Afgiftekantoor 2 1 70 Merksem 1 ISSN 077 1 -5277

Periode: juli - augustus - september 2006 Erkenningsnr. P209674

Redaetie: Dr. J.-P. Borie (Compiègne, Franee), Dr. L. De Bruyn (Antwerpen), T. C. Garrevoet
(Antwerpen), B. Goater (Chandlers Ford, England), Dr. K. Maes (Tervuren), Dr. K. Martens
(Brussel), H. van Oorschot (Amsterdam), W. O. De Prins (Leefdaal).

Redactie-adres: W. O. De Prins, Leefdaal 40 IB, B-3061 Leefdaal (Belgium).
e-mail: willy.de.prins(^telenet.be.

Jaargang 34, nummer 3

1 september 2006

Archon apollinus from Ródos Island, Greece,
confirmation desirable (Lepidoptera: Papilionidae)

John G. Coutsis & Nikos Ghavalas

Abstract. Past records of Archon apollinus from the Greek island of Ródos are presented
and the need for their confirmation is discussed.

Samenvatting. Archon apollinus van Rhodos, Griekenland, bevestiging gewenst
(Lepidoptera: Papilionidae)

Vermeldingen van Archon apollinus (Herbst, 1798) van het Griekse eiland Rhodos worden
opgesomd en de noodzaak voor de bevestiging ervan wordt besproken.

Résumé. Archon apollinus sur 1'ïle de Rhodes, Grèce, confirmation souhaitée (Lepidoptera:
Papilionidae)

Les mentions Archon apollinus (Herbst, 1798) sur 1'ïle grecque de Rhodes sont signalées et la
nécessité de leur confirmation est discutée.

Key words: Papilionidae - apollinus - Greece - Ródos - distribution.

Coutsis, J. G. : 4 Glykonos Street, GR- 10675 Athens, Greece. e-mail: kouts(^otenet.gr.

Ghavalas, N.: 30 Karaoli - Dimitriou Street, GR- 12461 Athens, Greece.

Introduction

To our knowledge, the only existing records of Archon apollinus (Herbst,
1798) from the Greek island of Ródos are the ones that were presented by Rebel
(1916, 1924) and by Pierron (1978). Olivier (1993) incorporates these records in
his treatise on the butterflies of this island and accepts apollinus as a member of
the island’s butterfly composition. Tolman (1997), in his field guide on
European butterflies, likewise lists Rhodes (= Ródos) as a locality for apollinus.

Discussion

The Rebel records were based on larvae observed end March by Hofrat
Martin, who later described them to Rebel as having rectangular red spots. The
Pierron record simply mentions that he personally encountered apollinus in

Phegea 34 (3) (1 .IX.2006): 81

Ródos, but gives no precise locality and date infonnation, which, to say the least,
seems a bit odd, given the faet that there existed only one previous reeord of this
butterfly from Ródos and that it was in need of eonfirmation.

The laek of any other published records of apollinus from Ródos, despite the
faet that collecting took place often in April, both by the first author, as well as
by other lepidopterists, as attested by Gianelli (1914) and by Turati & Fiori
(1930), made us consider visiting the island in the first half of March in hope of
confirming the Rebel and Pierron records.

A visit to Ródos and field results

The trip to Ródos was eventually made by both authors in early March 2005,
and the search for apollinus was carried out within an altitudinal zone extending
from sea level to about 600 m. Care was taken to search areas where Zerynthia
cerisy (Godart, [1824]) either was known to fly from past experiences, or was
actually found flying in abundance, in hope that the often syntopic and larval
host-plant-sharing apollinus would also make its appearance.

Unfortunately not a single apollinus was to be recorded anywhere. At sea
level there was an abundance of cerisy, mostly very fresh, and at altitude cerisy
had not yet emerged. It thus appeared to us that the timing was just right for
apollinus, and that, had it been around, surely we would have observed it.

Conclusions

The vagueness of the Pierron record and the faet that the larvae of cerisy may
very well at times be black with red spots (making conflision possible with those
of apollinus, when the larvae are in their first two stages and still very small),
imply that the uncontested acceptance of apollinus as being a faunal element of
Ródos is not entirely justifiable.

Even though we do not exclude the possibility that apollinus is actually
found on Ródos, we strongly feel that, with the evidence at hand, eonfirmation
of its existence there is still both desirable and necessary.

The future

Our future plans call for revisiting Ródos in February 2007 in hope of
eventually perhaps finding appolinus possibly at sea level locations. It is also
hoped that in time other lepidopterists as well, will be prompted to contribute to
the search of this butterfly on the island of Ródos.

References

Gianelli, G. 1914. Escursioni Zoologiche del Dr. Enrico Festa nell’Isola di Rodi. X. Lepidotteri. —
BoU. Musei Zool. Anat. comp. R. Univ. Torino 29: 1-^.

Olivier, A. 1993. The butterflies of the Greek island of Ródos: Taxonomy, faunistics, ecology and
phenology. — Flemisch Entomological Society, Antwerpen, 250 pp., 2 colour plates.

Pierron, M. 1978. Quelques notes sur la biologie d'Archon apollinus (Staudinger) (Lep.
Papilionidae). — Alexanor 10: 325-330.

Rebel, H. 1916. Zur Lepidopterenfauna der Insel Rhodus. — Jahresbericht des wiener Entomologen
Vereins 26(1915): 111-115.

Rebel, H. 1924. Lepidopterologische Nachtrage zu einigen ostmediterranen Insularfaunen. —
Jahresbericht des wiener Entomologen Vereins 30 (1919): 37^9.

Phegea 34 (3) (I.IX.2006): 82

Tolman, T. 1997. Butterflies ofBritain & Europe. — Harper Collins, London, 320 pp.

Turati, E. & Fiori, A. 1930. Lepidotteri di Rodi. — Memorie della Societa entomologica italiana 9:
196-214.

Erratum

In the Abstract and Résumé of our paper "The chromosome number and
karyotype of Plebeins {Plebejides) pylaon brethertoni from Mt. Helmós,
Pelopónnisos, Greece, its tentative elevation to species level, and notes about
presently existing unsettled taxonomie questions in the pylaon species-group
complex (Lepidoptera: Lepidoptera)" {Phegea 34(2): 57-60), the author name of
Plebeius (Plebejides) pylaon brethertoni should be corrected to: (Brown, 1976).

John G. Coutsis & Jurate De Prins

Phegea M (3) (l.IX.2006): 83

Boekbespreking

De Prins, W. & De Prins, J.: Gracillariidae (Lepidoptera) - In: Landry, B. (Ed.), World Catalogue
of Insects Volume 6.

17,5 X 24,5 cm, 502 p., Apollo Books, Kirkeby Sand 19, DK-5771 Stenstrup, Denmark,
www.apollobooks.com, hardcover, 2005, 760.00 € (ISBN 87-88757-64-1).

Van alle "kleine vlinders" vormen de Gracillariidae een interessante groep voor entomologen,
ook amateurs. Dikwijls zijn het bijzonder mooi en kleurrijk getekende kleinoden die bij nader
onderzoek prachtige metaalglanspatronen kunnen vertonen. De rupsen zijn bladmineerders en
kunnen, mits de vereiste kennis van biologie en voedselplant, relatief gemakkelijk gevonden worden.
Mits de aangetaste bladeren op het juiste tijdstip verzameld worden zijn de meeste van deze dieren
ook eenvoudig te kweken. Een aantal soorten van deze familie is ook van economisch belang zodat
deze ook door beroepsentomologen grondig bestudeerd worden. Denk bijvoorbeeld maar aan
Cameraria ohhdella, een soort die op spectaculaire wijze in enkele jaren tijd gans Europa heeft
veroverd en de Paardekastanje het leven zuur maakt.

In dit zesde volume van de reeks "World Catalogue of Insects", worden enkel de Gracillariidae
behandeld. Deze familie wordt ingedeeld in 98 genera met daarin 1809 soorten. De synoniemen,
zowel op genus- als op soort-niveau, worden uiteraard ook onder de loep genomen. In de inleiding
worden trouwens niet alleen het aantal beschrijvingen in de decades vanaf 1758 overlopen, maar ook
de opbouw van de database die als basis heeft gediend voor het samenstellen van dit werk en tevens
de bronnen zelf waarop de catalogus gebaseerd is. Deze inleiding bevat naast een lijst van musea
waar Gracillariidae types bewaard worden ook een overzicht van de wijzigingen in de classificatie in
deze familie.

De catalogus zelf is onderverdeeld in 7 delen: de "family group names", "genus en species group
names", "fossil species", "unavailable names", "unplaced species", "taxa transferred to other families"
en "addenda". De catalogus geeft per soort zeer gedetailleerde informatie over de auteur, het jaar van
de beschrijving, de exacte referentie naar deze originele beschrijving en de originele schrijfwijze van
de soortnaam. Dezelfde informatie wordt gegeven voor alle synoniemen. Eventuele opmerkingen
aangaande de nomenclatuur worden ook gegeven. Bovendien worden ook de typelokaliteit, aantal
types (en de plaats waar ze bewaard worden), de voedselplant(en), de eventuele parasieten en de
verspreiding uitvoerig besproken, met verwijzing naar de bronnen van al deze informatie. De genera
worden, net als de soorten zelf binnen elk genus, alfabetisch behandeld. Dit vergemakkelijkt het
opzoekwerk aanzienlijk.

Op het eind van dit naslagwerk worden, zoals het bij een dergelijk werk hoort, een volledige
bibliografie en een index gegeven. Dit werk geeft wel drie aparte indexen: voor de parasieten, de
botanische namen en de Lepidoptera namen.

Doordat het boek ontstaan is uit een digitale database zijn de verschillende invalshoeken die in
een database als "filter" worden gebruikt ook in het boek terug te vinden wat het gebruik in de
praktijk zeker ten goede komt. Toch is het jammer dat een werk als dit niet als digitale versie
beschikbaar is. Dat zou de volle omvang van de hier verzamelde informatie pas volledig en
transparant toegankelijk maken. Om begrijpelijke economische redenen kan dit uiteraard van de
uitgever (nog) niet verwacht worden. Hoe dan ook, deze catalogus zal ongetwijfeld het
standaardnaslagwerk worden (en wellicht gedurende lange tijd blijven) voor iedereen die zich, hetzij
als amateur hetzij als professioneel entomoloog, met deze fascinerende familie bezighoudt.

Theo Garrevoet

Phegea 34 (3) (I.IX.2006): 84

On the presence of Valerietta niphopasta and Valerietta
hreblayi nom. nov. in Europe and of Chersotis
andereggii on the Balkan Peninsula (Lepidoptera:
Noctuidae)

Stoyan Beshkov & Alexander Slivov

Abstract. Valerietta niphopasta (Hampson, 1906) (= Valerietta bulgarica (Drenovsky,
1953) syn. nov.) and Valerietta hreblayi Beshkov nom. nov. (= Valerietta bulgariea sensu
Hreblay, 1992, junior secondary homonym) are two distinet taxa, both oeeurring in Bulgaria. V.
niphopasta is known in Europe only from SW Bulgaria, Kresna Gorge, published and illustrated
before from there as "Crypsedra niphopasta bulgarica Dren." and from Vitosha Mnt., from
where was described Crypsedra niphopasta bulgarica Drenovsky, 1953 syn. nov. The only
known localities in Europe for Valerietta hreblayi are the Bulgarian Blaek Sea Coast, "Arkutino"
and its surroundings south of Bourgas town, from where the neotype of Valerietta bulgarica was
designed and the last taxon was redescribed. In fact the redeseription of V. bulgarica sensu
Hreblay, 1992 is a description of a new species-group taxon. A review of both taxa is given and
the European representatives of the genus Valerietta with their genitalia, including the everted
vesica are illustrated. Chersotis andereggii (Boisduval, [1837]) is known to occur with certainty
on the Balkan Peninsula. Proved localities in SW Bulgaria are: S. Pirin mnt. and E. Rila mnt. The
male genitalia, including the everted vesica, are illustrated here.

Samenvatting. Over het voorkomen van Valerietta niphopasta en V. hreblay in Europa en
van Chersotis andereggii op het Balkan schiereiland (Lepidoptera: Noctuidae)

Valerietta niphopasta (Hampson, 1906) (= Valerietta bulgarica (Drenovsky, 1953) syn. nov.) en
Valerietta hreblayi Beshkov nom. nov. (= Valerietta bulgarica sensu Hreblay, 1992, junior
secondary homonym) zijn twee aparte taxa, welke allebei in Bulgarije voorkomen. V. niphopasta
is in Europa alleen bekend uit Zuidwest-Bulgarije, Kresna Kloof, voordien vandaar gepubliceerd
en geïllustreerd als "Crypsedra niphopasta bulgarica Dren." en uit het Vitosha gebergte vanwaar
Crypsedra niphopasta bulgarica Drenovsky, 1953 syn. nov. beschreven werd. Het enige
bekende gebied in Europa voor Valerietta hreblay ligt aan de Bulgaarse Zwarte-Zeekust,
"Arkutino" en de omgeving ten zuiden van de stad Burgas, vanwaar het neotype van Valerietta
bulgarica werd aangeduid en vanwaar dit taxon werd beschreven. In feite is de herbeschrijving
van V. bulgarica sensu Hreblay, 1992 de beschrijving van een nieuw taxon in de soortgroep. Een
overzicht van beide taxa wordt gegeven en de Europese vertegenwoordigers van het genus
Valerietta, alsook hun genitalia met uitgestulpte vesica worden afgebeeld. Chersotis andereggii
(Boisduval, [1837]) is met zekerheid vastgesteld op het Balkanschiereiland. Zekere vindplaatsen
in Zuidwest-Bulgarije zijn: het zuidelijke Piringebergte en het oostelijke Rilagebergte. De
mannelijke genitalia, met uitgestulpte vesica, worden hier afgebeeld.

