AR + (ME f. Der e. rd ea E erae i is - cac Y LES D A D CL PER EE erotic T €— = es D PET PET IT PR LLL - — T 'Wl « E 3B. & 1 Li Cr, , 127 .” , à at 7 HISTOIRE NATURELLE DES ,ES CANARI Æ C] k x PARIS. — TYPOGHAPHIE PLON FRÈRES, ; . Rue de Vaugirard, 36. HISTOIRE NATURELLE DES ILES CANARIES, MM. P. BARKER-WEBB ET SABIN BERTHELOT, Membres de plusieurs Académies et Sociétés savantes; OUVRAGE PUBLIÉ SOUS LES AUSPICES D M. 7 Menmuatre de p: Frstrachon Publque. TOME TROISIÈME. Deuxième partie. PHYTOGRAPHIA CANARIENSIS. SECTIO III. PARIS, BUREAUX : RUE PAVÉE-SAINT-ANDRÉ-DES-ARTS, 17. MDCCCXXXVI - L. ANR DAN-T LAURE SATA * á PHYTOGRAPHIA CANARIENSIS. CAMPANULACEÆ. Bin. Campanulæ Adans. et Campanulaceæ Juss. pro parte. —— 0 —— TRIB. I. CANARINEZÆ. Nos. —. Fructus baccatus , indehiscens. CANARINA. Lin. Caryx turbinatus , tubo cum ovario connato, limbo supero 6-fido. ConoLLA annuli perigyni margini inserta, campanæformis, apice 6-loba. SrAMINA cum corollà inserta ejusque laciniis alternantia, inclusa, recurva, basi dilatata, antheris liberis. OvarIUM inferum, 6-loculare, loculis laciniis calycinis oppositis, placentis ab axe cen- trali prodeuntibus, 2-laminaribus, ovulis horizontalibus, pluriseriatis. SryLus inclusus, superné hispidus. SriGMATA 6, brevia, in unicum cla- viformem conniventia, mox patentia, intüs papillata, extüs pilosa. Fnucrus baccatus, pulposus, globoso-pyriformis, 6-costatus , indehis- cens. SEMINA plurima , ovata, placentis incrassatis nidulantia. PEni- SPERMUM carnoso-corneum. EMBRYO minimus, perispermo brevior, axilis, radiculà hilo conversà , cotyledonibus radiculà brevioribus. HerBA Canariensis, perennis, radice tuberosà , lactescente, caulibus annuis , elongatis, sarmentosis, floribus in dichotomiis supremis vel ad apicem ramulorum summorum nascentibus, pedunculis solitariis, 1-floris, nutantibus, corollis purpureoaurantiacis vel lateritiis. * ir, — (3° SECT.) 1 "" » & d " + -" * * z - » Là : ^ v de : : k td «SX - Le 7 " LA! " ( €) CANARINA CAMPANULA. Lin. Campanula Canariensis Regia , s. Medium radice tuberosá , foliis gum cesiis , Atriplicis æmulis, ternis circà caulem ambientibus , flore amplo pendulo , colore flammeo rutilante. Pluken., Almag., pag- 76; PAytogr., tab. 276, fig. 1. Campanula Canariensis Atriplicis folio, tuberosà radice. Tournef. , Inst., pag. 109. d Campanula foliis hastatis dentatis , caule determinate folioso. Linn., Hort. Cliff, pag. 65, tab. 8. Campanula Canariensis. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 238. — Hill., Hort. Kew. , pag. 131. — P'eg. syst., de vol. 8, tab. 8. ^ Canarina Campanula. Linn., Mant., pag. 225. — Lamck., Encycl., vol. 1, pag. 598; Ill., tab. 259. — Hort. Kew., ed. 1 , vol. 1, pag. 480. — Curt. , Bot. mag., tab. 444. — Gaertn. fil., Carpol., pag. 163, 1 tab. 211. = Lodd., Bot. cab., tab. 376. — Herb. de l'4mat., tab. 142. — Buch, Beschr. Can. Ins., pag. 146. — Alph. DC., Monogr., pag. 12h; Prodr. , vol. 7, pag. 422. — Nob. in tit. Phyt., Can. Icon. Bicararo. Canariensium nec bicararo uti inscribitur apud cl. de Buch. Has. In sylvis, ad rupes umbrosos , et in convallibus madidis insularum Canariensium. Vulgatissima est in montibus Teneriffæ Boreæ Etesiæque conversis , legimus quoque in convalle de las Cuevas negras, in convalle Averni sive del Znfierno aliisque orze meri- dionalis , necnon in montosis propé oppidum Teror atque alibi in Canarià , et in insulà Palmá. Baccæ maturze pulpá albidà farctze parium. sapidze sed edules plebi puerisque , uti Gætulis olim Canariensibus , non ingratæ , etiam in foro prostant. Hzec forsan fuere poma quibus ex Plinio abundabant omnes Fortunatæ , nisi arbuta fuisse cum celeb. Buchio cre- dibile , sed arbuta Romanis Maurisque Jubz regis vulgaria , Canarina ignota et pro pomo parvo potiüs cui formà non dispar habenia : si quà in illo de insulis nostris paragrapho pars non parva püfoc. Pabularis quoque ramique montibus deducti cibum caballis pecori- que luxuriosum przebent. Oss. Canarina ob fructum baccatum indehiscentem tribum à Wahlenbergieis distinctissimam Campanulaceas cum Lobeliaceis arctiüs colligantem efficit, Nescio quo errore captus capsulam apice dehiscere scripserit Gærtnerus filius. Descr. Ranix perennis, crassa, fusiformis vel demüm batatæformis, lacte scatens. CauLes annui, herbacei, succu- lenti, erectiusculi, mox elongati sarmentosi ; teretes, striati, glaberrimi, cavi, ad folia incrassati, sæpè 2-5-pedales, rore glauco conspersi. Fori4 opposita, raró ternata, hastata, tenuia, aquosa, basi sub-2-loba, cordata, irregulariter dentato-crenata , acuta , repanda, subhorizontalia, margine nervoso glanduloso-denticulato, nunc pollicaria 1/2 poll. lata, nunc 4-pollicaria et 1 poll. lata, glaberrima, nitida, suprà pallida, subtüs glaucescentia, venosa, venis prima- riis curvatim ascendentibus , secundariis reticulatim anastomosantibus, sæpè pulchré purpureis. Periour tenues, cylindracei , folio duplo breviores, RAwr novelli bini ad apicem merithalli cujusque e foliorum axillis prodeunt , summi dichotomi flore interposito. FLores 1 1/2 poll. longi , 1 poll. lati, ad apicem ramulorum, vel ramorum sum- morum dichotomiis solitarii, pedunculati , pedunculis teretibus flore duplo triplo brevioribus , nutantibus. Carvx turbinatus, glaberrimus, tubo ovario connato, 6-nervio , nervis à laciniarum nervo medio descendentibus , laciniis LES D 4 + (3) lineari-lanceolatis, integris vel obsoletè dentatis, 5-nerviis, acutissimis, erectiusculis dimidium coroll: æquantibus, demüm majoribus patentibus , basibus post anthesin in fractu persistentibus. Conort4 campanulata , apice 6-loba , lobis latè lanceolatis, acutis , aurantiaca vel lateritia , glaberrima , nervis rectiusculis venisque reticulatis purpureo- picta. Sramwa €, lobis corollinis alternantia , stylo duplo breviora , filamentis crassis in-alabastro rectis, mox recur- vis, basi dilatatis, marginibus retrorsum revolutis , antrorsüm cum disco cava 5 nectarifera aquà saecharatà scaten- tia efformantibus , superné attenuatis marginibus introrsüm revolutis , antheris liberis , filamentis sublongioribus , erectis , oblongis, angustis, utrinque obtusiusculis , dorso ad basin insertis , longitrorsüm ad latera dehiscentibus. Ovanrus inferum, 6-loculare, loculis laciniis calycinis oppositis , ovulis plurimis, placentis 2-laminaribus horizonta- liter funiculo brevissimo crasso affixis. Sryzus tubi corollini longitudine , columnaris , utrinque incrassatus , basi glaber, apice claviformis et ad dimidium usque pilis crispulis pilosus. SriemarA incipiente anthesi conniventia, mox repanda, crassa, 5-angularia, extüs pilosa, intüs papillosa. Frucrus baccatus, carnosus, globosus, indehiscens, apice constrictus umbilicatus , calyce et corollà marcescentibus coronatus, 6-costatus, glaber, inter costas rugosus, 6-locu- laris. Semiva placentis fimbriatis carnosis nidulantia , ovata, rufula, basi ad umbilicum nigro notata subattenuata, apice obtusa , leviter nigrescentia , integumento coriaceo obsoleté scabro , cum perispermo arcté cohærente. Prni- SPERMUM“ amplum , carnoso-subcorneum. Eusrxo minimus , axilis , pupzeformis , perispermo 3-plo brevior. RApicura crassa, obtusa , hilo conversa. CorxrEpowss radiculà breviores , apice attenuatæ. TRIB. II YAHLENBERGIE.Z. Capsula apice supero dehiscens. WAHLENBERGIA. Scnunap. Cazyx ovatus vel turbinatus, tubo cum ovario connato, apice supero, 3-5-fido. CoroLLA ad apicem tubi calycini inserta , campanu- lata vel tubulosa, apice vel ad medium usqué 3-5-fido. SrAwiNA 3-5, filamentis basi dilatatis, erectis vel recurvis, antheris liberis , oblongis vel ovatis. Ovaniuw 2-5-loculare, loculis ovariorum 5-locularium lobis calycinis oppositis. OvurA plurima, placentis 2-laminaribus ab axi protrusis affixa.SrvLus inclusus, superné pilosus. SriGMATA 2-5, demüm patula , brevia. CAPsuLA ovata vel oblongo-ovata , 2-5-locularis, apice supero valvis diruptis loculicidé dehiscens. SEMINA ovata , raró ellip- lica vel 3-quetra. PERISPERMUM carnosum. Ewsnvo axilis. Her annuæ perennesque rard suffrutices hæmispherii presertim australis cives, paucissimæ palæogææ. Fori alterna vel opposita, infe- riora subrosulata. Caules subnudi vel foliosi , erecti vel diffusi. FLORES rosei, albi coeruleique , pedicellis per anthesin nutantibus, fructiteris erectis. (4) Secrio I. 47KZINIA. (AIKINIA er LOBELIOIDES. Arr. DC.) Flores 3-4-5-meri. Fructus 2-5-merus. Semina ovata. Herbæ Indicæ, Austro-Libycæ, atque Australasicze , unica per insulas Canarienses et Maderenses, Africam borealem et Europæ fines attingit. An genus? 1. WAHLENBERGIA LOBELIOIDES. Arn. DC. W. annua , caule erecto , glabro vel basi hispidulo ; ramis strictis , foliosis vel subnudis ; foliis inferioribus lanceolatis ovatisve , in petiolum attenuatis , superioribus lanceolatis vel linearibus , omnibus sinuato-dentatis , glabris vel nervis et margine strigoso-hirtis , calycis glaberrimi tubo cylindraceo-ovato , ovato, vel exiguo globuloso , nervis sæpè evanescentibus, laciniis linearibus vel lanceolato-linearibus , acutis ; corollà glabrà, infundibuliformi, demüm suprà basin constrictà et basi disciformi, tubo dentium calycis longitudine vel duplè longiore ; staminibus 3-5, basilatioribus, incumbentibus, antherisoblongis; seminibusovatis, nitentibus. « Gussonei major, foliis latis, floribus 5-meris , corollà latiore albidà , capsulà elongatà , obovatà, 3-merà. Campanula nutabunda, Guss! in Ten. , App. ad Fl. nap. Prodr. quintä., pag. 8. — Plant. rar., pag. 94, tab. 18. — Moris !, SStirp. sard., El. 1, pag. 30. Wahlenbergia nutabunda. 44/pA. DC., Monogr. Campan., pag. 151. — Bertol. , Fl. it., vol. 2, pag. 524. — Prodr., vol. 7, pars 2, pag. 435. B Linnci , media, foliis angustioribus , floribus 3-5-meris , corollà longiore , tubulosà , roscà, capsulà cylindraceo-ovatà, 2-3-loculari. Campanula lobelioides. Linn., Suppl. , pag. 140. — Hort. Kew. , ed. 1, vol. 1, pag. 219, — Buch Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 146. Roella cernua. Brouss., Cat. hort. Monsp., pag. 49. Lobelia Broussonetia. Bory, Iles Fort. ; pag. 330. Campanula parviflora. S'alisb., Prodr., pag. 196. Wahlenbergia pendula. Schrad., Cat. hort. Gott., 1814, pag. 3. — Diss. de Blumenb., pag. 38. Wahlenbergia lobelioides. Æ/ph. DC., Monogr. Camp., pag. 157, tab, 7. — Prodr., vol. 7, pars 2, pag. 440. sss * y macilenta , minor, foliis linearibus , floribus 3-meris , corollà roseà , capsulà breviter ovatà vel globulosà , 2-merà. Has. Surgunt varietates omnes inter saxeta et glaream ad torrentium ostia et in rupes- tribus humidiusculis regionis inferioris insularum omnium Canariensium. Legimus etiam hanc plantam in monte Peñitas de Chache insulæ Lancerottæ , ubi formam habuit Gus- soneanam. (5) Disrris. GEoGR. Ab insulis nostris et à Maderà in Lusitaniam (Herb. nostrum !),in Calabriam ( Gussone!), et in Sardiniam (Moris!) protruditur. Inter tantas quoque Africae australiores species credibile est latere. Ons. Aikinia, Alph. DC. seu genus sit seu sectio, valdè concinna est et ex integro servanda. Species nostra mirà mutabilis nullo prorsüs charactere à Wahlenbergiá nutabundá dirimitur. Specimina plura Canariensia in Teneriffà lecta omninó eadem sunt ac Gussoneana quæ ab ipso clarissimo inventore habuimus. Per mille formas alias for- mam speciei acceptam et varietatis nostrae pusillæ sitibundæ soli naturá et aeris indole coacta induit. TRIB. IIl. CAMPANULE X. Capsula latere dehiscens. SPECULARIA. Hzrrsr. Carxx tubo prismatico vel infundibuliformi , limbo supero 5-fido. CoroOLLA tubi calycini apici inserta, campanulato-rotata, apice 5-loba, STAMINA 5, cum corollà inserta, filamentis linearibus brevibus, erectis, vel elongatis recurvis, antheris oblongis, liberis, 2-locularibus, loculis longitudinaliter antrorsüm dehiscentibus. Ovaniuw inferum , phylli- diis rotundato-incurvis 3-2-loculare. OvurA plurima, placentis filifor- mibus per axim decurrentibus affixis. Sryrvs inclusus, ultrà medium pilosus. SriGMATA 3, filiformia. CAPsULA elongata , prismatica , vel ven- tricoso-prismatica, polysperma, 3-2-locularis, valvis sursim revolutis sub apice vel medio loculicidè dehiscens. SEwixA ovato-lenticularia vel lenticularia, nitidissima vel puncticulata. Emsrvo perispermo corneo- carnoso axilis, oblongo-ovatus, radiculà crassá, cotyledonibus bre- vissimis. HERB# annus, erectiusculæ vel diffusæ , orarum maris Mediterranei presertim incole, una per Europam temperatam, unica per orbis tolius novi regiones sparsa. Fort radicalia subrosulata, caulina alterna. Fronzs solitarii , vel bini, axillares, vel ad apicem ramorum terminales, cœrulei vel subrosei. e») APENULA. NEcx. Calycis tubus prismaticus. Filamenta brevia, erecta. Ovarium 3-loculare. Capsula elongata, prismatica. Semina ovato-lenticularia. Species palæogææ. HESPEROCODON. (DYSMICODON. Expr.) Calycis tubus infundibuliformis. Filamenta elongata, recurva. Ovarium 2-3-loculare. Capsula brevis ventricoso-prismatica. Semina lenticularia. Species neogæa. Secrio I. 4PEIVULA. NEck. 1. SPECULARIA FALCATA. Arrz. DC. S. caule robusto , erectiusculo , ramoso, basi sæpè scabro ; foliis ovatis lanceolatisque , crenatis, ciliatis; floribus parvis 1-3 axillaribus , superioribus subspicatis; calycis tubo elongato , laciniis longissimis , lanceolato-linearibus , acutis , falcato-reflexis , calycis tubo fructifero 2-pló brevioribus. Flores pallidé ccerulei. Campanula arvensis flore minimo , capsulá grandi. Buxb., Cent. 4, pag. 24, tab. 38. Prismatocarpus falcatus. Ten., Prodr., pag. 16. — F(. nap., vol. 1 , pag. 77, tab. 20. Campanula falcata. Roem. et Schult. , Syst., vol. 5, pag. 154. — Guss., PL. rar., pag. 96. — F1. sic., Prodr., vol. 1, pag. 947. — Suppl. 1, pag. 56. Specularia falcata. Aiph. DC., Monogr. Camp. , pag. 345. — Bertol., Fl. it., vol. 2, pag. 523. Prismatocarpus scaber. Lowe, Nov. Fl. mad., pag. 16. Has. Hanc speciem in insulà Canarià invenit cl. Despréaux. DisrmiB. GEOG. Occurrit hüc illàc ad utramque oram maris Mediterranei przesertiim magis occidentalis. 2. SPECULARIA HYBRIDA. Arrnz. DC. S. ciule erecto, subramoso, scabro ; foliis ovatis, obtusiusculis, sinuato-crenatis ; floribus subterminalibus ; calycis tubo elongato, apice constricto , lobis ovato-lanceolatis ercctis fructu 3-pló brevioribus ; c.rollà parvà, laciniis ovatis, acutis. Flores rosei vel ceeruleo-rosei. Speculum Veneris minus. Johnst., Ger. herb., pag. 439. — Park., Theatr., pag. 1331. Campanula arvensis erecta, sive speculum Veneris. Moris., Hist., sect. 5 , tab. 2, fig. 2. Campanula hybrida. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 239. — Engl. bot., tab. 375. Prismatocarpus hybridus. L'Hérit., Sert. angl.; pag.2. — DC., Fl. fr., vol. 3, pag. 709. —- Ten. , FL nap. , vol. 1, pag. 77. Has. Crescit hæc species in arvis Canariæ et Tencriffæ. Disrris. GEOG. Accola est peripherii totiüs maris Mediterranei undè per Gallias sparsa 55 in Britannià latitudinis gradum (Watson) attingit , et ultra 52 in Germanià (Koch) scandit. CAMPANULA. Law. Caryx tubo cum ovario connato ovato vel rotundato, limbo supero 5-fido, marginibus planis vel lobis ad sinus appendiculatis. Conorra ad apicem tubi calycini inserta, campanulata, 5-loba , lobis brevibüs, ovatis, acutis. STAMINA 5, cum corollà inserta , filamentis basi dilatatis suprà ovarium incumbentibus, antheris elongatis, liberis. Ovaniuw 3-5-loculare , loculis lobis calycinis oppositis. Ovura plurima placentis ab axe centrali magis minüsve protrusis affixa. Srvrus inclusus, pilis deciduis pilosus. SriGmaTA 3-5, linearia, mox revoluta. CapsurA 3-5- locularis, ovata vel turbinata, loculis valvis sursüimn reversis loculicidè propé basim vel ad apicem dehiscentibus. SEMINA plurima, minima, plano-elliptica, vel ovata nitida. PERISPERMUM carnosum. EMBR yo axilis. Hrnn perennes vel annuæ hemispharii borealis. Fori radicalia lata subrosulata, superiora sæpè angustiora , alterna, raró opposita. FLores axillares spicati vel fasciculati, aut terminales glomerati thyr- soidei vel paniculati, coerulei vel albi. Secrio IL. MEDIUM. Tourner. A. DC. Calycis sinus appendiculati. Capsula basi dehiscens. 1. CAMPANULA DICHOTOMA. Lin. C. strigosa , caule erecto, 2-tomo ; foliis ovato-lanceolatis , sessilibus , margine irregula- riter crenato-dentatis ; floribus ad apicem ramorum axillaribus sessilibus , vel terminalibus pedunculatis ; calycis tubo turbinato , laciniis basi lanceolatis , apice acutis, appendiculis ovatis , acutis vel obtusiusculis, patulis vel subadpressis ; corollà campanulato-tubulosà , basi dilatatà , calycis laciniis sublongiore , pubescente vel subglabrà ; staminibus glaberri- mis , filamentis basi 3-angularibus , versus apicem attenuatis , subulatis ; stylo brevissime (8) pubescente ; capsulà depressà subrotundatà ; seminibus ovatis , utrinqué attenuatis , succi- neis , nitidissimis. Campanula hirsuta Ocimi folio caulem ambiente, flore pendulo. Bocc., Ic. et Descr., pag. 84. — Mo- ris. , vol, 1, sect. 5, tab. 3, fig. 26, à Boccone mutuata. Viola mariana minor, cærulea folio subrotundo, calyce corniculato. Barrel. , Ic., 759. Campanula dichotoma. Linn. , Sp. pl., vol. 1, pag. 237. — Jacq. Collect., vol. 5, pag. 36, tab, 12. — FI. grec., tab. 211. — Reichb., Cent., 5, tab. 441. — Sweet, Brit. flow. gard., tab. 280, — Bert,, Fl. it, vol. 2, pag. 508. Campanula mollis 8. /7"ilid., Sp. pl., vol. 1, pag. 910. Campanula afra. Cav. , Anal. de cienc. nat., vol. 3, pag. 21. Campanula decipiens. Roem. et Schult., Syst. , vol. 5, pag. 142. Campanula dichotoma « et B. A/ph. DC., Monogr. Camp., pag. 236. — Prodr., vol. 7, pars 2, pag. 462. Han. Legimus semel tantüm hanc speciem in rupibus siccissimis propé Sanctam Cru- cem Teneriflæ. Disrris. GEoG. Herba est regionum calidiorum mari interno conterminarum quz in Italià (Schouw,) ad 42 feré gradum latitudinis borealis scandit, nec Galliarum littora attingit. In Asià interiore usqué in Mesopotamiam (Auch. ex: Alph. D C.) protenditur. Ons. Ambarum clariss. Candollei filii varietatum solà eàdemque statione lect» plantæ nostræ characteres præ se ferunt. Specimina Italica et Fontanesii Africana minora sunt et strigosiora, unde C. strigosam Russel quodam-modo referunt , quæ autem laciniis calycinis longè acuminatis à nostrà solo aspectu facillime discernitur. SEcrio II. ZUCODON. A. DC. Sinus calycis nudi. DIFISIO I. ERINUS. Herba annua. Rami 2-tomi. Folia opposita vel alterna. Flores in dichotomiis sessiles vel folio oppositi. Lobi calycini stellato-patuli. Capsula complanato-turbinata, basi poris binis dehiscens! 2. CAMPANULA ERINUS. Lin. C. breviter hispida , caule erecto vel divaricato 5 ramis flexuosis ; foliis ovatis et ovato- oblongis , sessilibus , inferioribus breviter petiolatis ; pedunculis filiformibus , nutantibus ; lobis calycinis 3-angularibus ; corollà minimà ; filamentis basi latis. Erinos. Cæsalp., De plant., pag. 386 , non Diosc. Erinus. Column. quxofac., App., pag. 31. Erinos Fabii Columnæ minor. Bau. , Hist. , vol, 2, pag. 799. Alsine oblongo folio serrato, flore cæruleo. Ejusd. , Hist., vol. 3, pag. 307. (9) Rapunculus minor foliis incisis C. B. P. Erini sive Rapunculi minimum Genus Col. Moris., Hist., sect. 5, tab. 7, fig. 25. Campanula Erinus. Linn., Sp. pl. , vol. 1, pag. 240. — FL. græc., tab. 214. — Alph. DC., Monogr, Camp. , pag. 295. — Prodr., vol. 7, pars 2, pag. 473. Roucela Erinus. Dumort,, Comment. bot., pag. 1&, ex cl. Alph. DC. Erinia Campanula. Noui. , F/. du bass. sous-pyrén., pag. 407. Has. In rupestribus siccis regionis inferioris insularum Canariensium haud infrequens. DisrRiB. GEOG. Cives est oræ utriusqué vasti crateris maris Mediterranei undé in medias terras quandoque protruditur. ( Boreau , FT. du centre, vol. u, pag. 291.) wr, (3° secr.) ( 10 ) ERICACE. E. Lino. TRIB. I. ARBUTEÆ. DC. ARBUTUS. Tourner. Cazvx 5-partitus. COROLLA sub disco hypogyno inserta, globosa vel ovato-globosa, apice constricta, limbo brevi, 5-fido, reflexo. SrAwINA 10, inclusa , imo corollæ tubo inserta. ANTHERÆ in præfloratione erectæ, basi affixze, thecis basi biporosis ibique dorso appendiculato aristatis, demüm per anthesin reverse. Ovamiuw disco hypogyno impositum vel immersum , 5loculare , loculis multi-ovulatis. OvuLa à placentis apici column: brevis axilis affixis et stylo nervis connexis, pendula. Sryzus simplex stigmate capitato. Bacca globosa , granulato-tubercu- lata, 5-locularis. SEmINA plurima, placentis immersa carnosis ab apice column: ceniralis solutis et styli nervis pendulis, testà crustaceà. PERISPERMUM carnosum , oleaginosum, testae adnatum. Ewnnyo rectus, axilis. RApicuLA hilo conversa. COTYLEDONES plans. AnnuscuLA vel frutices hzemispherii borealis sempervirentes, litto- rum scilicet crateris Mediterranei , Fortunatarum et Americæ extrà tropicum Cancri. Fori alterna , petiolata , coriacea. FLORES racemosi, racemis terminalibus, corollis albis vel roseis. 1. ARBUTUS CANARIENSIS. VziLr. A. arborescens, cortice lævi, ferrugineo, foliis elongato-lanceolatis , acuminatis , glabris ; serratis, basi attenuatis, petiolis fulvis, junioribus hirtis ; paniculis erectiusculis , subfoliosis, laxis , glanduloso-hispidis , floribus remotiusculis, bracteis elongatis; corollà rotundato- ovatà ; aristis crassiusculis antheris dupló brevioribus ; baccà verrucosà , magnà , succosà , aurantiacà. ( $4) Arbutus serratis foliis Canarina, cortice circumrupto, sive duodecies anni spatio, corticem abjiciens, ex insulá Teneriffà nobis est allata. P/uk., Almag., pag. 49. Arbutus procera. Soland., mss. in herb. Banks. Arbutus Canariensis. V’eill. in Duham. arbr., ed. alt., vol, 1, pag. 80, — Poir. , Encycl. suppl. , vol. 1; pag. 419. — Sims, Bot. mag. tab. 1577. Arbutus callicarpos. Brouss!, Cat. Hort. Monsp., 1805, pag. 6. — Buch, Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 146 et 180. Madroño. Canariensium, Has. Occurrit hzc arbor in sylvis Palmæ Canariæ et Teneriffæ ubi ad latus meridio- nale insule in convalle del Agua suprà Arafo copiosa est. DisTRIB. GEOGR. Species est omninó Canariensis. Ozs. Arbor est 20-pedalis et ultrà, facie Unedonis, cortice autem deciduo. Lignum præbet durum pulchrè roseum, sed color evanescit. Flores majores sunt quàm in Unedone, roseæ vel in umbrosis roseo-virescentes, Est quoque imprimis callicarpa, baccæ enim conspicue aurantiacæ 1 1/2 pollices diametro metiuntur, suaviores quoque et ma- gis pulposæ suut quàm in specie Europæà. Rejiciendum autem nomen, jam enim ab anno 1801 nov: Duhamelii arborum editionis pars prior prodierat. E fructu liquorem in cerevisiz vel vini speciem concoquebant Gætuli Cana- rienses; saccharo conditum comedunt coloni Hispani ex Masson. Hæc quoque poma forsan fuere Fortunatarum de quibus apud Plinium (lib. 6, cap. 57) mentio facta est. Mense novembre anni 1828 florentem hanc speciem fructus- que maturos gerentem invenimus. Semina sat numerosa in placentis pulposis abscondita sunt, ovato-3-quetra, basi ad hilum acuta, fibroso-cartila- ginea. Perispermum crassum oleo scatit. Radicula leviter incurva, cotyledonibus longior. Cotyledones oblongo- obovatæ vel rotundato-ovatæ obtusiusculæ. TRIB. Il. ANDROMEDEZÆ. DC. CLETHRA Gronov. Linn. CaLyx 5-partitus, persistens. COROLLA hypogyna, profundè 5-fida, laciniis erectis demüm secedentibus, deciduis. SramINA 10, filamentis filiformibus , inclusa vel exserta. ANTHERÆ in præfloratione erectæ, introrsæ , basi sagittatæ vel cordatze, mox per anthesin reflexæ, poris muticis dehiscentes. Ovarium sessile, 3-loculare , loculis multiovulatis. Ovura plurima in quoque loculo placentæ globosæ vel angulatæ ab apice column: centralis pendulz affixa, sessilia. Sryrus filiformis, apice 3-fidus, laciniis recurvis. STIGMATA 3, capitata. CAPSULA pyrami- dalis vel depressa , 3-locularis, loculicidé dehiscens. SEMINA plurima, ovato-angulata testà fungosá vel plana alà fungosà marginata. PERI- (12) SPERMUM carnosum, cum testà coalitum. Ewsnyo axilis cylindraceus vel minimus ovatus. RapicuLA hilo conversa. FruTIcES vel arbores Americanz , unica Floræ Atlantico-Canarien- sis. For14 alterna , decidua vel perennantia. FLORES in racemos brac- teatos digesti albi vel subrosei. Oss. Nescio quà hallucinatione deceptus placentas Clethræ alnifoliæ basi adnatas esse scribit celeb. Gærtnerus (vol. 4, pag. 302), cujus errationem secuti sunt botanici plurimi, inter quos jam nuperrimé (nec tam vasti molimi- nis opere omnia per se vidisse licuit) enumerandus etiam doctissimus ac clariss. Endlicherus. Ex examine autem trium sectionis Euclethræ DC. specierum alnifoliæ tomentosæ , atque acuminatæ , errásse Gærtnerum et placentas ab apice columnz centralis dependere vidi , eandemque placentationem in speciebus 8 sect. Tini (Cuellariæ Ruiz et Pav.) observavi. Ritè viri seduli Ruiz et Pavon Cuellariæ « receptacula ( placentas ) brevi column: adnata » (in Prodromo Flor. Per. et Chil., pag- 59) scripserunt; sed hoc, quód tab. 10, figg. 8 et 9 tam rudes sunt atque ambi- gu: botanicos omnes recentiores effugerat. Secrio I. TZNUS. Liuw. — CUELLARIA. Ruiz ET Pav. Folia perennantia. Genitalia inclusa. Antherz basi cordatæ. — Sifecies austro-Americanze unica Maderensis. 1. CLETHRA ARBOREA. Honr. KEw. C. frutex, foliis lanceolatis, glabris, apicem versüs serratis, penninerviis, basi attenuatis, longius petiolatis; racemis terminalibus, paniculatis, tomentosis; calvcis laciniis ovatis BUD ; » P , ; Cal] , obtusis , pubescentibus , subciliatis , corollae oblongis , glabris , apice obtusissimis, eroso- denticulatis , subemarginatis , calyce 3-pló longioribus, basi inter se vix ac ne vix cohæren- ) 8 JE) P 5 , tibus ; staminibus imà basi cum petalis connexis , filamentis complanatis , apice filiformi- bus, antheris basi cordatis, apice acutissimis ; ovario ovato, hirsuto, stylo demüm elongato ? ? P , 2 ? y. 8 ? profundè 3-fido ; seminibus complanatis, alatis. Clethra arborea. Hort. Kew., ed. 1, vol. 2, pag. 73. — Vent., Jard. Malm., tab. 40. — Sims, Bot. , » PAS , , , mag., tab. 1057. — Buch, Phys. Beschr. Can. Ins., pagg. 146 et 175. — Loud. Arb. brit., fig. 930. — DC. , Prodr. , vol. 7, sect. 2, pag. 589. Has. Pulchram hanc arbusculam , nobis nullibi obviam in convalle de ZVuestra Señora ) de Gracia sub oppido Laguna invenerunt cll. de Buch et Chr. Smith. Sumpta est descriptio é speciminibus quæ anno 1828 in Maderà legi. Disrris. GEoc. Hæc species generis Americani prodromus in Maderæ convallium rupes- tribus satis communis est. (13) TRIB. III. ERICEÆ. DC. ERICA. Linx. Cazvx æqualis vel imbricatus, 4-partitus vel rariüs 4-fidus. COROLLA hypogyna, tubulosa, hypocrateriformis urceolata campanulata vel globosa, limbo brevi, rariüs maximo, 4-fido, connivente, erecto, patente vel revoluto. STAMINA 8, rariüs 6-7, disco hypogyno glanduloso inserta. FiLAMENTA libera, rariüs submonadelpha. ANTHERÆ inclusæ vel exsertæ, terminales, ad insertionem filamenti appendicibus 2 aristatæ vel cristatæ, vel muticze, poro orbiculari, vel oblongo vel rimà longitudinali dehiscentes. OvAniUx 4- loculare rariüs 8-loculare loculis 2-multiovulatis. SryLus filiformis. SricwA. obtusum, capitatum vel peltato-dilatatum, sæpè breviter 4-lobum. Capsura 4-rariüs 8-locularis, loculicidè 4-valvis, dissepimentis demüm fissis, partim valvulis, par- tim columellæ adherentibus. SEmNA placentis axilibus affixa , ovoidea vel compressa, testà adhærente reticulatà, læviusculà vel nitidà, rariüs in membranam tenuem expansà. Frurices Europei, vel maximà parte Austro- Africani, rigiduli. For lineari-acerosa, marginibus revolutis sæpè sub folio cohærenti- bus, verticillata rariüs alterna vel sparsa. FLORES in pedicellis 1-floris axillares vel terminales, solitarii verticillati vel capitati, plerumque cernui. BRACTEÆ in pedicello sæpissimè 3, 2 oppositis, 1 inferiore rariüs deficiente. ( Benth. in DC. Prodr.) 1. ERICA ARBOREA. Lin. E. arbor, ramis strictis , pilis dentatis lanuginoso-hirtis; foliis sparsis ternis quaternis- que, linearibus, glabris vel margine scabris racemis terminalibus; corollà campanulatà , calycis laciniis lanceolatis ciliolatis 3-pló longiore ; antherarum appendicibus brevibus, latiusculis, margine serrulatis; ovario glabro, stylo exserto , stigmate capitato vel sub- peltato. Scopa foliis albis, Cesalp. , De plant., pag. 104. Erica arborea. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 502. — Amæn, acad. , vol. 8, pag. 55, tab. 1, fig. 14. — Z ^J (14) Sibth., Fl. græca, tab. 351. — Link in Buch Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 145, et Buch, l. c., pag. 180. — Bertol., Fl. it., vol. 4, pag. 321. Brezo. Canariensium, Has. Hzec species in insulis Canariensibus procera fit et crassa ex æquo, ligno durissimo rubescente. Arbores vidimus 30- immó 4o-pedales, quz ultrà 2 pedes diametro metiuntur. In insulis omnibus magis minüsve communis est. In Tenerifífà zonam super sylvas per se solam efficit, perinde atque in Palmà, ubi altitudinem 4200 ped. super mare ex cl. Buch attingit. In insulà planiore Lancerottà verticem jugi Peñitas de Chache vestit et in syl- vulà Fuerteventurze propé fanum Divæ Mariz de la Peña cum Pistacià atlanticà Desf. commixta viret. Disrris. GEocnR. Hæc species oras vasti crateris Mediterranei à Lusitanià ad Græciam usqué adornat. Oss. E. arborea monente scrutatore oculato Soyer-Willemet à congeneribus et præcipuè à vicinà E. polytrichifo- lià Salisb., cui pili simplices, pilis ipsis dentatis seu pilos breves gerentibus facile dignoscitur; non ità quidem ab E. acrophye cui pili iidem. Diversa tamen videtur planta Abyssinica calyce comparaté cum corollà longiore et an therarum intensè purpurarum appendicibus longioribus subulatisque. 2. ERICA SCOPARIA. Lixw. Var. PLATYCODON. Nos. E. glabra foliis laté linearibus ; inflorescentià laterali , ramis densé floriferis ; bracteis 3 remotis; foliolis calycinis basi connatis , ovato-lanceolatis , corollà dimidio brevioribus ; corollà ante anthesin globosà , apertà laté campanulatà ; antheris obtusis, muticis, inclusis; stigmate peltato, exserto; capsulà depressà glabrà; seminibus ovatis, utrinque obtusis, puncticulatis. Erica Coris folio IV. Clus., Hisp., pag. 108. Erica scoparia flosculis herbaceis. Lob., Hist. , vol. 1, pag. 42. — Ic., vol. 2, pag. 215. Erica scoparia. Linn., Sp. pl, vol. 1, pag. 502 , pro parte. — Mant. alt., pag. 372. — Amæn. Acad., vol. 8, pag. 595, tab. 1, fig. 13. — Benth. in DC., Prodr. , vol. 7, sect. 2, pag. 692. — Buch, Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 181. Erica azorica. Hochst,, Pl. az. exsicc. n. 30! Tejo. Canariensium. Has. In insulæ Teneriffæ ericarum regionis parte superiore ad sylvam de las Mercedes perjuga montium usqué ad Tagananam. DisrniB. GEOG. Species est occidentalis quæ à Fortunatis per insulas Maderenses ac Azoricas ipsamque Lusitaniam, ubi copiosa, medias Galliæ terras et Ligerim flumen attin- gi 5 secüs littora maris interni usqué in Italiam et Græciam versüs orientem pergit. Oss. Species Canariensis omnibus partibus major est et fortior corollasque habet valdé apertas atque intensé fucatas, sed differentias nullas reverà specificas videre potuimus. (15) ASCLEPIADE ^. ———— PERIPLOCA. Cazvx 5-partitus. COROLLA rotata, altè 5-fida, laciniis patulis v. reflexis obscuré emarginatis, sæpiüs introrsüm hirsutis. SQUANXÆ 5 aristatæ fauci insertæ cum laciniis alternantes. STAMINA 5, filamenta distincta. ANTHERÆ apice cohærentes dorsoque medio barbatæ. Massa pollinis apice dilatato corpusculi stigmatis applicitæ, solita- rie, è quatuor. confluentibus. SriGMa muticum, hemisphæricum, antheris reconditum. FoLucuu cylindracei, divaricatissimi, leves. SEMINA carnosa. FnvricEs Europa austr., Asiæ et Africæ æquinox. indigeni , sepiüs volubiles glabri foliosi v. rariüs aphylli. Fora sæpiüs nitida semper- virentia. FLORES in cymis dichotomis extrà axillaribus v. axillaribus pedunculatis rariüs subsessilibus dispositi; corollæ squamulis aristatis aristis filiformibus inflexis. 1. PERIPLOCA LAEVIGATA. Arr. P. erecta v. subvolubilis, foliis elliptico- v. lineari-oblongis obtusis v. mucronulatis basi et apice haud rard attenuatis utrinque glabris coriaceis subopacis nervis vix conspicuis, cymis paucifloris folio brevioribus, corollæ laciniis ovato-oblongis emarginatis, marginibus reflexis, utrinque glabris, folliculis oblongis. Periploca lævigata. Hort. Kew., vol. 1 , pag. 301. Periploca puniczfolia. Ca. , Icon. , vol. 3 , pag. 91, tab. 217. Periploca angustifolia. La Bill., Decad. Syr., 2, pag. 13, tab. 7. — Desf., Fl. ail., vol. 1, pag. 209. Periploca rigida. Z"ivian. Il. lib. spec., pag. 14, tab. 6, figg. 3, 4, ^. (1) Rogatui nostro benigne obtemperans Asclepiadearum ordinem elaboravit celeb. Decaisne, (16) Periploca audicea. Rauch. Cornicál. Canariensium, Has. In rupestribus siccis regionis totius maritimze ins. Can. et longiüs à mari usqué ad alt. 600 pedum scandentem propé oppidulum Zcod de los Pinos eam detexit cl. de Buch. Disrri8. cEoc. In Mauritanià, Syrià. CEROPEGIA. L. R. Br. Cazvx 5-partitus. CorOoLLA tubulosa, basi magis minüsve ventricosa, subinfundibuliformis, limbi laciniis compressis, ligulalis, erectis, szepiüs arcuatis apiceque cohærentibus haud raro ciliolatis, præflora- tione valvatâ. CoRONA staminea duplici serie campanulata v. rotata, 5-15-lobata, lobis antheris antepositis sæpiùs longioribus ligulatis apice haud raró approximatis conniventibus. ANTHERÆ apice simpli- ces, membraná destitutæ. Mass pollinis erectze , rotundatæ margine interiore pellucida. SriGwA muticum. Forucuu cylindracei, leves, pergamacei. SEMINA carnosa. SUFFRUTICES v. potiüs herb: perennes indice v. Africana: erectae carnosæ aphyllæ v.sæpiùs volubiles foliosæ. Fori haud raró carno- sula. FLorEs subcorymbosi v. umbellati concolori virentes, lutei, pur- pureo v. atroviolaceo-maculati. 1. CEROPEGIA DICHOTOMA. Haw. C. erecta casnosa glaberrima, foliis linearibus acutis in petiolum brevem attenuatis margi- nibus reflexis suprà nitidis, pedunculis brevissimis, pedicellis erectis ad ramulorum apicem, corolle tubo cylindraceo flavescente , limbi laciniis oblongo-lanceolatis cohzerentibus gla- berrimis, coronæ stam. lobis exterioribus lanceolatis crassiusculis , inter. ligulatis tripló longioribus flavis , folliculis subarcuatis basi et apice angustatis lævibus. Ceropegia dichotoma. Æarv., Pl, succul., pag. 13. Ceropegia aphylla. Ejusd. , pag. 13, n. 8. — Buch, Phys. Besch. Can. Ins., pag. 164. Mataperro seu Cardoncillo. Canariensium. Has. In rupibus siccis calidissimis insularum Canariz , Palmæ et Teneriffæ. Nos ad + 9e C fT) maris littora tantummodó florentem legimus, cl. de Buch ad altitudem 500 pedum cres- ceniem vidit , et varietatem prop? Arucam corollis fuscis przeditam observavit cüm color florum normalis luteus. Succus ad canes et mures necandos in usu est unde nomen verna- culum Mataperro, et Cardoncillo quià Euphorbiæ Canariensi (Cardon) simillima est. Disrri8. GEoG. Species est unicé Canariensis. GOMPHOCARPUS. R. Br. Caryx 5-partitus. COROLLA 5-partita, rotata v. laciniis reflexis. Conona staminea gynostegio inserta, 5-phylla, foliolis cucullatis, mar- ginibus utrinque unidentatis introrsim simplicibus , apice truncatis, ANTHERÆ membranà terminatz. Mass pollinis apici attenuato affixze , clavato-compressæ, v. cultriformes , basi rotundatá v. obliqué iruncatà. SriGMA depressum pentagonum carnosum. FoLLicuLt ven- iricosi spinis innocuis sæpiüs echinati, pedicello reflexo arrecti. SEMINA comosa. FnuricEs , suffrutices v. sepiüs herb: perennes Africz australis v. rariüs Arabici, species una maris Mediterranei peripherii accola. Fori marginibus sæpiüs revolutis. PEpuNcuLI extrà-axillares umbel- latim multiflori. FLorBus pedicellatis. 1. GOMPHOCARPUS FAUTICOSUS. R. Br. G. caule suffrutescente elato, ramis virgatis pube intactile incanis, foliis linearibus apice acutiusculis basi in petiolum attenuatis marginibus revolutis glabratis , pedunculis incanis 8-12-floris , coroll laciniis ovatis patenti reflexis, coronze stam. foliolis truncatis angulis in dentem arrectum clongatis , folliculis rostratis. Apocynum salicifolium, Herm., Parad., pag. 23 , tab, 94, — Plukn., Phythogr., 36, tab. 438, fig. 9. Asclepias fruticosa. Linn., Sp. 915.— Commel., V'ar. 9, pag. 491, tab. 25.—Sims., Bot. mag., tab. 1628, Gomphocarpus fruticosus. R. Br., W'ern, Soc., vol. 1, pag. 38. — Roem. et Sch. , Syst., vol. 6, pag. 87. Hav. Occurrit hzec planta hüc et illüc in glareosis et ruderatis insularum Canariensium, ac!scila forsan, cum papilione suo Danaide Chrysippo, Linn. DisrRiB. GEOG. In rupestribus Africze austr. et ad littora maris Mediterranei, in Asià, etiam in Antillis et in Americà acquinoct. ex Africà invecta. J. DECAISNE. nr, — (3° sEcr.) 3 (18) GENTIANEÆ. Juss. CHLORA. RENEALM. Carxx 6-8-phyllus, foliolis planiusculis basi connatis, præfloratione valvatis. COROLLA rotata , limbo 6-8-fido, contorto-marcescente , mox deciduo, iubo ovato cum ovario demüm agglutinato. SrAwINA 6-8, ad apicem tubi corollini inserta, filamentis filiformibus. ANTHERÆ antrorsæ , oblongz vel ovato-oblongz, basi insertze, connectivo eva- nido, thecis per totam longitudinem dehiscentibus. Ovaniuw 1-locu-- lare. PLACENTÆ phyllidiorum paginæ exteriori insolutæ adnata. Ovura plurima sessilia. SryLus apice 2-fidus, immutatus. SriGMATA 2, lamellata. CapsurA ovata , 1-locularis , septicidé dehiscens. Her annuæ paleogzz, foliis oppositis, sessilibus vel basi conna- tis, corymbis 2-tomis flore 1 intermedio. 1. CHLORA IMP[ERFOLIATA. LiNx. Fir. C. foliis lanceolatis, acutis, basi attenuatis, sessilibus, superioribus vix imà basi connexis ; cal ycis laciniis lanceolatis, 3-nerviis, basi in tubum connatis, corollam conniventem zequan - tibus; antheris ovato-oblongis, basi cordatis. Chlora imperfoliata. Zinn. fil., Suppl., pag. 218. Chlora dubia. Lamk, Encycl., vol. 10, pag. 955. —'Ill., tab. 296, fig. 9. Chlora sessilifolia. Dese., Mém. Soc, sc. phys., vol. 1, pag. 74 , tab. 3 , fig. 2. Chlora crenulata. Salzm., Exsice. ting. — Reichb., Pl, crit., cent. 5, pag. 7, fig. 598. Chlora lanceolata, var. a. Boiss., Foy. bot., pag. 419. Has. Hanc speciem ex insulà Canarià misit cl. Despréaux. Disrnir. GEoc. Forma est Europæa austro-occidentalis , quæ copiosa est in Gallià meri- dionali Monspelii! Massiliæ! et alibi. Propè Bayonam eam legit Endress! propé Tingi Salzmann! Nos C. perfoliatæ var. grandifloram (ne;non pro specie potiüs habenda sit), D (loribus maximis 10-12-meris insignem , in collibus propé T'etuan legimus , ergó binz in càilem ditione extant formæ. ERYTHR/EA. RENEALM. Caryx 4-5-phyllus, foliolis carinatis basi in urceolum connatis, apice in præfloratione contortis. ConoLrA infundibuliformis, limbo 4 5-fido suprà capsulam persistente, tubo elongato cylindraceo apice constricto, demum marciscente rumpente. STAMINA 4-5, sub apice tubi corallini ad faucem constrictum inserta , filamentis filiformibus. ANTHERÆ ovatz , oblongæ, dorso suprà basin affixze, connectivo eva- nido , longitrorsum dehiscentes, defloratæ contortz. Ovarium 1-locu- lare, vel placentis magis minusve involutis sub-2-loculare ovulis phyllidii paginz exteriori involutæ adnatis. SryLus apice 2-fidus vel indivisus. STIGMATA 2-lamellata vel in unicum. cohærentia. CarsurA 1 vel 2-locularis, 2-valvis, septicidè dehiscens. SEMINA plurima, minima, scrobiculata, exalata. PERISPERMUM crassum cum testà connatum. Emeryo minutissimus , ovatus et ad cotyledones leviter crenatus vel (in £. maritimá) rotundatus cotyledonibus ex toto concretis. Henn annuæ vel perennes per orbem terrarum sparsz, erecta vel à basi diffuse. Fori radicalia sæpè breviter petiolata rosulata vel opposita , superiora sessilia. FLonEs pedicellati in corymbos 2-tomos, flere in dichotomiis interposito, dispositi. 1. ERYTHRAEA CENTAURIUM. Pers. E. caule erecto , stricto , superné ramoso ; foliis ovato-oblongis , 3-5-nerviis ; floribus corymbosis, alari subsessili ; corollæ laciniis ovatis, tubo sub anthesi calyce subdupló lon- giore; stigmatibus ovatis; capsulà valvulis introflexis sub-2-loculari vel 2-loculari. Centaurium minus, Fuchs., Hist., pag. 387. — Trag., Stirp. hist. , pag. 40. Centaurium parvum. Lob., Hist., pag. 218. — Matth. (ed. F algris, 1583), pars 2, pag. 19. Erythræa. Renealm., Spec., pag. 76. ' Gentiana Centaurium. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 332. — Fl. dan., tab. 517. — Savi, Mat. med. tosc., tab, 7. ( 20 ) Chironia Centaurium. 77'illd., Sp. pl., vol. 1, pars 2, pag. 1068. — Engl. Bot., tab. A17. — Curt, Fi lond., fasc. 4, tab. 22. — Ed. Hook. , tab. 33. Erythræa Centaurium. Pers., Syn., vol. 1, pag. 283. — Hook., Bru. Fl., ed. 5, pag. 217. Erythræa Centaurium vulgaris. Schmidt, Linnæa, vol. 7, pag. 475, tab. 12, figg. 1-5. Erythræa Centaurium var. «. Bertol., Fl. it., vol. 2, pag. 642. — Koch, Syn., vol. 9 , pag. 492, — Griseb., Gen. et sp. gent., pag. 140. Yerva pedorrera. Palmensium. Has. In insulis Canarià , Teneriffà ad oppidum Orotava et propé Sanctam-Crucem , et in Palmà. DisrriB. cEoc. Occurrit sub mille formis per totum orbem veteribus notum ab Ægypto ( Delile! Montbret! ) , et insulis Fortunatis usqué in Britanniam ad gradum 59 lat. bor. (Watson). 2. ERYTHRAEA SPICATA. Pers. E. caule erecto , stricto , superné ramoso , ramis elongatis , gracilibus ; foliis oblongis sub-5-nerviis ; floribus cymoso-spicatis, secundis, alari sessili ; calycis laciniis exterioribus longioribus, coroll: floribus tubi longitudine; stylo apice integro, stigmatibus rotundis in unicum infundibuliforme approximatis ; capsulà ovato-cylindraceà , 1-loculari , valvis pau- lulüm introflexis. Centaurium minus spicatum. Matth., ed. 1674, pag. 488. Centaurium spicatum minus album. Bauh., Prodr. , pag. 130. — Tabernem., pag. 780. Centaurium minus ramosum. Barr., Ic., 1949. Gentiana spicata. Linn., Sp. pl. , vol. 1, pag. 333. Chironia spicata. /7illd., Sp. pl., vol. 1, pars 2, pag. 1069. — Sibth., Fl. grac., tab. 238. — Hoff. et Link, FL Port. , tab. 68. Erythræa spicata. Pers., Syn., vol. 1, pag. 283. — Bertol., Fl. it., vol. 9 , pag. 648. — Koch, Syn. , vol. 2 , pag. 492. — Boiss., Foy. bot., pag. 414. Has. Crescit hzc species ex cl. Despréaux in insulæ Gomerze rupestribus siccis loco dicto /a Cantera. Specimen unicum misit. Disrris. cEoc. Occurrit ab Zgypto et insulis Fortunatis per ambas crateris ingentis Mediterranei oras usqué ad littora Caspii maris ( Prescott ex Grisebach)ultra gradum latitudinis borealis 46. 3. ERYTHRAEA MARITIMA. Pers. E. caule erecto, stricto, superné ramoso ; foliis ovatis , superioribus lanceolatis , 3-5-ner- viis , nervis sæpè evanidis ; floribus corymbosis , corymbis laxis , alari pedicel lato ; calycis (21) laciniis corollæ tubum longissimum æquantibus; stylo superné discreto , stigmatibus oblongo-spathulatis; capsulà elongato-cylindraceà , 1-loculari, valvulis paullulüm intro- flexis. Centaurium luteum novum. Col., Ecphras., pars 2, pag. 77. Centaurium minus luteum latifolium non perfoliatum, Barr., /c., 488. Gentiana maritima, Linn., Mant., pag. 95. Chironia maritima. 77, grec., tab. 237. Chironia maritima a. DC. , F1. fr. suppl., pag. 428. — Pers. , Syn. , vol. 1 , pag. 283. Erythræa maritima. Bertol,, Fl. it., vol. 2 , pag. 646. — Mor. et De Not., Fl. capr., pag. 92. Erythræa lutea. Roem. et Schult., Syst., vol. 4, pag. 171. Erythrza maritima f. Griseb., Gen. et sp. gent., pag. 148. Has. Hanc speciem semel in collibus circà oppidum Palmarum in Canarià invenimus, semel quoque in eàdem insulà eandem propé Zrgueniguín legit cl. Despréaux. Forma est pusilla lutea, synonyma ergó quz ad hanc formam spectent sola citavimus. Disrris. GEOG. Species est regionis maris Mediterranei qux à Fortunatis et à Maderà (cl: Carolus Leman!) ultrà Oliveta usqué in Galliam occidentalem provehitur. ( 22 ) CON VOLVULACEZÆ. Jvss. SEcrio I CONVOLVULEZÆ. Cnors. Ovarium 2-4-loculare , loculis 2-ovulatis. Capsula valvata vel evalvis. Embryo dycotyledo- neus, contortuplicatus. Cotyledones tenues, corrugatze , vel planze. Perispermum par- cum , mucilaginosum , tegmini adhzrens, inter cotyledonum plicas intrusum. CONVOLVULUS. Lrxw. Carxx 5-phyllus , nudus vel bracteis exiguis stipatus, foliolis persis- tentibus post anthesin immutatis. CoroLLA infundibuliformis limbo 5-plicato. SrAwINA 5, corollà breviorâ. Ovarium 2-loculare, loculis 2-ovulatis. Srvrvs inclusus. STIGMATA 2, cylindracea. CapsuLA 2-locula- ris, 2-valvis, valvis tenuibus, deciduis, dissepimento persistente. SEMINA 2-4, ovato-3-queira, erecta, testà coriaceà. PERISPERMUM muci- laginosum, parcum. EmBrYo contortuplicatus. COTYLEDONES corru- gatæ. RApicuLA infera. HerBæ volubiles, procumbentes, repentes vel erectze, aut suffruti- ces. Forni sparsa vel alterna, integra vel lobata, sæpè cordata. FLORES pedunculati, pedunculis axillaribus 1-multifloris. 1. CONVOLVULUS ARVENSIS. Lin. C. glaber caule prostrato ; foliis ovatis , oblongo-lanceolatis linearibusque , basi cordatis vel auriculato-sagittatis; pedunculis axillaribus, 1-2-floris, suprà medium minutè bracteo- latis; foliolis calycinis brevibus , ovatis, glabris , apice ciliatis; corollà calyce 4-5-pló lon- giore ; stylo exserto , stigmatibus cylindraceo-clavatis capsulà ovato-sub-5-gonà , acutä, calyce sublongiore; seminibus glabris. ( 23 ) Helxine Cissampelos. Fuchs. , Hist., pag. 258. — Matth. (ed, P. algr., 1583), pag. 359. Vilucchio. Cast. Durant., Herb. nuov., pag. 473. Volubilis arvensis flore roseo. Tabernæm., Krauterb. , vol. 1, pag. 580. Convolvulus arvensis. Linn., Sp. pl, vol. 1, pag. 918. — Curt., Fl, lond. , fasc. 2, tab. 13. — Ed. Hook. , vol. 2, tab. 46. — Engl. bot., tab, 319. — Bull. , Herb. de la France, tab, 269. — Fl. dan. , tab. 459. Convolvulus Cherleri. 4gh., in Roem. et Schult. , Syst. vol. 4, pag. 261. Convolvulus arvensis 8 angustifolius, Boiss., V’oy. Esp., pag. 418. Marañuelo. Canariensium. Has. Hzc species vulgaris est in arvis insularum Canariensium. Disrris. GEoG. Vagatur per totum hzemisphzerium boreale ab Upsalià Suecorum! usqué in Arabiam (Schimper) et insulas Fortunatas ubi varietas angustifolia satis communis sel in eodem ramo ambæ foliorum sæpé occurrunt formæ. 2. CONVOLVULUS SICULUS. LiNN: C. annuus, caule prostrato, hirto ; foliis oblongo-ovatis, subcordatis, vermiculato-veno- sis, hirto-ciliatis, subsecundis , breviter petiolatis s pedunculis 1-2-floris, axillaribus , supe- rioribus parüm infrà calycem 2-bracteatis , bracteis foliaceis , lanceolatis vel lineari-lanceo- latis , subpedicellatis; foliolis calycinis ovatis , acutis , hirto-ciliatis ; corollà calyce vix lon- giore ; antheris oblongis obtusis , basi cordatis; capsulà globosà , apiculatà calycis longitu- dine ; seminibus ovato-3-quetris, scabris, nigris. Corolla cærulea. Convolvulus Africanus minor. Parkins., Theatr., pag. 172, fig. 7. — Moris., Hist, vol. 9 » sect, 1, tab, 7, fig. 5, icon Parkinsonii malé reconcinnata. Convolvulus siculus minor, flore parvo, auriculato. Bocc., Ic. et Descr., pag. 89 , tab, 48. Convolvulus siculus. Zinn., S P- pl. , vol. 1, pag. 223. — Desf., Fl. atl. vol. 1 » pag. 174. — Cae. , Anal, cienc. nat., vol. 3, pag. 16. — .Sibih., Fl. græc., tab. 196. — Parol. et Webb, Fl. sirac, in Bongiovan. guid. , pag. 8. — Guss., Fl. sic. Prodr., vol. 1, pag. 240. — Roem. et S. chult. , S st, vol, 4, pag. 283. — Ker., Bot. reg., vol. 6, tab, 445. — Boiss., Foy. Esp., pag. 418. Convolvulus ovatus. Mænch., Meth, , pag. 450. Has. Hzc species communis est in arvis insularum Canariensium. Disrnis. cEoc. Crescit in arvis et collibus totius regionis maris Mediterranei à Cypro (Labillardiére!) in Mauritaniam Tingitanam ! unc!'è usqué in Maderam et Fortunatas per- vectus est. ( 24 ) 3. CONVOLVULUS ELONGATUS. Win. C. annuus, caule volubili, piloso vel glabro ; foliis ovatis ovato-lanceolatisque, acutis vel acuminatis , punctato-venosis , subciliatis, basi cordatis ; petiolis brevibus vel longiusculis ; pedunculis axillaribus 1-3-floris , folium longé excedentibus, demüm apice clavatis, genicu- latis, 2-bracteatis, bracteis linearibus, subpedicellatis; foliolis calycinis lanceolatis vel obovatis , acuminatis , apice ciliatis ; corollà calyce dupló longiore ; antheris ovatis apice crenatis, basi cordatis ; capsulà globosà , apiculatà , calyce longiore ; seminibus fuscis , sca- briuscula. Corolla alba est vel dilutissimé violacea. Convolvulus pseudosiculus. Cavan., Plant. demonstr., pag. 97. — Brouss., Cat. Hort. Monsp., 1805 , pag. 18. — Roem. et Schult, , Syst. , vol. 4. Convolvulus elongatus. JJ ild., Enum. Hort. ber., vol. 1, pag. 905. — Ker., Bot. reg., vol. 6, tab. 498. Convolvulus volubilis (Broussonet). Link in Buch, pag. 145. Has. Legimus hanc speciem in collibus propè Zajamar, insulæ Teneriffæ, eandem propé Tagananam legit Chr. Smith , nec Preauxius hanc plantam nec nos in Canarià inve- nimus. Disrri8. GEoc. Convolvulus hicce siculo affinis sed distinctissimus in Nivarià tantummodó et in Mauritanià apparuit. Pro C. siculo propé Portum Magnum Romanorum (Arabum Mers-el- Kebir) lectum fautoribus suis misit cl. Bové. 4. CONVOLVULUS ALTHAEOIDES. Lin. ' C. pilis patentibus fulvis hirtus, caule subvolubili ; foliis inferioribus lanceolato-cuneifor- mibus, crenatis, basi cordatis, superioribus pinnatifidis , pinnis dentatis , pedicellatis , pedi- cellis folii longitudine ; pedunculis axillaribus folio 2-4-pló longioribus, 1-2-floris, bracteolis linearibus ; calycis foliolis æqualibus, obtusis acutisque, 2 exterioribus bracteantibus, hirtis; corollà extüs hirsutà calycem 4-pló excedente; staminibus inclusis ; stylo filiformi , stigma- tibus cylindraceo-complanatis, crassis , exsertis ; capsulà rotundatà , acuminatà , calyce sub- longiore ; seminibus læviusculis. Convolvulus folio Althææ. C/us., Hisp., pag. 384. Convolvulus althææ folio. Ejusd. , Hist. , vol. 1 , pag. 49. Convolvulus althæoides. Linn., Herb. — undè et — Sp. pl., vol. 1, pag. 222, excl, syn. Barr. et var. p. — Sibth., Fl. grec. , tab. 194. — DC., FI. fr. suppl., pag. 423. — Berto — l. it., pag. 439. — Mor. et De Not., Fl. capr., pag. 93. , & dtc (25) Convolvulus hirsutus. Ten, F4. nap., tab. 15. — Parol. et Webb, Fl. sirac. in Bongiovan. guid., pag. 8. — Schenk, FI. æg. Convolvulus italicus. Roem. et Schult., Syst., vol. 4, pag. 266. — Guss., Fl. sic. Prodr., vol. 1, pag. 237. Convolvulus bryoniæfolius. Reichb., Fl. excurs., vol. 2, pag. 349. Correhuelo. Nivariensium. Molinera, Palmensium. Har. In insulis omnibus Canariensibus non raró occurrit haec planta. Disrris. GEOG. Crescit per totum peripherium maris Mediterranei ab Ægypto (Mon- bret !) , ad Mauritaniam undé in Fortunatarum regionem irrepsit. 5. CONVOLVULUS CANARIENSIS. Lixx. C. lignosus, hirsutissimus ramis long? latéque volubilibus; foliis ovato-lanceolatis, inte- gerrimis, acutis, basi cordatis; petiolis folio brevioribus ; cymis axillaribus folio sublongio- ribus, pedicellis sub medio 2-bracteolatis , bracteis linearibus ; foliolis calycinis lanceolatis, acutis , sub:equalibus; corollà calyce subdupló longiore , plicis hirtissimis; staminibus basi dilatatis, inclusis; ovario cylindraceo, 2-loculari, loculis 2-spermis; stylo apice 2-fido, exserto, stigmatibus filiformi-complanatis ; capsulà..... Corolla violacea fauce lutescente. Convolvulus Canariensis longioribus foliis mollibus et incanis. Pluk., Alm., pag. 114. — Phytogr., tab, 395, fig. 1. Convolvulus Canariensis sempervirens foliis mollibus et incanis floribus ex albo purpurascentibus, Comm., Hort. Amst., vol. 2, pag. 101, tab. 51. Convolvulus Canariensis. Linn., Sp. pl., vol. 4 , pag. 224. — Hort. Kew., ed. À , vol. 1, pag. 210. — Desrouss. in Lamck, Encycl. , vol. 3, pag. 556. — Willd., Sp. pl., vol. 1, pag. 858. — Sims., Bot. mag., tab. 1:28. — Roem. el Schult., Syst, vol. 4, pag. 212. Convolvulus pannifolius. .$a/isb., Parad., pag. 20. — Hort. Kew., ed. 2, vol. 1, pag. 328. — Ker., Bot. reg. , vol. 3, tab. 222, et App., excl. syn. C. suffruticoso. Correhuelo de los montes, et Liga. Canariensium. Has. Frutex est altissimus atque intricatissimus qui summas Ardisias et lauros 70-peda- les scandit. Copiosus est in sylvis Canarize Nivariæ et Palmze. Disrris. GEOG. Hzc species extrà insulas Canarienses nondum inventa est. Ozs. C. suffruticosum non benè cum nostro omninó diverso confudit cl. ac reverendiss. Herbert ex Ker, l. c. Hanc speciem (quz et C. solanifolius, Lowe, Prim. Fl. et Faun. Mad., pag. 14, et Novit., pag. 15), nondüm in Fortuna- tis repertam prope oppidum. Funchalense in convalle ubi aquæ lapsus a Caxoeira, anno 1828 duce cl. Loweo legi. 11, —(3° SECT. ) 4 ( 26 ) PHARBITIS. Cauors. Carxx 5-phyllus, foliolis æqualibus. COROLLA campanulata , limbo plicato. SrAwiNA 5, corollà breviora, filamentis basi dilatatis. Ovariun 3-loculare , loculis 2-ovulatis. Srvrvs indivisus , inclusus. STIGMA capi- lato-2-lobum, papillosum. Capsura 3-locularis, 3-valvis, ab apice ad basin dehiscens. EwBnvo perispermo mucilaginoso immersus. COTYLE- DONES corrugatæ. RADICULA infera. Hrnsak procumbentes vel volubiles intrà extràque tropicum utrumque degentes. Foni& integra vel lobata, basi cordata. PEpoNcuu axillares. PEpicELu 2-4-bracteolati, bracteis à calyce remotis. FLORES conspicui, purpurei rosei vel albi. 1. PHARBITIS PREAUXII. Nos. P. radice perpendiculari, caule depresso ; foliis ovato-reniformibus, crassis , glabrescenti- bus, petiolatis , petiolo foliis breviore ; floribus axillaribus, solitariis, pedunculis folio lon- gioribus , pilis appressis deflexis hirsutis ; sub medio 4-bracteolatis ; foliolis calycinis her- baceis, lineari-lanceolatis , acutis, dorso et margine pilis strigosis ascendentibus hirtis ; corollà amplà ; genitalibus inclusis; antheris brevibus, 3-angulari-sagittatis; ovario-3-locu - lari, loculis 2-ovulatis ; stigmate globoso. Convolvulus Soldanella ? Despréaux in. Litt. Has. Hanc plantulam propé Maspalomas in Canarià invenit cl. Despréaux. Disrris. GEOG. Speciem esse omninó Canariensem credendum. Os. Specimen hnjus stirpis unicum, pusillum, uniflorum, Calycostegiam (Calystegiam) Soldanellam Brown referen- tem accepimus. Ob ovarium 5-loculare, stigmatis formam et calycis foliola herbacea (qu: in Batatá cui habiti proxima mox coriacea), fructu cæterisque ignotis in Pharbitidis numerum bæsitabundi aggregavimus, genera enim Convolvulearum in lubrico nimiüm versantur. Flos magnus, corollæque partem superiorem intensè purpureum fuisse ex sicco judicavimus. LEGENDREA. Nos. Cazyx 5-phyllus, foliolis 2 exterioribus minoribus. COROLLA 5-pli- cata, campanulata. SrAwiNA 5, exserta. Ovarium 2-loculare, loculis 2-ovulatis. SryLus indivisus, longé exsertus. STIGMA capitato-2-lobum. ES ( 21 ) CaPsuLA 2-locularis, coriacea , evalvis , indehiscens. Ewnnvo contortu- plicatus, perispermo parco mucilaginoso immersus. CorTyLEepones tenues, bifidze. RaApiCcuLA claviformis. Frurices volubiles, subtropicales. Fori alterna, petiolata , integra, cordata. FLORES axillares, pedunculati , pedunculis 4-multifloris. Ons. Legendrea capsulæ evalvis indehiscentisque formà Maripam, Aubl. refert. Maripa autem Convolvulacearum genus est à reliquis semine atque embryone ità dissentiens ut sectionem Maripeam abnormem efficere necesse est, et causá suà ordinis ipsius character mutandus. MARIPEÆ. Non. Inflorescentia Convolvulearum. Ovarium 2-loculare ovulis in quoque loculo binis erectis. Capsula evalvis indehis- cens, 1-locularis, 1-sperma, semen coriaceum crassum. Perispermum nullum, (nisi pro perispermo habenda tegmi- nis cujusdam fragmenta circà radiculam). Embryo rectus. Cotyledones crassæ, ovatæ, erectæ, altera dorso recurva alteram facie recurvam dorso canaliculatam amplexa, basi profundè cordato-crenata, Radicula supera, S-angularis, acuta, cotyledonibus brevior earumque crenulà abscondita. Exogonio, cüm vera Convolvulea, tum affinior est Legendrca, eam autem in hanc seriem Choisyanam cooptare fruc- tus evalvis vetat, cum generi suo ex cel. Choisyo fructus valvatus. Summæ enim utilitatis est ad distinguendum Convolvulearum gregem versipellem dehiscentia, eamque armenti hujus mundivagi opilioni futuro præ cæteris com- mendamus. Nomen fecimus in honorem domin: Fanniæ Legendre nunc Spach, pictricis egregie, qua jam à prin- cipio operam nostram, maritique, aliasque quamplures iconibus perpuichris doctisque ornavit. 1. LEGENDREA MOLLISSIMA. Nox. L. caule lignoso, volubili ; foliis ovatc-cordatis, suprà puberulis, subtüs mollissimé seri- ceo»-tomentosis ; floribus cymosis , cymulis axillaribus , ad apicem foliorum sæpè spicatis ; calyce demüm scarioso ; fructu oblongo, glaberrimo ; seminibus pilosis. Has. Convolvulaceam hanc perelegantem non longé ab oppido Palmarum in Canarià propé locum draconibus arboribus olim consitum et nunc Draconalem dictum invenit cl. Despréaux, specimina alia à convalle de! Angostura misit, eandemque plantam iterüm ex literis vidit in convalle ubi inventa est icon Mariæ thaumaturga , undé nomen Barranco de la F'irgen. DisrRIB. GEoc. Plantam esse Canariensem credibile est. Dzscn. Fnurxx lignosus, dextrorsum volubilis, cortice albido, ramorum juniorum fusco, pubescente. Fora 2-3 lin. longa , 1-2 lin. lata , ovato-cordata ; lobis sæpè imbricatis , margine extremo undulata obsoletèque dentata, suprà pilis simplicibus crispis molliter pubescentia, saturaté viridia, subtüs velu- tino-pannosa, nervosa, Frons in cymis axillaribus 2-4-multifloris ad apicem ramorum aggregatis et in spicam aphyllam s æpè secundam dispositis. PEpuxcuni foliorum longitudine vel subbreviores , glabri, apice incrassati. PenicELL: basi cum pedunculo articulati et squamato-bracteati , glabelli. Cazvx basi nudus, 5-phyllus, scariosus, nervosus » persistens , glaberrimus , post anthesin immutatus , foliolis ( 28 ) apice obtusis, fuscis, fructum maturum excedentibus, exterioribus subdupló brevioribus, Gorozzs mediocris, limbo albo, fundo violaceo. Sramia 5 , corollæ tubo inserta , limbo vix breviora ; ; filamentis basi dilatatis, pilis glanduliferis hirtis , apice glabris , subulato-filiformibus ; antheris oblongis , planis : apice obtusis, basi sagittatis, dorso sub medio affixis. Ovaniuw ovatum , 2-loculare , loculis 2-ovulatis. Sryzus exsertüs basi glandulosus. Sricwa globosum , 2-fidum. Capsura oblongo-ovata, apice umbilicata, fusca , glaberrima membranaceo-coriacea , indehiscens , valvis obsoletis , 2-locularis , loculis 2-spermis, vel abortu 1-locularis 1-sperma. Semina à basi capsule erecta, fusca, pilis rufis reflexis puberula, pyri- formia. CorrrEpowrs perispermo mucilaginoso parco merse, plicate , in lacinias 4 acutas profunde divise, Ranpicura brevis, ovato-claviformis. EXPLICATIO TAB. 131. 1. Ramus floridus et fructifer mag. nat, 2. Calyx prout figuræ reliquae omnes auctus. 3. Corolla cum staminibus arte explicata. 4. Stamen ex alabastro excerptum à dorso visum. 5. Stamen vegetum antrorsüm visum. 6. Pistillum disco cinctum. 7. Ovarium transitror- süm sectum. 8. Idem longitrorsüm sectum. 9. Fructus calyce preter foliolum unum direpto. 10. Semen. 11. Embryo arte explicatus. RHODORRHIZA. Nos. Cazvx 5-phyllus , nudus, foliolis æqualibus, immutatis. Conorra 5- plicata, campanulata vel infundibuliformis. STAMINA 5, vix exserta, corollae tubo inserta , basi dilatata. OvaAniuw 2-loculare , loculis 2-ovu- latis. Sryzus brevis vel subnullus. SriGMATA 2, filiformia. CaPsuLA 1- locularis , 1-sperma , membranacea, evalvis, basi irregulariter dehis- cens. SEMEN piriforme. PERISPERMUM mucilaginosum, copiosum. CorvrEpowzs contortuplicatæ, 2-fidz, laciniis linearibus tzniiformi- bus crassiusculis planis, vel tenues rugosæ. lApicurA elongata , infera. Frurices Canarienses , erecti ramis virgatis, radicibus lignosis oleo odorato scatentibus, vel scandentes (radicibus inodoris?). Fort alterna vel sparsa , rarissimè subopposita, lanceolata vel linearia, integra, ses- silia vel breviter petiolata. Fronrs mediocres, albi carnei vel rosei , inodori vel suaveolentes, in cymas axillares simplices paucifloras, vel multifloras proliferas digesti, rard terminales paniculati. (29) A. Sc ORTHOCLADTA. E Frutices erecti, foliis linearibus vel oblongo-linearibus, cotyledonibus crassiusculis erugosis. * 1 RHODORRHIZA SCOPARIA. Nox. R. caule lignoso, stricto, ramis erectis ; foliis alternis, filiformibus, mox deciduis ; cymis erectis, 2-tomis, flore intermedio sessili 5 calyce cylindraceo-ovato , foliolis lineari-lanceola- tis , apiculatis ; corollà infundibuliformi calyce subdupló longiore ; capsulà angusté ovatà. Convolvulus scoparius. Linn. fil. , Suppl., pag. 135. — Hort. Kew., ed. 1, vol. 1, pag. 213. — JF illd. , Sp. pl, vol. 1, pag. 872. — Desrouss., in Lamk, Encycl. , vol. 3, pag. 553. — F'ent., Jard. Cels., tab. 21. — Roem. et Schult., Syst., vol. 4, pag. 299. — Lindl., Bot. reg., 1841, tab. 43. Breweria ? scoparia. Lindl., Fl. med., pag. 400. Rhodorrhiza scoparia. /7^ebb, in Lindl., Bot. reg. , 18415 Misc., pag. 69. Leña noel et Noel chagil, Canariensium. Has. Crescit in rupibus siccis convallium regionis inferioris et in petrosis maritimis Canariæ Teneriffæ Palmæ et Gomeræ. Disrrir. GEOG. Frutex est ex toto Canariensis. Descr. Frurex erectus, caule lignoso stricto , ramis ascendentibus , fusco-cinereis, junioribus piloso- sericeis. Four pulvinulis (more Retamæ) insidentia , alterna, filiformia , vel elongato-linearia , integer- rima, subtüs ad medium usque revoluta , acuta, sericea , caducissima. FLores ad apicem ramorum spi- catæ , cymis 1-2 axillaribus , folio quod vix excedunt , vel superiores (folio deciduo) pulvinulo stipatis, strictæ, 2-multifloræ, dichotomæ, flore intermedio sessili. Caryx basi 2- bracteolatus, bracteolis lineari- lanceolatis , sessilibus , acutis , scariosis , pubescentibus, à calyce sæpissimè brevi intervallo sejunctis. Caxxx ovatus vel cylindraceo-ovatus, apice constrictus, foliolis lineari-lanceolatis vel lanceolatis, acumi- natis, subscariosis, sericeis. CoroLLA infundibuliformis, alba, extüs ad plicas hirsuta, dilutissimè rosea, calyce subdupló longior. Sramina ad basin tubi corollini inserta , exserta , filamentis filiformibus , basi dilatatis glandulosis , antheris oblongis, subobtusis , basi sagittatis , inæqualibus. Ovaniux ellipsoideo- conicum , apice hirsutum , 2-loculare , loculis 2 ovulatis , ovulis ovatis, Sryzus subnullus. Sricmara 2 , filiformia , papillata , corollà breviora. Carsura calyce persistente stipata , evalvis , glabra vel hirsuta , anguste ovata, acuta, sæpè gibba, abortu 1-locularis 1-sperma, raró 2-sperma , basi irregulariter dehis- cens, luteo-fuscescens. SEMEN 3-angulari-pyriforme , apice acutiusculum , basi perforatum , fuscum , pilis sericeis albidis pubescens. PERISPERMUM copiosum , mucilaginosum , cum testà coalitum. Emsryo contortuplicatus. Rapicura elongata , acuta, COTYLEDONES radiculà 3-pló longiores , crassiusculæ , plana nec corrugatz , in lacinias geminas lineari-teniiformes ferè ad basin divise. Ons. Nomen Leña noel à vocibus latinis Ligno aloes mutatum est. Oleo enim ‘ot hujus speciei scatent radices easque à Fortunatis, Normannis nuper atque Hispanis subactis, devectas, pro ligno rhodio , Dioscoridis pharmaco- pole seculi XV habebant. 'Pó3i autem "gie veteribus herba erat montium Macedoniæ qu: nune Rhodiola rosea ( 30 ) Linn. Sub eodem tamen nomine radicis hujus copiam in Europam miserunt coloni Canarienses permutandique iis ansam non mediocrem præbebat, unde planta ferè exstirpata. Mox Aspalathi nomen induebat sed ;,z4140o; Cytisus erat laniger DC. qui et nunc Neo-Græcis àsrahélex et doréharos Vel ex celeb. Lindley (F1. grcc., vol. 10, pag. 84), Genista acanthoclada DC. aliæque littorum maris Interni species spinosæ. Fructum et embryonem hujus speciei ad calcem tab. ubi depicta R. virgata , Nob. delineari curavimus. 2. RHODORRHIZA VIRGATA. Nos. R. caule lignoso dumoso , ramis à basi divaricatis; foliis alternis , elongato-linearibus ; cymis erectis, proliferis, 2-3-tomis, flore intermedio szpé pedicellato ; calyce ovato, foliolis ovato-lanceolatis , apiculatis ; corollà campanulatà calyce subtripló longiore ; capsulà. .... Guaidil, insule Canariz incolarum, Has. Hanc speciem in montibus elatis Sancti Jacobi , insule Canariæ , mense Aprile, an. 1839, invenit cl. Despréaux. DisrRIB. GEOG. Erutex est Canariensis. Dxscn, FnurEx ramosus, ramis à basi divaricatis virgatisque, fusco-viridibus vel subcinereis, juniori- bus sericeis. Fozra pulvinulis insidentia , elongato-linearia , alterna , raró opposita , integra , margine plana vel subrevoluta , acuta , sericeo-virescentia. FLores ad apicem ramorum subdivaricato-spicati , cymis 1-2 , axillaribus , folio vel pulvinulo stipatis, sæpè compositis seu proliferis , elongatis , folium duplo excedentibus , divaricatis , irregulariter 9-tomis , flore intermedio nullo vel stipitato , raró sessili. Bracreozx calycinæ 2 , lanceolatæ, sessiles, acutæ, scariosæ , pubescentes , calycis basim ut plurimüm arctè foventes. Cazvx ovatus vel rotundato-ovatus , apice sub-constrictus , foliolis lanceolatis vel ovato- lanceolatis, acuminatis vel acutis, subscariosis, sericeis. Conorz4 campanulata , rosea , plicis saturatiori- bus, calyce subtripló longior. Sramixa ad basin tubi corollini inserta , exserta , filamentis filiformibus basi dilatatis glandulosisque ; antheris oblongis subobtusis, basi sagittatis, inæqualibus. Ovaniuw ovato- conicum, apice hirsutissimum , 2-loculare , loculis 2-ovulatis , ovulis ovatis. Sryzus subnullus. Sriemata 2, filiformia, papillata, corollà subbreviora. Oss. Hanc plantam pro specie à R. scopariá diversà noluerem habuisse nisi cl. Despréaux in litteris scripsisset « diversam omninó à specie cui nomen Leza noel (R. scoparia), nullus radici odor, rami semper foliosi, flores rosacei nec albi , nec inodori , sed violas redolent, dumos quoque latos altioresque nec caulem ullum efficit. » Nomen Guaidil quo in Canarià noscitur Nivarienses et Palmenses R. floridæ applicant, à quà magis quàm à B. scopariá dif- fert, speciesque sororias species bzec nova amplexu colligat novo. EXPLICATIO TAB. 138. 1. Ramus floridus magnitudine naturali. 2. Alabastrum , prout figuræ sequentes magni- tudine auctum, ut conspiciatur calyx bracteolis binis suffultum. 3. Calycis foliolum à dorso visum. 4. Corolla arte explicata cum staminibus. 5. Pistillum disco hypogyno suffultum. 6. Ovarii sectio transversalis. 7. Ovarium dum disco hypogyno transitrorsüm sectum ut * "6 - CANNE, Ue eg tg inm À E (31) appareant ovula toro insidentia. 8. Ovulum. — Figuræ sequentes fructum et embryonem R. scopariæ repræsentant. 9. Capsula calyce persistente suffulta. 10. Eadem à calyce dilapsa atque dehiscens. 11. Semen. 12. Embryo arte explicatus. 3. RHODORRHIZA FLORIDA. Nos. R. frutex intricatus, ramis crassis, nodosis; foliis sparsis, oblongo-lanceolatis, petiolatis, persistentibus ; corymbis terminalibus , thyrsoideis , myrianthis; calyce ovato corollà 4-p!ó breviore , foliolis rhomboideo-ovatis, anatis, lacutis obtusisque; corollà campanulatà; antheris basi divaricato-sagittatis ; capsulà rotundato-ovatà. Convolvulus floridus. Linn. fil, Suppl., pag. 136. — Hort. Kew., ed. 1, vol. 1, pag. 214. — Jacq. , Coll. , vol. 1, pag. 62. — Plant. rar., tab. 34. — Desrouss., in Lamk, Encycl. , vol. 3, pag. 992. — Wild , Sp. pl., vol. 1, pag. 873. — Lindl., Bot. reg., 1840, Misc., pag. 84, num. 199. Rhodorrhiza florida. J7^e55 , in Lindl., Bot. reg., 1841, Misc., pag. 69 , num. 152. Guaidil, Nivariensium ; Znuel, Palmensium. Has. Frutex hic perpulcher floribus innumeris loco suo natali onustus rupes convallium regionis calidæ insularum Canarize, Teneriffæ et Palm:e ornat. Sæpè etiam morsum capra- rum fugiens in dumis Euphorbiæ Canariensis se abdit. Radix ut in R. scopar'i& odore $o9iy», debiliore tamen, gaudet, et per fraudem cum specie congenere immixta in Europam provehitur. DisTRIB. GEOG. Frutex est Canariensis nondüm alibi inventus. Dzscn. Fr 6-pedalis , ramis brevibus, nodosis, Fori sparsa vel quandoque alterna , sæpè ad apicem ramorum fasciculata , oblongo-lanceolata 6 poll. longa 1/2-1 poll. lata vel angusta linearia , basi in petiolum brevem attenuata, pilis brevibus appressis sericeis cinerascentia , nervosa , nervis recurvo- ascendentibus. FLores in corymbos latos terminales foliosos dispositi, flore in 2-tomiis summis subses- sili. Caryx ovatus , apice constrictus, corollà 3-pló et 4-pló brevior, foliolis ovatis vel ovato-rhomboi- deis , acutis vel obtusis , sericeis , basi 2-bracteolatus , bracteolis linearibus acutis. Conorra rosea , late campanulata , tubo brevi , extüs ad plicas sericeo-hirta. Sramina inæqualia, exserta, basi dilatata, anthe- ris apice subacutis , basi divaricato-sagittatis. Ovaniuu ellipticum , hirsutum. Ovura elongato-ovata. Srrius brevis. Sricwara linearia. Carsura calyce persistente suffulta, rotundato-ovata, acuta, chartacea, hirta , fusca. SEMEN rotundato-3-angulare , pilosum , demüm glabrescens nigrum. Emsrxo ut in prace- dente. b æ, 2. LI . sé Ss WT 2 t t à " + 4 » 4 bd + . » n s 2.4 "+ x^ (32) Secrio Il ZELICOCLADIA. Frutices scandentes radicibus inodoris (?), foliis lanceolatis, cotyledonibus tenuibus rugosis. 4. RHODORRHIZA GLANDULOSA. Non. R. caule lignoso , volubili ; foliis lanceolatis, basi rotundatis vel attenuatis, nervosis, pel- lucidé puncticulatis ; pedunculis axillaribus, 1-2-floris , folio brevioribus , medio 2-bracteo- latis, bracteolis filiformibus; calyce foliaceo, foliolis oblongo-lanceolatis , apice puberulis ; corollà calyce 2-pló longiore ; ovario apice hirsuto ; capsulà conicà, chartaceà ; semine pyri- formi læviusculo. Rhodorrhiza glandulosa. J7"ebh , in. Lindl. , Bot. reg., 1840 , Misc., pag. 69 , num. 152. Has. Hanc speciem pulchram et semper virentem in fissuris rupium altorum insukæ Canariz ad pylas vasti crateris primævi Tiraxanze Degollada de Manzanilla dictas , mense Novembre, ann. 1829, sinc flore et fructu invenimus, Eandem floridam in imà con- valle de Z'auro, iterünique in rupibus convallis Florum (Barranco de las flores), mense Maio, 1839, legit cl. Despréaux. Disrris. GEOG. Species est Canariensis. Descr. Frurex volubilis, ramis foliorum cicatricibus sæpè nodulosis, junioribus pubescentibus. Fori alterna vel sparsa, lanceolata vel lineari-lanceolata , acuta vel apiculata , basi rotundata vel sub- attenuata, 1-1/2 poll. longa, 2-4 lin. lata, margine obsoletissimè erosa , nervosa , nervis diaphanis ascendentibus, ad marginem præcipuè pellucidé punctata, glabrescentia vel subpuberula, cinerascenti- viridia, subsessilia vel breviter petiolata, petiolis ut maximè 3/4 lin. longis, crassis. PEpuvcurr axilla- res , folio breviores , glanduloso-pubescentes , demüm glabri , 1-2-flori , medio 3-4-bracteolati , bracteis elongato-linearibus , acutis , carinatis , 1-nerviis , vix pubescentibus vel glabris. Cazvx 5-phyllus , folia- ceus , foliolis qualibus , 4-5 lin. longis, 1/2 lin. latis , oblongo-lanceolatis , mucronulatus , versüs api- cem reticulato-venosis tenuibus puberulis subciliatis , demüm in fructu scariosis. Conorra calyce sub- dupló longior, plicata , extüs hirsuta , rosea , margine obsolete undulato-denticulata , apicibus acutis. SrawINA ad basin tubi corollini inserta, faucem paululüm excedentia, filamentis basi dilatatis , glandu- losis, antheris oblongis, subobtusis , basi sagittatis. Ovamium disco hypogyno cinctum , ovatum , sub-4- sulcatum , apice hirsutum , 2-loculare , loculis 2-ovulatis. Srvrvs longitudine ferè coroll. Sricmara 2, filiformia. Carsura conica, sæpè gibba, chartacea, alba, pilosula , 1-locularis , evalvis , basi irregulariter dehiscens, Seuxx 1, elongato-pyriforme, læviusculum , nigrum , testá perispermo mucilaginoso indutà. Ranicuza longiuscula, acuta. Corv.EpoxEs in laminas 2, tenues, acutas, plicato-rugulosas divisa. EXPLICATIO TAB. 139. 1. Rami floridi. 2. Folii segmentum magnoperé auctum ut appareant venæ et puncti. (1385) 3. Calyx cum bracteolis, ut partes reliquæ, auctus. 4. Corolla cum staminibus arte explicata. 5. Pistillum. 6. Styli pars cum stigmatibus. 7. Ovarium transversé sectum. 8. Idem lon- gitrorsüm sectum. 9. Ovulum. 5. RHODORRHIZA FRUTICULOSA. Nos. R. caule valdè volubili , lignoso , ramis gracilibus; foliis lineari-oblongis , basi cordatis , nervosis , pellucidé punctatis; pedunculis 1-floris, folio brevioribus, 2-bracteatis, bracteis 2 brevibus filiformibus; calyce foliaceo, foliolis æqualibus, lanceolatis, pubescentibus; corollà calyce dupló longiore ; ovario hirsuto; capsulà... Convolvulus fruticulosus. Desrouss., in Lamk, Encycl., vol. 3, pag. 541. — Roem. et Schult., Syst., vol. 4, pag. 281. — Link, in Buch, Phys.; Beschr., Can. Ins., pag. 145. — Buch, Ibid., pag. 164. Has. Hanc plantam nuspiàm in insulis nostris vigentem vidimus. Semina in Teneriffà lecta ex cl. Desrousseaux horto regio Parisiensi anté annum 1787 misit Collignon. Ean- dem speciem , si eadem omninó stirps Linkiana, propé Tagananam in Teneriffà legerunt de Buch et Christ. Smith. In horto regio non ampliüs extat. Descriptio et icon è specimi- nibus herbarii celeb. B. Delessert atque unico Fontanesiano cultis illic olim sumptæ. Cum praecedente , quanquàm diversà , cognatio ejus tam clara est atque apertissima ut patriam eandem , etiamsi in libris nullis tradita fuisset, facies et foliorum punctilla interlucentia arguerent. DisrniB. GEoG. Frutex est proculdubió ex toto Canariensis. EXPLICATIO TAB. 140. 1. Rami floridi magnitudine naturali. 2. Folii dimidiati pars inferior multotiés aucta ut nervi appareant et puncti diaphani. 3. Calyx cum pedunculo et bracteis æquè ac figuræ sequentes magnitudine auctus. 4. Corolla cum staminibus arte explicata. 5. Ovarium disco hypogyno impositum. 6. Stylus in stigmata 2 desinens. 7. Ovarium transitrorsüm sectum ut cernantur loculi et ovula. 8. Idem longitrorsüm per medium sectum ut conspiciantur ovula toro insidentia. 9. Ovulum. SEcTIo II. CRESSEÆ. Nos. Embryo dicotyledoneus , sigmatoideo-curvatus. Cotyledones planæ. Perispermum subcar- nosum, copiosum, testà solutum. Ovarium 2 -loculare, loculis 2-ovulatis. Capsula evalvis. 1n. — (3° SECT.) 5 v* ( 34) CRESSA. Lin. Cazvx 5-phyllus foliolis æqualibus , basi bracteatus. COROLLA hypo- gyna, infundibuliformis , limbo plano, 5-dentato, STAMINA 5, corollæ iubo sub fauce inserta ejusque lacinias excedentia. Ovarium disco hypogyno cinctum, 2-loculare, loculis 2-ovulatis. SrvLi 2, rard 3, longé exserti. STIGMATA globosa. CapsurA 1-locularis, evalvis , basi irregula- riter dehiscens. SEMEN erectum, pyriforme, testà corneà. PERISPERMUM carnoso-mucilaginosum à testà solutum. Ewsnvo sigmatoideo curva- tus. RApicurA cotyledonibus dupló brevior. COTYLEDONES planz, cras- siusculæ, medio curvata. Hn» pusille, erect vel prostratæ, intrà extràque tropicum utrumque , nec ultrà zonam temperatiorem , degentes. Fou sparsa, integra, puberula. FLORES parvi, axillares, ad ramorum apices aggre- gato-spicati, PEpuNcuni 1-2-flori , pedicellis 2-bracteolatis. 1. CRESSA CRETICA. Lin. C. caule diffuso, ramuloso, ascendente ; foliis ovatis ovato-lanceolatisque, acutis, sessili- bus ; pedunculis brevissimis , bracteis lanceolatis , calyce brevioribus ; corollà calyce lon- giore 5 capsulà ovato-conicà calycem persistentem excedente. Anthyllis. Æp., Exot., pag. 156. — Magnol., Bot, Monsp. , pag. 290. Lysimachiz spicatæ purpure affinis Thimifolia, flosculis in cacumine plurimis, quasi in nodis junc- tis. Pluk., Phyt., tab. 43, fig. 6. Quamoclit minima , humifusa , palustris, Herniariæ folio. Tournef., Coroll., pag. A. Cressa cretica. Linn. , Amon. , vol. 1, pag. 395. — Sp. pl. , pag. 395. — Lamck , Encycl., pag. 181. — TU, vol. 2, tab. 183. — Desf., Fl. atl., vol. 1 , pag. 220. — Delil., Ill. fl. eg., pag. 9. — DC., Fl. fr., vol. 3, pag. 643. — Sibth., Fl. græc., tab, 256. — Guss., Fl. sic. Prodr., vol. 1, pag. 290. — Bertol., Fl. it. , vol. 3, pag. 61. — Boiss. , Esp. Bot., pag. 420. Cressa villosa, Hoffmans. et Link, Fl. port., vol. 1, pag. 312. — Link in Buch , Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 145. Has. Hanc speciem in insulæ Canariæ collibus propè {as Palmas et ad portum Sar- dina non longé ab oppidulo Ga/dar invenerunt cll. Chr. Smith et de Buch. ( 35) DisTRIB. GEOG. Crescit hæc planta ad utramque maris Mediterranei oram et ab Oriente in occasum, gradus longitudiuis 5o percurrens, in Fortunatas ab Egypto provehitur. Secrio III. CUSCUTEZE. Linx. Embryo acotyledoneus, filiformis , intrà tegmen perispermophorum spiraliter convolutus. Corolla plana , persistens , cum capsulà evalvi circumscissa. CUSCUTA. Lixw. CaLvx 5-4-fidus, persistens. CoroLLA hypogyna , 5-4-fida, marces- centi-persistens, demüm suprà basin cum capsulà circumscissé caduca. SrAMINA 5-4, sub apice tubi corollini inserta, ejusque laciniis alter- nantia. ANTHERÆ 2-loculares, introrsæ. SQUAMULÆ 5-4, tubo corollino sub staminibus insertz iisque oppositæ. Ovarium 2-loculare, loculis 2- ovulatis. Ovura collateralia , erecta, axi centrali propé basin dissepi- menti inserta. Srvu 2, liberi vel ultrà medium connati. STIGMATA 2, filiformia, vel capitato-globosa. CaPsurA 2-locularis, 4-sperma, evalvis, ienuis, mox propé basin cum dissepimento circumsciss caduca. SEMINA globoso-3-quetra, puncticulata, testà coriaceà vel corneà. Exsnvo filiformis , acotyledoneus, intra sacculum pellucidum peri- spermo carnoso-mucilaginoso indutum farctumque spiraliter convo- lutus vel cochleatus. RADICULA incrassata , infera. Hersx aphylle, parasiticæ, per terre. orbem sparse. CAULES fili- formes, tortiles. FLons breviter pedicellati vel sessiles, aggregati, sub- capitati vel spicati , 1- bracteati. Oss. Descriptio nostra generica à speciebus Europæis omnibus duabus Canariensibus atque unicà Arabicà con- flata est. C, monogynam ex professo exclusimus cui calyx persistens sed corolla caduca , capsula indurata evalvis ac demüm circumscissé dehiscens dissepimento autem ferè ut in Convolvulo persistente , undè scientiæ decursu Cuscu- teis ritè trutinatis pro genere forsan habenda erit , aut genus aliter tam fœcundum constituent alii. Nostrum nobis sufficit pecus. Non bené Gærtnerus ovula Cuscutæ dissepimento propè basim affixa dixit, cüm non aliter à toro axili ac in Convolvulaceis veris prodeant, nec feliciter embryonem circà albumen carnosum spiraliter convolutum descrip- sit nam tegmine proprio perispermo induto farctoque involvitur et inter involutiones ut in Convolvulaceis obtrudi- tur perispermi incompleti diaphani mucilago. In specie alterà Canariensi spirá unicà torquetur embryo formam- que Gymnoto electrico capite caudam premente consimilem induit. wi ( 36 ) 1. CUSCUTA EPITHYMUM. Mure. C. caule ramoso , capillaceo ; calyce corollà subdimidio breviore , segmentis lanceolatis , acutis; corollà campanulato-infundibuliformi , dentibus ovato-lanceolatis, acuminatis, tubi subcylindracei longitudine; staminibus corollà brevioribus, squamulis latis fimbriato- papillosis ; stylis brevibus cum stigmatibus filiformibus ovario dupló longioribus. Ex@uuov. Diosc., lib. 4, cap. 172? Epithymum sine radice, tenue, similitudine pallioli , rubens. Pin. , Hist. nat. , lib. 26 , cap. 35. Epithymum. Cæsalp., De Plant., pag. 343. — Matth., Comment. , ed. Valgris , pag. 1570. Cuscuta europea B Epithymum. Zinn., Sp. pl., vol. 1, pag. 180. — FI. dan., tab. 427. — Engl. bot. , tab. 378. — Sibth., Fl. grac., tab. 257. Cuscuta Epithymum. Murr., Syst. veg., vol. 1, pag. 173. — Mert. et Koch, Deutschl. Fl, vol, 2, pag. 331. — Reichb., cent., tab. 499. — Bertol., Fl. it., vol. 3, pag. 69. — Kunth , Fl, berol., vol. 2, pag. 32. — Koch, Syn., vol. 2, pag. 495. Cuscuta minor. DC., F1, fr., vol. 3, pag. 644. Has. Plantam quam huic speciei retulimus junco quodam implexam invenimus. Disrris. GEOG. Species hæc antiquissimé observata per omnes orbis veteribus noti pla- gas temperatas occurrit. 2. CUSCUTA EPILINUM. Was. C. caule simplici , filiformi ; calyce corollæ longitudine , apice 5-fido , laciniis brevibus , laté ovatis, obtusis ; corollà subglobosà , dentibus ovatis, subobtusis, tubo dupló breviori- bus; staminibus corollà brevioribus ; squamulis brevibus , apice laciniato-cristatis ; stylis cum stigmatibus filiformibus ovario brevioribus. Guscuta Epilinum. Æ#eihe, Archiv. Apothekervereins, vol. 8, pag. 91. — Mert. et Koch, Deutschl. F1, vol. 3, pag. 331. — Reichb., cent. 9 , pag. 64 , tab. 500, — Koch , S'yn., vol. 2, pag. 495. — Kunth , FI. berol., vol. 2, pag. 32. — Leight., Shropsh. flor., pag. 195. Has. Linum usitatissimum involventem ex insulà Canarià hanc speciem misit cl. Des- préaux. Disrris. cEoGR. Nascitur hzc planta in segetibus lini quas per terræ orbem. undequa- que sparsas persequi credibile est. 3. CUSCUTA EPISONCHUM. Nos. C. caule ramoso , tenuissimé capillaceo calyce corollà dupló breviore , 5-4-fido, laciniis ovatis acutis dorso carinatis; corollà depressé globosà , dentibus tubi longitudine ; stamini- ® Ca) bus tubum corollæ vix excedentibus , squamis brevibus apice subcristatis ; ovario superné globoso depresso stylis cum stigmatibus dupló brevioribus ; embryone spiris tribus con- voluto. Cuscuta Epithymum. Zink in Buch , Phys. Beschr, Can, Ins., pag. 145. — Buch , Ibid., pag. 164, quoad plantam Soncho implicitam.-non Murr. Tircuela. Canariensium secundüm de Buch. Han. Legimus passim hanc speciem in locis calidis aridissimisque Teneriffæ meridiona- lis, Canariæ et Lancerottze , Sonchum spinosum chlamyde rhodinà circumamictantem. DisrRiB. GEOG. Planta est Canariensis. Descr, Canis tenuissimus ramosissimus leté purpurascens. Frons crassiusculi , hyalini , 4-vel 5- meri , subsessiles in glomerulos orbiculares 1-1/2 pollices diametro metientes congesti. Carvx corollá subdupló brevior, tener, roseo-vel violaceo-purpurascens ad medium fissus, laciniis ovatis acutis dorso carinatis. Conorza depresso-globosa , dentibus ovatis , acutis , apice violaceo-purpureis vel roseis , tubi dilute albidi longitudine. Srawra tubum coroll vix excedentia , demüm horizontalia suprà ovarium incumbentia , antherarum loculis globoso-ovatis. Sovawx breves , sub-4-gonz. Ovarium depressum. Sryi brevissimi. Srreuara filiformia ovario dupló breviora. Carsura tenuis ; hyalina , depresso-globosa. Semina rotundato-pyriformia , testá coriaceá , puncticulatá, TEcwEN pellucidum subpunctatum , peri- spermo vitreo indutum farctamque. Emsrvo spiris 3 convolutus. EXPLICATIO TAB. 141. 1. Planta caulibus Sonchum spinosum circumnectens , magnitudine naturali. 2. Flos prout figurz sequentes, magnitudine auctus. 3. Calyx explicatus cum corollæ circumscissé caducæ basi persistente. 4. Corolla ovarium gravidum cingens. 5. Idem superné visum ut appareant stamina ovarii apicem foventia. 6. Corolla explicata. 7. Stamen antrorsüm visum. 8. Idem à dorso visum. 9. Squama epipetala. 10. Ovarium cum stylis. 11. Stylus cum sügmate. 12. Capsula circumscissa. 13. Semen. 14. Embryo tegmine perispermo- phoro hyalino inclusus, radiculà per hilum diruptum exsolutà. 4. CUSCUTA CALYCINA. Nos. C. caule ramoso capillaceo ; calyce corollam excedente , profundé 5-fido , sub laciniis ovato-lanceolatis obtusis costato ; corollà subrotundà dentibus laté ovatis , imbricantibus , subacutis , tubo brevioribus; staminibus corollà brevioribus , squamis angustis , cristatis ; stylis brevibus cum stigmatibus filiformibus ovario superné globoso longioribus ; embryone spirà unicà cochleato. | Pelo de la Finagrera, Nivariensium. mA Has. Crescit hæc species in regionc inferiore Teneriffze magis borealis ramis Rumicis Lunariæ, undé nomen vernaculum, aliarumque stirpium circumligata. Icon nostra thallos Phyllida involventes repraesentat. DisTniB. GEOG. Species est Canariensis. Dzscn. Cauris tenuis, ramosissimus , fusco-rufescens. FLores feré omnes 5-meri albi vel rubescentes, in glomerulos rotundos 1-1-1/2 pollices diametro metientes congesti , breviter pedicellati. Caryx corollà longiore profundé fissus, laciniis latè ovato-lanceolatis, basi attenuatis , obtusis vel subacutis, rufulis. CoroLza alba campanulato-globosa , dentibus subobtusis , ovato-lanceolatis , basi latis , imbricantibus , tubo subdupló brevioribus. Sramina corollá breviora, antherarum loculis ellipticis. Sovaw lanceolatæ, apice fimbriatæ. Ovanu pars superior ovato-rotundata. Srvui breves. Sriemara filiformia. Capsura glo- bosa , hyalina. SEwiva subglobosa , testá coriaceá , profunde puncticulatá, Tecmen nubilum , puncticu- latum , perispermo mucilaginoso indutum farctumque. Eusrvo spirá unicá cochleatus. EXPLICATIO TAB. 142. 1. Ramuli Phyllidis Noblæ ramum juniorem obstringentes, magnitudine naturali. 2. Flos cum figuris reliquis, magnitudine auctus. 3. Calyx arte extensus, parte corollæ superiore circumscissà sublatà fundo persistente. 4. Corolla arte explicata. 5. Stamen antrorsüm visum. 6. Idem visum à dorso. 7. Squama epipetala. 8. Ovarium stylis coro- natum. 9. Ovarium longitrorsüm sectum ut appareant ovula bina erecta axi affixa. 10. Ovu- lum jam przegnans. 11. Capsula corollà circumscissá indutum. 12. Semen. 13. Tegmen subdiaphanum perispermo embryonem fovente farctum. 14. Embryo solutus. PAT) . (39) BORAGINEZÆ. Jess. “ MESSERSCHMIDIA. Lin. Cazvx 5-partitus, parvus, persistens. COROLLA hypocrateriformis , tubo superné ampliato, fauce nudà, limbo 5-fido, laciniis lineari-lan- ceolatis :zstivatione introrsüm inflexis. STAMINA 5, suprà medium tubum inserta, inclusa ; filamenta brevissima ; antheræ introrsæ bilo- culares ovatæ. SrvLus cylindraceus, stigmate conoideo annulo papil- loso instructo. Ovanicw 4-loculare, loculis 1-ovulatis, ovulis anatropis. Frucrus é nuculis 4 v. abortu 2, 2-v. 4-partibilis, nuculis uniloculari- bus monospermis, cristatis, irregularibus. SEMEN plüs minüsve arcua- tum. Eur yo exalbuminosus. FrRurices Canarienses v. Americani tropici erecti v. volubiles, foliis alternis integris scabris, spicis bifidis axillaribus et terminalibus, flori- bus secundis ebracteatis. 1. MESSERSCHMIDIA FRUTICOSA. Lin. M. caule fruticoso erecto , ramis deflexis , foliis lanceolato-ovatis v. oblongo-lanceolatis petiolatis adultis utrinque pilis brevissimis v. tuberculis inspersis asperis , junioribus lævi- bus, pedunculis axillaribus v. terminalibus spiüs bifidis, nuculis cristatis verrucosis. 6 angustifolia , foliis linearibus subsessilibus ramulisque hispidis, Messerschmidia fruticosa. Zinn., Suppl., pag. 132. — Bot. reg., vol. 6, tab. 464. Duraznillo. Canariensium. Has. Crescit hzc species in rupibus convallium regionis inferioris Teneriflze Canariæ et Palmæ, ubi satis frequens. Nomen vernaculum Duraznillo à foliis Persicæ ( Durazno) similibus sumptum est. Var. f in orà maritimà Teneriffæ meridionalis solummodó occurrit. (1. Boragineas Canarienses voto nostro obtemperans elaboravit clariss. Decaisne. ( 40 ) Disrri8. GEOGR. Frutex est veré Canariensis generis Americani præcursor. Oss. Species maximé variabilis formas quàm plurimas offert, quas inter nullos certos limites licuit mihi detegere ; earum formarum duas tantàüm easque principes commemorare satiüs fore credidi. Folia presertim B vix semilineam longa sub nomine M. angustifoliæ in hort. bot, occurrit. EXPLICATIO TAB. 143. MESSERSCHMIDIA FRUTICOSA. Var. ANGUSTIFOLIA. r. Ramus floridus. 2. Paniculæ ramulus cum flore aperto alteroque semiaperto, prout figure sequentes, magnitudine auctus. 3. Flos semiapertus. 4. Idem longitrorsüm sectum. 5. Corolla sub anthesi medio scissa atque arte patefacta. 6. Pistillum calycis laciniis dimo- tis ut appareat ovarium disco insidens. 7. Nucula. 8. Eadem longitrorsüm secta. 9. Nucu- larum forma altera. 10. Eadem longitrorsüm secta. HELIOTROPIUM. Lin. Cazvx 5-partitus. CoROLLA hypogyna, hypocraterimorpha, fauce edentulà, nudà v. barbatà limbo quinquefido, sinubus plicatis, simpli- cibus v. dente instructis. STAMINA 5, corollæ tubo inserta , inclusa. Ovarium quadriloculare. OvuraA in loculis solitaria, pendula. SryLus terminalis brevissimus; stigma peltatum. DnuPA exsucca, tetrapy- rena , quadripartibilis , pyrenis unilocularibus , monospermis , trique- tris, angulo centrali-carinatis. SEMINA inversa. Emeryo exalbumino- sus, rectus v. homotropè arcuatus ; cotyledonibus carnosis , radiculà tereti superà. HrnbAk v. suffrutices inter tropicos et in regionibus subtropicis totius orbis magno specierum numero luxuriantes, in temperatis rariüs crescentes; foliis alternis v. interdüm suboppositis ternatisve, sæpissimè hispidis, integerrimis, spicis terminalibus et lateralibus, solitariis v. conjugatis, novellis seepiüs spiraliter revolutis. (Endlich.) 1. HELIOTROPIUM EUROPAÆUM. Lin. H. annuum , caule ramoso , ramis divaricatis pubescentibus , foliis ovatis obtusis v. obo- vatis in petiolum attenuatis utrinque asperulis , spicis simplicibus v. bifidis, foliolis calyci- (41) nis bractcisque oblongo-lanceclatis extrorsum pubescenti-hirtis , corollæ tubo puberulo subæqualibus , nuculis primó pilis brevissimis viridibus densé vestitis, dein glabratis rugu- losis. Heliotropium europæum. Linn.-Willd., Sp., vol. 1, pag. 742. — Roem. et Sch., Syst., vol. &, pag. 29. Has. Hanc plantam in arvis Lancerottanis propè Hariam, et in Palmensibus propé Ar guál legerunt cll. Webb et Berth. Ad Sanctam Crucem Palmæ et in arvis propé Zrguál legit cl. de Buch. Disrris. GEOG. Species est orbis antiqui temperatioris vulgaris. .2. HELIOTROPIUM EROSUM. Lznw. H. caule suffruticoso, decumbente; foliis oblongis, obtusis, in petiolum attenuatis, repan- dis, eroso-denticulatis, retrorsüm hispidis ; spicis conjugatis; laciniis calycinis oblongis, ob- tusis, corollæ tubum medium puberulum zequantibus ; antheris oblongis, loculis imà basi parüm discretis, in acumen brevissimum apice attenuatis; stylo dimidià super. parte pyra- midato, obsoleté striato, subpentagono ; nuculis rotundatis, rugosis. fulvis. Heliotropium erosum. Lehm., Asperifol., 1, pag. 54, n. 36. — Icon., pars 1, pag. 4, tab. 7. Ferva camellera, Canariensium. Has. In torrentium arenis siccis et in saxosis apricis regionis maritimæ. Disrris. GEOG. Species est Canariensis quæ à Fortunatis ad insulas Prom. Viridis decur- rit («Forster in herb. Banks ex Webb Chr. Smith), et boream versüs usqué in insulam Portus Sancti (/7"ebb !) provehitur. Oss. Variat foliis vix 5 lineas et ultrà pollicem longis repandis v. eroso-dentatis , laté obovatis et angustissimè linearibus, idque sæpè in eodem specimine. Nihilominüs habitu peculiari notisque indicatis facilé distinguitur. ECHIUM. "Be eoe Cazvx persistens, alté 5-partitus, laciniis plüs minüsve inæqualibus, sæpiüs lineari-lanceolatis, erectis, nonnunquam ovatis, anthesi per- actà accrescentibus. COROLLA campanulata v. è tubo sensim ampliata, campanulato-infundibuliformis, fauce nudà tubo imà basi sæpiüs aunulo piloso v. carnosulo instructo; limbus 5-fidus, laciniis rotunda- tis, subæqualibus, infima interdüm minor. AEsrivaTIO quinconcialis. STAMINA szpiüs exserta ; filamenta subulato-filiformia, arcuato-decli- n, — (3° szcr.) 6 ( 42) nata v. erecta ; antherz ovales, parvæ, dorso medio affixæ, biloculares. Srvzus filiformis, arcuatus , inferne pilosus, superné glaber, bifidus, laciniis acutis. Ovaniuw. 4-lobatum, lobulis hæmisphæricis levibus. NUCULA 4, v. abortu solitariz v. binze, ovatze, v. obsoleté acuminatæ, carinatæ, scrobiculatæ v. tuberculoso-rugosæ, basi margine promi- nente cinctæ, areà planà triangulari disco affixe, monospermæ. SEwEN suborthotropum. Ewsnvo inversus; cotyledones carnosulæ, hinc planæ indé convexz ; radicula perbre vis. Herpæ annus, biennes et plurium annorum sed hapaxanthæ v. fruliculi erecti, ramosi veteris orbis indigeni ; plurimæ species fruti- cosæ Canarienses, Maderienses v. Africæ australis, sæpissimè setoso- hispidæ, corollis albis cæruleis v. diluté violaceis, in locis apricis aspe- ris sterilibus obvi:ze. 1. ECHIUM PLANTAGINEUM. Lin. E.caule herbaceo simplice vel ramoso folioso, foliis infimis oblongis vel oblongo-lanceolatis, in petiolum attenuatis, obtusis superioribus, sessilibus, inferné nonnunquam attenuatis, utrin - que hispidis; spicis simplicibus; laciniis calycinis lineari-lanceolatis; corollà cæruleà, calycem superante, extrorsüm pilis raris ad nervulos et marginem inspersà; staminibus corollam æquantibus vel interdum duobus majoribus; stylo villoso ; nuculis cineris valdé exas- peratis. Echium plantagineum. Linn. , Mant. , pag. 202. Echium plantagineum. F/. grac., tab. 179. — Jacq., Hort. P'indob., vol. 1 , tab. 45. — Aug. S.-Hil., Pl. usuell. Brasil., tab. 35. F'iporina, Nivariensium. Palomina et Sonaja, Palmensium. Has. In arvis et graminosis ins. Can. satis vulgaris est hæc species. DisTRI. GEOGR. Crescit per totum maris Interni peripherium et inde deflexa Garumnae ripas propé Tolosam (Bentham JVoulet) et littora Oceani occidua usqué ad insulam Cæ- saream ( Hooker ) ornat. Ad fluminis quoque Argentini ripas et in Brasiliam colonorum comes migravit. 2, ECHIUM AUBERIANUM. Wegg ET BERTH. E. caule herbaceo, simplice, erecto, valdé hispido ; foliis linearibus v. lineari-lanceolatis, (43 ) in petiolum attenuatis, acutis, utrinque scabris pilosis; paniculà termina, amplà, densiflorà ; floribus cœruleis, laciniis calyeinis inzequalibus, lineari-lanceulatis, staminibus; corollam zequantibus ; stylo inferné villoso. Has. Hanc speciem pulchram in regionibus altissimis (/a Cumbre) insulæ Teneriffze in- ter pumices Montis albi propé basin coni superioris Montis Alti (el Pico de T'eyde) ad alt. 800 ped. super Oceanum legit cl. Petrus Alexander Auberius nunc horti botanici Havanensis prorector. Disrris. GEOGR. Species est Nivariensis. Descr. Hersa hapaxantha. Cavris simplex, erectus, 4-5-pedalis, infernè 3 poll. diametr. crassus, her- baceus, hispidus, fistulosus, foliolous. Forra ad caulisbasin approximata, vel dense imbricata, erecta tres ad quinque poll. et ultrà longa, dimidium lata, lineari-lanceolata , apice acutula, in petiolum compres- sum , semiamplexicaulem attenuata , utrinque pilis albis basi tuberculosis dense vestita , subtüs nervo prominente petiolisque infernè densiüs et longiüs pilosis, pilis erectis, caulina conformia arrecta , non- nunquàm canaliculata , gradatim ad caulis apicem breviora; foliola ramorum florentium ceteroquin magis glabra sunt, Flores in paniculam thyrsoideam vastam , densifloram 1 1/2 pedal. dispositi , compo- sitam ex spicis alternis simplicibus vel bifidis scorpioideis, ante florescentiam eleganter revolutis , ab infimà parte ad superiorem successive florentibus, insidentibus pedunculis dimidium pollicem longis brevioribusque , suffultis singulis bracteis lanceolato-linearibus spicà dimidió brevioribus. Fronrs in spicis alterni , distichi, secundi , densi , subsessiles, 3-bracteolati , bracteolis linearibus acutis calycem æquantibus vel ramis superantibus. Cazyx 5-partitus, laciniis inæqualibus , duabus superioribus angus- tioribus et minoribus lineari-lanceolatis , acutis , partem dimidiam inferiorem coroll adequantibus , utrinque densè hispidis , pilis desiccatione flavescentibus. Conorra cœrulea , infundibuliformis , fauce ampliatà , limbo 5-lobo , lobis rotundatis subæqualibus , extrorsüm pubescens , semipollicanis ; tubus imá basi annulo piloso instructus. Sramra inclusa vel interdüm corollam parüm superantia, infrà tubum medium inserta , lacinià infimá corollæ incumbentia ; filamenta inæqualia subulata , inferne tumida , alba (?); antheræ parvae, ovatæ, biloculares, loculis parallelis æqualibus, rimá longitrorsüm dehiscentes. SrxLus stamina superans arcuatus, villosus, superne glaber, altè bifidus, laciniis subulatis subæqualibus. Ovanium quadrilobum, lobis hemisphæricis, sublævibus, disco hypogyno carnosulo cinetis. Nucur sæ- piüs abortu trinæ, ovato-trigone , acuminatæ , obsolete à latere denticulatæ, dorso nervo prominente subcarinatz, serobicularæ, cinereæ. EXPLICATIO TAB. 144. 1. Plautæ floridæ rhizocephalus et caulis. 2. Paniculæ pars superior. 3. Flos, prout fi- guræ reliquæ , magnitudine auctus. 4. Calyx cum stylo. 5. Ovarium disco insideus é calyce excerptum , stylo truncato. 6. Corolla fissa atque arte complanata ut loborum forma et staminum longitudo comparativé inter se et cum cor.llà appareat. (44) 3. ECHIUM SIMPLEX. DC. E. caule basi lignoso , simplici , bapaxantho , cicatricibus foliorum præteritorum notato ; foliis amplis, oblongo-lanceolatis , acuminatis, in petiolum attenuatis, utrinque incano-seri- ceis , reliculato-venosis , venis subtüs prominentibus; paniculà maximà , subcylindraceà , densiflorà , terminali , ramis floriferis brevibus , molliter pubescenti-incanis , bracteis lan- ceolatis parvis basi stipatis ; floribus albis, laciniis calycinis ovatis, obtusis, inferior. angus- tior. , corollà triplo brevioribus ; staminibus exsertis , erectis, glabris; stylo inferné villoso , apice bifido, laciniis subæqualibus. — Calyx parvus 5-partitus , laciniis valdé inzequalibu s, super. subcordatà, infer. angustiore. Echium simplex. DC. , Cat. Hort. Mons. , 1813, pag. 108. Arrebol, Nivariensium. Has. Occurrit hzec planta in montibus Teneriffæ ad Eurum et boream conversis præci- pué circà Bajamar ubi humus pinguis. Planta est valdé conspicua quz post aliquot vitae annos inertes à Maio mense ad septembrem collectis tandem viribus caulem unicam thyr- soideam floribundamque 6-8-pedalem projicet ; et tum peractà citó anthesi perit. Nomen Arrebol à purpurisso radicibus expresso, boli Armeniaci coloris æmulo, sumptum. Disrris. GEOGR. Species est omninó Nivariensis. EXPLICATIO TAB. 145. 1. Thyrsus floridus. 2. Caulis pars superior. 3. Folium radicale cum præcedentibus magnitudine naturali delineatum ; figuræ sequentes omnes magnitudine auctæ sunt. 4. Flos. 5. Corolla resecta atque aperta. 6. Calyx ovarium fovens cum stylo. 7. Ovarium disco insidens à calyce excerptum cum styli parte inferiore. 8. Calycis zestivationis dia- gramma. 4. ECHIUM PININANA. Wzzs ET BERTH. E. caule simplici, ramis ramulisque hispidis ; foliis oblongis, acuminatis, acutis, in petiolum attenuatis , suprà nervis impressis , subtüs pubescentibus , nervis prominentibus , utrinque viridibus; paniculà terminali , amplà , foliosà , foliis oblongo-lanceolatis , ramulis floriferis hirtis ; floribus cœruleis , calyce accrescente valdé inæquale laciniis ovatis haud raró ad 4 reductis; staminibus exsertis, suberectis ; stylo villoso ; nuculis crustaceis , acu- leatis, scrobiculato-exasperatis. Pininana, Palmensium. (45 ) Has. Crescit hæc planta in convallum rupibus propè Barlovento in insulà Palmà. Disrris. GEOGR. Stirps est ex toto Palmensis. Dzscn, Cauris basi lignescens , simplex , hapaxanthus, 6-12 pedalis, ramis junioribus robustis, herba- ceis , fistulosis , laxé hispidis. Forr4 alterna , inferiora ped. 1 1/2 et ultrà longa , 5-6 poll. lata , patentia ' vel patentissima, oblonga, apice acuminata, basi in petiolum depressum , latiusculum , subamplexicau- lem angustata ; utrinque viridia , pubescentia , penninervia , suprà nervis impressis , obliquis ad margi- nem evanescentibus subtüs prominentibus hirsutis notata , margine plano ; folia floralia vel ramorum florentium suprà magis aspera sunt. Frores in paniculà amplà , bipedali et ultrà , thyrsoideá , primo densiflorá, dein laxá, compositá ex ramulis alternis axillaribus erectis tripollicaribus, solitariis, rarius binis, ramosis, spicis ante florescentiam revolutis scorpioideis, ab infimá parte ad superiorem successive florentibus , bracteis ovatis acuminatis sæpiüs imà basi stipatis. Frons in spicis primó densi , secundi , dein alternatim distichi duplici serie dispositi , brevissime pedicellati , bracteolati , bracteolis parvulis ovatis patulis, calycem medium vix æquantibus. Caryx inferne subturbinatus, 4-5-fidus, laciniis inæqua- libus, ovatis, acutulis, duabus lateralibus inferiorique presertim minoribus, superiore majore é duabus interdüm conflatá et nervis binis ad apicem confusis notatà , anthesi peractá corolláque delapsä accres- cens, semipollicaris, herbaceus, tenuis, utrinque pilis albidis laxé inspersus. Conorra cœrulea subinfun- dibuliformi-campanulata , calycem dupló superans , subregularis , 5-loba , lobis rotundatis obscure cre- nulatis erectis , extrorsüm subpubescens , cerulea , tubo introrsüm glabro imá basi annulo carnosulo subintegro piloso instructo. Sramina corollam ferè dupló superantia , infrà tubum medium inserta , adscendentia, inæqualia ; filamenta filiformia, curvata, infernè incrassata , glabra ; antherz parve, ovatæ biloculares, rimá longitudinali dehiscentes. Sryzus suberectus, stamina su bequans, superné glaber, bifi- dus, laciniis subæqualibus obtusis. Ovamux depressum, quadrilobum, lobis hemisphæricis, sublævibus, disco hypogyno parvo cinctum. Nucurz 4 , parva, crustaceæ, scrobiculato-exasperatæ, obscure trigonæ, acute, denticulis lateralibus stipatis, cicatriculá triangulari pallidá, demum cavá notatis. SEMEN adscen- dens , testá tenui fulvá. Ewsavo exalbuminosus inversus, radiculà brevi , cotyledonibus ovatis carno- sulis. EXPLICATIO TAB. 146. 1. Thyrsi floridi pars intermedia. 2. Corolla fissa et arte aperta cum staminibus. 3. Calyx fissus stylo persistente ut appareat ovarium. 4. Calyx vegetior stylo, ë medio nucularum porrecto , truncato. 5. Nucula à latere visa. 6. Eadem longitrorsüm secta ut conspiciatur embryonis positura. Figurze omnes przeter primam magis minüsve auctze. 5. ECHIUM STRICTUM. Lin. rir. E. caule fruticoso ramoso , ramis gracilibus ramulisque valdé hispidis , foliis ovato-ob- longis acutulis vel breviter acuminatis utrinque pilis rigidulis inspersis hispidis viridibus, nervis subtis prominulis ; ramulis floriferis ad ramorum apicem congestis axillaribus sim- (46) plicibus vel bifidis , floribus cœruleis parvis primd approximatis subcapitatis dein remotis, laciniis calycinis oblongo-lanceolatis corollam subæquantibus ; staminibus exsertis corollà dupló longioribus; stylo inferné villoso bifido ; nuculis trigonis angulis denticulato-exaspe- ratis. — Calyx laciniis valdé inzequalibus , laciniis duabus ad medium coalitis , lateralibus oblongo-lanceolatis , inf. minore. — Fruticulus ped.lis. Echium strictum. Jacq., Hort. Schœnb. , tab, 35. Echium strictum. Linn. fil, Supp., 131. — Ait., Kew., vol. 1, pag. 299 ; ed. 9. — DC., Cat. Hort. Monsp. , 1813, pag. 108. Taginaste, Canariensium, quod nomen quasi genericum Echiorum oinnium frutescentium. Has. Oritur hæc planta in herbidis convallium regionis inferioris Tenerife et Canariæ, solo glareoso humo concreto nec in rupestribus vitam degit. Disrris. cEoGn. Species est ex toto Canariensis. 6. ECHIUM LINEOLATUM. Jaco. E. caule fruticoso ramoso , ramis gracilibus ramulisque pubescenti-hirtis, foliis oblongis vel ovato-oblongis acutulis in petiolum gracilem attenuatis utrinque pubescenti-hirtis viri- dibus, ramulis floriferis ad ramorum apicem angustis paniculam mentientibus simplicibus vel rariüs bifidis , floribus parvulis diluté carneis primó subcapitatis dein remotis; laciniis calycinis lanceolatis coroll. brevioribus; staminibus erectis exsertis coroll. dupló longiori- bus; stylo inferné villoso. — Antecedenti (stricto) proxima, sed primà fronte habitu pecu-: liari distinctissima , ramulis semper pubescenti-hirtis nec valdé hispidis , floribusque mino- ribus. Echium lineolatum. Jacq. , Egl., pag. 62, tab. 42. — Roem, et Sch. , Syst. , 4, pag. 717. Echium ambiguum. DC., Cat. Hort. Monsp., 1813 , pag. 107. Has. Non rara est hzc species in convallibus siccis Tencriflæ circà portum Orotavensem, in montibus demissioribus circà oppidulum Buena Vista et in Canarià. Disrrie. cEocn. Stirps est Canariensis. 7. ECHIUM ONOSMAEFOLIUM. Wzsz (1). E. caule fruticoso ramoso , ramis divaricatis , ramulisque laxé hispidis , fusco-cinereis ; foliis linearibus lineari-lanceolatisque, basi et apice attenuatis, margine revolutis, strigoso- (1) Cl. Decaisne Boraginearum nostrarum non doctus minüs quàm benevolus interpres iter longulum facturus opus non ex toto absolutum manibus nostris à Lutetià decedens commisit. Du: Echii species E. scilicet onosmafo- lium et E. Decaisnei Nob, inter schedas inexploratz jacebant. Harum inviti descriptionem nec pari marte tanto ad- jutore orbati suscepimus. (HW) hirtis, subtüs nervosis ; paniculà terminali , ramosà , strictà , laxiusculà; floribus parvis subringentibus ; bracteis calyce longioribus ; laciniis calycinis linearibus , strigoso-hirtis , tubo corollæ brevioribus ; corollæ lobis ovatis subacutis ; staminibus longioribus exsertis, brevioribus coroll: longitudine ; stylo hirsuto. Has. Hanc speciem in rupibus siccis crateris primzevi Tixaranæ insulæ Canariæ semel et feré defloratim legit cl. Despréaux. Disrris. cEOGR. Stirps est Canariensis. Dzscn. Fruricucus ramosus , ramis lignosis, divaricatis, laxè hispidissimis. Fozra sparsa, anguste lineari-lanceolata vel linearia , subsessilia , basi et apice attenuata , acutiuscula , marg:nibus sæpè usque ad medium revolutis, utrinque pilis validis bulbosis hirta, subtüs nervosa. Fronzs subsecundi, in pani- culam terminalem laxiusculam digesti, parvi, subsessiles, axillares, bracteolis linearibus calycem exce- dentibus. Cauxx basi turbinatus, laciniis subæqualibus, linearibus, involutis , strigosissimis , tubo ' corolle subdimidió brevioribus , post anthesim immutatis. Conorra pallidé cœrulea? extüs hirsuta, anguste cylindraceo-tubulosa, leviter incurva, limbo campanulato, inæquali, 5-lobo, subringente, lobis ovatis , subacutis , margine undulato-crenulatis , pulchrè reticulato-venosis. Sramva adscendentia , inæ- qualia , longiora propè faucem inserta, filiformia, exserta, antheris parvis ovato-oblongis utrinque cre- natis , breviora tubo medio inserta , subinclusa. Ovanruw depressum , 4-lobum , lobis ovatis , levibus. SryLus staminibus longior, hirsutus, apice 2-fidus , laciniis subæqualibus , stigmatibus obtusis. Nucuzx abortu 1-3 , sub-3-quetro-oblongæ, acutiuscule , lateribus leviter gibbæ , scabræ , antrorsüm basi funi- culo perfloratæ. Fuxicurus filiformis, adscendens, angulum nuculæ interiorem percurrens. SEMEx ovato- 3-gonum, acutum, testà tenui fulvá , minutè reticulatá , micropyle apiculari , hilo ventrali , chalazá sub hilo nervulis divaricatis expanso. Eusrxo inversus, radiculá brevi, 3-gono, acuto, cotyledonibus ovatis, apice obtusis leviter revolutis. EXPLICATIO ‘TAB. 147. A. À 1. Echii onosmæfolii ramus floridus magnitudine naturali. 2. Flos uti ut figuræ reli- qui magnitudine auctæ. 3. Corolla arte patefacta. 4. Calyx arte apertus ut conspiciantur lobi ovarii. 5. Nucula à dorso visa. 6. Semen à nuculà ablatum antrorsüm visum, a hilum, b micropyle, c vascula chalazæ. 7. Embryo. — P. B. W. 8. ECHIUM VIRESCENS. DC. E. caule fruticoso ramoso, ramis elongatis strictis ramulisque brevi et molliter hirsutis, foliis lineari-lanceolatis apice attenuatis acutulis in petiolum brevissimum angustatis vel sessilibus subtüs nervis prominentibus marginibus angustiss. revolutis utrinque subincanis; paniculà terminali ramosà , ramis abbreviatis densiflorà , floribus diluté cœruleis , laciniis ( 48 ) calycinis oblongis obtusis corollæ tubum medium vix æquantibus; staminibus exsertis filamentis erectis , stylo villoso ; corollæ tubo imá basi annulato , piloso. Echium virescens. DC., Cat. Hort. Monsp., 1813 , pag. 107. Echium candicans. Jacq., Coll., pag. 44; Icon. , tab. 30. . Echium fastuosum. Jacq., Egl., pag. 61 , tab, 41? Has. Hanc plantam inter juga montium Orotavensium de la Risbala legimus. DisTRIB. GEOGR. Species est ut videtur Nivariensis in insulis reliquis nondüm visa. Oss. Differt ab E. candicante Linn. fil. ramorum foliorumque pilis brevissimis subvelutinis nec hirsutis — ab E. giganteo foliis non basi attenuatis. 9. ECHIUM BIFRONS. DC. E. caule fruticoso ramoso, ramis ramulisque incanis, foliis lanceolatis acutis in petiolum imá basi latiusculum attenuatis subtüs nervis prominentibus utrinque sed presertim paginà infer. incanis subsericeis; paniculà terminali ramosà ramulis gracilibus densiflorä, floribus secundis cceruleis ; laciniis calycinis lineari-oblongis obtusiusculis corollæ tubum medium superantibus vel zequantibus ; staminibus exsertis filamentis suberectis, stylo villoso, nucu- lis crustaceis scrobiculatis exasperatis. — Folia suprema angustiora subopposita patentia, corollæ nervulis albidis extrorsüm percursæ. Echium bifrons. DC!, Cat. Hort. Monsp., 1813, pag. 107. Has. Lecta erat hæc planta in convalle del Rio propé oppidum Sanctam Crucem insule Palmæ. Probabile est et in Teneriffà eam legisse Broussonelium. DisrRI5. GEOGR. Species est uti frutescentes omnes ex toto Canariensis. EXPLICATIO TAB. 148. 1. Ramus floridus magnitudine naturali. 2. Flos integer prout figuræ sequentes magni- tudine auctus. 3. Corolla medio secta et arte aperta. 4. Nucula à latere visa. 5. Semen antrorsum visum, f funiculus, m micropyle, 7; hilum, v vascula. 10. ECHIUM GIGANTEUM. Lin. E. caule fruticoso ramoso ramis ramulisque incanis , foliis lanceolatis acutulis in petio- lum inferné latiusculum attenuatis subtüs nervis prominentibus utrinque incanis; paniculà terminali ramosà densiflorà , floribus albis, laciniis calycinis corollæ tubum æquantibus ; corollae lobis subzequalibus ; staminibus exsertis , filamentis curvatis glabris ; stylo inferné villoso. Echium giganteum. 7 ent., Malm., tab. 71. (49) Echium giganteum. Att., Kew., pag. 299, ed. 2. — IW illd., Sp. pl., vol. 1, pag. 782, — DC., Cat. Hort. Monsp., 1813, pag. 106. Has. Occurrit hüc illüc in rupibus siccis convallium l'encriffæ. Ultrà 500 hexap. super oceanum scandit. Disrris. GEOGR. Species Canariensis. EXPLICATIO TAB. 149. 1. Ramus floridus. 2. Flos cum sequentibus auctus. 3-4. Calyx corollà ademptà cum stylo. 5. Corolla longitrorsüm scissa et arte explicata. 11. ECHIUM DECAISNEI. Wzns. E. caule fruticoso , ramis divaricatis , glabris, ramulis piloso-strigosis ; foliis lanceolatis , acutis , margine revolutis , viridibus , sparsim strigoso-scabris , subtüs eveniis, nervo medio prominente ; paniculà terminali ramosà ; floribus cœruleis ; laciniis calycinis inzequalibus , majoribus latis ovatis , corollæ tubo brevioribus; lobis corollae subæqualibus ; staminibus longé exsertis recurvis ; stylo villoso. Echium giganteo aff. sp. n. Decaisn. , mss. Has. Hanc plantam in insulà Canarià ad rupes Bandamæ et alibi invenimus. Disrris. GEOGR. Species est Canariensis. Dzscn. Frurex ramosus , ramis fuscis glabris, ramulis pube brevi pilis latis bulbosis eommixtá hir- sutis. Fozra lanceolata vel lineari-lanceolata, acuta, in petiolum attenuata, basi dilatata, aculeis sparsis laté bulbosis scabra , ceteràm labra , subtüs venosa , nervo medio prominente secundariis obsoletis , margine extremo revoluta, strigoso-ciliata, PAxicura terminalis, ovata, densiuscula , bracteata , bracteis linearibus strigosis. Fronrs cœrulescentes , secundi , bracteolati , bracteolis lineari-lanceolatis , calyce brevioribus. Carxx amplus, strigoso-hirsutus, tubo brevissimo, laciniis ovato-lanceolatis vel lanceolatis, inzqualibus, quinto majore, 2 sæpè fere ad apicem connatis, corollæ tubo brevioribus. Conorra incurva, subringens, extüs pilosa, limbo 5-lobo, lobis ovatis subæqualibus, margine crenulatis , reticulato-veno- sis. Sramma longé exserta, incurva , filamentis filiformi-complanatis , glabris. Ovaniuw depressum lobis rotundato-ovatis. SryLus staminibus longior, pilosus , apice profundè 2-fidus , laciniis subæqualibus, stigmatibus capitatis, obtusis. Nucur rotundato-3-quetræ, exasperatæ, costatæ, apice cuspidatæ, late- ribus gibbis. SEMEN luteo-fulvum , testà tenui puncticulatá. EXPLICATIO TAB. 147. D. B. Echium Decaisnei, Nob. 1. Ramus floridus magnitudine naturali. 2. Corolla arte aperta cum staminibus et stylo. 3. Calyx laciniis detractis ut appareant nuculæ , quarum III, —(3* SECT.) 7 ( 90 ) tres vegelæ , quarta abortiva. 4. Semen , a hilum , b micropyle , c funiculus arte à positurà suà naturali ( verticali) amotus ut ritè conspiciantur, d vascula chalaze. 5. Embryo. — P. B. W. 12. ECHIUM ACULEATUM. Porn. E. caule fruticoso ramoso , ramis ramulisque incanis; foliis lineari-lanceolatis vel lineari- bus acutulis in petiolum latiusculum attenuatis subtüs nervo medio tantüm prominente , marginibusque angusié revolutis calloso-aculeatis utrinque incanis; paniculà terminali ramosà plüs minüsve foliosà densiflorà, floribus albis; laciniis calycinis majoribus corollam parüm superantibus; coroll tubo imà basi annulo crassiusculo pilis insperso instructo ; staminibus exsertis , filamentis glabris curvatis; stylo villoso. Echium aculeatum. Poir. Lehm. , Asper., tab. 5. ( Var. fol. linear.) Echium aculeatum. Poir./, Encyel., vol. 8, pag. 664. — DC., Cat. Hort. Monsp. , 1813, pag. 106. Echium armatum. Chr. Sm. Oss. Variat foliis plàüs minüs albescentibus atque inermibus : formam speciei typicam descripsi. Has. In locis aridis regionis maritimze insulæ Teneriffze. Forma typica Poiretii lecta fuit propé oppidulum Buena Vista inter scorias Montis Z'aco olim ignivomi et nunc apice crateriformis. Forma albidior foliis inermibus bracteolis laciniisque calycinis læviusculis corollam ut in formà typicà excecentibus occurrit circà Bujamè non longe à scopulo e/ Frayle dicto. Altera quoque albida et fcré inermis , sed bracteolis laciuiisque calycinis multó brevioribus, communis est in rupestribus siccis insulæ Palmæ et nisi cum priore per antecedentem sensim et sine sensu innexa fuerit pro specie certó habenda esset et for- san habitura. Disrnis. GEOGR. Species est Canariensis genuina. RHYTISPERMUM. Lixx, CaLyx 5-partitus persistens, laciniis subæqualibus erectis, anthesi peractà accretis. ConorrA infundibuliformis, limbo 5-fido, laciniis ad faucem plicis 5 pilosis instructis, æstivatione quincunciali. STA- MINA inclusa , filamenta brevissima ; antheræ oblongæ acute. STyLus filiformis. SricwA bilobum, OvAnivuw 4-partitum lobulis hemisphæri- cis lævibus disco hypogyno carnosulo subregulari cincto. NucuLÆ (31) 4 liberz, distinctæ, disco insertæ, asperæ v. rugosæ. SEMEN appensum. Emsryo rectus inversus. Hansa annuæ, Europæ australis regio. Medit. incole, unica in regionibus septentr. species indigena. 1. RHYTISPERMUM ARVENSE. Lixx. R. caule herbaceo erecto apice ramoso simplice vel basi caulibus secundariis aucto pilis brevibus adpressis subincano 5 foliis sessilibus lanceolatis vel oblongo-lanceolatis obtusis vel acutulis pilis adpressis utrinque inspersis læté viridibus; floribus luteis, calycibus fruc- tiferis remotis extrà axillaribus, nuculis rugoso-scabris cinereis. Rhytispermum arvense. Link., Handb. Spenner in Nees gen. fl. germ. Haz. Frequentissima est hæc species in arvis ins. Can. Disrrie. cEocr. Occurrit ab insulis Fortunatis et regionibus mare internum obvallanti- bus per arva Europz totius usque ad plagas hyperboreas ( Lapponiam, Linn.), et in Ame- ricam cum segetibus irrepsit. 3. RHYTISPERMUM APULUM. Linx. R. caule herbaceo erecto apice ramoso simplice vel caulibus secundariis aucto setis patulis hispido 5 foliis linearibus infimis in petiolum attenuatis subspathulato-lanceolatis hispidis obscuré viridibus; spicis szepiüs bifidis floribus albis, calycibus fructiferis densé approximatis ; nuculis taberculoso-scabris fulvis. Rhytispermum apulum (sub Lithospermo). 77. grec., tab. 158. Has. Occurrit bæc planta in arenosis siccis Teneriffe ad montem olim ignivomum T'aco propè oppidulum Buena Vista et in Canarià propé oppidum 7'e/de , nec non in promontorio Isletà (c7. C. Lemann-). Disrris. GEOGR. Spargitur haec species per oras utrasque maris Mediterranei et ultrà fretum. Herculeum à Mauritanià Tingitanà! et Olisipone usqué in Maderam et insulas Canarienses. CY535OGLOSSUM. Tovunxzr. CaLyx 5-partitus vel 5-fidus. ConoLrA subrotata vel hypocraterifor- mis, 5-fida , fauce fornicibus 5 erectis laciniis antepositis instructà sub (52) clausá , æstivatione quincunciali. SrAmINA inclusa, filamenta brevis- sima; antheræ oblongæ basi et apice subemarginatæ. SryLus filiformis persistens. SriGmA capitatum obscurè bilobatum. Ovariun 4-lobum , lobis disco hypogyno styloque inferné dilatato adnatis uniovulatis , ovülis ad basin loculi insertis suborthotropis. NucuLA 4 distincte, depressæ, glochidatæ, szepiüs marginatæ. SEMEN testà tenui. ExpnYo inversus. Hergæ s:epiüs biennes veteris orbis indigenæ. 1. CYNOGLOSSUM PICTUM. Arr. C. caule erecto, folioso, foliis tomento tenui molli canescentibus acutis, inferioribus oblongis in petiolum attenuatis supremis é basi subcordatà semiamplexicauli lanceolatis ; racemis ebracteatis, staminibus inclusis, nuculis anticé convexiusculis margine non promi- nulis. — Flores diluté cœrulei, venis purpureis picti , fornices sanguinei. Cynoglossum pictum. Ait, Kew., vol. 1, pag. 291, ed. 2, — Bot. mag. , 9134. — Hoffm. et Link, Fl. portug. , 1, pag. 189, tab. 24. Alicaneja, Canariensium. Has. Non infrequens est hæc species ab Ericarum et laurorum regione insulze Tencriffæ in vervactis et dumetis usqué ad regionem calidam. Disrms. GEOGR. Est regionum maris Mediterranei à Græciæ! arvis usqué in Maurita- niam! et Lusitaniam ! cives undè per insulas Maderenses ! in Fortunatas protenditur. MYOSOTIS. Lixx. Carxx persistens, alte 5-fidus infernè subturbinatus. COROLLA rotata vel subhypocrateriformis, 5-fida, laciniis rotundatis , fauce fornicibus 5 laciniis antepositis depressis coarctatà, æstivatione dextrorsüm con- tortà. SrAMINA inclusa; filamenta brevissima; antherz ovata basi et apice subemarginatæ, loculis parallelis. Sryzus brevis cylindricus, stigmate depresso capitellato coronatus. Ovamiuw alté 4-partitum lobulis hemisphæricis levibus, uniovulatis, ovulis ad inferiorem loculi partem insertis. Nucuzæ 4, liber: distincte, lævissimæ, nitide, (53) facie interiore subcarinatæ , juxta basin disco areâque minutissimâ punctiformi affixæ. Emervo rectus, inversus. Hrnsa annus vel perennes tum radiciferæ repentes, utriusque hemisphæræ, incole, floribus azureis roseo vel luteo diluté tinctis. 1. MYOSOTIS VERSICOLOR. Ron. M. caulibus adscendentibus pilis patulis laxis inferné inspersis superné subadpressis ; foliis oblongis vel lineari-oblongis obtusis sessilibus infimis in petiolum brevem attenuatis; racemis basi foliatis , pedicellis fructiferis erectis, calycibus inferné pilis uncinatis inspersis ad medium 5-fidis, laciniis oblongis erectis fructiferis clausis. — Flores minuti primum pallidé flavi subsulphurei , deindè ccerulescentes , denique violacei. Myosotis versicolor. Roth., Germ., vol. 2, pag. 992. — Stürm., F1, 42. Has. Invenitur in campis arenosis insularum Canariensium sed rariuscula hzec species : specimina lecta fuerunt propé oppidum Lagunam et in altitudinibus Canariæ (/« Cumbre) à cl. Despréaux. Disrris. GEocn. À Germaniá, et 29 in Britannià gradu ( Watson) in Maderam! et insu- las Canarienses decurrit hæc Myosotis forma, sed stationes nondüm rité cognitæ. 2. MYOSOTIS SYLVATICA. Horrw. M. caulibus adscendentibus pilis patulis laxis inspersis , foliis infimis ellipticis in petio- lum longiusculum attenuatis supremis oblongis sessilibus utrinque laxé pilosis obsoleté trinerviis; pedicellis fructiferis obliquis erectis calycibus alté 5-fidis patulo-pilosis , pilis infer. partis uncinatis, laciniis erecto-conniventibus. — A M. intermedià omninó differt foliis latioribus, racemis longioribus , pedicellis plüs quàm dupló longioribus , calycibus majoribus laciniis subfalcatis pilis uncinatis inferné vestitis. Myosotis sylvatica. Hoffm., D. Fl., ed. 2, pag. 85. — Koch, Synop. Fl. germ., pag. 505. - Myosotis alpestris. J7. Bertol., Aman. ital., pag. 340. Myosotis scorpioides. Schkuhr, cl. 5, tab. 29. Myosotis latifolia, Poir.!, Encycl. supp., vol, 4, pag. 45. Myosotis oblongata. Link, in Buch Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 144. No me olvides, Canariensium. Has. Vulgaris est hæc planta in humidis sylvarum Teneriffze Canariz et Palmæ, Euro- peà major fortiorque. Disrris. cEoGn. Percurrit hæc species orbem omnem veterem à 56 lat. bor. gradu in ( 54) Britannià (Watson) per montes: Europæ australioris in. Hispaniam ( Montes. Elibiritanos ! Boissier) et insulas Canarienses. Lecta fuit à cl. Drége ad promontorium Bonæ Spei sed ibi secundüm cel. Bentham ex Europà perfuga. ANCHUSA. Line. CALxx 5-fidus. ConorrA hypogyna, infundibuliformis vel hypocra- teromorpha, fauce fornicibus clausa, limbo 5-partito. SrAwiNA 5, corollæ tubo inserta , inclusa. Ovaziuu quadrilobum. Sryvvs simplex, stigma indivisum. Nuces distinct, rugosæ, basi excavatæ, margine tumido cinctæ, receptaculo insertæ. Hzn» in hemisphæræ borealis temperatis et calidioribus indigenæ in regione Mediterranea imprimis copiose inter tropicos Asi et Americæ nec non in capite Bonæ Spei raræ, floribus axillaribus soli- tariis racemosis, racemis bracteatis. ( Endlich.) 1. ANCHUSA ITALICA. ReTz. A. caule ramoso erecto, foliis oblongo-lanceolatis obtusis infimis in petiolum longiuscu- lum attenuatis caulinis sessilibus semiamplexicaulibus utrinque pilis raris inspersis ; race- mis dichotomo-geminatis , laciniis calycinis linearibus corollæ tubum zequantibus , fornici- bus rotundatis papilloso-pilosis antheras vix superantibus ; nuculis sulcato-rugosis tenuis- simé granulosis. Anchusa italica. Retz, Obs., 1, pag. 12. Anchusa paniculata. fit. Kew. vol. 1, pag. 288, ed. 9. — FI. græca, tab. 163. Buglossum paniculatum; Tauschr., Bot. zig., vol. 1, pag. 927. — Spenn., in Nees gen. fl. germ, Has. Occurrit hzec species hüc illücin arvis insularum Canariæ et Feneriffæ. Disrris. cEoGR. Protenditur lizec planta in Europà à gradu boreali 49.usqué in insulas Canarienses. BORAGO. Tourner. . Carxx 5-partitus. CoroLLA hypogyna, rotata , fauce squamis quin- que emarginatis instructa , limbi quinquefidi laciniis ovatis, acumi- natis, paten tibus. STAMINA 5, corollæ fauci inserta exserta ; filamenta brevissima, dorso appendice cartilagineà oblongà, instructa ; antheræ (55; lanceolatze acuminatæ, in conum conniventes. OvAniUM quadrilobum. Srvcus filiformis, stigma simplex. Nuces 4 distincte, basi excavatæ, margine tumido cinctæ receptaculo insertæ. Herzæ Mediterraneæ et Orientales; foliis strigosis, floribus laxé racemosis subsecundis. ( Endlich.) 1. BORAGO OFFICINALIS. Liwx. D. annua, foliis inferioribus ellipticis obtusis in petiolum basi attenuatis , corollæ laciniis ovatis acuminatis planis , fornicibus obtusis obscuré emarginatis , anther. filamentis bifidis, crure exteriore coroniformi antheris apice acutis , nuculis costatis verrucoso-tuberculatis. Borago officinalis. L. Schkuhr, Handb., cl. 5, tab. 31. — Engl. bot., vol. 1, tab..36. — Spenn. in Nees gen. fl. germ. Has. Vulgaris est hæc planta in arvis plurimis insularum Canariensium. Disrers. ckocn. É cultis digressa etiam in insulà Cæsareà ( Babington) et 'Britannià occurrit hæc species et à Gallià mediterraneà (Boreau) per totam Europam calidiorem et Africam borealem ! in insulas Maderenses ! et Canarienses pervenit. J.. DECAISNE. (56) LABIATÆ. Juss. TRIB. I. OCIMOIDE AE. BENTH. LAVANDULA. Linux. Carvx ovato- vel cylindraceo-tubulosus , 13-15-nervius, 5-dentatus, dentibus 4 exterioribus 5-nerviis, interiore (nervis 3 in 1 coalitis) 1-nervio, superné in appendicem latam producto, vel omnibus 5-ner- viis, interiore vix latiore, exterioribus subæqualibus. Conorra obli- qua, tubo magis vel minüs exserto, 2-labiata , labio superiore 2-fido, inferiore 3-fido, lobis subæqualibus. SrAwiNA 4, inferioribus longiori- bus, inclusa, declinata. ANTHERÆ reniformes loculis confluentibus. STYLUS apice dilatatus 2-fidus , lobis margine stigmatiferis. HEMIMERI- CARPIA disci hypogyni squamis dorso connata. Fruricuu erecti vel diffusi peripherium maris Mediterranei, Ara- biam, insularum Fortunatarum regionem subtropicalem et ultrà tropicum Cancri usqué ad promontorium Viride, incolentes , unicus Indicus. Ram floriferi basi foliosi superné sæpè nudi. Sricæ longiüs vel breviter pedunculatz , simplices vel compositæ, bracteatæ, brac- leis 1-5-floris, superioribus sæpè sterilibus in comam productis. FLORES subsessiles vel pedunculati, pedunculis bracteolatis vel nudi. SEcri0 I. STOE CHAGS. Ginc. Spice densæ, bracteis 3-5-floris , superioribus sterilibus in comam productis. Calycis dens axilis dilatato-appendiculatus. Fruticuli littorum maris Mediterranei accolæ. 1. LAVANDULA STOECHAS. Lisx. L. caule erecto, stricto , ramis foliosis ; foliis linearibus integerrimis , margine revolutis , (57) pilis stellatis appressis incanis 5 spicis breviter pedunculatis , ovatis; bracteis rhomboideo- cordatis, acuminatis, tomentosis ; dentibus calycinis brevibus, lanceolatis, interioris appen- dice obcordato ; corollæ subæqualis lobis rotundatis 5 styli lobis rotundatis, truncatis. Exc. Diosc., lib. 3 , cap. 28. Stœchas. Fuchs., Hist., pag. 779. — Trag., de Sürp., pag. 213, icon Fuchsii contracta. — Matth. (ed. V'algris, 1570), pag. h71. — Lob. , Obs., pag. 234. — Park. , Parad. , pag. 451, f. 3. Stecha. Durant., Herb., pag. 447. Stechas brevioribus ligulis. Clus., Hist., pars 1 , pag. 344 , ic. Lobel. — Dod., Pempt., pag. 275 , ic. Lobel. Lavandula Stæchas. Limn., Sp. pl, pag. 800. — Lamck , Encycl., vol. 3, pag. 428. — .Saei, Mat. med. Tosc., tab, 59. — DC., Fl. fr., vol. 3, pag. 929. — Savi, Mat. med. Tosc., pag. 19, tab. 55. — Sibih., Fl. grec. , tab. 549, — Ging., Lavand., pag. 198, tab. 1, 4. — Benth., Lab. , pag. 147. — Boiss., Foy. Esp., pag. 477. Alhucema, Canariensium. Has. In rupestribus siccis regionis inferioris insulze Teneriffæ ad oras præcipuë meri- dionales. DrsrRiB. GEOGR.. Occurrit quasi gregatim hæc planta?ad littora utraque maris Mediterra- nei à Cretà (.Sieber!) Cycladibus et Peloponneso ({Bory!) ad Oceani oras in Lusitanià ! et in agro Tingitano! In Hispaniam mediam usqué ad Matritum procurrit , et insulas Fortu- natas , per Africam provecta , attingit. Lavandulam (Steechadem) viridem quam solam in Maderà legimus, nuspiam in insulis nostris vidimus. 2. LAVANDULA DENTATA. Lin. L. caule erecto , ramoso ; foliis linearibus vel lineari-oblongis, sessilibus, suprà viridibus pubescentibus , subtüs tomentosis , dentatis , dentibus ovatis , obtusis , margine revolutis ; spicis longé pedunculatis, oblongis , laxiusculis, sæpissimé carnosis , pubescentibus ; calyce cylindraceo , dentibus lanceolatis basi denticulatis , summi appendice amplo obcordato; corollæ subzequalis segmentis ovatis ; stylo lobis lanceolatis obtusis. Stœchas II. Clus., Hisp., pag. 233. Stœchas crispo folio. Clus., Hist., pag. 345. Hanc iconem Botanici veteres omnes invicem mutuati sunt. Lavandula dentata, Linm., Sp. pl., pag. 800. — Lamck, Encycl., vol. 3, pag. 428. — Curt., Bot. mag., tab, 400. — Ging., Lavand., pag. 138. — Benth., Lab., pag. 147. — IV'ebb , It. hisp., pag. 19. — Boiss., Voy. Esp., pag. 477. Has. Hanc speciem in rupibus siccis circa Mogan in insulà Canarià et in incultis sterili- bus Gomerz loco dicto /a Cantera ubi vulgaris, invenit cl. Despréaux. ur, — (3° scr.) 8 (58) DisrmiB. GEoGr. Occurrit ad anibas maris Iuterni magis occidentalis oras Africanas His- panicasque undé per insulam Maderam (Masson ! in herb. Banks), ad Fortunatas usqué devehitur. SEcrio II. PTEROSTOECHAS. GiNG Spicæ laxiusculæ , bracteis 1-floris, omnibus æqualibus. Calycis 15-nervii dentes subzequa- les. Fruticuli przécipué Macaronesii et Prom. Viridis ins., unicus Hispanicus, alter vel bini Arabici. Oss. Calycis in hâc sectione ut in Chætostæchade , Benth. dentes omnes S-nervii neque hic , sicut cl. Ginginsio visum est, perindé ac in speciebus Endothalassiis , dentis interni deformati nervi , principio 5, in unicum contracti sunt. 3. LAVANDULA PINNATA. Linn. Fix. L. ramis floriferis nudis, 3-stachyis, spicis densis; foliis pinnatis pube albà stellatà appressà tomentosis, pinnis linearibus obtusis, apice latioribus, summo subspathulato vel 3-foliato , petiolo dilatato subamplexicauli ; bracteis elongate lanceolatis, acutis , tomento- sis, nervis evanidis, calyce sub anthesin feré dupló longioribus ; dentibus calycinis ovatis , obtusiusculis ; corollæ amplæ labio superiore oblongo, emarginato; styli lobis rotundato- obtusis, mox truncatis, Lavandula pinnata, Linn. fil, Diss. de Lavand, in men. ac., vol. 10, edente Schreb., pagg. 54 et 60, tab, 2, excl. syn. J. Comm, — ambigit icon satis anceps inter hanc et "uen speciem. — Jacq., Ic. rar. , vol. 1 , tab, 106. — Curt., Bot. mag., tab, 401. — Mirb., Ann. Mus. , vol. 15 , tab. 17, fig. 9. — Buch, Phys. Beschr, Can. Ins., pag. 163 , quoad plantam Lancerottensem, — Benth., Lab., pag. 150. Lavandula pinnata y. Ging., Lavand. , pag. 159 , tab. 9, J e( M , frgg. 3, 5, 6, 7, 8 , necnon tab. 8, fg. 2. Lavandula pinnata B. Ejusd., pag. 159, quoad plantam Maderensem. Has. Legimus hanc plantam in scopulis præruptis Famarze quæ freto e/ Rio, Lancerot- tam ab insulà minore Graciosà disterminanti, superimpendunt, eodem loco quo priüs spe- cimina sua Lancerottensia legerunt cll. viri Chr. Smith et lib. Baro de Buch. Disrris. cEocn. Eandem omnind plantam ac nostram Lancerottensem in rupibus Ma- deræ legimus przesertim australioribus. 4. LAVANDULA BUCHII Nos. L. ramis floriferis basi foliosis, 3-5-polystachyis, spicis sepe duplicatis, cymosis, laxius- culis; foliis pinnatis pinnis linearibus, obtusis vel apice spathulatis, summo spathulato vel (459 ) rhomboidale 3-dentato, petiolo basi vix dilatato ; pube stellatà appressà albo-tomentosis ; bracteis ovatis acuminatis, nervosis, puberulis , calyce florifero brevioribus vel eundem æquante ; dentibus calycinis lanceolatis acutis; corolle labio superiore rhomboideo-cor- dato ; styli lobis ovatis , acutis. Lavandula pinnata. Link, in Buch Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 143, et Buch, Ibid., pag. 163, quoad plantam Nivariensem. Lavandula pinnata &. Ging., Lavand., pag. 199, excl. patrid (2), tab, 8, fig. 1. Lavandula pinnata 6. Ejusd., l. c. quoad plantam Canariensem. Tifia del Negro vel Yerva de Risco, Nivariensium. Has. Legimus hanc plantam in rupibus maritimis propé oppidulum Teneriffe Zuena Vista, eandem propé Tagananam et montes exindé humiliores supervadentem in valle Sancti Andrez observavit cl. de Buch. Distrig. GEOGR. Planta est ex toto Canariensis, nisi forté reverà. Maderense specimen Smithianum à cl. Ginginsio delineatum. Speciem non rité derelictam nomine viri illustris Leopoldi de Buch Floræ Macaronesiæ , post socii mortem , indagatoris indefessi , libenter concecoramus. 5. LAVANDULA ABROTANOIDES. Lawk. L. caule erecto ramoso, ramis floridis foliosis ; spicis laxis, ramosis, longé pedunculatis; foliis 2-pinnatis, viridibus, pube patulà ramosà conspersis, pinnis brevibus , linearibus , obtusis; bracteis lauceolatis acutis, 5-nerviis, calycis floriferi longitudine ; calycis ovoidei dentibus , lanceolato-subulatis ; corollæ labio superiore rhomboideo-cordato ; styli lobis rotundato-ovatis, acutiusculis. Lavandula Canarica foliis tenuiüs divisis. Moris., Hist. , vol. 2, pag. 352. Lavandula maritima Canariensis spicá multiplici ceeruleá, Pluk., Alm., pag. 209 ; PAytogr. , tab. 303, fig. 9. $ Lavandula folio longiore et elegantius dissecto. J. Comm. PL. rar., pag. 27, tab. 27. Lavandula abrotanoiïdes. Lamck, Encycl., vol. 3, pag. 429. — Ging., Lavand., pag. 162, tab. 1 K, et tab. 10. — Benth., Lab. , pag, 150. Romanillo vel Ferva de Risco, Canaviensium, D. elegans , bracteis ovatis acuminatis calycem floriferum longé excedentibus , calycis cylindracei dentibus latiusculis , corollæ labio superiore cordato. Lavandula elegans. Desf.!, Cat. hort. Par. — Mirb., Ann. Mus., vol, 15, tab. 5, fig. 3. Layandula abrotanoides. Heró. de /' 4m. (an. 1897) , vol. 8. Has. Communis est hæc species in rupibus apricis Canarize , Teneriffze et Palmze , à syl- ( 60 ) varum regione usqué ad regionem inferiorem. Colonis Hispanis notissima est et præ czete- ris coronaria; hàc in oppido Lagunensi indictis supplicationibus ipsa altaria et Marice vir- ginis simulacra exornantur, via omnis ramulis floridis et Divi Christophori sternitur templum , mox pedibus supplicantium trilà insitum speciei effluit aroma atque eximius quidam undequaque per basilicam quasi coelitüs spargitur odor. Var. £, qu: adhüc in horto reg. Par. colitur, propé oppidum Orotavam in torrentium alveis siccis crescentem invenimus , eandemque à Canariæ imà convalle de Goyevra misit cl. Despréaux. Disrris. « GEOGR. Species est quæ nuspiàm extrà insulas Canarienses occurrit. Oss. Ex descriptione Lamarckianà et preecipué bractearum plantz suc facilè videndum est varietatem nostram & ante oculos habuisse. Ambæ varietates vivæ examinanda et culturáà comprobandæ, suspicamur enim L. elegantem, Desf., eodem ferè modo à L. abrotanoide Lamck, quo L. Buchii, Nob., à L. pinnatá, Linn. fil., differre. TRIB. IIl. MENTHOIDE AE. Bzwrn. MENTHA. Lin. Caryx tubulosus vel campanulatus, 5-fidus, dentibus æqualibus, vel sub-2-labiatus, fauce nudà vel villosà. CoroLLA feré regularis, infundibuliformis, tubo incluso, 4-fida, vel sub-2-labiata, lacinià superiore majore, integrà vel emarginatà. SrAwINA 4, æqualià, lobis corollæ alternantia, erecta, FILAMENTA nuda. ANTRERÆ 2-loculares, loculis parallelis. Sryzus 2-fidus, lobis apice stigmatiferis. HEMIMERI- CARPIA teretiuscula, sicca, lævia, glabra. HrnsA hemisphærii borealis, plures demüm per terrz orbem dis- perse. paucissimze orbis australis. CauLEs erecti vel procumbentes, basi lignosi. Fou integra, dentata, rarissime laciniata. VERTICILLASTRI (cymæ depressæ) multiflori , axillares, remoti, vel in spicas aut capi- tula ad apicem ramorum congesti. 