This is a digital copy of a book that was preserved for generations on library shelves before it was carefully scanned by Google as part of a project to make the world's books discoverable online.
It has survived long enough for the copyright to expire and the book to enter the public domain. A public domain book is one that was never subject to copyright or whose legal copyright term has expired. Whether a book is in the public domain may vary country to country. Public domain books are our gateways to the past, representing a wealth of history, culture and knowledge that's often difficult to discover.
Marks, notations and other marginalia present in the original volume will appear in this file - a reminder of this book's long journey from the publisher to a library and finally to you.
Usage guidelines
Google is proud to partner with libraries to digitize public domain materials and make them widely accessible. Public domain books belong to the public and we are merely their custodians. Nevertheless, this work is expensive, so in order to keep providing this resource, we have taken steps to prevent abuse by commercial parties, including placing technical restrictions on automated querying.
We also ask that you:
- Make non-commercial use of the files We designed Google Book Search for use by individuals, and we request that you use these files for personal, non-commercial purposes.
- Refrain from automated querying Do not send automated queries of any sort to Google's system: If you are conducting research on machine translation, optical character recognition or other areas where access to a large amount of text is helpful, please contact us. We encourage the use of public domain materials for these purposes and may be able to help.
- Maintain attribution The Google *watermark" you see on each file is essential for informing people about this project and helping them find additional materials through Google Book Search. Please do not remove it.
- Keep it legal Whatever your use, remember that you are responsible for ensuring that what you are doing is legal. Do not assume that just because we believe a book is in the public domain for users in the United States, that the work is also in the public domain for users in other countries. Whether a book is still in copyright varies from country to country, and we can't offer guidance on whether any specific use of any specific book is allowed. Please do not assume that a book's appearance in Google Book Search means it can be used in any manner anywhere in the world. Copyright infringement liability can be quite severe.
About Google Book Search
Google's mission is to organize the world's information and to make it universally accessible and useful. Google Book Search helps readers discover the world's books while helping authors and publishers reach new audiences. You can search through the full text of this book on the web
alhttpo://books.goodle.com/
Ls | S - | | | | | I | | |
B 3 322 b52
-
AUONTITERDIX
i
Tt0& 00 o0— —00—— —— —-9 —ÀEEL OMA 0 wp p ELE
PLiRTÓ
PY"
PLA TONIS
PROTAGORAS.
Aba.
RECENSUIT, PROLEGOWNENIS XT CONWENTABIEIHS INSTR 9 XIT
GODOFREDUS STALLBAUM.
32 Pa ov e9" , , *". * ^ on ^29 9 9 e" « « " Li 3" h ; í -
EDITIO SECUNDA MULTIS PARTIBUS 4UCTA ET KMEND ATA.
SUMFPTIBUS FREDEHICAE HENNENGS. .. MDCCCXL.
Londini apud Black et Armstrong.
t
.t*
)
"T
*n
PLATONIS
»HROTAGONRNA.S.
Unufgetgcnre m UE i S RRURIUE S GEPOSD.
Plat. Opp. Vol. Il. Sect. H. 1
PRAEFATIO : AD PEO'TAG O HNR AN.
BProtagoram Abderitam primum ferunt sese non dubita- visse *) appellare sophistam: quod quidem ita esse ipse Plato quoque in cognomine hoc dialogo p: 349. A., quo loco eum de sua professione dicentem fecit, non ob- scure significat. Et certe magnificum quiddam fuit, in quo ille se praeter ceteros excellere existimabat, ut mi-
rum videri non debeat veluisse eum sapientiae opinio-
nem, quam aífectabat, etiam nomine sapientis assumto augere atque eonfirmare. Nam ut taceam de. inventis
illis, quibus philosophiae doctrinam locnpletavit **), aperte
ille se virtutis magistrum auaus est profiteri, ac praeter hanc ipsam professionem iactavit etiam artis dialecticae maximeque eloquentiae iudicialis docendae eximiam fa- cultatem , invexitque primus notissimum illud TOV "TT( | Aoyov xpsírro stowétv. Qua utraque re id consequutus est, ut Platone teste ***) quadraginta fere annos ma- gistri. munus maxima cum laáde obierit eiusque disci- plina ab omnibus studiosissime sit expetita.
' *) V. Suidas in v. Protagoras. De vita et doctripa buius Sophistae Y. Diog. L. IX, 8 sqq., ut taceam receritiores scriptores , qui de eo exposuerunt.
**) De his v. Prolegg. ad Theaetetum. : li
^") Menon. p. 91. K.
-—" e
19 PRAEFATIO
"Nec mirum est virtutis nomen plures adolescentes &tque viros tuno ad se advertisse, quam fieri plerumque solet. Quam enim Protagoras aliique intelligebant virtu- tem, ea longe alia erat quam quae vulgo dici haberique solet *), Quippe abusus ílle nominis ambiguitate non
Ul Bodestátis:ae probitatis pollicitus est disciplinam, sed il- * jud potits' egit, ut prudentiae civilis &c. domesticae arti- D-l1$fer baberétir, siquidem eius institutio omnis maxime ad. : "^ moliticeni- ^et oeconomicam rediit **). Quis est autem
quin sponte videat hanc viri eruditi et praeclaro praediti ingenio professionem mentes animosque hominum eo ve- hementius percellere debuisse, quo magis inter Athe- nienses illis temporibus regnabat publicorum honorum cu- piditas maláque ambitio? Nimirum ita paene necessitate quadam factum est, quod factum esse novimus, ut fere nullus esset laudis oupidior adolescens, quin se tali di- sciplina et institutione frui quam maxime vellet. Ac tanto vehementius haec studia plurimorum hominum excitata sunt, quod Protagoras consilig sene prudentissimo cum institutione ad virtutem civilem coniungebat artis dicendi disciplinam, qua ii omres vel maxime indigere videban- tur, qui vellent in sua ipsorum civitate ad aliquam glo- riam et auctoritatem pervenire, Etenim quidquid vel ad disserendi subtilitatem vel ad dicendi facultatem perti- nere videretur, id omme ille doctrina et institutione sua complexus est. Itaque operam dedit grammaticae ***), quam etiam scriptis illustravit; tractavit item rhetori- cam, cuiua efficaciam atque vim augere ef amplificare studuit adsumta poetarum interpretatione, quae singu- lorum locorum sententias subtiliter rimsretur ****); sed omnium studiosissime elaboravit in dialecticis, ut adeo Socraticam digputandi rationem quodammodo ' praeivisse vel formavisse iudicatus sit T). Quanquam eo in genere erguíae subtilitati aque acwmini tantum tribuit 11), ut
*) V. Prolegg. ad Menonem, ^ V. » ioi Protag, p. 319, A, Men, p, 91, A, Euthydem. p. 418. D. : :
**) V. Plat, Phaedr, p. 367. C, Cratyl. p. 391. A.
Ww") V. Plat, Prot, p. 386 sqq. Themist, Orat, XXXII. p. 489,
. 3) V. Diog. Laert, IIT, 37. IX, 07. 11) V. Plat. Soph. p, 332. D. Diog. L. IX. 65.
e :
AD PROTAGORAM. |. 1
qui sectati sunt eius disciplinam, ll inox in melem quan- -
dam deferrentur. contra omnia disserendi consuetndinem, quae nihil non callidé perverteret ac variis usa calumnia- tionibus vel ea, quae aperta ac manifesta deberent esse, rursus in dubitationem vocare conaretur *). Quum igi- tur homo doctissimus ista emnia profiteretur nullumque disputationis genus a se alienim esse diceret **), facile
apparef, cur si a Gorgia discesseris, ceterorum sophista- .
rum famam longissime apud Graecos superaverit ac tanto in honore sit habitus, ut eum paene tanquam aliquem deum venerarentur ***)
Haec igitur fuit nobilissimae illius disciplinae ratio,
quam Protagoras profitebatur. . Qui si quis alius, profe-
cto sibi illud debuit certissime persuasisse virtutem doceri posse. Alioquin enim fieri nullo modo potuit, ut se palam profiteretur illius magistrum.
Longe alia fuit Socratis de hig rebus sententia, alia ilius ratio ac disciplina. Qui, etsi in quibusdam cum istis opinionibus convenisse videri potest, tamen re accu- ratius considerata ab iis dissensit plurimum. Nam pri-. mum quidem ille virtutem neutiquam referebat unice ad vitae utilitates atque commoda, sed inesse volebat in eo, quod bonum et honestum esset, et iu animo hone- storum consiliorum factorumque "sibi conscio ****), Deinde Protagorei quum propter id ipsum, quod virtu- tem ad commoda et utilitates maxime referebant, si ve- rum quaerimus, omnem ad illam institutionem ad unam opinationem et quandam hariolandi coniiciendique soller- tiam revocarent, hic quod virtutem non putabat in re- rum fluxarum et iucertarum studio contineri, sed ad id, quod in se bonum 'esset'et honestum, spectare volebat, recti bonique sensum ac scientiam,. quae interiore qua- dam animi confisione niteretur, ad eam plane necessa- riam esse iudicavit, ^ Quamobrem si quaerebatur illud, quod sophistae utique affirmabant, possetne virtus de- ctriua et institutione comparari, quam quaestionem eon-
MC.
Pd
*) V. Prolegg. ad Euthydem. **) Plat. Prot. p. 334. C. 335. B. al. **) V. Plat. Protag. p. 315. A sqq. De Rep. X. p. 600. C.
»***) Jta certe de Platonico Socrate statuendum. Aliter sane So- crates Xenophonteus,- de quo v. Dissen. De uam morali in Xenophontis Mem. Gotting. 1812.
4
Y
-
13 PRAEFATIO
stet inter Socraticos et sophistas studiosigsime agitatam esse *), mon poterat aliud quid ex his disputationibus - consequi, quam ut e ratione sophistarum, quippe quo- . rum tota virtus certo careret fundamento, admodum du- bius et incertus videretur omnis ad virtutem institutionis fruetus; quum Socratis sententia, qui virtutem omnem a boni cognitione offíciique persuasione repetebat, uti- que fieri liceret, ut rimandis: explicandisque mentis no- tienibus ad virtutis constantiam et firmitatem adducere- mur. "Tertia sententiarum diversitas pertinet ad singu- larum virtutum necessitudinem et: coniunctionem. .Socra- tes enim, quum vim et naturam virtutis omnem in una scientia maxime contineri sibi persuagisset, hanc ipsam ob causam eti&àm virtutem omnem in se unam esse atque - simplicem rectissimo iudicio statuit. Quanquam ille neu- tiquam sustulit singularum virtutum discrimina, quas tanquam diversos unius solis radios spectari oportere iu- dicabat. [ta igitur facillime perspexit, quae esset earum coniunctio ac necessitudo. Quid vero Sephistae* Ni- mirum hl, quum varia esset et vero etiam instabilis quam docebant rerum vel utilium vel iueundarum nanciscenda- rum ratio ac scientia, profecto nec certum habebant fundamentum, quo virtutem istam suam inniti arbitraren- tur. Quamobrem hac in re misere semper fluctuabat eorum iudicium. Quodsi enim de singularum virtutum interrogabantur coniunctione ac necessitudine, quum non unam aut immutabilem sentirent esse venandae conse- quendaeque utilitatis vel iucunditatis rationem, nec com- mune reperiebant vinculum, quo omnes inter se conti- herentur, nec tamen negare poterant virtutes omnes inter .psas arctius cohaerere, Quocirca consilii inopes modo singulas distinguebant, modo sublato omni earum discri- mine unam tantummodo esse aiebant. Quae quidem opinionis fluctuatio et inconstantia certissimo sane argu- mento fuit eos penitus ignorare, quidnam illud esset, in quo vera virtutis vie et natura cerneretur,
Sed haec atque slia multa quum possent unum- quemque sstis edocere, quanti facienda esset ista virtu- tis disciplina, tamen dici non polest quam multos ea
*) V. Eutfydem. p. 274. D. — 215. B. 282. C. Gorg. p. 519. C. Men. p. 70. A. al. Cratyl, ad quos libros v. Prolegg. nostra. ;
AD PROTAGORAM. 1$
nacta sit amicos et assectatores. Blandiebatur enini mirifice hominum lubidini et ambitioni, Quamobrem So- crates inprimis id operam dedit, ut perversitetem eius demonstraret, id quod eo facilius sustipere potuit, quod sibi penitus persuaserat vim natoramque virtutis omnem in scientia repositam esse, h. e. in boní et honesti co; guitione cum certa officii conscientia copulata. Nam ita quum sentiret, ad vanam istam detegendam virtutis spe- ciem plurimum valere dialecticam — facile existimare potuit.
Atque huius ex disciplina profectus Plato eandem persequutus est viam, adeo ut hinc maxime philosophandi initium fecisse videatur. Nam quum et ipse pro ingenii sui acumine vanitatem aé perversitàtem opinionum so- phisticerum perspiceret; ex quo tempore philosophiae quasi tirocinium posuit, nihil sibi studiosius putavit agen- dum esse, quam ut sophistarum rationem scriptis suis exagitaret, et, quanto praestabilior esset Socratica disci- pliua, eo modo doceret, ut illorum inscitia et ignorantia detegeretur, Quum enim ipse tunc quidem magistri se- quutus sententiam virtutem 1n scientia positam putaret, quantum illi ab hac ecientia sbessent eo maxime docuit, quod eos identidem ostendit & verá dialectica multum abhorrere, virtutis notitiam habere nullam, genera no- tionum atque partes pessime inter se confundere, deni- que miscere omnia atque miserrime conturbare. Distin- xit autem philosophus iam mature varios ac diversos vir- tutis quasi gradus, prouti ea ad scientiae constantiam et aequabilitatem vel propius accederet vel longius inde abesset. Nam aliog censuit temerario quodam casu et coeca consuetudine, quae rationis lumine careret, bene honesteque agere; alios vidit divina quadam ingenii feli- citate ad bonum reetumque ferri, quibus quidem J'*íc poloe virtutem obtingere arbitratus est *); alios denique iudicavit ita bene facere honesteque vivere, ut consilio- rum factorumque suorum rationem exploratam haberent. Et priora quidem virtutis genera, quae vel a casu et fortana vel a divini numinis favore et benignitate profi- ciscerentur, etiam imperitae multitudini et hominibus a philosophia alienis concessit: tertium autem genus, quod
*) Nam ita iliud ó«í« polo« intelligendam esse vel unus ile doeet locus Legg. I p. 642. C.
L
g9 PRAEFATIO .
unice virtutis nomine dignum habeit, quippe qued cum
boni honestique cognitione et recti couscientia coniun- ^ ctum esset, veris philosophis tanquam proprium vindica- vit. Quam quidem sententiam suam illustravit sic, ut unum germanum philosophum, Socratem, huius virtutis | perfectae et eonsummatae participem esse docuerit, so- phistas autem et viros civiles vel casu tantum et for- tuito, vel munere quodam divino (Osíg nolo), h. e. singulari quadam naturae bonitate divinitus socepta, ad mi- norem quidem virtutis praestantiam, at ad virtutem ta- men aliquam pervenire posse non sine quadam cavillatione affirmaverit et contenderit *).
Putamus autem Platonem. in hoc srgumento illu- " Strando ita versatum esse, ut a singularum virtutum con- sideratione initium fecerit, ac deinde paullatim ad alios locos finitimos pervestigandos transierit. Quod ut ita Btatuamus, quum ipsa rei natura, tum eorum dialogo- rum, qui huc pertinent, ratio et argumentum suadere vi- detur. Accedit, quod inter eos libros sunt, quos ante Socratis mortem literis consignatos esse satis certo ex- ploratum habemus. Itaque in Lachete et Charmide in umo Socrate veram ef philosopho dignam fortitudinem fuisse ita docetur, ut vulgares de his virtutibus opinio- nes ad normam philosophiae Socraticae exigantur lepi- deque perstringantur; similiter in'Euthyphrone illi uni maxime pietas vindicatur, dum ceteris abiudicatur, ut- pote superstitioni addictis; in Menone porro explodun- tur sophistae ac viri civiles, quorum alteri sibi temere. virtutis scientiam docendaeque facultatem arrogabant, al- teri in summo sophistarum contemtu tamen praeclara virtutis civilis exercitatione, quam sibi scilicet propriam esse volebant, inani fastu superbiebant; quibus omnibusg dum ea tantummodo virtus, si quae insit, relinquitur, quae scientia sit destituta, et una recta opinatione aut naturali quadam ingenii bonitate contineatur, consequens , est, ut in Socrate tantummodo ea sapientia inesse exi- stimanda sit, quae omni virtuti fundamenti loco subesse debeat. Pertinet denique huc etiam Euthydemus, in quo opere explosi& vanam illem gerrulamque sophisterum,
*) Neque enim credimus Platonem hancce virtutem, scientia ca- - rentem vulgó hominum sine contemtione quadam attribuisse.
AD PROTAGORAM. - 15 máximeque Protagoreorum, dielecticam, quae se perquam Yidicwle virtutis magistram tactabat.
Jam vero cum his libris omnibus maximam cogna- tionem ac necessitudinem habet Protagoras. Quem sí quaerís quorsum pertinere arbitremur, paratam habemus responsionem satis, opinor, idoneam. Nam festive re- prehenditur in hoc sermone ac nulla esse docetur virtu- tis ista disciplina, quam vel maximus et celeberrimus virtutis magister ille profitebatur. Ex quo sponte appa- ret, quam arcto vinculo hic dialogus cum iis libris omni- bus contineatur, quos modo signiflcavimus, Nam quum in illis scriptis vel de singularum virtutum natura vel de argutae dialecticae ad virtutis institutionem abusu dissera- tur: tum in hoc libro ipsa virtutis disciplina lau- datissima quam nihili sestimanda sit, eleganti et copiosa disputatione evincitur. Fit autem hoc duplici ratione, $jquidem et ipsae opiniones, quas de virtute informatas tenebant istiusmodi virtutis docto- res tanquam incertae atque falsse arguuntur, et sophi- sticam docendi rationem ostenditur ad verum invenien- dum aut pervestigandum fere nihil valere. Quod utrum- que quomodo perficiatur, age paucís exponamus.
Itaque primum quidem probatur hoc, magnificos istos virtutis promissores rerum gravissimarum ignora- tione captos teneri, quas scire vel maxime eorum inter- esse debeat, qui talia profiteantur. Nam ne illud ipsum quidem ab iis posse diiudicari, num aut quatenus virtus doctrina et institutione comparagi queat. Quippe referri ab iis virtutem solere ad res vel publicas vel domesti- cas bene prudenterque gereundas, et ad consequenda ex- terna vitae humanae commoda atque utilitates; ignorari autem veram virtutis indolem et naturam, ín recti ho- nestique conscientia positam; inde evenire, ut nec intel- ligant aut perspiciant, quanam necessitudine et coniun- ctione singulae virtutes inter se contineantur; nam quum singulas a ceteris seiunctas ac separatas alicui impertiri posse statuant, tamen vel captiosis et ad veri speciem compositis argumentationibus facile eo perduci, ut eas omnes unum idemque esse ultro largiantur; at, si quis js significet scientia tanquam fundamento illas nili, hanc ipsam scientiam protenus ab iis referri ad callidam quandam prudentiam, qua res iucundae et iniucundae, utiles aut inutiles, discernendae sint, quo quam pluri-
e
PLATONIS PROTAGORAS'
RECENSUIT,
PROLEGOMENIS ET COHNENVTABIIS
INSTRUXIT
G0DOFHEDUS STALLBAUNM.
- 4 ^^ » A P ^.»4 *
UT e
EDITIO SECUNDA MULTIS PARTIBUS 4UCTA ET KMEND ATA.
A 2) ME Go uu —M ERREUR GOTHAE SUMPTIBUS FHIDEHICAE HENENENGA. MDCCCXL.
Londini apud Black et Armsirong.
--
* ^ 4
P sl
PLATONIS y Nt O '" A G€ O RR A 5.
UmSiita uf aam ERR aS ERREUR OC EEEERED,
Plat. Opp. Vol. Il. Sect. H. 1
20 PRAEFATIO
Enimvero Socrates Platonicus quum ipse sie sen-
tiat, ut virtutem in boni honestique cognitione consi-
stere arbitretur, virtutem &utem istam civilem, cuius doctores sophistae volebant videri, incerto casu et te- meraria tantum rerüm utilium aut iucundarum hariola- tioné &c veluti divinatione contineri existimet, profecto non sine idoneá causa ambigit, num fieri queat, quod Protagoras profitetur. Quamobrem eum rogat, ut ipsum , edoceat meliora. | mM Ítaque Protagoras, precibus eins satisfaéturus, more sophistarum longam orditur orationem, Quae quo magis capiat deliniatque aüdientium animos, exordium ducit a fabulae narrationé ad rem praesentem satis lepide exco- gitatae. Quum tempus, inquit, venisset, quo ordine fa- torum varia animalium genera ex telluris gremio.in so- lis lacem prodirent, Prometheo et Epimetheo hoc mu- neris a diis mandátum est, ut singulis vires facultates- que suas tribuerent. Rem Prometheo absente suscipit Epimetheus, atque ita administrat, ut aliis robur, aliis pernicitatem, aliig alia largiatur, prudenter id curans, ne quod genus interiré aut ab aliis deleri possit, Sed ecce! peracta munerum distributione nihil reliquum vi- det, quo gemís hominum ornet. Dum inops consilii haeret, quid faciendum sit, improviso advenit Prome- theus. Hunc vero sortis humanae valde poenituit. lta- que ne,genus hominum nudum et inerme relinqueretur, artis facultatem cum igne Vuleano et Minervae surripuit eamque hominibus impertiit. Verum enim vero etsi illi insigni hac facultate egregie erant ornati, tamem, quum civitatis ordihandae gubernandaeque arte etiamtuno ca- Terenf£ ideoque dispersi habitarent, bestiarum impetui im- pares misere ab iis dilaniati perierunt. Itaque mutui au- xilii gratia condiderunt societates atque urbes,,«uo fera- rum árcerent crudelitatem. | At ehim haec res nullam iis attulit salutem. Nam vix coierunt, quum intestinis bellis subito coortis rursus dissipantur ac denuo pristinae for- tunae crudelitati obiiciuntur. Tum vero lovem tangit ge- neris humani misericordia, Ne igitur funditus illud dele- retur, Mercurium in terras demisit, qui feris hominum pectoribus iustitiam et pudorem iniiceret. Hinc vero, ita pergit Protagoras, hinc factum est, ut homines an- tea dispersi couderent wurbes et civitates, civilisque so- cietatis vinculis coniuncti vivere inciperent. P. 320. C. — $22. D. Hac autem ratione quoniam omnes pariter
AD PROTAGORAM. — ^" $1
iustitiae et pudoris participes facti «unt, mirandum non est, quod in publicarum rerum deliberationibus cuivis sententiae suae publice dicendae potestas datur. Sed quum omues iustitiae et pudoris munere. fruantur, ta- men homines virtutem non casu et fortuna sibi contin- gere, sed institutione, disciplina, exercitatione compa- randam esse arbitrantur, ut plane mecum consentiant. Etenim qui naturae culpa in se habet turpitudinem, eum tantum.abest ut puniant, ut omnes talis fortunae mise- reat; si quis autem vitiis laborat, quae & socordia aut inertia proficiscuntur, eum vero castigant ac gravissimis poenis afficiunt, idque non alio consilio, nisi ut malefici ad bonam frugem revocentur, ceteri autem de vitiis fu- giendis admoneantur. Neque illud, quod de filiis clare- rum et excellentium virorum dictum est, ullo modo vi- detur demonstrare virtutem doceri non posse, Etenim communi hominum consensione iustitia, temperantia, aliae - virtutes, omnibus civibus tam necessariae iudicantur, ut sine lis respublica stare posse nullo pacto videatur. Quocirca universa educatio, quum privata tum publica, eo .spectat, ut iuvenes, quantum fieri possit, ad virtutis exercitationem conformentur. Neque dicere recte licet hae ratione nihil profici.: Imo vero omnes aliquatenus certe ad virtutis rationem facultatemque adducuptur, id quod cognosci facile potest comparatione rudium et bar- barorum heminum cum gentibus eruditis instituta. Ita- que ne ii quidem, qui a' parentum virtute desciverunt, propterea degeneres habentur, quod omni omnino vir- tute destituti sunt, sed quia propter minorem ingenii bonitatem asd maiorum suorum praestantiam pervenire non potuerunt. — Finita hac oratione Protagoras denuo : se profitetur virtutis magistrum, suamque disciplinam ait multo graridiore dignam esse pretio, quam qued ipse a discipulis exigere soleat. P. 322. D. — 328. D.
Videmus hic primum sophistam quasi specimen quod- dam exhibere institutionis suae. Habet enim copiosam et multis verborum lenociniis exornatam orationem, qua Socrati persuadere conatur virtutem, etiamsi omnibus communis quaedam prudentia civilis tribuenda videatur, tamen utique doctrina et institutione comparari posse. Quod. exinde explicat, quód Mercurius, qui feros cultus hominum formaverit, lovis iussu omnibus iustitiam et pu- dorem iniecerit, eoque homines a fera et agresti vita avocaverit; hic ipse vero iustitiae et pietatis sensus cul-
23 . PRAEFATIO
$&ur& et exercitatione indigeat. Verum etsi in his quae- dam vera insunt, iamen ordo sententiarum adeo est perturbatus atque notionum ea est obscuritas, ut quid rei sit ex his minime possit intelligl. Quod ipsum ar—- gumento est longas illas atque splendidas sophistarum declamationes, praesertim ubi argumenta tractent e fa- bulis petita, ad persuadendum aptas esse minime ludi- cari licere. Atque id ipsum etiam Socrates Platonicus ita iudicat.
Qued enim speraverat sophista, se hac oratione sua Mippocratis et Socratis animos esse deliniturum, id adeo nou consequitur, ut ei deinde hoc declamitandi genus totum relinquendum sit. Socrates enim, ut perpetuum istud orationis flumen quasi restinguat et obstruat, sese admodum obliviosum simulat esse, ita ut quae in longio- ribus eiusmodi sermonibus dicantur mox sibi e memoria rursus excidant. Praeterea se orationum habendarum plane imperitum dieit. Rogat igitur Protagoram, ut hac molestia ipsum levare et interrogando respondendo- que negotium secum transigere velit. Quibus precibus sophista eo lubentius concedit, quod ita novam artis suae ostentandae occasionem; sibi oblatam arbitratur. Tum vero Socrates, simulans se Protagorae, virtutem doceri posse affirmarnti, facile fidem habere, sermonem . infert de alio argumento: quod tasmen cavendum est ne temere fieri existimemus; cobaeret enim haec disputatio utique arctissime cum reiantea tractatae quaestione, nec frustra Socrates se ait Protagorae opinioni accedere; nam ita significat e ratione quidem Socraticorum id sane fieri posse concedi oportere; id quod ex parte colloquii extrema clarissime perspicietur. Quum enim Protagoras in superioribus plurium virtutum mentionem iniecisset, Socrates nunc ex eo quaerit, utrum hae omnes pro ung tantum eademque virtute habendae videantur, an variae unius virtutis partes iudicandae sint. Amplectitur so- phista posteriorem sententiam. Itaque ille: $Si igitur sunt, iuquit, o bone, unius partes virtutis, hae ipsae partes aut plane eandem habere possunt naturam, quam | totum, quemadmodum auri particulae a toto non diffe- runt; aut inter se diversae poterunt esse sic, ut singu- - Jae suam sibi propriam habeant uaturam, veluti partes faciei, os, nasus, oculus, a se invicem differunt. Utrum igitur tibi placet? Probat sophista eam rationem, qua singulae virtutes inter se diversae iudicantur. loc vero
AD PROTAGORAM. | 23
eiug iudicio fta wtitwr Socrates, ut eum dehinc dialectica subtilitate in summam consilii inopiam coniiciat, Colligit . enim inde satis captiose rebus ita comparatis iustitiam, quippe quae a sanctitate diversa sit, plane nihil sancti- tatis esse habituram, ac. vicissim , sanctitati nihi] fore commune cum iustitia, Réspondet quidem ad haec Pro- tagoras iustitiam ac sanctitatem non per omnia. sibi'si- miles esse, nec tamen etiam prorsus dissimiles videri. Sed etsi verissima est haec eius sententia, tamen cam- paratione illà a partibus faciei repetita in fraudem indu- ctus et quid sit, in quo omnis virtutis natura contineatur, ignarus sese ex his difficultatibus adeo non potest expe- dire, ut iustitiam ac pietatem non infer se differre concedere coactus Socrati porro respondere gravetur. P. 328. D. — 332. A. 2
Hoc loco utique aliquis miretur, quod Socrates protenus pergit ad quaestionem de virtutum inter se vel diversitate vel convenientia. At enim vero reputau- dum est universae argumentationis, qua sermonis summa continetur, rationem hanc fere esse; Si virtus est scien- tia, potest disciplina et institutione pareri; est autem scientia, ergo disciplina parari potest. Verum ne P'ro- tagoras statim ab initio sentiat, quo res evasura sit, So- crates üisputationem iam sic exorditur, ut virtus num una tantum sit sciscitetur. Quo quidem demonstrato de- nique id, quo omnis virtus contineatur, scientiam esse evincit; et hinc, si id verum sit, iam exeunte sermone ilam doceri posse significat. Hic igitur quum sit uni- " versae disputationis ordo ac progressus, facile apparet, cur iam quaestio de virtutis unitate inferatur. Egregie vero i(a institutum est, ut Protagoras primum statuat singulas virtutes ita inter se discrepare, nulla ut cum alia quidquam. comuune habeat, Nam sophistae eas uti- que ita segregabent atque distinguebant, ut. unamquam- que putarent per se solam ei a ceteris seiunctam disci et exerceri posse: praeterea etiam nullum agnoscebant commune earum vinculum, quo inter ipsas continerentur ; de qua re inm antea diximus. Sed ubi idem sensit ab- surdum esse, quod iudicaverat, iustitiae et sanctitati nul- lum plane esse commercium, protenus in eam compelii- tur eonsilii inopiam, ut qua ratione pieías et iustitia pos- eit diversa - haberi ideoque non una eademque sit, nullo mode ostendere queat. Nimirum ita facile apparet egre- gium scilicet virtutis magistrum naturam eius rationem-
2$. —— PRAEFATIO
que. minime perspectam habere neque -in dialectieis vel mediocriter esse exercitatum. Sed haec paucis exposu- isse suffüciet, Pergimus ad ea, quae deinceps disseruntur.
Itaque Socrates, missa huius rei disputatione, repen- tà ad alis progreditur, scilieet similibus laqueis hominem deinceps denuo irretiturus, Estne, inquit, uni rei semper unum fantum contrarium, veluti parvo magnum, bono malum, turpi honestum opponimus$ Ait ille. Quid igi- tur? respondet Socrates; itane etiam singulae virtutes, quag commemorabas, tantummodo unum quiddam habe- bunt contrarium, veluti sapientiae opposita erit insipien- tia? Rursus assentitur Protagoras. Tum vero ile hoc superioribus adversari arguens sapientiam et pruden- tiam unum idemque esse probare conatur, quemadmodum antea iustitiam et pietatem non inter se differre captiose concluserat. Quid? inquit: haeccine adversantur iis, quae antea de partibug virtutis inter se diversis et contrariis dixisti? nam secundum ista sapientiae praeter insipientiam etiam prudentia erat opposita, Quum igitur uni rei unum semper sit coptrarium, rectius utique sapientiam et prudentiam ase invicem nihil differre statuemus, P. $82, A. — 333, H. — Sed pergamus, inquit, ad alias virtutes, videamusque, quae tandem inter prudentiam et iustitiam ratio intercedat. Potestne fieri, ut vir iniustus agat prudenter? — Respondet ad haec sophista vulgo quidem certe ita videri. Itaque hanc quoque sen- tentiam refutaturus Socrates prudentiam et iustitiam pro una eademque virtute habendas esse hac fere argumenta- tione demonstrare instituit, Omnes, inquit, ea, quae sibi utilia esse putant, unice appetere solent, Quae sunt uti- lis, ea etiam bona. Qui facit quae bona sunt, is recte facit. Qui recte facit, prudenter facere iudicandus est. Quum igitur qui prudenter agit faciat item recte, sequi- tur ut, si quia iniuste agit, ia neutiquam prudenter agere putari debeat, Nemo enim prudens quae iustitiae adver- santur velle unquam potest. Unde colligitur iustitiam et prudentiam s. temperantiam uon esse diversas virtutes. P, 332, A. — 533. E.
Nemini facile obsourum erit, hoc quoque loco Pro- tagoram argautis conclusiunculis deludi atque callide eo permoveri, ut quum antea virtutes omnes inter se plane &eiunctas ac separatas esse iudicaverit, tamen iam sapien- tiam (cogíay) et cuqpoovvyz», itemque cegoogvviy et
C. ÁD PROTAGORAM. - 25
justitiam idem esse largiatur. . Sed haec demotfetratio ne ad iustae argumentationis perspicuitatem perducatur, pro- hibet Protagorae pervicacia, qui ne rursus Socrati con- cedere cogatur, bona semper utilia esse praefracte negat. Rogente autem Socrate, an quae nemini sint utilia bono- rum nomine recte appellari queant, longam orditur ora- tionem, in qua non sine speciosa doctrinae ostentatione, quod huic bonum sit, idem alteri damnum afferre docet, plurimasque res enumerat, quae modo utiles, modo noxiae sint, scilicet hac ratione audientium animos ad sui admi- rationem abrepturus atque artem Socratis dialecticam cal- lide elusurus. P. 333. E. — 334. C. Nec vero negari potest Protagoram recte iudicare utilitatem rerum va- riam esse et multiplicem nec per se constantem. Quam-. obrem utique quod iant bonum alicui esse videtur, idem alteri malum esse potest, At enim verc alia certe sen- tentia Socratis est, qui quod arctissimam statuit inter bo- num atque utile necessitudinem et coniunctionem, non; tam utile pro bono habuit, quam quidquid bonum esset, idem in se utile esse arbitratus est. Qua de re disputat: apud Xenoph. Mem, 1V,. 6G, 8. et Plat, Menon. p. 88,,, ubi recte: szyra yap vaycOa wqtAgo, nec inverso: ordine: zcyra yao tuque xuyoda. Koc ipsum igi-. tur Socrates Platonicus ei, quam alibi prodidit, .doctrinac: convenienter ita urget, ut inde argumentum suae senten-- tiae repetat, Quanquam nemo erit quin videat callide de-. ludi Protagoram, ubi ex eo, quod qui iniuste faciat, is neutiquam agat cogóóvoc, protenus colligitur iustitiam et o0gpgoovYyryv unum idemque esse. Verum redeamuti ad sermonem Platonicum.
Etsi igitur Protagorae familiares illius orationis co - piam ac splendorem admirantur, tamen Socratem non fu- git fraudulentum illius consilium, Rogat igitur sophistam, ut missis splendidarum orationum ambagihus breviloquen- tia utatur, in qua. et ipsa sese excellere dixerit. Ille vero. iniquum putat sibi praescribi, quemadmodum dispu- tandum sit. Quibus auditis Socrates, nugarum sophisti- carum impatiens, abrupto sermone discessum parat. Hic vero amici eum obnixe rogant, ut ne discedat, precibus- que.suis id efficiunt, ut non modo remaneat, verum etiam rursus cum Protagora sermonem conferre velit. Quoniam autem declamationes longiores omnino censet a colloquio arcendas esse, sophistae respondendi interrogandive optio- ne data, ipse iam respondentis suscipit partes, ita qui-
36 PRABFATIO-
dem, ut, postquam ille interrogando sibi satisfecerit, vi- eissim illum sit interrogaturus, Postquam igitur de his inter eos convenit, Protagoras magnam liberalioris erudi- tionis partem positam esse censet in carminibus inter- pretandis, ideoque de dieto ilo Simonidis, difficile esse virum bonum fieri, sese disputare velle profi— tetur. ltaque docere conatur poetam inepte loqui et se— eum pugnantia dicere, Scilicet magni aeuminis laudem sucupatur homo vanissimus, poetam celebratissimum er- roris coarguens. Sed vana haee eius superbia gravissime eastigatur a Socrate, qui deinde sophistam et ipsum er- roris coarguit, Hic enim postquam admirabili cum irri- sione Lacedaemonios et Cretenses laudavit tanquam so- phistas antiqpissimos et breviter acuteque dictis clarissi- mos, idem illud earmen Simonideüm ita interpretatur, ut Protagorae sententiam per omnia refellat, atque poetam, Pittaci dietum aliquod reprehendentem, haec fere dicere «lemonstret: Difficile esse virum bogum fieri, ac falli Pittacum, qui virum bonum esse vel manere difficile esse dixerit: hoc enim in solos deos cadere; humanae imbecil- litati esse negatum *).*^ P 334. C. —— 847, A.
Atque hane Socraticam carminis interpretationem mi- rifice probset Hippies sophista. Qui tamen, ut scilicet suae quoque sapientiae specimen aliquod exhibeat, de eo- dem carmine orationem habere instituit. Sed enlm homo admodum ambitiosus ab Alcibiade, sermonum Socratico- yum summo amatore, opportune admonetur, ne id faeiat : colloquium enim, &a Socrate et Protagora institutum, esse profligandum etfad exitum perducendum. Nimirum con- stitutum erat antea, ut, postquam Protagoras sibi inter- rogando satisfecisset, Socrates vicissim interrogantis par- tes susciperet, sophista huic responderet. Et Socrates quidem se paratum ostendit ad sermonem peragendum,
*) Vere, opinor, Schleiermacherus Praef. ad Protagor. p. 234: ,Was des Socrates Deutung von dem Gedich- : te des Simonides betrifft, von dem uns nichts er- halten ist als eben dieae Bruchstücke, dass es nüàmlich eine Rüge sein soll gegen den Spruch des Pittakus, so ist sie gar nicht lediglich als Scherz zu nehmen. Wenigstens besitzen wir nocheii all- gemein dem Simonides zugeschriebenes und die- sem hierin Sprache und Manier unverkennbar ühn- liches Gedicht, welches sicheben sopolemisch auf das im Phaedrusangeführte Epigramm des Kleobu- lus bezieht, der ja a&auch zu den Sieben gehórte.«
LI
4
AD PROTAGORAM. . $99
modo ne rursus de carminibus disseratur: horum enim interpzetationem admodum dedecere homindB liberaliter instit bs , quippe ingenii atque eruditionis magnam ar- guentem penuriam. Protagoras autem, aegerrime ferens, quod antea denuo erat refutatus, cum eo porro colloqui gravatus ac multis demum amicorum precibus eo permo- vetur, ut illi quaerenti respondeat. P. 317. A. -— 348. B.
Dignus est hic locus diligenti animadversione. Nam primo quidem sdspectu a proposito videtur plane alie- nus esse, quum inchoatae disputationis fllum repente abrumpatur et ad alia omnía transeatur, At enim vero recordandum bic est illud, de quo supra exposuimus: per universum dialogum id agi maxime, ut disciplinam et institutionem ad virtutem, quam sophistae sibi unie vindicabant, revera nullam esse ostendatur. Quod ipsum etiam hoc loco respectatur. Enimvero quum omnino an- | tiquitas omnis sapientiae origines ad poetss tanquam au- ctores et parentes referret; tum etiam sophistae in in- ferpretaendis eorum operibus plurimum operae stque s dii posuisse. reperiuntur. Id de Protasgora imprimis con- . stat, quem Themistius Orat. XXXIII, p. 289. ed. Hard. auctor est poeniata Simonidis aecepta mercede in- terpretatum esse, Jtaque laudatissimum virtutis docto- rem hic ita disserentem videmus induci, ut argutiarum studio abreptus vel in interpretanda simplicissima senten- . tia, quaeque de virtutis exercitatione agat, mirifice coe- cutiat et poetae sibi maxime adamati mentem plane per- vertat. Quo ipso efficitur, ut eius disciplina ne hoc qui- dem in genere magni aestimanda videatur. Quin quod . deinceps significatur pauperis et egeni esse ex poetarum imrpret&tione quaerere sapientiam, id clarissime indicat, quódnam pretium philosophus toti huic doctrinae statue- rit, siquidem ipsos poetas alias iudicavit magis opinione quam scientia aique recti cognitione duci solere. Quae qui repu(gverint, li, quorsum haec pertineant, iam mi- nime dubitabunt.,
Revertitur tandem Socrates post satis longas am- bages ad quaestionem in superioribus tractatam, de- nuo interrogans: virtutesne nihil nisi varia nomina unius eiusdemque rei esse videantur? Resporidet ille iustitiam quidem, sanctitatem, prudentiam et sapientiam esse inter se simillimas — has enim virtutes Socrates antea osten- dere conatus erat unum idemque ease — sed plurimum - ab his differre fortitudinem: saepenumero enim acci-
- PRAEFATIO
dere, ut qui cetéris. careant virlutibus, ii longe fortissi- mi sint. Sd hic denuo laqueis dialecticis ab Secrate irretitur, qul hominis sententiam hac argumentatione re- futare instituit. Qui fortes sunt, inquit, eos audaces esse facile largieris. lam qui audacter aggrediuntur id, cuius periti sunt, ii laudantut ; eontra qui audaces in €o sunt, cuius nullam habent cognitionem, ii merito fhsani iudi- cantur. Omnis autem vixtus propter naturam suam ne- cesse est careat vitio at reprehensione, quia alioquin virtutis nomine indigna foret. Ex quo consequitur, ut ea audacia, quae non hahleat scientiam sibi adiunctam, non recte queat pro virtute haberi. Hoc autem probato, con- sequens est fortitudinem scientia vacare nullo modo posse, a&deoque scientiam et fortitudinem inter se non differre. P. 348. D. — 350..C. — Respondet ad haec Protago- ras: ex sua sententia fortitudinem quidem non carere au- dacia posse, neque tamen inde consequi, ut qui audaces int, .ii continuo. etiam fortes iudicari debeant. Deinde é&un ease docere conatur, quod Socrates dixerat, for- . titudinem scientia esse contentam. P. 350. C. — 3851. A. Neque dubium est; quin hanc sententiam facile tueri po- tuisset, si quidem ad fortitudinem praeter scientiam etiam — mliud quid requiri animadvertisset. Sed Socrates, magis etiam hominem perturbaturus, hac, disputatione repente relicta alio modo eius opiniqnem refellere conatur. Etenim sciscitatur iam ex eo, an omne iucundum etiam, bonum sit, et sn ipsa iucunditas per se spectata ona censeri queat, Dubitante autem illo, quomodo de hac re iudicandum sit, voluptatem vel iucunditatem per &e bonam esse ideoque ab omnibus appeti solere dein- ceps hac argumentatione docere instituit. Scientia una e&t, inquit, omnium cupiditatum nostrarum moderatrix, adeoque universam regi( ac gubernat hominum vitam. Qua qui utitur, is, quum bona et mala probe discernat, , & nulla re superabitur aut vincetur, quippe nihil faciens, nisi quod scientia fieri iubeat. Quodsi igitur reperiuntur qui se dicant non quod bonum est, licet illud cognóve- rint, amplecti, sed & voluptatibus victos ad alia omnia abripi; ii in magno vergantur opinionis errore. Etenim quae iucunda sunt, ea non propterea, quod in praesenti afferunt voluptatem, mala putantur, sed quis futuro tem- pore maiora mala videntur allatura: vicissimque bona, . ^ceum doloris acerbitate coniuncta, propterea, quod in prae- senti dolorem admixtum habent, acerba quidem appelan-
AD PROTAGORAM. 29
tur; sed easdem tamen pro bonis habentur, si in poste- rum speramus per illa effectum iri maiorem voluptatis ac iucuanditatis sensum. — Quaecunque igitur bona aut mala censentur, ea metiri solemus voluptatum aut dolorum, quibuscum cohiuncta sunt, magritudine vel patvitate, adeo- que ipsam voluptatem, si maiorem aufert quam affert iucunditatem , malum arbitramur, atque contra dolorem bonum, si voluptatem acerbitáte sua habet maiorem, .Ex quo consequitur omne8 omnino voluptatem tanquam bo- num perpetuo consectari, dolorem ut malum aversari.
P. 851. A. — 354. E. — Haec autem si vera sunt, ri- diculum est: dicere hominem, licet riala saepe cognoscat,
tamen ea facere, quum non facere liceat, et vicissim, . licet €ogtoscat bona, támen ea amplecti molle | propter praesentium voluptatum vim et magnitudinem. Nam quum voluptas per so bona sit; is, qui mala, quatenus mala sunt,.sua sponte faciat, bonis succumbens male facere videatuf necesse erit, id quod per est absurdum. [taque quod vulgo vocaüt succumbere voluptatibus, vel - ab illis vinci, id nihil est aliud, nisi pro maioribus bonis maiora malá eumere, et quidem deceptum opinionia errore, Quippe in eligendis bonis plurimum refert, ut rerum iucunderum et iniücundarum rationem plane per- spectam habeamus; qua cognitione qui carent, ii fieri non potest quin in fraudem et errorem incurrant. Quocirca
scientiam apparet voluptate esse multo potiorém, quippe
(—
quae omnes actiones nostras universamque vitam regere ac moderari debeat, neque fieri unquam potest, ut quis a voluptatibus victus, quum bon& cognoscat, tamem con- traria amplectatur: neque enim quisquam sciens malus: sed qui voluptati succumbentes mala sequuntur, ii propter imprudentiam, et quia errore decépti sunt, minora bona pro maioribus amplecti videntur.. Quae si vere disputa- vimus, vir sapiens nunqnam sua sponte mala appetet aut faciet. P. 953. E, — 351, E.
His expositis Socrates revertitur ad illud, quod Pro- tagoras in &uperioribus dixerat, fortitudinem a ceteris vir- tutibus propterea plurimum differre videri, quod saepe- numero homines insipientissimi, intemperantissimi et in- justissimi alios audacia et fortitudine sua longissime an- tecellerent. Postquam enim concessum est neminem vo- lentem res periculosas unquam suscipere; ne fortem qui- dem virum temere se in mala et. calamitates esse conie- cturum asseverat, Nam quae quis timet, inquit, ea mala
S9 |». PRAEFATIO
existimat: nemo autem sus sponte suscipit ea, quae sibi malum aliquod afferre arbitratur. Itaque vir fortis ea, quae sunt honesta, id est, iucunda — nam honestum et iueundum idem esse vidimus — semper et ubique sequi- tur, ideoque nec turpiter metuit mec turpiter audax est, quum timidus ac temere audax vel metu vel audacia turpi corripiatur. Est autem turpiter audere vel timere nihil aliud, nisi propter recti ignorantiam peccare, quandoqui- dem nemo prudens, ut vidimps, quae sibi perniciosa fore praevidet, unquam suscipiet. "Unde efficitur, ut fortitu- dinem scientia contentam esse iudicari oporteat: est enim nilii aliud nisi rerum metuendarum aut non metuendarum
scientia cum recto usu coniuncta. — — His omnibus magna.
subtilitate explicatis, Socrates concludit falsam esse Pro- tagorae sententiam, qui homines imprudentissimos sae- penumero fortissimos esse dixisset. P. 357. E. — 360. D.
Quae hic de fortitudine disseruntur, ea item caven- dum est ne protenus pro decretis mere Platonicis habe- antur. Disputat enim Soerates pleraque omnia ád men- tem ipsius Protagorse, ita quidem ut eum per suam ipsius rationem in fraudem et errorem inducat. Etenim Socrates ipse, etsi fortitudinem quoque in scientia posi- tam esse iudicabat, tamen neutiquam eam volebat inesse in callida quadam rerum iucundarum aut iniucundarum, metuendarum aut non metuendarum deliberatione, ad quam unam sane illam referebant qui virtutis dignitatem uno utilitatis studio terminabant: jmo eum pro certo et ex- plorato habemus eam scientiam, quae requireretur ad fortitudinem, item in boni rectique cognitione atque certa officii persuasione positam iudicavisse. Quanquam igitur illud suum tuetur decretum, quo scientiam statuit omni virtuti fundamenti loco subesse, tamen illud urbanissima cavillatione ad sophistae mentem interpretatur, vel sic videlicet eum commovens, ut fortitudinem quoque scien- tia contineri fateatur, sed simul hoc efficiens, ut quor- sum istorum hominum virtus tendat et quid propositum habeat, clarissime appareat. Quae quidem disputandi ra- tio prorsus eodem modo tenetur in eo dialogo, in quo peculiari opera de fortitudine disputatur, hoc est in . Lachete, qui dignus est ut ad totum hunc locum confe- ratur. lam his auditis sophista, quum se praeter exspe- cationem denuo confutatum videat, tanta ira et indigna- tione commovetur, ut amplius respondere nolit. Itaque Socmates, hominis animum rursus placaturus: Ego vero,
AD PROTAQORAM. 81
inquit, non aliam ob causam haec omnia ez fe quaero, nisí quod perspicere, cupio, quomodo 8e habeant quae ad virtutem referuntur, et. quid sil ipsa virtus. Nam probe novi, hoc ubi patefactum fuerit, etiam illud manifestum fore, de quo dieputavimus , utrum virtus doceri possit, necne, P. 360. D. — 361. A.
At mirum quid nobis ín hac disputatione acci- dit. Ege enim, qui ántea virtutem doceri posse nega- bam, nunc hoc ipsum affirmo, quod meae rationi mirum quantum adversatur, quippe demonstrare studens omnes virtutes, et iustitiam et temperantiam et fortitudinem, scientia contineri: qua quidem ratione probata virtus ma- xime doceri posse videbitur. "Tu contra, qui virtutem disciplina comparari posse antea aiebas, nunc contrarium ,
statuere videris, quippe quum id efficere studeas, ut
quavis alia re potius quam scienfia contenta esse videa- tur. — Quocirca, quum omnia mire perturbata temere- que mira videamus, equidem pervelim , ut ad virtutis naturam cóntemplandam accedamus , ac tum demum ite- rum quaeramus, utrum ea doceri possit, necne, P. 361. A. — D.
Sed Protagoras, colloqui ii istius pertaesus, in prae- senti non vult diutius de hac re disputari: ut tamen do- lorem et indignationem animi dissimulet, Socratem, ad- huc iuvenem, magnificis laudibus ornat, eumque vaticipa- tur aliquando talem exstiturum, qui merito inter viros sa- pientiae laude conspicuos numerari possit.
Hoc igitur argumentum dialogi est. Quod etsi ad perspiciendum iudicandumque non tam facile est, quam multis videri meminimus, tamen illud quidem inde certis- sime apparere existimamus, universam üisputationem per- tinere. eo, ut disciplinam virtutis sophisticam nullius pre- tii esse festivissima. disputatione doceatur, et unum So- cratem significetur optimum 'esse virtutis magistrum. Quanquam postremum istud non diserte indicátur, sed ipsis legentibus ex universi libri argumento divinaudum relinquitur: quod ipsum etiam in eeteris operibus, in quibus eadem res disceptatur, similiter fleri meminimus.
Est vero hic liber in numero eorum sermonum, qui
insignem habent artis perfectionem. — Nam tanta in eo regnat orationis elegantia et venustas, argumenti varietas
atque facilitas, iocendi ridendique in summa rerum visi
32 PRAEFATIO
hilaritas, ut nemo eum: sine limpidissimae voluptatis sen- su legere queat, nisi ad omnem elegantiae suavitatem prorsus hebes fuerit et obtueus, Itaque equidem in ea semper fui opinione, ut, qui illum inter primitios Plato- nis fetus retulerunt, eos a vero multum aberrasse puta- rem, Neque enim verisimile est philosophum plurimos sermones, qui.aüd artis praestantiam cum eo vix compa- randi sunt, post opus perfectissimum in lucem edidisse, aut stalim a primo scribendi conatu ad tantam scribendi elegantiam £t perfectionem contendissé, ut postea tam multum &b ea remittendum fuerit. Sed quanquam libri complures 8 philosopho editi videntur, priusquam hunc wérmonerh litteris consignaret, tamen eum iam illo tem- pore scriptum ;putamus, quo àdhuc plate deditus fuit disciplinae Socraticae *). , Nam nulla dum in eo cernun- tur sapieniiae sublimioris vestigia, qualia invenimus in iis opéribus, quae composita sunt, posteaquam philosophus Megaricorum et Pythagoreorum sapientiam cognovisset atque cüm sua ratione copulavisset. Imo omnia spirant Socraticam disciplinum ac disserendi simplicitatem, licet. ad meiorem artis perfectionem excultam. .Ridentur enim. sOophistae more plane Socraático, tuia inter genera et partes notionum quid discriminis obtineat, plane iguorent ; heque tümen de ea re quidquam diligentius explicatur, imo plurima de industria miscentur et confunduntur, quo magis appareat, quam facile isti sapientiae professores arte dialectica possint perturbari et in fraudem induci. Ne- que quemquam fugere potest placita illa ac decreta, quibus ad sophistam ludendum Socrates übutitur, repetita esse e doctrina morum Socratica. | Nam, ut omittam quaestio- nem illam de modo adipiscendae virtutis, quam & Socra- ticis Imprimis agitatam 'essé novimus, quod singulae vir- tutes ad unam sapientiam revocantur, idque sic, ut Pro- tagoras acutis conclusiuncülis mirifice conturbetur, id qui- dem ad rationem Socratis accommodate fleri iam in su- perioribus dictum est. Porro inter virtutes cardinales, quas vocant, praeter iustitiam, prudentiam, temperantiam et fortitudinem numeratur etiam sancíitss s. pie- tus **), quum in libris posteriore tempore scriptis non- nisi quatuor illae virtutis formae commemorentur ***),
*) V. Prolegomm. ad T. 1. Selector. Dialog. p. XXXL. sqq. /**) V. p.328. D. — 332. A. "*) V. atigot. ad Phaedom, p. 63, — 69. B.
AD PROTAGORAM. — 35
pietatis mentio: nen inliciatur. Nimirum *hae: quoque ía re philosophus Socratis. auctoritatem adhue secutus est, quem quinque virtutis partes imprimis discrevisse, certe pietatem non ultimo loco habuisse, e Memorabilibus Xe- nophontis *) apparet. Neque illud a Socratica disciplina prorsus abhorret, quod honestum et iucundum idem esse ait, adeoque voluptate ita Íruendum arbitratur, ut ad eius usum sapientia adhibeatur **). Quanquam haud scio, sa Socrates in eo loco potius ipsorum sophistarum opinio- nes ***) sophistae proponat, quo facilius eum deinde la- queis dialecticis irretiat. Etenim Platonem ipsum haec non probasse, sed e vulgi opinione et mente explicasse, vel iliud non obscure significat, quod absoluta huius ar- gumenti disputatione p. 394. E. sq. adduntur haec: &44' ÉÍru xot vov .avadécO'nu Éisoruv , si my Éyera GAAO T6
&vaL sivo, TO G&yaOv X trnv góovQv, 9 rO xcxoóv Alo tu, » tüv Gvícv* 3| doxet Vui» TO xorcMOVO, vOv fov àvsv Àvutov; Quid quod ille bonum a iucundo diversum esse in aliis sermonibus subtili disputatione ex- plicare conatus est? Denique prorsus Socraticum est, quod virtutem doceri posse significatur, si quidem insit in scientia. Socratem enim novimus ad perfectam virta- tem tria requiri iudicavisse, naturae bonitatem, exercita- tionem, doctrinam ****),
Sed haec ipsa ita comparata.sunt, ut ad tempus, quo dialogus conscriptus sit, accuratius definiendum ali- quid conferre videantur. Quod enim philosophus eo, quem adecripsimus, loco significavit de iucundo atque honesto etiam aliter posse iudicari; hanc sententiam in' Gorgia accurata disputatione illustravit, in quo libro honestatem
*) Xenoph. enim libr. IV, 8, 10., ubi quae de Socrate exposuit, paucis comprehendit, eius pietatem, iustitiam, tempe- rantiam, sapientiam laudans. Quid quod Socratem libr. I, 1, 16. de pietate ita disputantem facit, ut ei prae cete- ris virtutibus palmam tribuat. |
**) V. p. 351. A. sqq. Conf. Stáudlin. Geschichte der Mo- ralphitlosophie p. 97 — 99., ubi de Socratis sententia Acute disputatur. "
"") Nam sophistas omnia ad vitae iucunditatem et voluptatem . retulisse satis constat. v. Praefat. ad Gorgiam.
*") V. Xenoph. Mem. II, 6, 39. III, 9, 1 — 3. IV, 1, 3. 4. IV, 2, 2. coll. Plat. de Rep. VI. p. 484. — 487. A. VII. p. $18. B. 8Sqq. ,
Plat. Opp. Vol. II. Sect. II. 3
34 PRAEFATIO
e voluptate esse separandem egregrie docuit *). Quod si suspicamur eum fecisse ideo, ut quae in Protagora e sophistarum vulgique mente disseruisset, erroris convin- ceret simulque suam ipsius sententiam dilucide expone- ret, non veremur ne temere hariolari videamur. Nam alia etiam in illo libro reperiuntur, quae non inepte ad Protagoram retuleris. Quorsum pertinent quae de scien- tiae et voluptatis discrimine deque fortitudinis cum scien- tia ceniunctione exponuntur **) Quodsi autem ea, quae in Protagoras sophistae ridendi causa e vulgi atque so- phistarum ratione disseruntur, in Gorgia ex ipsius philo- sophi mente et sententia vel brevius proponuntur vel co- piosius disputéntur, nemo est quin facile largiatur Pro-
tagoram ante Gorgiam in lucem prodiisse videri. Quippe
altera hac scriptione philosophus cavere voluit, ne quae in illo sermone propter ridendi ludendique consilium scri- pserat sinistre acciperentur. lam si verum est, quod Praefat. ad Gorg. p. 24. sq. observavimus, Gorgiam haud is multo post. Socratis obitum scriptum videri, Protago- ras certe ante eiusdem damnationem et supplicium litte- ris consiguatus est. Quam sententiam etiam hoe confir- mat, quod ne litterula quidem iu eo reperitur, quae tristem magistri sortem significare videatur, licet argu- mentum sit eiusmodi, ut huius rei mentio facillime iniici
potuerit. Quemadmodum vero Gorgiam probabile est non ita multis annis post Menonem editum esse, quo cum libro magna ei intercedit tum argumenti tum consilii et rationis similitudo; ita Protagoras, quippe cum eodem
libro argumenti quadam cognatione coniunctus, item non magno ab eo remotus videtur temporis intervallo. Neque tamen Schleiermachero assentior, qui Menonem post Pro- tagoram editum arbitratur. Neque enim in Menone istam elegantiam et suavitatem, copiam atque ubertatem, de- nique artem) atque perfectionem invenias, quam omnes in Protagora admirantur. Accedit, quod non difficile est ad intelligendum, qui factum sit, ut philosophus, quum in illo libro ostendisset sophistas et viros civiles non ésse idoneos virtutis magistros, quippe qui a verae vir- -íutis cognitione et exercitatione longissime abessent, in Protagora rursus sophistas carpere voluerit, Quippe uni-
*) V. Gorg. p. 495. sqq. *) V. p. 495. C. sqq
— m — — oo Amm — ——- EN
ae—— v
AD PROTAGORAM. 85 l
verssm eorum veri vel quaerendi vel explicandi rationem docere luculentius institwt ita comparatam esse, ut qui ea utantur, ii nunquam possint ad certam veri cognitio- nem àut scientiam pervenire. Quemadmodum igitur Gor- gias ad ridendam vanam illam sophistarum et virorum politicorun eloquentism atque artem civilem compositus est; ita in Protagora, exemplo rei a quaestione studio- sissime agitata repetito, aperiuntur causae et rationes, cur (sophistarum docendi ratio ad verum investigandum et illustrandum nihil momenti habeat. Quod utrumque ergumentum quam arcta necessitudine cum disputatione in Menone tractata contineatur, nemo est quin primo statim obtutu videat. Quum igitur probabile sit Prota- goram aliquanto post Menonem, nec multo ante Gorgiam esse compositum, Menonis autem scriptio in illud tem- pus incidat, quo simultas et inimicitia inter Auytum at- que Socratem haud ita pridem exarsisset *); consequi arbitramur, ut hunc sermonem nostrum paullo ante So- eratis accusationem litteris mandatum esse verisimiliter coniicere liceat. Quem si circiter Olymp. 93. 3. vel 4. scriptum putamus, haud scio, an non multum a vero aber- remus, : Ceterum iam antea significavimus Protagorsm etiam cum Cliarmide, Euthyphrone et Lachete . erctis- sima contineri necessitadine, ex qua re item colligi li- cebit, quo tempore litteris consignatus sit.
Quo tempore colloquium habitum fingatur, multum & viris doctis dubitatum est **), Nam quod Protagoras senex grandi aetate, quem Olymp. 92. 2. mortuum esse verisimile est ***), cum Socrate adhuc iuvene colloquens inducitur ****); quod Alcibiades, qui iam Olymp. 90. 1. dux Atheniensium Peloponnesum invasit, appellatur 7z0o- Tov Wmpnjtue i1); quod Agatho, poeta tragicus, qui Olymp. 909, extr. in Lenaeis reportavit victoriam, vooa-
*) V. Prolegg. ad Menon.
*) V. Athenaeus Deipn, V, 18. p. 339. ed. Schweig. Schlei- .. ermacher. Praefat. ad Protagor. p. 218 sqq. H eindorf. ad Protagor. p. 466. Ast. de Vita et Scriptis Platon. p. 16 sqq.
**) V. Geelius Act, Novy "Traiect. T. II. p. 70. a. 1827. ***) P. 317. C. coll. 320. C. et p. 312. D. i) V. init, et p. 809. B. ; 2^7 3*
36 PRAEFATIO
tur "60v £r; ustpaxiov *); quod Pericles tanquam adhuc vivus commemoratur, eiusque filii, quos novimus pesti- lentia initio belli Pelopogpesiaci exorta Olymp. 83. 3. obiisse, colloquio interfuisse dicuntur **); denique quod Protaggeras teste Plutarcho Consol. ad Apollon. c, 38. p. 118 E. Olymp. 83. 3. Athenis versatus est; haec omnia sermonem recte ad Olymp. 8. au. $. referri posse docere videantur. At enim vero plura sunt, quae huic sententise mirifice adversautur. Unde Athenaeus, acer- rimus ille Platonis censor atque obtrectator, philosophum chronologiae in hoc dialogo temére neglectae non uno .loco accusavit. Neque profecto adhuc repertus est qui temporum rationes accurate observatas esse demjonstra- ret, ut verisimile putemus philosophum Hac in re fin- gendi libertati aliquid dedisse, quemadmodwn in aiiis quoque libris fecit. Sed videamus singula. Primum igi- tur Protagoras apud Calliam, Hipponici filium, qui iam paternorum bonorum dominus factus esset, devertisse dicitur ***). Iam vero Hipponicum constat Olymp. 89. l in proelio ad Delium interfectum esse, Ex quo ap- paret eo loco colloquium post illud demum tempus ha- bitum cogitari: quod repugnat superioribus. Sed prae- terea etiam alia sunt, quae quum post Olymp. 87. . evenerint, tamen in hoc sermone commemorantur. Nam, . ut omittam dubitationes de tempore, quo Protagoras ite- "rum ****) Athenis commoratus sit, quas removere cona- tus est Contarenus Varr. Lectt, c. Xll, Pherecra- tis Zygioi dicitur -) anno superiore (zégvo:) in scenam producia esse, quam aciam testatur Áthenaeus prsetore Aristione Olymp. 89. 4. Quod si verum est, consequi- tur, ut colloquium hoc rursus ad Olymp. 90. 1. referen-* dum sit. Verum enim vero haec omuia quantumvis cum iis puguent, quae antea commemoravimus; tamen hoc
*) P. 8t5. D. | **) V. p. 319. E. p. 329. A. p. 314. E sqq. w) P. 311. X, ubi v. Heindorf. coll. p. 315. D. wr) Herbstius in Petersen Philolog. histor. Studien, Hamburg. 1832. p. 90. PProtagoram censet iam Olymp. 84. Atheriensibus innotuisse3 conf. etiam Bergkium Reliqq. Com. Vet. p. 104 sq. Athenaeus eutem secundum eius a.ventum in illa urbe lib. XI, 113, refert ad Olymp. 89. 2. T) V..p. 321. D.
AD PROTAGORAM. - 31
certum est, Platohem sermonem habitum finxisse eo tem- pore, quo Socrates nogdum aetate provectus erat, ideo- que illam temporum rationem, quam primo loce indica- vimus, praecipue esse secutum "). Iu aliis autem rebus, quae minoris momenti videbantur, minus aecurate dbser- vavit temporuh rationes. Quae licentia philosopho poe- tae eo facilius condonabitur, quod quae in sermone nar- rantur, ea minime sua verisimilitudinis specie per illam privantur. Quid quod vir sapientissimus non temere ta- les errores sermonibus suis videtur immiscuisse? Nam, ego si quid video, eiusmodi indiciis attentis lectoribus voluit significare tempus, quo habitum fingatur collo- quium, probe discernendum esse ab eo tempore, quo liber scriptus sit. Quocirca in ea sum opiirione, ut ista annorum confusione putem obscure indicari librum .non ante Olymp. 90., sed aliquanto post esse litteris cousi- gnatum. Similem rationem in Sympos. c. XVI. animad- vertimus, ubi quod dirutae urbis Mantineensium obiter mentio iniícitur, id non alia de causa fleri persuasum habemus, nisi ut sermonem post Olymp. 98. 2. vel 8. Scriptum esse significetur.
Sed satis haec, de argumento libri illisque rebus eo pertinentibus. Quae si cui non satisfaciant, is adeat prae- terea Schleiermacherum Opp, Platon. in Ger- man. Conversion. T. I. P.I, p. 217 sqq. Astium de Vita et Scriptis Platon, P. 56 sqq. Socherum de Scriptis Platon. p. 226 sqq. Carol. Frid. Hermannum Histor. Philos. Platon. T. L p. 491 sqq.
Codices ad lhuna librum integro s hodie collatos habemus octodecim. [nter quos praestantissimi sunt Clar- kisnus 8. Bodleianus, cuius varias lectiones edidit Gais- fordus, Vatican. 226, O. insignitus, Venet, 183, et 189, litteris z et 2 notati, quos contulit Bekkerus, Vindob. 91., a Bastio diligentissime in gratiam Weigelii nostri excussus. Neque spernendi sunt Paris. 1808. 1509. 1811. litteris B C E signati. Ceteri, Ambros. 58. Angel. C. 1. 9. Barberin. Vatic. 130. Vat. 1029. litteris rw yera Bekkero notati, quam rationem ego quoque secutus sum,
.") Ex ea ipsas re autem recte colligas Protagoram Olymp. 895. 2. non secundum , sed tertium advenisse. conf. p. 310. E.
88 PRAEFATIO AD PROTAGORAM,
item Florentini à b c o nonnisi paucis quibusdam. locis bonas lectiones, ipsis proprias, obtulerunt.
Seperatim hic liber, quod sciam, semel tantum edi- tus et illustretus est. Curavit enim praestantissimam eius ditionem Heindorfius: Platonis Dialogi IIL, Phaedo, Sophistes, Protagoras. XEmendavit et annotatione instruxit Lud. Fr. Heindorfius. Berolini 1810. 8, mai. Quod est quartum volumen Selectorum, quos edidit, Platonis Dialogorum.
Nuper commentarios in eum locupletissimos con-
scripsit Fridericus Astius Opp. Plat. T. X. p. 1 — 212.
Praeterea memorantur a bibliographis:
Io. Iac. Tengstróm. Diss. acad, super dialogo Platonis, qui Protagoras inscribitur. Aboae 1824. 4.
Geo. Frid. Richteri Commentat. de loco Plato- nis in Protagora, cur voluptates quaedam malae sint, Lips. 1742. 4., quam non vidimus.
TA TOY 41AAO0T OY IIPOZ AI A.
ETAIPOX, XQKPATHS, IIIIOKPATHZ, IIPO- TATIOPAZ, AAKIBIA4HZ, KAAAIAE, KPI- TLAX, IIPO4IKO, IIIIILAX.
Ste h. Cap. JL ET. IHo9cv, o Dixgerrec qalvet; 1j 309 ànÀa ài, ÓrL «nO xvvijyegiov TOU steQi t7]V Afta jov 6g»; j xci pav pot xat moi l9ovzt xolg piv igaívsro evy5o Étt, vig pérrat,. Q xotg, dg y. -
Cap. I P. 809. 7 Pla 75, $7] V, 5 4g1adj. Bodl. annot.
ipaíveco à» o Exe] V. àvjg. Athenaeus V, 19: o d»jo; in- serto articulo. Recte Bekkerus ánig.
Cap. I. P.309. Ilo94», Z, gaísvt.] Cicero fra- gment, Protagorae Platon. ap.
cd vel istud iu exigebat. Nec audiendus est qui ; 9;4« ój scribendum iudicavit. Nam
Priscian. L. VI. p. 706. ed. Putsch.: Quid tu? unde tan- dem appares, Socrate? an id quidem dubium non est, quin ab Alcibiade? Formulae occursantium: moi x«l z00t&v; moQev qaivtas et ap. Homerum «cíg moOs5» t/; satis frequentes. v. Lysid. p. 203. A. Phaedr. p. 227. A. ibique intpp. Vulgatum 5 ógÀ«ó; recte muta- vit Stephanus in 7 ójàa $5,
5j in hac formula vi corrigendi ponitur, quia alia quaedam in- terrogatio aut praemissa est, aut apud animum intelligenda. Ve- rissime Cicero: an id qui- dem dubium non est. v.
Criton. P. 48. C. ad Phileb. p. 8. — ànàó xvvnyscíov. De So- crate Alcibiadis amatore v, Sym- pos. p. 213. B. C. Plutarch. Vit. Alcib. c. I. Maxim. Tyr. XXIV, 6$. Verbum venatorium
*
49 PLATONIS
4» evroig "uiv sigijoOos, xoi nwycyog. 1jày VfLOftUA-- sAeusvog. 3. Eita tí roUVTo; oV GV uévros Üp- gov àmawérgg s 0g Égoy voguorárnv $ffgv sivoi roO irnmurov, 54v. v)v AAxfidógg iye&; | ET. Tí ov» v vUy; n nag dxsvov gaívu; xai mg mpóg 04Ó vsa- ' síag Otxtitot; X. Et, Éuotye Éoobev, ovy "xiroe
óà x«i Tr] viv Qcuépq* P ye&o foAÀa vnipo iuoU si- ss (jogOcv iol, xci oU» xci àorw àm ixc(vov Éo- qgonot. Gromov uévrot Tí Got éÓéAq cimsv* nagóvrog ydo éxsivov , ovre moogiyov vüv vov», éntÀevOavó-
^w
B. Til oj» rà v0»; 9 tft.] V. 30 od» rav)» 5j xaQ' ix, quod eum Heindorfio et Bekkero correxinus.
-
xai.ov» xal iori] Alterum xaé additum nunc est ex pluri-
mis optimisque codicibus. Vett. editt. om. :
&d amorem translatum usu fre- quenti, de quo v. Dorvill. ad Char. p. 556. Wyttenbach. Ep. crit. p. 268. ed, Lips. al. —— ega, iuvenilis venustas et pulchritudo, ut Menon. P 16. B. Xenoph. Mem. IV,
; 4. al, — égaí»tro — Ec, pulcher mili visus est vir (h. e. ille) adhuc, sed vir tamen, quod inter nos di- ctum sit, atque barbae lanugine iam oppletus. Nam ita haec intelligenda sunt, ut a»gg pro subiecto accipiatur. De structura verborum óx y^ i» avroi s xui» elogoOc v, Viger. p. 205. aq. 4i coc in hac quo- que formula .esse solus scite monuit Heindorfius, De ver- bis xai now» idórr« v. ad Sym- pos. p. 172. A.
o) c) uévros Op. à5.] an vero tu Homero non adsti- pularis? stimmest du wirk- lich nicht dem Homer bei? h. e. putabam vero te Ho- merum probare, dicentem etc. Nam ita uévcoi quod alias etiam habet vim confirmandi, in huiusmodi interrogationibus
, &ccipiendum puto. — Exempla vo-
culae post ov sic in interroga- tione. usurpatae laudavit H ein- dorffus ad h.1. conf, De Rep. VII. 521. C. IX. 581. A, TTheaet. 163. E. Phaedr. p. 229. B. gHipp. 4nin. p. 366, C. Cratyl. p. 439. A. al Respicitur versiculus Odyss. p. 219: zooro» vnqvi11, vo) mtQ xapuoravg; 52gmy. De proximis conf, De Rep. IV. p. 426. B: o)íx inawérgg "t1 row ro:QuTre)» dGvÓgir. lon. p. 536. D: 'Oyggov óuvóc €) icavérqg.
B. nollàv/mip ?no) elze]
.in sermonibus eo die cum so-
phistis habitis.
xab oy» xal dors às àx.] und daher komme ich auch eben erst von ihm. Elegan- ter igitur codices meliores alte- rum x«é addiderunt, quod vulgo aberat.
oUTE T QOGFiyov TOV vOUYV — O«yg«] etsi ille aderat, tamen animumnon ad eum advertebam, adeoque eius frequenter obliviscebar: id quod erat mirum quiddam in eo, qui summo adolescentis amo- re tenebatur. Parum accurate Ficinus: praesentem il-
|
PROTAGOBAS.: 41
pu» ve o€9T0U Onoud. ET. Ko) tí Ov yeyovóg dis seoh cà xaxeivov TOGeUtov stpüyuc; oU yog Ornnov vivi xa AMov, àvétvysc GA Ey ye vj0s v3 nó — 20, Koi noMó yt ET. Tí gg; aot, y &vo; 9. Aévo. ET. IloóonQ; 2Q, 4üuoits. ET. Kei oUto xuAóg tig, O ELévog ÉOoLé coi eivos, gre vob KAeviov viétog xaAMwry eot qavivos, 24, Ilog 0 o9 péAÀu, c uaxodous, TÓ coqotrarov xdv qoiveaDat; ET. 'A4ÀÀ 1$ 0ogQ voi ju], € Jexparso, ivrvyay mot; XR. Xoqperáro uiv ovv Onmov vOv ye viv,
££, Kaboóre ualde r:q] Sic codd, Vulgo ojvec x. c. T0 cogoraror x. q.] Bekkérus solius Ficini auctoritate scri- psit 7ró cogwregov, quod placuit etiam Heindorfio. Sed, v. annot.
Zogevráce uà» oU» d.] Vett. editt, et dpo codd, Koi
lum minime intuebar, et quidem Protagoras, ignobili et alio intendens adeum vix X obscuro loco natus, opponitur advertebam. Neque enim Alcibiadi Athenis et quidem ge- aliud quid in codice suo videtur nere nobilissimo nato. habuisse quam quod hodie legi- - ^ C. -9 cogeracros x. q. mus, Post o/zs hic vé infertut Ficinus:—quo minus, quo sic, ut in altero membro grada- sapientius est, sit et pul- tio insit, quod in multia huius- chrius? Sed noli coguregor modi locis valet. v. infra p. 347, — scriptum suspicari. Superlativus E. p. 361. E. Legg. l. p. 628. ironiae Socraticae longe accom- B. p. 631. A..II. p. 655, E. III. — modatior. Pertinet enim vo co- p. 694. D. p. 697, D. Menex. qgwr«ro» ad Protagoram, quem p. 239. C. Charm. p. 169. C. constat incredibilis — sapientiae Sympos, p. 223, D. Apolog. Socr. : laude floruisse, ut adeo coqíac p.26.C. Xenoph, Cyrop. VI,3,2. — nomine appellatus sit, v. Diog. ov yag Óórnov vovi x.) ne- Laert. IX, 50, Theaet. p. 160. que enim, opinor, alium D. De formula loquendi nàc oJ offendisti pulehrkorem in Ae, h. e. quidni, v. ad hac quidem urbe. Particu- haedon. p. 93. — à uaxá- larum usum tetigi ad Apolog. p. Q9:e, blanda appellatio, quae - 20. C. Dictionem ivrvyyoave» — nunc irrisione vacat, ut sexcen- vwl, casa in aliquid incide? ties. re, reperimus quum alibi; tum ^ Zogeráre gl» o)» ój- Theaet. p. J44. E. Sympos, p. 50ov—] imo sapientissimo.
*
171. B. Lucian. Hermotim. $. Nam ita nuno gi» oj» intelli- .
36. — i» cjüjÓe vj noÀles gendum. Exempla si desideras, Athenis. Cur non dictum sit i» — multa adscripsimus ad Criton. p. tav TQ Tjj noÀte, patebit ex annot, — 44. B. Sympos. p. 201. C., quae ad Gorg. p. 468. E. — Kal qui diligenter comparaverint, fa- SoÀ/ yt, Int. xall or lv»érv- cile perspicient, cur vulgat. Kai xev — Mox fínofry per ur- — vog- p. oU» mutandum iudicave- banum ángocdoxr:o» dictum, si- rimus.
4 &l cos doxsi Goqeirorog qvas llowtayógag. ET." Tí Mytig; IIpurayópag bnisOnuunxe; 29. Toirqv ya 5ón nuígay. ET. Kai Gg. Gg« bxsw Guyysyovog $10 g«ug;; f. Ilávv ys moÀAG xci simu» xai Gxovoag. ET. Ti ov» o) Óypy5nce uiv vuv Dvvovoiav, ch gj G6 v) xolss, xaJibQutvog iyravOo ibavacTucag tOV fiaidm Tovrovi; 2:2. Ilévu piv ovv" xol yaQww y& sigopest, biy axovgrt. ET. Koi u5v xal 5ueig coí, dk» Myge ZA. Am) à» uon» xdqu. 6M obw Gk0J9T6. , x
PLATONIS
coperi?e u. Recte ceter| libri, numero septemdecim, istud xal omittunt, v, annot.
* P. 310, $a0:6óuesvoc i»ravó oi] Bodl. et Vindob. drzav-
D. *' c Aéyesc] 8 estmi- rantis, à compellantis. Dis- crimen a grammaticis non raro neglectum — exposuerunt V a 1- cken, ad Theocrit. Adoniaz. p. 408, sq. Bastius et Baiss eon. ad Aristaen. p, 209.
P.310. Jlávv ys — áxoyv- g«c] Int xo, Notabis autem
aoristi participia nunc poni, quum .
cvyyeyovoc praecedat, Sic paul- lo ante: àÀÀ' 7 cog vw — iv- vuxo» magts; Criton. p, 45. D: alyjots xaralonov. Eurip. He- raclid. v. 134: dgilas — Ao» Electr. v. 883: 2x&c — ÓOpeuov, ]bid. v. 893: 7xw xrav», ' Ibid. v, 1281: Zxe« inodo! Zliyvnzor, oU" 5AO«» digvyag. Ibid. v. 1242; Ót»óv db vaóc égríee mórvrou ocÀov navcavc dou: 9" " Moyos. In his omnibus aoristi partici- pium inservit significandae actio- ni per se spectatae, non ad- iuncta notione perpetuitatis et continuationis. ltaque Socra- tes hoc loco sima» xa) dxovcag dicit, propterea quod narrat sim- pliciter se multa cum Protagora disseruisse ab eoque audivisse, Poterat igitur etiam sic dicere;
s01Àà xol aluov xci gxouca, xa
- oUrec jxe. Alia ratio est ver-
borum ovyytyosoe xt; Haec enim significant: ovyyéyevac xa ojree xt; h. e. indicant actio- nem praeteritam quidem, sed etiam nunc durantem , quia So- crates, qui nunc advenit atque praesens est, cum Protagora familiariter versatus narrare ami- co potest, quid inter se colio- euti sint. Quocirca amicus So- cratis, condicionis praesentis ha- bita ratione, perfecti temporis participio utitur, quia sibi vult ab ilio narrari, quid sit quod cum Protagora sit collocntus, T( o)» o) Óvgynon —] quin tu nobis — narras? v, ad Symp. p. 1573. B. al. Quod dicitur xa&/topuevoc ?vrav- 4€oi, id noli sollicitare, Recte enim dici xa8(5to9as tie ive zozov, docuit Buttmann. ad Demosth. Midian. Indic. s. v, xüÓ(5cÓn. cf. etiam Bremi ad Aeschin, adv. Ctesiph. p, 355, ed. Goth. — co» xoaióe vrov- vos, h. e. unum de servis pe- disequis, qui una consederat. Cap. ll, "InsoxQérqgo, o
PROTAGORAS. 48
Cap. Il. Ty5c seoshOovono vvxróg vavurgel, is fa8sog 6p9oov, Innoxparuc, Ó 'dnuoAkoówpov vióg, Qxoevog óà &ÓtÀqóg, ry» OVoav tij Paxzyolq: navv 6qó0pm ixgovs, xai imm avtqQ dvémbé vig, edOUQ slow 45& ameiyópnsvog, xoi vij guwi péya Aéytw, 4à Zexgareg, Égm, &yoxXyopec, 3) xeÜsvOug; Koi àyo TXv qivnv yvqug cvroU, Innoxodtnc, Éqyv, oUrog* wu t» vidTegov &yyéAAug; OvOb» y', 9 Ó Gg, e uy) dyadG y. — EU áv Myon, 9» Ó', iyu. lory 0à. vi,
"-
O4, quod convenit cum praecepto Elmsleil, impugneto a nobis ad
Phileb. p. 23. conf. Fritzsch. ad Aristoph. 'Thesm. p. 79.
Cap. II. $écevoc 0$ ádelgoc] Fuit qui ddslgoc scriben-
dum putaret. apposita.
"410110o0.] De Hippocrate isto nihil novimus hodie nisi quae de éo &b ipso Platone hic et infra ' p. 316, B. narrantur. Hominem studiosum fuisse sapientiae s0- phistarum, quo facilius videlicet aliquando ad honores et poten- tiam perveniret, satis apparet ex lac ipsa Socrátis narratione. Pater eius Apollodorus alius esse videtur atque ille, de quo diximus ad Sympos. in. v. Schleiermacher. T. I. P. ]. p. 404. Pro dacovoc dà GdeA- goc ne quis xaà dacovoc àdsi- goce requirat, patriae linguae consuetudine in fraudem indu- ctus, prope constans est haec atque legitima ratio sermonis Graeci. Herodot. VII, 10: dy) dà mah nuxrQü 19 oj, ádtÀ- ge dà ipi, 4agip, Dyogsoy p orQurtuecÓas inh Zx/$ac. Aeschines in Timatch. p. 284. C: nxQÀro» gà» vov aósÀgido)v 100 'Iquxgázovc, viov dà Tiotov toU 'Peuvovoíov, ópavvuo» di TOU vvvà xQurouévov Tiuagyov. Plura dabit El msleius ad Eu- rip. Medeam v. 940.
B. «too gt« ént.yopavos)
;quam,
Quod commentum satis. redarguunt exempla infra
statim Introibat festinans, h. e. festinanter, propere in aé- des irruebat. Egregie hominis. an Mord ; ; , Ixnoxogazmq6, fog», ove. voc] Non puto haec a Cor- nario et Serrano recte ex- plicata esse sic: Hippocra- tes, heus tu, num quid etc. Nec recte Ruhnk. ad Tim. p. 229. vi simpliciter compellandi - accepit: Hippocrate, in- num novi aliquid afferst Nam ita scriptum oportebat ^ Izzoxodrge ovrog, Ign», py T» veortQov x. T. À. Imo recte Ficinus: Hippo- crates hic est, inquam: quam interpretationem compro- bavit etiam H eindorfius,
Bu t9 tortQo» dyyfél- Atc] Comparativus, in hac for- mula longe frequentissimus, po- mitur propterea, quod qui ea utuntur praesentis rerum status et condicionis rationem habent. Euthyphr. in: 44 eeórtQov, o Zoxgazec, yéyovev; Aristoph. Avv. v. 254: deUQ' bre mevoope- v0: 1G »turtga! Quanquam etiam »íov et xawo» ponitur, sicubi
44 PLATONIS E i qe
xoci ToU Éwexo cuyuxadR eqixov; llowreyoeng, fg, xe, crac moo àuoi. lods», bpuw &yó* cv 0à Gori sínvea: ; A vovVg Üsovg, Épr, éenépeg yt. Koi &po bnoprlaquisag vov ox(unoóog éxaÜébtro napa TOUG nódag pov, xci eimsy* "Eonígag ó5gta, udi "ye o1pé eqixousvog à Ülvóng. 0 y&o tos nod ps 0 Sarvoog &néópe* xai Ónra uíAÀAev cou qal, 0rt Ouobolpo]v eUróv, vnó TiVOg GÀÀOV Vo dose inudn óà gAO'ov
N
C. «s Qietolug»] Venet. E. et Flor. c. Swtosus, — Sed
conf. Theaet. p. 168. A, Soph.
p. 251. A. Clit. p.
491. A.
TOTÉ MO» O ádelgó €] Artieulum addidi e Flor. c. Venet. z. et Coisl. Bekkerus dórigós acripeit.
praesentis condicionis. aut nulla aut minus diligens habetur ratio, sed res sine comparatione signifi- catur, veluti Demosth. Philipp. X. p. 43. ed. Reisk.: 7 dovAto8t —
'»OdvtaO as Aytraé Tr« xav yv; thyphron. | «c. comparaverim, nuperum —editorem — praeteriit, Quum autem »eóreQo» atque fo» per euphemismum etiam de malis et calamitatibus dici so- least, quem usum vocis quum alii scriptores tum tragici poetae frequentant, veluti Eurip. He- cub. v. 83, 179. Med. v. 31.
Hippolyt, v. 794, 860. Bacch, v. -
214. al., v. Meineke ad Me- nandr. p. 423. Hippocrates ver- bis Socratis per amphiboliam in malam partem acceptis jocose respondet: 0Ovàt» y', — d y
dyadié ys in quibus verbis quod 9€ brevi intervallo repetitum est, id neminem offendet, qui legerit nostra ad Phileb. p. 213. sq. 'coll. Hermanno ad iger. p. 821,
v794*5xa0€ dg (xov] H. e. tam multo mane. Criton. in.; et vurexdóe égisas, o Koicw» 3 oj ngo Fr, dor(v; Mox verba, er&àc n«Q' duoí, arcte i pucisE cum Jy.
, Hoon», iopy» Pyo] iam nudius tertius advenit.
