginti quatuor singulae suam habent maculam. Testa ovata, integerrima. Inferioris sternalis margines paralleli , antice levissime, postice paulo magis emarginati. An $ebae I. tab. 8o. i2. 7. ? Sed maculae minores et copiosiores. TESTUDO LUTARIX MoxsrEL:O accepta mas et femina mense Pratensi, A. VI. Recusat lum- bricos, limaces, helices, erucas , nymphas , oniscos, gryllos. Parvulum spi- thamaeum serpentem natricem in aqua cum ea posui, qui diu ante os natavit , neque testudo tetigit. Sed gyrinum jam pedatum ranae arboreae prehendit et voravit. Vidi eam quandoque pede anteriore frontem nasumque extergere. Quum per quatuordecim dies jejunassent, d. 17. Fructiferi oblatos cypri- nos gobiones , alios minores, alios minusculos, alios semivivos ne tetigerunt quidem. An quod in eadem charta attulissem aliquos pisciculos semiputridos. Etiam postridie alteram in aqua degentem video, capite sub aqua merso , cir- cumnatantibus omnibus adhuc pisciculis mortuis; sed post meridiem omnes, duobus majoribus exceptis, absumtos reperio. Ao. VII. d. 2:1. Germinalis ex cella ubi hyemarant, exemi. (Hyemantes in cella, in cista terra plena, cum testudinibus meis graecis leviter se modo iu terra abscondiderunt superficietenus.) Consueto suo loco posui, in aqua. Pandiculari quasi leviter visae sunt , ex alterius quae lubentius se sub aqua continuit naribus bullae aéreae exierunt. Pisciculos propositos non tetigerunt. 226 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Decima hora noctis visito, et minorem aqua mersam , majorem extra aquam reperio. Hhepono in cella, ne frigus nocturnum forte laederet. Altero mane aquam pisciculis vacuam reperio. Ignoro an pridie testudines noctu voraverint, an [elis abstulerit piscium. amantissima. Cyprinum amarulum MB vorasse ; non libenter tamen ut videtur. Major, an femina ? saepe aqua tota mersa, quum altera minor , nunquam illi immorari amaret. Pisciculum in aqua vorans et deglutitionem moliens sem- per bullas aéreas ex naribus per aquam emitti. D. 25. Floral. VIf. prima vice observavi utramque aqua mersam, capite non promineute , quod antea nunquam vidi. Tempus erat pluvium. Saepius evaserunt ex ergastulo , quod vel in angulo unguibus haerendo magnis moliminibus eniterentur , vel inter truncum vitis murumque se transprimendo et rependo quasi , evaserunt, et plerumque ad. basin muri meridiei oppositi sub aliqua planta latuerunt. Ali- quando una illarum in illud fastigium enisa erat ut lapidum strui incumberet et apricaretur, unde facillime potuisset effugere extra ergastulum. Verum me viso aufugit ocyus retrorsum , et in ergastulum suum se conjecit. Anno VIIL volui minorem Schoepfio Erlangam mittere. Deprompsi illam ex cella, vidique artus omnes languentes, laxos, exertos, praecipue caudam, ut tamen caput retractum esset. Moribunda videbatur; tum gener igni adrmo- vit et pannis calidis involvit, quo adeo recreata est, ut valide artus retraheret, imo ut retulerunt, morsu digitum appeteret. Pisciculos quos praeberem non habui, neque tetigerunt pastam furfuraceam. At postero die verissime mortua reperta est. Alteram majorem vividamque Schoepfio misi (quam Schreberus post Schoepfii mortem adhuc servat. £4.) Observata in Testudine graeca. QuixQuz specimina circiter Ao. 1785. Stutgardia a D.» Hopfengaertnero Archiatro accepi. Ex una sceleton feci. Alteram fartam conservo. Tertiae sce- leton imperfectum servo. Pro quarta , quam pro jusculo dedi, dein duas alias accepi. "Tres adeo supersunt, quas adhuc alo. (Ao. 1798.) Duae sunt feminae, una mas. Huic apex caudae ungue incurvato , corneo ; istis cauda truncata, obtusa. Hanc sexus differentiam esse retulit quidam , qui plures vidit. (Una feminarum , quam Hammero generi Colmariam dederam, A. VII. d. 22. Flor. (1799) mortua reperta est. In ovario copioso plura ova magnitudine globi lapidei quo pueri ludunt. Interanea posui in aqua , donec putredine abscede- ASNMPTP- HEUITHBIOE TA. 227 rent ossa , quae conservare volui. Omnia in putrilaginem soluta erant, praeter ova , quae integra, membrana tensa , superfuerunt.) Initio Decembris (1791.) in cella vidi unam se prorsus defodisse. Duae aliae tantum capite pedibusque. Imposueram cistulae terra plenae jam fine Octobris. Faeces semiliquidae; alias tamen etiam subsolidae pulpae consistentia , etiam non sine foetore, et paulo post liquorem virentem non calcareum. Fine Junii vidi emitti liquorem lacteum aut calcareum. An urina? An faeces liqui- dae? nam cum stridore aliquo liquor emissus esse mihi videtur. Obtutus ali- quid blandi habet. Mansuefactae jam videntur homines nosse , et tactae non semper caput retrahunt , quin potius scalpi ad collum amant. Caput quasi intra collare membranaceum (duplicatam colli membranam ) retrahunt. Sibi- lum quandoque emittunt fere serpentum modo. Meatum auditorium externum non observo. (Aonro Znat. piscium. omnibus amphibiis adscribit, saltem tympanum.) Incedunt pedibus anterioribus perpendicularibus , posterioribus quandoque ad perpendiculum terrae innisis , quandoque quasi post corpus tractis. Saepe pedibus innisae corpus retrahunt, et margine anteriore testae arietando illi- dunt in alteram vel in parietem , dum eo momento quo corpus antrorsum libratur, caput celeriter retrahunt. Vorans amplum os aperit, et aliquantum producta crassa brevi carnosa lingua mordet plantas , perraro pede anteriore utens ut plantae imponat, eam- que sic figat. Aliquando oculis etiam simul nictitat. Collum dum retrahit , occiput sub plica transversa quam cutis format reconditur. Ovi forma compressa, et testa dura, crassa. Frustra in ventre equino in- cubationem artificialem tentavi. Aprilis initio 1797. (A. VL) ex cella exemptae (exierant ex terra in qua in cella subterranea hyemare feci, et in superficie jacuerant) rigent exserto capite pedibusque: neque in aquam impositae retrahunt. Posui in angulo horti aprico, asseribus cireumsepto , quo loco totam per aestatem alere solui, in umbra tamen, ne nimis cito radiis solis expositae incalescerent, et non quinque horae minuta effluxerunt, quum jam ineederent, et tactae caput retraherent. Quum Ao. Vil (:798.) verno tempore cella exemissem, vidi in altera femina minore , cui nitidior testa est , ex oculo sinistro multum puris exire, quod sensim expressi , et illa haud aegre tulit. Metui ne oculus pessum iret, sed aperuit palpebras , et illaesa nitidaque fuit cornea pellucida. 2920 OBSERYATIONES ZOOLOGICAE. Testudines lentissimi incrementi sunt. In tribus meis testudinibus graecis , quas ad minimum septem annorum spatio possideo , vix intra hoc tempus ali- quod incrementum observavi Ao. 1795. d. 28. Junii. In media mea et pulcriore Ao. III. (1794. d. 9. Maji) in tertio scutello (ab anterioribus incipiendo) seriei dextrae dorsalis, strata sive additiones an- notinas numero quindecim a disco glabro centrali ad marginem exteriorem observavi. Quae ut olim constet, qua ratione numerum iniverim , sic se habent. Quarta tribus praecedentibus paulo latior, medio sulco in partes fere aequales divisa. Quinta et sexta iterum angustior. Septima et octava latior, posterior paulo plus ; utraque ante marginem exteriorem sulco insculpta , qui exteriorem angustiorem partem ab interiore separat. Nona et decima iterum angustiores. Undecima latitudine nonae et decimae simul sumtarum una cum spatio illas separante. Duodecima adhuc aliquanto latior; decima tertia lati- tudine octavae: decima quarta praecedente angustior latitudine fere nonae; reliquum spatium usque ad scutella marginalia planum , latitudine linearum duarum cum dimidia, sive strati duodecimi quod omnium latissimum est, multis tenuissimis striis distinctum. Atque hunc numerum fere, et in universum totius staturae magnitudinem jam ante annos ad minimum octo adfuisse memini, ut adeo nullo modo dici possit, unum stratum aut additionem margini quotannis apponi. Sic enim ante octo , ex quo testudines has alo, annos, quatuor tantum adfuisse opor- teret. Haec media et pulcrior supra octo pollices habet et duas lineas; infra sex pollices cum lineis novem ; transverse pollices quinque et lineas sex. Major, Ao. 1795. d. 28. Jun. (A. IL) scuto superiore habuit octo pollices , tres lineas. Scuto inferiore ab uno angulo intrante ad alterum sex pollices et sex lineas. Scuto inferiore transversim ubi scutella majora latissima sunt, a sutura ad suturam quinque pollices cum quinque lineis. Minor et reliquis pulerius colorata habuit supra septem pollices; infra quinque pollices et novem lineas ; transverse quatuor pollices cum decem liueis. Circini apicibus usus sum. Ao. III. (1794. d. 19. Maji) in testudine mediae pipe scutelli medii, seriei mediae, diagonalis ab angulo sinistro posteriore ad dextrum an- teriorem distantia circino sumta qualis praecedentis lineae longitudo. (Eadem media, quae cum mare adhuc viva alitur Ao. IX. (1801.) d. 5o. Flor. metita, D qp r9 ANAND OP OZPSDDOBSUP A. 220 eundem stratorum numerum eandemque magnitudinem exhibuit. Nihil ergo per quindecim fere annorum spatium incrementi cepit. £4.) Pan testudinis graecae ( grajae , nobis.) Lubenter vorat brassicae crispae omne genus, et viridis; lactucam , qua degustata brassicam recusavit, saltem majora ejus folia; folia raphanorum ; acetosam ; melonis corticem; panem, etiam secundarium , nauticum ; spina- chiam rarius. Non tangit rudbeckiam laciniatam , vitem, (uno morsu tentavit,) malvae et aleeae omne genus ; lycium barbarum ; fragariam ; boraginem ; phaseolum; ribes album ; physalidem ; barbaream ; violam martiam ; staticen armeriam ; hibiscum syriacum ; rubum idaeum. "Tentavit uno morsu chaerophyllum , loni- ceram periclymenum , ut tamen vix maxillas impresserit et statim dereliquerit. Sic et papaver somniferum. Quid vorat quaeso libera in patria, quum non nisi oleraceas plantas tangat ? Nunquam bibit. Excrementa dum reddit, pri- mum stercus solidulum cylindricum virescenti- nigrum, postea aliquantum progressa mollius et semifluidum cum urina calcarea alba more avium , simi- lique spatio interjecto , puram fere urinam istiusmodi cochlearis fere quan- titate ejicit. Servatur etiam. in musaeo nostro testa testudinis graecae, cujus dorsum elisum , et mira cicatrice redintegratum est. 'Tum portio testae, testudinis imbricatae, an carettae ? cui innatae sunt lepades. In hac primum forma ungulata singularis, ex squamis marginis ser- rati desumta videtur. Deinde immersae lepades singulares sunt. Primum enim defodere se lepades ullas hucusque ignoravi ; dein apparet, qua ratione testa subtus se circa lepades formaverit , elevationes plurium linearum constituendo, et conchylia haec undique ambiat. Postea testa ubi intus apparent suturae , quibus testae portiones cohaerent. Sternum quoque cohaeret singulari modo. Curvata spina dorsalis in sceleto; et in testudine pellucida duae approxi- matae costae, spinaque incurva. "Testudo graja mea vel T. tabulata Schoepfii est illa quam pro jusculis nobis mittunt ex meridionalibus. Pascitur herbis, nutritur lactuca. Ovum testa duriore quam gallinaceum , magnitudine columbini , utroque fine aequaliter obtuso. Ex tribus unum compressum erat , ut longitudo esset linearum sede- Ee 250 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. cim, latitudo quatuordecim cum tertia parte, crassities tredecim linearum. Sibi metueus et caput rctrahens sonum brevem raucum subsibilantem edit. Ranarum mutatio exuwviarum et hybernatio. RANA BUFO. (Bufo Calamita.) Burowrw (terrestrem ZtoeseZ) quem alui Ao. 1791. d. 21. Aug. observavi mane quum insecta objicerem. Non appetiit. In fronte sedebat musca tenax quam antea obtuleram , sed bufo passus est sedere , nec abigebat. Post horam dimidiam redii. Vidi bufonem incurvato dorso tumere , pedibus magis extensis quasi niti, sed sine motu, et praecipue corpus antea aridum et obscurum, nunc quasi oleo inunctum madere et nitere. Lactei liquoris nihil observavi. Aliis negotiis distractus exactius et lente vitrea armatis oculis, ut liquoris fontem detegerem , examinare non potui. Quum redirem post horae spatium, pristina siccitas et color redierant: neque amplius aderat musca tenax. An eam voravit? quum antea constanter illam recusaret , quin abigere tentasset. Ranam parvam temporariam patientissime sinebat in capite suo sedere et cum illa ambulabat, et insecta vorabat. Piger satis. Quando insectum distantia duorum pollicum transibat, intue- batur quidem , et caput aliquantum illuc flectebat , sed linguam non ejacula- batur , nisi satis propinque transiret. Aliquando tamen obviam illi ivit. Saepe amabat in aliqua fovea sedere , ut posteriora terra essent circumdata. D. 9. Septemb. rursus nitidior et coloratior mihi se obtulit, sed non hu- mans nec turgens uti d. 21. Aug. Án his temporibus forte cuticulam abjieit, more salamandrae. D. 10. Sept. in pedes elevatum quam maxime posset , conspexi , singulari spectaculo , brachiis anterioribus cum antibrachio in rectissima linea perpen- diculari posito , quod visu tanto magis erat singulari, quod et capiti insiden- tem ranulam simul inclusam habuit. Haec ranula.temporaria deinceps non amplius visa. An a bufone scorodosma devorata ? D. 15. Sept. exhibui larvam phalaenae lubricipedae et araneam diadema sat magnam. Ab, utraque potius timuit, et capite inclinato et in terram quasi defosso evitavit, et aliquomodo etiam retrogressa est. Quum araneam cuspide aliqua vexassem et alio evagantem aliquoties bufoni ante os projecissem , illa, postquam aliquoties dorsum bufonis transcenderat , immota tandem ante os bufonis jacuit. Hic vultum rursus erexit. Et jam aranea movere pedes coepit AUMCPLHATB' T.A. 25! et os bufonis titillare. Bufo pedis anterioris motu valido , quasi inflicto cola- pho araneam abegit. Paulo post oblatam muscam vomitoriam ligurivit, ut evidenter adeo mihi apparuerit, non ideo non appetiise araneam , quod non esuriret , sed quod nimis magnum insectum videretur, aut insueta praeda quippe non terrestre insectum, cujus adeo nullo instincto aut appetitu est cupidus. D. 27. Sept. rursus aliquanto magis tersus apparuit ; et magis quoque d. 29. intra quod temporis spatium nihil cibi obtuli. Hoc die araneam diadema me- diocrem dedi. Accessit, inspexit, tandemque voravit. Jejuna fere quum fuerit, miratus sum , eam minus cupide irruisse, D. 5. Oct. in pedes erectum posteriores quantum potuit ad vitri parietes stantem reperi. Descendit quum vas alio portarem. Oblato insecto non valde famelicus visus, Araneam cucurbitinam oblatam et supra caput discurrentem pede anteriore, mox etiam posteriore indignabunda pepulit. Objectam nym- pham phalaenae non tetigit; ne adspexit quidem. Moveantur oportet anima- lia quibus ranae victitant, quod et in salamandra observavi. (Camperus , de rana pipa, in opusculis, dicit, sibi oculum bufonis blandum et aspectum gratum videri; quod et mihi. Non ita Lacepedio.) , Limacem nudum obtuli d. 15. Oct. quem bis dorso ejus, totiesque ante os posui. Sed tranquille illum abire sivit. Nunquam se penitus defodit, sed solummodo in fovea, quam pedibus posterioribus fodit , se abscondidit, ut caput superficiei terrae fere esset con- iinuum. Quum alium bufonem minorem pulcrioribus rubris maculis venustum simul inclusissem , et hic foveam majoris bufonis occupasset, ille aliam foveam non fodit, sed in superficie terrae sedere contentus fuit. Dein tamen uterque in eadem [fovea sedit, dum parvus ad latus se applicaret. D. 25. Oct. tam major quam minor pedibus posticis nisus in altum erectus observatus. - D. 25. Oct. quum vas ad exundantiam usque aqua replevissem , ore emi- nuit tam major quam minor. D. 26. Oct. nocte iterum in pedes posteriores nisus observatus est. D. 28. Oct. plane singulari habitu medio posteriore corpore in fovea sua demersus , anteriorem partem ad perpendiculum erectam tenuit. Dum insectum ligurit , exauditur aliquis sonus quasi erepitans. Nescio an maxillae ad se allidentes, num linguae poppizans sonus. D. 51. Oct. mane uterque in pedes posteriores erectus, quam poterant maxime , major aeque ac minor. Eeo 252 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. D. 1. Nov. muscis, asellis, caraborum larvis laute nutrivi. D. 5. Nov. major arcte terrae applicitus jacuit, colore olivaceo nitidiore quam hucusque et tuberculis sordide violaceis. Haec tubercula et forma et magnitudine et situ irregularia sunt ; ut tamen majora aliqualem regularitatem servent. Thermomet:um erat paulo ultra zero, et erat hac die, ablatis fenestris, frigori expositus. Lente vitrea spectata tubercula aliis minutissimis elevatis punctis obsessa sunt , absque ullis poris. Summus apex glaber. Continuo licet gelido tempore minor aeque ac major in superficie conspicitur, non modo foveae insidens, sed et incedens , etiam projectos oniscos vorans. D. 12. Nov. major bufo nescio quomodo e campana vitrea se subduxerat, et in conclavi repertus est. Quum toto hoc tempore major et minor ad sum- mam oram suae foveae jacuissent , tam frigida tempestate quam temperatiore, d. 18. Nov. in superficie terrae sedentem reperi utrumque, majorem áliquanto nitidiorem. Quin pridie jam aliquot oniscos oblatos minor devoraverat. D. 25. Nov. magis quam fuerat unquam erectus et extensus ad latera cam- panae fuit. Minor postridie pedibus anterioribus insistens, posterioribus se arrigebat. Atque idem rursus postridie d. 24. Nov. tam in majore quam minore observo. Quid matutino tempore quaerunt ,. quum reliquo quiescant? D. 26. Nov. etiam vesperi ita extensum et scandere tentantem vidi. D. 27. post horam nonam major iu conclavi exspatiabatur: quod jam an- tea observatum. Quum in olla reponerem, vidi sub margine campanae exca- vatam esse terram, et ita bufonem evasisse scandendo inter campanae super- ficiem. exteriorem et ollam, quod intervallum digiti fere amplitudine fuit, et altitudo a superficie terrae in olla contentae ad crepidinem ollae trans- versae manus. Itaque facile scandere potuit. Sed cur ita scandere allaboravit ? Reperi terram valde induratam fuisse , ut adeo forte alio abire nisa sit, ubi laxiorem offenderet ad fodiendum terram. Et revera relaxata terra se abscon- didit, ut tamen postridie consueto more dorsum ostenderet , et summam par- tem capitis. Quum d. 29. Nov. aquam ollae infudissem , immerso terrae naso, uti alias, evitare tentavit, et in hoc statu mansit , donec vix amplius summas nares aqua contingeret. Tum pedibus limum quasi a naribus amolitus elevare caput ali- quantum cepit. Subiit tunc cupido videndi quid facturus esset, si totum aqua mergerem. Ergo vasi immissum inclinato superfudi aqua. Natando cupiebat emergere, et nasum vasi impegit. "Tum vero reversus fundum vasis inclinatum adscendit , et quievit simulac nares vel minimum aquae superficiei erant parat- Aj P UJIUBIBSOT A. 225 lelae. Tum statim illum respiratorium motum in toto dorso observare coepi. Pedibus posterioribus quoties prehenderem et sub aquas retraherem, bulla aéris ex naribus emissa est, rursusque animal in superficiem emersit. D. 3o. Nov. uterque in superficie adfuit, et oniscos vorarunt, praecipue minor qui tres maximos deglutivit, Ruber color hujus minoris vix erat con- Spicuus. D. 2o. Dec. toto hoc intervallo nullum insigne frigus. Semper uterque in superficie visus aut vix terrae se arctius applicans. Immisi aliquot oniscos majores, aegre repertos, minor bufo unum statim ligurivit , et pedibus ante- rioribus allaboravit solito more, caput fricando ad latera, quoniam una vice non statim integrum vorare potuit. Major ante oculos discurrere oniscos vidit, nec loco motus est. ; Quotiescunque noctu inspicerem , oculos habuerunt apertos. Capite leniter tactus major nil quidquam commotus est. Sed oculi si vel levissime tange- rentur, nictitavit et caput inclinavit. Postridie tamen repertam casu muscam quam obtuli , et noctu quidem, ad candelae lucem, voravit. Per totum hoc tempus uterque , major et minor, in superficie visus, licet frigidissima quoque fuerit tempestas. Prope fenestram versus boream erat expositio. D. 15. Jan. 1792. uterque ad latera campanae in pedes posteriores elevatus, ut quandoque antea. * D. 25. Jan. quum interea semper in superficie jacuisset uterque modo dicto, etiam locum mutasset , obtuli tres oniscos, quos non tetigerunt, sed onisci potius sub illorum corpore se abscondiderunt. Affudi aquam , donec uterque iegeretur. Major os terrae apprimendo respiratione abstinuit, minor nasum extra aquam extulit. D. 27. Jan. tempore tepidiuseulo coloribus vividioribus , et major praeci- pue verrucis clarioribus aderat, minor autem maculis rubris, vividioribus. Ve- getus uterque , pedibus altius innisus , ventre terram non premente. Muscam easu repertam obtuli; major quasi motu mechanico nulla oculorum expres- sione, aut capitis motu accedente, os aperuit, quasi deglutiturus, et tribus vicibus irritis id fecit. Minor hac in re solertior, accedente nisu aliquo et motu corporis , hausit muscam. Hac occasione quoque, in majore , motus linguae exsertae distinctius visus, et sonus collisarum maxillarum auditus est. Postridie color minus vividus, et simul superficies subhumida quasi apparuit. D. 51. Jan. color idem et madens superficies. Corpus magis inflatum. Te- nebrio mortisagus.quem ante multos jam dies obtuleram , adhuc aderat. Neque 274 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. quidquam de lumbrico illiusque frustulis moventibus et vividis tetigerunt. Ju- lum complanatum ante os praeterire vidit, et negligenter linguam projecit, sine affectu, quasi voraturus. Tum illud insectum longius progrediens oculis et porrecto etiam corpore prosequutus est, quasi curiose examinans , nec tamen tetigit, oniscos autem oblatos voravit. Etiam eodem die terrae quam laxiorem reddideram retrogradus uterque se inseruit, quantum potuit, ut tamen dimi- dium corpus adhuc emineret. D. 10. Febr. Bufo minor, tumidior, humens, maculis rubris vividioribus apparuit, postquam hucusque superficiei terrae appressus jacuerat. Post meri- diem denuo cubans ut ante colorum vividiorum nihil fere amplius ostendit. Uterque post haec terrae appressus jacuit, minor vividior apparuit, et ali- quando parvum oniscum voravit, D. 5. Mart. uterque in pedes erectus , coloratus , humens. Minor oniscum, quem primum negligenter projecta lingua tentaverat, postea cursu prosequutus liguriit. Circa medium Martium quum omnia gelu constricta essent, uterque continuo in superficie terrae visus , quae utique induratior, non quidem gelu, fuit. Diu manserunt. hRelaxata terrae superficie et humectata se parum ab- scondiderunt. Primis Aprilis diebus minor colore rubro vivido , major pinguis inflatus, et mediocriter coloratus. lisdem diebus oniscos aliquot et scolopendram vora- verat. Dum sub terra non latebat, noctu vigil erat et oculis apertis. D. 10. Apr. larvas fere decem phryganearum projectas omnes devoratas paulo post reperi. D. 11. Apr. major nitens, subvirescens , unctuosus fere repertus; et media fere nocte humens et clariore colore quam nunquam antea. D. 12. Apr. mane adhuc coloratissimus , inflatus , sed siccus. D. 14. Apr. mane adhuc coloratus , inflatus , pedibus extensis parieti vitri applicatus; an forte scandendi nisu? et quod exire tentet sociamque quaerere? Mansit uterque in superficie terrae frugaliter interea nutritus usque in 24. Apr. ubi ita se defoderunt, ut nihil appareret, non tamen profunde. D. 26. Apr. mane parvus bufo inflatus , humidus, rubens apparuit. Major absconditus. D. 1. Maj. uterque adfuit. Aquam pridie affuderam. D. 2. Maj. terram quasi fossam et laxam in superficie reperio. Nullus ap- paret. D. 4. Maj. parvus adest, colore macularum pulcre rubro, ASEMGPAUHESTABRTS AR 225 D. 9. Maj. per aliquot dies uterque apparuerat, sed major dorso tantum. Hoc die de majore nihil conspicio. Minor colore vivido ad parietes vitri in altum enititur. Postridie tam major quam minor defossus : ore tamen eminente. D. 14. Maj. media nocte et adhuc postridie mane in medio vase in quatuor pedes altissime surrectus , pallidus , sed non unctuosus. Meridie vero impran- sus se abscondidit. D. 18. Maj. eodem colore in superficie se exhibuit. Non arrectus, Aliquot oniscos exhibitos voravit. Sic et alter minor. Post haec subabsconditus major in superficie haeret. Minor plerumque totus in conspectu. D. 2». Maj. uterque adest nitens et coloratus et subunctuosus. Alternis vici- bus postea adsunt et absunt, et nil memorabilis offerunt. D. 1o. Jun. major, vals coloratus, virens , tuberculis subrufis apparet, sed non unctuosus. Eo die majorem vulgbrESi duo! quibus hucusque per plures dies nullus cibus oblatus fuerat, alui aliquot muscis et oniscis. Atque tum reperi absconditos, quasi post pastum meridiantes. D. 1$. Jun. rursus adfuit uterque; aliquot oniscos praebui quos negligen- ter inhiando vorarunt. Major saltu supra crepidinem vasis transversae manus altae se elevavit, quia campanam per momentum abstuleram. Repositus , in pedes posteriores elevatus , ut olim, nescio quid quaesiverit. Noctu defossus latuit. Postridie majus specimen imposuit filius. Pedibus posterioribus fodit et terram impetuose eJecip» quo scorodosmas sub terra latentes exagitavit ut prodirent. Limax rufus sesquipollicaris longitudinis hucusque simul altus post aliquot dies non amplius apparuit. D. 24. Jun. omnes tres in superficie se ostenderunt , etiam quartus aquaticus, et quidem interdiu ac mane. Maximus tamen sótdefütsue Medius singulari modo se continuit, pedibus anterioribus terrae innisus, corpore ad parietem applicato, contrario situ quam alias solebat tenere. Neglexi usque in 10. Aug. ubi medius extensus et exsiccatus jacebat in su- perficie. Major et minimus et duae scorodosmae summe exinaniti, Octo die- bus post etiam altera scorodosma sub terra computruerat, et non nisi quaedam ejus reliquiae osseae repertae. Minimus bufo vulgaris quo venerit ignoro, D. 8. 9. 