1. MENTHA SYLVESTRIS. Lin. M. caule erecto ; foliis subsessilibus , ovatis lanceolatisque , magis vel minüs serrato- dentatis , albo-tomentosis , suprà sæpé virescentibus ; spicis angustè cylindraceis , bracteis linearibus, acutis ; calycis villoso tomentosi dentibus demüm subconniventibus. ( 61) Mentha sylvestris. Linn., Sp. pl., pag. 804. — Mirb., Ann. Mus., vol. 15, tab. 4 , fig. 14. — Benth., Lab., pag. 171. «. candicans, foliis ovato-oblongis lanceolatisque , suprà puberulis subtàs albo-tomen- tosis. Mentha candicans. Crantz, Stirp. austr., pag. 330. — Reichb. , tab. 982, fig. 1313. Mentha sylvestris 8 candicans. Benth., Lab., pag. 171. Maestranto, Canariensium, B. nemorosa , foliis ovato-oblongis, profundé serrato-dentatis , subtüs laxiüs tomen- tosis. Mentha nemorosa. J7 ilíd. , Sp. pl. , vol. 3 , pag. 15. — Reichb., tab. 984 , fig. 1315. Mentha sylvestris « nemorosa. Benth., Lab., pag. 171. y. viridis, glaberrima, vel caule foliisque subpubescentibus. Mentha viridis. Linn., Sp. pl., pag. 804. — Engl. bot., tab. 2424. — FT, dan. , tab. 1876. — Benth., Lab., pag. 173. Mentha sylvestris à glabra. Koch, Deutschl. Fi. , vol. 4, pag. 247. — Syn., pag. 550. Has. Var. « communis est in insulis omnibus Canariensibus ad rivulorum margines regionis præcipuë sylvosz, var. B in Teneriffà à Broussonetio lectam in herb. Desfont. vidi, var. y ab insulà Canarià misit cl. Despréaux. Distrr8. GEOGR. Occurrit per totum orbem antiquum unde in Americas et regiones antarcticas migravit. 2. MENTHA ROTUNDIFOLIA. Lixs. M. caule erecto, foliis sessilibus, ovato-rotundatis , crenatis , rugosis , suprà pubescenti- hirtis , subtüs laxé albo-lanatis, spicis densis conico-cylindricis, calycibus hirtis. (Benth.) Mentha rotundifolia, Linn., Sp. pl., pag. 805. — Engl., bot., 446. — Benth., Lab., pag. 173. Mentha macrostachya. Ten., FL. nap., tab. 56. Mentha neglecta. Ejusd., I. c. tab. 157, fig. 1. : Has. Hanc speciem in arvis inter colles Lagunenses et circà Sanctam Andream Teneriffæ invenit cl. de Buch (PAys. Beschr. Can. Ins., pag. 170). Disrnis. GEOGR. Occurrit per totum orbem temperatum veteribus notum undé et in Americam irrepsit. 3. MENTHA SATIVA. LiNN. & GLABRA. M. foliis latis, rotundatis, glaucescentibus, petiolatis. Mentha arvensis à rubra, Benth., Lab., paz. 179. (62) Mentha sativa f glabra. Koch, Syn., vol. 2, pag. 552. Hortelana et Torongil mulato , Canariensium. Has. Occurrit bæc planta secüs rivulos ad pagum Chasnam et alibi in Teneriffa et in insulà Palmà, ex hortis proculdubió perfuga. Disrni6. cEocn. Herba est palæogæa dit atque ubique terrarum culta. 4. MENTHA PULEGIUM. Lin. M. caule prostrato , ramoso , radicante ; foliis petiolatis, ovato-ellipticis , apice dentatis, pubescentibus vel Lomentosis ; verticillastris remotis, globosis, multifloris ; calycibus tubu- losis, sub-2-labiatis, hispidis, fauce villosis ; corollà pilosà. Doy. Diosc., lib. 3, cap. 36. Pulegium. Fuchs., Hist., pag. 198. — Matth. (ed. V'algr., 1570), pag. 475. Mentha Pulegium. Zznn., Sp. pl., pag. 807. — Engl. bot. , tab. 1026. Poleyo, Canariensium. B tomentosa, tota densé albo-tomentosa, floribus villosissimis. Pulegium tomentosum minimum. occ, , PL. rar. Sic., pag. 40, tab, 90, fig. 2. Mentha gibraltica. Willd., Enum. h. ber., vol. 9, pag. 611. Mentha tomentella. Hoffm. et Link, Fl. port., vol. 1, pag. 73. Mentha tomentosa. Smith, artic. Menth., in Rees Cycl., vol. 93, n. 23. Mentha Pulegium f. Benth., Lab., pag. 182. Has. Satis copiosa est hzc species in humidis Palmæ Tenerilfæ et Canariæ , var. f in Canariæ montosis (/a Cumbre) invenit cl. Despréaux. Disrms. GEoGn. Planta est orbis veteribus noti vulgaris quæ in Americam et in terras australes irrepsit. TRIB. III. SATUREINE AE. BENTs. BYSTROPOGON. L'Hérir., Benru., excl. Minthostachy ejusd. Cazvx 10-nervius, campanulatus, tubulosus vel infundibularis, 5-fidus, laciniis tubum excedentibus vel subæquantibus, inter se sub- æqualibus, fauce villosà vel nudiusculà. CoroLLA sub-2-labiata, labio superiore 2-fido vel crenato, erecto, inferiore 3-fido , laciniis planis, 2 lateralibus integris, inferiore longiore, subintegro vel crenato. STA- ( 63 ) MINA 4, erecta , distantia, corollà breviora, sub fauce inserta, inferiori- bus longioribus. FirAwENTA glabra. ANTHERÆ 2-loculares, loculis parallelis , vel connectivo dilatato paullulüm disjunctis subparallelis. Discus eglandulosus. Sryius breviter 2-fidus, lobis subinæqualibus. SricmarA acuta. HEwrwERICARPIUM. ut plurimüm abortu 1, siccum, læve vel scabrellum, 3 abortientibus basi stipatum. Fruricuut regionis Macaronesiæ, odore balsameo vel menthino preediti. Foris petiolata, crenata , denticulata vel subintegra, lanceo- lata vel ovata. PANICULÆ ad apicem ramorum cymosæ , floribundæ , ad dichotomias bracteatæ, bracteis linearibus, flore intermedio solita - rio. Fronzs albi, inconspicui. 1. BYSTROPOGON ORIGANIFOLIUS. L'Hérir. B. sericeo-pubescens , foliis lanceolatis ovatisque, acuté dentatis vel sinuatis dentibus obsoletis, subtüs albo-tomentosis ; florum glomerulis amplis; calycis tubo angusto, sub- cylindraceo, fauce pilosissimà, laciniis apice linearibus , densé ciliatis; tubo longioribus. Bystropogon origanifolius. L'Hérit., Sert. angl. , pag. 20, — Smith, in Rees Cycl., vol. 5, art. Bystro- pogon. — Benth. , Lab., pag. 395. Polcyo de Monte, Nivariensium. Has. In rupestribus siccis insulæ Teneriffze ad viam inter oppidulum Garachico et Mon- tem Aquæ , propé Portum Orotavensem et alibi in regione medià usqué ad altitudinem 4000 ped. propé Chasnam ad latus meridionale montium e flo de las Cañadus occurrit, necnon in rupibus siccis insule Palme, et in Canarià, ubi rarior, ad scopulos aridos Dive Virginis convallis. DisTRIE. GEOGR. Species est Canariensis. Dxscn. Fnuricurus sesquipedalis , diffusus , odorem Mentharum verum tritus spargens, ramis tortili- bus vel rectis , fuscis, / -gonis , gracilibus , sæpè excoriatis , junioribus tomentosis. Fori lanceolata , acuta 1 poll. longa, 1/2 poll. lata , vel oblongo-ovata 1 1/2 poll. longa , 3/4 poll. lata , nunc acute den- tatà , dentibus nunc obsoletis vel sinuata , suprà pallida, puncticulata, appressè pubescentia , subtüs albida , sericeo-tomentosa , pedicellis folio subdupló brevioribus. Fronuw glomeruli ampli, intricatis- simi , floribundi , pluries 3-tomi, bracteis lanceolatis sensim superne linearibus. Cazvx cylindraceus , 10-costatus , pilis longis geniculatis hirtissimus , dentibus basi ovatis lanceolatisque , superne lineari- subulatis, longissimé ciliatis, tubo longioribus et sæpè corollam excedentibus ; fauce demüm pilis copiosis albis clausà. Conorra extüs pilosa laciniá superiore quadratà 2-fidà , inferiore cordatä. Hewi- (64) MERICARPIUM elongato-ovatum, utrinque obtusum, luteum, leve, disco subcrenato rubro impositum, intüs basi 3 abortientibus foliiformibus stipatum. EXPLICATIO TAB. 150. 1. Ramus floridus magnitudine naturali. 2. Flos æquè ac figuræ sequentes magnitudine auctus. 3. Corolla longitrorsüm secta ut appareat staminum insertio. 4. Stamen antror- sum visum. 5. Idem visum à dorso. 6. Styli apex. 7. Calyx longitrorsüm sectus ut conspi- ciantur ovarii lobi disco impositi et calycis faux pilosa. 2. BYSTROPOGON PLUMOSUS. L'HÉRIT. B. pilis mollibus pilosus ; foliis ovato-subrhomboideis, suprà viridibus, subtüs niveo-lana- tis, margine obsoleté crenatis; florum glomerulis densissimis in spicam cylindraceam lanatam digestis ; calyce tubuloso , 10-nervio , dentibus apice linearibus tubo longioribus , fauce villis clausà ; corollæ lobis 3 inferioribus integris. Mentha plumosa. Zinn. fil., Sup. pl., pag. 973. Bystropogon plumosus. L’Hérit., Sert. angl., pag. 20, tab. 22, — Smith in Rees Cycl. , vol. 5, art. Bystr. — Benth., Lab., pag. 325. Has. In convallibus siccis insulæ Teneriffæ prope Puena Vista et in vallis 4sentejo declivibus valli Taoroensi conversis ubi copiosa, necnon ex cl. de Buch in convalle Sanctæ Ursulæ, eandemque invenit in insulà Canarià ultrà Artenaram versüs Aldeam in insulà Canarià. DisrniB. GEoGn. Species est ex toto insularum Canariensium. Descr. Fruricuzus 1-2-pedalis, cortice fusco longitrorsum rimoso, rimis rufis. Raur robusti recti fusci villis patentibus mollibus crispulis albis pilosi. Foria 3/4-1 poll. longa , 6-8 lin. lata , ovata , acutius- cula, crassa , basi latiora , obsolete crenata vel subintegerrima , suprà viridia sparsim pilosa nervosa , subtüs densè lanata, nivea, Panicuzæ dense, floribundæ, in spicas longas cylindraceos subfoliaceas ad apicem ramorum digesta , cymis 2-tomis subrotundis bracteatis , bracteis lineari-lanceolatis vel linea- ribus breviter stipitatis, pedunculis pilis patentibus levibus hirtis. Carxx 10-nervius, villosissimus , tubo cylindraceo, superne constricto, fauce campanulatä patente pilis spissis clausá, dentibus subæqua- libus, apice filiformibus, basi ovatis, tubo longioribus, ciliis spissis longis plumoso-marginatis, CoroLLA calycis longitudine, extüs pilosiuscula, labii superioris lacinià cordatá, inferioris 3 rotundatis, filamen- tis filiformibus glabris, antheris parallelis basi meniscato-divaricatis, dorso gibbis. Srvrvs glaber, apice 2-fidus , lobo altero breviore. 3. BYSTROPOGON CANARIENSIS. L'Hénrr. B. hirsutus pilis denticulatis ; foliis ovato-lanceolatis, crenatis, basi subcuneatis ; glome- ( 65 ) rulis globosis , floribus densis sübsessilibus ; calice infundibuliformi , hirsuto , fauce sub- nudà, dentibus tubo subdupló brevioribus ; corollae labii inferioris lacinià intermedià oblongà emarginatà. Mentha Canariensis frutescens , foliis subtàs lanugine candidissimá villosis, floribus glomeratis & sinu foliorum longioribus pediculis insidentibus. P/uk. , Alm., pag. 248 ; Phytogr. , tab. 307, fg. 2. — Folia subtüs lanugine candidissimá villosa ad speciem antecedentem potiüs quadrant sed icon plantam nostram non male refert. Heliotropium Canariense arborescens , scorodoniæ folio. Comm., Hort. Amst., vol. 2, pag. 129, tab, 65. Mentha Canariensis. Linn., Sp. pl., vol. 9 , pag. 807. Bystropogon Canariensis. Z'Hérit., Sert. angl., pag. 20. — Benth., Lab., pag. 325. Has. In dumetis ad sylyarum margines aut in rupestribus apricis regionis sylvosæ in insulis Canarià Palmà et Teneriffà non infrequens. Disrris. GEOGR. Species est ex toto Canariensis. Descr. Frutex 6-8-pedalis, caule ramoso fusco sepe excoriato , ramulis lentis flexilibus pilis paten- tibus dentatis hirsutis. Fori 1-2 1/2 poll. longa, 1/2-1 poll. lata , suprà glabrescentia , viridia , subtüs pilis brevibus stellatis tomentosa longioribusque ad nervos et venas strigoso-hirta , ovato-lanceolata , subacuta, margine revoluta, crenata, petiolata, petiolis folio subbrevioribus. FLores ad apicem ramorum laxè paniculati in glomerulos globosos multifloros congesti. Cazrx infundibularis , pilosissi- mus , 10-nervius , nervis intermediis conspicuis , lateralibus subobsoletis , dentibus basi ovatis apice subulatis, tubo subdupló brevioribus, fauce vix pilosä. Conorra calyce longior, labio superiore cordato, labii inferioris lacini Tntermediá oblongà crenatà , lateralibus ovato-rotundatis integris. Anrueræ rotundato-ovatæ. HrwrwERICanPIUM scabrellum disco crenato parvo fusco impositum , 3 abortientibus stipatum. EXPLICATIO. TAB. À 151. 1. Ramus floridus mag. nat. 2. Flos, prout cæteræ figuræ, magnitudine auctus. 3. Calyx. 4. Idem longitrorsüm sectus atque arte explicatus. 5. Stamen antrorsüm visum. 6. Idem visum à tergo. 7. Ovarii lobi cisco impositi ex alabastro excerpti cum stylo juniore. 8. Hemimericarpium antrorsüm visum disco diminuto impositum et lobis ovarii abortivis stipatum. 9. Idem visum à dorso. 4. BYSTROPOGON SERRULATUS. Nos. B. hirsutus, pilis plumoso-denticulatis; foliis lanceolato-ellipticis, margine serratis; florum glomerulis confertis , oblongis , floribus pedicellatis ; calyce tubuloso , 10-nervio 111. — (3° sxcr.) 9 ( 66 ) nervis omnibus conspicuis , dentibus lancelatis , apice attenuatis , acutis , tubo sublongio- ribus , fauce leviter pilosà , corollæ lacinià inferiore lingulatà obsoleté crenatà. Has. Hanc speciem ex insulà Canarià misit cl. Despréaux. Disrat5. GEOGR. Stirps est Canariensis. Descr. Rawout virgati pilis plumoso - denticulatis dense hirti, Focra superiora (que sola in manu habuimus) 1/2-1 poll. longa, 1/2 poll. lata, lanceolato-elliptica, acuta, suprà subpilosa viridia, subtüs pilosissima albida , margine serrato-denticulata , petiolata petiolis folio brevioribus, Cruz axillares ad apicem ramorum spicato-paniculatz , pedunculis elongatis , dichotomis confertis. Fronzs in glomerulos subrotundos digesti, bracteis brevibus lanceolatis stipati. Cazvx tubulosis 10-nervius, nervis conspicuis, pilosiusculus , dentibus lanceolatis, acutissimis , tubo subbrevioribus , fauce pilis raris munitá. CoroLLA calyce longior, labio superiore truncato-cordato, inferioris laciniäà intermediá lingulatá, crenatá, latera- libus brevibus rotundatis. Discus parvus , 4-denticulatus , fuscus. H xwiwEnicAnPIUM oblongo-ovatum , scabrellum , lobulis ovarii abortivis stipatum. Ew»nro ovatus, utrinque obtusus, cotyledonibus basi cordatis, radiculà brevissimá, globosulá, crenulam cotyledonum vix præcurrens. EXPLICATIO TAB. B 151. 1. Ramus floridus magnitudine naturali. 2. Flos cum figuris reliquis magnitudine auc- tus. 3. Calyx. 4. Idem longitrorsüm sectus. 5. Corolla secta atque arte aperta. 6. Stamen antrorsüm. visum. 6. Stamen longius à dorso visum. 8. Pistillum disco impositum. 9. Styli junioris ex alabastro excerpti apex lobis nondüm discretis. Oss. Hic datur occasio. speciem Maderensem intercalariam (cium ditionis sit Macaronésiæ quanquàm Floræ For- tunatarum aliena), paucis verbis adumbrandi. Eam olim falsó pro B. Canariensi L'Hérit. habui , nunc diversam credo. Flores majores et quamvis uti reliquorum inconspicui omnium tamen maximi. BYSTROPOGON MADERENSIS. Nos. B. fruticulus 6-pedalis pilis articulatis strigoso-hirtus ; foliis ovato-ellipticis , obtusis , latè crenatis, margine plicato-revolutis , suprà viridibus , rugosis , subtûs minutissimè puncticulatis , glabris , nervis venisque reticulatis pilis recurvis geniculatis strigoso - hirtis , basi subcordatis ; calyce campanulato , 10-costato, hirto, dentibus ovato-lanceolatis acutis tubi longitudine , fauce nudiusculà ; corollà calyce longiore, labii inferioris laciniá intermediá latè cordata, Haz. Legi hanc plantam anno 1828 mense Julio inter Sacellum Divi Antonii et oppidulum Portum Crucis insule Maderæ. 5. BYSTROPOGON PUNCTATUS. L'HÉRIT. B. glabrescens , ramis 4-gonis , fulvis , junioribus pilis simplicibus hirtis 5 foliis ovatis et ovato-rhomboideis, obtusis, glabris, margine crenatis , subtüs albentibus nervis prominen- tibus; paniculis birsutis , floribus subsessilibus ; calyce ovato-tubuloso , hirto , 10-nervio , ( 67 ) dentibus lanceolatis acutis, tubo fauce piloso subdupló longioribus; corollæ laciniis ovalis. Bystropogon punctatus. Z'Hérit., Sert. angl. , pag. 20, tab. 23. — C. Sm! in Buch. Can. , pagg. 143 et 175 ; ex specimine herb. DC. Has. Legimus hanc plantam in insulà Teneriffà mense Novembre 1828 sine flore et fructu ad fauces magnæ convallis Badajos propé oppidulum Guzmar. Ibi eam primüm vidit C. Smith (Barranco von Guimar bis 2400 F. Buch I. c.). Specimen Smithianum jam defloratum , ex quo sum pta est calycis post anthesin et corollæ unicæ descriptio nos- ta, inscriptum est « Guimar sur la lave.» Nuspiam per quinque insulas quas indagavi- mus licuit nobis alibi hanc speciem videre. DisTnin. GEOcn. Planta est per omnem Maderam vulgata , robustiora tamen specimina Canariensia. ORIGANUM. Lin. Caryx tubuloso-campanulatus , 10-13-nervius , 5-dentatus , dentibus æqualibus vel superioribus sublongioribus, fauce villosà. ConoLrA ringens tubo calycem vix excedente, limbo sub-2-labiato, labio supe- riore erectiusculo emarginato, inferiore 3-hdo patente. STAMINA 4, distantia , exserta, inferioribus longioribus , filamentis glabris, anthe- ris 2-locularibus , loculis subparallelis , connectivo dilatato paullulüm discretis. SryLus superné 2 fidus, lobis fer æqualibus, apice stigmati- feris. HEMIMERICARPIA sicca , glabra , levia. Hersx lignescentes vel suffruticuli per orbem veteribus notum plagis presertim temperatis ab Emodo ad Lapponum confinia obvii et per Americam borealem sparsi, ibi autem translatitii. Rami 4-goni. Fori ovata vel lanceolata, integerrima vel dentata. FLonzs in spiculis cylindraceis vel sub-4-gonis ad apicem ramorum congesti. 1. ORIGANUM VULGARE. Lin. a megastachyum foliis ovatis vel ellipticis pubescentibus, spicis elongatis densè prisma- ticis , bracteis imbricatis, laté ovatis, calyce campanulato dentibus ovatis acutis , corollæ tubo breviusculo, labii inferioris laciniis oblongis. ( 68 ) Origanum Monspeliense pulchrum. Cam., Ep., pag. 468. — Tabern., Kræuterb., ed. 2, vol. 2, pag. 61 , cum figurà Camerarii paululüm mutatá, — J. Bauh. , Hist., vol. 3 , pars 2, pag. 238 , cum fig. Camerarii. Origanum creticum f. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 823. Origanum creticum, DC., FI. fr., vol. 3, pag. 558. Origanum megastachyum. Link, Enum. hort. ber., vol. 2, pag. 114. — Ejusd., in Buch , Can. Ins., pag. 143. Origanum vulgare 8 prismaticum. Gaud., F 1. helv., vol. 3, pag. 78. — Benth., Lab., pag. 335. Origanum vulgare 8 megastachyum. Koch, Syn., vol. 2, pag. 556. B virens foliis lanceolatis glabrescentibus ciliatis , spicis brevibus laxis, bracteis ovatis vel lanceolatis glabris viridibus, raró coloratis, calyce ovato-campanulato, dentibus lanceo- latis, corollæ tubo elongato, labii inferioris laciniis elongatis angustis. Origanum virens. Link et Hoffm., FL. port. , vol. 1, pag. 119, tab. 9. — Link, Enum., vol. 2, pag. 114. Ejusd., in Buch Can. Ins., pag. 143. Has. Varietas e, quæ rarior, crescit in montosis Teneriffæ ubi eam legimus non longé à Teginà et in aspretis circà sylvam Agua Garcia eamque à Canarià misit Despréaux. Var. B satis vulgaris est in dumetis regionis sylvosæ insularum Teneriflæ et Palmæ. Disrris. GEOGR. Speciei forma vulgaris ab Indiæ montibus ad regiones hyperboreas ultra Upsaliam protenditur. Varietates nostrae vix extrà plagas mari interno conterminas occurrunt. THYMUS. Lanw., ex parte. — Bexra., excl. Mastichinä. Cazyx ovato-campanulatus, 13-nervius, distinctè 2- labiatus, labio superiore 3-dentato, patente, inferiore longiore 2-partito , laciniis sub- ulatis, fauce villis clausà. COROLLA calycem parüm excedens, tubo incluso, 2 - labiata, labio superiore erecto, emarginato, planiusculo, inferiore patente, 3 -fido, laciniis æqualibus vel intermedio protrac- tiore. STAMINA 4, exserta, raro inclusa, recta, distantia, aequalia vel inferiora longiora. ANTHERÆ 2-loculares, loculis connectivo dilatato disjunctis , subparallelis. SryLus apice 2-fidus, laciniis subæqualibus. HEmMIMERICARPIA exsucca, lævia. SEMINA ovata vel rotundata, levia, testà tenuissimà , hilo intüs ad basin, chalazà sub apice sità, raphe (69) robustà. PERISPERMUM parcum à testà solubile. COryLEDONES ovatæ basi cordaiæ. RanicuLA brevis. FRuTICULI aromatici, regionis precipué magni crateris Mediterranei incole, sed laté per orbem veteribus notum ab Emodo monte ad pla- gas hyperboreas dispersi. FoLiA parva, integra, integerrima vel rard obsoleté crenata, plana vel margine revoluta. CvwuL& axillares sessi- les vel brevissimé pedunculatæ, ad apices ramulorum remotiusculæ vel capitulatim glomeratz. Penicezur breves, bracteis parvis stipati. FLiores mediocres, amaranthino-purpurei vel albi. 1. THYMUS ORIGANOIDES. Nor. T. suffruticosus, procumbens, ramis diffusis , rigidis ; foliis latis , ovatis , crassis , planis , glabris, margine sinuato-erosis, floralibus conformibus, ciliatis; cymulis in. capitulos rotundatos digestis; calycis labii superioris angusti dentibus basi rotundato-ovatis , apice obtusis , rariüs subacutis; coroll: labio superiore rotundato , subrhombeo , emarginato , inferioris laciniis rotundatis, integris. Thymus origanoides. Nob., in Florul. Lanc., vol. 1, pars 1, pag. 29. Tajose, Lancerottensium. Has. Occurrit hzc species unica Canariensis in rupihus elatis montium septentrionalium Lancerottæ circà templum Virginis de las /Vieves et ad pagum Hariam ab 800 scilicet ad 1700 pedes altitudinis super oceanum. DisTRIB. GEOGR. Planta est Lancerottensis. EXPLICATIO TAB. 152. 1. Ramus floridus magnitudine naturali. 2. Folium , cum figg. reliquis auctum. 3. Ra- muli portio cum cymulis bracteis bracteolisque stipatis, floribus omnibus præter unicum et foliis recisis. 4. Alabastrum. 5. Flos. 6. Calyx extrorsüm visum labio inferiore 2-den- tato. 7. Idem labio inferiore 3-dentato. 8. Idem labio inferiore adempto ut appareant ovarii lobi et faucis pili. 9. Corolla antrorsüm visa. 10. Idem dimidiatus. 11. Stamen antrorsüm visum. 12. Idem visum à dorso. 13. Pistillum. 14. Styli junioris pars superior ut appareant lobi. ( 70 ) TRIB. IF. MELISSINE AE. bxewrn. MICROMERIA. Benrs. Cazyx ovato- vel cylindraceo-tubulosus , 13-15-nervius , 5-dentatus, dentibus sepissime pilosis, feré æqualibus vel sub 2-labiatus dentibus 3 labii superioris brevioribus latioribus, fauce intüs nudiusculà vel pilis clausà. Conorra recta vel leviter incurva, tubo incluso vel caly- cem paullüm excedente 2-labiata, labio superiore erecto, breviusculo, subplano, integro vel emarginato, inferiore patente 3-lobo lobis æqua- libus vel intermedio majore, vel emarginato. STAMINA 4, exserta vel inclusa, per paria approximata vel divergentia , inferioribus longiori- bus, ut plurimüm exsertis. FILAMENTA edentula. ANTHERÆ 2-loculares, loculis connectivo incrassato disjunctis, subparallelis vel divaricatis. STyLus apice 2-fidus lobis subæqualibus, filiformibus vel lineari-lan- ceolatis, recurvis. STIGMATA apiculata vel ad latus loborum internum decurrentia. HEwiwERnICARPIA sicca , levia, quandoque mucilaginosa. SEMINA lævia, testà tenuissimá, hilo intüs ad basin, chalazà sub apice sità, micropyle apiculari. PERISPERMUM nullum vel valdé parcum. COTYLEDONES ovalæ basi cordatz vel subsagittatæ, radiculà brevis- simà. - Fruricuu vel herbæ per orbem totum temperatum calidunique sparsa. Oss. Species hujus generis extricatu difficiles sunt et quæ species quæ varietates promulgandæ vix ausi sumus decernere opusque sententià nostrà asperum adbüc indagatoribus novis relinquimus. Calycis tubi dentiumque forma , cymularum longitudo observandz , à floribus pedicellatis sessilibusve aut à corollæ segmentis , nisi magna diversitas, discrimina parciüs quarenda sunt, vix ulla caulium aut foliorum variationibus fides habenda , nisi summæ. Cüm autem in regione nostrà Etymomicromerii castra cohors tam nitida posuit, ni posteris ænigmata sol- venda tradamus, formas omnes quæ nobis innotuerint sub oculis, tabulis insculptas lithinis, subjicere voluimus, Si ad summum porró pro varietatibus habendæ sunt formæ quædam à nobis hæsitabundis pro speciebus habitae, aliæ, qua- rum nidi prærupti adhüc inviolati, in insulis plurimis sine ullo dubio latent. Omnes sectioni Piperellæ Benth. adnu- merandæ. Secrio L. PIPERELLA. Bent. Folia omnia lanceolata vel linearia , revoluta , sæpè hirsuta ( Z'ragothymum), vel ovato- CUTE lanceolata aut ovata , coriacea , planiuscula , lucida , subpubescentia ( Terebinthis). Cy- mulc bracteatæ sparsæ, pecunculatz , floribus subsessilibus vel pedicellatis, raró com- positae. Corollæ purpureæ , violaceæ , rosez vel albæ. — Suffruticuli lignosi , erecti , diffusi vel procumbentes , camphorati , aromatici , vel terebintbum redolentes , rariüs inodori , crateris vasti maris Interni oras, Fortunatarum regionem, /Ethiopiam, Ameri- cam inter tropicos et hemisphærii australis temperata incolentes, + TRAGOTH Y M U M. 1. MICROMERIA THYMOIDES. Nos. M. caule erectiusculo vel diífuso , ramis pilis brevibus decurvis hirtulis; loliis lineari- lanceolatis , breviter petiolatis, subacutis margine vel ad medium usqué revolutis, breviter pilosis; cymulis folio subbrevioribus, floribus plurimis breviter pedicellatis, bracteis linearibus revolutis pedicellis subdupló longioribus ; calyce ovato vel subcylindraceo , 13-costato , villosulo , sub-2-labiato , labio superiore 3-dentato , dentibus basi ovatis , pilo- sissimis, apice subulatis subciliatis, inferioris dentibus longioribus, fauce pilis copiosis clausà; corollæ labio superiore cblongo 2-fido , inferioris laciniis ovatis oblongisve , inte- gris; antherarum loculis subparallelis ; styli lobis subæqualibus ; hemimericarpiis sub- scabris. — Flores purpurei. Satureia thymoides. Rob. Brown, Verz. d. auf Mad. wildwachs. Pflanz, in Buch Can., pag. 192. — Soland. MSS. ex Lowe, Prim. Flor. mad., pag. 19. Thymus inodorus. BentA, in Linnæd, vol. 6, pag. 77, non Desf. Satureia varia, JVob. olim. Micromeria varia, Benth, , Lab., pag. 375, et Suppl, pag. 731. B citrodora major, viridior, calycis centibus longioribus. Has. In rupestribus apricis ct in convallibus regionis totius maritimæ insularum omnium Canariensium. Var. B occurrit in sylvis Teneriffæ. Disrrig. GEOGR. Species est unica Canariensis quæ in insulas Maderam! et Portum Sanctum! provehitur ubi vulgaris. EXPLICATIO TAB. 153. & 1. Ramus var. « rupestris Micromerize thymoidis Nob. floridus mag. nat. « 2. Ejus- dem cymula cum folio et rami segmento aucta. « 3. Ejusdem (los auctus. « 4. Calyx auc- tus à latere sectus et arte explanatus. — 6 1. Ramus var. f citriodoræ Micromerize thymoi- dis Nob. mag. nat. f 2. Flos cum pedicello et bracteis auctus. 8 3. Calyx auctus à latere sectus atque explicatus. (72) 2. MICROMERIA HYSSOPIFOLIA. Nos. M. caule erectiusculo vel diffuso, ramis robustis, rectis, hirtis ; foliis lanceolatis, revolutis, hirtis vel hirsuto-pubescentibus, subsessilibus ; cymulis multifloris , inferioribus subsessili- bus superioribus longé pedunculatis, floribus breviter pedicellatis, in glomerulum sub- sphæricum congestis , bracteis lineari-subulatis ; calyce cylindraceo vel ovato-cylindraceo , 13-nervio, hirto, dentibus lanceolatis vel lineari-lanceolatis, acuminatis vel acutis, tubo 3-pló brevioribus, intüs pilosis, fauce pilosiusculà; corollà extüs hirsutà, tubo exserto vel incluso, labio superiore cordato , inferioris laciniis lateralibus rotundatis , in- fimo longiore cordiformi, integro. — Flores albi. « hirta, foliis hirsutissimis , calycis cylindracei dentibus lanceolatis acuminatis, demüm sæpè recurvis. B glabrescens , foliis hirsuto-pubescentibus , calycis ovati dentibus ovato-lanceolatis , acutis, erectis. Has. Invenimus hanc plantam in convalle Portüs Orotavensis quæ ad oppidum con- ducit. Disrris. GEOGR. Species est Canariensis. Oss. Quamvis primo aspectu satis diversæ sint formæ & et g, per alias tamen inter se contingunt, et nobis indubi- tanter conjungendas esse videtur. EXPLICATIO TAB. 154. 1a. M. hyssopifoliæ var. glabrescentis ramus. 2 «. Ejusdem flos cum figurà sequente auctus. 3 «. Calyx latere sectus atque arte explicatus. — 1 f. M. hyssopifolize var. hirtæ ramus cymulis sessilibus. 2 f. Ejusdem ramus cui cymulæ plurimæ pedunculatæ. 3 f. Flos cum figurà sequente magnitudine auctus. 4 f. Calyx latere apertus atque explicatus ut dentium formæ appareant. 3 MICROMERIA HERPYLLOMORPHA. Nos. M. caule diffuso decumbente , ramis elongatis hirsutis; foliis lanceolatis , subhirsutis , margine revolutis, breviter petiolatis ; calyce campanulato-tubuloso , 13-15-nervio , denti- bus tubi feré longitudine, subzequalibus, basi ovato-lanceolatis , apice subulatis , pectinato- ciliatis , fauce nudiusculà ; corollà amplà , extüs pubescente , labio superiore depressé cor- dato, profundé emarginato, inferioris laciniis lateralibus rotundato-ovatis, imà laté elongato-rotundatà , emarginatà ; antherarum loculis demüm divaricatis; styli lobis sub- æqualibus. — Flores purpurascentes. (73 ) Has. Lecta fuit hzec planta in rupestribus convallium insulæ Palmæ. Disrris. GEOGR. Stirps est ex toto Canariensis. EXPLICATIO TAB. 155, A. 1. Ramus floridus magnitudine naturali. 2. Flos cum sequentibus magnitudine auctus. 3. Calvx à latere sectus et explicatus ut conspiciantur dentes. 4. Hemimericarpia juniora cupulze insidentia. 4. MICROMERIA TRAGOTHYMUS. Nos. M. caule erectiusculo, ramis robustis, divaricatis, teretibus, fuscis; foliis lineari-lanceola- tis lanceolatisque, revolutis , patentibus , breviter pedunculatis , velutino-pubescentibus vel glabrescentibus , atroviridibus ; cymulis 2-multifloris, pedunculis folio brevioribus , brac- teis linearibus, acutis; calyce campanulato-tubuloso demüm subovato , sæpè 15-striato, molliter pubescente, colorato, dentibus lanceolatis, subobtusis, rectis, æqualibus, tubo sub- duplo brevioribus , intüs pilis paucis hirsutis , fauce vix pilosà; corollà parvà , tubo incluso, labio superiore cordato-rhombiformi , crenato , inferioris laciniis lateralibus rotundatis , inferiore obcordato ; styli lobis æqualibus, latis. — Flores intensé cærulei. Has. Legimus hanc plantam in montosis Teneriffæ, loco non notato. Disrris. cEOGR. Planta est Canariensis. EXPLICATIO TAE. 155, B. 1. Ramus floridus magnitudine naturali, figuræ reliquæ auctæ. 2. Flos cum calyce juniore. 3. Calyx vegetior. 4. Calyx latere recisus et arte patefactus ut appareant dentes. 5. MICROMERIA LACHNOPHYLLA. Nos. M. caule erecto , ramis teretibus , elongatis , gracilibus , flexuosis , rufulis , superioribus albido-virentibus, pubescentibus ; foliis revolutis, subcylindraceis , obtusiusculis , pilis bre- vissimis, sericeis, glandulosis, pulchré puberulis, pallidé viridibus, ascendentibus, rectis vel rariüs arcuatis, ramorum inferiorum rectis imbricatis ; cymulis sub-3-floris , pedicellatis, folio longioribus, versüs apicem ramorum laxè digestis ; calyce cylindraceo, sub-15-striato, puberulo, dentibus 3-angulari-lanceolatis, acutis, tubo sub-3-pló longioribus ; corollà parvà, labio superiore rhomboideo 2-fido , inferioris laciniis rotundatis , infimà crenatà ; anthera- rum loculis subparallelis ; styli lobis subaequalibus. nj, — (3° secr.) 10 (74) Has. Crescit hæc planta in rupestribus elatis aridissimis ultra pagum Chasnam, non longé à monte Pico del Almendro dicto. Disrrig. GEOGR. Stirps est Canariensis. EXPLICATIO TAB. 156, A. 1. Planta florida magnitudine naturali, figuræ reliquæ omnes auctæ. 2. Folium antror- sam visum. 3. Flos. 4. Calyx à latere inter labra sectus et arte patefactus ut appareat den- tium forma. $. MICROMERIA LASIOPHYLLA. Nos. M. caule erectiusculo , ramis brevibus , arcuatis , cylindraceis , fuscis , junioribus rufis , hirtis ; foliis sessilibus , revolutis , subcylindraceis , versus apicem attenuatis , obtusis, sub- patenti-arcuatis , hirsutissimis , pallidé virentibus ; cymulis ad apicem ramorum congestis , subsessilibus , bracteis lineari-subulatis , 3-4-floris, floribus sessilibus ; calyce ovato , sub- 15-nervio, dentibus tubi feré longitudine, angusté lanceolatis, usqué ad apicem regulariter attenuatis , acutis, rectiusculis , hirsuto - ciliatis, fauce nudiusculà ; corollà parvà , tubo incluso , labio superiore rotundato emarginato , inferioris laciniis rotundatis ; antherarum loculis subparallelis ; styli lobis subzequalibus. Has. Legimus hanc speciem in fissuris rupium deustorum jugi cyclici Teneriffæ Æilo de las Cañadas dicti ad pylas alpinas e/ Paso de Guadalajara. DisTnIb. GEOGR. Stirps est propria insularum Canariensium. EXPLICATIO TAB. 156, B. 1. Ramus floridus mag. nat., figuræ cæteræ mag. auctæ sunt. 2. Cymula ramulo insi- dens folio stipata. 3. Calyx. 4. Idem latere recisus et arte a pertus ut dentium forma con spiciatur. 5. Corolla. 1. MICROMERIA LEPIDA. Nor. M. tota pilis patulis rectis , scabrellis , pilis brevibus intersitis , albentibus vestita , caule ascendente, ramis diffusis, recurvis, nodosulis, junioribus lætè purpureis; foliis revolutis, cylindraceo-fusiformibus , petiolatis , petiolis gracilibus folio 3-4-plo brevioribus ; cymulis 3-12-floris, pedunculatis, pedunculis gracillimis, hirtis, glandulosis, folio longioribus, pur- purascentibus ; floribus longé pedicellatis, pedicellis filiformibus, divaricatis, bracteis linea- ribus, acuminatis ; calyce cylindraceo-tubuloso, 13-striato , dentibus subzequalibus , recur- (75) vis, acutis, superioribus basi ovatis, inferioribus lanccolato-ovatis, tubo 4-pló brevioribus; corollà amplà labio superiore rotundato , suberenato , inferioris laciniis lateralibus ovatis, inferiore rotundato ; antherarum loculis subdivaricatis 5 styli lobis sub-æqualibus ; hemi- mericarpiis puncticulato-scabris. — Flores pulchré rosei. Har. Crescit hæc species, ex cl. Despréaux , in rupibus præruptis montium Gomerze. Disrris. GEOGR. Stirps est omnino. Canariensis. EXPLICATIO TAB. 157. A. 1. Ramus floridus magnitudine naturali, figurze reliquæ auctæ. 2. Florum cymula folio stipata cum rami segmento. 3. Flos. 4. Calyx latere sectus et arte complanatus ut appa- reant dentes. 5. Hemimericarpium. 6. Semen a hilum , b raphe , c chalaza , d micropyle. 7. Embryo. 8 MICROMERIA PREAUXII. Nos. M. tota molliter cinereo-hirta, caule erecto, ramis validis, rectiusculis, divaricatis, fusco- cinereis ; foliis revolutis , cylindraceis ; pilis albidis, hirtis, sessilibus ; cymulisp edunculatis, folio brevioribus vel sublongioribus, bracteis lineari-lanceolatis ; floribus glomeratis, bre- viter pedicellatis ; calyce ovato-cylindraceo, hirtissimo, 13-striato, sub-2-labiato, labio supe- riore longiore, dentibus brevibus, 3-angularibus, acutis, divaricatis, inferioris gracilioribus tubo 3-pló brevioribus ; fauce pilis paucis clausà ; corollà parvà , tubo incluso, labio supe- riore angusté cordato , inferioris laciniis rotundatis ; antherarum loculis subparallelis. Micromeria sp. nov. Despréaux in sched. Has. Hanc speciem inter rupes Goyavræ in insulà Canarià legit cl. Despréaux, qui flores habere pallidé roseos et citrum olere scripsit. DisrniB: GEOGR. Species est vera Canariensis. EXPLICATIO TAB. 157. DB. 1. Ramus floridus magnitudine naturali, figurze reliquæ auctæ sunt. 2. Calyx. 3. Idem latere resectus et arte apertus ut faux subnuda et labii utriusque dentes conspiciantur. 4. Corolla latere aperta et arte explanata ut laciniarum formæ et stamina pateant. 9. MICROMERIA TENUIS. Linux. M. caule recto, erecto, ramis gracillimis rectis, strictis, atropurpurascentibus, junioribus pilis brevibus, recurvis, adscendentibus puberulis ; foliis rectis vel vix incurvis, a-Iscen:len- (C1 tibus, revoluto-subcylindraceis, obtusiusculis, brevissimé petiolatis vel subsessilibus, cine- reo-pubescentibus ; cymulis 8-9-floris , pedunculatis , pedunculis gracillimis folium. sæpis- simé longé excedentibus, flore in dichotomià longé pedicellato , pedunculis partialibus florumque pedicellis filiformibus, bracteis lineari-subulatis; calyce angusté urceolato- cylindraceo , pubescente , arguté 13-striato , sub-2-labiato , dentibus lineari-subulatis , labii superioris sub-4-plo inferioris tubo sub-3-pló longioribus ; corollæ labio superiore cordato, inferioris lacinià medià oblongo-cordatà , lateralibus rotundatis , fauce pilis paucis clausà ; antheris divaricatis. Has. Hanc plantam in rupestribus insulae Canariæ statione exactà non notatà , invenit cl. Despréaux. Veram esse speciem Linkianam ex descriptione vix dubitandum. DisTRIB. GEOGR. Stirps est Canariensis. EXPLICATIO TAB. 158. À. 1. Rami floridi. 2. Cymula cum ramuli segmento et folio, prout figuræ 2 sequentes, aucta. 3. Calyx latere apertus ut conspiciantur labii cujusque dentes. 4. Corolla latere aperta atque explanata. 10. MICROMERIA POLIOIDES. Nos. M. caule suberecto, ramis rectiusculis vel incurvis , fulvo-purpurascentibus , pilis lon- giusculis, crispis, deflexis, hirtis ; foliis rectis vel incurvis , cylindraceo-revolutis , obtusis , brevissimé petiolatis vel sessilibus, pilis rectis vel deflexis, crispis, lanatis ; cymulis 3-6-floris, folii longitudine , pedunculis gracilibus , bracteis linearibus, acutis , lanatis, flore medio pedicellato ; calyce cylindraceo, gracili, argutè 13-striato , lanato , dentibus æqualibus, lineari-lanceolatis, subulatis, labii superioris sub-3-pló, inferioris tubo subdupló, breviori - bus, pilosissimis, fauce pilis clausä, corollæ labio superiore rotundato, breviter emarginato, inferioris laciniis lateralibus rotundatis, intermedià rotundato-oblongà ; antherarum loculis subdivaricatis. Has. Hanc plantam ex insulà Canarià misit cl. Despréaux. DisrRiB. GEOGR., Species est iterüm Canariensis, EXPLICATIO TAB. 158. D. 1. Ramus floridus. 2. Flos auctus. 3. Calyx magnitudine auctus, à latere recisus et arte explicatus ut appareant dentium forma et longitudo. (Tr) 11. MICROMERIA BENTHAMEL Nos. M. tota lanato-hirta, albida, caule erectiusculo, ramis diffusis, decumbentibus , floriferis, arrectis ; foliis incurvis, revolutis, linearibus, apice attenuatis, subacutis, sessilibus ; cymulis 3-4-floris , sessilibus vel breviter pedunculatis ; calyce ovato-cylindraceo , 13-striato , denti- bus basi lanceolatis, apice subulatis, tubo vix dupló brevioribus, valdé lanatis, fauce nudius- culà ; corollà extüs pubescente, tubo longé exserto, labio superiore rotundato, subcrenato, inferioris laciniis lateralibus ovato-rotundatis , inferiore rotundatà, leviter crenatà ; antheris valdé divaricatis. — Flores lactei , antheris roseis. Micromeria lanata, Benth., Lab., pag. 37%, non Chr. Smith. Micromeria tenuis. Benth., Lab. Suppl., pag. 731, non Link, Has. Copiosissima est hæc planta in rupibus altissimis Montis Saucillo insulæ Cana- riz, et impulsu aquarum devecta in convallibus circà urbem Palmarum aliquando oc- currit. Disrni5. GEOGR. Species est genuina Canariensis. Oss. Probabile est hanc plantam quam Lamberto à Fortunatis redux dederat Chr. Smith cum plantà alterá ab ipso in herbario Candolleano posteà deposità quam tardiüs sub nomine M. lanatæ descripsit celeb. Linkius, in schedis olim confudisse. Micromeriam herbarii Lambertiani primüm pro M. lanatá in Lab. gen. et sp. dedit cl. Ben- thamus, deinceps in supplemento plantæ alterz in herb. DC. visse, M. scilicet lanatæ verc, nomen restituit et plan- tam Lambertianam pro M. tenui Linkianà habuit. Nos pro M. tenui aliam speciem habemus, hanc ergó M. Benthami appellamus. EXPLICATIO TAB. 159. 1. Ramus floridus magnitudine naturali, reliquæ magnitudine auctæ sunt. 2. Folium à latere visum. 3. Ejusdem sectio transversalis. 4. Flos. 5. Calyxà latere sectus et arte pate- factus. 6. Corolla cum staminibus longioribus exsertis et stylo. 7. Eadem aperta atque arte explicata, labii inferioris lacinià inferiore medio cum tubo sectà. 8. Staminis pars superior cum antherà antrorsüm visà , ut appareant connectivum incrassatum et loculi divaricati. 12. MICROMERIA LANATA. BENTH. M. caule erecto, ramis erectiusculis duris, intricatis, fuscis , ramulis lanatis , albis ; foliis brevibus, revolutis, ovatis vel fusiformibus, rectis, molliter lanatis vel lanato-pubescentibus, sessilibus vel brevissimé petiolatis ; cymulis folii longitudine vel sublongioribus, peduncu- lis robustis, floribus aggregatis, sessilibus, bracteis lineari-lanceolatis, apice subulatis; calyce brevissimo , ovato, lanato , 13-striato, dentibus parvulis, acutis, lanato-hirsutissimis, labii superioris 3-pló, inferioris tubo subdupló brevioribus, fauce pilis clausà ; corollà parvà vix ( 78 ) calycem excedente, labio superiore subrhomboideo, crenato, inferioris laciniis rotundatis ; antherarum loculis subparallelis; styli lobis brevibus. — Corolla lactea (non bené rubel- lam dixit cl. Link), antheræ albæ. Satureia lanata. Chr. Smith ex Link in Buch Can., pag. 143. Micromeria lanata. Benth., Suppl. Lab., pag. 731. Has. Satis copiosa est hæc planta in montium jugis insulæ Canariæ circà convallem Te- jedæ , eamque legerunt prope Mogan et T'azarte in eàdem insulà cl. Chr. Smith et Buch ex Buch Can. Zns., pag. 163. DisrRIB. GEOGR. Species est Canariensis. EXPLICATIO TAB. 160. A. 1. Ramus floridus magnitudine naturali. 2. Cymula cum rami segmento et folio cum figuris duobus sequentibus aucta. 3. Flos. 4. Calyx latere apertus et arte explicatus. 13. MICROMERIA JULIANOIDES. Nos. M. caule depresso, ramis diffusis, arcuatis, decumbentibus , ramulis pilis patentibus vel deflexis, hirtis ; foliis revolutis, cylindraceis, incurvis, pilis ascendentibus, hirtulis vel gla- bris; cymulis folio subbrevioribus ; calyce cylindraceo , angusto , arguté 13-striato , denti- bus subæqualibus , lineari-subulatis, tubo subdupló brevioribus , intüs pilosis , fauce pilis parcis clausà ; corollà brevi, calycem vix excedente, labio superiore subcordiformi, inferio- ris laciniis rotundatis ; antherarum loculis subparallelis. — Flores cærulei. Thymus hirtus. Link in Buch Can., pag. 143, ex parte! Has. Legimus hànc speciem in altis jugis Teneriffzà Filo de las Cañadas eamque in vià quæ ad Tagananam conducit invenit cl. Chr. Smith, ex specimine autographo herbarii Berolinensis. DisrRIB. GEOGR. Species est Canariensis. Oss. Folliculo chartæ cæruleæ herbarii regii Berolinensis cui proprià cl. Linkii manu inscriptum nomen « Thy- mus hirtus Willd. » binæ inelusæ stirpes. Priori , quæ M. nostra julianoides , ëxeypugh affixa est Smithiana « Tagana- naweg AT Junii » ; altera Maderensis propé oppidum Funchalense lecta, ad M. thymoidem Nob. referenda cest, quæ plànta forsan Buchiana ex parte l. c. p. 174. EXPLICATIO TAB. 160 D. 1. Ramus floridus, magnitudine naturali. 2. Cymula cum rami portiunculà et folio , prout figuræ duæ sequentes, magnitudine aucta. 3. Flos. 4. Calyx arte sectus et expli- itus. t & w. (349) 14. MICROMERIA LINKII. Nos. M. tota cinereo-pubescens , ramis diffusis ; foliis confertis , revolutis, lineari-lanceolatis , acutis, brevissimé petiolatis, pilis brevibus, albis, denticulatis, curvis, ascendentibus, dense pulverulis; calyce cylindraceo , subovato , profundiüs 2-labiato, dentibus lineari-subulatis, intüs pilosis, labii superioris 3-pló, inferioris tubo 2-pló brevioribus; corollæ labio supe- riore oblongo-rotundato , crenato ; labii inferioris laciniis lateralibus ovato-rotundatis , intermedio emarginato ; antherarum loculis subdivaricatis. Satureia juliana, Link in Buch Can. Ins., pag. 443. — Buch, l. c., pag. 174. Has. Legimus hujusce plantæ specimina caprarum morsu tonsa rupibus iisdem propè oppidulum Guia insula: Canariæ, ubi eam invenerunt primüm cll. Chr. Smith et Leopol- dus de Buch. Icon nostra sumpta est ex ipso specimine Smithiano in herbario Candolleano asservato. DisrRIB. GEOGR. Species verissima est Canariensis. EXPLICATIO TAB. 1061. 1. Ramus floridus. 2. Cymulæ binæ opposite, cum foliis et rami segmento, prout figurze sequentes magnitudine auctæ. 3. Flos. 4. Calyx inter dentes labii inferioris sectus et arte explanatus. 5. Corolla , labii inferioris lacinià medià et tubo sectis, arte explicata. 15. MICROM ERIA HELIANTHEMIFOLIA. Non. M. caule lignoso, ramis robustis, fuscis, incurvis; foliis brevissimé pedicellatis, clong:to-lanceolatis, margine revolutis, versüs apicem attenuatis, subobtusis, coriacels, nervosis, scabris, junioribus utrinque pubescentibus; cymulis folio sublongioribus , brac- teis lineari-subulatis , pubescentibus , floribus breviter pedicellatis ; calyce elongato , cylin- draceo, apice substricto, 13-striato, purpurascente, dentibus rectis, subæqualibus, basi lan- ceolatis , apice subulatis , ciliatis , superioribus tubo bis et dimidium brevioribus , fauce subnudà ; corollà amplà , tubo exserto , labio superiore subrhomboideo , breviter emargi- nato, inferioris laciniis rotundatis ; antherarum loculis divaricatis. — Planta valdé campho- rata, flores roset. Has. Legimus hanc stirpem in fissuris rupium nidulantem, ad pylas crateris primzevi Tiraxanæ Degollada de Manzanilla dictas, in rupibus altissimis insulae Canariæ, candem- que ex ejusdem insulæ convalle de las Flores misit cl. Despréaux. Disrris. GEOGR. Species est Canariensis, ( 80 ) EXPLICATIO TAB. 162. 1. Caulis pars cum ramis magnitudine naturali. 2. Folium à paginà inferiore visum cum guris sequentibus auctum. 3. Calyx. 4. Idem inter dentes labii inferioris sectus et arte explicatus. 5. Corolla latere inter labia secta et arte explanata. 16. MICROMERIA DENSIFLORA. Bzwrn. M. caule erecto; foliis lanceolatis, apice attenuatis, acutis, crassis , margine nervosis, revolutis, suprà parcé pilosis, glabrescentibus, nitidis, subtüs pilis patentibus, argenteis, pi- losis, eveniis, nervo medio conspicuo ; cymulis folio sublongioribus, bracteis linearibus acutis; calyce elongato, cylindraceo-campanulato, 15-nervio, dentibus tubi longitudine, basi lineari-lanceolatis, apice subulatis, pilosis, fauce nudiusculà ; corollà amplà, labio supe- riore brevi, oblongo, profundé 2-partito, inferioris laciniis lateralibus rotundatis, interme- dio cordiformi , crenato ; antherarum loculis demüm valdé divaricatis; styli lobis æquali- bus. — Flores rosei. Micromeria densiflora. Benth., Lab. pag. 315. Has. Hanc speciem nuspiàm in insulis nostris vidimus, mira autem cum præcedente affi- nitas. Icon et descriptio nostra sumptæ sunt ex specimine Broussonetiano herbarii locuple- tissimi Candolleani. DisrRIB. GEOGR. Plantam esse Canariensem credibile est. EXPLICATIO TAB. 163. 1. Ramus mag. nat., figuræ ceteræ mag. auctæ. 2. Folium à paginà inferiore visum. 3. Cymula ramuli segmento insidens cum folio. 4. Flos. 5. Calyx inter dentes inferiores recisa et arte explicata. 6. Corolla labii inferioris et tubi medio reciso arte explanata. t T TEREBINTHIS. 17. MICROMERIA TEREBINTHINACEA. Nos. M. caule lignoso, contorto, ramis filiformibus, brevissimé pubescentibus, pendulis, flori- dis sæpé erectis ; foliis inferioribus-ovatis , superioribus lanceolatis , brevissime petiolatis , aculis, nervoso-marginatis , planis, minut? puberulis vel glabris, suprà intensé viridibus lucidis, subtüs pallidioribus nervosis; cymulis 2-12-floris, folio subbrcvioriibus , floribus ' parvis brevissimé pedicellatis; bracteis setaceis , brevibus; calyce ovato-cylindraceo, molli- ter hirtulo vel pubescente, dentibus subæqualibus, lineari-lanceolatis vel lanceolatis, intüs ( 81 ) hirtis, fauce pilosiusculà; corollà brevi, tubo incluso, labio superiore rhomboideo, 2-fido, inferioris laciniis rotundatis, leviter emarginatis; antherarum loculis subparallelis; hemi- mericarpiis scabriusculis, humectatis , mucilaginosis. — Flores violacei vel roseoli. Thymus terebinthinaceus. Zrouss.. Herb.! — Cat. hort. Monsp., 1805, pag. 99. — Willd., Enum. hort. Berol., vol. 2, pag. 624, — Link, in Buch Can. Ins., pag. 143. — Buch, l. c., pag. 163. Thymus Teneriffe. Poir. /, Herb. Desf. — Encycl., vol. 7, pag. 650. Micromeria "TTeneriffe. Benth., Lab. , pag. 378. Q caule robustiore, calycis pubescentis dentibus lanceolatis latioribus, An species? Har. Occurrit hæc species in fissuris rupium regionis inferioris Teneriffæ et Canariz ; odor terebinthinaceus , aliquando tamen in convallibus opacis littorum przecipué orienta- lium Teneriffæ citrum redolet. Nitorem et viriditatem saturatam dessiccata amittit: Disrnis. GEOGR. Planta est ex toto Canariensis, M. Piperellæ et filiformis in gregem cogenda. EXPLICATIO TAB. 164. Micromeria terebinthinacea &. 1. Ramus floridus, 2. Calyx inter dentes binos inferiores sectus et arte explicatus, cum figuris sequentibus auctus. 3. Corolla arte aperta, labii infe- rioris lobo intermedio diviso. — Micromeria terebinthinacea f. 1. Ramus floridus. 2. Flos prout partes sequentes auctus. 3. Calyx inter dentes inferiores sectus et arte explicatus. 4. Stamen antrorsüm visum. 5. Idem à dorso visum. 6. Ovarii lobi gynophoro insidentes, cum styli basi. 7. Styli pars superior cum stigmatibus per styli lobos decurrentibus. 8. Cupula hypogyna hemimericarpiis maturis sublatis. CALAMINTHA. Monxcsx. CaLyx ovato-cylindraceus, fauce magis minüsve pilosà , campanu- latá, 2-labiatus, labio superiore 3-dentato , inferiore 2-fido. CoROLLA campanulato - 2- labiata , labio superiore rotundato, subemarginato, planiusculo, inferiore patente, plano. SrAwINA 4, fertilia , inferioribus longioribus, antheris 2-locularibus, loculis connectivo crasso separa- tis, demüm divergentibus vel meniscatis. Srvu lobi inæquales, majore stigmate papilloso marginato. HEMIMERICARPIA sicca, lævia. SEMINA tenuissima, funiculo subnullo, hilo antrorsüm ad basin, chalazä sub 1n. — (3° sxcr.) à 11 (82) apice sità, perispermo parcissimo. CorYLEDONES rotundatæ, basi pro- fundé cordatz , radiculà brevi inter lobos latente. Hrnsa hemisphærii borealis temperatioris, Mentham redolentes, basi lignescentes. Fou lata, ovata vel rotundata, petiolata. Cywx folio sublongiores, subsecundæ, floribus laxé pedicellatis, bracteis pedicellis brevioribus. Fronrs purpurei. 1. CALAMINTHA OFFICINALIS. Linx. C. foliis rhomboideo-rotundatis, Centato-crenatis, hirtis ; calyce 2-labiato, labii inferioris dentibus subulatis , longioribus , fauce. parcé pilosà 5.corollà amplà, tubo longiüs exserlo ; antherarum loculis demüm meniscatis ; hemimericarpiis ut plurimüm rotundis. Calamintha. Matth. (ed. V'algris, 1583), pars 2, pag. 76. Calamintha montana vulgaris. Lob., Stirp. Obs., pag. 274. Calaminthum vulgare. Uffenb. Kraeuterb. Cast. Dur., pag. 168. Calamintha vulg. vel off. Germ. Morand., Bot. pract., tab. 29 , fig. 8. Melissa Calamintha, Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 827. — Benth., Lab., pag. 388. Thymus Calamintha, Smith, Engl. bot., tab. 1676. Melissa rotundifolia. Lowe, Novit. Fl. mad., pag. 14. Nauta, Canariensium. Has. Frequens est hujus plantze forma hirta ad margines sylvarum et in herbosis apri- cis insularum omnium Canariensium. Disrris. cEOGR. Calamintha hzc à regione mare Mediterraneum cingente et insulis Maderensibus (in Maderà scilicet passim ! forma hirtissima Thymus calaminthoides Reichb. et in Portüs Sancti Monte Pico de Faxo !) nostris Asturumque (C. Hochstetter! Watson! ), boream versüs in Britanpiam, ad 75 gradum (Watson), in Germanià ad Rheni ripas usqué procurrit. 2. CALAMINTHA NEPETA. Savi. C. foliis ovato-rhomboideis , crenatis , hirtis; calyce breviter 2-labiato , dentibus subæ- qualibus, fauce pilis copiosis clausà ; corollà calycem paullüm excedente , tubo incluso ; antherarum loculis demüm subdivergentibus ; hemimericarpiis ut plurimüm ovatis. Calamintha montana. Matth. (ed. F'algr., 1583), pars 2, pag. 77. — Rivin. Monop. irr., tab. 46, fig. 2. Calamintha altera odore gravi Pulegii, foliis maculosis, Lob., Stirp. Obs., pag. 275. Calamintha altera minor. Park., Theatr., pag. 36. ( 83) Melissa Nepeta. Linn., Sp. pl. , vol. 2, pag. 828. — Link, in Buch Can. Ins., pag. 143, et Buch, Ibid., pag. 180. — Benth., Lab., pag. 381. Calamintha trichotoma. Mæœnch, Meth., pag. 409. Calamintha Nepeta. Savi, Flor. pis., vol. 2, pag. 63. Thymus Nepeta. Smith, Flor. brit., vol. 2, pag. 642. — Hook., Flor. Lond. ed. 2, ic. Calamintha officinalis. Savi, Mat. med. tose, , tab. 42, non Moœnch. Has. Hanc plantam invenerunt cll. Chr. Smith et L. de Buch in locis diversis insulæ Tenerife ad gua Mansa, Esperanza, suprà oppidum Lagunam , et copiosé suprà con- vallem profundam Candelariæ ad fontem Nasturtii. DisrRIB. GEoGR. Protenditur hzc species à littoribus maris Mediterranei in Britanniam, usquè ad 54 lat. bor. gradum (Watson) ; per Germanie atque Helvetiæ temperatiora à Ratisbonà ad Salisburgum et in Austriam transit (Koch). TRIB. V. SCUTELLARINE AE. BENTH. PRUNELLA. Lzixw. CALvx campanulato-tubulosus, irregulariter nervosus, nervis in venas abeuntibus , 2-labiatus, labio superiore lato , rhomboideo, a pice truncato , brevissimé 3-dentato, nervis in dentes productis , 2-laterali- bus, suprà-carinato-plicatis, labio superiore angusto, 2-fido, labiis post antherin convergentibus, fauce nudà. CoroLLA ampla, 2-labiata , rin- gens, labio erecto, convexo, integro, inferiore breviore, 3-fido, lacinià intermedià majore concavà, crenatà, tubo exserto, intüs versüs basin pilis annulato. SrAwINA 4, fertilia, sub labio superiore ascendentia, approximata, filamentis apice simplicibus vel bifurcis, dente inferiore antherifero, antherarum loculis connectivo dilatato, apice bicorni, basi ovato affixis, demüm divaricatis, apicibus approximatis. SryLus glaber, lobis subæqualibus, apice stigmatiferis. HEMIMERICARPIA ovato- 3-angularia, appendice albo et sulculis 4 notata, epidermide humec- tatà, mucilaginosà sulculisque mucilagine farctis, integumento secundo coriaceo, interno molli albido adhærente. SEMINA tenuissima umbilico suprà basin chalazà sub apice feré ad medium sità, peri- ( 84) spermo nullo. COTYLEDONES ovato-rotundatæ, basi cordatæ, radiculà brevi lobos excedente. HerBÆ erectiusculæ vel procumbentes, ramosissimæ, Europææ, qua- rum una per orbem terrarum vagaiur. Fori ovata vel lanceolata, integra vel pinnatifido-laciniata. CY MULA sessiles, 3-floræ, foliis florali- bus latis, infimis majoribus stipatæ, in spicam terminalem densam digestæ. ConorL purpureæ, violaceæ, albæ vel luteo-albæ. 1. PAUNELLA VULGARIS. Lin. P. caulibus diffusis , stoloniferis ; foliis ovatis vel lanceolatis , arguté dentatis vel integer- rimis, subtüs hirsutis; calycis labii superioris dentibus brevissimis 5 corollæ labii inferioris laciniis rotundatis ; filamentis apice dentatis ; dente rectà. Brunella. Brunf., Herb. eic., tom. 3, pag. 26, fig. pess. sed prima. Prunella. Fuchs. , Hist., pag. 621. Consolida minor, quam Germani Prunellam vocant. Matth. (ed. Valgr., 1570), pag. 671 ; (ed. V'algr., fig. magn. , 1585) pars 2, pag. 312. Brunella. Lob., Stirp. Obs., pag. 251. — Dod., Pempt., pag. 136. Prunella vulgaris. Zinn. , Sp. pl., vol. 2 , pag. 837. — F1, Dan., tab. 910. — Engl. bot., tab. 961. — Mirb. , Ann. Mus., vol. 15, tab. 91, fig. 16. — Schk., Handb., vol. 2, tab. 168. — Mert. et Koch, Deutschl. F1., vol. 4, pag. 334. — Benth., Lab., pag. k17. — Kunth, Flor. Ber., vol. 2, pag. 100. Prunella æquinoctialis. H. B, et Kunth, Nov. gen., vol. 2, pag. 393, tab. 162. Has. Legimus hanc plantam semel sed copiosissimam ad rivorum margines et in inun- datis convallis de /os Sauces insulæ Palmæ. ; Disrri8. GEOGR. Spargitur undecunque haec species super totam orbis cutem à regioni- bus hyperboreis per montes plagarum zequinoctialium usqué in insulas Antarcticas. TRIB. VI. NEPETE AE. BENTu. NEPETA. Lrixw. Carxx tubulosus, rectus vel leviter incurvus, sub-15-nervius , 5-fi- dus, dentibus feré æqualibus, fauce nudà vel pilis clausâ. CoRoLLA ampla, tubo tenui incluso vel exserto, exannulato; fauce dilatatà, quandoque pilosà, labio superiore rectiusculo subconvexo, 2-fido, infe- 1%. ( 85 ) rioris patentis laciniis brevibus, rotundatis, recurvis, intermedià maximá, concavà, margine crenulatà. STAMINA 4, ascendentia, sub labio superiore approximata , superioribus longioribus. FILAMENTA apice brevissime 2-dentata, antheris denticulo inferiori affixis , 2-locu- laribus, loculis divergentibus, apice connatis, connectivo tenui sub- evanido reviuctis. Srvrus 2-fidus, lobis apice stigmatiferis. Hgwrwgni- CARPIA sicca, lævia vel tuberculata basi, utrinque albo-notata. SEMINA tenuissima, umbilico suprà basim, chalazà sub apice sità. COTYLEDONES ovatæ, basi cordatæ, radiculà brevi. Hznn sæpè proceræ et basi lignescentes , per orbem omnem vete- ribus notum à Scandinavià et Sibirià usquè ad Emodi juga sparse. Fora petiolata, crenata, integra laciniata vel pinnatifida. Cywur breves, sparse vel in spicam aggregate. Fronzs conspicui, violacei, albi vel rosei. 1. NEPETA TEYDEA. Nos. N. ramis erectis, 4-gonis, cavis, pilis mollissimis, articulatis, albis, villosis; foliis petiolatis, superioribus subsessilibus , lanceolatis vel ovato-lanceolatis , acutis , basi cordatis , arguté crenato-dentatis, utrinque villosis, pallidis ; racemis simplicibus vel basi ramosis, elongatis, foliis floralibus lanceolatis integris , bracteis lineari-lanceolatis , venosis , coloratis , calycis longitudine vel brevioribus; cymis inferioribus pedunculatis, superioribus subsessilibus in spicam aggregatis; calycibus brevibus, campanulato-tubulosis , hirtis , 15-striatis , dentibus subæqualibus vel summo sublongiore , basi lanceolatis , apice subulatis , fauce lzevi , fructi- fero vix dilatato 5 corollà extüs hirtulà, intüs lævi, calycem subdupló excedente ; hemimeri: carpiis tuberculato-scabris, nubilis, nigris. Has. Hanc plantam in rupestribus elatis al 6000 pedes suprà Oceani æquor in regione Leguminosarum Teneriflæ propé Fontem Rose et ad Montem del Limon primus legit cl. Petrus Alexander Auberius. Disrris. c&ocn. Stirps esse ex toto Canariensis videtur. EXPLICATIO TAB. 165. 1. Ramus floridus et fructifer mag. nat. 2. Bractea zequé ut partes stirpis sequentes ( 86 ) mag. auct. 3. Dracteola. 4. Flos. 5. Calyx medio anirorsum sectus ct arte explicatus. 6. Anthera à fronte visa. 7. Eadem à tergo visa. 8. Styli lobi. 9. Ovarii lobi disco impo- siti. 10. Hemimericarpium. 1 1. Ovulum jam prægnans, a funiculus, à hilum, c raphe, d cha- laza , f embryo immaturus intrà integumentum tenue translucidum visus. 12., Embryo maturus. CEDRONELLA. Moxxcnu. Carvx urceolato-campanulatus vel tubulosus, rectiusculus, 15-16- nervius, dentibus subæqualibus. ConorriA ringens, tubo subincluso vel exserlo, labio superiore angusto, 2-fido, planiusculo, inferioris lobis lateralibus brevibus, intermedio latiore subplano. SrAwiNA 4, ascendentia, inclusa vel exserta, filamentis apice breviter 2-fidis vel simplicibus, antheris 2-locularibus, parallelis vel subdivergentibus. STYLUS apice ferè æqualiter 2-fidus, lobis apice vel marginibus stigma- tiferis. HEMIMERICARPIA sicca, levia. SEMINA tenuia , integumento interno hyalino ab exteriore solubili , hilo suprà basin chalazà ferè ad medium silà ; perispermo nullo. COTYLEDONES ovatæ, basi vix cordatæ, radiculà claviculatà. SUFFRUTICULI vel herbæ suaveolentes insularum Canariensium vel Americe borealis australioris. FoLrA ovata vel elongato-lanceolata, integra vel 3-foliata, basi raró cordata, inciso-crenata, floralibus linea- ribus. Cvw in spicam interruptam densamve approximate, breviter pedunculatæ, FLonzs sessiles vel pedicellati, corollis purpurascentibus vel cæruleis. Sm. LA CUPEEL A: Calyæx turbinato-campanulatus. Corollæ faux dilatata, tubo brevi. Stamina inclusa , &la- menlis apice brevissimé 2-fidis , antheris demüm divaricatis. Styli lobi apice stigmati- feri. — Suffruticulus Canariensis foliis 3-foliatis, et herba hederacea repens Americana, foliis ovatis cordatis. Oss. Sectionem alteram efficit C. mexicana Benth (1). (4) Secriox H. SIPHONELLA. Culyx cylindraceo-tubulosus. Corol/ee tubus elongatus, incurvus, fauce vix dilatatà. Stamina longè exserta, filamen- [22 (87) 1. CEDRONELLA CANARIENSIS. Nos. C. caule basi lignescente, ramis herbaceis, rectis, 4-gonis, glabris, medullà farctis ; foliis 3-foliatis, petiolatis, foliolis lanceolatis, apice attenuatis, 2 inferioribus quandoque caudato- 2-lobis, suprà glabris, subtüs pilis crispis, lanatis vel glabris, margine nervosis, inciso-:!en- tatis, breviter petiolulatis vel lateralibus subsessilibus , floribus in spicam crassam basi interruptam , obtusam digestis; cymulis 3-5-multifloris, breviter pedunculatis; calyce campanulato, basi urceolato , rectiusculo , demüm ovato-cylindraceo, coriaceo, 15-16- striato, pubescente vel glabriusculo, dentibus lanceolatis, apice subulatis, tubo ter breviori- bus, fauce nudà ; corollà ringente , tubo subincluso , fauce dilatatà , labio superiore 2-fido , inferioris lobo intermedio brevi. — Flores fulvo-purpurei, marmorati , odor balsameus. B anisata , tota glabra , spicà laxiusculà , dentibus calycinis brevioribus , corollà (unicam vidi) valdé fornicatà , labio superiore latiore vix crenato. Tota planta anisum olet. Melissa fortè Canariana triphyllos, odorem camphoræ spirans penetrantissimum. Pluk., Alm., emend, , pag. 401 ; Phytogr., tab. 325, fig. 5 , ramus sine floribus. Camphorosma. Moris., Hist., pars 3, pag. 366, sect. 11, tab. 11, fig. ult. bona. Dracocephalo affinis Americana trifoliata , Terebinthinz odore. Zo/kam., Fl. norib., tab. 145. Cedronella Canariensis viscosa, foliis plerumque ex eodem pedicello ternis. Comm., Hort. Amst., vol. 2, pag. 81, tab. 41. Dracocephalum Canariense. Linn., Sp. pl., vol. 2 , pag. 829. Cedronella Canariensis. Meench, Meth., pag. 411. — Benth., Lab., pag. 502. Algaritofe Nivariensium Neta, Palmensium, Has. Crescit hæc planta copiosé ad sylvarum margines et in rupestribus umbrosis regio- nis sylvosæ insularum Canariz Teneriífze et Palme. Disrris. GEOGR. Species est Macaronesiaca nec Americana quæ in insulà quoque Ma- derà non raró occurrit; ibi sub nomine Ortelao de Burro seu menthæ asininæ accolis Portucalensibus nota est. Asturum insulas non attingit. tis apice simplicibus, antheris parallelis, connectivo incrassato. Stigmata per styli lobos decurrentia,— Herba Ame- ricana erecta, Monardam referens. 9 ( 88 ) TRIB. VII. SALV IE AE. SALVIA. Lriww. (1). Cazvx 2-labiatus, ovatus vel tubulosus vel campanulatus; labio superiore integro vel 3-dentato, inferiore 2-fido, fauce nudà. Conorra 2-labiata, tubo incluso vel exserto, labio superiore fornicato vel rariüs feré erecto, inferiore patente, trifido, lobis lateralibus brevibus, inter- medio sepissime latiore, integro vel emarginato. STAMINA 4, fauci inserta, duo postica ananthera , ipso filamento rudimentali vel etiam inconspicuo, antica duo perfecta. ANTHERÆ sub apice filamento arti- culatz, parallelé contiguæ, basi imà sibi mutuó adglutinatz, bilocula- res ; loculis connectivo valdé dilatato longé ab invicem remotis ; con- nectivi brachiis nünc subæqualibus, utrisque elongatis, adscenden- tibus , exserlis , in loculum fertilem, alterum altero pauló minorem, desinentibus , nünc valdé inæqualibus, altero elongato, extrà faucem corolle porrecto, falcato-erecto, toto filiformi, loculum perfectum gerente, altero abbreviato, in corollæ faucem descendente , membra- naceo-dilatato, basi membran: edentulà vel hinc aut utrmquè uni- dentatà, loculo in apice membran: punctiformi , abortivo, vix tamen unquàm pollinis granulis prorsüs vacuo , quo puncto eoque solo juga antherarum cohærent. SryLus adscendens, apice 2-fidus, lobis æquali- bus vel inzequalibus, postico breviore, vel quandoque ambis rotunda- tis, complanatis. STIGMATA terminalia, vel per lobos decurrentia. MericarpiA ellipsoidea vel oblonga , obtusissimè trigona, sicca, glabra, vel pilis raris conspersa, plerümqué (an semper?) humectata, mucila- ginosa. , 1. SALVIA CANARIENSIS. Lin. S. ( Hymenosphace) suffruticosa , elatior, ramosa , laxé foliata , ramis apice paniculatim (1) Benevolentiæ viri generosi vicecomitis de Noé totius ordinis novi Salviarum nostrarum descriptionem debemus. ( 89 ) divisis cauleque molliter floccoso-lanatis ; foliis hastato-lanceolatis vel sagittatis , margine crenulatis , dorso cano-cinereo-ve tomentosis, suprà glabratis, inferioribus longé petiolatis, superioribus subsessilibus , floralibus membranaceis ( plàs minüsve coloratis) oblongis, in petiolum brevem attenuatis, seró deciduis; cymulis in spicam laxam approximatis, 3-2-flo- ris ; pedicellis bracteà multó brevioribus , filiformibus , erectis ; bracteolis 4 (cymulis sin- gulis 2) lanceolatis, herbaceis, pedicello tripló longioribus; calyce compressé campanulato, membranaceo, (plàs vet minüs colorato), hispidulo, 13-nervio, reticulatim venoso, demüm nutante, labio superiore recurvo , emarginato bilobo , lobis obtusissimis , inferiore vix lon- giore , erecto , bipartito , lobis oblongis , obtusis , mucronulatis ; corollà calycem duplüm excedente, labio superiore falcato, inferioris brevioris lobis lateralibus demüm patulis , inferiore majore erecto, emarginato, annulo nullo piloso ; connectivorum brachiis descen- dentibus, antheris superioribus majoribus , inferioribus membranaceo-dilatatis , membranà edentulà , inter se loculis punctiformibus connexis , ellipticis , apice connatis; mericarpiis parüm mucilaginosis. Horminum hastatis amplioribus foliis Ari modo alatis. Pluk. Almag. Bot. et Phytogr. (1691), vol. 301, fig. 2. Horminum Canariense tomentosum hastato folio. JMoris., Hist. plant. (1699) , vol. 3, pag. 394, sect. 2, tab. 13, fig. 17, inferior. Sclarea folio triangulari , caule tomentoso. Tournef., Inst. (1700), vol. 1, pag. 180. — Boerh., Ind. plant. (1720), vol. 1, pag. 164, n. 12. Salvia foliis hastato-triangularibus oblongis crenulatis obtusis. Lznn., Hort. Cliff. (1737), pag. 13, n. 12, — Roy., Flor. Leyd. Prodr. (1740), pag. 308 , n. 3. — Linn., Hort. Ups. (1748), pag. 10, n. 5. Salvia Canariensis, Linn,, Spec. plant. , ed. 1 (1753), pag. 26, n. 20; ed. 2 (1762), pag. 38 , n. 94. — Trew. , Pl. rar. (1763), pag. 17, tab. 19, fig. 1 ( mediocris). — Linn., Mant. alt. (1771), pag. 319. — Lam., Dict, , vol. 1 (1783) , pag. 628. — Willd., Spec., vol. 4 (1797), pag. 144. — Pers., Synops., vol. 1 (£805), pag. 28 ; n. 74. — Fahl., Enum., vol, 1 (1805) , pag. 268. — Spreng., Syst. veg., vol. 1 (1825), pag. 56 , n. 4, — Guss., Fl. sic. Prodr. , vol. 1(1827), pag. 15 (hortorum aufuga , circà Panormum nunc spontanea, Aprili majoque florifera). — Benth. , Lab. (1832-1836). Schraderia hastata, Mœnch., Method. (1794), pag. 378. S'alpia incolarum. Has. In rupestribus siccis ad montem de Pino de Oro propé oppidum Sanctam Cru- cem Teneriffæ ad 600 circiter pedes super Oceanum, et in collibus aridissimis circà civita- tem Palmarum (ciudad de las Palmas) atque alibi copiosissime in insulà Canarià (///e56 !) eiiam in Gomerà insulà ( Pluk.) Disrnis. cEocn. Planta insulis Canariensibus propria. III, —(3° SECT.) 12 ( 90 ) 2. SALVIA BROUSSONETI. Brwrn. S. (Æthiopis) perennis? herbacea, pedalis et ultra, ramosa, ramis patulis pubescentibus, foliis crassiusculis, pannosis, petiolatis, inferioribus latè cordato-rotundatis , inzequaliter lobatis , lobis minuté dentato-crenatis , suprà viridibus , subtüs albidé cinereo-tomentosis , nervoso-reticulatis nervis viscoso-pubescentibus medio multó latiore crassiusculo , caulinis oblongis , sublobatis , floralibus sessilibus, ovato-lanceolatis, concavis, mucronatis, hirsutis, erectis , persistentibus ; cymulis 3-2-floris , caule summo in spicam approximatis , ultimis sterilibus pedicellis bracteà multó minoribus , filiformibus , bracteolis 4 minutis, pedicello feré tripló longioribus ; calyce patente , com pressé campanulato , hirsuto , sub-16-nervio , labio superiore 3-dentato , dente medio breviore, inferioris dentibus ovato-oblongis, sub- ulatis ; corollà ceeruleà calycem feré duplüm excedente, labiis subæqualibus, superiore fal- cato, inferioris lobis lateralibus erectis medio latiore emarginato, recto, annulo nullo piloso; connectivorum brachiis descendentibus, membranaceo -dilatatis, membranà basi uniden- tatà, inter se loculis punctiformibus. Salvia Broussoneti. Benth., Lab., pag. 227. Disrnis. GEOGR. Hanc plantam in Teneriffà ut videtur olim legit Broussonetius, sed in eam nec incidit Chr. Smith neque posteé viderunt cli. Webb et Berthelot. Icon nostra sumpta est ex ipso specimine herb. Lambertia ni à cl. Bentham descripto , quod cl. Webb Londinii commoranti ex herb. suo , ubi nunc extat, pingendum describendumque benigné tradidit cl. Carolus Lemann, qui et insulas Canarienses et Maderam ipse peragravit. EXPLICATIO. TAB. 166. 1. Ramus floridus. 2. Flos cum figuris sequentibus auctus. 3. Calyx apertus labii infe- rioris medio resecto. 4. Filamenta cum antheris loculi superioris perfecti , inferioris minu- tissimi adglutinati, connectivo laté membranaceo dilatato affixi. 5. Connectivi brachii pars inferior cum loculo abortivo. 3. SALVIA CLANDESTINA. Lin. S. ( Plethiosphace) humilis , simplex vel parüm ramosa , foliis oblongo-ellipticis , inciso- pinnatifidis ; cymulis approximatis zel remotis ; corollà calycem duplüm longiore 5 loculi abortivi appendiculà posticà hinc dentatà. Horminum verbenæ laciniis angustifolium. Triunf., Obs. (1685), pag. 66, tab. 4. Horminum sylvestre minüs inciso folio flore azureo. Barrel. (1714), pag. 24, tab. 920. ( 94 ) Salvia clandestina. Linn., Spec. , ed. 2.(1762) , pag. 36. — V'ahl., Enum., vol. 1 (1805) , pag. 256. — Bertol., Rar. Ital. pl., ed. 2(1806), pag. 29. — Savi, Bot. Etrus. ( 1808 ), pag. 21. — Guss., Flor, sic. Prod, , vol. 1 (1827), pag. 18; Supp., vol. 1 (1832) , pag. 5. — Ten., Syll. (1831), pag. 20 (non Linn. herb., neque Sibth., Flor. græc., que diversissima est et ad S. /anzgeram Poir. seu controversam Ten. spectat). — Benth, , Lab. (1832-1836) , pag. 240. Salvia multifida, Sith. et Sm., Fl. græc., vol. 1 (1806), pag. 17, tab. 93. — Reichenb., Iconogr. bot. cent. 6 (1828), pag. 8, tab. 524, fig. 719. — Bertol., Flor. ital., vol. 1 (1833), pag. 149, n. 12. Salvia verbenacoides. Brot. , F1. lusit., vol. 1 (1804), pag. 17. Sclarea decidua. Manch., Method. (1794), pag. 375. S. pratensis minor. Saez, Flor. pis., vol. 1 (1798), pag. 23. S. pratensis y præcox. Pers., Synops., vol. 1 (1805) , pag. 26. Salvia Verbenaca. Desf!, Fl. atl. (1800) , vol. 1 , pag. 91. — Chaub! , in Exped. Scient. Mor. bot. (1832), pag. 18 , n. 33. Salvia collina. Lowe, Prim. Fl. mad. (1831), pag. 18, n. 29, non Kunth. Salvia dubia. Ejusd., in Hook. Journ., vol. 1 (1834), pag. 37. Has. Crescit hæc species copiosé in graminosis Teneriffæ ad altitudinem sylvarum , ad oppidum Lagunense, in valle Orotavensi circà pagum Zsperanza et alibi, necnon ex Despréaux in insulà Canarià. Disrnis. GEocn. Magnitudine varia à regionibus insulisque Oceani Atlantici quæ proten- duntur à grad. 27 usqué ad 45 copiosissime crescit et per littora omnia insulasque maris interni non raró occurrit. 4. SALVIA. AEGYPTIACA. Lin. S. ( Notiosphace) suffruticosa, humilis, basi ramosissima, ramis diffusis, densé cæspitosis, intricatis, filiformibus, pube reflexà cinerascentibus, apicibus tenuissimis ; foliis petiolatis, lineari-lanceolatis, margine undulato-crenatis, pube rigidà utrinque, imprimis dorso, aspe- ris, inferné sæpè runcinato-dentatis, floralibus parvis persistentibus, ovato-oblongis, acutis; cymulis remotis, inferioribus 6- superioribus 2-floris, ultimis abortivis ; pedicellis filiformi- bus, bracteà dupló longioribus ; bracteolis 4 (cymulis singulis 2), lanceolatis , longitudine feré bractearum ; calyce obconico, hispidulo, 13-nervio , nervis 5 crassioribus , demüra nutante, labii superioris recurvi dentibus brevibus in unum quasi conniventibus , margiue junioris introplicato, superioris erecti dentibus lineari-lanceolatis acuminatis ; corollà caly- cem parüm superante, glabrà labio superiore brevi , erecto , inferioris longioris lobis inæ- qualibus demüm reflexis, annulo nullo piloso ; filamentis 2 posticis vix distinctis, anticoruin connectivis medio affixis! brachiis inferioribus adscendentibus! antherà utràque | fertili! (92) superiore azureà ! inferiore minore, sordidé violaceà ; styli lobo breviore longiusculo acuto, vel abortivo obtusato, mericarpiis mucilaginosis. Sideritis ægyptiaca horminoides, Lippi !, in herb. V'aill. Horminum zgyptium minimum ramosissimum. Boerh., Ind. plant. alt. , vol. 1 (1720), pag. 166. Salvia foliis lineari-lanceolatis denticulatis , floribus petiolatis. Linn., Hort. Cliff. (1737), pag. 13, n. 17. — Royer, Fl. Leyd. Prod. (1750), pag. 309, n. 13. i Salvia ægyptiaca. Linn. , Spec. pl., ed. 1 (1753), pag. 23, n. 1, ed. 2 (1762) , pag. 33. — Jacq., Hort. UM vol, 11 (1772) , tab. 108 (corollà nimiüm longä lobis lateralibus labii inferioris nimiüm angu- statis). — Gouan. , Illustr. (1773), pag. 2. — TV illd., Spec. pl., vol. 1 (1797), pag. 127. — Desf., Flor. atl. (1800), vol. 1, pag. 19 (ubi perperàm annua dicitur, verbumque colitur error typographicus haben- dus siquidem in arenosis circà Cafsam habitare plantam manu suá scripsit auctor, cujus philyre in herb. Atl. etiamnüm extant). — Poir., Dict., vol. 6 (1804) , pag. 583 , n. 1. — Vahl., Enum., vol. 1 (1805) , pag. 221. — Pers., Syn. (1805) , pag. 24, n. 1. — Delile , Fl. egypt. illustr. (1812), pag. 49 , n, 15. — «Spreng. , Syst. veg. , vol. 1 (1825), pag. 63 , n. 105. — Benth., Lab. (1836) , pagg. 309 et 726 , n. 262. Salvia pumila. Benth., L. c., pag. 726. — Cambess., Voy. de Jacquem. , Bot., pag. 198 , tab. 133. Haz. Occurrit hæc species in regione maritimà calidiore Teneriffæ circa Sanctam Cru- cem, oppidulum Guimar, Arico pagum , Adexe villam et alibi. Disrris. GEoGR. Ab oceano Atlantico stirps usqué ad Pentapotamidem Indiæ borealis tractum agri Cachemyriani confinem per transversam Africam Asiamque , excurrit , inter lat. bor. grad. 22 et 33 ubique inclusa. Occurrit in agro Tunetano interiore circà Cafsim (Desf !) in collibus Magnz Syrteos ( "ie. sub nomine Z"'hymi hirti) in desertis Ægypti Inferioris circà Cahiram ( Forsk et Delile) et Suez ( Delile! in herb. Webb) in Arabià circà Djeddam , Decembri exeunte florens. (Schimp., exsicc. n. 820!) ad sinum Persi- cum (Aucher, exsicc. n. 5216!) in collibus gypsaceis et salinis Indiæ borealis ad Hydas- pem flumen circà Pendadenkhan , ad viam inter Lahore et Cachemyr, ineunte Aprili florida (Jacquemont , herb! qu: S. pumila , Benth.). Vicecomes DE NOE. TRIB. VIII. STACHY DE AE. BENTE. LAMIUM. Lrixx. CaLvx campanulato-tubulosus , 10-nervius vel sub-5-nervius nervis in venas abeuntibus, 5-dentatus, dentibus subæqualibus, apice sæpè subulatis vel superioribus longioribus, fauce nudà. ConoLrA ringens ( 93 ) tubo incluso vel exserto , intüs nudo vel pilis annulato, fauce dilatatá, labio superiore fornicato vel galeato, inferioris laciniis lateralibus truncatis, dentato-appendiculatis vel muticis, medio emarginato, basi angustato subfiliformi. SrAMINA 4, adscendentia, sub fornice vel galeà corollz abscondita, inferioribus sublongioribus, filamentis a pice indivisis, antheris per paria approximatis loculis basi divaricatis, apice conjunctis confluentibus, hirtis vel nudis, connectivo tenui. Srvu lobi subzquales, apice stigmatiferi. HEmIMERICARPIA sicca oblongo-3- quetra angulis acutis, truncata , levia vel rugoso-puncticulata. SEmINA tenuia, integumento cum perispermi laminâ cohærente, COTYLEDONES obovatæ, basi brevissimè cordatæ, radiculà cotyledonibus longiore. Hznns annuæ vel perennes à regionibus borealibus orbis antiqui, Asize scilicet atque Europæ, ad Indi montes et Fortunatas pertractæ, in Americà colon: advecta. CAULES repentes, erectæ vel decumbentes. Fou lata, integra, crenata , floralibus conformibus. Cyw sessiles, remotz , vel ad apices ramorum approximate. FLORES purpurei, albi vel lutei. SEcr10 I. ZLAMIOPSIS, Dumorr. Corollæ tubus rectus, intüs nudus vel pilis annulatus, fauce ampliatà. Antheræ hirsutze. 1. LAMIUM AMPLEXICAULE. Lixsx. L. caule erectiusculo mox decumbente , ramis levibus ; foliis rotundato-reniformibus , remotis, inferioribus longé petiolatis, superioribus sessilibus, amplexicaulibus, grossé cre- nalis , pubescentibus; cymis sparsis vel ad apicem ramorum aggregatis , multifloris, brac- teatis subnuliis ; calyce rectiusculo, dentibus lanceolatis apice subulato-attenuatis, tubi longitudine , ante anthesin et post anthesin clausis ; corollà longé exsertà labio superiore galeato , extüs hirsutissimo , inferioris laciniis lateralibus brevibus , latissimis , propé basin brevissimé denticulatis, intermedià oblongà crenatà , fauce inflatà, tubo intüs exannulato ; hemimericarpiis læviusculis, humectatis minuté puncticulatis. Morsus Gallinæ folio Hederulæ alterum, Zob., Ic., pag. 463. (94) Lamium amplexicaule. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 809. — F1. dan., tab. 752. — Engl. bot. , tab. 170. Schk. , Handb., vol. 2, tab. 259. — Reichb, , Icon. , tab. 259, fig. 373. — Benth., Lab. , pag. 511. Has. Satis frequens est hæc species in campis et ad vias insularum Canariensium. Disrris. GEOGRn. Herba est hemisph:erii borealis quæ à 60 grad. lat. bor. à Petropoli scilicet Moschorum austrum versüs usqué ad Emcdi juga et insulas nostras protruditur. Americæ quoque borealis accola est scd forsan hospitata. 2. LAMIUM PURPUREUM. Lixx. L. caule decumbente ; foliis rugosis, villosis, inferioribus rotundato-reniformibus, supe- rioribus ovatis, cordatis, inciso-crenatis ; cymis sparsis, superioribus approximatis, multi- floris; dentibus calycinis post anthesin patentibus 5 corollæ tubo suprà basin constricto, intüs pilis annulato, lobis lateralibus brevibus, Centiculo auctis. Urtica iners altera. Dod., Pempt., pag. 153. Lamium purpureum. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 809. — F1. dan., tab. 523. — Engl. bot. , tab. '169. —Schk., Handb., vol. 2, pag. 159. — Hook., Fl. lond. , ed. 2, vol. 2, tab. Has. Hanc plantam in insulis Canariensibus invenit cl. de Buch vid. Phys, Beschr. pagg. 143 et 170. - Disr&im. GEoGR. Occurrit quoqué hzec species à Scandinavià et Moschorum imperio per Hispaniam et Lusitaniam usqué ad insulas Canarienses si hüc certd referenda Stirps Bu- chiana nam stationem nullam propriam indicat. STACHYS. Lans. (1). Cazyx campanulatus vel tubuloso-campanulatus bilabiatus 20-stria- tus dentibus aut æqualibus aut anticis vel rariüs posticis parüm lon- gioribus. COROLLA bilabiata, labiis nunc æqualibus nunc inæqualibus, demüm abbreviatis, tubo recto vel superné incurvo, exserto vel in- cluso, intüs aut nudo aut sæpiüs piloso-annulato; labio superiore erecto subpatente vel subfornicato, integro vel emarginato vel bifido, in præfloratione inferiori incumbente aut aliquandó erecto et plüs minüsve è calyce exserto (2), inferiore trilobo, medio majore, integro (4) Hujus quoque generis elueubrationem cl. ac nobili viro vicecomiti de Noé debemus. (2) Notam istam , ab auctoribus omnibus prætervisam in Stachyde hirià non solüm , verüm etiam in S. Poiretii Ten. (S. Marrubiifolià Viv. non Salis) in S. arenarià Vahl. et in S. Betonicá Benth. observavi. Cæterarum Stachydum quarum saltem explorandarum occasio mihi fuerit labium superius inferiori incumbere vidi. (95) vel emarginato. STAMINA 4, adscendentia, inferiora longiora, apice sæpiüs contorta, et post fecundationem ad latera faucis dejecta ; fila- menta inferné barbata, pilis longis valdé viscosis, superné plüs minüsve glabrata. Srvrus glaberrimus, apice bifidus lobis, subzequali- bus, supernè stigmatosis. MEnicAnPIA obovalia , levia , rugosa aut gru- mosa, non mucilaginosa. Hrns& quandoque basi lignescentes, per hemisphærii utriusque temperati arva et rudera sparse. STA4CHYOTYPUS. BENTH. Herbæ annu: vel perennes glabrz pubescentes ; corollis purpurascentibus , rubris , vel oseo-albis non ochroleucis ; tubo incluso vel ireviter exserto. 1. STACHYS ARVENSIS. Lixx. S. humilis, simplex vel sæpiüs basi ramosa, foliis cordato- ovatis, obtusis; calycibus cam- panulatis ultrà medium 5-fidis, lobis æqualibus subspinescentibus ; corollis ( purpureis) calycem parüm excedentibus, labio superiore inferiori in przefloratione incumbente. Stachys arvensis. Linn., ed. 3 (1764), vol. 2, pag. 814. — Flor. dan. (1777) , tab. 587 (ic. mediocris). — Curtis, Flor. Lond. (1817), vol. 1 (icon. bona). — Reich. , Icon. Bot. (1832), cent. 10, pag. 24, n. 1298, tab. 967 (ic. bona). — Bentham, Lab. (1832-1836) , pag. 550. Glecoma foliis cordato-oblongis crenatis. Linn., Hort. Cliff. (1737) , pag. 307. Glecoma marrubiastrum. 7^U/., Hist. des Plant. du Dauph. (1787), vol. 2, pag. 371. Sideritis calycibus subinermibus hispidis. Linn., Flor. suec. (1745), pag. 176, n. 488. Sideritis alsine trissaginis folio. Moris., Plant. Hist. Oxon. (1715), vol. 2, pag. 389, n. 92. Trixago foliis hirsutis ovato-cordatis rotundé dentatis. Hall., Hist. stirp. indigen. Helv, (1768), vol. 1, pag. 101, n. 231. Trixago arvensis. Hoff. et Link., Fl. Port. (1809), vol. 1, pag. 102. Trixago cordifolia. Maench., Method. (1794), pag. 398. Trixago colorata. Presl., Flor. sic. (1826), pag. 37. Ferva de Gato, Canariensium. Has. In insularum Canariensium arvis et ruderatis; vulgaris Webb! Disrris. cEocn. Per Americam tropicam (sine dubio introducta) Asiam mediam? (ex Benth.) Africam borealem et copiosissimé per Europam totam nascitur, in Brasilià apud Rio Janeiro exsicc. (Gardner! in herb. Webb), in Cayennà. (Poiteau! in herb. Gay.) ( 96 ) in agris Tingitanis (exsicc. Salamann! in herb. Gay.), in Algerià circà /a Calle, Hipponem, Algeriam, Philippeville, Oran (exsicc. Durieu! in herb. Mus. P.), in insulà Baleare Majore, in agris, ad urbem Artam (exsicc. Cambessèces! herb. Mus. P.), in Sardinià propé Arzzz (exsicc. Thomas! in herb. Gay.), in Corsicà (exsicc. Serafino! in herb. Gay.), in Sicilià (ex- sicc. Jan.! in herb. Gay.), in Cretà ad Caneam (exsicc. Salzmann! in herb. Gay.), ad ur- bem Granatam (exsicc. E. Boissier | herb. Mus. P.), in Gallià passim! in Britannià! Descr. Rapix annua, in fibras plurimas capillares divisa. Cauzis 1 decimetr. et ultrà longus , pilis patulis villosulus medio vel sepiüs imá basi brachiato-ramosis, ramis inferioribus cauliformibus. Forra radicalia longè petiolata ( majora 4-5 centimetr. cum petiolo longa 1-2 lata ) , limbo obtusissimo ovato vel rotundato, basi cordato, utrinque molliter villosulo , caulina superiora de more breviter petiolata, floralia subsessilia (majora 15 millim. longa, 10 mmetr. lata), reflexa, ovata, aut oblongo-ovata, obtusa, crenato-serrata , ultima brevissima , anguste oblonga , breviter mucronata , basi integra. CrmuLæ tri- florz, jugis inferioribus remotis folia vix dimidia æquantibus , superioribus confertis , ultimis folia sua subæquantibus. Cazyx campanulatus 8 mmetr. longus extüs villosus intüs villosulus, profunde 5-fidus, lobis longe ciliatis, apice molliter spinescentibus, posticis 2 sublongioribus. Conorra purpurea , calycem parüm superans, tubus inclusus medio piloso-annulatus, faux inclusa parüm dilatata , labium superius (in præfloratione incumbens) erectum, integrum extüs pilosulum , intüs subglabrum inferius longius, demüm reflexum lobis lateralibus parvis ovatis medio majore integro. FirawENrA inferiora longiora. SryLus apice bifidus , lobis apice stigmatosis. Mericarpra undiquè granulata. OLESIA4. BENTH. Majore ex parte. Herbæ annuæ vel perennes, glabræ pubescentes vel pilos: ; foliis ovatis , vel oblongis , vel lanceolato-oblongis; calycibus spinescentibus rariüs bilabiatis ; corollis ochroleucis ( la- bio superiore aliquandó albo), vel purpureis; labio superiore in præfloratione sæpé erecto! extràque calycem, labio inferiore nondüm explicato, plüs vel minüs exserto! 2. STACHYS HIRTA. Lin. S. foliis ovatis , æqualiter crenatis, basi subcordatis ; caulibus brachiato-ramosis simpli- cibusve ; calycibus campanulatis, 20-striatis, dentibus æqualibus, spinescentibus, elongatis; corollis (ochroleucis) calyce dupló longioribus, labio superiore , in præfloratione , erecto! extraque tubum calycinum longé exserto. Stachys hirta. Linn. Spec. plant., ed. 3 (1764), pag. 813. — Desf., Flor. atl. (1809) , vol. 2 , pag. 20. — Reich., Iconogr. bot. (1827), cent. 1, pag. 68, tab. 40 (icon. bona). — Benth., Lab. Gen. et spec, (1832- 1836), pag. 553 , n. 65. Galeopsis annua, Hispanica rotundiore folio. Tournf., Inst. Rei. Herb. (1700), vol. 1, pag. 186. (797 ) Galeopsis caule piloso. 4///ion., Pl. Nicaens. Enum. method. (1757), pag. 44. Ocymastrum Valentinum. Dalech., Hist. general. plant. (1587) , vol. 1, pag. 684 (icon, mediocris). Marrubium nigrum rotundifolium. Moris. , Plant. Hist. univers. Oxon. (1715), vol. 2, pag. 377, n. 15, tab. 9, sect. 11, fig. 15 (bona). Tetrahitum hirtum. Hoff. et Link, , Flor. Port. (1809) , vol. 1, pag. 104. Stachys inscripta. Reichb., Iconogr. bot, (1827) , pag. 28 , n. 40. Han. Occurrit hæc species in arvis insularum omnium Canariensium. Disrris. GEoGm. Nascitur in regionibus Africæ borealis et in oris australibus Europæ. In insulis Canariensibus Webb! in regno Tunetano Desfontaines! in herb, Mus. P., in Al- gerià propè Za Calle, Hipponem , Mi/ah , Cyrtham , Bougiam , Algeriam , Monstaganem , Oram et 7’/emsen (exsicc. Durieu! in herb. Mus. P.,) insulà Baleari majore ad urbes Alcui- diam et Esporlam (exsicc. Cambessédes! in herb. Mus. P.,) in Melità (exsicc. Coquebert de Montbret! in herb. Gay. ,) in Sardinià (exsicc. Moris! in herb. Gay.,) Calpe in rupibus (exsicc. Salzmann! in herb. Gay.,) in humidis propé Granatam (exsicc. E. Boissier ! herb. Mus. P.,) propé Barcinonem (exsicc. Requien! in herb. Gay.,) in Stœchadum insulà Margarità (exsicc. Perreymond!,) in Pyrenæi montibus orientalibus (exsicc. W. Arnott! in herb. Webb!) Dzscn. Raprx tenuis annua, Caulis erectus (4 decimetr. et ultrà longus) , hirsutus; pilis patulis, sim- plex, vel jàm medio, etiamque à basi imá, brachiato-ramosus. Fora (3-4 centimetr. longa, majora 2-3 lata) æqualiter crenata , pallide viridia , molliter villosa ; utrinque , late ovata , basi subcordata , apice rotundata; floralia subsessilia breviora, acutiora , reflexa , crenato-serrata , breviter mucronata , ultima subintegra , erecta, Cvwvrz trifloræ ; jugis inferioribus plàs minüsve remotis; superioribus confluenti- bus. Bracteolæ lineari-subulatæ, membranaceæ, pilosæ, longitudine feré pedicellorum lateralium. Cazvx (1 ctm, longus) breviter pedicellatus , campanulatus , 20-striatus , extrorsum villosus , intüs villosulus ; dentibus æqualibus, longe ciliatis, longève aristatis ; postico nunc aliquandó passim longiore, et distincte ampliore. Corolla ochroleuca , labio superiore albo , sæpiüs dupló calycem long. excedente; tubo cur- vulo incluso, apice piloso-annulato ; fauce parüm dilatatà. Labium superius erectum, elongatum, plüs minüsve bifidum utrinque pilosum ; inferius reflexum , longitudine ferè superioris ; lobis lateralibus brevibus , oblongis ; intermedio ampliore , vel amplissimo emarginato. Sramina 4 , adscendentia , infe- riora longiora. Srycus inclusus ; lobis apice stigmatosis. Mericarpra obovalia, undiquè granulata. 3. STACHYS ARENARIA. Van. NON BENTH. (1). S. foliis lanceolato-oblongis, obtusis, crenatis ; ramis elongatis ; calycibus tubulosis, cur- vulis ; dentibus æqualibus, spinescentibus, longissimis, acutissimis; corollis (purpurascen- (1) Hane in eàdem sectione cum Stachyde hirtà collocavi, quia hic quoque labium superius in præfloratione erectum observavi , sed hoc adnotandum est quód bic labium superius primüm incurvum sese sensim sensimque explicat, in hirtà veró se erectissimum semper ostendit. In, — (3° skcr.) 13 (98 ) tibus) calyce c'uplè longioribus ; libio superiore in pr.etloratione erecto!, exiràque tubum calycinum breviter exserto. Stachys arenaria. //aM., Symb. Bot. (1731) , vol. 2 , pag. 64. — Desf., Flor. atl., vol. 2, pag. 21, tab, 126 (icon non bona). — Guss., Flor. sicul. Prodr. (1828) , vol. 9, pag. 102; SSuppl., fasc. 2 (1834), pag. 193. | Has. In insulis Canariensibus (secundüm specimen herb. Webbiani quod manu Fonta- nesii hàc patrià inscriptum video). DisTRIB. GEOGR. Occurrit in regionibus Africæ borcalis, in oris australibus maris Interni, in Canarià ( Desfontaines! ex herbario), in regno Tunetano ad urbem Rafs inter Cap. blanco et Zebileo Vahl.,) propé Biserte (Desfontaines!) in Algeriz arenosis prope /a Calle (exsicc. Durieu! ,) ad urbem Monstaganem (exsicc. Durieu!,) in Sicilià (Gussone!) Dzscn. Rapix perennis crassiuscula. Cauzes (4 decimetr. et ultrà longi) basi adscendente erecti, vil- losi , inferne villosissimi ; pilis patentissimis vel reflexis, laxè ramosi ; ramis elongatis. Folia inferiora petiolata ; (majora 7 centimetr. cum petiolo longa 1 centimetr. lata) limbo oblongo-lanceolato , obtuso, mucronato ; margine serrato, basi longé attenuato , integro , utrinque villoso , superiora subsessilia , apice solüm serrata, ultima anguste lanceolata, floralia reflexa, lanceolata, integerrima ; (majore 2 cen- t'metr. et ultrà longa 8 mmetr, lata) ultima ex basi ovata longe acuminata, acumine spinescente. Brac- TEOLE brevissimz , vix conspicuæ. Crwurs triflore ; jugis inferioribus mediisque longe remotis. Carxx subnutans, breviter pedicellatus (12 mmetr. longus 3 latus), tubulosus, curvulus, extüs villosus, 5-den- *"tus ; dentibus æqualibus, longe spinescentibus recurvis basi solüm et longè ciliatis , fructifer basi inflatus. Cororca purpurascens, calyce duplô longior, tubus superné parüm incurvus, intüs piloso- annulatus (Benthamio perperàm exannulatus), faux breviter exserta, intüs vage pilosula, labium supe- rivs bifidum, utrinque pilosum , in przfloratione (ut in Stachyde hirtà) erectum extràque calycem exsertum, inferius brevius reflexum, lobis lateralibus , parvis, ovatis obtusis ; medio majore repando- sinuato, Srawiwa inferiora longiora, SrrLus apice bifidus; lobis apice stigmatosis. MEnicanpia ovato- rotundata, undique granulata. Oss. Non temere credo, Benthamium, sub nomine Stachydis arenariæ, tres plantas propriis séparabiles charac- teribus permiscuisse. Sunt 4° Stachys arenaria, Vahlii Fontanesiique. 2e Stachys iberica, Bieb., (S. purpurea, Poir.) 5° Stachys scordifolia , Willd. Earum conspectum diagnosticum hic propon . 1» Stachys arenaria. Cymularum jugis remotis; dentibus calycis subæqualibus, elongatis extrorsüm recurvis ; tubo corolla piloso-annulato ; labio superiore bifido! vel emarginato ! in præfloratione erecto ! ; cotyledonibus ellipticis!; radiculà crassà longiusculà! 3 2e Stachys iberica. Cymularum jugis approximatis; calycibus subbilabiatis; dentibus anticis longioribus ; tubo corollæ exannulato ; labio superiore integro, inferiori, in præfloratione , inoumbente; embryonis cotyledonibus ro- ‘undatis ; radiculà teretiusculà, elongatà. 5° Stachys scordifolia. Cymularum jugis, ut in ibericà; dentibus calycis æqualibus, rectis, brevioribus ; corollä, ut in precedente; embryonis cotyledonibus (saltem ea planta quæ in H. P. sub hoc nomine colitur) laiè orbiculari- bus; radiculà brevissimä, rotundatà, inter cotyledones sublatente. Certè aut Stachydem ibericam aut scordifoliam descripsit sub. S. arenariæ nomine celeb. Benthamius , nam (99°) descriptione dicit, tubum corollæ exannulatum et labium superius integrum esse, quæ ambo speciebus suprà dictis conveniunt nec S. arenariæ nostræ cui tubus piloso-annulatus est et labium. bifidum vel emarginatum, LEUCOPHAE. Nos. (1). Marrubiastri pars Monch non Tournef. Sideritidis sect. Marrubiastrum. Benth. Cazyx tubuloso- vel turbinato-campanulatus, 5-dentatus, dentibus brevibus æqualibus vel rard subinzqualibus, obtusis , acutis vel acu- minatis, demiim patulis. CoroLLA campanulato-ringens, sub-2-labiata, tubo et fauce inclusis, intüs nudà, fauce spé ampliatà sub laciniis constrictà et palato subiüs turgidulo, laciniis exsertis stellatim paten- tibus labio superiore breviusculo oblongo, integro, superné attenuato vel sub-3-dentato, erecto, inferiore 3-fido, lobis lateralibus ovatis vel oblongis, intermedio majore obcordato vel sub-3-dentato, quandoque concavo. STAMINA 4, inclusa, inæqualia , superiora breviora , filamentis hirsutis, antherarum 2-locularium loculis divaricatis subhorizontali- bus, confluentibus, connectivo subincrassato suffultis , inferiora lon- giora, usqué ad faucem procurrentia, antheris minoribus, loculo altero subabortivo. Sryvs staminibus brevior, 2-lobus, lobis inæqua- libus, apice et margine stigmatosis. HemImERICARPIA 3-angulari-ovata vel pyriformia, exsucca, scabrella. SurrnuriCEs Canarienses et Maderenses odore proprio phlomidoi- deo præditi, densé lanati, ramis ascendentibus. Foris integra, ovata vel lanceolato-3-angularia basi cordata vel truncata , longé petiolata , margine crenata crenis nunc obsoletis, tomento spississimo niveo vel lutescente pannosa, floralia conformia , minora , herbacea. IxrLonzs- CENTIA spicata, spicis simplicibus vel paniculatis, axillaribus termina- (1) Genus Marrubiastrum Tournefortii, in quo interpolato.sed non mutato speciem è Canariensibus unam depo- suit Mcenchius, à nostro plan? abhorret. Eam ob causam sectionem Benthamianam Sideritidis cui nomen Marrubias- irum pro genere habituri appellationem Tournefortianam alienam Menchianam ancipitem respuimus. Cohors est valdé concinna hinc Sideritidem illinc Marrubium attingens. ( 100 ) libusque , sæpè caudatis, cymis 3-30-floris, approximatis vel remotis, sessilibus vel subsessilibus , bracteatis, bracteis linearibus , calyces vix excedentibus. 1. LEUCOPHAE CANDICANS. Nos. L. suffrutex à basi ramosus, niveo-tomentosus, foliis ovatis lanceolatisve, apice attenua- tis, basi cordatis vel truucatis , margine laté crenatis , crassis , utrinqué niveis , floralibus spathulatis et superné sensim linearibus ; spicis simplicibus elongatis , cymis 6-12-floris , inferioribus remotis ; calyce ovato, campanulato, extüs densé lanato, intüs glabro, ro-ner- vio , nervis intermediis subevanidis ; corollà campanulato-ringente , fauce dilatatà ad laci- niarum basin constrictà, labio superiore laté ovato apice vix attenuato integro vel obsoleté crenato, inferioris laciniis rotundatis, szepé acutiusculis, intermedio obcordato ; hemimeri- carpiis 3-angulari-pyriformibus, puncticulato-reticulatis. Stachys Canariensis frutescens verbasci folio. Comm., Hort. Amst., vol. 2, pag. 97, tab. 99 , excl. syn. et Tournef. — Hæc icon ex æquo cum specie sequente convenit. Sideritis cretica. Lznn., Sp. pl., vol. 2, pag. 801, certó ex Benth. qui specimen vidit, Sideritis candicans. Hort. Kew., ed. 1, vol. 2, pag. 289 , certó ex Benth. (quanquàm in Hort. Kew. folia subtüs tantüm nivea et patria Madera dicta , quæ ambo L. Massonianam referunt ). — Lamck , Encycl. , vol. 2, pag. 167. — Benth. , Lab., pag. 573. Salvia blanca et Chaorra sive Chagorra Nivariensium. Has. Occurrit hæc species in rupestribus siccis ad altitudinem sylvarum in insulà Tene- riffà, etiam in regione altiore (/a Cumbre) ad Fontem Rose. Hanc quoque plantam in al- titudinibus Canarize ( Cumbre de T'iraxana) invenit cl. de Buch , atque eandem valdé vegetam à valle S'equillo usqué ad apicem summi montis Pico del Pozo de las Nieves persecutus est. Hæc autem statio ad Zeucophaén dasygnaphalam nostram forsan refe- renda est (vid. Phys. Beschr., pag. 180). Nec stationes Buchianas insulæ Teneriffæ licuit nobis ex certó memorare, clariss. enim Linkius hanc plantam cum Zeucophaé Masso- nianá Maderensi , quæ in insulis quoque nostris occurrit, confudisse suspicandum est, cüm et in Maderà crescere plantam suam asserit (vid. Phys. Beschr., pag. 143), Leucophaë autem candicans vera nondüm in Maderà lecta, nisi candicans verior L. Massoniana , et tum quz nunc candicans, L. Linnci vocanda. EXPLICATIO TAB. 168. 1. Ramus floridus. 2. Flos prout partes sequentes auctus. 3. Calyx longitrorsüm sectus et arte apertus. 4. Staminis minoris apex antrorsüm visus. 5. Stylus. 6. Hemimericar- pium. 2. LEUCOPHAE ARGOSPHACELUS. Nor. L. suffrutex congestus , à basi ramosus , niveo-tomentosus, ramis brevibus foliosis ; foliis latis ovatis, basi cordatis vel rotundatis , crassis margine subirregulariter crenatis , subtüs niveis , suprà griseo-virentibus , floralibus ovatis, pari imo calyce longiore , superioribus brevioribus; spicis simplicibus , brevibus, caudatis, cymis geminis imis remotis, superiori- bus congestis 3-5 floris ; calyce ovato-turbinato, 1 2-nervio, extüs densissimé lanato, denti- bus ovaiis, apice obtusis , intüs pilosis, superioribus sæpè brevioribus ; corollà campanu- lato-ringente, fauce dilatatà sub laciniis constrictà , labio superiore oblongo lingulato , inferioris laciniis lateralibus ovatis , intermedio lato obcordato ; hemimericarpiis ovato-3- angularibus angulis acutis, puncticulatis fuscis. Salvia blanca Nivariensium. Haz. In rupibus madidis convallium Teneriffæ. DisrniB. cEOGn. Species est Canariensis. EXPLICATIO TAB. 169. 1, Ramus floridus et fructifer. 2. Calyx uti partes reliquæ omnes magnitudine auctæ. 3. Idem medio longitrorsüm sectus atque arte patefactus. 4. Stamen brevius antrorsüm visum. 5. Stamen longiüs à ventre visum. 6. Hemimericarpium. 3. LEUCOPHAE DASYGNAPHALA. Nos. L. suffrutex erectus, ramosus, tomento niveo flo:coso densissimé vestitis ; foliis 3-angu- lari-lanceolatis, basi truncatis vel subcordatis, pannosis, utrinque albo-tomentosis , margine crenatis, floralibus lanceolato-linearibus, obtusis, supremis calycis longitudine ; spicis sim. plicibus, cylindraceis ; cymis 2 imis remotiusculis superioribus densis , 6-1 2-floris ; calyce tubuloso-campanulato, extüs densissimé villoso, 10-nervio, 5-dentato, dentibus subæquali- bus apice in mucronem laná densà occultatum protractis, intüs glabris ; corollà campanu- lato-ringente, fauce vix dilatatà, labio superiore oblongo, integro, inferioris laciniis latera- libus ovato-oblongis , integris vel emarginatis, intermedio obcordato ; hemimericarpiis ovato-3-angularibus , reticulatis puncticula tisque. Has. Hanc plantam ex insulà Canarià misit Despréaux. An hüc qnoque , uti jampridem dictum , referenda Sideritis candicans quam ad rupes crateris ingentis Tiraxanæ in insulà ( 102 ) Canarià et à valle Sequillo usquè ad verticem summi montis Pico del Pozo de las lVie- ves observavit clariss. de Buch? (Phys. Beschr., pag. 180.) DisTR:5. GEOGR. Species est ex toto: Canariensis. EXPLICATIO TAB. 170. 1. Ramus floridus et fructifer magnitudine naiurali , figuræ reliquæ aucize. 2. Calyx. 3. Idem lonsitrorsüm recisum et arte complanatum. 4. Corolla. 5. Hemimericarpium. o 4. LEUCOPHAE MASSONIANA. Nos. L. suffrutex erectiusculus , incano-tomentosus, foliis oblongo-lanceolatis , basi cordatis vel subtruncatis , obsoleté crenatis vel integerrimis , subtüs niveo-tomentosis , suprà vires- centibus, floralibus lineari-lanceolatis, cymas longé excedentibus ; spicis paniculatis brevi- bus, laxé congestis ; cymis 3-6-floris, floribus subpedicellatis ; calice turbinato-campanu- lato, extüs dense lanato, sub-10-nervio, dentibus 3-angulari-lanceolatis longiusculis, acutis, intüs glabris ; corollà subcampanulatà fauce vix dilatatà , sub laciniis planà, labio superiore oblongo apice attenuato, inferioris laciniis lateralibus, lanceolato - oblongis, intermedio lato, obcordato ; hemimericarpiis depressé rotundato-3 -angularibus minuté reticulato- impressis. Sideritis Massoniana. Benth., Lab., pag. 373. Has. Legimus semel tantüm hanc speciem propè Bajamar insule Teneriffze. Disrrig. GEOGR. Occurrit non infrequens hzc planta in insulà Maderà eamque à monto- sis Portüs Sancti mense Maio an. 1828 florentem retulimus. EXPLICATIO TAB. 171. 1. Ramus floridus. 2. Calyx cum figuris sequentibus auctus. 3. Idem longitrorsüm se:- tus et arte patefactus. 4. Corolla. 5. Hemimericarpium. 5. LEUCOPHAE MACROSTACHYS. Nos. L. suffrutex congestus, à basi ramosus, niveo-floccoso-lanatus; foliis laté ovato-lanceola- tis, basi cordatis, longé petiolatis , grossé crenatis , subtüs niveo-tomentosis , suprà virenti- bus, rugosis , floralibus ovato-lanceolatis apice attenuatis, calycibus 2-pló 3-pló longioribus, deflexis ; spicis simplicibus vel breviter paniculatis, caudatis, cymis omnibus densé conges- tis, sessilibus ; calyce tubuloso, extüs densissimé piloso-lanato, dentibus latis, ovato-3-angu : ( 103 ) laribus, apice mucronatis ; corollà vix exsertà , apice extüs lanatà, labio superiore ovato- lanceolato, apice attenuato, inferioris laciniis lateralibus ovatis acutiusculis, intermedio rotundato , cochleato , concavo , palato turgido ; hemimericarpiis rotundato-3-angularibus vel depressé pyriformibus, reticulato-puricticulatis, fusco-nigris. Sideritis macrostachys, Poir./ — (Infaustè græcizanti per errorem macrostachyos.) — Encycl. suppl., pag. 381. Chagorra Nivariensium , Tarilla Palmensium. Har. Copiosa est hzc species in rupibus montis Mesa de Texina ad sylvarum altitudi- nem in insulà Teneriffà, eamque propé Realejos legit cl. Carolus Lemann Med. Doct. Flo- rz Canariensis ac præsertim Maderensis benemerentissimus , eandem quoque speciem in 'nsulà Palmà legimus, schedà anrissà statio ignota. Disrris. GEOGR. Species est vera Canariensis. EXPLICATIO TAB. 112. 1. Ramus floridus. 2. Flos, cum partibus sequentibus , auctus. 3. Calyx resectus et arte apertus. 4. Stamen longius cum antherà perfectà à fronte visum. 5. Idem visum à tergo. 6. Ovarium cum stylo. 7. Hemimericarpium. 6 LEUCOPHAE CANARIENSIS. Nos. L. suffrutex erectus tomento floccoso lutescente t£etus ; foliis ovatis vel ovato-lanceola- tis, in acumen productis , basi cordatis , margine crenatis , subtüs nervosis linatis , suprà velutinis rugosis, floralibus lanceolatis , acutis , cymas iongé excedentibus; spicis simplici- bus ; cymis hemisphæricis, sub-3o-floris, omnibus remotis ; calyce tubuloso, apice campa- nulato , extüs piloso vel piloso-lanato , 10-nervio , dentibus lanceolato-3-angularibus , api- culatis, demüm repandis molliter spinulosis ; corollà ringente extüs pilosiusculà , fauce vix dilatatà, labio superiore rotundato-ovato, crenato, inferioris laciniis lateralibus ovatis apice attenuatis , infimà latà obcordatà ; hemimericarpiis ovato-3-angularibus , puncticulato-sca- bris, nigris. Salvia sylvestris amplissimis Verbasci foliis , gravcolens , flore albo parvo Canariensis. P/uken. Alm., pag. 329 , et Stachys amplissimis Verbasci foliis floribus albis parvis non galeatis , spicà Betonicz, ex insulà Canariná, Arvida Salva (Arbol Salvia?) incolis, — Ejusd. Alm., pag. 396. — Phytogr., tab. 322, fig. 4. Sideritis Canariensis. Linn., Sp. pl, vol. 2, pag. 801. — Jacq. , Hort. Schænb., vol. 3 , tab. 30. — Lamck, Encycl., vol. 9, pag. 166. — Benth., Lab., pag. 573. Has. Hanc speciem Maio floridam atque iterüm Augusto fructiferam legimus in saxetis .* ( 104 ) siccis suprà Agua Mansa ubi à rupibus los Organos dictis aqua perennis labitur. Ean- dem et ad Zgua Mansa et ad sylvam las Mercedes legit celeb. de Buch. Disrris. GEOGR. Planta est Canariensis. MARRÜBIUM. Liwx. pro parte, BenTu. excl. Lagopsi. Cazyx tubulosus, 10-nervius, nervis prominentibus, 5-10-dentatus, dentibus subæqualibus, subulatis, spinulosis, demüm sæpè patentibus, recurvis. COROLLA 2-labiata, intùs ut plurimüm pilosoannulato, tubo incluso, fauce vix inflatà , labio superiore elongato, erecto, subplano, integro, inferiore 3-fido, lobis lateralibus ovatis, intermedio lato, rotundato vel obcordato. STAMINA inæqualia, superiora breviora, inclusa , antheris 2-locularibus , loculis divaricatis subhorizontalibus confluentibus. SryLus 2-lobus, lobis inzequalibus, apice stigmatiferis. HrwiwERICARPIA exsucca , oblongo-3-angularia, apice rotundata. Hzn» perennes, tomentosz , à basi ramosæ, ramis ascendentibus vel tantüm procumbentibus , per orbis veteris totius arva rupes apri- cos et rudera sparse; unica Americam ab Europà aufuga attingit. Fori rotundata vel ovata , breviter petiolata, utrinque rugosa , mar- gine crenata vel inciso-crenata , basi atienuata, rard cordata, floralia herbacea, conformia. INFLORESCENTIA spicata. CYMÆ hemisphæricæ, densæ, multifloræ, sessiles, remotiusculæ, bracteatæ, bracteis subulatis calycis longitudine. 1. MARRUBIUM VULGARE. Linn. M. ramis ascendentibus, densé albo-tomentosis ; foliis rotundatis ovatisque, basi cunea- tis, venoso-rugosissimis, inæqualiter grossé dentatis, suprà viridibus velutinis, subtüs cano- tomentosis ; cymis multifloris , densissimis ; calycibus piloso-lanatis, to-dentatis , dentibus filiformi-subulatis, subspinescentibus , uncinato-revolutis. IIp&cwv Diosc., lib. 3, cap. 110. Marrubium quod Greci prasion vocant. P/ín., Hist. nat., lib. 20, cap. 29. — Math. (ed. 7" algr., 1570), pag. 551. ( 105 ) Marrubium vulgare. Linn., Sp. pl., vol. 2 , pag. 816. — Engl. bot., tab. 410. — F1, dan., tab, 1036. — Schkuhr, Handb., vol. 2, tab. 162. Marrubium hamatum. H. B. et Kunth, Nov. gen. et sp., vol. 2, pag. 310. Marrubium apulum. Ten., F7. nap., tab. 154. Marrubio Nivariensium, Escarchalagua Palmensium. Has. Vulgaris est hzec planta in campis insularum Canariensium. DisrRiB. GEoGR. Species hæc ruderalis à 58 in Caledonià (Watson) et ab Upsalià Sue- corum et 59 gradu boreali (W/ahlenberg) in insulam Portum Sanctum! et Fortunatas! per Europam et Africam borealem procurrit ; in Oriente à Caucaso (Marsch. v. Bieb.) ad Cycladas (Sibthorp) protenditur. TRIB. IX. PRASIEAE. Benru. PRASIUM. Lrxx. CaLvx campanulatus, 10-nervius, irregulariter 2-labiatus, labio superiore breviter 3-fido , inferiore profundiüs 2-fido-laciniis omnibus foliaceis ovatis. COROLLA tubo incluso, intus pilis squamosis annulato, limbo subæqualiter 2-labiato, labio superiore ovato, integro, inferiore 3-fido , lacinià intermedià majore integrà. STAMINA 4, sub labio supe- riore adscendentia. ANTHERÆ 2-loculares , loculis demum divaricatis. STYLUS apice subæqualiter 2-fdus, lobis subulatis. SricwATA. minuta. ACHAENIA carnosa. (Benth., Lab., pag. 651.) SUFFRUTEX ramosus, glaber vel pubescens per littora utraque maris Interni à Sicilià et Melità! ad insulam Maderensem Portum Sanctum! et insulas Canarienses pervecta. 1. PRASIUM MAJUS. Lin. Prasium majus et minus. Linn. , Sp. pl. , vol. 2, pag. 838. Has. Hanc plantam ad aquæ ductum suprà oppidum Orotavense legit cl. de Buch. (Vid. Phys. Beschr., pag. 170.) Oss. Varietatem stirpis hujus monotypæ, quam in insulis nostris nunquam vidimus , calyce lato et pilis strigosis insignem loco Fonte d’Areia in insulà Portu Sancto dicto mense Maio ann. 1828 jam defloratam fructiferamque legimus. in. — (3° s Ecr.) 14 ( 106 ) TRIB. X. AJUGOIDEAE. BENTS. POLIODENDRON. Nos. Leucosceptrum Smith. — Teucri sect. Leucosceptrum et Teucropsis pro parte Benth. Cazyx turbinatus , 10-15-nervius, 5-dentatus, dentibus brevibus, æqualibus vel summo breviore, muticis. ConourA 2-labiata, tubo incluso, intüs exannulato, fauce exsertà vel inclusà, post anthesin sæpè (in P. heterophyllo) marcescenti- persistens. hemimericarpia fovens, labio superiore brevi, lato, truncato, recto , emarginato, labio inferiore. deflexo, 3-fido, laciniis lateralibus brevibus, rotundatis, intermedio majore cochleato vel cymbiformi, apice integro vel apicu- lato, ad margines crenato. STAMINA 4, labio superiori corollz per paria affixa, ad ejus fissuram longé porrecta , recurva, cum corollà (in P. heterophyllo) marcescenti-persistentia, superioribus brevioribus. FrLa- MENTA basi vel undique glanduloso-hirta. ANTHERE obliqu:e , rotun- dato-reniformes, loculis confluentibus. SryLus apice 2-fidus, lobis linea- ribus inæqualibus apice stigmatiferis. HemimericarPIA oblonga, scrobi- culato-rugosa, apice hirsuta. | Frurices Canarienses et Indici, erecti, incani. For integra, serrata vel obsoleté crenata, ad apicem ramorum sæpè approximata. Cyw 1-2-floræ , € foliorum sæpè caducorum axillis prodeuntes vel multi- flore bracteatz in thyrsos terminales, spiciformes, densissimos aggre- gatæ. FLORES rubri demüm flammei vel albidi. Oss. Genus antiquissimum Teucrium facie et patrià discolor, tot tamen characteribus consentiens atque ipsà quasi consertum naturà distorquere et in membra discerpere nefas. Teucria autem heterophyllum et Leucosceptrum uti jam optimé animadvertit celeb. Benthamus facie atque inflorescentià diversa florum structurä inter se mirum in modum conveniunt. Hoc ex speciminum siccorum examine recognovimus, in errorem enim conducit effigies Smithiana planè mendosa , stamina enim assurgentia nec recurvo-declinata , antheras 2-loculares et coroll labium superius (falsó uti credibile est) quàm maxime potuit arrectum effinxit, ità ut et ordine ipso à suà icon nostra diversa vide- ( 107 ) bitur, At si sectiones Leucosceptrum et Teucropsis (1) conimiscendz è Teucropsi priüs speciem alteram T. Betoni- cum L'Hér. tot notis et facie alienam ejicere et inter Scorodonias, à quibus labio corollæ superiore integro vix differt quibus autem dum habitu iis aliisque characteribus , multimodé accedit, collocare necesse est. Novo huic cohorti ni oriatur confusio , nomen fecimus novum, Poliodendron; generis apud nos vicem explebit , totam ponderantibus tribum loco subgeneris si placet habebitur. 1. POLIODENDRON HETEROPHYLLU M. Nos. P. frutex ramosus totus velutiné cinereo-tomentosus , ramis rectis ; foliis ovato-lanceola- tis, obtusis, basi in petiolum attenuatis, crenatis integerrimisque ; floribus sub apice ramo- rum ex axillis foliorum: sæpè caducorum prodeuntibus , pedicellatis , deflexis, ramulis superné foliosis et in comæ speciem productis; calycibus turbinatis, tomentosis vel glabres- centibus, 10-striatis , 5-dentatis, dentibus brevibus latis, acutis; corollà coriaceà , persis- tente, fauce exsertà , labio superiore laté rotundato-truncato, brevi , emarginato , horizon- talii, labi inferioris promissi laciniis lateralibus brevibus , latis , rotundatis , intermedio cochleato-cymbiformi, acutiusculo , utrinque emarginato ; staminibus longé exsertis , glan- duloso-hirtis; styli lobis linearibus, apice attenuatis, stigmatosis ; hemimericarpiis oblongis scrobiculato-reticulatis , apice pilis ramosis hirsutis. — Flos carneo-rubens vel ruber, demüm atrorubens. Teucrium heterophyllum. ZL'Hérit., Surp. rar., pag. 84. — Hort. Kew., ed. 1, vol. 2 , pag. .— Benth. , Lab., pag. 664. Teucrium canariense. Lamck, Encycl., vol. 2, pag. 692. Jocama Palmensium. .Salvia de India Canariensium ex Despréaux. Has. Non rara est hec planta in locis petrosis siccissimis regionis inferioris insulze Teneriffæ : occurrit etiam in Palmà et Canarià. Copiosam legimus propé Portum Orota- vensem, circà Zajamár et sub villà Comitis de Septem Fontibus propè Buena Vista in insulà Teneriffà , eamque in valle Sancti Andreæ et ad Zgueste legit cl. de Buch ; eandem à Mazo in insulà Palmà apportavimus et ab 4murga et Risco blanco in Canarià misit cl. Despréaux. Disrris. cEocR. Planta est Canariensis, quam in Maderz rupestribus propé oppidum Funchalense legit cl. Lemann! EXPLICATIO .TXB.. 113. 1. Ramus junior foliis valdé tomentosis crenatisque. 2. Ramus floridus foliis plurimis (1) Si hàc quoque inserenda sect. Pycnobotrys Benth. mutandi erunt quantulumquodque generis characteres , sed species orientales nondüm examinavimus. ( 108 ) integerrimis. Ambo mag. nat. figuræ reliquæ omnes magnitudine auctæ. 3. Calyx. 4. Idem inter dentes inferiores longitrorsüm sectus et arte expansus cum lobis ovarii gynophoro insidentibus. 5. Corollz labium superius cum staminibus. 6. Ejusdem labium inferius. 7. Corolla integra persistens hemimericarpia matura fovens. 8. Stamen antrorsüm visum. 9. Idem à tergo visum. 10. Styli pars superior cum lobis et stigmatibus. 11. Hemi- mericarpium à ventre visum. 12. Idem à dorso visum. TEUCRIUM. Lisx. Carxx tubulosus vel campanulatus , 5-dentatus , dentibus æquali- bus vel 3 superioribus vix latioribus, vel 2-labiatus labio superiore 3-fido dente supremo dilatato. CoroLLA 2-labiata, tubo incluso vel exserto, intüs exannulato, labio superiore brevi emarginato, horizon- tali, vel longiore 2-partito decurvato ; inferiore 3-fido, laciniis latera- libus latis brevibus, vel oblongis deflexis, intermedià majore. SrAMINA 4 , tubi corallini dorso affixa , è fissurà labii superioris corollæ exserta , declinata , inferioribus longioribus. ANTHERÆ apici filamenti obliqué affixæ, reniformes , ob loculos confluentes 1-loculares. SryLus superné subæqualiter 2-fidus lobis apice stigmatosis. HEMIMERICARPIA exsucca , levia vel rugosa, quandoque hirsuta. SUFFRUTICES vel herba per orbis terre regiones iemperatiores sparse. Foris serrata, crenata vel raró laciniata. INFLORESCENTIA per ramos sparsa, axillaris aut terminalis racemosa vel spicata. CYMÆ 1-2-multiflorz, floribus albis, flavescentibus, coeruleis vel purpureis. SEcrIO Il. ZEUCAIS. BEnTx. Inflorescentia sparsa, axillaris, cymis 1-2-multifloris, calycibus breviter campanulatis , post anthesin hiantibus, corollæ labio superiore profunde fisso, labii inferioris laciniis latera- libus elongatis , intermedio oblongo concavo. 1. TEUCRIUM FRUTICANS. Lin. T. frutex divaricatus albo- vel ferrugineo-tomentosus ; foliis ovato-lanceolatis , breviter petiolatis, suprà viridibus, subtüs albis nervosis ; floribus axillaribus, solitariis ; calyce pro- ( 109 ) fundé fisso, dentibus latis, lanceolatis ; corollà amplà, laciniis lateralibus lincari-lanceolatis, intermedià lanceolatà ; hemimericarpiis reticulatis , hirtis. Teucrium Bæticum. Clus., Hisp., pag. 229. Teucrium Bæticum fruticans sive III. Ejusd., Hist., pag. 349. Teucrium fruticans. Zinn., Sp. pl., vol. 2 , pag. 787. — Curt., Bot. mag., vol. 7, tab. 247. — Benth. , Lab., pag. 665. Has. Hanc speciem propé Taganananam in Teneriffà sylvam versüs invenit cl. de Buch. (Vid. Phys. Beschr., pag. 174.) Disrris. GEOGR. Planta est regionis maris Mediterranei magis occidentalis à Græcià in Lusitaniam, Gallià exclusà, protensa. SEcrTIo Il. PSEUDO-SCORDIU M. Inflorescentia sparsa axillaris. Calyces tubulosi , basi gibbi, fauce post anthesin pilis clausä, 2-labiati dente intermedio labii superioris dilatato, vel 1-labiati dentibus subæqualibus. Corollæ resupinatæ. — Herbæ annue. 2. TEUCRIUM SPINOSUM. Lin. T. molliter vil'osum, caule erecto rigido, ramis tenuibus, patulis, ramulis spinescentibus ; foliis lanceolato-oblongis, basi angustatis , petiolatis, inciso-crenatis vel laciniatis, utrinque viridibus, summis minimis; cymis 1-2-floris; calycis labii superioris dente intermedio rotundato acuto , lateralibus dentibusque labii inferioris lineari-subulatis , demüm subspi- nescentibus ; corollà extüs hirtà ; hemimericarpiis ovato-globosulis , puncticulatis , nigris. Chamædrys spinosa. J. Bauh., Prodr., pag. 117. — Moris. , Hist., vol. 3, pag. 423 , sect, 11 , tab. 22, fig. 17. Scordium spinosum odoratum. Corn., Can., pag. 192, fig. 124. Teucrium spinosum. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 793. — Sibth., Fl. grac., tab. 539. — Benth., Lab. , pag. 678. Scordium spinosum. Cav., Ic., vol. 1, pag. 19. tab. 31. Scorodonia spinosa, Link, Handb., pag. 458. Has. Legimus hanc herbam in arvis circà Sanctam Crucem Teneriffze et ad viam quz ad oppidum Lagunam conducit, necnon in Canarià in vervactis siccissimis inter urbem Palmarum et oppidum 7'eror. Disrris. cEoGn. Occurrit hæc planta in argillosis siccioribus à Syrià per plagas calidio - res mari Mediterraneo adjacentibus usqué in insulas Fortunatas. ( 110 ) AJUGA. Laixx. Cazyx ovato- vel globoso-campanulatus, 5-dentatus, dentibus sub- aequalibus. CoRoLLA 2-labiata, tubo incluso vel exserto, recto vel spi- raliter torto, intüs sepissime pilis annulato,labio superiore brevi 2-fido, vel brevissimo emarginato aut 2-dentato, inferiore elongato, 3-lobo, lobis lateralibus oblongis intermedio majore 2-fido vel emar- ginato. SrAMINA 4, tubi corollini dorso propé faucem affixa , sæpissimè exserta, inferioribus longioribus. ANTHERÆ apici filamenti oblique affixæ, loculis confluentibus 1-loculares. SrvLus apice 2-fidus, lobis sub- aequalibus, apice stigmatosis, stigmatibus minutis, HEMIMERICARPIA reticulato-rugosa, calva. SEcrTIo IL. CHAM/EPITYS. Inflorescentia axillaris , cymulis 1-2-floris, corollæ labio superiore truncato , brevissimo. Herbæ palæogææ , basi sæpè suffrutescentes , procumbentes vel ascendentes , piloso-la- natze. Folia integra , crenata vel dentata, breviter petiolata vel sessilia. Flores rosei vel flavi. 1. AJUGA IVA. Scures. Var, PSEUDO-IVA. BENTH. A. caule decumbente , basi lignescente , ramis ascendentibus , densé piloso-lanatis , gri- seis ; foliis densis, oblongis, irregulariter et grossé dentatis, apice sæpè latioribus 3-denta- tis; cymulis sessilibus , sub-2-floris; corollà calycem dupló excedente ; hemimericarpiis semicylindraceis , circà cicatriculum elongatam meniscatis, stramineis, scrobiculatis. Xaparrirus coin. Diosc. , lib. 3, cap. 176. Ajuga Pseudo-lva. DC., F/. fr. suppl., pag. 395. Ajuga Iva. .S'ibth., Fl. grec., tab. 525. Ajuga Iva f floribus luteis. Benth. , Lab., pag. 699. Yerva Clin Canariensium. Has. Occurrit hæc varietas in locis siccis aridis insularum omnium Canariensium. Planta Canariensis semper molesté moschata menses trahere et prægnantibus abortum inferre dicitur. Disrmis. GEOcm. Legitur hzc forma cum varietate typicà à Græcià usqué in insulam Portum Sanctum ( ubi sola quoque invenitur )! atque indé in insulas Fortunatas procurrit. 7: 31d P (111) Que sequuntur, cm de Sabiis agebatur, omissa, hàc ad calcem ordinis inserimus. Oss. Diversa connectivorum facies, sed hoc pro certo observavi nunquàm ex toto defi- cere locula, connectivum autem locula semper quanquàm inæqualia, et minutè pollini- fera, gerere. Quod nondüm adhüc rité cognitum. Sæpè connectivorum apices dividuntur et lobi diversé per dorsum antheræ majoris decurrunt; undé origo dentium quæ ali- quando videntur ad partem connectivi qui sese laté dilatatàm ostendit ubi et loculorum abortientium reliquiæ polliniferæ supersunt. Hi casus omnes in tabulà sequente videndi. EXPLICATIO TAB. 167. A. Salvia ægyptiaca. Laxx. 1. Flos vicies auctus. 2. Calyx labio inferiore secto pate- factus. 3. Stamina. 4. Stylus æqualiter bilobatus. 5. Stylus lobo antico vel labii superioris truncato vel brevissimo. B. Salvia clandestina. Li. 1. Flos quinquiés auctus. 2. Calyx apertus marginibus labii superioris induplicatis. 3. Stamina, « connectivi pars dentata latéque dilatata. b antherze imperfectæ minutissimé polliniferze. 4. Anthera perfecta, à dorso visa ut appa- reat connectivum apice dentatum. C. Salvia canariensis. LixN. 1. Flos ter auctus. 2. Calyx cum stylo et mericarpiis. 3. Corolla aperta cum staminibus. 4. Styli lobi. Vicecomes DE NOÉ. ( 112) VERBENACEZÆ. Joss. VERBENA. Lin. Cazyx tubulosus vel ovato - tubulosus , 5 -dentatus, persistens. CononraA infundibuliformis , sub-2-labiata, 5-fida. SrAwiNA 4, didy- nama , tubo corollæ sub fauce inserta, inclusa, 2 superioribus inter- düm abortivis. Ovariun 4-loculare. SriGMATA 2, capitata, inæqualia. DnvPA exsucca, utricularis, tenuissima, 4-locularis, mox 4-partibilis. Her perennes per orbis terr: regiones temperatas sparsæ, erectae vel procumbentes. Fori integra, incisa, vel pinnatipartita. INFLORES- CENTIA spicata , spicis paniculatis, vel ad apices ramorum simplicibus. 1. VERBENA OFFICINALIS. Lin. V.caule basi subsimplici vel ramoso , ramis 4-gonis , glabriusculis ; foliis lanceolatis , sub-3-fidis laciniatis crenatis incisisve , adpressé pilosulis , in petiolum latum subamplexi- caulem attenuatis ; spicis filiformibus , paniculatis ; calycibus tubulosis , appressé pilosis , dentibus brevissimis, apice subulatis; stigmate spathulato ; seminibus 3-angulari-oblongis, arguté rugoso-reticulatis. Tepù Bov&vn. Diosc., lib. 4, cap. 59. Verbenaca. P/in., lib. 25, cap. 59. — Matth. (ed. V'algr., 1570), pag. 667. Verbena officinalis. Linn. vol. 1, pag. 29. — F1. dan., tab. 628. — Engl. bot., tab. 767. Has. Vulgaris est hæc species in ruderatis insularum omnium Canariensium. DisrRiB. GEoGR. Herba est orbis antiqui temperati à 57 in Caledonià gradu (Watson) usqué in Americam et terras australes prolata. 2. VERBENA SUPINA. Linux. V. caule prostrato vel ascendente , à basi pluriés ramoso, ramis crebris , 2-3-tomis , sub- » (113) cylindraceis, strigoso-pubescentibus vel glabrescentibus; foliis pinnatifidis , laciniis lineari- bus lanceolatisque, adpressè strigoso-hirsutissimis, longiusculé petiolatis ; calycibus ovatis, pilis patulis strigosis , dentibus lanceolatis acutis ; stigmate rotundato ; seminibus 3-angu- lari-ovatis, scrobiculato-rugosis, glanduloso-puncticulatis. B major, ascendens, subglabrescens. Verbenaca supina. Clus., Hisp., pag. 372. Verbena supina. Ejusd., Hist. , vol. 2, pag. 46. — Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 29. — Sibth., Fl. grec., tab. 534. — Desf., Fl. atl., vol. 1, pag. 17. — Guss., Fl. sic. Prodr., vol. 2, pag. 145. Has. Legimus hanc plantam propé Arecifam in insulà Lancerottà , eandem legit Preau- xius in arenis propé Maspalomas insulæ Canariæ et varietatem 8 propé oppidum Ga/dar. Oss. Idem b. Despréaux (qui nuperrime peragratà Cubä in urbe Mexico è vità excessit) in schedis annotavit varie- tatem « Augusto, f Januario mense florere. Disrris. GEOGR. Occurrit hæc species ab orbis antiqui regionibus extremis occidentali- bus (Ins. Fortunatis) orientalibusque (Mossu Kotschy ! Chartum ad Nili cærulei albique confluentem Kotschy !) per Ægyptum inferiorem ( Delile!) atque ambas maris Interni oras, usqué in Lusitaniam et Mauritaniam Tingitanam ( Z'etuan ! ). ZAPPANIA. Juss. CALxx compressus, 5-dentatus, 2-lobus , demüm 2-valvis, persistens. CoroLLA 2-labiata, fauce ampliatà, labio superiore 2-lobo, inferiore 3-lobo. SrAmINA 4 tubo coroll: sub fauce inserta , didynama , fertilia. Ovarum 2-loculare. SryLus brevis. STIGMA capitatum , obliquum. Dnu»pA utricularis, exsucca, tenuis, 2-locularis, demum 2-partibilis. HerB lignescentes, repentes per orbem undique sparse. Fori opposita, crenata. FLores in capitula axillaria, pedunculata densé glomerati. 1. ZAPPANIA NODIFLORA. Joss. Z. caule glabro, repente radicante ; foliis spathulato-cuneiformibus, superne arguté den- ticulato-crenatis ; capitulis rotundatis vel ovato-cylindraceis ; calycis 2-lobi lobis rhomboi- deo-ovatis ; corollà persistente ; seminibus ovatis, lævibus, ventre planis. Verbena nodiflora. C. Bauh., Prodr., pag. 195. — Linn. Sp. pl., vol. 1, pag. 28. — Burm., Fl, ind. tab, 6. — Desf., Fl. atl., vol. 1, pag. 15. Blairia nodiflora. Gærtn., vol. 1, pag. 266, tab. 56. 11, — (3° sxcr.) : 15 ( 114 ) Lippia nodiflora, Rich, in Mich, , Fl. bor. Am., vol. 2, pag. 15. Zapania (Zappania) nodiflora. Juss. , Ann. sc. nat., vol. 7, pag. 72. Verbena repens. Bert., Rar. Ital. pl. , dec. 2, pag. 27. Zapania repens. Ejusd., Aman. it., pag. 73. — Guss., Flor. sic. Prodr., vol. 2, pag. 146. Har. Hanc plantam ex insulà Canarià misit cl. Despréaux. Disrris. cEOGR. Oritur hzc stirps in inundatis et fossis circà tropicum utrumque undé in regiones australes magis temperatas in Australiam scilicet ( Rob. Brown) in ditionem Chilensem (Cuming !) ad ripas fluminis Platæ ( Zsabelle) et alibi procurrit ; in hemisphze- rio vero boreali 4o feré gradum in Hispanià (ad lacum Albuferam dictum propé Valentiam !), 44 in Italià propé Pisas! necnon in Americà 4o gradum (in Pensylvaniæ comitatu Cestrià occidentali Darlington), attingit. Specimina habuimus à Platæ ripis (Zsabelle!), Chili (Cuming !), Peruvià (Pavon !), Portu Natalensi (Krauss!) à basi montis Emodi (al- lich!) ab insulà Mauritii (Commerson !), Sancti Thomæ (Zedru?), Puerto Rico (/7^ydler !), Senegambià ( Heudelot !) , Tampico de Tamaulipas ( Berlandier!), Cubà ( La Sagra! ), Texas (Drummond !), ad Novam Aureliam (Drummond), à Missouri fluvio (Riehl/), Abys- sinià ((Schimper!) , Mascate ( Aucher!), Egypto ( Delile!), Arabià (Schimper !) , Wtalià! Hispanià! Græcià ! In Asià ab Indià Lenkoranum ( Hohenaker !) et 33 latitudinis borealis gradum prætergreditur. Os. Epitheton nodiflorum plante nostræ restituimus, huic enim vetus Bauhini et botanicorum antiquorum nomen nec aliæ dandum , si quidem alia , uti doctis Italis placuerit , Linnzei stirps. Divus enim Linnæus Baubini plantam nec aliam describere voluit. Si alteram , quod dubitamus , sub oculis habebat speciem alteri huic speciei novum dandum fuerit nomen. Plantam autem nostram, quz, si quæ alia, multivaga et TO)UULOPOUTATT, Linnæanam esse et Burmannianam fuisse putamus. CTIS ) GLOBULARIE/E. DC. GLOBULARIA. Linx. CaLxx 5-fidus, laciniis equalibus vel 2-labiatus, postanthesin 4-gonus, fauce pilis clausà vel nudà. Conorra tubulosa, 2-labiata, labio superiore breviore integro vel 2-fido, vel brevissimo aut subnullo, inferiore longiore 3-fido. STAMINA 4, exserta, superiora breviora. ANTHERÆ de- pressé reniformes, 1-loculares. Ovaniuw 1-loculare, ovulo unico ex apice loculi pendulo. SrvLvs filiformis, terminalis. SriGMA 1, capitatum sim- P , ? P plex vel emarginatum , aut 2 ad apicem styli cylindracea. ACHAÆNIUM 1-spermum. Sectio I. ALYPU M. Calyx tubulosus laciniis subæqualibus. Corollæ labium superius abortivum subnullum. Stigmata. 2 apicularia cylindracea. — Suffrutex regionis maris Mediterranei vel frutex Mac:ronesia , foliis perennantibus , capitulis terminalibus vel axillaribus , globuloso-com- planatis, involucris imbricatis, serico-pilosis. GLOBULARIA SALICINA. Lancx. G. caule fruticoso, 6-12-pedali, ramosissimo, ramis virgatis ; foliis lineari-lanceolatis, bre- viter petiolatis glabris , integerrimis , capitulis ad apicem ramorum axillaribus. Alypum sive herba terribilis procerior, cortice cinereo scabro, folio acuminato longiore. Sloane, Jam., tab. 5, frg. 3. Globularia salicina. Lamck., Encycl. , vol. 2, pag. 732.— Camb., Ann. sc. nat., vol. 9 (1826), pag. 29. Globularia longifolia. Hort, Kew., vol. 1, pag. 130.— Ker., Bot. reg., tab. 685, Lentisco Nivariensium ex Brouss, in herb. Desf.! — Mosquera Palmensium., Has. Non infrequens est hic frutex ad convallium rupes iu regione sylvosà Tenerifiæ et Palmæ. Flores pallidé azurei, suaveolentes. Disrrt8. GEOGR. Planta est Canariensis et Maderensis. (116) SOLANACE/E. Juss. TRIB. I. HYOSCYAME AE. HYOSCYAMUS. Linx. Carxx urceolatus, 5-dentatus, persistens, capsulam includens. Co- ROLLA infundibuliformis, limbo plicato irregulariter obtuse 5-lobo. STA- MINA 5, corollæ tubo inserta, inclusa seu exserta, inclinata. FILAMENTA subæqualia , basi pilosa. ANTHERÆ elongate , basi affix:e, longitudinali- ter dehiscentes. Ovanivuw superum, biloculare, placentis dorso dissepi- menti affixis, multiovulatis. SryLus simplex, staminibus longior. STIGMA capitulatum. Frucrus : CapsurA calyce inclusa, oblonga, basi ventricosa , bilocularis , apice circumscissa , operculo 1-2-loculari. SE- MINA subreniformia, scrobiculata. Emgryo inter albumen subperiphe- ricum , arcuatum. RADICULA teres, vaga. COTYLEDONES semicylindricæ. HERBÆ annuæ, s. biennes s. perennes, palæogææ, in Europä, Asià et Africà boreali indigenæ, sæpè viscosæ, urinam felinam | redolentes. Fou alterna , oblonga, floralia plerumque gemina. FLORES axillares, solitari. 1. HYOSCYAMUS ALBUS. Lixx. H. annuus s. biennis, caule suberecto , villoso, foliis omnibus petiolatis, ovatis aut cor- datis, acutis, grossé dentatis, dentibus subacutis, ciliatis, villosis, supremis sæpè ovato lan- ceolatis, integris s. integerrimis , floribus subsessilibus s. pedunculatis , calyce campanu- lato, decemstriato , hirsuto. (1) Solanaceas Canarienses pertractavit et nobiscum benigné communicavit cl. ac doctus H. G. Reichenbach Jun. ( 117 ) Hyoscyamo bianco. Matth. , ed. V'algr., vol. 2, pag. 1120. Hyoscyami alterum genus in maritimis. Cæsalp., De plant., lib. 8, cap. 45, pag. 345. Hyoscyamus albus. Lob., Ic., pag. 269. — J. Bauh., Hist, pl., vol. 3, lib. 34, pag. 627. — Clus., Hist, pl., lib. 5, pag. 82. - Hyoscyamus albus major. Hort. Rom., 1, t. 91. Hyoscyamus albus. Linn., Sp. pl, pag. 957. — Codez , 14,251. — Sibth. et Sm., Fl. grac., vol. 3, pag. 24, tab. 236. — Bull. herb. de la France , tab. 99. — Spr., Syst. veg. , vol. 1, pag. 615. — Lam. et DC., F1 fr., ed. 3 , vol. 3, pag. 607. — Rchb., Fl. germ. exc., pag. 388 , n. 2631. — Bertol., Fl. ital., vol, 2, pag. 613. — Koch, Synopsis Fl. germ., pag. 509. — JW alpers, Rep. b., pag. 120, n. 3, 4. Hyoscyamus aureus. All, Fl. ped., pag. 101. Has. In vineis, ruderatis et rupestribus insularum Canariensium vulgaris. Disrris. GEOGR. Species est feré totiùs Europæ meridionalis necnon Africæ borealis. Oss. Planta viscidè villosa , corolla straminea , fauce violaceà s. viridi Canariensibus Veleño dicitur. — Monente cl. Webb, qui Hyoscyamum canariensem et album non satis distinctos esse intellexit, omni curá studui, ut utram- que speciem discernerem, sed mihi neque contigit. Comparavi specimina Maderensia ( ad vias versüs Martinho lecta à cl. Holl.), Canariensa (Buch ! Webb et Berthelot ! ), Gallica, Veneta, (de Welden!), Dalmatica (de Welden!). Ne- que quidquam discriminis video inter flores « subsessiles » et « subpedunculatos », nec in varià foliorum formá, nec in vario faucis colore. Fruticosum veró Hyoscyamum canariensem, tantüm calami lapsu dixit cl. Walpers. — Ceterüm cl. Ker. Hyoscyamum album non cognovisse videtur. Is enim l. c. novum H. suum à reliquis speciebus distantem ad H. pusillum L. accedere dicit. Hyoscyamus canariensis. Ker., Bot. reg., pag. 180. — .Spr., Syst. veg., vol. 1, pag. 616 ,n. 10. — Rchb., Fl. germ. exc., pag. 388, n. 2632. — W/alpers, Rep. bot. syst. , vol. 3, pag. 20, n. 10. Hyoscyamus varians. Vis., Bot., Zeitg., 1829. — F1. dalmat., 1, tab. 24. TRIB. 11. DATURE AE. DATURA. Lixw. Cazyx tubulosus, prismatico-angulatus s. subteres, quinquefidus seu longitudinaliter fissus, de basi circumscissè deciduus. COROLLA hypo- gyna , infundibuliformis, limbo patulo , plicato , quinque-decemden- tato. SrAwINA 5, coroll tubo inserta, inclusa s. subexserta s. exserta. FiLaMENTA è basi latiore attenuata , subæqualia. ANTHERÆ elongate, introrsæ , basi affixæ. OvaniUw superum, incomplete quadriloculare, dissepimento altero placentifero, apice deliquescente, placentis multi- ovulatis. SryLus simplex, staminibus paulo longior. SriGwA. bilamella- tum, Frucrus : CapsuLA ovata s. subglobosa, muricata s. lzvis, semi- ( 118 ) quadrilocularis, septis incompleté quadrivalvis. SEMINA numerosa, reniformia, scrobiculata. Empryo subperiphericus involvens. RADICULA teres. COTYLEDONES subrenifor mes. HERBÆ annus s. perennes, virosæ, in Asià tropicà et Americà spon- taneæ. Species quaedam nunc per orbis regiones temperatas prove- niunt efferatæ. For alterna, oblonga s. ovata, integra s. sinuoso-den- tata, FLores solitarii, speciosi, candidi, purpurei, rubri, violacei. 1. DATURA STRAMONIUM. Lan. D. annua, glabra , caule erecto , ramis assurgentibus , foliis ovatis , irregulariter sinuoso- dentatis, calyce prismatico angulato, capsulà erectà ovatà echinatà. Solanum fœtidum spinosum, C. Bauh. in Matth. , ed. an. 1764, pag. 228. Solanum fœtid, pomo spinoso oblongo, flore albo, Cup., Hort. cath., pag. 206. Stramonium fructu spinoso oblongo, flore albo. Tournef., Inst., pag. 119.—Zannich., Ist. delle piante, n. 954, tab. 84. Solanum maniacum Dioscoridis. , Column. Phyt., ed. neap., pag. ^6. Stramonium fœtidum. 44//., Fl. ped., vol. 1, pag. 103. — Scop., F1. Carniol. , vol. 11, pag. 952. Datura Stramonium. Linn., Sp. pl., pag. 925. — Codex , 1418. — .Spr., Syst. veg., pag. 627. — Lam. et Decandolle, Fl. fr., ed. 3, vol. 3, pag. 609. — RcAb., Fl. germ. ex., 389, 2637. — Gaud., F. helv., vol. 2, pag. 11. — Bertol. F1. ital., vol. 2, pag. 607. — Koch, Synopsis, pag. 510. Stramonium foliis angulatis, fructu erecto muricato. Hall. FI. help., pag. 586. Datura Turcarum. Bess/., Hort. eyst. ant. , 111, 2, fol. 12. Has. Stirps in Canariis efferata. Canariensibus Z'uenas Noches. Disrris. GEOGR. Herba Indize orientalis et Americæ septentrionalis cives per totam feré Europam, Asiam, Africam exsiliit. 