Résumé. Sur la présence de Valerietta niphopasta et V. hreblay en Europe et de Chersotis
andereggii dans la Péninsule balkanique (Lepidoptera: Noctuidae)

Valerietta niphopasta (Hampson, 1906) (= Valerietta bulgarica (Drenovsky, 1953) syn. nov.) et
Valerietta hreblayi Beshkov nom. nov. (= Valerietta bulgarica sensu Hreblay, 1992, homonyme
secondaire plus récent) sont deux taxa distincts, présents tous les deux en Bulgarie. V.
niphopasta n'est connue en Europe que de Bulgarie sud-ouest, crevasse Kresna, d'oü 1'espèce
était décrite et illustrée comme "Crypsedra niphopasta bulgaria Dren.", et des monts Vitosha,
d'oü Crypsedra niphopasta bulgarica Drenowski, 1953 syn. nov. fut décrite. Les seules localités
en Europe de Valerietta hreblay se trouvent a la cote bulgare de la mer Noire, "Arkutino" et,
dans les environs, au sud de la ville de Bourgas, d'oü Ie néotype de Valerietta bulgarica fut
désigné et d'oü 1'espèce fut décrite. En effet, la rédescription de V. bulgarica sensu Hreblay, 1982
est la description d'un taxon nouveau dans Ie groupe-espèce. Une révision des deux taxa est
proposée ici et les représentants européens du genre Valerietta, ainsi que leurs genitalia avec

Phegea 34 (3) (l.IX.2006): 85

vesica évaginée sont illustrés. Chersotis andereggü (Boisduval, [1837]) se trouve dans la
Péninsiile balkanique. Deux localités certaines en Bulgarie sud-ouest sont: la montagne Pirin
méridionale et la montagne Rila orientala. Les genitalia males, avec vesica évaginée, sont
illustrés ici.

Key words: Noctuidae - Valerietta hreblayi - Valerietta niphopasta - Valerietta bulgarica -
Chersotis andereggü - faunistics - Bulgaria - genitalia.

Beshkov, S.: National Museum of Natural History, Tsar Osvoboditel Blvd. No. 1., 1000 Sofia,
Bulgaria. Email; beshkov@nmnh.bas.bg

Slivov, A.: Institute ofZoology, Bulgarian Academy of Sciences, Tsar Osvoboditel Blvd. No. 1.,
1000 Sofia, Bulgaria.

The genus Valerietta Draudt, 1938 (= Lamprosticta sensu auct., = Crypsedra
sensu auct.) at present contains four species with Ponto-Caspian distribution
(Ronkay & Ronkay 1995: 120) and a few undescribed species. All of them are
very rare, known only from a few specimens with poorly known variability and
with unknown biology. The lack of material for comparison and verification was
the reason why some taxa have been described by monotypy into the niphopasta
group, only on the base of comparison with not well elaborated illustrations and
descriptions.

The first Valerietta specimen, reported from Europe is a single male
collected by Drenovsky in Bulgaria (Vitosha mnt. near Dragalevski Manastir,
930 m, 10. V. 1947). The specimen was collected during the day, on a trunk of
beech (Fagiis sylvatica L.) (Drenovsky 1953). Drenovsky compared the
specimen to Crypsedra niphopasta from Syria (type locality: Akbes) as figured
by Warren (in Seitz 1914: 133, fig. 32g.) and on the base of this comparison he
described it as a new subspecies named Crypsedra niphopasta bulgariea. The
original description is supplied with monochrome figures of the upper- and
underside of the specimen and the head in lateral view (Fig. 1.). According to
Drenovsky, the main differences between the specimen from Vitosha and the
one illustrated in Seitz are size, forewing colour and pattem. The holotype (by
monotypy) of C. niphopasta bulgarica has a forewing length of 14 mm,
wingspan 28 mm, whereas the type of C. niphopasta figured in Seitz has a
forewing length of 16 mm and wingspan 32 mm. The forewings of the specimen
figured in Seitz are white, the orbicular spot is very small and orbicular and
reniform spots are not connected to each other. The forewings of Drenovsky ’s
specimen are grey with brownish scales; both spots are white and centred with a
brownish dot. In the holotype of C. n. bulgarica the submarginal lines are
composed of black and brown crescents, limited intemally by six black pointed
wedge-like spots, situated vertically to the margin and continuing intemally up
to the doublé median line. In the specimen figured in Seitz the wedge-like spots
take the form of crescents. On the distal half of the costal margin in the
Bulgarian specimen there are six black dots of different size, beginning above
the two spots and continuing almost to the apex. In Seitz’ s specimen these spots
are missing. Furthennore, in the tenninal fascia in the specimen illustrated in
Seitz there are 4-5 black spots pointing towards the outer margin; these are
missing in Drenovsky ’s specimen. On the base of the differences given above,
Phegea 34 (3) (l.IX.2006): 86

Drenovsky described the specimen from Vitosha as Crypsedra niphopasta
bulgarica Drenovsky, 1953. We think, the differences Drenovsky foiind
between the only two Valerietta specimens known that time are due to a
comparison with that not so well and correctly elaborated illustration in Seitz.
The reason of our opinion is, that the painted illustration in Seitz and the
photograph in Hreblay (1992, pl. 1, fig. 5), which both show one and the same
specimen (the holotype of niphopasta Hampson, 1906) are rather different.
Moreover, the Bulgarian specimen described and illustrated by Drenovsky
shows no important differences with the holotype of Valerietta niphopasta
illustrated in Hreblay (1992).

Fig. 1.- Valerietta niphopasta niphopasta (Hampson, 1906). Facsimile of the original illustration of
Crypsedra niphopasta bulgarica Drenovsky, 1953 from Vitosha mnt.

During more than 30 years the type specimen of Drenovsky remained the
only known representative of the genus Valerietta in Europe. The genera
Valerietta! Crypsedra (respectively the taxa niphopasta Hampson i bulgarica
Drenovsky) were omitted for Europe in Hartig & Heinicke (1973) and for
Bulgaria in Ganev (1982). Slivov (1984: 61) reported a single specimen
determined as ''Crypsedra niphopasta bulgarica Dren." from "Spirka Kresna,
28-30.V.1979, 1 male at an electric light". On the same page the specimen is
figured in monochrome. Slivov compared this specimen (Figs 2-3) to the
original description of bulgarica Drenovsky and found it to correspond rather
well to this description and illustration. For this reason, he recognized it as
"Crypsedra niphopasta bulgarica Dren.". Another Valerietta niphopasta
specimen which the senior author examined was caught in Asia Minor, Prov.
Antalya, 3 km to Cevizli village from Akseki, 1200 m, 12.V.1999, T. Drechsel,

Phegea 34 (3) ( 1 .IX.2006): 87

S. Beshkov & J. Gelbrecht leg. at 160 W MVL, in coll. T. Drechsel, 1 male. This
specimen is similar to the specimens from Arkutino, but has a dark centre in the
stigmata and a large black spot on the outer margin before the tomus. Some
more localities of V. niphopasta, all in Turkey can be found in Hreblay (1992:
237).

The next report of V. niphopasta is that in Hacker, Kuhna & Gross (1986:
109) as a species new for Turkey (Prov. Konya and Prov. Antalya), illustrated in
monochrome (op. cit. pl. 2, fig. 16). In Poole (1989: 985-986) Crypsedra
niphopasta subsp. bulgarica Dryanovski [sic!], 1953 is given as a synonym of
Valerietta niphopasta (Hampson). Later on. Hacker (1989: 183) used the name
Valerietta niphopasta bulgarica (Drenowski, 1955) [sic!], referring to all the
previously known localities: Vitosha mnt. (Dragalevski Manastir) and Kresna,
and mentioning a new locality "Arkutino" (leg. and coll. Varga). Fibiger &
Hacker (1990: 43) elevated bulgarica to specific rank and stated that it occurs
also in Turkey. Hacker (1990: 164-165) listed V. bulgarica for the Balkan
Peninsula and Anatolia, and V. niphopasta for Turkey and Northern Iran.

Hreblay (1992: 237) could not fmd the type of Crypsedra niphopasta
bulgarica and designated the specimen from Arkutino as a neotype. Hreblay
(pers. comm. 3.VII.1994) preferred to retain the name of Drenovsky (not make a
synonym from it), because it was not possible for him to prove, that the neotype
is different from the insect illustrated by Drenovsky. He regarded the neotype of
V. bulgarica as a bona sp. The male genitalia, including the everted vesica of
both V. bulgarica and V. niphopasta are illustrated and V. bulgarica is
redescribed. In fact, this redescription of V. bulgarica sensu Hreblay, 1992 is a
description of a new species group taxon, different from bulgarica Drenovsky,
1953. The designation of the neotype by Hreblay however, is based on
erroneously determined material, it does not "defme the nominal taxon
objectively" (ICZN 1999, Art. 75.1.) and does not satisfy articles 75.3.5. and
75.3.6. of the ICZN (1999), or Art. 75(d)(4)(5) of the Code current at that time
(ICZN 1985). In Hreblay (1992) both species (holotype of V. niphopasta and
neotype of V. bulgarica) are illustrated in colour (Pl. I, figs. 5-8). According to
Hreblay (1992) the main differences between V. niphopasta and V. bulgarica
(neotype from "Arkutino") are expressed in the stigmae: V. bulgarica sensu
Hreblay, 1 992 is the only representative of the genus without dark centres in the
stigmae (however, from the primary source of Drenovsky, both from the text and
the illustration it is clear that the stigmae of bulgarica are with dark centres!) -
(see Art. 75.3.5. of the current Code or Art. 75(d)(4) from the previous Code).
Therefore, the name bulgarica sensu Hreblay, 1992 should be considered a
primary homonym and it does not satisfy Art. 52.1. of the Code (ICZN 1999).
Other minor differences can be found in the ground colour and cross lines. The
wingspan of the neotype is the same as in the Drenovsky's type - 28 mm. In the
male genitalia, including the everted vesica, there appears to be no important
difference between the species, except that the base of the right harpe is less
developed in V. bulgarica sensu Hreblay, 1992.

Phegea 34 (3) (l.IX.2006); 88

Figs. 2-3. Valerietta niphopasta niphopasta (Hampson, 1906), S- SW Bulgaria, Kresna Gorge, Stara
Kresna Railway Station, 200 m, 28-30.V.1979, A. Slivov leg., 2.- upperside; 3.- underside.

Figs. 4-7. Valerietta hreblayi Beshkov, nom. n.. Bulgaria, Black Sea Coast, Arkutino near
Primorsko, Bourgas region, 08.VL1998, Beshkov, Nowacki & Palka leg., males, 4, 6.- upperside; 5,
1- underside (4, 5 in coll. Nowacki, 6, 7 in coll. Beshkov).

Figs. 8-9. Chersotis andereggü andereggü (Boisduval, [1837]), S, upperside. 8.- SW Bulgaria,
South Pirin mnt., Gotze Delchev Chalet, 1600 m, 04.VIIL1981, A. Slivov leg.; 9.- Turkey, Karadeniz
Daglari, Prov. Artvin, Yusufeli district, below Yaylalar Village, 1800 m, 18.VII.1995, S. Beshkov, J.
Gelbrecht & E. Schwabe leg.; scale bar 10 mm.

Phegea2>4O){\.\X.2006)\ 89

Ronkay & Ronkay (1996: 120-122) were also unable to find the type of
Crypsedra niphopasta bulgarica Drenovsky and aecepted the opinion of
Hreblay (1992). They also recognised V. bulgarica (neotype) as a speeies
distinct from V. niphopasta. Both taxa were illustrated in eolour (PI. 3, figs. 40-
42) and the male genitalia including the everted vesica of V. bulgarica (neotype)
were figured again (p. 179, figs. 107-108). A short diagnosis of V. bulgarica
was given, as well as the differences in exterior morphology and in the genitalic
charaeters from other members of the V. niphopasta-gvoup. In all, they
confirmed the opinion of Hreblay (1992).

The specimen from Arkutino designated as a neotype of V. bulgarica looks
different from the other specimens we have seen. It shows also differences from
the illustrations and the description of the type of Drenovsky. The senior author
heard that the type of Crypsedra niphopasta bulgarica is deposited in National
Museum of Natural History (Sofia). He careful checked several times all
collections in the Museum, but the type was not found there. He also spent a
couple of nights in Vitosha mnt., near Dragalevski Manastir, in late May, but no
single Valerietta specimen was found there. The only Valerietta specimen we
found in the collection of the Institute of Zoology, Bulgarian Academy of
Sciences, was the male taken by Slivov in Kresna, identified as Crypsedra
niphopasta bulgarica. As it was mentioned above, Slivov (1984: 61) illustrated
it in monochrome. It corresponds rather well to the original description of
bulgarica Drenovsky, as well as to V. n. niphopasta (Hampson) illustrated in the
literature mentioned above. However, it differs from V. bulgarica sensu Hreblay,
1992. Although there are no significant differences in the male genitalia in the
specimen from Kresna (Figs. 10-11) (Gen. prep. No. 2./09. III. 1995, S. Beshkov)
they look more similar to these of V. n. niphopasta (Hampson). The wingspan of
this specimen is 29.5 mm., forewing length 13 mm. There is no doubt that the
specimen from Kresna is Valerietta niphopasta niphopasta (Hampson, 1906),
whereas V. bulgarica sensu Hreblay, 1992 is a distinct species, different both
from V. n. niphopasta (Hampson) and from V. n. bulgarica (Drenovsky).

