driemaandelijks tijdschrift van de VLAAMSE VERENIGING VOOR ENTOMOLOGIE Afgiftekantoor Antwerpen X ISSN 0771-5277 Redactie: Dr. J.-P. Borie (Compiègne, France), T. C. G arre (Chandlers Ford, England), Dr. K. Maes (Gent), Dr. K. Martens (Brussel), A. 01ivier (Ant^^fenj, H.HW 'ÓfO^cKït^^msterdam), D. van der Poorten (Antwerpen), W. O. De Prins (Antwerpen). / * Redactie-adres: W. O. De Prins, Diksmuidelaan 176, £3-2600 Antwerpen (Belgium). e-mail: willy.deprins@village.uunet.be. ^ flAR 2 5 2004 Jaargang 27, nummer 4 ï december 1999 Chernes hahni , een nieuwe pseudoschorpioen voor België en Luxemburg (Arachnida: Pseudoscorpiones) Hans Henderickx & Vik Vets Abstract. Chernes hahni , a new pseudoscorpion for Belgium and Luxemburg (Arachnida: Pseudoscorpiones) Up to the present only two species of Chernes have been reported from Belgium: C. cimicoides (Fabricius, 1793) and C. vicinus (Beier, 1932). Recently, some specimens of Chernes hahni (Koch, 1839) were found in different localities in Belgium. The distribution of this species in western Europe is discussed. Résumé. Chernes hahni, un nouveau pseudoscorpion pour la Belgique et le Luxembourg (Arachnida: Pseudoscorpiones) Jusqu'a présent seulement deux espèces du genre Chernes ont été rapportées de Belgique: C. cimicoides (Fabricius, 1793) et C. vicinus (Beier, 1932). Récemment, quelques exemplaires de Chernes hahni (Koch, 1839) on été trouvés dans différentes localités en Belgique. La distribution de cette espèce en Europe occidentale est discutée. Key words. Chernes hahni - Pseudoscorpiones - faunistics - Belgium - Luxemburg Henderickx; H.: Hemelrijkstraat 4, B-2400 Mol. Vets, V.: Oosterveldlaan 170, B-2610 Wilrijk. Van het genus Chernes Menge, 1855 werden tot op heden 2 soorten uit België vermeld: Chernes cimicoides (Fabricius, 1793) en Chernes vicinus (Beier, 1932). (Henderickx 1999). C. vicinus komt voor in nesten van de mier Lasius fuliginosus Latreille (Cooreman 1947); C. cimicoides wordt onder losse schors gevonden. Op 12.IX.1981 vond Nico Schneider een mannetje, twee vrouwtjes, een trito- en een deutonymph van een Chernes sp. in Hollerich (Groothertogdom-Luxemburg). De exemplaren bevonden zich onder schors van Acer sp. Volker Mahnert determineerde ze als Chernes hahni (Koch, 1839). Deze soort lijkt oppervlakkig op C. cimicoides maar verschilt hiervan door enkele duidelijke kenmerken (Beier 1 960). Uit onderzoek van de Luxemburgse exemplaren bleek dat deze onmiskenbaar tot C. hahni behoren, evenals alle Belgische Chernes-exe mplaren die door de auteurs op diverse vindplaatsen onder schors werden gevonden. C. hahni lijkt in onze streken de meest algemene Chernes , en het is nog maar de vraag of C. cimicoides ooit in België aangetroffen werd. Phegea 27 (4) (1 .XII. 1999): 117 Fig. 1: Chernes hahni (Koch, 1839), België, Vlaams-Brabant, Tienen, 23.III. 1996 (leg. Hans Henderickx). Fig. 2a: Chernes cimicoides, Engeland, Chobham Common, Surrey (Engeland), juli 1981 (leg. John Murphy). Fig. 2b: C. hahni, Frankrijk, Bois de Vincennes, mei 1993 (leg. Mare Judson). Fig. 2c: C. hahni, België, Vlaams-Brabant, Tienen, 23.III.1996 (leg. Hans Henderickx). Phegea 27 (4) (1. XII. 1999): 118 Hand 0.5 ■ ♦ Hl ■ H2 0.45 • □ o a H3 E XH4 E^ XH5 Si 0.4 - ■a • H6 a> o k. ♦ + H7 m AA X O 0.35 - • - H8 X + ■ AH9 n q . o H10 u.o 1 o C11 0.35 0.4 0.45 0.5 0.55 0.6 0.65 nplO Lengte (mm) Li V/ Ik Lengte vinger (mm) Hl H2 H3 H4 H5 H6 H7 H8 H9 H10 C11 C12 Fig. 3-6, grafieken: Hl: C. hahni ($), België, Antwerpen, Wilrijk; H2: C. hahni (3), België, Liège, Tilff; H3: C. hahni ($), België, Vlaams-Brabant, Tienen; H4: C. hahni (3), België, Namur, Rochefort; H5: C. hahni ($), België, Brabant-Wallon, Grez-Doiceau; H6: C. hahni (c5), België, Brabant-Wallon, Grez-Doiceau; H7: C. hahni (3), België, Vlaams-Brabant, Sint-Gillis-Waas; H8: C. hahni ($), GH-Luxemburg, Hollerich; H9: C. hahni (3), GH-Luxemburg, Hollerich; H10: C. hahni ($), Frankrijk, Bois de Vincennes; C 1 1 : C. cimicoides ($), Groot-Brittannië, Surrey, Chobham Common; Cl 2: C. cimicoides (3), Groot-Brittannië, Surrey, Chobham Common. Phegea 27 (4) (1. XII. 1999): 119 0.15 0.14 - E E 0.13 - o» I 0.12- u. CO o.ii - o.i -4— 0.35 Tibia □ o A O ♦ X - ■ X + • A I I 1 1 — 0.4 0.45 0.5 0.55 Lengte (mm) 0.6 ♦ Hl ■ H2 A H3 X H4 X H5 • H6 + H7 - H8 ▲ H9 O H10 O C11 □ C12 Tars Lengte (mm) ♦ Hl ■ H2 A H3 X H4 X H5 • H6 + H7 - H8 A H9 O H10 O C11 □ Cl 2 Fig. 5-6: legende zie p. 119. C. hahni heeft een grote verspreiding en werd volgens Harvey (1990) o.a. reeds vermeld uit (West-)Duitsland, Frankrijk, Nederland en Engeland. Legg & Jones (1988) vermelden voor Engeland dan weer alleen C. cimicoides, en ook Mark Judson (pers. mededeling) trof geen Engelse C. hahni aan in de collecties. Harvey’s vermelding "The Netherlands" voor C. hahni vraagt eveneens bevestiging: Van Helsdingen (1996, pers. mededeling) en Berg (1999, pers. mededeling) vermelden alleen C. cimicoides uit Nederland. Wellicht worden beide soorten vaak met elkaar verward. Von Heiversen (1966) schetst een gelijkaardig beeld voor het "Rhein-Main-Gebiet" in Duitsland: "Da Chernes hahni erst in 1960 wieder entdeckt und früher immer mit Chernes cimicoides verwechselt wurde, ist anzunehmen, dass die in der Literatur (...) erwahnten Chernes cimicoides zu Chernes hahni gehören.” Phegea 27 (4) (1. XII. 1999): 120 Volgens Mare Judson (1999, pers. mededeling) is C. hahni ook in Frankrijk de algemene soort. Beier (1960) vermeldt dat beide soorten een verschillende biotoopkeuze hebben: C. cimicoides zou vaker in open parklandschappen aangetroffen worden, onder schors van laanbomen etc., terwijl C. cimicoides als typische woudbewoner met een voorkeur voor oude bossen wordt aangeduid. De auteurs verzamelden C. hahni in België onder de schors van aangeplante Acer pseudoplatanus L., Platanus x acerifolia Willd. en Aesculus hippocastanum L., langs wegen en rivieren. Speurtochten in diverse oudere bossen (vnl. de Ardennen en de Gaume), waarbij o.a. de methode "barkstripping" gebruikt werd, leverden voorlopig geen Chernes spp. op. Belgische, Luxemburgse en Franse C. hahni werden vergeleken met Engelse C. cimicoides en de morfologie werd getoetst aan de beschrijvingen van Beier (1960, 1963). De chaetotaxie van het laatste abdominaalsegment (fig. 1), de afmetingen en de vorm van de palpenschaar en tars IV werden vergeleken (fig. 2-6). Oppervlakkig lijken C. hahni en C. cimicoides meer op elkaar dan op C. vicinus, maar een nauwkeurige morfologische vergelijking van beide soorten maakt subtiele, constante verschillen duidelijk. De hand van C. cimicoides geeft een meer opgeblazen indruk dan die van C. hahni, doordat ze dikker is (fig. 3), met afgeronde hoeken (fig. 2). De vaste vinger van C. cimicoides is iets langer (fig. 4). Ook de tibia van de pedipalp is forser bij C. cimicoides (fig. 5). Tars IV is duidelijk slanker bij C. cimicoides (fig. 6). Ook de chaetotaxie van beide soorten verschilt. C. cimicoides heeft twee duidelijke lange trichobotriën op het eindtergiet, terwijl C. hahni hier slechts slanke, afgeplatte setae heeft (fig. 1, pijltjes). Uit de grafieken (fig. 2-6) blijkt dat deze verschillen gelden voor beide geslachten. Dankwoord De auteurs zijn dank verschuldigd aan dr. Mark Judson en Nico Schneider voor het ter beschikking stellen van hun materiaal en aan dr. Mark S. Harvey voor het advies. Referenties Beier, M., 1960. Chernes cimicoides (F.) und Chernes hahni (C. L. Koch); zwei gut unterschiedene Arten. — Zeitschr.ArbGem.