2. DATURA METEL. Lin. D. annua, caule erecto pubescente, foliis ovatis acutis integerrimis s. sinuosé dentatis, pu- berulis, plerisque inzequalibus , calyce tereti , corollæ limbo decemdentato , capsulà ovatà inermi s. remoté echinatà. Stramonia. Fuchs, Hist. pl, pag. 690. Malum spinosum. Cæsalp., De pl., lib. 5, cap. 17, pag. 212. Noce Metelle, Matth., ed. Valgr., vol. 1, pag. 301. Datura Metel, Linn., Sp. plant., pag. 256. — Codex, 1424. — Spr. , Syst. veg. , vol. 1, pag. 627,n. 9. — Bertol. , Fl, ital., vol. 2, pag. 609. ( 449 ) Datura fruticosa, Hornem., Hort. hafn., pag. 212. Datura Guayaquilensis. 4. B. Kunth, Nov. gen. et Sp. pl., 3, 8. — Spr., Syst. peg. , vol. 1, pag. 627, n. 12. 9 Has. In Canariis efferata provenit. Nomen habet Santas vel Buenas Noches. Disrris. cEOGR. Hab. in Indià orientali et Americà meridionali. TRIB. III. SOLANE AE. PHYSALIS. Laixw. Caryx 5-fidus, demüm increscens. CoroLLA hypogyna , infandibu- lari-rotata , plicata , limbo 5-sinuato. SrAwINA 5 , corollæ tubo inserta, inclusa. ANTHERÆ conniventes, basi affixæ, longitudinaliter dehiscen- tes. OvarIUM superum oblongatum, basi incrassatum, biloculare , pla- centis dorso dissepimenti insertis multiovulatis. SryLus simplex, stigma capitato-transversum. Fnucrus: Bacca bilocularis , calyce in- flato inclusa. SEMINA subreniformia , compressa , punctulata. Emeryo inter albumen carnosum subperiphericus. RApiCuLA centripeta. Corv- + LEDONES semiteretes. Her annus s. perennes, seu suffrutices orbis utriusque presertim plagarum tropicarum. Fou alterna s. geminata , integra seu lobata. FLores solitarii s. aggregati. ConorL* albz s. flavae. - M 1. PHYSALIS SOMNIFERA. Lamcx. | 5 Ju P. frutex caule tereti, ramis rectis, foliis oblongis, obtusis s. acutis, floribus axillaribus, — fasciculatis, pedunculatis , cernuis , corollà extüs subtomentosà , quinquefidà , baccà glo- _ bosà. wx fits, vesicarium corolloides. Barrel., Ic., 149. Ses somniferum verticillatum. C. Bauh., Pin., pag. 166. — Cup. , Hort, cath., pag. 203. — Castell., Hort. M. pag. 29, — Moris. Oxon. Hist. pl., vol. 3, pag. 526. Solanum somniferum. nes », De plant., lib. 5, cap. 21, pag. 214, — Clus., Hist, pl., lib. 5, pag.85. … Solatro somnifero. Matth., ed. Valgr., vol. 2, pag. 1127. Alkekengi fructu pátyo verticillato. Tournef., Instit, rei. herb. NA 156. re « D Ll . " " à ( 120 ) AN ” Physalis somnifera. Linn., Sp. pl, pag. 264. — Codex, 1444. — Sibth., Smith, Fl. greca, vol. 3, pag. 27, tab. 233. — Cavan., Ic. et Desc., vol. 2, pag. 2, n. 117, tab. 103. — Necs ab Esenbeck, Linnææ vol. 6 , pagg. 431-483. ^ Physalis scariosa. L., Sp., vol. 1, pag. 261. — Cod., 1445. A «^ + Hypnoticum somniferum. Prodr. fide Boissier, — "" 1 d Has. In rupibus aridissimis necnon in ruderatis propé oppidum Sanctam Crucem ins. 4 Palmæ et circà urbem Palmarum insulæ Canariæ principem, Buch!, Webb et Berthelot!, Despréaux. Disrris. GEocr. Crescit in Indià orientali; in Arabià, in Græcià, in Sicilià, Sardinià, An- dalusià, Canariis, Mauritio, Promontorio B. Sp. — Examinavi specimina lecta ad montem Sinai, Lind. in herb. berol. reg.! , in insulà Cretà Sieber! , propé Panormum Gussone! , in Sardinià Thomas!, propé Malagam et Marbellam Boissier!, locis suprà dictis Canariensibus; NO in insulà Mauritio Sieber!, ad promontorium Bonz Spei Lichtenstein!, Ecklon!, Drége! , » - — Mundt. et Maire!. — Dzscn. Faurex pedalis-bipedalis, caule pubescente tomentoso. Fozra breviter petiolata, interdüm | gemina, corolla flavescens, bacca matura coccinea inclusa in calyce inflato. Oss. Varietates : communis N. ab E. et tomentosa Thunb. minimé sunt stabiles, occurrunt quidem specimina e : characteristica ( solo tomento A plurima tamen specimina inter utramque varietatem sunt media, ità ut nescias, cui adscribas. — Animo gratissimo profiteor, cl. Dr. Kloizch, przfectum herbarii regii berolinensis mihi usum Soianacearum in Canariis à cl. Buch lectarum aliamque specierum criticarum liberalitate suà et benevolen- « tià concessisse eique maximas ago gratias. i 4 " : oa NM . SOLANUM. Lis. ^ + Carxx 5- 10-fidus. Dat lits yna, rotata, rariüs campanulata, | tubo RAR ,Cymo plicato, 5-s. 10-fido- (interdüm 4-6-fido). STAMINA . 5 (2G 4-6), corollæ tub tubo apertas .FILAMENTA antheras æquantia. ANTHRE hs E. Connie dites AR oris. dc dehiscentes. OvARIUM s - bitri- qe place is dissepimentis adnatis multiov atis. e ” E: STYLUS simplex. SricuA obtu m. . Bacca bi-1 rariüs tri-quadrilocular * succulenta. SEMINA ovatorreniformia, compressa. Eye spiralis, fili- m formis. Ranigu Sen tPa. CorTYLEDONES semiteretes, : à. ét € e Hrnn& €. : perennes, suffrutices, fru ices, ar ores or bis utrius- " o. ' que præser rtim regionum. aAropicarum et 2X Melt cives. Inermes, *Y ^ aculeatæ, spinosæ, g] EAT x de pube stella a Fou à k, alterna, S. ia s. S uc : vari REP "OPE e ) 4 + .” : 9 "e "UR a E " Lad us T. Le À - A. etx | BH . C "dita: # gv alit si * #* 4 ee ( 191 ) lares, alares v. laterales, raró terminales, solitarii, gemini, fasciculati, umbellati, racemosi, corymbosi. CoroLLE albæ, violaceæ, luteæ. 1. SOLANUM NIGRUM. Lin. 8. annuum , s. bienne , pubescens, caule inferné teretiusculo , superné angulato , ramis angulatis , foliis ovatis sub:leltoideis sinuato-dentatis angulatisve , corymbis extrà foliaceis , floribus cernuis, baccis globosis nigris. Solanum minus fructu nigro. Cæsalp., De plant., lib. 5, cap. 19, pag. 213. Solatro hortolano. Matth. , ed. /" al gris, vol. 2, pag. 1125, Solanum minus officinarum. Zannich., 1st. dell. piante, pag. 248, tab. 267. Solanum officinarum acinis nigricantibus. Tournef. , Inst. rei herb., pag. 188. Solanum nigrum. Z., Sp. pl, pag. 296. — Codex, 1473. — Bull., Herb. de la France, tab. 96. — Lam. et Decandolle, Fl. francaise, ed. 3, vol. 3, pag. 613. — Dun., Hist. des Solanum, pag. 152; Synop- sis, pag. 19. — Rchb., Fl. germ. exc., pag. 390 , n. 2685. — PL, crüic,, tab. 953. — Gaud., FL helv., vol. 2, pag. 130. — Bertol., FL ttal., vol. 2, pag. 633 sq. — Koch, Synopsis , pag. 508. Moralillo de Santa-Maria Lancerottensium el. Webb. Has. Ad vias, in arvis insule. Lancerottæ circa oppidum Ærrecife et in rupibus elatis montis Chache, Webb et Berthelot !, prope Funchal, Buch!. Disrris. GEOGR. Per totam Europam, Asiam, Africam , Americam obvia. Exotica speci- mina examinavi lecta in India orientali Wight!, in Canariis l. c. , in America boreali com. Hooker! , in iusulà SSaint-Zhomas Ehrenberg jun.!, in Mexico Berlandier!, Hartweg! , Y Schielle! , propè Concon Pœpp., Coll. pl. Chil., vol. 1, pag. 71. 2. SOLANUM MINIATUM. Berxa. S. annuum , caule herbaceo, diffuso, ramis dentato angulatis strigoso-subpubescentibus, foliis ovatis repandis grabriusculis; corymbis extra-foliaceis, cernuis, corollis calyce du- pló longioribus, baccis globosis luteo-miniatis , demünm miniatis. Solanum minus fructu flavo. Cæsalp., De pl. , lib. 5, cap. 19, pag. 913. Solanum offic. acinis punicantibus. Cup., Hort. cath. , pag. 202. Solanum hortense rubrum. Castell. , Hort. Mess. , pag. 45. Solanum officinale acinis purpureis, Zannich, , Ist. dell. piante, pag. 248. Solanum miniatum. Bernh., in En., vol. 1, pag. 236. — Dunal., Hist. des Solanum , pag. 156. — Lam. et DC., Fl. fr., ed. 3, vol. 5, pag. 417, n. 2693 , a. — Rchb., Fl. germ. exc., pag. 391 , n. 2634. — PL. crit. , tab. 996. — Bertol., Fl. ital., vol. 2, pag. 635. — Koch , Synopsis , pag. 907. — Bernhardi über den Begriff der Pflauzenart und seine Anncendung , pag. 55. Solanum villosum. Nocca. et Balb., Fl. fr., pag. 109. It. —(9* SECT.) 16 ne Has. Ad vias, in ruderatis Teneriífze Webb et Berthelot!, varietatem habitu gracili flori- busque minoribus insignem in insulà Canarià legit Despréaux ! DisTRIB. GEOGn. Stirps Europza et boreali- Africana et in Asià (Aurdistan Brand!) oc- curril. 3. SOLANUM HUMILE. BERrNH. S. annuum, caule herbaceo, ramoso, ramis angulatis, angulis ramorum subtuberculatis , foliis rhombeo-ovatis sinuato-repandis acutis s. integris , corymbis nutautibus , baccis glo- bosis luteo-viridibus, demüm luteis. Solanum humile. Bern. ap. JV illd., Enum. pl. Hort. Berol., vol. 1, pag. 236. — Rchb., Fl. excurs., pag. 391, n. 2653. — Plant. crit., 10, 194. — Bernhardi, über d. Begriff der Pflauzenart und seine A n- R neendung, pag. 95. Solanum luteo-virescens. Gmel., Fl. bad. , vol. 4, pag. 177. Has. In insulæ Tenerilfæ et Canarize ruderatis. Disrris. GEocn. In Europà medià et australi necnon in Canariis. — Monente cl. Des- préaux incolæ Canariæ baccas hujus Solani Yerba Santa Maria dicti comedunt. 4. SOLANUM VILLOSUM. Lawcx. S. annuum, caule herbaceo, ramis teretibus hirtis, foliis ovatis angulato dentatis pubes- centibus corymbis nutantibus, baccis globosis luteo-aurantiis , demün brunneo-aurantiis. Solanum villosum. Lam. , Dict., vol. 4, pag. 289! — Illustr. gen., n. 9338. — Dunal., Hist. des Solan., pag. 157. — Lam. et DC. , Fl. fr., ed. 3, vol. 3, pag. 413, n. 2694. — Rchb., Fl. exc., 3, gen. 2652. — Koch, Synopsis, pag. 507. Solanum luteum. Gmel., Fl. bad., vol. 1, pag. 521. Solanum nigrum « villosum. Z., Spec. pl., pag. 266. — Cod., 738. Solanum Ægyptiacum. Forsk,, Descr. pl. eg., pag. 46. Has. In Canariis leg. de Buch! loco in schedà herbarii regii berolinensis non addito. Disrris. GEOGR. Crescit in. Europa-media et meridionali, in Egypto et Canariis nec non in Chili australi Peepping ! 5. SOLANUM PSEUDO-CAPSICU M. Lin. S. arbuscula glaberrima, caule erecto, superné ramoso, foliis oblongo-lanceolatis angus- tis, acutis integris, pedunculis solitariis s. paucis unifloris , extràfoliaceis. Solanum fruticosum bacciferum. Tournef., Instit. rei. herb., pag. 149. Solanum arborescens. Cæsalp., pag. 915. ( 123 ^ Amomum Plinii. Lob., Ic., pag. 265. S. strychnodendron. C. Bauh., Pin., pag. 614. Solanum americanum. Dalech., Lugd., pag. 599 , c. ic. Solanum pseudo-capsicum. Dodon., Pempt. stirp., pag. 718, c. wc. Solanum pseudo-capsicum. Linn., Sp. pl., pag. 263. — Codex, n. 1457. — Dunal., Hist. des .Solan, , pag. 150 ; Synopsis, 11. — Lam. et DC., Fl. franc., vol. 5, n. 2692, — Spr., Syst. veg. tab. 1, pag. 684, n. 101. Has. Circà culta et in sepibus in valle Orotavensi Teneriffæ prope la /"ega Canarize et alibi legerunt cl. Webb et Berthelot!. Disrus. cEocn. In insulà Madeirà et in Canariis, nunc etiam in Béarn propè Arette ad muros in ipso pago quasi spontanea Decandolle |. c. Dzscn. Ansuscura pedalis, bipedalis et ultrà , glaberrima. Rawr virides. Fozra subundulata. FLores exigui, calyx 5-fidus, corolla 5-fida, alba. Bacca globosa, cerasiformis, rubra, interdüm lutea. Os. Ob baccas parvis Lycopersici baccis (Tomate) similes habitari Canariensibus Tomatillo dicitar. Contra exan- ihemata in usu esse Canariensibus cl. Webb comperit. 6 SOLANUM NAVA. Wzzss ET BERTH. S. perenne, inerme, totum viscoso-pubescens , ramis sarmentosis angulaiis, foliis simpli- cibus , inferioribus sæpè ternato-pinnatis , foliis foliolisve cordatis vel oblongis acutis subin- tegris obsoleté repando-dentatis ; racemis subcorymbosis sparsis, pedicellis erecté patenti- bus, corollis quinqueangulatis ; baccis calyce aucto subinclusis globosis. Solanum Nava. Webb et Berthelot, Hist. nat. des fles Canaries, Géogr. bot., 1835. Has. In insulà Teneriffà (in sylva gua. Garcia leg. Webb et Berthelot! in vallis Tao- roensis convalle de /7iga cl. Berthelot!) et in Canarià (ad scaturiginem Caidero de Co- ruña dictam in convalle elatà sub jugo montium .Saucillo insule Canariæ suprà vicum Tenteniguadam Webb et Berthelot!, in sylvà Doramas cl. Despréaux!). Propé Zspe- ranza de Buch!, ante anthesin, undé factum, ut non sit determinatum à cl. Link. Disrris. cEOGR. Decus insularum Fortunatarum neque alibi observatum. Ons. Flores feré Solani tuberosi L. — Antheræ 2-5 longé productæ , cornutæ. Bacca cerasi magnitudine , auran- tiaca. Webb. — Nycterium genere à Solano nullo pacto separari licet, nam character antherarum inzqualium valdè varians invità naturà petitus est in plantis, quæ ceterüm plané congruunt cüm Solanis. — Restat ut de plantà ma- derensi dicam. Specimen Lemannianum Nycterii triphylli Lowe differt foliis rigidioribus, dentatis s. integris, dupló minoribus. Prætereà pl. Canariensis ramos longè sarmentosos inter arbusta ducit. CI, Webb utramque plantam di- vers? esse speciei judicavit neque possumus non assentiri viro clarissimo, ubi recordamur, plantas Canarienses in sylvis, Lemannianas secüs vias esse lectas. t. EXPLICATIO TAB. 174. 1. Ramus plantæ floridus cum baccis immaturis. 2. Flos extrorsüm visus mag. nat. 3. Flos explanatus mag. auctus. 4. Corolla discissa cum staminibus inæqualibus. 5. Bacca calyce subinclusa. 6. Calyx explanatus. 7. Semen. 8. Idem magnitudine auctum. 9. Semen longitudine dissectum ut embryo spiralis conspiciatur in albumine. 1. SOLANUM VESPERTILIO. Arr. Hort. Kew. S. caule fruticoso, aculeato, foliis cordatis plurimis inæqualibus, acuminatis integris, dis- coloribus suprà piloso-scabriusculis , infra tomentosis , racemis subcorvmbosis tomentosis extrà axillaribus multifloris , sparsis , calyce 4-5-fido , corollà 4-5-angulà. Solanum tomentosum Canariense spinosum , fructu cerasorum forma et magnitudine. Pluk., P yt. tab. 316, fig. 3. Solanum Vespertilio. 44it., Hort. Kew., vol. 1 , pag. 259. — Willd., Sp. pl. , vol. 1 , pag. 1045. — Du- nal., Hist., pag. 202 ; Synopsis, pag. 39. — .Spr., Systema veget., vol. 1, pag. 696 , n. 273. Has. Inter scopulos in imà convalle Draconum arborum sive e/ Dragonal ins. Canariæ, in convalle magnà insule Canariæ inter oppidula Teror et Moya ubi olim. Mariæ Virgi- nis prodigio inventa icon, undé nomen Zarranco de la Virgen. Inter clivos maritimos vallis Patàn Tenerife boreali-orientalis introitum speluncæ de Pope dumis spissis et pro- ceris obstruit. Disrnis. GEOGR. Mera stirps Canariensis. Oss. Arbustum 6-7 pedale. Corolla cœrulea, extüs tomentosa. Bacca cerasiformis miniata, unde nomen Rea/garera Canariensium. Noraen Permenton quod affert Plukenet non audivit cl. Webb. (4225) SCROFULARINEZÆ. Juss. TRIB. I. SALPIGLOSSIDEAE. BEnTu. Susrris. LL CA MPYLANTHEZÆ. Nos. Calyx 5-partitus. Corolla tubulosa tubo sursüm recurvo , limbo plano subæquali. Stamina 2, antica, declinata, brevissima, inclusa. Capsula lateraliter compressa, septicidé et sep- tifragé 2-partibilis, valvis 2-partitis, columnà placentiferà demüm liberà. Semina plana, alata campylotropa. Embryo periphericus (1). CAMPYLANTHUS. Roru. CaLxx 5-partitus, laciniis linearibus, herbaceis æqualibus. COROLLA tubulosa, subinfundibuliformis , tubo cylindraceo sub medio sursüm recurvo, limbo 5-partito, plano, subæquali, laciniis in præfloratione imbricatis, 2 sc. lateralibus anticæ et 2 posticis inter se superné imbri- catis, utriusqué margine anteriore ab anticà tecto, superposilis. STaA- MINA 2, tubo coroll:e prope basin inserta, lobo corolla inferiore alter- nantia, filamentis brevissimis declinato- horizontalibus, antheris oblongis, loculis divaricatis, apice connatis, confluentibus, verlicalibus inter se per valvas connatis, demüm liberis. Ovariun lateraliler com- pressum , disco crasso impositum, 2-loculare, placentis valvarum mar- ginibus introflexis adnatis, multiovulatis, ovulis ovatis incurvis, mox (1) Campylanthi , generis ambigui , affinitates alió (in Ann. sc. nat., 5e sér., vol. 5, pag. 55), et rationes quibus adducti eum inter Salpiglossideas Benth. enumeravimus , fusiüs exponuntur. Hic breviter memorandum à reliquis Scrolularineis , quibus fructu convenit, semine campylotropo atque embryone, non arcuato tantüm ut in plurimis, sed peripherico vel hippocrepidoideo , d'fferæ. Prætercà à Veronicearum tribu, ubi eum prope Wui'feniam ill. R. Brownium secuti collocaverunt celeb. Endlicher et Meisner, staminibus brevissimis inclusis declinatis anticis differt ; nec inter Gratioleas cum Anticharite Endlich. et Achetarià Cham., staminibus anticis præditis, ob plures causas deponi licet. Restant Solanaceæ quibus embryo jure periphericus , sed ob capsulam et ob corollæ æstivationem ad Salpiglossideas revertit, quæ profectó Solanaceis à quibusdam annumerantur. ( 126 ) campylotropis planis alatis. Sryzus brevissimus, columnaris, apice claviformis deflexus. SriGwA crassum capitatum. CAPSULA ovata , disse- pimento contrarié compressa, apice obtusa leviter emarginata, sep- ticidè e! septifragè dehiscens (1), valvis 2-partitis column placenti- ferà demüm liberà , breviter stipitatà , dimidium capsulæ excedente, polyspermá. Sema plana, orbicularia, campylotropa , hilo et chalazà ad marginis medium approximatis, testà asperà cum tegmine et pe- rispermo carnoso coalità, in alam hyalinam expansá. Emsrvo cylin- draceus, axilis, periphericus vel hippocrepidoideus. FnvricEs lignosi, Africani, insularum scilicet Fortunatarum Gor- gadumque sive Viridensium accolæ , ramis duriusculis virgatis folio- runi cicatricibus nodulosis. Fou crebra , sparsa , lineari-subulata vel oblonga, crassa, glaberrima vel tomentosa. sessilia. FLORES ad apicem ramulorum in spicas laxiusculas secundas 2-3-tomas digesti , nutan- les, pedicellis filiformibus bractearum foliacearum axillis prodeunti- bus, basi bracteolis 2 oppositis stipatis. 1. CAMPYLANTHUS SALSOLOIDES. Rors. C. foliis teretibus, carnosis, glabris; calycis laciniis angustis pilosis. Eranthemum salsoloides. Linn. fil., Suppl., pag. 82. — Vahl., Enum., vol. 1, pag. 304. — Brouss., Elench. hort. Monsp., 1805, pag. 23. — R. Brown, Prodr. Fl. Nov. Holl., pag. 34, in Obs. Campylanthus salsoloides. Roth, Nov. sp., pag. 4. Teucrium filiforme. Poir.! , Encycl. suppl., vol. 2, pag. 769 , ex epigraphe proprià spec. herb. Des- font.! Jiomero marino seleaje Canariensium. Has. Non infrequens est hzc species in fissuris rupium convallium calidarum orze mari- timæ magis meridionalis insularum Teneriffæ et Canariæ. Legimus florentem in convalle Averni Teneriffæ mense Januario , in convalle Xerque sive Jerque propè rico mense Novembre et in convallibus circà Sanctam Crucem etiam per æstatem floridam. Disrris. GEOGR. Species est Macaronesiaca quze littoris rupes adustos et convalles cali- -— (1) Debiscentia hæc, inter Scrofularineas haud rara ità fit ; solvuntur dissepimenti lamelle, supersunt autem margines fracti qui medio relicti columnam placentiferam liberam efficiunt. Hæc est , ni fallimur, plurimorum dehiscentia septifraga columnaris. ( 127 ) das vix deserit. In Gorgadibus autem aliera extat. species Viridensis ex speciminibus :n insulà Sancti Nicolai à cl. Forbes die 3o Martii 1822 lectis et in herbario Societatis Londi- nensis ad hortorum culturam promovendam inslitutæ asservatis quæ per totum montem Gurdo ad altitudines omnes , cum varietate floribus albis insigni, Odontospermi sericei C. H. Schultz Bip. socius occurrit. Varietatem quoque uti suspicamur aliam (ità enim va- riare credibile), foliis oblongis complanatis valdé tomentosis fructu non diverso ab eo:lem Forbesio missam vidimus. Ambas quoque nuperrime inter copiosam messem cl. Hookeri fil. qui orbem hyperantarcticnm scrutaturus Gorgades sive promonterii viridis insulas fortuitó lustravit, conspeximus, aliamque quam moriturus legit b. Vogel. Descr. Fnurrx 3-6-pedalis , robustus, ligno compacto , lutescente , medullá amplà nigrà durà per- curso, cortice cinereo tenui. Rawr albidi tenues, fragiles, intricati , foliorum basibus adnatis seu pulvi- nulis crebró nodulosi , juniores virgati , sepe recurvi pubescentes. l'ora sparsa, conferta, sæpè subfas- ciculata , sessilia , lineari- filiformia , acutiuscula, majora linearia suprà planiuscula , nervo medio impressa, margine revoluta, lætè virentia , crassa , glabra vel basi aut juniora minute cinereo-puberula. Spic ad apicem. ramorum breves , tenues, laxe, eleganter recurvæ, secunde simplices vel bine tres quatuor dichotomè superpositæ, pilis simplicibus rectis glandulosis piloso-pubescentes. Frons pedicellati, pedicellis filiformibus, pilosis , nutantibus , fructiferis erectis, folio filiformi bracteatis et 2 bracteolis minoribus oppositis versus basin stipatis. Caryx junior sub-2-labiatus, laciniis 3 superioribus brevioribus, 2 inferioribus longioribus, adultus subzqualis, foliosus, crassiusculus, glanduloso-pilosus, persistens, profundè 5-partitus, laciniis linearibus vel demüm lineari-lanceolatis, acutis, pilosis, corollæ tubo subtripló brevioribus. Conorr: lætè carnea, subinfundibuliformis, tubo cylindraceo ad apicem dila- tato, in alabastro superne gibbo, leviter incurvo , mox sub medio suprà antheras sursüm recurvo, intrà exträque presertim versüs apicem pubescente, limbo planiusculo, subæquali , 5-fido , laciniis lanceola- tis, acutis, intüs glabris, extis puberulis, venosis, tubo 2-pló 3-plóve brevioribus , 2 axilibus paulló minoribus , extimàá lateralibus aliquantulüm majore. In præflorescentià autem limbus sub-2-labiatus atque ità laciniæ superimpositæ ut laterales binz infimam et superiores duas, inter se imbricatas, levi- ter deflexas , atque infimà veluti cariná amplexas, obtegant. Sramia 2, propé tubi corollini basim inserta cum lacinià anficà alternantia, deflexa, filamentis brevissimis curvatis, antheris oblongis, obtu- sis , glanduloso- pubescentibus , per filamentorum flexionem verticaliter suspensis , loculis apice conna- tis, divaricatis, confluentibus. Ovaniuw disco crasso cupulæformi impositum, ovatum, obtusum, 2-lo- culare, ad dissepimentum lateraliter compressum, placentis ad loculorum margines involutos insertis, multiovulatis , ovulis elongato-ovatis incurvis pendulis apteris , mox complanatis , dorsi et extremita- tum incremento rotundato-recurvis, campylotropis, membraná hyaliná (testà in alam expansá) cinctis. Srrzus brevissimus , columnaris , glaber, apice incrassatus in alabastro rectus mox superne inflexus. Sricua capitatum , orbiculari-complanatum , cum stylo deflexum. Carsura ovata, obtusa , vix subcre- nata, lateraliter compressa, nitida , 2-locularis , septicidè et septifragè 2-partibilis dissepimenti margi- nibus cum placentis adhærentibus, valvis parallelis profundé 2-partitis , columnä placentiferá liberá, breviter stipitatá , dimidium valvarum | excedente, ab apice ultrà medium seminiferä, septorum lami- ( 128 ) nis nudis sub medio instructà. SEmINA complanata , campylotropa , orbicularia vel compressione angu- lata, alà membranaceá albá cincta, pendula, integumento unico cum perispermo crasso coalito. Ewnnyo exilis, cylindraceus, periphericus vel ferri equini modo revolutus. EXPLICATIO TAB. 176. 1. Ramus floridus et fructifer magnitudine naturali ; figuræ omnes quie sequuntur mag- nitudine auctæ sunt. 2. Alabastrum ante anthesin antrorsüm visum duobus corollæ seg - mentis a a in præflorescentià inferius sive carinale b tegentibus. 3. Idem retrorsüm visum, a a segmentorum lateralium ablatorum cicatrices , d segmentum inferius duo superiora c invicem involuta fovens. 4. Idem antrorsüm visum segmentis duobus lateralibus a a et inferiore sive carinali D arte detractis ut conspiciantur segmenta duo superiora c d invicem, alterum alteri, imposita. 5. Flos cum bracteà et bracteolis. 6. Corolla dorso inter seg- menta duo postica secta et complanata staminibus arte divaricatis ut appareat nervorum corollæ directio. 7. Corollæ tubus medio transverse et dorso longitrorsüm sectus ut sta- minum juniorum et pistilli positura pateat. 8. Stamen antrorsüm visum. 9. Idem visum à tergo. 10. Pisillum innuptum. 11, Idem transverse sectum. 12. Columna placentifera ovulis virgineis gravida ab ovario innupto excerpta. 13. Ejusdem ovulum seorsüm visum. 14. Ovarium jam fecundum stylo recurvo coronatum longitrorsüm sectum. 15. Ovulum fecundum. 16. Columna placentifera cuim ovulis provectioribus. 17. Ejusdem ovulum seorsüm visum. 18. Capsula à latere visa calyce secto. 19. Idem calyce cinctum dehiscens, valvulis 2-partitis et columnä placentiferà medio relictà. 20. Columna placentifera à latere visa. 21. Semen. 22. Embryo. 23. Inflorescentiæ diaeramma. y 8 TRIB. Il. FERBASCE AE. BENTu. VERBASCUM. Lainwn. Cazyx 5- partitus, subregularis, persistens. COROLLA rotata , expla- nata, tubo brevissimo, limbo 5-partito, laciniis latis, sabæqualibus vel infimo majore, mox caduca. SrAMINA 5, corollæ tubo inserta, declinata, inæqualia, 2 inferiora longiora, filamentis omnibus vel 3 superioribus barbatis. ANTHERA reniformes medio affixæ vel filamento adnatæ, 1-loculares loculis confluentibus. Ovaniuw 2-loculare. Sryrus 1. SriGmA terminale simplex vel rard 2-lamellatum. CaPsurA subglobosa , poly- sperma, septicidé dehiscens, 2-valvis, valvis semi-2-fidis. SEMINA par- (04129. vula , oblonga , costato-scrobiculata. PERISPERMUM carnosum. Emeryo rectus axilis, Henna tomentosæ vel lanà floccosà detersili vestitæ, rard glabres- centes , per orbem antiquum temperatum sparsæ. Fori rhizocephali rosulata integra, margine sæpè dentata vel sinuata, rard subpinnati- fida, caulina alterna sessilia vel decurrentia. Cauuis annuus, rectus, in paniculam dilatatus. FLorEs per panicula ramos fasciculati, raró in bractearum axillis solitarii, flavi aut phoenicei. 1. VERBASCUM SINUATUM. Lin. V. sordidé tomentosum, foliis r.idicalibus lanceolatis, obtusis, margine sinuato-lobatis et undulatis, lobis irregulariter crenatis, suprà subvirentibus, caulinis breviter decurrentibus ; racemo paniculato ; fasciculis 3-6-floris, pedicellis calycis longitudine vel brevioribus ; caly- cis laciniis lanceolatis , acutissimis ; corollà luteà rariüs albà ; filamentis omnibus violaceo- barbatis; capsula calycis longitudine, ovato-rotundatà, tomento caduco conspersà. qoc u£av. Diosc. , lib. 4, cap. 104. Verbascum aliud. Matth. (Falgris, 1570), pag. 717. — Camer. , Epu., pag. 882. Verbascum sextum. Cæsalp., De plant. , pag. 347. Verbascum nigrum folio papaveris corniculati. Zannich., Ist. delle piant., pag. 272 , tab. 905. Verbascum sinuatum, Linn., vol. 1, pag. 254. — Sibth., Fl. græc., tab. 227. Har. Legimus hanc plantam in monte Lentiscali Canarize et circà craterem Bandamæ. DisrRIB. GEOGR. Species est regionum omnium mari Mediterraneo conterminorum. CELSIA. Lixx. CaLvx profunde 5-partitus, subregularis, persistens. CoroLLA subro- tata, explanata, tubo brevissimo, limbo 5-partito, laciniis subæquali- bus vel infimo majore, decidua: SrAwiNA 4, corolle tubo inserta, 2 inferiora longiora, superiora breviora vel abortienti-difformia. Fira- MENTA. longiora glabra antheris adnatis, breviora barbata antheris medio affixis, vel omnia barbata aut longiora glabra antheris omni- bus medio affixis. Ovariun 2-loculare, placentis ad marginem dissepi- menti cujusque 2-laminati (valvarum intromissarum marginum), ur, — (3° sacr.) 17 ( 130 ) usquè ad medium protracti ibique soluti ac revoluti , adnatis. OvurA plurima. Sryrvs simplex , incurvus. CAPsULA subglobosa , polysperma , septicidè dehiscens, 2-valvis, valvulis sæpè apice 2-fidis. SemInA plu- rima, scrobiculata. Hxnn perennes caulibus annuis vel suffrutices intricati per Asiam temperatam ab Indiz montibus ad oram utramque maris Interni protensi. Fori rhizocephali specierum herbacearum sæpè lyrata vel pinnatifida , caulina alterna. Race: simplices vel subpaniculati. FLo- RES gemini vel solitarii, rard fasciculati, pedunculis sæpè longiusculis, lutei, aurantiaci, rubri vel phoenicei. 1. CELSIA CRETICA. Liens. C. foliis radicalibus basi laciniatis , caulinis oblongo-lanceolatis, sessilibus, semiamplexi- caulibus , inciso-dentatis, lobis serratis , crassis , subtüs præcipuëé appressé pubescentibus ; racemo subsimplici , bracteis ovatis vel lanceolatis , dentatis , acutis , floribus solitariis vel binis, breviter pedicellatis ; calycis laciniis rhomboideo-lanceolatis , arguté dentatis, subtüs tomentosis; staminibus longioribus glabris , antheris adnatis , brevioribus abortientibus, pilosissimis ; stylo apice incrassalo, stigmate capilato. Celsia cretica. Linn., Suppl, pag. 281. — Desf., Fl. atl., vol. 2, pag. 57. — Sims., Bot. mag., tab. 96h. — Reichb., Fl. exot., tab. 206. — Jacq., Hort. Schænbr., vol. 4, tab. 476. — Guss., Fl. sic. Prodr., vol. 2, pag. 176. — Ejusd., Plant, rar., pag. 254. Has. Hanc plantam ad montem crateriformem Bandamam et propé oppidum 7'ede invenit cl. Despréaux. : Disrkip. GEoGR. Species est Africana quz à Candido promontorio ( Herb. Labill.1) per arva totius Numidiæ porrigitur ( Desfontaines) ; sed limites ejus ad orientem uti ad occa- sum prorsüs ignoti. Boream versüs Siciliam ( Gussone, Parlatore! ) et. Sardiniam ( Moris!) percurrit atque Italiam ipsam in Calabrià attingit. SCROFULARIA. Lixsx. Carxx 5-fidus vel 5-partitus, subregularis. CoRoLLA disco hypogyno inserta, irregularis, tubo ventricoso, limbo. curto, 2-labiato, labio superiore majore, erecto, 2-fido, inferiore breviore, 3-lobo, lobis late- ralibus rectis vel apice recurvis, intermedio deflexo. STAMINA 4 , didy- ( 131 ) nama, tubo corollino inserta, inclusa vel exserta, filamentis glandu- losis vel glabris. ANTHERÆ reniformes, adnatæ, quinlà sterili dif- formi, inter lacinias labii superioris subsessili, filamento tubo adnato. Ovariun disco cupuliformi insidens, 2-loculare, placentis 2 ad apicem dissepimentorum affixis. OvirA plurima. Sryrus terminalis, stigmate capitato , simplici emarginato vel 2-fido. CarsurA suborbicularis vel ovata apice attenuata. apiculata , 2-valvis, septicidé dehiscens, placen- tis demüm liberis , axilibus, polyspermis. SEMINA minima ovato- vel oblongo - depressa , scrobiculata, integumento unico tenui. EmBryo rectus, axilis, perispermo carnoso inclusus, radiculà hilum spectante. HerB# annus vel perennes aut suffrutices hemisphærii borealis lemperati, crateris præcipuè maris Mediterranei atque Asie extrà tropicum cives , caulibus simplicibus vel ramosis, 4-angularibus , basi quandoque mulliangulatis. FoLiA opposita, petiolata, integra lyrata vel pinnatisecta. CYMÆ ad apicem. ramorum axillares vel in spicam aphyllam congesta. FLores fusco-rubri, purpurei, virescentes vel flavi. 1. SCROFULARIA ARGUTA. Honr. KEw. S. annua , caule simplici vel parcé ramoso , ramis strictis , glanduloso-pilosis glutinosis vel glabrescentibus , sæpè purpureis ; foliis laté ovatis subcordatis vel cuneaiis , tenuibus , subpubescentibus , margine arguté duplicato-crenatis; spicis foliosis , floribus minutis ; calyce glanduloso ; staminibus exsertis , antherà sterili magnà , obcordatà vel rotundatà ; capsulà basi rotundatà , superné longé attenuatà , apice acutà mucronalà ; seminibus ovato- obpyriformibus, scrobiculatis. Scrofularia arguta. Hort. Kew., vol. 2, pag. 302. Scrofularia peregrina var. ? Wydl., Scrof., pag. 28. — W'alp., Repert., vol. 3, pag. 106. Has. Occurrit hzc species hüc illüc inter spiraculorum scoriam et in siccis apricis regionis maritimæ insularum. plurimarum Archipelagi ut dicunt Canariensis : in Lance- roltà sc. propé oppidum Arecifam, in Canarià ad Isletam promontorium, in torrente petroso oppidi Garachico , in ipsis Portàüs Orotavensis viis et alibi in Teneriffà , necnon inter pumices et tophum spiraculorum propé fontem Calidum in insulà Palmà. Hanc plantam nuspiàm legerunt cll. viri Chr. Smith et Leopoldus de Buch (132) Disrmg. GEOGR. Planta est Canariensis qui in orbe iterüm orientali sub eodem feré latitudinis borealis gradu occurrit, seu de novo nascatur sive omnis Libyæ deserta percur- rat; eam enim nuperrimé ad Arabiæ littora sub ipso Cancri tropico secüs torrentes propè Moscham portum invenit indefessus Aucher-Eloy (Herb. or., sub num. 5057). Descr. Annua, 1/2-2-pedalis, radice fibrosà, caule medullà farcto, striato, 4-angulo , angulis aentius- culis, vel ramoso multiangulato, ramis erectis strictis, pilis crispis glanduloso-pubescente, sæpè viscoso, demüm glabrescente , purpurascente vel in umbrosis virescente, Fori rotundato-ovata vel rhomboi- deo-lanceolata, utrinque subpubescentia, reticulato-venosa, impunctata, tenuia, margine argute dupli- catim crenato-dentata, crenis glanduloso-apiculatis , basi subcordata vel cuneata , petiolata , petiolo angusto , glanduloso-piloso , folio subdupló breviore. Cru per totum caulem ex axillis foliorum pro- deuntes , folio subdupló breviores , pedunculis pedicellisque filiformibus, dense glandulosis , 3-5-floræ rariüs 7-floræ. Fronrs parvi, intense rubri. Carxx glandulosus, foliolis oblongis , margine vix scariosis, ovatis. ConoLra calycem parüm excedente, urceolata, marcescenti-subpersistens , labii superioris laci- niis oblongo-rotundatis , labii inferioris lateralibus rotundatis, margine incurvis, intermedio ovato. Sramrna exserta , filamentis glabris, antheris reniformibus, sterili maximá , obcordat vel longè pro- trusà. Srycus glaber, stigmate capitato, simplici , papillato. Oss. Affinis est hæc species .$. peregrinæ Linn. , sed capsulæ formä summopere differt. EXPEICA'TIO-TAB. 477: 1. Planta integra florida. 2. Ramuli segmentum cum fructüs cymulà folio suffultà, ambo magnitudine naturali. 3. Corolla lateraliter secta et arte. explicata , prout. figurze reliquie auclæ. 4. Styli pars superior cum stigmate. 5. Fructus stylo coronatus. 6. Idem longitror- süm sectus. 7. Idem transversé sectus. 8. Semen. 2. SCROFULARIA SMITHII. Wxnpr. S. perennis , suffrutescens , ramis elongatis ; foliis lanceolato-ovaiis , basi cordatis , mar- gine duplicato-crenatis, flaccidis , subtàs pubescentibus ; thyrso aphyllo, bracteis peduncu- lis subdupló longioribus, cymis laxis; calyce subglabro corollà 3-plo breviore; corollà cylindraceo-urceolatà ; lobis superioribus oblongis ; antherà sterili claviformi vel angusté obcordiformi. Scrofularia Smithii. Hornem. hort. hafn. suppl., pag. 68? — Link, Enum. hort. berol. , vol. 9, pag. 139? — Wydler !, Scrof., pag. 32. Has. Non infrequens est hæc species ad margines sylvarum et in dumetis udis insul:e ''enerilfze. Disrrig. GEOGR. Plantam esse ex toto Canariensem credibile est. Dzscn, Suffrutescens , 1-3-pedalis, ramis lentis , inferne sepe purpurascentibus , obtuse 4-gonis , ( 133 ) supernè pubescentibus. Foris lanceolato-ovata vel ovata , basi profunde cordata lobis rotundatis, mar- gine crenata vel duplicato-crenata , pellucidè subpunctata, mollia , flaccida , viridia , subtüs pallidiora, magis minüsve pilis crispis articulatis pubescentia , venis primariis expansis picta , petiolis pubescenti- bus , vix dilatatis, folio sub-3-plo brevioribus. Tavrsus aphyllus , elongatus , bracteis linearibus, inte- gerrimis vel denticulatis , pedunculo dimidio brevioribus. Cymx laxe , remotæ, ad apicem pedunculi longiusculi 3-tomæ , pedicellis flore 2-pló 3-pló longioribus , gracilibus , piloso-glandulosis , bracteolis filiformibus integerrimis. Carvx glabrescens flore sub-3-pló brevioribus, laciniis ovato-lanceolatis, mar- ginibus angustè luteo-scariosis. Conorra tota lætè rufescens, cylindracea, labii superioris laciniis rotun- dato-oblongis, lateralibus latis, truncatis, intermedio lingulato. Sramina inclusa , filamentis pubescen- tibus, antheris magnis reniformibus , sterili subfoliaceà, clavatá, apice acutá vel anguste obcordiformi, rard 2-fidà. Sryzus subglaber, stigmate rotundo , capitato. Carsura ovata vel ovato-rotundata , glabra , apice attenuata, vel vix producta, apiculata. ÉXPLICATIONTAR. 178. r. Ramus floridus magnitudine naturali. 2. Caulis portiuncula cum cymulà fructiferà mag- nitudine naturali, ceteræ hujus tabulæ figurze magnitudine auctze sunt, 3. Flos. 4. Coroila uondüm ex toto expansa secta et arte aperta , labii inferioris lacinià intermedià divisà. 5. Pisullum cum calyce. 6. Stigma multotiés auctum. Os. Speciem nostram dubitabundi ad S. Smithii Hornem. retulimus, quia plantam suam parcus verborum phrasi macrâ nimis atque ancipite descripsit. Linkius quoque luteam corollam dixit. Plantam autem nostram Wyd- lerianæ consimilem esse certos nos fecit schedula manu proprià in herb. Fontanesiano inscripta ; nomen ergó ser- vayiaus. S. Smithii nostra affinis est S. Scorodonic Liun. à quà foliorum nunquàm bullatorum formà et consistentià, corollà elongatà concolore , labii superioris laciniis oblongis , antherà sterili claviformi aliisque notis satis super- que differt. Nec minüs affinis est S. alpestri Gay (in Sched, plant. astur. Duriæi, sub num. 262) cujus, ut pateant differentize, descriptionem, quam, typis olim impressam sed adhücdum ineditam , commisit nobis celeberr. atque amicissimus auclor, ex toto perlibenter transcribimus, dolendum enim est cum aliis etiamnüm confundi posse orbam diagnoscos speciem. * SCROFULARIA ALPESTRIS. Gavx. » S, perennis, pilis non septiferis, ad nodos et in utrâque foliorum paginà longioribus in superiore plantæ parte > glanduliferis, tota laxé pubescens; caule simplici ; foliis cordato-ovatis vel ovato-oblongis , crenatis serratisve , » impunctalis ; paniculà terminali demüm elongatà , basi foliatà , cymis 3-10-floris , pedicellis fructiferis elongatis , » teretiusculis, apice glaberrimis ; calycis perinde glaberrimi segmentis latè ovatis, integerrimis, obtusissimis, sor- > didè albo-marginatis; antherà sterili transverse oblongà, retusà vel subemarginatà ; capsulà ovatà, acuminatä. » Scrofularia major hirsuta, Tournef., Inst., pag. 161. . » Scrofularia Scopolii. Lois., Not., pag. 95. — Lapeyr., Abr., pag. 356. — DC., Fl. fr. suppl., pag. 46. — Bertol., > Amen. it., pag. 582. — Wydl., Scrof., pag. 51, partim ; ( confundit enim veram S. Scopolii cum nostrá , et insuper * varietatem. enumerat glabram, quam ego à Moulinsio acceptam pro S. nodosá agnovi ). — Non Hopp., Pers., » Koch. * Han. In. Alpibus Europz australis occidentalis, inter Liguriam orientalem et Asturiam. In Alpibus Apuanis ( 134 ) : ( Bertol.). In Cebennarum monte Aubrac (Prost.!). In toto Pyrenzorum jugo inter 400 et 1000 hexapodas (nostrá » proprià eæperientiä). In Asturiæ montibus frequenter, nempe ad amniculam ex lacu montis Pico de Arvas in val- » lem Trecastro defluentem (Durieu./). — Floret Julio ineunte in Pyrenæis, Junio ineunte in horto Luxemburgo- » Parisino. « Ons. Veræ S. Scopolii (à Sadlero et Pauero acceptæ ) statura dimidio minor, caulis tenuior, folia plüs dimidio » breviora; distinctissimè pellucido-punctata, dentibus breviüs densiüsque ciliolatis, panicula, cymæ pedicelli, fructi- » feri longé breviores, deinceps ad summum usquè glandulosi , calycis segmenta ferrugineo- non albo-tomentosa > aliaque plura diversa , quodque notabile stirps est biennis (Koch, Deutschl., Fl. vol. 4, pag. 407 ) Europ: orien- » lalis cives , nostra perennis Europæ occidentalis accola. » (J. Gay, It. Dur. Plant. descr. ined.) 3. SCROFULARIA SCORODONIA. LiNs. 8. perennis, suffrutescens, pilis septiferis pubescens, ramis elongatis; foliis 3-angularibus vel 3-angulari-lanceoblatis, basi. cordatis , paginà superiore rugosà , subbullosà , inferiore dense pilosà, margine serratis vel duplicato-serrato-crenatis, sepe crispato-undulatis ; pedi- cellis densé piloso-glandulosis ; corollà brevi , ovatà ; antherà sterili orbiculari. Scrofularia Scordii folio , præstans ad ulcera. Grisl., Virid. lus. , pag. 75. Scrofularia Scorodoniz folio. Moris, , vol. 1, pag. 482, sect. 5, tab. 35. — Rai. , Syn. pl. brüt., pag. 161. — Pluk., Alm., pag. 338 ; Phytogr., tab. 59, fig. 5. — Pet., Herb. brit., tab, 35, fig. 11. Scrofularia Scorodonia. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 864. — Lamck., Ill., tab. 533. — Huds., F1. angl., pag. 975. — Engl. Dot. , tab. 9209. — Brot. , Fl. lus., vol. 1, pag. 201. — Wydl., Scrof. , pag. 25, excl. syn. plur. — Bab., Prim. FL sarn., pag. 69. — Boiss., Voy. Esp., pag. 445. Scrofularia betonicæfolia. Æebb, It. hisp., pag. 24, — forma parvifolia, floribus ( plante etiam culte) minoribus virentibus. Has. Legimus. hanc speciem ad margines sylvarum insulæ Palmæ eamque à Canarià misit. Despréaux. Huic quoque aut S. Smithii adsciscenda S. Scorodonia quam in altitu- dinibus Tencriflæ propé Tagananam legit cl. de Buch vel S. betonicifolia in sylvà sub scaturigine Agua Mansa dictà à viro eodem celeb. indicata (Phys. Beschr. d. Can. Ins., pag. 80). Nam $. Scorodonia. Linn. vera ad hunc usqué diem cum aliis confusa fuit et S. betonicæfolia L. ejus verisimiliter varietas. DisrriB. GEOGR, Stirps est plagarum orbis antiqui occidentalium cives , quæ primüm à Grisleio deinde ab indefesso Morisono notata, ab insulis nostris ad gradum usqué 51 borea- lem scandit. Occurrit enim in Cornubià Britanni: provincià (Zuds.) , in insulà Cæsareà CSherard ), in proximà Sarnià et insulà minore Herm ( Babington) , ad littora Neustriæ (Gay !),in Armoracià circà Corisopitum ( Bormnemaison , in herb. Gay), in Asturià omni ( Durieu!) , in montibus Arund:e! et alibi in Bæticà occidentali , per totam Lusitaniam usqué ad Bracaram Angustam! in insulà Sancti Michaelis ( C. Hochstetter!), in Maderà: ( 135 ) Dzscn, Perennis basi suffrutescens, ramis rectis purpurascentibus, acutè 4-gonis, superne pubescen- tibus vel glabris. ForrA oblongo-3-angularia , basi profunde cordata vel truncata , margine argute ser- rata , vel demum duplicato-serrato-crenata , sepe crispata , suprà atroviridia , subbullata , rugoso-du- riuscula , subtüs pilis crispis articulatis obsita , venis primariis ascendentibus , petiolis dilatatis folio sub-4-pló brevioribus. Tayrsus aphyllus vel subaphyllus, densus vel pariun elongatus, bracteis lineari- lanceolatis , denticulatis , pedunculi longitudine vel sublongioribus , superioribus brevioribus. Cyuæ subapproximatæ , ad apicem pedunculi breviusculi 2-tomæ 5-15-floræ, sæpè secunda, pedicellis dense glanduloso-hirtis flore dupló longioribus , bracteolis linearibus subintegerrimis. Carxx. corollà 2-pló brevior, puberula vel demüm glabrescens , foliolis oblongis apice rotundatis, margine eroso-scariosis, Conorra brevis , quandoque parvula , ovata, labii superioris laciniis rotundatis intensè purpureis, late- ralibus rotundato-emarginatis purpurascentibus basi luteis , intermedio ovato , viridi-lutescente. Sra- MINA inclusa , filamentis valdé glanduloso-hirtis , antheris reniformibus , sterili orbiculari crasso glan- duloso. Srvrvs glaber, stigmate clavulato. Capsura ovata aut globularis, acuta vel acuminata. 4. SCROFULARIA GLABRATA. Honr. Krw. S. perennis , basi suffrutescens , tota glabra , ramis brevibus, 4-gonis, atropurpureis ; foliis ovato-3-angularibus , coriaceis , nitidis, margine regulariter serrato-dentatis ; thyrso aphyllo , cymis 3-6-floris , pedicellis glandulosis ; floribus parvis pulchré venulatis ; calyce glabrescente , laciniis ovatis , margine lutco-scariosis , staminibus exsertis , antherà sterili latè obcordatà basi, cuneatà capsulà globosà vel ovato-globosà , mucronatà. Scrofularia glabrata. Hort. Kew., vol. 2, pag. 341. — Jacq. , Hort. Schœnbr., vol. 9, pag. 44, tab. 909. — Jf ydl., Scrof., pag. 153, excl. var. 8. — Link in Buch Beschr. Can. Ins., pag. 143. Yerva de la Cumbre Nivariensium. Has. Nascitur hæc species ad basin Montis Alti Nivariæ (eZ Pico de T'eyde) in jugis montium Æilo de las Cañadas ct in ipsis angustiis las Cañadas dictis ad altitudinem 8000 ad 9ooo pedum super Oceani æquor. Disrris. GEOGR. Species est Nivariensis. EXPLICATIO TAB. 179. 1. Ramus floridus. 2. Rami pars cum cymulà fructiferä. 3. Folium inferius cum figuris antecedentibus magnitudine naturali delineatum , reliquæ autem quæ sequuntur magnitu- dine auctæ sunt. 4. Corolla ad latus dextrum divisum et arte complanatum ut appareant stamina fertilia et quintum sterile corolle adnatum. 5. Pistillum cum calyce corollà detractà. 6. Ovarium disco cinctum direpto calyce. 7. Stigma magnoperé auctum. 8. Cap- sula. 9. Eadem dimidiata. 10. Eadem transversé secta. 11. Semen. ( 136 ) 5. SCROFULARIA CALLIANTHA. Nos. S. frutescens, ramis elongatis, 4-gonis , parcé pilosis 5 foliis 3-5-foliatis, foliolis oblongo- lanceolatis , raró ovatis , basi truncatis vel cordatis , crenatis vel duplicato-crenatis, petiolu- latis ; thyrsis elongatis, aphyllis, cymulis sub-12-floris, floribus magnis conspicuis ; calyce glanduloso , laciniis ovato-oblongis , obtusis , margine breviter et sordidé scariosis ; corollà calyce plüs dupló longiore , totà rubro coloratà ; antherà sterili ovatà ; stigmate 2-fido ; capsulà subglobosà. Has. Legimus semel tantiim hanc plantam mense septembre anno 1829 fructiferam in insulà Canarià à rupibus pensilem et inter dumos cum Solano Navä Nob. serpentem super vicum Z'enteniguada ad. scaturiginem Caidero de Coruña dictam. Flores à stirpe in horto Millordiensi florente descripsimus et depingi curavimus. Disrris. GEOGR. Species est Canariensis. Dzscn, Frurex caule elongato, ramis longissimis, lentis, acute 4-gonis , glabrescentibus , atropurpu- reis, Fori4 magna 3-5-foliolata , foliolis oblongis basi ovatis, vel oblongo-lanceolatis basi truncatis vel cordatis , pilis articulatis breviter pubescentibus vel glabrescentibus , obscure pellucido-punctatis vel impunctatis, crenatis vel duplicato-crenato-serratis, lateralibus longius petiolulatis petiolulis in plantà cultà sæpè auriculatis. Tayrsi ad apicem ramorum producti, aphylli pedales vel semipedales, raró ses- quipedales. Crue ad apicem pedunculi brevis compacte , 5-12-floræ , floribus pedicellatis , pedicellis per anthesin nutantibus, flore sublongioribus, dense glanduloso-pubescentibus, bracteolatis, bracteolis linearibus dentatis. Cazyx corollà dimidio brevior, glandulosus, laciniis oblongis obtusiusculis, margine anguste sordido-scariosis laceris. CoroLLa magna tota rubro-purpurea , puncticulato-glandulosa , tubo brevi subovato, laciniis superioribus maximis, laté depresso-rotundatis, lateralibus rotundatis brevio- ribus , inferiore brevissimo , oblongo-rotundato. Sramina subexserta , filamentis glabris , antheris reni- formibus , sterili ovatà parv , breviter stipitatä. Sryrvs glaber, staminibus longior, exsertus. Sricma 2- fidum. Carsura globosa, abrupte mucronata, levis. SEuINA parvula, ovata, obtusa, costato-scrobiculata, nigra, testà tenuiter striatá. | Ons. Omninó à S. grandiflorá DC. differt planta nostra, flores quoque majores et thyrsis nudis magis conspicui. S. hispidec Desf. valdè affinis est, thyrsus enim fructifer et folia quamvis hirsutiora vix satis diversa , sed flores plante Fontanesianæ, qui adhüc in specimine herbarii Atlantici Mus. reg. Par. nostroque herbarii olim sui pauci supersunt, multó minores sunt et anthera sterilis magna orbicularis, nec ovata parva. EXPLICATIO TAB. 180. 1. Rami floridi pars superior. 2. Folium caulis, ambo magnitudine naturali , figurze reliquæ przeter sequentem magis minüsve auctæ sunt. 3. Cymula fructifera. 4. Calyx aper- tus ut appareat ovarium stylo coronatum et cupule hypogynæ impositum. 5. Corolla . arte aperta , labii inferioris lacinià intermedià divisi, ut conspiciantur laciniarum forma stamina. fecunda et stamen abortivum. 6. Staminis Junioris pars superior antrorsum visa. 7. Eadem visa à tergo. 8. Stigma. TRIB. Ill. ANTIRRHINE AE. Cuarv. ANTIRRHINUM. Lixx. CaLxx 5-partitus, lacinià summá longiore, 2 inferioribus breviori- bus divaricatis. COROLLA personata, tubo compressiusculo, basi sub- lüs saccata, labio superiore, 2-fido reflexo, inferiore 3-fido deflexo, fauce palato clausà. SrAwINA 4, didynama, tubi corollini basi inserta, inclusa , quinto brevi vel abortiente. ANTHERÆ introrsæ , 2-loculares, per paria cohærentes. Ovanivw 2-loculare, placentis dissepimento adnatis , multiovulatis. SryLus 1, stigmate capitato, simplici vel sub- bilobo. CaPsurA ovata, basi obliqua, 2-locularis, loculo superiore sæpè minore foramine unico apiculari dehiscente, inferiore majore 2-foro, rariüs orbiculari loculo utroque foramine unico dirupto, indures- cens, polyspermum. SEMINA parva , oblonga, scrobiculata , rariüis al introrsüm revolutà marginata. Hrznsa annus, vel perennes lignescentes, veteris orbis hospites, plagarum prsesertim mari Interno adjacentium. Foris sparsa, infe- riora sæpè opposita. FLORES racemosi vel axillares. 1. ANTIRRHINUM ORONTIUM. Liu. A. glanduloso-pubescens, caule annuo erecto, simplici vel ramoso ; foliis lineari-lanceo- latis linearibusque, integerrimis, glabrescentibus , sæpè ciliatis , inferioribus oppositis , flo- ralibus elongatis ; floribus axillaribus vel emroté spicatis, breviter pedunculatis; laciniis calycinis linearibus, acutis , superioribus corollam excedentibus, summo longiore ; corollà extüs pilosà ; staminibus glabris ; ovario ovato , ovulis complanato-ovatis , fungoso-alatis , ventre convexis lævibus, dorso concavis rugosis 5 stigmate breviter 2-lobo ; capsulà ovatà, basi obliquà, pilosissimà, apice 3-forà ; seminibus ovato-oblongis, hinc convexis illinc con- cavis, marginibus in alam revolutam protractis. 1n, — (3° SECT.) 18 ( 138 ) Orontium. Le petit Antirrhinum. Dod., Hist. (traduct, de Charles de l'Escluse), pag. 132. Antirrhinum quartum. Matth. (V'algris, 1565), pag. 1199. Antirrhinum minimum forsan Archigenis Orontium. Pena et Lob., Advers., pag. 179. — Lob., Hist., pag. 222. Antirrhinum sylvestre sive Phyteuma. Dod., Pempt., pag. 182. Antirrhinum arvense. Joris., Hist., sect. 5, tab. 14, fig. 9. — Riv., Monop. irr. , tab. 83, fts. 2. Antirrhinum Orontium. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 860. — Curt., Fl. lond., fasc. 4. — Gartn., vol. 1, pag. 249, tab. 53. — F1. dan., tab. 941. — Engl. bot., tab. 1155. — Schkuhr, Handb., tab. 173. — Chav., Antirrh., pag. 89. — Kunth, FL berol., vol. 2, pag. 63. Has. Vulgaris est hæc species in cultis insularum omnium Canariensium. Disraie. GEOoGn. Herba est arvalis quæ per totum. orbem veterem temperatum sparsa in Iudiam quoque intra Gangem in Maderam et in insulas Canarienses transit, boream versüs usqué ad Cimbrorum promontorium (77. dan.), et Scandinaviz fines (Linn.) pro- vehitur ; Britanniamque ad gradum usqué 55 (/f'atson) percurrit nec Caledoniam uspiàm attingit. Americæ quoque septentrionalis cives est hospitatus. LINARIA. TounwEr. Carvx. profundé 5- partitus , inzequalis , laciniis 2- inferioribus bre- vioribus divergentibus. COROLLA personata, tubo compressiusculo, basi calcarata, labio superiore 2 fido horizontali vel reflexo erecto, infe- riore 3-fido, deflexo, fauce palato clausà. SrAmINA 4, didynama, corollæ basi inserta , inclusa , quinto brevi rudimentario. ANTHERÆ introrsæ, loculis apice conjunctis mox confluentibus , alabastro liberæ, demüm per paria cohærentes. Ovariun disco brevi adnato posticé quandoque obsoleto impositum, 2-loculare, loculis sæpè inæqualibus, placentis dissepimento adnatis , multiovulatis. Sry£us 1. SriGua apiculare , sim- plex, emarginatum vel 2-lobum. Carsura ovata vel rotundata , char- tacea vel cornea, 2-locularis, loculis superné tantüm vel feré ad basin valvulis inæqualibus ruptis, vel operculo regulariter circumscisso dehiscentibus. SEwixA ovato-oblonga , subreniformia , vel subpyrifor- mia , testà solubili, levi, longitrorsüm costatà , rimoso-foveolatà , vel granulato-tuberculatà, aut. discoidea margine membranaceo-alata. Emgrvo axilis, rectus vel incurvus, radiculà hilum spectante. ( 139 ) HxnnA annuæ, perennes lignescentes , vel suffruticuli , hemisphærii borealis præcipuè temperatioris orbisque veteris incolz , rariores in Americà. Fori prima opposita dein sparsa, aliquando verticillata. FLORES racemosi, spicati vel solitarii axillares. 1. LINARIA SPURIA. Mir. L. annua, pilosa, 6 basi ramosa, ramis elongatis procumbentibus ; foliis ovatis vel rhom- boideo-ovatis, acutis, integerrimis , basi subcordatis , breviter petiolatis ; floribus axillaribus solitariis , pedicellis filiformibus folio longioribus ; laciniis calycinis lanceolato-ovatis , acu- us 5 capsulà rotundatà calyce persistente breviore , operculis 2 magnis circümscissé dehis- cente ; seminibus oblongo-ovatis , testà fungosà reticulato-foveolatà. Veronica fcmina, Fuchs., Hist., pag. 167. — Matth. ( V'algris , 1565) , pag. 694. — Camerar., Epit. , pag. 462. Elatine Dioscoridis. Pena et Lob., Stirp. adv., pag. 197. Antirrhinum spurium. Znn., Sp. pl., vol. 2, pag. 851. — Engl. bo., tab. 691. — Fl. dan. , tab. 913. Cymbalaria spuria. Baumg., .Stirp. trans. , vol. 2. , pag. 209. Linaria spuria. Mill, Dict., n. 15. Linaria lanigera. Æoffmans. et Link, Fl. port. , vol. 1, pag. 231, tab. 34, non Desf. Has. Legimus hanc speciem circà oppidum Orotavense Teneriffæ et in arvis insulæ Palme, DisrRiB, GEoGR. Species est orbis antiqui temperatioris quæ Germaniam magis austra- lem intrà Albim et in Britannià 55 lat. bor. gradum et Caledoniæ fines attingit (Watson). 2. LINARIA ELATINE. Mir. L. annua, pilosa villosissima vel giabrescens, caule à basi ramoso, ramis elongatis pros- tratis ; foliis sparsis, imis oppositis, inferioribus lanceolato-ovatis denticulatis, superioribus ovato-hastatis , apiculatis , breviter petiolatis; floribus parvis, axillaribus , solitariis , longé pedunculatis ; calyce hirsuto , laciniis lanceolatis acutis; corollà calycem vix excedente , calcare angusto , petalis subbreviore , recurvo , apice acutissimo , palato pilis sparsis hirto ; staminibus hirsutis , antheris subreniformibus hirsutis ; ovario orbiculari puberulo , stylo pubescente ; capsulà depresso-rotundatà , subchartaceà , calyce multüm breviore , valvulis 2 magnis orbicularibus dehiscente ; seminibus laté ovatis , compressis , fungoso-reticulatis. Elatine. Ma. ( F'algris , 1565), pag. 1012. — Durant., Herb. nuov., pag. 166. — Camerar., Epit., pag. 754. ( 140 ) Elatine altera. 7abern., Kreuterb., pag. 413. — Lob., Ic., 470. — Dod., Pempt., pag. 42, ic, Lobelii. — Johns., Ger. herb., pag. 625 , ic. Lobelii. Elatine folio acuminato. Park., Theatr., pag. 553 , ic. Camerarii, Linaria hirsuto folio acuminato in basi auriculato. Moris. Hist., sect. 5, tab. 14, fig. 28. Antirrbinum Elatine. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 891. — FL. dan., tab. 426, — Engl. bot., tab. 692. Elatine hastata. Mœnch., Meth., pag. 524. Cymbalaria Elatine. Baumg. , Stirp. trans., vol. 2, pag. 208. — Chav, , Antirrh., pag. 107. Linaria Elatme, Mill, Dict., n. 16. Linaria Sieberi. Reichb., Fl. germ. exc., vol. 2, pag. 374 , forma villosissima. Haz. Formam hujus speciei valde villosam semel tantüm legimus in vià inter oppidu- lum Guimar insulæ Teneritlæ et pagum rico. Disrris. GEoGR. Planta est orbis antiqui temperati et calidioris ubi szepé cum sequente confunditur. Sola autem plagas magis boreales et glabrescens occupat. In oriente ultrà sinum Persicum sub ipso tropico ad Moscham portum eam legit cl. Aucher-Éloy!, in ditione Memsach propé Adoam Abyssiniæ urbem Schimper!, ad ripas Tigris fluminis (Kotschy !) ,ad canalem Alexandri. in /Egypto ( Delile!) , inter Gazam et Hierosolymas (Bové !), exindé Asiam percurrit et per Europam australem atque occidentalem ex insulis Canariensibus atque Azoricis ( Watson !) provecta , Borussorum planitiei ( &unth), Pome- raniæ (Schmidt), Cimbrici promontorii ( Drejer) , et Britanniarum usqué ad 55 gradum (Watson) cives fit indigena. 3. LINARIA GRAECA. Cnav. L. annua , pilosa vel glabrescens , caule à basi ramoso , ramis elongatis prostratis ; foliis inferioribus ovatis versus basin denticulatis oppositis, superioribus lanccolatis hastatis , vel 3-quetris sagittatis , apiculatis , alternis , petiolis brevissimis filiformibus ; floribus axillari- bus solitariis, longe pedunculatis ; calyce hirsuto, laciniis lincari-lanceolatis apice subulatis, vel linearibus, laté scariosis ; corollà calycem longé excedente, calcare recto petalis longiore, apice subobtuso , palato densé lanato ; staminibus hirtis, antheris clliptico - reniformibus pilis albis ciliatis ; ovario rotundato-ovato, pubescente, stylo hirto; capsulà rotundatà, cor- neà, calyce subbreviore, valvulis 2 ovatis dehiscente ; seminibus ovato-oblongis, granulato- tuberculatis. Linaria Elatine, D'Urv.!, Enum. pl. arch., pag. 74, non Mill. — Buch, Can. Ins., pagg. 143 et 170? Antirrhinum grecum, Bory et Chaub., Expéd. de la Mor., Bot., pag. 199 , tab. 21. — F1. Pelop., pag. 39, tab. 22. Linaria greca. Clav. , Antirrh., pag. 108. ( 141 ) Has. Vidimus hanc speciem hüc illüc in insulà Tenerilfà legimusque propé portum Oro- vensem et circà oppidulum Guzmar necnon in Canarià propé oppidum 7'eror. Disrri8. GEOGR. Planta est orarum magni crateris maris Mediterranei calidiorum indi- gena. Lecta fuit in insulis Zero (d'Urville!)et Rhencà ( Parolini et If ebb!), in Pelopon- neso ( Bory !) , in Sicilia propé Mondello ( Parlatore!) ;in Sardinià ( P. Thomas!) , circà Marianum oppidum in Corsicà ( Pouzolz! , in herb. Gay) ,in Stechadum insulà Prote (Requien!), in Mauritanià Cæsariensi ( Bové!) et Tingitanà circà Salam ( Broussonet!). 4. LINARIA HETEROPHYLLA. Scuouse. (sub Antirrhino). S. suffruticulus glaber, à basi ramosus, ramis elongatis, tortuosis, decumbentibus ; foliis lætè viridibus , imis ovato-lanceolatis , oppositis , cæteris oblongo-sagittatis , superioribus linearibus, canaliculatis, apiculatis, petiolis filiformibus folio subdupló brevioribus ; flori- bus axillaribus solitariis, longé pedunculatis ; calycis laciniis lineari-lanceolatis, acutissimis, margine angusté scariosis ; corollà amplà, pilis retroversis pubescente, calcare petalis sub- dup!ó longiore , fauce latà , palato piloso ; antheris oblongo-ovatis , lævibus ; ovario-ellip- tico-ovato , subobliquo , pubescente , stylo levi, stigmate simplici; capsulà ovato-oblongà valvis 2 laceris dehiscente; seminibus reniformibus, nigris, tuberculis minimis densé exasperatis. — Corolla citrina, labio superiore luteo , palati plicaturis purpureo-puncticu- latis. Antirrhinum heterophyllum. Schousb.!, Jaggt. ov. Marok. , pag. 194, tab. 3. — V illd. , Sp. pl., vol. 3, pag. 234. Antirrhinum sagittatum. Poir /, Encycl. suppl., vol. 4, pag. 20. Linaria heterophylla. Spreng. , Syst., vol. 2, pag. 970. — Chav. , Antirrh., pag. 119, Linaria circinnata, Sweet, Brit. fl. gard. (New. ser.), tab. 235. Linaria Lancerottæ. Delile, Sem. hort. Monsp. (1836), pag. 26. Linaria Webbiana. 7'is, , Ort. bot. Pad. , pag. 142. Has. Nascitur hæc species in rupium fissuris maritimarum Famaræ insulæ Lancerottæ ubi via præceps ad fontem descendit. Florebat adhüc ad fines mensis sextilis et capsulas pariter maturas gerebat. Disrris. cEocn. Stirps est Mauritanica quam primüm in fruticetis provinciæ Hahæ inve- nit celeb. ac düm viveret amicissimus Schousboe. EXPLICATIO TAB. 181. 1. Planta integra fructifera ex insulà Lancerottà. 2. Ramus floridus plantæ é seminibus ( 142 ) nostris in horto Monspeliensi enatæ. Ambo magnitudine naturali, figurze reliquæ magnitu- dine magis minüsve auctæ sunt. 3. Corolla secta superné labio superiore infrà calcare ter- minata, labio superiore concavo stamina 4 (antheris per paria coalitis) tegente. 4. Labium inferius à corollæ parte medià resectum. 5. Labium superius sejunctum et artè complana- tum ut appareat fissura. 6. Labium inferius resectum et arte complanatum. 7. Stamina et pistillum ex alabastro antè florescentiam sumpta corollæ parte superiore ablatà. 8. Sta- mina adulta. 9. Pistillum. 10. Capsula jam dehiscens calyce persistente. 1 1. Eadem tran- sitrorsüm secta ut conspiciantur loculi inæquales et semina placentis adnata. 12. Semen. 13. Ejusdem sectio transversa. 5. LINARIA SCOPARIA. Brouss. L. suffruticulus glaberrimus, caule 1-2-pedali, erecto, cinereo, ramoso, ramis elongatis, tenuibus, striatis, strictis, sæpè aphyllis vel apice tantüm foliosis, rard bidentibus præmorso jam à basi ramoso ; foliis lineari-spathulatis , petiolatis , acutis vel revolutis filiformibus , sparsis, caducis ; floribus axillaribus solitariis, pedunculis longis, filiformibus, albidis, niti- dis ; calvce glabro, laciniis lineari-lanceolatis vel linearibus , apice subulatis , subcarinatis ; corollà magnà extüs glanduloso-pilosà, calcare petalis 2-pló 3-plóve longiore, per anthesim recto, subobtuso, labio superiore oblongo, breviter 5-lobo, inferiore 3-lobo, lobis exterio- ribus rotundatis , intermedio ovato , palato pilosissimo ; staminibus basi pilosis , antheris 3-angulari-sagittatis loculis confluentibus ; ovario elliptico-ovato, glabro, stylo pilis crispu- lis ascendentibus adpressis pubescente , stigmate simplici ; capsulà ovatà glabrà valvulis 2 oblongis dehiscente ; seminibus oblongis vel subreniformibus , densé tuberculatis. Linaria scoparia. Brouss., Spreng. Syst., vol. 2, pag. 789. — Brouss., MSS. in herb. DC.! Linaria spartioides, Brouss., Buch, Phys. Beschr. Can. Ins., pagg. 143 et 163. — Chav., Anürrh., pag. 113. — JJ alp., Repert., vol. 3, pag. 196. Has. Legimus banc stirpem in rupibus aridissimis Montis Vulturum sive de los Guir- resin planitie Guimariensi mare versüs , et in promontorio Acuto sive del Aguja dicto insulæ Teneriffæ, eamque in convalle Sancti Andrez et ad portum Christianorum in eàdein insulà legerunt cll. de Buch et Chr. Smith. Eandem speciem legimus quoque in Canarke petrosis apricis circà urbem Palmarum, habuimusque ex eàdem insulà à cl. Despréaux. DisrniB. GEOGR. Species est ut videtur ex toto Canariensis. EXPLICATIO TAB. 182. 1. Ramus floridus et fructifer magnitudine naturali. 2. Alabastrum cum figuris reliquis usqué ad octavam magnitudine auctum. 3. Flos. 4. Calyx ovarium cingens stylo reciso. 5. Corolla per medium longitrorsüm secta, labio superiore integro explanato ut conspicia- tur staminum cohors. 6. Stamen junius alabastro excerptum , antrorsüm visum. 7. Idem visum à tergo. 8. Pistillum basi disco cinctum corollà ademptà et calyce resecto. 9. Cap- sula magnitudine naturali. 10. Eadem aucta. 11. Semen mognitudine naturali. r2. Idem multotiés auctum. TRIB. IF. DIGITALE AE. BENTSH. CALLIANASSA. Nos. Caryx 5-phyllus, æqualis, persistens. COROLLA ringens, tubo infun- dibuliformi, brevi, fauce vix ampliatà, nudà, conspicue 2-labiata, labio superiore inferiore longiore, fornicalo, apice emarginato; inferiore 3-lobo, lacinià intermedià longé porrectà superiori in præfloratione equali, rectà et cum eo valvatà vel sub labio superiore cochleatim convolutà, lateralibus rectis demüm breviore. SrAwINA 4 (quinti rudi- mento nullo) 2-dynama , coroll tubo inserta, labii superioris fornice tecta, deflexa, longé exserta. Ovarium 2-loculare, basi disco parvo cinctum , placentis loculorum marginibus introflexis adnatis. SryLus staminibus longior, deflexus. SriGmMA emarginato-2-lobum. CaPsuLA ovato-pyramidata, acuta, 2-valvis, usquè ad medium septicidè dehis- cens, columnà placentali apice liberà, polysperma. SEMINA parva, leviter incurva, fungosa, reticulato-foveolata, hilo intüs ad basin, chalazà sub apice sit, testà solubili, tegmine cum perispermo carnoso adhærente. Emeryo cylindraceus, axilis, incurvus, radiculà hilum spectante. FnurICULI ramosi, ramis fuscis, curvato-ascendentibus, foliorum cicatriculis rugosis, regionis Macaronesiz cives autochthones , unica scilicet Maderensis , binæ Canarienses , foliis integris ovato-lanceolatis, lanceolatis vel lineari-lanceolatis , coriaceis , glabrescentibus, serratis, petiolatis , vel sessilibus basi attenuatis. FLORES in spicis densis, brac- tealis, basi nudiusculis, ovatis vel cylindraceis confert. ( 144) Secrio I. ZSOPLEXIS. Corollæ labium superius in præfloratione inferiori æquale, alterum alteri accumbens. 1. CALLIANASSA CANARIENSIS. Nos. C. foliis lanceolatis ; corollae labii inferioris, superiore oblongo superné ovato acuté 2-lobo brevioris , lacinià intermedià lanceolatà acuminatá lateralibus dupló longiore 5 sta- minibus corollà brevioribus , subinclusis. Digitalis acanthoides Canariensis frutescens, flore aureo. Comm., Hort. Amst., vol. 2, pag. 105, tab. 53. ; Digitali affinis Canariensis, Solidaginis acutis foliis leviter pilosis, flore aureo cucullato. P/uk., Alm., pag. 40 ; Phytogr., tab. 325, fig. 2. Gesneria foliis lanceolatis serratis , pedunculo terminali laxè spicato. Hort. Cliff. , pag. 318. Digitalis canariensis. Linn., Sp. pl., vol. 2 , pag. 868. — Mill., Ic., vol. 1 , tab. 120. — Lamck., Ill., tab. 595, fig. 9. — Ker., Bot. reg., tab. 48. Dedalera, Cresta de Gallo et Pico de Gallo Nivariensium. Ajonjoli Palmensium (non Hispanorum). Has. Occurrit hæc species in locis apricis sylvarum Teneriffæ et Palmæ. DisrriB. GEOGR. Species est omninó Canariensis. Oss. Hüc quoque revocanda Callianassa Sceptrum in insulis nostris nondüm visa. Callianassa à Digitali floris præfloratione , corollà distincté 2-labiatà , nec campanulatà, tubo brevi , labio superiore ultrà inferiüs porrecto , staminibus elongatis exsertis abundé differt, Nomen Lindleyanum sectioni primæ tantüm nec speciei novze conveniens mutan- " dum. Secrio Il. CAMPYLOPLEXIS. Corollæ labium inferius in præfloratione sub superiore cochleato-revolutum. Callianassæ, quæ et pulchra regina, nomen generi decoro conveniens ele- gimus ; fuit et nympha. Callianassa Nereos filia. Callianassam for- mosam, floreum veluti sceptrum aut virgineum diadema, Hispaniarum Reginæ potentissime Isabelle II oblatam , demissè porrigimus : anté regios pedes à Fortunatis suis novellos projicimus flores artique her- bariæ propitiam et Flore Iberice cultoribus dominam fieri matrem- que benignam volis piis et puro hoc anathemate exposcimus. (445 ) / 2. CALLIANASSA ISABELLIANA. Nos. L C. foliis lineari-lanccolatis ; labii inferioris superiore oblongo, breviter 2-lobo , longé brevioris, lacinià intermedià lateralibus breviore ; staminibus longis, exsertis. Has. Lecta fuit nova hzc Digitalea in apricis calidis ubi et Euphorbiæ, maris orarum et vallium solibus ustarum ut plurimüm hospites , crescunt, in valle sc. Tiraxanensi insulze Canariæ. Disrris. GEoGn. Species est ex toto Canariensis. Dzscn. Fruricucus pedalis , caule ramoso , ramis ascendenti-divaricatis , fusco-lutescentibus , nitidis foliorum cicatricibus crebris rugosis, junioribus pilis brevibus crispis rugosis. Fort coriacea , lineari- lanceolata, venis ascendentibus venoso-reticulata, juniora hirta, mox suprà glaberrima, virentia, nitida, subtüs pallidiora , pilosiuscula vel glabra, margine dentibus ascendentibus, brevibus, aliquando obso- letis subobtusis, irregulariter serrata, basi attenuata , sessilia. Seic ad apicem ramorum dense, flori- bus subsessilibus, basi aphyllæ bracteatæ, bracteis lanceolatis integerrimis , glanduloso-pubescentibus, acutissimis vel filiformibus , calyce demüm vix brevioribus. Carxx glanduloso-pubescens , tubo coral- lino brevior , laciniis lanceolatis , acutis. Conorra purpureo-fulva , extüs glabrescens fauce vix inflatä , tubo infundibuliformi , recurvo , labio superiore oblongo , fornicato, tubo subdupló longiore , apice truncato , sepe denticulato vel 2-corni , breviter emarginato , revoluto , inferiore in præfloratione coch- leato, demüm recto, 3-fido, laciniá intermediä ovatà acutä, intüs velutiná, apice sæpè 2-denticulatä vel rard 2-lobá, lateralibus lanceolatis acutis breviore, Srawina labio corollæ superiore vix breviora vel lon- giora , exserta , deflexa, filamentis glabris, antheris sagittato-reniformibus, glabris, 2-locularibus, locu- lis demüm confluentibus. Ovarium ovato-pyramidatum, glabrum. Srvrvs staminibus longior, deflexus. Sriema emarginatum, Carsura ovato-pyramidata, acuta , glabra , venosa. SEmiva ovato-rotundata pul- chré foveolato-reticulata. EXPLICATIO TAB. 183. r. Ramus floridus magnitudine naturali , reliquæ figuræ auctae. 3. Corolla à latere secta et arte aperta. 4. Corollæ junioris præfloratio. 5. Pistillum corollà detractà et calycis laci- niis præter unum sectis. 6. Capsula arte dimidiata. 7. Capsula transitrorsüm secta. 8. Semen. 9. Idem longitrorsüm sectum ut appareat embryo. — 1 £. Ramulus floridus varietatis (an speciei?) alteræ cui labii inferioris lacinia intermedia 2-partita. 2 J. Ejusdem flos junior supinus. NII, —(3° SECT.) 19 ( 146 ) TRIB. YF. BUCHNERE AE. BENTs. LYPERIA. Brew-n. CALyx 5-partitus, laciniis linearibus, subfoliaceis. CoroLLA decidua, sæpè viscosa, tubo elongato subtüs sub apice gibbo vel recurvo, limbo patente sub-2-labiato, subinæqualiter 5-fido, laciniis apice emarginatis vel dentatis. STAMINA 4, corollæ tubo inserta, didynama, adscendentia, 2 longiora ad apicem tubi subexserta. Ovaniuw marginibus inflexis 2-loculare. STvLus 1, stigmate simplici. CAPsurA ovata vel pyramidato- ovata, acuta, septicidè dehiscens, valvis apice 2-fidis, columnà placen- tali demüm liberà, polysperma. SEmINA plurima, ovata, leviter incurva , scrobiculata, basi hilo apice chalazà notata. ExnRvo cylin- draceus , homolropus. Hersæ vel suffruticuli Africæ australis, unica Canariensis. Foris inferiora opposita, superiora alterna , integra, dentata, vel pinnati- fida. FLonrs axillares vel in spicas bracteatas ad apicem ramorum collata. ConorLx rubr lateritiz vel albida, desiccatione nigricantes. 1. LYPERIA CANARIENSIS. Nos. L. caule fruticuloso decumbente; foliis orbicularibus vel ovato-rotundatis , grossé den- tatis, pannoso-tomentosis ; spicis laxis tomentosis. Has. Legimus hanc speciem notabilem inter rupes ad orientem profundi atque anti- quissimi crateris Bandamæ non longé ab urbe Palmarum in insulà Canarià. Nos ipsas rupes ut studio geologico inservirent depingi curavimus ( 44., series 1, tab. 24, fig. 14). Crescebat planta nostra in fissuris ubi saxa pyroxenica r torrentis olim liquefacti strata alba trachytica o attingunt. DisrRiB. GEocn. Species est.omnimodó Canariensis. Dzscn. Fnuricurus diffusus , procumbens, pilis glandulosis densis pilosus, ramis robustis, teretibus, breviusculis. Fou inferiora opposita , superiora alterna , orbicularia vel rotundato-ovata , majora 6 lin. diametro metientia , utrinque tomentosa , pannosa , margine grosse et subregulariter crenato-den- tata, basi integerrima in petiolum 3-4 lin. longum , crassiusculum attenuata, Panicuzæ ad apicem ramorum breves, 3-6-floræ , laxæ , bracteolis filiformibus, floribus longe pedunculatis , pedunculis fili- ( 147) formibus, apice incrassatis, assurgentibus , glanduloso-pubescentis. Cazvx undiquè piloso-glandulo- sus, d-partitus, laciniis lineari-oblongis, crassis, obtusis, foliaceis, tubo corollæ subdupló breviori- bus. Conorra subringens , viscoso-tomentosa , tubo cylindraceo, leviter recurvo , limbo 1 lin. longo, lobis obovato-oblongis , lineolato-venosis , apice inciso-emarginatis , dentatis vel obtusis , subplanis, infimo protracto. SrAwINA 4, recta , didynama , 2 longiora ad faucem corollæ subexserta , quinti rudi- mento nullo , filamentis glabris , antheris meniscato-reniformibus. Ovaniuw ellipticum. Srvrus glaber, stigmate simplici , subclaviformi. Carsur4 pyramidato-ovata , apice attenuata , acuta , membranacea , albida, levis, calyce persistente subbrevior, usqué ad basin septicidè et septifrage dehiscens , valvis apice 2-fidis , columná placentiferà demüm liberá. SEwiNa minutissima , ovato-oblonga , longitrorsiun costata, obsoletè puncticulata. Exsnvo elongatus, cylindraceus, rectus. EXPLICATIO TAB. 184. 1. Ramus floridus et fructifer magnitudine naturali. 2. Flos cum figuris reliquis modo eodem auctis. 3. Corolla secta et arte explicata. 4. Pistillum. 5. Capsula dehiscens. 6. Cap- sulæ sectio transversa. 7. Semen. TRIB. VI. FERONICE AF. Brewrn. VERONICA. Lixx. Cazvx 4-5-fidus vel 2-phyllus foliolis 2-fidis, sæpè compressus. ConoLrA subrotata , limbo 4- raró 3- vel 5-partito, laciniis planis. Sra- MINA 2, postica, divergentia, antherarum loculis divaricatis, confluen- tibus. Ovaniuw disco impositum, 2-loculare, placentis septo adnatis. STYLus simplex , stigmate capitato, vix incrassato. CaPsuLA obcordata, septo contrarié compressa , raro ovata acutiuscula, loculicidé dehis- cens, septis placentiferis valvis mediis cohærentibus, valvis nunc integris nunc 2-fidis, aut septicidé et septifragé dehiscens valvis 2-fidis columnæ placentiferæ demüm liberz parallelis. SEMINA pauca , varia, nunc ovato-lenticularia , plana vel marginibus inflexa , testà et tegmine tenuissimo induta , nunc cymbiformia vel strongylo-navicu- laria integumentis primariis dorso diruptis concavitate deformiter glo- meratis tegmine solo munita, nunc complanato-orbicularia membra- naceo-alata , sed omnibus formis hilum seniper et chalaza ventrales, hàc ad apicem vel sub apice, illo ad basin vel suprà basin sito. EmBryo ( 148 ) intrà perispermum parcum crassum rectus vel homotropè cum semine leviter incurvatus, cylindraceus, radiculà hilo proximà vel ultrà hilum porrectà. HERBE annu: aut perennes vel suffruticuli hemisphzrii utriusque. sed precipue borealis temperatioris, hospites vel frutices hypernotii arborescentes. FoLIA opposita , rard verüicillata, rarissimé sparsa , ser- rata vel inciso-dentata. FLORES spicati spicis axillaribus vel termina- libus vel racemosi , raró axillares. COROLL« cœruleæ vel albae. 1. VERONICA ANAGALLIS. Linn. V. caule erecto vel ascendente , subfistuloso ; foliis sessilibus lanceolatis vel lineari-lan- ceolatis , acutis, arguté serratis , rariüs integerrimis; racemis axillaribus, oppositis , brac- teis linearibus pedicello patentissimo subbrevioribus ; calyce 4-partito , laciniis lanceolatis ; corollà parvulà calycem vix excedente , stylo elongato , stigmate capitato, sub-2-lobo ; cap- sulà ovatà, rotundatà vel turgidà, subemarginatà ; seminibus ovatis, antrorsüm planis, basi hilo, sub apice chalazà notatis. Anagallis aquatica caule concavo, Cæsalp., De plant. , p. 336. Berula major. T'abernaem., Kraterb, , vol. 2, p. 416. Anagallis aquatica major. Johns. Ger., Herb., p. 620, cum ic. Tabernæmontani. Veronica Anagallis. Linn., Sp. pl, vol. 1, p. 16. — F4. dan., tab. 903. — Engl. bot., tab. 781. — Hook. , Fl. lond., ed. 9, vol. 2, tab. — Poit. et Turp., Fl. par., tab. 12. — Hayne, Arzneigew., vol. 4, tab. 1. Veronica anagalloides. Guss., Pl. rar., p. 5, tab. 3. Has. Non infrequens est hzec planta ad rivulorum et canoliculorum margines insula- rum omnium Canariensium : in locis siccioribus communior forma Gussoneana. DisrriB. GEoGR. Crescit hzec planta per totum hemisphærium boreale ab Upsalià Sue- corum (/f'ahlenberg ), usqué ad Fortunatas et à Canadà (/ady Dalhousie!) , usqué in imperium Mexicanum ( Zer'landier !). Eam quoque in Africà australi ad rivulos in Zitzi- kammà legit cl. Krauss! 2. VERONICA BECCABUNGA. Lin. V. caule pleno, procumbente, ramis erectis, foliis petiolatis, ovato-ellipticis, crassis, cre- natis, nitidis ; bracteis lineari-lanceolatis pedicellum demüm patentem :equantibus ; calyce ^ 4-partito , laciniis ovato-lanceolatis ; corollà parvà ; stylo longiusculo , stigmate capitato ; ( 149) capsulà subrotundà, turgidulà , subemarginatà ; seminibus ovato-rotundatis , planiusculis, junioribus alà brevi cinctis. Sion. Brunfels., Eic., p. 169. Sium. Fuchs. , Hist., p. 725. Anagallis aquatica sive Beccabunga Germanorum. Pena et Lob. , Adv., p. 195. — Lob. , Obs., p. 248. Anagallis aquatica. Dod., Pempt., pag. 593. Beccabunga. Riv., Monop. irr. , tab. 100. Veronica Beccabunga. Linn., Sp. pl., vol. 4, pag. 16. — F1. dan. , tab. 511. — Engl. bot., tab. 655. — Hook., Fl. lond., ed. 2 , ic. — Poit. et Turp., Fl. par., tab. 11. Has. Hanc plantam in insulis Canariensibus invenit Riedlé (vid. Buch, Phys. Beschr., pa8----). Disrri8. GEOGR. Occurrit hiec species in hemisphærio boreali ab Upsalià Suecorum(/7/aA- lenberg ), usqué ad insulas Canarienses et in Æthiopià ubi eam in summis Alpibus ad altitudinem 1300-1400 pedum legit cl. Schimper ; à Canadà quoque ( /ady Dalhousie! ), in Carolinam protenditur ( Pursh). 3. VERONICA ARVENSIS. Lin. V. caule decumbente , ramis assurgentibus ; foliis oppositis , ovatis , cordatis , crenato- serratis, inferioribus petiolatis, superioribus, sensim in bracteas lanceolatas, integerrimas, florem æquantes abeuntibus; floribus ad apicem ramorum laxé spicatis , pedicellis calyce in lacinias 4 linearilanceolatas inæquales diviso dupló brevioribus; stylo brevissimo, stig- mate orbicülari ; capsulà obcordatá , lobis rotundatis , compressà ; seminibus ovatis , com- planatis, rugosulis, hilo ad basin chalazà medio sità, embryone minimo recto. Alyssum. Column., Phytob., tab. 8. Alsine serrato folio hirsutiori, floribus et loculis cauliculis adherentibus. J. Zauh., Hist,, vol. 3, pag. 367. Veronica Arvensis. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 18. — F1. dan., tab. 515. — Engl. bot., tab, 734. — Hook., F1. lond., ed. 2, ic. Has. Non infrequens est hæc planta in arvis et ad muros insularum Canariensium. Disrnis. cEoGn. Cives est Europæa in Americà metæca. 4. VERONICA DIDYMA. Ten. V. caule prostrato ; foliis ovato-cordatis, superioribus ovatis ; floribus axillaribus, pedun- culis folium æquantibus vel sublongioribus , fructiferis recurvis; calyce 4-partito , subæ- quaii, laciniis laté ovatis, basi imbricantibus, apice attenuatis, subacutis, conspicue venosis; { 150 ) stylo capsulæ lobos excedente, stigmate orbiculari ; capsulà obcordato-2-lobà , turgicà lobis globosis , dense glanduloso-pubescentibus , loculis 8- io-spermis ; seminibus stron- gylo-navicularibus , embryone longiusculo. Veronica agrestis. Eng. bot., tab. 783. — FI. dan., tab. 449, — Non Linn. Veronica Didyma. Ten., Prodr. in Fl. neap., vol.4, pag. 6. — App., 5, pag. 3. — Syll., pag. 19. — Bertol. , FL. it., vol. 1, pag. 101..— Godr., Fl. de Lorr., vol, 2, pag. 163. Veronica polita. Fries, Prim. fl. suec., ed. À, pag. 63; ex eodem ed. 2, pag. 1. — Reichb., Cent., tab. 946, figg. 404 et 405. — Hook., Brit. fl., ed. 5, pag. 237. — Koch, Syn., ed. 2, vol. 9, pag. 610. Veronica agrestis 8 didyma. Boreau, Fl. du centre de la France , vol. 2, pag. 367. Has. Specimina hujus speciei à Canarià misit Preauxius et hüc forsan referenda 7. agrestis Link in Puch Phys. Beschr., pag. 142, aut Floræ nostræ quoque consors (quod non insperabile) habenda species sororia. Disrris. GEOGR. Occurrit hæc forma per totum orbem veteribus notum à Scandinavià meridionali ad Mesopotamiam ( Exped. Chesney n. 96!) et insulas Fortunatas. TRIB. VII. RHINANTHE AE. BENTs. TRIXAGO. Srzrv. CALvx tubulosus vel subcampanulatus, 4-fidus vel 4-dentatus, laci- nià quintà deletà. Conorra ringens, labio superiore galeato integer- rimo, inferiore 3-fido, laciniis planiusculis, subæqualibus. STAMINA 4 lubo.corollz inserta, didynama , antheris 2-locularibus , loculis paral- lelis, basi sagittato-divaricatis mucronatis. Ovaniuw ad basin glandulà antice stipatum, 2-loculare , multiovulatum. SryLus 1, stigmate capi- tato sub-2-lobo. CapPsurA cylindraceo-elliptica vel ovata, 2-locularis vel septis inflexis placentiferis elongatis spuriè 4-locularis, apice locu- licidé dehiscens vel per totam longitudinem loculicidé 2-valvis, val- vis medio septa. placentifera gerentibus, polysperma. SEMINA parva, pendula, subincurva, hilo et chalazà notata, longitrorsüm striata vel leviuscula, integumento duplici tecta, exteriore tenuissimo hyalino, interiore coriaceo cum perispermo parco coalito. ExsRvo cylindra- ceo-claviformis vel ovatus, rectiusculus, axilis. HERBE erectæ, stricte , caulibus simplicibus vel ramosis vasti cra- teris Mediterranei oras et regiones occidentales temperatiores inco- lentes. FoLiA opposita, sessilia , lineari-lanceolata vel oblonga, dentata vel inciso-dentata. FLORES oppositi axillares, sessiles sæpè in spicam . . . LJ terminalem digesti. LASIOPERA. Capsula ovato-rotundata , per totam longitudinem loculicidé dehiscens valvis medio septa placentifera gerentibus , demüm 2-partitis ; seminibus lincato-costulatis. 1. TRIXAGO MAXIMA. Wizzp. (sub Rhinantho). T. caule erecto. pis rectis patentibus hirsuto ; foliis oblongis, dentatis, molliter pilo- sis, floralibus rhomboideo-ovatis , pilosissimis; spicà densà pyramidatà ; calyce campanu- lato-inflato , dentibus brevibus; coroll& ampla , aurea , labii inferioris superiore multüm longioris lacinià intermedià majore ; antherarum loculis ellipticis , hirsutis , stylo apice clavato, stigmate sub-2-lobo. Crista galli spicata , flore luteo magno , Messanensis. Ztaj. , Hist. , pag. 769. Pedicularis Cretica maxima amplioribus foliis et floribus. Tournef., Coroll., pag. 9. Rhinanthus maximus, JJ i/ld. , Sp. pl. , vol. 3, pag. 189, non Lamck. nec Desf. — Sieb., Exsicc. Cret.! propé Rettimo. Bartsia Trixago. Sibth., Fl. grec., tab. 585. Has. Specimina hujus speciei à Canarià misit Despréaux. Disrris. cEOGR. Occurrit hæc forma ad orientem præcipuè magni crateris Mediter- ranci. ; Oss. Diversam valde à sequente , folia tactu lenia indicans, scripsit b. Despréaux. A plantà Creticà et à specimi- nibus ab indefesso Gustavo de Monbret prop? Catanam in Sicilià lectis nullo modo differt, Discrimina qu: ex sicco eruere licuerit, litteris cursivis in charactere utroque signavimus. 2. TRIXAGO VERSICOLOR. Lamcx. (sub Bartsià). T. caule erecto, pzlis incurvis deflexis appressis hirto , foliis oblongis vel linearibus, dentatis, hirtis, scabris, floralibus ovato-lanceolatis pilosissimis ; spicà densá; calyce campanulato-inflato , dentibus brevibus ; corol/ mediocri , labii inferioris albescentis superiore purpureo sublongioris lacinià intermedià minore ; antherarum loculis ovatis glanduloso-hirsutissimis ; stylo apice clavato , stigmate sub-2-lobo. Trixago apula, Column. , Ecphr. , tab. 197. Pedicularis versicolor spicata. Tournef., Coroll., pag. 9. Alectorolophus italica versicolor spicata. Barrel.; tab, 666. (1521) Rhinanthus versicolor. Lamck., Encycl., vol. 2, pag. 61. — Wild, Sp. pl., vol. 3, pag. 190. Bartsia versicolor. DC., FI. fr. suppl., 477. Bartsia bicolor. DC., Ic. pl. rar. Gall., tab. 10. Lasiopera rhinanthina f bicolor. Hoffm. et Link, Fl. port., tab. 58 , icon. dextera. Bartsia Trixago b versicolor. Guss., Fl. sic. Prodr., vol. 9, pag. 159. Has. Legimus hanc plantam in declivibus herbosis circà Z'eghestem superiorem et alibi in regione sylvarum Teneriflæ eamque à Canarià misit Despréaux. Disrris. GEoGR. Species est per totam regionem maris Interni sparsa undé in Lusita- niam et per littora Oceani occidua usqué in Pictonum terras ad Carantoni ostia ( Lesson, Fl. Rochefortine, pag. 377), et in Armoricæ insulam. Vindilim ( DC., I. c.) protru- ditur. PARENTUCELLIA. Capsula cylindraceo-elliptica, apice tantüm loculicidé dehiscens, seminibus minimis lævius- culis. — Hüc spectat Trixago latifolia quæ Parentucellia floribunda Viv. 3. TRIXAGO VISCOSA. Lixx. (sub Bartsià). T. caule erecto , inferné subramoso , pilis crispis glanduligeris piloso ; foliis oblongo- lanceolatis, serrato-dentatis, scabris ; spicá elongatà laxiusculà viscosá , bracteis lineari-lan- ceolatis apice filiformibus; calyce cylindraceo, tubuloso, striato , laciniis linearibus acutis ; corollæ sulphurez labiis subæqualibus; antherarum loculis ellipticis, apice obtusis, basi sagittato-acuminatis , subhirsutis 5 stylo filiformi , superné dilatato, stigmate capitato ; cap- sulà ellipticà, apice hirsutà , calycis persistentis tubum vix excedente. Euphrasia latifolia viscata serrata. Moris., Hort. r. blaes., pag. 264. Euphrasia lutea latifolia palustris. Ejusd., Hist., pars 3, pag. 432. Euphrasia lutea palustris. Pluk., Alm., pag. 142 ; Phytogr., tab. 27, fig. 5. Alectorolophos italica luteo-alba. Barrel., Ic. , 665. Euphrasia lutea latifolia palustris. Raj., Cat. pl. Angl., pag. 102. — Synops. st. Brit, , pag. 163. Bartsia viscosa. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 839. — Lightf., Fl. scot., vol. 1, pag. 321, tab. 14. — Engl. bot., tab. 1045. Rhinanthus maxima. Lamck., Encycl., vol. 2, pag. 61. — Desf., Fl. atl., vol. 2, pag. 34. — Non Willd. Has. Non infrequens est hæc planta in herbosis sylvaticis propé Z'egueste, las Merce- des, Agua Mansa et alibi in Teneriffà eamque ex insulà Palmà mense Julio fructiferam traximus. DisrRiB. GEOGR. Ab oris maris Interni per Oceani occidentalis littora usqué in Britan- niam procurrit hzec species. (453 ) OROBANCHE/E. L. C. Ricu. PHELIPJEA. Dzsr.— C. A. Mer. CaLvx tubulosus , 2-bracteolatus, vel dente axili abortiente 4 - den- latus. CoroLLA ringens, labio superiore emarginato vel 2-fido, inferiore 3-fido, patente, ad faucem sæpè inflato. SramINA 4, didy- nama, corolle tubo ad basin vel suprà basin inserta, inclusa. ANTHERÆ 2-loculares loculis parallelis, basi divaricatis, mucronatis , nunc omnino glabris vel ad valvulas pilosis, nunc undique lanatis. Ovariun glandulà posticà stipatum , 1-loculare , 2-valve, placentis 4, binis ad margines valvæ utriusquè leviter intróflexos geminatim affi- xis, parietalibus. SryLus incurvus, subinclusus. STIGMA capitato-2- lamellare. CaesurA corollà diù emarcidà et calyce immutato tectà, 1-locularis, apice vel ultrà medium vel per totam longitudinem 2-val- vis. SEMINA plurima, minima, globosula, ovata vel pyriformia, fungoso- reticulata, testà cum perispermo carnoso coalità. Empryo ad basin perispermi minimus, globosus vel ovatus , acotyledoneus? Hergx aphyllæ , squamigerz , ad stirpium plurimarum radices per lotum orbem veterem temperatiorem parasiticæ. CAULES simplices vel raró ramosi, stricti, basi bulboso-incrassati. FLORES ex axillis squa- marum bracteiformium prodeuntes, spicati. Secr. I. ZRIONY CHIO N. WALLR. Calyx 4-5-fidus , laciniis inzequalibus , acutis. Antherze glabrze vel ad valvas magis minüsve villosæ. 1. PHELIPAEA GRATIOSA. Nos. P. scapo simplici , semipedali, sicco dilutiüs rufo , furfuraceo-piloso , spicà laxiusculà , III, —(3* SECT.) 20 ( 154 ) bracteis lanceolatis acutis, calycis longitudine , bracteolis lineari-!iliformibus ; calyce cam- panulato-urceolato , 4-fido , laciniis basi lanceolato-subovatis , apice acutatis vel subfilifor- mibus , carinatis ; corollà elongatà , angustà , labii inferioris ad faucem convexo-plicati pubescentis laciniis rotundatis , crispis, érenato-denticulatis ; filamentis ad basin leviter pubescentibus; capsulà calyce longiore, ovato-oblongà , compressà, acutà, rufà , apice pubescente ; seminibus globosis, fungosis, albidis. Has. Occurrit hæc species in Lancerottà et in insulà parvà arenosà cui nomen G'aciosa. Stir pem nutricem cujus parasita non licuit nobis secernere. Disrris. GEocn. Stirps erit, ut probabile est, Canariensis. Ozs. Herba est satis concinna et læti coloris rufi, cujus specimina , mense augusto flagrante , deflorata corollis jam siccis imperfectisque legimus. Nomen novum plantæ non satis notz inviti imposuimus, O. salvie C. H. Schultz quodammodó refert aut O. arenariam Borckh.,quæ ambæ Phelipææ , sed filamenta habet pubescentia seminaque globosa albida nec nigra: pyriformia. Ad O, longifloram Pers. libenter eam retulissemus, nisi hæc, quam non nisi icone novimus, Caspii maris littorum nostrze arena sitientis Purpurariarum hospes. 2. PHELIPAEA TRICHOCALYX. Noz. P. scapo ramoso , subpedali , furluraceo , cœrulescente, squamis lanceolato-lincaribus , acutis ; spicà laxà, bracteis lanceolatis, apice filiformibus , brac'eolis angustis vel sæpè 2-lo- bis, lobis filiformi-elongatis ; calyce urceolato, tubo longiusculo, tenui, venoso, 5-fido, laci- niis inzequalibus basi lanceolato-linearibus , denticulatis , apice longé filamentosis ; corollà angustà , leviter incurvà , plumbeo-cceruleà ; staminibus sub medio corollæ tubo insertis , Lj olabris ; antheris ovatis, apice rotundatis, basi sagittatis, nudis, lzevibus, albis; stylo glabro, stigmatis lobis rotundatis ; capsulà ovatà, acutà, calyce breviore. Har. Hanc plantam in Canarià radicibus Pteridis Aquilinæ affixam invenit Despréaux. Disrnip. cEocn. Planta est Canariensis, et forsan Provincialis specimina enim affinia, sed calvcis laciniis brevioribus, propé Niczeam olim legimus, EXPLICATIO TAB. 185. 1, Planta florida magnitudine naturali , cæteræ figurze auctæ. 2. Calyx. bracteà suà et bracteolis binis suffultus, quarum altera quæ conspicua 2-fida. 3. Idem sectus et arte complanatus cum bracteolis, quarum pars inferior per pelluciditatem calycis translucet. 4. Corolla. 5. Corollæ tubus recisus ut appareant stamina. 6. Stylus cum stigmate. (.55 ) 3. PHELIPAEA RAMOSA. C. A. Mxx. P. scapo ramoso , breviusculo, squamis lanceolatis , spicà tenui, laxà , bracteolis lineari- bus, apice subulatis ; calyce campanulato, tenui, 4-partito, laciniis lanceolatis, apice subu- latis corollà incurvà , sub medio angustatà , labio inferiore ad faucem planiusculo stami- nibus tubo corollae sub medio insertis , filamentis basi pubescentibus , apice. olandulosis , antheris glabris 5 stylo corollà breviore , glandulosulà, stigmate capitato. a minor, scapo glabro, calycinis dentibus ovato-lanceolatis , apice subulato-acuminatis, floribus luteis apice cceruleis. B major, scapo molliter pubescente, calycis dentibus lanceolatis, apice subulato-setaceis, corollà totà lzeté cœrulescente. 7 alba , tota alba lacinis calycinis latioribus apice setaceis, corollæ laciniis angustioribus. Orobanche. Camer., Epit. , pag. 311. Orobanche III zoXóxXovoc. Clus., Hist., pars 1 , pag. 271. Orobanche ramosa. Linn., Sp. pl, vol. 2, pag. 882. — Engl. bot., tab. 184. — Reichb., Pl. crit., cent, 7, tab. 696, figg. 933 et 934. Phelipæa ramosa. C. 4. Mey., Verz. Pfl. Cauc., pag. 104. Has. Non infrequens est hæc planta in insulà Teneriffà ; varietatem f in Canarià ad radi- ces Pisi arvensis parasitantem invenit Despréaux , eamque Tropæoli et Doronici Tus- silaginis C. H. Schultz radicibus et var. y Distropogoni Smithii Nob. MSS. adhærentem legit cl. Dourgeau. DisTRIB. GEOGR. Occurrit hæc species per totum orbem veterem à Britannià et Sibirià ad /Egyptum et insulas Fortunatas. OROBANCHE. Lzixx. Cazyx ebracteolatus , 2-phyllus, foliolis liberis vel antrorsüm | aut rariüs retrorsum coalitis , integris vel laciniatis. CAPsurA 2-valvis, vel valvis basi et apice cohærentibus, incomplete 2-valvis. Caetera ut in Phelipæà. 1. OROBANCHE BERTHELOTII Nos. O. glabrescens, scapo pilis raris roridulo, nitido, cærulescente, squamis lanceolatis, gla- brescenti-nitidis, coriaceis, spicà cylindraceà, pallidà, laxiusculà, bracteis lanceolatis acutis , calycis. 2-phylli foliolis lanceolatis , 5-7-nerviis vel lineari-lanceolatis , integris vel 2-fidis , ( 156 ) scariosis, nervosis, glabris, albidis filamentis tubo corollini sub medio affixis , glabris ; antheris albis, nudis ; stylo glabro, fusco; stigmate 2-lobo 5 capsulà fuscà , elongato-ovatà. Corollam perfectam non videmus. Has. Hanc plantam parasitam in insulà Teneriffà sub umbrá Ericarum latitantem invenit cl. Berthelot. Non malé convenit cum speciminibus Caucasiis O. arenaric M. V. Bieb., sed fortior, nec cam in hanc sodalitatem adducere ausimus. Disrrig. cEoGn. ©. arenaria maris Euxini littorum hospes est nostra Canariensis. 2. OROBANCHE PRUINOSA. Lapeyre. O. scapo 1-3-pedali, fusco-cœrulescente , furfuraceo-pruinoso ; spicà cylindraceà, amplà, densiflorà, squamis linearibus, apice filiformibus, flores æquantibus ; calyce 2-phyllo, folio- lis angustis , 5-7-nerviis, 2-3-fidis, segmentis filiformibus; corollà subincurvá, albo-viola- ceà , limbo undulato-repando , margine crispo-denticulato , labio superiore rotundato , vix emarginato, medio plicato, inferiore 3-fido ; laciniis rotundatis, medià productiore ad fau- cem utrinque inflatà ; staminibus coroll: tubo suprà basin insertis, basi aurantiaco-subvil- losis, apice albis, vix glandulosis ; antheris glabris, fusco-carneis ; stylo apice glanduloso, stigmate carneo, 2-lobo, lobis rotundatis. Orobanche pruinosa. Lapeyr., Fl. pyr. suppl, pag. 87. — Reichb., PL crit., cent. 7, tab. : fig. 911. — Koch, Syn., ed. 2, vol, 2, pag. 613. Orobanche grandiflora. Bory et Chaub !, Expéd. de la Mor. , Botanique, pag. 178, tab. 22. as. Hanc speciem radicibus fabæ minoris hærentem legit Despréaux. Specimina valdé procera misit et iconem ad vivum pictam ex quà partium colores descriptionis nostr:e sumpti. Disrris. GEOGR. Species est crateris maris interni hospes ab Ægypto (Delile, Montbret !) ad insulas nostras protensa. ( 157") ACANTHACEZÆ. Joss. ACANTHUS. Liswx. CALyx 4-partitus, laciniis posticà 2-fidà et anticà longé majoribus. ConOLLA labio superiore abortiente 1-labiata, tubo brevi, cartilagineo, posticé integerrimo, intüs, sub staminibus pilorum annulo, ad latera auriculis tubo calycino affixis, stipato, labio 3-fido. SramiNA corollae basi inserta , geminatim approximata, subdidynama, filamentis indu- ratis, antheris verticalibus, 1-locularibus, ciliatis. Ovanivw 2-loculare, loculis 2-ovulatis , ovulis superpositis, basi affixis, ascendentibus. Srv- Lus simplex. SriGMA 2-lobum. CarsutA membranacea, 2-locularis , dis- sepimento ligneo contrariè compressa, eoque tandem soluto loculicidè 2-valvis, 4-sperma. SEMINA retinaculis duris obtusis subtensa , compla- nato-ovata ; testà coriaceà, tegmine hyalino, hilo laterali. COTYLEDONES latze, crasse, coriaceæ, radiculà minimá, rectà, ad hilum conversá, cotyledonibus tectà. HerB« perennes vel suffruticuli, craterem vastum maris Interni et Asiam omnem etiam sub tropico incolentes. Fou opposita, inciso- vel sinuato-dentata , dentibus spinosis. INFLORESCENTIA terminalis, spi- cata; spicà densà, bracteatà, bracteis amplis, spinosis vel ciliatis. 1. ACANTHUS MOLLIS. Lixw. A. herbaceus, rhizocephalo amplo, folioso ; foliis latis, oblongis, sinuato-incisis, dentibus muticis vel subspinosis, virentibus, glabris; spicà elongatà, bracteis latis , dentato-spinosis, calycis lacinià superiore subpetaloideo ; filamentis glaberrimis, nitidis ; stylo glabro ; cap- sulæ valvis lutescentibus. Acanthus vera, Fuchs., Hist., pag. 59. Bona. Acanthus. Matth. (ed. V'algr, 1565), pag. 673. — Cam., Epit., p. 442, ( 158 ) Acanthus mollis, Linn., Sp. pl. , vol. 2, p. 891. — Gartn., vol. 1, p. 253, tab. 54, fig. 1. — Sibth., Fl. greæc., tab. 610. Has. Occurrit Acanthus mollis, si quà olim hospes, nunc veré inquilinus, ad muros et in rupestribus insulæ Teneriffæ. Specimina nostra legimus in cultis propè Sanctam Crucem. Disrris. GEOGR. Sparsa est hæc species per totam regionem mari Interno conterminam. GENDARUSSA. Nzzs as Esrwsm. SUBGENUS DIPSAS. Nos. CaLxx 5-partitus, laciniis æqualibus. Conorra brevis, 2-labiata, tubo lato, brevi, labio superiore fornicato vel rectiusculo, inferiore 3-fido, laciniis subæqualibus, intermedià basi medio vel ad latera inflatà. STAMINA 2, tubo corollino inserta, cum plicaturis nervorum piligeris alternantia. ANTHERÆ glabræ connectivo-dilatato, affixze, subparallelæ vel altera alteri magis minüsve superposita , inferiore in calcar pro- ductà. Ovanivx 2-loculare , loculis 2-ovulatis, ovulis planis, ascenden- libus, trophospermio crasso basi affixis. Sryrvs 1. SriGwA capitatum, orbiculare vel ovatum. CapsuLA unguiculata, valvis basi compressis , apice pyramidata, acuta, 2-valvis, 2-sperma, rard 4-sperma, loculicidè 2-valvis, valvis medio septiferis. SEMINA retinaculis elongatis suffulta , lenticulata vel globoso-compressiuscula , rugosa vel muricato-scabra. Ewsnvo curvatus, radiculà deflexà hilum spectante, cotyledonibus orbicularibus, reversis, accumbentibus. Frurices Africani, ramis 2-3-tomis, rectis, divergentibus vel flexuo- sis. FoLrA opposita, coriacea, sæpissimè glabra, sessilia vel breviter petiolata. FLORES in cymas simplices, breves vel raró ramosas, axillares, digesti, rariüs spicati. Oss. A reliquis Gendarusse Neesii speciebus cohortem valdè concinnam et consentaneam naturæ secernimus. Arbusta sunt Africæ, mediocris staturæ, ramis 2-5-tomis, rectis, divergentibus, quandoque flexuosis, foliis sæpè ova- tis lanceolatisve, coriaceis , floribus pallidis in cymulas axillares digestis, bracteis bracteolisque exiguis, sæpè lan- ceolatis, persistentibus et coroll tubo brevi insignibus. Regiones solibus assiduis arsas Arabice , Abyssiniæ , Fortu- natarum littoris, et promontorii Bons Spei incolunt, RAyiiglossis concivibus longé aspectu propriores quàm Gendarussis Asiaticis et Adhatodis, characteribus quanquàm perpaucis technicis ab his aut ab illis dirimantur. Justicieas enim aut segregare aut conjungere ex cquo difficile est: si pro generis Gendarussæ vel Adhatodæ sectione ( 159 ) habenda est Dipsas, tum alterutrius sectio erit Rhytiglossa , si autem in generum serie adnumeranda est Dipsas, tum sectio ejus erit Rhytiglossa. Nec nomen pro genere usurpandum , nam Dipsadum plurium lateraliter, plurium medio plüs minüsve inflata est corollz faux , nullis autem ut in Rhytiglossis veris tam convexa est et rugosa. Nec aliam vidimus inter eas differentiam. In Justicià Gendarussá L. corollæ forma valdè diversa est, tubus clausus, gracilis , faux haud inflata, staminum abortientium vestigia nulla. Adhatoda nostris similior, sed facies toto ccelo diversa. H»c omnia Acanthophilis dijudicanda. Nomen à Theophrasto mutuatum est (lib. 4, cap. 8), qui ad oras maris Erythrzei xapats perpetuo ustas nullas posse arbores venire, sed dxdyUuc tantüm nasci sive spinas Dipsades dictas, scribit. Hæc eadem est regio quz Justiciam (Dipsadem) odoram Vahl., inter Theophrasti Acanthas ut probabile est, adnumerandam, alit. Non una enim uti philosopho illustri apparuit, sed plura, per hos tractus arbusta sitibunda crescunt ; et inter ea pro certo aggre- ganda est hæc Dipsas nostra, quam pro cohortis antesignano et prototypo habebimus. Commilitones erunt præter Canariensem , in Abyssinià Dipsades cordata Hochst. et dichotoma ejusd., in Africà australi D.D. prunell« folia Hornsch., cuneata Nees, capensis Nees, oleæfolia Cham., orchioides, aliæque nondüm examinatie, 1. GENDARUSSA (DIPSAS) HYSSOPIFOLIA. Nos. G. ramis 2-3-tomis, divaricatis , junioribus 4-gonis , glabris , luteo-albis ; foliis ovato- vel lanceolato-oblongis , coriaceis, glaberrimis , integerrimis , sessilibus; floribus axillaribus, solitariis vel in cymulam simplicem 3-floram digestis ; bracteolis parvis, lanceolatis acutis, amplexicaulibus ; calyce turbinato, laciniis angustis, lanceolatis , ciliatis; corollæ extüs pubescentis fauce latà, labio superiore rhomboideo-ovato, labii inferioris lacinià intermedià latiore, basi lateraliter inflatà ; staminibus longé divaricato-exsertis, antheris subparallelis; seminibus nigris. Ecbolii Indici , s. Adhatodæ cucullatis floribus æmula , Hyssopifolia , Planta ex Insulis Fortunatis. Pluk., Alm. , p. 132; Phytogr., tab. 280, fig. 1. Justicia hyssopifolia. Linn. , Syst. veg., p. 63. — Mill, Ic., tab. 13. — V'ahl., Enum. , vol. 1, p. 162. Mata prieta Canariensium. Has. Nascitur hic frutex in rupibus siccis regionis inferioris Teneriflæ , ubi haud infre- quens; et morsus caprinos cavens, sæpè inter Euphorbiarum canariensium columellas cum Periplocá aliisque arbustis , ut ramos tuté explicet , aufugium querit. Disrmis. GEoGn. Species est propria insularum Fortunatarum. Dzscn. Frurex 3-6-pedalis , ramosus, ramis rectis , 2-3-tomis , divaricatis , glabris , subcylindraceis, junioribus 4-gonis , cortice nitido albo , ligno lutescente fibroso, Foz1a opposita , crebra , sæpè subfasci- culata, ovato-oblonga, apice obtusata , mucronulata , margine nervosa , integerrima , nervis in caulem productis, coriacea, crassiuscula, glaberrima , 1-nervia , intense viridia vel luteo-viridia , sessilia. FLores axillares , solitarii , pedicellati , pedicello 2-bracteolato , vel floribus novellis ex bracteolarum axillis simpliciter, raró duplicatim, cymosi, et tim flos intermedius ebracteolatus, Penrcern folio dupló bre- viores, angulato-teretiusculi, glabri. BnacrEor s breves, lanceolatæ, carinatæ, acutæ, basi amplexicaules, margine scariosæ, ciliata. Caryx turbinatus , usque fere ad. basin 5-partitus, glaber, laciniis qualibus, ( 160 ) lanceolatis vel lineari-lanceolatis , acutis , margine scariosis , breviter et spissè ciliatis. Corozza brevis, lata, ringens, pubescens, straminea vel dilute lutea ; tubo dilatato , calycem vix excedente , labio supe- riore lato , suberecto vel leviter fornicato , emarginato , ovato-subrhomboideo , apice truncato rotun- dato , inferiore sublongiore , patente , 3-lobo , lobis oblongis , medio latiore , intüs ad faucem utrinque inflato, SrAwINA 2, coroll tübo sub fauce inserta, cum fasciculis pilorum (staminum abortientium rudimentis), alternantia, divaricato-exserta, filamentis planis , glabris , antherarum loculis connectivo dilatato sagittato affixis , subparallelis, altero basi in auriculam brevem protracto. Ovamuw cupulæ crasse antrorsüm dentatæ impositum, elongato-ovatum, glabrum, 2-loculare, loculis 2-ovulatis, ovulis planiusculis , basi ubi affixa latis , apice attenuatis, erectis. Srvrus filiformis , basi glanduloso-pilosus. Srieua simplex, capitatum, rotundato-pyramidatum, papillare. Carsura calyce et bracteolis persistenti- bus immutatis stipata, claviformis, apice breviter mucronata, 2-locularis, 2-valvis, valvis infernè com- planatis et in unguem attenuatis, dorso canaliculatis , loculis ovulorum abortu sepissime 1-spermis. Sema retinaculis elongatis , sublinearibus , basi latioribus , concavis, apice subulato-2-dentulatis sub- tensa, globulosa, subcompressa, nigerrima, scabrella. (461) OLEINEZÆ. Horrx. ET Link. OLEA. Lixx. CALYx cyathiformis, brevis, 4-dentatus, dentibus quandoque obso- letis. COROLLA 4-partita, tubo brevi, limbo planiusculo, laciniis in præ- floratione valvatis, margine introflexis, stamina arcté includentibus, rard apetala. SrAMINA 2, coroll tubo inserta ejusque laciniis alternan- Lia, lateralia postico et antico deficiente, rariüs 3 postico solo abortivo, in apetalis hypogyna. Ovariun 2-loculare, loculis 2-ovulatis, ovulis ab apice septi pendulis. SryLus crassus, brevis. STIGMA capitatum, compressum , emarginatum vel 2fidum. DnvPA baccata, putamine osseo, abortu sepissime 1-locularis , 1-sperma. SEMEN inversum, testà lenui cum perispermo carnoso oleifero connatà, basi verà hilo, apice chalazà notatà , raphes vasculis adherentibus percursa. EuBryo axilis, rectus, colyledonibus foliaceis, radiculà hilo conversà. ARBORES vel frutices craleris Mediterranei, Asiæ et totiüs Africae cives.' FOLIA opposita, integerrima, sepissime. sericeo-glaucescentia. FLORES racemosi, racemis axillaribus erectis vel pendulis ebracteatis, vel paniculati. 1. OLEA EUROPAEA. BERTOL. a Oleaster. Arbor insignis, 40-50-pedalis, surculis rectis folia lanceolata aut alia buxum referentia gerentibus, trunco erecto ramis flexilibus, fructu elliptico. Kôrivos. Theophr. , lib. 2, cap. 3. Ayotehaiu, ñv Evtot xóvtyov xahoDouwv. Diosc. , lib. 1, cap. 138. Olea sylvestris sive Oleaster. Pena et Lob., Adv., pag. 422. Oleaster, Clus., Hisp., pag. 48. Olea oleastriformi folio et fructu, Bonann., Ic., tab. 147. It, —(3* sECT.) 21 (:162°) Olea europæa.6. Zinn., Sp. pl., vol. 1, pag. 11. Olea europæa À sylvestris. Desf. , FI. atl. , vol. 1, pag. 10. Olea europza , Oleaster. Guss., Fl. sic. Prodr. , vol, 6, pag. 6. — Parlat. , Fl. panorm. , pag. 8. Olea europæa. Schousb., Jaggt. ofv. Marok., pag. 19. — Piv., Fl. lib. Spec., pag. 1. — Bertol., Fl. it, vol. 1, pag. 45. Azebuche Canariensium. B cerasiformis. Frutex, ramis debilibus foliis elongato-linearibus, mucronulatis , subtüs subglabris, feré concoloribus, racemis compositis divaricatis, drupis parvis subrotundis. Oleæ europææ sp. valde simile Oleæ glabelle, À. Br. V’erzeichn.-d. auf Mad. wildwachs. Pfl. in Buch, Can., pag. 192. Olea europæa var. maderensis. Lowe, Nov. fl. mad. , pag. 15. Has. Occurrit hæc arbor in collibus siccis Tenerife Canariæ et Palmæ, in sylvis quoque primævis inter lauros et ardisias crescit et nomine etiam Gætulo Azebuche noscitur. Fuit | et sylva ingens circà urbem Palmarum oleastris et lentiscis consita cui nomen et nunc eZ Lentiscal. Olea sativa in Fortunatis baud colitur : oleum navibus ex Hispanià importatur. Var. D in altis montibus Canariæ invenit Despréaux. Disrris. GEOGR. Oleam in oriente sylvestrem esse, aliorum forsan auctoritati fretus , asserit celeb. DC. Regionum autem calidiorum crateris ingentis maris Mediterranei pro- culdubió et præcipuè Africanarum civis esse autochthon nec metæca videtur.Syrize? Cyre- naicæ (Della Cella. Viviani Spec.) , Numidis ( Desfontaines) , Mauritanie Tingitanze (Schousbæ) , Maderæ certó ! et insularum Fortunatarum! , ubi olim (ut et nunc ex aucto- ribus citatis in continente Africæ terrà) , sylvas veras efficiebat. Hæc ex rei herbariæ peri- torum testimoniis et ex indagationibus nostris eruimus. Mirum quoque non aliter doctum Tavantium (Z'rattato sull olivo Firenze, 1819, vol. 1, pag. 25), veterum quæ de hàc re documenta sparsa tradiderint scriptis rité indagatis, Africam quoque przecipué inter 28 et 33 latitudinis borealis gradum genüinam esse hujus stirpis patriam statuisse ; quam veró patriam nos ab eodem gradu 28 ad 37 producimus. Ons. In foliis var. 8 ZEcidium aut ejectatio quidam oritur alba nitens margaritacea.—Hanc in foliis nullius Oleas- tri Europæi animadvertit doctissimus atque barum expertissimus rerum Montagneus, unde forma forsan nova. Hzc quoque manna forsitan de quà l. c. apud cl. Loweum agitur. ( 163 ) NOTEL/EA. Vrwr. Cazyx hypocrateromorpha, brevissima, 4-partita. COROLLA 2-pe- tala (1), petalis profundé 2-partitis (binis sc. utrinque. connatis), in præfloratione simpliciter valvatis antheris brevioribus atque easdem vix foventibus. STAMINA 2, ungui petali cujusque duplicati inserta, filamen- lis crassis brevissimis. OvaniUM oblongo-pyriforme, 2-loculare, dissepi- mento contrarié compressum, loculis 2-ovulatis, ovulis geminis, colla- teralibus, ab apice septi pendulis. SryLus subnullus. SriGw4 2-fidum vel capitatam emarginatum. Drupa baccata, putamine chartaceo, longitrorsüm costato-nervoso, abortu 1-loculari, 1-spermo. SEMEX inversum , testà tenui, exaratà, cum perispermo densè carnoso con- natà, ad raphen, quandoque membranà arilliformi auctam , sulcatà. ExsRvo brevis vel longiuscula , axilis, rectus, radiculà hilo conversá. cotyledonibus foliaceis, lanceolatis. ARBUSCULA vel frutices Australianz vel arbor regionis Macaronesiz, foliis ovato-lanceolatis, lanceolatis vel lineari-lanceolatis, coriaceis, integerrimis, sepissime lucidis vel glabris. RAcEwt simplices subsuprà- axillares gemmis 1-2 floriferis foliferæ superpositis, bracteis connatis, persistentibus , bracteolis caducis. SECTIO I PICCONTANDOC Petala concava sed demüm subplana. Antheræ apiculatæ. Stigma. emarginatum. Raphe in membranam arilliformem expansa, Radicula elongata. — Arbor Macaronesiaca. 1. NOTELAEA EXCELSA. Nor. N. arbor compacta 20-40-pedalis, ligno albo duro, ramis crebris, ascendentibus, tereti- bus, junioribus compressis, cortice albo sæpè lenticulato ; foliis breviter petiolatis, lanceo- (1) Summus Brownius (Prodr., p. 525) petala 4 Notelææ per paria mediantibus filamentis basi connexa esse asse- rit, sed in præfloratione antheris tum ferè sessilibus filamentis vix dum emersis jam concreta nasci petala facile videndum est, ergó. pro binis veré gemellis habenda. E (.164 ) latis vel ovato-lanceolatis, acutis, integerrimis, glabris, lucidis, margine revolutis ; gemmis axillaribus szepissimé ternis ; racemis simplicibus, ascencentibus, bracteis glabris, vaginan- tibus, bracteolis furfuraceo-ciliatis; petalis coriaceis incurvis , demüm subpatulis : drupis magnis, ellipticis, tenuiter carnosis, pulamine subchartaceo. Laurus Leucodendron canariensis. Cook, Foy. 2 Olea excelsa. Hort, Kew. , ed. 1, vol. 1, pag. 14. — //ah., Symb., vol. 1, pag. 3. — Enum., vol. 1, pag. 49, — Rem. et Schult., Syst., vol. 4, pag. 70 , excl. syn. Jacq. x Picconia excelsa. DC., Prodr., vol. 8, pag. 288. — Seub., Fl. az., pag. 35, Palo blanco Canariensium. Has. Non infrequens erat hiec planta in sylvis Teneriffæ et Palmæ et plurimæ adhüc supersunt arbores, sed vehementer deplorandum lignatoribus indiés destrui , nec conseri aut inseri ullas. Lignum enim optimum præbet ac durissimum , ad instrumenta. plurima domestica cochlearia scilicet et torcularia conficienda utilissimum. Disrris. GEocn. Occurrit hzec species in Maderà! et in Asturum insulis (Watson!) Ons. Differentias technicas vel genericas inter Notelæas veras nostramque frustrà quæsivimus , si forma quidam propria australibus et quasi gentilitia sit, gentis tamen sororiæ alio sub cœlo palantis faciem, qualem quoque soro- rum deceat esse, præ se ferunt. Eandem similitudinem Olea europea vera eum Austro-Africanis et Mascarenicis exhi- bet. Ergó conjunximus : hoc enim cavendum est ne nimium artibus nostris in frusta concidatur naturse operum contextus. Picconiam & genere in sectionem dimitti voluimus , nec viri illustris ex toto abnuimus nomen ea quan- quàm omnia quæ summo patefecimus studio descrimina, secundaria sint aut specialia et genus vix, si vera edisseri- mus, ac ne vix pro partili habendum sit. EXPLICATIO. TAB. 186. 1. Ramus jàm floriturus. 2. Ramus alter fructifer ambo magnitudine naturali , figurze c:eterze auctæ. 3. Ramuli segmentum cum gemmà suprà-axillari racemum jàm projecturà. 4. Racemus junior in præfloratione bracteà et bracteolis excisis. 5. Racemus vegetior. 6. Vagina bractealis. 7. Bracteolarum jugum inferius. 8. Bracteolæ. 9. Racemus nondüni bené explicatus nàm petala tüm staminibus longiora. 10. Flos junior. 1 1. Petalorum jugun: cum stamine à dorso visum. 12. Idem antrorsum visum. 13. Pistillum calyce suffultum. 14. Fructus sarcocarpio deraso ut appareat putamen. 15. Drupa longitrorsüm secta ut conspiciatur semen rimosum raphe arilliferà percursum. 16. Ejusdem sectio transversa. 17. Semen é drupà excerptum ut pateat raphe membranà aucta. 18. Embryo perispermo conditus. 19. Embryo solutus. 20. Floris diogramma. JASMINEZÆ. R. Bx. JASMINUM. Lixx. CaLvx tubulosus, 5-8-fidus, dentibus brevibus vel in lacinias filifor- mes productis. CoroLLA hypocrateromorpha, tubo elongato angusto cylindraceo, limbo patente 5-8 partito, laciniis æstivatione subcontor- Lis. STAMINA 2, corollæ tubo inserta et laciniis 2 diversis alternantia, inserta , filamentis brevissimis, antheris 2-locularibus, loculis paralle- lis. Ovariüm ovatum obtusum vel apice sub-2-lobum, 2-loculare, locu- lis 1- vel 2-ovulatis ovulis horizontalibus (1). Sryrus 1. STiGMA elonga- tum , 2lobum vel 2 fidum. Bacca didyma , 2-locularis vel lobi alterius abortu 1-locularis, loculis {-spermis rard 2-spermis. SEMINA erecta testà coriaceà perispermi laminà sæpè indutá, radiculà inferà, cotyle- donibus magnis carnosis. Frurices erecti, sarmentosi vel volubiles orbis veteris atque austra- lis regionibus præsertim temperatis extrà intràque tropicum utrum- que degentes. FOLIA opposita, integra ternata quinata vel imparipin- nala. PANICULÆ terminales. FLORES flavi vel albi inodori vel suaveo- lentes, sæpè caduci. 1. JASMINUM BARRELIERL Nos. J. frutex, ramis erectis, ramulis subcylindraceis, tenuibus; foliis coriaceis , glaberrimis , 3-foliatis foliolis ovatis obtusis, vel 5- foliatis, foliolis lanceolatis ; calycis dentibus brevibus, subobtusis ; baccà parvà olivæformi. (1) Ovula in Jasminis primó horizontalia sunt septo pauló sub apice affixa , mox gradatim loculorum atque ovu- lorum sursüm tendentium accretione veré prodigiali obliteratur quasi loculi pars inferior, ex apicibus autem locu- lorum productis bacca fit biloba parte imà tantüm 2-locularis septo non accreto divisa (sed in plurimis abortio loculi alteriüs ferè normalis est), et semina erecta evadunt. Locula in specie nostrà nunc ambo 2-ovulata nunc alte- rum 1-ovulatum., \ 166 ) Semina elongata hinc compressa , illinc convexa , cotyledones oblongæ basi cordatæ , radiculà ultra lobos productà subtripló longiores. Jasminum flavum odoratum. H. P. olim ex B. Juss. in Barr., [c., pag. 123. Gelsiminum trifolium odoratissimum sempervirens exoticum s. Indicum. arr. , Ic., 62, non Gelsi- minum Indicum flavum odoratissimum , Ferrar., Coli. di fier. (ed. it.) , pag. 393. i Jasminum foliis alternis ternatis obtusis. Linn. ; Hort. Cliff. , pag. 5. Jasminum odoratissimum. Zinn., Sp. pl, vol. 1, pag. 11, excl. syn. Ferr. — Hort. Kew., ed, 4, pag. 10. — Lamek., Encycl. , vol. 3 , pag. 219 , excl. syn. Ferr. — Curt., Bot. mag., pag. 985. — DC., Prodr., vol. 8, pag. 312. Has. Occurrit hæc stirps, de die saltem inodora, in rupestribus siccis et in dumetis regionis inferioris insularum Teneriffze et Palmæ. Sæpè etiam usqué ad regionem sylvosam: obrepit vel inter Euphorbie canariensis ramos veluti post ericium refugium sibi quzerit. i AA Disrris. GEOGR. Species est Canariensis et Maderensis. Oss. Maxima orta est confusio et nomen plantz nostre ineptissimum datum fuit ex errore Barrelieri et magni Linnæi qui eam cum Gelsimino Indico flavo odoratissimo Ferrarii promiscue descripserunt. Facile autem ex icone Ferrarianà videndum est planta suæ flores multó majores esse aliamque petalorum formam, fructus quoque (et hoc etiam ex icone patet), magnitudine olivæ esse exiguæ dicitur — della grandezza delle ulive più piccole. — Nostræ autem hordei granorum geminorum vix majores. Prætereà jucundissimum esse florum odorem propriis verbis atque ipsa eorum cadavera pulchra etiam sicca bene olere asserit Ferrarius; — /ianno un odore soavissimo , etiandio i cadaveri Loro belli c secchi.—WHoc Jasmino officinali L. J. revoluto aliisque accidit sed nostro certé nunquam, unde Jasminum revolutum Sims. hanc descriptionem referre suspicamur aut aliam .quandam Indicam hortis id temporis cultam et mox amissam. Expers ex fóto odoris Jasminum hoc falsó pro. odoratissimo habitum et in Maderà et in Fortunatis invenimus. Debi- lem in bortis exspirare odorem. ab auctoribus obsequenter forsan ob nomen dicitur. Credibile est ergó plantam nostram à Maderà allatam speciei Indicæ nomen usurpàsse quod Gelsemino veré odoratissimo Ferrarii cum innotue- rit restituendum, nostræ novum , quod fecimus, faciundum. ( 167 ) MYRSINEACEÆ. Aus. DC" PLEIOMERIS. Ares. DC. FLores 5-6-7-meri, sæpiüs hexameri, polygami. Carvx coriaceus, campanulatus ; lobis ovatis, obtusis, tubo sublongioribus , longitudi- naliter 4-6-nerviis, margine enerviis membranaceo-subciliatis, æstiva- lione sinistrorsum subcontortis. COROLLA calyce quadrupló longior, lobis lineari-lanceolatis, basi in tabum subconnatis, apice liberis, vix patentibus, æstivatione ad quincuncialem accedente, lobis nempé 2 exterioribus, 3-4 5-interioribus varié imbricatis, uno interdüm utrin- que à vicinis margine tecto. STAMINA corollà subbreviora. FILAMENTA brevissima , versüs apicem tubi inserta , infrà cum corollà manifeste coalita. ANTHERÆ filamentis multó longiores, erectæ, lanceolatæ, acutze, biloculares, loculis .rimà longitudinali dehiscentibus. POLLEN ovoi- deum? Ovanimw ovoideo-conicum, liberum, striatum, uniloculare. STYLUS cylindraceus, corollà brevior, apice acutus et frequenter unci- natus. PLACENTA centralis globosa, apiculata, breviter stipitata, ovulis 12-15. DnuPA sphærica , exsucca, stylo truncato terminata. SEMEN ma- lurum ignotum. ARBUSCULA habitu Lauri, undique glaber. Fori alterna , ovali-ob longa, vel oblonga, obtusiuscula, in petiolum brevem attenuata, inte- gra, valdé coriacea, penninervia, nervis nervulisque distinctissimis, areolis intrà nervulos medio 1-2-punctatis, punctis pellucidis. F'Asci- CULI florum axillares, multiflori, basi bracteis ovatis imbricatis tecti, petiolo breviores, floribus sessilibus. — Differt à Myrsine placentà (1) Myrsiueacezrum Canariensium descriptiones iterüm pro opere nostro revisas communicavit clariss. atque amiciss. Alpl;, DC. ( 168 ) multiovulatà, flore majore, polline verisimiliter ovoideo, stigmate aucto; ab Heberdenià corollà non rotatà, ovulis minüs numerosis ; ab Ardisià æstivatione et inflorescentià ; ab omnibus, numero par- tium. floris, nec non floribus sessilibus. AEstivatio calycis variabilis videtur. 1. PLEIOMERIS CANARIENSIS. Azpn. DC. Scleroxylon canariense. /7^illd. mag. Berl. naturf. freund, 3, pag. 59. Manglilla Canariensis. icem. et Sch. , Syst., 4, pag. 505. Myrsine Canariensis, Spreng., Syst, vol. 1, pag. 663. — Aiph. DC., Trans. linn. Soc., vol. 1, pag. 111. Pleiomeris Canariensis. 4/ph. DC. , Ann. sc. nat. , sér. 2, vol. 16, pag. 87 ; Prodr. , vol. 8, pag. 105. Marmolan incolis Canar. et ex Viera, Cat. ms. Mirmulano et Murmuran (1). Har. In convallibus uinbrosis secus torrentes Teneriflæ ad sylvam Agua Garcia, las Cuevas negras , propè Garachico , et in insulà Palmà ( fide incol.) , nec non in Canarià (Despr.). Disrris. GEOGR. Planta est omninó Canariensis. Dzscr. F'outa 4-6 poll. longa, 2-4 poll. lata. Fscrcuri florum 3-8-flori. Baacrr x lineam longo latic- que, nunc subciliatæ. Caryx 1 1/2 lin. longus, lobis interdum ciliolatis. Conorza albida. EXPLICATIO TAB. 187. 1. Flosauctus. 2. Corolla junior superné visa, ut conspiciatur æstivatio. 3. Flos apertus. 4. Corolla secta et patefacta. 5. Calyx auctus. 6. Flos numero quaternario. 7. Pistillum. 8. Stamen. 9. Stamen à tergo visum. 10. Sectio longitudinalis ovarii calyce cincti, a bractea, b calyx, c placenta cum ovulis nidulantibus. 11. Ovarium post anthesin longitudinaliter sectum , a placenta ovulis tecta. HEBERDENIA. Arrn. DC., ex H. Baxxs. CaLxx 5-partitus, lobis ovato-acutis , æstivatione sinistrorsüm con- tortis. COROLLA 5-partita, rotata; lobis lanceolatis, æstivatione quin- cunciali, 2 paulo exterioribus, 3 interioribus inter se subcontortis. (1) Hüc referendam esse arborem Hierrensem fabulosam suspicatur Viera Cat. ms. ad voc. Marmolan « Hay fun- » damenta para opinar, que el admirable arbol distilador de la isla del Hierro era un frondosissimo Marmoian. » Alli llaman à estos arboles Codernos. » Webb in litt. (169) STAMINA 5. FILAMENTA cum basi loborum corollæ connata, ligulata , acuminata. ANTHERA 2-loculares lineari-acuminatæ, basi 2-lobæ, ver- süs medium affixæ , in alabastro erectæ et filamento subbreviores, per anthesin effeltæ horizontales demüm contortæ. Loculi nervo lon- gitudinali in locellos subdivisi. PoLLEN (düm siccum) ovoideum. Ova- nIUM liberum, subsphæricum. Srvius filiformis, subulatus, longitudine filamentorum. OvurA plurima, in seriebus 4-5 concentricis , alterna- tim circà placentam superné liberam centralem globosam disposita, pleraque in alabastro abortiva. DnvpA globosa, 1-sperma. ARBOR 30-40-pedalis. Fort. obovata, integra, glabra, cartilaginea, punctata, basi in petiolum brevem angustata, superné nitida, penni- nervia, punctis non pellucidis minimis, RACEMI laterales, pedunculo abbreviato, pedicellis approximatis rigidis flore longioribus. — Ixrro- RESCENTIA feré Myrsines,stamina Walleniz, cætera potiüs generis Ardisiæ. 1. HEBERDENIA EXCELSA. Baxxs. Ardisia excelsa. A4it., H. Kew., vol. 1, pag. 261. — Alph. DC., mem., in Trans. linn. Soc., vol. 17, pagg- 126 et 128. Anguillaria Bahamensis. Gertn. , Fruct., vol. 1, pag. 373, tab. 77 , fig. 1. Icacorea Bahamensis. Lam., Ill, tab. 136, frg. 1. Heberdenia excelsa. H. Banks. Alph. DC., in Ann. sc. nat., sér. 9 , vol. 16 , pag. 79 tab. 8, lit. D. (ubi fructus). — Prodr. , vol. 8, pag. 105. Myrsine Heberdenia. Rom. et Sch., Syst. , vol. h. pag. 508. Condalia coriacea. Hell, in Flor., 1830, vol. 1, pag. 369, ex Low. in Hook., Journ. bot., vol. 1, pag. 39. Aderno et Sacatero incolis Canariensibus. Has. In sylvis Teneriffæ et Canariæ vulgaris. Floret februario. Disrris. GEoGRn. Species est Maderensis ut et Canariensis. Desce. Fori 2-3 poll. longa ( incluso petiolo 3 lin.) , 9-16 lin. lata , obtusiuscula. PEp:cELur 4-9 ex eodem pedunculo pulverulento-puberuli. Fronrs 2 lin. longi, valdè odori ex cl. Webb. Arasasrna ovoidea , subacuta. Conorra calyce quintupló longior, purpureo-virescens aut virescens , lobis in æsti- vatione interioribus vix ab exterioribus tectis. Srawiwa corollà subbreviora. Anrueræ colore griseo. Drupa 4 lin. lata, purpurascens, parum succulenta , tamen saccharo condita edulis ex Webb. nr, — (3° SECT.) 22 ( 4404) EXPLICATIO TAB. 188. A. 1. Ramus floridus. 2. Ramus baccifer. 3. Alabastrum. 4. Id. supern? visum cum caly- cis diagrammate. 5. Flos pentamerus. 6. Flos hexamerus. 7. Corolla secta et arte aperta. 3. Stamen antrorsüm visum. 9. Id. à dorso. 10. Sectio ovarii cum calyce. 11. Fructus nondüm maturus longitudinaliter sectus et quinquies auctus, d calyx, 5 pericarpium, c pla- centa apice perfossa. 12. Placenta longitudinaliter secta , a ovula abortientia , à corpuscula resinosa , c ovulum fertile. 13. Semen maturum magn. nat., z hilus, ^ sulcus radiculæ proximus. 14. Placentæ reliquie semine abstracto, magn. nat. 15. Fructus maturus longi- tudinaliter sectus, a mesocarpium, 5 endocarpium, c pars inferior placentze ovulis abortivis perspicuis, d pars superior placentze semen obtegens, e semen , f embryo. 16. Semen ma- turum, sectum et bis auctum. B. 1. Fructus monsirosus , magn. nat. 2. Id. auctus et sectus , ubi semina 2 ad maturi- tatem perveniunt. 3. Fructus sectus, seminibus demptis, & reliquiæ placentares. 4. Semen magnoperé auctum, a hilus. 5. Semen transversé sectum. 6. Embryo. Oss. Figg. 11-15 ad dissert. nostram in Ann. Sc, nat., sev. 2, v. 46, t. 8, f. 2, sumptz. — Pars tabulæ lit. B notata exemplar unicum fructus monstrosi à cl. pictore solo observatum exhibet. Avrn. DC. (171) PRIMULACE./E. Vrxr. TRIB. I. ANAGALLIDEAE. BAvupo. ANAGALLIS. Lin. CaLyx 5-partitus. CoroLLA rotata, tubo brevissimo limbo 5-partito. STAMINA imo corolle tubo inserta, filamentis filiformibus, villosis, liberis vel basi conjunctis, antheris, ovatis, muticis, dorso affixis. Ova- RIUM globosum , liberum disco brevi basi cinctum, 1-loculare, multi- ovulatum, ovulis planiusculis placentæ centrali breviter stipitatæ affixis, ascendentibus. Srvrus 1. SriGwA capitatum. CaPsurA globosa, membranacea , circumscissè operculata, polysperma. SEMINA ovato- angulosa, testà crustaceá, tegmine tenuissimo. Exsnvo cylindraceus in axe perispermi dense carnosi rectus, umbilico parallelus. Her raró suffruticuli hemisphzrii præcipuè borealis temperati incole, unde per totum orbem vagatz sunt. Rawr herbacei sæpè 4-goni, foliis oppositis, integerrimis. PEpuNcUur: axillares, 1-flori, ebrac- teati. FLORES rubri, rosei, cœrulei vel albi. 1. ANAGALLIS ARVENSIS. Linn. Baup. A. caule decumbente, ramis ascendentibus ; foliis sessilibus ovatis lanceolatisque ; pedun- culis folio longioribus , corollz laciniis szepissimé denticulatis. & phœænicea. Avayalie, œoivixobv Éyoucu cà dyUoc , &pbnv. Diosc. , lib. 2, cap. 209. Anagallis mas. Matth, (ed. J^ algris), pag. Anagallide maschio. Dur., Herb. nuov., pag. 24. Anagallis arvensis. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 211. — F1. dan, tab. 88. — En l. bct., tal, 529. — Hayne, Arzneigewachs., vol. 2, tab. 45. Anagallis arvensis rubra. Baudo, Ann. des sc. nat., 2° sér., vol. 2, par. 345. m (72) B cœrulea. AvayaNis, xod toy £youca. +0 dvôos, ÜzAewx. Diosc. , lib. 2, cap. 209. Anagallis femina, Matth. (ed. J^ algris, 1565), pag. 622 Anagallide fcemina. Durant. , Herb. nuov., pag. Anagallis Hispanica, latifolia, maximo flore. Tournef., Inst., pag. 142. Anagallis latifolia. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 211. Anagallis verticillata. 4//., F7. ped. , vol. 1, tab. 85 , fig. 4 Anagallis cœrulea, Smith, Engl. bot., tab, 1823, — Hayne, Arzncigewachs., vol. 2 2, tab. 46. Anagallis arvensis B. F7. dan. , tab. 1823. Anagallis indica. Sweet, Brit. fl. gard., tab, 132. Anagallis arvensis ccerulea. Baud., L, c. Has. Hujus stirpis var. c quze in insulis Canariensibus raraest, non nisi in arvis vallis Tao- roensis legimus. Var. £ communis est undique in cultis et ruderatis ubi formam sæpissimé ampliatam Zatifoli«m induit. Disrris. GEOGR. Species est valdé polymorpha quæ totüm terræ orbem pervadit. Var. phoenicea quæ magis borealis Britanniam omnem usqué ad 58 gradum percurrit (/Zatson) et ultrà Chersonesum Cimbricum (ÆVora danica) transmissa, Londinium Gothorum attin- git (Linnœus). TRIB. II. ASTROLINE AE. Bav». PELLETIERA. A. pe Sarixr- Hir. Caryx 5-partitus, persistens. ConorraA 3-petala , petalis hypogynis, minimis , calycis segmentis 3 anticis alternantibus. SramiNA 3 , corollà longiora , petalis opposita, iisque infrà medium inserta, filamentis fili- formibus glabris, antheris ovatis, basi dorso affixis, 2-locularibus, loculis utrinque obtusis, basi divergentibus. Ovariüm basi disco brevi cinctum, ovatum, 1-loculare, 2-3-ovulatum. SryLus 1, ovario duplo longior, subpersistens. SriGwA capitatum. CapsuLa globosa, 1-locularis, indehiscens, in valvas 3 solubilis. SENA 3 vel abortu 2, placentæ glo- bosæ breviter stipitatæ cavernulis capsule valvis oppositis immersa, medio affixa , subcymbiformia, radiatim subrugoso-costata, puncticu- lata. EwnRYo in medio perispermi densè carnosi, cylindraceus, leviter incurvus, umbilico parallelus. (173) HerpA pusilla, glabra, flaccida, annua, aprica, vernalis, Americana. Cauus erecto-diffusus, ramis divaricatis 4-gono-subalatis. FoLiA oppo- sita ovato-lanceolata , obtusa vel mucronulata , nervis divergentibus nervosa, margine denticulato-ciliata, basi attenuata , sessilia. PEDUN- cun axillares, solitarii, tenues , ascendentes , fructiferi nutantes, folio dupló breviores. 1. PELLETIERA SERPYLLIFOLIA. Nos. Lysimachia serpyllifolia. Poir! Suppl. vol. 3, pag. 113. Pelletiera verna. 4. de Saint-Hil., Mém. Mus., vol. 9, pag. 365. — Ann. des sc. nal. , 2° sér., vol. 11, pag. 86, tab. 4. Astrolinon trinum, Baud., Ann. des sc. nat., 9* sér., vol, 20, pag. 350. Har. Plantulam hanc notabilem in lapideo quodam torrente ignigeno , promontorii Is etze invenit oculatus Despréaux, Disrris. cEOoGRn. Ab orbe novo deducta est in Fortunatas Pelletiera ut à vetere Aste- rolinon. Oss. Si quis genus Asterolinon ità mutaret ut A. hoc serpyllifolium includeret, id quidem sententie nostr: nullo prorsus modo alienum esset. Descrimen enim omninó technicum, stirpes aliter simillimæ, solvuntur tantüm corollæ lacinize, petala 2 postica cum eorum statninibus et carpophylla 2 desunt. Nomen autem serpyllifolium quià proprium et ut priorum jus sacrum servetur, non mutandum. Est certè immortalis species, nec varietas uti suspicatur cl. Baudô. ASTEROLINON. Horrw. rr Lainx. Caryx 5-parlitus, persistens. COROLLA calyce brevior hypogyna, rotala, limbo 5-partito, laciniis segmentis calycinis alternantibus. STAMINA 5, corollæ longiora, ejus laciniis opposita et tubi fauce inserla, antheris ovatis, dorso basi affixis, 2-locularibus, loculis utrinque obtusis, basi divergentibus. OvAniUM 1-loculare 3-5-ovulatum. SryLus 1, ovario sublongior, subpersistens. SriGM4 capitatum. CaPsuLA globosa , 1-locularis, indehiscens, in valvas 5 solubilis. SEmINA placentæ centras lis breviter stipitatæ cavernulis capsule valvis oppositis immersa , cymbiformia, angulis acutis, radiatim rugosa, puncticulata, testà tenui cum perispermo densé carnoso coalita. EmBryo in medio peris- permi cylindraceus, leviter incurvus, umbilico parallelus. (474 ) HerBULA annua , minima, aprica, erecta, vernalis, glabra regionum crateri vasto maris mediterranei utrinque adjacentium hospitula. Raur teneri, stricti, 4-gono-subalati. Fori opposita, lineari-lanceolata, acutissima, sub-3-nervia, pellucida, venis ascendentibus venosula, mar- gine erosociliata , sessilia. PEepuNcun axillares , solitarii , tenuissimi , fo- lio breviores, floriferi erecti, mox nutantes. 1. ASTEROLINON STELLATUM. IHorrx. ET Link. Linum minimum stellatum. Magn. Bot. Monsp., pag. 162. Lysimachia Linum stellatum. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 211. — Gartn., vol. 1, tab. 50. — Sibth., Fl. grac., tab. 180. — Bertol., Fl. it., vol. 2, pag. 417... Asterolinon stellatum. Hoffm. et Link, Fl. port., vol. 1, pag. 332. — Nees jun. Gen. Fl. germ., tab. 41. lias. Hanc speciem legimus in collibus circà Sanctam Crucem insulæ Teneriffze , eamque à Canarià misit Despréaux. Drsrris. GEocn. Herba est regionis maris Interni. TRIB. III SAMOLEAE. ENouicu. SAMOLUS. Laxx. Cazxx 5-fidus, tubo cum ovario connato. CororLA subcampanulata, perigyna , limbo 5-partito. SrAwiINA 5 fertilia , corollz tubi basi inserta ejusque laciniis opposita, 5 sterilibus tubi margini vel pauló sub mar- eine insertis alternantia, antheris 2-locularibus, ovatis, basi affixis. Ovanivw. seminiferum , 1-loculare, multiovulatum, ovulis placentæ centrali globose ventre affixis. SryLus 1, brevis. STIGMA capitatum, 2-lobum. CarsuLa 1-locularis, seminifera, dimidio emerso 5-valvis, polysperma. SEwixA. plurima, placentæ centralis globosæ sessilis foveo- lis immersa , dorso plana , lateribus et ventre protruso angulatis, hilo ventrali, tesià crustaceà, reticulatà, à perispermo solubili. Emgryo minimus, ovatus, rectus in axe perispermi carnosi umbilico paral- lelus. (5 ) Hrnn per orbem sparse et plures hemisphaerii australis. Foris alterna, integra, radicalia sæpè rosulata. FLORES corymbosi, albi, pedi- cellis medio vel basi 1-bracteatis. Oss. Animadversionem celeb. A. de Saint-Hil. in Ann. sc. nat. , 2* sér., vol. 2 , pag. 97, Samoli em- bryonem ut in Primulaceis archetypis umbilico parallelum esse nec hilo sicut summo R. Brown clim visum est conversum, veram esse ac verissumam et oculis nostris probavimus. In plantá quoque nostrá ut in Americanis ab ill. A, de Saint-Hilaire et cl. de Girard Ann. sc. nat. l. c. visis , filamenta sterilia margini ipsi tubi corollini inseruntur nec paulló sub margine ut in speciminibus Europæis que nuper circà Lutetiam et ad Bononiam Morinorum legimus atque examinavimus. Alia quoque , appendicibus forma, Europæis lata brevis , nostris longior angustior et veré filiformis , sed transitiones videnda. 1. SAMOLUS VALERANDLI. Lin. S. caule erecto subramosc stricto; foliis ovatis vel spathulatis; pedicellis medio brac- teolatis corollà calyce dupló longiore , laciniis obovato-oblongis ; antheris ovato cordatis subapiculatis ; capsulze valvis erectiusculis apice demüm revolutis. Anagallis aquatica altera. Lob., Obs., pag. 249. — Lugd. Hist. , vol. 1, pag. 1090. Alsine aquatica foliis rotundis Beccabungæ. Morzs., H ist., vol. 2, pag. 393, sect. 3 , tab. 24, fig. 98. Samolus Valerandi. Hort, rom., vol. 2, tab. 47. — Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 243. — Gartn., vol. 1, tab. 30. — Lamck., Ill, vol, 2, tab. 101. — FL. dan., tab. 198. — Engl. bot., tab. 703. — .Schkuhr, Handb., tab. 40. Has. Vulgaris est hæc planta in insulis Canariensibus. Disrnis. GEOGR. Stirps est mundivaga paludum hemisphærii utriusqué cives si qua alia autochthon. Boream versüs in Britannià usquè ad 58 gradum scandit (Watson), et Scandi- navi: littora attingit (Zinncus). ( 176 ) PLUMBAGINE.E. Jvss. STATICE. Lixw. Carxx infundibuliformis, limbo scarioso, 5-dentato, 5-plicato, per- sistens. ConoLLA hypogyna, 5-petala, petalorum limbo expanso, ungui- bus contorto-plicaiis imà basi per filamentorum bases glandulosas connatis, vel syzygopetala 5-loba , cum staminibus et stylis involutivé marcescens. STAMINA 5, libera, exserta, petalis opposita eorumque un- guibus inserta. Ovaniuw 1-loculare, 1-ovulatum. Srvu 5, exserti, dis- üincti vel basibus incrassatis super ovarii apicem in cupellam 5-go- nam connati. STIGMATA apicillaria, cylindraceo-claviformia vel capi- tellata, papillata. CarsurA tenuissima, fusiformis, apice styli basibus liberis vel in cupellam solubilem connatis coronata (1). SEMEN ellipsoi- deum, inversum, ab apice funiculi é fundo ovarii orti pendulum , in tegumento unico, raphe percurso, hinc umbilico, illinc chalazà con- spicuis notato, cum perispermo farinaceo sæpè parcissimo connato. Ewxsnxo axilis, rectus, cotyledonibus elongatis subfoliaceis , radiculà brevi hilo conversà. Hrnb4 quandoque suffrutescentes , halophilæ hemisphzrii utrius- que temperati sed praecipue borealis cives, radicibus fusiformibus rhizocephalos apice foliorum rosulà coronatos vel truncos ramosos superné foliis frondescentes edentibus. Fori crassa, integra, sæpissimè spathulata vel lineari-acicularia , sessilia vel petiolata , simpliciter vel stellato-pubescentia furfuracea vel glabra. Scart paniculati vel corym- bosi , foliosi vel squamigeri, spicis floriferis ut plurimüm secundis, (1) Capsulam demüm à basi multifido-solutam calyptriformem scribit cl. Endlicher, nostrarum autem capsula, stylorum cupellà demüm solutà, superne 5-valvis. : CEH-) calycis limbo corollam mentiente violaceo vel albo raró luteo; corollà albà, roseà vel violaceà, caducà. 