10. Sept. magnus bufo humens erat et nitidus. Quum anguis fragilis simul impositus esset, bufo in pedes quatuor altius erectus , timere se ab illo serpentulo sibi clare testtlbunhé Neque oculos ab illo diinoVit Postea obscurus et sordidus. Semper fere in superficie, ut dorsum conspicuum esset. D. 21. Sept. rursus colore clariore, sed non madens aut nitidus. Postridie 256 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. in pedes posteriores quam potest fieri erectus repertus. Post hoc tempus semper in superficie semidefossus haesit, colore eodem pallidiore. Cibum non curare visus est. ! D. 18. Oct. minimus ille rubris maculis novus a filio impositus, qui ali- quando se abscondidit, aliquando autem radici dauci in terra jacenti insedit, et agiliter satis muscas captans exsiliit. Ad 51. Oct. usque major ille locuni et colorem non mutavit, semper in superficie haerens plus minus semidefossus, Hoc die paulo magis emergens et subunctuosus visus. Usque ad ro. Nov. nihil peculiaris in illo observatum. Siccus et pallidus mansit in superficie. Sed eo die ad parietes campanae enisus, et colore ob- scuriore onctuosus visus. Magis quoque die sequente humidus apparuit, quo etiam scorodosma in superficie visa est (quae d. 12. Nov. non amplius visus). Tribus diebus post minor rubens bufo laete coloratus in quatuor pedes alte erectus observatus. Paulo post tranquille consedit super dauci radice, quam sub eadem campana limacum causa posueram. D. 15. Nov. omnes tres bufones simul aderant, cum ranula arborea (quae loc die lucidissimo colore, et una hora post pallide virens prouti apud Roese- lium pingitur, visa est.) Vorarunt, majore excepto bufone. Limaces simul inclusas supra corpus repere haud aegre ferebant, quorum mucus nitens dor- sum bufonum obducebat. D. 21. Nov. minorem rufum bufonem video pedibus anterioribus insistere, et posteriores ad parietem campanae erigere. Quo fine? Adfuit idem d. 25. Nov. et saepe ut modo dictum pedibus posterioribus surrectis. Simul aderant reliqui , major bufo et scorodosma et rana arborea, licet primo gelu aqua in rivulis platearum constricta esset. Quando muscam vidit illique inhiabat, di- gitis duobus penultimis pedum posteriorum contremiscebat. D. 6. Dec. quum per aliquot jam dies in superficie consueto more jacentem observassem sed aliquanto magis extensum , et macilentum , miratus quid esset rei, vidi cum stupore mortaum eum esse. Hoc ipso die minor ille rubens et scorodosma et rana arborea tumidiores et quasi unctae apparuerunt. Quum hae muscas oblatas vorassent, ille major abhinc multo tempore nil cibi cepit. Quid causae fait? Quum diu abstemiae vivant. An frigus? At ceterae juniores illud sustinuerunt. Fine Decembris bufo parvus ruber, qui fere toto hoc tempore praesens fuerat, rursus inunctus quasi et nitens apparuit. Initio ASTNGUPCOTY. DOUB PTOCAS 277 Initio Januarii 1795. tempestate frigida, omnibus conglaciatis , adest tam bufo quam rana arborea , nullo modo absconditae , uti antea quoque adfuerunt, Martio in superficiem successive enisi sunt bufones. Quum non ad illos attendissem , fame enecati et summe emaciati perierunt. Mirum sane illud vivacitatis horum. animalium oppositum exemplum. Ao. 1795. d. 51. Aug. juniorem ranam scorodosmam pollicaris fere longitudi- nis in terra salientem cepit filius posuitque sub campana. Postridie in aliud vitrum posui. Languere videbatur. Post meridiem pedibus extensis rigensque mortua dorso imposita jacuit. Quum adeo arida jam esset, posui in aqua diei spatio , quumque satis emollita videretur pristinumque colorem iterum nacta, immisi spiritui vini. Postridie cum admiratione vidi, quum antea in fundum vasis cecidisset, jam haerere in superficie perpendicularem, naso parum emi- nente, qua ratione nullius animalis corpus unquam natasse vidi. Spiritus vini utique turbidus jam animalia receperat, diuque conservaverat , ut non credam valde spirituosum fuisse; BUFO CATAMITA: Ao. 17992. d. 17. Sept. in horto academico sub terra semidefossus deprehen- sus. Sub campana cum scorodosma et bufone alio positus statim se defodit. Defossus mansit, et adhucdum fuit d. »5. Apr. 1795. Hoc die vero ex terra emersit, ex vitro Cem in terram decidit, et mane in vasculo aqua pleno in quo caniculis potus praebebatur, natans repertus est. Posui separatim in vase vitreo terra humida semipleno. Postquam ablueram aqua in qua natavit et emergere cupiit, vidi esse ipsissimum bufonem calamitam RBoeselii, sed mi- nus vivido colore, licet ablutus esset. Neque ullum odorem in illo observavi. Pinguis tamen satis et inflatus erat. Immisi oniscos et muscam , dedi et helices aliquot parvulos vivos. Nullo modo curare haec insecta visus est, quae ante oculos discurrebant. Noctu erectum pedibus anterioribus ad vitri parietes vidi. Postridie se defoderat sub terra. Onisci omnes aderant. Muscam non vidi. Nulla superfuit helix. Has proinde vorasse videtur. Aliquoiüies interea visus. Oniscis aliquot voratis rursus se defodit. D. 27. Maj. major cinereus et quasi unctus mihi visus est. Saepius oniscos praebui quos voravit. Non dexterrime inhiat. Vidi ad usque sexies rictum ape- ruisse, ut allisas mandibulas audiverim, nec lingua oniscum attigit. Neque ideo magis appropinquavit, aut accuratius solertiusque moliri rem observavi, sed coeco brutoque quasi impetu invadere. Accidit quoque ut musca in altum FE 276 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. jaceretur, dum submissa lingua vel non satis replicaretur, vel non satis glu- tinosa esset, ut in rictum aut trahi aut conjici potuerit. Non observavi hunc, uti facit bufo vulgaris, oculis nictitare momento ante quam muscam invadit. D. 12. Jun. uterque adfuit vesperi , et frusto ligni quod imposueram ut vi- derem an conscenderet, non modo insistebat, sed etiam in altum enitebatur pedibus posterioribus impositus, et anterioribus adscendere cupiens. Gloci- tantem aliquem sonum audivisse me ab illis editum mihi videor. D. 19. Jun. minori bufoni oblata scolopendra statim ligurita est. Exhibui quoque duos tenebriones mortisagos. Unum eorum invasit bufo , sed transversum prehendens nequivit deglutire. Ore pedibusque laboravit ut rejiceret. Insectum longe validiorem odorem tunc emisisse mihi visum est. Aliquoties adhue bufo illi inhiavit, inepto brutoque instinctu , ut ne quidem lingua illud contingeret. Aliquot horis post quum denuo idlisrer, ita insectum prehendit ut jam nihil videretur obstare, quo minus integrum deglutiret; tamen dimisit, et ore ex- cussit, ut etiam nauseare videretur. D. 21:. Jun. iterum linguam versus tene- brionem hunc ejaculari vidi; sed irrito effectu; ne quidem insectum tetigit. Ex tribus tamen objectis tenebrionibus unum deficere observavi; ut adeo unus tamen devoratus esse videatur. (Haec minor calamita fecit.) Insecta fronti et naso insidentia non modo anterioribus sed etiam posterioribus pedibus quan- doque excutit. Sed etiam anterioribus aliquando aliquatenus fodere observavi. Linguam adeo automatico nisu projicit, ut muscam in loco paulo depres- siori aut foveola ante se jacentem, decies repetitis nisibus non attigerit, quo- niam linguam nimis horizontali linea projecerat , nec aliquanto magis inclinare et terrae parallelo tractu emittere callebat. Dum praedam majorem validiore nisu deglutit, oculi valde eminentes versus inferiora trahuntur , quod ex orbi- tarum fossis in sceleto explicari potest. Dufo calamita tam junior quam adultior corpus pone inter femora in co- num quasi aliquem. brevem. obtusum productum habere mihi videtur; et pal- ináesemper introrsum versae, D. 5o. Jun. tam mediocris quam minor in conspectu fuit; hic quidem jam abhine aliquot diebus. Uterque quasi unctus jam prima vice apparet, sed lu- ridus, fuscus, linca dorsali sordidius flava , tuberculis sordide luteis. Minor retro oculos areolam subelevatam flavicantem punctis impressis ostendit , quam in mediocri non video. Nunc etiam odorem virosum primum percipio, sed non validum , neque pulveris pyrii , sed virosum fere papaveris somniferi, Ob- latus attelabus apiarius extemplo voratus, tum et scarabaeus fasciatus, ut AUNT. POSHELE BORA. 250 tamen faucibus haerere videatur , nam diu post adhuc gula obnititur et in motu est, neque alterum prehendit , neque etiam lepturam melanuram, Excrementum molliculum magnitudine et forma pistaciae sine dubio a- mediocri excretum, D. 1. Julii adfuit major. Nulla in colore aut habitu corporis mutatio. Sed luridus, obscurus. Oblati onisci decem circiter una vice. Post meridiem nulli apparuerunt. Ipse bufo antrum suum repetiit. 'Tum adfuit etiam mediocris , et quinquaginta oblatas muscas intra horae quadrantem voravit. Unctuosus fuerat et alto dorso in pedes elatus. Quum jam quadraginta muscas vorasset, adhuc unam in pariete vitri currentem satis elevato loco, prosequutus est, quum alias satis esset segnis. Quinquagesimum primum insectum quod voravit, elater erat; ab hocaliquanto male habuisse videbatur , nam neque lepturam me- lanuram neque muscam amplius appetiit, sed retrogradus in antrum se recepit , somnum meridianum capturus et digestioni vacaturus. D. 5. Jul. mediocris hic rursus adfuit , subuncto corpore. In altum adscen- dere ad parietem vitri nisus. Odor nullus. Duodecim voratis muscis, duobus attelabis apiariis , quatuor lepturis melanuris, duas alias projectas melanuras non amplius curare visus est. Minimus pariter adfuit inflatus et nitens. Unam voravit muscam. Lepturam nunquam aggredi tentavit. Alter ille medius saepe visa praeda digito postremorum pedum extimo et proximo illi longissimo con- tremuit singulari modo incurvato. D. 5. Julii medius adfuit. Duodecim muscas, inter quas quatuor vomito- riae, hausit, aliquot lepturas melanuras , duos attelabos apiarios. Postridie major tres muscas vomitorias voravit. Apparuit in vitro scara- baeus fasciatus, nescio an rursus rejectus, an unus ex praecedentibus, quos detrectaverat. Neglexit eum , sed quum muscam vomitoriam objecissem , illa- que prope scarabaeum hunc curreret, projecta lingua hic a bufone haustus est, sed misere torsit se et gula laboravit. Voratus adhuc alter. Sed duas lep- turas continuo ante oculos currentes non curavit. Voratus quoque carabus mediocris, scolopendra, et onisci novem. 'Tum immissis simul oniscis fere triginta, illisque undique supra corpus discurrentibus, modo non curavit et tranquillus mansit, modo pedibus anterioribus posterioribusque abegit. De- mum pertaesus horum ut videbatur fodere coepit pedibus anterioribus valide et celeriter , seque abscondidit. Adfuit simul medius qui vorata forficula et aliquot muscis statim se ab- scondidit. Ff , 240 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. Parvus etiam adfuit inflatus et pinguis. Vorata scolopendra mediocri, non sine nisu , et una musca , sese defodit. Medius post paucas horas rursus appa- ruit et glebae insedit. Mox voratis sine dubio oniscis qui copiosi in vitro dis- currebant, evanuit. Jam omnes latuerunt, nec ullus visus usque in 1. Sept. ubi effusa pridie aqua apparuit medius, simulque parvus simul ab illo exturbatus. Obtuli plures simul, circa quadraginta oniscos, quorum decem circiter non valde avide voratis, rursus se defodit. Parvus an aliquid cibi ceperit ignoro. Nihil vidi. Aliquot horis post rursus adfuit, sed mox iterum se abscondidit. D. 8. Sept. adfuit uterque major et medius. Dati aliquot onisci. D. 15. Sept. rursus uterque adfuit, et ad ultimum etiam minor. Ingessi nu- qmmerosos oniscos in vitrum ad centum fere. Hi adeo bufones obsederunt , ut alter cito sub terram se defodiendo salutem quaesiverit , alter quasi stupefactus erecto corpore et capite perpendiculari steterit totus undique oniscis obsitus. Tandem pedibus quantum potuit abstersit, aliquot etiam liguriit, ut tamen quoque incassum aliquoties linguam projiceret. Mox etiam hic se defodit. D. 17. Sept. audio sonum glocitantem quasi ranae arboreae, sed breviorem et debiliorem. Inquiro , et sub cespite quem vitro imposueram , unum bufo- gem latere video. Eum sonum antea jam aliquando auditum esse mei retule- runt. Postridie rursus audii, licet nullus appareret. D. 19. Sept. frequentior etiam is sonus glocitans auditus est circa meridiem. Vesperi pluit. Ceciderat etiam aliquid pluviae duobus praecedentibus diebus , quibus pariter auditi fue- runt. Aestas illa fuerat siccissima per quam maximam partem latuerunt. D. ». Oct. hucusque unus eorum, credo medium fuisse , sat frequens ap- paruit. Hoc die etiam unctuosus et subnitidus visus, et fere coloratus prout in Roeselii figura. Fere semper vidi toto hoc tempore ad superficiem aut in introitu foraminis a se fossi, colore lurido. Sed 17. Oct. rursus nitentem , magis fere quam d. 2. Oct. non tamen aeque pulerum ac in Roeselii icone, Oniscos plusculos voravit. Nune etiam. video dum oniscum glutit, prehendisse simul foliolum lactucae, cujus uterque apex ad latera rictus eminet. Pedibus ante- rioribus os extergit ut solet facere dum pes alicujus deglutiti insecti eminet. Tandem repetitis conatibus foliolum deglutitur. Simile quid observasse opor- iet qui dixerunt. bufones phytiphagos esse. Moveatur oportet , quod animalia haec devorant. Ao. 1794. (A. IL) fine Aprilis, quum hucusque uterque in fundo delituis- set, affusa aqua coégi ut in superficiem emergeret. Paulo post major mutavit AUTIM: IPOUIHIOPSBIORUOA. 241 colorem et nitens ac quasi unctuosus apparuit. Copiosos objectos oniscos vo- raverunt. D. 7. Maji tres objectae larvae phalaenae coeruleo-cephalae nuspiam apparuerunt. Una me spectante devorata est. Excrementum novem linearum longitudine , crassitie trium linearum , teres, glabrum, nitens , raro egerit. Diutius bufone vulgari in superficie haesit ut fere neglexerim. Postea toto fere mense Julio delituit. Fine ejus mensis alter eorum rursus apparuit, vivi- dioribus coloribus , sed summe macilentus , licet circumcurrentibus oniscis quos dudum objiceram , undique circumdatus. Sensim iterum corpulentior et nitidior factus, sed semper in superficie semidefossus haesit. D. 2. Sept. etiam major rursus apparuit et subversa recens humensque terra visa est. Omnes onisci evanuerunt. Siccus nec ullo modo nitidus uterque. Medio Septembri summe emaciati , quia abhinc initio mensis cibo caruerunt , licet ante jam mar- cescere mihi visi sint. D. 15. Sept. minor summe extenuatus mortuus repertus, et major morti proximus. Licet medios inter copiosos oniscos. Ut adeo ad vivendum alia re adhuc indigere videatur, praeier cibum. An potus praebendus fuisset , aut ir- riganda terra? In posterum experiundum! Quomodo adeo vivunt inclusi bu- fones intra lapides? Digitis dum mortuum tracto, facile cutis undique secedit in pedibus. Tu- bercula ista in plantis, quae Roeselius expressit , non reperio. Majorem eodem die pluviae expono tenui blandaeque, et vix horae qua- drante elapso viget magis, et magis tumidus apparet, moveturque vividius locumque mutat. Paulo. post video etiam erigi in pedes posteriores, et quan- tum potest eniti in altum et quasi parietem vitri adscendere velle. Repono vitrum in sicco , et descendit bufo, tranquillusque jam sedet in terra. Denuo colloco in pluvia et ascendere omni data opera conatur , quod et postea adhuc fecit per plures horas, quum jam rursus in sicco posuissem. Quotidie jam me- liorem habitum induit et ad sanitatem redit. Oniscos tamen curare non vide- tur. Unde habeat illud , quod antea non observavi, quod maculas quasi gan- graenosas in pedum plantis habeat, et dextri pedis posterioris duo tautum digiti exteriores supersint, ignoro. Quum adhuc ultimis diebus anni II. (1794. Sept.) languere viderem , neque insecta appetere , quinto die suppletorio sive ultimo anni (d. 21. Sept. 1794.) omnem veterem terram satis adhuc humentem, sed forte excrementis bufonis nimis inquinatam abjicio, et recentem humum vitro immitto, visurus an illa 242 OBSERYATIONES ZOOLOGICAE. mutatio bufonem juverit? Et jam die rz. anni III. (22. Sept. 1794.) defossum reperio. Adeo terra indiget! Utadeo non geophagos cum veteribus, sed potius geonaios dicendus sit. Gesnerus in Animal. divisione secundum elemen- tun. in Iconibus Anim. quadrup. Tiguri 1560. pag. 9. dicit: alia animalia in terra degere, et e terra vivere, uti bufones. D. 5. Vindem. (27. Sept. 1791.) rursus ex terra emersit. Obtuli oniscos parvosque lumbricos. Pigre se tandem in pedes erexit locum aliquantum mu- tans, et cireumspiciens, unumque hausit oniscum , sed non solerter ut alias, potius ter quaterve in ore detenti insecti situm mutavit ut tandem deglutire posset. Neque postea ullum alium vorasse observavi. Neque postridie. D. 1o. Vendem. (2. Oct.) rursus obesiusculus et nitens apparuit , nihil ta- men oniscorum vorasse mihi visus est. Duobus diebus ante terram humecta- veram. Continuo in superficie terrae observatus, modo macilentior, modo inflatior. In fine mensis pauci onisci supersunt. Sed segnius bufonem eos ligu- rire observo , nec adeo praecipiti modo projecta lingua. Excrementum ab illo redditum molliculum , cylindricum, utroque fine acuminatum , longitudine pollicari, crassitie linearum trium, (Talia colligenda fuerint, et cum excre- mentis aliorum animalium mere insectivororum , e. g. avium , scorpionum, etc, chymica analysi comparanda.) Hoc tempore magis quoque pinguis et nitidus visus, et praeter modum pedibus innisus, et in altum surrectus protenso ca- pite, quo fine ignoro. Papillae aut verrucae corporis lividae (nunquam adeo vividae mihi observatae ac sunt in icone Roeselii) punctis parvis nigris adsper- sae. Lente vitrea spectatae nihil plane pororum mihi ostendunt. Ultimo mensis Vindem. (22. Oct.) terram jam subiit, devoratis omnibus qui superfuerant oniscis. D. 2:1. Ventosi (1795. d. 12. Mart.) apparet in superficie terrae macilentus et excolor. Offero oniscum, quem super pedes anteriores currere sinit, nec movetur. Postridie tamen oniscus non amplius apparet , neque julus compla- natus , quem simul dedi. Defodit se quoque rursus bufo. Ao. IV. (1796. fine Maji) duo bufones calamitae reperti juniores pollicari longitudine. Unus positus in olla sub campana; alter in horto. Medio Augusto unum meorum majorum inclusum ad superficiem terrae immotum sedere vidi , colore flavo , tuberculis vix apparentibus ; nunquam co- lorem mutasse , aut uncto nitido corpore fuisse, quod in bufone vulgari ter- restri olim observaveram , vidi. Neque et proposita insecta curavit, ut semel AUWCTP HUIOUBVIOAC 245 modo oculos in praetercurrentem muscam , elato capite, fixerit , sed non ap- petierit. Hujus gyrinum Roeselius non vidit, neque alius credo. Àn aeque magnus et major quoque quam scorodosmae ? Per totum Septembrem duo calamitae et una scorodosma haeserunt in superficie terrae. Initio Octobris rursus sub terram se receperunt, praeter unam calamitam , quae objectos oniscos non voravit, sed successim emaciata periit , et jacuit extensa d. 12. Octobris. ] Scandendi instinctus ex eo mihi apparuit , quod campana vitrea qua texe- ram, usque ad medium conspurcata fuit. Etiam aliquoties in altum enisum esse ipse gidi. Rana bufo , quem per annum jam alueram, post multas exuviarum muta- tiones post quas pulcrior prodiit , etiam medio Novembris 17806. insigni frigore ex terra ubi se absconderat , in vase vitreo prope fenestram, pulcrior depositis exuviis prodiit. Posthaec sese denuo abscondidit, denuoque prodiit d. 19. Nov. sed consueto obscuro colore. Per totum autem illud tempus ranae arboreae, quae simul latuerant , in conspectum haud prodierunt. Eodem anno medio Decembri vidi lacertulam meam cum ranis arboreis servatam ex terra prodire et in vitri parietibus adscensum moliri. Bufo quoque exiit et minor ac macilentus mihi visus est. Tianae arboreae sub terra exsiccatae repertae, An adeo hyeme temperatiore coelo exeunt et insecta iisdem in locis hybernantia vorant? Ipso dein solstitii hyberni die bufo , lacertae duae omnes- que ranae arboreae mortuae repertae siccae et emaciatissimae. Ranam scorodosmam (foetidam aquaticam Boeselii, tab. 17. Bufo fuscus, var. y. Bombinae , Gmel, Syst. Nat.) (*) juniorem, et eo ipso auno exclusam , (') Crapaud de nouvelle espéce du cabinet du cit. Lazrezl/e de Brves. Description communiqnée par le cit. Mz/Ziz. Frimaire an IV. Presque une fois plus grand que la grenouille boinbine de Linné; couleur de terre en dessus, dos trés-verrugueux , yeux saillans ez. dessus , noirs, avec la moitié supé- rieure de l'iris d'un jaune orange. J'ache derriére les yeux, une autre le long des aines , anus rougeátre. Dessous du corps d'un blanc sále, avec quelgues nuances noires. Pattes antérieures à quatre doigts, les posterieures à cinq , avec deux faux pouces ou verrues à leur base. (Caractére qui ne se voit pas à la R. DousixA L) Les nus et les autres palmés. Point de pli jugulaire. - 4 OBSERVATIONES ZOOLOCICAE. capram in sylva prope urbem, in olla servaveram sub campana et insertis alue- 1am. Quum beue pasta esset , semper se solebat sub terra ad pollicis fere pro- funditatem defodere, colorem etiam obscuriorem, ut aliae, induebat. Die 2». Oct. A. 1790. (quo autumno grato diu protracto fruebamur) frustra quaerebam. Suspicatus eam forte evasisse, inverti ollam et totam evacuavi, prorsusque in fundo latentem reperi. Itaque illam jam hybernaturam nec redi- turam esse credens, foveolam in-fundo adaptavi, schisti portione texi, et omnem terram superaddidi. Sed ecce postridie iterum apparuit, et oblatas muscas ligurivit: eodem tamen die denuo se abscondens. Sequente die denuo evanuit , nec visus amplius usque ad 5. Nov. die valde temperato , thermometro Reaum. ad 8. gradum supra glaciem , corrugata , squalida et excolom Succes- sive plus quam. duodecim: muscas praebui, et collapsa tamen adhuc erant la- tera. Antequam praedam invadit, non uti bufo oculis nictitat. Muscam ad vitri latera currentem videt semipedis altitudine, et pedibus posterioribus insi- Dans les trous des murs qui bordent les jardins. L'exemplaire est desséché. Remarques. Il n'y a rien avec quoi je sois plus brouillé qu'avec la taza bomóbina Linn. Yavais toujours soupconné que ce pourrait étre le Bufo zgzeus de Hoese/, que Linné n'avait vu que dans de l'esprit de vin, oà la belle couleur orangee et les broderies bleues dispa- raissent en peu de tems. La grandeur, les tubercules , le son que cet animal rend , m'ont rendue vraisemblable cette opiuion. Blumenbach dans son Manuel d'histoire naturelle m'y a ensuite confirmé. Ginélin a adopté sa définition, qui est trés-bonne. Mais il fait la faute inconcevable comme tant d'autres, d'y rapporter comme variété, Zar. *y- le Bufo fuscus de Roesel, dont il faut ne pas avoir vu les superbes figures, ni lu sa description, pour l'y rapporter. D'ailieurs je nai jamais entendu à cette petite espéce de Roesel à pupilles triangulaires ce son quas eachinnantis; quolqu'il saute effectivement presque comine une grenouille. Il est trés- commun chez nous, et j'ai fait sur son histoire des observations, dont la publication attend d'autres circonstances. Le redacteur de la description ci-dessus communiquée a oublié.la forme de la pru- nelle, qui est triangulaire dans la petite Bombine, et en fait un caractére particulier. Ou peut-étre n'a-t.il pas pu la disinguer dans son exemplaire desséche. Jai bien vu qu'en automne la Bombine va se cacher dans des murs exposés au midi. Toujours suis-je porté à regarder l'espéce en question comme distincte; 1.* parcequ'elle a le double de la grandeur de la Bombine. 2.9 Parcequelle a une taclre derriere les yeux, à l'anus et le long des aines. 5.9 Parcequ'elle a seulement des nuances noires sous le ventre, ce qu'on ne peut pas dire de la Bombine. 4? Parcequ'elle n'a pas le pli gulaire. 5 9 Parce- qu'elle a les pieds antérieurs palinés, tandis que Linné dit, que les palmae sont fissae , et que la figure de Boesel les peint telles. dens AMPHIBI A. 245 dens magis erectum corpus tenet. Deglutita musca eaque transversim forte in faucibus haerente, multis gulae moliminibus deglutit, etsi pes aut ala adhuc promineat pedibus succurrit. Saepe accidit ut terrae portiones aut graminis foliola simul arripiat , quae non statim ejicere et excutere valet. Hoc in statu qui viderunt, sine dubio plantis vesci aut terra dixerunt. Et jam bene pasta post horae aut sesquihorae spatium rursus se abscondidit. D. 12. Nov. iterum visa, una aut altera esa musca evanuit. Die 22. Nov. thermometro Reaum..10!4 gradus supra glaciem constituto , quae temperies fere aliquot diebus ante quoque fuerat, terra in qua se defo- derat, nimis sicca mihi visa, infudi successive aquae phiolam vitream vulga- rem integram. Qua re commotus bufo post horae spatium apparuit, totus madidus et terrae moleculis adhaerentibus sordidus, ad, crepidinem putei quem exeundo formaverat et cujus parietes se sustinuerant. Dedi aliquot oniscos muscarum defectu , quos paulo ineptius ligurivit, ut non occuparet et terram quoque aliquando pro insecto prehenderet. Haec mane. Circa meri- diem in foramine vel puteo isto se abscondidit ita ut os summam oram ejus- dem attingeret, Vespera alio loco se rursus in terram defodit et haud procul a superficie haesit. D. 4. Dec. thermometro Reaum. 11 gradus supra conglaciationem posito, rursus visa, adeo colore omni proprio privata et nigricans , ut nisi novissem qualis esset, haud agnovissem. Muscis et oniscis, quibus tamen in capiendis ab initio aliquanto infelicior fuit, quasi temula insiliens, non bene reputata secum distantia , ut multas non caperet, aut vix altera corporis extremitate prehenderet , affatim pasta, eodem die rursus evanuit. Latuit ita usque in annum sequentem 179r. ubi d. 26. April. quum praecox et calidum ver esset, miratus eam non emergere, ollam in qua latebat, in- verti, et in fundo reperi in cavitate terrae super dorso cubantem. Post aliquot paudiculationes voravit muscam quam exhibui, sed post aliquot horas rursus defossam reperi. Demum d. »6. Maji rursus apparuit valde macilentus, et oblatos oniscos avide voravit, sed paulo ineptius, an ob cupiditatem , an ob animalculorum magnitudinem? Si quem dimidium modo faucibus immisisset , pedibus ut re- jiceret ore , allaboravit. Et jam bene pasta se sub terra rursus abscondidit. D. 8$. Jun. rursus visa. Oblatos oniscos avide voravit , etiam currendo satis agiliter ad aliquot pollicum distantiam prosequutus. Saepe aeque inepte ut ante, ut quandoque*terram simul voraret , aut insectum non caperet ; sine G e o Li 246 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. dubio quod erant majora. Validi motus in ventre et lateribus visi, quoties aliquod insectum voraverat. Post horae spetium rursus defossa observata est. Eodem modo d. 5. et 7. Jun. D. 8. Jun. mane adfuit , oniscis nutrita. Vidi nunc , eam saepe corpore tan- ium antrorsum moto et hiante ore invadere insecta , haud projecta lingua. Saepe etiam incassum haec fieri, illamque nihil capere. Post deglutitum in- sectum os pedibus anterioribus uno post alterum extergere amat. Post meri- diem non adfuit. Visa mihi jam est consuetum et habitualem antri subterranei exitum habere. D. 9. Jun. mane visa; oniscos plures deglutivit magno ut visum appetitu ; eodem sese defodit. D. 5. Jul. visa et 4. Jul. mane rursus abscondita. D. 2». Jul. quum redux ex iiinere helvetico siccissimam terram reperirem , abunde aqua perfudi. Ita paulo post ad superficiem emersit, et muscas exhi- bitas voravit. Itàque ob siccitatem modo videtur sub terra delituisse. Postea vidi quoties bene pasta esset, eam retrogradam se in terra defodisse, et unum, duos aut tres dies delituisse. Posui postea cum ea sub eadem campana ranam bufonem , semiadultam, calamitam juniorem, et ranam temporariam juniorem. Quando calamita illa se movebat , observavi bufonem utrumque in illam irruere, ut tamen non vo- raverint. Quum tamen post aliquot dies calamita evanuerit, suspicor illam voratam esse. Bufo longe solertius et minore insultu insecta ligurivit, ut quasi fascino absorberentur, ut olim jam observavi, lingua citissime projecta. Aliquando accidit, ut terrae portionem simul carperet , uti praecedentes. Rana agilius saltu aliquo insiliit in praedam. Jucundum erat videre, quo- modo abligurito phalangio aliquo opilione pedibus adhuc propendentibus uterque bufo pedibus os extergeret , et amovere pedes insecti moliretur. Bufo voravit scolopendram forficatam et carabum minorem , quo tamen deglutito gulae molimina in bufone observavi, quasi ab acrimonia insecti male haberet. Limacem exiguum projectum non tetigit. Muscas tenaces aliquot objeci. Non modo neglexit bufo , sed et appropinquantes pedibus anterioribus removit, et caleitrando quasi pepulit. Fine Augusti diutius latuit, ut per octiduum non in conspectum prodiret. D. »9. Aug. ex latibulo rediens magnitudine aucta, et glabra magis nitensque visa, licet coloribus haud distinctioribus. "Tum rursus delituit ad 1::. Sept. usque, quo die iterum major mihi visa; et nunc maxime ineptius muscas AMPHIBIA 247 capiebat ut saepe altera vice irruere necesse haberet, neque unquam fere nisi ut simul et terrae aliquid ore corriperet. Stupidior visus est vultus , quum bulo vulgaris liberaliori fere sit. Scorodosma simul ac pasta est, se PEE sub terra, quum bufo tantum posterioribus in [oveam aliquam se demittere amet. Ranula illa temporaria simul inclusa d. 12. Sept. mortua reperta. Pridie adhuc saltu muscas appetebat. D. 25. Sept. mane visa. Sed impransa rursus abscondita. Neque amplius visa usque ad 2o. Oct. quum pridie terram ad phiolae fere aquae mensuram irrorassem. Hinc etiam ob siccitatem hucusque delituisse credo. Apparuit ni- tida , sed distinctivis coloribus vix conspicua. Voravit quatuor circiter muscas, duos oniscos, duas larvas carabi. In portionem lumbrici irruit quidem bis , sed in medio sui impetus continere se visa est, nec voravit. Muscam conspicata ad campanae parietem sex pollicum altitudine sedentem, verticaliter fere erecto corpore oculos in eam fixit. Quum bufo parvulus assideret, et ad capiendam muscam in medio utriusque bufonis etiam aliquantum moveretur , scorodosma impetu facto in hujus bufonuli caput irruit. — . Odorem alliaceum nunquam plane observavi. D. 25. Oct. in imo foveae in qua latuit os ejus detexi. Vas terreum ad. exun- dantiam usque aqua replevi, nec evadere annisa est, D. 26. Oct. noctu praeter expectationem egressam vidi, et capite declivem versus defossum in terra antrum suum, quasi se in illud praecipitare vellet. Quod miratus sum , quum alias retrograda se abscondat, Sed paulo post , post horae fere quadrantem quum redirem, haud amplius visa. D. 7. Nov. die valde frigido, quum etiam pridie fenestrae per totam noc- tem apertae fuissent, exiit ex terra et nitida apparuit. Singularem nisum in pariete vitreae campanae adscendendi ostendit. Exhibui itaque rudem assulam aliquantum inclinatam ut posset ascendere. Sed brevi tempore post non am- plius visa. Neque etiam cibum praebere potueram, quia insecta non erant ad manus. D. 24. Nov. alia ejusdem speciei addita, quae statim se defodit , ut tamen os emineret. Ita delituit utraque usque in medium Martium 1792. (A. 2.) ubi casu terram movi et laxavi, et in medio vase haerentem alteram exturbavi. Sed statim rursus defossa est. D. 14. Apr. media nocte, alterutram in superficie sedentem nitidam vidi. Ergo nocturnum animal. Noctu inter 50. April. et 1. Maji una apparuit; altera mane non amplius visa. Pridie aquam adfuderam. Noctu inter Gg2a 249 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. 