Two males of Valerietta bulgarica sensu Hreblay, 1992 have been collected
near Arkutino in "Ropotamo Forest Farm" (Figs. 4-7) on 08. VI. 1998 at 160 W
MVL with 25 W black lamp, one at 22:40 and another at 23:30 local time
(Beshkov, Nowacki & Palka 1999: 176; Beshkov 2000: 68), gen. preps with
everted vesica 1./03. VII. 1998 (Figs. 12-13) and 2./03. VII. 1998 (Figs. 14-15X S.
Beshkov. The habitat there is a humid warm forest (Quercus-Fraxinus-Carpinus
mixed forest with several kinds of lianas) very close to a swamp. At the same
time another, stronger lamp was lighted 100-150 m away in dry Quercus forest,
but no Valerietta specimen was captured there.

PhegeaMO){\.\X2006): 90

Figs. 10-11. Valerietta niphopasta niphopasta (Hampson, 1906), S- SW Bulgaria, Kresna Gorge,
Stara Kresna Railway Station, 200 m, 28-30. V. 1979, A. Slivov leg.: 10.- genitalia; 11.- everted
vesiea (Gen. prep. 2./09.III.1995, S. Beshkov), scale bar 1 mm.

Figs. 12-15. Valerietta hreblayi Beshkov, nom. n. Bulgaria, Blaek Sea Coast, Arkutino near
Primorsko, Bourgas region, 08.VI. 1998, Beshkov, Nowacki & Palka leg.; 12, 14.- male genitalia; 13,
15.- everted vesieas in euparal under a eover glass (14-15 gen. prep. 2./03.VII.1998, S. Beshkov, in
eoll. Nowaeki; 12-13 gen. prep. 1./03. VII. 1998, S. Beshkov, in eoll. Beshkov), seale bar 1 mm.

Phegea 34 (3) (l.IX.2006); 91

Less than 200 m from the first locality where the species was found in 1998,
a single male specimen was collected in a light trap on 18. VI. 2001, J. Nowacki
& S. Beshkov leg., in coll. M. Fibiger. About 200 m further no other Valerietta
specimens were seen on light. Some sympatric and synchronyc species there
were: Nychiodes waltheri Wagner, 1919, Craniophora pontica (Staudinger,
1879), Atypha pulmonaris (Esper, [1790]), Apamea syriaca (Osthelder, 1933),
Mythimna congrua (Hübner, [1817]), and Eilema depressa (Esper, [1787]).

Only about 800 m from the "Ropotamo Forest Farm" near Arkutino, in
"Pyasachna Lilia" Natural Reserve (Fig. 16) iS of Valerietta bulgarica sensu
Hreblay, 1992 were collected on 17.VI.2001 at a 250 W MVL, J. Nowacki & S.
Beshkov leg., in coll. Nowacki. The habitat there is Coastal, termophile, dry
mixed Quercus forest on a sandy hill between the sea and a river with aquatic
vegetation on one of the sides and dunes with Paneratium maritimum L. on the
other side. About 300 m away, in the dunes no Valerietta specimens were found
and the species composition was completely different. Sympatric and synchronie
species to Valerietta bidgariea sensu Hreblay, 1992 were: Dyspessa salicieola
(Eversmann, 1848), Nychiodes waltheri Wagner, 1919, Geometra palilionaria
(Linnaeus, 1758), Atypha pulmonaris (Esper, [1790]), Cosmia confmis Herrich-
Schaffer, [1849], Apamea syriaca (Osthelder, 1933), Archanara dissoluta
(Treitschke, 1825), Oria musculosa (Hübner, [1808]), Mythimna straminea
(Treitschke, 1825), dind Eilema depressa (Esper, [1787]).

An additional locality of Valerietta bulgarica sensu Hreblay, 1992, about 3-
4 km South from the localities mentioned above is the bridge on the Ropotamo
River near Primorsko, an old Fraxinus forest, 06. VI. 2003, !(?, S. Beshkov & Ph.
Fastre leg. at a 160W MVL with 18W black tube, in coll. Fastre.

These fmdings suggest that Valerietta bulgarica sensu Hreblay has also two
generations (Beshkov 2000: 68). The forewing length of the specimens from the
First generation is approximately 14 mm, the wing span is 30 mm. Prof. Z. Varga
informed the senior author (pers. comm. February, 2004) that the specimen
collected by him (the neotype of Valerietta bulgarica sensu Hreblay) originated
from a dry, warni Quercus forest in the sandy dunes near the sea coast. Mr Z.
Kolev infomied me (S. Beshkov) about 30 specimens, including females
collected by lepidopterologists from Finland in several localities, at different
times and in different biotopes near Arkutino. Both habitats ("Ropotamo Forest
Fann" near Arkutino and "Pyasachna Lilia" Natural Reserve) are very close to
each other and it is difficult to point out which is the typical one for Valerietta
bulgarica sensu Hreblay, 1992. From the common features for both habitats it is
clear that Valerietta bulgarica sensu Hreblay, 1992 inhabits both dry and humid
mixed Quercus forests, limited by swamps with aquatic vegetation. Sympatric
and synchronie species for the fmdings of June 1998 as well as the species
composition of the "Pyasachna Lilia" Natural Reserve can be found in Beshkov,
Nowacki & Palka, 1999.

Phegea 34 (3) (1 .IX.2006): 92

Fig. 16 - Habitat of Valerietta hreblayi: "Pyasachna Lilia" Natural Reserve near Arkutino in June.

Our opinion is that bulgarica Drenovsky, 1953 is conspecific with Valerietta
niphopasta niphopasta (Hampson, 1906), and Valerietta bulgarica sensu
Hreblay, 1992 is a distinct taxon. This also was the subsequent opinion of
Hreblay (pers. comm. 3.VII.1994). According to Ronkay & Ronkay (1995: 121)
bulgarica sensu Hreblay is a distinct species from niphopasta Hampson.
However, Valerietta bulgarica sensu Hreblay is a junior secondary homonym
(ICZN, Art. 57.3.1.) with bulgarica Drenovsky, 1953 and for this reason a
replacement name (ICZN, Art. 60.3.) is given here - Valerietta hreblayi
Beshkov nomen novum. V. hreblayi Beshkov seems to fly in two generations:
the first half of June (Beshkov, Nowacki & Palka 1999: 176; Beshkov 2000: 68
as V. bulgarica) and in the beginning of August (neotype of Valerietta
bulgarica) (in Hreblay - 03.VIII.1973; in Ronkay & Ronkay - VII. 1977).
However, it is known that V. niphopasta in Turkey has also two generations:
May-June and August-September (Hacker 1996: 287). The flight period of
niphopasta (holotype of bulgarica Drenovsky) is early May and it was found at
an altitude of 930 m., at rest on a trunk of Fagus; V hreblayi Beshkov nom. n.
was found only at light near a warni, dry or humid Quercus/Fraxinus forest
close to the sea and at sea level. In Kresna, the V. niphopasta specimen was
collected at the end of May at light near a wann, dry, mixed oak forest in an arid
stony area at an altitude of 200 m. Valerietta niphopasta niphopasta has a
pontomediterranian distribution, whereas Valerietta hreblayi is an endemic in
the South-Bulgarian Black Sea coast region.

Phegea 34 (3) (l.IX.2006): 93

Valerietta niphopasta niphopasta (Hampson, 1 906)

syn.: Valerietta niphopasta bulgarica (Drenovsky, 1953), syn. nov.

Valerietta hrehlayi Beshkov, 2006 nom. nov, replacement name

syn.: Valerietta bulgarica sensu Hreblay, 1992, nee Drenovsky, 1953,

junior secondary homonym

The new replacement name is given in honour of the eminent Hungarian
lepidopterologist, the late Dr. Marton Hreblay.

Another record that requires elucidation is that of Slivov (1984) for Chersotis
andereggii (Boisduval, [1837]). Slivov (1984: 57) reported it as a new species
for Bulgaria from "Pirin mnt., G. Delchev Chalet, 1600 m, 04.VIII.1981, 1 male
at electrical light". Ch. andereggii is a species closely related to Ch. rectangula
([Denis & Schiffermüller], 1775) and confusion with it is possible. Not long ago
both species were regarded as conspecific. Boursin (1952: 53) first recognized
Ch. andereggii as a distinct species, and on the differences in genitalia, biotopes
and range separated it from Ch. rectangula. We again very carefully examined
the specimen from Pirin (Fig. 8.) (wingspan 32.5 mm.) and its genitalia (Gen.
prep. No. 1./09. III. 1995, S. Beshkov) (Figs. 17-18) and can confirm its identity
as Chersotis andereggii andereggii (Boisduval, [1837]). Another Bulgarian
locally is Rila mnt., Grantchar (= Boris Hadzhisotirov) Chalet, 2200 m, 27-
29.VII.1975, also leg. and in coll. Al. Slivov in Institute of Zoology, Bulgarian
Academy of Sciences, Sofia. This specimen with its genitalia, including the
everted vesica, is illustrated in Beshkov (2000: 242, figs. 118-119, 267, fig. 14).
At present, these are the only confirmed specimens of Ch. andereggii from the
Balkan Peninsula. The reports of Hacker (1989: 58; 1990: 68) for Chersotis
andereggii for Greece follow uncertain literature data for Peloponnesus,
Chelmos mnt., 2200 m. The report of Zecevic (1996: 59) for Serbia also needs
confirmation. Vasic (2002: 262) reported Chersotis andereggii from Serbia
(Rimski Shanchevi, 8. V. 1950) [sic!]. According to him, Ch. andereggii occurs
in the high mountains of Macedonia as welk This report also needs confirmation.
In Vasic (2002: 262) July- August is given as the flight period, but his data
(originating from his collection and card-index) are from May. The senior author
examined most of the specimens from the Balkan Peninsula presented in the
collections in Bulgaria and checked many genitalia, but failed to fmd other
specimens of Chersotis andereggii. All specimens were of the widespread
Chersotis rectangula, a species reported as new for Bulgaria by Tuleschkow
(1931a: 28; 1931b: 193) from Alibotoush [= Slavyanka] mnt. in SW Bulgaria at
an altitude of 1500 m.

In Fibiger (1993), Ch. andereggii is not shown for the Balkan Peninsula on
the distribution map. lts distribution in Europe is given as follows: "boreo-
alpine, known from the northem Pyrenees (France), the Alps, the south-westem
coast of Finland, northem Estonia and Russia (the Southern Ural Mountains)".
The population of the south-westem coast of Finland and northem Estonia is

Phegea 34 (3) ( 1 .IX.2006): 94

inhabited by a distinct subspecies, Chersotis andereggU acrana Mikkola, 1987
(Mikkola, Lafontaine & Grotenfeit 1987). In the same paper, Ch. andereggU is
again not marked for the Balkan Peninsula. Our specimen shows unimportant
differences in appearance and genital characteristics, including the everted
vesica, from Ch. andereggU aerana, illustrated in Mikkola et al. (1987), from
Ch. andereggU andereggU from Turkey (Figs. 9, 19), from the specimens from
France (Alpes- Maritimes) present in the collection of the senior author and from
specimens from the Alps (TL. Switzerland, Wallis), illustrated in colour in
Fibiger (1993: pl. 2).

Figs 17-18. Chersotis andereggU (Boisduval, [1837]), S- SW Bulgaria, South Pirin mnt., Gotze
Delchev Chalet, 1600 m, 04.V11I.1981, A. Slivov leg.. Gen. prep. 1./09. 111. 1995, S. Beshkov. 17.-
genital armature; 18.- not fully everted vesica.

Fig. 19. Chersotis andereggU (Boisduval, [1837]), S- Turkey, Karadeniz Daglari, Prov. Artvin,
Yusufeli district, below Yaylalar Village, 1800 m, 18.V1I.1995, S. Beshkov, J. Gilbrecht & E.
Schwabe leg. Everted vesica (Gen. prep. 1./25. lil. 1997, S. Beshkov); scale bar 1 mm.

Phegea 34 (3) (1 .IX.2006): 95

Fig. 20. Map of Bulgaria showing European localities of Valerietta niphopasta (Hampson, 1906) and
V. hreblay Beshkov, 2006, and Balkan localities of Chersotis andereggü (Boisduval, [1837]);

Valerietta niphopasta (Hampson, 1906): 1.- Vitosha mnt. near Dragalevski Manastir, Sofia District,
930 m; 2.- Kresna Gorge, Stara Kresna Railway Station, 200 m

Valerietta hreblayi Beshkov, 2006: 3.- Arkutino near Primorsko and surroundings, Bourgas region.

Chersotis andereggü (Boisduval, [1837]) surely proved localities on the Balkan Peninsula; 4.- South
Pirin mnt., Gotze Delchev Chalet, 1600 m; 5.- Rila mnt., Grantchar (= Boris Hadzhisotirov) Chalet,
2200 m

Acknowledgements

We would like to express our sincere gratitude to: Mr. Miehael Fibiger (Sor0,
Denmark), to Mr. Hermann Hacker (Staffelstein, Germany), to Mr. Willy De
Prins (Leefdaal, Belgium), to Dr. Andrew Polaszek (ICZN, London, England)
for their comments and critical advices, or for the consultation conceming
Valerietta taxa discussed here; to Mr. Zdravko Kolev (Helsinki, Finland) and to
Prof. Zoltan Varga (Debrecen, Hungary) for the invaluable Information quoted
here, as well as to Dr. Herbert Beek (Mainz, Germany) for the donated Ch.
andereggü material from the Alps. An invaluable help for us were the comments
of the late Dr. Marton Hreblay (Erd, Hungary) used here.