1. STATICE PAPILLATA. Nos. S. caule prostrato , rhizocephalo mox aphyllo, juniore folioso ; foliis subrosulatis, ova- tis vel lanceolatis, apice rotundatis vel emarginatis, junioribus mucronatis in petiolum brevem attenuatis, tenuibus fugacissimis ; scapis aphyllis ramosissimis, intricatissimis, exi- libus , decumbentibus , teretibus , papillis margaritaceis vix pilosulis densé vestitis ; spicis rotundatis , densifloris ; bracteà exteriore latà, ovatà, acutà, margine scariosà, interiore magnà, laxà , ovatà , apice acutà vel subrotundà , latissimé scariosà , dorso glabrescente , bracteolis hyalinis elongato-lanceolatis ; calyce infundibuliformi, limbo niveo demüm cam- panulato , segmentis crenulatis , sæpè apice mucronulatis , arguté plicatis ; corollà tenuis- simá cceruleà, petalorum limbis angusté lanceolatis, unguibus liberis stylis basi dilatatis, .coadunatis ; capsulà 5-costatà , truncatà , muticà. Statice pruinosa. JVob. olim in Geogr. Dot. , vol, 3, pagg. 27 et 28, non Delile. Has. Copiosissima est hæc species cum Chenopodzeis plurimis in arenà maritimà Pur- purariarum minorum Graciosa et Alegranza. Disrrig. GEOGR. Species est penitüs Canariensis. Ogs. Statice pruinosa , cui summopere affinis nostra , differt scapo rigidiore et minüs ramoso , papillis hirsutissi- mis nec margaritaceo-glabellis , spicis paucifloris nec floribundis circinnato-revolutis , bracteis exterioribus 2 vel 5 rotundatis, interiore rhomboideo-rotundatà apice truncatà angustius scariosà dorso hirsutà florem arcté amplexante; floribus minoribus, calycis limbo sordidé albo, pateriformi, subobtusé angulato, regulariter et obtusè plicato; peta- lorum limbis subovatis, capsulà apice rotundato-obtusà. Folia ignota. EXPLICATIO TAB. 189. 1. Planta junior foliosa magnitudine naturali. 2. Rami segmentum cum spiculis florum auctum. 3. Ejusdem frusta magnoperé aucta ut conspiciantur papillæ. 4. Bractea exterior cum figuris omnibus quæ sequuntur, aucta, 5. Bractea interior. 6. Bracteolæ. 7. Flos junior bracteolà stipatus. 8. Calyx fructifer. 9. Corolla é calyce erumpens. 10. Eadem é calyce excerpta. 11. Corolla explicata petalis sese invicem imbricantibus. 12. Staminum basibus ampliatis connexorum cohors ab apice capsule caducus. 13. Capsula. r4. Semen cum funiculo. 2. STATICE PECTINATA. Honr. Kew. S. foliis rosulatis, spathulatis in petiolum attenuatis, crassiusculis, glabris, apice acumi- natis, rotundatis vel crenatis ; scapo decumbente folioso , vel arrecto aphyllo , 4-gono , ir, — (3° sEcr.) 23 ( 178 ) minuté albo-papillato , spicis rectis vel leviter recurvis, compressis, pectinatis; bracteis exterioribus ovatis , obtusis , interioribus amplis, elongatis, apice rotundatis, bracteolis angustis ; calycis tubo angusto subhirsuto , limbo planiusculo , dentato 5 petalis apice lan- ceolatis unguibus liberis ; stylis basi vix incrassatis , capsulà trochuliformi , muticà. « Solandri, scapis arrectis , foliis spathulatis , spicis rectiusculis, bracteis cinnamomeis , calycis limbo subcarneo. B incompta, scapis decumbentibus, foliosis, foliis laté obovatis, spicis elongatis revolutis; bracteis fuscis, calycis limbo albo. y Corculum, scapis decumbentibus, foliosis, foliis parvis, omnibus concinné obcordatis, apiculo inter lobos auctis, petalis apice emarginatis. Statice pectinata. Hort, Kew.; ed. 1, vol. 1, pag. 385. — Hornem., Hort. hafn., Suppl. , pag. 37. Siempreviva. Canariensium, quod et omnium nomen quasi genericum, Has. Satis vulgaris est in orà maritimà Teneriflæ var. « ubi in littoribus abruptis occurrit, legimus var. f in orà maris propé oppidum Garachico et alibi, var. y à Canarià misit Despréaux. EXPLICATIO TAB. 190. 1. Planta florida var. «, magnitudine naturali. 2. Spicula florum cum bracteis obvoluta magnitudine prout figuræ reliquæ auctæ. 3. Bractea exterior. 4. Bractea interior. 5. Brac- teola. 6. Flos. 7. Calyx. 8. Corolla. 9. Staminis pars superior cum antherà antrorsüm visà. ro. Petalum cum stamine. 11. Capsula. 12. Eadem longitrorsüm secta ut appareat semen à filamento pendulum. 13. Embryo. 3. STATICE PUBERULA. Nor. S. caule brevi ramoso, foliis ad apicem ramorum crassorum aggregatis , ovato- vel spa- thulato-lanceolatis mucronatis, pilis hyalinis appressis stellatis utrinque puberulà , margine undulatis , in petiolum brevem basi dilatatum amplexicaulem attenuatis ; scapo subtereti breviter paniculato stellatim piloso ; bracteis exterioribus brevibus ovatis mucronulatis , pilis simplicibus pubescentibus , interiore dupló longiore apice limbo brevi plicato colo- rato coronato ; calycis limbo subæquali , eroso , breviter 5-dentato ; petalis apice crenatis, basi per glandulas interstamineas connatis ; antheris oblongis, puncticulatis ; capsulà fusi- formi, stylorum basibus incrassatis apiculato. Statice puberula. Vo. in Lindl. Bol. reg., vol, 17, tab. 1450. — Hook., Bot. mag. , vol. 12, tab. 3701. Has. Occurrit hzc species in rupibus abruptis Famarze insulæ Lancerottze quæ freto eZ Rio superimpendent et in insulà parvà quz ex adverso est Graciosa dictà. ( 179 ) DisTRIB. GEOGR. Species est Canariensis. EXPLICATIO TAB. 191. 1. Planta florida magnitudine naturali. 2. Folium prout figure reliquæ, auctum. 3. Pilo- rum fasciculus radiatus. 5. Florum spicula cum bracteis. 6. Flos. 7-8. Bractez exteriores, 9. Bractea interior. 10. Corolla, 1 1. Eadem secta ut appareant petalorum bases connatz. 12. Pistillum. 12. Capsula. 14. Semen. 4. STATICE IMBRICATA. Nos. S. undique pube velutinà et pilis mollissimis villosa, radice fusiformi rhizocephalo lig- nescente coronatà ; foliis sæpè pedalibus, oblongo-panduræformibus, lobis distinctis , laté reniformibus, obliquis, invicem imbricatis, obsoleté sinuatis, integerrimis, summo majore rotundato-3-angulari ; scapo elongato, superné paniculato laté sinuato-alato , squamis lan- ceolatis in apiculum productis ; spicis secundis, bracteis exterioribus lanceolatis ovatisque, mucronulatis, interiore truncato apice limbo plicato colorato desinente, bracteolà angustà glandulam stipitatam (florem abortivum) axillà fovente ; calycis limbo lato , acuté angu- lato; petalis apice spathulatis, unguibus per staminum bases glandulosas conjunctis, anthe- ris oblongis, apiculatis ; stylorum basibus dilatatis in cupellam campanulatam ad apicem ovarii connatis, capsulà fusiformi stylorum cupellà coronata. Statice imbricata, JVob. in de Gir. Arm. et Stat. , Ann. sc. nat. , 3e sér., vol. 4, pag. 330. Siempreviva de la mar. Nivariensium. Has. Species est pulchra S. sinuatæ affinis sed omnibus partibus major elatiorque , quam primam capris tonsam inter villam Comitis Heptapegzi (Conde de Siete Fuentes) Fuente del Cuerro dictam et maris littora propé oppidulum Buena Vista invenimus , deindé tutam vegetamque habuimus ex insulà illà scopulosà cui nomen eZ Roque qux portui Garachicensi obruto opponitur. Disrris. GEOGn. Planta est Canariensis. EXPLICATIO TAB. 192. 1. Plantæ pars inferior. 2. Paniculæ pars superior, ambae magnitudine naturali , figuræ reliquæ omnes magnitudine auctæ sunt. 3. Folium junius nondüm explicatum, 4. Spicula florum. 5. Bractea exterior. 6. Altera exterior. 7. Bractea interior. 8. Bracteola cum appen- dice. 9. Calyx. 10. Corolla calyce tecta. 11. Eadem excerpta. 12. Eadem arte aperta ut appareant ungues filamentis concretis connexi. 13. Ovarium stylis coronatum. 14. Cap- sula. 15. Styli bases coadunatæ. ( 180 ) 5. STATICE MACROPHYLLA. Brouss. S. caule brevi crasso , suffrutescente, foliis chartaceis ad apicem rhizocephali vel rami incrassati glomeratis , spathulato-oblongis , margine crispato-undulatis , versüs basim atte- nuatis, sessilibus , basi dilatato-amplexicaulibus membranà integerrimà ; scapo alato, pani- culà ascendente , corymbosá, squamis rhomboideo-ovatis, mucronatis ; spicis cuneatis, ala- tis, densifloris, alis apice obtusis; bracteis exterioribus ovatis mucronatis, interioribus truncatis, apice limbatis, coloratis ; calycis limbo lato, angulis obtusis, saturaté cœruleo ; corollá albà, petalis apice spathulatis, unguibus per filamentorum bases glandulosas con- natis ; ovario tubuloso, stylorum basibus latis in cupellam campanulatam digestis coronato. Statice macrophylla. Brouss, ex Spreng. , Syst., vol, 1, pag. 959. — Hook., Bot. mag., tab. 4195. — Lindl., Bot. reg., 1845, tab. 7. Has. Legimus hanc plantam in montosis herbidis Teneriffze ad vallem de la Goleta et ad montem Zajamár. Disrris. GEOGR. Stirps est ex toto Canariensis, EXPLICATIO TAB. 193. 1. Rhizocephali foliosi pars superior. 2. Paniculæ pars superior, ambæ magnitudine naturali, figuræ reliquze magis minüsve auctæ sunt. 3. Bractea exterior. 4. Altera exterior. 5. Bractea interior. 6. Bracteola. 7. Flos bracteis involutus. 8. Calyx à tergo visus. 9. Corolla calyce induta. ro. Corolla. r1. Petalum cum stamine ungue à tubo staminum basibus agglutinatis confecto abrepto. 12. Staminis antrorsüm visi pars superior. 13. Ova- rium cum stylorum agmine concreto. 6. STATICE ARBORESCENS. Brouss. S. caule frutescente ; foliis ad apicem ramorum glomeratis , pergameno-chartaceis , lan- ceolatis , margine crenato-crispatis , basi attenuatis , petiolatis , petiolis basi ampliatis , am- plexicaulibus membranà integrà ; scapo versüs apicem alato, paniculà dilatatà, spicis com- planatis alatis , laxifloris, alis apice acutis; bracteis exterioribus ovatis, acutis, interiore oblongà, acutiusculà apice subscariosà ; calycis limbo diluté cœruleo, angulis acutis ; corollà lacteà , petalis apice lanceolatis , unguibus per filamentorum bases glandulosas con- natis ; ovario tubuloso , styli basibus incrassatis erectis in cupellam connatis coronato. Statice arborescens. Brouss., Elench. hort. Monsp., 1805, pag. 85. — Nomen sine descr. Statice arborea. 77 illd. , Enum. hort, berol., 1809, vol. 1, pag. 337. — .Schult. , Syst., vol. 6, pag. 797. — Lindl., Bot. reg., 1839, tab. 6. — Hook., Bot. mag., vol. 66 , tab. 3776. A: ( 181 ) Has. Hanc plantam in continente Teneriflæe terrà jam pridem uti creditum fuit extirpa- tam , quamque in hortis tantüm hospitatam viderunt solertissimi viri Chr. Smith et Leo- poldus de Buch , recuperavit cl. Berthelotius , qui eam in scopulis duobus ab omni parte præcisis propé sinum angustum e/ Burgado dictum ad occasum Portüs Orotavensis omnium primus indigenam post Broussonetium legit et nos reperti felicis participes fecit. Hujus loci aspectum tabellà exprimi statuimus, vid. 4. vues phytostatiques, planche 8, fig. 3. Eam nuper in rupibus Teneriffæ oppositis invenit cl. Bourgeau cautibus insiden- tem loco dicto La Dehesa de los Frayles. Disrris. GEOGR. Stirps est ex toto Canàriensis. EXPLICATIO TAB. 194. 1. Ramus secundarius florifer. 2, Ramus fortior florifer scapo abscisso ambo magnitu- dine naturali. 3. Spica multiflora ut et figurze omnes qu:e sequuntur magnitudine aucta. 4. Spicula uniflora. 5. Bractea exterior. 6. Bractea interior. 7. Calyx longitrorsüm sectus ut conspiciatur corolla. 8. Corolla secta et explanata ut petalorum ungues filamentis basi glanduligeris connexi appareant. 9. Petalum cum stamine arte avulsum. 10. Ovarium sta- minum cupellà coronatum. 1 1. Ejusdem pars superior longitrorsüm sectum. 12. Staminis pars superior cum antherà antrorsüm visa. 13. Eadem à tergo visa. 14. Staminis pars superior cum antherà effetà. 7. STATICE PREAUXIIL Nor. S. caule frutescente , foliis brevibus laté subrotundatis vel triangularibus, crassis, coria- ceis, margine eroso-undulatis , longé petiolatis , petiolo teretiusculo basi dilatato amplexi- cauli; scapo complanato angulis acutis vix marginato, spiculis planis exalatis, bracteà inte- riore apice truncalà, subscariosà , exterioribus oblongis acuminatis vix dupló longiore; calycis limbi ampli angulis muticis ; petalorum unguibus per filamentorum bases glandu- losas connatis ; ovario subcylindraceo, apice styli basibus mediocriter dilatatis , erectis , in cupellam apice latiorem connatis coronato. Har. Hanc speciem .$. arborescenti aífinem sed ut videtur, ex specimine cui scapus emeritus et quasi enectus, diversam , à Canarià misit Despréaux. Disrris. GEOGR. Planta est Canariensis. 8. STATICE BRASSICAEFOLIA. Nos. S. radice lignosà, tortuosa, rhizocephalis 1-3 foliorum cicatricibus proximatis notatis coronatà ; foliis molliter pubescentibus, subcinereis ad venas purpurascentibus, panduri- ( 182 ) formibus, lobo terminali ovato vel ovato-lanceolato , basi subcordato, petiolo pubescente, lobulis parvis lanceolatis sæpè discretis oppositisque adaucto subbreviore, basi amplexi- caulibus membranà margine scariosà apice utrinque dentatà; scapo usque ad medium vel pauló ultrà medium alato; bracteà interiore apice brevissimé limbatà; calycis cœrulei limbo subobtusé denticulato; petalis junioribus apice laté obcordatis demüm rotundato- ovatis. Has. Hanc plantam in Gomerà insulà loco dicto Æ7 risco de las Sulas, Lugar de Agulo, die 16 aprilis 1845, florentem necdüm fructiferam legit Cl. Bourgeau. DisrAm. GEOGR. Stirps est Gomeræo-Canariensis. EXPLICATIO TAB. 195. 1. Planta integra magnitudine naturali. 2. Florum spicula, prout figuræ reliquæ, aucta. 3. Bractez exteriores. 4. Bractea interior. 5. Pars calycis longitrorsüm secti et arte ex- plicati. 6. Petala duo juniora basi connata cum staminibus. 7 Pistillum. 9. STATICE MACROPTERA. Nor. S. radice... ; foliis amplis pilis brevissimis utrinque molliter velutinis, lobo terminali maximo, ovato-lanceolato vel lanceolato, in lobos latos ovatos sæpissimé alternos per pe- tiolum sinuatim productos, basi....; scapo longissimo (summitas tantüm visa), alis latis- simis apice rotundatis aucto; bracteà exteriore apice limbatà; calycis intensé cœrulei limbo acutè dentato ; petalis junioribus ovatis apice subcordatis, demüm lanceolatis. Has. Stirpem hanc spectabilem in rupestribus montis Savinosæ insulze Hierro floridam legit cl. Bourgeau, die 18 junii 1845. DisrRi5. GEOGR. Species est adhucdüm ex toto Hierrensis. Oss. Statices has binas (8 scilicet et 9) ab insulis Fortunatis nuperrimé missas iconi- bus et nominibus propriis illustrare voluimus, at ne post pro varietatibus speciei unice habendæ sint videant qui insulas has minores ad solis occasum devexas, auspiciis nostris nunc primüm (1) à Cl. Bourgezo Allobroge, stirpium coactore indefesso, indegatas, visant. EXPLICATIO TAB. 196. 1. Scapi floriferi pars superior. 2. Folium ambo magnitudine naturali , figuræ reliquae auctz, 3. Florum spicula. 4. Bractez exteriores. 5. Bractea interior. 6. Calycis segmen- tum arte explicatum. 7. Petala duo juniora cum staminibus basi connexa. 7. Pistillum. (4) Plantas quasdam Gomeræas et Hierrenses ex auctoritate Preauxii aliàs citavimus, nunc autem pro certo habe- mus has nunquam adiisse insulas, illinc ad eum stirpes allatas fuisse aliquot valde anceps sedenim ex schedis opinabile est. ( 183 ) PLANTAGINEJE. Juss. ? PLANTAGO. Lrixx. FLores semper hermaphroditi, bracteati. CALYx 4-partitus persi- stens. CoroLLA? tubulosa, ore coarctata 4-fida. STAMINA 4 introrsa. ANTHERÆ mucronatæ. SriGMA 1 papillosum. SryLus elongatus. Car- SULA circumscissè dehiscens 2-locularis ; semina solitaria vel plurima in quoque loculo. Ex2nvo rectus perispermo mucilaginoso cinctus. FLonzs sordidé fulvi , scariosi. Fori linearia, vel ovata, vel lanceo- lata. HEnsAE, vel raró arbusculæ. Sgcr10 IL. POLY SPERM JE. Barnéour. (Monog. Plantag., pag. 7.) Capsularum loculis 2- pluriovulatis, 2-10-spermis. Semina parva, facie umbilicali non excavata. Corollz , tubus glaber, vel pubescens ; laciniæ patulæ vel reflexæ. Foliis latis vel angustis, dentatis. + Corollæ tubus glaber, brevis; 1. PLANTAGO MAJOR. Lin. P. herba basi patula, 4-18 poll. radices fibrillosæ, perennes; folia rotundato-ovata, obtu- sissima, utrinqué pubescentia , integra vel aliquandó denticulata, 5-7 nervia, lata, attenuata in petiolum membranaceum, puberulum, basi dilatatum, amplexicaulem, et fulvo tomento vestitum ; pili omnes simplices , septati ; scapi multi, radicales , simplices , erecti , striati puberuli, teretes ; spicæ longze, glabræ, multifloræ, apice et ad medium densæ, basi laxius- culæ ; flores parvi, sessiles, bracteati; bractea obtusa, dorso carinata calycem subzequans ; calycis foliola 4 , æqualia, obtusa , in margine albo-membranacea , dorso nigridula glabra ; (4) Plantaginearum ordinem pro Phytographià Canariensi elaboravit cl. atque amiciss. monographus F. Marius Barnéoud. ( 184 ) corollz tubus brevissimus ; laciniæ 4 patulæ, æquales, acutze, fulvæ ; stamina 4 ad medium tubi inserta, stylum superantia ; antherz acuminatæ ; stigma lineare , papillosum 5 capsula ad maturitatem rotundo-turgida violacea ; semina subangulosa, glabra, numerosissima. Plantago major. Linn., Sp. pl, vol. 1 , pag. 163, non Loureiro. — J7'illd., Spec., vol. 1, pag. 641. — Poiret,, Enc. méth., vol, 5, pag. 368. — Lamck. et DC., F1. fr., vol. 3, pag. 408. Plantago major. Zcon. , t. 461 , in florá danicä. — Tournef., Instit. rei herb., pag. 196. — Smith, Fl. britann., pag. 182. Llanten. Canariensium. Has. In arvis humidis frequens Canaria. ++ Corolle tubus pubescens, elongatus. 2. PLANTAGO CORONOPUS. Lin. P. herba hispida, 3-4-poll., radices annuæ vel biennes; folia rosulato-patula, pinnatifida, hispida, 3-nervia, acuta , valdé polymorpha, in margine plüs minüs incisa , aliquando sim- pliciter dentata, et basi tomentosa ; scapi teretes , multi, hispidissimi , prostrati vel raró adscendentes ; spicæ densissimæ graciles ; flores parvi; bracteæ acutæ , dorso et in margi- nibus ciliatæ, calyci æquales 5 calycis foliola 4 subæqualia, obtusa , ciliata , in dorso viridia, in margine membranacea ; corollæ laciniæ patulze, acutze ; stamina exserta, stigma equan- tia, in medio tubi inserta; capsula ovata, parva , sub-4-locularis , 4-sperma seminibus minimis. Plantago coronopus. Zinn. , Sp. pl., vol. 1, pag. 166. — Fl. suec., 126-134. Plantago coronopifolia. Linn., Syst. veg., 15, pag. 169. — Rom. et Schult., Syst. vol, 3 , pag. 139. Plantago commutata, Guss., Prodr. fl. sicil, — Link (in Linnæa, ann. 1834), Estrella de mar, Canariensium. Har. In ruderatis et ad littora maris insularum Canariensium. VaniETAS. — Minor. Folia lineari-oblonga integra, vel parcé dentata, erecta, nec pro- strata. Scapi erecti , teretes. Radix gracilis. 3. PLANTAGO SERRARIA. Lin. P. erecta , 5-7 poll. longa ; radices biennes ; folia lanceolata , plüs minüs lata , serrato- dentata , acuta , 3-nervia, hispida , in petiolum attenuata , et basi rufo tomento vestita , ali- quando sessilia ; scapi plures , radicales , erecti, teretes , pilosi 5 spicæ densæ , graciles , 1-2 poll. longz , rarissimé basi laxæ; flores minuti; bractea acuta , pilosa, calyce brevior; calycis foliola 4 æqualia, obtusa, ciliata, in margine membranacea ; corollæ laciniæ patulæ, ( 185 ) acutissimæ ; staminum filamenta medio tubi inserta ; capsula parva 2-locul. 2-3-sperma ; seminibus minimis, glabris. Plantago serraria. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 166. — 77 illd. , Spec., vol, 1, pag. 648. — Brotero , F1. lusit. , vol. 1, pag. 157. — Barrel., Icon., 1, pag. 749. Plantago serraria. Desf., Ail. , 1, pag. 139. Has. In locis arenosis et maritimis Canariz majoris, et ad Buena Vista in Teneriffà ( Webb , cl. Broussonnet). Secrio Il. DZSPERM 4. Barnéour. (Jonog. plantag., pag. 25.) Car. — Capsularum loculis 2-uniovulatis, monospermis. Semina ovata , lucida, facie um- bilicali excavata. Corollæ tubus glaber; laciniæ patulæ, acutze , ovatæ vel rotundatze. Folia radicalia vel caulinaria, alterna vel opposita. + Foliis alternis. Species herbaceæ. 4. PLANTAGO LAGOPUS. Lin. P. erecta , 5-6 poll. longa ; radices annuæ, vel biennes ; folia lanceolata vel ovata , bre- via , denticulata , acuta , utrinqué pilosa, 3-nervia, basi lanata; scapi plures , radicales, striati , pubescentes , aliquandó contorti , erecti ; spicæ ovatæ , breves, densissimæ, lanatæ, rufæ ; flores pilosi ; bractea hyalina longé ciliata , obtusa ; calycis foliola 4 æqualia, ciliata, membranacea ; corollæ laciniæ acutissimæ, ovatze, sæpè in dorso ciliolatæ ; staminum fila- menta medio tubi inserta stigmate breviora ; capsula 2-locularis, 2-sperma 5 semina lucida, oblonga. Plantago Catanensis, Rauw., Itin., 4, tab. 6. Plantago Lagopus. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 165, non Pursh ! — Lamck., 1Hl., 1661. — DC. , FL. fr., 2300. — .Sibih., Grac., tab, 144! — Porret., Enc. méth., vol, 5, pag. 378. — Desf., All, vol. 1, pag. 135. Ovejera. Canariensium. Has. In arvis et secüs vias insularum Canariensium ; in arenosis ad montem Chache Lancerottæ. Var. A. — gracilis. Annua. Foliis linearibus, integris, glabris vel parcè pubescentibus. Scapi gracillimi , tenues. Spicæ minimæ pilosæ. (In locis humidis ad /a Cumbre , in Ca- narià.) B. — lusitanica. Foliis latis 5-nerviis. Spica elongata. Scapi longi, erecti. Pl. lusitanica. Lin., Spec., App., 1667. — Pl. lagopodioides. ScunANK., in Abud. III. —(3° sECT.) 25 ( 186 ) Münch., iv, pag. 71. — P1. lusitanica. Brorer., F1. lusit., 1, pag. 1565 Desr., Aftl., x, pag. 135. Has. In Canarià majori. 5. PLANTAGO AMPLEXICAULIS. Cava x. P. erecta , ramosa , foliosa , 5-15 poil. longa ; radice perenni 5 caule striato , pubescenti, fruticuloso, dessiccatione nigrescenti ; foliis sparsis, basi amplexicaulibus, lanceolatis, 3-ner- viis , integris vel denticulatis , acutis , utrinqué pilosis , siccitate nigricantibus ; pilis rufis ; pedunculi axillares , plures, longi, striati , parcé pubescentes ; spicæ capitatze , vel ovatæ, turgidæ, densæ ; flores magni pilosi ; bractea amplissima, obtusissima, glabra, dorso nigri- dula, in margine hyalina calycem superans; calycis foliola 4 inæqualia ; duo anteriora dorso pilosa, et in marginibus lato-membranacea; duo posteriora angustiora, obtusa; corollæ tubus glaber, laciniz 4 ovatz , æquales basi concavæ , apice acutæ ; stamina ad medium tubi inserta ; stigma longum ; capsula turgida 2-loc., 2-sperma ; seminibus mag- nis, ovatis. Plantago amplexicaulis, Cavan., Ic., pag. 22, tab, 195, — JV ilid., Spec., 1 , pag. 690. — Schousb., Mar., pag. 50. — Poiret., Enc. méth., vol. 5, pag. 389.3 Plantago lagopoides. Desf., Aul., vol. 1, pag. 135, tab. 39 , fig. 9.11 — Poiret. , Enc. méth., vol. 5, pag. 973. Has. In Canarià majori. 6. PLANTAGO DECUMBENS. Forsx. P. lanata, albicans ; caule patulo , decumbenti , congesto ; radice annuá 5 foliis argenteis, prostratis, lanceolatis, integris vel denticulatis, acutis, scapo nunc longioribus, nunc brevio- ribus; scapi radicales, 1 vel 1 1/2 poll. longi, lanati, teretes, rigidi, suberecti; spicæ ovatæ , densæ , fuscæ , pilosæ 5 bractea obtusa, in margine membranacea , calyci æqualis, ciliato-villosa ; calycis foliola 4 subæqualia , pilosa obtusa; corollæ tubus glaber, laciniæ rotundatz , subacutæ ; capsula 2-loc., 2-sperma 5 seminibus nitidis , ovatis , subtranslu- cidis. Plantago cretica ; Linn, var. decumbens. Barnéoud., Monog. plantag., pag. 39. Plantago decumbens. Forsk., Fl. eg.-arab., pag. 30. Van. — iridis. Foliis angustioribus , virescentibus , nec argenteis. Scapi graciliores. Planta tomentosa sed minüs congesta, et prostrata. Has. Occurrit hzc species in montibus Lancerottæ Peñitas de Chache dictis in Cana- ( 187 ) rià et in Teneriffe maritimis , formam viridiorem in mœænibus oppidi Sancte Crucis legit cl. Webb et à Canarià misit Despréaux. ++ Foliis oppositis linearibus. Species lignosæ, ramosc. 7. PLANTAGO PSYLLIUM. Lixw. P. erecta, basi lignosa et ramosa, vel simplex 5 7-12 poll. longa, tactu ad apicem viscosa; radice annuâ; foliis linearibus , sparsis, opposito-semiamplexicaulibus , integris , acutis , summis sæpé dentatis, pubescentibus, pedunculo longioribus ; pedunculi tenues, axillares, pilosiusculi , in corymbum terminalem dispositi ; spica globulosa , compressiuscula , pube- scens; bracteæ angustæ, in margine albo-membranaceæ , dorso virides , acutæ , calycem æquantes ; calycis foliola 4 subæqualia, feré obtusa, pubescentia, in margine membrana- cea; corollæ tubus glaber, elongatus , crispus ; laciniæ ovatze, patulæ, subaristatze 5 sta- mina medio tubi inserta , stigmate longiora ; capsula 2-loc., 2-sperma 5 seminibus nitidis- simis. Plantago Psyllium. Tourn., Inst. rei herb., pag. 128. — Linn., Sp. pl. vol. 1, pag. 167, non Bull., nec Thuill., nec alior. — Schousb.; Fl. mar., pag. 94. — Desf., Al. , vol. 1, pag. 140. — Hoffm., Lus., vol. 1, pag. 432. Plantago Psyllium et pseudo-Psyllium. Hort, paris. Psyllium erectum. J. Saint-Hilaire, expos. 2, pag. 209. Plantago agrestis. Salzman, ined. in herb. Webb ! Han. In arvis et ruderatis insularum Canariensium. 8. PLANTAGO ARBORESCENS. Porn. P. frutex prostratus , glaber, pedalis ; radix crassa , lignosa, perennis; caule substriato, foliorum sterilium basibus cicatrisato, folioso, ramoso 5 folia angustissima , opposita , sub- ulata , fasciculato-conferta , glabra , basi ciliolata pedunculo longiora ; pedunculi axillares, pubescentes, striatuli , semper terminales 5 spica globosula , glabriuscula , 5-7-flor. bracteis acutis calycem nunc æquantibus nunc superantibus ; calycis foliola 4 subæqualia, ciliolata, acuta 5 corollæ tubus elongatus, crispus ; lacinize angustæ, patulze , acutissimæ; stamina ad medium tubi inserta ; stigmate longo 5 capsula 2-loc., 2-sperma ; seminibus nitidis , intensè rubris. Plantago arborescens. Poir. , Encycl, , vol, 5, pag. 389, — Pers. , S 'yn., vol. 1, pag. 140. — Barnéoud, Monog. plantag., pag. 49. — Ram. et Sch. Syst., vol. 3, pag. 143. ) Pinillo. Nivariensium. ( 188 ) Has. In rupestribus siccis et maritimis usqué ad sylvarum regionem insularum Cana- riensium (cl. Webb et Broussonnet). EXPLICATIO TAB. 195. 1. Planta integra , magnitudine naturali , figuræ omnes reliquz magis , minüsve auctæ. 2. Flos cum bracteà segmento ramuli insidens. 3. Corolla arte secta ut appareat staminum insertio. 4. Stamen antrorsüm. 5. Capsula seminibus secta circumscissé dehiscens. 6. Se- men. 7. Idem transversé sectum. 8. Embryo. 9. PLANTAGO WEBBII. BarNÉOUD. P. frutex formosé ramosus, erectus , rufo-tomentosus , sesquipedalis ; radices duræ, lig- nosæ ; foliis subulatis, involutis, confertissimis, opposito-connatis, acutis, ciliatis , canescen- tibus , pedunculo brevioribus 5 rami steriles glabri , cicatrisati ; pedunculi teretes , villosi, axillares , nec terminales , secüs ramorum feré totam longitudinem dispositi 5 spica cylin- dracea 1 1/2 poll. longa, in verticillos paucifloros partita ; flores tomentosi ; bracteze acutze, basi membranaceo-dilatatæ, florem subæquantes; calycis segmenta obtusa , villosa , in margine membranacea ; corollæ tubus elongatus, glaber, crispus ; laciniæ patulæ, anguste, acutissimze ; stamina medio tubi inserta, breviora stigmate longo ; capsula ovoidea 2-loc., 2-sperma 5 calyce subdupló longior ; seminibus nigris, nitidis. Plantago Webbii. Barn., Monog. plant., pag. 50. Has. In excelsis et apricis rupibus Teneriffæ ad Jas Cañadas (3200 metr.) et in alti- tudinibus ins. Palmæ (Bourgeau). Oss. Pedunculi primüm tomentosi , ad maturitatem glabri et spinescentes fiunt. In herb. cl. Webb sub nomine PL. proliferæ. EXPLICATIO TAB. 196. 1. Planta integra , magnitudine naturali , figuræ omnes reliquæ magis minüsve auctæ. 2. Flos cum bracteà segmento ramuli insidens. 3. Corolla arte secta ut appareat staminum insertio. 4. Stamen antrorsüm. 5. Capsula seminibus fœta circumscissé dehiscens. 6. Se- men. 7. Id. transversé sectum. 8. Semen longitrorsüm sectum ut conspiciatur embryo perispermo corneo cinctus. 10. PLANTAGO CYNOPS. Lin. P. caule lignoso, erecto ; foliis angusto-linearibus, oppositis, retrorsüm asperis integris ( 189 ) pedunculi axillares , scabri , corymbosé conniventes ; spica ovata , glabra; bracteæ lata, sæpè foliacez ; corolla laciniæ, anguste , acute. Plantago Cynops. Linn., Sp. pl, vol. 1, pag. 167, non Pallas! — Poiret, Enc. méth., vol. 5, pag. 390. Plantago suffruticosa. Lamck., FI. fr. , vol, 2, pag. 313. Plantago genevensis. DC., F1, fr. Has. Ad Santa Cruz Tencriffæ (ex Léopold de Buch, in Beschr., Can. Ins., pag. 163). F. Marius BARNÉOUD. ( 190 ) AMARANTACEZÆ. Juss. AMARANTUS. Lixx. Frores monœci vel polygamo-monœæci. PERIGONIUN 3-5-phyllum. STAMINA 3 vel 5, raró 2 vel 4, antheris 2-locularibus. OvarioM 1-locu- lare, 1-ovulatum. Sryrus subnullus, stigmatibus 2-3 filiformibus. CarsurA evalvis, 1-sperma, medio circumscissé dehiscens. SEMEN lenti- culare vel subglobosum, testà crustaceà, tegmine tenui. EwnRvo cylin- draceus, circà perispermum farinaceum periphericus, radiculà hilo conversà, superà. HrnsA annuz, erectæ decumbentes vel prostratæ, glabræ vel gla- brescentes, vagabundæ. FLores ad apicem ramorum in glomerulos vel spiculas axillares, aut in spicas terminales aphyllas condensati, bracteati, bracteis persistentibus. 1. AMARANTUS SYLVESTRIS. Dzsr. A. caule erectiusculo , ramis decumbentibus , glabris, versüs apicem pubescentibus ; foliis ovatis, margine undulatis , subobsoleté denticulatis , apice obtusis vel retusis ; glome- rulis rotundatis , omnibus axillaribus , floribus 3-andris, perigonii foliolis lanceolatis , cap- sulà ovato-ellipticà subdimidio brevioribus. Amarantus viridis. A44,, Fl. ped., vol. 9, pag. 918. Amarantus sylvestris. Desf., Tabl. de l'école de Bot., ed. 1 (1804), pag. 44, nomen sine descr. — Reichb. , Pl. crit., tab. 474, — Koch, Synops., ed. 2, vol. 2, pag. 690. B tenuifolius. Amarantus tenuifolius. J7"illd. , Sp. pl. , vol. 4, pag. 381. Amarantus angustifolius. Roxb.! herb. nostr. ex herb. cl. Lambert. Has. Specimina qux in herbario nostro Canariensi exstant lecta fuerunt in arvis siccissi- mis insulæ Lancerottæ. | 491 ) Disrris. GEOGR. Sparsa est hzc planta ut videtur (nam sæpè forsan cum sequente con- fusa latet) , in ruderatis orbis totius : occurrit enim in Europà usqué ad Rhenum (Koch), per totam Galliam! propè Segusium, et alibi in Italià septentrionali! , in Sicilià ( Parla- tore!), in Hispanià meridionali! , necnon in Egypto (Schimper !), in Indià (Roxburgh!), in insulà Cubà (Pavon ! in herb. nostro). 9. AMARANTUS BLITUM. Ein. A. caule decumbente , glabro; foliis ovatis vel spathulato-ovatis , undulatis ; margine obsoleté crenatis, apice acutis, apiculatis vel demüm obtusis retusisque ; glomerulis rotun- dato - ovatis , axillaribus aut in spicam aphyllam productis ; floribus 3-andris, perigonii foliolis ovatis aut lanceolato-ovatis, setaceo-acuminatis, capsulà ovatà brevioribus. Amarantus Blitum. Linn., Sp. pl., vol. 9, pag. 1405. — Koch, Syn., ed. 2, vol, 2, pag. 690. Amarantus viridis. Po//., Palat., vol. 2, pag. 607. Amarantus ascendens. Loës., Not., pag. 141. — Raichb,, PL crit,, tab. 472, fig. 665. — Th. Nees ab Es., Gen. pl. Germ. Fam. Amarant., tab, 4. Has. Haud infrequens est hiec species secus vias et in ruderatis insularum Canarien- sium. Specimina quæ descripsimus circà oppidum Sanctam Crucem legimus. Disrris. GEOGR. Per totum terrz orbem vagatur: 55 lat. bor. gradum in Britannià (Watson) et Londinum Gothorum in Scandinavià (Linnœus) attingit. 3. AMARANTUS GRACILIS. Dzsr. À. caule erecto , ramis procumbentibus , glabris , junioribus pilis crispis lanato-pilosis ; foliis ovato- vel lanceolato-rhomboideis , obtusis vel emarginatis , mucronulatis , margine undulatis obsoleté crenulatis, junioribus pilosis , mox glabrescentibus , crassis , subtùs ner- vis albis elevatis reticulatis ; floribus parvis in spicam terminalem laxam, aphyllam, caudi- formem, longiusculam , ramosam digestis ; perigonii foliolis lineari- vel spathulato-lanceo- latis, subacutis, capsulà brevi rotundatà rugosà subdimidio brevioribus. Cararu species Bliti Americani, Pis., Bras., tab. 241. Blitum minus album. .57oane, Jamaic. , tab. 92, fig, 1. Amarantus viridis. Linn, Sp. pl. , vol. 2, pag. 1405, pro parte quoad syn. Pisonis et Sloanei. Chenopodium caudatum. Jacq., Collect, , vol. 2, pag. 325. — PI, rar., vol. 2, tab. 344. Amarantus oleracerus, Lamck., Encycl, vol. 1, pag. 116, « certó ex herb. » — Desf., in schedis herb. sui. Amarantus gracilis. Desf., Tableau de l'école Bot. , ed. 4 (1804), pag. 43 , nomen adjecto syn. Cheno- podio gracili. — Poir., Encycl, suppl., vol. 1, pag. 312. (192 ) Amarantus Cararu. Hort. reg. par., 1835. Has. Occurrit hæc planta ex America forsan advecta ad vias murosque in ruderibus et in hortulorum semitis Canariæ Teneriffæ et Palmze. Disrris. GEOGR. Circà tropicum utrumque erratica est hæc species : ex. gr. in Jamaicá (Sloane. Murray in Herb. Mercier !) , in insulà Puerto Rico, ubi folia sub nomine Calalu comeduntur (Wydler Exsicc., n. 320!), in Hispaniolà (Jacquemont in Herb. Gay !) , in Guianà Britannicà (Schomburgk !) et Gallicà ( Poiteau in Herb. Gay !), in Brasilià ( Pzso. Herb. Delessert!), in Indià ad Z'ranquebar ( Herb. Delessert ,ex Herb. Lambert!),in Chinà ( Gaudichaud Exsicc., n. 71!), in Novà Hollandià ( Caley in Herb. Delessert!),in Novà Caledonià ( Labillardiére !). 4. AMARANTUS RETROFLEXIS. Liwx. A. caule erecto, superné pilosulo; foliis ovatis vel ovato-rhomboideis, apice obtusis retu- sisque cum mucronulo, subtüs nervosis , margine undulatis; spiculis axillaribus superné in spicam aphyllam caudatam protractis ; floribus 5-andris, bracteis calyce dupló longioribus, basi ovatis, longé mucronatis , subspinosis , calycis foliolis oblongis lanceolatisque mucro- nulatis. Amarantus retroflexus. Linn., Sp. pl., vol. 2, pag. 1407. — Wild, Amarant., tab. 11; fig. 21. — Reichb., PL. crit., tab. 475. Has. Hanc speciem à Canarià misit Despréaux. DisrriB. GE0GR. Errabunda est hæc planta per totum orbem temperatum , Gallias ultrà Lutetiam percurrit sed fretum Britannicum nondüm superavit. ALTERNANTHERA. Fonsx. Frores hermaphroditi, 1-bracteati, 2-bracteolati. PERIGONIUM 5- phyllum, foliolis 3 majoribus prout bracteæ bracteolæque mollibus scariosis. STAMINA 10, quorum 5 fertilia , totidem alterna ananthera, vel 6-7 quorum 2-3 quandoque 4 fertilia , reliquis anantheris latiori- bus, filamentis basi in cupellam hypogynam connatis, antheris 1-locu- laribus. Ovarium 1-loculare, 1-ovulatum. Srvrus f, brevissimus vel subnullus, stigmate capitato. CAPsuLA utricularis evalvis, 1-sperma. SEMEN lenticulare vel subreniforme. EwsRvo periphericus, radiculà hilo proximà , cotyledonibus incumbentibus. ( 193 ) Hrnn prostratz vel decumbentes in regionibus calidis intrà extrà- que tropicum utrumque vitam degentes, unica multivaga Europam attinxit. Ram cylindracei, ad genicula radicantes. Fori4 opposita bre- viter petiolata. Fronrs in glomulos axillares digesti. L 1. ALTERNANTHERA ACHYRANTHA. R. Br. A. caule prostrato , ramis longissimis , filiformibus, repentibus, ad folia nodoso-genicula- Lis, radicatis, pilis cinereis, articulato-annulatis, uncinatis , hirsutis ; foliis ovatis , mucronu- latis, margine undulatis, virentibus, sparsé pilosis, brevissimé pedunculatis; florum glomu- lis ovatis, creberrimis; perigonii foliolis 3 majoribus ovato - lanceolatis , acutis, 3 - nerviis, dorso pilosis, margine hyalinis, 2 interioribus lineari-lanceolatis, 1-nerviis, dorso carinatis, pilosis. Achyrantha repens foliis Bliti pallidi. Dill, Hort. eltham. , vol. 1, tab. 7. Achyranthes repens. Linn., Sp. pl., ed. 1, vol. 1, pag. 205. Illecebrum Achyrantha. Lénn., Sp. pl., ed. 2, vol. 1, pag. 299. Achyranthes mucronata. Lamck., Encycl., vol. 1, pag. 547. Achyranthes radicans. Cavan., Anal. de cienc. nat. , vol. 3, pag. 27. Alternanthera achyrantha. A. Br., Prodr., pag. 417. — Webb, It., Hisp., pag. 17. Achyranthes nivea. Link, in Buch Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 441 , non Hort. Kew. (1). Sangradera Nivariensium. Bretana Palmensium. Has. Copiosa est hæc herba, et molesta inter pavimenta vicorum et angiportuum et in propatulis ædium oppidorum Canariæ Palmæ et Nivariæ ubi in urbe Lagunà usque ad altitudinem 1600 ped. super Oceani æquor adreptavit. Disrris. GEOGR. Species est hæc quoque errabunda circà tropicos ambos peregrinans , quæ cum lanæ gossypinæ et sacchari sarcinis advecta insulas nostras atque ipsa Gadium trivia occupavit. (1) Valdè affines sunt Polycarpieis et Caryophylleis seminis fabricà , vegetandi (vid. Doell , Rhein. Fl., pag. 286) ratione et partium situ Amarantaceæ , atque inter eas habitu ipso Polycarpieis in primis Alternantheræ , unde olim sæpè confuse erant. Inter Amarantaceas ergó Achyranthem suam niveam in Hort, Kew. collocavit doctus Solander « flos » quanquàm « corollatus » et hinc pro Althernantherá Achyranthá à celeb. Linkio ea habita est stirps, quacum inter Amarantaceas Canarienses omnes solà conveniret descriptio Solandriana. Ex autopsià autem speciminis arche- lypi herb. Banksiani ad Polycarpiam candidam Nob., Phytogr. Can., sect. 4, p. 458, t. 22, eam deferendam esse novi- mus, Ergó Polycarpia nivea deinceps nuncupanda est P. nostra olim candida atque etiam P. gnaphalodes Schousb. si eadem ac nostra (quod adhüc sub judice) planta Schousboeana. ur, — (3° scr.) 25 ( 194 ) EXPLICATIO TAB. 197. .1. Ramus floridus mag. nat. figuræ cæteræ omnes auctæ. 2. Florum glomulus. 3. Rachi- dis floriferæ segmentum ut conspiciatur bracteæ et bracteolarum insertio. 4. Flos rachidi insidens cum bracteà et bracteolis. 5. Flos antrorsüm visus. 6. Idem retrorsüm visus. 7. Idem perigonii foliolo adempto ut appareant foliola 2 interiora. 8-8. Perigonii foliola seorsüm depicta. 9. Pistillum cupellà staminiferà cinctum. 10. Capsula longitrorsüm secta. 1r. Semen longitrorsum sectum. 12. Ejusdem sectio transversa. 13-13. Perigonii pili maltotiès aucti. ACHYRANTHES. Lixx. Frores hermaphroditi, 1-bracteati , 2-bracteolati, bracteolis apice sæpè spinescentibus. PERIGONIUM 5- raró 4-phyllum foliolis sabæquali- bus. STAMINA 5, rariüs 4, perigonii foliolis opposita, basi in cupellam hypogynam cum lobulis 5 fimbriatis (staminibus abortivis) alternan- tibus connata, filamentis filiformibus, antheris 2-locularibus. OvaniUw 1-loculare, 1 -ovulatum. Srvius 1, filiformis, stigmate capitato. Ca»- SULA lenuissima evalvis, indehiscens , 1-sperma. SEwEN reniforme vel oblongo-reniforme, testà crustaceà. EmBryxo hippocrepidoideo-peri- phericus, radiculà hilo conversà, cotyledonibus incumbentibus. Hersx, vel suffrutices, regionum temperatarum atque æquinoctia- lium hemisphzrii utriusque hospites, erectæ vel decumbentes, ramis rectis nudiusculis. Foui4 opposita , integra. FLORES in spicas termina- les , elongatas, simplices subcompositasque digesti, post anthesin pa- tentes vel deflexi. 1. ACHYRANTHES ARGENTEA. Wirrp. A. perennis, caule erecto, basi lignoso, ramis 4-gonis, villosulis; foliis ovatis, acumina- tis , subtüs vel utrinque sericco-argenteis ; bracteolis basi lanceolatis , aristà spinescente perigonio florido longiore, fructifero vix breviore; perigonii foliolis lineari-lanceolatis acuminatis. Amarantus siculus spicatus, radice annuä, Bocc., PI, rar., pag. 16 , tab. 9. — Bonanni tab. DU Pluk., Alm., pag. 26 ; Phytogr., tab, 960 , fig. 2. "- ( 195 ) Achyranthes aspera « sicula. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 295. Achyranthes argentea. Wülld., Sp. pl. , vol. 1, pars2 , pag. 1191. — Lamch. , Il, tab, 168, fig. 1. — Sibth., Fl. grec., tab. 244. — Guss., FL sic. Prodr., vol. 1 , pag. 278. — Bertol., Fl. 4t, vol. 2, pag. 125. Achyranthes virgata. Desf.! Har. Communis est hec species in ruderatis et petrosis insularum Canariensium. Disrnis. GEOGR. Stirps est regionum calidiorum orbis veteribus noti ab Abyssinià (Schimper !), Nubià (Kotschy !), Gorgadibus (Hooker fil.!) et insulis Fortunatis in Græ- ciam et Italiam protensa. Ozs. A nostrà nullo modo differt 4. virgata Desf. cui in herbario inscripta esi. sche- dula Riedlé , Porto-Rico , sed forsan per errorem et specimen reverà Nivariense nam et in Nivarià mox novo orbe periturus spicilegia primüm inchoavit sedulus herbarius Riedleus et post ejus mortem confusio quædam inter collectiones ejus orta est. Hüc quoque forsan referenda Achyranthes aspera Link. in Buch. Becschr. Can. Ins. in Teneriffà reperta quam nunquam vidimus. Veram autem in Fortunatis deesse À. asperam vix pro certo asserendum est ambæ enim species in Gorgadibus pariter et in Abyssinià occurrunt. Diversa est 4. aspera caule elatiore , foliorum formà , bracteolis basi ovato - lanceolatis atque aristis spinescentibus perigonii fructiferi duas tertias tantüm partes æquantibus. Ab eà vix specificé diversa À. crispa Desf.! in herb. suo asservata, nec alia videtur 4. obtusi- folia Lamck. Tres ergó species adulterinas à naturæ catalogo amovendas esse satis apparet. (196) CHENOPODEZÆ. R. Daows, M0.” ATRIPLICEARUM. GEN. Juss. — CHENOPODÆARUM. GEN. DC. SUBORD. I. CYCLOLOBEAE. C. ^A. Mer. TRIB. I. ANSERINEÆ. Moq. Chenopodieæ. C. A. Mex. BETA. Tourxer. Fronrs hermaphroditi, ebracteati. Cazyx urceolatus, 5-fidus, basi ovario semiadhzrens; laciniis ovato-oblongis , obtusis, demüm sub- costatis, nunquàm appendiculatis. SrAwiNA. 5, subperigyna ; filamen- tis lineari-subulatis calycem subæquantibus, antheris subrotundis. Discus annularis, depressus, carnosus. Ovanivx semiinferum vel intrà substantiam carnosam disci immersum. SriGMATA 2, 3 (rarissime 4 aut 5), patula. Frucrus depressus, ossiculum lignosum efformans, calyce involutum; pericarpio indurato, infernè calyci adhærente. SEMEN horizontale , globoso - reniforme , rostellatum ; integumento exteriore subcoriaceo, tenui. ALBUMEN copiosum, farinaceum candidum. Ewenvo annularis, albus. Hergx. Canis sulcatus. Foris alterna, petiolata, subhastato-rhom- boidea, integerrima. FLonxs parvuli, herbacei, axillares et terminales, sessiles , solitarii vel glomerulati , per anthesim arctè coaliti, spicatim paniculati. 1. BETA VULGARIS. Moo. B. caule herbaceo erecto aut decumbente, angulato, ramoso ; foliis deltoideis aut ovato- oblongis, acutis aut subobtusis, tenuibus ; floribus solitariis aut 2-3-glomerulatis ; spicis longiusculis, erectiusculis ; calycibus demüm valdé carinato-costatis, inferné coalitis. (1) Hunc ordinem pro opere nostro elaboravit ipse celeb. atque amiciss. monographus Alfredus Moquin-Tandon, ^." Wut (GTI) B maritima. Planta gracilis , glabra ; floribus binis aut solitariis. Beta maritima. Zinn., Spec. plant., 1, pag. 322. Beta vulgaris 6. maritima, JMoq. /, Monogr., pag. 14, n. 4. Has. In orà maritimà insularum Canariensium frequens. Disreis. cEOGR. Planta littorea. Occurrit in sabulosis secüs Oceanum et mare Mediter- raneum. 2. BETA PROCUMBENS. Cun. Suis. B. caule herbaceo procumbente , subangulato , ramoso ; foliis sagittato-cordatis , acutis, tenuibus; floribus breviter pedicellatis , solitariis aut 2-3-glomerulatis ; calycibus demüm suprà carinatis , haud coalitis. Beta procumbens. Chr. Sm. in Hornem., Hort. Hafn., Suppl., pag. 34. — Moq.!, Monogr., pag. 15, n. 6. Beta hastata. Link, in Buch. Beschreib, , pag. 141. — Desf., Cat. hort. Paris, 1829, pag. 383. Beta sylvestris /n hort. Panorm.! Marmoxaia Canariensium. Han. In orà maritimà insularum Canariensiuni ; frequens et frondosissima szepé peritas- matis modo ex cl. Webb scopulos occultat. Soli animalium Cameli appetunt. Disrris. ceocr. Planta est Canariensis. Oss. Secundüm Hornemann semina anno 1815 horto Hafniensi missa fuerant « ab infausto Smidtio (1) qui hanc speciem ab omnibus hujus generis formà fructüs diversam detexit. B.maritimæ valde affinis, ad quam retuli floren- tem.» Hornem. l. c. DeEscr. Hersacea, procumbens, glabra. Ranix tenuis, dura, parce fibrosa. Cauris decumbens, peda- lis bipedalis et altior, subangulatus , striatus, basi presertim ramosus ; rami alterni, patuli aut ascen- dentes. For petiolata , patula; petiolus 12-15 lin. longus , tenuis depressus. Limbus pollicaris , inter- düm bipollicaris , sagittato- cordatus, subangustus, acutus, obsolete sinuato-dentatus, tenuis, membranaceus, leté viridis? angulis inferioribus obtusis , interdàm versüs petiolum subincurvis. Folia superiora multó minora, subtriangularia, angustiora et acutiora, breviter petiolata ; summa del- toidea, integerrima, subsessilia. FronEs minuti , solitarii , raró 2-3-glomerulati, axillares , brevissime pedicellati , pallidè virides. Carxx urceolatus , depressus , profunde 5-fidus , persistens ; laciniæ patulæ, oblongæ, obtusiuscule, apice incurvæ , dorso longitrorsüm carinatæ, subconcavæ , post florescentiam approximate, exsuccæ et suprà valdè carinatæ. SrawiwA 5, calyce subbreviora, patula; filamenta lineari - subulata , albida; antheræ ovato-oblongæ, flavescentes. Discus annularis, subpentagonus depressus. Prsriztuw staminibus longitudine subæquale. Ovarium basi intrà substantiam disci immer- sum , undè seminiferum , orbiculare , depressum , glabrum ; stylus brevissimus , crassiusculus. Stig- (1) Nomen suum norvegicè Smidtium, anglicè Smithium scribere solebat. ( 198 ) mata 2, obtusiuscula , compressa , divaricata, recurva, Faucros globosus, calyce clauso, nuccamentace« et suprà costato involutus; pericarpium tenuissimum, membranaceum. SEMEN horizontale, lenticulare, vix rostellatum, minutissimè puncticulato-rugosum. Integumentum duplex , exterius subcrustaceum tenue, ÁrPUMEN copiosum , farinosum , candidum. Ewsnvo periphericus , perfecte annularis , albus radicula externe haud prominulá, EXPLICATIO TAB. 201. 1. Folium ex parte caulis inferiore. 2. Alabastrum. 3. Flos magnoperè auctus, superné visus. 4. Flos magnoperé auctus, a latere visus. 5. Stamen antrorsüm visum. 6. Stylus cum stigmatibus. 7. Fructus calyce imperfecto clauso et apicem versüs carinato involutus. 8. Semen. 9. Semen à margine visum. 10. Albumen et Embryo. 3. BETA WEBBIANA. Moo. B. caule inferné suffruticoso procumbente, subangulato , ramosissimo foliis sagiltato- linearibus, acutis, crassiusculis; floribus sessilibus, solitariis aut 2-3-glomerulatis; calycibus demüm suprà carinatis , haud coalitis. Beta pumila. Link, in Buch. Beschreib, Can., pag. 141. Beta Webbiana. Mog.!, Monogr., pag. 16, n. 7. Has. Ad Isletam Canariæ promontorium et in Fuerteventurà et Lancerottà. Disrris. GEOGR. Planta est Canariensis. Descr. HersaceA , inferne suffruticosa , procumbens , glabra. Rapix gracilis , longa , dura , fibrosa. Caves 'decumbentes aut ascendentes , 3-6-pedales et longiores graciles , subangulati , costulati aut striati, ramosissimi; rami alterni, ascendentes aut patuli, sæpiüs diffusi, flexuosi. Fori petiolata patula aut deflexa. Petiolus 5-10 lin. longus , gracilis , in plantá siccà fere filiformis , depressiusculus, interdüm apicem versüs gradatim dilatatus. Limbus 7-10 lin. longus, sagittato-linearis, angustissimus, acutus, integerrimus, crassiusculus, carnosus , pallide viridis? ; lobis inferioribus oblongis, acutiusculis, subrecurvis , interdüm bifidis ; folia inferiora interdüm oblonga aut oblongo-spathulata et profunde 4-7-laciniata, laciniis angulatis, acutis, alternis vel oppositis ; folia superiora lineari-deltoidea, summa linearia. Frones minuti, solitarii, raró 2-3-elomerulati, axillares, sessiles, viridescentes. Caz»x subceam- panulatus , depressus , profundé 5-fidus , persistens ; laciniæ patule , obovato-oblongæ , obtusissimæ, dorso longitrorsüm carinatæ, concave, post florescentiam approximate exsuccæ ,et apicem versus valdé carinatæ. SrawrNA 5, calyce vix longiora , subpatula ; filamenta lineari-subulata, albida ; antheræ ovatz, flavescentes. Discus annularis, subpentagonus, depressus. Pisriuzuw staminibus vix brevius. Ovarium basi intrà substantiam disci immersum, orbiculare, depressum, glabrum ; stylus brevissimus, crassiusculus ; stigmata 2 , acutiuscula , compressiuscula , subdivaricata. Frucrus subglobosus calyce clauso nucamentaceo et suprà 3-costato involutus; pericarpium tenuissimum , membranaceum. Semen horizontale, lenticulare , vix rostellatum , minutissimè punctulato - rugosum ; integumentum duplex, exterius subcrustaceum , tenue. ArsuMEN copiosum, farinosum , candidum. Ewsnxo peripheri- cus, perfecte annularis, crassiusculus, albus ; radiculà externe haud prominulà. EXPLICATIO TAB. 202. 1, 2. Folia ex parte caulis inferiore. 3. Alabastrum. 4. Flos magnoperé auctus , superné visus. 5. Flos magnoperé auctus à latere visus. 6. Stamen antrorsüm visum. 7. Stylus cum stigmatibus. 8. Fructus calyce apicem versüs carinato imperfecté involutus. g. Semen. 10. Semen à margine visum. 11. Albumen et Embryo. CHENOPODIUM. Moo. Chenopodii spec. TovnxEr. — Chenopodium. Sect. 1. C. A. Mrx. FLores hermaphroditi, ebracteati. Caryx 5-fidus vel 5-partitus, sæpiüs longitrorsüm carinatus, nunquam appendiculatus. STAMINA 5, rarissimè pauciora, imo calyce inserta; filamentis linearrsubulatis calyce vix longioribus, antheris ovato-rotundis. Ovaniuw superum. Srvu 2, raró 3, inferné coaliti , interdüm liberi. Frücrus (utriculus) depressus, calyce clauso subgloboso aut subpentagono involutus; pericarpio membranaceo , tenuissimo, semini haud adhærente. SEMEN horizontale, lenticulare; integumento exteriore crustaceo, fragili. ALBUMEN copiosum , farinaceum , candidum. Ewsnvo perfectè annu- laris (totum albumen includens) albus, radiculà subcentrifugà. HERBE, rarissime suffrutices, s:epiüs pulvere farinoso conspersæ, (nec pubescentes, nec glandulosæ). Fou alterna , petiolata, subtrian- gulari-rhomboidea, rariüs ovata, rarissime hastata, integerrima, den- tata aut sinuata. FLores minutissimi, herbacei, glomerulati, spicatim vaniculati. Oros subfetidus aut fetidus. 1. CHENOPODIUM ALBUM. jan. C. caule herbaceo erecto , subramoso ; foliis alternis , petiolatis , subrhombeo ovatis , basi cuneatis et. integris , obtusis aut acutis , sinuato-dentatis , farinosis , pallidé viridibus, ( 200 ) superioribus oblongis aut lanceolato-linearibus integerrimis; racemis paniculatis , subspi- catis, subsimplicibus, subnudis ; calyce fructifero dorso carinato ; semine lzevi, nitido, mar- gine acuto. Chenopodium album. Linn., Spec. plant., 1, pag. 319. — Moq.!, Monogr., pag. 29, n. 24. Atriplex alba. Crantz, Inst., 1, pag. 206. Chenopodium leiospermum. DC., Flor. franc., 3, pag. 390. Chenopodium glomerulosum ? Reich., Flor. germ. , pag. 579. Cenizo Canariensium. Has. In ruderatis insularum Canariensium. — V. S. in herb. Brousson. Disrni5. GEoGn. Frequens in agris et incultis Europæ, Afric et Asie. 2. CHENOPODIUM GLAUCU NM. Lin. C. caule herbaceo prostrato aut ascendente, ramoso vel ramosissimo ; foliis alternis, pe- tiolatis, ovato-oblongis, obtusis, sinuatis aut remoté dentatis, repandis, subtüs incano-glau- cis ; racemis spicatis, simplicibus, subdensifloris, ascendentibus, aphyllis; calyce fructifero, non carinato ; semine lævigato, nitido, margine acuto. Chenopodium glaucum. Linn., Spec. plant., 1, pag. 320. — Moq.!, Monogr., pag. 30, n. 27. Atriplex glauca, Crantz, Inst., 1, pag. 207. Blitum glaucum. Koch, Synops., pag. 608. Has. DisrRIn. ceocr. Ad Europæ fimeta , in fossis passim et glareosis. Occurrit etiam in Indià orientali. Oss. Semina hujus speciei quandoque verticalia sunt plura autem horizontalia esse quàm verticalia optimè observavit oculatus Kochius. Plantam ex insulis Canariensibus allatam non licuit nobis describere, specimina tan- tüm Canariensia in herbario Broussonetiano asservata vidimus. 3. CHENOPODIUM URBICUM. Lixx. C. caule herbaceo , erecto, ramoso ; foliis alternis , petiolatis , triangularibus, acutis, sinuato-dentatis utrinqué viridibus , summis lanceolato-linearibus , subintegris ; racemis longis, spicato-paniculatis, subdensifloris, strictissimis, suberectis, subaphyllis ; calyce fruc- tifero non carinato ; semine obsoleté punctulato-rugoso, nitido, margine acuto. Chenopodium urbicum. Linn. , Spec. plant., 1, pag. 348. — Moq.!, Monogr., pag. 31, n. 29. Atriplex urbica. Crantz, Inst. , 1, pag. 206. Chenopodium deltoideum. Lam., Flor. franç., 3, pag. 249. Chenopodium chrysomelanospermum. Zucc., cent. 1, n. 53. Chenopodium melanospermum. W'allr., Sched. crit. , 1, pag. 112. ( 201 ) Has. In insulis Canariensibus (Link). Disrnrs. GEocR. Hab. in ruderatis Europæ borealis, Persiæ. 4. CHENOPODIUM MURALE. Lixx. C. caule herbaceo, ascendente, ramoso ; foliis alternis, petiolatis, ovato-rhombeis, acutis, inzequaliter dentatis , nitidis , keté viridibus; racemis subcorymbosis , sublaxis , subnudis ; calyce fructifero subcarinato ; semine punctato-rugoso, haud nitido, margine acuto. Chenopodium murale. Linn., Spec. plant., 1, pag. 348. — Moq.!, Monogr., pag. 32, n. 30. Atriplex muralis. Crantz, Inst., 1, pag. 206. Chenopodium flavum. Forsk., Flor. egypt.-arab. , Suppl., pag. 205. B rubellum. Planta rubescens. y minus. Planta viridescens, nana. Has. In arvis et ruderatis insulae Canariæ. Var. f in saxosis vulcanicis. Var. y ad oram maritimam. DisrRis. GEOGR. Occurrit hæc species feré in omnibus regionibus, præsertim in olera- ceis et ad muros. — V. S. in herb. Brousson. Ons. Ex Sprengelio et Aitono occurrit quoque in insulis Canariensibus Chenopodium quoddam /aterale (Hort. Kew., ed. 4, pag. 313). Speciem banc nobis prorsüs incognitam ità ab auctore descriptam invenimus. C. caule herbaceo ; foliis caulinis oblongo-lanceolatis, obtusis, ramorum oblongis; pedunculis solitariis, unifloris. Notandum Chenopodium nullum floribus pedunculatis solitariisque præditum unquam nobis conspicere licuisse. AMBRINA. S»eacnu. ld Chenopodi spec. Lrixw. Frores hermaphroditi, ebracteati. Carvx 5fidus vel 5-phyllus, interdum 3-4fidus, sæpiüs longitrorsuüm | subcarinatus, nunquàm appendiculatus. STAMINA 5, rarissimé pauciora, imo calyce inserta, filamentis linearibus, calyce sublongioribus; antheris. subrotundis. Ovaniw superum. Srvu 2, inferné coaliti. Frucrus (utriculus) depressus aut compressus, calyce clauso subgloboso aut subpentagono involutus , interdüm suprà nudus foliolis imperfecte clausis ; pericar- pio membranaceo, tenui, semini haud adhærente. SEMEN horizontale aut verticale, lenticulare; integumento exteriore crustaceo: ALBUMEN copiosum, farinaceum, candidum. EmBryo 2/3 aut 3/4 annularis. . III. —(3* sEcr.) ! 26 ( 202 ) HerBx, pubescentes aut subpubescentes , glandulosz et graveolen- tes (haud farinosæ). Foun alterna , petiolata, dentatà, sinuata aut pin- natifida, FLonEs minutissimi, herbacei, glomerulati, spicatim panicu- lati. Oron aromaticus. 1. AMBRINA AMBROSIOIDES. S»acn. A. caule herbaceo ; erecto , ramoso ; foliis alternis , subpetiolatis, oblongis, in petiolum decurrentibus, acutiusculis, remoté sinuato-dentatis aut subintegris ; superioribus oblongo- linearibus , integerrimis ; racemis subspicatis , compositis densifloris axillaribus terminali- busque, ascendentibus , foliosis; calyce fructifero subcarinato 5 semine verticali, levi, nitido , margine obtuso. Chenopodium ambrosioides. Linn., Spec. plant. , 1, pag. 320. Atriplex ambrosioides. Crantz, Inst., 1, pag. 207. Chenopodium suffruticosum ? Willd., Enum. berol., pag. 1, pag. 290. Ambrina ambrosioides. .Spach !, Végét. phan., 5, pag. 297. — Moq.!, Monogr., pag. 39, n. 8. Pasote, Canariensium. Gallorum, Thé du Mexique, Ambroisie. Has. In ruderatis iusularum Canariensium. Disrris. GEOGR. Planta Europæ, Americæ et Indiæ orientalis. Oss. Odor aromaticus, ad cuminum accedens. Flores 5-andri. TRIB. II. SPINACIEJE. Moo. ATRIPLEX. Tourner. Fronks mono -dioici, rarissimè hermaphroditi. Masc. ebracteati. Cazvx 3-5-phyllus, inappendiculatis. SrAmINA 3, 5, imo calyce inserta filamentis lineari-subulatis calyce vix longioribus; antheris subovatis. Fem. bibracteati; bracteis demüm dilatatis, erectis , adpressis , nunc distinctis, nunc inferné coalitis. Carvx nullus. Srvu 2, infernè coaliti. Frucrus compressus, bracteis ovatis, rhombeis vel hastatis inclusus; pericarpio membranaceo, tenuissimo, friabili. SEMEN verticale, sub- lenticulare; integumento duplici, exteriore coriaceo vel subcrustaceo. ALBUMEN copiosum , farinaceum , album. EuBryo annularis ; radiculà inferà, interdüm subascendente. ( 203 ) Hann, interdüm suffrutices, sæpissimè squamulis membranaceis lepidotæ aut. farinà copiosà conspersæ. Fou alterna, raró suboppo- sita, petiolata , sepiüs hastata aut triangularia, angulata, sinuato-den- tata aut integerrima. FLORES minulissimi, herbacei, glomeratim spi- cati. 1. ATRIPLEX LACINIATA. Linx. A caule herbaceo, patulo, ramoso ; foliis alternis (infimis oppositis), petiolatis, deltoideis, acutis vel obtusiusculis, dentato-sinuatis, suprà læté viridibus, subtüs argenteo-pulverulen- tis 5 bracteis demüm rhombeis, acutis (angulis prominulis, lateralibus demüm bidentatis), disco inappendiculatis aut subdenticulatis, nervosis. Atriplex laciniata, Zinn., Spec. plant., 2, pag. 1494. — Mogq.!, Monogr., pag. 96, n. 13. Chenopodium laciniatum. T'Aunb., Prodr., pag. 48, non Rozb. . Chenopodium sinuatum. Thunb., Flor. cap. , ed.Sch., pag. 245. Atriplex Thunbergianum. Fem. et Sch. , Syst. , pag. 281. Has. Disrri8. GEOGR. Ad littora maritima Europæ et Americæ septentrionalis. Oss. Hæc species in herbario nobis commisso deest. Anne ritè Canariensis ? Pro Canariensi in herbario Brousso - netiano nullà adjectà intrà insulas statione latitantem vidimus. 9. ATRIPLEX GLAUCA. Lin A. caule suffruticoso, procumbente, ramoso ; foliis alternis , sessilibus, brevibus, ovatis, subrotundis, obtusissimis , integerrimis , crassiusculis , subcoriaceis , crispis , pulverulentis, argenteo-glaucescentibus , inferioribus subdentatis; bracteis demüm rhombeo-deltoideis, acutiusculis, margine basim versüs dentatis, disco dentato appendiculatis. Atriplex glauca. Linn., Spec. plant., 9, pag. 1493. — Moq.!, Monogr., pag. 61, n. 28. Chenopodium vestitum. Thunb. , Prodr., 1, pag. 48. Has. In orà maritimà Teneriffæ, Canarize, Lancerottæ et Fuerteventuræ. Disrris. cEocn. Hab. in Gallià australi, Hispanià, Barbarià. 3. ATRIPLEX HALIMUS. Lin. A. caule fruticoso, ascendente, ramosissimo ; foliis alternis, subpetiolatis, ovatis, subdel- toideis, in petiolum decurrentibus , obtusis , mucronulatis , integerrimis , interdüm basi obsoleté subdentatis, subcoriaceis , incano-cinereis ; summis lanceolatis ; bracteis demüm subrhombeis, obtusissimis, integerrimis, disco inappendiculatis. ( 204 ) Atriplex Halimus. Linn., Spec. plant., 9 , n. 1492. — Moq.!, Monogr., pag. 63, n. 31. Chenopodium Halimus. Thunb., Prodr., pag. 48. Has. In insulà Graciosà. Disrrt8. GEOGR. In arenosis maritimis Europæ, Barbariæ et Americze borealis. 4. ATRIPLEX PARVIFOLIA. Low. À, caule fruticoso, prostrato, ramosissimo ; foliis alternis, subpetiolatis, confertis oblon- gis , ovatis vel obovatis integerrimis vel obsoleté sinuatis , obtusis; bracteis demüm sub- rhombeis, integerrimis, disco muriculato-tuberculatis. Atriplex parvifolia, Low. , Prim. fl. mad., pag. 16. — Moq.!, Monogr. , pag. 64, n. 32. Atriplex portulacoides (angustifolia) in Herb. Bank. (ex Lowe). — Ibid. , Sol. mss. (Lowe). Has. In Canaris. Disrrig. GEOGR. In littoribus maritimis insulæ Portüs-Sancti et in Canariis. TRIB. III. CAMPHOROSMEZÆ. Moo. CHENOLEA. Tuuns. (Char. reform.) Fronrs hermaphroditi , interdüm abortu polygami. CaLYx 5-fidus; laciniis subcarinatis, tomentosis, demüm exsuccis, nunquàm indura- lis nec a ppendiculatis. STAMINA 5, imo calyce inserta; filamentis linea- ribus, calyce sublongioribus; antheris oblongis. Srvu 2, filiformes, inferné coaliti, persistentes. Fnucrus (utriculus) depressus, calyce clauso et immutato tectus; pericarpio membranaceo. SEMEN horizon- tale, ovatum ; integumento simplici, membranaceo. ALBUMEN nullum. Ewsnvo curvatus, crassus, viridis; radiculà externé prominulà. SUFFRUTEX, decumbens incano-lanatus. Fori allerna, sessilia, semi- leretia. FLORES minutissimi , viridescentes, 2-3-glomerulati , axillares, interdüm feminei inter hermaphroditos mixti, iisdem conformes, sed staminibus destituti et pistillo elongato valdé exserto instructi. Oss. Chenolea à Kochiá Roth, et Echinopsilo Nob. foliolis calycinis huie in appendices membranaceas ( alas) illi in processus subulatos (spinulas) productis , post fecundationem immutatis differt. Species unica qu: genus Thun- bergianum constituebat ob laciniarum calycinarum dorsum callis spiniformibus obsitum generi Echinopsilo addenda ( Echinopsilon sericeum Moq.). ( 205 ) 1. CHENOLEA CANARIENSIS. Moo. C. suffruticosa, lanuginosa ; foliis carnosis, tomentosis ; inferioribus elongatis, semitere- tibus ; superioribus abbreviatis, globulosis, imbricatis. Salsola lanata? Mass., in Buch. Beschreib. Can., pag. 141, — non Vahl. , nec Pall. Chenolea Canariensis. Mog.!, Monogr., pag. 96, n. 1. Has Ad littora Lancerottze et in promontorio Teneriffe, Punta del Aguja. Disrris. GEoGR. Planta littorea Canariensis; an etiam Africana? Descr. Rapix. crassa, tortuosa, dura, fusco-nigrescens. Cauris fruticosus , fissus , rugosus , fusco-cine- reus. Ramr numerosi, graciles , elongati , ascendentes , striati , lanuginosi. Foria 3-4 lin. longa , 1/4 lin. lata, carnosa, semiteretia, obtusiuscula, lanata, patula, ascendentia ; superiora abbreviata, subglobosa, imbricata. Fronrs minutissimi, sessiles, in axillis foliorum reconditi , lanuginosi, Carxx urceo- latus , oblongus , 5-fidus, persistens , post anthesim inappendiculatus ; laciniæ ovatæ , acutæ , sub= concave, erect. SrAwrmNA 5, calyce vix longiora; filamenta filiformia , compressa , albida; antheræ oblongæ , flavescentes. Pisrizzuw staminibus longitudine subæquale. Ovaniuw. orbiculare , depressum, Sryzus filiformis , elongatus, bifidus, divisuris capillaribus , papillosis , divaricatis, Frucrus globoso- depressus calyce sicco immutato tectus, Pericarprum tenuissimum , membranaceum. SxwEN unicum , horizontale, ovato-orbiculatum, depressum, subumbilicatum. IxrecuwENrUM simplex, subchartaceum. ArsuxEN nullum. Emsryo periphericus, equinus, crassiusculus, lætè viridis. EXPLICATIO TAB. 200. r. Ramus floridus magnitudine naturali, cæteræ figürze præter sextam auctæ. 2. Ramuli segmentum cum flore bracteis cuncto. 3. Flos. 4. Calyx sectus et arte explica- tus. 5. Stamina pistillum foventia. 6. Pistillum fructiferum magnitudine naturali. 7. Idem auctum. 8. Fructus calyce clauso arcté involutus. 9. Semen à margine visum. 1o. Idem horizontaliter sectum ut appareat embryo cum albumine. 11. Embryo. TRIB. IV. SALICORNIEÆ. C. A. Merry. ARTHROCNEMUM. Moo. Salicorniæ spec. Lin. FLonxs hermaphroditi, ebracteati aut esquamati, in articulis ramo- rum reconditi. CALvx ventricosus, subtrigonus vel subtetragonus, apice truncatus aut 3-4-5-denticulatus, demüm fungosus , nunquàm ( 206 ) appendiculatus. STAMINA 1, 2, imo calyce inserta , filamentis crassius - culis , brevissimis ; antheris subovatis. Srvui 2, infernè connati. Fnvc- TUS (utriculus) compressus, calyce inflato involutus ; pericarpio mem- branaceo, distincto. SEMEN verticale, lenticulare, subrostellatum , nitidum ; integumento duplici, exteriore crustaceo. ALBUMEN centrale et laterale, copiosum ; farinaceum , candidum. Empryo semiannularis (subvirescens) ; radiculà descendente. SurFRUTICES aut herbe , articulati , aphylli , glabri. Frons minutis- simi, pallidé viridescentes, sæpiùs ternati, in ramulis spiciformibus digesti. | Ons. Semen cochleatum Salicorniis per errorem tribuit Dubyus (Bot. gall., 1, pag. 595). Arthrocnemum à Salicomniá. - differt floribus nunquàm rachidis cavis immersis , calyce non appendiculato, integumento seminis duplice atque embryone hemicyclico. In Salicornid embryo albumen totum cingit annulum efficiens integrum , in "Halocnemo par- tem tantüm superiorem ambit, in Arthroenemo lateri applicatus. 1. ARTHROCNEMUM FRUTICOSUM. Moo. 8. caule suffruticoso erecto , ramosissimo ; ramis oppositis vel alternis , ascendentibus , rigidiusculis ; articulis teretibus, apice compressis et emarginatis ; floralibus spiciformibus, pedunculatis aut subsessilibus cylindricis aut subclavato-cyli ndricis , obtusis. Salicornia fruticosa. Linn. , Sp. plant., 1, pag. 5. Salicornia sempervirens. Sauv,, Meth. fol., pag. 7. Salicornia Europæa £ perennis, Gouan., Hort. Monsp., pag. 2. Arthrocnemum fruticosum. Mog., Chenop. Monogr., pag. 111. Has. Ad littora Graciosæ. DisrniB. GE0GR. Planta littorea; occurrit in arenosis maritimis Europæ et Africæ sep- Lentrionalis. ( 207 ) SUBORD. Il. SPIROLOBEAE. C. A. Merry. TRIB. 4 SUÆDINEZÆ. Moo. Salsolearum gen. C. A. Mrv. SU/EDA. Fonmsx. Salsolæ et Chenopodii spec. Lix x. — Lerchia Harrgn. — Cochliospermum Lac. — Chenopodii sect. ri, et Sal sole sect. 11 (preter Sodam) Scmnap. — Schoberice spec. C. A. Mey. Fronrs hermaphroditi, rarissimè abortu polygami aut monoici, bracteolati. Cazyx urceolatus, 5-partitus ; foliolis crassiusculis, carno- sis, demüm inflatis et baccam mentientibus, interdüm exsuccis et sub- carinatis, nunquàm appendiculatis. STAMINA 5, imo calyce inserta aut versüs basim calycis filamentis filiformibus calyce sublongioribus; antheris ovatis. Discus interdüm parvulus, annularis. OVARIUM supe- rum. SrYu coaliti, SriGuATA distincta , 2, 3, rard 4 aut 5, divaricata, papillosa. Frucrus (utriculus) depressus aut globosus, calyce clauso involutus; pericarpio, pelliculà tenuissimà, haud adhzrente. SEMEN horizontale vel verticale , lenticulare; integumento duplici , exteriore crustaceo. ALBUMEN nullum vel parcum (in massulas 2, divisum, utrinquè ad embryonis centrum dispositas). Emeryo plano -spiralis , teres, albidus ; radiculà externà. Here vel suffrutices, glabri. Foris alterna, sessilia, subteretia, car- nosa. FLORES minuti, carnosiusculi, virides, sepius glomerulati , sessi- les aut. brevissimè pedicellati, axillares, interdüm basi foliorum adnati. BRACTEOLÆ, squamulæ rminutissimæ, albidæ, subhyalinz. \ 208 ) 1. SUAEDA VERMICULATA. Forsx. S. caule fruticoso , ramosissimo , diffuso ; ramis divaricatissimis ; foliis ovatis obtusis , mollissimis succulentis ; inferioribus oblongo- ovatis, superioribus subglobosis ; floribus sessilibus solitariis axillaribus ; calyce fructifero exsiccato , haud inflato ; semine verticali haud rostellato, l:evi, nitido. Suæda vermiculata. Forsh., Flor. Ægypt. - Arab., pag. 70 , n. 18. — Moq.!, Monogr., pag. 121, — non Del. Salsola mollis. Desf., Flor. Atl., 1, pag. 218. Suæda mollis. Del.!, Flor. Ægrpt, IL, pag. 9. Salsola globulifolia. Porr.!, Dict., 7, pag. 298. Salsola divaricata. Mass. , in Link, Beschreib. Can. B minor. Staturà minore ; foliis subimbrcatiis. Has. Ad littora Lancerottæ. Occurrit var f in maritimis Canariæ. DisrRrB. cEOGR. Hab. in sabulosis maritimis Africæ septentrionalis; etiam in Indià orientali. Os. Benè observavit Linkius plantam hanc S. fruticosam Forsk. omnimodó referre, sed rami magis horizontales, folia latiora, crassiora, breviora. Summa ferè globulosa sedi esse cujusdam diceres. Speciminibus à Fontanesio in Mauritanià et à Poiretio in Numidià lectis nostra omninó consentanea, 2. SUAEDA FRUTICOSA. Fonsx. S. caule fruticoso, erecto, ramosissimo ; ramis erecto-patulis ; foliis breviusculis, tere- tibus, utrinque convexis, obtusiusculis, laxé imbricatis; floribus sessilibus, solitariis ( late- ralibus abortivis), raró ternatis, axillaribus ; calyce fructifero exsiccato subinflato ; semine vertical, subrostellato, brevi, nitidissimo. Salsola fruticosa. Linn., Spec. plant., 1, pag. 324. Suæda fruticosa. Forsk., Flor. Ægypt.-Arab., pag. 70, n. .... — Mog.!, Monogr., pag. 192, n. 5. Chenopodium fruticosum. Mæœnch., Meth. suppl., pag. 115. Salsola annularis. Porr.!, Dict., 7, pag. 298. Has. Ad littora maritima Lancerottæ. — V. S. in herb. Brousson. DisrriB. cEocn. Planta haud rara in maritimis Galliæ, Hispaniz , Italie , Græciæ et Persiæ. 3. SUAEDA MARITIMA. Moo. S. caule herbaceo, ramosissimo , diffuso ; ramis erectis vel prostratis ; foliis longis suprà lanis, subtus convexiusculis, acutiusculis aut obtusiusculis, carnosis, succulentis, submol- P 2 ? ? ? ? ( 209 ) libus; superioribus brevioribus ; floribus sessilibus , densè 2-5-glomerulatis, axillaribus ; calyce fructifero inflato subcarinato ; semine horizontali , vix rostellato , tenuissimè punc- tulato-rugoso, nitido. Chenopodium maritimum. Linn., Spec. plant., 1, pag. 321. Atriplex maritima. Crantz, Inst., 1, pag. 208. Suæda chenopodioides. Pall., Il. pl. imp. cogn., pag. 56. Salsola maritima. Poir.!, Dict., 7, pag. 290. Schoberia maritima. C. 4. Mey.!, in Ledeb. Flor. Alt., 1, pag. 400. Suæda maritima. Moq.!, Monogr., pag. 128 , n. 18. Salsola strobilifera, chenopodiana, vermiculata, salsa, in Hortis, Has. Ad littora Teneriffze et Lancerottæ. Disrris. cEOGR. Copiosa in paludosis et sabulosis maritimis Oceani et m. Mediterranei. TRIB. II. SALSOLEÆ. Moo. Anabase:e et Salsolearum gen. C. A. ME. SALSOLA. C. A. Mer. Kali spec. Tourner. — Salsolæ spec. Lin. — Salsola, sect. 1. ScHrAD. — Salsola et Caroxylon. Tauns. FLores hermaphroditi, bibracteati. Cazvx 5-phyllus; foliolis dorso demüm transversim alatis. SrAMINA 5, rariüs 3, annulo depresso vel cyathulo hypogyno inserta ; filamentis longe subulatis, apice tenui- bus; calyce longioribus antheris oblongo -linearibus, acutiusculis. SQUAMULÆ hypogynæ nulle. Sryu 2, basi plerumque connati (raris- simé stigma subcapitatum et subsessile). FRucrus (utriculus) depres- sus, calyce capsulari et stellatim 5-alato vestitus; pericarpio exsucco, submembranaceo, interdüm suprà subchartaceo vel carnosiusculo, raró subbaccato. SEMEN horizontale, subglobosum ; integumento sim- plici, membranaceo. ALBUMEN nullum. ExsRyo conico-spiralis aut cochleatus, lætè viridis ; radiculà spiræ gyrum absolvente. Her vel suffrutices, glabri vel pubescentes, rarissime aphylli. Fou alterna vel opposita, sessilia, subcylindrica, carnosa. FLonxs In, —(3° SECT.) 27 ( 910 ) parvuli, solitarii vel 2-3-glomerulati, sæpius reconditi, pallidé viri- descentes, sessiles axillares, subreconditi. ALÆ maximæ aut parvulæ, patentes, sepiüs subæquales, striatze, scariosæ, interdüm coloratæ, raró crassiusculæ et unguiformes. 1. SALSOLA KALL Ten. S. caule herbaceo , aspero aut glabro, prostrato vel suberecto ; ramis alternis, subulato- triquetris , spinosis , carnosis ; bracteis longiusculis folio florali brevioribus ; calyce fructi- fero sublongioribus ; floribus subsolitariis ; alis amplis, suborbicularibus, subin:equalibus, patulis, subroseis. B Tragus ( Moq.). Suberecta, glabra, viridescens. Salsola Tragus. Linn., Spec., plant., 1, pag. 322. Kali Tragus. Scop., Carn., 1, pag. 175. Salsola spinosa. Lam., Flor. franc., 3, pag. 941. Salsola Kali f glabra. Ten., Syll. Flor. Nap., pag. 124. Has. In arenà maritimà propé urbem Palmarum, in Canarià. — V. S. quoque in herb. Brousson. Disrris. GEocn. Ad littora maris in Europà, Asià, Americà et Africà boreali. 2. SALSOLA LONGIFOLIA. Fonsx. 8. caule fruticoso , glabro, erecto ; ramis oppositis , albescentibus ; foliis oppositis elon- gatis , semileretibus, mucronulatis; bracteis folio florali et calyce fructifero brevioribus ; floribus 2-3 glomerulatis; alis maximis, inzequalibus , explanatis, subroseis aut decolo- ribus. Salsola longifolia. Forsk., Flor. Ægypt.-Arab., pag. 55, — non Lam. Salsola fruticosa. Cav., Icon., 3, pl. 285, — non Linn. Salsola oppositifolia. Desfont.!, Flor. Atl., 1, pag. 219. — Moq.!, Monogr. , pag. 138, n. 7. Salsola divaricata. Mass.!, in Buch, Can. , pag. 141. Has. Ad littora insularum Canariensium. DisrniB. cEocn. Planta littoralis , haud rara in Africà boreali et Sicilià. Ons. Copiosa est in insulis Canariensibus hzc species. Specimina plura nostris ex toto similia jam olim attulit Broussonetius. Alia nullo modo diversa in herbario Fontanesiano extant inter quæ unicum Canariense. Nomen spe- cificum Forskalianum anteferendum. CTUM (C 214. ) 3. SALSOLA VERMICULATA. Lixsx. S. caule fruticoso , pubescente aut villoso ramosissimo ; ramis alternis , diffusis ; foliis alternis aut. fasciculatis , semiteretibus vel filiformibus , obtusiusculis , carnosis , floralibus minoribus, subovatis squamzeformibus ; bracteis foliam florale subæquantibus calyce fruc- tifero brevioribus ; floribus solitariis, densè spicatis ; alis magnis, subæqualibus, patulis. « pubescens. Pubescens; foliis breviusculis. Salsola vermiculata. Linn., Spec. plant., 1 , pag. 393. Salsola flavescens. Cav.!, Icon., 3, pag. 45, pl. 288. Chenopodium flavescens. Rom. et Sch., Syst. , 6, pag. 269. Salsola Ennæa. Jan.!, Cat., pag. 232. Salsola ericifolia? Mass., in Link. Beschreib. Salsola vermiculata « pubescens. JMoq.!, Monogr., pag. 140, n. 13. p villosa. Villosa ; foliis longiusculis. Salsola villosa. De. ! , Flor. Ægypt. Ill., pag. 9. Salsola vermiculata 6 villosa. Moq.^, Monogr., pag. 141, n. 13. Has. Ad littora Lancerottensia. Var. 8 frequens in promontorio Teneriffze , Punta de T'no. Drsrris. GEocn. Planta Barbariz , Caucasi, Sibiriæ. Haud rara in Lusitanià et Hispanià; occurrit etiam in Pyrenæis orientalibus. Oxs. Species hæc sine flore et fructu Kochiam prostratam Schrad. ( Salsolam prostratam L.) quodammodó refert. Speciminibus à Delileo et à Siebero ex Ægypto allatis nostra omninó similia. Animadvertendum tamen Canariensi- SYP bus pilas albidas esse nec rufulas et hoc forsan quia recentiora. Varietas nostra villosa eadem est ac Salsola villosa Delile. Occurrit hzec planta in herbario Broussenetiano in Africà circà oppidum Mogador ut verisimile est lecta. .Herbarium meum specimina plurima offert quibus constat pubescentiam Salsolæ vermiculatæ L. in villositatem Salsolæ villosæ Delile sensim abire et pro formis ejusdem speciei vix ac ne vix diversis habendas esse persuasum habeo. TRAGANUM. Dszr. FronEs hermaphroditi, bibracteati. Caryx 5-phyllus; foliolis infernè coalitis, dem!*im incrassatis et nucamentaceis, non alatis. STAMINA 5, imo calyce inserta; filamentis suprà dilatatis, apice trun- calis calyce longioribus; antheris sagittatis, acutis. SQUAMULÆ hypo- gynæ nulla. Sryu 2, filiformes, inferné coaliti. Frucrus (utriculus) subdepressus, calyce sublignoso et nuciformi reconditus; pericarpio ( 212 ) membranaceo. SEMEN horizontale, orbiculare ; integumento simplici, membranaceo. ALBUMEN nullum. Ewsnvo depresso-cochleatus; radi- culà externà. FRUTEx, ramosissimus. Foun parva, alterna, sessilia , subamplexi- caulia , subtriquetra , carnosa. Fronzs parvuli, sessiles, 2, 3, glomeru- lati, villis involuti. Oss. Genus habitu, fructu pilis cincto, calyce non alato mox nuciformi et fructum cingente, filamentis dilatatis et quasi tæniatis apice truncatis antherisque sagittatis satis superque diversum. 1. TRAGANUM NUDATUM. Dzr. T. caule fruticoso , glabro ; ramis confertis, diffusis ; foliis brevibus, numerosis, confer- tis, subtriquetris, breviter mucronato-acutis. Traganum nudatum. Del., Flor. Ægypt. IL, pag. 9, n. 319, et pag. 60, pl. 22, fig. 1. Has. In insulà Graciosà. Disrris. GEocR. Hab. in Arabià et Ægypto. Oss. Flores foliis breviores sunt, fructusque calycis basi incrassatà atque induratà cinctus ossiculum fit mono- spermum. Specimina nostra nullo modo diversa sunt ab iis à Delileo et Siebero ex Ægypto allatis. Mirum est spe- ciem Ægyptiaco-Arabicam et Canariensem toto deesse littore Mauritanico. A. MOQUIN-TANDON. ( 213 ) PHYTOLACCE/E. R. Browr. ATRIPLICEARUM GEN. Juss. — CHENOPODEARUM GEN. DC. PHYTOLACCA. Lrixx. FLores hermaphroditi ( interdüm dioici). Caryx corollinus, colora- tus, 5-partitus, persistens ; foliis subrotundis , concavis, patentibus, apice inflexis. STAMINA 8-20, longitudine calycis; filamentis subulatis ; antheris subrotundis. Ovariun striatum. Frucrus ( bacca) 10-locularis, globoso - depressus, sulcis 10 longitudinalibus exarato, calyce expla- nato inferné suffultus. SEMINA solitaria, lenticulari-reniformia, glabra, integumento exteriore crustaceo. ALBUMEN copiosum, farinaceum, candidum. Emeryo annularis, albidus. HERBACEA aut frutescens. Fori. ampla, alterna , lanceolata , ovata aut elliptica, apice rostellatim acuminata , integerrima. Fronzs colo- rati, laxé spicati; spicis sæpiüs oppositifoliis, raró axillaribus. 1. PHYTOLACCA DECANDRA. Lin. P. caule herbaceo ; foliis ovato-lanceolatis , patulis ; floribus decandris, decagynis, fruc- tibus suprà umbilicatis et ro-denticulatis. Phytolacca decandra. Linn., Spec. plant., 1, pag. 631. Ferva Carmin Nivariensium. Carminero Palmensium. Has. In ruderatis insularum Canariensium frequens. — V. S. quoque in herb. Brous- son. Disrris. GEOGR. Planta virginica, primüm in hortis olitoriis Europæ introducta, nunc ubique familiaris. A. MOQUIN-TANDON. ( 214 ) POLYGONE JE. .Jvss. © RUMEX. Lin. Fronrs hermaphroditi interdüm monceci , diœci polygamive. PERI- GONIUM 4-6 fidum, calyculatum , laciniis 3 interioribus ovatis, erectis , fructu demüm auctis mutatà formà et directione. STAMINA 6 (rard 4, 9 vel 12). Sryu 2-3, longi, reflexi. Canvopsis ovata, 2-3-gona , sepalis interioribus obtecta; integumento purpurascente albicante vel non- nihil lutescente. Exsnvo unilateralis inversus radiculà brevi ultrà perispermum farinaceum porrectà. Hersx, vel suffrutices per orbem totum sparsæ. CAULES erecti vel ascendentes nodosi, nodis vaginà membranaceà cinctis. Fori. petio- lata sæpiüs simplicia, penni- aut palminervia. FLORES verticillati, pedicellati, pedicellis sæpiüs articulatis. SectTio I. ACETOSA. TounNEr. 1. RUMEX BUCEPHALOPHORUS. Linx. R. caulibus herbaceis ; foliis longé petiolatis, lanceolato-rhombeis, integerrimis in petio- lum decurrentibus , crassiusculis punctulatis; floribus hermaphroditis; foliolis internis demüm ovato-deltoideis acutiusculis , 3-4-spinulosis, exteriore szepé granuligero. Acetosa Ocimi folio Neapolitana fBouxepu\hpooæ. Column. Ecphr., p. 150, icon. Rumex bucephalophorus. Linn., Sp. pl, vol. 1, p. 479. — Goartn., vol. 2, tab. 119. — Cav,, Le., tab. 41, f. 1. — Sibih., Fl. grac., tab. 345. — Campd., Monog., p. 140, tab, 3, f. 1. — Bertol., Fl. it., vol. 4, p. 244, — Sicinh., Ann. des sc. nat. , 2e sér., dm 9, p.199 (2). Vinagrerita Canariensium. (1) Polygonearum ordinem olim anno 1854 Monspelii cum celeb. amico Alfredo Moquin-Tandon elaboratum hic paucis mutatis adjectisque publici juris facimus. (2) Dolet nobis quod ingeniosissimas b. Steinheilii hujus speciei divisiones, partium summopere variabilium ( 215 ) Has. Frequens est hzc species in arvis locisque siccis insularum Canariensium. — Folia suaviter subacida, pedunculi incurvati, apice incrassati 5 fol. calyc. interna fructifera 1 1/2 lin. longa. Disrrts. GEoGR. Occurrit in regionibus omnibus quæ mare Internum obvallant , unde per Mauritaniam in Fortunatas protenditur (1). 2. RUMEX LUNARIA. Lixw. R. caule fruticoso ; foliis petiolatis , cordato-orbicularibus , integerrimis , floribus poly- gamis , foliolis internis demüm cordato-orbicularibus , integris reticulatis , ad basim gra- nulo notatis pedicellis, filiformibus. Rumex lunaria. Linn. , Sp. plant., vol. 4, p. 479. — Campd., Monog., p. 136, tab. 2 , f. 5. Acetosa arborescens subrotundo folio. Pluk., Phyt., tab. 252, f. 3. : Rumex polygamus. Cav., Icon. , vol. 1, tab. 92. F'inagrera Canariensium. Has. In rupibus insularum Canariensium frutex , sarmentosus , 10-12-pedalis. — Fol. calyc. interna fructifera 2 1/2-3 lineas longa. Disrris. GEoGn. Species est propria insularum Fortunatarum. mulationibus nimis levibus pendentes, recipere nequeamus. Hæ enim ferè semper explicatione plantz majore minoreve nituntur, qu: quidem ipsa soli aeris climatis indole aliisque circumstantiis provenit. Dentes perigonii fructiferi semper ni fallimur tantillulüm uncinati unde sectiones etiam primariæ peccant; perigonii foliolorum forma, dentium numerus, facies, proceritas inconstans, pedunculi nunc sine normá certà elongati nunc tenues vel incrassati. Inter plurima qui à Fortunatis traximus specimina, formæ plurimæ Steinheilianæ deprehendendæ, communior, qux undique communis, Gallica. — W. (1) An unica fuerit aut multiplex specierum quibus pollet terrarum orbis , creatio prisca, adhüàc dubium est. Ergó vix pro certo cüm cll. Buchio et Steinheilio dicendum est hominum comitem cum vite aut frumento R. buce- phalophorum aliamve insulis nostris appulisse speciem, tm enim quantæ et quales à littoribus maris Interni non advectæ species! Aut advectas forsan tantummodó annuas putabant, sed veré et apud nos indigenas ejusdem regio- nis proles arboreas, oleam quæ certó indigena, Lentiscum, Smilacem, Daphnem Gnidium, Ericam arboream, Cis- tum monspeliensem, et tot herbas alias perennes et rhozocephalophoras. Diversis legibus regi plantarum annuarum aut perennium migrationem vix credendum, et veré advectitiæ raró per montes et valles longé lateque sparguntur, sive annu: sint sive perennes , si fortuito aut homine juvante perveniant. Extant exceptiones sed paucæ quanquàm notabiles, ut in planitie Pampanà Cynara. Quà autem lege hæ migrationes regantur incertum. Vix diversum enim ab iis Asiæ occidentalis crederes vel Africæ borealis Monspelii aut ccelum aut solum, sed plantæ Juvenales lanis contortæ nec permanent nec sparguntur, Nec abest nobis ex ratiocinatione certitudo quzdam, quanvis ab omni ævo exterorum congressus et commercium spernerit oderitque Autololum effera gens quæ Mauritaniam ex adverso Fortunatarum incolit, quin et ezdem illic qu: in Fortunatis reperiantur Græciæ atque Hispaniæ herbæ, non homi- num culturæ comites sed fato quodam aut divino si mavis instinctu ad limites regionis propulsæ ( przeter ruderales aliquas veré advectitias aut agrarias atque Americanas nonnullas) erescant feré omnes et luxurient. Quàm paucæ imó quàm paucissimæ sint stirpes hominum consociæ qui Europææ in Americam aut Americanæ in Europam devectæ extrà urbium pomæria atque oluscularum cultum in tractus terrarum longinquos abierint ! Hæc fusiüs postmodüm tractanda. Jam tabulas phytostaticas à cl. J. J. Williams sedibus ipsis sub auspiciis nostris depictas et plantarum insularum quarundam catalogos partiales dedimus (Géogr. bot., vol. 5, Are partie passim, et AtL., 2e série). Mox Fortunatarum stirpes cum aliarum regionum vegetabilibus comparationem et parallelismum in postscriptis instituere in animo est. — W. ( 216 ) 3. RUMEX VESICARIUS. Lin. R. caulibus herbaceis, striatis; folis deltoideis, acutis , integerrimis, superioribus oblongo - linearibus ; floribus hermaphroditis , geminatis , foliolis internis demüm ovato- orbicularibus, utrinque emarginatis , cleganter reticulatim cruentato-nervosis. Acetosa americana, etc. Moris., H ist. , vol. 2, p. 583, sect. 5, tab. 28, fig. 7. Oxalis seu acetosa americana, etc. Barrel., Icon. , 12. Rumex vesicarius. Linn., Sp. pl., vol. 4, p. 479, — Del., Fl. eg. Il, p. 12. — Mirbel, Ann. Mus., vol. 13 , tab. 4, fig. 45. — Campd., Monog., p. 199 , tab. 3, figg. 1-8. — «Schenk, Pl, ZEg. Arab. Syr., p. 12. Has. In arenosis et saxosis maritimis insularum Canariensium. — Perigonii fol. interna fructifera 5-6 lineas longa. DisrniB. GEOGR. Planta est ægyptiaco-arabica per gradus latitudinis terrestris 50 in in- sulas Fortunatas prolaia. 4. RUMEX ACETOSELLA. Lin. R. caulibus herbaceis , diffusis ; foliis petiolatis infimis hastato-lanceolatis , cæteris sub- ovatis 5 floribus dicecis, foliolis internis ovatis, integris. Rumex Acetosella. Linn., Spec. pl., vol. 1, p. 481. — Engl., bot., tab. 1674. — Campd., Monog., p. 120, tab, 2, fig. 4. Lapathum pratense. Lam., FI. fr., vol. 3, pag. 8. V'inagrerita Canariensia. » Has. In pinetis insularum Canariensium. Disrris. GEOGR. Species est orbis totius veteribus noti quæ regiones hyperboreas ( Lap- poniam Linn.) attingit. 5. RUMEX TINGITANUS. Liwx. R. caule suffruticoso , striato ; foliis lanceolato-cordatis, subhastatis , acutis, erosis ; flo- ribus hermaphroditis ; foliolis internis demüm cordato-orbicularibus, obtusissimis, cruen- tato-venosis. Lapathum maritimum feetidum. C. Bauh., Prodr., pag. 56, ic. Lapathum maritimum sinuatum. Chabr., Sciagr., 310, ic. Acetosa vesicaria tingitana perennis repens foliis longis sinuatis. Moris., Hist., vol. 2, pag. 583, sect. 5, tab. 98, fig. 8. Rumex tingitanus. Linn., Sp. pl., 1, pag. 479. — Campd., Monog., pag. 196. ( 911 ) Has. In convallibus umbrosis Teneriffæ , Canarize et Palmze. — Perigonii fol. interna [ructifera 2 172 lin. longa. Disrris. GEOGR. Species est austro-occidentalis quæ à Fortunatis hinc per Maderam ! Lusitaniam borealem ultrà portum Ca/en ( Pezo da Regoa, Brotero)illinc per Maurita- niam Tingitanam ! et Hispaniam! Numidize fines ( Desfontaines !) et Galliam. Narbonen- sem appetit. Secrio IL LAPATHUM. Tourner. 6 RUMEX CONGLOMERATUS. Mure. R. caule herbaceo ; foliis infimis cordato-lanceolatis , superioribus lanceolato-oblongis , acutis ; verticillis mediis atque inferioribus foliosis , perigonii foliis interioribus oblongis , obtusiusculis, integris, omnibus granulatis, granulis demüm sæpè conspicuis fulvis. Rumex acutus. Smith, Fl. brit., vol. 1, pag. 391. — Engl. bot., tab. 791. — DC., Fl. fr., vol. 3, pag. 375. Rumex conglomeratus. Murr., Prodr. fl. Gœtt., pag. 52 — ex — Koch, Synops., ed. 2, vol. 1, pag. 704. — Reichb., Pl. crit., tab. 368, fig. 552. Rumex Nemolapathum. Ehrk., Beitr., vol. 1, pag. 181. — Guss.!, Fl. sic., Prodr., vol. 1, pag. 441. Has. Occurrit hzec planta in humidiusculis Canariæ Teneriffæ et Palmæ. Specimina Canariensia et Nivariensia formam siculam granulis fulvis decoram , Palmensia iconem Reichenbachianam omninó referunt. Disrrts. cEoGn. Species est orbis veteris quæ Britanniam totam (Watson) percurrit et Scandinaviam forsan ( Fries) attingit. 7. RUMEX OBTUSIFOLIUS. Lin. R. caule herbaceo ; foliis margine crispis, inferioribus cordato-ovatis, superioribus lan- ceolatis ; verticillis superioribus aphyllis perigonii foliolis internis lanceolato-3-angulari- bus, demüm versüs basin dentatis, apice mucronulatis, mox obtusis, omnibus granulatis. Rumex obtusifolius. Zinn., Sp. pl., vol. 2, pag. 478. — Reichb. , PL. crit., tab. 366, fig. 550. Rumex obtusifolius 8 agrestis. Fries, Nov., pag. 99 , — unde ex eodem est Rumex acutus. Lin. , 1t. scand., pag. 395, et F1, suec. Rumex obtusifolius « et 8. Koch, Syn., ed. 9, vol. 2 , pagg. 705 et 706. Alavaza Canariensium. Haz. Crescit hæc species in humidiusculis Teneriffæ. Disrris. GEOGR. Stirps est per orbem antiquum divulgata quz in Britannià 59 gradum attingit (Watson) et usquè in Scandinaviam mediam (Fries) protruditur. II, — (3° SECT.) 28 ( 218 ) 8. RUMEX PULCHER. Lin. R. caule herbaceo ; foliis cordato- panduriformibus , obtusis, superioribus lanceolatis, margine . denticulatis, acutis ; verticillis remotis; perigonii foliolis internis , oblongo-3- angularibus, subobtusis, valdé reticulato-nervosis, ultrà medium concinné ciliato-dentatis, unico ut plurimüm conspicue granulato. Lapathum pulchrum Bononiense sinuatum. J. Bauh. , Hist., vol. 9, pag. 988. . Rumex pulcher. Linn., Sp. pl, vol. 1, pag. 477. — Reichb., Pl. crit., tab. 486, fig. 679. Ha». Occürrit in Teneriffa (ex Chamiss. in Schult. Syst.) etin Canarià ex Despréaux in litteris. Descriptio ex specimine Siculo cl. Parlatore. Disrris. GEoGn. Planta est Europæa satis communis sed prioribus magis australis. : EM EX. Neck. Campo. FLORES polygami. Carxx 6-partitus, calyculatus, foliolis 3 interiori- bus lanceolatis vel ovatis , erectis, fructu demüm auctis, eàdem formà et directione. STAMINA 6. Sryi 3 erecti. Canvopsis ovata, obsoleté tri- gona apice subacuminata in imo perigonio locata et ab ipso arcté adpressa, integumento lutescente. Emprvo circà perispermum fari- naceum periphericus, cotyledonibus longissimis. Her orbis antiqui regionum temperatarum et Africz australis cives. CAULIS ascendens simplex vel dichotomus , nodosus. Fou petio- lata alterna integra, penninervia. FLORES verticillati, pedicellati , pedicellis inarticulatis. 1. EMEX SPINOSA. Ca mp. E. caule decumbente , subdichotomo ; foliis deltoideo-ovatis ; floribus glomeratim ver- ticillatis, perigonii foliolis internis demüm crassis , lanceolatis, medio carinatim tumefactis, apice acutis. Beta cretica semine spinoso. J. Bauh. , Hist., vol. 2, pag. 963, ic. — Chabr., Sciagr., pag. 310, ic. Rumex spinosus. Linn., Sp. pl, vol. 4, pag. 481. — Gartn. vol. 2 , tab. 119. — Mirb., Ann. du Mus., vol, 13, tab. 4, fig. 44, — Sibih., Fl. græc., tab. 347. [ Vibo spinosa. Mæœnch., Me«h., pag, 918... ((249:) Rumex glaber, Forsk,, FL ægypt.-arab., pag. 75. Emex spinosa, Campd., Monog., pag, 98. | Han. In ruderatis insularum Canariensium frequens est hæc planta. — Vol. cal. interna, fructifera 21, 1/2 longa. PERSICARIA. To URNEF, PrzniGoNiUw 3-5-fidum. SrAwINA. 4-8. Sryri 2 aut 3. ACHENIUM com- pressum vel triquetrum, obtusangulum calyce obtectum. PrnispEn- MuM carneum. Ewnnvo lateralis, cotyledonibus accumbentibus. Hzn»A per orbem terrarum sparsæ, Fou. alterna, lineari-lanceo- lata penninervia. BRACTEÆ ochreæformes, cylindricæ, truncatæ. FLo- RES spicati vel capitati, + 1. PERSICARIA VULGARIS. W. et Mog. P. caule erecto , foliis petiolatis ovato-lanceolatis, sæpiüs maculatis ochreis truncatis ; spicis ovato-oblongis , terminalibus et axillaribus ; floribus 6-8-andris digynis ; achænio len- ticulari aut triquetro, faciebus lævibus. Polygonum Persicaria. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 308. Has. In insulis Canariensibus (Link in Buch. Beschreib. Can. Ins., pag. 141,ad val- lem Igueste insule Teneriffe Buch. Jbid., pag. 170). Drscn. Fora iis S'alicis viminalis similia, Ocurez longe costatæ, costis pilosæ, longe rigidèque ciliatæ. Pepuncuu longi, graciles, Bracreæ elongato-turbinate , conici , subciliatz , 3-4-floræ. Fronrs 6-8- andri, semitrigyni, Gazyx quinque-partitus. Acaænium triquetrum faciebus ovato-ellipticis , lævibus, nitidis. 2. PERSICARIA SERRULATA. W. et Moo. P..caule ascendente, foliis subpetiolatis oblongo-linearibus angustis , acuminatis subre- volutis, margine, tenuiter seriatim ciliatis ; ochreis longe ciliatis ; spicis gracillimis, termi- nalibus eL axillaribus, floribus 6-8-andris, semitryginis; achænio triquetro , faciebus nitidis. Polygonum serrulatum, La Gasca, Nov, Gen. et Sp., pag: 14, non Spreng. ; Polygonum salicifolium. Zrousson. in herb!, non Del — Link in Buch Beschreib d. Can. Ins., pag. 141. ( 220 ) Polygonum tenellum. Roxb., Hort. Beng., pag. 29. Polygonum glabrum. 74. Has. In locis udis insularum Canariensium. — Affinis Polygono hydropiperi. Disrris. cEoGn. Herba est regionis maris Interni quæ in Fortunatas et in Indiam pro- tenditur, sed cujus expansio geographica nondüm satis explorata. Descr. Cauuis ascendens, geniculatus angulatus. Fora 3 1/2 poll. longa, 4-5 lin. lata , subsessilia elongata, linearia, angusta, acuminata, margine subrevoluta, et ciliis rigidiusculis antrorsüm regulari- ter adpressis instructa, glabra, subcinereo-glauca, nervo medio interdàm subtüs minute ciliato. POLYGONUM. Lan. CArvx 3-5-fidus. SrAMINA sæpiüs 8. Sryrus subnullus, stigmatibus 3 sessilibus, capitatis. ACHENIUM 3-quetrum. parvum , calyce involutum aut calyce longius. EmerYo lateralis, cotyledonibus incumbentibus. HerBx per orbem terre sparse, prostratæ. Form alterna, ovata penninervia. Ocunxx tenues, bipartitæ, bilobæ, sepiüs scariosæ. FLo- RES axillares. 1. POLYGONUM AVICULARE. Lixx. P. caule herbaceo, procumbente, geniculato, striato, foliis elliptico-lanceolatis, acutiuscu- lis, minutis, crispa to-undulatis, ochreis brevibus, scariosis ; floribus subsolitariis axillari- bus, breviter pedicellatis, achænii faciebus ovato-triangularibus, granulato-striatis. Polygonum aviculare. Linn., Sp, pl. , vol. 1, pag. 519. Has. In ruderatis et in arvis insularum Canariensium vulgare. DisrniB. GEocR. Herba est multivaga per totum terrarum orbem sparsa. 2. POLYGONUM MARITIMUM. Lin. P. caule suffrutescente, prostrato, sulcato, internodiis brevibus ; foliis lanceolatis, obtu- siusculis, venosis, carnosiusculis, sempervirentibus, ochreis ovato-ellipticis, magnis, scario- sis; floribus subsolitariis, sessilibus, axillaribus, achæniïi faciebus ovato -ellipticis , lævibus. Polygonum maritimum. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 519. Has. In arenà maritimà propé urbem Palmarum in Canarià et alibi in insulis Canarien- sibus. (-929$.) Disrris. GEocn. Herba est littorum maris Mediterranei quæ Galliæ occidentalis oras ad Oceanum occupavit et in Americze borealis calidiora ( Carolinam sub nom. P. glauci Elliot!) ad promontorium australe Africæ ( Z"hunberg) , atque in regnum Chilense ( Val- divia et Osorno Brydges! ’alparaiso Gaudichaud!) migravit. In Indià quoque et alibi forsan sub aliis nominibus latet. TINIARIA. W. et Moo. (1). Cazyx 5-partitus, foliolis 3 exterioribus concavis, duobus interiori- bus planis, demüm coalitis et achenium arcté induentibus. STAMINA 8. SrvLus trifidus, aut subnullus, stigmatibus capitatus. ACHENIUM tri- quetrum , obtusangulum , calyce omninó absconditum. PERISPERMUM corneum. Éwsnvo unilateralis, cotyledonibus accumbentibus. Hznn, volubiles. Fora alterna cordato-sagittata, subpenninervia. OcnnzA semicylindricæ. FLORES racemosi vel capitati. 1. TINIARIA CONVOLVULUS. W. et Moo. P. caule herbaceo , volubili , angulato, foliis cordato-sagittatis , acutis , subintegerrimis, substellato-pubescentibus ; ochreis nudis, floribus 3-4 axillaribus vel terminalibus ; ach:e- nii faciebus ovato-triangularibus, granulato-striatis. Polygonum convolvulus. Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 592. Has. In Teneriffà , in sæpibus et arvis circà Orotavam. — Calyces fructiferi obtusé cari- nati. Disrri8. GEOGR. Herba est agraria per totum hemisphærium boreale protensa. (1) Nomen sectionis in Meisner Polyg. monograph., sumptum à Marcello burdigalens., Theodosii Imp. archiatri. (Spreng., Hist. rei herb., 4, p. 215.) ( 223 ) LAURINE/E. Juss. TRIB. L PHOEBE E. N. as. Es. PHOEBE. Nos. Apollonias et Phoebe. Ngrs 48 Es. Fronrs hermaphroditi. PERIGONIOM 6-partitum, laciniis 3 exteriori- bus interioribus alternantibus, demüm in cupulam induratum, per- sistens. STAMINA 12, 4-seriata, ordinum 2 exteriorum filamentis nudis, tertii dorso basique lateraliter staminodiis binis stipitatis suffultis (staminodiorum sc. ordine reverà tertio forsan 6-mero, ordinis pro- ximi filamentorum basibus connato) quarti staminibus imperfectis, filamentis sc. capitulo cordato-coronatis. AxrHERA 2- vel 4-loculares, staminum tertii ordinis extrorsæ, reliquæ introrse, valvulis sursüm revolutis dehiscentes. Ovaniuw 1-loculare, 1-ovulatum. SriGwA capita- tum. Bacca 1-sperma, cupulà brevi é perigonii laciniis conniventibus induratis confectà suffulta. ARBORES intrà extràque tropicum in Indià et Americà degentes, unica Canariensis. RAMI graciles, fusci. FouiA coriacea, glaberrima, sæpè nitida. FLORES paniculati vel corymbosi. Oss. Genera Apolloniadem et Phœbem conjunximus. Si genera enim bina et nomina diversa arboribus tam simili- bus admittenda tàm geographiæ botanicæ et formarum distributionis priscæ evanescet filum Ariadneum. Facies iis simillima , inflorescentia, perigonii forma, substantia , color, indurescentia eadem , staminum iidem ordines nec inter eas ulla interesset differentia nisi his antheræ 2-loculares, Apolloniadi 2-loculares, quod subgeneris vix descrimen. Adde Apolloniadem Arnottii N. ab E. (quæ patrià et notis omnibus PAcbe) vix à vicinà P. attenuatà nisi antheris 2-locularibus differre. Subgenus nobis erit primüm Apollonias , alterum Latois quæ Phœbes veras antheris 2-locellatis includet. Species autem nostra Apollonias erit Barbusana Cavan. (sub Lauro) iis quibus genus debilissi- mum placeat, nec canariensis, Willdenowii emim præcursor erat Cavanillesius qui Barbujana pro Barbusana ob P 2 P e schedæ Broussonetianæ diteras modo ancipite adumbratas per errorem scripsit. ( 223.) SUBGENUS I. APOLLONITAS. Antheræ 2-loculares. 1. PHOEBE BARBUSANA. No. P. foliis lanceolatis , acutis , nitidissimis , margine undulato-sinuatis , subtüs subobsoleté nervosis , densé reticulato-venosis ; paniculis ad apicem ramorum foliosorum axillaribus, folio brevioribus vel supremis folium excedentibus; perigonii laciniis lanceolatis , glabris, intüs hirsutis , margine subciliatis ; filamentis hirsutis , antheris lanceolatis ; baccà ovatà, crassà, utrinque obtusà, atropurpureà. Laurus Barbujana ( per errorem pro Barbusanä). Cavan., Anal. de cienc. nat. (1801), vol. 3, pag. 52. Laurus canariensis. J7 ilid.,, Enum., vol. 1, pag. 434. Laurus reticulata. Poir., Encycl. suppl., vol. 3, p. 332. Laurus Teneriffæ ejusdem ? Laurus Barbusano. Zink ir Buch Beschr. Can. Ins., pag. 140. Laurus Barbusana. Lowe, Prim. mad., pag. 16. Persea canariensis, Spreng., Syst. , vol. 2, pag. 268. Apollonias canariensis. JVees ab Esenb., Laur., pag. 96. Barbusano Canariensium ut et Lusitanorum Maderensium. Has. Communis est hzec arbor in sylvis priscis insularam Fortunatarum. Disrris. GEocn. Occurrit pariter in insulà Maderà. Descr. Anson 60-pedalis, cortice demüm rimosá , ligno durissimo sed facile fissili , mahogont veteri fusciore. Raur creberrimi , divergentes , comá compactá , foliosissimä , sæpè rotundatà , ramulis crebris gracilibus, fusco-purpureis, glaberrimis. Fozra nunc alterna, nunc approximata opposita , 2-5-pollica- ria, lanceolata, acuta, margine undulata, sæpè subrevoluta , penninervia , nervis ut plurimüm subeva- nidis, utrinque minutissime reticulata, suprà nitida, subtüs vix pallidiora non raró irregulariter bullata bullis Erineo sepulto Kunz. vestitis , breviter petiolata , petiolo canaliculato , gracili , glabro. PaxicuLa ad apicem ramorum axillares vel subterminales, folio breviores vel folia quandoque exceden- tes , € cymulis pluribus gracilibus sub-3-floris, longiusculis, ascendentibus composite. FLores pallidè flavescentes, subodori, perigonii laciniis lanceolatis, acutis, venosis, extüs glabris , intüs pubescentibus, demüm in cupulam baccæ appressam , brevem , nitidam , 6-fidam stramineam induratis , basibus in pedicellum decurrentibus. SraAwiNA perigonio subbreviora, filamentis hirsutis, antheris ovato-lanceola- tis, lanceolatisque subacutis, à basi usque sub apicem dehiscentibus, staminodiis filamentis subbrevio- ribus, 3-angularibus. — Staminodia quarti ordinis nunquàm perfecta uti celeb. Neesio visa obser- vavimus. Ovanruw ovatum, glandulosum. Sryrus staminum longitudine, stigmate discoideo. ( 224 ) EXPLICATIO TAB. 201. (Apollonias Barbusana. N o5.) | 1. Ramus floridus cum figurà nonà mag. nat., ceteræ auctæ. 2. Alabastrum. 3. Flos apertus. 4. Idem dimidiatus et arte patefactus. 5. Stamen ordinis exterioris lateraliter visum. 6. Stamen ordinis alterius à dorso visum. 7. Stamen tertii ordinis cum staminodiis retror- süm visum. 8. Staminodium quarti ordinis stamini ordinis primi antepositum. 9. Fructus. 16. Perigonium induratum persistens à baccà avulsum. TRIB. II. PERSEÆ. N. as Es. PERSEA. GAERTN. FLores hermaphroditi, rard diœci. PERIGONIUM profundé 6-parti- tum, sùbæquale vel inæquale, persistens nec induratum , demüm ad basin usqué caducum. STAMINA 12, A-seriata, ordinum 2 exteriorum filamentis nudis, tertii suprà basin glandulis (staminodiis) binis ses- silibus vel breviter stipitatis retrorsüm accretis, quarti staminibus imperfectis (staminodiis) glandulà 3-angulari coronatis. ANTHERÆ introrse , oblongæ, 4-locellatæ, locellis inzequalibus. SriGMA discoi- deum. BaccA carnosa, basi perigonio immutato laxo cincta, demüm nuda, pedicello i incrassato insidens. ni Annonrs excelse, orbis novi intrà extràque utrumque ci decus. Fox alterna. ampla, penninervia , sæpè pallescentia. FLoREs cum pedicellis pubescentes vel sericei, in spicas axillares cymosas ad apicem ramorum aggregatas vel in paniculas aut thyrsos terminales digesti. 1. PERSEA INDICA. SPRENG. P. foliis elongato-lanceolatis , utrinque minuté reticulatis , pallidis , junioribus pubescen- tibus; spicis farinoso-albidis ; perigonii laciniis subæqualibus, extüs sericeo - tomentosis, crassis ; filamentis hirsutis; baccà elliptico-ovatà, carnosä, purpureà. Laurus indica. .4id., Hort. Farn., pagg. 60 et 61. — Park., Theatr., pag. 1488 , cum icone Aldi- nianá, — Pluk., Alm., pag. 210; Phytogr., tab. 304, fig. 1. — Linn., Sp. pl., vol. 1, pag. 529. — W'endl., Bot. Brobacht., pag. 91, tab. 3, fig. 22. — Brot., Fl, «us., vol. 2, pag. 50, ( 225 ) Laurus latifolia indica. Barrel., Ic., tab. 877. Persea indica. Spreng. Syst. , vol. 2, pag. 268. — Nees ab Es., Laur., pag. 135. V’iñatico Canariensium ut et Z'inhatico Lusitanorum Maderensium. Has. Sylvarum omnium Canariensium ut et Maderæ cives proletaria est hzc arbos, occurrit quoque in insulis Azoricis. Ambulacrorum Olisiponensium summum est orna- mentum sed exoticum. Dzscn. Anson 60-pedalis , trunco procero , ramis latè projectis , ascendentibusque , ligno duro , rufo Mahogoni æmulo atque olim in Britanniam sub nomine Mahagoni Maderensis allato. Rawuri cras- siusculi , striati , tuberculati, ligno fibroso rubescente medullà amplà albidà percursà , juniores pallidi sericeo-pubescentes. Foria alterna vel approximata subopposita, magna , chartaceo-coriacea , oblongo- lanceolata , penninervia , reticulata, pallide virentia , subtüs ad venas et reticulationes pubescentia, margine revoluta , juniora apiculata , petiolata , petiolo folio 6-pló breviora , anguste canaliculato , pal- lidè rubescente, pubescente. FLores spicato-cymosi pedicellis ad apicem pedunculorum ex axillis foliorum superiorum prodeuntibus, elongatis, farinosis, folio subdupló brevioribus rariüs folium æquan- tibus, insertis. BaAcrEs filiformes, albidæ, caducæ, Perieonium sordidé albidum, profundè 6-fidum, tubo brevissimo, laciniis ovato-lanceolatis , subacutis , interioribus sublongioribus , extüs densé tomentosis, intüs pubescentibus, Sramiva laciniis perigonii breviora, hirsutissima, filamentis ordinum 2 exteriorum eglandulosis basi cum laciniis perigonii adherentibus, tertii ordinis extrorsi filamentis pauló suprà basin ad latera retrorsüm glandulà globosulà sessili utrinque stipatis , quarti ordinis staminodiorum filamentis brevibus, antherá abortivà cordatá dorso et apice hirtulà coronatis. Ovanivw glabrum. Bacca ovato-elliptica , intensè purpurea , demüm basi nuda, pedicello crassiusculo , modicè carnoso impo- sita, O»s. Bacca carnosa sed non nisi Columbä laurivorá Nob. appetita. Facies hujus speciei, foliorum forma et color P. gratissimam omninó referunt cujus arboris in insulis Canariensibus cultz fructus , aeris et soli siccitate imminuti mox ovati ex pyriformibus et parciüs carnosi evadunt ut Viniaticorum (Persearum indicarum) appropinquatione per- versas Àvocates ( P. gratissimas) in Fortunatis Viniaticos fieri non dubitant dicere insulani. EXPLICATIO TAB. 202. 1. Ramus floridus et fructifer, baccis nondüm ex toto maturis perigonio adhüc stipatis, mag. nat. 2. Flos cum figuris reliquis auctus. 3. Idem fissus atque arte explicatus ut appa- reant staminum ordines. 4. Idem in præflorationc ordinibus 2 exterioribus resectis ut appareat ordo tertiüs glandulis stipantibus et antheris extrorsis notabilis. 5. Stamen ordi- nis secundi antrorsüm visum. 6. Idem à dorso visum. 7. Staminodium quarti ordinis antrorsüm visum. 8. Idem visum à tergo. 9. Ovarium fecundum cum stylo et stigmate. 10. Embryo cotyledone alterà avulsà ut appareant radicula et plumula. 11. Floris dia- gra nm II. —(3° sEcrT.) 29 ( 226 ) TRIB. III. OREODAPHNEZÆ. N. a» Es. OREODAPHN E. Nxrs as Esrwr. Frores hermaphroditi, diœci vel polygami. PERIGONIUM 6-fidum, laciniis subæqualibus caducis. SrAMINA 12, 4seriata , aut ordine (sta- minodiorum) quarto deficiente 9, 3-seriata, ordinibus 2 exterioribus introrsis filamentis liberis, tertio extrorso filamentis basi retrorsüm glandulis 2 liberis vel in annulum connexis stipatis, ordine quarto (staminodiorum) imperfecto filiformi vel antheris abortivis capitel- lato. ANTHERÆ oblongz, 4-locellatæ. BAccA ovata vel ovato- oblonga perigonii tubo persistente, post laciniarum lapsum accreto, cyathi- formi vel explanato immersa. ARBORES excelsæ, Americæ præcipuè æquinoctialis cives veré autochthones; binæ tantüm Mascarenicæ , unica Canariensis. SUBGENUS I. CERAMOPHORA. N. as Es. Fronzs diceci vel polygami, perigonio florum femineorum infundibuliformi , tubo accres- cente ovarium mox tegente , masculorum subrotato. SrAwtNA 12, 4-seriata , glandulis filamentorum tertii ordinis liberis vel connatis, staminodiis quarti ordinis filiformibus acutis, vel rariüs antherà abortivà cordiformi coronatis. BAcca cupulà cyathiformi immersa. — FoLia penninervia, ad venarum axillas sæpé porosa vel bullata bullis intüs hirsutis. PAxicUL x axillares vel ad apicem ramulorum foliosorum prodcuntes. $ 1. Ceramophore veræ polygamæ. + Foliis subtüs porosis vel bullatis. 1. OREODAPHNE FETENS. Nxzrs AB EsENE. O. foliis lanceolatis, acuminatis, basi attenuatis , glabris , reticulatis , ad axillas venarum subtüs bullatis, bullis intüs barbatis, breviter petiolatis; floribus masculis rotatis tubo brevi intüs hirto, femineis infundibuliformibus, tubo intüs glabro ; staminodiis quarti ordinis filiformibus, hirtis, apice glandulosis , acutis baccà magnà , glanduliformi , cupulà profundà rugosá immersà. FORMES Padi ER PET A TP di rt (CT -) Laurus fetens. Hort. Kew., ed. 4, vol. 2, pag. 39. — JJ illd., Enum. h. berol. , vol. 1, pag. 434, — Link, Enum. h. ejusd., vol. 1, pag. 489. — Buch , Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 149 , cum ic. flores femineos et fructum juniorem exhibente. Laurus maderiensis. Lamck., Encycl. , vol. 3, pag. 449. Laurus Till. Poir., Suppl. , vol. 3, pag. 324. Persea fetens. Spreng., Syst. , vol. 2, pag. 268. Oreodaphne (Ceramophora) fetens. IN. ab Es., Laurin., pag. 449. Has. Maxima est arbor sylarum Canariensium, extant adhüc in Palmà truncis plures ingentes ad vallem de los Sauces et circà fontes Canariæ las Madres de Moya. Est quoque Maderensis. Dzscn. Anson procera, 70-100-pedalis, trunco cylindraceo, elato, scabro, ramis latè in aera provectis quibus Columbas laurivoras Nob. considentes venator plumbeo igniarii imbre frustrà attingere querit. Licsux durissimum, fibrosum , fusco-viride demüm nigrum arboris vivæ sub lignatorum bipenni tam fetidum ut non uno eodemque die iisdem hominibus sed sæpè iterando cedendum , trunci mortui et jam sicci inodorum. Rawurr graciles , angulati, demüm striati, glabri, fusci, foliati. Forra alterna , approximata , suboblongo-lanceolata , acuminata , in petiolum basi abrupté attenuata, membranacea, nervosa, neryo medio gracili , secundariis penninerviis, curvato-ascendentibus, irregulariter reticulata, juniora pilis sericeis fuscis appressis pubescentia, mox glaberrima, suprà nitidula, intensiüs viridia, sub- tüs pallidiora, margine subrevoluta, undulata, subtüs ad nervorum axillas inferiores vel etiam supe- riores bullatas bullis intüs laná fusco-albescente vestitis , petiolis canaliculatis subtüs carinatis, Pawr- cuL& elongate , racemosæ , axillares vel ad apicem. ramorum breviorum enatæ, foliose vel nudæ, pedunculis striatis , ancipitibus , folia excedentibus , squamis bractealibus ovatis acuminatis , hirsutis , mox caducis. Fronzs viridi-lutescentes , suaveolentes , Tiliam europæam quodammodó referentes unde nomen endemicum et hic et in Maderâ 74. Periconiom floris masculi in alabastro globosi profunde 6-fidum , tubo brevi intüs hirsuto, in pedicellum decurrente , laciniis patentibus , ovato-oblongis , obtusis, intüs hirsutis, extüs glabris; stamina perigonii laciniis aliquantó breviora, filamentis crassis , hirsutis , antheris primi et secundi ordinis ovatis, apice rotundatis, tertii ordinis subqua- drato-oblongis extrorsis , glandulis basalibus oblongis, angulosis, canaliculatis, sessilibus, staminodiis quarti ordinis lineari-lanceolatis , glandulosis , acutis ; ovarium rotundatum , ovulo rotundo abortiente munitum, stylo brevi crasso, stigmate discoideo , hinc fisso. PenicoxiUx floris feminei in alabastro ovati infundibuliforme, tubo turbinato, intüs glabro, laciniis ovatis , acutiusculis , conniventibus , extüs gla- bris , intüs subhirsutis ; stamina perigonii laciniis sat breviora, ferè ut in flore masculo sed minora atque hirsutiora et staminodia quarti ordinis angustiora ; ovarium elliptico- ovatum , ovulo ovato, albo, fecundo, — mox accrescit tubus atque apice constrictus ovarium thecæ modo laciniis adhüc per- sistentibus jam jamque casuris et stylo exserto includit. Bacca perigonii tubo cum pedicello valdè accreto , laciniis delapsis, sicco , rugoso , crasso , indurato, cupulari , apice eroso ad medium usque induta, ovata, utrinque obtusa , glandiformis, apice styli basi mucronulata , basi insertionis cicatrice notata, vix carnosa, levis, epicarpio chartaceo fusco-virescente. ( 228 ) EXPLICATIO TAB. 203. 1. Ramus floribus masculis et fructibus oneratus. 2. Paniculæ femineze pars. 3. Ejusdem ramusculus ovaria jam fecundata tubo perigonii accreto inclusa exhibens, mag. nat., figuræ cæteræ omnes preter quartamdecimam auctæ. 4. Cymula florum. juniorum squamis bracteiformibus stipata. 5. Flos masculus sectus et arte explanatus ovario adempto ut appareant staminum ordines. 6. Stamen ordinis exterioris. 7. Stamen ordinis alterius. 8. Stamen ordinis tertii. 9. Staminodium quarti ordinis. 10. Pistillum floris masculi. 11. Flos femineus explicatus laciniis 2 tubi, parte et pistillo ablatis. 12. Pistillum floris feminei ovario longitrorsüm secto ut conspiciatur ovulum. 13. Tubus perigonii jam accre- tus medio longitrorsüm sectus ut appareat pistillum fecundatum. 14. Bacca aliquantu- lüm sublevata ut insertionis cicatrix se ostendat, TRIB. IV. TETRANTHEREZE. N. as Es. LAURUS. Liwx. N. as Es. FLonzs diceci, involucrati. PERIGONIUM 4-partitum, foliolis subzequa- libus, deciduis. STAMINA floris masculi 12-20 (raró 8) in series quater- narias disposita, omnia fertilia introrsa, filamentis ordinum 2 exterio- rum mudis interiorum medio glandulis 2 stipitatis auctis, vel omnium glanduligeris. ANTHERÆ oblongæ vel oblongo-lanceolatæ, 2-locellatæ, valvis oblongis sursüm revolutis dehiscentes. PisriLLuM nullum. STAMINA floris feminei 4 difformia , perigonii foliolis alternan- lia, vel raró 6, quorum duo ordinis alterius perigonii foliolis opposita. Ovariüm 1-loculare , t-ovulatum, ovulo feré ex apice loculi pendulo. STYLUS brevis, stigmate capitato. BAcca basi nuda, pedicello aliquantu- lüm aucto insidens. ARBORES regionis maris Mediterranei et Macaronesiaca cives (1). (1) Adnotavit summus Neesius (Laurin., p. 451), in insulis Fortunatis tres Laurinarum formas e diversis orbis regionibus concurrere, Perseas sc. in Asià rarissimas ex Americà intrà extràque tropicos, Oreodaphnen ex Americæ æquinoctialis continente terrà insulisque , Phœben denique Indiæ hospitem nullo autem modo ab Americà extor- rem, tertia enim generis pars Americana. Ergo formarum potiiis Americanarum quam ex diversis orbis partibus concursum, cum vegelatione Indicà cognatione per Phœbem conjunctum , diceremus, Nos quartum adducimus ele- mentum genuinam sc. Lauri formam. ; ( 229 ) Foun perennia, coriacea, penninervia, aromatica. PANICULÆ cymoso- umbellatæ, pedunculo communi brevissimo, cum pedunculis partia- libus longioribus squamis bractealibus caducissimis stipatæ. FLORES in summitate pedunculi cujusque partialis apice incrassati alque annulo squamarum bractealium involucrantium flores juniores includentium , demüm caducarum , coronati , umbellulati, breviter pedicellati, pedicellis nudis. 1. LAURUS CANARIENSIS. Nos. L. diceca , caule arboreo ; foliis rotundato-ovatis lanceolatisque, pallidis suprà lucidis , reticulato-venosis , junioribus ramulisque densissim? ferrugineo-hirsutis; floribus 16-20- andris; antheris lanceolatis , subacutis , glandulosis , florum femineorum staminodiis 4-6 lanceolatis, planis ; baccà magnà , ellipticà. Laurus nobilis. Cavan., Anal. de cienc. nat. (1801), vol. 3, pag. 155, non Linn. Laurus canariensis. JVob., Atl., 2 sér., pl. 5 et pl. 4, arbor sc. qu: ad sinistram tabulæ posita est post cl. Berthelotii effigiem ; nec non Géogr. bot., passim. Laurus Barbusano, C. Hochst., Exsicc. azor., n. 33 et n. 34! — Guthnich, Exsicc. azor.!, non Cavan. Persea ( Eriodaphne) azorica. Seu. , Fl. azor., pag. 29, tab. 6, — FF atson , Exsicc. azor. , n. 996 !, et Hook., Lond. Journ. of bot., vol. 3, pag. 605. Lauro vel Laurel Canariensium. Has. Communis est hæc arbor in sylvis ins. Canariensium et Maderensium unde iu Azoricas pervagata est. Dzscn. Anson 60-pedalis, ramis ascendentibus mox divergentibus , ramulis robustis hirtis, cortice nigrescente , ligno luteo-albescente , duro , fibroso. Four ovata vel lanceolata , acuta , rard rotundato- ovata obtusa, juniora tenuia cum ramulis novellis utrinque densissimé ferrugineo-hirtis, adultis coria- ceis , glaberrimis, pallentibus , ascendenti-venosis , utrinquè spissè et rugosulé reticulato-venosis , mar- gine subsinuato - crispatis, petiolatis , petiolo demüm glabro, ferrugineo -rubente , folio quinquies vel sexiès breviore, suprà canaliculato. PAxicur robuste , hirsutæ, foliis 3-pló vel 4-pló breviores, quan- doque in sylvis opacis in corymbum monstrosum floribundum excretæ , floribus abortivis organis ad foliola alterum alteri imbricata reductis. Periconium 4-phyllum foliolis latis ovatis coriaceis , glabres- centibus, caducis, Sramina 16-20 (rarissime 8-12) omnia glanduligera, vel ordinum 2 exteriorum eglan- dulosa , glandulis ad medium filamenti , oblongis acutiusculis vel obtusis , basi latioribus cordato-loba- tis , lobis ultrà stipitem brevem productis : filamenta filiformia glaberrima vel imá basi hirsutiuscula : ovarii vestigium nullum. Anrweræ oblongo-lanceolatæ subacutæ glandulosæ , à basi ferè ad apicem val- vis revolutis dehiscentes, Sranina floris feminei difformia, ovarium cingentia , lanceolata , obtusa , peta- ( 230 ) loidea , nunc 4 perigonii foliolis alternantia, nunc 6, quorum 4 perigonii foliolis alternant 2 foliolis 2 opposita. Srvrus brevissimus, crassus. Sriewa capitato-discoideum, fissum. Bacca elliptica, 6 lin. longa, 3 lin. lata, pedicello nudo apice incrassato imposita. Oss. Mirum est Laurum hanc rarissimam, L, nobili quàm simillimam, igter Perseas sub Eriodaphne à Seubertio in consilium adhibitum, ob specimina manca, posuisse magnum daphnologum. A L. nobili proceritate, foliorum junio- rum formá et lanugine densissimá , staminum numero, antheris longioribus atque acutioribus , staminodiis floris feminei petaloideis et fructu majore distinguitur. Icon Seubertiana formam extremam ovalifoliam foliis junioribus onustam nostra extremam lanceolatam offert, sunt et intermediæ innumeræ et in insulis nostris et in Maderensibus ut in ipsis Azoricis ex speciminibus Guthnickii! Hochstetteri ! et Watsoni ! EXPLICATIO TAB. 204. 1. Ramus floribus masculis adhüc involucratis onustus. 2. Rami pars cum fructu juniore ambæ hz figurze mag. nat. czeterze præter undecimam auctæ. 3. Florum umbella junior ab involucri squamis prorumpentium. 4. Involucri squamæ. 5. Flos masculus arte apertus perigonii foliolis 3 et staminibus 1 1 succisis. 6. Stamen ordinum 2 exteriorum antrorsüm visum. 7. Idem visum à tergo. 8. Stamen ordinum interiorum antrorsüm visum. 9. Idem visum à dorso. 10. Flos femineus androecio 4-mero. 11. Bacca matura pedicello modicé incrassato nudo insidens mag. nat. ( 231 ) THYMEL/E/E. Juss. DAPHNE. Lixx. Enpricu., Gen. plant., pag. 550, n. 2092. 1. DAPHNE GNIDIUM. Linn. D. caule erecto , ramoso , ramis teretibus, virgatis, glabris, junioribus puberulis, mox defluente pube rufis ; foliis sparsis lineari-lanceolatis , acuminatis , acumine mucronulato , integerrimis , glabris, intensé viridibus, subtüs pallidioribus , sessilibus, caducis; paniculà brevi, terminali, pilis brevibus ascendenti-appressis, farinoso-albidà ; perigonii parvi albidi laciniis ovatis , obtusiusculis; drupà parvà, ovatà, glabrâ, coccineà. Thymelæa. C/us., PL hisp., pag. 172. — Hist., pars 1, pag. 87. Daphne Gnidium. Zinn. , Sp. pl., vol. 4, pag. 511. — Sibth., Fl'græca, tab. 356. — Sai , Mat. med. losc., tab, 52, Trobisco Canariensium. Has. Vulgaris est hæc planta in rupibus apricis et in collibus argillaceis regionis Erica- rum et Cistorum insularum Canariæ Teneriífe et Palmæ. Baccis hyeme vescuntur coturni- ces quarüm illic pars per totum annum degit, pars migrat. Disrris. GEocr. Species est regionis totius maris Interni accola unde ad Oceani littora occidentalia usqué in Armoricam prorepit. (Jd. Guettard , Obs., vol. 2, pag. 427.) (232 ) SANTALACE/E. R. Br THESIUM. Lin. Le Expricu., Gen. plant., pag. 325, n. 2072. SECT. I. EUROP AE A. Limbo infundibuliformi vel hypocrateriformi. 1. THESIUM HUMILE. Vanr. T. radice annuà , simplici , caule à basi ramosissimo , ramis angulato-striatis , glabris vel apice scabrellis ; foliis linearibus, 1-nerviis, glabris, obsoleté scabris, superioribus denticu- latis; bracteà lineari fructum longé excedente cum bracteolis lineari-lanceolatis fructu subdimidio brevioribus dentato-scabrà ; floribus subsessilibus ; drupellà ovato-suborbicu- lari , nervosà , transversé reticulatà , perigonio brevi rectiusculo apice demüm incurvulo coronatà. — Flores albidi. Thesium alpinum. Desf.!, Fl. atl., vol. | , pag. , non Linn, Thesium humile. Z/aAL., Symb., pars 3, pag. 43. — Guss., Pl. rar., pag. 98, tab, 90, fig. 2. — Reichb., Pl. crit., cent. 8, tab. 705. — Bertol., Fl. it., vol. 2, pag. 744. — Boiss., Voy. bot. Esp., pag. 559. — Koch, Syn., ed. 2, vol. 2, pag. 717. Romerillo Canariensium ex Despréaux. Has. Occurrit hzec planta in arvis insularum Canariensium. Specimina nostra legimus propé oppidum Sanctam Crucem Teneriffæ, alia à Canarià misit Despréaux ubi ad vaccas pedicosas emundandas usui est. Disrris. GEOGR. Species est arvicola regionum calidiorum mari Mediterraneo confinium ab Ægypto (Herb. DC. ex Boissier L. c.) per Græciæ insulas ( D'Urville!)et Pelopon- nesum ( Bory !) Calabriam et Siciliam ( Guss.) Sardiniam (Phil. Thomas !) Mauritaniam Cæsariensem ( Desfontaines !) Tingitanam (Schousboe!) Hispaniam! ( Zozssier) ad insu- las Fortunatas. Boream versüs Vindobonam attingit (J/"elwitsch ex Koch l. c.). ( 233 ) ARISTOLOCHIEZÆ. Juss. ARISTOLOCHIA. Lrixvx. ExpLrcu., Gen. plant., pag. 545, n. 2162. 1. ARISTOLOCHIA LONGA. Lin. A. radice longà, fusiformi ; caulibus simplicibus r ^, erectiusculis, versüs apicem puberulis ; foliis ovatis, basi cordatis, apice acutis "natis, margine erosis, gla- bris, junioribus tantüm subtüs pubescentibus , disuncie peuolaus , petiolis subpubescenti- bus, pedunculo florifero brevioribus vel subbrevioribus ; labio perigonii lanceolato, acuto, apiculato, tubo subdupló breviore. Aristolochia longa II. Clus., PL hisp., pag. 320. — Hist., pars 2, pag. 70. Aristolochia longa. Linn., Sp. pl., vol. 9 , pag. 1364. — Boiss., Foy. bot. Esp., pag. 561. — Koch, Syn., ed. 2, vol. 9, pag. 720, in annot. , non Desf., FL atl.! Has. Specimina nostra hujus speciei legimus in rupestribus herbosis propé oppidum Lagunense. Disrri8. GEoGn. Occurrit hæc species in regionibus mari Mediterraneo jam ad occasum vergenti conterminis ab Italize insulis et continente per Hispaniam ! et Mauritaniam Tingi- tanam! in insulas Fortunatas. III. —(3° sECT.) 30 ( 234 ) EUPHORBIACEÆ. Juss. p TRIB. L CROTONE 4E. Brun. RICINUS. Lin. Monæcus. Caryx 3-5-partitus, præfloratione valvatus. F1. masc. Sra- MINA ad apicem filamentorum communium multipliciter et penicil- latim ramosa, antheris apici filamentorum partialium basi affixis, loculis discretis, globosis. F1. fem. Ovariün 3-loculatum, loculis 1-ovu- latis. Sryzus brevis. SriGuaTA 3, elongata , plumosa, profundé 2-par- lita. CarsurA echinata, 3-cocca, coccis 1-spermis. SEMEN epistomio munitum, testà crustaceà, tegmine tenui. Ewsnvo intrà perisper- mum copiosum oleosum leviter incurvus, radiculà fusiformi, cotyle- donibus foliaceis, venosis, oblongo-lanceolatis , basi cordatis. | Anronrs vel frutices aut herbæ frutescentes, regionum æquinoc- tialium , unica (genuina) sub nominibus diversis per totum orbem temperatum atque intrà extràque tropicos sparsa. Fori palmata (vel lanceolata integrifolia) alterna, penninervia, stipulata, petiolata, petiolo ad apicem glanduloso. Fronzs spicato- paniculati , bracteati , inferiores masculi , superiores feminei. 1. RICINUS COMMUNIS. Lisx. R. arbor vel frutex , foliis peltatis , subpalmatis , serratis , ramis rore glauco conspersis. "Q xakoduevos xoóvov. Theophr., lib. 1, cap. 16. , Ki À xpovov. Diosc., lib. 4, cap. 164. Kicinus, Plin., Hist. nat., lb. 15, cap. 7. — Fuchs., Hist., pag. 340. — Matth. (V'algr., 1565), pag. 1249. ( 235 ) Ricinus communis, Linn., Sp. pl, vol. 2, pag. 1430. — Gartn., vol. 2 , tab. 107. — Lamck., Ill., tab. 72 , figg. preter b. c. d. e. à Gærto. mutuatis, — Turp., Fl. méd. , vol. 6 , tab. 998. — Th. Nees ab Es. Gen. germ., Fam. Euph., tab. 3. Tartago et Higuera infernal Canariensium. Has. Satis communis est hæc planta in orà maritimà ins. Can. ubi arbor fit mediocris. Disrnis. GEOGR. Civis est zonarum temperatarum atque æquinoctialium hemisphærii utriusque. Oss. Cl. atque oculato Harvey Ricinos forsan omnes palmatifolios communis esse typi formas valde assentimur. (Vid. Harv., Gen. s. Afr. plants , pag. 505.) TRIB. IL Z2CALYPHE AE. BARTL. MERCURIALIS. Lixvx. Moncecus vel diœcus. PERIGONIUM 3-4-partitum. Z7Jorís masculi : STAMINA 8-12, filamentis liberis, antheris ad apicem filamentorum basi fixis, 2- locularibus, loculis globosis. Floris femine : STAMINA 2-3, imperfecta. Ovariüum didymum , 2-loculare , rard 3-lobum 3-loculare, loculis 1-ovulatis. SryLus basi columnaris , suprà 2-partitus stigmati- bus ad latus internum laciniarum papillatis. CapsurA , é coccis 2 vel 3 coalitis, 2-3-locularis, loculis 1-spermis. SEwEN testà crustaceà, tegmine tenui, epistomio subobsoleto. EmBryo intrà perispermum copiosum rectiusculus, radiculà cotyledonibus rotundatis subbreviore. Hn annuæ vel perennes, rard suffrutescentes, orbis, veteris noti cives. Fou integra, dentata, stipulata, opposita rariüs alterna. FLores masculi spicati, glomerati, feminei solitarii vel breviter spi- cati. 1. MERCURIALIS ANNUA. Lin. M. caule herbaceo, erecto, ramoso ; foliis ovato-lanceolatis lanceolatisque, sæpè amplis- simis ; floribus femineis sessilibus vel subsessilibus. Awôtootis. Diosc., cap. 191. Mercurialis mas. et fem. Fuchs., Hist., pagg. 475-76. — Dodoens , Hist. des plantes , pag. 59 , figg. à — Fuchs. mutuatæ. — Matth. (V'algris, 1565), pag. 1997. — Cam., Epit., pag. 996-97. Mercurialis annua, Linn., Sp. pl., pag. 1469. — Curt., Fl. lond. — Engl. bot. , tab. 559. — Turp., (236) FL méd., vol, 5, tab. 935. — Th. Nces ab Es. Gen. pl. serm. Euphorb., tab, 5, — Reicho., lc, Fl. germ., tab. 151, f. 4801. Has. Vulgaris est hzec species in arvis et ruderatis ins. Canariensium. Disrrie. ceocr. Planta est ex toto palæogæa quæ ab /Egypto ( Delie) , in Britanniam ad 74 usqué gradum (J/'atson) et in Sueciam meridionalem ( Linnceus) pervecta, ab orbe Americano exsul hominis comes Africam australiorem attigit (Harvey L. c.). TRIB. IIL EUPHORBIE AE. BARTL. EU PHORBIA. Lin. Enpricu., Gen. plant., pag. 1108, n. 5766. Sscrto L 4IVZSOPHY LLUM. Haw. (1). 1. EUPHORBIA PEPLIS. Lin. E. annua, procumbens, pluriés dichotoma, glaberrima, foliis (omnibus dichotomialibus) oblongis , obtusis, 3-4-nerviis, margine subintegerrimis, basi valdé obliquis, indèque semisagittato- lunatis , stipulis liberis; floribus dichotomialibus , solitariis plus vel minüs remotis, involucellis polyandris, glandulis æqualibus, appendice petaloideà brevissimá ; cap- sulà (globoso-crassé ovoideà, longè stipitatà , extra involucellum pendulä), longiusculé calyculatà!! glaberrimä ; seminibus crassé ovoideis (minimé angulatis) , lævissimis ! gri- seis, carunculà nullà. Peplis. Matth. (ed. Valgr., 1562), pag. 1260 , ic. — Camer., Epit. (1586), pag. 970, ic. — Lob. , Ic., (1591) , pag. 361, ic. — Clus., Hist., (1601), pag. 187, ic. (ead. que Lobel.). Tithymalus sive Peplis maritima folio obtuso. Moris., Hist.,vol. 3 (1699), pag. 340, sect. 10, tab. 2, Jig. 18. Tithymalus maritimus, folio obtuso , aurito , rubro perinde ac caule. Tourn.!, Inst. (1700) , pag. 87. — Zannich., Hist. pl. venet. (1735), pag. 960 , tab. 68. Euphorbia Peplis. Linn. in Amœn. acad., vol. 3 (1752), pag. 115. — Ejusd., Spec., ed. 1 (4753) E; pag. 455; ed. 2 (1762) , pag. 652, — Smith, Engl. Bot., vol. 28 (1809) , tab. 2002 (ubi calyculus sub cap- t H H € , mU H H . H . J : (4) Euphorbiarum Canariensium &vtcogU))ov gregem , paucis chloridi nostræ alienis adjectis , opusculi majoris ex integro posthac, quod sperandum , edendi frustulum , elaboravit ac nobiscum benigne communicavit: insignis atque oculatissimus amicus J. Gay. (297) sulá distinctissimus , in deseriptione adnexá quamvis pretermissus). — dr. Juss. , Consid. fam. Euphorb. (1823), pag. 37, lin. 21 (ubi calyculum sub flore fæmin. adesse distinctum auctor adnotavit primus). — Rep. Enum. Euphorb. germ. (1824), pag. 59 , tab. 3 , figg. 32 ( Glandula involucellorum , mints accurate) et 65 (embryo , bend). — Reichenb.! , Fl. germ. exswe., n. 1780 (ann. 1840). — Ejusd., Ic. Fl. germ., 5 (1841), pag. 2, tab. 131, fig. 4753 (ubi calyculus omissus). Has. Ad littora cüm maris Mediterranei totiüs! et Nigri! arenosa salsa, tàüm Oceani Atlantici, ab insulis Cauariensibus! indé, per Maderam Lusitaniamque ! et Neustriam! usqué ad Angliam austrialiorem ( Ziqj., Smith , eic.) , etiam in insulis Azoricis Pico et Fayal ( Guthnick !, C. Hochstetter !). Dzscn. Rapix annua, Caurzs ex unà radice 3-5, procumbentes, teretes, dichotomè à basi indé ramosi, cum ramis foliisque ipsisque pedicellis glaberrimi , digitales, palmares , vel spithamæi , dichotomiis omnibus floriferis, slandulá dichotomiarum nullá distinctä, Fort distichè opposita , singulas dichoto- mias fulcrantia (rariàs unum alterumve par inter dichotomias superiores) , petiolulata, carnosa, opaca, immaculata, facie viridia, dorso pallidiora vel glauca, apice retusa, nervo dorsali medio valde exstante, duo primordialia (cum cotyledonibus) æquilatera , elliptico-obovata , cætera oblonga valdeque inæqua- lia, latere scilicet basilari altero retracta , altero longius in auriculam producta simulque suprà pro- jecturam depressa , formá generali quasi lunato - semisagittata , auriculà obtusà 2-3-nervià repando- denticulatá, margine toto quanto reliquo integerrimo , caulina internodiis plàüs minüsve remotis breviora , 4-7 lin. longa, 1 1/2-3 lin. lata (inter contribules ampla) , superiora et ramea minora magis- que approximata, SriPoL& utrinque geminz , libere , glaberrimæ , 2-3-fidæ vel 2-3-partitze , laciniis subulatis. Fronrs in dichotomiis solitarii , longiusculè pedicellati , plus vel minüs remoti , nunquam glomerulati neque spicati , inferiores masculi , erecti , reliqui hermaphroditi , cum pedicello demüm reflexi. INVOLUCELLA campanulata , 2/3 lin. longa , viridi-quinquecostata , foris simulque intüs plaber- rima, fauce solà barbatä, ore alternatim 5-dentato et 4-glanduloso ; dentes membranacei , integerrimi subulati vel 2-3-cuspidati , pilis longiusculis rigidulis latere interiore hispidi , margine non aut vix ciliati ; glandulæ parvæ, transverse oblongæ, in sulcum longiorem quasi excavatæ, cereo-lutez vel dilu- tius vinosæ, appendice petaloideà brevi (diametrum glandulæ ad summum longá) luteolá vel sepiüs albidá , integerrimä vel 2-3-crenatà , sti pite glandulæ lamellato , lineari , brevissimo , dentibus vicinis plüs dimidio breviore ; flores masculi intrà involucellum singulum 9, 15, 20, 22, glaberrimi, squamis longitudine tubi quam plurimis , capillaribus , apice barbellatis , cincti simulque intermixti. Ovanruw masculorum abortivum , breviter stipitatum , hermaphroditorum perfectum , stylis 3 patentissimis , luteolis , ultrà medium bifidis , ramorum apicibus obtusis , coronatum. Carxcurus sub ovario triparti- tus, elongatus, unam ovarii partem tertiam longus:, lobis herbaceis, subulatis, coccorum dorso adpressis , integerrimis , bidentatis , bifidis vel fere bipartitis. Casura longe stipitata , extrà involucel- lum pendula, ovoideo-crassé globosa, obtuse trigona, 1 1/2 lin. longa , totidem ferè lata , tota cum sti- pite glaberrima, Semina angulis prorsus exæquatis ! crasse obovoidea, 1 1/4 lin. longa, plüs 3/4 lin. lata, levissima! grisea, valdè mucilaginosa, fine hilari acutiusculo, chalazari rotundato-truncato ; testa fra- gilis; nucleus intrà testam liber, teretiusculus, apice truncatus ; embryo perispermo crassiusculo car- ( 238 ) noso undique inclusus, radiculá elongatä, tereti-compressiusculà , cotyledonibus ovato-oblongis , radi- culà ferè tripló brevioribus, basi non aut vix cordatis. Ozs, Notis sequentibus planta inter contribules insignis existimanda, foliorum formà atque amplitudine, caulibus inter dichotomias aphyllis (dichotomiis solis foliatis) , flore fæmineo longiusculé calyculato (apud congeneres ple- rasque qui nudus occurrit , vel obseuriüs calyculatus) , seminibus Iævissimis non sulcatis neque fossulatis , tereli- obovatis non pyramidato-angulatis , etc. 2. EUPHORBIA TENELLA. Koen. E. annua, gracilis, procumbens , caulibus hinc puberulis illinc glabris , foliis obliqué ellipticis obovatisve , 3-4-nerviis, utroque margine suprà medium vel apice solüm denti- culatis, dorso villosulis vel utrinque glabris, stipulis liberis vel plàüs minüs connatis , flori- bus axillaribus, solitariis, ramulorum abbreviatione passim glomeratis ve] in spicas foliatas digestis , glandulis involucellorum æqualibus minutissimis , capsulis (ovoideis , longé stipi- tatis extrà involucellum pendulis) , majore ex parte glabris, carinis coccorum solis pube rigidulà rectà patente non moniliformi hispidis , seminibus (mediocribus) obpyramidato- acutiusculé 4-gonis , candidis, transversim rugosis, carunculà nullà. Tithymalus americanus dulcis. 7"aill. herb.! Euphorbia callitrichoides. Kunth! in H. B. Nov. gen. et sp. , vol. 2 (1817), pag. 52. — Spreng., Syst. veg., vol. 3 (1826), pag. 793 , n. 401. — Cham. et Schlechtend., Pl. mexic. in Linned , vol. 5 (1830), pag. 82. E. tenella. Kunth! 4, c. pag. 53 (ex ejus herb.). — Spreng. L. c. n. 102. E. trichogona. Zertol., Mise. bot. , 3 (1844), pag. 20, tab. 6, fig. 4. Has. Ad littora sinüs Mexicani Z'exana circà San Felipe de Austin, lat. 29-30 ( Drumm.! inter pl. ann. 1835 miss. sub n° 228 , qui vero numerus in collect. Webb. ad plantam aliam nempè ad £.. radicantem Moric. spectat) (1), et proprié Mexicana, cüm circà Xalapam et in Tierra fria (Schiede et Deppe, ex Schlechtend : E. callitrichoides); in Antillis, Cubà scil. insulà (La Sagra! in herb. Webb) atque Hispaniolà (Poit.! in herb. Deless., Jacquemont! in herb. Hennec.) ; in Guyanà Batavà ad flum. Surinam (W eigelt! in herb. Webb : E. prostrata) et in ditione Columbiæ ad ripas Orinoci, circà Maypures et Carichana , regione ferventissimà (H. B.! E. tenella) ; etiam in orbe veteri, sed loco hucusqué unico, in Teneriffà insulà (herb. Mus. Par.!) scilicet , lat. 29, nominatim ad portum Orotava (Webb). — Floret Februario circà Veram Crucem (H. B.), Martio TL PERDRE MAUR M ET PET ALiC A. is Cio c ata rueda m Ke (1) In Americá quoque federatà occurrit ad Aureliam Novam (Frank! exsicc. in herb. Mus. Paris., promiscue cum E. depressá Torr., sub nom. Euphorbiee Chamæsyces), et circà Saint-Louis (T. Drumm.! ann, 1835, anonyma et sine numero). — J. Gay. (249) in Hispaniolà (Jacquem.), Majo ad Orinocum (H. B.) , Augusto circa Xalapam (Schied. et Depp.), Septembri in Tierra fria (iid.), Decembri in Teneriffà, et igitur per ann. feré totum. Ons. Euphorbiæ Burmannianæ valdè affinis planta , sed notis nonnullis facilibus procul dubio distinctissima, Folia elliptica vel obovata, vix unquàm oblonga. Involucella longiüs pedicellata , magis campanulata , glaberrima non adpressè villosa. Capsule longius stipitatæ (et igitur non declinatze solüm , sed extrà involucellum pendulz) ovoidez non coniez , ad angulos solüm pilis sparsis rectà patentibus teretiusculis hispidæ non veró pube monili- formi adpressà undique villosæ. Semina dimidio ferè crassiora manifestè multi-rugosa non obscure sulcato- costata. Descr. Ranix sine dubio annua. Caurrs ex unà radica plurimi , in orbem procumbentes , teuues , inde à basi ramosissimi , hinc glabri , illinc pube crispä brevissimá vestiti , nodis imis colloque rariüs (apud specimen unicum. Havanense) radicantibus , palmares , vel ad summum spithamæi. GraxpurA dichotomiarum brevissima truncata, For petiolulata , herbacea , semiopaca , elliptica vel obovata , obtusa non retusa , 1 1/2-3 lin. longa, 1-2 lin. lata, passim omnia minima, 3-4-nervia , facie viridia, dorso pallidiora , vel utrinque plané glauca (apud specimina imprimis Jacquem. ex Hispaniolá), dorso villosula vel utrinque ferè glabra , apice solàm vel margine utroque usquè ad medium remotè denti- culata, infrà medium integerrima. Srievrz utrinque 2, trifidæ vel pectinato-ciliatæ, nunc glandulà inter- cedente dichotomiali remotiusculæ , nunc eâdem deficiente approximate, tumque basi vel usquè ad medium sepe, vel passim usquè ad apicem ultimum , connatæ. FLores axillares, solitarii, remotiusculi vel in ramulis glomerati aut laxé spicati , laxiorum pedicello petiolum duplum longo. InvorucezLa parva, obconico-campanulata, foris glabra ut quoque intüs , ore alternatim 4-dentato et 4-glanduloso ; dentes breves , inflexi , acutiusculé ovati omnes, margine per lentem pectinato-ciliati ; glandulæ denti- bus vix longiores, exigua, e viridi flave , subrotundz , integerrima , margine petaloideo nullo vel angustissimo concolore. Flores masculi intrà involucellum singulum 3 , squamulis paucissimis glaber- rimis setaceis cincti. Ovanruw trigynum , stylis brevibus , patentissimis , bifidis , luteolis , ramis ipsis divergentibus. Carxcuzus sub ovario nullus. Carsura longe stipitata, extrà involucellum pendula, ovoi- deo-trigona, glabra, angulis solis pilosis, pilis sparsis , rectà patentibus, teretibus non moniliformibus. SEMINA parva, obpyramidato-tetragona, candidissima, mucilaginosa, angulis acutis, lateribus transver- sim rugoso-costatis (non proprie sulcatis), rugis 4-6 , parallelis et continuis vel plüs minüs inter- ruptis. 