Österr.Ent. 12: 100-102. Beier, M., 1963. Ordnung Pseüdoscorpionidea (Afterskorpione). In: Bestimmungsbucher zur Bodenfauna Europas , vol. 1. Akademie- Verlag, Berlin. Cooreman, J., 1947. Chernes lasiophilus n.sp., Chélonèthe myrmécophile de Belgique. — Buil. Mus. r.Hist. nat. Belg. 23(28): 1-6. Harvey, M., 1990. Catalogue of the Pseudoscorpionida. — Manchester University Press, Manchester and New York, 726 p. Heiversen, O. von, 1966. Pseudoskorpione aus dem Rhein-Main-Gebiet. — Senckenbergiana Biologica 47: 148. Henderickx, H. A., 1999. Naamlijst van de Belgische pseudoschorpioenen (Arachnida Pseudoscorpionida). — Bull.Soc.r.Belg.Ent. 135 (I— VI): 66-71. Legg, G. & Jones, R. E., 1988. Synopses of the British Fauna (new series). 40. Pseudoscorpiones (Arthropoda; Arachnida). — Brill/Backhuys, Leiden. Phegea 27 (4) (1. XII. 1999): 121 Boekbesprekingen LIKONA: Jaarboek 1998. 21 x 26 cm, 133 p., talrijke figuren, LIKONA, Provinciaal Natuurcentrum, Het Groene Huis, Domein Bokrijk, 3600 Genk, pnc@limburg.be, 1999, paperback (ISSN 0778-8495). Onlangs is het achtste Jaarboek van de Limburgse Koepel voor Natuurstudie (LIKONA) verschenen. Men is er opnieuw in geslaagd een boeiend overzicht te publiceren van recent feitenmateriaal over de Limburgse natuur. Naast artikels over geologische onderwerpen, over planten en over gewervelde dieren, worden er twee stukken over insecten gepubliceerd. Bijzondere loopkevers en spinnen in vier biotooptypen in Heppen-Leopoldsburg worden voorgesteld en met gaat op zoek naar mieren in Limburg, waarbij men enkele bijzondere soorten vermeldt. Zoals steeds is ook dit jaarboek (het achtste) erg kleurrijk uitgegeven. Het biedt een bijzonder diverse kijk op de natuur in deze groene provincie. W. De Prins Gepp, J. & Köck, P.: Entomologica Austriaca 1990-1994. 15 x 21 cm, 144 p., Institut fïir Naturschutz und Landschaftsökologie in Graz, Heinrichstrasse 5/III, A-8010 Graz, österreich, inst.natur@pmagnet.at, 1999, paperback, Euro 15,- (ISBN 3-90083 8-06-X). De auteurs geven een overzicht van de 1142 over de Oostenrijkse insectenfauna die in de jaren 1990 tot en met 1994 gepubliceerd werden, alsook de artikels door Oostenrijkse auteurs gepubliceerd over entomologische onderwerpen. De citaten staan alfabetisch per auteur gerangschikt en zijn voorzien van een volgnummer dat in de diverse indexen wordt gebruikt. Er zijn in het totaal zes indices die het opzoeken van een bepaald artikel sterk vergemakkelijken: volgens systematiek, Duitse diernamen, algemene onderwerpen, geografische namen, een combinatie van systematische groepen en geografische namen (b. v. de Carabidae van Duitsland) en personalia. Dit boekje geeft een uitgebreid overzicht van alles wat er in Oostenrijk werd gepubliceerd over entomologie. Ook de vorige vier deeltjes (entomologische literatuur vanaf 1970) zijn nog steeds verkrijgbaar voor dezelfde prijs per deel. W. De Prins Hullé, M., Turpeau E., Robert Y. & Monnet Y.: Les pucerons des plantes maraichères. Cycles biologiques et activités de vol. 