\^ \

i . i^ . vl - O fU/l^

igaSTHSöivï;^^

IfÖRARlg.^

^ \ Overgedrukt uit het Tijdschrift voor
^ • Entomologie. (Deel XVII. 1874.)

.•tfiM'1^7 ip^i«'

%4

OPGA V E

DEK

GEOMETRFNA en PYRALIDINA,

IN

NIEUW GRANADA en op St. THOMAS en JAMAICA/

VERZAMELD DOOR

W. Baron VON NOLCKEN,

inet beschrijving en afbeelding der nieuwe soorten

DOOP

P. C. T. SNELLEN.

Eerste Afdeeling: GEOMETRINA.

De door den heer van Noleken in 1870 en 1871 naar Zuid-
Amerika ondernomen entomologisclie reis, al moge zij ook
door verhinderende omstandigheden en hare ontijdige afbre-
king niet die resultaten gehad hebben, welke hij en anderen
daarvan verwachtten, kan daarom nog geenszins eene mislukte
reis genoemd worden. Wanneer ik toch bij de door mij be-
werkte familiën der Geometrina en Pyralidina onder 101 soorten
der eersten 73 nieuwe vind en onder 83 Pyraliden 42 onbe-
schreven, benevens een aantal nieuwe genera, dan, dunkt
mij, is er, de korte tijd waarin verzameld werd in aanmerking
genomen, integendeel wel eenige reden tot tevredenheid, en
getuigt het ontdekken van zoovele onbekende soorten voor het
welbesteden van den tijd.

De Geometrina zijn naar Guenée gerangschikt zonder eenige
noemenswaardige verandering. Ik heb in deze familie geene
nieuwe genera gevormd, doch getracht om door zoo naauw-

1

d Ol'GAVC DER ÖEOMETRINA EN PYRALIDINA.

keurig mogelijke beschrijving mijner nieuwe soorten het eeneu
lateren bewerker der Spanners doenlijk te maken om haar in
zijn systeem de juiste plaats aan te wijzen. Met hetzelfde
doel heb ik ook van reeds bekende soorten, waar dit noodig
was, de nervuur beschreven of opgegeven tot welke der door
Herrich-Schaffer in zijne Exotische Schmelierlinge gekarakteri-
seerde Geometrinen- genera zij behooren.

Wat de Pyraliden betreft, zoo heb ik mij geheel en strikt aan
Lederer gehouden en overal nieuwe genera gevormd waar dit
naar zijne analytische tabel noodig was, terwijl ik het noodige
vermeld om die nieuwe genera in de tabel te kunnen invoegen.
Ik heb dit gedaan, hoewel mij de gebreken in Lederer's ove-
rigens meesterlijke behandeling (op eenige van welke ook nog
Herrich Schaflfer wijst, zie Corr. BI. des Zool. Min. Vereins ^
1871, p 15) niet ontgaan waren, maar eene betere classificatie der
familie wist ik niet te maken, en ik houd het in het belang
der wetenschap voor raadzaam om, zoo men voor eene familie
een bruikbaar systeem bezit, er niet aan te veranderen; hier
wat afbrekende, daar zonder vast plan bijbouwende, in èén
woord, het misvormende, waardoor tevens ons eigen werk voor
anderen moeijelijk te gebruiken wordt. Het is integendeel ver-
kieslijk, wanneer men een over het geheel doelmatig gebouw
bezit, het aan te nemen en te bezigen zoo als het is en,
zoo het vergroot moet worden , naar het plan van den stichter
te werken dan, dikwijls uit eigenliefde, het te bederven. Ge-
makkelijker is het toch ook hier om, even als de heer Dohrn
van Schönherr's Classificatie der Curculioniden zegt ^) het ge-
brekkige „ hie und da in fr.appanten Beispielen nachzuweisen ,
dann um flir die ungeheure Armee eine neue Kaserne zu
bauen."

Het genus Scoparia zal men- bij de Pyralidina missen; dit is
reeds door Professor Zeiler in de Slelliner Ent. Zeitung , 1872
p. 463—481, behandeld.

1) Stett. Eitt. Ztitung , 18615 p. 168, bij de aankondiging van Lacordaire'a
VII* deel der Genera des Coleoptères.

VAN NIEUW GRANADA ENZ. ^

Al de uieuwe soorten zijn afgebeeld, de Geometrinen door
den heer A. J. Wendel te Leiden, de Pyraliden naar teeke-
ningen, die de heer Brauts de goedheid had voor mij te ver-
vaardig-en. Om de kostbaarheid en het tijdroovende van het
kleuren geef ik de afbeeldingen in het Tijdschrift ongekleurd,
doch zal een zeker aantal gekleurde exemplaren laten vervaar-
digen , die ik bij den heer Nijhoff, uitgever van het Tijdschrift
voor Entomologie, met afdrukken van den tekst verkrijgbaar
zal stellen.

Eene verklaring van de verschillende nummers en opgaven,
die op de vangplaatsen betrekking hebben, laat ik voorafgaan.
Ik geef deze zoo als ik haar van den heer von Noleken ont-
ving en verwijs overigens naar zijne Kei se brief e, die in de
SteUiner Enlomologische Zeilung van 1871 het licht zagen. Typen
der nieuwe soorten bewaar ik in mijne collectie.

Onder het determineeren der vlinders is het mij gebleken,
dat de merkwaardigste en schoonste Pyraliden gevangen zijn
op de beide Westindische eilanden St. Thomas en Jamaica en
gedurende de reis langs de Rio Magdalena en dus in de warme
streken. De omstreken van Bogata hebben er minder opge-
leverd, en daaronder zijn er verscheidene die, even als de
rondom die hooggelegene stad gevangen Geometrinen, aan de
europesche fauna herinneren.

Merkwaardig komt het mij voor, dat onder al de Geometrinen
niet eene enkele is, die ik ook uit Azië, Afrika of Europa ken;
slechts een paar (Hyperythra versaliliaria en Acidalia suhnictata)
hebben naauwe verwanten in Azië. Daarentegen komen van
de Pyraliden de volgende soorten ook in de drie genoemde
werelddeelen voor :

Slenoplenjx hybridalis, Siriocauta tesiulalis ,

Hedylepla vulgalis, Zinckenia recurvalis,
Omiodes leporalis, „ perspeclalis ,

Teraslia meüculosaUs , Synclera traductalis.

Rotterdam, 1 Februarij 1873.

P. C. T. Snellen.

GEOMETRINA.

Fam. T. Uraptkrygidae.

1 Urapteryx Politia Cr.

2 n Saturniaria H. S.
8 » histrionaria H. S.

4 Ripula Mahometaria H. S.

5 Sabulodes arenularia m.

6 1 glaucularia m.

7 Oxydia vulpecularia H. S.

8 u Hypenariata m.

9 // Hypopyrata ni.

Fam. II. Ennomidae.

10 Apicia prostypata m.

11 u Phibalaria m.

12 K plebejata m.

13 Epioiie Bogotata m.

14' Hyperythra versatiliaria Gii.

15 Heterolocha Rumiaria Gd.

16 M apricaria H. S.

17 Perusia sulphurata m.

18 u tenerata m.

19 '/ citrinata m.

20 Leucula flavilinguaria m.

21 f ablinearia Gn.

22 Tetracis Brantsiata m.

23 Azelina Nolckeniata m.

24 // caninata Gn.

25 Odontopera Bistoiiaria m.

26 Crocallis tropicaria m,

Fam. V. BoARMiDAE.

27 Boarmia muscinaria m.

28 u fuscolimbaria m.

29 '/ elongaria m.

30 // Odysiata m.

31 *- agnataria m.

Fam. Vil. Geometridae.

32 Geometra Iridaria Gn.

33 Dyspteris legitimaria Gn.

34 Racheospila leucoceraria m.

35 a rufidorsaria m.

Fam. VIII. Mecoceridae.

36 Mecoceras Nitocris Gram.

Fam. IX. Palyadae.

37 Palyas fimbriaria Cram.

38 H prospectata m,

39 Ophthalraophora Formosanta
Cram.

40 Oplithalmophora Lyonetaria m.

Fam. X. Ephyridae.

41 Zonosoma (Ephyra Gn.) conspi-
cillaria m.

42 Zonosoma (Ephyra Gn.) oHva-
ria m.

GROMETRINA VAN NIEUW GRANADA, ENZ.

Fam. XL Aciüaliüae.

43 Cambogia heliadaria Gn.

44 /' adimaria m.

45 if sagittaria m.

46 // Hyriata m.

47 '/ apyraria Gn.

48 Asthena subcrocearia m.

49 // relaxata m.

50 Acïdalia thalassinata m.

51 // computaria m.

52 » cblorosata m.

53 * convictorata m.

54 * collustrata m.

55 ir leuculata m.

56 // perlirubata m.

57 » subiiictala m.

Eam. XII. MicROKiUAE.

58 Falciuodes Gonodontaria m.

59 // suggillaria m.

60 Erosia Ochodontaria m.

61 f nigrocapitata m.

62 u pauxillata m.

Fam. XIII. Caberidae.

63 Corycia micantaria tn.
46 // circumvallaria m.

Fam. XIV, Macaridae.

65 Macaria rigidata Gh.

66 /' divergentata m.

67 " adrasata m.

Fam. XV. Fidonidae.

68 Cyclomia Endotrichiata m.

Fam. XVÏI. Zerewidae.

69 Pantherodes colubraria Gn.

Fam. XX. Larentidae.

70 Eupithecia rubigata m.

71 " indefinata m.

72 » vermiculata m.

73 Ehopalodes patrata m.

74 Scordylia Atalantata Gn.

75 u Hippomenata m.

76 " gratulata Gn.

77 " fluminata m.

78 f dispilata m.

79 u monospilata m.

80 » ambiguata m.

81 // chrysopterata m.

82 Phibalapteryx lutulentata m.

83 /' effluata m.

84 Scotosia cunctata m.

85 » pallivittata m.

86 // affirmata Gn.

87 Cidaria combustaria H. S.

88 f subguttaria H. S.

89 * circumcidata m.

90 * Emmelesiata m.

91 /' morbosata m.

92 Psaliodes flavagata Gn.

93 * paleata Gn.

94 // ocreata m.

95 Opisogonia Herrichiata m.

Fam. XXI. Eübolidae.

96 Eubolia Momaria m.

97 » fulgnrata m.

Fam. XXII. Sionidae.

98 Terenodes puncticulata Gn.
Fam. XXIV. Erateinidae.

99 Melanoptilon H. S. (Trochiodes
Gn.) Emplociaria m.

100 Melanoptilon timidaria H. S.

101 » sua varia m.

VERKLARING VAN DE NUMMERS EN AANTEEKENINGEN
WELKE DE VINDPLAATSEN AANDUIDEN.

N". 20. Von einem Indiër gekauft der sie naeh seiner (wenig
zuverlassigen) Angabe bei seiner Wohnung bei Barro
Blanco (7750 Eng. Fuss über dem Meere) gefangen hat.
Diese so wie andere Höhenangaben habe ich selbst mit
einem Höhenmesser , Aneroïd-Barometer van R. J. Becke ,
Cornhill 31 London, vom 13—18 Mai 1871, gemessen
und sie sind bis auf etwa 100' richtig. Die Wohnung
des Indiërs liegt auf einer kleinen Lichtung der mit
Urwald bedeckten bergigen Gegend. Barro Blanco liegt
am Wege zwischen Bogota und Tusagasuga.

N°. 22. Diese N°. bezieht sich in meinen Notizen auf Sacke
einer Tinee die ich in Tusagasuga an den Wanden meines
Absteige-Quartiers am 16 April 1871 fand; ich vermuthe
daher hier ein Versehen, doch ist es möglich dass ich
(um nicht zu viele N. N. zu haben) auch noch andere
gleichzeitig dort gefangene Thiere mit derselben N".
versehen habe.

N". 24. Alle mit dieser N°. bezeichneten Thiere sind am
17 April 1871 bei Hato gefangen. Der Ort liegt circa
5000 Eng. Fuss hoch. .

W, 27. Sind am 19 April 1871 bei Pandi (3650' hoch) und
auf dem Wege zur berühmteu Naturbrücke (3000')
gefangen. Die Gegend ist bergig, dürr, nur in der
Nahe der Briicke ist die Vegetation üppiger.

GEOMETRINA VAN NIEUW GKANADA, ENZ. 7

N°. 30. Am 21 April 1871 bei Jopal (Htitte am wege zwischen
Pandi und Cundai 3500') wo ich Nachtquartier gehalten
hatte und früh am Morgen in und zwischen dem lich-
ten Gebüsche sammelte.

N". 51. Am 21 April, kurz vor der Ankunft in Cundai im
Laubgebusch am Wege gefangen,

W. 32. Am 22 April 1871 auf einem Tanque (Etablissement
zur Production von Indigo) etwa eine Stunde Weges
von Cundai (2100') und in dem angrenzenden Hoch walde
gefangen ; das meiste aber auf den für die Indigopf lanzung
gehauenen Lichtungen.

N". 34. Wie N". 32, aber vom 23 bis 28 April gefangen,
meistens durch Johann und meinen Indischen Jager.

N". 35, Angeblich zwischen Barro Blanco und Tusagasuga
gefangen.

N''. 41. Wurden von Johann am Abend des 23 Marz 1871
gefangen bei dem frtiheren Convento de San Diego (dicht
bei Bogota) und ungefahr in gleicher Höhe mit demselben
(8850') am Fusse der Cordiellera del Oriente; es sind
dort viele einzelne Hauser, Gartchen und auch leere
dürre Platze.

N^. 49. Auf derselben Stelle , fast wie 41 , bei Las Nieves ,
nur etwas höher wo es noch dürrer war von 5 — 7 Uhr
Abends durch Johann gefangen.

N'*. 52. Am Fusse der Bogota umgebenden Berge, etwa
100' — 200' höher als die Stadt bei schönem Wetter um
die Mittagszeit gesammelt.

N". 54. Am 7 Juni 1871 bei Soachè, (8803') auf der Llanero
(Ebene) von Bogota, am Abend nach Untergang der
Sonne; flogen auf einem sandigen, dürren Weideplatze.

N**. 55. Am 8 Juni 1871 auf dem Almuerzadero (Frühstticks-

5 GEOMETRINA VAN NIEUW GRANADA ,

platz) 8350', am Salto del Tequendama bei Tage ge-
fangen; bei Chipo (8800') auf einer Viehweide mit
niedrigem Basen.

N". 56. Am 8 Juni bei Cliipo 8900 Fuss hoch gefangen. Der
Ort ist eine Rancho auf einer Lichtung im Urwalde.

N°. 62. Flogen am Abend des 6 Juni in Bogota zum Licht.

N". 63. Sind von einem Indiër von Mitte Mai bis Anfang
Juni in der Gegend von Anolaima (Höhe mir unbekannt)
gesammelt worden, nach seiner unzuverlassigen Angabe.

N". 64. Angeblich zwischen dem 4'^° und 11**° Juni bei Barro
Blanco.

N*^. 65. Am 16 Juni Abends in Bogota zum Lichte.

N**. 77. Hier vermuthe ich abermals ein Versehen. Meine
Notiz lautet: Noch immer zahlreich aber meist verf logen
bei Bogota 22 Marz 1871.

Auf St. Thomas sammelte ich auf den dürren Hügeln am
Hafen am 17 December 1870.

Kingston bezieht sich nicht blos auf die nachste Umgegend
derStadt, ich sammelte auch in etwa 2 wegstunden Entfernung
im Innern auf Mono Estate.

Von 18 bis 28 Januar bezeichnen die Notizen die am Mag-
dalena-Fluss gelegenen Orte an denen der Dampfer anhielt und
die meisten Thiere kamen in der Dunkelheit zum Licht auf
dem Dampfer und viele fand ich des Morgens früh in ver-
schiedenen Winkeln sitzen.

Honda liegt 653' über dem Meere; also fast ebenso viel
(oder genauer etwa 30' weniger) betragt der Fall des Rio
Magdelena von dort bis zum Meere, die dazwischen liegeuden
Orte die auf den Etiquets verzeichnet sind heissen, von unten
zu Berg: Calamar, Sambrano, Bocca del Rosario, Puerto de
Ocana, Yondo, La Dorada, Mochila, Conejo und zuletzt Honda
von WO die Landreise nach Bogota beginnt,

Sr. THOiMAS EN JAMAICA. 9

Cucqueta, eine Hacienda 7200' hoch; doch sammelte ich in
der Umgegend bis zur Höhe von 8300'.

Muro; ein Ort in der Nahe der Smaragd-Graben , soll 3000'
hoch liegen und die Gegend ein feuchtwarmes Clima haben.
Selbst bin ich nicht da gewesen; ich habe die mit diesem
Namen bezeichneten Thiere von einem Indiër gekauft der be-
hauptete sie dort gesamraelt zu haben.

Ubaque, kleiner Ort 6400' durch den Paramo de Cruz verde
(11600') von Bogota getrennt. Paramos heissen die Bergre-
gionen van 3500 Meter bis zur Schneeregion hinauf.

De exemplaren zonder aanduiding van vangplaats zijn
meerendeels van Indianen gekocht en waarschijnlijk in de bosch-
rgke streek tusschen Barro Blanco (7750 voet) en Tusagasuga
(6230 voet) gevangen.

G E o M E T E I N A.

(PHALENIDAE GÜENÉE.)

FAMILIA I, URAPTERYGIDAE GUENEE.

Genus Urapteryx Leach.

IL

1 PoliUa. Cramer; pi. 139, fig. E. — Politiala, Guenée, IX p. 30.

Een gaaf mannetje met N°. 63 gemerkt en een zonder
aanduiding van vangplaats.

Ook volgens Henich-Schaffer is deze soort eene Urapteryx,
doch de sprieten zijn niet naakt, zoo als bij Samhucaria,
maar kort behaard. Van onze Europeesche soort wijkt deze
vlinder nog verder af, door dat alleen ader 11 der voor-
vleugels door 12 doorsneden wordt en 3 en 4 der achter-
vleugels uit een punt komen; ook is de voorvleugelpunt
stomper.

Guenée zegt dat de achterpooten aan de zeer dikke
scheenen eene aanzienlijke pluim van zwarte haren hebben ;
dit is waar, doch deze pluim is bij doode exemplaren van
f'ulüia gewoonlijk zorgvuldig in den poot verborgen ; o. a.
bi) mijn Columbiaansch exemplaar waar slechts twee of drie
haren er van zigtbaar zijn. Zoo iets heeft dikwijls plaats
en zoo kan de aanwezigheid van zulk eene pluim aan de
achterscheenen die door den eenen geconstateerd is, door
een' ander geloochend worden ; bij vlinders met verdikte
achterscheenen waar dergelijke sieraden beschreven worden ,
zal men dus wel doen met zeer naauwkeurig te onderzoeken.

GEOMETRINA VAN NIEUW GRANAÜA , ENZ. 11

VI.

2 Saturnlaria Herr. Sch., Exot., fig. 414. — Guenée, IX,

p. 31 , (door hem naar H. Sch. beschreven.)

Een afgevlogen wijfje, dat ik naar de sch oone afbeelding
kan determineeren ; naar Herrich-Schaffer's anal. tabel der
Geometrinen-genera was mij dit niet mogelijk geweest, daar
ik het mannetje niet bezit. De achter vleugels zijn bij deze
soort niet gestaart, maar alleen hoekig op ader 4. In de
voorvleugels zijn ader 7 — 10 gesteeld, 11 wordt niet door
12 doorsneden en is zeer lang; ader 3 en 4 der achter-
vleugels komen uit één punt.
De vangplaats is niet opgegeven.

3 Ilistrlonarla Herr. Sch., Exot., f. 71, 72.

Twee beschadigde exemplaren, mannetje en wijQ e, gemerkt
„Cucqueta."

Deze soort, welke in natura aan Guenée onbekend bleef ,
doch die hij naar de schoone afbeeldingen van Herrich-
Schaffer wel had kunnen invoegen en beschrijven , is naar
den laatsten eene Urapteryx. Zij heeft naakte sprieten, de
achtervleugels hebben aan den afgeronden achterrand op
ader 4 slechts eeuen korten tand, in de voorvleugels is
ader 11 lang en geheel vrij, 7 — 10 zijn gesteeld, ader 3
en 4 der achtervleugels ver van elkander verwijderd.

Genus Ripula Guenée.

4 Mahometaria Herr. Sch.

Een gaaf mannetje, zonder aanduiding van vangplaats.

Het genus Sen'coptera van Herrich-Schaffer is hetzelfde
als Ripula van Guenée. Het onderscheid tusschen Urapteryx
en Sdicoplera is gering en bepaalt zich bij de sprieten van
het mannetje, die bij Mahomefaria gekamd zijn met draad-
vormig puntderde en bij eene kleine bogt in den achtterrand
der voorvleugels welke by Urapteryx ontbreekt.

12 GEOMETRINA VAN NIEUW GRANADA,

Genus Sabulodes Guenée.

5 Arenularla m. - — nov. spec.

Ahs angulatis , non dentatis; palpis capite vix longioribus.
Diluie ochracea, parce grisescenfi-fusco adspersa; alae
anteriores diiabm setiebus punctarttm ferruginosarum
et tribus lineis griseis , posferiores una punctarum
serie et lineis duabvs <?.

Drie gave mannetjes, 35 — 40 mm. — PI. 1 f. 1.

Onder de slecht gekarakteriseerde genera die vooral de
eerste en tweede familie van Guenée' s Phalenidae kenmer-
ken, is het genus Sabulodes nog het best geschikt tot op-
name dezer onbeschreven soort. Naar Herrich-Schaiïer is zij
eene zuivere Microgonia, verwant aan zijne Rhodaria, fig. 348.
Arenularia behoort door de hoekige, ongetande vleugels tot
de tweede groep van Guenée en onderscheidt zich van de
beide daarin geplaatste soorten door de palpen welke slechts
zeer weinig voor den kop uitsteken en door de grijsgele
zandkleur. In teekening komt zij overigens vrij wel met
Exhonorata Guenée overeen.

Palpen weinig langer dan de doorsnede der oogen, regt
uitstekend , smal ; het korte , duidelijke eindlid iets hangend.
Zuiger lang. Voorhoofd met afgeronde beharing, grijsgeel.
Sprieten lang, vrij dik, uiterst kort behaard, bruingrijs,
de rug van den schaft aan den wortel geelwit. Thorax vrij
dik fijn wollig behaard , grijsgeel even als de bovenzijde der
vleugels die met fijne bruingrijze schubben zeer gelijkmatig
bestrooid zijn; tegen den achterrand zijn deze een weinig
digter. Op de voorvleugels ziet men drie flaauwe donker
grijze dwarsstrepen ; eene flaauw gebogen op een derde,
eene ongebogene in het midden en eene fijne flaausv getande
derde, die bij de vleugelpunt begint en aan den binnenrand
zich met de tweede vereenigt; dwarsader met een flaauw
donker streepje. De achtervleugels hebben eene voortzetting
van de tweede en derde streep der voorvleugels; ook hier
loopen zij aan den binnenrand in een punt uit. De derde

ST. THOMAS EN JAMAICA.

13

dwarsstreep heeft op al de aderen fijne roestbruine stippen;
de eerste streep der voorvleugels vertoont er twee, op de
midden- en binnenrandsader. Franje eenkleurig met den
achterrand. Achterlijf geelgrijs, tegen de punt en in de
zijden gaat de kleur over in het roorakleurige of iets
roodachtige wit der onderzijde. Hier is de donkere bestui-
ving op de achtervleugels dunner; op de voorvleugels heeft
zij zich opgehoopt op de voorrandshelft en vooral aan de
punt tegen eene rij van donkerbruine stippen , die op f van
den voorrand begint en het beloop van den achtterrand
volgt, doch regelmatig gebogen is. Middenvlek der voor-
vleugels duidelijk. Franje met donkerbruine stippen op de
adereinden. Dijen behaard, scheenen en tarsen glad be-
schubd, de dikkere achterscheenen met 4 sporen. De voor-
pooten zijn aan de voorzijde donker bruin, de overigen fijn
bruin gestippeld. Ader 3 en 4 der voor- en achter- en 6
en 7 der achtervleugels zijn van elkander verwijderd; in
de voorvleugels zijn 7 — 10 gesteeld, 10 en 11 wordendoor
de voorrandsader (ader 12) doorsneden.

Een der exemplaren is den 12" Mei 1871 te Bogota gej
vangen, de anderen zijn met 62 en 65 gemerkt.

6 Glaucalaria m. — nov. spec.

Alis angidatis, non denlatis; palpis capifevix longioribus;
facie e fusco grisea. Siipra dilute grisea , fusco adspersa ,
alis serie punctarum fuscarum variae magnitudinis.

Een iets afge vlogen mannetje van 40 mm., — PI. 1, f. 2.

Eveneens gebouwd en geaderd als de voorgaande soort
en zich dus mede door de kortere palpen van Exhonorata
en Caberata Guenée onderscheidende. Voorhoofd en onder-
zijde der sprieten grijsbruin, hunne rugzijde vuil paars-
achtig licht grijs , als de geheele bovenkant van den vlinder.
Deze is aan den wortel en langs den voorrand der voor-
vleugels, aan den binnenrand der achtervleugels en langs
het beloop van eene donkerbruine stippenrij op drie vierden
donkergrijs gewolkt. Deze rij stippen is iets geslingerd en

14 GEOMETRINA VAN NIEUW GRANADA ,

sommigen harer zijn grooter dan de anderen; vooral eene
op de binnenrandsader der voorvleugels. Op een derde der
voorvleugels ziet men eene donkere stip op de middenader
en eene op de binnenrandsader; ook de dwarsader der
voorvleugels draagt eene donkere stip. Eene middenstreep ,
zoo als bij de voorgaande soort, is hier niet aanwezig. De
onderzijde der vleugels is paarsachtig grijswit, geheel en
al geteekend als by Arenularia. Franje onder en boven met
donkere stippen op de adereinden. Achterlijf bijzonder slank
en tot aan den binnenrandshoek der achtervleugels komende.
Pooten als bij Arenularia.

Het exemplaar heeft geene aanduiding van vangplaats.

Genus Oxydia Guenée.

Hoewel de sprieten bij de beide onbeschreven soorten die ik
tot dit genus breng gebaard zijn en Guenée in zijne opgave der
hoofdkenmerken zegt: „antennes sans ciliation", vind ik toch
onder de verwante genera er geen, dat beter tot de opname
geschikt is. Beiden behooren naar teekening en vleugelvorm
tot de eerste groep Naar Herrich-Schaffer is de eerste soort
eene Microsemia, doch de sprieten zijn niet tot aan de spits
gebaard. Ook de tweede behoort wel tot dat genus, maar daar
van de sprieten slechts één rudiment is overgebleven, ben ik
dienaangaande meer in het onzekere. Kleur en teekening van
beide soorten herinneren aan het Noctuinen-genus Hypenaria.

1 Viilpecularia Herr. Sch., Guenée.

Een gaaf mannetje ; op het laatst der reis gevangen. Komt
goed met Herrich-Schaffer en Guenée overeen.

8 Hypenariata m. — nov. Spec.

Antennis harhatis ; supra lutea , fusco adspersa, vitta
obliqua subincurvata fusca, extus flavomarginata ,
punctis discoidalibus nigris, in alis posticis dilutioribus ;
sublus cerea limbo infuscato.

Twee gave mannetjes van 32 en 37 mm» — PI. 1, f. 3.

ST. THOMAS EN JAMAICA. 15

Palpen weinig langer dan de kop, half zoo breed als
de oogen , plat, met kort stomp eindlid. Zuiger lang. Voor-
hoofd zonder kuif. Sprieten iets meer dan half zoo lang als
de voorvleugels, tot drie vierden gebaard, aan de spits
gekerfd. Voorrand der voorvleugels zeer vlak, hun achter-
rand met eene ronde bogt. Achterrand der achtervleugels
op ader 4 iets hoekig. Bovenzijde leemkleurig bruingrijs,
aan het begin van de franjehelft der vleugels iets tot het
okergele overgaande en met fijne bruine schrapjes en stoQes
vooral tegen den voorrand der voorvleugels. Aderbeloop
fijn geel, duidelijk. Voor- en achtervleugels met eene fijne
zvrarte stip op de dwarsader. De teekening bestaat uit eene
op de middenader en in cel 1* gebrokene fijne donkerbruine
dwarslijn op een derde der voorvleugels en eene zeer
scherpe donkerbruine, franjewaarts bleekgeel afgezette
booglijn, die even onder de voorvleugelpunt begint , in cel 7
der achtervleugels afgebroken is en op het midden van
hunnen binnenrand uitloopt. Bij het kleinere , ook iets meer
geelachtige exemplaar, ziet men in cel 3 en 5 der voor-
vleugels twee zwartgrijze vlekjes. Achterlijf slank, met
gewelfden rug, iets korter dan de achtervleugels.

Onderzijde bleek wasgeel, grof donker gesprenkeld , voor
den achterrand eerst grijsbruin, dan smaller helder licht
groenachtig grijs. Middenpunten als boven en de voorvleugels
met eene ouder den voorrand omgebogen donkerbruine
dwarslijn, die zich tegen den binnenrand verliest. Achter-
scheenen verdikt met 4 sporen. Ader 6 en 7 der achter-
vleugels en 3 en 4 van voor- en achtervleugels niet uit
een punt; 7 — 10 der voorvleugels gesteeld, 10 en 11 door
de voorrandsader doorsneden.

De exemplaren zyn met n'^. 63 gemerkt.

9 Hypopyrata m. — nov. spec

Een mannetje, gaaf en onbeschadigd van vleugels, doch
zonder pooten en slechts met een kort stompje der sprieten 5
dit is duidelijk gebaard. 32 mm. — PI. 1, f. 4.

lè GEUMETRINA VAN NIEUW ÜRANADA,

Anlennis barbatis; alae supra luteae fusco adspersae
praesertim costam versus flavescentem, linea ohliqua
fulva , punclis discoïdalibus nigris, in alis posticis
majorihus et macula nigra prope apicem; siibtus ex
aurantiaco ochraceae.