3 EUPHORBIA BURMANNIANA. Gay. E. annua , procumbens, gracilis , caulibus hinc puberulis illinc glabris , foliis oblongis , obtusis, 3-4-nerviis, obliqué basi subcordatis, facie glabris, dorso villosulis, apice denticu- latis vel altero margine continué serrulatis , stipulis hinc liberis illinc connatis ; floribus axillaribus, solitariis, nolorum approximatione glomeratis vel laxé spicatis, glandulis invo- lucellorum :equalibus , exiguis, capsulis ( breviter stipitatis! erectiusculis! conicis) pube moniliformi adpressà canescentibus , seminibus (minutissimis) obpyramidato - acutiusculé tetragonis, roseis, transversim sulcato-costulatis, carunculà nullà. ( 240 ) Tithymalus humilis, ramosissimus, hirsutus , foliis Thymi serratis. J. Burm.!, Lhes. Zeyl. (1737), pag. 995, tab, 105, fig. 3 (ex ipsius auct. herb. in mus. Lessert.). Euphorbia thymifolia 8. Linn. Amen. acad., vol. 3 (1752) , pag. 145. — Ejusd., Spec., ed. 1 (1753), pag. 454 ; ed. 2 (1762), pag. 651. E. thymifolia. N. L. Burm.!, FI, Ind. (1768), pag. 112 (ex ips. auct. herb. in mus. Lessert.). — Lam., Dict., vol. 2 (1786), pag. 423 (ex loc. nat. herbarioq. Mus. Par.). — Pers., Synops., vol. 2 (1807) , pag. 43, n. 68. — G. F. I. Mey. Essequeb. (1818), pag. 187. — Blum.!, Byd. vol. 12 (1825), pag. 656. — Decaisne! , Herb. Tim. (1835), pag. 161 (ex herb. Mus. Par.) , — non thymifolia « Linn. Amœn., et spec., qua « glabra » est, secundum adnotat, auct. in Amæn. Ll. c., et « Chamesyces omninó facie » dium nostra villosa habituq. à Cham«esyce valdé diversa. E. maculata. Aubl., Guyan. (1775), vol. 1, pag. 479 (excl. syn. Plul..). Poppig exsicc. n. 3099! anonyma in herb. Deless. (planta Amer. austr. , loco nullo specialiore adnotato). Has. In insulis Antillanis Martinicà (Sieb.! exsicc. n° 131) et S. Vincentii (Caley ! in herb. Deless.), in Americà australi circà Surinam ( Weigelt! in herb. Deless. et Webb : E. thymifolia) et Fernambuco ( Gardn.! exsicc. n° 1 128, in herb. Deless. et Webb) ; in Africà occidentali ad flum. Senegal circà Dagana (Leprieur! in herb. Deless., promiscue cum Æ£. Forskalii.); in Madagascariæ orà orientali circà Amanivoules , Febr. florens (Goudot! in herb. Deless.); in Mascarenis insulis Borbonià et Mauritio ( Commers.! in herb. Mus. Par., Labill.! in herb. Webb); in Zeylonà ( Burm.! et Morriot! in herb. Dc- less.); in Indize penins. occid., orà Malabaricà circà Bombay ( Roux! in herb. Deless.) ct Coromandelianà circà Pondichery (Perrott.! in herb. Deless.) ; in Bengaliæ tractu orientali Silhet (Wall.! n* 7710, F. in herb. mus. Par.) ; in Pegu circà portum Rangoun (Reynaud in h. Mus. Par.) ; in Chinà (Staunt.! in herb. Webb) ; in Java insulà ( Burm. herb.!, Les- chenault! in herb. Mus. Par., Labill.! in herb. Webb., Zollinger, exsicc. n° 755! , in herb. Webb., Blume!) et in insulà Timor (herb.Mus. Par.!). — Floret per totum annum, in in- sulà saltém Javà, teste Blumeo. 4. EUPHORBIA FORSKALIL. Gax. E. annua , procumbens, caulibus circumcircà villosis (fragilibus) ; foliis oblongo-ellipti- cis, obtusis, 3-4-nerviis , obliqué basi subcordatis , dorso villosulis , altero margine obscuré remotéque serrulatis, stipulis liberis ; floribus axillaribus, solitariis, nodorum approxima- tione glomerulatis vel laxè spicatis, glandulis involucellorum æqualibus minutissimis , capsulis (laté ovoideis , longé stipitatis, extrà involucellum pendulis) , pube moniliformi adpressà raràque vel densà vestitis ; seminibus obpyramidato-acutiusculé A4-gonis , trans- versim irregulariter rugosis vel lacunosis, carunculà nullà. ( 241 ) Euphorbia thymifolia. Forsk., FL. æg.-arab. (1775), pagg. xt et 94, n. 93. — Del.!, FL eg. Ill. (1812), pag. 63, n. 469 (in herb. Desf.) , non alior. Has. In Arabià felici , regione montium medià circa Ghomfude ( Vorsk.) ; in Ægyplo cüm inferiore circà Damiatam (Delil.!), Alexandriamque (G.à Montbret! in herb. Webb.) tüm superiore (Delil., Auch. exsicc. n° 2033! anonyma in h. Deless.), circà Syenem Sieb.! : E. thymifolia); in Nubià australiore Cordofanà ad montem Ærachqoul (Kotschy !) exsicc. n° 155 : E. granulata); in Abyssinià ad oras (lum. Z'«caze glareosas siccas infrà Dscheladscheranne (Schimp.! exsicc.: Æ. granulata), undé stirps usqué ad ipsa. Nili osa mareque Mediterraneum descendit; in Senegambià circà Dagana et Podhor (Leprieur! in h. Deless.) adque vicum Az in peninsulà Capitis viridis (Perrott.! ibid.) necnon in ins. ipsis Gorgoncis sive Prom. Virid. (Webb! Spic. Gorgon.) — In Senegam- bià floret à Septembri in Aprilem. E. depressæ americanæ simillima, sed foliis semper immaculatis dorsoque sepissime glaucis non utrinque viridibus , et involucellis latere interiore glaberrimis non pilosis , atque calyculo floris fœmi- nei magis distincto et profunde trilobo quamvis parvulo , imprimis veró seminibus duplo longioribus latioribusque, nunquàm parallele sulcato-costulatis, sed irregulariter rugosis aut varie quasi fossulatis distincta, quamobrem in speciem propriam accipi posse videtur, presertim cüm notulis enumeratis patria accedat diversissima. Dzscn. Ranix annua, filum emporeticum sæpè crassa. Caures ex unà radice plurimi, humifusi , pal- mares , Spithamaæi vel pedales, fragiles (imprimis ubi magis elongati) à basi ramosi , cum ramis albidi vel purpurascentes et pube moniliformi hinc densiore illinc rariore simulque crispulà vel rectà patente vestiti , vel utrinque glabriusculi , ne imà quidem parte unquàm radicantes. GrAwpura dichotomiarum brevissima , truncata. Foria petiolulata, herbacea , 3-4-nervia, semi-opaca ; facie glabriuscula et lætè viridia planéque immaculata , dorso villosula et pallidiora se piüsque omninó glauca , passim purpu- reo-marginata, petiolo hinc glabro illinc piloso, caulina (speciminum saltem longiorum et medi: mag- nitudinis) oblongo-elliptica, obtusa, 4-5 12 lin. longa, 2-3 lin. lata, basi oblique subcordata , margine altero remote obscurèque vixque à basi serrulata , serraturis apiculatis quamvis obsoletis , superiora rameaque dimidio angustiora et breviora, oblongo-obovata , apice obtusa (cum vel sine mucronulo) ibique solüm denticulata , basi in cuneum inæqualem desinentia. Srrpucæ utrinque 2 , remotiusculæ , villosulæ , subulatæ , integerrimæ vel trifidæ , passim. bipartitæ. l'ronEs axillares , solitarii , brevissime pedicellati, contractione ramulorum semper glomerulati , 2-4 ve simul, glomerulis in spicas laxe folia- tas sæpè approximatis, IxvorucELLA parva (1/2 lin. longa), campanulata , viridi-quasi 5 costata , foris patulè villosa (etiam earum plantarum quarum herba glabrescit), intüs striata glaberrimaque, ore alter- natim 5-dentato et 4-glanduloso ; dentes membranacei, erecti, indivisi, ex latà basi subulati , pilis lon- giusculis septulatis, pectinato-ciliati, acumine solo nudo; glandulæ exiguæ, transverse elliptic, secun- düm longitudinem sulcatæ, cereo-luteolæ vel purpurascentes, margine petaloideo nullo vel brevis- simo, passim tamen diametrum glandulæ excedente tiunque integerrimo albo, cinctæ, stipite glandu- lam gerente dentibus vicinis ferè dimidio breviore , lineari, pilis paucis pectinato-ciliato ; flores mas- 111, — (3° szcT. ) 31 ( 242 ) culi intrà involucellum singulum nunc quasi definite 4 , nunc (apud specimina alia cæterüm similia) 5-6-7 glaberrimi, squamis pluribus membranaceis cincti, Srvui brevissimi, erecto-patentes, fere bipar- titi, cereo-lutei vel purpurei. Calyculus sub ovario brevis (longior quàm proximè affinium , ubi vix distinctus) trilobus, lobis ovatis, obtusis. Carsura longe stipitata , extrà involucellum pendula (stipite glabro vel supernè barbulato vel etiam toto villosissimo), ovoideo- trigona , pilis moniliformibus adpressis plüs vel mins raris densisve vestita , passim cana omnino. Semina 2/3 lin. longa (inter pro- ximè affines ampla), obpyramidato-tetragona , grisea , valdè mucilaginosa , angulis acutiusculis , lateri- bus transversim et irregulariter rugosis aut varié lacunosis , nunc fere costatis nunc potiüs tubercula- tis vel inordinate insculptis. 6 granulata, foliis dimidio minoribus , omnibus integerrimis, rameis ulrinqué cano- villosissimis (nondüm ditionis Floræ Canariensis). Euphorbia granulata. Forsk., Fl. ægypt.-arab. (1775), pagg. cxi et 94, n» 95. — Vahl., Symb., 2 (1191), pag. 54 (à quo inter alia. docemur folia plante integerrima esse simulque dimilio minora quam E. chameæsyces). — Willd., Spec., vol. 2 (1799) , pag. 899. — Pers., Synops., 9 (1807) , pag. 14 , n» 52. — Spreng., Syst. veg., vol. 5 (1826) , pag. 792, n° 96. — Diagnosi Vahlianæ qui nihil omninó addiderunt.) E. fragilis. Decaisne! , Florul. sin-, n° 19, in Ann. sc. nat., 9* série, Bot., vol. 2 (1854), pag. 241 (descript. emendata, quà suffruticulosa planta perperam lœvissimaque semina dicuntur. Has. In Arabià petræà circà el Tor (Bové exsicc.!); in Arabiæ prov. Hedjaz (Schimp. exsicc. no 912, anonyma, ubi patria perperàm dicitur Arabia felix, quam Schimperus eo tempore ne quidem attigit) ; in Arabià felici litto- rali circà Lohajam , solo aiigilloso cüm sicco tüm humido (Forsk.) ; in Nubiæ Berberinz desertis ( Kotschy exsicc. n° 564! E. chamæsyce). — Aprile florentem in Nubià legit Kotschy, florendi tempus qui solus adnotavit, Caves à basi ramosi vel ramosissimi, poly-simulque microphylli, eum ramis albidi valdèque fragiles, oculo nudo quasi glabri , per lentem veró pube rectà patente rarâque circumcircà villosuli , plerumque tenues vel filum empo- retievm crassi, vel etiam usque ad 2 lin. et ultrà basi incrassati, tàmque duriores, quæ res auctoribus nonnullis fu- cum ità fecit, absente procul dubio radice, ut caules alius lignosos, plantam autem alius suífruticosam describeret, cüm reverà annua sit, quod præsentia plura docent specimina perfecta. Foti4 omnia integerrima!, margine senes- centium quasi calloso-incrassato, caulina remotiuscula, caducissima, oblique elliptica, 2-5 lin. longa, 1 1/2 lin. lata, utrinquè villosula vel facie glabra, dorso glaucescentia, apice retusa, basi non aut vix cordata, ramea multó minora minüsque caduca, distichè approximata , obovata , 1 1/2 lin. ad summum longa , 1 lin. vix lata, pilis adpressis utrinqué cano-villosissima , apice rotundata. Flores in axillis solitarii aut vix glomerulati. Cætera omnia , etiam semina, plané eadem quæ E. Forskalii genuinæ. — IxvorucELLonum glandulæ luteæ vel sanguineæ, margine petaloi- deo brevi, niveo, integerrimo vel 2-3-crenato cinctæ. FLores masculi tres tantüm visi, nunquàm plures. Ova»it sti- pes villosissimus. Srr: luteoli vel purpurei. 7- hirtula (que sola. Canariensis) , foliis omnibus integerrimis , utrinque villosulis , capsulis pube rarà reciàque patente hirtulis. Han. In Persiz desertis (Auch.! exsicc. in herb. mus. Par. anonyma); in Syrià australi circà Gazam ( Bové! exsicc. n. 496, in herb. Deless. anonyma , in herb. mus. Par. sub nom. E. fragilis); in Nubià australiore Cordofanà circà Abu Gerad ( Kotschy ! exsice. n. 69 in herb. nostro: E. granulata); etiam in insule Canariæ magne, tolà quantá Africà transversà remoti, arenosis maritimis loco dicto Maspalomas ( Despréaux ! in herb. Deless. et Webb.) et in insulis Prom. virid. ^ Webb ! Spic. Gorgoneum). ( 243 ) Descr. Cauzes, præcedentis varietatis , albidi , plüs vel minüs tenues, laxissimè villosuli, palmares circiter, vix unquàm spitham:ei , valdè fragiles. Fori plüs vel rainüs laxa, glaucescentia, utrinqué pilis sparsis patulis non ad- pressis villosula , margine integerrima et plerumque calloso distinct? inerassata, caulina decidua, elliptica, 1-5 1/2 lin. longa , 1/2-2 lin. lata (minima vel mediocria), basi valdé inæqualia atque oblique subcordata , ramea minora magisque obovata. Frons axillares , solitarii , distincte pedicellati , in spicas foliatas nunquàm congesti, pedicellis tuboque involucellorum villosis. INvotucErtonuw glandulæ lutez , margine petaloideo brevi (diametrum glsndulæ duplüm vix æquante) albo, integerrimo vel 2-5-crenato , cinctze, Flores masculi 5 plerumque, semel visi 6, squamis iisdem quibus forma * cincti. Ovanr stipes sparsè pilosulus vel feré glaber. Srvrt luteoli. Carsura eàdem quæ præ- cedentis crassitie et. formá , sed pilis raris non densis, ad angulum rectum patentibus non adpressis, conspersa. ideóque viridis hirtulaque (undé nomen) non veró cano-villosissima. SEwix4 eadem prorsüs quæ formarurm dua- rum præcedentium, Euphorbiæ Chamæsyces varietati canescenti proxima planta differt caulibus fragilibus, foliis calloso-marginatis, in- tegerrimis non denticulatis, et seminum magis acutangulorum cælaturä crassiore , irregulariter sulcato-costatà non veró tenuiter reticulatà. Nostræ quoque affinis E. tenella disgnoscitur caulibus non fragilibus, pube caulis et ramc- rum unilaterali simulque crispà , foliis nunquàm calloso-marginatis , apice saltem denticulatis , basi non aut vix obliquis, neque subcordatis, stipulis in unam sæpè connatis , glandulis involucellorum margine nullo petaloideo cinetis, ezlaturà seminum magis regulari, etc. 9 glabrata , foliis omnibus integerrimis , facie glaberrimis , dorso caulibusque sparsé pilosulis, capsulis pube rarà rectàque patente hirtulis (nor dium ditionis Floræ Cana- r'iensis). Has. In Arabiæ orientalis ditione Mascatensi (Auch.! exsice. no 5504, in herb. mus. Paris. anonyma); in Arabià oecidentali felici maxime australi et pedemontanà cireà Has, Octob. 1856 (Botta ! in herb. mus, Paris. anonyma) ; in Arabià occidentali medià et littorali circà Djeddam , 50 Decembr. 1856 (Schimp.! exsiec, n° 754, sub nom. E. granulatæ , Botta! in herb. mus. Par. anonyma : specimina utriusque perpusilla ab unc. 1/2 ad 2 unc. longa), ubi quoque B occurrit; in Nubià australiore Cordofanà circà Abu Gerad, 25 sept. 1859 ( Kotschy ! exsicc. n° 69, in herb. mus. Par., sub nom. E. granulatæ) promiscue cum 7 quam ego ab un. it. ex loco eodem accepi sub eodem numero et nomine. Causes vagè pilosuli , tenues, albidi vel purpurascentes, non aut vix fragiles, perpusilli , unciam vix unam longi, vel palmares , rariüs dodrantales tàmque lin. un. plenam inferné crassi. For, magnitudine et formà præcedentis, dorso villosula, facie glaberrima, saltem sicca reticulato-rugulosa , apice rotundata vel retusa vel etiam quasi emar- ginata, margine passim purpurascente vix autem unquàm calloso-distinetè incrassato ; stipulæ liberæ, plerumque glaberrimæ. Frongs præcedentis, sed involucellis pedicellisque glaberrimis glabratisve non villosis. GrANpuLE in- volucellorum luteæ vel sanguinea, margine petaloideo albo vel carneo aut roseo, integerrimo vel crenulato, cincta. Flores maseuli 4 visi, semel et bis, squamulis intermixti 5-7 setaceis indivisis? Srires capsulæ glaberrimus, coccis excussis demüm valdé elongatus (multó magis quàm formarum trium præcedentium), plüs vel minüs coloratus. Sryur purpurascentes. Carsura et semina præcedentis. PrANrE Djeddanz humilioris (quam fructiferam Botta legit) semina dimidio ferè minora video quàm speciminum reliquorum omnium præsentium. Ab E. tenellà et E. chamæsyce canescente notis iisdem differt quibus proxima y. ( 244 ) Secrio II. Z777T'HY MALUS. Tourxer. t Helioscopiæ. * Capsulis levibus, seminibus serobiculatis. 1. EUPHORBIA HELIOSCOPIA. Linn. E. annua , caule crecto, piloso, cavo ; foliis ovatis obovatisque, basi cuncatis, sessilibus, priecipué versüs apicem argulé serrato-crenatis , subglabris; umbellà 3-5- fidà , involucri glandulis integris ; capsulà levi, seminibus rotundis, scrobiculato-reticulatis, fuliginosis. Tithymalus helioscopia. Fuchs. , Hist., p. 811. — Matth. (ed. Valgr., 1565), p. 1953. Euphorbia helioscopia. Linn., Sp. plant.. p. 658 — Engl. Lot., tab. 883. — Fl. dan., tab. 725. — Reichb., Ic. Fl. germ., tab. 132, f. 4754. Euphorbia cuneifolia. Guss., PL rar., p. 190, tab. 38. Has. Crescit in arvis ins. Canariensium. DisrriB. GEOGR. Species est palæogæa quie ab ins. Fortunatis Africam Asiamque borca- lem atque Europam omnem ad plagas usqué hyperboreas ( Linnzeus 77. lapp.) per- currit. 2. EUPHORBIA PTEROCOCCA. Bnor. 5. annua , caule erecto, simpliciusculo , glabro, cavo ; foliis ovato-lanceolatis vel subspa- thulatis, basi attenuatis , sessilibus , irregulariter, præcipué versüs apicem , acutè dentatis ; verticillis sub-5-fidis, involucri glandulis laté rotundatis, brevibus, integerrimis ; coccis levibus, dorso utrinqué 2-alatis , seminibus ovatis , nigro-violaceis , reticulationibus albis , scrobiculatis,, epistomio destitutis ( 1). Euphorbia pterococca (sphalmate scripta ptericocca). Brot., FL. lus., vol. 2, p. 319. — PAytogr. lus., vol. 1, p. 18, tab. 76. — Reichb., PL crit., tab. 464. — Duby et lioep., Bot. gall., p. 413. — Bory et Chaub. , Fl. du Pelop., p. 31, n. 761. Euphorbia stellulata. .Sa/zm./, exsice. Cors. Has. Ex ins. Teneriffà hujusce plantæ specimen in herb. Fontanes, asservatum misit Riedleus. Disrnis. GEocr. Occurrit in regionibus calidioribus mari Mediterraneo circumvicinis. In Peloponneso (£075) ; in Sicilià propé Panormum ( Parlatore) ; in Mauritanià Czesa- riensi ( Roussel); in Corsicà (.Salzmann); in Lusitanià ( Brotcro). (1) Epistomium diximus quod cicatriculam stomatis Bischoff, quodque arillodium, vocabulis græco latinoque compo- situm, vocavit cl. Planchon. ** Capsulis verrucosis (rard levibus), seminibus levibus (raró scabriusculis), 3 EUPHORBIA PLATYPHYLLA var. PUBESCENS. R oœ Pr. E. ramis elongatis, diffusis, pilosis ; foliis oblongo-lanceolatis, acutis, subsessilibus, pilo- sissimis ; umbellà sub-5-fidà , involucri glandulis integris denticulato-crenulatis; coccis sub verrucosis pilosisque , seminibus puncticulato- vel subobsoleté scabris, fuscis , epistomio sphærico. Euphorbia pubescens. al, Symb., 2, p. 55. — DC., FL. franc, vol. 3, p. 344. — Duby, Bot. gall. , 1, p. 413. Euphorbia platyphylla y. Hep. , Euphorb. Germ, et Pann., p. 60. — Bory et Chaub., Fl. du Pe- lop., p. 31. Han. Legimus hanc plantam in locis hyeme inundatis circà oppidum Lagunense ins. Teneriffæ. Disrris. GEOGR. Forma est meridionalis £. platyphyllæ, cujus extensio et migrationes nondüm rilé notæ. + + Esula Haw. * Herbaccæ. 4. EUPHORBIA PARALIAS. Lixx. E. caule à basi ramoso, lignescente, striato, glabro ; foliis crebris, crassis , coriaceis, lan- ceolato - oblongis , acutis, sessilibus, glabris , ‘floralibus latè reniformibus , apiculatis ; umbellis 3-5-fidis , involucri glandulis lunatis; coccis dorso reticulato-rugulosis , glabris , seminibus ovato-orbicularibus, levibus, cinereis, epistomio destitutis. Ti95u2)0c magdtoc. Diosc., lib. 4, cap. 165. Tithymalus Paralius. Matth. ( /"algr., 1565) , p. 1252. — Pena et Lob., Adv., p. 150. — Lob., Obs. , p. 191, planta culta. — Dod., Hist. des pl., p. 241; Pempt., p. 370 (fig. dextra ex ejusd. Hist. excerpt., fig. sinistra, planta culta, ex Lob. mutuata). Euphorbia Paralias. Linn. , Sp. pl., p. 697. — Jacq., Hort. vind, , tab. 195. Euphorbia paralia. Smith, Engl. bot., tab. 195. Han. Ad littora arenosa ins. Canariensium. Disrnis. GEoGn. Planta est maritima quæ mare omne Mediterraneum circumit et Oceani occidentalis oras usqué in Britanniarn et 55 gradum ornat. ( 246 ) 5. EUPHORBIA SERRATA. Lin. E. caule perenni, diffuso, striato, glabro ; foliis oblongo-linearibus vel oblongo-lanceo- latis, apice subtruncatis, lacerato-dentatis vel serratis, glabris , intensé virentibus, floralibus laté cordatis, acutis, sinuato-dentato-serratis ; involucri glandulis latis, breviter 2-cornutis et inter cornua obtusa rotundatis ; capsulà ovatà , glabrà , levi , seminibus oblongo-ovatis , levibus , cinereis, epistomio conico margine lacero pileolatis, Tithymalus Myrtites Valentinus, Clus., Hist. , 2, p. 189. Tithymalus Characias V. Dod. , Pempt., p. 369, cum ic. Clusii. — Moris., Hist., sect. 10, tab. 1, f. 3, à Clusio mutuata. Euphorbia serrata. Linn., Sp. pl., p. 658. — Jacq., Ic. rar., vol. 3, tab. 484, — Reichb,, Ic. FL germ., tab. 149, f. 4784. Has. Legimus banc plantam in saxelis torrentium propé Portum Orotavensem ins. Teneriffze. Disrris. GEOGn. Planta est regionis maris Mediterranei. 6. EUPHORBIA SEGETALIS. Linn. E. caule annuo, erectiusculo, levi, glabro ; foliis linearibus, acutis, integerrimis, glabris, floralibus reniformibus , apiculatis vel rariüs lineari-lanceolatis , acutis ; verticillo 5-fido ; involucri glandulis lunulatis , cornubus lineari-subulatis ; coccis dorso puncticulato-scabris, seminibus fuscis, reticulatis, reticulationibus glaucescentibus, epistomio conico munitis. Tithymalus leptiphyllus. Matth. ( //algris, 1565), p. 1956. Euphorbia segetalis. Linn., Sp. pl, p. 697. — Jacq., Fl. austr., tab. 450. — .Sibth., Fl. grec, , tab. 467. — Reichb., Ic. Fl. germ., tab, 142, f. 4780. Has. Occurrit hæc planta in cultis ins. Teneriffæ. DisTRiB. GEOGR. Per oras omnes crateris vasti maris Interni spargitur. 7. EUPHORBIA OBLIQUATA. Fonsk. E. caule annuo, erectiusculo, glabrescente, foliis lanceolatis, lineari-lanceolatis linearibus- que , acutis vel retusis, margine minuté denticulato - serratis , basi cuneatis , sessilibus vel brevissime stipitatis , glabris , floralibus 3-angulari-reniformibus vel 3-angulari-lanceolatis , aculis ; verticillis 3-5-fidis ; involucri glandulis lunatis , cornubus elongatis , filiformibus ; capsulis subrotundis levibus , glabris , cinereo - albescentibus , epistomio magno , conico- complanato, obliquo, margine integerrimo , instructis. Euphoibia obliquata. Forsk., FL. æg.-arab., p. 93. ( 247 ) Euphorbia seticornis. Poir., Poy. (1789), p. 173. — Desf., Fl. al, vol, 1, p. 385. — DC., FL. Joe vol. 5, p. 339. Euphorbia heterophylla. Desf.!, «. c. , tab. 385. Euphorbia provincialis. JJ illd., Sp. pl, vol. 2, p. 914. — Dub., Bot. gall., vol. 1, p. 416. — Reichb., Ic. Fl. germ., tab. 146, f. 4790. Euphorbia terracina. DC., FL. fr., vol. 3, p. 333. — Guss., Fl. sie. Prodr. , vol. 1, p. 544. Euphorbia affinis. DC., L c., p. 363. Euphorbia Valentina, Orteg. Dec. 10 , p. 127. Euphorbia Alexandrina. Delile !, Fl. d'Eg. planches, p. 90, tab. 30, f. 2. Euphorbia linaria. Link ! in Buch Phys. Beschr., p. 158. Has. Non infrequens est zec planta in ruderatis et culus Canariæ et Teneriffze. Disrris. cEoGn. Stirps est errabunda quæ ab Ægypto et insulis Fortunatis per totam peripheriam maris Medilerranei peregrinatur. Ons. Planta nostra quæ certó E. seticornis Poir. et ex omnium consensu E. provincialis Willd. eadem quoque est, ex ipsà speciminis Delileani herb. Desfont. autopsià, ac E. alexandrina Del. quæ deinceps cum £. obliquaté Forsk. et statione Alexandrià et descriptione Forskalianà omninó convenit. Quibus autem scrupulus de plantà Forskalii etiam minimus restet accipiendum est nomen Poiretianum prout antiquius. Speciei typus est £. seticornis nec varietas uti quibusdam placuit, ex eodem enim loco et in eodem ferè caule folia nunc cuneata apice retusa , nunc lanceolata , nunc linearia extant : eodem variant modo floralia et sæpè obliqua evadunt; nature hi sunt lepores. Semina in eodem specimine fusca, marmorata aut cinerea observavimus, characterem immutabilem sola,si semper im- 1nutabilia , glandularum cornua setacea offerunt. Valdé enim affinis et vix distinguenda E. dracunculoides Lamck., sed cornua glandularum breviora et latiora, semina obsolete reticulata. Quæ Linnæi E. terracina vix noscenda, cüm binas amplexa sit stirpes, Barrelierianam ex figurà incomptà prorsüs inintelligibilem, aliamque nondüm notam His- panicam, quz, si innotuerit, Barrelierianam quoque fuisse Anxuramque, quod ferè impossibile, iterùm demonstran- dum, nam si non Anxura vix tüm terracina vocanda esset. Nostra ex celeb. Bertoionio apud Anxures vulgaris, a!que ità coràm botanicos agitur adhüc lis. 8. EUPHORDBIA PANACEA. Nos. E. glaucescens, caule annuo , diffuso, decumbente; foliis infimis obcordato-cuncatis , intermediis oblongis, retusis, mucronulatis, superioribus linearibus, acutis, superné angus- tissimé denticulatis , basi attenuatis , sessilibus, floralibus rhomboideo-lanceolatis, acutissi- mis, subobliquis ; involucri squamis quadratis, setis ad angulos longis auctis, capsulà levi, seminibus ovatis, levibus cinereis vel diluté fuscis , epistomio destitutis. S'ana-lo-lodo Lancerottensium, : Has. Legimus hanc plantam in ins. Lancerotià, ubi satis vulgaris est, in arenà et fissuris rupium ignivomorum propé oppidum Arrecife, sole Augusti mensis flagrante coctam sed lloriferam fructiferamque. Disreis. GEocn. Planta est Lancerottana. ( 248 ) Os. Differt à cognatis E. obliquatà Forsk. et E. exigua Linn, epistomii præsertim defectu. 9. EUPHORBIA EXIGUA. Lin. E. caule annuo , jam à basi ramoso , ramis erectiusculis vel decumbentibus , glabris; foliis lineari- vel oblongo-cuneatis, apice sæpissimé retusis, apiculatis, margine minulissimé serrulatis , floralibus oblongis , obliquis , acutis, verticillo 3-5-fido ; involucelli glandulis setaceo-2-cornulis, ovariis dorso subscabris, stylis brevissimis, capsulis rotundatis, levibus, seminibus subtetragono - oblongis , tuberculato - rugosis , cinereo - fuscis , epistomio plano rotundato coronatis. Esula exigua. 7rag., p. 296. Tithymalus angustifolins saxatilis. Magn. Bot. Monsp., p. 258. Euphorbia exigua. Linn., Sp. pl., p. 654. — Curt., Fl. lond., ie. — Fl. dan., tab. 592. — Engl. bot., tab. 4336. — Rœp., Euphorb., p. 67. — Rep. et Duby, Bot. gall., p. 416. — Reichb., Ic. Fl. germ., tab. 141, f: 4777. — Bertol. , Fl. it. , vol. 5, p. 54. Euphorbia retusa. Cav., Jc. , tab. 34, f. 3. — Reichb., Ic. Fl. germ., tab. 141, f. 4478. Euphorbia diffusa. Jacq. , Jc. vol. 1, tab. 88. Euphorbia rubra. DC., FI. fr., vol. 5, p. 359, non Cav. qua E. falcata Linn. Has. Vulgaris est hæc planta in cultis et in locis aridis ins. Canariensium. Disrri. GEoGn. Species est palæogæa satis divulgata quæ à littoribus maris Mediterra- nei Galliam, Britanniam Germaniamque omnem usqué ad Hafniam ( Drejer FT. exc. hafn.) percurrit. 10. EUPHORBIA PEPLUS. Lin. E. caule annuo, ramoso, erectiusculo, foliis orbiculari-ovatis, obtusis, integerrimis, gla- bris, basi attenuatis, cuneatis, petiolatis, floralibus subrhomboideis, obtusiusculis cum acu- mine , verticillis sub-3-fidis ; involucri glandulis lunatis , longé filiformi 2-cornutis, coccis dorso 2-carinatis vel sub-2-alatis , leviusculis, glabris , seminibus subpyriformibus , prisma- tico-6-gonis , lateribus 2 interioribus fossis .longitudinalibus sulcatis, 4 exterioribus punc- Lorum serie incisà excavatis et minutissimé puncticulatis, cinereis, epistomio brevi , sub- conico. Peplus. Cam., Epit , p. 969. Esula folio rotundo. Ziv., 7 etrapet. irr., tab. 118. Euphorbia Peplus. Linn., Sp. pl, p. 653. — Engl. bot., tab. 959. — FI. dan., tab. 1100, — Ræp., Euphorb., p. 67. — Reichb., Ic. Fl. germ., tab. 140, f. 4773 ; et; Euphorbia peploides , /. 4774. — Ber- tol. , Fl. it. , vol. 5, p. 42. Euphorbia rotundifolia, Lors. , Not, tab. 5, f. 1. ( 249 ) Has. Legimus hanc plantam in ruderatis ins. Teueriffze, florentemque inter scorias prope Xnam«ar Canariæ Januario 1839 legit Despréaus. Disrrip. GEoGR. À regionibus Lemperatis maris Mediterranei per totam Europam in ter- ras boreales usquè ad Upsaliam Sueciorum (//'ahlenberg) pervehitur. 10. EUPHORDBIA LAGASCAE. SPRENG. E. annua , glabra , caule erecto , foliis lanceolato-oblongis , obtusis , sæpè cum apiculo , obsoleté sinuatis, superioribus eroso-dentatis , floralibus 3-angulari-oblongis vel rhomboi- deis, acutis; verticillo sub-3-fido, ramis robustis sepé dichotomis; involucri squamis rotundatis, integerrimis ; capsulà oblongo-ovatà glabrà, nervcsulà ; seminibus magnis, ova- tis, utrinquè obtusis, glabris, é cinereo nigris, epistomio lato plano petasatis. Euphorbia Lagascæ. Spreng., Syst. , vol. 3, p. 196. — Boiss. , Foy. bot., vol. 9, p. 567. — Desf.! , Cat. hort. r. Par. , ed. 3, p. 337. Euphorbia terracina. La Gasc., El. hort. matr. — Reichb., Ic. Fl. germ., tab. 141 , f. 4775. Har. Hanc stirpem circà oppidum T'elde ins. Canariæ legit Despréaux. Disrri8. Ge0GR. Planta est orarum calidiorum maris Interni. In Hispanià (La Gasca ex Sprengel) ; in Sicilià propé Messanam ( Coquebert de Montbret ! ). 11. EUPHORBIA LATHYRIS. Lixx. E. caule bienni, robusto, erecto, foliis glaucescentibus, oblongo-lanceolatis, subsessilibus, coriaceis , glabris, floralibus ovato-rhombeis , acutis, amplis; verticillo multifido, 2-tomo ; involucri squamis lunatis, cornibus latis obtusis; coccis levibus glabris; seminibus rugoso- scabris, epistomio parvo conico coronatis. Lathyris. Matth. ( F'algr. , 1565), p. 1259. Cataputia. Cæsalp., De pl., p. 377. Euphorbia Lathyris. Linn., Sp. pl, p. 655. — Hill, Sex. syst. , class. 11, ord. 3, tc. — Plenck , PL. med., tab. 266. — Engl. bot., tab, 2255, — Turp., Fl. med., tab. 159. — Reichb., Cent. pl. germ., tab. 143 , f. 4783. Has. In ruderatis ins. Canariensium. Disrris. GEOGR. Civis est orarum maris Mediterranei, quæ hospes et metæca in Britau- niam usqué ad 56 gradum (Watson) et in Germaniam ( Ztaeper) migravit. * * Frutescentes. 12 EUPHORBIA PISCATORIA. Honr. KEw. E. caule frutescente , ramis apice foliosis ; foliis lineari - lanceolatis oblongisve , acutis , nr, — (3° skcT.) 32 ( 250 ) sessilibus , glabris , floralibus ovato-rotundatis , apiculatis, caducissimis ; involucri brevis subcyathiformis squamis quadratis , brevissimé et obtusé cornutis , inter cornua laté et obtusé dentatis, basi latis rotundatis ; floris masculi bracteis latis planis feré ad basin lace- ris; coccis magnis , levibus ; seminibus ovatis , fuscis , luteo - scrobiculatis , epistomio mi- nimo. Euphorbia piscatoria. Hort. Kew., ed. 1, vol. 2, p. 137. Figueiro do Inferno Maderensium. Har. Hanc plantam in ins. Canariensibus nuspiam legimus , quarum tamen civem esse probabile est, nisi in Hort. Kew. celebr. Solander speciem proximam pro eàdem habuerit. Descriptio nostra sumpta est é speciminibus à nobis anno 1828 in Maderà lectis. 13. EUPHORBIA REGIS JUBAE. Nos. E. caule frutescente, ramis sæpè robustis foliosis, foliis elongatis, lineari-oblongis, sæpè amplis, oblongo - ovatis , obtusis vel subapiculatis , caducis ; involucri longiusculi tubulosi squamis quadratis lunatis, cornubus longiusculis subfiliformibus obtusis ; floris masculi bracteis filiformibus, apice penicillatim laceris; coccis levibus ; seminibus ovatis , nigris , albo-marmoratis, levibus , epistomio parvo coronatis. Tithymalus dendroides Linariz foliis ex insulà Canarinä. Pluk., Alm., p. 369 ; Phyt., tab. 319, f. 5, pessima. Euphorbia piscatoria. Link in Buch Can., p. 158 , et Buch, p. 168. — Nob. in Geogr. bot. passim. — Hort. Kew. pro parte? Euphorbia mauritanica. Nob., Florul. Lancerotte Geogr. bot., pagg. 31,32 et 33, var. est foliis flora- libus valdé dilatatis. Tabayba seleaje Nivariensium, — Tabayba mora Canariensium. — Higuerilla Palmensium ex Buch. Has. Hujus stirpis specimina à Teneriffà, Canarià , Lancerottà et Palmà traximus nec dubitamus quin et in reliquis vigeat insulis. In Palmà hanc plantam ad altitudinem 1200 ped. super Oceanum loco la Lavanda dicto scandentem vidit de Buch, sed planta est ut plurimüm maritima. DisrRiB. GEOGR. Stirps est ex toto Canariensis. Oss. Hæc species à praecedente quàcum confusa fuit plurimis notis sed præcipuè glandulis longè 2-cornibus et seminibus differt. Nomen in honorem principis egregii fecimus. Euphorbia enim ab Euphorbo dicta archiatro regis Jubæ qui Romæ in domo Cæsarum Julii atque Octavii eductus Mauritaniam citeriorem seu Tingitanam ab Augusto pro regno avito acceperat: post mortem inter deos indigetes à Mauris relatus fuit. Plura græcè scripsit. Explorato- res in insulas Fortunatas poetarum tàüm temporis figmentis et fabulositate obvolutas misit. Numerum , nomina , situs patefecit. Inter alia ibi visa arbores fuisse ferulæ similes ex quibus aqua exprimatur, ex nigris, amara, ex can- didis potui jucunda ut à C. Plinio docemur (lib. 1. cap. 57) referebant. Has ferulas Euphorbias potiüs , nostram ni- ( 251 ) gram amaram ; potui jucundam , quæ et nunc Mauro vocabulo Tabayba dulce appellatur, Euphorbiam fuisse balsami- feram, vix dubitandum. Nostra regi cujus innotuerint auspiciis insulæ nostræ et Euphorbi patrono jure dicanda. 14. EUPHORBIA OBTUSIFOLIA. Por. E. caule frutescente, ramis apice foliosis, foliis lanceolatis oblongisve acutis vel obtusis, basi latis sessilibus, junioribus subamplexicaulibus, floralibus lanceolatis, acutis 5 involucri cyathiformis squamis rotundatis ecornibus apice integerrimis vel obsoleté crenulatis, basi angustis ; loris masculi bracteis filiformibus, feré ad medium laceris; coccis præsertim Junio- ribus granulatis ; seminibus rotundato - ovatis, nigris, albo variatis, levibus , epistomio pileatis. Euphorbia mauritanica. Lamck., Encycl. , vol. 2, p. 448, non Linn. — Link in Buch Can., p. 158 , et Buch, ibid., pag. 168. Euphorbia virgata. Desf.!, Cat. Hort, Par. — Pers., Syn., vol. 2, pag. 11 , non Waldst et Kit. Euphorbia obtusifolia. Poir. , Suppl. , vol. 2, pag. 609. Euphorbia piscatoria. Nob.! , in Au. Vues phyt., 3° sér., pl. 2. Has. Hanc plantam in arenà maritimà ins. Teneriffæ legimus, loco ipso non notato : ad portum forsan Orotavensem ubi eam legit cl. Buchius, undé ad oppidum ejusdem nominis et super Chiñama usqué ad altitudinem 3900 scandentem vidit, legit quoque super Gui- mar in convalle Barranco Hondo et circa Candelariam in Teneriffa, in Canarià circà Galdar Telde et ad alt. 3800 ped. in valle Seguillo. Fatendum nobis in insulis degenti- bus hanc et præcedentem confusas fuisse species. Euphorbias frutescentes quas pro præce- dente habuimus , quas autem nunc pro £. obtusifoli& habemus , in valle S. Jacobi Tene- riffie vidimus et in Canariæ cratere primævo Tiraxonæ vidit cl. Berthelot. Disrris. GEoGn. Species est omninó Canariensis. 15. EUPHORBIA ATROPURPUREA. Brouss. E. caule frutescente , crasso , glabro, lucido, fuscescente, foliorum cicatricibus crebris notato, foliis ad apicem ramorum plurimis laté lanceolatis , basi attenuatis , sessilibus , gla- bris, floralibus dichotomiarum primordialium lineari-lanceolatis vel ovatis, summis rhom- boideis , latissimis , apice truncatis vel rotundatis , basi sessilibus , vel connatis ; verticillis sessilibus, purpureis vel luteis ; involucri cyathiformis squamis ecornibus, apice rotundatis ; capsulà amplà, ovato-oblongà, levi, glabrà, purpurascente vel cinnamomcà ; seminibus elongato-ovatis, rugulosis, fuscis, epistomio conico galericulatis. Euphorbia atropurpurea. Brouss., Elench. hort. Monsp., 1805 , pag. 24 , nomen. — JV illd., Enum., ( 2529 vol. 4, pag. 501. — Link in Buch Can., pag. 158, et Buch, ibid., pag. 178. — Nob., Ail. , 3 sér., pl. 2. Tabayba majorera Nivariensium (1). Has. Ins. Teneriffze ad meridiem. converse. decus : occurrit primüm in montium jugo la Ladera de Guimar dicto , in valle S. Jacobi , ab Zrguaio usqué ad vallem Masca dic- tam ad alt. 2800 ped. ( Buch l. c.), propé oppidulum Buena Vista et in promontorio Punta de T'eno ubi variat foliis floralibus luteo-viridibus nec atropurpureis. Disrris. GEOGR. Planta est Nivariensis. EXPLICATIO TAB. 207. . 1, Ramus fructifer. 2. Rami floridi apex, ambo magn. nat., figg. reliquæ auctæ. 3. Rami floridi dichasia superior. 4. Involucrum dimidiatum cum floribus masculis et flore femineo. 5. Involucrum arte explicatum. 6. Flos masculus major. 7. Idem seriei minoris. 8. Brac- tea floris masculi. 9. Fructàs junioris apex. 10. Fructus maturus medio transitrorsüm sec- Lus. 11. Coccum seorsüm pictum. 12. Semen cum epistomio. * * * Arborescentes. 16. EUPHORBIA MELLIFERA. Honr. Krw. E. caule arboreo (6-12-pedali), ramis foliosis, purpurascentibus, foliorum cicatricibus notatis, foliis ad apicem ramorum elongato-lanceolatis, acutis, nervo medio lato, secunda- riis angulo recto divaricatis, subtüs glaucis vel pallidis, junioribus hirtis, mox glabris, flora- libus oblongis, concavis, longé ciliatis, basi amplexicaulibus, caducissimis ; involucri sub- infundibuliformis hirsuti glandulis latis apice orbicularibus ; florum masculorum bracteis basi nudis, apice flabellatis, densé pilosis ; ovariis tuberculatis; capsulis magnis, pomiformi- bus, obsoleté granulatis ; seminibus ovatis, é cinereo fuscis, levibus, epistomio petasiformi marginibus antrorsüm sublevatis lunatis. Euphorbia mellifera. Hort. Kew., ed. 1 , vol. 3 , pag. 493. — Vent., Jard. Malm., tab. 30. — .Sims., Bot. mag., tab. 1305. — Seub., Fl. azor., pag. 27. Euphorbia longifolia, Lamck., Encycl. , vol. 9, pag. 417. Euphorbia stygiana. JJ ats. in Hook. Lond. Journ. of Bot. , vol. 3 , pag. 605. Adelfa Palmensium, Has. Hanc stirpem vivam é montibus Teneriíf:e olim in hortum botanicum ill. mar- chionis de Nava , qui nunc regius, ut fama est, attulerunt pastores ad hoc à cl. conditore emissi. Eamque nuper arboream, 30- pedalem anno 1845 die 7 Augusti fructiferam, coccis (1) Ganarienses Majoreros Fuertaventuræ incolas, à sandaliis Hispanice majos, quibus utuntur, vocant. Planta au- tem Teneriffæ propria est, nec in Fuertaventurà occurrit. ( 253 ) | is. 1 ; : Jove 1 > 1m: PESE A jam excussis , in sylvà Monte Grande propè Barlovento ins. Palme detexit cl. Bourgeau. DisrRir. cEOGRn. Planta est regionis Macaronesiæ, quæ Maderæ montes. lauriferos! et ins. Azoricas attingit (/ atson ! ). Ors. Varietas azorica ceri? notabilis, sed differentias veré specificas non nobis elicere licuit. Sano LIT qb PH YE LES NOB: Involucra ad apicem ramorum nudorum solitaria vel fasciculata, squamis subtensa, omnia hermaphrodita, flore femineo nutante. 17. EUPHORBIA APHYLLA. Brouss. E. caule frutescente, erecto, crasso, ad basin ramorum squamigero , aphyllo, ramis ag- gregatis, subumbellatis, strictis , pinguibus, viridibus, obtusis, glabris; capitulis ad apicem ramulorum fasciculatis, squamis parvis rhomboideis vel ovatis, scariosis, ciliatis, bracteatis ; involucri scyphoidei squamis margine rotundatis , obsoleté crenatis, florum masculorum bracteis multifidis hispidissimis ; capsulis ovato-3-angularibus , depressis, transversè si- nuato-lineatis, glabris; seminibus ovatis, rugosis, cinereis, epistomio conico sulcato pileo- latis. Euphorbia aphylla. Brouss. in Willd., Enum., vol. 1, pag. 501. Tabayba selvaje Canariensium , Tolda Nivariensium. Has. Occurrit hzc species in rupibus maritimis Teneriffæ propé oppidulum Buena lista, et in regione maritimá Canariæ ubi copiosa circà ipsam Palmarum urbem. Disrris. GEoGn. Species est Canariensis. EXPLICATIO TAB. 208. 1. Ramus floridus mogn. nat., figg. cet. aucti, 2. Rami apex cum squamis floralibus et forum plurimorum fasciculo. 5. Rami apex cum florum dichasià. 4. Capitulum junius cum squamis binis oppositis. 5. Idem provectius involucro secto, ut appareant flores. 6. Involucrum sectum et arte explicatum. 7. Coccum seorsüm depictum. 8. Semen. SgEcTIo IV. BALSAMIS. Nos. Involucrum ad apicem ramorum solitarium, breviter stipitatum, foliis immutatis rosulatis subtensum , nunc abortu floris feminei sterile, nunc hermaphroditum ; (lore femineo subsessili , erecto. 18. EUPHORBIA BALSAMIFERA. Honr. Krw. E. caule lignoso , robusto , ramosissimo , ramis brevibus, lignosis, crassis; foliis ad api- ( 254 ) cem ramorum rosulatis, lineari-lanceolatis, brevibus, acutis, subcoriaceis, glaberrimis, pal- lidis ; involucri scyphoidei squamis latis, brevibus, apice rotundatis, margine revolutis, ste- rilis latioris polyanthi flore femineo subclaviformi abortivo , majoribus , involucri herma- phroditi oliganthi flore femineo brevissimé stipitato , stipite sulcato apice subsquamato ; capsulis orbiculari-depressis , erectis, pilosis; seminibus suborbicularibus, levibus, cinereis, vel fuscis, epistomio destitutis. Euphorbia balsamifera. Hort. Kew., ed. 1 , vol. 2, pag. 137. — Nob., Atlas, 3° sér., tab. 6. — DC. in Buch , Can. , 157, et Buch, Ibid., pag. 168. Tabayba dulce Canariensium. Has. Arbuscula est dumosa, nuda, 4-5-pedalis, in insulæ Teneriffæ orà maritimà præ- sertim meridionali, et orientali circà oppidulum Buena Vista satis communis, in Canarià quoque meridionali vulgaris, e. g. circà pagum S. Nicolai, in Fuertaventurà et Lancerottà, ubi eam propé portum Bethencourtianum Rubiconis legit celeb. Buchius. Vix unquàm à mari 1000 passus secedit, est enim « eine der waermsten Pflanzen der Inseln » uti l. c. dixit cl. auctor qui eam usqué ad alt. 360 ped. circà S. Crucem Teneriffæ, ad alt. 500 ped. in Canarià et 4oo ped. in Palmà propé Z'azacorte scandere, sylvamque arborum 20-peda- lium efficere circà Z'azarte et Mogan in Canarià observavit. Quod quidem nos nunquàm vidimus. Disrris. GEoGr. Planta est summoperé Canariensis. O»s. Hujus plantz succo , qui mitis et jucundus, fasciolas madidas caprarum papillis, ut obturentur, ne lactem hædi in montibus sugant, more Gætulorum aboriginum, inducunt, quod pastores Nivarienses linguà vernaculà em- pegar dicunt. Remediis quoque quibusdam popularibus inservit. EXPLICATIO TAB. 209. 1. Ramus floridus cum flore masculo. 2. Rami apex cum flore femineo, ovario jam ma- turescente, ambo magn. nat., figg. czett. auct. 3. Capitulum fertile longitrorsüm sectum et arte apertum, a flos femineus stipitatus, perigonii rudimentum, c flores masculi pauci et breviores quàm in capitulo sterili. 4. Capitulum sterile cum floribus masculis plurimis et femineo abortivo. 5. Idem per medium longitrorsüm sectum. 6. Involucrum longitrorsüm sectum et arte explicatum. 7. Capsula cocco altero amoto. 8. Coccum seorsüm visum. 9. Semen. ( 255 ) Secrro V. CEREIS. Nos. Involucra ex angulis rami polygoni aphylli prodeuntia , squamis subtensa , ternata , inter- medium in 2-tomià sessile, masculum , lateralia stipitatia hermaphrodita , flore femineo erecto. 19. EUPHORBIA CANARIENSIS. Linx. E. caule 4-6- angulo, glaberrimo, virescente, angulis callorum nigrorum spinas 1-2 breves pungentes gerentium serie vallatis, capitulis sub callos protrusis, breviter et crassé stipi- latis, rar solitariis , ternatis , intermedio sterili , majore , squamis binis coriaceis , ovatis , sessilibus suffultis, breviter scyphoideis , laciniis internis latis, elongatis, exsertis, squamis latissimis, brevissimis, margine rotundatis, obsoleté crenatis ; florum masculorum bracteis latis flabellatis laceris ; flore femineo squamulis 3 crassis calyculato; coccis 3-cornibus, cor- nubus falcatis glaberrimis, porphyrino-cinnamomeis ; seminibus ovato-orbicularibus, mar- moratis , papillulosis, epistomio destitutis. Tithymalus aizoides lactifluus s. Euphorbia Canariensis , quadrilatera et quinquelatera , cerei effi- gie, ad angulos.per crebra intervalla spinis rectis atronitentibus , Gazellæ coruua referentibus, armata, Pluk., Alm., pag. 370; Phyt., tab. 320 , fig. 2. Tithymalus aizoides fruticosus Canariensis aphyllus quadrangularis et quinquangularis , spinis geminis aduncis atrovirentibus armatus, Comm. Hort. amst., vol. 2 , pag. 207, tab. 104, — Blackw., tab. 340. Euphorbia canariensis. Lznn., Sp. pl, pag. 646. — Lamck., Encycl, vol. 2, pag. 414. — DC., PI. grass., tab. . — De Buch , Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 197. — Nob., Atl. , 9e sér., tabb. 1 et 9. Cardon Canariensium. Has. Occurrit hæc species 12- atque etiam 20-pedalis ad rupes aridas et in petrosis maritimis insularum. Fortunatarum omnium ubi regionis inferioris indolem Libycam exhibet. Ipsa morsu caprino aculeis et lacte viroso tuta inter brachia longé latéque fusa stirpes debiliores hospitio excipit fovetque. Raró à mari longiüs abit. Usque ad altitudi- nem 1700 ped. in Teneriffa et in valle de Masca ad alt. 2800 evectam vidit celebr. de Buch. Caurum fugere et septentrionem putat, undé non nisi in Z'azacorte et propé 4r'- gual insulæ Palmæ nec circà oppidum, et in Lancerottà meridionali tantàm atque occi- dentali latius disseminetur. Hæc, cüm planta nimiüm vulgata, pro certo non probavimus. Disrri8. GEoGn. Species est unicé Canariensis. Oss. Succus proprius lacteus à cortice læso exsiliens acre est et velox hominibus venenum, sed é medullà amplà, ( 256 ) cortice et tubo ligneo detersis, jucundus scatit atque innocuus humor qui pastoribus quàm maxime sitibundis pro- dest : sic voluit natura ct, Libyæ eremis remedia malis vicina obtulit, INQUIRENDÆ. Euphorbia rubescens. Link. in Buch Can., pag. 158. — Buch, ibid., pag. 168. — E. (polygonifolia) dichotoma, foliis rbombeis basi elongatis, æquilatis, obtusis, subcuspidatis, petalis rotundatis, capsulis lævibus, glabris, medio cari- natis. — Folia longiora quàm in E. Pepli, 5 lin. longa, 2 lin. lata. Link.— In littore Stze Crucis ins. Palms. Euphorbia Broussonetii. Willd. Herb., Link. in Buch Can., pag. 158. — Euphorbia inermis fruticosa foliis lineari- bus, utrinque acutis, umbellà 5-florà, sessili, terminali. W . Euphorbia rhombea. Willd. Herb., Link in Buch l. c. — E. umbellà 4-fidà, bisbifida, involucellis subrotundo- rhozabeis acuminatis , foliis linearibus, W. — Inter segetes Teneriffæ. x ( 257 ) DORSTENIE/E. Nos. Frcræe ET DorsSTENIEÆ GAUDICH. FICUS. Tourner. Enpuicu., Gen. pag. 278. FICUS CARICA. Linx. a. sylvestris, frutex, ramis tortuosis, foliis 3-lobis, receptaculis (amphanthiis Link) au- drogynis , floribus inferioribus femineis, superioribus masculis. Chamaæficus. Lob., Obs., pag. 612. — Ic., vol. 2, pag. 198 , eadem icon. — Johnst., De arb. , tab. 24 , cum ic. à Lobelio mutuatà, Caprificus. Ponted. Anthol., pag. 228 , et Erinosyce, Ejusd., Ibid., pag. 230, tab. 11, pars 2, figs. 1, 8 et 10. Ficus Carica 8 Caprificus. Linn., Sp. pl, pag. 1513. Ficus Carica sylvestris. Th. Nees ab Esenb. Gen. germ. Artocarp. ic. figs. omnes, preter 2 et ar Caprificus. Gasp., Ricerch., pag. 79, tabb. 1 et 2. B. vera, arbos, foliis 5-lobis, receptaculis (amphanthiis Link) floribus nonnisi femineis, vel paucissimis in ore masculis, farctis., Ficus sativa. Ponted., Anthol., pag. 997, tab. 11, pars 2, figg. 9 et 11. Ficus Carica. Linn- L c. Hill., Ill. sex. syst. class. 93 , ord. 3, ic. — Duham. , Arbr., tab, 99. — Th. Nees ab Es. Gen. germ. Artocarp. ic., figg. 2 et 3. Ficus. Gasp., Ricerch. , pag. 76 , tabb. 5 et 6. Has. In rupibus apricis ins. Canariensium satis frequens est Ficus Carica et jam ante Gallorum Hispanorumque adventum Gætulis Canariensibus (1) cognita erat. Nunc quo- (1) Quibusdam haud notum esse videtur quarè in hoc opere Fortunatarum priscos habitatores Gætulos appella- vimus. Paucis ergó dicendum. C. Sallustius auctor certissimus de Africà antiquà optime disseruit; eam jnitio habuere Gætuli qui nunc Berberi veri sive Tuerecci et Lybies qui nunc forsan Scelocchi. É connubiis Gætulorun: cum exteris nati Numidæ qui nunc Arabes vel Beduini dicti. Mauri qui urbes et nunc tenent ab exteris et Libybus orti. Gætuli Africam omnem sub sole haud procul ab ardoribus usquè ad Æthiopas Perosos tenuere. Iidem et nunc Berberi usqué ad Senegalis ripam dextram et Nigritas porriguntur. Fortunatarum autem incolas à proximà Africà et ex eorum lingue fragmentis et ex nominibus gentilitiis transvectos satis patet. Palmenses veteres Beni Haou- 1r, —(3* SECT.\ 33 ( 258 ) que, uti olim, cum farinà hordei tosti (Go/io) comeduntur fructus, nec deliciosiores terræ orbis habet. Disrnis. GkEoGn. Stirps est regionis maris Mediterranei antiquitüs nota, ejusque littora vix sponté deserit, culta autem Britanniz fines attingit. Oss. Amb:e hujus arboris formae summates, Caprificus sc. et Ficus verus, quos pro gene- ribus habet scrutator nuperus acerrimus Gasparrinius , in insulis Fortunatis spontaneæ occurrunt. Caprificus ab incolis Aiguera salvaje vulgari linguà vocatur. Caprificatio ignota, nec si amphanthiis internascatur Psenes compertum. Ficus spontaneus terris pin- guioribus provenit, inter cautes Caprificus. Fici tres sæculares in desertissimo cratere La Caldera insulæ Palmæ adhüc aluntur, quorum uniuscujusque rami ex cl. Bourgeau orbe 3oo metra gallica colligunt , fructus suavissimus turbinato - elongatus , magnitudine ovi , iisque quos Canarienses brievas vocant simillimus, cute saturaté violaceà. Hos Ficos nun- quàm examinavimus , sed Fici alii Canarienses sylvestres formæ ejusdem in convalle de Agua propé oppidulum Guzmar Teneriffze à Bourgeæo lecti cavum totum amphanthii flo- ribus femineis farctum , canalem autem qui corticem crassum usqué ad cavum ab ore per- currit masculis repletum habent. ran ex inclytá gente quae nomen suum oppido Haoran (Europæis Oran) imposuit, olim dicti, Africæ quoque populi Canarii Canariam , Gomeri Gomeram obtinuere , hi ergó procul dubio pro Gzetulis habendi et ex lingua analogiä reliqui. Quoad Canarios cf. quæ de canibus scripsimus in præmissis ad Zoologiam hujus operis pag. 7. URTICEZÆ. DC. URTICA. Tourxer. Expr., Gen., pag. 285. 1. URTICA URENS. Linx. U. caule herbaceo annuo, foliis oppositis 5-nerviis, argutè serrato-dentatis , lzeté viridi- bus, plüs minüs aculeato-pilosis, basi 2-stipulatis ; spicis geminatis petiolio brevioribus, rachide filiformi undiqué florigerà ; perigonii laciniis binis majoribus, alterà aculeatà. Urtica minor acrior. Lob., Obs., pag. 282. Urtica urens. Linn., Sp. pl., pag. 1396. — F1. dan. , tab. 39. Ortiga Canariensium. Has. Vulgaris est hæc species in ruderatis ins. Canariensium. DrisTRiB. GEOGR. Planta est palæogæa quæ nunc per orbem terræ sparsa est. 2. URTICA MEMBRANACEA. Porn. U. caule herbaceo , annuo , foliis oppositis , ovatis , 3-5-nerviis, grossè serrato-dentatis , longé petiolatis , plus minüs aculeato-pilosis, intensiüs virentibus , petiolis stipulà unicà magnà utrinqué stipatis; spicis geminatis , femineis ad basin ramorum brevibus , masculis superioribus petiolum longé excedentibus, rachide dilatatà, basi nudà, suprà medium pa- ginà superiore floriferà ; perigonii floris masculi foliolis ovatis zequalibus, feminei exterio- ribus oblongis, angustis, interioribus rotundato-ovatis. Urtica annua longiüs caudata vulgatissima Lusit. et Africana, nondüm descripta. Gris!., Virid. lusit. (ed. F'erona), pag. 84. Urtica caudata. Z’ahl., Symb., 2, pag. 96. — Brot. , Phytogr. lus., pag. 163, tab. 151. — Buch. , Can., pag. 468 , non Burm. Urtica membranacea. Poir., Voy. en Barb.— Ejusd. in Lam. Encycl. , vol. 4, pag. 638. 3. URTICA STACHYOIDES. Nor. U. caule erecto, ramis decumbentibus, ramulis gracilibus valdé aculeatis et pilis brevi- bus hirtis ; foliis oppositis, ellipticis, superioribus angustioribus, concinné serrato-crenalis, ( 260 ) basi subcuneatis vel rotundatis, aculeatis , suprà opacis vel sole purpurascentibus, longé petiolatis, petiolo utroque basi stipulis binis minimis stipato ; spicis geminatis, polygamis, iuferioribus petiolo brevioribus , superioribus elongatis , folium excedentibus , filiformi- subdilatatis, planis, per totam longitudinem floriferis, floribus secundis; masculi perigonii foliolis ovato-lanceolatis, feminei exterioribus brevibus lanceolatis, interioribus ovato- rotundatis; achzeniis ellipticis, puncticulatis, leviter pubescentibus. B. teucriifolia foliis minimis, glomerulis florum femineorum (quos unicos vidimus), petiolo brevioribus, perigonii foliolis nunc subæqualibus nunc exterioribus angustioribus, subbrevioribus aut feré dimidio brevioribus, ovario elliptico : an species diversa? Has. In rupestribus ad muros et sepes Teneriffze meridionalis , et in vià inter Sanctam Crucem alque oppidum Orotavam. Eamdem in Canariæ summo monte speculatorio /a Atalaya legit Despréaux valdéque urere scripsit. Disrrir. GEOGR. Species est, ut videtur, omninó Canariensis. EXPLICATIO TAB. 210. 1. Ramus floridus magn. nat., figg. reliquæ mag. auctæ, 2. Spica florum hermaphrodita. 3. Flos masculus nondüm apertus superné visus. 4. Ilem junior apertus. 5. Flos femineus. 6. Idem folio perigonii anteriore deflexo ut appareat fructus. 7. Achænium. 4. URTICA MORIFOLIA. Porn. U. caule fruticoso, cortice cinereo , ramis laxis, foliosis , aculeatis , foliis cordato-ovatis , apice subcaudatis, grossé crenato-dentatis , longé petiolatis, petiolorum jugo utrinqué sti- pulà elongatà, latà, 2-nervi, subtüs aculeis deflexis suffulià, deciduà, stipato; spicis gemina- us, inferioribus flores femineos gerentibus brevibus , petiolo dupló triplóve brevioribus , rachi filiformi, basi nudà, post medium florigerà, florum masculorum basi nudis, subdila- tatis, petiolo longioribus ; perigonii floris masculi laciniis laté ovatis, hirtis, cupulà ovarii abortivi conspicuä, floris feminei exterioribus ovatis, hirtis, interioribus rotundato-ovatis atque orbicularibus, 1-2-aculeatis, velutino-glabrescentibus, margine et ad nervum hirtu- lis; achzenio laté ovato, bullato-tuberculato. Urtica morifolia. Poir., Suppl., vol. 4, pag. 229, Ortigon Canariensium. Has. In regione sylvosà Teneriffæ et Canari; ad torrentium margines , in convallium rupibus, necnon in apricis et ad sepes satis vulgaris. Disrms. GEoGr. Species est Canariensis. ( 261 ) EXPLICATIO TAB. 211. 1. Ramus florum femineorum spicis onustus magn. nat., figuræ reliquæ quae sequuntur magis minüsve auctæ. 2. Spica florum femineorum. 3. Alabastrum floris masculi superné visum. 4. Flos masculus apertus cum bracteà. 5. Staminum cohors cum pistilli rudimento e flore masculo excerpta. 6. Flos femineus junior. 7. Idem provectior fructum maturum operiens. 8. Achænium longitrorsüm sectum ut appareat semen pedicellatum , & pericar- pium , à ovulum, c chalaza, d pedicellus. 9. Idem cum semine sectum, « pericarpium , b ovulum, c perispermum, d embryo. 10. Achænium extüs tuberculosum, sed malé depic- tam. 11. Achænium maturum longitrorsüm sectum, « integumentum exterius, / testa , c perispermum , d embryo. PARIETARIA. Lixx. FLORES monoeci, sæpissimè terni vel pluriès lerni, dichotomiali majore, femineo vel hermaphrodito, lateralibus minoribus masculis , involucro communi digitatim partito vel regulariter 6-7-laciniato, nunc plano, nunc in tubum florem dichotomialem cingentem con- flexo, imposili. PERIGONIUM 4- vel rariiis 5- phyllum, floris tubum magis minüsve concrelum. SrAwINA 4-5 perjgonii foliolis opposita , filamentis florum masculorum ante anthesin sub apice reflexis et cum antheris pronis in perigonii foliolorum cucullis nidulantibus, transversim rugatis et sub anthesin elasticé prosilientibus. Ovariom erectum, sessile vel stipitatum , florum masculorum magis minüsve imperfectum. Ovurow erectum. SrvLvs brevis vel brevissimus. SriGMA capitatum aspergilliforme, vel elongatum ad latus alterum villosum. ACHAENIUM perigonio persistente cinctum. SEMEN erectum, testà tenuis- simà, tegmine perispermophoro. Emeryo antitropus. Hrnb& annuæ tenerz, aut perennes lignescentes vel frutices, orbis terrarum totius accolz. Foun alterna vel opposita , glabrescentia, pel- lucida , puncticulata , vel hirsuta. Fronrs in glomerulos axillares vel in spicas interruptas paniculam terminalem efficientes conglobati. ( 262 ) S 1. PARTETARIA. Gavub. Flores in axillis foliorum glomerati. Involucrum planum, irregulare, 4-5-phyllum , digita- tum, 3-florum, femineo intermedio masculis 2 stipato, vel pluriés partitum, floribus plu- ribus femineis masculisque onustum. Perigonium floris feminei tubulosum, 4-dentatum, sæpè intüs lanatum et post anthesin accretum, semen longé excedens. Stigma capitatum, aspergilliforme. Herbæ annu:e vel perennes, basi lignescentes. 1. PARIETARIA JUDAICA. Lixsw. P. caule perenni basi lignescente, foliis lanceolatis aut ovato-lanceolatis, utrinqué atte- nuatis, 3-nerviis, scabris, punctatis; florum glomerulis in axillis foliorum sessilibus, semel 2-chotomis ; involucris pilosiusculis , laciniis ovatis vel oblongo-ovatis , 3-5-floris; floris fe- minei intermedii perigonio apice breviter denticulato , post anthesin elongato , tubuloso , scarioso, rubello, intüs piloso; stylo brevi, stigmate capitato, aspergilliformi ; achænio ni- gro, nitido. Parietaria ocymifolia. Bocc., PL. sic., tab. 94, fig. a, forma junior tenera, sed certé eadem ex Guss. undè et P. judaica Linn. Mant, hüc referenda. Parietaria judaica. Linn. , Sp. pl., pag. 1492. — Mant.,2, pag. 501. — Lamck., Ill., tab. 853, fig. 2. — Schkuhr, Handb., tab. 346. Parietaria officinalis. Curt., Fl. lond., tab. . — Smith, Engl. bot., tab. 879, et Engl. Flor., vol. 9, pag. 222, pro parte ex descriptione. Parietaria diffusa. Mert. et Koch, Deutshl. Fl., vol. 1, pag. 827. — Bor., Fl. du centre de la France, vol. 2, pag, 410. — Delast., F1. du dép. de la Vienne , pag. 382. — Dell , Rheinisch. Flor., pag. 256. — Koch, Syn., ed. 2, vol. 2, pag. 733. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 3, pag. 640. Parietaria officinalis & diffusa. Bab., Prim. flor. sarn., pag. 89 , et Man. of Brit. bot. , pag. 967. Y'erea ratonera Nivariensium. Has. Legimus hanc plantam in ins. Teneriffa, circà oppidum Sanctam Crucem et in muris Lagunz. Disrris. GEOGR. Species est orbis antiqui temperati cujus limites boreales nondüm rité noti, frigoris autem mulió magis quàm affinis P. erecta impatiens, quæ Cimbrorum pro- montorium (Rugen) et Sueciam (Fries) attingit. Oss. Trevirano asserenti (Flora od. Bot. Zeitung, 1855, vol. 2, pag. 482) nihil dubitationis haberi posse quin P. judaica Linn., Sp. pl., eadem sit ac P. diffusa Mert. et Koch, ut et ex ipsissimis magni magistri verbis , paucis qui- dem sed satis multa complexis, pateat, valdè assentimur. Comperto autem ex Gussone l. c. non aliam esse P, ocy- mifoliam Bocc. à Linnæo in Maut. 2 laudatam, eamdem quoque esse P. judaicam et Mautissæ luce clarius patet, undè supervacaneun; nomen auctorum Germanorum. ( 263 ) S 2 GESNOUINTA. Gaun. Flores in axillis foliorum glomerati vel paniculati. Involucrum medio in tubum florem fe- mineum cingentem concretum, laciniis irregularibus, lateralibus digitatis, vel 6-7 æqua- libus , 3-florum, flore femineo intermedio, masculis binis, marginibus tubi inter lacinias 5 laterales insidentibus , stipato. Perigonium floris feminei tubulosum 4- dentatum. Stigma elongatum , ad latus alterum plumosum. Fruticuli vel frutices. 2. PARIETARIA FILAMENTOSA. Nor. P. caule frutescente , lignoso, diffuso , tortuoso, rufescente , ramis tenuibus pilis patulis cinereis hispidis, foliis ovato-lanceolatis, obsoleté rhomboideis , utrinqué attenuatis , pilo- sis; florum glomerulis subsessilibus ; involucris regulariter 5-floris, tubum brevem basin floris feminei sterilibus utrinqué stipati amplectentem efficientibus, laciniis elongatis, fili- formibus, pilosissimis, erectis et flori femineo, masculis excussis, cum tubo appressis ; flo- rum masculorum perigonio campanulato, 4-fido, laciniis lineari-lanceolatis, apice filamen- tosis, mox scarioso, albo, feminei elliptico, tubuloso, 4-dentato, dentibus brevibus filamen- wsis, fructifero vix mutato, rufulo; stigmate elongato , subclaviformi; achæniis lucidis fuscis. Has. Species est Teneriffe præsertim meridionalis quæ à fissuris rupium calidiorum prorumpit. Specimina legimus ad fauces convallis Tamadayæ, aliaque à convalle de Chi- cayca prope Guimar misit cl. Bourgeau. Disrri8. GEOGR. Stirps est Macaronesiaca. Os. Hæc species involucro irregulari, sed jam basi tubuloso, et stigmate elongato ad latus alterum piloso , sed floribus glomerulatis prædita, hinc Parietariæ illinc Gesnouiniæ accedens, genera sejungere haud sinit, EXPLICATIO TAB. 212. 1. Ramus floridus. 2. Flos femineus involucri tubo basi inclusus, masculis 2 stipatus. 3. Involucrum floribus avulsis. 4. Alabastrum masculum jam floriturum arte apertum. 5. Flos femineus. 6. Perigonium floris feminei longitrorsüm sectum et arte apertum. 7. Flos femineus, achænio gravidus, involucri laciniis appressis cinctus, lateralibus paullu- lüm amotis ut florum masculorum post anthesin delabentium appareant cicatrices. 9. Achænium ovulo immaturo faetum medio longitrorsüm sectum. 9. Idem maturum cum semine eodem modo sectum ut conspiciatur embryo perispermo indatus. ( 264 ) 3. PARIETARIA ARBOREA. L'Henrr. P. caule 20- pedali , ramis rubescentibus , cano-pilosis , foliis alternis , lanceolatis, basi rotundatis vel subcordatis , acutis vel subcaudatis , margine integerrimis , undulatis , tripli- nerviis, suprà scabris, subtüs pilis appressis pilosis ; paniculis terminalibus, spiciformibus, sanguineis ; involucro regulari , campanulato , pubescente , tubo angusto florem femineum juniorem totum fovente, laciniis linearibus, 4 anterioribus et posterioribus æquilatis, 2 la- teralibus angustioribus ; perigonio florum masculorum 4-partito, rudimento sæpè astylo, floris feminei tubuloso 4-dentato ; achæniis pellucidis, involucri tubo coriaceo inclusis. a. caule arboreo , ramis junioribus pilis adpressis canis, foliis amplis triplinerviis basi subattenuatis , paniculà erectà foliosà , spicis elongatis laxis, involucri laciniis linearibus tubo longioribus, floribus masculis magnis campanulato-trochiformibus , apice ciliato-pu- bescentibus, rubellis. B. rubescens ; caule frutescente, ramis glabrescentibus apice pilosis , pilis patulis , foliis ad apicem ramorum triplinerviis, basi plicato-subcordatis, paniculà nutante, spiculis mul- tifloris, involucri laciniis oblongo-linearibus tubi longitudine , vel subbrevioribus, floribus masculis campanulatis, apice lanatis, lutescentibus. Urtica arborea. Linn., Suppl., pag. 417. — L’Herit., Stirp. nov., pag. 39 , tab. 20. Parietaria arborea. L’Herit. in Journ. de Ros. , vol. 33, pag. 55. — Hort. Kew., ed. 1, vol. 3, pag. 429. — Poir., Encycé., vol. 5, pag. 16. Bœhmeria rubescens. Jacq., Fragm., pag. 8, tab. 5, fig. 1. — Hort. Kew., ed. 2, vol. 5, pag. 261. Gesnouinia arborea. Gaud., J^oy. de Freyc. Bot., pag. 502. Ortigon de los Montes Nivariensium, et Estralladera Palmensium. Has. Occurrit in sylvis opacis Canariæ ad scaturigenes las Madres de Moya, Teneriffæ ad sylvas de las Mercedes et Agua Garcia , et Palme circà los Sauces. Var. 6 lecta luit in sylvà Agua Garcia. Disrris. GEoGR. Arbuscula est veré Canariensis. EXPLICA TIO TAB. 213. 1. Ramus magn. nat., figg. cæteræ auctæ. 2. Florum glomerulus. 3. Involucrum cum flo- ribus masculis et femineo intermedio tubo immerso. 4. Idem floribus masculis decussis , post anthesin clausum. 5. Flos masculus nondüm apertus. 6. Idem cum ovario sterili et antheris medio transversé scissum. 7. Flos masculus stigmatiferus. 8. Idem cum ovario sterili. 9. Floris hermaphroditi andrzcium cum pistillo sterili è perigonio sublatum. 10, Flos femineus. 11. Flos femineus form: alterius. 12. Achænium junius cum stigmate. L ( 265 ) 13. Idem medio longitrorsüm sectum. 14. Ovarium achænio ablatum « ovarium , b cha- laza, c corpus diaphanum inter ovulum et pirietem situm. S 3 FREIREA. Gaup. Flores in axillis foliorum glomerati. Involucrum irregulare, 6-multilaciniatum, planum, di- gitatum, 3-florum, femineo intermedio masculis 2 stipato, vel multiflorum. Perigonium floris feminei 4-partitum , achænio post anthesin vix longius vel subbrevius. Stigma ca- pitatum aspergilliforme. Herbæ annuze. 4: PARIETARIA APPENDICULATA. Nos. P. caule annuo, erecto , rariüs diffuso, spissé et molliter piloso , pubescente vel glabro, sepé purpureo-rubescente ; foliis rhomboideo-orbicularibus vel ovatis , apice attenuatis , basi cordatis vel rotundatis, obtusis, molliter pilosis vel scabris, purpureo-nigrescentibus vel lætè viridibus, papyraceis, glabris, puncticulatis; florum glomerulis rotundatis, sessili- bus, pilis albidis obsitis vel pubescentibus; involucro polyphyllo plano, laciniis lineari- spathulatis vel linearibus , obtusiusculis, piloso-ciliatis, 3-8-floris; floribus sessilibus , cen- trali majore hermaphrodito, post anthesin vix mutato , femineis rudimentariis masculisque utrinque stipato ; floris feminei majoris perigonio tubuloso basi rufo scabrido, feré ad ba- sin quadrifido, laciniis lanceolatis conspicue 3-nerviis, apice appendiculo linguiformi vires- cente hirto auctis, minorum inappendiculatis, ovario breviter stipitato , stylo brevi, stig- male capitato, aspergilliformi ; masculis campanulatis, usqué ad basin 4-fidis , mox scario- sis, albidis, caducis; achænio ovato nitidissimo fusco vel stramineo. « lanugtnosa, tota pilosissima, involucri albido-pilosi laciniis linearibus. B. nympharum, gracilis, glabra, foliis latis papyraceis. 4 V’ulcani, caule pubescente, foliis ovato-rhomboideis, scabris, purpureo-nigrescentibus, involucri laciniis spathulatis hirtis , perigonii appendiculis latis glabrescentibus. Has. Var. & in muris oppidi Orotavze et in valle de Bufadero d. 6 Febr. 1845 legit cl. Bourgeau : var. 8 primüm ad fontes Madres de Moya dictos , oreodaphnonis opacæ sub umbrà latentes, deteximus eamque nuper in umbrosis convallis de Zadajos legit Bour- ge:eus : var. 7 legimus sæpissimè in basalte duro insule Teneriflæ et à petris sole tostis circà navium purgatorium specimina misit Bourgeæus. Disrrig. GEOGR. Species est Canariensis. Ons. Varietates € et & facie diverse , reapsé edem , var. ÿ sola indole , pilorum qualitate , involucri latioribus, glabrescentibus et colore saturato , differre videtur, nullos autem ex sicco characteres specilicos scalpello effodere licuit. 111, — (3° SECT, ; 34 ( 266 ) EXPLICATIO TAB. 214. A. Planta integra var. « florida. 1. Involucrum florum: cicatricibus notatum omnibus praeter 2 ordinis secundarii avalsis. 2. Flos masculus nondüm apertus ovario rudimentario medio emergente. 3. Idem arte apertus. 4. Perigonium floris feminei. 5. Flos femineus or- dinis secundarii, staminum rudimentis orbi, cum ovario jam fecundo. 6. Ovarium juuius stylo et stigmate coronatum. D. Planta integra var. y. 1. Involucrum explicatum floribus omnibus ademptis. 2. Peri- gonium floris feminei. FORSKAHLIA. Lixx. Expr., Gen. pag. 263. 1. FORSKAHLEA ANGUSTIFOLIA. Rerz. F. caule basi lignoso , pilis ascendentibus strigoso, foliis oblongis vel lanceolaus, utrin- que attenuatis, subtüs cinereo-tomentosis, subtriplinerviis, margine revolutis, sinuato-den- iatis , dentibus suprà marginem spinosis , involucris angusté turbinatis , pilis validis albis vcl rufis hirsutissimis, laciniis lincari-lanceolatis. Forskahlea angustifolia. Retz, Obs., fasc. 3, pag. 31. — Murr., Comm., Gætt., 1784, pag. 24, tab. 2. — Lamck., Encycl., vol. 2, pag. 522. ; Forskalilea fruticosa. W illd., Enum. hort. ber., vol. 2, pag. 950. Ratonera Canariensium, —— Has. Occurrit hæc planta in rupestribus siccis et in ruderatis regionis inferioris inss. omnium Canariensium, undique copiosissima. Disrn. GEoGn. Species est Canariensis. Os. Variat caule nunc nano nunc ramis elongatis magis minusve strigosis foliisque majoribus vel minoribus. Inter pilas proboscides insinuant muscæ nec extrudere potentes capti moriuntur. Pro Parielarià à pharmacopolis usurpatur unde nomen vulgare. THELYGONUM. Lixx. Expr., Gen. pag. 285. THELYGONUM CYNOCRAMBE. Lixx. Alsines facie planta nova. Col., Phyt., tab. 36. Cynocrambe Dioscoridis, C. Bauh. , Prodr., pag. 59. Cynocrambe Alsines foliis. Barr. , /c., pag. 335. ( 267 ) Thelygonum Cynocrambe. Linn., Sp. pl, pag. 1411. — Lamck., ill., tab, 177. — Delil. in ann. , sc. nat, vol. 19, pag. 370, tab, 13. — Th. Nees, ab Es., Gen. germ. Cynocr. Han. In humidis convallium Teneriffze circà Guimar et alibi, in Canarià ad fontes Madres de Moya necnon ad speluncas las Cuevas de los Frayles (Bourgeau) et in insulà Palmà in convalle de los Sauces (Bourgeau). Disrris. GEocn. Planta est regionis maris Interni. BOSEINEAE (CHENOPODEARUM SUBTRIBUS). Flores diceci. Stamina 5, calycis laciniis opposita, disco annulari dentium glandulosorum ordine inleriore stipato inserta. Embryonis annularis perispermum farinaceum album cingentis cotyledones planæ, exteriore majore interiorem minorem fovente, radiculà de- scendente. Oss. Boseam istic inter Celtideas et post Urticeas, repugnante autem naturà nuptiisque illicitis copulatam, cum cel. Endlichero relegare in animo erat. Ritè autem perspectà aliter statuimus. Phytolaccearum certè pro subordine ha- benda esset et ad eas admovenda nisi stamina calycinis laciniis opposita , ergó inter Clienopodieas Phytolacceis fini- timas propè Betam, cui embryo annularis, stamina disco inserta, locanda. Dentes disci qui staminum aciem inte- riorem seu staminodiorum prodere videntur, quæ res in hoc ordine valde abnormis, hanc approximationem soli velant, sed ni fallimur in Betá maritimá intrà stamina crassificatio quedam disci, nostræ plantæ disei denticulis non omninó dissimilis quamvis multotiés tenuior, occurrit, sed hujus ex vivo certiores nos facere non licuit. Idem quo- que incrementum in Beta Webbianä Moq. et in Teloxy aristatá ejusdem apparet. Si tamen neque Chenopodieis neque Phytolacceis ob hanc, staminodiorum turmam addicenda, ordinem tum certé multó nimis macrum sed ordinem pro- prium vix aliis ullis affiniorem efficiet. BOSEA. Lixx. CaLvx 5-partitus, laciniis ovatis membranaceis. Conorra nulla. SrA- MINA in floribus masculis 5, calycis laciniis opposita, disci crassi subhy- pogyni intra stamina dentati margini inserta, filamentis basi dilatatis apice subulatis, margine levibus, calycem excedentibus, antheris bilo- cularibus longitrorsum dehiscentibus , versatilibus, in præfloratione extrorsis, in floribus femineis 3 vel 5 rudimentaria. Ovarium floris masculi pyramidato-ovatum, feminei ovatum, 1-loculare, 1-ovulatum, ovulo campylotropo basifixo. Sryu 3, recurvi, intüs stigmatosi. Bacca globosa, demüm exsucca, calyce persistente subtensa. SEMEN globosum, erectum, testá crustaceà, levi, nitidà. EusRYo annularis perispermum ( 268 ) farinaceum copiosum cingens. Ranicura infera. COTYLEDOXES planæ, incumbentes, exteriore majore interiorem minorem fovente. FnurEx canariensis robustus, 6-pedalis, erectus, odore nauseoso præ- ditus, ramis virgatis, cortice levi viridi-nigrescente. SriPUL A nullæ. Fo- LIA alterna, petiolata, ovato-lanceolata, acuta , margine undulata, in- tegerrima, levia, subcoriacea, persistentia, intense viridia, exsicca tione nigrescentia. FLORES in axillis foliorum spicati, spicis erectis, folio bre- vioribus, vel in ramulis lateralibus, foliorum superiorum defectu, in racemum apice aphyllum et demüm subincurvum digestis, pedicellis bracteatis. BOSEA YERVAMOR A. Lixx. Arbuscula baccifera Canariensis, syringe cœruleæ foliis. Pluk. Alm., pag. 42. Frutex peregrinus horto bosiano yerva mora (1) dictus. /7/aith., Hort., pag. 24, tab. 10. Bosea. Linn., Hort. Cliff., pag. 84. Bosea yervamora. Linn., Sp. pl., pag. 326 excl. syn. Sloanei. — Lamck., Encycl., vol. 1, pag. 439. — Gaertn. , vol. 1, pag. 376, tab. 77. — Jacq. fil., Eclog., tab. 95. Hediondo Canariensium. Has. Occurrit hæe planta in rupestribus necnon in sepibus Teneriffæ et Canariæ ubi ad septentrionem et Etesios vergunt. Specimina legimus in convalle de Almeida Teneriffæ ubi uberrima, ab eodem quoque loco eam traxit Bourgeæus, crescit etiam circà templum Sanctæ Mariæ de Gracia (Bourgeæus) circà oppida Orotavam et Guimar in convalle, necnon ad pagum Sancti Joannis de la Rambla. His stationibus addit Buchius promontorium del Hidalgo et vallem Palmar. In Canarià in valle Sanct: Brigidæ eam vidit cl. Buchius et à Monte Doramas ubi aquz lapsus Los Caideros dictus floribus masculis aprile 1846 deco- ram recollegit cl. Bourgeæus. Ex cl. de Buch non ultrà altitudinem 1400 pedum super oceanum scandit. Disrris. GEOGR. Slirps est unicé Canariensis. Ons. Bcseam Phytolacceis, jam viam acumine noto prztentans , sed non sine dubio, addixit magnus Jussizus., Nuper inclyti Germani Meisnerus et Endlicherus, genus uti incertum , errorem quasi przesentiscentes , ad Celtidea- (1) De hoc nomine in MSS de quibus jam diximus ità rité loquitur doctus Canarius Viera. « Este apellido Castel- lano de Yerba mora provendria sin duda del equivocado nombre con que la oyó lamar el que primero la reconoció en el pais; pues la Yerba mora es el Solanum nigrum planta muy diferente del Hediondo. » ( 269 ) rum calcem eam amandaverunt. Celtideis habitu toto, ovulis basifixis et radiculà inferiore differt. Habitu autem et characteribus omnibus technicis (illustri Endlichero, cum vastum atque utilissimum sibi sumpsit opus, aut non perfectè notis aut prorsüs incognitis), uno excepto eoque permagno, staminum scilicet quoad perigonii lacinias situ, cum Phytolacceis ad amussim convenit. Hoc ipso charactere Chenopodieis quarum stamina normaliter perigonii la- ciniis opposita, accedit. Itaque Phytolaccea est signo chenopodieorum technico prædita, addito staminodiorum ordine tertio, si disci dentes pro staminodiis habendi, uti suprà dictum est. ( 270:) SALICINEÆ. L. C. Ria. SALIX. Lixsx. Expr., Gen. pag. 291. — Tu. Nres, ab Es. Gen. germ. SADEX CANARIENSIS. Cr. SN. 5. monadelpha, ramis purpurascentibus, junioribus hirtis; foliis elongato-lanceolatis, acuminatis, margine obsoleté dentatis, subtüs glaucis nervis pubescentibus, stipulis deci- duis; amentis elongatis, cylindraceis , hirsutissimis , breviter stipitatis, bracteis ovato-ob- longis, hirtis, glandulà tori brevi, filamentis inferné pilosis; ovario longè stipitato, stylo brevi, stigmatibus crassis, capsulis urceolatis glabris. Salix canariensis. Chr. Smith ex Link in Buch Beschr. Can. Ins., pag. 159, et Buch, ibid. , pag. 178. — Lowe, Prim. Flor. et Faun. Mad., pag. 14. Sauce Canariensium. Has. Non infrequens est species hæc amœæna in aquosis et ad convallium rivulos Tene- riffze Canariæ et Palmæ. Hinc salicti locis plurimis nomen et familiæ amplissimze cognomen nobile Sauzal. DisrR. GEoGR. Species est unica ac propria regionis Macaronesiacæ quæ Maderam pariter et Fortunatas incolit nec in Asturum insulas aut Gorgonum provehitur. Drscr. Arbuscula 20-pedalis , ramis virgatis robustis , cortice purpurascente pube albidá irrorato , junioribus dense hirtis. Gewws magnæ ovatæ, perulà acut, hirsutä, fusco-rufà. Forra elongato-lanceo- lata, acuminata, juniora utrinque molliter puberula, majora 5-pollicaria 6 lin. lata irregulariter et ob- soletè dentato-crenata, basi attenuata vel subrotundata, suprà viridia, subtüs glauca, persistentia, ner- vis venisque prominulis luteis pubescentibus , petiolata , petiolo 3-4 lin. longo, pubescente, luteolo, basi dilatato, stipulis foliaceis, ovato-lanceolatis, 2 lin. longis integerrimis , suprà viridibus subtüs hirtis sessilibus, caducissimis. AwExrA pedunculata , pedunculo 2-3-lin. longo, gracili, hirsutissimo, mascula 2-3 poll. longa 2-3 lin. lata, arcuata, squamis oblongis acutis extüs hirtis pedunculi longitudine caducis subtensa, squamis bractealibus oblongo-ovatis lanceolatisque , obtusis , pilosis, apice discolori- bus : feminea masculis breviora, squamis bractealibus oblongis , ovarii stipitis longitudine , persisten- tibus. Sramina 2, basi conjugata , glandulà tori oblongo-rotundatá , filamentis elongatis , basi hirsutis, carneis , antheris ovatis utrinque rotundatis. Ovarium pyramidato-ellipticum subpubescens , mox leve, * ( WA.) fuscum, apice attenuatum , basi stipitatum , stipite ovario paullüm breviore, stylo brevi, stigmatibus crassis , rotundatis, papillosis. Semen cylindraceum , subtüs subventricosum , glabrum , diaphanum. Eunnyo minimus ovatus, radiculá crassá acutá, cotyledonibus lineari-lanceolatis. Ons. Salicinea altera, ab Hispanis illata , Populus sc. alba L. nunc feré spontanea evasit, quamquàm nuspiàm in Teneriffa obvia sit, in valle autem Vega de San Mateo Canariæ sponte nascitur et in convallibus Sancti Sebastiani et Chupudensi Gomerz ex cl. Bourgeau vulgaris. Arbores capuliferæ omnes à colonis advectæ et sativæ, indigenæ in totà regione Macaronesiacà nullz, Quercus Canariensis Willd. Enum. pag. 975. Q. Turneri ex ipso auctore affinis est ambæque Q. lusitanicæ Lamck formæ nec ullibi spontaneæ, conf. Webb It. Hisp. pag. 12. Suberem sylvas in Tene- riffà efformantem notavit Bourgeæus sed certè ut in Maderá, ubi Q. mitis Banks (cfr. Lowe Prim. Flor. et Faun. Mad. p. 15 et Nov. Flor. Mad. p. 10) intrusa. Castanea vesca utilissima arbos daphnonas Canarienses undequaque occupa- vit, nullatenüs tamen spontanea, nec nucibus sparsis sponte repullulat, EXPLICATIO. TAB. 215. 1. Ramus amenta mascula ferens. ». Ramus cum amentis femineis. 3. Bractea cum sta- minibus à dorso visa. 4. Eadem antrorsüm visa cum glandulà. 5. Eadem à latere visa. 6. Bractca amenti feminei cum ovario et glandulà. 7. Capsula jam dehiscens. 8. Gemma. ———— 0-9 —————Á . ( 272 ) MYRICE/E. L. C. Rien. FAYA. Nox. Fronrzs diceci, masc. in amentis brevibus thyrsoideis glomerati in axillà bractez lanceolatz solitarii. SramiNA 3-5, quinto minore, fila- mentis post medium conjugatis, antheris orbiculatis, 2 locularibus, lo- culis longitrorsüm dehiscentibus, patulis. POLLEN luteum, ovato-an- gulatum, humectatum rotundato 3-gonum, papillas emittens diapha- nas. FLORES fem. in axillis bractearum concavarum per amentum longum sparsarum, glomerulis bracteolatis circà axim brevissi- mam congesti, squamulis hypogynis inter se agglutinatis confluentibus inclusi atque arclé adnati. SryLus brevissimus, immersus. STIGMATA ed medium immersa, superné intüs papillata, exserta, clavulata. acuta. Fnucrus syncarpium e drupis plurimis fertilibus vel abortivis circà receptaculi obsoleti vestigia, squamarum concretarum carne- scentium ope in baccæ speciem, earundem papillis accretis succosis muricatam, conflatum. DRuP« osseæ. SEMEN erectum, basi latà fixum, apice acutum, testà tenui, tegmine hyalino. PErisPERMUN nullum. ArBor 20-25-pedalis regionis Macaronesiæ totius cives. RAI striati, nodosi, cortice fusco, junioribus lutescentibus, appressè pilosulis, punc- tulatis. FouA alterna, lanceolata, coriacea, persistentia, dentata vel subintegerrima, suprà nitida, subtüs nervoso-reticulata, minuté punc- ticulata, margine revoluta, basi attenuata; breviter petiolata, juniora squamato-pubescentia, inodora. 1. FAYA FRAGIFERA. Non. M yrica Faya ort. kew, vol., pag. 397. — Duham. Arbr., ed. 9, vol. 2, tab. 56. — Brot., Flor. lus., ( 218 ) vol. 1, pag. 211. — Poir. , suppl. , vol. 2, pag. 696. — Link in Buch. Beschr. , Can. Ins. , pag. 159 , et Buch. , ibid., pag. 183. Faya Canariensium et syncarpia Creces. Faya insulanorum Maderæ Lusitanorum. Has. Nemorum Canariensium propria cives Faya, ante sylvas dumeta quoque colit et si illæ incurià hominum et pecorum morsu vastatæ reluctatur ultima atque obstat, cum no- viter consitze sororibus anteit et terras prima vestit. Fructus Creces dicti edules et non insuaves. Disrr. GEoGR. Crescit hzc arbos in insulà Maderà et in Asturum archipelago, ubi nomen dedit insulze Fayal. Faya et Haya Lusitanis et Hispanis quæ Latinis Fagus , ob similitu- dinem arboris nostre cum Vago sylvestri, quæ vix mihi vera videtur. Colitur in Lusita- niæ lucis et ambulacris ! ubi ex Brotero l. c. Samoco dicitur et Faya das Ihas. In pineto regio propé oppidum Leiria et in Cynthiæ montosis, ubi semper nobis consita visa est, ex eodem quasi spontanea facta est. In Algarbià indigenam vidisse nobis affirmavit celeb. at- que amicissimus chiliarchus Bory de Sancto Vincent. Nec mirum, nam in pulcherrimà Mo- nachorum sylvà Busacensi inter arbores veré indigenas proceritate prestat Juniperus glauca Lamck, uberrima enim Lusitania, ibi favoniis ardores leniti et frigus, atque omni idoneum et ccelum et terra. EXPLICA TIO TAB. 216. 1. Ramulus floribus masculis onustus. 2. Ramulus fructifer. 3. Flos masculus 3-stami- nifer, cum bracteà, retrorsüm visa. 4, Flos masculus, antrorsüm visus, 5-stamineus , sta- mine quinto minore. 5. Florum femineorum glomerulus depressus à squamæ axillà pro- diens. 6. Stylus cum ovario. 7. Syncarpium 4-drupaceum longitrorsüm sectum. 8. Syncar- pium S-earpum longitrorsüm sectum. 9. Semen junius tegmine hyalino indutum (casu di- rupto) embryonem exhibens. 10. Semen maturum. II, —(3° sECT.) 35 ( 274 ) C ALLITRICHINEZÆ. Livins. (IN ANN. SOC. LINN. Pan., 1824, Pac. 229.) CALLITRICHE. Lixx. Expricu., Gen. pag. 268. 1. CALLITRICHE STAGNALIS. SCOP. C. foliis omnibus obovatis , 5-7-nerviis, bracteis zequalibus oblongo-lanceolatis , acutis vel demüm obtusis, falcatis ; staminibus longissimis ; capsulà alatâ. Callitriche stagnalis Scop. Flor. carn. , vol. 2, pag. 291. — Kutz in Reich, Plant. crit, cent, 9 , pag. 36, tab. 932, fig. 1184-6. — Koch. , Syn., ed. 2, vol. 1, pag. 271. Has. Legimus hanc plantam in stagnis planitiei Lagunensis Teneriffæ ; cl. Bourgezeus eandem ex aquilegiis cenobii Sancti Dionysii del Monte et é scaturiginibus convallis Sanc- tissimze Virginis insulæ Canarize mandavit. Disrr, GEoGn. Species est cujus expansio per terræ orbem nondüm nota. ( 215 ) GNETACE/E. Bre. EPHEDRA. Lixx. Enpricu., Gen. pag. 265. — Tu. Ness, ab Es. Gen. germ. 1. EPHEDRA EQUISETIFORMIS. Nos. E. frutex decumbens, ramis crassis nodosis, ramulis plurimis, gracilibus, confertissimis, brevibus, tenacibus , obsoleté striatis, levibus , acutis; foliis in vaginam longam, cylindra- ceam, utrinque coloratam, persistentem, 2-dentatam, dentibus acutis vel obtusis, connatis ; floribus masc... fem. oppositis, pedunculatis, erectis, bracteis ovatis, acutis, subscariosis , albidis, fructu (immaturo) ovato-elliptico. Has. Frutex est rupestris regionis Alpinæ seu Teydensis. Specimina nostra legimus ad fontem rose Armidæ, alia ad pylas excelsas /a Degollada del Cedro dictas in rupibus montis /z Fortaleza, florida legit cl. Bourgezeus d. 19 maii 1846. Disrr. GEoGR. Species est Canariensis. Os. Differt ab E. distachyá ramulis gracilibus vix striatis, confertis, foliorum vaginis elongatis diù persistentibus, bracteis coriaceis albidis subscariosis, fructu elliptico nec ovato, ab E. denique majore Host., cui rami confertiores, vaginis omninó diversis. 2. EPHEDRA DISSOLUTA. Nos. E. frutex ramosus, ramulis plurimis ex eodem nodo prodeuntibus , robustis, fragilibus ; ad articulos secedentibus; foliorum vaginis brevissimis, curtis, sub-2-dentatis; floribus masculis..., fem. ad articulos fasciculatis, longé pedunculatis, pedunculis bracteolarum va- ginis crebris brevibus circumscissis sese mutuó recipientibus , stipatis; fructu (immaturo ) angusto, cylindraceo. Has. In fissuris rupium jugi montium /a Risbala dicti quod vallem Orotavensem ad occidentem claudit propé pagum 77gayga. DisrR. GEOGn. Stirps esse Canariensis videtur. Oss. Differt ab E. fragili Desf, cui nimium forsan affinis floribus femineis longè pedunculatis et foliorum vaginis curtissimis, ( 276 ) 3. EPHEDRA ALTISSIMA. Dzsr. E. caule elato, sarmentoso, scandente , ramulis flexilibus , elongatis, tenacibus, striatis ; foliorum vaginis brevissimis, acuté 2-denticulatis; floribus fem. binis vel pluribus fascicula- tis, pedunculatis , pedunculo sæpissimè deflexo, bractearum vaginà cupulæformi , margine subintegro. Ephedra altissima, Desf. ! F1 atl., vol. 2, pag. 371, tab. 253. — Boiss. ! Voy. esp., vol. 2, pag. 581. Has. Hanc plantam in rupestribus vallis Ximenez ins. Teneriffæ propé aquarium die 10 maii 1846 floribus fem. onustam collegit cl. Bourgeau. Disrr. cEocn. Species est Mauritanica (Desfontaines) quz Hispaniam meridionalem at- tingit (Boissier). ( 24. ) CUPRESSINE./E. Rcs. JUNIPERUS. Lixx. Exprricn., Gen. pag. 258. Subgenus I Juniperus. Folia ternaum verticillata. Amenta feminea 6-squamata, squamis 2-seriatis, ternatim verticillatis , serie imà 3-ovulatà. Oss. Juniperus et Sabina duo forsan genera constituunt. Conf. qu: de Pachylepide optime dissernit cl. Ad. Bron- gniart, Ann. sci. nat., vol. 30, pag. 188, ubi, in Cupressineis, foliorum atque inflorescentiæ squamarum positionis, analogiam monstravit. 1. JUNIPERUS CEDRUS. Nox. J. trunco arboreo, ramis pendulis, ramulis czesiis , foliis ascendentibus ; fructu globoso, immaturo cœruleo, mox aurantiaco, carnoso, abortu 1-spermo , seminibus cerasiformibus, compressis, margine acutis, subalatis. Juniperus Oxycedrus subspec. grandifolia. Link in Buch. Beschr., Can. Ins., pag. 159, ex parte excl. plantá Lusitanicá. Buch, ibid., pag. 185. Juniperus Cedrus. JVo/. ir Geogr. bot. et atl. tab. 8, fig. 1. ] Juniperus pendula. Loud. Abridg., pag. 108, cum icone. Cedro Canariensium. Has. Arbor est insignis quæ regionem Alpinam seu Teydensem cum Nivariæ appulerunt Hispani , longé latéque ornabat; fuit ingens truncus qui nomen pylis /a Degollada del Cedro dedit : nunc paucæ supersunt : quzdam scilicet in jugo cyclico , aliæ ad fontem Traste de Doria Beatriz super Chasnam , aliæ in altioribus convallis del Agua propé Guimar secundüm cl. Bourgeau. Occurrit quoque in Palmá, ubi notissimus mons e/ Pico del Cedro arbore grandævà coronatus quam delineavit cl. Berthelotius, extant et in cratere vasto la Caldera aliæ paucæ, juniores vix ullas vidimus cüm semine sparso ob pecora re- germinare nequit. À Canarià quoque nondüm omninó exul, eam enim in cratere suo pri- mævo cui nomen la Caldera de Tiraxana vidit Bourgeæus. Disrr. crocn. Species est regionis Macaronesiacæ. Oss. Arbor longæva decem lustra sub dio in horto Kewensi hospitata, ex seminibus proculdubió à Massonio alla- lis, permansit, nuper mutatà horti symmetrià è statione seculari erepta occubuit. Eandem esse plantam nostram ac ( 278 ) Kewensem certos nos fecit cl. Rauch, qui eam pro opere Loudoniano delineavit, sed nomen nostrum antecessionis jure admittendum. Descr. Anson excelsa, ramis arcuatis , pendulis , ramulis lentis flexilibus fuscis, junioribus 3-gonis rore glauco szpe conspersis. Fori4 terna, 31/2-4 lin. longa, 1/4 lin. lata, conferta vel subdistantia, glaucescentia vel pallide viridia, ascendentia vel explicata, subtüs convexa carinata, suprà canaliculata, nervo medio prominulo lineis 2 glaucis stipato , sessilia, basi subdilatata, apice obtusiuscula vel acuta, vix pungentia, AwENTA mascula axillaria ovata, obtusa , squamis ternatim verticillatis , rhomboideo-ro- tundatis luteis superioribus purpurascentibus stamina basi 2 vel 3 foventibus. AwENrA feminea 3-ovu- lata, ovulis elongatis, apicibus cornutis exsertis. Frucrus orbicularis, junior ccrulescens , ovulorum apicibus exsertis 3-cornis, maturus baccatus orbicularis aurantiacus, 1-spermus. Semina subtriquetra vel compresso-orbicularia , margine acuto sepe membraná deciduá tecto, testá osseá , tegmine (sacco embryoneo) tenuissimo, cylindraceo, perispermum crassum obvolvente, Emsrxo in axi perispermi elon- gatus, spathulatus, cotyledonibus elongato-ovatis planis crassiusculis, radiculá cylindraceá, funiculo seu resticulà suspensorià terminatä. EXPLICATIO TAB. 217. 1. Ramus cum fructu maturo ex specimine in jugis montium cyclicis e7 Filo de las Ca- &adas lecto. 2. Ramus cum fructibus minoribus (amentis superioribus immaturis imo ma- turo) et foliis distantibus ex monte Pico de los Muchachos insulæ Palmæ. 3. Ramus cum foliis confertis et fructu majore nondüm perfecté maturo, é cratere vastissimo insulæ Palmze la Caldera dicto. 4. Folium, prout figurze omnes sequentes magnitudine auctum, à paginà superiore visum. 5. Amentum masculum nondüm explicatum. 6. Squamarum inferiorum sterilium verticillus 3-phyllus ex amento excerptus. 7. Squama inferior antheris stipata à dorso visa. 8. Eadem à facie visa. 9. Amentum femineum jam fecundatum ovulorum apicibus inter squamas 3 superiores exsertis. 10. Idem ex alto visum. 11. Idem longitrorsüm sectum ovulo anteriore direpto. c, apex verticilli squamarum inferiorum ; à, verticilli squamarum interiorum apex ; c c, ovula jam gravida. 12. Semen integrum alà a apice velatum. 15. Idem longitrorsüm sectum ; &, testa ossea ; D, tegmen; c, perispermum ; d, embryo, resti- cul: suspensorize tzenià tortà ad e coronatus. Suscenus Il. — SABINA. Folia spiraliter sparsa, demüm approximatione 2-3-et 4-terna. Amenta feminea multisqua- mata, squamis ovula pluriseriala stipantibus. 2. JUNIPERUS PHOENICEA. Linx. J. arbor excelsa vel frutex ramis fuscis, foliis ramulorum nascentium ovatis, acutis, ( 279 ) distantibus, spiraliter sparsis, oppositis vel 4-ternis, vegetiorum confertis, invicem arcté im- bricatis, ternatis, ovulatis, obtusiusculis ; fructu juniore cœærulescente squamarum apicibus crebris notato, maturo orbiculari, lzevi, rufo vel nigrescente. Cedrus major. Clus., Hisp., pag. 100. — Cedrus major Dioscoridis ejusd. Hist., vol. 1, pag. 38. Juniperus phenicea. Linn., Sp. pl., pag. 1471. — Duham. Arbr., ed. 2, vol, 6, tab. 17. Juniperus thurifera. Link in Buch. Besch., Can. Ins., pag. 159, et Buch, ibid., pag. 168. Sabina Canariensium, Has. Paucz hujus speciei arbusculæ extant circà Guimar et Arico Teneriffæ pagos, eam- que in convalle de Jerque et inter Guia et Adexe invenit cl. de Buch. Cratere prisco de la Caldera ins. Palmæ supersunt adhuc quædam magnitudinis ingentis arbores quze Cedros Libani montis proceras adæquant. Occurrit quoque in ins. Gomerá ubi in valle Hermiguæ vulgaris ex Bourgezeo. In ins. Hierro ex eodem saltum efficit circà pagum cui nomen exinde Sabinosa, duas quoque arbores in Canarià vidit ad Tenteniguadam cl. Bourgeæus et spe- cimina ex eàdem insulà misit Preauxius. Disrr. cEocn. Arbor est regionis maris Mediterranei, ( 280 ) ABIETINEZÆ. Rien. PINUS. Lin. Expricx., Gen. pag. 2060. 1. PINUS CANARIENSIS. DC. P. trunco procero, squamis foliaceis oblongo-linearibus , acutis, albo ciliatis , revolutis; foliis (spuriis) trinis gracilibus, acutis, margine et nervo medio serrato-scabrellis, longissimis, laxis, viridibus ; amentis femineis et strobilis junioribus erectis, adultis elongato-ovatis, rec- tis, obtusis, breviter pedunculatis, squamis rhomboideis, convexis, medio in umbonem ob- tusum protractis ; semine alis subdupló breviore. Pinus canariensis. Chr. Smith. in Buch, Beschr., Can. Ins., pag. 159. Buch, ibid., pag. 184. — DC., pl. rar. du jard. de Gen., pag. 1, tab. 1 et 9. Has. De pinetis Nivariensibus et pinorum regione alt. 4000 fere ad 6000 ped. conf. priorem hujusce voluminis partem (Géogr. Bot.) deest hæc arbos in Purpurariis quæ nunc Lancerotta et Fortis Fortunæ insula. In Gomerà truncus unicus cacumen rupis Agando rusticorum securibus tutus coronat, et in Hierro pinetum ex cl. Bourgeau (eZ Pinar ) ar- boribus densum extat. In Palmà et Canarià pineta plurima, sed omnia nunc ut in Nivarià arboribus effetis sparsis rarisque habitata, quas circum juniores vix ullæ aut paucissimæ repullulant; (tanta colonorum incuria !) sylvas juniores binas in Teneriffà alteram inter con- . vallem Barranco Hondo et Yguesten alteram super oppidum Icod, unicam in Palmà in vià quæ ad pagum Fuencaliente conducit, vidimus. Disrris. GEOGR. Arbor est Fortunatarum propria. Descr. Arbor excelsa, ramis latè patentibus apice frondosissimis, squamarum foliacearum cicatrici- bus rhomboideo-ovatis tessellatis, alburno lutescente e fibris laxioribus circulis annotinis intervallis la- tiusculis dispositis , ligno vero ponderosissimo resiná copiosà scatente et inde tea, quæ tæda, dicto , sub dio per secula durabili, vetustiore vix ac ne vix aque innatante. Fora terna, perennantia, saturaté viri- dia, 8-10- pollicaria, subtüs rotundata, suprà canaliculata, nervo medio prominente scabrello , acuta , margine argute denticulata , vaginà 6 lin. longá scariosá lacerâ pilosà, è squamis plurimis apicibus li- beris confectá, Squauæ (folia vera) ramorum nascentium oblongo-lineares , acute margine fimbriis albi- ( 281 ) dis ciliatz , revolutæ, fulvæ. Amenra mascula ad apicem ramulorum in spicam cylindricam 4 pollices longam spiraliter verticillatam digesta, singula ex axillà squamæ foliaceæ prodeuntia, ovata, basi atte- nuata, fulva, connectivis squamulæformibus apice latis, rotundatis, margine scarioso-erosis, anthera- rum loculis oblongis, apice latioribus, polline ovato-rotundato : feminea solitaria, erecta, stipite squa- matá 5 lin. longä crassá stipata, 5 lin. longa, 3lin. lata, ovata, obtusa, purpurea, rore glauco conspersa, squamis basi bracteolà oblongo-rotundatà adnatà stipatis, apice rhomboideo-dilatatis , lineáà medianá lateribus alatá percursis, suprà ad marginem intüs reversam dentatis. Srrosizt juniores erectiusculi , adulti horizontales vel subdeflexi, 9 pollices longi, 3 pollices lati vel rariüs in arboribus inter cautes aridas eratis 2-112 pollices longa, 1 poll. lata, ovato-oblonga, obtusa, squamis in spiras 9-11 dispositis, spiris € squamis 7-9 confectis , apice rhombeis , cariná acutà transversá percursis , medio in umbonem obtusam magis vel minus porrectum exstantibus. Semina elongato-ovata compressa, fusca, alà fulvä semine subdupló longiore. ADDENDA rr CORRIGENDA ap rixzew« DICOTYLEDONEARUM. Sect. 2, pag. 11 et pag. 158. Mors Tinguarri.—Cujusdam historiæ Canariensis uti credidimus periti verbis fisi, Tinguar- rum heroem Nivariensem, cui genus plantarum nobis suadentibus à cl. Parlatore dicatum, navi cum fratre Bencomo impositum mortem sibi per inediam conscivisse, falsó diximus. Mortuus est per inediam alius reguli comes. Tinguarrum anno superiore 1496 post prælium Lagunense, ubi incredibili audacià pugnaverat , fugientem miles insecutus vulneravit et ne- quicquam linguà suà chucar guayoc archimencey Reste Benchom i. e. parce proceri re- gis Bencomi fratri, ejulantis, pectus hastà transfodit. Corpori cruento et vix agnoscibili illu- dunt Hispani pedibusque ferientes, « hic est dux ille formidabilis, hic damni nostri et cladis Acentejensis machinator, » clamitabant. Caput abscissum Alonzus ante castra tolli jussus, templum juxtà, quod nunc manet, lætissimus, divæ gratiæ datrici cum multis precibus , præsulibus comitantibus vovit. (Vid. Viera Noticias, vol. 2, pag. 222.) Sect. 2, pag. 161.—FeruLa? rortuosa Nob. est Cachrys tortuosa Nob. in Bourg. plant. can. sched. Sect. 3, pag. 66. — BxsrRorocox ruxcrATUS L'Herit. — Meliora hujusce plantæ speci- mina ex eodem loco traxit cl. Bourgeæus. Est 5. Smithit Nob. in Bourg. plant. can. sched. Sect. 2, pag. 124. Ad calcem Solanacearum quas elaboravit cl. H. G. Reichenbach jun. addendze species sequentes typographi sphalmate oblitze. itr, — (3° SECT.) 36 ( 282 ) SOLANACEZÆ owrssx. LYCOPERSICUM. Tourner. CaLxx rotatus, 5-8-partitus. COROLLA hypogyna, rotata, tubo brevis- simo, limbo plicato, 5-6-fido. Sramina 5-6, fauci corollæ inserta,exserta. FiLAMENTA crassa, brevissima. ANTHERX elongatz, apice in membra- nam productæ, connatz, intüs longitudinaliter dehiscentes. OvaniUM bi-triloculare; placentis dissepimentis affixis, multiovulatis. SryLus simplex. STiGwA inæqualiter bilobum. SEMINA reniformia, villosa, nu- merosa. EmBryo inter albumen subperiphericus, arcuatas. RADICULA leres, centripeta. COTYLEDONES oblongae. — Americæ tropicæ cives ob fructus succosos esculentos in plurimis regionibus calidis coluntur, unde hinc inde quasi sponte proveniunt. — Folia alterna, impari -pinnata, decomposita. Pedunculi extra axillares, multiflori, pedicelli arliculati, fructiferi reflexi. Floresin plantis cultis plerique monstrosi, heptandri-decandri floribus coalitis, baccas produnt multiloculares maximas. 1. LYCOPERSICUM HUMBOLDTII. Don. L.. caule herbaceo piloso, foliis interruptè pinnatis bipinnativisve pilosis, foliolis incisis, subtus glaucescentibus, pedunculis pedicellisque ebracteatis, laciniis calycinis corollà duplo brevioribus, baccisglobosis. : Solanum Humboldtii, 777. Hort. Ber. 1, p. 97, t. 27. En. ht. Ber., p. 235. Lycopersicum Humboldtii. Dunal hist., t. 19. Synopsis 4. H. B. Knth. , Nov. gen. et sp... pl. 111, 18. — Knth., synops. , plant. equin. IT. 157. Nees ab Es. Trans. of the Lenn. soc. vol. 17, pag. 62. — Solanum foliolosum. LA. Buch., Beschr. d. Can. Inseln., 144. Has. In rupibus Gomeræ quasi spontaneum Despréaux. Funchal. Buch! Disrris. cEOGR. Indigena in provincià Caracasanà prope Nueva Valencia, Victoria et in insulà Curà lacus Tacariguensis. In Canariis efferata. ( 283 ) NICANDRA. Srn. Cazyx quinquepartitus, pentagonus, vesicarius, segmentis sagitta- lis, acuminatis, conniventibus. ConorrA hypogyna, campanulata, limbo plicato, quinquedentato. SrAwIxA 5, corolle tubo brevissime inserta. FILAMENTA basi dilatata, conniventia ; antheræ longitudina- liter dehiscentes. OvarIUM superum, 3-4-loculare. Sryrvs simplex; stigma capitulatum. CapsuLA calyce connivente abscondita, 3-4-5-lo- cularis, evalvis, epicarpio recedente dissepimenta placentifera nudante. SEMINA reniformia, compressiuscula, punctis conspersa. Ra». centri- peta. ExsRvo subperiphericus. COTYLDOxES oblongz. Herba Peruana, nunc temporis per regiones temperatas orbis diffusa. Folia alterna, superiora gemina, sinuato angulata. Pedunculi extra axillares solitarii, uniflora. Corolla lilacina. 1. NICANDRA PHYSALOIDES. GAERTN. Atropa physaloides, L. sp. pl. 1, 260. Codex 1440. Icq. obs. IF, t. 98. Calydermos erosus. Rz. et Pavon. fl. Peruv. IT, 44. Physalis peruviana. Mill. Dict. n. 46. Physalis daturæfolia. Lam. Dict. II, 102, n. 15. Alkekengi amplo flore violaceo. Feuill. Peruv. 724, t. 16. Atropa daturæfolia Thore. Ch. Land. 74. Nicandra physaloides. Gertn. de fr. et sem. II. 237, t. 131. — Spr. syst. veg. 1699. Bot. Mag. 2458. — Rchb. fl. exc. 390, n. 2642, Koch syn. Has. In fimetis et ad vias totius Teneriffæ et Canariæ Webb ! Disrri8. GEOGR. Herba peruana, per orbem diffusa. WITHANIA. Pavour. Cazyx campanulatus, filiformis, 5-dentatus. CoroLLA hypogyna, in- fundibuliformis, limbo 4-6fido. SrAwINA 4-6, coroll: tubo inserta, in- clusa. ANTHERÆ longitudinaliter dehiscentes. OvAnicw biloculare, pla- centis dissepimento adnatis, multiovulatis. Srvrus simplex. STriGwA ( 284 ) subcapitatum. Bacca calyce inflato cincta, dissepimento evanescente unilocularis. SEMINA numerosa, reniformia, scrobiculata. EmBryo inter albumen subperiphericus. Cotyledones semicylindricz. Suffrutices his- panici et canarienses. Folia alternas. geminata, ablonga acuta s. ovata obtusa. Pedunculi extraaxillares, solitarii s. aggregati. Corollæ flaves- centes. 1. WITHANIA ARISTATA. Pavovyx. W. caule fruticoso , ramis teretibus compresso-subangulatis glabris s. flavido-tomentosis, foliis oblongis acuminatis glabris, ramis petiolisque glabris s. tomentosis, floribus solitariis s. fasciculatis, pedunculis filiformibus, denticulis calycinis aristatis, corollà campanulatà berula limbo 4-5 fido, laciniis lanceolatis, arctis, reflexis, bacca globosa. Physalis aristata. Aët. Hort. Kew. 1. 224. — HW”, spec. pl. 1. 1029. Atropa aristata. Poir. Encycl. méth. Suppl. I. 609. Spr. syst. veg. I. 698. G. Don General system. of gard. and bot, IV. 456. JV. 456, n. 8. Withania aristata. Pauquy Dissert. de la Belladonna, Paris 1824 ex Férussac Bullet. des sciences naturelles. F. 954. Orobal Canaviensium. Webb! Has. In rupestribus maritimis Teneriff:e magis borcalis circa Orotavam, Sarachico et loca contermina. Broussonet! Buch ! Webb et Berthelot ! In insula Canaria Despréaux ! Disrris. GEOGn. Planta nullibi nisi in Canariis obvia. Corolla flava. Bacca nigra. EXPLICATIO TAB. 175. 1, hamus floridus. 2. Folium, 3. Alabastrum. 4. Id. auctum. 5. Flos corollà 4-fidà. 6. Id. corollà quinquefidà calycis dentibus brevioribus. 7. Corolla explanata. 8. Ovarium cum stylo et stigmate. 9. Bacca in calyce inclusa. 10. Bacca libera. 11. Seminum acervulus. 12. Semen magn. auct. 13. Semen divisum : conspicitur embryo in albumine arcuatus. 14. Embryo : cotyledones semicylindricæ et radicula. 2. WITHANIA FRUTESCENS. Pavovy. W. caule fruticoso, ramis teretibus, foliis ovato-cordatis subobtusis puberulis ; floribus subsolitariis pedunculatis axillaribus, corollà puberulà, limbo 4-5-fido, laciniis lanceolatis subobtusis reflexis. Atropa frutesceus, L. Sp. plant. 260. Codex 1444, Lam. Illustr. gen. t. 11%, f. 2-G. Don General sys- tem of gard. and bot. IV . 456, n. 7. ( 285 ) Physalis frutescens. Lam. et DC. fl. Fr. 414 p. 611 adn, ad gen. Atropa. Hypnoticum frutescens. Aodr. m. ss. Has. Prope urbem de las Palmas Canariz rarissima. Despréaux ! DisrRiB. GEOGn. Stirps hactenüs tantüm in Hispanià lecta nunc. pro Florà Canariensi vindicatur. Corolla flavescens. LYCIUM. Laixx. CaLvx campanulatus 9-5-fidus seu quinquedentatus. COROLLA hy- pogyna hyprocrateriformis s. tubulosa, limbo plicato 5-10-fido. Sra- MINA corollae fauci inserta, inclusa s. exserta, conniventia. ANTHERAE ovalæ, dorso affixæ, longitudinaliter dehiscentes. Ovaniuw biloculare, placentis dorso dissepimenti affixis, multiovulatis. SryLus simplex. STIGMA incrassatum, bilobum. Bacca carnosa, ovata, bilocularis, disse- pimento subcarnoso. SEMINA subrotunda , compressa, punctulata. EÉw- BRYO curvatus intrà albumen carnosum. CoTyLEDONES oblonga. Fru- tices regiones mediterraneas, Chinam, Americam meridionalem trans- andinam incolentes, in terris temperatis hinc inde quasi sponte obviz. Rami plurimorum apice spinescentes. Folia integerrima, alterna, ge- mina s. fasciculata, pedunculi extra axillares s. terminales solitarii gemini, umbellati. Corollz albid:e, roseæ, purpureæ, flavidæ. 1. LYCIUM AFRUM L. L. fruticosum , ramis ramulisque strictis apice spinescentibus ; foliis linearibus obtusis, integerrimis , fasciculatis ; floribus pendulis, pedunculis calycem subæquantibus s. calyce longioribus, corollà infundibuliformi tubulosà calvce quadruplo-quintuplo longiore , sta- minibus inclusis, baccà globosà. Rheum palæstinum spinis longissimis et acutissimis, flore violaceo. 7/1. Hort. Maur. p. 151. Jasminoides aculeatum, humile, Halimi minoris folio. Mich. Nov. pl. gen. p. 224, n. 9, tab. 105. Jasminoides Africanum, jasmini aculeati foliis et facie. JVsso/. in Acad, des sciences, an. 1711, p. 318, tab. 12. Lycium afrum. Z., Sp. pl. 977. Codex 1506. Mill.Ic., t. VII Sweet. Brit. fl. gard. New. Series. IF, 324. — Bot. Reg. 354. Ten. Fl. Nap. 3, p. 229. Sprngl. Syst. 1,900. Bertol. Fl. ital. 2, 638. ( 286 ) Han. In rupibus aridis regionis maritimæ insularum Canariensium. Disrris. GEOGR. Stirps in Italià meridionali, Hispanià, Palæstinà, Africà boreali s. australi (cap. B. Sp. Lichtenstein ! Ecklon !) obvia. Descr. Frutex ramis rigidis, teretibus, cinereis, ^-5-pedalis, Folia nascuntur ex tuberculis gemmaceis. Corolla lucidé purpureo-violacea, limbo-viridi, laciniis ovatis recurvatis. Filamenta aïbo-barbata. Bacca cerasum æquans, quinque sulcis notata, lutea. Ozs. Planta nostra excellit foliis minimis vix 4°” longis et miré variat longitudine pedunculorum , nempe alii calycem æquant, alii calyce breviores, alii longiores. 2. LYCIUM EUROPAEU M. Lixx. L. ramulis spinescentibus, foliis lineari-lanceolatis obovatisque basi attenuatis, suboppo- sitis vel fasciculatis; floribus erectis, corollà campanulato-tubulosà , calyce quadrupló lon- giore. Jasminoides aculeatum , salicis folio, flore parvo, ex albo cœrulescente. Mich. Nov. gen. pag. 224, tab. 105, fig. 1. Lycium europæum. Linn., Sp. pl., ed. 1, pag. 192. — Mant. 1, pag. 47. — Sibth. Fl. Grec., tab. 236. — DC. Fl. fr., vol. 3, pag. 616, excl. var. 6. Buch. , Beschr. Can. Ins., pag. 175. Has. Hanc speciem in convalle Bco de las Nieves Teneriffze invenit cl. de Buch et in con- valle Bco Santo cl. Bourgeau, ambique eam in Palmà legerunt ubi ex cl. Bourgeau satis vulgaris. DisrriB. GEOGR. Planta est communis oræ præsertim maritimæ magni crateris maris Me- diterranel. H. G. REICHENBACH, sux. 2 Pag. 190. — Generi Amaranto « capsulà medio circumscissè dehiscente » à nobismetipsis exposito species binas capsulà indehiscente præditas (generi ergó Albersiæ Kunth addicen- das) per imprudentiam applicavimus. Amarantus ità corrigendus, addenda Albersia, des- scriplionibus et synonymià asservatis. Rejiciendus autem À. petroflexus Linn., aliorum enim errores infausté secuti 4. pa- tulum Bert. per incuriam pro hàc specie admisimus. AMARANTUS. Lin. 1. Amarantus sylvestris. Desf. 2. Amarantus patulus Bert. A. caule erecto, ramis patentibus, inferioribus declinatis; foliis nervosis, sordidé viren- dido ( 281 ) tibus; racemis racemulisque compositis ; perigonii laciniis subscariosis , apice setulosis, nervo medio viridi, capsulà ovatà brevioribus. Amarantus patulus Bertol., comm. de itinere Neap. , pag. 19. — Guss. F1, sic. syn. vol. 3, pag. 385. Amarantus retroflexus plurium Auct. et Nob. olim l. c. non Linn, ALBERSIA. KuNTu. 1. Albersia Blitum. Kunth. 2. Albersia gracilis Nob. Sect. 2, p. 216, loco Rumicis tingitanæ Linn. inserendus. 5. RUMEX MADERENSIS. Lowe. R. caule suffruticoso , ramis réctis striatis ; foliis lanceolato-ovatis, acutis, hastatis ; pani- culà amplà, floribus hermaphroditis, foliolis internis demüm orbicularibus reticulatim cruentato-nervosis. Rumex maderensis. Lowe, Nov. Fl. mad., pag. 12. Rumex tingitanus. Mob. olim, Bourg. excicc. n. 89 non Linnæi. Han. Satis vulgaris est hæc species in convallibus Teneriffæ Canariæ Gomerze Hierro et Palmæ. — Perigonii foliola interna fructifera 1 374 lin. longa, 1 172 lin. lata. CHE pu H gaps xe rn LU SEE pie sy e Mn Pl: be. iere pt 2e e t MONOCOTYLEDONES. PALMÆ. Juss. PHOENIX. Lrixw. Expzicu.. Gen. pag. 255. — Kuwrn. Exvnw. vol. 5, pag. 254. 1. PHOENIX DACTYLIFERA. Lin. Palma Elate. Matth. (F'algr. 1565), pag. 918 et 921. Diosc. lb. 1, cap. 159. Palma Dachel. Æ4/p. de pl. «eg. , pag. 14. Palma hortensis mas. Xæmpf., Amen. , pag. 688, tab. 1 et2, et Palma hortensis femina, ejusd. FE rot. pag. 668, tab. 1 et 2, fig. 2, 16, 11. Dactylis Palma Blackw. Herb. , tab. 202. Phonix dactylifera. Linn. , Sp. pl. , pag. 1658. — Duham , arbr. fruit. , vol. 4, pag. 1, tab. 1-3. — Garin., vol. 1, pag. 23, tab. 9. — Lamck, Encycl., vol. 2, pag. 261. Ill. tab. 893, fig. a, b, cc. et à Garin. sumpt., figg. e, f, g. — Desf. Fl. Aul., vol. 3, pag. 438. — Del. Ill. Fl. d'Eg., pag. 29 et Fl. d Eg., pag. 169, tab. 62. — Turp. Dict. des sc. nat. Planches, vol. 3, tab. 18 — et ejusd. Flore méd. vol.. 3, pag. 151, tabb. 148 et 148 bis. — Mart. Palm. pag. 257, tab. 120. — Kunth, Enum. 3, pag. 259. — Schnitzl. Ic. fam. nat., tab. 317 b, fig. 38-42. Phoenix excelsior. Cav. Ic., vol. 2, pag. 13. D Jubæ — pinnis viridioribus, spadice virescente , laxo, floribus distantibus, calyce profundo vix dentato, striato vix rugoso, coroll: foliolis latioribus, fructu ovato vel orbi- culari. Palmeta caryotas ferentia. Jub. in Plin., Hist. nat., lib. 6, cap. 37. Has. Phœnices ins. Fortunatarum ante Gætulorum adventum euzóyfovzc, cum vacuæ ad- huc atque incultæ, nos docet l. c. Plinius. Etiam nunc in Gomerz rupestribus ex cl. Bour- geau usque ad summa montium cacumina , quæ altitudinem sylvarum et pinetorum attin- gunt, undique sponte repullulant ; in Palmæ desertissimo cratere extant plures et in pro- montorii Handiæ (ins. Fortis Fortunæ sive Fuerteventuræ) solitudinibus vastis, binas vi- dit Bourgeæus. In reliquis insulis lætissimè cultze, in Tenerifà scilicet przecipué circà villam inr, — (3° SECT.) 31 ( 290 ) Comitis de Septem Fontibus propé oppidulum Buena vista, in Canarià circà urbem Pal- marum , unde nomen , et in Lancerottà in valle fertili Hariæ. Caudices varictatis nostræ al- Lissimi, fructus autem semper minores quàm quos mittit terra Africæ continens sed sapidi. In Gomerà sæpe totos edules, seminis testà abortu nullà aut in pulpam conversá, audivimus. Palmosa quoque Libya Fortunatis contermina ut ex piscatoribus Canariensibus accepimus, neque, cüm hzc arboris vera ac nativa statio, in insulas irrepsisse nostras easque ab omni ævo historico ornavisse mirum est. Disrn. cEocn.. Arbor est Africæ borealis subtropicz , ex antiquissimis temporibus nota, quie in Asiam temperatam et feré in Europam splendidissimi ordinis æquinoctialis ro6douos. promissa est, cujus vera tamen regio ab ipso, ut probabile est, tropico æstivo usque ad gradum 33 extenditur. Culta usque in Galliam Italiam atque Hispaniam pervenit, atque ibi in palmetis Valentinis ex Cavanilles é seminibus sponte procreatur. Ultra 4o gradum fructus, ut in Fortunatis Cocos, vix maturescit, trunci quanquàm elati et frondes , ob quas praesertim in Ligurià colitur, proceræ. In Americam atque Indiam divecta est. Alia quoque de geographicà ejus expansione forsan dicenda sed Meyeri opus à Kunthio citatum non li- cuit nobis tractare. ( 291.) TYPHINE/E. Jvss. TYPHA. Lixw. ExpricH., Gen., pag. 241. — Kunrx, Enum., vol. », pag. 88. — ScuxirTzr., die Typhac. 1. TYPHA MACRANTHELIA. Nor. T. foliis angustis (1 112-2 lin. latis) spicà longioribus, acutis, suprà vaginas intüs pur- pureo-guttatas canaliculatis, superné planis; inflorescentià remotà, antheris oblongis, fila- mentis brevissimis pilis et ovariis abortivis (?) lanceolatis stipatis ; spicà femineà cylindraceà elongatà (7-8 poll. longà, 2-3 lin. latà), luteo-fulvà, pistillis creberrimis, stigmatibus li- neari-lanceolatis, acutis, rufulis , ultrà pilos gracillimos apice vix incrassatos niveos longe exserlis ; pistillis abortivis basi filiformibus apice stigmatibus, veris conformibus atque eadem feré longitudine, linearibus vel lineari-lanceolatis, coronatis, aliisque ad apicem mamillarum floriferarum brevioribus lanceolatis planis, claviformibus nullis. Typha angustifolia. Link in Buch, Beschr. , Can. Ins. , pag. 138; Buch, ibid. , pag. 161. — Kunth. Enum. , vol. 3, pag. 91, quoad plantam Canariensem, non Linn. Haz. Hanc plantam in aquosis convallis Teneriffze Goyonje dictæ prope Tacorontem le- gimus, prope Iguestem Buchius, eandem à Canarià misit Despreaux, nuperque ad rivulum Sancti Johannis de la Rambla Tenerilfæ nondum florentem vidit Bourgezus. Disrris. GEOGR. Species est Canariensis. Ons. Stirps nostra à Typhis omnibus differt partium floralium gracilitate et quasi macilentià, à T. angustifolia cujus speciem præ se fert ultra partium gracilitatem, pistillidiorum formà atque extensione ità sub lente diversa est ut fragmenta etiam commixta extricabilia, et per eosdem characteres longé magis à T. «quali Schnizl. abscedit cui pistilla et pistillidia claviformia pilos vix excedunt. Organa quæ in tabulà nostrà sub figuris 6, 8, 9, delineata sunt pro pistillis abortivis habita vix diversa esse videntur ab organis Typhæ angustifoliæ de quibus loquitur Cl. Dupont (Ann. des sc. nat., 2* sér., vol. 1, pag. 59) qua pro bracteis babet quemque secutus est oculatus Schnitzlein. Nos potius et hz:ec organa formà varia omnia pro pistillis diversimode abortientibus habemus. Pistilla imperfecta clavi- formia quæ in T. angustifolia musci cujusdam urnam simulant in plantà nostrà desunt et ob hanc præcipice causam et ob pistillidiorum* formam et longitudinem speciem propriam diximus. Tabul: nostræ pistillidiorum forma majores (fig. 6 et 8) sæpè juxta pistilla vera inseruntur et tunc bracteas referunt sæpe solæ gemina aut plures ( 2929 (fig. 7) Latiores (fig. 12) semper in summitate mamillarum pistilligerarum positas vidimus ubi nulla pistilla vera sti - pant et quoad inflorescentiam sæpe plura coalita (fig. 9). Ordo adhuc obscurus atque iterüm etiam post C. L. Ri- chard et Cl. Schnitzleinii elucubrationes, retractandus. Litem ex sicco et ex specie unicà haud licitum est solvere, EXPLICATIO TAB. 218. 1. Caulis floridi pars inferior spicæ parte superiore abscissà 2. Spica speciminis minoris integra, organis masculis feré omnibus pilisque stipantibus jam deciduis, anibæ magnitu- dine naturali. Figuræ reliquæ magnitudine auctæ. 3. Stamen spicæ fragmento pilis instructo impositum. 4. Spicæ femineæ segmentum cujus mamillis pistilla fertilia atque abortiva (bracteze Schnitzl?) inserta. 5. Pistillum fecundum abortivis ct pilis cinctum. 6. Pistilli fe- cundi et pistillidiorum duorum (bractearum ?) syntagma summäà curà excerptum. 7. Pistil- lidiorum sterilium cohors excerpta. 8. Pistillidiorum cohors. 9. Pistillidiorum ad apicem mamillarum prodeuntium synthema. 10. Pistillum multoties auctum. 1 1. Pistillidium valde auctum. 12. Pistillidium ex apice mamillze valdé auctum. t 293) AROIDE/E. Joss. e Gu Ci À ARISARUM. Tourxer. Kuwru, Gen., pag. 254. 1l. ARISARUM SUBEXERTUM. Nos. A. scapo foliis 3-angularibus vel rotundato-3-angularibus hastatis longiore, spathà lage- n:ieformi spadicem crassiusculam , apice clavato-rotundatam , subinclusam vel paullulüm exsertam , tertiam partem excedente , superné scabrellà , limbo mucronulato. Arisarum vulgare. Zink ín Buch, Beschr. Can. Ins., pag. 138. Buch, ibid., pag. 169. — Kunth. Enum., pag. 15, quoad plantam Canariensem. Candil Nivariensium et ex Buch Zumillo. Has. In herbosis regionis sylvosæ et in convallibus Teneriffæ przcepué in declivibus circà oppidum Lagunam. Disrris. GEOGR. Species est Canariensis quæ forsan in Mauritanià occidentali et in Lusi- tanià, ex specimine Welwitschiano, occurrit. Oss. Differt ab 4. vulgari Targ.-Tozz. scapo foliis breviore, spathà brevi, latà , lagæniformi, purpurascente , limbo atropurpureo, spadice crassà , spathà tertiam partem breviore, apice dilatatä vix exsertà, ovariis et stylo brevi purpurascentibus, stigmate capitato vix peltato. Quamvis non summi tales momenti sint differentiæ, valent tamen ob constantiam, Intermedia videtur planta nostra inter 4. simorrhinum Durieu, Fl. d'Alg. ined., et A. vulgare. Kunth. ARUM. Lixx. ExpLiCcH., Gen., pag. 255. — Kunru, Enum., vol. 5, pag. 24. ARUM CANARIENSE. Nor. A. foliis divaricatim hastato-sagittatis ; spadice recto spath:e dimidium excedente. ( 294 ) Has. Hanc plantam in ins. Palmà spontaneam legimus loco proprio, schedà amissà, ig- noto, eamque ut videtur in cavzedio scholarum academiæ Lagunensis crescentem vidit CI. Bourgeau aut 4. italicum Mill. uti ipse credidit, an advectum aut sponte enatum incertum. Disrnis. cEocn. Speciesest Canariensis. Desce. Tuber ... Folia 3-angulari-sagittata, 10 poll. longa, 5 poll. lata, auriculis 5 poll. longis, valde divaricatis, acutis, saturate viridia, immaculata, circa nervum medium et auricularum nervos medios rubore pallido suffusa, immaculata, margine concoloria. Sparna 8 poll. longa , vix 2 poll. lata , apicu- lato-acuminata , viridis, intüs circà basim subecolorata, tenuis. Spanix 4 1]2 poll. longus clavä cylin- draceà, 1 1j2-2 lin. latä acutiusculá, stipite suo longiore. AvruenaRuM pileolus ab ovariis intervallo lin. 1 feré nudo vel cirrhis paucissimis elongatis assurgentibus sparsim vistito disjunctus, suprà cirrhis plu- rimis elongatis deflexis spadici appressis, ultrà antheras protractis , quasi comá cristatus. Ovania plu- rima in cylindrum brevissime stipitatum pollicarem digesta, Fructus... Ons. Distinguitur h:ec species spadice spathæ dimidium excedente, ovariorum cylindro elongato, cirrhis (antheris deformatis) elongatis comosis, his notis et spathà angustà acutissimà foliisque non maculatis late sagittato-hastatis rubroque coloratis ab 4. italico Mill differt ; foliis ab A. maculato L. ab A. picto Linn., atque A. orientali Bieb. (ex specimine Besseriano) aliisque notis, recedit. Ab 4. cylindraceo Gasp. auriculis valdè divaricatis diversa est, cæte- rüm, sed plantam non vidimus, affinis. Ab 4. syriaco Blum ! toto ccelo diversa. Has nobis præstitit differentias spe- cimen nostrum unicum perfectum (altero exeso) ; cum aliis confundi noluimus, nomen ergó novum condidimus pro varietate, si reverà speciei cujusdam cognitæ varietas, servandum. DRACUNCULAUS. Tourwer., Scuorr. SPATHA basi convoluta limbo angusto, vel lato, interné colorato vel viridi. SeApix inferné continuó androgynus, genitalibus rudimentariis infrà et suprà stamina vel nullis, appendice claviformi vel elongato acuto. ANTHERÆ liberze, distinct: filamento brevi, loculis 2 oppositis apice rimis 2 ovatis sublateralibus dehiscentes. Ovaria plurima, liber: 1-locularia glutine crassà fareta. vel vacua, placentis 2 crassis affixa , sessilia, 1-2 basilaria erecta, 2-3 ab apice loculi pendula, orthotropa. SryLus nullus.Sricwa orbiculare indivisum. Bacca carnosa, 1-3-sperma: SEMINA angulosa , perispermo farinoso farcta. Emeryo axilis, radiculà seminis apicen spectante. Hrnb* regionis maris Medilerranei et Canarienses, tubere rotundo, foliorum basibus persistentibus squamoso, scapo radicali, elongato, foliis annolinis pedato-2-pinnatifidis, petiolatis. petiolo basi in vagi- nam scapt basim involventem dilatato. Spatha fetens vel inodora. ( 295 ) Secrio I. CHOEROPHALLUS. Spatha angusta, viridis, inodora. Spadix continuó androgyna, genitalibus rudimentariis nullis, appendice longissimà gracili acutà. Ovaria mucilagine nullà fareta. 16. DRACUNCULUS CANARIENSIS. Koxrs. D. foliis pedatis segmentis lateralibus lineari-lanceolatis ; spathà foliis longiore , gracili, intüs lævigatà spadicis appendice ievi, lacunosà, spathà vix breviore. Arum Dracunculus. Zink in Buch, Beschr. Can. Ins., pag. 138 et Buch, ibid., pag. 169. — Kunth. Enum., vol. 3, pag. 30, quoad plantam Canariensem. Dracunculus canariensis Kunth., ibid. Tacarontilla et Turagontia Canariensium. Descr. Tuser crassum, rotundum foliorum annotinorum basibus squamosum radiculis apice coma- tum. Forra 1-vel sesquipedalia erectiuscula, spathá breviora , glabra , pallide viridia, pedata, segmento intermedio lanceolato, lateralibus 3-5-partitis, lobis oblongis vel oblongo-lanceolatis , acuminatis , pe- tiolo striato , glabro, viridi ad medium vel ultrà medium in vaginam subscariosam viridi-purpureo- maculatam apice rotundatam liberam dilatata, Scapus pedalis vel 2-pedalis, viridis. Se^rna semipedalis vel pedalis , angusta , cylindracea, levis, apice sensim in acumen attenuata usque ad basin fissa , tubo nullo, glabra pallide virens. Sranix libera, spathá brevior, gracilis, basi pistilligera, nullo inter pistilla superiora et staminum cylindrum brevem suprà nudum intervallo, teres, mox in appendicem elongatam inyosuroideam, flavidam, levem, lacunulosam, spongiosam, acutam protractus. Oss. Cüm primó manum huic operi admovimus , vir acerrimi ingenii Endlicherus mirabili solertià elaboratos generum nondum divulgaverat characteres, Non omnia quod summi momenti organa tunc cognita atque ipsis tiro- nibus aperta. Viriliter igitur, ne proposito deforemus , qu: ditionis nostræ illicó recudimus. Nunc autem ea tan- 1üm, qu: aut nova aut parüm nota aut specie admissà novà, varianda, retractamus. Quamobrem Dracunculum adi- mus. Dracunculus Tournefortii à Schottio instauratus celebri Kunthio nimis debilis visus est et ab Aro vix divellen- dus, quia ab ipso et à clariss. Endlicher non secüs ac si ovula ei parietalia essent ut in Aro, descriptus , reverà au- tem superiora ex angulo ovarii sub ipso stigmate pendula , inferiora ab axi erecta. Bene observavit doctus Blumeus (Rumphia, pag. 117 et 124) hanc differentiam adjectà foliorum figurà diversissimà genera partilia (sed enim vix for- sàn) reddit. Corroboratur speciei nostr: characteribus genus cui neque suprà neque infra stamina organa rudimen- laria ulla et inde forsan ad Pythonieas adscribenda et novi generis pro typo habenda. Alia quoque stirps hujusce conturmalis ordinis Colocasia nymphæifolia Kunth ad aquarum rivulos et canales atque etiam ad rupes scaturientes feré spontanea evasit sed invectitia et ob tubera esculenta culta quæ iñames vocantur. Post longam cocturam come- duntur sed viscosa sunt et parüm sapida alvumque cohibent. ( 296 ) EXPLICATIO TAB. 219. 1. Planta integra florida staturæ mediocris, magnitudine aliquantum immunità, spathæ, quæ folia excedit, parte intermedià ablatà ; figuræ reliquæ auctæ. 2. Spadix à spathà ex- cerpta appendicis parte superiore obscissà. 3. Stamen à tergo visum. 4. Idem à latere visum. 5. Ovarium. 6. Idem longitrorsüm sectum ut conspiciantur ovula. 7. Ovulum placentæ glutinosæ frustillo adhzerens. 8. Idem longitrorsüm sectum ut appareat embryo. L0 —À 0o ( 29T ) LEMNE/E. L. C. Rue. LEMNA. Lin. NODI Arch. bot. 5, pag. Akt. — EnpzicH., Gen., 1. LEMNA MINOR. Lin. L. frondibus parvis, ovato-lenticularibus, subplanis, r-rhizis, utriculo 1-loculart, 1- spermo. Lemna minor, Linn., Sp. pl, pag. 1376. — P. de Beauv., Mém. sur les Lemn. , Extr. du Journ. de phys. 1816, pag. 13, fig. 21. — Hook, Fl. scot., pag. 10, et Fl. lond. , ed. 9 ic. — Mert. et Koch, Deutschl. F1, vol. 1, pag. 295.— Ad Brongn. in Guillem., Arch. de Bot., vol. 2, pag. 98, tab. 12, fig. 13. — S chleid. in Linned, vol. 13, pag. 390. — Th. Nees ab Es. Gen. germ. Lemn. , tab. fig. 1-12. — Reichb. , Ic. bot. , cent. 17, tab. 14, fig. 15. Has. Hanc plantam in piscinà oppidi Orotavensis legit Cl. Dourgeaud. 15 februarii 1845. Disrris. GEOGR. Species est laté per orbem sparsa quæ in Scandinaviam ad gradum lat. bor. 60 scandit (Wahlenberg). TELMATOPHACE. Scurkrp. Scurgm in Linned, vol. 15, pag. 291. — hum, Enum., vol. 5, pag. 6. 1. TELMATOPHACE GIBBA. SCHLEID. T. frondibus obovato-rotundatis subtüs spongioso-inflatis. Lemna gibba. Sp. pl., pag. 1377. — FI. dan. , tab. 1588. — Engl. bot. , tab. 1233. — P. de Beauv. , Mém. sur les Lemn., Eatr. du Journal de phys. , 1816, pag. 13, figg. 11-20. — Schhuhr, Handb., tab. 281. — Rich. in Guillem., Arch. de Bot. , vol. 1, pag. 200, tab. 6. — A. Brongn., ibid., vol. 2, pag. 99, tab. 12 , g. 2. — Mert. et Koch. , Deutschl. FL, vol. 1, pag. 2995.— Th. Nees ab Es. Gen. germ. Lemn. ic., figg oo 13-21. — .Schnitzl., Iconog. fam., tab. 72, I., figg. 1-17. — Reichb. Icon. bot. cent. 17, tab. 14, fig. 16. us, —(3° SECT.\ 38 ( 298 ) Telmatophace gibba. Schled. L c. Kunth. Has. Hzc species vulgaris est in aquosis regionis sylvosæ, nempe propé oppidum Lagu- nam Teneriffæ ad pagum Z7'egueste in convalle del Bufadero ct alibi ; in aliis insulis vi- sam præterivimus. Disrris. GEocR. Vulgaris est haec planta in aquosis totius orbis antiqui. Ab /Egypto ad Upsaliam Suecize (///ahlenberg) pererrat et in Americà occurrit. (299 ) NAIADEZÆ, Juss. POTAMOGETON. Lixx. EwpLICH., Gen., pag. 2. — Kuwrx, Enum., pag. 127. 1. POTAMOGETON FLUITANS. Rornz. (var. canariensis.) P. foliis longé petiolatis, demersis oblongo-lanceolatis pellucidis , natantibus subcoria- ceis, lanceolatis vel ovato-lanceolatis , basi et apice angustatis, stipulis lanceolatis , apicc aristalis; spicis crassiusculis, folio brevioribus; fructibus ex sicco ovatis rotundatisque api- culo recto vel incurvo lateribus rugosis , margine acuto, antrorsüm erosulo. Potamogeton fluitans. Roth. tent. FL germ. , vol. 1, pag. 72, 2, 202. Potamogeton nodosus. Poir., suppl., vol. 4, pag. 539. — Cham. in Linnea, vol. 2, pag. 222, tab, 6, fts. 22. Potamogeton canariensis. Link in Buch, Beschr. Can. Ins., pag. 198, Buch, 1bid., pag. 161. Potamogeton Leschenaultii. Cham. 1. c., pag. 293, tab. 6, fig. 23. Potamogeton natans, y angustatus c. canariensis et d. Leschenaultii Kunth. 1. c., pag. 128. Har. Legimus hanc plantam in aquosis circà oppidum Lagunam, eandem in rivulis val- lium Sancti Andrez et del Bufadero legit Bourgeæus, in rivulo Igueste celeb. de Buch. Disrris. GEoGR. Planta nostra haud reverà iconibus P. fluitantis in Reichb. Ic. Fl. germ. tab. 48 et 49 differre videtur et tum per totam feré terrze habitabilis orbem obvia. 2. POTAMOGETON PUSILLUS. Lixvx. P. caule ramosissimo compressiusculo ; foliis linearibus 3-5-nerviis ; pedunculis spicà pusillà duplo triplove longioribus ; ovariis 4, stigmatibus capitatis, ovato-angulatis , fructu ovato (in plantà Europæà) antrorsüm recto, dorso levi. Potamogeton pusillus. Linn., Sp. pl., pag. 184. — Cham in Linn. 1827 , vol. 2, pag. 170 , tab. 4, fig. 5. Potamogeton pusillus 8 vulgaris. Koch, Syn., pag. 780. — Reichb., Ic. bot. cent. 17, tab. 22 , fig. 38. Potamogeton denticulatus. Link in Buch, Beschr. Can. Ins., pag. 138. — Buch, ibid., pag. 173. Has. Hanc plantam in aquario Za Mareta dicto propé Lagunam Junio florentem legit ( 300 ) Bourgeæus. Circà Lagunam quoque suam legit Buchius, et ex Chamisso l. c. pag. 173 in aquæductu Adexensi Smithius. Disrras. GEocn. P. pusillus formis diversis indutus per totam terram obvius. 3. POTAMOGETON MONOGYNUS. Gay. P. Caule ramosissimo, tereti, viridissimo, foliis linearibus, 1-nerviis, nervulis nullis vel 2 lateralibus evanidis stipato, acutis, ominibus submersis ; pedunculis spicà pusillà fructi- ferà interruptà tripló longioribus ; ovario 1, stigmate copitato discoideo, fructu supra ba- sin antrorsum dente aucto, dorso tuberculato. Potamogeton monogynus, Gay ! ined. auno 1832 et in Guep. Suppl. à la Flore de Mainc-et- Loire, p. 2, ubi nomen pro synonymo habitum. — Coss. et Germ. Suppl. au Cat. rais., p. 80. — Eorund. Fl. de Par., p. 912. Potamogeton tuberculatus. Guép. /. c. nomine mutato. Potamogeton trichoides. Cham. in Linnæä 1827 , vol. 1 , p. 174? — Heichb. le. bot. cent. 17, tab, 91? scd tum maximi momenti character povoyuvaxçuds prætervisus. Has. Legimus hanc plantam in Teneriffà sine flore et fructu , eandemque floridam fructi- feramque in ejusdem insule valle del Bufadero ct foliis latioribus sub-3-nerviis in convalle Barranco Santo legit Bourgeæus. Disrnis. Grocn. Hanc plantam primus omnium in Neustrià legit distinxitque celeb. Gayus. Extensio vera geographica nondum nota. Eam anno 1828 à convalle Ribeiro de Fayal ad mare P. pusillum ? inscriptam nobiscum Madeiræ commorantibus communicavit cl. Lowe. ZANNICHELLIA. Lan. Exvzicx., Gen., pag. 231. — Kuwrx, Enum., vol. 5, pira 1. ZANNICHELLIA PALUSTHRIS. Linn. (var. digyna). Z. caule elongato intricatissimo ; antheris 4-raró 2-3-locularibus; fructibus 1 vel 2, longé vel breviter stipitatis, dorso denticulatis muricatisque. Zanichellia digyna. Gay ! in Breb. Ft. norm., pag. Zanichellia palustris. Wild. 6. Steinh. in Ann. des Sc. nat. 9* sér., vol. 9, pag. 95. Has. In aquosis Canariæ hanc plantam invenit Preauxius eamque in ejusdem insulæ ri- ( 301 ) vulo vallis de Tenova floribus masculis et femineis onustam et in aquilegio prope templum Sancti Josephi propé urbem Palmarum legit Bourseæus. Disrris. cEocn. Planta hzec polymorpha aquigena hemisphzeriam borealem veterem à sradu 28 ad regiones hyperboreas Laponiæ (Linnzus) percurrit et in Americà federatà obvia (Pursh). Oss. Non major fides antherarum loculis quàm carpidiorum formæ in hoc genere habenda. Antheras plantz suæ ità describit oculatissimus Gayus « anthera biformis! nunc simplex ovoideo-oblonga nunc (ex duabus connatis una) prismatico-tetragona. » (Gay Mss. 1852). Nos et 2-5-et 4-loculares in plantà Canariensi vidimus. Hinc Z. dentata et Z. palustris Willd. et Steinh. baud distinguendæ. Planta nostra Gayanæ omninó similis fructus babet paullulüm ma- jores et semper aut solitarios aut geminos sed species Linnæana vix sententià nostrà scindenda. CYMODOCEA. korzw. ExpricH., Gen., pag. 250. — Kuxrn., £num., vol. 5, pag. i 18. 1. CYMODOCEA WEBBIANA. A. DE Juss. C. caulibus striato-sulcatis, radicibus tomentosis ; foliis tenuibus, vaginis striatis, apice 2-dentatis, dentibus crassis subobtusis, basibus cupelliformibus , sterilibus nudis ; fructu puncticulato lateribus et dorso sparsim ruguloso. Cymodocea Webbiana. 4. de Juss. Ann. des sc. nat., 2 sér., vol. 2, pag. 355, tab. 17, fig. 16. Has. Legimus banc plantam ab oceano rejectam propé Arrecifam Lancerottæ. Disrri8. GEOGR. Species est Canariensis. Descr. CauLEs sarmentosi, crassitie straminis triticei, striato-sulcati, ad internodia radicantes, radici- bus tomentosis. Fou 2 raró 3 , pedalia, a basi usque ad 114 vaginantia, vaginà 172 vel 3j4 lin. latá , striatà, tenui, planä , basi vaginis foliorum deciduorum persistentibus inter se obvolutis apice biden- tatis dentibus brevibus latis subobtusis , obtecta , vaginarum tandem deciduarum basibus cupellifor- mibus, margine lineà rectà nec spirali ramum cingentem , intervallo conspicue sulcato-striato. Fructus (in speciminibus nostris 2 fertilibus) solitarius e folii axillà prodiens, vaginæ persistentis basi bracteatus, omninó sessilis, complanatus , dorso rotundato-ovatus , rugoso-tuberculatus , apice styli basi rostella- tus, antrorsüm rectus, suprà medium dente obtuso instructus, lateribus planis , verruculis praesertim prope marginem et puncticulis elevatis longitrorsàm notatus. "(302 ) 2, CYMODOCEA? PREAUXIANA. Nos. C. caulibus sarmentosis, subenerviis, ad internodia radicantibus, radiculis glabris; foliis elongatis angustis (114 lin. latis), crassis, subcartilagineis, tenuissimé multistriulatis, vagi- nis longis substriatis, apice angusté at acuté 2-dentatis, basibus cupelliformibus, superioribus lacero-fimbriatis ; floribus ... fructu... Has. Hanc plantam littore Canariensi ejectam legit Preauxius. Drsret8. cEocn. Nondum nota. ( 303 ) ORCHIDEJE. Joss” ORCHIS. Lixx. PERIGONIUM galeatum seu semigaleatum, sepalis seu omnibus conni- ventibus, seu lateralibus externis reflexis. LABELLUM anticum, calcara- lum, integrum s. trilobum, s. trifidum, cum basi gynostemii conna- Lum. GYNOSTEMIUM semileres, apiculatum, breve, ascendens. Ænthera erecta, annata, bilocularis, loculis parallelis, longitudinaliter dehiscen- tibus, basi in plicam rostelli bursiformem medio apiculatam excedens. PoLuiNIA BINA , caudiculata , caudiculæ basi glanduligerz, glandulæ in plicà rostelli (bursiculà). Srawixopià minima. STIGMA in facie columnæ excavatum. OvaniUM contortum. Hrn5A utriusque orbis regionum frigidarum calidarumque incole cistropicæ. Radices bituberatz, folia succulenta in vaginas caulinas bracteasque decrescentia. Inflorescentia spicata. 1. ORCHIS CANARIENSIS. Lixpr. O. spicà densiusculà, bracteis membranaceis cuspidatis ovariis subbrevioribus, sepalis lanceolatis acutiusculis, externis majoribus, labello oblongo trilobo, lobo medio producto truncato crenulato, medio pubescente, lobis lateralibus obtusis abbreviatis integerrimis s. crenulatis, interdum cum lobo medio omnino con(luentibus, calcare conico ovario plus duplo breviore. Orchis canariensis. Lindl. Gen. et Sp., Orchid. Part. 4, pag. 263 et sq. 1835. Haz. Ad scopulos los Organos supra vallem Orotavæ detexere Webb et Berthelot ! Barranco de Anavigo in rupibus humidis, secus præcipitia Arafo Teneriffze Martio Bour- veau ! (4) Orchidearum Canariensium gregem ordinavit descripsitque clariss. patris clarus filius H. G. Reichenbach. ( 304 ) Disrris. GEogr. Nonnisi in ins. Canariensibus obvia. Descr. Planta spithamæa-pedalis, robusta. Tusera rotunda s. oblonga, inteserrima. Four 4-5 lanceo- lata acutiuscula, vaginantia, supremis brevibus. Srrca densiuscula, 10-18 flora. LaseLLum sepalis exter- nis sublongius, valde tenerum, GxsosrEwivw Orchidis masculæ, processu rostellari brevi, SEmiNa nume- rosissima, testà urceolari, embryone spharico, tota 0,25"" longa, 0,131"" late. EXPLICATIO TAB. 220. 1, Planta florida. 2. Flos magnitudine auctus a fronte visus. 3. Idem, a latere visus, et quidem sepalis lateralibus externis inflexis, ut calcar conspiciatur. 4. Gynostemium a latere visum. 5. Gynostemium a fronte visum. 6. Pollinarium cum glandulà caudiculam circüm- volvente. 7. Capsula matura. 