Quem locum cur ad Eu-
ad Diodor, IV. 20. —
Nam p. 309. D: re/rq» ye jn »uéoa» (ànidednusxey).. Ad noo q» e , Superioribus repeti opor- tere xe in aprico est. Par ra- tio est proximorum *verborum N TOD6 Otove, ad quae intelli- gas dore n£nvouat. De voe. qx(ge- fiov; Etymol, Magn. doxds-
.T"6* xAwídio» &üveÀég, Ó v7
TOY VÉriixów oxíunove óvopate- vr&,: quod testatur grammaticus ellató hoc ipso loco, Idem alio loco: Zxíumavc, ox(unodos, n«gà r0 oxqwj xa) 10 7toVG "mo- doc yívevas, oxtvinove "4€ (Ow, Q oxqvovc, rà coparea, xai guy-
xonjj oxíunouc. Afyeras db TO ué-
Qoc ToU xgaf gacov* peraqogi- xoc ób ólog o xoga[ffaroc. conf. Lobeck. ad Phryn. p. 62 sq. C. ࣠Oivo«4c] Duo fuerunt pagi Attici hoc nomine iusigniti, alter ad Eleutheras, ad Mara- thonem aliter. v. Wesseling. Verbum àzoóidodcxtw. de. servia fugitivis proprium. v, Criton. p, 48. D. Sympos, p. 99. A. — vsmo ci »oc £ÀÀov, prae alio quo- dam megotio, h. e. propter aliud quoddam negotium, usu frequenti, — 2xs«05 ài j2à-
, 9o», postquam autem re-
dii. Nam ita foyeoOu: nunc ac- cipiendum usu haud sane raro, quem exemplis ad bunc locum
PROTAGORAS, 46
, xà Ósdrumvnxorsg 7usv xol &udAoutv awémesoOat, v0TS LO» 0 QÓ5Àg0g Aéyeb, Ori xti llowreyopag. x&à Érc này» iveysíonsa evÓvg saga cà vos, Énisrd uos May opo ÉOois vo» vvxruy svau ànuón 0à ríye. D or& gs ix toD xomov O vnvog a&vüxev, evO UG ava- orüg oVre ÓsUgo Ptogevougy. Kai &yo ytyvdcxo» evroU r5» avügta» xoci rn» nroincw, Tí ovy gos 75» Ó' iyé, toUro; uv tí 6s aÓuxdi llowrayógag;
D. a)ro) t)» àvd geéíav] Hanc. formam etiam in hoc libro
tuentur codd. meliores omnes satis constanter. dvdgía» praeferenda sit, .ad Gorgiam exposuimus.
Quae cur alteri illi Deinde unus
Coisl. zro 5o , quod recepit Bekkerus.
confirmavit H eindorfius. Sic:
etiam 7xe» usurpatur, ut Me- nex. p. 240. A. Euthydem. p. 302. B. xaà Ire ub» iveyelQ goa, Ines. nov. à(av —] und nocli immer hatte ich zwar : den Vorsatz zu dir zu ge- hen; abet dann schien es mir etc. Nam sic ir. ué» in- telligas, quod fuit qui ali- qusmdiu interpretaretur. Ce- terum ne quis post pé» deside- ret dé, veluti post ?r& pé» vocu- la infertur ap. Xenoph. Anab. V, 10, 15. et alibi, solet ita Eneira eb tira. post nocro» pé» similesque formulas omisso dé passim inferri, v. Phaedon. p. $6. E. Protazor. p. 339. Kk. Demosth. Midian. p. 43. ed. Buttm. al. Sie T/w$ év se- quente sire legitur apud Xe- noph. Hellen. 1l, 2, 17. et ua- Aire ufv — Pnixra apud Plat. Sophist, p. 265. E. — nodo 7!» »vxto», weit in die Nacht hinein. v. ad Sympos, p. 217. D. Aeschin. adv. Cte- siph. $. 122: 5gó4 0: xogge cc jpíoac esagc. insesdj ÓdÀ. cayiata pe 7] Simulatque autem me post lassitudinem so- mnus remisit etc. "Ex non idem est qued 4s:c, sed pohi-
tur sic, ut aliquid statim et con. tinuo post aliud quiddam eve- nisse vel evenire significet, pror- sus ut Latin. ex. Cicer. Brut. c. 92. Cotta ex consulatu
rofectus est in Galliam, i. e. statim post consulatum. ]taque hic eleganti iudicio posi- tum est ad indicandam gravius hominis festinationem, qui sta- tim, ut somnus artus fessos re- laxavisset, se ad Socratem con- tulerit. — /nvocóvzxsevy. Nam somnus homines vinctos tenet. Loquendi genus utriusque lin- guae scriptoribus commune do- ete illustrarunt N. Heinsius et Burmannus ad Ovid. Me- tam. XI. v. 238. Hemsterhu- sius Miscell. Nov. . T. ]. P. IIL p. 29.
ovtw ÓeUQgo 2nx.] Rursus ovre post participium illatum. v. ad Phaedon. p. 61. C. al Deinde drdge(av vocat hominis pertinaciam, zroí(gow» &au- tem intelligit sollicitum an- xiumque eius studium ac trepidationem.
ví oU v c0s — rovvo) In- tell. diaq£Qe. — — Deinde dài- xs? dictum usu frequenti pro^ yÓ(xguxev, h. e. ddwog ion. v. Heindorf. ad h. |. coll. .Xe- nopb."Anab, I, 5, 11. V, 6, 33.
ae PLATONIS
Kai 0g yildaag, Nr) voUg Oeoíg, qm, & oxoarsc, órt ys uóvog àcti coqóg, àuà Óà oU mou. 4iÀAc vol px día, Égprv àyd, &v cvtQ Ogg apyVorov xol ne- Üuc &xivov, smoujcs. xei 0à Goqóv. Ei ydo, 7) Ó 0c, € ZsU xei Osoó, àv voíro siy* og.oUt àv tu» ipov ànumoius ovÓPiv oUr& vüY giAwv. mÀÀ avra vabro xci vUr 4x0 nopà cà, iva vnig àkoU OuaAeyO jc evrQ. àyó yàp &uc niv xci vewrepOg cius, cp Óà ovóà édgaxa llowrayópav sumors, ovÓ axuxoc ov- dv: Er. ydo. nog 95, Ore TO noóregov imiornunoev. cAÀd yàp, 0 Xuxporsg, mvrsg vOv &vOpa inatwoUcs
E. iv yégQ maig 5) Das. 2. Flor. b. Paris. E. Vat. (i. e. Vat. O., quem ad hunc librum saepe simpliciter Vaticanum nomina- bimus, alteri litteram r semper addituri) et duo alii ex corr. zy». v. Buttmann, Gr. maxim. 'T. I. P. I. p. 552. Hermann. Praefat. ad Oedip. Reg. p. VII. sqq., qui 7 pro aoristo, jj» pro imperfecto usur- patum esse suspicatur p. XIX. Deinde codd. meliores omnes cum edit. Bas. 2. 70 ngorego» pro vulg. :o0 zGro» praebuerunt. Vete- rem lectionem non nisi quinque codices tuentur.
P. 311. M;zo, 9 'yoO(í, ix.] Sic Coisl. ex corr. et Vat.
VI, 4, 217. Lysias p. 23. ed. Brem. al.
&y a)rQ Ó60Q9q — Pixti- vov] .ivog pariter atque éxei- vog ad Protagoram referendum, in qua constructione nihil inesse
insolentiae docebunt ea, quae.
ad Phaedon. p. 106. B. et Eu- thyphr. p. 14. D. scripsimus.
9 Ze) xe) 0soí) Demo- sthen. pro Phormion. p. 966: d Ze) xal O«o(,. ldem paullo inferius: uà vov 4ía xal rovc O:0vq, ac deinde adhuc inferius pà và» Ala xai xov Oto)c ázay- Tac, Similiter dgator contra Ti- march. p. 278: poc vo) 4c «ab Tr)» O43»: sed paullo an- te plenius: zxgogc oU 4e xaà tv àÀÀe» O«o». Plura dabit
Bergler. ad Aristoph. Plut. v. -
1., ubi item est & Z«) xal 9eo(. -v. Schaefer. ad Lamb. Bos. p. 848. Pertinent huc etiam ta- lia: à» "MOqva(otc xal Toà 'EA- Ago Aristoph. Nubb. v. 412.
jc xe Goro« Plat. Politic. p. 345. C. al. — Ei yàp — iv» rove efqy, utinam res in hoc vertatur, in hocpo- sita sit, Dictlonem multi illu- strarunt, quos laudat Matth. Gr. Ampl. p. 1141. Conf. infra p. 356. D. Male Stephanus vertit in hoc positum es- set. Neque enim imperfectum indicativi positum est.
EK. ovv à? rà» iuàv —] Bene Heindorfius: nulla in re neque, ex meis neque ex amicorum facultatibus deero s. deficiam, collato Phileb. p. $2. D. Accuratius ta- men sic explices: nihil neque meorum bonorum neque bonorum, quae amici pos- sident, reliqui faciam. De breviloquentia in zó» gí(Ao» v. ad Gorg. p. 454. E. — adiz& va)Ta, i, e. Ui aj1à raja, ut Sympos. p. 204. A. v. Matth. S. 467. 14.
PROTAGORAS : 4"
xdi qe. Gogoraro» svci Abytv. GÀÀA vl ov fai. 911 Cousy map' cvrov, fva Évüov xoroaAdfwptv; xoaraÀVs à , oc àyo f1xovoa, ncoa KaAMg cQ Inrovíxov.: GA lopsv, Koi àyo &mov* Mino, w ya, bxetos lopav, npQ y&o &ortw», &AÀc ÓsUpo ibavactüusy tg t5v «vU- A5v, xci ntpuóvreg eUroU Owrolpousv, Éog àv qüe gévuvav* sita lopev. xci yap tà noAAG Ilowrayópag ÉvÓov Owrolfei* acre, Odpoti, xaraAnyópeD'a avróv, GG -t0 tix0g, ÉvÓov.
Cap. III. Merà. teUre &vaorévreg slg v5» ade Anv nagiut». Koi éyo GnontiQupevog oU Inzoxoa- B
r. Vulg. M;ze, dya0£, quod iam Heindorfius de coniectura muta- vit. Quanquam «d bene novimus ante vocativum non raro omitti. v. Rückert. ad Symp. p. 94. Winckelman. ad Euthydem. p. 89. Bornemann. ad Xenoph. Symp. p. 145. et ad Memor. p. 49.
Cap. Ill. sic v2» avÀág* ntoes pev] V. nequzeutev. Bodl, Flor. à. o. Vat. Paris. B. al. sepuj«uev, unde prodit scriptura iam a Bekkero restituta. v. Elmslei. ad Eurip. Suppl. v. 152. p. 253. ed. Lips. coll. Buttmann. Gr. Atipl TT. L p. 554 sq. Contractá
forma etiam Apol. Socr. p. 21. D. E. p. 22. A. C. al. repetitur. | N
ov0? dx5xo«a o)00£v] Int.
aírOU. Y. Matth. S. 428. 2. et.
Heindorf. ad h. l.
ví ov Badílous»] .Sed age eamus ad eum. Nam ne praesens quidem tempus in hac formula rarum, Lysid. p. 211. D: z( o)» ovx iguzàcs Cratyl. p. 420. B: d4A21à c( Fr, ov) Àé- yt&c; ubi Heindorf, ov vel aJ pro e? legendum censet. Gorg. p. 468. D.: «6 o)x dnoxQívt; Aristoph. Lysistr. v. 1103: :éí oU xado)utsv Ójra v2» Jdvow- orQarqQrs bos
P. 311. sapó Kao ro Izno».] Fuit hic vir opulen- tissimus, quum ommino soplistis mirifice deditus, tum Protago- rae imprimis amicus et familiaris, sicuti apparet etiam ex Theaet. p. 164. E. De eius vita et in- genio disputavit Perizon. ad Ael. V. H. XIV, 16. Boeckh. De Oecon. Att. T. II. p. 16 8q.
Plurimos veterum scriptorumi locos, qui de illo agunt, collegit Heindorfius ad h. 1. Cf. not; ad Apolog. Socr. p. 20. A. Rtavaocropt» elo v5» ad- Àj»] sed huc pergamus in
atrium. De verbo ia»aoró-
pev cum el; iuncto v. ad Phae- don, p. 116. À. coll. Thiersch.
Gr. S. 313. 185. c. p. 581. ed... tert. — adzob diacolvonss,:
ibi conversemur et collo- quamur. v. ad Euthyphron. int -— Tà 7z0ÀllÀó, plerumque; qua significatione vulgo coniun- cte scribitur rezoAAa.
deze, Qédóiss, xazaAqu.] Usum verbi 9aóc reliquae ora-. tioni sic interiectae exemplis il- lustrarunt Heindorf. a4 h. lI. Sehneider. ad Xenoph. Cy- rop. p. 34. intpp. ad Soph. Oed. Col. v. 1185.
Cap. III. dsoneig. — óu- psc] In his jup9z est animi fortitudo et constantia,
. 4
48 | PLATONIS
vovg Tüe Qujisc Üwscxomov» aUrü» xol nowtw», Fini pos, Éguy. &yol, i "Innóxoareg, naQa IIgwtayópav vir àmeyetoeig lévae apyUguov Tek» dxsivo puoO 0v vriio 6savroU, og mapa tívo adgilÓnsvog. xol vig yevu9oops- y0g; cgmnep dv th bmsvotig mago TÓY GaVtoU Oputvv- , gov iG av 'Innoxodrg vóv Kov, róv tày 4oxAngnia- Óuv», agyUptov TtÀev Unio cavroU uucOO0v bxeivp , el ríg.0& iosro* Einé uos, péAAug TtÀSV , à '"Innóxpa- veg, Innoxo&ts uicDÓv og tí». Ovt«; Tj &v afrsapíl- $g; Einov à», Épy, 0t& wg leargg. fc, tíg ytvnoo- pevog; 'f)g.largóg, Éqm. Fl óà naga lloAoxAcurov TOv Aoysiov 5j Duóiay tóv AÓ5€voioy intvónug &qi-. xop&vog puGÓ Ov vnig GcavtoU Tee» àxelvoig, e víg 0s oero* T*Asv voUto TÓ GgyVpuov og vlv& Ovr, àv
B. Eln/ uoi, !onv» iyo] Additum est 2yo e Bas. 2. codd. Bodl. Vind. Coisl. Vat. 6. Venet. 5. Ixnzoxgárg ró» Kjov»] V. Kóov. Cod. Bodl. x&v: quod
unice verum.
quae in proposito perseverat ne- que se ab eo detetreri patitur, ut Thucyd. VII, 18. et al. Si- milem usum habet verbum Qw»- vvp, quod passim significat ani- mum addo, animum facio. v. Goeller. ad Thucyd. VI, 17. dgyUgio»v velo» àix.] ecuniam illi soluturus. am zelo» est forma futuri At- tica. Euthyphr. S. 2: f'oyecet xa- T9yogroo» uov. Matth. $. 566.7, €) énevossc — ámexngívo] aeree rr illustravimus. ad org. p. 453. C. et ad Sympos. p. 199. D. — Hippocrates Cous, nobilissimus ille artis medicae parens ac princeps, flo- ruit circiter a. 430. a. Chr. n. Dicitur hic genus suum ad Her- €ulem et Aesculapium retulisse. ltaque etiam Phaedr. p. 270. C: s) uày "Inanoxngarti à va» "doxig- qsuxÓc» de vv nt(OtoO ns, C. mxegà lElolvxitcrov] Polycletus Argivus inclitum adep[us est nomen statua Vene-
Solet enim in eo codice 2 non subscribi, sed ad-
tis illa, quae in templo Apolli- nis Amyclaeo fuit:collocata. Non confündendus est hic cum Poly-
celeto Sicyonio, de quo Plin.
.H. N. XIX, 2. Cicer. Brut. 86. asl. — De Phidia nota sunt omnia. v. Plin, H. N. XXXVI, 4, 8. XXXIV, 19. al.
D. d» pi» Huevrroas — 8i óà pj]. Post à» pi» itiuvres xnà — ntÓout» «rov omissum est verbum primarium, quod sübsequente ali& sententia per e£ ó) hj illata non raro fieri vel tirones noverunt bodie. Sed qued vulgo intelligunt anlpo eU &» Eyos id hoc loco per aéhten- tiae rationem fieri recte "mon posse acute observavit H.ein- dorfius, qui ex priecedentilsus verbis repetendum "idit partiti- pium «€ »uéreQu "ttÀovvreg 8. va)1& dval(oxwosste. Atqhehanc rationem unice veram 'esse vel proximum istud participium zrgoq- axalí(axostec Satis testatur. Per-
peram igitur in vett. editt. post
vq) Éyetg IloAvxAelto v6 xai Quólg; vl &v atttxolye ; Einov &v wg dy&Aparoftotoig. '"f)g ríg Óà ysvnoóps- vog «vtóg; Aow 0r» ayoAuatonotóg. Elsv, jv Ó' áyu. naga 08 óy Ilowrayópav viv aquxousvos iyu v6 xci. GV Goyvoiov ixe(vo puoOo0v Éfrowor &cópsÜ cs- Asi» vmàp Go), &v pi» ikxvijgrai r& Tuértpa yorpueto x«i rvovroig néÜwusv cUtóv, — ti Óà u$, xoi và TOY qiÀw» mgogavaA(xovttg. sh ovv Tig vuüg fteQi v«Ura ovto cgó0pc omovoaL[ovrag Épowo* Einé uos, e ZXuxgarío v& xoi "Innóxpattg, wg tivt Üvti TQ llowrayoOpQy i» vQ Éyers yonuoto TsÀdy; tl àv avtQ enoxguwe(utÜo; ti Óvoux GÀÀo yt AsyOutvov spl llpwerayópov axovousv, dgmto.mtoi QODsidiov &yaÀuo- T0700» xci seQi Üuroov stoujtzv; tí ToroUrO» stel
PROTAGORAS,
scribi, quod in codd. vetustissimis factum, Scripturam Kov etian Bekkerus restituendam iudicavit. :
E. zeQi IlqurayogQov dxovopev] Bas. 2. et codd. Bodl, Vind. Flor. a. b. c. o. al. zxovogev. Male. v. ad Gorg. p. 503. C.
$7ig co) plenior facta ?aterpun« — jueig ob GÀlos Lachet, p. 186. ctio est. E. Aristoph. Acharn. v. 3181
el ov» rsq — FQosvro] In superioribus eI zie jQezo dixerat,
subiecto alio indicativo praete-
riti; Recte, Etenim ibi Hippo- cratem significabat neque medi- cae, arti neque statuariae velle operam dare, sed ponebat tan- tum ac sumebat id, quod revera non esset: in cuiusmodi propo- sitionibus constat indicativum im- perfecti ve] aoristi adhiberi so- lere. Alia, prorsus huius loci ra- tio est, inquo loquitur de re, quam agcidere posse cogitat, quia Hippótrates in eo est, ut Protagorae utatur institutione ac disciplina, Res pusilla, apud Pla- tonem passim diligenter obser- vanda.
Elné uos, à X.] Singularis numerus in talibus ponitur, quan- do praecipue compellatur unus de pluribus. Euthydem. p. 283. B: elné uoi, . Zoxgarés 7& xal
Plat. Opp. Vol, II, Sect. Il.
.elná uos — à Óqpuovai. Avv. v.
388. Pac. v. 446. Eurip. Iphig. Aul. v. 1368. Vicissim pluralis verbi ponitur, quum nonnisi unus deinde nominetur de iis, qui compellantar. Aristoph. Ran. v. 1419: xoQsre roívvv, à Au»vo, foo. Lucian. Dial. Marin. XIV, 1: 441? lore, oi- pas, à "Igiivacon , Tó» Isgofe — olxre(gacas a)rove. Virgil. Aen. IX. v. 525: vos, o Cal- liope, precor, adspirate. canenti De hoc genere lo- quendi v. Schaefer. ad So- phocl. Oed. Col. v. 1102. Kei- sig. Coniect, in Aristoph. p. 237. Elmslei. ad Aristoph.- Acharn, v. 741. Matth. S. 511. 1. coll. S. 812. 2. et de Latinis Ruddimann. Institut. Gram- mat. T. II. p. 9. ed. Lips.
E. c( óvoua dio yt Ate yopgevovy] Ne dÀlo ineptum esse opineris, referendum illud
4
60 PLATONIS —.—
/
Ilgerdyógov &xovousv; CGoquorzv On voi Óvouaiovol ye, €" —Xuxgartg, v0v &vOQa siyou Éyy. '"f)g cogu- erj gc lgyóusÜa viloUvreg vO yoruara; Maora,
Fi ob» xoi voUVrÓ tig cà fnQocípovto* .dvtog Oi Ó7
$12
dg Tíg ysvgoópevog Éoytu fag T0» llooeyópuv; Kol 0g sine» dgvOQuíócag -—— d$ón yap vniguivé ti "Híong, dgtT& xar&quyy avtov yevtuDa, — Ei pév T& Toig ÉungocÓsv Éoixs, Oikow, Ot cogiützg yiyy- cóusvog. XU Ó4, 5v Ó yo, ngog Ütüv, ovx àv alcoyovoio ilg toUg "EAÀgvag avrov ooquorzV ftapé— X ' , » , z ^ " " yov; Ny rov dia, o üxpgaoteg, siis ys & ÜtkvooU- uo. yon A£yuv. '4AÀ &go, d "Instóxparég, n5] ov roiwxUrv vnoÀcufuvag cov.Tqv faga llowtayópov u&Omow fosoOci, &ÀÀ' olanig fj aga ToU yoaupo-
fc cogsorg &qa dgy.] V. àga, quod e Vind. Flor. o. Coisl. emeridatum.
P. 312. avcó» coQgiotr» nagéyev] Codd. Coisl. Venet.
&. et Z.ex corr: oavro», quod recepit Bekkerus. Nolui imitari, si
quidem non temere tradiderunt grammatici v::« res íavro) poni etiam
ro iuavrov et a«vrov, v. ad Phaedon. p. 91, C. Hermann. ad Soph.
rach, v. 451. Reisig. ad Soph. Oed. Col. p. 311. Coniect. p. 206
est ad proxima* deméo 7reQ? dei- díov éyaluaronoi* x. z. À. ]ta- que sententia verborum haec est: num itidem tale nomen Protagorae tribuitur, qua« le Phidiae, qui státuarius vocatur, atque Homero, qui poeta audit?— 3j»opu- Lovos — eivai. ' Saepenume« ro post Àéyr , ovouattw , noog- ayogtuew , infertur salvas, ubi re- ctius videatur abesse. v. Matth. $. 420. annot. 1. a,
P. 312. s«oà có» Iloo- vayopgu»y] Int ví d» qQaígc; Eadem ellipáià est Phaedr. p. 268. B. Cratyh p. $92. C, al.
jóq yap isépacvé ri jj ud- Q«c] Frequens est dictio vno- qaóts 5»u£ga, vel etiam vno- gai», nomine substantivo omis-
a0, de die illuceseente. v. Heindorf, ad h. l. et Wyt- tenbach, ad Eunap. p. 109. Mox Stephanus scribendum putabat: d$ uív cv roig lungo- cÓt» To):0 lowe. Sed saepe vovr0 vel vo müypa sic omis- sum reperiri verissime monnit Heindorfius, Exempla rei plurima dedi &àd Theaet. p. 187. €. 196, B. Neque codd. de vulgata lectione inter se discre- pant.
oUx à» klogvvoto] Appa- ret ex hoc loco clarissime no- men sophistarum illa aetate pa- rum honorificum habitum esse, — &le rov c "EAA. Tim. p. 25. B: si; ánarroc ávO9onovc 9ia- qa»2c 7j aQt&vj. Sympos. p. 179.
B: ixav;» paQrvQía? magQértras
PROTAGORAS. ^ 8
TiOTOV' byéyero. xol xiDopwroU xoi fteiDotolfovs zoU- T0y yàp OU ÉxaUtzy» o)x inl ríyvg (ucÓ4g, eg Oy- Migyoyóg icontvog, uAÀ' àni moii, dg vÓv lowrqv xci rov dAríOsgov npéma. | llívv uiv ovv uos Ooxei, Épy, roiaUry n&Àiov cives sj repa. SgotayóQov ud- )94ots. 1 2
Cap. IV. Oío8a ovv Ó uÜAug viv noutruv, 4 08 AavOdvus sv O' &ys. "Tov "ép; "Ori nélAug Tv yvyuv ti» c&vrob nupooytv Üaportüvo, üyOol, 6g qe, Gcogwr)' Ó Ti ÓÉ frots Ó wogueye Nori Suvpatoia! Uv t olcOc. xolro: sk trobt! Ayvosis, ov0à órp maguüideg t9v woyzyv oioOw, ob! d dyo- OQ ojr tl xokQ fpüyuoti — Ülnol y', Épy, siüévai. "dtys Ón, ti vy tiva, tov voqwriv; 'Eyo uiv, $
sqq. Bernhardy Synt. p. 272. Ruhnken. ad 'Tim, Gloss. p. 92.
Boissonad. ad Eunap. p. 342.
LÀ dou, À In5.] Akh Bas. 1. 2. cod. Vind. àA1' doa, d "nx. Sed hac lectione probhta resctibere debebis: dAÀ' dea p, d Inm., o) T. 95. Stephanus dÀÀ' óQu legendum putabat; quod. si verum essel, etiam wvitoleuga»ne repohi oportetet, (uod in Cojsl.
Ven. annot,
elc vov "EAAqyae, ubi v. ann. coll. Matth. S. 518. | "Ui dg — nu5j o) vos
avT9» -——] Verissimé Hein-:
dorfius hanc lectionem tuetur sic, ut interrogationem -mpne&t initium capere inde a verbis uu oj rot,» X. v. À Exempla vocularum 4AÀ ge — wj sic coniunctarum v.' ad Apolog, Socr. p. 25. A. et de à ov interro- gativo quae scripsimus ad Me- non. p. 89: C. Sententia haec est: numquid tu, o Hippo- crate, non talem putas Protagorae disciplinam
fore, qua reddaris sophi-.
. 8ta5 sed talem potius, qua nonnisi liberaliter erudia- ris neque ad artis profes- sionem conformeris. De institutione iuvenum Athenien:
£2. Par. B K. scriptum exstat. Sed nihil . mutandum. v.
&lam v. infra p. 326. A. sqq. B. 4AX ini naidt(q] H.
e. ut eruditionis liberalioris par-
ticeps fleres. v.. Gorg. p. 485. A., ubi Callicles philosophiam ait fractandam esse xouideag ydQi, neque totam vitam in eíus stu- dio consumi debere. 1taque op- ponitir àxi réyyn , ut p. 315. A: xnb ini TÉyv] uavDdves, de co- qwT2« loóutvog. Gellius N. À. XIII, 15: hümanithtem appellaverunt id prope- modum, quod Graéti zei- Ücí(a» vocant, nos eruditio- nem institutionemque in bonas artes dicimus. — idéc qc h. l intelligitur qui artem non publice profitetur; additurque i4s/Oegoc, h. e. li- beralis, quia artes istae erant mercenariae.
4 *
D
- eíag imererune ; ;
62 PLATONIS
à óg, dignsp. roUvouo Ayst rojtoy siy€& TÓV TOV goquuy iniatinova, Üvxoiv , 2v à' dye, ToUTO uiV Bears rev xt meo Dwyoaqoy xai ft&Qi. TEXTÓVOUV, 0T. ovroi dew ol Tày cogo émrüpovec * aAA si tig égorro ns , Tov Ti gogav "elow oi Duy odi qpot inioripovec , sino pev &y fL0U avri, 0T, TOV ftQ06 TQV &nepyaoíow v5v TOv sixóvev, xol v&ÀÀo oUtug. && Ó6 vig iáxtivo Épowo* 'O ài eogioroe TOY Tí OO- quy ior. Tí &v &noxoiwaipido evrQ; stolog ,Soya-
Tí àv eiroiuey aUrÓv eiyos, € -Xu- xU FéG, 3j imwrérqv Toy sowujcat OstvOv AÉystv ; lag &r», qv OQ. iyo, aÀgÜUn Myowusyv, ov uérro, ixavüg ye" igorrasu yao Ér, ?) &noóxpuoig qui osito, step ótoV Ó goguartc Ó&LVOV TtOLST Mysi* Gignep 0 :xJa- Quare Ótiyóv Dijnov "LOLEÉ Ayer napi oUntQ xci àmi- etppova, rapi xiDagiosag. 4 ydo; Nai. Eis. à óà 9n cog4ctrzg mpi Tívog Ótvov' sow Ayuv; i
Cap. IV. D. z(àw àzoxQioealpueO a asd] Vulg. dnoxge- »olntÜa cum DBekkero correximus invitis libris omnibus. Ratio in promtu est. Proxima olim vitiose scripta et interpuncta sanavimus. v. annot, :
Cap. IV. C. rov» ve? co- PII àn toto nova] Nimirum goqíacnc deducitur a cogo et elóévoi, ut sit o Tür» cogór Jorge. Ceterum ex praegressis repetendum oluas.
D. vàó* :( cog» slaiw oíboyo.] Neutro genere hoc Té» cogo» accipiendum , ut ac- cusativus zí ex iniri nOvEc pen- dere existimandus sit. Recte
Stephanus: quo pertineant
haec cogd, quorum picto- res sunt periti; vel circa quam rem versentur haec cog. : Structutam verborum attigit Mattl. $. 630. — xai vdlÀa oí0v«€«4, ceteraque similiter. intelligi potest xe. Infra p. 319. B: xai raÀÀe nav»- TU ej rus. Menon. p. 72. À: exavrec dé, olucs, « 2,., xai
» xe«xla. Ibid. p. 72. €: ojbte ój xai negl o» agtro»v,. De Repubk- VI. p. 507. B: xai oj- Tw 769i nOYTOY.
o 0à coguotrge t9» rl co- qO» —] Etiam hic rà» coqur neutro genere accipiendum. Quo- circa e superioribus émotiiuay intelligi oportet, quod nescio cur addi v oluerit Heusdius. Deinde verba :rí à» sÜrodu» avTOv» el- »«.; vulgo trahebantur ad Socra- tis orationem, intolerabili pror- sus sermonis redundantia. Quis enim in tersó elegantique scri- ptore ferat i interrogationem istam ter repetitam : TL àv ánoxgwal- pta «UT; molas é&gyaoclac ine ctárqs; v( dy &UXOLAEP | GUTOY &i»115* ltaque recepta ex cod. Vind. 54. et Vatican. 1029. vo- cula 7, quae ante énmugzavgv de-
|
PROTAGORAS, $8 dAo»; Ór& noi óvnso xa) inicrerei; — Eixóg yt.
TX ó59$ àór, roUro, mpi 0) avrOg t& ànióTüuov icTiv Ó c6ogiUT)g xai TOV papi aii ; Ma 4i, ig, QUxttL É/n 00i Aya, $ ud Cap. V. Kei àyo simov pera voVro* Ti ovv; oicDa eic olov Tie xivóvvav Boys, 9noóO:aev T9V spuyn»; 9» d pày TÓ euo Lid ce Eos TQ Otaxiydvyeloyro: 4 xouotóv avro yuvteOo: rroyigóv, sxoAAd àv tegueOxéioo , ei énurenvéov eire oV , xoi sig oup/JovAzv Tol T& qíAovg, &» raQendAug xai ToUG olx&taug GxonoUpsvog "uápag evyvds" ó Óà "epi nÀsía- y06 ToU Guinerrog qe? , Y vx" , xoi à o neve dori va Oa 5 &v 7j xaxdg ndvra, XeueroU 5 "o- ?7000 «aUroU vysvoHévov, vp Óà rovrov oUrs sQ serpb ovre TQ dGÓsAqMO insxowvebóOt ovrs vy TüV
éraípu» oU0myl, eir! ánureréov eizg xoi gy TQ Gg- xouévo to/sro Bévo vqv aqv wwynv, &4À éanápag
vo) z047am] vo) x0 meujcas Bodl. Vat; Par. BCE, vi- tiose, Dein Bodl, Vat. .0U Mévrosye dx.
. 9? óglory, 0c« 54$Qà —] 5, quod in. libris desideratur,
cum Heindorfio et Bekkero adüciendum iudicavi.
siderabatur, haec: T/ d» exo: pev astó» alve,s; alteri interlo- ceutori adscripsit. "Videlicet cé hic quoque dictum est pro 74 «Ao. Xenoph. Oecon. Ill, 3: c( oj» TOU rzwy. lovin ario Fi Ót5 X, 1. À. Et fortasse hac ratieme vel vul- gata scriptura defendi poterit, modo ne haec; 76 à» — avrov &ivas, Socrati tribuantur. Quid enim? rectene poterit sic scribi: T6 a» siuosua» ajró* sivos, Zuxoarése; énuoriry» ToU m. 9. Aéyru»|. 8C. seimoqut» üv eyrov. Ad fine igyaolag | dzt&ová qs int. fozos.
Cap. V. P. 313. xollà à» fegat&oxéqyau—] De hoc aori- sfo post imperfectum illato v. ad Sympos. p. 199. D. Euthyphr. p. 12. C. Men. p. 72. B. Gorg.
P. 493. C. Eroug. p.315. D.
i
——
54€75, T9)g* twvz5j»] Hanc epexegesin pronominis illustravi- mus ad Gorg. p. 483. A. Plura dedit Heindorfius ad bh, 1l. Proxima sic infellipas: et ex quo peudet, ut bene aut male habeant tua omnia, si bonum aut malum eva- at Sic Euri p. Aleest. v. 289: i» col à' ioubv xal [je x«l p. Aristopl. Acharn. v. 474: àv ont igil mavt& uov. r& ngdyuata, Infra P. 356. Ci
| d» voto jui jv v ev noerzem.
Deinde quod ó£ ante rovrov ite- ratum est, pihil hoc loquendi genere frequentius, de quo prae- ter Heindorfium ad h, l. v. infra p. 325. B. annot. ad Phae- don. p. 78. C. Alcibiad.' I. p. 109. A A. Lachet. p. 194. D.
B. «j ópuxeuive. voice
: 818
$1 PLATONIS
GXoVGug, Ug quo, OgUQiog ixw» rmsph uiv vovrov ovóÉva Aóyov ov2à cvp ovis soit, &ir& xor] bneroá- nur GavTÓv avri DUTW UR Éroutog Ó' si àyaMaxay TX Tà govrou xai tX Tu» qíAoOY yanuoro, ug 5n Ouyvuxoc, Ores mOvrog ocvvsoréoy Jlowrayódoq, Ov oUre yiuyrvéioxetg , üc gie ; QUTS duis ov denoiro ct, coqurv d , óvoualug , vOv .Óà GoguaTtj , Q T& ftOTÉ lori, .gaiver &yvoov, à BéAMug OxvtOV &nrobruv; Koi 0g &xQUcas ; Eonmaw, Ég , o Zwxgartg , di dv cb dye. "4e ow, à Innóxgarte, 0 GogiGt7s TV7- xcu ay fumogós Ti i xdniog Tü)V Gy ylua, eg Qv vy zgépston ; goivsvat yaQ fpaiye TO(OUTOG Tig. To&psrat àà qiii, ü Zwxoares, tn; Mois djnov, qv» à iyo, xal ümog ys u5, o éraiios, à g0- quove ánaway à nai ongrQog "pag, «gneg ol
epe C9-€—
Cap, V. P. 3813. B. 3o609:oc 7»«v] Male codd. plerique eum Bodl. et Vat. 2Q9Q«ov. v. annot,
€, 9aí»tzas 7120 Fpovys v. cic] Haec verha vulgo 'Hip- ocrati tribuuntur. "Cui rationi adversatur usus vocis ydo , quae d»v ui» oU» aut simile quid praemissum flagitat; magis etiam re- pugnat proxima Hippocratis interrogatio. Quanquam fateor malle me deinceps; Tqégerae 0é, Fr, at ZoxQ., qvyri viv; Plurimi codd,
&/vo] Inliuria Heindorfius scribendum censet rovro c9 ié- v9. X enoph, Anabas. IV, 2, 6: élla pacróg Qv, naQ O0» jv 53 ort»? ajTQ ádos, ubi quis cor rigat 4 eter] aj)15 5 odac
QQOQioc xov] Adiectivum pro adverbio. v. Matth, $. 446. 17. Horat. Epist, I, 6, 20: ve- apertinus pete tectum.
o/78 ÓO:tíAeEas] — Intelligi licet e/r9. v. Matth. $. 4238. 2,
C. v2» i gogo, à c( nos lare, qaívts err] H, e, ó t X nort lori» 0. a0giorge, gares dyrodi». Loquendi genus et illustratum a multis et hodfe satis notum, v. Matth. $. 296. De Latinis vid. Oudendorp.
ad Hirt, Bell Afr. c, 30. et Cort. ad Sallust, lug. 14, 11.
"Eoixsv, lgy; — Ry —] Plene dicendum erat Fouxev, Foy, ofrec iyt» 5 à» —, Sed ad eundem modum Phaedon. p. 99. E: love iy oU», d$ eixáto, vgóo- mo» rw»à o/x low». et infra p. 330. B, Deinde do' o» est nonne, ut sexcenties, — Quid Kunopoc; et xó^7Àog inter se dif- ferant, explicatum est ad Gorg. P. 517. D. Artem sophistarum esse xanghx]» xai éunoQuxyr, hospes Eleaticus in Sophist. p. 223. D. sqq. subtiliter disputat. conf. etiam Xenoph. Mem. 1, 6, 12. Aristot. De Sophist. Elench. c. I, 6.
ómeuq 75 5 € itanac4á-
PROTAGORAS. 55 step zr TOV Guporog gogr», ó lunopós v rs xal xd- stqÀoc. xai yao oUroí mov dy Gyovcwy ayayipmy oUTE «Urol lonciv Ó T yonorov 7 rtovijgóy "th TÓ ouua, àrrouvovot óà návro mA oUvreg , ovrs oi GVOULSYOb nap ovtüv, de» uj d TU/ yupyadrixóg ] lergóg év. ovr9 Óà xal oi :Gà ucÓ:Xuoto mtQuxyovrtg xatd vag füÀsg xol moAoUvtec xai sanaovrto TQ ce émidvpoVyri ineivovos pà» ndvra d snwAovUo, » vaya à' &y TtYeG, e &pur, xci ToUroY &yvootey à» 7ta)- AoUow Q ti qonoràv 1 Rovqpóv ngog Uv vvgiv- ee avrug xai oí evoUpevos fap avt, lav "i Tie TUYS negl T.V qr cU lezoixóg dá». ei uiy 0UY CV Tvyyavttg bniorruov tovtov ri Xgnotóv xai ftovngóy, acgaMs 00L déc ot pas iuota xal napa Ilgota- yopgov xel fia", &AAov QrovQUy* eb 0à pu, opa, 9
vetere ordine mutato scriptum exhibent: ro/qeras 0f, & Z., qvyà ziv; quod fortasse vitii indicium facere videatur. itanacqon i n6 e Bekkerus sine librorum suffragio Kana-
ssjoes dedit,
D. oíre di xal oi và p.] Sic plurimi optimique codd. pro vulg. oíre 7) »al ob v. p.
E. cv zvyxádvtec inecatrju ev] Heindorfius dv post ómorj- po addidit, sed v. ad Phaedon, p. 2309. A. Remp. II. p. 369. B.
eg] Sic codices omnes. Bek- kerus Dawesii praeceptum se--
mutem aorísti et futuri difleren-
cutus edidit éfazerZae. Aori- stum primum non temere sper- nendum esse docebunt ea, quae collegit Matth. Gr. ampl. $. 519. 7. p. 999 sq., ubi qui Da- wesianum placitum impngnave- rint, quum copiose narratum sit, non est quod nunc pluribus ea de re disputemus. Hoc unum &ddere iuvat, de isto secundi aoristi usu quum nemo unquam dubitaverit, mirum sane videri debere, quod aoristum primum hoc in genere non putarunt esse ferendum. Etenim utriusque tem- poris eandem esse vim et signi-
ficationem , si & paucis quibus-
dam verbis discesseris, quis est
qui negare audeat? "Quaenam
tia sit, explicatum ed Gorgiam est p. 480. A. 513. A.
D. àv dyovoi» éyeyipus) Genitivus pendet a proximis illis
. 6 te xQnoxóv 5 norngav, vel po-
tius ab 4 r«, Xenoph. Mem. l, 2, 54: ToU oduarog Ó Te GP. dyoiov j xal dragrlé. — 14 dei ine€vpojvt:, De hoc usu vocis &«£ v. ad Apolog. Socr. p. 25. C.
E. oc 29 aj rec xa«$ ot d». Int. dyvooity £y 0 v4 xeuocov *$ siovnQó» nQog tv yy v. Quod scriptum , est dc Ó' ajUreg pro vulg. oxa/rac 6, illud non rari usus esse apud scriptores Atti- cos docent ann. ad Phaedon.
59 - PLATONIS 814 hoxodpit, p moi Tolg gurdson(xfsige ve XCÀ Xiv- m: j«e on xai SIOÀU patto xivóvvog àv v9 Tuy pan npacoy «vij 4 àv 7 tUV OIti0o9. Oit(o này 730 xoci stord rQuiptyoy sagó roj xasjÀov xai. in- fiópoV Beoriv iy &Alog àyysiotc ánogépty, xai "oiv déiacÓa, avta sg TÓ ca mióvta $9, payóvra, xa- vaDípsvov olxaós doro evufovAcuGac Dau, nagaxaAé- gavro Tó» inaloyra , 0 TL t& àÓscríov 7) moríov xci 6 T AL «aL onoqov «aj Qnots' acre iv vj ovi ov B péyag 0 x[vóvvog. uada . dà o)x lorwp àv p ayyeo. QU6VEy XEL , à dyayxtg «ata Dévro tv Tb- v TO pabuuo. iv qvrjj tij vuxn A«fórra xai ua 9óvra enia 1 Fifiaupyay 5 wugsiuuévov. Tovro oyr gxorausó a xxi pn&TO TUV nosc(vréguv 2v * qué 790 Ége. véor, ü)gra TQGOQVro noayue QuAéqÓ as,
P. 34. nga puevop x«Qà ro) xam] Sic de coniectura Heindorf reposui Joco vulg, sagd rov x. consentiente Vat, Q.
recte H eindorfius filo censet praecise negar » «o9 Ouléoges ó0rauiq; hoc lenius idem signi-
p) eol voie gilracosq x.] ne carissima pignora Àinaieamdes. Proverbiale lo-
quendi genus, quo usus est etjam lulian. Orat. VI. p. 190. ed. Spanhem. V. Suidas s. v. xv- Bet, | xvfog et. dxxvfeuny, STE Aristid, ad Orat, Platonic p. 235. Salma- sius ad Vopisci Proculum P. 136 sq, Gorg. p. 513. À: ov» v0i; QiÀrdrosq *j aigeosg nud jov,r, ubi v, ann,
P. '31. B. xara évra v3» Tsu5gv] pretio soluto. In- fra p. 328. E. Dicitur xarazi- $9 va, de praesenti pecunia, quae promte numeratur ac persolvi- tur. v. Hemsterhus. ad Lucian. T. I. p. 340. Gataker. ad An- Pn p. 225. intpp. ad P olluc.
p. 42.
Er. véos, Diqva vocoíco x9.] Vulge hoc dici putant ita, ut idem sit quod frs reóregor 57 €XT8 7, 9i. Ó., veluti Wytten- bach. Bibl. Crit. X. p. 63, Sed
ficari arbitratur, huiusmodi fere sensu: nobis nonnisi iuve- nilis quaedam facultas suppetit ad tantam rem diiudicandam, Exempla di- etionis suppeditabit Matth, S. 448. Verbi Óiaiotioda, usum docte illustravit Dorvill, ad Charit. :, 615,
Inz ac ó 'HÀstac] Puit hic insignis tum doctrinae copia et amplitudine, ut prae ceteris cogoc appellaretur, tum vanitate ac superbia, qua artem sugm ac scientiam ostentabat. vid. Hipp, Mai, p. 285 sqq. Iffra p. 315. C. al, annot. ad Apol. Socr, p, 19, E., ubi etiam de Prodico dictum. est, — Post oiua: — Ktio» intell. a)t0des eive, ut Apolog. p. 25. E. de Republ. X. p. 608. C. Sympos, p, 116, À. Gorg. p. 453. B. al.
C, s0ÀÀoi yai cagol] So-
PROTAGORAS, gu
VUY uíPtOt, &grtto ojOjoapusy , Lépev- xoà axovaupey toU cvÓgóg, ato dxovGavrig xoi GAÀOIQ Gvaxotit. ceus)e* xci yap oU uóvoc lloereyópmg avróót &stiv, aÀÀe xoci Inmiag 0 'HAslog — oipot óà. xal Jlgoóuxov vov Ketov — xai &AÀos moAÀol xai Gogol. Cap...VI. 4ófe» fdv tevre, éntopsvóusüa. Enuó à) iv cQ. nooÓvpo àiysvousÜa, Jrnuoravreg Jtgí TiVog Aoyov ÓusyousD a, 0g "IV xetà vov 000v àvénsssv* iy! ov» ur artÀng yévouro , aAA Guarteoa- woMavo oUrwec sglouuv, cordvreg àv TQ mnooOvoo OuAMyóusDa , Éweg ov»wnuoAoynoauav «AÀ0Aow: ( Óoxct OVV H0i,)0 ÜvpguQoOc, EUVOUYOG Ttg, XOTTXOVEV T)LUP, suvÓvveve; Óà Oi TO mÀáÓDog tO» coyÜbrov yOs- cÜ'« roig qorraociy dg vr olxiav. àntiór) yoUv àxgov- caue» vj» Üvoa», avoibxg xoi iÓÀy Tuag, "Ea, bg,
75 szoríos] Sie lbri meliores pro xa? soréov. Deinde Ald. et Stephan, óxéag. Sed codd. meliores omnes cum Das. 2. dzdoov,
phistae eximie cogo! appellati sunt, quod multis exemplis con- firmari potest. Cap. VL. 4do£a» juivraó- va] De hac constructione v, 1a- obs, ad Achill Tet. p, 537.
cliaefer. ad Lamb. Bos. El-
lips. p, 730, Matth. $. 564. T hiersch, p, 415. ed. 3.
i» " z0o0o8voo] Vitru- vius VI, 7, 5, ed, Schneid, Item s9o9vga Graece di- runtgr quae sunt ante ia- nuas vestibula; nos autem appellamus prothyra quae Graece dicuntur dic8vga. — 9c nuin — lvézsocv, Latine dixeris in quem incidera- musa, Mox ojrec past particip. ÓiantQaragero, illatum, ut supra p. 310. D. Pliaed, p. 61. C. al. vid. ad Phileb, p. 135. — £e ov»wpg., donec inter nos convenisset, Ceterum conf. Lucian, Lexiphan, &. 1: oxo- n& Ój uevoto üxeg Óusegaíros pes rov Àoyor,
)
Qoxe? o)» not, — xaT) xov- &»] Gorg. p. 460. A: dA iyà pév, à. Zuxgarec, oluae, iày Tyr —, pga8jcsre,, ubi hec genus loquendi multis exemplis firmavi- mus. st autem Óoxe; pow si bene memini. v. ad Theaet, p. 142. B. De 9vgego;, iani- toribus s. pueris ab ianua, v, Pignor. de Serv. p. 2114 — 218. — «doir&r, etsi est verbum - proprium de discipulis magistri
. domum frequentantibus, tamen
hic omnino de iis, qui ad Cal- liam itabant, accipiendum puto. |D. "Ea, fg q, 00g.] "E^ est vocula mirantis et indignantis, v, Valcken. ad Eur. Hippol, v, 905, — avv d. domino, usu frequenti. v. Casaubon. ad Theophr, Charact. e: 2. Bach. ad Xenoph. Oecon. III, 5, Span- ' he m. ad- Aristoph. Nubb. v. 219, Sic etiam Latini ipse dicunt. vid, Westerhov. ad "Terent. - Andr, II, 2, 23. Burmann. ad Virgil, Georg. IV, 82. Doering.
D
ga PLATONIS
eogustal Ti9tc* ov OyoÀs cUrQ. Kol àpa dpqotv Toiv xspoiv Xv ÓÜvoav suivv nooOvpwg oc ológ T . 4» Amon xai nag náAw üixpoVousv. xci Og byxt- xÀupéyne Tic gag &noxowópevog simev, 42 &v- Óowroi, Épr, ovx uxgxócte, Ürt oU Oyol) cvtQ; AA 6 'yadé, Égr» éyé, oirs napa KalMay fjxo- pev. obre coguotal àopsv, GAAa. Od)onu* Ifgoroyópoy wdo tow Ósdusvor los» jÀADopev. sigayysÀov ovv. Móyw otv sore cui» &vOQunog &vípis viv Ovpav.
Cap. V1I. 'Eneór dà eigüADonw, xorshdfopsv Iloutayópay ày T) ftQeorom f6Qsst T QUVEO , ébfig ó.
e ;
Cap. VI. D. dpugoir roit gego?»] Sic Bodl, et Vat. O. Vulgo vei» veg. quod niinus Atticum. y. Matth. Gr. S. 281. Pro ec oiog v' p», quod ex aliquot codd. restitutum est, vett. editt. ex oió» v' jv». Mox Bodl. Vat. ibyxxitévnc. Bekkerus sine codd. aes russiqpeérns. vulgo àyxelÀtopérgc. v. Buttm. Gr. Ampl. T.
. p. 169. '. Í | | "E. Qui» dvOQonoc] Cod. Z. et E. à drOgurroc. Vett. editt, dvGo«noc. Recte Bekkerus fr9Qgonoc,. quae forma apud Platonem sexcenties obliterata est.
Cap. VI, i» -àó ngaoTo«] Sic Bodl, libri Vindobb., alii,
[4
cum edit. Aldin. Yulgo mgocrów.
ad Catull, p. 8. — ndvv so. Ovpuec, h. e. satis cupide &c strenue, Nam ita haec intelligenda censeo, quae nec Ficinus nec Cornarius red- diderunt.
iyueznA. 1e OvQac] Fici- nus: clausis e foribus: quasi legisset £xxexÀ,, quod ta- men nihili est, idi
E. IlourayóoQa* ydg 10s 6. 10, 514 090opu sv] Ordo verbo- rum hic est; jA8oue» ydQ Toi 6toutvo: ids» [199rayoQav. Quod codd. plerique omnes exhibent yép T(, id nunc repudiandum censeo, Verbum elcayy (1A. 9v pro- prium est de ianitore domino muntiante, si quis advenit, qui eum visere velit, Respondet po- etro &nmelden. Usum eius docte illustravit Hemsterhus. ad Lucian. T.I. p. 2346, ed. Lehm.
Male igitur Ficinus: Hoc nuntiato.
Móysw, os» nar& — c 729 9 iQar) Recte observavit H ei n-- dorfius zarf£- crebro significare tandem aliquando. taque uóyie nocí estaegre tandem, vix tandem. Exemplis ab eo hanc in. rem congestis. accedant haec, Homer, Iliad. «&', v. 205: jc Unsqonlgos tdz! dv nore Ov- gà». 0Moor. Odyss. B, v. T6: tüy! év more xal tíoi, slg. E u- rip. Iphig. Aul. v, 872: àxxa- ÀAunre vUv moOÓ! juiv o)gqrwwag Myrig Voyove. Lucian. Asin. p. 5176: xdnuón dqgíyro more 6G "InnaQyoc. Plat. Theaet. p. 160. E. Legg. Vll. p. 789. A. al. Sic etiam Latin aliquando usurpant. Cicero pro Rosc. Amer. c. 23: peroravit ali- quando: assedit. |
Cap. VII. i» rG ggoótoq
1
PROTAGORAS, se «vrQ Cuumspiuimarovy ix uiy roU ini DüreQa KaAMag
o Innor(xov xai'O GÓsAqOg avroU 0 OpouxtoQuoo, lla — eoAog à llegyaÀéovg, xoi Xdouióng Óó J'Acvxwevog, ix 316 óà voU ini düàvega Ó Érepog rGv llsgexAéovg ,S&»- — Ougnog xoà Ouuansidng 6 duAouriov xai dvriuoiog
à, Mevóatog, 0cnsg. südoxiust. ucduoro và». Ilowrayó- gov neÜruv xai ini váy» uayÓd»w, wg cogurtne &cáusvog. roUr«» Óà ol QmgÓt» qxoAovOov» imaxov- ov«ig roy Asyouévov TO uàv noÀ0 Bévos égoívovro, ojg &y& iE üxéctev vd» sOAse» Ó Ilowrayóoeg, Ó$.
&v Oubíoyeros, xnAav vij qvi Genio OpgqsUo, oi Oà
P. 315. ó'Tzagoc vv» IIegqis2,] Ald, Bass. et codd. ple- rique omnes f&za;gos, Verum dedit Stephanus. Pro cro» llegsxÀA, quod codd, tantum non omnes tuentur, vulgo legebatur vov llIegu- xiéowe. Deinde Stephanus ex Ald. et Bas, 2. evdoxíuts recepit at- que hinc, etiam àudvOar»«s correxit, Utrumque codicum auctoritati adversatur. p oet
vrov/zu» dà ot ónicÓOev] Servarunt of Flor. b. o. Parjs. B. Ambr. r. Restituit lam Stephanus. Heindorfius dubitabat an potius ante và jd» noÀ) genitivus ov inferendus esset. À
à8 Eixéáovuv vàv galtov] và» e Bodl, Coisl. Ambros ao- cessit,
zx] Egrege Heindorfiua: pi* ej38 (cà Ile ) yvvà
,;Ioooroor, inquit, h. ). videtur dici quod Vitruvio VI, 10. dicitur zspforvAov, quatuor illud porticibus constans, quae ab ianua introeuntibus quadratam aream quasi quoddam impluvium circumdabant. lta per ianuam péoavio» introeunti statim pro- spectus patebat ín oppositam porticum, v0 xev' dvrixQqU nQo« crw0» S. sq. Ad huius peristyli porticum unam positum fuit 'có vauutio», cella penaria, cus
jus mox p. 815, D. mentio fit, :
unde hoc ipsum oczo« dicitur Aristoph. Eccles. v, 14. * — étgc O0 niv, iuxta eum. Structuram attigimus ad Pliae-
don. p. 100, B, — ix gà» 10) ixi Ortega, ex altera parte. ME
ó ógouyrQiogs —] Plu-
tarch. Peric. p. 165. D: j».
fíigocuxovuca ui» xatà yévoc, avv qxpeia Ó' Jmnov(uwe nQortQory, iE o0 Kal» lrexe zà» nÀov- evoy* Frase Ób xal napa TO [le Quae; EdvOazmo» xal IlaQaior. De Charmide v. ad Sympos. p. 222. B.
(P. 815. Mwrínosgoc 6o Mi»daioc.] H. e. Mende,
"Thraciae urbe, oriundus.
4t Eixéovov rdv zoÀltov] Sic articulus post fxaozog illa- tua Phaedr. p. 248. E. p. 214. E. Apolog. Socr. p. 39. A. Par- menid. p. 134. A. Tim, p. 19, E. al. v. ad Phileb. p. 93. Matth. $. 265. 5. Praecedenti r0 yi» mqolv, h. e. maximam par- tem; in proximis respondet $ca» dé vivet. Quod moneo, ne quis per interiecta haec: oi à xarà T)» Quern» — xexnüpuévor, quae cum verbis ovg dóyte —
es . PLATONIS
aeta Tv quy)Y Isovroi xtxplouivoi* 3eav 4i rivie aab vOv ánga lay à» TQ 4009» TOUTOP TOY YO0Q)y pulla Éyoys luv 5aÓngv, wg xaAg «vAafoUxro
pxóínors üumoddv à» EJ dyngood'ey elvat IIguxayó- gov, GAÀ' ànu)r) avr0g dvacrgépor xe oi uis àxsi-
90V, 6U fag xal ày x00jQ ripiégylbovzo oUros oi
&nrxoo: ÉuDay xal üÉvOt», xei àv xxÀo s&guovvsg
. &e alg TO Omuc0«» xaOD(crayro. xcAMOTO., Tóv dà pév sigsvOnca, py "Üpnoos , Ia- nav TOY Hadr, ud oth iy TQ xaT, WYHAQ
B. c. . 0 LovRGOE, v. ad Sym
ÓeneQ 'gge/e arcte connectenda sunt, in errorem inducatur. De verbo x-yAsiv v, Valcken. ad Kurip. Hippol. v. 303., quem iam laudavit Heindorf.
D. u549énore ipnodàv iv TG lungooOt» tiva] H. e. ne impedimento ei essent a fronte, Sic e/AafeicÓon: uj sequente infinitivo legitur etiam Euthydem. p. 304. A. Charmid. p. 165. D. — éxes0j &UvT0q d ot oégos, quoties ipse
sque comites se cons Serterent Nam optativus actionem frequentius repetitam indicat, vid, Matth. $. 6521. Buttmann. $, 126, 14. aun. 6. coll. Phaedon. p. 59. D. — ey $«ec xai iv xocoue, decore s&tque ordine. Ceterum de magna reverentia, qua Protago- ram prosequebantur Tir
conf, De Rvep.- X. p. 600
)
rà» Jà yuév efeevéqoa, Ios "Que os] Funeur haec sunt ex Nixvío , O dyss. à, v. 601: v0» Àà uév' barabr^ ülqv. 'Hoa- xÀgeigv x. malebat Qa àv "Ouggoc, for- tasse quia hanc verborum Ho-
mericopum putaba£ esae imita-
i» và —Àa Bodl. ó "4xovyusvoi] Sic Bas. * codd. Bodl. Venet. X. pro vulg p. p. 176. B. vo; Bodl. Vat. Ambr. Vindob, 4fiazíuvos,
Stephanus .
T000Ó».
Mox pro rdgoríu-
tlonem. quandam. At enimvero ista: ro» àà pér' al;evoróà, ipsa poetae verba sunt, ut. recte addi potuerit Ign "Ünrgos. Quod ad- ditamentum qui tanquam e mar- gine illatum prorsus deleri vo- luit Schleiermacherus, quia Plato etiam alias, ubi loquendi formulas ab Homero repetat, poetae nomen soleat reticere, is immemor fuit talium locorum : Legg. l. p. 630. B: óiefavrec óà tu xal payóptvos io florcs dno0vnoxtw d» v«& noue, goa- Ge Tugraioc.. Menon, p. 76. D:
dx vovrw» Ój ov» à T» lyo,
Iggy Hívóagoc. Digna sunt prae- terea quae adscribantur verba Schleiermacheri: unterrichtete Athener dachte sich das übrige hinzu, und ihm entging auch der Stachel der À n- psit nicht, dass sie hus eise in die Un- dese genommen ist. Nimirum Soplistas comparavit Plato facete cum umbris mor- tuorum.
C. "Egvt/nazos ve à s.] De Eryximacho et Phaedro v. Sympos. p. 116. B. ibique an»
-
P»Der.
hi
PROTAGORAS. 61 soocrep i» Opó»p* nep «vró» O' ixcD«vro inl fg«8 c guy Eovbinayós T8 0 "dxovpsvou xoà (Doidpoc ó IMvoiwotgiog xai 'dyógev ó 4vóposivvog, xol Tíwd. &évev moAiei Ts «UroÜ xai GAÀo "wi. égaivovro Óà ftoh qgvosug T8 x&à TOV pesas Qu G6TQOYOLux &rre ÓtQurüv TOv "Inniav , ó óÀ i» Jpoóvo xaDij- |ievog éxaarotg QUEGY dixgina xal OwLje TG, àgu-
Topeva.
Koi unàv OQ xci TavtaAóv y& siesióov, ànsónues yap oc lloóóixog 0 Keiog, jv Óà' iv olxí-
xui TOY ptttugos] Sic Ald. Bass. cum codd. plurimis at-
que optimis. Stephanus rd» om.
Ta»ralov» ye elceidov] V. ictidor, quod ex codd. muta- tum. Mox Venet, Z. ex corr. Ambros. 72g dom xal ligoQ.
not. Andron etiam Gorg. p. 481. C. commemoratur et inter xOi»ovOoUG Tg ocogíac Calliclis recensetur.
megl gucewe ve xal vv pereo jQe»] Etenim astronomi-
am praecipuo-coluit studio. vid. . Hipp. Mai. p. 285. B. Hipp. Min.
p. 361. E. Kai uli» à) xo Tàávr.] Haec quoque ex Homero sumta.
Odyss. à, v. 582: xoi ui Ta»-
7aÀor elceido». Non sine causa autem suspicatur H eindorfius notari hac appellatione Prodici avaritiam. Nam avarus profecto fuit, quippe qui, observante Groen van Prinsterer Pro- sopograph. Platon. p. 89., ad interiorem doctrinam nemi- nem nisi grandi pecunia accepta admitteret; quamvis, ne scilicet ulàm quaestus faciendi occa- sionem negligeret, mediocris institutionis mercedem statueret. v. Cratyl. p. 384. B. Hipp. mai. p. 282. C. et quae notawmus ad Apolog. Socr. p.
19. E. Paullo aliter locum in- '
terpretatur Welcker im Museo Rhen. ab ipso. et Naekio edit. Vol. I. L. p. 4 sq., ubi famen p.
mediocrem -
26. nostram interpretationem non aspernatur.
D. intB5pts yào Qa —] nimirum peregre advene- rat Prodicus Ceus. Frustra Heindorfius imónus scriben- dum censuit Si quid mutan- dum, ego potius proximum istud szenoíexevr mutaverim in zreztouj- xt. Quippe ita narrat Socrates, quid rerum apud Calliam gestum sit, non quid in aedibus suis in perpetuum novatum fuerit. Er- ror nasci potuit omissione au- gmenti, de qua v. Apolog. Socr. p. 36. A. Plaedon. p. 68. À. p. 89. A. Gorg. p. 516. A. al. Quan- quam nec hac opus est muta- tione. — Vocabulum olxuaroe
usurpari solet de singulis aedifi-
ciorum partibus, ita ut pro va- ria singulorum locorum ratione variam habeat significationem. v. ad Phaedon. p. 116. A. Vocem cg ante zapuebp otlittendam cen- set Dobree ad Aristoph. Nubb. T. VIIL P. I. p. 92. ed. Lips.
Quod etsi per usum loquendi fieri recte potuit, tamen innu- meri locl corrigendi forent, si. yera esset viri doctissimi sen- tentia. Et quid est quod og in
^e
: tuli.
9
— Prfbrowis
pari vw; d) rroÓ o8. gply dg rajielo &yoijro "Innó- 9xocg, vU» ÓÀ vn ToU TÀQÜovg tüY xataÀAvóvtev» Ó KeAMag xal tToUro àxxsyvdGag ELévotg xatdAvoi» ms- stolgxev, 0. uày 0UY Ilooíixog Ét& xaríxswvO, iyxíxa- Avupévog àv xwóigig rii xal orpuucOt xai udAc rtoA- Aoig, üg àgoivero* nopmuónvto Óà evrQ imi roig sÀnoiov xÀivaig llavomving vs Ó ix Keponégy» xol psr& llavooviov véov vui Ér& usipttxiov , dg uev àyq- pes, xxAóv t& xuyaD0» t9» qc, tj» Ó' ovy loéav
D. »£ov rà Frs ueip.] Additum zi ex codd. plerisque omnibus. E. ióéu» návv xaàÀoc.] Bodl Vindob. Vat. xaÀ2c, quod . confirmat receptám lectionem. Perperam Stephanus corrigebat xa- Ao», quanquam id habet Coisl. Vat. r. v. annot.
talibus toletandum esse nege- mus? Saniors docuit W ytten- bach. ad Eurnap. p. 85., qui ó« in talibus tnodo addi, modo omitti exemplis démonsrravit.
o uà» ouv» l1looóixoc Er) xaréxs(.r0 —] Describuntur mores homihis mollis et delica- Narrat enim Philostra- tus Vit. Sophist. XII. p. 496, ed. Olear. Prodicnm fuisse mol litiei et voluptatibus deditum. Kod:a sunt pelles ovillae, vellera, que in lectulis ster. nebantur ad usum culcitae, v, Hesych. &. v. etintpp. ad Ari stoph. Piut. v. 166. Deinde ««í ante uclu non copulat, sed intendit. Theaet. p. 142. D: «ové 76 Àoyove — dujyjouro xai uaÀa dtlove dàxofjc. Aeschin. adv, Ctesiph. 6. 3* r(Osoi: vouov xal páíla xalóc fyorra, lbid. S. 9: ejr0Q 0 vonog — Xxuxà udÀa xa- Ac Tye. Lucian. Sonn. &. 7: T Ot(o dugorígo xai uda tJ- doxusiror UV" 5uàc. Geminum est xa) za», de quo v. Phae- don, p. 64. B. Prave ante xai pla. interpungebatur.
llavonuvíag v« o ix K.] De Pausania v. ad Sympos, c. IV. et c. VIII. Fuisse hune amatorem ÀÁgathonis, de quo
v. ad Sympos. init., legimus etiam ap. Xenophont. Sym-
j pos. C. VIII. S. 32. .
E. r9» à o» ldéa» nc»v
x«Àd c] sed. hoe ut est,
certe admodum formosus et venustüus. Sic enim 9? oJ» ' accipiendum, tut saepe, v. ad Tim. p. 88. B. Cratyl. 416. C. 426. D. Stephanus volebat xaÀov. Non opus. 'T'heaet. p. 146, B: dlÀà rà» uuQaxío» Twà x£- Atvé oov ünoxolvsoÓ at. Sic enim
' recte vett. editt, quanquam B ek-
kerus z« edidit. Phavorinus 8. V. xÀAvrog, Toig ovderégosc )vouaci &gosvixà xol OqÀvxà én(Otta, xa uiroyàg dgotraxác ve xal 94vxàg Éxigfpovot, oiov k/gvrz6 hail(or , xul xogiov xaÀ- Alorn, xnl yovaio» ioyouérn, xal ptiQéxio» Àéyov x. 7T. 4. Exem- pla suppeditabit Bastius Epi- stol. Crit. p. 283. — gvoc:c est ingehium, indoles, ut Theaet. p. 142. D. et al. idotu áxoicas ó»oua —] Bi bene memini, audivi ei nomen esse Agathonis. v. ad Theaet. 142. B. Asyndeton hoc neminem, opinor, morabi- tur. Xenoph. Anabas. I, 8, 9: sal joaw» innt; ui» AsvxoOwQn- weg ini vrOU tUuvUMOU zd Z0ÀE-
PROTAGORAS. 88
m&vv xxÀog. Éjole xoUcat; Ovopga aVtQ sivas Ayd- Owvo, xci ovx &» Oavualaus , ab noii. Ilovoa- víov fUyyQVt& wy. TOUTOÓ v v TÓ Mttgoouov, xa) T -Adónudávro auqoríogo, 0 vs Kriünüogc xci 0 Jsvxo- Aogídov, xci &ÀXos tivig igeivovro. nspi dà ev Óm- Aé£yovro ovx iOwvauy» Éyeys uaOttv ünÜDtv, xcinso Autagug; Ére» axovtuv ToU llooóíxv —- fwuxocoqog
ydQ pow Óoxii dvQo sivas xal O*iog —, uAAa dud
voíró v' jv và j.] Cod. Bodl Vat. sor jw. Paris. E.
oU»
! TOUTÓ t' 5», v. &nnot.
zdocogot ydg pos Q.] V.-mavoopoc. Bodl. Vat. ocogoe, .
/
quam scripturam fnultis locis serràrunt optimi libri, nt haud sciam,
pleiv*. Tiocaeíovnc lAyeto TOV
vo» dye». lbid.: éyoumos dài onlirms có? frodygeos Dvilpoue &onfow: Zlysntios o0 v0s BMyor- 70 si»&., ubi à post Ziyvzrrios in codd. aliquot additum recte spreverunt editotes. Prorsus ita nostfates omissa copula: Ich denke, sein Name wat Ag sthon. |
el naidixà II. c. óv.] Etiam hoc loco và zradjwa nonnisi de uno intelligendum. v. &d Phae- don. pag 73. D. Constructio- nem ne miferis, multo audacius Phaedr. p. 240. A: Fr» volvvy &yauov, fuia, Goixo» O Tb mÀsigrO» ygoyov naidina dguotuc eütosT? Gy yevécD a.
TOUTO T jf» tO priipa- xvo»] Schleiermáacherus olim legendum putabat: &b sm«- Óixà. [lavoav(ov tvyyares 0» Tovri , vÓ pugaxov. Kuí x. x. Sed recte observavit Heindorfius istud rovzí ferri non posse, quip- pe quod noh aliter nisi deseri xig de eo, quod praesens sit, usurpari soleat. Itaque jy» aut pro nz«gz» accipiendum aut
in ov» mutandum arbitratur. Po-
steriorem rationem quodammodo confinnat cod. Paris. E., in quo , eU» superscriptum est, ample-
ctiturqüe hupc etiam Schleier- macherüs. lam interpreta- tionem probavit I. Bekkerus, qui comparat de Republ. ]. X. p. 615. D: buivo» ra xaveídopav dtaípvge xuà állove cysdO» c& aUrÀ» TOU ?tÀs(orüve TvQdvvove* xoü» Óà xul dÓi)ra( cwvtQ TO» pala jaapryxores. Demo- sthen. ad v. Tinioth.p. 1203. 12.
ed. Reisk.* ónofgdAAe aóvG Ór&.
"Elagec ui» imidguow, inudj à? oUx dnígegte, — ois jou» à ab qiiia, &c ó Oéutvoc ángre, éygagne Ty» *iurv x. v. 4. Adde Phaedon. p. 59. B: 5» d» xoà Krgowmmog x. v. À. Xenoph. Ànabas. III, 5, 12: joa» 7a o6 xwÀvcovreQ 7tfotv zoÀÀol inneic. Sophocl. Ántip, v. 1109; tz óndo»tg, ol Tr? órvrtc of. 1? dnoóv- vsc, lh. e. of. re fagovrez. Plura dabit Dotvill. ad Chariton. p. 600. ed. Lips. — Adimanti, Cepidis filii, inentio fit, quod sciamus, alibi nusquam; alterius, qui Leucolophidae filius ap- pellatur, rarissime, Be hoc H em- sterhus. ad Lucian. Tim. p. 451. ed. Lehi, conferri iubet Xenoph. Hist, Gr. IL, 4, 31. et Schol. ad Aristoph. Ran. v. 1861.
doxsi à» g &tleaos xa) Qei-
es ] PLATONIS eg» feg)éryto Tc qevüc fouflg Tig &» TQ obejueri Jtyvóusvog aGagi) énoit. zo Aeyoutva.
Kei qusig uiv apri sigsAngAvD Gua», xoforuv à iy àmugüAOo» AxifuaÓng v5 0 xaAOg, wg gre ov wel) àye nsiDouar, xe Kouiog 0 KoAAaloygov.
Cap. VIIL — 'Hyeig ov» wg slgsjAO'opev, Érs ouíxo' &rra OuerQhpavreg xoi ruUra OiaDscodusvor mtQoci- psv pog tóv IigwrayóQe», xci àyo sinov: 42 Ilow- zayóQu, ngog Gó roi AOout» byu v& xal Innoxod-
Y
an apud Platonem quidem restituenda sit. v. Buttmann. Gr. Ampl. . T. HJ. p. 353. Deinde vett. editt. à»;o. Vind. Ambros. o d»jg.
. Recte Bekkerus &»,g. v. p. $14. E. et annot.
ec] Qnod articulum cum I. Bek- kero adiecimus, id improba- bunt fortasse ii, qui assentiun- tur Wolfio Analect. Litter, T. Il p. 458. ita disserenti: ,,Pluribus, inquit, talium ver- borum vix opus est.articulo, quod loci demonstrant, in quibus omnes codd. praebent dvógoc, üsóp/, etiam d»dga, cui casui ex illa ratione zo» addendum es- set. Et quoties vel unus Demo-
sthemnes in unis Philippicis licen- -
tius interpolandus foret, ubi Ma- cedonum rex contemtim vocatur &vO Quoc, alii hostes ávOgwno,! Accedit, quod saepe sic discre- pant libri, ut articulum a pau- cioribus scribis additum potius quam a maiore parte omissum censeas. Neque tamen vereor, ne quis nostram rationem indi- cta causa condemnet. Contine- tur enim articuli omissio in. ta- libus locis certis quibusdam fini- bus. Etenim aut indefinita no- minis ratio contemtionem lo- quentis indicat, de quo usu lo- quendi dictum est ad Phaedon. p. 98. B., aut d»jo et à»OQu- 50s intelliguntur de eo, qui prae- sens est, ut articuli omissio non sit destituta idonea ratione, quod genus serfnonis aattiginus ad Ld
Gorg. p. 489. B. et p. 505. C. De poetarum tragicoram locis, in quibus neglectus est articulus,
. quid statuendum sit, docte ex-
posuit Schaefer. ad Demo- sthen. Apparat. T. I p. 329. lta- que hoc loco, ubi o dwjg i. q. buivoc, dubitari non potest quia ó recte accesserit, sive crasin admittas sive non admittas. Eamque rationem unice veram esse talia evincunt: de Republ. ]. p. 331. E: Ziuov(dn ye oj Qadio» dmiorti»* coqóó yàg xol 9«ioc ó dvjg, quem locum una: cum pluribus aliis contulit H ein- dorfius. Adde Reip. X. p. 595. C.
P.316; x«l Koiríae &K] Est hic Ctitias ille, quem con- Stat oA«yagr/ac fuisse adeo stu- digsum, ut crudelis et impoten- tis tyranni partes egerit. v. X e- noph. Mem. I, 3, 12. A Pla- tone, quocum cognationis vin- culo coniunctus fuit, in pluribus sermonibus vel loquens introdu- citur, veluti in Charmide, 'Ti- maeo et Critia, vel certe: com- memoratur. Eraf enim, ut scri- bit scholiast ad "Tim. p. 20: yevvaíag xaà afloac gvosue, Jn1t- vo Ób wal quAosóQu» cvyovowv,
PROTAGORAS. 65
/
T5c ovrog. lóvsgov, Éqm, 'uóvo fovióuevos OuAs- yOnvos 5 xoà períü Tüv OÀÀov; "Hyuiv utv, Zv à' &yó , ovÓby Ówgágu* dxovcag ÓÀ oU Évexo djÀDOusv, evrog oxéyos, Tí ovv ó59 doruy, Eg, OU Évexa ijxeta ; Jdrnoxoetug 00s àcrí uiv vw» émuyoolov, noAlo- ómpov vióg, olxíag utydÀng T5 xel svOaluovog* av- vog Óà vrqv qWoiv Ooxe àvajuAAog sivo ToOZg Au vuig. niÜvue» Óé pow Óoxti &AAOywiog yevécO o, ày Tjj Q^)0Às. ToUro Ó& olsrai oi paro vyevécOo, .&l
Cap. VII. frs opuínQ* ívsa] V. Fr; uuxpa dvra, quod ex
codd. optimis mutatum,
B. zgóe cé v0« 5j10.] Codd. plerique omnes zoe oí zs.
Perperam. v. annot.
xa) »ixalero ddurqc ul» b» Qilo- coqoic, Qiiocoqoc dà à» lOuirasg.
Cap. VII. ?z:, ou(xQ? &:- z« ósarg.] paullulum ad- huc morati atque haec contemplati.
B. móc oé vo» 5249.] Frequens est hic usus voculae 705 pronomini cum vi quadam adiunctae. Exemplis ab H ein- dorfio hanc in rem collectis addimus haec: Phaedr. p. 274. A. Xenoph. Mem. I, 6, 11: e ZoxQaréc, )yo rol o& Oíxaio» pi» vopíto. Ibid. III, 5, 1: àyo
. vos, Kgqy, à llegíxric, dÀAnída
Éyo. Cyrop. V, 2, 23: iyo xoi, Kou, à ávdgec gíÀow, oluas, Ibid. VIL, 5, 53: iyo voi, iyOi o — oix àv idvvGps» cov ngoctAODei». Aristoph. Avv. v. 215: ojroc, & cé vos. Ibid. v. 580. Eurip. ]phig. Aul. v. 863. Ion. v. 219, Hecub. v. 252. |
c7 Quoc Óoxez àvápià- Aoc e1»a« v0ic yÀsx.] vide- tur indole cum aequali- bus suis certare,
C. -vo)jro 0? olfercasy — cvyyévosvo) Etsi verum est post verba putandi, existi- mandi, sperandi, saepenu- mero inferri simplicem infiniti-
r vum aoristi de rebus, quae fu-
Plat. Opp. Vol. Il. Sect. II.
turae sunt, eumque usum lo- quendi praeter Heindorfium ad hunc locum multi attigerunt, quorum mentio magnam partem facta est ad Phaedon. p. 67. B., tamen propter additum istud ei gol cvyyévovro haud scio, an vi- deri non temere spernenda de- beat Stephani suspicio, scri- bendum putantis uáA«r! à» ye vícÓ«. Ita enim sententia ver- borum haec erit: hoc autem putat se maxime posee consequi, .si tua utatur
consuetudine et familia- .
ritate. Quanquam simplicem &oristum ita tueri licet, ut cer- tam adolescentis spem et fidu- ciam eleganter indicari dicamus. Etenim aoristum in talibus sae- penumero ita adhiberi, ut res quamvis futura cum quadam certi fiducia pronuntietur, veris- sime nuper observatum est. Quemadmodum vero indicativus futuri non raro reperitur ita usurpatus, ut addita sit condicio per & et optativum declarata, de quo loquendi genere non est quod post Matfthiaei dispu- tationem Gr. Gr. S. 524. 3. co- piesius dicamus, it& recte nunc potuit simplex aoristi infiniti- vus de re futura intelligendus
C.
66 PLATONIS
coi cvyyévowo, TaUc' ovy 30g oc) Gxómei, mrórsQoy nepi avrüy uóvog olet üttv Oa Aéyso D s ngos uovovg, 3j ust GÀÀAwv, "Ups, ign, st90j10 6 , ( Zixga- T£g, Unio iuoU. Eévov yao &vdoc xaà xatióvra &lg .stóÀsg uey&Ang, xai iv vaUtoug mt(ÜOVta TOV véíuy ToUg fArlotoUg GmoAsitovtag rag TOV GÀÀeV Gvvov- Gíeg, x«à olxclov xoi ÓOUvtloV, xci sosófvtiíowv xoci ysctépuv , éxvrQ ovvtivau Og ffeAtiovg icouévovg ài viv éxvtoU cuvovolia?, xo5 i&vAcfsidOnaL TOV TcUrG StQGrrOvrG* oU yip Ópuxpoi stéQh ceUrc qÜovor rt yiyvovtos xai &Àle, Ovgutvewi Ts xai énifovAai. àya óà TQ» coguoruxqy tÉyvqv gii uiv elvat alcun, zovg Óà usreynpibouévovg avt]v TV nalaw)» a&y-
C. xal xarióvra elc w.] Bodl. Vind. Vat. Venet. Z. Ambr, xnl lovra, quod recepit Bekkerüs; mihi non placet prae Slicrà le-
ctione. scriptum. E. («Hoo 0:xoc
In Vind. xazióvra ab librario errorem emendaturo super-
o ZqÀvBora»o«) Stephan. cum Bas. 2. et
plurimis codd. Zyhvnfo. ., quod et Bodl. atque Vat. tenent. 'Rece-
omissa &» particula adhiberi, ut certa adolescentuli fiducia signi- ficaretur. ltaque tenendum ar- bitramur, quod in codd. et vett. editt. scriptum exstat; sententiam verborum autem hanc esse iudi- camus: hoc autem sperat fore ut sibi facillime con- . tingat, si tua utatur fami- liaritate, h. e. disciplina
et institutione; nam ita ous-
siva, capiendum esse docebunt ann. ad Apol Socr. p. 21.
povog ots&, Óei» ÓiaÀ,] Subiecti casus verbo finito per attractiohem quandam accommo- datus. Debebat enim e vulgari ratione uovo» scribi. Exempla consimilis structurae ad h. l. collegit Heindorfius; plura de hoc loquendi genere diximus ad Criton. p. 50. E., alia dabit Schaefer. Apparat, Demosth. T. 1l. p. 648. et ad Plut. T. v. p. 336.
, 64vo» yag á»dga xal xa-
Ti0vr& —] peregrinum enim virum, qui in magnas urbes descendit in iisque iuvenum optimos commo- vet, ut relicta aliorum consuetudine, et affinium et alienorum, et seniorum et iuniorum, ipsius utan- tur consuetudine, melio- TeS8 se per eam evasuros existimantes, oportet sibi cavere Nam haec: vó» vaüTa ngavrorra, perspicuitatis causa addita sunt. Similiter Menexen. p.235. D: ei pi» yàg déow AOqvatovg ày In- Aontovrtofoie ej Afytw —; dya-
Qo) à» (rogos déo, roy me. |
covroge x«i EUOoxiuujcorvro;. QCe- terum perplexa haec oratio so- phistae non sine causa tribuitur. D. gogovpuévovs vo éza- x93às a) 7265] metuentes in- vidiam indeoriundam. Mox dicit gogiiSévves và» QOovoy. oio» Ixxog ve à ToQ.] No-
ista fa cientem. [
PROTAGORAS. - KM
€
ópG» qofovu£vovo r0 inayÓic avrüg rpócynue sto: 0D, xoà nooxxAénttODo, rovg uiv molo, otov "Üunoov cvs xal "Holoóov xci Zuwviónv, tog
0B aU vsÀerdg Tt xol yorouqooiag, tovc Gug4 :& Üpgíéo *ci Movooiov, ivíovg Óé wwag qgoÓnuas xci yvuva- crugrv, olov "Ixxog Te 0 Tegovtiivog xoi ó vUv Ért &v oUóevOg ?jtrtoYv cogiotne LHoó0uxog ó €-Avfpus- yóg, tó 0B apyoiov MiyagsUg. uovoixiv Óà yaOo- xÀijg T& O Unérepog moooyyum imoujoro, uíyag dw cogiotuc, xal IlvÓoxAsóng 0 Keog xoi &AAos moÀ-— Aol. ovrOL nüvtsg, Ogmtp Aéya, qo[iOtvrsg TOv qOó-. Vov "tig TÉ/yVoig TeUrOig mapantriouacty byoroavto.
àyo Óà ToUtoig &mo0t xotd ToUrO 6tivOL OU 5vpugépo- 317
ptam scripturam argumentis satis idoneis defendit Zeunius ad Xe« noph. Arabas. VII, 2, 28. Quanquam -Graeci citerioris aetatis, litterarum 4g. concursui nimis assueti, y videntur intetiecisse, : Unde apud scriptores Latinos fere Sely mbria scriptum reperias. Mox de scriptura Keog, cui Astius Kiog praeferebat, diximus ad Apol. Socr. p. 20. À,
*
bilis fuit athleta, qui circa Olymp. LXXVIL floruisse dici- tur. Eius mentionem facit Plato etiam Legg. VII p. 839. E, ubi v. Ast. |
E. Hoo0ixoq ó Z4] He- rodicus, a Selybria s. Selym- bria, Thraciae urbe, ad Propon- tidem sita, ita dictus, distin- guendus ille ab Herodico, Gor- giae fratre (Gorg. p. 448. B. ), artem gymnasticam cum medica arte copulavisse dicitur. v. de Republ, III. p. 406. A. Phaedr, p. 227. extr. ibique (Íínterpp. Quod additur zó 9? dgya;o» Mt- qy«Qt/«, Megaris ille natus erat; sed posteaquam Selybriain se contulisset, Selybtiani cognomine appellatus est.
WyaOoxl7e vt ó Upufcte coc] Ágathocles Lachet. p. 180.D, Damonis magister ap-
ellatur, Pythoclides ÁAlci-
iad. I. P. 118, C. Periclis prae
Ceptor fuisse narratur. De utro»
que nuper exposuit copiosius
Groen van Prinsterer Pro-.
sopographiae Platon. p. 185 sq. — JentQ Aéyu, wie gesagt, v. Phaedon, p. 57. C. Apolog. Socr. p. 21. Á. ibiqtie annot. -— c6&isg rÉy»a4Q Tau- zaLc magus. iyorourco, L e. de magantrdouaocw, v. ad p. 315, D. | P.3l7. xacà rovro si»as 67 Svp pégopa] mihi vero cum .his omnibus, quane tum quidem &d hoc atti- het, non convenit. De di» ctione ouutpfíoecÓot wt, Con» verire, consentire cult aliquo, conf, Herodot. 1, 118: fy «o0s 1diov vevoplxade xal ojÓauoicu dÀÀow0& ovpgépovrar &vOpdnowi. Id, II, 80: zo. «€ pévvo, dM ois "EMajvov | o$da«
poios cvugégovrai. Plat. Tim.
p. 25. E. Charmid. p. 164. D, &l nfünitivus si»a4 etsi similie 55
e8 PLATONIS
- pet. "yoUuoc, ydp cUroUg oU tL. ÓO.artoaEno D es 0 afov- Agógoav* ov yap AoaD«uüv vv avÜQone» rovg Óv- vouévovg àv Toig nÓÀesL nodrruv, Gwnep Üvexo ToU. dori rà noocy5ucto, insi of ys noAÀol, wg Émog si- sy, ovOiv oloÜOcvovras, aAA &tT à" ovUros Ómy- yéllecs, vaUrc UpnvoUck vÓ oU» GftoOidpdoxovto. u2) óvvacOo, ánoóg&vyaa, «AÀa xereqay5 sot, stoAÀ:
popío xai roU imiysipnuarog, oovg map£ysaDas ayayxm ToU ydg tÓY TOL0UrO» sfüg Toig
xal stoÀU) Ovgusvscré- &vO'urovg* (yovvtat &AÀoig xai fxyoUQyOV
P. 317. ov r$ Dian od tac] Ambr. Coisl. ov zo. Male.
Y. anno
ter atque in formula £xo» evas aliisque additus videtur, tamen vulgaris ratio certe exigebat ró xo«ra TOUTO Elvx&, quod Astius reponendum esse suspicabatur. v. Matth. S. 283. coll. S. 541. Libri tamen nihil a vulgata le- «ctione reeedunt, ut nunc quidem in ea acquiescendum videatur. Et prorsus eodem modo Poli- tic. p. 300. C: el; Ov»apuv elvai, I1saeus de Menecl. heredit, S. 83: xe1aà dvvauv. eivai.
ov t4 QiangátaaóOas —] heudquaquam perfecisse quod voluissent. Sic o/ c» legitur Phaedon. p. 81. R. Phi- leb. p. 13. C. p. 52. A. Phaedr. p. 243. E. De Republ. II. p. 358. €. V. p. 451. A. Cf. Valcken. &d Hippolyt. v. 792. Jtaque ni- hili est quod in paucis quibus- dam codicibus scriptum exstat evrot Proxima vulgo sic intel- ligunt: neque enim latue- runt eos, qui possunt in civitate efficere ea, quo- rum causa huiusmodi ad- hibentur involucra, i. e. qui possunt odia, inimicitias, in- sidias efficere. Sed ita nescio
quid offensionis habet verbi ngdz- '
Tto» usus.. Quod sentiens, opi-
; murs;
t. ; vró oj» àzxod.] Libri vó» praeter Ven, 4.
nor, Heindorfius dubitat an praestet zgozrew accipere h. 1. Tà ngíyuara mngarrur, ut ap. Demosthen. de Coron. p. 240, ed, Reisk, ubi copnlantur z04:— veveoÓos et xQdrrew , ita ut «d xowda intelligendum relinquatur. Atque haec ratio mihi quidem plane probatur. Aristoph. Nubb. v. 418: »uxd» ngarrov xai Bovisve» x«l vj ylhórtg - mole- u5u». , ubi idem est verbi usus. Quocirca locum sic interpreta- neque enim ]latue- | runf eos, penes quos est: potestas in civitatibus re- , rum gerendarum, quorum quidem, (hominum) causa istis utuntur involucris. . Hanovius tamen Exercitt. critt, in Com. Gr. p. 141. ante zga1- Tt SUspicatur excidisse z»re, — Deinde o£ zoAlof, vulgus, imperita multitudo, oppo- nuntur viris in republica claris, quos ait sensisse illorum dissi- mulationem. — oq ?Fzo«q eL' ntiv ovdàv aloO., propemo- dum nihil sentiunt, Nam ita hanc formulam apud Plato- nem usurpari alias monuimus. — rajr:€ UVuv»0Uct en decan- tant, ut recte interpretatur
PROTAGORAS. 60
: S | sivoi. dyà ovy ToVtuo» T5v ivavtiav &mnaoay» o0» &AjAvÓc, xai OnoÀoyd Tt GCOogur5y; slvai xol mat-
dev» avOgunovg, xol sVAafsta» ro/rQv oluas fk.