De voorrand der voorvleugels is wat gebogen en de hoek
der achtervleugels op ader 4 uiterst flaauw ; overigens zijn
bouw en aderstelsel zoo als bij de voorgaande soort.

Grondkleur der bovenzijde lichtgrijs, fijn zwart gespren-
keld, langs den geelachtigen voorrand der voorvleugels
het meest. Middenpunten zeer dik zwart, vooral op de achter-
vleugels; ook aan de voorvleugelpunt ziet men eene groote
zwarte stip bij eene kleine donkerbruine, fijngeel gedeelde
bestuiving. Op een derde der voorvleugels bevindt zich eene
in de middencel stomp gebroken en daaronder zeer schuine ,
geslingerde eerste dwarslijn, die wortelwaarts iets lichter
grijs dan de grondkleur , franjewaarts bruinachtig is. Tweede
dwarslijn of booglijn onder de voorvleugelpunt beginnende,
op de voorvleugels geheel ongebogen , op de achtervleugels
een weinig gebogen als om het middenpunt te vermijden.
Deze lyn is niet getand maar bij iedere ader een weinig
ongelyk, als of zij daar bij het trekken tegengehouden
was. Hare kleur is oranjebruin en zij is franjewaarts scherp
licht okergeel afgezet. Franje wat geeler dan de vleugel
met donkere wortelhelft. Onderzijde warm okergeel, grof
zwart gesprenkeld, met dikke middenpunten en op de
voorvleugels met eene donkerbruine lijn van ader 1 tot 7.
Franjelijn dik donkergrijs; voorvleugelpunt lichtgrijs be-
stoven. Het achterlijf schijnt aangezet, ik beschrijf het
dus niet.

Het voorwerp is met n°. 63 gemerkt.

ST TIIOMA.^ EN JAMAICA. 17

FAMILIA II, ENNOMIDAE GUENÉE.

Genus Apigia Guenée.

10 Prostypata m. — nov. sp.

Anlennae crassae, nudae; frons iumida. Alae anteriores
in apice el ad venam 4"'" acute dentalae, posteriores
iticurvalae et in angulo analiacuiae, otnnes violascenti-
griseae , flavo tinctae, linea transversa prima ad co stam
nigra, secunda albescente prope apicem bis dentata ,
punctis tribus nigris juxla illius dentes.

Een gaaf mannetje van 30 mm. vlugt. — PI. 1 , f. 5.

Ofschoon vleugelvorm en teekening deze soort tot Apicia
verwijzen, is het weder voornamelijk door de dikice , draad-
vormige sprieten zonder zigtbare beharing, dat zij tegen
de overige kenmerken zondigt. Ook puilt het voorhoofd
vrij sterk rond uit. Palpen tweemaal zoo lang als de kop,
een derde smaller dan de oogen, schuins opgerigt, met
kort, duidelijk eindlid, grijsgeel, zwart gesprenkeld. Zuiger
lang. Vleugelvorm tusschen dien van Trifilaria H. S. Exot.
f. 337 en Jaspidaria Guenée in ; de achtervleugels met vrij
duideiyken staarthoek ; grondkleur der bovenzijde paarsachtig
grijs , de wortelhelft der vleugels , vooral tegen den voorrand
der voorvleugels met okergeel gemengd; voorts is de ge-
heele grond met ongelijke koolzwarte stippen besprenkeld,
langs de wortelhelft van den voorvleugelvoorrand met
bruingrijze schrapjes. Middenstippen der voorvleugels bruin,
die der achtervleugels zwart. Eerste dwarslijn der voor-
vleugels op een derde rond gebogen , op de aderen wortel-
waarts getand, grijs, het gedeelte onder den voorrand zwart,
en gevormd op de wijze waarop men eenen vliegenden
vogel voorstelt. Tweede dwarslijn zeer fijn, even voor de
voorvleugelpunt beginnende > daaronder met twee tandjes;
in deze en aan den oorsprong der lijn drie bruin bescha-
duwde zwarte stippen. Deze dwarslijn is op de voorvleugels
ougebogen en aan de aderen wat verdikt, op de achter-

18 GEOMETRINA VAN NIEUW GRANADA,

vleugels flaauw gebogen , fijn getand en hare kleur is wit ,
beiderzijds donkergrijs afgezet. Franje donkerbruin met
vuilwitte spits. Onder is de kleur meer bruin, op achter-
vleugels en aan voorvleugelpunt met witgrijs gemengd, de
dwarslijnen donker, die der achtervleugels tegen den bin-
nenrand duidelijker. Franje met zwarte stippen op de ader-
einden. Grof en zwart gespikkeld zijn ook de pooten , vooral
de iets verdikte achterpooten , zelfs op hunne 4 sporen.
Aderstelsel als bij de beide boven beschreven Oxydia-soorten.
Naar Herrich-Schaffer is deze soort eene zuivere Microgonia.
Het exemplaar is met n". 63 gemerkt.

11 Pliibalaria m. nov. sp. PI. 1, fig. 6.

Frons plana. Alae anteriores opice acuiae, posfenores
angiilo anali expanso, omnes ex riifo furfiimceae ,
fasciis reclis paraUeUs et lineis infuscatiSf vit Phi-
halapteryx. j

Een vrij gaaf wijfje van 24 mm. vlugt. Door den
vleugelvorm het naast aan Trifilaria H.S. Exot. f. 337
verwant ; de teekening herinnert mede daaraan en nog
meer aan de soorten van Guenée's genus Phibalaptcryx.
Ook doet de vlinder denken aan het Noctuinen-genus
Acropleris Hbn. (zie Tijdschr. v. Ent. 2'^" Serie VII p. 69).

Voorhoofd vlak. Sprieten dun, draadvormig. Palpen als
bij de voorgaande soort. Zuiger opgerold. Schedel witgrijs.
Grond der bovenzijde eene iets roodachtige zemelkleur die
tegen den achterrand bruinachtig, aan de vleugelwortels
dun zwart besprenkeld is. De teekening der voorvleugels
bestaat uit eene fijne donkere eerste dwarslijn, eene breedere
middenscliaduw en eene fijne witte, wortelwaarts donker-
bruin, franjewaarts donkergrijs afgezette tweede dwarslijn.
De dwarslijnen zijn parallel, de middenschaduw staat iets
digter bij de tweede dan bg de eerste en convergeert er
tegen den binnenrand mede; allen zijn zij eerst onder
den voorrand duidelijk. Middenpunt fijn, op de spits der
eerste dwarslijn staande.

ST. TlKliMAS KN JA.MAKJA. 19

Achtervleug-els met eene parallelle middenscbaduw en
tweede dwarsliju ; de eerste over eeue zwarte middenstip
loopende. Voor den achterrand ziet men nog eene fijne
bleekere lijn in de donkere bestuiving.

Onderzijde sterk fijn zwart bestoven, voor de franjelijn
grijs, op de adereinden met zwarte stippen. Booglijn dik,
bruingrijs. Acbterpooten met vier sporen.

Naar Herrich-Scbaifer is deze soort waarscbijnlijk eene
Microsemia, doch bij gebrek aan een mannetje is dit niet
stellig uit te maken. Het aderstelsel is als bij de voor-
gaande drie soorten en het voorwerp den 1"'" April 1871
bij Cucqueta gevangen.

12 Plebejata m. nov. sp. — PI. 1 , fig. 7.

Frons plana. Alae anteriores apice acutae, posleriores
omnino rotundalae, omnes fusco-cinerascenles ; in anle-
rioribus diiae lineae transversales ochraceae , fusco
limbatae, in posterioribiis una; in apice punclae ircs
albae, nigrolimbaiae. <?

Een vrij gaaf mannetje van 24 mm. vlugt.

Bij de slechte karakteristiek van Guenée's Geometrinen-
genera en ook bij de vlugtigheid van Herrich-Schaffer's
behandeling zijner tabel is het niet gemakkelijk mijne
nieuwe soorten behoorlijk te plaatsen. Naar Herrich-
Schaffer is de tegenwoordige soort eene zuivere Acrosemia.
na verwant aan zijne Vilaria, f. 336. Hij zet echter
laatstgenoemde in zijn genus Cratoplera, hoewel de vleu-
gelpunt volstrekt niet omgebogen is. Daarentegen zien
wij in zijn genus Acrosemia soorten met zeer duidelijk
sikkelvormige voorvleugelspits.

Ik zal trachten om door zorgvuldige beschrijviug en
door de afbeelding van den vlinder het aan eenen lateren
bearbeider der Geometrina mogelijk te maken mijne Ple-
bejata op de regte plaats in het systeem te brengen.

Sprieten draadvormig, uiterst kort behaard. Palpen een
weinig korter dan de kop, smaller dan de helft der oogen,

20 GEOMËTRiNA VAN NIEUW GRANADA ,

spits, duidelijk opgerigt, glad beschubd. Voorhoofd een
klein weinig uitpuilende. Voorvleugels met gebogen voor-
rand en steilen achterrand; aehtervleugels geheel afgerond,
het slanke achterlijf een weinig langer dan de laatsten.
Grondkleur bruingrijs met fijne lichtere kerf j es. Eerste
dwarslijn der voorvleugels steil, flaauw gebogen; tweede
bij ader 6 der voorvleugels beginnende en zeer scherp en
ongebogen naar het midden van den binnenrand der ach-
tervleugels loopende ; kleur van beiden okergeel , de tweede
wortelwaarts fijn lichtbruin afgezet. Franje okergeel , franje-
lijn bruin. In de voorvleugelpunt drie fijne witte, zwart
afgezette stippen.

Onderzijde bleek okergeel, tegen den achterrand bruin-
grijs bestoven, aan de punt der achtervleugels het sterkst.
Aderbeloop geheel als bij de voorgaande vier soorten.

Achterscheenen iets verdikt, met vier sporen.

Het voorwerp draagt geene aanduiding van vangplaats.

Genus Epione Dup.

13 Bogotata m. — nov. sp.

Thorax et alae anteriores auralo-ftavae rufohnmneo
adspersae, lineis duahus transversalibus atris, posfe-
riores silaceae, omnes siibhts infuscatae. <?

Een gaaf mannetje van 29 mm. vlugt. PI. 1, fig. 8.

Naar den habitus kan deze soort zeer geschikt in Guenée's
genus Epione komen, doch naar Herrich-Schaff'er's tabel is
zy eene Microgonia , evenwel zeer afwijkende van de overige
soorten door den overal iets getanden achterrand der vleu-
gels. Eigenlijk vormt zij een nieuw genus bg Perusia
Herr.-Sch.

Palpen niet langer dan de kop, regtuitstekend , stomp
gepunt ; lid 1 met grove haren , de overigen glad beschubd.
Glad beschubd is ook het gezigt , de bekleeding van thorax
een weinig grover. Zuiger duidelijk. Sprieten korter dan
de halve voorrand der voorvleugels, draadvormig, bijna
naakt. Voorvleugel-voorrand aan den wortel sterk gebogen,

ST. THOMAS Efï JAMAICA.

21

naav de scherpe punt iets gezwaaid, de achterraud op
ader 4 met uitstekenden tand. Achtervleugels met gelijk-
matig afgeronde punt en achterrand. Aderbeloop op voor-
en achtervleugels zeer fijn en scherp, donker aangeduid.

Kop, thorax en voorvleugels hebben een goudgelen
grond, die echter geheel , en wel zeer digt, met fijne licht-
bruine dwarsschrapjes bedekt is, terwijl het laatste derde,
achter de hoekige scherpe zwartbruine tweede dwarslijn,
als met een bruin vernis is overtogen, zoodat de goudgele
grond alleen aan de vleugelpunt boven komt. Eerste
dwarslijn, op één derde, geheel ongebogen, iets schuin,
mede zeer scherp zwartbruin, wortelwaarts iets vervloeijend.
Dwarsader met een bruin streepje, eene bruine stip ziet
men ook aan den wortel van cel V, witte schubben aan
den voorrand achter de tweede lijn en fijne blaauw witte
stippen op de aderen aan de afgewende zijden der dwars-
lijnen. Franjelijn fijn bruin ; franje geelbruin. Achtervleugels
grijsgeel, bleekpaars bestoven; van deze kleur zijn ook
eene fijne middenmaan; eene geslingerde booglijn, de franje
lijn en de franje. Het slanke achterlijf grijsgeel. Onderzijde
geheel als boven , maar zwaar bruin berookt. Pooten glad-
beschubd , gewoon gespoord ; de achterscheenen iets dikker.

Ader 7—10 der voorvleugels gesteeld, 10 en 11 door
12 doorsneden, 3 en 4 in de achtervleugels, buitendien
ook 6 en 7, van elkander verwijderd.

Het exemplaar is met n". 20 gemerkt.

Genus Hyperythra Guenée.
14 Versatiliarla Guenée.

Een wijfje, den 28^'"° Januarij 1871 bij Honda aan de
Rio Magdalena gevangen.

De kenmerken van het genus (dat overigens hetzelfde
is als Herrich-Schaffer's genus Acroleuca) zijn door Guenée
zeer goed beschreven, behalve, als altijd, het aderstelsel,
waarvoor hij een schrik schijnt te hebben, zoodat hij er
zich steeds met een paar woorden afmaakt.

22 GEOMETRINA VAN NIKÜW GHANADA,

Ader 3 met 4 en 6 met 7 komen in de achter vleugels uit
één punt ; 3 en 4 der voorvleugels ontspringen afzonderlijk ,
7 — 10 zijn gesteeld, 10 en 11 worden niet door 12 door-
sneden. Dit is ook zoo bij de Oostindisclie Ihjperythra
lulea Cramer (Limbolaria Guenée).

Genus Heterolocha Lederer, Guenée.

Dit goed gekarakteriseerde Genus neemt Herrich-Schaffer in
zijne tabel niet op. De vlinders naar die tabel bestemmende,
komt men op het genus Mehocampa , waarvan zij zich echter
door velerlei onderscheiden. Ilelerolocha is na aan Rimiia ver-
want, zoo als Lederer reeds opmerkte. Van de vleugeladeren
zegt hij : „ so weit sich ohne Abschupping ausaehmen lassen ,
wie bei Rumia". Zy verschillen echter daarvan doordat Ruinia
eigenlijk maar 11 aderen in de voorvleugels heeft, 11 zou als
een kort takje uit 10 komen, ik zie het echter bij geen mijner
exemplaren. Bij Heterolocha zijn er 12, en men kan aannemen
dat 10 en 11 door 12 worden doorsneden. Bij Rumia raakt
ader 12 de voorgaande ader (11) niet. Verder is de voorrand
der voorvleugels bij Rumia vlak, bij Heterolocha sterk gebogen.

Ik ontving twee soorten:

15 Runiiaria Guenée.

Vier gave mannetjes, gemerkt met n**. 62 en 65.

Mijne voorwerpen wijken in verschillende kleinigheden
van Guenée's beschrijving af. Zoo komt de tweede dwarslgn
der voorvleugels niet uit eene bruine voorrandsvlek , maar
die lijn is tegen den voorrand gevorkt; een der twee
takken (de buitenste) ontbreekt zelfs bij een stuk bijna
geheel. Bij hetzelfde stuk ontbreekt ook de roestkleurige
vlek op den binnenrand onder aan die lijn. Verder is bij
mijne exemplaren de snéde van den voorvleugelvoorrand
wit, de dwarslijn der achtervleugels op ader 4 gebroken,
het aderbeloop der voorvleugels min of meer roestkleurig ,
vooral bij de dwarslijnen, waardoor de tweede duidelijk
op de aderen getand wordt , en ziet men nog eene flaauwe ,

ST. THUMAS EN JAMAICA. 23

getande, grijze golflijn voor den achtterrand. De palpen,
een d warsstreepje over het gezigt, een dergelijk over den
halskraag en bestuiving onder aan de sprietschaft zijn
donkerbruin. Onder zijn de voorvleugels langs den voor-
rand bruingrijs bestoven. Ik geloof niet dat deze verschillen
een specifiek onderscheid aanduiden , hoogstens is dit een
sexueel; Guenée toch had slechts één wijfje van zijne
Rumiaria.

16 Apricaria Herr.-Sch., f. 363.

Een wijfje , dat iets grooter is dan Herrich-Schaifer's
figuur, zonder aanduiding van vangplaats. De teekening is
meer zoo als Guenée die bij zijne [{umiaria beschrijft,
maar de randstippen zijn even duidelijk als op de aange-
haalde afbeelding.

Genus Perusia Herr. Sch.

Dit door Herrich-Schafifer zeer goed gekaraktariseerdé genus,
hetwelk Guenée vergeten heeft, staat ongetwijfeld het best
tusschen Helerolocha en Rumia en is aan beiden na verwant.
Met IJeterolocha heeft Perusia den gebogen voorrand der voor-
vleugels gemeen, doch onderscheidt zich van beide genoemden
1" door den tengeren bouw, 2^ door de verschillende (geel en
wit) gekleurde voor- en achtervleugels, 3° door dat, bij 11
aderen der voorvleugels (10 ontbreekt) 11 door 12 wordt door-
sneden. 3 en 4, en 6 en 7 der achtervleugels en 3 en 4 der
voorvleugels staan ver uiteen. De sprieten zijn genoegzaam naakt,
draad vormig, de palpen kort, de zuiger opgerold, de pooten
gewoon gevormd en gespoord, glad beschubd.

Van dit genus heeft Baron van Noleken drie soorten ver-
zameld, die ik allen voor nieuw en verschillend van Praecisaria
moet houden. De vier species onderscheiden zich als volgt :

I. De okergele voorvleugels tot aan de
eerste, in cel Ih wortelwaarts gebogen
zwarte dwarslijn donkerbruin; tweede

24 GEOMETUINA VAN NIEUW (illANADA,

dwarslijn, geslingerd, dik, donkerbruin,

20 mm. («?) Praecisaria H. Sch.

II. Wortel- en middenveld der voorvleugels
eenkleurig; tvs^eede dwarslijn of stip-
penrij met ééne, regelmatige wortel-
waartsche bogt.

A. Eerste dwarslijn der bleek zwavelgele
voorvleugels zeer schuin, franjewaarts
gebogen, op een vierde van den voor-
rand beginnende, voorbij de helft van
den binnenrand uitkomende; tweede op
drie vierden van den voorrand begin-
nende; beiden flaauw, bruingrijs, zon-
der zwarte stippen; onder alleen de
wortel van den voorvleugelvoorrand

grijs bestoven, 23 mm. (?) Sulphurala n. sp.

B. Eerste dwarslijn of stippeurij der voor-
vleugels ongebogen, aan den voorrand
op een derde beginnende, aan den
binnenrand vóór de helft uitkomende,
tweede op vier vijfden ; onder de geheele
voorrand der voorvleugels grijs bestoven.

1. Voorvleugels bleek zwavelgeel, 19 — 21

mm. (<^?) Tenerata u. sp.

2. Voorvleugels citroengeel, 22 — 24 mm.

((??) Citrinala n. sp.

17 Sulphurata m. -—PI. 1, f. 9.

Alae anleriores dilute sidphureae costa f lava , linea Irans-
versali prima obliquc incurvala, allera a marginc
posteriori remola.

Kop, thorax en voorvleugels eenkleurig, gezigt echter
iets witter; geene donkere schrapjes op den voorrand, noch
roestkleur bij het begin der tweede lijn.

Een gaaf wijfje, den 19^° Maart 1871 te Bogota gevangen.

ST. THOMAS EN JAMAICA. 25

18 Tenerata m. — PI. 1, f. 10.

Alae anteriores dilule sulphureae , serie prima punctarum
ferruginosarum recta , secunda incurvata , prope accedenie
ad marginem posferiorem.

Vijf exemplaren waarbij een gaaf paar.

De geheele kop bleeker dan thorax en voorvleugels , deze
bij de mannetjes met in het midden fijn Avitten, vrij sterk
douker gestippelden voorrand; eerste dwarslijn uiterst
flaauvVj bij de mannetjes met stippen op de hoofdaderen;
tweede bij dezelfde sekse aan den voorrand roestkleurig
en met nog zulk een takje in de vleugelpunt benevens
met donkerbruine stippen op al de aderen.

Een wijfje den ll'°Februarij, een den 22'° Maart en een
man den 6'° Junij bij Bogota , de andere exemplaren onge-
teekend.

19 Citriiiata m. — PI. 2, f. 1.

Alae anteriores citrinae f serie prima punctarum ferrugino-
sarum recta, altera incurvata ad marginem posteriorem
adpropinquantc.

Een gaaf paar.

Het levendigst gekleurd van de vier, liet mannetje zelf
naar het goudgele overhellende. Kop, halskraag en wortels
der schouderdeksels wit. Voorrand der voorvleugels bij
beide seksen op de snede wit, aldaar donker gestippeld
en ook bij beiden op de plaats der eerste dwarslijn drie,
op die der tweede 7 — 8 zwarte stippen. Bij het mannetje
is de eerste dwarslijn nog door drie vlekjes van helder
roodbruine en witte schubben aangeduid, de tweede geheel
helder roodbruin en de zwarte stippen met wit afgezet,
aan den voorrand is die lijn gevorkt, de wortelwaartsche
tak rond gebogen, wit afgezet, de grond tusschen beide
takken roodbruin. Bij het wijfje ziet men slechts enkele
roodbruine schubben aan de vleugelpunt.

Het mannetje den 14"° Februarij 1871 bij Bogota gevan-
gen, het wijfje met n". 20 gemerkt.

26 GEOMF/rniNA VAN NIEUW GHANADA,

Genus Leucila Guenée.

Dit g-enus is bij Herrich-Schaffer niet in zijne tabel opge-
nomen, waarschijnlijk omdat hij geene exemplaren ter onder-
zoeking had. Het zoude bij hem tusschen zijne genera Cabira
en Fidunia komen. Van beiden is het door de aan den wortel
gebogene en verdikte binnenrandsader der voorvleugels onder-
scheiden; voorts hebben die zelfde vleugels een onbeschubd
groefje aan den wortel van cel l** en is ook de binnenrand
der middencel aldaar iets gebogen.

De ligcbaamsdeelen zijn bij Guenée goed beschreven; ik zou
er echter nog bijvoegen, dat de zuiger duidelijk spiraalvormig
is , de achterpooten , bij de anderen vergeleken , vrij dik zijn ,
en alles glad beschubd is. Wat de vleugeladeren aangaat zoo
heeft eene van de twee soorten die ik ontving [Flavilinguana) 12
aderen in de voorvleugels, 10 en 11 komen beiden uit de
middelcel en worden door 12 doorsneden. Om al te omslag-
tige beschrijvingen te vermijden noem ik dit zoo, Naauw-
keurig beschouwd is echter de toestand anders. 10 en 11
komen wel uit de middencel, maar sluilen eigenlijk op 12,
waaruit een weinig voor of voorbij 10 en 11 dan twee
sprankjes komen, die in den voorrand uitloopen. 12 is
verder door een horizontaal sprankje met 9 verbonden. De
toestand dezer aderen is bij alle Dendrometrina HS. met
dunnere ader 5 der achtervleugels, waar ader 12 eenige aderen
snijdt, alzoo. De andere soort {Ablinearia) heeft 11 aderen en
alleen ader 11 wordt doorsneden; 7 — 9 zijn bij beiden gesteeld,
3 en 4 (ook in de achtervleugels) bijna half zoo ver van elkander
verwijderd als 2 van 3; 6 en 7 der achtervleugels komen bijna
uit een punt, 5 is verdwenen, 8 zeer duidelijk vrij. Het genus
kon overigens wel in tweeën worden verdeeld. Het opgegeven
verschil in de vleugeladeren, waarbij nog een in den vorm der
achtervleugels en een in de mannelijke sprieten komt, zoude
daartoe wel wettigen. Tiresiaria Guenée is waarschijnlijk eene
verwante van Flavilmjuaria; Cülenarid van Ablinearia.

ST. THOMAS KN JAMAICA.

27

20 Flavilinguaria m.

Twee mannetjes, waarvan een zeer gaaf.

Ik hield deze soort eerst voor Empusaria Guenée, doch
ook de voorhelft van den thorax is okergeel, de eerste dwars-
lijnder voorvleugels staat op een derde, de tweede op drie
vierden, die der op ader 4 iets hoekige aehtervleiigels zich
juist daarbij aansluitende. Zuiger even geel als de kop.
Sprieten tot aan de punt gebaard, de schaft wit, de baar-
den met roestgele punten. Wanneer men Guenée's beschrij-
ving en mijne aanvulling met zijne afbeelding vergelijkt,
zal men moeten bekennen dat deze laatste verregaand
onnaauwkeurig is of dat wij hier met eene naverwante,
onderscheidene soort te doen hebben, die Flavilinguaria kou
heeten.

De exemplaren zijn zonder aanduiding van plaats of tijd.

21 Ablincaria Guenée.

Zeven mannetjes, meest gaaf.

Even als bij Flavilinguaria is ook de voorhelft van den
thorax geel, verder is de geheele voorraud der voorvleugels
zwartgrijs, aan den wortel haarfijn, verder tot bijna 1 mm.
verbreed, aan de vleugelpunt nog weinig smaller. Van de
aderen is eigenlijk alleen de binnenrandsader der voor-
vleugels in het midden-gedeelte grijs. Achterrand der
achtervleugels geheel afgerond. Sprieten met ongebaarde
spits, de schaft alleen aan den wortel wit, overigens zwart
als de baarden. Borst en heupstukken van alle pooten
okergeel, de voorpooten buitenwaarts geheel zwart, van
de middenpooten de scheenen en tarsen zwart, de dijen
wit; achterpooten wit met zwartgrijze voetzolen.

De voorwerpen variëeren niet en zijn op 24 en 25 Januarij
1871 bij La Dorada en Conejo aan de Rio Magdalena
gevangen.

Genus Tetragis Guenée.

Het is alleen tot behulp dat ik de volgende soort in dit
genus van Guenée huisvest, want in vleugelvorm wijkt zij niet

28 GEOMETlllNA VAN NlEdVV GItAXADA,

onbelangrijk van de door hem beschrevene soorten af. Met Azelina
heeft zij ook eenige verwantschap, doch de achtterrand der voor-
vleugels is van den punt tot den grooten tand in het midden
geheel effen, zonder de tvï^ee kleinere tandjes, die een vereischte
zijn van Azelina. Naar Herrich-Schaffer's tabel zoude de vlinder
een nieuw genus moeten vormen bij Pero {Azelina Gn).

22 Branisiata m. — nov. sp. PI. 2, f. 2.

Alae e rufogriseo^ dilule fusco el glauco marmoratae,
anleriores ecphora nasiformi in vena 4", posteriores
mamillaeformi in eadem vena, primae suhlus coeruleo-
griseae versus marginem posticum.

Een gaaf mannetje van 36 mm. vlugt.

Sprieten en palpen als bij de voorgaande soort, het voor-
hoofd zonder kuif. Lijf slank, kort behaard Voorrand der
voorvleugels gebogen, hun achterrand op ader 4 met een
tand, de achterand in cel 2 en 3 flaauw uitgesneden, binnen-
randshoek duidelijk. Achtervleugels met duidelijke punt en
staarthoek, de achterrand op ader 4 hoekig, aldaar met
lange, afgeronde punt, overigens op alle aderen tij n getand.
Bovenzijde bleek roodgrijs, het donkerst op de voorrands-
helft der voorvleugels, deze met twee flaauwe, hoekig
geslingerde, bleek blaauwachtig groene dwarslijnen, eene
flaauwe bruine schaduwlijn, die zich in cel 1 en 2 tot de
tweede dwarslijn verbreidt en bleek groen en bruingrijs
gewolkt ft-anjeveld. Achtervleugels slechts met eene flaauwe
groengrijze dwarsstreep. Bovenzijde overigens fijn donker ge-
sprenkeld. Franje donkerbruin met grijze punt. Onder zijn de
kleuren als boven aangelegd, doch het groenachtige werd
blaauwgrijs; men ziet eene stomp kegelvormige lichte vlek
aan den binnenrandshoek der voorvleugels en deze hebben
eene op ader 7 scherp gebroken, schuine donkerbruine
dwarslijn. Ader 3 en 4, en 6 en 7 der achtervleugels ge-
noegzaam uit een punt, 3 en 4 der voorvleugels verder
uit een, 6 — 9 gesteeld en de dwarsader boven ader 5
ongebogen; 12 doorsnijdt 10 en 11.

ST. THOMAS EN JAMAICA

29

Achterpooten ontbreken; de overigen gewoon gevormd,
glad bescliubd.

Het exemplaar heeft geene aanduiding van vangplaats

of tijd.

Genus Azelina Guenée.
23 IVolcKciiiata m. — nov. sp. PI. 2, f. 3.

Cortkeo-fusea, viridi adspersa^ al is anleriorihus post venam
lerliam Ier mcisi's, Ihorace el alarum basi lamiginosis,
tibiis anlerioribus crelaceo-maculatis.

Een zeer gaaf mannetje van 45 mm. vlugt.
Sprieten genoegzaam naakt , draadvormig, roodachtig vAt
Zuiger lang, palpen anderhalfmaal zoo lang als de oogen,
schuin opgerigt, glad beschubd, met zeer kort, horizontaal
eindlid , zich bij eene kegelvormige voorhoofdskuif aanslui-
tende. Kop en vooral de thorax dik en fijn wollig behaard;
ook de rug van het achteriijf en de vleugelwortels zijn
met ongewoon vele fijne lange haren bezet. Vleugels met
eene neusvormige punt op ader 3, de achterrand in cel 2
uitgesneden, voorrand der voorvleugels vlak. Grondkleur
der bovenzijde schorskleurig bruin, op thorax en vleugel-
wortels en ook langs den fijn roodachtig wit gevlekten
voorrand der voorvleugels fijn mosgroen bestoven , de laatsten
met 2 fijne, geslingerde, mosgroene dwarslijnen , eene zwarte
stip op de middenader en een schuin donkerbruin schaduw-
streepje daarboven aan den voorrand. Achtervleugels met
eene donkerbruine op ader 2 gebroken dwarsliju. Onder-
zijde helderder, meer roodbruin, ook mosgroen bestoven,
met overal op ader 2 gebroken franjewaarts vervloei) ende ,
roodachtig, witte boogstreep, donkere middenpünten, op
de voorvleugels met een donker, geslingerd streepje er
onder in cel 2, op achtervleugels met eene regte donkere
lijn er voor. Voorvleugels met eene witte schimraelvlek ,
bij den rand van cel 2 een fijn wit lijntje bij de punt cel

30 (iEOMETRJNA VAN NIEUW (JHANAKA ,

1* bleeker, vuilwit. Franje looclbruin. Borst en dijen der
overigens glad beschnbde, gevroon gevormde en gespoorde
pooten fijn wollig bebaard; voor- en middenscheenen met
3 helderw^itte vlekken.