8. Semen auctum 170 diam. 2. ORCHIS LONGIBRA CTEATA. Brix. ^ O. spicà eylindraceà , longà, confertà , multiflorà, bracteis lanceolatis acuminatis ovariis longioribus, inferioribus flores longé excedentibus, sepalis oblongis obtusis, internis bre- vioribus et angustioribus, labello oblongo trilobo, maximo, labis lateralibus lanceolatis, ob- tusis, margine externo crenulatis, lobo a medio producto bilobulato , lobulis lanceolatis , truncatulis, abbreviatis, divergentibus, dente interdum interjecto, calcare saccato, ovario triplo breviore. Orchis longèbracteata. Biv. Bern. Cent. Sicil., pag. 57, tab. 4. — Bot. Reg., tab. 357. — Reichb. F1. Exc., pag. 125, n. 852. Orchis Robertiana. Lots. F1. Gall., vol. 2, pag. 266. Orchis fragrans. Ten. Fl. Neap. prodr., pag. 53. Has. Barranco del Agna Tenerife. Bourgeau. Disrris. GEOGR. In campis herbosis {Parlatore !), arenosisve collium (Schimper !) regio- num Mediterranearum. In Atticà v. Spruner! Perivogliæ Sieber ! Panormi , Trapani Sici- lixe, Parlatore! In Sardinia Moris! Ph. Thomas! Müller! Nicez Barla! Circa Telonem Fauché! Roffavier ! Prope Algeriam Schimper ! In Teneriffà |. d. ' Dzscn. Planta spithamæa-bipedalis, pulcherrima. Tusera oblonga , integerrima. Foris ovata, s. ob- longa acuta , in bracteas decrescentia , magna , uitentia. PEnIcoir sepala externa viridia maculis san- guineis adspersa, interna viridia, labellum candidum (saltem in sp. Canar.; in aliis purpureum, Planta igitur labelli colore pariter variat atque orchis fusco Icq.) Ons. Varietatem Siculam s. Gallicam el. Lindleji nec labelli laciniis, nec florum magnitudine distinguere possum speciminum copià assidue examinatà. ( 305 ) OPHRYS. L. Srv. PERIGONIUM patens. Sepala externa subzqualia, interna minora, erecta, sepe velutina. Labellum anticum, pendulum, integrum s. tri- lobum, sæpe apice appendiculatum basi læve s. bicallosum s. bicornu- tum, ecalcaratum. GvwosrEMiUM liberum, brevissimum , adscendens, apice sepe mucronulatum. 4n/hera bilocularis, erecta, adnata , loculis parallelis. GLANDULA segregatæ in plicis rostelli (bursiculis) diversis , processu rostelli interjecto nullo. SrAwINODIA obliterata. SriGwA in facie gynostemii maculam glutinosam sistens. Hn palæogææ, potissimüm in collibus herbidis regionum calida- rum provenientes inprimis mediterraneæ, paucæ vel in Britanniá, Suecià, Rossià septentrionali obviæ. Halitus Orchidis, spica tamen rara, flores speciosi. OPHRYS TABANIFERA. W. O. sepalis externis ovatis obtusis-æqualibus, lateralibus divaricatis, internis lanceolatis margine revolutis, gynostemium breve æquantibus, velutinis, labello trilobo, lobo medio ovalo obtuso margine reflexo basin versüs bigibboso, velutino, lobis lateralibus lanceolatis, acutiusculis, puberulis, abbreviatis, deflexis. Ophrys tabanifera. 77". Sp. Pl., vol. 4, pag. 68. — Reichb. Pl. crit. IX, 1169, 1170.— Endl. gen. sp., p. 875. — Vis. fl. Dalm., p. 178. Ophrys insectifera. 8. biflora. Desf. Atl., vol. 2, p. 320. Ophrys umbilicata. Desf. in An. Mus. Choix de plantes du Corollaire des Instit. de Tournef., tab. 5. Ophrys pulla. Cyr. T'en. Fl. Neap., vol. 2, p. 311, tab. 97. Ophrys hiulca. Seb. Maur. Rom. Pl. Cent. 13, p. 43, tab. 2, fig. 2. Ophrys disthoma. Biv. Bern. sic. pl. Cent. 1, p. 59. Ophrys bombyliflora. Mutel in Ann. sc. nat. III. 1835, p. 243, tab. 8, B., fig. 4. Has. In Canariz convalle S. S. Virginis leg. cl. Webb. In eædem insule convalle imà de Alonzo dicto Despréaux in Teneriffæ sylvà convallis Barranco del Agua Guimar die 7 Martii 1845 Bourgeau. ! Disrris. GEOGR. Crescit in collibus herbidis , imo in arenosis (Spruner!) regionis Medi- terraneæ, inter omnes species regiones æquinoctiales proxime appetens uti monet cl. 11. — (3° SECT.) 39 ( 306 ) Webb. — Athenis s. in Æginà v. Spruner ! prope Modon. Despréaux ! in Lucanie mon- tibus. Tenore! Gebhard! in insulà Caprearum ad Tiberii ædes Sieber ! in Sardinià propé Cagliari. Moris! Ph. Thomas! Müller! In Sicilià. Parlatore! Decker! Romæ, de Rayneval! Orbitelli Etruriæ. Parlatore ! Gadibus. Fauché ! Prope Algesiram Andalusiæ. Willkomm! Olysip. Horn et Otter fil. — Prope Algeriam. Schimper ! Roussel! Bonæ. Steinheil ! Prope Mostaganem. Delastre! in Canariis l. d.!— Prætereà in Dalmatià ab Alschingero lecta dicitur. Dzsca. Planta 3-pollicaris-spithamæa. Fori oblonga, obtusa, 5-7, caulina ovato-lanceolata acuta, spa- thaceo-vaginantia. BracrEz ovatæ acutæ, rucullatæ, ovario breviores. FLores 2-5; diam. long. 6". Per- con sepala flavo-viridia, labellum fuscum, violaceo pictum , lobi laterales ex sicco videntur pulchre li- lacino-violacei. HABENARIA. W. PeriGonIüm subgaleatum. Sepala externa subæqualia, supremum ga- leatum ; lateralia majora, reflexa; interna integerrima aut basi auri- culata, aut 2-3-loba , aut 2-3-fida , erecta, cum supremo fornicata. La- BELLUM anticum, integrum, s. trilobum, s. trifidum ; calcar filiforme. GywosrENMIUM semiteres , subapiculatum, liberum ,erectum. ANTHERA erecta, semiadnata , loculi soluti, basi divergentes, liberi, in cornuum speciem producta. Porumi incurva, retinacula gracilia, longa, glan- dulæ exsertæ. SrAMINODIA. glandulosa , lateribus gynostemii insidentia. STIGMATA : supremum subobsoletum (maculam glutinosam sub apice rostelli semiliberi, subcucullati sistens ut videtur ex nonnullis speci- minibus siccis), lateralia in processubus carnosis stigmaticis, ex lateri- bus internis rostelli ad latera faucis calcaris prosilientibus, nunc elon- gatis, nunc valde abbreviatis. Ovaniuw contortum. Her utriusque orbis regiones calidas tropicasque incolentes, cives Chinæ, Japoniæ, Indiz orientalis, insularum Canariensium, Azora- rum, Sierræ Leone, Abyssiniæ, capitis Horn, Madagascariæ, Mauritii, Caroline, Mexici, Antillarum, Brasiliæ, Peruviæ, Novæ-Hollandiæ tropicæ. Ranix bituberata. Habitus gracilis Orchidis Platantheræ, pleraeque densé folios, procera. FLonzs spicati, herbacei. ( 307 ) 1. HABENARIA TRIDACTYLITES. Lixoz. H. spicà laxiusculà, bracteis ovario brevioribus acuminatis, sepalis externis subæquali- bus, supremorum sepalis internis rectis galeato, lateralibus externis deflexis, Zabello tri- partito, pendulo , laciniis filiformibus , medià subbreviore , calcare filiformi ovario sublon- giore. Orchis tridactylites. Webb. in litt. ad Lindl. Habenaria tridactylites. Lzndl. Gen. 3 Sp. Orch. 1835, p. 318. (A. Erostres, $ 2. Henidia). Has. In rupestribus graminosis Teneriffze et Canariz non infrequentem primi legerunt cl. Webb et Berthelot! Disrris. cEocn. Planta insulis Canariensibus propria. Descr. Planta spithamæa, gracilis. Fori4 duo ovato-acutiuscula , primüm pollicaria, per anthesin multüm aucta. Srica 6-9 flora, flores erecti , vix magnitudine florum platantheræ bifoliæ ; ex sicco vi- dentur albidi, sepalis internis margine externo et labello viridibus, Porumania parva, caudiculæ recur- v2, glandule solito majores. EXPLICATIO TAB. 221. 1. Planta florida. 2. Flos auctus. 3. Alabastrum altero sepalo externo laterali interno- que reflexo, ut labellum et gynostemium appareant. 4. Gynostemium à facie visum. 5. Idem superné visum. 6. Pollinarium. 7. Pollinarium auctum ro diam. 8. Capsula. 9. Semen auc- tum 170 diam ! PERISTYLUS. Br. PERIGONIUM campanulatum, sepala omnia subæqualia , labellum in- tegrum s. trilobum, calcar brevissimum. GYNOSTEMIUM rectum, brevis- simum. Antherz loculi basi disjuncti, processu rostellari interjecto nullo. GLANDULÆ nuda. SramiNoDiA elongata. STIGMA transversum. OvaniUM tortum. HERBÆ per omnes zonas cistropicas dissitæ. Tota inflorescentia spicata, habitus Orchidis. Totum genus ulterius explorandum, certè variorum generum cives continens. ( 308 ) 1. PERISTYLUS CORDATUS. Lino. P. caule diphvllo, foliis cordatis ovatis acutis amplexicaulibus, spicà densiflorä subse- cundà , sepalis lanceolatis brevibus zequalibus campanulatis, labello ovario dimidio bre- viore, trilobo, lobo medio recurvo, calcare scrotiformi, staminodiis clavatis. Satyrium diphyllum. Z£. in Schrad. Distr. 1799, n. 93. Orchis cordata. 77. Sp. pl., vol. 4, p. 98. Habenaria cordata, R. Br. Prodr. , p. 312. — Spreng. syst., vol. 3, p. 691.— Hook. Bot, Misc. , vol. 1, p. 270, tab. 55. — Hook. Bot. Mag. 1839, tab. 164. Herminium cordatum, Lindl. Bot. Reg. 1839, tab. 1499. Peristylus cordatus. Zndl. Gen. et Sp. Orch. 1835. p. 298. Has. Ad truncos putrescentes laurorum in sylvà las Mercedes Teneriffe, cl. Webb et Berthelot. Disrns. GEoGr. Crescit in Europà australi occidentali et in Africà boreali, in herbidis insularum Corsicam inter et Sardiniam Moris ! in Hispanià ( vidi in herb. Boiss. Pavon!) in Lusitanià. Link. in insulà Maderà. Lowe! (vidi in herb. De Candolle!) in Canariis l. d.! Prope Tanger Salzmann. Dzscn. Planta spithamæa-pedalis (4 speciminà à cl. Webb largiter sunt pedalia). RAptx. unituberifera. Caulis erectus. Foria bina, patentia, 5-nervia, subcarnosa, in sicco tenuissimè membranacea. Interme- dium inter folia folio inferiore tertià parte brevius. Spica densissima, floribus subsecundis. Bracteæ lan- ceolatz, acute, membranacez , ovariis breviores, FLores exigui patentes, viriduli, vix majores floribus Herminii Monorchidis. Gxnosremiom minimum, cucullatum, loculis antherz divergentibus, stigmate mi- nimo. OvariuM cylindricum, incurvum ex ratione floris magnum. — Flores sub vesperum odorem gra- tissimum spirant teste cl. Hooker. Oss. Cl. Hooker in Bot. Mag. 5164, sepala externa basi connata depinxit; atqui in quinque speciminibus herbarii mei sepala externa libera reperi. — Tarnen hac est varietas admodum levis. Ita in Orchideis, quæ sepala externa lateralia connata habent, varietates occurrunt sepalis bilobis, bifidis, bipartitis, imo liberis. H. G. REICHENBACH. ( 9095 AMARYLLIDEZÆ. R. Br PANCRATIUM. Lin. Expr., Gen. pag. 179. I. PANCRATIUM CANARIENSE. Ken. P. foliis latis (ultrà poll.) linearibus, elongatis, glaucescentibus ; scapo laterali, compresso, foliis subbreviore, spathà 2-valvi, valvis lanceolalis apice attenuatis, acutis, pedunculorum longitudine, bracteolis inter pedunculos iisque brevioribus, linearibus, paleaceis, umbellà sub-20-florà; perigonii laciniis æqualibus, coronà 12-dentatà dupló majoribus, apice mu- cronulatis intüsque puberulis ; staminibus brevibus inter dentes coronæ perigonio duplo brevioris insertis, dentibus parüm longioribus ; capsulà glabrà fusco-lutescente. Capsula poll. circiter 1 longa , subtriquetra membranacea, glabrescens vel subscabra , leré ad basin loculicidé dehiscens. 3-valvis , valvis 3 lin. latis , obovato-oblongis, acutius- culis, ad nervum medium nervis 2 lateralibus stipatum, canaliculatis. Semina lin. 1 1/2 longa, lin. 1 lata, obovato-3-quetra, rugosa, aterrima, funiculis carnosis claviformibus ap- pensa. Pancratium canariense. Ker, Bot. mag., tab. 174. — Link in Buch. Beschr. , Ins. Can., pag. 140. Has. Hanc speciem, quæ regionis sylvosæ rupestria aprica amat, in campo elato e/ Zlano de T'rebejo mense decembre fructiferam legimus , florentem in rupestribus humidis con- vallis de Agua propé pagum Los Silos die 4 octobris 1845 invenit Bourgeæus. A Canari specimina misit Nivariensibus minora Despréaux statione non notatà. Bulbos quoque ex eàdem insulà (Ker. in Bot. Reg.) traxit Chr. Smith, sed locum proprium cl. Buchius in opere eximio non indicavit eamque per errorem forsan in regione priore sive Africanà collocavit. DisrriB. GEOGR. Species est reverà Canariensis. Ons. Specimina Canariensia Preauxii omnibus partibus minora, folia breviora et vix 4 lin. lata, umbellæ 6-9-floræ, capsule ovatæ, semipollicares. Descriptio nostra à speciminibus Nivariensibus icone Kerianà omninó congruentibus sumpta est. ( 310 ) AMARYLLIS. Linux. Exprrcn., Gen. pag. 176. 1. AMARYLLIS BELLADONNA. Lin. A. Multiflora, perigonio infundibuliformi, tubo brevissimo, costato, laciniis undulatis , 3 anterioribus minoribus, stigmate 3-fido, seminibus globosis. Amaryllis Belladonna, Linz. , Sp. pl, pag. 421. Amaryllis Belladonna et autumnalis. Dryand. in. Bot. mag., tab. 733, — Lowe, Obs. in Hook Journ. of Bot., vol. 1, pag. 29. Belladonna purpurascens. Sweet., Hort. Brit., pag. 506. Has. Ad muros vinearum insulæ Teneriffæ vulgatissima. Disrnm. GEocn. Planta est, ut videtur, ab origine austro-africana in Maderà et in insulis Canariensibus nunc civis met:eca. ( 341 ) AGAVEZÆ. Expricn. AGAVE. Lin. ExpLicu., Gen. pag. 181. 1. AGAVE AMERICANA. Linw. A perigonio infundibuliformi, limbi laciniis crectis. Aloe Americana, florida. 4/d. Hort. rom., pag. 9h. Aloe America. Clus. Hisp., pag. 443. Fol. sine flor. — Durant. Herb. nuov., pag. 18. Aloe folio mucronato. Lob. Hist., pag. 202, cum ic. Clus. Aloe Americana. Cam. epit., pag. 451, cum ic. Clus. Aloës de l'Amérique. Pom. , Hist. des drogues, pag. 297, fig. dext. Agave americana. Linn., Sp. pl., pag. 461. — Lamck. ill. tab. 235, fig. 1-DC. F1, fr., vol. 3, pag. 235. — Kunth. syn, pl. æq., vol. 1, pag. 300. — Bertol., Fl. it., vol. 4, pag. 154. — Guss., Fl. sic. syn., vol, 2, p. #15. Th. — Nees ab Es. Gen. Agave figg. 1-7. — Vis. Fl. dalm., vol. 1, p. 124. — Schnizl. Ic. fam. nat, , tab. 64. Has. Planta hzc utilis per omnes insulas Canarienses olim invecta nunc veré spontanea est. In Teneriffà usque ad montem Mesa de Mota et in Canarià in valle La J/ega de San Mateo ad alt. 400 circiter hexapodun pervenit. Disrmis. GEOGR. Stirps est indigena Americæ totius inter tropica protensæ ubi a mari ex celeb. Humboldt usque ad alt. 1600 hexap. evehitur. Ab Hispanis in orbem veterem illata oras maritimas regionis maris Mediterranei cum Opuntià occupavit, colles et montes tantum demissiores scandit in Sicilià! in Africà ! et in Hispanià ! ubi ex cl. Boissier ad alt. 250 hexap. pervenit. ( 312 ) IRIDE/E. Joss. TRICHONEMA. krn. ExnLich., Gen. pag. 169. — Uu. Nxzs, ab Es. Irid. 1. TRICHONEMA GRANDISCAPUM. Nos. T. foliis elongatis linearibus scapum longé exsertum excedentibus ; floribus 1-3, folii summi vaginà involucratis, spathis angustis lanceolatis, antheris filamento longioribus stylo brevioribus ; seminibus globosis, levibus. Trichonema Bulbocodium. JVo/. in Bourg. exsicc. IN. 98, non Ker. Has. Vulgaris est hæc planta in insulæ Teneriffze graminosis elatioribus circà oppidum Lagunense. In sylvulà S. Dionysii specimina procera legit Bourgeau, proceriora à Riedleo lecta vidi in herbario Fontanesiano. Disrris. GEOGR. Species est Canariensis 7. Bulbocodio regionis maris Mediterranei aff. sed scapo elongato notabilis et ab omnibus seminibus exacté globosis levibusque diversa. Dzscn. Bulbus ovi merulæ aut turdi magnitudine, levi, castaneä. Forr4 pedalia, vel 2-pedalia , basi in vaginas scapum amplectentes dilatata, suprà angusta linearia, plana, subcoriacea, 1-nervia, glaber- rima , apice acutiuscula. Scaeus semper exsertus nunc sexpollicaris , nunc pedalis, imo quandoque in umbrosis sesquipedalis , superné nudus subtetraquater , apice folio summo (vel foliis 2 superioribus), basi in vaginam lanceolato-ovatam flores 1-3 foventem expanso, laminá pedunculos longè excedente involucratus. SeATg e opposite, alterà alteram involvente ovariumque amplectente , lanceolato-acumi- nate : exterior 9 lin. longa, 1 1/2 lin. lata viridis striata, interior paullulüm brevior latiorque hyalina rubro-punctulata. Perigonium infundibuliforme, 10 lin. longum, fundo croceo, medio cœruleo; à medio ad apicem lacteo, vel toto lacteo, laciniis 3 exterioribus subcoloratis ; laciniæ 7 lin. longæ lanceo- late sub-3-nerviæ vel sub-5-nerviæ, venis à nervo medio ascendentibus et à latere exteriore nervorum lateralium marginem petentibus , tubus 3 lin. longus angustissime infundibuliformis. Srawrwa laciniis perigonii exterioribus opposita , 3 1/2 lin. longa , tubo ad altitudinem lin. 1 inserta, filamenta 1 1/2 lin. longa, basi levissime puberula, antheræ lineares apice obtusa vel leviter emarginatæ, 2 lin. longa. Srrus filiformis, 7 lin. longus. Sricwa 3-partitum, laciniis 2-partitis. Ovamum obovato-oblongum, subtrigonum, 3-loculare, ovulis plurimis loculorum angulo centrali affixis, superioribus ascendentibus, inferioribus pendulis, Caesura tenuis hyalino-membranacea, 3-valvis , sepe colorata , ad semina toru- ( 313 ) losa, ultrà medium loculicidè dehiscens , tubo ad basin indehiscente, Semixa plurima, globosa , levia , castanea vel subfusca. Pendula vel horizontalia , raphe tenui solubili ab hilo ad chalazam magnam rotundam protensà, Ewsnro cylindraceus , perispermo corneo subdimidio brevior , radiculà ad hilum sità cotyledone quoad chalazam oblique conversä. EXPLIGATIO TAB. 185. 1. Scapi (loridi 3-flori pars superior. 2. Planta integra scipo 2-floro. 3. Planta scapo i- floro. 4. Perigonium apertum ut appareant staminum insertio et tubi longitudo estimetur. 5. Stamen prout figuræ reliquie quæ sequuntur auctum, Stylus cum stigmatibus polline globoso conspersis. 7. Ovarium longiworsum sectüm ut appareant ovula nunc horizon- talia nunc pendula. 8. Ovarium :etate provectius transversim sectum ut appareant ovula jam fecunda, altero ad dexterum latus abortiente. 9. Ovulum, a hilum, raphe, c chalaza. 10. Capsula dehiscens spathà arte amotà. 11. Idem valvà abscissà ut appareant semina ma- tura atque abortiva pendula. 12. Semen, « hilum, 2 raphe, c chalaza. 13. Idem medio sec- tum, & hilum, 4 embryo, c chalaza, d perispermum. GLADIOLUS. Linx. Expr., Gen. pag. 168. — Tn. Ness, ab Es. Gen. germ. Irid. 1. GLADIOLUS SEGETUM. Gawr. G. bulbi tunic:e nervis validis superné reticulatis ; foliorum nervis plurimis prominen- tibus; perigonii lacinià supremà lanceolatà à lateralibus oblongo-lanceolatis amotà, subascen- dente 5 capsulà ovato-rotundatà seminibus globoso-pyriformibus. Gladiolus segetum Gawl. (postea Ker.), Bot. mag. , tab. 719. — Reichb. Ic. , tab. 600. — Part. , Flor. pan. , vol. 4, p. 42. — Bor. , Fl. du centre de la France, vol. 2, p. 462. — Hohenach. , Enum. pl. prov. Tal.. p. 29. — Vis., Fl. Dalm., vol. 1, p. 192, excl. syn. Sibth et Smith. — Guss., FI. sic. syn. , vol. 1, p. 36. — Koch, Syn., vol. 2, p. 807. — Boiss. , Foy. bot, d'Esp. , vol. 2, p. 601, excl. syn. Sibth. — Griseb. spic, fl. rum., vol, 2, p. 371. Gladiolus communis. Desf., FI. atl, , vol. À, p. 35, ex seminis descriptione. Gladiolus caucasicus. Herbert ! in Bot. Reg. misc. , 1842 , p. 65 , n. 82, ex speciminibus authenticis hort. Luxemb. reverendissimo decano Mancuniensi sub nomine G. segetum à celeb. Gayo missis. Ajillo Canariensium. Has. Valdé vulgaris est hæc species in ins. Can. nec aliam vidimus. Disrrig. GEOGR. Perfertur hæc species ex ins. Can. per Madeiram in Hispaniam (Boës- 111, — (3° sECT.) 40 ( 314 ) sier) et per Galliam meridionalem usque in Delphinatum (Bourgeau 7). 1n Gallià occiden- tali usque ad grad. bor. 46 (Boreau) procurrit. A Mauritanià (Desf., Boissier) et Sicilià (Parlatore), Thracià (Grisebach) Iberiam et 42 lat. bor. gradum attingit (ohenacher ! sine fructu, et Gay ! qui rhizomata hujus speciei bulbis Croez Adami commixta à Cyri ripis accepit non longé à Zalizzà lecta ubi nunc urbs recentior Tephlis). IRIS. Lixx. Expricx., Gen. pag. 166. * Perigonii laciniis exterioribus barbatis. 1. IRIS FLORENTINA. Lixx. I. caule foliis longiore, sub-2-floro, floris tubo spatham apice scariosam haud excedente, perigonii laciniis interioribus ovatis, oblongo-lanceolatis , erectis , undulato-crenulatis. Iris alba Florentina. C. Bauh. Theatr., p. 977. Iris florentina. Linn., Sp. pl. , p. 55. — Sibth. , FL grac. , tab. 39. — Desf., Fl. atl, , vol. 1, p. 36. — DC., F1, fr., vol. 5, p. 328. — Bot. mag., tab. 671. — Redout. Liliac., tab. 93. — Turp., Fl. méd., tab. 204. — Parl., F1. Pan., vol. 1, p. 46. — Bert., Fl. it., vol 1, p. 231. — Guss., FL. sic. syn., p. 37. — Gri- seb. , Spic. Fl. rum., vol. 9, p. 370. "Ipsos dompoc. Piert della Corcirese Flor. , p. 8. Has. In insulà Canarià hanc plantam legit Preauxius et in ezedem insulæ convalle S. S. Virginis (exsicc., n. 1000) et copiosam in valle /z J"ega de San. Matheo aprile floridam Bourgeæus. DisrriB. GEOGR. Species est regionis maris Mediterranei cujus limites haud prætergre- ditur. In Africà (Desfontaines), in Græcià (Sibthorp, Bory), in Corcyrà (Pieri), in Sicilià (Gussone, Parlatore), in Italià usque in Liguriam (Bertoloni). In Gallià circà Telonem et circà Grassam (D. C.). 2, IRIS GERMANICA. Lixs. I. caule foliis longiore, submultifloro, floris tubo spatham ultra medium scariosam vix excedente; perigonii laciniis interioribus erectis, rotundatis; seminibus angulatis, testà chartaceà, rugosà. “Ter dolocn à £v "DXogwic Theophr., lib. 9, cap. 7 , ad calcem. "Tere Bekriv À Dogue xat Muxedovwxh Diosc., lib. 1, cap. 1. (315 ) Iris germanica. Fuchs., Hist., p. 317. Iris domestica. Matth. (ed. Valgr., 1565), p. 16. Iris germanica. Linz. , Sp. pl., p. 59. — Blackw., Herb., tab. 69. — Desf., FL atl, p. 36. — Sibth., FI. grec. , tab. 40. — Bull., Herb., tab. 141. — Redout., Liliac., tab. 309. — DC., FI. fr., vol. 3, p. 236. — Gawl. (posteà Ker.) in Bot. mag. , tab. 570. — Turp., Fl. méd., tab. 203. — Bertol. , FL. it. , vol. 1, pag. 232. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 1, pag. 37. — Pis., FL dalm., vol. 1, p. 116. — Griseb., Spic. Fl. Rum., vol. 2, p. 369. Dis florentina. S'av. mat. med. tosc., p. 40, tab. 45, non Linn. "Iesoc yæhatios Pieri della Corcir. Flor., p. 9. 3. IRIS PALLIDA. Lawcx. I. caule foliis dimidio longiore, multifloro; floris tubo spatham laté ovatam totam scario- sam excedente, perigonii laciniis interioribus erectis, obovato-rotundatis. Iris pallida. Zamch., Encycl., vol. 3, p. 994. — Gawl. (posteà Ker.) in Bot. mag., tab. 685. — Redout., Liliac., tab. 366. — Bertol., Fl. it., vol. 4, p. 2934. — Koch, Syn., ed. 9, p. 807. Iris odoratissima. Jacq. , Hort. Schœnbr., vol. 1, tab. 9. Har. Non infrequens est hzc species in rupestribus siccis insulæ Palm:e ubi civis esse indigena videtur. Specimina legimus ad Montem Buena Vista et in loco alio non notato. Alia inter saxa arentia torrentis lapidei ignigenæ vallis Sancti Jacobi ins. Teneriffie certe sylvestria jam deflorata sed per spathas latissimas membranaceas cognoscibiliacarpsimus. Disrris. GEOGR. Planta est cujus expansio geographica nondum rité innotuit. In Istrià (KocA.). In collibus Pisanis (Savi secundüm Bertoloni). Perigonii laciniis exterioribus imberbibus. 4. IRIS FOETIDISSIMA. Lixx. l. foliis ensiformibus, planis fœtidis caule multifloro sublongioribus ; spathà margine sca- riosà, floris tubo brevissimo , perigonii laciniis interioribus oblongo-lanceolatis longé un- guiculatis unguiculo canaliculato ; seminibus globosis, testà carnosà. Epis. Diosc., lib. 4, cap. 91. Spathula fœtida. Fuchs, Hist., p- 794. — Dod., Hist. des plant., trad. par Ch. de l'Escluse, p. 145.— Lob. , Hist., p. 31... Matth. (ed. Valgr., 1565), p. 991. — Cam. , Epit., p. 733. Spathula fœtida. Tabern, Kreuterb., vol. 9; p. 369, — Dod. Pempt,, p. 247, figs. Lobelii.. Iris fœtidissima. Linn. , Sp. pl, p. 97. — Engl. bot. , tab. 596. — Desf. , Fl. atl. , vol. 1, p. 38. — Re- dout., Liliac., tab. 351. —DC:, FL. fr., vol 8, p.238. — Turp., Fl. méd., tab. 205. — Bertol., Fl. it., vol. 1, p. 938. — Parl., FI. panorm. , vol. 1, p. 49. — Guss., FL sic. syn. , vol. 1, p. 38. Has. Legimus hanc plantam in rupestribus vallis Tagananæ eodem loco quo eam legit ( 316 ) cl. Buchius. In ins. Palme convalle de Buena Vista angusto fructiferam legit Bourgeæus (excicc. n. 1008) taque in convalle de los Sauces copiosam sub Oreodaphne crescentem. DisrRIB. GEOGR. Species cst maris Mediterranei oræ utriusque qux in Europà occiden- tali ad Lutetiam pervenit (Cosson et Germain) et in Britannià ad gradum usque 55 long. bor. scandit (/7/atson). Omni Germanià exulat, circà Byzantium in oriente ex Sibthorpio et in Iberià et Tauride ex Marschall de Bieberstein occurrit. (CET DIOSCORIDEZÆ. R. Br. TAMUS. Lixx. Expr., Gen. pag. 158. — Tn. Nres, ab Es. Gen. germ. Fam. sarmentacee Trib. Tamine. 1. TAMUS EDULIS. Lowe. T. rhizomate amplo, foliis ovato-cordatis et sagittato-cordatis, apice attenuatis; floribus masculis racemoso-axillaribus vel paniculatis, staminibus perigonio 2-pló brevioribus, femi- ncis spicatis axillaribus ; baccá cartilagineo-carnosä, obsoleté 3-quetrà, ovato-mammiformi, inflorescentiæ persistentis cicatrice umbilicatà. Tamus communis, Link. in Buch., Beschr. Can. Ins., p. 140, non Linn. Tamus edulis, Lowe, Prim. Fl. mad., p. 12. Dioscorea canariensis. Nob. in Bourgeau exsicc., n. 1016. Norsa Canariensium et .Sa/saparilla sin espinas. Has. Non infrequens est hæc planta in rupestribus convallium iufrà regionem sylvarum in Canarià Teneriffà et Palmà. Specimina nostra legimus in convalle speluncarum nigrarum ins. Teneriffie prope pagum Zos Silos et in Palnxe convallibus circà urbem. Propé Sanc- tam Crucem Teneriffæ eam legit Riedlé et ibidem in convalle sanctà cl. Car. Lemann, in monte Ladera de Guimar et in convallibus proximis Bourgeau : specimina quoque à Cana- rià misit Despréaux. Disrrir. GEOGR. Hanc plantam ex indiciis à villicis cl. atque amicissimo Loweo datis Junio 1828 circà oppidulum et portum Muniz ins. Maderz quæritantibus inter dumeta ad agrorum margines germinantem monstrárunt, nondum enim effloruerat, posteà florentem habuimus, et fructus ex eádem statione maturos a cl. Car. Lemann accepimus. Descr. Ruizoma amplum , tuberosum, informe , post lentam coctionem edule , sed egenis tantüm in usu, Ram annotini, debiles, graciles, valdé volubiles, glabri, dilute virentes. Fori4 alterna vel supe- riora opposita, tenuia, leté viridia, glaberrima, sub-9-nervia ovato-vel rotundato-cordata, lobis oblon- ( 318 ) gis, rotundatis, apice attenuatis, apiculatis, margine undulato-crenulatis, petiolis nervosis. Superné cana- liculatis. FronEs masculi ex axillis foliorum racemosi , racemis simplicibus vel compositis , vel (foliis in bracteas ad apicem ramorum abeuntibus) laté racemoso-paniculati, rachi sub-4-angulo, ad angulos sepe scabrello, viridi. Pedicelli filiformes, flore multo longiores, solitarii dichotomi vel racemulosi, breviter utrinque alati, subscabrelli, colorati, bracteolà parva lineari-lanceolatà vel lineari apice lanceolatä sca- riosá subtensi. PExicoxiuM rotatum, corollinum, atropurpureum , tubo longitudinis totius tertiam ferè partem æquans, laciniis lanceolatis, acutis 1-nerviis. SrammA 6, perigonii tubi medio inserta, tubi lon- gitudine, Anruer& præfloratione introrsæ, demüm horizontales vel subreversæ, ad latera longitrorsüm dehiscentes, lamellam emarginatam brevissimam (stylum abortivum) cingentia. PouLen elongato-ovatüm utrinque obtusum, humectatum globoso-ovatum. FLores feminei in racemos simplices axillares folio bre; viores, digesti, rachi ancipiti subalatä, sulcatá, medio bracteæ lanceolato-subulatæ (pedicello cum brac- teá connato), sessiles, solitarii sub ovario bracteolati, vel rariüs bini flore altero & bracteolæ axi prodeunte- OvaniuM cum perigonii tubo oblongo sub-3-quetro 6-sulcato laciniis 6 liberis ovato-lanceolatis 1-nerviis basi intus papillis 6 (staminum rudimentis) stipatis coronato connatum , 3-loculare (raró 4-loculare) loculis2-ovulatis. OvurAsuperposita angulo loculi interiori affixa, pendula, subsessilia, raphe latá carnosá, diaphanä ab hilo ad chalazam deorsüm spectantem procurrente. SryLus brevis crassus. Sricmara 3, ovato-oblonga, medio sulcata , apice obtusa, demiun emarginata. Bacca. subtriquetro-ovata , glaber- rima, ochraceo-rubricata , carnoso-cartilaginea , dissepimentis medio solutis semi-1-locularis , demüm sicca, cartilaginea, indehiscens. SewrNa in quoque loculo 1-2 ad dissepimentorum angulos solutos pen- dula, globosa , suprà hilum depressa, minutissimè puncticulato-reticulata , fusca , raphe tenuissimá ab hilo ad chalazam inconspicuam percursa, testà tenui cum perispermo cartilagineo carnoso sordide albo à medio radiante connatá, Emsxro clavato-pyriformis, fere axillaris, extremitate radiculari hilum attingens. EXPLICATIO TAB. 293. 1. Ramus floribus masculis instructus mag. nat. cæteræ figuræ auctæ. 2. Flos masculus. 3. Florum femineorum racemus. 4. Flos femineus seorsüm depictus bracteà et bracteolà suffultus, perigonii laciniis anterioribus detractis ut appareant stamina abortiva et stigmata. 5. Ovarium transitrorsüm sectum. 6. Stigmata juniora ex alabastro excerpta. 7. Ovulum innuptum placentze fragmento adhærens. 8. Baccarum racemus. 9. Bacca non ex toto matura. 10. Bacca longitrorsüm secta jam di fecunda ovulis in semina feré conversis. 11. Bacca matura transitrorsum secta. 12. Semen sursüm visum, « chalaza, b raphe. 13. Semen infrà visum, « hilum, à raphe. 14. Idem medio sectum a testa, à perispermum, c chalaza, d hilum, e embryo. 15. Embryo excerptus, multotiés auctus. ( 319 ) SMILACE/E. R. Br. DANAE. Mz». Bot. Beobacht., 17582, pag 186. — Philosoph. Bot., vol. 2, pag. 56. FLores diœci vel hermaphroditi. PERIGONIUM 6-partitum, laciniis basi vel usque ad medium coalitis, 3 exterioribus majoribus in præ- floratione imbricatis interiores minores tegentibus. STAMINA 6, in cy- lindrum apici tubi perigonii insertum. superné constrictum atque ovarium, in floribus sterilibus effetum inclusum, in fertilibus stigmata exserta torquis modo fimbriati circum volventem. ANTHERÆ sessiles elongato-ovate vel ovatze, florum femineorum sepe steriles. liberæ, longitrorsüm dehiscentes. Ovariun 3-loculare, loculis 2-ovulatis. OvuLA collateralia, loculi angulo interno medio affixa, raphe crassà ad cha- lazam superiorem procurrente, exostomio basali. Srvrus columellaris. STIGMATA 3, crassiuscula, revoluta, plumosa. Bacca carnosa, globosa, abortu sepe 1-sperma. SEwEN globoso-angulatum, albidum, apice cha- lazà magnà, coloratà, hilo confusà, propè basin micropyle mamillari nolatum, testà tenui cum perispermo coalità. EmBryo clavato-fusifor- mis, hilo remotus, antitropus, extremitate radiculari micropyle proximà. FnurICULL sempervirentes, sarmeutosi, scandenles regionis præ- cipué Macaronesiacæ cives, foliis squamæformibus, ramulis foliaceis. FLORES in marginibus, vel utrinque ad latera ramulorum foliiformium ( 320 ) glomerati vel ad apicem ramorum in paniculos breves extrà-axillares ramulis foliiformibus sterilibus oppositos digesti. SuscENus LI. SALMACIS (1). Flores margine vel medio ramuli foliiformis prodeuntes, diceci, masculi ovario efleto feminei staminibus effetis vel parcé polliniferis przediti. Perigonii laciniæ basi tantüm coalitze. Ons. Genus Danae anno 1782 à novatore ingenioso F.-C. Medico præeunte Dioscoride, cui nomen est alterum Lauri su: alexandrinz, ante Danaam aut Danæam Danae Italo celebri dicatam et ante Danaidiam comin. conditüm fuit et divulgatum, nec ergó Danaidæ Danai scilicit filiæ cum celeb. Linkio (Handb. vol. 1, pag. 214) transferenda est corona botanica. Admissà Danae pro specie archetypà subgenus alterum ditioni nostræ alienum cudendum. ACRISIA. Flores paniculati , hermaphroditi. Perigonii laciniæ ultrà medium coalitæ. — Species unica Ruscus racemosus Linn. Danae Laurus Med. (Monadelph. pag. 72-Danae racemosa Mœnch, meth. pag. 170). Alterum quoque à Rusco excerpendum genus Ruscus olim reticulatus Thunb. Fruticulus est androgynus vel dicecus, non illætum belluis durum tamen pastum in Africæ Australis saltibus præbens, cui nomen imposuimus Hylonomes nymphæ : Se REC quà nulla nitentior inter Semiferos altis habitavit femina sylvis : (Ov. Met., 12, 405.) quique mortuo Cyllaro marito Centaurorum pulcherrimo superstes vivere noluit. HYLONOME. Nos. Frons diceci. PERIGONIUN floris masculi 10-partitum tubo intüs glanduloso, laciniis 5 exterioribus majoribus, sessi- libus, glandulis 5 stipitatis versüs basin auctis, 5 interioribus minoribus, stipitatis, eglandulosis. SrAwINA 5, distincta, filamentis apice liberis , mox in cylindrum gracilem cum ovarii effeti stipite tenui arctè coalitum , antheris ovatis, dorso affixis. Sryzus tenuis, longitudine staminum. SricwA capitatum, discoideo-5-quetrum. PenicowiuM floris feminei masculo simile, tubo latiore eglanduloso , laciniis majoribus 2-glandulosis. Ovaniuw ... Casta stipitis gracilis apici impositam, chartacea, 5-locularis, loculis ante maturitatem dorso deperiente dehiscentibus. Sewex in quoque loculo 1, immaturum nudum, subdiü maturatum. — Sp. unica, H. reticulata. 1. DANAE ANDROGYNA. Nor. D. caule scandente, ramis teretiusculis squamis lanceolatis acutis, ramulis foliaceis lan- ceolatis vel ovato-lanceolatis, basi attenuatis vel subcordatis ; floribus fasciculatis, fasciculis in crenulis brevibus ad margines ramulorum dispositis, pedunculis gracilibus brevibus. (1) Salmaci nymphæ dicatum cui, si poetis credendum : s.n . forma duplex nec femiaa dici, Nec puer ut possit. » (Ov., Met., 1, 515.) ut nympha ità quoque frutex nosler androgynus : « Concretus sexu sed.non perfectus eodem. » (Avson.) ( 321 ) Laurus alexandrina Palmensis baccis € crenis foliorum prodeuntibus. Pet. mus. , cent. 2 et 3, p. 26 , n. 998. Laurotaxa epiphyllocarpos , crenatis foliis, maxima, e singulis foliorum crenis baccifera. Ez. [nsula Palmá ; nuper allata est. P/uk. Mant., p. 114. Ruscus androgynus à foliorum crenis florifer et baccifer. Dill. Hort. EltA., tab. 250. Ruscus foliis margine floriferis. Hermaphroditus, Linn., Hort. clif., p. 466, fig. 322. Ruscus androgynus. Linn. , Sp. pl. , p. 1474. — Hort. Kew., vol. 3, p. 419. — Lamk. Encycl., vol. 9, p. 927. — Link. in Buch., Phys. Beschr., p. 140, Buch.. ibid., p. 179. — Hook., Bot. mag., tab. 3029. Ruscus androgynus « foliis subcordato-acuminatis floribus subsessilibus in capitulum multiflorum congestis. Sims., Bot. mag., fol. 1898. Gilberbera et Gibalbera Nivariensum necnon Alicacan Palmensium. Has. Non infrequens est hæc planta in sylvis altioribus et in convallibus dumosis insu- larum Tenerifle et Palme, ubi eam propè La Galga legimus. Specimina florifera in con- valle speluncarum nigrarum Teneriflæ in regione ipsà Cistorum die 27 aprilis 1845 legit cl. Bourgeæus (exsicc. n° 74). Propé Tagananam usque in loca excelsiora evectam vidit cl. de Buch. Planta est imprimis coronaria. Disrri8. GEoGR. Accola quoque est ins. Maderz ex catalogo cl. Buch à celeb. R. Brownio suppeditato Phys. Beschr., pag. 191, et Lowe in Hook. Dot. mag. l. c. Oss. Huc iconem Simsianam c. l. referre noluimus cum crenas in nostrà nunquam uni- floras vidimus. EXPLICATIO TAB. À 224. 1. Danaes androgynæ ramulus foliaceus flores masculos gerens. 2. Ramulus flores femi- ncos, et 3 ramulus magis cordatus alabastra feminea gerens, omnes magnitudine naturale, reliquæ figuræ auctæ. 4. Squama stipalacea qu:e ramulos foliaceos suffulcit. 5. Pedunculi pars inferior cum squamis bractealibus. 6. Flos masculus. 7. Idem dimidiatus ut appareat pistillum abortivum. 8. Flos femineus superné visus. 9. Semen, a chalaza, 5 micropyle. 10. Idem longitrorsüm sectum a testa, 2 perispermum, c chalaza, d micropyle, e embryo. 11. Chalaza magis aucta ex alto visa. 12. Embryo. 1. DANAE GAYAE. Nos. (1). D. caule scandente, ramis tetragonis, squamis ovatis obtusiusculis, ramulis foliaceis tan- (1) Speciem formosam nomine nuncupatam ac gratæ memoriæ consecratam voluimus Rozalize Gays optimz ct cultissimæ feminze, Gayi botanici illustris conjugis, operi nostro lepidas quæ depinxit tabellas, Amicæ dileciz ante d'em abreptæ extremam hane tumulo recenti meritamque imponimus coronam. 111, —/3* SECT.) 4l ( 322 ) 'ceolatis, basi attenuatis; floribus conspicuis fasciculatis, fasciculis in medio ramulorum aut in crenulis vel divisuris ad margines dispositis, pedunculis crassiusculis elongatis. Has. Hanc speciem ex insulà Canarià primus misit Preauxius ibidemque iterüm à cl. Bourgeæo in ipso oreodaphnone sylvæ olim ingentis Doramæ Martio florida lecta fuit. Disrr. cEocn. Species est verissimé Canariensis. Oss. Plantam nostram in hortis Europæ olim cultam certum est, specimen enim hortense in berbario Lessertiano extare adverti , valde autem dubitabile est , in Teneriffa provenire, Nicolaus enim villicus Guimariensis herbarum gnarus, quem sibi in floralis belli adjutorium adjunxit et in Canariam secum transvexit Bourgezeus, cüm in eam pri- mus incidit « Eja ! » inquit « gibalberam habemus cui medio etiam folio innascuntur flores ! » Genus agnovit, com- movit speciei diversitas. EXPLICATIO TAB. 224 D. 1. Danaes Gayae ramus ramulos foliaceos gerens floribus masculis instructos. 2. Ramus cui ramuli foliacei juniores floribus femineis onerati, ambo mag. nat., figurze reliquae auctze. 3. Squama stipulacea. 4. Flos masculus. 5. Staminum coronula excerpta, medio fissa etarte explanata. 6. Anthera é phalange cum filamentorum coadunatorum cupellæ laminà excisà. 7. Eadem introrsüm visa laminà allevatà ut conspiciatur insertio dorsalis. 8. Flos femineus. 9. Pistillum. 10. Ovarium transitrorsüm sectum ut appareant ovula juxtim posita. 11. Idem longitroreüm sectum. 12. Ovulum, a funiculus, 5 chalaza, c exostomium. SMILAX. Lin. Expricu., Gen., pag. 155. — Tu. Nxzs, ab Es. Gen. germ. Fam. sarmentacee Trib. Smilacine. 1. SMILAX MAURITANICA. Porn. S. caulibus altè scandentibus, sparsim aculeatis vel inermibus ; foliis laté ovatis , basi subcordatis vel truncatis, 5-10-nerviis margine inermibus vel breviter aculeatis, concolo- ribus; ovario sæpè sub-4-loculari loculo quarto vacuo, stylis subnullis, stigmatibus elon- gatis apice vix latioribus; baccis magnis rubris 1-3-spermis; seminibus ovato-orbiculari - bus, latere compressis, luteo-badiis, tenuissimé rugosis, hilo magno. Smilax aspera seu spinosa latifolia, retusa folia periperia Leni cup. hort. cath., p. 202. Smilax aspera seu spinosa, latifolia subrotunda Bonanni, Ic., tab. 61, ramus fructifer. Smilax mauritanica. Poir., J70)., vol. 9, p. 963. — Desf., Fl. ail., vol. 2, p. 367.— Guss, Fl. sic. syn., vol. 2, p. 629. — Boiss. Voy. bot, d'Esp., vol. 2, p. 609. — Kelaart, Flor. calp., p. 161. Smilax pendulina. Lowe! Prim. Flor. mad., p. 19. Salsaparilla Nivariensium, cerrajyuda Palmensum. ( 393 ) Hav. Communis est hæc species in svlvis et dumetis ins. Canariensium. Drsrere GEOGR. Stirps est regionum calidiorum mart Mediterraneo conterminarum. In Hispanià et Lusitanià circà Gades! in ruderibus Italicze! in Cynthize monte! ( Cintra) ad Malacam (Boissier), ad Calpen montem ( Ke/aart). In Sicilià (Gussone), in Syrià prope Tripolim (Zabillardiére), in monte Libano (Bové) observata. à; Os. Nulla S. aspere Linn. ver: specimina in ins. Canariensibus legimus quàcum forsan planta nostra non con- fundenda est. 2. SMILAX CANARIENSIS. WiLL». S. ramis preter inferiores inermibus glabris ; foliis latis ovatis 3-5-nerviis, petiolis cana- liculatis ; floribus umbellatis, fructu nigro. Smilax Canariensis. JJ illd., Sp. pl, vol. 4, p. 784. — Por., Suppl, vol. 5, p. 96. Smilax rubra. Link in Buch. Beschr. Can. Ins., p. 140 et Buch ibid. p. 179? S'alsaparilla Canariensium. Has. Legimus hanc plantam non longé ab oppido Orotavensi in vià quæ conducit ad scopulos /os Organos dictos eodem forsan loco quo eam vidit celeb. Buchius. A valle Tagananæ et à convalle Z'arranco del Agua propè Los Silos specimina misit Bourgeæus. Disrris. GEOGr. Species est Canariensis. Dzscn. Frutex sarmentosus arbores altè latéque scandens, Raw graciles, inferioribus quandoque spi- nosis; reliquis inermibus, teretibus striatis, pallidé virentibus, levissimis vel obsolete scabrellis. Fozra late ovata vel lanceolato-ovata glaberrima coriacea, pallentia , 3-5-nervia , basi rotundata , apice atte- nuata, mucronata, 3-5 poll. longa, 1-3 poll. lata, petiolis 5-9 lin. longis, latis, ad medium membraná auctis, profuudé canaliculatis , semiamplexicaulibus , extüs sulcato-striatis , supernè canaliculatis, medio cirrhiferis cirrhis suprà basin articulatis, teretibus, levissimis vel subscabrellis, Flores umbellati umbellis pedicellatis, pedunculo communi petiolo dupló longioribus subtetragono striato gracili, apice globoso-incrassato. BnacrE latè ovatæ, apice attenuatæ acutæ. PrpicELLr subæquilongi acutè 4-goni glaberrimi, basi orbiculaté incrassati. Pemicomiuw floris feminei luteo-virens , laciniis basi lanceolato- ovatis superne oblongis, apice incrassato-obtusis, 1-nerviis, exterioribus latioribus imbricatis interiora in præfloratione foventibus, apice connatis. Sramna.sterilia ovario breviora, filiformia, apice subulata. Ovarium ovatum sessile, 3-costatum, obtusum, purpurascens, 3-loculare, loculis 1-ovulatis. Ovura ab apice loculi pendula. Srvzr subnulli. Sriemara 3 filiformia, ovario subdupló breviora , in præfloratione erecta , marginibus interioribus inter se cohærentia, intüs canaliculata papillifera, apice obtusa subin- crassata. Frucrus globosus niger, ex specimine herb. Broussonetiani, EXPLICATIO. TAB. 225. 1. Ramus junior à basi fruticis, spinosus. 2. Ramus cum floribus femineis. 3. Folium vegetum dimidiatum , omnia mag. nat., sequentia aucta. 4. Umbella cum flore femineo ( 324 ) ceteris decerptis. 5. Alabastrum. 6. Idem arte apertum ut stamina obortiva et stylorum præfloratio conspiciatur. 7. Ovarium fetum stylorum cicatricibus coronatum. 8. Idem transitrorsüm sectum. 9. Idem totà longitudine apertum ut appareat ovulum jam fecundum angulo interno loculi sub apice insertum. 10. Ovulum gravidum à ventre visum. 11. Um- bella fructifera ex herbario Broussonetiano auspice b. Bouché-Doumeng delineata. 12. Bacca, Mascus LILIACE/E. Lin. TRIB. I. ASPARAGE AE. Lino. ASPARAGUS. Lrnx. Secrio T. MFACANTHA. Nos. Fasciculi axillares 2-3-flori. Flores campanulato-conniventes. Ovarium 3-loculare loculis 3-ovulatis. 1. ASPARAGUS STIPULARIS. Fonsx. A. caule fruticoso diffuso , ramis glabris ; foliis solitariis, sparsis, validis, rigidissimis, patentibus raró ternis; stipulis membranaceis, deciduis ; pedunculis brevibus medio arti- culatis, baccis cæruleo-nigris. Asparagus sylvestris præcrasso ac rigido folio acuto nigro , Cup. , Hort. cath. , pag. 24 et ex Guss., Panph., vol. 9, tab. 160. Asparagus stipularis. Forsk., FL eg.-arab., pag. 72. Asparagus horridus, Linn. fil, Suppl., pag. 203. — Cav. Icon., vol. 2, tab, 436. — Desf., FL. ail., vol. 1, pag. 311. — Red. , Lil., tab. 988. — .Sibth., Fl. grac., tab. 339. — Bresl., Aspar., n. 18, tab. 939. — Bertol., Fl. it., vol. 4, pag. 153. — Guss., Fl. sic.. syn. , vol. 1, pag. 418. — Bouss., Foy. esp., vol, 2, pag. 620. Han. Propria est hæc species ins. Lancerottæ. Specimina nostra fructifera et ramos no- vellos conjunctim emittentia legimus non longé à pago Hariá mense Angusto; ad rupes propé fontem e/ Chafariz dictum, alia sine flore et fructu in valle Guatisa et in ipsis oppidi Teguise, insulz capitis , mœnibus Januario legit Bourgeæus. Disrni5. GEOGR. Species est regionum maris Mediterranei calidiorum cives quæ à Purpu- rariis in Ægyptum protenditur. In peninsulà Hispanicà ( Brotero, Poissier)! In Mauri- tanià (Desfontaines, Bové). In Sicilià (Gussone). In Cypro ( Labillardière ! ) In Egypto propé Alexandriam (Forskähl, Delile! Montbret !). Descr. Fruticulus intricatus. Rat striati, subteretes, glabri , juniores tetragoni. Srirurz latæ ovato- ( 326 ) lanceolatæ, apice filiformes, scariosæ , tenuissimæ, deciduæ, imà basi persistentes et demüm deorsüm in spinam brevem validam protractæ. Forra sparsa, opposita, vel raró subfasciculata , sepe 15 lin. longa, mox in spinas validas 4-gonas, lateribus planis 3 inferioribus striatis, conversa. Fronks in axillis bini vel terni, parvuli, inconspicui, virides, nutantes, in alabastro obovati, pedicellis brevibus medio articulatis perigonii laciniis late ovatis. SrAMINA perigonio breviora , filamentis latis , antheris ovatis. Bacca perigonii ' aciniis persistentibus suffultæ, cæruleo-nigrescentes. Ons. Nomen .nventoris priscum Linnæano anterius certè accipiendum ne confusio oriatur, et nomen forsan La- marckianum stipulaceum speciei Africæ australis mutandum. Ultr', hanc speciem cl. Linktus affinem 24. aphyllum Linn., quem cum nostro plures confuderant auctores, in promontorio Isletà Canarie à Buchio repertum et cum cà sequentes enumerat. Species hujus sectionis inquirendæ. Asparagus acutifolius Linn., Link. in Buch Phys. Beschr., pag. 140. In convallibus circà portum Orotavensem. Buch, ibid., pag. 162. Asparagus verticillaris. Link., ibid. Vegetus et copiosus in convalle portüs Orotavensis et in montibus Iguestensibus. Puch, ibid : à Sectio II CORRUDA. Nos. Fasciculi axillares multiflori, rarius pauciflori. Flores (an omnium?) stellatim patuli. Ovarium 3-loculare loculis multiovulatis. 2. ASPARAGUS SCOPARIUS. Lowtr. ^ A. caule frutescente, erecto , ramis patentibus, horizontalibus; foliis fasciculatis, seta- ceis, glabris ; floribus densissimé fasciculatis, inconspicuis , erectis, folio brevioribus, pedun- culis paulló suprà basim articulatis; baccá parvà , rubrà. ; Asparagus scoparius. Lowe ! Prim. Fl. mad., pag. 11. — Nob., pic. gorg. ined. Asparagus plocamoides. Nob. olim in Steud. nomencl., ed. 9, pag. 150. Asparagus exaltatus. Chr. Smith, mss. in herb. Car.doll. Has. Ad muros agrorum et in convallium rupibus siccissimis regionis inferioris tolius n [T Teneriffze. Specimina legimus in convalle Sanctà et in convalle Averni, Disrrte. GEOGR. Species est Canariensis et Maderensis. Descr. Cauris erectus lignosus 6-12-pedalis, cinereo-albidus, nitidus, ad ramos spiná stipulaceä descen- dente basi latá ovatá, apice inflexà munitus. Rawr spiraliter patuli concinni ut in A. officinali L., teretes, striati velobsoleteangulati, glabri, pallidé virides, ramulis sparsis patulis, stipulis brevibus lineari-oblongis acuminatis scariosis fulvis dorso basi spinà futurà gibbis suffultis. Fora fasciculata, gracilia, sub-4-gona, 327) acuta, 8-10 lin. longa, superiora filiformia. FLores ad apicem precipue ramulorum densissimè fasciculati, fasciculis sæpè 30-40-floris basi bracteis ovatis scariosis acutis fulvulis nodosis suffultis, pedicellis filifor- mibus, patentibus, glabris, parüm suprà basim articulatis, folio dimidio circiter brevioribus. PEnicoxicM viridi-lutescens pedunculo 2-pló vel 3-pló brevius, laciniis oblongo-ovatis. Sramwa ferè ad basin laci- niarum inserta, laciniis subbreviora , antheris ovatis, Pisrrciom staminum longitudine, in floribus abortivis ellipticum angulatum, in fertilibus ovatum 3-loculare, loculis multiovulatis, ovulis ad loculi angulum inferiorem affixis , subhorizontalibus. Bacca parva, globosa, rubra, abortu sub-1-sperma. Sewex orbiculare, nigerrimum , nitidum , subreticulatum , ad hilum rugulosum. Ewznro perispermo corneo durissimo immersus , gracilis. ' “EXPLICATIO TAB. 9260. 1. Ramus floridus. 2. Ramus fructifer ambo mag. nat. figuræ reliquae. auctæ. 3. Rami axilla cum pedicellis fasciculatis et fructu. 4. Flos cum ovario gravido et stylo tum exserto. 5. Stamen antrorsüm visum. 6. Idem à latere visum. 7. Pistillum. 8. Idem, ovario longi- Irorsüm secto. 9. Ovula 4 placentæ fragmento inserta. 10. Semen a umbilicus. 11. Idem medio sectum a umbilicus, D testa, c perispermum, d embryo. .3. ASPARAGUS UMBELLATUS. Lixx. A. caule frutescente, elongato, sarmentoso, ad angulos scabro, stipulis latis acutis, demum dorso basi in spinam brevem crassam acutam productis, foliis fasciculatis 4-gonis angulis scabrellis; floribus conspicuis , densé umbellatim fasciculatis; baccis amplis viridi- luteis , demüm nigris. Asparagus umbellatus. Link in Buch. Beschr., pag. 140. Buch, ibid. , pag. 169. — Schult. , Syst, vol. 7: pars 1, pag. 324. Asparagus grandiflorus, Æ7illd., Herb. — Bresl., Aspar., n. 23. Asparagus dichotomus. Brouss. ! Mss. in herb. suo. Asparagus scaber, Lowe! Prim., Fl. mad., pag. 11. Has. Species est volubilis inter dumeta scandens. Specimina legimus circà Bujame própé Buena Vista et circà oppidum Orotavense, circà Guimar specimina septembre fructifera in convalle Victoriæ, novembre florida et densifolia feréque glabra in sylvà Tagananze legit Bourgeæus, ad rupes castelli Paso Alto et in convalle Averni de Buch. Specimen à Canarià misit Preauxius. DisrR. GEoGR. Species est Macaronesiaca quam in Maderze paræcià Sanctæ Annz fruc- feram et parcè floridam Maio mense in rupestribus maritimis legimus. Desce. Caulis elongatus , flexuosus , sarmentosus , subteres , spiná latà brevi ad ramos auctus , ramis ( 328 ) 4-gonis, striatis angulis, scabris, lætè viridibus, demüm stipulis ad ramulos subcylindraceis reticulati: suffultis, Four fasciculata, fasciculis remotis vel confertis, 3-7-liu. longa, acicularia pungentia, 4-pona, angulis scabris vel levigatis. FLores magni ad apicem ramulorum vel in axillis foliorum plurimi, 3-lin. longi, fasciculati, luteoli, erecti, odoratissimi, pedicellis elongatis, gracilibus paullulàm sub medio arti- culatis, æqualibus et indè umbellam simulantibus. Penicoxiuw amplum, laciniis exterioribus oblongis, interioribus lanceolatis, margine hyalinis, Sramina laciniis subequalia, suprà earum basin inserta, exteriorum minora filamentis angustioribus sensim versüs basin dilatatis, antheris oblongo-ovatis, sub medio insertis, loculis sub insertione liberis. Ovauuw ovatum in floribus sterilibus ellipticum, obsolete 3-quetrum, glabrum, 3-loculare, loculis multiovulatis. Ovura ad angulum internum affixa, horizontalia vel pendula, Srvrus ovario subbrevior, trifidus. Sricwara 3, ad apicem styli ramorum capitata, globu- losa, papillata. Bacca magna, lutea, styli basi apiculata , 1-3-sperma. Sema nigra , rugulosa , chalazá magnà, perispermo corneo nigrescente. Emsrro per medium perispermi cornei protensus, gracilis ad extremitatem radicularem incrassatus, ad cotyledonem recurvus. EXPLICATIO TAB. 227. i. Ramus floridus. 2. Ramus fructifer. 3. Rami nodus cum pedicellorum fasciculo ut figuræ reliquae omnes preter 9 mag. auctus, 4. Flos sterilis. 5. Perigonium abscissum et arte apertum. 6. Anthera à fronte visa. 7. Flos fertilis arte apertus, pistillo longitrorsüm secto ut appareant ovula. 8. Pistillum. 9. Fructus junior. ro: Idem medio transi- trorsüm sectus et magnoperé auctus. 11. Semen junius. 12. Semen maturum umbilico superné viso. 4. ASPARAGUS ARBORESCENS. WiLL». A. caule fruticoso, valido, glabro; stipulis basi inermibus tumidis, foliis longissimis , rigidis, alternis , raró fasciculatis ; floribus binis ternis vel fasciculatis, inconspicuis; baccis parvis aurantiaceis. Asparagus arborescens. JJ illd. herb. Bresl., Brouss. herb. Asparagus equisetifolius. Ledru, Mss. in herb. Candolleano. — Nob. in S ched. exsicc, Bourg., n. 212. Asparagus retrofractus var. Chr. Smith! in herb. Candolleano. Has. Occurrit hæc species in rupestribus aridis ins. Teneriffæ ubi eam in valle Igueste primus legit Broussonetius et posteà Drusus. Specimina florifera et fructifera die 26 Sep- tembris in convalle oppiduli Buena Vista legit Bourgeæus, specimina sua in Canarià legit Chr. Smith. Disrr. GEOGR. Species est Nivariensis. Dzscr. Caulis erectus , robustus , cinereus , inermis. Rawr breves patentes sparsi, demüm caulium vetustiorum capris forsan tonsorum fasciculati, teretes, striati, obsolete pubescentes , pallide viriduli, (5329 ) ramulis duriusculis, sub-4-gonis , scabrellis. Sriruzæ ovata acuta, membranaceo-scariosæ, deniun ro- tundatæ, dorso basi tumidi sed nunquam iu spinam producti. Foria patentia alterna bina vcl fasciculata, rigida, 2- etiam 3-pollicaria acuta, ancipitia, glabrescentia pallida juniora sub-4-gona, scabrella, Frongs mediocres in axillis ramorum juniorum bini terni vel quaterni, in ramis vetustis fasciculati , bracteis minimis membranaceis stipati, pedicellis gracilibus, subcylindraceis, 3 lin. longis, labris, nutantibus, propè basin articülatis. Periconium pedicello 2-pló brevior , virens , laciniis ovatis , obtusis, Sramixa suprà basin laciniarium inserta, laciniis subbreviora, antheris oblongis luteis, Pisrizzux staminum lon- gitudine, ovario ovato 3-loculari, loculis 6-9-ovulatis. Srytus brevis. Sricmara 3 , €ylindraceo-ovata , acuta, reversa, intüs papillata. Bacca parva , aurantiaca , styli basi apiculata. Evsrvo apice levitei recurvis. EXPLICATIO TAB. 928. 1. Ramus floridus. 2. Ramus fructiler ambo mag. nat. figurze reliquie auctze. 3. Flos sterilis. 4. Flos fertilis. 5. Flos fertilis arte explanatus. 6. Pistillum longitrorsüm sectum ut appareant ovula. 7. Fructus. 8. Semen. 9. Embrvo. 9. ASPARAGUS PASTORIANUS. Nos. A. caule fruticoso, ramis patentoribus, recurvatis, junioribus epidermide furfuraccà niveà demüm detersà tectis, vegetioribus fusco-cinereis , spinis brevibus , validis , subincurvis ; foliis fasciculatis, glabris, pallidé virentibus, apice clavatis, recurvis internodio longioribus ; floribus fasciculatis, fasciculis sessilibus vel medio ramosis, pedunculis infrà medium arti- culatis , perigouii laciniis laté ovatis, lacteis, stamina longé excedentibus , antheris purpu- reis; ovario ovato, angulato, 3-loculari, loculis multiovulatis, stylo brevissimo, stigmatibus recurvis ; baccà luteo-rubrà. Asparagus albus. Link in Buck Phys. Beschr. Can. Ins. , pag. 139, Buch, ibid., pag. 152. — Nob, in exsicc. Bourg. n. 210, non Linn. Espina blanca Nivariensium. Has. Legimus hanc plantam in regione inferiore Tencriflæ inter pagum £4 Paímar et oppidum Garachico atque ad muros et inter euphorbiarum dumos circà oppidulum Buena Vista, ubi fruticulos lætè floridos ad rupes montis Bajamar invenit Bourgezeus et in declivibus vallis Zgueste ejusdem insulæ de Buch in Canarià quoque inter dumeta circà urbem Palmarum, in rupestribus convallis Zarranco seco necnon ad oppidum Z'ror eam notavit celeb. ‘de Buch et ex càdem insulà specimina misit Despréaux. Distr. GEocn. Planta est Canariensis. Ous. Speciem novam patrie felicis icolam dicavimus amico Lasunensi Laurentio Pastori Pictori peritissimo ut, — (3° secr.) 42 ( 330 ) reique herbariæ non ignaro Broussonetii olim junioribus annis comiti et discipulo, eui plantarum ultrà 500 ex vivo effigies in herbario suo, quod posteà Boucheanum, Monspelii asservatas, et nobis quasdam vafrè delineavit. Differt ab A. albo Linn. cui proxima et quocum confusa olim caule elatiore, ramis longioribus pulchrè arcuatis, junioribus furfure brevi spisso pubescentibus, foliis apice clavatis internodio multó longioribus, floribus in fasciculos nunc sessiles , nunc à fasciculi quasi proliferi medio fasciculo altero prodeunte, laciniis perigonii latis ovatis nec obovato-oblongis , staminibus lacinià tertiam feré partem brevioribus nec subæqualibus , ovario ovato nec elliptico , baccä maturà luteo-rubrâ nec nigrà. — Embryo ad radiculam clavatus, medio rectus, ad extremitatem cotyledo- neam arcuatus pediformis. EXPLICATIO TAB. 2929, 1. Ramus cum floribus fertilibus, 2. Rami apex cum floribus abortivis. 3. Ramus fruc- ler. 4. Axilla rami cum pedicellorum fasciculo. 5. Flos masculus abortivus. 6. Floris feminei perigonit lacinia interior cum stamine avulsa. 7. Stamen à dorso visum perigonii lacinià usque ad insertionem sectà. 8. Pistillum. 9. Idem longitrorsüm sectum ut ovulorum series conspiciatur. 10. Ovulum. ri. Rami fructiferi segmentum cum fasciculis sessilibus pedicellatisque et fructu. 12. Semen ad latus umbilicale visum. 13. Idem medio sectum a testa, P umbilicus, c perispermum, d embryo. TRIB. IL DRACAENE AE. Gap. DRAC/ENA. VANDELL. Expnicu., Gen., pag. 151. 1. DRACAENA, Dnaco. Lin. Dragonnier et Sang-de- Dragon. Bont. et Le F'errier, Descouv. et conquest. des Can., in Canariá, pag. 73, in Palmá, pag. 123, in Gomerá, pag. 195, in Teneriffà, pag. 126. Sanguis Draconis, Cadumost. navig., cap. 4, trad. lat. Draco arbor. Clus. hisp., pag. 14. — Gerard, Herb. (Lond. 1597), pag. 1339, fig. sinistra excl. fructu. — Park., Theat., pag. 1531, cum descr. proprià ambo autem ic. Clusii mutuati sunt. Johust, de arb. , pag.79, tab. 81, fig. 3, cum ic. Clus. — Gleditsch, vermischt. Bemerk., vol. 1, pag. 133.— Berens, Diss, bot. , 1770. Dracone arbore. Dur., Herb. nouv. (Romae, 1585), pag. 161, cum ic. Clus. Arbor Draconis. Lefl., It. hisp., pagg. 15, 93,95, 87, et 97. Yucca Draconis, Linn. , Sp. pl. , ed. 1, pag. 319. Asparagus? Draco. Linn., Sp. pl., ed. 2, pag. 451. Dracæna. Z"andell., Diss. de arb. Drac, Sterkia Draco. Crantz, de duab. Drac. arb., pag. 25, tab. unic., fig. 1, 2, et num. 1-8. OEdera dragonalis, ejusd. ibid. , pag. 30, tab. unic., fig. 3, num. 1-3. Dracæna Draco. Linn. , Mant. 2, pag. 366. — Syst. , ed. Murr. , pag. 275. — Medik. Theod. , Sp. , ( 331 ) pag. 81. — Berens, Diss., L e., pag. 34. — Humb., Ansicht der Nat., pag. 286, ex cl. pat. Ind. — Mert. , IN. A. Ac. Ces. Leop. — Car., Nat. Cur., vol. 13, pars 2, pag. 775, ex cl. patr. Ind. — Berth., ibid. , pag. 777, tab. 35-9. — Buch, Beschr. , Can. Ins., pag. 162. — Nob., Atlas, ser. 2, tab. 8, fig. 2 et 4, ser. 3, tab. 8. — Gaud., Foy. de la Bon., tab. 1. Har. Stirps hæc notabilis communis erat olim in Canarià, Teneriffa, Gomerá et Palmà ; superest notissima arbos Orotavensis jam sec. XV procera et in terrarum partitione pro metà et termino habita. In Palmæ declivibus Las Breñas dictis et ad radices montis Sumacal communis, sed juniores raræ, nascentem et juniorem in Teneriffa tantàm vidimus ubi nec homines perveniunt nec pecora, in magnà sc. convalle Averni (del Znfierno) et in rupibus geminis (Jos dos Riscos) convallis Taganonæ (vid. Atl., ser. 2, tab. 8, fig. 2 et 4). Occurrit a regione maritimà usque ad zonam sylvarum. Propé Iguestem altitudinem 1500 ped. attingit ex cl. de Buch l. c. Disrr. ceocr. Decus est hæc arbor atque ornamentum regionis nostræ Macaronesiacæ ut Libyæ sub cancro Baobab atque Indiæ gloria ingentes fici. Stationis hujusce suæ proprize verissuma est, si qua alia, civesatque zizóy0ov, nec ab Asià ut quibusdam placuit evecta. Vul- garis erat in insulis Maderà et Portu Sancto vacuis ex omui ævo et desertis cm ad eas pri- müm appulerunt Lusitani (1). Nunc autem in Maderà paucæ extant et in Portu Sancto anno 1828 unicam superstitem vidimus. Sunt et arbustis fata, ne pereant qui possint caveant. Ozs. Sextiii mense floridam Dracænam prope Olisiponem vidit Vandellius (Diss , pag. 2), ad fines ejusdem mensis cl. Berthelotius (I. c., pag. 778) mirum ergó specimina florida et fructu juniore prædita mense Januario, tardé forsan prodeuntia ob altitudinem prope Sancti Dionysii cenobium legisse Bourgeæum. Sub æstivo calore exsudat resina qui auctoribus recentibus Draconis fuit sanguis quæque nota erat Gætulis Cana- riensibus. Jam enim Bethencourtii ævo cum hamis et scrutis vim ejus ingentem, quæ denarios 200 duplices valebat, commutärunt (Bont. et Le Verr., 1. c., pag. 73). Huic resinæ noviter in Europam allatæ nomen vetus Draconis san» guinis, qui cinnabaris Dioscoridis, ab Indià, ut probabile est, missi et ab ipso quo nunc Pterococco educti ( conf. Plin., lib. 55, cap. 58) pharmacopolæ indiderunt. Hinc stirpi Canariensi cognomen inventum Draco arbor magnaque orla et in nostra usque tempora prorogata allucinatio Indiam patriam fuisse hujus arboris primigeniam novercalem Macaronesiam , unde errantes de origine et consuetudinibus gentis Canaviensis enatæ opiniones. Resina ipsa nunc exoleta nec in Europam exportata, nec pretium in Fortunatis habet, ubi ad lupata tantüm tingenda inservit. Ad vitra coloranda tempore suo in usu fuisse scripsit Parkinsonius. (1) Vid. les Navigations de messer Alouys de Cademoste, gentilhomme vénitien, — de l'Afrique, etc., trad. de Jean Temporal (Paris, réimprimé aoüt, 1850). « Lequel (l'infant) donna commission à ces deux-ci d'aborder nos galères avec aucunes montres de sucre de l'ile de » Madère, de Sang-de-Dragon et autres choses tirées des lieux et iles qui étaient sous la puissance de ce seigneur. Ce » qui fut exposé à la vue de plusieurs personnes en ma présence. » On y trouve (à Porto Santo) du sang de dragon qui provient d'aucuns arbres, c'est à savoir une gomme qu'ils » jettent en certains temps de l'an, laquelle on reçoit en cette manière : on donne quelques coups de hache ou de » cognée au pied de l'arbre, par où , au bout de quelque temps de l'année , cette gomme distille, puis on la vient à » purger, en quoi faisant elle devient du sang. Ce méme arbre produit un certain fruit qui vient en maturité au mois » de mars; il est de couleur jaune et trés-bon à manger, retenant le goût de cerise. » (Ibid., p. 541.) ( 332 ) Baccæ quae duleicuke pueris comeduntur avibusque, in primis Merulis, appetitæ. Flores mane occlusæ ad solis occasum aperiuntur et suavem per noctem odorem, observante Berthelotio, exspirant, tum quoque perigonii foliola non hiantia tantüm sed derso sublato pedunculum attingunt, atque ità donec diluculet remanent, tum clausi rursüs atque inodori (Berth., l. c.). Vandellius quoque florum apertorum lacinias revolutas dixit (Vandell., diss., pag. 5). De radicibus aeriis, de arboribus novellis ipsà arbore enatis , de vità et vitalitate suâ, de morbis atque excres- centiis cf. Berthel., l. c. Celeberrimns Gaudichaud inter alla organogenesis studia stirpem hanc notabilem amore præcipuo observavit. Doctas quæ sequuntur annotationes et descriptionem ineditam pulcherrimæ iconis (Voy. de la Bonite, Bot., tab. 1) nobiscum summä benevolentià communicavit. His quiequid adhuc de Dracænæ arboris fabricà notum sibi, quiequid postliàc noscendum atque inquirendum , tam claré explicata sunt ut alias nostras observationes addere supervaca- neum esset cum jam suprà synonymiam, historiamque suam à primis scientiæ incunabilis, stationesque atque expansionem geographicam exposuerimus, eas ergó verbum pro verbo reddentes latinitate donavimus. « Multa de Draczná Dracone et præsertim de magnà arbore Orotavensi Teneriffze à plurimis scripta sunt, nautæque illustres naturæ prodigiorum studiosi truncum vastum ingentem tot seculorum miraculum stupuerunt. Sed tanti licet tamque periti viri de altitudine, de diametro , deque incremento suo tot facta coacerverint, superesse incerti ali- quid fatendum de ætate suá , de pbenomenis mirabilibus trunci ramorum ramulorumque bifurcatorum et quasi articulatorum evolutionis et præcipuè de radicum enormium accretione ad instar dicotylarum perpetuá. Draconem adhuc juniorem Gadibus Europ: nostræ orà ipsà occiduà visam, ubi et ætatem noscere proculdubio facile erit, ubi partes suas quotannis metiri et crescendi rationem notare licebit (1), in phytologiæ commodum qualem eam eo tempore vidi talem depingi curavi : sciagraphiam nostram botanographi complebunt futuri," Extat hzc arbos in horto scholarum publico ubi accuratè custoditur diuque custodituram haud dubitandum. Notum nobis et tempus quo Dracæna floribus induta et quo fructum reddit, sed quanta de florum ovulorum fruc- tüsque organogenesi, quanta fecundationis arcana, quanta seminum, perispermi, atque embryonis formationis phæ- nomena exquisita ignota! | Semina matura quz: sub ipso arboris trunco legi, in navi speculatorià la Bonite seminata germinationes suppedita- runt quarum effigies exactas dedi. Plures orbem terræ nobiscum ambierunt et ad Lutetiam viv: pervectæ sunt. Aliam horto botanico cujus curator celeb. Wallich Calcuttze commisi, ubi Dracæna Draco prorsüs incognita erat, Cüm autem variis tempestatum actæ fuerint et cceli permutationibus multaque in longo trajectu perpessz sint, non omnes mihi cbaracteres ad perfectam organographiam me judice imprimis necessarios, præbuerunt. Non possum itaque non iterüm iterumque botanicis commendare quibus seminum recentium copia fuerit, ut germinationes rursüs diligentiüsque quàm mihi fas erat, observarent. Vegetandi phases persequantur, foliorum ordinum distribu- "tionem et symmetriam notabilem inspiciant, quarum leges in hoc genere non nisi ex germinibus sanis robustisque ritè nosci posse certum est; ex solis enim phyllotaxiz principiis compositio organica atque anatomica truncorum Draconis eruenda. Cüm hujus speciei flores tantüm siccatos herbarii Webbiani examinare potui observationes meas specierum proxi- marum viventium cognitione firmare volui, quarum plures uti Dracæna reflexa in Caldariis nostris lactè florescunt. Omnes characteres omninó eosdem præbuerunt et fidem certam mihi fecerunt Dracænas veras à Cordyline Charl- woodiá aliisque generibus quibus diü confusæ claré planèque differre : distinguuntur fructüs et seminis fabricà, ovu- lorum numero et dispositione, et stigmatum maxime formà quà solà satis superque diversæ. Explicatio inedita tab. 1. (Dracænæ Draconis) operis cui titulus Voyage de la Bonite, additis observationibus de organis floralibus hujus stirpis. X ———————————————————————————————————————————————————————— (4) Quod exsequi nequivi cum horis non amplius binis in illà urbe moratus sim. ( 333) 1. Arbor 10-vel 12-pedalis mense Januario anni 1856 in horto Academico Gaditano observata ubi Draco dicitur. Fructus tum maturos gerebat, 2. hami floridi ex herbario Webbiano. Flores sæpissimè in fasciculos basi bracteatos conferti. 5. Flos auctus. Perigonium è foliolis 6 constat, quorum 5 interiora, omnia inter se propè basin connata in pedicel- lum cum pedunculo simplici articulatum confluunt. Pedunculus squamis 5 inæqualibus basi fulcitur, quarum exte- rior elongata, apice capillaris, 2 laterales multó breviores, omnes magis minusve decurrentes. Perigonii lobi singuli basi imà stamen excipiunt, Stamina ergó 6, lobis opposita. Filamenta ampla medio dila- tata, margine scariosa ; antheræ oblongæ utrinque, praecipue basi emarginatæ. Ovarium ovato-obloagum , 5-loculare loculis 1-ovulatis supernè in stylum attenuatum. Stigma capitatum , 5-lobum , lobis rotundatis sulco lineari à medio ferè ad apicein excavatis. Fructus baccatus luteo-aurantiacus, ad loculos. 5-sulcatus 5-et abortu 2=vel sape 1-spermus. Semina pisi magnitu- dine, rufa, testà membranaccà, coriaccá. crassá, perispermo arcte adnatà. Perispermum corneum, durissimum. Em- bryo cylindraceo-conicus. 4. Perigonii lacinia à basi suà avulsa basi imà staminigera. 5. Stamen à perigonio avulsum à dorso visum. 6. Idem à facie visum. 7. Anthera à facie visa. 8. Pollen ovale, hine vacuum pellucidum illinc fetum flavescens. Le] . Pistillum longitrorsüm sectum, duo stigmates lobi, et loculi duo secti, quibus apparent ovula. 10. Styli apex magnopere auctus stigma conspicitur 5-lobum , lobis brevibus, carnosis, globulosis. Ili characteres in Dracænis veris constantes, 11. Styli pars longitrorsüm sectum ut appareat loculus cum ovulo, in quo punctilla duo videntur quorum majus forsan chalazam cellulariam internam altera ut verisimile est cellulam embryoneam denotat. 12. Ovarium alterum longitrorsüm sectum et multotiés auctum ; loculi pars axi vasculari pistilli connexum cum ovulo suo conspicitur. Intrà ovulum punctum obscurum à vacuo quodam factum apparet, et super punctum corpus- culum cernitur ovatum leviter opacum aeris globulo iucluso simile quod qualiscumque sit ovuli interioris capacitas aut amplitudo eandem semper servat dimensionem. Difficile est corpuseulum hocce quod in plurimis monocotylis vivis quarum ovula perlucidula, observavi, ex aeris globulo communi constare, diametrum enim loculi licet compa- raté magnum sit, facile situm acu coactum mutatur, molem tamen semper eandem et formam spé consimilem servat. An non pro aeris potius peculiaris globuio pelliculà quâdam viscosà fugaci cincto, habendum? Hujus rei ex toto haud certior factus sum. Adverti autem acüs apiculo versus micropylen admotum sub aeris bullarum formà sensim exire et evanescere. Sub hoc corpusculo corpusculum tertium quoque pusillum atque obscurum si pissime occurrit. 15. Ovulum ætate provectius, intra quod, cum diaphanum, versüs micropylem corpusculum globulosum opacuzz discernitur. 14. Ovulum minüs forsan evolutum cujus quoque centro ex pellucidate pars opaca corpusculi figure 12 haud ab- simile, et punctillum propè micropylem vel medio potius tertiæ partis, superioris ovuli apparet. 15. Fructus maturus 1-spermus pericarpio caruoso desiccato indutus. 16. Fructus maturus 1-spermus magnitudine naturali vini spiritu repostus cujus pericarpium carnosum colorem suum luteo-aurantiacum servaveral. 17. Idem ex alto visus ut loculi duo abortivi conspiciantur. 18. Idem pericarpii carnosi dimidio ablato ut loculus fertilis cum semine situ suo proprio posito et loculus alter sterilis cum ovulo suo macilento appareant. ! 19. Semen auctum positione suà naturali visum hilo manifesto et chalazà superiore. ( 334 ) 20. Semen auctum longitrorstm sectum ut cernantur integumenta, chalaza, perispermum, embryo. 21. Embryo auctus à latere interiore visus. 22. Idem à latere exteriore visus. 95. Germinatio semine adhuc instructa, magnitudine naturali. 24. Eadem medio longitrorsim secta ut appareant chalaza, perispermum, et cotyledonis tumefactæ vascula , 95. Ovarium et ovula sua tria transitrorsüm secta. Dracænæ omnes characteres omninó eosdem præbent. » TRID. IIL Z4SPHODELE AE. ASPHODELUS. Lin. | Expuru., Gen., pag. 147. — Kuwrn. Enum., vol. 4, pag. 554. 1. ASPHODELUS RAMOSUS. Lin. À. radice tuberosà, foliis laté linearibus, planis acuté carinatis, scapo ramoso; filamentis abrupté in basin rotundato-dilatatam margine ciliatam transeunte; capsulis ovato-globosis , glaberrimis, seminibus cinereo-nigris, puncticulatis. "Acooëeloc. T'heophr., lib. 7, cap. .. — Dioscor., lib. 2, cap. 199. Asphodelus primus. Cus, Rar., stirp. hisp., pag. 196. Asphodelus ramosus. Zinn. , Sp. pl., pag. 444. — Palau, Pract. de bot. , vol. 3, pag. 197. — Ass., Syn. surp. ar., pag. 43. — Curt., Bot. mag., tab. 709. — Sibth., FL. græc., tab. 334. — Bertol., FL. ital., vol. 4, pag. 190. — F'is., Fl. Dalm. , vol. 1, pag. 153.— Kunth., Enum., vol. 4, pag. 559. — Guss. , Syn., vol. 1, pag. 443. — Koch. , Syn., ed. 2, vol. 2, pag. 818. "AcwdDekos omopôaxtov, Pier. , della Corcir., flor., pag. 45, n. 110. Asphodelus microcarpus. 7iv. , Fl. cors. spec. nov. diagn., pag. 9. — Boiss. "oy. bot. , vol. 2, pag. 618. Has. Non infrequens est hæc species in montosis apricis regionis maritimæ zonæ supe- rioris insularum Canariensium ut ad montem Pino de oro propé S. Crucem et alibi; in Lancerotta circà sacellum SS. Virginis de las Nieves ad altitudinem 1,700 pedum attingit. Disrris. GEOGR, Hæc planta antiquitüs nota ipsoque Homero laudata copiosa est per oras omnes maris Mediterranei atque. Hispaniæ interiora apud Matritum atque Aram Jovis attingit. (Palau.) 2. ASPHODELUS FISTULOSUS. Lin. A. radice fibrosà , foliis semiteretibus, fistulosis, tenuibus, ad nervos sæpè scabrellis , basi in laminam hyalinam dilatatis; scapo ramoso vel simplice, floribus solitariis, remotis ; filamentis ad basim dilatato-ovatis, fimbriatis; stigmate 3-lobo; capsulà globulosà, trans- (63952 versé costulatà, glabrà, seminibus cinereo-nigris. puncticulatis , dorso costatis, lateribus scrobiculatis. Asphodelus minor III. Clus., PI. Hisp., pag. 296. — Hist., vol. 1, pag. 197. Phalangium foliis fistulosis ut Cepæ. Cæsalp. de plant., pag. 416. Asphodelus angustifolius floribus ex albo dilutè rubentibus. Sabb., Hort. rom., vol. 6, tab. 43. Asphodelus fistulosus. Linn. , Sp. pl., pag. 44%.— Ass. , st. ar., pag. 43.— Palau, Pract. de Bot., vol. 3, Grac., pag. 128.—Jacq., Hort. J^ ind. , vol. 1, tab. 335.—Lamck., Ill. , pag. 444, tab. 941, frg. 9. — Sibth. FL tab. 335. — Cav. , Ic. , vol. 3, tab. 202, — Gawl. (posteà Ker.), Bot. Mag., tab. 984. — Red., Lit, vol, 3, tab, 178. — DC., Fl. fr., vol. 3, pag. 204. — Lodd., Bot. cab. , lab. 1124. — Herb. de l Am. , tab. 494, — F' is. , Fl. dalm. , vol. 1, pag. 154. — Bertol., FL. ital., vol. 4, pag. 119. — Guss., Syn. JT. sic., vol. 1, pog. A14. — Kunth. , Syn. , vol. 4, pag. 557. — Koch, Syn. , ed. 2, vol. 2, pag. S19. Asphodelus tenuifolius. Cav. , An. de cienc. nat. , vol. 3, p. 46 , tab. 27, fig. 9. — Kunth, L, c., pag. 558. Asphodelus canariensis. Buch., Abhandl. ac. Berl., 1816-17, pag. 362 et 368. Asphodelus intermedius. Hornem., Cat. h. Hafn. suppl., pag. 131. Asphodelus zstivus. Reichb., Pl. crit., tab. 451, non Brot. Has. In regione maritimà insularum Canariensum vulgaris est hæc species. Disrris. GEOGR. Planta est maris Interni littorum propria przecipué ubi calidiora, deserta quoque Africæ usque in Nubiam (Brocchi im herb. Parolini) atque in Abyssiniam (Schimper) percurrit ; in Hispanize Tarraconensis loca etiam mediterranea (Asso) et ad Aram Jovis et Matritum (Palau) perfertur. ORNITHOGALUM. Lzixx. Expricun Gen., pag. 1406. 1. ORNITHOGALUM ARABICUM. Lixx. O. foliis latis linearibus scapo corymboso subdimidio brevioribus, glabris, bracteis latis aculis scariosis; perigonio amplo, laciniis ovatis, staminibus omnibus æqualibus dupló triplove longiore; ovario obconico, nigro. Ornithogalum arabicum. Clus. , Stirp. pann., pag. 187. — Besl., Eyst. vern. , sect. 5, tab. 12, fig. 1. — Park., Par., pag. 134, tab. ad pag. 137, fig. 1. Ornithogalum arabicum multiflorum album umbilico interiore nigro. Swert. , Flor. , tab. 57 , fig. 1. Mehavouvadn. Renealm., Spec., pag. 89, tab. ad pag. 90. Ornithogalum arabicum, Linn., Sp. pl, pag. 441. — Desf., Fl. atl., vol. 1, pag. 269. — DC., FI. fr., vol. 3, pag. 217 et vol. 5, pag. 345.— Gawl. (poste Ker.), in Bot. mag., tab. 728.— iv. , FL cors. Sp. nov, , diagn., pag. 9. — Brot., Phyt. lus., pag. 105, tab. 45. — Moris, Stirp. sard. , elench. 1, pag. 46. — Bert., FI. ital., vol. 4, pag. 93. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 1, paq. 404. — Kunth., Enum., vol. 4, pag. 353. ( 336 ) Has. Hanc speciem circa vicum la Esperanza legit. CI. Berthelot. Disrnin. GgoGn. Occurrit h:ec planta in rupestribus in arvis et in muris ad littora cali- diora maris Mediterranei in Ægypto (ex Linnæo) in ins. Rhodo (Aucher!), in muris antiquis ins. Zacynthi! in Dalmatià (Fiviani), in Sicilià! (Gussone, Parlatore), in Sar- dinià (Mors), in Hispanià (oe ex: Parkinson), in Lusitanià (Botero), in Maderà (Ker.). 2. ORNITHOGALUM NARBONENSE. Lixx. O. foliis linearibus, scapo thyrsoideo, brevioribus, persistentibus, glabris, bracteis filifor- mibus, alabastro longioribus; pedunculis floriferis patulis, fructiferis adpressis; perigonii laciniis lanceolatis, lacteis, medio viridibus; staminibus perigonio dimidio brevioribus, filamentis dilatatis; ovario ovato, flavido. Ornithogalum narbonense. Dod., Pempt., pag. 222. Ornithogalum spicatum Monspeliensium flore lacteo. Lob., Ic., pag. 94, cum ic. Dod.. Ornithogalum narbonense. Linn., Sp. pl., pag. 440. — Camb., Enum. pl. Bal., pag. 145. — Bertol., FL ital., vol. 4, pag. 102. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 1, pag. 404. — Boiss. , Foy. esp., vol. 9, pag. 619. Ornithogalum pyrenaicum. Desf., FL. atl., vol. 1, pag. 295. — Vin. Spec., Fl. lib., pag. 20, non Liun. Han. Legimus hanc plantam in arvis inter Sanctam Crucem et Lagunam, in Canarià eam legit Despréaux et in cultis de la Regoya ejusdem insulæ Bourgeau. Disrris. GEOGn. Planta est vulgaris totius regionis quæ mare Internum cingit sel cüm quoad nomen confusa cum O. pyrenaico auctores et loca propria parcè citanda. SCILLA. Lixx. Expuicx., Gen., pag. 146. — KuwrH, Enum., vol. 4, o e ; pag. 914%: Secrio I. ZUTONO E. Flos cum pedicelli apice articulatus, pedicello infrà inarticulato ovarit loculi 2-ovulati ovulis ad basin dissepimenti affixis juxtà positis. — Hüc plures spectant regionis maris [Interni species. 1. SCILLA HAEMORRHOIDALIS. Nos. S. cormo oblongo, bulbo elliptico-ovato purpurascente coronato ; foliis 2, oblongo-linca- ribus, glaberrimis, imà tantüm basi vaginantibus; scapo tereti glabro, robusto, superne ( 337 ) purpurascente brevioribus, spicà laxiusculà pedicellis erectis, remotis, bracteis subulatis dupló triplóve longioribus; perigonii laciniis ovatis obtusis staminibus dupló longioribus. Scilla hyacinthoides. Desfont. Herb, in sched. spec. Broussonet, — Link. in Buch. Beschr. Can. ins., pag. 140, et Buch, ibid. , pag. 162. — Nob. in exsicc. Bourg., n. 30, non Linn. Cebolla almorana Nivariensium. Has. Vulgaris est hzec planta in rupestribus herbosis maritimis ins. Tencriffæ ; speci- mina nostra legimus prope oppidum Sanctam Crucem, ibi quoque sua ad castellum de Paso alto in convalle de Zgueste et in insulà Lancerottà, inter oppidulum T'eguize et sa- cellum Divæ Mariz de las Nieves, Buchius. Disrri8. GEOGR. Species est omninó Macaronesiaca. EXPLICA TIO TAB. 230. 1. Planta integra cormo et bulbo longitrorsüm sectis, mag. nat., figuræ reliquae magni- tudine auctæ. 2. Pedunculus cum bracteis 2, et flore ad articulationem soluto. 3. Perigo- nium apertum et arte complanatum. 4. Pistillum. 5. Ovarium longitrorsüm sectum. 6. Ovulum. 7. Semen longitrorsüm sectum a integumentum, hilur, c raphe, d chalaza, e perispermum, f embryo. 8. Embryo alter é perispermo excerptus. 2. SCILLA DASYANTHA. Nos. S. cormo ovato, bulbo oblongo fusco coronato; foliis 2, latis, loriformibus, apiculatis, basi angustatis, solutis, glaberrimis, scapo tereti subduplo longioribus; spicà brevi, densà, bracteolis linearibus acutis alterà pedicello florifero sublongiore ; perigonii laciniis lanceo- latis staminibus subduplo longioribus. Has. Legimus hanc speciem in magnà convalle Tamadayæ prope pagum Arico in Te- neriffà et in Fuerteventurà propé templum Divæ Marise de la Peña. Disrris. ckocn. Planta est proprié Macaronesiaca. EXPLICATIO TAB. 231. 1. Planta integra mag. nat. cormo et bulbo longitrorsüm sectis, figuræ reliquæ auctæ. 2. Flos bracteis stipatus. 3. Perigonium arte apertum pistillo sublato. 4. Pistillum. 5. Dis- sepimentum medio sectum loculis 2 abreptis ut appareant ovula placentæ basali affixa. 3. SCILLA BERTHELOTII. S. bulbo oblongo, fusco; foliis 2-3, linearibus, acuminatis, glabris, caulem ad tertiam il, — (3° sECT.) A3 ( 338 ) partem vaginantibus, scapo brevioribus, spicà gracili, pedicellis inferioribus remotiusculis bracteis setaceis sublongioribus ; perigonii exigui laciniis lineari-lanceolatis apice incrassato- glandulosis stamina excedentibus. Has. Hanc speciem in rupestribus maritimis humidiusculis Tenerifíz invenit cl. Berthelot. _Disrris. cEoGn. Planta est ex toto Canariensis. Ons. A S. hæmorrhoidali plurimis notis diversa est hæc planta et primà specie dignoscitur spicà gracili, floribus du- pló minoribus foliisque angustis quæ, sæpe tria, scapum non tantüm ad basin sed ferè ad dimidium usque vaginant. EXPLICATIO TAB. 232. 1. Planta integra mag. nat. figuræ reliquæ auctæ. 2. Flos junior bracteis stipatus. 3. Perigonium arte apertum et complanatum. 4. Pistillum perigonio avulso. 5. Ovarium trausitrorsüm sectum. 6. Idem longitrorsüm sectum ut appareant ovula basi dissepimenti affixa. 7. Ovulum multotiés auctum. Secrio IL ZC A RU S. Flos cum pedicelli apice articulatus, pedicello infrà rursüs articulato. Ovarii loculi 2-ovulati , ovulis dissepimento affixis altero alteri superposito. Species Canariensis quam fructu ignoto é Scillis excerpere nolumus. 4. SCILLA IRIDIFOLIA. Nos. S. bulbo.....; foliis subsenis, oblongo-lanceolatis, ascendenti-recurvis, acutis, basi scapum duplo longiorem vaginantibus et quasi involucrantibus ; bracteis geminis, setaceis, brevissimis, pedicello flore quadupló longiore, nunc sub apice, nunc medio vel propé basin articulato , dilatato , tæniiformi, flaccido 5 perigonii laciniis oblongis, apice glanduloso-ob- tusis ; staminibus inclusis perigonii laciniis ad basin imam insertis, filamentis dilatatis, gla- bris, antheris oblongis; ovario ovato-3-gono, stylo brevi, stigmate integro. Has. Hujus plantæ specimen. unicum ex ins. Canariensibus à Broussonetio allatum in herb. Fontanesiano reperimus. Disrr. GEoGR. Species est Macaronesiaca. EXPLICATIO TAB. 233. 1. Planta mag. nat, reliquæ figuræ auctæ. 2. Flos arte apertus. 3. Perigonii lacinia cum stamine deflexo ut appareat insertio. 4. Stamen abreptum retrorsüm sectum ut appareant ovula dissepimento affixa. 6. Ovulum multoties auctum. 7. Pollen humectatum. (339 ) URGINEA. STeivx. Sreinu.. Ann. Sc. nat., 2° sév., vol. 1, pag. 522. — Expricu., ? ? o Gen., pag. 146. — Tu. Ness ab Es. Gen. germ. URGINEA SCILLA. STEINH. U. foliis serotinis planis; scapo elato, purpurascente, thyrsoideo ; floribus inferioribus pe- dunculo brevioribus, bracteis dorso versüs basim gibbis; capsulà perigonio persistente parüm longiore, seminibus planiusculis, alatis. Ex0)a. Diosc., lib. 2, cap. 202. Squilla major. Brunf., Herb. viv. eic. pag., 192. Scilla, Matth. (F'algris, 1565), pag. 604. Scilla maritima. Linn., Sp. pl., pag. 442. — Blackw., Herb., tab. 591. — Red., Lil. , vol. 2, tab. 116.— Hayne, Arzneig., vol. 11, tab. 91. — Turp., F. méd., tab. 318. Ornithogalum Squilla «. Gaw/. (poste& Ker.), Bot. mag., tab. 918. Urginea Scilla. Steinh. in Ann. des sc. nat. , 9* sér. , vol. 1, pag. 330, tab. 14, fig. 2. — Th. Nees, Gen. germ. — Parl.. Fl. Pal., Giorn. bot, , vol. 2, pag. 118. Has. Vulgaris est hæc species in maritimis torridis ins. Canariensium. Disrris. GEOGR. Planta est littorum przecipué calidiorum maris totius Mediterranei 2. URGINEA HESPERIA. Nox. U. foliis....., scrotinis; scapo 2-3-pedali, fusco, nitido, pennà olorinà infernè dupló cras- siore, parcé glanduligero, pedunculis filiformibus, omnibus ascendentibus; perigonio magno semipollicari post inflorescentiam clauso acuto longioribus, et bracteas oblongas an- gustas apice setaceas subtripló excedentibus, perigonii laciniis oblongo-lanceolatis, rufis , dorso fuscis , feré ad basin usque partitis , margine pallidis , vix scariosis ; staminibus peri- gonii longitudine, filamentis basi dilatatis apice, perigonii laciniis suprà basim , insertis, antheris oblongis basi sagittatis obtusis, virentibus, ovario ovato-oblongo, demum elongato, ovulis ascendentibus, stylo staminibus parüm longiore, stigmate capitato obsoletè 3-fido. Has. In Teneriffz littore adusto hanc plantam cum U. SScilld confusam legimus. Disrr. cEocn. Species est Canariensis et forsan Mauritanica. Ons. Affinis est U. nostra U. anthericoidi quam in Numidià lectam herb. Fontanesianum servat : differt scapi proce- ritate, florum post anthesin clausorum strietorumque amplitudine , perigonii coloris intensioris laciniis vix margine scariosis aliisque notis, A descriptione Scilla" serotinæ Schousb (Jagtt. over Vextr. i. Mart., pag. 165) in Mauritania extremà Purpurariis finitimà propè Saphiam oppidum inventæ non multàm abhorret , sed si eadem et tum quoque servandum nomen nostrum. Urginec enim ferè omnes si non omnes serotinæ, et cum Scillá serotiná Ker, ne oriatur confusio cavendum. | | " ( 340 ) , DIPCADI. Mz». Com. ac. Theod. Palat., vol. 6, pag. 451.— Pilosophisch. Bot., fasc. 2, pag. 51 et in Ust. ann. der Bot., pag. 15, vol. 1, fasc. 2. — Morxcx., Meth., pag. 633, et Suppl., pag. 267.— Zuccagnia T'hunb. Nov. plant. gen. in Roem. arch. fuer d. Bot., vol. 2, pag. 2. — Uropetalum Burch. cum Gawler (postea Ker.) in Bot. reg., tab. 156. — ExpricH., Gen., pag. 144. — Tn. Nees ab Es. Gen. germ. Lil. Trib. Hyacinth. Oss. Dipcadi suum cui species geminas Europæam et austro-Africanam adscripsit nondum forsan nato Gawlero (qui posteà mutato agnomine Bellendenus Ker.) characteribus certis innixum ab Hyacintho et Lachenaliá separavit zelotes botanicus F. C. Medicus, confirmärunt Meenchius et sub Zuccagnid (sed jam cusà Zuccagniá Cavan.) Thunber- gius. Nec dissonum magis Dipcadi quàm Muscari. Turcica ambo jam à Lobelio pro varietatibus Hyacinthi racemosi L., recepta, amboque scienti: ab origine barbarä post sæcula fere tria quasi usucapione parta nec ulla insita verbo imma- nitas obstat quin priorum serventur jura et pro Uropetalo recentiore vetus ponatur Dipcadi. 1. DIPCADI FULVUM. Nor. D. bracteis basi latis semiamplexicaulibus, apice filiformibus pedunculo subdupló longio- ribus; floribus secundis, nutantibus, defloratis erectis, perigonio campanulato, laciniis laté ' scariosis interioribus oblongis, exterioribus sublongioribus angustioribus apice cucullato- callosis ; antheris basi longé sagittatis, acutis; ovario elliptico, stigmatibus ovato-lanceolatis, acutis, integris; capsulà membranaceä, glabrà, transversim lineatà , apice dehiscente; semi- nibus ovato-rotundatis, plano-convexis, ad marginem densé puncticulatis , medio rugosis, aterrimis. Hyacinthus fulvus. Cav., Anal. de ctenc, nat., vol. 3, pag. 47. Has. In Teneriffà forsan (ex Brouss.). In Canarià Despreaux. In Lancerottà ubi satis frequens ex cl. Bourgeæo qui specimina à montibus ubi sacellum SS. Virginis de las Nieves et à locis aridis propé Guatisam Januario 1946 florida atque alia fructifera misit. Disrr. GEOGR. Species est Mauritanica quæ occurrit in collibus circà Oran (Bové!) juxtà oppidum Mogador (Broussonet). ( 341 ) Ons. Nostra species subsolana, aliam nec minus notabilem regiones quz ortum spectant parent. DIPCADI ERYTHRÆUM. Nos. D. bulbo albo, bracteis basi latis, subcordatis, acutis, petioli longitudine ; floribus cerneis , subsecundis , nutan- tibus, defloratis erectis, perigonio pedunculato , campanulato, laciniis margine vix scariosis, interioribus oblongis, exterioribus angustis, apice cucullatis, cucullo in appendicem linearem producto ; antheris basi sagittatis, obtusius- culis; ovario lato oblongo, stigmatibus ovatis , apice 2-fidis; capsulà laté 5-quetrà , membranaceà , nitidà , crebró transverse lineatà, subcoloratà, suturis incrassatis ; seminibus ovatis plano-convexis, medio subrugosis, ad marginem vix puncticulatis, aterrimis. Hyacinthus serotinus? Forsk., Fl. æg.-avab., suppl., pag. 209, Hyacinthus serotinus. Del., Fl. eg. ill., pag. 11, non Linn. Uropetalum serotinum. Wiest. in Sched. Assoc. itin. Essling., n. 659. — Schimp., ibid., n. 405, non Ker. Habitat in Ægypto et Arabià in desertis Kabirze (Forskähl, Delile) ad pyramides Gyzenses (Wiest) in herb. Gay inter oppida Suez et el. Tor (Schimper). Capsulam et semina ex speciminibus Wiestii et Schimperii in herb. Gayano asser vatis Martio mense, lectis flores ex specimine nostro Schimperiano eodem tempore lecto descripsimus. Bulbus ex Forskählio edulis. Huc iconem Scillæ serotinæ 6$. Bot. mag., tab. 1185 referre dubitamus quanquàm simillima , sed cuculli appendix laciniarum perigonii externarum in nostrà conspicuus vix huic ac ne vix ullus, Quarta quoque orbis antiqui species affinis tertiæ extat sed diversa Dipcadi minimum (Uropetalum minimum Steudel in Schimp. exsicc. Abyss., n. 1168). LEOPOLDIA. Panr. Gionx. bof., vol. 2, pag. 157. 1. LEOPOLDIA. COMOSA. Panr. B. bulbo ovato, intüs rubente ; foliis linearibus, scapi longitudine, racemoso conico, mox laxo floribus inferioribus urceolatis angulatis horizontalibus, lividis , superioribus cum pe- dicello cærulescens imperfectis erectis comam efficientibus pedunculis perigonio tubuloso pluries longioribus , laciniis perigonii brevibus ovatis; ovario oblongo , stylo crasso, stig- mate integro; capsulà depresso-3-gonà ; seminibus subrotundis. BoÀBèç dès. Diosc. , lib. 2, cap. 200. Hyacinthus cœrulescens maximus. Fuschs., Hist., pag. 335. Hyacinthus. Matth. (ed. Valgr., 1565), pag. 105. — Cam., Epit. , pag. 798. Hyacinthus major. Lob., Hist., pag. 55. Hyacinthus Dioscoridis comosus major. Lob., Ic., pag. 106. Hyacinthus comosus major purpureus. Park., Parad. , pag. 117, fig. 3. Hyacinthus comosus, Linn., Sp. pl. , pag. 455. — Jacq. , Austr. , tab. 196. — Curt. , Bot. mag. , tab. 133. Muscari comosum. Willd., Enum. hort. Berol., vol. 1, pag. 373. — Red., Lil., tab, 931. Bellevalia comosa, Kunth., Enum., vol. 4, pag. 306. Leopoldia comosa, Par/., Fl. pal., Giorn. bot., vol, 2, pag. 160, Cebolleta et Fara de Tesé Palmensium. ( 342 ) Has. Vulgaris est hzc planta in arvis ins. Canariensium. Disrrig. GEoGn. Species est littorum maris Interni multivaga qu: per medios Galliæ tractus (Boreau) Lutetiam! pervenit. Britannis exul in Germanià usque ad Quintilino- burgum (Koch) ultrà 51 lat. bor. gradum protenditur, gradusque ab JEgypto (Delile) ad Albim 20 et ultrà percurrit. ALLIUM. Laiwx. Exoricn., Gen., pag. 146. — KuwrH, Enum., vol. 4. pag. 579. Srcrio I. CROMMYUM. — Ovarium 3-loculare, loculis 2-ovulatis, ovulis ad basin dissepimenti affixis, collateralibus, erectis. 1. PORRU M. Pedicelli erecti. Perigonium campanulato-connivens. Stamina basi in tubulum perigonio adnatum connexa 3 interiora latiora, 3-fida, laciniis lateralibus lon- gissimis intermedià breviore antheriferà. + Umbella bulbifera. * Folia plana. 1. ALLIUM HALLERI Baz. A. bulbo... caule ante anthesin erecto, 4-pedali, apice subscabro ; scapo ad quartam partem folioso, foliis planis, linearibus, poll. 1 latis, margine denticulato-ciliatis, per anthesin persistentibus , spathà..... caducà ; umbellà bulbiferà, bulbillis ovatis, turbinatis pedicellatisque , nitidis, læté castaneis; floribus longé pedunculatis, plurimis pedunculo communi elongato aggregatis; perigonii purpurei laciniis exterioribus oblongis, acutis , dorso et margine papillosis, basi incrassatogibbis, interioribus obtusis; staminibus exser- tis filamentis simplicibus, basi valdé dilatatis, sensim versus apicem subulatis, alternis 3-fidis, lacinià intermedià antheriferà lateralibus 5-plo breviore filamenti communis laté ovati partis liberze longitudine, ovario difformi, stylo exserto. Allium Halleri. Bab., Man. of Brit. Bot., pag. 306. Has. Hanc plantam à Canarià misit Despréaux. Disrris. cEocn. Species esse videtur Europe temperate. Oss. Planta nostra ab A. scorodopraso Parisiensi (4. vineali Thuill. in herb. Gay !; scapo basi tantüm foliato, peri- gonii laciniarum undique papillatarum basi gibbà et formà, staminum exsertorum appendicibus longissimis, cuspide antheriferà filamenti communis longitudine bulbillisque amplis pallide castaneis differt. Eadem esse videtur ac v ( 343 ) Allium quiddam Britannicum de quo oculatissimus Borrer in Hooker Brit. Flor. ed. 5, pag. 548 disseruit, quod tar- dits A. Halleri l. c. nuncupavit cl. Babington, species autem valde dubia. 2. ALLIUM VINEALE. Lan. A. bulbo mediocri, extüs fusco , striato, scapo ad medium foliato ; foliis angusté tere- tibus, suprà canaliculatis; umbellà globosà densé bulbiferà, bulbis ovato-cuncatis, ovato- rotundatis ovatisque, acutis vel in caudam protractis. — Flores malé asservatos non licuit examinare. Allium vineale. Linn. ,.Sp. pl. , pag. 428. — Flor. dan., tab. 1870. — Engl. bot., tab, 1974. — Bert. , Flor. it., vol. 4, pag. 33. — V'is., Fl. dalm. , vol. 1, pag. 142. — Guss. , Fl. sic. syn. , vol. 1, pag. 393. — Kunth., Enum., vol. 4, pag. 382. — Babingt., Man., pag. 306. — Koch., Syn., vol. 2, pag. 831. Allium arenarium, Linn., FL suec. , Svensk Bot., tab. 691. — Fries, Nov. Fl. suec., pag. 84. Has. Legimus hanc plantam in arvis Lancerotte , Canariæ, Palma et Teneriffe ubi vulgaris. DisrRIs. GEOGR. Orbem veterem totum percurrit hæc species à Gothorum regionibus ad insulas Fortunatas et in borealem Americam hominum comes immigravit (Pursh). 3. ALLIUM SPHAEROCEPHA LUM. Lixx. A. caule ad medium foliato, foliis linearibus, carinatis, canaliculatis, spathà ovatà , um- bellà globosà ; perigonii ovati foliolis carinatis , carina leviusculà; filamentis alternis 3-fidis , lacinià intermedià filamento communi angusto subciliato (à perigonio ablato) dimidio bre- viore ; stylo longé exserto. Allium sphzrocephalum. Linn., Sp. pl., pag. 426, excl. syn. Hall. et Bauh. ex Kunth. — Red., Lit. tab. 391. — Bot. mag. , tab. 1764. Has. Specimen unicum floridum die 5 julii 1845 in planitie elatà Lagunæ oppidi lectum misit cl. Bourgeau. Disrris. GEoGR. Species est regionis maris Mediterranei et Europæ totius temperatioris. ii Umbella capsulifera. * Folia plana, 4. ALLIUM PORRUM. Lin. A. bulbo crasso, tunicà interiore albà, tenuissimé puncticulato-striatà, bulbis paucis oblongis demüm farcto; scapo crasso, striato, ad medium foliato, foliis planis late linea- ribus, margine denticulatis , spathà deciduà; umbellà densé globosà, bracteis minimis ( 344 ) linearibus stipatà, pedunculis demüm undique protensis, subæqualibus, per totam longi- tudinem subulatis; perigonio ovato-oblongo, laciniis oblongo-lanceolatis , apice inflexis , acutis, exterioribus dorso acuté carinatis, carinà sub apice feré ad basin usque papillatà ; staminibus longiüs exsertis, simplici apice subulato basi dilatato, 3-cuspidati cuspide inter- medià latà acutà filamento communi oblongo lateribus leviter incurvis quartam partem vel dimidium breviore ; ovario ovato, medio rugis 3 transversis albis notato ; capsulà ovatà perigonium excedente. IIpxcov. Diosc. , lib. 2, cap. 178. Allium Porrum. Linn. Sp. pl., pag. 493. — Plenk., Ic., tab. 953. — Monnard. in Gaud., FL helv., vol. 2, pag. 482, tab. 11, fig. 5. — Kunth.. Enum., vol. 4, pag. 384. Has. Specimina hujus speciei die 2 Julii florida capsulis nullis maturis in campis ccenobii Sancti Dionysii de! Monte legit Bourgeæus, exsicc. n. 999. Disrnis. GEOGR. Planta est hortensis quæ in regionibus temperatis spontanea evadit. Oss. Nil Alliis tot auctoribus negligenter apparatis molestius, nec alibi enodator species tam contumaces inveniet. Quanquàm inter diagnosim Porri nostram et Kochianam levis exstet discrepantia eadem esse vix dubitandum, nam, sive character cuspidis antheriferæ longitudine deductus non plenè et plan? fidelis sit, sive oculatus scrutator stamine à lacinià suà detracto mensuram filamenti communis nec partis suæ liberæ sump- serit, certum est mensuram nostram cum Kunthianà, et cum specimine quod ex horto reg. Paris, examinavimus aliisque ad amussim convenire. Huc quoque Ampeloprasum Britannorum referri posse credimus. Linnæum enim qui plantam à Raio in Synopsi descriptam cum Ampelopraso suo conjunxerat secuti sunt recentiores et omnes pro plantà Holmensi, in herbariis paucis obvià, verum evidenter (præter Babingtonium ) descripserunt Ampeloprasum , cui bulbus bulbillis faretus arvorum meridionalium pestis , summo Raio suo præterviso qui Allii Holmensis radicem sim plicem esse et tunicatum duntaxat cep: in modum scribit. Notandum prætereà sanissimi judicii botanicum Borre- rum, qui loca natalia viderat, à cultorum reliquiis proventum existimásse. Babingtonius huic plantæ cuspidem antheriferam filamenti communis lati lateribus rectis longitudine , bulbum bulbillos paucos magnos efformantem ascribit. Descriptioni nostrae specimen Porri horti regii Parisiensis anni 1837 ad amussim convenit. Species has controversas (Porrum sc. et Ampeloprasum) non malé depictas distinctasque icon Monnardiana à cl. Gaudino data monstrat. 5. ALLIUM AMPELOPRASUM. Lin. A. bulbo crasso, tunicà exteriore fuscà, grossé reticulatà , interiore albà, tenuissimé puncticulato-striatà , bulbis plurimis minoribus ovatis farcto: scapo superné scabro ad medium foliato, foliis planis linearibus margine subdenticulatis, persistentibus, spathà lanceolato-ovatà deciduà; umbellà laxé globosà, pedunculis inæqualibus, feré omnibus ascendentibus elongatis, (pollicaribus vel sesquipollicaribus) basi dilatatis, subulatis, brac- teis ovatis acutis suffultis ; perigonii laciniis lanceolatis, exterioribus acutis , dorso margine et carinà papillosis, basi subgibbis; staminibus exsertis, exteriorum filamento acuto sensim latiore, interiorum lacinià intermedià antheriferà filamenti communis dodrantem zequante ; ba £^ ( 345 ) capsulà globoso-3-quetrà angulis acutis, valvis ovato-rotundatis, perigonii laciniis interio- ribus brevioribus. 'AuneAonpacov, Diosc., lib, 2, cap. 179. Scorodoprasum latifolium, spontaneum italicum , floribus diluté purpureis odoratis. Mich. , Nov. gen., pag. 25. tab. 24, fig. 5. Allium Ampeloprasum. Linn., Sp. pl., pag. 423 excl. patriá Britannià.— Monn., in Gaud., Fl. hel, vol. 2, pag. 483, tab. 11, fig. 6. — Bertol., FI. ital. vol. 4, pag. 98 excl. syn. plurimis. — Guss., FL sic. syn., vol, 1, pag. 391. — Boiss., Foy. Esp. , vol. 2, pag. 615 excl. syn. Desf. Has. Legimus hanc plantam in vineis Teneriffæ et Canariæ ubi copiosa. Disrris. GEocn. Vulgaris est hæc species per totam regionem maris Mediterranei et in Gallià occidentali propé Burdigalam , (Des Moulins in herb. Gay! ). Oss. A multiflorum Desf. hüc à cl. Boiss. accersitum, alia est ac diversa species. Differt foliis angustioribus margine vix denticulatis, umbellà laxiore, pedunculis gracillimis et longioribus bracteis angustioribus stipatis, perigonio cylindraceo-campanulato suprà capsulam dupló feré breviorem demüm constricto, laciniis lineari-lanceolatis, dorso leviter et marginibus papillosis, staminibus long? exsertis, interiorum lacinià intermedià antheriferà filamento com- muni oblongo elongato dupló breviore. Ut optime monet Fontanesius 4. spherocephalum facie refert. 2. CODONOPRASUM. — Pedicelli inæquales, floriferi penduli. Perigonium cam- panulato-connivens. Stamina omnia simplicia, basi in tubum perigonio adnatum connexa, margine tubi inter stamina dentato vel edentulo. 6. ALLIUM DENTIFERUM. Nos. À. scapo striato ad medium folioso, foliis crassis , angusté linearibus; spathà basi ovatà vel lanceolatà , extüs 3-7-costatà , abrupté in appendicem linearem flores excedentem pro- ductà ; umbellà laxiusculà, capsuliferà ( raró bulbifcrà); perigonii laciniis exterioribus con- cavo-carinatis, laté ovatis apice muticis vel cum mucronulo truncato-rotundatis, interioribus latioribus ; filamentis sensim acuminatis, tubo perigonio connato insertis, tubi sinubus inter filamenta dente acuto simplici vel bidenticulato instructis, antheris 3 exsertis, 3 inclusis ; ovario juniore prismatico-hexagono , in collum 3-dentatum apice coarctato; stylo brevi, demüm exserto, stigmate ovato, capitato. Allium monspessulanum. J7'illd., Enum. hort. ber. suppl. , pag. 16 non Gouan. — Kunth , Enum. , vol. 4, pag. 104. Allium intermedium, DC., F1. fr., vol. 6, pag. 318 ex parte. Codonoprasum pallens. Reichb., Fl. germ. exsicc., num. 1917 ! Allium oleraceum. Des Moul.! Cat. Dord., pag. 142 ex parte. Has. Specimina hujus plantz ex arvis ins. Canariæ attulimus, alia ex eàdem insulà misit irr, — (3° sEcr.) hh ( 346 ) Despréaux aliaque propé pagum Zos Sauces ins. lalmæ et in campis oppidi Lagunensis legit Bourgeau ; exsicc. n. 1000 ct 1003. Disrris. GEocn. Legimus hanc plantam in ins. Maderà, est autem Siciliæ (Jan.!), Gallize meridionalis! Corsicæ (S'ez'afrrio!) et maris Interni regionis forsan totius cives larvata adhuc et sub aliis nominibus recepta, unde ad Bergeracum ( Des Moulins!) , Burdigalam ( Laterrade!) et in Gallize centrum ( Boreau!) perventa est. EXPLICATIO TAB. 234. 1. Planta integra bulbifera. 2. Spatha junior florida nondum bulbifera à Bourgeæo lecta, ambæ mag. naturali, figuræ quæ sequuntur auctæ. 3. Flos apertus. 4. Flos post fecunda- tionem. 5. Perigonium cum andræcio ante fecundationem apertum atque arte explanatum. 6. Perigonii maturi lacinize 2 nervo medio excrescente mucronatze ex specimine. Monspe- liaco herbarii Gayani. 7. Stamen antrorsüm visum. 8. Idem à tergo visum. 9. Tubus cui filamenta inseruntur à perigonii basi arte abrasus. 10. Ovarium cum stylo. 11. Idem aper- tum valvulà tertià ablatà ut appareant ovula. 12. Idem transitrorsüm sectum. 13. Ovulum multoties auctum. 14. Capsulæ nondüm rité maturze valvula. 15. Semen. 16. Embryo. 3. MOLY. Perigonium stellato-patens. Filamenta simplicia inter se basi libera vel imà basi connata. 1. ALLIUM ROSEUM. Lin. A. bulbo ovato, bulbillis reticulato-rugosis farcto ; scapo tereti, basi foliato, foliis linea- ribus, planis, junioribus ciliatis , spathze foliis basi in tubum umbellam multifloram capsuli- feram involucrantem connatis, laciniis rotundato-ovatis, acuminatis; perigonii laciniis oblongo-lanceolatis, apice rotundatis, crenatis, subacuminatis, stamina basi laciniarum adnata dilatata inter se libera longé excedentibus ; capsulà rotundatà perigon:o subtriplà breviore. Allium sylvestre seu Moly minus roseo amplo flore. Magn. bot. monsp., pag. 10. Moly minus angusto folio flore leté purpureo majore Cupani. Bonann., Ic., tab. 32. Allium roseum. Linn., Spec. pl., ed. 1, pag. 296. — Sibth., Fl. græc., tab. 314. — Bertol. , FT. ital., vol, 4, pag. 93. — Guss. , Fl. sic. syn. vol. 1, pag. 388. — Koch., Syn., ed. 2, vol. 2, pag. 827. Allium illyricum. Jacq. Ic. rar., tab. 365. Allium majale. Ten., FL. nap., tab. 29. Has. Hanc plantam à Canarià misit Despréaux et in ejusdem insulæ campis Tafiræ jam ineunte Martio florituram legit Bourgeæus. ( 347 ) Disrnim. cEOGn. Cives est totius regionis maris Mediterranei unde et Burdigalam at- tingit ( /erb. Mercier !). 8. ALLIUM TRIFOLIATUM. Cyr. A. bulbo ovato, tunicà crustaceà, subfuscà, reticulato-favulosà ; scapo basi folioso, foliis trinis, planis, linearibus , margine ciliatis , spathze foliis basi in tubum umbellam pauci vel multifloram patulam capsuliferam involucrantibus, laciniis lanceolatis in acumen productis; perigonii laciniis lanceolatis, acutis, stamina basi dilatata inter se connata excedentibus , capsulis perigonio dupló brevioribus, rotundatis apice complanato-depressis, valvis latè obcordatis. Flores albi rubore quodam levi ex sicco suffusi. Allium trifoliatum. Cyr. pl. rar. Neap. fasc. , 9, tab, 3. — Guss., Fl. sic, syn., vol. 1, pag. 390. — Link. in Linned, vol. 9, pag. 139. Tarabaste et Gamonilla Nivariensium. Has. Non infrequens est hæc species in rupestribus herbidis insularum Canariz et Te- neriffæ à regione sylvarum usque ad littora maris : specimina nostra legimus circà oppi- dulum Buena Vista, alia in Canarià legit Despréaux, aliaque in sylvulà coenobii Sancti Dionysii ad montem, Januario florentia, misit Bourgeæus (exsicc. n. 31 sub A. subhir- suto L.). DisrniB. GEOGR. Planta est regionis maris Mediterranei in insulis Sicilià, Capreis et in Græcià reperta sed per totam regionem ut verisimile est sparsa. Oss. Cüm planta nostra cum icone Cyrillianà et speciminibus archetypis a clariss. viris Gussoneo et Parlatoreo acceptis ad amussim conveniat nomen accepimus, seu posteà cüm cl. Bertolonio 44. subhirsuti L. varietas habenda sit seu potiùs monentibus clariss. Gus- soneo et Linkio vera sit ac propria species. Secrio I. VELANOCROMMYUM. — Ovarium 3-loculare, loculis 3-10 ovulatis; ovulis placentz centrali affixis, horizontalibus vel as- surgentibus. 9. ALLIUM NIGRUM. Lixx. A. bulbo ovato, tunicis coriaceis; foliis radicalibus oblongis, planis, crassis acutis, scapo revoluto aphyllo multo longioribus, spathæ foliis in tubum persistentem connatis ; umbellà ( 348 ) capsuliferà, convexà, pedunculis erectis; perigonio stellato , laciniis lanceolatis acutiusculis ; staminibus perigonio subdimidio brevioribus, imà basi dilatatis, cum laciniis et inter se coalitis, edentulis; ovario globoso, loculis 8-ro-ovulatis, stylo brevi , stigmate capitato; capsulà globoso-3-quetrà, 3-loculari ; loculis abortu 1-2-spermis, seminibus ovato-oblongis lateraliter propé basin affixis; embryone ad dorsum perispermi curvato, extremitate radi- culari ad hilum conversà. Flores in plantà nostrà albi. Moly Theophasti. Clus., Hist., vol. 1, pag. 191. Allium nigrum. Zinn. , Sp. pl., pag. 136. — Red., Lil., tab, 102, Allium monspessulanum. Goun. Ill, pag. 24, tab. 16. — Desf., Fl. atl., vol. 1, pag. 286. Allium magicum. Ker., Bot. mag. , tab. 1148. Has. Hanc plantam in arvis Canariæ invenit Despréaux. Disrris. cEocn. Hospes est regionis totius maris Mediterranei. EXPLICATIO TAB. 234 B. 1. Allii nigri Linn. ovarium jam fecundatum valvulá abscissà ut appareant ovula aggre- gata placentæ imposita. TRIB. IV. Z2LOINE AE. Exp. ALOE. Lixx. | Expucnu., Gen., pag. 145. — Kunru. Enum., vol. 4, pag. 492. 1. ALOE VERA. Lixx. A. caule fruticoso brevi foliis concavis recurvis, sinuato-spinosis; scapo thyrsiformi, bracteis ovato-lanceolatis, apiculatis, 5-nerviis, pedunculo nutante duplo longioribus, demum reflexis; staminibus perigonium excedentibus. A261. Diosc. lib. 3, cap. 95. Aloe. Fuchs, Hist., pag. 138. Aloe cum floribus. Matth. (V'algr., 1565), pag. 684. Aloe vera. Linn., Sp. pl., pag. 459, in annotatione. Aloe perfoliata x vera. Linn., ibid. pag. 458. Aloe barbadensis, Mill. , Dict. , ed. 8, n. 2, — Kunth., Enum., vol. 4, pag. 521. Aloe perfoliata 7 barbadensis. Æort. Kew., vol. 4, pag. 466. ( 349 ) Aloe vulgaris, Lamck,, Encycl, vol. 1, pag. 86. — Desf., F1. atl., vol. 1, pag. 340. — Sibth., FL grac,, tab. 341, — Hort. Kew., ed. 2, vol. 2, pag. 292. Han. Stirps est regionis maritimæ ins. Canariensium non infrequens. Disrris. cEOGn. Planta est littorum maris Mediterranei præcipuë Syriacorum , Africa- norum, Siculorum atque Hispanicorum ubi calidiora: ex Americá ut quibusdam visum est oriunda sed potiüs reverà harum regionum cives ajcoyBov. Ons. Aloem fuisse Dioscoridis hanc plantam pro parte saltem quanquàm flores habere albos scribat, vix dubi- tandum nec in Ámericá sponte provenire ulla extant documenta certa, in Guyaná autem coli tantüm, ut forsan et in Barbatorum insulis, ex Aubretio (Pl. Guyan. vol. 1, pag. 504) certum : ergó cauté cum Millero barbadensis dicenda sed melius cum Linnæo vera aut cum Lamarckio vulgaris vocanda. TRIB. V. TULIPE AE. Exnvr. LILIUM. Lixx. ExpricH., Gen., pag. 141. — KunrH., Enum., vol. 4, pag. 256. 1. LILIUM CANDIDUM. Lixx. L. bulbo squamato, albo; caule elato, multifloro, sensim extenuato; foliis lineari-lanceo- latis, sparsis; perigonii campanulat laciniis intüs glabris. Kpivoy Bactuxóv, xaAoUpevov Oneview Actptov.. Diosc., lib. 3, cap. 116. Lilium. Cuba, Hort. San., cap. 255.— Fuchs., Hist., pag. 364. — Matth., (ed. Valgr. 1565,) pag. 822. Lilium candidum. Linn., Sp. pl, pag. 433. — Lamck, 1ll., tab. 246, fig. 1. — Red. , Lil., tab. 199. — Curt. Bot. mag., tab. 278. — Turp. Fl. méd., vol. 4, tab. 921. Has. Hanc stirpem coronariam inter plantas Canarienses enumerare oportet sive invecta sit sive indigena, in vallibus enim propé Tacorontem in sylvulà Sancti Dionysii et alibi in insulà Teneriffà spontanea occurrit. Disrr. GEOGR. Per totam regionem maris Mediterranei inventa est hæc planta quae cüm apprimé at:gæouæmw sit secundüm Dioscoridem et ab omni ævo in paradisis et juxtà deorum templa castimoniæ quasi signum, culta fuerit, quæ sedes ejus prisca aut quæ vera patria adhuc forsan ignotum. ( 350 ) JUNCEJE. Juss. LUZULA. DC. KuwrH, Enum., vol. 5, pag. 296. — Expucn., Gen., pag. 130. 1. LUZULA DECOLOR. Nos. L. annua, cæspitosa, foliis linearibus margine molliter albo-pilosis ; floribus cymoso- corymbosis; pedicellis 1-floris, solitariis, fructiferis erectis, bracteis ovatis, obtusis vel subaristatis; perigonii laciniis lanceolatis capsulà maturà rotundato-ovatà brevioribus; seminis appendiculà mediocri. Luzula Vorsteri. Buch in Abhandl, der Berlin. Acad. 4816-17, pag. 362, non Desv. Luzula pilosa. Link ir Buch, Beschr. Can. Ins., pag. 140, non Willd. Has. Legimus hanc plantam in saxosis circà Portum Orotavensem. Specimen in locis umbrosis ad scaturigines convallis Barranco del Agua propè Guimar die 6 Martii cl. Bourgeæus, sua in vallis Orotavensis sylvà Agua Mansa et in rupestribus umbrosis suprà Realejo de arriba legit cel. de Buch. Disrrig. GEoGR. Species est Canariensis. Dzscm.. Ranix fibrosissima , annua (ex Bourgeau). CaurEs cæspitosi, densi. Forra linearia, plana, acutà, subtüs nervosa, viridia, margine pilis elongatis, mollissimis, niveis et ad vaginas pilosa. Fronzs, ad apicem culmi pedalis, cymoso-corymbosi, pedunculis ramosis, pedicellis 1-floris, glabris, fructiferis erectis. Bracrez rotundato-ovatæ ovateque, glabræ, scariosæ, sepissime obtuse vel apice rotundatz , denticulatæ, aut subaristatæ. PEnicovivu pallide subfuscum, glabrum, nitidum, laciniis subæqualibus, lanceolatis, apice acutatis, mucronulatis, exterioribus subnavicularibus, dorso obsolete 3-nerviis. Sr4- Mina perigonio subdupló breviora, ejus laciniis opposita , receptaculo ovarium cingente perigonii basi connato inserta : filamentis glabris, basi dilatatis , antheris linearibus obtusis basi subcordatis longio- ribus, Ovarium breviter pedicellatum , ovato-sub-3-quetrum 1-loculare valvis brevissime introflexis » 1-ovulatum. Ovvra basi affixa , arrecta, elongato-ovata , apice et ad latus internum membraná pellu- cidá aucta. Sryrus brevis, stigmatibus longissimis , intüs papilligeris. Carsura orbiculari-ovata, glaber- rima, matura perigonio longior , valvis latè ovatis, apice vix attenuatis , obtusis, styli basi abrupte [ n ( 351 ) apiculatis. SemiNA oblongo-ovata, appendiculá apicuari mediocri. Emsryo hilo proximus, rotundato- ovatus, minimus. Ons. Species hzc primo aspectu à L. Forsteri Desv. haud diversa videtur nec mirum eas confudisse cll. v. v. Buchium et Linkium, notis tamen plurimis quas in diagnosim congessimus , differt, semper quoque pallidior et perigonia oculo etiam nudo breviora et rotundiora. EXPLICATIO TAB. 235. 1. Planta integra. 2. Perigonium cum andræcio, arte explicatum. 3. Andræcium arte à perigonio abrasum staminibus 4 abscissis. 4. Stamen antrorsüm visum. 5. Pistillum. 6. Ovarium Iransitrorsüni sectum. 7. Ovula ovarii valvis abreptis. 8. Capsula bracteis et perigonii foliolis aucta. 9. Capsula, valvulà abreptà, ut appareat semen basi fixum. 10. Se- men junius. 11. Semen longitrorsüm sectum basi perispermi fovcolo propé hilum situm. 12. Ovulum. 2. LUZULA PURPUREA. Linx. L. annua, caule erecto, foliis linearibus, margine et ad vaginas pilosis; floribus divari- cato-paniculatis, pedicellis filitormibus, bracteis oblongis, acutis, navicularibus; perigonio keté castaneo purpureoque , foliolis oblongis, apiculatis , stamina dimidio excedentibus ; stylo staminibus breviore; capsulà ovato-rotundatà , acutà, perigonio breviore 5 seminibus ovato-orbicularibus, inappendiculatis. Juncus purpureus. Buch, Abhandl. der Acad. der HWissenschaft. in Berlin, 1816-17, pag. 36. Luzula purpurea. Link in Buch. Phys. Beschr. d. Can. Ins. , pag. 140. Luzula Berthelotii. Nees ab Es. in litt. ad. cl. Berthelot! — Kunth, Enum., vol. 3, pag. 998. Has. Vulgaris est hæc pianta ad margines sylvarum et inter herbas vernales insularum Tenerilfæ et Palmæ eamque ad Montem Agando ins. Gomeræ legit cl. Bourgeau. DisrriB. GEOGR. Species est Canariensis. Descr. Radix annua, fibrosissima. Cauris erectus , foliosus, 6-10-pollicaris, gracilis, elegans. Fori linearia , plana , acuta, sub-6-nervia margine pilosa , ad vaginas pilis longis albis pilosissima. Fronrs «orymboso-paniculati, pedunculis filiformibus, decomposité ramosis, erectis vel retrofracto-divaricatis, pedicellis 1-floris vel 2-3-floris, fructiferis erectis vel patentibus. Bracrez lanceolato-oblongæ, acumi- natz , margine scariose, integerrima. Prnicoxivx. glabrum , lætè castaneum vel purpureum , foliolis æquilongis, mucronatis , exterioribus oblongis navicularibus , interioribus lanceolato-oblongis. Sramina perigonio dimidio breviora. Pisriuzuw staminibus subbrevior, ovario stipitato, elliptico 3-quetro, stylo staminibus breviore, laciniis stigmatosis linearibus parte indivisà longioribus. Ovura 3, ovarii fundo ad dissepimentorum 3 incompletorum basin affixa, Carsura perigonii foliolis interioribus, ablatà eorum cuspide, subbrevior, 3-quetra , ovato-orbicularis, styli basi apiculata, valvis rotundatis, 3-sperma, vel abortu 1-2-sperma. Sewixa ovata utrinque obtusula, testá scariosá, albidá, laxá, sub aquá inspissatà et ( 352 ) tegmen nitidum badium concinnè striulatum hilo basali velo hyalino pellucido undique tegente, mamillari et plexu apicali nigro notatum. Emsrxo trochiformis extremitate radiculari obtusä, perispermo crasso subfarinaceo vix 3-pló brevior. EXPLICATIO TAB. 236. 1. Planta integra mag. nat. 2. Flos bracteis stipatus, magnitudine ut reliquæ figurze omnes, auctus. 3. Flos bracteis ademptis. 4. Idem perigonio medio secto. 5. Flos expansus. 6. Perigonii foliolum exterius cum stamine. 7. Perigonii foliolum interius cum stamine. 8. Andræcium à perigonii tubo arte derasum ut stamina basi inter se cupellam perigonio adnatam efformantia appareant. 9. Stylus cum stigmatibus. 10. Ovarium arte apertum ut ovulà septorum introflexorum basi insidentia conspiciantur. 1 1. Capsula. 12. Semen testà sub aquà incrassatà hyalinà a tectum, 5 chalaza. 13. Idem testà ablatà hilum. 14. Idem medio sectum a tegmen, 5 perispermum, c hilum, d embryonis cavum, e chalaza. 15. Em- bryo. 16. Floris diagramma. 3. LUZULA CANARIENSIS. Poin. L. stolonifera , foliis elongato-lanceolatis appendiculato-acuminatis, planis striatis, mar- gine parcé pilosis, bracteis fimbriatis; floribus cymosis, pedunculis 2-4-floris, pedicellis brevissimis ; perigonio elongato, lacteo, foliolis oblongis acutis, muticis, stamina subdupló excedentibus; capsulà brevi, orbiculari-3-quetro, apice attenuato, acuminato; seminibus vix appendiculatis. Luzula canariensis, Poir. ! Encycl. suppl., vol. 3, pag. 539. — Buch in Abhandl. d. Ac. d. Wiss. Berl., 1816-17. pag. 362. — Link in Buch Beschr. d. Can. Ins., pag. 440. — Buch, ibid., pag. 179. Has. Legimus hanc plantam in locis argillosis suprà sylvam de las Mercedes in vià quie ad Tagananam conducit quo et olim Buchius; eodem feré loco ad viam /a Degollada del Bufadero dictam specimina sua die 13 Junii florentia legit Bourgezeus. Disrris. GEOGR. Species est Nivariensis. Dzscn. Radix fibrosa. Cauzis sesquipedalis vel bipedalis, basi stolofifer. For 6-10 poll. longa , 6-8 lin. lata, elongato-lanceolata , apice sensim acuta atque appendiculato-filiformia , basi attenuata , revoluta , purpurascentia , coriacea, nitida , lineolato-nervosa, margine undulata obsolete pilosa , cau- linia brevia sublinearia ad vaginas subpilosa. Scarus valde striatus , glaber. FLorEs cymoso-paniculati , lactei, demüm sordiduli, nitentes, paniculá folio summo involucratá. Bracrez lanceolatæ, acutæ, sca- riose, margine fimbriatæ. Pepuxcuz: filiformes, cymosi , apice, 2-4-flori. PEpicEun breves. Periconiun elongatum angustum , foliolis oblongis, navicularibus, sensim acutatis, muticis, omnibus scariosis , exterioribus brevioribus. SrAwiNA perigonio subdimidio breviora, basi in cupellam perigonii basi (353) adnatam cohærentia, antheris ovato-oblongis. Ovamium ovato-globulosum, obtusè 3-quetrum, subsessile, glabrum. Srvrus subexsertus, stigmatibus linearibus coloratis longior, Ovura ovata ut in antecedentibus inserta. CapsurA orbiculari-3-quetra, mucronata, perigonii tertiam partem adæquans. Semixa oblonga, fusca , testà vix ac ne vix sub aquá inspissato-hyalin , vix appendiculata, dorso incurva, ventre 3-co- stata. EXPLICATIO TAB. 237. t. Planta integra mag. nat. 2. Florum aggregatio, ut reliqu:e figuræ mag. aucta. 3. Flos bracteis stipatus. 4. Bracteæ seorsum visæ. 5. Bractearum positionis diagramma. 6. Bractea interior. 7. Flos bracteis abreptis. 8. Idem medio horizontaliter scissus. 9. Flos arte apertus. 10, Andreecium basi à perigonii basi abrasum. 11. Pistillum andræcio cinctum. t15.Ovarium transitrorsüm sectum ut appareant ovula ad septorum marginem internum affixa. 13. Ovu- lorum positura idealis. 14. Ovula basifixa ovario abscisso. 15. Capsula. 16. Capsule val- vula cum semine. 17. Capsula cum 3 perigonit persistentis laciniis. 18. Semen, a hilum. 19. Floris diagramma. JUNCUS. Lixx. kuxrH, Enum., vol. 5, pag. 515. — Expricn., Gen. pag. 160. 1. JUNCUS EFFUSUS. Lin. J. culmo nudo, striato , medullà continuatà farcto , vaginis radicalibus nudis; floribus in paniculam cymosam diflusam decompositamque digestis, 3-andris, perigonii laciniis angusté lanceolatis, acutissimis; stylo subnullo ; capsulà obovaià perigonio persistente sub- breviore. Juncus effusus. Linn., Sp. pl. , pag. 464. — Flor. dan., tab. 1066. — Seensk, Bot., tab, 879, fig. 1. Juncus canariensis. Poir, in herb. Desf. ! Has. Satis vulgaris est hæc species in humidis Tenerifíze et Canarize. Disrr. cEocn. Planta est qu: terrarum orbem totum incolit. 2. JUNCUS ACUTUS. Lanucx. J. culmo nudo, foliis radicalibus teretibus, apice acutis, pungentibus ; floribus in pani- culam. cymosam confertam vel subdiífusam congestis; perigonii capsulà ovalà apiculatà duplo brevioris laciniis margine scariosis, interioribus obtusissimis, laceratis. Iit, —(3° sECT.) 45 Juncus acutus x. Linn.Sp. pl, pag. 463. Juncus acutus, Lamc., Encycl., vol. 3, pag. 268, — Engl. bot. , tab. 1614. — Koch, Syn., ed. 2, vol. 2, pag. 838. — Kunth, Enum., vol. 3, pag. 323. | Ha». Legimus hanc speciem in insulà Lancerottà eamque à Gomerä, 25 Junii 1845 fructiferam, misit Bourgeæus, specimina alia in Canarià Despréaux et in valle Sancti An- dreæ Teneriflæ sua legit Buchius. DisrriB. GEOGR. Species est regionis maris Mediterranci, quæ per maris littora. evecta iritanniam attingit. 3. JUNCUS MARITIMUS. Laucx. Juncus maritimus. Lamck. , Encycl., vol. 3. pag. 264. — Engl. bot., tab. 1725. Has. Hanc speciem ex ins. Canariensibus vidit celeb. Kunth, :m., vol. 3, pag. 322. Disrrie. GEOGR. Planta est multivaga per totum terre orbem sparsa. 4. JUNCUS CAPITATUS. Wzic. J. pusillus culmis erectis, gracilibus, basi foliatis, foliis tenuissimis ad medium usque canaliculatis ; floribus in capitulum 4-10-florum terminalem congestis, bracteis longé acu- minatis; perigoni laciniis exterioribus elongato-lanceulatis , in acumen productis, interio- ribus hyalinis acutis toto acumine longioribus; s'aminibus 3 laciniis externis oppositis , interioribus duplo longioribus. Ovario 3-quetro-elliptico, stylo brevi , stigmatibus filifor- mibus, elongatis; capsulà ovatà, utrinque obtusà , laciniis perigonii exterioribus subduplo longioribus. Juncus capitatus, J7^eig., Obs., pag. 98. — JV ilid., Sp. pl. , vol. 2, pag. 209. — F1. dan., tab. 1690, — Hook. in Engl. bot. suppl., tab. 2644. — Parl., Fl. pal. in Giorn. bot. it., vol. 1, pag. 347. Juncus ericetorum. Poll, Pal., vol. 1, pag. 351. Has. Legimus hanc plantam in humidis Teneriffze, eamque ad Fontem Sanctam insulze Gomerz die 15 Aprilis 1845 florentem legit Bourgeæus. DisrR. GEocR. Species est regionis maris Mediterranei et Europæ temperatioris quæ in insulas Caesaream et Sarmiam (Babington) et per Rheni fluminis ripas in Batavorum terras provecta est (Koch). Dritannias non attingit. 5. JUNCUS BUFONIUS. Lixx. J. culmis diffusis vel crectiusculis, foliosis , foliis linearibus, ultra medium canaliculatis ; lloribus spicatis, remotis, vel fasciculatis, perigouii foliolis lanceolatis, acutissimis, interio- ribus brevioribus capsulam obovato-3-quetram vix excedentibus. ( 355 ) Juncus bufonius. Linn. , Sp. pl. , pag. 466. — Engl. bot. , tab. 802. — FI. dan., tab. 1098, — Bois- sieu , Fl. de l'Europ., vol. 3, tab. 959, fig. 9. — Th. Nees ab Esenb. Junceæ , tab., fig. 2. B. Fasciculatus. Juncus hybridus. Brot., Fl. lus. , vol. 1, pag. 513. — Guss. ! Syn., fl. sic., vol. 1, pag. 424. — Parl., FI. pal. in Giorn. bot. it., vol. 1, pag. 350. Juncus insulanus. 7iv., Fl. cors. spec. , pag. 5. Juncus bufonius y fasciculiflorus. Boiss., Z'oy. Esp. vol. 9, pag. (24. Has. Vulgaris est haec planta in humidis insularum omnium Canariensium; specimina etiam in Pinorum regione propé fontem 7'raste de dozia Beatriz legit Bourgeæus. Disrn. GEoGn. Species est quæ totius terræ orbis regiones incolit. Var. B magis meridionalis. COMMELYNEZÆ. R. Br. COMMELYNA. Lixx. ExpruicH. , Gen., pag. 125. — Kuwrn., Enum., vol. 4, pag. 54. * Spatha complicata. 1. COMMELYNA AGRARIA. Kuxri. C. caule decumbente , radicante, ramis ascendentibus ; foliis glabris , ovatis lanceolatis- que, acuminatis, subtüs puncticulatis, vaginis glabris, antrorsüm et margine pilis albis ciliatis; spathis solitariis, oppositifoliis , ovato-cordatis, acuminatis , margine ciliatis; pe- dunculis pubescentibus, floribus parvis, polvgamis, cæruleis, perigonii foliolis lateralibus, interioribus longé unguiculatis, impari subsessili rotundato ; filamentis c:eruleis , antheris flavis. Commelyna agraria. Kunth, Enum., vol. 4, pag. 38. — Sieb., Herb., Martin, num. 257 ! Has. Legimus hanc speciem in fossis propé Portum Orotavensem et in insulà Canarià ; ex câdem quoque insulà specimina misit Despréaux, eandem in convalle de La Angostura die 19 Martii 1846 inter donaces florentem foliis lanceolatis ct spathis elongaüs insignem legit Bourgeau quam priüs die 25 Junii 1845 floridam in convalle Barranco de la Laja ins. Gomeræ invenit. : Disrrig. GEOGR. Planta est Americana in Archipelago Antillano ut videtur vulgaris et cum €. communi alibi proculdubio confusa est. Extat quoque in Maderà! ubi eam pri- mus legit cl. Loweus et specimen mihi Maderze commoranti sub nomine C. communis largivit. Dzscm. Cavnis elongatus, gracilis, basi decumbens, radicans, radicibus lanato-radiculatis, ramis ascendentibus, glabris. Fou. ovato-acuminata vel lanceolata , glabra, v.rentia, utrinque presertim subtüs puncticulata , vaginis glabris, marginibus antrorsim longiüs pilis albis hyalinis , geniculatis ciliatis. Se^ru oppositifoliz , sparse , solitarie , ped. nculis pubescentibus , foliolo cordato-ovato in ( 357 ) acumen producto acuto glabro puncticulato 10-nervio margine ciliato subdupló vel quartà parte bre- vioribus, Fronrs parvi, polygami, lætè celestes, pedunculis in spathá geminis, masculis long? exsertis, pedicello suprà medium geniculato, ad geniculum 1-vel 2-floro, pedunculis femineis inclusis, 3-floris. Periconiux 6-phyllum, foliolis exterioribus ovato-lanceolatis, obtusiusculis, virescenti-hyalinis, glabris, obsoleté venoso-striatis punctatisque, lateralibus latioribus, tertio impari plicato, cymbiformi , acuto, ovarium in floribus femineis excipiente, interioribus venosis, glabris, lateralibus longè unguiculatis limbo flabellato , impari sessili rotundato-truncato subcucullato. Sramixa 6 , perigonii foliolis opposita , basi in tubum cum perigonio connatum conflata, longe exserta, 3 superiorum fertilium intermedium majus, foliolo inferiori impari, 2 lateralia normalia foliolis 2 exterioribus lateralibus , 2 imperfecta lateralia foliolis 2 interioribus lateralibus opposita, sextum imperfectum liberum sub ovario insertum foliolo exteriori impari oppositum et in eo inclusum. Ovauivx sessile , ovato-ellipticum , compressum , su- prà canaliculatum subtüs acutum , glabrum , 3-loculare, loculis 2 lateralibus parallelis 2-ovulatis, ' tertio perigonii exterioris foliolo impari naviculari oppositum , 1-ovulatum , ovulis ellipticis , compla- natis, loculorum lateralium superpositis , per ventrem totum placentæ nerviformi centrali affixis, ses- silibus , papillá laterali notatis. Sryzus elongatus, recurvus, glaber. Sricwa rotundato-capitellatum. Car- suza membranacea , glabra, striata, 3-locularis, loculis dehiscentià spuriè loculicidá dehiscentibus , lateralibus 2-spermis, dissepimento valve medio relicto, seminibus minoribus, truncatis, exteriore 1-spermo , indehiscente, valvis placentá nerviformi hilo seminis insertá connexis. SEwiNa ovata test reticulato-rugosá , ventre hilo lineari et fossulá transversá inter embryostegam lateralem et hili mar- ginem notato, Emsrro fusiformis, utrinque planiusculus, ad extremitatem radicularem centrifugam latior , in latibulo testá introflexà confecto cum perispermo corneo-farinaceo per foramen communi- cante , apice papillà embryostegá obturato, receptus. Oss. Planta nostra eadem est ex toto ac Martinicensis Sieberiana herb. Mercier sub. n. 257 data. Stamina in hoc genere omnia libera dixit celeb. Kunth, sed in hac specie quinque basi dilatata sunt et in tubum cum perigonii basi connatum coalita , sexta foliolo exteriore impari opposita sola libera hypogyna, in specie sequente (C. canescente Vahl), omnia in tubum regularem perigonii basi connatum ut in alliis plurimis coalita, EXPLICATIO TAB. 238. 1. Ramus floridus et fructifer, mag. nat. figuræ reliquæ auctæ. 2. Spatha arte aperta ut appareant flores nondüm apertze. 3. Flos masculus. 4. Andræcium cum tori segmento ut appareant stamina. 5. Interiora inter se basi connata et extimum a solitarium. 5. Sta- men perfectum. 6. Stamen intermedium majus. 7. Flos femineus perigonii laciniis inte- rioribus atque androecio abreptis ut appareat ovarium foliolo impari involutum. 8. Ova- rium fere maturum axi contrarié sectum ut loculus 1-ovulatus et loculorum 2-ovulatorum alter appareat. 9. Ovulum loculi 1-ovulati feré maturum ad hilum visum. 10. Ovulum lo- culi 2-ovulati fere maturum ad hilum visum. r1. Spatha fructifera arte aperta, « florum femineorum superiorum pedunculi cicatrix, Ÿ floris masculi pedicelli pars. 12. Capsula dehiscens. 13. Semen maturum. 14. Semen longitrorsüm sectum ut conspiciatur embryo foveolo perispermi abditum. 15. Embryo. * Spatha cucullata turbinata. 2. COMMELYNA CANESCENS. Vanur. C. radice fibrosà, ramis inferioribus descendentibus hypogæis flores larvatos gerentibus comalà , ramis acriis ascendentibus, pilosis; foliis ovatis, subtüs pilosis, vaginis pilosis, margine albo-ciliatis; spathis à quàque vaginà solitariis geminis vel ternis, truncatis, acu- tatis , undique pubescentibus, ciliatis, floribus polygamis, masculis breviter exsertis; fo- liolis perigonii interioribus lateralibus flabellatis, longé pedunculatis, impari angustà , sessili. Commelyna canescens. /’ahl, Enum.! vol. 2, pag. 473. — Kunth , Enum. , vol. h, pag. 50. — Webb, Spic. gorg. ined. Commelyna canariensis. Chr. $m. in Buch. Besch. Can. Ins., pag. 140. Oreja de Gato Canariensium. Has. Species hæc propria esse videtur insule Canarize ubi cam in inundatis et fossis regionis præcipuë maritimze legimus : speciniina procera é paludibus propé Mas Palomas misit Despréaux. Disrris. GEoGR. Planta est Arabica quæ Libyæ deserta transcurrit vel quæ sub eàdem latitudine littora sua occidentalia quoque inhabitat. Desce. Rapix fibrosa, caule erecto & basi ramoso, ramis crassiusculis diffusis, apice floriferis, inferio- ribus deflexis hypogæis, radiciformibus, spathas difformes et flores inclusos fertiles gerentibus, radices veras quasi comá tegentibus. Vacix elongato-cylindracez , scariosz , pilosæ, ad marginem superiorem longe ciliatz , ciliis geniculatis albis. Forra brevissime petiolata , petiolo piloso , laté ovata vel ovato- lanceolata , obtusiuscula , subtüs molliter piloso-pubescentia, suprà pilosula vel glabrescentia , puncti- culata , pallide virentia. SPATHÆ aeriæ solitariæ, ad apicem ramorum binæ oppositæ aut ternæ pluresve ex eidem yaginä , paniculà abbreviatä digestz , pedicellatæ, pedicellis bracteis scariosis stipatis, cucul- latæ, turbinatz , apice truncatæ vel leviter rotundatz, acutatæ vel obtusiusculz , pilosz , ciliolatæ vel obsoletè ciliatæ ; Aypogec pronæ in terram conversæ, sacciformes, ovatæ, scariosæ, pilosæ, apice tantüum pertusæ , flores perfectos minores incolores et capsulas demüm fetas aeriis similes et semina fertilia ferentes. PEnuNcuri masculi parüm vel longius exserti, 1-flori, pubescentes, sub geniculo 2-bracteolato dilatati ; feminei glabri 2-flori. Perreonium 6-phyllum, foliolis 3 exterioribus hyalinis, 2 lateralibus ovato-oblongis obtusis , impari naviculari acuto, interioribus pallidé cæruleis, 2 lateralibus ovato-ro- tundatis margine undulatis longé unguiculatis unguiculà lineari planá laminam ipsam excedente, impari sessili angusto oblingo. Sramina 6, perigonii foliolis opposita, omnia basi in tubum regularem peri- gonio connatum coalita , 3 fertilia foliolis 2 externis lateralibus intermedio impari agminis interioris opposita, 3 incompleta foliolo impari exteriore et lateralibus interioribus opposita. Ovantuw obovatum, ( 359 ) complanatum, basi profunde canaliculatum. Srrvs elongatus, glaber, Ovura ut in antecedente. Sricma ovato-capitellatum. Carsuza chartacea, striata , glaberrima , margaritacea , 3-locularis , loculis ut in antecedente, SEMINA reticulato-scrobiculata , fusco-cinerea , puncticulis elevatis candidis notata, fossulà transversà interembryonis foveolam et hilum percursa. Ewsnxo trochiformis, ad radiculam incrassatus , extremitate cotyledoneá rotundatá medio apiculatä, cetera ut in specie antecedente. Oss. Hæc species notabilis est ob ramos inferiores deflexos floresque hypogæos quos in nullà aliá vi- dimus, In hác plantá fossula qua hilum cum foveolà embryonis conjungit valde conspicua. EXPLICATIO TAB. 239. 1. Planta integra mag. nat. figuræe reliquie omnes mag. auciæ sunt. 2. Spatha cum floris masculi jam deflorati pedicello exserto , femineis per membranam translucidam visis. 3. Spatha dissecta et arte aperta. 4. Flos. 5. Idem ovario exsecto ut appareant stamina perigonii laciniis opposita atque omnia toro hypogyno inserta. 6. Pistillum innuptum. 7. Pistillum maturum. 8. hamus hypogæus cum floribus subterraneis, « bractea, 5 flos spathà obvolutus, c flos junior bracteà tectus. 9. Flos junior cui bractea ex parte abscissa. 10. Spatha subterranea secta et arte aperta ut appareat ovarium fecundatum flore marcido basi cinctum. 11. Capsula matura dehiscens. 12. Capsula aperta ut conspiciatur valva exterior cum dissepimento medio relicto et valvulæ 2 exteriores quæ loculum dorsalem indehiscentem efficiunt, sernine per dissepimenta pellucida viso. 13. Semen nondum ex toto maturum é loculo dorsali abreptum, dissepimenti lacerati nervis hilo adhuc adhzeren- tibus. 14. Loculi anterioris semen maturum. 15. Semen maturum. 16. Semen longitror- süm sectum ut appareat embryonis latibulum rimulà percursum. 17. Idem latibulo per medium secto ut appareat embryo. 18. Embryo. ( 360 ) CYPERACE/E. Jvss. CYPERUS. Lixx. Expuicu., Gen., pag. 119. — Kunr., Enum., vol. 2, pag. 2. Secri0 T. PYCREUS. Pal. de Beauv. Stylus 2-fidus. Achenium compressum. 1. CYPERUS MUCRONATUS. Rorrs. C. radice repente, culmo gracili, 1-phyllo , folio plano acuto duplo longiore; involucro 2-phyllo , altero brevi lanceolato acuto, altero culmo continuo elongato, spicis solitariis vel plurimis, brevibus, ovatis, acutiusculis, squamis laté ovatis acutis glabris dorso nervosulis, albidis ; staminibus 3; stylo 2-fido ; acheniis squam:e parallelé compressis , ovato-ellipticis , mucronulatis, viridi-fuscentibus. Cyperus mucronatus. Rottb., Descr. et ic., pag. 19, tab. 8, fig. 4. — Retz, Obs. fasc. , 5, pag. 10. — Roxb., Fl. ind., vol, 1, pag. 190. — Guss., Syn. , vol. 4, pag. 43. — Kunth, Enum., vol. 9, pag. 17. Cyperus lateralis. Fors., Fl, eg. - arab., pag. 13. — Webb, Spic. gorg. ined. Cyperus mucronatus f albidus. Zahl, Enum. vol, 2, pag. 306. Cyperus monostachyus. Zink! in Buch. Phys. Beschr. d. Can. Ins., pag. 138 , ex autopsiá speciminis herb. DC. Pycreus lateralis. JVees ab Es. in Linned, val. 9, pag. 283. Cyperus cossyrensis. Tin. in Guss. , Syn. fl. sic. add. et corrig., pag. '179. — Parlat.. Fl. pal. in Giorn. bot. it., vol. 1, pag. 123. Has. Forma hzc nostra leucostachys quæ C mucronatus archetypus Rottb. C. /ate- ralis Forsk. C. mucronatus B Vahl nec C. distachyos All. qui C. Junciformis Cav. non infrequens est in ins. Canariensibus aliamque non vidimus. Specimina nostra legimus ad fontem 7'ajo propé pagum Arico ins. Tenerifiæ et ad fontem e/ Chafaris propé Hariam in ins. Lancerottà, alia à Canarià misit Despréaux suaque in valle del Bufadero Teneriffæ et ad fontes crateris magni Palmensis Ja Caldera legit Bourgeau. EL. - ( 361 ) Disrr. GEocR. P'anta hiec per temperata totius ferè terræ habitabilis obvia est; var. autem nostra albida in calidioribus orbis plagis tantüm occurrit; in Indià sc.; in ins. Gor- goneis sive Prom. Viridis (Vogel), in Ægypto, in Sicilià, in Hispanià ! (Boissier), etiam in Mexico (Hartweg exsicc., n. 240! 7. 2. CYPERUS ALOPECUROIDES. Rortrs. C. caule elato, obtusé 3-quetro, glabro ; foliis basi carinatis, superné planiusculis ; involucro sub-5-phyllo, longissimo; umbellà decomposità , radiis inzequalibus elongatis, intermediis sessilibus; spicis ovatis, demüm oblongis, obtusiusculis, densis, cylindraceis, mox sub- complanatis; spiculis lanceolatis, compressiusculis, acutis, sepe 28-floris ; squamis ovato- oblongis, concavo-carinatis , dorso fuscis, lateribus flavidis, mucronatis, raró imbricatis; stylo 2-fido, rariüs 3-fido; ovario sub-3-angulari; achænio squamæ parallelé compresso , lenticulari, dorso convexo, sepe subangulato. Cyperus alopecuroides. Rottb., Descr. et ic., pag. 38, tab. 8, fig. 2. — Delil. ! Fl. eg. ill., pag. 2. — Kunth, Enum., vol. 2, pag. 49. — Webb, Spic. Gorgon. ined. Has. Occurrit hæc planta in uliginosis insularum ''eneriffe et Palme: specimina legimus in paludibus propé Lagunam, sua à valle del Bufadero non longé ab altitudinibus /« Cumbre misit Bourgezeus aliaque à Canarià Despréaux. Disrrig. GEoGR. Species est Africana quæ /Egyptum, Fortunatas Gorgoneasque insulas pro certo et forsan Indiam (Roxburgh, Fl. ind., t, p. 211) et terram australem (R. Brown, Prodr. , p. 217) incolit. Ons. C.alopecuroidi tam valdé similis est C. dives Del., ut vix nisi stylo 5-fido achænio exinde 5-quetro squamisque arctiüs imbricatis distinguendus. Ipse auctor ambos Fontanesio ex locis Ægypti diversis sub nomine divitis misit. Quærendum forsan adhuc an lusus stylorum abortus, variant enim nec semper conformes. Plantæ abyssinicæ Schim- peri sub hoc nomine ab Associatione itinerarià Esslingensi datæ ad C. inundatum Roxb. potiüs accedunt. Secr. ll. ETFMOCY PERUS. Stylus 3-fidus. Achænium 3-angulare. 