are! ©; R ? ? ET 1 W ’ \ u i Ar, RRR) ", 4 j ERRE I URERT ANETTE nr ‘ t f Alla va08; ' Ta\ıı KUIERTEE RED BEE BR NAEH ’ E al & ft A LEI ERIC BEN | Blast ‘ ; { Pa rad l DEREN DB dh . d Ir Ü I LED ET v ICHLELEIEN Y ed) a ae lin Ina ERETLEE AL BEE LTE BEL FSONSLRHRDLLGE 4 ET: n \ |»14r Kun AAN RUNTER DE SEC IHEL SER UNE PRRIEEPERITREETT GERN J TIER HZNE u“ sah RN BIN RER RTA RR KRUTR RG SIE Au De Dalai BE { 4 . FErER NELER TER “ Mar st] tn BY Jah a A NEN ELISE NEN 4 1114 Sirlın, k EIGENE LADE PETE AIRAETRERTE HERRRTSTPHTDENERELST DEAL a : re ‘ n ELLE EEG EDEL, Hu Erlı I x ’ | \ en IE PIRHS LEHRER VIRRERRIE N EL FRAURL HR) llama j He | Im 14 TER, RIESTER ST) \ nhirane Y und i | vah Melr) du mt) ‘ I + 4 RIEF REHE, EL { F ‘ ’ IENEIEI EIERN a H aan eh rn -) WE er | A N ‘ kn UFEHENARL KEN lea 4 2 \ “ ' In l ! IRDEDLORBCHIUNELLEFFEELIAL UHR RT n x N PERRFFIRT, PART Er 7 en A NEL Klar PIE HULEN EAN ri erklant u ı 4 h mr DINIM line, DIR RHEIN dan Kult NN N . „“ ‘ r “)Y . & 1 BEICFE uf IE 5 BEE A vr alyaranelt Sam! 1 j BErIBEL UFTERE LT: } ” ALRHPETITLEIET JUAN amand uns fnzia! y1 \ Ra PR SUER ROTEN EEE U U alt EL DEREE IECHELETUT FEED KRHRT) Fur i } Su dr‘ HTTLAN TE BELIRE EA | ana ala han ne Aal . \ i 2 b#7 Arie) IORLITERTALUEIREN in ARIRRE ISA SEE j j rat IEEIIER Bart HUHIRR DEE - 5 N N N de PA EI EIER BELUTTLFLENFE 0 2 E 5 4 , 12 j h \ PRRNDCHEPERCIELNERL NICH EN PECRTERE IL LION 5 ’ u 1 ' Auer d er En EITIEIE TUT ya LaanNtt BENFUPE ‘ 4 ‚\ i 4 f FuN | ILKARENLET HRIKEIEAE) iur ‚ar " N LIEBE ' ir \ KLIRTETEIENNEL GEN N j N} ai ' BEPORUKBEHTG TIEFER al LSB IDT BIER BIETHANN t f H ' ! ı ni ua nd te BAT TE RPSSLERH Aa a h ı.\ | “ PL Au TER ERRIENUEN EUER Ken Kr A RT rt n N I Ey 18 Bi } HEHEREHN N ana i tauhdeua \ H RIBELLIN ) . . “ Wr IE Brut TRERHUELPELCIOHIENDEUTE 10 5 PAFURREIDBLH TER L f ROHR NIHTSTEFIERL EINE DC, it Hrmoat PLN . & 4 | 1 “ N n tesganke), PKLEERFEIBELDAU: rn x) PEOKIRELIGN h N « 4 \ aA a br; HiNE “ IF Dec 0 ER Kl } ii r 1 N 5 N ; nf hi En 1 1 ui ‘ t ‚ « f | ur u Ki Ya h i h “San J \ Ka El N % vi “& M f PEUEENAT RR: F ’ ir (HN Kal a Ik ‘ 3 4 n : \ \ e N RN Kun » HERR BR UN DERSEFRHPUNCHER AN a a RL ha um DEM \ ! days b Mt 4 {if nah IL KIkUReL LEN ‚Kal { Era 1 HB ! year Nr; (TOERLUT AR REN M “ | NENNEN ARSCH 4 > ie ar I 4 \ [4° . . ‘ 4 Na M j 103 3 = ‘4 4 u ( en N N £ D Be r A t A 1% { > 27 hin. HN ; 7 MR } wIBE AU d ' Fe ı Hide IN rr ‘ ‘ ‘ ’ } A Y ı A [ BE r ı « * IE Yan r EARE ET DENE INN ' ARYHHILHEFGN: { 3 f } vi EHER IDG J ERMENEET: Ihe FL N (HERUTET 4 5 7 Fa | ” R j - e‘ N ELF HRN om N and INH DREHEN vr SHE HE GB | 1 wi MRSTEIDA KR) un Tara kanal (3 ‘ i I h HABETERRELENDRN ArLDE KIN nt Da au ara 5 ! x } ERDE ddl PL) ne ERS HERE If} Pe ’ N D a ERRRRgRTR. NN a re) u u Bohn Laie # } m u FA Eur FR ” N 4 Ar, } f’ el s ir » EB . J ! ErDtERE 5° RED KEEEN F har dk ma Ber fi R Hi) E92] { and en! { 1 1 inage PIETELEEBRT ! ERTARTAUFL FARUL AL EIER EaAFLE, 4 FALFURER ‘ 16 EREEN| { IHRER HRh AN) HArRIL) 1 manaaa) t UM AR PUBL 1 kuaıda ala ES JM ’ . N 1 Air ArL . # TOR UETı PRErF NN A u 1 DER ZE ETE, RENT TEST. ] S h ar ae Rath Aue TH ei EDLEEE ' . ’ 1 14 LE) a ATMEN Ar J ehr f } PISAHL WIN ABER DEU TREO DL HLELFANTRN EEE N u HERR DEHR TER THTEA LEER ATELIER ws ntln AAN AR ; ‘ L \ BERRIGE DANIEL BILD Urn " UPRETERL LTE Ua 4 Y N ÄUNIERERRINERLEN m IR EEDENEIR BEER IR 2. ak PECERINIEHINEITED Farh A HkER . u 4 ERTRZWELLLTLIER | RENT FLUR Ereil rd TRITERETSDRRE RE. PER | USE FEHLT DERTNF HT EETER. EU Hi ara PRRRE HOLTEN ARTE 4 Abd ) 1 ' ’ AIEIEE MEIEERERFETLIT er je ee 1 N { Ra N HIRTT IEHRITHLEPTEL SERIE ERHRIRENIG, | b } * v usarr UBEEREETDE, BETTHIURLLT! retten / at Farm. N In ivajal PIRAREL TEN PRITHERTHTTPRLTERTUESE ELSE N EELDILE i j 1 ‘ BLu LE FLUT NE 3 aa Kurz PHTELH J ? . u ran a Ela meh ir DEREN DEREPEUETTDE .. +} 114 PTR TER NUIEULILDE Ir ‚ m a EN ie N } Bye! ul Et ’ } ELDER A: Kr IETERORRENE NEE. 4 win uligal EHETELIELE ih Part; ker 14 Y une BERRRTELTIS LEE, - ’ f ' 4 lisa IEENEIEFEI EI ERNG KH Al Iualss dan! ' \ j ; 1 I Man A SIETERE UNE MEARHIRIRELI BLEI 3 Wade f r { Ga 4 \ shiiaa Kara ie DIRT ERSTELISEN sun 4 PRRKERREE u “ Y ' i ) Ra Han ws ig wi RRSLINEN din seihh ? . IUETILEE BIP AUIT DNS DE JUERTE PELZN “ HAN hr FRMEPWPFEN . D FDMITARUK, ITBERTTER Un] N Kuna a He ‘ ; um MI TIELTIER EIEHERK FINN EIFEL ENTRIES TITELLEL IN, EEE ANENEDALRD IN Tg } MAELe BEETZEEIEN ‘ yı EIIBKASBEN ELTIL TEEN La HERSCSUE N) M IUYEREREICDI IN, Fir a IRTTERT, ‘ ‘ ’ AFIKHENTRERR TEEN) tar AHEREN Aral PIERRE EIEIUETEET TS 5 lese, it Hi ‘ H En} Fe, NERTDEE N MERTFATTE RE SER BR EHEN ZI En ‚4# Kuna ande } ! j ‚l ETEIITETE, 1uf) HIHRELITIRE STH VErEFTT ja ne RECRAN 3i , TEE LIEANT AUDET ERDE TDRIR STIER RG IPEHZETDER Hi 11a, PIFZESEIT A men . { 1 N WIRTYEFNEITER, HEiRER IYER IKK, GEUEREREN ua ERILFITE RVG. NER N Mur) N at; 144 Mi BERAVLRTTERT EBENE A KR EA u R’isl) TLINEIETFLN EN KRTIDRERET NIT RITA HLL DO i H UT IIETIERV RER AUParH HER ATOP REIFEN, kalinı a Maid yant j TITEL; DIE BAR TEEIESEEEE ET MENU, . AM LEI DIN, af “A laser EIEPE TEA ZEN HERREN u hr 9 i EBRRRDERTETEL NN PEANIHELIERNG EEE 0 147 ri Aa alal PErIERN HEREIN, Wu a DENE NET EIER?) EHE REN man ’ Hl IEESERLT RR BIETE IIPERTTH 7 ARMEE, ' DIENTRL EL ERE GE, nn iR " ATTELTDE PER} Pe ELITE ; $, ABER IP TERL I ILBT HER U LLINBEN HR Hi IE ru aß nt ats alsAEr BAhRE ee v 7 ! > a a uam Baal! IK nal de: un id uk Mi Acht ä OHR EREANL AN ROUTER SETS SER LAN I A DIR FE KNICN 4 rate N “ 4 INESTATT LIRT) Me N wir IF ER EN MEHR If ‚ ERRTRETE) HEFT LEUELNEKTRNTLKLN) al IRIUNR aa re nel En € ’ 4 # AUEN: DET PrpEE AU DIL EN) RELEN HEN Vals ‚ 2 4 PITTERTLETTER ZN IEELDRETERHRSEN ERRFSTNT Krtaie: Lens . hi nr Wir a Fi \ PETE KON ATERL DE Ilka Kuna SRWELTIRWELDEL INT N RR „4 ur IE PHP DERKIELT" SER NUN KR k j d 43 Kap DEUTET IE RELıE ! PErLCESN IFAPRTETETA IL EL NIT I. i Di er ELLI ERLEILEUR E ‚ ann E REHLLLL UF, “| Y « } nun Ya ' a [au rare IEEeTT kind 0 y . IBREUBRSLR ALLER enee PHP WELCH % I, Mir I MULLLIENLTI LEI ni N ua, “ ELITE in RTL ' RIERENLLIRT) ' 1 VAR TanBasalg a Mana lis land ne I e f DETENDERTERT ELLE IR RTILIER IRRE EN TU KAIRSEED U Aladz. ren, ' 4 0 RL ERIDAEN HAMTRENT MET EL, ARE Per | 4 ‚h, CURTareı walalsa le hi Le ’ 14 ’ R NEN ae IDRIETTAT FI Mari ENT ETLE EIN 0" ’ TZATZER Imsä On h SER # uhr mn Na ia PERNIR UELI. 27 HEN Erz} BELINEIER Ka [re r > , > TUT IREELT, MAL PERBETTETL EIER EIER ZZ ER IET I DEE. | mn Mina ’ IEDE EL a Iuaah nl IE MAN IEERE RE, RE like EREL ET 14 iu nit y „HA u Ita ; 4 DEE TEITTE 0 PIE N "% Kuda Autatlı PERL EFLIELE N urn BIrTTE) ‘ f AU ERNE FARRERN KERN ANFEHoTN “al EIRRIREI FIT Hirdunı . HALBER) INENHRLTT Kadın/E alle IHPRBREPERECTE HUF Aaananan nee N Faß dan li RT IRLHIUR KIERIITRUFEITEN, w Yes) RER HBH Per ide h je ll uns ARTE EL range PirtR ERLRHRURHRRHRENFIRSCRRAL FREE N r PIDarEt RREARTEEREIT LER WERDILEL DIE FILE 0} PPURIPERTEEL IE TE BIETE ar ] Pe EBENE! ig KDENFER HER ES MM LEET RUFT PIE PIREEITILTEL LIE EL MERSUEETZT, I) MA iM KIEL FURLLEID DECHETTEHETLEIESLRORUTEE NN DErtE Haag: nu RN Sn ’ ' “iımla f BER IE PHETIOKLELNEE N LEINE HRIEETLEITLH EM RELH ten “ RRBETE IL ELLOLLA HN KIRTETU HE, ELLI EEE BRRURTRTIRETITLELE ne h FARM RREDO RL IKT HIELT SETDLIEUE Nariiur pers HIEBEBER P} du var an IR. > LEIDER ns Tr, Ri EEIAEFTE DEN) an al EREHE = hs ea IE TERIRENFTETEREI REF “u va M . > N ' Li Be ar Ann? nu ‚www Mint IR ELEND NIUERE) } lea uadems E} en anghat . . x f} datt Tre] sh HIER hair tele Heil: . e ‘ PRECHSTERT NEAR EAU LA), E IUER HEHE RHURR TR IE U ILAL 105 REICH I RER FTIRERL ES EC IKErSEEE lu are ‘ ren BETRITT RIEOFLEI Ih NET RITTER LE x . Far ou PP RBIRDETTDERE EI REDE DUCE PRZPRERERICETEL EN Det Aaneınget ü } ip LOFT IERE HR THE ITEREDR PErEEL LET I m... Y PELITILE LED SEE Y RRFITELT TEN r j | IRTEIDETERER | KERTPFRIET EIEEG EIREIRETTETEE N.) SR d N un." MILTEHTEN ww Ni“ EITTET LATE ’ ' WERNTIEULZERTE LEIBE DHL) ” u aut . N EDER N ILITE ‘ ey,ın, rel In 2 13 ‚ he EaMEr| Aatael? Ir Kam Ha , DRRRUTELELG, ngasahjt BRRTEFERITTE JHHENEE aber Hab te, i A A BER IEELT) NR INE RER DEKTERLT ARE REN SHE IBENIDEHIEREL DI I ehe En al MAP TFERIENELUIEETUHEBAH] EEE REDE RR KEIM LEHE TI DRAN EIEDENERL EN, » ’ LEN. FOR PRRPERETE TI EL I LE . KREIIR UIE ET PILELEET TIERE WIYIRTRCEATR HER . 4 naar HN Yar BEFERLER, Faal ErErn TIEREN FL ‘ ‘ s I j N Pr EEIEIEBEHN } r- . ) RIESE IL EIER EEE DINGE! j RTIEHLENTEE) ELTERN Bl KRRINAEREN He 1 = a % PIRPETEIUEL I BELLE DAL ITLIIIE BE ENTIZEET RPRFETTTREE SRH LER ERTTER KA LER RA Fa Kan ‘ en virigun, PIYPTETHTETE LH) ww IE DRRIEF IT. IUE br Wr % are ad male MEHR re WUSSTE III" NMMM u ee TOENESCENTERTE une een SUDIIUUDENTESEN W SSTEMERNENeIE: u. BE Ne dh \ A) / ker) Ws IS SD Dt Dez —_ ; n NIIT N TAN a = ul N 2: u N ws III = ws ws ” N Ah & A . youn SUUUULUUUNG en reensie Ne N Sy wi \Aylyke S le IS) | IS S N ı\S INS Sy \ IS } A YISWWIDL INWWUEN E | Ak) wa, e | N j N | | ] N I " uwywYw“ ww Wahl YY yo vu UMAN WW Id DIN IUUMU I uw va JESYFN Wesens: MIISIEN SYyyuY UUUUUISSSSN IS NN NN wu YANG Da ORERE ESSENER | yv W YUYYESS ZW " IS I WW NZ ee Vu uud WL KAII> WUIUUIIDISSI IMS SM U WELIWWNE N SIE IIYYI II U U N - ae en w ch h ZU a a a \alui r l ! IA :\ RE en RE N) U x u u AT TEN ZN hd \ ne DD WG 4 SS SSEIAMUUEUVEN © at « AEU USA: N VW en SIIYI 999° N NEST ug KuNgIgN N \yyyiy\ SS uf vw IYYG yuigkuigiuiu\eie | N All YO | KIN ING! \ Wu 94 = — A n N c II YMSSSYSISISIESS NY INS I ST w UN ‚ v I es SI |) A AA A a DIET JAN 1% Yu UUUUU ALLA TR ONGN WONG ee N) SUSSRESS LU MEY dr un MUT UUSEUEDESSSUS ge Se. Ware nei | en ennee Were IIIISIYYSN uus Ze ZN Ze IS YYM I rennen = wi ut - — u Te u N N ee u = "UUUUUU UL" Enns Ku OA OIOIT) IR | “> Me ININDUUD NANN JG \ UUIYSSUUOU U UL Y U ge ü 5 A De E . u 2 Mi Repertorium sperierum novarum \ regni vegetabilis. Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde. Beihefte. Band Vi. Die Dchideenflrn for sidamerikanischen Korlillerenstaalen von R. Schlechter. I. Venezuela. ZA 1777 7 AN a ago \ (® JUN da 77 eur F/ | % USE € Ausgegeben am 15. Oktober yonacmuse 0.8 92 : | Preis 15 Mk,, für das Ausland 15 sh = 18 Fres. — 18 Lire = 15 Kronen skand, — 10 Guld, holl.e. = 8 Rubel = 3330 Milreis. DAHLEM bei BERLIN. VERLAG DES REPERTORIUMS, FABECKSTR. 49. 1919. Die fünfzig Defaden es ® | Oxchidaceae Novae et Exitica > vor 2a. Schlechter find als Sonderabzüge in befhränfter Zahl nur vom Käufer felbft g geg KR Doreinfendung des Betrages durch die Redaktion des Neperforiums zu beziehen. Diefe fünfzig Defaden. follen in ähnlicher Weife wie die Diagnofen von Marimowicz einen eigenen Band darftellen, deifen Seiten. Er | handpaginiert find. Ein befonderes gedrudtes Negifter ift dazu an. gefertigt worden, fo daß die Auffindung der Befchreibung jeder Art ohne Schwierigkeiten ermöglicht wird. Da in diefen Defaden neue Orchideen aller Erdteile behandelt werden, ift diefe Sonderausgabe für jeden Spezialiften wie aud) für nz F Sloriften tropifcher Gebiete von großem Werte. Zack Die fünfzig Defaden handpaginiert (328 Seiten ftarf) mit Titel. blatt und Regifter Foften 25 Mark, für das Ausland 25 Schilling ode E 30 Sranfs oder 6%, Dollars. = Poren " —— Dig WERE I; y ee ? er 2 Re a u _- - DE; £ = | BnLLI2221:012:2:2erermzeeee] Repertorium specierum novarum regni vegetabilis. Herausgegeben von Prof. Dr. Friedrich Fedde. Beiheft 1: R. Schlechter, Die Orchidaceen von Deurttsch-Neu-Guinea. , .... ... 100 0 Beiheft 2: A. Schindler, Das Genus Pseudarthriä We. A HEIEn SAH R 2 a DAN Beiheft 3: K.Dinter, Botanische Reisen in Deutsch- Südwest-Afrika. Etwa 5—6 Bogen. Beiheit 4: R. Schlechter, Orchideologiae Sino-ja- ponicae Prodromus. Etwa 20 Bogen. 40 M. Beihefite 3 und 4 sind gegenwärtig im Druck. Der Vorbestellpreis ist 1,50 M. der Bogen; nach Erscheinen der beiden Hefte wird er auf 2M. erhöht. R Schlechter. 5 ‚DAHLEM bei BERLIN. LAG DES REPERTORIUMS, FABECKSTR. 47. | Vorwort. RE Asa ‚Die Br ufierenstanten von Südamerika wurden bis’ jetzt stets als Sr die an Orchideen reichsten Länder des Erdballes angesehen, doch ist es bisher nicht möglich gewesen, sie bei Vergleichen mit anderen Florengebieten heranzuziehen, weil noch nie der Versuch gemacht worden ist, eine Übersicht über die in den einzelnen Staaten vor- kommenden Orchideen zu geben, auf Grund derer man "sich ein korrektes- Bild über die Zusammensetzung ihrer Orchideenfloren hätte = “machen können. Da die Literatur über die Familie der Orchidaceen eine ganz besonders umfangreiche und in einer großen Anzahl von, : Zeitschriften und Spezialwerken zerstreute ist, erwies sich des Fehlen = _ derartiger Zusammenstellungen als ein recht fühlbarer Übelstand, der B sich ‘besonders beim Bestimmen von einzelnen Arten der Familie recht unangenehm bemerkbar machte. Aus diesem Grunde hatte ich schon ‚ lange den Plan gefaßt und Vorarbeiten dazu begonnen, für die ein- zelnen 'Kordillerenstaaten derartige Zusammenstellungen auszuarbeiten, . wie ich sie bereits für das lemurische Florengebiet und. für Zentral: amerika fertiggestellt habe. / Diese Zusammenstellungen werden sicher allgemein mit Freude E _ aufgenommen werden, da sie sowohl dem Fachbotaniker beim Be- stimmen der einzelnen Arten von großem Nutzen sein. werden, ferner aber auch für die in den einzelnen Ländern tätigen Sammler wichtig 7 sein BSR: weil Sierr aus ihnen nn . eine Übersicht A die = £ Een erwarten tnögen. | - Als erste dieser el erscheint diejenige der si Orchideen von Venezuela. In möglichst kurzen Zeitabschnitten werden : Fe seotche von Colombia, a Peru und Bolivia” Alben. Da erst E Chile durch K. Reiche herausgebracht worden ist, habe ich davon R Abstand nehmen können, nochmals eine Aufzählung“ der Orchideen 2 wer IV LH Von Venezuela hat zwar A. Ernst im Jahre 1874 eine Liste der dort bis damals gesammelten Orchideen veröffentlicht. Diese ist aber nun schon ganz veraltet, da inzwischen die Artenzahl sich erheblich vergrößert hat, sodann ist diese Liste auch für die damaligen Zeiten durchaus noch nicht vollständig gewesen. Bei meiner jetzigen Zusammen- stellung ist sie mir dennoch von großem Nutzen gewesen.‘ Ich habe versucht, alle Arten hier zu erwähnen, die von den betreffenden Kordillerenstaaten teils in der Literatur angegeben sind, teils in den mir zurzeit zugänglichen Herbarien aufbewahrt werden, und glaube dadurch eine ziemliche Vollständigkeit erreicht zu haben. Wieviel aber dennoch in den einzelnen Ländern zu tun übrig bleibt, wird aus den Ausführungen bei den einzelnen Teilen zur Genüge . hervorgehen. Selbstverständlich konnte ich in vielen Fällen die Richtigkeit der Bestimmungen nicht nachprüfen. Es wird dies erst bei einer kritischen Durcharbeitung des gesamten Materials möglich sein. Eine solche kann aber erst vorgenommen werden, wenn reicheres und vollständigeres Material aus den einzelnen Ländern vorliegen wird. Es wird daher Aufgabe der draußen tätigen Botaniker und Sammler sein, dafür zu sorgen, daß wir aus allen Departementos und Bezirken ein möglichst gutes Material von allen auftretenden Arten erhalten, damit wir einmal dem Gedanken näher treten können, richtige Orchideenfloren der ein- zelnen Länder zu verfassen, in denen dann auch die einzelnen Stand- orte und die Sammler aufgezählt werden müßten. Diese späteren Publikationen sollen es den draußen tätigen Sammlern dann auch er- 2 möglichen, ihre Pflanzen an Ort und Stelle selbst zu bestimmen. Ich hoffe nun, daß ich von recht vielen Seiten auf die etwa in den einzelnen Listen fehlenden Arten aufmerksam gemacht und durch Zusendung von Material, dessen Bestimmung ich selbstverständlich gern übernehme, weitere Unterstützung finden werde, damit ich von Zeit zu Zeit -unächst Nachträge zu den Orchideenfloren der einzelnen Bu Korlillerenstaaten geben kann. Botanisches Museum, Dahlem b. Berlin, im September 1919. Dr. Rud, Schlechter. I. Allgemeines. F N Er Venezuela oder, wie das Land offiziell benannt ist, die Vereinigten ä Staaten von Venezuela (Estados Unidos de Venezuela) ist der nord- östlichste der Staaten, durch welche sich die südamerik ansehen. Anden oder Kordilleren ziehen. 'Im Norden wird das Gebiet durch das Karibische Meer begrenzv. ® Von der Orinoco-Mündung, die noch in Venezuela liegt, zieht sich 3 ‚die Ostgrenze gegen Britisch-Guiana etwa längs des 60. Grades west- _ licher Länge bis zum Roraima- Gebirge, das sowohl von den Engländern - für Guiana beansprucht, als auch nach den brasilianischen Angaben und _ Karten für brasilianisches Boden erklärt wird, tatsächlich aber wohl noch sanz auf venezuelanischem Gebiete liegt. Von hier erstreckt sich die Südgrenze zunächst ziemlich genau nach Westen, längs der Sierra £ EB acaraima etwa bis zum 65. Grad westl. Länge, dann längs der Sierra 1 Parima nach Süden und längs der Sierra Curupira nach Südosten. Etwa ein Grad oberhalb der Einmündung des Rio Uaupes in den | Rio Guainia beginnt die Westgrenze. Diese verläuft nun zunächst nördıich längs des letzteren, dann etwa von San Fernando de Ata- an am Orinoco entlang weiter in nördlicher Richtung bis zur Mündung ‚des Rio Meta. An diesem entlang zieht sie sich zunächst nach Westen ‚etwa bis zum 73. Grad w. L. und von hier aus ziemlich direkt nach Norden zur Guajira-Halbinsel, westlich des Maracaibo-Sees. Diese West- grenze nach Colombia hin ist aber bis heute von Venezuela nicht als E gültig anerkannt, vielmehr wird von diesem Staate auch ein Teil der "heutigen Meta- und Quesada-Territorien beansprucht. | “ "Das gesamte so umgrenzte Gebiet bedeckt einen Flächenraum - von etwa 1020400 qkm, ist also Nicht ganz doppelt so groß als das Deutsche. 3 a Sa Bisher haben sich 23 Staaten von sehr ungleicher Größe u $ ? e: “ : E« E “ Die Okehidsenflors von Venezuela. Fedde Rep. Beih. VI Bg.1. 1 2 R. Schlechter. Nach Sievers!) zerfällt das ganze Land seinem Aufbau nach im vier Teile, das Gebirgsland des Nordens, die davor ‚gelagerten Küstengebiete, die Llanos und Guayana. Von diesen bedecken die Gebirge des Nordens etwa 120000, die nicht gebirgigen Küstengebiete etwa 80000, die Llanos etwa 300000 und Guayana etwa 520000 qkm. Auf die Gebirge des Nordens und die davor liegenden Küstengebiete: komme ich unten näher zurück. Zunächst seien hier einige erklärende Worte über die Llanos und die als Guayana bezeichneten Teile des Landes- gesagt. Wir finden eine Schilderung dieser Gebiete bei J. M. Spence?}. : Die Llanos dehnen sich etwa vom Fuße der Kordillere von. Merida nach: Westen aus bis zum Dulta des Orinoco und von der Südgrenze der Gebirge des Staates Miranda bis zum Rio Meta. Sie stellen riesige, teils offene, teils mit niederem Gesträuch bedeckte, teils mit Baumgruppen übersäte Ebenen dar, aus denen sich flache Tafel- berge, zum großen Teile aus Sandstein bestehend, stellenweise bis 300 m. ü. M. erheben, umgeben von Wasserläufen, die während der Zeit des Hochwassers die niedrigeren Teile des Gebietes überfluten. Sobald das. Wasser abgelaufen ist, bieten sie eine vorzügliche Weide, die imstande: wäre, einen riesigen Viehbestand zu ernähren. Kleinere Dörfer und An- wesen von Viehzüchtern, seltener kleine Städtchen sind spärlich in diesen Ebenen anzutreffen. | Der als Guayana zu bezeichnende Teil des Landes ist der südliche und östliche. Er ist bedeckt mit dichtem, fast noch ganz unerforschtem Urwald, der ganz ähnliche Verhältnisse aufweist wie das brasilianische Hylaea-Gebiet und pflanzengeographisch diesem auch noch zuzu- rechnen ist. Früher wurde dieses Areal unter dem Namen Guayana als eigener Staat, mit der Hauptstadt Ciudad-Bolivar am Orinoco, be- trachtet. Im Süden wird dieses Gebiet durch ein eigenes Geb:rgssystem, die Sierra Parima, durchzoger, die im Penon Maraguaca mit: etwa 2600 m ü. M., ihren höchsten Höhepunkt erreicht. Wie es scheint, besteht ein Teil dieses Gebirges, so besonders der östliche, zu dem wohl auch der Roraima noch zu rechnen ist, aus Sandsteinformationen. Bisher ist das Gebirgssystem, mit Ausnahme des Roraima, botanisch fast noch ganz unerforscht. Da es auffallend isoliert liest, ist von ihm, wie die Erforschung des Roraima bewiesen hat, in bezug auf die Orchideen noch sehr viel zu erwarten. Jedem Botaniker und Sammler, dem sich Gelegenheit dazu bietet, sei daher die Erforschung dieses Gebietes an- gelegentlichst empfohlen, denn sowohl pflanzengeographiseh wie floristisch kann er hier sehr interessante Entdeckungen erwarten. Aber auch die 3) Sievers, W., Die Cordillerenstaaten. II. 2) Spence, J.M., The Land of Bolivar. r I. Allgemeines. 3% ER Urwälder von ‚Guayana sind noch vollkommen unerforscht und werden sicher die Flora von Venezuela in bezug auf, Artenzahl sehr bedeutend ; ; bereichern, da erstens ohne Zweifel sehr viele brasilianischen Typen hier von Süden her in das Gebiet eindringen, zweitens aber auch, wie die spärlichen Sammlungen aus dem Rio Negro-Gebiet gezeigt haben, recht viele Endemismen auftreten dürften, darunter viele besonders gärtnerisch wertvolle Orchideen. Das nördliche Gebirgsland besteht aus zwei getrennten Gebirss- systemen. Im Westen setzen sich die kolombianischen Kordilleren von Bogota nach Norden und Nordosten durch venezuelanisches Gebiet fort und bilden in den Staaten Tachira, Merida und Truxilloe hohe steile Ketten, die in der Kordillere von Merida oder Sierrä Nevada de Merida mit etwa 5000 m ü. M. ihre höchste Höhe erreichen und noch in die Regionen des ewigen Schnees hineinragen. In den Bergländern von Coro und Barquisimento findet dieser nordöstliche Hauptstock dann sein Ende. Der direkt nach Nörden sich streckende Zweig der | Kordilleren bildet mit der ganz unerforschten, dicht bewaldeten Sierra de Perija östlich des Maracaibo-Sees einen Teil der Ostgrenze gegen Nord-Kolumbien. Das zweite Gebirgssystem wird gebildet durch das von Westen nach Osten sich hinziehende Karaibische oder venezuelanische Küsten- Gebirge. Dieses aus zwei Ketten gebildete Gebirge wird durch die Senke von Barcelona in zwei Hälften geteilt, deren westliche in dem Naiguata bei Caracas noch fast 2800 m Höhe erreicht, während die östliche in dem Turumiguire, unfern Cumana, nur bis 2000 m hochsteigt. Die _ vorgelagerten Inseln Margarita und Trinidad sind nach Sievers als abgelöste Stücke dieses Karaibischen Gebirges anzusehen. Diese _ Feststellung ist pflanzengeographisch besonders wichtig, da durch sie auch das Auftreten vieler ursprünglich nur von Trinidad bekannten Pflanzen in Nord-Venezuela leicht erklärt wird. Die nicht gebirgigen Küstengebiete haben ihre größte Ausdehnung im Tiefland von Zulia, in das die Lagune oder der See von Maracaibo tief einschneidet. Sonst erstrecken sie sich als mehr oder minder schmaler Streifen längs der Küste, der nur da einige Breite erlangt, wo die Küstengebirge weiter zurücktreten oder von breiten Flußtäler durch- E schnitten werden. | In einem Lande, das von so mächtigen, hohen Gebirgen durch- zogen ist, ist selbstverständlich das Kli ma in den verschiedenen Höhen- lagen großen Veränderungen unterworfen. Die niedrig gelegenen weiten Gebiete besitzen ein rein tropisches Klima, während wir in den Gebirgen alle Übergänge zum Klima der ‚‚tierra templada‘“‘ und dem Höhenklima der „tierra fria“ antreffen können. Beachtenswert ist dabei aber, daß | 1: * Br Ar Se I Ab m 4 | R.: Echleohter. die’ am Meere gelegenen Gebiete ungleich größere Niederschlagsmengen 4 empfangen als die im Inneren gelegenen und daß der Osten nur zwei Jahreszeiten, eine Trockenheit von November bis April und eine Regen- zeit von Mai bis Oktober besitzt, während im Westen vier J ahreszeiten »\ d. h. zwei kleine Regenzeiten und ; zwei kleine Trockenzeiten unterschieden werden können. | Über die Temperaturverhältnisse sind die me. leider nicht sehr reichlich. Sie fehlen fast ganz aus dem Innern, von den Llanos und von Guayana. J. Hann?) gibt die folgenden Werte an: La Guayra und Pos 3 Cabello an der Küste besitzen ein Jahresmittel von 27,10 bzw. 27°C, bei einem Monatsmittel von 25,8° C im kältesten Monat Januar und 26,2° C im Februar in La Guayra und einem Monatsmittel von 28300 im heißesten Monat September in La Guayra und 27,9° C im Jüli in Porto Cabello.. Caracas weist auf der einen Station bei 920 m ü. M. ein Jahresmittel von 21,8°C, auf’der anderen bei 1042 m ü. M. von 20,2°C auf, mit Monatsmitteln von 20,3 bzw. 18,1% C in den kältesten und 23,3 bzw. 21,70 C in den wärmsten Monaten. Die deutsche Kolonie Tovar, bei 2040 m ü.M. im Staate Merida, hat dagegen ein Jahresmittel von 14,4% C ergeben, mit einem Monats- mittel von 12,7 bzw. 14,6° C in den kühlen Monaten Januar und Juni urd 15,1° in den wärmsten Monaten April und September. Die Tempe- ratur dieser Ortschaft zeichnet sich überhaupt durch auffallende Gleich- förmigkeit aus. Wir finden hier für die zwölf Monate von Januar bis Dezember die folgenden Mittel: 12,70 C, 13,50 C, 14,30 C, 15,10 C, 14,90 C, 14,69 C, 14,79. C, 14,8° C, 15,10 C, 14,70 C, 14,40 C und 13,60 C. Messungen über den Regenfall liegen leider nur von Caracas vor. Diese ergeben mit 811 mm eine überraschend geringe Summe, denn auf Trinidad, das wohl für den östlichen Teil des Küstengebietes als maßgebend bezeichnet werden kann, ist nach 35jährigen Beobachtungen ein durchschnittlicher jährlicher Regenfall von mehr als ie Höhe, nämlich 1698 mm bei 20 m ü. M. festgestellt worden. Von den westlichen Teilen des Gebietes liegen keine Beobachtungen vor, doch dürften sich etwa in Merida ähnliche Jahresmittel ergeben ‚wie in Bogota, wo nach vierjährigen Beobachtungen der jährliche Regen- fall auf 1614 mm festgelegt worden ist, der sich auf 189 Tage verteilt. Eine Geschichte der botanischen Erforschung von Venezuela ist bisher noch nicht geschrieben worden. Ich will daher versuchen, hier in kurzen Zügen das zusammenzustellen, was ich darüber in der Literatur habe finden können. Die meisten dieser Daten konnte 2 Hann, J., Handbuch der Klimatologie. 1. Raise: er Die erste Kunde über venezuelanische Fhlanzen verdanken wir Peter Loefling, einem Schweden und Schüler Linnes, der im Auftrage _ der spanischen Regierung zur Erforschung des Landes im April 1754 in Cumana in Begleitung der beiden Ärzte Benito Pastor und Antonio 3 Condal sowie zweier junger Zeichner, Jose Santos und Franeisco | ‚La Garza landete. Es war ihm leider eine nur zehnmonatige Tätigkeit SE im Lande beschieden. Mit großem Eifer durchforschte er die Umgebung : ” = von Cumana und drang dann über Nueva Barcelona bis zu den F- L Missionen von Piritu vor. Nach seiner Rückkehr nach Cumana unter- nahm er einen Besuch der Missionen am Caroni, von dem er ein schweres Fieber zur Küste mitbrachte. Dennoch unternahm er 1755 eine Reise b mach den Merurcuri-Missionen, die leider für ihn fatal werden sollte, denn am 22. Februar erlag er einem neuen schweren Fieber. Seine Aus- 3 beute an Pflanzen und seine Aufzeichnungen wurden an Linne ge- = schiekt, welcher die Ergebnisse der amerikanjschen und früheren For- g schuhgen Loeflings unter dem Titel: ‚Petri Loefling, Iter Hispanicum eller Resa til Spanska länderna uti Europa och America ete.