References

Beshkov, S. 2000. An Annotated Systematic and Synonymie Check List of the Noctuidae of Bulgaria
(Insect: Lepidoptera: Noctuidae). — Neue EntomoJogishe Nachrichten 49: 1-300.

Beshkov, S., Nowacki, J. & Palka, K. 1999. Contribution to the knowledge on the distribution of
Macrolepidoptera in Bulgaria. — Wiadamosci entomologiczne 18(3): 169-185.

Boursin, C. 1952. Beitrage zur Kenntnis der Agrotidae-Trifinae, XLIX. Synonymie-Notizen nebst
verschiedenen Bemerkungen, 111. — Zeitschrift für Lepidopterologie 2(1): 49-69.

Phegea 34 (3) (l.IX.2006): 96

Drenovsky, A. 1953. Cripsedra niphopasta Obrth. (Insecta, Lepidopt.) subsp. hulgarica aus
Bulgarien. — Bulletin de l'Institut de Zoologie de l'Académie des Sciences de Bulgarie II: 373-
376 [in Bulgarian],

Fibiger, M. 1993. Noctuinae II. — Noctuidae Europaeae 2. — Sor0, 230 pp.

Fibiger, M. & Hacker, H. 1990. Systematic List of the Noctuidae of Europe. — Esperiana 2: 1-109.

Ganev, J. 1982. Sytstematic and synonymie list of Bulgarian Noctuidae (Lepidoptera). — Phegea
10(3): 145-160.

Hacker, H. 1989. Die Noctuidae Griechenlands. Mit einer Übersicht über die Fauna des
Balkanraumes (Lepidoptera, Noctuidae). — Herbipoliana 2: i-xii, 1-589.

Hacker, H. 1990. Die Noctuidae Vorderasiens (Lepidoptera) Systematische Liste mit einer Übersicht
über die Verbreitung unter besonderer Berücksiehtigung der Fauna der Türkei (einschliesslich
der Nachbargebiete Balkan, Südrussland, Westturkestan, Arabische Halbinsel, Agypten). —
Neue Entomologische Nachrichten 27: i-xvi, 1-706.

Hacker, H. 1996. Erganzungen zu "Die Noctuidae Vorderasiens" und Neuere Forschungsergebnisse
zur Fauna der Türkei II {Lepidoptera). - Esperiana 4: 273-330 + Taff R-S.

Hacker, H., Kuhna, P. & Gross, F.-J. 1986. 4. Beitrag zur Erfassung der Noctuidae der Türkei.
Beschreibung neuer Taxa, Erkennisse zur Systematik der kleinasiatischen Arten und faunistisch
bemerkenswerte Funde aus Aufsammlungen von Gross und Kuhna aus den Jahren 1968-1984.
— Mitteilungen der Münchner Entomologische Gesellschaft 76: 79-141.

Hartig, F. & Heinicke, W. 1973. Elenko sistematica del Nottuidi europei - Systematisches Verzeichnis
derNoctuiden Europas. — Entomologica, Bari 9: 187-214.

Hreblay, M. 1992. Revision der Gattung Valerietta Draudt, 1938. — Esperiana 3: 235-241, T. I: 5-
8.

International Commission on Zoological Nomenclature, 1985. International Code of Zoological
Nomenelature, Third Edition. XX General Assembly of the International Union of Biological
Sciences. — International Trust for Zoological Nomenclature. London, Berkeley, Los Angeles,
XX + 321 pp.

International Commission on Zoological Nomenclature, 1999. International Code of Zoological
Nomenclature, Fourth Edition. — International Trust for Zoological Nomenclature c/o The
Natural History Museum, London, 306 pp.

Mikkola, K., Lafontaine, J. & Grotenfeit, P. 1987. A revision of the holarctic Chersotis andereggii
complex {Lepidoptera, Noctuidae). — Nota lepidopterologica 10(3): 140-157.

Poole, R. W. 1989. Noctuidae, Parts 1-3. - In: Heppner, J. (Ed.): Lepidopterorum Catalogus (New
Series), Fase. 118. — E. J. Brill, Leiden, New York, Kobenhavn, Köln. 1314 + xii pp.

Ronkay, G. & Ronkay, L. 1995. Cuculliinae II. — Noctuidae Europaeae 7. — Soro, 224 pp.

Slivov, A. 1984. New and rare butterfly species of the family Noetuidae (Lepidoptera) in the
Bulgarian Fauna. — Acta Zoologica Bulgarica 25: 56-66 [in Bulgarian].

Tuleschkow, K. 1931a. In: Bulgarische Entomologische Gesellschaft: Referate und Mittelungen. —
Mitteilungen der Bulgarische Entomologischen Gesellschaft 6: 26-28 [in Bulgarian].

Tuleschkow, K. 1931b. Zweiter Beitrag zur Lepidopterenfauna des Ali-Botusch Gebirges in
Mazedonien. — Mittelungen der Bulgarischen Entomologischen Gesellschaft 6: 189-202 [in
Bulgarian].

Vasic, K. 2002. Fauna of Noctuids (Lepidoptera: Noctuidae) in Serbia. - In: Proceedings on the
fauna of Serbia, Vol. VI. — Serbian Academy of Seienees and Art, Department of Chemical and
Biological Sciences, Beograd, chapter pagination: 165-293.

Warren, W. 1909-1914. In: Seitz, A. (Ed.): Die Gross-Schmetterlinge der Erde, 3. Band: Die
Palaearktischen Eulenarten Nachtfalter. — Alfred Kernen Verlag, Stuttgart, 511 pp, 75 pis.

Zecevic, M. 1996. Pregled faune leptira Srbije (Macrolepidoptera). — Institut za istrazivanja u
poljoprivredi Srbija, IP “Nauka”, Beograd, 159 pp. [in Serbian].

Phegea 34 (3) ( 1 .IX.2006): 97

Boekbespreking

Eliasson, C. U., Ryrholm, N., & Gardenfors, U.: Nationalnyckeln till Sveriges flora och fauna.
Fjarilar: Dagfjdrilar. Hesperüdae - Nymphalidae. [The national encyclopedia to Swedens flora and
fauna],

28 X 23 cm, 407 p., doorlopend in kleur, gebonden met veelkleurige stofomslag, te verkrijgen bij
Apollo Books, Kirkeby Sand 19, DK-5771 Stenstrup, Denemarken, apollobooks@vip.cybercity.dk,
2005, 280,- DKK (ca. 38,- €) zonder verzending (ISBN 91-88506-51-7).

Dit boek is het eerste deel in een zeer prestigieuze reeks met als doel alle planten en dieren die in
Zweden voorkomen op een wetenschappelijke manier te behandelen. Een ruwe schatting raamt dit
aantal op 60.000 soorten, waarvan ca. de helft uit insecten bestaat. Voor de volledigheid zullen ook
de soorten uit Finland, Noorwegen, Denemarken en Ijsland opgenomen worden. De hele reeks zal
bestaan uit 120 boeken en is gepland voor de volgende 20-25 jaar. Ze wordt bovendien in grote mate
gesponsord door het Zweedse parlement zodat de prijs van de aparte delen zeer democratisch
gehouden kan worden. Voor elk deel worden de beste specialisten terzake aangesproken.

Het grootste deel van de soorten, zo'n 50.000, zullen in detail beschreven worden en gegevens
bevatten over de verspreiding en biologie. Ze zullen in kleur worden afgebeeld en
verspreidingskaartjes zullen de tekst begeleiden. Voor de overige 10.000 soorten zullen de teksten
slechts tot op de familie gaan, maar checklists tot op de soort bevatten. De algemene tekst is in het
Zweeds, maar bij elke soort wordt een korte samenvatting in het Engels gegeven.

In dit eerste deel (nr. DE 50-54 in de boekenrij) worden de 140 dagvlindersoorten besproken die
in het behandelde gebied voorkomen. Na een algemene inleiding over vlinders, hun biologie,
biotopen e.d. volgen een checklist en een determineertabel tot op de soort. Deze laatste is ook
volledig in het Engels vertaald en bevat afbeeldingen in kleur van boven- en onderkanten. Alle
soorten worden bovendien nog eens in enkele overzichtsplaten afgebeeld zodat een snelle
vergelijking tussen soorten die veel op elkaar gelijken mogelijk is.

Elke soort wordt zeer uitgebreid besproken: uiterlijke kenmerken, levenswijze en verspreiding.
Achter elke soort komt een beknopte samenvatting in het Engels. De tekst is voorzien van prachtige
aquarellen van boven- en onderkant, in vele gevallen van mannetje en vrouwtje apart, soms ook van
de rups en de pop, en telkens met een verspreidingskaartje in kleur. Achteraan volgen nog enkele
pagina's met meer gedetailleerde kaartjes. In tabelvonn wordt een vergelijking gemaakt tussen het
voorkomen van de verschillende soorten in 1880 en 2004. Verder bevat het boek een uitgebreide
literatuurlijst en een soortregister. Het is een prachtig uitgegeven, en zeer rijkelijk geïllustreerd boek
dat elke dagvlinderliefhebber zal bekoren. Door de hoge kwaliteit en omwille van zijn lage prijs is dit
boek een absolute aanrader.

Wie intekent op de hele reeks, ontvangt een bijkomende korting van 15% en voor een
gedeeltelijk abonnement op vele insectengroepen krijgt men 10% korting, o.a. op Lepidoptera,
Coleoptera, Hemiptera, Diptera, Hemiptera en kleinere orders zoals duizendpoten, spinachtigen e.d.
Zelfs zonder deze extra korting is de prijs van de boeken ongelooflijk laag voor de kwaliteit die
geboden wordt. Dit is uiteraard alleen mogelijk door de hoge graad aan subsidiëring. Het is nu met
volle spanning afwachten op de publicatie van de volgende entomologische delen. Als eerste zijn
daarin gepland: Micropterigidae - Gracillariidae en Sphinges & Bombyces.

Willy De Prins

Phegea 34 (3) ( 1 .IX.2006): 98

Schijnsnuitkevers, vuurkevers, snoerhalskevers en
waaierkevers aan de westrand van Brussel
(Coleoptera: Pythidae, Pyrochroidae, Anthicidae &
Rhipiphoridae)

Willy Troukens

Abstract. Pythidae, Pyrochroidae, Anthicidae, and Rhipiphoridae at the westside of
Brussels, Belgium (Coleoptera)

Since 1980 three species of Pythidae, one species of Pyrochroidae, one species of Anthicidae,
and one species of Rhipiphoridae were found at the westside of Brussels: Rabdocenis gahrieli
(Gerhardt), Salpingus planirostris (Fabricius), Vincemellus ruficoUis (Panzer), Pyrochroa
coccinea (Linnaeus), Omonadus floralis (Linnaeus), and Metoecus paradoxus (Linnaeus).

Résumé. Pythidae, Pyrochroidae, Anthicidae et Rhipiphoridae a la périphérie ouest de
Bruxelles, Belgique (Coleoptera)

Depuis 1980 trois espèces de Pythidae, une espèce de Pyrochroidae, une espèce d’ Anthicidae et
une espèce de Rhipiphoridae furent observées dans la zone occidentale de Bruxelles: Rabdocerus
gabrieli (Gerhardt), Salpingus planirostris (Fabricius), Vincemellus ruficoUis (Panzer),
Pyrochroa coccinea (Linnaeus), Omonadus floralis (Linnaeus) et Metoecus paradoxus
(Linnaeus).

Key words: Belgium - faunistics - Pythidae - Pyrochroidae - Anthicidae - Rhipiphoridae -
Coleoptera.

Troukens, W.: Ninoofsesteenweg 782/8, 1070 Anderlecht.

Het aantal keversoorten, die voor hun levenscyclus gebonden zijn aan
houtgewassen, is verbazingwekkend groot. Het betreft insecten die leven van
bladeren, bloesems, vruchten, boomwortels, spint- en kemhout, boomzwammen
of van houtschimmels. Op hun beurt dienen zij als voedsel voor een brede schare
van roofkevers. Tot deze laatste groep behoort o.a. de familie van de
schijnsnuitkevers (Pythidae).

Schijnsnuitkevers, door Reclaire (1951: 292) glansschorskevers genoemd,
zijn slankovale kevertjes waarvan de kop min of meer snuitvormig verlengd kan
zijn. De snoervormige sprieten zijn 1 1 -ledig met dikker wordende eindleden. De
tarsen van de achterpoten zijn 4-ledig; de andere 5-ledig (Aubert 1971: 25).
Zowel de imago’s als de larven kan men aantreffen onder schors van loof- en
naaldbomen. Het zijn felle rovertjes die jacht maken op schorskevers en andere
houtbewonende insecten (Harde & Severa 1982: 202).