1. et 2. Maj. iterum adfuit. D. 16. Maji ante mediam noctem in superficie ap- paruit, glabra , nitens , decolor fere. Cibi nil obtinuit, uti nec ante. In pupilla nulla mihi ab altera differentia visa. Altero mane non amplius adfuit. Postri- die noctu rursus adfuit. Ut jam adeo videam, nocturnum animal esse. Non observata dein usque in 15. Junium, ubi quum aliquid aquae adfudissem , medio die apparuit. D. 15. Jun. quum major bufo iidem vasi impositus esset, et ille impetuo- sius foderet , factum est, ut jam noctu quatuor bufones duos vulgares , et duas scorodosmas in superficie aspicerem, Earum nunc fere oblitus sum, ad usque 10. Aug. uhi evacuato vase utram- que in caverna sub terra satis compacta reperi. Majorem summe emaciatam. Posui in superficie et oniscos praebui. An pasti sint ignoro, quia observare non vacabat. D. 27. Aug. denuo inquisivi et majorem dissolutam sparsis fere ossibus in terra reperi, minorem sub terra haerentem itidem summe emaciatam. D. 12. Sept. observavi e terra egressam. Nitida videbatur. An objectos co- piose oniscos varaverit, ignoro , quia sub herbis simul impositis quoad partem latebat. Postea bis terve apparuit iterumque defossa est alternatim. D. 11. Oct. quum rursus viderem , macilenta, et solo sinistro latere mire depressa vide- batur. Muscas oniscosque oblatos voravit. D. 18. Oct. cum majore et minore rana bufone apparuit . sais nitida. Cibum cepit. D. rr. Nov. rursus visa. D. 15. iterum per totum diem, fusca et unicolor. Muscas et oniscos voravit, sed ineptissime inhians, saepissime irrito nisu. Linguam projici non vidi, ut nil minus quam fascino evanescere viderentur. Simpliciter aperto ore celeriterque clauso saepe nihil , saepe terram, saepe dimidium modo insectum apprehendebat. Ao. 1795. quum hucusque delituisset, nec valde frigida fuisset tempestas, praeter primos dies Januarii, ubi intenso gelu omnia constricta erant , et adhuc 6. Januar. mane omnia conglaciata, erant , apparuit, et meridie pluvia et re- gelatio incidit, An adeo tempestatis mutationem praesensit ? Eo die quoque rana arborea nitidum colorem viridem ostendit. Fine Januarii et initio Februarii cum rana arborea exiguus bufo rubens continuo adfuit. Cibum praebere non potui. D. tro. Febr. extenuatus mortuus repertus; et circa 25. Febr. etiam ranula arborea inanita periit. Video jam et illud ; quum 1:795. (A. 8.) Julio derelictum vitrum terra re- pletum examino, reperio in fundo reliquias bufonis, qui ibi computruit , ut adeo etiam hoe modo sub terra reconditi bufones fatum suum reperiant. A«M P H^IBI A. , 249. Bufo vel rana scorodosma non adeo rara apud nos est , ac credideram. Est sine dubio eadem quae me puerum terruit. Solebam ex rivulo qui nosodochium civicum praeter[luit, humi procumbens in litore exiguos gasterosteos manu immissa captare. Aliquando bufo immanis magnitudinis mihi visus ex fundo emersit , nescio an casu, an quod aegre ferret sua imperia dividi, et usurpa- torem vellet abigere. Saltem ab eo tempore non redii piscatum. * Ao. 1795. medio Julio (Ao. 5.) duo afferuntur hujus speciei ex terra extracti. Immisi vasi terra pleno. Statim se sub terra mergunt retrogradi de more. Ne- que amplius apparere video. Tamen campana vitrea superposita, quam mun- dissimam curaveram, intus ad semipedis altitudinem , post duas fere septimanas conspurcata apparebat ; unde noctu egressos et ad parietes adscensum fugam- que molitos esse judico. Imposui oniscos, qui autem postridie non erant de- vorati. Video post quatuordecim fere dies unum illorum foramine facto os extra superficiem terrae extulisse , et sic noctu apertissimis oculis vigilasse ob- servavi. In sat ingentem altitudinem enisos esse aut exsiliisse oportet , quia etiam ad altitudinem plus quam semipedalem conspurcata vitri latera. video. Aquam affando, et semper caput extra superficiem elevant, oniscos im- missos et ad fundum delapsos non curantes. Nihil toto hoc tempore odoris observo; quare nomen scorodosmae jam non amplius placet, et potius dede- rim nomen phrygiae , quia acu quasi picta est, aut phrygio opere. In vase aqua pleno detentus corpore magis inflato esse mihi videtur, in superficie haerens natansque. Saltat fere aeque agiliter ac rana , pedis ad di- stantiam. Bhespirando micare facit dorsum quod quasi per longitudinem in rimam aliquam deprimitur, motu non exacte synchrono , sed quandoque bis celerius se excipiente. Fine Augusti jam defossi non amplius apparuerunt, et impositi simul onisci intentati. D. r. Nov. unus apparuit summe emaciatus , qui mox se rursus de- fodit. Postero tamen die, uterque adfuit in superficie excolor et emaciatus. Oniscos exhibitos neuter tetigit. : Alterum eorum posui in vase aqua pleno, sub qua tranquillus haesit totus aqua tectus. Post horae minutum circiter exemi, et lineas quibus ornata haee species est, nullas observavi , solummodo ad iliorum lemorumque latera puncta crocea observavi. Alter similiter tractatus pede posteriore prehensus crocitantem lamentabilem sonum emisit , in aqua natavit, et superiora vivide petiit. Lineae dorsales phrygiae sordide albae adfuerunt , simulque illa puncta crocea. 250 ODSERVATIONES ZOOLOGICAE. Uterque adhuc adfuit d. 14. Novembris. In mentem venit, adeo macilentos forte ac excolores esse, quod in sicca nimis terra haererent. Adfudi aquam satis copiosam, et postridie torosi , pinguiculi, nitidulique fuerunt, oculis valde prominulis. D. 18. Nov. alter eorum se defodit, altero solummodo fossa in superficie incumbente. Sed d. 2o. etiam hic sub terram se recepit. D. 1. Maji 1796. (A. 5.) emergit, in fauce cavernae suae haeret; tandem exiguo saltu exilit , os faciemque pede aliquantum detergit , oniscos ante ocu- los discurrentes non curat. Motus ille gulae celer et magnus. Color obscurus ut hanc speciem esse vix agnoverim. Objicio oniscos. Sed impransus rursus absconditur. Miratus non amplius apparere, neque etiam noctu oniscos au- ferri, amolior terram, visurus anne forte mortuus esset, ut in aliis repereram. Sed bene valentem reperi. Rursus operui terra , et in adamato antro reliqui. Sed postridie ad terrae superficiem apparuit: oblatis autem oniscis mox rur- sus se abscondidit impransus. Sed d. 11. Junii sub noctis ingressum apparuit. Postridie decem circiter oniscos objeci. Post meridiem et bufo et onisci non amplius adfuerunt. D. 25. Jun. apparuit satis tersus. Decem circiter oniscos objeci, quibus absumtis se abscondidit. Die 2. Julii in orificio antri apparet, ore in superficie terrae posito. Abeo quaesitum. oniscos. Post duo triave horae minuta redeo, et nullum amplius bufonem, orificiumque clausum reperio. 'Toto fere Septembri apparuit , cum duabus calamitis simul inclusis. Octobri denuo defossus , sed medio mense uno die adfuit. D. 14. Febr. (Ao. 6.) apparet in superficie terrae bufo terrestris et bufo scorodosma: hic macilentissimus,, ossibus lumbaribus in dorso eminentibus, languidus; cute in lumbis corrugata. Neuter projectos oniscos lumbricosve tetigit. Postridie autem scorodosma pinguicula visa et nitida , licet cibum haud ceperit. Àn aqua quam affatim affudi , hunc illi colorem dedit? Nam per to- tam fere hyemem terra raro madefacta est. Neque et postea tetigerunt oniscos lumbricosve, licet in superficie haeserint semisepultae , usque in .... Bufo quidem semitectus jacuit in superficie usque in 20. Febr. Sed scoro- dosma in terra se defodit, et perpendiculari situ, fere semisupinus haesit in fovea, ut caput et pars superficiei inferioris in conspectum prodiret; quo in situ antea nunquam observavi. Mansit sic usque in 24. Febr. ubi prorsus in superficie haesit, toroso nitenteque corpore. Sine dubio bene jam pransa erat, - AMPHIB I A 55r nam onisci maximam partem evanuerant. D. 28. Febr. prorsus defossum reperio. D. 6. Mart. apparet in superficie, totus fuscus, absque maculis, macilentus, neque et oniscos appetiit. Atque ita quum usque in 22. April. modo emer- gendo, modo parum se defodiendo jacuisset abstemius, in mentem iterum ve- nit forte terram nimis esse siccam, et ad animalis sanitatem plus humiditatis requiri. Itaque plurimum aquae superfudi terrae, et ecce non semihora elapsa erat quum rursus accedens observarem , bufonem inlatum jam esse pinguem- que, non tamen nitentem. Jam videre volui, an eiiam plus aquae forte ap- petiturus esset, et plane se demersurus. Itaque corbiculo dense compacto im- posui et in cadum aqua plenum immisi. Ut aqua corbem permeavit visus mihi bufo est aliquid ejus bibere, tum vero aqua undique circumdatus sedens in corbe mansit, nasum continuo exserens. Jam avocatus alio bufonis oblitus sum, et quum redirem post dimidiam fere aut integram horam, exciderat corbe, et in media aqua haerens , suspenso ad perpendiculum corpore, reper- tus est, rigens et mortuo simillimus. Pro mortuo extraxi, et paulisper in sole posui et postea sub solita campana , ubi sensim ad vitam rediit. Paulo post se defodit, et aliquoties adscendit, sed cibum capere non observavi, Emaeciatus est , tandemque d. 12. Maji mortuus jacuit. BUFO IGNEUS hBRozszrzrr Euw A. 1791. d. 6. Aug. ad littora Bruscae quae tum perexigua efat , ut passim sicco pede transcendi posset, satis copiosum reperi. Ín exirema tamen ora tantum substagnante in aqua se continuit. In mentem venit eum in medias aquas conjicere. Quod. ubi factum, cito litus repetiit, pedibus tantum poste- rioribus natans. Atque ita vicies fere exceptus et medium in alveum exciissus, semper in prius hoc litus enatavit. Erat autem illud humilius et vadosum. Et jam lauguere coeperat , ac tardius natare , rejectus etiam cum aquis colluctari, ut jam submersum iri expectarem, (nam illud maxime volebam, miratus cur amphibium animal, alias sub aquis degens, non urinando salutem quaereret) quum ecce subito in alterum tandem litus et oppositum , praeruptum utique et quo vix appellere posset, (hujus rei sine dubio animal conscium erat) na- tando eniti ac feliciter evadere vidi, et si e longinquo recte vidi, pedibus quo- que anterioribus ad natandum jam uti coepit. Postea A. 1794. d. 2o. Maji in parvulo lacu media in via ex aqua scatu- 252 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. riginis Roeselsbrunn prope Oberbrunn reperi , sed copiose quoque extra illum in sicco. In lacu ova bufonis scorodosmae reperi exclusioni proxima , quae me- cum sumta non sunt evoluta. In illo palude reperi etiam gordium setam AM/err. RANA ARBORE A. Ao. VI. d. 2r. Thermidor. (8. Aug. 1798.) reperio in palude aquae clarae gyrinos parvos nigros semiunciales. Alios simul unciales, pedibus posteriori- bus jam instructos. Utriusque novem specimina domum refero et in vase cum majore et minore helice auricularia , notonecta striata , najade marina et folio hydrocharidis nutrio. Video majores toto octidui spatio valde impari modo increscere. Nam ecce postridie unus majorum gyrinorum jam pedes habet anteriores , quum octiduo elapso duo adhuc tantum posteriores habeant. (Aliquot specimina testudini- bus meis lutariis voranda objeceram.) Summa cum cura ad caudam attentus fui. Nullatenus eam per frusta deci- dere, sed sensim imminui vidi. Sed et hic non eodem modo in omnibus, Unum specimen , licet pedes anteriores adhuc deessent , caudam jam ad dimi- diam longitudinem reductam habuit. Aliud corpore adhue torosiore , ovatoque, pariter pedibus anterioribus adhuc destitutum longam habuit et latissimam, eodemque modo alia specimina pedibus quatuor jam donata. (haec d. 28.'Therm. 15. Aug.) Pridie jam unum specimen prorsus declaratum cum caudae vestigio tantum superstite folio hydrocharidis insidebat, aut parieti vasis adhaerebat, aut etiam aliquando ex vase exibat. In universum forma fit magis conica et corpus gracilescit, quando pedes. anteriores acquirunt. Amissa cauda et perfectae factae atque in siccum exeun- tes ventre sunt denuo magis ovato. ; Aliae sunt dorso magis nigricante, aliae magis viridi. Saepe situ verticali haerere amabant, et os superficiei aquae applicare , celerique motu duabus papillis lateralibus, quasi labiis, aquam haurire. Hae papillae quoque quan- doque conspiciebantur exertae, absque ullo motu, animalculo in media aqua haerente , quum alia nihil earum ostenderent, ut adeo arbitraria videatur esse illarum exsertio. Roeselius tantum dicit p. 48. eas se in usu oris exercere, dum alternis vicibus aperiunt et claudunt. Sed quid ultimis diebus ex parvis gyrinis apodibus factum sit , non attingo, quorum d. 28. '"Therm. nullum amplius observo. Omnes simu] evanuerunt. Uti et AMPHIBI A. 2595 et primo die duos parvulos bufones vulgares jam quadrupedes , quos in litore glareoso simul repertos vitro incluseram cum gyrinis , domum reversus non reperi. Ultima perfecta facta d. 4. Fructiferi. Unam caudatam et jam quadrupedem posui in exiguo vitro, cum aqua ; quam aliquoties cum fontana vel lacustri puriori mutavi , ut viderem an ullum delapsae caudae vestigium vel fragmentum reperirem. Nihil reperi. Sex elapsis diebus mortuam offendi. Ultima in vase in quo aliquid confervae et najadis , amissa fere tota cauda continuo natavit nec plantis insedit. D. 7. Fructiferi mortua inventa. Jucundum erat videre, qua ratione aliquando rana arborea media die osci- tando , pandiculando , nares et posteriora fricando sese comebat: quo accedit quadrupedibus : testudo non item facit. Vidi quum parietibus vitri adhaereret, muscas capiti insidere, quas saepe non curabat. Vidi tamen etiam hoc ipso in situ projecta lingua eas ligurire, RANA ESCULENT A. Di:6rrvs secundus brevior. Clunes postice papillosae. Maculae nigrae in dorso subelevatae depressam lentem referentes, neque pure nigrae , sed aureo nitore interstinctae. Linea dorsalis media utique flavo colore tantum formata, sed duae laterales elevatae. Inter respirandum , ut in aliis musculi mylohyoidei moventur. Per quatuordecim dies in vase posueram obscuro. Tum posui in vitro , exhi- bui muscas et oniscos, quos non tetigit. Vigesimo die mortua jacuit supina. LACERTA CROCODILUS, LONGIROSTRIS. LowG61rTvupo duorum pedum et trium pollicum. Ab apice rostri ad canthum oculi anteriorem tres pollices septem lineae cum dimidia. Ab apice rostri ad angulum oris quatuor pollices, tres lineae. Ab eodem apice rostri ad fe- morum anteriorum insertionem septem pollices, novem lineae. Longitudo intercapedinis inter extremitatem anteriorem et posteriorem quiuque pollicum. Ab extremo femore aut angulo insertionis posteriore ad caudae apicem, tre- decim pollices. Longitudo pedum anteriorum duorum pollicum, linearum novem; pedum posteriorum, quatuor pollicum. Longitudo distantiae inter Hh 254 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. marginem utriusque orbitae duarum linearum cum dimidia. Longitudo mar- ginis papillae iuferioris ad marginem oppositae , decem linearum cum dimidia, Latitudo rostri trium linearum cum dimidia. Rostrum maxilla superiore apice subdilatatum , subtrifidum. Dentes duo acuti, approximati, parum divergentes, in apice. In lacinia laterali apicis tri- fidi dentes minores duo , propinqui, altero subinteriore et breviore, (in sinistro saltem latere,) sesquilineae distantia remoti ab anterioribus. Post series den- tium viginti quinque distantium , eo breviorum quo sunt posteriores. Maxilla inferior pariter apice subdilatata , dentibus duobus anterioribus longioribus , remotis, ut clausa maxilla duo superiores in interstitium recipian- tur, subdivergentes , basi sesquilinea , apice tribus lineis distantes. "Tum series dentiunt viginti quinque ut in maxilla superiore. Foveola ante apicem rostri, ante quam foramen transversum , nares scili- cet exiguo septo distinctae. Foraminum a dentibus inferioribus pertusorum nil video. Maxilla superior squamis glaberrimis subsexangularibus transversim in lon- gum ductis obtecta. In qualibet puncta duo, tres aut. quatuor nigra. Inferior albidior, squamis vix suturis tenerrimis subsinuosis distinctis. Puncta frequen- tiora, pallidiora. Margo nihil sinuati habet, ut in altero. Oculi subobliqui , in plano fere verticis. Reiro oculos duae foveae planius- culae, ejusdem cum oculis magnitudinis , respondentes illi aperturae quam in sceleto alterius speciei Javanae video. Aurium ne quidem locum distinguo. Pari fere distantia ab foveolis, qua hae ab oculis distant, sunt duae ver- rucae oblongae , longitudine trium linearum, pari longitudine a se invicem distantes. (In altero crocodilo harum verrucarum sunt quatuor.) Jam novem linearum distantia ab his duae aliae similes, paulo magis a se invicem remotae pone divergentes. (Hic abrumpere descriptionem coactus sum, possessore Treuttelio speci- men repetente.) LACERTA MONITOR. Mzux specimen (aut potius duo specimina colore maculisque non prorsus similia) ex Java , cauda utique carinata , sed obtusa , quum in omnibus Sebanis figuris sit acuta, Figura Sebae II. 86. 2. convenit ocellis abdominisque fasciis, sed cauda longior et acutior est , digitique posterioris pedis minus inaequales. AMPHIBI A. 255 Convenit etiam maxime T.I. Tab. 94. fig. 4. annulis caudae , sed cauda acuta est secus ac in mea , quae ad apicem obtusum usque compressa est. LACERTA CYANEA. Nobis. Cauda compressa , carinata , serrata , corpore longiore ; squamis sra- nulatis , sub gula majoribus , muricatis ; digitis ante ungues dilatatis , subtus lamellosis ; corpore cyaneo. Ab incautis pro varietate Iguanae haberi potest. Sed cauda omnino carinata. Saccus gularis nullus. Tum digitorum articulus extimus dilatatus. Taeniolae nonnullae albicantes in corpore. (Longitudo corporis quinquepollicaris , caudae pedalis.) LACEATA CRATERONYX. Nobis. Cauda verticillata , longiuscula , tereti, supra duplici squamarunz serie carinata. Longitudo pedum trium , pollicum trium ; cujus longitudinis tres pollices ultra dimidium cauda emetitur. Caput exiguum. Maxilla inferior sublongior; dentes parvi, obtusiusculi. Collum longum, constrictum , nisi hoc a farciendi modo dependeat. Frons plana, occiput depressum. Squamae exiguae , suboctogonae , interjectis mino- ribus triangularibus. Pectoris hexagonae , ventris parallelogrammae , verticil- latim dispositae , inscripta area ovali, superficie subtuberculosa , si lente vitrea spectetur. Denuo examinatae squamae dorsales ita se mihi sistunt, ut cutis in rhombos divisa sit, quorum medio area ovalis inhaeret , squamam formans, assidentibus postice plurimis minutissimis. 'Transversae manus distantia a basi caudae incipit superne series squamarum elevatarum duplicata , canaliculum quasi efformans. Digiti in pedibus anterioribus tres intermedii subaequales, exterior et in- terior remoti. In posterioribus a secundo introrsum ad quartum usque decres- cunt. Extimus remotissimus, extrorsum versus, tenerior. Ungues magni vali- dissimi. (Unde nomen impositum.) IEmta ex museo Poissonnierii. LACERTA CORDYLUS. Calceolarii Mus. p. 656. figura si cordylum revera sistit, squamae sunt Hh2 256 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. minutae sparsaeque in corpore et capite, et nequaquam corpus squamis trun- catis verticillatum est, uti dicit Linnaeus. Adeoque pessima, nisi sit alia spe- cies. Sebana figura I. tab. 84. peccat eo, quod squamae corporis non verti- cillatae. i In meo specimine squamae capitis magnae , occipitis quatuor in quadratam formam dispositae. Dorsi series squamarum quatuordecim , abdominis decem. Color fuscus. LACERTA GUTBAT A: Nobis: Cauda. subverticillata , mediocri , corpore granuloso , verrucis majo- ribus planis interstincto , digitis orbiculatis, subtus lamellatis , obtuse unguiculatis. Ex museo belgico , nomine Lacertae Gecko. Facies omnino lacertae gecko. Caput magnum, ovatum, Aures concavae. Corpus gracile, exiguis granulis planis subrotundis vel subsexangularibus obsitum ; interstinctum verrucis pla- nis majoribus albis, ad summum magnitudine seminis cannabis, unde albo- maculatum apparet corpus. Conferenda cum lacerta nova ex geckonis familia ScAzeideri de Imphab, Specim. 11. Longitudo corporis pollicum quinque, caudae quatuor pollicum cum dimidio. LACERTA MICROCEPHALA. Nobis. Cauda verticillata , longa , squamis appressis , corpore coerulescente serie laterali macularum nigrarum , ventralibus squamis octoseriatis. Ex collectione Ramsayana Edinburgensi. Longitudo corporis quatuor pollicum, caudae septem cum dimidio. Statura lacertae agilis, sed forma diversa , cauda crassior, longiorque. Ca- put proportione minus videtur quam in aliis. Digitus tertius longior, quartus longissimus. Plica collaris, ante eam squamulae minutissimae usque ad mar- . ginem maxillae inferioris, quae majoribus squamis cingitur. Ab Ameiva etiam habitu diversa, et eo maxime quod squamae ventrales octo seriebus longitudinalibus sunt dispositae , in Ameiva longe pluribus. Ameivae squamae abdominales magis annulos, hujus magis longitudinales series formant. ARMIS HI BE A 257 LACERTA OCCITANICA. Nobis. Cauda verticillata , mediocri , corpore viridi, maculis subocellatis, albis. Longitudo pede paulo major. Crassities sesquipollicaris. Colli squamae majores sed minores dorsalibus, puncto impresso in plerisque. Has cingit se- ries squamarum majorum decem aut undecim. Post hanc regio longitudine trium linearum ex squamis minutissimis. Tum series squamarum majorum rhombearum alternarum. Abdominalium squamarum rhomboidalium conti- guarum (non alternarum) series viginti quinque. Earum in medio abdomine decem transversim sunt positae. Puncta excretoria subtus in femoribus poste- rioribus duodecim. Duo specimina Monspelio missa Ao. VI. Reip. (1797.) a D. Rubione. Maculae subocellatae ita formantur, ut inter squamas granulatas aut mi- liaceas virides aliae sint dispositae in sexangularem formam, albidae, aliae alio modo magis irregulariter. In altero specimine , sine dubio sexu distincto, reperio maculas laterales, magnitudine fere pisi, albicantes, ex squamulis fere viginti quatuor in subro- tundam formam dispositis. In altero hae eaedem maculae paulo majores for- mantur ex squamis obscurioribus. Lente vitrea observatae hae maculae coloris diversitatem haud offerunt. LACERTA PRASIN A. Nobis. Cauda verticillata , mediocri ; tota prasina. Longitudo pollicum novem. Series squamarum sub collo novemdecim. "Tum fascia transversa squamu- larum minutissimarum. Squamarum sub ventre series viginti novem. Quatuor in transversum. Puncta excretoria subtus in femoribus posterioribus sedecim. Squamae dorsi minutae , sed majores paulo et non adeo granulatae vel milia- res quam in lacerta occitanica nostra. Verticillos caudae usque ad vigesimum tertium numerare possum. Abhinc abrupta fuisse cauda videtur, neque numerari possunt amplius verticilli. Haec descriptio facta ad exemplar quod Dr. Rubio misit Monspelio Ao. VI. et quod fartum colorem suum flavo-virentem (verd- de pomme) pror- Sus amisit. 258 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. NACC EIE AGILIS GRISE A. Ao. 17095. d. 27. Sept. (Ao. II. Reip.) capta ad vallum urbis. Capitis squama apicis una. Seriei sequentis duae , in quibus nares; hae nasales vocari poterunt, Tertiae seriei tres, lateralibus parvis. Quartae quatuor; hae erunt frontales. Sequitur una oblonga sexangularis, circum quam quatuor aliae positae, qua- rum duae laterales bifidae. Inter duas posteriores et canthum oculi posterio- rem squama exigua: hae verticales dici possunt. Quatuor tandem occipitales, duae intermediae anteriore triangulari basi antice sita trifida, posteriore mi- nima ; duae laterales magnae. Hae squamae omnes punctis nigris adspersae. Margo superior orbitarum serie squamarum duplici ; squama supra canthum anteriorem oblonga, majori, superjecta alia minore inter illam et frontalem posteriorem atque verticalem anteriorem. Sequuntur retrorsum in superiore ordine squamulae granulatae octo ; in inferiore ordine quinque longiores. Pal- pebrae plurimis minutissimis squamulis obsitae. ; Margo maxillae superioris post illam apicis squamas habet sex , tres priores quadratas , aequales; quartam sub oculo longiorem. Inter oculos et aures sub occipitali squamae quatuor , duabus mediis longioribus; infra priorem longam una major orbicularis, retro illam sex septemve minores in orbiculum positae. In maxilla inferiore post illam apicis sex marginales , postrema longiore. Sub his quinque aliae majores , subtrapeziformes, sensim majores , quarta re- liquis majore. Gulae squamulae plures ellipticae diametro majore in longum porrecto , postremis lateralibus sensim paulo majoribus , una in squamae ma- xillaris postremae sinum immissa. Collaris aliqua species subtus ab una aure ad alteram ducta, linearis, ex tribus ordinibus minutissimarum squamarum composita. Tum regio post hoc collare ex tredecim ordinibus squamarum parvarum orbicularium ; post quam series squamarum majorum novem subquadratarum. Post hanc rursus collare latius priori, depressiusculum , ex octo seriebus squamarum minutissimarum granulatarum compositum. Jam series squamarum majorum ab insertione pedis unius ad alterum ducta, ex sex squamis oblique in longum ductis constans in utroque latere, tribus mi- noribus medium occupantibus. Jam veniunt series ventrales viginti septem, quarum quaelibet constat ex squamis transversis sex subparallelogrammis, quae omnes in medio ventre aequalis fere sunt latitudinis, sed quia venter in an- teriore et posteriore parte angustatur, duae squamae mediae et squama extrema AMPHISBI A. 259 in utroque latere sensim fiunt angustiores. In quinque ordinibus prioribus haec paulo magis sunt irregularia, ut una vel duae squamae adhuc inter duas me- dias intercalentur. Post extremam seriem venit adhuc una in arcum posita , ex sex squamis in utroque latere composita, quarum duae intimae ceteris majores, unam minimam inter se positam habent retrorsum , unamque antrorsum. Ante anum squama magna semicircularis, peripheria anteriore curvata sex squamas minores in sinus suos recipiente, quarum duae mediae ceteris sunt majores. Inter has et ultimam abdominalem seriem duae adhuc aliae ex squamis minoribus. Post squamam majorem ante analem minutissima granula sensim in carneam aut membranaceam naturam in ipso ano degenerantia. Anus de more transversus. Post illum series circiter sex squamularum orbicu- larium minutarum. Jam squamae caudales regulariter incipiunt disponi , squa- mis quadratis oblongis, verticillatis , in singulis verticillis viginti quatuor. "Tres verticilli priores squamas habent inferiores latiores, primus etiam latiores quam sunt longae. Verticillos numero septuaginta duos, non omnes constanter eadem longitudine, numerus etiam squamarum versus posteriora decrescit , ut versus finem squamae sint tantum duodecim, in ipso apice tantum sex. Dorsum ex squamis parvis granulatis uniformibus constat , seriebus circiter centum triginta:.nam numeratu sunt difficillimae. Regio quae ano immediate opposita est verticillatim magis illas positas habet, ut tamen hac in regione minus adhue sint oblongae et parallelogrammae , quales per reliquam sunt caudam. Extremitates anteriores ad marginem anteriorem squamas habent majores decem aut undecim, quae versus carpum bifidae evadunt, et tum minores, ut harum sint in universum ad digitos usque series quinque. Ad marginem posteriorem squamae. sunt minores , ut tamen sensim descrescant. Digitus pri- mus brevissimus , squamas ad Seu usque habet quatuor. Secundus habet decem. Tertius tdedin. Quartus septemdecim, ut tamen non tantumdem sit longior, sed maturius findi et separari incipiat. Quintus tredecim. Extremitates posteriores supra minutissime granulatae , margine anteriore squamis majoribus serie duplici, anterioris aut superioris usque ad genu squa- mis duodecim , ut tamen inter has et granula superficiei superioris Bohue ali- quot squamae majusculae interjectae sint. Seriei inferioris squamae decem aut undecim. "Tum series quatuor squamarum aliquanto minorum usque ad lineam aut costam quae ab arcu abdomen clauden:e incipit et usque ad poplitem de- ducitur, formatam ex squamis granulatis viginti tribus, quae in medio punc- 560 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. tum quasi depressum, cinereum , orificium alicujus ductus excretorii quasi referens sistunt. (Hic character Sepis apud Laurent Synops. reptil. p.58. femora postica subtus calloso-punctata , pertinet ad p. 6o. famil. c. ord. a. sed nulla species respondet, nisi utcunque CVI. Seps muralis: cui autem so- lummodo taenia una saturatior ad latera thoracis adscribitur.) Ab illa linea sive costa squamulae granulatae minutissimae ad usque squamas marginales anteriores majores, seriebus circiter quadraginta numeratu difficillimis. Ejusmodi squamulas parvas granulatas tibia subtus a poplite inde ad tar- sum nullas habet, sed squamas majores quinque aut sex per longitudinem. Planta pedum posteriorum , uti etiam vola pedum anteriorum granulis ob- sita minutissimis, in quarum medio alia elevatur papilla , nitens, subfulvo colore tincta. Digitus pedum posteriorum primus squamis quinque. Secundus decem, ad basin adjecta squama majore. Tertius septemdecim. Quartus viginti sex , prio- ribus sex brevioribus. Unde apparet digitos hos longitudine crescendo se sequi, ut quatuor illi exporrecti ad unam ductam lineam pertingant. Quintus pror- sus solutus, (et quum internus sit, revera pollex) longitudine fere tertii, squamarum tredecim, quarum quinta et nona, ad articulos nempe digiti ali- quid peculiaris in formatione offerunt. Subtus squamae hae in papillas nigras elevantur, et facilius quam in dorso digiti numerantur; scilicet in primo digito septem , (licet quoniam in papillas plantae continuantur, numerum inire etiam difficile sit) ; in secundo quinde- cim ; in tertio septemdecim determinata certioreque ratione: in quarto viginti septem ; in quinto quindecim. Color subtus in universum albus, ut gula usque ad plicam posteriorem, et regio circum anum et sub femoribus sit subflavescens ; squamae vero maxillam inferiorem subtus ambientes et ventrales puriorem offerant albedinem. Supra saturate cinereo ad griseum vergente colore, maculis subatris sub- quintuplici serie adspersis: claudit hanc aream linea utrinque subvirescente- albida , subsinuata. Sequitur alia lateralis, triplo latior, sinuata , nigra, cum serie macularum paulo pallidiorum in medio. Punctum aut macula parva alba in hac linea supra ortum pedum; paulo major supra anteriores. Jam iterum linea albida similis priori, paulo latior, magis sinuata , in medio interrupta, ut ibi tres maculas albas annulo nigro circumdatas formet, Bursus linca atra quae jam squamis majoribus abdominalibus albis contigua est. Ut adeo qua- tuor AFM P HN TBI A. 26r tuor lineae albidae per dorsum excurrant, et si constantes hae sint cum reli- quis characteribus , guadrilineata vocari possit. Alia Lacerta. agilis grisea , in polygone prope urbem capta Ao. V. (1797. d. 6. Maji) diversa a praecedente. Capitis squama apicis una. Tum duae triangulares, ad quarum basin ex- teriora spectantem nares. Postea squama rhomboidalis, inter quam et margi- nales labii superioris tres minores squamae. Tum series squamarum quatuor transversim positarum. Jam una hexagona oblonga, ad cujus utrumque latus inter illam et oculum alia, triangularis, apice antrorsum spectante. Post he- xagonam duae quinquangulares, ad quarum latus exterius duae aliae, altera major trapezoides, altera posterior minor apici squamae quinquangularis re- spondens. [nter has duas pentagonas incurvatur alia pentagona oblonga, post quam ultima trapezia et minor; ad earum latus duae omnibus