Tío ixslvmg slveu, vÓ Opoloysiv u&AAov y, lbeevov el- e,
voi* xal &ÀÀag moóg va/UTQ ÉOxsuucs, Octt, OUv ÜsQ sinéiv, pó!» ÓsvoY noqgyg Ox TÓ OpoAoyciw co-
quornc &tivew xeíro! moÀÀa ys óÓn Erg spi à» v9.
TÉyVg. xal yàg xol và £éunavra moAAd uol àorw*
' ob0svOc OroV oU névro» &v vu» xaO. qAxlay sa-
v7 v. Ggrs voÀU pos Ot0TÓv àoriy, el vw oUAe-
pàü du»acOat dno0oisai] V. dnodgasat. C. solid ye 50«5 0:4] Sic Coisl, pro vulg. oA1a ye Frq $'*« De 54 sic. post nolAé illato v. Heindorf. ad Theaet. $. 22.
Kuhnken. ad Tim. p. 262.
TÓ oí» dnodi0Qdoxorrd pn 9. x.) aufugere conan- tem non posse aufugere, sed deprehendi. De dnoó,- ógdoxorra conatum significante v. ad Menexen, p. 244. E. Dein xal ante ToU émytiQyuaroc est v el, hoc sensu: id vel cona- vi velle stultum est .Ita- que zo) éTeiprpacos iterat no- tionem praecedentis àánoó«doa- oxorra. usque ad hune diem male intel- lectus.
B. rovre» vj» iva»cía» &z. odo» à9À]] contrariam
prorsus viam ingressus sum atque illi. v. Matth. S. 366. 2. . ,
xabh dilae zQóqc T&vVTg Foxeppac] atque alias eti-
.am praeter hame cautio-
nes indagavi. - ocv» Otó einsi». Formulam cum mode- stiane quadam significatione usur- pari solitam Henr. Stepha- nus ad 'Theaetet. p. 151. B. recte interpretatur: quod ita dico, ut in eo opem divi- nam agnoscam. v. etiam intpp. ad Aristoph. Plut. v. 114. et Heindorf, ad 'Theaet. Ll c.
*
Locus ab interpretibus
Latine dicas: vente deo.
C. eiui id» 1j véíy»9) ar- tem factito. v. ad Pliaedon,
iuvante /& fa-
b 59. A. Ast. ad Legg. p. 41. e
re ipsa conf. Men. p. 91. E. xal yóàQ xal rà Evyum.]
-Ctenim multi omnino mi-
hi anni sunt, h. e. perveni enim omnino ad multam sene- ctutem, ut mirandum non sit me iam diu hanc artem meam factitare. Eandem vero senten- tiam cum vi et gravitate quadam confirmans addit: nemo ex vo- bis omnibus est, cuius ego non possim pro aeta- te pater esse. In quibus quod
Stephanus excidisse putabat -
x«í, non meminit illius usus, ex quo asyndeton admittitur in sen- tentiis, quae aliis illustrationis gratia subiiciuntur. De quo ge- nere Constructionis v. Indic. T. I. s. v. Asyndeton. Eu- rip. Hippol. v. 403: xavO«aveiv Kdoté uos xQàrsovov* ovOsic ürra- Q&; fooró». Quod o/órvoc per attractionem quandam casui pro- ximi pronominis órov accommo- datum est, infra p. 828. C: e d»ayxaioy oUdéva óvrw! o) yl —
párízew. Phaedon. p. 117. D:
c
40 PLATONIS
0Üs, ns) tovrwY àndvrov ivavrtlov vàv Évóov Ov- vov TOV Aóyoy mowicDu:. Kal iyd -— vnontsvoc y&o fovAsGDot. avrov TQ ts llooóixo xci tQ Irmníg &yósi5nc Oa, xai xaAAonicacÓa:, Órw àpacral avrToU egtypévot elus» — Té ovy, Éprv &yd, ov xdi [Ioó- Óixov xoi 'Inniav ixolMggnusv xai Tovg per avtov, [va ànoxovoeciw uv; lldvv uiv ov», Épy ó Hou- vayópug. BovAssOs ovv, ó. KoAMaog Éqn, ovvtópiov xarcgxsvacouey, lvo xcOitousyow OwAEsynoOe ; .EOOxes xoTvoc. GOusvo, Óà návrtg "uic, Og GXxovaÓutvou &v- 0pov coqdv, xai evrol r6 avriAaffóusvo, vov BaOouv
D. cov» (0p. xaradxavdcoyuev] Vind. waracxivdoopev. Deinde vulgo »a0e5duevos, quod e Bodl. Vind. et Vat. correctum.
xal avvol ve dvtsÀ.] Coisl. ze om. Vereor üt recte. v. an- not, Dein «$ 7»5/; Bodl. Vat., quod fortasse verum. E. égpor:s vóv dig, ádvaovácavrec] Heindorf, coni.
evdéva ovrwa oJ xarénlacs cóv fsagovrev, "Theaet, p. 178. B, Charm, p. 115, C, Xenoph. Cy- pop, l1, 4, 25, Thucyd. III, 39. v. Hermann, ad Viger. p. 109, Matth. S. 483,
"tQ vo/ruv Günávrow iva»río»] Ne quis covrov dnávrw» connectat, pertinet à xd»- To», cum vi quadam praemis- sum, ad proxima cà» i»ydoy ó»- 70.
pal rà TInmníg idw»óei&a- 09:a:] De discrimine verborum . &xut(nvuoÓa, et ivdeíxyvoOas re- cte Schol. ad Alcibiad. I, p. 105. B: vo ivdeí$ao 9 aà ini voU AoyuionoU ràvits, T0 02 ànsOc(- $«08a, inl «oU dnordóns (de eo, quod directe, e. re ipsa ostenditur),
D. Tío)», Ioq» iyo, oJ *.] Pronomen Zy& propter lon- giorem verborum intercapedinem repetitum. De liàc autem ]lo- quendi forma: T4 oix — àxaA- gausv, v. Bd p. 310. A.
Bov ÀscO a ov», 0 KaAXAt- a6 195] Vulgaris loquendi usus
4
exigebat ?9g ó KolMac. Sed praeponitur nunc nomen Calliae cum vi quadam. Alia huius ver- borum collocationis exempla, si- militer explicanda illa, suppedi-
4abunt Poppo et Frotsche-
rus ad Xenoph, Cyrop. I, 6, 19. Bornemann. ad Xenoph. Sym- pos III, 7, Sic etiam De Rep. X. p. 450. À; o JAa/xe» Fg. Ceterum nec Latinos scriptores ab hac retione abhorruisse hodie satis constet. Heindorfium enim ad Cicer, de Nat. Deor. I, 1, lT. secus statuentem vel ea erroris coarguunt, quae ab ipso allhta sunt huius collocationis exempla.
'"Edoxse xQijva:] Frequens est hoc in narratione asyndeton, ab Heindorfio satis copiose illustratum. Infra p. 338. E: ido- at& T.àci» OUTO mOU]TÉOV Bip. cf, Xenoph. Anab. I, 3, 20. V, 1, 8, 12. IV, 2, 19. IV, 4, 6. VII, 3, 6, VI, 3, 9. al.
xai ajrolí rt dw*riAap.] Qui xe — z« ab Atticis scripto- ribus dici putarunt pro et eti- am, etiamque, ii boc quoque
PROTAGORAS.
x«l Tüy xMvuwv xarcoxevalouev mapa tov '"Innlav* àxsi yop npooUnzoys T& (iaOgo* à» Óà vovro Ka- Aíag v& xoi AdAxihaOng "xt£ry» &yovre vóv Iloó0ixov, evacrjcavfeg ix qug xAnuc, xai ToUg uerG ToU AIopodixov,
Cap. llowzayógag, NUv O5 &v, Épu, Myow, & Zixporee, &steiór xal olós ratos, rep) 9v OAM yov noóvepov uvciav àmoioU. sto0g ipà vnip ToU veaví(oxov. —.Kai àyo cintov, 0r» 'H avr/j uot doy) éorw, 9 Iowtayópo, inso &otu,
spi ov &quxóum, — "InnoxQétQc 790 00s TVyrdv5 àv .
"^^ Sv. 4
gr»aoryoayte,
Cap. IX. "Ezeà dà zdyrec —] Sic codd. meliores omnes. Vulgo imu; 4? ». Deinde à ante nomen Protagorae : codicibus invitis vulgo deerat. Mox vett. editt. àA/ye mQozegov, contra codd. plurimorum optimorumque guctoritatem. ^ — —
Joco abuti poterant ad firman-
dam hanc suam opinionem. Quip- pe 7? in his verbis tam moleste redundare visum est, ut H ein- dorfius delendum illud, Asti- us autem in y? mutandum exi- . Stimaverit. Àt enim vero illo znodo x«( — e usurpari, licet exemplis demonstrare conati si- gus ad Phileb. p. 144., tamen nunc re accuratius perpensa ne- gamus pertinaciter, Ktenim in talibus locis. omnibus 7? aut re- ferri oportet ad sequentem ali-
quam sententiam, sive per xa£,
sive per dAAd, óé, 5j, aliasque particulas superioribus — adiun- ctam, aut pro corrupto haben- dum est. De qua re vide quae a Matthiaeo Gramm. Amplior. . 1278 sq. Bornemanno ad K enoph. Anab. 1, 8, 3. et ab alio quodam viro docto in Ecl1o- gis Princip. Historicor. Wyttenbachianis p. 282. ed. Lips. disputata sunt. Et bic quidem z? neque delendum est nec cum antecedenti x«( conne- etendum: sed locus ita intelligi debet, ac si dictum esset: aJ-
vol vr& — wertoxeyatoue» mad
Tóv Inna», xal iy rov19 Ka- Aag v& ». "dx. x. 1 À., id quod ecute vidit Matth. ad Eurip. Phoeniss. v. 1314. p. 380, Et- enim sententia verborum haec est: quum nos ipsi id age- remug, ut prope Hippiam consideremus, tum vero etiam Callias et Alcibia- des una cum Prodico eius- que familiaribus bant Protagoram auditu- ri De óé post s? illato v. ad Euthyphron. p. 3. E. Sympos, p. 186. E. Ceterum ad xere- gxevaloutc» liquet e superioribus apud animum repeti oportere ev»*édgvov. De plurali &vaov$j- gavrec post dualem illato v. Matth. Gr. Ampl. S. 436. 3. Plat. Euthydem. p. 273. D: iyelacatzy» yo)» Gugo ihye»- vT€6 tlc GAAjAe. Phaedr. p. 218. B. Gorg. p. 481. D. Frustra Heindorf. coni. évaorjocavtt.
"Cap. IX. E. Ni» 05 à», Kou, Aéyoic) Nunc igitur, inquit, dicere possis. Nam ita v» dij nunc intelligendum.
venie-:
171
IX. 'Ensi (à mdvreg ovvexadelonsDan, Ó
318
12 PLATONIS |. Ó
àmiDvplg; àv tüc O09c ovvovolac* $ Tb OUV CUTQ G7L0- fiioeren, &dy 00L OvUMj, zjóémg &y quot nvOécD at. TOgoU rog Ó ys inértQoc Aóyos. Ynolefuv ovy ó Ilgw- vayógug eimev* ?Q weavicxs, Éoroi roívvy cor, &av &pol cvvzg, 2 &» "uíog iuol cvyy£vn, &nivas oixcds ' BsAriove yeyovore, xai àv vij voregaig vavra Tavra, xoà íxaotQe rnuígag Gd àmi vO fKAtiov &midi00vo:. — Kod àyà axovcag simov: ^42 Iloerayógm , rovro uiv oU- div Oavuacróv Aíysg, GÀÀd sixóg, àmsà xiv Gv, xci- sso TuÀuxoUrog &Y xol ovre cogog, si ríg os Oi0d- Éusy. 0: uw TUyjdvtic énigrápevos, Bekriuv &Yv yívoto. aAA nu obrug, cAÀ' diemeo &y sl avríxa ucAÀa ps- tafeldy UY iniduulay T Innoxodtue 005 incÓvuriotis *ijg Ovvovcíag roUTOV TOU vtavícxoU TOV YUY vtwocri àniónnotvroc , Zsvklnzov voU "HooxAsorov, xoà aqu- xópnevog svcGQ' GUTÓV, (gmsQ.ftaQo 0À vUY, axovVOtisy cUrOU TGUTÀ TÀUTa, msQ GOV, ÜT& éxdOTUue "Mépag
P. 318. B. j» sai oj:e cogoc) Bodl. Vind. orat E quod hic non probo. Dein vulg. G u; rvyyást. Recepi 9 e Bodl. Vind. Vatic. Coisl. aliis. Vat. zvyya*7c: unde Bekkerus fecit vvyyaávow. Videtur enim hanc lectionem de sola coniectura in or- dinem verborum recepisse.
ed aíríxa udla utr.] pala 6 Bas. 2. Bodl. Vat. Venet. &. Ambr. accessit.
vT0U viv v»eoctl 1z:4.] Sic libri optimi atque plurimi. Vulgo
P. 318. 9 -» o)» a)ícrdj infrequens. v. infra ad p. 320.
dsof)jcera:] quid ipai eventurum sit, si tua uta- " tur consuetudine ac disci- plina. Herodot. I, 82: cce eUTQ fríárvra dnofefoxos TjntQ Kxeivoq elne. lbid, ,4: fell cQ» rojo doffjctrBa.
jereoaía raírà ra&jUT«] H. e. pariter, itidem, v. ad Symp. p. 1178. E. Infra p. $44. D. Menon. p. 90, D.
B. xaíneg v954wxod coq e») tam grandis aetate. v. p.317.C. Deinde 2 gj Tuyyd- «uc ne cum Bekkero in 9 u vvyydyoic mutes, indicativus ora- tioni obliquae interpositus non
D. et Gorg. p. 464. D.
àlia n ovrec] Sed noli mihi sic respondere. Di- ctio elliptica u o/zoc, pu uos ojrec, ur pos pnóapós. Infra p. 331. C: ,oj pos, rv O^ dya-
000i» yàg déope:. Plurima exem-
pla collegerunt Heindorfius ad h. Ll. interpp. ad Aristoph. Acharn. v. 346. Brunck. ad So- phocl. Antigon. v. 683. F ritsch. Quaest. Lucian. p. 121. Ad- dito infinitivo Aristoph. Nubb. v. 431: y pot yt Mytir yvaiuac ptyslac* o) yaQ rOvTO» ÉniÓv- po. Praeterea conferas De Re- publ. II. p. 361. E. Menexen. p.
PROTAGORAS. 13
fvydy avrQ iris» Écras xol imidct; 4 có:ró» O — 7
ànovépgovro* - Tí. 05) grec frio ÉocoD'at xai slg ví àniódosv; slmou àv avrQ O Zevkuumog, Otu moog yoagixüv* xày si 'OpOayópy TQ Onfiaip ovyyevóus- v0oc, axovO«g ixs(vov vavtO TaUto, Gto O07, Àna- véoovto cUTOP, eig O TL feAr(ov xc Tuíoav loros
, 34 "c o . X et cvyytyvousvog üxeivq, simob Gv, OT, Sig aVÀAnotv * otto M
ó5 xai cU tdinzà rQ vsavíoxo xel àpol vméo TOUTUU égorévri j Innoxoctius 006 Ilowseyópg cvyyevón voc; 7 &vy ejr "séoq ovyyévnrat , BeAviov GL y6vO- pevog xoi Téy &ÀÀoY T"uSQUY éxcGtec: ovrug iniw- ocudielo Ti, & Ilowreyóga , xai mnso ToU; Koi Tlowrayópog iov vaUTa axovGag, 2 rs ES igo- TG; pn, o Zuxgorec, xai &yà Toig xag ága- '7À0» zcíoo w«moxpuoOusvog. "Innoxoorüe yop nog'
iuà dgixópsvog oU meicsrat ànep &v ÉnaÓev &AÀq
TQ Ovyyevónevog tQY cogwrGy, oi uiv yàg, àAAot
TOU vU» i70. ssovco1l.
C. «i«ó ó Zwtisnog Accessit articulus e Bodl. Vind.
Vat. Ven. £. Coisl.
j à» «td jpnéqa ovyy.] V. aito omissum, invitis co-
dicibus praeter unum omnibus.:
Deinde libri omnes ovroQ T do-
cow Unus Angel. w. inidocn a pr. manu. Egy, d Z., xai iyà —) V. xaAGg, Fqyg, 8gurüc, contra
fidem optimorum librorum.
236. C. Menon. p. 75. B. P. 14.
D. Aristopb. Avv. v. 145. Pac. -
v. 925. Nubb. v. 695. Vesp. v. 1179. Rann. v. 769.
Zevtiínzov vo) Hoax] Fortasse idem est, qui comme- moratur Xenoph. Sympos. IV, .63., ubi v. Schneider. Ne- que de Orthagora, tibicine 'Yhebano, quidquam memoriae proditum' est. Nomen cum turpi ambiguitate positum reperitur apud Aristophan. Ecclesiaz. y. 945. ed. Dindorf.
C. oír» 95 xa o) sin] ita igitur tu quoque etc. Non enim assentior Heindor- fio corrigenti oízw óf£, licet
: ;
non immemor sim eorum, quae vir doctissimus post Schaefe- rum Melett. Crit. p. 59. ad Phaedon. S. 46. S. 118. de hoc
- usu voculae dé in comparationi-
bus exposuit. v. infr. p. 326. D. Nimirum quum o/ze Ój alias in similj sententiarum ratione sit frequentiasimum, quid « causae di- camus esse, cur post weneg nus- quam sit tolerandum?
D. Zv va xalóc àg. —] H.
e. quemadmodum tu bene"
interrogas, ita ego bene interrogantibus lubenter respondeo. Menon. p. .71. C: 4A Voc éxtivog 1& ol » xu gé & buivog Dayy, Xenoph, d
D
74 PLATONIS
3
E An Bare toic yéovc* "ác yao Tíyvag evTovG st— * gevyórag &xoyrag naAw av &yovrsc ipfaMÀovow elg vérvac, Aoyipotg T8 xai GorQovopiay xai yeumussQlay xci pnovoiuxnm» didataxovreg — xai &po tig tov» 'Ian- say enifis —. stapa » ué aqpixópevog pedijos- vaí ov step GÀÀov cov ij neo ov d$xs. TQ Óà uá-
49n»5 dori sU ovMa, spl v5 Ty olxélov, Ong &v &pi0Ta Uu avrov olxíay Ótoixoi, xai msol ev Tüc
$19 nóAsug, D Óneg và tv9üc nóÀsec Óvvarwrarog àv» sin xai Rd tet xai Myem. "do, üpuv dyó , inopoíl eov TQ Aóyo i ; Ooxslg yao puoi My&w tn» moMtixny síyvg» xai oruayvetad os RoHEy &vOpac dyadovceqgo- Arag. vro py oby voVrÓ jotw, Égn, à Xexoa- 786; é ine A, aii , 0 inoyyéllouas, xaÀ0O» , did Ü àyo, Md época Mert eineo iiid oU T5 vi GÀÀO mtpog y& oà
E. ndilw a) Gyovttc; Üp.] av restitutum est ex ed. Bas. 2. codd. Bodl. Vind. Flor. a. c. aliisque codd. plurimis. Deinde vulgo el; vàc régva;. Bodl, elc 7& zéyvac, Ceteri fere omnes «ls zéyvac. US 819. EX »; Fon» iy] Male vulgo 4e, Fon dyo. Cap. X. oJ ydg v4 &AÀo] V, diÀo v5, contra fidem opti- morum codicum.
mor. L 1], 8: oj rol Tt yàg PmOv Aapfávovow —3 wüxtü*og (Ure
évo prts
E. éxovvrac tdi aJ |o déyortec ipf. elc v.] invi« tos rursus retrahentes in artium quasi gyrum conii- ciunt et ad eas tractandasa compellunt. Etenim adole- scentes ingenui, quum artes ac disciplinas non ix Tíy"n, sed soiude(ac yáQur tractarent, ut p.
312. B. observatum est; tamen .
interdum in earum studiis a8 80- phistis diutius detinebantur, Car-
d autem Hippias, qui etiam .
ipp.. Maior. p. 285. C. dicitur dxgifiéorara. dnloracO as àvOQu-
"ner tique euet *t j9ouuateop
i
dvrdutus xal cvMojáy xal àQuo- »w)» xai ÓvOpnG»: atque sastro- nomiam et geometriam magmo cum studio coluit. v. Supra p. 315. C, — mdli» aj dictum ix zapaAljiov, ut ap. Ari- stoph. Plut. v. 622. y. 860. al. Simili ubertate Latini retro re- ferri, rursus reverti, rur- Sus reserare, alia dixerunt. lilustrarunt hoc oyzua A&eoc-in- terprett, ad Gregor. Corinth. p. «4,
Ómec Gy ec Óoixoi) qua ratione optime possit su- am ipsius domum admini- Btrare. Lysid. p. 207. E: mpo- pourras, onec à» eU ausovolnc. Ae nop Cyrop. 1, 2, 10:
PROTAGORAS. 575
elprjerau 7 ai. y0O. dye yàp ToUro, Ilooto- yoga, OUX Quay didaxróv & vet, coi óà Myovri 0UX Éyo 0neg [àv] emocro. óOsv Óà avrÓ zyoUucs og, B ÓiduxrO» sivo, und vm avÜQgunw» napacxsvacrÓy' evOguimois Oíxoióg sip einety, àyo. yap "4valove, óens Qs xai ol &AAot "EAAqvsc, gnpi cogovg sivo 000 ov, O0tcy OvÀÀtyOLs» slg TY ixxA oia , ànei-* ónv piv stgl olxoÓouíag ví ÓÉm moabe: v5v now, *toUc olxoóOuovg uerantunopévoug cvpovAovs nspl vOv oixoQounuatov, Otoy ÓÀ sso Vavnnuyieg, TOUS voUftyoUg* xai TGÀÀm müvto oUtwg, Occ 5yoUvyrot uote re xci Óiaxra lyon. iav óé Tic &AÀog àmi- x07 auroic cupfovisisr, v éxeiyot M5 olovrat Ón-^- ptovpyóv siva,, xà» mnávv xcÀóg 7 xoà nÀovct0g xol TOY ytvvaloy , ovófv ci n&Aov. dinoDégovran, ad xarayshüg. xal OopvfloUsw, tug àv 1) avrog enoctij
B. ózes [2»] áTicTÀ] àv, quamvis in codd. omnibus re- Deinde" tamen cum Heindorfio delendum censemus, v. annot. einde v. jyoüpas aro. lnverso ordine codd. fere omnes.
.€. ja0n7d ve xal 0.] Ald. Bas. 2. codd. Bodl, Vat. Ven.
Z. Flor, a. c. al. uadvjpazd. «e, errore manifesto. Mox Stephan. vitiose uj oturras
bmiueléóraa, nec d» Owgojer,
Ibid. I, 2, 6: émuélorrai, D üv Béksoros elev ot nolira. Ibid. Il, 1, 4: ovievautÓa, nuc dy GQuera dyeritolptGa, Ceterum de hac sophistarum inprimisque Protagorae professione v. Men, p. 91. A sqq. Hipp. Mai. p. 296. À. Euthydem. p. 273. D. al.
Cap. X. P,s319. B. [2v] óz.cv5] Quum zoe év non significet quomodocun- que aut eo consilio. ut, du- bitari non potest, quin lectio vul- gata vitium traxerit. Nam quod legebatur apud Xenop h. Ana- bas. II, 4, 20: ovy ftovoiw ixti- v04, ono d» Qvyacw; id cum " similibus locis ex epu libris
est quod moneam.
onu.
emendatum est deleta é parti- cula. lam quoniam aut ómec à» dzucroiy»», quomodo fidem habere. non possim, aut ónec dàmoró, quomodo fi- dem non habeam, potuit di- ci; quid rescribendum sity vix Neque ta- men'in tanta veterum librorum consensione voculam suspectem prorsus delere voluimus. Par- ticulam d» apud coniunctivum deliberativum esse intolerabilem etiam Hermanno De particula &v» p. 93 sq. persuasum esL, qui h. 1. corrigendum censebat ózec é»antoóo,
deseo sa) ob dAlos "E3L] Int. gac(.
16 PLATONIS
ó àmwupoov Mynuv xataDopvfnO:sc, 1$ oi vobórc e)róv agelxVconiw 7) ibolgwvrqs xsAsvóvtov vüv rtQv- | gévswy. sgh uiv ovv qv olovra, àv ríyvy sivas, oUto D dengdrrovraw émauódy Ó6 vé mipl Tác nóAÀseg Ótow- x5osug Óég fovisvcacOa:, GcuufovAs/s, aUroig &"i-7 eríusvog nspi rovro Opoíeg niv ríxrov, Ouolog Óà | '"XaÀxsvg, oxvroróuog, Munopog, vevxAxpog, stÀovotog, st£ygg, ytvvolog, a&ysvvug, xol voUrOig OUÓtig TOUTO àminAxrrss CgntQ Toig noOTtQOY, Ott ovÓcuOÜt» pa- Quv, ovóà Oyrog OijmoxdAov ovUsvóg cvtQ, Énwura
»
73 àjiulgevra:] Bodl. 3t/oerrei.. Unde Bekkerus finxit 2£a- Qerras quod in nullo codice repertum. Dein Bodl. Vat. sei «5c zy.
D. yi»saioc,dyevvygc] Palat. dyev;c. Male. Nam dyes- exc, ubicunque và ye»vaíe opponitur, derivatum est & »év»« , non & yéroc. v. Legg. ll]. p. 690. A. IV. p. 714. E. V. p. 755. B. So- phocl. Trach. v. 61: xit dyevvg ve» àQa uvO0s xaloc nínrovow. Contra dye»c scribitur, ubi simpliciter de origine et genere cogi- tandum. Tim. p. 27. C: d yéyonu» ij xal dye»é; iov, utrum
C. oi rvofora) aros dgelx] Factum esse interdum, ut mali oratores per rotozag s. ministros publicos, qui ab arcu- bus, quos gestabant, nomen traxerunt, a,suggestu moveren- tur et e populi turba abduce- rentur, docuit Heindorfius collatis locis Aristoph. Equitt. v. 665. Ecclesiaz. v. 258. X e- noph. Mem. lil, 6, 1. conf. Schómann. Antiqq. Iuris Publ. Graec. p. 187. Idem vir doctus mongit àfa(gecO«, esse subla- tum e populi turba exi- mere.
5:0) ni» od » àv» ofo»vrac —) de iis igitur, quos pu- tant artem exercere. v. ad p. 317. C. et Men. p. ?l. E., ubi item iv r£yvg eivos legitur.
D. silovotoc, nérqgc, yev- vai0c, Gdyevvi c] Eodem modo loquuntur Latini. Cicer. Tu- scul. I, 26: ut omnia, supe-
ra, infera, prima, ultima,
media videremue.
T0V T7016 — lini vtge —, ór5 — uaG à» — iniyesei] Transitus a numero plurali ad singularem. v. ad Phaedon. p. 62. D. Remp. v. p. 463. D. VIII. p. 558. A. et Heindorf. ad b. l. coll. Matthiae Gr. S. 303. ann. 3. et Gramm. Amplior. p. 587. Infra p. 334. C: ón«yo- Qevovat roig ácÓtvoUc, — i» vov- TOs6 0i6 MÁAA Rs ldecÓO- n, — E ss- va, tamen. v. p. 341. D..
p volvvv O5 v0 x.] At- quí ne solam rempublicam commemorem ita sentire, ne privatim quidem civi- um nostrorum sapientis- Bimi et optimi eam quam habent virtutem cum aliis communicare possunt. Ma- le in talibus arbitrantur post dlÀd omissun. esse xoé, quod propter vim gradationis ne adiici quidem recte potuit. Apolog. Socr. p. 40. D: o/ue. à» gu» 6v. idworq» vwá, dÀlà róe u-
M
: PROTAGORAS. q
evppovistery énguod . djÀov yàp j óri oUy qyovytas du)exróv evo. wi Tolyvy 0T, TO XOLVOY Tijg nóAtug . oUrug Éyu, cAÀÀ' lig "iv oi cogo toto, xci àgi- B Oro, r&y» foltüv tovUrNv v5» cget5u» ijv Érovory 0UY
oloí T& &AAotg nagadi0óyos* énsi IIispixhiis , Ó TOU- " vu»à TOV wscvioxey nortio , , ToVrtOvVQ & uiv ótóa- axo deny elyero xa Mg xal &U imaiÓtvo&v , à 0àó av- v0g Gogóg éotw ovre aUrüg noistUt, oUts cQ [o 320 so gode, &ÀÀ^ cvroi mepuóvrtg vénovras dicreQ ügsro), àdy mov aUrÓLarO, miQurUJQOU Tj Gott. &b.
l
habeat originem necne. DesadosÉ: diversas esse virorum do- ctorum de hac re sententias docebunt annotatt. ad Euthyphron. p.
2, C., ubi quae scripsi, ea nunc ex parte corrigenda censeo.
E. xait9) inse Sic Bodl. Vat. Ambr. Barber. pro
vulg. ixa(dcve».
*
P. 320. ajTós zasóev6«] Sic codd. omnes. Stephanus de-
dit zraidevem.
yu» Baca eUagió wijrove à üvtU-.
oe». Similiter, post. oj , Hàvoy simplex cAÀc infertur, si alte- rum orationis membrum tantum ponderis babet, ut ei, quod pri- mo loco commemoratum est, vi et gravitate sua multum "ante- cellat. v. ad Sympos. p. 114. Vocula zeívv» ne quis offenda- tur, ponitur ea in huiusmodi transitione ita, ut sit fere iam vero, porro. Apolog. Socr. P. 33. E: do. roí»wvv ojTO(, ov oí dó. x. v, À., ubi v. annot. De qj .óz v. Matth. 8. c. Ceterum zo »owo» rijg zoltec, commune civitatis,
respublica, etiam Criton. p.
50. A. Lysiae p. 158. p. 161. ed. Bremi, al
E. 3 uiv 8idacxdkoy et- yero] quantum quidem a magistrorum disciplina pendebat. Menon. p. 93. D: oó0* ÓOiaoxcle» àyaÓu» elyero.
Ibid. p. 94, À: 9oa piv àióaczá-
$. 624.-
Ao» elyero. Infra p. 324. p: à Óióuoxálov fyerow. De. re ipsa conf. Meno. p. 94. B. sq.
P.320. o/76 cre £AÀ v nxa- Qaóíóuciv] neque ulli alii instituendos tradit. Naim sngaóióovas Tivé Tw». est tra- dere aliquem alicuius di- ciplinae et institutioni.
roxima sic interpretamur: sed ipsi oberrantes pascun- tur quasi a custodia libe- ri, si forte fortuna alicu- bi in virtutem incidant. Dictionem proverbialem &gero» véíuscÓ*, qua usus est Plato etiam de Republ. Vl. p. 498. C., illustrarunt interpretes ad Maxim. Tyr. XXIX. 2. et Wyt- tenbach. ad Plutarch. Moral. T. Y. p. 135. —p. 89..ed. Lips.
'Originem. proverbii produnt illa
Plutarchi Lucull. p. 507. E: goes legal vépovray — xarà TV yoga» Gptros :
c
PLATONIS
óà fBovAu, KAsviav, vóv "AAxifux0ov tovtovt vewrs- go» &ÓsÀgóv, ántrponciuv O evróg ovrog &vrno lle- pixAg, ÓsÓtug spi cvroU, n7] Ow aon Qn vn 'AA- xwufikóov, «noondcag c&nó ToVroV, xoraOíusvog à» "oiqpovog ànaíósvs* xai spiv Eb püvag ytyovévas, &níóuxs TOUTQ OUx Éyov O TL ygnootro cUtQ. xc &Alovg Go. maumóAÀovg Éyw Aéys.v, oà avro cyc- Ooh Üvreg ovOéva mwmots (Arie émolycav ovre vov oixsluv ovrs vuv GÀAorQiev. àyo ovv, c IIowtayópo, élg TaUta enofAétev ovy TyoUuat ÓOijextOv sivas aoerry* intr Óà coU axoUwe raUra Aéyovrog,' xau
48
v0» AMÀx, rovrovt »] Sic Bodl. Vind. Flor, a. c, Vat. Ven. .£ ali. V. rovro»(, quod vitio laborare multi viderunt. Nam Al- cibihdes, qui colloquio interest, intelligitur. 3 ^ : à» Motqpovoc] Bodh Vat. degígooror. | ünfdexs vov1q] Heindorfius, cui molestum videbatur rovze, vel adzà vel rojo» vel oízog legendum coniecit, Vereor ut opus
'sit mutatione.
KAeiví(av, vóv AAx.] Cli- miam, Alcibiadis fratrem mino- rem, quem hic tanquam indoci- lem notat, Plato Alcibiad. I. p. 118. E. vocat hominem insanum, pawousvor, De v. àimrQontiuv cum accusativo constructo v. Matth. $: 412.
pu Ó4iagóaog 23 óm 241x.] Exspectabas optativum. Sed plurima exempla coniunctivi post praeterita subiecti conges- 'sit ad h. 1l. Heirndorfius. In- rimis post verba timendi, ut Euthyd. p. 288. B. coniunctivuti ita frequentari docuerunt Mat- thiae ad Eurip. Phoeniss. v. 70. Gramm. Gr. ampi. S. 520, Bornemann. ad Xenoph. Sym- pos. II, 11. intpp. ad Xenoph. An. I, 6, 24, Sophocl. Aiac, v. 272. Eurip. Hecub. v. 1138, coll, Rost. S. 122. 13. annot. 8, Vocule à; ironice posita habet insignem elegantiam: ridet enim Socrates illud Periclis consilium, qui Cliniam putaverit ab Alcibia- de, quem ipse in deliciis habe-
bat, corruptum iri. — xacz«- O éuevoc év Mo(ppovoc. Int. oixg. — Ariphron, Xanthippi filius, teste Plutarch. Vit. Al- cibiad. p. 191. F. una cum Pe- ricle Alcibiadis tutor fuit, ut iam Heindorfius observavit. Eleganter utitur verbo xezezt- 9ec0ac, quod est alicui ali- quid custodiendum et con- servandum tradere. v. Val- cken. ad Herod, VI, 78.
nzQgi» FE ujvec ytyovévad] Fíyvtoóa( de tempore dictum, ut Phaedon. p. 108. C. Conf. Bremi ad Lysiam p. 45. — dnédoxse vrovív«o, videl. Ari- phron Pericli Repentina subiecti mutatio ne quem offen- dat, plurima huius generis exem- pla reperiuntur. conf. infra p. 842. E. de Republ. II p. 360. A. IX. p. 574. B. Gorg. p. 510. B. Euthydem. p. 275. B. Theaet. p. 148. B. Phaedr. p. 258. B., ubi ratio haec durior. Symp. p. 210. C. Phaedon. p. 72. B., ubi v. annot, De Latünorum scri«
PROTAGORAS. 19
srouci, xoà ouo t| 6s A£ysv Óià TO ZysoOoi ss . C0ÀÀg» piv Éuntupov ysyovévat, noÀAa Óà usueóDn-
xévos, rà Óà qUrÓv iÍsvonxtvat. e ovv Éytg ivaopyé- | oreQov QHiv àniósiLai,. wg ÓujaxrOv iotwv T) aQpsri, B9 gÓovüeng, &AÀ' éniósEoy. AAA, à Xwxporte, Épn, ov gdoríca. &ÀAÀa norsQov vVuiv, wg nosofjv- TtQOG Véwtépoug, pUOoy Aye éniós(to, 3j A0yq ÓwE-
&A8 wv;
lloÀÀoi ov» cv:9 vnilafov TOY staQaxa- Ünu£vov, ónoríQeg fovAoro, ovre Oubiévo:.
do-
xt& TOÍVUV H0i, Éy5, zagiéottooy tivas pUOOY» Vui»
Aéyt&t Ve
B. óidaxrów e]vas doevi»] V. vj» dg. Articulum libri plurimi optimique aspernantur. y. p. 324. A. C. p. 326. .,E. p. 328.
C. p. 361. A. a
C. 5$ Àoyq OQiete lO »] Bas. 2. codd, Flor..a. c. duteA0d. Mox ovre ante ów£ras tuentur sodd. plerique omnes. ii editt.
perperam omittunt.
ptorum hoc in genere licentia v. Gronov. et Drackenborch. ^ad Liv. I, 50. extr, Ceterum eleganter ponitur ánédwxe: re- spicitur enim ad. praegressum xaraOéputvos, — à t4 xeuoai- zo a)7 9. Gorg. p. 486. A. Cri- ton. p. 45. B. Sympos. p. 216. C. Xenoph. Anab. HI, 1, 41: ovx oióa ó T» G&* T6 zeioarro e)10i. De constructione v. Matth. $. 419, Rost. S. 104. annot. 5$.
B. xcumcouae xa? o?uae —] Opportune comparavit Hein- dorfius Thucyd. lll, 58: xa(- 70, diioüpty — sappÓ ras vuüg xal ntrayvóvas, sb vv vnó Om. palo» intíoO-mre: iure ibi asper- nans alteram lectionem yrapuoóij- sas. Conf. Lachet. p. 192, E. Menon. p. 244. E. Formula 4é- ye 1» e& dicere aliquid no- tior est, quam ut exemplis illu- stranda sit. v, Viger. p. 731.
vnzélafoy —óisEcésai] H. e. respondentes iubebant.
C. n)UOo» ipi» Aéysev]
Quum ii, qui antiquissimis tem- poribus apud Graecos exstitis- sent philosophi, sapientiae pla- cita et praecepta ita proposuis- sent, ut poeseos ornamentis ute- rentur ad ea illustranda et com- mendanda, veluti Empedoclesz, Xenophanes, Parmenides, Epi- charmus, ali: mirandum nom est, quod etiam posterioris ae- tatis. sapientes ad declarandas opiniones suas poeticas adhibue-
runt narrationes, quo severitatem sapientiae temperarent fabularum suavitate et iucunditate, Et hoc quidem philosophandi genere et- jam sophistae usi esse reperiun- tur, quo magis iuvenum animos eloquentiae illecebris caperent. captosque tenerent. Nota est et multnm celebrata Prodici sophi- stae de Hercule narratio, qua is virtutis praestantiam illustrare et voluptatis contemtum com- mendare studuit. Itaque etiam Protagoras, sententianr suam de hominis ad virtutem institutione declaraturus, fabula utitur, quia
80 D
PLATONIS
Cap. XL "H» ydo ftoT& y00vO0g, Ors Oto ply D 4oav, Ovgraà 0à yéyg oUx qv. àmaór 0à xoi roUro:ug
Cap. XI. D. zgoovoc gAO«» aipnaop. yev.] Frustra Hein-
doxst xagiíoreQo» iva. uU Ov Aéyev.. Qua in re operae pre- tium est animadvertere, quanta cum licentia versatus sit, Quan- quam enim tota laec narratio composita est ad imitationem fa- bulae Hesiodeae de Prometheo et Pandora 'Theogon. p. 535 sqq., tamen dici non potest, quantum in singulis partibus ab eadem recedat. De quo argumentó pe- culiarem scripsit commentatio- nem Arnold. Ekker: Speci- .men in Protagorae apud Platonem Fabulam de Prometheo. Traiecti ad Rhen. 3822. 8. Nimirum philosophi il- lius aetatis hoc sibi sumserunt, ut fabulas, ab antiquitate tradi- tas, ad suam rem transferrent et pro consilio suo mutarent, exornarent, illustrarent, quem- admodum poetas scenicos novi- mus easdem pro consiliornm suo- rum varietate varie mutasse et ad rem praesentem accommo- dasse. Et Protagorae quidem propositum hoc est, ut virtutem doctrina posse comparari hac narratione verisimile reddat ce- terasque Socratis dubitationes amoveat. Quum enim Socrates dixisset virtutem sibi non videri doctrina ullo modo comparari posse, Protagoras id agit, ut doceat genus humanum utique paullatim tantum ad vitae civilis cultum humanitatemque progres- sum esse, verumtamen omnibus natura inesse sensum quendam justi et honesti, qui disciplina et institutione possit excitari, au- geri, corroborari. Et artium quidem ad vitae cultum necessa- riarum cognitionem et facultatem nen omnibus a natura esse tri- butam, sed aliis aliam contigis- se; iusti vero et honesti sensum
omnibus esse communem. ta- que fieri solere, nt, quum de artibus. publice suscipiatur deli- beratio, artinm periti consulan- tur; quum vero de re aliqua ad eivitatis administrationem perti- nente agatur, omnibus conceda- tur dicendi potestas. His omni- bus addit deinde argumenta quae- dam, ex quibus appareat Athe- nienses quoque in ea esse sen- tentia, ut virtutem doctrina et institutione parari posse existi- ment. Denique explicare studet, unde fiat, ut clarissimorum vi- rorum filii mali evadere neque parentum virtutes aemulari vide- antur. Ceterum attentos lecto- res non fugiet orationem, qua Protagorae fabula exponitur, prae se ferre speciem coloremque pla- ne poeticum. Quemadmodum enim in aliis libris, veluti in Symposio, qui loquentes indu- cuntur, ita verba faciunt, ut pro- prio atque suo dicendi genere Utantur, sic nunc quoque sophi- sta ita sermonicatur, ut pro mo- re suo splendidam atque gran- dem sectetur orationem. . Imo tota haec fabula repetita videtur ex libro Protagorae, qui inseri- ptus fuit 11eg) 7c à» dpyj xa- Tactagegc. Quanquam- quid in ea imitatione expressum sit, non satis certo ubique definiri potest, quum de Protagorae dicendi ge- nere nihil memoriae traditum sit. Philostrat. Vit. Sophist. I. 494: »vovg Óà vo» llgerayoga» o lliire» cepvc pb» iguegvev- ovra, vnridLorvra Ób Tj ctuvo- Tq» xal nov xai uaxpoloyore- Qo» voU ocvuuérgov, 759» lóéav aUT0U u)Oo paxod àyaQuxry- qot». Rideri vero hac imitatione sophistae artem apparet luculen- tissime ex illa ratione, qua fa-
PROTAGORAS.
81
zoóvob zÀOev sipoguévog wyevícue, ruoUO: ejrd Ütoi y5g ÉvÓov àx y5ug xoi nvgog níbavreg xoà ro
dorfius atticulum o ante aíuaop., desiderabat.
bulse atgumentum tractatur. Ete- nim plura sunt, quae in ea ve redundare vel non optime inter se nexa videantur. De qua re perspecte disputavit Groen v. Prinsterer Prosopograph. Platon. p. 83. ,, Nam, inquit ille, si, postquam narratum esset Pro- metheum 77» lwvrtyvo» cogía» cv» svQb hominibus donasse haec sequerentur: &reój dà o &vOQuno; Otíac ueréoye uolgac, sodro» pui» dià ci» v. O. et quae p. 322. A. plura leguntur, quis tandem aliquid requireret aut non omnia optime inter se nexa putaret esse? Nunc vero hoc dicitur: r7» gb» oj)» mei TO» (lov ooglav ávOQunoc vavt1 Koyt, 1i» dà nolui» o)x ci- xt»^ n» yàg magà rÀ 4i, id quod primum lioc loco est ine- ptum, deinde alio mox:loco ex- ponitur: moAeix]» yàg réyvoyv o)nw siyov — Zt)gc oJ» Otícag x. 1. À. p. 322. B. Tum quae p. 321. C. de ighi erepto refe- runtur; eadem p. 321. D. E. et 822. À. in verbis zo dà IIgous- Oei tlg piv vr» dxgoztolu» — xÀo- 7zg Óíxg uterjÀOtv, paullo fu- sius repetita sunt, et ita qui- dem, ut potius glossatoris se- dulitatem referre quam ,elegan- tiam — Pretagorae videantur. ^ Quidquid huius rei est, certe existimo de glossatoris addita- mentis non cogitandum esse, sed in ea sententia sum, ut Plato- nem putem de industria cum ma- guifico illo verborum ornatu co- pulavisse perversam istam at- que ordine destitutam argumenti enarrandi rationem. — Nam illud constat ab eo saepius esse ve- hementer et acerbe notatum, quod sophistae et oratores nul- lum in dicendo ordinem serva-
Plat. Opp. Vol. II. Sect. II.
. p. 156 sqq.
fent, sed temere omnia tmisce- rent atque perturbarent. Quo nomine Lysiam in Phaedro, Aga- thonem et Pausaniam in Sympo- sio, alios aliis in libris, non sine acerbitate perstrinxit. De Pau- saniae oratione v. ad Sympos, p. 64., ubi quae dicta sunt, ea magnam partem etiam de Pro- tagorae oratione valere 'iudica- mius. Ceterum Protagorae my- thum referunt etiam Himerius Orat. XXI. $. 10. p. 744. ed. Wernsdorf. Iulia n. Orat. VI. p. 195. ed. Spanhem. Themist. Orat. XXVII. p. 388. et celato auctoris nomine nec sine muta- tione Etym, M. s, v. 'TIgowov. Hygin. Fab. 142. .
Cap. XI. 6»«4và 0i yévz] H. e. animalia. Cave de so- lis hominibus cogitaveria.
D. yg« i»9ov ix yq xal zvgoóc p.] Quod animalia di- cuntur tellurem intus a diis for- mata esse, accommodate hoc ad : veterum populorum opinionem fingitur, qua terram habuerunt communem omnium parentem, quae animalia et homines e fe- cundo gremio suo emisisset.
, Quod autem eadem ex terra et
igne facta dicuntur, fortasse phi- losophus Parmenidis decreta ob oculos habuit, quem constat ter- ram et ignem rerum omnium elementa iudicasse, v. Bran- des Commentatt. Eleatt. I. xinde etiam pro- xima, xai r09 60a — xtgàvv»v- 14, Suam lucem accipiant. Nam praeter duo illa rerum principia Parmenides sinu] posuit tertium aliquod ex utroque mixtum. f. Brandes 1. c. p. 165. De usu articuli loco pronominis demon- strativi ante relativa v. Phileb. p. 31. B. C. de Republ. V. p.
s
«
321
PLATONIS
ócm mvgl xol y; xspxvyvrat ins Ó' Gyuv avtà moóg qug fushÀov, mgoctrabav lloounÓ:i xci Em- uqOs xocuzoci tt xol veluat Óvvdpsg éxacrOtg c noéns. llooungdée 0à nagoitétta, "EninOsUvg cvróc vépci* Ne(uavrog Ó ^ àpgoUV, Éqm, inioxswon. xai oUro secog véusw váuov Óà roig uà» loyv» &vev Ta- qovc fwpoginrse, và Ó' aocÓtvtorsga voytü dxocptu va Ob (nA(s, roig Ó GonAo» Oidovg qwow AA ziy' avroig éunyyavaro Ovvauuy slg cwTnolev. G piv yàp cvrÀv Opuxgóryr, Zusucys, rTWVOV Qvynv 7) xc- véyttov olxgoiw Évsusv: & Óà mute usyéOn, Qs aUtQ «Urà Ücw[s* xoi r&AÀa oUrwg inoviOv fvsus. ts oeóre zeícac] Bodl. Vindob. Flor. a. b. c. ofrac v. E. «à à! doOsvéeorega — cà dà ànÀiLe] Sic unus cod.
Paris. à Ruhnkenio coHatus, cuius varias lectiones edidit Heus- dius. Vett, editt. cum reliquis libris: rovc d' daÓereo:égovs — zoo
ó? dzÀ., quod iam Cornarius verissime emendavit. P. 321. -74à0ó& a/749] Sic cod. Ambros. pro vulg. ro di
quTQ. V. annot.
469, Sophist. p..241. D. al. coll. Matth. S. 287. |
og zQoénte] Orationis obli- quae ratio zoénoc exigebat. Sed nihil mutandum. v. Matth. $. 529. 3. Similem usum verbi xo; notavj ad Euthyphron. p. 28.
zaQansrtivat — ajtTOGq yetuai) De verbo nagairezcOos v. ad Apolog. "Socr. p. 27. A. — avrog vtipuas, ut sibi li- ceret distriluere. v. Matth. S. 536. -
cusxQocuTé y umo e]
De hoc dativo v. Matth. S. 418.
g., unde intelliges usitatiorem esse accusativum. Sed eodem modo p. 321. À.: apqurvoc aU- t& — Gregeoce Ódgueoi». — nTm-- vó» Qvypv, volatilem fu-
gam, poelice dictum pro alas,
quibus effugere possent. *dÓt a)tà aUzd ioc.) Vul- o.rTÀ ài ajrQ. Sed audias uttmannum ad Demosth.
Midian. p. 156., qui iniecta hu-
-
ius loci mentione, Bonum fa- ctum, inquit, quod Bekkerus nunc reposuit zàde: nam nulla fere inter apodoses est opposi- tio, et longe aptius in hoc sensu vgóe a)v9, hoc ipso (videl. magnitudinis praesidio); iterati- vum autem illud óé pronomen ta)ra potius sibi postulasset, pro quo nunc est postpositum aja,
P. 321. uy c4 yévo« di- ore O09tcíq] cautionem adhi- bens, ne quod genus ex- stingueretur.
zQoóq rà Àx diógq àpgac e9usp.] adversus coeli aérisque tempestates iis paravit subsidia ita, ut muniret ea atque indue- ret et densis villis et so- lidis pellibus, quae aptae essent tam ad frigus ar- cendum, quam ad aestum: pellendum, s3imulque ut, dum cubitum irent, ipsae
PROTAGORAS. 8$
ravra Ó»ipyyavito svÀafnoyv Éyww, ur) c yévog et- oro jg. àmuó) 0À evroig &AMAog opt Óicgvyag émooxeot, mp0g TGg ix 4ióg &pag svudpsuxy lunya- »&ro &pnQpiyyÜg oUrG muxvolg r& Üpibi xq orsgsoig Ofoucciw, ixavotg niv cGuÜvoi ytiiva, Óvroro?c dà sui. xcUuoTG, xci slg sUvGg ioUOiP Omwg Ündpyos v avrà taUrta GrQouv5) olxelo re xai aUtoqurng éxi- 0rQ* xol i5n0.oó9v 'r& uàv Onloig, rà O8 Opi x«l Ófpueot ctsQsoig xol avaínoi. roUvrsUOtY TQo- o0» » / ms - qug &AÀoig cÀÀug iBemopibe, toco piv àx yy fota- vry, &AÀoig Óà Ótvópov xaprmov/o, roig 08 pílwc* Éort Ó' olg ÉOmxt» evo, tpog5v Low» GAÀw» fog». xol
* * e.
edpdQeiav, ipnzyuv.] Sic codd. plurimi pro vulg. e/papíav. '
ózo6 vnaQro] Vulg. onc
tum est,
ox: ex plurimis codd. emenda-
B. xa) vreQtéoic — rà dà 299:t/] Haec om. Vat. 1715. videlicet errore per ogoiorfAevros nato. De difficultate huius loci
v. annot.
hae pelles singulis essent stragulum proprium et nativum. Etiam haec poeti- cum habent colorem. Voc. eiud« ota. Hesychius interpretatut avyéou&t, 5jovy(a: Suidas j sUxolía, — 'Üv»etoic 0) xul evpuaru, 86 u)vaw Dein- ceps mutatur structurae tenor: nam poterat sic pergi: xaeà elg . evàg lojgw íxuvoig Gua ynag- xt» 'orQouyr) olxsía x. v. À.
B, x«l v 5o nodóv—dralt-
» ovc£] Intellige e superioribus -
duquevroc, Pro «à: 0à Og Stephanus in libro quodam a se repertum narrat z/Aos. Sed inter codd. recens collatos nul- lus fuit, qui eam lectionem ex- hiberet. Quanquam autem veri- simile ést Stephanum hanc lectionem eruisse e Ficini in- terpretatione, tamen fateor nec vulgatam scripturam mihi satis plecere, Quid enim hoc est, quod dicit: aliorum pedibus
ungulas, aliorum setas et exsangues callos substra- vit? Quid? setasne pedibus animaliuni subiectus esse et sub- strhtas? Vix dubitari potest, quin istud 9oi5/ e superioribus huc invectum sit in locum alius cuiusdam vocabuli, Quod quale fuerit, docet fortasse germana Ficini interpretatio: pedibus- que soleas addidit, ungu-
]as, setàs, callum, pelles
itidem quam durissimas. En callum iuxta cum setis! Has igitar nunc detondeamus, tallum retineamus. Nam totam sententiam consideranti mihi Ste- phani inventum placet mirifice, ut vellem codices manuscripti illud confirmassent. Quanquam vereor, ne gravius aliquod meh- dum buc invaserit. Offendit enim mira haec superiorum ver- borum repetitio. Ceterum conf. Xenoph. Memor, I, 2, 54: as- voí v& yàg aiv» Oüvvyag v& xal
g *
N
PLATONIS
84 voic uà» oAuyoyowía» smoogiws, Toig Ó' evalusxoé- voic UnÓ roUTUY moÀvyovinv, Geruolay tQ ytvss mo- oijov. &vs Ó5 ovv o) mé»v Tt Gogóg &v Ó Entum- ÜJsug ÉAaÓsv aUrÓ» xaravaÀccag TGg Óvvoguug cg và &Aoya. Àoutóy Ow axóocQutov Éri aUtQ zv vÓ av- Sour yévog, xoi 7mópst Ó t& yonoauro. GnopgoUrtt óà avTQ Épyerot lloouzÓsvg énwxeyoóusvog Trüv vo- páv, xci ópg rd uiv GÀÀAe (wc iuusAog mtvrow Üyovroa, vóv à. &vÜQusov yvuvov vs xoà &vvnoOroY xoi &corpeoroy xci GomÀoyv. óng Óà xai 7) eiuaQpévm 4uípa nmopnv, iv 5 Uón xci avOQunov édLévas àx yg tlg quóg. amopíg ovv iyóusvog 0 lloourOt)g, $v- Tiya GorTNoíay TQ &vOQUnQ svgot, xAénttu Hoolorov xcà óOwvaüg t?» Évreyvov cogíav cv» mvgí — eus- qavov yàg Tv &vtv nvgog aUrQv xtqtüv TQ jj X0n-
vU *"d»v rb copóc Oy] Vett. editt. ros, quod ex optimis codd. emendatum. ,
C. rác Óv»apaee elc và áloya] Verba eic à Zloya de- sunt in Bodl. et Vatic. Deinde vett. editt. à !z& áxocutzrov, quod ex codd. plurimis mutatum. Bodl. Vat. jiaxooumro» (sine accentu)
vQlyag xal vÀovg dgaipovos. Unde aliquis hoc loco pro 994E scripserit o»v$. .
rT4G Üv* ueceq &io và Glo- $«] Si verba il; «à ,cloya ad- dita sunt a manu aliena, de quo nunc nihil décernam;, legüntur enim in libris plurimis, desunt in duobus optimis; sed si addita sunt ab interpolatore aliquo, pro loro» Ó5 legendum est etiam Àowtov Ó£, quam tamen lectio- nem e solo cod. Parisino protu- lit H eindorfius.
C. dnogobvvrs Ób avr6G l'oxevo«] Haesitanti super- venit Prometheus. Fuit qui inéQyeros scribendum coniiceret. At conferas Xenoph. Symp. Il, 1: Poyevas aU 0/6 nl xópuor Zwgaxovoveg uvÓQunoc. Ari« stop. Equitt. v. 818: 75e& aoc du«uoc, &ygo«xoc. Rann. v. 551: xaxov "xt rwí, Plura suppedi-
' geQpg à noÀélu nto.
tabunt Erfurdt. ad Sophocl. Ant. v. 234. et Hermann. ad Lucian. De Hist. Conscr. p. 119. Mox de genitivo zcvre» cum
"&unutÀdg Fyovra coniuncto v.
Matth. &. 337, 1. Frustra Astius nzarreg legendum con- iecit. Cum proximis opportune contulit Heindorf. Plutarch.
' de Fortuna p. 98. D: o»og à
9 ávOÓgonoc xxrà vó» Iliirowns yvuvog xai avorAog xn) dvvnoe- óerog xal darQurog vzÓ T2Q Qu- Similiter S e- neca Consolat. ad Marc. Xl: Quid est homo? imbecil- lum corpus et fragile, nu- dum, suapte natura iner- me, alienae opis indigens, ad omnem fortunae con- tumeliam proiectum.
D. z5» 8vrex vo» ceogías» cv* 7ztvgí] Artes non potuisse sine ignis usu excoli aut inveniri
PROTAGORAS. 8
cíung» yevídOas —; xel ovre Or» Owpdro, avÓQurtQ. vZV Miv oU» ssQb rÓ» (fov coglev &vO(Qumog roVrQ Écys, r5v Óà nolui ovx dysv* 9v» yàp nopga tQ 4: vQ 0» IloougO4t sig này. 13v dxpónolv vàv toU 4iog olxnow ovxér. iveydost clgeAOeiy* mpüg ÓàÀ xoi ei dig gvÀaxol qofigoi z0av* tig 0à rÓ táo 40n- E vüc xei Hgaíicrov obeue TÓ xowóv, iv Q iguo- veyvelvyy, AaDwv. sicéoysrot, xoi xAéwag rv vs Éunv- Qov Tíyvuv 5v ToU Hooicrov xel tqv &AÀwv TQv Tüc 4dÓm«vag Óíwcw avOgdUngN, xci àx rovrov tU- sopíe uiv avOguno toV (ov yiyvseros, IioougQée —— óà V '"EriumÓéo Voregov, qneQ Aiyéras xAomig Óixr 922 pernAdev.
Cap. XIL 'Emuór à ó &vOpwemoc Osloeg utré- eys goípag, noürov ui» Óux Tüv ToU ÜsqU ovyyé-
Pd
it, quod ex pronuntiatione ortum, lidem libri cum Coisl. Vind.
1à d»Oquno» yévog pro vulg. zó rà» d»O. ticulum cà». v. ann. ad p. 855. A,
Et omisimus nunc ar-,
ànoglg oU» izóutvoc] Bodl, Vat. oyousros.. In quo latet
fortasse cvoyopevos.
pervulgata est apud scriptores veteres sententia, Itaque Ae- schyl Prometh. v. 7: zó có» yàg à»9oq, mzawréy»ov mv- Q 9 € oflac, Ovtroios xAbéyasc dna- ot», Whid. v. 109: vagO4xonAg- Quro» dà Ósgdpuas mzvQóc mgyn» xÀomaíav», 5b ÓiÓdox«loq cvé- x*75«. lbid. v. 258: dg' o) yt (1vQoc) nollae ixua Oy corcas v£- x*»«c. Diodor. Sicul, 1, 8: y»ucOfvroc 0? 07, mvgóc xal vv GlÀev» yonolpe» xur& opixgóy xal 274g téyvac &vQtO va, xal aÀÀla à Óvráusva v0» xowo€ Blov oqt- Agce — I»z&yvog cogía est factitandarum artium sollertia. elc uà» 25» aàxgonolw —] Hie respondent proxima illa: eig dà :ó 1c MOqrvüc xal Hg. ol- xnu& x. 7. ÀA. Nam ista xgóc dà xal aií Zic q. Q. joa», prae- terea vero etiam custo- dee illic erant terribiles,
-
per parenthesin addita sunt. lta- que o)xér« apparet sic accipien- dum esse: nondum ei lice- bat. Iovts arcem intrare, quemvis Minervae et Vul- cani officinam eommunem clam ingrederetur. i: evàaxa( intellizuntur. Koaroc xeà Bia. v. Hesiod. Theog. v. 385. Aeschyl. Prometh. init, Lau- dat praeterea H eindorfius Callimach. Hymn. in lov. v. 67. ibique Spanhem. BDe isto zQgoc, insuper, praeterea, v. Matth. &. 594. Adde quae annotavimus ad Rempubl. VI. p. 559. A. P. 322. 4-5 Aéyezai] si- cuti narratur. Non est quod jneo scribendum suspicemur. Cap. XIL 9st(a6 pntvéoze poíogec) Divinae sortis parti- ceps factus homo dicitur propte- rea, quod per Prometheum di-
86 PLATONIS : v&tty Domv uovov Owovg àvójucs, xci ümsysiose (Ho- povg Ys iüpusoD'as xoà &yGÀpaTo Ücüv: Émure qe- y5v xci óvópata toayv ÓwmgOQgucaro v) Téyvm, xoi olxücsg xoi àcürag xai vnoOícsg xci orQwuvcg xci v&g ix yüg TQoqc sUpsto. oUTa ÓT tte Q6gxevouévos xav ' apyaüg &vOQumo. Qxovy Gonogaónv, sóAeg dà oUx Tay. GnaÀvvro ovy vVnó TOY Onoiev Oi tà navrayi ebrüv daüsvtorepos eias, xal 1j Ónucovo- juxr víyy aUvroig noóg pi» voogrnv ixevry fono, 4v, mgóg Óà vow Tüjf Ümoluv sóAsuov évderc* moA- vuxv yaQ vÉyvmv oUno &sig0V, "e uípog moAsuxm. épurovy à5 àOpoilsoDot xoi oulsaOc xriLovrsg stó-
' Cap. XII. P. 322. B. it5jvov» 05 49 0.] Sic Bodl, Vat. Coisl. Venet. a. alii plurimi. V. itg vovr óf. V. anmof.
vinum acceperat munus, — éyaluara QeÀOv, deorum simulacra, Usum vocabuli
docte expesuit Ruhnken. ad, Cete- -
Tim. Glossar, p. 4 sqq. rum totius loci senteBtiam sub- tiliter interpretatus est Ekker l. c. p. 71, Primo, inquit, vi- tae tempore infans fere torpet atque languet. Sed vixdum ex isto torpore evigilare et suos deinceps aensus et cogitationes prodere incipit, quin omne' quod vastum sit et immensum, luben- ter attendat, consideret, inqui- rat. Imprimis ad coelum, solem et astra animum-advertit et de iis sciscitatur. Tum vero etiam de harum rerum origine, de: uni- verso, de deo, de dei sedibus, .de- rehus omnino divinis quae- Tere aolet.
B. àtjsov» 07 à 9: gotte- c9«,] Quum homines, nulla dum societate inter se coniuncti, impetum ferarum neé sustinere hec arcere valerent, factum est, ut cuperent congregari et in ur- bibus tuti habitare. Itaque quod revocavimus cum Bekkero
-
ibjrov» dj pro ijjvov» 06, id per sententiae rationem requiri manifestum arbitramur, Verbum Ugreiv, cupiendi s. studendi significatione usurpatum, illustra- vit Heusdius Specifn, crit, p. 104 sq.
ór' oU» áO Qoia DO ezcy] V. Matth. $. 521. Buttmann, S. 126. 14, annot. 6,
da(cnag msph TO yévwt, juàv»] Supra p. 320. A: dediac n£Qb evro), n dag Oz. Utra- que structura frequens, v. Hein- dorf. ad Euthydem. p. 275. B., qui goficOe et Oa«dóriv con- strui docuit cum zeof addito mo- do tertio, modo secundo casu. . C. aáyovra —oalóÀ rt xal óíxqv] Civilis vitae originem
repetit a' verecundia et iustitia, .qua civitates ordinatae et tan-
quam communi quodam viuculo colligatae sint, Nam hoc signi- ficant, opinor, verba xai óeouo
qui perperam interpretarentur. Ob oculos habuit Homerum et Hesiodum, qui aidà xoà
7 .
PROTAGORAS, 87 Aeg. Or. ov» aÜgou 0r, gOixovy aAAgAovg, dcs OUx Éyovtsg T6V moluiuxQV TÉyVQV, (ctt ztGÀ Oxe&- Qovvípsvos ÓiqÜsigovro. ZtUg ovv Otcag mtgi tQ € yéve, zjuó)v, ur, anóAowo n&v, Eouty niunt, &yoyro tig avOQeimovg clów Ts. xal Ólxqv, iw' sisv noAÀswuV xócuot v8 xoà ÓsGuoi quMog ovveywyoi. igurG ovy '"Eou5zc die, vive ovv tTgónow» óoim Óixy» xci.aiód avÓQonoig. fórtgoy og ci Tóyvau vevípqyroi, oVTO. — xal raVrag veluo; vevéáunvra, Óà w0s* slg Éymy ia- vouxZY ftoÀÀoig ixavog lOuótaig, xci oi GÀÀos Onut- ovgyoi. x«i Óixq» Ór xci alód oürwe O4 i» roig dw- Üodnomg, 1; ini ndvrag veo Eni navrag, équ ó D
: C. àgoré& oív 'EQp. dia, viva o)» —] Vett. editt. 2o. ov» 'Eop., à (va ov» 1Q.-, quod emendarunt Heusdiua et Hein-
dorfius, quorum rationem confirmavit Venet, &«
e£uscw saepius commemorant. Odyss, II, 64. 'Telemachus a procos; seueconOmrs xol abro "AdÀAov; v* aldécOqre seQuxr(orac á»OgwunOovc, ot mtQuauTdoUoM: ad quem locum Eustathius p. 1434, 29. praeter alia de eo ar- gumento haec disputat; (ioréor dà, 07. xai 'Ho(oóo; digo vai- za, alóG xal v/utow, TO0* d*- 9quntov flo» olós cvrvovüv, ov olyoguérom Aslperae, quo(, xarà plov dAysn ÀyyQé, xol OTi d» ov» voxi« uà» yelrovac alügoréos, «uq xai ' Holodoc BovAsrei. Hesiod. Opp. et DD. v. 190; 0n 0' iv q:00l xoi alüoq oix Fovoi, gla» ves O^ d waxóc 10» dgslova, qà- 1«. lbid, v. 191; &Oavátouv ut- 1& oUÀor Urqy ngolenóvv! àvOQu- xovg 4flduc xai Népsgig: và ÓÀ Asbyera, &lysa luygà — Ürqvoio dàvÓQunowt, xaxo) Ó' oUx Foot» ««« GÀxy. Cont. Aristides Orat, in Iov, T. I. p. 8. ed. Din- dorf,
rív»* ovv 1Q9nz0» &Aoíq—] Notetur hoc av» in obliqua ora- tione positum. Recta oratione dicendum fuit: tr(va ouv 1Qon0v
?
4$, Itaque servatur nunc vocu- ja, quo gravius significetur ani- mi consnltatio, ut Sympos. p.. 319. D: dere ovO^ Ono ov» éQ- qoolpt» elyov 090^ ón$ nQoc- ayayalgny x. T. À., ubi v. annot, Hic voculae usus quum librarios fugisset, corruptioni totius loci ansam dedit. Est autem ille eo elegantior, quod in proximis: swo:sQo» wc «bL céyvas w. t. À
. oratio. aliunde suspensa repente
mutatur in rectam; de qua ser- monis.conversione praeter H e in-
dorfium ad h. |. disputavit Matth. $. 529. 5. Alia eius
exempla reperiuntur p. 338. B. De Rep. IV. in. V. p. 411: A.
nolioic ix. l9 «dx o4] H. e. medicae artis imperitis. De usu huius vocabuli diximus ad M os. p. 178. B. Prorsus ut h. 1. baie. opponitur medico de Kepubl, lll. p. 389. B: «o 4€ *otoU10* largoic dozfor, idi vau Ób o/y éniéov. Theaet. p. 118, C. infra p. 345. A. v. Ruhn- ken. ad Longin. c. XXXIV. $. 1. Ad xai oi GÀlow Ógpiovgyo( in- tell. ixavo( elow lóuniags.
98 PLATONIS. |
Ztígc, xoà muüvr:ig parsyóvtov* oU y&Q Gv yívowro fi0Àeig, &h OMyor avrov uerígoisv (neo GÀÀoY e- gy. xai vóuov ys Dig nag! ipoU TOv u:5) Óvvayt- vov alóoUg xci Oíxnug patéysu» xtéivcuy cg vOGOv mO0-
etug.
OUto O5, & Zuxpartg, xoi O4 ro)ro oV rt GÀ-
Àot xoà oi 4O*votoi, Órov gi» msgi aostüg Ttxro- yucjg 5 Aóyog 5| &AÀge rwóg Onuwtovgyixijg, OAyotg olovraL u&rtivot GcvufovAng, xoi àxv Tig éxrOg Ov
E rv oMyov cvufovAsUg, ovx cvíyovtot, Gg OU ge" eixóreg, og àyo quuu* Oray Óà elg cvufovA»v rtoAi- 323 rug dottno low, Tv Od ue OwxeiocvYEg stGoav lévas xal cwgpocvv5uc, sixorwg &mavrog avógóg avé- govtci, wg ftayrh sQognxov» vovrQg y6 ueríyew TG e— — — —
nd
^
D. xa) o$ À405»aio:] Articulum praebueruht "Vind. et
D. xe) dgerc v. jj ào- yoc] Ne quis articulum o ante Aoyoc requirat, conf. annot. ad KEuthyphr. p. 5. C, De constru- ctione verborum 2À(yoi utreivas qvufgovijc v. Matth, S. 325. 1. coll. infra p. 323. C,
P. 323. ó.à Oixasoocov 4e s. iévo.] Dictionem comparatis almilibus formulis, veluti 2;a goervjosec léras, dia. doEqe i 9u4 ,. 0:& j)dovd» nopevacÓO «s, dia TOU ÜOixalov noptutaÓos, BAlis illustravit Heindorfius. :
oq xa»r) soocijxov]) De nominativo absoluto v. Matth, 8.564. Deinde post 57 negligen- tius illatus est infinitivus, quasi praecessisset xq dvayxaiov, non de rmoogixor, Phaedr. p. 271. D: dei dj — ÓdivaoÓQa, ixoLovOtiv 3 wg» ddíras. Ibid. p. 245. E., ubi v. ang. Alia huius constru- ctlonis exempla si qui deside- rent, ij adeant Heindorfium ad h. ].
- € D Ll dnaróoÓDGe, oq TÀ Orts
gyo)v»rai] Constructio ad sen- sum conformata. Nam plene di- cendum fuit «z«ráoOa« vx. poU Aéyovrogc1 ne putes fraudu- lenter tibi persuaderi. Saepius ita usurpatum esse d7«- Tü» et i5wne:à» significatione praegnanti, quam parum elegan- ter vocant grammatici, docuit nuperus interpres huius libri col- latis locis 'Cratyl. p. 413, D. Xe- noph. Anah, V, 7, 6. Quibus adde Lysiae locum orat. XIII. in Agorat. p. 491, ed. Reisk, S. 10; 2aét& 0f, ^ arógeg dixaoral, xa& dSanaijoas vuág ntucosTs, eg éàni rà» 1tiQaxoo(g» digUvi- xo» ànéxtews. Latissime autem hoc genus dicendi patet, neque tam arctis continetur finibus, quam multi arbitrantur. Perti- nent enim huc talia: Men. p. 96. D: 9avuato 05, -— nórtgo» zro- 1& 0)Ó0' clolv dy&Ool dvÓgecg, b, e. mirabundus ambigo, utrum etc, Legg. X. p. 6190. C: €9" ógus vraíra. ópoloyet, jnouért à) O&cv alvo nlgom
PROTAGORAS. 89
dgsrzg, 3j uy sivot noÀ&g. eurn, Q Záxgorig, roU- TOV altía., .
"Ive óà ur oln GnoracÓa:, 0g TQ Ovri qyoUvras ft vteg &vDQuno faüvrc &vàpo puer£yey drxoto ovg Tt xci tic &Aig SIOÀLTAXQG apsrije , TOÓE Li Ae ffà vexpniQuo». Ev. yaQ Taig GÀÀoig agiroi, igréQ oU A£yetg iw» Tig gii &yoO0g avion & vaL 3j aa V twoUY végvm , 4v u9 iorw, 7 Xe teysh doy 1 Xa- Asntoivovor, xai oi olxetot ngogióvreg vovd'érojow ee piavópeyoy * àv 0à ÓuxouiocUvg xci id Tj &ÀAQ moli vuxij aeri, ia» Twa xai eldiow , 0TL duxde &oru», iiy ovrog avr0g xcÓ' cUroU 124501] ey ivavtíov 7z0ÀÀQy, 0 ix& O0gpocUYmy TyoUvrO eyes, TGÀQ07] A£yuv , iyraUOo uavíav, xal gano: nivrag Odiy qa-
vaL sivas Qixaiovg, àav v& wow day xe uj, 7|
Ambros. .,
svi, h. e. is sustinet pu- tate omnia esse plena de- orum. Nec secus Latini. Vir- gil. Aen. I, 454: Dum, quae fortuna sit urbi —, mira- tur. lbid. Il, 3: Infandum, xegina, iubes renovare dolorem, Troianas utopes et lamentabile regnum eruerint Danai. Cic. Tusc. IV, 38: Sed et aegritudi- nis et reliquorum animi morborum uha sanatio est, omnes opinabiles es- se et voluntarios: quod re- cte vidit Wyttenbach. ad Se- lect. Princip. Historic, p. 392. sic accipiendum: praecipua medicina est persuasio
hos morbos esse opinabi-.
les et voluntarios, Sed in- finitum est singula huius stru- cturae genera recensere. taque sufficiet paucorum exemplorum comparatione eius rationem mon- strasse. Dein závrz« d»dga est nostrum iedermann; sic infra p. 325. A. Criton. p. 41. B. De
5 ualve-
Rep. Jf. p. 360. D. I. p. 381. B. Aristoph. Rann. v. 1033, al.
7 Gilqw jvTivoU» Téx?9v] Intell. dyaóos. v. Matth. S. 409. $. :
B. ié» v(»a xal elddosv] in iustitia vero ceteris- que virtutibus civilibus, etiamsi quem noverint es- se iniustum, si is de se ipse multis audientibus vera fatetur, quod qui- dem illic (in ceteris artibus) continentiam putabant es- Se, videlicet verum dice- re, id hic insaniam esse existimant. Zixc«ocvvqv nunc appellat sophista rem iudicia- riam, quod nunc non mirum. De simili vocabuli usu vide an- not. ad Gorg. c. XIX. Post 9 yyo)vro slvat perspicuitatis cáu- sa additum zéAg9; JAfyuv. v. Gorg. p. 476. E. p. 501, A. in- fra p. 351. A. coll. Matth. S. 288. 5. Post ivraíOa pavíay int, jyojvzat.
90 PLATONIS
6Üa, TOV u7 noognoiwvpevov Otxoio0Uvgy, eg dvcy- xalov ovótva GOvny ovyi aGegyéntog pniríyuy cU- tijc, 7] w5j sivas iv ávOgdnoi.
Cap. XIII. "Orc uiv oUy nüvr' &yópa sixótwg énoErovras steps TgÜrTG TG Goerijc oUplovioy dui TÓ qreiodot "ovr pecéiya avri , tavta Mya Ort dà cvrnv ov gau 5yoUvrat &ivas ovd anó ToU cüzopatQv , ala Óaxroy r& xci ài inipsasiag na- eoyiyvsoO o: Q &v nagaylyvgras, ToVró 006 pero ToUrO gepacapat &noóste "Occ y&o qyoUvras cÀ- AcAovg xaxà Éys» &vÜQumot qUOs d) rUyg, oUOkig Ovpovrái , ovódà vovOsreéi, ovóà diddioxet ; ovo xo- Adis Tovg TeUra Éyovrag, (ivo prj ToiwoUtOL ÓMGiV, GÀX' üsovoiv. olov tog cloyoovg 7) Ghuxgovg 7) a00e- vc Tíg oUreg dayógrog, dgr& TL TOUTOYV fiyeLoEiy ftOL&LV ; ; vGUr ni» ydo, opos, loacw , Ot^ qUOt T6 xal róyy Toig av quinos yiyveros, va x xx) TG- wvavríc ToUTQig* 00m Óà iE imwualdeg xci coxücteg xai Oumyüc olovras vyiyveoOo, cyaDco avÓQunor, àtvy vig TaUra ui Un, dÀÀa vavavríe voUruy xaxd,
|4
2j
Cap. XIII. P. 323, D. ádvO0gezo: gvats jj dorfus malebat 7 g. 7 rU;p.
oluas, $cacev] Sic Bodl Vat. Vulgo tcaow , oiua:.
j 3v xr] Hein-
oc dvayxatioy] Facili opera ó» adüjderis., Sed cautius hac in re versandum esse docebunt quae Heindorflus ad h. ]. egoque ad Gorg. p. 495, C. ad- scripsimus.
Cap. XIII. C. '0ca yaQ yovs»ras—] Nam quaecuh- que mala homines inter s6 habere arbitrantur natu- rae vel fortunae culpa. Frustra fuit qui aAlove scriben- dum putaret,
D. o20i vovégzat, ovdi ó.daoxtt, osÀUEl xoldLe:s]
| 8283.
. Facile alicui istud 020? didcoxes
ceteris verbia importune inter- fectum videatur, ut mirandum Sit neminem dum in eo offen- disse , praesertim. quum mox p. E. nonnisi ot rt Oupuol xab aí xoldote xaà ai vovóOtrQjotic commemorentur. Sed vereor, ne
. nihil loco movendum sit, si qui-
dem didaoxe», quemadmodum nosttum zurechtweisen, de ]leniore reprehensione di- ci recte colligitur ex Ápo- log. Socr. p. 26. A: el && áxov Qiagüt(Qu, Tí» roxyrey xal dxovaio» auaQrTMcTeY OV ge
/
PROTAGORAS. 91
ini voVroig ftov ol rs Üvpyol ylyvovros xol ci xoAd- 0st xol el vovOstQoug, Ov à&óvww By» xol 5 GOukia xci 7 &Géftia xai cvMujfnv nv tà ivavtio» «7c 894 stoAixac perc. EvOa 0» nag novri Ovpobros xoi vovÜsrs, ÓiAov ort eg d énipsAelog xol MaDrioeac xrüric obonc. si yàg àOÓfAuc évvoncar và xoMitem, e sixoatte, vtoUG cÓixoUvtoc tí mote Óvyarc, cUTÓ 0t óiasen, 0r, of ys Gy uto, 7) 7yoUvtat flr QROxev- e«crOy slvai &periw . ovg yc0 xoi ToUg &ÓxoUv- rag sto0c Tor T0» voi» Éye» xci rovrov Évexo, B OT, ioienotv, Ogtig w» Gigrep oiov aAoyícteg ti- puo perro * ó 0B uerà Aóyov imwupüv xoAdUsy ov ToU nopsigAvOorog Évexo cOwetog ttes ita, — ov yàp àv» có ys ttooyDày ayévnroy Os» — aAA toU MéAAoyrog py . ia un ev aduon DLE. cvtOg obrog prts &ÀÀog O0 voUto» lÓnv xoAacÓévra. xci TOL TV Ói&vouxv wv Ó,avoeitaL noidsvTQV &- »at ager * &norponijs yovv Évexat xoAcbs. TaUtQy ov» tqv Óófav navrtg Éyovow, 0COLft6Q TuuoQoUytes C xai lóíg xeà Ónuociq. viue poUvra, Óà xci xoAaGovras
P. 324, iI»0« 05 nà6 x. 9.] Sic Bodl, Vat, pro vulg. /- Ot» 95 n.
B. f»« p «JO:.c dà,] Vat. Bodl. tva post djunjog fte- rant, quam lectionem Orellius suspicatus est ex Twà ortam esse; bene. Dein iidem libri xoAaQew.,
sopog eledyew lovlv, &AX Wie AaBgorra didaoxtiv xal vov8eiti», Mox p. 326. A: TOY C uet" xorra xai dióaoxtiy xai xoAaltuv. ,lbid.: óc d'-v uj naxov xoAa- " Lóuevog xai didaoxópvoc.
P. 324. sl yag iG élaic — ejT0 g& Qdiüdte] Futurum post eà. é6fieic illatum. — Infra p. 342. D; ei 2e tu Ti —, evQgce& a)UTO* Q. T. Qoiroutvo?. v. ad Phaedon. p. 68. «770 q& Q., ipsa res te do- cebit. — crímor: duvacas, quae tandem eius vis sit; quam tandem vim habeat.
ór& g0í(xqcev] Rursus a plurali nümero ad singularem transit. v. ad p. 319. D. De ipsa sententia . v. Gorg. p. 525. B. ibique annot.
C. z4pogo) »rat 0b xai xo- Adbovr«ac] Aristotel. Rhe- tor. I, 10, 17: dagége à u- pogla. xal xoAaots * 5 pi yag xólacw ToU ndcyovroc Y»txd
doti, E óà ruolo TOU T0i0Uv- 106, i»& áztozinouO;, W yt- tenbachius ad Select. Prin- cip. Histor. p. 292. ed. Lips. »t(uopoía refertur ad exigendam ' vindictam legibus debitam, xóla-
PLATONIS
of vt GÀAo& GvÓQurtos oPg Gv olevroas aduxeiv, xci ovy ^xorm nvoioi, oi Coi moAitoi* wgrs xerc ToUrov r0» Adyov xai 4dÜnvoloi sos t6» nyova£vov sagacXxsvaOrOv sivo. xoi OijaxrOw apstQy. "(c ui» ovy sixürteg anoÓíyovra, oi col moAiras xci yaoAxéáec xai oxvrotüuov cvafovAsvovrog T€ moAutUxa, xcl Oti üiaxrüy xai mopecxsvecroy 7yoUVras GQ&TQV, qmo- óióteixral cot, & Juxpetso, ixavg, ug y' àuol gaíi- Vert.
Cap. XIV. "Er, àz Aeu7) &noplo loriv, 3» e:rzo- Qsig nsoh vOv avOpOy vO» ayaOOv, Tí Ónnors oi àvóposg oi ayaÓDoi rà uiv &AÀa rOUVG &VrTOY vitio Ów- Ódoxovoi à OijacxaAey Érysrat xci coqo)g mowUG, 1» óà avtoi epstqv ayaOoi ovÓsvOg fsAriovg roroUGs. voVvrov O7 míQu 6 JXuagorsg, oUxévt uüJó» cos àgu,
4 D. óc yp ipol gaí»szat]) Sic plurimi libri pro vulg. oc yé pos g. | | |
Cap. XIV. "Ez; 07 Aosn5j ázog(a) Heindorfius coni. 10277 jj ánogía.
cs; &d cohibitionem et emenda- tionem peccantis. ^ &QConnectun- tur ruo QeiaD ai et xolalbs.» quum alibi; tum Xenoph. Cyrop. I, 2, 1., ubi quod aliquot bonae motae libri suppeditant xo4ato»- 7&4 pro xoAatovot, id haud scio &n recipiendum fuerit. Certe quidem rerior est hic usus verbi xolutecJas pro xolcQu», quem ut ab imperitis librariis profecta videatur leotio per se minime contemnenda. Budaeus Com- mentor. Ling. Gr. p. 940. ed. Bas. a. 1530. postquam plurima verba recensuit, quae quum acti- ve usurpari soleant, tamen pas- sim etiam media forma ab opti- mis quibusque scriptoribus fre-
uententur, ,,Ádnotavi et quae-
am alia, inquit, quae vel Atti- corum more dicta sunt, ,vel au- ctoriteate constant, ut xoAabouas . dvd ToU. xoldQe. Aristotel.
libr. VJ. de Histor. Animal. de
.04» à ÓBióaox.]
.v* Matth. S. 492, c.
elephantis loquens: q«c? à xui T?" tij; 1Q0Qc dowlAtiav n9a0- végovc a):ovQ magéytv, xal ngocayorrtQ Óà aj/roig érfQovg xoAdlovra, xa, dovAoUrrai.* Con- tuit Heindorfius Aristoph. Vesp. v. 405: »ü» ixüvo, vi» bxeivo rovtíOvnov, & xol«tous- cOa, xériQgoy évrérar! ó5v, Sic ipse Plato Menex. p. 240. D:
x0Àacanutros v5» vntgngavstay.
ázoÓdÉéyovras — ovufov- Aevovroc] Jnfra p. 339. D: o) quow dnoOéytoÓOas adroU rà «1a favrQ Àéyovsros. v. Matth.
S. 318. annot,
Cap. XIV. D. óOiócoxov- institui et erudiri iubent. '"Usitatius hoc in genere est verbum medium. Atque mox ipse Protagoras: -&à ui» dlla diódcxovra, vovc visig, et vaíra Ód' dga oj Qiaoxorra.
PROTAGORAS.
ela TA ads 760 ivvóncov,
Ilórtpoy dors 7) Év,
4 ovx Écriwv, OU &vyayxoalov suacvreg TOUc stoAirag pi- véyew , &ireo uéAAs, noA elvou; àv Tovro yao vr Averas s] Gopgle, 3» Gov amnoosg, 13] GAAOUN OU
poU. & uiv y&Q bert, xal roUró ior, rà i» oU rt- xtoypnj , ovód xédonía j ovói sepapaío., ala Jixorto- ovyy xci Gexpponti»n xal TÓ 00t0» &ivot o (xoi ev
fuv iy eUTÓ miQoceyopste &lvor, «vpóc GpeTáy "
TOUT àcriv ov ós navrag peté£ysuy xal usta roftou-
sve" &vópo, id» v. xai Gio BovAxtos novodyuy 7 noutt&y, oUrO ftQuüTt&uy, ysv ÓÀ voUrou yj, i) TOV u5j gutíyovra xal Oi)doxetv xal xoAdzuv xo "ei0e xci &vOpa xcl yvvaixa, Éugmso &v xoAe[Oous- vog fsÀriwv y&vyrau, 0g Ó' &v ur vnaxovn xokeló- pivog xai OuccxOusvog, «g avíarov Ovto ToUrov
E. efzeQ ples nólic eivai] Ald. Bas. 1. cum aliquot codd. mss. noÀrmne evi. Flor: b. in marg. zó/sg TiG &ivas., unde lectionis illius origo apparet. v. p. 326. E.