Ader 3 en 4 en 6 en 7 der achtervleugels verwijderd,
3 en 4 der voorvleugels mede ver uit een, 7 — 10 gesteeld,
11 door 12 doorsneden.

Het exemplaar is op 7 Mei 1871 te Bogota gevangen.

Deze soort is blijkbaar verwant aan Azelina lalrata Guenée,
doeb ik vind op verschillende punten onderscheid ; zoo ont-
breekt b. V. op de bovenzijfle der voorvleugels de lichte vlek,
waarop de middenstip staat, op hunne onderzijde de groote,
bijna zwarte, vlek bij den binnenrand, en zegt Guenèe niets
van de zoo in het oog loopende witte vlekken op de pooten.

24 Caninata Guenée. — PI. 2, fig. 4.

Een gaaf mannetje van 42 mm. vlugt, en dus iets
kleiner dan de voorwerpen van Guenée. Zijne beschrijving
past overigens goed; ik merk nog op dat de voorrand der
voorvleugels lichter is en hunne punt stomp; de achter-
randshelft der achtervleugels is donkerder dan de wortel-
helft, doch zonder groene inmenging. Overal hebben de
dwarsaders eene zwarte middenstip. Onder ziet men meer
groen, zijn de voorvleugels in cel 1 en 2 bleek paarsgrijs,
de witte vlek op den achterrand is wortelwaarts zwart
afgezet en de achtervleugels hebben sporen van eene don-
kerbruine middenstreep , benevens verstrooide bruine stippen
op den bleek paarsgrijzen binnenrand. Franje donkerbruin
geteekend. Sprieten draadvormig. Ader 6 en 7 der ach-
tervleugels en 3 en 4 van beiden verwijderd van elkander,
doch digter bijeen dan bij Nolckemata, 7 — 12 als daar.
Pooten grijs, bruin en zwart gevlekt, gewoon gevormd en
gespoord.

Geene aanduiding van vindplaats.

ST. THOMAS EN JAMAK^A. 31

Genus Odontopera Steph.

25 Bistouaria m. — uov. sp., PI. 2, fig. 5.

Frons tumida, abdomen cristatum: alae anleriores flavescenfi-
brunneae, areis basalt, media et posteriori nigrofuscis,
macula apicali alba , posteriores canac , fusco variegatae;
omnes suhlus albo, fusco nigroque marmoratae»

Een gaaf wijfje van 46 mm. vlugt.

Deze merkwaardige vlinder verschilt van Bidentaia door
de vleugeladeren (7—10 der voorvleugels komen uit eeue
gesteelde aanhangcel) door de gelijkmatiger getande snuil-
lere voorvleugels, door het uitpuilende voorhoofd en door
de meer schubachtige bekleeding van den thorax; overigens
is zij aan de genoemde europeesche soort generiek verwant.

Door kleur en teekening herinnert de vlinder overigens
aan Biston stralaria en hirtaria en de bouw van het lijf
toont mede verwantschap met beide soorten. Van Herrich-
Schaffer's genera is er geen tot de opname geschikt.

Voorhoofd sterk uitpuilend, afgerond. Palpen horizontaal,
smal, grof behaard, met lang, dun, duidelijk eindlid.
Zuiger lang. Sprieten draadvormig, langer dan gewoonlijk,
tot 2/3 van den voorrand der voorvleugels komende. Thorax-
bekleeding dik en grof, de haren aan het eind schub-
vormig verbreed. Achterlijf langer dan de achtervleugels,
kegelvormig, spits, met uitstekenden eijerlegger; de rug
met eene dikke pluim aan den wortel en nog eenige
kleinere. Pooten lang en dun, gewoon gevormd en ge-
spoord, glad beschubd, de dijen met eenige wollige be-
haring. De schedel is vuilwit, de thorax zwartgrijs met
wit gepunte haren , de punt van het achterlijf bijna zwart ,
doch overigens zijn de tot hiertoe beschreven ligchaams-
deelen geelbruin, grof zwart gespikkeld.

Voorvleugels met vlakken voorrand, scherpe hoeken en
gelijkmatig gebogen achterrand ; deze op ader 3 en 6 iets
sterker getand. Grondkleur geelbruin met donkere schrapjes;

32 GEOHIEXniNA VAN NIEUW GRANAItA.

liet midden van het wortelveld, het door twee stomp ge-
tande fijne witte lijnen ingesloten middenveld (beiden
van de siibcostaaladcr en tot aan den binnenrand) be-
nevens het franjeveld, zijn zoo digt bestoven, dat de
grondkleur geheel bedekt wordt ^ behalve op de aderen.
Het franjeveld is in de onderhelft van cel 3 mosgroen,
aan de punt krijtwit en wordt wortelwaarts door dikke
witte stippen afgezet. Midden achter de zwarte bestuiving
van het wortelveld ziet men eene langwerpige blaauwgrijze
vlek, eene dikke zwarte op de dwarsader en zulke halve
maantjes op de franjelijn.

Achtervleugels wit, eene grove besprenkeling, eene mid-
den vlek en twee booglijnen daarachter zijn zwartgrijs; de
franjelijn van ader 6 tot den staarthoek verdikkend zwart.
Onderzijde vdt, zeer grof en digt zwartgrijs gesprenkeld
en geteekend. De kleuren als boven aangelegd.

Ader 11 der voorvleugels is vrij, 3 en 4 (in de achter-
vleugels ook 6 en 7) komen uit één punt; 5 der laatsten
zeer flaauw; 8 duidelijk vrij.

Het exemplaar is in het begin van Mei by Barro blanco
gevangen.

Genus Crocallis Treitschke.
26 Tropicarla m. — nov. sp. , PI. 2, fig. 6.

fervina , nlis hic ülic griseo adspersis , pmictis discoi-
dalibus nigris ^ macula cinerea in apice anterionim.

Vier exemplaren, waarvan drie gaaf, 35^ — 36 mm.

In geen van Guenée's of Herrich-Schafifer's genera juist
passende, is deze soort nog het naast aan Crocallis ver-
want, waarvan zij zich. echter onderscheidt door geheel
ongetanden achterrand der voorvleugels en langen zuiger.

Kloek gebouwd; de palpen als bij Crocallis en de helft
langer dan de kop, met breed, ruigbehaard, iets opgerigt
middenlid en vrij lang, dun, bijna horizontaal eindlid; zij
zijn overigens bij het mannetje niet grooter dan bij het

ST. THOMAS EN JAMAICA. 33

wijfje. Kop ruigbehaard. Sprieten bij den man gebaard,
bij het wijfje gekerfd. Thorax dik wollig; achterlijf kort,
dik, stomp kegelvormig.

Bij het wijfje zijn thorax, achterlijf en voorvleugels
eenkleurig reebruin, de laatsten fijn bruin gesprenkeld,
aan den achterrand en op de franje iets donkerder, met
zwart, blaanwgrijs gerand middenpunt en eene ongebogen,
getande bruine lijn op drie vierden, die uit een blaauw-
grijs donkergerand vlekje bij de vleugelpunt voortkomt.
Het eene mannetje is iets bleeker, meer okerkleurig ,
doch de voorvleugels tot aan de dwarslijn sterk en grof
donkergrijs besprenkeld en wel naar achteren in toenemende
mate, zoodat de besprenkeling voor de dwarslijn bijna tot
een' band ineenvloeit. Achter de lijn is zij over het geheel
fijner, doch vormt voor den achterrand nog eene stippenrij.
Het tweede (afgebeelde) mannetje is in grondkleur iets don-
kerder dan het wijfje en zijne voorvleugels zijn voor het
grootste gedeelte door een' bruingrijzen band bedekt, waarop
het middenpunt duidelijk uitkomt. Het vlekje onder de
vleugelpunt is ook bij dit exemplaar grooter en bijna wit.

Achter vleugels en onderzijde grijsgeel met zwarte midden-
punten en grove, bandvormig ineenvloeijende besprenkeling.

Met N° 63 gemerkt.

FAMILIA V, BOARMIDAE GUENÉE.

Genus Boarmia Treits.

I.

ft-
27 Musctnarla m. — nov. sp. PI. 2, f. 7.

Antennis maris barbatis; alae supra cinnamomeo-fiiscae ,
albo nigroque variegatae, maculis albis basalibus ,
apice dilutiores.

Een mannetje van 45 mm. vlugt.

Het exemplaar is hier en daar wat beschadigd, doch,

34 GEOMËTRINA VAN NIEUW CRANADA,

blijkbaar onafgevlogen en daardoor de teekening geheel
herkenbaar.

Sprieten kort gebaard, aan het laatste derde gekerfd,
bruin, zwart gevlekt. Palpen zwartbruin met twee lichte
stippen. Achterrand der voorvleugels vlak gegolfd , die der
achtervleugels zeer diep, bijna getand. Grondkleur van lijf
en voorvleugels licht chocolaadbruin , met bleekere plekken ,
vooral in het midden. Voorvleugels met flaauwe, gebogen
donkere dwarslijn aan den wortel; eene driekante vlek op
een derde van den binnenrand is krijtwit, met donkere
schrapjes; juist daaronder ziet men een breede, fijn donker
gestippelde band die bijna den geheelen wortel der achter-
vleugels beslaat. Eene geslingerde, ongelijke middellijn
volgt dan op de voorvleugels; op de achtervleugels is zij
zeer onduidelijk, driedubbel, in zwarte langsstreepjes op
de aderen verbreid. Tweede dwarslijn getand , onafgebroken
op de achtervleugels doorloopende , eigenlijk zwart doch
naar onderen bijna geheel wit beschubd, op de achter-
vleugels wortel waarts met zwarte streepjes op ader 2, 3
en 4 , de tanden in cel 4 der voor- en achtervleugels zwart
gevuld, die in cel 5 der voorvleugels wit. Franjeveld in
cel 5 der achtervleugels donkerder bruin , in cel 6 der voor-
vleugels met een dik zwart dwarsstreepje. Onderzijde vuil
geelwit, met dikke zwarte middenvlekken , de voorrand
der voorvleugels met zwarte schrapjes, hun midden zwart
bestoven, het punt-derde geheel zwart, doch de vleugel-
punt zelve in cel 7 en 8 zuiver geelwit. Achtervleugels
mede met gebogen zwarten band voor den achterrand, die
naar onderen verflaauwt, aan ader 2 ophoudt; de vleugel-
punt is in een deel van cel 6 en 7 zuiver geelwit. Franje-
lijn donker, in de cellen tot stippen verdikt. Franje lang,
onder en boven als de vleugels gekleurd; eene deelingslijn
en de spits donkerder. Pooten geelwit, de voorpooten met
zwart geteekend, de achterscheenen iets dikker, gewoon
gespoord.

Het exemplaar is met N** 64 gemerkt.

ST. THOMAS EN JAMAICA. 35

Geheel anders gekleurd dan de soorten van Guenée's
afdeeling I.

28 Fiiscolinibaria ra. — nov. sp. PI. 2, t 8.

Alba, macidis duabtis basalibus et quarta parte limbi
alarum anleriorum fuscis, coslali tantum parte linearum
transversanim maculis nigris recognoscenda; alis poste-
rioribiis sine punclo discoidali.

Een gaaf mannetje van 36 ram.

Ora den zwarten rand der onderzijde tot ff behoorende,
doch overigens zonder verwanten in deze sectie en meer
tot groep II naderende.

Sprieten kort gebaard, de tweede helft draadvormig.
Palpen grijs, donker gevlekt, weinig langer dan de kop.
Deze, de halskraag en de wortelhelft der schouderdeksels
wit, hunne tweede helft en de rug bruin. Achterlijf licht-
grijs, de rug met donkerbruinen d warsband bij den wortel.

De vleugels zijn kort, afgerond; de achterrand der voor-
vleugels geheel effen, die der aehtervleugels in cel 5—7
iets gegolfd, verder effen. Over het geheel zijn de vleu-
gels gevorrad als bij de kleinere Boarmia glabraria Htibn.
waaraan de vlinder ook door kleur en teekening her-
innert.

Grondkleur wit, iets paarsachtig met enkele fijne zwarte
schubben ; twee vlekken aan den wortel en het achterrands-
vierde der voorvleugels zijn licht koffijbruin, het laatste tegen
den binnenrandshoek iets versmald , wortelwaarts regelmatig
hol , op den achterrand in cel 3 en 7 vlekkig wit uitgesneden 5
op de achtervleugels is slechts een klein plekje aan het
eind van ader 6 bruin. Van de dwarslijnen loopt het
vlekkige, zwarte begin aan den fijn zwart gekrasten voor-
vleugel voorrand in het oog, doch overigens ziet men van
haar alleen eenige vlekjes op de aderen en aan den binnenrand.

Golflijn in den bruinen rand der voorvleugels vrij duide-
lijk, zwart, franjewaarts met enkele blaauwgrij ze schubben ;

36 GEOMETHINA VAN NIEUW GRANADA,

op de aclitervleugels is zij grijs, flaauw, alleen het boogje
in cel 4, bij bet bruine vlekje, is dik zwart. Franjelijn
gegolfd, zwart, doch afgebroken; in cel 4 — 6 der voor-
vleugels met drie dikke zwarte, wortelwaarts gerigte
streepjes. Franje wit, op de voorvleugels achter het bruin
zwartgrijs gevlekt.

Middenvlek op de voorvleugels grijs, doch geheel met iet-
wat opstaande witte schubben bedekt ; achtervleugels zonder
middenvlek.

Onderzijde wit met flaauwe sporen der teekening van
boven; de voorvleugels met groote zwarte middenvlek.
Zwarte achterrand naar onderen verflaauwende , bij ader
4 der achtervleugels ophoudende, op de voorvleugels aan
den achterrand op ader 3 en in cel 6 en 7 wit ingesneden.

Buik en pooten bruinachtig wit, de voorpooten aan de
voorzijde zwart gevlekt, de achterscheenen verdikt, eene
geelwitte pluim insluitende.

Het exemplaar heeft geene aanduiding van vangplaats.

II.

29 Elongaria m. — nov. sp. PI. 2, f. 9.

Alae elongatae, luteae, tenuiter nigro adspersae, anlerio-
riim parte altera accurate variegata seriebus subincur-
vatis punctarum el denticularum nigrarum; subtus
anteriores fuscescenti-cinereae , posteriores canae^ mar-
ginem versus infuscatae; niaris antennis barbatis.

Drie mannetjes, waarvan een zeer gaaf en frisch; 26 mm.

Sprieten gebaard, het laatste zesde gekerfd. Palpen zwart
met lichte spits. Vleugels lang, de achterrand der voor-
vleugels zeer flaauw vlak gegolfd, die der achtervleugels
vrij diep, bijna stomp getand te noemen. Grondkleur der
bovenzijde grijsachtig geel, fijn zwart gesprenkeld en be-
stoven. Deze besprenkeling en bestuiviug is vooral digt op
de voorvleugels die slechts tegen voor- en binnenrand van
het middenveld en in cel 2 en 3 van het fraujeveld hel-

ST. THOMAS EN JAMAICA. 37

derder zijn, verder op de franjehelft der achtervleugels
en op het achterlijf waar ring 2 en 3 geheel zwart zijn;
de rug viin dit laatste heeft buitendien 2 rijen driekante
zwarte stippen. Voorvleugels aan den wortel met een ge-
bogen donkerder dwarsband die uit zwarte lijntjes en stippen
bestaat. Middenlijn onduidelijk, op de voorvleugels uit zwarte
stippen op de aderen bestaande, op de achtervleugels eerst
tegen den binnenrand duidelijk. Middenstippen klein , zwart.
Tweede dwarslijn op de voorvleugels bijna ongebogen,
dubbel , uit eene rij dikke zwarte stippen en eene rij zwarte
pijlspitsen daar achter bestaande; op de achtervleugels is
zij flaauvv geslingerd en getand met eene donkergrijze,
bijna zwarte schaduwlijn er digt achter. Golflijn op de
voorvleugels parallel met de tweede dwarslijn , juist in het
midden tusschen deze en den achterrand, zeer sterk ge-
tand, bijna wit; op de achtervleugels is zij zeer flaauw,
zwartgrijs afgezet. Franje veld der voorvleugels met twee
rijen dikke zwarte stippen , de achterrand tusschen de tweede
rij met de grondkleur licht gevlekt. Franjelij q der achter-
vleugels dik zwart. Franje bruingrijs.

Onder zijn de voorvleugels zwartgrijs, met zwart mid-
denvlekje en in het midden gelen, zwart geschrapten voor-
rand; achtervleugels grijswit, tegen den achterrand zwart-
grijs bestoven. Franjelijn geheel zwart; franje grijsgeel.
Pooten grijsgeel, het voorpaar zwart gevlekt, de achter-
scheenen een weinig dikker, gewoon gespoord.

Een der exemplaren is den 30'° Maart bij Ubaque ge-
vangen, de anderen den eersten April bij Cucqueta.

Geeue van Guenée's soorten dezer afdeeling heeft de
kleur en teekening van Elongaria.

30 Odyslata m. — nov. sp. PI. 3, f. 1.

Alae elongatae, lucide canae, plagis ferruginosis et
fuscescenlibus , lineis transversalihus hic illic e seriebus
punctarum fuscarum consfaniibus ; subhis obscure cine-
reae, parie anferiore alarwn poslicarum diluliori.

38 GEOMETRINA VAN NIEUW GRANAÜA

Een gaaf wijfje van 24 mm.

Zeer aan Odysia Molaria Guenée herinnerend, doch
kleiner en scherper geteekend. Guenée beschrijft het wijfje
van die soort (de andere sekse kende hij niet) met lang
gebaarde sprieten; ik vermoed hier eene dwaling of ver-
valsching. Overigens houd ik zijne bovengenoemde Odysia
. voor eene echte Boarmia, even als mijne nieuwe soort, niet-
tegenstaande haren Eupithecien-achtigen habitus, stellig is.

Palpen zwartbruin met witte schubben aan de spits.
Sprieten gekerfd. Lijf en de als bij de voorgaande soort
gevormde, slechts op ader 5 der achtervleugels iets dieper
uitgesneden achtervleugels heldergrijs; de voorvleugels in
in het midden van cel l** en 4 en aan den wortel met
drie flaauwe roestkleurige plekken. D warslij nen door zwart-
bruine stippen op de aderen aangeduid, de tweede tegen
den binnenrand der voorvleugels en vooral op de achter-
vleugels, zamenhangend , donkergrijs. Golflijn door donker-
grijze plekken en eene rij van zwarte stippen aangeduid.
Franjelijn donkergrijs, in de cellen der voorvleugels tot
zwarte stippen, en die der achtervleugels tot zulke boogjes
verdigt. Middenpunten klein. Franje als de vleugels. Onder-
zijde ongeteekend donkergrijs, de binnenraudshelft der
achtervleugels lichter, de voorvleugels aan den voorrand
haarfijn geelachtig.

Verwanten ken ik niet in deze sectie.
Den 27*" Maart bij Ubaque gevangen.

V.
31 Aguataria m. — nov. spec. pi. 3, f. 2.

Alae lalae , supra luleae, piuiclis discoïdalibm el fascia
transversali secimda indenfala non incurvala nigris,
cellulis 4* et 5* alariim anieriorum nigro-punclalis ;
subtus cinereo-flavae, fiiscedine adspersae, fascia ob-
fuscata prope margmem posteriorem.
Een gaaf mannetje van 38 mm. en een iets beschadigd
van 42 mm.

ST. THOMAS EN JAMAICA. 39

Sprieten met gekerfd puntvierde. Achterrand der vrij
breede voorvleugels bijna effen, die der acbtervleugels
flaauw gegolfd, in het midden iets uitgesneden. Grondkleur
leemgrijs, grijsbruin gesprenkeld, tegen den achterrand der
vleugels iets digter. Eerste dwarslijn donkerbruin, rond
gegolfd; middenlijn der voorvleugels geslingerd, flaauw,
op de achtervleugels dik, ongebogen, zwartbruin; achter
haar eene grijsbruine schaduwstreep , op beiden vóór de
dikke zwarte middenstip. Tweede dwarslijn dik, kort ge-
tand, op de voorvleugels steil en daar in cel 6, 3 en 2
uitgewischt, in cel l** met een rond boogje, op de achter-
vleugels aan ader 7 iets verder franjewaarts beginnende
en verder bijna ongebogen ; hare kleur zwartbruin. Golflijn
uiterst flaauw, op de voorvleugels in cel 4 en 5 aan beide
zijden met twee zwarte stippen op donkerder bruinen grond ,
op de achtervleugels wortelwaarts in alle cellen met ongelijke.
Franjelijn niet donkerder, op de voorvleugels in cel 3 — 6,
op de achtervleugels in cel 1% 2 en 3 met grootere of
kleinere zwarte stippen. Franje als de vleugels.

Achterlijf bleekbruin; in de zijden met twee ten deele
zwarte pluimpjes. Onderzijde grijsgeel, met grove donker-
grijze, tegen den achterrand tot eene streep verdigte be-
sprenkeling. Men ziet verder eene flaauwe booglijn, zwarte
middenstippen en fijnere op de franjelijn. Pooten grijsgeel,
allen buiten waarts zwart gevlekt, de achterscheenen veel
dikker, met eene lange pluim van half zwarte en gele
haren, de achtertarsen zeer kort.

Het boven beschreven voorwerp is met N° 63 gemerkt.

Het later ontvangen, minder gave, zonder aanduiding
van vangplaats, heeft op de franjelijn in alle cellen der
voor- en achtervleugels even groote, dikke zwarte stippen.

Door de grondkleur en vleugelvorm van de vier soorten
van Guenèe's afdeeling V onderscheiden.

40 GEOMETRINA VAN NIEUW GRANADA,

FAMILIAVII, GFOMETRIDAE GUENEE.

Genus Geometra L.
IV.

f.

32 Irldarla Guenée.

Een mannetje, den 27^° Maart bij Ubaque gevangen.
De voorrand der voorvleugels is voor een derde roodbruin.
Volgens Herrich-Schaffer zoude deze soort eene zuivere
Eucroslis zijn; ook volgens Lederer.

Genus Dyspteris Hb. Gn.

33 liCgititnaria Guenée.

Een afgevlogen w^ijfje zonder aanduiding van vangplaats.
Het genus SparUt Staud., Celenoplera Led. is zeer na aan
Dyspteris verwant en i^ou misschien wel vervallen. In Herrich-
Schaffer's tabel is Üyspleris verkeerd geplaatst, de vlinders
zijn Phytometrinen , verwant aan Lohophora, hetgeen de aderen
der voorvleugels ook aanwijzen, doch van alle mij bekende
Spanners verschillende door de ongewoon ver van den voorrand
der middencel verwijderde ader 8 der kleine achtervleugels,
welke ader met de middencel door eene zeer lange dwarsader
verbonden is.

Genus Racheospila Guenée.

Volgens Herrich-Schaffer zouden de beide volgende soorten
tot zijn al te zeer gemengd genus Geometra behooren. Naar
Lederer's en mijn eigen, in de Vlijulers van Nederland gevolgd
systema moeten zij in het genus Phorodesma komen. Beiden
houd ik ze voor nieuw, de eene (Leucoceraria) onderscheidt
zich door de vier evengroote, ronde in het midden paarswitte
middenvlekken en de groote- paarse vlek die cel 1* en 1'' der
voorvleugels in den binneurandshoek beslaat; de tweede (Bufi-
dorsaria) is aan Miccularia Guenée na verwant, doch heeft ook
groote, op de achtervleugels iets kleinere middenvlekken en
het achterlijf is op de bovenzijde rood.

ST. THOMAS EN JAMAICA. 41

34 lieacoceraria ra. — nov. spec. PI. 3, f. 3.

Antennis alhis; alae porn'aceo-virides , maculis suhmagnis
discoidalihus et limbo piirpureis, angulis posterioribus
violaceis.

Twee gave mannetjes van 19 mm. vlugt.

Palpen purperrood; kop wit, een dwarsbandje boven
aan het gezigt en een in den nek purperrood; sprieten
wit. Thorax in het midden leemgeel; de schouderdeksels
groen ; eene vlek op het schildje wit. Achterlijf roodbruin ,
de zijden en pluimpjes op den rug wit. Voorvleugelpunt
duidelijk; achtervleugels met afgeronde punt en zeer duide-
lijken staarthoek; beschubbing dun, vrij grof. Grondkleur
lookgroen, het aderbeloop geelachtig; de voorvleugel-voor-
rand purperrood; eene uiterst flaauwe, aan den binnenrand
der achtervleugels met een paars vlekje eindigende getan-
de dwarslijn staat op twee derden en is bleek paars.
Middenvlekken vrij groot, rond, purperkleurig , in het
midden met paarswitte schubben. Franjelijn in alle cellen
met paarse, wit beschubde halvemaantjes, in cel 1" en l*"
van voor- en achtervleugels met eene groote, paarswitbe-
schubde, vervloeijend geel gezoomde vlek. Franje paars-
wit met paarse lijn over de wortelhelft. Onderzijde groen-
wit, als boven geteekend, doch de vlekken in de binnen-
randshoeken slechts van boven doorschijnend.

De exemplaren zijn met W 62 gemerkt.

35 Rufidorsaria m. — nov. spec. PI. 3, f. 4.

Antennis albis , flavobarhatis , abdomine purpureo ; alae
porriaceo-virides , maculis discoidalibus et limbo quinquies
dilatato purpureis.

Een gaaf mannetje van 17 mm.

Vleugelvorm als bij Miccularia Guenée; d. i. de voor-
vleugels kort en breed driehoekig, de achtervleugels in de
rigting van het achterlijf verlengd.

Palpen en kop purperrood, enkele schubben onder aan

42 GEOMETRINA VAN NIEUW GRANADA ,

het gezigt, een streepje tusschen de geelgebaarde sprieten
en de schaft van deze wit. Thorax met groene schouder-
deksels, de rug vóór geelachtig, naar achteren in het
donkere purperrood van het witgepluimde en gebuikte
achterlijf overgaande. Grondkleur der vleugels lookgroen,
de voorvleugelvoorrand in het midden wit, midden vlekken
purperrood, op de achtervleugels kleiner; achterrand mede
purperrood, op de voorvleugels tweemaal, op de achter-
vleugels driemaal tot groote, paarswit beschubde vlekken
verbreed. Ook de binnenrand der achtervleugels is bijna
geheel purperrood. Franjelijn fijn wit. Franje bleek purper.
Onderzijde als boven getcekend maar alles bleeker en flaauwer.
Het exemplaar is den 18^° Januari] aan de Rio Magdalena
gevangen.

FAMILIA VIII, MECOCERIDAE GUENÉE.
Genus Mecoceras Guenée.
36 Slftocris Cramer {Nüocritaria Guenée).

Een wijfje dat den 25™ Januarij 1871 bij Conejo aan de
Rio Magdalena gevangen is.

Guenée verwijt aan Hübner, dat hij eene fictieve varië-
teit heeft afgebeeld. Ik moet echter den laatsten van die
beschuldiging vrij pleiten, want op 's Rijks Museum van
Natuurlijke Historie te Leiden bevindt zich een exemplaar
uit Suriname, dat ongeveer dezelfde kleur heeft als de
door Guenée gewraakte afbeelding van Hübner.

Nüocris Cramer behoort tot Herrich-Schaffer's genus
Amelris.

FAMILIA IX, PALYADAE GUENÉE.
Genus Paj-yas Guenée.
37 Flinbriarfa Cramer — (Imperaia Guenée).

Een wijfje met N" 63 gemerkt. Genus Chrysotaenia
Herrich-Schaflfer.

ST. THOMAS EN JAMAICA. 43

38 Prospectata m. — nov. sp. PI. 3, f. 5.

Coerulescenti-grisea , subsericeu , macula ocellala alarum
anticarum discoidali, lineola in vena transversali
poslicanim et lineis duabiis ante marginem posteriorem
ferruginosis , hic illic squamis nitentibus indutis , illa
exleriore alarum posticarum quatuor maculis nigro el
argenleo squamosis.

Een iets afgevlogen wijfje van 27 mm.

De voorvleugelplint en de staarthoek der achtervleugels
zijn iets stomper dan bij Fimbriaria, doch overigens zijn
bouw en aderbeloop eveneens en behoort de vlinder dus
ook tot Chrysolaenia H. S.

Grondkleur van lijf en vleugels licht paarsgrijs, de
laatsten iets glanzig. Zij hebben bij den wortel sporen
eener eerste dwarslijn van dikke, zilvergrijze, blinkende
schubben, op de dwarsader der voorvleugels eene roest-
bruine O die mede met zulke schubben is versierd en op
die der achtervleugels een bruin streepje , waarop ik even-
eens blinkende schubben zie. Voor den achterrand ziet
men twee bruine dwarsstrepen die op de voorvleugels vrg
steil en geslingerd zijn en op de achter vleugels gebogen,
met den rand parallel. Aldaar draagt de laatste eene rij
van vier verheven stippen van blinkende schubben die aan
de franjezijde eenige zwarte hebben; enkele blinkende
schubben staan ook op de eerste streep tegen den binnen-
randshoek. Franje grijs, ongeteekend. Onderzijde grijswit,
de voorvleugels met eene roestbruine middenvlek en ach-
terrandsstreep die op ader 5 eenen tand heeft.
Geene aanduiding van vangplaats.