3. CYPERUS RUBICUNDUS. Vanr. C. cæspitosus, annuus, pusillus; radicibus junioribus pubescenti-scabris ; caule erecto , basi folioso; foliis flaccidis, filiformibus : junioribus carinatis, mox planiusculis, pallide virescentibus ; subscabrellis , marginibus versüs apicem denticulatis, acutissimis, ereclis , strictis, culmo sublongioribus, basi in vaginas ovato-oblongas scariosas albidas lineis ver- ticalibus sæpè anastomosantibus percursas tenuissimas ampliatis; culmo tenui, 3-quetro, mox planiusculo; involucro 3-phyllo, foliis conformi, foliolis capitulum excedentibus, acutis ; spicis circiter 10, lanceolatis , planissimis ; squamis 20-40, ovato-lanceolatis, saturaté rubris, il, —— (3° sEcT.) 46 ( 362 ) margine haud scariosis, pellucidé 8-10-nerviis, apice carinatis, cuspidatis: carinà dorso scabriusculà , cuspide apice sensim recurvà; rachillà alà crassà limba!à; antheris lanceo- latis, acutis; ovario elliptico, 3-angulari ; stylo et stigmatibus elongatis, longè exsertis ; achzenio elliptico, acuté 3-quetro, cinereo-subfusco, puncticulato. Cyperus rubicundus. //ahl, Enum. , vol. 2, pag. 308 , excl. patrid. — Kunth, Enum., vol. 2 , pag. 49, excl. syn. Nees ab Es. Cyperus Teneriffæ. Poir. , Encycl. , vol. 7, pag. 245. Cyperus glomeratus. Chr. Sm., in Buch, Phys. Beschr. Can. Ins., pag. 138 et pag. 161? Han. Occurrit hæc species hüc illàc in rupestribus siccissimis insularum Tenerifæ et Canariæ. Specimina nostra legimus in collibus circà oppidum Sanctam Crucem ubi copio- sissima, alia in rupestribus maritimis vallis Sancti Andreæ die 29 novembris 1846 legit Bourgeæus, sua prope Tejinam Buchius, camque florentem mense Januario ab altitudinibus (la Cumbre) Canariæ misit Preauxius. DisrriB. GEOGR. Species est Canariensis. Desce. PraxrA pusilla, elegans, annua, ad plurimum 6-pollicaris, sepissime trientalis, cespitosa. Ranr- ces filiformes, in radiculas capillaceas villosulas abeuntes. Cavris basi foliosus et foliorum vaginis persis- tentibus involutus inerassatusque. Forra scapo breviora vel quandoque aliquantulüm longiora, linearia, carinata, apice filiformia, flaccida, margine denticulata, ad tertiam partem in vaginam strictam scario- sam margine hyalinam tenuem glabram laxè amplexicaulem dilatata, Scapus tenuis, 3-angularis, angulis scabriusculis, inter angulos striatus. Ixvozucruu 2-3-phyllum, foliolis linearibus, basi subdilatatis, mar- gine et carinà scabriusculis , inæqualibus, longiore capitulum duplo excedente. Spic 4-10, in capitulum sessile stellato-rotundatum aggregate, hordeiformes, subobtusæ, concinnæ, sanguineo-rubicundæ, margine albidæ, valdè complanatæ, 4-9 lin. longæ, 1-2 1/2 lin. latæ, 12-32-floræ, densè imbricatæ. Squaw densè imbricatæ, late ovatæ, sursüm attenuatæ, tenues, basi et margine angustè hyalinæ, pul- chrè reticulatæ, carinatæ, apice emarginatæ, nervi medii utrinque nervis 5 hyalinis stipati dorso apice incrassato in mucronem inter sinus producto. RacuiLca ad flores membraná crassá ad angulos aucta. SramiNA 3, hypogyna, angulis 3 ovarii opposita, toro carnosulo imposita, ovario breviora, antheris cum filamentis continuis , demüm productis, tæniatis, ovarium longe excedentibus. Ovanruw ovatum , acuté 3-quetrum. Ovuzun oblongo-ovatum, erectum, basi valdé attenuato-acutum. SricwarA. exserta, filifor- mia , stylo 2-plo 3-plove breviora, filiformia. AcHJENIUM crustaceum, pyriforme, acute 3-quetrum, ci- nereum , puncticulatum , epidermide abrasá vel humectatum castaneum , apice óbtusé apiculatum , basi substipitatum, Semen ab achænio solubile eique conforme, basi acutissimum , testà tenuissimá. PrnrsPERMIUM carnoso-farinosum. Emsrxo ovatus, ipso seminis apiculo basali in foveolà perispermii laminá tenui cinctá situs. EXPLICATIO. TAB. 240.. :...:,..:. + +. Plantarum agglomeratarum cæspes. 2. Folium ablatum. Ambo magn. nat.5 figurze re- + C © ( 363 ) liquæ auctæ. 3. Spica. 4. Eadem squamis ad latus dextrum ablatis ut appareat. rachilla florifera. 5. Squama. 6. Rachillæ segmentum peractà fecundatione ovario ablato ut appa- reant filamenta elongata persistentia. 7. Stamina hypogyna toro ad ovarii angulos insi- dentia. 8. Inflorescentize diagramma. 9. Pistillum. 10. Stigma abscissum multoties auctum. Lr. Ovarium valvulis 2 posterioribus ablatis ut appareat ovulum. 12. Achzenium. 12. Idem Lransitrorsüm sectum. 14. Semen. 15. Semen longitrorsüm sectum ut conspiciatur enibryo ad hilum intrà perispermium situm. Ons. Clarissimus Nees hüc Cyperum Austro-Africanum à cl. Dregeo lectum affert. Hanc plantulam quam post obitum beati B. Delessert primam ex amplissimà phytothecà suà beneficio cl. Francisci Delessert examinare nobis licuit, diversam à C. rubicundo Vahl, quamvis valde affinem , nomine botanicis quot sumus omnibus carissimi con- decorare voluimus. CYPERUS DELESSERIANUS. Nos. C. cæspitosus, pusillus; radicibus junioribus villosis; caule erecto, basi folioso ; foliis duriusculis , linearibus , acute carinatis, canaliculatis, viridibus, puncliculis rufis scabris, margine scariosis denticulatis, apice obtusiusculis , recurvis, culmo sublongioribus, basi in vaginas latas ovatas scariosas rubescentes costulatas rufo puncticulatas ampliatis; culmo acuté 3-quetro, apice subalato , inter angulos striato, scabriusculo ; involucro 5-phyllo foliis con- formi, foliolis capitulum excedentibus obtusis; capitulo globoso-stellato; spicis suboctonis, ovatis, planiusculis; squamis 14-24, latà ovatis, pallidè rubris puncticulatisque, margine latè scariosis, 8-10-costato-nervosis , apice carinatis, acu- minatis, carinà dorso punctato-scabrà, acumine abrupté recurvo; rachilláà exalatá; antheris oblongis, subacutis ; ovario ovato-5-angulari ; stylo cum stigmatibus squamarum longitudine; achænio ovato-3-quetro, cinereo-subcastaneo, puncticulato. Cyperus Teneriffæ. Nees ab Es. in Linneá, vol. 10, pag. 151, et in Drege exsicc., n. 17, non Poir. Cyperus rubicundus. Kunth, l. c., pro parte. Habitat haec species in Africà australi ad Montem Bothasberg et ad flumen Groot Fish-rivier. 4. CYPERUS ROTUNDUS. Lisx. C. radice fibrosà , parce tuberiferà ; rhizocephalo incrassato, bulbiformi ; foliis planis , margine scabris, culmo 3-quetro sæpissimé brevioribus vel æqualibus ; involucro 2-5-phyllo, umbellam supra-decompositam excedente; spicis elongato-lanceolatis, acutis, compres- siusculis ; squamis ovatis, navicularibus, obtusiusculis vel emarginatis cum acumine, dorso viridibus, 5-7-nerviis. Cyperus rotundus vulgaris. Moris., Hist., vol. 9, sect. 9, tab. 11, fig. 1: Cyperus rotundus et Cyperus floridus. Rumph., Amb., vol. 6, pag. 4, tab. 1, fig. 4 et 2. Cyperus rotundus. Zinn. , FL. zeyl., pag. 36. — Kunth, Enum., vol. 2, pag. 58. Cyperus tetrastachyos, Desf. / Fl. atl, , vol. 1, pag. 44, tab. 8. — Parlat., Fl. palerm, in Guorn, bot, it, , vol. 1, pag. 130. " : €yperus olivaris. Targ. Tozz., lit. al P. Pozzetti sopra una spec. distinta di Cip., pag. 6. , 'Cyperus radicosus. Sibth., Fl. grac., tab. 45. . ( 364 ) Has. Vulgaris est hæc species atque arvorum et vincarum in insulis Canariensibus pestis. Disrris. cEocn. Planta hzc per orbis terrze regiones omnes temperatas calidasque sub Cancro et Capricornu sparsa , facta est reverà cosmopolites. 5. CYPERUS TENUIFLORUS. Rorrs. C. radice repeate, tortuosà ; rhizocephalo à stolonibus lignosis horizontalibus squamosis prodeunte ; foliis cartilagineis , angustis , carinatis , carinà et marginibus denticulatis , culmo 3-quetro brevioribus ; involucro sub-4-phyllo, umbellam parum dilatatam decompositam longé excedente ; spicis lanceolatis, acutis, subcompressis, sæpè recurvis; squamis laté ovalis, apice rotundatis, obtusis vel emarginatis, muticis, sub-5-nerviis ; antheris oblongis, luteis, purpureo-pictiss ovario ovato-3-quetro; stylo stigmatum longitudine; achænio obovato-3-quetro, puncticulato , juniore albo, maturo badio. Cyperus tenuiflorus. Rettb., Descr. et Ic., pag. 30, tab. 14, fig. 1. — Jacq., Coll. , vol. 3, pag. 190; Ic. rar. , vol, 2, tab. 206. — Kunth , Enum. , vol. 1 , pag. 97. — Guss., Syn. fl sic. , vol. 1, pag. 46. — Parl., Fl. palerm. in Giorn. bot. it., vol. 1, pag. 132. Cyperus badius. Desf., Fl. atl., vol. 1, pag. 45, tab. 7, fig. 2. — Guss., Syn, Fl. sic., vol. 1, pag. 46. — Koch, Syn., ed. 2, vol. 2, pag. 849. Cyperus longus & badius. Camb., Enum. pl. Bal., pag. 150. — Bertol., F1. ital. , vol. 1, pag. 271. — Vis., Fl. dalm., vol. 1, pag. 106. j Cyperus thermalis. Dumort. , Florul, belg., pag. 145. — Th. Nees ab Es., Gen. germ., trib. Cyp. , tab. (ig. 1-12, Cyperus rhenanus, Schrad, — Reichb., Fl. germ. exsicc., n. 509! Has. Hanc plantam in insulà Canarià legit Preauxius, Disrri8. GEÓOGR. Forma esse videtur meridionalis seu regionum mare Internum cingen- uum, cum C. /ongo L. non temeré conjungenda, quæ per flumen Rhenum Belgas et fontes Tungrorum atugit. GALILEA. Panr. Flor. Palerm. in Giorn. bot. it., vol. 1, pag. 155, et in Duchart., Rev. bot., 1847, pag. 499. . 1. GALILEA MUCRONATA. Pant. G. radicibus repentibus fuscis, junioribus villosissimis; rhizocephalis stolones longos foliatos emittentibus; foliis rigidis, canaliculatis, recurvis, glabris, margine versüs basim ( 365 ) denticulis ascendentibus serrato-dentatis, pallidé virentibus; culmo apice 3-gono vel obso- letè 3-gono nunc longioribus nunc brevioribus; involucro sub-5-phyllo vel adjectis inte- rioribus 5-6-phyllo, exterioribus capitulum globosum longé excedentibus ; spicis plurimis, ovalis, acutis, compressis; squamis ovalis, navicularibus , acuminatis , dorso coloratis , 12-nerviis; staminibus rubris, longè exsertis; achænio elongato , subovato-2-quetro , ni- tido , basi albescente , apice fusculo. Juncus maritimus. Pen. et Lob., Adv., pag. 44. Gramen cyperoides maritimum. C. Bauh., Theatr., pag. 91. Gramen marinum cyperoides. J. BauA. , Hist., vol. 2, pag. 498. Melanoschænus maritimus humilis Cyperi effigie. Michel., Nov. gen., tab. 31. Cyperus radice longà odorá angustifolius , in umbellà 3-folius. Bonanza, Ic., tab, 19. Scirpus maritimus capite glomerato. Scheuchz. , Agrost., tab. 8, fig. 1. Schenus mucronatus. Linn. , Sp. pl. , pag. 63. — Sibth., Fl. grec. , tab. 43. — Host, Gram. Austr. vol. 4, tab. 70. — Mert. et Koch, Deutschl. Fl., vol. 1, pag. 450. Scirpus Kalli. Forsk., Fl. æg.-ar., pag. 15. Cyperus ægyptiacus. Glox., Obs., pag. 20, tab. 3. — Kunth, Enum., vol. 2, pag. 48. Galilea mucronata. Par/., Fl. palerm., l. c., pag. 137. Junco Lancerottensium. Has. Legimus hanc plantam copiosè in arenà maritimà toiius Lancerottæ eamque à Ca- narià misit Despréaux. Disrnis. GEOGR. Species est communis oræ omnis maritimæ maris Mediterranei. HELEOCHARIS. R. Bn. Kuxru, Enum., vol. 2, pag. 159. 1. HELEOCHARIS PALUSTRIS. R. Br. H. radice repente ; culmis tereti-compressis , basi vaginatis , vaginis culmum amplecten- tibus, truncatis; spicà terminali , oblongo-ovata , acutà ; squamis 2 inferioribus (vaginulis) ovatis, obtusis, sterilibus , superioribus lanceolatis , acutis; carinà albidà, lateribus ferru- gineis nigrisque, margine scariosis; achænio rotundato, ventre planiusculo, basi styli crassà rugosà conico-3-quetrà apiculato, obsoleté puncticulato, lutescente , setis hypogynis ru- fulis retrorsüm scabrellis breviore. Juncus Equiseti capitulis, C. Bauh., Theatr., pag. 186. — Major et capitulis longioribus. Moris, Hist, , sect. 8, tab. 10, fig. 32 et 33. ( 366 ) Scirpus palustris, Linn., Sp. pl, pag. 70, — Fl. dan. , tab, 273. — Engl. bot., tab. 131. — Poit. et Turp., Fl. paris., tab, 59. — Svensk Bot., tab. 257. Heleocharis palustris. R. Br., Prodr. fl. N. Holl. in obs. ad pag. 944. — Bertol., Fl. it., vol. 1, pag. 305. — Th. Nees ab Es. Gen. germ. Scirpineæ, tab. fig. 1-16. — Kunth, Enum., vol. 2, pag, 147. — Leight., Flor. of Shropsh., pag. 33, tab. 9, fig. 10. — ParL, Fl. palerm. in Giorn. bot. it. , vol. 1, pag. 441. Har. Occurrit hæc planta in paludosis propé oppidum Lagunam, ubi eam anno 183o primi legimus et deindé die 24 Februarii 1845 florentem Bourgeæus. Disrr. GEoGR. Species hzc per totum terrarum orbem sparsa regiones hvperboreas antarcticasque aliingit. SOTBIPES ! ER ope Kuxru, Enum., vol. 2, pag. 157. 1. SCIRPUS MARITIMUS. Lin. S. radice repente; foliis planis, striatis, margine scabrellis, culmum 3-quetrum supe- rantibus ; involucro sub-3-phyllo ; spicis congestis, subcvlindraceis ; squamis glabris, apice erosis, emarginato-2-lobis , inter lobos aristatis. Scirpus maritimus. Linn., Fl. suec., pag. 39. — F1. dan., tab. 937. — Engl. bot. , tab. 542. Has. Unicum hujus speciei specimen é valle Zeueste in herbario Berthelotiano exstabat. Disrn. cEOGR. Per totum terrarum orbem sparsa est heec planta. ISOLEPIS. R. Bn. Enpuicu., Gen., pag. : 18. — Koxru, Enum., vol. 2, pag. 157. 1. ISOLEPIS NUMIDIANA. RŒM. ET SCHULT. - T. calis cæspitosis, setaceis, striatis, 1-phyllis ; folio plano, lineari ; involucro 1-phyllo, basi làtoy apice mucronato, spicis solitariis geminisve sublongiore; squamis laté ovatis, ca- rinatis ; mucroniulatis, dorso: striatis, albidis vel subcoloratis, carinà virescente; achænio subrotundato-3-quetro , arguté puocticulato-scabrello. Scirpus numidianus. //ahl, Enum., vol. 2, pag. 254, et herb. ex Kunth, l. citand. Scirpus filiformis. Savi, FL. pis., vol. 1, pag. 46. Scirpus setaceus. Biv., Cent., 1, pag. 72. ( 367 ) Scirpus Savii, Seb. et Maur. , Fl. rom: prodr., p. 32. — Bert. , Fl. it., vol. 1, pag. 288. — Hook., Bru. FL, ed. 5, pag. 415. — Bab. , Man. of Bot., pag. 332. — Guss., FL sic. syn., vol. 1, pag. 49. Isolepis numidiana. Ae, et Sch. , Syst. , vol. 2, pag. 110. Isolepis Saviana. ScAult., Mant., 2, pag. 63. — Kunth , Enum., vol. 2, pag. 193. — Th. Nees ab Es., Scirpine, tab. 3, fig. 14-19. — Parl., Fl. palerm. in Giorn. bot. it., vol. 1, pag. 144. Isolepis sicula. Presl, Crp. et Gram. sic., pag. 13. Isolepis tenuis. Ejusd. Del. prag. , pag. 145. Isolepis chætodes. Link, in Buch, Beschr. der Can. Ins., pag. 138. Has. Hanc plantam prope Los S'auces ins. Palme legit Bourgeiu. Disrn. GEOGR. Species est regionis maris Mediterranei et littorum Oceani occidentalis unde ct in Britanniam provecta. Ons. Isolepis chlorostachya, Nees, in Linneá, vol. 10, pag. 149, huic maxime speciei affinis est; distinguitur culmis tenuioribus, vaginæ foliolo apice setaceo nec mucronato, squamis latioribus acutiusculis nec mucronulatis, achæ- nio obovato-5-gono nec rotundato , fere obsoleté nec distincte puncticulato-scabro. Species est Austro-Africana quæ nou bené forsan cum aliis à celeb. Kunthio juncta est. 2. ISOLEPIS HOLOSCHOENUS. Row. ET Scuurr. I. radice repente; culmis teretiusculis, basi foliatis ; foliis rigidis, semiteretibus , apice mucronatis ; involucro diphyllo, foliolis brevibus acutis vel altero (culmo protracto) lon- giore; capitulorum densé globosorum umbellà sæpé composità; squamis obovatis, carinatis, obtusis vel breviter mucronatis, dorso utrinque hispidulis, demum ferrugineis, carinà viridi, margine fimbriato-ciliatis; achænio elongato-ovato , 3-quetro, obtusé mucronato, minutissimè puncticulato, atro-virescente. ‘OXésyowoc. Dioscor., lib. 4, cap. 52? Juncus acutus maritimus capitulis rotundis. C. Bauh. , Theatr. , pag. 174. — Moris., Hist. , vol. 2, sect. 8, tab. 10, fig. 17. Holoschenus. Dalech. , Hist., vol. 1, pag. 987. Scirpoides maritimum capitulis sparsis glomeratis. Scheuchz., Agrost., tab. 8, fig. 2-5. Scirpus Holoschenus. Linn., Sp. pl., pag. 72. — Engl. bot. , tab. 1612. Isolepis Holoscheenus. Jtem. et Schult., Syst., vol. 2, pag. 115. — Kunth, Enum., vol. 2, pag. 200. — Parl., Fl. palerm. in Giorn. bot. it., vol, 1, pag. 148. Scirpus globiferus. Salzm. exsicc.. Ting. !— Link, in Buch, Beschr. Can. ins., pag. 138.— Buch, ibid. , pag. 161. Scirpus longibracteatus. Salim. exsice. Ting. ! Holoschenus vulgaris. Link, Hort. bot, Ber., vol. 1, pag. 993. — Th. Nees ab Es. , Scirp., tab, 4. Has. Vulgaris est hæc species in locis humidis insularum omnium Canariensium. Disrn. GEocn. Planta est orbis veteris tem perati quæ in regione totà maris Mediterranei ( 368 ) copiosissima, Albim et Viadrum in Germanià (Koch) ct in Britannià 52 lat. bor. gradum attingit (Watson). FIMBRISTYLIS. Vaur. ExpLiCcu., Gen., pag. x17. — Kunru, E num., vol, 2 , ; PAS 7 , : - Pas: 220. 1. FIMBRISTYLIS DICHOTOMA. Vaur. F.cæspitosa ; culmis 3-angularibus, basi foliatis ; foliis linearibus, apice subsetaceis, culmo longioribus brevioribusque, planis, nervosis, margine subscabris, villosulis vel glabellis ; umbellà supradecomposità; spicis ovatis , acutis , compressiusculis; squamis ovato-lanceo- latis lanceolatisque, acuté carinatis, carinà juniore farinato-puberulà, in apiculum pro- ductà ; stamine r, antherá lanceolatä, luteà ; achænio obovato-rotundato , flavidé margari- taceo, longitrorsum costato, transversé scrobiculato , basi concolore. Gramen maderaspatanum Juncelli Gesneri capitulis sparsis. Pluk., Alm., pag. 179. — Phyt., tab. 119, Jig. 3, hic ad squamas apiculatas recensendum. Scirpus dichotomus. Linn., Sp. pl, pag. 74. — Rottb., Descr. et Ic. , pag. 58, tab. 13, fig. 1. Scirpus bis-umbellatus. Forsl., Fl. æg.-arab., pag. 15. Isolepis puberula, Schrad., Hort. gott., ex specimine horti Gottingensis in herb. Desf. ! Scirpus brevifolius. Roxb., Fl. ind., vol. 1, et JV all., ibid. in notulá, pag. 930 ex specimine Wallichii Nepaliano sine numero à cl. Rudge nobiscum olim communicato, Scirpus pallescens. Roxb., L. c., pag. 233. Isolepis dichotoma var. villosa. 7’ahl, Enum., vol. 2, pag. 287. Has. Vulgaris est hæc planta in torrentium glareà ct in locis inundatis Tenerife et Canariæ ubi ex Despréaux à littore maris summos montes scandit. Disrris. GEOGR. Species est orbis antiqui quæ maris Mediterranei littora ab Indià adivit. Oss. Specimina indica ægyptiaca et Mascaronesiaca quot inspeximus omnia monandra. Scirpus annuus All., ab ipso auctore et à cl. Balbisio cum Fontanesio communicatus, diandrus; diandra quoque species cognata Fimbristylis laxa Vahl, orbis novi hospes, quæ cum casu monandra à nostrà facilè non umbellä tantüm laxiore sed squamis quoque longe latioribus vix carinatis acutis et vix apiculatis distinguitur. ( 369 ) CLADIUM. P. Bnownx. Expricu., Gen., pag. 115. — Kunru, Enum., vol. 2 m pag. 505. — Tu. Nzrs AB Es., Gen. germ., Trib. Cladine. 1. CLADIUM MARISCUS. R. Br., 8 effusum. C. caule altissimo; foliis linearibus, rigidis , margine et carinà spinuloso-serratis; co- rvmbis supradecompositis, diffusis; spiculis junioribus gracilibus, acutis : fructiferis ovalis, saturaté caslaneis; squamis ovato-lanceolatis, acutiusculis, inferioribus vacuis ; 2 superioribus floriferis, flore inferiore abortivo , superiore fructifero ; drupà (immaturà) rotundato-ovatà, apice acutà. Cladium, P. Browne, Jam. , pag. 114. Schoenus Cladium. Swartz, Prodr., pag. 19. — Fall, Symb., vol. 2, pag. 921. Schoenus effusus. Ejusd. , wid. Schenus Mariscus e Puertorico, Fahl, L c. Cladium occidentale. Hem. et Schult., Syst. , vol. 1, pag. 284, non .Schrad. Scheenus altissimus, .S'a/zm. exsice. Bahiensia, undè forsan et Cladium bahiense. JVees ab Es., in Lin- nad, vol. 9, pag. 301, nomen sine descr. Cladium Mariscus 8 floribundum. Kunth, Enum., vol. 2, pag. 303. Cladium Mariscus. /7/ebb, Spic. gorg. Har. Ex insulà Canarià hanc plantam misit Despréaux , ubi ex schedà suà 5 ped. alti- tadinem. attingit. Disrri8. GEoGn. Occurrit hiec forma in Americà atque. Africà intra extraque tropicum u'rumque. In Madagascarià propè Tananariven paniculam habere sesquipedalem et bipe- dalem in herb. Delessert notavit Goudot, maxima qnoque propé Portum Natalem (Drège). Ons. Pro specie forsan habebitur cum benè nota erit hæc forma, sed drupà maturà nullibi visà; quod tutissimum, celeb. R. Brownium secuti, speciem integram intactamque reliquimus. 111, — (3° sECT.) 7 ( 370 ) CAREX. Lin. ExpricH., Gen., pag. 110. — Kunrx, £num., vol. 2. pag. 368. Secr. L VIGNEA. Stylus bifidus. 1. CAREX DIVISA. Hups. C. radice repente; spicà androgynà, composità ; spiculis ovatis, superné masculis, sub- confertis; utriculis ovatis, rostro 2-dentato. Carex divisa. Huds., Fi. angl. , pag. 405. — Good. in Linn. trans. , vol. 2, pag. 157 , tab. 19, fig. 2. —- Schkuhr, Riedgres. , tab. R, num. 61, et tab. Vv. — Engl. bot. , tab. 1096. — Kunth, Enum. , vol. 2, pag. 372. — Leight , Shropsh. Fl. ic., pag. 452. Has. Hanc speciem à Canarià misit Despréaux. Disrris. GEOGR. Species est Europæ temperatze quie. sub aliis nominibus Africam at- Lingit. 2. CAREX VULPINA. Lixw. C. radice fibrosà cæspitosà; culmi angulis acutissimis; spicà androgynà, composità, bracteis se!aceis ; spiculis inferioribus remotiusculis, superioribus confertis, superné mas- culis; fructibus ovato-complanatis, 2-dlentatis , patentibus. Carex vulpina, Linn., Sp. pl., pag. 1382.— F1. dan. , tab. 308.— Schkuhr, Riedgræs., tab. C, num. 10. — Engl. Bot., tab. 307. — Kunth, Enum. , vol. 2, pag. 383. — Leight, Shropsh. Flor., pag. 454 et ic. Has. Hiec species vulgaris est in aquosis insularum Canarize (Despréaux), Tenerife ail sylvam Las Mercedes et alibi, et Gomeræ ad convallem del 4qua Sancti Sebasti ini (Bourgeau). DisrriB. GEOGR. Species est orbis veteris tempera. 3. CAREX MURICATA. LixN. C. radice cæspitosà, fibrosà ; spicà androgyná, composità ; spiculis remotis confertisque ; bracteis basi latis, apice setaceis; squamis 1-nerviis, hvalinis; fructibus ovatis , submucro- nalis, 2-dentatis, inferioribus horizontalibus. Carex muricata. Linn., Sp. pl., pag. 1382. — .Schkuhr, Riedgr. , tab, E , num. 22. — Engl. bot. tab, 1096, — Kunth, Enum., vol. 2, pag. 384. — Leigh, Shropsh. Fl., pag. 453, et tab. ad pag. 452, Vignea muricata, Th. Nees ab Es., Gen. germ. , trib. Caricineæ, Jig. 1-10. Or! ) Has. Communis est hæc planta in herbosis sylvaticis Teneriffæ ad sylvam Las Mer- cedes et in inundatis propé Lagunam. Ad convallia Baranquillas de Falle hermoso in- sula: Gomeræ eamdem legit Bourgeæus. Disrris. GEOGn. Species est hemisphærii borealis temperati. 4. CAREX DIVULSA. Goop. C. radice fibrosá, cæspitosà; spicá cum vaginà composità , elongatà , laxà , interruptà, basi quandoque ramulosà ; spiculis ovatis, superné masculis; fructibus ovatis, 2-dentatis, glabris, rostro subscabro, erectis. Carex divulsa. Good. , in Linn. Trans., vol. 2, pag. 160, num. 14.— Schkuhr, Riedgr., tab. Dd, num. 89, et tab. T^w. — Kunth, Enum. , vol. 2, pag. 385. — Leight, Shropsh. Fl., pag. 45h et ic. Has. Hanc plantam in Canarià legit Despréaux et in herbosis propé urbem Lagunam Teneriffæ Bourgeau. Disrris. GEOGR. Species est hemisphærit borealis temperati. 5. CAREX PANICULATA. Linn. C. radice crassà, fibrosà, densé cespitosà ; foliis latis, margine et carinà scabris ; culmo aculé J-quetro, angulis scaberrimiss spicis alternis, paniculatis, demüm subracemosis ; squamis ovatis, albido-membranaceis , dorso ferrugineis, acutis, fructum subæquantibus ; fructibus substipitatis, laté ovatis, dorso basi obsoleté striatis, in rostrum. 2-dentatum subalitum ciliato-serratum attenuatis. Carex paniculata. Linn., Sp. pl., pag. 1383. — Good., in Linn. Trans., vol. 2, pag. 164. — Schkuhr, Riedgras. , pars. 1, pag. 33, tab. D, fig..20. — Leight, Shropsh. Fl., pag. 455, ic. ad pag. 454. Serrillo Nivariensium. Has. Hanc speciem defloratam post pagum Chasnam, ad fontem 7'raste de Doña Bea- (riz; sub monte Sombrevillo, in regione Teydensi ''enerifEe, extrà circum montium Cycli- corum, legimus mense Decembre anno 1329 ; eamdem intra circum ipsum lætè (lorentem, sub pylis Guaxaræ, ad fontem Montis pumicei £/Monton de Trigo dicti, die 20 Maii 1846 legit Bourgeæus. DisrriB. GEocn. Planta est paludicola hemisphzerii borealis regionum frigidiorum. Oss. Forma canariensis robusta, in tabulà Schkuhrianà bené depicta est, sed spica in plantà nostrà densior et squamæ insigniter scariosæ. 6. CAREX TERETIUSCULA. Goop. C. radice cæspitosà; foliis angustis, margine et carinà scabris ; culmo acuté 3-quetro, ( 910299 inter angulos scabros convexiusculo ; spicis alternis compositis; squamis ovato-lanceolatis, acutissimis , ferrugineis, margine subscariosis, fructum subæquantibus; fructibus ovatis , dorso substriatis, in rostrum 2-dentatum subalatum serratum attenuatis. Carex teretiuscula. Good., in Linn. Trans., vol, 2, pag. 163. — Schkuhr, Riedgreæs., pars 1, pag. 30, tab. D, fig. 19, et pars 2, pag. 11, tab. T, fig. 69. Has. Hanc ad fontem de Savinosa insulæ Hierro die 18 Junii florentem legit Bourgeau. Disrrig. GEOGn. Species est hemisphærii borealis, quæ plurimis botanicis pro varietate specici przecedentis habetur. ———— J— 9-9 GO — GRAMINEÆ. Joss. " TRIB. I. PHALARIDE AE. KovrH, Enum. pl., vol. 1, p. 18. — Pan... FL palerm., vol. 1, p. 6. PHALARIS. Lis. SPICULÆ 1-3-floræ, flore vel floribus duobus inferioribus neutris, squamæformibus, flore superiore hermaphrodito fertili. VALv ar CALY- CINÆ 2, membranaceæ, æquales, compresse, carinatæ, carinà ple- rumque alatà , muticæ, florem æquantes. Fronis hermaphroditi valkæ corolline 2, longitadine subæquales. inferior paulo major, alteram involvens, naviculares, muticæ, demum cartilagineæ, caryopsidi arcté adhærentes et cum eà deciduæ. SrAwINA 3. Ovanivw glabrum. Sryui duo, longissimi; stigmata plumosa. Canvorsis glabra, oblonga, lenti- culari-compressa. Hn» foliis planis; paniculis spiciformibus, contractis, raro diffu- sis ut in Phalaride arundinaceá , quæ floræ canariensi haud. pertinet. * Radice fibrosä. 1. PHALARIS CANARIENSIS. Linx. P. paniculà spiciformi, ovatà; valvis calycinis supernè laté alatis, alà integrà; floribus neutris duobus villosis , floris hermaphroditi valvis villosis duplo majoribus. Phalaris canariensis. Linn., Sp. pl., p. 79. — Sibth. , Fl. grec. , vol. 4 , p. 40, tab. 55. — Schreb. , Gram. , vol. 1, tab. 10, f. 2. — Engl. bot., vol. 1, p. 74. — Host, Gram. austr. vol. 2, p. 28, tab. 38. — Link, in Linneá , vol. 1, p. 96. — Kunth , Enum. pl., vol. 1, p. 34. — Guss., Fl. sic, syn. , vol. 1, p. 119. (1) Gramina Canariensia elaboravit spectatissimus amicus celeb. professor florentinus Philippus Parlatore. P.-B. W. ( 5489) Has. In cultis insulæ Tenerife, ubi rarissima cl. Webb pauca hujus speciei exemplaria, cum Ph. brachystachi confusa, ex insulis Canariensibus traxit. Notandum est quoque cl. Despréaux, qui illic per totum. septennium. commoravit, hanc speciem nunquam observasse. Disrri8. GEoGR. Colitur in totà Europà ad aves nutriendas. Tantum in insulibus Cana- riensibus spontanea, ubi nunquam culta, cujus semina ex Hispanià avicularum cibo trahantur et nomine alpiote noscuntur, EXPLICATIO TAB. 241, A (1). 1. Spicula. 2. Flos fertilis abortivis stipatus. 3. Floris fertilis paleæ apex. 4. Anthera transitrorsum secta, 5. Flos caryopside gravius longitrorsüm sectus. 6. Carvopsis magnu. nat. 7. Eadem aucta pericarpio adempto. 8. Corculum (blastum Rich.), cotyledone (hypo- blasto, Rich.) receptum. 9. Idem longitrorsüm sectum : a paleæ, à pericarpium, c peri- spermum , d cotyledon, e coleoptilon. 1] rq" TEN, n ——À 2. PHALARIS BRACHYSTACHYS. Lixx. P. paniculà spiciformi, brevi, ovatà; valvis calycinis acutis, superné alatis, alà integrá; v lloribus neutris duobus, minimis, ovatis, glabris; floris hermophroditi valvis villosis. Phalaris brachystachys. Link, in Schrad. Journ. , vol. 1, st. 3, p. 134, 1806, et in Linnæä , vol. 1, p. 96. — Parl., Flor. palerm. , vol. 1, p. 12. Phalaris canariensis. Brot., Fl. lusit., vol. 1, p. 9. Phalaris quadrivalvis. Lagasc. , Nov. gen. et spec., p. 3, n. 25, 1816. — Guss., Fl. sic. syn. , vol. 1, p. 118. Phalaris nitida. Presl, Cyp. et gram. sic., p. 96. — Guss., Fl. sic. prodr., 1, p. 70. — Bert., FL. ital., vol. 1, pag. 338. — Parl., Fl. panorm. , vol. 1, pay. 90. — f paniculà oblonso-cylindraccà. Has, In arvis et in cultis insularum Canariensium ubi vulgatissima. Disrr. GEoGR. In arvis ambitus maris Mediterranei regionis meridionalis. In Lusitanià (Brot.), in Hispanià (La Gasc.), in Sardinià (Moris.), in Sicilià (Guss. et Parl.). Ons. Specie Ph. canariensi affinis et nisi florum neutrorum inspectione difficillime cognoscenda. Specimina cana- riensia cum siculis ex axe quadrant, ideoque à cl. Link, in Enum. plant. Hort. Berol., vol. 1, pag. 66, et sub ejus teste a cl. Kunih,, Enum. plant., vol. 1, p. 52, Phalaris nitida Pres], eum cærulescente Desf., immerito associatur. Phalaris quadrivalvis La Gascæ ad brachystachiymm omnino referenda, ut ipse.cl, auctor jam admonebat cl. Webb. © Varietas f tantum paniculà cylindraceä a specie differt. (1) Tabulæ 241, 242, 245 et 247 jam à pluribus annis sub inspectione cl. Spach confectæ fuerunt, reliquæ curà el. Parlatore depictæ, IB ( 375 ) EXPLICATIO TAB. 241, B. 1. Planta integra. 2. Spicula, cum figuris reliquis prater octavam aucta. 5. Flos floribus abortivis stipatus. 4. Squamula. 5. Flos paleis ademptis, 6. Pistillum. 7. Stigmalis seg- mentum auctum. 8. Carvopsis magn. nat. 9. Eadem aucta. 10. Eædem sectio longitudinatis axilis. 3. PHALARIS PARADOXA. Linn. P. paniculà spiciformi, cylindraceà; ramorum inferiorum flosculo intermedio herma- phrodito, reliquis imperfectis przemorsis; valvis calyéinis acuminato-aristatis, alà basi subnullà, apice eroso-dentatà ; floribus neutris duobus vix conspicuis, glabriusculis , ovatis, inzequalibus; floris hermaphrodiü valvis glabris. Phalaris paradoxa. Linn. ! Sp. plant., pag. 1665 ex ejus herbario, —. Smith, Fl. grec. vol. 1, tab. 58.— Desf., Fl. atl, vol. 1, p. 96. — Dec., Fl. franc. , vol. 3, p. 10. — Guss., Fl. sic. prodr. , vol. 4, pag. 71, et Syn. fl. sic. , vol. 1, p. 119. — Bertol., Fl, ital., vol. 1, p. 343. — Parl., Fl. panorm., vol. 1, p. 32, et FL palerm., vol. 1, p. 15. Phalaris præmorsa. Lamk., Dict. encycl., vol. 1, p. 93. Has. In cultis Teneriffæ prope oppidum Sanctam Crucem et in Canarià. Disrrig. GEOGR. In Gallià meridionali (Dec., Lamk.), in Italià, in Barbarià (Desf.). 4. PHALARIS MINOR. RerTz. P. paniculà spiciformi, oblongo-cylindraceà; valvis calycinis acutis, superné angusté alatis, alà sublacerá; flore neutro solitario, lineari, minimo ; floris hermaphroditi valvis villosis. Phalaris minor. Retz., Obs. , vol. 3, p. 8. — Willd., Enum. H. Berol., vol. 1, p. 83. — Kunth, Enum. plant., vol. 1, p. 32. — Guss., Fl. sic. prodr. , vol. 1, p. 70 , et Fl. sic. syn. , vol. 4, p. 119. — Bert., F1. ital. vol. 1, p. 342. — Parl., Fl. panorm. , vol. 1, p. 91, et Fl. palerm., vol, 4, p. 13. Phalaris aquatica. 77^ illd., Sp. pl., vol.1, p. 236.— Schrad., Fl. germ., vol. 4, p. 179, ex eorum de- scriptionibus. — Host! Gram. austr. , vol. 2, p.29 ex ejus specimine in Herb. Dec. Phalaris bulbosa. Desf. ! FI. atl., vol. 1, p. 35, et Emend. alt., p. 1 ex ejus herbario. Has. In campis insule Canarize prope. /te/de (Despréaux). Disrr. GE0GR. In Europà medià et mediierraneà , in Barbarià. ** Radice tuberosá. 5. PHALARIS NODOSA. Lin. P. paniculà spiciformi, oblongo-lanceolatà ; valvis calycinis lanceolatis, acutis, angustis - ( 376 ) simè alatis, alà integrà ; flore neutro solitario, minimo, angusté lineari , florisque herma- phroditi valvis villosis. Phalaris nodosa. Linz. ! Mant., pag. 557 ex ejus herbario, —Srth., Fl. græc., vol. 4, p. 41. — Kunth, Enum. plant., vol. 1, p. 59. — Guss., Fl. sic. prodr. , vol. 1, p. 69, et Syn. fl. sic., vol. 1, p. 117.— ParL, Fl. panorm., vol. 1 , p. 38, et Fl. palerm., vol. 4, p. 18. — Bert., Fl. ttal., vol. 1, p. 339. Phalaris aquatica. Zinn. , Sp. pl., p. 97 ex ejus herbario. Phalaris tuberosa. Linn., Mant., p. 557. Har. In arvis et ad agrorum margines insulæ Canarie. Disrri. ceocr. In Europà australi, in Oriente. Ons. Confer observationes nostras in Plante nove, pag. 55, et Flora palerm. , vol. 4 , pag. 18, sub P/alarile cœæru- lescente et minori. 6 PHALARIS COERULESCENS. Dzsr. P. paniculà spiciformi , elongatà; valvis calycinis (coloratis) mucronatis, superné alatis; alà eroso-denticulatà; floribus neutris nullis; floris hermaphroditi valvis subglabris. Phalaris cœrulescens. Desf. ! Fl. atl. ; vol. 1, p. 56 ex ejus herbario. — Guss., Fl. sic. prodr. vol. 1, p. 68, et Syn. fl. sic., vol. 4, p. 147. — Ten. .Syll., p. 35. — Parl., Fl. panorm., vol. 1, p. 93, et Plante nove, p. 33, et Flora palerm. , vol. 1. p. 16. Phalaris aquatica. Seb. et Maur. , Fl. rom. prodr. , vol. 1, p. 31. — Bert., FL. ital., vol. 1, p. 341. Phalaris bulbosa. Pres, Cyp. ct gram. sic., et Fl. sic., vol. 1, p. 26, non Linn. Hav. In campis humidis insularum Teneriffze, Canarize et Lancerottze. Disrnir. GEOGnR.. [In Ita!ià. meridionali, in Sicilià, Sardinià et Corsicà, necnon in Africà boreali. HOLCUS Lix& SricuLÆ bifloræ, flore inferiore hermaphrodito, superiore masculo. ulroque inter se et à valvis calycinis distante. VALVÆ CALYCINÆ sub- æquales, naviculari-carinatæ, flosculos includentes. VALvAE COROLLINAE subæquales, membranaceæ, superior bicarinata, inferior tantüm in flore masculo aristata , aristà brevi, demüm inflexà. SrAwiNA 3. Ova- niox glabrum. Sri 2, brevissimi. STIGMATA plumosa. Canvorsis gla- bra, libera. Hznn foliis planis, villosis; paniculis ramosis; spiculis pedicellatis, demüm dealbatis. ( 37T ) 1. HOLCUS LANATUS. Lin. H. paniculà composità, æquali, demüm contractà ; valvis calycinis pubescentibus ; aristà valvæ corollinze inferioris flosculi masculi brevi , arefactione hamatà; vaginis foliorum mol- liter pubescentium tumidis; radice fibrosà. Holcus lanatus. Linn., Sp. pl., p. 1845. — Host, Gram. austr., vol. 1, p. 2, tab. 2. — Desf., Fl. ail, vol, 2, p. 381. — Kunth, Enum. plant. vol. 1, p. 34. — Bert., Fl, ital. , vol. 1, p. 477. — Parl. , Fl. pal. , vol. 1, p. 10. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 1, p. 158. Avena lanata. Dec., F1. franc. , vol. 3, p. 41. Has. Species vulgaris. Disrr. cEocn. Planta in universà Europà vulgatissima, etiam in Americà boreali, ANTHOXANTHUM. Lixssx. SpicuLAE 3-florze, floribus duobus inferioribus neutris, flore supe- riore hermaphrodito. VALvAE CALYCINA compresso-carinatæ, inzequales, inferior minor, uninervis, superior trinervis et flosculis longior. Fro- RUM NEUTRORUM valva unica apice emarginata, externé hirsuta, nunc sub medio, nunc basin versüs aristata, aristà valvæ superioris arti- culatà. FLoris nkRMAPHRODITI valvæ 2, membranaceæ. STAMINA 2. Ovariun glabrum. Srvu 2. SriGuaTA filiformia, longissima, plumosa. Canvorsis glabra, libera. Hrnna foliis planis; paniculis spiciformibus, simplicibus; spiculis subulatis; culmis cæspitosis. 1. ANTHOXANTHUM ODORATUM. Lixx. A. paniculà spiciformi , ovatà vel oblongo-cylindraceà, densiusculà; valvà calycinà supe- riore aristam floris neutri majorem zequante. Anthoxanthum odoratum, Linn., Sp. pL, p. 40. — Host, Gram. austr., vol. 1, p. 5, tab. 5. — Guss., Fl. sic, prodr., vol. 1, p. 5, et Syn. fl. sic., vol. 1, p. 157. — Desf., Fl. atl., vol. 1, p. 95. — Bert., FL. ital., vol. 1, p. 324. — Parl, Fl. panorm., vol. 1, p. 27, et Fl. palerm., vol. 1, p. 7. Gramen pomorum et meliloti redolens. Bocc., mus., p. 67, tab. 57. Gramen alopecurum , spica glumosa lutea , villis crispis. Barr., Icon., tab. 124, fig. 1. Har». In arvis frequens. Distr. cEocn. In collibus et arvis totius Europæ mediæ ac meridionalis communis. Ii, —(3* sEcr.? 48 ev ( 378 ) COIX. Lan. INFLORESCENTIA spicata. SPiCULA tres inferiores, media foeminea, et duæ laterales abortivæ neutræ, involucro concavo, ovato-globoso, co- riaceo, nitido, tantüm apice pro emissione rachidis et stigmatum perforato cinctz. SPICULAÆ FŒMINEÆ valvæ calycinæ 2, concavæ, mu- licze , altera carinata, bifloræ. FLos ALTER univalvis neuter, ALTER fœ- mineus bivalvis, valvis inæqualibus. SriGuaTA longissima, plumosa, exserta. SPICULAÆ SUPERIORES subpaniculatæ, numerose , ab involucro distantes, mascula. VALvA CALYCINA 2, subæquales, inferior planius- cula, margine utrinque carinato-alata, superior subbrevior, trigono- concava, bifloræ. FLORES MAsCULI sessiles. VALvAE CALYCINÆ 2, membra- nacez , muticæ, superior bicarinata. ANTHERÆ tres, lineares. Herga culmo farcto, ramoso; foliis laté linearibus; spicis in apice ramorum , inferioribus involucratis. 1. COIX LACRYMA. Line. Coix Lacryma. Linn. , Sp. pl., p. 1378. — Lamck. , Ill., tab. 750. — Kunth, Enum., vol. 1, p. 20. — Parl., Fl. palerm., vol. 1, p. 30. Has. In humentibus et ad fossarum margines insularum Canariæ et Lancerottze. Disrn. ceocr. In Indià (teste Nees). In Sicilià propè Panormum, ubi olim cerié culta nunc sponte vegetat et propagatur (Parl.). EXPLICATIO TAB. 242. 1. Culmi pars superior raagnitudine naturali. 2. Ejusdem seclio transversa, uL apparcat structura interna. 3. Spicula mascula sub anthesi. 4. Valva calycina exterior flosculi mas- culi facie interna visa, 5. Eadem dorso visa. 6. Sectio transversa ejusdem valvæ. 7. Valva calycina interior flosculi masculi facie interna visa. 8. Eadem dorso visa. 9. Sectio trans- versa ejusdem valvæ, EXPLICATIO TAE, 243. A: Flosculi masculi. t. Spiculie. flos superior, valvis arte apertis ut appareant squamulæ et (i'amenta situ ( 3919 ) naturali: valva interior, 4 exterior, c squamulæ, d filamenta. 2. Spiculæ flos superior valvis apice integris. 3. Valva corollina interior arte explanata, binervis, nervo medio de- slituta, 4. Eadem uno latere uninervis, altero binervis, nervo medio obliterato, apice tricrenulata. 5. Eadem trinervis, nervo medio expresso, apice bifida. 6. Valva corollina exterior arte explanata, apice bidentata. 7. Eadem apice integra. 8. Antheræ cum squa- mulis ante anthesin facie visa, ut appareant filamenta biscriata. 9. Figura eadem dorso visa. 10. Flosculi inferioris valva corollina exterior facie visa, apice subintegro. 11. Eadem apice bifida. 12. Eadem binervis apice retusa. 13. Ejusdem sectio transversalis. 14. Flosculi inferioris valva corollina interior. 15. Ejusdem sectio transversa. 16. Antheræ virgine: sectio transversa. 17. Squamulæ sub anthesi facie visae. 18. Eædem dorso visæ. 19. Eædem paulo ante anthesin dorso vise. 20. Squamularum una eodem stato facie visa. 21. Eadem dorso visa. B : Analysis floris foeminei et fructüs. 1. Pistillum cum staminibus rudimentariis. 2. Ejusdem pars inferior latere altero visa. 3. Stigmatis pars superior magis aucta. 4. Sectio transversa floris fæminei versüs medium, ut appareant : a involucrum, à rachis paniculæ masculæ, c flosculi abortivi, d flosculi neutri, e f flosculi foeminei valvulæ calycinze, g A ejusdem valvulæ corollinæ, Z ovarium. 5 Flos- culus neuter dorso visus. 6. Valva calycina exterior flosculi feeminei. 7. Valva calycina interior dorso visa. 8. Valva corollina exterior dorso visa. 9. Valva corollina interior dorso visa. 10. Flosculorum abortivum alter. 11. Involucri pars superior, ut appareat perforatio apicis. 12. Caryopsis dorso visa. 13. Eadem facie visa. 14. Caryopsidis basis subtus visa, ut appareat hilum carpicum semicirculare : 4. 15. Embryo sexiés circiter auctus latere visus. 16. Idem dorso visus. 17. Idem fere facie visus. 18. Caryopsis transitrorsum per dimidium gemmulæ secta : a perispermum, à cotyledon, c gemmula. 19. Embryonis sectio transversa per mediam gemmulam : a cotyledon, à coleoptilon, c folium exterius, d folium interius, e cauliculus. 20. Caryopsidis sectio transversa per radiculam : « cotyledon, 5 co- leorhiza. 21. Caryopsidis sectio verticalis embryonem per axim dividens : a perispermum, b cotyledon, c coleoptilon, d cauliculus, e coleorhiza, ff f radicule. ( 380 ) TRIB. IL PANICE AE. KowvrH, Enum. pl., vol. 1, p. 40. — Panr., FT. pal., 1, p. 32. * Spicis involucratis. Parl., L c. PENNISETUM. Paris. nr BEAUv. SpicurL 9-florze, flore superiore hermaphrodito, inferiore neutro vel masculo, geminæ vel plures, undique involucratæ : involucro du- plici, unà cum spiculà deciduo, setis exterioribus arist:eformibus, inte- rioribus basi plumosis. VALvA CALYCINA 2, inæquales, membranacez, muticæ. VALVAÆ COROLLINÆ subæquales, subcartilagineæ, inferior su- periorem amplectens. STAMINA 3. Ovariüm glabrum. Srvr 2, terminales, distincti vel infernè non raro connati. CAnvorsis glabra, libera. Hrnnx folis planis; spicis involucratis, confertis, cylindraceis; rachide valde flexuosà. 1. PENNISETUM CENCHROIDES. Ricu. P. paniculà spiciformi , cylindraceà, obtusá ; spiculis subgeminis; involucri setis exte- rioribus inzequalibus, interiorum alterà spiculas duplo superante 5 flosculis hermaphroditis digynis; culmis basi ramosis; foliis vaginisque pilosis. : Pennisetum cenchroides. Rich., in Pers., Syn., 1, p. 72. — Kunth, Enum. yl. , vol. 4, p. 162. — Parl., PI. nov. , p. 42, et Fl. palerm. , vol. 4, p. 33. Pennisetum distylum. Guss., Index semin. H. R. Bocc., anno 1826, p. 8, et Fl. sic. prodr. suppl., 1, p. 12, et Syn. fl. sic., vol. 1, p. 115. — Bertol., FI. ital., vol. 4, p. 593. — Parl. , Fl. panorm., vol. 1, p. 71. Cenchrus ciliaris, Linn. / Mant., p. 320. — Desf.! Fl. atl., vol. 2, p. 387 ex eorum herbariis, Has. Ad margines agrorum locisque apricis regionis inferioris insularum Canariensium. Disrr. cEocn. In Sicilià, in Africà boreali, in Capite Bonæ Spei , necnon in Arabià. On»s. Confer observationes nostras Plant. nov., p. 42, et in Flor. pal., vol. 1, p. 54. EXPLICATIO TAB. 244. 1. Planta integra florida magnitudine naturali; figuræ omnes, quæ sequuntur , magnt- tudine vero auctæ. 2. Involucrum cum duplici setarum ordine externé visum et arte expansum ut melius setarum differentia appareat. 3. Seta una ex interioribus , reliquis longior. 4. Seta exterior. 5. Spicula integra arte aperta. 6. Valva corollina exterior flosculi hermaphroditi. 7. Valva corollina interior. floscali ejusdem. 8. Valva corollina exterior flosculi masculi. 9. Valva corollina interior flosculi ejusdem. ro. Antherze, ovarium cum stvlis duobus et stigmatibus. 1 1. Squamulz. SETARIA. Paris. DE Bravv. SricuL« bifloræ, flore superiore hermaphrodito , inferiore neutro vel masculo, involucratæ : involucro simplici unilaterali, e setis duabus vel pluribus scabridis haud plumosis constante. VALvA& CALYCINX 2, inæquales, membranaceæ, concavæ, muticæ. VALVÆ COROLLINÆ flo- ris masculi vel neutri membranaceæ ; floris hermaphroditi cartila- oineæ, concavæ. STAMINA 3. Ovaniuu glabrum. STvi1 2, terminales, elongati. Carvopsis glabra, libera. Hersæ foliis planis; paniculis spiczeformibus, confertis; spiculis in- volucratis ; rachide inarticulatà. 1. SETARIA VERTICILLATA. Paris. DE Brgavv. 8. paniculà spiciformi , subverticillatà ; involucris unifloris, bisetis, aculeato-scaberrimis, aculeis retrorsüm versis ; valvà corollinà inferiore flosculi hermaphroditi externé minuté punctatà. Setaria verticillata. Palis. de Beauv. , Agrost., p. 51. — Ten. , Syll., p. 40. — Parl., Fl. panorm. , vol. 1, p. 113, et Fl. palerm., vol. 1, p. 36. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 1, p. 114. Panicum verticillatum. Léinn., Sp. pl., p. 82. — Desf., Fl. atl. , vol. 1, p. 57. — Bert., FL. ttal., vol. 1, p. 418. — Guss., Fl. sic. prodr., vol. 1, p. 79. Has. In arvis et in cultis insulæ Canariæ passim occurrit. Disrr. cEocn. Planta fere totius orbis. Oss. In speciminibus canariensibus setarum aculeos semper retrorsiim versos observavi, nunquam sursium versos ut quandoque vidi in speciminibus Siculis et in neapolitanis, His in speciminibus nisi aculeis sursüm versis nullum alium eharacterem vidi qui a setarià verticillatà faciat differe, Rectè quidem cl, Gussonius ut varietatem hujus spe- ciei olim putabat, at serius in suà synopsi pro specie distinctà immerito habuit. 2. SETARIA GLAUCA. Paris. DE Bravv. 8. paniculà spiciformi, elongatä; involucris unifloris, multisetis, fasciculatis, denticu- ( 382 ) latis, denticulis sursüm versis ; valvà corollinà externà flosculi hermaphroditi transversé undulato-rugosá. Setaria glauca. Palis. de Beauv., Agrost., p. 51. — Kunth , Enum., pl. 1, p. 149. — Presl, Fl. sic., p. 19. — Parl., Fl. pal., vol. 1, p. 38. — Guss., Fl. sic, syn., vol, 4, p. 115. Panicum glaucum. Linn.! Sp. pl., p. 83. — Desf. ! Fl. atl. , vol. 1, p. 57 ex eorum herbariis. — Host, Gram. austr.. vol. 2, p. 16. — Biv., Cent., 1, p. 63. — Guss., FL. sic. prodr. , vol. 4, p. 34. — Bert. , FL ital, vol. 1, p. 421. Has. In arvis insulæ Canariæ, Disrri8. GEOGR. Ut in specie praecedente. PANICUM. Panr. Panici species. Linn., Gen., p. 23. — Juss., Gen., p. 29. — Palis. de Beauc., Agrost., p. 45. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 15. — Endl., Gen. pl., p. 83. Oplismeni species. Kunth, Enum. pl., 1, p. 138. — Endl., Gen. pl., p. 83. Echinochloz species. Palis. de Beauv., Agrost., p. 33. SricuLÆ biflorz, flore inferiore masculo vel neutro, superiore her- maphrodito. VALVÆ CALYCINÆ 2, membranaceæ, concava, muticæ: inferior minima. FLoscuu inferioris valvæ corollinæ 2, membranaceæ, inferior mutica vel aristata. FLOSCULI HERMAPHRODITI valvæ corollinæ subæquales, concavæ, cartilagineæ. STAMINA 3, in flosculo neutro abor- tiva. Ovanivw glabrum. Srvu 2, terminales, elongati, STIGMATA peni- cillata vel plumosa. Canvorsis glabra, libera, valvis corollinis inclusa. * Panicula ex spicis unilateralibus alternis formata, ECHINOCH LO A. Palis. de Beau. 1. PANICUM CRUS GALLI. Liwx. P. spicis alternis conjugatisque, subcompositis; flosculi neutri valvà corollinà inferiore longé aristatà; rachide sub-5-angulatà , ad pedicellorum insertionem barbatà. Panicum Crus Galli. Linn. ! Sp. pl., p. 83 ex ejus herbario, — Host, Gram. austr. , vol. 2, tab, 139. — Guss., Fl. sic. prodr. , vol. 1 , p. 81, et Syn. fl. sic. , vol. 1 , p. 111. — Desf., Fl. atl. vol. 1, p. 98. — Part. , Fl. pal. vol. 1; pag. 40. — Bert., Fi, ital., vol. 1, p. 423. Echinochloa Crus Galli. Palis., Agrost,, p. 52. — Parl., Fl. panorm., vol, 1, p. 117. Oplismenus Crus Galli, Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 118. ( 383 ) — E muticum. Flosculi neutri valvà corollinà exteriore acuminato-aristatá. Har. In insulæ Canariæ cultis et subhumidis. Var. « minus frequens. 2. PANICUM COLONUM. Lin. P. spicis alternis conjugatisque , simplicibus; spiculis muticis; rachide trigonà, ad pe- dicellorum przesertim inferiorum insertionem pilis paucis instructà vel nudà. Panicum colonum. Linn.! Sp. pl, p. 84 ex ejus herbario. — Moretti, Dec, , 2, p. 7. — Parl., Fl. pat. , vol. 1, p. 42. Echinochloa colona. Par/., PL nov. , p. 40. Has. In humentibus insulæ Canariz. Disrri8. GEocn. In Europà meridionali , in /Egypto, in Arabià, in Indià Orientali , in Brasilià, in Mexico, etc. Oss. Confer nostras observationes in Flor. pal., vol. I, p. 45. 3. PANICUM PASPALOIDES. Pzns. P. spicis linearibus, alternis, simplicibus, subimbricatis ; spiculis muticis; valvà calycinà minimà truncalà, alterà rotundatà , flosculis subbreviore; flosculi masculi valvà corollinàä inferiore 5-nervi, internà acutà. Panicum paspaloides. Pers., Syn., vol. 1, p. 81. — Raddi, Agrost, brasil. , p. 49. — Kunth , Enum. plant. , vol. 1, p. 77. Panicum beckmannizforme, Mikan, in Spreng. Syst. veg., vol. 1, p. 309. Digitaria affinis. Roem. et Schult., Syst. veg. , vol. 2, p. 470. Has. Ad fossarum ripas et in humentibus insulæ Canarize legit Despréaux. Disrris. GEOGR. In Americà meridionali. Rapix subrepens. Curwr ascendentes vel decumbentes , compressi , glabri, striati, a semipede ad pedem longi, superne brevi tractu nudi. Fori4 laté linearia , 2 1/2-3 lineas lata, acuminata, superné striata. Vaginz laxe , compresse, striatæ, glabræ, Ligulæ loco villorum series, Paxicura terminalis , simplex , erecta , striata, 4-6 pollices longa , gracilis. Rachis trigona, striata, glabra. Sricæ simplices, lineares, lineam. vel sesquilineam late, pollicem fere longe, ascendendo breviores, erectæ, rachidi appressiusculæ, alternæ, superiores inter sese approximate et subimbricatæ, Panicule rami flexuosi, striati, margine ciliati. SpicuzÆ parvae, pallide, unilaterales, imbricate. VaLvæ carre valdè jnæquales, altera minor ovato-subrotunda , glabra , submembranaeea, truncata et feré emar- ginata, altera major ovata, concava, apice obtusissima vel trumcata, valve corollinæ inferiori flosculi hermaphroditi respondens , eaque longitudine brevior, exquisitè septemnervis , nervis viridi- bus, sub apice evanescentibus. Flosculi hermaphroditi valve cartilagineæ, inferior convexa , acuta, obsoletè trinervis, sub lente minutissimè striata, marginibus submembranaceis, inflexis, valvam supe- riorem amplectens, Valva corollina superior (ejusdem floris hermaphroditi) sub lente transverse striata, B e ( 384 ) margine crassiusculo. Axrnuna purpureæ. Flosculi masculi valva corollina inferior ovata , acuta, glabra, trinervis, nervis duobus exterioribus superne evanescentibus , superior oblonga, acuta, apice subbi- dentata , membranacea , utrinque ad margines inflexos nervo viridi instructa, Antheræ tres, purpurea. EXPLICATIO TAB. 245. 1. Pars inferior culmi cum radice. 2. Ejusdem pars superior cum paniculà : ambo magni- tudine naturali, sequentes magnitudine auctæ. 3. Spicula arte aperta calycem et fiosculos referens sine genitalibus. 4. Valva calycina minor et corollina inferior flosculi masculi, dorso vise. 5. Valva calycina minor. 6. Valva calycina major. 7. Valva corollina inferior flosculi masculi. 8. Valva corollina superior ejusdem flosculi. g. Valva corollina inferior flosculi hermaphroditi. 10. Valva corollina superior flosculi ejusdem. 11. Flosculus masculus cum antheris. 12. Flosculus hermaphroditus cum genitalibus. DIGITARIA. Scor. Panici spec. Linn., Sp. pl., p. 32. — Kunth, Enum. pl., 1, p. 80. — Endl., Gen., p. 83. Syntherisma, Schr., Fl. germ., 1, p. 160. Paspali species. Dec., F7. franc., 3, p. 15. SpicuLAE. biflorze, flore inferiore neutro, superiore hermaphrodito. VALVAE CALYCINA 2, muticæ, membranaceæ, inæquales, inferior mi- nima , subinconspicua, superior flosculis dimidio brevior, lanceolato- acuta. Flosculi inferioris VALVA COROLLINA unica, superiore abortiente, membranacea. Reliqua ut in Panico. Hergæ radicibus fibrosis; foliis planis; culmis erectiusculis; spicis subdigitatis vel approximato-digitatis, linearibus; spiculis plerumque geminis : alterà sessili , alterà pedicellatà. 1. DIGITARIA NODOSA. Panr. D. culmo basi nodoso, nodo tomentoso-lanato ; spicis 4-6, alternis, subterminalibus; spiculis plerumque geminis : alterà subsessili, alterà pedicellatà; valvà corollinà flosculi inferioris subnullà; valvà calycinà superiore breviore villosà, inferiore majore margine tantüm tomentoso-lanato; foliis angusté linearibus, subtüs villosis. . Digitaria nodosa. Parl., Pl. nov., p. 39, - "à 1 > Le a , v. sie YT d ^ » » Ky "ol " & ( 385 ) Has. In arvis insulæ Canarize. Disrris. GEOGn. Species canariensis. Descr. Ranix fibrosa, fibris nigrescentibus, glabris. CuLuus ascendens, subpedalis, teres, glaber, striatus, superne longo tractu nudus , basi nodosus , nodo pilis densis lanato. For linearia , 2 lineas fere lata , acuminata , striata, glabra , canaliculata, in paginà inferiore subvillosa. Vagina latiusculæ, striatæ, villose , villis brevibus horizontalibus. Ligula 1/2 lin. longa , truncata, lacera , in vaginæ mar- gines decurrens, Sric 4-6, subterminales , alterna, graciles, erectz , 2-3 pollices fere longæ. Spiculæ subgeminz , alterá subsessili, alterà pedicellatá , pedicellis lineam fere longis, arcuatis , ovoideæ, pur- purascentes. Vazvx cALvcix.e valde inæquales, superior oblonga, obtusa, villosa, trinervis, nervis pur- purascentibus, superne evanescentibus, inferior praecedente major, oblonga, acutiuscula, exquisite sub-5-nervis , nervis viridibus, usque ad apicem protractis, utrinque ad marginem tomentoso-lanata, VatvA corozzia flosculi inferioris neutri subnulla. Vazvæ corozunz flosculi hermaphroditi inter se et valvà calycinà majore longitudine subæquales, glabræ, purpurascentes, inferior oblonga , acutiuscula , exquisite trinervis, margine membranaceá , superiorem angustiorem trinervem amplectens. Axrurn tres, purpurascentes. SricuaATA duo, filiformia, alba. Ons. Digitaria eriogona , Link, Hort. Berol., vol. 1, p. 227, ab hac certe diversà culmis repentibus, ad nodos radi- cantibus, ibique paucis villis barbatis; foliis latioribus; valvà calycinà superiore alterà multo breviore, apice tantum villosa, valvà calycinà inferiore margine breviter ciliolatà, etc. Specimen Digitariæ eriogonæ herbarii Gaud. ! ad sanguinalem certe amandandum, et fide Trinii Digitaria eriogona, Link, Panici sanguinalis varietas est. Species nostra à Digitarià sanguinali toto ccelo differt. EXPLICATIO TAB. 246. 1. Planta integra magnitudine naturali. 2. Spicula, uti figuræ sequentes, magnitudine aucta. 2. Valva calycina major dorso visa, ut dorso nuda appareat et margine tantum to- mentoso-lanata. 4. Valva calycina minor tota villosa. 5. Valvæ corollinæ aperte. 6. Sta- mina et pistillum. 7. Semen stylis persistentibus coronatum. 2. DIGITARIA SANGUINALIS. Scor. D. spicis subdigitatis; erecto-patulis, subquinis; valvà corollinà flosculi neutri glabrà, margine pubescente; foliis | ginisque subpilosis. Digitaria sanguinalis. Scop., FL. Carn., vol. 1, p. 59. — WW'illd., Enum. H. Berol., vol. 1, p. 92. — Guss., Fl. sic. prodr., vol. 1, p. 85. — Bertol. , Fl, ital., vol. 4, p. 414. — Parl., Fl. palerm., vol. 1, p. 47. Panicum sanguinale. Linn.! Sp. pl. , p. 84.—Desf., Fl. atl. , 0.4, p.99.— Guss., Fl. sic. syn. , v. 1, p. 111. Paspalum sanguinale. Dec., FL. franç., vol. 3, p. 16. Syntherisma vulgare. Schrad., Fl. germ., vol. 1, p. 161. Han. In arvis et in cultis insulae Canariz. Disrn. cEocn. In Europà, Asià, Africà, Americà. Os. Variat spicis terminalibus nunc binis nunc etiam usque ad novem, nunc brevibus et subpollicaribus, nunc 5-4 pollices longis. ur, — (3° SECT.) 49 ( 386 ) LAPPAGO. Scures. Cenchri species. Linn., Sp. pl., p. 1481. Tragus. Hall., Hist. stirp. ind. hele., vol. 2, p. 203. — Palis. de Beaw., "Agrost., p. 23. Spic. unifloræ, flore in spiculis lateralibus hermaphrodito (flos- culo neutro vel masculo abortiente), in spiculis intermediis neutro vel masculo (flosculo hermaphrodito nullo), geminz vel quinze. VALv A CA- LYCINÆ 2, valdé inaequales, inferior minuta, membranacea, plana, superior coriacea, concava, ad nervos echinata. VALvAE COROLLINA 2, subcoriaceæ, concavæ, inferior superiorem amplectens. STAMINA 3. Ovaniuw glabrum. Srvu 2, distincti. SriGMATA plumosa. SQUAMULÆ 2, membranacezx. Canvopsis oblonga, glabra, paleis obtecta. LAPPAGO RACEMOSA. Wir». Lappago racemosa. JJ illd., Sp. pl, vol. 1, pars 1, p. 484. — .Sibth. et Smith, Fl. grec. , vol. 2, p. 2, tab. 101. — Host, Gram. aust., vol. 1, p. 28, tab. 26. — Guss., Fl. sic. syn. , eol. 4, p. 166. — Parl., Fl. palerm. , vol. 1, p. 48. — Bertol., Fl. ital. , vol. 1, p. 79. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 170. Cenchrus racemosus, Zinn. , Sp. pl., p. 1487. Tragus racemosus. Desf., Fl. atl., vol. 2, p. 386. — Palis. de Beauv. , Agrost., p. 6, tab. 6, fig. 13. — Presl, Cyp. et gram. sic., p. 19. — Dec. , FT. frang., vol. 3, p. 12. Gramen caninum maritimum spicatum , echinatis glumis. Barr., ic. 78. Has. Iu siccis prope oppidum Sanctam Crucem Teneriffæ et in insulà Palmá. In Canarià invenit Despréaux. TRIB. IIL STIPACEAE. Kuxntn, Enum. plant., vol. 1, p. 175. MILIUM. Lirixx. Piptatheri species. Beauc., Agrost., p. 17. — Kunth, Enum. plant., vol. 1, p. 116. — Endl., Gen. pl., p. 81. Agrostidis species. Lamk., IIl. gen., vol. 1, tab. 41. — Dec., Fl. franç., 3 po19. ( 387 ) Urachne species. 7rin., Fund. agrost., p. 110.— Link, H. Reg. Berol.. vol. 1, p. 93. Sricuzx unifloræ, flore hermaphrodito. VALYÆ cALYcINA& 2, sub- æquales, muticæ, membranaceæ. VALVÆ COROLLINÆ 2, subcoriaceæ. inferior concava, superiorem binervem amplectens, mutica vel apice aristata, aristà basi articulatà, deciduà. SrAwiNA 3. Ovarium glabrum. Srvui 2, terminales, brevissimi. STIGMATA plumosa. SQUAMULX 2 vel 9. Carvorsis oblonga, libera, paleis inclusa et cum his decidua. Here foliis planis; paniculis ramosis, diffusis; spiculis pedicellatis, sparsis, aristatis. 1. MILIUM COERULESCENS. Dzsr. M. paniculz laxæ paucifloræ ramis solitariis vel geminatis; aristà corollinà valvis caly- cinis subbreviore; ligulà elongatà, erosà. Milium cœrulescens. Desf. ! FL. atl., vol. 1, p. 66, tab, 12 , ex ejus herbario. — .Sibth. et Smith, Flor. græc. prodr., vol. 1, p. 45.— Guss., Fl. sic. syn. vol, 1, p. 130. — Parl., Fl. pal. , vol. 4, p. 52. — Bert., Fl. ital., vol. 1, p. 388. Agrostis cærulescens. Dec., Fl. fran.. vol. 1, p. 250. Piptatherum cœrulescens. Palis. de Beauv., Agrost., p. 5, tab. 5, fig. 10. — Roem. et Schult., Syst. veg., vol. 2, p. 328. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 176. Urachne cœrulescens, Trin., Unifl., p. 172. — Link, Hort. reg. Berol. descr., vol. 1, p. 93. Has. In herbidis montosis regionis sylvosz ad vallem della Goleta in insulà Teneriflie. Disrris. GEOGR. In Europá australi et in Africà boreali. 2. MILIUM MULTIFLORUM. Cav. M. paniculæ patentis demum contractæ multiflorze ramis semiverticillatis; aristà corol- linà valvis corollinis subduplo longiore; ligulà brevi, truncatà. Milium multiflorum. Cav. , Demonstr. bot., p. 36. —J7'illd. , Enum. H. Berol. , vol. 1, p. 95h. — Schrad., Fi. germ., vol. 1, p. 195. — Guss., FL. sic. prodr., vol. 1, p. 55, et Syn. fl. sic. vol. 1, p. 130. — Part., FL, palerm. , vol. 1, p. 53. — Bert. , F1. ital., vol. 1, p. 386. i . Piptatherum multiflorum, Palis. de Beauv. , 4grost. , p. 10. — Roem. et Schult., Syst. veg. , vol. 2, p. 329. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 177. Agrostis miliacea, Linn. ! Sp. pl. , p. 91. — Dec., FI. franc., vol. 3, p. 19. Urachne parviflora. 7rin., Unifl., p. 173. ( 388 ) Has. In fissuris rupium insularum Canariæ et Teneriffæ. Disrri8. GEOGR. In Europà australi. STIPA. Lixx. SricuLÆ unifloræ, flore hermaphrodito. Varv& CaLyanæ 2, sub- equales, muticæ, membranaceæ, acutæ vel acuminatæ. VALVÆ Co- . ROLLINE duæ, coriaceæ, involutæ, inferior apice aristata, aristà basi articulatà, plerumque longissimà et contortà, persistente, superior pauló brevior. SrAwINA ut plurimum 3. Ovanivw glabrum, stipitatum. SriGmATA plümosa. SovAMULE 3. Canvorsis glabra, valvis corollinis involuta , libera. Hrn» foliis planis vel sepius involutis; inflorescentià paniculatà vel racemosà; racemo stricto; spiculis pedicellatis, aristatis, aristis longis vel longissimis. 1. STIPA TORTILIS. Dzsr. S paniculà subspicatá, basi vaginà folii supremi involutà; valvis calycinis albo-scariosis, acuminatis; valvæ corollinæ inferioris aristà longà basi villosà, superne nudá, capillari , subulatà ; foliis subulatis, convolutis; radice annuà. Stipa tortilis. Desf. ! Fl. ail., vol. 1, p. 99. — Biv. ! Cent. sic. , 2, p. 61. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 1, p. 199. — Parl., Fl. palerm., vol. 4, p. 56. — Bert., FL. ital., eol. 1, p. 688. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 180. Stipa paleacea. Sibth., Fl. grec. prodr. , vol. 1, p. 68, et Fl. græc., vol. 1, tab. 86. Has. In arvis communis. Disrris. GEocn. In Europà australi , in Barbarià et Ægypto. ARISTIDA. Lrixw. SpicuLE 1-floræ. VALVÆ CALYCINE 2, inæquales, membranacez, an- eustissimæ, ut plurimum muticæ. VALVÆ COROLLINÆ 2 (in specie nos- 1rà 1), inferior coriacea, involuta, apice tricostata, superior integra, acuta, mulica. STAMINA 3. OvariuM glabrum, stipitatum. Sryu 2, ter- ( 389 ) minales, breves. SriGmATA plumosa. Carvopsis glabra, teres, valvis co- rollinis involuta, libera. Her foliis involutis; paniculà coarctatà ; spiculis triaristatis. 1. ARISTIDA ADSCENSIONIS. Linux. A. paniculà coarctatà, elongatà, subsecundá; valvis calycinis angusté lincari-subulatis; valvà corollinà solitarià, aristis levibus , sub:equalibus ; foliis angustè linearibus , involutis. Aristida Adscensionis, Linn. ! Sp. pl., p. 121, ex ejus herbario. — Parl., F1. palerm., vol. 1 , p. 59. Aristida gigantea, Linn. fil, ! Suppl., p. 113, ex herbario. Aristida canariensis. JJ illd., Enum., p. 99, ex loco. Aristida cœrulescens. Desf. ! Fl. atl., vol. 1, p. 109, tab. 21, f. 1, ex ejus herbario. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 190, — Parl., Fl. panorm., vol. 1, p. 77. — Bert., Fl. ital. , vol. 4, p. 780. — Guss., Fl. sic. ire LP 121: Chætaria cœrulescens. P. de Beauv., Agrost., p. 30. — Roem. et Schull., Syst. veg., 2, p. 394. Chætaria canariensis. Mees ab Esenb. in Mart. fl. Brasil, , vol, 2. p. 395. Rabo de Burro Canariensium. Has. In rupestribus insularum Canariensium vulgaris. Ons. Propter synonyma allata confer observationes nostras in. Plant. nov., p. 46. TRIB. IV. AGROSTIDE AE. Pari, Fl. palerm., vol. 1, p. 60. Agrostideæ, Arundinacearum et Avenacearum pars. Xunth. GASTRIDIUM. Paris. DE Bzavv. Milii species. Linn., Sp. pl., p. 91. Agrostidis species. Linn., Mant., 1, p. 30. — Dec., F1. franc., 3, p. 18. SrICULÆ unifloræ, flore hermaphrodito, absque rudimento floris superioris. VALVÆ CALYCINÆ 2, membranacez, subæquales, muticæ, lanceolatæ , flore multó longiores, basi subgloboso-tumidæ. VALvÆ co- ROLLINÆ 2, membranaceæ, inferior apice denticulata, mutica vel infra apicem aristala, aristà in medio geniculatà. STAMINA 3. Ovanicw gla- brum. Srvu subnulli. SricuATA plumosa. SquAMULE 2, CanYorsis valvis corollinis demum induratis tecta , libera. ( 390 ) Hznsx foliis planis; paniculis spicæformibus, densis; spiculis pedi- cellatis, pedicellis apice incrassatis. 1. GASTRIDIUM LENDIGERUM. Gaun. G. paniculà laxiusculà ; valvis calycinis acuminato-elongatis, carinà scabris; valvà corol- linà inferiore hirsutà , aristatá, aristà calycem superante. Gastridium lendigerum. Gaud., Agrost. helv., vol. 1, p. 176. — Koch, Syn. Fl. germ. et helv. , edit. , 9, p. 907. — Guss., Fl. sic. syn, vol. 1, p. 132. — Parl., Fl. pal., vol. 1, p. 62. Gastridium australe. Palís. de Beauv., Agrost., p. 21, tab. 6, fig. 6. — Presl, Cyp. et gram. sic, p. 21. — Kunth, Enum. plant. , vol. 1, p. 230. Milium lendigerum. Linn., Sp. pl., p. 91. — Sibth. et Smith, Fl. græc., vol. 1, p. 49, tab, 65. — Host, Gram. austr., vol, 3, p. 18, tab. 94. — Schrad., Fl. germ., vol. 1, p. 194. — Desf., FI. atl., vol. 1, p. 65. — Bert., F1, ital., vol. 4, p. 390. Agrostis australis. Linn., Mant., 1, p. 30, ex ejus herbario. Agrostis ventricosa, Gouan, H. monsp., p. 39. Agrostis lendigera. Dec., Fl. franc., 3, p. 18. Has. Inter segetes et in arvis insularum Teneriffæ et Canariæ. Disrri8. GEOGR. In arvis ambitüs maris Mediterranei communis. AGROSTIS. Lixx. SPICULÆ uniflorz, flore hermaphrodito, sine floris superioris rudi- mento. VALVE CALYCINE 2, subæquales, muticz, carinatæ, flore ple- rumque longiores. VALvE COROLLINÆ 2 vel 1 (superior abortiens), membranacez, inferior apice bifida, mutica vel infra apicem aristata. STAMINA 1-3. OvaniuM glabrum. SriGmaTA subssessilia, plumosa. SQua- MULE 2. Canvopsis glabra, libera. Hznnaz foliis planis, quandoque involutis; paniculis diffusis, raró contractis; spiculis parvis, pedicellatis. 1. AGROSTIS STOLONIFERA. Lin. A. paniculæ densæ ramis semiverticillatis; valvis calycinis obtusis, pubescentibus, co- rollinis æqualibus; culmo decumbente. Agrostis stolonifera. Linn. ! Sp. pl., p. 93, ex ejus herbario. — Guss., FI. sic. prodr. , vol. 1, p. 97. — Parl., Fl. pal., vol. 4, p. 66. «+ ( 391 ) Agrostis verticillata, Zi, Hist. des plantes du dauph. , vol. 2, p. 74. — Guss., Fl. sic. syn., vol, 1, p. 134. — Bert., Fl. ital., vol. 1, p. 408. Vilfa stolonifera. Presl, Cyp. et gram. sic., p. 22. Haz. Ad scaturigines, ad fossarum ripas, in humidiusculis passim occurrit. Disrris. cEOGR, In Europà meridionali. Os. Confer Parl., Fl. pal., vol. 4, p. 61. 2. AGROSTIS CANARIENSIS. Panr. A. paniculæ patentis ramis semiverticillatis; valvis calvcinis subacuminatis, inferiore carinà scabrá, superiore levi, corollinis inæqualibus muticis; foliis linearibus, planis, ligulà productà. Has. Specimina 2 tantüm hujus speciei ad montem Mesa de Mota , ad altitudinem 2,000 circiter pedum , Julio 1845 legit Bourgeæus. Disrris. GEOGR. Species Canariensis. DescR BRADUG,. . Cp. us - Curur ascendentes, basi debiles, demum surrecti, penitus fere vestiti, te- retes, striati , glabri. Fora capillacea, reliqua anguste linearia, 1-1 1/2 lin. lata, plana, striata, su- perne et margine scabriuscula, Vacrw striatze , glabræ, Ligula oblonga, lineam longa, lacera. Panicura 6-8 pollices longa, acutiuscula, sub anthesi patens. Rachis inferne glabra, superne scabra et flexuosa. Paniculæ rami alterne semiverticillati, flexuosi, valde inæquales, ramo altero elongato et magis ramoso, scabri, pedicellis brevibus scabris, apice incrassatis. SPicucæ parve, e luteo aurez, vel e luteo et purpu- reo variegatæ , nitidæ, unifloræ. VaLvÆ cazvcrxe parum inæquales, naviculari-carinatæ, subacuminatæ, inferior major, oblongo-lanceolata, carina scabra, superior brevior, ovato-lanceolata, magis acuminata, undique levis. Vazvæ coroLuinÆ 2, valde inæquales, inferior major calyce fere dimidio brevior, oblonga, albo-membranacea , glabra ,:apice denticulata, superior dimidio minor, carinata, profunde bifida, Antheræ innuptæ luteæ, sub anthesi purpurascentes. Species ab affinibus satis superque distincta, TRIPLACHNE. Lzrxx. SPICULÆ unifloræ, flore hermaphrodito. VALYÆ CALYCINÆ 2, sub- equales, carinatæ, membranaceæ, muticæ, flore longiores. VALvÆ COROLLIN£ 2, membranaceæ, longitudine æquales, inferior apice longe bisetosa , basi aristata, aristà articulatà, infra articulum contortà , su- perior bicarinata, apice bidentata. SrAwINA 3. Ovanivw glabrum. SriG- MATA Subsessilia, plumosa. Canvorsis glabra, libera, unisulcata. HerBa Gastridii lendigeri facie; culmo decumbente; foliis anguste- ( 392 ) linearibus, demum convolutis; vaginà folii supremi subspathaceà; paniculà spiciformi, oblongà, nifidà. TRIPLACHNE NITENS. Link. Triplachne nitens, Link, H. R. Berol., vol. 2, p. 241. Agrostis nitens, Guss., Index sem. H. R. Bocc. ann. 1825, et prodr. Fl. sic., vol. 1, p. 59, et Syn. Fl. sic. , vol. 1, p. 135. — Bertol., FL. itul., vol. 4, p. 401. Lachnagrostis Gussonis. Trin., Spec. gram., fasc. 21. Hab. In Canarià legit Despréaux. DisrniB. GEOGR. In Sicilize maritimis necnon in insulis adjacentibus Ragusæ (Favignona) et Cosvræ (Pantellaria). SANTIA. Sav. Santia. Saec, Memor. della Società ital. delle scienze, tom. 8, part. 2, p. 479, anno 1798. — Parl., F1. palerm., vol. 1, p. T2. Polypogon. Desf., Fl. atl, vol. 1, p. 66, anno 1800. — Beauwe., Essai d'une noue. agrost., p. V1. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 232. — Endl., Gen: pl... p. 90. Alopecuri species. Linn., Gen., p. 33. Phlei species. Sibth. et Smith, Fl. grec. prodr., vol. 1, p. 42. Agrostidis species. JJ //Id., Sp. pl., vol. 1, part. 1, p. 363. SricucÆ unifloræ, flore hermaphrodito, sessili. VALVÆ CALYCINÆ 2, subæquales, membranacez , carinatæ, integre vel subemarginatæ, infra apicem aut sub emarginatura aristatæ, flore multo longiores. VALVÆ COROLLINÆ 2, membranaceæ, inæquales, inferior sub apice aris- tata vel raro mutica, SrAwINA 3. Ovarium glabrum. STIGMATA subsessilia, plumosa. SovawvLz 2, glabra. Hrnzn foliis planis; paniculis spiciformibus, compositis , densis, se- tosis; spiculis parvis, pedicellatis. 1. SANTIA MARITIMA. Fion. S. paniculà spiciformi, oblongà; valvis calycinis pubescentibus, apice dilatatis, exquisité ' M ( 393 ) ciliatis, bifidis, e sinu aristatis, aristà calyce subquadruplo longiore; valvà corollinà infe- riore apice 4-dentatà, muticà. Santia maritima. Fior. , App. al prodr. della flora romana, p. 3. — Parl., Fl. palerm., vol. 1, p. 75. Polypogon maritimum. JV illd. in Nov. Act. Soc. nat. cur. Berol., vol. 3, p. 443. — Dec., Fl. franc. vol. 5, p. 248. — Kunth, Enum. pl. , vol. 1, p. 233. — Ten., Syll., p. 24. — Guss., Fl, sic. syn, vol. 1, pag. 126. — Bert., F1. ital., vol. 1, p. 381. Hav. In maritimis humidis passim. Disrri8. GEOGR. Ad littora maris Mediterranei, et in Indià Orientali. 2. SANTIA MONSPELIENSIS. Panr. S. paniculà spiciformi, oblongo-lanceolatà , lobatà ; valvis calycinis scabris, apice inte- gris, sub apice aristatis; aristà calvce subtriplo longiore; valvà corollinà inferiore apice 4-dentatà , aristatà. Santia monspeliensis. Parl., Fl. pal. , vol. 1, pag.'73. Santia plumosa. Savr, L. c. Alopecurus monspeliensis. Linn, ! Sp. pl., p. 89, ex herbario. Alopecurus paniceus. Zinn. ! Sp. pl., p. 90, ex herbario. - Phleum crinitum. .Sibth, et Smith, Fl. grec. prodr., vol, 4, p. 42, et Fl. græc., vol. 1, tab. 62. Polypogon monspe Def, FI. ail., vol. 1, p. 67. — Smith, Engl. FL, vol. 1, p. 85. — Hool.., Brit. fl., p. 31. — Schr., Fl. germ., vol. 1, p. 192. — Gaud., Fl. helv., vol. 1, p. 193. — Presl, Cyp. et gram. sic,, p. 94. — Guss., Fl. sic. syn. , vol. 1, p. 125. — Bert., Fl. ital., vol. 1, p. 379. Agrostis panicea. #älld., Sp. pl., vol. 1, pars 1, p. 363. B minor : paniculà abbreviatà ,:culmis gracilioribus. Has. In humidiusculis et ad rivulorum margines frequens. Disrris. GEocn. In Europà medià et meridionali, in Africà boreali, in Arabià, in Mon- tevideo. 3. SANTIA ELONGATA. Panr. S. paniculæ oblongæ diffuse. ramis verticillatis; valvis calycinis scabris, carinà ciliato- scabris, apice integris aristatisque, aristà calyce subæquali; valvà corollinà inferiore apice 4-dentatà , aristatà ; foliis laté linearibus, scabris, ligulà elongatà (4-lin. fere longa). Polypogon elongatum. Humb. et Bonpl., Nov. gen., vol. 1, p. 134. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 234. — Nees ab Esenb. in Mart. fl. Brasil. , vol, 2, p. 406. — Brongn. in Duper., It. bot., p. 90. Has. In rupibus udis et in inundatis in valle del Bufadero et alibi in Teneriffà; in Lance- rottà ad fontem Chafariz prope Harian, et in insulis reliquis archipelagi Canariensis satis communis. 111, — (3° sECT.) 50 E "s ^ ep: bow? pt A Fs * ? d » S p AP: * wu. Ld * & ” - » HÓA * s ^ " £N B, sis AS * Je # | hs Ld e. v " - " ^ * ut M ai F ( 394 ) Disrri8. GEoGn. In Peruvià (Humb. et Donpl ), in Brasilià. Ons. Variat panicula? ramis approximatis vel remotis, spiculis plus minusve scabris. Valvas corollinas glabras observavi, non subpubescentes ut in descriptione Humboldtii dicuntur. LAGURUS. Lixx. SriCULÆ unifloræ, flore hermaphrodito, basi barbato, cum rudi- mento floris superioris. VALVAÆ CALYCINÆ æquales, membranaceæ, apice in aristam plumosam attenualæ, florem superantes. VALvAE COROLLINAE 2, membranaceæ, inæquales, inferior major, apice biaristala, arislis seliformibus, dorso aristata, aristà geniculatà, demum contortà. SrA- MINA 3. Ovanivx glabrum. STIGMATA 2, sessilia, plumosa. SQUAMULE 2, olabrz. Carvorsis glabra, libera. Herga foliis planis ; paniculà subspicatà, ovatà, mollissimà , sericeà. 1. LAGURUS OVATUS. Lixx. Lagurus ovatus. Linn.! Sp. pl. , p. 119. — Sibth. et Smith, Fl. grac., vol. 1, tab. 90. — Host, Gram. austr. , vol. 9, tab. 46. — Kunth, Enum. plant., vol. 1, p. 994. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 1, p. 127. — Parl., Fl. pal., vol. 1, p. 76. — Dec., F1. franc. vol. 3, p. 28. — Desf., Fl. atl., vol. 1, p. 105. Has. In Canarià ad littora maris ubi rarissima. Duo iantum specimina vidit. Des- préaux Martio 1838. Disrris. GEoGR. In Europà præsertim australi vulgatissimus. In Darbarià (Desf.). TRIB. V. 4RUNDINACE AE. Pant, Fl. pal., vol. 1, p. 81. Arundinacearum pars. Kunih. ARUNDO. Kouwnrmn. Arundinis species. Linn., Gen., p. 38. Donax. Palis. de Beaue., Agrost, p. 11. : Scolochloa. Ræhl. cum Mert. et Koch, Deutschl. fl., 2, p. 528. SPICULE 2-7-floræ, floribus omnibus hermaphroditis, summo labes- cenle, distantibus, distichis. VALVÆ CALYCIN& 2, subæquales, mem- branaceæ, inæquales, inferior basi pilis longis tecta, apice bifida , ( 895 ) inter lacinias subulatas aristata, aristà brevissimà, rectà, superior brevior, bicarinata. SrAwiNA 3. Ovarion glabrum. Sryui 2, elongati. SriG NATA aspergilliformia, nigrescentia. SQUAMULE 2, carnosæ , elabrae. Canvorsis glabra, libera. Herga perennis, culmo erecto, altissimo; foliis lato-lanceolatis; pa- niculà ramosissimà ; spiculis numerosis, pedicellatis, villosis. 1. ARUNDO DONAX. Lin. A. paniculà ramosissimá, densiflorà, stricta ; spiculis quinquetloris ; foliis lato-lanccolatis; culmo fruticoso , biorgyali; radice tuberosà , repente. Arundo Donax. Linn., Sp. pl., p. 120. — Schrad., Fl. germ. , vol. 1, p. 995. — Host, Gram. austr., vol. 4, tab. 38. — Dec. , Fl. franc., vol. 3, p. 45. — Desf., Fl. atl. , vol. 1, p. 105. — Guss., Fl. sic. syn., gol. 1, p. 139. — Parl., Fl. pal., vol. 1, p. 88. — Bert., Fl. ital., vol. 1, p. 139. — Kunth, Enum. plant. , vol. 1, p. 246. Donax arundinaceus. Palis. de Beaur., Agrost., p. 11, tab. 16. Donax sativa. Presl, Cyp. et gram. sic., p. 32. Scolochloa Donax. Gaud. , FI. helv., vol. 1, p. 202. Scolochloa arundinacea. Mert. et Koch, Deutschl. FL, vol. 1, p. 530. Has. Species certe olim culta, sed nunc sponte vegetat et propagatur. Disrris. cE&ocn. In Europà australi; in Ægypto. O»s. Specimina Canariensia spiculas quinquefloras habent, sed ego in siculis semper vidi .trifloras. TRIB. VI. CHLORIDEAE. Kuntu, Enum. pl., vol. 1, p. 258. CYNODON. Rrcn. SricuÆ subbiflorz, flore superiore ad pedicellum subuliformem redacto vel nullo. VALYÆ CALYCINÆ 2, membranaceæ, mulicæ, cari- nate, vix inæquales, patentes. VALVÆ COROLLINÆ 2, membranaceæ, æquales, inferior ovata, mutica, compresso-carinata, superiorem ca- naliculatam amplectens. SrAwINA 3. Ovariun glabrum. Srvu 2, longi. SriGmATA plumosa. SovAwULE 2, carnosæ, glabræ. Canvorsis libera, glabra. Hersa radicibus repentibus; foliis planis; culmis diffusis, floriferis assurgentibus; spicis digitatis, linearibus; spiculis unilateralibus. ( 396 ) 1. CYNODON DACTYLON. Pers. C. spicis digitatis, patentibus, subquinis, basi barbatis; valvis calycinis patentissimis, serrulato-scabris ; valvà corollinà inferiore glabrà ; stolonibus repentibus. Cynodon Dactylon. Pers., Syn., vol. 1, p. 85. — Willd., Enum. H. Berol., vol. 1, p. 90. — R. Brown, Prodr. , edit. 2, vol. 1, p. 42. — Kunth, Enum. pl, vol. 1, p. 259. — Bert. Fl. ital. , vol. 1 , p. 419. — Guss. , Fl. sic. syn. , vol. 1, p. 110. — Parl., Fl. pal., vol. 1, p. 88. Panicum Dactylon. Zinn., Sp. pl., p. 89. — Sibth. et Smith, Fl. græc., vol, 1, p. 45, tab. 60. — Host, Gram. austr. , vol. 2, p. 15. Digitaria stolonifera. Schrad., F1. germ., vol. 4, p. 165. Gramen crucis seu cruciatum tetradactylon. Barr., Ic., 753, f. 1. Has. In cultis et in arvis insularum Canariæ et Teneriffæ. Disrrig. GE0GR. Radice valde repente prata fere totius orbis infestat. ELEUSINE. Gaznrx. SPICULÆ 2-multi-florze, floribus distichis. VALYÆ CALYCINÆ 2, mem- branaceæ, muticæ, floribus breviores. VALVÆ conoLuNE 2, membra- naceæ, muticæ, inferior carinata, superior bicarinata, apice bifido- dentata. SrAMINA 3. Sryu 2, terminales. SricuATA plumosa. SquAMULE 2, glabræ. Canvopss libera, glabra, pericarpio separabili, semine transverse rugoso. Herez folis planis; spicis digitato-fasciculatis, denique ex valvis ca- lycinis tantum persistentibus pectinatis. 1. ELEUSINE INDICA. GAERTN. E. spicis 4-6, digitato-fasciculatis, linearibus , striatis; spiculis sub-4-floris; culmo com- presso , basi ramoso; foliis glabris ; vaginis margine ligulâque pilosis. Eleusine indica. Gaertn., Fruct., vol. 1, p. 165. — oem. et Schult,, Syst. veg., vol. 2, p. 582. — Hum- boldt et Bonpl., Nov. gen., vol. 1, p. 165. — Kunth, Enum. pl. , vol. 9, p. 272. Cynosurus indicus. Linn., Sp. pl., p. 106. — W'illd., Sp. pl. vol, 1, p. 417. Has. In cultis insulæ Canaria. DisrRiB. GEOGR. In Indià Orientali, in Americà, in insulis Carolinæ , in Japoniá, eic. ( 397 ) Oss. Valvæ calycinæ parum inæquales, apice obtuse , carinà scabræ, margine membranaceæ, persistentes, unde spiez denique pectinatæ. Flores decidui. Spicæ plerumque 5, terminales, digitato-fasciculatæ, non raro spicà soli- larià remotà aucta. TETRAPOGON. Dzsr. Sricuæ 4-floræ. VALVE CALYCINE 2, subæquales, membranaceæ, acuminato-aristatæ. Flosculorum duorum inferiorum hermaphrodi- torum. CoROLLA 2-valvis, valvà exteriore villosà, aristatà, interiore margine breviter ciliatà. Flosculorum duorum superiorum sterilium CoroLLA 1 valvis, valvà villosà, aristatà. SrAwiINA 3. Sryui 2. STiGMATA plumosa. CAnvosis glabra , libera. FLORES in spica terminali, solitarià, 4-seriales. HerBa radice fibrosa ; foliis angustis; spicà terminali, solitarià, densä, folio supremo spathiformi sæpissime involucratà; spiculis quadrise- rialibus. Os. Genus à Chloride distinctissimum et in Chlorideis etiam singularis. An ab hac tribu excludendum? 1. TETRAPOGON VILLOSUM. Dzsr. Tetrapogon villosum. Desf., FI. ail., vol. 2, p. 389, tab. 955. Chloris villosa, Pers. , Syn., vol. 1, p. 87. — Roem. et Schult. , Syst. veg., vol. 2, p. 611. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 267. Chloris Tetrapogon. Pals. de Beauv., Agrost., p. 158. Has. In Canarià (Despréaux). Disrri8. cEocn. In Barbarià (Desf.), in Arabià Petræà. Oss. In speciminibus herbarii Fontanesii spica semper folio supremo involucrata, raro in Canariensibus. Valyæ calycinæ longitudine subæquales, altera acuminata , altera apice subtridentata, dente medio aristato, non muticz, ut ex descriptione Fontanesii, persistentes. ( 398 ) TRIB. VIL A7 ENACEAE. Pari, Fl. pal., vol. 1, p. 91. Avenacearum et Festucacearum pars. Aunt. Avenacearum pars. Koch. AIRA. Kowrnz. Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 288. — Endl., Gen. pl., p. 96. — Parl., FT pal, vol. 1,p. 95. Airæ species. Linn., Gen., p. 34. — Juss., Gen., p. 31. Airæ et Avenæ species. Koch, Fl. germ. et hele., edit. 2, p. 916. AIRA CARYOPHYLLEA. Lixx. À. paniculà capillari, subtrichotomä, erecto-patulà, ramulis brevissimis ; spiculis approxi- matis; valvis calvcinis acutis, carinà superne scabridis; flosculis scabriusculis, utrisque aristatis , aristà geniculatà , calycem duplo excedente; valvà corollinà inferiore apice bicus- pidatà; vaginis leviusculis. Aira caryophyllea. Linn., Sp. pl. p. 47, ex ejus herbario. — Host, Gram. austr., vol. 9, p. 33. — Dec., Fl. franc., vol. 3, p. 44. — Schrad., Fl. germ., vol. 4, p. 961. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 4. p. 148. — Parl., Fl. pal., vol. 1, p. 98..— Bert., Fl. ital., vol. 1, p. 455. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 989. Avena caryophyllea. gg. Primit. fl. hols., p. 10. — Koch, Syn. fl. germ. et hele., edit. 9, p. 992. bo'* Has. In rupestribus herbidis regionis sylvosæ communis. Disrris. cEocn. In Europà frequens necnon in Taurià, Chili, Capite Bonæ Spei, etc. TRISETUM. Kowru. Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 295. — Endl., Gen. pl., p. 96. — Parl., FT. pal., vol. 1, p. 102. Triseti species. Pers., Syn. pl., vol. 1, p. 91. — Palis. de Beauv., "Aarost., p. 88. Avenæ species. Linn., Gen. pl., p. 31. — Koch, Fl. germ. et heb., edit. 2, p. 920. — Saver, FI. pis., vol. 1, p. 132. SPICULEÆ 2-4-floræ. VALVE CALYCINÆ inæquales, membranacez, cari- ( 399 ) nate, mulicæ, floribus plerumque breviores. VALVÆ COROLLINE 2, herbaceæ, inæquales, inferior major, apice biseta vel bicuspidata, dorso aristata, arista rectà vel obsolete contortà, superior bicarinata. SraAurNA 3. OvaniUu glabrum. SriGwATA 2, sessilia, plumosa. SQUAMULÆ 2, glabræ. Canvorsis libera, glabra, nec sulcata ut in cen. Hereæ foliis planis; paniculis subspicatis, plerumque confertis; spiculis parvis. TRISETUM NEGLECTUM. Rorew. ET SCHULT. T. pauiculà subspicatà , confertà, subsecundà; spiculis sub-4-floris; valvà corollinà infe- riore apice biselà, raro integrá, supra medium dorsi aristalà, aristà subcontortà; foliis vaginisque pubescentibus ; radice fibrosà. Trisetum neglectum. Roem. et Schult., Syst. veg., vol, 2, p. 660. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 296. — Presl, Cyp. et gram. sic., p. 30. Avena neglecta, Savi, FL. pis., vol. 1, p. 132. — JZ'illd., Enum. pl., vol. 1, p. 194. — Link, H. R. Berol. descript. , vol. 1, p. 118, et vol. 2, p. 260. — Sebast. et Maur., Fl. rom. prodr., p. 44. — Guss., Æ sic. prodr., vol. 1, p. 197, et Syn. Fl. sic., vol. 1, p. 713. Avena panicea. Lamk., Ill, N° 117. — Desf. ! FL atl., vol. 1, p. 102. & Canariense. Paniculis elongatis, gracilibus, laxiusculis; spiculis majoribus ; valvä corolliná inferiore longius aristatà. Trisetum canariense. Parl., ined. Has. In locis siccis insularum Canariensium, Disrmis. cEocn. In Europà meridionali. Ogs. Ariste valve corollinæ inferioris longitudo valde variabilis etiam in speciminibus italicis, ut flosculorum numerus et paniculæ forma. AVENA. Panr. Avenæ species. Linn., Gen., p. 31. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 209. — Endl., Gen. pl., p. 96. SPICULÆ 2-8 -floræ (in meà Ævené uniflorá tantum unifloræ), flosculis remotis, summo tabescente. VALVÆ CALYCINE 2, equales, membra- naceæ, concava, muticæ, flosculos superantes vel illis breviores. VALvE COROLLINE 2, herbaceæ, inferior apice bifido-laciniata, dorso ( 400 ) præsertim in flosculis inferioribus aristata, aristà geniculatà, infra ge- niculum tortili, plicatà, superne attenuatà ; valva superior bicarinata, apice bidentata. SrAwiNA 3. Ovarium subpyriforme, apice hirsutum. STIGMATA 2, sessilia, plumosa. SouawuLs 2, glabræ. Canvorsis elongata, Hersz foliis plerumque planis ; paniculis laxis, subnutantibus ; spi- culis ut plurimum pendulis, aristatis, raro racemosis. 1. AVENA STERILIS. Linx. À. paniculà secundà, nutante; spiculis sub-5-floris ; flosculis duobus inferioribus a basi ad medium hirsutis , superioribus subglabris, muticis. : Avena sterilis. Linn., Sp. pl., p. 118. — Host, Gram. austr. , vol. 9, tab. 57. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 303. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 1, pag. 155. — Parl., Fl. pal., vol. 1, p. 107. — Bert. , F1. ital. , vol. 1, p. 692. Har. In arvis communis. NISTRIB. GEOGR. Inter segetes Europæ mediterraneæ. 2. AVENA FATUA. Lin. A. paniculà æquali, patulà ; spiculis 2-3-floris; flosculis calyce minoribus , basi hirsutis, aristatis, aristis infra geniculum nudis; valvà corollinà inferiore apice bifido-dentatà. Avena fatua. Linn./ Sp. pl., p. 118. — Host, Gram. austr., vol. 2, tab. 50. — Gaud., Fl. helv., vol. À, p. 330. — Desf., FL. atl, vol. 1, p. 101. — Presl, Cyp. et gram. sic., p. 30. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 1, p. 155. — Parl., Fl. pal., vel. 1, p. 108. Has. In arvis cum præcedente. Disrnis. GEOGR. Inter segetes Europæ mediæ ac meridionalis, in Africà boreali, in Caucaso. j Oss. Inter Avenam sterilem et hirsutam media. Differt ab illà flosculorum numero, flosculis omnibus aristatis , aristà infra geniculum nudà, aliisque characteribus , ab hirsuta , quæ eadem et atherantha Preslii, flosculis calyce minoribus , valvà corollinà inferiore a basi ad medium villis setosis longis haud vestità, apice bifido-dentatà non bilaciniatà, laciniisque non setaceo-elongatis, paniculà æquali, patulà. Immerito cl. Bertolonius avenam atheran- tham cum fatua conjungit. 3. AVENA HIRSUTA. Rornz. A. paniculà secundá, patulà ; spiculis 2-3-floris ; flosculis calycem zequantibus , a basi ad L SN P- interne sulco longitudinali exarata, apice pilosa, valvis corollinis tecta. * - ( 401 ) medium setoso-pilosissimis, aristatis, aristis infra geniculum nudis; valvà corollinà infe- riore apice setaceo-bifidà, laciniis elongatis. Avena hirsuta. Roth, Catal., vol. 3, p. 19. — Roem. et Schult. , Syst. veg. , vol. 2, p. 670. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 302. — Parl., Fl. pal., vol. 1, p. 109. Avena hirsuta, Lag. , Elench., p. 4. Avena atherantha. Presl, Cyp. et gram. sic., p. 30. — Guss., Fl. sic. prodr., 1, p. 118. Avena fatua planta macrior. Bert., FL. ital. , vol. À, p. 695. Har. In rupestribus herbidis vulgaris. Disrris. GEoGR. In Europà presertim australi promiscue cum præcedentibus. EXPLICATIO TAB. 247. 1. Planta integra magn. nat.; figurz reliquæ auctze. 2. Glumæ. 3. Spicula. 4. Palea infe - rior à dorso visa. 5. Eadem à ventre visa. 6. Palea superior. 7. Flos tabescens junior. 8. Flos tabescens. 9. Flos fertilis. 10. Caryopsis dorso visa. 11. Eadem facie visa. 12. Semen pericarpio carens dorso visum : a perispermum, à cotyledon , c coleoptilon, d epiblaston e coleorhiza. 13. Semen facie visum : a perispermum, £ coleorhiza. 14. Embryo cotyledone segregratus latere visus: a coleoptilon, 5 epiblaston, c coleorhiza. 15. imbrvo segregatus à coleoptilo , epiblasto et coleorhizà. 4. AVENA UNIFLORA. Panr. A. paniculà laxà , subsecundà; spiculis unifloris; valvis calycinis acuminatis, subinæqua- libus, flosculo subduplo longioribus; valvà corollinà inferiore glabrà, sub lente obsolete 7-nervi, apice bifidà, dorso aristatà : aristà geniculatà , infra geniculum contortà, supra geniculum subulatà, scabrà, calycibus subduplo longiore. . Avena uniflora. Par. , Plant. nov., p. 84. Has. In herbidis vallis Orotavensis insulæ Teneriffze. Disrris. GEOGR. Species canariensis. Rapix fibrosa, annua. Curwi solitarii, erecti vel ascendentes, 3-4 pedes alti , teretes, glabri, striati , superne nudi. Fori linearia , acuminata , striata, scabra. VAciNA striat , leves, laxiusculæ. Ligula brevissima , 1/2 lin. fere longa, truncata, denticulata. PAxicura terminalis , composita , 4-6 pollices longa , multiflora , subsecunda , subnutans. Racruis inferne teres , glabra , superne angulata et scabra; rami 3-4, verticillati , longiusculi, erecto-patentes , scabri, divisi, filiformes , pedicellis apice incrassatis. SrICULÆ ovate , Avenä brevi paulo majores, subpendulæ, unifloræ. VaLvÆ cALYcINÆ parum inæquales, grandes, ovato-lanceolatæ, acuminatæ, subnovemnerves, nervis viridibus, superne evanescentibus , margine membranaceæ, flosculo, sive arista, subduplo longiores. F losculus stipitulatus. Vazva COROL- . . H Ja ENT LINA INFERIOR ovata, convexa , glaberrima , apicem versus sub lente scabriuscula , apice bifida , laciniis s i11, — (3° sgcr.) 51 “At bo Low TN 2: v8 a 4, " "X & B e" 14,4 MU e Se No , ^ € ACT ( 402 ) acutis , sub vitro obsolete septemnervis, dorso aristata : aristâ geuiculatá, basi contortà, supra genicu- lum subulatá , scabrá , nigrescente , calycibus subduplo longiore. Varva surERIOR minor , membranacea, apice bifida , prope marginem utrinque nervo ciliolato instructa , marginibus inflexis. ANTHER& tres, lutez , filamentis villis barbatis cinctis. Canyorsis hinc convexa , illinc sulco longitudinali exarata , sub lente villosa , apice subbarbata. Oss. Differt ab Avená brevi, cui affinis, spiculis majoribus unifloris, flosculis calycibus subdimidio breviori bus, valvà corollinà inferiore non superne villosà nec exquisite septemnervi , aliisque notis. EXPLICATIO TAB. 248. 1. Planta integra magn. nat.5 figurze reliquæ auctze. 2. Spicula glumisarte apertis. 3. Pa- leæ apertæ ut conspiciatur flos abortivus. 4. Palea inferior dorso visa. 5. Palea superior. 6. Flos fertilis. 7. Pistillum cum squamulis. 8. Caryopsis à facie visa. 9. Eadem visa à dorso. ARRHENATHERUM. Paris. nx Bzavv. Avenæ species. Linn., Sp. pl., 117. — Pers., Syn. pl., 1, p. 110. Holci species. Schrad., FT. germ., 1, p. 247. Sricuæ biflorze, flore inferiore masculo, superiore hermaphrodito. VALVAE CALYCINA 2, inæquales, membranaceæ, muticæ, acute, con- cava, superior longior, flosculis longitudine subæqualis. VALVÆ Co- ROLLINÆ 2, herbacez : inferior concava, apice bifida, major, in flore inferiore dorso infra medium aristata, aristà longà, sub medio genicu- latà , infra geniculum contortà; in flore superiore sub apice breviter aristata, aristà quandoque subinconspicu ; valva corollina superior bicarinata. SrAMINA 3. Ovaniuw ut in Ævend. STIGMATA 2, terminalia, sessilia, villoso-plumosa. SQuAMULE 2, longissimæ, lanceolatæ, integre. Carvopsis haud sulcata, libera! non adnata. HerBA paniculà composità, laxà, ramis semiverticillatis; spiculis pedicellatis; foliis planis; culmis basi sæpe bulboso-incrassatis. 1. ARRHENATHERUM ELATIUS. Mzzr. Er Kocn. A. foliis planis; radice fibrosà. Arrhenatherum elatius. Mert. et Koch, Deutschl, Fl., 1, p. 946, — Koch, Syn. Fl, germ. et help. , edit, 2, p. 316. — Parl. , Fl. pal. , vol. 1, p. 116. Dok J-—- ( 403 ) Arrhenatherum avenaceum. Palis. de Beauv., Agrost., p. 55, tab. 11, f. 5. — Roem. et Schult., Syst veg., 2, p. 496. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 307. — Bert., Fl, ital., vol. 1, p. 484, Avena elatior. Linn, , Sp. pl., 117.—Guss., Fl. sic. prodr. suppl., 1, p. 30. — Desf., F4 atl., vol. 1, p. 110. — Host, Gram. austr. , vol. 2, p. 36, tab, 49. Holcus avenaceus. Schr., Fl. germ., vol. 1, p. 247. 8 Bulbosum ; foliis planis; radice tuberosà. Arrhenatherum bulbosum. Pres/, Crp. et gram. sic., p. 29. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 1, p. 156. Avena bulbosa. Pers., Syn. pl., vol. 1, p. 110. — Guss., Fl. sic. prodr., vol. 1, p- 130, et Suppl., 1, p. 30. — Dec., Fl. frang., vol. 5, p. 261. Holcus bulbosus. Schrad. , Fl, germ., vol. 1, p. 228. — Host, FL austr., vol. 1, p. 121. , Arrhenatherum avenaceum (. Kunth, Enum. plant., vol. 1, p. 307. — Roem. et Schult, , Syst. veg. 2, p. 496. Arrhenatherum elatius 6. Mert. et Koch, Deutschl. Fl. , vol. 1, p. 546. — Koch, Syn. fl germ. et helv., edit. 2, p. 916. — Parl., Fi. pal., vol. 1, p. 117. Arrhenatherum precatorium. Jietr., Berol., p. 88. Has. In herbosis montosis vulgaris. Disrris. GEOGR. In universà Europà utræque varietates communes. MELICA. Lzixx. SPICULÆ 2-4-florze, flore aut flosculis duobus superioribus tabescenti- bus corpusque turbinatum efformantibus. VALVA CALYCINA 2, mem- branaceæ, concavæ, muticæ, inæquales, flosculis subæquales. VALvAE COROLLINÆ 2, membranaceæ, denique cartilagineæ, muticæ, inferior major, concava, apice integra, superior bicarinata. SrAwINA 3. Ova- RIUM glabrum. SriGMATA plumosa, subsessilia. SQUAMULÆ 2, glabrz. Canvorsis glabra, libera. Hersx perennes ; foliis planis; paniculis simplicibus, vel compositis, laxis; spiculis pedicellatis, erectis vel nutantibus, sæpe coloratis. 1. MELICA CILIATA. Lin. M. paniculà densà, spicatà, cylindricá; spiculis subtrifloris; flosculi inferioris valvà corollinà inferiore marginem versus a basi usque ad apicem longe villosà, dorso nudä, scabrà ; valvze corollinæ superioris carinis supra basin ad apicem breviter ciliatis; foliis linearibus, planis; culmo elongato, solitario. (404 ) Melica ciliati, Linn. ! Sp. pl., 97. — Sibth. et Smith, FI. grac. , vol. 1, p. 54, tab. 70. — Host, Gram. aust., vol, 2, p. 10, tab, 19, — Desf.; Fl. atl. , vol. 1, p. 71. — Dec., Fl. franc., vol. 3, p. 39. — Schrad., Fl. germ., vol. 1, p. 487. — Gaud. , FI. hel. , vol 1, p. 220. — Guss., Fl. sic. syn., 1, p. 140. — Part, FI. pal., vol. 1, p. 119. — Bertol., Flor. ital., vol. 1, p. 487. Has. In pascuis elatis ad apicem montium Lancerottensium Puntas de Chache. Disrris. cEocn. In Europà, in Caucaso, in Persià. TRIB. VIII. FESTUCACE AE. PanL, F1. pal., vol. 4; p. 0180; Festucacearum et Arundinacearum pars. Kunth. Festucacearum, Arundinacearum et Avenacearum pars. AocA. KOELERIA. Pers. SPICULÆ 2-5-floræ, distichæ, VALvAE CALYCINÆ 2, membranaceæ, in- æquales, compresso-carinatæ, flosculis breviores vel subæquales. VALv« COROLLINX 2, membranaceæ, compresso-carinatæ: inferior mutica vel ex apice aut sub apice integro vel bidentato breviter aristala, aristà selaceà, rectà; superior bicarinata, apice bifida. SrAwiNA 3. Ovaniuw glabrum. Sryr 2, brevissimi. SQuAMULÆ 2, inæquales, glabræ. Ca- RYOPSIS glabra, libera. 1. KOELERIA PHLEOIDES. Pers. K. paniculà spiciformi, cylindraceà vel lobatà ; spiculis sub-5-floris ; valvà corollinà in- leriore apice 2-dentatà, flosculorum inferiorum breviter aristatä; aristis setaceis mollibus ; loliis planis, late linearibus, villosis. Koeleria phleoides. Pers., Syn. pl, vol. 1, p. 91. — Dec., Fl. franç., vol. 3, p. 271. — Koch, Syn. fl. germ. et hely. , edit. 2, p: 213. — Kunth, Enum. pl. , vol, 1, p. 383. — Ten. , Fl. nap. , vol. 3, p. 93. — Guss., Fl. sic, syn., vol. 1, p. 144. — Parl., FI. pal. , vol. 1, p. 134. Festuca cristata. Linn. ! Sp. pl., 111. — Bert., FL. ital, vol. 1, p. 624. Festuca phleoides, Villars, Delph., vol. 2, p. 95. — Desf. , Fl. atl. , vol. 1, p. 98, tab. 23. — Host, Gram. austr., vol. 3, p. 15, tab, 21. — Bi. , Cent., 1, p. 39. Koeleria cristata. Bert. , Amoen. ital., p. 67. Bromus trivialis, Savi, FL. pis., vol. 1, p. 124, tab. 2, fig. 9, Has. In arvis insularum Canariensium. Legimus ad Sanctam Crucem Teneriffie et in Canari. ( 405 ) Disrris. GEOGR. In Europà meridionali. Ors. Variat paniculâ brevi, foliis anguste linearibus, culmis 5-5-pollicaribus, calycibus undique villosis, valvà corollinà inferiore carinà scabrà vel villoso-ciliatà. SCHISMUS. Paris. nr Bravv. Sricuzæ 5-7-floræ, floribus distichis, distantibus. VALvAE CALYCINAE subæquales, membranaceæ, muticæ, nervosæ. VALVÆ COROLLINA 2, inferior mutica, apice bifida, membranacea. SrAmINA 3. Srvu 2, elon- gati. STIGMATA pilosa. SQUAMNULÆ 2, subtruncatæ. Caryopsis nitida, glabra. Hergx culmis cæspitosis; foliis angustis, pilosis, praesertim ad basin; paniculis simplicibus, coarctatis; spiculis breviter pedicellatis, muticis. 1. SCHISMUS MARGINATUS. Paris. DE BEAUv. 8. paniculà brevi, coarctatà ; valvis calvcinis flosculos superantibus, margine late hya- lino-membranaceis; valvà corollinà inferiore dorso villosá; foliis demum involutis, anguste linearibus, basi barbatis. Schismus marginatus. Palis. de Beauv. , Agrost., p. 74, tab. 3, fig. 4. — Roem. et Schult, , Syst. veg., 2, p. 984. — Link, Hort. Berol., vol. 1, p. 134. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 385. Schismus fasciculatus. Trin., Fund., p. 148. Festuca calycina. Linn., Amoen. acad. , vol. 3, p. 400. — Cav. , Ic. , vol. À, p. 33, tab. 44, fig. 2. — Lam. , Ill., tab. 46, fig. 5. — Desf., Fl. atl., vol. 1, p. Koeleria calycina. Dec. , FL, franc. suppl., vol. 5, p. 271. Han. In siccis insularum Canariensium. Disre. cEoGn. In Hispanià et in Gallià , ad Cap. B. Spei. DAMARCKIA. Mo SricuLæ 2-floræ, flosculis stipitatis, inferiore hermaphrodito, supe- riore abortivo, spiculis neutris multifloris intermixtæ. Spicularum fertilium VALVÆ CALYGINÆ 2, lanceolato-subulatæ, membranaceæ, subæquales, à flore inferiore remotæ. VALVÆ COROLLINÆ membranaceæ, inferior infra apicem bifidum aristata, superior bicarinata. Flosculi ( 406 ) superioris abortivi valva corollina unica aristata. STAMINA 3. OvaniUM glabrum. Srvu 2, terminales, breves. STIGMATA elongata, puberula. SQUAMULÆ 2, glabræ. Carvopsis glabra, libera. Spiculæ steriles 7-9- flore. Eorum valvæ calycinæ ut in spiculis fertilibus. Flosculi steriles univalves, distantes; valva obtusa , lacera, mutica. HrnnA speciosa; culmis cæspitosis; foliis planis; paniculà confertà ; spiculis pedicellatis, bracteis spiculzeformibus, pendulis. 1. LAMARCKIA AUREA. Mœxcu. Lamarckia aurea. Moench, Method., p. 201. — Dec., Cat. H. Monsp. , p. 190, et F1. frang., 3, p. 30. — Biv., Cent, 1, p. 45, — Parl., Fl. palerm., vol. 1, p. 139. — Kunth, Enum. plant. , vol. 1, p. 389. Cynosurus aureus, Linn.! Sp. pl, 107. — Sibth. et Smith, Fl. græc., vol. 1, p. 62, tab. 79. — Host, Gram. austr., vol. 3, p. 4. tab. 4. — Desf., Fl. atl., vol. 4, p. 83. — Guss., Fl. sic. prodr., 1, p. 86. Chrysurus cynosuroides. Pers., Syn. pl, vol. 1, p. 80. — Palis. de Beauv., Agrost. , p. 14, tab. 22, fig. 9. — Guss., Fl. sic. syn. , vol. 1, p. 106. Chrysurus aureus. Spreng. , Syst. veg. , vol. 1, p. 906. — Reich. ; Fl. germ. exc., vol. 1, p. 36. Has. In tectis, in muris, in ruderatis regionis maritimæ insularum Canariensium ubique. Distris. cEoGn. In Europà australi, in Barbarià et Oriente, CYNOSURUS. Kuwrx. SPICULÆ 2-5-floræ, distichze, spiculis neutris multifloris intermixtæ. Spicularum fertilium vALv CALYCINE 2, lineari-lanceolatæ, subulato- aristatz?, membranaceæ, subæquales, carinatæ, a flosculo inferiore haud remotæ. VALVE COROLLINE 2, membranaceæ, inferior apice mu- cronata, vel sub apice aristata, superior bicarinata, apice bifida. SrA- MINA 3. OvariuM glabrum. Srvu 2, breves. STIGMATA plumosa. Soua- MULE 2, glabræ. Canvorsis glabra, libera. Spiculæ neutræ multiflorz, flosculis approximatis vel distantibus, univalvibus, valvà mucronatà vel aristatà. HerBx culmis cæspitosis, erectis; foliis planis; paniculis densis , spi- ciformibus; spiculis aliis fertilibus, aliis sterilibus pectiniformibus. ( 407 ) 1. CYNOSURUS ECHINATUS. Lixx. C. paniculà coarctatà , ovatà, secundà; spiculis fertilibus subbifloris ; flosculis calyce brevioribus; valvà corollinà inferiore longe aristatà ; spicularum sterilium valvis lanceo- lato-linearibus , scariosis , carinà scabris, subapproximatis, inferioribus longiuscule, supe- rioribus brevius aristatis. Cynosurus echinatus. Linn.! Sp. pl. , p. 105. — Sibth. et Smith, Fl. græc., vol. À, p. 61, tab. 78. — Host, Gram. austr., vol. 2, p. 67, tab. 95. — Dec., Fl. franc., vol. 3, p. 79. — Schrad., Fl. germ., vol. 1, p. 315.— Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 388.— Guss., Fl. sic. prodr. , vol. 1, p. 86, et Syn. Fl. sic., vol. 1, p. 107. — Bert. , Fl. ital., vol. 1, p. 986. — Desf., Fl. atl., vol. 1, p. 81. — Parl. , Fl. palerm. , vol. 1, p. 142. Chrysurus echinatus. Roem. et Schult., Syst. veg., 2, p. 806. — Ten. , Fl. nap., vol. 3, p. 67. Chrysurus giganteus. Ten.! Syll., p. 37. Has. In siccis insularum Canariensium. - Disrn. cEocn. In Europá asutrali, in Oriente , in Caucaso et Montevideo. 2. CYNOSURUS ELEGANS. Dzsr. C. paniculà ovatà, laxà, secundà ; spiculis fertilibus subbifloris; flosculis calyce subzequa- libus; valvà corollinà inferiore longe aristatà ; spicularum sterilium valvis lineari-lanceolatis, inferioribus longiuscule aristatis , distantibus , superioribus approximatis , brevius aristatis. Cynosurus elegans. Desf. ! Fl. aul., vol, 1, p. 82. — Pers., Syn., vol. 1, p. 87. — Guss., Fl. sic. syn., vol, 1, p. 108. — Bert. , F1. ital., vol, 1, p. 588. — Kunth, Enum. pl. , vol. 1, p. 389. — Parl., Fl. palerm., vol. 1, p. 143. Chrysurus elegans. /toem. et Schult., Syst. veg., 2, p. 807. — Ten., .Syll., p. 87. Chrysurus effusus. Link, in Schrad., Journ. bot., 1799, p. 315. Cynosurus gracilis. 7/iv./ Fl. cors. diagn., p. 4. Chrysurus gracilis. Moris ! Surp. sard. Elench., fasc, 1, p. 50. Has. In fissuris rupium Ztoques sive Riscos de Guimar. Disrn. cEocn. In Europà meridionali, in Africà boreali. POA. Resto. Po: species. Linn., Gen., p. 34. SrICULÆ 2- vel pauci-floræ, distichæ, compressæ. VALYÆ CALYCINZ 2, membranaceo-herbaceæ, subæquales, muticæ, carinato-compressæ , flosculis breviores. VALvAE COROLLINÆ 2, inferior membranaceo-herba- ( 408 ) cea, carinato-compressa, mutica, acuta, superior bicarinata, apice bifida. Sramixa 3. Ovariun glabrum. Sryu 2, breves. SricuATA. plu- mosa. Canvopsis glabra, libera. Hrnnz annuæ vel perennes; foliis planis; paniculis ramosis, laxius- culis vel confertis; spiculis pedicellatis, compressis; flosculis parvis, herbaceis, muticis. 1. POA BULBOSA. Lixx. P. paniculæ ovatæ contractæ ramis subgeminis solitariisque, erecto-patentibus; spi- culis ovatis, 4-6-floris ; flosculis villis longis involucratis; valvà corollinà inferiore carinà et margine basin versus sericeà; culmis basi tuberascentibus; ligulis omnibus oblongis, aculis. Poa bulbosa. Linn., Sp. pl., 102. — Host, Gram. austr. , vol. 2, p. 47, tab. 65. — Desf., Fl. atl, vol. 1. p. 74. — Dec., Fl. franç., vol. 3, p. 61. — Schrad., Fl. germ., vol. 1, p. 994. — Gaud., Fl. helv., vol. 1, p. 246. — Guss., Fl. sic. prodr., vol. 1, p. 91. — Bert., FL. ital. , vol. 4, p. 534. — Parl., Fl. pal., pol, 1, p. 147. Has. In montibus elatis insulæ Canariæ etesiarum flatui expositis (Despréaux). DisrriB. G£OGR. Species per totam Europam vulgatissima. Frequens etiam in Barbarià, in Caucaso et Sibirià. Varietatem viviparam non inveni in herbario Webbiano ex insulis Canariensibus. 2, POA TRIVIALIS. Lin. P. paniculæ æqualis sub anthesi patentis ramis scabris, inferioribus subquinis; spi- culis ovatis subtrifloris; flosculis glabris, basi villis longis, paucis complicatis ; valvis caly- cinis corollinisque exquisite nervosis ; ligulà foliorum superiorum elongatà , acutà ; radice fibrosà. Poa trivialis. Linn., Sp. pl., 99. — Host, Gram. austr. , vol. 9, p. 49, tab, 62. — Kunth , Enum. pl. , vol. 1, p. 352. — .Schrad., Fl. germ. vol. 1, p. 296. — Gaud., Fl. helv., vol. 1, p. 257. — Guss., Fl. sic. syn. eol. 1, p. 96. — Bertol., Fl. ital., vol. 1, p. 538. — Parl., Fl. pal., vol, 1, p. 150. Haz. In herbidis et ad vias. Disrris. GEoGn. Crescit in universà Europä, in Caucaso, in Japonià et in Americà me- ridionali. ( 409 ) 3. POA ANNUA. Lin. P. paniculæ subsecundæ patentis ramis inferioribus subgeminis; spiculis subquinque- floris; flosculis basi liberis; valvà coroliinà inferiore ad nervos inferne sericeà; ligulà oblongà. Poa annua, Linn.! Sp. pl., 96. — Host, Gram. austr., vol. 2, p. 46, tab. 64. — Dec., Fl. franc., vol. 3, p. 56. — Schrad., Fl. germ., vol. 4, p. 304. — Gaud., FL helv. , vol. 3, p. 242. — Guss., FL. sic. syn. , vol. 1, p. 95. — Bertol. , Fl. ital. , vol, 1, p. 529. — Parl. , Fl. palerm. , vol. 1, p. 152. — Kunth , Enum. pl. , vol. 1, p. 349. Has. Ad vias in herbidis , in ruderatis ubique. Disrris. GEoGR. Species vulgatissima in totà Europà, nec non in Americà, Africà, Cau- caso , elc. ERAGROSTIS. Paris. DE Bravv. SricuLæ 5-multi-floræ; eorum axis persistens, non articulatim sece- dens; flosculis distichis, imbricatis. VALVA CALYCINA 2, membranaceo- scariosæ, subæquales, concavæ, carinatæ, muticæ, flosculo proximo breviores. VALVÆ COROLLINÆ 2, inferior membranaceo-scariosa , con- cavo-ventricosa, carinata, mutica, oblusa, trinervis, superior bicari- nata, apice obtusa vel emarginata. SrAwiNA 3. Ovarium glabrum. Syri 2, breves. SriGmMaTA plumosa. Canyopsis ovato-subrotunda, glabra, libera. Hrn»z culmis cæspitosis; foliis planis ; paniculis confertiusculis; spi- culis pedicellatis, compresso-ventricosis, linearibus, multifloris, mu- licis. 1. ERAGROSTIS POAEOIDES. Paris. DE BEAUv. E. paniculæ æqualis patentis ramis ad basin nudis; spiculis multifloris, linearibus, an- gustissimis; valvà corollinà inferiore obtusà ; vaginis ore pilosis. Eragrostis poæoides. Palis. de Beauv. , Agrost., p. 71. — Roem. et Schul. , Syst. veg. , vol. 2, p. 574. — Guss., Fl. sic. syn. , vol. 4, p. 102. — Pari. , Fl. palerm. , vol. À, p. 460. Eragrostis poæformis. Link, H. R. Berol. descript., vol. 1, p. 88. nr, — (3° SECT.) 52 ( 410 ) Poa Eragrostis. Linn.! Sp.pl., 110. — Host, Gram. austr., vol. 2, p. 50, tab. 69. — Kunth, Enum, pl., vol. 1, p. 332. — Bert., Fl. ital., vol, 1, p. 554. Has. In herbidis regionis maritimæ insularum Canariensium. Disrris. GEOGR. In Europà medià et australi , in Barbarià , in Americà boreali, in Mexico, in Indià Orientali alibique. BRIZA. Lzrixww. SPICULE multiflorz, flosculis imbricato-distichis. VALYVÆ CALYCINE 2, membranacez, subæquales, subrotund:e, concavæ, muticæ, flosculo proximo breviores vel sublongiores. VALYÆ CoRoLuNE 2, membra- naceæ, valde inæquales, inferior ampla, subrotunda, basi cordata, concava, inflato- ventricosa, mutica, superior suborbiculata, apice obtusa, bicarinata. SrAwrNA 3. Ovariun glabrum. Srvu 2, breves. SquA- MULE 2, glabræ. Carvopsis compressa , obovata, glabra, libera. Here foliis planis; paniculis laxis; spiculis nutantibus, tremulis, ventricosis, nilidis, pedicellaiis. 1. BRIZA MAXIMA. Lin. B. paniculæ secundæ apice nutantis ramis capillaribus , subsimplicibus; spiculis amplis, ovalis, sub-15-floris; valvis calycinis flosculo proximo brevioribus. Briza maxima. Linn. , Sp. pl., 103. — Desf., Fl. atl., vol. 1, p. 77. — Dec., Fl. franc., vol, 3, p. 66. — Schrad., Fl. germ., vol. 1, p. 310. — Kunth, Enum. pl. , vol. 1, p. 371. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 1, p. 104. — Parl., Fl. pal., vol. 1, p. 461. — Bert., Fl. ital, vol. 1, p. 565. Briza monspessulana. Gouan, H. Monsp., p. 45. — Allion. ,Fl. ped., vol. 2, p. 248. Briza rubra. Lamk., Ill, vol. 4, p. 187. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 371. Briza pulchella. Kunth, l. c. Zarzillos seu Trembladera Canariensium. Has. In graminosis insularum Canariensium frequens. DisrriB. GEOGR. Planta per totam Europam diffusa crescit etiam in Indià, et ad Cap. Bon: Spei. Ons. Briza monspessulana, Gouan, ex speciminibus monspeliensibus, et Briza pulchella, Kunth, ex canariensibus a Brizà maæimà Linnæi non differunt, nisi spiculis sub-5-floris, unde spiculæ subrotundo-ovatæ videntur. Calyces sæpe purpurascentes in Brizü maximá et in omnibus synonymis. Briza rubra Larmarckii, ex specimine ejusdem in herbario Lessertiano, Brizam maximam flosculis margine purpurascentibus vel rubris tantum refert. Rectissime cl. Candolleus cum Brizá maximá in Florà gallicà conjunxit. ( 411 ) 29. BRIZA MINOR. Lin. B. paniculæ compositæ diffusze ramis capillaribus, trichotomis; spiculis parvis, del- toideis , 5-7-floris; calyce flosculis inferioribus sublongiore ; ligalà elongatà. Briza minor. Zinn.! Sp. pl, 102. — Sibth. et Smith, Fl. græc., vol. 1, p. 58, tab. 74. — Host, Gram. austr. , vol. 2, p. 22, tab. 98. — Kunth, Enum. pl., vol. 4, p. 372. — Guss., Fl. sic. syn. , vol. 1, p. 104. — Parl., Fl. pat., vol. 1, p. 163. — Bert., Fl. ital., vol. 1, p. 561. — Desf. , Fl. atl., vol. 1, p. 77. Briza virens. Linn.! Sp, pl., 103. — All, Fl. ped., 2, p. 947. — Ten. , Fl. nap., 3, p. 76. Has. Cum præcedente. Disrris. cEocn. In Europà meridionali communis, in /Egypto, in Peruvià, in Brasilià, ad Cap. Bonæ Spei. Oss. Confer observationes nostras in Fl. pal., vol. 1, p. 164. SERRAFALCUS. Parc. SPICULÆ etiam defloratæ superne angustiores, multiflorz, flosculis compresso-turgidis , subventricosis, oblongis, imbricatis. VALVÆ CALY- CINÆ subæquales, membranaceæ, concavæ, ovato-oblongz, acutæ, muticæ, alterà 3-5-nervi, alterà 7-9-nervi, flosculo proximo breviores. VALVE COROLLINÆ inzequales, membranaceæ, inferior ovato-oblonga, concava, compresso-turgida , sub apice integro vel bifido breviter ari- stata , aristis reclis vel arefactione intorto-divaricatis; valva superior apice obtusa, bicarinata ; carinis setis rigidis remote ciliatis. STAMINA 3. Ovanivx glabrum, superne pilosum. Srvu 2, breves, terminales. Sric- MATA subsessilia, plumosa. SquauuLæ 2, oblongæ, obtuse, integra, glabræ. Canvorsis oblonga, externe convexa, interne concava et fere cymbæformis, sulco longitudinali exarata, glabra, apice pilosa, valvis corollinis adhærens. Hn» foliis planis; paniculis erectis; spiculis turgidis, superne an- gustioribus, breviter aristatis; flosculis oblongis, imbricatis. 1. SERRAFALCUS MOLLIS. Panr. S. paniculà erectà, composità, demum contractà; spiculis ovato-oblongis, 6-10-floris, pubescentibus; flosculis aristatis: aristis rectis, valvà corollinà inferiore apice acute bifidà ( 412 ) z^ et valvam superiorem conspicue superante longitudine :equalibus; foliis vaginisque pu- bescentibus. Serrafalcus mollis. Parl., Rar. pl. sic. fasc. 2, p. 11, et Plant. nov., p. 75, et Fl. palerm., vol. 4, p. 169. — Babingt., Man. of British Botany, p. 375. Bromus mollis, Zinn. Sp. pl., 112. — Host, Gram. austr. vol. 1, p. 16, tab. 19. — Schrad., Fl. germ., vol. 1, p. 351. — Gaud., Fl. helv. , vol. 1, p. 315. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 413. — Guss., Fl. sic. syn. , vol. 1, p. 73. — Bert., Fl. ital., vol. 1, p. 662. 6. Nanus. Culmo brevi paucifloro. Bromus nanus. /Z'eig., Obs., 8, tab. 1, fig. 3. Serrafalcus mollis « nanus. Pa, L c. Has. In siccis insularum vulgaris. Disrris. GEocn. Vulgatissimus in totà Europà. Crescit etiam in Caucaso , Chili ct Mon- tevidec. 2. SERRAFALCUS LANCEOLATUS. Panr. S. paniculà erectà , subsimplici, strictà ; spiculis 10-16-floris, subteretibus, lanceolatis, pedunculo longioribus, glabris ; flosculis aristatis : aristis ab apice recessis, arefactione sub- contorto-divaricatis, valvà corollinà inferiore apice bifidà et valvam superiorem conspi- cue superante sublongioribus ; vaginis pubescentibus. Serrafalcus lanceolatus. Parl., Har. pl. sic. fasc. 2, p. 18, et Pl. nove, p. 80, et Fl. pal., vol. 1, p. 171. Bromus lanceolatus. Roth, Catal. bot., vol. 1, p. 415. — Roem. et Schult., Syst. veg., vol. 9, p. 664. — Guss. , Fl. sic. syn. , vol. 1, p. 75. — Bert., Fl. ital. , vol. 4, p. 664. Bromus macrostachys. Desf., Fl. atl., vol. 1, p. 96. 6. Spiculis pubescentibus. Parl., Fl. pal., vol. 1, p. 171. Bromus macrostachys. Guss., Fl. sic. syn. , vol. 1, p. 76. Bromus lanuginosus, Poir. , Dict. encycl, suppl., vol. 1, p. 103. Bromus divaricatus. Rohd. — Lois., in Journ. de bot. vol. 2, p. 214. — Dec., Fl. franc. suppl. , p. 276. Har. In valle fur insulæ Tenerifize. DisrniB. GEocn. In Europà meridionali et in Africà boreali. Ors. Confer observationes nostras in Fl. pal., vol. 4, p. 172. BROMUS. Panr. SriCULÆ multiflorz, superne semper latiores, flosculis compresso-ca- rinatis, superne attenuato-acuminatis , remotiusculis. VALVE CALYCINA 2, subæquales, membranaceæ, compresso-carinalæ, acuminate, alter ( 443 ) minore uninervi,superiore 3-5-ner vi . VALV.E COROLLINÆ 2,membranaceæ, inferior major, compresso-carinata, apice bifida, vel raro subintegra, sub apice plerumque longe vel longissime aristata, aristis rectis, raro arefactione intorto-recurvis, superior brevior, acuminata, integra, bi- carinata, carinis ciliatis. STAMINA 3, raro 2, vel 1. Ovanivw glabrum, apice pilosum. Srvu 2, breves. SrIGMATA subsessilia, plumosa. CARYop- sis canaliculata, glabra, apice pilosa, valvis corollinis adhærens. Hersz foliis planis; paniculis nutantibus; spiculis compressis, basi angustalis, pedicellatis, scabris, longe aristatis; flosculis remotiusculis. 1. BROMUS MADRITENSIS. Lixx. B. paniculze subsimplicis strictæ apice subnutantis ramis brevibus; spiculis 8-12-floris; flosculis diandris, aristatis, aristis rectis valvà corollinà inferiore obsolete seplemuervi subæqualibus ; foliis glabris vel subvillosis. Bromus madritensis. Lian.! Sp. pl., 114. — Biv., Cent., 2, p. 14. — Host, Gram. austr., vol. 1, p. 14, tab. 17. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 1, p. 78. — Parl., Rar. pl. sic. fasc. 2, p. 7, et Pl. nov., p. 65, et Fl. palerm. , vol. 1, p. 177. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 419. Bromus diandrus. Smith, in Trans. of the Linn. soc., vol. 4, p. 296, et Fl. brit., vol. 4, p. 135. Bromus scaberrimus. T'en. ! Fl. nap., vol. 3, p. 89, tab. 105, et Syll., p. 48. — Kunth, Enum. pl, vol. 1, p. 421. — Bert., Fl. ital., vol. 1, p. 676. Bromus sterilis. Guss., Fl. sic. prodr., 1, p. 118. Has. In siccis Teneriffæ. Disrris. GEOGR. In Europà australi et in Africà boreali. Oss. Species nostra est certe planta Linnæi ex ejus herbarii inspectione, nec ab illà ullo modo differt Bromus sca- berrimus Tenorii. Specimina Bromi madritensis ex seminibus Cavanillesianis olim nata, qua in herbario Bertolonianc asservantur, à nostrà plantà non differunt : spiculæ videntur tantum paulo latiores , sed in Promo madritensi nunc angustiores nunc paulo latiores sunt, Cæterum exemplaria herbarii Bertolonii sunt culta, et spiculæ nondum bene flores- centes. Specimina postea Bromi madritensis, quæ prope Madritum lecta mihi benevole communicaverunt Carrenus et Reuterus, nec non illa quz pluribus in herbariis visa sunt, viciniisque Madriti provenientia , plantam nostram Canariensem ut et Italicam exacte referunt. 2. BROMUS GUSSONII. Panr. D. paniculæ laxiuscuke apice nutantis ramis subverticillatis, elongatis, scabris, vil- losis, inferioribus longioribus subdivisis; spiculis subsexfloris, crassissimis, scaberrimis ; flosculis longe aristatis, aristis rectis valvà corollinà inferiore lanceolatà, profunde bifidä, TT ( 414) plus quam duplo longioribus; valvâ corollinà superiore inferiore dimidio breviore; culmis scabriusculis, villosis. Bromus Gussonii, Parl., Pl. rar. sic., fasc. 2, p. 8, et Plant. nov., p. 66, et Fl. palerm., vol. 1, p. 178. — Guss., Fl. sic. syn., vol. À, p. 79. Bromus maximus. Guss., Fl. sic. prodr., 1, p. 116, non Desf. Bromus maximus var, «. Bert., Fl. ital, vol. 1, p. 678. Bromus sterilis? Guss., Fl. sic. prodr. suppl., vol. 1, p. 27. Has. Prope Sanctam Crucem ad Barranco Santo, nec non in littore Realejo in insulà Teneriffà. Disrri8. GEOGR. In ambitu maris Mediterranei. Ors. Species cum Bromo sterili et maximo erronee confusa. Confer nostrum rariorum plantarum et haud cognita- rum in Sicilia sponte provenientium fasciculum secundum, p. 8 et 9. 3. BROMUS TECTORUM. Lisx. B. paniculà secundá , apice nutante ; spiculis 4-6-floris , villosis, pendulis; flosculis ari- statis, aristis rectis valvà corollinà inferiore apice bifidà subæqualibus ; foliis vaginisque pubescentibus. Bromus tectorum, Linn., Sp. pl., 144. — Sibih. et Smith, Fl. grac., vol. 1, p. 65, tab. 82. — Host, Gram. austr., vol. 1, tab. 15. — Bie. , Cent. , 2, p. 15. — Par. , Pl. rar. fasc. , 2, p. 10, et Pl. now, , p. 69, et Flor. pal., vol. 1, p. 181. — Guss., FL. sic. syn. , vol. 1, p. 77. — Bert., Fl. üal., vol. 1, p. 680. Has. In Fuente del Malabrigo insule 'Teneriffze. Disrris. cEocn. In Europà medià et meridionali, in Caucaso, in Arabià, in Sibirià. 4. BROMUS RUBENS. Lin. B. paniculà contractá, ovatà, erectà ; spiculis subsexfloris, scabris, villosis, glabrisve; flosculis aristatis, aristis rectis valvà corollinà inferiore exquisite nervosà apiceque bre- viter bifidà longioribus; valvà corollinà inferiore superiore breviore; foliis vaginisque pu- bescentibus. Bromus rubens. Linn.! Sp. pl., 144. — Sibth. et Smith, Fl. græc., vol. 4, p. 66, tab. 83. — Desf., F1. all, vol. 1, p. 94. — Dec. , Fl. franc., vol. 3, p. T3, et vol. 5, p. 778. — Guss., Fl. sic. syn. , vol. 1, p. 80. — Bert., Fl. ital., vol. 1, p. 682. Ha». In Sancta Cruce. Disrr. cEocn. In Europà meridionali et in Africà boreali. ( 415 ) VULPIA. Gwzrrrse. SPICULÆ superne latiores, multifloræ, flosculis attenuato-acuminatis, longe aristatis, remotiusculis. VALvA& CALYCINÆ 2, valdé inæquales, membranacez, superior major, acuminato-aristata, carinata , inferior multo minor et quandoque subnulla, VALvA COROLLINA inæquales vel subæquales, membranaceæ, inferior compresso-carinata, apice longe aristata , aristis rectis, superior minor, acuminata , apice acute bifida vel bidentata, bicarinata. SrAwINA. 1-3. Ovanivw. glabrum. Srvui 2, breves. SriGMATA subsessilia, plumosa. SovAwvLE 2, oblongæ, acutius- culæ , integræ. Canvopsis oblonga, compressa, plana, interne conca- viuscula, valvà corollinà superiore adhærens. Her culmis cæspitosis; foliis subsetaceis; paniculis spiciformibus, strictis, secundis; spiculis breviter pedicellatis; pedicellis incrassatis, subclavatis. 1. VULPIA MYURUS. GEL. V. paniculæ spiciformis, elongatze, secundze , apice nutantis, ramis inferioribus divisis; spiculis longiuscule pedicellatis, compressis, subsexfloris; valvà calycinà superiore carinà apicem versus scabrà, alterà plus quam duplo longiore; valvà corollinà iuferiore anguste lincari , scabrà , glabrá , obsoletissime quinquenervi, apice aristatá, aristà flosculis subduplo longiore; valvà corollinà superiore longitudine æquali , utrinque ad margines breviter ci- liolatà; foliis setaceis, convolutis. Vulpia Myurus. Gmel., Fl. bad., vol. 1, p. 8. — Link, H. Berol. descr. vol. 1, p. 146, et vol. 2, p. 271. — Parl., Plant. nov, p. A6, et Fl. palerm., vol. 1, p. 186. Festuca Myurus. Linn.! Sp. pl., 109, — Guss. , Fl. sic. syn. , vol. 1, p. 85. .— Host, Gram. austr. , vol. 2, p. 66, tab. 93. — Dec. , Fl. frang., vol. 3, p. 54. — Schrad., Fl. germ. , vol. 1 ; p. 927. — Kunth, Enum. plant. , vol. 1, p. 396. — Bertol., Fl. ital., vol. 1, p. 636. Vulpia Pseudo-myurus. Reich, Fl. germ. exc. , vol. 1, p. 37. Festuca Pseudo-myurus. .Soyer-J7 illem, , Obs. sur quelq. plant. de France, p. 13. Has. In siccis Tenerife usque ad altitudinem 6000 pedum et in Canarià usque ad alti- tudines Ja Cumóre dictas. Disrr. ckocn. In totà Europà et in Americà. Oss. Confer Parl., Pl. nov., p. 48. xx ( 416 ) FESTUCA. Parc. Parl., Fl. palerm., vol. 1, p. 198. Festucæ species. Linn., Gen., p. 39. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 398. — Endl., Gen. pl., p. 99. Festuca et Schoenodorus. Palis. de Beauc., Agrost., p. 99. Schoenodorus. Link, H. R. Berol. descr., 1, D: 174. SrICULÆ 3-multi-floræ, flosculis muticis vel breviter aristatis. VALVAE CALYCINÆ 2, parum inæquales vel subæqualés, membranaceæ, muticæ, flosculis breviores. VALVÆ COROLLINÆ 2, subæquales, membranaceæ vel subcoriaceæ, inferior concavo-carinata, apice integra vel sub apice emarginato breviter aut brevissime aristata, vel mutica, superior acula, bifida vel bidentata, bicarinata, carinis ciliolatis vel ciliatis. STAMINA 3. Ovaru glabrum. Srvi 2, breves, terminales. SriGMATA plumosa. Caryopsis oblonga, glabra, externe convexa, interne conca- viuscula, valvis corollinis adhærens. Herex foliis convolutis , elongatis; paniculá strictà; spiculis 3-4-flo- ris, pallidis. 1. FESTUCA FILIFORMIS. Sx. F. paniculæ strictæ ramis solitariis tomentoso- velutinis; spiculis 3-4-floris, flosculo terminali tabescente; valvis calycinis acutiusculis; valvà corollinà inferiore integrá, mu- cronato-subaristatà , superiore apice bifidà; foliis junceis, convolutis, rectis, culmum subæquantibus. Festuca filiformis, .$m., in Buch, Uebersicht der Flora auf den Canar. Ins., p. 139. Has. In Zarranco de Anavigo Arafo. Disrr. cEocn. Species Canariensis. DACTYLIS.. Lixx. SrICULÆ multiflorz, flosculis distichis, approximatis, mucronato-ari- statis. VALVE CALYCINZ 2, inæquales, membranaceæ, carinatæ, apice T (417) mucronato-aristatz, subintortæ. VALVE COROLLINE 2, longitudine sub- equales, membranacez, inferior carinato-compressa, ex apice integro vel emarginato mucronato-aristata, superior apice bifida, bicarinata, carinis ciliatis. STAMINA 3. Ovanivw glabrum. Srvu 2, terminales, bre- ves. STIGMATA plumosa. SqUAMULE 2, glabræ, bifidæ. Carvopsis glabra. Hrnn perennes; foliis planis, carinatis; paniculis ramosis, elomera- lis; spiculis compressis. 1. DACTYLIS GLOMERATA., 6 nisPANICA. D. paniculie compositze secundæ ramis abbreviatis; spiculis glomeratis, subtrifloris; valvà corollinà inferiore quinquenervi, carinà villoso-ciliatà ; foliis linearibus, glauces- centibus. Dactylis hispanica. /toth, Catal. bot., vols 1, p. 8. — WW ld. , Enum., vol. 1, p. 111. — oem. et Schult., Syst. veg. , vol. 2, p. 626. — Kunth, Enum. plant. , vol. 1, p. 386. Has. Circa oppidum Orotava. Disrris. crEocn. In Europà meridionali. 2. DACTYLIS SMITHII. Link. D. panicule composite; secunde. ramis abbreviatis; spiculis glomeratis, 8-12-floris; valvà corollinà externà 5-nervi , carinà scabrâ; foliis planis, confertiusculis; culmis repen- tibus. Dactylis Smithii. Link, in Buch, Ubers. der Flora auf den Canar. Ins., p. 139. Dactylis fasciculata. C. Smith. Poa Smithii. Kunth, Enum. pl. , vol. 1, p. 324. Has. In rupestribus altioribus regionis sylvosæ ad Realejos, Bajamar, T'aganana , propè T'igaiga et alibi, in Jugis borealibus insule 'Teneriffie, necnon in insulà Palmáà Barranco de la Herradura. Disrr. GEoGR. Species Canariensis. Os. Species certe Dactylis, nec ad Poas ullo modo pertinenda. Flosculi carinato-compressi, non dorso haud carinati ut ex Kunth in sectione primà generis Poæ. EXPLICATIO TAB. 249. 1. Planta integra magn. nat.; figuræ reliquæ auctæ. 2. Culmus ad nodum sectus cum folii vaginà. 3. Spicula. 4. Flos arte apertus. 5. Flos junior apertus paleà inferiore ablatà. 5 I P J P P 1. —(3° SECT. \ 53 ( 418 ) 6. Palea inferior. 7. Palea superior. 8. Pistillum gravidum à dorso visum. 9. Idem à ven- tre visutn. SCLEROCHLOA. Lrixx. SpricuLE multifloræ, flosculis distichis. VALVÆ CALYCINE 2, subæqua- les, membranaceo-coriaceæ, compresso -carinate, muticæ, flosculo proximo breviores. VALYÆ COROLLIN 2, subæquales, membranaceo- coriaceæ , inferior compresso-carinata, mulica, acula vel mucronata, superior apice bidentata, bicarinata. SovAwULE 2, glabrae, integre. SraAwINA 3. Ovariun glabrum. Srvu 2, brevissimi. SricuaTA. plumosa. Canvorsis glabra, convexa, interne concava, libera. 1. SCHLEROCHLOA RIGIDA. Lisk. S. paniculæ secunde, distichze , coarctatæ, rigidæ rachide pedicellisque erecto-patentibus submarginatis, ad angulos serrulato-scabris ; spiculis 5-11-floris; flosculis persistentibus valvà calycinà alterà crasse 3-nervi , corollinà inferiore sub-5-nervi, acutiusculà; foliis planis vel demum involutis; ligulà truncato-lacerà ; culmis erectis adscendentibusve. Sclerochloa rigida. Link, H. R. Berol., vol, 1, p. 150. — Guss., FL. sic. syn., vol. 1, p. 94. — Parl., F1, palerm., vol. 1, p. 213. Poa rigida. Linn.! Sp. pl., 101.— Desf. , Fl. atl. , vol. 1, p. 14. — Host, Gram. austr. , vol. 2, p. 53, tab. 65. — Bertol., Fl. ital., vol. 1, p. 522. Festuca rigida. Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 392. — Koch, Syn. fl. germ. et helv., edit. 2, p. 936. Megastachya rigida. oem. et Schult., Syst. veg., 2, p. 591. Has. Vulgaris in insulis Canariensibus. Disrn. cEocn. In Europà australi et in Africà boreali. BRACHYPODIUM. Paris. De BEauv. Sricuzæ multifloræ, flosculis subimbricatis, aristatis. VALVJE CALYCINÆ 2, inæquales, membranaceæ, multinerves, oblongo-lanceolatæ, acutæ, mucronatæ, flosculo proximo breviores. VALVÆ COROLLINÆ 2, membra- naceæ , longitudine æquales , inferior oblongo-lanceolata, concava, acuta, apice integroaristata, aristis plerumque flosculo brevioribus, superior apice truncata vel rotundata , ad carinas setulis rigidis pecti- » ( 449 ) nato-ciliata, Sramina 3. Ovanivx glabrum, apice pilosum. Srvu 2, bre- ves, terminales. SriGMATA plumosa. SQUAMULE 2, lanceolatæ, acutz, integræ, glabræ, margine apicem versus longiuscule ciliatæ, Can vopsis lineari-oblonga, glabra, externe convexa, interne sulcata, valvà co- rollinà interiore adhaerens. Hn foliis planis vel involutis; culmis cæspitosis; paniculis spi- catis; spiculis subsessilibus, distichis, multifloris, aristatis. 1. BRACHYPODIUM SYLVATICUM. Rom. ET SCHULT. B. paniculà spicatà, disüchà, subnutante; spiculis sub 12-floris; flosculis aristatis ; aristis flosculorum superiorum valvà longioribus; foliis planis, late linearibus; culmo simplici, erecto; radice fibrosà. Brachypodium sylvaticum. Roem. et Schult., Syst. veg. , vol. 9, p. 741. — Link, H. R. Berol. , vol. 1, p. #1. — Koch, Syn. fl. germ. et helv., edit. 2, p. 344. — Guss., F1. sic. syn. , vol. 1, p. 70. — Parl. , Fl. palerm., vol. 1, p. 216. Bromus sylvaticus. Smith, in Trans. of the Linn. soc., vol. 4, p. 300. Bromus gracilis. Weig., Obs., p. 26, tab. 1, f. 11. — Ten., Fl. nap., vol. 3, p. 91. Festuca sylvatica. Huds., Fl. angl., edit. 1, p. 38. Festuca gracilis. Schrad., Fl. germ., vol. 1, p. 343. — Bert., Fl. ital., vol. 1, p. 644. Triticumsylvaticum. Dec., FL. franc. , vol. 3,p. 85, et vol. 5, p. 983. — Kunth, Enum. plant. vol. 1, p. 445. Has. Ad sepes et in humidis ad Zermingua Gomerà. Disrn. cEocn. In Europà, Caucaso, Oriente. 2. BRACHYPODIUM DISTACHYUM. Rom. ET Scnurr. B. paniculà erectà , 1-5 spiculas gerente; spiculis 10-16-floris; flosculis aristatis ; aristis valvà longioribus ; foliis planis ; culmo basi geniculato , ramoso; radice fibrosà. Brachypodium distachyon. Roem. et Schult., Syst. veg., vol. 2, p. 741. — Link, H. R. Berol., vol. 2, p. 192. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 1, p. 72, — Parl., Fl. palerm., vol. 1, p. 220. Bromus distachyos. Linn., Sp. pl., 119. — Desf., Fl. atl. vol, 1, p. 36. Festuca distachya. Wild, Enum., vol. 1, p. 118. — Bert., FL. ital., vol. 1, p. 651. Festuca monostachya. Desf.! Fl. atl., vol. 1, p. 92, tab. 24, f. 2. Bromus pentastachyos. Tin., Pug., p. 4. Triticum ciliatum. Dec., F1. franc., vol. 3, p. 85, et gol. 9, p. 284, —Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 447. Trachynia distachya. Link, H. R. Berol., vol. 1, p. 42. ) Has. In Teneriflà : San Diego del Monte, Barranco del Infierno et alibi. ? + * CCE «» ( 420 ) Disrr. cEocn. In Europà meridionali, in Africà boreali et in Oriente. Ors. Festuca monostachya Desf.! plantam gracilem et unam spiculam gerentem sistit; Bromus vero pentastachios Tin., paniculam cum quinis spiculis refert, TRIB. IX. AORDEACE AE. Kocn, Syn. Fl. germ. et helv., edit. 2, p. 950. Hordeaceæ et Rottboelliacearum pars. Xunth. AGROPYRUM. Paris. pe BEauv. SpICULE solitariæ, 5-13-floræ, raro trifloræ, flosculis distichis. VALvx CALYCINÆ æquales, coriaceæ, multinerves, acuminatze vel obtusæ, in- tegræ, muticæ vel aristatæ, flosculis breviores. VALVÆ COROLLINE sub- æquales, inferior integra, acuta vel obtusa, mutica vel aristata , supe- rior apice obtusa, subbidentata, bicarinata. SquAMULE 2, acutz vel acuminatz, apice ciliolatæ. SrAwINA 3. Ovanivw glabrum, apice pilo- sum. Srvur brevissimi. STIGMATA plumosa. Canvopsis compressa, hinc convexiuscula, illinc concava, glabra, apice pilosa, ad haevens! vel libera? HerpA radice repente; culmis erectis, 2-3-pedalibus; foliis planis; spicà terminali, rectà, glaucâ; spiculis compressis, cuneato-ovatis, subimbricatis, subquinquefloris, muticis vel breviter aristatis. 1. AGROPYRUM REPENS. RoOEM. ET SCHULT. A. spicà rectà 5 spiculis subimbricatis, compressis , subcuneatis , subquinquefloris; valvis calycinis spiculà paulo brevioribus, 5-nerviis, acuminatis ; flosculis distantibus, sub anthesi crecto-patentibus ; valvis corollinis acuminatis, muticis vel aristatis; foliis planis, supra sca- berrimis ; radice late repente. Agropyrum repens. Roem, et Schult., Syst. veg., 2, p. 754. — Presl, Cyp. et gram. sic., p. 48. — Parl., Fl. palerm., vol. 1, p. 230. Triticum repens. Linn.! Sp. pl., 128. — Biv., Ceni., 2, p. 71. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 1, p. 67. — ertol., Fl. ital., vol. 1, p. 803. — Host, Gram. austr. , vol, 2, tab. 91. Has. In insulà Palimä. Disra. GEocn. In Europà medià et mediterraneà , in Sibirià et in Americà. ( 421 ) ÆGYLOPS. Lzixx. Phlei species. Scop., F1. carn., edit. 2, tom. 1, p. 55. SrICULE solitariæ, 2-5-florz, flore supremo tabescente. VALVÆ CALY- CINE 2, cartilagineæ, subæquales, flosculis breviores, concavæ, multi- strialæ, apice truncata? et palmalo-aristatæ vel palmato-dentatæ. VALVE COROLLINE 2, longitudine subæquales, inferior chartacea, con- cava, apice truncata, dentata, dentibus muticis vel aristatis, superior herbacea, bicarinata, carinis ciliatis. SrAmINA 3. OvaAniUM pyriforme, apice pilosum. Sryui subnulli. SricGuATA plumosa. SQUAMULE 2, integre, anguste lineares, acuminatæ, pilosæ. Caryopsis oblonga, apice pilosa, exlerne convexa , interne sulco longitudinali notata, libera. Herga culmis cæspilosis, ascendentibus vel erectis; foliis planis; pa- niculà spiciformi, ovatà, brevi, pauciflorà; spiculis rachi parallelis ; valvis calycinis truncatis, palmato-subquadriaristatis , corollinis etiam truncatis, palmato-tridentatis, dentibus duobus vel omnibus in ari- stam productis. 1. AEGYLOPS OVATA. Lin. AE. spicà brevi , ovatà, 3-4 spiculas gerente; spiculis 3-4 floris; valvis calycinis scabris, 3-4-aristatis , aristis calyce subtriplo longioribus. JEgylops ovata. Liin.! Sp. pl., 1849, ex ejus herbario, — Ten. , Syll., p. 58. — Guss., Syn. fl. sic., vol, 4, p. 53. — Parl., Fl. palerm. , vol. 1, p. 237. — Kunth, Enum. pl., vol, 1, p. 498. — Host, Gram, austr. , eol. 9, p. 5, tab. 5. Phleum Ægylops. Scop., 4. c. Trigo de les Guanches Canariensium. Has. Ad margines agrorum insulze Palmæ et in valle Z'egueste Tenerife. Disrr. cEocn. In Europà meridionali , in Oriente. HORDEUM. Lixx. SPICULÆ ternæ , laterales masculæ vel neutræ, media hermaphro- dita, omnes unifloræ, cum rudimento lineari-subulato flosculi secundi. ( 422 ) VALVAE CALYCINÆ 2, subæquales, coriaceæ, bracteæformes, anguste linea- ri-lanceolatæ,subulato-aristatæ, canaliculatze, subunilaterales, flosculis breviores. VALVE COROLLINE 2, inæquales, inferior major, in flosculis lateralibus mutica vel aristata, in intermedio semper aristata , supe- rior apice bidentata, bicarinata. STAMINA 3. OvaniUM apice pilosum. STYLI nulli. STIGMATA plumosa. SQUAMULE 2, glabræ, vel ciliatz, aut pi- losze. Can vopsis apice pilosa , oblonga, interne sulco longitudinali no- tata, valvis corollinis adhærens. Hznzz foliis planis; paniculis spiciformibus, densis; spiculis ternis in racheos dentibus, omnibus vel intermediis tantam aristatis. 1. HORDEUM MURINUM. Lin. H. spicà latiusculà, vaginis folii supremi basi involucratà ; valvis calvcinis flosculi inter- medii lineari-setaceis, ciliatis, flosculorum lateralium exteriore setaceà, scabrá , interiore lineari-setaceà , uno latere ciliatà; flosculis lateralibus masculis vel neutris , omnibus zequa- liter aristatis; radice perenni. Hordeum murinum. Zinn. , Sp. pl, 196. — Desf., Fl. atl. , vol. 4, p. 449. — Kunth, Enum. pl. , vol. 4, p. 496. — Guss., Fl. sic. syn., vol. À, p. 43. — Parl., Fl. pal., vol. 4, p. 243. — Host, Gram. austr. , vol. À, tab. 39, Has. In siccis et ad vias msulæ Teneriffæ. Disrn. cEocn. In Europà medià et meridionali , in Oriente, in Africà boreali necnon in Capite Bonæ Spei et in Montevideo. 2. HORDEUM MARITIMUM. Wrrn. H. spicà brevi , basi vaginis foliis supremi cinctà vel exsertà; valvà calyciná interiore flos- culorum lateralium subulato-semilanceolatà , reliquis setaceis; flosculis lateralibus mascu- lis vel neutris , omnibus aristatis; radice annua. Hordeum maritimum. #üh., Bot. arrang., p. 72. — Flor. dan., tab. 1639. — Host, Gram. austr. , vol. 4, p. 27, tab. 34. — Koch, Syn. fl. germ. et help., edit. 2, p. 956. — Kunth, Enum. pl. , vol. 4, p. 456. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 4, p. 68. — Parl., Fl. palerm., vol. 4, p. 244. Hordeum secalinum. Guss., Pl. rar., p. 51, tab. 11, et FL. sic. syn. , vol. À, p. 63, non Schreb. Has. In Teneriffà ad oppidum Lagunense. Bowrgeau exsicc. n. 486. DisTR.-GEOGR. In Europà medià et meridionali, in Asià occidentali et in Americà boreali. ( 423 ) LOLIUM. Laixx. SpicULE solitariæ, 3-multifloræ, distichæ. VALVA CALYCINA 1, in spi- culà terminali tantüm duplex, herbacea, canaliculata , multinervis, mutica, spiculà brevior vel longior. VALVÆ COROLLIN E 2, herbaceæ vel subcartilagineæ, inæquales, inferior concava, mutica aut sub apice aristata, aristà unicà rectà, superior bicarinata, apice bifida. SrAwINA 3. Ovaniuw glabrum. Sryui brevissimi. STIGMATA plumosa. SQUAMULE 2, acutæ, glabrze, integræ vel dentatæ. CAnvorsis oblonga, glabra, externe convexa, interne unisulcata, valvæ corollinz superiore raro utrisque valvis adhærens. Hzn5z radice fibrosà ; culmis cæspitosis, erectis vel ascendentibus; foliis planis; spiculis in racheos excissuris alterne sessilibus, compressis aut subturgidis ; calycibus in spiculis lateralibus univalvibus, in spi- culà terminali bivalvibus ; flosculis muticis vel aristatis, aristis rectis, brevibus. 1. LOLIUM ITALICUM. Arzx. BRAUN. L. spicà rectà, subgracili ; spiculis lanceolatis, 7-9-floris, calyce longioribus; flosculis aristatis ; foliis novellis convolutis, radice culmos florentes; fasciculosque foliorum steriles agente , perenni. Lolium italicum. Alex. Braun, in Regensb. bot. zeit. , vol. 17, p. 241, — Koch, Syn. fl. germ. et helv., edit. 2, p. 956. Lolium Boucheanum. Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 436. Lolium perenne xy. Bert., Fl. ital. , vol. 4, p. 757. Han. In Teneriffà. DISTR. GEOGR. In Europà medià et meridionali. Oss. A Lolio perenni, cui valde affine, differt flosculis aristatis et foliis novellis, admonentibus Braunio et Kochio, convolutis. 