majores ovato- subhexagonae, ad quarum marginem duae subquadratae, et parvula inter ha- rum anteriorem et oculum. Inter oculum et aurem squamae circiter duodecim variae magnitudinis , media majore subrotunda. Marginales labii superiores sex. Subtus squama una in apice maxillae inferioris. Tum marginales sex an- gustiores superioribus, duabus postremis ceteris angustioribus , et parallelo- grammis, quum quatuor anteriores sint pentagonae , basi lata superiora spec- tante. Tum gula et jugulum squamis minutissimis obsita serierum circiter quindecim , octava serie ex squamis paulo minoribus lineam angustiorem for- mante. Ultima series squamis septem majoribus , media majore subhexagona , duabus quae utrinque ad hanc mediam locantur, puncto nigro. Jam collare quod extenso collo ex octo circiter seriebus granulorum minutissimorum constat. Squamae dorsales granulatae minutissimae a majoribus capitis linea dis- tinctissima separatae. Series squamarum dorsalium granulatarum usque dum in verticillos abeant nonaginta tres, (quum in altera sint centum triginta.) Caudae verticilli sexaginta duo (quum in altera septuaginta duo) , squamis ut in ista viginti quatuor in prioribus, et sensim numero decrescentibus. Subtus post collare primum squamae transversae novem, posiea septem. Nunc squamae per transversum abdomen sex , seriebus per longitudinem vi- ginti octo (fere ut in altera, ubi viginti septem numeravi) , quarum mediae trapeziae , pone angustatae ; eo latiores quo fiunt posteriores, his a latere ac- cumbens series squamis transversim rhomboidalibus. Extima series squamis fere rhombeis. In his squamis punctum nigrum , unum vel et duplex , aut etiam li 262 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. nullum. Eo frequentius desunt aut solitaria sunt, quo sunt magis in regione anteriore. À Lingua acute bifida, plus quam lineam lata, nigro punctata. Oculi squamis exiguis granulatis cireumdati , palpebra inferiore adscen- dente clausi. «Aures orbiculares lineae diametro , tympano fusco clausae , ex cujus centro divergens linea elevata duplex versus posteriora exit. Ossiculum ejus interiori superficiei affixum haud vidi. Sed eo ablato exiit statim acarus testacei coloris, complanatus, mediocri celeritate currens, (quem mox amisi, ut accuratiori examini subjieere non potuerim.) Pedes anteriores habent in anteriore margine seriem squamarum majorum sensim decrescentium. Earum secunda triplo latior est quam longa. Post eam primamque sex squamae majusculae ovatae; inde series decem squamarum minorum quam primae seriei descendit ; hae descendendo fiunt majores. Retro hane squamae exiguae granulatae cinereae. Subtus pariter granulatae adhuc minores , et virescente-[lavae. Digito primo supra squamae quatuor ; secundo sex; tertio octo; quarto ejusdem cum praecedente longitudinis undecim ; quinto quinque. Ungues pa- rum curvi, duas tertias lineae longi. , In pedibus anterioribus femur in margine superiore exteriore serie duplici squamarum majorum tectum , prior squamarum decem usque ad genua: altera squamarum septemdecim usque ad digitum primum. Harum superiores sunt minores. In iliis inter squamas abdominales et femorales modo descriptas regio squamulis minutissimis granulatis obsita. Inter dictas duas series, et puncto- rum dicendorum seriem duae series squamarum mediocrium numero novem ad decem usque ad poplitem. Hic puncta nigra ut in ventre , sed nunquam duplicata ut in squamis, minoribus scilicet. Series punctorum impressorum in margine femoris inferiore posteriore non nisi duodecim ; quum altera habeat viginti tria. Digitus primus seu interior squamas habet quinque; secundus septem ; ter- tius novem; quartus longissimus tredecim ; successive omnes longitudine cres- cunt; quintus sive postremus, solutus, octo. Anus de more transversus ambitur granulis exiguis. Regio ejus, diductione, et versus superiora caudam curvando , multum ampliatur. Ante illum squama magna postice dimidiatum hexagonum referens, antice serie minorum squa- marum obtecta. AINT BIXEHUIRESYBS T A. 265 Color. Caput immaculatum griseum. Corpus in universum griseum. Series duplex macularum dorsalium oblon- garum, subparallelogrammarum , irregularium, ut illae dextrae seriei istis sinistrae non respondeant, nigrarum, albedine flavescente plus minus cir- cumdatarum. Earum paria circiter duodecim distinguo. Per dorsum caudae series macularum simplicium, sed sunt quoqae verticillus modo unus, modo duo , modo tres, qui hac macula carent. Ad latera series macularum fere totidem irregularium , subocellatarum, fuscarum, pupilla alba, squamis granulatis pupillam formantibus ab una usque ad septem albis. Regio inter hanc seriem ocellorum magis interfusa al- bedine pallida. Sub serie ocellari inter illam et ventrem series alia macularum oblonga- rum, ex quatuor, sex , plus minus, squamis granulatis nigris formata , cui ple- rumque ad marginem superiorem albedo adjecta est. Denique in ipso limine dorsi ventrisque series squamarum majorum quam sunt dorsales, et minorum quam sunt sex illae ventrales series; hae saepe di- midiato nigrae , aut puncto notatae, aut etiam granulis nigri coloris ad margi- nem superiorem circumdatae. Ad latera caudae linea fusca per unam modo squamam , quartam aut quin- tam a linea dorsali excurrens, passim interrupta. Cauda subtus cinerea , immaculata. Haec lacerta agilis cinerea Majo capta femina, ventre tumido, quotidie Octo circiter muscas voravit, quas tandem ex ipsius porrigentis manu sumsit. D. 5. Junii peperit ova duodecim, quorum, antequam illi ademta essent, quaedam voravit. Altero die jam collapsa exarescere coeperunt. Musco involvi jusseram sieco , et soli exponi. Sed postea ab agricolis edoctus sum in humo sepulta reperiri. Ergo humiditatem requirere videntur. Alia tamen vice allata sunt ova d. 10. Aug. in terrae superficie ipsa reperta, et postridie exclusa sunt. Umbilico adhaerent. Quum semiexclusa spiritui vini immisissem , per aliquot horae minuta vixerunt et vivide se agi'arunt, et ex- clusio prorsus perfecta est. Atque sunt tunc longitudine utique bipollicari. Ova sunt alba , magnitudine fere passerinorum. Postquam diu nutrita esset in vitro , tandem d. 16. Jun. mihi nuntiatum est, sponte abjectam esse dimidiam partem caudae. Lacerta exigua agili griseae similis Monspelio missa, parva, differt a nostra Iis 264 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. maculis , punctis femorum posteriorum undecim , squamis ventralibus, quarum duae mediae series sunt paulo angustiores , duae juxta positae paulo latiores: digiti magis muricati. Lacerta agilis viridis, quae ab agili sequenti Barrensi aliisque diversa vi- detur, quamque tantisper , memoriae causa , punctatan. vocavi , e3tra vitrum adhuc adcuratius describenda est. Scuta seriei intermediae quadrata sunt, tamen ad nullam specierum 104. 105. 106. Laurenti pertinens. Scuta haec margine laterali exteriori scuto in- cumbentia, punctis nigris tribus, pluribus paucioribusve notata. Corpus, sub- tus praecipue , subcyaneum. ComwrPARA T IO. valle Barrensi, quae mihi a praece- | milis, musei nostri. Ex America sep- dente viridi, aliquando pariter com- | tentrionali sine dubio , unde credo paranda, diversa videtur. Musei no- | Kamsayum Professorem Edinburgen- stri. sem habuisse, ex cujus museo post ejus mortem frater habuit. In ejus me- moriam vocavi. Squamae sub margine maxillae in- ferioris majores quatuor. Squamae gulares usque ad plicam gularem minutissimae. Plica gularis ex squamis majuscu- lis et subquadratis. Atidern. Sed majores praeterea retro angulum oris. Itidem. Sed quae mediis seriebus positae sunt, majusculae. Plicae gulares tres, quarum duae primae in regione squamarum minu- tissimarum ; tertia squamis majusculis subhexagonis antice posticeque paulo. minoribus stipatis. Post plicam tertiam parva regio descendit inter scuta abdominalia, quae minutissimis squamis formatur. Post plicam quatuor series irregu- lares squamarum majuscularum, ante- quam series scutorum abdominalium incipiunt. Series scutorum abdominalium eiginti , singulae scutis transversis Series scutorum. abdominalium Lacertae agi/i viridi similis, ex Lacertae ftamsayanae , viridi si- triginta; singulae scutís transversis ANUND pOUDE CE NBI PAS quatuor, intermediis minus latis quam exteriores. Post commissuram femorum series semilunata squamarum sex ; tum squa- ma major; dein rima ani, nisi potius post squamulas minimas positus sit. (Quod adhuc examinandum.) Postea area squamulis minimis obsita : tan- dem verticilli caudae. Squamae verticillatae caudae gla- berrimae, vix mediam lineam eleva- tam ostendentes. In femoribus subtus ante seriem punctorum marginalium squamae mi- nutae, et non nisi versus marginem ex- teriorem majores. Puncta marginalia numero sex. Sguamae verticis omnino diversae. Color , post epidermidis ablationem viridi-cyaneus , lateribus subobscurio- ribus. 265 decem. Commissura transversa scuto- rum quasi elevata videtur. Post series scutorum, regio venit minimis squamulis obsita; tum intra femora tres series squamarum majo- rum, quarum prima duabus constat majusculis: tertia sex magnitudine ad latera increscentibus. Jam rima trans- versa ani, cujus margo anterior poste- riorque squamulis minutissimis obsitus est. Et jam verticilli caudae. $4uamae verticillatae longiuscu- lae, media linea longitudinali, ple- rumque obliqua , praecipue in seriebus inferioribus , distincta. 4n femoribus subtus ante seriem punctorum marginalium squamae om- nes majusculae, aut saltem ante se- riem punctorum una tantum series mi- nimarum squamarum. Puncta marginalia numero quatuor. Color minus virens visus, maculis paucioribus. Linea pallide virens, supra oculos incipiens usque in caudam deducta: alia supra femora anteriora incipiens; regio inter utramque fusca. Longitudo corporis duorum polli- cum cum dimidio ; cauda sex pollicaris. Lacerta viridis aliquantum maligni videtur esse ingenii. Duas incluseram vitro , et quum utraque quiesceret, alteram alteri infestum morsum retro caput inflixisse vidi. Reperi in vitro excrementa semipollicaria , sesquilinearis crassi- iiei, mollicula , nigricantia cum virore aliquo, altero extremo substantia can- dida, calcarea? ut in avium excrementis , ab urinae sedimento , adhaerente. 266 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. LACER'TASSEXLIN EBATEA? Muszr nostri. Magnitudo et habitus lacertae agilis. Vertex cinereus. Nasus fuscus. Plica colli una major, et ante illam duae minores. Dorsi lineae tres mediae interjectae , ut quasi duabus lineis albidis canescat, de quibus Linnaeus loquitur , non adsunt. Abdomen subtus seriebus squamarum trapeziarum octo, Squamae verticillorum caudalium subtus minutae. Duae lineae albidae in facie superiore femorum posteriorum. Femora in margine posteriore serie utique papillari , ut habet Linnaeus, papillis sedecim. Si etiam Catesbaei icon (in editione saltem germanica) lineas sex albas ex- hiberet, non tamen responderet caput breve obtusum; cauda squamosa, non verticillata ; digiti aequales, LAGER J.A. .PIL AGER UIA- Tobis La Téte-plate. Lacepede Quadrupedes ovipares. T.I. p. 425. Tab. X X X. LAGERATA SOUALTI-A. "Nobis Cauda tereti brevi , divitis muticis dorso carinatis , subtus lamellatis, squamis minutissimis , inaequalibus , punctatis. Verrucas non observo. Squamae minutissimae erectiusculae , inaequalis magnitudinis et in varias directiones positae , punctataeque si vitrea lente con- spiciantur. Caput ovatum; corpus breve contractum ; pedes crassi, teretes. Lamellae inferioris digitorum superficiei linea longitudinali divisae in duas series. Oris margo squamis majoribus. Cauda lineis longitudinalibus angustis brevibus et irregulariter connexis picta. Cum Zasselquistii descriptione Geckonis satis omnia convenirent , at in mea (cujus plura uno specimine comparavi) cauda non totius corporis longi- tudine, sed vix dimidia ; in dorso nulla punctula , nec in abdomine foraminula, uti in universum corporis superficies non laevis. Non etiam squamae amplius- culae inter lumbos. Ex animalium collectione habeo , quae ex America septentrionali Londi- num missa fuisse dicebatur. Eidem in qua Gecko militat, familiae inserenda. ( CE. Zermana Tabula affinitatun, animalium p.251.) AMPHHIBI A. 267 Lacerta tam Gecko quam mauritanica mea ex Tranquebaria accepta digi- tos non habet muticos, sed utique brevi ungue armatos, uti recte monet Lacepedius. Sed utrique orbiculato - dilatati , ut in mea squa/ida , cui omnino sunt mutici. ; Praeterea in mauritanica lamellae sub digitis media linea sunt divisae, aut duplici serie dispositae, in Gecko simplici serie vel integrae. In mauritanica quinque verticilli muricati basin caudae formant, relirua cauda supra squamulosa , subtus scutata est. In Geckone squamae subgranulatae passim in annulos fere dispositae , in- termediis tribus aut quatuor ordinibus magis irregularibus, et passim inter- spersis majoribus verrucis. LACERTA SCINCU S. LoxGrrvDo spithamea non major. Fasciae transversae chalybaeo-coeruleae circiter duodecim. Squamae imbricatae , more squamarum piscium solutae, latiores quam longae , subtus minores. Digiti proprie non mutici sunt, sed unguibus brevibus, compressis. Mar- ginati sunt eatenus, quod praeter seriem squamarum digitos transversim te- gentium , sex ad undecim pro varia digitorum longitudine, adsit adhuc series in margine anteriore squamarum compressarum, quae marginem istum serra- tum reddunt. Pedum anteriorum digitus primus brevior, squamis tantum quatuor , illa ante unguem dilatatiore. Ceteri vix longitudine crescentes, singuli squama- rum sex. Pedum posteriorum digiti sensim longitudine crescunt, quo sunt posterio- res. Primus squamarum quatuor ; secundus sex ; squama ante unguem dilata- tiore pone eminente ; terlius squamarum octo ; quartus novem ; quintus toti- dem , neque hic longior, sed aliquanto remotius positus. Digiti omnes depressi, in utrisque pedibus quinque. LACERTA ORBICULARIS. Mza ex Zndia orientali allata gracilior quam Sebana, et haec gracilior Hernandeziana, in qua posteriora etiam latera spinis ciliata. In inea quoque squamae granulatae minores , quam in Sebana. 268 OBSERVATIONES ZOOLOGICAT. LACERTA IGUANA. MzaA lingua obtusa emarginata. Squama sub auribus magna, orbicularis, et alia ante eam semilunaris. Crista gulae non cava , nec saccum formans , deniculis duodecim, poste- rioribus evanescentibus. Vertex planissimus. Squamae parvae, granulatae , uniformes , praeter series subternas ad latera colli , superne, ubi verrucae majores. Ventris squamae paulo magis longiusculae quam dorsi. Pedum aliquanto majores et triangulares. Sub femoribus posterioribus pori excretorii , (ut in Sepibus Laurenti) de- cem in uno latere , duodecim in altero. Digitorum in pedibus posterioribus inaequalitas, quae in Sepibus Lauren- tianis. LACERTA DUPLISQUAMATA. Nobis. Cauda tereti longiuscula , corpore cinereo , squamis omnibus imbri- catis , duplicatis , albo tenuissime radiatis. Musei nostri. Ex India orientali. Magnitudo fere agilis cinereae. Pedum posteriorum digiti inaequaliter longi. Unguiculi breves. Squamae quasi duplicatae, arcu per mediam squamam transversim excurrente. Radii tenuissimi, albi, duo , quatuor vel et plures, quasi ex arcubus (ut in venis mesentericis) divergentes, sed non nisi lente vitrea conspiciendi. Bulbus oculi superne quasi ab orbitae margine solutus, rima transversa ; quod quum in utroque oculo observetur , eodem prorsus modo , non acciden- tale videtur, sed naturalis character. LAGERTA'BREVTIGCUTLA. Nobis Cauda imbricata , longa , coerulescens , glabra, squamis minutis , digitis posterioribus ante ungues torosis. ; Vix semipedalis. Sine dubio ex America. Musei mei. Corpus inter pedes vix longitudine capitis; a quo nomen datum. Colli plica longitudinalis, Pedes posteriores gressorii, i.e. digitis quatuor prioribus connatis. Quartus digitus longissimus. | Bostrum latiusculum quasi anserinum, LACERTA AMPHIBI A. 269 LACERTA PALUSTAIS. SrATURAE mediocris. Allata Ao. 5. (1795. post medium Augusti). Vixit in aqua, in vase aqua semipleno, ut tamen semper fere vel saepe eniteretur in altum et emergere cuperet. Posui in alio vase ubi vix fundus aqua tectus. Capite extra aquam se continuit. Imposui portionem lumbrici d. 1. Sept. Licet plus quam octo diebus je- junasset, vivum non adgressa est. Postridie mortuum non reperi amplius. Imposui limacem flavum. Non tetigit , neque oniscos immissos. Vidi eam, licet fundus vasis vix transversum digitum aqua tectus esset, tamen aliquando ad parietem vitri eniti, et ascendere velle , ut tamen aliud quid voluerit, quam modo aérem respirare. Ad vitri parietes valet adscendere , sed raro , nec facile ut videtur. - Extra aquam hybernare videtur. Saltem ego aliquot semiadultas d. ». Sept. intra putridum salicis truncum humi projectum reperi. Ita postea aliquoties, ut etiam aquis injectae exitum molirentur. Etiam aequinoctii tempore adultae lacertae palustres in sicco repertae ut se absconderent per hyemem , nunquam intra aquam cui immisi se continuerunt, sed semper os exseruerunt. Ranae e contrario hyeme in aqua , et per aestatem magis in sicco. Lacertas palustres duas mediocres observavi in aqua stagnante; altera pal- lidior glabra tranquilla erat, altera cristata, profundiore colore ventre macu- lato, ad anum utrimque tumore gaudens (an genitalia jam evolvi incipien- tia?) caudam ad ventris latera reflexam gerebat , corpusque continuo mireque agitabat. Domum translatae et in vas aqua plenum positae, mox conabantur exire, et ad perpendiculares glabrosque vasis parietes adscendebant, et in summo limbo quiescebant, submaxillarium musculorum motu respirantes. Positae dein in vase oblique locato vix unquam prior glabra , nunquam autem altera cristata in aqua se continuit, sed in cespite paulo superiore declivis pa- rietis loco posito se abscondidit. Lacertarum aquaticarum larvae pulchris branchiis praeditae natant in aqua. Eae branchiae ternae , solutae, exteriores sensim decrescunt. Pedes sensim producunt digitos non constanti modo ; nam alios pedes muticos, alios digitis pluribus , paucioribus, majoribus , minoribus instructos vidi: nisi forte ii mu- tilati fuerint. Quanquam in parvis stagnis purioribus in quibus illas observavi, Kk 270 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. nulla animalia viderim quae praerodere illos pedes potuerint. Has larvas pro peculiari genere male habet Laurenti in $ynops. BReptit. p. 57. proteum vo- cans; et Scopoli. jt huc spectat cordylus Ah. quem solum pedatum esse et bran- chiis gaudere refert. ZLz/ro de Hespiratione , Cap. X. An igitur larva lacertae aquaticae similis, an siren lacertiua 7 $caZiger in AUOD: ad hisk nim. L. I. C. FI. dixit, cordylum et cauda et SE natare, et habere caudam, qualem glanis: N quem locum Scaliger p. 47. addit esse quod Avicenna vocat Acamphi. bservandus etiam utique cordu/us Bellonii aquat. p. 48. quod animal salamandrini amphibii genus officinas falso pro scinco exponere ait. Sala- mandra alacrius esse , branchiis praeditum , sed pinnis lateralibus carere (sine dubio tales intelligit quales habent pisces natatorias: nam extantes bran- chiae pinnatae sunt), caudam laxam habere, et membranam in dorso. Sed quid sibi eo vult, quod pulinonibus carere dicat (nam dissecuit animal), et quod viviparum esse, ovaque in bicorni vulva per ordinem ut in viviparis car- tilagineis disposita habere , ex quibus postea foetus vivos numerosos excludat? Quondam filius reperit ad litus fossae lacertam aquaticam, mortuam , lon- gitudine duorum pollicum cum dimidio , prorsus crista carentem , cauda quam- visancipiti. Dorsu.n lineis quinque ex maculis nigris ornatum, maxilla quoque inferior et gula maculatae. Inter pedes anteriores incipit linea longitudinalis laete rubra sensim dilatata usque ad regionem inter femora posteriora. In illa tres aut quatuor maculae parvae nigrae irregulares. Caudae margo inferior scindens alternis maculis nigris rubrisque, ut tamen rubrae pone deficerent. Conservavi in. liquore. LACERTA SALAMANDR A. Dvas alui in aqua aestate 1796. (Ai. IV.) inter lapides et caespites. Oniscis nutrivi. Amabant corpore anteriore extra aquam eminere. Versus hyemem posui in cella. Sed i. Jan. 1797. (Ao. V.) mortuas reperi. 1n poris dorsi haere- bat substantia sebacea semi-exereta. Roeselius in manuscripto dicit insecta non tangere , sed limacibus horten- sibus se nutrivisse. Ego olim minutissimis piscieulis, er eorum defectu portio- nibus carnis crudae in longam gracilemque piscieulorum formam concisae, ATNP PO OGIT'UBUTISAN 27I forcipe prehensis et in aqua in motum actis ut vivere viderentur, nutrivi. Roe- selius dicit lentissimas et segnes fuisse salamandras in vorando. Quo magis ego movebam et operam dabam quasi ex faucibus eripere vellem , eo cupidius salamandra inhiavit. Lumbricos non tetigit. Ax lacerta aquatica, an lacustris, ea species, quam Majo mense in mon- tibus sylvae nigrae, et Ballonio Giromagnensi Vogesi reperi in paludibus. Lon- gitudo tripollicaris. Corpus nudum infra rubrum ; dorsum carina elevata integra, non dentata , punctis nigris distincta. Latera et pedes similiter punctati. Palmae tetradactylae. Videtur mihi dari aliqua lacerta nuda , (ad salamandras pertinens) terrestris, cinerea, in sicco degens , sub lapidibus, corticibus , niuscis, sesquipollicari haud longior. Eam me saepe reperisse memini. Ao. 7. d. 7. Prat. talis mihi allata est. Imposui scatulae, superdatis hypnis humidis. Post quatuordecim dies ex itinere redux mortuam reperi. Hammerus gener dicit , eam verno tempore magnis agminibus migrare. Tam in hoc quam in ipsam lacertam inquirendum. CROTALUS TESSELATUS. Nobis. 172. —— scutis 151. scutellis 21. Dorsum usque ad scuta abdominis maculis rhombeis nigris albisque abaci latruncularii more variegatum ; nigrarum series per transversum septem. AI- bedo per dorsi longitudinem magis cinereum colorem refert. Abdomen album, Lingua prorsus reperiri non potuit. Arma reclinata gracilia sine fracturae pe- riculo elevari nequeunt. Distinctus ab horrido numero squamarum et colore. Longitudo quatuor pedum cum dimidio ; crassities tripollicaris. Crepitacu- lum quindecim lineas longum , annulis septem. BOA PELAGICA. 188 — 160 -I- 28. vel 189 — 155 24- 34. Abdomen acute carinatum : cauda natatoria. Ita D. Grayus musei britan- nici custos definivit ; ex illo museo Gloxinus in litteris 1787. Oct. Sine dubio magnus ille serpens marinus Pontoppidani aliorumque. Insignem adeo transitum etiam ad pisces exhibere videtur. Kk 2 272 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Grayus ille magnum numerum amphibiornm illius musei examinavit , dis- posuit, descripsit, possetque multum hanc partem Zoologiae augere. Ejus exstant Observationes ad Linnaei classem amphibiorum etc. in Philosoph. Transact. 1789. Pol. 79. Part. I. Genus Boae in duo dividit genera Grayus. Joa innoxias species, zspis venenatas complectitur. Utriusque nova species in museo Banksiano reperitur, et quatuor adhuc aliae notae sunt Grayo. Aspidis character: $guamae et scuta Boae. Tela venenata. Aspis aculeata. Caudae apex armatus ungue incurvo. (Quod et no- strati Aupfer-Schlange tribuitur.) Quatuor adhuc alias habet species Grayus. Colubri genus idem in duo dividit Grayus. Zzpera, quae tela habet: Co- luber , innocuus; hi 1.) laeves, 2.)carinati. Haec genera dein ratione coloris dividit in a) unicolores , b) maculatos , c) fasciatos , d) lemniscatos; uti Zoza- £errius in Encycl. méth. et ego in Tab. affinit. animal. p. 268. not. BOA LATOTECT A. Nobis. 260 — 210 4- 5o. Crassities bipollicaris. Longitudo tripedalis. Venter sordide albus, dorsum fuscum ; lineae transversae aut semicirculi dorsales albi per paria divergentes. Squamae medii dorsi latiores, transversae aut lato hexagonae. Ex Ramsayanis Edinburgi 1778. An ergo ex America septentrionali , unde ille ante mortem multa acceperat , quae frater noster attulit. (Nomen /fuscae , quod autor dederat , mutatum , quia in museo Geversiano p. 10. n? go. hoc nomine jam alia occurrit , et substitutum aliud a squamis dorsi latis depromtum. £d.) BOA CONSTRAICTOR. Mini ex Tranquebaria 518 —— 255 -i- 65. Octopedalis. Genitalibus longis, clavatis, non muricatis in exsiccata cute. Squamae capitis exiguae, uniformes; illae ad latera , ubi scuta contingunt , quadruplo majores dorsalibus. Meum hoc specimen colorem illius in Surinam. Grill. 44m. 4c. I. p.507. maxime refert, Squamae in altero meo bipedali minimae, grano milii haud majores , exceptis duabus seriebus juxta scuta abdominalia. In Sebae iconibus majores sunt. AM?PIHIBI A. 275 COLUBER SERIATUS. Nobis. 19/1——U 019. -12 50. Spithameus; crassitie pennae olorinae. Serpens elegantulus. Dorsum fus- cum, lineis tribus flavicantibus, linea media per medias squamas totas ducta. Ad latus hujus tres series squamarum fuscarum. Linea lateralis unius squamae latitudine. Rursus tres fuscae tresque albae squamae. Venter flavus, sed in extremo cujuslibet scuti ad marginem anteriorem macula transversim oblonga fusca. Caput indiscretum. Cauda acuminata. Sub mento squamae bis duae longitudinales, tum quinque series squamarum gularium cum dorsalibus squa- mis continuatae. In illis puncta nigra ex macularum in scutis serie continuata. Ex museo Humphrediano. COLUBER ERATRON. Nobis. 159 — 155 -- »6. Longitudo pedalis. Crassities minimi digiti. Coeruleo-cinereus. Squama- rum punctula nigra, quae in margine posteriore squamae confluunt , et in an- gulo posteriore earum, quae latus dorsi claudunt , maculam oblongam for- mant. Dorsum in anteriore parte corporis album squamis immaculatis succes- sive demum coerulescens. In anteriore hac alba dorsi parte squamae in summa linea dorsi alternatim punctis elongatis per mediam longitudinem ductam li- neolam nigram habent. Squama scuto abdominali contigua maculam nigram majorem quoque habet. Venter albus. Tela nulla. Caput parvum, corpore colloque vix crassius. Cauda gracilis acuminata. - Ex India orientali Stadtmannus misit. Nomen Eratron apud Gesneruzz libro ultimo de Serpentibus occurrit. COLUBER SIMUS? Min: aliquis 172 —- 128 4 44. Brevis et crassus; id est non prorsus bipedalis cum crassitie pollicari. Tela mihi videntur adesse granulosa. Cum colubro simo squamarum numerus satis convenit, sed non color. Fasciae dorsales albae , obliquae , densae; ex squamis saepe dimidiato - albis ; in fundo fusco interjectae maculae prorsus nigrae. Seuta nigra, cum macula alba ad utrumque extremum ubi squamas contin- gunt. Sub collo autem fasciae tres albae. Cauda subtus albidior. Caput decem squamis nigris seriebus quinque tectum, 274 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. COLUBER AMMODYTES. Muzr 187 — 142 4- 45. Parvus, spithameus , capite majusculo, unde facies suspecta. Nasus brevis statura est potius nasus truncatus , quadratus. Forma et nasus obtusus , antice planus convenit cum Catesbaei figura boae contortricis. Facies etiam in 777z2oen. acad. respondet , sed non maculae, quae ibi seriem macularum rhombicarum faciunt. Meo in dorso series macularum nigrarum angulatarum magnitudine parvae lentis. Series minorum ad latus. Sub his puncta magis inordinata sed tamen subseriata. In scutis abdominalibus puncta et maculae. Etiam maculae nigrae dorsi oculo armato spectatae , non nisi cinereum colorem totius cor- poris offerunt , sed minutis punctulis nigris adspersas , interstitio quoque squa- marum nigro. Pro colubro simo ZZ. haberem , si venter niger esset. Frequens ad Fiume Carniolae in littore maris Adriatici. Licet telis instruc- tus sit, tamen morsus ejus raro lethalis. Hostius in Jacquini Collect. 'T. IV. cum pulcra icone. Characterem tamen quibus omnia individua agnoscantur , non dedit. COLUBER PRESTER. Mzus ex museo Harreriano n.? 180. p. 17. ubi 178 — 145 -- 55. numera- tur (ego 182 — 146 -- 56. reperio et tela utique), longitudine sesquipedali , crassitie digiti; color ater; cauda octava pars. Prope Colmariam is A asperrimis frigidis turfosis tribus leucis retro Gerstbach in Marcgraviatu Badensi se Septembri reperisse squamis dorsi niger- rimis, scutis abdominalibus ex albo rubris, nubeculis atris notatis , scripsit Gmelinus Carolsruhae 1786. Collum constrictum , caput triangulare : longitudo bipedalis , crassities pollicaris. Hominem ejus morsu extinctum , praeter in- signem tristitiam etiam abdomen quam maxime inflatum habuisse. Puerum eo morsum non aliud fecisse nisi ut manum diu in rivuli aqua detineret, ne- que quid amplius passum esse. COLUBER LUNULATUS. Nobis. 195 — 150 -- 45. alius 201 — 148 4- 55. Iste dorso cinereo , fasciis nigricantibus , densis , irregularibus , harum squa- ANM PUH dB FA. 275 mis nonnullis margine albidis, ut quasi soleam equinam referant. Venter more natricis maculatus. Longitudo bipedalis; crassities digiti; cauda acuminata; caput parum discretum. Habitus natricis. Alter paulo major, squamarum marginem album magis lunulas referentem offert. Uterque ex Humphredianis. COLUBER ASPIS. Qvi mihi nomine Aspidis per Willemetum Nancejanum a Dufayo Aurelianensi Ao. 1757. missus, est coluber parvulus , spithameus , habet 187 L— 142 -- 45. In dorso series duplex macularum saepe confluentium, cum minoribus lateralibus. Macula major cordata nigra in fronte. Post fauces lineola dehinc punctata. Venter levissime rufescente- glaucus. Arma nulla reperio, CNOPPOUPBREEEC P Y PPIE PECUCLS: Mzvs, si hic est; 200 —— 160 4- 40. Collum constrictum. Dorsum nigro - coerulescens , maculis obscurioribus reticulatum. Series punctorum nigricantium in utroque latere, caudam versus in lineam continuam abientium. Venter albido-flavescens , punctis elongatis vel lineis integris nigris transversalibus sparsis. Margo maxillae superioris fla- vescens. Longirudo pedalis cum octo pollicibus. COLUBER JASPIDEUS. Nobis. 