15.5 x 24 cm, 136 p., talrijke afbeeldingen in kleur, INRA Editions, RD 10 (Route de St-Cyr), F-78026 Versailles Cedex, dessauva@versailles.inra.fr, 1999, paperback, FRF 120,- (ISBN2-7380-0857-7). Meer dan 900 soorten bladluizen zijn bekend uit Europa. Daarvan kunnen er een heleboel schadelijk zijn op allerlei cultuurgewassen (sierteelt, groenten, fruit e.d.). In het huidige boekje worden die soorten behandeld die schadelijk optreden op groenten. Men heeft 35 soorten bladluizen geselcteerd die op 30 verschillende soorten groenten voorkomen. Na Spanje en Italië is Frankrijk het belangrijkste land voor de productie van verse groenten in Europa. Het is belangrijk voor de telers om de soorten bladluizen te kunnen identificeren en hun levenswijze te kennen om op gepaste wijze te kunnen ingrijpen om zodoende verdere schade te kunnen voorkomen. Het boek vat aan met een voorstelling van de meest belangrijke gewassen die bedreigd worden door bladluizen. Ze zijn ingedeeld per plantenfamilie en telkens wordt aangegeven welke soorten bladluizen men kan verwachten. Verspreidingskaartjes geven aan waar precies in Frankrijk de betreffende groenten het meest worden geteeld. Dan volgt een alfabetisch overzicht van de 35 behandelde bladluissoorten. Elke soort wordt kort beschreven, in kleur afgebeeld en haar levenswijze wordt behandeld. Achteraan volgt een overzicht van de activiteit van de verschillende soorten bladluizen in Frankrijk. Per soort wordt aangegeven in welke departementen precies schade valt te verwachten, alsook in welke maanden de soort het meest actief is. Deze gegevens zijn uiteraard erg belangrijk voor de telers. Het boekje is zeer aantrekkelijk en kleurrijk uitgegeven, de verspreidingskaartjes, vliegtijddiagrammen en foto's van adulten zijn van goede kwaliteit. Groentetelers, ook in België, kunnen er heel wat uit opsteken. W. De Prins Phegea 27 (4) (1. XII. 1999): 122 Butterflies and Skippers from the Greek island of Kithira, late April and early June, 1999 (Lepidoptera: Hesperioidea & Papilionoidea) John G. Coutsis Samenvatting. Dagvlinders van het Griekse eiland Kithira, eind april en begin juni 1999 (Lepidoptera: Hesperioidea & Papilionoidea) Tijdens twee bezoeken van telkens 2 dagen nam de auteur 27 soorten dagvlinders waar op het Griekse eiland Kithira. In het totaal werden met zekerheid 35 soorten vermeld van dit eiland, een redelijk klein aantal, gezien de rijke fauna van het nabije schiereiland Pelopónnisos, de tamelijk grote oppervlakte van het eiland en zijn rijke plantengroei. Résumé. Papillons de 1'ïle grecque de Kithira, fin avril et début juin 1999 (Lepidoptera: Hesperioidea & Papilionoidea) Lors de deux visites de 2 jours chacune, 1'auteur observa 27 espèces de papillons sur 111e grecque de Kithira. Au total, 35 espèces ont été mentionnées de cette ïle, un nombre assez restreint, vu la proximité de la presqulle du Péloponnèse et de la richesse de sa faune, la superficie importante de 111e et sa végetation riche. Key words: Lepidoptera - Hesperioidea - Papilionoidea - faunistics - Greece - Kithira Coutsis, J. G.: 4 Glykonos Street, GR- 10675, Athens, Greece. e-mail: kouts@otenet.gr The island of Kithira is situated about 13.5 km SSW from the SE tip of Pelopónnisos, which in tum is known as Cape Maléas. The island has an area of 284 km2 and consists mainly of a central plateau with a mean altitude of approximately 200 m, surrounded by stony peaks, the highest of which has an altitude of just over 500 m. Kithira is mostly