“ im Jahre Ber 17587 in Stockholm veröffentlichte. Als nächster Botaniker besuchte kein geringerer als N. J. von J ac quin die Gestade Venezuelas. Soweit zu ermitteln ist, hat er während Seiner vierjährigen ‚Reise, von West-Indien kommend, sich nur kurze Zeit in Cumana aufgehalten und daselbst einige Pflanzen gesammelt, Fr unter denen aber kaum Orchideen erwähnt werden. Auch aus den Samm- B: lungen, welche Fr. Bredemeyer zusammen mit G. Schücht während ib zweier Jahre, von 17861788, die sie im Auftrage des Kaisers Joseph II. von Österreich als Gärtner der. Maerterschen Expedition in Venezuela zubrachten, sind kaum Orchideen beschrieben worden. | Am 5. Juni 1799 kam A. v. Humboldt zusammen mit A. Bonpland auf seiner großen „Reise in die Äquinoetialgegenden Süd-Amerikas‘“ nach . ann. "Die beiden Forscher besuchten die nördlichen Küstengebiete | _ von Cumana bis Caracas und drangen in die Llanos-Gebiete .bis zum 78 eigniare ein. Ihnen verdanken wir die erste Kenntnis verschiedener bemerkenswerter Orchideen. In ihrer Aufzählung führten sie die folgenden Arten aus Venezuela an: Ophrys ciliata?) H.B.et Kth., Vanilla aromatica 4) Cf. Urban, J., Symbolae Antillanae. III (1902), p. 6_ıs8. 2) Ophrys eiliata H.B. u. Kth. — Craniches ciliata Kth. Oymbidium cordigerum H. B. u. Kth. = Eneyelia alropurpurea Sehltr. Cymbidium violaceum H. B. u. Kth. — Catileya violacea Rchb. f. 6 i R. Schlechter. Sw., Isochilus linearis R. Br., Cymbidium cordigerum H: Brett ©. glandulosum H. B. et Kth. und ©. violaceum H. B. et Kth. men D. Lockhart, der seit 1818 bis zu seinem Tode im Jahre 1846 als Leiter des von ihm gegründeten botanischen Gartens auf Trinidad tätig war, sandte eine Anzahl von ihm in Venezuela gesammelter Pflanzen - lebend nach Kew. Es ist nicht bekannt geworden, ob sich unter den von ihm nach England geschickten Pflanzen auch Exemplare von venezuela- nischen Orchideen befanden. Hooker hat die Orchideengattung Lock- hartia, die durch ihn zuerst in England. bekannt geworden ist, ihm 2 widmet. ef - Der französische Reisende A. Plee besuchte im Auftrage des Musee d’Histoire naturelle in Paris, von Westindien kommend, im Jahre 1824 Maracaibo in Venezuela. Die von ihm hier gesammelten Pflanzen sind, soweit ich feststellen konnte, nicht zusammenhängend bearbeitet worden, so daß wir nicht wissen, ob und welche Orchideen sich unter ihnen be- fanden. E Der kurze Aufenthalt, welchen der durch seine Forschungen in Colombia berühmte französische Botaniker J. Goudot in der Umgebung von Porto-Cabello im Jahre 1825 nahm, hat vielleicht genügt, um«dort manche interessante Art einzusammeln, doch sind die Sammlungen, welche sich in Paris befinden, bis jetzt nur zum geringsten Teile bearbeitet, so daß wir nicht wissen, ob sie auch Orchideen enthalten. "Über die Sammlungen, welche der spätere Präsident der Repub ik, Dr. J. M. Vargas, ein wissenschaftlich hochstehender, geborener Vene= e zuelaner, im Anfang der dreißiger Jahre des letzten Jahrhunderts an De Candolle und Mercier, in Genf, aus der Umgebung von Caracas schickte, ist uns leider nichts Näheres bekannt geworden, weil sie wohl zumeist ckenfalls noch unbearbeitet sind. | Mit der Ankunft des deutschen Sammlers und Reisenden J. W. K. Moritz im Jahre 1835 beginnt gewissermaßen eine neue Epoche der Erforschung der Vegetation von Venezuela. Auf ausgedehnten Reisen, die ihn durch einen großen Teil des nördlichen Küstengebietes und in die Llanos-Gebiete bis zum Orinoco und Apure führten, sammelte er eine große Zahl von neuen Arten. Besonders in den beiden Staaten Merida und Truxillo, in denen er sich längere Zeit aufhielt, gelang es ihm, sehr viele noch unbekannte Orchideen zu entdecken, die teils von Klotzsch, teils später von H. G. Reichenbach beschrieben wurden. Im Jahre 1837 nach Deutschland zurückgekehrt, litt es ihn nicht lange in der alten Heimat. Er begab sich 1840 nochmals nach Venezuela und kaufte sich in der deutschen Kolonie Tovar eine kleine Besitzung, auf der er sich besonders dem Anbau von Gemüse und Blumen für den Markt widmete. Er starb hier im Juni 1866. | - I. Allgemeines. | 7 2+ = Der bekannte Reisende Rob. H. Schomburek, ebenfalls ein ee "Deutscher, der im Auftrage der englischen Regierung De merara (Britisch- 'Guiana) bereiste, drang über die Sierra Parima an der Grenze von - Nord-Brasilien im Jahre 1837 bisnach Esmeralda am oberen Orinoco vor und brachte von hier eine Anzahl interessanter Beobachtung und Sammlungen mit. Besonders wichtig ist aber für Venezuela die zweite Expedition Schomburgks, auf der er im Jahre 1842 als erster das Roraima- Gebirge besuchte und dessen Flora erforschte. Unter der ‘großen Zahl von Neuheiten befanden sich auch verschiedene Orchideen, die zumeist von J. Lindley beschrieben wurden. Als Begleiter des bekannten Kakteen- Monographen Dr...Pfeiffer, Er aus Kassel, und des Zoologen Gundlach, aus Marburg, unternahm C. Fr. Ed. Otto 1839 eine Reise nach Westindien, nach der er über Nord- amerika dann auch nach Venezuela kam. Er bereiste 1840—1841 hier ‚hauptsächlich die Gebiete an der Nordküste und drang von Cumana aus nach Süden bis zum Orinoco vor. Die Einführung zahlreicher lebender Pflanzen aus Venezuela nach Europa, darunter auch vieler Orchideen, unter denen sich verschiedene als neu erwiesen, ist ihm zu verdanken. Im Dezember 1841 kam Jean Jules Linden in Begleitung seines Neffen L. J. Sehlim und des Zeichners N. Funk auf seiner dritten Reise . mach dem tropischen Amerika nach Venezuela. Nach Untersuchung des * Karabischen Gebirges von Caracas bis Cumana begaben sich Linden und Schlim nach Merida, wo sie die Forschungen von Moritz fortsetzten und den Orchideen besonderes Interesse entgegen- "brachten. Von hier wurden die Niederungswälder von.Zulia und dann Neu-Granada besucht. Nach Erforschung vieler Provinzen - dieses Gebietes gingen sie über Bogata, Merida, Truxillo, Varinas ın die Llanos am Orinoco und trafen über Carababo im August 1843 wieder in Caracas ein. Nachdem sie dann noch Puerto Ca- | bello und das nördliche Neu-Granada durchforscht hatten, kehrten sie im Jahre 1845 über Cuba nach Europa zurück. Funk durch- - forschte vom Mai 1842 ab zunächst den westlichen Teil des Kari- bischen Küstengebirges, begab sich dann nach Neu-Granada, um die Sierra Nevada von Santa Marta zu besteigen, und trat ‚dann im Dezember 1843 über Caracas die Heimreise nach Europa an. Die Resultate. dieser. Reisen bestanden in sehr wichtigen und für die Flora von Venezuela und Neu-Granada grundlegenden Pflanzen- _ sammlungen, die teils als Herbarien, teils lebend nach Europa gebracht wurden. Durch sie werden besonders die Moritzschen Forschungen » "in Merida ergänzt. Die zahlreichen neuen Orchideen wurden von dem englischen Orchideologen J. PAney im Jahre 1846 in einer be- u ei AR Ara za! 1 yr 8 R. Schlechter. sonderen Arbeit unter dem Titel „Orchideae Lindenianae“ ven _ öffentlicht. Durch die Resultate besonders seiner jean Reisen BR EN, schickte J. J. Linden im Jahre 1845 seinen Neffen L. J. Schlim und N. Funk nochmals aus. Nachdem sie Guadeloupe einen kurzen Besuch abgestattet hatten, trafen die beiden Forscher nochmals in Venezuela ein. = Nach Durchforschung der Staaten Miranda, Carababo, Barquisi- mento, Truxillo, Zulia und Merida begaben sie sich nach den öst-- lichen Provinzen von Neu-Granada, von wo aus Funk mit der reichen Ausbeute nach Europa zurückkehrte, während Schlim seine Forschungen in Neu-Granada bis zum Jahre 1852 fortsetzte. Die Ausbeute dieser’ Forschungen allein an Orchideen dürfte zu den reichsten gehören, die je durch eine derartige, hauptsächlich für gärtnerische Zwecke ausgerüstete- Expedition geliefert worden ist. Die Orchideen der Funk- Schlimschen Expedition wurden teils durch J. Lindley, teils durch H. G. Rene bach bearbeitet. W. Purdie, der seit 1846, als Nachfolger Lockharts, Leiter des Botanischen Gartens auf Trinidad war, unternahm von dort aus 1857 eine Reise in. das Innere von Venezuela, doch ist über. die botanischen Ergebnisse derselben bisher nichts veröffentlicht worden. | Reinh. van Lansbergen, welcher um die Mitte der vierziger J dr sich als holländischer Vertreter in Caracas aufhielt, schickte im, Jahre- 1845 viele lebende Pflanzen von dort in seine Heimat. Unter ihnen befand: sich eine ganze Reihe von neuen Arten, die in zerstreuten Zeitschriften: 4. ım Verlaufe der nächsten Jahre beschrieben wurden. Auch an Regel = in Petersburg hat er offenbar Sendungen abgehen lassen, welche auch: Orchideen enthielten. Wie es scheint, hat van Lansbergen auch eiır ‚Herbar angelegt, denn Reichenbach (fil) publizierte die neuen Orchi- deen dieser Sammlung in einem Aufsatze unter dem Titel „Orchideae Lansbergianae‘“. Die genauen Daten des Aufenthaltes von van Lans- bergen in Venezuela konnte ich leider nicht feststellen. Von 1848 ab bereiste Hermann Wagener als Pflanzensammler- die nördlichen (Küsten-) Staaten von Venezuela. Besonders waren. es die Gebiete des Käribischen Gebirges und die Umgebung von Merida, denen er seine spezielle Aufmerksamkeit zuwendete. Ihm ver- dankt die Gärtnerei die Einführung von Hunderten neuer Pflanzen nach Europa. Mit reichen Schätzen beladen kehrte er nach fast fünfjährigem Aufenthalte in Venezuela und Nord-Colombia im September 1853 nach Europa zurück. Hier blieb er aber nur wenige Monate, denn schon im Mai 1854 traf er wieder in Caracas ein. Zu Anfang des Jahres 1855 war er dann offenbar für Linden im Gebiete der Sierra Nevada de Santa. M arta tätig, kehrte aber bald nach Venezuela zurück und übernahm hier- 13 j Er A % Üs a: ‚Allgemeines. Era 9 die Leitung einer Pflanzung. Seine hauptsächlichste Sammlertätigkeit ällt in die Jahre 1850-1853, während der er besonders nach Deutsch- Jand,:vor allen Dingen an den Gärtner Allardt und an Dr. Klotzsch “vom Botanischen Garten in Berlin, zahllose lebende Pflanzen und Päckchen: mit Sämereien schickte, durch die bald viele Neuheiten in den europäischen: Gärten weitere Verbreitung fanden. Ganz besonders reich aber war seine Ausbeute von Orchideen, die von H. &. Reichenbach zusammenhängend: bearbeitet und als „Orchideae Wa generianae“ im zweiten Bande: der Bonplandia veröffentlicht wurden. Neben Moritz, Linden, Funk. - ‚und Schlim muß Wagener als Erforscher der Orchideenflora von Vene- zuela ganz besonders genannt werden. ©. F. Appun, welcher zehn Jahre lang, von 1849—1859, Venezuela als naturwissenschaftlicher Sammler bereiste, schickte ebenfalls viele- lebende Pflanzen, darunter auch Orchideen nach Europa, doch scheinen: seine botanischen Sammlungen nicht viel Neues ergeben zu haben. Seine Bedeutung liegt hauptsächlich auf zoologischem Gebiet. Immerhin aber- verdanken wir ihm recht gute Schilderungen der Vegetationsverhältnisse des Landes. | 5 | -H.Karsten, wohl einer der besten Beobachter der Flora des Landes,. kam im Frühjahr 1844 nach Porto Cabello und widmete sich der Er- forschung der Pflanzenwelt, besonders der Staaten Carabobo und. Bolivar (jetzt Federal-Distrikt und Miranda) bis zu seiner Rückkehr: nach Europa im Jahre 1847. 1848 kehrte er nochmals nach Venezuela. zurück, bereiste nun einen großen Teil der Küstenstaaten und besuchte auch die Kordillere von Merida. 1850 sehen wir ihn in Cumana, dann wieder in Carabobo resp. Porto Cabello, das neben der deutschen Kolonie Tovar sein Standquartier war. 1852 ging er von Porto Cabello nach Maracaibo und von dort aus nach Colombia, das er nun bis zu seiner endgültigen Rückkehr nach Europa im Jahre 1856 zum Schau- platz seiner Tätigkeit machte. Um der Erforschung der Flora von Vene- zuela hat sich der unermüdliche Gelehrte sehr bedeutende Verdienste _ erworben. Seine sämtlichen Schriften über diesen Gegenstand zeugen von einer besonderen Beobachtungsgabe. Seine Abbildungen und Be- schreibungen sind die besten und zuverlässigsten, welche es gibt. Leider: scheint nur ein geringer Teil seiner Sammlung bearbeitet worden zu sein. Unter seinen Orchideen fand sich eine ganze Reihe neuer Arten, die zum. Teil vön ihm vorzüglich abgebildet worden sind. Der in Caracas ansässige Apotheker J. Gollmer schickte während n der Jahre 1852—1857 an das Botanische Museum in Berlin eine ziemlich umfangreiche Sammlung getrockneter Pflanzen aus den Umgebungen von Caracas und Tovar. Soweit ich beurteilen kann, enthält diese Sammlung verhältnismäßig wenige Orchideen. er] vw N Om. Ä 10 R. Schlechter. | a Während der Jahre 1856—1858 hielt sich A. Fendler, der bereits in Nord- und Zentralamerika als Sammler tätig gewesen war, in der 4 deutschen Kolonie Tovar auf, wo er eine kleine Besitzung erworben hatte. . 2 1 Während dieser Zeit gelang es ihm, eine sehr gute Sammlung besonders von Cryptogamen und kleineren, epiphytischen Orchideen zusammen- zubringen, die den Beweis lieferte, wie reich die Epiphytenflora dieser Gegenden ist. Viele der von Fendler daselbst gesammelten Arten sind von keinem anderen Sammler wiedergefunden worden. Die Sammlung ist besonders reich an Stelis- und Pleurothallis-Arten. . Yen | Zu Anfang der sechziger Jahre des letzten Jahrhunderts scheint | auch F. Engel, der die Küstenstaaten von Venezuela und Merida bereiste, einige Sammlungen angelegt zu haben besonders von Palmen. Daß cr auch Orchideen sammelte, geht daraus hervor, daß Reiehenbach in der Linnaea (v. XLI) im Jahre 1877 einige neue Arten von ihm beschrieb. Im Jahre 1861 war A. Ernst aus Deutschland nach Venezuela ausgewandert und hatte sich dort in Caracas niedergelassen, wo er sich erst dem Lehrfache widmete und von 1874 ab als ordentlicher Professor der Naturwissenschaften an der Universität Caracas wirkte. Ernst hatte in den langen Jahren bis zu seinem Tode, im Jahre 1899, häufig Veranlassung, im Lande herumzureisen. Während dieser Reisen und auf Ausflügen von Caracas aus nahm er die Gelegenheit wahr, die Fauna und Flora des Landes zu studieren, als deren bester Kenner er bald galt. Ganz aber im Gegensatz zu dem in Australien wirkenden Deutschen E N F. v. Müller scheint er nie den Wunsch gehabt zu haben, seine sicher a Du a A Te ir a ER nicht unbedeutenden Sammlungen den europäischen Fachgenossen zu- gänglich zu machen!). So ist es gekommen, daß wir so gut wie nichts über die Resultate der botanischen Forschungen des Mannes wissen, der die beste Gelegenheit dazu gehabt hätte, die Fundamente zu einer „Flora Venezuelana“ zu legen. Sein Phanerogamenherbar soll nach seinem ‘ Tode in den Besitz der Universität Caracas übergegangen sein, von wo es hoffentlich auch den Forschern zugänglich gemacht wird, die sich mit der Flora des Landes beschäftigen wollen. Wir verdanken Ernst aber die erste Zusammenstellung, der Orchideen von Venezuela und einige | Schilderungen der Flora des Landes. E Die kurzen Besuche, welche F.R. A. Johow und A. F.W. Schi ‚per im Jahre 1883 dem Lande machten, können wir übergehen, da beide als Sammler daselbst kaum tätig gewesen sind. | Eine kleine Sammlung von einigen Dutzend Arten hat P. Preuß 1) Der dieses hatte sich wiederholt an ihn gewendet und um Zu- sendung von Orchideenmaterial gebeten. Das Resultat war, dass er einmal, im Jahre 1896, ein kleines Päckchen ohne Mitteilung der Standorte schickte aber auch auf spätere Schreiben hin nichts weiter von sich hören ließ. Br a a rd I u in it ; ar A h \ - h, F N . E als professionelle Sammler, teils aus Liebe zum Bergsport das Gebiet a: Schr a seiner, im Jahre 1899—1902 im Auftrage des _Kolonialwirtschaftlichen Komitees in Berlin ausgeführten Reise zum Studium der Nutzpflanzen in Zentral- und Südamerika auch Venezuela "besuchte. Unter den wenigen von ihm während dieser Reise gesammelten Orchideen befanden sich zwei Habenaria-Arten, welche von Fr. Kränzlin 2: ‚ Allgeineinen er ee 11 als neu beschrieben worden sind, ein’ neues Epidendrum ist weiter unten bekannt gegeben. Schließlich sei noch erwähnt, daß Passar ge und Selwyn bei Ge- legenheit der deutschen Caura-Expedition während der Jahre 1901-—-1902 ‚eine wichtige Sammlung von 819 Arten mitbrachten, die deshalb be- sonderes Interesse verdient, weil sie Pflanzen aus dem Gebiete des Caura- Flusses, im Staate Bolivar, also aus dem Guayana-Gebiet enthält, in dessen Nähe vorher nie ‚botanische Sammlungen angelegt worden sind. Diese Sammlung, welche auch einige wenige Orchideen enthält, ist bisher noch nicht bearbeitet worden. Durch Herrn P. Wolter, in Magdeburg, erhielt ich während des Druckes dieser Arbeit eine kleine Sammlung von Orchideen, welche der Kaufmann Salomon Briceno im Jahre 1895/1896 in der Um- gebung von Merida zusammengebracht hatte. Sie besteht hauptsächlich ‚aus gärtnerisch a voahsen: Arten, welche sich zur Schnittblumenkultur eignen. In neuester Zeit, im Jahre 1913, hat A. Pittier im StaateMiranda in der Umgebung von Cardenas und Galipan eine größere, bisher noch nicht genauer bearbeitete Sammlung angelegt, welche auch eine Anzahl von Orchideen enthält, von denen die neuen Arten hier ver- öffentlicht werden. Verschiedene europäische ee haben dureh meist un- bekannte Sammler aus Venezuela oft größere Mengen, meist großblütiger "Orchideen eingeführt, so besonders die englischen Firmen Sander and BR 2 Sons, Veiteh und andere. Aus Deutschland erhielt der Verf. wieder- holt durch Herrn O. Beyrodt in Marienfelde bei Berlin und besonders durch Herrn K. W. John, in Andernach, venezuelanische Orchideen zur” Bestimmung. Von letzterem auch gepreßte Exemplare, unter denen sich zwischen den kleinblütigen Arten einige Novitäten fanden, welche "hier beschrieben werden. | | : Zum Schlusse dieses Abschnitts möchte ich noch kurz diejenigen Sammler erwähnen, welche nur zu kurzem Besuche des Roraima, teils { vorübergehend besuchten, aber durch ihre, wenn auch oft nur kleinen | D Be A‘ Sammlungen zur Kenntnis der Orchideenflora der Südostecke des Ge- bietes (des Staates Bolivar) manches beigetragen haben. Als erster Sammler nach Schomburgk gelangte D. Burke im Jahre ? N . ’ er Y “ % ie ER RR. Schlechter. we 5 2 bis 1881 zum Roraima. Er war von der Firma Veitehin England engagiert, 5 um gärtnerisch wertvolle Pflanzen zu sammeln und nach Europa einzu- führen. Soweit bekannt, verweilte er nicht lange auf dem Gebirge. fand aber verschiedene neue Orchideen, darunter Zygopetalum Burkei Rehb. £. E. F. Im Thurn besuchte als Beamter der Regierung von Britisch- | Guiana im November— Dezember 1884 das Gebirge und gelangte als erster am 18. Dezember bis zum oberen Plateau, hielt sich hier aber mit seinen Begleitern nur einige Stunden auf. Ihm ist die Entdeckung einer Reihe ° neuer Orchideen zu verdanken. ‘ Die beiden Engländer Me Connell und Quelch erreichten zweimal. den Roraima und bestiegen ihn bis zum Gipfel. Während des ersten. Aufenthaltes daselbst, im November 1891, blieben sie 3 Tage, bei dem zweiten Besuche, im Oktober 1894, 9 Tage auf den Gipfelplateau und sammelten verschiedene neue Orchideen. Der deutsche Sammler E. Ule kam: im Dezember 1909 zum Ba raima und bezog bis Januar 1910 ein Lager an seinen Abhängen. Während seines dreiwöchigen Aufenthaltes bestieg er verschiedentlich das Gebirge bis zum Gipfelplateau und hielt sich dort stets einige Tage auf. Auch ihm verdanken wir die Entdeckung. verschiedener newer Orchideen und damit den Nachweis, daß die re: des "Gebirges noch keines- wegs genau bekannt ist. Nachdem wir nun einen Überblick über die Geschichte der Erforschung der Orchideenflora von Venezuela bekommen haben, wollen wir dazu . übergehen, diese selbst genauer zu betrachten, um festzustellen, wodurch. sie charakterisiert ist und in welcher Weise sie sich von den Orchideen- floren anderer Gebiete. auszeichnet oder sich diesen nähert. Zunächst müssen wir uns darüber klar werden, daß nur ein ver- schwindend kleiner Teil des Landes in bezug auf seine Orchideen- flora erforscht ist und daß auch dieser Teil noch lange nicht erschöpfend durchgearbeitet ist, denn alle dort tätigen Sammler haben immer wieder: einen verhältnismäßig hohen Prozentsatz von neuen Arten gefunden. Gerade in den letzten Jahrzehnten ist aber für die Erforschung der Flora von Venezuela so gut wie nichts getan worden, denn abgesehen von kleineren Kollektionen, die nur zufällig aufgenommene Exemplare ent- hielten, sind namhafte Sammlungen bereits seit 50 Jahren nicht mehr nach Europa gebracht worden. Es ist geradezu erstaunlich, wie auffallend die Flora von Venezuela vernachlässigt worden ist. Betrachten wir die Herkunft der oben er- wähnten Sammlungen näher, so kommen wir zu dem überraschenden ' Resultat, daß die meisten der Staaten in bezug auf: ihre Orchideenflora uns noch völlig unbekannt sind. Bei manchen können wir wohl nach” SR Be | E | 8 3 & % EB En Sammlungen liegen nur aus Merida, Mi- da und dem Federal-Distrikt vor, wo sich Reisende, wie Linden, en. wa Schlim, Moritz, vd und Fendler um die Er- 1 aracas den ee pajkchen Befanikern zur Bearbeitung zur u Norge | a gestellt. E£ sind wohl nur wenige von ihm gesammelte Arten nach = Europa geschickt worden. Hoffentlich sind diese Sammlungen noch vor- _ handen und werden einmal der Bearbeitung zugänglich gemacht, damit die Resultate dieser jahrzehntelangen SOrSeHNpERn nicht für die Wissen- EB ‚schaft verloren gehen. Ä Aber selbst diese beiden Bubisle) 'Merida und Miranda mit dem Federal- Distrikt, bieten sicher noch unendlich viel Neues, denn 2 ‚gesehen von der näheren Umgebung der Hauptplätze, wie Caracas, La uayra, Merida und Tovar, nn nur wenige Gegenden eo unter- sucht worden. | | | £ Von Truxillo liegen auch nur wenige Arten vor. Ein Gebirgs- nd, mit den klimatischen Verhältnissen, wie sie in Truxillo vorhanden sind, muß eine ganz erstaunlich ‚reiche Orchideenflora besitzen, von der E _ wir uns nach dem bis jetzt Vorliegenden überhaupt Eh kein u: machen i kön önnen. Ä ; | P en den Staaten Lara, Sucre und Carabobo muß dasselbe g sagt werden, wie von Truxillo. Wenngleich hier die Orchideenflora 2 nicht so reich sein wird wie in Truxillo und Merida,.so ist doch anzunehmen, | daß sie der von Miranda und dem Federal-Distrikte nicht sehr an ’ ‚Formenreichtum nachstehen wird, Infolge seiner geographischen Lage zwischen Bogota, Pamplona u Merida, seines für die Entwicklung der Orchideen überaus günstigen imas und des gebirgigen Charakters des Gebietes ist ohne weiteres chen, daß der Staat Tachira zu den an Orchideen reichsten =. 'eilen des Landes gehört, und doch haben wir bisher über seine Orchideen- fl lora bis jetzt nichts erfahren können. Es ist zwar nicht ausgeschlossen, Er - sogar wahrscheinlich, daß einige der Arten, welche von Linden, .) er ink und Schlim > re in diesen on aufgenommen Eistıen an nicht zu eruieren. . J edenfalls liegt‘ er | 14 R. Schlechter. ein sehr viel versprechendes Arbeitsfeld für einen zukünftigen Orchideen- 5 sammler. Die auf dem Roraima angelegten Sammlungen von Schombnrek s Burke, im Thurn, Quelch, Connell und Ule haben gezeigt, welche interessanten und charakteristischen Arten hier in großer Menge anzu- treffen sind. Das ist so ziemlich alles, was w'r von dem sicher sehr reichen Gebiet im Inneren wissen. Über die Orchideenflora der sämtlichen anderen Staaten müssen: uns erst zukünftige Sammlungen aufklären, denn über sie ist uns b’isher nichts bekannt geworden. Es unterliegt gar keinem Zweifel, daß viele von ihnen große Mengen von Arten besitzen müssen, darunter sicher noch unzählige Endemismen. Schon oben habe ich darauf aufmerksam ge- macht, welche Reichtümer noch die immensen, bisher gänzlich uner-- forschten Wälder des als Guayana bezeichneten Gebietes beherrbergen müssen. Auch die Llanos, zu denen die Staaten Apure, Zamora, Cojedes, Guarico, Anzoategui, Monagas und Delta Amacuro gehören, weisen sicher noch zahlreiche bisher unbeschriebene Arten auf, unter denen ohne Zweifel die Gattungen Habenaria und die Spiranthinae, von denen bisher aus Venezuela erst recht wenige Arten bekannt geworden sind, wahrscheinlich eine große Rolle spielen werden. Im Regenschatten der Kordilleren liegen die nurpelichuie dichten Niederungswälder von Zulia, die mit ihrem sehr feuchten heißen Klima als ein Eldorado für Orchideen, zu betrachten sind. Auch diese stellen ein bisher noch ganz unbekanntes Gebiet dar, das viele inter- essante Epiphyten beherbergen muß und vielleicht interessante Auf- schlüsse über die Verbreitung gewisser kolumbianischer und zentral- amerikanischer Typen bieten wird. Wir sehen also, daß hier noch unendlich viel zu erforschen ist, ehe wir imstande sein werden, uns ein richtiges Bild über den Reich- . tum und die allgemeine Verbreitung der Orchideenflora von Venezuela. zu machen. Als A. Ernst im Jahre 1875 seine Liste der Orchideen von Venezuela. abschloß, in der er 426 Arten aufzählte, schrieb er, daß er glaube annehmen zu können, daß nach Erforschung auch der Llanos und von Guayana die Artenzahl auf etwa 600 Arten anwachsen werde. Jetzt nach 42 Jahren sind diese Gebiete auch noch kaum besser erforscht und doch ist die Artenzahl 600 bereits überschritten und heute behaupte ich noch, daß. sie nach meiner Kenntnis der Familie bis zur vollkommenen Erforschung: von Venezuela sicher noch um verschiedene weitere Hundert. Spezies vergrößert sein wird. Erstens werden noch viele Arten nachgewiesen werden, die teils aus Britisch-Guiana oder Brasilien, teils aus Colombia. E Y ai in dc I. Allgemeines. | I oder Zentralamerika, teils aus Westindien schon beschrieben worden ‚sind, sodann aber wird der Prozentsatz an endemischen noch unbe- ad schriebenen Arten, die entdeckt werden, ein sehr hoher sein, denn nach den bis jetzt: gesammelten Erfahrungen haben sowohl die im Gebirge ‚auftretenden Arten, wie auch die der Inlandsavannen und -wälder, meist eine viel lokalere Verbreitung, als man ursprünglich anzunehmen geneigt war. Die Zahl der wirklich weit verbreiteten tropischen Orchideenarten hat sich jetzt doch als prozentual recht gering erwiesen. Zum großen Teile handelt es sich dabei um solche Arten, die in den Küstenformationen auftreten. | 5 | Zunächst werde ich nun hier eine ähnliche Tabelle geben, wie ich sie bei meinen früheren derartigen Veröffentlichungen über die Orchideen des lemurischen Florengebietes und von Zentralamerika gebracht habe. Aus ihr wird die Verteilung der Gattungen und Arten im Gebiete hervor- gehen und unschwer ersichtlich sein. Tabelle über die Verbreitung der Orchideengattungen in Venezuela " < | a|Is|s,F|)F | 2A/J 2,0 | 2 je jaja - 1] Phragmopedilum . | 3| —| — N an 5 ———— 3 a 2 2| Habenaria ...... 22 11 — a — —|— 2 12) 2 7 3| Pogonia ....... oe are a yamılla .....-... I] - i ı l ee a ee 6| Sobralia ........ ae — Bea 1 -7| Elleanthus ......|15 9 — | 2 1.0 us 8] Wullschlaegelia ..|_1 — — = — oo — | wi Bar Bresesttia ...... er ee 10| @omphiches ..... sad ; _————-— 21— 2 er Blerichis .....:. 2 2—- 2 —- - — — — — — — Eos 121 Craniches ....... 6 ee 3 — | — 13 Ponthieva ...... ie “= 1 - > = un en 1 en 14| Hapalorchis ..... I a es a = = — 1415| Discyphus ...... 1 — E 1 — — — — — — eu 16} Oyelopogon ..... 2 232- — -— ———- 3 1- 171 Stenorhynchus ... le ah 1 : 1 2. 18] Sarcoglotis .....| 2) 11 —| — Eu een 1 1 2 19] Centrogenium ...| 1 — — = 3 —_ | —| — 1 a — Endzsmisch Artenzahl Tetragamestus ...| 3) 1 Goodyera (?) 1 = Physurus“.2.... 