195 — 145 -1 5o. Sesquipedalis , digiti validioris crassitie. Superne cinereo - glaucus, fasciis pallide cinereis , pollicis distantia fere remotis, antrorsum nigro irregulariter submaculatis. Latera irregulariter nigro ET SIUNM sed pallidius. Venter albus, punctis numerosis fuscis id a Caput breve latiusculum. Tela nulla. COLUBER FASCIATUS. Mzvs 200 — 150 4- 70. Similis squamis carinatis, fasciisque obsoletis albis, sed lateribus non bi- fidis, neque abdomine UE s. Crassitie toraque nee et squamis carinatis similis sequenti meo /Zoracico , fasciis etiam transversis dorsalibus albicantibus, 276 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. angustis 207 parallelis; sed abdomen fere totum album, vix paucis maculis pallidis. COLUBER THORACICUS. Nobis. 200 — 141 -- 59. Crassus. Squamarum ordines viginti. Nigricans , squamarum carina albida, punctulis irregularibus per squamas dispersis; (lineolae in medio squamarum lineas interruptas albas longitudinales per totum dorsum et per caudam for- mantes.) Fasciae angustae pallidiusculae semipollicari fere aut paulo ultra spatio distantes. Margo maxillae superioris albus. Subtus parte anteriore albus, immiscentibus se sensim punctis maculisque fuscis , quae posteriora versus au- gentur ut parca albedo remaneat; (inde thoracici nomen dare placuit.) Tela nulla. Longitudo tripedalis. Golor xus variat colore nigricante. Ex mu- seo Humphrediano. COLUBER DOLIATU S. Mzvs 206 —— 166 ^- 4o. Inter annulos ad latera maculae aliquot minores irregulares. Caput exiguum indiscretum. Nasus subacutus. Cauda attenuata. Longitudo sesquipedalis. Ex Humphrediana auctione. Sed habeo alium indidem, et affinem, sed diversum , nempe : COLUBER BICINCTUS. Nobis. 205 —— 170 -- 955. Albedo non tam in flavicantem, quam pallide -roseum vergens. Annuli nigri saturatiores minus cito confluunt , sed demum in scutis abdominalibus quorum tria aut quatuor vel integra vel dimidiato-nigra sunt , quum in doliato venter sit prorsus albicans. Longitudo sesquipedalis. CORNEUDER .--:. ore ——c 145 -- 65. Ex India orientali Rottlerus misit Ao. 7. (1799.) Longitudo sesquipedalis; crassities digiti minoris. Dorsum coerulescens. COLUBER PSEUDECHIDNA. Nobis. 215 ——c 152 -r 61. Cum viperis obtinuit 1791. D. Hecht, pharmacopaeus. Majores erant illae, berus AT(WM POI OE BIN AC 277 berus nempe, ventre plumbeo immaculato. Hae missae ex Pontailier. Aliae minores ex Salins, quas ego diversas existimo. ; Tela nulla. Caput gracilius. Dorsum olivaceo - cinereum triplici serie ma- cularum nigricantium , alternantium. Venter albicans , maculatus more natricis. Longe minores, pollicum haud plus quam sedecim. Dentes mobiles ne lente vitrea quidem detego. Caput gracilius , angustius , collo minus constricto. Squamas capitis aliquantum laesi non optime distinguo. Tamen illud certis- simum , longe differre a multis illis minutis beri, sed magis convenire cum illis majoribus natricis. Dorsum carinatum olivaceo - cinereum, triplici serie macularum nigrican- tium , alternantium. Squamae carinatae. Venter non plumbeus, sed albicans, irregulariter nigro maculatus, ut in natrice. Cauda gracilior et longior utique in bero. Corpus etiam magis depressum mihi videbatur, forte tantum ob inediam. Squamas bis numeravi exactissime, et in iis me non errasse persuasus sum. Scuta ventris 155. Post anum scutum bifidum, tum aliud trifidum , medio minore. Rursus aliud bi&idum. Sed hic ad anum squamae dorsales quasi utrin- que in angulum descendunt, aut regionem parvam cuneatam, ex squamis quinque latiusculis brevibus formatam. Sequuntur jam decem scuta integra qualia abdominis, Tum squamae 5r. Ergo huic 216 —— 155 -- 65. quod utique differt a beri 185 —— 146 4- 39. et natricis 250 ——c 170 -- 6o. et apparet, tam defectu dentium , quam squamarum capitis forma , quam numero squamarum praecipue caudalium ma- gis natrici appropinquare , licet in nullo specimine collare illud observaverim. Etiam cum in mortuo specimine anum comprimerem, et aliud vivum spe- cimen manibus tractarem , odore isto alliaceo manus inquinatae sunt, quem emittere solet natrix. Examinavi postea septem alias, et reperi : Longit. pollic. 22. — 198 —c 144 4- 54. Huic venter subrubescens. 1995 — 211 —— 152 -r 59. 16:5 — 215 —— 152 -- 63. 19 — 206 —— 152 4- 54. Caudalia scuta loco squamarum 5 — 10. LI 270 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. Longit. pollic. 21. — 219 —— 156 4- 65. Uliimum scutum ante anum fissum. Sub cauda 12 et 15 sunt scuta. 17 — 218 150 -1- 65. Caudalia scuta sunt 2. 8. 5. 6. 7. 12. 1614 — 211 —— 150 -r 61. Caudalia scuta sunt 2. 2. 4. COLUBER NATRICUL A. Nobis. 215 ——c 155 -- 6o. Collum vix constrictum. Abdominis maculae fere ut in natrice. Dorsi se- miannulis fuscis, squamis nigro-marginatis , semi-annulis in abdomen descen- dentibus. Inter semiannulos dorsales , angustiores albi, facti ex margine utro- que laterali squamae , qui colore est albido. Longitudo sesquipedalis. Crassities digiti. Cauda brevis. COLUBER TRISERIATUS. Nobis. 222 —c 108 -r 54. Longitudo pedum quatuor cum dimidio. Dorso serie triplici discorum el- lipiicorum, medio pallidiorum , lateralibus seriebus cum media serie alter- nantibus. Seriei mediae disci magis in longum ducti, extremitatibus magis acuminatis. Venter albus. Squamae longae, dorso carinatae. Tela. Missa cutis ex '"Tranquebaria. Ao. 7. (1799) Coluber rhombeatus meus 251 —— 161 -- 70. COLUBER LAEVIS. Lacre. Col. austriacus. Gmel. Syst. nat. Colub. Coronella? Encycl. méthod. Coro- nella austriaca. Laurenti tab. V. fig. 1. 216 —— 160 4- 56. Longitudo qnindecimpollicaris. Crassities pennae olorinae , aut paulo ultra. Cauda acuta. Ordines squamarum 1:9. Scutorum color aeneus, extremi- tatibus albis. Puncta disci nigricantia, aliaque alba. Margo posterior cinereus. Latera glauco nitentia; dorsum obscurius fuscum subnitens , minus quam la- tera, Series quadruplex macularum dorsalium grysearum , quae in basi squa- marum locantur , et a se invicem una aut altera quandoque squama interjecta distant. Costa nulla in media squama ut in natrice. Augusto necata reperta ante urbem, AMPIHIBI A. 279 Alius Coluber parvulus 225 —— 165 -- 6o. longitudine pollicum septem A. 1795. initio Septembris Waslenhemio missus. Comparatus cum alio col. natrice circiter octopollicari, cum quo squamas capitis prorsus similes habet. Squamarum paria quatuor sub collo similis formae ac dorsales. Praecipua differentia in colore. Collare nullum. Vertex totus ater, lente vitrea spectatus , profunde chalybeo-violaceus. Fasciolae dorsi transversae breves, vix ultra tres, quatuor aut quinque squamas quoad partem occupantes, in anterioribus tamen etiam sex ad decem. Numero fere centum et decem, quarum partem fere dimidiam posteriorem non nisi lente vitrea distinguo. Oculis nudis tota illa pars fusca fere pura mihi apparet. Venter glaucus cum levi rubedine (Ze de vin ad /i/as vergens) qui sub lente vitrea fere aenei ali- quid offert. Utraque scutorum extremitas, qua squamas contingit, alba, mi- nutissime punctata. Punctula nigra et in anteriore corporis parte passim quo- que alba per totum scutorum discum. Certo lucis adspectu margo scutorum argenteus apparet. Punctula nigra duodecim ad sedecim in qualibet squama, quod praecipue in lateralibus magis conspicuum. In medio dorso et maxime versus anteriorem corporis partem punctum nigrum distinctius ante apicem squamae ; quod punctum non colori debetur, sed videtur potius depressum, licet sub certo adspectu potius videatur esse elevatum, quod autem certe non est, Margo maxillae inferioris squamis sex septemve quadratis albis. Supra has a naribus sub oculis et proxime illos fasciola nigra , retro angulum oris trium qua- tuorve circiter linearum spatio interrupta, et sensim contracta. Ordines squamarum novendecim. lris aurantio-ignea. Caput ovatum, col- lum subconstrictum. Utraque ut in natrice; sic et cauda. 'Tactu mollissimus et quasi sericeus. Tela nulla. Differt a praecedente col. laevi: 1.) Numero scutorum. Quod parum urgeo. 2.) Fasciis dorsi paucioribus , nec solummodo uti in ista ex marginis squa- marum nigredine formatis. 8.) Scutis magis rubentibus, et distinctius punctatis: quod forte ab aetate. 4.) Punctum ad apicem squamae in isto magis colori deberi videtur et saepius deest. 5.) Nigredo verticis, licet caput in isto elisum sit , deesse videtur. Convenit margine maxillae inferioris albo. Fascia nigra sub oculis et retro; Unde dubium adhuc an distincta sit species. (Col. laevem (Z/sse Lacepedii) juniorem mihi esse videtur.) L1 2 290 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. COLUDBER NATRAIX. Ao. 1789. d.26. Jun. vivus missus coluber sesquipedalis. À natrice diversum credidi, quia vitta alba, quam habet etiam junior natrix, non aderat. Sed irans oculum fascia nigra, et alia pone rictum semipollicaris , sensim attenuata. Venter prorsus uniformis , glaucus , nitens. Scuta 228 —— 175 4- 55. Ao. 5. (1797. initio Julii aut fine Junii) missus mihi est coluber natrix in sacco, qui sepositus et oblivioni traditus , medio Julii repertus est peperisse ova duodecim , quorum quatuor et rursus bis duo, juxta longitudinem con- glutinata fuerunt. Omnia collapsa et corrugata. Duo aut tria magis quoque , et minora , durioraque ac fusca. - Nauius in Nachtrag zur Geschichte der Maynzer Fische p. 145. conclu- dit, quia Leskius scuta 175 et 65, item 175 et 6o reperit, incertum numerum esse, neque assumi pro charactere posse. Verum nec ita accipienda res est. Semper hoc modo in viciniam serpentis deducimur, et inter aliquot species superiores et inferiores quaerendo, reperio an descripta sit mea species , an non. Variare colore dicit. Ventrem lutescere. Moguntinos multum similes esse caeciliae maculatae Catesbaei t. 59. Quod si fuerit , sane a nostra multum dif- fert. Vertebras reperit 248. Ova 50 ad 4o esse. Alius coluber natrix, spithamaea longitudine, captus d. 9. Fruct. 6. (d. 26. Aug. 1798.) nutritus lacte cujus guttas de digito lambit. Nihilo secius post viginti dies, quum mane adhuc lac linxisset, meridie mortuus jacuit, valde emaciatus. Observatus mihi quoque est , qui modo collare nigrum habet, et nihil albi. Ao. 1708. (Ao. 6.) observavi natricem sesquipedalem paludem aquae pu- rioris parum profundum intrantem , ut in fundo repentem observare possem, et ibi latentem. Est mihi alius, numero 251 —— 175 -- 56. Natrici et aesculapii numero squamarum propinquus. Etiam forma idem. Tela nulla. Cauda attenuata, sed non acutissima. Color prorsus uniformis, rubescente glaucus , margine squamarum obscuriore; interstitiis sordide albis, Venter albicans. An forte nostratium Kup/ferschlange (coluber cupreus). Longitudo bipedalis circiter. AM?PHIBI A. 281 COLUBER GALLICUS. Nobis. 256 —— 185 -1- 53. La coulewvre commune. Longitudo pollicum viginti unius; minoris digiti crassities ; adeoque nec longior nec crassior quam vipera. Squamis cinereo-albis , interstitiis nigris, ut quasi nigrum sit reticulum , nigredine passim supra squamas se effundente, praecipue in dorso anterioris dimidiae partis, unde maculae quasi seriatae oriuntur. Scuta tota nigra. Linea fusca ab oculis sensim evanescens. Vitta alba nulla. Ponendus post natricem. Societas Linnaeana Parisiensis in eo nomine Hylophili scuta 188 et squamas subquinquaginta numeravit ; scribente Mi//izo 1788. d. 2». Dec. Daubentonius in Erzcyclop. méthod. quinque species serpentum circum Lutetiam occurrentes memorat: venenatam viperam, et innoxias aspidem, colubrum , torquatum et anguem fragilem. De serpente quem colubrum, /z couleuvre commune , vocat , dicit, eum in Suecia et in septentrionalibus regionibus non occurrere, aut valde rarum, neque Linnaeo cognitum fuisse, sed frequentem esse in Gallia. Circa Nancejam in sylvis haud rarum esse scribit mihi Willemetus : dicit vipera crassiorem et longiorem esse , etiam alacriorem se vidisse ; famam etiam esse eum saltu jaculatorio se vibrare, et dentes habere tuberculatos, quibus, innoxie quidem , mordeat. Eum is mihi deinceps misit , quem supra descripsi. CQEUBIEID 5 .- 258 — 200 -- 58. Longitudo pedum quatuor cum dimidio , de qua cauda pollices quatuor. Arma nulla. Dorsum fuscum , abdomen albicans; squamae suborbiculatae aut hexagonae, praecipue mediae seriei, quae est octava utrinque a scutis inci- piendo. Cutis missa Tranquebaria Ao. 7. (17099.) COLUBER NAJA. 242 —— 1986 -1- 56. Longitudo quinquepedalis; cauda de tota hac longitudine decem pollices metitur. Mas. Genitalibus longis, clavatis. Macula perspicillata obscurissima, et vix nisi trans excoriatam cutem conspicua. Ceterum tota cinerea ; abdomine albido. Squamae dispositae in series obliquas, ad angulum coéuntes in medio dorso. Singulae series squamarum octo : nona squama communis in medio. 282 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Squamae concavae, nil minus quam carinatae. Duae series laterales latioribus magis rotundatis squamis constantes. Missa cutis Tranquebaria. Ao. 7. (1799.) In altera minore antea missa squamae minus concavae, et saltem minus distincte isto modo seriatae. COLUBER PARIAS. Nobis. 247 —c 181 4- 66. Albidus , rhombis dorsalibus nigris concatenatis , formatis ex squamis nigro tantum marginatis. In squamis ventralibus duae maculae trapeziae, raro tan- tum una. Longitudo bipedalis. Crassities digiti. Accepi Ao. VL Reip. (1798.) a Boubione Monspessulano. Dedi nomen a serpente pareias , qui Demostheni et Aristophani nominatur. Coluber jaculus, Acontias veterum , Ochillanne 'Turearum, (sine dubio italica vox, quia ocellis est pictus) Saetta graecorum (a Sagitta), describitur et delineatur a Be//onio Singularités L. IT. cap. 14. qui in Bhodo insula vi- dit. Ocellis torpedinis maculas has comparat. COLUBER MELANOGASTER. Nobis. 248 —— 216 4- 82. Sesquipedalis; olorinae pennae crassitie. Albus, fasciis nigris transversis dorsalibus sexaginta , quae quandoque in medio interruptae, aut etiam ex dua- bus quadratis maculis ad angulos se tangentibus formatae. Venter per totam longitudinem niger. Caput parvum indiscretum. Cauda brevis. Ex India orientali a Stadtmanno missus. Figura domicellae Liz. Apud Sebam utique forma et colore prorsus con- venit : sed immanis diversitas numerorum. COLUBER FULVIUS? Meus, si hic est, a Lubomirskio datus 258 — 228 -1- 5o. Capite indiscreto, cauda attenuata, sed non gracillima; annulis viginti quinque nigris; fulvis vix maculatis, nec antice posticeque albis: crassitie pennae olorinae. Alter meus 242 —— 202 -- 4o. Adultior exactius et perfecte cum coloris AUM P H'BBib A. 285 descriptione convenit. Annulus flavus immaculatus medium caput retro ocu- los cingit. Similesque quatuor annuli caudae cum exiguo caudae apice. Tertius minimus 258 —- 197 -- 41. novem pollicum , colore respondet, sed non numero scutorum. Quartus 228 —— 188 -- 4o. Longitudine pollicum sedecim. Tela nulla. Distinetus a secundo. Ante annulum nigrum per oculos ductum macula flava nasum obducit ; annulus alter retro caput vix conspicuus. Annuli flavi , obscu- riores et tenuiores non maculati. COLUBER LINEATUS. Mzvs 25o — 168 4- 82. Longitudo pollicum viginti unius. Tela nulla. COLUBER MONSPESSULANUS. Nobis. 256 —c 174 4- 82. Supra et infra dentatus. Tela nulla. Cinereus , maculis nigris. Scuta nigro- nebulosa. Longitudo duorum pedum et dimidii. Ganda novem pollicum. Cras- sities fere pollicaris. Monspelio misit D. Roubioux. Ao. VI. (1798.) COLUBER ATRATUS. Nobis. 261 — 174 4- 87. Longitudine tripedali; erassitie digiti indicis. Cauda attenuata, sed non acuminata, fere tertiae partis totius corporis. Niger, maculis irregularibus al- bis, in anteriore parte copiosioribus, (Squama media capitis nigrior ceteris.) Ex Ramsayanis Edinburgo. COLUBER NEBULATUS. 266 —— 185 -- 8:1. Zinn. 204 —c 180 -- 84. 'Thunberg. Mus. Ups. Diss. 11. p. 22. 254 —c 178 -r- 56. Mii. Seb. T. 11. t. 29. f. 5. illi quem ego pro hoc habeo, forma. et colore simil- limus. Etiam errem. Beytraege M. p. ^1. ad suum actum tab. VIII re- fert. Sic et Se/. Z. z. 100. f. 5. illuc amandat. Mihi vero ejus icon cum neutra Sebana convenire videtur. Habet enim annulos pullos quibus acervuli simi- 284 OBSERYATIONES ZOOLOGICAE. lium punctorum interjecti sunt ; quae colorum distributio , capitisque forma (quae est lata) in Sebanis non respondent. COLUBER SIBON. Mzvs cauda mutilatus solummodo 5o. caudales squamas offert; sed aegre persuadeor 55. deficere. Sordide albus; annulis dimidiatis dorsalibus et inter- ruptis ferrugineo - fuscis , inter quos alii cinereo-nebulosi breviores sive minus versus abdomen protensi; inter quos similia spatia alba. Abdomen albidum, punctis sparsis macularibus. Est idem cum meo nebulato. (X)IUB*€H. 7 o68 ——c 218 -4- 5o. Longitudo bipedalis. Crassities digiti. Fuscus , abdomine albo , antice linea laterali alba, quae pone oculos finditur, una supra , altera infra oculum ducta. Nulli Linnaeanorum convenit. E museo Humphrediano. COLUBER LEMNISCATUS. Mimr 289 —— 255 -- $56. COLUBER TYRIA. Ax hic coluber tyria convenit cum illo tyro, de quo Zreydenbachius in peregrinatione ad venerandum sepulcrum. dominicum in Iherusalerm. Mogunt. 1486. fol. ubi fol. 66.2; itat In mari mortuo 7/yrus serpens invenitur , unde tiriaca conficitur. Est autem serpens ille longitudinis dimidiae ulnae , spissitudinis vero admodum digiti unius, diversis et commixtis inter se coloribus respersus , estque coecus, et tam noxio plenus veneno , ut nullo ei possit remedio mederi , quod illo fuerit infectum. Provocatur autem serpens ille, cum fuerit capiendus , ad miram in- dignationem ungulae cujuspiam percussione , unde et caput ejus intumescit, (videtur collum intelligi, quod inflatur quoque in illo ZZ/piniano hist. nat. "Aegypti 'Tab. VII. more colubri najae. An potius coluber vipera L. intelligi- tur?) et cauda, ex concursu veneni de toto corpore in membra dicta, quae subito uno duntaxat ictu sibi amputantur, alioquin venenum extractum nil valeret. De mandato Soldani nullus Tyrus alio duci potest, nisi ad Chayrum, ubi ipsemet Soldanus (degit: credo subintelligi) ubi et venalis reperitur 'Ty- rus duntaxat. COLUBER AM TPWISBIA 285 COLUBER TEPHRARODES. Nobis. 204 —— 178 -- 116. (Sed cauda aliquantum mutilata videtur.) Longitudo trium pedum cum dimidio; crassities digiti. Tela nulla. Color post recens degluptas squamas cinereus, antea sordidior, margine anteriore squamarum scutorumque nigro. Patria ignota. COLUBER PANTIIERINUS. Nobis. 295 —c 228 -r 67. Subtripedalis, digiti majoris crassitie. Eleganter variegatus. Ex luteo cine- reoque sordide albus. Lineis nigris undulatis in annulum coéuntibus per dorsi longitudinem digestis. Ad latera duae series utrinque similium annulorum mi- norum et minus regularium. Venter maculatus , maculis ex squamis aliis inte- gris, aliis duabus plerumque dimidiato - nigris. Scutum unum aut alterum in- terjectum immaculatum. Caput parum distinctum in vertice quatuor ellipticis concentricis lineis no- tatum. "Tela nulla. Cauda attenuata. Ex Humphredianis. COLUBER AESTIVUS. Subviridis. LAcrr. Mzvs 298 —— 160 4- 158. Gracilis, supra coeruleus, in colorem florum persicae varians , glaberri- mus, sed subtus albus, flavicans. Caput parum discretum. Quum ex spiritu vini exemissem , odor lycoperdo tuberi valde similis visus nares feriit. An huic serpenti proprius. Ex Ramsayanis. COLUBER EPIDAURIUS? Nobis. $oo —— 200 -- 100. Longitudo pedum duorum cum dimidio; crassities digiti minimi. Collum constrictum ; cauda attenuata , longitudine pollicum septem et dimidii. Dor- sum testaceum , maculis longitudinalibus fuscis albido - marginatis , rotundis, diametri linearum quatuor; passim dimidiatae tantum sunt hae maculae et con- fluunt in lineam sinuatam. Ad latera puncta nebulaeque sparsae fuscae. Venter albus. Sub cauda oculus armatus similia puncta detegit. Squamae caudales numeratu haud faciles. Tela nulla. Fauces granulatae visae. (Macula fusca in intermedio oculorum, linea posthac fusca in occipite, media parte in- crassata. ) Mm 286 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Antea Col annulatum. 986. esse credideram. Sed non respondet icon Sebae , Mus. £. £. 10. f. ult. Icon vero Sebae II. tab. 8. £ 4. huic meo dorsali- bus maculis subsimilis, sed cauda longe brevissima. An Sebae IL. tab. 15. fig. superior sine numero ? Cum icone colubri annulati £ncyclopaediae method. Ophiol. pl. 25. f. 51. meus epidaurius quidem convenit maculis alternis, saepe sinuatim confluenti- bus, in dorso positis. Sed gracilior est Encyclopedico, licet ille mas sit, et cauda fere duplo est longior. (Squamae quoque ibi pessime effictae, quales in colubro nunquam sunt ; oblongae deberent esse. Icon ista ex Mus. z4do/p/. Frider. desumta est.) COLUBER FLAGELLARIUS. Nobis. $08 —— 192 -r 116. Dorsum coerulescente cinereum. Abdomen album. In parte aliqua ventris per tractum. duodecim circiter scutorum macula semicircularis aut subtrigona pallide fusca. Linea quasi sulcus in medio scutorum post illas maculas. Lon- gitudo quindecim pollicum. Crassities pennae. In nullo alio colubro squamas caudales adeo distincte et facile numerare potui quam in hoc. Ex Humphre- dianis. COLUBER PULCHEL DL U S. Nobis. $15 —— 250 -- 85. Sordide albus, maculis dorsalibus forma ovi Rayae , lateralibus biannulatis, sub cauda quam sub ventre copiosioribus. Maculae dorsales ellipticae extremi- tatibus angustioribus profunde emarginatis, cinereae, nigro marginatae; fascia laterali colli subintegra, abdominis interrupta: maculis subtus irregularibus. Longitudo sesquipedalis ; crassities digiti minimi. (Caput corpore crassius , coe- rulescens , maculis nebulosis, lineis duabus antrorsum transversalibus; maxillae punctis coeruleis; lineae duae ab angulis oris ad oculos usque. EZ.) Patria ignota. COLUBER ANGUSTULUS. Nobis. 550 —— 180 -- 150. Albus, sive pallidus, vertice coerulescente, parum coerulescens in dorso. Longitudo sesquipedalis aut bipedalis. Quum perangustus sit, longe minor et magis quoque filiformis quam sequens nigerrimus aut filiformis Ziz. engu- stulum wNOcayvi. AM?PHIBI A. 207 COLUBER NIGERRIMUS. Nobis. $554 —— 180 — 154. LoxGrrupo quatuor pedum et quadrantis. Referri quodammodo posset ad C. filiformem Lin. niger est, sed non subtus albus, potius nigerrimus. Margo squamarum dorsalium albus; et ne hoc quidem. Albedo potius tantum est in interstitiis, in ipsa cute diductis squamis. Angustissimum dicere nequeo, (crassior est digito ;) sed toto est habitu et proportione iconis Catesbaeanae, (Carol. t. 54.), magis tamen niger quam ista, quae potius est fusca. Eu etiam ut in isto. Icon in Éncyc/. rmethod. sp. 92. t. 27. f. 56. utique non meum exprimit. Meus longe major, minusque gracilis. COLUBER CINEREUS? Mua 569 — 219 -7- 15o. Modo sit idem. ANGUIS LUMBRICALIS. CAupA obtusa capite quater crassior. Ánus proxime extremitatem corporis. Color potius luteus , absque albido. Mihi hic serpens ex dispositione squamarum peculiare genus constituere debere videtur. Nam squamae non alternatim imbricatae ut in aliis, sed seria- tim, ut distinctas lineas referant sive series quae numerari facile possint, secus ac in aliis. Series in dorso novem , in abdomine pallidiore, flavo, lineato , ob squamas ad marginem paulo saturatiores , decem vel undecim, si bene nu- mero intra vitrum, Accedit cauda brevissima, obtusa. ANGUIS FRAGILIS. Ton»rzxs, iners, et lenta mihi visa, etiam adulta, ut a juvene natrice cui vix dimidia illius longitudo , multum superetur agilitate. Haec enim natrix fa- cillime ex capsa semipedalis altitudinis enisa, quod nunquam molita est an- guis fragilis. Ao. 1780. d. 15. Jul. reperi A. fragilem cum duodecim pullis in corpore , sex in utroque latere. Deinde d. 2o. Aug. ejusdem anni allatus pullus tripolli- caris, pulcherrimus, ventre nigerrimo, dorso pallide virente, media linea nigra. Allata simul sexpollicaris ejusdem coloris quo sesquipedalis adulta. Huic sane magna analogia cum lacertis, quum et pelvis habeat rudimen- tum, et caudae partes evulsae octo musculos caspidatos anteriora spectantes offerant, suis ex alveolis exeuntes verticillatos , ut in lacertis, qui quod sciam M m 2 200 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. a nemine recte descripti sunt, nisi forte in Zémoizres de l'Académie. Sepi et chalcidi prae aliis ob squamarum formam , colorem , viviparam naturam, propinqua. Reperi Ao. V. (1797. d. 29. Jul.) specimen rubrum, fere cuprei coloris; apex caudae subtus erat niger. Quum caperem, manum liquido stercore foetido percacavit. ANGUIS'BRACHJYU RA. Nobis. 3540 ——. 4550-21-10: Color anguis fragilis, sed pallidior. Oculo armato lineata apparet, quia squamulae medio rufo-cinereae marginem sive interstitia albicantia relinquunt. Caput cauda angustius. Cauda obtusissima brevissima more anguis scytales. Longitudo spithamea. Crassities pennae. Ex Ramsayanis. ANGUIS XIPHURA. Nobis. 00/7 9 7 Igel. Postice crassior cauda compressa , corpore annulis fuscis. Tam numerus squamarum, quam locus natalis diversam esse docent a laticauda. Duo specimina ex Tranquebaria accepi cum colubro naja. Major longitu- dine viginti pollicum et dimidii ; annuli nigricantes sexaginta sex, posteriore corporis in parte supra et infra confluentes, ut spatium. album intermedium maculam ovatam perpendicularem formet. Corporis anterioris crassities calami scriptorii , capite exiguo , collo indiscreto : posterioris corporis pars duplo cras- sior. Squamas numeravi usque in medium corpus, et reperi trecentas, tum taediosum laborem reliqui. Quare numero rotundo sexcentae squamae poni possunt. Minoris longitudo decem pollicum et dimidii, et crassities proportionata. Annuli tantum quinquaginta septem , dorso latiores, abdomine angustiores, intermediam regionem non ovatara includentes , sed potius lunulatam. Forte mas et femina. Ex Java. Quam utilis sit numeratio squamarum , exemplum anguis hujus Xiphurae ostendere poterit. Quum eam ex Indiis accepissem , statim memini, praeter an- gnem platuram quam possidebam , Linnaeum habere anguem laticaudam. Eam ergo contuli. Nulla allegatur icon. Dicitur, caudam esse compressam , acutam; cólorem pallidum fasciis fuscis. Quae sat bene respondent. .At americana est AX WE BOHOROBLT A: 289 ista , mea vero indica. Lacepedius vult easdem species in utroque continente En (Buffonianae assertionis in mammalibus contrarium). Id quidem ego non dederim , sed si fuerit , retulerit aliquis anguem meam ad laticaudam Lin- naei. At quam immensum distat squamarum numerus, plus quam duplo! Distinctam adeo speciem esse oportet. CAECILIA NASUT A. Nobis. Corpore glabro , rugis nullis, albo rubroque fasciata , naso acuto. Ex "TTranquebaria missa a Rottlero , Ao. 8. (1799.) Nullam plane aperturam branchiarum reperio. Longitudo pollicum quin- decim , crassities digiti majoris. Lingua nondum examinata. Cauda acuta. Fas- cia dorsi angusta et ventris latior, post anum ante mediam longitudinem posi- tum angustata duaeque utrinque ino Interjectae badiae gieide cum marga- ritaceo aliquo splendore. Colubrum bipedem habet Geli. ir. Syst. nat. p. 1099. citatque Scopo "nn. hist. nat. qui nihil de duobus pedibus dicit , sed magnitudine bipedali esse ait. Animal bipes, verius quam anguis bipes, et rectius peculiarem ordinem amphibiorum constituens quam siren , est Ze cannelé , Lacepéde tab. 41. p. 615. Animal annulatum more amphisbaenae, duobus pedibus brevibus post caput. Mexici incola. Virescens. AMicrodipus generico nomine poterit appel- lari. Nisi et hoc larva lacertae fuerit. 200 (8o 28/8/8887 78/78/78 8/8/8784 AvUAUAZ8U78/78/9) 09, 89/79i 78/89 789/78 7,79, 78, 78,/^8,/u/ , fi, //I/uUÁájPR AIR A478 /Rí8UAVUAL 08/78/78 798g) 5848/08/78, 8/78/88 /RVAIVAV ] VOS S. GOES. PETROMYZON MARINUS. (cos specimen d. 5. Pratens. A. R. IIL. (d. 22. Maj. 1795.) (Martio fluvios subire habet Willughbaeus p. 106. ex Baltnero nostro, et Aprili in gla- reosis alveis parere. At enim nullos unquam apud nos repertos esse comperi.) In summa enatans superficie Ellae prope cátaractas reticulo quadrato captus est. Post extractionem ex aqua mox mortuus. Dorsum ad primam pinnam dorsalem usque carinatum, cariiia obtusa quasi cylindro aut funiculo crassitie minimi digiti feminini dorso imposito; quae ca- rina incipit retro postremum foramen respiratorium. Corpus maculatum. Dentes verius à Willughbaeo destripu quam a Blochio delineati. Capitis mira fabrica describi accuratius meretur et delineari. En brevem descriptionem! Lamina verticis cartilaginea, duplex , alba, nigro-maculata. Superior cui cutis superinducta antico margine breviter iste. seu retuso , cui cutis dimidii pollicis a margine anteriore distantia adnaseitur. Ea lamina a (brkni s nuchae non perforatur , uti subtus eam adspicienti apparet. Quo adeo illud foraminu- lum abit , aut quo deducit ? Cartilago inferior a superiore trium vel quatuor linearum fere spatio remo- ta , postice trifida , duabus alis ascendentibus, margine connexo, intra quas fauces sive angustiae quatuor linearum fere amplitudine, quae ad aperturam posteriorem fornicatam deducunt. (Quod ulterius, uti tota fabrica examinari meretur.) Pars anterior hujus inferioris laminae, uti ex abscissa parte capitis quae os continet, observavi, sub cute mobilis est , et antrorsum retrorsumque moveri potest. (Videndum quomodo haec se habeant, quando partes hae sunt adhue integrae.) POI 5.0 E08. 