Genus Ophthalmopjiora Guenée.
39 Formo«ianta Cramer [Formosanlata Guenée).

Twee wijfjes, op 20 en 21 Januarij bij Yondo en Badillo
aan de Rio Magdelena gevangen.

Dr. Herrich-Schaffer brengt ook deze soort tot zijn genus

44 GEOMETRINA VAN NIEUW GHANADA,

Chrysofaenia, doch het verschil in vleugelvorm is te groot
om deze soorten bijeen te laten en dus kan het zeer
homogene genus Ophlhnlmophora van Guenée zeer wel
blijven bestaan. De nervuur is bij Fimhriaria en Formosanla
dezelfde.

Guenée's Corinnaria houd ik voor synoniem met Formosanta,
Behalve de twee door hem vermelde Cramer'sche soorten
van dit genus vind ik er in het werk van mijn' landgenoot
nog twee die mede blijkbaar daartoe behooren, namelijk
Hylaria pi. 113 F. en Corinna pi. 29 H.

De pooten zijn bij deze en de volgende soorten dun,
glad beschubd, gewoon gespoord en de achterscheenen
niet het minste verdikt.

40 Liyonetarla m. — nov. sp. PI. 3, fig. 6.

Alae anferiores fnscn-griseae cosla concolore, angnli pos-
lerioris celhilis 1» cl 1^ albescenlihus ; posleriores fascia
basalt incurvata /Javescenli-alha et ocelhda in cellula
quinla.

Een vrij gaaf mannetje van 30 mm.

Onderscheidt zich van al de bekend gemaakte soorten
door de zuiver donkergrijze voorvleugels met een/deurigen
voorrand, die op het midden van dezen slechts een flaauw
spoor eeoer gezwaaide lichtere dwarslijn vertoonen. De
binnenrand is in de franjehelft van cel 1^ en daarboven
in een even breed, doch korter streepje van cel 1^ wit.
Franje als de vleugel. Op de achtervleugels is de wortel
eveneens gekleurd als de voorvleugels; het overige ach-
ter een franjewaarts vervloeijend licht okergeel gezoomd,
tegen den voorrand iets verbreed dof wit dwarsbandje,
helderder grijs en van ader 5 af tot den binnenrand fijn
donker bestrooid. Verder ziet men bij den achterrand,
op twee derden van cel 5 een rond, zwart, geelgerand,
wortelwaarts ter halve breedte steenrood afgezet oog met
groenzil voren vlek in de franjehelft, dat slechts de halve

ST. THOMAS EN JAMAICA. 45

grootte heeft der oogvlek van Formosanla. De geheele
achterrand, doch tegen den binnenrandshoek in sterk af-
nemende mate, is met groenzilveren schubben gezoomd.
Zoodanigen vertoonen zich ook wortelwaarts van de roode
afzetting van het oogvlekje en franjewaarts van den witten
wortelband tegen den binnenrand. Franje bleek okergeel
tot ader 4; van daar tot den staarthoek grijs. Sprieten
gebaard met draadvormig puntvierde. Lijf donkergrijs met
grijsgele staartpluim. Onderzijde ongeteekend grijswit, het
achterrands-derde der voorvleugels donkergrijs.

Het voorwerp heeft geene aanduiding van vaugplaats.

FAMILIA X, EPHYRIDAE GUENÉE.
Genus Zonosoma Lederer.
(Ephyra Dup. Gn.)
41 Conspicillaria m. — nov. sp. PI. 3, f. 7.

Alae subdentatae, pallide luteae, rude sed aequaliter
rufopmictatae , cosla fusca, lineis trausversalihus et
kmulis marifinalihus brunneis, maculis discoidalibus
ocelliformibus niveis^ riifolimbatis.

Een gaaf mannetje van 19 mm.

Naar vleugeladeren , sprieten en pooten eene ware
Zonosoma doch met getand-gegolfden , op ader 5 der
achtervleugels zelfs iets uitgesneden achterrand. Ook zijn
de voorvleugels spitser en is het dier tengerder gebouwd dan
onze Europeanen. Grondkleur bleekgeel als bij Punctaria L. ,
doch zeer sterk en grof rood bestoven ; kop, halskraag en
de geheele voorrand der voorvleugels zwartgrijs, de dwars-
lijnen en de halve maanvormige streepjes der franjelijn
zeer scherp, roodbruin. Vier vrij groote donkerrood ge-
rande, helderwitte middenvlekken. Onderzijde grijswit met
flaauw van boven doorschijnende teekening.

Van Guenée's exotische soorten is geene zoo na met
.Conspicillaria verwant dat het noodig zoude zijn het onder-

46 GEOMETRINA VAN NIEUW GRANADA,

scheid nader te behandelen, doch Herrich-Schaffer beschrijft
in het Correspondenzblatt des Zool.-Min.-Vereins zu Regens-
burg 1870 p. 180 twee species die zeer nabij de mgne
komen Nanularia en Coecaria (in het voorbijgaan zij op-
gemerkt dat Guenée reeds een e Ephyra coecaria heeft en
Henrich-Schaffer's soort dus anders moet heeten). Van de
genoemde 2 soorten wordt echter niet gezegd dat de
voorrand der voorvleugels zwartgrijs is, eene bijzonderheid
die aan Herrich-Schaffer niet ontgaan zoude zijn. Ook
noemt hij de grondkleur „weisslich".

Het voorwerp is door Baron von Noleken den 27'° Maart
1871 bij Ubaque gevangen.

42 Ollvaria m. nov. sp. PI. 3, f. 8.

Alae anleriores integrae, posieriores suhdenlalae. Supra
obscure olivacea, Imeis transversalihus intensiorihus ,
alis anteriorihus macula nigra discoïdali , posleriorihus
hina alba ; suhtus anteriores rufae , posieriores albae.

Een iets afgevlogen mannetje van 21 mm.

Eveneens gebouwd als de voorgaande soort, de achter-
rand der voorvleugels echter geheel ongebogen en effen.

Bovenzijde donkergroen, iets olijf kleurig, de voorvleugels
met eene donkerder eerste dwarslijn. Middenschaduw even-
eens donkergroen , ongebogen , genoegzaam ongetand , naar
onderen ietwat verdikt , op de voorvleugels achter eene dikke
zwarte middenstip heengaande, op de achtervleugels over
eene dubbele witte donkergroen gerande. Tweede dwars-
lijn vrij digt bij den achterrand, daarmede parallel en fijn
getand. Franjelijn met donkergroene streepjes. Van de
franje zijn slechts weinige groene overblijfsels te zien.

Onderzijde ongeteekend; de achtervleugels groenwit,
hunne dikke franjelijn en de geheele voorvleugels steen-
rood. Gezigt en palpen roodbruin. Lijf boven ontschubd;
onder geelwit als de pooten.

Geene aanduiding van vangplaats.

ST. THOMAS EN JAMAICA.- 47

FAMILIA XT, ACIDALIDAE GUENEE.
Genus Cambogia Guenée.

Guenée plaatst dit genus in eene familie met Acidalia, doch
zeer ten onregte, want het heeft er niets mede gemeen, even-
min als zijn genus Aslhena. Beiden zijn Phytometrina en wel
na aan Larentia H. S. verwant , waarvan zij naar de vleugel-
aderen niet eens scherp te scheiden zijn, omdat eene der soorten
van Asthena Guenée (CandidataW. V.) eene gedeelde aanhangcel
der voorvleugels bezit. De vleugelvorm levert echter een vol-
doend kenmerk op en ook de teekening heeft iets eigenaardigs.

Guenée merkt op dat de Cambogia' s zeer gemeen in Amerika
moeten zijn; de verzameling van den heer von Noleken be-
vestigt dit, want daarin bevinden zich niet minder dan negen
soorten die tot Cambogia konden worden gebragt. De vlinders
echter ten opzigte der vleugeladeren onderzoekende , vind ik dat
een gedeelte eene ongedeelde aanhangcel der voorvleugels bezit
(even als onze europesche Asthena {= Hydrelia, Herr.-Sch) syl-
varia, hiteala, ohliterala, doch een ander in het geheel geene
aanhangcel heeft. De soorten met aanhangcel onderscheiden zich
voorts door den oorsprong van ader 11 der voorvleugels, die
boven aan den steel van 7 — 11 ontspringt in plaats van geheel
onderaan zoo als bij de Europeanen, en bij allen hebben de
mannetjes gebaarde sprieten. Het genus Cambogia zoude dus
behouden kunnen worden voor de species zonder aanhangcel en
Asthena (Hydrelia) in drie sectiën worden gesplitst, waarover
zie bij dat genus. Van Cambogia Gn. ontving ik 6 soorten waarvan
2 beschreven zijn en 4 nieuw; eene is evenwel niet voor
publicatie vatbaar.

43 Heliadaria Guenée. — PI. 3, f. 9,

Een gaaf mannetje van 21 mm. dat tot Guenée s var. A
behoort, doch geene witte vlek op den als de vleugels ge-
kleurden fraai gelen kop tusschen de sprieten heeft. Ik zie

48 GEOMETHINA VAN NIEUW GRANADA,

integendeel daar een paars vlekje. Overigens komt het
voorwerp met de beschrijving overeen.

Het is den 2'° April 1871 bij Cucqueta gevangen.

44 Adiniarla m. — nov. sp. PI. 3, f. 10.

Düule flava, lineis undulalis gracilioribm canis suhni-
tenlibus novem in alis anticis , sex in posticis; suhlus
e flavo alha, costa lala fusca.

Een gaaf mannetje van 21 mm.

Bovenzijde bleek groenachtig kanariegeel; het gezigt,
behalve geheel onderaan, kaneelbruin, de schedel tusschen
de sprieten wit, het achterhoofd geel. Voorvleugels met
bleek roodachtigen voorrand; vier paar fijne, gegolfde licht-
grijze iets glanzige lijnen staan even ver van elkander, en
voor den achterrand (dezen onder ader 3 volgende) ziet
men nog eene ongepaarde lijn. Achtervleugels met drie
paar lijnen. Geene middenpunten. Franjelijn met lange
donkerbruine stippen op de aderen. Onderzijde geelwit, iets
glanzig, de voorrand der voorvleugels donkerbruin, op de
wortelhelft zeer breed, onregelmatig, iets streeperig over
het vleugelvlak verbreid, overigens geene teekening. Voor-
pooten buitenwaarts bruin, de overigen geelwit.

Het exemplaar is met N*' 20 gemerkt.

Aan Marcearia Guenée herinnerend, doch door de fijne
teekening en den onder breed donkeren voorvleugelvoorrand
onderscheiden.

45 üaglttaria m. — nov. sp. PI. 3, f. 11.

Aurata, fmco adspersa, fascia lata arcuata piirpiireo-
brunnea, ex qua in vena quarta alanmi anlicarum
villa versus marginetn.

Twee vrij gave mannetjes van 17 en 18 mm.

Herinnert aan Schidax Semissaria H S. (volgens dezen
eene Acidalia) doch is geel in plaats van grijs en de vleugels
hebben maar ééne dwarslijn. Bovenzijde goudgeel met roest-

ST. THOMAS EN JAMAICA. 49

bruine schrapjes die zich voor doen als sporen van een
onregelmatig- netwerk. De bovenhelft van bet gezigt, de
balskraag; de voorbelft van den thorax en de voorrands-
wortel der voorvleugels zijn paarsbruin. Nog iets donkerder
is eene dikke, flaauw gebogen, aan den voorvleugel-
voorrand tot bijna aan de punt vlekkig verbreede boogstreep
der geheele bovenzijde waaruit over ader 4 der voorvleu-
gels eene dikke langsstreep naar den achterrand loopt;
deze streep vult ook den wortel van cel 3. Achter de
boogstreep ziet men nog eene hoekig geslingerde rg van
roestbruine vlekjes. Franjelijn met bruine vlekjes in de
cellen die naar den binnenrandshoek der achtervlengels
grooter worden. Franje als de vleugels; ongeteekend, op
ader 4 der voorvleugels paarsbruin. Middenpunten der
voorvleugels dik. Onderzijde als boven geteekend, doch de
grond bleeker, de lijnen en stippen vlekkiger.

De voorwerpen zijn met N** 63 geteekend.

Door de teekening der voorvleugels, die eenigzins op
eenen boog met pijl gelijkt, van de overige soorten onder-
scheiden.

46 Uyriafa m. — nov. sp. PI. 3 f. 12.

Dilute fulva, alarum anticarum costa et fasciolis
duahus subincurvaiis , posticarum fascia incurvata ante
medium et duahus angulalis post medium, dilute
purpureis.

Een gaaf mannetje van 13,5 mm.

Iets lichter geel dan Sagittaria, meer aan de kleur van
chromaatgeel herinnerend. Kop geheel bleekbruin, slechts
een streepje tusschen de sprieten geel. Voorhelft van den
thorax en eene breede, vlekkige streep langs den voorrand
der voorvleugels bleek purperrood; deze streep verlaat den
voorrand even voor de helft en loopt uit in eene groote
driekante bleek purpere vlek, die bijna tot aan de vleugelpunt
komt en het uitgangspunt is eener breede, evenetis ge-
kleurde streep voor den achterrand; deze streep is ónregel-

50 *■ GEOMETBINA VAN NIEUW GHANADA,

matig, vlekkig, in cel 3 tot aan den rand verbreed, op
ader 1 en bij het begin afgebrol^en; achter haar, doch nog
voor de franjelijn ziet men nog eene rij vlekjes. Over het
midden van den vleugel loopt eene dergelijke breede streep
als de beschrevene en op een derde van den binnenrand
staat een purperrood vlekje. Achtervleugels met drie strepen ;
eene gebogeue, tegen den binnenrand verbreede op een
derde; twee bij den achterrand zijn parallel en op ader 4
gebroken ; alle drie vlekkig , hier en daar afgebroken.
Franje iets donkerder dan de vleugels, ongeteekend. Geene
middenpunten. Aan de onderzijde is de grond bleeker en
de teekening als boven , doch zeer vervloeid en verstoven ,
zoodat het geel bijna geheel bedekt is.

De sprieten zijn bijzonder fijn gebaard.

Verwant aan Camhogia gemellaria Guenée, doch geheel
anders geteekend.

Het exemplaar is op 24 Januarij 1871 bij Mochila gevangen.

47 Apyraria Guenée.

Drie mannetjes. Guenée's beschrijving is goed en duidelijk.
De voorwerpen zijn met W 34 gemerkt.

Genus Asthena Hübn.

Guenée zegt dat dit genus „un facies particulier" heeft, dat
het „ très-soutenable a ses yeux" maakt. Het is waar, zijn oog
is te geoefend om niet te gevoelen dat het zeer van Acidalia
verschilt en het is jammer dat hij zich hier en in de meeste
andere dergelijke gevallen alleen door zijn instinct liet leiden,
in plaats van als een wetenschappelijk mensch naar de oorzaken
der ontvangene indrukken te vorschen en de kenmerken zijner
dikwijls zeer goede genera behoorlijk vast te stellen. Het onder-
scheid van Cambogia en Aslliena heb ik bij de voorgaande vijf
soorten besproken en aldaar aangemerkt, dat de mij bekende
soorten van Asthena tot drie sectiën konden gebragt worden en
wel aldus :

ST, THOMAS EN JAMAICA. 51

I. Aauhangcel der voorvleugels gedeeld, ader 11 nabij den
wortel uit den steel van 7 — 11 ontspringende. Sprieten
van het mannetje stomp getand (Candidala W. Verz.).

II. Aanhangcel der voorvleugels ongedeeld.

A. Ader 11 der voorvleugels als bij I. Sprieten van het
mannetje gekerfd (Sylvaria HS, ObUteraia Hfn.) of
draadvormig {Luteata W. Verz.).

B. Ader 11 der voorvleugels met 9 en 10 bij de vleugel-
punt ontspringende. Sprieten van het mannetje ge-
baard {Subcrocrearia ra. en Relaxaria m).

Anseraria HS. en Nymphulata Gn. zijn mij onbekend, evenzoo
de drie exotische soorten van Guenée.

B lomer i Curtis is geene Asthena maar eene Cidaria. Asf/iena
ondinala Guenée is misschien wel eene aan mijne Thalassinala
verwante Acidalia.

48 Subcrocearia m. — nov. sp. PI. 4, f. 1.

Fiiscescenti-crocea, vittis multis indentalis fuscis, punclis
discoidalibus nigris et quatuor maculis griseis marginem
versus. Alarum anteriorum cellula appendiculata iyidivisa
et vena 11' perbrevi; maris antennis barbatis, nigris.

Een gaaf mannetje van 23 mm.

Maakt den indruk als of het eene meer ontwikkelde,
sterker geprononceerde Luteata was. De grondkleur is
donkerder, onzuiver safraangeel en ook de teekening die
eveneens aangelegd, doch te gelijk scherper, meer getand
en vlekkiger is.

Sprieten grauwbruin; gezigt licht kaneelbruin; schedel
geel; halskraag paarsbruin, ook de voorvleugelwortels en
de teekening voor een gedeelte; hare fijnere lijnen zijn
meer kaneelbruin; eene vlek die de wortels van cel 3 en
4 beslaat, eene grootere onregelmatig vierkante op den
achterrand (ook op de achtervleugels) en eene kleine op

52 ÜEOMF.TRINA VAN NIEdVV GKANAÜA ,

twee derden van den binnenrand zijn zwartgrijs. Nader
beschouwd, ziet men dat van den voorvleugel-voorrand
een aantal getande lijnen uitgaan, doch ongeveer halfweg
den vleugel verflaauwen. Vier duidelijkere in het midden,
waarvan de buitenste bijna zwart is, vormen eenen in cel 2
zeer fiaauwen band , die aan den binnenrand en in cel 3 en 4 ,
dis boven beschreven, zwartgrijs is. Bij de voorvleugelpunt
is het begin van drie of vier lijnen tot eene groote paars-
bruine vlek ineengevloeid ; zij worden in cel 3 en 4 door
de vierkante zwartgrijze vlek afgebroken en zijn aan den
binnenrandshoek tot eenige halve-maantjes verbreed.

Achtervleugels bijna eveneens geteekend, alleen zijn eenige
lichtbruine lijntjes op de wortelhelft fijner en de middenste
donkere, ook hier byna zwarte lijn aan den binnenrand het
dikst, zonder veel zwartgrijs. Voor- en achtervleugels hebben
zwarte middenpunten, het achterlijf eene zwarte vlek aan
den wortel.

Onderzijde als boven gekleurd en geteekend doch alles
veel flaauwer en bleeker. Franjelijn onder en boven met
lange bruine stippen.

Het voorwerp is met N" 63 gemerkt.

49 Relaxaria m. — nov. sp. PI. 4, f. 2.

Citrea, griseo et dilute brunneo picta, puiictis discoida-
lihus el marginalihus atris. Alarum anteriorum cellula
appendiculata indivisa et vena undecima perbrevi.
Antennae maris barbis griseis, caule albo.

Een vrij gaaf mannetje van 21 mm.

De teekening is weder ongeveer evenzoo aangelegd als
bij Lufentaen Subcrocearia , doch hier veel flaauwer, als half
uitgewischt en vervloeid en ook bleeker.

Sprietschaft wit, de baarden donkergrijs; kop grijsbruin,
tusschen de sprieten bijna wit. Grondkleur der vleugels
eigenlijk cilroengeel , doch zoo zeer door de vervloeide vuil
lichtbruine en donkergrijze teekening bedekt dat zij slechts

ST. THOMAS EN JAMAICA. 53

in eene smalle streep over het midden der vleugels zuiver
bovenkomt. Vooral d3 wortelhelft der voorvleugels van de
middenader tot den voorrand is verduisterd ; het midden wordt
ingenomen door eene breede donkergrijze en bruine streep ,
welke iranjewaarts vrij scherp begrensd , flaauw rond gegolfd
is. Op de achtervleugels is de wortel zuiverder , de midden-
streep is hier ongegolfd , smaller, wortelwaarts zeer vervloeid ,
franjewaarts onafgebroken geel afgezet. De tweede helft
der vleugels is met drie flaauw gegolfde bruingrijze lijnen
en vele bruine besprenkeling digt bedekt en de voorvleugels
hebben in cel 3, 6 en aan den voorrand drie grijsbruine
langsvegen, die van den middenband uitgaan. Middenpunten
duidelijk en zwart; evenzoo de fijne, scherpe, donkerbruine
franjelijn in de cellen met scherpe zwarte stippen. Franje
geel, met grijsbruine deelingslijn. Lijf bruingrijs, de rug
van den thorax donkerder.

Onder is de grond bleeker, doch de teekening zuiverder
en daardoor duidelijker.

Het voorwerp is den l''" April bij Cucqueta gevangen.

Genus Acidalia Tr,

Veertien soorten die voorloopig tot dit cosmopolitische genus
gebragt kunnen worden, zijn door den heer von Noleken ver-
zameld en ik moet allen voor onbeschreven houden ; zes daarvan
zijn echter niet in goede exemplaren voorhanden en kunnen
dus met stilzwijgen worden voorbijgegaan. De anderen echter
hebben voor het meerendeel iets zeer karakteristieks , hetwelk
de herkenning gemakkelijk moet maken en ook wel later aan-
leiding zal geven tot generieke afscheiding.

Guenée heeft het genus in een aantal groepen verdeeld, doch
gemakshalve de kenmerken van deze maar niet vermeld; daar
evenwel de meesten eene of meer europesche soorten bevatten,
is het niet moeijelijk voor mij mijne acht nieuwe soorten zoo
wat ongeveer op de juiste plaatsen in te voegen. Eene nieuwe
groep zoude echter moeten worden gevormd voor de eerste.

54 GEOMETRINA VAN NIEUW GUANADA ,

50 Thalassinata m. — nov. sp. PI. 4, f. 3.

Siipra glauca, vitlis costaque albis , siibtus unicolor costa
brunnea; dis posterioribus rotundatis , venis 6" et 7*
petiolatis.

Drie exemplaren waarbij een gaaf paar. Twee mannetjes
van 15,5 en 17 mm., een wijfje van 20 mm.

Ondanks zijne groene kleur is deze vlinder eene echte
Acidalia want de voorvleugels hebben eene ongedeelde aan-
hangcel,ader 5 der achtervleugels staat juist in het midden
tusschen 4 en 6 ; 3 en 4 derzelfde vleugels zijn gescheiden,
de sprieten van het mannetje fijn bewimperd met gekerfden
schaft; de bij het wijfje gewoon gevormde achterpooten
hebben een paar sporen en zijn bij het mannetje korter,
ongespoord, aan de buitenzijde van den scheen van een
pluimpje voorzien en hebben vrij korte tarsen. Asthena
ondinata Guenée is waarschijnlijk ook eene, aan mijne
soort na verwante Acidalia.

Palpen bruin; kop grijswit; lijf en vleugels witgroen.
De halskraag en voorrand der voorvleugels zijn vrij scherp
wit; de vleugels hebben verder even voor het midden eene
en op de kleinere franjehelft nog vier flaauw getande d wars-
lijnen, die parallel met den achterrand loopen. Van deze
lijnen is de eerste der voorvleugels — op een derde — iets
donkerder groen dan de grond, de overigen wortelwaarts
zoo gekleurd, franjewaarts wit, de derde het meest getand.
De lijnen der achter vleugels zijn iets sterker getand en
niet merkbaar donkerder afgezet. Franjelijn wit. Franje
iets grijsachtig, ongeteekend. Middenpunten wit. Op de
bijna ongeteekende onderzijde is de voorrand der voor-
vleugels donkerbruin en ook hunne franjelijn; de franjelijn
der achtervleugels heeft daarentegen slechts roestkleurige
stippen. Ader 6 en 7 der afgeronde achtervleugels zijn
gesteeld.

De soort behoort tot het geslacht Ptychopoda H. S.,
Acidalia Led.

ST. THOMAS EN JAMAICA, 55

De exemplaren zijn 28 Januarij 1871 bij Honda aan de
Rio Magdalena gevangen.

51 Computaria m. — nov. sp. PI. 4, f. 4.

Grisescenti-rufa, lineis transversalibus gracilibus nigris ,
alis anterioribus pitncto discoïdali albo, poslerioribus
rotundalis nigro ; anlicarum cellula appendicidafa divisa.

Een gaaf mannetje van 25 mm.

Het is alleen om de pooten en de gescheidene ader 3
en 4 der achtervleugels dat deze soort tot Acidalia kan
worden gerekend, want de voorvleugels hebben eene ge-
deelde aanhangcel even als Zonosoma, van welk genus deze
soort echter weder door de draadvormige , kort bewimperde
sprieten wordt verwijderd.

Palpen roodbruin, van voren lichtbruin als het gezigt;
schedel zwart. Sprieten, bovenzijde van het lijf en der
vleugels bleek roodbruin met fijne dof zwarte schubben,
waardoor de algemeene kleur iets grijsachtigs krijgt. Voor-
vleugels met drie fijne, flaauwe, gegolfde zwartgrijze lijnen
en eene rij van zulke stippen op de plaats der golflijn;
de franjelijn met bijna zwarte. Achtervleugels met twee
lijnen. Op de dwarsader der voorvleugels, een weinig
verder van de eerste lijn dan van de bijzonder nevelachtige
schaduwlijn, staat eene witte middenstip met zwartgrijze
schubben omzet. Achtervleugels met zwarte middenstip.
Aan de onderzijde zijn de voorvleugels bleekgrijsrood , in
cel 1 grijswit; de achtervleugels zijn geelachtig wit met
bleekgrysrooden achterrand; middenpunten en streepjes op
de franjelijn zwart. Lijf en pooten been wit, de voorpooten
buitenwaarts roodgrijs. Achterpooten zeer kort, doch regel-
matig gevormd, ongespoord, met een pluimpje van witte
haren.

Ader 6 en 7 der achter vleugels komen uit één punt.

Het exemplaar is den 25"*° Januarij bij Conejo gevangen.

56 GEOMETRINA VAN NIEUW GRANADA ,

G.
f>2 Chlorosata m. — nov. sp. PI. 4, f. 5.

Viridescenti grisescens, lineis transversalibus medio gra-
ciliorihus fuscis^ punctis discoïdalihus et marginalibus
nigris: venis 2* et 3* alarum posferiorum petiolatis.

Veertien meest zeer gave exemplaren van 14 — 16 mm.

Bij het onderzoeken dezer door kleur en teekening schijn-
baar tusschen Polüaria en Bisetata staande soort vond ik
eene zeer merkwaardige afwijking in het aderstelsel. Ader
2 en 3 der achtervleugels zijn namelijk gesteeld ; 4 ontspringt
vrg ver daarvan verwijderd ; 6 en 7 uit een punt. Overigens
is de vlinder eene gewone Acidalia met zeer korte, onge-
spoorde achterpooten.

De bedoelde veertien voorwerpen zijn allen mannetjes
en in de nabijheid van Bogota gevangen gedurende de
maanden Februarij en Maart. Of hierbij twee wijfjes be-
hooren, die den 30"^° Maart bij Ubaque zijn gevonden, zou
ik betwijfelen, ondanks de overeenkomende kleur en ook
eenigermate dezelfde teekening; want vooreerst is de vlieg-
plaats niet dezelfde , dan zijn de vleugels veel smaller en
spitser en eindelijk zijn niet ader 2 en 3 maar o en 4 der
achtervleugels gesteeld, even als 6 en 7.

Ik zal eerst de mannetjes beschrijven en dan de beide
wijfjes.

Grondkleur vuil groenachtig grijswit, als bij Acidalia
degeneraria Hbn. Gezigt zwart. Schedel en sprietschaft been-
wit. De vleugels zijn dun, doch gelijkmatig met fijne zwarte
schubben bezaaid ; het franjeveld, waarop men slechts sporen
eener lichtere golflijn vindt, is niet merkbaar donkerder.
Van eene eerste d warslijn en de schaduwlijn ziet men
slechts sporen in donkergrijze vlekjes aan den voorvleugel-
voorrand; dat der schaduwlijn juist boven eene fijne zwarte
middenstip, die ook op de achtervleugels duidelijk is.
Een weinig meer geprononceerd is de fijn geslingerde tweede
dwarslijn, die aan den voorrand der voorvleugels en aan

ST. THOMAS EN JAMAICA. 57

den binnenrand van voor- en achtervleugels tot een zwart
vlekje is verdikt. Randstippen zwart, doch niet overal en
bij alle exemplaren duidelijk. Onderzijde als boven, met
grootere zwarte randstippen en sterk zwartgrijs bestoven
voorvleugels.

De beide vermelde wijfjes hebben 14 mm. vlugt, smaller
en spitser vleugels, digter zwart bestoven grond, vooral
op de wortelhelft van het franjeveld en duidelijker lijnen,
die echter aan oorsprong en eind niet verdikt zijn.

53 Convictorata m. — nov. sp. PI. 4, f. 6.

Grisescenti-alba punctis discdidalihus et marginalibus nigris,
lineis transversalibus denticulatis.

Drie gave exemplaren, twee mannetjes van 18 en 19,5,
een wijfje van 19 mm.

Eene zeer gewone Acidalia met ongesteelde ader 6 en
7 der achtervleugels, korte, ongespoorde en ongepluimde
mannelijke en tweeparig gespoorde vrouwelijke achterpooten.

Ook in kleur en teekening gelijkt deze vlinder op onze
gewoonste Acidalien, Virgidaria Hübn. en Mutata Tr. Zij komt
in grootte met de eerste, doch in teekening met de tweede
zoozeer overeen dat zij wel als eene kleinere editie kan
beschouwd worden, met fijne, getande schaduw- of mid-
denlijn.