6 4 Borymbis .. :%%. 2 Microstylis ...... 8 8 Inparis 5. 12 4 2 Scaphosepalum .. | 3 2 Masdevallia ..... 15 11 :Cryptophoranthus 1 | 1 es ec 30 25 Lepanthes ...... DI 8 Pleurothallis .... | 77) 60 Restrepia ........- 5 4 Brachionidium . 2.38 Ochomeria :....... 2. Arpophyllum ...| 1 — Scaphyglottis ....| 3) 2 | Hessen. 2.22. 1 — Ponera ......... A Jsochilus ....... I! — Stenoglossum .. 1! — Epidendrum .... | 95| 50 Hormidıum ..... 1 — Lamum 1 — Uncyelia ;..22.. 14 4 Diaerium .......% 3 — Oattleya ...2...5.7 3 4 Schomburgkia .... ı — Brassavola .....: : + 1 Polystachya .... 1 1 Galeandra ....... 2) — bene een. i _- URyBis. 2.2... 0.0: 1 — Bulbophyllum ...| 3| 2 | Zulophia ....... 1| — C’yrlopodium . 7 3 Govema :....:.. 4 1 Mormodes....... 2) 3 "Bike | Federal-Distriet | _ —— | —— | | — | — | | | | ) -_——_ —— | 3 1 ne 3 ja a mal Bee cn. Bummel Ban. a 124] 2 | - 1i—| 2 Ir j I ar 2 2) U Be Te A ee ER N | = l SE. BB | | : Be CE —— I —— el Se | 1 Seele BE ee | 1 ae 2 El 1 — — —| —| —| — 1 —| — = a Bieejn BE: 1-11 -/- 2): 1% er Ar) Are 112,8 San I. Allgemeines. KT = ve er Merle. 7 , 2. 1.) a 00,2, "Paphinia ....... en, Houlletia ....... 2 1 —— — — — Se I +1 ans. 2. 1 | ee = = _ Beer 2 = ie ara az Stanhopea ee, 2| — — —| —| —| —| — —| — 1 1 Coryanthes ..... de ee Ze & Ken. Zr ah 2 ee ee Brasies. ....: ee = ——| 1 = — Bifrenaria ...... I = = 2 — ——| 1] —| — Lindleyella ...... De en = —| — — 1 — Xylobium ....... a z— . Eee Koellensteinia ...| 3 1 — e Ze aa a = 2 Otostylis ...... el et —_| — = — a ——| |] | Zygopetalum ....| 1) 1, —| — = —| — = —| — a \ Menadenum ..... 3 een | —— 3 Galeottia ....... > | 1 — — — —| - — 5 - =. Stenia :...... tt 1-| | 1-47 — -| - —-| 1 — Kefersteima......| 3 2 —| 1 - == rl 2 = am Chondrorhyncka..| 1 IE | —| | 2 - = - = —ı — Warscewiczella 21 —ı — 1 — — — — - | I! au: | Maxillaria ..... 34 20 —| 14 I 1| —ı — % — 15 Es Camaridium :.... 4 ’ — 4 — —| — — — || | — | — Ornithidium 3 eu z 2, — — 3 e — 5| Trichocentrum :.. | li 1 — ale en | i — Scelochilus ...... 2 2— 1— — | = —ı — 1 — — Compareltia ..... 2 — — 1-—| —ı —| — — — 1l| — — Jonopsis......... a ee 1| — a Rodriguezia ..... 11 —| —ı — — — — — Wale ae iseris .:s22.. 1 —| —ı — — — — — 1. Li, .1) Bemehtia. ....... 2 2 —| 21 — — — — — — — — — "Notylia ......... Br x Re a Aspasia ........ t ee ea I 18 R. Schlechter. 3 E | ® eı$& ä 2 = 5 m \sjajsla2lalald al: THE: | > 94| Trichopilia ...... See | JS 2 95 | Odontoglossum ... 15 11) — TE BR DE Brasie: 2... ee | 22. = 4 1 — 97| Leochilus ......- | ı 1 — —ı —| — — — | 1 Sleez 98 | Oncidium ....... 44| 26) — 16 — 2 1 1 1 21 4 2 99 | Ornithocephalus ge EI — | 1 I — 1) oo ne Su ih 100 | Telipogon ....... 33 | 3) —| —| — — | | | — 101! Zockhartia ...... a no ee 102 | Dichaea ........ 6 3 —| 1 Be Br = ER ae 103 | Campylocentrum .| 2 1 — — a “ rn —| — Be |6351356| 2228] 13) ı6| ı] 9] 17] 19271] a1] 84 Diese Tabelle zeigt uns, daß wir bis jetzt 635 Arten aus Venezuela kennen, die sich auf 103 verschiedene Gattungen verteilen. Wir können: ferner daraus ersehen, daß aus dem Federal-Distrikt!) schon ganz auf- fallend viel mehr Arten bekannt geworden sind als aus den übrigen. Das Vorkommen dieser 271 Arten ist aber nicht etwa darauf zurückzuführen, daß die Umgebung von Caracas sich gegenüber den anderen Teilen des. Landes durch besonderen Orchideenreichtum auszeichnet, sondern nur‘ dadurch zu erklären, daß die Umgebung der Stadt von dem meisten Sammlern, die sich fast alle mehr oder minder längere Zeit dort aufgehalten haben, intensiver durchforscht ist. Das gleiche gilt für den Staat Merida, der in der Tabelle mit 228 Arten vertreten ist, sicher aber eine bedeutend größere Anzahl von Arten beherbergt als der Federal-Distrikt und Mi- randa. Nach meiner Ansicht müßten bei eleichmäßiger Durehforschung des- Landes die drei Staaten Tachira, Merida und Truxillo in bezug auf ihren Orchideenreichtum bei weitem den sämtlichen anderen überlegen sein, während Tachira hier in unserer Aufzählung nur 13 Arten und. Truzillo nur 16 Arten aufweisen; ein Beweis dafür, wie gering und unvollständig unsere Kenntnis der Orchideenfloren dieser Staaten ist. Die verhältnis- mäßig hohe Zahl, die sich für Bolivar ergibt, hat ihren Grund be- sonders darin, daß das Roraima-Gebirge wiederholt von botanisch besser geschulten Sammlern besucht worden ist, von denen allerdings niemand sich längere Zeit daselbst aufgehalten oder den Orchideen ). In den meisten Fällen dürfte hier wohl die Bezeichnung; „Federal- Distrikt“ mit „Miranda“ zusammenfallen, da die Standortsangabe „Caracas“ die Umgebung der Stadt, also Miranda bedeuten dürfte. es 19 besonderes RR ich hat. Die Llanos- St aaten fehlen in der Tabelle gänzlich, da wir über ihre Orchideenflora bisher überhaupt niehts wissen. Die Tabelle ist also auch in der Hinsicht recht instruktiv, daß sie uns zeigt, wie wenig wir über die Orchideen- ‘flora der einzelnen Staaten wirklich wissen. Da zu erwarten ist, daß man in bezug auf die anderen Pflanzenfamilien zu ganz ähnlichen Resultaten kommen wird, werden diejenigen Botaniker, die in Zukunft Gelegenheit haben werden, in Venezuela tätig zu sein, sofort hieraus ‚ersehen können, welche die Gebiete sind, deren systematische Durch- forschung am. meisten benötigt ist und voraussichtlieh die reichsten Resultate zeitigen dürfte. | n Von den bisher in Venezuela nachgewiesenen. Gattungen zeichnen sich Epidendrum, Pleurothallis, Oneidium und Meazxillarıa durch be- sonderen Artenreichtum aus, was durchaus dem andinen Charakter der Flora entspricht. = = Im ganzen haben 6 Gattungen über 20 Arten in deze Gebiete, nämlich: Epidendrum (95), Pleurothallis (77), Oncidium (44), Maxillarie (34), Stelis (30) und Habenaria (22). Ihnen folgen der Größe nach:: Odentoglossum (15), Elleanthus (15), Masdevallia (15), Catasetum. (113) und Eneyclia (14 Arten). 31 Gattungen sind nur in einer einzigen Art bisher im Gebiet vertreten, = also zunächst als monotypisch für Venezuela anzusehen. Von ver- schiedenen von ihnen ist allerdings zu erwarten, daß sie bei genauerer Durchforschung des Landes nicht monotypisch bleiben werden. _ Von den Gruppen sind besonders formenreich. die Pleurothallidinae welche mit 139 Arten in 9 Gattungen vertreten sind, die Epidendrinae, welche 130 Arten aus 9 Gattungen aufweisen, die Oneidiinae, welche 65 Arten aus 4 Gattungen besitzen und die Maxillariinae, von denen bis jetzt 46 Arten aus 3 Gattungen im Gebiete bekannt geworden sind. Auffallend ist die starke Entwicklung der Gattungen Hlleanthus (15 Arten) und Catasetum „(13 Arten). a ’ So weit zu übersehen ist, beträgt die Zahl der für Venezuela _ endemischen Arten bis jetzt 356 Spezies, macht also etwas über die Br. Hälfte der bekannt gewordenen Arten, oder genauer 56,3 Prozent aus, CE - D Y-32 eV F Le B Gegenüber Columbien, Ecuador und Peru scheint nach unserer E jetzigen Kenntnis derselben Venezuela ‘in bezug auf Reichtum seiner Orchideenflora. nieht unerheblich zurückzustehen, doch ist darüber jetzt _ noch kaum. ein definitives Urteil möglich, da, wie aus den obigen: Aus- \ 2 _ führungen. hervorgeht, ein sehr großer Teil des Landes in: dieser Be- - ziehung, für uns noeh. vollständig „terra. ineognita‘‘ ist, das übrige aber ® _ auch. noch. keineswegs als annähernd erforscht; betrachtet werden: kann. Gerade die Vielgestaltigkeit des Landes und: die großem Untersehiede HH 2% ZN 30 | R. Schlechter. in den Klimaten seiner verschiedenen Teile lassen mit Sicherheit darauf N schließen, daß die Flora eine sehr artenreiche ist. Da das ganze Gebiet, wie wir oben gesehen haben, eine Fläche von 1020400 qkm bedeckt und bis jetzt 635 Orchideen von hier bekannt sind, so würde nach unserer heutigen Kenntnis der Verhältnisse durch- schnittlich etwa auf je 1609 qkm eine Art kommen. Die Zukunft ae ‚aber lehren, daß die Verhältnisse ungleich günstiger liegen, Die Zusammenstellung der Orehideen von Columbien ist noch nicht ganz beendet, doch kann man die von dort bekannten Arten ihrer Zahl nach schon jetzt auf weit über 1000 schätzen. Das Gebiet ist aber um fast 200000 qkm größer als Venezuela. Von Westindien sind bis jetzt gegen 450 Arten bekannt geworden, und es ist kaum anzunehmen, daß die Artenzahl weit über 500 hinaufsteigen wird. In der Orchideenflora von Venezuela machen sich einige Einflüsse bemerkbar, die ich hier zum Schluß noch kurz besprechen möchte. Die Zahl der rein andinen Typen ist eine sehr bedeutende. Ihr Einfluß macht sich selbst noch in der Zusammensetzung der. Orchideenflora des Karibischen Gebirges stark geltend. Nicht wenige Arten liegen nach den vorliegenden Angaben sowohl aus dem andinen Staate Merida als auch aus dem Federal-Distrikte bezw. Mi- randa vor. Anderseits ist der von Süden kommende Einfluß auch unverkennbar und wird noch stärker hervortreten, wenn erst die zu Guayana gerechneten Staaten und Territorien bezüglich ihrer Orchideenflora besser bekannt geworden sind. Schon jetzt sind eine ganze Reihe von Hyläa-Typen im Gebiete nachgewiesen worden, die zumeist auch das Hauptkontingent der Örchideenflora von Britisch-Guiana darstellen, welche man als ein offensichtliches Gemisch solcher Typen mit westindischen an- sehen muß. | Nicht zu unterschätzen ist auch der von Norden herrührende Ein- fluß, der sich in dem Vorhandensein zahlreicher westindischer Arten äußert. Allerdings wird dieses Bild dadurch etwas unklar, daß man gewöhnlich Trinidad mit zu Westindien rechnet, obwohl es streng ge- ' nommen sowohl geologisch als auch pflanzengeographisch besser an Venezuela anzuschließen wäre. Wahrscheinlich wird sich in Zukunft noch zeigen, daß fast alie der 138 auf Trinidad bisher nachgewiesenen Orchideen auch in Venezuela anzutreffen sind; Schon jetzt zeigt ein Vergleich zwischen Trinidad und dem nördlichen Venezuela sehr deutlich die nahen Beziehungen, die beide Gebiete in bezug auf ihre Orchideenflora zueinander haben. Allerdings besitzt Trinidad in Selenipedilum, Rolfea, Hezxadesmia, Tetramicra, Macradenia, Cryptarrhena und Huntleya sieben ee ae ee rm al LT an an 2 abe meine | 2 Kd 5 Gattungen, die bisher in Venezuela noch nicht nachgewiesen sind, ich zweifle aber. nicht daran, daß sie daselbst noch gefunden werden, um ‚so mehr als sie fast alle auch schon aus Britisch- Guiana bekannt sind, mit Ausnahme von Teiramicra, deren Vorkommen auf "Trinidad auch noch der Bestätigung bedarf. ’ Bemerkenswert ist übrigens, daß die nur 4544 en große Insel Trinidad nicht weniger als 138 Arten von Orchideen besitzt, die sich auf 60 Gattungen verteilen, während die 10859 qkm große Insel Jamaica, die bisher als das reichste Orchideengebiet Westindiens angesehen wurde, deren auch nur 194 aus 61 Gattungen aufweist, und die 118833 qkm große Insel Cuba bis jetzt 197 Aıten aus 56 verschiedenen Gattungen geliefert hat. Von Cuba dürften wir allerdings wohl noch ziemlich viele Neuheiten erwarten. Da die meisten der früheren Sammler wenig Gewicht darauf legten, auf den die Pflanzen in den Herbarien begleitenden Standortszettel ge- nauere Angaben über die Lage und die Art des Standortes zu machen, ist es zurzeit leider nicht möglich, eine Schilderung über die Art des Vor- kommens derselben in den verschiedenen Höhenlagen zu geben. Von nur wenigen Arten wissen wir durch Linden, Moritz, Wagener und Appun näheres über die Art ihres Vorkommens, wohl aber A EZ A hat Lindley bei Gelegenheit der Bearbeitung der Orchideen Lindens eine Zusammenstellung der Arten nach Höhenregionen angefertigt!.. Ebenso gibt Appun in seinen „Beiträgen zur Pflanzenphysiognomie Venezuelas?2)‘ eine Liste von venezuela- nischen Orchideen, eingeteilt nach den verschiedenen Höhenlagen, in denen sie auftreten. Doch zu der Appunschen Liste ist zu be- merken, daß sie offenbar sehr viele falsche Namen aufweist, denn - viele der in ihr zu findenden Namen gehören Arten an, die sicher nicht in Venezuela vorkommen. Nach diesen Listen (natürlich unter Aus- _ schaltung der offensichtlich falschen Appunschen Namen) und nach den sonstigen Angaben in der Literatur oder in Herbärien bekommen wir etwa das folgende Bild über die nu Höhenregionen in den ‘ küstennahen nördlichen Gebieten. - Inden heißen Ebenen an der Be und auf den Hügeln etwa bis zu 300 mü.M. zeigen sich hauptsächlich die weiter verbreiteten Arten, die z. T. auch in den Küstengebieten von Britisch-Guiana, West- "indien oder Zentralamerika unter ähnlichen Verhältnissen zu finden sind -2.B.: Oatasetum macrocarpum Hk. und C. callosum Ldl., Cyenoches chloro- chilum Kl., Epidendrum nocturnum L., E. ciliare L., E. clavatum Läl., 1) &f. Lindley, Orchideae Lindenianae (1846) p. As: WI. 3). C£, Bonplandia III (1855) p. 312 u. 313. 22 R. Sehleehter. | E. fragrans Sw., E. stenopetalum Hk., Diaerium bicornutum Bth., Braseh: vola eueullata B. Br, Schomburgkia Humboldtw Behb. f., 8. erispa Ldl., Rodriguezia seeunda H. B. et Kth., Oneidium ampliatum Ldl., O. cebolleta Jacq., O. luridum Ldl., O. guiiatum Rehb. f., ©. papilio Ldl. u. a. m, B ; | Steigen wir etwa höher hinauf, so gesellen sieh zu diesen weitere Arten der verschiedenen schen genannten Gattungen, außerdem treten | hinzu Coryanthes Alberlinae Karst., C. macrantha Hk., verschiedene kleine 'Stelis-Arten. Die Gattung Epidendrum entwickelt schon einen bemerkens- werten Formenreiehtum; auch G@ongora-Arten, Stanhopea grandiflora Ldl., | | Jonopsis pulchella H B et Kth., Oncidium Baueri Ldl., Cattleya Mossie Ldl. u. a. sind zu bemerken. Die Erdorchideen werden ebenfalls häufiger. Vor allen Dingen sind es Arten der Gattungen Habenaria, Vanalla, Wull- schlaegelia, Stenorhynchus, Corymbis, Govenia und Eulophia, welche uns | hier entgegentreten. | a Sobald wir bei über 1000 m ü. M. die untere Grenze des Gebirgs-- waldes überschreiten, mehrt sich die Zahl der Orchideen sehr be- deutend. Ohne Zweifel stellen sie hier! die größte Pflanzenfamilie dar, obgleich sie infolge ihrer geringen Größe und der epiphytischen Lebensweise zur Physiognomie des ganzen Vegetationsbildes yerhältnis- mäßig wenig beitragen. Ihre Zahl und ihr Formenreichtum ist hier fast unerschöpflich. Ein großer Teil der schon weiter unten beob- achteten Spezies kommt auch hier noch vor, doch mit jedem Schritt zeigen sich neue Formen, die weiter unten zu fehlen scheinen.. So treffen wir hier Bifrenaria Wageneri Rehb. f., ‚Acineta superba Behb. $., Cattleya Wageneri Bchb. f., zahlreiche Epidendrum-Arten, Encyclia atropurpurea Schltr, E. osmantha Schltr., E. stellata Sehltr., Poly- stachya caracasana Rehb. f., Mormodes buccinator L4l. mit seinen | vielen Varietäten, Cycnoches maculatum Ldl., Stanhopea Ward Lal., Lycaste macrophylla Ldl., Xylobium fovealum Nichels., X. pallidiflorum Nichols., X. Wagener: Sehltr., Stenia pallida Lal., Warscewiczella flabelli- formis Cogn., Kefersteinia sanguinolenta Rchb. f., viele Mazillaria- Arten mit meist gelben oder purpurbraunen Blüten, Brassia caudaia Ldl., B. _ Wageneri Rehb. f. und zahlreiche Oncidium-Arten mit schlanken, viel- blütigen Infloreszenzen und gelben, meist mehr oder minder braun- fleckigen Blüten, ganz abgesehen von der schier unerschöpflichen Menge an kleinen, meist unscheinbaren Formen aus der Gruppe der Pleurothallidinae, die aber deshalb für den Kenner nicht weniger inter- essant sind. Besonders in den schattigen, feuchten Schluchten gesellen sich dazu Erdorchideen, wie Craniches ciliata Kth., grün- oder weiß- blühende Habenaria-Arten, Pogonia, Prescottia, Stenorhynchus, C’yclopogon und noch manche andere. 23 _ Diese inder eine ähnliche Orchideenflora . gleitet uns bis zu einer Höhe: von etwa 1500 m, d. h. der allgemeine Eindruck, den die Orchideen hervorrufen, bleibt etwa der gleiche, tatsächlich aber wechseln die Art beständig, die einen verschwinden und werden durch andere ähnliche ersetzt. Sehr PERRER Arten nur sind durch mehrere Höhenzonen weiter verbreitet. Be ] . | Lindley ER in seiner Besprechung der Lindenschen Gschideen ‚des näheren aus, daß die von Humboldt aufgestellte Behauptung, die ‘Orchideen erreichten in einer Höhe von 1500—2000 m ü. M. ihre größte - Vollendung und Formen, in den venczuelanischen Gebirgen. sich voll- 38 kommen als zutreffend erweise. Tatsächlich ist die Orchideenflora in der Höhenregion von 1500-2500 m geradezu erstaunlich reich. Es würde ‘zu weit führen, wenn wir hier auf Einzelseiten zu sehr eingehen würden, daher will ich nur die hauptsächlichsten Typen nennen, welche unter ‚diesen Verhältnissen sich wohl fühlen und hier anzutreffen sind: Die merk- ‚würdige, interessante Gattung Elleanthus, deren Arten teils terrestrisch, teils episytisch wachsen, erreicht hier eine früher nie geahnte Formen- fülle und Schönheit. Auch Sobralia, die zweifellos mit Elleanthus verwandt 2 ist, entfaltet hier in verschiedenen Arten ihre großen zarten, prächtigen © Br pr Ir. Te zeen 5 . Blüten. Pieurothallis ist in Dutzenden von Arten zu beobachten, an denen man nur die Unerschöpflichkeit der Natur bewundern kann, die im- ‚stande war, die unglaublichen Verschiedenheiten in den einzelnen Teilen ‚der kleinen Blüten hervorzuzaubern und sie mit Farben auszustatten, die die Blüten unter der Lupe betrachtet als merkwürdige, wie aus Fis- kristallen zusammengesetzte Gebilde erscheinen lassen. Auch die Gattung . Stelis, deren winzige Blüten bei oberflächlicher Betrachtung alle voll- ‘ständig übereinzustimmen scheinen, ist hier auffallend artenreich. Zu nennen sind hier ferner Lepanthes cyanoptera Rchb. £., 2. ruscifolia Rehb. f., L. triura Schitr., Restrepia elegans Karst., R. erythroxantha Bohb. f£., R. Wageneri Rchb. f., Scapkyglottis leucantha Rchb. f., Tetragamestus aureus Behb. f., Epidendrum agathosmicum Rehb. f., E. attenuatum Ldi., #. brachychilum Ldl., E. cochlidium Ldi., BE. Dendrobii Rehb. f,, E. flavescens _ 8Sehltr., E. füimbriatum H. B. et Kth., E. grammatoglossum Rehb. f., E. ceralistes Ldl., E. Lindenii Ldl., E. Klotzschianum Rehb. f., E. Moritzii Rehb. f., E. ERROR VER Id, E. recurvatum Lal., E. tigrinum Ldl. = _ und eine unübersehbare Fülle ER Arten der Gattung, die hier wohl _ ihren größten Formenreichtum erlangt hat, Encyclia amicta Schltr , Bulbo- phylium meridense Rchb. f., Catasetum pileatum Rehb, f, Polycyenis barbata Bchb. f., Anguloa Clowesii Ldi., A. Hohenlohii E. Morıen, Lycaste «giganiea Ldl., Xylobium truzxillense Rolfe, Koellensteinia Kellneriana Rehb. f.,. Chondrorhyncha rosea Ldl., Maxillaria meridensis Ldl., 3, dongissima Ldi., M. nigrescens Ldl., M. pentura Ldl., M. melina. Lal., 24 R. Schlechter. M. grandiflora Ldl., M. Iuteo-alba Ldl. u. a., Camaridium brevifolium LAL, Ornithidium niveum Ldl., O. serrulatum Ldl., O. Sophronites Rchk. f., O. sanguinolentum Ldl., Scelochilus er Ldl,, Compareltia coccinee Ldl,, Trichopilia fragrans Rehb. f., T. laxa Rchb. f, T. nobilis Rehb. f.,. OdontoglIassum odoratum, Ldl., O. angustatum Lal., O. sonstrictum LIl., O.*costatum Ldl., O. distans Rehb. f., O. naevium Ldl., Brassia glumacee Ldl., Onciaium in vielen Arten, ee die bizarren zu den Heterantha dien und die Unter gattung Cyrtochilum mit ihren langen windenden Infloreszenzen, Lockhartia longifolia Schltr., und viele, viele andere, "nicht alle namentlich aufgezählt werden ahnen | Re | Etwa bei 2800 m ü. M. treten wir in die Paramo- Karma die an ihrem unteren Rande noch niedrigen Waldwuchs zeigen, der aber. allmählich ia Buschwald und Krüppelholz übergeht. Auch hier ist die- Zahl der Orchideen noch eine recht ansehnliche, gewisse Gattungen ver- schwinden hier aber schon, andere dagegen, z. B. Marsdevallia, Odonto- glossum sind besonders reich vertreten. Außer den vielen Arten dieser ‚Gattungen seien genannt: Phragmopedilum caudatum Rolfe var. Lindenir Pfitz. noch viele Epidendrum-Arten, wie E. brachychilum Läl., E. torquatum. Ldl., E. tigrinum Ldl., E. fallax Ldl., E. fimbriatum H. B. et Kth., E tolimense Ldl., E. carneum Ldl. und E. flavidum Ldl., Elleanthus lupulinus Rchb. f., E. bractescens Rchb. f., E. kermesinus Behb. f., E. columnaris: Rchb. f., E. ensatus Rchb. f. u. a., Solenidium racemosum Ldl., Brachtia sulphurea Rchb. f., B. glumacea Rchb. f., Pachyphyllum eristallinum Ldl., -Pterichis Diuris Rehb. f., P. multiflora Schltr., Cranichis parvilabris Lil, Telipogon latifolius H. B. Kth., T. iin Rchb. f. usw. Bei 3500—4000 m fand Linden schließlich noch die folgenden Arten: Restrepia maculata Ldl., Masdevallia affinis Ldl., M. polyantha Ldl..,. Epidendrum chioneum Ldl. und dieht unter der Schneegrenze A. frigidum. Ldl. als höchste Bewohner der Anden dieses Gebietes unter den Orchideen. ‘Über die Orchideenflora der Llanos und von Guyana wissen wir noch zu wenig, um von ihr eine Schilderung entwerfen zu können. Wahr- scheinlich gleicht sie in hohem Maße derjenigen ähnlicher Formationen in Britisch-Guiana, oder der des nordbrasilianischen Hylasa-Gebietes.. Wohl aber hat die Erforschung des Roraima uns schon ein gutes Bild über die Verbreitung der daselbst vorkommenden Orchideen gegeben. Den darüber veröffentlichten Notizen können wir etwa folgendes ent- nehmen. Am Fuße des Roraima-Gebirges, das sich bei etwa 1000 m ü. M.. aus der Umgebung erhebt, findet sich die übliche Campos-Flora dieser _ Höhenlagen, die zwar nicht sehr reich an Orchideen ist, immerhin aber einige recht interessante Typen besonders aus den Gattungen Habenaria,. . Spiranthes, Stenorhynchus und C'yrtopodium aufweist. Längs der Bäche I . Allgemeines. 95. 2% findet sich hier auch die reizende weißblütige Otostylis venusia Schltr. und als Epiphyten auf den längs der Wasserläufe auftretenden Bäumen ‘sind bisher einige Epidendrum-Arten, z. B. E. Schomburgkis., Lanium microphyllum Läl., einige Pleurothallis, das hübsche Oncidium nigralum. Ridl. und vor allen Dingen die prächtige ng Lawrenceana Rehb. f.. beobachtet worden. Die unteren meist schon mit W ald bedeckten Abhänge bis zu einer Höhe von etwa 1700 m weisen’einige recht charakteristische, z. T. bisher: nur von hier bekannte, meist epiphytische Arten auf. Genannt werden für diese Region Lepanthes spec., Bulbophyllum geraense (?) Rchb. f., Epi- dendrum durum Ldl., Spiranthes bifida Ridl., Habenaria parvijlora Ldl.,. Phragmopedilum Lindleyanum Rolfe, Sobralia sienophylla Ldl. und die prächtige Sobralia lıliastrum Rchb. f., welche letztere bisetwa 2000 mü.M.. emporsteigt. Die Orchideenflora der Kblauge oberhalb 1700 m ü. M. zeichnet sich durch Reichtum und viele endemische Arten aus. Obgleich sie noch. keineswegs als gut durchforscht angesehen werden kann, denn alle Sammler ‚haben hier nur auf dem Wege zum Gipfelplateau und wahrscheinlich alle an demselben Wege die bis jetzt von dort bekannten Arten mitgenommen. Es sind dies die folgenden: Pleurothallis stenopetala Lal., P. stenocardium ‚Sehltr., ‚Stelis grandiflora Rolfe, 8. tristyla Lal., M asdevallia piclurata Rehb. f., Scaphosepalum breve Rolfe, Octomeria spec., Elleanthus furfuraceus Rchb. f., Epidendrum tigrinum Ldl., E. elongatum Jacq., E. Ulei Schltr., Zygopetalum Burkei Bchb. £., Eriopsis Schomburgkii Rchb. f., Houlletia roraimensis Rolfe, Oatasetum discolor Ldl., Sobralia liliastrum Rchb. f., Stenoptera viscosa Presl., S. adnata Ridl., Pogonia parviflora Rehb. f£.,. P. rosea Rchb. f., Maxillaria rugosa Schltr. und Habenaria Moritzii Ridl. Das ausgedehnte stark zerrissene, von bizarren Felsblöcken bedeckte- und tiefen Schluchten durchschnittene Gipfelplateau ist bisher nur von wenigen Sammlern erreicht worden.’ Die meisten von ihnen konnten sich hier sogar nur einige Stunden, wenige einige Tage aufhalten. : Wir - haben daher erst einige Proben seiner Orchideenflora, die aber schon jetzt ‚zeigen, daß wir hier eine reiche Ausbeute endemischer Arten zu erwarten haben. Wir kennen von hier bis jetzt die folgenden Spezies: Pleurothallis: roraimensis Bolfe, Octomeria parviflora Rolfe, O. Connellii Rolfe, Bulbo- phyllum roraimense Rolfe, Epidendrum elongatum Jacq., E. alsum Ridl., - _E. Imthurnii Ridl., E. montigenum RBidl., E. violascens Ridl., Maxillarıia Quelchei Rolfe, Pogonia tenuis Rchb: f. und Habenaria roraimensis Rolfe,. also mit Ausnahme von zwei Arten nur Endemismen. Wahrscheinlich werden die Pakaraima- und’ Parima-Gebirge eine- ähnliche Orchideenflora aufweisen. ll. Beschreibungen neuer ArteR | Habenaria earacasana Schltr., nov. spec. _ Terrestris, ereeta, 35>—40 cm alta; caule strieto substricte, laxius -4—5-foliate, tereti, glabro, supra basin 3—3,5 mm diametiente; foliis erecto-patentibus vel suberectis, lanceolato-ligulatis vel anguste lanceo- latis, acuminatis, basi amplectentibus, usque ad 7 cm longis, medio fere usque ad 1,3 cm latis, superioribus in bracteas transeuntibus; racemo laxe 1—3-floro, erecto; bracteis lanceolatis, acuminatis, pedicellum et ‚apicem calcaris amplectentibus, ovario pedicellato bene brevioribus; floribus illis H. pauciflorae Ldl. similibus, sed paulo minoribus, glabris; sepalo intermedio erecto, elliptico, acuminate, ce. 9 mm longo, lateralibus deflexis, :oblique elliptieis, acuminatis, e. 9,5 mm longis; petalis erectis, alte bi- partitis, partitione posteriore oblique oblongo-ligulata, obtusiuseula, 8 mm longa, partitione anteriore suberecta, lineari, obtusiuseula, 5,5 mm longa; labello alte tripartito, partitionibus linearibus, obtusiuseulis, inter- medıa I cm longa, lateralibus faleato-divergentibus, 8,5 mm ıongis, ealeare ‚dependente, filiformi, apicem versus subinconspieue ampliate, 3,4 cm longo; anthera leviter resupinata, 4 mm alta, canalibus perbrevibus; rostello quam anthera humiliore, processibus stigmatiferis carnesis, oblongis, canales subduplo superantibus; ovario ner clavato, glabro, e. 3,2 cm longo. Federal-Distriet: Caracas, — A, Ernst, 1896. Eine nahe Verwandte der H. pauciflora Rchb. f. und wahrscheinlich immer mit dieser verwechselt worden. Sie-ist spezifisch geschieden durch kleinere Blüten, die Form der Petalen, die fast gleichen Lippensegmente und den kürzeren Sporn. Habenaria Ernstii Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, c. 16 cm alta; eaule stricto, 4—5-foliate, tereti, ...glabro, c. 2 mm diametiente; foliis erecto-patentibus, lanceolato-ligulatis, acutis vel subacutis, usque ad 5,5 cm longis, infra medium usque ad 9 mm latis, superioribus mox decrescentibus in bracteas transeuntibus; racemo sublaxe 13—16-floro, erecto, c. 6 em longo; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovarium fere aequantibus; floribus erecto-patenti- Me . Beschreibungen 1 neuer Arten, © 27 ae a ‚glabris, illis H. armaiae Rehb. f. similibus et fere aequi- ; magnis; ‚sepalo intermedio erecto, oyato, acute, eomcavo, extus leviter : ‚carinato, 4,5 mm longo, lateralibus deflexis,“ oblique ovato-lanceolatis, acuminatis, 4,5 mm longis; petalis erectis, alte bipartitis, partitione poste- riore anguste oblonga, subacuta, vix 4 mm longa, partitione anteriore suberecta, lineari-subulata, posteriore duplo breviore; labello alte tri- partito, sepalis aequilongo, partitionibus lateralibus lineari-subulatis, e 3,5 mmlongis, intermedia late lineari, obtusa, 4,5 mm longa, calcare deflexo, _ subfiliformi, subacuto, infra apicem subinconspicue ampliato, 1,1 cm longo; anthera erecta, canalibus subnullis; processibus stigmatiferis anguste oblongis, carnosis, ce. 1 mm He ovario eylindraceo-fusiformi, glabro, .e. 1 em longo. Federal-District: Caracas. — A. Ernst, 1896. Eine wenig auffallende Pflanze, welche mit H. armata Bchb. f. und H. Moritzii Bidl. verwandt ist, aber durch kürzere und .diekere vordere Segmente der Petalen und Seitensegmente des Labellums unschwer zu * unterscheiden ist. Von H. Moritzii Bidl. ist- übrigens H. turmerinensis Kränzl. nicht zu trennen. Habenaria Gollmeri Schltr., nov. spec. - Terrestris, erecta, 30-40 cm alta; caule simpliei, tereti, glabro, 2 stricto ‚vel substrieto, 5—7-foliato, supra basin 3—4 mm diametiente; 2 Soliis erecto- patentibus vel suberectis, lineari-lanceolatis, acutis, usque ad 10 cm longis, medio fere ad 1 cm latis, glabris, superieribus sensim _ ‚decerescentibus; racemo dense 10—15-flero, cylindraceo, usque ad 8 cm longo; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, inferioribus ovariıum plus minusve superantibus, superioribus sensim brevioribus; tloribus in genere mediocribus, illis H. hexapterae Ldl. similibus, glabris; sepalis ovatis, obtusiusculis, extus nervo medio carinato-incrassatis, 5 mm longis, intermedio erecto concavo, lateralibus obliquis, deflexis; petalis alte bipartitis, partitione posteriore oblengo-ovata, ebtusa, sepalo inter- . medio paululo breviore, partitione anteriore in tertia parte basilari peta- - Jorum nata ereeta, lineari, obtusiuscula, partitionis posterioris medium 3 paulo tantum excedente; labello tripartito, partitione intermedia ligulata, ‚obtusa, supra hbasin gibbo obtuso retrorso ornata, 5 mm longa, lateralibus F 'anguste linearibus, subacutis, intermedia subaequilongis; caleare depen- ‚dente, subfiliformi, apieem versus paululo inerassato, ovarium fere aequante; anthera alte emarginata, canalibus perbrevibus; processibus stigmatiferis Porrcetis, obtusis, eanales superantibus; owario fusiformi-eylindraceo, a obtuse costato, e. 1 cm longe, glabro. = Miranda: Silla vonCaracas. — Gollmer, im Januar 1856. | | Die Art ist vielleicht am nächsten verwandt mit X. macilenta Bchb, £. 