29t Margo oris papillis mollibus obsitus , utroque margine in clauso ore con- nivente , ut longitudinali rima os claudatur. - '"Hepár viride, membrana exteriore in cyaneum vergente. Frixum reperi durum, et vix esu. Ovarium fuit pondere unciarum sex cum semidrachma. Ova numero 198,850. (observante genero Hammero.) Cor triangulare hepati adjacet, lamina cava cartilaginea tenui ab illo sepa- ratum. An fuit portio pericardii cartilaginei quod Rondeletius p. 599. adscribit ? In conscisso haec observata , ulterius in integro examinanda. Transversim sectus piscis quatuor strata musculorum concentrica exhibet. Caro minus sapida visa minusque pinguis quam anguillae , sine dubio quia jam satis provecto anno , et post partum ; sed illud grati habet, quod ossicula spinosa prorsus nulla habet, et cartilago dorsalis cultro dentibusque facile obedit. Cum cute praeparari jussi , neque poenituit : consilio Willughbeji p. 105. non detrahi cutem jussi. In lapidosis alveis aquarum rapidarum Aprili pariunt, foveasque formant lapidibus circumpositis, quos ad bilibres usque ore attollunt. Rarius capiunt quia valide adhaerent, et rete superlabitur. Ja/tner mscpt. Sed cur nunquam junioris aetatis reperiuntur ? Os longitudinaliter claudit , ut rima fere tantum superesse videatur, quando extra aquam est. In aqua os quidem explicat, sed non affigit aut ullo modo sugit; digitum libenter in os immitti patitur , nec illud contrahit aut dentibus ullo modo laedit. Medios illos denticulos gulae quasi aut linguae basi affixos mihi visus est quasi retrorsum quandoque traxisse, Ex foramine verticis bul- lula aéris quandoque exit, quandoque etiam aquae quasi jactus (prouti et in P. branchiali). Obturari illud foramen sibi patitur immisso cuspidato ligno. Latera ad spiracula celeriter respiratorio motu moventur , ut in fundo singu- lorum spiraculorum apparet quasi vesicula aut bullula. Aéris bullae exeunt modo ex uno, modo ex alio horum spiraculorum, modo ex pluribus simul. Vidi etiam diu ex unius solummodo lateris spiraculis eas exire, nihil ex oppo- sito latere. Nares plane nullas observo. (Observatio haec facta d. 4. Apr. 1788.) PETROMYZON BRANCILLATLTS. Dux respirat , dilatantur septem respiratoria foramina , et simul linea qua cohaerere inter se videntur, alternatimque contrahuntur. Ad primum et ad. quatuor postrema foramina nihil memorabilis observo , sed ad secundum et 202 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. tertium foramen, momento contractionis videtur quasi bullula aérea, et ea foramina pellucida quasi apparent. Eadem alio sensu aut alia directione spec- tata , tubulorum quasi argenteorum oblique protrusorum iterumque retrotrac- torum speciem praebent. Si a superiore parte spectatur , ea mutatio ita com- paret ac si duae laminae nitentes eminerent. Os semper hiat, etiam si animal non sugit aut ore affigitur. Post os corpus piscis pellucidum est, ac conspici- tur ibi rubella aliqua pars, sine dubio cor, quae emboli ex siphone modo, antrorsum retrorsumque alternis vicibus trahitur. Pisciculum hunc reperi d. 3. Sept. 1796. (Ao. 4.) in litore sabuloso Bruscae, quum alveus fere vacuus esset. Sabulo se introduxit, fere ammodjytis in mo- dum. Vidi tamen quoque qui super arena mortuus jaceret. Alios calculis ma- joribus sugendo a[fixos , plures etiam in eodem lapide reperi. Branchiis ad- haerentes nunquam vidi. In Lampetra Planeri £/oc/. copiose in rivo claro arcis urbis, silicibus albis adhaerente d. 15. April. exprimi ex ano poterat in maribus papilla cylindrica, subconica, fere semipollicaris, rubella, »eruzz genitale. Liquor ruber ex illo membro exprimi potest. Illud membrum iconi meae Blochianae adpingen- dum curavi. SQUALUS SPINAX. Ax ab hoc denominatum corium sa59rízur, et confusa hujus cutis quae Gallis ab artifice vocata est 92/ucEat , cum illo corio asini tuberculato , pa- trum nostrorum memoria usitatiori, (Pileariis artificibus ro24e quo. fricant pileos, (ils robbent les chapeaux.) Credideram primum omnium squalorum cutes pro inducendis thecis adhiberi posse, et asperitates lima aliove modo auferri. Sed edoctus sum a sororis marito seplasiario , asperas illas cutes quae ab arculariis ad polienda ligna adhibentur, ubi madescunt corrumpi, neque vaginis investiendis aut thecis alias quam laeves adhiberi. Expertus quoque sum particulam asperae cutis quae siccitate convoluta fuerat in cylindrum , aquae per bidui spatium immissam collapsam esse quum digitis tractarem in iotidem particulas ac sunt spinulae: ut eadem cutis compositio fere esse vi- deatur quae dentium rajarum et ossium earundem. SOALUS GALEUS. Bixa mea specimina cum nullo alio squalo conveniunt nisi cum galeo et canicul canicu!a, jmum IP T S0] EMS 205 Primum maculis rufis (ergo canicula?) cute asperrima, foraminibus retro oculos (hinc galeus ?), lobulis ad nares , | hinc iterum galeus ?) pinna ani media inter anum, qui inter ventrales pinnas locatus caudamque pinnatam,. Sed hoc quoque in sequente. Differt autem eo quod pinna analis media sit inter utramque pinnam dorsalem, et pinna dorsalis posterior media inter analem et caudalem: Pinna dorsalis anterior media inter ventrales et analem. Cau- dalis perpendiculariter fere truncata et cum inferiore angulata magis continua. Caput superne minus prominens et a maxilla superiore minus separatum. Alteri color totus cinereus, obliquae striae retrorsum. Cutis minus aspera, foramina item retro oculos, (ergo galeus?) lobulis ad nares nullis (ergo ca- nicula 7). Pinna ani ut in praecedente inter anum et caudam , sed pinna dor- salis anterior media inter pectorales et centrales , posterior immediate anali opposita. Caudalis oblique magis truncata, et ab inferiore sinu majore sepa- rata. Nasus magis prominens et a maxilla superiore separatus. lcon quam Edwardus Av. t. 289. exhibet , positione pinnarum cum meo maculato convenit, non autem maculis. SOQUALUS PRISTIS. Nuwznvs dentium in serra frontali maxime variat. In septempollicari vi- ginti novem reperti, in bipedali nonnisi quatuordecim. In mea sesquipedali in uno latere, nempe sinistro , sedecim , in dextro septemdecim , ab initio op- positi , in septimo pari alterni fieri incipiunt. Parum versus posteriora curvati, depressi, in rostro tantum quantum prominent , incurvati , basi abscissa sulco excisa, margine posteriore pariter sulcato. In minori autem, quae nequidem dimidia istius est longitudine, dentes sunt triginta. In alia mediae magnitudinis , ubi proportio dentium gracilior ut in ista minore septempollicari, dentes in sinistro latere viginti quatuor, in dextro viginti septem. Incertum an distinctae species. SQALUS BREVICULUS. Nobis. Le raccourci. Pinna anali , foramine temporali nullo,dentibus exiguis obtusis, cirro ad nares , corpore maculis euttatis raris. ! Ad nullum Broussonetianorum referre possum. Ponendus post ejus speciem 19. Nn 294 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. Omni data opera foramen temporale aut suboculare nullum conspicere pos- sum. Si quoque adíuerit, non potest esse mustelus, cui forma capitis produc- tior, et tota corporis ratio longior, cutis laevis, cirri nulli, nullae maculae, et pinna dorsalis prior mox post pectorales incipit , et fere medio loco inter pectorales ventralesque ponitur, quum in meo supra ventrales ponatur. Longitudo pedalis. Patria ignota. Nomen a brevi contracta corporis forma dedi, corporeque torosiore. Caudae longitudo inter tertiam et quartam partem corporis. SQUALUS LATICEPS. Nobis. Capite latiusculo , pinna dorsali anteriori post ventrales. Utique mutandam video definitionem. Sed non alius fecerit , nisi qui cum ceteris comparare potest. Ad primam Broussoneti familiam pertinet. Non est tiburo Spec. 12. Post galeum ponatur , cum cujus dentibus compa- rare non possum, quia sunt minimi. Galeus non est, quia Willughbaei icon caput angustum habet, et pinnae dorsalis diversum positum. Cutis non aspera. Exemplar meum masculinum (a Treuttelio acceptum) singulare duobus corporibus pediformibus ad anum , tridactylis, palmatis, (quae omnino de- scribenda). Ob quam partem ab illa a Blochio descriptam, et illam quam in mea zygaena observo , plane diversam, forte potius paZmipes dicendus fuerit. AGGPFPENSER STURTO: OssrnvATIONES quaedam in acipenseris sturionis capite , nonnullisque visce- ribus , d. 19. Jun. 1789. factae. In cute capitis inferne areolae angulatae, radiatae, fere ut in ostracioni- bus , illaeque granula ista ossea constituere videntur, quae dum manducantur, multa compacta gelatina involuta inter dentes strident. Meatus auditorius externus distinctus. Nares concavae, membrana super- tensa , quae duos aditus , alterum majorem , alterum minorem relinquit. Fundo narium supertensa membrana radiata , eleganti modo. Rostrum conicum in quod caput producitur, totum gelatinosum coctione resolvitur , et ab ossibus separatur. Oris mira fabrica , quod in cylindri speciem protrudi et retrahi potest. Cir- cumdari in cocto maxillis partim semiosseis partim cartilagineis videtur, ex aliquot ossibus compositis; in medio lamina concava cartülaginea ex pluribus PIS: ENS 295 composita. Dum os protrahitur, opercula etiam protrahuntur, quibus nulla membrana affixa est , ita ut pars branchiarum subtus videri possit. . Branchiae nigrae, prorsus ut in aliis piscibus formatae , mobiles , quatuor ordinum duplicium ; ut tamen quintus simplex limbo cavitatis in qua locan- tur branchiae , adnatus sit. Hepar nigricans, laxissimum , coctione fere diffluxit, et sapore fuit quo fere pulmones anatis ferae assata, quando consueto modo cum jussulo ex anatis corpore inter assandum exsudante conteritur in embamma. Lien longus, humano satis similis. In occiput incuneati quasi sunt duo musculi , qui quousque in corpus pro- ducantur , ignoro , carne compacta, nigricante, bovillae fere aemula. Sed alia caro mollior , spongiosa, pinguedinem fere dixeris, delicata. Ova multa parva , nigricantia, in corpore contenta fuisse relatum est. Vesicula fellea laxa, rugosa, multos distinctissimosque ductus cysthepa- ticos habuit, ramulis viridibus evidenter in hepar protensos. Memini me in capite quod antea videram , in gula pulcherrimas appen- dices triangulares vidisse. Ventriculus et intestina in partes conscissa allata sunt. Intestini paries cras- sissimus; cavitas angusta; superficies interna elegantissime reticulata; jugis protensis et foveolas formantibus, intra quas profundius aliae minores, et in harum cavitatibus rursus aliae minores. In unam intestini portionem , duodenum uti video ex Blasio , hiabat ampla apertura corporis compressi , suborbiculati, diametri tripollicaris, margine scindente,, cujus fabrica interna primo intuitu renem fere cum suis papillis re- ferebat; sed exactius inspecta similia fere reticula foveolata ut in intestinis exhibet. £/as. tab. 49. f. HI. d. In alia intestini portione, ileo uti video ex Blasio, superficies interior co- dem modo formata, sed per totam longitudinem ligamentum teres, crassitie calami scriptorii, spirale, quod passim a bile vivido colore viridi tinctum erat, sed cui nullam aut acum aut setam introducere potui. Elegantem cochleam Amstelodamenses vocant apud Blasium tab. 49. £. 5. hh. Odor tam cocti piscis , quam capitis per quinque menses in spiritu ardente conservati, atque postea inter exsiccationem subputrescentis specificus. Radii pinnarum tenuiter articulati, in margine secedentibus articulis quas: pectinatim , aut denticulatim. Aliqualem anatomen dedit quoque ZücAzer Jchthyotheologs. Nn2 296 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. BALISTES MONOCEROS. Mzrvs eum Marcgraviano conveniens, hispidus, ut in quemcunque sen- sum digitus superlabatur , resistentiam reperiat ; neque directionem aculeorum peculiarem detegere valeo. Dentes infra quatuor in meo observo , supra sex, quorum medius utrius- que lateris brevior, et interior, ut ab utriusque accumbentis margine tegatur. BALISTES VETULA Ix meo sicco fasciae duae maxillares, et radiatae oculares quae posteriores vix visibiles supersunt, nigrae; ceterae evanuerunt, Radius tertius pinnae dor- salis primae remotus. Dentes tam in superiore quam inferiore maxilla non nisi octo detegere possum , quum Blochius supra quatuordecim , infra duode- cim numeret. Sed intus aliis ad basin stipati esse videntur. Superiores duo medii divaricati aliquantum fracti aut retrollexi , forte individuali tantum cha- ractere, — Viginti pollicum longitudine. — In Maregraviana icone lineae duae maxillares prorsus alio modo ductae quam in meo pisce , et in Blochiana figura. Quid vero, si plures sint species, quae cum hac vetula maxime et magis quam cum aliis conveniant ? Mihi meum specimen ex insula Adscensionis uti- que allatum cum Bahamensi Catesbaeano et Blochiana figura comparanti haec sententia valde probabilis videtur. Sin aliquando constiterit, esse speciem eandem , ad illustrandam doctrinam de varietatibus, multum faciet. En qua ratione meus piscis cum Blochiano Catesbaeanoque vel convenit, vel ab illis discrepat. In meo sicco conspiciuntur, non quidem coeruleo colore sed obscuro ni- gricante tinctae fasciae maxillares , cum ambitu oris, quem habet Catesbaeus, lineis radiatis oculi et suboculari , quam habet idem, et tandem fascia ad basin pinnae caudalis. Cetera prorsus ejusdem obscure-cinerei ad fuscum vergentis coloris. Si aliae fasciae lineaeve aut alius pinnarum color adfuissent , cur non superesset saltem coloris, licet non vividi , diversitas , uti superest in illis fasciis. Quod dentes in. Catesbaeano sunt remoti , quod pinna analis brevior, incu- riae pictoris dederim. Sed est meo dilatatior caudae pars, et longius producti extremi radii pinnae caudalis, quos habet Catesbaeus. (Etiam K/einzi Miss. III. p. 25. n.» 4. et :r. nomen. extremam caudam et pinnam dorsalem in te- nuissima et longissima fila productas facit , uti nomen Gronovii et Brownii.) Deest vero radius productior primus pinnae dorsalis, quae prorsus illam habet P ILS!G'U EOS: 207 formam , quam Blochii figura. Radius primus pinnae dorsalis prioris in. utra- que figura acutus, meo pisci obtusissimus. Blochio anteriore margine serratus; mihi plane laevis. Pinna ventralis, licet in majore pisce, mihi minor , paucio- ribus brevioribusque radiis, primo nullatenus dentato, uti rursus habet Blo- chius. Tres series aculeorum ad basin pinnae ventralis a Blochio expressae adsunt utique, licet ob rationem, qua piscis farctus est, obscurius. Sed den- tium praecipue forma situsque in meo plane abludunt. Oblique antrorsum sunt directi, apice sinuati, latiores, et uti jam dictum, pauciores. Nisi in his Blochianus artifex minus fuerit accuratus, et Blochius ipse minus illi invigila- verit, uti sane fecit in aliis, e. g. Zeo fabro, ubi multa desunt non expressa: et uti in siluro glani essentialem characterem praeterviderat , quem vide. Ex Centuriore Bary Muzigensi, cui hunc piscem debeo , sciscitavi, num grunnientem audivisset: negavit ille, licet per sex continuos dies in vicinia horum piscium , sub rupe decem tantum pedes a mari remoto habitasset. Quare tanto magis diversam speciem esse credo. Vivendi modo autem , quem hucusque nullibi descriptum reperi , horum piscium , Centurio idem Bary , Ao. 1795. (Ao.5.) retulit mihi sequentem. Acu- leo suo mobili sive cornu adhaeret piscis scopulorum apici vel corallio , aut cuicunque simili corpori. Ita fixus separat ostreas deglubitque et validis suis dentibus corrodit apperitque, ut iis nutriatur. Atque id de baliste vetula aut illi simili quem ab illo accepi , narravit. Nam non omnes conchyliis victitare video. De Vetula Gmelinus refert ; de aliis aliam vivendi modum narrat. In alio baliste, qui mihi Acaramuca Marcgravii videtur et ad monocero- tem L. referendus est , quum aqua emollivissem , observavi ante oculos qui valde elevari potuerunt, ut convexissimi essent, esse superiora versus rimulam ob- longam , neque alias observare datur nares. Aculeus capitis elevari potest ultra rectum angulum, et deprimi ac reflecti ut cum dorso ad summum quindecim graduum angulum efformet. Ad basin pone elevatio est bisulea in ipso aculeo : retro quam cavitas dorsi quae natu- ralis esse videtur et claudi posse depresso aculeo. Post cavitatem hanc exiguam, intus in dorsum hiantem, tuberculum mobile, osseum, subovatum, antice convexum , glabrum, postice in brevem apicem fuscum qui cartilagineae na- turae mihi esse videtur, desinens. Eo retrorsum depresso attrahi paulisper acu- leus et reclinari videtur, dum nempe ille aculeus ad baseos utrumque latus membranae a cute dorsi continuatae ope alligatur. 'Tuberculo autem illo elevato 208 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. adplicari illud in sulcum basi aculei insculptum videtur, et claudi aper- tura inter aculeum et tuberculum , simul autem elevari follis ad instar mem- branula retro tuberculum sita, et annexa dorsi duplici ossiculo a basi aculei oriundo et post iter dimidii pollicis eonvergendo conjuncto. Ea membrana depressa est , nisi antrorsum tracto tuberculo tendatur et elevetur. Quae res ad respirationem facere utique videtur, et accuratiori examini sub- jicienda est in piscium horum natali solo. An similis res est illud cavum quod in meo sternoptyge inter membranas epidermidis abdominis pellucidi reperitur? An huie respondet vacuum aére plenum quod perca labrax in dorso habet. V. Darluc hist. nat. de Provence ILI. p. 157. In alio Linnaeo et Blochio non dicto , neque ulli alii, (qui radiis pinna- rum solutis est, quem in spiritu vini conservo , (ZZ/e- Pis Anglorum) sex- pollicaris longitudine , altitudine tripollicaris,) radium primum dorsalem va- lidum erectum nullatenus deprimere valeo , si illi ipsi digitum applico ipsumque deprimere tento. Sed si sequentem tenuiorem radium tango, tum uterque facillimo negotio deprimitur. Retro hos item fossula est et membrana elevanda follis ad instar. Id in caprisco jam recte observat et describit ZZ"i/ughbaeus p. 155. unde et ratio denominationis quia est quasi in arcubalistis ; et Atajus $ynops. Piscis. p. 489. BALISTES NUMMIFERUS. Nobis. D. 34; A. 22. p. 1^. 1V 702 GA»? Est Dalister niger, pinna dorsali anteriori triradiata , caudali sub- rotunda , fasciis duabus mazxillaribus aureis. Bonnaterre in. Encyclop. method. Ichthyol. p. 19. Sp. 12. tab. 85. f. 35».. Addo: maculis magnis orbiculatis albis, caudae lineis tribus tuberculatis. Ex Insula Franciae. No- men nigri non placet. * In meo specimine pinna dorsalis tantum est biradiata, (sed forte tertius radius aetate abruptus est.) Longitudo pedalis. Squamae granulatae spina re- flexa instructae , cauda triplici serie spinarum recumbentium. Corpus maculis magnis rotundatis albis, in inferna laterum parte notatum. Linea alba lunaris supra nasum ab uno oculo ad alterum. Pinna caudae radiis quinque latis , fascia alba. Buchods. Pl. enlum. et non enlum. Dec. I. pl. FII. fis. 2. P IS, C.EGJS. 209 Hic meus est ipsissimus ille, qui Guaperuae maculatae nomine descri- bitur et pingitur a Sozzerato in Roziers Observ. d'hist. nat. 1774. Juin. p.449. 'T'abt dt ab. II. BALISTES PELLUCIDUS. Nobis. INiger, caudae subseptem - carinatae pinna lunata , linea baseos pin- nae dorsalis analisque alba pellucida , pectoralis pinnae basi. subtus hispida. Similis magnitudine formaque figurae bal. ringentis. Color et cauda lunata eadem. Pinna dorsalis anterior etiam biradiata, sed vix dentata, qualis est primus radius apud Blochium. Neque et fasciae coerulescentes pinnarum ad- sunt. Dentes margine transverso, lato, scindentes. Squamae versus ventrem sub pinna pectorali aliam quam ceterae directionem habent. Etiam hunc supra dictus Bary Muzigensis dedit 1795. (Ao. 5.) Est baZistes sulcatus Lacepedii tab. 18. f. 1. Sulcatus Lacepedii habitat in mari Sinensi et Africam orientalem alluente. Meus ex Insula Ascensionis allatus. BALISTES QUADRAICORNIS. Mzvs cum descriptione convenit, Sed frons magis declivis. Color pallidior, maculae nullae, tessulae radiatae. Quibus differt a Blochiana figura, "Tab. CXXXIV. TETRODON MACULATUS. Nobis. Hispidus , maculis sparsis mediocribus. Datus a DBary Muzigensi, qui ex Insula Franciae attulit. TETRODON HISPIDU S. * Mzus in spiritu conservatus cum Blochii figura prorsus convenit. Sed alium possideo siccum, qui pariter totus papillis setaceis hispidus esr, sed maculis rotundatis adspersus. Guzzatus vocari poterit, si diversus fuerit. In illo in spiritu vini servato video , si illi aérem per osinflo, eum totum expandi in bullam et globum , ac supernatare. Eum manibus quocunque modo tracto , nec deplere aére possum. Raro accidit ut sibilum levem ano exire au- direm, sed quam partem tum depresserim, aut quid in corpore mutaverim , nescio. Ita tandem post multa tentamina satis collapsus, ut fere dimidia aéris quantitas evacuata videretur. '"l'angenti tunc corpus ad dorsum fere quadratum 200 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. et durum videbatur, et ponderosum , nihilo secius adhuc spiritu vini paulo levior erat. Cauda teres et prorsus plena mihi visa. Quum jamjam in eo essem ut virum clauderem pisce ita locato ut cauda superiora spectaret, quum il- lam caudam tetipissem ut paulo magis piscem deprimerem , exierunt bullae ex ano, et piscis ad fundum subsedit. Bepetendum alia occasione experimen- tum an antrorsum trusa cauda possit piscis depleri. Minus bene adeo Blochius Pisc. exor. JT. p. i21. in universum negat pisces hos posse per os inflari. Si quis inflationem diodontis atinpae desiderat, pin- nam dorsalem (viventis credo) vellicare oportet. Piso Ast. nat. p. 900. TETRODON MOL A. D: 153P. 15.)V.10: A7 10. Qr 1. reperio, Non confundendus cum pisce /uza Duhamelii , qui est zeus guttatus. Huic utique proximus quem describit a Cai//e Journ. hist. du Cap. p. 167. et rudi icone lignea pingit, quae etiam in meo exemplari saltem inversa est. Differt tamen 1.) proportione longiore. 2.) pinna dorsi nulla, nisi forte jam vermibus et putredine destructa fuerit. 5.) caudali semilunata : nam ex- pressis etiam verbis duas pinnas in extrema cauda adscribit; hujus pinnae radios in plumarum speciem desinere dicit. Crederem figuram praecipue in ore peccare, nisi diceret os verticale esse. Alios similes deinceps vidit qui radios nigros habent ab oculis divergentes, et arcuatim sub ventre reflexos, quos soles marinos vocari dicit. An mola aculeata, limbo abdominis producto , attenuato et carnoso, Koelreuteri in. INov. Act. Petropol. T. X. Tanquam var. 7. addit Gmelinus Syst. nat. p. 1448. T. truncatus. Quid vero sibi vult cum illo, quod mandibulas dentibus armatas, inferiorem octode- cim inaequalibus, dicit, ob'usis, compressis; quod cum charactere generico sane non convenit, neque cum meo specimine; neque et caudae fasciam circularem quam tribuit video. DIODON MACULA TUS. Nobis. Subtriangularis , dorso lateribusque planis, corpore nigro - guttato. DIODON INTEBRMEDIUS. Nobis. Ix TEnMzEDIUS inter orbicularem et hystricem Linn. Spinae graciliores quam in isto sed solidiores quam in hoc juxta figuram Blochii. Maculae minores et aliquanto P I'"S OPES TOI IS] aliquanto frequentiores quam in isto. Pinnae immaculatae: quare non hystrix. Rostrum productius quam in utroque. : 4 ANARHICHAS LUPUS. Ix specimine quod ego examinavi, dentes sic se habent. In maxilla infe- riore dentes duo intermedii exserti, conici , distantes. His a latere assidet alius major crassior divergens. Post hunc alius rainor quam medii , recurvatus. Inter basin primi et secundi alius dens conicus , adhuc minor, recurvus. Inde oritur duplex series dentium obtusorum , confertorum , complanatorum , per maxillae longitudinem decurrentium , ita ut dens unius seriei in interstitium: duorum dentium seriei oppositae recipiatur. Ultimo loco sunt duo adhuc dentes juxta se positi. In maxilla superiore sunt dentes sex conici divergentes uti in ma- xilla inferiore nisi quod tertius utrinque sit ejusdem magnitudinis cum primo. Ad basin eorum postice ponuntur denticuli sex septemve conici minores, In reliqua maxilla molares nulli. Sed in palato medio series duplex longitudina- lis dentium obtusorum confertorum numero fere octo. Juxta hanc utrinque series alia duplex dentium septem confertorum sed paulo magis conicorum. Plane alio modo pingit Blochius. Lapidem bufonitem a specimine meo oriri non putaverim, Dentes enim ejus molares ut ex supra dicta descriptione patet, non haemisphaerici. Sed ex illis haemisphaericis Blochii venire possunt; (ergo diversitas speciei,) aut ex spari dentibus maxillaribus potius exortus est bufonites. In meo cranio anarhichae lupi infra loco ossis sphenoidei , os longum ca- rinatum , suborbitis inferne apertis productum ; unde musculis maxillam in- feriorem moventibus spatium amplissimum. In minore Olafsen utique dentes diversos facit a lupo. Anarhichae etymon aliud non reperio, nisi quod arrickastai aut anarrhi- chastat Hesychio et Suidae, manibus et pedibus in altum scandere , aut etiam simpliciter scandere significet. Suidas enarrhichomenos exponit per prehen- dens, arripiens, quo sensu lupus omnia arripiens et mordens anarhichas uti- que dici potest. Sed qua auctoritate terminationem habet Linnaeus? Et per duplex reíferenda vox est. Gesnerus interpretatur scazisor. STERNOPTYX DIAPHANA. Nobis. Caput obtusum. Os simum. Dentes minutissimi. Membrana branchio- stega nulla. Corpus compressum , alepidotum , sterno carinato , bifarianz plicato ; abdomine pellucido. Qo 202 OBSEAVATIONES ZOOLOGICA E. Habitat in America, sine dubio Jamaica. Corpus biunciale, compressum, antice truncatum, postice angustatum, alepidotum , argenteum , dorso virescente fusco , pone pinnam dorsalem gibbo, Apertura branchiarum obliqua, subrecta , operculis mollibus aut potius nullis, membrana branchiostega nulla. Carina dorsalis duplex divergens versus nares parvas. Oculi magni. Os simum, perpendiculariter fissum. Dentes minutissimi. Lingua crassa, adnata , aspera. Labium superius breve, inferius perpendiculare; medio sinubus quatuor semicircularibus depressis , carina distinctis. Tres sinus similes sub apertura branchiarum. Sterni plana duo decemplicata in carinam pellucidam conniventia. Abdominis sinus angulatus posterius trifariam excisus, membrana pellucida connexus spinae abdominali, articulatae , pellucidae, cui insidet pinna analis. Linea lateralis nulla. Pinnae pectorales succineae , cum cornea oculorum caudaque bifida. Pinna dorsi adnata radio obliquo , spinoso , valido , immobili; cui praetensa membrana margine tenuissime den- iiculata.. B. 0. DD; 45 P; 8. V./0..À. 15. C. 40. Amplius a me descriptus piscis Ao. 1781. in JNarurforscker P. XI. p. 8. tab. 1. fig. 1. 2. et P. X 1H. p.249. Exstat in Linnaei Syst. nat. ed. Gmelin. p. 1150. Mr TRACHINUS DRACO. Ix meo sequentia observo : Radii pinnae dorsalis prioris pungentes quatuor. Operculum margo basin pinnarum pectoralium tegens. Margo iste pellucidus. Serrati nihil observo. Ad supremam operculi commissuram spina recumbens. Ante eam in medio operculi disco rima ovalis, per quam argenteus splendor cutis refulget. Aper- turam intus ad basin pinnarum pectoralium hiantem conspicere mihi videor. Dentes exigui per maxillarum ambitum. ECHENEIS REMORB A. Esr mihi scutum. magnum longitudinis quadripollicaris, cui sunt sulci viginti unus, ut adeo neque ad remoram neque ad naucratem , et ad utram- que eodem jure referri possit. An aetate progrediente sulci augentur numero ? Rectius species ex caudae forma distingui mihi videntur. Nam distinctam spe- ciem esse non credo ex qua scutum meum. Nisi sit naucratoidis. COTTUS? SIMUS. Nobis. Fertice superciliisque carinato-muricaltis, ore simo. ? PISiQ BUS cOZ Pisciculus uncialis: inter Hiamsayana a fratre allatus. Radios numerandi hucusque non fuit occasio. (D. 6. 1o. 20. P. 14. V. 6. A. 12. C. 2o. numerante editore.) COTTUWS SCORPIUS HanrrAT etiam in mari mediterraneo, Vidi enim in collectione Marsiliis facta, quamquam Rondeletius non habet. Atque ille Massiliensis rubescens erat. Át enim nunc etiam aliquantum diversus mihi esse videtur. Dorsalis pinna utraque magis conjuncta et confluens: prior spinosa radiis undecim, undecimo longiore quam est decimus. Margine orbitali superiori nuchaeque duabus lineis fortius dentatis. Pinnis ventralibus aliquanto magis remotis, ut minus bene thoracicus dici possit , regione intra basin quatuor harum pinna- rum inclusa laeviori, nisi hoc a farciendi ratione pendeat. Pinnae dorsalis posterioris radii tantum decem , analis tantum octo. Sunt enim utique varii. V. Duhamel Traité de Péche. BERGA LUGIOPERC.A. Mzvw specimen Ratisbona missum corpore est grate rufescente, cum ar- genteo nitore. Squamae minores quam in icone Blochiana, et series duode- cim a dorso usque ad lineam lateralem , quum in icone Blochiana tantum sex sint; a linea laterali ad ventrem octodecim, in icone Blochiana tredecim. Pinnae pectorales et ventrales ejusdem coloris albidi, non item in icone Blo- chii. Fasciae transversae corporis ex maculis interruptis. Pinnae dorsalis autem tres lineae longitudinales. Percae aspero et asperulo corpus teres , fusiforme, zonis quinque latis, oblique transversis. Uterque hic piscis capite squamoso , et pone dilatato quasi triquetro est; quo charactere forte aliquando , ubi species multiplicatae sepa- rationem postulabunt, distingui generice poterunt. Asperulo oculi magni, strebero parvi. Asperulo pinna dorsalis :4;,, aspe- ro 54. Asperulo vesicula aérea punctis nigris irrorata, aspero pure argentea. Asperulo vertebrae 48, aspero 42. vel 45. Praeterea cauda in aspero longior et constrictior. Oo2 204 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Inter pisces quos Massiliis habet Pasquayus, Argentinensis, observo per- cam dorso monopterygio , cauda indivisa, D. ?4;. P. 14. V. 5. A. 37. C. 17. Br. 7. Spina dorsalis anterior brevis; analis pinnae primus radius brevis, secundus longior, tertius eadem longitudine, sed brevior primo radio molli. Corpus album, angustum. A dorso ad lineam lateralem rectam videntur mihi esse or- dines squamarum sex , a linea ad ventrem octodecim. Denticuli oris pectinati, remoti , in maxilla superiore paulo longiores. v Perca schraitser Batisbona. mihi missus, monopterygius, sub capite ab operculo serrato scaber, corpore subargenteo, dorso rufescente, nequaquam adeo fusco ut est in bgura Schaefferiana , lineis tribus chalybeo - coerulescen- tibus, infima non ex maculis composita, uti est in Schaefferi figura, pinna dorsali maculata. Longe elegantior quam est in icone Schaefleri. Quod et observat Scrankius Faun. Boica. 