Voorvleugels vrij spits; achtervleugels afgerond. Gezigt
zwart; grondkleur van kop, lijf en vleugels grijswit, fijn
zwart bestoven, het meest bij het wijfje, waar ook het bij
allen flaauw grijs gewolkte franjeveld het donkerste is.
Eerste dwarslijn zeer fijn en flaauw; tweede of schaduwlijn
fijn getand , op de voorvleugels achter, op de achtervleugels
met een boogje voor de zwarte middenpunten heengaande.
Derde lijn (tweede dwarslijn) het duidelijkst, fijn getand.
Geene lijn aan begin of eind dikker. Golflijn in de blaauw-
grijze kleur van het franjeveld uitgespaard. Franjelijn met
zwarte streepjes, die tot ineenvloeijing neigen. Aan de

58 GEOMETRINA VAN NIEUW GRANADA,

onderzijde de vleugels grijswit, slechts met fijne midden-
en randpunten; de voorrand der voorvleugels aan den
wortel zwartgrijs. Lijf en pooten beenwit; de voorpooten
zwart bestoven.
De exemplaren zijn op 27 en 30 Maart bij Ubaque
gevangen.

T.
54 CoUustrata m. — nov. sp. PI. 4, f. 7.

Ehurnea lineis dentatis brimneis , sine punclis discoïdalibus ;
costa supra flavescens, subtiis laüor fusca; venis 3' et 4'
alarum posticarum peliolatis. Maris pedibus posterioribus
surstmi recurvatis.

Twee mannetjes, waarvan een gaaf, van 17 mm.

Eene vrij karakteristieke soort en eigenlijk geene zuivere
Acidalia, daar ader 3 en 4 der achtervleugels gesteeld zijn.
De misvormde acbterpooten , fijn bewimperde sprieten en de
ongedeelde aanbangcel verwijderen haar evenwel nog verder
van Zonosoma, zoo dat ten minste voorloopig de beste plaats
bij Acidalia is.

Gezigt zwart. Vleugelvorm wat afwijkend en in dit opzigt
nog iets meer naar Eupithecia overhellend dan bij Acidalia
elongaria en Pecharia; de achterrand der achtervleugels is
flaauw spits gegolfd, op ader 5 zigtbaar uitgesneden. Grond-
kleur satijnachtig beenwit; beschubbing fijn. Het lijf en
de voorrand der voorvleugels zijn iets geelachtig , de laatste
aan den wortel bovendien paarswit. Drie fijne bruine
dwarslijnen der voorvleugels ontstaan uit dikkere bruine
voorrandsstippen ; de eerste is slechts door drie in een boogje
staande stippen aangeduid, de tweede en derde zijn onaf-
gebroken, fijn getand, steil; eene zeer fijne golflijn loopt
tot de helft in dezelfde rigting als de gemelde lijnen en
stuit dus op ader 4 op den achterrand, waarmede zij verder
parallel is. Geene middeo stippen. Achtervleugels met 4
byna evenwijdige, fijn getande bruine dwarslijnen, die het
beloop van den achterrand volgen. Franjelijn tegen de

ST. THOMAS EN JAMAICA. 59

vleugelpunten met drie bruine stippen, verder ongeteekend.
Franje iets geelachtig. Onderzijde ongeteekend, zonder
midden- of randpunten, de voorrand der voorvleugels don-
kerder geel en bovendien tot drie vijfden breed grijsbruin.

Ader 6 en 7 der voorvleugels zijn gesteeld; de achter-
pooten dun, ongespoord, glad beschubd, sabelvormig naar
• omhoog gebogen.

Beide voorwerpen zijn den 2'^'=" April 1871 bij Cuequeta
gevangen.

U.

55 Leucnlata m. — nov. sp. PI. 4 f. 8.

Nwea unicolor, costa antennisqiie nigris, capile, palpis
el prothorace flavis.

Twee mannetjes waarvan een zeer gaaf; 29—30 mm.

Deze soort hooM Leucula ablinearia Gn. na, heeft dezelfde
sneeuwwitte grondkleur der ongeteekende bovenzijde, gelen
kop, palpen, voorheupen en voorrug, zwarte, vrij sterk
bewimperde sprieten en eenen fijn zwarten, naar de punt
(en ook aan de onderzijde) iets breederen voorrand der
voorvleugels. Geene midden- of randpunten. Achterpooten
wit met gepluimde, platte scheenen zonder sporen, en met
korte tarsen. Middenpooten , voorscheenen en voortarsen
geelwit. Ader 6 en 7 der aehtervleugels zijn ongesteeld.

De exemplaren zijn met N" 63 gemerkt.

56 Perlimbata m. — nov. sp. PI. 4 f. 9.

Cinerascenti-alba , lineis punctisque grisescenti-brumeis ,
margine exleriori fusco, fimbriis rufo-viotaceis.

Drie gave exemplaren ; een mannetje en twee wijfjes van
24, 26 en 27 mm.

Weder eene zeer kenbare soort, die door den scherp
donkeren rand, welke over den halskraag langs de buitenzijde
der grijsachtig witte vleugels loopt, zeer in het oog valt.
Deze rand is langs den voorrand der voorvleugels donker-
bruin, de franjelijn is zeer donker paars, bijna zwart en

60 GEOMETRINA VAN NIEUW GRANADA,

deze kleur iets over den vleugel en de overigens wat bleeker
paarsbruine franje gevloeid. Gezigt en sprieten zwart; deze
bij het mannetje gekerfd en vrij lang bewimperd. Schedel
grijswit. De vleugels zijn verder met enkele zwarte schubben
bezaaid en hebben de gewone, flaauw geslingerde dwars-
lijnen , doch slechts bleek grijsbruin gekleurd en daardoor
vrij onduidelijk. Zij beginnen aan den voorvleugelvoorrand
donkerder en de eerste en tweede dwarslijn (dus niet de
midden- of schaduwlijn) zijn door zwarte stippen op al de
aderen duidelijk gemaakt; de tweede bovendien in cel 4
der voorvleugels door een zwartgrijs halfmaantje; daarachter
staat in het franje veld een donkergrijs vlekje op de overigens
bleek grijsbruine afzetting der flaauwegolflijn. Middenpunten
fijn zwart en onduidelijk. Onderzijde bijna ongeteekend;
slechts de voorvleugels vertoonen sporen der tweede dwars-
lijn en eenige paarsgrijze bestuiving tegen den voorrand
der wortelhelft; de donkere rand ongeveer als boven.

Ader 6 en 7 der achtervleugels ongesteeld, het wijfje met
4 achtersporen , de platte achterscheenen van het mannetje
zonder sporen en de achtertarsen kort.

Twee der exemplaren zijn met N" 20 gemerkt, het derde in
het begin van Mei bij Barro Blanco gevangen.

57 üubnictata m. — nov. sp. PI. 4, f. 10.

Grisescenti-lutea, vitlis fuscescenlihus , alarum anticarum
linea Iransversali secunda nigra in cellulis V' et 4*
latiore. Punctis discoïdalibus et marginalibus nigris.

Zes meest gave exemplaren van 20 — 23 mm.

Na verwant aan Acidalia nictala Guenée , doch nog vuiler
geelachtig grijswit gekleurd en alleen de tweede dwarslijn
der voorvleugels in cel 1'' en 4 dikker en zwart. Sprieten
grijsgeel, bij het mannetje kort bewimperd, draadvormig.
Gezigt zwart met eene geelwitte stip boven den mond.
Bovenzijde met fijne zwarte schubben en bruingrijze lijnen ;
de eerste dwarslijn flaauw gebogen, eerst onder den voor-
rand der middencel duidelijk. Evenzoo loopt de vrij dikke,

ST. THOJfAS EN JAMAICA. 61

flaauw geslingerde middenschaduw niet tot den voorrand
door, gaat op de voorvleugels met eene flaauwe bogt achter,
op de achtervleugels geheel ongebogen voor het koolzwarte
middeupimt heen. Tweede dwarslijn op de achtervleugels
een weinig meer gebogen dan de middenschaduw en ook
daar in cel 1 en 4 wat donkerder doch niet geheel zwart.
Het franjeveld is grijsbruin gewolkt met eene vrij duidelijke
lichte golflijn. Randstippen fijn zwart. Onderzijde grijswit,
met zwartgrijs bestoven voorvleugels en dezelfde teekening
als boven, doch niet volledig.

Ader 6 en 7 der achtervleugels zijn ongesteeld ; de achter-
pooten van het wijfje hebben vier sporen, die van het
mannetje zijn ongespoord, doch met vrij lange tarsen.

Vier der exemplaren zijn met W 20 gemerkt, een den
2'*"' April 1871 bij Cucqueta, het zesde in het begin van Mei
bij Barro Blanco gevangen.

FAMILIA XII. MICRONIDAE GUENEE.
Gen. Falginodes Gn.
58 Gonodontaria m. — nov. sp. PI. 4, f. 11.

Diluie violaceo-grisea y apice alarum anlicarum valde
recurvato , illis linea discoidali abbreviata undulata
argenlea; alis posticis dentatis in angulo anali, lineola
denticulala fusconigra ad marginem posteriorem.

Een gaaf mannetje van 32 mm.

Het genus Falcinodes is , door de vleugeladeren en door de
gelijkvormigheid der voorvleugels bij deze nieuwe soort en
Guenée's Corvinaria, nog het best geschikt tot opname van den
nu te beschrijven vlinder. Hij behoort tot geene van Herrich-
Schaffer's genera en kan, doch zeer gedwongen, nog het
best tot de verwantschap van Therapis en Plagodes Herr^
Sch. worden gebragt.

Palpen regt uitstekend , spits , een weinig langer dan de
kop. Gezigt met een kort, spits , lichtbruin kuifje* Sprieten

62 GEOMETRINA VAN NIEUW GRANADA,

ter lengte van twee derden der voorvleugels, gebaard,
met gekerfd puntderde. Thorax vrij dik met lange fijne
haren bekleed. Voorvleugels met verlengde , sterk omgebogen
punt even als bij Plalypleryx Sicula gevormd; evenzoo
in het midden van den achterrand met twee stompe punten.
De kleine, aan den voorrandshoek bijzonder afgeronde
achtervleugels hebben aan den staarthoek drie stompe tandjes.
De kleur der bovenzijde is een fraai licht paarsgrijs, op
het lijf en aan den voorvleugelwortel iets bleeker, nog
meer op de wortelhelft der achter vleugels en daar niet
meer dan v^itgrijs. De voorvleugels hebben geene andere
teekening dan eene fijne zwarte stip op de midden ader en
eene rondgegolfde lichte lijn, die aan den voorrand ge-
broken begint, doch eerst bij ader 5 duidelijker wordt en
van daar af zilverwit is, wortelwaarts bleek leemgeel be-
schaduwd. De lichtere wortelhelft der achtervleugels wordt
van ader 4 tot den binnenrand door eene spits gegolfde
donkerbruine lijn afgescheiden van de franjehelft, die aan
den binnenrandshoek bijna paars is, daar een paar bruine
stippen en overigens eenige bruine schrapjes heeft. De zeer
korte franje donkerbruin, op de voorvleugels geheel, op
de achtervleugels alleen aan punt en staarthoek. Onderzijde
der voorvleugels paars , op de wortelhelft oranjegeel bestoven
en met fijne witte ongegolfde lijn; de achtervleugels tot
twee derden bleek geel, het overige licht oranjebruin met
paarse vlek aan den staarthoek. Middenstippen duidelijk.

Aderstelsel afwijkend ; ader 8 der achtervleugels geheel vrij,
voorbij den wortel gebogen en daar den mede gebogen
voorrand der korte middencel naderende, 7 uit het midden
van den voorrand, 6 uit de punt, 5 niet te zien, 4 uit
den binnenrandshoek der middencel, 2 en 3 uit haren
binnenrand. In de voorvleugels 2 — 4 als in de achtervleugels,
5 uit het midden der dwarsader, 6 — 10 gesteeld, 11 uit
de middencel; 10 — 12 verbonden door langsadertjes.

Vleugelhaakje en zuiger duidelijk ; pooten glad beschubd ,
de achterscheenen vrij dik, met vier sporen.

ST. THOMAS EN JAMAICA. 63

Het exemplaar is den 21"'^° Jauuarij bij Jondo aan de Rio
M.'igdalena gevangen.

59 Suggillaria m. — nov. sp. PI. 5, f. 1.

Ochracea subinfuscata , alis anteriorihus in apice vix cur-
vatis, linea transversali abbreviala undulala argentea,
posterioribus tali linea non abbreviala ante dimidium
exterius violaceum.

Een gaaf mannetje van 28 mm.

Mede op eene Platypteryx (Binaria Hfn.) gelijkende en dus
met flaauvs^er omgebogen voorvleugelpunt dan bij Gonodon-
taria: de acbterrand der voorvleugels is rond gebogen, die
der acbtervleugels aan den binnenrandshoek zonder tanden.
Ader 6 der voorvleugels komt uit de spits der middencel en
3 en 4 der achtervleugels uit één punt, maar overigens is
het aderstelsel geheel als bij de voorgaande soort. Sprieten,
palpen en pooten zijn mede eveneens gebouwd; uit een
der verdikte achterscheenen komen eenige haren te voor-
schijn, zij zullen dus waarschijnlijk eene pluim insluiten
zoo als wel in den regel bij Geometriden met verdikte
achterscheenen het geval is; meestal is echter na den dood
die pluim zoo zorgvuldig in den poot verborgen dat men
haar naauwelgks vermoeden zou.

Grondkleur grijsachtig okergeel, fijn bruin besprenkeld.
Voorvleugels met eene gebogene, flaauwe, vervloeide eerste
dwarslijn op een derde, eene zwarte dwarsaderstip digt
daarbij en dan, evenals bij de voorgaande soort, doch iets
meer naar achteren, met eene onvolledige, naar boven
verflaauwende , gegolfde witte dwarslijn van ader 5 tot den
binnenrand. Wortel waarts is deze lijn bruingeel beschaduwd,
franjewaarts zeer bleek paars. Achtervleugels met eene
donkere stip op de dwarsader, en eene zeer flaauwe onge-
bogen, iets gegolfde witte lijn even voorbij de helft. Zg
is wortelwaarts olijfbruin afgezet en achter haar wordt de
vleugel vuil paars, vooral tegen den binnenrandshoek.

64 GEOMETRINA VAN NIEUW GRANAÜA ,

Franje licht olijf bruin en deze kleur iets over den vleugel
vervloeid. Onderzijde warm okergeel getint, de voorvleugels
met eene ongebogen donkerbruine lijn op twee derden, de
achterrand der achtervleugels oranjebruin met paars bij
den staarthoek.

Den 25"'° Januari) 1871 bij Conejo aan de Rio Magdalena.

Gen. Erosia Guenée.

Zeer goed genus, dat ook in de europesche fauna door eene
soort is vertegenwoordigd {Ëxornata Gn.). Bij Herrich-Schaffer
kan ik het niet vinden ; hy schijnt Exornata bij zijne bewerking
der Geometriden in het VP deel der Syst. Bearbeitung vergeten
te hebben.

Bij de soorten, die ik ontving, is ader 8 der achtervleugels
geheel vrij , verwijdert zich dadelijk van de middencel en loopt dan
horizontaal; 5 is bijna even zoo dik als de andere aderen. De
vlinders hebben verder geene aanhangcel in de voorvleugels en
onderscheiden zich aldaar bijzonder door den toestand van ader
6 — 11. Door eene sterke ontwikkeling van den aan den voor-
rand rondgebogen vleugel is het aderstelsel namelijk geheel anders
dan doorgaans bij de spanners plaats vindt, de middencel
evenals bij de Tortricinen ongewoon ver van den voorrand
verwijderd; 6 en 7 komen lang gestoeld uit hare spits, de nog
langere steel van 8 en 9, benevens 10 en 11, digt opeengedrongen
en ver van 6 en 7 uit het midden van den voorrand der cel; de
laatste twee zijn mede ongewoon lang en geheel vrij van 12.
De achterrand der achtervleugels is min of meer uitgesneden
en getand; de palpen de helft langer dan de kop, dun, met
lang, duidelijk eindlid, regt uitstekend , glad beschubd; de zuiger
is lang, de pooten glad beschubd, de verdikte achterscheenen
viersporig.

Drie soorten zijn door Baron von Noleken verzameld, twee
zijn na verwant aan Exornala, de derde hoewel naar Guenée's
kenmerken mede eene Erosia > wijkt vrij sterk af. Ik houd alle
drie voor onbeschreven.

ST. THOMAS EN JAMAICA. 65

60 Ochodontaria m. — nov. sp. PI. ö, f. 2.

Cervina, alarum anticarum disco fuscogriseo et lunula
nigrofusca in margine posteriori, alarum posticarum
rotundalarum in vena 5* suhincisarum margine anali
ornato pilis flavis; antennis dentaiis.

Een zeer gaaf mannetje van 24 mm.
Door den vleugelvorm iets aan Ochodontia admtaria F. d. W.
herinnerend. Sprieten met stompe, dikke, digt opeen staande
kamtanden, weinig langer dan één derde der voorvleugels.
Gezigt en palpen zwart. Schedel en lijf donkergrijs. Voor-
vleugels met omgebogen, kort gepunte spits en daaronder
uitgesneden later vrij vlakken achterrand; de binnenrand
regt. Wortelderde roodachtig grijs; het middenveld, gevormd
door eene sterkgebogen eerste dwarslijn vóór de helft en
eene in het midden met een' stompen tand uitspringende
vrij regtstandige tweede dwarslijn op twee derden — beide
lijnen iets bleeker dan de grond — is zwartgrijs, in de
middencel met roodbruin gemengd. Het nu volgende derde
veld is vuil roodachtig wit, tegen de uitsnijding voor den
achterrand met eene groote roodbruine halve maan. Franjelijn
grys, in de uitsnijding zwart, franje bruingrijs. Enkele
zwarte stippen ziet men overal.

Achtervleugels op ader 5 vlak uitgesneden, de achterrand
op ader 4 en 6 iets puntig, overigens rond gebogen. Zy
zijn ongeveer als de voorvleugels gekleurd en geteekend
doch het middenveld breeder, het derde veld paarsachtig
roodbruin, aan den staarthoek lichtgrijs. Op de franjelijn
enkele donkerbruine stippen. Onderzijde ongeteekend , zwart-
grijs, de franjehelft roodgrijs.

Ader 3 en 4 der achter vleugels uit één punt, 6 en 7
gesteeld. In de voorvleugels ader 3 en 4 ver gescheiden,
5 uit de spits der middencel. Binnenrand der achtervleugels
met eene pluim van grove gele haren.
Den 2'^"' April bij Cucqueta gevangen.

66 GEOMETHINA VAN NIEUW GRANADA.

61 STigi'ocapltata m. — nov. sp. PI. 5, f. 3.

Diluie cervina fusco adspersa, antennis setaceis , capile et
costae terlia parte nigris: alcie anteriores duahus
lineolis ohliquis e cosla oriundis, pimctis quatuor sub
apice et macula in margine posteriori bnmneis; poste-
riores bis dentatae, emarginatae in vena 5", linea
ciirvata semel denlala dilatata versus marginem analem.

Twee mannetjes en een wijfje, allen gaaf. 18 — 20 mm.

Zeer na verwant aan Incolorata Guenée en misschien
wel dezelfde, doch de grondkleur kan men niet wel wit
noemen , zij is grauwgeel , verder is de achterrand der achter-
vleugels duidelijk uitgesneden, de geheele kop en ook de
halskraag zwart, slechts het eerste derde van den voorrand
der voorvleugels zwartgrijs. Ook hebben mijne exemplaren
langs de bovenhelft van den achtterrand der voorvleugels
vier bruine stippen, waarvan Guenée niet spreekt. Overigens
past de beschrijving van Incolorata geheel. Onderzijde on-
geteekend, donker gesprenkeld, gekleurd als boven. Sprieten
draadvormig, zwart. Ader 6 en 7 der achtervleugels onge-
steeld uit één punt, overigens de n er vuur als bij Ochodontaria.

Een der exemplaren is met N° 35, de anderen met N'^ 27
gemerkt.

62 Pauxilla<a m. — nov. sp. PI. 5, f. 4.

Cinerea, fusco adspersa, antennis setaceis el fronte canis,
facie nigra ; alae anteriores lineis Iransversalibus duabus
brunneis , in cellula V" sese adpropinquantibus et punctis
fuscis quatuor sub apice; posteriores parvae, margine
et versus angulum analem dentatae, lineola incurvata
fuliginosa.

Een gaaf mannetje van 14 mm.

Wel de kleinste der beschrevene soorten en door de zeer
kleine achtervleugels opmerkelijk. Deze zijn afgerond, aan
den achtterrand niet uitgesneden, onregelmatig getand,
aan den staarthoek in een puntje verlengd. Voorvleugels

ST. THOMAS EN JAMVICA. 67

naar achteren zeer verbreed, met effenen achterrand en hol
gebogen binnenrand. Aangezigt zwart. Schedel en sprieten
witgrijs, even als de grond der geheele fijn bruin gesprenkelde
bovenzijde. Voorvleugels op den voorrand met eene bruine
stip, in het midden met een dus gekleurd schuin, op den
binnenrand met een regt streepje, als overblijfsels eener af-
gebroken eerste d warslijn. Tweede dwarslyn alleen door de
aderen fijn licht afgebroken, met eene groote bogt, in cel
l** de eerste zeer naderende , dan divergeerend. Het midden-
veld onder en boven met eene donkergrijze vlek; boven
den binnen randsboek eene dergelijke. Franjelijn bij de punt
met vier scherpe bruine stippen. Achtervleugels slechts met
eene fijne , roestbruine booglijn. Franje ongeveer als de
vleugel. Onderzijde geheel ongeteekend witgrijs. Ader 3 en
4 der achtervleugels uit één punt, 6 en 7 zeer kort ge-
steeld; 2 — 4 der voorvleugels even ver van elkander, 5 onder
de spits der middencel.

Het voorwerp is den 2''*° Jauuarij bij Barranquilla gevangen.

FAMILIA Xni. CABERIDAE GUENEE.

Gen. CoRYciA Duponchel.

{Bapla Steph. Led. H. S.)

63 IVItcantaria m. — nov. sp. PI. 5, f. 5.

Margarifacea , dilute coeruleo adspersa, costa gracili brun-
neo-ochracea ; alae anteriores duahus lineis transversa-
lihus griseis, pos tenor es una; venis 7 — 11 anteriorum
petiolatis.

Twee mannetjes waarvan een zeer gaaf; 25 — 26 mm.

Onderscheidt zich van de zes door Guenée opgenoemde
soorten door den fijn lichtbruin gekleurden voorrand der
voorvleugels en ten opzigte der nervuur van Punctata F.

68 GEOMETUINA VAN NIEUW GRANADA,

{Temerala W. V.) en Bimacidala F. (Taminata W. V.) door
dat ader 7 — 11 der voorvleugels gesteeld zijn in plaats van
7—10 1.

Palpen, aangezigt en sprieten lichtbruin, even als de voor-
rand der voorvleugels. Grondkleur van onder- en bovenzijde
een paarlemoerachtig glanzig blaauwachtig wit, dat boven met
fijne blaauwgrijze schubben is bestrooid. Door opeenhoopiug
vormen zij op de voorvleugels twee steile, parallele lijnen,
ongeveer op een derde en twee derden, waarvan de eerste
eerst bij den binnenrand der middencel, de tweede, bovenaan
iets gebogene, eerst onder ader 6 duidelijk wordt. Deze
laatste lijn zet zich op de achtervleugels voort en is daar
in cel 3 gebogen. Middenpunten der voorvleugels duidelijk ,
die der achtervleugels zeer fijn. Franjelijn met zwarte stippen
die zich naar onderen tot fijne streepjes verlengen. Franje
als de vleugel met donkere deelingslijn en spits. Aan de
onderzijde geene bestuiving, dwarslijnen of middenstippen der
achtervleugels doch verder als boven. Pooten bruin bestoven.

Het gave exemplaar is den 26"^° Februari), het andere
den IQ**'" Maart bij Bogota gevangen.

64 CircumTallarla m. — nov. sp. PI. 5, f. 6.

Albanilida, linea transversali curvatapost alarum medium
grisea, fronte, collo et costa flavescentibus.

Twee mannetjes waarvan een gaaf; 25 — 26 mm.

Eene zuivere Corycia (Bapla) als Punctata, met gesteelde
ader 7 — 10 der voorvleugels.

De grondkleur is bijna eveneens als bij Micantaria, doch
zonder den blaauwen schijn en is ook niet donker gesprenkeld.
Men ziet geene andere teekening dan eene fijne donker-
grijze lijn, die van het midden van ader 7 der voorvleugels
af bijna parallel met den achterrand loopt en in cel
1" der achtervleugels eindigt. Gezigt en sprieten bruingeel,
schedel en halskraag geelwit. Franjelijn zeer fijn donkergrijs.

1 Pictaria Curt. is geene Sapta.

ST. THOMAS EN JAMAICA.

69

Franje wit, ongeteekend. Onderzijde ongeteekend; het lijf,
de pooten en de voorrand der voorvleugels geelachtig.
De exemplaren hehben geene aanduiding van vangplaats.

FAMILIA XIV. MACARIDAE GUENEE.
Gen. Macaria Curtis.

65 Rtgldata Guenèe.

Een wijfje, zonder aanduiding van vangplaats.

66 Dlvergentata m. — nov. sp. PI. 5, f. 7.

Osseicolor, fusco punctata, lineis duabus divergentibus
fuscis; alis anterioribus subemarginatis , posterioribus
rotundatis, subelongads versus angnhim analem.

Twee gave mannetjes van 26 — 27 mm.
Bij Madopata Guenée en van denzelfden vleugelvorm , doch
door de uiteenwijkende, fijne scherpe bruine dwarslijnen
verschillende.

Aangezigt bruingrijs. Beenwitte bovenzijde, sterk en bij-
zonder gelijkmatig met donkerbruine schubben bestrooid en met
fijn bruin aderbeloop. Voorvleugels met een in de middencel
en cel 1" gebogen lijntje bij den wortel en twee tegen den
binnenrand uiteenwijkende, waarvan de eerste, dikkere,
geheel ongebogen, de tweede onder ader 3 gevorkt is;
de wortelwaartsche tak is iets geslingerd, de tweede loopt
juist in den binnenrandshoek uit. Cel 3 met een bruin vlekje.
Achtervleugels met twee, zich bij die der voorvleugels
aansluitende lijnen, de tweede iets geslingerd. Franjelijn
scherp bruin. Onder is op voor- en achtervleugels de tweede
lijn gevorkt, ontbreekt het wortellijntje en heeft de dwars-
ader der voorvleugels een bruin streepje.
Geene aanduiding van vangplaats.

70 GEOftlETUINA VAN NIEUW GRANAÜA,

67 JLdrasata m. — nov. sp. PI. 5, f. 8.

Alis anlerioribus margine posteriore recto , posterioribus
angulatis : ferruginanti-cinerea , lineis fransversalibus
parallelis hrunneis, post Ularum fertiam fascia laia
griseo-fusca, in anterioribus binis macidis obscuris notata.

Een gaaf mannetje vau 21 mm.

Naast Abydata Guenée en van denzelfden vleugelvorm,
dus ook verwant aan Infmata en Diff'usata. Van Abydata
verschilt zij naar de beschrijving : 1° door de mindere grootte
(30 mm. en 21) 2" door de grondkleur; hier vuil grijsgeel
als sommige exemplaren van Acidalia aversata, daar been wit,
3° door den band achter de derde lijn der voorvleugels,
die aan den voorrand geene twee zwarte stippen heeft, maar
eene bruine vlek en buitendien eeue zwartgrijze aan den
binnenrandshoek. Overigens is er veel overeenkomst.

Palpen , kop en onderhelft van den halskraag bleekbruin ,
de bo venhelft zwartgrijs. Vleugelgrond met fijne flaauwe
dwarsschrapjes; eerste dwarslijn op de ondervoorrandsader,
tweede (over een flaauw middenpunt heengaande) op de
binnenrandsader, derde aldaar en op ader 6 flaauw gebroken.
Op de achtervleugels de dwarslijn en het middenpunt als
bij Abydata. Grijze band tegen den achterraud dunner
wordende, vooral aan de voorvleugelpuut. Franjelijn op de
voorvleugels in alle cellen met zwarte stippen, op de achter-
vleugels slechts met enkele flaauwe, grijsbruine. Franje iets
donkerder dan de vleugelgrond. Kleur van het achterlijf
tegen de punt okergeel wordende. Onderzijde meer geel,
de grijze band donkerder en tegen de getande (ook op de
achtervleugels duidelijke), dubbele laatste dwarslijn zamen-
getrokken; middenpunten duidelijk, franjelijn als boven.
Achterpooten als bij Abydata.

Het exemplaar is den 20"'^" December 1871 bij Kingston
op Jamaica gevangen.

ST. THOMAS EN JAMAICA. 71

FAMILIA XV. FIDONIDAE GUENÉE.
Gen. Cyclomia Guenée.
68 Bndotrichiata m. — nov. sp. PI. 5, f. 9.

Alis anticis fuscis, fascia basali grisescente, apice ferru-
ginoso sejuncfo a disco linea obliqua denticulafa nivea,
posterioribus rubido-canis , linea ineurvata alba.

Een vrij gaaf wijfje van 20 mm.

Deze vlinder, die door kleur en vleugelvorm aan het
Pyralidengenus Endotrichia herinnert, behoort duidelijk tot
het genus Cyclomia van Guenée. Herrich-Schaffer heeft dit
genus niet ; het is het naast verwant aan Sarracena H. S.
waarvan het zich op het eerste gezigt door de afgeronde
achtervleugels onderscheidt. Cyclomia behoort dus tot de
Phytometrina met gedeelde aanhangcel.

Van de drie door Guenée beschreven soorten onderscheidt
Endolrichiata zich dadelijk door de paarsgrijze (bij de anderen
gele) achtervleugels met witte booglijn, verder hebben de
voorvleugels geen middenring.