covered with rather dense maquis, with few remnants of pine woods and it also possesses areas with garrigue (phrygana), especially so near the coast. The central plateau has cultivated areas and the island is generally well watered, possessing numerous streams, the most important of which at one point forming a waterfall. A number of interspersed oaks suggests that in the past the island may have harboured oak forests. The rather incomplete published lepidopterological information about this island makes it desirable to produce in print any additional data, in order to fill in a zoogeographical gap. Kithira was visited by myself in late April 1999 and again in early June of the same year. Collecting took place on April 26 and 27, as well as on June 3 and 4 and the following species were recorded: 1. Carcharodus alceae (Esper, [1780]). Milopótamos; lkm N of Ano Livadi. End April. 2. Spialia orbifer (Hübner, [1823]). lkm N of Ano Livadi; Milopótamos. End April. 3. Muschampia proto (Ochsenheimer, 1808). Hills N of Melidóni; Ano Livadi; lkm S of Milopótamos. Beginning June. 4. Thymelicus acteon (Rottemburg, 1775). All localities visited. Beginning June. 5. Iphiclides podalirius (Linnaeus, 1758). Ano Livadi; between Milopótamos and Ano Livadi. End April, beginning June. 6. Papilio machaon Linnaeus, 1758. Milopótamos; hills W of Paleópoli; hills SE of Agia Pelagia. End April. 7. Euchloe ausonia (Hübner, [1804]). All localities visited. End April. Phegea 27 (4) (1. XII. 1999): 123 Fig. 1: Map of Kithira with localities visited. Phegea 27 (4) (1. XII. 1999): 124 8. Pieris brassicae (Linnaeus, 1758). All localities visited. End April, beginning June. 9. Pieris rapae (Linnaeus, 1758). Ano Livadi. End April, beginning June. 10. Pontia edusa (Fabricius, 1777). Ano Livadi. End April, beginning June. 11. Colias crocea (Fourcroy, 1785). Hills NE of Milopótamos; Ano Livadi; Agia Pelagia. End April. 12. Gonepteryx cleopatra (Linnaeus, 1767). Milopótamos. End April, beginning June. 1 km S of Milopótamos; Ano Livadi; hills SW of Kato Hóra; Agia Pelagia; Melidóni. Beginning June. 13. Lycaena phlaeas (Linnaeus, 1761). Ano Livadi; Milopótamos. Beginning June. 14. Callophrys rubi (Linnaeus, 1758). 2 km NW of Ano Livadi. End April. 15. Satyrium spini ([Denis & Schiffermüller], 1775). Hills N of Melidóni; Ano Livadi; Milopótamos. Beginning June. 16. Lampides boeticus (Linnaeus, 1767). Ano Livadi. Beginning June. 17. Celastrina argiolus (Linnaeus, 1758). Ano Livadi. Beginning June. 18. Pseudophilotes vicrama (Moore, 1865). 2km NW of Ano Livadi; Milopótamos; hills SW of Kato Hóra; Paliahóra; 3km NW of Agia Pelagia. End April. 19. Glaucopsyche alexis (Poda, 1761). 2km SW of Ano Livadi. End April. 20. Polyommatus icarus (Rottemburg, 1775). 2kmNW of Ano Livadi; Milopótamos; hills SW of Kato Hóra; Limni. End April. Ano Livadi. End April and beginning June. 21. Vanessa atalanta (Linnaeus, 1758). Ano Livadi. End April. 22. Vanessa cardui (Linnaeus, 1758). Ano Livadi; Limni; near Agia Pelagia; near Paleópoli. End April. 