De Pythidae worden in Midden-Europa vertegenwoordigd door 18 soorten
(Harde & Severa 1982: 202) waarvan er een tiental ook in België voorkomen.
Aan de Brusselse westrand noteerde ik de 3 volgende soorten:

Rabdocerus gabrieli {GQxhmdX, 1901) (fig. 1)

R. gabrieli is een glanzende, koffiebruine schijnsnuitkever van 3 a 4 mm
lengte. Kenmerkend zijn de bruine sprieten met de 6 verdikte eindleden. Kop,
halsschild en dekschilden zijn grof bestippeld. De dekschilden vertonen
bovendien stevige puntrijen. De dijen zijn zwart en de schenen en tarsen

Phegea 34 (3) (l.IX.2006): 99

bruingeel. R. gabrieli gelijkt sterk op de al even zeldzame Rabdocerus
foveolatus (Ljungh, 1823) die te herkennen is aan de 5 verdikte eindleden van de
sprieten en de fijnere puntrijen op de dekschilden.

Volgens Keer (1930: 783) moet men R. gabrieli zoeken onder

esdoomschors, in droge takken van beuken en sparren en op houten schuttingen.
In Noord- en Midden-Europa is dit insect overal een lokale en zeldzame
verschijning (Kaszab 1969: 96). In België vond N. Leleup voor het eerst een R.
gabrieli te Hockay (prov. Luik) op 24.1.1948. Een tweede exemplaar werd
ontdekt te Sint-Jans-Molenbeek (prov. Vlaams-Brabant) op 13.XI.1984. Dit
kevertje zat op een lage tuinmuur, op enkele meter van laurierkers,
boerenjasmijn en esdoorn (Troukens 1985: 129-131).

Fig. 1-3. 1.- Rhabdocerus gabheli (Gerhardt), 2.- Salpingus planirostris (Fabricius), 3.-
Vincemellus ruficoUis (Panzer).

2. Salpingus (= Rhinosimus) planirostris (Fabricius, 1787) (fig. 2)

Deze glanzende, zwartbruine schijnsnuitkever is 3 a 3,5 mm lang. Zijn
geelbruine sprieten bezitten 4 dikkere, donkere eindleden. De brede snuit is
roestrood. Kop en halsschild zijn fors bestippeld. De dekschilden vertonen
krachtige puntrijen.

S. planirostris komt algemeen voor in heel Europa. Hij leeft onder schors van
eiken, beuken en ander loofhout waar hij jaagt op schorskevers. Hij werd ook al
aangetroffen in mollennesten en in nesten van de zwarte bosmier, Lasius
fuliginosus Latreille (Keer 1930: 784).

Aan de westrand van Brussel is S. planirostris niet zeldzaam. Ik noteerde
verschillende vangsten: te Anderlecht op 20.VI.1981 3 stuks op een droge
wilgentak en op 20.VII.1999 1 ex. in mijn kleine Heath-val; te Dilbeek op
30.1.1981 1 ex. onder iepenschors en op 29.VII.2004 1 ex. geklopt uit dode
takken van een zomereik.

3. Vincenzellus ruficollis (Panzer, 1794) (fig. 3)

In “Coléoptères de France” heet deze schijnsnuitkever Vineenzellus
viridipennis Latreille (Aubert 1971: 25). Hij is 2,5 a 3 mm lang. De kop —

P/7egea34(3)(l.IX.2006): 100

nauwelijks snuitvormig — en het halsschild zijn allebei geelrood en bestippeld.
Ook de sprietbasis en de poten zijn geelrood. De sprieten hebben 5 verdikte
eindleden. De dekschilden variëren van metaalgroen tot staalblauw en vertonen
puntrijen.

V. ruficollis leeft onder schors van allerlei loofhout. Hij komt voor in heel
Europa en is nergens zeldzaam (Kaszab 1969: 97). Aan de Brusselse westrand
ving ik verscheidene exemplaren: te Anderlecht op 14.IV. 1980 1 ex. in een tuin,
op 20.VI.1981 2 ex. op een droge wilgentak, samen met R. planirostris (fig. 2)
en te Dilbeek op 29.IV. 1999 1 ex. in een bodemval op een dode duif.

V. ruficollis wordt gemakkelijk verward met Rhinosimus ruficollis
(Linnaeus) maar deze laatste is iets groter en heeft een opvallend verlengde
snuitvormige kop (Harde & Severa 1982: 202-203).

Langs bossen ontdekt men soms middelgrote kevers met rode dekschilden
die naar het einde toe duidelijk breder worden. Het zijn vuurkevers
(Pyrochroidae). Deze familie telt 3 Europese soorten die ook in België inheems
zijn. Opvallend zijn hun 11 -ledige sprieten: ze zijn gekamd bij de mannetjes en
gezaagd bij de wijfjes. De achterpoten hebben 4 tarsleden; de andere zijn 5-
ledig.

De larven ontwikkelen zich onder schors van dode loofbomen waar zij leven
van andere insecten. De imago’s vindt men in de zon op geveld hout, op
bloeiende struiken en op kruidachtige planten (Harde & Severa 1982: 204). Aan
de westrand van Brussel noteerde ik slechts de volgende soort:

1. Pyrochroa coccinea (Linnaeus, 1761) (Kardinaalkever) (fig. 4)

De kardinaalkever is met zijn 14 a 18 mm lengte onze grootste Europese
vuurkever. De kop, de sprieten en de poten zijn zwart. Het halsschild en de
dekschilden zijn scharlaken rood. Tot dit geslacht behoort ook de zeldzamere
Pyrochroa serraticornis (Scopoli) die kleiner is — 10 a 14 mm — en waarvan de
kop volledig rood is (Lyneborg 1977: 132).

P. coccinea komt in Midden-Europa verspreid voor en is op vele plaatsen
vrij gewoon (Kaszab 1969: 101). Tot voor kort was deze kever vrijwel onbekend
in Laag- en Midden-België (Verstraeten et al. 1973: 735). Aan de Brusselse
westrand deed R. Guinez de eerste vangsten te Vorst-Brussel: 1 ex. op
22.V.1992 en opnieuw 1 ex. op IO.V.1993. Enkele jaren later ontdekte ik de
kardinaalkever op diverse plaatsen: vanaf 2000 elk jaar aan bosranden in de
Dilbeekse Wolfsputten, op 17.V.2004 1 ex. in het Bois d’Ophain te Braine-
1’Alleud en op 27.V.2005 2 ex. in het Zoniënwoud te Sint-Genesius-Rode. Alle
vondsten werden gedaan van begin mei tot midden juni.

Niet specifiek aan hout gebonden is de familie van de snoerhalskevers
(Anthicidae). Ze bestaat uit kleine, minder bekende insecten die door hun smalle
halsschild enigszins aan mieren doen denken. Hun 11 -ledige sprieten zijn
gewoonlijk snoervormig; naar het einde toe kunnen ze soms iets verdikt zijn. De
tarsen van de achterpoten zijn 4-ledig; de andere 5-ledig. Het zijn tamelijk

PAegea34(3)(l.IX.2006): 101

actieve insecten met een voorliefde voor waterkanten en andere vochtige
plaatsen. Men vindt ze onder dode bladeren, in detritus en zelfs in oude, rieten
daken (Aubert 1971: 36). Hun voedsel zou vooral bestaan uit dode kevers
(Harde & Severa 1982: 204).

Midden-Europa telt zowat 40 Anthieidae-soorten (Harde & Severa 1982:
204). Hiervan komen er een tiental voor in België. Aan de westrand van Brussel
ontdekte ik de volgende soort:

Fig. 4-6. 4.- Pyrrochroa coccinea (Linnaeus), 5.- Omonadus floralis (Linnaeus), 6.- Metoecus
paradoxus (Linnaeus).

1. Omonadus {= Anthicus) floralis (Linnaeus, 1758) (fig. 5)

O. floralis is een typische snoerhalskever van 3 a 3,5 mm lengte. De kop is
donkerbruin tot zwart. Het smalle halssehild is bruinrood maar in de voorste
helft vaak donkerder. De deksehildbasis, de sprieten en de poten zijn lichtbruin.
Bij goed uitgekleurde exemplaren kunnen de dijen ook zwart zijn.

Deze kever is in Midden-Europa overal en meestal zeer algemeen (Harde &
Severa 1982: 204). Van juni tot oktober is hij te vinden op allerlei lage planten,
in eompost, onder plantenafval, in aanspoelsel, en verder op mesthopen en in
broeikassen, ’s Winters kan men hem soms massaal aantreffen in rottend stro en
riet (Keer 1930: 789).

Te Dilbeek ontdekte ik O. floralis voor het eerst op 15.X.1996. Het kevertje
zat op de rand van een compostvat. Het j aar daarop ving ik te Anderleeht 2 stuks
in mijn kleine Heath-val op 11 en 25. VIII. 1997. Aan de Brusselse westrand
blijkt O. floralis niet bepaald een gewone soort.

De waaierkevers (Rhipiphoridae) vormen een kleine familie met een wat
ongewone lichaamsbouw. Ze vallen op door de smalle, spitse dekschilden die
vaak de vleugels niet volledig bedekken, door de lange poten en de meestal sterk
kamvormige sprieten (Lyneborg 1977: 132). De larven zijn parasieten van

Phegea 34 (3) (l.IX.2006); 102

sociale wespen, ook wel van kakkerlakken en van houtbewonenende Ptilinus-
soorten (Kaszab 1969: 135).

Harde & Severa (1982: 206) vermelden voor Midden-Europa 5 soorten
waaierkevers. Hiervan komen er 2 voor in België. Aan de Brusselse westrand is
alleen de volgende soort bekend:

1. Metoecus paradoxus (Linnaeus, 1761) (Wespendoder) (fig. 6)

M. paradoxus moet men zoeken bij bosranden en andere besehaduwde
plaatsen (Reclaire 1951: 369). Van juli tot oktober zijn de imago’s soms te
vinden op schermbloemen. Vaak zijn ze talrijk aanwezig in ondergrondse nesten
van de gewone wesp, Vespa vulgaris Linnaeus, en van de Duitse wesp, V.
germanica Fabricius. De larven leven als parasieten in dezelfde nesten (Verbeke
1982:44-45).

Deze waaierkever is 8 a 12 mm lang. Vooral bij de mannetjes zijn de sprieten
fraai gekamd. Het halssehild is zwart met bruingevlekte aehterhoeken. De
langwerpige dekschilden zijn naar aehter toegespitst en laten het uiteinde van de
vleugels onbedekt. Bij de mannetjes zijn ze bruin, soms met een zwarte
aehterrand; bij de wij Ij es zijn ze eenkleurig zwart.

Fig. 6a. Verspreiding in België van Metoecus paradoxus (Linnaeus).

M. paradoxus is een algemene kever in Centraal- en West-Europa (Kaszab
1969: 137). In Nederland is hij alleen gevangen in de provincies Utreeht en
Limburg (Brakman 1966: 139). Ook in België is dit insect verre van gewoon
(fig. 6a). Aan de Brusselse westrand noteerde ik verscheidene vangsten te
Anderlecht: op 1. VIII. 1982 1$ op een boomstam, op 26.VII.1986 en op

PhegeaM (3) (l.IX.2006): 103

1. IX. 1993 telkens iS op een trottoir, op 21. VIII. 1996 1? op een vensterbank
van een 2^® verdieping en op 15.IX.1996 1$ op een vensterbank van een
benedenverdieping. Blijkbaar wordt de kever ’s nachts aangelokt door de kuis-
en straatverlichting. Alle vindplaatsen lagen nabij halfverwilderde tuinen met
allerlei houtgewassen en grasperken met ondergrondse wespennesten.

Dankwoord

Dit artikel kon geschreven worden dank zij de bereidwillige medewerking en
informatie van Konjev Desender en Alain Drumont (KB IN, Brussel), alsook van
Remi Guinez (Vorst-Brussel). Voor het verspreidingskaartje van M. paradoxus
werd o.a. gebruik gemaakt van de gegevens uit de collecties van het
Departement Entomologie van het KBIN en gegevens uit een artikel van Karei
Verbeke (1982: 44-45). Hartelijk dank!

Bibliografie

Aubert, L. 1971. Atlas des Coléoptères de France, Belgique, Suisse. Tomé II. — Boubée et Cie, Paris
(VI).

Brakman, P. J. 1966. Lijst van Coleoptera uit Nederland en het omliggende gebied. — Monografieën
van de Nederlandse Entomologische Vereniging, Amsterdam.

Harde, K. W. & Severa, F. (vert. J. Huizenga) 1982. Thieme’s kevergids. — Thieme & Cie, Zutphen.
Kaszab, Z. 1969. Pythidae, Pyrochroidae, Rhipiphoridae. - In Freude, Harde & Löhse, Die Kdfer
Mitteleuropas, Band 8. — Goecke & Evers Verlag, Krefeld.

Keer, P. M. 1930. Calwer Keverboek. — Thieme & Cie, Zutphen.

Lyneborg, L. 1977. Kevers in kleur. — Moussault, Baam.

Reclaire, A. 1951. Kevers. — N.V. Zonnewende, Kortrijk.

Troukens, W. 1985. Bedenkingen bij de tweede vangst in België van Rabocerus gabrieli Gerhard
(Coleoptera: Pythidae). — Phegea 13(4): 129-131.

Verbeke, K. 1982. Metoecus paradoxus L. — Atalanta, Gent 10(4): 44-45.

Verstoeten, C., Boosten, G. & Gaspar, C. 1973. Atlas provisoire des inseetes de Belgique, Carte
n° 735, Pyrochroa coccinea (L.). — Faculté des Seiences agronomiques de FEtat, Zoologie et
Faunistique, Gembloux.