28 R. Schlechter. Von H. hexaptera Ldl. und ihren Verwandten, denen.sie im Habitus s ähnelt, ni ist sie durch die Petalen vollkommen verschieden. ; Pogonia nana Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, c. 12 cm alta; radice carnoso, oblenemidee: caule gracili, plus minusve flexuoso, laxe 3—4-foliato, teretiusculo, rigidulo, c. 1 mm diametiente, glabro, unifloro; foliis minutis, ovato-lanceolatis, acutis, usque ad 8 mm longis, infra medium c. 3 mm latis; bractea foliis simillima, erecta, ovario sessili fere duplo breviore; flore erecto, in genere inter minores, tenui, glabro; sepalis oblongo-lanceolatis, subacutis, 1,5 cm longis, lateralibus subfalcato-obliquis; petalis sepalis lateralibus similibus, sed paulo latioribus, obtusiusculis, quam sepala paulo tenuioribus, sub- aequilongis; labello oblongo-linguiformi, dimidio anterjore paulo-angustato margine leviter crenulato-undulato, apice ipso obtuso, basi rotundata leviter concavulo, lamella dupliei e basi apicem versus sensim attenuata, margine irregulariter denticula usque in apicem decurrente ornato, dimidio anteriore linea intermedia carinata, hine et inde denticulata interjecta, basi glandulis 2 calliformibus obovatis donato, toto 1,3 cm longo,: medio fere 3 mm lato; columna recta, apicem versus paulo dilatata, 6 mm alta, clinandrii lobo dorsali paucidentato, lateralibus duplo brevioribus irregu- lariter paucidentatis; ovario sessili,, cylindrico, glabro, c. i,1 cm longo. Federal-Distriet: Caracas. —,A. Ernst, 1896. dx Von allen bisher bekannt gewordenen Arten der Sektion Oleistes ist die vorliegende bei weitem die kleinste und niedrigste. Die Reduktion der Laubblätter ist eine nicht ganz so starke wie bei P. aphylla Rodr. Die Lippe ist ungeteilt, allerdings in der Vorderhälfte etwas verschmälert,, so daß man sie fast als undeutlich. dreilappig bezeichnen könnte. Elleanthus galipanensis Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, ramosa; caulibus rigidulis, teretibus, vaginis foliorum obtectis, pluriramosis, ramis fasciculatis, bene foliatis, teretibus,, vaginis foliorum verruculosis arcte amplectentibus omnino obtectis; foliis: lanceolatis, apicee minute et obtusiuscule tridentatis, basi angustatis, subcoriaceis, glabris, subtus nervis 5—7 prominulis -ornatis, usque ad 8 em longis, infra medium usque ad 1,3 em latis; racemis flexuosis, distichis, pro genere laxiusculis, 6—12-floris, rhachi flexuosa, subglabra; bracteis patentibus, ovatis, acuminatis, concavis, quam flores brevioribus, glabris, ovarium paulo superantibus; floribus in genere mediocribus, ereeto-patentibus, illis EZ. kermesini Rehb. f. similibus; sepalis ovato- oblongis, extus sparsim furfuraceis, 6 mm longis, intermedio obtusiusculo, lateralibus apieulatis, extus carinatis, basi margine anteriore paulo dilatatis;. petalis oblongo-ligulatis, valde obtusis, sepalis fere aequilongis, glabris; - labello cucullato, columnam, amplectente, explanato eircuitu late ovali II. Beschreibungen neuer Arten. 29 'vel suborbiculari, apice profunde emarginato, margine antice serrato- ; .dentato, basi subgloboso excavato, corpusculis 2 crassis reniformi-oblon- Y 'soideis instructo, glabro, 7 .mm longo, medio fere 7 mm lato; columna semitereti, facie ementosa, obsceure carinulata, elinandrio denticulato, poeuliformi, 5,5 mm longa, glabra; ovario eylindraceo, sparsim furfuraceo, c. 7 mm longo. Estado Miranda: Aroia Galipan, near the crest of Cerro de Avila, 18002400 m alt. — H. Pittier no. 6218, May 1913. Eine nahe Verwandte des E. kermesinus Rchb. £., aber spezifisch geschieden durch die mehrnervigen Blätter, viel schmälere Petalen von anderer Grundform und das Fehlen der Querlamelle am basalen Teile des Labellums. - Wahrscheinlich sind die Arten dieser Gattung viel lokaler ver- breitet, als man bisher allgemein annimmt. | Gomphichis graeilis Schltr., nov. spec. Gracilis, erecta, c. 70 cm alta, exsiccatione nigrescens; radicibus - dascieulatis, carnosulis, pilosis, elongatis; foliis basilaribus ce. 3, erecto- patentibus, lanceolato-ellipticis, acuminatis, in petiolum canaliculatum, 45,5 cm longum angustatis, lamina-6—7 cm longa, medio fere c. 2 cm lata; scapo gracili, stricto, “vaginis 4—5, acuminatis, amplectentibus, ' dissitis obsesso, tereti, glabro, apicem versus minute glanduloso-puberulo, supra basin c. 2 mm diametiente; racemo laxe 12—15-floro, usque ad 9 cm longo, tenui; "bracteis erecto-patentibus, ellipticis, acuminatis, quam flores paulo brevioribus; -£loribus erecto-patentibus, inversis, in genere inter ninores; sepalis oblongis, obtusis, subglabris, c. 3 mm longis, late- _ ralibus obliquis concavis; petalis oblique oblongis, obtusis, ‚apice excepto _ margine ciliatis, sepala longitudine subaequantibus; labello erecto-in- cumbente, medio excavato, rhombeo-suborbieulari, antice in lobum brevem oblongum, obtusum, canalieulatum, basi papillosum producto, medio intus papilloso, dimidio inferiore medio linea incrassata longitudinali ‘ornato, supra.basin margine utringue macula calloso-incrassata donato, 3 mm longo, medio 2,5 mm lato; columna genuflexu-curvata, 2,5 mm - longa, puberula, infra stigma antice glabrata; ovario ellipsoideco, breviter - glanduloso-puberulo, c. 3 mm longo, sessili. Br EFT ON a far be" D “ \ Federal-Distriet: Caracas. — A. Ernst. Man könnte die Pflanze für eine sehr schlanke Form der @. viscosa (Rchb. f.) Schltr. halten, doch ist sie von jener nicht nur durch den überaus ‚schlanken zierlichen Wuchs, sondern auch durch kleinere Blüten und _ das anders gestaltete Labellum, sowie die beiderseits am Rande gewimperten Petalen und die anders behaarte Säule gut unterschieden. 2 Ex \ 30 | 3 R. Schlechter. Graniches Fendleri Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, graeilis, ce. 35 em alta; radieibus fascieulatis, _ camesis, villosulis; foliis basilaribus 3—4 erecto-patentibus, elliptieis,. | breviter acuminatis,. basi euneata sensim in petiolum gracilem, 4—5,5 em. longum, eanalieulatum angustatis, tenuibus, lamina 6—10,5 em longa, . medio fere 3,7—5 cm lata; scapo gracili, stricto vel substrieto, tereti,. vaginis c. 5 arcte amplectentibus, acuminatis, dissitis obsesso, .apicem. versus minute glanduloso-puberulo; supra basin c. 2 mm diametro; racemo: . erecto, densius multifloro, cylindraceo, ce. 10 em longo, e. 1,5 em dia- metro;, braeteis evato-laneeolatis, acuminatis, erecto-patentibus, ovarii. dimidium fere attingentibus; floribus ereeto-patentibus, illis ©. ciliatae Kth. paulo minoribus, ut 'videtur albis, inversis; sepalis oblongis, obtusiusculis, glabris, 3 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulatis, obtusiusculis, basin versus paulo angustatis, eciliatis, gJabris,. sepalis subaequilongis; labello perbreviter unguiculato, late ovali, obtu- sissimo, dimidio inferiore cucullato-concavo, marginibus reeurvo, juxta basin utringue obtusangulo, 3 mm longo, medio fere 2,5 mm lato, nervis. ‘ 3 parallelis, supr medium vix transeuntibus, intermedio recto utrinque breviter 1—2-ramuloso; lateralibus 2—3- ramulosis; columna subtereti,. 1,75 mm alta, rostello brevi, triangulo; ovario cylindrico, graeili, glabro, % c. 6 mm. longo. Merida: Prope Coloniam Tovar. — A. Fendler no. 2135. Habituell erinnert die Pflanze etwa an ein sehr schlankes Exemplar von ©. candida Ldl., in den Blüten aber an ©. ciliata Kth., doch sind die Petalen nieht gewimpert und das sehr stumpfe Labellum ist durch die kurzen Nerven und die zurückgebogenen Ränder ausgezeichnet. Hapalorchis cheirostyloides Sehltr., nov. spec. Gracilis, ereeta, usque ad 20 em longa; radieibus carnoso-bulbosis,,. villosulis, faseiculatis; scapo basi 3—5-foliato,, supra plurivaginato, tenui, vaginis dissitis acuminatis, arcte et alte amplectentibus; foliis ereeto, patentibus, lamina ovata, acuminata, basi subcordata, glabra, 2—3,5 em longa, supra basin 1—I,7 cmlata, petiolo basi dilatata vaginante, 320m longo, glabro; racemo secundo, laxe 2—4-floro, usque ad 4 em longo;,. bracteis erectis, elliptico-lanceolatis, valde acuminatis, ovarıum vulgo paulo- excedentibus; floribus illis Z. tenuis (Ldl.) Schltr. similibus, sed paulo longioribus; sepalis tenuibus, lanceolato-lgulatis, obtusis, extus praesertim. basi: breviter glandulosis, 9 mm longis, lateralibus obliquis; petalis lineari- spathulatis, obtusis, basin versus. attenuatis, glabris, sepalo intermedio vix longiore intus margine interiore agglutinatis; labello eircuitu anguste oblongo, basi coneavo, quart& parte anteriore trilebate, lobis lateralibus abbreviatis, rotundatis, intermedio' antico brevissime et late unguieulato,. HU. Bes neuer Arten. renif« s ee ekkenbeei,” margine undulato, tote 9 mm longe, medio et in lobo antico Ppapilloso, supra basin 3 mm longo, inter apiees loborum _ lateralium 2 nn lobo antico 2,75 mm late; eolumna graeili, 6, 57mm longa, facie papillos nn, ovario ee. breviter glanduloso,. .e. 7 mm longe, = Est ado Mir anda: Guinand Estate (Cardenas), Siguire er 500-1000 m alt. — H. Pittier ne. 5992, March 1913. Nahe verwandt mit H. tenuis (Ldl.) Schltr., aber mit längeren Blüten, schmälerer in der Mitte und auf dem Vorderleppen papillös-behaarter- praag und längerer, schlankerer Säule. ‘ Physurus Pittierii Schltr., nov. spec. | Terrestris, erectus, 20-25 em altus; ıhizomate deeumbente, radi- cante, cauliformi; caule tereti, supra basin 5-foliato, glabro, caeterum vaginis paueis dissitis, arcte et alte amplectentibus, acuminatis obsesso, sparsim glanduloso-pilosulo; foliis erecto-patentibus, lamina oblique ovato-lanceo- lata, acuta vel acuminata, basi rotundata, 4—5,5 cm longa, infra medium 1,5-2,7 cm lata, olabra, petiolo basi dilatata vaginante, 1—1,3 cm longo; b: racemo dense multifloro, oblongo-cylindraceo, ad 5 cm longo, c. I,8 em E diametiente; bracteis erecto-patentibus, acuminatis, ovarium fere aequan- tibus; floribus in genere vix inter, mediocres, erecto-patentibus; sepalis E oblongis, obtusis, extus sparsim glunduloso-pilosis, vix £ mm longis, use ic Te 10 WE EäW; ? Be u An “ a al Ya Aa nee er ö ’ lateralibus-obliquis; petalis oblique ligulato-spathulatis, obtusis, margine 2 interiore sepalo intermedio paulule longiore intus agglutinatis; labello- dimidie inferiere ovali, eeneavo, medio eenstrietoe, dimidio superiore in i laminam: late reniformem exeisam subito dilatate, explanato 4 mm longo, 2 dimidio inferiore 2 mm lato, dimidie anteriere 3,25 mm lato, ealcare F: deeurvo oblongoideo-eylindraeeo, obtuso, 3,5 mm. longo; columna. brevi, 4 medio; dilatata, stigmate parvule, rostello maxime ovali, exeiso, ereeto; ovario: em, glanduleso-pilose, breviter pedicellato, 7 mm 3 longe. | h Estade: Miranda: Guinand: Estate (Cardenas), u Valley, © 500-1000 m: alt. — H. Pittier no. 5955, Mareh: 1913. 3 3 Diese sehr bemerkenswerte Art ist durch die Form: der Säule mit E: _ dem kleinen Stigma und: dem auffallend großen breiten Rostellum. sehr gut eharakterisiert. Der Vorderlappen. des Labellums ist auffallend groß i und nimmt die ganze vordere Hälfte der Lippenplatte für sich in Anspruch. _ Mierostylis Johniana Schltr., nov. spec. a 3 Terrestris, erecta, c. 30 cm alta; pseudobulbo mihi non viso, uni- - foliato; folio petiolo scapum arcte amplectente, ovali-oblongo, obtuso, _ basi amplexicauli, ce. 8 cm longo, medio fere 5,5 cm lato, erecto-patente; - seape striete, tereti, glaberrimo, gracili, supra: basin: 3 mm: diametiente, \ 32 R. Schlechter. ee - quarta parte basilari petiolo folii singuli omnino obtecto ; racemo umbelli- & formi-abbreviato, perdense multifloro, sensim evoluto, rhachi incrassatula ‚demum 1,5 em. longa; bracteis oblongo-lanceolatis, subacutis, recurvulis, margine leviter undulatis, quam pedicella multo brevioribus; floribus viridibus, in genere et sectione inter minores, erecto-patentibus vel patentibus, inversis, glaberrimis; sepalo intermedio deflexo, ligulato- oblongo, obtuso, 2,5 mm longo, lateralibus erecto-patentibus, oblique -oblongis, obtusiusculis, 2 mm longis, i. e. intermedio paulo sed manifeste brevioribus; petalis recurvis, linearibus, subacutis, 2 mm longis; labello subreniformi, basi rotundato, omnino exauriculato, medio excavato, 'excavatione ärea ovali incrassata eircumdata, medio carina applanata bipartita, apice in lobulum parvulum oblongum obtusiusculum subito producto, lobulo apicalieineluso 1,5 mm longo, infra medium 1,5 mm lato; columna perbrevi, glabra; ovario cum pedicello gracili 4-6 mm longo, r ‚glabro. Dix Federal-District: Caracas. EN / Ich erhielt das nicht sehr gut präparierte a im Jahre 1904 von Herrn K. W. John in Andernach, der mir schrieb, daß ein Korre- ‚spondent in Caracas ihm die Pflanze getrocknet zugeschickt habe. Ich hielt das dürftige Stück damals für M. fastigiata Rchb. f., doch jetzt zeigt sich, daß die Pflanze eine durch’die Lippe durchaus gut charakte- risierte neue Art darstellt. Liparis Fendleri Schltr., nov. spec. Terrestris, decumbens, usque ad 40 cm longa; caule tereti, radicante, elongato, laxe foliato, glabro, 3,5 mm diametro; foliis erecto-patentibus, 'petiolatis, Jamina ovata, breviter et obtusiuscule acuminata, basirotundata, 3—4 cm longa, infra medium 1,83—2,3 cm lata, petiolo canaliculato, basi dilatata vaginante, 2—2,5 cm longo, internodiis subduplo breviore; racemo terminali, sublaxe multifloro, c. 9 em longo, pedunculo ec. 5 em longo; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovarium fere aequan- ‚tibus; floribus mediocribus, glabris, erecto-patentibus; sepalis lanceolato- ligulatis, obtusis, c. 6,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis reflexis, linearibus, obtusis, basin versus paulo dilatatis, inaequalibus, quam sepala subaequilongis; labello obovato-oblongo, obtuso cum apiculo obtuso, basi in auriculas breves triangulas obtusas producto, margine irregulari, suberenulato, superne e basi carinis 2 tenuibus mox evanescentibus ornato, c. 7 mm longo, supra medium 3,5 mm lato, basi 2,5 mm lato; columna leviter curvata, vix2 mm longa, auriculis semiquadratis, brevibus; ovario pedicellato, glabro, cylindraceo, c. 4 mm longo, Merida: Colonia Tovar. — A. Fendler no. 1422, Am nächsten steht die Art der L. pothoides Teint et Kränsl, II. Beschreibungen neuer Arten. 33 B ‚aber durch or Blätter, etwas kleinere Blüten ind bedeutend kleinere basale Öhrchen des Labellums spezifisch durchaus gut geschieden. H.N. Ridley hat die Fendlersche Nummer in seiner Monographie der Gättung : Liparis als Z, ramosa Poepp. et Endl. bezeichnet, doch stimmt sie mit dieser Art schon habituell nicht überein. _ Seaphosepalum trachypus Schltr., nov. spec. "Epiphyticum, gracile; rhizomate valde abbreviato; radieibus fili- elongatis, flexuosis, glabris; caulibus approximatis, abbreviatis, eylindraceis, unifoliatis, vulgo 5 mm longitudinis haud aequantibus; folio _ erecto, oblonceolato, obtusiusculo, basi sensim in petiolum gracilem an- ‚gustato, petiolo incluso 10—13 em longo, supra medium 1,3—1,7 cm lato; pedunculo gracillimo, filiformi, patente vel arcuato-ascendente, dense verruculoso-asperato, 10—15 cm longo, vaginis paueis dissitis, aretissime ampleetentibus, apiculatis obsesso; racemo fractiflexo-flexuoso, elongato, laxe multifloro, usque ad 9 em longo; bracteis elliptico-cucullatis, pedi- . cello 2—3-plo brevioribus; floribus more generis succedaneis, inversis, | ‚glabris, illis 8. ochtodis Pfitz. similibus et fere aequimagnis; sepalo inter- "medio e basi triangulo-ovata lineari-producto, obtuso, concavo, 1,2 em longo, lateralibus oblique oblongis, apice abrupte in caudam subulatam - »eontractis, usque ad medium connatis, navieulari-concavis, infra apicem intus bullato-convexis. explanat!s iotermedio aequilongis; petalis oblique ‚oblongis, obtuse acuminat’s, basi unzuiculato-angustatis, 3 mm longis; labello panduriformi, basi attenuato, tertia parte anteriore margine minute erenulato-dentato, medio breviter bicostato, quam petala paulo minore et angustiore; ‘columna petalis paulo longiore, apicem versus valde dilatata, leviter curvata, pede crassiusculo, brevi; ovario cylindraceo, : -glabro, verrueuloso, 5 mm longo, -pedicello verruculoso 7 mm longo. Miranda: Guinand Estate (Cardenas), Siguire Nadley, 500—1000 m alt. — H. Pittier no. 5996, March 1913. j 1 P F Mit S. elasmatopus Schltr. und 8. ae Schltr. von Zentralamerika ‚am nächsten verwandt. Stelis ammhlyophylia Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 16—19 cm alta; rhizomate valde abbreviato; "radieibus filiformibus, flexuosis, -glabris; caulibus ercctis, teretibus, uni- - foliatis, vaginis vulgo 2 alte amplecetentibus, apice truncato apieulatis E ‚obsessis, 2,5—3,5 cm longis, ce. 2 mm diametientibus; folio erecto, ob- F > F % B 3 £ 2 | lanceolato-ligulato, valde obtuso, basi sensim in petiolum ad2 cm longum - attenuatis, carnosis, petiolo ineluso 6—8,5 cm longo, medio vel supra medium 1,5—1,8 cm lato; spatha compressa, lanceolata, acuminata, 1—1,3 em longa; inflorescentia singula, gracili, folium subduplo superante, "pedunculo gracili 5—7 cm longo, paucivaginulato, glabro, racemo sublaxe Die BraiEcHflGEn. von Venezuela. Fedde Rep. Beih. VI. Bg.3. 3 * 34 R. Schlechter. multifloro, secundo, usque ad 10 cm longo; bracteis eueullato-elliptieis, acuminatis, ovarium pedicellatum vulgo paulo superantibus; floribus in genere mediocribus, glabris, ce. 6 mm diametro; sepalis late ovatis obtusi- usculis, trinerviis (lateralibus obscure 5-nerviüs), 3 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique, rhombeis, obtusis, dimidio superiore carnoso- incrassatulis, apicem versus hince et inde verruculosis, quam sepala fere 5-plo minoribus; labello cireuitu subreniformi, obtuso, concavulo, medio gibbis 2 obliquis conicis apieibus sese subtingentibus donato, subsessili, petalis fere aequilongo; columna brevi, apicem versus valde dilatata, lobis lateralibus divergentibus obtusis, dorsali semiorbiculari satis amplo; ovario incurvulo, eylindraceo, glabre, cum pedicello aequilongo ce. 3 mm longo. | ' Federal-Distriet:, Caracas. Wie die unten beschriebene Pleurothallis nechrocia Schltr. le die Pflanze zufällig durch Herrn-K. W. John von. Caracas- eingeführt und mir dann im Mai 1904 die blühende Pflanze züliee zugeschickt. Die Blütenfärbung ist violettgrün. Die Art Ba zur Sektion M onostach yae- nach. Lindley. St. ealeeolus Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, pusilla, 8—9 cm alta; rhizomate valde abbre- viato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus brevibus, tere- tiuseulis, univaginatis, 0, 2 cm longis; folio re lineari-oblanceolato, obtusiusculo, basin versus sensim petioliformi-angustato, erasse carnoso- coriaceo, 4—5,5 em longo, supra medium usque ad 5 mm lato; racemis singulis, usque supra basin floriferis, laxe- plurifloris, folia haud exceden- tibus; bracteis elliptico-cucullatis, acuminatis, ovario pedicellato brevi- . oribus; floribus nutantibus, in genere vix inter majores; sepalis ovatis, obtusiuseulis, trinerviis, intus praesertim margines versus papilloso- puberulis, 2,75 mm.longis, lateralibus obliquis; petalis quam scpala fere 5-plo minoribus, oblique latiovatis, obtusis, dimidio superiore carnosulo- incrassatis, basi subcordatis; labello eirceuitu quadrato-ovali, ‚obtuso, calceoliformi, basi truncato, apice adscendente, basi lamella medio exeisa transversali donato, quam petala vix longiore, glabro; columna brevi, apicem versus bene dilatata, trilobata, lobis lateralibus divergentibus obtusis, dorsali dentiformi, pro genere minuto, acutiusculo; ovario cum pedicello eylindraceo, incurvulo, glabro, c. 2 mm longo. | Miranda: Between Antimano and Aqua NER 900 bis 1500 m alt. — H. Pittier no. 6023, April 1913. Durch die sehr bemerkenswerte Form des ER ist diese Art _ sehr gut gekennzeichnet und unterschieden vor allen übrigen im Gebiete. R BR ER RR NE RER. 2 %: Beschreibungen 3 neuer Arten. / 35° | Tiber. die es der Blüten liegen keine a vor, doch scheinen sie nach dem getrockneten Material rotbraun gewesen zu sein. Pleurothallis intermedia Schltr., nov. spec. Epiphytica, c. 25 cm alta; rhizomate valde abbreviato; en filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus erectis, teretibus, c. 10 cm longis, basi vaginis arcte ampleetentibus 2 obsessis, unifoliatis, ce. 2 mm diametientibus; folio erecto vel suberecto, elliptico-oblongo, obtusiusceulo basiin petiolum canaliculatum c. 1,3 cm, longum sensim angustato, carnoso, 'petiolo ineluso c. 10 cm longo, medio fere c. 2,5 cm lato; racemo singulo, graeili, dimidio superiore nutante, e spatha ampla compressa, brunnea, ‚subacuta, ec. 6 mm longa, pedunculo erecto, folio subaequilongo, racemo ipso laxius 8—12-floro, c. 6 m longo; bracteis ovali-ceucullatis, apieulatis, a pedicello bene distantibus, (i. e. pedicello basi cum rhachi altius con- nato); floribusillis P. loranthophyllae Rehb. f. similibus, sed paulomajoribus, glabris, brunnescenti-roseis; sepalo intermedio e basi lanceolata elongato- acuminato, 1,2 cm longo, lateralibus in laminam oblongo-lanceolatam, apice breviter bidentatam, concavam, 5 cm longam connatis, obliquis; petalis e basi oblongo-lanceolata longe acuminatis, 5—7-nerviis, 9 mm longis, falcato-obliquis; labello e basi ovali ligulato-linguiformi, obtusius- eulo, 3-nervio, dimidio inferiore concavulo, 7 mm longo, supra basin 2,75 mm lato; columna suberecta, subtereti, basi paulo ampliata, 2 mm alta, elinandrio brevi, subintegro, pede 'perbrevi; ovario: cum pedicello graeili, glabro, c. 5 mm longo. > - Federal-Distriet: Lebend eingetührt durch K. W. John in ‚Andernach. Blühte bei ihm im Juni 1906. Wahrscheinlich ist die Art schon 1904 mit anderen ‚„Caracas- Orchideen‘ zusammen eingeführt worden. Sie steht etwa in der Mitte zwischen P. punctata (Karst) Schltr. f. (Rhynchopera punctata Karst.) und P. pedunculata Rchb. f. (Rhynchopera pedunculata Kl.). Besonders letzterer nähert sie sich, hat aber bedeutend kleinere u und viel ‚euer ausgezogene Petalen. pP. nephrocardia Schltr., nov. spec. Epiphytica, pusilla, 10—12 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus rigidulis, gracillimis, teretibus, vaginis vulgo 2 arctissime amplectentibus obsessis, 5—8 cm longis, ec. 1,5 mm diametientibus; folio patente oblongo-lanceolato, obtuse acuminato, apice ipso obtuse tridentato, 3—4,5 cm longo, medio fere 1—1,4 cm lato, sessili; spatha compressa, parvula, 3—5 mm longa; floribus - faseiculatis, more sectionis in inflorescentiis unifloris breviter peduneulatis; bractea tenui, parvula; floribus in seetione inter minores, glabris, carno- “ 0 % "36 R. Schlechter. sulis; sepalo intermedio elliptico, obtuso, 4 mm longo, lateralibus in la- minam ovalem obtusam omnino connatis, intermedio aequilongis; petalis lineari-faleatis, acutis, margine sparsim papillosis, 2,75 mm longis; labello e ungue brevi ovali-quadrato subito in laminam reniformem, obtusam, basi cordatam expanso, !amella semilunata transversa in basi laminae ornato, toto 2 mm longo, lamina 1,5,mm longa, 2 mm lata, carnosula; columna brevi, erässiuseula, glabra; ovario cylindraceo, in speciminibus ' nostris jam fructifero. Federal-District: Caracas. Die Pflanze saß auf Wurzeln von Cattleyen, welche Herr John in Andernach aus Caracas erhalten hatte, und wurde mir im April 1904 übersandt. | Ä a “ Die Art gehört in die Lindleysche Sektion M. acrophyllae-Fasci- culatae, die ja bekanntlich in Venezuela einen nicht unbedeutenden Formen- reichtum aufweist. Sie ist durch das Labellum vor allen in Betracht kommenden Verwandten gut unterschieden. Epidendrum bathyschistum Schltr., nov. spec. Terrestre vel epiphyticum, elatum, certe ultra metrale; van simplicibus, teretiusculis, vaginis foliorum arete ampleetentibus omnino obtectis, c. 7—8 mm, diametientibus; foliis erecto-partentibus, ligulatis, obtusis vel obtusiusculis, 16—23 cm longis, medio fere 2,8—3,6 cm latis, coriaceis; inflorescentia terminali, magna, pedunculo erecto, spathis magnis 7—10, .distichis, compressis, obtusiusculis subimbrieantibus omnino obtecto, usque ad 35 cm longo; racemo patulo, laxius multifloro, ad 17 cm longo, 13 cm lato; bracteis reeurvulis, oblongis, subacutis, ovario pedi- cellato multo brevioribus; floribus illis 2. raniferi Ldl. similibus, sed paulo minoribus, patentibus, glabris; sepalis reflexo-patentibus, anguste oblongis, obtusis, 1,5 cm longis, lateralibus obliquis; petalis reflexo- patentibus, oblique linearibus, obtusis, quam sepala subaequilongis; labelli ungue anguste lineari, 9 mm longo, marginibus columnae omnino adnato, lamina alte 5-fida, cireuitu late ovali, basi cordata, juxta unguem utrinque auriculato-plicata, basi callo didymo, bilobato ornata, nervo medio usque in apicem lobi antici carinato-incerassato, lobis lateralibus posteriori- bus patentibus, circuitu cuneatis, alte laceratis, margine posteriore grosse serrato-dentatis, lobis lateralibus anterioribus subpatentibus linearibus, apice obtuse 2—3-dentatis, lobo intermedio e ungue vel isthmo anguste cuneato valde dilatato, alte bilobulato, lobulis divergentibus oblongo- quadratis, antice paucidentatis, lamina tota 8 mm longa, medio 1 cm lata, lobo intermedio 6 mm longo, antice 6 mm lato; columna eurvatula, apicem | versus ampliata, c. 1 cm longa, auriculis brevibus, semirhombeis; ovario pedicellato, gracili, glabro, 2—4,5 cm longo. u: Beschreibungen neuer Arten. 