2. LOLIUM GRACILE. Panr. L. spicà gracili, rectà; spiculis linearibus, gracilibus, subnovemfloris, calyce elongato subæqualibus vel brevioribus; flosculis distantibus, aristatis, aristis flosculo subduplo lon- gioribus; foliis planis ; radice fasciculis foliorum sterilibus destituta. e ( 424 ) Har. In Paso del Pino, Barranco dell Acqua Graimar. DisTR. GEOGR. Species Canariensis. Ons. Species ab omnibus hujus generis spiculis linearibus, gracilibus, una cum calyce elongatis, flosculis distan- tibus in axi flexuoso , longe aristatis, satis superque distincta. Tantüm Lolia subulato Vis., affinis, à quo spica nec subulata nec longissima , spiculis multifloris non trifloris, linearibus non oblongo-lanceolatis, flosculis longe aristatis non muticis, aliisque notis, abunde diversa. LEPTURUS. R. Br. Rottbolliz species. Linn. fil., Suppl, p. 13. AEgylopis species. Linn., Sp. pl., 1490. Ophiuri species. Link, H. Fi. Berol. descr., 2, p. A11. Monerma. Palis. de Beau, Agrost.. p. 117, tab. 20, fig. 10. — Roem. et Schult., Syst. veg., vol. 2, p. 48. — Presl, Cyp. et gram. sic., p. 52. SPICULE solitariæ, unifloræ vel cum rudimento floris secundi, in ra- cheos excavationibus immersa, sessiles. VALYÆ CALYCINE 2, vel in spi- culis terminalibus calyx univalvis et tantüm in spiculà terminali bi- valvis, cartilagineæ, subæquales, acutæ, flosculum includentes et superantes. VALVÆ COROLLINE 2, subæquales, membranaceo hyalinz, inferior superiorem bicarinatam amplectens. STAMINA 3. OvAniUM gla- brum. Srvui 2, subnulli. SriGuATA. plumosa. SquAwULA 2, integræ, acutæ , glabrae. Caryopsis oblongo-linearis, externe convexa, interne unisulcata, glabra, libera! Hrnsz culmis cæspitosis, decumbentibus vel erectis; foliis planis, anguste linearibus; spicis cylindricis, strictis, rectis aut. recurvis; spiculis solitariis, in racheos excavationibus immersis, muticis, sub anthesi plerumque patentibus. 1. LEPTURUS CYLINDRICUS. Tnix. L. spicà tereti , crassá, subrectà ; calyce ensiformi , sub anthesi patente , corollam parum superante. Lepturus cylindricus. Trin., Fund. agrost. , p. 123. — Reich., Fl. germ. exc., vol. 1, p. 16. — Koch, Syn. fl. germ. et hel., edit. 2, p. 959. — Parl., Fl. pal., vol. 1, p. 260. ( 425 ) Lepturus subulatus. Kunth, Enum. pl, vol. 1, p. 462. Ophiurus subulatus. Link, H. Berol. descr., vol. 1, p. 3. Ophiurus cylindricus, Link, H. Berol. descr. , vol. 4, p. 171. Rottbollia cylindrica. JJ illd. , Sp. pl., vol. 1, p. 464. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 4, p. 56. — Bert., F1 ital. , vol. 1, p. 260. Rottbollia subulata. Savi! Due cent., p. 35, et in Nuovo giorn. dei lett. di Pisa , anno 4806 , p. 230, et Bot. etrusc., vol. 4, p. 27. — Ten.! Fl. nap., vol. 3, p. 104, et Syll , p. 53. Monerma subulata. Palis. de Beauv., Agrost., p. 117. — Roem, et Schult., Syst, veg., vol. 2, p. 799. — Presl, Cyp. et gram. sic., p. 52. Han. In valle Sanctæ Crucis, in Guimar atque alibi in Teneriffa, in Ioletà, in lapidicinis petrae colantis et alibi in Canarià , necnon in Palinà in ipsis mortariis lapideis quæ aquam stillalim emittunt. DISTR. GEOGR. In Europà meridionali et in Proinontorio Bonæ Spei. TRIB. X. 4NDROPOGONE AE. Küntn, Enum., vol. 1, p. A10. TRICHOL/ENA. Scunap. SricULE solitariæ, 1-2-floræ, flosculo inferiore masculo, univalvi, superiore hermaphrodito, bivalvi. VALVÆ CALYCINÆ æquales, membra- nacez, muticæ, flosculis longiores, extus villis sericeis longis vestitæ. VALVAE COROLLINÆ muticæ, floris hermaphroditi coriaceæ, valva floris masculi membranacea. SrAwiNA 3. Srvu 2, elongati. SriGmATA asper- gilliformia. Canvorsis glabra, libera. Herea culmis cæspitosis; foliis anguste-linearibus; paniculà erectà, speciosà ; spiculis parvis, solitariis; calycibus villis sericeis longis ves- titis; flosculis parvis, muticis ; stigmatibus purpurascentibus. Oss. Genus in Andropogoneis ob valvas floris hermaphroditi coriaceas certè singulare, quo charactere ad Paniceas accedit, sed ab illis differt valvis calycinis æqualibus, stigmatibus aspergilliformibus, etc. 1. TRICHOLAENA TENERIFFAE. Panr. T. paniculà patente, demum contractà 5 spiculis 1-2-floris ; foliis anguste-linearibus, con- volutis. Saccharum Teneriffe. Linn. fil, Suppl., p. 106. — Sibth. et Smith, Fl. grac., p. 39, tab, 53. — Biv., Rar.pl. sic. manip. , 4, p. 5, tab. 1. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 1, p. 159, — Bert., Fi. ital., vol. 1, p. 398. Panicum Teneriffe. R. Brown, Prodr., 1, p. 39. — Kunth, Enum. plant., vol. 1, p. 98. "s Iit, —(3° SECT. 54 ( 426 ) Panicum villosum. Pres, Cyp. et gram. sic., p. 18. Agrostis plumosa. Ten. , Fl. nap. suppl., 3, p. 379. Tricholæna micrantha, Schrad., in Roem. et Schult., Syst. veg. mant., 2, p. 163. HAs. In rupestribus siccis et in torrentium glareis regionis inferioris insularum Teneriflæ et Canaria. DISTR. GEOGR. In collibus ambitus maris Mediterranei regionis meridionalis. In Calabrià et in Sicilià. Ranix fibrosa, fibris crassiusculis, albidis, pubescentibus. Curwr cæspitosi , ascendentes , glabri, teretes, striati, superne aliquo tractu nudi, nunc semipedales, nunc pedales et ultra , ramosi. FoLra anguste linearia, 1 1/2-2 pollices fere longa, acuminata , glabra, striata , margine tantum. sca- briuscula. Vacixa striatæ, laxiusculæ, subpilose. Ligulæ loco villorum series. Pawicura terminalis, erecta , 2-4 pollices longa , flexuosa , sub anthesi patens, demum contracta, speciosa. Racuis striata , glabra , flexuosa. Paniculz rami capillares, purpurascentes, glabri, fasciculati , fasciculis alternis, lon- gitudine inæquales, divisi , flexuosi. Sricurz parve, solitariæ , 1-2-floræ, flosculo hermaphrodito , altero masculo. VazvÆ cazycwx æquales, membranaceæ, oblongo-lanceolatæ, acutæ, flosculis longiores, extus villis longis sericeis vestitæ. Flosculi hermaphroditi valvæ calycinæ glabræ, nitidæ, oblongæ , acutius- cule, subæquales, altera exteriore convexa, latiore, interiorem amplexante, Anrner 3, luteæ, Sriemara duo, aspergilliformia, purpurascentia. Flosculi masculi valva membranacea , apice obtusa et lacera , utrinque ad marginem inflexum nervo viridi ciliato instructa. AnruerÆ tres, luteæ. ANDROPOGON. Lixx. Andropogonis species. Linn., Gen., p. 540. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 485. — Endl., Gen. pl., p. 108. SPICULE geminæ, unifloræ, inferior sessilis, hermaphrodita, superior pedicellata, mascula vel neutra. VALYÆ CALYCINE 2, coriaceæ, sub- æquales, apice integræ, muticæ, flosculis longiores. VALYÆ COROLLINZ 2, hyalino-membranaceæ, inzequales ; valva altera flosculi hermaphro- diti apice subbidentata, aristata, aristà articulatà, basi contorlà, de- mum refractà; in flosculo spiculæ superioris corolla univalvis vel bi- valvis, mutica. SramNA 3. Ovariün glabrum. Srvu 2, terminales. Sric- MATA plumosa. Canvorsis glabra. Hrn5E cæspitosæ, perennes; culmis sepe ramosis; foliis anguste li- nearibus; spiculis geminis, vel digitato-fasciculatis; spiculis geminis ( 421 ) inferiore sessili, longe aristatà, aristà articulatà et basi contortà, su- periore muticà. 1. ANDROPOGON ANGUSTIFOLIUM. Sinn. ET Surrn. A. spicis numerosis, coadunato-digitatis, corymbosis; valvà calycinà inferiore multi- nervi; flosculis pedicellisque sericeo-villosis; foliis anguste-linearibus, canaliculatis, sub- pilosis. Andropogon angustifolium, Sibth. et Smith, Fl. grec. prodr., vol. 1, p. 47. — Roem. et Schult., Syst. veg., vol. 2, p. 822, et Mant., 2, p. 454. — Presl, Cyp. et gram. sic., p. 54. — Guss., FL sic. syn., vol. 1, p. 163. — Parl., Fl. pal., vol. 1, p. 268. Andropogon Ischæmum. Linn.! Sp. pl., 1483, ex syn. all. non herb. — Schrad., Gram. , vol. 2, p. 46, tab. 33. — Ten., Syll., p. 58. — Host, Gram. austr. , vol. 9, p. 3, tab. 9. Har. In Tenerifíà, sine loco proprio. DISTR. GEOGR. In Europà meridionali, in Caucaso, in Indià orientali et in Capite D. Spei. 2. ANDROPOGON HIRTUM. Lixx. À. spicis in pedunculor um crinitorum apice geminis ; pedunculis folio piloso vaginatis? paniculatis; spiculis longe et dense hirsutis; aristà flosculi hermaphroditi spiculà suà qua- druplo longiore. Andropogon hirtum. Zinn. ! Sp. pl. , 1482. — Sibth. et Smith, Fl. grec. prodr. vol. 1, p. 48.— Desf., Fl. atl. vol. 2, p. 378. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 1, p. 162. — Parl., Fl. palerm., vol. 1, p. 269. Has. In monte de los Guirres in valle Ximenez circa Sanctam Crucem atque alibi in siccis Tenerifke et circa urbem Palmarum Canariæ vulgare. DISTR. cEOGR. In Europà meridionali, in Arabià, in Africà boreali et in Capite Bonæ Spei. SORGHUM. Pers. SPICULE geminæ, uniflorz, altera sessilis, hermaphrodita, altera pe- dicellata, mascula. Flosculi hermaphroditi VALVÆ CALYCIN 2, carti- laginez, subæquales, muticæ, inferiore apice tridentatà. VALvJ£ COROL- LINÆ 2, hyalino-membranaceæ, inzquales, inferiore majore, concavá, acutà, ciliatà, muticà, superiore apice bifidà, muticà vel inter lacinias aristatà , aristà longà, articulatà, infra articulum contortà. SrAwiNA 3. Sryu 2. STIGMATA aspergilliformia. Canvorsis ovoidea, glabra, libera ( 428 ) intra valvas persistentes. FLoscuzr mascuu valve calycinæ 2, minus cartilaginez, inæquales, muticæ, inferiore apice subtridentatà. VALvÆ COROLLINÆ 2, hyalino - membranace:e, subæquales, muticæ, ciliata. STAMINA 3. — Hznza culmis solitariis, 2-3 pedes altis; folüs late linearibus; pani- culà pyramidali; spiculis geminis, inferiore hermaphrodità , valvis calycinis nitidis munità, superiore masculà , purpureà. 1. SORGHUM HALEPENSE. Pers. S. paniculà pyramidatà , erecto-patulà ; spiculis oblongis, mucronulatis; valvis calycinis flosculi hermaphroditi pubescentibus; aristà corollinà rarà; foliis latis, acuminato-setaccis, radice repente. Sorghum halepense. Pers., Syn. pl., vol. 1, p. 101. — Guss., FL. sic. syn. , vol. 1, p. 159. — Ten., Syll, p. 556. — Parl., Fl. palerm., vol. 1, p. 277. Holcus halepensis. Linn., Sp. pl., 1465. Andropogon halepensis. Sibth. et Smith, FL. græc., vol. 1, p. 52, tab. 68. — Kunth, Enum. pl., vol. 1, p. 502. Andropogon arundinaceum. 24//., F/. ped. , vol. 2, p. 261. Blumenbachia halepensis. Koel., Gram., p. 29. Grama Canariensium. Han. In campis Teneriffze prope 4dexe, in Canarià (Despréaux), in arvis prope Zrgual insulze Palmæ (Bourgeau). DisTR. GEOGR. In Europà meridionali , in Syrià. PHirippus PARLATORE. SU ( 429 ) CYTINEÆ. CYTINUS. Lin. 1. CYTINUS HYPOCISTIS var. Canariensis. Nos. C. glabratus vel glaberrimus; bracteis et perianthii laciniis elongatis; fructu majore. Cytinus canariensis. JVo2. , in ezsicc, Bourg. Putigas Palmensium. Has. Crescit hæc planta in radicibus Cist vaginati et Cisti monspeliensis , in insulis Teneriffà et Palmà. DisrniB. Grocr. Occurrit C. Hypocistis per totam regionem maris interni, à Lusitanià ad Cretam et Rhodum. ( 430 ) BALANOPHORE.E ". TRIB. IL. CYNOMORIE AE. Monoicz. Flores spicati, bracteolati, masculi stamen unicum. Filamentum basi stylo (ovarii abortivi) semivaginatum. Feminei : Ovarium uniloculare. Embryo lateralis, rotun- datus. CYNOMORIUM. Micnzr. INFLORESCENTIA densissimé spicata; bracteis peltatis, sparsis. FLORES monoici v. rarissimè hermaphroditi. 77. masc. Carxas lacinie in eodem verticillo cum bracteolà insertæ, plerumque 5, subæquales, filamenti basim stylumque cingentes. AwrnERA bilocularis, didyma. Fl. fem. Bracteolæ 2-3, suprà basin ovarii irregulariter inserlze. CALYx tubulosus, tubo cum ovario accreto, limbo 2-3-phyllo, laciniis brac- teolis similibus, irregulariter dispositis. Ovariun globosum, gibbum, utrinque attenuatum, stipitatum, uniloculare, uniovulatum. Sryrus elongatus, compressus, marginibus involutis.STiGMA terminale, obscuré bilobum. Ovurcw solitarium, pendulum, loculum implens. Frucrus globosus, indehiscens, endocarpio subcrustaceo, epicarpio carnoso. Sr- MEN globosum, testà nullà? albumine celluloso, embryone rotundato, latus albuminis immerso, minimo, acotyledoneo. /7or. hermaphr. Brac- teola, calyx et ovarium ut in fl. fem. STAMEN unicum, apici ovarii in- sertum, faciei concave styli oppositum. (1) Cynomorium nostrum cum clariss. J. Dalton Hooker Balanophorearum monographiam suscepturo communica- vimus. Speciem pro opere nostro descripsit et à dissertatione mox divulgandà summi pretii observationes excerpendi et ex anglico in latinum convertendi veniam nobis benigne concessit. ( 431 ) t. CYNOMORIUM COCCINEUM. Mic. C. caule erecto , squamis raris appressis transversim dilatatis aucto; spicà clavatà , den- siflorà. Fungus typhoides Melitensis. Bocc., PL rar. sic., tab. 81. Cynomorium coccineum, Linn., Sp. pl., p. 1379. — C. L. Rich., Balanoph. in Mém. du Mus., vol. 8, p. 420, tab. 91, et separatim, p. 17, tab. 3. Has. In insulà Lancerottà ubi ab incolis comeditur. Disrn. cEocn. Species est regionis maris Mediterranei quæ à longitudine oppidi Oran versüs Orientem in Siciliam , Melitam, Cretam atque /Egyptum protenditur. Os. Specimen Canariense ab iis à maris Mediterranei littoribus allatis nullo modo differt. Hujus stirpis analyses tam plenas et perfectas, in Mém. du Mus. d' Hist. nat. l. c., dedit C. L. Richard, ut, nisi adhüc organi quo cinctum est stamen (Palec C. L. Rich.) vera natura exponenda esset, nescio quid in descriptione suà de inflorescentià. non satis dictum sit. Existere in bàc plantà flores hermaphroditos primus mihi indicavit celeb. R. Brown; flores eorumque adumbrationes à Bauero delineatas ante oculos posuit, eosdem posteà in speciminibus vini spiritu immersis sed parcé dispertitos ipse reperi. Demonstraverunt mihi eadem quoque specimina bene asservata Paleam C. L. Richard stylum esse ovarii abortivi et inconspicui, quo semper inseritur filamentum. Bractearum peltatarum inter flores sparsarum positio satis regularis est : spirali serie insertas esse facilè videndum. Florum gregibus definitis cognationem habere haud dubitandum , quibusdam enim hujusce ordinis generibus loborum, quibus spica constat, bases indicant, et in aliis, quorum inflorescentia magis composita , ramos à caule florifero prodeuntes subtendunt. Flores masculos femineosque et bracteolis et lobis calycinis instructos esse credo, quanquam tam similes sint ut non nisi organi ejusdem partes esse videantur. Hæc confusio bracteolarum et segmentorum limbi calycis tubulosi, cui tubus adnatus, in dicotyledonum ordinibus ovariis inferis instructis non insolita est. In alabastro novello distinctio horum organorum clariüs patet, lobi enim calycini 2 vel 3 tum proximé circà styli basin nidulantur, bracteola autem ad basin ovarii collocatur. Cüm autem flos admodüm novellus perianthium simul pentaphyllum mentiuntur, In fabricà autem hujus stirpis miratione maxime dignus est stylus complanatus, cui chordæ 2 submarginales à stigmate in ovarii cavum decurrunt. Earum origo in stigmate nullo modo communis est et per totum decursum libere sunt, donecubi inseritur ovulum inter se confluant. Si examini subjicitur flos vix enatus, stigma planum et chord: magis imó ad basin usque sejunctæ apparebunt. Hæc chordæ aut stylorum duorum coalitionem aut, ex conjecturà R. Brown mecum commu- nieatà, stylum Cynomorii immutatum et rudimentarium semper permanere indicant, Secundüm opinionem suam, in Florà Javæ divulgatam, necesse est ex constructione suà folii carpellaris partem illam ex quà conficitur stylus chordas habere binas marginales stigmaticas, quæ per involutionem marginum folii ipsius carpellaris inter se in majore plan- tarum numero confluunt, in nostrà autem permanent distincti sed margines, per quos currunt, involuti propensionem quandam ad hanc fusuram produnt. Corroboratur hæc sententia observationibus plurimis, in nullo enim floris statu stylum altiüs divisum vidi, cavi nunquam alterius indicia in ovario detexi, ovulumque semper solitarium inveni, concavitas quoque aut canalis styli maturi semper ab ovarii gibbo avertitur, Affinitas certé maxima est Cynomorii cum Balanophoris, Balanophorarum autem cum Gunnerà, quod tractatu de speciebus americanis proximo Societatis Linneaneæ consessu recitando probabo; cum Rafllesiaceis nihil cognitationes habere pro certo censeo , à quibus cunctis quantivis momenti characteribus preter parasitismum differunt. Accidit iis, uti plantis feré omnibus phanerogamis parasitantibus, ordini referri posse cui species prototypz organis accesso- ( 432 ) riis perfectioribus præditæ sunt. Balanophorarum affinitates reverà evidentiores sunt quàm stirpium plurium para- siticarum, quarum perianthia atque organa genitalia benè constituta sunt atque apertè indicala, quanquàm ob specierum in herbariis malé ægrèque conservatarum penuriam , ob organorum exiguitatem et imperfectionem simulatam , observatores hucusque eluserint omnes. J. DALTON IIOOKER. ACOTYLEDONES VASCULARES. LYCOPODIACEÆ. ——— SELAGINELLA. SPRING. 1. SELAGINELLA DENTICULATA. Lixx. S. caule prostrato, longé repente; foliis 4-stichis, ovatis, arguté et profundé denticulatis; spicis sessilibus. Muscus terrestris repens. Clus., Hisp., p. 496. Muscus terrestris denticulatus alter. Lob., Hist., p. 644. Muscus denticulatus minor. C. Bauh., Pin., p. 360. — Magn., Bot. monsp., p. 178. Lycopodioides imbricatum repens. Dull., Muse. tab. 66, fig. 1, A. Lycopodium denticulatum. Zinn., Sp. pl, p. 1569.—77 illd. , Sp. pl., vol. 5, p. 34, excl. patrià Polo- niá, — Brot., Fl. lus., vol. 2, p. 490. — DC., Fl. fr., vol. 2, p. 575. — Kaulf., Enum., p. 17. — Bory, Expéd. de Mor., Bot., p. 283. — Vis., Fl. dalm., p. 35. — Guss., Fl. sic. syn. , vol. 3, p. 650. Selaginella denticulata. Link., Fil. H. R. Beroi., p. 159. — Spring, Enum. Lyc. , pars 2, Bullet. acad. Sc. Brux., vol. , p. 139. — Koch, Syn., vol. 2, p. 971, in annotationibus ad .$. helveticam Link. Has. More muscorum hæc planta in insulis Canariensibus rupes, terram atque arborum truncos , in sylvaticis et locis humidis, undique obtegit. DisrR. cEocn. Occurrit hæc species per totam regionem maris Mediterranei, à radicibus Libani montis (Z'ripoli : Labillardière !) et Tunete ( Desfontaines !) ad Tingidem , et à Lusitanià usque in Gallæciam (Bory). 1m, — (3° SECT.) 55 ( 434 ) MARSILEACE/E. À. Broxex. MARSILEA. Lin. 1. MARSILEA QUADRIFOLIA. Lixx. M. foliolis rotundato-cuneatis, integerrimis erosisque ; sporocarpiis pedunculatis, pedun- culo longioribus. Lens palustris altera. Matth. (ed. V'algr., 1505), p. 1116. — Cam., Epit., p. 853, Lemna Theophrasti. Dalech., Hist., vol. 2, p. 1014. Lens palustris quadrifolia. J. Bauh., Hist., vol. 3, p. 789. Lemna. Bern. de Juss., Mém. de l Acad. r. des Sc., 1742, p. 263, tab. ad p. 276. — Guett., Obs. , vol. 1, p. 62. Marsilea quadrifolia. Linn., Sp. pl., p. 1563. — Schkuhr, Krypt. Gew., tab. 173. — JV'illd. , Sp. pl., vol. 9, p. 938. — Thore, Chlor. des Landes , p. 424. — Bisch., Krypt. Gew. , tab. 9. — Doell. , Rhein F1., p. 44. Has. Hanc plantam in Canarià invenit Despréaux et in ejusdem insulæ aquilegio propé pagum Arucam, die 30 Martii 1846, Bourgeau. Disrr. GEOGR. Stirps est erratica, per terræ orbis temperatas parsa, quæ Rheni ripas in Europà attingit. ( 435 ) OPHIOGLOSSEZÆ. OPHIOGLOSSUM. Lin. OPHIOGLOSSUM LUSITANICUM. Lin. O. pusillum; caudice tuberiformi, subprzemorsá ; frondibus sterilibus ellipticis (1-2), an- gustis, linearibus, acutis. Ophioglossum pumilum, autumnale, Lusit., non descr. Gris. , Vir, lus., p. 66. Ophioglossum angustifolium minimum. Barr., Ic., tab. 952, fig. 2. Ophioglossum lusitanicum, Linn., Sp. pl, p. 1918. — Lamk., Ill., tab. 864, fig. 3. — Swartz, Syn., p. 169. — Cav., Ic., vol. 6, p. 72. — La Gasc., Garc. et Clement., An. de cienc. nat., vol. 5, p. 162. — Brot. , Fl. lus. , vol. 9, p. 401. — Wild. , Sp. pl. , vol. 5, p. 59. — DC., F1. fr., vol. 5, p. 243. — Ten., Syll. , p. 485. — Bory, Fl. du Pél. , p. 66. — Link, Fil. H. R. Berol. , p. 16 in annotatione. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 3, p. 651. — Koch, Syn., vol. 2, p. 973, — Munb., Fl. de l' Algér, p. 111. Has. Legimus hanc plantam, ad fines novembris, inter rupes in herbosis montium Te- neriffe meridionalis, super oppidulum Guimariense, in vià quæ ducit ad fontem Ma Abrigo , 500 circiter passus à villulà domini Fonseca. Disrn. cEoGn. Occurrit hæc species in totà regione maris Mediterranei à Cyrenaicà ad Mauritaniam Tingitanam! et à Græcià ad Lusitaniam , undé per oceani occidentalis oras Agnotum littora ad 49 feré lat. grad. ultrà Brivatem portum in Galliis attingit. ( 436 ) POLYPODIACEÆ. ASPIDIE AE. ASPIDIUM. SwanTz. SECTE OT TES TIC: Indusium peltatum. 1. ASPIDIUM ANGULARE. Krr. A. fronde laté lanceolatá, 2-pinnatà, stipite et rachi densé paleaceis ; pinnulis æqualibus, lanceolato-sublunatis, brevissime petiolatis, utrinque attenuatis, margine acuté dentatis vel spinulosis, superné versüs basim auriculatis, apice et auriculà acuminatis , sparsim palea- ceis, glaberrimis, pallidé viridibus ; soris plurimis, distantibus, venulis secundariis impo- sitis; involucro tenui, margine subintegerrimo ; sporangiis longé stipitatis , maturis diver- gentibus. Filix mas aculeata nostras, alis expansis, muscosá lanugine aspersa. Pluk., PAytogr. , tab. 480, frg. 1. Tectaria elongata. Cav., An. cienc. nat. , vol. 4, p. 101. Polypodium aculeatum. Bory, Iles Fort., p. 311. Aspidium angulare. Kit, in Willd., Sp. pl., vol. 5 , p. 257. — Sadl., de fil. ver. Hung. , p. 39. — Engl. Bot., Suppl., tab. 2776. — Gay, in Ann. sc. nat., 2 sér., vol. 6, p. 124. — Francis, Analys. of Brit. ferns, p. 98, tab. 2, fig. 5 «. — Hook., Brit. Fl. , ed. 5, p. 438. — Link, Fil. H. R. Ber., p. 112. — Fries, Summ. pl. Scand., p. 252. — Ræp., Flor. Meckl., pars 1, p. 98 in annotatione. .. Aspidium fuscatum. 77'ild., p. 256! ex b. Bory. Aspidium Braunii. Spenn., Fl. frib., vol, 1, p. 9. Aspidium hastulatum. Ten., Mem. su di un. nuov. felc., p. 25, tab. 4, fig. 7, et tab. 5, fig. 3. Hypopeltis lobulata. Bory, F7. pelop., p. 67. Polystichum angulare. Newm., Hist. of Brit. ferns, p. 173 et 174, fig. a. Has. Non infrequens est hæc species in sylvis et convallibus insularum Teneriffz et Palmze. DisrR. cEocn. Species est orbis veteris quæ à regionibus hyperboreis per Pannoniam, Italiam, Galliam, Britanniam, Lusitaniam (propé Centram !) insulas Azoricas (Watson!) et (437) Maderam! Fortunatas attingit, ubi, utin longinquà Scandinavià abundat, exclusà prototypà aculeatá. Secr. II. ARSENOPTERIS. Indusium reniforme. + LASTREA. — Venulæ omnes libere. 2. ASPIDIUM ELONGATUM. Swanrz. A. stipite basi paleis latis scariosis rufis vestito; fronde elongatà, 2-pinnatà; rachi pal- lidà vel subrufà, sparsim paleaceà ; pinnulis oblongis vel oblongo-lanceolatis, apice obtusis vel rotundatis, spinuloso-denticulatis , glabris, viridibus , subtus pallidis; indusiis tenuibus, albidis, margine scariosis; soris magnis, approximatis, venis secundariis impositis. Polypodium elongatum. Æort. Kew., eol. 3, p. 465. Polypodium sp. nov. Brouss. in Herb. ! Aspidium elongatum. Swartz, Syn. fil., p. 59. — Willd., Sp. pl. , vol. 5, p. 269. Nephrodium elongatum. Æook. et Grev., Ic. fil., tab. 234. — Lowe, Nov. fl. mad., p. 5. — Webb, Spic. gorg. ined. Lastrea elongata. Pres, Tent. Pterid., p. 76. Har. Satis vulgaris est hzec species in regione sylvosà et in rupestribus ejusdem regionis in insulis Canarià, Teneriffà, Palmà, et ex Bourgeau in insulà Hierro ad montem Savinosa. Disrr. GEoGRn. Species est Gorgonea sive ins. Prom. Vir. , Canariensis , Maderensis atque Azoriensis. EXPLICATIO TAB. 250. 1. Caudex frondibus abscissis. 2. Frondis sterilis pars superior. 3. Frondis floridæ pars superior. 4. Pinnæ pars magnitudine aucta. ++ NEPHRODIUM. Venulæ infima pinnarum basi confluentium apicibus in angulum anastomosatæ. 3 ASPIDIUM MOLLE. SwarrTz. A. stipite piloso, paleis angustis pilosulis rufis sparsis basi induto; fronde pinnatà, rachi densé pilosà; pinnis lanceolatis, appendiculato-acuminatis; segmentis lanceolatis, obtusiusculis vel acuminatis , margine undulatis, subciliatis, integerrimis, pilosis , saturaté ( 438 ) viridibus; soris remotiusculis, venulis secundariis impositis; indusiis pilosis, margine un- dulatis. Polypodium molle. Jacq. , Ic. rar., vol. 3, tab. 640. Aspidium molle. Schkuhr, Krypt. Gewachs., tab. 34 b. Aspidium molle. Swartz, 1. c., p. 49. — JZ'illd., Sp. pl., vol. 5, p. 246. — Radd., Nov. gen., p. 33. — Heward, Ferns of Jam. in Mag. nat. hist. new ser., 1838 , p. 464, — Link, Fil. Sp. H. R. Berol. , p. 100. — Seub., Fl. azor., p. 16. — Webb, Spic. gorg. ined. Aspidium patens. Link, in Buch, Phys. Beschr. d. Can. Ins., p. 137. — Buch, ibid. , p. 173. Nephrodium molle. R. Br., Prodr., p. 149. — Schott, Fil, tab. 14. Has. Legimus hanc speciem in insulà Palmá, eamdem à Canarià misit Despréaux et à rupestribus insule Gomeræ Bourgezeus. DisrR. GEocn., Sparsa est hec filix à plagis æquinoctialibus et tropico utroque ad 35 la- titudinis australis gradum (ad Portum Jacksoni : Brown) atque ultrà 38 gradum latitudinis borealis (ad insulam Fayal : Brown). ASPLENIEAE. ASPLENIUM. Lin. Secrt. I. ASPLENU M. Sori lineares. Indusium planiusculum, laterale. 1. ASPLENIUM PALMATUM. Laux. A. caudice cæspitosà ; rachi angulatà, subpaleaceà ; fronde 3-5-lobatà , basi cordatà, lzeté viridi , venis bifurcatis; soris angustis , elongatis, venulis secundariis tertiariisque impositis. Filix Hemionitis dicta, maderensis, Hederæ arboreæ aliquatenüs æmula. Pluk., Alm., p. 155. — Phyt., tab. 287, fig. 4. Hemionitis lusitanica elegantior. Tournef., Inst., tab. 329, fig. B. Asplenium palmatum. Lamck. , Encycl. , vol. 2, p. 300. Id., Ill. , tab. 867, fig. 2. — Schhuhr, Krypt. Gewachse, p. 62, tab. 66. — Willd., Sp. pl., vol. 5, p. 306. Handb., vol. 2, p. 94. — Link, Fil. Horti Heg. Ber., p. 87. — Webb, Spic. gorg. ined. Asplenium Hemionitis. Brot., Fl. lus., vol. 2, p. 398. Has. Satis communis est hzc species in umbrosis regionis sylvosæ insularum Cana- riensium, DisrR. GEOGR. Cives est insularum omnium regionis Macaronesiacæ ab Asturum ad Gorgonum insulas, atque Africæ boreali-occidentalis undé et in Lusitaniam irrepsit. ( 439 ) 2. ASPLENIUM ANCEPS. Lowr. À. stipite badio-nigrescente, glaberrimo, nitido, superné subalato; pinnis oblongo- ovatis oblongisve , obtusis, acuté dentatis, dentibus denticulatis, inferioribus basi superné auriculatis, basi abrupté cuneatis; soris rectiusculis , demüm confluentibus. Asplenium anceps. Soland., Mss. in herb. Banks. — Lowe, Prim. Mad., p. 8. — Hook. et Grev., Ic. fil., tab. 195. — Seub. , Fl. az., p. 15. Has. Communis est hæc filix in fissuris rupium insularum omnium Canariensium. Disrris. GEOGR. Species est ut videtur Macaronesiaca. — An 4. Adianti nigri var.? Heward in litt. 3. ASPLENIUM MONANTHEMUM. Lixx. À. caudice cæspitosà; frondibus linearibus, acutis, pinnatis; stipite lucido , fulvo-ebe- naceo, acuté angulato; pinnis inferioribus rhomboideo-superioribus oblongo-flabellilormi- bus, grossé et irregulariter dentatis, ad angulum internum superné subauriculatis, basi cuneatis, venis flabellatis; soris oblongis, venulze impositis, margini frondis exteriori ap- proximatis; indusio tenui, lato, glabro, persistente. Asplenium monanthes. Linn., Mant., p. 130. Asplenium monanthemum. Linn., Syst. veg., ed. Murr. , p. 1785. — Houtt., Linn. Pflanz. Syst. tab. 97, fig. 2. — Smith, Ic. ined., tab. 73. — Swartz , Syn., p. 80. — IV'illd., Sp. pl., vol. 5 , p. 322. — Schlecht., Adumbr., p. 27. — Kaulf., in Linn., vol. 6, p. 185.— Kunze, in Linn. , vol. 10, p. 515. — Link, Fil. H. R. Ber. , p. 99. —Seub., Fl. az., p. 15. Asplenum monanthemum. Bern. , in Schrad. neu. Journ. JS. d. Bot. , vol. 9, p. 31. Has. Hanc speciem in insulæ Palm:e sylvis convallis de! Agua, propé pagum Los Sauces, die 26 Julii soriferam legit Bourgeau. Disrris. GEoGR. Planta est plagarum temperatarum utriusque hemisphærii, insularum scilicet Philippinarum, Marianarum et Peruviæ (ex Willd.), Africæ australis (Drege! Ecklon!) , Mexici (4ndrieux n. 39, Hartweg.), Fortunatarum! Maderæ! et insularum Azoricarum (Guthnick! C. Hochstetter! Jf atson!). 4. ASPLENIUM MARINUM. Lin. A. fronde pinnatà ; pinnis ovato-rhomboideis, suprà basin subauriculatis, glabris, viren- tibus; soris venulz impositis, demüm confluentibus. Chamzfilix marina Anglica. Lob., Hist., p. 474, — Dalech., Hist. , vol. 2, p. 1930, cum ic, Lobelii. Asplenium marinum. Linn, , Sp. pl., p. 1540. — Lighif., Fl. scot., vol. 2, p. 664. — Engl. bot., tab. ( 440 ) 392, — .Schkuhr, Krypt. Gewæchse, tab. 68. — VW illd., Sp. pl., vol. 5, p. 318. — Franc., Analys. of Brit. ferns, p. 87, tab. 3, fig. 3. — Link, Fil. H. R. Ber., p. 93. — Newm., Hist. of Brit. ferns, 275-80. Asplenium trapeziforme, Huds., FL. angl., p. 460. Has. Legimus hanc plantam in rupestribus udis convallis de Rio insulæ Palmæ ; eandem in insule convalle de los Nogales et in convalle Sancti Petri insulæ Æierro Bourgeæus. Disrr. GEocn. Occurrit hæc species in rupestribus maritimis à littore utroque maris Mediterranei in occidentem vergentis et per Oceani Atlantici oras usque ad Mæatarum in Britannià fines, à 28 scilicet ad 56 lat. bor. gradum. 5. ASPLENIUM OBOVATUM. Viv. A. fronde lanceolatà , bipinnatà; rachi subrufà, obtusé marginatà ; pinnulis rotundatis obovatisque , basi cuneatis, apice denticulatis, pallidé viridibus; soris mox confluentibus. Asplenium obovatum. V’iv., ad calc. Fl. lib. spec., p. 68, et Sp. nov. cors. diagn., p. 16. — Guss., Pl. rar., p. 376, tab. 64. — .Syn. Fl. sic., vol. 3, p. 652. — Moris, Flor. capr., p. 199. — Link, Fil. H. R. Ber., p. 95. Asplenium Fosteri. Sadl., Fil. Hung., p. 32. — Link, H. R. Ber., p. 163. Has. Hujus speciei frondem unicam à Canarià misit Despréaux. Disrr. GEocr. Species est insularum maris interni atque ltalize meridionalis quæ et in Pannoniam protenditur. 6. ASPLENIUM ACUTUM. Bonx. A. caudice cæspitosà, paleis nigris indutà ; stipite basi nigro, nitido, glabro; fronde elon- gato-lanceolatà aut ovato-lanceolatà, apice productà, rigidà, sub-3-pinnatà ; pinnis linearibus vel lanceolatis, acuté 2-4-dentatiss soris linearibus, angustis, junioribus distinctis. Asplenium Adiantum nigrum. Cav., Anal. de cienc. nat., vol. 4, p. 105. Asplenium acutum. Bory ! in JV illd Sp. pl., vol. 5, p. 341. — Kaulf., Enum., p. 176. — .Sadl., de Fil. ver. Hung., p. 31. — Link, Fil. sp. H. R. Berol., p. 96. Asplenium Virgilii. Bory ! Expéd. de la Mor. Bot., p. 289, et Fl du Pél., p. 67. Asplenium productum. Lowe ! Nov. F1. mad., p. 2. Has. Species hzc vulgaris est in sylvis et in convallibus insularum Canariensium. Disrris. cEocn. Forma est regionis maris Mediterranei, ubi 4. Adianti nigri veri loco occurrit. 1. ASPLENIUM CANARIENSE. Wir. A. stipite basi nigrescente, piloso-paleaceo ; fronde oblongà, pinnatà, pallidé virescente , ( 441 ) pinnis lanceolato-cuneiformibus, sessilibus, elongato-acuminatis, subflabellatis, profundé pinnatifido-incisis ; laciniis sublinearibus, acutis, apice irregulariter inciso-dentatis , suprà venosis, subtüs paleaceis ; soris elongatis. Asplenium canariense. Willd., Sp. pl, vol. 5, p. 96. — JVebb, Spic. gorg. ined. Asplenium luridum. Brouss., Mss. in herb. suo. Has. Non infrequens est hæc planta in rupibus maritimis et ad convallium fauces insulæ Teneriffe. Specimina vegeta et sorifera die 6 Martii in convalle Badajos propè Guimar legit Bourgeau. DisrR. cEocn. Species est Macaronesiaca, Maderæ, Fortunatarum et Gorgonum ins. (Forbes! Th. Vogel!) cives. Ons. Asplenium canariense Willd., cum A. furcato et A. premorso, in Linned, vol. 5, pag. 612, conjunxerunt cel. de Schlechtendal et de Chamisso; à præmorso distinguitur tamen fronde elongato-oblongà nec lanceolatä, pinnis sessi- libus vel ferè sessilibus flabel!atis, unde nervus medius nullus vel inconspicuus, quod in pinnis junioribus precipue videndum; pinnz quoque longiores, laciniis angustioribus, dentibus magis sparsis, profundioribus atque acutio- ribus. Per has notas ipsas, quibus ab 4. premorso distinguitur, affinitas ejus cum À, furcato patet : sed in plantä canariensi nec ullam unquam frondem bipinnatarn observavimus, pinnz per stirpis status omnes et per ætates omnes, diü etiam in horto Milfortiano hospitatæ , semper pinnatisectæ permanserunt nec pinnatifidæ factæ sunt, ergó düm immutata Willdenowium sequor eamque pro specie verà inter furcatum et premorsum medià habebo. EXPLICATIO TAB. 251. 1. Planta integra magnitudine naturali ; figuræ quæ sequuntur magnitudine auctæ sunt. 2. Pinna stipiti insidens. 3. Sporangium auctum. 4. Sporæ. SEcT. II. AT'HY RIU M. Sori breves. Indusium subfornicatum , lateraliter dehiscens, reflexum. 8. ASPLENIUM FILIX FEMINA. Bznxnz. (sub Aspleno). A. frondibus elongato-lanceolatis, bipinnatis; pinnis oblongo-linearibus, acutis; pin- nulis oblongo-lanceolatis , arguté inciso-serratis , serraturis dentatis ; soris brevibus, oblon- gis, basi inflexis, venulis secuudariis longitrorsum impositis; indusio convexo, tenui, basi latà affixo, lateraliter dehiscente. Polypodium Filix femina, Linn., Sp. pl, p. 1551. — FI. Lapp. , ed. Smith, p. 320. Aspidium Filix femina. .$wartz, Syn. ftl., p. 99. — Engl. bot, tab. 145. Tectaria Filix femina, Cav., Anal. de cienc. nat. , vol. 4, p. 100. Athyrium Filix femina, Roth, FI. germ. , vol. 3, p. 68. — Newm., Hist. of Brit. ferns, p. 938 et 244, fig. c. — Rap., Fl. meckl., pars 1, p. 76. Asplenium Filix femina, Bernh., in Schrad. neu, Journ. f. d. bot. , vol. 2, p. 48, tab. 2, fig. 7. ijr, — (3° skcr.) 56 ( 442 ) Cystopteris filix femina. Coss. et Germ., Fl. de Par., p. 676. Ha». Vulgaris est hæc filix in sylvis insularum Canariensium. Disrr. GEocr. Hzc species orbem veterem totum à regionibus hyperboreis usque ad insulas Fortunatas atque Abyssiniam novumque à Canadà ad Virginiam percurrit. Secr. HL. 4LLANTODIA. Sori breves. Indusium fornicatum, medio vel latere laceratim dehiscens , utrinque adnatum. 9. ASPLENIUM UMBROSUM. J. Suirn. A. fronde 3-pinnatà , glabrà ; pinnulis lanceolatis, acutis , raris subcaudatis , approxi- matis ; pinnellis seu laciniis oblongis, obtusis, utrinque denticulatis, dentibus sæpe 2-den- tatis; venis apice furcatis; soris numerosis, demüm confluentibus, medio vel ad latus in- ternum lacerato-dehiscentibus. Polypodium umbrosum. Hort. Kew., vol. 3, p. 466. Aspidium umbrosum. Sch&uhr, Crypt. Gew., tab. 61. — Swartz, Syn. , p. 60.—77'illd. , Sp. pl., vol. 5, p. 283. Allantodia umbrosa. R. Br., Prodr., p. 149. — Kaulf., Enum. fil., p. 179. — Link, Fil. H. R. Ber., p. 42. — Seub., FI. az., p. 15. Has. Hanc plantam in Fortunatarum florulà enumeravit Linkius, nullo loco proprio à Buchio addito. Disrr. cEocR. Planta est regionis Macaronesiacæ, Maderæ! scilicet, ubi non infrequens, atque insularum Azoricarum. 10. ASPLENIUM AXILLARE. Nox. A. fronde 3-pinnatà , glabrà; pinnulis elongato-lanceolatis, apice attenuato-caudatis, remotiusculis; pinnellis scu laciniis oblongis, subfalcatis , acutis, extüs denticulatis, intüs integris vel subdenticulatis, dentibus acutissimis; venis apice simplicibus, raró furcatis ; soris solitariis vel paucis, medio vel ad latus internum lacerato-dehiscentibus. Polypodium axillare, Hort. Kew., vol. 3, p. 466! ex spec. h. Kew. à Massonio, secundüm traditionem horti, à Maderá misso et adhüc in Caldario sub hoc nomine asservato, et ex spec. Azorico in herb. Banks. hoc nomine manu Solandri inscripto , ex autopsià cl. Heward, — Swartz, Syn., p. 60. — 77 illd. , Sp. pl, vol. 5, p. 278. Aspidium caudatum, Swartz, Syn. , p. 55. — IF illd., Sp. pl., vol, 5, p. 270. Tectaria caudata, Cav, , Anal. de cienc, nat. , vol. 4, p. 100. ( 443 ) Aspidium oliganthum. Dese. ! Berl. mag., 1811, ex schedá suä autographä herb. Desf. Has. Cives est Teneriffe, ex specimine herbar. Fontanesiani à Riedleo misso. Disrr. GEocR. Filix est Macaronesiaca , Maderensis scilicet Azorica atque Canariensis. Ons, Valde affinis est precedenti hzee species, sed videtur ex characteribus suprà indicatis et ex sententià hominis magni judicii Solandri atque ipsius Willdenowii, qui specimina quoque examinavit, cum eà haud confundenda esse. Dum in dubio erat animus de hujus speciei collocatione , à pteridographo peritissimo atque amicissimo Roberto Heward petii ut plantam archetypam Herbarii Bancksiani examinaret, Quinque illic extare P. umbrosi et P. axil- laris exemplaria scripsit. Duorum anno 1716 in Maderà lectorum prius Polypodium umbrosum , alterum Polypodium aæillare var. à Solandro inscriptum est; sunt autem ambo Allantodiæ umbrosæ fragmenta et hoc nomine ab ipso generis conditore iilustri notata sunt. Trium in ins. Azoricis anno 1778 lectorum, duo ad 4. umbrosam referenda Polypodium umbrosum à Solandro inscripta sunt, tertium autem, ab eodem P. axillare inscriptum, additis siglis var. aut v. v. (utrum obscurum) , quoquomodo filix est diversa eademque ac species quam adhuc in paradiso Kewensi colunt et ab omni tempore sub eodem nomine coluere, cujus pinnæ nobiscum à cl. Heward communicata eadem nobis visa est omnino ac planta Riedleana. CETERACH. Wirrp. 1. CETERACH OFFICINARUM. Win. C. caudice cæspitosà ; fronde lineari, sinuato-pinnatifidà ; pinnis ovato-rotundatis, subtüs densissimé paleaceis, paleis margine integerrimis; venis ramosis, anastomosantibus, secun- dariis soriferis; soris pinnæ axim spectantibus, brevibus, brevissime indusiatis. "Aeninyoy dE omolomévèprov, 663 rd jvtov, 6193 fuudvuov, 6103 mA£pob. Diosc. , lib. 3, cap. 151. Asplenium. Dod., .Stirp. hist. comm., p. 395. Asplenium. Matth. , ed. Valgr. , 1565, p. 899. — Pen. et Lob., -Adv., p. 360. — Lob., Hist. , p. 470. Ceterach officinarum, C. Bauh. Pin., p. 354. Asplenium Ceterach. Linn., Sp. pl., p. 1538. Scolopendrium Ceterach. Smith, Flor. brit., vol. 3, p. 1134. — Engl. bot., tab. 1244. Grammitis Ceterach. Swartz, Sp. pl. vol. 5, p. 136. — Kunze, in Linnæä, vol. 10, p. 496, — Franc., Analys. of Brit. ferns, p. 15, tab. gen., fig. 2, et tab. 1, fig. 2.— Newm., Hist. of, Brit. ferns, p. 293-304. Has. Legimus hanc filicem, Europæä non diversam, in montibus cyclicis Tenerife e/ Filo de las Canádas propé pagum Chasna. DisrR. cEoGn. Cives est hæc species orbis totius Romanis cogniti, à Fortunatis sinüs Codam insulas adusque ( Fries, Summ.) protensa et à Fortunatis Africam australem at- tingit (Xunze). 2. CETERACH AUREUM. Lin. C. caudice cæspitosà, paleis elongato-lanceolatis, nigrescentibus, margine fulvis obsità ; stipitibus paleaceis; paleis fulvis, dentatis; frondibus elongatis (pedalibus vel sesquipeda- ( 444) libus), oblongo-lanceolatis, sinuato-pinnatifidis; pinnis oblongis, obtusis (poZ/icaribus), in- ferioribus distinctis, superioribus decurrentibus coadunatis, suprà lætè virentibus, sub- tüs densissimè paleaceis; paleis lanceolatis, fimbriatis, basi subcordatis, medio affixis, pulchré rejiculatis, aureis; venis ramosissimis, pluriés anastomosantibus, secundariis soriferis; soris nervum medium vel pinnæ axim spectantibus, elongatis, rectis, brevissimé indusiatis; squamis confertis, frondis dorsum tegentibus atque ipsius indusioli dorso insertis, undique fotis. Acrostichum aureum. Cav., Anal. de cienc. nat., vol. 4, p. 101. Asplenium latifolium. Bory, Îles Fort., p. 311, tab, 6. Grammitis aurea. Swartz, Syn., p. 93 et p. 45. Ceterach canariensis. J7"illd., Sp. pl., vol. 5 , p. 137. Ceterach aureum. Linie, in Buch, Can. ins., p. 138. Doradillo Canariensium. Has. Vulgaris est h:ec species ad rupes humidas convallium regionis inferioris insularum Teneriffze et Palmze. Disre. ceocr. Forma est Canariensis. WOODWARDIA. Swuirn. 1. WOODWARDIA RADICANS. Cav. W. rachi nudà, versüs apicem proliferà ; fronde amplissimà, pinnatà ,. glabrà; pinnis pinnatifidis ; laciniis falcato-lanceolatis, acuminatis, arguté serratis. Filix italica, non ramosa, maxima, glabra, Polypodii folio, gallas ferens. Tl. , Hort. pis., p. 62, tab. 24. Blechnum radicans. Linn., Mant., p. 307. — Smith, Mem. Ac. Tur. , vol. 5, et in liem. , Arch. f. d. Lot. , vol. 1, fasc. 2, p. 52, tab. 3, fig. 3. Woodwardia radicans. Cav., Anal. de cienc. nat., vol. 4, p. 106. — Swartz, Syn., p. 117. — Bernh. in Schrad. neu journ. , vol, 2, p. 48, tab. 2, fig. 5. — IW illd., Sp. pl., vol. 5, p. 418. — Kaulf., Enum., p. 163. — Guss., Syn. fl. sic., vol. 3, p. 659. Has. Non infrequens est hzc filix in sylvis Teneriffæ et Palmze. DisrR. cEOcn. Planta est orbis antiqui magis occidentalis, quæ à Fortunatis, per maris Interni oras, usque in Siciliam et ultra 43 lat. borealis gradum in Hispanià, propé Flavio- brigam (Durieu!) et in Italià propé Ferrariam ( 77/77) procurrit. Est quoque Americx plagarum occidentalium cives ex cl. Kaulfuss. ( 445 ) CYSTOPTERIS. Bern. 1. CYSTOPTERIS FRAGILIS. Drnxn. C. caudice subrepente; stipite basi paleacco; frondibus lanceolato-oblongis , bipinnatis ; pinnulis ovato-oblongis oblongisque , crenato-dentatis vel denticulatis; soris orbicularibus, venulis impositis, sparsis; indusio rotundato, apice acutiusculo, basi affixo , mox revoluto, deciduo. Filix pumila saxatilis II. Clus., Rar. Stirp. Pann. , p. 706. Filix saxatilis cauliculo tenui fragili. Pluk., Alm., p. 150; PAyt., tab. 180, frz. 5. Polypodium fragile. Linn., Sp. pl., p. 1553. — Flor. lapp., p. 384. — Fl. dan., tab. 401. Polypodium rhaticum? Cav, , Anal. de cienc. nat., vol. 4, p. 98. Polypodium adianthifolium var. A. Poir., Encycl., vol. 5, p. 540. Aspidium viridulum, Desv.! Berlin. mag., 1811, p. 321. Aspidium diaphanum. Bory ! in herb. Desf. Aspidium fragile. Schkuhr, Krypt. Gew., tab. 51-56. Cyathea fragilis. Smith, Engl. bot., tab. 1588. Cyathea dentata, Smith, L. c., tab. 1588. Cystopteris fragilis. Bernh., in Schrad. neu. Journ. f. d. Bot., vol. 2 (1806), p. 26, 97 et 49, tab. 9, fig. 9. — Schkuhr, Fil., tab. 54. — Newm., Hist. of Brit. ferns, p. 149-158. — Hook., Sp. fil. , vol. 1, p. 197, ubi varietates numeros quærendæ et synonymia prolixior. — Aæp., Flor. Meckl., pars À, p. 78. Haz. Vulgaris est hzec planta in montosis humidis et in sylvis insularum Canariensium. Disrn. cEocn. Form: hujus speciei variæ per totum terræ orbem, à plagis hyperboreis (Linnœus) et ultimà Thule (/ooker) per tropicum utrumque et regiones intertropicales ad montes Chileuses (Cuming!) occurrunt. DAV ALLIE AE. DAVALLIA. Suiv. DAVALLIA CANARIENSIS. Suitu. D. caudice repente; paleis lanceolatis, apice attenuato-acutis, furfuraceis, dorso rugosis, fuscis, margine scariosis, ciliatis, sessilibus, appressis, infra insertionem umbilicatam pro- ductis; frondibus deltoideis vel lanceolatis, profundé pinnatifido-laciniatis , laciniis lanceo- ( 446 ) lato-subcuneatis, apice soriferis; soris ad apicem venulæ in bifurcatione positis, lacinià alterà cum venulà producià; indusio ovato , apice truncato, libero. Filix lusitanica Polypodii radice. Magn., Hort. monsp., p. 79, ic. Filix ramosa Canariensis, Rutæ murorum pinnulis angustis altius incisis medi costæ alternatim alli- gatis. Pluh., Alm., p. 156. Phryt., tab. 291, fig. 2. Trichomanes canariensis, Linn., Sp. pl, p. 1562. — Brot., Fl. lus., vol. 2, p. 395. Polypodium lusitanicum. Zinn., Sp. pl., p. 1556. Davallia canariensis. Smith, Mém. de l'Ac. de Turin, vol. 5, et in Rem., Arch. f. die Bot., vol. 1, fasc. 9, p. 54, tab. 8, fig. 6. — Swartz, Syn. fil., p. 134. — JV illd., Sp. pl. , vol. 5, p. 474. — Cav., An. de cienc. net., vol. 4, p. 108. — Link, Handb., p. 108. — Ejusd., Fil. H. R. Berol., p. 43. — Clé- ment., Ensd. sobre la vid., vol. 2, p. 35. — Boiss., Voy. d'Esp., vol. 2, p. 687. — Kclaart, Fl. cep., p. 171. — Hook., Fil. sp., vol. 1, p. 169, tab. 56, A. Har. Vulgaris est hzec species ad arborum truncos, et in rupium fissuris insularum om- nium Canariensium. DisrR. GEOGR. Occurrit hæc planta ab Hispanià meridionali, Lusitanià ! Mauritanià Tingi- tanà! et Maderà! ad insulas Fortunatas. HYMENOPHY LLE AE. HYMENOPHYLLUM. Lin. 1. HYMENOPHYLLUM TUÜUNBRIDGENSE. Suit. H. caudice repente, filiformi ; stipite tenuissimo, levi; rachi alatà ; fronde lanceolatà vel oblongo-lanceolatà, pinnatà ; pinnis ascendentibus, distichis, pinnatifidis ; laciniis linearibus, obtusis, denticulato-serratis; soris ad apicem venulæ supra-axillaribus, venulà immersis; indusiis orbicularibus , compressiusculis , apice spinuloso-serratis. . Darea tunbridgensis. Pet. , Mus. , p. 761. Trichomanes tunbridgensis. Linn., Sp. pl., p. 1561. Hymenophyllum tunbridgense. Smith, Mém. de l'Acad. de Tur., vol. 5, et in Rem., Arch. f. die Bot., vol. 1, fasc. 2, p. 97. — Engl. bot. , tab. 162.— Schkuhr, Krypt. Gewæchs., tab. 135 d.— Franc. , Analys. of Brit. Ferns, p. 49, tab. gen. fig. 10, et tab. 4, fig. 4. — Hook., Brit. FL, ed. 5, p. 446, tab. 11, fig. 3, — Sp. fil., vol. 1, p. 95. — Presl, Hymen., p. 32. — Newm., Brit. ferns, p. 321. Hymenophyllum cupressiforme. Labil.! Nov. Holl., tab. 950, fig. 2. Hymenophyllum minimum. 4. Rich., Fl. N. Zel., p. 91, tab. 14, fig. 2. . Has. Legimus hanc plantulam in saxis umbrosis sylvze Agua Garcia Teneriffæ, eam- que ex imà convalle Zrgueniguin Canariz misit Despr'éaux. ( 447) Disrri. GEOGR, Species est regionum temperatarum montiumque orbis terræ hemi- sphærii utriusque. 2. HYMENOPHYLLUM UNILATERALE. Wirr». H. caudice repente, filiformi; stipite tenuissimo , levi ; rachi alatà ; fronde rigidiusculà , oblongà, pinnatá; pinnis sæpe recurvis, pinnatifidis ; laciniis linearibus, denticulato-ser- ratis, subunilateralibus; soris ad apicem venulæ supraaxillaribus, substipitatis ; indusiis ovatis, integerrimis, subinflatis. Hymenophyllum unilaterale, JJ id. , Sp. pl. , vol. 5, p. 52, ex specimine à b. Bory cum Billardiero comm. — Kaulf., Enum. fil., p. 268. Hymenophyllum Wilsoni. Hook., Brit. fl. — Sp. fil., vol, 1, p. 95. — Wilson, in Engl. Bot. suppl., tab. 2686.— Franc., Analys. of Brit. ferns, p. 51, tab. 4, fig.6.— Newm., Hist. of Brit. ferns, p. 325, ic. — Fries, Summ. veg. scand., p. 255. Hymenophyllum tunbridgense. 7’ahl, FI. dan., vol. 6, p. 8, tab. 954. Haz. Vidimus hanc speciem ex ins. Can. in herb. Broussonet ; descriptionem fecimus ex specimine quod in Maderà ad montes Os 7'orrinhos de Punta Delgada legimus. Disrrie. cEoGn. Vulgaris est hæc plantula cum priore per totam terrze orbem. Oss. Speciminum Boryanorum quz in herbario Billardieriano examinavi indusia ovata, stipitata, integerrima, habent, vetula suberosa. Ipse beatus Boryus H. unilaterale quod Willdenowio misit, dum adhuc inter vivos, in spe- ciminibus nostris agnovit, TRICHOMANES. Lin. 1. TRICHOMANES RADICANS. Swanrz. T. caudice longé repente, lignosà, pilis paleaceis articulatis nigrescentibus densé ves- tità ; stipite alato, basi nudo; fronde oblongà vel ovato-lanceolatà, saturaté viridi, erectà, 3-pinnatifidà; laciniis linearibus, brevibus, obtusiusculis, vel binis alà conjunctis apice bifidis; soris solitariis, venulze apici in axillis impositis , infundibuliformibus. Filix humilis repens. Dill., in Raï syn. stirp. Brit., p. 197, fig. 3 et 4. Trichomanes scandens. Hedw., Fil. gen. et sp., tab. 6, non Linn. Trichomanes radicans. Swartz, Fl. ind. occ., p. 1736, et Syn. ftl., p. 143. — Presl, Hymen., tab. 9. A. — Hook., Sp. fil, vol. 1, p. 125, ubi historia hujus speciei completa quærenda. — Presl, Hymen., tab. 9, B. Trichomanes alatum. Hoo. , Fl. lond., ed. 2, tab. 53. Trichomanes speciosum. J7illd., Sp. pl., vol. 5, p. 514. — Seub., Fl. az., p. 16. Trichomanes brevisetum. À. Br., Hort. Kew., ed. 2, vol. 5, p. 529. — Franc. , Analys. of Brit. ferns, ( 448 ) p. 51, tab. gen. fig. 2, tab. 4, fig. 6. — Newm., Hist. of Brit. ferns, p. 305-20. — Hook., Brit... f., ed. 5, p. 445, tab. 11, fig. 2. Has. Legimus pluriés hanc plantam indusiiferam sterilemque ad saxa nuda fissuræ opacæ post fontes sylvæ Agua Garcia, et in insulæ Palmæ sylvis udis propè La Galga, unde et specimina sua aliaque ex sylvà Agua Garcia traxit Bourgeæus. DisTRIB. GEOGR. Species est Americæ oræ orientalis insularumque sub tropico Jacentium, Indize quoque cives, ex celeb. Hooker, insularumque Oceani Pacifici, quæ per Maderam! et ins. Azoricas (/J/atson!) in Hiberniam et Britanniam pervenit. In ins. Azoricis ex cl. C. Hochstetter ad alt. 600 hexapodum montes scandit. ADIANTE RAE. LOMARIA. Wirrp. 1. LOMARIA SPICANT. Dzsv. L. caudice cæspitosà ; frondibus sterilibus oblongo-lanceolatis, pinnatifidis; pinnis oblongo-lanceolatis , obtusiusculis acuminatisque , fructiferis subpinnatis ; pinnis linearibus; indusiis margini feré ad costam usque revoluto et cum frondis dorso connato impositis. Osmunda Spicant. Linn. , Sp. pl., p. 1522. — F1. dan. , tab. 99. Blechnum boreale. Sw., Syn., p. 115.—Schkuhr, Krypt. Gewæchs., tab. 140. —H ook. , Brit. Fl., ed. 5, p. 444, tab. 107, fig. 10. — Willd., Sp. pl., vol. 5, p. 408. — Franc., Analys. of Brit. ferns, p. 47, tab. gen. fig. 8, et tab. 4, fig. 2. Lomaria Spicant. Desv., in Mag. Naturf. Freund. zu Berl., vol. 5, p. 395. — Newm., Hist. of Brit. ferns, p. 89-92, Ha». Non infrequens est hæc planta in regione lauriferà ad sylvam Las Mercedes in- sulæ Teneriffæ, eamque ad Tagananam necnon ad Fontem Sanctam insulæ Gomerze aprile florentem legit Bourgeæus. DisTRIB. GEOGn. Species est Europæ occiduo-borealis, quæ à Caledonià ad insulas For- tunatas per Hispanias et Africam porrigitur. Ons. Vera est certè Lomaria indusiumque reverà marginale, spatium procul dubio sæpé videndum inter soros atque angalum ; angulus marginem simulat, sed margo verus reflexus et frons illic duplex e margine reverso et paginá su- periore dorso concretis conflatus. (449 ) PTERIS. Lin. SEcr. I. NYMPHOPTERIS. Oss. Thelypteridi veterum (Pteridi aquilinæ Linn.) nomen priscum et sæculare perperam ademit aliæque addixit Linnæus, appellationem dumtaxat veram sectionis nomen in memoriam reducat. 1. PTERIS AQUILINA. Lisx. P. fronde sub-3-pinnatà, rachi glabrà vel pubescente; pinnulis oblongis , basi latioribus , superioribus confluentibus, inferioribus distantibus; rachillà exalatà3 indusio angusto, tenui, ciliato. Onwrzepic 193 vuuoutav rréoiv évouatouct. Diosc., lib. 4, cap. 187. Filix femina. Fuchs., Hist., p. 569. — Dod., Comm. p. 388, et Pempt., p. 462, cum ic. Fuchsii. — Matth., ed. Valgr. 1565, p. 1991. — Lob., Hist., p. 473. — Dalech., Hist., p. 1222. — Cam., Epit. p. 992, frons junior. — Gerard., Herb., ed. 1597, p. 969. — Johns., Ger. em., p. 1128, cum ic. Lob. — Park., Theatr., p. 1037, cum ic. Lob. Pteris aquilina. Linn. , Sp. pl, p. 1933. — .Swartz, Syn. , p. 100. — .Schkuhr , Krypt. Gewachs. , tab. 95.— Engl. Bot., tab. 1679.—Sav., Mat. med. tosc., tab. 55. — Turp., Fl. med. , vol. 3, tab. 168. — Franc. , Analys. of Brit. ferns, p. 45, tab. gen., fig. 9, et tab. 3, fig. 19. — Agardh, Recens. pter., pag. 19. — Hook, Brit. FL, ed. 5, p. 444, tab. 10, fig. 8. — Newm., Hist. of Brit. ferns, p. 13-16, ed. 2, p. 93- 102, — Rœp., Fl. Meckl., pars 1, p. 64. Allosorus aquilinus. Pres/, Plerid., p. 152. Helecho Canariensium. Has. Vulgaris est hzec planta in montosis insularum Canariensium usque ad regionem Spartocytisi. Disrr. GEoGn. Occurrit à plagis hyperboreis, Lapponià (JZ'ahlenberg) , Kamtschatkà ( 4gardh), usque ad insulas Fortunatas. Ons. E caucidibus siccis hujus filicis in farinæ speciem molitis, aut soiis, aut similaginis portione levi admissà, conficitur panis qui pauperibus in frequenti usu est : sunt (præsertim in Palmà, in Gomerà et in insulà Hierro) qui alium nunquam comederint, robusti. tamen et longævi evadunt parüm quamquàm alibilem iisque qui hoc cibo vescantur intumescere ventrem dicant. Color farinæ ante cocturam albus, coctæ atro-viridis, sapor amariusculus sed non ex toto ingratus. 2. PTERIS CAUDATA. Linux. P. rachi glabrà ; fronde 3-pinnatà ; pinnulis linearibus basi sublatioribus, summàá elon- gato-caudatà ; rachillà exalatà , basi nodoso-incrassatà ; indusio eroso. Filix femina ramosissima jamaicensis, pinnulà alas claudente longissimà. Pluk., Almag., p. 156. 111. — (3° secr.) 57 ( 450 ) Filix femina vulgaris facie. Pet., Fil., tab. 3, fig. 12. Filix femina seu ramosa major, pinnulis angustissimis rarissimisque. Sloan. , Hist. Jam. vol. 1, tab. 63. Pteris caudata. Linn., Sp. pl, p. 1533. — Jacq., lc. rar., tab. 645. — Swartz, Syn., p. 101. — ZV'illa., Sp. pl., vol. 5, p. 401. — Heward, Ferns of Jam., p. 9. — J. Ag., Pterid., p. 48. — Link, Fil. H. R. Ber., p. 58 et p. 167. — Mart. et Galeott., Foug. du Mex., p. 54. — Link, in Buch, ibid., p. 161. Has. Hanc filicem in insulà "Teneriffà propé Ædexen Villam legit cl. de Buch. Disrr. GEOGR. Species est orbis æquinoctialis. Oss. Specimen Pteridis esculentæ Forst., exstat in herb. Mus. reg. Par., Leschenaultio à Fortunatis allatum , quod jam observavit cl. J. Agardh 1. c., sed patrià forsan falsà donatum. Secr. IL MACROPTERIS. 3. PTERIS LONGIFOLIA. Linn. — J. Ac. P. caudice fasciculatà , paleaceo-hirtà ; rachi glabrà vel subpaleaceà; fronde lanceolatà, pinnatà ; pinnis linearibus , subsessilibus, basi obliqué cordatis, margine serrulatis. Phyllitis ramosa, 4/p., de pl. exot., p. 66. Lonchitis lineata pinnis longissimis. Per. ftl., tab. 6, fig. 12. Filix non ramosa longissimis angustis et ad basin auriculatis foliis. P/um., PL. de l'Am., tab. 18. Lonchitis non ramosa longis angustis et ad basim auriculatis foliis, P/um., Fil , tab. 69. Pteris obliqua. Forsk., FL æg.-arab., p. 185. Pteris lanceolata. Desf., Fl. atl. , vol. 2, p. 401. — Boissier, Foy. d'Esp., vol. 2, p. 689. Pteris ensifolia. Swartz, Syn., p. 95. — Bory, Fl. du Pélop., p. 68, tab. 39. —W'ebb., Spic. gorg. Pteris longifolia. Linn., Sp. pl., p. 1529, quoad syn., non herb., et descr. excl. — Jacq., Hori. Schæœnbr., vol. 3, tab. 399 et 400. — Schkuhr, Krypt. Gewæchse, tab, 88. — Guss. , Syn. fl. sic., vol. 3, p. 657. — Link, Fil. H. R. Ber., p. 50. Pteris costata. Bory ! in Willd., Sp. pl., vol. 5, p. 367. — J. Ag., Pter., p. 1. Pteris indica. Porr.! Encycl., vol. 5, p. 712. Pteris inæquilateralis. Poir.! Encycl. suppl., vol. 4, p. 601. Pteris Guichenotiana. Gaudich." "oy. de l'Uran., p. 387. — Decaisn.! Herb. Tim., p. 90. Has. Occurrit hæc species in rupestribus conyallium insule Palm:e , eamque é Canarià misit Despréaux. Disrr. cEoGn. Sparsa est hzc filix per totius terræ orbis regiones temperatas atque æquinoctiales et 37 gradum in Europá attingit. Oss. Inter formas 9, B et 1 à cl. J. Agardhio enumeratas nullas quz momentum habeant differentias legitimas de- legimus , vix ergo et ne vix quidem pro varietatibus accipiendi? sunt. Aspectu primo P, vittata vera sed non reipsa diversa à P. stipulatä E. Reliquas sub C et 5 datas non vidimus. 4. PTERIS ARGUTA. Honr. Kew. P. fronde glabrà, fuscà, ad apicem lutescente, pinnatà; pinnis infimis deorsüm plu- ( 451 ) moso-2-pinnatis; laciniis lanceolatis, profundis, acuminatis, superné arguté serrulatis ; soris brevibus crassis, raró elongatis. Pteris arguta. Hort. Kew., vol. 3, p. 458. — Swartz, Syn., p. 98. — Vahl, Symb., pars 4, p. 84. — Willd. , Sp. pl., vol. 5, p. 387, excl. Syn. Plukn. — Poir., Encycl., vol. 5, p. 721. — J. Ag. Pterid., p. 36. — Link, Fil. H. R. Ber., p. 56. — Seub., Fl. az., p. 15. Pteris incompleta. Cav., Anal. de cenc. nat., vol. 4, p. 107. Pteris palustris. Porr./ in herb. Desf. Has. Vulgaris est hæc filix in regione sylvosà ins. Canariensium. Disrr. GEOGn. Species est regionis Macaronesize, Fortunatarum scilicet, Maderz! et ins. Azoricarum. ADIANTUM. LiNN. 1. ADIANTUM RENIFORME. Lixx. (1). A. caudice c:espitosà, rufo-paleaceà; stipite gracili, juniore paleaceà ; fronde orbiculatà, papyraceà, juniore paleaceà, basi rotundatà vel subcordatà , adultà cordatà orbiculari gla- berrimà ; indusio à frondis crenà reflexà confecto, rotundato vel oblongo-lunulato, demüm reverso , subtus subpalaceo. Filix Hemionitis dicta Maderensis, pediculis splendentibus nigris, crenatis foliis Asari rotundioribus, crenarum segmentis oblongo-quadratis, ob semina adnascentia per ambitum circum circà reflexis. Pluk., Alm., p. 155. Phytogr., tab. 987, fig. 5. Adiantum reniforme. Linn., Sp. pl., p. 1556. — JV illd., Sp. pl. , vol. 5, p. 227. — Cav. , Anal. de cienc. nat., vol. 4, p. 108. Y'erva tastonera vel tostonera Canariensium. Has. Vulgaris est hæc planta in convallibus umbrosis insularum Canariæ, Teneriffz et Palmæ. Disrrig. GEOGR. Species est Macaronesiaca, qua occurrit in Maderà! et in Fortunatis insulis. 2. ADIANTUM CAPILLUS VENERIS. Lin. A. caudice repente; fronde 2-3-pinnatà ; pinnulis rotundato-cuneiformibus, incisis, margine lobatis, lobis denticulatis. "Adiavrov 693 mokurprov. Diosc., lib. 4, cap. 136. (1) Adiantum asarifolium Willd., si reverà à nostrà diversum , distinguendum caudice nigro-paleaceà , stipite fron- deque junioribus densè tomentosis, fronde orbiculato-flabelliformi basi, etiam adultà, tomentosà, indusio mox reverso , subtus tomentoso. Occurrit hæc species in insulà Mauritii (Bory) Labüladiere ! Sieber Fl. maur. n. 18. ( 452.) Adiantum. Matth., ed. Valgr., 1565, p. 1201. — Dalech., vol. 9, p. 1908. — Cam., Epit., p. 924. Adiantum sive Capillus Veneris verus. Pen. et Lob., Ado., p. 361. Adiantum foliis Coriandri. Moris., Hist., sect. 14, tab. 5, fig. 6. Adiantum Capillus Veneris. Linn., Sp. pl., p. 1558. — Jacq., Misc., vol. 9, tab. 7. — Swartz, Syn., p. 124. — Lighf., Fl. scot. , vol. 9, p. 629. — Willd., Sp. pl., vol. 5, p. 449. — Smith, FL. brit., vol. 3, p. 1138. — Savi, Mat. med. tosc., tab. 26. — La Gasc., Garc. et Clem., An. de cienc. nat., vol. 5, p. 160. — Turp., Fl. med., vol. 2, tab. 94. — Kaulf., Enum., p. 208.— Kunze, in Linn. , vol. 10, p. 530. — Link, Fil. H. R. Berol., p. 70. — Dall., Rhein. FL, p. 6. — Franc., Analys. of. Brit. ferns, p. 48, tab. gen., fig. A1, et tab. 4, fig. 3, — Newm., Brit. ferns, p. 83-88. Adiantum africanum. FR. Br., in Tuck. Foy. append. 5, p. 462 ad calcem. Culantrillo Canariensium. Har. Vulgaris est hzc filix et procera, sæpe enim in speluncis et ad rupes umbrosas insularum Canariensium sesquipedalis evadit, in cavzediis quoque petræ porosæ aquile- giorum (lontes vocant) pinnis suis elegantibus protectæ et quasi plumatæ sunt. DisrRiB. GEOGn. Species est totius orbis calidioris ét temperati, quæ Promontorium Bonæ Spei in Africà, in Europà Rhenum, Monam insulam et Caledoniæ fines attingit. CHEILANTHES. SwarrTz. 1. CHEILANTHES FRAGRANS. Nox. C. stipite badià, basi fulvà vel nigrescente, setaceà ; fronde glabrà, juniore sub-2-pinnatà vel pinnatifoliatà , lobis rotundatis, soris interruptis, adulià 2-pinnatâ, pinnulis ovatis oblongisque , crenato-lobatis, vel demum 3-pinnatà; indusiis virescentibus, demum fulvis distinctis , sepe subcontinuis. Filicula femina, Paronichiez 1, dentulis acutis, Lotum olens. Cup., Hort. cath., p. 79. Polypodium fragrans. Linr., Mant., 9, p. 307, non Sp. pl., p. 1550. — Ejusd. , Syst. pl., ed. 13, cur. Murr., p. 789, non ibid., p. 788. — Linn. fil., Suppl., p. #47. — Desf., Fl. atl. , vol. 2, p. 408, tab. 257. Pteris acrosticha. Balb.! Addit. ad Fl. ped., p. 98, et Misc., 2, p. 46. Pteris fragrans. La Gasc. Garc. et Clem., in An. de cienc. nat., vol. 5, p. 158. Adiantum fragrans: Piv., Ann. di bot. vol. 9, p. 190. — Ejusd. , Fl. it. fragm., p. 9, tab. 11, fig. 2, 3, et 4. — DC., Fl. fr., vol. 2, p. 549. Cheilanthes odora. Swartz, Syn. fil., p. 9 et p. 327.— JV illd., Sp. pl., vol. 5. p. 457.— Bory ! Expet. Mor. bot., 989. — Mor. et de Not. , Fl. capr. , p. 160. — Link, Fi. H. R. Berol. , p. 65. — Vis., Fl. dalm., p. 42. — Guss , Syn. fl. sic, , vol. 3, p. 660. Cheilanthes suaveolens. Swartz, Syn. fil, p. 197 et p. 327. — IF ill. , Sp. pl., vol. 5, p. 456. —Smith., Fl. gratc. prodr., vol. 2, p. 278. — .Sibth., Fl, grac. ; tab. 966. e ; ( 453 ) Cheilanthes maderensis. Lowe, Nov. fl. mad., p. 6. Has. Non infrequens est hzc planta in regione inferiore insulæ Teneriffæ. Specimina nostra legimus prope pagum Gzmar; sua juniora inter rupes pluviis madidas nascentia die 17 februarii prope Portum Orotavensem ad viam quæ ad Realejas ducit Bourgzeus , alia legit in Gomerà; procera in Canarià Despréaux, qualia et nos in insulà Palmá. Disrris. GEÓOGR. Cives est hzec planta orz utriusque sinüs ingentis Mediterranei, à Svrià (Labillardière !) ad Hispaniam, unde per Lusitaniam et Maderam Fortunatas attingit. Orss. Linnzus plantam nostram sub nomine Polypodii fragrantis (Mant. non Sp. pl.), quam secum à Gallià commu- nicavit doctus monachus Gabriel (cui Scolopendra Gabrielis, Syst. nat., vol. 1, p. 1063 dicata), optime descripsit. Confusio et specierum perturbationes cum Swartzio, quod rarum, ortæ, qui nomina duo diversa plantæ Linnæanæ, Linnæanum alteri Indicæ, nisi forsan eadem, indidit ; planta enim valde polymorpha ; uteunqué autem erit Chei- lanthi (Polypodio Linn.) fragranti veræ restituendum nomen suum et Swartziana, dum legitima, Cheilanthes Swartzii vocanda. . 2. CHEILANTHES PULCHELLA. Bonx. C. caudice cæspitosà, paleaceà, nigrescente; stipite superné glabrà, nitidà, purpureo- fuscà , 5-10-pollicari; fronde ovato-3-angulari vel lanceolatà , 2-pinnat; pinnis inferioribus deorsüm plumoso-2-pinnatis; pinnulis oblongo-linearibus, obtusis, sessilibus, glabris, summis subcaudatis; rachillà nudà , superne decurrenti, alatá; indusiis continuis, niveis, junioribus usque ad nervum medium prolatis , demüm retractis , fuscis. Cheilanthes pulchella. Bory, in Willd., Sp. pl., vol. 5, p. 456. Blechnum canariense. Brouss., Herb. ! Has. In rupibus siccis et in convallibus Teneriffæ, Canariæ, et Palmæ. Tota planta odora. Disrrig. GEoGR. Fortunatarum et Maderæ! cives est pulchra speciesque autochthon. EXPLICATIO TAB. 252. 1. Planta integra. 2. Frondis pars aucta. 3. Pinna junior aucta. 4. Sporangium auctum. 5. Sporæ multoties auctæ. POLY PODIE AE. POLYPODIUM. Lin. 1. POLYPODIUM VULGARE. Lixw. Var. serrata. P. caudice repente, densé paleaceà; stipite glabrà, albescente ; fronde profundé pinna- tifidà , vel subpinnatà ; pinnis lineari-oblongis , acutis, sæpe subcaudatis , undique serratis. (454) Polypodium majus serrato folio. Barr.,lc., tab. 38... Polypodium vulgare + serratum. W'illd., Sp. pl., vol. 5, p. 173. — Link, Fil. H. R. Ber., p. 127. Has. Non infrequens est hæc planta in rupibus humidioribus, in muris et ad arborum truncos, in insulis Canarize, Tenerife et Palmæ. Distris. GEOGR. Varietatis nostrz specimina nonnisi ex Europà meridionali vidimus Olbiæ! Neapolis ! GRAMMITIDE AE. GYMNOGRAMMA. Dzsr. Secr. Il. ANOGRAMMA. Link. Frondes juniores pinnatæ, adultæ 3-pinnatæ. Sori ad apicem venarum quartariarum podeuntes, demüm per venas tertiarias et secundarias deorsum devexæ et frondem tegentes. 1. GYMNOGRAMMA LEPTOPHYLLA. Dzsv. G: frondium juniorum pinnis flabellatis, superiorium pinnellis angustis lanceolatis ; spo- rangiis nigris. Adiantum album murarium. Cup., Hort. cath., p. 4. Adiantum minimum, folio vario. Magn. , hort. monsp. , tab. 5. Adiantum filicinum leptophyllum elatius hispanicum. Barr., Ic., tab. 431. Polypodium? leptophyllum. Linn., Sp. pl. , p. 1553. — Brot. , Fl. lus., vol. 2, p. 398. — Desf., F1. all., eol. 9, p. 408. — .Schkuhr, Krypt. Gewæchs., tab. 26. Osmunda leptophylla. Lamck., Encycl. , vol. 4, p. 657. Acrostichum leptophyllum. DC., F1. fr., vol, 2, p. 565. Grammitis leptophylla. Swartz, Syn., p. 23 et 213, tab. 1, fig. 6. — Willd., Sp. pl., vol. 5, p. 143.— Gasparr., Ossereaz. sulla Gram. , tab. 1, ex Guss., Fl. sic. syn., vol. 3, p. 654. Hemionitis leptophylla. La Gasc., Gen. et sp., p. 33. Hemionitis Pozoi. Ejusd. , ibid. Gymnogramma leptophylla. Desr., Mag. Naturf. Freund. zu Berl. , vol. 5, p. 305, et Journ. de Bot. appl. , 1813, vol. 1, p. 96. — Kaulf., Enum., p. 81. — Bory, Exped. Mor. bot., p. 284. — Hook. et Grev., Ic. fil., tab. 25. — Boiss., Voy. d'Esp., vol. 2, p. 688. Asplenium geminaria. Bory, Iles Fort., p. 313. Anogramma leptophylla. Link, Fil. H. R. Ber., p. 137. Has. Vulgaris est hæc filicula in insulis Canariensibus; per aquationes Autumni nascitur, floret Februario et sole Maii adusta perit. DisrniB. cEOGR. Species est.regionum mari interno conterminarum, à Thérá insulà ( 455 ) (D'Urville) ad fretum Herculeum! unde per Lusitanorum ! Gallæcorum (Bory) atque As- turum (Durieu!) liuora Galliae fines atque Armoricorum portum Brivatem (-Bory! de la Pylaie!), sed jam pusilla, attingit. Ons. Præter hanc Grammitidearura speciem Grammitidem quoque linearem inter filices Canarienses enumerat cl. Lin- kius (Puch, Beschr., pag, 138), quam cl. Buchius (pag. 179) inter plantas zonæ sylvarum sine statione proprià collocavit. TAE NITI DE AE. NOTHOCHL/ENA. R. Bn. T Sori nudi. 1. NOTHOCHLAENA LANUGINOSA. Dzsv. N. caudice cæspitosà ; stipite pilosissimà; frondibus elongato-lineari-lanceolatis, 2-pinna- tis; pinnulis rotundatis ovatisque, subsessilibus , suprà viridibus pilosis , subtüs densissime villosis; soris ad marginem frondis revolutæ nudis, mox confluentibus. Filicula crispa , lanugine hepatici coloris vestita, ex insulis Fortunatis. Pluk., Alm., p. 150; Phyt., tab. 981, fig. 4. Lonchitis mollior lanuginosa Ceterac facie minor hisp. Barrel., Ic., 857. Acrostichum velleum. Hort. Kew. , vol. 3, p. 457.— Swartz, Syn., p. 14.—Willd., Sp. pl. , vol. 5, p. 122. Acrostichum lanuginosum. Desf., FL atl. , vol. 2, p. 400, tab. 256. — Cav., An. de cienc. nat. , vol. 4, p. 97. — Schkuhr, Krypt. Gew., tab. 1. Ic. Fontanesii, — F1. græc., tab. 965. Nothochlæna vellea. Desv. , Journ., vol. 1 (1813), p. 92. Non R. Br. (sed hac jure vellea et N. vellea R. Br. potiüs Brown? vocanda). Nothochlæna lanuginosa. Dese. , Encycl. suppl. , vol. 4, p. 110.—Kaulf., Enum., p. 139. —Bory, Exp. Mor. bot., p. 286. — Guss., Fl. sic. syn., vol. 3, p. 654. — Boiss., Foy. d'Esp., vol. 2, p. 688. — Webb, Spic. gorg. ined. I Has. Occurrit hæc planta in rupestribus siccis Teneriffze praesertim. meridionalis circà Guimar , Arufo et alibi, inter Portum Orotavensem et Realejos specimina legit Bour-- geau, in sylvis super Orotavam de Buch et in Palma, alia iteràm in cratere vasto la Caldera Bourgeau, in Canaria Despréaux, in Lancerotta ad Guatisam legit Bourgeau. Disrri8. GEOGR. Species est regionum calidiorum mari Mediterraneo conterminarum, qua: per Fortunatas et Maderam (ad muros templi Machicensis !) Gorgonum insulas attingit. T T Sori indusiolati. 2. NOTHOCHLAENA MARANTAE. R. Be. N. caudice cæspitosà vel subrepente, lignescente, unà cum stipite paleaceà; frondibus ( 456 ) lanceolatis, 2-pinnatis ; pinnis alternis oppositisque ; pinnulis oblongis, subsessilibus, in- tegerrimis, inferioribus sæpè pinnatifidis, subtüs paleaceo-squamosis ; soris ad marginem frondis revolutæ indusiolo angusto albo vestitis. Lonchitis aspera. Maranta, Meth. cognosc. simpl. , p. 20 et p. 152. Pseudo-Lonchitis Marantz. Matth., p. 924. Lonchitis aspera Marantæ, Cam. , Epit., p. 666. Acrostichum Marantz. Lznn., Sp. pl., p. 1597. — Schhuhr, Krypt. Gew., tab. 4. — Spreng., Einleit. , tab. 2, fig. 18. — Swartz, Syn., p. 14. — I" illd., Sp. pl., vol. 5, p. 129. — .Sibth., Fl. græc., tab. 664. -— Link, in Buch. Phys. Beschr. Can. Ins. , p. 137. Acrostichum subcordatum. Cav., An. de cienc. nat., vol. 4, p. 97. Acrostichum canariense. JJ ilid., Sp. pl. , vol. 5, p. 121. Ceterach Marantz. DC., F1. fr., vol. 2, p. 567. Nothochlæna Marantz. R. Br., Prodr. , p. 146. — Desv. , Journ. de bot. appl., vol. 1 (1813), p. 92. — Sadl., de Fil. ver. Hung., p. 16. Nothochlæna subcordata. Desr., L. c. Has. Occurrit bzec planta in rupestribus siccis Teneriffæ, præcipuë circa oppidulum Gui- mar, specimina quoque in regione sylvosa legimus circà Agua Mansa et in Canarià, alia à Gomerà misit Bour'geau. : DisrriB. GEOGR. Species est regionis maris Mediterranei cujus extrà limites hinc Fortu- natas illinc Pannoniam attingit. n ^ ( 457 ) EQUISETACEZÆ. EQUISETUM. Lin. 1. EQUISETUM INCANUM. Vavucn. E. radice atrà ; caule longissimo, robusto, sarmentoso ; foliis caulinis (15) longé setaceis, nigris, albo limbatis, superioribus (7-8) totis albidis vel nigro notatis; ramis diluté cinereis, costis rugosis; stomatibus simplici serie dispositis vel rami decursu duplicatis; strobilis de- müm laxis, squamis sinuato-rhombeis vel 5-gonis, margine margaritaceo-granulatis, pro- vectioribus medio nigris. Equisetum elongatum. Link, in Buch, Beschr. der Can. Ins., p. 138, et Buch, ibid. , p. 138. An Willd. ? Non A. Braun. Equisetum incanum. Z/auch., Monogr., p. 54, tab. 13, fig. 1 et 2. Ferva de plata Canariensium. Has. Legimus hanc plantam ad margines aquæductuum urbis Palmarum et alibi, in fru- ticelis et inter sepes insulæ Canariæ unde eam habuit Buchius, eandemque in Palmà circà Argual etin Gomerà circà Hermiguas legit Bour'geau. Disrrig. GEOGR. Species est propria insularum Canariensium. Oss. Ex specimine Boryano herbarii Fontanesiani, in ins, Borbonià lecte, speciei nostræ et. E. elongati Willd. (excl. syn. Desf.) Vauch. ]. c., summa est affinitas , differunt tamen quodammodo strobilo squamisque , ciümque tanta sit specierum in hoc ordine confusio, non temere conjungenda. Satis diversum videtur E. ramosissimum Desf.! quod idem ac planta Europæa seu E. hyemale, C, elongatum Doell. Rheinisch. Flor,, pag. 51 (non E. elongatum Willd.), strobi- lum enim magis compactum , diversa squamarum forma , earumque margo luteus et furfuraceus nec margaritaceus, Diagnosim bonam sed non impeccabilem præbent stomatum series ; nil certo ordine unico E, ramosissimi aut quin- cunciali E. gigantei lucidius; extant autem extrà Europam in Indià et in Africà species plures quibus stomala 1-serialia aut in decursu irregulariter 2-serialia, claudicat ergó cùm solus stomatum character aliorumque subsi- dium invocandum. Species quam E. pallidi nomine in Spicileg. Gorgon. salutavimus, ex ulteriore examine alia esse videtur; nam stomatum series non fortuitó et hic illic sed semper atque ordinatim alternatimque duplex ; stro- bilum ignotum : nomen autem servandum, ham Boryi E. pallidum ab E. ramosissimo Desf., non distinguendum. P.-b. WEBB. Lutetiæ À. D. MDCCCXLVI. Idibus octobris. ———— 99 ———— Ii. — (3° sECT.) 58 a . ; « He di , à L $ * ‘a - : t ^ E us [3 "db ra sc- à : 4. elo: c X ie Kk. P ^ á Lu L. 3 | M -€- cA 4 VY -— ! - " - - 1 té te - M H i , £ | sy - MAIL | labo ' n : EC d» à) HI LATEX D £ "48 à 2 , i uA AEONAOKIMUT MIT 2 E 3 es P ram M s ; ; ^ ^ D * ' ^ , , L^ dois Sono (Ia dinieso dido féatonsurt eva sien odmiesigur r dua gui | sou à June P. 0m DIT las atbidta eii (9) iri rn #} MORE Uii FAIT t enntonis LadASNUME TUS Ot ig apttedapeint rion 12459: 408 ec OTI go da pori ues cen - E D nil fes so tel dise n 6rd het na i6 lon TER diète WE Nirtiz« ‘nianéions. bent ctus e | E T Fe SERRE SEE 6:4 01 igi tí 4a (x 29 uc AU RO NME ARR à PET ALHTS b Ki ^y V z , E Y M J v 2 ] à 5i adea; niodo ! " RAM , « j j XN £1 SET. + 1 1 D HH md AI E NT VS 4 Ww, E. t oM T" [7 2k 1354 * Masi ny or X Slaacngte- i iut E n : " ' " m “ : : j ; NEUT MT. à À | i ^ y - "2 E: , x JA P T 1 » 9A LE TOL tg RU CRT hi iE OHHT ERES P. M an aita ool. al soa € E *| AL + ” A E 2 à ba D x " x P : T Mom " d : apibus QUIA Ju cette alius uiputsulmupa qsuiqasor ns erat p ons abeniq E asl; b | ANT UE "TP il at, En E [ $4 ' a ZEE P UUECEUIL T" DE aues tuu vo Jr duas AMG nip fo ROUE Huc WR Ha TIMIDI LIT TE NEMUS , : E i GA Wal dili rib eigen E TM y uo io .durmti | HR AME MELLE M A inedseti ; aud Gic asitacteot Lvadiuml qampodl sca et. can Us Aer oepinBo avis pu eus alert ahieuge tte te tror, sors 185 sante 08 dant QM ovs i S pl bap !.Ysntt mimdontyoyé vt 4 side be ut r VE aleungo id bete sto Alea, vhitrus ood "TE sidarita: (ife veste k ven BE ue vieni isst. t ^d weed ba À; dent X M p cp 8 sbnid à i o n "auti ot Aorslon ie tà Gael ep Less appris , -— | " v'hdienne TAA PR Lomálleu ei À TL at = a leg fu. hikaitew rt ^ en libre fora UCET AL ens T sisi util qa Pol m pda i d 1 Paso audiri eov spaces BA alb t, sé k "| agen dULS desse deja ieuthio! ag 5 Tabs dub. seriusoita, ——— € tüfps. unbr digi, bro V»«lo Iba suce fui at iva dd à e-niliAAdo + siis mi muD vrihella anti Hagen) PAX RE x ILIUM ML h Z "M aimant Uem spes bes 381i 30d. 0 Ii os v ineat je Gu) iei, ipu vp ote Ada m" 3 icf. wet mn Tite este og rue LOCAT M jf , se fat. n DE. : » " "e i en vitst 1 p n'a i b wea DTE INDEX SYNOPTICUS SECTIONIS TERTIÆ PHYTOGRAPHIÆ CANARIENSIS. NOMINA GENERICA LITTERIS MAJUSCULIS ERECTIS, SPECIFICA COMMUNIBUS ERECTIS, GENERUM SYNONYMA MAJUSCULIS CURSIVIS, SPECIERUM COMMUNIBUS CURSIVIS , YULGARIA MINORIBUS ERECTIS, OBITER TRACTATA MINORIBUS, CURSIVIS DISTINGUUNTUR. ACANTHUS. - 2:57:22 039 0. 457 1} AGROSTIS: lendigera- DC... - 9... . 390 — mollis: Eénn--.- 2 25223 23.457458 — maliaceas NN o E 0 387 AUHYRANTHES: 3 3 12 02 me 194 — nilens.;Gussa T0 ATA 392 E argentea. Willd. . . . .. 194,195 RS LANCE NII ER 393 — aspera « sicula. . .... 193 — plumosaz Ten2 CEE 426 — mucronata. Lam. . . . .. 193 — stolonifera. Linn. . . . . . . .. 390 — crisp Dese NE 195 — ventricola. Gouan. . . . . . .. 390 — nivea. Link.a $ 7 2 $3 3 193 — verticillata. Villars. . . .... 394 — obtusifolia. Lam. . . . .. A9S3ITATRAVET 0a 0-255 NS 398 — radicans. Cav. . . . ... 193 — Caryophyllea. Linn. : . . . . . . .. 398 — venens. Linde. o woe. 493: p 3571105 Su d aede 3. eo 2 D NER er 313 — virgata. Desf. à .. . ..-. 1955 [dA jonjoli od S30. Pone ^ ovum REA CE | 144 AICRIS TA EUR x sss akt DR OM FATUA: a Sema coe 110 ACROSTIGHUM. ONE RES 444, 454, 455, 458 PACE CUVE El SR RN an — aureum. Cav. : . . . . . 444 ON pseudoctoq Se PR 414 — canariense. Willd. . . . . *D0- || "Alayaza-s i feuda co EP E: 217 — lanuginosum. Desf. . . . 455 [EB ERSTA PIS RR Ee EM 287 — leptophyllum. DC.. . . . 454 = BEN RIDER PATTES 287 — Marantæ. Linn. . . . .. 456 — gnacilis: Webb s 28x ac 287 — subcordatum. Cuv. . . . . A56-|| Algaritofe: » xm zor32232 x M 87 — velleum. HK.. .. . ... 455 | Alhucema, . . . . crar c MEETS. 57 Adélías SES S eua eoo SONT 252, || Alicaneja 2 o a a2 SMART 52 Aderno. . $2579 SEP. SONORE on 169 [|l ADLANTODIA: PER. ETE RE 442 ADIANTUM... 35 .:5.22::729224 451 = umbrosa Br ce cs 442 — africanum. R. Br. . "2 4527 BeAELIUMSQG e osse Ross EL 342 — asarifolium. Willd. . . . . .. 451 — Ampeloprasum. Linn.. . . . . .. 344 — Capillus Veneris. Linn. . . . . 451, 452 — arenarium. Linn. . . . . .. .'.. 343 — fragrans s Viv. o. ^ AT eot 452 c dentfenms Webber ETS 345 — reniforme. Linn. ....... 451 —sMHalleris Bab s TN ER 342 JBGILOPS:- 5 2 V a De a M deme 421 -— L'illyrioum:Jacg:.:, 23. 0 346 — ovatas Tennessee 300 0 ER 421 — Lniemediuns DOS 2 T TU 345 AGAVE. 3553552 inn 311 — magicum KES 2 vo o T 348 — americana. Linn. . . à: 2 2... . 311 —aqarales Tono rr ser LEE 346 AGROPYRUM 227350. 3p 420 — monspessulanum. Gouan. . . . . . 348 — repens. Rem; 4. 2. 4 3 420 — monspessulanum. Willd. . .... 345 AGROSTISE « «7-3 PA NON . 390 — JA mulüftorums DE RE 345 —— australis. Linn. . : . à 5... 390 —nienumsEinnu ise 347 -— canariensis, Par; MMM 391 — .oleraceum. Désm. - . 2... 2... 345 — carulescens. DO. FUN. 70m: 387 ph} Ponümt TIR 225 22752. 343 ALLIUM. roseum. Linn. . . . . . . .. .. — sphærocephalum. Linn. . . . . .. 0 trifoliatumiCyr FC PEER — vineale. Lirin. CEE. ALLOSORUS RE RSR EC — aquilinus. Parl. . . . . . .. ADOE. &1- 2.00 12: DID BO T e — barbadensis. Miller. . ........ — perfoliata * barbadensis. H. K. . . . — perfoliata « vera. Linn. . .. . . .. AVES LINE EIRE CEA IN — vulgaris; Lame. Euegersis SIN ABOPECURUS EEE held gite — monspeliensis. Linn. . . . . — paniceus. Linn. . . . . . . ALTBRNANTHERA. : . ... : . 1... : — achyrantha. R. Br. AMARANTUS A CCC CCC CCC eite — angustifolius. Roxb. . . .. — ascendens. Lois. . . . . . .. — Blitumsoanti- EE. Le — Cararu HOP e 2 _— CTACIHR DES Ce LEE — oleraceus. Sam. . ...... — patulus. Bertol. . . . . . .. — sylvestris. Desf. . . . — retrofleæus. Lin. . . . . . .. — tenuifolius. Willd. . . . .. — DITS AL ER Ais — Qursats. inn. +. - ese — viridis POIL ss AMARVELIS Ce ee ce (s e eae Me 1e — autumnalis. Dryand. . . . .. — Belladonna. Linn. . . .... AMBRINA S. 35 ER er ce E NOE Ms a — ambrosioides, Spach. . . . . .. IAmproisie c d e er cn TEM EU CE ANAGALLIS. : — ADVENSIS NN. S = eee ee — arvensis, B. H. Dan.. . . . .. e arvensis, cerulea. Baud. . . . — arvensis, nebra. Baud. . . .. — cerulea-.Sm..-.- ..- E — indica. Sweet. ... lx — latifolia. Linn. ..- -.. ls — verticillata. All. c cse ANGBHUSAS E eM EE. — italica. Relz — paniculata. H. Kew. . ANDROPOGON angustifolium . $m. arundinaceum. Al. .... halepensis, Sm. .". . . .. hirlum. Linn ( 460 ) ANOGRAMMA. . ... leptophylla. Link. . . . .. ANTHOXANTHUM RER EE odoratum. Linn. . .. ANTIRRHINUM. . . .. 346 343 347 343 449 449 348 348 348 348 348 349 393 393 393 192 193 190 190 191 191 192 191 491 287 286 2, 286 190 190 191 191 310 310 310 201 202 202 A74 474 472 471 474 172 412 112 172 54 54 54 426 427 428 428 427 497 169 169 Anuel. . , grecum. Bons. . . . . . . . heterophy Orontium llum. Schousb. . . EAR. VS eres m sagittatum. Point. . . . .. spurium. LAnn 53. Re HIPOLDONIAS tie te hs estet: Barbusana. Webb. . .. .. canariensis. Nees. . . . . . ARBURUS ERA RE mer — callicarpos. Brouss. . . . . . .. — canariensis. Veill... .. . . .. — procera. Soland. . 7... ARDISIA. 1... URL TERRES — excelsa. Ait. . . ARISARUM. 27:62 EU WE LORS 2 — simorrhinum. Dur. ...... — subexsertum. Webb. . . . . .. — vulgare ankak e EE ARISTIDA. — 57 1-1 E E n RE e Ee — Adscensionis. Linn... . . . . . — canariensis. Willd. . . . . . .. — cærulescens. Desf. ... . . . . . — giganlea.Linn. . . . . . . . .. ARISTOLOCHIA. . . .. avenaceum. Pal. Beauv. avenaceum. Kunth. . . bulbosum. Presl. . . . elatius. Mert et Koch. . elatius 6 Mert et Koch. — cylindraceum. Gasp. . . . . . . .. — Dracunculus. Link. . . . . . . .. — ilalic — macu um. Mill. . latum. L. . — orientale, Bieb. . . — — pictum. Linn. . — syria ARUNDO. . . cum. Blum. — Donax. Linn. acutifolius. albus. Link QNO EN ON ON od 3 * » ON TR e /« M». Je nes cue à Ÿ 19 t2 ASPARAGUS. aphyllus. Linn. . . . . . . .. — arborescens. Willd. . . . . . — dichotomus. Brouss. . . . . . — Draco Dinn-dy 202-924-2028 — equisetifolius. Ledru. . . .. — exaltatus. Sm. . ....-.-* — grandiflorus. Willd. . . . . . — horridus. Linn. . yq. — Pastorianus. Webb. .. . . .. — plocamoides. Webb. . . . . . — retrofractus. Sm. . — ScADer s Dinn* 9.200 Nen sia one — scoparius. Lowe. . . . . . . . — stipularis. Forsk. . . . . . .. — umbellatus. Link. . . . . . . — verticillaris. Link. . . . . . . ASPHODELUS ---. 44 es he ere — canariensis. Buch. . . . .. — fistulosus. Linn. . . . . . . — intermedius. Hornem. . . . . — microcarpus. Viv. . . . .. — ramosus; Zinn- 4 6. — tenuifolius. Cav. . . . . .. — angulare Rat — Braun spenn- ER — caudatum. Siw.. .. . 4... — diaphanum. Bory.. . . . . . . . — elongatüm-z Sf: 5-202. 2 en s — Filix femina. Siw.. ...... — fragile SCD EE — fuscalum WATER — hastulatum Ten s — MOTS STD EN EE S — oliganthum. Desv. . . . . . .. — pulens-e bank d — umbrosum. Schk. . . . . . . . . — vtridulum. Delv....... us. ASPEENIUM- 23-500 3 2035 8-50 0-8: — acutum. Bony- 2 eese — Adiantum nigrum. Cav. . . . — anceps. Soland. . . . . . .. — axillaro- Webb. - 1.3. 3. — canariense. JWilld. — geminaria. Bory. . . . . .. — hemionitis. Brot. . . . .. .. — latifolium. Bory. . . . . .. — luridum. Brouss. . . . . .. — marinum. Linn... . . . . . — monanthemum. Zinn. . .. — monanthes. Linn. ...... — oboyatum. F0... — palmatum. Lam. . . .. ( 461 ) 326 328 321 330 323 326 321 325 329 326 328 327 326 325 327 326 334 335 335 334 335 334 334 335 436 436 436 442 445 431 AM 445 436 436 431 443 438 442 445 438 440 440 439 442 440 443 44 440 454 438 440 AM 439 439 439 440 438 ASPLENIUM. productum. Low. ..., — trapeziforme. Huds. . — umbrosum. Schkr. . .... — Virgilii. Boryz;. — .. ... ASPEENIME NS ER — monanthemum. Bernh. . . . ASREROPINON 5-2 RSEN — stellatum. Hoffmg. et Link. ASTROEINONSESSE S sels RU — innum: Baud. . .— 34 ATHYARIUMS SEI Ale SAS à — Filix femina.Roth. ..... ATRIPLEX- COMMUN es see — albas Grautz m 34 uan — ambrosioides. Crantz. . . . . . — glauca: Crantz. i... ... — glauca Zann-d 0-202. 2-2 — Halimus? Zinn 33 - ww. — laciniatac En. 4. : — laterale, Sm. . — maritima. Crantz. . . .... — muralis.; Crantzz- 31 3s — parvifolia. Lowe. . ...... — portulacoides. Sol. . . . . . . . — Thunbergiana. Rem. . . . .. — UTDICU M GEADIE- T 4 2p] a ATROPA:. 4 902 T AW e. M5 YN — aristaia-s Bola CE — daturefolia. Thor. . . . . . . . — [rulescens Enn? 22 2133437 — atherantha. Presl. .. . . . . . .. — "Ibulbosa- Pers «1:58 502.3 SET. — caryophyllea. Wigg. . . . . . .. —: "elatior. Binn-? 44-08-40 — fatua. Linn- NON 5 2 4 X3 A: — v fatua-; Bertol- e e E — isutac Both- 52 2.19 039 — '""lanata. DES PR ES I —. "neglecta. SIND 2.2, 3 X a — gpanicea. Lam. .. .. … 1. -- senilis Limnno- 33931334539 -— Tysoago-- Sith d S — Trimago p. Guss. : . . . . . .. — versicolor: DG 1-3 — 9636058: EInnot avs ess eye BELLADONNA:S A35 mem — purpurascens. Sweet. . . . BELLEVALIA A RANTS - comosa. Kth. . . . .. BETA. . 25 3232939 440 0345595 f — hastata. Link wj e) ePce) ejm; la « 9) «bic diy 440 440 442 440 439 439 413 LE? 473 473 A44 A41 202 200 202 200 203 203 203 201 209 201 204 204 203 200 ,284 284 283 284 399 401 403 398 402 400 404 400 377 399 399 400 401 162 223 152 152 4151 152 452 152 318 310 344 341 196 197 BETA. maritima. Linn. 1:04 2... — procumbens Sm. . . .. +... — pumila. Link. . .......... — sylvestris. Hort. Panorm. . . . . — vulgaris.JM0q. «eerte nere — Woebbiana. Mog: MM. BiCaCarOo. ER Te Se Maia e Ma a le duh né E Inodifloras Gomin. +... 6. BLBOHNUMSQ C E Ie UE. . — boreale. Siw —— MiWBUNDQG JUN egg 0E BRACHMPODIUMe CEE NE — distachyum. Rem. . .. — sylvaticum. Rem. . . . MINOR UN Le UE. rl — monspessulana. Gouan. . . . . .. — pulchella: Kenth. . en. -— WbDrG bine. sez e NN e Ae e e re Fe e = wirens-BtnTUs et. tete e e NS BROMUS. . . — diandrus Sm. e. *. «45 9 1. ue — divaricatus. Rohd. . . . . . . — Gussonii. Parla -«. e.c LN — lanceolatus. Roth. . . . . . . . — lanuginosus. Poir.. . . . . .. — macrostachys. Desf. . , . . .. — madritensis. Linn — maximus, Jusse x «rete tede t. s — mollis: nm. v- + d» 1 3» de s e d s — nanus. Welig. . « + Wes ll — rubens LA. ES — ecaberrimus. Ten — sterilis. Guss. fl. sic. « . + . . .. — sterilis? Guss. prodr — tectorum. Linn — trivialis- Sdvi.s Wo vIT.. BRERAS INOCRES, © ec mms fe © à e BIUGI/OSSUM. 4. 2. « MM. MON, : — paniculatum. Tausch. . .. BYSTROPOGON.... +. eene I — radicans| Linn. : $ . M 1. VELTHMAT S S 3*3. ETS tete Met à — glaucum. Koch. .......- BEUMENBACHIA. ue NN — halepensis. Kiel. . . . . T20:2) 80/100] TAN 20e LR Qe ORO DIU — rubescens. Jacq. . . . . . . BORAGO. 2s Last ee PR ( 462 ) 197 497 198 497 196 498 9 413 413 448 448 444 200 200 428 428 264 264 54 55 267 268 418 419 419 193 29 29 LET 410 410 441 410 440 410 AAA AE 443 442 443 412 442 412 413 AM 412 412 A4 443 413 AMA AM 404 118, 119 BYSTROPOGON. canariensis. Lher. . . maderensis, Webb. ....... origanifolius. Zher. . .. . . .. plumosusde herd V US pUnEtatUS PRE NRC serrulatus. Webb. . . . . . .. SON DIE P EDEN ET CACHRYS ER CRETE RETIRE — Nepal SANS Ce Re Ne — officinalis. Zink. . . . . . . — officinalis. Savi. . ..... — trichotoma. Mench. . . . . . CAPDIANASSA TEE ET — canariensis. Webb. . . . . — Isabelliana. Webb. . . . . . CADLITRICHE SEE TEE LE ete — staeralis-SCOD- Eee eis CALYDERMOS EN ER Ee eiie eis s — CTOSUS RIZ. eue de NT. CAMPANUDA EE ER CCE re 6d — CITU CN a ovo ca 69 d 91918 — canariensis. Lin. 1... — decipiens. Rem. . . . . . . . — dichótonia: Zur. 0-0 - 9. 0-2 — Brinusy inns 105. CE — falcata- RME E — hybrida. Linn. ... . . — lobelioides. Linn. . . .. .. — mollis 8. Willd... . —.- .. — nutabunda. Guss. . . . . . . — parviflora. Salisb. . . . .. — Strigosa, Russel. . . . . . . . CAMPYLANTHUS. . . . .. Carminero, —- salsoloides. Roth. . . . . divisa AUS Y TE EE P NETS AIVUISA GOUT EE ENT 7s MUCH e EE E. dro paniculata. "Linn. . - - 3... teretiuscula. Good vulpina. Linm. . Oxo oyo e NON SMS ON aebollaz c EM SX ed M Cebolleta Qr dos oaodsmmeoulioNKa" 3er Sa ee CEUTO RE ELLE e RENE Eee re GBDRONEDIGAC" TPE AE es — canariensis. Mench. . . . . — mexicana, Benth... . . . . CS n Mer RR go en ie is De. cretcac LE EL td et MURS [o] [^2] - Co cO» cO» 0» =1 Oo r$ Oo EE D m >= — _ © © t Qo RO L9 Ot CE O6 ( 463 ) CENCHRUS «oe CHENE, CAEN 380,386 | CHLORA. sessilifolia. Desv... . . . . . .. — csiaris. Linn SUR. aso INCHLORISS ..- . sos US ENDISSE — racemosus. Linn. . . . . . . . 386 — tetrapogon. Pal Beau 38... Genizo. i-o Mes RUM. RON. +. 200 — 4111088. Pers. S M... CEROPEGIAZ2 5 2 503 99 92 EP. AGLIBCHRESURUSA 5 22 190 «0 SEINE — aphylla. Haw. . . . . . . .. 16 — QUTEUS Spre- 229 - ee — — dichotoma. Haw. ....... 16 — cynosuroides. Pers. . . . .. Gerrajuda. 4 9 7 09 «4 9 Sr vers 322 — echinatus. Rem. . . .... CETERAGH: 45.7 202 020 En 443. — effusus. Link... . . . . . ., — aureum. Zink. . Wo s 443 — elegans .Rœm...,... V1. — canariensis. Willd. . . . . . . 444 — Qtganteusslen- e. sns — officinarum. Willd. . . . . x 443 — QTacilis-e MORIS- NE... — "Maraniai- DO o o acm. 4561 [KGDADIUM.S EGO 002091 3099 S nete edo QHAETARLIA: 23 IDEE. 389 — bahiense. Nees. . . . . . . . .. — canariensis. Nees. . . . . . . 389. — Mariscus | IZe50 RE — cerulescens. P. Beauv. . . . 389 — Occidentale RŒIM +... CHagorrd. 25 gn c rco I o eate eva 1005403] D'CLETHRA.. 22 cx cor OA SPERA. Ghaorrah num où eut etse re eere 100 — arborea. H5 IC, 2. ee ES GHEILANTHES?- o0 0 RDUM I15241196ODONOPRASUM- STET — fragrans. Webb. . . . . . . 452 | — pallens. Rchb. . . . . . = maderensis. Linn. . . . .. 453 COIK.. à 1.502 MES SPEM E — odora. Swiss a ar wen 452 —+ Lacryma. Linie SN AE = pulchella. Bory. + . . . .. 4532 IRCOMMELYN EE CR TE — suaveolens. Sw. . ... .. 452 —— agraria get Eee GHENOLEA, «o2 3 .. 204 = canescens. Vahl. . . . . .. — canariensis. Mog. + 2... .. 205 — canariensis. Chr. Sm. . . . . CHENOPODIUM. ....... CNP: 199:| CONDALIA. ................ == abonner rene. .. 199 — quvmaeeiscgisunau.socu- — ambrosioides. Linn. . .. . 012 E GONVOEVULUSS 3:588 3-9 9 2 8-5 — caudatum. Jacq. . .. . . . 194 = althæoides. Linn. . . . . . — chrysomelanospermum. Zuc 200 = ALVeNSIS Line et. -— deltoideum. Lam. . . ... 200 i bryoniæfolius Reichb. . . — flavescens. Rem. . . . .. 941 — canariensis. Linn. . . . . — flavum. Forsk. . . . . .. 201 -— cherlors-e Aob TES ers — fruticosum. Mench. . . . 208 —= elongatus. Willd. . . . . . — glaucum. Zinn. . . . . .. 200 = foridus inns EE — glomerulosum. Reichb. . . 200 - fruticulosus. Desv. . . . . — halienus. Thrg. . . . . .. 204 — hirsutus. Ten. . . . 1. . . E laciniatum. Thrg. . . . . . 203 = atalicus-RŒM. "2. — laterale. Hest. Kew. . .. 201 — ovatus. Mench. ...... — leiospermum. DC. . . . .. 200 = pannifolius. Salisb. . . . . — maritimum. Linn. . . .. 209 — pseudosiculus. Cav. . . .. — melanospermum. Wallv. . 200 = scoparius. Linn. . . . .. — murale. Zinn. . «v. 201 — siculus- Linnd- 9 — sinuatum. Thrg. . . . .. 203 = Solanifolius, Low. . . . .. — suffruticosum. Willd. . . 202 = Soldanella? Despr. . . . . . — urbicum. Zinn. . «wv. 200 —= sufruticosus, . . . . . .. — vestitum. Thrg. 203 c volubilis. Link. . . .. .. CHIRONTA FM ME ARE... 20,24 | Cornical, . . . . . sb cer ous ANUS es — Centaurium. Willd. . . . .. 20; || £Gorrehuelo; «e s se el. MTS. . — maritima. Sibth. . . . .... 24 | Correhuelo de los montes, . . . . .. UE. a — spicata.. Willd... . dedo JON KGRESSA. ; CR ATEN 0: CHLORA ner eren ce re NR OT 18 — cretica, Linn. o sU. vu "OT — crenulata. Salam. . . . . . .. 48 — villosa. Hoffm. et Link. . . . . . . — dubia. Lamk.»- «v ME 48:1] Gulantrillo,, ..... .. 20823. LOWE. ee — imperfoliata. Linn. . . . . . - ASMACUSCUTA $5 4-894480 CET - — lanceolata. Boiss. . . . + . . . 18 — calycina. Webb... .. ... 5n $9 r9 t9 r9 r9 © Qt: Qt 19 CUSCUTA. epilinum. Weih.. . . . . . ... episonchum. Webb. . . .. ... epithymum. Murr. . . .. ... epithyma. Link. . . . . . .... europea @ Linn. . ....... minor. -DC. 0" un « . - . CYATHEA CR ER Ce S - fragilis. Sm. ... . ...... CYMBALARIA: 3-5 CEE Tete eine Elatine. Baum. . . . . . .. spuria. Baum. CYMODOCEA Er | CYNODON Preauxiana. Webb. . . . . . . Webbiana- (duss CECI Dactylon. Pers. . . . « . . - . - CYNOGLOSSUM. .............. CYNOMORIUM. ............... CYNOSURUST CCC -CECE CET CYPERUS. aureus, Linn. "00. echinatus. Linn. . . . . . .. elegans. Desf. . . . . . . . . gracilis. Viv. . indicus. Linn. . . . . . . . . ægyptiacus. Glox. . . . . . . . alopecuroides. ÆRottb. . . . .. badius. Desf. . cossyrensis. Tin. . .: . . . . .. Delesserianus, Webb.. . . . .. dives. Del CRE distachyos. All... . . . . .. glomeratus. Sm. . . . . + . . . inundatus. Rottb. . . . . . . . junciformis. Cav. . - .. . .. lateralis. Forsk. : . . . - . . . longus & badius. Camb. . . . . monostachyus. Link. . . . . . . mucronatus. Rottb. . . . . . . . mucronatus 6 albidus. Vahl. .. olivaris. Targ. . . . . . . . . . radicosus. Sibth. . . . . . . . rhenanus. Schrad. . . . . . . . rotundus. Linn. . .. . . . .. rubicundus. Vahl. . . . . . . . Teneriffeæ. Nees. . . . . . . . Teneriffæ. Poir. . . . . . + . . tenuiflorus. Rottb. . . . . . . . tetrastachyos. Desf. . . . . . . thermalis. Dumort. . . . - .. CYSTOPTERIS. . . . .: . . n nn — CYTINUS. Filic femina. Coss. . - . . fragilis. Bernh.. . . . . .. PNR DLL CT OÙ Ah OR ONCE SL CE CL LC ( 464 ) 36 36 36 37 36 36 445 445 445 439 440 139 301 302 301 395 396 51 52 430 431 406 106 407 407 407 396 360 365 361 364 360 363 361 360 362 361 360 360 364 360 360 360 363 363 364 363 362 363 362 364 363 364 445 449 445 429 CYTINUS. canariensis. Webb. . . .. Hypocistis. Linn. . . . . . . .. DACRYLIS Cr T S s E RE T DANAE. fasciculata. Link. . . acu glomerata 8. Webb. . ... ... hispanica. Roth. ........ SUR LINE EEE... - androgyna. Webb... . . . . . .. Gayæ Webb RENE. fruticosa. Hornem.. . .... . . . guayaquilensis. Kth. . . ..... Metel. Linn CLEO) ORCPOMONOMION TON canariensis. Son. . . . . . .. DIGITALIS. ETS CR CET ET CCE DIGITARTA ER EE CEE LT -- DIOSCOREA DIPCADI. DONAX. DRACOC affinis RCI - 2. ele eriogona. Link. ... -. .... nodosa- Pari. tite sanguinalis. Scop. . . . . . .. stolonifera. Schrad. . . . . .. canariensis. Webb. . . . . . e je » je je "ia ln saa fs lee] © = s erythrœæum. Webb. . ... .... fulvum. IWebb. . . . LS minimum AVR CRE arundinaceus. Pal. Beauv.. . . . . saliva. Presl EPHALUMZ*.. gc — canariense. Linn. . . DRACUNCULUS. . . . . . 3 2-08 OE ONIS — canariensis. Ath Duraznillo ECHINOCHLOA. — colona. Parl. — Crus galli. Pal, Beauv. . ECHIUM 2 ss aculeatum. Poir. a eS. - ambiguum. DC armatum. Sm. hifrons DG ce E eR candicans. Jaeq. . 2... Decaisnei. Webb E ECHIUM fastuosum. Jacq. . . . . . . .« à 4. TP E ey ( 465 ) 4715 EUPHORBIA zroussonetii fragilis. Dne. . . . 242 — giganteum. Linn. . . . .. 9.098 — granulata. Forsk. . . . .. .. E 242 —— lineolatum. Jacq. . . . . . - 335 — helioscopia. Linn. . . VA 244 — onosmefolium. Webb. . . . . . .. = heterophyila. Desf. . . . . . .. 247 —: "Pininana. Webb... 0e — Lapascæ. Sprgs. . ..... .. 249 — plantagineum. Linn. . . . . . . MEathyris. Linn. . . .. . 2. . . 219 —smplex 2 DGA- 24-9 2-4 GP Linaria. Link. ... ... . 40, 247 z— siriCtUM DEN. NN Ra - nn lonpifonn. Tam. 2-2. 252 —VITESCENS. Die 0 m - — maculata. Aubl. 240 ÉDEUSINE A 32323 2S — mauritanica. Lam. . ...... 251 - judica Gain 9 099 one — mauritanica. Webb. . . .... 250 EMEX- 3 3-32 3:3 328 2085 22209 = mellifera. Hort. Kew.. . . ... 252 — spinosa. Cambd. . .. ........ — obliquata. Forsk. . .. . .... 246 EPHEDRAS 4-43 all ends à — obtusifolia. Poir. . .. ad 251 -— altissima» Desfsi NN NN — panacea. Webb. . . . . . . de 947 — dissolutag Feb e E SEES IL para Sm S Wai A. 245 — distachya- Liane oe an. — Paralias5 Pinna 237... 245 — equisetiformis. Webb. . . . . .. PES NES . 236 — fragilis. Desf. . . . . .. à — o PCPIUE SU RENE 248 — majos. Host. RCE o piscatoria. H. Kew... ..... 249 EQUISETUM. ....,. . iR URP... — piscatoria- Link EME, 250 — elongatum. in 9... — piscaloria. Webb. ....... 251 — incanum, Vauch: NE... — platyphylla. Rep. . . .. . . .. 945 — pallidum. Bor... ... . . . . . — grovincialis. Willd. ... n°, 247 — ramosissimun, Desf. . . . . . . . — plerococeac Brot) 200 0" 244 ERAGROSTISS TS AE E A — pubescens. Vahl. . ....... 245 — poæformis. Link. . . . . . . — . Regis Jubse. Webb: MN 250 — poæoides, Pal. Beauv. . . . . — vmetusa- Cay s s EUER 948 ERIGA:. 0 tons dino ren ons v e rombeac S nTId e SE CU EE 256 c — Acrophyess. HOCHSEN EE e. osos — rotundifolia. Loisl. . . . . . . . 248 — —arboreas Pannsc o ee —— e rübescens? inlcr 256 — X axorica- s Hochstde qv lee ss rs = Tvübrg-a DE ncs Roror aM 248 — Scopariade Linn 0 0 ce — segetalis. Linn, 32222... 246 DERINIASN A CU xr —-. serrata. Linn JO» 7$... 246 — Qampanula. NOUL . 29 Sl. X Seftcornis- POIDS e MENS 247 ERYTHR/EA- EN 344 latte — Stellulata. Salzm. . . . . . . .. 244 — Centaurium. Pers. . . . . .. = stygiana. Wats. . . . . . . . .: 252 — lutea. Rem. et Sch.. . . .. — tenella. th. «xoa 5 9d 238 — maritima g Griseb. . . . . .. 91 = lerracina. DC PEN 947 — spicata- Pers; M 20 = terracina. La Gasc. : . . . . .. 249 Escarchalagua-e CU 2-2. 105 — thymifolia. Forsk. . . .. . .. 241 Fapinalblancds- +. SAO Side Lo 329 — thymifolia. Linn. ........ 239 Estrella desmars «c 2. ANS ease ee de 184 — trichogona. Berlol. . . . . . .. 238 BUPHORBIA 5... ameti aes MN © 236 — valentina. Orteg. . . . . . . .. 247 — AIS D CE CE MM 247 = virgatas DESERT 251 — alexandrina. Del. : . : . . .. GET JUEAVA:- 2 ou ru ete CEA E S 272 — aphylla. Brouss: ......-- 253 —:. fragiferas en ANNE 272 — atropurpurea. Brouss. . . . . . 9544 E EATA LE Sure dre ler ete OE 273 — balsamifera. Hort. Kew. . . .. 253 | FESTUCA. . ... Cui pad NÉ c4p E 416 EM Broussonetii. Willd. . . . . . . . 256 — eabjcinas Linn cot 405 — Burmanniana. Gay. . . . . . . . 239 — enistalas Enc 0.9 299-922 404 — callitrichoides. H.B. . . . . . . 238 — distachya: Willd... 722227. A9 22 — canariensis-, LIN. - 2020099433 255 — filiformis: STE 12 92 1032 4 - 416 E ru — — *euneifolia- GUSS: .-. - eren eere 244 — gracilis: Schrad. 1 Se... 419 S " -— diffusa. Jaeq-,- cns oe eas. - 948 — monostachya. Desf. . . . . . .. 419 — exiguat. Eins. Jis sechs 248 — Myurus im 22s : 415 .— Forskáli. Gay. . . .« . «27. 240 — phleoides. Wille. ........ 404 Uy III. — (3° sECT.) 59 d "n. * » ST T" n. * "v. ^ De. dé ( 466 ) FESTUCA Pseudo-myurus. Soy -Wilm. . . . M5 | HEMIONITIS leptophylla. Lag. . . . .. - 454 — qigida. Kth. PE A48 — IBexor. Las. PI EIE 454 — sylvatica. "Hudsa dc NE Exo. SHERMIN TIE . o ots 308 PIGQUS.'c M SE. c AMNES d 957 — cordatum. Lindl. . . . . .. 308 —«(arica.9Linn. 5 . POR e, a psy EHiguero infernal, :. 34 4.3 vs MUR rete 235 Figueiro de Infernos 4. .. 529-2998 E 2 3 popu EHignerilla. *-.- 2-2 «eq. CRE NEN SNR 250 EIMBBISTYDLIS. TT MEE iss BOSE BHOLDCUS. : cr «em eine SE nde Di PERS 376 — dichotoma. Vahl. . ..... 368 En GUPTUICEUS. SCLLAU ooa 3 s cc 403 FHRBSKAHLIA; 75 PET OS MEAT ee eus 266 — bulbosus. Schrad. . . .. . . . .. 403 — angustifolia. Retz. . . .... 266 — halepensis. Linn. . . . ... ... 498 — frOlicosn- NV A. eme ess 266 2 anatus- (LiNN: 0 CE SE 377 GALILEA. RER EP eu. ue: 304 d EHOEOSCHOENUS.., 2 3. ser rm eee. 367 — mucronata-JParlbe- NC, 364 — vulgaris. Link. . . . .. 367 CARO S9 5 o Y OTMO etta B NN RE SATA BHORDEUM IE ECC LE P re aside vo ae e Rt 421 CASTRO EI NELLE SR aeree 389 — maritimum. With. :. 22. 422 — australe. Pal. Beauv. . . . . 390 — murinum.-Limn- .. .2 NN 492 — lendigerum. Gaud. . . . .. 390 — secalinum. Guss. . . . . . . .. 422 GENDARUSSATAC EN... SE ARIS 158 "rigartelana, RUN e NN nd 62 - hyssopifolia. Webb. . . . . . 459. YU HYACIN THUS ERST EU EU 340,344 GENTIANAN à. LOGE 19 — COMOSUS Finn. 3-09 341 — Centaurium. Linn. . . . . .. 19 — fulous: Cava... e. ies 340 — maritima. Linn. . . . . . . . 94 -ILserorinus, Dol. . SRE oue 341 — Spicala. Walde ct M Ne 20 . IF serotinus. "Eorsk. RE UN NE 341 GESNOUINIA. "LN, EU CEA 904 IL IERONOME, 54. dun rene LESE ei 320 — arborea. Gaudich. . . . . . 264 — reticulata. JZabbit. NEN 330 Gibalberat ;.,. ANNE RETE E Lr at 321 ENMENOPENELUM 20 UE 446 Gillarberac ER CE 321 — cupressiforme. Labill. . 446 GIGADIOEUS:* 2A ewe 30. ates see 313 = minimum. Rich. .. . . 446 -— caucasicus: Herb..… "1 313 = tunbridgense. Sm. . . A46 — communis. Des. .. . .….. .. 313 E tunbridgense. Vahl. . . 447 — segetum. Gawl. ....... 313 — unilaterale. Willd. . . 447 GIOBULARIACSS TU 121-8 CR SES acer 445 = Wilsoni. Hook. . . . . 447 = longifolia. Hort. Kew. . . M5. HYOSGYAMUS. «32.59 ER MEM 116 — salicinat Ling -. iere 115 —= albus- Anna 4 9 e AS m 116 GÜMPHOCARBUSSS 2 RE 17 E aureus. AU VOS meum 417 — fruticosus. Br. . . . ... 17 — canariensis. Ker. . . . .. 417 rama... 2049 eee à SIM SES SE: 428 — DArIans Vis. ear eed... 117 GRAMMITIS RS CRE CL A&3- HYPNOTICUM: ,. 3192 P8 EN 8A on 120, 285 — aurea. Sw. Ne NN 444 — frutescens. Rodr. . . . .. 285 — Ceterach. Sw. . . ...... 443 = somniferum. Boiss. . . . . 120 = leptophylla. Sw. ....... ARE | HNPOPELTIS: esee cis pps 436 Gnaidil: ^... 25 2 s S edel esl Ida dl 30, 31 = lobulata. Bory. . . . . . .. 436 GAMNOGRAMMES MR sS: £54 D WOHGOREA. | 7 29 202028 TX S 169 -— leptophylla. Desv. . . . . 454 = Bahamensis. Lam. . . . . . . . 169 IINBENARIA- M SE EC 306 VEPREOEBRUM- ee EE C AN UH 193 — cordata Br exeo. 308 — Achyrantha. Linn. . . . .. 193 — tridactylites. Lindl. . . . . . 307 WCGBIS NE CT ER casei albero 314 HEBERDENIA. Em LET ELT 168 — florentina. Linn. ... 2.1... ... 314 — excelsa. Banks. . . . . . .. AGA Al 5e florentina- Savis «sue. 2 TOR 315 Hediondo. ^ oto. Ex Es rs 268 — fœtidissima. Linn. .... ...... 315 TO EN 4. -, rs eee Os DU ETE ICT RE NO 449 — germanica. Linn... . .. . . .. CE 314 HELEOCHARIS. . . . . . . =. - . , . 365 | — odoratissima. Jacq. . . ........ 345 — palustris. Br. . . .. . .. 3651] = Spallida: Linn..…. : NE En NEUE. 315 HEMOTROPIDME ETS. quf anisue c £I NSORBEPIS, 21: 5. ora ORNA MS ENNT : 366 — erosum. Lehm. . . .... A — . chœtodes. Link. .. 0 593. 367 — europæum. Linn. . . . . . 40 — dichotoma, villosa. Vahl. . . . . 368 HEMIONITIS. ..... egt nee 454 — Holoschænus. Rem. et Sch.. . . 367 LAMIUM LAPATHUM LAPPAGO ^ ISOLEPIS numidiana. Aem. et Sch. . . . . — . puberula. Schrad. . . . . . . .- — Saviana. Schult, . ... .... -— sicula Pres? AUS MANN S. — tenuis. Pres... AS se TASMINUM: y. RE TAGES e — Barrelieri. Webb. .. ....- — odoratissimum. Linn. . . . .. CES, lo AES JU ETC REA e eor ms DAINQUSS SNS aee Mee EDS : . E meacutms- LA ax dS... m— Dbufonius Linn s e. e s — ccünariensiss Poir: e SUMI C. — eapitatus. Weig. 24-2 à . XE effusns- Z Ann. mM ss gr Ve — ericetorum. Poll. — hybridus. Brot. . . I cansulanuss Viv 9 2. TEN .. -—(omartimus: Zinn TN. —Jpunureus-o Buche: 2 E S. — (GGednüsmVEDb Nw x ES — pendula. Loud. . . : .. . :. — phœnicea Linn- 0:0 2 — thurifera. Link. . . 7... Tagus: SCOp- ^W e rS SS. IKOPEERPAS 2 22458 LR 2 NN — e calyeimus Dinnzo- 2 as. — enistata: Bertol. Et 7... — iphlepidesUDers..' 2e 22.0: PAGHNAGROSINSSRANM yug. I. — Gussomis. Trin. . . . . - PAGURUS EN E o ETT — DVabUS- EAE EST AP ee 25-5 - n DAMARCKIAS. amt E — aureac Mn T — EU CE SS S ^ | ‘ — purpureum. Zinn. . . . . . . . . — pratense. Lam... .. — racemosa. Will. |... sl. CL Tollai wee ec s erue MOOD WERE Ce eo er etre ere Red ete —— d Barbujana- AVE TR —. . Barbusana: Low. 7. us — Barusuno hk Me 4X — canariensis. Webb. ........ ( 467 ) LAURUS canariensis. Willd — fœtens. Mort. Kew — . indica. Linn 366 367 367 367 367 165 165 166 107 353 353 354 353 354 353 394 355 355 354 354 365 277 271 277 279 279 210 210 404 405 404 404 392 392 M MODS Guy. à: M ovS CRU E-UGEvehpulatas Polrs «2 29 208 -——Tenersffes Pow S6) 278 5 02. 222 PAWANDUDASESO ENS AT, Ne — abrotanoides. Lam. . . . . . — Birchisebbe s avus — dentata. Linn. . . SUN — BIPJORS DES LU 1 NN — pinnata. Link. ....... — pinnata ann. 2... — Stechas- Zinn. 9 322242. LEGENDREA. . Nr 43.2 x. b Xn -— mollissima. Webb. .. . . . . DEMNA. . 22 2 NON 30 TE I —ccgibba-Linnsa 722335392935 + mimor; Zinft.- 22 29 2200 Denamnoel. 14... 0208 E28 39 ORE: OL EURE PEIPER BEPTURUS MN. MARIA NTn:rNA17 — cylindricus. Trin. .. —. : — subulatus. Kunth. ....... BEUCOPHABS : s 7u^NSJTTNS — argosphacelus. J/ebb. . . . . . canariensis. Æebb. . . . . . . — candicans. JZJebb. . . . ... — dasygnaphala. Webb. .. . . . — macrostachys. JPebb. . . . .. — Massoniana. Webb. . . . . . . Eiga. CPP.) vo JS M. DAEIUMIES CELO 2 OE Ear -—"SEcandidum.- Linn: 22-3735 29€ PFINARIAS 3 n2. or AE OE RAM — circinnata. Sweet... . 7... — Rlatinesz Mill.» + 3E. AO — grasca ES CHAUSSEE — heterophylla. Sprg. . ...... — Hancerotiæ. Pelle 228 2 008 — lanigera. Hoffmg. . . . . . . . . — seoparia." Brousse 9. 208 N — Stebert: Rchb; PEN — spartioides. Brouss. . . . . . . . — spuria. Mil zo.» MM ES — Webbiana.. Vis... .. .-.. . LIPPIA.... o rem PURSE IEEE — nodiflora. Rich. . . . . . . . . .. Llanten. #94 8-00 EC SAN NN LOBELIA. 210880 Nr SR rM — Broussonetii. Bory. . . . . . . . MOHUM 9 EE tn dem, +073 — Boucheanum. Kth. . ....... — gracile. Park « « o a 23S. — italicum. A. Braun. . . -. —... — perenne d. Bertol. . . . 19 19 19 (2 t$ 12 ( 468 ) LJ IOQMARIAE SE as. e cs JS M RE 448 — Epipaut Des. SE eus 448 LYCIUM. 2*4 127.2 3 m WO . LL 985 cuo) CCOIMN QNT OT ORIS 285 — europeum. Linn. .. . . . . . .- 286 MIGSOPERSICUM. EUR 8s LER rng 982 — Humboldtii. Dunal. . . . . 282 IXGGUPBSBIUM. Ww 1. +. à. ° L 433 — denticulatum. Linn. .. . . . 433 LYPHIMA-UCw TES NIS close 146 -— canariensis. J/ebb. . .. . . . . . 146 DÉSIMAGHIANE Ne LUE ie MES E 413 — Linum stellatum. Linn. . . . Lirt^ — serpyllifolia. Poir. . . .. 413 CGGGIGT 2 2 ee vote o 12 25 41 EESRanto ME 517v s qeu de qe ree E 61 BEANISETDLA. 50, Et ele 168 — Canariensis. Rem. . ... 168 IMaranuelo, LC. ee ie ds N'ES Ts 0 de ER 23 Maripa Aubl. s. EDS CCC NE 21 Marmolan. /-.—. cc us Ies e UE e NE 168 Marmoxala. 9^ 5TMEN CCP Sr: 197 Marrubio, . ... Lecce ce TL CT 105 MARRUBIUM. : =: - . - me Etc 104 — apulum. Ten. ... T - mee 105 — hamatum. Kth. ....... 105 — vulgare. Linn. . . . . . .. 105 MARSIDEA CR STORE Sete à 434 — quadrifolia. Linn. . . . . . .. . 434 Mataperro. . . . . . . . . MC T. X - 16 Mataprieta =: - «Site Nep Me de ae ag IY 159 MEGÁASTACHYA, ... | 5h m. wn IquUE 448 — rigida. Rom... . 418 MEDICA... 2-725552 ce CORRE 403 — Leliata. Zinn... CN Ade 403 HB SS OO X OU X TO T3 9 T EC 82 — Calaminiha. Linn. . . . . . . . . 82 — Nepeta. Linn. . ......... 83 — rotundifolia. Lam. . . . . . . . . 82 MENTHA C 1-0 11. LE TELE Me E HE Me Te. 61 — arvensis. Benth. . . . . . . . . . 61 L— candicans. Crantz. . . . . . . . . 61 — gibraltarica. Will. . . . . . .. 62 — macrostachya. Ten. . . . . . . . 61 — neplecti. Ten. «neuer e s e te ete 61 E nemorosa. Willd. .. . . . . . . . 61 — Pulegium. Linn... . .. . . .. 62 — rotundifolia. Linn. . . . . . . . . 61 — sativa. Linn. . . . . 7 or yet 61 — sylvestris. Linn. . . . . . . . .. 60 == tomentella. Hoffn. . . . . . . . . 62 = tomentosa. Sm. .« 45! Maure ete te 62 E viridis. Linn. . . . .. EAE ae 60 MERCURIALIS. .... eee 235 — annua, LAN. v s o. reds.» pe 235 MESSERSCHMIDTIA. ..,......... 39 — fruticosa. Linn. . . . . 39 v. MICROMERIA. STE LE EE UR — Benthami. //bb....... — densiflora. Benth. . . . . . . helianthemifolia. Webb. . . . — herpyllomorpha. Webb. . . . — hyssopifolia. Webb. . . . . . — julianoides. Webb... . . . . -— lachnophylla. Webb. . . .. — lasiophylla. Webb. .. . ... — lanata. Benth. -. . — lanata. Benth. Suppl. . . . . — lepida 7 ebD cce — Link 97Z60bb. ut. eese — polioides. 77ebb.. . .. . . . — Preaunxi 9 Jebb- cac ewe — Teneriffe. Benth. . .. . .. -— lents Bento e EE — tenus MR o m Rae — terebinthinacea. /Febb. . . . — thymoides. Webb. . . , . . . — Tragothymus. Webb. . . .. — varia. Benth. . "fu. MILIUM: X MC EN 4. Co ues 2 ee — cerulescens. Desf. . . . . . . . . — lendigerum. Linn. . . . . . . ... — multiflorum. Cav. . . .. . : . .. Mimmulno EN CRT MOlNEra 9 SN". dE OE MONERMA EN EET ee 7 — subulata. P. Beauv. . . . . . . Moradillo de Santa-Maria, , . .. . . . . . . . Masquera EC ER Re RNA MUEMUrAN. SE. ce CCE y MUSCARI. SEEN. E a oor I — Jfmosum. W. J& . . E : MYOSOTIS-- ; cete EXEUNT NS — alpestris. Berol. . . . . . . . . — latifoha- (PO S e — oblongata. Link. . . . . . . . . — scorpioides. Schkr.. . . . . .. — sylvatica. Hoffm. . . . . . .. — versicolor. Æoth. . . . . . .. MYRICA: — Ne RES Me T 0S op Eee ke — Faya. Hort. Kew.......... IMYRSUNE- RATER ET Es Us b s fe — canariensis. Sprg. . . . . . .. — Heberdenia. Rom. et Sch. wEUER oL EE eee ie OS IGI NEPETAS EN culi ds S Se Mt v Bees de — Teydea. Webb. . . . . .. . - .- IVEPHRODIUM. s. FER CL RC — elongatum. Hook. . . . .. — molle Re Br eeu. e 0 Ne. MU E c GO 3 D Urs ON LO S WO WII ES SESS SUY ^44*99*5 — physalodes. Gertn. .. .... INoelicliagil;.. Pete e e eee doc TIT RE -Po-bP o -3 © © © [22] - a OROBANCHE. . . 4 ve -— excels ar IWebbz c EE NOTHOCHLENA. . . . . .. — lanuginosa. Desv. . . . — Marante. Br... .... — subcordata. Desv. . . . . — tellea PDT TEE ste — europea. Berlol. .......... OPHIOGLOSSUMERE OL. ie — lusitanicum. Linn. . . . . OPHIURUS EISE. Lasse eret eth ss — cylindricus. Link. . . . . .. — subulatus. Link... OBHRYSS 2C CU -s — bombyliflora. Mutel. . . . . . . . . —rüistomas s BIy: eee ie Dee NS -— hiulca-- Sebast. 2-2 ense — insectifera B. Desf. . . . . . . .. Qi EU EI IONENE NF EIRE — tabanifera. Willd. . . . . . . . .. — umbilicata. Desf. . . . . . . . . . ODLISMENUS ST ed eei — [xus Galls- Pal. -. * deals. Wade e e * e suo cms -—cofmagrinss Ten... . . ee — longibracteata. Biv. . . . — Robertiana. Loiïsl. . . . . . . . . - — tridactylites. Webb... . . . . .. OREODAPHNE er . — foitensWMiNees.. . . 5. ORIGANUME ES ERES. — ereticum ADO MEN ET -— megastachyum. Link. . . . . . . — vuleargLann- --2 e ve - — virensm* nk . 20. = 2.968 OBNITHOGALUM. ... 4... = arabicum. Zinn. . . .. — narbonense. Linn. . .. — pyrenaicum. Desf. . . . — Squilla. Gawl. . . .. = — Berthelotii. Webb. . . . . .. — grandiflora. Bory. . . . . .- — pruinosa. Lapeyr. .. . . . . — ramosa. Linn. . . . . « . . . Orüpat d 3T S see chche- E Cie Ortieon o o eee em es Ortigon de los montes, , . ........-- OSMUNDA; 5... poesie hotels e ( 469 ) 53 317 163 163 455 455 455 456 455 330 330 161 161 435 435 425 425 425 305 305 305 305 305 305 305 305 382 382 358 303 303 308 304 304 304 307 226 226 67 68 68 67 68 335 335 336 335 339 155 155 156 156 455 259 260 264 454 + ‘ OSMUNDA leptophylla. Lam. . . . . . . .. — Spicant* Lion: . . eh. & =. #-. Ovejera ns . ..... . + ve ARR RR s Palo blanco, . ? $44 2e LONE. Palodelavinagrera. .. . ... CERN. Palominajo, . NE. . 2... PT CT PANGRATIUM. . ..4 , 25.08 9 14 2 3 — canariense. Ker. ...... PANIGUMS HEC. unto ENS — beckmanniæforme. Sprg. . . . .. — colonum. nio M ust 0: — rus galli. Linn. . . M — Inctulonse inn. o oe eese 1. -- glaucum. Linn. . 8. . .. . . +. — Paspaloides. Pers. . . . . . . . . — sangtlinale. Linn. 4.2... — Teneriffa NET e - verticillatum. Linn. . . ..... — villosum.. Presl. — 2. LA. Pasote; 2 le es VS s ss SEES S PASPALUME NU CRUE — sanguinale. DC. . . . . . .. PELLETIER. 98-35 — Werna. SEH . 1. IPENNIBETUMEONE . 7.3 220-025 32 E — cenchroides. Rich. . . . .. — distylum. Guss... . - . -. . PERIPLOCA SE RE — angustifolia. Labill. . . . . .. — audicea. Rausch. . + . .... E Ivisatas 446. 3. 42 - v» s — punicefolia. Cav. . . . . . .. — AUS: VIVO De 3... BEBIMAMEUSMRS +... + 2 «© eee eI — cordatus. Lindl. . . . +: PÉDMENPAERS 1 Su ee le. PERSEA. Guetta Nos SCIE — azorica. SEUDS Le ee + - eee — … CANGTIENSIS. Sprg£. hoc. — Ufelens: Spread S — gratissima, Gertn. fil. . . . . .. zdindica. Sprg.. - te dei s PERSIUARIA: sd: ec omis — serrulata. Webb et Moq. . . . — vulgaris. Webb et Moq. . . . . PHALAHIS.. 3342.3: - n E — aquatica- Linn; 1. — aquatica. Lebart. . . . . .... — aquatica. Willd. . . . . . ... — brachystachys. Link. . . . . .. — bulbosa: t Desa EE — bulbosa. Presl. 22... ... — canariensis. Brot. . . . . . . . . — canariensis. Linn. . . . . . .. — cœruleacens.# Desf... 4 o ou - — minors Metz A -- E- IL nitiua- Presl- ie PHELIP/EA.. "18 PAMSAIIS MERCURE PICCONIA, . Pininana, PIPTATHERUM. . PLANTAGO. PHALARIS nodosa. Linn... . . 2-5. . paradoxa; Linn. . 2.2. ... premorsa. Lamk. . ...... quadrivalvis. Lag. : . . : . .. tuberosa-gihuns ee ELT BHARBIDISSEOEN OU $m EE. Preauxii. Webb. ^ uae qc aliens le © ramosa. trichocalyx. Webb. . . . . . . . ZEgylops.Seop. ="... cnnmium: SM à. LU: daetylifera. Linn - emoeélsior. Gay... V eue es Rs daturafolia. Man... Trutescens: d Linn ER perwviana. Mill. ......... scarigsac bann d ET somnifera. Zamk. FHMTOLACOA ERNEST EC ER ER decandra. nn: *. 5.9.5 .*t cerulescens. Pal. multiflorum. Pal. agnestts-aSalzmu e CEE amplexicaulis. Cav. . . . .. arborescens. Poir. . . . . . . . catanensis. Ram. . . . . . . . commutata. Guss. . . . . . . . coronopifolia. Linn. . . . . .. Coronopus. Linn......... cretica. Linn. Cynops. Zinn.. : . - . . . . decumbens. Forsk.. . . . . .. genevensis. DC. . . . . . . .. lagopodioides. Schrk. . . . .. lagopoides. Desf. . Lagopus. Linn. . - - + . - . . lusitanica. Linn. - . . « : : - . major. Zinn. ne . - + ee Pseudopsyllium. Hort. Par. . . Psylium. Linn. . , . . . . .. serraria. Linn. w € + de +» » ( 470 ) PLANTAGO suffruticosa. Lam. . . . . .. 376 375 375 374 376 26 26 153 153 455 154 421 424 393 92027 pp CON oo OD t9 *-- © © © © 19 19 19 9 19 19 © © co € co t? © 464 464 14 487 280 280 387 387 387 183 187 186 187 185 184 184 184 186 188 186 189 185 186 185 185 183 187 187 184 PLEIOM an bu Poleyo, POLYCARPIA POLYGONUM. . . . POLYPODIUM. . Eragrostis. Linn. . .. SITE NERO Smithii. Kth vet Webbh: Bnrm MERE ERIS: . COLS ER Is nug. *Lnn.. 45. CCR ES. lbosa: "Linh... . ANE S... aviculare. Linn.. . . . . .. Convolvulus. Linn. . . . . . glabrum. ROXD he maritimum. Linn... . . . . Dersicuma- «linn. 2. salicifolium. Brouss. . . . . serrulatum. Lag. . . . « tenellum. Roxb. . . . . . . . aculeatum. Bory. . . . . .. adiantifolium. Poir. . . .. axillare. Hort. Kew... .. elongatum. Hort. Kew. . Filix femina Linn. . . . .. fragile. -Linn. "€. e fragrans. Lin: 2o leptophyllum. Linn. . . . . . lusitanicum. Linn. . . . .. MOUENa GE EE LT rhæticum? Cav. . : . : . . . umbrosum. Hort. Kew. . . vulgare. Zinn; 99... BOLYPOGON- Si Egon nU EL elongatum. Kth. . . . . .. 2 maritimum. Willd. . . . .. monspeliense. Desf. . . ... BOEYSTICHUMAEN EEE CT POTAMOGETON canariensis. Link. . . . . denticulatus. Link. . . .. fluitans Roth 0 E Leschenaulti. Cham. . . . monogynus. Gay. . . . . . natans. noadasussBolr A. we se pusillus. Linn. . . . . .. 19 19 19 1 c l9 r2 r9 t9 19 D —-——— PRASIUM. . . POTAMOGETON trichoides. Cham. . . . . - — tuberculatus. Guép. . . . . majus..Linn. . 4. «eee TWWRUS-LIDnn.. ++. ee le is ard PRISMATOCARPUS. ...... n = falcatus. Ten. . . . . — hybridus. L'Hér. . . . — scaber.. Low. . . .- PHBENELLA:.... 9-9 rss — æquinoxialis. Kth. . . . . . . — yulearis. Linm .. ....... PTERIS. MS - 92» +. rer. Sen. Aguilina. Linng «22-7 argutae, Hortsuitew... AN. .- eaudata SD. a . iue COSI DDR. ee fuso NEW, e rn esculenta, Forst c NC tetfe tante a) TED incompleja. Cav... NE inœquilateralis. Poir. . . indica: MP OI. + « =. eua Ss ON lanceolata. Desf. . . . . . . . . .. loneifolia. Dann. 7. 1.000 ODRQUU RS Borse OS S palustris. Poir. . . . . stipulata vittata PUCREUSS AE ee CARRE . x. D UD SCOTUS € O9 1 ee ei E Nelparerat à 3.940. 9 2 95 Ne ie, 2-28 RAINANTHUSS wm oT... — maoima.Lam.......- — maximus. Willd. . .. . . . — cersicolor. Lam... =". RHODORRHIZA: APS AN — florida.. Webb. 200, à: — fruticulosa. Webb. . . . . . — glandulosa. Webb. . . . .. — scoparia. Webb. . . . . .. — virgata- Webb. . 7 x. RHYESPERMUM. .-.... AS... — apulum. Link. . . . . . . — arvense. Zink. . . . . . . RICINUS ï ee, Jede se ME RO ee e « CAD S0 EC ROMaNDlO, 2... ces ene RSEN t -Bemerillos à ie eee à eh mm 3. Romero marnoselvajje. ...., ....... ROTTBOLLIA, 3.42 18 SE AS — cylindrica. Willd. . . . . . ( 471 ) 300 300 105 105 105 6 ROTTBOLLIA subulata. Savi... . . . . . ROUCELAE 52.2229 RESTE — Erinus. Dumont." REMENX S. axo à: s sonate bucephalophorus. Linn. . . . . . . conglomeratus. Murr. . : . : . . . glaber. Forsk. .. … … RER Dünaria.. Linn. SÉRIE maderensis. Lowe. . M - Nemolapathum. Ehrh. . . . : . . . abtusifolius. Linn. . 3 24 polygamus. Cav. . .. pulcher. Zinn... ... . . - : . . spinosus. Linn.. J2 2 4 - espe tingitanus. Webb. ..-..... vesicanus. Linn.. SR RUSCUS. ..... androgynus. Linn. racemosus linn. 202 4 - E reticulatus. Thunb. .......-. "aec E IEEE MOIS o x dec À — Teneriffæ. Lion" SALICORNIA CRE — europea 8. Gouan. . . . .. — fruticosa. Linn — sempervirens. Sauv. . SALIX. —— Oananignsss uH. NES «dE Rc - Salsaparilla Canariensium Dir Mr "uo. ELIT ME Salsaparilla Nivariensium, . . . Salsaparilla sin espinas EATSOLA: ARS. CRE — annularis.. Poss. . -- — chenopodiana. Mort. . .. — divaricata. Link. . . . . . . . . — divaricata. Mass. . - . . . . . — iEnnea. Jan. . . RER — Mericoia.: Mass: : NEN. . . -—- — flavescens. Cav. . . . . . . . .. —Mfruticosa. Cav. .. . . . - , .. — fruticosa. Linn. . . . . . . .. . — globulifolia. Poir. . . . . . - .. — KoablTen...-:... MEE — lanata. Mass. . . . . MEL. — longifolia. Forsk. . . . . . — maritima. Pom. . 3.22.2. — mollis.» Destz». «a 320a — opposilifolia. Desf. . . . . . .. — prostrata. Einn. . . . . . . .. — salsa. Hort* 2 2:21 7. TRES. spinosa. lam; JE... ne strobilifera. Hort. . . Tragus. Linn. . . "n = martmas Inn: e duel: genera de le 339 , v $ - pa rh. "74 m «4 t SGIRPUS: £g... =. CITES ins d Mu — biumbellatus. Forsk. . . . . : . +. — brevifolius. Roxb. . . . . . (E... = dichotomus.. LIN. sede ees — filiformis. Savi. .... ....- 3c — globiferus. Salam. . . . ... . . .. — JHoloschonus-|Lbinnje- i. eee Kai FOR PEER ECTS — longibracteatus. Salzm. . . . . . — MaritiMUS. "Linn. J.T — . numidianus. Vahl... . .... .n. — pallescens. Roxb. . . . . . .. E. — palustris. Br. . . . . . .. Mec — USPTO Ce - COLS L— M SElUCEUS-ADIVe- El SCHEROCHLOA. .- 529... I e Ree os) s ve — rigida. Lini Nove oe SCOLOUHLOA: 5... -RESEROES S. — arundinacea. Mert. et Koch. — Donax. Gaud».:-. . 1. SCOLOPENDRIUM. 7 00 nt — Ceterach. Sm. . .. . : SGORDIUM. =. ce S ee de Meters b spinosum. Cay. . . ..... SCOBUDDMEA. .. ener _ spinosa. Link SCROFULARIA. LL alpestris. Gay. . ct — arguta. Hort. Kew. .... — betonicæfolia. Webb. . . . — calliantha. Webb... . . .. — glabrata. Hort. Kew... -— peregrina. Wydl. ..... — ISCOpolit-1EDIS- 9-17 0-8 -— Scorodonia. Linn. . . . . . T — Smithii. Wydl. . . . . BEELAGINBEDA. 57. . CRE ER a ? — denticulata. Link. . . . .. EHRRAPAIQUS. .. Se code pedibus es — lanceolatus. Parl. . . ... —— mollis. Parl.:. .. .. : Serrillo:/—. 5 + col RC Tee us SETARIA. 2. 5 EVE CRIE Se — glauca. Pal. Beau. . . . . . . . — verticillata. Pal. Beauv.. . . . . SIDERITIS. . "te e — canariensis. Linn. . . .... — candicans. Hort. Kew... . . . — cred... eee — macrostachys. Poir. . . . . eu — Massoniana. Bnth. . . . . . .. Siempre viva, . Siempreviva de la mar ete Ju Q»lus ds er qe duvet de ke . (472) SALSOLA wvermiculata. Hortor. . . . . . . 209 — vermiculata. Lim. . . . . . . . 241 — villqsa- EL ed Ne INNEN 241 S'ADVIAC, Cd: CEP Eee. us ELEC 88 — ægyptiaca. Linn. .. . . . ... 91 — Broussonetii. Bnthm. . . . . . .. 90 = canarensis- Line Jedes e - le 88 = L'clantestinasLinn- ME El ee Hs re 90 — collina ma DEN. s Le e de eJ Is Le 91 — ""dectünu mrench- RE deve 1e 91 — dub mc AMEN. re 91 — multifida. Sibh. ........- 91 — pratensis.Pers. . . . . «e 91 -— Mpumila..Bth. . . . . . . . . . 92 ze sSerbenaca. Desf. . . - e 91 — wverbenacoïdes. Brot.. . . . - . . . 91 Salvia SR. - Ci 2: ste 89 Salva blancad Wa 9$. Ner 400 Salvia de Ina mE ee. . . - + + + + eo de Le 107 SAMOLUS- dum a urge A14 — Valerandi. Linn, .4 9. @.. 175 Sana-lo-t000 Neue 9 - ^ CORNE En. ue 247 Sangradda M... © « eee m 493 Santos NEUE We E here Nc 419 SANTIAS 2 PSE. eot 392 — elongata. Parl. . . .. . . . . .. 393 — qnare... 392 — monspeliensis. Parl. . . . . -..- 393 — plumosa. Savi. .. . + . . «se 393 DATURETA Ce er eere. Me "4, 18, 79 — juliana. Link. . . . . . . . .. 79 M — lanatas Sm. Magi - CE. eet 78 — varia. Webb e. se 71 SATYRIUM." . : LE RER: rrr 308 — diphyllum. Link. . .. . . .. 308 Sane, . . . . . « . $ M. te 270 | SCHISMUS. . . . . «9 e … RAA FO 405 — ' fasciculatus. Trin. . . . . . ... 405 | — marginatus. Pal. Beauv. . . . . . 405 SOHOBERDAS A MOT EC 2-37 209 — 7 marima. Moq. . . . . «-- 209 SCHOENUS. . "ese MESS s 369 = altissimus. Salzm. . . . . - . 369 — Bahiensis. Nees. . . . . - -- 369 — Gladium- SW = CCE 369 — JWfusus.Sw. -.-. ee *-- 369 — NOWMürisus. Vahl. . . Es 369 — mucronalus. Linn. WEN . 365 SGHRADERITES. - senten 89 ES hastata. Mench. . « ...- & 89 | LETTRE RORIS R E |" A56 — Berthelotii. Webb. . . . . . . . .. . 337 — dasyantha. Webb... . . . . . .. 337 —^" india. Webb. . M. . « . + . . 238 4I SSMIDANS E. ee =. cest HET PR TS — hæmorrhoidalis. Webb. . . . . . . 336 — canariensis. Willd. . . . . d duet = hyacinthoides. Desf E tace hens | à 337 -—mauritamca- e Pob hat PO M — pendulina. Lowe. . . . . . 103 SMILAX rubra. Eine e 29 NN SOLANUM. i2. diea «e LT 9 2T 9090 - — ægyptiacum. Forsk. . . . . . .. — foliolosum. Link. . . . . . . .. — Humboldtii. Willd. « . . . . .. — humile. Bernh. ......- ; — luteo-virescens. Gmel. . ..... — luteum. Gmel; "ON. — miniatum. Bernh. . .-«-.... — Nava:sWebba 3 329 5029. - — nigrum. Zinn. ....-.-...- -— nigrum , Y, villosum. Linn. . . . — Pseudocapsicum. Linn. . . . . .. — Vespertilio. Ait. à . . . . . . . . — villosum; Lam:..-1«. « 2e. ae — CUIDSUMA NOCC A: eed sue CORIEL GE 6 606 0 TD. EYOID MOTO OR SORGHUMAS $15. te remuer. constats ers —.- halepense: Pers: 1.57 es s e SPECULARIA. . tete telele ls tehele lle. — faleata DG cmt — hybridasD 6. d SACS 510029 2-0 E3638 28 24 3 ES — arenaria: Valli, . L2 2.2... -- arvensis- Pinna 23 20 22 s — Dites Pin ORE to LO 1. — Mio EUST b OO DN I — .idüseripla. RCD... 2s. . — purpurea. Poir. . . . . . . . . . — scordifolia. Willd. . . . . . .. SPATICESN. 10: NRA Se à — arborea. WALIde «9-002221 — arborescens. Brouss. . . . . . . . — brassicæfolia. Æebb. . . . . . . . — imbricata: Webb. 01-0200 — macrophylla. Brouss. . . . . . . . — macroptera. Webb. ........ — papillata.- Webb. ER — pectinata. Hort. Kew. ...... -— Preanxun t Webb 3-4. 8-9- 9 CREE — pruinosa. Webb... 5 4...» — puberüla; Webb... .... 42. mets SE CEE Re V. 2 23 28 9 9p ee CE — paleacea. Sibth... .. . . . . 4. ec tortiliste DES A -. 1.1.0 SÜTOFRICIA. 205 2 Ens — Draco; Grange e 3: SUÆDAS EE... + Ne OA S. - — chenopodioides. Pall. . : — fruticosa. Forskl. . . . . Eu. —— c maritima Mag» 9. 8 00109 — vermiculata. Forsk.. . . .. SENTHERISMA; SERRE EN - — vulgare. Schrad. . . . . . ( 473 ) 323 120 122 282 282 122 122 422 421 123 424 422 Tabayba selvaje Canariensium, . . .. . . .. 253 Tabayba selvaje Nivariensium, . 250 Tacarontlla; ;.. . « 419 NM se da © 295 HABIDASTe, . 45. 2.024 259 Ese - 46 (MAIDSE NN. 2 er due se ue - Do SUOXUC 69 TAMUSSES A IONS cro Ee EE S 317 — communs. Link 0:30 4-4 317 — edulis. Low. ... 317 DETLSBELGOS e noo DONOR à à de + RIS cts 347 Tagagontid c E MATS S arcade 295 Tattagos a PES Au apis ese sl. 235 ECM MUT T ll adi 436, 441, 442 — (er PUTES US APERTE DUC. 442 — elongalad CAYMAN - - 136 — Filix femina. Cav. . . . . .. 441 T6jO^.... 2.0: 12-5 5E 20 RE Md M" LES TELMATOPHAGCES! 12 24203 -9n..- 297 -—- gibbaz Schi: e 297 TETRAHITUM: CN RARE 97 — hirtum. Hoffng. . ..... 97 TETRAPOGON:: 5. P Ue 397 — villosum. Desf. . . . - . . 397 (FEUCRIUM. 21.05.4425 M SUN S 108 — canariense. Lam: . 2232 99. 107 — fruticans. Linn Vas EN 108 — heterophyllum. L'Hér. . . . .. 107 — spinosum. Linn 409 HE QUIMExIQUE >... Ne Re 202 BHELIGONUME.: .- 3 964-2 266 — Cynocrambe. Linn. . . .. 266 BHESIUM. 3-224: re 232 — alpinum. Desf. ... 2 Le 232 — humile- Vahl me. : 239 "THYMUS.. ......:2:. 2.25 ORTU EOS 68 — Calamintha. Linn. . . . . . . .. 82 — hirtus. Link; 948 9 3 oui. 78 — inodorus; BAM: AE 7A AC DO DES old © 0 83 — origanoides. Webb. . . . . . . .. 69 — Tenerife. Pots PRE RCE 81 — terebinthinaceus. Brouss. . . .. 81 Tina del. Negroz "#7. .- 2994 4 2 We... 59 IENIARIA: Los NR CR ERA. 921 — Convolvulus. Webb et Moq.. . . 221 Tircuela; cas duse MN ACRES 37 Tolda... ... 25 5 2088.02. m n AA 253 Tórongil mulato ^93... ..u.. 9995. OO 62 TRACHYNIA M... 400 co: 419 — distachya. Link. . . . . .. 419 TRAGANUM.. ., tous So MEA S 211 — nudatum. Del... 3 242 TBAGUS. 355... 3 2 ES ce ERIS 386 — racemosus.Desfí à ..... 5... 386 "Trembladeras ee 50 E ; 410 TRICHOLJENA.....-..-.- Am a. 425 — micrantha. Schrad. . . .. 426 — Teneriffa. Parl. ...... 495 60 ( 474) TRICHOMANES: 5. 1.2: TENE ut 447 | VERBENA officinalis Linn. . . . . . . .. — alatum. Hook. . . . .... 447 — ventris ABC SE ee — brevisetum. R. Br. . . . . . 447 — . supioa.-Linn VE ICE — canariensis. Linn. . . . .. 26 [I VERONICA. «450 «v» SCOR EEE — TadiCaBS SIDA S + ee 447 — agresiis. Enplbot S cue — scandens. Sw... : . . …. AAT — Anagallis. Linn. .. .. .. .. — speciosum. Willd. . . . .. AMT — anagalloides. Guss. . . . . . . . = tunbridgensis. Linn. . . . . 446 — SLanvensis, AAT. le s e en TRICHONEMA EE RE 0 secs 342 — Beccabunga. Linn. . . . . . .. — Bulbocodium. Webb. . . .. 312 Em didyma. Ten... NT = grandiscapum. Webb. . . . . 312 — palitas IEP. 21-22. SIENS M. Tripoldelasimandhes;; locu. 421 WIENIE AS co. En. stt ue". MT OS: TRIPUAGHNEA SO 3. à à à sve. 391 — muricata. Nees. . . . . . . . .. — xitens- epic e en 0 SOA AVIIEA- ER cruel e. ee hane qe s BIRBISETUMOETSE Sec RE ARMOR. 398 r—wuuestolons/eraz (Bnesl-«- te Teen" — canariense. Parl. : . . . . . AO -IVblagrera. ors e Se ee RUN RU DUR — neglectum. Aem et Sch. . . . 309 Ji fXinagreritas c Ee t eee celsus ees A. EREDIGUMA D e ss EE E A o e eT dS CINCCDUE — caliatum.- BU. ec EU A9: 1. IWiXorina. «3.4. ATEN et ei SH Rs REMIS Use — Tepens.« Linndgeu- Eu e 420. SVIDDPIA: e use oisleuseu2 i2) 2020324 202 ES — sylsaticum. DU. — 2. 419 -—. Myuruüs. Gmel. 23 EM. IFRIXAGOS 500 o EPEREAEU 150 — Pseudo-Myurus. Rchb. . . . . .. E maxuma-oW/abü- ieu CU CR TUE AS ANR EILENBERGIA 7071-2 er — .versicolor. Webb. . . . . . . . . 152 — lobelioides. DC. . . .. — viscosa- RER A cus e EME à 153 — nutabunda. DC. . ... BRDXAGOIZS Sunc EA CN ER. | 95 — pendula. Schrad. . . . . — arvensis. Hoffmg. ........ O5 A'AVIDHANIA S 15.5. ec dre de ee am NE iM MEA — colorald. Par «s». +7 ders 95 —= aristata. Pauq. . . — cordifolia. Mench. . . . . . .. 95 = frutescens.. Paug. . «--... IEGbIStO. onore d Eee i. 231 M IN OODW/ARDIA. SE 9803. FER. MPHATER EE nee rs dece e eite de o dus 291 = zadioaus- AURA ee -— "tülis. Schn. 5 7. el. SIC US 291 Werva Camellera:.…, 55 à et ONE — angustifola. Link... . .. .. : . 291 ei jCarmin, L7. LÀ. CCR SUM GENS — macranthelia. Æebb. . . . .. . .. 291 EL. (CN Mess © croatie DRACHNES - X eue à CU oM Mee 387 EE (déGat se sus de eS oe dex: — parviflora. "rin. "eue 387 e-oudella/Cumbra; EN El ee ERGINEAS CEE EE POI 339 — 1, de plata ste eos dE MERE — anthericoides? NS o RIS. 339 — de Risco Canariensium, . . . . .. ... — hesperia. Webb. . . . . . ... 339 | — de Risco Nivariensium, . . . . . . . :. — 2 Scilla. Sieimh. .- t RIT 339 Ec moras C - eu TENES EROPETALUM. UU Ud. dee RIA Wet 344 EX Dedorrera. 2x. de das cell eue er atoms Mel 2 sexotinum. INVIESL. - NE 344 DC CNESEPSPSPSPOF ON UAI EMI aod lE dU (0 S av tO recettes NS 259 z— tastonera s e e E eo Roue de — arborea. Linn... ........ . 264 MEOS CUN IINE — eaudata. Vahl. . . . . . . . - . . DOME CA + leido de hr e cire E — membranacea. Poir. . . . . . .. 259 — UDrasoniss hiDn- 2. e & 2 - Ne -—Mumorifolia- Poit. +. ce 960 1 'TÆAANNICHELLIANE 0 CM. TEN. — stachyoides. Æebb. . . ... . .. 259 — dentata; Willd. ........ ...-. - — mrens: oannes. 259 — digyna. Gay. . . . . . .. Uvas de los Guanches, , . .. . Te c 220 — palustris g. Linn. . . . . . Nara de Tesé LE. ete ae e Tea . 7 SIMA EBNPPANIAS 5. uc eee Me IWRRBASGIMMOS eee Ge ae Ie de ds die 428 + nadilora. Jus PE. SIENNE — sinuatum. Linn. ; . . . . .. 129 Lx TENENS- Bento, - MERE NERBENAE EE ZU ore eue. o Mao Ezarzilos 7... PO Lex. 2,c E — nodiflora. Ling. . ....... MS gaunilos c PLE Eee eMe E ENUMERATIO TABULARUM SECTIONIS TERTIÆ PHYTOGRAPHIÆ CANARIENSIS. Tan. 137. 138. 139. 140. 144. 142. 143. 144. 145. 146. 1 47. 447. 148. 149. 150. 151. 151. 159. 153. 154. 155. 155. 156. 156. 157. 157. 158. 158. 159. 160. Pac Legendrea mollissima; JEebb. |: 20. A o31. sn bv UR TRES 28 Rhodorrhiza virgata. Webb. . . . . COPINES WENT PO IT 30 E slandulosd: PHONE 2 s AA TWE. bas CE TENE 32 — fruticulosaeVebb3 31 soa 3 AS emu T 29m M 33 Guscutar Episqnehun s, Vebb) c5. Sas 1. die eate ditate E e 31 ax cayemas BR 2f 39 ono 903 ASI 35s eV acnd 38 Messerschmidia fruticosa var. angustifolia. . . . . . . . . . . . . . .. 40 Echium Auberianum:, Webb, et; Berth nt . sels chi Mel 27 43 = SD ICS URLS en À M Ste ét EM 44 "2 PinmnasebbretaBerth e aetas. du Mags cu CAT: rs 44 = anasmeetelium FE abb, s a a à + AA LC OMS ROTER: 1 s pbecaisuei a Vebbt, SUA. Loa so cu EET. MS: 49 — Mbifrons DG. 1 Tf aie Aon agolon- 4n De ME: 48 =) siganteumi onmes PR... M él «o D 49 Bystropogon-arieanmfoluüs.. ZHérit, inter ART RE 64 — canariensm. E'Héri.22.2. awe oben so 65 —= semulatue tete... Last -sontlotelt aicut Se" 66 Thyrnids origancidesco P ERUb «L2 n.n exis M M ORNE M 37: 69 Micromériatthymoides Web) 2/151... Mardi sa otis ond S - 1A zu. ahyssopitolia4 Feb EU A. vade ME CET 12 -—— hezpyllomorpha-; Fables 44, 14. latente ch 73 s Tragpthiyyus. -Hehbp», «s «cand - enlen zu atas E S 13 — lachrgpliylla, PF. a 2 09 B caudas EON 74 — Jasiobhbylla; PERL vie eran A CLERO: CE 74 -— lépidat IE gib... ou vipaedan- s 9e 75 — Presnxibt FVEebb... 26] 9 ovs EIER E e X 19 — fenuisc Ein cx os pese cn NE 16 - polioides s Eabbs «1. 23s. role EEUU. 139 20S 16 — Benthamr: Fable. 2... 0M saoudite 71 -— lanataz JBentls, d.e exo CASES SEGECEERS TOL PES 78 Ta. 160,5: Micromena ulanonties. Webb 0e Foahes à à s Du ete 161. — NEED PRES uc. Se ROME Ne 162. — boxhemifola, MAgób a uu... de 163. — dacnsulora. Qetth. £ - - WERE LE LE £ 6 CRT RARE E - 164. — zerelunihunacea. Feb NEM ET CCC EL 165. Nappiaieydea. Webb wet Perth LV oT ERG Rm mtem 166. EuumBronssonelün. Zentl. i TE EMNENEUEE usse os tuus muss 167; E kesypbaca- Jann. « co ER DEEP ELS put E SU ape 167. E iclandestina- Liu. SORT RM ER er o RE 167. Et Jeanariensis. Mann ke er RD ene MU RUE Le 168. Leucophae candicans WP ebbe ep Eu uM E ee 169. ==! rArgosphocelus. Webb. COramo XX We vM esaet. . 170. — "Masysnaphala: Webb... © CE e EE NP ,MOMAONMIENENER *. T1. —- *. #Massonianas Webb: «4. « 0 AME ESL OLD sess 172. —r P"macrostdchyss EURE € PH RME ette dup 173. Poliodendron heterophyllum. Webb. . . . . . . . . . . . . . . . . .. 174. Solanum Nava. Webb «et Bertle .& © E 2: 4 LEE AIME et CA: 175. Mathania anistata: Saad «s AMAREUMUE RUN TE dede NE 176. Campylanthus salsoloides. io^. 0008, 9. AE. OEM. CURE Rte s 171. Serommlapin :elabrata. wd. eK'ew. 4€ CT E EXAM CAMERA seme oet (Tabula per errorem inscripta est Scrofularia arguta.) 118. Scrofulania Smith. ZJornem € + SOEUR Sue ee t 119. — argutadZ. Xem. c X nce ex IM edite Eon cond (Tab. ad pag. 132 notata per errorem 177.) 180. — calüiantha: MP ebbi.: exi xoa a MERS rte DO RO ooumertee ers 181. Lanariatheterophylla; Schousb. 672 E90. EGUIORGREVS Ata. -. 182. = E ACOparia: SATUS: 1.1 onc eon ROLL Im I. Doce esos 183. Callianassa Isabelliana: "IUebb. c EVE RENE senec 184. Liyperiiennariensis.- Webb - 212,2, 42 IN Fo NOMME. 185. Phelipæaitrichocalyæ. JJebb.« 00000 oe Re a ete T ena AN, 2. 186. iNOtelaa excelsa: (Webb. 212 5 00 vest EM ER ARMES 2. 2 à 187. Pleiomeris canariensis. 4/ph. de Cand. ... 24. lle. 188. Heberdenja excelsa. Danks:se nt MAIL Rr ME rus né 189. Statice ipapillata: Webb. 3. 02 «2c c A et te lan EM vcn los 190. = C mwecunata. £f: Kec c ier co AN d'u ne ane, ss 0 191. L—Lapuberula: Webb: «274 o CLIE LM Ve ete oos) 192. FE. wambricata. JEebb.- 149. oz ade TE IDF ue ane i 193. Fsuanacropby la. Bron Re ARE mEM, e 5 Roos 19%. cc MALDONESCENS Mr0USS CE Lun ela TE alger s ceo 195. zs obrassiefolia: Webb. a. Je EME Sent à es + 4 à 196. + macropiera. MED: 4er i$ vos ecc OMR RME - sem e PAG. 78 79 80 80 81 85 90 411 111 111 100 101 102 103, 103 107 124 284 128 135 133 132 136 141 142 145 147 154. 164 168 170 177 178 179 179 180 181 182 189 Tan. 491. 198. 199. 200. 204. 202. 203. 204. 205. 206. 207. 208. 209. 210. 241. 212. 213. 21 4. 215. 216. DATE 218. 219. 220. 221. 222. 223. 224. 224. 226. 221. 228. Plañtagc'arborescens Pair. . MMM ER. Jen sam? (Tabula ad pag. 188 per errorem notata est 195.) Plantago Webb din ài. 0319 9 unn eS 24biu dus .5 2. (Tabula ad pag. 188 per errorem notata est 196.) Alternagtheraraebyrantha.. A7 Br mE Lo. scat. ca SS (Tabula ad pag. 194 per errorem notata est 197.) Ghenolea' eanariensis. JMog.-2 2.52 RAR CN. Lai ug re DA Beta procumbens. Chr: Smith. EM Cnil dius. à = Webbiana. Mog. ..3 MERS 3 0 BEANS. mln Phœbe Barbusaüa. Webb... 29 20: 20008 DIEA. ls (Tabula ad paginam 224 male notata est 201.) Persea indicao Spreng. s 2 uo s 0. NON GM OS. (Tabula ad paginam 225 malè notata est 202.) Oreodaphne fetens, NSab Es. 0. Amd o psp t (Tabula ad paginam 228 male notata est 203.) Laurus eanariensis. Webb etx Berth. ..... 2. M5 am oe SEA (Tabula ad paginam 230 malé notata est 204.) Euphorbia, atropurpurea. Zrouss. 4... . s 39i ls mtm. eg aphylla. Jrouss: a5 2059s (M toas n d balsamiferas Js Kem. 2 eu succi aimi m Urüca staehyoidess Webbis, 2 ios 5.202. pcm am os LE à MOOD oia 3 4 4 4 3 A CUS ORELL: => wappendieulatac Webb. . : 2 2-299 Tall ES Salix eanariensiss- C Ars Omm n stt. n7. use ENS DHT TE Paga fragiferd Weübwa a arii ss A O SERERE LT ERE DOE Tuniperus Gedrus (Webb. Berthe i RE ERRORS Typhia: macranthelia® Feb 223 ANR SR Braeünculus-canapiensiSo A «mih. 04 2 100 CN OR CNN Orchis: eanapiensiss indie ds MN e c S ELE Habenaria: ridactylitess mai CE CR RS CE Trichonema'eranidiseapum-. lebb.. -. .— Le ILS IE (Tabula ad pag. 313 malè notata est 185.) Tamus: dus Eie... ca uen os ITR ET UT EN Danae-androgyngs debo... e Sussex DEN - Gaye USD. S v RS, CRE IM Smildx eanariensmc Wall: 495 0. ass NE Asparagus scoparius: ouo. .. o2 mos c M M E — wnhellatüsxZmb. s OR huI HERR DOE, — arboreseens. Prouss, "2 a man caca do E 230 252 263 254 260 261 263 264 266 271 273 978 292 296 t9 19 D r2 19 © Ox WEM à ro 1 me IN D nS 1 [^ ©: # [ori ( 478 ) Asparagus Pastorianus. Webb el Berth. . . . . . . . . . . . .. LU NE Scilla heemorrhoidald Bob... 2 0e s on «not les RET e s—. daswnüc NO eum lol AE > — iBerthgun EE Le uos ARMES AU! cons Cul ner e ANRT. : . : SO X PNCEESMTDTRCTIER Almmeniierum 3 ebb... c0 or DTE EE eoe fon le Le PR uum Jh.....- n. OX BS SESUdlous is cote © Enalaecolor. Webb... . 2 25 OR RE wabsidenonenisi abel 4 E Ipmupurea. J4nk....—. à 44 4115. V X ANI Eh t - —— tananenss. PUR ...5.:...7 MN EE tail - Commelyna agraria. Kui alt £99 axes Dor alam Ve — canescens. aM. . . . . .. té 3 Mee IE TE Cyperus rubicnndus: Fall Iudaeos. MES ma Pa aie E IE 9 v , Phalaris eanariensis. annos 48 i :-. uu ede e cenae HE * AB —,. Jjbrachystachys. me ade tear duyer Sed eceieos breite Tie s 2X3. (Gorx. Lagryma. ans eus S ate Le diee seed ud deco Sra E 5 Pennisetam (cenchroides Misshatetie sai 802 ardente fa alc - Paricum paspaloies. Pers. (2602s eco xe y e eon he nile Dieuapasupdomn EL. auus rn geo et , AVOIR Hol. er ue ur. rM e, aedis e 70m e -— uemilara- Zar 4 di cete di ait rote aeu E. Dactylic iouithii. Fink. 95 usus de à 2 pe e à m X RENE Mens. - © = S ( 479 ) ERRATA QUORUM PRÆCIPUA AD TABULARUM ORDINEM SPECTANTIA SUMMA CURA OBSERVANDA ET CORRIGENDA. Pag. 15, lin. 33, Armoracià, leg. Armoricä. Pag. 88 , in annot., novi, leg. gnari. Pag. 125, differæ, leg. differre. Pag. 132, lin. 18, Tab. 117, leg. 17 Pag. 135, (in. 26, Tab. 179, leg. 17 Pag. 188, lin. 3, Tab. 195, leg. 197. Ibidem , lin. 93 , Tab. 196, leg. 198. Pag. 194. Tab. 197, /eg. 199. Pag. 224, lin. 1, Tab. 201, /eg. 203. Pag. 225, lin. 26 , Tab. 202, /eg. 205. Pag. 228, lin. 1, Tab. 203, leg. 205. Pag. 230, lin. 10, Tab. 204, lez. 206. Pag. 313, lin. 5, Tab. 185, leg. 222. Pag. 443, lin. 31, Codam, /eg. Codani. E 7 Ex c Iu x* " vuvYtéw £ zd ^ « em — TR RE J *. Suh a j E: Md AURA" St LE #4 OÙ 0 À 1 I» EM! E T Ti re. h^: PU - - * | "m 1 *srT* n evXERS Y “rever sastet £ ATLM LE TL ; zd Ad AGCATRUS m A173 . ua LIAATO i2 ER3513050 ICTHAIUUAT uA, á D Am 32154 die A "m FM "T. à — di. X www os * à où X à & ÉMIS ON VIIRSRTOROTEA exe VM VE Li à ] T r PEN PUS ONCE RARE à C08 .«9 TO NT, ! DU LT) "E nac 1.MM vow RATES RAT RU Oe 2 ae PC NC Se SOCUIRTBES 7S RE Garden Libra BE UT 3 5185 0029 M ow—oem one me e rw ov —— mes Arc MN OV MAN di. de A. UE