Phegea 34 (3) ( 1 .IX.2006): 1 04

Phoracantha recurva (Coleoptera: Cerambycidae)
found in a cluster of bananas

Bart Bosmans

Abstract. A dead specimen of Phoracantha recurva Newman, 1 840 was found in a cluster
of bananas, bought in a shop at Itegem (Belgium, Brabant). The origin of the bananas is
unknown.

Samenvatting. Phoracantha reciirx’a (Coleoptera: Cerambycidae) in een tros bananen
Een dood exemplaar van Phoracantha recw'va Newman, 1840 werd aangetroffen in een tros
bananen die gekocht werd in een winkel te Itegem (Brabant). De herkomst van de bananen kon
niet achterhaald worden.

Résumé. Phoracantha recwva (Coleoptera: Cerambycidae) dans une grappe de bananes
Un exemplaire mort de Phoracantha recw'va Newman, 1840 fut trouvé dans une grappe de
bananes achetée dans un magasin a Itegem (Brabant). L'origine des bananes n'a pas pu être
découverte.

Keywords: Phoracantha recurva - Cerambycidae - Belgium - Flanders - dissemination.

Bosmans, B.: Roerstraat 75, B-3600 Genk (bart@ongewervelden.be).

At the end of April 2005 a family bought a eluster of Chiquita bananas from
a local grocery store at Itegem (FS2163, Heist-op-den-Berg, Belgium, Brabant).
At home they discovered a dead longhom beetle, wedged between the bananas.
A short investigation identified the specimen as Phoracantha recurva Newman,
1840 (Bense 1995, Sama 2002).

Phoracantha recurva Newman, 1840, iv.2005, Heist-op-den-Berg, Itegem - FS2163, leg. B.

Reyndert, coll. B. Bosmans.

Cerambycidae of the genus Phoracantha are known as Eucalyptus borers.
Both P. recurva and its close relative P. semipunctata (Fabricius, 1775)
originate from Australia where they feed on dying or stressed Eucalyptus.
Species of the genus Phoracantha have been able to establish themselves as
early as 1870 over most continents with Eucalyptus plantings (Haugen & lede
2005). In Europe, the first reports of P. semipunctata date from 1980 (Portugal)

Phegea 34 (3) (l.IX.2006): 105

(Haugen & lede 2005). This species has established itself since in Spain, France,
Italy, Malta, Greece and Cyprus (Sama 2005). P. recurva was reported for the
First time from Europe in 1998, Spain (Anonymous 2005). lts distribution has
been limited to Spain, Malta and Greece (Sama 2005). As Eucalyptus borers can
fly great distances (Hanks et al. 1998) and are easily transported (Anonymous
2005), it can be expected that P. recurva will follow suite to P. semipunctata.

Chiquita composes its products mainly from banana plantations in Central-
and South-America (Panama, Honduras, Costa-Rica, Colombia, Ecuador), Ivory
Coast and, recently, from joint-ventures in Australia and the Philippines. The
exact provenance of the banana cluster in question, could not be traced back to a
specific country. Most of these countries have established populations of P.
recurva. The specimen may have entered the banana transport from any of these
countries. It is known that P. semipunctata feeds on nectar and anthers of
Eucalyptus flowers (Hanks et al. 1998). As P. recurva is a close relative with a
similar biology, it may be presumed it also feeds in the same way. Possibly, its
search for food might explain its presence in a banana cluster. However, Hanks
et al. (1998) state a preference for Eucalyptus flowers.

The recent record in Belgium should be viewed in regard to ‘species
introduction pathways’. As in our climate Eucalyptus is not a suitable tree for
economical planting, the beetle species will not establish itself in the Belgian
fauna. The fmd rather stresses the species' mobility and capacity to disseminate,
using the most versatile pathways, among which the banana trade.

Acknowledgments

I would like to thank Bart Reyndert and Nobby Thys for preserving and
providing the specimen.

Literatuur

Anonymous, 2005. Phoracantha recurva (Coleoptera: Cerambycidae). — In: European and
Mediterranean Plant Protection Organization (EPPO), http://www.eppo.org/
QUARANTINE/AlertList/insects/phoracantha.htm.

Bense, U. 1995. Longhom Beetles. Illustrated Key to the Ceramhycidae and Vesperidae of Europe. /
Bockkafer. Illustrierter Schlüssel zu den Ceramhyciden und Vesperiden Europas. —
Weikersheim, Margraf Verlag, 512 p.

Haugen, D. A. & lede, E. T. 2005. Wood Borers. — In: Apsnet, The American Phytopathological
Society (APS), http://www.apsnet.org/online/exoticpest/Papers/haugen.htm.

Hanks, L. M., Miller, J. G. & Paine, T. D. 1998. Dispersal of the Eucalyptus Longhomed Borer
(Coleoptera: Ceramhycidae) in Urhan Landscapes. — Environmental Entomology 27(6): 1419-
1424.

Sama, G. 2005. Fauna Europaea: Ceramhycidae. — In: Audisio, P. Fauna Europaea: Coleoptera,
Chrysomeloidea. Fauna Europaea version 1.1, http://www.faunaeur.org.

Sama, G. 2002. Atlas of the Ceramhycidae of Europe and Mediterranean area. Northern, western,
central and eastem Europe. — Zlin, Nakladatelstvi Kahourek, vol.1, 173 p.

PhegeaM (3) (1 .IX.2006): 106

A new species of the genus Conophorm (Diptera:
Bombyliidae) from Turkey

J. Dils & H. Özbek

Abstract. A new species of Conophorus is described from Turkey. It is very closely related
to Conophorus nobilis Loew, 1873 but can readily be distinguished by the form of the proboscis
and the colour of the hairs on the frons. The identification key of Bowden (1967) is updated. One
female of the new species has also been found on the Greek island of Lesvos.

Samenvatting. Een nieuwe soort uit het genus Conophorus (Diptera: Bombyliidae) uit
Turkije

Een nieuwe Conophorus-?,oori wordt beschreven uit Turkije. Deze soort is nauw verwant aan
Conophorus nobilis Loew, 1873, maar kan gemakkelijk onderscheiden worden door de vorm van
de proboscis en de kleur van het haar op het voorhoofd. De determineersleutel van Bowden
(1967) wordt vervolledigd. Eén wijQe van de nieuwe soort werd gevangen op het Griekse eiland
Lesbos.

Résumé. Une espèce nouvelle du genre Conophorus (Diptera: Bombyliidae) de Turquie
Une espèce nouvelle du genre Conophorus est décrite de Turquie. Cette espèce est étroitement
reliée a Conophorus nobilis Loew, 1873, mais peut être distinguée facilement par la forme du
proboscis et la couleur des poils sur la tête. La clef de détermination de Bowden (1967) est
complétée. Une femelle de la nouvelle espèce fut trouvée sur l'ïle grecque de Lesbos.

Key words: Conophorus nobilis - Conophorus gracilis - Diptera - Bombyliidae - Turkey.
Dils, J.: Krekelberg 149, B-2940 Hoevenen, Belgium. jos.dils(@pandora.be
Özbek, H., Prof Dr.: Plant Protection Department, College of Agriculture, Atatürk University,
TR-25240 Erzurum, Turkey. hozbek(^atauni. edu.tr

Twelve species from the genus Conophorus Loew, 1873 are recorded from
Turkey (Hasbenli & Evenhuis 2000). During 1999-2005, we collected a series
of Conophorus at several localities in Turkey which belong to the group of
Conophorus nobilis Loew, 1873.

Determining specimens in the Conophorus nobilis group is not always an
easy task as there has been some confusion created along the years, conceming
the admixture of black hairs on the sides of the tergites as well as in the hair
colour of this species. Most often the colour is referred to as "citron-yellow" but
Paramonov (1940) States that 'Tt seems that this species strongly varies both in
body size and in coloration of the hairs. Loew has described a female, which has
brightly honey-yellow hairs; the females and males I have, have yellowish hairs,
but with a lightly greenish tinge".

Engel (1938) States that there is no admixture of black hairs on the abdomen
and in this matter he makes no difference between male and female. The colour
he refers to in the identification table is "stark gelb" and in the description
"zitronengelb".

Paramonov (1940) however says: "Abdomen at sides (and also slightly from
below) with admixture of black hairs, the number of these hairs is slightly
varying. However, in many cases these black hairs are masked and are visible
under scrutinized inspection only; there are no black hairs at the dorsum of the
tergites".

Phegea34 (3) (l.IX.2006): 107

Further Paramonov (1947) writes "Diese Art ist sehr variabel. Die Anzahl
der schwarzen Haare langs dem Hinterrand der Hinterleibssegmente an den
Seiten und etwas unten ist sehr veranderlich: von 2-3 Stuck bis zu sehr
bedeutender Anzahl. Beim Mannchen der Portsehinsky-Sammlung sind diese
Haare sehr zahlreich, wie Büschel bildend". Paramonov also does not make elear
if this goes for both sexes.

Bowden (1967) does not mention black hairs on the sides of the tergites of C.
nobilis. He also refers to the colour as "Pubescence entirely citron-yellow".

Dr. Joachim Ziegler of the Humboldt-Universitat zu Berlin, has very kindly
sent the first author the female type of C. nobilis Loew (coll. Loew // Ploas /
nobilis / Lw. // 9616 // Typus [9616 means Elbrus (Iran), Christoph.]). This
specimen has an unusual proboscis (fig. 1) for a bombylid and has black hair on
the frons, descending along the eye margin till the middle of the genna and an
admixture of black hairs on t3, t4 and t5; those hairs are difficult to detect as
they are masked by the yellow hairs.

We believe that over the years two species were involved which has caused
the confusion in the entomological literature. The males of the two species are
quasi identical and from the females one has no black hairs on the sides of the
tergites while the other has.

All males of C. nobilis that we collected in Turkey have an extensive
admixture of black hairs on the sides of the tergites, all females also have black
hairs but very reduced in number like mentioned in Paramonov's comment "von
2-3 Stück bis zu sehr bedeutender Anzahl". All males and females of C. nobilis
have a stout proboscis with big labella (fig. 1). All males and females of the new
species have a slender and straight proboscis (fig. 2). With this character alone it
is possible to separate C. nobilis from the new species.

To integrate this species in the identification key of Bowden (1967) we
suggest the following addition, starting from couplet 8:

8) -Pubescence entirely citron- to greenish yellow; all bristles on thorax yellow. Abdomen with or

without an admixture of black hairs 1 1

-Pubescence pale yellow with distinctly white gleam; black bristles obviously present those at
sides of abdomen from third segment prominently tufted bontbyliformis Loew

9) -Halteres pale, scutellum shining black, at least broadly around margin 10

-Halters with knobs black; scutellum entirely matt, heavily pollinose simplex Loew

1 0) -Occiput with distinct black hair tuft at lower angle of eye; mesonotum black; vein R4 arising at

less than right angle rjabovi Paramonov

-Occiput pale haired without distinct tuft at lower angle of eye; mesonotum predominantly pale
haired; vein R4 arising at right angle syriacus Paramonov

1 1) -Proboscis slender and straight, labella small, female without black hairs on frons... sp. n.

-Proboscis stout, labella big, females with black hairs on frons nobilis Loew

PhegeaM (3) (l.IX.2006); 108

Conophorus gracilis sp. n.

Description:

(?: Head: ground colour black, hairs on scape ventrally yellow, dorsally and
on sides black with an admixture of short yellow hairs. Hair on pedicel black
with a few yellow ones. Hair on ocellar tubercle usually blaek with a few yellow
hairs, but in one case the yellow hairs were predominant. A doublé row of black
hairs along the inner eye margin descending to half way the gena. Hair on the
oeciput yellow and a few hard to find shorter black hairs along the outer eye
margin. Proboseis slender.

Thorax: all hairs yellow exeept a few blaek on the mesopleurae. Mesonotum
also with scarce yellow pubescence of hair like seales.

Abdomen: hairs yellow, on dorsum with a sparse undercoat of appressed
yellow hair-like seales. Lateral admixture of black hairs on tergites t2 to tl.

Wings: identical to Conophorus nobilis. Haltere reddish yellow, the knob a
little darker.

Legs: ground colour black. Hairs on femora long and paler yellow than on
the mesonotum.

$: Head: ground colour black. Distribution of the hairs on the antennae
identical as in male, exeept that there are also long yellow hairs on the dorsal
part of the seape. No black hairs on frons, ocellar tubercle, and oceiput.

Thorax: hairs yellow, no black hairs on mesopleurae.

Abdomen: hairs yellow, no blaek hairs on tergites t2 to t7.

Wing: identical as in male.

Legs: ground colour black. Hairs on femora long and paler yellow than on
the mesonotum.

Diagnosis: The females of Conophorus gracilis sp. n. can easily be
distinguished from those of the closely related Conophorus nobilis by their

P/7Ê>gefl34(3)(l.IX.2006): 109

slender proboscis and the lack of black hairs on the frons, whereas the frons of
C nobilis is always intermixed with some black hairs. The males can only be
separated by the form of the proboscis. Their genitalia do not offer any reliable
diagnostic characters.

Material examined:

Holotype: c5', Turkey, Bayaf§ar, Konya, N 37°33'29.2" E 31°47'46.6", 1190 m, 20.05.2005, leg. Dils
J. & Faes J., deposited in ZMAN, Zoological Museum of the Amsterdam University.