23. Kirinia roxelana (Cramer, [1777]). Milopótamos. Beginning June. 24. Pararge aegeria (Linnaeus, 1758). lkm N of Ano Livadi; Milopótamos. End April and beginning June. 25. Lasiommata megera (Linnaeus, 1767). lkm E of Aroniadika. End April. Milopótamos. Beginning June. 26. Maniola jurtina (Linnaeus, 1758). All localities visited. Beginning June. 27. Hipparchia senthes (Fruhstorfer, 1908). Hills NW of Agia Pelagia; Limni. Beginning June. The G. cleopatra have green hindwing undersides and the majority of the females are of the whitish upperside morph; only a few were found to have yellowish uppersides. The G. alexis males have upperside black borders of variable width, some having wide ones, as in populations from S Pelopónnisos, while others having narrow ones, as in populations from N Pelopónnisos, as well as from C and N Greece. The P. aegeria are all with reddish-brown spots on upperside, very much as in populations from Kriti island. In the case of M. jurtina and H. senthes, identification was based on the genitalial structures. The taxa E. ausonia, C. rubi, G. alexis, H. senthes and T. acteon are reported here for the First time from the island of Kithira. Taxa published by Rebel (1937 & 1938), but not recorded by the present author are the following: 1 . Thymelicus sylvestris (Poda, 1761) 2. Coenonympha pamphilus (Linnaeus, 1758) Phegea 27 (4) (1. XII. 1999): 125 Taxa recorded by Reisser (1940), but not by the present author or Rebel, are as follows: 1 . Carcharodus orientalis Reverdin, 1913 2. Pyrgus armoricanus (Oberthür, 1910) 3. Leptotes pirithous (Linnaeus, 1767) 4. Hyponephele lupina (Costa, [1836]) 5. Hipparchiafatua Freyer, 1844 6. Limenitis reducta Staudinger, 1901 7. Polygonia egea (Cramer, [1775]) The following taxa, reported by Kattoulas and Koutsaftikis (1977), have not been recorded by Rebel, Reisser, or by the present author: 1 . Carcharodus lavatherae (Esper, [1783]) 2. Satyrium ilicis (Esper, [1779]) 3. Cyaniris semiargus (Rottemburg, 1775) 4. Aricia agestis ([Denis & Schiffermüller], 1775) 5. Hipparch ia semele (Linnaeus, 1758) 6. Hipparchia fagi (Scopoli, 1763) Of these, C. lavatherae , C. semiargus, H. semele , and H. fagi seem highly improbable. The sum total of reliable recordings amounts to 35 species, a number which shows the butterfly fauna of Kithira to be rather poor in species, despite the island's close geographic proximity to the butterfly-rich Pelopónnisos, its relatively large area and its relative lushness. References Kattioulas [sic!], M. & Koutsaftikis, A., 1977. Lepidoptenfauna [sic!] der Insel Kythera, I Teil. — Annls.Mus.Goulandris 3: 115-120. Rebel, H., 1937. Griechische Lepidopteren. V. — Z.öst.EntVer. 22: 93-95. Rebel, H., 1938. Zur Lepidopterenfauna Kretas. — D.ent.Z.Iris 52: 30-36. Reisser, H. von, 1940. Lepidopteren von den Aegaischen Inseln. — Z.wien.ent.Ges. 31: 44-59. Phegea 27 (4) (1. XII. 1999): 126 On the publication dates of the "Versuch einer Monographie der europaischen Schmetterlingsarten: Thecla, Polyomattus [sic], Lycaena, Nemeobius. Als Beitrag zur Schmetterlingskunde" by Paul Bernhard Gerhard (Lepidoptera: Lycaenidae) Alain Olivier Samenvatting. Over de publicatiedata van het "Versuch einer Monographie der europaischen Schmetterlingsarten: Thecla, Polyomattus [sic], Lycaena, Nemeobius. Als Beitrag zur Schmetterlingskunde" door Paul Bernhard Gerhard (Lepidoptera: Lycaenidae) In het midden van de 19de eeuw werd een aantal taxa uit de soortengroep, behorende tot de Lycaenidae, bijna gelijktijdig beschreven door Christian Friedrich Freyer in zijn "Neuere Beitrage zur Schmetterlingskunde mit Abbildungen nach der Natur" ([1831]— 1858), door Gottlieb August Wilhelm Herrich-Schaffer in zijn "Systematische Bearbeiding der Schmetterlinge von Europa, zugleich als Text, Revision und Supplement zu Jakob Hübner’s Sammlung europaischer Schmetterlinge" (1843-1856) en door Paul Bernhard Gerhard in zijn "Versuch einer Monographie der europaischen