39 rloderal. Diskaiet: Caracas — Moritz no. 629. Wahrscheinlich ist diese Aıt früher immer für E. raniferuim LA. en worden, dem sie äußerlich ähnelt, von dem sie aber durch die tief und stark geschlitzten a des Labellums und die schmalen Petalen unterschieden ist. E ‚Ernstii Schltr., nov. spec. Ereetum, validım, certe supra 70 cm altum; äh simplieibus, bene foliatis, „vaginis foliorum striato-plurinervosis, arcte amplectentibus omnino obtectis, bene foliatis, ut videtur paulo compressis, 8—9 mm latis; foliis ereeto-patentibus, anguste ligulatis, breviter.et obtuse bilobu- latis, coriaceis, glabris, 15—25 cm longis, medio fere 1,85—2,2 cm latis; inflorescentia terminali decurva, pedunculo ce. 17 cm longo, basi spathis 2 magnis erectis alte amplectentibus circumdato, racemodense multifloro ; 13— 14cm longo, ce. 5,5 cm diametiente; bracteis tenuibus subpatentibus, lanceolatie, acuminatis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus in sectiore mediocribus, nutantibus, glabris, textura carnosulis; sepalis | _ oblongis, valde acuminatis, 1,2 cm longis, lateralibus valde obliguis, apieem versus cxtus acutissime carinatis; petalis falcato-Iinearibus, valde acutis, 3-nerviis, 1,1 em longis; labelli urgue lineari, marginibus columnae _ _omnino adnato, e. 6,5 mm longo, lamina alte 3-fida, basi cordata, basi callis 2 satis magnis obovatis donata, carina mediana obtusa e basi urque im apicem decurrente aucta, 5,5 mm longa, inter apices loborum lateralium ae Da he Et 9,5 mm lata, lobis lateralibus patentibus oblique dolabrato-ıkomlcis, obtusis, margine exteriore inaequäliter suberenulatis, intermedio oblongo- ligulato, obtusato, brevissime exciso, basin versus paululo angustato, 4 mm longo, infra apicem 2,75 mm lato, apicem versus marginibus sub- dentieulato; columna leviter eurvata, apiceem versus sensim ampliata, aurieulis productis, semirhombeis, obtusis; ovario pedicellato gracili, glabro, 1,8 cm longo. | Federal-Distriet: Caracas. — A. Ernst. | Offenbar eine Art von den oberen Regionen der Gebirge. Sie gehört, in die Verwandtschaft des Z. Klotzscheanum Rchb. f., ist aber durch den stumpfen, vorn kurz ausgeschnittenen Vorderlappen des Labellums unterschieden. E. laetum Schltr., nov. spec. Epiphytieum, ereetum, ce. 55 em altum; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caule strieto, tereti, ce. 12 cm longo, medio 7 mm dia- e metiente, basi excepta dense foliato, vaginis foliorum arcte amplectentibus ‚omnino obtecto; foliis erecto-patentibus, oblongis vel oblongo-elliptieis, obtusis, usque ad 6 cm longis, medio fere usque ad 2,2 cm latis; inflorescentia ZBRHRNE- R. Schlechter. erecta strieta, pedunculo tereti, vaginis pluribus (c. 10) arctissime amplec- | tentibus, tenuibus obsesso, racemo brevi, dense multifloro, sensim evoluto; bracteis erecto-patentibus, lanceolato-linearibus, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus illis E. Schomburgki Ldl. fere acquimagnis, Jaete purpureis, erecto-patentibus; sepalis patentibus anguste oblongis, breviter acuminatis vel apiculatis, e. 1,5 em longis, lateralibus obliquis; petalis patentibus oblique oblongo-ligulatis, acuminatis, margine irregularibus, sepalorum longitudine; labelli ungue lineari, columnae marginibus omnino adnato, 1 em longo, lamina triloba, basi bicallosa cum carina duplo longiofe interposita, lobis lateralibus rotundatis, grosse inciso-dentatis, intermedio e isthmo brevi, late obreniniformi, antice exeiso cum dente brevi obtuso interposito, margine isthmo excepto breviter serrato-dentato, lamina tota 0,75 em longa, in medio loborum lateralium 1,3 cm lata, lobo intermedio 0,4 cm longo, supra medium 0,6 cm lato; columna gracili, ec. lem longa, aurieulis oblique semirhombeis, obtusis, integris; ovario pedicellato gracili, glabro, e. 3 em longo. : Federal-Distriet: Caracas. - Ich erhielt das Exemplar mit anderen Caracas-Orchideen im J ahre 1904 von Herrn K. W. John in Andernach. Die Art ist mit EZ. Schom- burgkii Lil. verwandt, durch das Labellum aber gut unterschieden. | E. pachyanthum Schlir.., nov. spec. Epiphytica, erecta; pseudobulbis nondum bene notis, „verosimiliter | _ anguste oblongoideis, paulo compressis, certe plus 10 cm longis, ad 1,5 cm latis, apice bifoliatis; foliis erecto-patentibus, ligulatis, obtusis, in specimine nostro inaequilongis, exteriore 12 cm longo, interiore 9 cm longo, medio fere 1,5—1,8 cm latis, coriaceis; spatha compressa, apiculata, peduneulum basi amplectente, ce. 3,5 cm longa; inflorescentia erecta, folia paulo super- ante, laxe pluriflora, strieta vel substrieta, pedunculo crassiusceulo c. 8 em longo, racemo ipso ce. 7 cm longo; bracteis deltoideis, apieulatis, ovario multoties brevioribus; floribus crassis, illis Z. brachychili Ldl. similibus, flavis, intus fusco-maculatis; sepalis oblongo-elliptieis, apiculatis, extus apicem versus carinatis, glabris, e.1,1 cm longis, lateralibus paulo obliquis; | petalis oblique obovatis, apieulatis, glabris, quam sepala vix brevioribus; labello brevi, e basi oblonga, marginibus columnae adnata late euneato supra medium trilobato, callo oblongo medio sulcato e basi usque in basin lobi intermedii decurrente glabro ornato, lobis lateralibus oblique quadratis, truneato-obtusissimis, lobo intermedio paulo 'longiore quadrato, antice grosse apicu’ato, labello toto vix 8'mm longo, explanato inter apices : loborum 8 mm lato, lobo medio c. 3 mm longo; eolumna crassiuseala, glabra, usque supra medium marginibus labelli adnata, e. 5 mm longa; ovario triquetro, clavato, glabro, pedicello incluso e. 2 em longo. » II. Beschr« iburfgen neuer Arten. , 34 | Federal. District: Caracas. m Von K. W. John in Andernach im Jahre 1904 eingeführt. Blühte bei ihm im August 1905. "Die Art ist mit E. brachychilum Ldl. nahe u. aber durch die kahle Lippenschwiele und die kürzere Blütentraube Bu unterschieden. E. trieallosum Schltr., nov. spec. ' Epiphytieum, erecetum, ce. 60 cm altum; rhizomate valde abbreviato; vadieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus crassiuseulis, dimidio inferiore 'vaginata excepta densius foliatıs, vaginis foliorum arcte am- pleetentibus omnino obtectis, teretibus, ce. 7 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, oblongis vel subovalibus, obtusis, carnosis, 5—8 cm longis, medio fere vel infra medium 1,8--3 em latis; pedunculo erecto, strieto, simpliei velparum ramoso, vaginis 8—10 arctissime amplectentibus obtecto, 30—40 cm longo, racemo more sectionis abbreviato, dense . multifloro, sensim evoluto; bracteis erecto-patentibus, lineari-lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato fere duplo brevioribus, floribus illis Z. Lindeni Ldl. similibus et fere aequimagnis, erecto-patentibus; glabris; sepalis patentibus, apieulatis, 9 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique oblongis, breviter acuminatis, basin versus angustatis, sepala subaequantibus; ‚labelli ungue anguste lineari, columnae marginibus ‘omnino adnato, 6 mm longo, lamina eircuitu subreniformi-quadrata, alte 3-loba, callis 3 crassis basi conjunctis, obtuse subacuminatis infra basin lobi intermedii ornata, basi truncata (haud cordata), 4,5 mm longa, medio fere 8 mm Jata, lobis lateralibus eireuitu late faleato-oblongis, margine N iur ” exteriore grosse dentatis, antice integris, 1bbo intermedio subsessili, reni- formi, apice leviter exciso cum apiculo, lateribus grosse dentato, 3 mm longo, 6 mm lato; columna recta, aurieulis alte bilobis, dentatis, adscen- ‚dentibus, 7 mm longa; ovario pedicellato, glabro, ce. 1,8 cm longo. ‚ Miranda: Zwischen Bucaral und Caracas, in der Grasregion des Gebirges, 1000-1600 m. — P. Preuß no. 1681, Sept. 1899. Die Blütenfärbung wird als „karmin‘ angegeben. Unter den vene- zuelanischen Arten der ‚„Schistochila- Tuberculata‘‘ ist diese durch die tief dreiteilige Schwiele gut charakterisiert. E. ‘venezuelanum Schltr., nov. spec. Epiphytieum, erectum, habitu E. fragranti Sw. simile; rhizomate deeumbente, crassiusculo; radieibus flexuosis, glabris; pseudobulbis . ! cm distantibus, eylindraceis, paulo compressis, basi paulo attenuatis, unifoliatis, 6—7 cm longis, medio fere 6—8 mm latis; folio suberecto, - digulato, obtuso, basi angustato, 7—13 cm longo, medio fere 1,3—1,8 cm dato, Baleo; spatha compressa, acuta, c. 1,5 cm longa; racemo erecto, 40 R. Schlechter. paucifloro, breviter pedunculato, pedunculo florisque inelusis c. 2,5 cm longo; bracteis triangulis, acutis vel acuminatis, ovario multo brevioribus; floribus in subgenere inter minores, glabris; sepalis lanceolatis, acutis, dorso carinatis, c. 1,4 cm longis, lateralibus obliquis; petalis quam sepala bene angustioribus, lineari-lanceolatis, acuminatis, obliquis, supra medium paulo dilatatis, 1,3 em longis; labello petalis aequilongo, ungue oblongo, margine columnae adnato, lamina ovata, longius acuminata, concava, basi subcordata, callo basali oblongo, medio leviter sulcato, antice tr: lobulato; columna crassiuscula, glabra, dimidio inferiore marginibus labelli ungue adnata, dimidio superiore dilatata, apice trilobata, lobis lateralibus triangulis obtusis, dorsali lineari, obtuse tridentato, laterales excedente; ovario triquetro, elavato, eum pedicello e. 8 mm longo, glabro. Federal-Distriet: Caracas. Be e Von K. W. John 1904 eingeführt und bei ihm im Juni 1905 zur Blüte gelangt. | Die Art ist verwandt mit Z. fragrans Sw., Se gut unterschieden durch die kleineren Blüten und das viel schmälere, länger rn | Labellum, sowie durch die Säule. Eneyclia leucantha Schltr., nov. spec. | Epiphytica, gracilis; pseudobulbis et rhizcemate nondum notis; foliis linearibus subacutis, supra 20 cm longis, medio fere &—10 mm latis; inflorescentiis erectis, gracilibus, supra 30 cm longis, pauciramosis, laxe pluri- vel multifloris, peduneulo laevi, rhachi sparsim verruculosa; bracteis: brevissimis, deltoideis, apiculatis, ovario multoties brevioribus; floribus. flavido-albis, illis Z. stellatae Schltr. similibus et fere acquimagnis, c. 3 cm | diametientibus; sepalis patentibus, oblongo- ligulatis, acutis, supra medium paulo dilatatis, glabris, 1,6 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulato-spathulatis, obtusiusculis, basin versus bene attenuatis, quam sepala paululo brevioribus; labello ima basi tantum columnae marginibus adnato, e medio trilobo, 1,4 cm longo, basi et callo basali dense papilloso- puberulo, lobis lateralibus oblique oblongis, obtusis, columnam amplecten- tibus, haud superantibus, intermedio breviter unguiculato, reniformi- orbiculari, obtusissimo, carinis 3 carnosis humilibus ornato, lobos laterales: duplo superante, callo basali oblongo villoso-papilloso, e basi in basin lobi intermedii decurrente, medio leviter sulcato, apice in lineas 3 lobum anticum percurrentes exeunte; columna semitereti, 7 mm longa, ebrachiata, ima basi tantum marginibus labelli adnata; anthera eucullata apice in cornua 2 conica divergentia producta, glabra; ovario graciliter pedicellato, dense verruculoso, pedicello incluso c. 2 cm longo. ‚ Venezuela: Wurde 1905 bei K. W. Johnin Anllernadh kultiviert und blühte dort im Juni. 1. Beschreibungen neuer Arten. 3 4t Pr. Mit B. uiellesn Schltr. am RER verwandt, aber gekennzeichnet. n di den dicht behaarten Lippenkallus. Das Material, welches Herr K. W. John für aich wahtend meiner ‚Abwesenheit in Kamerun einlegte, ist leider nicht vollständig und die- lebende Pflanze nicht mehr bei ihm vorhanden. E. recurvata Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 30—40 cm alta; rhizomate valde abbreviata: Tadicibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis ovoideis, bifoliatis 4—5 cm altis, infra medium 2,5—3 cm diametientibus; foliis erecto- patentibus, ligulatis, obtusiusculis, coriaceis, 25—30 cm longis, medio fere 2—2,5 cm latis; inflorescentia terminali, 'erecta, folia paulo 'superante, ramis paucis brevibus aucta, laxe multiflora, pedunculo 10-15 cm longo, tereti, glabro, striecto, vaginulis paucis squami- ‘ formibus obsesso, panicula angusta, ad 20 cm longa, medio ad S cm lata; bracteis patentibus, - deltoideis, subacutis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus in genere vix inter mediocres, erecto- patentibus, glabris, viridibus intus brunneo-suffusis, labello flaves-- centi-albido, lineis paucis sanguineis notato; sepalis recuıvatis, ob-- long‘s, obtusis, ec. 1,6 em longis, lateralibus obliquis, minute apiculatis, basin versus paulo angustatis; petalis oblique obovato-spathulatis, api- culatis, ereeto-patentibus, leviter antice curvatis, sepala subaequantibus; labello ima basi tantum columnae marginibus adnato, alte tripartito, 1,5 cm longo, explanato inter apices loborum lateralium 1,7 cm lato, callo medio sulcato e basi in isthmum lobi intermedii decurrente, lobis lateralibus. faleato-hgulatis, intermedio e isthmo brevi orbiculari, apiculato, nervis basi leviter inerassatis notato, 8 mm lato; columna semitereti, 7 mm longa juxta stigma margine utrinque auricula semioblonga obtusa brevi donata;. ovario pedicellato, glabro, laevi, e. 1,7 cm longo. Venezuela: Ohne nähere Standortsangabe. Die Pflanze ist Sen Hartmann in Niederhöchstadt aus Venezuela - importiert worden und befindet sich seit 1912 im Botanischen Garten zu Dahlem in Kultur. ‚Sie steht dem E. oncidioides Ldl. am nächsten, ist aber in allen Teilen kleiner und hat schmälere Seitenlappen sowie einen deutlicher genagelten Vorderlappen des Labellums. Die Blüten sind sehr wohlriechend und durch die zurückgekrümmten Sepalen charakterisiert. Diacrium venezuelanum Schltr. | | Species habitu et aspectu verosimi liter D. bilamellati Hemsl.; pseudo-- bulbis (ex icone K. W. J ohnii) clavatis, c. 12 cm altis, supra medium. e.2,5 cm latis, bifoliatis; foliis patentibus, oblongis, obtusiuseulis, coriaceis, 9—10 em longis, medio fere 2—3 cm latis; racemo -longipedunculato, peduneulo strieto vel substriceto, e. 25 em longo, vagini 6—8 arcte amplec-- « 42 .. R. Schlechter. KEER FR ix er tentibus, obtusis obsesso, tereti, glabro, c. 4 mm diametiente; racemo sublaxe 10—16-floro, usque ad 10 em longo; bracteis patentibus oblongis, | ‚obtusis, ovario pedicellato 4—5-plo brevioribus; floribus in genere inter minores, glabris, niveis, callo labelli aureo; sepalis elliptieis, subacutis, 1.2 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique latielliptieis, breviter acuminatis, quam sepala latioribus, vix brevioribus; labello e basi quadrata cum angulis obtusis medio sublobato-dilatato, supra medium bene an- gustato, oblongo obtusiusculo, toto 1,2 cm longo, supra basin 4 mm lato, medio 6,5—7 mm lato, tertia parte anteriore 3 mm lato, lamellis 2 carnosis, parallelis, basi confluentibus aliformibus ornato, carini 2 humilioribus interjectis; columna cerassiuscula, brevi, e. 7 mm longa, i. e. labello sub- ‚duplo breviore, elinandrio dorso crenulato; ovario pedicellato, a! c. 2 cm longo. Venezuela: Durch K. W. John in "Andernach eingeführt, blühte ei ihm im Juni 1904. | | | Die Beschreibung der Pseudobulben mußte ich anfertigen nach einer Skizze, welche mir Herr John auf meine Bitte anfertigte. Leider ist die einzige Pflanze bald wieder eingegangen. | | | Die Art steht dem D. bilamellatum Hemsl. am nächsten, ist aber unterschieden durch kleinere Blüten, die Form des Labellums und die kurze dicke Säule. Bletia stenophylla Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, gracilis, 25>—30 cm alta; bulbo subterraneo, mihi nondum noto; foliis fascieulatis, paueis, erectis, linearibus, elongato- acuminatis, basi sensim in petiolum brevem angustatis, ec. 22 em longis, medio fere ec. 7 mm latis, nervis 3 subtus prominulis ornatis; scapo gracili, stricto, ad 30 cm longo, laxe pauci- (c. 3-) floro, medio c. 2 mm diametiente; bractcis ovatis, acuminatis, parvulis, ovario pedicellato multo-brevioribus; floribus in genere mediocribus, erecto-patentibus vel suberectis, glabris, roseis; sepalis anguste oblongis, plurinerviis, apieulatis, ce. 2 cm longis, lateralibus subfalcato-obliquis; petalis subfalcato-elliptieis, obtusiuseulis, plurinerviis, quam sepala subaequilongis sed latioribus, textura tenuiori- bus; labello eircuitu late ovali, ima basi breviter contracto, explanato 1,9 em longo, supra medium 1,3 cm lato, supra medium trilobo, lineis 3 carinatis e basi, medio lamellato-dilatatis, utrinque latere lamellis 2 additis, 5 interioribus usque in apicem labelli decurrentibuß, supra medium sursum attenuatis apicem versus sursum paulo dilatatis, lobis lateralibus semioblongis, obtusis, marginibus exterioribus leviter sub- crenulatis, intermedio 2,5-plo longiore 6Bovato, antice exciso, marginibus lateralibus suberenulato, leviter undulato, 8 mm longo, infra apicem 6 mm lato; columna gracili, leviter cuvata, basi et apicem versus paululo «ilatata, 1,5 cm longa; ovario pedicellato gracili, glabro ec. 2 cm longo. EUR Beschreibungen ‚neuer Arten, 43 \ 58 Federal-District: Caracas. — 1904 durch K. W. John, Ander- nach, eingeführt. Blühte bei ihm im Juni 1906. Anfangs hielt ich die Art für einekleinblumige Form von B. Wageneri Rchb., bis ein genauer Vergleich zeigte, daß hier eine eigene Art: vorliegt, ' welche durch die Form der Lippe und.durch die 7 Lamellen in der Mitte der Platte gut charakterisiert ist, Die Blätter der Art sind recht schmal. Cyrtopodium Naiguatae Schltr., nov. spec. 'Epiphyticum ( ?), robustum; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis oblongoideis, 4—-6-foliatis, erectis, vaginis latis primum omnino obtectis, 10—13 em altis, medio fere 3—3,5 em diametientibus; foliis erecto-patentibus vel suberectis, linearibus, acutissimis, in specimine nostro nondum omnino evolutis, medio feıe e. 1,5 cm latis; scapo cum foliis juvenilibus nato, erecto, stricto, usque ad 80 cm alto, pedunculo vaginis 3—4 arcte amplectentibus obsesso, tereti, glabro, 4050 cm longo, inflorescentia ipsa paniculata, laxe multi- flora, ramis erecto-patentibus usque ad 20 cm longis; bracteis patentibus ' patulisve ovalibus, acuminatis, margine undulatis, ovario pedicellato, aequilongis vel paulo longioribus; floribus in genere mediocribus, glabris; ‘ sepalis ovalibus, obtusis, margine leviter undulatis, ut videtur maculatis, 1,6 cm longis; petalis late et oblique obovatis, obtusis, 1,4 cm longis, leviter _ undulatis; labelli ungue brevi, quadrato, e. 3 mm longo, lamina alte 3 -fida,. basi eallo late ligulato, apice ‘dense verrueuloso, bilobulato e ungue usque in medium ornata, verruca inaequaliter crenulata in basi loborum lateralium aucta, explanato inter mar gines exteriores loborum lateralium 1,5 cm lato, 5 mm longo, lobis lateralibus erectis, quadrato-falcatis, rotundatis, inter- medio subsessili perlate reniformi, obtusissimo, margines versus dense verruculoso-erenulato, 3,5 mm longo, supra basin 6 mm lato; columna sub- clavata, glabra, 5,5 mm alta, pede 4 mm longo; ovario cum pedicello gracili, glabro, 2 cm longo. ° a E | Miranda: Southern slope, middle belt of Pico de Naiguata, 1900—2400 m. — H. Pittier no. 6223, May 1913. Eine der kurzbulbigen Arten, aber in den Blüten etwas an (©. punec- datum R. Br. erinnerrd. Über die Blütenfärbung fehlen leider zurzeit An- - gaben, doch zeigen die getrockneten Exemplare auf den Sepalen und _ Petalen deutliche rundliche Fleckchen. Govenia Ernstii Schltr., .noy. spec. Terrestris, erecta, c. 40 cm alta; vagina basiları cylindraceo- -tubulosa, obtusa, bulbum et scapum arctius amplectente; pseudobulbo eylinfracc o, 7 cmalto, e. 8 mm diametio, bifoliato; foliis sub anthesi bene evolutis, _ lanc« olato-elliptieis acuminatis, basisensim petioliformi-angustatis, plicatis, 44 R. Schlechter. nervis primariis 3 subtus prominulis, 30—33 cm longis, medio fere : 6,5-—10 cm latis; scapo erecto, substricto, tereti, glabro, supra medium vog'na altius amplectente, acumjnata obsesso, caeterum nudo, c. 4 mm diametiente, folia in speeimine nostro haud Omnino aequante, racemo densius plurifloro (c. 8-floro) 4—5 cm longo; bracteis erecto-patentibus, lanceolato-oblorgis, acutis, ovario pedicellato subaequilongis; floribus in genere inter minores, illis @. Gardner: Ldl. similibus et fere aequimagnis; sepalo intermedio erecto, elliptico-oblongo, obtusiusculo, concavo, c. 1,4 em longo, glabro, lateralibus porrectis basi semel tortis, oblongo-falcatis, obtusiuseulis, ec. 8 mm longis; petalis suberectis, oblique latielliptieis, apice- obtusiuscule acuminatis, faleato-incurvis, 1,1 em longis, medio fere 6 mm latis, kasi latiuscule pedi columnae adnatis; labello genuflexu-eurvato, e basi paulo latiore late oblongo, obtusiuseule apiculato, apice 3-maculato, basi breviter cordato, ce. 6,5 mm longo; columna leviter cuıvato, 6 mm alta, marginibus medio bene 'ampliata, haud angulata; anthera semiorbi- culari-cucullata, breviter et obtuse apiculata, minute Ra ovario: pedicellato glabro, c. 1 em longo. Federal-District: Caracas. — A. Ernst, 1896. Die Art steht der @. Gardneri Ldl. am nächsten, ist aber niedriger: im Wuchs, mit kürzerem Schaft und hat am Grunde breitere Petalen, ein vorn etwas gegenüber der Basis verschmälertes Labellum mit mehr heızföimigem Grunde und eine mehr in der Mitte verbreiterte Säule. Comparettia venezuelana Schltr., nov. spec. Epiphytica, eıecta, pusilla, c.20 cmalta; rhizomate valde bh ıadieibrs filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis cylindraceis, uni- foliatis, paulo compressis, 1—1,5 cm.altis, ueque ad 3 mm latis; folio- erecto vel suberecto, oblongo-ligulato, obtuso vel subacuto, basin VELSUs. angustato, coriaceo, glabro, 4—6,5 em longo, medio fere 0,9—1,3 cm lato; racemo erecto, stricto, laxe pauci- (c. 4-) floro, peduneulo gracili, vaginis paucis obsesso; bracteis ovato-lanceolatis, acutis, erccto-patentikus, ovario pedicellato 3—4-plo brevioribus; floribus parvulis, coceineis, glabris; sepalo intermedio elliptico, acuminato, 8 mm longo, lateralibus in laminam . . . s 12 » x lanccolato-ellipticam, acuminatam, concavam, 8 mm longam Connatis, calcar anguste cylindraceum obtusiusculum deeurvum vel leviter antice curvatum 1 cm longum, 1,75 mm diametientem formantibus; petalis suberectis, oblique elliptieis, breviter acuminatis, quam sepala subaequi- longis; labello e basi anguste oblongo-unguiculata reniformi, antice pro- funde emarginato, ungue elobulato et ecarinato, e basi usque ad apicem sinus 8 mm longo, medio 1,1 em lato, appendieibus intracalcaribus tenuibus filiformibus, glabris, 7 mm longis; columna pro genere graciliori, 6 mm alta, reeta, apicem versus vel juxta stigma distincte ampliata; ovario pedicellato gracili, glabro, 1,2 em longo. 45, > ederal. District: Caracas. Mt. Von KW. J ohn in Andernach ehr blühte diese kleine Art bei ihm im Juli 1904. 2a Von der verwandten (©. rosea Ldl., die von ©. falcata P. et E. spezi- fisch doch verschieden: scheint, ist die Art unterschieden durch die steif- . > aufrechten, weniger drahtigen Infloreszenzen, das kürzer genagelte Labellum ‚ohne läppchenartige Verbreiterungen und die längere, schlankere Säule von erheblich anderer Form. - Notylia venezuelana Schltr., nov. spec. Epiphytica, parvula; rhizomate abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis approximatis, oblongoideis, compressis, mox longitudinaliter sulcatis, unifoliatis, 2—2,5 cm longis, supra basin usque ad 8 mm latis; folio erecto-patente, oblongo-ligulato, obtusiusculo, basi angustato, 7,5—11 cm longo, medio fere 2—2,4 cm lato; racemo leviter deeurvo, multifloro, breviter pedunculato, peduneulo incluso e. 13 em longo; bracteis lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato duplo | vel plus duplo brevioribus, patentibus; floribus flavidis; parvulis; sepalis anguste lanceolato-ligulatis, obtusiuscule acuminatis, concavulis, 6 mm longis, lateralibus obliquis, usque ad medium connatis; petalis porrecto- patentibus anguste et oblique lanceolato-ligulatis, basin versus subungui- eulato-angustatis, c. 5 mm longis; labello e basi graciliter et pro genere - longius unguiculatata anguste lanceolato, acuto, ungue e basi laminae _ earinato-incrassato, nervo medio usque 'ad apicem leviter incrassato, marginibus in basi laminae leviter recurvis, toto (i. e. ungue incluso) 5 mm longo, lamina infra medium 1,25 mm lata; columna gracili, tereti, dense velutino-papillosa, ce. 3,5 mm longa; ovario cum pedioolle gracili, glabro, 6—7 mm longo. - Federal-Distriet: Caracas. Von K. W. John im Jahre 1904 zugleich mit Cattleyen importiert, Blühte bei ihm im Dezember desselben Jahres. Die Art steht der N. pubescens Ldl. am nächsten, ist aber spezifisch gut geschieden durch die schmäleren Sepalen, von denen die seitlichen bis zur Hälfte verwachsen sind und durch das länger genagelte, lanzett- liche Labellum. >. Il. Aufzählungen der bis jetzt bekannten Gattungen und Arten. 1. Phragmopedilum Rolfe in Orch. Rev. IV (1896), p. 330. 1. P. eaudatum (Ldl.) Rolfe, in Orch. Rev. IV (1896), p. 330. var. Lindeni Bth., in Journ. Linn. Soe. XVII (1881), p. 360. CO ypripedium Lindeni v. Houtte, Fl. serres XVIII (1870), p. 159- Uropedium Lindeni Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 28. Öypripedium caudatum Ldl. var. Drepeltun Kranz, Gen. et er | Orch. I (1877), p. 0. Merida. 2. P. Klotzschianum (Rchb. f.) Rolfe, in Orch. Rev. IV (1896), p. 330. Cypripedium Klotzschianum Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 811... Oypripedium Schomburgkianum Kl., ex Schomb. Rem. (1876), p. 79. Selenipedium Klotzschianum Rchb. f., Xen. Orch. I (1854), p. 3. Selenipedium Schomburgkianum Desbois, Cyprip. (1898), p. 532. Paphiopedilum Klotzschianum Pfitz., in Engl. Jahrb. XIX (1894). p. al. Ber S | Bolivar (Roraima). 3. P. Lindleyanum (Schomb.) Rolfe, in Oreh, Rev. IV (1896), P. 3830.73 Öypripedium Lindleyanum Schomb., Vers. Flor. Br. Guyana IE (1848), p. 1069. Selenipedium Lindleyanum Rchb. f!, Xen. Orch. I (1854), p. 3. = Paphiopedium Lindleyanum Pfitz., in Engl. Jahrb. a 44. Bolivar (Roraima). : Habenaria W- Spec. Pl. IV (1806), p. 44. 1. H. angustifolia H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 330. Bolivar. . H. Arecunarum Schltr., in Notizbl. Bot. Gart. Dahl. VI (1914), p. 121. Bolivar (Roraima). Pe a Ar A 13. > -M. at Rehb. f., in Bale 11 (1855), p. 10. 4 11. 12. 14. 6. 15. BERN TOERIER ir Su PER "Buere. . H. earacasana Schltr., supra (1919), p. 26. Federal- Bier . H. entomantha Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1835), p. 311. Orchis entomantha Llave et Lex., Nov. Veg. Deser. II 20), P2. 