1. p. 518. SCOMBER ROSTRATUS. Nobis. "A bdominalis, corpore elongato , lineari , capite rostrato , rostro producto subulato. Saurus. ZAiguille. Rondelet. p. 252. Icon bona. Acus Bel/oni , p. 164. Icon peccat rostro incurvo, quod potius recurvum. 7Z'illugb. p. 252. Tab. P. ». f. 5. qui se non nosse illam dicit; quod miror , quum mihi Edinburgo allata sit. Pinna dorsi ut in esoce in postica parte dorsi. Toto habitu pinnulisque spuriis scomber est, quamquam pinnae ventrales longe pone pectorales. Quare hic, quod in suo systemate accidisse Artedio Linnaeus dicit , etiam Linnaeano contingit, ut in bivio constitutum nos deserat, Willughbaeus etiam ne quidem sauri Rondeletii mentionem fecit, neque inter scombros , neque inter acus. Etiam Kleinii systema hic vapulat; nam ad glaucos suos piscis noster per- tineret, p. 5o. quos in scombros vertere totum piscium habitum prohibere di- cit. Atque noster scombri habitu est apprime. CF. Timucu Marcgrav. Brasil. p. 168. Anglis $aury ; Cornubiensibus S$Aipper; Edinburgi Gogner. Scombro huie sane accedit rostro , pinnarum ventralium positu , pinnulis; ille TZzucu. Piso hist. nat. p. 62. Sed pergracilis bacilli instar est. P 1:S^€ VR. S. Z09 NOTHISTIUM. Nobis. Char. gener. hostrum productum ensiforme. Pinnae ventrales didactylae , osseae , iu fossula recondendae. Pinna dorsalis amplissima, quoad partem in fossula recondenda. Membrana branchiostega radiis 7. D. 45. 7. P. 15. V. 2. A. 9. Scombri generi affine est. Guebucu. Marcgrav. Brasil. p. 117. Le Foilier. henard Poiss. male. Pinna dorsali alta , rostro Xiphiae , loco pinnarum wentralium duo ossicula longa nigra, consistentia. ossis sepiae. Broussonet Journ. de ANT UPETST. p. 18. qui saepe rostrum infigere carinis navium monodontis more refert ; et in Aem. de l'Zcad. 1786. p. 45o. Squamas habere negat Marcgravius, asserit Droussonetius. Habet tamen uterque maculas in pinna dorsali, et duas auriculas membranaceas ad basin caudae; ergo idem piscis. Pertinent huc quae habet Koe/pinus in 24ct. Suec. 1791. T. 51. 9. p. 118. Tab. IV. et Mortimer in PAilos. Transact. Vol. 4g. et Grew Mus. nomine Head of Sukfish. | Magnitudo usque ad novempedalem visa. Banksius figuram communicavit , cujus radii pinnae dorsalis priores multo breviores. An specie differt an sexu ? De affinitate scombri cum Xiphia videantur quoque T'aZulae nostrae z1f- finitatum Animalium. p. 558. TRIGLA CUCULUS? CowvrzwivwT digiti, et linea lateralis mutica, et opercula striata. Conve- nit venter candidus, quem Rondeletius adscribit. Discrepant pinnae dorsales, quae sunt 8. 17, Cauda in icone Rondeletii bifida. Rostrum in duos aculeos breves etiam in icone desinens, quod in mea est serratum. Non lyra! maxilla non longius biloba. Non gurnardus ! nullae maculae, nec pinnae pectorales pallidae. Non lucerna! Linea non bifida. Non hirundo! Linea enim lateralis non aculeata , licet pinnae pectoraleg nigrae. 500 OBSERYATIONES ZOOLOGICAE. Rostrum bilobum, lobis serratis dentibus novem. Denticuli ad foveam dorsalem viginti quatuor. Primus radius prioris pinnae dorsalis antice sursum tenuissime serratus. Le Grougnon , en Picardie. Ab Autenfortio accepta. Pisciculus uncialis , thoracicus. Os parvum , aegre aperiendum ; denticuli vix conspicui. Squamae in capite etiam, sat magnae, margine serrato. Macula nigra in operculo parvo. Retro iliam in specimine minore sex squamae dilatatae et in acumen productae brevem lineam carinatam formant. Quod non in majore. Ceterum sibi similes. Videntur ad spari genus pertinere. Ex hamsayanis. Pisciculus tharacicus. An Zeus? Palatum fornicatum videtur. Denticuli minutissimi. Frons retusa. Os sub- simum. Caput magnum horridulum ; corpus pone angustatum , argenteum alepidotum. Dorsum ante frontem in cristam sexdentatam antrorsum proten- sam desinens. Verruca cristata in supercilio superiori. Linea lateralis recta. Cauda cuneata. Ex hamsayanis. Pisciculus habitu et capite trigla. Loco pinnarum ventralium radii quatuor liberi. Alii digiti nulli. Caput a fronte in magnam spinam corpori applicitam utrinque supra pin- nam pectoralem productum , et ad latera inter pinnam pectoralem et ventra- lem in similem spinam antrorsum dentato - carinatam. Squamulae triangulares. Caput obtusum, Corpus subquadrato - pyramidale. Arcus superciliaris pro- minens serrulatus. Os parvum, Nares fere eadem amplitudine ac oris apertura. Denticuli vix in inferiore maxilla conspicui. Ex hamsayanis. t4 Pisciculus gobio similis. Pinnae pectorales brachio impositae, sed breviori quam in gobio Koel- reuteri Pa//. Pinnae ventrales fere ut in gobio boddaerti , sed linea separante minus dis- PnLS-CyBXS: 207 tincta et ad basin earum membrana lunata superexpansa , subtus cameram parvam formante. Dentes superiores, in medio nulli, ad latus terni divergentes. Inferiores duo medii separati, recurvi, spatium vacuum maxillae superioris intrantes ; laterales plures pectinati horizontales. Cauda acuta. Pinna dorsalis duplex esse videtur , prioris radii longiores , quaterni aut quini. Ex hamsayanis. COBITIS ANABLEPS. Ocuris prominulis. Superiora tamen spectare nequit, licet ex peculiari oculorum structura id facere posse videatur. Ea si recte intelligo , sic se habent. Orbitae prominent sphaericae ultra frontem. Cornea duplex, altera superior, altera inferior , media chorda connexae. Sub inferiore locatur pupilla et lens. Seba. Mus. 'T. HI. tab. XXXIV. Est etad pinnam ani peculiare membrum cujus exactior structura et usus nondum innotuerunt. Seóa ibid. fig. 1L. LII. COBITIS BARBATUL A. Ax cobitis fluviatilis AarszZ. T. IV. t. 9g. £. 1. p. 24. huc pertinet? Nostratibus etiam 2a. Macula pallida cordata, cujus duo lobi baseos oculis contigui. Peraliquort menses in vase alui. Vorabant panem. Saepe magnis exstantibus suis oculis nictitabant. Saepe insigniter pallescebant, ut fere pellucidae fierent, quod post dierum decem spatium cessabat , ut pristinum colorem maculasque iterum nanciscerentur. Án quod salamandrarum more teneram aliquam cutim depo- nant? Quod et in cyprino aphya observavi. CODBIIES IAENIA SrivAM demittere potest, ut non conspicua sit. Neque simplex est , sed duae ex eadem basi. Caput declive. Linea fronti parallela nigra per oculum ducta ; punctum caudale nigrum; corpus maculis punctatis pictum. Magnitudo digiti. COBITIS FOSSILIS SiNGULARE quid reperi retro caput intus loco quo cor situm est. Duo cor- puscula pisilormia cohaerentia cavitatibus inter se communicantibus , versus 708 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. versus inferiora in apicem aliquem brevem desinentia, tota substantia reticu- lata foraminibus exiguis; quae duo corpuscula, uü nunc video, sunt verae continuationes primae vertebrae. Quae singularis fabrica cui usui esse possit utique est inquirendum. Reperio in JücAter? ZcAh:Ayol. p.gob. ex his vesiculis mucum lacteum exprimi posse. Reperiri sub terra ex variis autoribus notavi; etiam nostrates in terra paludum, quando exsiccatae fuerunt , dum terra fodi- tur, reperiri asseverarunt. : Miratus adeo maxime, quum 1788. d. 19. Jul. in excursione botartca in loco aliquo adeo exsiecato ut Nymphaeae folia dimidii pedis altitudine a su- perlicie eminerent , tamen adhuc adeo lutuiento ut hominem sine submersionis periculo ferre non posset, reperissem plurima juniorum ejusmodi piscium, quadri - aut quinquepollicarium circiter multa specimina in superficie dispersa et exsiccata, ore et ventre ac branchiis hianiibus, nullo insecto quidquam erodente. Intermixtum quoque erat cobitidis taeniae specimen. SILURUS GLANIS. ErrAw in Ella nostra jam captus et quinquaginta duobus annis in piscina pane, carue, piscibus nutritus, ubi quinque pedum longitudinem adeptus est , pedali longitudine quum caperetur. Waelinen (a balaena) , in lacu Bodamico, semper in fundo. Portentosum habetur si ad superficiem emergant. Piscem hune quinquies se attulisse asseveravit mihi piscator Dürrius ju- nior nostras; bis exigua statura ex Hungaria ; ter majorem ex lacu Feder-See in Suevia , duarum leucarum circumferentia , aliquot miliaribus infra Doneschin- gen sito. Voracem piscem cito crescere. In illo lacu non nisi quatuor aut sex septimanarum spatio in superficie apparere, reliquo tempore in fundo deli- tescere. Parvuli in alias terras transferendi , ad Lindaviam lacus Bodamici , non nisi autumno capiuntur. in quadrupedalibus quos in piscatoris Hirschelii Argen- tinensis piscinis vidi, margo pinnae pectoralis rubebat. Quod in minoribus non observaveram , neque habet figura Blochii. Blochii figura glanidis , tab. 54. ab initio ita sculpta erat , ut licet de reli- quo verissima et pulcherrima , tamen characterem genericum , primum radium pinnae pectoralis validum non exprimeret. Ejus extant specimina in publicum edita, quae radio illo pectorali prorsus carent. Monitus a me Blochius, in reliquis mutavit. Verum ne sic quidem mihi satisfecit. Aculeum istum adeo longum, P.r S' CLES: 209 longum, gracilem, acutum nunquam observavi, sed crassiorem , brevem , ob- tusum, utique in speciminibus modo pedalibus. SILURUS MOLLIS. Nobis. Pinna dorsali postica adiposa , cirris maxillae superioris quatuor , pinna anali radiis duodecim , radio primo dorsali pectoraliumque ad- jacenti spinae capitis similium mollibus candidis. Venter valde mollis et flaccidus. Ex America. Musei Humphrediani p. 151. n.» 55. Ad genus siluri etiam pertinere videtur Gourgour vel $Zahr Nili piscis. Pococke travels Vol. I. tab. 7o. Saltem duplex pinna dorsi, et. cirri oris in pisce abdominali. Utique etiam p. 202. radius spinosus in pinna dorsali et pectorali tribuitur, quibus crocodili fauces intrans, (forte potius ab illo de- voratus) necare illum dicitur. An adeo delphinus Plinii? Longitudo pedalis. Cairi s£a/£ vocatur. In systema receptus posset sz/urus ichneuron vocari. Ad siluri genus pertinere quoque videtur Prégnadi//a pisciculus sesqui- pollicaris, alepidotus , viscidus, sapidus. U//oa , Mém. sur l'Amérique. I. Disc. 9. p. 209. Barbudos etiam bagre similis, et zaburo videntur ad hoc genus pertinere; carne molli et insipida sunt. U//oa. Mérz. I. p. 216. SATNMO IRUITPIA? Lachsforelle nostratium. D. 20. Oct. 1797. (29. Vindem. A. 6.) Longitudo unius pedis, decem pollicum. Dantur multo majores. Latitudo ante pinnam dorsalem trium pollicum, octo linearum. Crassities ibidem duo- rum pollicum , trium linearum, : Ab hamo maxillae inferioris ad extremum mystacis duo pollices. ad marginem operculi quatuor pollices cum dimidio. Frons supra oculos subdepressa. Uncus maxillae inferioris cartilagineus, mobilis. Maculae aliquot rotundae nigrae, cum quibusdam pallidioribus quasi pro- fundius sub cute locatis et pellucentibus. Aliquot minores post oculos. Ep 210 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Macularum nigrarum angulatarum duae series per dorsum excurrentes , quibus paucae aliae intersperguntur: duae tantum infra lineam lateralem. Hae maculae duas, tres, quatuorve squamas occupant. Nullae in capite inferiore, ventre, pinna dorsali utraque, aut caudali, nequ? lineae in latere et ventre, uti habet figura Baltneri. (Blochii figura truttae maculas habet copiosas perfecte rotundas profunde rubentes , in capite , copiosas in dorso, quatuor seriebus infra lineam lateralem, in pinna dorsali utraque, nullas in caudali. Quum piscatori Argentoratensi figuram Blochii ostenderem , hanc feminam referre asseveravit: Baltneri au- tem JZ'eiss-forell alium piscem esse, et nostratibus fu;/e vocari. An haec Weiss-forell Baltneri, quam duorum pedum et dimidii longitudine esse dicit , est salmo eriox? Cauda quidem non aequalis est. Maculae lineaeque nigrae copiosae, etiam puncta nigra in cauda pinnisque dorsalibus. Caudae latera rulescentia.) Linea lateralis recta , ab initio depressa. Squamarum ordines viginti quinque , linea lateralis in vigesima sexta ; in abdomine triginta quatuor sensim imminutae , ut tandem per totam abdominis longitudinem nullae sint. Ergo squamae exiguae. Radit Br; 15:1D.. 1357 P. 15. V. 9. A. g. G. ài. Maculae tres prorsus in basi pinnae dorsalis, in ipsa membranacea parte. Pectoralis ad basin violacea , macula maxima ad marginem anteriorem , discum ultra medium occeupante. Ventralis mediae parti dorsalis opposita , basi violacea. Caudalis tota alba. Basis extrema ejus partis eidem parti pinnae adiposae e diametro opposita. Cauda proportione major, quam in icone Baltneri: magis furcata quam in Dlochii. ; Vergente Octobri mense tridente feriuntur alioque modo capiuntur in Rheno; postea evanescunt. ; A salmone trutta. Linnaei et Blochii maculis et numero radiorum diversa. SALMO SALAR. Distinguunt. piscatores nostri grau/achse , schwarzlachse , egellachse , qui mulus hirudinibus sunt obsessi; sed merae sunt varietates. Ao. 5. (1795. d. 2o. Nov.) vidi in foro salmonem marem longitudine bipe- dali, pondere, ut refert piscator, fere bilibri; maculis rubris copiosissimis , PIS CES 5 ut sane in neutra figura Dlochiana piscem hunc agnoverim. Hoc anni tempore mares omnes ita maculatos esse asserit piscator , quandoque etiam aliquem reperiri in superficie natantem , mortuum. Salmunculum (le Tacon? Zeloz. 275.) peculiarem speciem esse putat Pen- nantius , Ari£. Zool. III. p. 253. Spec. V. Ao. 1778. misi Pallanti pisciculum salmoni salari juniori sive salmunculo simillimum , nisi quod paulo latior et pinna dorsi et ani maculata sit. Ova et lactes habet. Erat ex fluvio Murck , vallis Gerspacensis Marcgraviatus Badensis. Salmunculum in fheno retentum aut aliis aquis unde redire non possit , si etiam viginti annis ibi maneat , tamen salmunculum manere, Gesnero jam piscator Argentinensis retulit, Gesner Esurn. aquatil. ad Ovidü halieut. p. 188. | Si omnia quae Pennantus loco citato de salmunculo refert , comparentur cum illo salmunculo pinna dorsali maculata ex valle Gerspacensi, si consideramus piscatores nostros Basileensem salmunculum distinguere , videntur utique varii pisciculi vulgo nomine salmunculorum confundi. Cf. $pie/mann. Mater. med. p. 168. Piscator Jungius mihi asseverat , in rivo montano Wisen , claro et profundiore aqua gaudente , qui ex Brisgoja aut Marcgraviatu Badensi superiore prope Ba- sileam in Rhenum defluit, observatum esse qua ratione mas salmonis cauda profundas fossas plus quam pedali altitudine in alvei fundo excavet, lapides majores etiam emoliendo. Tum femina in illa fossa cubet lateri imposita , et juxta illam mas applicitis abdominibus ; emissis ovis lactibusque marem rursus fossam implere cumulatis lapidibus. Idem asseveravit illud , salamunculos ma- jores qui ad nos Dasiliensium nomine adferuntur, ideo majores esse , quia in saltuoso rivo Wisen de quo niodo dictum retinentur in gurgitibus, unde redire in Rhenum nequeunt. Fascias autem nigricantes transversas aetati deberi. Pisces in universum et praecipue ex salmonis genere, aetate variare notum est. SALMO ALPINUS. Ex lacu Tugano acceptus 1786. Febr. a Do. Paschio. Specimen misi Pallanti, Conveniunt characteres Artedi, sed latera coerulea non observo. Alii ventre etcarne rubris , alii non. Scribit Paschius dici ab accolis lacus, Decembri omnes rubros esse , Augusto omnes albos. Venter subplanus aut quadra us fere uti in exocoeto mihi visus est. Peritonaeum immaculatum splendore argenteo haud insigni. Ex quinque unus ovis foetus magnitudine seminis cannabis. Vertebrae Pp2a 212 ODSERVATIONES ZOOLOGICAE. sexaginta quinque. Maculae aliquot rubrae parvae , simplices in aliis vix appa- ruerunt, Linea lateralis rectissima. Corpus cum pinnis, excepta pectorali, lente vitrea spectatum minimis punctis adspersum. Squamae exiguae ordinum fere viginti inter pinnam dorsi et lineam lateralem, totidem inter hane et ventra- lem. Radii B. 10. D. 10. aut r1. P. 18. V. 9. A. ro. vel 11. C. bifid. 19. Cf. de hoc pisce ScAeuczer. It. alpin. p. 550. Sulzer Merkiwürdigk. d. Shweizer- landes p. 22. SATLNO.LIYNALLUJLUS. Ita facilius definiri posse puto : Salmo pinnis imparibus rubentibus , dorsali saepeque corpore nigro- maculatis. Ita se saltem habent illi, quos in valle rupea Vogesi montis in rivulis cum farionibus capiunt et orzzóres vocant. ' Nonnulli nostratium inter majorem et minorem distingunt. Mihi quoque specimen minus hoc nomine datum et in museo meo conservatum quod ex Rheno venisse asseverabatur. llli maculae nullae neque in corpore neque in pinna dorsali. At ichthyopola Jungius mihi asseverat eundem esse piscem , et eos qui juniores in Rhenum deturbantur, minores et immaculatos manere. Salmonis thymalli majoris , ex vallis rupeae rivulis: Longitudo ad incisuram caudae decem pollicum. Latitudo maxima duo- rum pollicum. Maxillae aequales. Corpus elongatum. Membranae branchyostegae radii 10; pectoral. 16; ventral. 11; anal. 14; cau- dal. 22 ; dorsal. 19. Dorsalis posterior adiposa, subrubra profunde; fini analis opposita. Linea lateralis fere recta. Squamae inter pinnam dorsalem et ventralem ordinum septemdecim , supra lineam lateralem octo , infra totidem. Squamae longius supra radios pinnae caudalis, et ultra illorum medium excurrunt. Pinna dorsalis rubro nigroque maculata. Ventralis et analis fusco-rubrae, pectoralis pallida. Corpus glauco-chalybeum , dorso obscuriore , maculae spar- sae nigrae. Salmonis thymalli minoris (AZezzger 74scA) : Dentes vix conspicui. Pupilla angulata antice. Longitudo ad incisuram caudae quinque pollicum eum quarta parte. Lati- tudo maxima novem linearum. Maxillae aequales. Corpus elongatum. Membranae branchyost. radii 10; pectoral. 14; ventral. 11; anal. 15; dors. 17; dersalis posterior adiposa alba , fini analis opposita. P rs o'E'S £15 Linea lateralis fere recta. Squamae exiguae ordinum fere quatuordecim aut sedecim. Pinnae omnes albae. Corpus album supra fusco-virescens, maculis levis- simis obscuris. ESOX NUDUS. Nobis. Rostro depresso , acuto , pellucido , maxillis aequalibus , dente medio intermazxillari , inferiore ; corpore alepidoto ; radiis caudalibus basi la- teralibus. Pisciculus quadruncialis musei mei, ex collectione Ramsayana. Omnino hujus generis , quum sit abdominalis, capite rostrato , dentato , maxilla inferiore punctata, pinna dorsali caudae vicina. Membrana branchyostega longa, pone producta , superne hians , biradiata? Pinna pector. rad. 5; ventr. 7; dors. 9; anal. 10; caud. 44. quarum utrinque decem breves ante insertionem reliquae pinnae caudalis, ad latus caudae in- sertae. Caput pellucidum , rostratum , depressum , maxillis acutis , inferiore nigro- punctata ad marginem. Dentes acuti, recurvi, remoti, superioris maxillae majores. Major impar intra crura maxillae inferioris , qui inseritur apice foramini magno ad basin nasi inaequaliter (sine dubio casu) in duo bipartito. Oculi magni, aurei. Corpus quadrunciale , teretiusculum , alepidotum , sulcis transversis curva- tis, antrorsum convexis. Cauda furcata, radiis mediis ad articulos punctatis. Ad gymnocephalum Sp. 9. retulissem , si numerus radiorum in pinnis re- sponderet. ESOX LUCIUS. Descriptionem dedit Artedi : sed multa sane possunt addi. Pinnae omnes aliquid rubentis habent, cum sordide albo, maculis nigris. Appendix ad basin pinnae ventralis plane nulla. Linea lateralis ex tubulis interruptis composita, una squama intermedia, aut et duabus, vacua, sive illo tubulo carente. Praeter lineam lateralem multi adhuc tubuli, irregulari modo dispersi, quandoque lineas saepius interruptas formantes. Squamae ad basin obtuse triplicatae: cute communi tectae, qua superin- ducta margine anteriore tumidulae fiunt. Haec cutis punctulis copiosis nigris, Z4 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. circiter viginti quatuor pro quavis squama , in pisce sesquipedali , obsidetur, centro quandoque albo, ut potius annulum forment. Ad anteriorem margi- nem squamae haec puncta deficiunt: praesertim in abdomine , ubi etiam ma- culae albidae conspiciuntur, quae ex quinque vel sex squamis , ubi prorsus deficiunt puncta , oriuntur. Ad limitem autem ventris albi series macularum ex squamis punctatis formatarum. Per maxillae iuferioris longitudinem, puncta profunde impressa quinque; praeterea antice adhuc unus minimus, sed in uno tantum latere, ut hic acci- dentalis modo esse videatur. In maxilla superiore , sub naribus, quae media membrana supertensa in duas aperturas exteriores dividitur , incipit linea punctorum impressorum simi- lium , sed majorum , quae circum oculos flectitur, et inter nares desinit. Haec puncta numero tredecim, prout fiunt posteriora et superiora sensim magnitu- dine crescunt. Praeterea duo adhuc alia puncta aequali fere spatio a naribus, ac hae ab oculis distantia. Atque haec jam puncta in excarnato cranio video in os usque penetrare. Sed maxime in ventre puncta plurima, pluribus seriebus regularibus dis- posita, subtriangularia , angulo verticali , anteriore , subobtuso. In medio hujus puneti , sive potius areolae depressae alia foveola , membrana quasi seu valvula si beue judico, superinducta, in qua bullula aérea minima, una, duae vel tres conspiciuntur. Tales esse censeo , quia digito, licet paulo aegrius detergi possunt. Ad utrumque palati latus ossiculum longum , postice angustatum, mobile, multis denticulis exasperatum , ad marginem interiorem majoribus , inter quae, ad apicem maxillae superioris , ossiculum triangulare , similiter denticulatum, in regionem linearem , albidam , denticulis minutissimis obsitam , desinens, Orificia excretoria vasorum mucosorum figura expressit AtoPers. de pisc. Lucios hhenanos, qui praecipue ex Manhemiensi regione semisiccati di- venduntur, versus inferiores magis Rheni tractus caput productius et acumi- natius habere visi sunt quam in sua patria (comitatu Lippiano) Schildio Ephoro Principis Nassoviae, Ao. 179t. Ego inter nostrates video multo pallidiores , alios colore multo profundiore. Eo semper agnosci Rhenanos lucios mihi asseverat piscator Argentinensis , quod adeo sint pallidi. Nigri vero in aquis frigidis, duris degunt. Flavescunt in paludibus stagnantibus. Visus aliquando ruber , qui missus est Richardo Lu- nevillam, C PIS CUPS 51 ESOX BRASILIENSIS. Conrvus in meo non valde serpentinum, in spiritu vini rigidissimum factum. Venter subtus planus, subquadratus aut bicarinatus , uti in exocoeto volitante. Qui ex Surinamo attulit, et a quo emi, dixit aquae dulci immissum quasi saponaceam illam reddere. CLUPEA ALEPIDOT A. Nobis. Ovalis , argentea , nitidissima , alepidota , linea laterali nulla. Pisciculus triuncialis. Squamae nullae, sed cutis argentea quasi in tuber- cula plane inaequalis magnitudinis divisa. Ex collectione Ramsayi. Americana, Affinis clupeae mysto ; sed pinna ani caudae non coadunata. CLUPEA ALOSA. SceLETON hujus piscis mirabilis structurae, non misi insectorum ope parandum. Dorsi series quinque spinarum longissimarum et tenuissimarum. Ad latus corporis vertebrarum apophyses tenerae quasi reticulatae. Costae nonnullae mire ramosae. Ad ventris carinam conjunguntur aliis ossiculis latio- ribus carinatis, mucrone postice prominente , duobus longioribus divaricatis. Ventriculus solidiusculus carnosus, arena repletus. An ergo digestio ana- loga illi avium granivorarum. Videtur cibum in fundo quaerere. Appendices coecae numerosissimae ad ventriculum. Arcus branchiarum in parte concava denticulos cartilagineos habent longis- simos , tremulos , secus ac in aliis piscibus , ubi sunt breves. In nostra maculae demum in desquamato pisce apparent; in uno latere observo septem, in altero octo. Piscis vorax. Pisciculos in ejus ventriculo reperit Baltnerus nostras. Non quotannis occurrit. Ao. 1788. copiosissime in Rheno. Sed 1789. vix ulla. Àn ob praecedentis hyemis immanitatem? Ao. 1795. copiose. Quando- que etiam in Ellam ex Rheno adscendit. Ova ibi emittit, sed haec numquam excluduntur. Reperiuntur aliquando spithamaea tantum longitudine , quae cum majoribus ex mari adscendunt. Ova adhuc ovario contenta inaequalia et angulata mihi videntur ; alia aliis duplo majori diametro. 716 OBSERYATIONES ZOOLOGICAE. Ad clupeae genus pertinent omnino pisciculi lacus Comensis , AMisoltini dicti, quos a Scaramuzzo accepi. Abdomen non modo carinatum , sed et serratum. Membrana branchiostega plurium radiorum , sed numerum inire haud valeo. Pinna adiposa nulla. Ergo non salmo. Corpus alepidotum, argenteum, dorso fusco. In confiniis dorsi fusci et partis argenteae , maculae magnitudine lentis, juxta longitudinem dispositae , in alio individuo quinque , in alio duas, in alio unam reperio. Cauda an bifurca sit , ignoro , quia semiabscissa pinna transmittuntur. Ne- que potui radios in sale conditis, semisiccis quadriuncialibus pisciculis numerare. Maxilla inferior longior. Exenterantur post branchias in latere dextro, Capiuntur mense Majo , no- mine 7Z2oni , magnitudine harengi in distantia duarum triumve orgyarum, ubi semper duo ludos venereos exercentes, dum exsiliunt , superjecto rete capiuntur. Minores capiuntur Septembri, magna in profunditate lacus, reti- bus amplis, et saepe aliquot tantum specimina una vice, unde cari, et in sin- gulas libras, tribus Turonensibus libris (francis) AGER Vocantur tunc 41490ni grassi. Multo sale conduntur et MisoZtini dicuntur. Per nychthemerum in aqua macerati super craticula torrentur, et eum aceto ac oleo in deliciis sunt. heperio tandem, licet aegre, et forte non sine errore D. i5; P. g. A. 1g. €..... Dorsalis pinnae initium parum ante initium ventralium. Linea lateralis , si adest , recta. Video nunc quoque , tamen squamas adesse, aut saltem cutem in rhombos elevari. CLUPEA LODN A. (Villosa , vel foetens.) Linea laterali prominula hirta. Olafsen et Povelsen It. in Island. S. 527. 8. II. p. 191. tab. X XIII. Ex icone definiverim : Pzuza dorsali duplici , anali regioneque ani gibba. . Memini etiam Pallantem speciem clupeae memorare , quae lateribus his- pidis cum alia cohaereat. CYPRINUS CAR PIO. VanirrTATEM hinc inde nudam, squamis majoribus pro distincta specie habet Blumenbachius ZZandbuch ed. 111. p.520. et Nauius in JVazurforscher P rI.SG- ES. ZI XX. n» 4. nomine cyprini regii. Sed reliqua quum sint eadem , quum ha- beam specimen squamis majoribus quam sunt vulgo, quibus corpus undique tectum est, quum et dentur plane nudi, absque ulla squama, varietatem esse meram apparet. Hic cyprinus nudus, Zederkarpfe , quem DBlochius p. :78. pro distincta specie habet , mihi quoque varietas mera videtur. Alia varietas Szepinkl. Kramer Ztustr. p. 59o. Cyprinus carpio naso retuso, fronte gibba, haud rarus, quotannis reperi- tur. Habeo in cyprino vulgari et in macrolepidoto. Plerumque est fronte valde convexa, sulco inter frontem et nasum. Sed reperi quoque fronte tantum declivi. 1 Cyprinus carassius in Alsatia inferiore versus Palatinatum in fluviis in Rhe- num se exonerantibus. Rarius quoque in canalibus segnioribus, circa urbem, sed vix sexpollicari longitudine. Nomine Zurretsche/ , potius KurretscAel. Ipsi Baltnero incognitus. In Lotharingiam introductus a rege Stanislao , asse- verante mihi principe Sangusko , qui illud habuit a comite de Pac 1785. Si verum est, quod Gesnerus refert , carassios fugare carpiones , falsum erit quod piscatores de semicarassio 7arsz/. Danub. 'T.IV. tab. XXI. referunt, eum ex ovis carpionis lacte carassii fecundatis oriri. Cyprinus V. VI. VIL. AZeiz. £ab. XT. f: 5. 4. 5. ad cyprinos mihi non viden- tur pertinere. Prochili Kleiniani omnes, Tab. XII. cum cyprinis conjungi nequaquam possunt , sunt enim plerumque acanthopterygi et thoracici. GOYPRLINUS. AN PHOXINUS? Loxcrrupo a divisura caudae ad os duorum pollicum cum dimidio, lati- tudo quinque linearum cum dimidia. Facies fere cobitis taeniae, sed minus gracilis. Corpus itidem ut illa viridi nigroque pictum. In iride nihil peculiaris. Dors. 7. incipit aliquanto post ventrales. Pect. 10. distinctae numerantur , tum 4—5 confusae. Ventr. 7. aut forte 9. Anal. 8. Caud. 2o. bifida cauda. Maxilla inferior, basis pinnarum pectoralium, ventralium, analis, et in- terstitium inter analem et caudalem post mortem in siccato exemplari pulchre rubent. Qq 519 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Cyprini , an Idbarus? (sed in meo etiam ani pinna rubra ,) Dors. rad. 1o. Anal. 11—412. Ventr. 10. Pect. 17. Caud. 21. CYPRAINUS ELLICOLA , nobis dictus. Loxcrrvpo semipedalis. Corpus castigatum. Zeuczscus Klein. Color glau- cus, pallide coeruleis rubrisque longitudinalibus striis varians pro luminis il- lapsu vario. Squamae arcte appressae. Abdomen lividum subrubens. Linea lateralis curva. Pinnae prater dorsalem et caudalem pallide rubentes. Iris aurea. Pupilla inferne dilatata, nigredine quasi in iridem effusa. Dorsalis ventrali opposita rad. 8. Pect. 15. Ventr. 