Paratypes: 80 specimens, 24(5' and 56$; Turkey: 2(5', 3$, Izmir, Yenibagarasi, N 38°40'08" E
26°52'59", 30 m, 30.04.2001; 4(5', 5$, (^anakale, Behram, N 39°30'22" E 26°19'52", 130 m,
02.05.2001; 6(5', 10$, Bayaf§ar, Konya, N 37°33’29.2" E 31°47'46.6", 1190 m, 20.05.2005; 7(5', 17$,
Ermenek, Karaman, N 36°38'29.4" E 32°52'1.1", 1325 m, 23.05.2005; 3(5', 5$, Er9iyes Ge^idi,
Kayseri, N 38°36'43.7" E 35°317.8", 1870 m, 04.07.2004; 1(5', 2$, Mugla, Yerkesik, N 37°7'29" E
28°16'15", 670 m, 28.04.2001; 3$, Izmir, Kavakdere, N 38°06'17" E 26°51'08", Om, 30.04.2001;
3$, Mugla, Mumcular, N 37°02'46" E 27°42’04", 350 m, 29.04.2001; 2$, Nigde, Elekölü, N
37042.31- E 35°01'26", 1300 m, 14.06.1999; 3$, Yellibeli Ge^idi, Karaman, 36°49’49.5" E
32°56'34.4", 1925 m; 2$, ^el. Maden, N 37°25'13.3" E 34°34'59.1", 2200 m; 1(5', Mugla, Alatepe,
N37°04'00" E 28°07' 55", 680 m; all leg. Dils, J. & Faes, J.; Greece: 1$, Eesvos, Skala Kallonis,
20.06.2000, leg. Van Steenis W. & Bakker E. S.; Paratypes have been deposited in the Atatürk
University, Faculty of Agriculture," Department of Plant Protection, Erzurum, Entomology Museum
(EMET), and in coll. J. Dils (Stabroek, Belgium).

Etymology : The species is named after the slender form of the proboscis.

Distribution: Conophorus gracilis sp. n. is currently only known from
Turkey and the Greek island of Lesvos. Conophorus nobilis Loew, 1873 has
been recorded from Armenia, Azerbaijan, Gruzia, Iran, Jordan (new record),
Russia (SET), Turkey, and Turkmenistan.

Acknowledgements

We wish to thank Dr. David Greathead for his generous and indispensable
help during a first draft of this paper, and Dr. Joachim Ziegler for sending the
holotype of Conophorus nobilis Loew.

References

Bowden, J. 1967. Species of the genus Conophorus Meigen (Dipt., Bombyliidae) from Turkey. —
Entomologist's Monthly Magazine 102: 131-134.

Hasbenli, A. & Evenhuis, N. L. 2000. Checklist of Turkish Bombyliidae (Diptera), with new records.

— Journal of the Entomological Research Society 2(1): 25^3.

Paramonov, S. J. 1928. Dipterologische Fragmente. [XIII-XV]. — Trudv Fiz.-Mat. Vidd. Ukr. Akad.
Aflwyt 6(3): 507-511.

Paramonov, S. J. 1947. Dipterologische Fragmente. XXXVIII. Bombyliiden-Notizen. — Eos 33: 79-
101.

Paramonov, S. J. 1940. [Dipterous insects. Fam. Bombyliidae (subfam. Bombyliinae)]. — Fauna
SSSR 9(2): i-ix, 1^14. [In Russian].

Engel, E. O. 1938. Bombyliidae. - In: Lindner, E. (ed.). Die Fliegen der palaearktischen Region 4(3);
1^8. E. Schweizerbart, Stuttgart.

P/zegea34(3)(l.lX.2006): 110

Dysgonia algira, a new species for the Belgian fauna
(Lepidoptera: Noctuidae)

Willy De Prins

Abstract. One specimen of Dysgonia algira (Linnaeus, 1767) was observed in a light trap at
Drongen (Belgium, East Flanders) on 30 June 2006, leg. G. Spanoghe. This is the first
observation of this species in Belgium. The distribution and biology of this species are briefly
discussed.

Samenvatting. Dysgonia algira, een nieuwe soort voor de Belgische fauna (Lepidoptera:
Noctuidae)

Een exemplaar van Dysgonia algira (Linnaeus, 1767) werd aangetroffen in een lichtval te
Drongen (Oost- Vlaanderen) op 30 juni 2006, leg. G. Spanoghe. Het is de eerste maal dat deze
soort uit België wordt vermeld. De algemene verspreiding van deze soort en haar biologie
worden kort besproken.

Résumé. Dysgonia algira, une espèce nouvelle pour la faune beige (Lepidoptera:
Noctuidae)

Un exemplaire de Dysgonia algira (Linnaeus, 1767) fut trouvé dans un piège lumineux a
Drongen (Flandre oriëntale) Ie 30 juin 2006, leg. G. Spanoghe. II s'agït de la première mention de
cette espèce en Belgique. Sa distribution et biologie sont brièvement discutées.

Key words: Dysgonia algira - Belgium - faunstics - first record.

De Prins, W.: Dorpstraat 40 IB, B-3061 Leefdaal, Belgium, willy.de.prins@telenet.be.

On 30 June 2006 a specimen of Dysgonia algira (Linnaeus, 1767) was found
in a light trap at Drongen (East Flanders), leg. G. Spanoghe (fig. 1). This is the
first record of this species from Belgium.

In North-West Europe, D. algira is a rare immigrant. Ten records are known
from Great Britain (Waring & Townsend 2003: 392), and only 1 from the
Netherlands, about 40 years ago, when R. Postel found a specimen in a light trap
at Goes (Zeeland) on 07 July 1965 (van Rooijen 2000). In Germany, it was first
recorded as a Caterpillar, found on Salix caprea on 23 August 1959 at
Unterbrand in der Baar, leg. H. Herrmann. In the period from 01 July 1992 to 21
August 1993 no less than 7 records are known. This could suggest that D. algira
is capable of surviving mild winters at more northem latitudes (Steiner 1997).
In France, the species is distributed as far north as central France, but it reaches
more northem latitudes along the Atlantic coast (Goater et al. 2003: 64).

The species has a Meditteranean-Asiatic distribution. It is widespread and
common in South Europe, North Africa, the Near and Middle East till
Kyrgyzstan (Goater et al. 2003: 65). It also occurs in Central Europe, e.g.
Austria, Czech Republic, Hungary, Slovakia (Karsholt & van Nieukerken 2005),
but mainly as an immigrant.

Phegea 34 (3) (l.IX.2006): 1 1 1

Fig. 1. Dysgonia algira (Linnaeus, 1767), Belgium, Oost- Vlaanderen, Drongen, 30.VI.2006, leg. G.
Spanoghe (Foto: G. Spanoghe).

AnoXhQx Dysgonia species, D. torrida (Guenée, 1852), sometimes reaches the
northem Mediterranean area, mainly the Iberian and Balkan Peninsulae. This
species resembles D. algira very much and a reliable Identification can only be
achieved when the genitalia are checked.

The Caterpillar lives mainly on Rubus fruticosus (Goater et al. 2003: 65), but
it has also been reported from several other hostplants like Genista, Lythrum,
Parietaria, Punica, Ricinus, and Salix (Hacker 1989). The moths fly in two
generations a year: May-June and July-September, though in Southern regions
also a third generation might occur.

Acknowledgement

I would like to thank G. Spanoghe for the permission to reproduce the colour
photograph of the new species for the Belgian fauna.

References

Goater, B., Ronkay, L. & Fibiger, M. 2003. Catocalinae and Plusiinae. — Noctuae Europaeae 10.

Apollo Books, Stenstrup. 452 pp., 16 colour plates.

Hacker, H. 1989. Die Noctuidae Griechenlands (Lepidoptera, Noctuidae). — Herbipoliana 2: i-xii,
1-589, pis. 1-10.

Karsholt, O. & van Nieukerken, E. J. 2005. Fauna Europaea: Lepidoptera, Noctuidae. — Fauna
Europaea, version 1.2., www.faunaeur.org

Steiner, 1997. Dysgonia algira (Linnaeus, 1767). - In: Ebert, G. (Ed.) Die Schmetterlinge Baden-

Württembergs 5: 468-469. Verlag Eugen Ulmer, Stuttgart.
van Rooijen, W. J. 2000. Dysgonia algira, een nieuwe soort voor Nederland (Lepidoptera:
Noctuidae). — Entomologische Berichten, Amsterdam 60(7): 147-148.

Waring, P. & Townsend, M. 2003. Field guide to the moths ofGreat Britain and Ireland. — British
Wildlife Publishing, Hampshire, 432 pp., 1.600 colour illustrations.

Phegea ZA O) {\ .IX.imey. 112

Trekvlinders in 2003, twintigste jaarverslag
(Lepidoptera)

Serge Van Cleynenbreugel

Résumé. Lépidoptères migrateurs en 2003 vingtième rapport (Lepidoptera).

Rapport sur les migrateurs observés en Belgique en 2003. Nous donnons un tableau avec

Information sur les migrateurs par décade.

Abstract. Migrant Lepidoptera in 2003 twentieth annual report (Lepidoptera)

Report on migrants observed in Belgium in 2003. A summarising table with information on

Belgian migrants and vagrants per decade is given.

Key Words: Migrating Lepidoptera - Belgium.

Van Cleynenbreugel, S.: Tematstraat 33, B-1742 Sint-Katherina-Lombeek. E-mail:

bto(@scarlet.be

Inleiding

In totaal leverden 75 medewerkers gegevens in voor dit verslag. Op 202
dagen verrichtten ze samen in totaal 3.345 waarnemingen van 27.797
exemplaren. Er werden 48 soorten waargenomen, wat een forse stijging is ten
opzichte van 2002 (39) en 2001 (35) (zie Vanholder 2003, 2004).

Klimatologisch overzicht 2003

2003 was een warm jaar met een opmerkelijk hoge zonneschijnduur en een
laag aantal neerslagdagen (KMI 2004). De lente werd met gemiddeld 11,1° de
tweede zachtste sinds de waarnemingen in Ukkel. De zomer kende een
recordtemperatuur met verschillende warme perioden en een hittegolf tussen 1
en 13 augustus. Het werd een lente en zomer met een relatief lage gemiddelde
luchtvochtigheid. De bijna normale neerslag werd op minder neerslagdagen
verzameld dan normaal. Hierdoor kregen we de indruk dat 2003 een droog jaar
was. Opmerkelijk was ook de bruuske overgang van zomer naar winter in het
najaar: 30° op 20 september, sneeuw op 24 oktober. November werd dan weer
een zachte maand.

Medewerkers

Volgende mensen leverden gegevens in:

Guy Ariën, A. Artoisenet, Fr. J. Ball, N. Briquet, Johan Bruselle, Mr. Buysse, Pierre Cluck, Luc De
Bruyn, Johan De Coninck, G. De Meester, Walter De Pauw, Lucien De Ridder, M. De Witte, R.
Detry, Jimmy D'Hooghe, A. Dodinval, J. V. Dorsselaar, J. Druet, Geert Elskens, Monique Felix, M.
Foumal, Marcel Gillard, G. Goubert, O.P.I.E. Prof. Guilbot, Remi Guinez, G. Haghebaert, Jean Paul
Herzet, Hippert, J. Houbart, Ferdy Jacobs, J. Kekenbosch, J. Krijs, E. Ledrou, Albert Legrain,
Antoine Leveque, Véronique Libert, Eric Lievens, Linssen, Boudewijn Maes, R. Mahu, Henri
Marechal, Luc Menschaert, J. Migeot, Eric Mignon, Harry Nagel, G. Overlaet, René Pletinck, M.
Pollet, B. Revyn, Michel Rouard, B. Schelfhout, Scherbeyn, Clement Segers, J. Sponselee, Bart
Stock, Willy Troukens, N. Van Aerschot, Serge Van Cleynenbreugel, E. Van De Weghe, J. M. Van
Den Berghe, A. Van Der Wiel, Odette Vandenbossche, Pascal Verdonck, Koen Verschore, L.
Verstiggel, Vignoul, Sylvain Wuyts.

Phegea 34 (3) (l.IX.2006): 1 13

Overzicht

De overzichten worden opgesplitst in twee delen: dwaalgasten/zwervers en
trekvlinders. Voor de systematiek en nomenclatuur wordt De Prins (1998)
gevolgd (zie tabellen achteraan).

Speciale vermeldingen

Lozotaeniodes formosana (Frölich, 1830)

• Vroegste waamemingsdatum: 02/06/2003

Issoria lathonia (Linnaeus, 1758)

• Hoogste dagwaameming: 86 op 19/09/2003

• Laatste waamemingsdatum: 06/1 1/2003

Stegania trimaculata (De Villers, 1789)

• Laatste waamemingsdatum: 1 5/09/2003

Loxostege sticticalis (Linnaeus, 1761)

• Hoogste dagwaameming: 2 op 06/08/2003

Macroglossum stellatamm (Linnaeus, 1758)

• Hoogste dagtotaal: 22 op 25/08/2003

• Laatste waarneming: 02/12/2003

P/7egefl34(3)(l.IX.2006): 114

Colias alfacariensis Ribbe, 1 905

• Vroegste waarneming: 18/04/2003

Colias crocea (Foureroy, 1785)

• Floogste dagtotaal: 86 op 25/09/2003

• Laatste waarneming: 13/11/2003

600

525

450

375

300

225

150

75

BTO 2003 - Colias crocea (Foureroy. 1 785)

Lampides boeticus (Linnaeus, 1767)

• Vroegste waarneming: 05/07/2003

• Laatste waarneming: 06/09/2003

Helicoverpa armigera (Hübner, 1 808)

• Hoogste dagtotaal: 2 op 24/08/2003

• Laatste waarneming: 01/11/2003

Phegea 34 (3) (l.IX.2006): 115

Spodoptera ^x/gua (Hübner, 1808)

• Hoogste dagtotaal: 3 op 24/08/2003

Dankwoord

Aan M. Gillard voor zijn coördinatiewerk t.a.v. de Franstalige medewerkers.
Aan alle medewerkers van het BTO voor het nauwkeurig noteren en doorsturen
van hun gegevens. W. De Prins en T. Garrevoet wil ik danken voor het nalezen
van het manuscript.