Zuiger duidelijk. Palpen snuitvormig vooruitstekende,
bijna twee en een half maal zoo lang als de kop; zij
hebben op zijde een donkerbruin lijntje en zijn overigens
als kop en thorax helder oranjebruin. Sprieten draadvormig.
Vleugels langwerpig; de voorvleugels met uitstekende, iets
omgebogen punt; de achtervleugels afgerond. De teekening
rigt zich naar den type der Larentiën en vertoont een door
een lichten band gescheiden donker wortel- en middenveld ;
het laatsste weder tegen het franjeveld begrensd door
eene lichte lijn. Wortel- en middenveld chocolaadbruin ,
eerste lichte band grijs, aan voor- en binnenrand met vier
witte vlekjes afgezet. Van den voorrands wortel loopt in cel
12 eene oranjebruine lijn horizontaal tot aan het witte
vlekje dat den grijzen band tegen het middenveld begrenst
en gaat dan, hare rigting veranderende, langs het midden-

72 GEOMETRINA VAN NIEUW GRAXAUA ,

veld naar beneden, waar zij even hoven het witte vlekje
aan den hinnenrand eindigt. Enkele oranjebruine schubben
zijn ook aan het begin van het middenveld langs den
voorrand te zien. Dit heeft verder eene flaauwe, donkerder
midden vlek en is franjewaarts begrensd door eene dikke
eerst helderwitte en dan bruine lijn, die zeer schuin, iets
gegolfd, van drie vierden van den voorrand in de rigting
van de helft des achterrands loopt, doch dien niet geheel
bereikt. De hierdoor afgesneden vleugelpunt is licht oranje-
bruin. De onderhelft van het franjeveld (hier zijn de schubben
iets afgewischt) is chocolaadbruin en alleen in cel 1" en
nog een weinig in 1'' van het middenveld gescheiden door
een helderwit en oranjebruin lijntje. Van de franje zijn slechts
overblijfsels te zien en deze gekleurd als de vleugels.
Onder is de teekening als boven doch de achtervleugels en
voorvleugelpunt bleek chocolaadbruin, het overige donker-
grijs. Op voor- en achtervleugels is de dwarsader regt, 5
ontspringt uit haar midden, 3 en 4 zijn gescheiden, 6 en
7 der achtervleugels gesteeld. Voorvleugels met eene ge-
deelde aanhangcel, 6 en de steel van 7 — 9 uit hare spits,
10 uit haren voorrand, 11 uit de middencel, 12 vrij.
Achterlijf zeer spits, grijsbruin, met langen, uitstekenden
eijerlegger. Pooten gewoon gevormd en gespoord, glad
beschubd.

Het exemplaar is in het begin van Mei bij Barro Blanco
gevangen.

FAMILIA XVII. ZERENIDAE GUENEE.
Genus Pantherodes Hübn.

69 Colabrarla Guenée.

Zeer vele exemplaren (allen mannetjes) zonder aanduiding
van vangplaats en die dus waarschijnlijk in de omstreken
van Bogota zijn gevangen. Zij behooren allen tot den type

ST, THOMAS EN JAMAICA. 73

van Guenée en varieëren naauwelijks. Pantherodes kan
n.'iauwelijks van Abraxas Leach (Zerene Treits. Led.) worden
gescheiden. Ik vind alleen verschil in de sprieten, die
uiterst kort behaard z^n en in de voorvleugeladeren. Pan-
therodes heeft er 12; 7 — 10 zijn gesteeld, 12 doorsnijdt
ader 11. Ook zijn de achterpooten dikker en hun scheen
sluit eene pluim van gele haren in.

Of Colubraria Gruenée wel specifiek van Pardalaria Hübn.
verschilt, zou ik betwijfelen; het geheele onderscheid komt
daarop neder, dat bij de eerste de grond der voorvleugels
olijfgroen is en bij de tweede goudgeel; de vleugelvorm
en teekening zijn geheel dezelfde en de door Guenée af-
gebeelde variëteit van Pardalaria duidt op eenen overgang.

FAMILIA XX. LARENTIDAE GUENÉE.

Genus Eupithecia Curtis.

Zeven soorten van dit genus zijn door den heer von Noleken
in de omstreken van Bogota verzameld; drie daarvan hebben
eene gedeelde , vier eene ongedeelde aanhangcel ; de eersten gaan
dus over op Larentia (Cidaria m.) doch de vleugels en hunne
teekening zijn zeer geprononceerd naar den type der Eupitheciën
gevormd.

Slechts drie der (allen onbeschrevene) soorten zijn voor be-
kendmaking vatbaar.

70 Rubigata m. — nov. sp. Pi. 5, f. 10.

Alis elongaüs canis , fusco undidatis , plaga discoïdali
ochracea et post Ulam linea transversali fusca, denlata
in venis; collo obscuro.

Drie exemplaren waarvan twee gaaf; 20 — 22 mm.

Duidelijk in de groep van Innotata Hfn. behoorende en
zelfs vrij na aan die soort verwant , doch zich duidelijk van
haar en van alle overige mij bekende europesche soorten

74 GEOMETRINA VAN NIEUW GKANADA,

onderscheidende door de vuil roestbruine kleur, die op de
helder lichtgrijze voorvleugels den binnenrandshoek der
middencel en de wortelhelft van cel 4 en 5 beslaat. Ook
de voor- en binnenrand zijn aan den wortel zoo gekleurd.
Dwarsader der voorvleugels met eene dikke zwarte stip,
die der achtervleugels met eene kleine. Aan den voorrand
der voorvleugels ziet men tot tweederden het schuine
begin van zeven donkere lijnen, die ongeveer parallel en
op de onder- voorrandsader gebroken zijn; daaronder worden
de eerste zes zeer flaauw, verdeelen zich in twee groepen
van drie en loopen ongeveer parallel met den achterrand,
geslingerd naar den binnenrand; op de aderen en in cel
1* zijn zij iets duidelijker. De zevende lijn is echter over
haar geheel beloop duidelijk, donkergrijs en heeft wortel-
waarts kleine zwarte tandjes op de aderen. Achter haar ver-
toont zich eene streep, die iets lichter dan de vleugelgrond
is en door twee op de aderen gegolfde en verdikte donkere
lijnen gedeeld en begrensd wordt. Het begin dezer streep
staat meer vertikaal dan dat der laatste van de zeven eerste
donkere lijnen, zoo dat het bij ader 7 daarop stuit; verder
loopt de lichte streep juist langs de vermelde lijn. Franjeveld
iets donkerder grijs , vooral aan de vleugelpunt, in cel 3 en 6
iets lichter, verder met eene fijne witte golflijn, die aan haar
begin getand, verder slechts gegolfd en wortelwaarts bruin-
achtig beschaduAvd is. Franjelijn zwart, op de aderen fijn licht
afgebroken en de lichtgrijze franje daar met zwarte vlekjes.

Achtervleugels iets donkerder en vuiler grijs, bijna onge-
teekend; aan den binnenrand met zwarte en bruingrijze
sporen van lijnen.

Palpen tweemaal langer dan de kop, op zijde zwart-
grijs, boven meer lichtgrijs; kop bijna wit; halskraag
zwartgrijs, ook de wortel der overigens bijna witte schou-
derdeksels. Middengedeelte van den rug des grijzen achterlijfs
roestkleurig getint.

Onderzijde donkergrijs , de aclitervleugels met sporen van
donkere bouglijneu, de midden vlekken eu franje als boven.

ST. THOftlAS EN JAMAICA. 75

Aanhangcel der voorvleugels gedeeld. Achterscheenen met
vier sporen.

De gave exemplaren zijn den 19^*" en 23'"° Maart bij
Bogota gevangen, het derde met N*^ 41 geteekend.

71 Indefinata m. — nov. sp. PI. 5, f. 11.

Alis valde elongatis, pulveroso caniSj anleriorihus fascia
medio dilalata dilutiore, limbo posleriori ohscuripri venis
albescentibm linea iindidata minus distincta.

Twee gave exemplaren van 22 mm.

Mede uit de hmotata-gYoep , nog langvleugeliger dan de
voorgaande soort en zich onderscheidende door de flaauwe ,
iets vervloeijende teekening. De lichte band is tusschen
ader 2 en 6 de helft breeder dan aan voor- en binnenrand
en heeft op ader 6 een naar de vleugelpunt gerigten tand.
Opmerkelijk zijn ook de lichte aderen van het donkergrijze
franje veld en de flaauwe, vlekkige naauwelijks lichtere
golflijn.

Grondkleur der vleugels stotgrijs , achter den lichten band
donkergrijs en ook boven de ondervoorrandsader door het
aldaar vlekkig verbreede begin der dwarslijnen , die ten getale
van 5 of 6 zijn en onder den voorrand der middencel zeer
flaauw worden, zonder merkbare verdikking op de aderen
of in cel 1'; zij loopen overigens zeer schuins, parallel
met den achterrand. Voor- en binnenrand der middencel
afgebroken zwartgrijs. Zevende donkere lijn iets duidelijker
doch eerst aan ader 6, wortelwaarts met kleine tandjes op
de aderen. Geene middenvlek. De donker gedeelde lichte
band franjewaarts door eene zeer duidelijke, getande donkere
lijn begrensd, die op ader 2, bijna in den binnenrandshoek ,
merkbaar verdikt is. Golflijn digter bij den lichten band
dan bij den achterrand, vrij breed.

Achtervleugels lichter grijs, het achterrandsderde band-
vormig donkerder met flaauwe golflijn; fijne stippen op
ader 2 — 4 zijn zwartgrijs. Franjelijn in de cellen donker-
grijs; franje lichtgrijs, op de aderen lichter gedeeld. Onder-

76 GEOMETKINA VAN NIEUW GRANADA ,

zijde met dikke zwarte middenpunten en donkergrijzen
buitenrand, Aanhangeel ongedeeld. Pooten gewoon gespoord.
Achterlijf onder grijswit, boven donkergrijs, in het midden,
vooral tegen de punt byna zwartgrijs. Palpen, kop en
balskraag lichtgrijs; de rug van den thorax zwartgrijs.

De exemplaren zijn den 23'*"" Februarij en 19"" Maart bij
Bogota gevangen.

72 Vermlcalata m. — nov. sp. PI. 6, f. 1.

Alis elongatis coeridescenti-cinereis , lineoUs numerosis
nigris, puncfo discoïdali majore, linea undulala nulla.

Een zeer gaaf mannetje van 20 mm.

Onder de 75 europesche soorten, die ik van het genus
Eupithecia bezit is geene regte verwante van deze nieuwe
species te vinden. In kleur gelijkt zij Constrictala Gn. het best,
in vleugel vorm Pimpinellata Hübn., er is echter nog velerlei
belangrijk verschil op te merken.

Palpen niet ten volle tweemaal zoo lang als de kop, op
zijde zwartgrijs; boven, als gezigt en schedel, lijf en
vleugels, fraai blaauwgrijs, in de tint van Scriplaria H. S.
doch helderder en frisscher. Teekening fijn, doch hier en
daar zeer flaauw en dus over het geheel niet duidelijk;
intusschen is de type der Eupithecien teekening — drie maal
drie aan den voorrand parallele dan gebrokene en zich in
drie groepen verdeelende, geslingerde, donkere lijnen, een
zwart middenpunt en eene golfiijn achter het derde drietal
lijnen (waartusschen de grond merkbaar lichter is) zeer
goed te ontdekken.

Bij deze soort loopen de lijnen iets steiler dan de achterrand
der voorvleugels ; het eerste drietal is boven de middencel
en in cel 1* duidelijk, fijn zwart, daar tusschen door zwarte
stippen op de middenader aangeduid. Tweede drietal alleen
aan den voorrand duidelijk , verder alleen de meest wortel-
waartsche zigtbaar, aan den wortel van ader 2 verdikt.
Van het derde drietal dat den lichten band insluit, is de
eerste onder den voorrand het scherpst gebroken , doch niet

ST. THOMAS EN JAMAICA. 77

ZOO sterk als bij de beiden boven beschrevene soorten der
ïnnola(a-gYoei) en dus convergeert het begin der 8^ en 9'
lijn minder sterk met haar. Zij is w^ortelwaarts op de aderen
een weinig zwart getand en in cel 2, 3 en 7 zijn lijnen
en lichte streep bijna geheel uitgewischt en afgebroken
zoo als meer, doch vooral duidelijk bij Eiip. Abbreviafa
voorkomt. Golflijn in het iets donkerder franjeveld hoogst
onduidelijk.

Achtervleugels iets bleeker, alleen aan den binnenrand
met sporen van lijnen, verder ongeteekend. Franjelijn op
de voorvleugels in de cellen met zwarte streepjes, franje
donker gevlekt; op de achtervleugels beiden zeer fiaauw
donker geteekend. Achterlijf blaauwgrijs. Aan de onder-
zijde de voorvleugels zwartgrijs, aan den voorrand licht
gestippeld, de achtervleugels lichter met donkere boog-
lijnen. Franjelijn geheel donker, franje als boven.

Achterscheenen met 4 sporen. Aanhangcel gedeeld.

De heer von Noleken ving het exemplaar deo lé*"'" Febru-
arij bij Bogota.

Grenus Rhopalodes Guenée.

73 Patrafa m. — nov. sp. PI. 6, f. 2.

Alis ant er ionbus albis, nigro, fiisco et viridi marmoratis,
lunida discali atra , plaga obscuriori in ceUulis 4' el 5"
ante lineam undulatam ; tibiis posticis quadrispinosis.

Een mannetje, iets afge vlogen. 38 mm.

De merkwaardige sprietvorm waarop Guenée onze aan-
dacht vestigt, is niet alleen aan Rhopalodes eigen doch
komt ook bij het oostindische genus Remodes voor; daar
echter zijn de sprieten niet zoo in het oog loopend knods-
vormig als hier.

Palpen regt uitstekend , schraal tweemalen zoo lang als de
kop, met naar voren verbreed, buitenwaarts zwart tweede lid,
het derde leedje half lichtbruin en zwart. Gezigt oi'anjebruint

78 GEOMETRINA VAN NIEUW GRANADA ,

Sprieten lichtbruin. Thorax met mosgroene schouderdek-
sels, naar achteren meer bruingeel, even als het lange
dunne achterlijf; dit op den rug van ring 1 met 4 zwarte
stippen, op ring 2 met twee, aan de punt met een zwart
vlekje.

De naar achteren zeer verbreede , bijna klaverbladvormige
voorvleugels hebben een witten grond en zijn met een groot
aantal gegolfde, onder de helft van cel l** schuin loopende
donkere lijnen digt bedekt. Drie bij den wortel en twee
maal drie in het midden zijn duidelijker, zwart, en de
grond tuschen haar geelachtig mosgroen, de overige lijnen
zijn mosgroen of roestbruin. Zoodoende wordt een wortel-
veld, een breede eerste lichte band, en een in het midden
licht en met eene zwarte halve maan geteekend middenveld
afgescheiden. Achter het middenveld een roestbruin gedeelde
smalle tweede lichte band. Franjeveld voor de golflijn, die
uit ronde witte boogjes in alle cellen bestaat, mosgroen,
in cel 4 en 5 zwart, daar achter met bruine vlekjes.
Franjelijn met dubbele zwarte stippen by de aderen.

Achtervleugels onder en boven ongeteekend, vuil wit.

Deze achtervleugels zijn zeer merkwaardig gevormd. Veel
kleiner dan de voorvleugels en wel de helft smaller, zijn
zij onder de middencel bijna tot aan den wortel gespleten,
het onderste gedeelte lobbig verbreed en rondom met franje
bekleed; tusschen beiden ziet men nog een met gele haren
digt bezet, donkerbruin steeltje. Zij vertoonen dus de
eigenaardigheden van Lobophora ten sterkste ontwikkeld.
Verder draagt hunne middencel boven in het midden eene
pluim van geelwitte haren en hunne ader 4 op de onderzijde
eene dergelgke.

Dat de nervuur mede afwijkt is te denken; zij is even-
wel omtrent gelijk aan die der Lobophora-mannetjes. Ader
8 is wel vrij, doch loopt digt langs den voorrand der
raiddencel en is daarmede aan het eind door een dwars-
adertje verbonden; vervolgens is zij sterk gebogen. Ader
6 en 7 komen ongesteeld uit een punt; 5 uit het midden

ST. THOMAS EN JAMAICA. 79

der steile dwarsader; 4 is eene voortzetting van den binnen-
rand der middencel: 2 en 3 niet te onderscheiden.

In de voorvleugels staan 2, 3 en de gebogene ader 4
bijna evenver van elkander, 5 komt uit het midden der
dwarsader, 6 uit het midden van den achterrand der ge-
deelde aanhaugcel, 7 en de steel van 8 — 10 uit hare spits,
11 uit haren voorrand; 12 is geheel vrij.

Pooten lang, dun, glad beschubd, geel en wit, zwart
gevlekt, de middenscheenen met 2, de achterscheenen met
4 sporen (volgens Guenée bij zijne Caslnata j de laatsten
slechts met één paar).

Het exemplaar is met W 63 gemerkt.

Genus Scordylia Guenée.

Dit genus is synoniem met Baplria Hübn. en Herr.-Sch. Diplo-
chroa Herr.-Sch kan er niet van gescheiden worden en ook
Guenée's familie I en III van Erateina behooren daarbij, zoo dat
het genus tamelijk soortenrijk wordt. Onder de europesche is
Minoa het naast aan Baptria verwante genus en Herr.-Schaffer
vereenigt het er zelfs mede in zijn Syst. Verzeichniss der europ.
Schmett (zie Syst. Bearb. deel VI). De middencel der voorvleugels
is echter bij Baptria tusschen ader 5 en 6 niet geheel open,
verder is de aanhangcel der voorvleugels ongedeeld en zijn de
palpen veel langer.

Zeven soorten, die tot dit genus kunnen worden gebragt, zijn
door den heer von Noleken verzameld en daarvan vijf onbe-
schreven.

I.
(Greel gevlekte vlinders.)

74 Atalantata Guenée.

Vier exemplaren, met N" 63 geteekend.
Bij Guenée's beschrijving heb ik nog te voegen, dat de
voorvleugels aan den wortel zwartgrijs bestoven zijn en de

80 GEOMETRINè VAN NIEUW tiKANAUA ,

voonand op eeu derde zulk een vierkant vlekje heeft;
ook is de franje grijsbruin, tegen den binnenrandshoek dei-
voorvleugels zwart.

75 HippomeData m. — nov. sp. PI. 6, f. 3.

Alis nigris plaga rnagna hasali discalique fulva, maculis
coslalibus alris, undulala in ceUulis 2" et 3" alanim
anteriorum et crenulata versus marginem anteriorem
posticarum.

Een gaaf paar van 19,5 — 20 mm.

Op dezelfde wijze geteekend als Atalantata, met goudgele
wortelhelft der voorvleugels en zich dus onderscheidende
van Part itata Guenée, waar de wortel „d'un jaune fauve"
is en van Quadriiplicaria Hbn. (Discordata Gn.), Haemataria
H. S. en Melanicterata Led. die eenen grooten gelen dwars-
band of dwarsvlekken op de tweede helft hebben. Van
Atalantata onderscheidt haar de mindere grootte (30 tegen
20 mm.), de koolzwart gevlekte wortelhelft van den voor-
vleugel voorrand , de ronde bogt waarmede het geel in cel
2 en 3 der voorvleugels in het zwart treedt, dat bij Atalantata
op die plaats regt afgeneden is, de bijna geheel zwart-
gekleurde cel 1 dier vleugels, verder ook de verschillend
geteekende achtervleugels waar het geel niet op ader l"*
zwart gedeeld wordt maar het geheele midden der vleugels
beslaat en tegen den voorrand door een zwart vlekje is
ingesneden, terwijl het zwart aan den binnenrand met eene
gele lijn en een paar vlekjes is versierd. Eindelijk is het
geel donkerder en de franje zwart en witbont gevlekt.

Aan de onderzijde staat het lichte vlekje aan den voor-
rand van de donkere voorvleugelpunt nader bij het geel
dan bij de spits en niet juist in het midden , zoo als bij
Atalantata, en hebben de achtervleügels eenen geheel don-
keren, bogtigen achteri'and.

De exemplaren zijn met N*' 24 gemerkt.

ST. THOMAS EN JAMAICA. 81

II.

(Wit gevlekte -vlinders.)

Deze soorten kunnen tot drie afdeelingen worden gebragt.

A. Voorvleugels met witte vlek op den binnenrand :

1. de punt ongevlekt: Basilata Gn., ConduplicariaB.ubn.,
Confl.ictata Gn. en Gratulaia Gn.

2. nog eene witte vlek tegen de punt : Cynlhiata Doubd.

B. Met witte vlek tegen de punt der voorvleugels, hun binnen-
rand ongevlekt :

1. de achter vleugels zonder witte vlek, met witte boog-
lijn en aderloop: Radiaria H.S., Siliquaia Gn.

2. de achtervleugels met witte vlek, zonder witte boog-
lijn ; aderbeloop eenkleurig met den grond :

a. de vlek der voorvleugels dubbel : Fluminaia m.
Dispilata m.

h. de vlek der voorvleugels enkel : Monospilala m.

C. Met witten dwarsband der voorvleugels : Tihialis Esp. , Haher-
haueri Led., Kindermanni Brem. en Ambiguata m.

A.
76 Gratnla<a Guenée.

Zes exemplaren, waarvan twee in het begin van Maart bg
Tusagasuga gevangen zijn en de overigen met N'' 20 en 64 zijn
gemerkt.

Guenée's beschrijving past vrij wel, doch geloof ik niet sterk
aan het specifiek verschil zijner vier soorten ; misschien is
Conflictala , die een vierde grooter is dan de anderen , eene goede
soort, maar dan zullen er nog wel andere verschilpunten zgn

6

82 GKOMKTRINA VAN Nli:; W GUANADA,

B.
77 Fluniinata m. — nov. sp. PI. 6, f. 4.

Nigra, alis anleriorihus nuicula obliqua biparlUa alha,
posierioribiis plaga discoïdali alba, his sublus fascia
flmniniformi undidala alba oslio permagno.

Drie exemplaren waarvan een vrij gaaf; 22 mm.

Deze en de volgende soort onderscheiden zich van Radiaria
H. S. enSiliguata Gn. hierdoor, dat de witte vlek der voor-
vleugels gedeeld is en de achtervleugels in plaats van een
tot drievierden wit aderbeloop dat door eene witte booglijn
begrensd wordt, eene groote witte middenvlek hebben.
Ook is hunne onderzijde zwart in plaats van kaneelbruin.

Voorrand der voorvleugels met drie geelwitte langslgntjes
op evenwijdigen afstand. Witte vlekken tegen het eind der
middencel en aan den wortel van cel 3 staande, beiden
slechts door eene haarfijne zwarte lijn gescheiden en cel
2 geheel zwart. Witte vlek der achtervleugels naar achteren
verbreed. Aan de onderzijde zijn de voorvleugels in cel 1
bleeker, zwartgrijs en voor zoover zij door de achtervleugels
bedekt worden , wit. Aan den voorrand ziet men eene onder-
aan spitse witte streep op een derde , die tot aan de midden-
ader komt, eene breedere op de helft, die uit de beide
vlekken der bovenzijde bestaat, verbonden met een wit
vlekje aan den voorrand en eene kleine geelwitte vlek bij
de punt. Achtervleugels met witte en gele vlekjes en schrapjes
en in het midden met eene gebogen witte teekening, die
eenigzins op eenen tegen zijnen mond zeer verbreeden stroom
gelgkt. Franje zwart en witbont. Buik en voorborst grijs-
wit, de pooten eveneens gevlekt. Palpen onder wit, boven
zwart. Aangezigt met geelwitte zyderanden.

Ader 6 der voorvleugels komt bij deze soort uit den
achterrand der middencel.

Een der exemplaren is in het begin van Mei bij Barro
Blanco gevangen, het andere in Maart bij Muzo, het derde
met N" 64 geteekend.

ST. THOMAS EN JAMAICA. 83

78 Dlspila<a m. — nov. sp. PI. 6, f. 5.

Fusconigra, subtus ftisca, alis anleriorihus mnculis duahm
divaricatis , oblique posilis, et posterioribus plaga discali
subrolundala , albis.

Drie exemplaren waarvan een vrij gaaf; 20 — 22 mm.
Onderscheidt zich van Fluminala doordien de beide witte
vlekken der voorvleugels door eene breede zwarte tusschen-
ruimte gescheiden zijn. De bovenste staat op drievierden
der middencel vóór de dwarsader en heeft boven zich nog
een grijswit vlekje aan den voorrand, de onderste wordt
door ader 3 gedeeld in eene grootere, vierkante in het
midden van cel 2 en eene kleinere, driekante daarboven
aan den wortel van cel 3. Verder ziet men nog eene ronde
witte stip onder den voorrand in cel 7 en een fijn wit
langsstreepje daarboven op den voorrand. Witte vlek der
achtervleugels grooter dan bij Fluminala en ronder ; in haar
een zwart vlekje boven aan de dwarsader; haar achter-
rand afgerond, gegolfd.

Op de als boven , doch scherper wit geteekende onderzijde
is de zwartgrijze grond aan den voorrand en op de punt-
helft der voorvleugels en op de achtervleugels zoo sterk
met okergele en bruinroode schubben bezet dat hij er ge-
heel door bedekt wordt.

Franje eenkleurig, als de vleugels, tegen de voorvleu-
gelpunt en in het midden der achtervlengels met witte spits.

Lijf en pooten als bij de voorgaande soort geteekend.
Ader 6 der voorvleugels uit de spits der middencel.

Een der exemplaren is in het begin van Mei bij Barro
Blanco gevangen, de anderen met N° 64 en 20 geteekend.

79 Iflonospilata m. — nov. sp. PI. 6, f. 6.

Nigra, alis anterioribus supra macula unica alba, sublus
basi ferruginosis , posterioribus plaga discoïdali ovali
alba.

Een iets afgevlogen wijfje van 22 mm.

84 GEOMETKINA VAN NIEUW GlUNAÜA,

Het naast verwant aajn Dispilala, doch slechts met eene,
ovale vlek der voorvleugels; ook is de vlek der achter-
vleugels bijna zuiver ovaal en haar achterrand geheel
ongegolfd.

Aan de onderzijde zijn de voorvleugels meer grijs dan
zwart, aan den wortel breed roestbruin, langs den voor-
rand evenzoo, iets donkerder bestoven.

Grond der achtervleugels zwartgrijs, doch tot tweederden
met dikke witte bestuiving, die zich in het midden tot
eene ronde vlek verdigt; verder is de geheele grond, be-
halve op de ronde witte vlek met roodbruine dwarsschrapjes
bedekt, die aan voor- en binnenrand op twee plaatsen op
een gehoopt zijn als begin en einde van twee boogstrepen.

Geene aanduiding van vangplaats.

O.

80 Amblguata m. — nov. sp. PI. 6, f. 7.

Alis anterioribiis nigris fascia lata alha , posterioribiis alhis
limbo postico nigro.

Een twintigtal , meest gave exemplaren; 17,5 — 18,5 mm.

Het is niet met volkomen zekerheid dat ik deze soort
tot het genus Scordylia breng, want ader 4 der voorvleugels
staat bijna nader bij 5 dan bij 3, de aanhangcel is zeer
grooten driekant , alleen ader 8 en 9 komen gesteeld daaruit
en de steel van ader 6 en 7 der achtervleugels is zeer lang.
Dit alles, gevoegd bij de sterk afgeronde korte breede
vleugels, doet zeer aan eene verwantschap met sommige
Lithosina, o. a. Nudaria denken, doch bij de mij bekende
europesche soorten van dat genus is geene aanhangcel aan-
wezig, en de toestand van ader 6 — 11 is bij Ambigtmla
ongeveer dezelfde als bjj de andere Scordylia- (Baptria)
soorten. Van bijoogen zie ik geen spoor, het wortellid
der sprieten is klein en de zuiger duidelijk.

Kop en halskraag zijn zwart, de schouderdeksels en het
achterlijf grijswit, het laatste op den rug en tegen de

ST. THOMAS EN JAMAICA. 85

punt donkergrijs. Het wortelderde der voorvleugels is van
den voorrand tot ader 1 dof zwart met een grijswit streepje
op de middenader ; cel 1^ tot drie vierden wit , dun beschubd
even als een witte band, die even voor de helft van den
voorrand begint, en van daar tot aan ader 2 verbreed,
het midden van den vleugel beslaat, Wortelwaarts is deze
band eenigszins hoekig, franjewaarts rond gegolfd. Het
overige der voorvleugels is weder zwart met twee witte
stippen in cel 6 en 7, die bij sommige exemplaren ont-
breken.

Achtervleugels wit met zwarten, aan de punt ruim 1 mm.
breeden, naar onderen versmallenden, voor den staarthoek
geheel ophoudenden achterrand.

Onderzijde als boven geteekend, doch het wortelderde der
voorvleugels slechts donkergrijs door het van boven door-
schijnende zwart. Lijf grijswit , ook de pooten, hetvoorpaar
buiten waarts zwartgrijs.

Twee der exemplaren zijn in het begin van Maart bij
Tusagasuga gevangen, een derde met N" 55 gemerkt, de
anderen zonder aanduiding van vangplaats of tijd.

III.

(Roodgeel gekleurde, zwart gerande,
plorape vlinders. Genus Diplocheoa H. S.)

81 Chrysopterata m. — nov. spec. PI. 6, f. 8.

Miniatofulva, fascia incurvata et inlerrupla media , allera-
que marginali, nigris, alis posticis suhtus brunneorufis ,
fasciis duabus denticulalis luteis, maculisqiie margi-
nalibus albis.

Vijf exemplaren waarvan twee geheel gaaf; 18—19 mm.

De nervuur is bij deze soort geheel als bij de typische
Scordylia soorten {Alalantala-DispUala) doch de zeer plompe ,
bijna Hercyna-achtige bouw, de breede, met lange grove

86 GEOMETBINA VAN NIEUW GRANADA,

hare bekleede palpen en de mede ruigbehaarde thorax, kop
(met eene dikke pluim op het voorhoofd) , dijen en scheenen
noodzaken mij, zooal niet tot de vorming van een nieuw
genus, dan toch tot de afscheiding in eene bijzondere af-
deeling. Een en ander toont duidelijk verwantschap met
Diplochroa hicentraria H. S. Exot. f. 540; bij deze is de
nervuur iets anders, doch niet genoeg afwijkende om de
vorming van een nieuw genus te wettigen.