8. Federal-District. . H. Ernstii Schltr., supra (1919), p. 26. Federal-District. ak . . H. Ernestii Schltr., in Notizbl. Bot. Gart. Dahlem VI (1914), p. 121. Bolivar (Roraima). : H. galipanensis Kränzl., in Fedde, Rep. I (1905), p. 88. . Miranda. . H. Gollmeri Sehltr., supra (1919), p. 27. Federal-District. . H. heptadaetyla Rchb. £., in en XXII (1849), p. 812. Bolivar. H. Lindeni Ldl., Orch. nd. (1846), p. 25. — Federal-Distriet; Merida. H. macroceratites Willd., Spee. Pl. IV (1806), p. 44. Orchis Habenaria L., Syst. ed. 10 (1759), p. 1242. Habenaria macroceras Spreng., Syst. III (1826), p. 692. Nemuranthes Habenaria Rafin., Flor. Tellur. II (1836), p. 62. Habenaria Habenaria Small, Flor. an E. U. St. (1913), p. 316. Federal-District. ‘H. maeculosa Ldl., Gen. et Spee. Orch. (1835), p. 309. ? Orchis setacea Jacq., Enum. Pl. Carib. Ei p. 29. Federal-District. H. Moritzii Ridl. in Trans. Linn. Soc. ser 2 II .(1887), p. 284. Habenaria turmerinensis Kränzl., in Fedde, Rep. I (1905), p. S9.. Federal-Distriet, Miranda, Bolivar (Roraima). H. obtusa Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1835), p. 315. Habenaria megaceras Rodr., Orch. Nov. I (1877), p. 161. Habenaria Lindeni-Rchb. f., in Ned. Kruidk. Arch, IV (1859), p. 312° (nee Ldl.). Federal- District, H. parviflora Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1835), p. 314. » Habenaria demerarensis Rchb. f., in Schomb. Vers. Fl. Br. Guyana- III (1848), p. 123. Bolivar (Roraima). = un Aufzählungen dei Gattungen und Arten, AT 48 ot ER, R. Schleehter. . H. paueiflora Rchb. f., in Bonpl, I (1854), ı p. 10. Bonatea pauciflora Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1835), p. 29, Orchis longicornu Salzm., ex Ldl, Gen. et Speo. Orch. (1835), p . 329. Federal-Distriet. | . H. roraimensis Rolfe, in Trans, Linn. Soc. ser. 2, VI (1901), p. 65. e Bolivar (Roraima). . H. setacea Ldl., Gen. et Speec. Orch. (1835), p. 312. Ducre. ). H..setifera Ldl., Ann. Nat. Hist. IV (1839), p. 381. Merida, * H. spathacea A. Rich. et Ga)., in Ann. Sci. Nat. ser. E% 111 as), p. 29. Federal-District. . H. triptera Rehb. f., in Linnaea XXTI (1849), p. 814. Federal-Distriect. 3. Pogonia Juss. Gen. (1789) p. 65. . P. macrophylla Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. ser. 3, I (1858), p. 335. Pogonia physurijolia Behb. f., in Nederl. Kruidk. Arch. IV (1859), p. 324. Sucre, - . P. Moritzii Rehb. f., Xen. Orch. II (1866), p. 89. Merida. . P. nana Schltr., supra (1919), p. 28. Federal- District. . P. parviflora Rehb. f., Xen. Orch. II (1865), p. 90. Oleistes parviflora Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1836), p. 400. Bolivar (Roräima). 5. P. rosea Rehb. f., Xen. Orch. II (1865), p. 89. Oleistes rosea Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1836), p. 410. Federal- District. tenuis Rchb. f., Xen. Orch. II (1863), p. 89. Bolivar (Roraima.) - 4. Vanilla Juss. Gen. (1789) p. 66. . V. planifolia Andr., Böt. Rep. VIIT (1802), t. 538. M yrobroma fragrans Salisb., Parad. Lond. (1807), t. 82. Vanilla aromatica Willd., Spec. Pl. 1V (1806), p. 121 (p. pt.). Vanilla mezxicana Mill., Gard. Dict. cd. 8, no. 1 (p. pt.). Base eig: Aufzählungen der Gattungen und Arten. | Alp = 0 Vanilla sativa Schiede, in Linnaca IV (1829), p. 573 Vanilla silvestris Schiede, in Linnaea IV (1829), p. 573. | Aragua, Federal-Distriet, Sucre. 2; V. pompona Schiede, in Linnaea IV (1829), p. 573. Vanilla grandiflora Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 425. Vanilla surinamensis Rchb. f., in Nederl. Kruidk. Arch. IV (1859), a | n | Vanilla lutescens Moqu., ex Journ. Soe.Imp. Hort. V (1859), p. 97, weh, | ER "Federal-Distriet.: Ä 3. V. Wriehtii Rchb. f., in Flora XLVIII (1865), p. 273. Vanilla elaviculata Lal., in Ann. et Mag. Nat. Hist. ser. ae (1858), p. 334 (nec Sw.). Vanilla lutea Wright, ex Griseb. Cat. Pl. Cub. (1506) p. 267. Bolivar (Roraima). | ren 5. Epistephium Kth. : Syn. Pl. Aequin. (1822), p. 340. 1. E. lueidum -Cogn., in Flor. Bras. III, IV (1893), p. 141. - Bolivar (Roraima). R | FB-N. parviflorum Läl., Gen. et Spee. sQreh (1836), p. 433. | . Epistephium Cruegert Bchb. f., ex Griseb. Fl. Br. W. Ind. (1864), p. 637. Bolivar (Roraima). a ; 6. Sohralia. Ruiz et Pa Prodr. I (1794), p. 120. -1. 8. paradisiaca Rehb. fr, m Linnaea XXII on p. 816. Merida. Er . 8. violaeea Linden, cx Ldl. Orch. Lind. iss) p. 26. ‚ Cattleya odoratissima P. N. Don, in Flor. Journ. (1840), p. 185. ' Caitleya violacea Beer, Prakt. Stud, Orch. (1854), p. 215. | Merida. ON 3: 8. Beepyla Ldl., Fol. Orch. Söbr: (1854), p. 2. Bolivar (Roraima). a AR Elleanthus Presl. Real. Haenk. I (1827), p. 97. 1. E: Elslloslachys Rchb. £., in Walp. Ann. VI (1861), p. 479. Evelyna arpophyllostach ys Rchb. et Warse. in a II (1854), RN RT ee | ‚etc dat: District. BETSRBELETIG Die Orchideenflora von Venezuela. Fedde Rep. Beih. VI. 'Bg. 4. 4 10 11; 12, 13. 14, R. Schlechter. . E. attenuatus J. R. Johnston, in Proc. Amer. Acad. XL- (1005). p- 684. E. E. . flavescens Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 479. . Jupulinus Rchb. f., in Walp. Ann, VI (1861), p. 483. . Wageneri Rchb. £., in Walp. Ann. VI (1861), p. 474. Nueva Esparto (Ins. Margarita). braeteseens Rchb. f., in Walp. Ann, VI (1861), p. 475, Evelyna bractescens Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 10. Merida. | . eapitatus Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 475. Bletia capitata Ait., Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 206. Evelyna capitata Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec, I (1835), p. 32, t. 56. | Federal-Distriet. . columnaris Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 484. Evelyna columnaris Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 11. Merida. | . ensatus Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 482. Evelyna ensata Ldl., Orch. Lind. (1846), p. N, Merida. ) Evelyna flavescens Ldl., Orch. Lind. ee p. 41 Truxillo; Merida. . furfuraceus Rchb. f., in Walp. Ann. VI 861), 1 p- 480. Evelyna furfuracea ii, Orch. Lind. (1846), p. 12. ‘ Truxillo; Merida; Federal- Distriet; Bolivar (Roraima). . galipanensis Schltr., supra (1919), p, 28. Miranda. . graeilis Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 481. Evelyna gracilis Rchb, if, Linnaea XXII (1849), P. 842. Merida. . kermesinus Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 478. Evelyna kermesina Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 11. -- Federal-District. / Lindenii Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 477. Evelyna Lindenii Rehb, f., ex Ill. Hort. XXIX 1822) p- 15. Federal-District. . linifolius Presl., Rel. Haenk. (1827), p. 97. Isochilus linifolus Ldl., Gen. et Spec., Orch. (1831), p. 113. Federal-Distriet; Suere; Bolivar (Roraima). Evelyna lupulina Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 11. Merida. | Evelyna Wageneri Rchb, f., in Bonpl. II (1854), p. 21. Federal-District. eh 3. Wullschlaegelia Rehb. £. a, BT, ın Bot. Ztg. (1863), p. 131. ER w: aphylia Rehb. £., in Bot. Zte. (1863), p. 131. ; Craniches aphylla Sw., Prodr. (1788), p. 120. Federal- District. 2 9. Preseottia.Lal | ei Hook. Exot. Fl. II (1825), t. 115. 1. P. stachyodes Ldl., in Bot. Reg. (1836), sub t. 1915. 0. Craniches stachyodes Sw., Prodr. (1788), p. 120. Se Prescottia myosurus Rehb. f., ex Griseb. Flor. Br. W. Ind. (3864), 2 222.639 (p. pt.). 'Federal-Distriet. E5 10. Gomphiches Ldl. ' ; en En et Spec. Orch. (1840), p. 446. ; 1. ken atiste (Ridl.) Schltr. n. comb. 2 Stenoptera adnata Ridl., in Trans. Linn. Soc. ser. 2, II (1887), ER p. 284, t. 48. eg | | 3 3 Bolivar (Roraima). 2. 6. graeilis Schltr., supra (1919), p. 29. g Federal-Distriect. \ . 3. 6. viseosa (Rehb. f.) Schltr., n. comb. - Stenopiera viscosa Rchb. f., in Bonpl. IV (1856), p. 211. Merida; Federal-District; Bolivar (Roraima). 11, Pterichis Lal. , Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 444. 2 1. P. Diuris Rehb. f., in Bonpl. II (1854), p. 10. B Merida. = Fr, P. multiflora (Ldl.) Schltr., in Engl. Jahrb. XLV (1911), p. 389. Y Acraea multijlora Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 26. Merida. 12. Craniches Sw. Er Prodr. (1788), p. 8. 1. €. eiliata Kth., Syn. Pl. Aequin. I (1822), p. 324. Ophrys ciliata H.'B. et Kth., Nov. Gen. et Key I ale»: p. 334, 1. 74. | 'Federal-District. 6. 1; R. Schlechter. . Engelii Rchb. £., in Linnaea XLI (1877), p. 19. Merida. . Fendleri Schltr., supra (1919), p. 30. Merida. ‚ museosa $w., Prodr. (1788), p. 120. Federal-District. . Sehlimii Rchb. f., in,Linnae XLI (1877), p. 19. Merida. . Wageneri Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 19. Federal-District. 13. Ponthieva BR. Br in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 200. . glandulosa R. Br., in Ait. Hort. Ben ed. 2, V (1813), p- 200. Neottia glandulosa Sims, Bot. Mag. (1804), t. 842. | Ponthieva lancifolia A. Rich., in Sagr. FI. Cub. XI (1850), p.251,t. 87. Federal-District. . maculata Lal., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV (1845), p. 385, Merida. 14. Hapalorchis Schltr. in Beih. Bot. Centrbl. XXXVII, II (1919) ined. H. cheirostyloides Schltr., supra (1919), p. 30. N Miranda. 15. Diseyphus Schltr. 14 | A in Fedde, Rep. XV (1919), p. 417. D. Sceopulariae (Rehb. f.) Schltr., in Fedde, Rep. XV (1919), p. 417. { C. Spiranthes Scopulariae Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 11. Gyrostachys Scopulariae O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 664. Dikylikostigma Preussi Kränzl., in Notizhl., B. @. Berl. VII (1919), p. 321. Ä a Merida; Federal-District. 16. Cyelopogon Presl. Relig. Haenk. I (1827), p. 88. | bicolor (Ker.) Schltr., in Beih. Bot. a XXXVI, ur | Neottia bicolor Ker., in Bot. Reg. (1824), t. 794. Spvranthes bicolor Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 475. Gyrostachys bicolor O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 664. Federal-District. PETE TEN N m. Aufzählungen der aazen und Arten. $ 58 Re: € elatum (SW) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXXVII, II (1919), BEE" 2202, Be “ “) n ne y ined. Satyrium elatum Sw., Prodr. (1788), p. 119. * Neottia minor Jacg., Ic. Pl. Rar. III (1793), p. 301. | = Neottia elata Sw., in Act. Holm. (1800), p. 226. 2 Spiranthes elata L. C. Rich., in Mem. Mus. Par. IV (1817), p. 59. _Pelexia spiranthoides Griseb., Cat. (1866), p. 269.- Sauroglossum Richardi es, Orchid. I (1905), p. 44, Federal-Distriet; Sucre; Cumana. . minutiflorus (Rchb. f.) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXXVIHL, II (1919), ined. Spiranthes minutiflora Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 11. Gyrostachys minutiflora ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 664. Federal-District. 18. Stenorhynehus L. ©. Rich. . in Mem. Mus. Par. IV (1817), p. 59. . aphyllus Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 478. Neottia aphylla Hk., Bot. Mag. (1828), t. 2797. Sucere; Bolivar. . bicolor (Griseb.) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXXVI, II (1919), ined. Spiranthes bicolor Griseb , Flor. Br. West Ind. (1864), p. 641. Spiranthes Grisebachti oe in Flor. Bras. III, IV ee) p. 207. Bolivar. . nutans Kth. et Bone, Ind. Sem. Hort. Berol. 1848)..p. 12. Federal- District. . orchioides L. €. Rich., in Mem. Mus. Par. IV (1817), p. 59. Satyrium orchioides Sw., Prodr. (1788), p. 118. Neottia orchioides Sw., Flor. III (1805), p. 1411. Spiranthes orchioides A. Rich., in Sagr. Flor. Cub. XI (1850), p. 252. Federal-District; Miranda. . 8. speeiosus L. €. Rich., in Mem. Mus. Par. IV (1817), p. 59. Neottia speciosa Jacq., Ic. Pl. Rar. III (1793), p. 300. "Spiranthes speeiosa A. Rich., in Sagro Flor. Cub. XI (1850), p. 252. Spiranthes colorata N. E. Br., in Gardn. Chron. (1883), I, p. 210. Federal-District. 17. Sarcoglottis Presl. Rel. .Haenk. I (1827), p. 9. . 8. acaulis (Sm.) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXXVIT, 11 (1919), ined. 54 R a [5 Fa # u As 28 3 R. Schlechter. Neottia acaulis Sm., Exot. Flor. II (1808), t. 105. Neottia picta R. Br., in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 199. Spiranthes picta Lal., in Bot. Reg. X (1824), sub t. 823. Sarcoglottis pieta Kl. in Allgem. Gartztg. X (1842) p. 106. Spiranthes acaulis Cogn., in Flor. Bras. II, IV (1895), “ 221. Federal-Distriet; Sucre; Bolivar. S. aphylla (Ridl.) Schltr., in Beih. Bot. Van XXXVIH, DO 109), ined. Pelexia aphylla Ridl., in Trans. Linn. Soc. ser.2 ‚u (1887), p. 248 1.48. = Bolivar (Roraima). | 19. Centrogenium Schltr. _ = in Beih. Bot. Centrbl. XXXVII (1919), II. ined. ” €. roseo-album (Rchb. f.) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXXVII, Il (1919), ined. Pelexia roseo-alba Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 11. , Pelexia Travassosii Rolfe, in Gardn. Chron. (1892), I, p. 330. Federal- DDISELEER 20. Goodyera (?) R. Br. in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 197. .. 6. (?) negleeta Ernst, Est. Flor. y Faun. Venez. (1877), p. 239. Federal-District. 21. Physurus L. €. Rich. Ä in Mem. Mus. Par. IV (1877), p. 55. - pP. ah: Rchb. f., Xen. Orch. II (1873), p. 184. Merida. P. hyphaematiecus Rchb. f., Kh Orch. II (1873), p. 184. Merida. ex P. Pittierii Schltr., supra (1919), p. 31. Miranda. er . P. plantagineus Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 503. Orchis plantaginea Sw., Act. Holm. (1800), p. 207. % Pelexia bursaria Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. V (1840), p. 116. Microchilus plantagineus D. Dietr., Syn. Pl. V (1852), p. 166. Erythrodes plantaginea Fawe. and ‚engiß, Flor. J: am.I (1910), p. 28. Federal-District. P. rariflorus Ldl., Orch. Lind, (1846), p. 28. Physurus are Lind., Ill. Hort. XXIX (1882), p. 116. Merida. nn Rehb. m Xen: a 11 as) p. 183, 22. Corymbis. Thouars. 'Orch. Iles Afr. (1822), t. 37—38. 3 =. C. en Hemsl., Biol. Centr. Amer. III (1884), p. 297. e° | 5; Serapias Adna, Sw., Prodr. (1788), p. 119. e' Neottia flava Sw., Flbr: III (1806), p. 1417. ; x Chloidia flava Rehb, 2..an Den: Ann. VI (1861), p. 644. E 0 Federal-District. 2 (. galipanensis Rchb. f., in Flora XLVII (1865), p. 184. . Macrostylis re Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 11. Federal-District. Ra BN-”, Br. « aus 23. Microstylis Nutt. Gen. Am. II (1818), p. 196. a Mm. disepala Rehb. f., in Linnaea AXVI ea p. 142. Yin, Federal- Disttiet, 2. M. earacasana Kl., ex Ridl. in Journ. Linn, Soc. XXIV any p. 325. \ : _ Federal- Distriet. 3 =. histionantha Lk. Kl. et Otte, le Pl Bar. Hort. Berol. I (1841), t.5. = =." Merida. E74. M. Johniana Schltr., supra (1909), p. 31. 0 Federal-Distriet. _ —5.M. Moritzii Ridl., in Journ. Linn. Soc. XXIV (1887) p. 330. B BERN, Merida. ® 6. M. rupestris Poepp. et Endl,, Ko -Gen. et 2 II (1838), mtr Br _Merida. 7. M. ventrieosa Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Speec. (1838), p. 8. E. Federal-District. 8. M. umbellulata Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1830), p. 19. . 28 Bolivar (Rorajma). | Be - > eo 24. Liparis L. C. Rich. Br: Bee in Mem. Mus. Par. IV (1817), p: 43. 1. elata Ldl., Bot. Reg. (1828), t. 1155. Sturmia hebatsrlahe Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 22, p. pt. Leptorchis elata O. Ktze., Er Gen. (1896), p. 671. u Merida; Federal-District. 2.1. elliptiea Rehb. f., in Walp. Ann. VI, p. 218. B. Sturmia elliptica Rehb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 833. 56 eb Aal: (0 9} .M. .M. . a 2 #: ” ya sh N Daher EN RR, ) : 23 az % I “ u n + er "3 Schlechter. Leptorchis_ellvptica ®O. Ktze., Rev. Gen, (1891), P- 671. Federal-Distriet. RT | Fendleri Schltr., supra (1919), p. 32. A Merida. Es . Wageneri Rchb. f., in Wa Ip. Ann. VI (1861), p. 218. Sturmia. Wageneri kehb; f., in Bonpl. II (1854), p. 73. Leptorchis Wageneri O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 671. Merida. | 25. Seaphosepalum Pfitz. in Engl. et Prantl, Pflanenfam, II, vi (1889), p: 139. . breve Rolfe,.in Journ. Bot. (1890), p. 136. Masdevallia brevis Rehb.:f., in Gardn. Chron. (1883), 11; p. 88 Bolivar (Röraima). | . tracbypus Schltr., supra (1919), p. 33. Miranda. . verrueosum Pfitz., in Engl. et Prantl, Nat. Pflanzenfam. II, VI (1888), p. 139. | Pleurothallis verrucosa Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 24. Masdevallia verrucosa in Linnaea XXII (1849), p. 819. Humboldtia verrucosa O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Federa]l-Distriet. | | | 26. Masdevallia Ruiz. et Pav. Prodr. I (1794), p. 122. alfinis Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 5. Federal-District. : . caudata Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1831), p. 19. Federal- Dir . ensata Rchb. f., in Linnaea xxIt (1849), p. 818. Merida. . Lansbergerii Rehb. f., in Neederl. Kruidk. Arch. IV (1859), p. 317. Federal-Distriet. . leontoglossa Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 69. Miranda. . macroglossa Rchb. f., Ot. Bot. Hamb. (1878), p. 15. „Venezuela.“ .maculata Kl. et Karst., in Otto et Die Allg. Gartz. XV (1847), p. 330. Federal-District. pieturata Rchb. f., Ot. Bot. Hamb. (1878), P- 16. Merida; Rohrse (Roraima). = et & un. . Aufzählungen der‘ Gattungen und Arten, 2 a 9m. 1. puma, Pospp. eb Endl,, Nov. Gen. et en (1838), p. 6. Federal-District? | 10 M. Sehlimii Lind., ex Ldl. Orch. Lind. (1846), p. Merida. 11. M. tovarensis Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 818. Masdevallia ide Kl. et Karst.,.ex Bonpl. II (1854), p. 23. R. Merida; Federal-District. - 12. M. triangularis Ldl., Orch. Lind. (1846), p.5. | Federal-District. | | - 13. M. {rieolor Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 818}). ER. Merida. 14. M. tubulosa Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 4. Merida. - 15. M. Wageneriana Lind., ex Paxt. Flow. Gard. III (1853), p. 74. Federal-District. | % $ e ; = 3 3 2 RK. = E 3 27. Cryptophoranthus Rodr. - | Orch. Nov. II (1881), p. 79. 1. €. sareopbyllus (Rchb. f.) 'Schltr. n. comb. Pleurothallis sarcophylla Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 224. Humboldtia sarcophylla ©. Ktze.. Rev. Gen. I (1891), p. 668. Federal-District. Pe WI 28. Stelis Sw. in Vet. Acad. Nya Handl. XXI (1799), p. 248. ; amblyophylia Schltr., supra (1919), p. 33. | Federal-District. i ae an U a DU nn 7 Ba at = Hl umma! 2. 8. alata Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 18. % SE 3. 8. atra Ldl., Orch. Bad (1846), p. 3. 0 Merida. Be 3 4. S. atroviolacea Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 70. | Merida. N ER 5. 8. eaespitifiea Rchb. f., in Bonpl. IIl (1855), p. 71. | $ Merida. | | | 6. 8. ealceolus Schltr., supra (1919), p. 34. | | = Miranda, | 7.8. coriifolia Ld,, Fol. Orch. Stel. (1859), p. 18. Merida, — 1) Nec M. tricolor Rehb. f._in Gardn. bin, (1882) II p. 360 (= M. tri-- } chroma Schltr.). je 9. 5.8. R. Schlechter. . eymbiformis Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859, p 1. 0000 Merida. | | . Fendleri Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 3. Merida. . florea Lal., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 5. Pleurothallis chamaesielis Rchb. f., in Linnaea XXII ( 1 p. 825. . Merida. . grandiflora Ldl., in Hk. Comp. Bot. Mag II Kae P- 353. Bolivar N . grandis Rehb. f., in Bonpl. III (1855), p. 70. Merida. . guianensis Rolfe, in Trans. Linn. Soe. ser. 2, VI (1901), p. 59. Bolivar (Roraima). . gutturosa Rehb. f., in Bonpl. II (1854), p. 23. Federal-District. . humilis Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 10. Merida. . Lindeni Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 5. Merida., . Iutea Läl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 7. Merida. . major Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 23. Merida; a al- District. . melanoxantha Rchb. f., in Banpl III (1855), pP. As Merida. . mierantha Sw., in Schrad. Journ. II (1799), p. 240. Dendrobium micranthum Sw., in Nov. Act. Ups. (1799), p. 84. Epidendrum micranthum Sw., ae (1788), p. 125. Federal-District. . museifera Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 2. Merida. . museosa Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 7. Merida. . nitens Rchb, f., in Bonpl. II (1854), p. 22. Federal- Die . ophioglossoides Sw., in Schrad, Journ. II (1799), p. 239. Epidendrum ophioglossoides Jacgq., Enum. Pl. Carib. (1760), p. 29. Epidendrum trigoniflorum Sw., Prodr. (1788), p. 125. a Dendrobium ophioglossoides Sw., in Nov. Act. ir as p- 33. Federal-District. philargyrus Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p: er Merida (?). = ü HI. Aufzählungen der Gattungen und. Arten. 59 2 3 2 , & 26. S. Porpax. Fb: 1. Bonpfi Hr (1854), p. 23. $ N . Federal- N 87.8. a redalis Ldl., Orch. Lind. (1346) p. 3. Er 2 Merida. . > 28. 8. sphaerochila Ldl.,_ Kol, Orch- Stel (1859), p. 13. :.. Merida. nn | 29 8. tenuilabris Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 4. | “ . Merida. | 30. 8. tristyla Ldl.,"Bot. Reg. (1838), Misc. p. 42. | Bolivar (Roraima). 29. Lepanthes Sw. in Act. Acad. Ups. VI (1799), p. 85. 1. L. aquila Borussiae Rchb. f., in Bonpl. II (1854),.p. 22. | _ Federal-District. | 2. L. eyanoptera Rchb. t., in Linnaeca XXII (1849), p. 819. a ee R ee | 3. L. ruseifolia Rehb. f., in Linnaea XXII (1849), p: 819. Be Merida. 2 | 4. L. triura (Ld!.) Schltr. nov. comb. Stelis triura Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 3. ® Merida. a 5. L. Wageneri Rchb. f., in Bonpl. III (1855). p. 70. Tachira. | 30. Pleurothallis Bu Br, E77 in Ait. Hort. Kew, ed. 2, V (1813), p. 213. - 1. P. apieulata Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 17. Humboldtia apiculata ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Merida. ur | . 2. P. aspasieensis Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 73. Humboldtia aspasicensis ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667.” Tachera. ! rn | . aurea Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XII (1843), p. 397. Humboldtia aurea O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Merida. % . biserrula Rehb , f., in Bonpl. III (1855), p. ab, Humboldtia biserrula O. Ktze., Rev. Gen. 11891), p. 667. Federal-District; Merida (?). . bivalvis LAl.. Orch. Lind. (1846), p. 2. Humboldtia bivalvis OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1891), p.' 667. Merida. N, | tet hr Se nt aM 5 a 10. IH. 13. 14. 16. 17. . Schlechter. = e Broadwayi Ames, Orch. II (1908), p. 267.) Nueva Esparta. ’?,. bufonis Kl., in Otto et Dietr., Alle. Gartehreh, (1854) p: 225. Humboldtia bufonis O. Kize., Bev. Gen. (1891), p. 667. Federal-District. — . P. eabellensis Rehb. f., in Linnaca XXII (1849), p. 832.: Humboldiia cabellensis O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667.. Carabobo. | 2 2% ’. eardiostola Rehb.-f., in Bonpl. II (1854), p- 26. Humboldiia cardiostola OÖ. Ktze., Rev. Gen. ee p. 667. Federal-District. > P. eardium Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 26. | ' Pleurothallis: Lansbergii Regel, Ind. Sem. Hort. Petrop. (1858). DT: a Pleurothallis Lansbergiana Regel, Gartenfl. VI (1856), t. 193. Humboldtia cardıum O. Kitze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Federal-District. P. ceratothallis Rehb. f., in Bonpi. II (1854), p. 25. Humboldtia ceratothallis O. Ktze., Rev, Gen, (1896), p. 667. Federal-District. BEER — . P. ehamensis Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 2. Pleurothallis triangularıs Kl. et Karst., in Allg. Gartenztg. xV (1847), p. 329. | Pleurothallis iriquetra Kl., ex Ldl. Fol. Orch. Pleur. (1859), p.332 Humboldtia chamensis O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Federal-District; Merida. | P. elandestima Ldl., Fol. Orch. Pleur, (1859), p. 43. Humboldtia clandestina ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Merida. . 5 P. eordifolia Rehb. f., in Bonpl. II (1854), p. 26. Humboldtia one OÖ. Ktze, Rev. Gen. (1891), Pp- 667. Federal-District. . P. eoriacardia Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 26. Pleurothallis cordata Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 10. Humboldtia coriacardia OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Merida. | P. erassipes Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 29. Humboldtia cerassipes O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Merida. P. erocodiliceps Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 72. Humboldtia cerocodiliceps OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Merida (?). a 20. 25, 97. 19. 2. 23. 24. 28. um. Aufzählungen der - Gattungen und Arten. 7 en » eopli Rehb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 827. Humboldtia dendrophila O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Merida. P. elachopus Rehb. f., in Gard. Chron. (1884), I, p. 109. „Venezuela.‘ P. elegans Ldl., Bot. Reg. (1842), Misc. p. 70. Dendrobium elegans H. B. et Kth., Nov. Gen. et, Spec. I (1815), 2. 358. Specklinia elegans Ldl., Bot. Reg. (1835), sub t. 1797. Humboldtia elegans O. Ktze „ Rev. Gen. (1891), p. 667. Federal-District. P. exasperata Lal., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 15. Humboldtia exasperata OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Merida. Ä | = . P. floripeeten Rehb. f., in Bonpl. IT (1854), p. 25. Humboldtia floripecten ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Federal-District. P. elossopogon Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. Tl. “ Humboldtia glossopogon O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Merida (?). / | er P. gratiosa Rehb. f., in Bonpl. H (1854), p. 25. Humboldtia gratiosa O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Federal-District. P. hemirhoda Ldl., in Paxt. Fl. Gard. III (1853), p. 133. Restrepia vittata Ldl., in. Journ. Hort. Soc. III (1848), p. 314. | Restrepia nuda Kl., in Allg. Gartenztg. XX (1852), p. 275. | , Restrepia biflora Regel, in Ann. Sei. Nat. ser. 4, VI (1856), p. 373. Pleurothallis nuda Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 184. Humboldti& hemirhoda O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Federal-District. . P. hystrix Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 26. Humboldtia hystrix O. Ktze., Rev. Gen (1891), p. 667. - Federal-District. | P. ineompta Rehb. f., in Bonpl. II (1854), p. 24. - Humboldtia incompta ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667: Federal-District. | | RR 9 | P. insignis Rolfe, in Gard. Chron. (1887), I, p. 477. Humboldtia insignis ©. Ktze., Rev. Gen. en) p. 667. Venezuela ( ?). | Be . P. intermedia. Schltr., supra. (1919), p. 35. Federal- Distriet. 30. 31. 32. 33. 34. 36. 37. 38. 39. 40. 41. 42. 