Sed activo nunc utitur, ut su- pra p. 320. As FHigixlije, 0 Tov- z0vi Tüjy veavtiaxquoy marg, T0U- TOovG, à pi». ÜidacxaÀuv elytro, xGÀGq xai tv ima(Ótvot». lbid, xuvoOcutvoc i» "olpgovoc inat- ócve. Men. p. 94. À., ubi p. 93. D. dictum «zo» ixosdei caro, prorsus eadem verbi siguifica- tione. v. Kuster. ad Aristoph. Nubb. v. 12s. Hemsterhus. ad Aristoph, Plut. p. 4. sq. Matth. ad Eurip. Med. v. 299. — i» 0b aívol dg. dy, sc. &ioí. Rarior ellipsis ratio. v. Schaefer. Melett. p. 43. sq. E. xai vro)vcro dors «vo £»——] et si illud ?» zi, quod modo-dicebam, hoc est. P. 325. xai oviAgfgóqw»— &»dgooq &gevrv] denique uno nomine illud appello heminis virtutem.: De ad- dito eva, v. ad p. 311. E. Di- ctionem óvouabuw swa c, Bttigi-
mus ad Phaedon. p. 104. A. p.
105. K. Sympos. p. 212. C. Istud dvdgóe dgerr» praecedenti » per appositionem adiectum.
el vro) v iori» o) Oei —] si, inquam, hoc est etc, Nam denuo filum orationis redor- ditur. Mox iterum post longio- rem verborum ambitum: ei o$- vT« uy» lytes x. 1. À., si igi- tur res ita habet. Tn his o9. ógz x. r. À. a relativo transit ad demonstrativum ue1à.— roUrov. Nam proprie pergere debebat: xal gu&e9^ o0. Sed prorsus eo- dem modo Phileb. p. 12. B: 5j» 00e "dggodírqv pi» AMyeadat go, vo Ó' aAgaéovaror ay- Tic ovoga Hóovzv tiva. et alibi sexcenties. v. Matth. S. 469. ]taque nihil habet offensionis quod mox adduntur haec: 5j 10» pu uecégorra — xolate», ad quae apparet mente repetendum esae verbum de. Deinde verbo
91
PLATONIS
1 4
.B ixfaAluy dx rv nóÀtkw 4 dnoxrsivuw" sh oUrOG uiv Íyet, oUrw. Ó' ajroU népuxótog oi ayaO oi GvOQpeg cl z& puày GÀÀm ÓilXOxovtas ToUG Vitig, toUto Óà TA oxbyai, eg Dovposieg ylyvoyra, ol eyadol. órt uiv y&g Oijextóv ovrO fyoUvra, xci iÓíq xci Onuocig, &nsütbausv* OjjaxroU Óà üvtog xci Ü'tpaftcvtob, co Hi» GÀÀa ÉRom "rovg vite Olmoxovra:, ip' oig oUx | icq Üdvatog 5 nuin, iàv uf imrüvrew, ig! à
49) 5 Tt Cnuia Üavarog evtuv roig moi xol gvyeai € »nü ueDo)0, pydà DtgansvÓaioi sig Ggsriy, xoi stoog
N
P. 825. B. oi àyaóSol &v»0Qtc Heusdius &? delendum censuit. v. annot,
€? ra ul» diia] In hia
,,9é4varoc 5 bnu(a] Bodl. Vind. Venet. S. Ambros. 6. 7 Czuía. Male. v. annot. Deinceps libri omnes 49! ó» J£, quod fla-
gitinte loquendi consuetudine correxit Heindorf.
Pro énwróvras,
quod exhibuit Venet. Z., vulgo inícrovres legebatur. — — Coislin.
5 yt Unpía. v. annot, . Cap.
oUro- ante moarrt» quasi itera- tur praecedens illud uerá -ov- Tov, recte obaervante Hein- dorfio.
B. oi àyu& oi d»0psc «ld
, Trà nàv GáÀÀa —] Non video
repetitum ^hoc &à quid molestiae afferat. ]ne collocatione. dyaOol cum vi dicitur ideoque
. tum ptimum locum in hac ver-
borum comprehensione occupat, tum iteratur in periodi clausula. Quanquam in his: «c Oavpa- olog ylyrovcray ob ayuOol, vereor ne error aliquis lateat, — Quod Schleiermacherus legendum coniecit oc &«vuaocwot oos yíyyos- v&& oí dyaOoí, merito Hein- dorfio in hac ratione tum co( tum ?íyrovras displicuit. Ipse mendum in verbo yíyrovta, la- tere suspicatur, quod non est veri dissimile; "Codices nihil va- riant: Ficinus haec interpreta- tur sic: adverte, quam mi- rabiliter in eo excellentes evadant: unde nihií lucramur. Argumentationis series hanc re-
Neque haereo in vocu-. Nam istud oi.
XV. C. nízQ 0) n&Q Uv t.] Sic codd. fere omnes.
quirit sententiam: vide, quam miri homines boni isti:no- bis evadant, quippe qui, licet virtutem doctrinaet institutione comparari posse persuasum habeant, tameh filios suos ad eam conformari minime cu- rent. Fortasse tamen tolerari vulgata lectio potest, si quidem verba licet hoc modo interpre- tari: vide, quam mira isto- rum bonorum ratio eva- dat, videlicet ex hoc tuo iudi- cio. Quo facto »íyreoOa. pu- tandum est similiter coniungi cum adverbio, atque 7» 'in iis locis, de quibus diximus ad Euthyphron. p. 10. sq.
5 vt inpuía Odvavog ad- 76v] Voculae c? collocationem ne mireris, ista 7 ve Ctula 9áva- *TOc, B! Sensum spectas, unam sane notionem efficiunt, Quam-
obrem zà primo adhaerescit vo-
cabulo. Ceterum mirandum non est, quod in hac similibusque locutionibus v. txuía articulum praefizum habet. —Significatur
PROTAGORAS. 96 vQ Üavéro xonuotov Tt ÓnutVong xol wg Émog el- sve» E£vAAnufügv vv oix» avargoncoi, rara Ó' Gc oU Oi0xcxovrat, ovÓ àmiusAoUvtos fu&cay iruptAuay ; Olsad'ol ys gon, 0 Xuxgattg.
Cap. XV. 'Ex naíüwv ojixQé» aobaptvot uiyos ovzsQ àv (0L xal Ói0doxovOu xoi vovOsroUow. int- Óav Üarro» ovvuj tig và Asyóusva, xoi TQogog xci pajtuo xoi nei0ayoyOg xal avrüg O narTQQ fitQi TOU- TOV ÓLgucyoVrGi. Omeg tg féAtiorog loros O foilg, f$xQ' Éxaorov xoi Épyo» xai Àoyov Óiduoxovreg xoi
Vulgo uéygig obneg. v. ad Sympos. c. XXIX. in. Aliter statuunt Lobeck. ad Phryn. p. 14. Krüger. ad Dionys. Hal. Hist. p. 108., qui tamen variarum lectionum apud Platonem rationem non sub-
duxerunt. Ceterum Stephanus, asyndetorum osor acerrimus, óno-
ÁÉ—
oriypjj post e Zoxgereg posita, ante ix zaí(dw» interposuit órs.
Q9ürrov cvvigj véq] Sic Vat. pro vulg. ovs(s. caret. v. Buttmann. Gr. Ampl. T. I. : ózxeg oc B£Ar.] Bodl. Vind. Vat. al. oc omittunt. Male.
D.
enim. poena legibus constituta, Demosth. de fals. leg. p. 380. ed. Reisk.: rà» roiwvrw*» ó vo- pos Oava1ov vj» Uuula» eras xsÀevet, Jbid. p. 881: 0« Qara- Tov xtlevt& TovTO» Tj» bnulay &/»yx:.. lbid. p. 4833. 1socr. de Pac. c. 7. p. 189. ed. Bekk.: Sar«vov Tác bnuíag ?nixtuuérnc. Aeschin. p. 642. recte. aliquot codd. Bekkeri: ig' oig àorw jj zaQà rà» rOpw* bnula Qavevog: vulgo iari» àx v. vou. Lysias p. 234. ed. Brem.: i9! oi; d? 94rvaroc lorw 5 Ugo.
C. raic:a à? Qa o à10.] Prorsus eodem modo post aga infertur à' dg« Criton. p. 59. E: j ngóg uiv &ya co& ro» naréQa oux i5 loov 5» «0 Óíxnioy —* ngog dà vj» natglóa dgae xal TovG, vouovc; éiéora& oo,; De Republ X. p. 600. D: à24àa Ilgwiayogag uà» ga — xoi IIgo- duxog — qguÀoDvras, 'Ounge» à > — Qawyeüti» G» — tov; Usurpatur haec ratio cum vi quadam. et gravitate in conclu- sione a minore ad maius, quam
*
od], accentu p. 543. |
^
dialectici vocant, quum id, quod secundo loco commemoratur, propter rei antea memoratae conditionem absurdum et ine- ptum videri significatur. Similia notavimusa ad Apolog. Socr. p. 84. C. De repetito ࣠v. Butt- mann. ad Demosth. Midian. p. 155.
OfscOn( ye yo] Formu- lam otecOaí ye v5 reliquis ver- bis &cv»ófrog interponi solere docuit ad h. , Heindorf. Con- ferantur nostra ad Criton. p. 58. C. Deinde in hoc principio no- vae disputationis, quae ad su- periorem sententiam confirman- dam instituitur, neminem mora- bitur doev»óeroc oratio. v. ad Phaedon. p. 91. C. Neque mox haerendum est in istis: àmreddav Oürro» ov»;, in quibus quis utique yg additum velit.
Cap. XV. D. naQ" $xaotov x. loy. —] Germanice dicas: indem sie bei jeder Hand- lung und jedem Worteihn ,belehren etc. Male Ficinus
JD
.98 |— PLATONIS -
àvütix»ipavor, 0t. tO. uly Oixaiov, vrÓ Oà. &Óixov, xci v00s àv xoÀOv, tÓÓ& Óà aioypgóv, xol v00s uiv Ootov, vóÓE Óà avóOiov, xol raÓs pi» moít, rds ÓÀ ur stoíst, x«l àav uiv éxwv steíÜnroi* 6l Óà px, o 'gneo E£vAoy Owcrpsqopevoy xoà xauntousvoy svOwvovoi &fntÀolg xci nAqyaig. Mera Ó» raUtrÀ clg Ójjacxd- Àov néumovrsg soÀv uGAAo» évrtAlovroi &zmipsAeioO ot sUxocuíag tÀY mnoiów» 7| yoeuuotuy tT& xal xiDapi- etog. oi Óà OiÓdOxoÀoL ToUTOY Ts ÉrusAoUvrai, xci
ànuóav cU yocupato né Owc. xoi utAMuos ovvijauw
xal rd0t plv not] Bekkerus dedit à 'uév — 1à d "T
haec: mea! fxaorov» xai?foyo» xoi Aoyor, ad superiora traxit. Ne- que:.enim recte potuit dici: óc BéAvsovoc lora, naQ Pxacror.
4G» uiv ix» ne(lO mra] Intel. eU. ?ye, frequenti ellipsi. v. Gregor. Corinth. de Dia- Ject. p. 47. sqq. Fischer. ad Weller. Gr. T. III. P. II. p. 35. Thiersch. Gr. p. 643. ed. III. Xenoph. Mem. III, 11, 9. Cy- rop. VII, 5, 54. VIII, 7, 24. Anab. VII, 1, 31. Aristoph. Plut. v. 468. Thesmoph. v. 136. ibique intpp, ^ Cum proximis contulit Heusdius Themist. Orat. XXI. p. 249. A. Ceterum admodum notabilis est hic lo- cus, quippe ex quo puerorum educatio et institutio, quae apud Athenienses illa aetate vigebat, optime cognosci queat. Conf. Kredasrus Orat. de Civi- tate Athenar. etc. p. 21. et in annot. p. 57.
E. ij ygapuucco» rt xai xv.Gagíoeoc] Nam pueri pri- mum tradebantur disciplinae, grammatistarum et citharistarum, quorum munus deinceps descri- bitur accuratius. Vid. Legg. VII. p. 810. A. sqq. p. 812. A. Ari- stoph. Nubb. v. 955. sqq.
dcmeo rore v5X* Qevyv] quemadmodum antea ser- monem. De hoc usu voc. zoz& v. Phileb. p. 114. Phaedr. p. 211. E. Politic. p. 263. E. Gorg. p. 488. C. Politic. p. 266. D. Aeschyl. Choeph. v. 973. S o- phocl. Electr. v. 676. v. 907. Eurip. Med. v. 1398. Electr. v. 12083. Aristoph. Plut. v. 1118. Thesmoph. v. 13. al.
zagQariOÉaouv n) voicàml Trüv BíO oov —] "Videlicet o£ youupearwral. De his enim so- lis nunc cogitandum esse, licet antea ygouparov xai xiOapolosuc mentio iniecta sit, docent quae mox sequuntur: oi z& «v xiDa- Qiorai — cogpocvrmc rt jut- Aojvia& x. v. À. — Baàópa sunt subsellia scholastica. Commentarii instar est locus Legg. p. 8109. E., ubi item. de grammatistarum officio: Ayo uv, ór& moujra( vt nui» eloí ciwec ind» iaufrQu» mzaunollo, xai TQuérQuv xai závrov Ój rà» Atyouévov uérQuv, oí ui» àni onovójv, oí Ób ii yélera dp- puxórtc, dv oig quow Ode» — vOUG OQOdgc szuidtvouévov; Tür véov roÉpt» xai Óiaxoptic m04- &?, nolvxeovc v' i» vaig áya-
PROTAGORAS, -
gT
TG yeyocuuívo, dOgnsp TÓT& TzV qun», mapatiÓda- c:v cUtoig àni rav (jÜgwv avaywvocxuv soupuv ayaÜuy noupnera xci àxuavOcyeay avayxitovcw, by olg noAAei uiv vovÜerxEotig Évsuci, soAAai Óà Oiéto- 3928 Óot xal Émowor xek byxopus nalew)y cxópüy aya- Qu», ive 0 nois UnAoY nre. xal Opfymtas TOi0U- vog ysvéGÜwi, ob v' aV :xiDogicraà Érepm vou Ura c6«QpogUvnc vs bmvÀoUyra,. xoi Ónwog Gv oi vwéos pui» xaxovoyuo* moog Óà rovroig, &msitónv» xiDapi- Guy náDwocw, GAY cV noujgtüy àyaOGY nonjuara
zzoír, e Bodl. et Vat. Sed Bodl. in 1a accentitm omíttit, quod in eo libro corruptae aut suspectae lectionis indicium est.
y*wgeüs ToiDUvrac xal noÀlvutte Stc, ólove nxowjtàc ixuavOa- vovraug* ob Óàb ix ndvre* xtqd- Aeia dxÀ£GaritG xa 1w:waG. ÓÀaq Quatic el; Tasr0. Eurayayóorrec ixuarOdyrt» Quol dei» elg uriíj- pu vitu ÉvOUS , e£ uélles TiG dyaÜoc xiv xal cogóq ix no- Avntuplac xaà noÀyuaG(ag ytvé- có«:.
P. 326. zolÀl«l 0i.i5o- $o05,—] du&AOti» 13 Àoyo est oratione persequi, enar- rare, explicare: quod saepe- numero copiosad narrationis ha- bet significationem. taque ói£- too, sunt narrationea de virtutibus laudibusque vi- rorum clarorum ' et illu- strium, :
of v' aJ. »i0aQuoval —] De citharistarum munere et of-
ficio deque musica ab ingenuis.
adolescentibus meture discenda et exercenda v. Legg. p. 812. À. sqq. de Republ. III. p. 398. sqq. Aristotel. Polit. T. I. p. 329. ed. Schneid. Plutarch. de Music. T. V. P. lI. p. 662. ed. Wyttenb., qui loci huic no- stro suam lucem affundunt. Sed dignus est imprimis qmi huc transferatur locus Aristoph.
Plat Opp. Vol. JL Sect. 1l,
Nubb. v. 958. sqq., ubi pristina musicae disciplinae sevéritas lau- datur: ejr! aj szgouaÓe» ou) éd(dacxt» , vo uuo uj tvréyor- T«c, 'H, Il«allá0óan neQoéno- Àwv Otivav, 59, TqÀ4zOQO» & Bóapga, "Evitiwauérove tiv águovíav, 1» oí naréoec nagído-
xav. El dé vi avrà» Beuolo-.
xevocir! d xduwpt» Tiva xüu- ziv, Ole ot viv 1àc x«rà digU- vi», TaUTGG TX Üvcxoloxauzr rove, "Energífevo vvnzroutvog nolas, €; Tàg uovcag dógpar(be». — freoo vroias vo, tali itider modo, ut recte interpretatur Heindorfius, conf. p. 318. À. et infra p. 344. D: xai ys- eoyó» — éujyavoy dv On xal jargó» 1021à raUTa , ubi v. an- not.
0-*€Cc G9 — xaxovoyoo:] Observa omoe d» et -coniunct.
post verbum curandi, quam stru- * "eturam apud Xenophontem qui-
dem. rariorem esse narrat P o p- o ad Cyrop. I, 2, 190. cf. eindorf. ad Protagor. p.
497., qui satis certa et optativi
et coniunctivi exempla conmges-
sit. — elc và x«S9aglouaca ivvteívovyrec, modis citha- roedicis ea includentes.
v. ad Phaedop. p. 60. D.
4
T-
-
-
98 PLATONIS' óid&OxovGr, psÀomou)y, elg v& xiDGolopero iyrelvov- Ttg, xol tovg QvOnoUVQ T8 xci rGg &ouovieg avay-
e?
xaLovow olxeivcOaL. roig Wvyaig Tw» salówv, iva
isQUtsQoí T& w01, xci evovOguórspo, xci sVcQuoOTO-
T&Q0L yLyVOMEVOL YOQO(tOL. Oi slg TO Afy&wv v& xoi montré müc yGo Ó flog voU avOQomoU tvgvOpíac TE Xol s&Ueouooctíac dsivos és, roivvV stp0g TOUtOI; elg fmvei0oroífov sráumovoiv, ive tX Gupete rivi Éyovreg UnnorzOGs Tjj Ótavolg yonori. oVog, xci p avayxaüluyros knxo0tlixy Ox Tiv novuoley twv» Gu-
*-
P. 336. B. r4 roí»v» toos rovro:c] Peris, E. et Flor.
"b. ngóg voror; omittunt, probante Dekkero.
C. xal raíre« noioDot» ol y. 0.] Bodl. oU s, À., und?
nihil proficimus. v. annot.
zooiaírata &lq di4uoxc oy») Sic Ald. Bas. 3. cod. Bodl.
Stephanus edidit &x didaoxaA(a».
B. f» jusourtgol r8 ovt, x«it)g.] Quam praeclare ve- teres de vi et efficacia musices senserint, quum multi loci alio- rum scriptorum testantur, tum Piatonis verba 'de Republ. III. p. 401. D. E., ubi iuter alia; xaradvtras, inquit, el; vo évróe Tc WVuxüc 0 1€ QvOnOG xai dg- povía , xni ljwperéorata. énre- Ta& a)Urjg «eporim Tj» tUoyg. pocv»q», xui sow svOynnuova,
éd» vi; óQO Gi, 1Qag7.
|" «ede yaQ ó Bloc —] Ari- sfides Quintil. de Music. I. p. 2: n4ca 5Àwía xal ovpmac Bloc, àmaoa dà ngà5ig uovowji povn velémc d» xaraxocutOe(5. Cicero de Offic. I, 40: Sic- ut in fidibus aut in tibiia, — 8ic videndum est in vi- ta, ne forte quid discre- pet, vel multo etiam ma- gis, quo maior et melior actionum. quam sonorum concentus est.
sole noidoroíBov néíum.] Iuvenes enim , postquam littera-
rum et artis musicae initia per- ceperant, paedotribarum disci- plinae tradebantur, & quibus i: gymnasiis artem athleticam do- cerentur. Plat. De Republ. Ill. p. 403. C: yperà Ó9 uovosxi yvusyaotua Ogrnrío, ol vtaséni.
Alcibiad. I. p. 106. $. 7T. So-
crates ad Alcibiadem: Eua yàp ov yt, xara uvjug» éujr,
Jocppuara xal xsOaplzes» xai na-
Aaétv. Legg. VIL p. 813. A. sqq.. Crit. p. 50. D. Aristoph. l. c. v. 966. item post cithari- stam mentionem magistri gy- mnastici facit. Ceterum H esy- chius, Photius, alii, v. za:
$oro/gne pet yuuaorjc inter-
pretontur.
C. xal raüv« moioDo:w ot ualiora dvy.] Videl. zi 7ZtovcW &UvOUG El, ÓOi0noxaAor Neque enim de sola paedotriba-
rum institutione nunc cogitandum
esse luculenter docent verba pro- xima. Quocirca haec maxima distinctione a superioribus seiun- gere placuit. Sententiam verbo- run hanc esse puto: haec
t8
PROTAGORAS. 99
uárwv» xol bv Toig noAÍuoig xol àv to?g &ÀAotg ftod- &co:. x«l vaUTG sow U0w ol uaAwto Óvvapusyot. ud- Awyra Óà Ovvavra, oi nAovowóraton xai oi tOUtUY vitig ftpwiaitata tig Oida0xcÀwv tnc wAuiag apba- pevoi qow&v Owyuwxirata | erioAlattovtau S Entiay 0à ix OióeoxdAuy àzaÀÀayücw, 5 nólg cv Tovg ts vóuoug «&vcyxal;e wovOayetv xoi xara tTOoUtoUg (QV xac fixodósyua, ivo ux) evroi àp' eràv &xij nodt-
Tw0W, &AÀ Grtyyüg Ggnsg ol yoenuuarictat tolg uino
,
Óuvoig yoüquy. sov nai
Ówv VmoyQueyreg yoappog
X
x&rà rovrOUG Ui] * xkará magadeiypo] Elegans est cott- jectura Heindorfi: xara rovrov; bj» x«QamtQ faoaÓnyum, i e.. xcÓo7teQ xorà zapudrcygo. Hanc rationem confirmare videtur cod, Vindob., in quo x«z« cáret accentu, quod etroria indicium est.
Nec tamen hecessaria mutatio,
omnia vero faciunt ii, qui opibus ac divitiis, quas possident, tollere facile possint omnia eruditio- nis ac disciplinae impedi- menta. Vellem tamen codices praebuissent quod ex interpreta- tione Ficini: Haec nempeob- servant maxime ii, qui maxime possufit, restituen- dum coniecit Heindorfius: xaà dajUva Tt0t.070& uncle oi páliota Óvsdpuavyow | Ceterum. ad Solonis leges haec feferenda sunt. llis enim constitutum etat, ut Athenienses filios suos conve- nienter et ordiní et facultatibus educarent: pauperüm filii opifi- cia saltem et artes sellularias
docerentur, v. lsocraít. Areo--
,pegit. p. 333. coll Aristot.
x«l ob rovrov vitte x. t. 4.] Ordo verborum hic est: zxpoojtírara gg 5Axag (conf. Matth. S. 340.) &giapevos yoi- v&» &lg Qidnaoxalor.
ix Óidaoxalo» ànalla-
4 9059—] Àpte comparat H ein-
. ete
dorf. Cratyl. p. 407. D: àx uiv oUv Otü» ngog Oed» dxallayó- -. pe. De proximis v, ad Criton P 135. ;
t9 xaré ttugadevyua] i.
.6. dg xarà ftagédeyux, — De hac
sppositiohe v. Hanov. Exercitt. in Com. Graec. libr. T, p. 140.
'Dobraeus ad Aristoph. Plut.
v. 314, Schaefer. ad Lamb. Bos. p. 182.
D. a$c0) l9! ai có» sls jj $0.] ipsi per se, nullo alio docente, v, Valcken, ad: He- rod. VIII, 82. —
jnoyocyavréec yonupac v. yQ.] Recte Stephanus UzOygaqé9 ygauuág rj youguou interpretatus est: lineas peni- cillo praeducere, quo re- procedat scriptüra. Nam quominus litterarum ele- menta intelligamus a magistris praeformata, prohibet usus lo- quendi, ex quo yoeuuil de litteris ; hunquam, potuit. usurpari. Sunt igitur Hneamenta, quibus (gurae
litterarum praeformabantur.
4€
100 PLATONIS vj yoaqió. oUre tO yoapuercoy dione: xai avayxa-- fovet yodgtiv xara r9» 9qnyuow vrOY yoeupüv, og óà xai y mólg vOuovc Vrmoyocwyaceo, &yaDUrv xci stcÀ«uOY vounoOtrü» tvornuara, xoart tovrovo C?uy- «abs xoh pyuv xai gytoU0oi, Og Ó v ixrOg . Baívg vovtev, xoÀatc xel 0voue t] xolace vaUr xai se«p' vui» xci GÀÀOU, stoAÀÀayoU, cg tUDvvova"c Tüe Oíxgg, svÓUvo. Tocasrgg ovv rüg énuusAstag ovong sttQi GQttijg log xe Onuocíg, Dovuaüuc, € .Zxoeteg, xoi anogsig, sk Oujaxrov éorw atr»; A4AÀ' ov yo Oevualuv, àÀÀa moÀU u&AÀov, cl uj; Qióaztov.
Cap. XVI. 4 si bvv tüy» &yaDQv naréíQmy f0AAoi visig qaUAoL yíyvovra,.; roUTO «V putÜt* oU-
' D. *0 yoepuaveio» Óidoaci] V. yoauuáziov, quod e Bodk et Vat. cum Bekkero mutavi. | E. vc Ó(xgc, eUQ Uvac] Steph. eóOuvot, pravo accentu. Bodl. s6Ov»5 superscriptum hebet, quod volebat restitutum Cor- marius, recte adversante Heindorfio, qui plurelem numerum in for-
c dà xal 5 nole«c —] "fq pro ojrec dictum apud poetas frequens. v. Eurip. Hec. v. 882. Troad. v. 1417. v. 721. Electr. v. 151. sqq. Iphig. T. v. 603. Bacch. v. 1062. al. Ex pro- sae orationis scriptoribus ununi locum expiscatus est H eindorf. de Republ. VIL p. 530. D: os zxQoc cGotgovouía» —., (dg ngog àyaQuoriov qoga», —Voculam 6 in comparationibus sic positam copiose illustravit Schaefer. Melett. Crit. I. 'p. 59. Matth. 8$. 616. ^E. c5 8)»x«] correctio- nes. Tim. Lex. p. 125. inter- pretatur dí(xas xarà có» dgid»- Te» xcxoc., ubi v. Ruhnken.
Cap. XVI. i» roic *uxgo- oO9av» lÀeyosv] P. 323. A. — ovOé»aÓdsi ldiwzeuesv recte, opino Heindorfius inter- . pretatur: in ceteris quidem rebus alios esse d*4:0vg-
yosc, alios idvo rac; in iu- stitia nemini licere id«o- r5; esse, sed unumquem- que quasi ógqu.ovoyov quendam esse oportere. Verba elzeo uéAÀeo ftoÀec sivat sic intellizas: siquidem civitas futura sit salva et incolumis; ut Criton. p. 50. B: 7 doxti cos oio» v& [rs Axtív]» vv now eivos xab us &»arerQapOa,, Wubi inanis est Buttmanni dubitatio. Proxi- ma sic intelliras: Nam si quod ego contendo, neminem debere virtutis minusgna- rum aut imperitum esse, vere dictum est, ut est sane, rem tecum conside- ra quovis alio studiorum et disciplinarum genere exempli causa adhibito. Nam QoeiQeicÓas est nostrum vornehmen.
P. 321. oónoiog rig iOv-
PROTAGORAS — ^ 1
óiv yàp Oavpactóv, dimeo aÀgOT iyu i» toig Üu- stoocUsv ÉAsyov, Ot& TOUTOU TOU moGyHOoTOG, Tg CQ&-
Tgg, ti HíAAu fOMg vow, ob0íva Ou lOwrtvny, 997 —
li yao ón à AMye ovrog Éyu — ye 0 u&Mara na&vroy ovrog —, ivÜvuniOgn àAÀo TOv lu TrOsv- piro» Orw.0UY xci uoOnucruv mgosiopevog. el nu
, 3 « 1 " , olov.T' v noÀw tiyci, eh uy ftüvreg avAxrol Tue»,
ó7z0i0g Tig àÓvvarO ÉxaorOg, xoi roUrO xci lóiq xci ónpocig nüg nüvrc xci &Ólóncxs xoi ànínAngrrs TOV p xaAog avAoUVTa, xal uy àpO Ove ToUrOU*-wgrteQ. vüv rOY Ouaiev xci tov vouiuov ovótig qD'ovtt ovÀ amoxQUmnrevoL ügmso TOV GÀÀev TtyvnuarOV -$- Àv- eivtAe? y&o, oluoi, niv 9 &AMjAwv OuxciocUrg xci
mulis forensibus legitimum esse monuit ideoque non sine causa
nunc positum. Cap. XVI. P. 827.
xal rojo xal ld(c] xal ante 09í«
accessit e Bodl. Vat. Venetis, Florent, alis. Mox pro éó(ómoxs Bekkerus e solo Vatic. 0:só(Óaoxe dedit.
varo txactoc] Intell. e24qr76 ei»at.
xal inínigrre v0" py x«À.] Verbi émixAgrre cum accusativo personae censtructi exemplum quum Rondum a quo- - quam investigatum sit, dubitari profecto potest, quid de hac verborum iunctura statuendum sit. Aut enim accusativum a& vetbo remotiore pendere et cum siavra. Coliaerere putare licet, aut ininAjgriwe» ad exemplum verbi puépgeoóos, quod etiam accusa- tivum personae pro dativo sibi adiunctum habere - docuit V al- cken. ad Eurip. Hippolyt. v. 1402., nunc cum quarto casu construi existimandum est. Po- steriorem rationem — probarunt Heindorfius et Matth. S. 884. annot. l. Illam ego prae- . feram, donec alterum istius stru- cturae exemplum prolatum fue- rit. Etenim poterat etiam sim-
CEP pliciter dici? qz» oru .30/0noxR*, TÜÓ»v qp) xaÀóo" dukowrru. » Quod -
quidem it-mente habens serip£or
interiectum Jstud xn k dn éd rc& o, : - non respicit, sed'castim partici ^ pii superiori illi zdrze accome
modat. v. ad Pliaedon. p. 94. D. Matth. S. 428. 2. Simili- ter mox verba woneg rav aÀÀAov
"téxvuuéro» COhaerent cum re-
motioribus TG» .dualu» - — oUuórdg qOovt, perinde ac si oU! dxoxQvnrekas non. esset in- teriectum. Veram esse hanc in- terpretationem docent etiam ver- ba x«i wj ipOorti vovrov, quae more loquendi pervulgato ad s&g 7Gavra ió(Óaoxe referuntur. P. 320. D: 5 gSorjoye, 412 inóttoy, Lachet. p. 200. B: OidcEo xal cé, xaà ov QOor4ow. Sympos. p. 223. À: aÀX' ÉF«aov, x« uj q«Oovjouc TO utgaxio v» uos jinoustOvat Tim. p. 23. D: g9ovoc ovdtle, — di2a
0*4 I9 B
>t5* Óià ToUrG nüg mayri mooOUpug Aye xol Ói-
.»
enfrMDe: e
103
"PLATONIS
7
Ódoxei xoà vd Ólxai. xci và vófupa — £k ovv obro xai à» avÀnos nüccv nooÓvul«v xcà &qOoviav si- gousv &AÀmAovg Ót0dOxtww , olet Gv T&, Épm, n&Alo», & Zuxpartg, tov ayaOGv avAgro» cyaOoUg ajÀn- vüg ToUg Virg yiyvecDnu 1] Tuy qovÀev; oiuct ui oV, GÀAa Otov Érvyev Ó viog sUqvícratog ysvopsvog slg aUAgotw, otrog &v àAAóyiuog vzvimOn, Otov Oi &qvüe, cxÀvujg" xai moÀloxug uà» &yaDoU0 avAÀurov
mUAog &v &néífgn, noAlexig Ó &v qovAov ayaO0c. «AX [0Vv] avAgrai yoUr» svrsg mGmv lxavoi og rto0g
[3 .
d -4J
iius m Fe
4
*
»!
co) vt buxo o3 x. v. A Men.
(p. 71. D: einov xol uj 990rj- «5c. al, Et video hanc nostram .
loci interpretationem probatam esse etiam Bernhardyo De Syntax, Gr. p. 331.
B. elo)» o? cu —] Paren- thesi absoluta revertitur oratio unde digressa erat: cuius rei indicium facjt ov»; Yit Kuthydem, » 290, B.:G-:Apof. Socr. 9. D; p. 40. D."Sympos p. : y M1 os] Exspectabas wmdlàdwe Tw Sed sepportune Heind, comparat Xenoph, Cyrop I, 6, ll ola, vi, PIog, 5xvvo» roívo elvas eloyóóv, Neque multum diacre- pat Plat. Lysid. p. 204. E: oJ yàg nàürv, l'or, 1) a/vo? vovvo- po Ayovow.
C. oj:oq 2» Móyigog
qitjon]i e oj/voc &» qu£g- $34 cre doy, ylyreoOnmi. — Fre- quens eat haec verborum a£», algtr , TtÀeiv , naidevtiw, dida- 9x£s», al. constructio, quam gvam- matici appellant prolepsin adic- ctivi. Demosthen. Olynth. I. €, 2. p. 18: magaxgovdutvoe ud- y«c vór «)bjOv. lbid. p. 20: dà rovre» joOrn péyac. Pint. de Republ. 1V. p. 424. E; i»vo- povs — d»ügac avtavecOns, VIII.
Pc
i]
aj1qgtág vo)€ vla?o ylyveoOa:] Vulgo. yeréadon,
p. 565. C: rQépei» 76 xa) atri» péyav. Aeschyl, Agam. v. 161: uéyav ttltoO évre üdov. Eurip. Heraclid. v. 515: óídaoxe co- govc;, redde «sapientes, de quo genere loquendi consulas imprinis Bentlei, Epist, ad Mill. p. 18. Valcken. Diatrib. p. 205. L B. Allmeyer: de P olepsi poetica. Paderborn 1827. .Fr. Con. Meyer commen- tatio de epithetorum ornant. vi et natura, Eutin. 1837. G. Aen. Koch, Luc, Char. p. 52 sqq. Neque aliena sunt talia; Eurip. Hecub. v. 169: ixgaAle: €a1ac- coniayxro». Ibid, v. 928: »óori- po» dxivqos moda, Phoeniss, v. 76: qvyéda dneÓOt. Virgil. Aen. I, 10: diversos age. De quibus v. Hermann, ad Viger. p. 897. Deinde ad dxlejc per geugma jntelligendum ?yérero. dAÀ' oj» a/Àqral yo)» 7.] Frequens dAÀ' oj» — ys. Sophist. p. 254. Ci: dl? oj» Aoyov ys hÓnie uud» yuyvote-
$«. Aeschin. adv, Ctesiph. &.'
3: dÀI' oj» mQofdlleral yd r4 Hie 1je aloyv»gc. al. vel etiam dlÀà — yo)», ut Phaedon. p. 71. B. Vulgata scriptura orta videtut ex Jwrroyoapía. | Sed dAl' oU» —- yoi» fateor me non meminisse nsquam legere.
e
PROTAGORAS. 30$ rovg lÓLorag xol ug)év ocvAxoseg inalovrag. oUzwg olov. xai vUv, 0grig cot aÓxeraTog qaiverat GyOQu- sog Tuy à» vOuoig xoi avOgunoig rtDpouutvev, óí- xotoy cvtOY 5iyai. xoi ÓnupiovQyÓv TOVTOV TQU ftQd- yuaToc, sh óéo. avro» xolvecOat spog avOQpanovg, oig nxts fuxiÜBo cri urs Ouxoctüows purs vóuo!, puóà &vcyxo unótsuan ux novrüg aveyxalovoa aps- zig imiusAsioDau, xÀX sicv Gygiol tivsg, oloizso olg
sípvos QW epgexgaTrg Ó moujrug diüeisv àni adqvalq. |
1 cgoóga à» Toig TOLovtOIg QYÜQunoq ysvópsvog,
V
quod ex plurimis optimisque libris mutatum.
o€ TQoe v6vc 10.) si cum rudibus comparentur. v, Matth..S. 628.
vày i» vóuosvc xaldvOQo- £go: TtÓQapupévo»] Semper mihi molestum fuit istud xai d»» 99onor. Quid enim? tibicines, quorum antea mentionem fece- rat, an forte humana carere iu- dicandi sunt societate? Itaque ' vide ne vitium aliquod hic deli- tuerit. Ficinus interpretatur;. qui iniustissimus tibi vi- detur inter homines sub lege viventes. Quod quor- sum spectet, alii viderint. Co- dices tamen nullum erroris in- . dicium faciunt. Quocirca vulga- ta lectio utcunque explicanda, Videtur autem xa) 4àv»0Qdnoe cum emphasi dictum pro.xal iv dvOpeonívy naije(a, Quod. cur nunc paullo obscurius significa
tum sit, fortasse inde explicari: otest, quod mox mentionem:
iniicit ferorum illorum hominum et omnis. humanitatis expertium, quos Pherecrates in scenam in- tcoduxisset. Hoa igitur iam nunc in animo labens i» ávÓOQuzow rtÓvauuérov; commemorat. De dictionis genere v. Criton. p. 80. D: vrooqg» re xal modtov, iv $ xoc) o) iuaidiv Qc;
? a
- dixaeo» aüvóov eive] Non
est quod in his d» excidisse pu- temus, quamvis sequatur & óéos. Nam haec; olov — díxaiov ad-
10» &»a» pihi| aliud significant nisi hoc: ó/xesog d» aig, oeneg
éyo 5yoUuai: quanquam paullo confidentius dicta sunt. — zov- «ov ToU zoaypoacroc, h. e. vic ÜmatocUrge.— xQívscoO as £990€ à»Oo., cum homini-
bus comparari. Phaedon. p..
110. À: npoc rà nao' jui» xdÀ- Àg wgívecOcs ovÀ' onecrioUv &tia. Politic. la 286. C: «góc dAÀqAa vd quixr xolvortac.
D. 41 eje» GQyQioí Ts- etc] H. e. dAM* o$ eiev áyoiot Twt;, Sed quos fingamus feros esse et agrestes. Sic enim hic optativus explicandus. v. ad Remp. VIII. p. 549, À,
oQc né£Qvos Degexg.] Fa- bulam Aristione archonte h, e. Olymp. 89. 4, editam fulsse nar- rat Athenaeus V. p. 240 ed. S«hweig. Qnod ei verum est, magnae oriuntur difficultates ' de tempore recte definiendo, quo
' colloquium habitum fingitur. De
qua re v. Praefat. Ceterum oi- oínsQ 0jq — idíóatw, Casau- bono ad Atbenaei locum obser- vante, breviter dictum hoc sen- seu; quales erant in fabc-
-
101
PLATONIS
égnso oi i» bulvo tQ zopQ juocvO umor, ayan— 6«ig Gy, & àvrUyoig EvogvjatQ xoi ODovyavóq, xc& evoAogUga. àv noOgv vq» ruv ivDaós avOQuruwy E sovqoiav. viv Óà rQvqüg, € -Xuxgorsg, Óuóvu máv- "atg Oidoxaloi tior «gsrüc, xaJ 0cov Ovvavras Éxocrog, xai ovÓsig Go». qaívsrau, LO", Ggneg àv sh
N
4
la, quam superiore anno docuit Pherecrates. — àzà Anvato. Hesychius: "Eoce ày và otto Zbn vovv, ntolBolov Kyov uéyav, xal à». astói rnrvat- ov Zioviaov fegov, à» (o éntre- Aoijvro oidyórtg AO mvalov, nol» T0 Ócargov olxoóoqO ves. la- que ap. Aristophan. Acharn. v. 504: oUzi zqvalo áyov com- memoratur: item ap. Demo- sthen. in Mid. p. 518: » ini Zyvalo noun) xai oí vQayo0ol
cà ob xeuedo( v. Boeckhi
Commentat. de Lenaeis in libro: Abhandlungen der Aka- demie der Wissenschaft. in Berlin. a. 1817. p. 8l.
of iv ix. 1. y. u»cavO Qo- $01] Heinrichius in Com- mentat., quae inscripta est: D e- monstratio et restitutio loci corrupti e Platonis Protagora (Kiliae 1813. 4. ed.) docere studuit fabulam illam totam, de qua egit copiosius in
libro: Epimenides aus Cre- :
ta etc. p. 188. sqq. p. 192. sqq., &ad artem musicam pertinuisse et ad corruptelam eam, quae muta- tis legibus musicis et ad dulce-
dinem ntollitiemque depravatis .
civium animos invasisse multis visa sit. Itaque Cliüroni, quippe Centeurorum non solum ó«xato-
. rat0, Sed etiam ovowxwratg,
demandatas fuisse censet partes antistitis et velut propugnatoris musicae vetustae; chorum autem. arbitratur constitisse Centauris et fortgsse Satyris, quippe vetera-
-
E. o$04/(q 000 gaíravat. a10^ Geneo -] Heindorf, coni.
nis illorum in comitatu Bacchi commilitonibus. Jam vero quum Centauri illi nullo modo dici po- tuerint picavO-Qoror scribendum censet zj1&v2:9uno« quandoqui-
,dem Centauros semi homines
dictos esse certissime constet. Hanc sententiam viri egregii amplexi sunt etiam Astius et lacobseius Antholog. Palat. III.. 2. p. 800., qui leniore mutatione pi5avO unos scribendum censue- runt." Sed vulgatae lectioni egre- gie nuper patrocinatus est Aug. Meinekius Commenthtt, "Mi- scell. Fasc. I. Hal. Sax. 1822. Hic enim luculenter docuit Chi- ronem non eandem esse. atque Agrios fabulam, attulitque 1o- cum Themistii Orat. XXVL p. 323. C. ed. Hard., qui 4u- gavGownovc in hoc Platonis loco satis tuetur. Patet enim ex eo Pherecratem 'A4yoíovc suos intel- ligi voluisse non semiferos illos Centauros, sed homines solita- rios et ab aliorum societate re- motos ideoque morosos et ad aliorum adspectum trepidantes. Jtaque hominum osores, qui for- tasse chorum, constituebant, haud dubie ab dygíosg; ipsis fuere di- versi. Recte, opinor, Hein- dorfius: ;, Quantum, inquit, assequi coniectura queam, rem
'jta institutam fuisse opinor a
Pherecrate, ut chorum facerent
: homines non suae tantum reipu-
blicae, sed omnium omnino ho- minum osores, qui .civitate sua relicta. quum inter feros imma-
PROTAGORAS.,
Cytolc, Tig Óij0doxceAog ToU vitu», ovO' v eig 328
10$
qva, ov06 y' &v, olpoi, &b Qnroig, Tig GV Tuiv ótÓnÍeis rovg TOY 5poreyvwuv visig evr5v Tavrqv v5v cóyvqv, $v Ó75 snagc ToU starQ0g ueuoU xoc, x«Ü' cov ológ v^ $v Ó narQo xoci ol roU serQóg got üyrtg OuÓrtzvOoL, ToUTOUG lr, víg à» Ouddinsy»,
qaiveras a]yav* GoneQ Gv el C. x. 7. À. v. annot.
nesque homines secessissent, mox resipiscentes illam, unde abie- rant, societatem hominum civi- lemque vitam requirerent. Quo- rum exemplo Protagoras Socra- tem dicit eiulaturum desiderio vel pravissimorum Athenis ho- minum. — JPhrynondas et Eurybatus propter insignem morum pravitatem proverbio ce- lebrati sunt. v. Suidas et Har- pocrat. s. v. Taylor ad Ae- schin. adv. Ctesiph. p. 529. ed. Reisk. ibid. DBremi p. 9362. ed. Goth. Videtur igitur Phere- erates hominum osores eos in- duxisse, qui, quum antea inter feros et immanes bomines es- sent versati, tum vehementer laetati sint, quod rursus in Phiry- nondam et Eurybatum aliquem inciderent.
E. wa" O9co» dvvavtas fx«ocroc] V. Matth. S. 302. Deinde assentior Heindorfio corrigenti ovde/c cos gaíveras &i- vus* denso à» al Ugroic x, v. À., ut sententia, quae superioribus überius illustrandis inservit, per censo addatur non intercedente
copulae vinculo; de quo genere
loquendi praeter Heindorfium ad h. l| vide nostra ad Phae- don. p. 61. A.
P. 328. ric é» $utv 0:80ó- eie]. zíiv ne quis sollicitet, conf. Matth. $&. 389. Structu- ra verborum paullo impeditior propter anacoluthon. Nam post ovóé ;' d» inferri debebat de- inde gqdíec iv rovcar didaoxa-
Aoc gavelg.. Quoniam autem plu- ra interiecta sunt, mutata paul- julum orationis forma haec ad- duntur: oU j«dio» oua, etva, — v0/1e» Óiddoxalo» qa»jvec. [n quibus quod etiam negandi par- ticula iterata est, id neminem, Opinor, morabitur. Ad x«9* Scot — Ovi; óuovexvos liquet epud animum intelligendum esse
a)108q ÓO:iÓdoxt». Haec vero,
-fojrov; Kr m à» Oijainam,
iterant praecedentia illa zíg àv Zu» Óijattue , interposito tamen Fi praeterea, quod referen- dum ad verba 2» dj negó ro) narQoc uauaSrxacs, quam iam a patre didicerunt, Itaque totum locum interpretamur sic: quemadmodum enim, si Graece loquendi magi- strum quaeras, prorsus nullus apparuerit, neque etiam, opinor, si quaeras, quis nobis possit opificum filios eam ipsam arteam do- cere, quam jam a patreac- ceperunt, quantum qui- dem per patrem eiusque amicos opygoréyrou; fieri id potuerat, hos, inquam, sí quaeras, quis adhuc (in ar- te illa sua) docere possit, non facile arbitror fut rum, ut quis horum mag ster exsistat s. prodeat; imperitorum autem facile est invenivce magistrum: eadem etiam virtutis ce- terarumque ferum ouni- um ratio est.
106 PLATONIS
oU ÓdXiov olas tivoi, d JSwxgarsg, rovrov -didd- Gxclov gavives, ty Óà &nslQwy novranoc: Qqéov, óUrw Óà dcpsrüg xol TO» GÀÀlov névrev. &AÀAc xcv &l üMyov Éor. Tig [I Jio gépet 7A y ngoftiféaat ép doeryv, ayomqrov, "fiv O5 iyo oluoi tig sjvon, xi diaqegóvrac &v rà» GÀÀev' àv quine Norioot vivo npoóc tO xaAOv xci aya0oy ysvéoO at, xai etc TOU pio ov üv moatropav, xai Éri nàeiovog , digrs xci avrQ Qoxeéiv tQ pad óvri, Óux To)ro xcà TOY | TQónoY Te tod eeu TOU pucOoU TOLOUTOV frérttocQHaL. ànaoy yaQ Tue nap dpoU nan, àxv pày BovAnres, &7to0bÓwxc» 0 dpa nodrtopo &gyUpiov* iav à iis &AÓBwv tcig ispov ópócag, 0cov &» gi Gg .6iyct Td noD ruota , TOGOUTOY xatéO xe, -
Tow vrov cot, Éprl,. à Zuxgarec, iyo xci uUOo» xc Aóyov elgnxo, ug ÓdexrOv dosry, xoi "Ad qvotot oUreg 7yoUvtas, xol OTi ovOàv Oovuacróv TU. aya- Ou» naríQuy govAovg vitig yíyveaD os xoi tüy qa-
A
P. 328. B. $cov à á"»ongd Ba] Sic eodd., nisi fallor, omnes. Vett. den ócov d» Qa», quod frustra defendit Thiersch, Gr. p. 644. 8. ed. 8.
C. marfQu» g. vle?c y(yvr40O 2i] Sic longe plarimi codd. in lisque optimi. V. 74rvécOas,
3
; dA3à wd» al dAyov. —] sed si quis est qui. vel paullulum nobis in eo praestet, ut alios ad vir- tutem provehat, contenti esse debemus.. De xd» sl v, Matth. S. 621. Constructionem verbi &iagfpesy cum simplici in- finitivo lace significatione usur- pati illustravit Heindorf. ad
Gorg. p. 521. B. Conf, Matth. -
S. 535. B. 'n» 27 àyo oluas —) Ex his igitur me arbitror
«num e$5se et praeter ce- -
teros sciré aliqua, quibus quis honestus et bonus
evadat, idque sic, ut di- gnus sim ea mercede, quam
exigo, adéoque etiam ma-
iore, ita ut ipsi etiam di- scentiita videatur. De Pro- tagora pretium institutionis & discipulis exigente v. p. 349. A.
"Diogene Laert. teste IX, 58.
& singulis discipulis exigebat cen- tengas minas (circ. 2250 thaleros.)
Anesdav y2Q tic —] In his yao rel explicationem et illustra- fionem additun: iri significat, ut Germanico nàmlich -respon- deat, ut p. 349. D:, ubi vid. annot. De perfecto àzodíóoxt» v. Matth. S. 503, 2,
àÀO o» ele iegov] Athenien-
&es ad aram praestitisse iusiu-
randum praeter alios docuit V al-
PROTAGORAS. 107 Aov. &yaDovc, int xel oi IoAvxMirov visig, lla- p&Àov xoci AavOinnov cvoUÓs dAwitroi, ovóiv moog TOV matépc slol, xai GÀÀou. GÀAÀev ÓnjuovoyGv. rOVOs Óà oUnw Obtoy roUro xcTmyopt». Ér..yaQ àv uvvolg slot. &Aníósc* véoy ydo. ,
Cap. XVII. Howreyópus uà» rogavit xol TOL- eVra bmitiausvog amenoooro ToU Aóyov. xoi dyo ini piv roiv» 100v0ov xexnMiubyog. Éri spog avrÓv ÉfAstov og àpovvra ri, imiDvuOv axovtw* àna Óà ó7 fio ouv , Oto TQ Ovré smovutvog su, póyig nus iuevróv dignsorl cvvaysloag einov, Beas nQog TOV Innoxoéri ' ?f0 moi 4noAioduipov , Gg ydpw cos iyw, 0to ngoUrosVag ps cs &quxícÓau moÀAoU yag "0L0UuaL ax5xoévau à exrxoa IIgorayogov. àyo yaQ àv uà» tQ ÉumoocÓtv Xgóvo 5yoUug» ovx tva, ay— Pounivqy inuiéAeay , 5 ol &ya'ol yao! ylyvov- | ' qeu. vv. óà némecue:. nÀNLv Gpixgóv TÉ Lot iurto- Óy, 0 odi ór& llowrayópag oq0iug Hrdoidesn
Cap. XVI. D. ise dà 07; de 6p.] 'Sic Bodl. et Vatican. pro vulg. ànedz) dà jo8op.
E. à of ya ol dado y] Sic codd. optimi : neque nu- mero pauci. V. 7 áyaQol ot dy.
D d
cken. Opuscul. T. L p. 39. ed. Lips. Pertinet huc notissima illa de Enathlo narratio. v. Gel- ]ius N. A. V, 19. Quintil In- stitutt. III, 1, 10.
C. zàv»àós di odzo tior vov:o xar.] hi vero (Para- jus et ed Upae) nondum commerentur huiusmodi-: reprehensionem, quum ad- huc liceat bona de iis spe- rare propter iuventutem. Nam dé5o» dori» est iustum est, oportet, decet, ut sex- centies,
Cap. XVII. D. i2) ui» no- Av» xQovorv xexgánpévoc] ad multum tempus delini-
tus usque eum iÍntuebar, Neque enim cum Heindorfio haec; ini uiv 7t. ygOvov, traxe- rim ad seq. i'gAsnov. Menex. p. 235. Ai xai ixacrort forqxa —
'"xriou pavoc. Ibid. B: ojTQe l»av-
Àoc $$ Àóyoc vé xa) ó pOoyyoc nagd TOU Myorrog ivóvexas elc và uaTG, QTE Hoyse veragro 7] néuntà, )utu. dvagspuvroxo uas àuavro). — og dgoívra t putans eum aliquid dictu-
.rum, v. Matth. $. 568.
E. óa(oc intx0idatu.] facile praeterea edocebit. Euthyphr. S. 7. extr.: dla cU à71o» ór» inexdiddbuc , óc lovw , diqO à Myne. Mole aliquot
libri àzexdidabe..-
108 PLATONIS
ànuó] xoi rà noÀAa raUta iis0l0nis. xol yag cl u£v Tig 7t8Q0 GUTÜUY TOUTUY GUyytvorro OtQoUv TO» Op- LgyóQuY, r&y! &v xoà roi0vrovg AOyovg axoUGtiev 3) llsguxhéovug 7j &ÀÀov TuvÓg TV ixavüv tmsiv* eb Óà ànavéíportó Tivd T&, cgmQ fufAia ovóty Éyovoiy ovre anoxglvacÓ«u. ovre avrol àpécOa:, aAM iav Tig xci Gpuxgóv émeQut5Og Ti. TOY QuOrrwv, Ognto rà yaÀ- xeta nAÀ«ytvra 'Woxgóv $45 xot asorsysu, icy pi ànuftai Tig, xoi ob QuroQeg oUrm OLuxQm éQutm-
&
P. 329. B. ?o9o750a8ic ánoxgívacOa:) Cod. r. et Vin-
dob. Vulgo dzoxQírvtcÓ a«.
P. 329. «el db inn»fQorvro Ti»4 r6 —] Si quis, inquit, aliquem ex istis oratori- bus interroget quippiam, quod non.ab ipsis dictum sit, non habent quod re-
spondeant aut dicant: sed.
si quis vel tantillum eo- rum, quae ipsi oratione sua explicarunt, denuo at- tingat interrogando, ori- tur continuo longus .ac prolixus sermo, qui veluti tinnula aera diu resonat. ln his vereor ne vitium aliquod lateat. Quum enim ézaveoéoóO cs sit interrogare aliquid praeter illa, quae ipsi oratores dixerunt, haud scio an deinde parum ac- curate dicatur 2negeryor. Equi- dem scriptum malim d»egur5os, h. e. interrogando denuo attingat. Quanquam codices veterem lectionem tuentur omnes. Deinde ad &zore/ve«. facile intel- ligas r6» yov ex praecedentibus, ' Similiter verbum sine casu et absolute positum Gorg. p. 458. D: xai ej» love nogoo dnors- vo)utv, d» Owuleyout0n, i. e. pexgoloryücousv. Verbum im AnpBavtoOces eleganter positum, quum et proprie de iis dicatur, qui vasa contrectant eoque so- . num eorum reprimunt, et aneta-
4
phorice significet redarguere et reprehendere, veluti Sym- pos. p. 214. E. Gorg. p. 469. C. al. Proxima xei oi Q5roprc olrw x. t. À. referenda sunt ad deneg và zy. mÀ. gu. zysi. Vul- garis loquendi consuetudo exi- gebat ojre xal oi Qgropec op., quod non vereor ne ex Pharis. E. revocandum sit. De Rep. I. p. 354. B: dcneg. oi Àíyyot amo- ye/orrat, xal iys uos Óoxo oU- .Twg x. r. A. IX. p. 585. k: cx«- seQ Ó) mgóc ro pflav dmooxo- ToUVreg, xai mQoc TO dGivmoy oji0c x. Tr. À. Phaedr. p. 230. D. al. Denique dol«uo» rov Ào- yov xararsírovo, dictum pro do- Auov rov Àoyor xaracrtívovoc de quo loquendi genere v. Matth. &. 442. 2.
B. óc «rà Ó5gÀloi] ut res ipsa docet. Frequens for- mula ejóró ód$3Aoi, abro Óe(te, e)ro cyuaí». Sed inusitatus est numerus pluralis e/zy, quem Stephanus et Hemsterhu- sius Anecdot. p. 177. T. I. in esro mutandum iudicarunt. Ne- que tamen ih tanta librorum omnium de vulgata scriptura consensione quidquam mutave- rim, praesertim quum locus X e- nopbh. Cyrop. VI, 1, 7. ab Heindorfio comparatus: ósov
PROTAGORAS. 109
O'évrtc dougóv xarattlvovo: ToU Aóyov. IRoorayó- oQ«c óà 00s ixavog uà» poxoovg Aóyovg xoi xaAoUg- einetv, Ug «Ure ÓnAot, ixavüg '0à xal àpoTqOtig àmo- xpívecOat xata DpayU xci ipóusvog rtsQuueivai vs xai &no0itecÓa, v» anóxouiv, & oMyoig bot) naptoxtva— cuíve, viv oUv, & llowroyOpe, cpixooU TivOg iv- Ote cipu sayr' Éyuv, el pos enoxpoivato T0Ós. rv &Qtrzv qi OiaxrOv sivo,, xai iyo aint &AÀQ TQ
ivdej c cius navt! Eyevv] Vindobb. cum Vet. r. elu xoà
za»r' lur.
sIxeQ dAAo v9 ávO g.] Bodl. Vat. Go và» ávOQ. Male.
«írà T& loya dew rà xga- TicTOr, eam satis tueri videatur. Nec tamen recte huc affertur Sophocl. Oed. Tyr. v. 341, ubi Scholiastes «7rd recte inter- pretatur aszopaa.
gcuaxgoU revoc 2»0. ely.] paáàullulum: quid requiro, ut omnia habeam, si mihi ad hoc respondeas. De hoc infinitivo v. Matth. S. 532. d. Optativus post indicativum xara v0 voovev»ov infertur: nam haec: cou. T. dyÓ. dpa, fere idem si- gnificant quod: »ü» oy» ndüvr &» Iyows, ut acute vidit H ein- dorfius.
elxz epo dAÀo r9 —, xal col zsí(Oogua Phaedon. p. 63. C: e) lore, Óri, elneQ v4 dÀÀo vàv TOL0U10*, ÓucyvQuouluny» à» xal ro0U10. Sed hoc genus loquendi satis frequens. Notandum po- tius d» post e'zeo illatum, quod fuerunt qui non ferendum iudi- carent. Sed mutationem in tali- bus non probandam esse arguit exemplorum copia, quae prae- ter Heindorfium ad h. l, congesserunt Scliaefer. Me- lett. Crit. p. 50. sqq. ad De- mosthen. Apparat. T. ll. p. 185. Hermann. ad Viger. p. 830. Bornemann. de Gem. Cy-
verborum iuncturae.
rop. Xenoph. recension. p. 20. Schneider. ad Xenoph. Opp. Politic. p. 472. Thiersch. Gr. p. 636. 6. ed. III. Fritsche
-Quaestionn. Luciann. ^p. 185.
Neque obscura est ratio huius Refertur enim sententia conditionalis, quae d» adiunctum habet, ad aliam quandam conditionem, sive indi- catam illam verbi àálicuius ac- cessione, sive ex orationis serie facile intelligendam. — Veluti ap. Xenophont. de Vectigal. VI, 2: el Àgov xal àptvo» cn àv» 1j noÀe ojíre9 xurucxtvaLouéry , perspecte Schaeferus ad De- mosthen. l. c. observavit ojzo , xarackevatopévy esse idem quod &b oíro xaraoxtvabowvro. In ta- libus autem locis, qualis est Plà- tonis, facile ipse cogitatione ad- ieceria sententiam, ex qua verba quasi suspensa sunt. Et hic quidem quae desunt commode suppleveris hoc modo: si-ulli alii fidem habeany id mihi affirmanti, i e. si mihi id ille affirmet. Ad eundem modum Germanice dicas: und wenn ich irgend einem an- dern in der Welt Glauben beimessen würde, so glau- be ich dir es. Sed v. ad
Menon. p. 509. sq.
100 PLATONIS v) yoaqiós oUre TO yoanuordovy di0ón6t xal avayxa- -Dovet yodqtv xara T5)» $qnynow vOYV yoeaupv, cc Óà xai 9 mthi vOouovc vVmoyocyace, aycu xoi s&Àcu0V vOHOÜtTOY tUpuuata, xatrG tovtovc Ccy- xebsb xoc oytv xoi GpysoUcu, 0g Ó &» éxrog . Baívg vovtev, xoAats* x«i 0voum Tj xoÀactt TeUrN xai moo' Vpiy xci GÀAOU, noAAuyoU, cg tUd vvovOuc fle Oxugg, svOUvewn — Tocovryg ov» r5üc àmiusAtiag oUGng rtepà dcostio iÓlg xeà Omuocig, Doevucit, c .Xexoarég, xci aooptig, sk OujaxrOv dotuv aper; A4AÀ' ov xor Davucluv, &AÀà noA) uGAÀov, & pr óiÓaztOYv.
, Cap. XVI 4i ví oiv và» GyaOOv naríguy fwoÀAoi vitig qaUAoL yíyvovraL; toUTO cV paÜt* ov-
D. -*0 yoepuareiov di6aci] V. ygauuériov, quod e Bodl: et Vat. cum Bekkero mutavi.
E. 12e Óí(xgc, eu U»av] Steph. eóSuvet, pravo accentu. Bodl. &69v»y superscriptum habet, quod volebat restitutum Cor- marius, recte adversante Heindorfio, qui plurelem numerum in for-
c dà xal nose —] "2e pro oórec dictum apud poetas frequens, v. Eurip. Hec. v. 882. Troad. v. 141. vw. 721. Electr. v. 151. sqq. Iphig. T. v. 603. Baccb. v. 1062. al. Ex pro- sae orationis scriptoribus ununi locum expiscatus est H eindorf. de Republ. VII. p. 530. D: oc zQoe corgovouíe» —., gc ngóc àvaguo»io» Qogav, Voculam 6€ in comparationibus sic positam copiose illustravit Schaefer. Melett. Crit. I. 'p. 59, Matth. | $. 616.
^OE. e$ 0)»nwx«] correctio-
nes. Tim. Lex. p. 125. inter- pretatur dí(xai xarà «có» doiá»- Tuo» xaxóoc., ubi v. Ruhnken.
Cap. XVI. i» roic Fu x 90- o0«» lieyov] P. 323. A. — ovdéva Usi ldiursvesv recte, opinor lHleindorfius inter- . pretatuc: in ceteris quidem rebus alios esse ó«34:0vg-
yos c, alios idiovac; in iu-
stitia nemini licere id:«- r5 esse, sed unumquem- que quasi ógqguiovoyov quendam esse oportere. Verba elzeo uéAÀec seÀec sivas sic intellizas: siquidem - civitas futura sit salva et incolumis; ut Criton. p. 50. B: x doxti cot oio» ve Pr«- Axt(vu» 15)» moliv elvae xal uj évarerQapÓni, ubi inanis est Buttmanni dubitatio. Proxi- ma sic intelligas: Nam si quod ego contendo, neminem debere virtutis minus gna- rum aut imperitum esse, vere dictum est, ut est sane, fem tecum conside- ra quovis alio studiorum et disciplinarum genere exempli causa adhibito. Nam zgoosQticÓas est nostrum vornehmen.
P. 327. ónmoiogG rig ióv-
PROTAGORAS,
101
óà» yap Savpactóv, elnso aio iyo iv toig l- soogó ey KAsyov, Oti TOUrOU TOU tto yuoTOg, tic c 0&-
TQ, a uen ftoAtg elvai ;
li yag àn 0 A£yo ovrog Éyu — yet 0À naMoro. návtuy obras m. iyOvyij gri àAÀo TOv. iut rÓev- adiu óTioUy xoi na iud tay rtgosAóievoc. d n oiov.v' X» nOAÀU &ivou, el p5 novreg evAnrol apto, o7ztoi0g Tig lÓvVaTO Éxacrog, xoci roUro xai lig xci Oípocie süg stXyrc xoi &diOnoxs xai énénAagrre TOV un xag «VÀoUVTG, xal us, igoóvu TOUTOV- ÜGrteQ yUV TUY Oixaitoy xal twy vouiuwy ovócig qove ovó.
áTtoxQUR teta (ueste TOY GAY TEXVIUE TUI
cweAH yao, oluat,
Tt Av. B
9cHMiv 94 &AÀÀuÀov OuciocUYg xci &pery* Óux ToUra fg sayr) ngoOVpueg AMys xo) Ói- —
mulis forensibus legitimum esse monuit ideoque non sine causa
nunc positum. Cap. XVI.
P. 827. x«l ro)ro xal idía] wat ante i3í4
accessit e Bodl. Vat. Venetis, Florent, aliis. Mox pro éd(daoxs Bekkerus e solo Me ài4d(0aocxe dedit.
varo txactoc) Intell. ediq176 eivat.
xal inéniÀgrre v0" uy» xaÀ.] Verbi émimigrre cum accusativo personae constructi exemlum quum nondum a quo- quam investigatum seit, dubitari profecto potest, quid de hac verborum iunctura statuendum sit." Aut enim accusativum & verbo remotiore pendere et cum siárvra Cohaerere putare licet, aut ininlgvrew ad exemplum verbi téugta cs, quod etiam accusa- tivum personae pro dativo sibi adiunctum habere - docuit V al- cken. ad Eurip. Hippolyt. v. 1402., nunc cum quarto casu construi existimandum est. Po- steriorem rationem — probarunt Heindorfius et Matth. S. 884. annot. J. Illam ego prae- . feram, donec alterum istius stru- cturae exemplum prolatum fue- rit. "c*Etenim poterat etiam eim-
pliciter dich qz drin Mani - TÜ» qu) xaÀoe" diAosvru. . Quod
quidem in -mente habena seripfor. / interiectum ijsuu x4à 4n art * .
*. 4.9
non respicit, "sed: castim. partici
pii superiori illi arce accomz
modat. v. ad Pliedon. p. 04. D. Matth. S. 428. 2. Simili- ter Box verba «neg rav &ÀÀew
'téryvyuaro» cohaerent cum re-
motioribus cd» .diuxa(ev -- — ovre q9o»i, perinde ac si oUÀ' dmoxQuaztretus nOn. esset in- teriectum. Veram esse laancin- terpretationem docent etiam ver- ba x«à uj ipOovt. vovrov, quae more loquendi pervulgato ad $Ság fTlavrO id(daaxs referuntur. P. 320. B: 5 9Sorjoyc, aA iatóetoy, Lachet. p. 200. B:
didcto xai cé, xai oj gOoríjcw. Sympos. P. 223. A: dij! Icaco», xni, uH qqOovjous 19 utgaxio vx uos inoustOvai. — Tim. p. 23. D: 9dovos ovÀtes, — dAAa
LÀ - .
ovóéya ÓOde lOÓwtevey, 393
S
L
* "a
LI "9 .
4
X
103
^PLATONIS
Óucxst xoi rà Oixawe xci và vojuue — tb ovy oUro
xai ày «vÀgos nzoav npooOvulev xcà agOoviav si- gout» aAÀNAovg Ói0doxtw , oit àv T(, Épr, u&AÀo», & Zoxgartc, Tüv &yaUGv cvAgrüy &yaOo)g avÀn- vüg Tovg visg ylyvecO o, T] Tv qavÀev; oiuos uiv» C ob, àAÀAa OÓrov Étvyev Ó viüg sUqviotatog yevóusvoc slg aUAgow, obrog à» idAAóyiuog wUbiOn, Orov Oà &qvüc, GxAejg* xoà moAÀÀaxig ni» ayaDoU cvAntov qcUAog àv &néfn, mollexig Óà' àv qevAÀov &yaOóc. T2! «AM' [OVv] avAgrai yoU» návreg zoav Ixavoi eig ngog
^
»!
co) re Prwxa Jo x. v. À. Men. p. 71. D: einov xoi u7 9Oorvj-
ege. al, Et video hanc nostram
p: 290, B.:Q-;Apof. Socr. p. -
li. e, "9 9
. ee 9 ^
. 5.
loci interpretationem probatam esse etiam Bernhardyo De Syntax, Gr. p. 3351.
B. slo/U» oí:«—] Paren- thesi absoluta revertitur oratio uude digressa erat: cuius rei indicium facjt, aU v; Vi Euthydem,
lo, D; f. 40. D. Sympos. p. 91; Mo Tr * A 1i o6 Po mas Fon, piov] Exspectabas Adios poi ed epportune Heind, comparat Xenoph, Cyrop. I, 6, 11i: ole, v4, PIpq, jvr0» voUvO efvas eloydó», Neque multum diacre- pat Plat. Lysid. p. 204. E: oJ gà nürv, lon, 1) advo) vovvo- ur ce i
qj E5075] i, e. o/roc à» qiEg- $94 Gert doy. ylyrecO cs. Fre- quens est haec verborum a£», alotip , TaÀeiv , naidesew, didd- axe», al. constructio, quam gvam- matici appellant prolepsin adiz- ctivi. Demosthen. Olynth. I. €, 2, p. 18: nagaxgoróutrvoe ud- j«5 v)» q)5jOm. Ibid. p. 20: i; rovre» jgOr péyac. Plat. de Republ. IV. p. 424. E; à»vo- pov — d»dgac evtdyecÓas, VIII.
ojvrog Z» Midyinog
&
aj1qgrág vopq vlazg ylyytcoÓan,] Vulgo zsrésBan,
p, 565. C: rQfpti» 76 xo) aste» péyav. Aeschyl, Agam, v. 161: péyav. 1eltoQévro dÀgov. Eurip. Heraclid. v. 515: ó/daox& go- gov;, redde «sapientes, de quo genere loquendi consulas imprinis Bentlei, Epist, ad Mill. p. 18, Valcken. Diatrib. p. 205. I. B. Ahlmeyer: de poen poetica. Paderborn 1821. .Fr. Con. Meyer commen- tatio de epithetorum ornant. ví et natura, Eutin. 1837. G. Aen. Koch, Luc, Char. p. 52 sqq. Neque aliena sunt talia; Euri p. Hecub. v. 169: ixga1Àu €alac- conlayxro». Ibid, v. 928: »óori- po» ixvgce moda, Phoeniss, v. 16: qvya&da dno60t, Virgil. Aen. I, 70: diversos age. De quibus v. Hermann. ad Viger. p. 897. Deinde ad dxlejc; per zeugma intelligendum àyéveco. dÀM ov» ajvAqral yoby z.] Frequens dA oj» — ys. Sophist. p. 254. C: dA oJ» Aoyov ys ivdnig uuó yiyvote- $«. Aeschiu. adv, Ctesiph. S. 3: dÀÀ' oj» ngodilleral yd re n T]« eloyvvqc. al. vel etiam &ÀÀà — yo)v, ut Phaedon. p. 71. B. Vulgata scriptura orta videtur. ex derroygagía. — Sed dÀl' oU» — voi» fateor mo non meminisse usquam legere.
*
PROTAGORAS. 303
rovg lÓwrag xcl ugji»v avAuosog inalovrag. obtwe olov. xci vUV, Ogtig Go, aÜwraroc qoiverau &vOQu- sog TU» àv voLoig xai &vÜQurmog rtÜQauuévoy , ói- xctoy «vrOV tiva. xoi OnpiovQyóv ToUTOV TQU ftQa- yHotoc, &h Óéot avrov xglvtoDat moog dvOpumnovg, oig prs foiURe àcrl u5rs OixactüQus urs vónot, pu0à aveyxg unótua Ou gavrüg aveyxalovca aps- 1jg énupeAsioUau cÀX' ciev Gyptoi wg, oloínso oUg
níovos QegsxQutuo O soupe &OideEsv àni 4livaiq.
7 egó0ga iv voig TovoUtoig dvÜQuno(g ysvopsvog,
A
quod ex plurimis optimisque libris mutatum.
o€ tQoq vovc 10.] si cum rudibus comparentur. v, Matth..S. 628.
và» i» »ó uoc xalávsOQo- goi, reOQanupuévos] Semper mihi molestum fuit istud xai à» 99unor. Quid enim? tibicines, quorum antea mentionem fece- rat, an forte humana carere iu- dicandi sunt societate? Itaque ' vide ne vitium aliquod hic deli- tuerit. qui iniustissimus tibi vi- detur inter homines sub lege viventes. Quod quor- sum spectet, alii viderint. Co- dices tamen nullum erroris in- , dicium faciunt. Quocirca vulga- ta lectio utcunque explicanda, Videtur autem /xeà d4vOQunoie cum emphasi dictum pro.xab i» àvOpenírn naijsía. uod cur nunc paullo obscurius significa
tum sit, fortasse inde explicari: potest, quod mox mentionem
iniicit ferorum illorum hominum et omnis. bumanitatis expertium, quos Pherecrates in scenam in- troduxisset. Hoa igitur iam nunc in animo habens i» ávÓOQwzon rsOvyapuérov; commemorat. De dictionis genere v. Criton. p. $0. D: roogg*» rt xai maidí(ov, iv $ xocb o9 youdev gc;
- díinaco» advov eivas] Non
Ficinus interpretatur.
est quod in his é» excidisse pu- temus, quamvis sequatur & £o». Nam haec; ofoy — óíxaso» ai- tó» evo» mihi] aliud significant nisi hoc: ó/x«sog d» Lp, dienep àyo 5yo)?uai: quanquam paullo confidentius dicta sunt. — ov- «vov v0U zgdypuoroc, b. e. vic Ouxatocvrqe-— xQoív»taOat f££090€ à*O0., cum homini- bus comparari. Phaedon. p.. 110. À: npoc rà naQ' Qui» xaÀ- Àg wpírecOas ovÓ onecrioly dba. Politic. P 286. C: y nQgoc dÀiqia vd qum xolvortts.
D. 421À' eie» Gygio(í vi- etc] H. e. à1I* oS eiev Gáygiod Twt;, Sed quos fingamus feros esse et agrestes. Sic enim hic optativus explicandus. v. ad Remp. VIII. p. $49, A.
oj9c néQvos Qegexpg.] Fe- bulam Áristione archonte h, e. Olymp. 89. 4. editam fulsse nar- rat Athenaeus V. p. 240 ed. Sehweig. Qnod si verum est, magnae oriuntur difficultates' de tempore recte definiendo, quo
' colloquium habitum fingitur. De qua re v. Praefat. Ceterum oi- :
oíneQ oq — ióí/óatew, Casau- bono ad Athenaei locum obaer- vante, breviter dictum hoc scr- su: quales erant in fabv-
1M ^. PLATONIS
gain &v» xol T9v OixeiocÜvry 00t0V tat xol Te) óctórqto óÍxatoy ** xai vnip 0oV 06, & ue igno, vavrd &v ToUre GfoxQWolqmy,. Ott drrou vaVTÓY yé iot. r- gotótyc ó0t0TTL 1) OtL , Outovórarov, xai uaMora nüv»- TOV 15 t& ÜixatoOUVz; olov 0cióTQg x«l? OcLOTTG OiOY QixouocUvy. &ÀÀ. Opa, & Dux Mte enoxpiveaO at, 7j xol goi cvrdoxei ovrog. Ov navwv pot ÓUxet Égii, Zoxpartc, obrec c&mÀoUv &vot, digre Svyxopiiou TQV T& Üixoi00UYQV 0010» t(yat xci t9v OciO0tqto Ói- xcov, GAÀÀk Tí uos Ooxet à» cvUtQ Sieqopov eivat. Ma. Tí TOUTO Qwgépas ; &n* &l p fovàst, Éoro 5 uiv xe Oixouo0Uvr. 00toY xol Ociótng Oixatov. My po(, 5v Ó' àyd* ov)0b» yaQ Ócouct TÓ si B ovAt: TtoUro xai si cob Ooxsi iMyyscDot, wAÀ àpé Tc xai 0í. T0 Ó àué vs xal cé ToUro Àtyo, olóntvog oUro TO» Aóyov fKArwr Gv éüéyyecÓG., el vig vO
Stephanus dAÀé expunxit, reliqua retinuit , locum ita in marg. ex- plicans: iustum igitur, hoc est non sanctum s. sancti- tatis expers. Schleiermacherus scribi vult : GÀA' dÓwxorv, vo Óà) cU &vooctor.
B. ó7* 9104 cavctó»-y£ àovs] Vett. editt. omittunt ^, quod plurimi libri praebuerunt, licet in optimis desit. v. ad Apo-
deg p. 2T. D. al.
profana. Molestum tamenest ud esse persuasum non
istud a44«.
dixavácqa é0ió07*47:)] No- men Dixeuó vgc ad similitudinem vjc O9c:i0t5r06 formatum legitur
. etiam Gorg. p. 508. A. X enoph.
Cyrop. VIIL 8, T., ubi Fische- ro iniuria fuit 'suspectum.
C. àéAÀa t( vov 70 Oiagé- Qt] sed quid hoc nostra interest? h. e. sed nil re- fert, hoc àn illud statua- mus.
My uot, j»c iyu] V. p. 818. B.
o20à» yaQ déoun ac—] Sen- tentia haec est: neque enim volo explorare id quod su- mimus, etiam sí verum ik
habeamus; sed veram no- stram sententiam et men- tem (*ó éué ve xai o£) cupio cognoscere et explorare. Puto autem me ita hoc optime facere posse, si quis conditionis arbitri- um (vo e?) plane remove- *"t atque tollat. Perperam Cornarius pro d£yyecodoas vo- luit Mytodas scribi.
D. dugyén zQocéo«xe] una certe aliqua ratione simile est. |
E. x&» aU xa jÀéyy oic —] Pronomen rara explicatur ver- bis oe &na»za dor Ópnowx dÀ-
jos. Nam sententia haec est:
PROTAGORAS. 116 eb dgílow aUr0U. — AAA p&vros, 525 óc; mpookorxi Tt ÓlKOA0007j óoió rm" xa yao ÓTiQUV OTQQUYV Gpug- yáno npogétouxe. T0 yaQ Atvxov tQ utÀow& Éotw omg ftoocéoixs, xal TO cxlngov TQ palaxQ xoci v&ÀÀa &
D
Ooxsii bvavrw atc svo» cAAZAo(g. xai & TOt6 Éqousv -.
&AAqv Óvvouiy Éyttv xol oUx tive. TO Érepov oiov rÓ Éregov, tà ToU stpogumov uópux, emunyéng noogkoue xcà Éor. TO Éregov olov TO Érspov. gre tovtQ yt
E
v9 TQO0nQ x&v raUtc bAÉyyoig, ek foUAoto, tg Govt &orey Ouowx aAAnAo(g. RÀÀ ovy Té Bpoió* "tt Érovre)
óuote Oixetov xGÀ , oVÓà zx ovópoiv TL ovre
CYVOUOLE, XUY fUU Gpuxpov. Éyy TO Opot0Y.-
Üaevuccoog eiftoy npog ovróv:
Óixai0Y x«l vÓ OGci0v mQ0g GÀÀnAa Éysi, (gta
TL GpixQ0» Eye» o ÀAnAOU; , , ; 43 |j , ^d $
ov uívro. ovÓÀ «v og ov pou Ooxtg olsoO au,
Koi iyo "H yap ovre Gor rÓ
010109
Üv ncv»v, Épn, ovrug, Aa i
xc
óiaxolveig eekgireceen V. dnmoxglvacÓOas. Praesens
debetur Bodl. et Vat.
C. ovói» ys Q 0£o pa &] o2ó? Bodl. Vat. Fori Óngy ngocéo vx€] Sic Coisl. Venet. XX. ex corr, Verum iami Scbleiermacherus coniectura assecutus
D. Vulgo 9 uj. erat, ^ E xüv» návv op. Py te annot.
U
itaque ista quidem ratio- ne vel illud evincas, si vo- lueris, cuncta inter se es- sé Sifhilia. De pronomine, etiamsi de una tantum re agatur, crebro in numero plurali posito v. ad Apol. Socr. p. 19. D. Phaedon. p. 10. D. Gorg. p. 441. À.
xü?» zd"U c uixooy Fx có 2 Hoeorl H. e. xu» TÓ, otv,
lys, xd»v oywxQó» 3. Fre- ddcns genus hoc brevilequentiae. Ficinus haec sic interpretatus est:siexiguumquiddam ha- bent simile et dissimile. Videtur igitur in libro suo habuis- se, quod de coniectura Schlei- ermacheri in ordinem verbo-
|
90050») Bodl. lys. Ceterum v.
rum recepit H ein dor fíus: ly vó dvoporo» 4j vó Óuowov, Ne» que tamen invitis libris quidquam mutandum censeo, Quum enim haec: oUd) à ávóposov re Fyove va à»opgowxr, quasi obiter addita sint illustrationis gratia, quidni potuerit nunc zo óuoio» 80- lum commemorari? ]ltaque ipse Schleiermacherus — postea de veritate illius emendationis dubitavit. v. eius annot. ,P. 409. o) pévrot oUOÀ aJ «4 ov .A.] Referas oj ad verbum prima- rium vel universam sententiam: ovó? ad ofvwc, qued, in voc- dq ' continetur. v. 512: od. uà» o)0 ^ Mzitoc — pégraza. — lbid. V, 22: 020i yag
8*
Homer. lliad. IV,
*
-
116 PLATONIS wv ; iy " ^ inuóá Óvcyspec Ooxeg uos &w ftoüc TOUTO, TOUTO py bciopty, vó00a Óà dAÀo e» lAeyeg. éruoxesiuueD'a. Cap. XX. a Agooctvuy Ti xaAtig ; En. Tovro TQ nodyuatu oU nd» roUvavriov iori» T cogía ; | WEnotys Óoxti, Ég. Ilórsgov óà Ora» mgaTrwciy Gv» | J'ourtot 0g üc T€ XGi aipedptc,. t0T8 Gwq00vsi» O0 — Qoxoveiv oUtw noérroyrsg, 7j [si] rovvavziov [Enpar- B sov]; Zwegpovév, Éga. Üvxovv go q 00601 ,0eppo- "soUcw ; dvayxn. Ovxovy oi ux) 0pO wc mpdrrorTt | : &qpóveg stparrovo, xai ov Gwqgovolow obre noüt- — ToyréG; ZGvvdoxéi uoi, Égz. Toívavriov dpa ác TÓ eqovug RguTtty T diqigóvog. Fg. Ovxov i pé» egpóvuc mportópeva aqpocvy», mnodrreras, v^ sd OB Guggóvec GUDOOVMI ; SopoAóytt. Üvxovy 'alomi d6yvt nodTreras, loyvoog sodrréreé, xol eb ms — aeÜeveig, ac0tyog; 'EOóxe. — Kol el v. gar TCXOUS,
Cap. XX. P.332, "4gooov»q1» t: xaltic; "Eos. Tote 7 9) nQ. j Vulgo 7fqgoouryg» tí xaÀeig lqx» rovro rà ngaypazi, o5
oUdÉ xi» aUroQ vrnfxguye xijod pélosvav.: ubi Eustathius LP 6. ed Lips.: Td TOIaU za, in- uit, neQuriÀ Kyovos 1j» péav dnoqaoi? xazd ini» cvvij - $«ov, ler. 0b ví» Óvo dvijctev 5 uà nia vroU ("quotikoU nod- yp ros , 5 iréga Ói vo) zQosoi- Sov , iva j óc ovdà w7telé- gvytr üx oj dà aUos, xal ivdel- x»viGL T9 guvitÀá dgymow TOU nodyjurzos, lliad. VI, 130. Plat. Phaedr. p. 278. E: oid: yàg o7- dà ro» co» iraigo» Oti na«gtà- Ger. Alcib. I. p. 107, À: oUdi pU» oUd0À x. zr, À. Cratyl oUx — oróÓé x. T. i. Thucyd. I, 132: dAJ' ovd" de ov0? tà» Ei- Àore» utmryvraid TiO» ThLOTeUORYy- reg jt(uaa» x. T. À. Demosth. in Timocr. p. 7903 ovó? yag oUÀ0' dxwv oídlv» lOnxev ogÓuc iyov. Lysias de affect. tyr. p.
. deat?
M1 ed, Bremi: o) rolvvs oid el; vov xaraloyoy 40valur xa- raÀétag ovdéra garv5jcouas.
Cap. XX. P. 332. 149go- cv*q9* Ti xalttio; "Epv.] le fra p. 332. D: To Óà évevrlas ngarroptvoy vno àrdvrlwv zrQd1- rtoÓa; "Egq, ubi deinceps pro "Egy infertur Zv»eyoga.
j [ei] vov »avr(o» [Izoar- vov]] Corrupta liaec esse quis est quin primo statim obtutu vi- Neque enim imperfecto cum ej iuncto in his locus est, neque congruit quod responde- tur ceoorti» cum superioribus, quae exigunt potius OUX, d oj:« nQarrorieQ vel ob te moar- rovrec. — Itaque Heindorfius corrigendum putabat: ; voj»as- to» ngatrtv; Zeggostiv, y. Sed hac ratione vereor ne verbi
5^ PROTAGORAS. 11
toybwc, xai eb ti pera Boadvriiroc, Boadéec ; Ego Kei sl vé On cgobfug mparreran, vUnO toU ovroü sroctTretot, xol 6l T üycvtíog, vnó tov ivavríov; Zvvégn. Dios 05, qv Ó' iyd, Eos vi xalór; vy-
eyoptt, — Tovro for, T& ivavyríoy nànv rO aloypov; Ovx fori. Tí 0é; lors v& ayaO0»; "Eon. Tovro Kors v& ivavríov nÀqgv TO xcxóv; Ovx lore Ti 56;
Écre vt OEU. dy geri; "Eg. Tovro us Éoui ts bo vío» &ÀÁo nA»v TO fpi ; Ovx Éy. Ovxobv, qv Ó' iyo, évi áxacrQ Td» idvavrtio» f» uóvoy loriy àvavríoy xai ov noAAd; ZvyvonolMyu. "IO04 à, qw Ó' iyd, dvalopwupsDa Td eijtoAoynpévo qut». dpo- Aoyüxoptv y b novoy àvavrioy siyogu, nÀsio 0 uj; "JuoAoyüxeusv. TO à ivovr(ec nocorróuevov vnm àvaovtev nparreoÓes; ; Egn. "üpoXoyrxeusv 0i ivav- víÍcG mocrregÜ ot, 0 Gv eggóvuc mpatrETOs TQ 60-
qoo»og nt "Egn. . T0 0à cegoóveg ngar-
— X cogía; Recte Bodl. 8gm. Pro oj Stephanus bene correxit
oJ. Heindorflus corr. xaàeg; Val, T 8. "Eyoys, For... Sed isto INVaf vel "Eyeye nunc non opus. sSpuinu repetitio propter ambi- cteque agunt. Postrema de
guitatem, quam habet, molesta sit, Winckelmannus coni 7 el vroUvavytío», coll. p. 344. E. De Rep. il. .p. 310. B. Equidem scri- pserim 7 ro)savrío»: nam el — iIngarro» ex inepta acioli alicu- jus interpretatione in ordinem verborum invectum suspicor. Ita quum ij vovvavz(o» idem sit quod 5$ H5 eoggortv, recte respon-. detur Zuggortris. Mirum tamen in codicibus nullum erroris vesti- gium conspicuum esse, Fici- nus totum locum sic interpre- tatur: S0, Utrum quum re- cte et frugaliter homines agunt, tune ita operan- tes temperanter agere ti- bi videntur? an quum con- tra operantur? Prot. Tem- peranter aggere videntur mihi, quum frugaliter re-
.suo videtur adieciase, ut asen-
tentiam probabilem e verbis eli- ceret, Defendit loci integrita- tem Bernhardy Syntax. p. 813., sed defendit sic, ut vix cuiquam satisfacturus videatur, Nam ei roUvavrtíov Ingarrov in- terpretatur de conatu: wenn sie das Gegentheil thun wollten.