Zuiger lang, opgerold. Palpen en voorhoofdskuif grijsbruin.
Sprieten draadvormig, zwart. Lijf kloek gebouwd, zwart,
grijsbruin behaard en beschubd. Vleugels klein ; de voor-
vleugels met aan den wortel sterk gebogen, in het midden
geheel vlakken voorrand. Grond der bovenzijde vurig rood-
geel, een weinig glanzig en dus aan de schoone goud-
kleurige vlinders van het Lycaeninen-genus Polyomraatus
herinnerende. Vlengelwortels en op de achtervleugels eene
iets getande streep langs den geheelen binnenrand zwart.
Eene op ader 2, 3 of 4 spits eindigende, min of meer
gezwaaide streep, die even voorbij de helft van den voor-
vleugelvoorrand begint en een in cel 3 scherp gebroken
dwarsband even voor het midden der achtervleugels zijn
mede zwart. Het kortst en ook het smalst is de streep der
voorvleugels bij een wijfje; de dwarsband der achtervleugels
is slechts bij twee mannetjes onafgebroken en te onder-
scheiden van het zwart aan den wortel, bij een exemplaar
is er slechts een vlekje aan den voorrand van overgebleven ,
bij een tweede is bij in het midden afgebroken en bij het
vijfde exemplaar is het geheele wortelderde zwart met
vijf roodgele vlekjes der grondkleur. Achterrand zwart;
op de voorvleugels aan de punt zeer breed, bruinrood
bestoven en aan den binnenraudshoek in eene spitse punt
uitloopende, daar tusschen wortelwaarts rond uitgesne-
den, het beloop van de zwarte middenstreep volgende.
De rand der achtervleugels is in cel 4 — 6 verbreed, wor-
telwaarts flaauw getand.

Onder zijn de voorvleugels als boven geteekend, doch

ST. THOMAS EN JAMAICA. 87

de grondkleur iets bleeker, de voorrand en vleugelpunt
leeingeel bestoven. Achtervleugels roodbruin met geelach-
tig witte , ongelijke , ten deele v^igvormige vlekken op
den achterrand en twee gebogen en getande, leemgele
dwarsbanden.

Franje roodgeel, met iets lichtere spits, op de boven-
zijde der voorvleugels tegen de punt grijsbruin. Ader 6
der voorvleugels ontspringt aan den wortel der aauhangcel.

Bicentraria Herr.-Sch. is grooter, heeft twee losse zwarte
vlekken in het midden der voorvleugels; verder is de
achtervleugelwortel niet zwart.

De exemplaren zijn op 10 en 27 Februarij en 4 en 9
Maart bij Bogota gevangen. Het eerst gevangen voorwerp
is het meest afgevlogen, die van 27 Februarij en 4 Maart
de gaafsten.

Genus Phibalapteryx Stephens.

Van dit genus dat ik, niettegenstaande het bijzondere in
kleur en teekening, dat de vlinders dadelijk doet herkennen,
niet van Larentia kan scheiden, heeft de heer von Noleken
twee soorten medegebragt. Zij zijn beiden onbeschreven en
behooren tot afdeeling I van Guenée,

82 Ijutulentata m. — nov. sp. PI. 6, f. 9.

Cerina, abdomine et linea aniemarginaU nigropunctatis ,
alis anieriorihus fuscogriseo irroratis , area mediana el
fascia allera Iransversali ^ definila serie punctarum
nigraram , concolorihus.

Vier en twintig exemplaren van beide seksen ; 21 — 24 mm.

Deze soort heeft even als Viltata Bkh. {LignataWaw.) zwarte
stippen op het achterlijf doch onderscheidt zich van die
soort, hare naaste verwante, doordien op de voorvleugels
niet het middenveld onder de middenstip en de met eene
donkere schaduw uit de vleugelpunt overgoten tweede lichte
dwarsstreep het donkerst zijn, maar wel de donkere

88 GEOMETRINA VaN NIEUW GRANADA,

lijnen, die zich achter het middenpunt en die dwarsstreep
bevinden. De laatste wordt ook franjewaarts begrensd door
eene regelmatig flaauw gebogen dwarsrij donkere stippen,
die by Vittala niet aanwezig zijn. Het donkere streepje
in de vleugelpunt is zeer onbeduidend en niet tot eene
donkere schaduw verlengd. Ook is Lulidenlata grooter dan
Vitlata.

Palpen tweemaal zoo lang als de kop, op zijde zwart,
boven geelachtig. Sprieten stomp getand, lang en fijn be-
haard. Kop licht bruingrijs, de thorax grijsbruin tot licht
kaneelbruin, altijd veel donkerder dan het boven op lederen
ring met twee zwarte stippen getcekende licht bruingrijze
achterlijf. De donkere kleur van den thorax is eenigszins
over den voorrands wortel der voorvleugels verstoven. Grond-
kleur van de bovenzijde der vleugels een licht geel als
bij ViUata, maar vuiler, meer leemkleurig en met eenigen
glans; bij sommige exemplaren, vooral op de steeds iets
donkerder franje, met een rooden schijn. De teekening is
bij alle exemplaren zeer flaauw, veel flaauwer dan bij de
andere soorten van Phibalapleryx en ook zeer fijn, bruingrijs.
Zij bestaat uit 4 — 5 onder den voorrand rond gebogen
lijnen aan den wortel, waarop het naauwelijks afgescheiden ,
alleen aan de zeer fijne middenstip herkenbare middenveld
volgt, dat wortelwaarts door eene rond gebogen lijn is
begrensd, terwijl het franjewaarts weder 4—5 donkere
lijnen heeft, wier begin aan den voorrand zeer schuins
loopt; daarop zijn zij op de ondervoorrandsader en aan-
hangcel zeer scherp gebroken, eerst een klein weinig
gegolfd en loopen dan parallel (ook met den achterrand) bijna
geheel regt naar den binnenrand. De onderste convergeert
bij een paar exemplaren met de laatste gebogen lijn aan de
wortelzijde van het midd.enveld of vormt er eene reeks van
ringetjes mede, gelijk bij sommige stukken van Vil/ala.
Na de tweede lichte streep komt dan de vermelde rij donkere
stippen, die bij sommige exemplaren ineenvloeijen. Franje-
veld slechts met sporen van eene donkere lijn.

ST. THOMAS EN JAMAICA. 89

Achtervleugels tegen den binnenrand met sporen van
donkere lijnen, verder ongeteekend.

Franjelijn met in paren bijeenstaande, nooit geheel
ineengevloeide donkere stippen. Franje met twee donkere
deelingslijnen.

Onder zijn de voorvleugels als boven geteekend, de
achtervleugels veel sterker, onder anderen komen twee
boogrij en donkere stippen en een middenpunt zeer uit, alles
is echter digt grijsbruin of roodbruin bestoven.

Aderen der achtervleugels als bij Yittala, 3 en 4 wat
verder van een.

De exemplaren zijn op 11 en 27 Februarij, 9, 19, 23
en 25 Maart en 10 April bij Bogota gevangen, een exem-
plaar den 1''*° April bij Cucqueta een ander in het begin
van Mei bij Barro-Blanco. De overigen zijn met W 20,
41, 62 en 6i gemerkt. De vlinder is dus van verschillende
plaatsen en schijnt niet zeldzaam.

73 Effluata m. — nov. sp. PI. 6, f. 10.

Cana, ahdomine fuscofasciato , alis canis linea marginali
non inlerrupta nigrofusca, anleriorihus costae par te
basali, lineola apicali et fascia allera transversali
flavescentihiis , caeleris fasciis fuscis.

Een gaaf mannetje van 18 mm. en een afgevlogen wijfje
van 19 mm.

Door de fijn donkere, onafgebroken franjelijn de naaste
verwante van Polyyrammata Bkh. en met eveneens getee-
kend achterlijf, doch op vuilwitten grond met donker hout-
bruine teekening.

Palpen slechts de helft langer dan de kop, donker grijs-
bruin als kop en thorax , de schouderdeksels naar achteren
vuilwit. Sprieten bijna draadvormig. Voorvleugels langs den
voorrand tot over de helft geelachtig, de voorrandswortel
grijsbruin. Wortelveld donkerbruin, door twee of drie lijnen
gevormd. Eerste lichte dwarsstreep bruingeel. Middenveld

90 GEOMETHINA VAN NIEUW GUANAÜA ,

wortelwaarts met eene aan den voorrand kort gebroken,
bijna loodregte, breede donkerbruine streep, in het midden
(behalve aan den voorrand) geheel grijswit met eene dikke
zwarte middenstip. Franjewaarts heeft het middenveld 4 of
5 onder den voorrand scherp gebroken, dan bijna regte
fijne donkerbruine dwarslijnen, die tot in cel l** verduis-
terd worden door eene breede roodbruine schaduw, welke
van de vleugelpunt uitgaat. De vleugelpunt zelf wordt ge-
deeld door een bruinwit streepje, dat naar onderen tot een
lichten stroom verbreedt, die de tweede lichte dwarsstreep
verheldert en ook de wortelzijde van het overigens donker-
grijze, met sporen van eene fijn witte golflijn geteekende
franjeveld.

Achtervleugels alleen tegen den binnenrand met over-
blijfsels van ongebogen donkergrijze lijnen en met eene
zwarte middenstip. Achterrand der achtervleugels min of
of meer getand. Franjelijn donkerbruin. Wortelhelft der franje
bruingrijs, achter eene donkere deelingslijn helderder. Onder-
zijde als boven geteekend, doch grof zwartgrijs bestoven.
Aderstelsel als bij Vittata.

Op den rug van het grauwgele achterlijf hebben de ringen
donkerbruine achterranden , vooral de eerste.

Bij het wijfje is de voorrand der voorvleugels tot bg
de punt geheel okergeel, het middenveld in het midden
donkergrijs en alleen de tweede lichte streep helderder,
licht okergeel.

Het mannetje is den 1'''° April bij Cucqueta, het wijfje
in het begin van Mei bij Barro Blanco gevangen.

Genus Scotosia Steph.

Drie soorten zijn verzameld en daarvan twee onbeschreven;
deze behooren tot de tweede groep van Guenée. Allen be-
hooren tot afdeeling B van mijn genus Cidaria, zoo als het in
de vlinders van Nederland is beschreven.

ST. THOMAS EN JAMAICA. 91

84 Cunctata ra. — nov. sp. PI. 1, L 1.

Alis anterioribus suhohlusis ex griseo fmcis, area media
siiie denlibus extensis in ceUulas 3*"" et 6*" lineola
undulala alba; posterioribus dilute fuscis subcoticoloiibus.

Vijf exemplaren waarvan drie vrij gaaf; 34 — 36 mm.

Vleugelvorm dezelfde als bij Dubitata en de aclitervleugels
lichter, sleclits met sporen van teekening en zoodoende
van de spitsvleugelige Brujala en Uaesitala en van de op
de achtervleugels even sterk als op de voorvleugels ge-
teekende Blosyrata dadelijk te onderscheiden. Wat het
onderscheid van Dubitata aangaat, zoo bestaat dit daarin
dat het middenveld in cel 3 en 6 geene uitstekende punten
heeft maar franjewaarts door eene naar gelang der cellen
groot of klein rondgegolfde , flaauw gebogen zwarte lijn
begrensd is, die nergens uitsteekt en zelfs tusschen ader
3 en 6 vlakker dan elders is. De golflijn is sneeuwwit, doch
niet overal duidelijk; even onder ader 2 is zij echter tot
eene dikke stip verdigt en in cel 3 heeft zij steeds het
duidelijkste, zuiverst witte boogje, dat wortelwaarts met
witte, bij twee exemplaren zelfs tot eene formeele vlek
verdigte schubben is gevuld.

Palpen anderhalf maal zoo lang als de kop, en, als deze,
bijna zwart. Thorax iets lichter, donker grijsbruin ; evenzoo
ook de grond der voorvleugels. Deze tot aan het eind van
het middenveld met in de cellen rond gegolfde donkere
lijnen, die aan den voorrand allen en een paar buitendien
aan de toegewende zijden van wortel- en middenveld dui-
delijker, bijna zwart zijn. Middenveld aan het begin, op de
onderste aderen, in het midden van den voorrand en bovenaan
de zwarte grenslijn met grijze schubben. In het midden is
het niet lichter zoo als bij Dubitata, doch aan de zijranden
der bovenhelft , even als bij die soort , zwart berookt. Tweede
lichte dwarsstreep iets grijzer, franjewaarts vrij duidelijk
begrensd. Golflijn door bijna zwarte bewolking verduisterd
en wel over haar geheele beloop.

92 GEOMETRINA VAN NIEUW GRANADA,

Achtervleugels lichter; donkergrijs, met licht gestippelde
aderen, sporen van donkere lijnen tegen den binnenrands-
hoek en eene fijne grijswitte golflijn. Franjelijn dik zwart,
op de aderen fijn hontgeel doorsneden, op de voorvleugels
de boogjes buitenwaarts met witte schubben. Lange franje
grijsbruin met lichte deelingslijn. Achterlijf op den rug
met dubbele zwarte stippen. Onderzijde bruingrijs, met vele
flaauwe donkere lijnen, licht en donker gestippelde aderen
en zwarte middenpunten. Aderen als bij Dubitala.

De exemplaren zijn allen met N*^ 20 gemerkt.

85 Pallidivit<ata m. — nov. sp. PI. 7, f. 2.

Alis anterioribus apice suhacuto, fusco marmoratis, fascia
lata costali lignea.

Zes gave exemplaren van 30 — 33 mm.

Zeer in het oog loopend door de ruim 2 mm. breede licht
houtgele streep, die van den binnenrandswortel langs den
voorrand der donker en lichtbruin gemarmerde voorvleugels
loopt. De punt van deze is spits, iets omgebogen, de
achtervleugels lichter, bijna zuiver grijs, de zwarte, snuit-
vormige palpen ruim tweemalen zoo lang als de kop. Deze
en de halskraag zwart. Midden van den thorax en schouder-
deksels houtgeel als de voorraudsstrepen der voorvleugels
en deze verbindende. De wortel en ook iets verder de snede
van den voorrand zijn min of meer bruingrijs verduisterd
door het begin der gewone lijnen, die de verschillende
velden vormen; de lijnen van het wortel veld worden geheel
door de gele streep bedekt en slechts sporen van haar zijn
te zien. Middenveld wortelwaarts en boven de middenader.
en ader 3 donkerbruin, verder bleekbruin, met flaauwe
gegolfde lijnen, franjewaarts door eene eerst iets geslingerde
dan sterk en ongeregeld gegolfde dikke zwartbruine lijn
begrensd en in de donkerbruine bovenhelft, tegen den
gelen voorrand stootende, met eene splintervormige , scherp
houtgeel gerande middenvlek. Tweede lichte dwarsstreep

ST. THOMAS EN JAMAICA. 93

min of meer bleeker, bruingrijs, door eeue donkerder lijn
gedeeld. Franje veld als het middenveld gekleurd met eene
onregelmatige, zwart verduisterde, in cel 2 — 4 tot eene dikke
streep verbreede geelwitte golflijn. Aan de vleugelpunt,
boven de gele voorrandsstreep , ziet men nog eene donker-
bruine vlek door het begin van houtgele lijnen doorsneden.
Achtervleugels als bij de voorgaande soort, doch nog flaauwer
geteekend, ook de franje en de franjelijn bijna eveneens,
doch van deze op de voorvleugels de vlakkere boogjes
wortekvaarts in cel 1, 2 en 3 bleekgeel afgezet. Achterlijf
aan den wortel met een zwartbruin bandje, verder grijs-
bruin, ongeteekend.

Onderzijde bruingrijs, met zwarte middenpunten en stippen
op de aderen en de vlekken van de golflijn der voorvleugels
als boven, maar grijswit. Aderen als bij Duhitata.

Een der exemplaren is in het begin van Mei bij Barro
Blanco gevangen, de anderen zijn met W 20 gemerkt.

V.

86 Afflrmata Guenée.

Vier exemplaren waarvan een mannetje, dat den 8""
Februarij te Bogota 's avonds in huis op het licht kwam
aanvliegen, vrij gaaf is; een tweede mannetje, den 4'^"'Mei
te Bogota, mede in huis gevangen, is vrij slecht; evenzoo
twee wijfjes, met W 20 gemerkt. Allen zijn even spits-
vleugelig, doch hebben niet meer dan 44 — 45 mm. vlugt
en zijn dus kleiner dan Guenée' s mannetjes.

Genus Cidaria Treitschke.
I.

87 Combnstaria Herr.-Sch. Exot f. 355. — Jacintharia Gn.
X, 458, PI. 12, f. 2.

Een mannetje; zonder aanduiding van vangplaats. De
bouw is geheel zoo als Guenée dien beschrijft, doch de

94 GEOWETRINA VAN NIEUW GlUNAUA,

vlinder wijkt in kleur en teekening eenigszins af. Zoo is
b. V. de eerste lichte band geheel groenachtig wit , het midden-
veld onderaan zeer verbreed, even ver franjewaarts strek-
kende als de tand in cel 2, het franjeveld voor de golflijn
niet roodbruin , maar geheel vuil lookgroen. Ik aarzel echter
om deze verschillen als specifiek aan te merken ; mogt men ze
als zoodanig willen beschouwen, dan sla ik den naam van
Porraceata voor.

De vlinder is overigens eene Cidaria, afd. K, volgens
mij en aan Picala verwant, eveneens geaderd, doch wijkt
van al de europesche soorten af door de plooi der achter-
vleugels.

88 §ubguttaria Herr.-Sch. Exol f. 406,7 — Guenée.

Vier exemplaren waarbij een zeer gaaf paar; het eene
gave exemplaar is den 17'^^" Februarij, het andere den 7*^^°
Maart bij Bogota ges^angen. De slechte zijn met N" 62 en
65 gemerkt.

Het mannetje is volkomen gelijk aan Herrich-Schaffer's
afbeelding, doch bij het wgfje slechts een klein plekje, in
cel 4 en 5 van den tweeden lichten band roodachtig, het
overige geheel donkergroen. Het beloop der teekening is
echter hetzelfde en de onderzijde geheel eveneens. Behoort
tot dezelfde afdeeling van Cidaria als Combustaria, doch het
mannetje is geheel normaal gevormd.

89 Circnmcidatfa m. — nov. sp. PI. 7, f. 3.

Alis anticis fmcocinereis , olivaceo tinclis , fascia media
exlus recta, inlus angulata, costam versus dilalata fusca,
margincm versus interiorem alho notata; alïs posficis
et pagina inferiore dilute cervinis.

Een geheel gaaf paar; 27 en 32 mm.

Na verwant aan Subguttaria, doch de achtervleugels en
onderzijde zijn niet zwartgrijs, maar roodachtig en de lichte
plekken op de onderzijde der voorvleugels vuil okergeel in

SV. riI(»MAS KN JAMAICA.

95

stede van helderwit; de lichte plek aan den voorrand dier
vleugels is verder onder en boven even breed en niet onder
ader 6 tot het dubbele verbreed. In het oog loopend is ook eene
ovale, bleekere plek in de bovenhelft van het middenveld.

Sprieten draad vormig. Palpen weinig langer dan de kop,
dun, regtuitstekend , zwart. Groen en bruin gemengde thorax
met zwarte dwarsstreep over de voorhelft; aan het eind
van den rug twee dikke dotten van zwarte schubben, die
ik ook bij Subgutlaria opmerk en welke mede bij een aantal
breedvleugelige europesche Cidarien voorkomen.

Aan den wortel der groen , grijs en bruin gemarmerde
voorvleugels ziet men een bandje van drie zwarte lijntjes,
dan volgt een breede band, die in het midden vuil zwartgrijs,
aan de randen groenachtig is. Middenveld wortelwaarts over
de middenader heen met eene diepe, stompe insnijding, in
cel P een weinig uitspringende. Franjewaarts ontbreekt de
gewone verbreeding in cel 3—5 geheel en het middenveld
is aldaar zoo vlak en geheel ongegolfd , als of de vermelde
verbreeding weggesneden was. Boven de middenader is het
veld donkerbruin met dikke , iets vervloeijende zwarte randen
en heeft in het midden de aan den voorrand hangende,
scherp omschreven ovale lichtere vlek. De onderhelft is bij
het wijfje bruin en mosgroen met twee ronde groen witte
vlekjes in cel 1 en l**, die door een donker lijntje gerand
zijn. Bij het mannetje is de onderhelft van het middenveld
sterk groenwit gemengd, bij beiden de franje waar tsche lijn
hier en daar verdikt zwart met een paar tandjes op ader
1 en 2. Tweede lichte dwarsstreep, groenwit bij den man,
vuilbruin bij het wijfje met bleek blaauwgroen boven en
mosgroen ouder. Franjeveld voor de golflijn witgroen bij
den man, met donker kaneelbruine vlek aan voor- en
binnenrand, bij het wijfje bijna geheel vuil lichtbruin , onder
en boven naauwelijks donkerder. Golflijn alleen tegen den
voorrand wit , verder alleen te zien door de gegolfde afschei-
ding der geheel donkergroene, alleen op ader 5 zwart
bestoven tweede helft van het franjeveld.

96 GEOMETRINA VAN NIEUW GRANADA,

Franjelijn met zwarte boogjes; franje roodgrijs. Rood-
achtige aehtervleugels en lijf zwart bestoven. Aan de onder-
zijde de voorvleugels tegen de punt met het begin van een'
zwartgrijzen band die franjewaarts eene gebogen rij van
drie of vier lichte stippen heeft, de achtervleugels met
twee donkere booglijuen en eene boogstreep.

Het eene voorwerp is den 10'^"° April bij Bogota gevangen ,
het andere met N" 20 gemerkt.

IV.
X X
90 Emmelesiata m. — nov. sp. PI. 7, f. 4.

Alis posticis albis, anticis olivaceo-fuscis nigro puncfatis,
fascia cinerascente alba intiis irregulariler denticulata
et undulata, exlus pone medium fortiter dilalala ei
paene ad marginem exlensa.

Een vrij gaaf mannetje van 29 mm.

Aan Cid. (Emtnelesia) alchemillata L. herinnerend en met
Cidaria trmicala Hfn. naauw verwant; misschien evenzoo
varieerende.

Sprieten draadvormig. Palpen weinig langer dan de kop,
regtuitstekend , zwart als kop en thorax; deze aan het
eind zonder verdikking door schubben. De voorvleugels
zijn tot twee derden ongeveer geheel eenkleurig dofzwart,
alleen de eerste lichte band is bleeker, grijsachtig, aan
den binnenrand met twee witte stippen, franjewaarts met
sporen van een gegolfd wit lijntje. Hij is sterk met olijf-
kleurig okergele schubben bestrooid, die men ook, doch
minder, op den geheelen middenband kan waarnemen en,
weder in meerdere mate, op de wortelhelft van het boven-
deel des franjevelds. De middenader draagt eene kool-
zwarte stip.

Franjewaarts wordt het middenveld begrensd door eene
helder witte lijn, die aan den voorrand twee kleine en
twee grootere tandjes heeft, op ader 5 iets verdikt eene

ST. ïilOMAS EN JAMAICA. 97

lialvemaaiivormige insnijding van het middenveld volgt en
verder rond gegolfd is; de ronde uitstekken zijn even als
bij Alchemillala gevormd en die in cel 2 en 3 de grootsten.
Franjewaarts beeft de lichte streep vervolgens eene donkere
lijn en eene onduidelijke witte. Het franje veld is, als gezegd,
in zijne bovenbelft olijf kleurig geel bestoven, vertoont aldaar
twee zwarte laugsstreepjes op ader 5 en 6, en beeft eenige
grijze stippen als sporen der golflijn, die in de wit bestoven
onderhelft zeer duidelijk en belder wit is. Franjelijn met
dubbele zwarte stippen, de franje zwartgrijs en witbont
met nog eene donkere lijn over de wortelhelft

Achtervleugels wit, ongeteekend, ook de franje; franje-
lijn met eenige fijne, donkere stippen. Achterlijf grijs met
wit gerande ringen en eene zwarte vlek aan de basis.

Onder zijn de voorvleugels zwart met witte dwarsstreep,
de franje als boven, doch helderder, de achtervleugels vuil-
wit, donker besprenkeld, met middenstip. Aderen als bij
Cidaria Iruncala Hfn.

Het exemplaar is met W 20 gemerkt.

91 ülorbosata m. — nov. sp. PI. 7, f. 5.

Cinerascenli alba, fasciis undulalis et lunulis sparsis
cervinis, alanun anteriorum cellula mediana earum
medium non a'Jingente , punclo discoïdali in margine
basali fasciae medianae localo. Sublus alarum anleri-
onim linea longiludinalï et posteriorum venis ochraceis;
palpis capite duplo longioribus, roslriformibus.

Een vrij gaaf wijfje van 29 mm.

Deze vlinder heeft langwerpiger voorvleugels dan de
voorgaande soort en is nader aan de groep van Caesiata
verwant doch van de soorten van deze onderscheiden door
de lange smalle palpen, die ruim tweemalen de lengte van
den kop hebben en snuitvormig regt uitsteken. Zij zijn
zwartbruin, de onderhelft op zijde met gele haren.

Rug bij dit voorwerp ontschubd ; schouderdeksels vuilwit

08 GEOMETIUNA VAN NIK'JW Üi!A\ADA ,

met donkergrijs streepje. Vuilwit is ook de g-rondkleur der
voorvleugels ; hunne teekening donkergrijs. Wortelveld door
bestuiving zoo gekleurd ; eerste lichte band in het midden op
den voorrand met eene zwartgrijze vlek, naar onderen met
drie donkergrijze lijnen en daarvan de middelste flaauw. De
middencel is korter dan gewoonlijk en daardoor staat de
gewone donkere vlek der dwarsader op den gegolfden , bijna
vertikalen wortelzoom van het middenveld. Dit aan de randen
met zwart grijze schubben, die alleen ouder en boven, en
vooral aan den voorrand ineenvloeijen ; franjewaarts is
het overal op de aderen licht afgebroken, rond gegolfd,
tusschen ader 2 — 5 het meest en daar een derde breeder.
Tweede lichte band met eene gegolfde, eveneens op de
aderen licht afgebroken, donkergrijze middenlijn en franje-
waartsche begrenzing. Franjeveld onregelmatig vuilwit en
donkergrijs geplekt; golflijn uit hoekige boogj es bestaande ,
in cel 3 bijna geheel uitgewischt, in 4 — 6 dikker, bijna
zwart, bovenaan met een donker streepje in de vleugelpunt
vereenigd. Franjelijn in de cellen met zwarte streepjes, die
verbonden worden door zwarte vlekjes op de wortelhelft
der iets geelwitte franje. Achterlijf en vleugels grijs; deze
in het midden met drie naar boven verflaauwende , een
weinig gezwaaide wittere lijnen.

Onder zijn de voorvleugels zwartgrijs met sporen eener
witte dwarsstreep, de achtervleugels vuilwit met zwarte
middenvlek en getande donkergrijze middenlijn. Opmerke-
lijk is dat al de aderen der achtervleugels en eene lijn
onder den voorrand der voorvleugels okergeel zijn, vooral
wortelwaarts.

Vleugeladeren als bij Caesiata.

Het exemplaar is in het begin van Mei bij Barro Blanco
gevangen.

Genus Psaliodes Guenée.

Dit genus is wel aan Cidaria verv/ant, maar de palpen zijn

ST. THO.MAS EN JAMAICA. 99

bijna twee en een halfmaal zoo lang als de kop, vervolgens is de
dwavsader der achtervleug-els zeer steil zonder dat, gelijk bij de
Cidariën waar dit plaats heeft, ader 3 daarom met 4 uit één
])unt ontspringt ; zij komt uit den binnenrand der middencel , dui-
delijk vóór haren staarthoek; 6 en 7 der achtervleugels zijn
gesteeld; 3 en 4 der voorvleugels gelijk in de achter vleugels.
De steel van ader 8 — 10 der voorvleugels is zeer lang, en
komt met 7 uit de spits der gedeelde aanhangcel, 6 uit een
vierde van haren achterrand, 10 uit haren voorrand. De sprieten
zijn genoegzaam draadvormig, uiterst kort behaard, het voorhoofd
vlak (niet concaaf, zoo als Guenée zegt), de zuiger kort doch
duidelijk spiraalvormig , de pooten gewoon gespoord. Het genus
zoude dus kunnen blijven bestaan.

De soorten schijnen in Zuid-Amerika niet zeldzaam te zijn;
ik ontving een dozijn exemplaren tot 7 soorten behoorende
waarvan echter slechts drie door goede voorwerpen zijn vertegen-
woordigd. Eene soort is nieuw.

92 Flavagata Guenée.

Drie exemplaren, waarvan een in het begin van Mei bij
Barro Blanco is gevangen en de anderen met W 20 en 24
zijn gemerkt.

Het wortelveld is door eene boven de middenader stomp-
gebroken, ongetande geelwitte streep begrensd, het midden-
veld wortelwaarts door eene geheel vertikale en heeft in
de middencel aan de randen twee zwaite, ineenvloeijende
vlekken , waaronder zich nog een geel vlekje vertoont. In cel
3 en 4 van den tweeden lichten band staat eene groote grauw-
bruine vlek, die franjewaarts de insnijding der groote donkere
vlek onder de vleugelpunt volgt en er door een halvemaan-
vormig geelwit streepje van is gescheiden. Dit streepje
wordt franjewaarts door een fijn donker lijntje begrensd.
Aan de onderzijde bemerkt men op de zwartgrijze voorvleugels
eene donker okergele langsiijn onder den voorrand, die bijna
tot aan de punt doorloopt. De donkerbruine langsstreep der
bovenzijde, welke men op Guenée's afbeelding opmerkt, doch

100 GEOMETRINA VAN NIEUW GlIANAÜA,

waarvan hij in zijne tekst niet spreekt, is mede bij geen
mijner exemplaren aanwezig.

93 Paleata Guenée.

Drie exemplaren en daarvan een in het begin van Mei bij
Barro Blanco gevangen , de anderen met W 20 gemerkt.