Schmetterlingsarten: Thecla, Polyomattus [sic], Lycaena, Nemeobius. Als Beitrag zur Schmetterlingskunde" (1850-1853). In deze publicatie, de eerste van een geplande reeks van vier, wordt een precieze datering voorgenomen van de verschillende delen ("Hefte") van Gerhard’s werk. Na een korte biografische schets van Paul Bernhard Gerhard, waarbij voornamelijk het accent wordt gelegd op zijn verhoudingen tot andere verzamelaars en handelaars, volgt de zo precies mogelijke datering van de tien Hefte aan de hand van externe bronnen en een korte evaluatie van de impact van zijn werk op zijn onmiddellijke tijdgenoten in de lepidopterologische wereld. Tenslotte volgt een chronologische lijst van de nominale taxa, welke in dit werk worden beschreven, afgebeeld en vermeld. Résumé. Sur les dates de publication du "Versuch einer Monographie der europaischen Schmetterlingsarten: Thecla, Polyomattus [sic], Lycaena, Nemeobius. Als Beitrag zur Schmetterlingskunde" par Paul Bernhard Gerhard (Lepidoptera: Lycaenidae) Au milieu du 1 9ième siècle, un certain nombre de taxa du groupe-espèce, appartenant aux Lycaenidae, furent décrits presque simultanément par Christian Friedrich Freyer dans ses "Neuere Beitrage zur Schmetterlingskunde mit Abbildungen nach der Natur" ([1 83 1]— 1 858), par Gottlieb August Wilhelm Herrich- Schaffer dans son "Systematische Bearbeitung der Schmetterlinge von Europa, zugleich als Text, Revision und Supplement zu Jakob Hübner’s Sammlung europaischer Schmetterlinge" (1843-1856) et par Paul Bernhard Gerhard dans son "Versuch einer Monographie der europaischen Schmetterlingsarten: Thecla, Polyomattus [sic], Lycaena, Nemeobius. Als Beitrag zur Schmetterlingskunde" (1850-1853). Dans la présente publication, la première d’une série prévue de quatre, une datation précise des différentes parties ("Hefte") du travail de Gerhard est entreprise. Après une brève notice biographique sur Paul Bernhard Gerhard, oü 1’accent est mis principalement sur ses rapports avec d’autres collectionneurs et commer^ants, suit la datation aussi précise que possible des dix Hefte au moyen de sources extérieures, ainsi qu’une évaluation succincte de 1’ impact de son oeuvre sur ses contemporains immédiats du monde lépidoptérologique. Enfin, une liste chronologique des taxa nominatifs, décrits, illustrés et mentionnés dans ce travail, est présentée. Abstract. On the publication dates of the "Versuch einer Monographie der europaischen Schmetterlingsarten: Thecla, Polyomattus [sic], Lycaena, Nemeobius. Als Beitrag zur Schmetterlingskunde" by Paul Bernhard Gerhard (Lepidoptera: Lycaenidae) In the middle of the 19ül Century, a series of Lycaenid butterfly species-group taxa was described almost simultaneously by Christian Friedrich Freyer in his "Neuere Beitrage zur Schmetterlingskunde mit Abbildungen nach der Natur" ([183 1 ]— 1 858), by Gottlieb August Wilhelm Herrich-Schaffer in his "Systematische Bearbeitung der Schmetterlinge von Europa, zugleich als Text, Revision und Supplement zu Jakob Hübner’s Sammlung europaischer Schmetterlinge" (1843-1856) and by Paul Bernhard Gerhard in his "Versuch einer Monographie der europaischen Schmetterlingsarten: Thecla, Polyomattus [sic], Lycaena, Nemeobius. Als Beitrag zur Schmetterlingskunde" (1850-1853). In the present publication, the first of a planned series of four, the establishment of the exact dates of publication of the various instalments ("Hefte") of Gerhard’s work will be attempted. After a short biographical