C. Tovro gu? PFavs 74 )b»avc.] M31 interrogandi vi po- situm, ut Menon, p. 18. C., p. 89. B. Lachet. p. 169. C. Char- mid. p. 164. A. al. v. Schae- fer. Melett, Crit. p. 115.
D. dvaloyecdpne Oa r& op.) rationem ineamus eo- rum, quae nobis concessa sunt,
-
118
. PLATONIS
rópsyoy V5nó GcogpocUrmo ftpittioÜaL, TO Ob aqpó-
E »«ug $50 &ggocUync; -vveyoQs. OvxoUy sirtg àvav-
vlog fQürrérai, UnÓ ivovrioy ngérrow Gv; Nai. Jloérr&vte, Óà vÓ piv vnó cuggoc/vug, r0 Óà vnà
&gooocvyne; Na. "évayriw»y Ovtov;
"Evavriec; lIlavv ys. OvxoUiy» ono Nai. 'Evavriov &gc icriv dggo-
6UY9 60ogUrn. Qoíytzo, — Méuygoat ovy, ors àv Toig ÉumpocÓsv «uoAoynrat Tiv GgoocUrn] cogig àvavtlov slvov; ZvveuoAóyt. "Ev à ivi uóvov ivay- viov sai; uui. . Hórtgov oDy, d Ilooroyópe,
838 Avcopsv rOY Aóyov; rO 8v óvà uOvov ivcvríov sivat,
j &xivov, iv Q iAéyero Érspov sivat GgpocUvYng Go- qía, uoguov Óà éxarsgov aQetrg, xoi moOg TQ Érspov sive& xci &vÓuows xci avra xai ai Óvydutig aUrüv, égmag rà ToU Igoguimtov uópue ; nórspov ovv Or AV- G0u£Y5 OUTtOL y&Q ol Aóyou c&uqóregor oU st&»v uou- GuxOg Aéyovtoat* oU yg. Gcvv»qOovow , ovÓà Gvvaguór- vQvOLV GAÀnÀow, wig yaQ &v cvvidouy, simsQ ya evdyxg évb pi» iv uóvov &veyriov eivav, nsioc, oà
E. doa dori» dggoov »q cegQgQocu»5;] Sic Flor. b. in quo cegoocur; scriptum, iota, quod subscribitur, de more ne-
glecto. Vulgo owgQoov 56.
Sed quanquam i£»«»:íov interdum cum
genitivo construi bene novimus, tamen h. |. dativus per ipsam con-
P. 883. Avoopne» rà» Ào- 4»] Gorg. p. 480. E: o/xoDv» 3j »&xiva Avréo», jj vaót dvayxg evpflaívew ;? Mox haec interro- gatio cum vi iteratur.
xaingocrQ Fregov eivai] et praeterquam quod di- versum sit, etiam etc. Legg. Vl. p. 622. D: ngo« 74 ytloia eva, xab Óupov dvtyciga, noÀ- Aoie, Sympos. p. 195. C; »éog pi» o)» iqr. ngog dà vQ 6g a7zalog. De Rep. IL p. 337. D. III. p. 408. D. V. p. 463. A. &l. Copiose hoe genus loquen- di illustravit Wyttenbach.. ad Plutarch. Moral, T. ll. p. 84. sqq. ed. Lips.
winnitatis rationem requiritur, Ponitur enim etiam in proximis con-
oU *O»U LuOUVGOXOG Léyov- vai] Gorg. p. 461, A: $ynod- ptvog oU gvvaót» cà Atyoyeva, Theaet, p. 175. E: ovóé y' &o- povía» Àoya» AaBovrag. Sophist. p. 261. D1 «à ui» igetgc Àeyope- »a& xaà dnlo)vra v«& ivvaguottt, và Ób 7j cv»tyt(u pyoiv oyundt- vorra ivaguocré. Hipp. mai p. 292. C. al. Ceterum bene H ein- dorfius: Jn his lenem agnosco sophistae irrisionem, qui supra p. 326, B: mxàvt« 10» flow &i- QUOu(ac xai tjagpuoaríac ÓtioO aa dixisset.
B. à3vavclov eivas, nÀAt(04 95 di uj) Argumentationis ra- tio z449 dà p; requirit, quod
Pd
PROTAGORAS. 119 Io... T ài e pgooó»n, ái ovt t, Copia iveavyria xoà oogpo «v gaívera, 7) yoQ, o Qorayópa ; gy iyo. 5 dg meg; 6; JApoAóytcs xa LN axóvrug. Ovxov» ty &y eg 7 ,gugoocivr xai 7 cogo; ro Óà JLOÓTEQOV cU àgavn "uiv *» Dixenocyr xal *» Ootórg oye00y TL evróv 0v, (Os Ox, 5v Ó dy, c Ilpo- T«y0oa, un drtOXÓpiO6V, aÀÀa xal và Aou id Owoxe- qyopusdo. &gdà tí coL Óoxii aOuxGy &yÜ uro oogpo- v5», Or. GOuxel; .dicyvvoiuzv à» Éyey', Égy, c Ziuxgoree, TOUTO ópoAoysiv* énel stoÀÀol yé qao TUY &vÓ gor, Ilórsgov oby sipüg éxelvovg TOV Àóyov ftOVGOMO iy, E so0g oí; Fi Bovàa, Égn, ftp0c TOUTOY ftQUjTOV TÓV Aóyov dla ry TOV ftoÀ- . Aay. . AX ovoéy pou. Ouaqíéonu, àav póvoy ob ye &soxol»n, sir! ov» Ooxü cow taUra, its uh. TÓV yap Àóyov Éyuys poro isroto, oupóotya, pévrot loug xal igà ró» égwrüvra xol vÓV droxQópavoy &EerotsoD at,
Tó niv ov» moürov ixaAMenilsto iiv 0 Ilpu-
&tunter casus tertfus. '
P. 338. B. dod rl oo, Óoxe:] Vat. et ex eorr. Coisl. doc lc cos d. quod recepit Bekkerus.
C. GialéyOmrs vów ràÀY z0A1Àdv] Articulum «vo» per- peram om. Stephan,
est, ut cum Heindorflo seri- bamus of zro11o£ yé q., lieet de- inde sequatur zó» Àóyow ró» ré zxoÀÀló*y, Hic enim oi moààoft
vellem eodices suppeditassent. Jdem Heindor fi jus desidera- vit. Deinde ad 7 »a9;, quae interrogatio ad universam sen-
tentiam superiorem referenda est, commode intelligas o2zo$: le. 8C. OV. cyvGÓtu» 1076 Àoyove TOV T9v6;
và d) noóvsQos ad dg.) P. 331. A. B.
C. izal noààol yé Qacs 7. 6»0q.] Ego quidem, in- quit, pudore probiberer, quominus hoc affirmarem; quanquam multi sane sunt qui illud confirment. lta- que haec moÀlof yé qaos liquet referrí ad iyeys, — Neque opus
sunt multi illi, quos modo dicebam. T0» ÁAOyo» Naidésuas]
Non erat quod Heindorfius
5101509 p.05 Scribendum coniiceret, v. Hermann. ad Viger. p. 742.
et? oU w doxei ces ra Uca] Videlicet illa, quae vulgo pen Non correxerim cum
eindorfio zeszd. Proxima sic intelligas: Nam cov» àoyor, h. e. ea quae dicuntur, nuno maxime exploro: quanquam accidat fortaa-
E
120 PLATONIS sayüpag * Tv yao. Myey (mro Ovexsgr) evas* anuo pévrok ovveyoipnat» énoxoivesÓ as.
Cap. XXL "[Oy oj, Éyuv iyó, ib dgyic uos énóxovia, OoxoUGí Tiv; got Otooveiy aürxovrec ; "Fora, Égy, Tà óQ quggovety Mytig 8v geoveiv ; "Egn. Tà à' sb goovitv. ev Fovàsisodas , OTI av «oam ; ; Esro, ig. Iársgov, LL ^ iyd, el sU figdrrovow dOixolvrsg, 5? & xaxg; Fi eb. 4MEyste ovy dyeda &TTa $ivaij 4ftyo. "4do' ovv, qv à dy, vraUt' ioriv ayeda , & iotty aipélpo Toig &Y»- Oodmoig; Kai vel u& 4i, Éqn, xàv p5] voig «v- Sousa oq£pa 7, Éyoys xal ay&Oa, Kal uot àjoxu à ITgorayágoc 10q virgozivD at Te xoi &yo- »üv xal nagoterayDos ftoog TO anoxglvscO ot. énetÓy) ov» ddowy cUróv obtug &yovra , aUAaffovusvog 7)oáu
^
p. XXL D.
9oovrsiv» v BovisvsoOa:] Perperam vett.
edit* Foriseban, quod ex codd, fere ompibus emendatum.
se, ut, dum de hía opi nio- nibus disseramus, ipsi quoque exploremur, hoc est noatra ipsorum sen- tentia eliciatur,,
Cap. XXI. D. sv Bovàsve- oOat, ots ddvxodaows] Sic paullo ante p. 333. B; 4o« «( v0& Óoxti dor évOQwnoc cw- qoortiv, Ov ddeai ; ubi perpe- ram acripseria ó T.
E. yai dyeviáv» xai za- eavevráy Sai] Male coniecit Cornariua 'szagureraodyOa:. Metaphora petita est a militibus ad certamen compositis, 'Jdye- vidt est aestuare, trepidare, quum quis anxius eat et sollici- tus propter rei auscipiendae ma- gnitudinem eiusque eventum.
P. 934, »eií cà ro«vaUca e) dya Od xaleic] Interroga- tio cum gravitate iterata, ut saepe apud Platonem. v, Hein- coff. ad Charmid. p. 167. C. 6. 83.
. *
7011à q10;8 dv£ odz0ic
pi» dv»agsàg doce x. v. À.] Oratio impedita, perplexa, obscu- ra, tortuosa commoto loquentis animo egregie convenit. Neque enim quidquam in hia verbis mutandum esse luculenter de- monstravit H eindor fius. Jn his, inquit vir egregius, vocula pév post dvéQunoi posita satis erguit statim loquentis animo obversari quaedam hominibus op-
' posita, quae deincepa inferuntur,
(nnovs , o?s, xv»ac, dérdga. Quae si sic voluisset complecti, rà dile bo« xal rà gvrá, en- dem fere aententia perspicue commodeque enuntiari. sic po- tuit: éyà nollà olde, à évOQui— "on uiv óvugt dott, sal osrées xai norG xq) QíQuaxa xcl ilÀe pupla , TOig dà dlloss bw osc xw) Qvroig oqélua, cd TOi; dvOQu- soi vp, Toi, 0b. dios, dvegalj. Nunc quum statim post rerum noxiarum (d»ege-
M
s PROTAGORAS. RU
qyoOou»v. lloregov, qw Ó' àyd, Aíytg, & llouza-. 991 y0pa, & unos avÓQdnev epit ber, 1) à pyóà TÓ fxQanav cqípe; xei r& To.xUTC OU GyoOG xa- Asig; QvOnudGg, Épn* aAA! Kyeys noA o0, à av- ÜDoomoig ui» avegsiá dri, xci oOWtio xoi moto xci g&ouoxa xoà &GÀlo pvpía, vx O6 ys uqéliua* và Óà evOQumoig uiv ovdérsga, Ynmoig Oé* ra à fovoi póvov, x Óà xvol, zx O6 ye vovray pày ovósvi, Oév- Ópoig O6, rà Óà roU OtvÓgov roig piv Qíto«g ayaÓa, Tcig 0à fAvore:g movgod, oiov xol 9 xónQog n&v-. B Twy TOV Qvt&y Toig ni» Qiloig «ya 0v nagaflaAAo- pívrg, e Ó' àOéAoig ini vovg nrógOQvg xai rovg vé- ovg xÀovag àmifiaAÀAev , avro «noAAvcw* àndb xo - v0 ÉAciov toig này qvtoic -&zaoiv lot. na yxaxov xai roíg Ügili noÀeuuérarovV voig TOV GÀÀwv Lucy nÀ«v
P. 334. B. 41 9' iO941o«c iz v, n3.] Vett. editt, 4j dà $4. Bodl. Vat. O. al. e à? i9d1oic. | Aliquot codd, ei d" 404-
Àug, probante Heindorfio. Sed v, annot. .
Ad») mentionem cogitatio sub- 'jerit rà» ogtMpuor, haec conti- nuo subiungens scriptor oratio- nem ita conformavit: Equi- dem multa novi, quae ho- minibus quidem partim inutilia sive noxia sunt, . ut alimenta, remedia, alia innumera, partim utilia: alia, quae hominibug non sunt utilia, sed equis, aut hominibus non noxia, sed equis, Quae postrema fo«yv- Aoyeg Sic effert, rà d d»OQgo- zo uiv ovÓfrtQa, Vanow Óf, .in quibus o2óírega recte Ste- phan. explicet nec utilia, nec inutilia [de quo loquendi genere vide annotat, ad Apolog. Socr. p. 22. E. et ad Phileb, p. 130.] — Ita his omnibus, coá- Aà & dwOgumoi uév» — 1a Óí ye ogéhpua, opponuntur haec; 1à Óà dvyOqunoic ui» o)déctQa; Üazoi; 06; illa autem, «a Ó£ ye
oxpé.pua, nonnisi his respondent,
G dvwoel] lors, ut post haec 8 dv9gunosc ué» intelligi possit 1à uérv, atque sermo ita expleri, Kyoye nol oida, & àvOQwnoie Tà piv dvogtl; dor —, rà ÓÉ
ys àgfiua,* Haec vir doctis-
simus, De omissó post dvege- Àg voc. rà pi» v. ad p. 330. A. Voc. á»ogslíc hic et in seqq. est noxium ut Xenoph. Hell. ], 7, 28. Mem. II, 6, 4. Sic áxéodt«a apud Pindar. Olymp. l, 84. est ja q. RAapn. Eodem modo dicitur Lat, inutile, .de quo v. Heusinger Obss. Án- tibarb. p. 412. Mox nolim & 9 iO4luc cum eodem corrigere. Charmid, p. 154. D: ovroc uérv- tov, Ígg, el. iO.£1o ánodivas, ó9£t cov àngóconosc slvai. Thu-
. cyd. H, 39; eb — i0clowuey
xwdvvevew , — megiylyvevas ^ vj uis x. vr, À. Paullo alia ratio eo- rum est, de quibus diximus ad Phaed. p. 68. C. ad, Sympos. p. 208, C. ad Apol. Socr. p. 25. B.
122 PLATONIS
roig roU &vOgormov, roig Óà toU &vÜQurtov Gooyov
xci TQ A&ÀÀAQ Gwpeti.-oUrw Óà nowuíAov ví doré TO v. &yaOó» xai navroÓenov, grs xal évraVÓc Toig uiv iwÓsv roU edporog &yaDóy icr; vQ avOQustQ, "Toig Ó ivrüg TaUtÓY TOUITO x&xitov* xai dux roUro 'oà lergol mevrsg &moryogsiovos. ToÍG & cO voc, un zotia o BRclp, «AA 1T O tL auxgorórQ iv roVrotg oic nélet ÉóscÜnc., 0cov uóvov tTQv Ougyépewy xoco- ofícoa,. T5v inl roig alcÓotc: Taie Ówt TOY Qmév Juvouéyyv iv voig ouíotg v6 xci 0 oig.
Cap. XXII. Einóvrog o)v ToUTO abroi, oi n«- ovrec. &vsDogifioev, Gg tv AÉyüt. xoi byo éinov*
"Q Igureyógo., iyo Tvyyovo éniriopey Tig 0 Gu-
D Qounos , xci édy Tig nob pog AEyy), ànilovO avo- pes "tei ot &v 1) 0 Àoyog. digno ovv & ir)yyavov -,'Untoxaqos QV, Qov &» yonvat, sing EpsAc Hot óux-
| A&eoO es, uelov qOétyyscOn, 1) mgóg vovg GAAovg,
p. XXII. D, ?ueA2Adc uot dia AéfeoO n,] Vulg. QieAMfye- cea, peiores Pap om TEONOFSIIQEG codd. mutatum eat.
' dnmayoptvo Aéysww.* — v.
B. roic unà» Ito 9ev — có éá»0 Qdno) ut hic quoque
externis quidem partibus
eorporis humani bonum sit, interioribus vero idem pessimum. De duplici dativo v. Matth. ad Eurip. Med. v. 981. et Gr. Gr. S. 387,
C. ánayoQtvovas — Bj
"ze509««) Priscianus p.
1196. ed. Putsch. Attici (di- cunt) GnayopeUo p9 Afyew, xat, Her- mann. ad Viger. p. 810. sqq. Buttmann. ad Demosth. Mi- dian. Exurs. Xl. p. 140. sqq. — àv TOU TOLG oic pu EA es Fde- o9a. in iis, quae edere volunt. Hunc transitum a plu- rali numero ad singularem nota- vimus jam ad p. 319. D.
Cap. XXII. óc «) Aéyo:«]
P. : Paullo fortius hoc dictum quam
óry oUruC tJ TM v. ad Criton. p. 43. B. Matth. $. 480. 3.
E. Majapóc, 5» À? ya] Behüte! Intell. Boayvceoa ászo- lvov 1j àri. Menex. p. 236, €: pnóeuós, [] Zxgatec: AA ci- 7, xal navv yagu, De Rep. I. p. $50. K. Phaedr. p. 234. D. v. annot, ad P. 318. B.
óTr& GV OioQ T &i xa) ev- t 06] quemadmodum Gorgias aliique, qui se et breviter et co- piose de eodem argumento di- cere posse profitebantur. v, Gorg. p. 449. C. Ceterum haec ita coniungenda sunt : óT& OU oie c Tod al ajróG — ntgl rà» av- TG xai Maga Aéytiv — xol aJ) Booyéa —, xal &Àlov à dtas xnl poxoa Aéyew x. 7. À. OGTE vov» Àoy. n0. dPxiiixiiy. ut nunquam deficiat tibi ora- tio, h. e orationis argu-
P
PROTAGORAS. . E ojro xci vir; imeib) àm5jouov, &vérvyeg, Givrauvé oe t&g cmoxolotic xci foayvrípag moist, sel péAAc cot ÉnscÓvu. llüg ovv xsktUtig ps ffoeyío dmoxgi-
vecOau; 1) loeyvtspG cos, Éys), anoxglvauos T), 06 5...
Mmaóeuuüc, qv Ó à&yw. 'AAM 00a Og; Éyy. Nai, 3v Ó' iyw. llórspe ovv 0co iol Ooxüi Ós» àmo- xoiwec9oi, rocaUré G0 cnoxoivuuoi, 1$) 00m Goi; «dxixoc vov, 4v Ó àyoy Ot. OU ológ T «€i xoi cU- TOg xal &ÀAov OujaÍai. sQl TUYP cUTOY xel uaxoa A£yeiv , àav. fovÀg, eUtuQe, wgte r0v Àoyoy umoénors àniundiv, xol ev (payée oUrog, Ogre unófvo coU iv Poexyvrégotg cintéiv. el ovw utAAeg àuol Ot«MEsoOa TQ éréop yoÀ Toómnq ngóg us, tü Pooyviayig. '4à Zexgarsg, Épn, àyo moAAoig fÓr tg ayOva Aóywy equxouxy avOQurmot, xol sb ToUro imolovv, 0 cv xsAsUsig, 0g O avriÉyav üx£Asvé us OuxAéyeaOou, ovr OwsAeyóunv, ovósvóg Gv fsAriov àgowwoumv, ovó' &v &yívero lloroyópov Ovoum iv Toig EAAmow. Kol
E. cre uq0é»a cao) à» Bo.] V. cov. P. 335. uéAieig àpol Osa ActecaO. o] Etiam hic vett. editt, contra fidem plurimorum librorum diaA£yscO'as exhibent.
mentum, ut tibi semper tissinr illa universi enuntiati ap-
suppetat quod dicas,
P. 336, yoo — zoo«c ps] Enclitica pronominis forma post praepositiones in Platonis libris non raro servata est. Menon. p. 19. À. codd. omnes saítei o ngo ps. Gorg. p. 489. E: wi» àj elguvtvov ngog ut., ubi v. ann. Lysid. p. 211. A. Cratyl. p. 384. A. Theaet. p. 170, D. Xenoph. Anabas. III, 3, 2: Aéfevt ovv, iqq, ngos pe, Charax p. 228. b: magí Mevavógp anuccocas , 10 zt póc ua yx 1o. £v., de quo loco disputavit Hermann. De Emend. Rat. Gr. Gr, p. 15. cf. lacobs ad Antholog. Palatin. T. I. p. XXXIll. Hermann. ad Sophocl. Oed. Tyr. v. $5386. Buttm. S. 67. 2.
óc ó dvriléyouv» — oic ó,cAeyo usv) Est haec frequen-
positio, quam notavimus iam centenis locis, v. Indic.' T. I. et II. s, v. Asyndeton. Quem- admodum enim nomina nomini- bus per appositionem adduntur, Sic etiam ea enuntiata, quae su-
periora accuratius definiunt et.
interpretantur, non intercedente copula apponi solent. Possis hanc rationem commode nomine appositionis universorum enuntiatorum (Apposition der Sátze) insignire, quippe quae ex asse respondeat appo- sitioni nominum. ; ov0 Z» iyé»tro Ilo. 0vo- p* —] Menon, p. 91. E: oiuas yàg e2xvó0» (Protagoram)gno- Qu»é» éyyóg xai ifüoyuxovia Év« yeyovova , 1ervagaxoria ÓÀ i» vj 1Éyvy Óvra- xai i» ánarro Tj xQd»o TovvQ ir» de vi» upé-
339
»
124 PLATONIS
iyd — Eyvev yàp, Ór& ovx fjpsUiv avrOg abtTQ reis anoxolosc. vralg ÉungocÓsv, xai Or, ovx àóÓeluoo: dxàv elvat ertoxQwépsvog OuMyscO o, — qynodpsvog éixérs ipóv loyov eivo« nogtvot à» roig avvovoleug, "AAÀAd. voi, Égry, & llowrayága, ovÀ' àyo Auwapoc
Éye nagà tà col ÓoxoUvre tf9v owvovoiav fiy »i-
jveGU at, aAX àntióg» ov. BovAn OiaAMyecDas ag byà óvrauat ÉmecÓQi, rOre dot ÜlcAÉlouen, ov uà» wap, wg Aéyera, fteph GoU, qj 0à xal evróg, xai bv ha- xpoAoyíg xci àv (lpoyvioyle oiog. t' «i cvvovolag noi- scÓci* cogüg y&g ai àyà Oà TG uoxoc teUTa dÓU- verog, ims üfovAóugv «v ológ v sivoi aAAa cà &yonv "hiv Gvyyegév tdv augóreQa OÓvvéuevov, lvo cvvovoim &yiyvero* vvp Óà ineuóm o)x iO, xci
D. dvrsldfaro voJ' tQíBevoc] Stephan, zo? errore, ut
videtur, omisit.
jóq di dvsorixq] Sic Bodl Vat, pro vulg. d»aorjxti».
qa» vavrqvl acdoxsudr o)0iv. n£- Zz «vto.
óvrí Ovx 5gecot» —, x«l Ors ovx i9si5goo:] Indicati- vus rem vere factam, optativus rem duhjam aut verisimllém in- dicat. v. ad Euthyphron. p. 101 sq. coll Matth. &. 529. 4, qui plurima collegit exempla optativi et indicativi post óv. in una eademque verborum com- prehensione ita copulati, ut vel ab obliqua oratione repente ad rectam transeatur, et vicissim, vel in altero membro res tan- quam certa commemoretur, in altero tanquam incerta ac dubia proponatur. Plura huius ratio- nisvexempla collegit Baitinger, in Act. Philologg. Monac. III. p. 165. Baehr, in Creuzer. Me- lett. III. p. 49.
B. oÀxézs ino» Foyovei- vas) non amplius mei esse muneria colloquio inter- esse. Tim. p. 17. in.: oixoi» có» rGvód v& Poyov — dranin-
qojr. lbid. p. 37. B: có» oj*-
leyov Aye» d» ey — 10 yuecà voUro. Gorg. p. 459. E: oJ yàg cóv Foyov, Xenoph, Memor. III, 9, 3: vo)ívo o)x ipóv oiuas ró foyov a?re), — Dictionem copiose Mlustravit Valcken. ad Phoe- niss. v. 441, — xagGa zà col doxo)»r«, praeter tuam sententiam et voluntatem.
C, rà uaxQà r«a)T« àdvU- vearoc] H. e. o) Óyvapas và paxgà Tu/vra, ut mox dicit oà — Tó» dugortQa dvvauevov. Nam év/»acSOaí v» est aliquid praestare, aliquid. fa- cere posse, Eurip. Med. 129: o/dévz xocigó* Óv»aras, quod recte interpretatur Matth. p. 448: nihil, quod commo- dum etbonum sit, efficere potest. Demosth, De Coron. p. 233. ed. Reisk, : r4 0$ rovv* »óvvaro, iyà didate. Phileb. p. 28. D: uóv o)» co« xal néu— TrOU TWvO0Q fdQgocÓernote Oiaxpioty
. twog Óuvauévov, quod discre-
tionem possit efficere, quod vim discernendi et
PROTAGORA S. 125
iuoí Tig acyoAía àcrí, xeà oWx G» ológ v sly» dov
sagauelvat anorelvovyri uaxpaüg Aóyovg. — dA yco noi us Oti -— aipu* énel xoi faUS v leug oUx &nówg dov ijxovov. , |
Kai eua tait tf)» dwviitduxv cg nw. xai pov e»"üreuárov émncufidvira. 0 KoAMag tüg y&- góc tj Othg, vj Ó' douoreog üvtsAafsto toU roi— Pwvog tovrovi, xci dts»: Ü)x àg1ücopív. os, e Xu- xoattg* ba» yao d) ibn, otz Ohoiog rut» ioov- vet ol ÓwiAoyos ÓQggpo: ovv Gov mapnptivot npty* 4g ày9 obÓ cv ivog ijóvoy dxovoctus Jj coU r& xo) Jlowtayüpov ÓwAsyouévuv* cAÀAd yapuat vutY ftüctv. Kai by eitov —- 1ón dà d»ecrüxm cg du» — "9 noz "Infovíxov, ati né» Éyeyé cov tiv QquAocogíav
Vind. é»rarzxes, quod confirmat feceptam lectionem, De Attica plusquamperfecti forma apud Platonem cedicum auctoritate resti-
tuenda v. annot, ad Sympos. c. XX.
segregandi habeat, Cratyl, p. 405. B: xu) ai ntQidjavotse narrà fÍ»v 1 vaíra Ovvawv? à». Legg. VI. p. 151. A: Zr; à' &o:( nórs loov-g 5 roj)v' ajtO óvrauéry. Gorg. p. 453. A. Me- non. p. 78, B. al, Hinc fit, ut etiam dvvaroc et dd/rarog cum accusativo construantur. Politic, p. 295. B: voívo Óvraróg ov, quemi locum comiparavit Hein- dorfius. Hipp. min. p. 367. E: obxeU» ó dyaQóG xalcogóc ytu- pérone Óvruzurarog yé dugose- Q*5; Prorsus cum hoc lóco con- gruit Menon,, p. 94, B. C: xal 1o)Q qQavÀoiarovo dÓvrdrovQ yt- govévav roU10 10 ngXyua, Quo- circa hoc dicit Socrates: ego vere non possum longas istas orationes haberé aut , intelligere; quanquam vel- lem mihi esse eius rei fa- cultatem.
àyoj» jui» ovyx, — iva c. éyly»ero] te oportebat nobis concedere (quod nunc secus est), ut colloquium
-
fieret (quod in hac tua pervi- cacia non potest continuari). Sympos. 181. E: zg7v9à vopov &lva, — lva uj sel; adqgAo» noÀ- Àj omévó) d»gMowrro. v. Her-
. nánn, ad Viger. p. 806, Rost.
8.- 122. 12.
dno?eívovcré unaxgovo lo- yovc] P. 336. C: uaxgóv Ade yov dnocelva». P. 361. A, Gorg.
|e€
vt
p. 465. E. ibique annot. Pro- '
xima, éne) xab caji' àv. — jxovo», sic intelligas: quan-
, quam haec quoque luben- ter ex te audierim: quod.
tamen mihi nune non licet, Nam
eadem hic est imperfecti ratio
quae in superioribus.
D. -*5» 9:i30c. cyapga:] Heusdius scribendum putabat: 1j" quÀocogía» 5yaucs, quam formam soloecam esse vix est quod moneam. Locum sic in- teligas: semper tuum sa- pientiae amorem magni facere; quin etiam nunc eum laudo et amo. In his respondet xaà v)» praece-
soleo
126 | PLATONIS
&youct, eva xci vy inan xei quus, cgre fjov- Ao(uxv &» xyegicacÓ ai cot, sl uov Óvrat& Otoro. vUy Ó' igri» were àv sh Óforo pov Koícove tQ Iutspoíq ópous; cxuaLovr. ÉmscOns, y ry QoluaBÉóunorv rq 4 1o» Tuspodpgonev OwrQei» Ta xci ÉnsoOo:. civtouus
4» Gos, Ott moÀV CoU uGÀAov éyo àucvtoU Ótouos
Üéovo: voUroig axolovÓsiy, GÀÀ oV yap Óvvoos, GÀA sl. tí Óbse DtsaoacÓa, ày TQ cvtQ iué r& xoi Koícwve Óéovrag, rovrov Ótov ovyxeOctvaw ày uiy y&o o0 O)vapo, tay) Óiv, oMgog Óà Ovvaron (jga- Oéog. ch ovv énsÓvueg àuoU xoi Ilowtayópov &xov- &V, TOUTOU Ófov, wgneQ TO mQUrÓY uo» enexplvoro
E. foviolugs à» zagí(cac 9:30 o01] Sic Flor. o. pro v. a«glCroO nv, quod etiam Bekkerus repudiavit. P. 386. 0.à Bgaxéwe» vtt. xal aír2 r.] Accessit ce ex
denti de) uév, nec audiendus est Astius, qui xai censet ad énza:- và xal g«Ào pertinere. E. vov» 0 civ qgntQ ZG» e) déovo gov) nunc vero eadem ratio est s. perinde est ac si me roges etc. Cri- so Himeraeus nobilis ov«ó:0ógo0- poc, qui circa Olymp. LXXXIV. floruit saepiusque in certamine Olympico victoriam reportavit. v. Heindorf. ad h. 1. Verba ógout; dxuulorwr. Groen. van Prinsterer Prosopograph. Pla- ton. p. 196. iniuria in glossema- tis suspicionem vocavit, — 4do-
-Asixoógouor fuere cursores,
qui dolio» duodecies ultro ci- troque in certaminibus emetie- bantur summa celeritete. — De longitudine spatii, quod dol:og complectebatur, magna est scri- ptorum dissensio. Alii enim il- lud Xll. stadiorum fuisse dicunt; alii sex, septem, octo, et viginti quatuor adeo stadiorum mensu- ram explevisse narrant. — »4e- Qodgouovc vocant Graeci ingens die uno cursu eme- tientes spatium Liv. XXXI,
4
24., ubi v. interpp.— diaO sei» est cursu contendere. yv. Hermann. ad Viger. p. 811.
P. 336. einoius à» ao«] Haec superioribus dcmeg à» el 0£o«o x. 7, À. adduntur, quasi non praecessisset »üv Ó' ior(v, Pro- xima -oÀ) co) uàllor» x. v. À. sic intelligas: multo magis quam tu egomet ipse a me id postulo ac desidero, ut illos currentes conse- quar. De proximis v. Apolog. Socrat. p. 20. C: dA3' o) yag an(crauas, Aristoph.Plut.425: dÀÀ' oUx FEyt«. yào Óàdac. "Talia non puto distinctione divellenda esse: sunt enim e breviloquen- tiae studio explicanda.
rovTrOoUV Ófov cvyxaOei- 9x] hunc roga, ut se ad me demittat. Verba x«G«éva:, igiésas, drévat , üquévas, Ugat- »&i, ditévac, alia, saepe intransi- tiva significatiqne usurpari narra- vimus ad Remp. VII. p. 563. A. Plhaedon. p. 112. D. v. prae- ter viros doctos ibi laudatos Pierson. Verisimil. p. 63. Val-
PROTAGORAS. il
124
Ow flonwéov, ve xol círa rà dpuwiutva, oUte xo) vu» anoxolvtcOat. tb Óà wu, vig Ó tQónog Éoro. roy B dicAOyov; yopio yap Éyeoy' Quxv sive, TO Gvveivai
T& GÀÀnAOUG Dine; onévovg xci tO Óxuxyopsiw..
AA
o0dc , Épy, 0 ZXwxpateg* Ólxaim ox Aéyesy lIou-
TayÓpa dbi cir xal
tiva, Qux AEysoO ot Orteig OU
Aevan, xol 60 0706 Cv GU eU Bosàg. -
Cap. XXIII.
Ynoiafiny oUv .Ó douffutotg, 0v
"UTE Aéyeig , &pn, Ó KaàMa* JZwxodtug piv y&Q 0Ós OuoAÀOysi ur, petaiyod oí paxooloylag. Louid faga- 2005 llowroyopyg, voU Óà OwmAéyscOes ológ v sivai xci énioracÜas Aoyov rc OoUvas xoi Otfoc0o: Oav-
codd. longe plurimis. B
"AA ógác, Eom, 0, 2.] Comarius post !9s inseri vole-
bat ó Kaidlas.. Quod non opus.
cken. Diatrib, Eurip. p. 234. Eichstaedt. Quaestionn. Phi- lologg. Lips. a. 1796. ed. p. 26 sq.
xai aUrà rà igor.] et ad ea ipsa, quae interroga- bam. v. Matth. $. 419.
B. xogic yàg Fyoy' ium] In talibus locis diy, xats etc. non, ut vulgo, seiunctionem et . separationem, sed diversitatem et oppositionem significare mo- nuit Schaeferus ad Poetas Gnomic. p. 9. Phileb. p. 44. A: &nto zepic ToU ui ÀAvntioO as xaà 100 yaíQ&w 7 quotg. Euthy- dem. p. 289. D: ó5jiov o)», óTt x«l Antgl Aóyoug PLIL $5 voU zOosti» zéyvr xoi 9 voU xooOa:. Phileb. p. 17. A: oiQ Óiaxeyu- Quozas TÓ v6 Sia Mexcuxáss n&Àw xal rà ÉguoTuGi quas nose 0 & ztQoc dlÀjlovg rovc ,À0yovc. Eu- rip. Iphig. Aul. 859: ropic rd- pà —xdyaué£nvyoroc. | Aesc h yl. Prometh.. 963: paSnoeras, 000» TO T^ &Qyew xoi v0. ÓovAtew óíya. * Plura dabit Heindor- fius ad h. I. Auct. Inc, ap. Rutil Lup. p. 124. ll. 15:
y
Dein.adzi Dodl. pro vulg. a/7ó.
seorsum est beneficium dare libenter et iniuriam, facere nolle De v. ógyo- Qs» v. ad Gorg. p. 482. c.
WA épdc ] Recte obser-
vavit Heindorfius istud 442 Qc saepenumero ita praemitti reliquae orationi, ut per se sen- tentiam efficiat, eiusque rei bene multa exempla apposuit. For- mulae vim explicavimus ad Sym- pos. p. 202. D. et ad Gorg. p. 415. E.
€ap. XXIII. C. 7o? à dcc. ÀéytoO9uu.] Verba aic cohae- rent: Qevuctowu ób dv, e re dv inu zagayopt; coU oióg v! &iyas Óunlyto ns xai, inlova- cÓ«. Àoyov re do)»a, xai óéta- cÓo.: mirer autem, si cui - homini cedat facultate disserendi etscientiae ra- lionis tam reddendae quam accipiendae. Etenim: 7tQuoOQEy TLyY& TOU oi0q M &l- ya, dictum Wí neQuxmQé» vive odov. Pro Myov v& 0o)vas xal Sé«cO«« ne quis malit Àoyo» doj»aí r£ x. d. Nam posita est vocula perinde ac si deinde iti-
138 PLATONIS .. uátows! &y al cp avOquna) napeyugd. à ply ovv xci llpwrdyópag DpoAoysi qaviórsQog sÜvci 2exoa- sovo OmnMiyO veu, ébagxel ZXwxarsi* el OP avrwteudi- ros, OuxAayédÓc igwtOV T8 xci amoxQivOLevOg, rj &p! éxaurQ ipufücw. noxoov Àóyov oftorsyev, àx-
«xoovw» ToUg AóyoUvg xci aja BO tiw óidóvas Aoyov,
p &AÀ' énmopuxóvew., fug v amio dPra, fttph Otov ró dgétnue Tw oi nolol cüy axovOvre»* ins X£u- xpítrg yr iyd àyyvüRpen Hf imArnosoÓo:t, ovy 0rs fta- (e xaí quow àmeAxodcey tivà iuo uiv oVY Óox&i ànwixédtigo: DSwxgdrüo Aiytv* xor yag Éxadtow tuv davroi yvdug»v anopalvscOat WE ; -' Metà óà róv bxufhdügy, og iyQuat , Koiíac 5v ó atov* '9) Ilooóux& xoi Innin, KoÀMeg pi» joxii uos uaa ^oog llowrayópov tivaw, 'AXxiffvxróné
E 96 ab quÀóvexóg àcri mgüg 0 av óppuog. 7g Óà ov0iy Ód ovpqnAovexéy oUrt Zwxpartu oVrs llouw-
Cap. XXIlf. C. «i pi» od y x«l I1ooc.] In editt. Bekker. xaí excidit, emrore operarum, ut videtur. — , D. Zoexgártg ye Ppà dyy.] V. Zusgazet, quod ex optimis
phora & gladíatoribus ducta ictum
'dem plene diceretut sal Aoyow adversariorum declinantibus. Di-
déacOa,. Similia notavimus ad
Criton, p. 43. A. et ad Phaedon. p. 94, D. — 4$ t$ 5&agoxo- Qei, si revera cuiquam ce- dit, v.. ad Apolog. Pp 25, B. Eadem constructio p. 312. C: ó T. Óf.mova Ó oogioTge dot 9«vpatous! üv €) 0loOa, P.3185, E: o)x àv Oavualoue , 8b nov Óuxà — cvyydves o9, Gorg. p. 432. B. Tim. p. 26. B. Phaedr. p. 273. D. Hipp. min. p. 364. A.al d
£l ui» od» xai IQovayo- q*« —] Sc. dene ovroc Opo- Aoyé ur putreivat ob paxgolo- j(ac xai nagayoggs IHoorayooc. Jtaque nolim xa£ omittere.
ixxpove» vro)c Aoyovc] argumenta eludene: meta-
ctionem illustravit Heindorf. ad h. L, Similem usum habet nagaxgovtc8a:, de quo v. Wolf. ad Leptimn. p. 291,
D. oí x óv« n atGev] quam- quam iocetur, Sic ovx or. positum Gorg. p. 450." EK. Conf. Matth. S. 624. 3. c.
90e ligovayogov eivai] à partibus Protagorae stare. v. Fischer. ad Weller. T. HII. P. II. p. 253.
P. 337. o IIlgodixoc, Ka- Ade Boi, Foy] Quum Prodi- cus in distinguendis explicandis- que vocabulorum significationi- bus nimium operae collocaret, mirandum non est, quod hec loco ia loqueus inducitur, ut voca- bulorum discrimina per omnia
PROTAGORAS, 129
Tcy000 Mà X0LV1] épgoríouy ósicOot "i parato Orco oos TV. Bvyovolav.
FKinovrog óà oavroU TeUza, ; 0 Tloódtxog ; Kos 331 por, Eq, Ooxég AÉysiv, € Koitío* xen 740 ToUg ày votoicüs Aoyoig nagayiyvopévovg xorovg uày sivas erupoty tOÍV Ow Aeyopéyocy éxooarag , icovg Óà wá. &or& yop ov TaUrÓv- xoi] uiy yap GxoUcot Oti Gu «porépw», n5 loo» Óà veiuat éxeréop , eAÀa cQ piv coguréo Àéov, TQ Óà apardeoréoo .Éarro». iy uà» xoi cUtÓGg, Q Howroyópa v& Xci Zuxgaes, e5ud Vjuüg ovyyapsi» xai aAjAotg stp TOV AÓyo Gpgig- B Byrety pé, doituy óà u59* GugigPurovor này yop xoà ÓL' evvoixv oi qiio, roig qiAoig, dgitovat 0à oí Otw- gopoií xs xai iyÓgoi aÀAÀnAoig. xci ovrog à» xaAM- 015 9"uiv 7) Ovvovoía yiyvotro * Vu8g T& yag oi Aé- y/OVTg nada Gy eUrwg àv zuiv Toig axoVovotv tÜ- Ooxipoíts xoà oUx inowoicÓs — ti0oxwudi» uày yag
LI
. et plurimis libris mutatum. De lyyvicÓas cum accusat,. constructo v. gd Phaedon. . 115. D.
E. zgocÓ av .Sopiog] Sic Bódl. Venet. X. Coisl. Yindob. Vat. r. pro vulg. zgóq 0 6 áv. —
urgeat et quae consimilem usum habeant, ea perversa' sedulitate ubique rimetur. Itaque distin-
guit inter xojvovg et toove, inter.
&ugicBstei» et igíGew, — inter &UOoxiusiv et. 2nawtioOa,. inter euqoaívecOas et 50scOoi, idque non sine ridicula subtilitatis ia- ctantia. Perstringitur ineptum hominis studium etiam infra p. 858. A. D. Menon. p. $5. Char- mid. p. 163. Lachet. p. 197. Cratyl. p. 384. À. Euthydem. init. al. Rem ipsam etiam ab Socrate magni aestimatam esse auctor est Epictetus ap. Arrianum L. 1I. c.€7. Unde apparet, cur perso- nátus Socrates apud comicum tam multa garriat de recta no- minum ratione. Et apud Plato- nem Socrates ipse se Prodici discipulum profitetur, sed non
Plat, Opp. Vol, II. Sect. II.
, ad p. 341, A.
sine urbana hominis irrisione. v.
-
B. «oxi o?ca xaà o25 inuiwvoicós] Heindorfiua pro xa( requirit àÀ4d, aut vocu- lam vult prorsus deleri, quem- admodum deinde dicatur uot" dv obreg tvgoewo(utÓa, oUx 5Jolut9x. lniuria. Etenim in buiusmodi oppositionibus tum simplex ov vel ui, ut De Rep. VIL p. 489. "da Euthyd. p. 381. À., tum eH vel ugó£, tum dÀÀ oU et xal o) locum habent, veluti Symp. p. 211. E. al. v. Matthiae ad Euripid. Orest. v. 547. et Gramm. Amplior. p. 1224. De simili.usu Latinorum monuit Doederlein. Act. Phi- lologg. Monacens. Tom. Il. Fasc. BI. p. 368. !
130 PLATONIS lar. : faoc TOig ytyoic TOY GXOVÓYTOV àvtv enatye, inouveicÓm, à àv Aóyo nolla nag 9o5ov «peu- Nr Jouévoy —, "utüg T' av oÀ àxoVovreg uaMor &v LL euggoivofusdo, 0Uy ndoipsDa* aUgoatvtaÓ as 'píy yàp Éori uv dvoyre TL XCÀ qQovmotug perc Aeufavovra evti t4 Owxvolg, vÓsoOo. ÓÀ ioOlovra zi 5 «AÀo TÓv nácyovra ev: tQ Goipurtt, Tavra ovv simóvtog ToU lloodixov, noAÀoh savv Tüy n«- govrav asótSavro, Cap. XXIV. Mt:ra óà rov Hoéboroy Innieg Ó Gogüg einev , (à &vópse ép, oí nagóvrie, 71yoUuat àyà vua ovyysveéig r& xel olxsiovg xci soA(rag artav- Tag &ivcL qUOs0, OU vOLQ* TO yaQ OpoL.0V TQ OnoiQ D qos ovyyivéíg àouv, Ó Óà vóuog, vUgavyóg ov tüv
Ca ap. XXIV. P. 337. C. 9$yobua )»yó 9u&c ovyy.) Li- bri omnes tuentur v€uág, quod Bekkerus de coniectura Heindorfi
mutavit in ze.
C. seinovrog vo? II. —.
&nsdétavvo] H.e. proba- verunt.
Cap. XXIV. GrzayraQeéivab Qvots, oU »0409] De discri- mine, quod sophistae inter le- gem et naturam obtinere sta- tuebant, v. quae ad Gorg. p. 484. B. annotavimus, conf. Legg. X. p. 889. E. Theaet. p. 172. B. Xenoph. Mem. IV, 4, 14. Al- luditur etiam hic ad versiculum Pindari: Nóuos O0 nüVIQV Bacu- Aeg $»atóv T6. xal dOavérev
vog — yt Qut» vó fhaio- Taro» UrteQrurQ XeQl x. v. À. v. Boeckh. ad Fragm. Pindar. T. JI P. Il. p. 640. sq. — no2àÀà —f ia teras ad multa prae- ter naturam vi impellit et cogit. Sophocl. Antig. 66: eg fvatouas vut.
Tüe T6 *EAAadoe ale ejroó rO mzQurawveioy] En egregium documentum fastus ac superbiae sophistarum. Sophi- stas ebim prasdiese homo sa-
pientia sua mirifice inflatus tam- quam omnium Graecorum sapien-
.tissimos, ideoque se familiares-
que suos dicit in hanc quasi sa- cram sedem artium ac doctrina- rum, h. e. Athenas, convenisse atque in huius ipsius urbis flo- rentissima beatissimaque domo commorari. Prytanea fuerunt aedificia Vestae sacra, in cuius honorem perpetuus ibi ignis fo- vebatur. Huiusmodi prytanea in
emnibus Graeciae urbibus erant.
v. Casaubon. ad Athen. XV. p. 700. D. .Hoc loco cur Athe- nae dicantur totius Graeciae pry- taneum, , nemini obscurum essa posteat. — xai ajc7jc T Z6 T, et huius ipsius urbis, quae
€st quasi sedes ac domi-:
cilium artium ac 'littera- rum, florentissima et be-
' tissima domus nos exce-
pit. Itaque praefero vulgatam lectionem scripturae a Bekke- TO receptae x«i aU EL z0Àee.
E. ovufiíüvas ona — eie
PROTAGORAS. 11
&vOodnov , nolà apa T9 quicum Bidtitas, dunie OUV eloygóv TV này gio TUY noaynavay elévon, cogioTatovg óà Ovtag tàv Evo, xai xaT cUrÓ ToUTOo YUv GvveÀgÀvÜOTGg Tc |, 138 EiAdidog elg avtó TÓ "QUTGVEtÍOV ic coníag: ar av rs TZc "0Àswg slg TOY p£yiuaroy xai OÀfhwérarov oixov vóvÓs;) univ TOUTOV ToU dàbuwperog &hov &nogiivaoó on , aAA" ()grtsQ TOUG gavAor&rovg vÀy GVÜQonuy ótagíéocoD ot e | ajote. iyu piv oUv xol Ófouor xol cup ovAmín, o Iowroyoga te xoi Zuxpete, ovy vo, Ung (üg- ftp UnÓ OwutWrOYV TuOv PER ei 4 sig TÓ pé- cov, xol u5ts 0à TO axgifüg roUrto ci0og TOV Oia— Aoyov Duteiv v0 xata fooyU ÀAov, & 570v Ilow- tayógqg, GÀÀ' àgévau xci golíoo,. vag Tag Toig
D, ^ xai a) vje'vüc noAecc] Bekkerus luvitis librls omni« bus dedit xa «0 zc soAtwc, Non opus, v. annot.
v6 uécov] In his cvufvas elc p. 188, 519. et Schaeferua T9 puécov idem est quod mox Praefat. ad Iul p. XIX. sq. dicitur wécov c4 duporégov; vt- — De Latinis v. Terent, Adelph.
&», Vult enim eos ita conci- JII, 8, 61. Burmann. ad Pee«
jare, ut alter alteri aliquid con- tron. p. 414. Ceterum óuu-
cedat et media quaedam via in disputando ineatur. Quae in- terposita leguntur, ea Bic acci- pienda sunt: v9 zuo» dent vno OuuvrqrOv cvufiBatovrev, no- Stra auctoritate, qui tan- quam arbitri vos concilia- re studemus. De Republ. VIII. p. $45. E: ds 2006 naidac nus suibovcas, i i. e. ngog 5uüg we "290g naidag neilovoac. Tim. . 21. B: tica yayóvra aUroUG DT £c óixaarEG guág, i. e. elc tju&g e el; d. lbid. p. 79. A: óeiv djgneQ ó») avÀdr»og vo) gopuerog T7À TÀV qiegov noii. Qev para. Plutarch. vit, Cicer. p. 216. in Wyttenbachi Eclog. Histor. ed. Lips.: xaOdneg elc séAayos &ya»h; vq» zoÀw &upntowv. Alia exempla huius — constructionis congessit Dorvill. ad Charit,
vmqrat nunc intelliguntur afgero/,
qui etiatn d&vaAÀaxrüé vocantur,
v. Hudtwalker de Diaete- tis p. 156 s
P. 338. "arit To xarà
Boax) À(av] Ne quis Ma» -
traiectum putet, ut haec acci- piantur Sici T0 xarà Aa» fon- x5: referendutn illud esse ad £g- 76i» docent proxima, ubi item de Protagora: uic e) Iloera- yéoo» nxaàvr& x&Àow» xre(- y«vca x T. À. Postposita est vocula cum vi et gravitate. Op- ponitür autem ó &ldoc rà» óia- Aóym» «và x«rà gays deinceps TO dgtivat xal yalacas Tg 5víac Toig Àóyoig x. T. À., in quibus verbis habenae orationis ex- quisita metaphora dicuntur de
modo orationem moderandi et
tractandi. Loquendi genus acute 9*
k-
182 PLATONIS |
Aéyoie ; dvo peyo) ompenécrepo, xol eU oynpoytorepot 7uty goiyavran, wr aU Ilgurayógay mávra xa Àov àaxrelvoyto, ovgíg àgévroa, qgtvytwy. elg TO méAoyog Tuv Aoyov &novgioyra, jynv, eAÀa pécov vi dpgorépovc TtHEiP. Gg OUV mrOLIGETS , xai mtiOtcÓOÉ uot óafàoU- yov xai énioraTqy xci mpUrevry é&oOai, Og Upiv
quiate, TÓ uírotov nijxog TOY Aoywv éxorrépov. Cap. XXV, Tovro ij geo TOig napoUo,, xai mávrsg iniveoav, xci àué Ts O 0 KoMíag ovx Éq» agn.
P. 338. eJoyqnowtattgos jui» pal»ovrav) Codd. ple- rique.vui», quod recepit Bekkerus, et unice placet Winckelmanno
ad Euthydem. p. 276. E. -
Dein Bodl. n4vra xcov.
dllà uécov vv ánuqor.] V. uícov vo, quod ex codd. fere:
omnibus emendatum.
notavit I. Chr. Tlreoph. Er- nesti Lexic. Technol G raec. Rhetor. p. 153. ná»c& xdiu» — y5v)] Me- taphora petita est a re nautica, quod mirum nemini poterit vi- deri, qui immensam orationis ubertatem atque copiam cum vasto pelago comparari solere meminerit. Parmenid. ,P. 137. À: ng xe vndaxovde 0rr& Üt- ' 9EUOGU T0L0UTOP TE xcd TOCOUTOY zélayoc Aóyov; De Republ. V. p. 453. D: oUxoi» xai 5uiv» vtu- oríoy xal nauuréov odüeoOcs dx ro) Àoyov; Plura dabit R uhn- ken. ad "Tim. p. 79.— zxa«&vra xdÀov ?ixr&(vecv, xeveiv, 054- é»aw, est omnem funem con- tendere, omnes rudentes solvere. v. Abrescl. Auctar. Diluc. Thucyd. p. 404. et Val- cken. Diatr. in Eurip. Fragm. p. 234., qui huius loci non im- memores fuerunt. FrüstraOsan- nus in Welckeri et Naekii Mus. Rhen. I. 1. p. 60: év:e/- vew coniecit, cui scilicet supra xaXions opponeretur. — o9 épévra, in ventum secun- dum se imntittentem, h. e. vento secundo vela dan-
tem, accipientem ventum
a tergo, ut lequitur Ovid. Metamorph. XII, 37. v. Val- cken.l e. Verbum Aqiévae in- transitivo .significatu positum at- tigimus annot. ad p. 336. A. Ante ovoíu: àp, ne quis xa£ in- terponendum cum Stephano suspicetur, v. Euthyphr. p. 4. C. Apolog. Socr. p. 27. A. ibi- que annot. — dómoxQv7tTtiw y5*, utabscondere terram, dicuntur navigantes, qui tam longe in altum provecti sunt, ut terram non amplius possint con- Spicere. Virgil. Aen. HI, 291: . Phaeacum abscondimus arces, ubi v. Heynius. conf. praeter Stephanum in Thes. L. G. s. v. ànoxovzrtw, quae notarunt intpp. ad 'Thucyd. V, 65. — puéco» zéuvaev dicun- tur nautae, qui scopulis inter- clusi medium tenent cursum, ne in alterutrum impingant, ut bene interpretatur Stephanus l. c. T. Ill. p. 13960, F. Politic. p. 262. B: did uécov dà doga- Áfortgo» lévae céuvorcag. Epist. VIII. p. 855. D, Hippias igitur eos vult uécov cfuvciv ita, ut tum nimiam disserendi. brevita-
'" . PHOTAGORAS. 193
ouv, xol ETT &ófovro inissórqo.- elntoy oU» dà, óri aloygóv eig Bgafsvztv &MoOo, Tv» Aóyav. eire y40 qsipov Éorc4 uy» Ó cipsDeic, oUx ópóüc vy xot Tov xeíoo TOv fskrióvany éruczorat, &ir& ópiosog, ovó obrag 0pUGgc* O yaQ Dpouog 7MÍV Ouows xci stovijGet, Ggte ix m5QrT TOV jQnosron. eAÀa 2n Bsiriova € 244v algratcóÓs. *j hiv GÀxÜsg, eg iyópat , aóv— 9/C 10V aps. IHgusayópov ToUÓs GOg«w T6500» TIVO éAécDou,* sj Qi cipnosoÓs uiv unóiv fkirío,. grjosre
Cap. XXV. B. Bongevsiv i1MMoa9 nas cv yos] Vett. editt. fg. aígticBas TÀ Àóye, quod ex optimis plurimisque codd.
anutatum.
. égva Àx ZzteQuTTOU 207 !aecas] Ald. Bas. elggceres, unde Stephanus effinxit e£g« 8 caze&, "Veram lectionem servarunt Bodl.
Vat. Venett, Z2. al.
tem, tum prolixam et fusam orationem evitent.
"I. oj y moujotce] Cave o- TYG€g OU» mnOujotte xai nelotoOÉ pos cum Stephano scribendum
utes. Nam we est quomodo,
. e. ita igitur. Futurum au- tem mowjocere quum leniore qua- :dam colortandi vi praeditum sit, mirandum non est, quod statim subiungitur imperativus. Eodem medo Sophocl. Antigon. v, 816. el; Herm.: oóx dtere xai dgttt.. De proximis Schol. dejdobyos &ávügsc TZc TU» O4dTQu» xo^ oplac éniuelovueroi, Similia ha- bet Schol. ad, Aristoph. Pac. v. 135., qui tamen addit: 7 óefldov- Xov aime , 7096 xQiT&c TOU dyd- 906, ov; o0 Tomus Zlevuvütae sin&», ÁÀc profecto de ludorum praesidibus hic cogitaverim, quos constat a scipione, quem gesta- bant, ita appellatos esse. v. F'a- bri Agonist. I, 19, ab Heindor- fio Jaudatus. tores intellexeris, parum apte epistates et prytanis commemo- rar videantur necesse est, de quibus v. ad. Apolog. p. 32. B.
Cap. XXV. DB. xaiàpuécs o K.) Bécte habet zé£, Nam in
Nam ubi appari- .
mente habebat: xoà mwravg
. e«iQer for eivau, quae tamen paullo
aliter expressit, Sententi& igi- tur haec est: nec médimissu- rum se Callias dicebat et eligendum praesidem esse censebant.. Heindorfius yé scribendum arbitrabatur.
ebr6 yàp xttoo» Fovq] "Transit ad rectam orationent, v. ad p. 322. C. — ó$«€— 205- eer, S0 dasserüberflüs- sig gewühlt sein wird. v. Rost. Gr. S. 116. 12. De for- ma ;gQnuoopes cf. quae disseruit Buttm. Gr. Ampl. Addend. ad S. 99. annot. 2. Vol. II. p. 423.
C. à2làà à7 BeXt(ova 5p. aiíg.] At enim nobisme]io- rem eligetis. Nam a4ld à4 ponitur, ubi qued ab altero pos- sit obiici, id ab eo ipso, -qui lo- quitur, statim commemoratur ac refellitur. v. ad Criton. p. 54. A. Deinde asyndeton hoc 77 pi» GÀnOciq x. v. À. in principio no-
'wae disputationis neminem mora-
bitur. v. ad Phaedon. c. XLI. init. Mox quod ure postadira- vo» illatum est, ubi simplicem in- finitivum exspect&s, multis exem- plis hunc usum illustrarunt M ein-
LU
L)
134 PLATONIS
8, elaygó» xo) roUro rit ylyverot, digmep qoo
evÜpguno inorargv cigeidÜa,* ént v0 y iuo» ov- OEv' uas Qiagégsi. AV ovre) EO Ae mojooi, lv, 0 spoOviuicUe, cvvovoíe re xal ÓwAdyo, uiv yiyyov- vau* &) uz fBovAera, ITowroyógag ànoxplvscOot, ov- Tog ui» idgwrátw, iyÀ Óà anoxpwoUVuai, xoi pa fipacouai eUtQ dioi, eg bye qruui yonves TÓY» áftoxpwóuevov enoxoiveaO ou" àncióav, 0à -àyu ertoxpi- vOLua& 0nÓC' àv ovrog fovVAgrariperüv, naA: ovrog àuol Aáyov vmoayírm Opoíwg. iav ovv uy dox; stpó- Owpog sivc, soüg aUró v0 üperwutvov amoxgívtaO at, xel àyà xal vusig xow ÓtncOutÜc avroU ansp vusig ipoU, py ÓwgOtígu» rzv ovvovoíav. xai ovóiv Ó&
E vovrov Évxa fva iémiwrdrqw yevíoÜe:, aÀÀa mavreg
xowij imworarrosre. "EÓ0xt nücw oUro nouréov si- vos xc) ó llowreyüpeg mavu piv ovx 5ÜtÀsv, Opuc
D. ózoc dv o/roc B. 1Q.] Sic Bodl. Vat. pro vulg. 2xec d», quod recte sprevit Bekkerua. Cap. XXVI, P.339. xal 47 xal »iv losa» vó igdcgpua]
dórf, ad h. 1. et ad Phaedr. p. 269. D. Ast. ad Legg. p. 461. Schapgfer. ad Soplocl, Oed. Col. v. 1350. Matth. Gr. Am- plior. p. 1037. sq. p. 1043.
i*eà v0 y' ipd» —] nam
num recitandorum et interpre. tendorum arti plurimum tribue. bant. v. de Republ. X. p. 6096. . E. Lysid. p. 214. A., ubi psl- tae dicuntur oeneQ mxa«réQec TG cogpíeg tiva» xe nytuovts, Conf,
quantum quidem ad me at-
'" tinet, Deinde oórwo 2840o
7rotjc«s dilucidius explicatur ver- biss elu BovAezac Ilgor. x. «. À.
D. *w9oós a/1T0 r6 Poor. d.) ad id ipsum, quod in- terrogatumfuerit, reapon- dere, aed aliena immiscere at- que dzuzyogeiv.
E, 'EOoxkeesdosv] Asynde- ton ad p. 817. D. illustravimus.
Cap. XXVI. nsaideíag 5é- qg*or0ov uíéogoc &ivai] More sophistarum velgari Protagoras haec statuit. lili enim carmi-
Nitzsch, Prolegg. ad Plat. lon. p. 4- sqq.
P. 339. x«l in(oracOC an, 0:cÀAs;»] de iis via ac ra- tione disserere et' expli- care. v. Dorvill. ad Charit. p. 645.
Aéytv yaQ nov Zvuovtóqc] Carmen hoc Simonidis nuper tractavit Schneidewin. in Si- monidis -Carm. Reliquiis p. 15 sqq. Non sine causa Plato fe- cit Protagoram de Simonidis carminibus cum Socrate dispu- tantem. Narrat enim Themi- &Stius Orat. XXIII. p. 289. ed. Hard, sophistam poemata Simo-
Li
PROTAGORAS. 135
rr qYayxdoón OnoAoyngct BpwTüowV, xc) inudáy ixo vag igurijon , nav Quctiy Àoyov xoT& GpixpOv «s0xo«óusvog. tjolero ovy igerav ovrecí "tug. Cap. XXVI. Hyoipon, 8p, à uixgoeg, lu) avÓpi naiósiag éyiroy. négoc &/ya stp értov ÓcuyOvV &ivat * Kor, Óà roVro rà UnÓ TOV fOujtVv Asyópevo olov T' &vo, Évviévas à Te ógO c semointroi xoi à B5, xai ànícracOat OnAtiy T6 xai égwrupeyoy Àóyov Óoj/vai xoi Ó5 xci vUyr Éorc. TÓ igurnuo "z60) TOU €vTOU ni», sei oUnep dye T& xci OV YU» OieAtyo- pida , "api & pete, pereviyeyuévoy ói slg noínow* TOCOUTOV uóvoy Óioícu. Aye yáp "0v Zipoviong "tp0g
Jxónav, tóv Koéovtog vióv roU OsrroAoU, 0i "A v--
9g ayoaO0v này ele ánag yevécD ai goi s- f:0vy, Aseoí 76 xCcé "06i x&i yoQ T&8T0Uy(0- y0?, G Y8U yórov T6TV/pUéVy09. toUTO éníoracas
si od. et ex corr. - Coisl. Venet. ZZ. Vett editt. vel id vel 79 dg.
ov vÀUv )ialeyóneóa] Vind. Vat. r. hide ípuba, For- tasae scribendum vei» 47 ÓutityopaOa.
nidis merced tatum csse.
ret hoc loco ringi et rideri, specimine retationis
et perfectionis, Aristotel. Rhet. Ill, 11: róv dyadó» àvóga gá- eut elyas rerQuyuvow peragoga * duge yàg vé£àtux.. Sopater ap.
terpre- appa-
sophisticae proposito. — De Sco- padarum nobili et fortunata fa- milia 'Thessalica v. Perizon. ed Aelian. V. H. XII, 1. et Goens. disp. de Simonide p. 95 sqq.
B. xtgel ve — verocya- eov] Muretus ad Aristotel. Ethica 1, 10., ubi haec laudan- . tur, eumque secutus. Gesne-« rus in Thesauro s. v. Quadra-
tus, recte iudicarunt metapho-
ram ductam esse a corpore qua- drato, ita formato, ut quomo- docunque iaci&tur, semper re- ctum permaneat; vel a quadra- ta figura, undique sui simili et aequali. Et fuit quadratum etiam Pythagoreio siguum aequalitatis
Stob. Serm. AA P. 311. ed. Gesn.: zíq o)» obvro xarà và» Siur(dov Àóyov TerQáyuvoc, 9s xata nacay TUYTLV x«i nenypn- TUY LHETCOTROUY doqulde éovijse- vx; quae verba, iam ab Zel- lio ad Arist, Ethic. p. 49. com- parata, Horat. Serm. 1I, 7, $6: Sapiens — in se ipso totus teres atque rotun- dus. Add, Gataker. Opp. osth, p. 807, Rhodigin. Varr. ectt. XVIII, 14. Etiah verba &drvev woyov rTsrvypuévor multum celebrata sunt. Iulian. Caes. p. 333. B: dox; y&Q sival uoi nes d»np xara Ziuiviógy TérQuyO- voc, dyau qyayov rexvypuépyog. Plu- ra v. in Gaisfordi Poetis
399
.oWyeys, xal ógOUg. Cod. Bodl. et Vat. iyvrs.
186 PLATONIS
TÓ doux, 4 n&» cot OuhAOo0; Koi iyd sinov, Oti vài» Ód* ànicraual ve yao, xol navv uot vuyyovss ususAgxóg ToU: Qouorog. Ev, Égqn, Aíysg. nórspov ovv xaÀg Go, Óoxi memowjoOc. xci ópUüg, 7) oV; lla»v, Égqw iyo, xaÀug v5 x«k OopOog. ox ÓÉ COL. xag menodujóUai, sk ivavrim Aéysi aUrüg aUtQ ó noujrüe; OU xaÀdg, "zw O9 iyw. "Ope Ó$, Éps, féAviov. MAX, à 'yaDé, Éoxtuuas ixavog. | Olodc
,* e we ^ ^ » " . OVV, Épr, Oti mooiovrog TOV Gopuorog Aéyst stoV
Qvóé nov àupusAéng vOÓ Ilevraxsvov víéuszao xaítov GOpoU zsopdG quróg sionpuévov* za- Asmóv g&ro àoO Aóv Éuusvaw ivyvosig, Or. O evróg ovTog xai vaÓs AÍyti xàxtivao rà ÜungocÓsv; Ola, Qv O' àyu. oxsi ovv co, ipn, ravtm éxsi—- vog OóuoAoysioO a; Doivera, Éuows. | Kai Guo uíy-
, *o0& bgpoffovux», p5 vt Ayo. rop, Égnv iyd, col
B. Ilivv, Foy» àyó, nalóg re xal 090 2c] Libri: Ipgy Hoc recepi cuni Bekkero sic, ut ante v« inseruerim x«Agc,
C. 59 *5 Aéy oc] Sic codd. plerique o vulg. A£yy.
D. dyaG à» yéracO. a« dlg OGulq tíg. At vero
Minoribus T. III. p. 193 sqq. ed, Lips., ubi de toto hoc car- mine Simonideo disputatur. Jlavv, iIgu» iyo, xaàóg vt xdi ógoOocc] Vett. editt. Jlàvv, lgy» lyoye, xai óQOde, quod codd. tuentur miro con- sensu. &Át enim in huiusmodi
responsione ?yvye recte dici non ,
potuit, sed aut fpsy» aut Fem» idyo dicendum fuit. Praeterea lectio vulrata etiam hoc habet incommodi, quod, quum praece- dat xaÀdg x«i ógÓ0««, nunc nihil Bisi xei ogOocc respondetur. Itaque Boeckhius Annal. Hei- delberg, a. 1808. T. l]I. p. 108. verba xai opOug in superioribus delenda censuit. Sed uttaceam
illud iyeye satis importunum, vereor ut haec responsio: Jlavv — xai ógOUc, cuiquam placeat, quandoquidem ita ad lJévv e superioribus intelligendum est: óoxt; iuol xaÀdg menowjoÓOas, itidemque ad xai ógOoc repeti oportet doxe? xaÀdg rm&30020004. Quum libri omnes illud xei óo-— Soc seriptum exhibeant, mihi quidem nihil videtur magis veri- simile quam ante x«à ógO8ogc ex- cidisse xai xalog. lta sensit etiam Heusdius qui audaciore mutatione IIc»vv, Fon» àyo, Euocyg xal xxÀgc xal óQ8de scribendum putabat. Secutus autem nunc sum cum Bekker. auctoritatem opti- morum eodicum, Bodl. et Vat., qui
d
'"PROTAGORAS. 137
ov galycerot; llóg yàp &» qaivorro ópoloysty, avrog D áavrQ 0 TaUra Gugorspm A£ywY, 0g ya TO uiv nu- TOY acUTOg UnáÜsto yaÁsnóv sivo, GvOpa ayaUOv ys- vécUa,. nÀnÜsig, oÀiyov Óà roU soujuarog sig cO ytpOcÜtv moothOuw» ànsAnÓsro, xol lluraxóv vOv raUtG AÉyovra éavtQ, Otu yokenov. àocÓAÓv luusvau, roUrOV puéugerai T& xoi OU quow anmoót;ysoOaL cU- TOU TG GUtG& ÉavtQ Aíyovrog. xaírou 0mÓTE TÓV TGUTU Aéyovta avtQ . pépgeras, orhov , 0rTL xol éavtüv uíu- qETG&L, (Te iron 1TÓ mpórsQoy 7 vorspov ovx Ogg Aéys, Elnov ovv vcUra moAioig QógvBoy mapéoys xai nouo» vOv axovóvru», xol iÓyÓ 10 uiv noó- BR TOV, GGteQsl UnO cycOoU nuxtov nÀgysig, éoxoroO mv v5 xai lyylaca cinxovroc avrOU TaUrG xol TGV &À- Acv àmiDopovÜncavruv* Entra, wg ys mpOg cà tipn- coUe, raüÀgÓ5, lvo uos xoovog byyévuyvos Tij Oxbw&
5
non haec Simonidis verba sunt, sed. Protagorae, qui Simonidea sua dialecto interpretatur. Itaque recte Bas. 2. Venet. 2. Paris. K. et ex corr. Coisl. dÀgOc/q. v. p. 340. D., ubi codd. omnes dim- xStíe tuentur.
E. f»a uo: Heindorfio emen Deinde z£ Mo, B
€ éyyévqgcrai] Vulgo 2xyérgyrai, iam. ab nunc e Vindob, et Var. r. mutatum est. t. Vind. pro (ii Mye. ;
habent éyo 7e, et interposui xa- Acc ante ve. Sic locus, opinor, peraanatus.
C. Q9 nosip ue léo —] Nequerecte et conveniens, ter quamvis a viro sapi- ente dictum iudicatur a me Pittaci illud etc., ut bene interpretatur H eindor fi u3; qui etiam verbum »éuew a poetis iudicandi significatione usur- patum docte illustravit, Notum vero illud Pittaci : yaAéxóv io9Àov fuptvoi. v. Suidas v. yoàenov. Zenob. Cent. Vl. Prov. 38.
D. óàiyo» 0à vo) moiy$- parvos —] H. e. oMyov óà
z90th9à» £i rà TQ0cÓtv TOU anowujuurog. Mox in verbis voü-
T0» HMíuQtras pronomen cum vi et efficacia post IlLrraxo» illa- tum, quod genus loquendi ad Gorgiam illustravimus. — dno- óéytoQ9av av vo) — Aéyov- v0c,, eum probare, quam- vis eadem dicentem. cf. p. 824. C. — ln proximis ró mgozego» adverbialiter positum.
9:0 gvBgov nagéays] OoQv- Boc omnino est clamor et tu-
myltus multitudinis aliquid vel probantis vel improbantis. H. l. iu bonam partem dicitur. v. A st. ad Legg. p. 107.
E. ocntgQti — nàÀ«gytíc) IlijczeoOcs est verbum gladia- torium. Phileb. p. 22. E: iuoye Óoxé vüv piv jdovj 005 "I8ATO-
140
Cap. XXVIL 'O piv oiv Iloólixog dxoVooc qaUra ànjveoé ps* o óà Iowroyógag , To inovóp-
PLATONIS
| Supe 605, Épr, & xotg, peibov paruo Éyss
811
4j éneryogO oic. Koi àye sinov, Kexóv pa pot eloyacrab wg Éoixev, & Ilgurayóga, xai ed tig y&- Aotoc lergog* lopuevog pito - v0 voogua sow. AA ovtug Éye, ip. Ilog 45; 5v à bye. JloÀày ew, ín, apaDia shy TOU st0TOV, 6l Urt gaiAóv ré
| quouy &ivos tàY Get àxrgoOo, 0 Éor. avrov x4a-
AansraTov, uc &neccu Ooxei av Quiroug.. Koi &yo sinov, INy vOv día, sig xcipov ys mapatstUynxew suiv àv roig Aóyoug lloO0ixog OÓs. xsvÓvvevet ydQ vos, « llowràyópo, 7) lloodixov cogía tía vig sivo ndci, fjro. nó Zwevidos &pbopévu, 3) xai Érs sta
' Cap. XXVII. E.
T5» ágezs » ixvoÓOca] Flor. b. a. man.
sec, et Barberin. xexrijoO« hic et paullo ante.
Cap. XXVII. To iravopg- €vopnua — 5j 9 inavopóoic] Sententia haec est: Correctio tua maiore etiam premi- tur incommodo quam quod corrigis, i. quam senten- tia, quam corrigere stu- des et emendare.
xal €iul v1; yelotoc la^ vQóc' lópevoc —] Ne mire- ris asyndeton , istas kouevog — sz0:À, explicationis causa addita sunt. Praeterea conf. Phileb. p. 33. D: eiui 96, ox foie, dyo yeloios 76, [xav xev" elàn du- or&s. Euthyd. p. 291. B: 5p» sárv ytÀoioi. - 'Theag. p. 122. C: Bp o— elaGuusDa yeloio, óvttG — gói» Tí GUTOV 7OU FOL. L ucia n. Char. p.63. ed. Lehm.: xníros yeloioq eluí cos Myor vab- 4«*. ld. Piscat. S. 51: xaíro, ytÀoiog vé elps ávayxaluv iyOvy Aalev., ubi scribendum yeàotoq *íc elps..— Ceterum ailuditur for- tasse ad senarium illum apud Plutarch. ]J. p. 523. E. ser-
vatum: rà qQuexow cov cj» vocor us(oo nosti, . el oíro. qaDÀAov il
9930s» e7vai] si re vera di-
cat, id qued tu quidem ais. v. ad p. 3364. et Apolog. Socr. p. 25. B. oX &ic xasgo» est
opportune, ut Xenoph. Cy- rop. lll, 1, 8. Alibi elc x«Aov dicitur, ut " Symp. P. 114. E., ubi v. ann.
grov dnó Zi. —)] Ridet.
Protagoram, qui in Simonidis
carminibus explicandis plurimum studii collocaverat et fortasse inde magnam sapientiae partem repetendam iudicabat. Simul re- spicit ad p. 316. D., ubi sophista dixerat sophisticen iam a Simo- nide, Homero, aliis, esse fa- ctitatam. taque elguvixo etiam Prodici artem verborum discri- mina indagandi ad remotissima illa tempora refertz
P. 341. o?y voczeg idyo Fun.) Structuram verborum at- tigimus ad Sympos. p. 179. E.
Li 189. D. Gorg. p. 522. A.
PROTAGORAS, 141
Aetorípea. c) 0Óà GÀÀev stoÀÀOy» Éuztipog w» TaUTSEc &stipog &veu qeíve, ovy wgnso àyo fumetgog Ou có poOnti5ze avos lloodíxov tovrovl. xai vUv uos Ooxtig ov uavÜcxvuv, O0r& xoi TO yocÀsnov roUTO lOwg OU ovre Zuwvióge Unshoufjevev, aeneo o) $noAaufla- v&c, «AM GemeQ ftoi TOU ÓtuvOU llooóixog us ov- toGl VovÜtrs éxdcrort, Or&v inouyoyv àiyo | oà.j) &AÀoy Two AÉye , Or. Ilowrayogog Gogóg xoi Ó&uvóg ' &srir avijo, léger, & ovx: aloyvvouo, rayaOa Ónuva xaÀüy — t0 yag Ósvov, quoí, xaxóv àcriuy* ovósig yoU» Aíyst éxdGrOTe, ÓtuiyU mAovtOV, OUOÀ Ótvjg sl- Qvnc, ovóà Ósy5g vywuiag, cdÀÀa O&v59g vócov xci ÓtivoU moÀíuov xol Óswg mnt»(ag, 0g TOU ÓttyoU xa» xoU Ovtog — loeg,ovv xal rÓ zaÀenuÓv aU oi Keios
P. 441. ónsidufaver, Gcneo ov] Sic codd. fere omnes. Vulgo vz£Aaft», quod retinuit Bekkerus.
Ceterum Prodici discipulum So- crates se etiam. alibi profitetur, veluti Menon. p. 96. D. Cratyl. p. 384. C. Charmid. p. 163. D.
óT* xal rO yalenóo» v1 0U- zo] istuc verbum z«aàeno».
órav ànuivd» — ligord, &l ovx aloyvvoguas] Conti- nent haec verba interpretationem praecedentium: dqneo meg coU ótivo) — vovOstt? ixactots, ideo- que de more addita sunt acv»- óérc. Germanice haec ita red- das: Sondern so wie Pro- dikus mich immer schilt wegen des Furchtbaren, nemlich wenn ich dich :'oder einen anderen lo- bend sage, ,Protagoras ist doch gar ein weiser und furchtbarer Mann*, wie er dann fragt, ob ich etc.
Ilqer. coqógq xai deiwvóg àovi») Proprium hoc sophistis fuisse nomen multi loci testan- tur. ltaque -deroà xal ocogoí
passim iunguntur, velat 'Theaef. p. 154. D. p. 173. B. al. Ex quo apparet haec cum faceta
. irrisione dicta esse.
B. ódei»o? niovrov] Ge- nitivus exclamandi non praefixa exclamandi vocula et omisso ar-
.ticulo. v. praeter Heindorfi-
um ad h. l. Keisig. Coniect. in Aristoph. I. p. 266. sq. Matth. S. 311,
looc ov» xa) ró yalenov] Continent haec apodosin praece- dentibus illis &cneg: neg? rov dei- *oi x. T, À. respondentem. Quae tamen propter longiorem paren-
thesin liberiore orationis confor-
matione annectitur. Nam seve- rior ratio exigebat fere hanc strücturam: ovrec Towc xci 1à x«ano» oí. Kio, xa 0. Zine»(- ógc ij xaxó» vnoÀ. x. 7. 4. Ce- terum oí» etiam hoc loco post parenthesin ita illatum est, ut abruptum sermonis filum resu- matur. v. ad Sympos. p. 201. D. — v)» Ziuwevídov gory5v, i e. dialectum: Phaedon. p.
N
143 PLATONIS
xaà 0 -Zuwvidne 1?) xaxóv vmoAaufkvovow 17 &AÀÀo Tw Ó oU 0v uavOcyec. tgóusDa ovv Iloóóixov- ói- xutov yap t?v JZipwevíóov qovrnv rovrov iporav. ti Ücyev , & Tloódixe , 10 zaÀenOv CZuuwviógce; Koxo», &pg. 4i to) Qo xoi uíuqeros, 3» Ó ya, 0 lloóóixe, tov lluraxó» AMyovrta Xaolenov idoOiov Éuusvas, Wgnrto &» el $xovev avroU Aíyovtog, Ot dori xoxóv àoÓAóv Éuusvos. "AM zl olu, fg, A- ye, & Xxgareg, Z€uüuviogv. &AAo 3) voUtO, xoci óvetoit,w tq Iliroxg, 0r. à 0voLata ovx 2jnioraro ópDüg Owugtv, àre Aiof «gg ov xci iv qwvz flap- BXoo vtPpeupévog ; Axovug 05, Éyyv iyó, a Ilou- vayópm, llooüíxov roVÓs* Éy&g Ti mnpog taUto Aíyuv; Koi 9 llowrayopag, IIoAÀoU y& Óct, Épn, ovrwg Éyuy,
D. sa) co?) Sdoxet» ánontiQdoÓ0as] Ald. Bas. 1. dox.
Recte ceteri libri. v. annot.
62. À: xal o Képge -— Irro Zeve, Egn, v5 ai10í qur; tinwv. C. deneg d» el xovev] . H.e. óeasg àv ipnfugero, el rixovty x». T. À, v. ád Apolog. Socr. p. 1.:sq. . &re Ad éofluoc dày *al iy g. f. **29o.] Loquitur, opinor, e mente JProdici, ridens hominis superbiam. — Qui quum fortasse illarum regionum incolas barbare loqui iudicasset, quippe parum accurate vocabulorum significa- tiones distinguentes, acerbe sa- ne cum ironia superciliosum viri judicium ipsi tribuit Simonidi,
qui eandem, quam sophista, pa- :
triam habebat, Conf. p. 346.
p. E.
D. ovs rOó xaxov,dAM G &v —] Poterat etiam dicere wal ov ro xaxxow P. 331, C: péeor! v obruQ tÜggaivolut- O«, o)y 5jo(utÓn, übi paullo ante: ualicr! à» obra — s/do- xiuoct& xal oix énacoicOt. | Ce- terum àÀÀa exiguo intervallo sae- pius repetitum, ut Phaedon. p.
63, E. Sympos, p. 211. E., ubi v. ábnot. -
"4ilà xal ipa oTuas —] Petulans propemodum haec so-
histarum irrisio est. Qui quum in suis de verborum differentia disputationibus illa de vocabulo Qdevov, quae Socrates mermora- bat in superioribus, serio tradi- disset, atque item r«Àeno» a Simonide xc«xo» dici ex animi sententia affirmasset, tamen lu- sisse nunc dicitur eamque sen- tentiam nonnisi eo consilio Bro- posuisse, ut videret, an Prota- goras suam opinionem ideneis argumentis defendere posset. In verbis xal cov doxel» dnontagá- cOa: facile quempiam offenderit istud doxeiv post o/gu&s illatum. Sed similiter Phaedon. p. 60. C: weztQ ouv xal aUrQ uos Loi- xtv» —, nx» Ój gaíveras, ubi v. annot, Phileb. p. 32. C: i» yag vovroig oluai, xata y« tu» lur» Óóotav, cuxpi- véa, z& ixarépoig yuyvouésQie, wc Qoxéi, xa) adpuíxro, — épqavric
!
PROT AGORAS. 148
e llgóUixs* GAM! byÀ sU ol0', Ór& xoà ZGpwevióg s T0 xodenóv ÉAeyey óneo qiti oí &ÀÀOt, o) TO Xaxó, «Al' 0 &v u5 ódÓwv 5, cAÀd [s ft0ÀÀuv Raya toy yiyvstat. -AÀÀa xci yo oigo, Équv, à Iloc- T&y000, TOUTO AÉytV Zip , xai IloóQtxóv yt t0vÓs elévon , ella saíbev xol coU Óoxsv armor ead, & oi0g v. Éc& TO Oa vroV Aóyo Ben ey* ànsb Ori ye Zen 0U Mn TÓ Aoenóy Xa XÓV, péye Texuripióy éotuy ebÓ vg TO uera TOUTO Qnpa * Aéy&b yap , 070 ÜtOg Xv póvog toUto Éyo: yépng, ob Óxnov ToUrO ys Aéyev, xaxov àcÓAov Éuusvou* tira
TOv Ütov gio povov roUro &y Éy&w «ol tà Ü2sÀ.
TOUTO yípag anévtuue uOvo* &xóAacrov yüp &v Tiv
Aéyot Zupaviony 0 lloóóuxog xci ovO0auOg Keioy.
E. voívo !yoi y£Qa c] Vett. editt. Iyo» roro yégag, quod e Bodl. Vind. Vat. Paris. z. Coisl. .p aliis, mutatum,
Ziuoríóqv o Jlgodixogc] 9 om. Vat. Bodl.
KfcecÓcw. Neque corruptum puto locum Lysiae Orat. XXX. in Nicomach. $. 9. ed. Bekk, p. 845. ed. Reisk.: Fz ru olue,, 9av- pact» voulu WNixópayov urs Qosc dóixovos urnoixaxsiv átioU» x. T, À, Conf, Heindorf. ad Sophist. S. 23.
E. sica v0» Oto» Qq0:] In talibus locis e?z« indicat id, quod secundo loco commemore- tur, superioribus repugnare, ideo- que per tamen reddendum est. Infrà p. 353. C: ei Boviáp&vog Aéyew , Ór& dvdgea áyuaOOv yevé- 09«os yaltnov, Iutao (fal 10 pév. P. 319. D. Gorg. p. 527. D: aloygóv yap lyorrác yt «€ vU» qairoutOn tyr, Inevsagta- suevtcÓ as. Quanquam sunt: etiam loci, in quibus vocula sic post participium ilata nihil nisi plu- rium rerum successionem signi- ficare videatur. De quare dixi- mus ad Phaedon. p. 70. E.
x&ià v) ÓÜsQ vrojst0 yéQaQ én£rtiue] In his ro?ro sub- jecti partes sustinet, yéga; ad-
V
ditum est per a ppositionem, ut frustra correxerit Heindor- fius ro?ro ro yéQas. Phileb. p.
16. C: oi. uv nulaiol — TaUTq* -
quy magtdocar, ubi qui nuper interponi articulum voluit, is re paullo diligentius considerata ipse
. suam Tunc retractabit senten-
tiam. De Rep. IX. p. 582. D.
. Apol. p. 18. À. p. 24. B. al.
Conf, Rost. S. 98. ann. 8. Alia ratio est p. 344. C: dila 940€ ü» ,Hovoc 10U0TO he Tó yéonc. àxólagrov yàg d» vi»a — ovüxu&c Ktiov] Ceorum civitatem claram fuisse ob mo- rum probitatem, severitatem in- stitutorum, reipublicae adminj strationem, docuit Boeckh. Min. et Legg. p. 109. Conf. Plat. Legg. p. 638. .E. Ari- stoph. Ran. v. 970. Fragm. Menandri p. 237. ed. Meinek. et quae nuper exposuit Broend- sted. Heisen u. Untersu- chungen in Griechenland, Erstes Buch. p. 66. coll. p. 91. Itaque Keiog recte opponi-
D * '
-
144 PLATONIS
&AÀ' & uos Ooxe£ OwvotioO o. Zuwvióng &y Tovro TQ euor, iÓGÀAo cos sinsiy, el jovis Aofiv pov séipav Osuwg Éyo, O0 GU AÉytig TOUTO, Ttepl iuv* day 0» foVÀAg, cov &xojcoue. 'O uiv ov» Ilgwrayógac &xovceg uov raUre A£yovrog, El ov fovAu, Épm, à ZXwxgoarig* O0 Óà llooóuxog Ts xqi,O Innmíag &xsAcvt- THEV «vv, xai oi «Aor.
Cap. XXVIII. 'Eyo rolvvv, 7» 9' iyó, & yi pot Óoxsi sepi TOU QOMGrog TOUTOV, 7téipaOOQUU Upiy OueEeAD iy. | dhàocogía yg &or( moÀotordTY t5 xal nàÀsíorn Tuy "EXÀnvov àv Kornrg vs xai àv 4axtóai-
P. 342. 6 guunt 0 o) Aévnc, rovro z. Ex. Recte dicitur ónwc lyo negl. àno», Cap. XXVIII. & ys uos Ooxei] V. & yé uos Qoxti mutavit Bekkerus invitis libris omnibus in & y' Zuoi óoxc&. Quod nollem factum. Neque enim pronomen iu lis vovoci habet, fallunturque qui ubique éuoi óoxe? scribendüim arbitrantur. v. Fritsch, Quaest.
tur nunc éxoizore, Videtur au- tem simul notare effeminatam Prodici mollitiem.