Minder regelmatig, zeer vlekkig, stroogeel en donker
grauwbruin geteekend, is bij Paleata het donkere wortel-
veld in cel V het breedst en scherp hoekig ; de eerste lichte
band aan den voorrand donker gewolkt en met een donker
streepje in de middencel geteekend, overigens geheel stroogeel
en onderaan veel smaller. Het middenveld is bij twee exem-
plaren zeer smal en door eene gele vlek in den binnen-
randshoek der middencel afgebroken. Bij het derde is die
vlek slechts eene stip en daar hangt het veld in cel 3 en
4 te zamen met de donkere vlek der tweede lichte streep.
Franjewaarts heeft die vlek een tot den achterrand strek-
kenden gelen driehoek. De lichte band heeft overigens
slechts aan voor- en binnenrand donkere bewolking, die
alleen tegen laatstgenoemden met de donkere vlek iu cel
3 en 4 zamenhangt. Onderzijde geteekend als bij Flavagata.

94 Ocreata m. — nov. sp. PI. 7, f. 6.

Flavescenii-alha, fasciis transversis ferruginosis , macula

trigona subapicali fusca, fascia mediana 'm cellulis

2 — 4 non dilalata et supra venam quinlam macula
caligulaeformi alba.

Een gaaf mannetje van 17,5 mm.

Zich van Flavagala en Paleala onderscheidende door de
witte grondklenr en door den middenband, die in cel 2—4
niet breeder is dan aan den voorrand. Voorts is deze op
ader 5 ingesneden door eene witte teekening, die den vorm
van eene laars of voetje heeft, terwijl de bruine band achter
de tweede lichte streep onafgebroken is, bijna overal even
breed en men onder de groote zwartbruine achterrandsvlek
slechts een onregelmatig licht plekje ziet.

ST. THOMAS KN JAMAICA. 101

Palpen en aangezigt donkerbruin, schedel wit. Thorax
bruin, de tweede helft der schouderdeksels wit. Wortelveld der
donker roestbruin geteekende voorvleugels alleen onder de
middenader door een wit steepje van den eersten lichten
band afgescheiden; deze bruin, in het midden met eene
scherp getande witte lijn, franjewaarts door eene bijna
verticale wilte streep, tegen het middenveld begrensd, dat
om het witte voetje het donkerst is en van de onderhelft
van cel 1" tot den binnenrand een derde versmalt. Tweede
lichte band met eene afgebroken fijne bruine lijn. Boven
en onder de driekante zwartbruine achterrandsvlek is de
grond vlekkig wit en in cel 1 en 2 ziet men sporen eener
golflijn. Achtervleugels wit met eene donkere middenstip
een vlekje in den staarthoek en sporen van zulk eene booglijn.
Franje geelwit, op de voorvleugels zwartbruin gevlekt, op
de achtervleugels met bruingrijze stippen.

Achterlijf geelwit, op den rug met bruine en witte
schubben.

Onder zijn de voorvleugels bruingrijs met fiaauw van
boven doorschijnende teekening en tegen den voorrand met
gele schubben, die geene lijn vormen zoo als bij de voorgaande
soorten; de achtervleugels zijn wit, donker gesprenkeld
met dezelfde teekening als boven, doch sterker uitgedrukt.

Het exemplaar heeft geene aanduiding van vangplaats.

Het is mogelijk dat deze soort Inundidata van Guenée
zou kunnen zijn, maar ik merk verscheidene uitdrukkingen
in zijne beschrijving op, die op mijne soort niet passen.
Zoo zijn o. a. de banden niet „obliques" maar wel steil,
de derde is bovenaan niet „brisée en angle ouvert" en de
achtervleugels niet „ amygdaliformes " ook spreekt hij niet
van het voet- of laarsvormige witte middenvlekje.

Genus OnsocoNiA Herr.-Sch.

Dit genus hetwelk Herrich-Schaffer in zijne analytische tabel
karakteriseert, zonder evenwel de soort, welke hij er toebrengt,

102 GEOMETRINA VAN iNIEüW GliAXADA ,

nader te beschrijven (Hij zegt alleen „ Eine schone Art aus Chile,
Vorderflügel wie bei Siona, Hinterfliigel auf- Rippe 6 spitz
vorgezogen); is door Giienée niet opgenomen en ik kan geen
zijner genera vinden dat er synoniem mede is. Het kan blijven
bestaan, hoewel de afwijking van Larentia (Cidaria Guenée)
wanneer men den vleugelvorm uitzondert , niet groot is.

Bij de onbeschreven soort, die ik tot dit genns breng, zijn
de vleugels als bij Siona decussala gevormd, doch nog scherp-
hoekiger, vooral bij het wijfje; de achterrand gegolfd, ader 3
en 4 der voorvleugels ontspringen verwijderd van elkander,
2 — 5 der achtervleugels op ongeveer evenwijdigen afstand om
den binnenrandshoek der middencel, 6 en 7 zijn lang gesteeld.
De sprieten zijn draadvormig, de zuiger lang, het voorhoofd vlak.

95 Herrichlata m. — uov. sp. PI. 7, f. 7.

Liilea, griseo irrorala, alis anlicis puncto discoïdali nigro ,
J'ascioUsque transver salUms unaquaque e tribus constante
lineis , quarum illae secundae fasciolae a se invicem
discedimt.

Een vrij gaaf paar van 26 en 28 mm.

Palpen donkerbruin; kop, thorax en voorvleugels bruin-
achtig leerageel,de laatsten met spitse, omgebogen punt en
in het midden rondgebogen, gegolfden achterrand. De tee-
kening is zwartgrijs en bestaat uit een gebogen bandje van
drie lijnen bij den wortel, een dergelijk doch in het mid-
den regter op twee derden, welks lijnen fijn gegolfd
zijn en aan voor- en binnenrand uiteenwijken, benevens
eene zwarte stip op de dwarsader met eene vlek er voor.
Tusschen de lijnen der banden is de grond grijs bestoven.
Golflijn uit eene gebogen rij zwarte stippen bestaande; het
franjeveld, vooral in cel 4—6, zwart beschubd. Zoo is de
teekening bij het wijfje ; bij den man is de geheele vleugel
tot aan den tweeden dwarsband donkergrijs bestoven.

Achtervleugels bleeker met donkere middenstip en boog-
streep; hunne punt is spits, de iets gegolfde achterrand in

ST. THOMAS EN JAMAICA. 103

het midden stomphoekig. Franjelijn met dubbele zwarte
stippen op de aderen , de franje als de vleugels, met donkere
stippen en streepjes.

Onderzijde met de teekening als boven, doch grover en
vlckkig.

Pooten gewoon gevormd en gespoord. Ook in den vorm
van het lijf niets buitengewoons.

De exemplaren zijn op 12 Mei 1871 te Bogota gevangen,
waar zij op het licht kwamen aanvliegen.

FAMILIA XXI. EUBOLIDAE GUENEE.
Genus Eubolia Dup.

96 Montaria m. — nov. sp. PI. 7, f. 9.

Sordide viridis, alariim anteriorum octo seriebus lineolarum
et luimlanim nigrofiiscarum sacpe confluentium , quinta
scxtaque angulosis, lerlia inlus el scplima extiis cum
linea flava conjunclis.

Twee iets afgevlogen wijfjes van 32 — 42 mm.

Van al de soorten, die Gruenée tot dit genus brengt,
afwijkende door kleur en teekening der voorvleugels. Deze
zijn namelijk donkergroen met acht dwarsrijen van dikke,
ongeveer driehoekige zwarte vlekken, die fijn bleek okergeel
gerand zijn en min of meer ineenvloeijen. Vooral is dit het
geval met de vijfd-e en zesde rij. Deze zijn ook eeuigszins
gebogen; de anderen meer vertikaal. De derde rij is franje-
v^aarts, de zevende wortel waarts door eene smalle bleekgele
streep afgezet. Franje groen met zwarte stippen. Achter-
vleugels en onderzijde donkergrijs, de laatste op de voor-
vleugels met sporen van de gele lijnen der bovenzijde.

Palpen tweemaal zoo lang als de oogen, regtuitstekende,
zwart met gele spits. Kop en thorax als de voorvleugels,

104 GEOiMETaiNA VAN ISIKUW GUANAbA ,

acliterlijf als de achtervleugels gekleurd; de lange dunne
pooteu bruin met zwartgrijze, geel gevlekte tarsen.

De voorscheenen zijn half zoo lang als hunne dijen, de
vleugeladeren als bij Luridala Hfn. (Palumbaria W. V. Treits.)
doch de steel van ader 8 — 10 der voorvleugels is langer
en ader 2 — 5 der achtervleugels ontspringen meer op even-
wij digen afstand.

De exemplaren zijn met N" 20 gemerkt.

97 Fulgurata m. — nov. sp. PI. 7, f. 8.

Snpra isahellina apice griseo albofascialo; sublus alis
anlerioribus rufis apice umbrino albofascialo, posleri-
oribus umbrinis , margine, villis duabus el fasciola
obliqua albis.

Vier exemplaren waarvan drie geheel gaaf; 30 — 32 mm.

Streng genomen behoort deze soort tot het genus Sarracena
Herr.-Sch. (Sybarites Guenée), doch het mannetje heeft niets
van de vele bijzonderheden , die Guenée bij zijne Leplaliaria
en Chlamydaria H. S, beschrijft en daarom plaats ik haar
liever voorloopig in het genus Eubolia van Guenée waar-
mede de vleiigelvorm meer overeenkomt. Het aderbeloop en
de pooten zijn als bij Momaria.

Sprieten draad vormig, kort behaard. Zuiger opgerold.
Voorhoofd vlak. Palpen ruim anderhalf maal zoo lang als
de kop, half zoo breed als de oogen , aan het eind plotseling
toegespitst. De punt der voorvleugels is scherp, doch niet
omgebogen; de steile, effene achterrand flaauw gebogen.
De punt, maar vooral de staarthoek der achtervleugels,
duidelijk.

Bovenzijde licht roodachtig kaneelbruin, naar het steen-
roode overhellende, de voorvleugels aan den wortel licht
grijsachtig, hunne punt van ader 4 af en eene versmallende
streep, langs den achterrand zwartgrijs.

De donkere voorvleugelpunt is met eene lichte streep
geteekend, die tegen den voorrand geelwit is, naar onderen

ST. THOMAS EN JAMAICA. 105

de steenroode hoofdkleur der bovenzijde heeft en daarin
vervloeit. Achtervleugels met drie flaauwe bleekere strepen ,
die van onderen doorschijnen en waarover zie lager. Franje
der voorvleugels wit met roodachtige wortelhelft, die der
achtervleugels tot ader 5 wit, van daar tot den staarthoek
steenrood.

Onder zijn de voorvleugels in het midden licht bruinrood ,
iets donkerder dan boven , de randen en de punt omberbruin
en de dwarsstreep in de laatste helderwit, alleen onderaan
met eenige roode schubben. De achtervleugels zijn mede
omberbruin; twee langsstrepen uit den wortel, eene dwars-
streep van twee derden der bovenste naar den staarthoek
en de voorrand scherp wit, hier en daar iets bruinachtig.
De onderste langsstreep (in cel 1^) houdt vóór den binnen-
randshoek op; de tweede begint zeer spits, doch niet juist
aan den wortel en loopt over de lange as der middencel
en ader 5 en de witte voorrand heeft in cel 7 een wortel-
waarts gerigten spitsen zijtak. Franje der voorvleugels geheel
wit, die der ach ter vleugels half omberbruin en wit, de
witte bovenhelft aan ader 5 bij de middenstreep beginnende
en naar boven met den voorrand ineensmeltende. Pooten
bruin wit.

De exemplaren zijn met N*^ 20 geteekend.

FAMILIA XXII. SIONIDAE GUENEE.
Genus Terejsodes Guenée.
98 Puncticulata Guenée.

Acht exemplaren, die op 7 en 22 Maart en 12 Mei bij
Bogota zijn gevangen of met 62 en 65 zijn gemerkt. Zij
vlogen des avonds naar het licht of werden aan beschaduwde
muren gevangen.

Het genus Terenodes van Guenée is overigens synoniem

lÜG «EOMETJtlNA VAN NIEl'VV GUANADA,

met Graphidipus Herr.-Sch. en de laatste benaming misschien
ouder en verkieslijk.

De palpen zijn opgerigt en gebogen, de neivunr als bij
Larentia en wel als bij Luridala (Palumhan'a).

FAMILIA XXIV. EEATEINIDAE GUENÈE.

Genns Melanoptilon Herr.-Sch.
(Trochiodes Gn.)

Het is volstrekt niet noodig om, zoo als Gaenée doet, dit
genus zoover van Fidonia te plaatsen, want het is daaraan naauw
verwant en niet eens gemakkelijk er van te scheiden, zelfs
wanneer men het laatste in den beperkten zin aanneemt zoo als
Lederer het beschrijft. Alleen de palpen zijn iets korter, de
voorvleugels hebben 12 aderen en ader 3 en 4 zijn verder van
elkander verwijderd.

Drie soorten zijn door den heer von Noleken verzameld.

99 Ëmplociarla m. — nov. sp. PI. 7, f. 10.

JSicfra, alis siipra nigris , macula discoïdali, alha , in
anierioribus minoro et ovali, in posierioribus m(ij(,re
el bnsin versus exiensa; subtus cinereis, miicidis albis,
venis nigris.

Zeven exemplaren waarbij gave; 26—27 nim.

Zuiger duidelijk, hoorngeel. Kop met palpen en sprieten
zwart, het aangezigt met vuilwitte haren ; een vlekje achter
de oogen, een op den schedel en twee stippen op den
halskraag helderwif. Thorax zwart met twee grijswitte lijntjes
en een bloedrood vlekje aan den wortel der schouderdeksels.
Bovenzijde der vleugels koolzwart met vier eironde witte
vlekken in het midden, waarvan die der voorvleugels kleiner
zijn. Onder hebben de voorvleugels de ronde witte vlek
der bovenzijde, doeh zijn alleen in het midden zwart; de

ST. TÜOMAS EN JAMAICA. 107

zwartgeaderde punt is grijswit, aan den wortel van cel 6
en 7 bijna helderwit; cel 12 is aan den wortel grijswit,
in liet midden helderwit, de vleugelwortel en cel 1" en l**
bijna geheel heldergrijs.

De dik zwart geaderde achtervleugels zijn aan den wortel
donkergrijs, in het midden helderwit, dan, dooreene op ader
5 zeer spits gebroken zwarte lijn van het wit afgescheiden
zwartgrijs, voor de franjeliju weder wit. Middenvlek driekant,
zwartgrijs; evenzoo do franje. Lijf boven zwart, onder en
op zijde grijswit, de ringen aldaar met zwarte randen.
Pooten grijswit, zwart gestreept.

Van Trochiodes lilhosiata Guenée verschillende door de
geheel anders geteekende onderzijde (zie Guenée's beschrij-
ving) en de vuilwitte lijn welke bij die soort op de boven-
zijde voor den achterrand loopt.

De vlinders zijn in het begin van Maart bij Tusagasuga
gevangen.

100 Timidaria Herr.-Sch. — Guenée var. ?

Twee mannetjes die op de bovenzijde van Herrich-Schafifer's
afbeelding verschillen doordien de voorvleugels slechts ééne
vuurkleurige vlek vertoonen. De achtervleugels en onderzijde
komen overeen, behalve ten opzigte van de vlek der voor-
vleugels.

Mijne exemplaren vormen dus variëteit B dezer soort.
Variëteit A, door Guenée beschreven heeft op de voor-
vleugels drie, op de achtervleugels twee vlekken.

De exemplaren zijn in het begin van Mei gevangen doch
dragen geene aanduiding van vangplaats.

101 üuaTaria m. — nov. sp. PI. 7, f. 11.

Supra cyaneo alra, maculis qualuor mutantibus violaceis ;
subtus alis anticis dimidio basalï croceo , apicali nigro
fascia maculari alba, posticis croceis margine nigro
lineolis albis.

Twee gave mannetjes van 36 — 37 mm. vlugt.

108 GEOMETRINA VaN NIEUW GÜANAOA , EiNZ.

Bovenzijde blaauwzwart met vier groote, vervloeijeüde,
schiti erend staalblaauwe plekken , die het midden der vleugels
beslaan. Die der voorvleugels hebben den vorm van een
breeden dwarsband en bezitten onder schuins opvallend
licht een sterken goudgroenen glans.

Onder zijn de achtervleugels en de kleinere wortelhelft
der voorvleugels geelachtig steenrood, de eersten langs
den achterrand twee millimeters breed koolzwart; deze rand
is op de aderen breed geelwit doorbroken. De tweede helft
der voorvleugels is koolzwart met donkerblaauwen weer-
schijn en aan de vleugel punt in cel 2 — 6 met geelwit
geteekend, de twee onderste vlekjes rond, stipvormig, de
bovenste steeds langer wordende streepjes.

Lijf zwart, de buik met twee rijen vierkante geelwitte
vlekken en eene streenroode zijdestreep. Pooten zwart,
geelwit gestreept. Palpen met geelwit wortellid. De ge-
baarde sprieten zwart.

Geene aanduiding van vangplaats.

De door mij in het Nederlandsch opgestelde diagnosen
zijn op mijn verzoek door Dr. Snellen van Vollenhoven in
het Latijn vertaald.

^^..;'-

%'-<-^$:

■■f

ji^^'-/

.x.,;>>^^-

A JYfer.del fee & S^ulps

1, Sabulüdes Arenulai-u. ,m L'Sab. Glm.culana m. 3. Oxydiy Hypetiarial.un ^tÜx.lliiJopyratfv m.
o Ai/L.:i;> Prostyi^alam. e.Ap.FMlaalana m. 7 Ap.Plebejata m. S.Epione Bo^^oLala m.
9.Perusia Sulpliurata m. lO.Per Ten^ralam.

PI, ?. .

^m

AJ Yï'endel fec.8; sculps

1. IVriisin CiLriiiaLa iii, 2,Telracis BraiiLsiata iii.oAzeliim Nolckeniata ra. 4. Az. Cauiiiata Gaeuée .

5. OdüutoperaBistoiiaria m. G.Crocallis Tri)picariain.7.Bnarraia¥usciuananv.

S.Boa Fusrolimbariani 9 BüaElon^'^ftna m.

PI. 3.

AJ,"/(^ende] fee & sculps.

l.Boorraia Odysiata m. 2.Boa. A^natariam. S.RacKeospilaleucocerana m. 't Rach.rufidorsaria m.
o.Palyasprosperlata ni. G.Ophtlialmophora Lyonetaria in.ZZonosom? couspicillaria m.S.Zou.olivariam.
9.Caiubo^ia heliadaria G-uenée. 10. Camb. adimaria iu.11. Caii\b. sa^ittaria m. 12.Camb HjTiala in.

PI. II.

A JWenael fec,& sculps.
. AstKena subcroceana m. ^, AsLK. rclaxata m. a.Acidalia thslassinata m ^.Acid. compulana m
ó. Acid. rhlnrosata m 6. Acid. cnnvictorata m. 7. .Vcid collus bata m. 8. Acid leuculata m
9.Acid perlimbota m lO.AciJ. subnirtata m. ll.Falcinodes Cronodontana m

PI. 5.

^

~^^

Jê^i-^:

>V;^i^

VI - '1^

/ ■ y

AJWendelfec&Eculps.

1 l'\->lritiodes siif<'iilL;>riri m ^Ernsia ocliodontaria m. o. En iiij^rorapitevta m "iEr. pauxillatn m.

."> Corvcia iincontariam. G Cor, circumvollaria ni T.Mucai'in diveriJentata m. 8.3rac adrasata m.
• o

9. Cvrlojina eiidotricliiata ni. 10.E\ipitl-iecia nil3i<^atr> m. ll.Eup.indefmala m.

PI. 6.

iJ, Vendel fee. & scalp;; .

lEupilliocia vcrmiculala m. % RKopalodcs patratam. 3 Scordylia Hippotuenata m. '■{ Scora.lluiuitiata m.
-> Scord. ilispilata m. O Scord, nionospdata m. 7 Scord. ambi^uata m. 8 Scord. clirysopterata in.
9 Phibalaplervx lutuleniata m. 10 riüb. flTluato m.

PI.

AJ.Wendeliec.&sculps

1 Scotosia ciinctata m. 2 Scol. pallmLtatam. 3 Cidaria rircumcidyla?m. ^ CidTimmelesuily in.

5 Cid morbosata ni. 6 Psaliodes ocreata m. 7 Opiso'^oiua Hcrricliiata m. 8 Eubolia iulgucata m .

9 Etibol. momaria m. 10 IfelanopUlou Eniplociana ra. \[Me\. suavaria m.

I LOHi->'->Ni Vl^.C!.

Twee N/EUWE ZUm-AMEfï'IKAM^ChEGEOnETR/nEH

^esckyev^en door*

TTCT. SNELLEN

^le placet 9-flQ tl-l(^.

Dividata m. nov. sp. PI. 8 fig. 11—13.

Twee mannen van 26 en 27 mm.

Deze soort behoort tot afdeeling I van Guenée en mij ^
en is zeer na verwant aan Partitata Guenée en Caesarea
Feld. en Rog. Van laatstgenoemde soort, die op mijne Hlppo-
menata Tijds. v. Ent. 17 p. 80 pi. 6, f. 3 volgt 2) , onder-
scheidt Dividata zich door meerdere grootte doch voorname-
lijk door eenkleurig roetzwarte, niet geel- en zwartbonte
franje der voorvleugels, vervolgens door dat de voorrand
van de wortelhelft der voorvleugels leemldeurig is met
eenige bruine schrapjes, maar niet licht goudgeel met twee

1) Eterusia Hope is van 1840 of 1841. liet schijnt mij echter niet volstrekt
noodzakelijk toe om den naam te veranderen, hoewel een Zeeuw in dit geval ver-
warring zou kunnen aanrigteu.

2) Het. dichroata Rog. en Felder Nov. II. 2 pi. 130 f. 3 is synoniem met Hippo-
menaia , maar mijn naam is ouder, hetgeen blijkt door dat de genoemde auteurs bij
pi. 128 en 131 mijne beschrijvingen en afbeeldingen uit het 17e deel van hut Tijd-

clirift citceren.

NIEUWE ZUID-AMERIKAANSGHE GEOMETRINEN. 21

scherpe zwarte vlekjes en eindelijk door dat de franjelijn
van de goudgele wortelhelft der achtervleugels niet zwart
is, maar slechts bruin bestoven.

Nog nader is Divldata verwant aan de kleinere Partltata
(20 — 21 mm.), doch deze heeft ook bonte franje, de wortel-
helft der vleugels is bleekgeel (bijna kopergeel), Guenée
noemt het oneigenlijk «jaane fauve»); het zwarte gedeelte
der achtervleugels is op ader 5 ingesneden (bij Divldata bolrond)
en op de onderzijde der voorvleugels is bij Partltata alleen
de bo venhelft van cel 16 aan den wortel goudgeel, terwijl
de onderhelft wit is even als de geheele wortelhelft van cel
\a (bij Divldata is de wortelhelft van cel \h geheel goud-
geel). Eindelijk is de roodbruine punt der achtervleugels
bij Partltata sterk wit gesprenkeld en bij Divldata (even als
bij Caesar ea) niet.

Sprieten draadvormig , bijna naakt , bruin. Palpen en kop
roodachtig leemgeel , de eersten op zijde met bruine langs-
streepjes, het aangezigt met eene bruine stip. Thorax en
achterlijf leemkleurig grijs, de schouderdeksels roodachtig
en ieder met een bruin streepje. Wortelhelft der vleugels
goudgeel; daarin cel 12 der voorvleugels roodachtig grijs
met bruine dwarsschrapjes (6 of 7) en daarvan het vijfde
dikker; aderwortels zwart bestoven. Bij den binnenrands-
hoek der achtervleugels ziet men bij het eene exemplaar
eene zwarte stip, en bij beiden eenige roodbruine schubben.

De achterrandshelft der vleugels (op de voorvleugels de
grootere, op de achter vleugels de kleinere) is zwart, op de
voorvleugels met een zweem van tandjes tegen den wortel
(welke bij Caesarea en Partltata in het geheel niet worden
gevonden), op de achter vleugels als boven gezegd tegen
den wortel rondgebogen. Aan den voorrand der voorvleugels
staat een bleekgeel vlekje.

Spits van de franje der voorvleugels witachtig. Franje
der achtervleugels van de vleugelpunt tot ader 3 zwart
met onduidelijke grijswitte vlekjes, overigens geelwit.

Op de onderzijde is de wortelhelft van cel ia der voor-

22 NIEUWE ZUID-AMERIKAANSCHE GEOMETRINEN.

vleugels onzuiver wit, het overige der wortelhelft goud-
geel, cel 12 als boven doch bleeker; de tweede helft is
zwart, langs den voorrand en om de punt roodbruin, grijs-
geel bestoven met het lichte (hier grootere) vlekje der
bovenzijde.

De achtervleugels zijn tot twee derden bleek grijsgeel
met roodbruine sprenkels. Het puntderde (van den wortel
van ader 7 tot aan ader 4) is roodbruin, eerst donkergrijs,
dan grijsgeel gesprenkeld doch steeds flaauw.

Borst , buik en pooten grijsgeel ; de tarsen bruin gestippeld.

Beide exemplaren ontving ik van Dr. Staudinger ten ge-
schenke. Zij zijn uit Zuid-Amerika , waarschijnlijk uit Peru.

Genus Erafeina E. Doubleday

(Trans. Ent. Soc. of London V p. 110 (1848).

§tauf1ingeri m. nov. sp. PI. 8 fig. 14 — 16.

Een zeer gaaf exemplaar van 30 mm. vlugt (mas?).

Deze soort behoort tot afdeeling I van Doubleday en her-
innert sterk aan de vlinders van het Rhopaloceren-genus
Biorhlna.

De achtervleugels zijn bijna juist zoo gevormd als bij
PapiUo Podalirius en Ajaw.

Het vleugelhaakje ontbreekt en dus durf ik niet beslissen
of mijn exemplaar inderdaad een mannetje is. Ik zou echter
geneigd zijn dit aan te nemen om de beharing der sprieten.

Sprieten draadvormig, vrij dik, zwart, gelijkmatig kort
doch duidelijk grijswit behaard. Palpen en aangezigt zwart ,
zwavelgeel gerand. Zeer kleine halskraag zwavelgeel. Thorax
olijfgroen, vrij lang en fijn' behaard. Achterlijfsrug mede
olijfgroen, de ringen fijn zwavelgeel gerand. Voorvleugels
roetzwart met donker olijfgroen bestoven wor leiderde.

De vleugel wordt doorsneden door een iels doorschijnendeii
zwavelgelen dwarsband , die van even voor de helft van den
voorrand naar den binnenrandshock loopt doch dien niet be-
reikt, Deze band is wortelwaarts regt , franjewaarts afgerond ,

NIEUWE ZUID-AMERIKAANSCHE GEOMETRINEN. 23

en naar onderen puntig. Franje roetzwart met onzuiver
witte spits.

Wortelderde der aan den achterrand getande, op ader 4
lang gestaarte achtervleugels op zwarten grond olijfgroen
bestoven tot aan eene smalle, bleek zwavelgele streep, die
ongeveer aan het midden van den voorrand begint en uit-
loopt in het vurig oranjebruin dat het !^ taarthoek-derde der
vleugels kleurt, terwijl het puntderde zuiver roetzwart is.
Het oranjebruin heeft boven en aan den staarthoek , alsmede
aan het eind van ader 3 en 5 groote zwarte vlekken aan den
vleugelrand. De lange staart op ader 4 is aan de wortel-
helft geheel vurig oranjebruin, de tweede helft tegen den
binnenrand zwart - aan de spits en aan den voorrand bleek
zwavelgeel, in het midden oranjebruin. Franje binnen de
insnijdingen oranjebruin met bleek zwavelgele spits, overi-
gens als de aangrenzende vleugel gekleurd , in cel 6 geheel
bleek zwavelgeel.

Onderzijde der voorvleugels zeer schoon purperkleurig ,
cel ia echter geheel, ib grootendeels eerst vuilwit, dan
donkergrauw, even als de franje en eene smalle streep
langs den voorrand vooral tegen de punt. Uit den vleugel-
wortel komen zeven korte zwavelgele langsstralen; de
onderste is echter llaauw en komt op den grijzen grond
weinig uit. De hchte dwarsband der bovenzijde is ook hier
aanwezig, doch loopt met eene gekromde punt in den staart-
hoek uit. Hij is alleen aan begin en einde zwavelgeel, overi-
gens meer bleek oHegeel en heeft eenen satijnglans. Een
onzuiver (geelachtig) witte, naar onderen dunnere en niet
scherp begrensde band loopt van vier vijfden des voorrands
naar den staarthoek, doch bereikt dien niet.

Wortelderde en puntderde der achtervleugels purper;
het eerste met vijf iets gebogen bleek zwavelgele langs-
strepen uit den wortel en daarvan de tweede (van onderen
af) met twee zijtakken; deze langsstralen worden gevormd
door de licht bestoven aderen; liet puntderde vertoont
eenige roodgrijze schubben, oenigszins in den vorm van

24 NIEUWE ZUID-AMERIKAANSCHE GEOMETRINEN.

een half maantje bij den voorrandshoek ; beiden zijn ove-
rigens even als boven door eene zwavelgele dwarsstreep
gescheiden, die echter breeder en langer is. Het overige
derde is als boven gekleurd en geteekend, doch de h^anje
is in de- cellen geheel geelwit, alleen op de adereinden
zwart.

Pooten zwavelgeel met grauwachtige tarsen. Borst
zwavelgeel; de buik grauw met zwavelgeel gerande ringen;
het laatste lid met twee witte en twee zwavelgele langs-
streepjes.

Van deze soort, die ik naar Dr. Staudinger benoem, ont-
ving ik het afgebeelde exemplaar ten geschenke. Zij is uit
Zuid-Amerika , waarschijnlijk uit Peru.

M

A.J W. sculps

SMITHSONIAN INSTITUTION LIBRARIES

3 ^Dfifl 00371205 A

nhent QL552,C27S67
v_ 1 Opgave der Geometrina en Pyralidi

«