sketch of Paul Bernhard Gerhard, whereby an emphasis is placed on his relations to other collectors and dealers, the dating of the ten Hefte, as accurately as possible, is performed with the aid of extemal sources, as well as a brief évaluation of the immediate impact of his work on the contemporaneous lepidopterological world. Finally, a chronological list of nominal taxa described, figured or mentioned in this work, is presented. Phegea 27 (4) (1. XII. 1999): 127 Zusammenfassung. Über die Publikationsdaten von Paul Bemhard Gerhard’s "Versuch einer Monographie der europaischen Schmetterlingsarten: Thecla, Polyomattus [sic], Lycaena, Nemeobius. Als Beitrag zur Schmetterlingskunde" (Lepidoptera: Lycaenidae) In der Mitte des 19. Jahrhunderts wurden eine Reihe von Lycaeniden-Taxa der Artengruppe fast gleichzeitig von Christian Friedrich Freyer in seinen "Neuere Beitrage zur Schmetterlingskunde mit Abbildungen nach der Nattxr" ([183 1 ]— 1 858), von Gottlieb August Wilhelm Herrich-Schaffer in seiner "Systematische Bearbeiding der Schmetterlinge von Europa, zugleich als Text, Revision und Supplement zu Jakob Hübner’s Sammlung europaischer Schmetterlinge" (1843-1856) sowie von Paul Bemhard Gerhard in seinem "Versuch einer Monographie der europaischen Schmetterlingsarten: Thecla , Polyomattus [sic], Lycaena, Nemeobius. Als Beitrag zur Schmetterlingskunde" (1850-1853) beschrieben. Die vorliegende Arbeit, sie ist die erste einer geplanten Serie von vier Publikationen, versucht die exakten Publikationsdaten verschiedener Teile ("Hefte") von Gerhard’s Arbeiten zu ermitteln. Es wird eine kurze Biographie von Paul Bemhard Gerhard mit Anmerkungen über seine Kontakte zu anderen Sammlem und Handlem sowie eine kurze Bewertung des unmittelbaren Einflusses seines Wirkens auf die Lepidopterologie seiner Zeit gegeben. Die Erscheinungsdaten seiner Hefte wurden durch Nutzung sekundarer Literaturquellen so exakt wie möglich ermittelt. Nominelle Taxa, welche beschrieben, abgebildet oder erwahnt werden, sind chronologisch aufgelistet. Key words : Lycaenidae - Gerhard - literature - nomenclature - publication dates Olivier, A.: Luitenant Lippenslaan 43 B 14, B-2140 Antwerpen, Belgium (alain.olivier@village.uunet.be). Introduction By the middle of the 19* Century, some renown dealers in Germany sold butterfly material collected in various places in Europe and Asia Minor, that belonged to species group taxa new to Science and that were described by Christian Friedrich Freyer (°25. 08. 1794-|10.1 1.1885) in his "Neuere Beitrage zur Schmetterlingskunde mit Abbildungen nach der Natur" ([ 1 83 1 ]— 1 858), by Gottlieb August Wilhelm Herrich- Schaffer (°1 7. 1 2. 1 799— 1 14.04. 1 874) in his "Systematische Bearbeitung der Schmetterlinge von Europa, zugleich als Text, Revision und Supplement zu Jakob Hübner’s Sammlung europaischer Schmetterlinge" (1843-1856) and by Paul Bemhard Gerhard (°10.03.1824-tl8?) in his "Versuch einer Monographie der europaischen Schmetterlingsarten: Thecla , Polyomattus [sic], Lycaena , Nemeobius. Als Beitrag zur Schmetterlingskunde" (1850-1853). Especially in 1850-1851, a series of species-group taxa, belonging to the Lycaenidae, were described almost simultaneously by these three authors. Up to the present, it has been virtually impossible to establish the correct synonymy for such species, despite efforts of dating of the three forementioned works by resp. Heppner (1982) and Tremewan (1988) for Freyer, Hemming (1937) for Herrich- Schaffer and Ko