P. 342. omo fre, 9 oc) Aéyse«c cobro, meo zv] quomodo me habeam egi indr, ut tu istuc appellas. Respicit ad verba Protagorae p. 3838. E: 5gyoüyues — iyo àvógl samudeac uéyicrov uípog &lvas mweph àndo» Qduvóy eivos,
Cap. XXVIIL | iA4ocogía &Q ?Pjors malawvorárg —] Contenderat Protagoras p. 316.
D. sophisticen iam a Simonide,
Homero, aliis veterum, esse fa- ctitatam, sed eos omnes, ut ef- fugerent multitudinis invidiam, hanc ertem suam callide aliis nominibus, quae magis videren- tur honesta, praetexere solitos esse. callidus coo», probata illa so- phistae sententia, idem de Cre- tensibus et Lacedaemotjis iudi- cat, quos ait arte sophistica, iam antiquitus ab iis tractata, ceteris Graecis multum praestare,
ltaque Socrates, ut est '
sed istam sollertiam suam se- dulo occultare. Est autem haec irrisio tanto elegantior, qued
Lacedaemonios inprimis a litte-
rarum studiis alienissimos fuisse constat. Praeterea etiam obser- vandum est salsa cum ironia acu- tam breviloquentiam tribui vete- ribus illis, quos Socrates vocat, sophistis; ita enim notatur ga- xgoloyíc illa, quam Protagoras, Hippias, Prodicus, Gorgias, alii, studiose sectabartur, quo facilius audientium animos delinirent sibi- que conciliarent. — De genitivo
1d» "EÀAljvev et y5c cum mÀd- ,
org et mÀs(oro, connectendo v. Matth. S. 459, annot. — or*- patíborvras recte interpreta- tur Timaeus Gloss. p. 245.
z90esoioU»ros, ubi v. Kuhnken. |
B. dgmxeg ove IIgosayo- «c FlAeye v096 c0q«ocac] otetur attractio subiecti, quod
pronomini relativo accommoda- tum est. Etenim vulgaris ratio exigebat: demeo oí — coguotral (SiagroUrras xa& oyyuarítorcas
c) iéyesg vcoíco, negl ànóv] Vulgo distin-
|
PROTAGORAS..
pov, xai gogiaro nAsgrou yg xi elow, aAA! i&ag- vovytat xal oxnpocibovron apa cic &yot, l'yc ur xea- vaórÀoi 0060, Ürt Cogíq Tüv TEAiytv vepíeioty 0g- ssp oUg llowtoyÓpag ÉAtys ToUVg cogiorac, BT 00- xügu tQ poysoOn, xai avOpsig ntpuetvot, TyOULEVOL, sl yvucóticy Q fttoie0!, tt&vTOG TOUTO eoxiíjoty. yUv óà. GfEOXQUVOJAEVOL àxtivo dinero rOUg iv roig stóÀe0L Aoxavibovrac, x«i oí uiv Qt T8 xaTa yvuyTOL pipoUusvo, evtoUg, xol iudvrag nspuiMirroVrot xol qiioyvuvacrovge xoi Boayeíac avo floAag ogojiar, wg Ór TOUTOIg xQaroUVTOag TY ' EAMjitoy tovg Ja-
Luciann. p. 26 sq. et quae scripsi ad Apo Socr. P. 19. E. Criton. p. 45. D. Cratyl. p. 417. D. 404. E.
B. y»ecóOtit» Ó zeoíecos] Cu haec est Heusdi emen- datio. Vett. editt. neg eioí. Cod, Bodl. o, (sic) ntgítiow, unde
vera lectio emergit. yy —.
duaOsic elvai), ove IHowrayógac :
Peye. Phaedon. p. 66. E: xal rótt — uiv loraw o éziv- po)ue», — qgoovjctec. v. ad Apolog. p. 41. A. Perperam Stephanus zovc delendum pu- tabat.
TOv 6G P)» ratio nóoàtcocAax.] YInsanum hoc studium mores La- cedaemoniorum imitandi notavit philosophus etiam Gorg. p. 518. E., ubi vovc và drT& xa&TEuyor«g memorat, V. ibi annot. et Hein- dorf. ad h.l, qui ad verba rc 7€ xuraüyvvvr«s apte contulit Theocrit. XXII, 45: oxAzjgai- e& TtÜlayuérvog ovaro mvypais. Praeterea nunc de his legendus Ottfr. Müller Histor. Gentium Graecar. T. II. P. ll. p. 8 sqq. pdvtas recte nuperus in- terpres intellexit caestus, h. e. lora bubula, quibus pugiles ma- nus illigabant , quo veheimentio- res inferrent ictus. v. Schnei- deri Lexic. s. h. Y.
Boaretíac 'dvafolds 9.] De brevibus tunicis Lace-
Plat. Opp. Vol. II. Sect. IL
HS:
Dein Bodl. Vat. Or. doxijater vj» cogíay
daemoniorum . copiosius disputa- vit Meursius Miscell. Lacon. Lib. I. c. XV. p. 70. sqq. Eae dicuntur h. l. &»«foàat, quia dvafdlAtoOas dicebatur de iis, qui pallium retralebant et colli- gebant, ne nimis flueret aut tra- heretur. v. intpp. ad Thom. Ma- gist. p. 66. Casaubon. ad Sueton. p. 278. ed. Boecl. ad Athen. I, 18. ad Tertull. de Pal- lio p. 118. ]taque àvegoàj est amiculum, quod homines ve- nustiores, Spartanorum videli- cet morem imitantes, decora quadam ratione subducebant. v. Perizon. ad Aelian. V. H. VE, 9.
às 5 — xQaroüstac —] Accusativus absolutus, qui poni- tur propterea, quod in oc inest notio verbi gyo/usron vopítov- vec, olopevos. v. annot. ad Phae- don, p. 109, D. De Rep. I. p. 345. E. IV. 426. B. Theact. p. 151. B. coll. Matth. S. 568, 3. Rost. S. 131. 4. — 2ó/j,sci- licet, cum ironia dictum.
10
5 e
15
B 4
e 4
140 PLATONIS
xsÓnuuoviovg* oi óà Zaxsócipoviot &meióay. ffovÀov— zo, ayí£Ónv toig naQ . «vroig BvyytvécOns cogioraic xai 50m &yOwvra, AcOog E£vyywvousvow, EsvnAaaíog soi0UutVOL TY T& AüxovuovroY tOUTQy Xcl idv Tig QAÀog Éévog àv àmónurog, cvyylyvovrak Toig coga- Ortig AavOGvovrseg vovg &évovg, xai ovroi ovóéva igo, tv véov» tig rag GÀÀeg vt0Àsg Bhvon, weno ovóà Kornreg, lvo ur enouavO avec & cvrol Óua- OXOVOW. tigl Óà iv vavraig TOig mOÀec.V OU uovOY &vógsg émi moiüsVGotU uÉ;a qpovoUvrsg, aAÀa xci yv- yeixsg. | l'voints 0 dv, 0r. iyà raUVro GÀgOTS Ata, xci 4doxsüetuóviot moóg quAocogíav xci Aóyovg &Qi- ero simoiüsvvroaL ; wÓt. cl yap &ÜéAs tig aoxtat- Movíov TQ qevAorütQ cvyytvíoÓat, TO uiv st0AÀn iy voig Aóyoug sUQ)5otu. eUr0» gaUAOv vwwe qoaiwopt-
Ld
E. ózov i» trvux5 t. À.] Sic codd. fere omnes pro vulg,
1Wyor, quod nunc ineptum.
ànesdav BovAovras dy»(- óy» —] quando volunt li- bere cum sophistis suis versari, De v. dvéógy» , quod etiam lic est sans géne, sans facon, vid, ad Gorg. p. 494. E. De £eacíxic Spartanorum v. Duker. ad Thucyd. I, 144. Perizon. ad Aelian. V. H. XHI, 16, 7.
xal aíroà ov Oéva ldov— B) évai] Plutarch. Lycurg. p. 56. C: o/d' dnoónutiv fouxe (-Muxo?Qyoc) roig BovAouérosc x«i stÀayüo 8-4 Svid avra yovrac 535 xul uuuguara Bio» dnadtvruoy» xal noltzevpuárov Ótegogá». Plu- ra dat Cragius de Republ. Laced. III, 3, 4. p. 214. intpp. ad Aristoph. Avv. v. 1012. et Heindorf. ad h.l. De eodem Cretensium inátituto nihil memo- riae traditum, quod sciamus,
D. à4Aàlà xai yv9aixec] Nam etiam mulieres Spartanae
constantia et fortitudine animi excellebant; id quod testantur apophthegmata illa Lacaenarum. v. Cicero Tuscul. I, 43. et Plu- tarch. Moral. p. 1211 sq«.
e) yàg à8élae ctq] V. p 824. A.
E.2»égaAs 0j ua &Csov 1o- yo v] Acutam illam Laconum bre- viloquentiam laudat Plato Legg. J. p. 642. E. 'Theaet. p. 130. C. Aliorum scriptorum 1ocos exhibuit Meurs. Miscell. Lacon. HI, 3. — Acute dicta apte cum telis comparantur: de quo usu loquendi v. ad Sympos. p. 219. B. — Tribuit vero Laconibus vó gays xai ovrwtórQuupérov, breve illud atque contortum ver- borum sententiarumque acumen notans, quod in Laconismis ad-
miremur. Nam ovorgépew apud
rhetores Graecos rotunditati et brevitati elocutionis iisque virtutibus siguificandis, quae ex
^4
i
|
PROTAGORAS. 147
yov, Énteira , 00ov &v TUymp TüY Aeyop£yoy ; dvifois ene &Eov Aóyov fooxyv xol óvvsorgepp&voy, ügneo Üstvóg axovtiOT3g, Ogr& qoívscÓoL TÓV tpocduAsyó- v pévov sxidóg puóiv fre. To)ro ovv a$r0 xci TOY vUv slotv ol. xetavtvonxact xci TOV miles, UIT. TO Acxoviluv moÀU ueAov éot. quAocogety 7 qiio- Y
jvuvacrtv, tlóóveg, Or& TowxUra olov t' eivat Qu-
peto gqO6yyeoO oi reAéug nenoidrupéyov loriv avOoc- zov. rovrov» 5v xol OcX9g Ó Midjotos, xcà llhrra- xóg O Muvriqvaios , xxi Bíeg ó lloujvevg, xal Zó-
Acv O quírspog, xai KAsoffovAog OÓ .fívótog, xoi Mv- ' GOV 0 Xqveve, xe ffóopoc àv rovroig dero 4la- xeücuuOvi0g Xil. oUto, n&vrsg CmÀwTol xci ipa- orci xai panca q0«v Tic 4laxtóaipuoviay roióslà, xai xatcucÓO0í Y Tig. QUTOY ku cogíay rouvtqy
. P. 34$. Ilivraxóg o Mvrilqvatoc] | Sic Bodl. Yat. Vin« dob. tum hic, tum in BE Vulgo scribebatur MrvAqvatos. v. Antpp. ad Liv. XXVII, 2
ntraque oriuntur, inservire do- cta disputatione demonstravit I. Chr; Theoph. Ernesti Le- xic. Technalog. Graec. Rhetor. p. 3835. — Egregie
v. etiam Menag. ad Diog. La- ert. I, 41. In numerum eorum refertur vulgo Periander Corin- thiub, cuius loco hic commemo- ratur Myson o Xy». Diog.
porro utitur aoristo à»égale, ut promptam paratamque respon- sionem significet, quae veluti telum aliquod e vestigio emitti- tur. Quoniam enim hoc tem- pus actionem ipsam et per se spectatam significat, factum est, ut saepenumero poneretur de re
cito et veluti uno temporis pun- -
cto peracta. v. ad Phaedon. p. 84. D. Cum proximis apte con- tulit H eindorfius Theaet. S. 81: 5 évoque). Éxelvyu» ctávroG énopagaívera., vcre Ttalów» un- di» doxti» diagégtur.
P. 343. rovro» 5» tal Oa57c —] De dictis illustrio- ribus septem Graeciae sapientum scripsit librum peculiarem 1. F'r. Buddeus. Hal. Sax. 1699. 4,
Laert. I, 106: Mice» Zrgvuo- 9y0c, «UG qnoi ZocixQárns "Ee- MinnOV mageriÓ £uvos , T6 yévoc Xgytic ánó xww"e TiwóG Oizoi- xjc 59 4ioaxewixig, o0 Toig Énrd xeragid peiras, Ibid. S. 108: piura avrov xai llàdro» à» TÀ Ilgwrayógo évri Il:gsévdgov 9: «)rov. Patria hominis in- certa. v. intpp. ad Diog. 1. c. et Heindorf. ad h. |. lllud tamen apparet, a Platoné qui- dem eum non habitum esse La- cedaemonium: alioquin parum commode adderentur haec: xai
fgdopos iv roVroig Hyszo «da ,
x£dauuoviog X(Àu». Ceterum quod Heindorfius ante 24faxida(-
€
pórioc desiderabat o articulum,
equidem íllo facile careo, :
10 * :
148 —— PLATONIS
' /0UOGY , bípero. Boote dltouynpóvevro did elons
péva. oUroL xal xoi; LvveAOOvttg énegyry TÜc c0- qíag &víütcov TQ Anóun, slg v0» "sov TOY iv ZsAqioígs, yoctpovrtg ravra, à E TLXyttg UVj.VOUOL, yvoOi covtóv, xai nnóiàv &yov,
Tov ó$ Évexa vaUrm A£yo; "Ovi ovTrOG Ó ToÓ7t0G qv Tü» ncÀciO» Tüc qiÀocogías, foexvioyie vig «daxoww. xa ó5 xoi voU lliroxoU ióíg stepuegé-
C. avvóg eudosxiuy oto 0» vro?o 7.] Vulgo eJdoxunjots
éupara Boayéa — elog- pí»a| Haec explicationis gratia adiecta sunt.verbie r5» cogía» vOiaU TE» 0v OQ. o) T0s X&b xOoAv fv» slOov»rtc —] Hi etiam communiter convenerunt et primitiaa sapientiae consecrarunt Apollini etc. Male nonnemo in his y«o desi- deravit. AMvarc& £va, dici con- stat de donariis, quae e parieti- bus templorum suspenduntur: cuiusmodi donaria dicuntur àv»«- S'íuaxa. v. Thom. M. s. v. à»uOsivoa. Mlud y»3O4 cavrov Delphico templo inscriptum fuit. v. Phileb. p. 48. C. Phaedr. p.
. 229. E. Charmid. p. 164. D.
Xenoph. Mem. IV, 2, 24. Ci- cero Legg. I, 22. Tuscul. I, 28, De dicto illo pervulgato, item Delphico templo inscripto, urói» &ya», quod ab aliis ad alios au- ctores refertur, consulendi sunt intpp. ad Diog. Laert. I, 40, 44. Cicer. de Fin. III, 22. Val- cken. ad Eurip. Hippolyt. v. 264.
Tov 05; —2Àíyon;] Saepenu- mero apud Platonem huiusmodi interrogationes orationis animan-
-dae gratia inferri docebunt quae
diximus ad Gorg. p. 453. C.
.vrÀ» mani» TG QsÀo- cogí(ac] Observes ordinem ver- borum. Opponit enim &lgwvexog
veterum sapientiam, quae cum breviloquentia erat coniuncta, sophistarum rationi, qui solebant ónunyogei» xai paxgoloytiv, ideo- que và» zac» primo loco col- locavit. Neque enim in talibus perinde est, hoc an alio modo verba collocentur. Be qua re hac occasione oblata paucis ex- plicare iuvat. Itaque quadruplex esse potest istius generis nomi- num substantivorum coniunctio, quae magnopere cavendum est, ne vi et usu suo nihil discrepare putetur. Ac primum quidem dici potest: 5 o» eaa» cogía. Quo modo Graeci loqui solent, quum utriusque nominis ea est coniunctio, ut neutrum vi sua prae altero emineat, sed alterum cum altero in unam quasi coeat
notionem. Unde fit, ut lingua
Germanica saepenumero compo- sitis utatur nominibus, quum istiusmodi verborum comprehen- sio diligenter exprimenda est, Veluti 5 10) zoAéuov rvy9 Ger-
manice reddas: das Kriegs-
geschick; »y cràv molepíu ; 75 das Feindesland etc. Pror- sus alia ratio est, quum dicitur ? cogía và» nalauoy. Hoc enim
.modo qui loquitur, is priorem
verborum partem sono acuit at- que sapientiam veterum di- stinguit ab alia quadam re, quam non vult cum ílla confundi aut permutari. Contraria huic ratio
PROTAGORAS.
149
Qtto ToltO TÓ Oiüjuc byxoptolópsyov Un TÀY COQUV, T0 yaÀtnOv à 00 i0 v ÍÉuusvat 0 ovv Zuvióne, eta , quióripog d» àni cogíg, Éyvo, Ori, & xaDÉAot
vOUTO TO ófjue digno SVPoxipoUyra &OAurv xci c
stspiyévorto GUTOUV, ciTóg eU ooxiuTioes iv Toig tTOTS ev geimoic. tig ToUro ovv vÓ Qna xai TOVTOV Evexo: ToUrQ émfjovisiay XoÀovoOaL . eUrO nay TO deua
$t6sgoUrX6y ; eg nos gaiverau,
TOC T, d»OQ. Soloece. runt codd. Bodl. et Vat.
est, quum dicitur TO TzaÀGiY 7; copía. Nam ita .roig naAawic opponimus alios, quorum sapien- tia sit alia, ideoque priori parti verborum inter se junctorum maiorem vim tribuimus quam posteriori. Deniqne articulo ite- rato dicitur: 5 cogía 5 rà» na- Aesév , quod fit, quum nomeh nomini per appositjonem adiici- tur. Atque haec quidem yerbo- rum coniunctio constans est et legitima; quanquam fieri inter- dum potest, ut secunda atque tertia ratio propter rhetori- cam aliquam everborum colloca- tionemimmutetur. Nosde gram- matica ratione haec intelligi volumus, qualis obtinet, quum nulla extrinsecus accedit causa inversi vel invertendi simplicis verborum ordinis. Et hoc qui-
dem loco manifestum est nul-:
lam in reliquorum verborum iun- ctura et ordine causam cerni, propter quam rà» naàÀeidv prio- rem locum obtineat. Quare va- Jet hic unice lex illa grammati- ca, ex qua propter soni vim et gravitatem, qua zu» sala praeditum est, 5 oogía non po- tuit priorem locum occupare, firmaturque hac .pusilla observa- tione quod diximus in superibri- bus, Socratem siQw»uoc Lace- daemoniorum et Cretensium bre- viloquentiam opponere longis so- phistarum orationibus, quibus &u-
-
Correxit Heindorfius, cuius ionem firma-
dientium s&nimos mulcere ac de- linire studebant.
C. «el xa 9élos rovro v0 Qzp^] si prostravisset hoc dictum. Nam x«ó«igeiv est violenter deiicere, hu- mi prosternere. Aesch yl. Agam. v. 389: Aitüv à dxovts
py ostig Otàv- Tó* 9' iníorQo-
go vrovrGU» Qr. áÓixo» xaÓOat- gti. Similiter p. 344. C: ríva oU» Guyxavoc cvuQoga xac Qe Ibid. D. E d
ajróg tUOoxip5ots 1» r0i6 r. dv O Q.] Futurum post optativum illatum, v. Matth. S. 524.3. Haec tonstructionis ra- tio quum fugisset librarios, cor- ruptelae ansam dedit. — x«£ rOovTOV PT»exa, ut sapien- tiae famam conseqgere- tur refutato Pittaci dicto. — Pinifoviti uv xoloücas ev:0, insidiose studens illud perdere. Verbum ?2m- Bovisitv. hoc significatu cum in- finitivo iunctum legitur etiam Sympos. p.203. B: fj o)» Iwío iniflovAsVovaa — nai(o» 7t0uj- cxcÓ«., Lys. accus. Agorat. S. 12. p. 97. ed. Bremi: én:ov- Aevovtec xaraÀdoas 17» Ónpoxoa- ila», Idem adv. Sim. S. 42. p. 199. Isaeus de Cleonym. her. $. 12. Demosth. adv. Mid. S. 16. S. 88. adv. Lacrit. 8. 27. Xenoph. Sympos. JV, 52: ai- aGavouos yag rwas dmifloviavo 0
-
190 : PLATONIS
Cap. XXIX. 'Esgwxepeus?a 35 e)0:ó xowj &navrig, 86 Goc àyó GAmÓS Mye. EvÓvgQ yap tÓ f9UtoY toU (cuorog uavxüv Gy qaveiy, ti fovAó- psvog AÉysv, Ort Q»0po GyaO0v vysvícOas yoAsnov, inura dvifols rü uv, toUro yao ovóà mpóg Eve .Aéyov gaívtra, iufsKAZsOe:, bà» p Tu VnoAefhg fQóg TO ToU lluraxo) nuc égnto doílovro Aéyety TO» £€üuwyiüónv* Aíyovrog vov llwtaxoU, Ot& XewAs- 50» icÓA0v Kuusvos duqigÜnroUvra simeiv, óru. OUx, &AÀa yevécÓa, uiv yoaAsÓv àvÓpo &yaOÓv darw, O llirraxt óg &ÀgOGg, — ovx aAuOsig dyaÓÓ0v, ovx ini rovro Aye Tqv aÀnjOway, Og Goa Ovroy viVày
Cap. XXIX. C. adici xoivj £2avr1i c] V. z&vrec, contra fidem librorum fere omnium. Heindorf. coni, éavox&youtóna dé, quo
non opus.
D. o Hisraxé, óc 3
. ete BodJ, Vind. Vat. Venet.
v&6 UiapOaon, advo». — Laudavit praetered. Heindorfius Xe- Dnoph. Anabas, V, 6, 29: aJ- Tóc insBo/Aeve diafGÀÀew ue. Sed non tam rara esse huius constructionis exempla, quam vulgo opinantur, demonstrabunt qnae collegerunt Hematerhus, &d Lucian, Dial, Deor. XXI, 1. Iacoha, ad Acfiill, Tat, II, 13. Fritsch. Quaest. Luciann, p. 107?, Krüger, ad Anabas. p. 285, — xolovti», quod pro- prie est mutilare, amputa- re, significat etiam impedire, quominus quid perficia- tur, pessumdare, perdes Té, nt h. L Verbi usum docta disputatione explicarunt A rna ld, Animadversss B. 69 sq. Lectt. P. 87. Pierson. Verisimil. p. 37sq Pronomen rovzy Astius expungendum censet. Iniuria. Nam huic ro/vo, sc. rà x«OeAeiv «iré, per epexegesin addita sunt verba xoAoícas a?to. Pendet au- tem hic dativus item ex àmifov-
' Amor. Gorg. p. 473. B: svgarríds
às] V. d II. xe ógdigOce. Re- et. r. Coisl, x«aí om.
| anigovisvov. Menex. p. 242. A1
inifovitvtw qOoga. Pro eo igi- tur, quod dici poterat: vovcov qOogZ éniflovAtve», posuit rove 7Q iuflvituwr xoAovoa, a)ro.
Cap. XXIX. D» I»xesc« ivé- Baàe vo uév] P. 339. B: à»- doa dyaÓo» ui» diaOfeq yevt- cÓ«t yalinow. — oj xc €»y& Adyov, Fortius hoc di- ctum quam 7rgog o/ódéva Aoyo», ut significet prorsus inepte.
' De ov/ói cic v. Indic, s. v. oi-
9€. , Dictionem illustrabunt haec. Phileb, p. 33. B: voivo ui» Fr elcaU O«q. Érioxtwope Sa, làv ngóq Àoyo» «4 y. lbid. p. 42, E: oJ- 0i» ngog Àoyo», & Ilgóragye, 9 c) vj» fov vO éiQornua. lbid. . 18. D: 7( 2904 Éxog av asc! ctt; Protagor. p. 344, A: oive qaívtxos ngoc Aoyov r0 né» iu- Beglnuévov, ubi hle locns respi- citur. P. 351. E: ià» gà» xoc Aoyov dox; alvus vÓ cxéupa. Al- cib. II. p. 147. B. al.
Aéyovroc co) Jl. a" dp
PROTAGORAS. 191
sUv ul» eg aÀnÓuc ayaOdv, voy Óà cyaOnr uv, ov pívro, &ÀgOGg' svgOeg ydQ TOUTO y& qavsig &v
xol oU Z€uwwvióov* «AÀ' vnwpflaró» Ost Ouvos iv v
QOuotu, T0 GAaD ung, ovruoci nog Untnóvra xO voU lhwraxov, digna &v el Deíriusy avro» Afyovra vó» lliztoxóv xai Ziyoevíóny dmoxgiópeyov, eitóvra* Kt &v Qunot, galanoy icOAov fnpsvon, vv Óà dmo- xgiópevoy, ór. ^42 Ilywtraxá, oUx GÀgÓ* £g: ov
b
344
ydp sivoi, aAÀo pivéoDo, pév i&oriv &vàpo áyadóy |
zt00i T8 xal mool xai vog TeTQUyGVOV , Gvev revvypévov : Aolenóy aAaOog. ovro qaiveras [10]
sgg Aoyov TO uÉv üufeBAgu£voy xoi vQ & AaS9éog
E. iv tj dopars vó G1aO ioc] Vett. editt. perperam diq-
Oéwc, quod ex codd. optimis mutatum.
erat.
Idem error in proximis
P. 844, oórw gaíveras [10] xoQoq Ao yov] Istud zo aut delendum est aut in vo; vel pos mutandum. —
QicBqvoU vea sineiv] Ante Aéyorros ne quis cum Corna- rio x«é inserendum opinetur, vere observavit Heindorfius haec per epexegesih addi verbis &pítovra Aéyewr , comparans illa p. 348. À: robg roivrovg uos dox; xgjva« uàiÀÀo» uiutieG«s jué vt xal cé, x«raOeuérov; — TOoUG AuyovcG "noutiaB as. Conf. praeterea ad p. 330. A. p. 352. À. el quae alibi de hac enun- tiatorum — appositione diximus. Mox ad ovx intelligendum esse liquet àc94o» Iupevat y«sn0». Gorg. p. 411. À: xaxía» àv "wa àyogás 7 neríay; P ol. Ovx, alla nevíav. Jbid. p. 448. D: dÀÀ& ov &i Bosà, égoU «Tos. Socr. Ovx. — à mol) àv jjdwov of. Thenet. p. 149. E: Tc Gütijg 59 dÀÀgg ole véyvüuo elvas s—5 Theaet, O/x, «Xà Tjc a)rjc. De Rep. Ill. p. 405. C, Parm. p. 128. À. Lach. p. 195. A, Phaed. p. 236. D. Xe- noph. Mem. HH, 6, dé xwac olc8e ' ingddci Qi»,
que per vzrépflarov , 8.
13: aAAng.
!
eA jxovoa *. Tr. À. al. Proxi- mum og GÀnOds Socrates censet non cum ayaóOo» esse conne- etendum, sed cum «eno», ideo- verbi transgressionem ut Quin- til. VII, 6, 62. vocat, in po- stremum locum reieetum esse dicit. Itaque haee: ox ini rov- TQ Àéyvtv T5» dijOtn«v, sic ac- eipienda: non cum: hoc ver- bo illud oc dà19ds aoniungi voluit; non ad áy«O90» ad«
dit istud e$ àAg9s.
E. ovrw-cí. zoe vzstcvrov- ra] sic fere illud Pittaci apud animum intelligen- tem, quasi ipse loquatur Pittacus, Simonides re- spondeat: quemadmodum haee recte interpretatur Heindor- fius, laudans ille de hoc usu verbi sz» Reiskii Indic. Demosth. s. v. — Mox ante einovra intelligendum | zó» év, non cum Stephano infercien- dum. v. ad p. 830. A.
sjoyov -
152 PLATONIS
ógO ug àn' ioyato xsiptvov. xoi TX inióvyra návra TOUTQ paprvosi, 0TU OUTUgG sioiron. 4$0ÀAÀ; pà» yao dor. xai mtgü éxdorov rov» ày TQ Gopor. slonuérvey &noüEos, wg &U neroinrau* navv yap yogivrag xol peusAnptveg Éys* aAÀÀa uoxpov &v sig avro oUta OuAUGy. aÀAa vOv rUnOV avtoU TOV Olov OubéAOw- psv xoi t5v fovAngow, Oré navyrüg uGÀÀow ÉAeyyog àcr: roU Ilirroxsiov Qruarog Ou mavtróg toU QGouotog. . Cap. XXX. .4iya yap uer voUro OMya Ou-
. uv, eg &y t Aéyor Aóyov, Or, yevécOas pi» avóga
aya oy qalenóy &AaOEng, olo» «s u£vtot àní ys yoó- vov Tiva' ysvOutvo» Óà Oapévesy iv. rovg v7 ÉL xci tiva &vàgo &yaDóv, &g oV Ayug, & Ihrragb, aóvvatov xol ovx avOpuntov, cAAx Ütü0g v uóvos TOUO Éyos v yépog » ávóga 0à ovx ÉoT& u7) oV xaxov ipu evas, óv àv à uügzavog cvugopoa xad ÉAg. tiva ovy eu5yovog cvuqopa xoddipsi iy
Cep. XXX. E. pij od xanóv Iun ava:] Sic codd. plerique
P. 344. xal cà PiPnmivwt:a interpretatione non diutius mo-
mávra] P: 345. C: xal :à im- ovra y& vo) &ouarog Eri uáÀloy
052o;.
B.. é1àà zó» r/ no» «v- ToU TO0* 0Ào» O. x. v. Bov- Aq0«»] Tvnog quum proprie di- catur de adumbratione imagi- num, a philosophis usurpatur sapenumero de universa descri- ptione ac definitione orationis, disputationis, carminis alicuius,
. quae singulorum verborum et
argumentorum subtilius examen aspernatur, et eorum summam paucis complectitur. Plat. De Ren. VI, p. 491. C, ubi v. ann. Aristotel. Kthic. Nicom. I, 11: x5 óÀov dà xai zUn« egi» Tày' ü» (owe yov Platonica dedi ad Phileb. p. 202. ltaque vult summam et consilium totius carminis. Simonidei breviter in- dicare, in singulorum verborum
rari,
Cap. XXX. o1: yevéadats pi» — xai oíx àvÓQontioy Sunt haec verba Socratis, qui- bus denuo carminis Simonidei initium explicat: quae , deinceps sequuntur ávdga Óà ox For x, v. À.,.ea ipsius Simonidis ora- tionem continuant. Unde Boe-
ckhius hic ducyavoc reponen- dum iudicavit. Intelligenda au- tem sunt hoc modo: vir au- tem fieri non potest quin malus sit, si inexpugnabi- lis eum calamitas prostra- verit. Nam ita nunc quoque x«Oaisiv accipiendum esse vel hoc docet, quod paullo post uti- tur verbo xarafaAAuv», de sta- tu deiicere. De v. iórgs di- ctum est ad p. 322. C,
D. c0» à» xtíuevov ov] Ne quis haec temere inculcata opinetur, quum praecedat ognsQ
PROTAGORAS,
fÀolov àoyü; OnAov Or oU rÓ» Làwitqv O uiv yàp jówórgg dé xaÜgnros. doneo oU» oU TOY xelpevóy vig à» xorafalo,, àAÀÀe vÓv uiv écrütd mots xc- vo(XAos à» tig, dere xelusvov sodjoos TOv Óà xel- pevoy ov, oUta xol T0» tUpyavov DvyrG motü Guy. gavog &v» ovggopa xaDéAou toy Óà Gà üyáyavoy Ovra oU* xol TOY xvftovücgv uíyog yspov ininscoy eppyavov Gv stowjotue, xal ysmQyoy oet Doc àntA- SoUca apngyavov à» On, xa largov raUvt& roUto. vQ piv yag 400 iyyuptt xaxQ.yevíados ógneo xoà st«o' GÀÀov fmosjroU peorvotiraL TOU siróvtog* «vta «Y710 &yaO 0g roti này xaxóg, GÀAore Ó. àoDAdc* Ti Óà xaxQ oUx iyywps: yevíaO ou, GÀM dal sivas &vety- X1]. wgr& TOV ui» sUumyacvov xci cogo» xci aycó0v» incóny cuüiyayog ovpugopa xaÜÉAg, oUx fors u7) oU xaxó» Éupsvas* 0) OK quic, Iirvoxé, yoAenóy loOAóy lupsyow. v0. 0, Éory yevécOas piy xalenóv, Ovyaróv
pro vulg. e?»as, E
oU ro» xeluevó» Tic y warafa-
Àos, eodem modo Gorg. p. 521. D. E: o) 7906 yáQui» Aéywv 10Uc Àoyove obo Afym íxdorore, alÀa z0ó0g rO BéÀroro», oU 7tQoQ TO 79:10», Quod ov pro oix in clausula positum est, de eo v. Dorvill, ad Charit. p. 639, .xoàÀsug oQa àinelOovVosm —] EnségztoO0as, izinínru et imifíunecOa, dicuntur de malis et calamitatibus, quae subito in- cidunt vel immittuntur, — Zuy- yos o» à» Occ, |. e. noujotit, Supra p. 326. A. Xenoph. Cy- rop. IV, 6, 2: oeneQ à» &/dat- pova noréQa nuig rwv T«O (s. Imprimis ab Homero ceterisque poetis hic usus verbi frequenta- tus. Unde Athenaeus XI, p. 501. C: «0 vtoágon. OQii»as ztQoq TÀ» dQya(ev yero. — xai la:Qo» raj10 TrGj)ctd4, pariterque medicum. v. ad Sympos. p. 178. E.
sap? iàlov noigro?] Ver- sUs incerti gnomici, qui una cum Theognideis Jaudatur etiam X e- noph. Mem. I, 2, 20., ex quo joco eum alius potius poetae quam 'lheognidis esse apparere censet Hermannus ad So- phocl, Antigon, v. 864, Mox
&4AÀlort Ó' post zorà uév illatum
usu haud infrequenti, y. Viger. p. 792.
7$ 0b xaxó osx dyyegt? yt»écO. ni] Intelligendum xax, non inferendum , quod volebat Stephanus. Menon. p. 89. A: &l. gvoto oí éya80l iy(yyorro, sc. &yaOo(. Eurip. Hecub. v, 181: voup yàg ToU Oto) jyovusÓa, 8C. Órove, Nam jta laec recte nobis videmur explicasse ad Eu- thypbron. p. 3. D. !
EK. vo O' lors yevéoSas pi» x.) Verba ita cohaerent: có Ó) yalenów uf» lore yevéaOas icOlorv, Qvvaróv Qé (sc. yesé-
158 -
Pd
$15
154 PLATONIS
SlicoM e hari óà dóUvavov. rodtac này» yao sv zmüg «v50 oyaOóg, xaxog ÓÀ si xeaxec. víg oV» slg yoduuera &yoó7 noti dott, xai víg &v- ópga «yov mou sg yocupora; OnAov Or; 9 rOV- vev jutÜvoig. Tí; ÓÀ eynpayio ayaOOv lergov rossi ; ünÀo» óré 7] tOY xcuyOvre» Tig Ütpantíac uaO oig. xcxóg Óà xaxüg. tíg ov» &v xaxüg learpóg yévowo; ógÀov Qr. d) moro» uiv VneéQyu laroQ civat, Énecra ayaOQ largQ. ovrog yap dv xoixexóg yévowwo, sutig dà oí lerguxQ lÓwütas ovx &v mots ysvolusD'o xexdag spo5ewreg oUrs largoi ovrs vTéxroVsg ovre GÀÀo ovO»y
.'TüV TOL0UTQV* Ogtig ÓÀ ur, latgog àw yévovto xac
socias, ÓrÀov Or& oU0À, xaxog largOg. ovre xoi O pi» &yadog avygo yévow' v mots xoci xaxóg i] vstó goovov ?3) VnÓ nóyov 7j (n0 vàcou Jj (nO GAXow Ti-
v9 Ó' los! yesécOa: nu. —] Sic Bodl. Vind, Coisl. Vulgo: v0 Ó' jorl ytvícD-as plv. yalínóv, dvraróv dd* doQlóv d' luusres
dóv»arov, sensu fere eodem.
c0a. la010ov)* ád/varor d) Tu- peras (éoCÀóv), quum revera, licet difficile sit, fieri ta- men certe possit, ut quis probus evadat; fieri au- tem nequeat, ut siet, i. e. semper maneat, De «o óf, quod quum tamen, quum ta- men revera significat, dictum est ad Apolog. Socr. p. 38. A. Sympos. p. 198. D. al. nQítac nh» ydg e) — sl xexdàc) Haec quoque Simoni- dea esse primus docuit Schlei- ermacherus. Quippe si es- sent Socratis verba, proxima
" disputatio non haberet quorsum
oommode referretur. ^ Aocedit «quod mox baec inferuntur: era xal rOj10 voU doptuxrog 790€
| qO0UrO r&(ves, Órs eivas ul» ávydpa
éya0O» oüx olo» v& QiartÀo)vra dyaOo» x, v. À., quae omnem de hac causa tollunt. dubitatio. mem, Vocula «b ante xaxcog in- terponitur ac si praecessisset s
piv yàg Ixgate, quae structurae insolentia in lyrice. sermone ut- cunque ferenda. Et ipsum hoc &) cum participio iunctum illu- stravit Dissen. ad Pindar. p. 83. Neque necesse est, ut in proximis, ubi Socrates haec suo more, lh. e. oratione pedestri, iterat, «à. ante xoxóc intrudatur, quod qui voluit, is hio non mi- nus erravit quam in superiori- bus, ubi in Simonideis p. 341. E. censuit scribendum esse zo5- TO 10 y(ígag dnért&ut, quoniam Socrates p. 344. C. interposito articulo dicit 05:0 Fyo, ro yt- eec. Multo minus autem pro- bandum est Cornarii commen- tum, qui, ut vitaretur scilicet orationis liíatus, Ficino duce le- gendum censuit: ÓeQanevas yaQ 0 éyaO80g largóc xaloc, xoxo ó? xaxóg. Nimirum iste non vi- dit alteram partem sententiae Simonideae & Socrate breviter afferrí, wt deinceps similiter de
PR OTAQORAS.
E
yóc fitQurtTouaTOQ — «vr yao uóv i iori xor ngá- $i, into Tung orspnónvas nz 0 Óà xexóg av5g0 ovx &Yy ftote yévoiro xoxóg* Éost yap así* aAA sk péAAet xaxog y&vécÓau., Ósi avTOv mpórsgoy ayoDO» yevé- cÜ«i. egre xoi voUTO TOU QOuGTOG f0ÓG TOUTO T5- yel, OTi sivo, uàv àvópa ayaO0Ov o)y oióv vt Ouxr- Aovvta &yaDóv, yevéodos óà «yoaOO» oiov ts, xeà XOGXOv ys TOV aUróv foVrov* àrmi mAciorov Óà xoi &oiovoí slouv ovg &v oi 9 soi ALL
Cap. XXXI.
Ta)té T8 ovv ndvra moóc TÓV
lhrraxóv sipurai, xoi và imivro ys voU Gouotog Ér, uxAAov OÓnÀot. quoi yío* ' Tovv»&xev oU noc àyo TÓ pn y&vécO av óvvatov*O.LXusvog xe- vtcv àg &mpaxcov àAníón pnoigav alovog B«aAén, navaáuunov GyOounoy, Ieeuedovg
Cap, XXXI P. 345 C.
M
xaveáv de &ng.] V. ec, quod
ex plurimis optimisque libris emendatum. Deinde vulg. ej gvédovg e Bodl. Vat. interim, - ut jam Stephanus voluit,
ea commentetur, atque de priore fecerat, Ceterum pro Simoni- deo zgate; Boeckhius requi- rebat nQ9abass.
P, 345, oJc«& ilo oói» zv» rovovtov] H. e. neque in ulla alia huiusmodi arte. Proxima sic intelligas : quod gi vero quis non po- test ut medicus xexóg ngar« 7t, nec.malus medicus fieri potest,
B, éàn«oc9Zum-qc creo j- »«v.] Eadem constructio est Apol. Socr. p. 37, D : xaAóc ovv &» uo, 0 lloc tím, — étclavyo- pévo Ur. conf. Matth. S. 5835, — JÓgoóg ToUcTO r&(»&s, Bd hoc probandum et demon- strandum refertur; eospe- ctat, ut doceatur. Unde fit ut deinde addi possit ovs — ovx Gio» 1& X. T. À.
C, ini niiicro» dà —] Nec haec dubitari potest quin Simoenidi tribuenda sint: adeo
referunt lyricae dictionis speciem. Quum vero dà xa£ ab ipso Pla- tone additum videatur, éni zi- ero» apparet cum déQgioros con- necti oportere, ut sententia haeg Bit: diutissime vero etiam optimi sunt, quos dii amant Nam ita ixi nÀtoroy nunc cum Heindorfio capien- dum propter praecedentia illa: €i»aV — 0Ux oio» cvs Quia TeÀo2»cTa àyaOov, quem- admodum zi zoàÀ/ saepe signi» ficat diu, v. Lambert. Bos, p. 104. ed, Schaef. Nisi quis malit iz zrÀsiorov &Qiotos inter- pretari Jonge optimi, quem- admodum às? nA£ov, àn$ uito», éni uéyo, dicitur, de quo v. ad Gorg. p. 453, A,
Cap. XXXI. "Tod»exiv ov zov byo t. p. y. —] Quo- circa nunquam ego, id quod fieri non potest quaerens, frustra in irri- tam spem aevipartem pro-
158 PLATONIS
0cor xapztüv aivvpneO my Qoavóogc int.O" ouv s$ouy anayythén, quaiv. ovre coqódpa xcà 0s OÀov roU Gcperog inthépyeras TQ ToU lleraxoU Q75- pon, návrag 0) incivupus xai quiéo éxdw ógvig $gÀg puOiv eloxoóv* éváyxg 9 ovàà 2 20i párovta. xci TOUT. àcrà mpog Td cvUró TOVUTO elonpévov. ov yao QUT &naidevroc T Zium- víónc, gra Tolrove gavos énopyety , 0g y dixo pu- dà» xaxov ftot; , (c OYVTwY Fev y, oi ixóvrtg xaxa stosoUGLy. àye) yao ayeüóy *& oia, vTOUTO, OrL oUOtG Td» Cogo» avÓpov qyeiras obOkva avyÓ pure» éxóvro iÉauagravyu», ovóé aloyod ts xci xaxa éxóvrm ioyd- (eoBa, GÀ sif" longiy, órt návrtg oi. và aloyod xaà
D, ndyrac 0) 2nalvque] V. inawoiui, Bodi. Vat. ixalyy- po. Ali izesZuw. Venet. Z. éxaívyu, quod jam Stephanus re- stituendum yidit.
E. vrovzuv* Qno» àga.v.] Sic Bodl, Vat. Venet, 2. Pariss. B. C. E. Flor. a, b. c. o. Ambr. Angel. Barberin. Palat. et a pr. m. Coisl, & sec. man, Venet, 5, Vulgat, rovzoy servavit Bekke-
liejiam, qucerens virum v:] dietum — persequitur
plane integrum inter nos, latae quiennque frugibus vescimur terrae: tum vo- bis, quum invenero, indi- cabo. Voc. xe»sa» pertinet ad po:qa» aljvog, et dictum est per prolepsin, ut sit; «re xevtày sivx,, h. e, frustra. De hac prolepsi v, ad Tim. p. 72. D. et supra ad p. 327. C. Istud sauve por dvOQuno» per ap- positionem additum est illis: TO Did yevícOas dvrarov, — Verba ev Qvedovs 0c0s xxgnov» mlivyusOan y80voc ob oculos habuit Horat, Od. HI, 14, 10; Quicunque terrae munere vescimur, judice Valckenario ad Eau- rip. Hippolyt. v. 131., qui plura in hanc sententiam collegit. — Ewtora sic participio praemis- sum illustravit Hermann. ad Aristoph. Nubb. v. 857,
D. inatéQxeczao — Qupua-
et quasi hostiliter aggre- ditur.
*ouy»yrac Ó) ino (vt ps — 8 erac fodr] Sic occu et oc &» saepe ad pluralem numerum referuntur. Mox: Gert TOUVTOUG gavas Pnawsiv, Dc à» ÍxQv pnóiv xaxov nói, ubi Heusdius per- peram deris üv requirebat. P. 845. E: ovy 06 &» ur xaxà noii uv, rovtw* goi» I TTE. siv««, ubi vulgo zovrov edeba- tur. De Republ. VIII. ,P, 566. D: doztáberns Tá»rae, e &» nt- Qrrvyravp. lbid. IV. p. 426. B. Sed plurima huius generis exem- pla congesserunt praeter H ein- dorfium ad h. | Astius ad Legg. p. 63. Monk. ad Eurip. Hippolyt. v. 78. Jacobs. Add. in Athen. .PO212. Matth. S. 415. — CERE foÀs dictum pro vulg. oce«e à» fpdg. Solent enim relativa apud poetas cum
PROTAGORAS. 157
xexa ftotoUyrég QXoVtTeg ftOLOUOL, xol O9) xoà Ó Gupw- víünc oUy Og ÓV nr xaxa nou) éxov, roUrwuY qnóiv &nouvéírgg sivos, aÀÀc mepi éavroU Aye ToUTO vÓ áxev. Qyéiro ydg àvópo xclóv xGycOOv noAÀdxig av- vOv inovcoyxulu» qíÀAov twi yíyvsoD'as xoà ànowérgy $46 [gAsiv xai ànoweiv]), olov «vópi moAAcxig ovpnivos paoytíon 13) natépoc aAAOxotov 7) natQglÓa 7) &AÀO vc ro qOL.0UtOY. tovg uày oUY mnovqgooUg, Ora» tTOrloUTÓY Té evroig cvuf, Ggnso donévovg OpGv xol wéyovrag e ànuóuxv)vor xci xatmyoosv v5 movnoicy TOV yovéov
3j seroídog, lvo «vroig muslovot» avrov n9 iyxaA- cw oi &vOQuror, wró Ovud(,OCIy a, OTU. GHSAOUOH, egre ir. uaAAov *béytv 76 avrovg xoà ÉyÜpog éxov- B
rus. Paullo ante vett. editt. 0& d» uz rà x«xd. Articulum Venet.
&£ X. recte omittunt, P. 346.
qiÀe?v xal Pztasei»] Haec inepte interposita
iure delevit Heindorfius. Nos propter codd. consensum uncinis se-
cludere maluimus, óra* r0otOUTOP 75 QUT.] Vind. exhibent,
4
ceniunctivo construi omissa dc» particula. v. ad Gorg. p. 484. E. dvdyxn Óó o/d? Oeol uá- yo»cra:] Simonidis hoc dictum, quod ab Diogene Laert. I, 17. Pittaco tribuitur, in pro- verbium abiit. v. Legg. V. p. 141. A. VII. p. 818. GD. Rit- tershus. ad Oppian. Cyneget. p. 223. Spanhem. ad Coellim. Hymn. in Del. v. 122. Stan- lei. ad Aeschyl. Prom. 195. A. Meineke ad Menandr. et Phi- lem. Fragm. p. 367. Zenob. J, 85. Schol. Ruhnken, p. 230. ov déva d» ÜCoonu» ixov- 1a — ] Celebratissima'haec Pla- tonis sententia est, neminem sua sponte esse malum. Quam in rem Heusdius Specim. Crit. p. 72. sq. laudavit Legg. V. p. 731. C. p. 134. B. IX. p. 860. D. Tim. p. 86. D. Rep. IX. p. 589. C. Hipp. Mai. p. 296. C. Gataker. ad M. Antonin, IV,
V. x» rooUro». lllud Bodl, Vat.
3,:6. VII, 63. VIII, 14. X, 30. XI, 18. Upton. ad Epictet. Diss. I, 28. 1I, 22.
P. 346. 5 narféíoa állo- xoro»] -fAloxoro; Phrynich. apud Ruhnken. ad Tim. Gloss. p. 24. ab àààoc et xóroc i. e. TQOnoc, 500c, Ooyj, derivat, ideoque proprie eum significare dicit, qui est alius indolis, quam quae natura ei vel . inest vel] inesse debet.: Verissime autem addit: xvgíoc pi» ov» oí zów voi» BrBlauuévos xai lunigxros diloxorot xaAoUv- T&. Hoc loco significat sae- vum, ferocem. — xaà yí£- yoyragc émzideexv»v vas, vitu- perando rem reddere ma- nifestam. — ocrs Exs« uàÀ- Ao» y., ita ut magis etiam, quam par sit, eos vituperent et praeter necesshriasini- micitias etiam »volunta- rias suscipiant.
PLATONIS. /
elovg stpóg To!c dvayxaletg moogriÜsoO ai Tovg Ó, ayaOovg imixovnreoD oí Ta xoi ànawwety e voyxateoD os, xci àxv Ti OgytoÜOGL Toig yovtsUO 3] notQiÓ, eóv- xngOévrtg, a9roU; éavroUg napouvOt:oOat. xci ÓwA- Actio aL rtoogevayxatovrag éxvrovg quisi» rovc éav- zàv xai àmcwsiy. moÀÀaxig ÓÉ, oluat, xci Ziwviónc 3ynoaro xci eUrOg 7j tUpavvov 4j GÀAow TivU TOY TOr0UrGy énowwícos xci iyxeipudioon ovy éxwv, cÀX. 895 dvoryxaLópevog. ToUTO O59 xci T IlrtoxQ Aéytt, OTt
w&, € llhrraxí, ov Ói& vaVrd os ap&yo ; ort elu léger insi Énotys àáEnoxs? 0g &v "Pu *«- x 0g. 7 u5ó à yov e&nálapvog, elódg * 0Ov4$- cinoÀw Oixav Vyiq6 GY5o* oV nov 6yó go- poopot, 0v yao sip. góp e pog TUY yàp qÀiO iov ansigav ytvíO Aa, dier & Tig xotoet spéyov, àunAnoO ein &v ixetvovg uapqóuevoe. TX Tou, X&ÀO, Tt oicí T alegoa "n HÉpixTOw oU TOUTO Tn GgneQ &» & ÉAeye, f&yr& TOL ÀtUXO, Oig
!
B. "Qc TRIO árayxalawge n06cr.] Codd. omnes àveyxete, quod de coniectura Heusdi mutavimus cum Schleiermachero, ens Qorfio, Bekkero.
C. sidoc v' ó»noí(noli» Qíixav»] Sic scripsimus de prae- clara Hermanni coniectura. Libri: «iówc ys óvijces x0hw Óíxav. Dein Schleiermacheri rationem secuti dedimus o/ qu» iyo u. Nam
B. f£avvo?e nagapnvOti- «9«av] H. e. affectus suos sedare ac tranquillos red- dere. v. ad Phaedon. p. 70. B,
nyioaro-inxaivíga iu- dicavit laudare se oporte- re. v. ad Phaedon. p. 95. B. Hermann. ad Viger. p. 148. n. 158. et Heindorf. ad h. 1., qui recte arbitratur in talibus locis non óe» omissum esse, sed ver- ba 5jyéioOoas, Aoy(GtoO «s, vout- Ce» , al. significare aequum s. opus iudicare.
C. órs "Eyo, o H. — celui QÀo voy cc] Haec Platonis E non Simonidis, cnius verba dein- de demum adduntur:
Iuosyt
btapxet —— ov piv iyo pu pycoua, o9 yag clpys gia pepuoc. In his loco vulg. le- ctionis; eldui. ye óvjot moÀw
óíxa» Wywje óvíg, praeclaram -
recepi emendationem Her man-
.ni, etiam ab I. Bekkero in
ordinem verborum restitutam, el- duc v' óvyoínolw (xav Syene éàrjo, i. e. gnarus iustitiae urbium adiutricis integer vir. — "Andlauvos est H e- sychio interprete dunravoc, in- ops consilii, ignavus, in- ers&.— rà» y40 4 À. dm. yt- véOÀa, h. e. innumera enim stultorum natio. Sed àn«-
Qv» per enallagen ad 7A«94w»
V
1
.." . PROTAGORAS, 159
playa n, páuxzon* yehotóv yàg &» elg rolex * eÀA' Ori avrog. xxà td píco enodtysras , weT8 gu) Aptysv. xal ov (r3, Épp, navduono» GvOQónoy, &UQusÜoUc 000. xapstóv alvéusD'o xOoyóg* insi" Div &UQwY» anayysAéd. (bre rovrov y' fvixa ovóéva àmoi-
vécoucs, GÀAd pos &Eaoxe, àv 1 nécog xci univ xc- .
xóàv RV , ug &yw sicvtrag qué xai ànaívuus —- xa) T uva ivravOq. xíyonta: Ti TOY Mvzinvaion, 9g z90c llitraxoy Aéyuv tÓ navrag ài bnaivnpt xoi qua. Aáto éxaiy (ivraüQa Os à» vQ uy duo Bac Myoy- Ta) Ogttg Égóg pumoiv aloygóv, &Ggpv À Éorw og àye ina xoi gu. cà ovv, xai tb puíowg tAsytQ ànisxá xoi xÀgÓ5, o llutaxf, oUx &y mots Éyeyo» * vyUy 06 — dgoópa yap xoci spi TV paylatay aytv— Oóusvoc Qoxsig aÀ5g3 A£ye, dia veVTO os iyo y éro.
Tavra nov Óoxei, à llgóóixs xo IipwroyóQa, 5v ó iy, Zovióng Siayoovpsvoc fftOVQxÉVOL TOUTO vó (aua. |
/
codd. cum vett. editt. ó2 pi ly. )Avo tuv ànelQuy piióla] Sic codd. omnes. Vett. editt. juolay & neige yértóda. D. :c$Qvsdove 9co.] Sic Bod]. Vat. pro e gvédowc. Mox din editt, rursus bis imcwoius, quod ex codd. antea memoratis mutatum.
refertur. Male vulgo yértOla, pravo accentu.
7zdv»vra TQ& — BKBéfuexTa:] Omnia, inquit Simonides, pul- cra, quibus turpia nom sunt mixta. Quae quoniam communis sententiae speciem ha- bent, de more illatum est ro: cuius usum ad h. l. Heindor- fius, nos ad Sympos. p. 219. À. exemplis illustravimus.
D. x«$ oJ) bnt —] Ex * hoc loco recte, opinor, Schilei-
ermacherus coniecit in car-
mine Simonideo haec verba sub- iecta fuisse illis IJe»v« rov xaàa « 1. À. De totius carminis or-
dine metricaque desciipionó v. Hermannum ap. Heindorf. p. 598.
xai ixalvqgpi] V. Mait- taire De dialectis p. 313. ed. Sturz.
E. ivravOad e: — Atyo»-, ra] Hic oportet postíxov pronuntiando interstin- guere. — lazo» ose, i. e à»(-
ovc. cf. Buttmann, & 137.
Matth. S. 482.
P.347. sj» a£ — [LIII y&Q xai z.] Post »)» dé in- telligas oJy oj/rug lyt. vid. ad Apolog. Socrat, T. I. p. 84., ubi hanc aposiopesin illnstravimus, Plene lliad, XI, v. 326 89q.
$17
PLATONIS
Cap. XXXII. Koi 0 Inniag, Ev pbv Hot óo- x8ig, Up, e Zxopotte, xal 0U ftsph toU Qouotog. Ott-
100
AsvO vat * lor. pévrot, ig, xoà épol Aoyog rttol av-
ToU &U Éyov, 0v Üpiy iniótíso, &v. f'ovVAgoOt. Koi o "AXxufhaóne, Noi, Éyy, & 'Innía, Ugoi oic y&s* viv ó Óixcióv éort.y. d FR RP DNE zo0g CGÀÀNAo llowta- gópag x&i ZGwxpoutyo, llowrayopag uiv si Ér& govàe- v&& iourdv, aftoxolysc Oo Ziuxoaty, sk 0à Or fovAs- vU Zwxgdüttu &noxgivsoO ei, àpurüy vóv Érsgov. Kol dyo sizov* "Enotno uà» Éywys Iowreyópg ÓftÓTEQOV «UrQ 10t0v* tl Óà BoVAszet, negl pi dopdtuy TÉ xci ànovy bicupy , spi óà av rà soUrov iyd 65 59ou- Tqy0m, & [lourayopo, 5ó6ug &v ini vtAog ÉAOouu ue- 4à coU OxomoUnsvog. xci yag ÓQxei noL TO msQL stouj- cec ÓOLanAéyeoO aL Ono. 0raTOV sívxs voOÍg GOUUmOOÍOLG TOig TGY quUAoV xoci &yopalev avOQpurtay. xci ya otro, Oud tÓ uj) OvyacÓDaL, GAASAOI; Óv Éavrüv ovv- tiva, ày TQ nótQ uno ài Tic éavtQv quvic xai TUYy Aóytv tüy éavrüy Vno amnoi:vo(ag Tiu(ag stoi- oUVO, TOg avAroldag, fLQAA0U uuo oUpevoL aAkotQlay
Cap. XXXI. P. 347. C. xai yag Óoxti uos] Laudat haec Athenaeus III. p. 97. A. D. cvpnótas xal nexait] Bodl. Vat. r. om. xa/ male.
Cap. XXXIL — x«i cy) nep To) dopn.] Hoc xaí referas ad proxima: for. uérros xui uoi Aóyos. sine suae sapientiae iactantia.
ztQí — ino» iacopntv] sc. Àéytv, v, ad Alcibiad. l. p. 113. D.
xai q4àp QoxeT pos—) Acer- bam haec tota oratio continet irrisionem sophistarum, imprimis Protagorae, qui, quum ipsi care- rent ingenii doctrinaeque opibus, quibus convivarum animos exhi- lararent ditarentque, recitandis et interpretandis poetarum car- minibus tempus transigebant, mirifice aucupantes . sapientiae
Dicit autem haec non.
laudem. ]taque salse eos com- perat cum hominibus eruditionis liberalioris expertibus, qui, quum neque familiariter inter se collo- qui, neque canere aut saltare didicerint, tibicinas et saltatrices conviviis adhibeant, istarum ar- tibus scilicet sese gnaviter dele- ctaturi. "Totus locus quum du- bitari non possit, quin ad irri- dendos sophistas sit comparatus, Bb multis etiam ad Xenophon- teum Symposium ridendum exa- gitandumque pertinere iudicatus est — dyogatos sunt He- gythio interprete oí iv dyopa dvacrQégoutvow, Horat. A. P. v. 245. vocat forenses. H. l.
intelliguntur homines rudes
PROTAGORAS, 191,
qovgy Uu ty avid, xci Ói& vg ixtywy gave aAÀnAotg OUVsiOLP. Ortov ÓàÀ xoAoi xayadol evunóros xoi stestoui0evuévos eloív, ovx &v i0oig ovv. avisroldag OUT ópyovgídac ovre qyaroías, &ÀÀ' avrovg evroig ixavovc Ovrag Gv»dyoi &vev TOY ÀgQov tr& Xcl stou- Óuov ro/UTuY Üix Tzg avrGV Quv5e, AÉyovrag *& xoà . axovovrag à» uíoe& énvrGv xoouiog, x&v navv noÀv» E oivov &íucW. ovto 0à xai ai voiaíós cvvovolat, àay uev Ac vro avógüv ofoízrep "iov oí stoAAoL qaop. "a elvai, oUOby Ücovtot aAovgíac q016; 02$ ftoutav,
oUg OUrS aysgéoD au olóy £. iori. nfoi Qv AÉyovow, ánayópevoi T6 e) rovg ol moAiol àv roig AOyow oà ^ ni» raUr& qaoi TOV moujtqv votiv, oí Ó' frega, suspi stpcypuarog ÓOiaAeyOutvor, 0 aOvvaroUotv édk&ytoi. &ÀÀc TGg uày TotaUTCg OvYOVO(ag bOOi yalgery, avro Ü' éavroic OUYuct Óv émvrGy, àv roig éavrOv Aóyotg sepa» cÀAnAcY A«u(xvovreg xci Oi00vreg. ToUG ToL- ojrovg uos Óoxsi yomvos paAAov pups. bué r& xci Gí, xoraÜsuívovg TOUg stowjrag cvrOUG ÜÓv TMOY cv- TüYy ngog «AMjAovg toV Aüyovg nona ot T5üg &ÀQ-
948
E. Binary nuevos, o0 div», dtu] Sic Vind. In Ven. Z. & rec. m. oj dd. probante Bekkero. Vulgo diaAeyópe»os ddvyarov
ct» AeléySas* dAÀa x, v. À.
et illiberales, — à íav- 7TÀ9 cv*tivat. Mox S. D. di- citur aJrovg eóroig ixarobg 0v- 10g cv»tivas De dicendi hoc genere cf. Legg. L p. 640. B: Fo: óé. y& 5 vote gvvovola, eintQ loros àià. uéO- Te, ox doó- QvBoc. Sympos. p. 176. D: Du dià uéOz, 70uj0agOa, — anv cvvovoíay, lbid. E: ói& Aoyuv éÀÀglow — cvveivat, Ttg z0&00)2G0 recte interpretatur Heindorf. ,tibicinarum | pretia amplificant,^ com- parans X enoph. Rat. Red. p. 926. À: vó Ó' doyvgio» viu; vego» now, Pertinet huc illud in Euthydem. p. 304. B: à gàQ on&vior vcípeo». ,
Plat. Opp. Vol. II. Sect. II.
[4
. K. obra Ó xai ai 1.0.] |
Ne quis oo: Óój corrigendum putet, conf. p. 351. A: ovre dà xáxti oU vaUTO» eivai, Phaed. p. 12, C. Republ. I. p. 345. D. Plura dabit Heindorf. ad Phae- don. p. 73. Schaefer. Melett.
p. 59. Bornemann. ad Xe-
noph. Sympos. II, 26. — ààv p?» Àagevcra: vdd», si nactae sint viros s. com- potes virorum factae sint. cf. Matthiae S. 330.
P. 348. xaraOtufívovc — Áo yovc morticó ei] Haec per epexegesin addita sunt. v. p. 843, D. ;
; 11
- ie .
162 PLATONIS
Oleg xci uy avr» npa» Aeufftvovroag. x&v uày flovAg Ér, ipgurüv, Éroitóg ciui. cov nagérety emnoxpi- vóusvog* iav Óà fo/Àg, cv ioi mdQaocys, nsQl wv usratU inavcapsO'n Owkiovrec, ToUroig réAog bniÜ civau.
Ziyovrog ovv iuoU roUra xci rowUrG GÀÀe, OU- óiv anscaqsu 0 llowroyopag, ÓnórsQo ftouéjcos. tinev ovv Ó 'AXxifiaórig ngog róv KaAMav fftyag, 99 KaA- Aie, Óoxs; cou Égn, xai vvv xaÀog llowteyogeg mo:t- &iv , oUx &DtAuv.sira dots Aoyov elre ur) Ówcaqtv ; àuol y&Q. oU Ooxs, GAÀ ftot OteieyécÓ 0, 7 tméran. 0t, 07x &ÜéAs, OinAEysoO ou, lya volto ui? ravra ovv ttL0UpeV , Zwxodtug à GÀAQ vq ÓwAÉygras 9) &ÀXog Octig &v ffovAgta, &AÀQ. Koi 0 Ilgwrayoooc olozvv- Ütig, Gc y6 uoi ÉOoke, roU rs dAxifhiadov ravre Aé- yovrog xal roU KaoAliov Ósouívov xoi tU» &ÀÀoY Oyt-
P. 348. c? Puol x4Qacoye] "Tehtui hanc lectionem etiam in codd. Bodl. Venet. £Z. Paris. E. conspicuam. Ceteri libri za-
Qaox*c- i
fro &uoc elut cot x apf- y:5»] Dictum intransitive pro &uà nagíyew, usu satis frequenti, de quo v. ad Gorg. p. 475. E. Respondet fere Germanicum herhalten, ut, quum dicimus: ich bin bereitherzuhalten, h.e. mich herzugeben.—- 2a» d? BovAs. Ne quis ài» Ob uj fovÀg scribendum opinetur, conf, Matth. $8. 617. Deinde formam suígaoy& cum optimis codd, ser- vandam duxi, licet plurimi libri zapaoyeg exhibeant. v. Porson, ad Eurip. Hecub. v. 830. H er- mann. ibid. p. 149. Iacobs. ad Achill, Tat. P. 1129. 8q., qui alteram | formam non temere damnandam esse docuerünt,
B. 9?v»a vovcr9 ui» va2cta cvvtu.dàusvy] ut de eo hoc sciamus. v. Phaedon. p. 92. D. Sympos. p. 193, E. ibique annot.
C. xal và» dÀÀov» oytÓdo»
C. de yé poc Edots] Libri plurimi pro vulg. à y^ ?poi id.
T4 T. 1.] Kecte iudicavit Hein- dorfius oyeóo» cv« connecten- dum esse cum rà» aÀÀws», in eo tamen falsus, quod narro» ad cxtdov rs» supplendum arbitratur. Demosthen. de Coron. p. 310. 8. ed. Reisk.: ro9g zowrovg ygó- vote xa^ ixdcvtv oycüov vt ré qu» ixgudug» dy, ubl oysdo» T, item cum £xccrz» connecten- dum. Pat. Parmenid. p. 128. B: were undi» và» a)/rGw cdlonxéras doxeiv oy:dov r4 ÀMfyoviaQ taUta, ubi coniungas oytóo» r4 ta/iad. Xenoph, de Rep. Lac. V, 1: GQ ul? oj» — ivouoQérgoty —, cytdóv elogras, ubi noli ad oye- 9o» intelligere na»vca, Cicer. de N. D. I, 16: exposuifere non philosophorum iudicia, sed delirantiam somnia. Horat, Satir, I, 3, 96: quis paria esse fereplacuitpec- cata, laborant, ubi recte Doeringius fere iungit cum
po d
Lr auam
163 $óv ti t&v ftzgóvrov, hóyig vtoo0brotrero slg rÓ wis — AíysoÜDat xoi àx&svev dowráY tbrOv wg ünoxpivov. psvos.
Cap. XXXIII. — Eixov 57 iyd, 9. lowtayógao, pj olov OieAéytaD al né cot &ÀAo v4 ovAóutvoy 5 & eUrüg 7090 éx&orOTé, raUTA ÓvxoxéyacÓct, "yoUutt y&o novu A£yuv ri. TOv "Üugoov TÓ Gv Ts ÓÜV' &pyoníávo, xul t£ ngó 0 ToU ivOructv,. süno- oótego, y&Q nwg Gnüvríg bouev ol &vOQunot noc &nav lpyov xul Àóyov xoi Owevógua* nojyog einsg ts vong, c)Utixe nsguay DOurel Org éfudels Egra) &kcl usÜ OroU feftüwvonrut, teg Gy ivibyn, Gigrteg xol éyà Év»exà rovrov col fjÜéug OwAEyouct paÀAov 4 GAÀq vw; ryoUusvog aà PéArwuor! &y &nioxés qjxcD'at xai negl tOWV &AÀlov, ftgl wy &ixóg OXOftei^
PROTAGORAS.
Bodl. et Vat. dere nos; qo firátur vülgata. conf, àd p. 843. A,
poyss d aid Bodl. Vat. ngo/rQánero.
Cap. XXXIII.
Tuc i» ivivx f] Vulgat; é»rvgol ex pli
rimis optimisque libris einendatuni est.
paria; Baxterüs parum recté refert ad laboránt; — uoys« z0o0)UtTQÉénezo, begreimpul: sus est ad colloquiüm, h. e. vix tándéftn aliquando; Xenoph. Cyrop. I, 8; 41 nÀa- »opivos nol dguxvelode; Sus pra p. 314; E? uóyic nozé dice- batur. conf, Euthydem. p. 294. B. Chart, p. 155. E. Apolog. p. 27. C. De Rep. VI. p. 502. C. Theaet. p. 160. E;
Cap. XXXIIL D. ocv» zi dv' 2gy.] lliad. x', 224: ov» ve OU) dyouívu,; xal vt ngó Db ToU (i. e. Frtgoc mgo érépov) àvóqosv, ónnug xégdog in* nov- voc d" neg 78 vajofy, aAA sé oí fococw» t£ voog, Àenrj Óí vt uijttc, de quibus dictum est ad Sympos. p. 174, D. Deinde quod Heindorfius ante zw$ excidisse suspicatus est o/rwG; id ego facile apud &nimuni ins
felligi posse àrbitror, quuni ver- siculus Homeri proxime praece- dat; et subsequatur; povrog à* éintQ T& vonof. — t) nogort- qos y&Q x: r. 4. Sic Phaedon, p. 86: D: & o» ri; tUnoQureQoq ino), tí o)x ànexolvaros Ibid; p. 84. Ci d án6óptivor, ugÓi» &noxvronré — xal Fu fvuitaga-s Aa», & ri ualÀo9 otscÓs uev igov &/nogrotw. De coniuncti- vó deliberativo énidtitnras et pe^ Bauóoira. v. ad Pháedon: p. 115. C. Matthiae Gr. S. 515. 2. Buttmanu: Gr; S. 126; 2, Male codd. quidam éósitezas et BeBausoevds: »yovussyod. cd Béicios? &v»] Participió illud ?»exa z0ov- vov explicatur. Phaed. p; 102, Di Aye ób«0vO bvexd; Hovió: peród dota, cos Oneg Puo(, übi plurá dedit Heindorf. Neque neglexit hunc usui [loqueridi Matíli, S; 566; 2: Álid similia
11 *
919
164 PLATONIS.
cÜaL rov imiuxi, xal 05 xal mph cosrüc. vive ydo &AXov 7) 06; Og yt oV uóvoy cUtOg oisi xcÀOg xaycc- Üóg sivou, dgneo tuvig GÀÀot avTol này énucixeig eloey, &AAovg Óà ov ÓUvavtos moiiv* cU ÓP xol cvrOg aye- dg sí xai &AÀovg ológ v ti moustv aya OD oUg, xai oU— t0 AeniOttUXaQg GaUTtQ, Ogtt xal GÀÀUV TOUTNV TV ríywyv amoxpvnuroutyov OU y' avagavóov OtavrOv vnuoxyovi«usvog slg mavrag rovg "EAAgveg, coquctzv ànovoudoag, oseevzóv amégnvag moiuvosug xci Gostijg
. VtódaxaAov, nourog rovrov jucO Oy a£uwoag tovvadatr.
«sg oUV oU OB yov mnopoxoÀdy àni tv toUtOY Oxí- quy xci igorüv xai «vaxowoUcÜai; ovx ÉcÓ' Oswg oU. xai vUv Or &yc é&xsiva, GrmsQ TÓ fWtQUrtOV TutOV &sQl] TOUTGV, TJLLGÀIV imivuo i£ eoyüge ta uiv d»e- prnaó vat "c0 coU), vo ÓP ovydiagxéyacO oi. 5v 0, cg iyópen, T0 àourc,uc TOÓt* cogío xai owqpo- civ xci avpsio xai QixorngUv xai O0giüTQg, TOT&- Qo» vToUra, névrs Ovro OvOuara, éni dy fntoay pa tL
P. 349. nóg oJ» o) ci xo2»] Sic Bodl. Vat. Vind. pro vulg. xe.
oUx lFo9? ózac ov. xal »5» 05 iyo] Vett. editt. ox 1o9^ óhwg oU xal yüv 0j: àyà ix. Veram distinctionem debemus Heusdio.
nmotavimtts Ind. T. I. s. v. Par- ticip..
E. óq ye o) pdvov —] Oratio ita debebat procedere : óc yt ov uovoy avroQ olt xeÀóq xayaG0c &i»as , ela xai &ÀAÀove oi0c t^ €) tow», oUy QcntQ i- vio GÀ10s «Urol uiv r-uaxeiq el- cw , GAlov; Óà oU Ouvavra 706- E». Sed quoniam his: og yt— oltu x«Àoq xágaDóc &ivis, statim subiecit: «cgmeQ «ice GAÀo, — ódUvavzae moisiv, relicta inchoa- tae orationis constructione su» periora denuo repetens pergit c) Ób x«l avrog dy. *. v. À. at- que per anacoluthon sententiam absolvit. Ceterum ad zA4ovg; dà o) duvavra: stotti» apparet denuo intelligi oportere émeaig. P.
312. Etc vl à dors tojro, ntl o) arg Tt money loriv o cogiorae. xoà rO* pau» TEOs£E 5 Gorg. p. 449. À: ovxoi» xal &ÀÀlovy; ae qGputv dvvarow eivos zo»; 8C. 0rogac. PPlene dein- ceps xaà &ÀÀlovg — modi» dya- Sovg.
P. 349. ETTITT — d Q»v- e O:««] P. 328. B: diee croi puodoU ü» "garroucs, xab Pvs ztÀs(ovoc. Diog. Laert. IX, 52: ovros zQójroc piodoy elc- engctaro uvág ixaro», ubi v. Menag. Conf. Men. p. 91. D. Theaet. p. 161. D. al. Ceterum illudit sophistae magniloquentiam poetico hoc dicendi genere ju- có» dg»veOat. — àáv»ag. c.
c——— — i -€--
PROTAGORAS. 165
dort», 5j áxa0tQ TOY Ovouarav ToUrGV Unüxsurcl tig £Óiog 0UvGOÍa xci ngayua Éyov éavroU Óvvapuv Éxacrov, oUx Ov olov TO Éregov avtüv tO ÉrsQov; ÉproSua ovv cU ovx OvOuato ànà ávi voi, aÀÀa Éxacrov ióíg StOCyHor. TUY OVOuOIQY TOUTOY btMOÜGL, nüvra óà va/ra nOQue sivot coste, OUY Gg TX TOU ypvcoU pops Ouoix dorty. cAAAO( xai TQ üÀQ, OV uOQux àcri», aAA wg và TOU stpogurov uOpue xeà tQ 0Àg, ov uópià dOTiwV, xci aAAÀNAoug &vOuoiux, Mieav fxacro ' Óvvouiy Éyovra. vaUVra ti uév cow Óoxs ru dgneg TOT6, gaUt* el 0à GÀAÀec nog, ToUro diógicat, ug Éywys ovóí» 6o: UnóÀoyov ríÜsuoiu, idv mj GÀÀn VUY qujogc* ov yop à» ÜOovuabouu, el tOr& G7OnzS(QUQEYÓG MOV veUta sg Üsyec.
Cap. XXXIV. '4AÀ àyo Go, qn, Ayo, € JXuxgotsg, OrL vaUTE ndvra nope uév àorwv aer, xol t& này TérroQa avr» inwixog napoaniuow aÀ-— . AdAoig àcrív, vj dà avóQslao, v&vv soAU Quagíégoy n&y-
C. $xoloyov» zlO«uai] Vett. editt. xo Aoyo» v. Bodl. Vind. ízà Àóyw». Recte Stephanus vidit scribendum esse vnóAo- yo? 1. À
vaívo zoe lFAeyso] xoc e solo Coisl. addidi cum Bekkero.
6szoxqgQvtausvoe, publico nem verborum oox d» — ró Fre-
te ipse praeconio vendi- tans. De v. vnoxngvrctoÓas v. Bremi ad Lys. p. 303,
B. Z7040o« ooo — Ovu»a- pi» ixacvovy] H. e. an uno- quoque horum nominum significetur aliquid, quod suam naturam suamque
vim propriam sibi habeat .
neque cum aliis commu- nem. P. 329. C: vajv' o)» avrà O(slOÉK nov àxgiflüg 1G Ào- y«, nortQo» fv uán t6 bon y dgatr, poquu Ob avstág Boc 5 dixoiocU»Qg xal cogooocurg xai óovorQg, Sj vaUv Porti» K viv 0j Byo ÜÀeyo» mavra óvouara ro) «)r0U &vog óvrog. Constructio-.
qo» attigimus ad Criton. c. V: oiov» T1? 0» xab Ódvvaro». cf,
Matth. S. 564.
C. oc Fyeye — goyxanc] neque enim a te rationem exigo, si quid aliter dixec- ris: denn ich rechne dir es nioht an, wenn du etc. h. e. neque enim mea re- fert; ego enim nihil curo, si quid aliter dixeris. Vere Marklandus Leett. Lysiac. p. 442: ,Unoloyo» nowidÓns roUto est huius rei rationem ha- bere, fere cum significatione excusationis vel absolu- tionis.'^ conf. Hermann. ad Lucian. De Hist. conscr.' p. 318.
106 | PLATONIS
vov ToUroy. Gós Óà yvocu, Gs, iyo dÀngOT Myo* sbp5otig ycp moAÀÀlovg TOv Gvyügwnev» auwrürovg này üvrag x«i avoguor&tOVSg xci GxoÀacrorerovg xci &pasorárovg, avdosiorarovg Óà Owqspóvrag. "Eys Ónj, Épuv &yd* GEov ydg vo, àniaxéyacÓO o, 0 AMytig* sórsgov Tovg avógtlovg QÜogóeAéovg Aéysig, 7) &AÀo Tí; Kol Írag ys, (pp, àp' & oi noAAoi gofovvrat . (vat. Déos. Or, trjv aps» xoaÀóv Té gre sivot, xai dg xoloU Ovrog avroU cU Oi0maxaAov cavrov sapé- ystos. KaAAwotov "uiv ovy, Épm, se u59) nueivouat ys. llórepov ovv, zv à' àyó, rà ufv r0 eUTOU cloyoóv, T0 Ó6 r& xaAow, 5j 0Àqv xcaÀOóv; "Ülov sov xaAÓóv Gc alóy te uaAb ra, ÜicÜc ovv, tíveg sig tc qoéara xoAvupwuo. OegaaAéoc; "Eyoys, "Ott oí xoAvufirtal. Jlórspov Oiórs ànícravtoai, ij Ot GÀÀo Tw; 'Ürs ini- otovrat — Tíveg 0à anó rav innwv moAtuéiv OQapoa- A£ot sla ; nóTsQov oi imzuxol, ?; oi àqunztov; Oi in- fuxol, T(veg 0à n&rag Éyovgeg; oi nsXractixol, 5
Can XXXIV, D. «io Qiotiq rie n0lloic] In talibus ydg
abet vim explicandi. Germa- nice dicas: du wirstnemlich finden etc. Pliaedon. p. 8t. AÀ: dyd uov doxà rogoUvov uo- vov ixtirov Qioloewv*. oJ y4o — ftyoOvurooues x. v. À. Neque tantum post voces demonstrati- vas hic usus iuvaluit, culus ge- neris exempla larga manu sup- peditabit Matthiae Gr. Ampl. p. 1243. sq., sed etiam in aliis Jocis. P. 328. B: inea3à» y4e Ti maQ' iuo) uadn x. T. À. Menon. p. 72. E: oíxoó» — Tj avi loyvt loy vga foras v0 yàg Tj «717 ToUTO ÀAéye. Mox P. 351. C: iyó yao Afyo, xaO? 8 736a (otv, ul vocylae vis a li- brariis neglecta turbas dedit. — Formulam Kiyr dg illustravit Hermann. ad Viger. p. 754.
E. Kai troc y«] Hesy-
chíus: frqce* drauóc, «ove, v. Sympos. p. 203. D, Respici ad vocis etymon in propatulo est, unde structura Zac ip' & explicanda. Argumentatur So- crates hoc modo. Virtus, inquit, ex tua ipsius sententia reg est longe pulcherrima. Fortitudinem autem ais confidentiam quandam esse. et audaciam. Iam quum confidentia cum scientia coniun- cta esse debeat, quoniam alio- quin temeritas et insania foret: sequitur ut confidentia, quae scientia careat, non sit pro vir- tute habenda, eaque demum for- titudo virtutis nomine digna vi- deatur, quae scientia sit. Ex hig vero deinde colligit fortitudi- nem scientia et sapientia conti- neri, ideoque ceteris virtutibus non esse contrariam. Vix est quod moneam, quam captiose haec et argute conclusa sint, ut dubitare non liceat ea ad so-
4
PROTAGORAS. 101
oí u5; Ol nsAracrixol, xoi rGÀÀa ys tüvro, el roUrO Qurtig, Éyr, oi émiorruoveg vov ur) inioranétvov Oao- ÓaAswrtQoí slow, xol avroi davtov, àndav uaOcoc, jj nQiv paO v. -Hàn óé Tag áupuxog, Égnv, fLV- TUY TOUT(Y &venuríuovec üvrag , SaóQoivrac dà figog Éxacra rovrov; "Eyuys, n óc, xoà Aiky ys JaopoUvrag. OÜvxoVv oi PagpaAMo OUTOL xoi &y- ópétol soi; "Aieyoüy pévr. &y, Épn, aig qQ &y- ópsín* nel ovroi ys poauvopsvot — &lot. Ios ovr,
Égi &yá , Aéytig ToUG dvigsiove ; oUyi TQUe 2aó- ^
gaAéovg: &voi; Kol viv y, Épn. ÜvUxoUv oUrot, 5» à' dya, oí ovre JÜoaoaAoL. Qvrsg 0x &vOpeios, Tr pocyopeyos gotvovzat; «cl ixi av oi coai- TGTOL , ovo xci PudpeAiratol eios, S'aóoaAwi- TGTOL à OvTsG avopsóra ror ; xei xaT& TQUTOY TOV Aóyov 7 gogia &y &vàgslo ein;
povsveg, "n Zuxgarto, & 00i, Éywys égwrnOtig 120
phistam ludendum et perturban- dum comparata esse, — «eig 7 paíivonal ye, .8i quidem sanus sum; niai insaniam,
vó uév 11-10 Qé và xa] Phileb. p. 13. C: «ac uiv elyat T4AYaG ijdovas dynOdc, rag dé vv- v« — xaxüs. Euthyphr. p. 32. À: dÀÀà 10 piv aj10U Octov, v0 ó£ 1*4 4ÀÀlo; ubi v. ann. Male igitur Ald. Bass. alii zó uév voi. — dic và Qgoéara xolvpufó- o^, qui in puteos urinen- tur.
P. 350. xal aícrob íavróv — 5 xoi» uaO:c;»] Extrema haec adduntur, ut íavró» clarius, illustretur: quae ratio etiam p. 850. E. observanda. Legg. I. p. 649. À: aUróv «v ToU TtoLELT.QU- v0» leu t0O)0q uàlloy 9j nQo- «egor. v. Matth. S. 452.
pretamur:
Ov xcàÀdg, Égy, uvy-
UAeyOV T5 xci amsxQuOumY cov, el oi vópsios Dapga-
B. Kal wi» y', Io] Etiam nunc, inquit, ita statuo.
C. ofb ovo Oaóalfo &ic, ut scientia et peritia careant. Proxima sic inter- et tamen ex 1is, quae dicebamus antea (2xei), sapientissimi quique etiam maxima utuntur fi- ducia, et hac ipsa de cau- sa sunt fortissimi? Post of coquwratos in legendo VOX, in- hiben da est paullulum, ut ovros cum sequentibus verbis coniun-
gatur.
. Ov xalóg, fom, uvnp.] Respondet Protagoras ex sua sententia fortitudinem quidem audaciam sibi adiunctam liabere, neque tamen eum, qui audax sit, semper esse forten.
C
168 , PLATONIS 7)
Aío, slelv, GuoAóynoa si Óà xoi ol Oepocléos cv- Opeíot, oUx zoorüOnv' s ydp us tÓrs Tjpov, eiroy àv, Ors OU mvreg. ToUg Óà avOosiovc wg ov ÜD«puAÉot &icl, TÓ àuov OnoAÀóoynuc, ovÓcuoU inéósibag, wg ovx ópOüg dcuoÀoygca. Énsvra Tovg àmiorouévovg cUrovg &avrGy fappoaAsurípovg OYrag amogeivig xai ur imropévay &AÀleV, x«i iy rovrq olti Twv avógelav sai Tv cogíay T&UtÜV tivi. zoUrQ 0B 7Q rQónQ pétuoy soi TQV lazy oix sing &Y &ivat cogíav. *tou- . TOV uày y&o el ovre ucruov Épotó p&, ei oí loyvool óvvarol slow qainv &v' Énuto, si oi ánwrdusvot sa- Aaltty. Óvvarurspol clo, vOv ur) &etiotoapévoy noAaíty x«à cUrol ocvrOv, issu0nv uoaOuwcw, 7 moiv uaÓsty, gaiy» &v' ravra Óà iuoU ópoloyriGavrog , àisig av cot Xeouévo Toig aUroig rexpuoloig TOUTOig AÉy&tv, eg xurí TZV dàwyv Ouoloyíav 17) cogía àotiv loyvc. àye 0) oU)auoU ovVÓ dvraUVOa OuoAoyu Tovg Óvva-
Cap. XXXIV. P. 350. C, ei yaQ ue 08 gov] Valg, goto dee ex codd, tantum non omnibus mutatum.
P. 351. xal dnó ua»í(ag cvs x.) Vat. O. Vindob. Angel, al yt. Sed iidem mox cum ceteria xal ànó Ovpuo) vt xal pav(ac.
dera cvpuBatíves] Sic codd. praeter Paris, B. unanimi con- sensu. V. gvufalvtep, :
, p. rovc d) à»doelovs — o2x ópO c opoloynca] de fortibus autem, eos auda- ces esse, id quod ego con- cessi, nullo modo osten- disti me non recte conces- sisse. Hanc esse sententiam verborum totius disputationis se- riem perspicientibus non potest obscurum esse. Sed dubia est ratio grammatica. H eindor- fius o4 ante G«gjaàlfo« clot illa- tum censet eodem modo, quo post verba negandi, dubi- tandi, impediendi, reti- nendi, alia, ex Graeci sermo- nis proprietate inseritur. . At enim vero haec loquendi ratio prorsus alius generis est, nec
quidquam valet ad huius lod in- terpretationem. Itaque Matth. Gramm. Ampl. p. 1047. &. 534, negantem voculam delendam cen- suit, quippe ex sequentibus te- mere huc invectam. Quod ego probarem, nisi id, quod in co- dicibus perscriptum exstat, alio modo explicari posset. Confu- sae sunt enim duae constructio- nes. Quippe orationem sic or- diens: roo; dà ávdotíove oq oj 9«jóxÀlfo, tic(, sola verba ov- ó«uo) én£Óag in animo habe- bat. Sed his quum praemisisset 70 juó» ouoloygue, superiora veluti negligens deinceps addi- dit haec: dg ox digas et0À0- 470a. ltaque post vo éuov àpo-
PROTAGORAS. 180
voUc loyvgoUg tiva:, rovg uévrot loyvooUg Óvvarovg* ov yap raUTOV tivo. Óvvauiy v& xoi loyvv, aÀÀc TO pi» xal anó àmwrüuggo yiyveoOva, 0v Ovvou, xai
991
ei5tó peviac T6 XGl G0 ,Oupoi, loyvv àà a0 qUosug.-
xo evrgogríoc TOY Gu peitay. OUTU 08 xax 0U TcQU- Tov sva, Ü«pcog t6 xal dvàpsiav. digrs cvufiatves TOoUVg piv cvÓpsiovc DaóógAéovg elvou, ur uévroi roUg ye SagQaAMovs &vÓpsiovg "avrag* 'aococ niv yco xo arto vÉrvme yiyverat eO ainow xci cst0 Jvuov T5 Xol &noó uaviag, digneo 7 óvvapug, &vópgsía 08 en qvoteg xxi tvrQopíag TOV )yvyov yíyverat.