9g. Anal. 9. Caud. 22. bifurca. CYPRINUSBPEHOXENUS: Ao. 6. (1797. Febr.) examinatus. Pinna dorsalis rad. 8. alba, basi punctata. pectoralis rad. 14. ad summum ; margine anteriore rubello. ventralis rad. 8. albissima. analis rad. 7. alba; margine anteriore rubello. caudalis rad. 20. flavicans. Omnes bis tantum dichotomae. Corpus non nisi parte caudali inferiore, retro cavitatem abdominis pellu- cidum. Ruboris nihil , nisi aliquid in cauda, subtus , in mortuo pisciculo. Dor- sum coerulescens , cum virore , fasciis transversis quatuordecim saturatius coe- ruleis , fere chalybeis. Linea lateralis tenerrima , in quarta parte latitudinis cir- citer incipiens , tum declinata, et versus abdomen convexa. Abdomen argen- teum. Macula nigricans ad basin caudae, in dimidia parte inferiore pinnae caudalis. Squamae minutissimae in ventre evanescentes, ut series numerari nequeant. Iris flavicans , quandoque rubedine suffusa. Talis pisciculus apparuit mortuus et sicciusculus. In aqua apparet sequentibus coloribus. Linea nigricans in dorso olivaceo , irregulariter maculato. 'Tum fascia pallida. Jam latera coerulescentia. Venter albus. Pinnae albae, absque ulla rubedine. Respiratio frequentissima , ut singulis horae minutis secundis os aperiat claudatque. Moleculae panis aliaeque sic simul absorptae momento post ex ore eJiciuntur. Milling vel Pfeel Argentoratensium. Hic Argentoratensium Milling , qui PPIS C3ETS: 59 cilindricus est, de quo alii tacent , convenit utique forma et coloribus, et no- mine latino phoxini cum Gallorum Z^eroz , de quo vid. DuZamel. Tr. de la péche , P. 1I. S. IH. p.515. tab. 26. f. 7. Estque idem qui in Sundgovia Ehr- ling (ÉElritze Germanis) vocatur. Sapidus est pisciculus, quod mihi confirmat Schildius, Ephorus Principis Nassoviae, 1791:. qui sapidum esse dicit; sed in sua patria (Comitatu Lippiano) inter centum vix decem esse qui adeo pulcre rubente sint ventre. Nobis neglectus in urbe Argentorati, quia ad cloacas et latrinas in fluvium se exonerantes occurrit. Sed in rivulis torrentibusque mon- tium laudatissimus (nostris monticolis Ehrling , truttarum cum cotto gobione praecipuus cibus). Parisinis laudatur frixus, illisque ex montosis ad quinqua- ginta leucarum distantiam tanquam delicatus cibus mittitur. Varietatem phoxini, J"eraAe, dictam ex montibus ad Aubrac, B. 4. D. 9. P. 10. V. 7. A. 8. C. 19. describit Bonaterre in Encycl. meth. p. 195. An forte idem qui Ehrling in Sundgovia vocatur, quem pisciculum A. 5. (1790.) ex 'Thura vallis St. Amarinae attuli, solum qui in illo amne praeter furionem et cottum gobionem reperiatur , et qui utique idem mihi visus est. Non nisi ses- quiunciales, ad summum biunciales obtinere potui, qui in ventre pinnisque nihil rubri habuerunt. Sed ex tribus in spiritu vini servatis, post reditum unus pinnae analis pinnarumque parium basin rubram habuit. CYPRINUS APHY A. Zwiebelfischchen ; Schneider- Kaerpfchen. Blicke. Observatus d. 20. Mart. 1785. postquam per spatium quinque septimanarum conservaveram octodecim numero, quorum ultimus tandem mortuus fine Augusti. Longitudo parum ultra pollicarem. Numerus radiorum : Dors. rr. Pect. 15. Ventr. g. Anal. 20. Caud. 25. Nasus pellucidus. Interstitium oculorum viride, Iris nigerrima. Regio branchiarum rubicunda ; inter quam et oculos regio pallide virescens. Linea pellucida virescens sub dorso, sine dubio interanea, Reliqua a tergo visa pellucent. Latera argentea. Linea lateralis recta. Corpus gracile, lineare, nil minus quam ovale. Ergo ab aphya Leskii aut Blochii di- versissima. Agilis, pane pascitur. Asseveratio ergo mihi a piscatore facta , pisces nonnisi in fluente aqua detentos victum capere restringenda. Nihil per totum hoc tempus auctus visus. Cf. aphya Rondeletii Y. p. 208. quae utique diversa. Linnaeus tamen in Qqo2 2720 OBSERVATIONES ZOOLOGICA E. fauna S$uecica Rondeletium ad hunc pisciculum allegat: etiam Marsi. Danub. 4. p. 24. t. 9. É. 1. Bloch. tab. 97. É. 2. diversus videtur. Cyprinum bipunctatum Blochii (eum et habet Meidingerus pisc. Austr. £ab. 10.) me sibi misisse nomine Spir/im dicit auctor, (in versione gallica tantum.) Memoriae lapsum fuisse oportet, qui neque pisciculum hunc nove- rim , nec nomen unquam audiverim. Negavi in programmate. Spierling nomen ad aphyam ex Beckmanno adscripseram. Noster A/icklein est latus, violaceus, linea longitudinali ad latus caudae violacea saepe ornatus. Sesquipollice vix longior. Emitur a pauperibus. JBiz- Lerling alium esse asseveravit piscator cum contemtu de illo loquutus. Majo- rem et tri- vel quadriuncialem esse dixit; sed exhibere tum non potuit. (UI- terius examinanda res.) Cyprinus Riemling Argentinensibus, an C. bipunctatus? Iris alba, non flava. Annulus tamen apparet oculo armato , flavescens circa pupillam nigram. Basis pinnarum flavescente rubra , magis in pectoralibus et in anali, quam in dorsali et ventralibus. Basis caudalis pallide flava. Pinna caudalis subtiliter nigro marginata, quod pinna plicata apparet. Eodem modo dorsalis, quae plicata maculam nigram in apice format. Color dorsi griseo-flavescens; in la- tere nitide argenteus violaceo coerulescens , id quod sub certa directione fas- ciam format, unde credo nomen Riemling. Nil punctorum in linea laterali, nisi quod oculo armato ab initio observantur punctula rara minuta , quae vero etiam alias videntur. Pinna analis sedecim habet radios uti C. bipunctatus. Oculo armato squamae in lateribus violaceo coeruleoque variegatae apparent. CYPRINUS.A EBRA-TUI US. obi. zIrgenteo et nigricante varius , pinnis dorsali ; ventrali , analique radiis octo. Dors. 8. Pect. 16. Ventr. 8. Anal. 8. Caud. 1g. Squamae minutae , ambitu punctis nigris. Ordinum octodecim a dorso ad lineam lateralem; ordinum decem ab inde ad analem. Linea lateralis flexuosa, Longitudo triuncialis. Latitudo semipollicaris. Caput ad latus nigrum praeter P.T'tSi G4 ES; Z2I maculam argenteam sub oculis, et discum operculi. — Cyprinus phoxino affinis. Ex collectione Ramsayana , ergo sine dubio ex America septentrionali. Cyprinus leuciscus. Noster Furz , Schal. Hujus fel omnium piscium ama- rissimum. Nonnisi ovis praegnantes, nunquam mares reperiri, asserit Zzscz- büchlein fol. B. 1. b. ^ Blochius non habet, neque ullum nostrorum nominum germanicorum. Mihi Zeucisci nomine pisciculus Nepperschmidiano modo paratus Lubeca missus est, cui adscriptum simul germanicum nomen JZeisfisch M. erat, et alia manu in: Schneider. Magnitudine nostri Lauge , non ejus more ar- gento resplendens, sed more urn flavicans , magis convexus torosusque , pinna dorsali analique radiis 9. Cyprini duo , quorum alter Basiliensibus 27/22, alter Zaese? dicitur, cy- prino dobulae sat similes. Basilea missi a I'amsbeckio , Prof. 1772. d. 1. Mart. Prior, 77/at, idém cum nostro Zurz , Cyprinus leuciscus. Cyprinus sargus. "brtedi Synon. Sp. 15. Major. Mas. Longitudo novem pollicum eum dimidio. Longitudo capitis ab apice maxillae superioris ad apicem posticum operculi branchiarum dua- rum novenum partium totius longitudinis. Latitudo ante pinnam dorsalem duo- rum pollicum et linearum duarum. Pinnae dorsalis initium quatuor lineas post initium pinnarum ventralium. Pinnae pectorales, ventrales et anales magis rubentes. lris subcitrina. Opercula branchiarum striis elevatioribus dismabtas Color squamarum minus argenteus albo flavescens. Pinnae pectoralis radii 15. ventralis &. analis 10. dorsalis 10. caudalis 25. Linea lateralis in nono squamarum ordine, si pro primo istum imparem sumis qui est in medio dorso et ante pinnam dorsalem numerando descendis. Linea lateralis facta ex squamis glandulosis quadraginta quinque. Peritonaeum punctis majoribus variegatum. Alter, Haese/ Basiliensibus , nostratibus piscatoribus SOPROHGGA, est cy- prinus daDnbs Minor praecedenti, femina. Longitudo octo pollieum cum dimidio. Lon- gitado capitis ab apice maxillae superioris ad apicem posticum operculi bran- chiarum quinta pars totius longitudinis. Latitudo ante pinnam dorsalem unius pollicis, undecim linearum, Pinnae dorsalis initium. immediate ante initium 222 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. pinnarum ventralium. Pinnae pectorales, ventrales et analis pallidiores quam in praecedente specie. lris subcitrina. Opercula vix striata. Color squarnarum magis argenteus albo coerulescens. Pinnae pectoralis radii 15. ventralis 9. analis 10. dorsalis 9. caudalis 25. Linea lateralis in decimo ordine squamarum occurrens , et in hac specie ab initio magis declivis. Linea lateralis constans glandulis quadraginta novem, licet totus piscis minor sit. Peritonaeum tenuius punctatum. Membrana quo- que ova involvens punctis nigris minutissimis punctata. " Schnotfisch Argentoratensium nominatur a DuZamelio Péche , P. V. S.VI. p. 140. Sed satis inepte ad mullum refertur, quod genus plane incognitum est Rheno. Et sane nostri Schnotfische pro delicatis piscibus nunquam habentur. Piscis quem /7a25/e nomine prope Colmariam in Fecht fluvio captum se comedisse frater Fridericus scribit (1794-) ad pisces albos relatum , sed ali- quanto meliorem , numero nonario radiorum pinnae dorsalis , et rubedine pin- narum, prorsus cum praecedente Haesel Basiliensium convenit. Piscem Haesel nomen a celeritate lepusculi obtinuisse , refert Fzschbüch- lein. fol. B. III. fac. a. ut adeo nomen hoc fere credam potius ad leuciscum qui Gallis ob eandem celeritatem /e dard dicitur, pertinere. Piscium tamen mercator quidam mihi asseverat Basiliensium Haesel et nostrum Schnotfisch oppido pisces eosdem esse. Neque leuciscum , nostrum Furn, neque dobulam, nostrum Schnotfisch , habet Blochius. Dobula, Je petit meunier, chavanne ou garbotteau , nunquam plus quam bilibris. 7'opogr. d'Olivet. p. 77. Haec nomina gallica ad suum Jesez ex Duhamelio refert Blochius III. p. 129. CYPRINUS OR THONOTUS Nobis. Pinna anali dorsalique radiis novem: dorso rectissimo. Dors. 9. Pect. 14. Ventr. ). Anal. g. Caud. 20. Linea lateralis inferiora versus convexa , e regione pinnarum ventralium in ordine squamarum nono sita. Ab ea usque ad medium ventris ordines adhuc sex: ergo in universum quindecim. Arcus marginis squamarum arcu oculi ma- jor. Initium pinnae dorsalis parum retro initium pinnae ventralis. Dorsum vi- rescens. Cetera argentea. Longitudo pollicum tredecim ; latitudo duorum pol- licum cum dimidio. PES BE. gon Dorso rectissimo , quo non nisi cum C. cultrato convenit, ceterum diver- sissimo. Piscem emi Parisiis 1765. CYPRINUS RUTILUS. Dorsal. 12. eum prima minore. Anal. i2. cum prima minore, Ventr. Qg. Pect. 16. Caud. 22. Latus, gibbosus; ventrales et analis pinnae rubrae, Iris subrubra. Alius eodem habitu , lineaque laterali eadem. Sed in iride nil rubri, neque in lateribus. Maxilla inferior paulo longior. Dorsi pinna paulo retro ventra- lem , cum in praecedente fere e diametro opposita sit. Ventrales analisque satu- rate rubrae , cum in illo leviter rubescant. Apex reliquarum pinnarum prae- cipue caudae rubens, quod non in illo. Dors. 10. aut si primum minorem radium jungas, rr. Anal. r2. aut 153. cum primo minore. Pect. 15—3:4. Ventr. 8. Caud. 2r. Alius longitudine ad caudae divisuram pollicum octo ; latitudine ab initio pinnae dorsalis ad ventralem duorum pollicum cum novem lineis. fris nigra, passim tantum maculis auratis. Corpus nigro dorso, ventre albicante subvio- laceo. Opercula branchiarum pellucida , ut branchiae videri potuerint. Pinnae pectorales subrubrae; radiis. ... Ventralis rubra, rad..... ejus initium ex- acte initio dorso oppositum. Analis rubra, rad. 11. Ante eam ex ano depen- dere vidi extremitatem intestini , crassitie lineae, longitudine duarum linea- rum. Dorsalis fusca, rad. 11. Caudalis rubro - fusca, forcipata , rad..... AI- latus Ao. 1773. Alius, argenteus, pinnis rubentibus cunctis, macula nigra ante dorsalem. Emtus 1774. Alius, exiguus; longitudine tripollicari , latitudine septemlineari. Color glaucus. Cauda bifida. Pinnae pectorales , venirales , analis basi crocea cula quoque crocea iridis in mortuo. ; ma- Dorsalis radiis 10, paucis punctis exiguis croceis adspersa; Pector. ir. Ventr. 8. Anal. 15. Caud. 2o. Dorsalis e diametro opposita interstitio quod est inter analem et ventralem. Alium habui longitudine 11 pollicari , latitudine 234 pollicari. D. 12. P. 15. V. g. A. 18. C. 25. Dorsalis et ventralis pinnae initium e diametro oppositum. Pinnae omnes et iris rubrae. 724 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. Alius cyprinus Ao. 1781. d. 2o. Nov. allatus , mortuus , magnitudine et for- ma rutili. Dorsum olivaceum. In quinta serie squamarum incipit taenia lon- gitudinalis pallide rosea, quae paulo post dilatatur et sextam etiam seriem Occupat, mox etiam sursum se extendit supra quartam seriem , ut in regione pinnae analis latior sit, quam alias ullibi, et sensiia pallescendo fere usque ad ani pinnam producatur. Series supra lineam lateralem pallide coerulescente colore glauco est. Series in qua lateralis linea, et proxima iterum subrosea pallidiore obsoletiore fascia notata. Reliqua ad ventrem usque coerulescente glauca. Linea lateralis in nono squamarum ordine ; primum declivis, dein rectiuscule parum versus abdomen convexa excurrit. Post lineae lateralis or- dinem sequuntur tres usque ad basin pinnae ventralis, tum duo adhuc, tan- demque medius impar. Ab occipite ad basin pinnae dorsalis squamae 16. Ab occipite ad basin caudae squamae 44. Radii pinnae dorsalis connumerato pri- mo brevissimo secundoque indiviso 12. Pect. 16. Ventr. 9. Anal. 14. Caud. 22. Ventrales et analis rubrae, reliquae pallide carneae. Operculum violaceum (Zlas pále ou gris de (in). ris nigra circulo angustissimo aureo. Alius pisciculus, Ao. 1788. d. 2o. Dec. allatus. Ad rutilum pertinere dixit piscator; cum: quo utique ani pinna convenit. Color glaucus, violaceo et ru- bente intermixto ; praecipue supra totam lineam longitudinalem plus rubet , tum pinnae praecipue ad basin , et macula sub operculis,, quasi branchiae pel- lucerent. Sub linea laterali color subplumbeus. An levior gradus albinismi ? Longitudo quincuncialis. Caput, venter et regio super pinnam analem pallidi coloris. Oculi nigerrimi. Linea longitudinalis rubra in sexta serie squamarum. Linea longitudinalis in nona. Sub linea longitudinali ad pinnas ventrales duae adhuc series sed minus distinctae. Dorsalis 1». Pectoralis 15. Ventralis r0 certe, non . Analis r2. posita dimidio intervallo suae longitudinis post dorsalem. Caudalis 20. Pinnae ventrales et analis basi albae, apice dilute rubrae; pecto- rales aequaliter sed. pallidius rubentes. Dorsalis item. Caudalis prae reliquis rubra, nec tamen valde saturate. Squamae maxime ad marginem et radii pin- narum punctati. Alius cyprinus quadruncialis (glaucus) , corpore subviolaceo, glauco , fascia longitudinali operculisque violaceis , pinnis ventralibus rubris. Piscator 1786. fine Maji pro rutilo dedit. Dorsalis radii r:. Pector. 12. cinerea. Ventral. g. vix rubens. Anal. 1:8. praeter duos anteriores breviores. Anal. 20. praeter extremas brevissimas, Linea P.LSO Ee z25 Linea lateralis versus abdomen convexa, in nono squamarum ordine a dorso , in quarto a pinna ventrali. Iris solummodo in suprema parte aliquid rubri habet. Squamae tantum quatuor irregulariter in utroque latere argenteae. Unde piscis morbo aliquo ita mutatus videtur. Habuit quoque passim cicatrices nigras, an a sanguisugis an lernaeis relictas, CYPRENUS SIM US Nobis. Commissura maxillarum sinuata. . Emtus a me pro theatro anatomico 1775. ex museo Nyeveltiano, ubi n.?592. nomine harengi pessime denominatur. Dorsalis et analis pinna pauciradiatae. Dorsum fuscum. CX P B,LIN.U S, . nus INobis. Pinna analis radiis duodecim , operculis pellucidis , cornea argenteo- maculata. Emtus a piscatore 1776. d. 5. Maji. Quincuncialis. Cauda bifida. Cornea maculis punctisque aureis et argenteis. Opercula violacea apparent a pellucen- tibus branchiis. Dorsum gryseum , abdomen coerulescens , maculae nonnullae irregulares in latere. Ambitus squamarum punctatus. Linea lateralis versus inferiora arcuata. Dors. 12. fusca. Pect. 15. pallens. Ventr, 9. subrubens, Anal. 12. fusca. Caud. 19. fusca. CYPRINUS ORFUS. CxprniNvs, quem piscatores AÁrgentoratenses Bamberga se attulisse dixe- runt, et piscinis imposuerunt, est C. orfus. Urbani nomen dederunt. Totus ruber praecipue dorso et pinnis , ventre albente. Proportio fere nasi , sed paulo latior. Longiores quoque quam pedales dari dixerunt. lris non rubra. Linea lateralis descendens ad pollicarem a ventrali pinna distantiam , dein recta via ad caudam tendens. Squamae a pinna dorsi ad ventralem quatuordecim ad uindecim ordinum. Dorsi pinna paulo retro ventralem posita. Dors. 11. Pect. 15. Ventr. g—1:0. Ánal. ri—12. Caud. 21. Mihi non videbatur idem esse cum sequenti quem Ao. 1766. d. 25. Dec. examinavi, qui in.... captus et Spielmanno allatus est. Pedalis erat , fulvus dorso , ventre albo , squamis hinc inde argenteis distinctus, cum reliquae squa-: Bar 226 OBSERVATIONES ZOOLOGICAE. mae nil argentei ostenderent. Corpore castigato; pinna dorsi ventralibus e diametro opposita. Pinnae omnes rubescebant, praecipue ad basin. Sed est revera C. orfus, id est, ruber ille Bamberga allatus piscis, quem falso cyprini aurati nomine aluerunt. CYPRINUS NASUS. Manzs generationis tempore in capite albo-punctati totoque corpore as- peri fiunt. Una nocte unus piscator quandoque duo ad tria millia capere potest. Rusticis et plebejis plerumque emtus. Sunt inter nostrates qui verno tempore ovis cepisque concisis fartos et super craticula aut in clibano assatos in deliciis habent. Basileae hyberno tempore ex Rheno minores fluvios Birsam, Wiesenam aliosque subeunt. An ut contra glaciei natantia fragmenta tutiores sint, an quod temperatiores aquas quaerunt, an ovorum pariendorum causa? Tum pertusa glacie praetenditur rete multaque millia a quinque piscatoribus Basileen- sibus illam' piscaturam cum ceteris tribulibus alternatim in singulos annos exercentibus capiuntur, qui lucrum cum magistratu vinum panemmque illis largiente partiuntur. Rustici ex vicinia jussu publico conveniunt vasa lignea adferentes etin vivaria ad id confecta pisces deferunt. Spectatum veniunt cives Basileenses. Pisces ipsi Ezs-IVasez vocantur. Hoc tempore carnosiores et sa- pidiores sunt, deteriores post partum carne futuri, quo tempore ob macilen- tiam duplo plus ossicularum habere dicuntur. Confluunt ex vicinia , doliolisque ac plaustris divehunt undique ac divendunt. Multos etiam condiunt sale siccantque. Retulit Henr. Oberlin Ao. 8. (1800.) CYPRINUS ALBURNUS. Germanorum Zauge , Gallorum Z4ble, z4blette , Ovelle. Jubotte, de- nominatio vulgaris Nanceji Lotharingiae. /7idich Mecklenburgensibus. Ex relatione ZZzsbergii, Schwerinensis, 1781. Spitzlauben , Schneiderfisch- lein , Kramer. Austr. p. 595. qui varietatem linea laterali coerulea nomine Reislaube habet. In Lauge nostratium radii ita se habent: Dors. 10. Pect. 12. Ventr. 8. Anal. 2o. Caud. »1. Ejus squamae laterales et ventrales adhibentur ad praeparationem marga- ritarum artificialium. Lavanturin aqua , ubi secedit pigmentum margaritaceum PISCES. 727 et praecipitatur, Vocatur essence d'Orient. Pro ejus libra obtinenda requi- runtur octodecim ad viginti millia pisciculi , (quatuor millia tantum secundum Beckmann in Sage Ex. Chym. n» VII. vers. germ. pag. 85. nota.) Misce- tur haec essentia ichthyocollae solutioni, et globuli vitrei intus ea obducun- tur ceraque partim replentur , inventore Parisino Jacquin , Ao. 1680. Inventor Janin vocatur et confectionis ratio paulo aliter describitur in $avary Dic- tion. de Commerce , titulo Patenostrier. Sed vitio typographico ibi Janin legitur, nam ejus filium Jacquin vocari saepius audivi. Desquamantur solummodo latera et venter. Probe cavetur, ne dorsalium squamarum quidquam admisceatur. Aliorum piscium squamae rejiciuntur , licet maxime argenteorum , uti rutili; ipsius etiam nostri JtiemZing , quamvis argenteo nitore superare quoque alburnum mihi videantur. Squamae aliquo- ües in pelvi aqua pura lavantur, postea per strata cum sale inter sindones puras locantur in scatulis et transmittuntur. Mense Augusto frequens in Rheno capitur ad pagum Alphen, ubi eum -Alphenaar vocant. Pinna ani et ventrales valde albescunt. Ossicula pinnae ventralis ultra medium bifida , in reliquis pinnis plane simplicia. Belgae regezz "dsterlingii vocant , quia pisciculo ZZszerling s. Esseling , hune tanquam re- gem tribuunt. Ao. 1785. d. 5o. Maji, allatus mihi piscis magnitudine spithamea , nomine magni Alburni , grosse Lause , et vix viginti annorum spatio unum capi dictum. Pinnae dorsalis radii 9; analis 14. aut 15. Pinnae , maxime pectorales, analis , caudalisque basi virescentes. Linea lateralis in ordine squamarum nono. An hic Jeses? CYPRINUS BRAM A. Pinna ani radiis o9 Blochio , mihi 26. Radios pinnae analis anteriores posterioribus quadruplo longiores reperio , unde habitus hujus pinnae peculiaris. Hujus vesicam natatoriam reperio crassam , et dum sicca, fere cartilagi- neam, duobus quasi musculis longitudinalibus crassis albis distinctam, Vesi- cam natatoriam magnam esse dicit Baltnerus. Aliquoties monstrose gibbum reperi, ut post dorsalem pinnam concavus esset , et convexus valde illa parte cui insidet pinna analis. Parit Majo , atque tunc est capite punctato. Pro varia aqua , in qua degit, vario est colore. Belgis Z/ey , adultior etiam Zraessem. Ziresen, idem est ac Breitfisch. . Ivrea 520 ODSERVATIONES ZOOLOGICAE. Medullam spinalem duplicem alteram alteri superpositam sed utrasque separatas reperio. CYPRINUS MECKEL. Nobis. Pinna anali radiis 21, corpore argenteo. iJor20.P. --: Vo —- Analier. fCaudis: A multis pisciculus hic latus pro juniore brama habetur, et piscator Jungius mihi asseverat, bramas juniores alio modo haud cognitas esse, quam quales sunt Meckel. Noster Baltnerus autem dicit esse speciem bramae, et parere Majo; sed eundem quoque in mensem partum bramae ponit. Figura ejus satis inepta , al- bida, dorso olivaceo , squamis nimis magnis , pinnae analis forma nullatenus expressa , caudalis lutea picta. Nauius in descriptione germanica piscium moguntinorum p.68. Cy- prino bliccae Blochii nomen Mackel dat. Sed illa sane a nostra diversis- sima est. Equidem nostrum Meckel etiam a brama differe persuadeor. Nam color non est nigricans, sed argenteus. Praecipue vero in brama linea lateralis in serie decima quinta squamarum occurrit, et post eam sequuntur adhuc novem. In Meckel vero in septima serie, post quam pariter novem adhuc sequuntur. Índe squamae pauciores , adeoque pauciores quam in brama. Forma pinnae analis eadem , sed non nigra. Nostratibns piscatoribus adeo persuasum , Meckel esse juniorem bramam, ut bramam ipsam etiam grosses Mecke/ vocitent. Nisi forte Meckel quasi ge- nericum nomen sit piscis latioris. An est ille piscis, qui Gallis dicitur /a bréme gardonnée. Duhamel art de la péche , P. II. S. III. p. 5o6. Aut ille Sequanae, qui dicitur /Eper/az bátard , seu le Platane , ibid. p. 506. tab. 26. f. 4. Sed hic ob nomen pZes- tyae additum videtur potius esse p/eszya Leskii. Observatio editoris ad pag. 5or. Srernoptys diaphana Herm. extat in Lacepedii Histoire naturelle des Poissons 'Tom. 5. sub nomine Szernoptyx Hermann. 329 AU PUUALIAUALUAZUALUAL PALA AUALALALALALAAUALALALAVALAAUA SUL ALALLAUCS8LAVALA,8SíALNUA, LCSLALAUAUAUS, AURA ALAVA 1 WE E sturio * Alauda fringillaria d picta sibirica Alcedo aenea ispida —— — rudis — ——— smyrnensis Amphibiorum respiratio Anas bisinuata boschas * cygnus dircaea fuligula fusca leucotis melanocephala moschata olor rufina tadorna testacea —— marilla Anarrhichas lupus * Anguis brachyura fragilis —— — ]lumbricalis Hi xiphura * Antilope grandicornis * iorticornis Aquila Arctomys marmotta Ardea alba L mp EX. Res asterisco notatae novas species indicant. pag. 294 201 200 201 135 136 136 136 216 143 146 137 139 147 140 dl 140 145 141 138 146 140 146 dA 145 3o1 288 287 287 288 87 87 120 52 179 Ardea ciconia garzetia grisea ——— grus major ——— minuta nigra nycticorax stellaris major Balistes monoceros * —— ——— nummiferus * —— —- pellucidus quadricornis — — — vetula Blicklein Boa constrictor * — ]atotecta —— pelagica Bradypus didactylus Bufo calamita igneus * Caecilia nasuta Canis alopex familiaris lupus niger vulpes Cavia aguti * Certhia citrinella * flaviventris *—— ——— nitens Charadrius oedicnemus * Clupea alepidota pag. 169 — Clupea alosa 178 lodna 178 Cobitis anableps 155 barbatula 177 fossilis 179 taenia 175 * Coluber aestivus 176 ammodytes 159 * angustulus X06 ur IaSpIS T atratus 296 * bicinctus 298 cinereus 299 doliatus 299 *—— —— epidaurius 296 *— —— eratron 320 . — — —- fasciabus 275 ? flagellarius 272 fulvius 271 *——— gallicus 20 * jaspideus 235 laevis 251 lemniscatus lineatus »89 * lunulatus 34 * melanogaster »8 * monspessulanus EU Cup 3595 natricula 5o natrix 135 nebulatus 136 ^ nigerrimus 13; * pantherinus 189 * parias 315 prester on? * Coluber pseudechidna p pulchellus * — ——— seriatus sibon simus Y — —— tephrodes * — — — horacicus —— — ayphlus Lyrin * Columba tranquebarica Colymbus cristatus *«* immer Coracias garrula indica Corvus caryocatactes corax cristatus frugilegus glaudarius varius Cottus scorpius simus * Crotalus tesselatus Crotophaga Cuculus canorus persa rufus tristis Cyprinus alburnus aphya atratulus bipunctatus brama carassius — ——— carpio dobula * ellicola leuciscus *—— — —— meckel nasus orfus orthonotus phoxinus * * * * erythrocephalus pag. 276 286 273 284 273 285 276 275 284 276 281 284 200 1541 151 151 129 129 120 127 129 158 129 158 303 3o3 271 127 132 133 131 133 356 320 320 321 518 321 328 326 925 322 ^ 31; INDEX. rutilus simus Cyprinus * * Dasypus sexcinctus Octocinctus * Dendrocolaptes *Diodon maculatus * — ——— intermedius Echeneis remora Emberiza hungarica Erinaceus europaeus Esox brasiliensis lucius *——— nudus Falco aesalon "€ albus & ardrias buteo chrysaetos — —— cyaneus elegans funereus haliaetos m interruptus milvius niger minor ——— morphnos ——— naevius —— nisus ——— ossifragus ——CUBYBS2SE5ns —— — rusticolus sagittatus subbuteo tinnunculus dS turturinus vittatus Felis caracal chalybeata A guttata pardalis Fringilla argentoratensis coelebs 100. Fringilla linaria montifringilla serinus spinus suavis Fulica aterrima porphyrio ——À t Bid. Haematopus ostralegus Hippopotamus amphibius Hirundo urbica Lacerta agilis grisea —— ——— agilis viridis brevicula cordylus crateronyx * crocodilus longi- rostris cyanea duplisquamata guttata iguana microcephala monitor Occitanica orbicularis palustris platura prasina salamandra scincus sexlineata squalida Lampetra planeri *Lanius minor * * * ' doliator Larus cinerarius * maximus ——— rissa tridactylus Lemur catta mongoz * leucopsis *Loxia albiventris curvirostra Loxia oryzivora philippina punctulata Manis pentadactyla tetradactyla Mergus castor merganser minutus Merops apiaster Motacilla alba brachyura erithacus, hypolais longicaudata phoenicurus regulus salicaria sylvia trochilus Mus cricetus decumanus javanus marmota —— — minutus * * * parvulus pendulinus soricinus terrestris ?*Muscicapa atra Mustela erminea foina lutra lutreola martes Myrmecophaga didactyla * Nothistium Oriolus galbula Otis tarda Paradisea tristis Pelecanus carbo m XP onocrotalus Per a asper ——— asperulus 208 INDEX Perca lucioperca Petromyzon branchialis marinus *Phoca monachus Picus lineatus major —— —- martius sordidus *Pipra europaea *Psittacus decorus flavifrons nobilis semirostris Psophia crepitans * * *Rallus intermedius d: lagurus ^ paludosus Rana arborea bufo esculenta 198 198 198 2523 2530 253 Ranarum mutatio exuviarum et hybernatio Recurvirostra avocetta *Rhynchochasme Rhynchops nigra Salmo alpinus salar thymallus trutta Sciurus cinereus fulviventris vulgaris | vulg. var. cinerea Scolopax arquata gallinago phaeopus rusticola subarquata *Scomber rostratus Silurus glanis mollis Simia aethiops aygula * * ——— capucina —— gephus 230 191 156 156 311 310 312 3o9 $6 65 85 65 181 182 182 182 183 c3 O3 pag- Simia cynocephalus 6 3 engytithia 1 ——— maimon 3 —— — mormon 3 — — paniscus Á ——— rubra J — —- sinica 9 *— — sphingiola z — — sphynx z viridis 2 *Sorex leucodon 49 tetragonurus 48 3 DE 49 *Squalus breviculus 295 galeus 292 d——3-|laticeps 204 pristis 203 spinax 292 Sterna hirundo 155 minuta 155 *Sternoptyx diaphana 3o1 *Strix aegolion 122 tL butalis 120 hudsonia 123 passerina 125 ulula 123 vulturina 123 Sus babyrussa 91 Talpa europaea 44 "Tanagra modesta 206 tatao 206 'Tantalus falcinellus 18a 'Testudo africana 218 graeca 226 5 graja 219 lutaria 225 3 picta 221 scabra 221 * semimembranacea 219 serpentina 253 tricarinata 221 "TTestudinis testa 215 Tetrao perdix 200 Tetrodon hispidus 299 * maculatus 299 mola 3oo 2242 INDEX. 22 pag. ; pas. pag. * Titia 135 *Turdus luridus 202 * Vespertilio celaeno 12 "Trachinus draco 3o» merula 202. — — ——- hippocrepis 18 TTrigla cuculus Sob * scirpaceus - 209. —— — ——- mauritianus 19 *Tringa curvirostris 188 ^* xanthoproctos 202. — —— ——— murinus 18 helvetica 189 Uude Lp A UE noctula 17 pugnax 187 *— — ———- nudus 15 squamata 189 Vespertilio acetabulosus 19 Viverra. caudivolvula 39 —— ess 185. ——————— auritus 16. *Vultur minor 93 EmnmnA TA. Transitus a pagina 160 ad paginam 169 et a pag. 193 ad pag. 197 non lacunae sunt , sed typothetae errores. Alia leviora emendabit lectorum aequitas, - TM ——————— MÁÁHÉmÉÁm ARGENTORATI ! TYPIS FISCHERIANIS. ; «,! / 2 Paul Klincksieck PINE DES SCIENCES NATURELLES Paris, le 189 POSTHÁM S. Remis chez COLIS-POSTAT: - . :u du