Oproep

Er is heel wat veranderd in de organisatie en werking van het BTO. De
gegevens zijn ondergebracht in een nieuwe databank en worden op dit moment
"opgekuist". Het verslag van 2003 is er (eindelijk) en er zijn plannen om een
website uit te bouwen voor het BTO.

Ik beschik jammer genoeg over een heleboel "onbekende" gegevens. Er
werden in het vroegere systeem nogal wat codes en afkortingen bij gehouden die
niet gedocumenteerd zijn. Om een voorbeeld van het probleem te geven: BEG,
DAB, GSE, JR, EC, MHO, TDK, WVL zijn ook medewerkers van dit verslag.
Ik heb van deze medewerkers uitsluitend de afkorting, dus geen naam, geen
adres, e-mail of dergelijke.

Ik heb duidelijk hulp nodig van zoveel mogelijk medewerkers om deze
gegevens te kunnen duiden. Daarenboven zou ik nieuwe afspraken willen maken
in verband met de vernieuwde werking van het BTO.

Kan iedereen die verder wil meewerken, contact met mij opnemen? Bij
voorkeur per e-mail, maar het kan natuurlijk ook per brief of via de telefoon.
Stuur mij in eerste instantie persoonlijke infomiatie op: naam, voornaam, adres,
telefoonnummer, e-mail, enzovoort. Ik stuur als bevestiging een eerste stand van
zaken.

bto@scarlet.be

Serge Van Cleynenbreugel

Tematstraat 33

1742 Sint-Katherina-Lombeek

Tel: 02/582.72.21

P/7egeo34(3)(l.IX.2006): 116

Dwaalgasten en zwervers per decade in België in 2003

Totaal

261

oo

r-.

uo

CN

h-

uo

o

O

CN

co

s

CN

O)

CN

C^

00

cö

o

o

uo

oo

o

o

1 94311

co

CN

CD

co

uo

o

O

CD

Q

=

=

—

>

o

2

=

=

co

CN

-

o

CN

CJ5

o

=

=

C\J

CN

uo

00

co

co

CN

lO

h-

-

OO

CN

uo

CN

CN

Q.

O

CO

EE

CN

h-

CN

UO

CD

UO

00

o

lO

CD

CO

oo

co

CN

OO

CD

CN

=

O

o

05

00

co

r-.

CN

co

UO

CN

LD

CD

h-

05

CN

co

CN

CN

-

lO

oo

CN

CD

CN

CN

CN

o

co

LD

co

OO

co

uo

h-

CN

05

O

<

=

OJ

OO

uo

CN

lO

o

o

co

oo

CN

o

CN

co

co

co

oo

o

CD

co

CN

co

CN

T—

co

=

LD

05

in

CN

UO

uo

CN

CN

CO

co

oo

co

h-

CN

CD

o

CN

CN

rg

-

CN

CO

C\l

05

CD

CN

oo

co

CJ5

CN

co

CN

h-

r--

co

a>

lO

CD

<yy

r^

a>

CN

CN

—y

=

CNJ

CO

co

CN

oo

CD

uo

co

co

CD

CD

r^

CN

CD

CN

h-

co

=

rg

CN

o

LD

CD

CN

c^

r--

CD

co

00

o

co

00

uo

-

o

co

CN

h-

CN

co

en

CN

CN

uo

CD

o

CD

c

=

00

CO

CD

co

00

CN

co

CN

s

CD

LD

co

o

=

o

uo

uo

N-

00

CD

to

o

Csl

00

h-

-

CD

CNI

in

r^

oo

h-

co

h*.

CJ)

■q5

=

uo

CN

co

co

C7)

uo

co

co

CD

CN

=

LO

CD

CJ)

CN

1^

-

CO

co

CO

CN

co

uo

o.

<

=

<jy

=

CD

CN

—

•c

=

CN

=

—

-Q

0)

u_

=

=

—

c

CD

“5

=

=

—

Soort

_CD

to

_o

X

i5

3

ü_

w

o

o

CO

CD

O)

B

to

O

O

_CD

■Ö5

3

t5

o

c

_CD

IE

Cl

O

E

o

z:

1d

O)

3

B

CD

CD

■O

Z)

co

o

Q.

O

fS

ro

c

o

o

-C

o

<

3

>

o

>

c

o

o

_3

<

CD

O

'c

o

>

(fi

B

X

E

3

3

~ö

co

E

3

C/5

C/5

O

O)

O

ü

CD

</)

'(/)

c

0)

CD

O

3

"cd

(/)

3

~ö

O

CD

<D

O

O

b

(/)

3

~ö

O

05

CO

O

o

(/)

3

O

o5

o

c/>

(D

*o

■q.

E

CD

3

c

CD

3

ro

CD

C/)

(/)

<D

c

CD

>

'5

"O

CD

o

CD

C/5

(/)

CD

c

CD

>

3

ro

9-

o

CD

CD

(/>

o

b

o

z

3

E

b

IE

ro

05

E

o

■o

o

Od

3

co

CD

c

CD

c

o

co

c

_o

’U>

Q-

o

O)

<

CD

E

E

CD

O)

CD

-C

CL

cp

b)

o

3

<

(/)

3

c5

CD

JZ

o

co

*x

‘cd

•o

o

co

E'

o

ro

CD

05

E

ro

CD

Q.

05

>

o

o

"ö

X

cp

b

"Ö5

Q.

(O

E

g

~ö

X

CD

'o

3

IE

CD

E

o

3

b

a_

CD

3

CD

'x

CD

cp

b

Q.

O

■O

o

Q-

CO

PhegeaM (3) (l.IX.2006): 117

Trekvlinders per decade in België in 2003

Totaal

CO

LO

C\J

LT)

1^

CO

CM

CM

CD

CD

CM

co

LO

Tl-

<ji

CN

CD

CN

CJ)

CJ5

o>

Q

E

=

—

>

o

z

E

=

-

O

E

=

CO

co

co

00

-

LO

CM

1 Sep 1

=

CD

-

co

Tf

tT

C7)

CM

LO

LO

LO

LO

00

1^

CN

-

CJ)

CN

h-

CM

r^

CO

CM

1 Aug 1

E

lO

co

Oi

CT>

LO

LO

o

CD

CN

LD

co

CD

O

O)

CNI

co

o

oj

Tf

Tf

CN

-

CN

CD

O

CD

o

CM

CO

LO

LO

Tj-

”5

=

O

CD

co

N.

CN

CM

o

cn

CD

N.

CD

CO

O

LO

CO

LO

n

CN

-

O)

CO

CN

CO

C

“5

=

LO

C73

co

CM

=

co

00

CSJ

CN

00

CN

-

CO

T—

CN

LO

CM

CM

C3)

Ö5

=

CD

CN

CO

=

C\l

CN

TT

-

T-

1 1

E

T-

co

CM

=

CD

o

—

■c

=

=

—

X3

0)

u.

E

=

(M

—

c

Cü

*-3

E

=

—

Soort

03

c

03

</>

O

E

£

(/)

<D

■D

O

'c

CD

3

O

N

O

CO

■§

o

ö

m

ra

E

CD

X

(D

03

\a

o

x:

Q.

3

CD

CO

<D

>s

X

rö

O)

co

CD

X

03

C

E*

o5

(0

o

a.

co

3

C

■q.

o

tt

CO

3

75

E

Q.

CO

0

ü

Ic

c

o

CD

O

CD

E

g

'5.

CD

X

c

0

"O

's

CO

3

"cö

E

1

co

Ic

Q-

CO

Q-

CO

‘c

c

O)

<

co

‘c

o

ra

ra

o

co

co

ra

CL

g

c

03

g

ra

d:

Q.

E

co

o

o

-C

o

>.

o

CL

g

ra

o.

E

>.

ro

o5

D

O

CD

E

CD

'c

CD

CD)

O

w

CD

0

O

CD

E

CD

JD

CD.

CD

CD

O

D

<

C

ro

CD

CD

ü

o

ra

ü

ra

co

c

o

Q.

CO

ra

ra

o

o

O

‘Ö

*c

0

Q-

ra

-C

c

ra

_g

-C

O

CD

CD

O)

CD

ro

E

Q.

ü

CD

D

O)

E

E

CD

CD

c

■o

o

CD.

O

X

0

3

03

0

0

C

CO

sz

Cl

O

03

0

'c

O

o

ra

‘sz

O)

3

O

c

c

3

■O

o

03

ra

ü

c

3

Q.

J3

ra

ra

c

E

Ic

E

3

-Q

CO

CO

c

E

ic

ra

ra

ü

c

3

Q.

"O

CO

3

CT

03

D)

CO

CL

3

LU

Phegea 34 (3) (l.IX.2006): 118

Bibliografie

De Prins, W. 1998. Catalogue of the Lepidoptera of Belgium. — Studiedocumenten van het
Koninklijk Belgisch Instituut voor Natuurwetenschappen 92: 1-235.

Vanholder, B. 2003. Trekvlinders in 2001, achttiende jaarverslag (Lepidoptera). — Phegea 31(2):
41-59.

Vanholder, B. 2004. Trekvlinders in 2002, negentiende jaarverslag (Lepidoptera). — Phegea 32(4):
117-136.

KMI, 2004. Klimatologisch overzicht van het jaar 2003. —

http://www.meteo.be/nederlands/pages/Klimatologisch/Jaar2003nl.html.

Phegea 34 (3) (l.IX.2006): 1 19

3 9088 01277 9906

Boekbespreking

Tokar, Z., Lvovsky, A. & Huemer, P.: Die Oecophoridae s.l. (Lepidoptera) Mitteleuropas.
Bestimmimg - Verbreitung - Habitat - Bionomie.

23 X 17 cm, 120 p., 15 kleurenplaten, 31 zwart-witplaten, F. Slamka, Racianska 61, SK-83102
Bratislava, Slovakia, gebonden, 2005, 40,- € (ISBN 80-969052-2-8).

Waar er 10 jaar geleden haast nog geen goede identificatieliteratuur voor Microlepidoptera was,
wordt met deze publicatie een van de laatste nog onbehandelde groepen voorgesteld: de
Oeeophoridae. Het boek bevat tevens de soorten uit de families Chimabachidae, Amphisbatidae en
enkele soorten uit de Depressariidae (niet de grote genera Agonopterix en Depressaria zelf). In het
totaal worden 109 soorten voorgesteld waarvan er 86 in Midden-Europa voorkomen. Hieronder
verstaat men Duitsland, Hongarije, Luxemburg, Oostenrijk, Polen, Slowakije, Tsjechië, Zwitserland,
en delen van België, Bosnië-Herzegowina, Frankrijk, Italië, Kroatië, Litouwen, Nederland, Oekraïne,
Roemenië, Servië en Montenegro, Slovenië en Wit-Rusland.

Haast alle soorten worden in kleur afgebeeld en van alle soorten worden tekeningen van de
mannelijke en vrouwelijk genitalia getoond. Hiermee zijn alle soorten te determineren, meestal alleen
al door vergelijking met de afbeeldingen op de mooie kleurenplaten. De tekst bevat gegevens over de
vliegtijd, de voedselplant(en) van de rups, de biotoopvoorkeur en de verspreiding binnen het
behandelde gebied en de algemene verspreiding.

Dit boek is een mooie aanvulling op de inmiddels bekende reeks door F. Slamka uitgegeven, met
het doel de Lepidoptera, en dan vooral de Microlepidoptera, van Midden-Europa te herkennen. Deze
publicatie zal nog lang meegaan als enige determineerwerk voor deze groep. Ze mag niet ontbreken
in de boekenkast van iemand die zich met Midden-Europese Microlepidoptera bezig houdt.

Willy De Prins

Inhoud:

Beshkov, S. & Slivov, A.: On the presence of Valerietta niphopasta and
Valerietta hreblayi in Europe and of Chersotis andereggii on the Balkan

Peninsula (Lepidoptera: Noctuidae) 85

Bosmans, B.: Phoracantha recurva (Coleoptera: Cerambycidae) found in a

cluster of bananas 105

Coutsis, J. G. & Ghavalas, N.: Archon apollinus from Ródos Island, Greece,

confirmation desirable (Lepidoptera: Papilionidae) 81

De Prins, W.: Dysgonia algira, a new species for the Belgian fauna

(Lepidoptera: Noctuidae) 1 1 1

Dils, J. & Özbek, H.: A new species of the genus Conophorus (Diptera:

Bombyliidae) from Turkey 107

Troukens, W.: Schijnsnuitkevers, vuurkevers, snoerhalskevers en waaierkevers
aan de westrand van Brussel (Coleoptera: Pythidae, Pyrochroidae,

Anthicidae & Rhipiphoridae) 99

Van Cleynenbreugel, S.: Trekvlinders in 2003, twintigste jaarverslag

(Lepidoptera) 113

Boekbesprekingen 84, 98, 120

verantw. uitg.: W. De Prins, Dorpstraat 401 B, B-3061 Leefdaal (Belgium) - Tel: +32-2-305.37.32

P/7egeö34(3)(l.IX.2006): 120