Cap. XXXV. 4ftyeg 06 Tiwac, Égn, d IToo- Teyopu, TOY AvO guine &Ü env, Toug b Xaxüg s "Egn. "Ap oj» oxi Gcoí &vÜQumog àv sv 5v, el &vwinsvós T6 xci ó0vvausvog bqu; Ovx An. Tí 8, &b 0óéug tovc TOv fov TsÀtvtiOELSV, OUX tU QV GO6 $oxoi oUreg foxivoi; "Euow', Égn. To piv
Cap. XXXV. B. ox e) dv co: Qoxo? —] Sie Bodl, Vat. Ven. 5. Paris, B. C. Ambr. Vat, r, Male vulgo dox, quod Heindor- fius mutabat in doxe, ut est in Flor. a. c. o. Ven. X. Angel. De-
inde servavi vet. lect. oZvec BrBuemérva:. 900, ne ante consonam quidem £
Indic. s. v. guffragiis.
Aóynua praeeunte Astio JUrmo- eT posuimus. Germanice haec imitatione exprimas sic: dass aber die Tapferen nicht dreist sind, was mein Zugestündniss war (dass die 'Tapferen dreist sind), das hast du keineswegs gezeigt, dass ich nemlich dieses nicht richtig zuge- standen: habe. — ine578 vois à?» Loquitur quasi prae-
cessisset ngoTO» uév, observante
Heindorfio.
E. cvo?!c a)?roic TexUg- elo«c vovco:s] Pendet cov- 704€ 8 tOiG &ÜTOIG.
P. 3861. dàÀaà t0 pi» —
Nam ojreg ubi habet zo- abiicere passim notavimus, v.
Aliquot libri os zog. "Pekkerus ov:9 psg. sine codd.
T]* óUvapes] V. ad p. 3283. B. — ob5cow ó£, v. p. 341. E.
Cap. XXXV. B. Aéyeic 0£ Tw»«46 —] Proxima disputatio eo pertinet, ut refutetur Prota- goras, qui statuerat fortitudinem propterea, quod saepenumero ab imperitis, iniustis et petulanti- bus hominibus exerceretur, a ce- teris virtutibus plurimum differre. Docet enim Socrates neminem sua sponte terribilia aut pericu- losa appetere &c suscipere, ideo- que fortitudinem cum scientia coniunctam esse; ignaviam rerum cognitione carere. Ex qua re quum intelligi arbitretur fortitu- dinem scientia rerum ac sapien- tia contineri, mirandum non est,
no PLATONIS
C &oa nóÉoc Uv a«yaOo», r0 Ó' a50ug xaxov. Eineo Toig.xaÀoig y', Éqm, Co vOousvog. Tí óx, o Ilow- vayÓpa; pr xal oU, censo ol moAAo, güéa Gtr« xa- Asg xaxa xai dyteod ayaDa; iyo yàp Aéym, xaO" à yóéx icriv, Ggo xarà ToUrO O)x GyaÓOdc, à uc T &n' e)rQv &mnofhjosre: GAAo; xai «vOig aV tà &via- Q& «gmvteg OoUrGG* OU xaÜD' 000v caYixQd, xaxa; Ovx oióm, à Xxporsg, Éqm, &nAüg oUrwg, vg OU
D ioerge, s&& àpol &moxpiréov dori», Mg tà rÓÉe T5 c. ya- Üc àcrw &navro xoi vG cvi.ago xaxd * aÀÀc uot Óo- xe ov paüvov soog Tzv vU» anóxguw uoi aogaA- evepov sivas anoxoivacÓcu eÀÀa xoi mgog navto TOY &AAov fov tÓv ipóv, Ori Écri uiv à TOv vOéíwv. ovx lonv ayaOd, lor, Ü' av xol à rüv avxov ovx Éott xaxa, ior& Ó à Éori, xoà voírov & ovótrega, oUrs xaxa oUr «yaOac. "Hóée 0à xaAsg, $m» Ó iyw, oU
E :& 5jov5g nueríyovra 3 nowQvro.qQOor5üv; liavv y,
C. àyà yàg iéyo, xa0^ 8G —] Vulgo legebatur: driagà éyaOá ; "Eyoye. Ofov Mync* x«9^ 0 x. v. À. v. annot. Deinde pro &b uj v« Bodl, Vat. Ven. Z. Paris. B. Vind, Flor. b. o. uj ei dn. «a/srà», quod olim cum Bekkero probavi, nunc improbo. Ne- que enim video, cur gu primo loco sit collocatum, quum vi et pondere non emineat, f
quod eorum improbat iudicium, ermachero. Quam vim nunc
qui imperitissimos quosque etiam fortissimos esse opinabantur.
C. xai ໫agà áyaOd;] i, €. ai diagà. arra. dyaSd. Pro- xima, quae in edit, Ald, et Steph. Sic scribebantur; "Eywye, | Oiov AMyesc* xa9^ 9 20én. doviv, doa x«ar& TQUTOA Y. 7. À., olim cum Bekkero hoc modo exhibui- mus: 'Eyó yàg AÉyo. Ka0, 8 3)0éna lotív, x. v. 4. Nollem fa- etum. Nam ^Eyo y&Q Àfyo pa- rum recte Protagorae tribui do- cent proxima eius verba Oux eió« x. v. À. jtaque unice ve- rum quod cum ed. Bas. 2. codex Bodl. aliique libri praestantissimi . tuentur, iudice etiam Schlei-
habeat y«o, significavimua ad p. 849. D. Totam jov hoc modo interpretamur: videlicet hoc dico s. hoc mihi volo: qua- tenus iucunda sunt, num eatenus non sunt bona, nisi quid aliud ab iia eve- niat, h, e. nisi praeter iucundi- tatem aliud quid habeant, quo bona evadant? et pariter acerba non, quatenus a- Ccerba, mala? Ceterum falli puto Heindorfium haec ita corrigentem; x«9" 9 xóéa 1a
3j0éa do:v, GQm w. v. À. Lo-
quitur enim Socrates paullo ob- acurius, licet e superioribus 7d£« ea intelligendum videatur, Qua-
PROTAGORAS, 1
Épy. Tovro roiyv» Aya, xaO" 0cov óta dcriv, & ovx ayadga, TZ9V jOoviv evtzv éputuv d ovx cya- Üóv àorw, "fgmso ov AMyag, pn, éxáGrort, à Xo-
xQeTtg axons n avr A xai; iav piv vto0g AOyoY.
óoxij &va, TÓ Ox(uug xci TO aUtO gaivigros 000 re xai ayador, ovy jo poóped a * e 0à u9, TOre 450g eugiefrüsopev. Ilóvsgoy 0UY, LA À' àyo, cv fjovAss qyspovevery Te. Gxéyete, D iyo "y0uat; Zixouog, ipn, cv qysoÓOo» cv yaQ xoi xot&gysó ToU Àoyov. o ovv, qv Ó iyw, TjÓÉ mj xaragevig &v nuly yévosto ; eigneo el trig &vOQusov cxonoy àx roU siOovg 3j 100g vyíetay 7 fiQ0c GAÀo TL. TOY ToU aene roc Épyev, lóuv T0 JLQOQULOV xa Tag 46ipog &xQag. lmr0t, TO» à) uos ezoxalowec xai TG cr5Ór xoi vÓ perd gQevoy ini- onov , iva énuoxéyauos cagéüTeQov* xoi dye TOLOU- TOV TL noU moüg Uy axévey * O'aeoápsvog, ÜTL OU- vug Éysg noog v0 eyaOóv xoci tO 7ÓV, dg gie, 6o»
D. dopalfaztQov — dnoxgívacc a4] Sic codd. plurimi atque optimi. V. dnoxglrecdhas. oUx los xaxd, Fors ;à ovs, xai] Vett. editt. oix Fors xaxi* lors 0b & iori xa vQlrov, Sine sensu, quem mutata interpun- ctione restituit Sclileiermacherus. A4íxavocg, Epr, o9 5nysio9at] Ven, Z, Paris. B. C. Flor. a. b. c. o. Ambros. Angel. Barb, Pal, óíxgsos &?, !gy.
propter deinde Protagoras cum hunc de rebus iucundis snsce-
dubitatione: e àu ol dnoxQuréow ^ dori, dg cT& qóéoa — aya0d doi,» dxoavra.
D. fov« à? & Fovs.] H. e.
For. ài nén, & iovw &yaOd,
xal dwwagd, & dort xaxd.
E. "(ento o9 Aéyeic —] Facete risurus Socratem se dat satis turpiter. Dicere enim de- bebat: axonwutOa Uto, iav LITT. Àóyov doxjj tiras TO GxÉu- pou xo day piv r0 «ro qaívq- qu nóv v& xai àyaOov, cvyy.s ut acute monuit H eindorfius. Nunc misere hallucinatur. Ce- terum v. ad p. 343. D.
c) yàg — Àoyov) tu enim
pist^ sermonem; tu huius disputationis auctor es. Ad óíxaioc cov int. eZ, de qua eliipsi v. ad Gorg. p. 487. D.
Jai yévovvo] Sc. asco, s. TO ngGyua v. ad p. 330. B. et
— 812. A.
P,352. xal iy voso) tov T& 1000 —-*: Osacáptvoc *. T. À.] Rursus haec: Stc uevog 3. T, À., per epexegesin addita sunt. y. p. 343. D. ibique an- not. — ó«» ob)re€ec Tytic *0906g T., te ita sentire de bono et iucundo. Dictionem exemplis illustravit Heindor f. ad bh. i.
392
1172 PLATONIS
Mee Ton UrOy T& sm, IOt Ór pou o Ilouroyooe, B xoi r00s Tijg Ówwvoíeg &moxdAvyov, nog Éyeg nog àmirüugv; nOTtQcv xoci roUrÓO Go» Óox& (gnep TotG &oÀÀoig avÜQumoOtg, 1j &ÀAwg; Ooxel O0À voig wtoÀÀotg spi àmioTnM"G TOtOUTÓV Ti, OUX loyvoO», ovÓ :y&- povuxóv , ovÓ coyixov sivaw* ovóà cg sob TOr0vTOV «UtoU Oüvtog Ói.avooUvto:, &AÀ' àvovogg noAAaxig «v- Ooungo éimuorüungc, ov TQ» inwrüpg» cvtoU GO, c&ÀA' &ÀÀO Tv, TOTÀ niv Üvpuóv, rorà Óà zÓovQv, vo- và Óà AÀzgv, ivíora 0à Éouza, nolAdxig 08 qoflovy, are- C yvóc Ówvoovutvos sol Tüg imurüung, wgmeg sob avóponóÓov, ftepusAxou£vng vno TU)v GÀÀAoV GnaYrTCV. &p' ovv» xal Goi TOLOUTÓY Ti rtsQi aUTiG ÓOxH, y) xa- Àó» T& sivauL 9) imuict5uy xci olov &oyt ToU cvO Qui- fI0V ,'xai bdvnto yiyvwox] tig vayaÜDG xoi và xax, pr &» xoataOTva, 9n0 uyósvoc, grs aAA. &ttTo swoar- vu» 7 & v 7 inworjum xeÀtUg, GÀAM ixavmv tivo vq» gogóvgow fonÓuv» rQ avOgwno; Kai Ooxsz, Épy, denso GU Aéysg, 0 ZXuxportg, xol Gua, sineg D ro àAÀo, eloypóv àcrt xoi àuoà cogínv xai inwT52- puv pü oUvyi n&vrwY xpeTuwrO» qavat civat tU Gw-
P. 352. B. o/0ód) óc xneo3 vosovrov] V. o/dà gneQ z02— ovrov, quod emendavit Boeckh. in Min. et Legg. p. 120. consen-
B. sorego» xal rojro
VII. p. 562. B. al.
c0» doxei] H. e. nóregov xal stQà. rovrov (ntgi àniorguti c) o0s dox&. Respicit ad p. 351. C: po xal ov , ücneg oí noAAolt, 70íx arra xaAeg x. . À. Con- etructio eadem est Phaedr. 'p. 234. C: v( cot gaíreras — 0 Ào- qoc] i. e. nsol roU loyov. Me- non, p. 82. E. Phileb. p. 22. À., ubi v. annot. Aliter locum intellexit Matth. Gr. Ampl. p. 1281., qui deep cum xoi rov- vo connectit. eutrum robro ad femininum relatum, ut infr. P 351. C. Theaet. p. 145. D.
baed. p. 88. A. De Republ.
D. Eclog yt — o9 Aéyo v] Frequens respondendi ratio. v. ad Gorg. p. 44. huius edit. Ad- dendum vero e superioribus: co- qgía» qc xgariwrov silvas Tow à»Ogentiov nQayuarov. Quod xalógc — xal GlgO05 coniunctum legitur, eodem modo Phaedon. p. 79. D. Jon. p. 538. E.
9zó gdov»jc qaci»] Hiatum saepius obvium nolui tollere li- bris invitis. Euthyphr. p. 19. C: qusirat vno dà» quAeives. Legg. XI. p. 920, D: vxo ddíxov. lbid. p. 929. A: u5 vno ívog narqoc. al. Sic etiam supra p. 349. B:
i]
PROTAGORAS, 118
Sonntlay moeyperov, KoAág yt Égny i &yd, ov Myay xeiaÀgO 5. olcÓc obv, 0t, oi stoAloi Ty avÓQurtuv &uoí tT& xoi col ov seiD'oyran, aia moAAoug qo06 yiyvoaxoytag TO BérioTe ovx àJéAty "tQ TTEL, P dd evrois, aAàa &ÀÀe narra. xci 0covG à àym 7]00- quy, Ó tv notà alruiov iori TOUTOD, vno 7Óov5c qa- etw qrteuévovg 4j Ange 93 o» vvv à àyo ÉAeyov, $40 TwWOG TOUTUYV xporoupévovg rore tote» TOUG sow vrac. loAÀa yàp ouai, így, o Duixgorres, xoi GÀÀe ovx 0QÜUg Aéyovoiw oi &vO Quot. "IOt Or ust, &uoU imiwsignuoov mtíÜtwv vovg avÜÓQumovg xci Ot0c- 0xsty 0 Éorwv avrog roUrO TO sxÓoc, 0 qoc vmó T6Yy 9Üovu» "rrGcÜo. xol oU mQutt&Y Ó.x TcUTO TC féAttoto, ànel yryvoloxesy ys ovra. long yap v, As- yóvruv "HY, Ott OUx ópÜGg A£yere, € àvOQusos, aAA wsvóscÜe, Éoowr' &v qguag* 99 Ilowreyóoo Te xo Zuixgaeg, & ur Íti TOUTO TO nádnua riQovijc )r- r&cÓo, aÀÀAa Tí not tor xai tí UVpsig cUTÓ gort &L- | yai; tinarov "uiv. Ti ó£, à Xuxpartg, Óti nuàg Ox0- nico: viv tov soÀÀOv Ó0fav avOQpunov, ol OÓ ts &v tUy001, toUro Aéyovow; Üiuos zv Ó' àyó, sivol
tientibus libris Bodl. Vat. Venet. Z. Vindob. Verba cohaerent sic: oU0à neQd ajroU (G6 OvrOQ YOLOUTOU QiayooUvcab,
àni Lo focyuari, lbid: — dn ivb tivas,. p. 388. C: ini G ole-
TU.
P. 353. inel yeyvdoxtav yt «í:a] Adduntur haec ex persona hominum, qui de hac re iudicare dicuntur, eamque ob causam ize cum infinitivo con- struitur. v. Phaedon. p. 109. E. Kost. $. 121. annot. 4.
sb 5» loce TOUTo TÓ fide $9449 x. 7. À.] si hoc non
est voluptatisuccumbere,.
at quidnam tandem est? De sAÀd post ei » illato v.
Gorg. p. 470. D. ibique annot.
* tur.
of à v& Ü» cU yeciv, —] qui quidquid in buccam venit, id femere loquun- Àd cvquci intel. Myos- vec. Crit. p. 45. D: 9 v à» TUGO, TOUTO "redtovos. Ibid. p. 44. E: nowjo, dà rojo, ó T& ü9» TÜyGO!, Symp. p. 181. B: i5yateras 0. 7» G9 17$.
07uai, 5» ? ys, eivat v»-—] H. e. olpas rojro (và axontiaódac TÜ* TOY noAÀdy óó- La») eival r« gui» nQog vo éev- Qt» negl évüptlac , nüg mor bye ngog zdAÁa sp 7à cTüjG dQez js. Ls
358
11 .' PLATONIS
tí "uiv ToUto stQóg TO iÍsvoti» smeph &yOQelog, poc TXÀÀa uÓQue T& tijg dosrtüg sg mor Eye. &l ovv 60, Óoxsi iuuívtiv oig Gott Édokev muiv, ipnà Tjyyzroa- cci. 3 oua, &y Éyoye xdAMora gayspüv yevéaódan, Émov* el Óà u:5 fovAs, el cos qiAov, ào yalpew. AAA, &pu, ógÓ dg A£ysig* xoi mípoive, cgntQ Toiw.
Cap. XXXVI. lIlcAw toivsv, Égov iyo, d Épowto rude, TÍ ovv Qots roUro sivow, O Tjusig Tt- vw &vas Tüyv rÓovàv éAéyousv; clrotu Gv Éyoye noüc avtovg wOÍ* 4xojsrs Ó5* sepacóousÜn yap UuZv àyo ts xoi llootoayOpog qgáca. &ÀÀo té yüg, 9 &vOQu- fro,, (oTà vuiv roUto yiyvtüÜc, iy roigÓs ; otov ftoÀ— Aexig $m Gite» xol motov xai Ügpobiclew. xocroV- pvo» Óémv Ovtuv, ywvacxovteg, Ott stovyot éorsv, Óueg c)ra nodrttv; QDoisv &v. O)xo)v polus" &v avToUVgQ iyw ts xci ov nw, llovyoa à avro sui (ars &vai; nárepgov Oti TV vÓovqv tovtr» iv vrQ Jtegoyonua fmopíyss xui OU écrit» ÉxaGtov ovtOYv, 7) Ori elg TOV VotépoV oÓvov vócovg v8 foiéi xoi seviacg
C. Tl oJ» qace v.] Pro «í Bodl. Vat. Par. BCE., alii ha-
bent /:4, errore manifesto.
Cap. XXXVl. P. 353, D. 5 x&v» t0 vr« vov ro» x, 1. 2.] Stephan, cum Bas. 2, dedit: 7 xZ» «7 v& rovro» elc và PortQov us di» naqaoxtvaor , yalptu Q^ Opec uorvov Bas. 2. noui; vó Ó' Guag-
B. ái o7» 204 Goxett —]./— óntgob»] an, etiamsi nihil
Quodsi igitur tibi placet in iid stare s ea tenere; quae paullo ante nobis vi- $a sunt, videlicet ut ego praeeam etc, Criton. p. 50. À: xai dupérout» oig cpoloygj- eapuév éixa(ow; ovow; De Rep. |? 345, D. : / E
Cap. . C. $arà uui» f0)j 70 yly».) Sc. v0 7110 vo» jdovàü* yí(yvtaO at. — Ouwc ad^ Tü ztQarctti», int. garf.
D. xai 505 Zorzi» ÉExacvovy &)t1À»] Etiam ad haec é» «à ftage.yoijpt intelligendum,
j xáv el xe vov 10» - xal
tale in posterum afferant, tamen mala sunt, quia scientem faciunt gaudere quacünque ratione? ]ta haec intellirenda, si quidem vi- tio carent, quod iihi secus vi- detur. Narmi mirum accidit istud uaOóvra. Vide igitür, an scri— bendum sit 074 mzaOovr« zai- Qe» noui xai omgoU»; h. e. quia faciunt, ut quisquo- modocünque affectus gau- de&t; Í, e. quia faciunt, ut qui gaudeat, is afficiatur sensibus quibuslibet, etidm turpibus et püárum honestis. ]t& ad sa80o0»-
PROTAGORAS. 11$
xol &AÀa rorcira voÀÀa nopgacxsvattts 14) x&v el v5 ToUVTOGY tlg TO Dorsgov poly sraoxevátet, zaiptuv óà uóvoY moi, Üpeng Óà' àv exi »,; ón padóyra
xaioey moti xoi ómgovv; ag olópsDa &v ebrove,,
co llowrayóge, &ÀÀo tu &roxolvaoO a, 1) 0t oU xa- TÓ d eUrüg Tig zdoviig LET. magoyoriua igyaclay xexo énruy, aÀÀ& Ów& Tà Voregov yivópeva , vO0coUg v8 xai T&ÀÀa; Eyo niv oipat, Égy ó Iourayógac, ToUge noÀÀoUg àv taVra &soxolvaGOos, Qvxovv »ó- SoUg fto.0ivto &vlag rtouéi, xoi mevíag fttouobvta ayíag ftOttij — ópoAoyotsv &v, Gc lyQpuot. Zvvégn Ü Ioo- . Tayógag. ÜUxoUyv qalvsrot, o &vÜ utto, , Vu7», wg quy V Tt xci Ilowtayóoac, Ó, ovóiv GÀÀo ToU- TG xb&xa vta L Ói0tt. elg &víag và enoreievrg xol &ÀÀcy 79ovav &500ttQ6:; — OpnoAoyolt» ày. — ZXvye- óóxs& piv opqoíy. OÜvUxovv nah» &v ocvrovg ró àvovtíov cl ipolueDa, "Q &vÓ Quo, , ol Aéyovrtg . eU cyo06 avia &ivot &ga ov TG TOiGÓS Myere, oiov TÁ T& yvpyéOiM xai T&g OtQattag xol TGg Umü TV
L] -
vóvra ule vo) xaxoj 70w; «i4 4»; Aldus dedit: 7 xüy C ET
10UT9V elc TO Sovegov pdt» nagacxevalg xaíQtuv. d? hv» "0!j, ój0g U' d» xaxà 5, 0t« ua Govra gait noie xal on5j ov»; Quod nos dedimus, id scriptum exstat in codd. Bodl. Vat. Venet. Z5. Par. B. C. E. Ambr. Ang. Darberin. Flor. a. b. c. o. al. Quan- quam locus nondum persanatus est. v. infra.
re intelligi pótest z.»z, de quo — 4oz:»] ea nom propter
genere loquendi dictum est ad Criton. p. 43. B. Phaed. p. 59. A. p. 61. E. p. 63. D. lllud xci ónjov» autem pertinet ad za- Sorra, "Vix attinet monere hoc
modo árgümentationem deinceps optime procedere. Defendit nu- per n«2ó»va Astius, sed de- fendit sic, ut nobis non persua- serit. lnterpretatur enim verba hunc in modum, quod scien- tem (h.e y t(00X0YT&, ÜTb TIO- nó». éct& T0. yalgtuv: et tamen lis se dedetitem) afficiunt volu- ptate.
oT 0v xarà T. — xaxd
ipsam, quae in praesenti percipitur, voluptatem mala esse.
P. 354, "à d»Goeno:, of Àéyovcec] o vos, qui dici- tis rürsus bona esse acer-
ba. P. 331. C: d d»dgtg ol na-
govrte. v. Voigtlaender, ad Lucian. Dial. Mort. p. 42. sq.
T4g )nzàó Tí» larQG» Oe Qatie(ac] Xenoph. , Cyrop. III, 3, 2: 76toO«o: Tfj Unó nüYtwV vw. Plat. Politic, p. 291. D: tj» vno vG» ÓÀ(ye» óvvacztlav, Xenoph. Hier, X, 3: 6 ánd và» ÓogvgoQw» gofos. — Aw
354
316 PLATONIS
larga Üeganalac tGg Ói€ xavot» T8 xol TOULV xai goppoxeuv xal Mpoxtovusy yeyvoptvac, OTb TGUIG eycOdc pév àcrw, naga 0; — qgaisv &v, vt- 0óxs, llóregov ovv xarà 00s GyaOG ovra xA, 0r. i» TQ mapgayonuc OÓ/svag tag bcyarag nat; xal &Aymóóvag, Tj Ori. slg TOY vVortpov yoóvov vyínot T&6 €^ aUruv» yiyvovtas xoi evebia, vY cupatwy. xoà vU nOAcov cotqolot xal GAAwY cpyol xoi ftÀoUTOL; — qois» &v, og iyQuat, — Zvvs0oxe. — Tavra 0à ayada àcrs Óv &ÀÀo v» 3j Ort eig mÓovGg GnuorsÀevrg xcl Avmüv GnxaAAayag TS xcl amoTQonag; » Éyeré vL. Go víAog AÉy&w, elg Ü «mof éyavreg avra ayaDa xu- Acre, aÀA * 4$ * rzóovdg r6 xol Àvzag; — oUx cv gait, ae bna yópag. ÜvUxobv t5v piv qdoyQv Óuóxet& Og &yaD ov Óv, tqv OB AÀumqv qsvyere cg xaxov; dvvsóoxst. To)r' Ge nuysoÓ cya xaxóv, tqv Àvm5yv, xci a7a- Jóy Tiv jdovijv , inel xci aUTO tO yaipsty TÓTS AM- yere XQXÓY .evat , órcv peovev Tnóovav &mo0ttp]j 3]
0cog avrO0 Éyc, 3) Ana usitovg f'aoeoxsvatn vOv ày
P. 354. rdc Qià xavcso» ra nal Top] V. zàc ài vày Sed rà» om. codd. fere omnes. B. vy(eiat ce àv av vó»] V. vytiaf ve, contra usum At- ticorum. v. Porson. ad Eurip. Orest. v. 229. Mox zàv ztoAtov a«- vqoí(as codd. plurimi atque optimi pro rz. m. cerzrgoíc. Dein Flor. b. xai rd» àÀÀle» doxyoé. Heindorfius aut GAAov» deleri aut &AÀo. scribi voluit. €. diy "2" 5o »déc Tt] 5 accessit de Stephani coniectura, Qevyere ós xaxóv; 25:4] Post xaxo» Cornarius iudicabat inserendum esse gait» &», ut in superioribus factum. Et expressit
Ww.
poxcro»í« est quod nos dici- mus die Hungerkur. v, Foe-
sius in Oecon. Hippocr. p. 386..
B. xai GAÀÀo* époraí] Ge- nitivus cAAe» additus videtur concinnitatis causa. Praecedit enim xai svel(au vrO» Gcuudrwv xai ro» noÀto» cormgoícs — Male coniecit Heindorfius xo) cà- Àas dgraf.
C. dij! *2* ó$dosás xe
x«i À.] V. ad Apol. Socr. p. 34. C. ad Phaedon. p. 81. B.
o dya8óày à»5] Peartici- pium o» praedicato accommoda- tum est. Debebat enim proprie esse ovca». De Republ. I. p. 354. C: zo díxaiov rr ,9* da —, eire. dosvj Tig ovot TVygdvti. Gorg. p. 463. E: d o? G émrogux) Mà) 1Uyyéves o» 0)j10, ubi v. annot. Infra p.
Qvó' iuoi Ooxei, Bg 0 Ilowza-
PROTAGORAS. nn
ex D Qovoy* àndà sb xar! GÀAÀAo Ti avrÓ TÓ yoloew XO XÓV XoÀsitS xai sig &ÀÀO ti véAog an offAéyayrte,
Éyowve Gy xol mquiv sinity. cA. quy Kiste, Quà ápol
Ooxobow, ign 0 lloerayógag. "AÀÀo t& ovv n&Àw
xci nii cUTOU TOU rap Ü eU róc rgónog ; TÓT& ET , i M
x«AÀsts avrO TO ÀumaüoUQ cyoddov, óray 5 psltouc
Ano, TüY iy avtQ suce afioAÀe Tt 1j plbovg 790- yc«g Ty Àvmov mapooxevaon ; inci & cooc &AÀo Tb .—
4íéAog üamofléners, ürav xacAQts aUró TO ÀvnscÓGL
cyaOo0», ij tpóg 0 iyw Ayo, Éyera "uiv tmney. aAA OUX Eiere, — An), ági) Aye, Ó Iouwroyópas. llá- Auv tolyvy , Épyv iyo, ei us &végowihe, & Gv uot, 'Tívog oy» Onunors Évexo. soAAa mspi ToUTOU Aíytig xai sroAÀoy); Ovyyiyvooxeré uou qainv ày Éywys. ngdrov pi yàp o) QdOwov àmoÓiei, vi Éort nori rojro, Ó Vj4sig XCÀELTS ty 10ovoy, 9trG sivai* Éntwto by roU- TQ soi macat ci &noosísue. GÀÀ Éri xal viv ava- Déco, BSeoru», & n] dyece &ilo, 7 .govei &vos. Lo óyadoy A àv 180v iQovijv , 4 T0 Ó xoxóv &ÀAÀO ti b] TÜV &víav, 1j ees VMiy t0 Tj0éwg )g xoTofiüyat tÓy Biov
illad Ficinus etiam hoc loco. Sed quum ille interdum liberius in Platone interpretando versatus sit, neque ulla necessitas cogat ad faciendam mutationem, in tanta librorum consensione vulgatam le- ctionem servandam censemus. "^ qT7ócTt ÀÉyeve xaxóv eive] V. A£yeron, lud exhibuerunt
Vindob. Coisl, Venet. 5 Z. Vat. r.
D. QOvó' àinoi doxo?c«v] Sic Coisl. Venet. EZ. pro vulg. ov0í uos d. ,
P. 355. 7 c0 xaxó» dile cà ]j T5» à».)] Codices fere Omnes: 7] vó xexo» 5 àÀÀo v6, 9 T. Gv. manifesto errore.
359. D: in; v0 JrtU eva E. à» vo/co elo ndcat $avroj £5gíÓm duaóÓln ojcqy —] in hac re emnis posita Men. p. 19. E: v(vog 0vrog àgt-. est vis nostrorum argu-
ac AMytio G Aysics al. mentorum, s. in hac re to-
D. ànci el — xaxó» x-a- tius disputationis nostrae Asics —, lyoerte 94. V. ad cardo versatur. — dvo - Apolog. Socr. P 28. C. — cOav Fiecoriv, etiam nunc
"AÀÀlotsi ovv máluv--c90- sententiam vestram licet xoc] Nonne igitur eadem retractare. v. ad Phaedon. d ratio est etiam eius, quod 87. À. dolere vocamus?
Plat Opp. Vol IL Sect. ]L — 19
358
1*8 PLATONIS
(vv. Avrüvi 8b 0à Goxec, xoà un Bytfe unób» àAAo qva, &vas &ypOOy X xcxóv, O um eg raUra tt- Aevrg, fÓ pitG TOUTO GxoUtTs. qui yoQ Vpiv TOUTOU oUTwg Éyovrog yshoiov tóv AOyov yíyvecO Gt, Orav M- . ygre, Or. noÀÀdxig yuyvooxuv rí xgxc GvOQurOG 0t xexá àcti», Ouwg no&rtei aUrd, bEÓv ur nodrtuv, $nÓ tOv 7)ovüv dyousvog xci ixnAgrróusvog* xoi av- Üuig aU Aéysre, Ori yuyvuoxov 0 &vÜQumoc rayaOn vtpetrety ovx &Ó6bhs Oi vag moapoyoüuo rOoveg, Uno TOUTOV T"TtTOUEVOG. |
Cap. XXXVIL Qc 0à voUra ysioa bct xo- vaónuÀov Écrei, idv p noAAoig 0vÓpe os zoupeO'o oa, qs rs xoi u?iwvoQ xol aya xci xoxQ, «AM inu- ón Óvo igavr ravra, Óvoiv xoi óvouaOe mQogayopsvn- usv cUré, moürov uiv &yaOQ xol xexQ, Énswr' av- dug Tv) Ts xai cyiuxoQ. Oáusvou 07 ovre A£ymptv,
yiyvooxov rà xaxc àvOounoc] Bekkerus sine librorum suffragio seripsit 0: dO ownoc, propterea, ut videtur, quod in pro- ximis articulus nomini praemittitur. Sed est hoc nomen in numero eorum, quae, quando non de certo quodam atque uno, sed de genere iu universum dicuntur, articulo carere recte possunt. v. ad Criton. p. 51. A. ]ta p. 321. D: coqía» dyOQunoc avrg FKoyr, ubi quominus &»29w7zoc scribas, prohibent proxima seet. E: cj» Tc AOnvüc ÓlÓmcww àvOQono, ubi nemo cà intruserit, quanquam p. 322. A. legimus: ?meddj Óà o &vOQwmoc Ot(ac utréoye up(gas. Ibid. p. $22. C: óo/g dí» xai aióo av»O8guomo;, ubi paullo post díxy» 07 xul alóÀ ojrw Ou iv roig dvOQunow. P. 355. E: Afyo- pev, 6t duÜOgonoc tgarrts,— P. 856. E., ubi v. annot. De Rep. X. p. 603..C. 619. B. Apol. p. 39. C. Symp. p. 206. À. Politic. p. 271. E. al.
XXXVII.
P.355. A. xà) u5 Fyexe um- Cap.
óà» £440] Demosth. De Cor. p. 319: o/x, dO ixi uaroq ojdsvóq Aageiv vuu9Qlav, Xenoph. Ana- bas. H, 3, 10: e yu; &AXo u- . Qà» Fyowi, ubi v. Bornemann. B. xai a) 04€ av Aéytecea —] Adduntur haec superioribus per anacoluthon, quod excusa- tionem habet ab oratione conci- tatiore. Alioquin scribi debebat Afyqy1t, quod placuit H eindor- fio, et unice prebatur Ástio.
lá» u5? — xzoonutetéa àga] Observes ao« ita postpositum, cujus exempla congessit Heindorf. ad h. lI. ad Gorg. p. 519. B. Iacob. ad Lucien. Toxar. p. 63.
C. gvroptvoc guaooges] H. e. óv« 41«àr0s.
xai Afyout», óÓté nttw- ptvoc] Solum rrogsvoc iterum
' ponit propterea, quod perspicue
PROTAGORAS.
139
Ór. yuvdoxuv Ó &vÜQunoc z& xaxp Ori xoxo àcru, Opcg aUrO. moii, inv ovv Tig zZuGg Koxror, Oi ci, qrctrépsvog qroopey, "Ynó oU; éxeivog égrotras zjudg* qui» à )nó uiv qnóguüg ovxét, Kieoriww cinti»* Go jde Ovoua psreAngev avri Tijg vOovüg TO GyaOóy. àxs(yo On &moxpwowusÜm xoi AÉyepusv, OrL TjTTGuEYOG P Yao tívog ; griost. ToU &yad o), gcousv v1) día. àv ovy rU4q Ó égópsvog nag Vfputüg wv, y&ÀdGt- Tx xcb àg6* *H ytÀoiov Ayers mp&yuo, eh ftQcTT&t vig xaxd yuyvüoxev, OT. xcxc icrw, ov Óbov avrà stpéTtüV, TUuMog UnÓ TOY aya, koc, qos,
34$) » ^ t 5 ^. , ^ 4 ojUx &áiuv Ovtwv vixav àv Univ rüv ayaJwY» TX xc-
"E EP / - «v , / »" xd, 1j cbiev; gucousv Ó5Aov OTt G70XQUUOMEVOL, OTL oüx àbiev üvtov* ov yag &v iigucgrevev 0v gausy.
e n ^« 9v [4 ^—- gro &voL TOV 9?j0ovon.
Kozra: Tl ÓÉ, quos iowg, '
&yafé dor, vüyaÜG TOV xax», 7 TX xox& TU o -— s CuecEeor Deere pem s X
B. xala/J0:c a2 Aéyere] Heindorfius correxit Aéyyre, quod Bekkerus invitis libris recepit. v. annot. '
Cap. XXXVII. óvópac« ngocayogsvope» ajdvó] . Per- multi codd, cum Ald, et Bass. mQocayogevouev, et mox Àéyouev. Veram lectionem iam Steplianus restituit.
C. 2xeí»o 07 dnoxquvo uaa —] Heindorfius, cui displi- cebat praecedentium verborum repetitio, scriptum maluit: éxe£)e ó) dnoxQwutÓn xal Afynptr, Uzà voU GyaOoU. "dr OU» TUX9 —.
Nihil mutandum. v. annot.
"'Y«nó vívoc; quoti] Libri T»"og Qros praeter Ven. X. corr.
bj déo» advà ngácresv] quró» Bodl. Vat. Coisl. Par.
B CE. male.
vult docere parum recte respon- sum iri jrroerog )qQ. 5ndo»ic. Mox ante rov dyaÓov e supe- rioribus repetendum v;zo. Omis- sionem hanc nihil habere insolen- tiae docebunt quae annotavimus ad Gorg. p. 449. E. — oJ Ófo» aírà *9., quum ea facere non oporteat. v. Matth. S. 564, Rost. S. 13I. 5.
D. dqa — oix dtlo» o»- 9» —] Num, quia non
tanta est dignitas et prae- stantia bonorum, ut in vo- bis. mala superent, an ve- ro haec est eorum digni- : tas et praestantia? — ov yàp à» iiqpagravtv, sc. el d5a 5».
à»dtid lors và ya O-à và» waxói»] H.. e. malis pretio et dígnitate cedunt. Mox plene dicendum erat: 7 T9 pw nÀclo. Ellipsin tetigi ad p. 330. A, .
12 *
956
4,
by
: "
180 PLATONIS
eyaOoy; 5) xav! GAAo tvi 3j 0rav TOÀ uiv usito, và à cjuxpórtQe 7; 3) nÀsio, và Óà &Airro dj; — ovy Etouev simsiy GAÀo 7) roUro. drüÀo» Aga, quott Or
10 qQrrGoÓGL, toUrO Aéyere, avrà dAarrovaqy ayaOouv
usi | xaxa Aaufavev. — — Tavra uiv ovv oUro. utroAdfuutv Ón rà Óvopare nal TO TOU Ts xoà &vi«pOv àmi tolg evrOig ToUrOuS, xal lÉywusy, Ot &v- Üourmog mocTrsi, vOrt uiv bAiyoutv rà xexa, vuv Óà
N , 1 , e , , € Aéíywpuev to cYvigQG yiyvoOxov, or, «vwxga iori, Tjr—-
rOnsvog UnOÓ TOv TJ)pv, ÓjAov Or, &valiov Ovrwv vux&v. xoi tig GAÀn atím Tov mpóg Avnqgv toriv «AM d nsofloij) cÀMjÀAov xci KAluwig; TaUtra O' dori pello: r&. xol Guixgóvsgo ytyvóusva. aAÀAyÀov xai nÀslo xol &Arro xol uáAÀAo» xel Srro». sb yaQ Tig
D. rà d) op. 95 d 1. x. v. 1.] Vett. editt. 7 &Aclo, và 0M BRÀarro; 5 oU/y Fiogsb. Vitium sustulit Schleiermacherus, cuius ra- tionem aliquot codd. confirmant.
. T0 jTTRoÓ«. vo) ro Adyere] V. AMyrcai, quod recte mutavit Bekkerus ex Coislin., qui ex corr. sic scriptum exhibet.
P. 356. c/c &1A« á£E(a] Libri: z/z AA dvo$s/n 5dovr ztQóq ÀAvz. Heindorfius aut ZAA1g deleri aut cum Schleiermachero azre&/« scribi voluit. Sed ipse Schleiermacherus quum intellexisset istud dzatía Stoicorum scholam decere, non Platonicam, postea mutata
E. ueraléBoyue» 05 cà óvopara —] Permutemus iam nomina vicissimque dicamusiucundum etacer- bum de iisdem rebus. Met- vaAaufaves 1à Óyouara enl vov- TOi; dictum ut 2n( «vl. v« elneiv, nomen in aliqua re adhi- bere, de qua dictione vid. Heindorf. ad Sophist. p. 237. D. Mox dici poterat: xai wt vOot:& déyoutev, Z mQurrts TG xüxd, OUTO vU» ÀÉ- yunutv, ÓT& 7TtQdiTE& TG d»iaQa., Sed quum abrupto sermonis filo interposuerit haec: vore ui» &ÀA&- pe 1G xaxd, ratiore eorum
abita, quae per parenthesin in- teriecta sunt, deinde repetito verbo primario pergit vu» dà Aé- /wuty. . 856. xal 7i; 61À1q d£fla
ór, &vÓQwnogc ,
34o»5j — EA1ceyte;] Recepi egregiam | Schleiermacheri emendationem: quae, etsi desti- tuitur codicum wee men per se est certissima. $8
dv«t(a neque dici recte potuit per linguae leges, et unde or- tum sit, facile est ad perspicien- dum. Neque huic rationi obstat, quod Cicero ap. Priscian. VI. p. 693. ed. Putsch. hunc locum sic interpretatur: Quae igitur potest esse indignitas vo- luptatis ad molestiam ni- 8i in magnitudine aut ]on- gitudinealteriusutriuspo- Sita? Etenim lic aut iam le- git in codice suo lectionem cor-
ruptam, aut generalioris notio--
nis vocabulum perspicuitatis cau- 8a expressit eo modo, quem
disputationis ratio exigere vide- .
PROTAGORAS. 181
A£yos órt I AAAÀ, noÀU Ouagáéptu, e yQoreo, 30 na- Qoyonuo TÓU TOU tlg vOv Vorspov yoOvoy xoci rófog xci ÀvnngoU, nQvY &AÀQ TQ, Qoíg» &v Lyoys, )?) 700- vij xai Àvmg; ov yap ÉcÓ' Oro GAÀg. «AÀ' ugmso a&yoaU0og ioràva, &vOQuztog, ovvOtig 1« 106o xoi cuy- (sig rc Avmmod, xoà TO àyyvg xoi vO n0QQc Or5noog àv :Q ÜvyQ, einà, nórsigo nÀsw àcr(v. iav piv yap 7/10ée stgüg 7/0éa. loryo, vo usitm «ei xol rÀsie Anmrén* àay 0à Avngo& mo0g Àvngoa, rx &ÀdTrO xol GuixQó- vega. dav Óà ZÓée mpog Àvngoa, éav piv tà aaa vusoXAAgras, vnQ TOv gÓtov, idv Ts r& iyyVg vno TüUy "óDou àdy v& TÀ mz0QÓ0 UnÓ TOv byyUg, TcUTYV v5» ng&bi» mpaxrtoy, by 5j Gv voUv ivip' àav Óà vd 70a $n0 TUY «rud, QU nQaxvéx, ur su &ÀÀn Éyur,
sententia d£/a acribendum iudicavit, Quod nobis quidem unice pro- batur. v. annot, De usu nominis substantivi así(« v. Hermann. ad Lucian. De histor. conscr. p. 203, Ceterum dativum 5o»; in ali- quot codd, reperit Bekkerus. '
B. ainà, nózveg« 5A.) Vulgatum &fne. emendavit Sclileier- macherus, cuius rationem confirmat cod. Coisl, in quo ex cort. elnà E ee Mus editt. forge pro jor. : ái
. Mu nn dà PTT (q» üáy, 1,] Accessit àv e Bodl. Vind. Vk. Qoid, ^8 tet qafqo n n]
EE Aunv «X. T. À.
retur. Sententia haec est: et
quodnam aliud sit pre- tium voluptatis ad dolo- rem aut doloris ad volu- ptatem comparati, nisi quod in eo cernatur, ut alterutrius maior vel ex- superantia sit vel defe- ctio? Proxima recte iudicavit
Heindorfijus sic intelligenda .
esse: voóro d' dori và uelle c&
xai cuixQortQu yíystaD n, dlÀn- Adverbia àAÀov xai j110v significant im háhern
u. niedern Grade: eademque .
ratione crebro cum adiectivis copulantur, ut Phileb. p. 41. C. Hipp. mai. p. 299. D. Phaedon. p. 93. B., ubi vide ann.
P. 356. r0 zageayoXpe 9ó»5 ro) —) Heusdius post jós excidisse putat wai Àvnggór,
praecipue iucunda
ponderandi
Sed recte Heindorfius de veritate hus emendationis du- bitavit. Neque enim hoc loco iucunda tantum molestis aut mo- lesta molestis comparantur , sed conferuntur cum molestis. Ceterum apte contulit Heusdius locum de Republ. IX, p. 583 sqq.
B. óqnep dyaQog lava- - ya& —) sed sicuti homo peritus, iis quae iucunda sunt compo- sitis, dela rin illis, quae molest&, tum propinquo tum longinquo per libram examinato, nobis dicas, utra plurasint. ^" ..
dà» dà góc« noóc ÀAvunq- Qa, 3a» uy x. v. À.] si vero iucunda cum molestis, quando iniucunda &a& iu-
-
P4
182 PLATONIS
gelgy àv, voUeo., d &vOQurtot; old , Ort ox &v Éyoiv àÀÀwug Ayty. — vveÓÓxe, xai àxsiyp. "Ork Or) voUro ovre Éyu, v00s uos emoxolvacÓe, qoo. qaíveras vuly Tjj Ot TG avrà geyéÓn byysOsy piv ucilu, nó)ooÓsy Óà Marro* 7) oV; «Drcovoi. Koi và na- giao xal tà noAÀÀa wgavrug; xci ci govoi * ei * loc, üyyUOsy uiv usifovg, nopowÓsv Óà ojuxpovsQas ; Qohwv &v. Fi ovv iv vovtq nuir 94v TÓ sv noarttv, iy -Q rà uiv ueycÀo unxy xai mparruy xol Acufe- yuy, rà Óà cuuxgd xol qeUyty xai uy modrrew , Tg &» qui» cwrnoín bgavg ToU (fiov; &oa f| perQn- qux) víyvg, fj 9] roU qouvopévov Qvvapjug; 1) avt uiv qug ànÀi&va xci ànoíe vw T& xci xcte noA g paraAoufivay ravra xoi usrapéAsy» xci by rotg rtod- fest xal àv vaig aigécso. Tov usytÀwY: v& xai Gpixoav, 7? Óà uerQnrux; Gxvoov này y &noinos ToUro TÓ pév-
al peval) * al * 1ca;]. Alterum ai de Heindorfi sententia additum. Libri illo carent. '
^ D. 4 a)9*q pi» 2uóg dzÀ.) Venet. Z, a. m. rec. 4 aizg p ds Óxp- v, annot,
à» Tj ToU mtQirroU — afofcrs jpiv jv» 9 cornoía ro) Bov. P. | 851. A: inud, — iv ào03 sj aigéícs. dqpavy uiv 5 cerno voU fov o/oa. y. p. 310. D. jbique annot. Praepositionem in
eundis superantur, sive propinqua a remotis, sive remotá a propinquis, hoc ipsum faciendum,est, in quo id insit, videl. plus iu- cunditatis.
C. "0:6 07; voiv0—] Quo-.
niam igitur hoc ita habet. Nam óze, ut Lat, quasdo, causam indicat. v. ad Gorg. p. 30. Phaedon. p. 84. E, Deinde ptyíé95n, prorsus ut nostrum Groessen, intelligitur de re- bus aliquem pc agi modum habentibus, Philet* p. 41. E: i» ab» Óyts TO no(ÓwOtr» xai iy- qi0tv ógd» rà ueyéOv v5» aàj- 94a» dqar(Ctt,
D, Elo)» iv to/Vce j uiv 7j» —) Quodsi igitur in eo .pesita nobis esset vitae felicitas. Mox p. 356. E: &
hac appositione iteratam mox le- gimus p. 358. B: a£ inÀ rovrov ngdtnuc G3acut, )nh vo divzee tj». Plura si quis desideret, is praeter Heindorfium ad h. I. adeat annot. nostr. ad Gorg, p. 494. B. Apol. Socr. p. 35. C.
"Phaedon. p. 81. B. p. 110. E.
j 9 1*0) gawwopuévov óv- »yauiqs] an vis et natura rei, quae sensibus perci-
itur? v. ad Gorg. p. 447. C.
emp. V. p. 411. B. Phaedr. p. 237. C. In proximis ad 4xAa»a x«b énoít e superioribus d» in- telligendum. t. Krüger. ad Xe-
PROTAGORAS. | 183
To0ga, Oreaaga Óà vO áAg dig Tovrlay &y énoinosy ur cv yvy nv pévrovcay ini TQ «ÀnOsi xei Éowgsv &v TOY lov; — &g' &v óp0Ào; y 0i6y ,vÓ gano gos T&UTG T7Hüg T7V perontuxijv G0UbRY Gy réyvyyv, 5j &À- Àzv j Tov. esee, euoA yet. T: à , eb &y rj TOU. séQirTQU xci &priov eipéíost uiv T» q« owrnolo ToU ffov, ónórt TÓ nÀéay ópÜ ug £u éoD e xhi à ónórs O0 Élarro», ?j evrÓ ngog. éavTO )? tO Sregov ngog TÓ Éreov, efr! , iris <6 MT 6g, Tí &v $c bey BTy v0y Éiev ; ép' &v ovx buctijug; xai &p' &y ov pi- 351 voyrixii tig; inaidineo UnsofjoATic T6 xoi iyosiag iosivy 7] céyymi; ànciór dà mspurroU Ta xài .agríov, áo &ÀAm . Tig 3] aid paix; s — OpoAoyoisy &v zuiv ol àyO ga- . StoL* d) "oU; "Edoxovv áv xoi TQ llowroyógu OuoÀao- ytiv. Eisy, o &vOQumor inu óà qjdovijs T8 Xo. Avunag àv dgOTj vj aigéas kgavrm Quiv 7 owrnuoio ro
E. ópoloyotty dv»Openes zoóc v.] Venet. 2. et Coisl. ex oorr. et Vat. r. ó toloyoiev ol áv6peno, quod. recepit Dekkerus. Mox post Tj» ueronroxi» vulgo deest interpunctio. Veram ratió- ' nem iam iniit Stephanus, qui: mente repetendum, vidit: ogoAoyeiv dv. ' d»Ogonzovs cabe a HS. ;
[rd
moph. Ahab. T, 6, 2. coll. Her-
mann. ad Viger. Jp. 944 sq. Formula óre xal xev etiam hic indicat consilii inopiam et animi " dubitationem, ut saepe. Nam sententía haec est: an ista quidem in fraudem nos induceret efficeretque,ut eadem saepius permutare- mus, modo hoc, modo il- lud eligente s.
dxvgov uiv dv inoíqaoe] H. e. efficeret, ut ne visum istud : jn errorem nes induceret. Nam &xvoo» est proprie, quod vi et auctoritate sua privatum est.
E. uévovoev ?ni rà àlq-
$i) in vero perseverantem ; id, -
quod verum est, firmiter tenen- tem neque temere fluctuantem. P. 357.
ESóxov» d» —-—
ópoloytiv| Refer à» ad infi-
nitivum ogoàoyeir. àxncuÓ5 di n do»iíjc 16 aul à.] quoniam in voluptati-- bus et doloribusrecte eli- gendis vitae salus nobis visa est versari, loc est in eligendis pluribus et pau- eioribus, maioribus et mi- neribus, longinquioribus | propinquioribus. etc,
Nim ita haec intelligenda sunt.
Itaque frustra Stephanus «al ToU nodQoríQu xoi 100 yy. scni- bendum iudicavit, Seidlero ad Eurip. Electr. v. 429. ex nexu looi ahte moggoréon xa tyyviépu non zog, sed zo intelligi opor- tere iudicanti, equidem nog as- sentior. De articulo in eiusrhadi enumeratione primis 4ánntum no- minibus praemisso, ànte cetera
-
184 PLATONIS
fiov obcm, ro) rs nà£oyog xoi &kirrovog xol nei[o- vog xai Gpixoorépou xoi ftopwrépo xoi àyyvrápw, &po Ttorov uiv ov uirgo qolysrou, vncp/loAng ve xai àvósleg QUGo xmi laórgteg moóg GAAnAeg oxéyuc; AX &veyxn. "End Óà uerouraj, avayxg ónnov réyvy xoi énuoriug. CXvuganQoovotw. "Hrig uiy to(vvy v£yV?) xoi ànwrüpa igriv cUrw, elgev Og oxewoued'a* ori 0à éru- er5ux ddr, TocoUroy d&iagxei mo0g T"v amoQdnuiuw, qw iud Ow «cà Ilowrayópev &noOGtar nspi ww dosaO" Tu&g. qoscÓs O6, sk uáurncÓs, qvlxe rusig aAAnAoI euoÀoyoUptv émwrüuxg uuóP)v sivoi xgütrov, aÀÀa sü/ro del xgaréiv, 0mov àv vij, xci rjüovig xci vU &GÀlov &ncvruy- vptig Óà Ór.iqare TV 900vmV rtoÀ- Acxig «gareiy xol toU sióórog &vÓQunov, ineiór, Oà Vuiy oUy OpoAoyoUutv, uera ToUTO $050Ü& uag 4 Jllowrayápo v& xoi -Xoxgovig, sh u7j lov, ToUTO TO nad 59ovüg q:r800c, GAAy ví nor. ier xoi ví 9usig avrá qurs sivor; Emers Qui», eh uiv ovv TÓt& &vOveo Vpiv sinousy, Ort auaOo, xottyshare Cv Tuo" viv óà àv quy xarcyeÀars, xci VpOy cUrüY xara- yeAacsgÓe, xol y&Q vpéig wuoAoynxoare àmiwtnuug iv.
ósíg iBaueQravav negh vv vov TÓgyjpv obosouv xo
Avg» vovg ibeuagravovrog* voUre O6 üov «yo
-
P. 361. B. xal noódójocfQo xal 3yy.] Stephano corrigenti wa) zoU rt, xa) 760 Pjy. recte adversatus est Heindorfius, v, annot.
-
non ftem repetito v. ad Criton, p. 41. C. Aleibiad, p. 117. A, .Euthyphr, p. 7. C. -
B. x«i loóvqgroe m00€ dilójlag cxé£yic;] Videl. 5do- ejs vt ngaq Àungv xal Àunng «vU "906 pdovi y», — elisai Oc coxe- vóutÓa, alias s..posthac videbimus, ut Phaed. p. 115, A. Apolog. p. 24, B. Republ. V. p. 466, A, Gorg. p. 447. B. C. Ibid, p. 449. C. D. al,
C. «1àà so?vo dei xg«-
vetv] sc. v7» àmorjug». v, ad p. 352. C.
^D. s ulv ov » — jut» et- ZSOMt9, — xaTtytlàüre GÀ» 55d») Imperfectum post aori- stum positum - hac sententia: Quodsi antea statim vo- bis dixissemus esse insci- entiam, nos risissetis et etiam nunc rideretis, quip- pe non edocti meliora. Apolog. Socrat. p. 32, E: cg? oj va» pt otecOa rocdóe Ivq óía- pirécOui, d Ingarror và àq-
L2 EJ
PROTAGORAS. 185 v& xal xocx&. xal o) póvov imicrüunc, GÀÀd xci slg vÓ stgocUtv Ér& wuoloynxots, OTi uetgnriuxüg. 7) 9à éfepepravouivg noch vev énwrQugg lore sov xai cvrOb Ot. GuaÜig rtQurtsrck. (grs TOUT dori tO »0ovig rro sivay, augÓ ia ») peyiozn: q9 Ilow- vayógag 008 qmnolv lergóg elvat xai llooóóuxog xoi dmnníag* vpsig Óà Ow r0 olsoDes GÀÀo Té dj Gua- . "Diar, sívas ors abro) oUts rovg Uptrípovg neióag jt«po roUG TOUTGy ÜiÓnOxaÀovs tOUGÓ& TOUG COQuOTOG sumarse, Ug ov OijexroU Ovtog, aÀAG xyóoutvos voU cgyvgíov xai ov Óujévreg TOUTOIG Xoxüg moarreTs xci lóüíg xoi Ónuocíiq. .
Cap. XXXVIII. .TaUra uiv roig moAioig &mo- xsxpiuévos v uev. Upüg Óà Ó5g pera llowreyópov &puro, Inníe vs xci lloodus — xowoüg yop: 07) Éavo vuiv 0 Àóyog —, nórtooy ÓoxG wuiv aAnO* A£ysw, 3j wsvóecOau. — "Yneogvüg &oxt& &nacw aA) elvos và slonuívo. "Opoloysrs &gc, zv Ó' iyd, vÓ uiv rdi. &ygUov siva., t0 &à aviagüv xaxcy. vq O8 Ilooóí- xov ToUÓ& Oiaípscw TOY OvouarwY moparroUuot* sizs yàp TjÓU sírs vtgrivOv Aéysug ira xegróv, eire orto ey x«l Oónug xoíotg trà voixUro Óvonauv, € (KAriots IloóOixe, *roUró uos ngog 0 ffovAouas &noxQwat, lt-
xal inioTyum borl»v ab vq) Ald. Bas. 5. 2. et codd. pleri-
que j a/v5. Stephan. écoriv e/ry. Veram lectionem, etiam in Ve- net. Z. ex correct, restitutam, primus exhibuit Hejindorfius,
poca. Gorg. p. 471. A, Alia, partim alio explicanda modo, suppeditabit Matth. S. $08. a.
x«i o) uovov ànsotr umc] Intell. 2»ó:(q.,
E. ders ro) jov] Pro- nomini cobro per appositionem additum 4padÍa » ueylorg. Pro- xima in propatulo est dicta esse glQw rix, :
oUT8 uÜürTOL OUTS TOUG vq.] Post ovrt ajco( per zeu- gma intelligendum socforytoóe, quae ratio paullo durior. Ni-
mirum dicere volebat: ovrt «J- Toi OvTt oi Ttaidtq nyocfoyovras., Dein: n«ga 70ovc rovro» 0:da- oxclov; est: ad harum re- rum magistros. ;
Cap. XXXVIIL P, 358, 77» óà 11900 (xov vov 0e Óca(lpe- c.v] Rursus Prodici artem tra- ducit. v. ad p. 337. A.
,. s&ir8 OnoÓOete» xai CGmwe
| xaígesq—ó».] Sympos. p. 212.
C: vojto» o)» *ó» àoyov, à Qaidoe, & uy Bovlts, o Pyxos piov el; "Egwra vopacor, elQij-
186 PLATONIS . z
Adcag ov» O lloódixog cvvwpoAóygos, xc) ol &ALo:x. Tí Óà Ón, & vügtg, Éypr» yo, vÓ toi0vÓt ; ci. àni voUrov müiag &nocoi initoU nAvmUG U5iY xoi vj0Ém, &p ov xcAaL [xci cgqÉuo]; xai r0 xaÀov Épyov &yaÓóy ra xoi eqélisoy ZXvvtóóxu. Fio, Éqqv £yo, vó 50) àyaÓó» àcrwv, oUOsig oUrs &i)pjc ovre olougpoc C &àÀAa fArío sivai 4j & rmtQisi xai Óvvera, Éneitos rtouet vaUta, ibov va (sri: ovÓà vO Qtrw "ivat cvrOU &AÀo ti. roUT ori» jj apa, ovOÀ xgsírru davroU &AÀo Té 3j Gogíc. uviüóxu nàci Tí 0à 05; aga- Oíxy &pa vÓ voivÓe Mysre, v0 sjavür; je. Dojo
Cap. XXXVIIL P. 358 B. dQ' od xaàal [xal àig£lpo:]] Verba xai dqp(a4pgos esse insititia primus vidit Sehleiermacherus. Heindorfius ante xaA«( voculam x«( interpositam volebat. Non opus.
j à moiei xal óv»aca] Etsi libri omnes scriptum exhibent:
7 & &nolt xal Óvvaras, tamen disputationis tenor requirit quod de - sententia. Schleiermacheri in ordinem verborum recepimus, Saup- pius coni, nou à xa) jvraras, :
cÓnw* ed O6, O vo xo) Óng yal- — ensdem esse etium utiles átque
bonas.
&c ÓvouaLe», croUto Óvonalt. egg. l. p. 633. A. Criton, p. 50. A. Hipp. min. p. 369. A. Parmenid. p. 133, D. Pliaedr. p. 213. C. Euthydem. p. 288. A. Genus loquendi copiose illustra- vit Wyttenbach. ad Phaedon. p. 265. — p. 190. D. — voivro dzaoxQu»asi, hoe vocabulo utere respondens ad id, quod volo. | B. aí ini rovrov mga- Eesc -——] quaecunque agi- mus eo tendentes, ut vi-
. vamus aine dolore ac iu-
' eunde. Appositionis genus ad p. 356. C. attigimus. — Genitivi usum rariorem Heindorfius
bene explicavit comparatis eius--
modi locis, in quibus zzí de motu intelligi oportet. v. Matth. G. 584. B. Mox verba xoi «gé- A«uos merito in glossematis su- &picionem vocavit Schleier- macherus, Nam ex eo, quod honestae sint actiones nostrae, in proximis demum colligitur
-
. Quodsi
Rem conficiunt quae le- guntur p. 359, E., ubi ad hunc locum respicitur.
] à note; xab Óvvara] Sententia verborum haec est: igitur, inquam ego, lucundum bonum est, nemo qui vel sciat vel opinetur alia esse melio- ra quam quae facit, eaque esse talia, quae possint fieri, nihilo secius haec, quae facit s. facere solet, tra- ctat, qüum liceat agere meliora, Ad iio» «à felríe int. noui». Sic mox p. 358. D: ovóel; vró utibo» aíQrosras, iov TO llarro», sc. eigtiaOo, Ibid. E: dqa ri dvOQone» d9elyocc
, énà ra)r« lfvas, G Ofdonur, ito»
ini à uj ; sc. lévas.
C. ov8' Fors vov xo — iv dvÓponov qQvcti] neque hoc naturae hominis insi-
tum est: und es liegt nicht : in der menschlichen Na- ,
tur.
—
PROTAGORAS,. 187
xal iysUoOot meo) Ty rnoaypatov r&y ftoÀAoU dilwv; Koi rovro nác, cvvsdóxu. "Alo vt obv, bquv dye, àni ys và xoxà ovO:ig éxov» Koyeras ovdà àni & ol- vGb xa&xX& siyai, ovÓ Écrt TOUTO, (wg Louxtv, ày a»- Ooórmov qvVou, ini à olsras xoxc tva, bOéAuv lya, &vti rU» dyaOGv* Oro» tt avayxacÓ: Ovoir xaxoty TO Írsgov aipsicÓont ovóslg rO.puitov alpr5ceros, é5ov . TO lAarrov? "Anavra vaVta GvvsÓOxtu Gnacw Tiv. Ti ovv; Épn» é&yo, xoalüré ti Ófog xci qf lov; xai &pa 0nsg iy (moóg cà Myw, « lloó0ue); rpocóo- xíav rw Aya xaxoU toUto, &ir& qofov tite Oéog xa
C. rà» rollo? d$ln»] Steph. roU molo) Gil», contra fidem codicum. Nam soli Flor. b. o. Paris. E. voi scriptum ex-
hibent.
D. "4navca ravra avredQxas) Sic Bas. 2. codd, Vind. et
Wat. r. Vulgo ov»óoxsi.
xGAeiré z« Ó£oc xal gófov] Addidi v» de coniectura Hein- dorfi, praeeunte Bekkero. v. annot.
D. 30414» l»av dyri r3» dyoO 6v] Breviter hoc dictum pro d»c roJ iva, imn) và dyaOZc. , Solent enim scri. ptores Graeci Latinique in. com- perationibus sollemni compendio dicendi rem ponere pro eius at- tributo, seu «comparatur ipsa, sive aliud quid cum ea compa- ratur. Schaeferi, ad Apollon. Rhod. 'T. JI. p. 164., quae mihi videor etiam ad loc dicendi genus re- cte traducere posse. Nam lati- us patet haec loquendi ratio, quam vulgo putant, Phfleb. p. 384. Ci: fva my TZ» wvvzre 50o- ej» xoQic owuaTOC; O T& uicta xal. éivapyéarzara Adows», i. e. qeoie tc vo) coparos. lbid. p. 41, C: oUxoi» 70 uiv imiO vuoi» »» 59 vvy, vov v0) odparoc évav- 17lo» ESeu», i. e. vro» dvaviluv TÀ» ToU ocpuaroc tiem», Symp. p. 218. E. De Rep. VIII. p.554. D. Lucian. Dial. Deor. XXII, 1: era. 1(. taG0Uca 3xelyy dvo" iuo) «Qàyy c8 Ópnov» Luxe;
Sunt verba viri egregii, .
|. e. dil ToU ipol Opoióv ce 1l- xr», quem locum nuper docte illustravit Fritschius Quaest, Luclann. p. 108. conf. Schaefer. Melett. p. 57. et 134. Eiusdem generis est locus Gorg. p. 455., E., ubi v. ann. ad Lamb. Bos. p. 3. Heusinger. ad Cic. De Offic. I, 22, 7. Wyttenbach. Biblioth.. Critic. IV, 4. p. 62. Jacobs ad Anthol. Gr. T. 11i. P. 8. p. 184. M
xaÀeiré v& Ófoq xal go- Bov;] Sic p. 332. A: dggoovygy *& xcÀtic;. Menon. p. 76. A: cé 065 inínido» xaldüg T5, xal fra- Qo» a) oregtó»; lbid, p. 75. E: dÀÀà cj yé zov xolg n&ntQás- Qa& T, xal verelsvrgxéyes; lbid. p. 88. À: owgpooovU»n» Ts xaAtic xai ÓixocooU vn» ; Phaedon. p. 103. C. Cratyl. p. 399. D. 421. A. et- centenis aliis locis. Deinde ex- spectes: ngocdoxíay ydg vwa Ài- y«. Sed éovvÓtrov hoc nihil ha- bet offensionis. — elva qoo» a41r6 Ódog xaleive. ÀAmmo- nius 8. v. éo;* díoc «al qo-
; Aeitt, E qóffg sive, voUro, llooóíxq Oà Ótog, qo fog Ó' oV.
188 PLATONIS
£2oxui IIowreyóog này xol "Inniq ótog ve xai
AAA ovóéy, lpnv iyo, Ilooixe, wgiáoei aAAa rOÓt* dà alq05 tà inngosdér don, &p& Tig dvÓ dina
.AsAxow àni raUta iévou, à Ótüouxsv, iov ini & ut;
j| aósvarov àx rov» wpuoloynutvov, & yap OÉOoixty, duoi yv rot 7y60U'at xoxa eive & Óà Qycirat xoxa, ovdéva obr& iéva, inj vo)ta our Aop(jWver éxóvra.
9550.'Eóüxss xoà taUT€ mGOW. -
Cap. XXXIX, Obr» ó5n rovrov Unoxipévon, 4$» ó iyó, Iloódixé v8 xat Innía, a nodoysiad o id . JIgureyópac 00s , d TÜ ftQUTOY anexpivazo "tg óg- Oug Éyu, ur] & TÓ noGtoy navraánao,' Tóts uày yae
.Ój névts Qvfov uogíev vg «gstüg ovO»y Égw siat .*0 Érsgov olov vO Érspgov, lóíav Óà avroU Éxacrov
lyuv Ovvopw*. GÀ oU raUra Aye, aÀX' & vÓ Vate- Qo» sine. T0 yàg Vorsgov Éqy và uiv TérraQa init
' Xug naupaivioux &Ajiois &ivot, T0 0 tv n«vv soÀV * is del tav GÀÀov, Th avópsiav, yvadsoO- at dE n
ígn rexptoio Tis. &vpTjOtuG 720, ( ZXeixpartg , ay- V oenoUg dvogwrdirovg pir. óvrag xci EON TUN
E. dog» àyo, IToo dex, fhegfen] Bekkerus de suo de- dit lyo , c Ho. Proxima in vett. editt. sic scripta exhibentur: dila Vies vic dvOquno» dd.
v0dr, el. GÀqÓ5 và fungocQév doriv.
- Correxit Bekkerus.
Cap. XXXIX. P. 359. Vat. pro vulg. «ÀÀ' Q «. vor. . Vat. Q. et r..
E € QiagéQt, — AF éoc uiv yag lor groluygawiog xaxo) vztovowr" qo- po« 9? negavríxa mono. àio- neg Hoadozos à» 15 T&TÓQTE (c.
116.), 'Huéac £ye« qoftoc v& xai . fog. Sed hoc discrimen saepe negligitur. Legg. V. p. 146. E:
ovó' éxeva qofturén, Oucarra
. Tj* Óotaca» — opixpoloylay.
lbid. VIL. p. 819. A: Mi doe: piv xol rajra ——, pnülloy ó .Kr&. déóowa rovc npnuévove x. t. à, Xenoph. Mem. Il], 5, 6. al.
interest,
&ÀAÀl' & TO Paregov)] Sic Bodl Deinde za»v noÀ0 Óiagépew» Bodl. Yulgo noi deerat,
Prodicus quod .haec discernit, nemini mirum videbitur. v. p. 331. A.
E, ààiAià ros] Intell. dia- gfoes 1, Nihil, inquit, istuc sed hoc quae- ritur: si vera sunt quae antea diximus, num quis- quam sua sponte appetet quae metuit, quum quae non metuit, possit appe- tere?
wpoloysrae yeso ae xa-
PROTAGORAS, 189
xà dxólocroréroug xo) d paDeraravg, dyüptiorárove | ÓÉ* Q yvócu, ort moÀ) Siegéper 5 avópeía tv àÀ- Àev nogiuv "uc dpsrTe. x«l àyÀ svÓvc TOTe mtüvv àÓÜacvpeoo t9v anóxpuuiy, xoi Eri. naAAov, émteuóy TOU. vc us Ouov OnijAOov. 70o0ny J ovv toÜtov, & TOUG cYvÓQaovg A&yos Sáooaiéovc. o 0à Koi frag y Ég.q. népvnoon, qv à iyo, o Ilooreyópo, Tavra ano- xorvópsvoc ; SipoAóyt. "IO: àr, Égov dye, eizrà qp», à viva AEystg ireg tiva, TOUgG evüpsiovc ; 2 àp' Gnto oi Ónàol; Ox yn. OÜ)xovv iq. iregon Nai, 5 à Oc. Iórsgov ol piv Quoi ini T& DappoAMa foyov- Tc, oi óà &vüptio, àni rà Ótvd; éyeros Or, o Py» xQatsg, OUTGUQ UnRO TOY ' avOunu». 45, Éprv àyco, Aiysg* aAA ou roUto dpgurO, gÀÀG qu imi rl qe lreg &voi vOUg d vàgslovg ;. 4o. ini rd Sud, 7;0vpévovc nva sivot, 5j ini ta urs dÀÀa rovrÓ y, Éym, iv olg ov Qerec Toig ÀOyotg ez60s(yO v) Gti, Ort aÓvvarov. Kol voVro, Éqsyv iyo, anode A&ytig. óc el T0Uro ogO«g amsüsyO", ini piv & Ótvd 7t5iret sivau ovg Épyeveil, incer TO WQrre. evot énvroj svoéOs auoóíc ovco.Y uoAóyst. AAA um
B. elbcvosc à»dQelovg Myos 9aj jai] Sic codd, plurimi.
atque optimi pro vulg. àéyei..—
C. 2ni r(ra A£yese Urac] Vulgo ini «(. Recte Vat. víva, quod in Bodl. superseriptum. Deinde cum Heindorfio 7 dedi pro jj, quod nemo defendat.
ávàgezat inl và Ótcva] Bodl. Coisl. Ven. 5. al. dec. male.
xc elvae] Nam quae qnis THIT dpa O.(a o2ca]
metuit, ea concessum est illum pro malis habere.
G TO neürov] P. 325. D 8qq.'
— TO yàg VoTéQO», V. p. 349. B. C. D. D. à» oig ov leyes TOiG
ldyoss] H. e. i» voi Àoroie,
—-—
obc ov l'isyec, Verba dlàà wovvo y' referuntur ad priorem partem interrogationis: Q' ài và Ótord, jyovpévovrs ónvà. elvos.
Participium praedicato accom- modatum. v. ad p. $54. C. Astius totum hoc: ine T0 jd. — ovc«, pro alieno eoque inepto additamento habet. Ve- rum defendi verba utique pote- runt. , ilà uy» imi $, ye Oaj- Qovc(] Repetito superioris dis- putationis argumento , quid por- ro inde consequatur, explicare pergit. Et primo quidem ex. eo,
,
19 PLATONIS — .,
in) &.ye Üwe)po)gs návrsg «v Éoyovros; xol Ojo xal avÓpsion xck tawr] ys imi rà aQra Üoyovros ol óuÀoi v6 xci oi dvóQsio., 'AAG ufvron Épn, 0 2. xoattc, ft» y8 Tovygyriov &cri énl & oi vs ÓuAol Éo- govta. xai oí «vÓpgétow avrixo sig vOv stoAeuov oi pà»y àO6&ovow vos, oi Óà ovx &Oikovoi — IIovcoov, iqzv iyd, xaÀóv Ov lévai, Jj eloygov; Kao», Égm. OuUxo)v sinso xaAO», xo) ayaÓOv wuoloyncausv D Toig ÉunpocÓ:v; vàg yaQ xaAag noabtg anacag aya- ec uuoAoyncausv. 'dàinO Aystig, xai aei Éuows Óo- xs oUrag. 'ÜgOog ys, Éprv iyw. aAÀa norípovg quic. &ig r0» nóAsuovy ovx àOéAuv lévat, xaAov 0» xoi aya- Sé»; Tovg Óulosg, 9» 9 Og. Üvxoiv, sv à' àya, einsQ xaÀQ» xal myogóv, xal zv; f2uoloóygtos yov, gr. "4o! ovv yiyvdoxovteg ol ÓtÀol ovx &OéAovow lévos ini TO x«AAQv re xoi Guetvoy xol xot0v ; Ada xol ToUro iav OphoAoyGusy, Épy, ÓwqÜüspoUuty rac ÉungocÓs» óuoAoyloc. Tí 0' 0 avópeiog; o/x ini và xe&ÀMÓv r& xoà Gpsvov xci 50» Éoystat; dvcyxy, ipn, óuokoyév. OvxoUV? OÀeg oi avóg&or ovx ci- eyoo)g qoflove qofloUyrat Orcy qoflovtet, ovóà ci- eroe J&oón OaeopoUVow; '"AixÓs, Épg. Ei 0à 5 aloyod, &Q' oU xaÀá; '"fuoAóyss. El óà xoa, xci
E. o£ QtetAol r2? xa) of áv0Qs:0:] Vett. editt. o£ Qulol 12. xanh a»av»0gos, vitio manifesto, quod .Cornarius tollere conatus est scribendo o£ desAoí r& xal àv0geio.. Sed ita debebat esse o? ve du- Aol xal d»dgtios. Recte igitur Beckius edidit o£ eof re xa oí ávdgeio., quam coniecturam confirmarunt codd. optimi, Bodl. Vin- dob. et (ex corr.) Venet. Z.
P. 360. ini v0 xGÀlió» v& zal Gu evvov] AM. Bas. 1.2.
quod concessum erat quum for. am; exempli causa. Mox tes tum ignavos audacter ad ea — x«Ao» ó» est: quum pulcrum accedere, ad quae accedant, ar- sit. v. Matth. S. 564.
gute concludit hac ratione effici, ut utrique ad eadem prorsus ac- cedere iudicandi sint.
xa) dyaO 0» ouoloy.] P.. 358. B. .—
P. 360. Ovxoi», 5» 9
E. e)óríxra sio r0» s) idyo,-—— xal $30v;] Nonne, veluti, nelonge hincabe- inquam, si pulcrum et bo--
' PROTAGORAS. 191
cycOn; Nol, OvxoUv xal oi duoi xw oi Ooc sig xoà oi patyópeyot ToUvuyrio» aloypovg vt qó- Jovg gofovvrot xai cióyon «pon QagQolcm ; "Juo- oet. Oaóoovoi 0à TX cloyo& xci xax& Ov &AÀÀo "u ? Óv &yvouv xel &uaD lay; Üvrog Ere, Épy. TL C )Uv; voUrO, Óv O OuAol saw oi ÓuAol, OuMav Y zvügsíay xci ; dua Éyoy', pr. 4dedhpi óà ov Ju 1 TV vUV yos apad iay ipavioov óvrsg; llaà- M yv y, Égn - €pc T6 GueOicy OttAoi M. tioty ; ctéya. 0 0B Oujpi sou Oudío óuo-—r- toyérran - ftaQU coU; végn. ÜvxoVv 1) viv óttvov xoi pu Ouvay &ugglo ouo &y tiq; Enévivoty, AAA uv, qv À' iya, iyavriov avópsía Otidg. "Eq. D Ovxovv JU rà» Ó&viv xoà uy Óuvav cogía ivav- Tío t] TOVTOYV apa dig dori; Koi ivrav Oa &ri ini- Y vevoey, dd Óà'toUtuv apodo. OuMo; llavv póyie N àvraUvÜa in£vevoev. 'H aogía &po Ty ÓnyOv xoi uj Ótivoy &vóps(g éotív, dvayrín ovca tij TOUTOY eua- Oíq; Ovxtri ivravOa ojv inuvevaa qj 6Ànoty. iciya
zs. Kai iyó d&nov: Ti 0y, o Iloutoyógoa, oUrs aU qe & igora ovra &nógne; .4Uvóg, Éysy, nípevoy. Ev y', Égmzv àyà, uovov ipouevog Ett oé, s) co, eg- F; 7t&Q 70 "tQrOP Ér& ÓoxoUGiy eivai siveg Gy Quan os i ua-
'
cum codd. omnibus à»ni ro xalow re. Recte, opinor, Stephanus, comparativum dedit. v. ad Criton. p. 54. C. .Phaedon. p. 98. E. B. Ovxo)vvó0AÀwecoí dvdgeios oUx «loyo.] Vulgo O»- Recte Flor. a. b. c. o. ovxoi». aloggovs ve qo Boves g.] Sic codd. optimi atque plurimi. V. nlaxoovs 7* 9. C. óvrt«. IIávv ys lo") V. Ka) ná»v »', quod ex opti- n is libris matum
*Ov*.
M
num est, etiam iucundum eritt
B. O4xo?bv» ó1oc — 9aj- :
$0o2c:»;] Igitur fortes non turpi occupantur timore, si quando timeant, neque turpi confidentia repleti sunt? Eodem modo oUx post
oUx0U» infertur Phileb. p. 43. C:
oUxo)v OUx à» ein TÓ m lvnti- aOaí nore TaUT0y T) yalotw5 Prot. Ile yàg àv;
D. ov iniossb oa — Bou y«9 ve] Sic «a post ovza illatum 4 341, E. p. 351. A. p. 341.
al.
-
ind
192 , PLATONIS
Díctovos pév, éydguóratói óÉ. Diloverzéty. pot, Éy, óoxeig, 0 Zuxporeg, rÓ àpà eive TOY &moxprvópvov, gooioUuas oUY Gon xci Mya, 6 0r, àx vOv GuoAoynut- yev aóvvaróv uoi Óoxé five,
Cap. XL. Qvo, zv Ó' iyo, &AMov Évexa ipa |
led 7, —- * ? ; ^— :] TG& mdyrG ToUTO. jj ,oxépaoDo: BovAopvog, ng tor Éys và "epi Tüc agerijc xai Tí 7z0Tt iori» evrO, L
'ágsti. oim ydQ Ort, TOUrOV gxvepoU yevopévov, pa-
Aióra àv satáonhoy. yévoito éxéivo, cgi OU àyo) T6
xci OU. Mgxoov Aoyoy éxaréQog Gmereiyauey, dye uc
Aíyaov, cg OU Sidaxvóy epsry, OU Ó , ug 9d xróv. xai pos óoxs "uv 79 Gti &fodog Tüy Aóyov óigrsQ &w- Ü'owrtog xatiyoQsiy Ts xai xo TOy5Ay, xol eh quvmqv Adffot, sini» dv, OT& .dromol y' ioré, &) Xwixgerrág vt xai llowroyopu. ov này A&ywv, Ot& oV Oidextóv iotw &pit5 àv TOig ÉumgooÓtv, vyUv otavrQ v&Yavtío OfttU- ug, imuynQuvy e0Óstoi, wg navro xorinoto: ioriv initi, xai H dixotocivy x«i 14 guxpgocivn xoi ] avàpeia, Q tgónQ ador &v OiDaxróv gaveto 7 digt- Ty. 4 uiv yaQ &AÀo Ti qw 5 éniorQuy 7) «sro, wg-
E. d.loveixsiy pos, id doxs?c] Sic Bodl Vat. Vin-
dob. Pas r. pro vulg. da). uos n ó. Cap. XL. P. 361. $74 oJ diduxcóv àoriv ágevyj] Sic Bodl. Vind. Vat. O. r. pro. vulg. àcrw 5j dyerj. v. ad p. 320. B.,
ubi ante eger; de genere virtutis dictum saepenumero articulum |
omitti docuimus. B. si ge»5gcezae 8ineozousy óAov] Pro vülg. à» codd.
E. dDilovtixtiy pot, Io, vj» ceavig cávavría
Qoxeic, — ro 2?pà eivai.) No--
tabis. quAovtexti». cum accusativo constructum. Alias zooc addi-
' tum reperias. v. ad Phileb.. p.
19. Eodem tamen modo Thu- cyd. V, 111I., quem locum com- paravit Heindorf.
Cap. XL. Tí nor BPoci» e) T0, 7 dgecy] Loquendi ge- nus illustravit Matth. $. 472. 2, e.
P. 361. uaxgóv Àoyo» — dnereí(veueyv] V. p. 335. C. p. 336. C.
oxev Otis] Criton. p. 45. C: xui zowrüre gniuOn mgl geut- TOV yevéod as, neg &v» xci o
à&yOgol cov ormt/cau» ct xoi | fonevoa», Gorg. p. 455. C: xmi.
.40 009 OTtv 2785
B. vv» vodvavtíoy Foixe
rium videtur contendere.
.Onteudovci] nunc.contra-
De Republ. III. p. 414. C: os -
lfouxac, ign, óxvobvu Afynw. Phaedon. p. 81. E: fous» ánro-
i
píro. Apol. Socr. p. 21. A: Pos. 9aQ dentQ olnypa LvrreÜévr.
£f
PROTAGORAS. 1903
fteD Iowroyópac éneyelosi Ayewy, caque. ovx &v T» Ó.Óaxrov* "UV Óà eb gav5yosro érict9un óAov, wg gU O7t&UOsig, à) 2 xpatte, Davpaotoy lorat uy) O.daxeóv óv. llowreyógeg Óü' «v Oiexrov rovs vnoOíusvog, "vUy ro)vavríoy fout OntUOovti, 0Myov nayra paAAov goviva, avtó ü imt nv xai oru y TjxioTo. ely) Jide xróv. £y oov, o Ilgwreyópo, "GVTC& TaUTO XOC- Sopsv &vu XOT TagaTróucvo Ütuvwg, fta noD v- píev Éyo xaroagavy5 avt ytvícO at, xci Bovioiugv &y " vTOUrb OwutfdODovrag qu&g AÓ:I» xoi àni rrjv dps- T0V 0 TL Écrit, xal ma inioxéyacÓos ntpi evroU, sire Oi0mxtOv scire ur] ÓloxtOv, ur) noÀÀexig Tug O Exniunó toc &xsivog xal iv Tij Oxéwti equnig isonarij- ca, digmep xoi ày Ti d.a vopri Tin éAngoev 7, 7H, ug qe 6v. fjpeosv. oUy Ot xci iv :) Avo O IIgounevc pov TOU EnipnÓ tog" Q Xosuevog àyo xai "Qop- O'outvog vnip ToU fíov toU ipavroU novrós, "avro ravra mQyuart oj.at , xci &l [i &9éAotg, ónteQ xal xor cgyag ÉAtyov, Lu coU àv $Ówta toUre ovy- óia0xozoígy. | Koi 0 Madden 'Eyo uy; Égo, «0
omnes cum ed. Bas. 2. ó1o». Id nunc dedi. v. Menon. p. 81. D., ubi o02o» eodem modo dicitur. C. ga vjrat «Uto j iniri) nay] AM. et Steph, 2morzpu. REA Ot iv x«i àni v5» dgecs»] Vat. x«( omittit, Et abiecit illud Bekkerus. Male. Nam Socrates, praeterquam quod illa, de quibus erat disputatum , vult dilucidius explicari, etiam vim et naturam virtutis in illustriore luce ponendam arbitratur.
Menon. p. ,80. D: vj» uércos ó uotog &d oíx eidoTi.
p? xmolÀdxig mpuáq o '"Ensp.] ne forte Epime- theus illeetc. De Republ.1V. p. 424. C: uij noAÀaxig 1v nodm- vj» "i$ olnras Ay. lbid. IX. p. 584. B: iva uj zroAláxi olq- Ó 3s. Crit. p. 113. A: ,uj nol- Aaxsq dxovorrég — OÜavpuaomre. Dictionem iam Abreschius Diluc. Tliucyd. p. 174. illustravit: nuper Heusdius Specim. Crit. p. 125. aliis locis confirmavit. Dein notabis x«£ in comparatione
Plat. Opp. Vol. II. Sect. II.
repetitum : pu — xal ly Tj oxé-
vec oggàg —, dgneQ xai dy T diavopij. Phaedon. p. 16. E: ox- nte xai TOUT dou, oU rue xa vj» jutrfQav qvynv 8o — Sed plura dedi ad. Gorg. p. 457. E.
Ceterum respicitur ad' p. 321. C. D.
D. àó xoousvoc jià xad z9op.| illoque utens ego et toti vitae meae prospi- ciens, haec omnia ago.
ónsg xal xav! ígxàq lAe-
yo») P. 848, C. D.
| 18
PLATONIS PROTAGORAS, !
Zuxpargg, inoivó cov tüv mooDvuiav xoi t7Y Ouéfo- Óov tÀv AOywv. xol yaQ ovrs rGÀÀa oio xexóg sivo &vÓ gurroc, q'ovegóc T$ Spo" iv goinay * insi xoi "«60 GoU 790g nolovs ón elgnxa, OTi (UY ivrvyydva "10ÀV pasta &yopon 06, TOY pnív rHAxXOUTOV xai zXyv* xai Aíyo ye, Ott OUX àv D'avudbouu, &b Twy iMoyinev yévoto ayóoov ini cogíg. xoi nepi TOUTUY 0à tigavOig, Orav BovAg, Óbiuev* viv à' opc 791 xai àv cÀÀO ti roénsoÜau — 42A, 53v à bye), OUtU 407 stowiv', si cos Óoxet. xoà yag àuol oineQ Égw» lévas naÀa,, 090, aAÀz KaAMg TQ xoAQ yagilopsvog sagépera. TaoUt' sinovteg xal Gxovcavttg amuuev.
101
E. jio. ávOpurtay] Sic codd. vieiué- omnes pro vulg.
xar à» ávOÓQwro». ví» uiv cq Àixovvwy] Sic Bodl. Vind. Vat. O. Venet. EX
Coisl. Paris. B. E. Ambr. Angel. Vat. r. pro vulg. zà» pj» c5. |
v; amot.
»U» à' ógen 5075] Plurimi libri servant.
Bodl. Vat. Venet. 4. Coisl.,
E. zQ9c moAÀAlob)q jy ei- Qyx«] nam etiam de te ' multis iam professus sum. Phaed. 68. A: ollei 0; éxóvrec 5 O£Anonv el; ádov Ari». Jbid. P. 108. D: nolió à7 áxÓj- xoc. , Xenoph. Cyrop. IV, 2, 25: 9 nolloic à avngefnxós. — TÀ» uà» vmgÀwovrtOàv xal z&»v. Quod vulgo legebatur TÀ» uj» v., id etsi per se nihil habet offensionis, quum 4j» sae- pissime etiam non praecedente pé» inferri perspicue docuerit Astius ad Legg. p. 148., ta- men y» multo est elegantius. Quis enim non videt sophista maxime dignam esse hanc sen- tentiam: nam ego — te in-
ter omnes, quos convenio,
-
elus.
704 omittunt; optimi, veluti
plurimiaestimo; inter eos
quidem, qui isthag aetate '
sunt, admodum? Ceterum Socratem adhuc iuvenem in hoc libro loquentem induci apparet ex p. 314. B., vbi Socrates ad Hippocratem: r«va OUv OXOTG-
ptóa xai utra Tu» nota[jvréQw»
juov* jusic yap Eve Ȏos.
vov à An — TQéneaóÓn] Theaet. p. 145, B: dQ« voísvr — ooi piv inideuvuvas, duoi dà oxontigOa: — Phaed. p. 115. A. Phileb. p. 62. E. ibique annot.
P. 362. oizeQ !93*3»] Re- spicitur ad verba p. 335. C: vi» dà — iO» yag nof ue dei — De rà x«$ v, ad Hipp. mai, p. 281. À.
|
JS *
"
4"
ANDEX GRAECUS.
ODEEN EIE oor rp ei Orr a re SEDED
P ai
P
4yaluara Osd» P. 322. À.
eyand» contentum esse G. 483. C. t
dyevic et dyevrijc P. 319. D.
aysotiv àlÀgÀev G. 611. C.
&yogaio; P. 341. C.
àgogàc sÀgOovonc G. 469. D.
dygorxoregor in formulis quibus- dam frequentatum G. 462. E.
aye» et dyayoóv confus. G. 461. C.
aya» lóyey P. 335. A. .
ayor.á» P, 333. E.
&d«parrios Àoyoc G, 519. À.
, ddixei» pro $dusxévas G. 486. À.
aàdvUvaro» ógrs P. 338, C.
dóvvazog ve P. 335. C.
àtb xai vi», nunc ut semper G.523. A. — d& 1o( G.499. B.
àtiÓfc, 10, oppos. v9 ogerg G.
d Odes nolioí G. 490. B. eí pnér — Ir ó£ G. 450. C.
alóoc xai v£necig Yel día P.
322. C. . aígeioQas, praeferre G. 456, C. elogtioOGas uallor G. 469. C. eigtais ambigue dicitur G. 513. A. eiríar ly sv bono sensu. G. 503. C. eirácÓa, vw alriov iras G.
518. B. dxépeAo; ui doc; G. $05. D. àxxítsoOas, G. 491. A. áxovs à)j formula G. 523. À.
dxovet» pro dxqxoéra, G. 593. C. — obedire G. 488. B.
"Axovpesoc et VIxovpevog P. 315. C
dxgurla et dxgaola G. 525. A.
dxQoGcOa( twwoc, obedire ali- cui G, 488. B.
dÀÀd saepius repetitum P. 346. D.— post formulas iurandi G. 481. C,
dila — ye post el ur positum G. 470. D. . |
àÀl dQa — pj P. 312. À.
dÀla àj P. 338. C.
&lÀa r(, G. 462. E.
&ÀÀa vo(.G, 461, C.
dÀj! f et dl j G. 447. A.
diÀà pi» à G. 466. B. 411. À.
dAÀ! ogác; P. 336. B.
,dÀM ov pro x«à o6 G. 494. B.
331. B, dÀi o) ydQ P. 336. A. dÀÀ' ovv ye G. 410. D. dÀÀ ojv — sob» notendum P. $331. C. . dÀl ojvros — ys G. 450. E. &ÀAÀoxoro; P. 346. A...
&Aloc, praeterea G. 413. C. 480. D. dloyioroc xal &vavógoc G. 522. E. GÀó yec ambigue dictum G. 501. A.
&ua participio praemissum G. $2
&ua ué» — Gua d£ G. 452. D. &utiroy xal xállaor P. 360. À.
-
198
dpuoDe» so0d4v G. 490. D.
éápnícyew constr. P. 320. E.
dpigros dicuntur intemperantes G. 493. A. B.
dugurrivas c. dat. P, 320. E.
dpgiegqiéiv, dubitantem contendere G. 452. C.
dueóreQn absolute dictum G. 524, B
G» ad ifovirro et 7640» ad- ditum G. 516. C. — c. prae- sent. indicativo non ferendum P. 328. B. — coniunctivo de- liberativo soloece addítum P. 819. B.— in oratione obliqua, quae jsoO1rigdo intelligi non potest, omittitur G. 461. A. — e superioribus repetendum P. 3856. D.— in sententia hypo- thetica, quae per imperfectum expressa est, omittitur G, 514. D. — perticipio additum G, 521, C. — postsi illatum P. 329. B. — post ó7: c. optativo po-
situm G.:492. D, — post foc.
non repetendum praecedente
à» c. indicativo G. 506. B. —
ost relativa c, coniunctivo
uncta om. P, 345. D.— post pelativa cum optativo iuncta etiam in oratione obliqua illa- tum G, 480. C. — repetitum in ov! d» — o? 7! d» G. 415. E,
d» oJ» et oJ» d» G. 415. D.
drafiilsoOas P. 342. B.
é»adolat, vestes adstrictae P. 341. B,
drayxatt», argumentia co- gere G. 472. B, '
drayxaidg dari oBrog voíro ztas- ei» pro dvayxaid» àcve 1TQUvQ x. r, À. G. 448. D,
dvuyxg raUtg G. 415. B.
&vayxy voUTO S. v«Urq G.499. À.
deayodgtw rw tUrgyérgy. G, $06. B.
draídgv et dvfdyy G. 494. R. P. 342. C. d»axngurtr& vwà tUeQréry» G. 506. C. tes
dvalaufdvti» 1$» Àdyov G. 506, C.
dávalorítto0as P. 332. D.
dreífa substan, vox nihili P. 366. A.
INDEX
ádyàlio» rwoc, pretio alteri
cedens P. 35$. D. dvanxs(ÓsoOas x«à — pevaninruuv dva xal xgi«e G. 493. A. dvaguocrei» G. 482. B. ádvapricÓas nagaótyua G. 525. C
dvariO va, duaQyg» coopíac P. 343. D.
dvarí(OtecÓnt, sententiam au- &m retractare G. 461. D. — de donariis P. 343. B.
dvdgeía et dvügla G. 492. A. — vel'ementia P. 310. D.
dvéügy» oórec G. 494. E. P. 3423, C. .
drjvuto» xaxo» G, 507. D.
dvwjgQ pro ri; G. 484. A. — ubi ponatur sine articulo G. 521. E. P. 309. A,
dvOgenoc per contemtum addi- tum G. 518. B. — d»r0genzo ubi sublectum est generalius G. 514. E.
dvógro0., intemperantes G. 498. A.
dvouoAoyosuevoc G. 495, A,
ávrevndcoytornon dicitur G. 520. E.
árcevnowiv et dr! a9. zowiv G, $20, E.
dvrí post comparativum ponitur G. 415. D. — drrí vivoc elvas G. 526. A.
drrilepfarecÓm, reprehend e- re G, 505. E.
dsrixagaualé» G. 536, E.
dvtlorgogor G. 464. B.
dva xal xdra utralaugdvew P. 856, D, — ueragalleo8as G. 481. D.
dvorprlis, noxius P. 334, A,
dtí(a nomen subst. P. 356. A,
d5ordori, iustum est P, 355.D,
dnayogtüt» seq. uj P. 334. C,
e&ndleproc P. 346, C.
dnalid;r 24 sinór G. 491. B.
dzallórrsoOn, in. didaoudie» P, 326. C.
&zac in formula «vj» JB»evrlas -'draca» odo» Toyeo Gi P. 311.B,
dnaxliv vc, fraudulenter per- suadere P, 323. A.
d 1eigoq dictum ambigue G.501, A,
dmipyací(a G. 462. C.
énlo)» rs igerd» G. 503. A.
/
|
GRAECUS
anÀoe otiwz G. 468. B. «no in form. fous» anó rovtw» G. 411. D. « zroBatyts vvv( 1i P. $18. A. dnoóÓrixr)Uva, TévÀ ftovo)»rTG T6 G. 516. À, — sineo» G.466. E. «&nodéyecUnL Twoc Àfyorrog P. 324. C. &nodÀidora, P, 320. B. &noóidgdoxei P. 310. C. &n0OfaOa rs elgao O4; G. 449. B, &noxalei» cum ignominiae signi- ficatione ponitur G. 512. C. uftoxéxouua, passive dictum G. 46
&noxovniuv yjv P. 338. A.
ánolaufastaOa: iv xaxQ G. 522. A $t
&nozigooüv vs 1» spvy;; P. 829. C. &nogsiv C, acc. G. 524. A. &7100t(tG0o« de equia G. 484. A. dnoreírew sine casu obiecti posi- ' tum G. 458. B. P. 329. A, dnorelvesv uaxgoy Àoyor, ovyvov G. 465. E. Aoyo» et simil, P. 335. D. 361. A. &nogalrtoDac Tq» lavioD yroum G, 466. E. doa postpositum G. 519. B. P. 355. B. dg o)» tum in aiente tum in negante interrogatione positum G. 450. C. | deri sine articulo ponitur P, 320. B. 324, A. C. al. égrOuquonj : et. loywrex], quid differant G. 451 D, sqq? &QrvaDas juo80» P. 849. A, dgiduevoc dztó. 10rog G. 4711. C, dQ15 — 1ovrov nQocÓtr G. 461. B. doroxonog et dgronasog conf. G, 518. B. àpyj* et 15» doyy» G. 468. C. doxénroc Uysi» vivoc G, $01. C. dv&p xal P. 335. D,
dityróg i. q. ánldg G. 491. A,.
— cum &réy»oc conf, G.501. À. ario triplex G. 508. C. druios, 0(, dicuntur esse roD
à9QtAorro; G. 508. C. abe» 1wà dMoywios P321. C. a)ü:a Qgio et «sro Ómioi P. |. 339. B. — -
avj:à va)TX l. q. Ó? aure rav« 1& P. 310. E.
199
ajrg 5 ftolig et 58e 5j nolq quid differat G. $10. D.
avtíxa, exempli gratia G. 412. C.
a/1íxa ]. q. apixgov Doragos G.-
av:0 et avro rovco de eo, quod maxime respicitur G. 482. D. 509. E.
eUr0 per redundantiam additum G, 482. D.
a/to didates P. 324. À.
avro uoro» G. 509. B.
aj10 10)1Te G. 509. E.
avtó 10/010 povoy G. 500. D.
aro tr, ex ipsa re G, 410. E.
a/rog ad subiectum indefinitum refertur, quod in infinitivo prae- cedenti latet G, 469. C. 520. E. — a)itoc, dominus G. 511. D. P. 314. D. — solus P. 309. À. — aj/rog et àxeivoc ad idem subiectum relatum P. 310. D... — post subiectum illatum G. 482, D.—- post relativa inter- positum B. 325. A.
ajrog yroot G. 505. C...
ej)roc ép! íavrov P, 326. D.
dgarítssy, ex hominum con- spectu tollere G, 471. B.
dqtioy »é£usaDa, P. 320. A.
aqOoría oppon. g9oro P.321.B.
dipQorog fzu» voD. xvijo0o« G. 494. C, .
édqiérus intransitive dictum P. 336. A,
àgÓtaÓas c. accus, iunctum et inég rwoq G. 451, D.
dyO0ccÓncoues forma male ab Atticistis damnata G. 506. B. cír. De Rep. X. 603. E.
B.
Bx8Q«, subsellia scholasti- ca P. 325. E, BaXdvrwor et Ballarruov G, 508. E. B«lavriorouos G. 508. E. Beoc9oo» G. 516. E. BrBeiosoSaf r« naga woc G. 489. A. pA.ciovioxw, util e est G.468. B. Qsrlo ix. Barióvov et. sim. G. . 6812. D.
BiateoOal v) P. 331. C.
Bloc, res ad vitam susten- tandam necessariae G. 486. C.
Blog dvaverge«upévoc G. 481. C.
p^éxa et BÀaxa G. 488. A.
Borsa iav G.. 522. D.
pov^ecOas et Óoxe» distinguun- tur a Platone:G. 466. D. '
BovitveoO ns 0990s, sibi con- sulere G. 513. B.
Bovievua et foiAqua G.481.E.
govÀno«, 5, o9 douaroc, car- minis consilium P. 344. A.
Booftvzge và» Aoyo» P. 338. B.
: T.
ydo, námlich P. 328. B. 349.D." 3
$1. C. — ad sententiam ex .
orationis serie eruendam re- fertur G, 493. E. yoQ ioa nimirum P, yé in ironia G. 470, B. ythoiós Tí; elus voUro now P.
316. D.
giriaiec, confidenter, fortj- ter G. 492. D.
y(ysytad& de tempore dictum P. 820. A. — c. adverbio iunctum P. 325. B.
yrjowv T4 &negyoleaGos G. 513. B.
goi» post dÀAÀ' ov» P. 327. C,
yonupat, lineae P, 326. D.
yosupaa, formulae G. 484.A,
yeupmreior et yoaupuatio» conf. P. 326. D.
jgvpracio» G. 493, E.
4].
Óal et 0f permut. G. 441. B.
óf non praecedente uu» I". 310. A, ,-— efficaciae causa post roóíro repetitum G.502. B. P.313.A, — duplex G. 512. À, — óf et àj post ojre et roro illatam P. 813. E, — post Er: né» P, 310. C, — 9 post o?fve et cgavroe P. 326. D. 328. A. — ó£é, quum tamen G. 471. D.— 24/ ubi.ydo exspectes G. 461. D. — annectit sententiam,
IN BD E X
quam Latine et Germanice per arenthesin exprimas G. 471. b.— & oa P. 325. C. — óà o)» G. $13. D. P. 315. E.
óei noÀÀo) pij seq. coniunct. G. 511. À.
de? rojo ovOécy P. 491. D.
Qeí(óo negl viwoc et neg! Tw P. 322. B.
óri» addito nominativo c. infini- tivo P. 316. C. — post jye- cO«i, vop(Cnv, al. an omitta- tur P. 346. B.
Qeivok xai :o0qo( dicuntur* sophíi- Stae P. 341. ,À.
àduror odd» uj G. 520. D,
dog et qofloc P. 358. D.
óéyeoO as udAlov àril. ivoc abun- danter dictum G. 475. D.
&$ ironice positum G. 499. B. 500. C. P.320. A. 342. B.— post zr0À1o( et zolÀaxi P. 361. E.
ógloói, manifestum 483, D.
éjlo» ór& reliquae orationi ma- , gevOéro interiectum G. 487. D.
énumyogtiv G. 482. C.
óguqyyooía Brs poetica vocatur G. 502.
est G.
ónuyoixe G. 482. E.
óquocw/tw de medicis publicis G. 514. D.
dià duxeooU»go léva, P. 323. A.
Qu& ínvrd» cur&va, et sim. P. 341. C. |
óia9eiv, cursu contendere P. 335. D.
ówuosioÓOru, disceptare P. 314. B. — explicare G. 495. C.
é«irgroat P. 381. E.
Ó«sÀvew T0» Àóyov G. 458. B.
ÓiavoricDa, dg Twogc vouíLorroc G. 412. D.
óianoarrecÓ es vel cum simplici infinitivo vel cum «dere constr. G. 478. E...
ó«xnoéto verbum probum G. 485. C,
diarorfat xal Aoyov G. 484. E.
Óiarolgew ouíxo? rra P.316.A.
óiagéotiw c. infinitivo G. 517. B.
. P. 328. B.
GRAECUS.
diagegovrec vÀ» allo» G.-419. D. E
dQiapÓOs(Qe» rovc Voyovc G. 495. B.
$:0acxalía xogór G. 501.
Odiócoxtw. et. QuóaoxsoQos, insti- tuendum curare P. 324. D. — de leniore reprehensione P.' 323. D.
Qdidovai F'Asyyor, re fu tandi po- testatem dare G. 474. B.
ÓscAsiv, via et ratione dis- serere P. 839. A.
| Qu5iloe» và loyo P. 326. A.
diéSodo, Aóyevy P. 326. A.
Quévas 1d Àoyo G. 505. E.
Siisecint Pro dixaccun; G. 464. B. P. . B.
Picir uh, e 501. E. P. 331. B.
Óíxq xai aldus P. 322. C.
4iovíoavor, r0, templum Bac- chi G. 472. A.
Aog qviaxat P. 321. D.
ÓiwxaDw G. 483. A.
Óoxé; uoi, rectae orationi prae- miásum G. 460. A. P. 314. C.
doxe? uos robro, placet mihi, probatur mihi P. 333. C.
Qoxst cov 1000? ob vac P.352. B.
doxtiv et BovAeoÓ-a, distinguuntur G. 466. D.
dolzodgóuo: P. 335, D.
doluóv vo) Aóoyov xazezelytw P. 829. A.
doluog P. 329. A. 335. E.
do:a» ra)Ur« P. 314. C.
Óv»api, vis et natura S. 441. C. P. 356. D.
Qu»acOa( v« P. 324. À. 335. c. er Wyttenbach. Bibl. Crit. T.
P. I. p. 47)
Óvrarog 74 b. 824. À.
dvo?» et dveiv passim confus, G. 481. D.
Qucyegaívew dy. Toig Aoyoig G. 450. E.
E.
fa est mirantis et indignantis. P. 814. D.
ààv i. q. X xalQuy ài» G. 512. D.
iav Óà foviy P. 848. A.
ii» negl ioc omisso Àéyew P, 841. C. Alcib. I. 113. D.
201
lavre? pro jgevro? et cavrod positum P. 312. A. byyiyvezat pos xoovroc P. 339. E.
. iyyvácÓOal rwa P, 336. D. dyyos Óqiàcat t, ita declara- :
re, ut prope ad rem ac- cedas G. 453. A. — | 4yyue tu G. 520. A.
lyó repetitum P. 317. D.
dye co. igà post interrog. posi- tum G. 481. B.
lyoyc jn responsione, ubi prae- cedit doxei aov; P. 339. B.
Ido:« dxovo«, si bene memi- ni, audivi P. 315. E,
el c. indicat. .post optativ. et à» illatum P. 336. C. — duplex G. 463. C. — repetitum P. 825. A. — cum particip. iun- ctum P. 345. E. — post ia» illatum G. 470. A. — num apud . solutae orationis scriptores sit utinam G. 456. A, — e — &» P.329. D. — e iow; sequente futuro P. 824. A.— seq. optativo P. 342. D. .
el xaí et xol el differunt G. 509. A.
el pi — dia P. 353, A.
e un — ólÀd — ye G. 410. D.
el uj 914 eliptice dictum G. 516, E.
el p e). G. 480. B.
el us pairogat ye P. 849. E.'
&l uj r$ ov dÀlo Méycio G. 518. C.
ei oo; j9«ov G. 514. À. 6l T« xal dygoixovtQgos G.486. À. eléros neoí 7wwoc, alicuius rei peritum esse G. 464. D. sie» G. 472, D. — non subiun- cta transeundi particula G. 466. C.
elnji, vro G, 506. D.
eva, post verba nominandi illatum P. 314. E. 325. A. — post x«rà cojíro additum P. 811, A. — dicaturne pro za- qévas P. 315. E. seivos prae- gnanti sensu dicitur soAic P. $24.E. 326. E .— in£ vwa G. $08. C. — i» 7; ,tépvn P. 811. C.— eros ytyovo va G. 525. D.
eintQ Tie, eUTeQ. Tic &Àloq et tL- "EQ 746 xaií dÀÀo; P. 329. B.
slgytww et eioyeuv G. 505. B.
elogxtvas dug v» G. 490. C. eic 7 pudeís, prope nullus G. 4l. E
el; ToDq "EAlsrag 3dyiuory yavé- a2av et sim. P. 312. A. elcnyyé))sv, anmelden, de ia- nitore dictum G. 526, D, P. 314. E. / aleeíO«c, alias, posthac P. 851. B. &«u participio praemissum P. 345. C, — tamen P. 341. E. ix, post P. 310. D. dx xQeirvovov G. 512. D, ix 100 inl Odteg« P. 314, E, ix 100 Aóyov G. 460. C. ix voíre» G. 500. A. j ixfdlAeu» P ojoí(a; ambigue di- ctum G. 412. B, dx et ixéce'de altera vita G. 521. B. — in superiore : disputatione P. 350. C, E. eiro; et «71d; ad unum idem- que nomen refertur P. 310. D. àxxatcÓnQs voe dapGaluovg G. 413. D. ixxQgovti» 1056 Aoyove P. 386. C, éxnég9e«» etiam de hominibus, qui pessumdantur P. 340, A, ixninrew, gratla populi ex- ' cidere G. 517. A.
exnopítaO n. vai 5Jovaig lxnàg-
oQwqi» G. 492. A. bnéureocai, mutilari G. 473,C, dityyeir, conrguendo docere
G., 461. A, 482. A. dpfdiher dxorra th téyraq P,
818. E. iuBoays G. 451. À.
&nb nv rov G. 412. B.
dupthdg Eye riwóc P. 321. C.
&puéreww. 10ig 0poloyovpéroic P, 353.'
.) &güv, rà, oddir xulít« G, 458.D. | gne (a xa) 10:prj G, 463. D. Ipniqxroc de homine levi et in-
constanti G. 482. A. Kynogoc et xóngloc G. 511. D. FungocÓt et FKungooO0sv G. 504. B, iv MagaO 3». et sim. G. 616. D. i» uége, , alternis, vicissim G. 4't4. D. 496. B. ir nÀ40€, coram populo G. 456. C. 457. D... iv» ravvg Óvroue, beim Be-
&algeo9as,
I N DE X |
sitz dieser Fertigkeit G. 452, D.
lv» céyry eivas P. 319. C.
i» «ote fori, in hoc posi- tum est P. 319. D. 313. A. 354, E. 356. D,
lv :à lpyzpooÓt» v90»q, in su- periore disputatione, an- tea G. 415. D.
àv qoe drOguzov Fon» P. 858. C.
lvaviíov c. dativo, ubl dissimili- tudinem notat P. 333. B. — ivavt(oy» 5 G, 481, C.
àvydtgc elu seq. infinitivo P, 329. B.
àydséincÓOn, i. q. lI05£i noidi- a9av P. 311, C. — quomodo ab inide(SaoOa« differat, ibid.
(xa, quantum attinet G. 493. E. — cum £rexav conf, G. 499. K.
. (à Adyo G. 524. D.
irra) Oa áyo et similia G. 495, A. ivravOo: et ivravO9( P. 310. A. ivralvtw si w.Oaplouara P. 326.
A.
ivreyroq cogía P. 321. D,
ivrvyydva» wt P. 309. B,
à* loov vive elvyas G. 517, A,
summovere ex populo P. 319. B,
ita(orgc participio additum G. 623, i, '
&tav(oraaÓas si, Tia vonop P. 811. A.
RKMamearüv we P. 823. À.
yu, refellere ac do- cere G, 461. A. 482. A. 508. A.
Kyo G. 471. D.
Fitor« seq. accusat, particlp. G. 486. C.
gc v, luxta aliquem P.. 814. E
ito» om. infinitivo P. 358. B.
lower pro Fowxtv. obDtcoc Iyew P, 312. A. 313. C. — vpuolwrot G. 415. EK. P. 330, A.
lqiev dnó 30/rer G. 411. D.
Foix&. onevdorre et sim. P, 361, A,
ànalew negí vivo; G, 464. D,
ànerévgc P. 309. A,
&nartgurádv P. 329. A.
àxnvogOo)0r et énavogQo/cÓOa, G. 461. C.
iànayÓb;, vo P. 316. D.
énef c. infinit, constr. P. 353. A.
ane. y« G. 492. B.
énewoypevoc, festinanter P. 310. B.
imeuó5Q Tázywra P. 310. D.
Ereca in interrogat. G. 466. D. —- sine d£ post ?z« uév illatum P. 310. C. — non praecedente 700rov pé» positum P. 350. D.
Enixdidaoxtis P, 328. E.
inéoytoO«. de malis subito ir- rumpentibus P. 344. D. — inégyta ac Óijuare P. 845. D. — énfoyerat ov G. 485. E.
&n(í c. dativ. et accus. iunctum finem et consilium significat G. 456. E. — ini rovrov,
item eo consilio P. 358. B.
—— ini «0 Bélrio» et sim. G. 513. B. — ini niéo»v, plus G. 453. A. — diu P. 345. C. — inl nÀioro», diutissime P. 945. C. — | iné rw elvos, esse in alicuius pote- state G. 508. C. — iní riv, vópovc TíOtaOn, G. 488. D. — iéní rwwa loytaOai, aggre- di aliquem G. 488. C. — ini ncióe(q uavOavew P. 312, B.— én' a)r0 ro)/ro ndQtouty G. 441. B. —
&niflouAevtw c. infinitivo iunctum, insidiose studere G. 473. C. P.' 343. C.
àmidilxvvcÓO a, i. q. 2n(decw n0i- sious G., 441. B.
àrideéi» de malis et calamitatibus, -
quas videmus G. 473. C.
&nuxoo G. 449. C. — utique, freilich G. 493. C.
àniO sirva xipalj» 1:9 Àoyo G. 505, D.
éncOvpstixor, vo, eum cado com- paratur G. 493. A sq.
ainiapfavtoO9av cum ambiguitate dictum P. 329, A. — in. vrv- vüc 10 Aoyo G, 469. D...
Àmianei» dicitur o Aoyoc P. 334.
E.— ovdi» và» éuov P,810. E, .
émuuelsioÓOav Ono àv Seq. con- iunctivo P. 326, A.-
imióvra, à, voÀ0 Goparog; P. 244. Á.
. GRAECUS !
dmionuatreoD os
iEminÀgtrec Bon. construitur eum accusativo P. 326. E.
in(ngooO4» y(yrécÓnut, obstare G.: 523. D. .
animos dicitur Rhadamatithus G. 526. B.
iníicrao?«, memoria tenere G. 484. DB.
¬ouítecOus de disputantibus dictum G. 482. E.
incí(9s508al. ve ztgáypae G. 521. KE.
enivoénsw vw níQl z1»og. G. 512. D
izrponeve c, accus. constr. P.
. 820. A.
inipnglour, in suffragia mit- tere G. 414. A.
àinowytaO9oa4, mit ansehen, de malis G. 473. C.
loyov oo» G. 459. E. P. 335. B.
foucióv T) zoi0O cs G. 489, B
lgytoOat, redire P. 310. C. — reri énopo)rré. P. 321. C.
ice u&xaQac, ic xogaxac, etc. pro tl; u. dici solitum G. 523. B.
toe vestimentum G, 465,
As fieri potest G., 468. E. — lou» ofi P. 346. E. — Qiu four lovív G. 500. C. — lor digneQ àv e) P. 335. EK.
loro oo« ov rec G. 514. E.
loyarov de malis et doloribus G. 491. À.
frega To:c/ra, tall itidem modo G. 481. E. P. 326. A.
Fr idi-sUE Aéye G. 495, A. bh. uer — nra P. 310. C.
' &U xai drdot(uoc G. 521. A.
eUeQyérqe, titulushonoris G.506.B, &U Ov 1jc qgovodc et similia, non e)Ovc G. 525, A euOUva. P. 326, E. &Uxvéov forma suspecta G. 512. E. e) AagrigÓ:as seq, uj et infinit. P. . 315. DB.
e0uagtea. P. 321. A.
&Umogeiv et e mogoc €. accus, G. 524. À. P. 348. D.
ed QvedoUc et epvéQovc; P. 345. C.
sU yeoÓ os &ivas G. 449. À.
eUwxtiv Tw narrodana G. 522. À.
dp' lavioo G, 514. C. P. 326. D.
/
9201
igfixtcÓn, ólÀovQros dios G. 465. B.
igsbijs zovros G. 494. E.
ign o Kallag et inverso ordine 9 Kalle lgq P. 311. C.
dguéra, intranaitive positum P. 338. A. — igtirat ojQíq, ibid. — éiqiuiras 5ríuc 18 Àóye P. 338. A.
!'ye àij formula G. 460. A. 490. B.
Un omissum ost o)xo)0» mb eeu reg conf. s. v. Ellipsis.
Ee oj n&Q). ini» P. 342. A.
ly» ng0c T», sentire de ali- qua re P. 352. A.
Erio9ni ánogí(q P. 321. C. ie "0r ánogíg. G. 522. A.
ByicDnl rro; dautvor G. 499. B. — & Óidacxale» alyero P. 819. E.
iyOic xai fiQot* G. 410. D.
àyoutra, vo, Sine genitivo posit. G. 494. E.
Eye» post r( Qàvageic additum G. 491. A.
Fye» 5jxec G. 491. B.
fec c. indicativo aoristi praece- dente indicativo. cum à» G. $06. B.
Z.
Zibc xnl Ocol P. 810. D.
Zw qlA.o; G. 500. B. 519. E.
Dr» deneg^ ÀMlQov G. 494. A.
igyrtiv, cupere, studere P. 32
H.
5 et 7» permut. G. 488. B.
5, alioquin G. 494. A. P.328. ;: À.— post zo irevztov G. 481. C. — post Ivo» r« G. 481. C. — cum verbo post genitivum pronominis a comparativo pen-
- dentem infertur G. 500. C.
$ 41a uvgo(a av Ttg Eyos G.
483. E.
s yoQ; medio sermoni insertum G. 468. B. 488. B.
; ójla à an 5j ójÀ« àrj P. 309. A,
»y nov [d G. 441. D.
5 16 5j ovót G. 471. E.
jjdt ; noA de Athenis P. 309. D.
INDEX
jn uar dre in responsione G. 496. D.
dii lors, volupe estG.470.C.
5óv«, ineptus, ridiculus G. 491. E
7 6c G. 484. D.
qjxovor ó:e G. 455, E...
jxe gégu» G. 518. D. — xti lyev , Aéye» et sim. cum irri- .sione aut indignatione dicun- tur G. 491. B.
gxla, netasiuvenilis G. 484. C.
5j uegodgo uos P. 335. D.
i uegos xol dixnios G. 516. C.
» ubi lor( exspect. G. 516. D. jv. àdga G. 808. B. 5 vías orationi : tribuuntur P. 338. A.
^ $ro(— yt — 5j G. 460. SIME B.
.O.
$avaroc 9 Unuía P. 325. B.
9aóóts mediae orationi interpo- situm P. 311. A.
Oad9H» negl vivoc et negl vive P. 322.
Mir ue imperativo praemissum
"uc. «e G. 417. D.
9n indeclinabile G. 505. C.
Onotíew óvópara G, 489. B.
939totoÓa: T)» avo», deci- pere imperitos studere G. 464. D
Góqvfoc P. 339. D.
$9vgegoí P. 314. C.
I.
lic9«, resarcire G. 447. B. .
largóc x«i e G.452. A.
iófq nv G. 514.
I9iov 1& 4 G. 481, P.
t0ioc fem. genere posit. P. 349. B.
lóvwrevew P. 326. E.
ldiovge G. 507. D. — medico opp. P. 322. B.
Mdwivne 9 7ztolug G. 501. D.
lévas dià Qixacoovvgc P. 823. A. — ini r« de disputantibus, qui ad argumentum accedunt G. 514. C. — ini «xd Óguocia
GRAECUS
G. 514. C. .Sic faóitu» int v5, hccedere ad aliquid (ora- tione) ap. Demosth. de Cor. 1 n
Íxavdqe cos ; G. 448. A.
Íudávre;, cnestus P. 342. B.
fva c. indicat. imperf. coni. P. 335. C. — signif. ubi cum
' coniunct. sine à» constr. G. 484. E.
fva xaí ironice G. 505. E.
ioo lov G. 499. C.
loótgc yeupezqux; G. 508. À.
loe; G. 523. ÁÀ. oppon. óvrec G. 515. D. — ironice dictum G. 413. A.
rac P. 349. E.
. ..K.
xativ. et xal» G. 416. C.
xaO«eieir, humi p rosternere P. 343. C. — 1j» otijrgr G. $13. A.
xaóÓtigto, paxgoloylay G.461. D.
xaóOévas intrans. positum P. 336.
A. xa9(tcOn, sl; rono» P. 310. A. xal, denique, uno verbo G. 490. C. — imo, imo etíam
xt — Te P. 817. D. L
xaà qàvagíac. absoluta plurinm rerum enumeratione additum G. 490. C.
x id et xavnyogti» G. 52.
xaxovoyt» dv» oig ^égoit 4 G 383. A.
xaAtiv Twd t» G. 448, C. —
óvoua Tws G. 504. C. xnÀég 16 nou émic1gpunv; et sim. G. 495. C. P. 312. A. 358. D. xcle» zàárra àcrtlvesww P. 338. A, xaAdg y& Àéyov G.A51.D, P.352.D. xaloc xal dàgO; P. 352. D. x4préi» 7& noir0Uvtt& , gravari aliquid facere G. 410. C.
'xsuntrtoO« de sententia de-
duci P. 320. B. x&v &l constr. G. 514. D.
. xüv el. — à» G. 514. D,
x&» maie ge dÀéy5euey G. 470. C.
xángoc et ,Iunogog G. 617. D.
xdi& et xánrta post particip. 6. 451. B.
xar& similitudinem indicat S. $12. D.
x«rà cé, tuo more G. 467, B.
xarà ToUTO tira, an dicatur ut ec GlgOdg sivas 'et sim. P. 311. A.
G. 504. E. — etiam ante no-- .-«arafoàj et xarygBoly de Yebri
mina subst, vel signif. P.317. À. — ubi xaíros exspectes G. . 519, C. — annectit senten-
- tiam proprie participio expri- mendam *G. $25. C. — post fra illatum G. 467. C. — post voces iuterrogat. posi- tum G. 455. A. — post ovr collocatum G. 461. B. — in coniparátione geminatum G. 457. E. P. 361. B.
w& yap, nam etiam G. 467. B.
xaí( -— y& ngoc G. 469. B. 613. B.
xal el et ei xaí differunt G. 509. A,
xe pile P. 815. D. :
xai vj uà Zí« ironice dictum G. 483. E. 527. C.
xal ortioU» P. 353. D.
xaà ov et àÀl' ov P. 337. B.
xul o)» xai égr« P. 3809. B..—
xai 7tàvv P... 815. D.
xel znouyv P. 309. A.
G. 519. A. xarayvs»at rà ora G. 515. Ei xaraÜüUrus v yuvía G. 485. D. xar«Àt(new uerató TOUG- ps9ovg G. 505. c. xcralusiww TO» Àoyov V. S. lvtw. xarazirroUcÓO« G. 413. C.
' watacxtváta ovyédQuov P. 317. D.
xaraT(ÜÉvae ^ Tiuy», pretium solvere P. 314. B. x«iaT(OcsaÓnv P. 320. A.
xaraynglGecGes G. 513. D.
xar&ydcu, Aoyovg et sim. G. $12. C.
atta yévat Us xét ie G. 469. D.
xaTtRyoTt6, oí, «à o1& G. 515. E.
xar£yev, & negotiis detinere G. 458. B.
xtxlevoufvog et sXATHEHME P. 814. D.
xipaAj» udeivas 1d "Aoyo G, 505. D.
x9lcioO os P. 315. ÀÁ. 2328. D..
-
xivdvsisew nil twoz G. 521, D. Kio; et Keio; P. 316. E. xÀit» pro praeter. G. 503. C. xvjoOas et xvàcÓOas G. 494. C.
. $S0wó», 10, to 7ztolewc P. 319.D.-
toláLu» et vuuegeicO ts G. 505. C. P. 324. C.
wola5ecÓas pro xoAate» dictum P. 324. C.
xoAovev P. 348. C.
xolvufüv el; qoíara P. 349..E.
xopperu G. 463. B.
ies
486. C.
SE: oi, vocantur philosophi G. 493. A.
xoginc, im), runrtw G. 486. C.
xócuog, rerum universitas, mundus G. 507. E.
xoopo, à», G. 315. C.
xgí»tv Tt 7tQoc 14, comparare aliquid cum aliquo P. 321, C.
. xvQeoic vox Gorgiae propria G.,
450. B.
o4 x01a P. 3165. D.
. 41.
. Aaxavl;orrsc, o£, ridentur G. 515.
E. P. 342. B.
" AauBávnus sixóc xab niOaro» G. 486. A.
AauBd»aw rwá, aliquem in disciplinam accipere G. 483. E.
AaufávacOas pro xaralaupave- c9«, G. 413. B.
Myu» mof v et. dugt. « G. 490. C.
. Myeis ci inl Tis, cum verbo aliquo aliud connectere P. 343. D.
4bjvatos, ro , P. 327. D.
. Ma» postpositum P. 338. A.
Apoxrovía, Hungerkur, P. 854. A.
Aoyiorixy et dgsD uri G. 451. B. sqq.
Adyov ye 1wos, alicuius rei 465. A.
teret et Pus did opp. G. 523. A.
324. D.
rationem tenere G.
Apos, ó; ' dicitur provoug Myt-
splendidae nugae
INDHXKX |
cai, cvvadtu ete. P. 3833. A, — dicitur josuei» G. 521. B. — oenuaíve. G. 511. B.
Àoyos, , de praesenti disputa- tione omisso demonstrativo vel possessivo pronomine G. 460. C. 511. B.
Aoyos dort omisso artic. P. 322. D.
Mr T, ÓueteAOsiv G. 505. E.
. 926. À.
Mro b G. 524. D.
Aoidopei» vwa et AoidogeicÓOal vtwvs G. 485. A.
Avew Àoyovc G. 480. E.P, 333. A.
M.
uà 40 dài G. 463. n.
pà vo» elliptice G. 466. E.
uà róv ao» G. 490. E.
ud àv xU»a G. 482. ^.
payyarevuara G. 484. A.
paÀsoy jj ubi D REEUET expli- catio P. 850. À
pàlÀo» xal jrrov iunctum ad- iectivis P, 855. E.
pàlÀo» voj Óéovrog comparntivo additum. G. 487. B.
pa»Oávo in responsione usurpa-
tum G. 496. C. — c. gen. G. : 468. D. 517. C. págeoOas à» ónÀow G. 456. D. ptyéon P. 356. C. péloc G. 502. C. pépnqecOas constr. P. 897. A. pév non sequente 66 P. $834. A. pé» doa — à dpa P. 895. C. pév — pé» — d£ — ó£ G. 512. A. pév ovv, imo G. 466. A. P 809. C.
pévew. ànà. à dÀqoe P. 956. E.
pérvos, vero, profecto P. 881. D. al. — etiam in inter- regationibus sic positum, quae habent vim confirmandi P. 809. A.
péao» , elc, cvufi vas P. 387. €
ptrafalsoOas vu xol xérw de eo, qui consilii inops haeret G. 481. ' D.
ptxofialov, vicissim G. 480. E.
peroAaufaárew, participem esse, ubi construatur c. ac- cusativo I". 829.. E. .
GRAECUS.
peralaufavew rà o»ouara ini voyrosc P. $855. E.
perató vs G. 590. A.
pévaotQhyas, contra G. 456. E.
pevarí8toÓqi, mutata sen- tentia statuere, sensu praegnanti G., 498. C.
Quia da Twa tg ádixoDy- va G. 519.
péroso» i. q. LM G. 511. E. (cf. Ind. T. I. s. v.)
qo etiam ante litteras vocales apud Platonem restituendum, P. 825. C.
Qu post verba vetandi illatum P: 834. C. — eum coni. post oga G. 512, D. — vetans c. coniunctivo praesentis soloece coniunctum G. . E. — in- terrogat. G. 488. B. P. 382. C. — c. coniunctivo post noÀ- Ao) ós illatum G. 517. A. — sequente pnóév P. $55. A.
pi, 4e — elliptice dictum G. 497. B.
poi nos XMynuv elliptice dictum. P. 918. B. 331. C.
BÀ 9u, nedicam G. 512. B.
" óTt — diia P. 819. D.
p? o/t:ec elliptice dictum P. 318. B.:
prj o)xt post verba negandi po- situm G. 461. A. -— post uj ópoloyijara , ibid. — post «ei- Oys vadat G. 461. B.
P nolÀaxis, ne forte P.361.B.
pu qQO9oríjone, àÀàd — frequens formula P. 326. E.
p9«pos elliptice dictum P. $84. E. — y /9nps, das — G. 497. B
pudév post MaÓénore apud ad- iectivum omissum G. 485. D. 493. B.
píve — € G. 514. C.
peoavÓ uno: in Pherecratis 44y9(- oi; P. 827. D.
geh erue a Pericle. introducta
G. 515. E
noy , e eure tandem P. 314. E pol doxe: et dyol bee P. 842; A.
piovoc Unó uovovet sim. G.522. D.
poguoírrtaóas G. 473. D.
ew WP -.. .
201
povcix; latiore sensu dicitur P. . À.
pootcixdg Ayer P. 388. D.
pvtio9a, 1à usyáàa G. 497. C. ap et loro; opp. v. 8. Ào-
Moi» Asld. G. 591. C.
Mvrigvaiog ad. Mivvagraioc P.
N.
eauara G. 493. E.
yeavieveaO as, BUS ABEEN e s- se G. 482. C
vsavinóv, mag nificu m, adiun- cta petulantiae notione GG. 508. C.
yixyoq, 9, cadaver G. 524. C.
vfutv, iudicare P. 339. C.
eéuty énl toÀ, al. G. 484. E.
»(utoBas áqeror P. 320. A.
véor et-vtoregor de malis P. 810. B
etuotí de tempore remotiore G. 508. A.' )
vj 4" à1Àa G. 468. D.
yj t0» xv*& Xe d iusiuran- dum G. 461.
vj TOUG to). E G. 481. C.
eixáv Tz» yvoum» G. 456. A.
vouítecOa., aliquo loco nu- cM àstimirt werden
G. 466. B.
.»0poc, mos G. 512. D. »ouoc et qvos a pau op-
ponuntur P. 337. € vouove ví(OtcÓa, inl Twe G. 488. D. | v»uxztc, horae nocturnae P. 810. C. vi» d£ P. 347. A. »i» óéelliptice dictum P. $47. A. vi» àj c. imperat. G. 469. D.
cy hw 9
&erqlaola Spartanorum P. 842. C.
..QG
ó 04 et de perm. P. 320. E. 9 ué»r ante o dé om. P. 330. A. 9 uér xig — à Óé sie P. 849. E.
208
68e et à d£ P. 890. E.
60s et oj roc differunt G, 468. E.
60«» anélinec G. 497. C.
o? et oio. G. 511. E.
ole per parenthesin in interro- gatione positum G. 461. B.
oitoO«l ye yoij G. 522. B.P.825. C.
oixgua P. 315. D.
oluas et olou«s G. 451. E.
olues inter articulum et nomen interiectum G. 483. C. — re- ctae orationi praemissum G. 460. A.
ouai ób xaí omisso infinitivo P. 814. B.
oluas Ó xui col elliptice P. 814. B. - ;
oluas — Óoxeiv P. 841. D.
eio» &l, veluti, in exemplis af- ferendis, omissa apodosi G.
508. E. oio» roto»de Aéyo G. ÁGÁ, A. , eioe 8sQq. infinitivo P. 330. C. oig0? ó1s formula G. 486. A. dÀlyov nQortQo» et oÀíyo ngort- go» P. 817. E. 0Ào* P. 861. B. Gpgoiov — denep G. 518. B. ópoloyovuérov rovru» G.476. D. à» partic. praedicato accommo- datum G. 463. E. et P. 854. B. — post «c àvayxaiov om. G. 495. C. et P. 323. B. 'ovgoínol.; P. $846. C. óvouabew — tivas et sim. P. . 811. E. | óvouátrw vwd v, G. 448. B.
óvriwoU» et óvriwao) v G. 499. B.
ó50g xal véog G. 463. E.
ónlouayla G. 456. D.
ózoioG tiq Frvye G. 519. D.
ónórtQn , utrocunque modo G. 469. A. .
óneg c. futuro post verba ca- vendi et metuendi G. 487. D. — ónwgs &» c. coniunctivo post verba curandi P. 826. B. — cum optat. post verba curandi P. 319. B. — ónzwc píí constr. G. 480. A. 481. A. 510. A. P. 818. C. (ubi v. ann.) et 326. À. — cum coniuncti- vo deliberativo non potest coniungi óxec «» P. 819. D.
.000i» oio» T0
I ND EX
Onoc yanígtic óvopélo» et simil. P. 858. A.
ógc et ópze ov» orationi prae- missum G. 475. E. 491. B.
oQOQioc xo P. $18. B.
oQOo€ ye Àfyuv ov in responsio- ne G. 451. D.
oc &» post pluralem illatum P. 845. D.
0c dv pro dc» ««; G., 480. C.
0c BovÀe, quivis G. 517. B.
ócov naidtlag xépw G. 485. A.
6er; post pluralem P. 845. D.
óra» ubi idem verbum repetitur
G. 468. B.
$e, quando, quoniam P.
883. A. 856. C. — post dxov- &» G. 455. E.
414 seq. infinitivo G. 508. C. — seq. genitivo participii G. 487. D. — seq. optativo cum 4» iuncto P. 885. A. — ubi 9 exspectes positum: quatenus P. 338. D.
9 v« à» 1vxeocw P. 853. A.
ov sequente oídé» P. $55. A. — oix, àAM P. 843. D.
oj yàQ Àd5ynov P. 809. B.
oj ué et ud conf. G. 489. E.
oU qj c. couiunct. elliptice di- ctum G. 494. D. — c.coni. fu- tur. Apol. 29. D. Phaedon. 66. b. 105. D. Gorg. 494. D. 520. D. Sympos. 214. A.
o) uóvo» ye elliptice dictum G. 490. E |
o) — ov8d£ P. 981. E.
ov T: P. 317. A.
ojÓauoU qarj»w, nullo loco numerari G. 456. B.
ovÀ? à» &q G. 519. E.
ovO£ — ovóé in eodem orationis membro P. 831. E. -
ovósi; oóqtt; ov P, 817. C.
ovdeiq nwonort et ovóseíg zt G. 447. D.
ovdév post negationem apud no- men omissum G. 485. D.
ovób» Óswvo» uj G. 590. D.
dgevg», al. G.
447. C. y
o/0ày z0oixllos G. 491. D.
GRAECUS.
o3)» ngáypa G. 447. B. ovÀ0férega absolute positum P. . A.
E
ovx, àlàé P. 8á3. D.
o)x — àÀla —, oj abundanter P. 844. D-
OUX xo Ó Ti icons et ó 74 axes opm G. 465. C.
oUx oi0' el G. 458. D. |
oUx — o/ó0é jn eodem orationis membro P, 331. E.
oUxo)y — oix P. 360. B.,
oUxov» — yt G, 516. E. '
oUlaí G. 594. C.
' ov» pos jreubieen illatum
P. $8 — in interroga-
tione pem positum P. 329. C. — post ovre xo£ G. 449. A. — o)» d» et à» oU» G. 475. D. — post parenthesin in epa- ,nalepsi P. 8327. B.
ovr dv — ovv? à» G. 415. E.
ovre et ov04 G. 508. C,
dcos 501. A. 592. B. P. 309. B
ovt, P. 917. A. :
ojro& — js G. 450. E.
o?:0; cum contemtu dictum G. 497. B, — ab 50s differt G. 468. ,E. — deeo, qui notus est G. A02. À. — repetitum G. 507. C.
ovrog àvjQ de praesenti aliquo cum contemtu aut indignatione dictum G. 467. B. 489. B. 505. C.
ore Óé post o«nep P. 818. D. ,818. C.
obtu xol nepf om. bye G. 460. B.
ovt« xal cv pro gu xai ovre G.
ore ngérre G. 507. D.
DELIS etiam ante consonam pas- sim obvium G, 529. C. P. 351. B. — post psrticip. illa- tum G. 457. C. 507. D. — additamento aliquo explicatum e. 527. C. — significat re- bus ita comparatis G. 505. E. — sic statim, sic primo adspectu G. 509. ,B- — postpositum P. 523. À.
ovt«c eixz G. 506, D.
QU ceoiv 4voéuo G. 508. D.
oUx ón. G. 450. E. P. 836. D.
07x órv, — dÀÀco P. 819. D. .
Plat. Opp. Vol, II, Sect. II.
.o/y cereo annectit integram sen-
tentiam G. 522. A. P. 841. A óyonouxj et owononrug* G, 463. B. :
JI.
zaidela, eruditio liberalis, opp. zévr G. 485. A.
zaidevtiy et. naideveoU e, eru- diendum curare P.394. D.
ztaidexc. cum. adiectivo masculini generis et numeri. singularis tan G. 481. E. P. 815.
2aÀas ro, G. 499. B.
zalw a) P. $18. E.
náv nowiv dere G. 479. C.
mvttg ógtic P. 345. D.
mávrac 6. 472. E.
zarv uiv o)» cum Proxime ne. ctendum G. 450. D
zaQ' Exacrov l'oyov cuvà Qicoxtuy P. 825. D.
zagd Tiwog dvouoloygonoOn( Ts G. 489. A.
nupaysuw và óvouare G. 498. A.
zagodidóvas, tradere in di- sciplinam P. 820. A.
stagaureicÓas P. 820. D.
magauvOtioÓn: P. 846. D. saganinjotov ds7reQ G. 485. A.
tagaoyt et naQdoyec P. 848. A.
naguoyécÓa, et ai idol per- mut. G. 472. A
naguiarrtoÓ8as verbum militare P: 888. E.
magéyesv. omisso Éavro» dici so- litum G. 456. B. 475. FK. 480. C. P. 848. A,
azaQícuci; Gorgiae Dotatur G, 467. B.
nàg àvgg P. P A. ne(Ó« T5 oí5 . 494. 7."
"two1ixoq et in G. 455. A. nélayoc lóyov P. 888. A.
mí9« xo) ÜOfovroc comparativo additum G. 487. B.
zeQaívewv | n». Óià Aoyov G. 450. D
níQOewv de hominibus, quos que pessumdat P. 840. A
Jugé c. genit. post niden Eus
14
bin ud
210
G. 491. B. — wa Myuy G. 490. C.
ntQuiMcÓa, et negli» G.502.C.
Ti01ixó€ G. 455. A
: nÀacrew de inci et institu- tione G. 488. E
TÀéo» Íyc» et nitioy Iye» G. 488. B. — «ot Vae rarior constructio G. 491.
siAéovrsc , of, m Rer dd s, iti-
' nera maritima facientes G. 467. D.
nÀjvrecOas de gladiatoribus P. 889. E.
:soótcv negandi vim habet €, 471. D.
. sk00t» give. formula occursan- tium P. 809. A
zot9ye, 0, Bimpliciter Home- rus vocatur G. 485, D. .
zoix(lo» G. 491. D.
ftoux(Lov ovdév G. 491. D
zoiog; cum indignatione interro- gat G. 490. D.
ztólic xai ldiorqe G. 507. D.
zxoÀlà 5dq et dj P. 817. C.
. 861. E. 50Alol àOQ0os G. 490. B.
solo) ye O5 et mollo) Es xal ór; seq. uj C. coni. G. 474. B. 517. A.
«olv comparativo postpositum G. 488. E.
solu jov, frequens est G. 65. D.
nzolvngayuovicas G. 596. C. soQeíea de na hominum itine- re G. 524. A
sod9o Tc jenlag G. 485. C. .
— 1T. tà» vvxro» P. $810. C. — 7, guovogíac BHavvu» G. 486. À
s0:é, tandem aliquando P.
314. E. zo r&gov in interrog. om. P.380.C. meérrtw 10 jpértQoy G. 522. C. — i. q. 34 x0 nzgarrew P. $17. A. —. «UJ vel xaÀó; cum ambiguitate dictum 6. 507. C. sigoaiQeioOa, P. 896. E. .— srQoaonábev và Atyoutva vno- : eoo?»ta G. 454. D. 190didávxtw. G. 489. D. nQoícóc LLLA Mond G. 620, C.
LONE RECO
ngoOvpuec, eom animi impe- tu P. 814. D
ngoOvgor P. 814. C.
spoiévas tel; vovunxQgocÓOs» €. 497.
ngoxalí reads TC wey tous ógOaluove G. 528. D.
ztQo« Àóyor lcriv P. 948. D.
mQoc Aoyov &ctí» G. 459. B.
ngoc pt G. 489. E. P. 385. A.
59oc oU0fva Aoyo» P. 343. D.
TOC Ti oj rus iyew P. 852. A.
7zQ0€ zWwoc eivas, ab alicuius partibus stare P. 886. D.
zDoc TOÀ frego» sliva& xaf —, praeterquam quod di- versum est, etiam etc. P. 888. A.
stgoceoralnévoc G. 511. D.
mQo0c9€ et zQocÓtw G. 504. B.
nQoctuoy P. 314. E.
ngocoynua noiicóa: HÀ 316. D.
nQv:a»q, 0, epistates G. 516. B.
TiQuY xc x9& G. 470. D.
n:7»e€ qvyj P. 820. E.
axt10ígoi; et zr:óqgoi; P. 810. D
Ilv8o; , i», G. 479. B
n) navrsyvor P. 821. D.
7.0 OM ab ovx remotum G. 506. À
muera et nópara €. 521. E.
7c ydQ; et mc yàp ov; reli- quae orationi interpositum G. 487. B.
sic Aéyoue» et Aéyopev; G. 480. B.
THUc OU MéAus; P. 809. C.
F.
Qafdov yov P. 888. À. ó«oro»vq G. 459. B
'Oguar. et 1 Qjuazs G. 450. E.
et 489. B. éo & G. 517. D. éop* de animo dictum P. $11. A.
as
ca89à dyyla G, 498. E.
o) avro» et cavro» G. 479. B. etusuvecOas G. 511. D. Z1Àvfgiavoc P. 816. E,
.GRARCUS.
cjua vocatur corpus G. 498, A.
ce:idngoi; Àoyos G, 509, A.
oxíunovs P. 810. B.
cpaxgov pro opaxgá» vs in for- mulis. ánoxQuat 0jHixQOP, V5o-
prnaov pt Gpsgoy et sim, G,
gov loyov G. 459. E. gogía Ivreyvoc P, 821. D. gcogicTuc, vocis originatio, P. ctr eximie sophistae dicti P. 841. qnevótuy 7à aó», al. G. 455. C, — íaviQ 1dvarila P. 861. À. axaóiodgouos P. 835. E. oraÓOuü&cÓu, aig xyagwe» GG. 65. D. qréys» de. vosis liquores ard nentibus nec rimosis G. 493. B exevá, res minutae 6,497. B. oroyearixg wvxg G. 468. A. e19rflioícÓc. G. 478. B, qrQégaww ToU Adyov; dv wal x&iw G. 511. A. A " qvyyoaqecQa, y Té gue 451. A. B. qvyxaQtivas, 88 demittere P. 336. A,
quyxarav(GtcOal Tw T]* QUIM -
doin» G. BO1. D. avAlggóg» P. 9325. A. avu(aire«, consequitur G, 474. C, — vérhi canstructio, ibid. cvp[Hijvas tlg T0 uécoy P. 937, E. avppflaSe» dicuntur diaetetaq * 33 .
evufloluur, pactum G. 484, D.
avpnodíocÓ«., de disputantibus '
G, 482. E. ovugaóO, 7 uj Q. 500. E. ovugptQeoO at di consentire cum aliquo P. 817. A. c)» Oe tint» P. 817. B. dv» Toig qurarosg aigtoug Q. 518. A. cvvaódt o, Àoyog G. 460. E. ov»tudéyas vuvl. c9, s aliquo . aliquid scire, P. 348. D. cvvtivas de discipulis P. 316. C. ovreivas à« iavrów P. 816. C. cvvéxeoQOas viaglais G. 525. E. avvovaía de sermonibus G, 461. À, cvrtéltur co 6e ve G. 007, D.
enogeróq doviw» G. 489, C.
cvorgépew de jor ac brevi oratione P. 842, C
egas evtovq G. 519. A.
oyedo» v& Qum xàq, woes al. iungendum P. 3848.
cxüua , habitus c. "n E.
cynüara xei youuara G., 465. B,
oxiueitoOns G. 511. D.
cud dore o]ua G. 498. A.
coute et cotw G. 511. D.
T.
vrajíra de una re P. 831. E, — repetitum G. 507. C,
raU:a d»ayxg G. 499. A.
Tavra GntQ et zavra àmeo G.
za/1G Taíra, pariter P. 818. A. 844. D.
xéya eloouas cugéczagor G. 450. C. 466. A.
1& positum, ubi non subiicitur: xa( G. 524. B, — voculae col- locatio quaedam P. $25. Bh. 886. C. — propter anacolu- thon illatum P. 838. B. — 1t — uxaí, utrum — an G. 487. A.et quemadmodum — ita P, 818. D. — in formula T gqot TÉ p x&à iyo nel- 2ouar, al. G. 487, D. — :««
. «al ubi non "diveraa nectuntur G. 460. D. 1t — oUtt P. 860. D. vs — o) post ovrt e. 501. A.
veÓyy tts et ved vi teras G. 469. D.
rt(ves góc TOUTO 0te P. 545. B.
Yüyoc TÓ axgo» et «à uécow G. 456. A.
voc, 10, 176 dinOtlac, perfe- cta et consummata veri- tas G. 487. Kk.
septi» |j xa)cus et reti» xa) xavout G. 456. B.
víuvti Bécov x, P. UT E.
séuvtoOas G. 508. E
veroaywvoc P. 889. A.
rjós, Athenis €. 468. E. . t( k q. 3( &ÀÀlo; G. 4U9. DB, . p. 812. E.
«» post oUx et 1; apud adiectijva . .omisaeum 6. 485. . "7 — [6
14 *
Z2
/
Ww»
| N.D EX
neutrum de personis G. 489.
D. — & ual, 5jr:ior, al, interiecto aliquo vocabulo se- iunctum P. 8927. B.
75 9a(; et «( 0£ G. 447. B. 448. À. al.
Tí Ó£ c. nomin. praemissum G.
Tl Óé; seq. genitivo G. 509. D.
vl 0) ojvoc; G. 501 E.
ví 0à 10de ; sc. Méyei; G., 474. D.
1( dà v0j10; sc. ÓuagéQts G. 448. A. 497. K. :
Tl 055; i. q. & «( 05; G. 470. A. E pro 7 d; à11o; G.
Tí léytic vog falriove et simil. G. 489. D.
vl ov cum aoristo vi imperativi positum P. 810. A. — item . cumindicat. praesent. P. 310. E. 1Í ovv seq. aoristo P. 310. A. tí oU» jj ; sc. d«agéges G. 515. E.
Tí o/yí seq. aoristo G. 468. D.
tí ao) galveras ro v0; P. 859. B. ui m ovulaívovyru; et sim. G.
*Á vroU10; formula interrogandi P. 810.. D.
vl ro) r0 Qiagépes; P. 881. C,
Tí qivagtic Éyov; G. 490. D.
T«Ó vas pro zowiv P. 844. D.
7t8£va« et. cíQtoQa« vouov; G.
"iuáv, magni facere G. 469.D.
Ti&coOal rw Gavárov G, 486. D.
fuia» rosé» 7i P. 847. C.
Tipegeiv xal xoAa5r P. 394, C.
T&upíe et 1xoÀaoi; G, 505. C.
Twice xai ovyvot G. 455. C, .
vtrlc oyedó» xalovzyot G.455. C.
Tic Bhte 9^ uv — à d£ G.499. C.
vó dé, quum tamen, G. 464. A. P. 844. E.
TÓ ini vovt9, deinceps G. 508. B. 512. E.
*à foyarov G. 508. D,
v0 Àeydu&vow G. 447. A,
76 "to:ixóv óz vo)Uro et similia G. 508. €.
và rotovós Aéya fx. 404. B.
to: in gnomis afferendis freqwen- tatum P. $46. C. — post pro- nomina personalia illatum P $16. C. — in principio sen-
tentiarum vi confirmandi po- situm in zaÀ«s ros det vos G. 499. B. : vrowtUra freQa , itidem talia .G. 481. A. voiyagros in principio ironicae orationis positum G. 471. C. voírv», iam vero, in transitio- ne P. 319. B. TOto070 Sine v& G. 511. C. Tolud» non erubescere, a se impetrare G. 494. E. .- roSor«: ministri publici P. 319. C, rO1€, antea, G. 488. B. et P. 825. E.
Tort ÓÉ, rove Ój, v0r& 20m post
| participia pon. G. 527. D.
TO:b uv — àllo:e dé P. 845. D.
Torà uév — xtuc Óà Ayo» G. 518. A.
TobOÓ. 0, id quod G. 461. C.
OUT! njT0, hoc maxime G. 488. C.
vojíro ad feminin. refertur P. 852. C. — ad praecedentia referendum sequente nomiue alius generis et numeri G. 504. A. — roio yfo«c et ToUtO TO yfÉgac; P. 841. D.
To/Uto nQarrew G. 507. D.
ToUTOV ngocÓOt» post aor. addi-
" tum G. 467. B.
TO:fz dAoyoc G. 468. B.
TOíyeG xal rvÀos P. 821. B.
vUyzavtww sine participio positum
' G. 502. B. P. $18. E.
r/noc roj'Gcumroc P. 944: A.
vv :500, forma Attica, G. 597. A.
TunQ9 Aéyrw et sim, P. 844. A.
vUYUOIw, Órn», Ó tu dv, et sim.
G. 520. A. et P. 853. A.
y.
vpysü» rt, decantare ali- quid P. 817. A. '
vnaxovti et inaxovtw» G. 487. C.
Ündgyes vrwi eüdaluov. el», G. 486. D. — m. i» vw et on. rwt G. 522. C.
)nzapgytw, priorem inferre iniuriam, G. 456. E.
vntnt», apud animum in-
telligere, P. 348. E.
GRAECUS,
sneoféllew vwoc G, 475. B. vntgfatov P. 848. D, j7zreQurdv G. 488. A. Unéynuy loyor G. 465. e : v$nroc dicitur àxiéva. P. $810. D A aliquatenus, G. 493.
jnoyodqus yotuudc P. 826. D.
vnoód)óva. G. 464. C.
vnoxnoUrreadn: P. 849. A.
v 1oAoyos toitioDa( wo P. 349. C.
vnortívecO at i. q. .onoBaAÀew G. ' 448. -E.
vnogaív»t:, P. 812. A.
vo5ytio9al rwa G, 458. B.
dies illucescit
o.
quos 57g qi 6.:500, D. '
qovc& sine accus, obiecti 489. C.
ga»jve. ovdapo?, nullo foco numerari G. 456. B.
quoí pro qac( serioris aetatis scriptoribus frequentatum G.. 447. A.
Qvo Z:iég G. 500. D. 519. E.
qiÀovtixei» c. accus. constr. P. 860. E. — oppon., TQ Ümcty G. 457.
gàvapía, B. 490. C. 519. E.
qofgeioO«es ztepl vwoc et negl vu P. 822. B.
qofos et dfoc P. 858. D
go:rà» de discipulis ad magistrum
' ventitantibus P. 314. C
goorix& G. 482. E.
qvaxni Aoc P. 821. E.
qviérrew et qvlarrtcÓQs di- ctum G. 461. D.
G.
Quots, "d nium, indoles P, 15. E.
qucic et vouos a Pia op- ponuntur P. 837. qw»j, dialectus Es 341. B.
X.
xalonc óvouatoy P. 858. A.
yatgur, impune G. 510. C.
x«lécas Wrlag Toig Myos P. 888. A.
4
218 x«0nóp.oU iov tz» G. 404. B x«apíseoOa: de disputantihus E ctum, quid significet G. 516. B. xegosgynua vox Gorgiae pro- pria G. 450. B. x9? x«i ngon» G. 470. D. xQ5ua de re SOMEETMN Iyemo- ' rata G. 485. xeiodo. t 2 ur G. 465. E. — ítavro G. 486. B. — v v& P. 390. A. Xoopeta xal cyjpeva G. 465. D. xooíc diversitatem et oppositio- nem siguificat P. 336. B. Ne (p, qeUdogz et àÀg8 c opp. G. 505. E. Ajo» r(9ta9«s P. 330. C. trvpyj sine articulo ponitur 6. 478. E. — y., 5 à, BovAtras simiiv et simil. G. 486. E. Vwod ov et yogiéo conf. G. 494. C. e. & et o differunt P.309.D. | d», .ojoa, ó» post aliud partici. pium apud adiectivum omis- sum G. 501. À. — praedicato " accommodatum G. 468. C. pe , in nis pulcritudo P. 309. ia ext E infinitivo P. 861. E. das, &t, x 4c P. 821. A. ^I. dr ovTOG TBrO Usu positum . 826. D. 888. A. — cum au part. G. 472. C. — per exclamationem positum G. 490. D. — post 9avuacroc, oneg- quje, al illatum G. 477. D. — cum accusativo partic, jurn- ctum P. 3849. D. — in appo- sit. om. P. 326. C. — in,ea- dem positum P. 315. D, és &» C. optat. G. 468. C. T: owes et similia, sie. à» 6. 495. € óis ye eva, G. 517. B. e yt iv 5 5 piv eooO9«. P. S09. À. 2: 9 e«vvwc P.. 318. E. c 0€ P. 826. D. ES à, quasi vero, ironice po-
|i N DE X
214
situm G. 460, A. —— seq. ac- cus, partic, P. 842. C,
ex; noc eimiv, prope, prope- modum, cum aio vel o/deíc connectendum G, 450, B,
ex Fco nodd» G. 507. D,
exc 7dvc el G. 491. E.
ex oU» i. q. o vec oU» P,$38. A.
ec "nQoc turc P. 887. E,
ex 1à noÀàa G. 489. E.
ee Quos daápev xal iy) snt(Oo0- pas G. 487. D.
éigneg post óuowo» et magasin».
cie» positum G. 485, A. 518. B. — «0 ae/r0 oeneg G. 479.. À. — per asyndeton superio- ribus additum cum verbo fini- to G, 448. E. — non sequente oUrwe positum P, 841. C.
egrteo àv el G, 479. A. P. 84f.
- C. et eenegavet G. 447, D.
dre post positivum illatum P, 314. B, — post ádv»uro» et gim. P. 888. C. — positum ubi abesse poterat G, 478. E.
c—— ÉÉo URERRRRRNtaurpr o B oe—
INDEX LATINUS.
A.
Abundantia in o7uas doxeiv et sim. P. 841, D,
Aeccusativus: Ésrose7 — et íénraétg x. 7. 4. 6. 471. C. — cum infin, praecedente verhali xara ocvreos positus G, 492. D.— post vneQyew ziv. illa- tus G. 492, B. — particip. spud
verbalia in zeov terminata post dativum illatus G. 513. E.
Ádiectiva: per prolepsin po- :
sita P. 327. C. — per attra- ctionem usurpata G. 448. D. Adimanti P. 815. E. Aeschylus resp, G, 597. B. Agatho tragicus P. $15. E. Agathocles musicus P.316. E. Aglaophon G. 448. B. - Alcibiades G. 482. A. 519. B. Anacoluthon G. 503. C. 514. D. P. 848. B. 855. B. Andron G. 487. C, P. 815, C, Animi partes G, 498. A. Antimoerus P. $315. A. Áoristus: in sententijs hypo- theticis post imperfectum po-
situs G, 447, D, 453, C. P. 811,
B. 919, A. al. — participii
cum praesenti et perfecto iun- ctus I. 310. A.
Aposiopesis in protasi 6,
' 464, D,
Appositio: enuntiatorum P. 343. D. al. v. Asyndeton. — nominis relativo accommodata
. P. 842, À. — nominis post pronomen facta G. 476. E. 501. À. --— nominis, in qua ee omissum P. 826, C. — in- finitivi cum articulo iuncti G. 474. E.
Archelaus G. 470. D, et525. D.
Ariplron P. 820, A.
Aristocrates G, 472, A.
Aristophon pictor G, 448. B.
"Articulus: apud genitivum ubi
repetatur G. 455. D. — apud adiectiva repetitus G. 502, B. —- iteratus in appositione cum irrisione facta G. 518. A. — jn plurium nominum enume- ratione primo tantum vocabulo praemissus G. 459. E.' P. $57. À, — iu enumeraetione rerum diversarum omissus G. 469. E, — eodem casu, non gemina- tus G. 481. D. — etiam prae-
LATINUS,
dicato additus G. 491. E, — om. in xepalacow pro rO xa- qaÀeor G. 494. E. — post obDr0og ubi omittatur G. 501. D. — in à dquxoüevog os10gG et sim. non inculcandus P. 318. B.— ante àrÓqQwnoc om. P.$55. A.—- ante artium no- mina om. G. 450. D. — in formula «w Ze) xal Oto( al. P. 810. D. — usitatus in formu- la uvarog 5 inue P. 8925. B. — eius collocatio, ubi bina nomina iunguntur P. 843. B. — rei ante nomina personae non positus P. 310. E. — conf. s. v. Infinitivus.
Artium cognatio G. 465. B.
Asyndeton: in epexegesi G. 450. A. et 459. B. — ubi per pév — £ subiicitur partitio G. 464. B. — ubi sehtentia per &gnep additur G. 448. E. — post voU10 naoyt» G. 518. A. — ubi oíroc per anaphoram iteratur G. 510. C. — ubi ea- dem sententia . graviter asseve- ratur P. 5317. C. — in oí aà- Ao, G. 508. E. — in oppositis P. 819. C. — in narratione apud idoxe« et sim. G. 527. C. P. 315. E. 317. E. — in :dotazé po» P. 830. E. — in interro- gat. per ju; 0oxti facta G. 512. B. — alia P. 335. A. 840. D. $41. A. al.
Attractio: nominativi, ubi deiv infertur P. 316. C. — casus, qui ex infinitivo pendere de- bebat, cum* primario verbo iuncti G. 518. E. — adiecti- vorum G. 448. D. — in os- éd; óqri; ov. P. $817. C. — relativi, qua ad praedicatum nominis refertur G. 460. E.
Audire G. 503. E.
Augmentum: in eUooxopue» et qvgíoxoge» G. 514. D.
Bonum et pulcrum' unum idem- que est G. 476. E. Breviloquentia: ubi res pro
215
eius attributo ponitur G. 455. D. P. 858. D.
C. OU
Callias P. 811. A. Callicles ad respondendum minus paratus G. 500. D. Cei probi et honesti P. 341. B. Charmides P. 314. E. Chori G. 501. E. 502. B. Cimon G. 515. C. Citharistae P, 596. A. í Citharistica ars taxatur G. 501. E.
"Clinias P. $90. A.
Collocatio verborum: dc zgàge naidag jucc P. 887. E.
Comparativus: in formula T( »tottgo»; P. 810. B. — ín p1:o» &orw etc. G. 468. B. - — cum superlativo iunctus G. . 490. E
Coniunctivus: deliberativus tertiae personae P. 348. D. — non. additum habet d» P. 819.
. — post relativum et &v positus, ubi exspectaveris opta- tivum G. 480. C. — post prae- teritum verborum metuendi P. 820. A.
"Criso Himeraeus P. 385. D.
Critias P. 316. A.
D.
Dativus: ethicus G. 480. K. — participii post accusativ. G. 510. E.
Demonstrativum: post re- lativum illatum G. 452. D. Demus Pyrilampis f. G. 481. D.
Diaetetae P. 887. E. Dicta.acuta cum telis com- parata P.' $549. E.
Dithbyrambus G. 501. E.
E,
KEducatio iuvenum Athen. P.
:812. A. 825. D sqq. 826. À sqq.
Ellipsis: voc. o ué» ante à
-
218 .
ó£ P. 820. A. 331. B. — verbi &i post oroc G. 487. D. — in formula x«i zaÀle aqbyreg; G. 460. D. P. 312. D. — post ovtw xul negl navru» G. 467. D. — post uu; uos P. 881. C. — post ov ov yt G. 466. E. — in ua ro» ibid. — verbi contrarii post 7 G. 590. B. — post ví ov, ubi intell. zo9ro óiagéges G. 515. E. — formu- Jae eU lys post ià» pé» et sim. P. 825. D. : Empedocles notatur aut car- pitur G. 493. A. D. 507. D. E. Epexegesis P. 348. A. 852. A. Epicharmus respic. G. 505. E. Eryximachus P. 3815. C. Euphemismus, ubi de puden- dis cogitandum G. 494. E.
,Euripides: Telephus eius resp.
G. 591. D. — versus eius af- feruntar G. 484. E. 492. EK.
Eurybatus P. 827. D.
F. ;
Fabularum usus in philoso-
phia P. $20. B.
Forma: negizuev et T'eQugeiue»
P.311. B.— "] et v P.310. E.
e
di
G enitivus: absolutus post no- minativum positus G. 492. B. — partitivus post verba omnis generis usitatus G. 514. A. — post 9 pronomen P. $29. C. — 10) c. infinitivo ad desi- gnuandum consilium usurpatus G. 509. D. — pretii paullo ra- rior G. 511. D.
'G eometrica aequalitas G.
508. A. Geryonis boves G. 484. B. Glossema P. 858. B. Gorgias: Empedocleus fuit G. 465. D. — al. 447. A sqq. 449. B. 450. B. 452. D. — Platonis Dial. cum Protagora
. unctus Protag. Prolegg. p. 3$.-
IN DE X
H. Herodicus G. 448. B. P. 816. E. Hesiodus resp. P. 840. D. Hiatus in praepositionibus usi- tatus P. 352. D. Hippias P. $14. B. $15. C. 818. E. 337. C. Hippocrates adolescens P. 10. A.
Hippocrates Cous medicus P. 311. B. -
Homerus resp. G. 595. D. 596.
C. P. 815. B. C. 340. A. Hyperbaton P. 848. E.
I.
Iccus Tarentinus P. 816. D.
lgnis usus ad artium inventa necessarius P. 321. E.
Imperfectum: in sententia hypothetica cum aoristo con- sociatum G. 447. D. 458. C. et P.311. B.857. D. — positum ubi respicitur ad superiora G. 516. D.
Indicativus: obliquo sermoni interpositus G. 464. D. P. 818. B. 320. D. 839.. E. — in hypoth. sequente optativo G. 452. B.
infinitivus: ex parenthesi o
éuavro» nt(Ów suspensus G, 458. A. — qua lege ex pa- renthesi pendeat G. 482. D. — per epexegesin positus ' post 1o210 G.469. C. P. 348. C. 845. À. al — post vowxvv9g iG tiva» in epexegesi positus G. 501. E. — sine articulo in epexegesi usurpatus G. 467. D. 469. C. et 491. D.— post pronomen relativum epexegesis causa positus P. 393. B. — alio modo post relativum illa- tus G. 517. D. — verbo, cum praedicato iuncto, per epexe- gesin subiectus G. 469. C. — pro imperativo dictus G. 447. B. — sine articulo in formu- lis xarà. coUo eive, xazà 3v- yapav eiyas P. 817. A.— cum .
. *oj iunctus consilium indicat
LATINUS.
G. 457. E. — ex participio apud verbum auxiliare repe- tendus G. 494. C. insulae beatorum G. 528. B. ]nterrogatio: medio sermoni inserta G. 468. C. P. 848. B. — repetita G. 473. E. 500. A. et P. 384. A. | Interrogativa cum , relati- vis*iuncta, G. 448. E. lovis vigiliae P. 814. D. lteratio verborum cum ne- gatione G. 521. D. 452. D. 454. C. et P. 844. D. Iudices inferorum G. 528. C. judicia morwmorum G. 52$. E sqq. ] Iurandi mos P. $28. B. Iusiurandum »j 1o» xv»a G. 461. A. 9s lustitia in aequalitate posita G. 483. E. 508. A.
L.
LaconismusAtheniensium no- tatur G. 515. E. P. 842. B.
. M.
Medici publici G. 455. B. Mende, urbs Thraciae P. 815. Á. Miltiades G. 516. D. Mithaecus G. 518. B. Mulieres num ad scenica spe- ctacula aditum habuerint G. - 502. D. Muri Athenarum et Piraeei G. 455. D. 5
Musica latiore ' sensu dicta P.
840. A. — eius studium quam
vim habeat P. 8296. À sqq. Myso P. 348. A. Mysteria G. 497. C.
N.
Navalia Athenarum G. 455. D. Neutra nomina .adiectiv. de personis dicta P. $09. C. Neutra nomina cum adiect. mascul. P. 315. E. Neutrum ixévo ad feminin.
T
relatum G. 465.D. — adiectiyi
sine 14 positum G. 465. D.
2!
Nicias vir probus ac pius G . 472. A. Nomen: post pronomen per appositionem illatum P. 8183. À. — secundariae sententiaó accommodatum G. 515. C. Nominativus: pro vocativo positus P.354. À. — apud óeiv per synesiu usurpatus P. 816. | €. — in comparatione post , alium casum 'G. 458. A.
Q.
Oeno& pagus P. 810. C. Optativus: sine à» in interro- gatione positus G. 492. B. — in interrogatione post prae- sens positus G. 448. E. — post indicativum illatus P. 829. : B. — post relativ. praecedente tempore praesenti P. 827. D. — post indicativum apud órs positus P. $85. A. — sine d» in relativa sententia G. 591. C. — post ór. praecedente tem- pore praesenti G. 512. A. — post fva praecedente tempore praesenti G. 461. C. — cum d» iunctus in sententia hypo- thetica post praesens P. 354. D. Oratio: recta sine, praevio in- . dice G. 514. D. — recta post obliquam illatà G. 512. C. et , P..888. B. — recta non prae- misso articulo G. 461. E. — obliqua transit ia rectam P. 899. C sq. Orphicorum sententia de cor- pore enuni sepulcro G. 498.A.
E.
Paedotribae P, 896. B. Paralus P. 814. E.
Participium: «v praedicato accommodatum G. 468. E. et P, * $54. C.859. D. — post f»exa rovioy P. 948. D. — post o?ve er epexegesin positum G. ) 478. C- et 513. E, — in Teo sponsione G. 511. C. — piu- ralis numeri cum duali con-
5 inet .* ur !
218
D. — continet notionem pri- mariam G. 488. E. 484. D. —. moristi cum praesenti et perfecto iunctum P, 810. A. . — participiorum accumulatio . G. 464. C. 471. B. Pausanias P. $15. D. Pericles: aetas eius G. 455. D. — eius filii noxae P. 820. À. — ipse taxatur G. 515. C. Persona: tertia sing vic posita G. 456. D. $57. 487. D. — tertia plural., ubi oi àv2.9wnos supplent G. 457. C. — ubi aJvo 8. 10 ngiyua intell. P. 830. B. — verbi v8- riatur G. 514. E.
| Pherecratis "Aye, P. 327. .
D. et Prolegg. p. 36.
Phidias P. 311..C.
Philolai quaedam sententia de corpore anjmi sepulcro GG. 493. A.
puilesepn carpuntur G. 485.
sqq. Philosophia leviter attingenda G. 484. C sq. Phrynondas.P. 827. D. Pindarus G. 484. B. Pittacus P. 3839. C. — eiua dictum quoddam P. 848. B. Platonis sententia; nema sponte malus P, 845. FR. , Pluralis verbi, ubi unua com- : — pellatur I. 811. D. Plusquamperfectum: pers,
YII. plur, in «o«» term. G, 515. R.
Polus: loquitur ironice G.448. À. C. 473. B. — Anexa- goreus G. 465. D.
Polycletus P. 811. €.
Praedicatum ex subiecto in- ' tell. P. 844. D.
Praepositio: in responsione non repetita G. 449. E. — ente relativa non iterata G. 468 E. 516. C. — cum no- minibus constructa P. 354. A. — in uappositione iterata P, 856. D. — in formulis ex ar- ticulo et nominibus composi- tis verbo accommodata G, 529. B.
4, 468. A.
I NDESX
socistum G. 481. D. P. $13.
Praesens: post z/o2; G.468. D. — partic. conatum sign. P.317. A. —' post futurum ig interrog. G. 505. C.
Prehendere i.q. deprehen- dere G. 478. C,
Prodicus P. 814. B. 815. C. D. E. — ridetur P. 358. A, — loquens inducitur P. 337. A 8qQq. — synonyma rimatur P, 857. A sqq.
Prolepsis praedicati P. 327. €. 845. C. al. v. s. v. dióG- Oxtw et, dnoreívew.
Pronomen: personale encliti- cum post praeposit. P. $35. À. — possessiv. pro personal. G. 486. A. — reflexiv. tertiae personae etiam de secunda et prima persona dictum P. $12. À. — personale et demonstrat. jin altero demum membro po- eitum G. 597. C. — demonstr.
: neutr. in plurali^ positum pro sing. G. 447. 4. .
Protagoras; -quid professus ait P. 3818. E. — nomine co- gíec appellatus P. 809. C. — mercedem institutionis exegit P. 849. A. coll. 328. B, — fa- bulam narrat P. 3820. C sqq. — dialogus Platonis quandq acri-
. ptus sit Prolegg. p. 88 sqq. guando habitus ibid. p. 85 sq. cum quibusnam aliis Platonis operibus cohaereat Proll. p. 35.
Proverbium: mdi» dyav et J"39, ctavid» P. 343. B. — né Tpic quÀAvárO(; xvftUey P. 314. A. — yguà» 992o, G. 597. A. — i» 1À n(Ów 12» wegapuelav G. 514. É. — ópoioc duole G. 510. B. — o) oj 3 vuvsj G. 497. B. -— dic xoi vQic TÓ xalo» G. 498. E. — 10 negó» e):1(0c08a4. G.499. C. — óyeto8«. 10. Ódopevor G. 499. C. — agerov véptodas P. 390. A. — 10 pco» cé- prt P. $98. A. — nav:G xà- Aor ixribvtr P. 338. A. — o vQrcec xal lkatras G. 447. D. — Mvoár» Aàefa G. 521. B. —
* dfoMéuov xal gucyuc xo] ovre piralayyavyesy G. 447, A, —
LATINUS,
mulierum, 75v sfuaguérnv odd" .— 4» sig ixovyec G. 5192. E, Prytanea P. 887. C. Pyrilampes G. 481. D. Fythoclides Ceus P. 816, E,
Q. Quadratus vir quis? P. 888. A.
R.
Relativa: c.interrogativ, iuncta G. 448. E. — sequente demon- Strativo posita G. 459. D. — participio proximo constructio- ne accommodata G. 499. B.
Repetitio: pronominis 2yo..P. $17. C. — verbi eiusdem in oppositione G. 559. D. — no- minis cum vi G. 518. B. — prioris membri oppositionis sive negativae sententiae post dile G, 452. E. 454. C. 521. D. et P. 844. D. .
Rhetorica est ars persuadendi
-G. 454. E. — cum aliis arti-. bus compareta G. 465. C,
8.
Sapientes septem P. 848.A, Sarambus G. 518. B. Scolion quoddam Simonidis G6. 451. E... Scopadae P. 839. A. Simonides: scolion eius quod- dam 6G. 451. E. — carmen eius quoddam longius P. 8483. C sqq. et P. 839. A sqq. —
sententia eius d»yxn o9 0i Geol
páxorcas P. $45. D. Singularis: verbi post plura- lem G. 478. C. P. 819. D. 824. A. 884. C. — positus ubi. plures compellantur P. 311. D, Re Socrates: T'rodici discipulus P. 341. A. — Alcibiadis ama- tor P. $09. A. — Epistasia functus G. 473. E. et Prolegg. ad Gorgiam parte extrema. —
219
accusatus quod alios reddes» ret inopes consilii G. 592, B, — & communi hominum vita exempla et argumenta duxit G. 491. A.
Sophistae: nomen eorum in- vidiosum P, $12. A. — pro- fessio eorum G, 590. E. — virtutis civilis magistri P. 318. E. — viros rerum publicarum gnaros et peritos oderunt G. 590. À. — inter naturam et
. legem distinxerunt P. 3837. C, e- quid de virtutis natura eta- tuerint G. 489. E sqq. — Boaxyvioyía» et uaxgoloylae professi P, 384. E, — poeta- rum interpretes P, $38. E. — cum cauponibus comparati P, 818. C.
Spartagorum mores P. 342. À sqq. — breviloquentia P. 842. E. |
Subiectu m: repente mutatum G. 510. B. et P. 890. A. —
relativo accommodatum G.515, - |
C. — zara ad singularem :
verbi numerum supplendum
G. 465. C. Superlativus: positus ubi
exspectes comparativum G.473.
C. — cum comparativo con» sociatus 6. 490. E.
T.
Thales P. 843. A,
Theario pistor G, 518. B,
Themistocles G. 516. D.
Tisander Aphlidnaeus G. 487. C. |
.'"Tmesis in vi? e) néczytiv etc,
G, 520. E. Tragica poesis taxatut G, 502. €
*
V.
Vecturae pretium G. 51f. E,
Verba venatoria ad amorem translata P.-809. A.
Verbalia: c. accusativo sub- iecti iuncfa G. 512. D.
39: INDEX LATINUS.
Verbum: repetitum G. 516. E. X. numero praedicati accommo- datum G. 502. C. — numero vOC. Íxxoro» accommodatum, licet antecedat pluralis G. 508. : D. — primarium in participio x
: positum e 483: E. 484. " irtus a Socrate eiusque di- E eu scipulis in scientia posita P. iai uia I. E E Prolegg. p...83. — Sophista- SERES RAR rum G. 482. E. v. s. v. So-.— phistae.
Xanthippus P, 815, A.
THIS BOOK I8 DUE ON THE LAST DATE STAMPED BELOW
AN INITIAL FINE OF 25 CENTS
WILL BE ASSESSED FOR FAILURE TO RETURN THIS BOOK ON THE DATE DUE. THE PENALTY WILL. INCREASE TO 5O CENTS ON THE FOURTH DAY AND TO $1.00 ON THE SEVENTH DAY OVERDUE.
FEB 265 1938 — 234109558) — RrzcCOLD — B€T-i:455a— |. 2059
LD 2)
YB 223700
U. C. BERKELEY LIBRARIES
COSu503102e
DL
LN "d : E » . S3 o5 : . : $» «V, tn Ü- v E nr 2 e » Fi " xs
UNIVERSITY OF CALIFORNIA LIBRARY