43. R. Sehlechter. P. intrieata Ldl., Orch. Lind, (1846), p. 1. EN Humboldtia intricata O. Ktze., Rev. Gen. (1891), P- 667, & | rn Merida. P. ionantha Rchb. f., in Linnaea XXII (1540) p- 830. Carabobo. P. Johnstonii Ames, Orch. II (1908), pP. 271. Nueva Esparta. = 3 P. Kefersteiniana Rchb. f., in Bot. Ztg. X 185P), p. 673. Humboldtia Kipa OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1 es P/ ae ” Federal-District. ! | P. laneipetala (Karst.) Schltr. nov. comb. | Dubois- Reymondia lancıpetala ae Flor. Columb. I (1858), suk t. 47. | % Tachera. . P. lanceolata Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1830), p. 5 Humboldtia Be OÖ. Ktze., Rev. Gen. ce p% 667. Merida. ; P. Lindenii Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XII (1843), p. 397. Humboldtia Lindeniz 0. Ktze., Rev. Gen, ED pP. 667, Merida. Eu ? P. lonchophylla Rehb. f., in Flora LXIX (1886), p. 555. . Merida. P. longipes Koern., in Allg. a XXIV (1855), p. 281. Federal-District. P. loranthophylla Rchb. f., in Bot. Ztg. X-(1852), p. 674. Pleurothallis subpellucida Kl., Ind. Sem. Hort. Berol. (1852), App. 1. Huümboldtia subpellucida O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 666. Humboldtia loranthophylla 0. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Federal- Dissries. ».: P. meridana Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 326. Humboldtia nee OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1891), P: 668, Merida. P. minax Rchb. f., in Bonpl. II (1854),-p. 24. Federal- District. . P. Moritzii Rchb. {., in Linnaea XXII (1849), p. 824. Humboldtia Moritzü OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1891), p.. 668. Merida. P. nephrocardia Schltr., supra (1919), Dr 35. Federal-Distriect. ‚ P. oetomeriiformis Rehb. £., in Bonpl. I (1854), p. 25. Federal-District. 45. 0. 55. r. Eerulariı ı LdL, Bot. Reg. (1842), Misc: 93:78 Fre Specklinia orbicularis Ldl., Bot. Reg. (1838), pr HM. | Pleurothallis biflora er. in Tijds. Nat. Wet. II (1849), p. 197. Sucre. . P. palpigera (Karst.) Schltr. nov. comb. Dubois Reymondia palpigera Karst., in Bot. Ztg. (1848), p. 397. ‘ Merida; Federal-District. . P. peduneulata Rcehb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 822. : Rhymehopera pedunculata Kl., Ic. Pl. Rar. Hort. Berol. (1850), t. 41. Humboldtia pedunculata O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Merida. | . P. procumbens Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 35. Humboldtia procumbens O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Federal-District. . P. pruinosa Ldl., Bot. Reg. (1842), Mise. p. 75. Humboldtia pruinosa O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Federal-Distriet. P. punetata (Karst.) Schltr. nov. comb. Rhynchopera punctataKarst., Ausw. selt. Gew. Venez. EIER P.2lt.? Miranda. . P. Reymondi Rchb. £., in Bonpl. II (1854), p. 26. Duboisia Reymondi Karst., in Allgem. Gartztg. (1847) p. 314. Humboldtia Reymondii O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Federal-District. | . P. rhombipetala Rolfe, in Kew Bull. (1893), p. & Bolivar (Roraima). . P. roraimensis Rolfe, in Trans. Linn. Soc. ser. 2, vi (1901), p. 58. Bolivar (Roraima). . P. roseopunetata Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 2. Humboldtia roseo-punclala O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Merida. | P; ruberrima Ldl., Orch. Lind. (1846), p: 1. Humboldtia ruberrima ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. 'Merida. | . P. ruseifolia R. Br., in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 211. Dendrobium ruscifolium Sw., in Nov: Act. Ups. (1799), p. 84. Epidendrum ruscifolium Jacq., Enum. Pl. Carib. (1760), p. 29. Humboldtia ruscifolia O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Federal-District. . P. scapha Rchb. f., in Gard. Chron. (1874), II, p. 162. Venezuela (?). +64 8 99. 60. 61. P. 62. 63. "64. _ :65. 66. P. 68. 69. . semipellueida Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 823. w w B) - 2... BR. Schlechter. Humboldtia semipellucida ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. | 'Federal-District. ee | , serniscabra Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 2. Humboldiia semiscabra ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Merida. | . siearia Ldl., Bot. Reg. (1841), Mise, p. Sr za Pleurothallis tripteris Rehb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 829. ‚Pleurothallis trigonopoda Kl.,in Allg. Gartenztg. XXI (1853), p. 361. Humboldtia sicaria O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Carabobo. ne Sirene Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 71. Humboldtia Sirene O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Merida (?). 2 . stenocardium -Schltr., in Notizbl. Bot. Gart. Dahlem VI (1914), p. 121. Ä Bolivar (Roraima). . stenopetala Lodd., ex Bot. Reg. (1838), Mise. p. 9. Pleurothallis lvstrostachys Rchb. f., in Bonpl. II (1855), p. 71 Humboldtia stenopetala O. Kize., er Gen. (1euRR a . Boliwar (Roraima). | . Talpinaria Rchb. £., in Flora LXIX (1886), p. 554. Talpıinaria bivalvis a Flor. Columb. I (1859), p 200, t.:70:° Federal-Distriet. | . testifolia Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. ser. 3, I (1858), p. 328. Cymbidium een Sw., in Nov. Act.. Ups. (1799), p. 71. Epidendrum testaefolium Sw., Prodr. (1788), p. 122. | Humboldtia ee OÖ. Kire. Rev. Gen. (1891), p. 668. Sucre. = ® tridentata Kl., in Ale. Gartenztg. ‚VIIl (1840), p. 289. : Humboldtia tridentata ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Federal-District. Tarsk . tripterantha Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 24. Humboldtiad tripterantha O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Federal-Distriet. ; . tripterygia Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 24. BORN. Humboldtia tripterygia O. Ktze., Rev. Gen. = Sen P- 668. ‚Federal-District. . truxillensis Rchb. f., in Bonpl. II End ni 25. Humboldtia truzillensis O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Truxillo. ET Tr . Aufzählungen der Gattungen und Arten. s 65 Si, P. velaticaulis rm indes xx (1849), p. 824. Br ei Humboldtia velaticaulis 0. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. 0 Federal-District. | 71. P. villosa Knowl. et Weste., Flor. Cab. II (1838), p. 78. NE, Specklinia ciliarıs LaAl., Bot. Reg. (1838), Misc. p. 31. + Pleurothallis lepanthi a Rchb. f., in Linnaea XVIII (1844), p. 398. - Humboldtia villosa ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. ö Humboldtia lepanthiformis ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. EN: Federal- Distriet. 72. P. velatipes Rchb. f. in Linnaca XXII (1849), p. 828. Humboldtia velatipes DO. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Merida. | : | 73. P. viridula Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 19. . Humboldtia RD 0. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Merida. ERS - 74. P. vittata Lal., Bot. Reg. (1838), Misc. p. 79. : - —_ Pleurothallis Wageneriana Kl., in Allg. Gartenztg. XX (1852), p. 274. Humboldtia vittata ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. -Federal-District. Ss 82 . P. xanthochlora Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 823. _Humboldtia zanthochlora 0. na Rev. Gen. (1891), p. 668. Merida. ee . P. xiphochila Rcehb. f., in Lens XxIr (1849), p. 831. Humboldtia ziphochila ©. Ktze., Rev. Gen.- (1891), p. 668. Merida. . P. zephyrina Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 71. Humboldtia zephyrina ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Merida? a A en u a ee a A d u Fl 31. Restrepia H. B. et Kth. Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 367. AR. aspasicensium Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 70 Merida. | . R. elegans Karst., in Allg. Gartenztg. XV (1847), p. 202. Restrepia punctul ta LAl., Fol. Orch. Restr. (1859), p. 2. " Merida; Federal-District. R. erythroxanths Rchb. f., in Linnaca XXI (1849), p. 817. Merida. . R. Lansbergii Rchb. f. et Wagener, in Bonpl. II (1854), P. 23. Federal- District. . R. Wageneri Rchb. £f., in Bonpl. u (1854), p. 23. Merida. | | Die Orchideenflora von Venezuela. Fedde Rep. Beih. VI Bg.5. 5 R.Schlechter. ER 32. Brachionidium Ldl. Fol. Orch. (1859). . brevicaudatum Rolfe, in Trans. Linn, ‚Soc. ser. 2, VI (1901), p. 59. Bolivar (Roraima). y: 33. Octomeria R. Br. u in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 211. . Connellii Rolfe, in Trans. Linn. Soc. ser. 2, VI (1901), p. 60. Bolivar (Roraima). . parvifolia Rolfe, in Trans. Linn. Soe. ser. 2, VI (1901), p- 60. Bolivar (Roraima). 332. Arpophylium Llav. et- Lex. Nov. Veg. Dsser. fasc. II (1825), p. 19. . cardinale Lind. et Rehb. f., in Bonpl. IT (1854), p. 282. Merida. 34. Scaphyglottis Poepp. et Endl. Nov. „Gen. et Spec. I (1836), pP. 58. . Felskyi Schltr. nov. comb. Ponera Felskyiı Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 85 Bolivar. ‚ leueantha Rehb. £,, in Linnaea XXIT (1849), p. 856.. Ponera leucantha Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 22. Merida. . prolifera (Rchb. £.) Cogn., in Flor. Bras. II, IV (1895), p. 15. Ponera prolitera Rchb. f., in Benpl. 11 (1854), p. 22. 'Federal-Distriet. | . violacea Ldl., Bot. Reg. (1836), t. 1901. - Merida. 35. Teiragamestus Rchk. £. in Bonpl. II (1854, p. 21. . aureus Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 22. Merida. . modestus Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 22. Bolivar. . isochiloides Regel, Ind. Sem, Hort, Petröp. (1856), p. 20.- Scaphyglottis arundinacea Regel, in Ann, Sci. Nat, ser. VI (1856), p. 20. Federal-District. 36. Hexisea Ldl. in Hook. Journ. Bot. I (1834), p. 7. . reflexa Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 131. ‚Federal-District, CH | III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. | 67 . 37. Ponera Ldl. | Gen. et Spec. Orch. (1830), p. 113. . P. punetulata Rcehb. f., in Bonpl. III (1855), p. 220. „Venezuela.“ . P. striata Ldl., Bot. Reg. (1842), A pı 18. Merida. ho: 38. Isochilus R. Br. in Ait. ‚Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 209. 1 linearis R. Br., in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 209. Epidendrum Kasare Jacq., Enum. Pl. Carib. (1760), p. 29. Uymbidium lineare Sw., in Nov. Act. Ups. (1799), p. 72. Federal- District; ae Bolivar. 39. lm H. B. et Kth, Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 355. 1. $.coriophorum H.B. et Kth., Nov. Gen. et Spee.I (1815), p. 356 t. 87. Epidendrum coriophorum Rehb, f.;, in Walp. Ann. VI (1861), p. 347. Merida ?(). 40. Epidendrum L. Gen. (1837), p. 272. 1. E. agathosmieum Rchb. f., in Linnaea ı (1849), p. ea. Truxillo; Federal- Distriet. 2. E. alsum Ridl., in Trans. Linn. Soc. ser. 2, II (1887), p. 281. >» Bolivar (Roraima). | 3. E. anceps Jacgq., Select. Stirp. Amer. (1763), p. 224, t. ‚138. Epidendrum fuscatum Sm., Spieil. (1791), p. 21, t. 23. Epidendrum musciferum Lal., in Hk. Lond. Journ. Bot.1(1834), p. 6. Epidendrum amphistomum A. Rich., in Sagra, Flor. Cub. XI (1850), p. 240, t. 31. Tritelandra fuscata Rafin., Flor. Tellur. II 1836), P- 35. Nueva Esparta; Selen Bolivar. 4. E. alpicola Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 110. Merida. . E. ansiferum Rchb. f., in Bonpl. II 1 p. 111. Federal- District, . E.:Armiini Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 67. Merida (?). | | . E. attenuatum Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 41. - Truxillo. | | 68 16. Mr re Er RUE hi Br % N R. 7 RER R. Schlechter. - N re FE. bathyschistum Schltr., supra (1919), p.86::.000 0 - Federal-District. Ben E. bivalve Ldl., Fol. Orch. Epid. (1833) na Tachera. | | E. blepharistes Bark., ex Ldl. Bot. ie (1844), Misc. p. 20. Federal- De . br achychilum-Lindl., Orch. Lind. (1846), 2:8. Merida; Federal-District. en . earacasanım Regel, Gartenfl. (1859), p. 324. Federal-District. . eardioglossum Rehb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 841. Federal-District. ' . carneum Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 8. Merida. °E. ehaeaonense Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 20. Federal-District. . eiliare L., Syst. ed. X (1789), p. 1246. Auliza ciliaris Salisb., in Trans. Hort. Soc. I (1812), p. 234. Epidendrum cuspidalum Lodd., Bot. Cab. (1818), t. 10. Coilostylis emarginata Bafin., Flor. Tellur. (1836), 1V, p. 37. Epidendrum viscidum Ldl., Bot. Reg. (1840), Mise. p. 81. Carabobo; Federal- District; Sucre; Bolivar. . einnabarinum Salzm., ex Ldl. Gen. et Spee. Orch. (1831), P.106, 4 Federal-Distriet; Bolivar. . elavatum Lal., Bot. Reg. (1836), t. 1870. Didothion clavatum Rafin., Flor. Tellur. IV (1836), p. 39. Epidendrum pur ee in Tijdschr. Nat.Ven.1V (1851), p. 64. Sucere. . eoceineum Rchb. f., in Bonpl. II1 (1855), p. 68. Merida (?). . eoehleatum L., Spee. Pl. cd. 2 (1763) p. 1351. Anacheilum cochleatum Hffmsgg., in Linnaea XVI (und) Litt, 229. Yo Federal-District. | . cochlidium Lal., in Ann. Nat. Hist. IV (1840), p. 382. Epidendrum ee Kl., in Alle. Gartenztg. XXI (1854), | p- 233. Merida. . cornutum Ldl., in Hk. ‚Journ. Bot. IH (1841), p. 86. Federal- Da : . eorymbosum Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 61. Epidendrum dichotemum Ldl., Bot. Reg. uam, Mise. P- >. Federal-District; Miranda. EN 26. 27. 28. 29. ‘30. 31. 32. 33. 34. 35. 69 24. E. nee Schltr. nov. comb. Epidendrum brachyeladium Ldl. var. crassipes Rehb. f. in Walp: Ann. VI (1861), p. 370. Federal-Distriet. es E. Dendrobii Rehb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 841. Merida. E. difforme Jacg., Enum. Pl. Carib. er pP. 29. Epidendrum umbellatum Sw., Prodr. (1788), p. 121. Epidendrum umbelliferum J. F. Gmel., Syst. (1788), p. 65. Epidendrum subumbellatum Hffmsgg., in Linnaea XVI (1855), p. 233. Federal- District. E. durum Ldl,, in Hk. Journ. Bot. II (1841), p. 87. Bolivar ee E. elliptieum Grab., in Edinb. N. Phil. Journ. I (1826), p. 171. Epidendrum crassifolium Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1831), p. 107. Federal-Distriet; Sucre. Federal-Distriet; Sucre. E. Ernstii Schltr., supra (1919), p. 37. Federal-Distriet. E. fallax Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 9. Merida. Rn -E. flavescens Schltr. nov. comb. Epidendrum fallax Ldl. var. flavescens_ Rehb. .f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 353. Merida. E. fimbriatum H. B. et Kth., Nov. Gin et Spee. I (1815), p. 351. Epidendrum alternans Ldl., in Hk. J ourn. Bot. III EP ee. Merida; Federal- District. E. floribundum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spee. I (1815), pP. 35E: Epidendrum ornatum Lem., Flor. serres IV (1848), p. 334b. Merida. E. fragrans Sw., Prodr. (1788), p. 123. | Epidendrum- cochlentum Curt., Bot. Mag. (1791) t. 152. Epidendrum lineatum Salisb., Prodr. (1796), p. 10. . Epidendrum aemulum Ldl., Bot. Reg. (1836), t. 1898. Bpidendrsm vagınatum Bee & und Flor. Mex. ed. 2 (1894) p. 301. | Carabobo; Federal- District; Miranda; Sucre; Bahvar. E. frigidum Lind., ex Bot. Reg. (1845), Mise. p. 76. Merida. 39. m es &> be es . ulgens Brain: Voy. Cogq. (1829), D- nn . grammatoglossum Rchb. f., in inne RU (1849), 6 837. . heterodoxum Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p: 20. . hymenodes Ldl., Fol. a ui (1853), p. 38. . jajense Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 20. . Imthurnii Ldl., in Trans. Linn. Soc. ser. 2, II (1887), p. 282, t. 46. . Johnstonii Ames, in Proc. A Acad. XL (1905), p. 684 . Nermesinum Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), pP. 31. . Klotzsehianum Rehb. f., in bin XXI as) P. 838. . lacustre Ldl., Fol. Orch.' pi. (1853), p. 50. . laetum Schitr., supra 1919), D.93% . Jagotis Rchb. f., in Bonpl. 11 assı), P- 68. . Lansbergii Rchb. f., in Nerde Kruidk. Arch, IV (1859), p. 316. . leueochilum Lk., Kl. et Otto, in Allg. Gartenztg. XI (1843), P- 145. . montigenum Ridl., in Trans. Linn. Soc. ser. 2, II (1887), p. 282. . Moritzii Rehb. f., in Linnaca XXII (1849), p. 837. i. nauerates Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 20. R. Schlechter. Federal-District. Truxillo. Federal-Distriet. Merida. Merida. re Bolivar (Roraima). Nueva Esparta. Federal-District. Merida. Epidendrum leucochilum Ldl,, Orch. Lind. (1846), p. 8. Merida. Federal-District. Merida (? \ Federal-Distriet (2). Epidendrum flavidum Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 8. Federal- District. . Iilacinum Lind., in Ill. Hort. XXVIU 1sst) p. 96. Venezuela (?). |! . Lindenii Ldl., Bot. Reg. (1845), Misc. p. 48. | | Merida; Federal-District. . matutinum Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 840. 4 Merida. Bolivar (Roraiaie) Merida. Merida (?). Fe . =“ nr om. Aufzählungen der ‚Gattungen und Arten. ° ji 56. E. am Jacg., Enum. Pl. Carib. (1760), p. 29. Bpidendrum tridens Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Speec. TI (1838), 27 8.:103: | Epidendrum carolinianum Lam., Eneroll u ( 1783), p. 182. Epidendrum discolor A. Rich. et Gal., in Ann, Sci. Nat. ser. 3, III (1845), p. 22. | N yetosmä nocturna Raf., Flor. Tellur. II (1836), p. 9. Epidendrum num Lal., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 80. Federal-Distriet; Miranda; Sucre; Bolivar. 57. E. nutans Sw., Prodr. (1788), p. 121. k Epidendrum dipus LAl., Bot. Reg. (1845), t. 4. Federal-District. 58. E. schriodes Ladl., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 52. = Merida. 59. E. Ottonis Rehb. f., in Hamb. Gartenztg. XIV (1858), p. 213. | Federal- Dieirist- 60. E. pachyanthum Schltr., supra (1919), p. 38. “ Federal-District. 61. E. panieulatum a et Pav., Syst. Veg. (1794), p. 243. „... Epidendrum laeve Ldl., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 24. Epidendrum syringaeflorum Behb: et Warse., in Bonpl. II (1854 -p. 100. | Federal-District. 62. E. patens Sw., in Nov. Act. Ups. VI (1799), p. 68. Sucre. | = 63. E. Peneromia Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 20. Federal- Distriet. Ä n 64. E. pileatum Rehb. f., in . II (1854), p. 68. Merida. ; 65. E. platyotis Rehb. f., in Neederl. Kruidk. Arch. IV (1859), p. 316. Federal-District. 66. E. polyanthum Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1830), p. 106. Epidendrum polystach ‚yum Pav., ex Ldl. Gen. et Spee. Orch. (1830), p- 106. Epidendrum bisetum Ldl., Bot. Reg. (1841), Misc. p. 68. Epidendrum funiferum Morr., in Ann. Soc. Gand. IV (1848), p. 211, t. 98. ei Epidendrum colorans Kl, in Alle. Gartenztg. XIV (1851), p. 250. Epidendrum Lansbergii Begel Ind. Sem. Hort. Petrop. (1855), p: 19. Federal-District. 67. E. purum Lal., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 75. Federal-District; Merida. 12 ee R. Schlechter. 68. E. ramosum Jacqg., Enum. Pl. Carib. (1760), p. 29. Isochilus ramosus Sprgl., Syst. Veget. III (1826), p. 734. Epidendrum rigidum Lodd., Bot. Cab. (1830), t. 1600. Federal-District. 69. E. raniferum Ldl., Gen. et Spee. Orch. (1831), p. 409. Suere. | | 70. E. raphidophorum Ldl., Fol. Orch. (1853), p. 52. | | Merida; Federal-District. 71. E. recurvatum Ldl., Bot. Reg. (1845), Misc. p. 79 Merida. 72. E. refractum Ldi., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XII (1843), ,p. 398. Merida. ; Bcle 4 73. E. rigidum Jacgq., Enum. 1. Ca (1760), P.: 29. Federal-District. Ä | 74. E. Rueekerae Rcehb. f., in Hamb. Gartenztg. XXI (1865), p. 385. | Venezuela (?). / 75. E. sceptrum Ldl., Orch. Lind. (1846), P- 4. Merida. n 76. E. Schomburgkii Ldl., Bot. Reg. (1838); Mise. p. 16. ‚Bolivar (Roraima). 77. E. Sehlimii Rehb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 836. Epidendrum tenellum Ldl., Fol. Orch. Epid. Eh P- 44. ı Merida.: 78. E. seutella Ldl., Bot. Reg. (1844), Mise. p. 83. Merida. = 79. E. seeundum Jacq., Enum. Pl. Garib. (1760), p. 29. | Epidendrum elongatum Jacq., Je. Pl. Rar. IIL (1786), t. 17.. Miranda, Sucre. | 80. E. speetatissimum Rehb. f., in Bonpl. III (1855), p. 89. Merida. | | 81. E. Stamfordianum Batem., Orch. Mex. et. Guat. (1838), t Epidendrum basıilare Kl., in Allg. Gartenztg. XI (189), p. 193. Epidendrum eycnostalix Rehb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 731. Epidendrum cycnostachys Bth., in Journ. Linn. Soe. XVIII (1881), park, | Federal-District; Bolivar. 82. E. strobiliforme Rehb. f., in Neederl. Kruidk. Arch. IV (1859), p. 333. Nueva Esparta. 83. E. stenopetalum_Hook., Bot.’ Mag. (1835), t. 3410. Epidendrum lamellatum Weste., ex Bot. Reg. (1843), Misc. p. 46. Isochilus elegans Focke, in Tijdschr. Nat. Wetens. IV (1856), p. 98. Bolivar. ni I kenax Rehb, f, in Bonpl II (1854), p. 20. Merida. | .E. en Lind., ex Ldl. Orch. Lind. (1846), p. 9. Merida; Federal- District. . E. tipuloideum Ldl, Fol. Orch. Epid. (1853), p. 32. Carabobo. . E. tovarense Rchb. f., in Linnaea XXI (1849), p. 838. Merida. - E. trieallosum Schltr., supra (1919), p. 39. - Federal-Distriet. . E. trieolor Rolfe, in Kew Bull. (1893), p. 63. „Venezuela.“ . E. Ulei Schltr., in Notizbl. Bot. Gart. Dahlem VI (1914), p. 124. Bolivar (Roraima). . E. vaceinioides Rchb. f., ex Lind. Il. Hort! XXIX (1882), p. 51. „Venezuela.“ .E. variegatum Hk., Bot. Mag. (1832), in. 3hal. Epidendrum coriaceum Bark., ex Bot. Mag. (1836), t. 3595. Epidendrum crassilabium en et Endl., Nov. Gen. et Spee. II (1838), t. 102. | Epidendrum pachysepalum Kl., in Allg. Gartenztg. XXIII (1852), .„p. 274. Federal-District; Sucre. . E. venezuelanum Schltr., supra (1919), p. 39. Federal-District. . E. violaseens Ridl., in Trans. Linn. Soc. ser. 2, II (1887), p. 282. Bolivar (Roraima). . E. xantholeueum Rehb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 839. Merida. 41. Hormidium Ldl. ex Heynh. Nom. I (1840), p. 880. . H. tripterum Cogn., in Flor. Bras. III, IV (1895), p. 29. Coelogyne triptera Brogn., Voy. Coquille Phan. (1829), p. 201, t.42A. Epidendrum pygmaeum Hk., Journ. Bot. I (1834), p. 49. Hormidium pygmaeum Bth. et Hk. f., ex Hemsl. Biol. Centr. Amer... III (1885), p. 218. ; Federal-Distriet. wei em bs e> Si bei iu je> =] > iu R. Schlechter. 42. Lanium Ldl. ex Bth. Icon. P]. (1881), t. 1834. . mierophyllum Ldl., ex Bth. Ic. Pl. (1881), t. 1834. Eypidendrum microphylium Ldl., in Hk. Journ. Bot. III (1841), p. 85. Epidendrum ? sarcophyllum Focke, in Tijdschr. Nederl. IV (1851), P.67., Bolivar (Roraima). 43. Eneyelia Hook. Bot. Mag. (1828), t. 2831. . amieta (Lind. et Rchb. f.) Schltr. nov. comb. Epidendrum amictum Lind. et ‘Rehb. f., in Bonpl. III (1855), p. 219. Merida. | . atropurpurea Schltr., Orch. (1914), p. 208. - Epidendrum atropurpureum Willd., Spec. Pl. IV (1806), | p- 115. O'ymbidium cordigerum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), :p. 341. + Epidendrum macrochilum Hook ., Bot, Mag. (1836), t. 3531. ' Epidendrum Duboisianum Brogn., Sagra Flor. Cub. XI (1850), p. 239. Encyclia macrochyla Neum,, in Rev. Hort. ser. 2, IV (1845), p. 138. Federal-Distriet; Sucre; Bolivar. r . eeratistes (LdJ.) Schltr., nov. comb. Epidendrum ceratistes Ldl., Bot.-Reg. (1844), Misc. p. 91. Federal-District. | | . diurna (Jacq.) Schltr. nov. comb. Limodorum diurnum Jacq., Ic. Pl. Rar. III (1895), t. 603. Cymbidium diurnum SW, in Schrad. Journ. (1799), p. 221. Suere.. . granitica (Lal.) Schltr. nov. comb. Ey Epidendrum graniticum Ldl., Fol. Orch. Epidr. (1858), p. &1. -Bolivar (Roraima). . leucantha Schltr., supra (1919), p. 40. „Venezuela“. re . oneidioides Schltr., Orch. (1914), p. 210. | R Epidendrum oncidioides Ldl., Bot. Reg. (1833), t. 1623. Bolivar. | . osmantha Schltr., Orch. (1914), p. 210. Epidendrum mini Rchb. f., in Hamb. en XIV (1858), P.218. Federal-District. . papilionacea (Vahl) Schltr. nov. comb. Epidendrum papilionaceum Vahl, in W. er Croix (1793), p- 308. “ 10. tE! 13. Kar) ze! In. Aufzählungen der Gättungen und Arten. . 75- Be rem Face Sw. Flor. 1II (1806) p. 1489. iR. E. .E. E.: En E Epidendrum Kraenzlinii Bello Apunt. (1883), p. SS. Epidendrum Krugii Bello, Apunl, (1883), p. 89. ‚Bolivar. recurvata Schltr., supra (1919), p. 41. | „Venezuela.“ stellata Schltr., Orch. (1914), p. 11. Epidendrum siellatum Lal., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 21. Federal-District. _ tessalata (Batent) Schltr. nov. comb. Epidendrum tessalatum Batem., ex Bot. Reg. (1838), Mise: p. Epidendrum lividum Lal., ab Reg. (1838), Misc. p. 51. Epidendrum articulatum Kl., in Allg. Gartenztg. VI (1838), p. 297. Federal-District. . virens Schltr., Orch. (1914), p. 212. Epidendrum virens LAl., in Paxt. Flow. Gard. I (1850), p. 152. Federal-District. Br | . Wageneri (Kl.) Schltr. nov. comb. . Epidendrum Wageneri Kl., in Alle. Gartenztg. XIX (1851), p. 250. 6. N -_ G. Federal-District. 44. Diacrium Bth. in Journ. Linn. Soc. XVIII (1881), p. 312. . biecornutum Bth., in Journ. Linn. Soc. XVIII (1881), p. 312. Epidendrum ande Hk., Bot. Mag. (1834), t. 3332, Carabobo. . bilamellatum Hemsl., Biol. Centr. Amer. II (1885), p. 222. Epidendrum bilamellatum Rchb. £., in Walp. Ann. VI (1861), p. 345. Merida; Federal-District; Bolivar. r . venezuelanum Schltr., supra (1919), p. 41. Venezuela. 45. Gattleya Ldl. I: Coll. Bot. (1824), t. 33. elegantissima Lind., in Ill. Hort. XXVI (1881), p. 80. „Venezuela.“ Kimballiana Lind. et Rodig., dene II (1886), p. 85, t. 89. Venezuela (?). . Lueddemanniana R. f., Xen. Orch. I (1854), p. 29. Federal-District. . Mossiae Bark., in Bot. Mag. (1838), t. 3609. Carabobo; Federal-District.. }. 0: —_ . - ? Y - B. R. Schlechter. L . Lawreneeana Rchb. f., in Gard. Ehrön: en I, P. 38 Bolivar (Roraima). . violacea Rchb. f., in Gard. Chron. (1877), II, p. 424. Oymbidium violacenum H. B. et Kth., Nov. Gen. et So I zes p. 341. Cattleya superba Schomb., ex Ldl. Sert. Orch. (1838), a Epidendrum violaceum Rehb. f., in Walp. Ann., VI (1861), p. 318. Epidendrum swperbum Rchb. f., Xen. Orch. II (1862), p. 32. Bolivar; Apure. ur Skinneri Batem., Orch. Mex. et Guat. (1838), p. 214. Caitleya laelioides Lem., Jard. Fleur. III (1852), Misc. p. 42. Catileya Deckeri Kl., in Allg. Gartenztg. XXIII (1855), p. 81. Epidendrum Hier Rchb. £., in Walp. Ann. VI (1861), p. 31. Federal-District (?). | Wageneri Rchb. f., in Bonpl. I (18 54), PT Federal- Distriet. 46. Schomburgkia Ldl Sert. Orch.' (1838), t. 10. . erispa Ldl., Sert. Orch. (1838), t. 10. Schomburgkia marginata Hook., Bot. Mag. (1839), t. 3729. ‚Catlleya erispa Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 209. Bletia crispina Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 419. Bletia gloriosa Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 419. Sucre. : | . Humboldtii Rchb. f., in Bonpl. IV (1856), p. 328. : Epidendrum Schomburgkii Behb. f., in Linnaea XX1I (1849), p 826. Bletia Humboldtii Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 0 Carabobo; Federal-District. . Lueddemani Prill., in Journ. Sce. Hort. Par. VIII (1862) p. 295. „Venezuela“. undulata Ldl., Bot. R g. (1844), sub t. 23, | / Cattleya und Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 215. Blelia undulata Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 420. Schomburgkia Lueddemanni Prill., Journ. Soc. Imp. Hort. Par. VIII (1862), p. 123: | Federal-District. 47. Brassavola R. Br. in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 216. eueullata R. Br., in Ait. Hort. Kew. ed. 2 V (1813), p. 216. Epidendrum cucullatum L., Spec. Pl. ed. 2 (1763), p. 1350. B er Be E 2:8 E 3.B ER: Fri P. 1. &. 3: 6. 1.B. > ah 1m. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 77 r Cymbidium eucullatum Sw., in Nov. Act. Ups. (1799), p. 8. ' Brassavola cuspidata Hk., Bot. Mag. (1840), t. 3722. | Bletia cucullata Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 433. Federal-Distriet. / . Martiana Ldl., Bot. Reg. (1836), sub t. 1914. Brassavola. amazonica Poepp. et Endl., Nov. Gen. II, (1838) p. 3. Brassavola angustata Lal., Bot. Reg. (1838), Misc. p. 46. Brassavola surinamensis Focke, in Tijdschr. Nat. Wet.IX (1852), p.19. Bletia Martiana Rchb! f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 434. Bletia amazonica Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 434. Bletia angusiata Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 434. Bolivar. | . nodosa Ldl., Gen. et Spee. Orch. (1831), p. 114. Epidendrum nodosum L., Spec. Pl. (1753), p. 953. O'ymbidium nodosum Sw., in Nov. Act. Ups. (1799), p. 73. Brassavola grandiflora LAl., in Bot. Reg. (1839), Mise. p. 76. Brassavola venosa Ldl., Bot. Reg. (1840), t. 39. - Bletia nodosa Rchb. f., in. Walp. Ann. VI (1861),-p. 437. Bletia venosa Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 438. Sucre; Federal-District. | retusa Ldl., Bot. Reg. (1847), sub t. 20. Bletia retusa Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 435. Zulia. 48. Polystachya Hk. Exot.. Flor. II (1825), t. 108. earacasana Rehb. f., in Bonpl. II (1854), p. 15. Federal-District. 49. Galeandra Ldl. in Bauer, Illustr. Orch. (1830), t. 8. Beyrichii Rehb. f., in Linnaca XXIV (1849), p. 854. Federal-Distriet. ; | juneea Ldl., Sert. Orch. (1836), sub t. 37. Bolivar (Roraima). 50. Bletia R. Br. in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 206. florida R. Br., in Ait. Hort. ed. 2, V (1813), p. 206. Limodorum floridum Salisb., Prodr. (1786), p. 9. ‚ Bletia Shepherdii Hik., Bot. Mag. (1836), 1. 3319. Merida. 718 RB. Schlechter. 2. B. purpurea DC., Huit. Not. Pl. Rar. Jard. Gen. 18a), PD. 29 Limodorum purpureum Lam., Enceyel. IH (1789), p. 5ls. Limodorum tuberosum Jaeq., Coll. IV (1790), p. 108 (nec. L.). Limodorum altum Jacq., Ic. Pl. Rar. III (1786—1793), p. 17, t. 602. Limodorum verecundum Salisb., Prodr. (1796), p. 9. 5 | Oymbidium verecundum Sw., in Nov. Act. Ups. VI (1729), p. 75. Cymbidium altum Willd., Spec. Pl. IV (1806), p. 105. | F Bletia verecunda R. Br., in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 206. ; Bletia acutipetala Hk., Bot. Mag. (1833), t. 3217. | | Bletia havannensis Ldl., in Bot. Reg. (1838), Misc. p. 35. Bletia alla Hitche., in Rep. Missowm. Bot. Gard. IV (1893), p. 132. | Miranda; Federal-District. | 3. B. stenophylla Schltr., supra (1919), p. 42. Federal-District, 4. B. Wageneri Rehb. f., in Bonpl. II (1854), p. 22. Federal-District.. | 51. Chysis Ldl. Bot. Reg. XXIIL (1837), t. 1937. 1. €. aurea Ldl., Bot. Reg. (1837), t. 1937. :-Federal-Distriet. 52. Bulbophyllum Thou. Orch. Iles Afr. (1822), t. 3. 1. 2. B. geraense Rcbh. f., ex Rodr. Orch. Nov. II (1882), p. 125. Phyllorchis geraensis O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 677. Bolivar (Roraima). 2. B. meridense Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 836. Didactyle meridensis Ldl., Fol. Orch. Didae. (1852), p. 3: Merida; Truxillo. 3. B. roraimense Rolfe, in Trans. Linn. Soc. ser. 2, VI (1901), = 61. Bolivar (Roraima). 53. Eulophia R. Br. Bot. Reg. (1823), sub t. 686. . E. longifolia Schltr., Orch. (1914), p. 347. Dendrobium longifolium Kth., Nov: Gen. I (1815), p. 360. Xylobium longifolium Läl., ex Sprgl. Syst. III (1828), p. 732. 'Maxillaria longifolia Ldl., Gen. et Spee. Orch. (1832), p. 150. Ü'yrtopera longifolia Rehb, f., in Walp. Ann. VI PEEoD: p. 668. Merida; Federal- re bad “IM: Aufzählungen der Gattungen und Arten. 7% 54. Cyrtopodium R. Br. -in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 216. 1. ce Andersonii R. Br., in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 216. Oymbidium Andersonii Andr., Bot. Rep. (1811), t. 651. Oyrtopodium cardiochilum Ldl.;in Journ. Hort. Soc. IV (1849), p. 266. ‚ Bolivar (Roraima). 2. 6. braeteatum Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 23. Merida. 37°C eristatum Ldl., Bot. Reg. (1841), sub t. 8. Bolivar a} EL Engelii Karst., in C. Koch und Fint., Wochenschr. II (1859), p. 236. 1 er 189) wm Fe Federal-Distrlct. . 6. Naiguatae Schltr., supra (1919), p. 83. Federal-District. C. parviflorum Ldl., in Hk. Lond. Journ. Bot. II (1843), pP. 672. Bolivar (Roraima). €." punetatum Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1833), p. 188. Epidendrum punctatum L., Syst. ed. 10 (1759), p. 1246. EC yrtopodium Schlaehndn hort, ex Gard. Chron. V,p. 180. Federal-District. 55. Govenia Ldl. in Lodd., Bot. Cab. (1831.), t. 1709. . 6. Ernstii Schltr., supra (1919), p. 43. Federal-District. . &. faseiata Ldl.,'Bot. Reg. (1843), Mise. p. 70. Merida. * @. tingens Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), p. 5 Federal-District. . 6. utrieulata Ldl., Bot. Reg. (1839), Misc. p. 47. Limodorum utriculatum Sw., Prodr. (1788), p.. 119. Cymbidium utrieulatum Sw., in Nov. Act. Ups. (1799), p. 75. Epidendrum utriculatum Poir., Eneycl. Suppl. I (1817), p. 375 Govenia lagenophora Ldl., Bot. Reg. (1839), Misc. p. 46. Sucre. 56. Mormodes Ldl. end, Nat. Syst. Bot. II (1836), p. 446. 1. M. buceinator Ldl., Bot. Reg. (1840), Misc. p. 9. Mormodes brachystachya K]., Ind. Lem. Hort. Berel. (1852), p. 13. Mormodes flavida Kl., in Allg. Gartenztg. XX (1852), p. 113. Mormodes leucochila Kl., in Allg. Gartenztg. XXI (1853), p. 289. 0 WW 6. 1 10. .M. Cartoni Hk., Bot. Mag. (1846), t. 4214. RE E . €. bieallosum Cogn., in Flor. Bras. III, V (1902), p. 427. ae: Sur . 0. ge . &. diseolor Ldl., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 34. R. Schlechter. PET Es & “ 4 Mormodes marmorea Kl., in Allg. Ra, XXI (1853 ea 2 Mormodes vitellina Kl., in Allg. Gartenztg. XXI (1853), P. 290. 7 Mormodes Wageneri Kl, in Alle. Gartenztg. XXI usa) Pr 147. BE Merida; Federal- Dieser i Merida. 57. Catasetum L. €. Rich. ex Kth. Syn. Pl. Aequin. I (1822), p. 330. Bolivar. eallosum Ldl., Bot. Reg. (1840), Mise. p. 77. M yanthus callosus Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 272. M yanihus grandiflorus Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), P re Federal- District. eernuum Rechb: f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 570. Mjanthus cernuus Läl., Bot. Reg. (1832), sub t. 1538. Catasetum trifidum Hk., Bot. Mag. (1833), t. Ba ee Sucke. eollare Cogn., in Journ. Orch. VI (1895), p. 154. Tachera. Ä comosum Cogn., in Journ. Orch. VI (1895), p. 266. Apure. . deeipiens Rchb. f., in Lindenia III (1887), p. 99, t. 144. Tachera.,. RER | = _ x u Monachanthus discolor Ldl., Bot. Reg. (1835), t. 1735. . Monachanihus Bushnani Hook., Bot. Mag. (1840), t. 3852. Bolivar (Roraima;). 1 a . maerocarpum L. ©. Rich., ex Kth. Syn. Pl. Aequin. I (1822;, p. 330. Cataselum tridenlatum Hk., Exot. Fl. II (1825), t. 90-91. Monachanthus viridis Ldl., Bot. Reg. (1835), sub t. 1752. Calasetum Claveringii Ldl., ex Van Geel Sert. Ei II (1829), t. 3. Federal-District. . Lansbergii Ldl., in Paxt. Flow. Gard. I (1850), p. 156. M yanthus se Reinw. et De Vriese, ex Linnaea AXIv (ls), P. 4127. Federal-District. . naso LAl., Bot. Reg. (1843), Misc. p. 7H. ‚Federal-District. m age EN w. {ER m. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 81 ER fr en Rehb. $ in dard. ‚Chron. (1886), II, p. 616. Catasetum Bungerothii } N. E. Br., in Lindenia II (1886, p. 57. Tachera. 12. ce Ldl., Bot. Ree: ae. ° E Catasetum recurvatum Lk., Kl. et Otto, Ic. Pl. Rar. II p. 105, .t. 42, | kr Federal-District. | 58. Gyenoches Ldl. Gen. et Spec. Orch. (1832), p. 154. 4. €: rachiium Kl., in Allg. u VI (1838), p. 295. ; Zulia; re. Distriet. . C. maculatum Ldl., Bot. Reg. (1840), Mise. p. 10. Federal- Dästsiet, 80) 59. Eriopsis Ldl. Bot. Reg. (1847), t. 9. . E. biloba Ldl., Bot. Reg. (1847), t. 18, | | „Venezuela.“ = | .» 2. E. Schomburgkii Rchb. f. et Warse., in Bonpl. II (1854), p. 98. Pseuderiopsis Schomburgkii Rchb. f., in un XXU (1849), p. 853. Bolivar ur m 60. Acineta Ldl. Bot. Reg. (1843), Misc. p. 100. 448, superba Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 609. Anguloa superba H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spee. I (1815), p. 383, t. 93. | Peristeria Humboldti: Ldl., Bot. Reg. (1843), t. 18. Acineta Humboldtii Ldl., Bot. Reg. (1843), Misc. p. 68. Acineta fulva Kl., in Allg. Gartenztg. (1852), p. 146. Acineta Colmani hort., ex Gard. Chron. (1904), I, p. 173. Federal-District. 61. Peristeria Hk. Bot. Mag. (1831), t. 3116.‘ ® HP: ie Hk., Bot. Mag. (1831), t. 3116. | Truxillo. 2. P. pendula Hk., Bot. Mag. (1834), t. 3479, Peristeria Bit chen Lodd., ex Baxt. in Loud. ‚Hort. Brit, Suppl III (1839), p. 604. Ve _ Die Orchideenflora von Venezuela. — Fedde, Rep. Beih. VI. Be 6. 6 ” » 82 hr R. ‚Schlechter. Peristeria maoulakd hort. ex Lean: Enoyal Suppl. II (1839), p. 1474. Bolivar. 62. Paphinia Ldl. in Bot. Reg. (1843), Misc. p. 14. IP: ristata Ldl., Bot. Reg. (1843), Mise. p. 14. Maxillaria cristata Läl., Bot. Reg. (1836), t. 1811. "Paphinia Randi Lind. et Rodig., Lindenia I (1885), t. 30. Lycaste eristata Nichols., Diet. Gard, II (1888), p. 304. Lycaste Randi Nichols., Diet. Gard. II (1888), p. 304. Bolivar. a ; | 2. P. Lindeniana Rchb. f., in Flora LXII (1887), p. 497. Merida (?). | 63. Houlletia A. Brongn. in Ann. Sci. Nat. (1841), p- 36. 1. H. Lansbergii Lind. et Rchb. f., ex Regel Gartenfl. (1853), p. 2. Sucre. 2. H. roraimensis Rolfe, in Trans. Linn. Soc. ser. 2, VI (1901), p. 63. ° Bolivar (Roraima). 64. Polyeyenis Rchb. f. in Bonpl. III (1855), p. 218. ı. P. barbata Rchb. f., in Bonpl. III-(1855), p. 323. CO yenoches barbatum Ldl., in Journ. Hort. Soc. IV (1849), p. 268. 1 Merida. 65. Gongora Ruiz et Pav. Prodr. I (1724), p. 117. 1: 6. atropurpurea Hk., Exot. Fl. II (1825), t. 178. Gongora Heisterii hon) ex Rchb. f., Xen. Orch. I (1851), p. 54. Federal-District; Sucre. 2. @. odoratissima Lem., Fl. Serr. III (1847), p. 229. Gongora Boothiana hort., ex Xen. Orch. I (1854), p. 54. Gongsra Jenischii hort., ex Xen. Orch. I (1854), p. 54. Gongora quadricornis hort., ex Xen. Orch. I (1854), p. 54. Gongora Shepherdii hort., ex Xen. Orch. I (1854), p. 54. Gongora vitellina hort., ex Xen. Orch., I > p. 54. ‘ Federal-District. 3. G. quinquenervis Ruiz. et Pav., Syst. Veget. (1798), p. 227. “ @ongora fulva Ldl., Bot. Br (1839), t. 51. Gongora maculata Ldl., Bot. Reg. (1833), t. 1616. x er ee 83 Merida. 66. Stanhopea Frost. ex Hk. in Bot. Mag. (1829), t. 2948. E i. S. rien Ldl., Bot. Reg. XVII (1832), t. 1529. 5 Ceratochilus. grandiflorus Lodd., Bot. Cab. (1828), t. 1464. Stanhopea grandiflora Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1832), p. 158. Suere. | | 2. S. Wardii Lodd., ex Ldl. Sert. Orch. (1836), t. 20. Stanhopea amoena Kl., in Allg. Gartenztg. XX (1852), p. 273. x Stanhopea aurea Lodd., ex Bot. Reg. (1841), Mise. p. 1}. ; Stanhopea venusta Ldl., Bot. Reg. (1841),-Misc. p. 11. Federal-District. : | s w. 0 =......67. Coryanthes Hk. = r 'in Bot. Mag. (1831), t. 3102. BE Erde he Albertinae Karst., Ausw. N. Gew. (1848), p. 5. - Carabobo. | 2. €. Bungerothi Rolte, ei: Chron, (1890), II, p. 210. - Tachera (?). 3.0. Fieldingii Ldl., in Journ. Set Soc. IIL 1sa8 p. 16. Tachira. . Br 4. C. maerantha Hook., Bot. Mag. (1831), sub t. 3102. Gongora en Hk., Bot. Mise. II (1831), p. 151. Panstrepis paradoxa Rafin,, Flor. Tellur. IV (1836), p. dl. - Federal-Distriet. | 68. Anguloa Ruiz et Pav. _ ER Prodr. T (1794), p. 118. -. A. Clowesii Ldl., Bot. Reg, (1844), t. 68. AR Merida | 2. A. Hohenlohii C. Morr., in Belg. Hort. III (1853), p. 201, t. 31. Anguloa purpurea Lind; Il. Hort. XX VIII (1881), p. 120, t. 427, . Merida. “7 ‘A. Buckeri Igll., Bot. Reg. (1846), t. 41. 3 Federal- District; Tachira, = | 6* 84 - | 5 R. Schlechter, . | 69. Lycaste Ldl.- in Bot. Reg. (1843), Misc. p. 14. 1: L fulvescens Hk., Bot. Mag. (1845), t. 4193. / Lycaste crocea fan. ex Ldl. Orch. Lind. (1846), p: 21. Maxillaria crocea Bein, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 265. Merida? 2, L. gigantea Ldl., Bot. Reg. (1843), Misc. p. 15. Be Macillaria Heynderycxvi E. Morr., in Ann. Soc. ‚Bot, Gand.I as) DO, Maxillaria gigantea Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 265. Merida. 3. L. macrobulbon Ldl., in Paxt., Flow. Gard. I (1850), p. 126. Maxillaria macrobulbon Hk., Bot. Mag. (1846), t. 4228. Merida, | 4. L. macrophylia Ldl., Bot. Reg. (1842), Mise. p. 85. Maxillaria macrophylla P. et E., Nov. Gen. et Spec. I (1836), p. 37, t.467. Maxillaria phyllomega HER Nom. ed. 2, II (1841), p. 107. Lycaste plana Ldl., Bot. Reg. (1842), Misc. p. 85. ® Federal-District. 70. Bifrenaria Ld. / Gen. et Spec. Orch. (1832), p. 152. 1. B. Wageneri Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 17. Maxillaria Wageneri Rchb. f, in Regel Gartenfl. (1856), p. 118. Federal-District. | vaß Lindleyella Schltr. D. Orch. (1914), p. 414. 1. L. aurantiaca (Ldl.) Schltr.,.D. Orch. (1914), p. 414. Bifrenaria aurantiaca Ldl., Bot. Reg. uk t. 1875. Sucere., 502, Xylobium Ldl. ETERER Bot. ‚Reg. (1825), sub t. 897. 1.X%. Coelia (Rchb. £.), Rolfe, in Orch. Rev. XX (1912), p. 43. $ Masxillarıa Coelia Rehb. f, et Warse., in Bonpl. II (1854), p. 97. Merida. Dr 2. X. corrugatum (Ldl.) Rolfe, in Gard. Chron. (1889), I, p. 458. Maxillaria corrugata Ldl., Bot. Reg. (1844), Misc, p. 14, Merida, 5, E 8. % 1m. gen der Gattungen und Arten. 85 BIEN Ypyeatum (Ldl.) Nichols., Diet. Gard. IV (1887), p. 225, Maxillaria foveata Ldl., Bot. Reg. (1839) Mise., p. 2. Federal-District. EX "hyaeinthinum (R. £.) Schltr., Orchis VII (1913), p. 22. Maxillaria hyacınthina Rehb. f., in Linnaea XXII p. 855. Merida. | X. pallidiflorum (Ei ) Niechols., Diet. Gard. IV (1888), p. 225. Maxillaria palliciflora Hk., Bot. Mag. (1828), t. 2806. Colax pallidiflorus Spreng., Tent. (1828), p. 29. Maxillaria stenobulbon Kl., Ind. Sem. Hort. Berel. (1853), p. 11. Federal-Distriet. X. rebellis (R. f.) Schltr., in Orchis (1913), p. 23 Maxillaria rebellis Rchb. f., Fl. sertes LIX (1853—1854), p. 102. Federal-District. M. scabrilingue (Ldl.) Schltr., in Orchis VII (1913), p. 13. _Maxillaria scabrilinguis Ldl., Bot: Reg. (1844) Misc., p. 71. Federal-District (?). f X. squalens Ldl., Bot. Reg. (1825), sub t. 897. ' Dendrobium squalens Ldl., Bot. Reg. (1823), t. 732. ‚Maxillaria squalens Hk., Bot. res (1829), t. 2955. Federal-Distriet. -—9.X. truxillense (R. f.) Rolfe, in Orch. Rev. XX (1912), p. 43. Maxillaria truxillensis Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 17. Truxillo. ; £20..X. Wageneri (Rehb. f.) Schltr. nov. comb. 1. 3. Maxillaria Wageneri Rchb. f., in Bot. Ztg. (1852), p. 734. Federal-District. s 73. Koellensteinia Rchb. f. in Bonpl. Il (1854), p. 17. K. graminea Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 552. Maxillaria graminea Ldl., Bot. Reg. (1836), sub t. 1802. Promenaea graminea Ldl., Bot. Reg. (1843), Misc. p. 13. Aganisia graminea Bth., ex Bot. Mag. (1892), t. 7270. Bolivar. K. Kellneriana Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 17. Truxillo. K. Roraimae Schltr., in Orchis XII (1918), p. 25. Bolivar (Roraima). 86 j R. Schlechter. 74. Otostylis Schltr. y in Orchis XII (1918), p. 38: | 1.0. venusta Schltr., in Orchis XII (1918), p. 41. | - | Zygopetalum venustum Ridl., in Trans. Linn. Soc. ser. 2, II (1887 Fe; p. 233. . Aganisia-alba Ridl., in Trans. Linn. Soc. ser. 2, 1I (1887), p. 260. Aganisia venusta Rolfe, ex Bot. Mag. (1892), sub t. 1270. Koellensteinia alba Schltr., Orch. (1915), p. 31. Bolivar (Roraima). ®e 75. Zygopetalum Hk. in Bot. Mag. (1827), t. 2748. 1. Z. Burkei Rchb. f., in Gard. Chron. (1883), II, p. 684. Bolivar oe © 76. Menadenum Ratin. Flor. Telkur. IV (1836), p. 45. 1.:M. Ballii Cogn., in Flor. Bras. III, IV (1906), p. 576. Zygopetalum Ballii a in ie ı Chron, I N p. 149 fig. 47. Bolivar. 2. M. rostratum Rafin., Flor. Tellur. IV (1836), p. 45. Zygopetalum rostratum Hk., Bot. Mag. (1828), t. 2819, Eulophia rostrata Steud., Nonne ed. 2, I (1840), p. 605. Zygosepalum rostratum Rchb. {., in Walp. Ann. VI (1861), p. 666. Bolivar. } I 3. M. Lindeniae Cogn., in Flor. Bras. III, IV (1906), p. 574. Zygopetalum Lindeniae Rolfe, in Lindenia VI Baal) pP. 78; 4. 299° en var. 77. Galeottia A. Rich. in Ann. Sei. Nat. ser. 3, III (1845), p. 29. . G. Jorisiana (Rolfe) Schltr. nov. comb. " Zygopetalum Jorisianum Rolfe in Lindenia V (1887), p. 9, t. 237. „Venezuela.“ 78. Stenia Ldl.- Bot. Reg. (1837), sub t. 1991. 1. 8. pallida Ldl., Bot. Reg. XXIII (1837), sub t. 1991. Federal-District. Det far Dub 5, ltd Zn Ze LA Da FE Sa nen in TER ’ EN ER9N. > LIE Aufzählungen der Gattyngen und Arten. 87. ER, Ketersteinia Rehb. f. “ in Bot. Ztg. X (1852), p. 635. es K. leucantha Rehb. f., ex Ill. Hort. XXIV (1882), p. 52, „Venezuela“. 2, K. stapelioides Rchb. f., in Bot. Tg X (1852), p. 634. Zygopetalum Moritzii Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 658. ; Merida; Federal- District. 3. K. sanguinolenta Rchb. f., in Bot. Zte. X (1852), p 635. Zygopetalum sanguinolentum Rchb. f., in Walp. Ann. V1 en p. 658. | Federal-Distriect. 80. Chondrorhyncha Ladl. | Re Orch. Lind. (1846), p. 12. | 1. €. rosea Ldl., Orch. Lind, Br ».-12, Merida, & 81. Warscewiezella Rchb. £. in Bot. Ztg. X (1852), p. 635. r E- 1. W. diseolor Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 636. Warrea discolor Tal. ‘in Journ. Hort. Soc. IV (1849), p. 265. Zygopetalum discolor Rehb, f., in Walp. j% VI (1861), p. 655. Merida. 2. W. flabelliformis (Sw.) Cogn., in Urb. a wv (1903), p. 182. Epidendrum flabelliforme Sw., Prodr. (1788), p. 123. Zygopetalum cochleare Ldl., Bot. Reg. (1836), t. 1857. ä Zygopetalum cochleatum Paxt., Mag. Bot. IV (4838), p. 279. Eulophia cochlearis Steud., Nomenel. ed. 2, I (1840), p. 605. Cochleanthes fragrans Rafın., Flor. Tellur. IV (1836), p. 45. Warscewicezella cochlearis Rchkb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 714. Zygopetalum flabelliforme Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 652. Zygopetalum conchaceum H£ffmsg. ex Walp. Ann. VI (1861), p. 652. Cymbidium flabellifolium Griseb., Fl. Br. W. Ind. (1864), p. 129. Huntleya imbricata hort. ex Bot. Ztg. X (1852), p. 714, Federal-District. 782: Maxillaria Ruiz et Pav. Prodr. I :(1794), p. 116. —, 1.M. albata Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 19. a Bi Merida. 2. M. anatomorum Rchb. f.. in Bot. Ztg. X (1852), p. 835. Federal-District. 88 10. IE 15 16. . M. eallichroma Rcehb. f., in Bonpl. II use), p: 16, .M. erassifolia Rchb. f., in _Bonpl. Il r 854), p. 16. RR. Schlechter. Federal-District. Heterotaxis crassifolia Ldl., Bot. Reg. (1826), t. 1028. Dierypta Baueri Ldl., Gen. et Spee. Orch. (1841), p. 152. Dicrypta crassifolia Ldl., ex Loud. Hort. Brit., Suppl. Ill (139), p. 536. ‘Federal-District. . M. Conellii Rolfe, in Trans. Linn. Soc. ser. 2, VI (1901), p. 63. Bolivar (Roraima). . M. discolor Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 529. . Dierypta discolor a ex Bot. Reg. 9), Misc. p. 91. Merida. . M. grandiflora Ldl:, Gen. et Spee. Dich (1839), p. 147. Dendrobium grandiflorum H. B. et Kth., Nov.. Gen. et Spec. 1 (1815). D. 35, t. 88. Broughtonia grandiflora Spigl., Syst. III (1826), D. 780; Lycaste grandiflora Beer, Prakt. Stud. Orch. a; pP. 265. Merida. . M. guareimensis Rchb. f., in Bonpl. Il (1854), p..16: Maxillaria densifolia Rehb. f., in ei IT (1854), p. 16. Federal-District. . M. longisepala Rolfe, in Gard. Chron. a Il, p. 74. „Venezuela.“ ' x M. longissima Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 20. Meıida. _ M. lorifolia Rehb. f., in Bonpl: II (1854), p. 16. Federal-Distriet. je & . M. leptosepala Hk., var. subintegerrima . in Ann. Sei. Nat. ser. s 4, VI (1848), p. 374. Federal-District. . M. Iuteo-alba Ldl., Orch. Lind. 1840), P- 20. Merida. . M. luteo-ıubra Rchb. £., in nn Ann. V1 (1861), p. 539. ; Pd Merida. . M. maerura Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 28. Merida. M. meirax Rchb. f., Ot. Bot. Hamb,. ee p. 88. Merida. 26. EEE er ek . —. Sy. Aufzählungen der Gattungen und a | 8% =“. lan Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 20. Merida; Federal- Distriet. . M. meridensis Ldl., Orch. Fu (1846), p. 19. Merida, . M. nigreseens Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 20. Maxillaria re Br Kl., Ind. Sem. Hort. Berol. aa), p. 2. Merida. M. notylioglossa Rchn. f., in Bonpl. II a p. 16. Federal-District. . M. pentura Ldl., Orch. Lind. /1846), p 9 “ Merida. . M. ponerantha Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 17. Federal-District. . M. praetexta Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 16. Carabobo. “ m . M. proboseidea Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 16. Federal- District. ( N .M. purpurata Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), P. DaB Merida. .M. Quelehii Role, in Trans. a Soc. ser. 2, VI 1901), pP. 64. Bolivar (Roraima). . M. rufescens Ldl., Bot. Reg. (1836), t. 1848. - Masillaria acutifolia Ldl., Bot. Reg. (1839), Misc. p. 92. Maaillaria articulata Kl., Ind. Sem. Hort. Berol. (1853), p. ft Masillaria fuscata Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 525. Federal-District. | . M. rugosa Schltr., in Notizbl. Bot. Gart. Dahlem VI (1914), p. 125. Bolivar (Roraima). .M. setigera Ldl., in Bot, Res. (1845), Misc. p. 30. Federal-District. . M. spilatantha Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 12. Federal-District. .M. stenophylia Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 17. z 4 Federal-District, . M. triloris E. Morr., in Belg. Hort. XX (1870), p. 240, t. 13. Merida. . M. virguneula Rehb. f., in Bonpl. II (1854), p. 16. Federal-District, 90 brevifolium Ldl, in. Bth. Pl. Hartw. 25), p. 154. . Jenischianum Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 18. ‚ miniatum Ldl., Bot. Reg. (1845), Misc. p. 62. we ‚ ruberrimum Rchb. f., in Walp. Ann. VI sch), p p. - R. Schlechter. $. A Er 83. Camaridium Ldl. Bot. Reg. (1824), sub t. 844. ' Merida. . Janeifolium Rchb. f., in Linnaca XXU (1845), p p. 857. Maeillaria lancifolia Rehb. ae zen Ann. V1 (1861), p. DB. Meridä. . luteo-rubrum Ldl., Orch. Lind. (1846), 3.22% Merida. . purpuratum Ldl., Orch. Lind, (1846), p. 22. Merida. 84. Ornithidium Salisb. in Trans. Hort. Soc. (1812), p. 293. Truxillo. Federal-District. . niveum Ldl., Orch. Lind, (1846), p. 22. Merida | | er Scaphygloitis ruberrima Ldl., Orch. Lind. (1846), p A Merida. : 2 | . sanguinolentum Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 22. Merida. ‚ serrulatum Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1845), p. 153, Merida.. . Sophronites Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 18. Merida; Federal-District. . vestitum Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 491. Epidendrum vestitum Sw., Prodr. (1788), p. 124. Oamaridium vestitum Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. ser, 3, 1(1800) p. 333. Uymbidium purpureum Steud., Nomencl. ed. 2, I (1840), p. 559. Ornithidium parviflorum Bechb. f., in Bonpl. II (1854), p. 19. Maxillaria exigua Regel, Ind, Sem. Hort. Petrop. 1 p. 20. Federal-Distnict. 85. Trichocentrum ah et Endl. Nov. Gen. et Spec, II (1838), p. 2. . T. Hartii Rolfe, in Kew Bull. (1894), p. 395. „Venezuela,“ Br; m, ne 1) ee 8. 1 1 Autzählungen der Gattungen und Arten. 91 4 Ä 86. Seelochilus Be in Allg. Gartenztg. (1841), p. 261. Ottonis. Kl, in Alle. Gartenztg. IX mas) pP. 261. Federal-District. stenochilüs Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 689. Rodriguezia Hiöhoohila Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 23. Scelochilus Lindenii Ldl., in Paxt. Flöw. Gard. III (1852), p. 88. re 87. Comparettia Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Spee. I (1836), p. 42. . faleata Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1836), p. 42, t. 75. Merida. 2 venezuelana Schltr., supra EN » 44, Federal-District. 88. Jonopsis H. B. et Kth. Nov. Gen. et Spee. I (1815), p. 348. : pulchella H.B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 348, t. 83. O'ybelion pulchellum Sorel, Syst. III (1826), p. 679. * Merida; Carabobo; Federal-District. 2 . teres Ldl., Bot. Reg. (1838), Misc. p. 9. ‚O'ybelion tenerum Steud., Nom. ET (1840), p. 458. Federal-District. . utrieularioides Ldl., Coll. Bot. (1823), t. 39. . Epidendrum ikoih- Sw., Prodr. (1788), p. 122. Dendrobium uiricularioides Sw., in Nov. Act. Ups. (1799), p. 83. Jonopsis zonalis Ldl., in Paxt. Flow. Gard. II (1851), P- 14. Cybelion pallidiflorum Spreng., Syst. III (1826), p. 673. C'ybelion Utriculariae Steud., Nomendl. ed. 2, I (1840), P- 721. Federal-District. ‚89. Keira Ruiz et Pav. Prodr. I (1794), p. 115. 3 R. Bungerothii Rehb. f., in Lindenia III (1887), D. 63.8: 127. „Venezuela.“ 2. R. seeunda H.-B. et Kth# Nov. Gen. et ee, I (1815), p. 637, t. 42. Rodriguezio lanceolata Lodd., Bot. Cab. (1822), t. 676 (non R.et P.) Pleurothallis coccinea Hk., Eis Fl. (1825), t. 129. Federal-District. 92 6. . T. faleata Lal., Coll. Bot. (1823), t. 2. . B. glumacea Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 853. - N. Bungerothii Rehb. f., in Gard. Chron. (1887), II, p. 38. R. Schlechter. . 90. Trizeuxis bdl. Coll. Bot. (1823), t. 2. Carabobo; Miranda; Sucre. ‚91. Brachtia Rchb. f. in Linnaea XXII (1849), p. 853. Oncodia glumacea Ldl., Fol. Orch. Oncodia (1853), p. 1 _Merida. ; B. sulphurea Rehb. f., in Bonpl. II (1854), p. 14. Merida. = e“ 92. Notylia Ldl. Bot. Reg. (1824), sub t. 930. Tachira (?). \ . N. fragrans Focke, in Bot. Ztg. XI (1853), p. 342. -Carabobo. . N. pentachne Rchb. £., in Bonpl. II (1854), p. W. „Venezuela.“ . N. punetata Ldl., Bot. Reg. (1825), sub t. 930. Pleurothallis punctata Ker, Bot. Reg. :(1823), t. 759. Gomesa tenuiflora Lodd., Bot. Cab. er t. 808. - Federal- District. N. sagittifera Hk.,'Lond. Journ. Bot. LIT (1844), p. 316. Pleurothallis a H.B. et Kth., Nov. Gen. et SR I (1815), 1 Notylia multiflora Ldl., Bot. Reg. (1025) sub t. 930. Federal-District. N. venezuelana Schltr., supra (1919), p-: 45. Federal-District. 93. Aspasia Ldl. | Gen. et Spec. Orch. (1833), p. 139. . A. variegata Ldl., Bot. Reg. (1836), t. 1907. Sucre. 94. Triehopilia dl. Intr. Nat. Syst. ed..2 (1836), p. 446.. . T. albida Wendl., in Allg. Gartenztg. XIX (1851), p. 362. Federal- Dastier: ie fr 2. Sr Er an. Autzählungen der aktanzen. und es 93: 2 Se m. fragrans Rehb, fan inb: Gartenztg. XIV (1858), p. 229. Pilumna fragrans Ldl., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 74. Merida. . T. laxa Rchb. £., An Hamb. Gartenztg. XIV (1858), p. 229. Pilumna laxa Ldl., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 73. % Trichopilia Bichenbeimii Kl., in Allg. Gartenztg. XXIII (1855), Be 3535 | | ' Merida. . T. nobilis Rehb. f., Xen. Orch. II (1867), p. 100. Pilumna nobilis Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 843. Merida. | . T. Wageneri Rchb. f., in Hamb. Gartenztg. XIV (1858), p. 229. Pilumna Wageneri Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 15. Merida; Federal-District. | 95. Odontoglossum H. B. et Kth. " Nov. Gen, et Spec. I (1815), p. 350. . 0. Arminii Rehb. f., in Bonpl. III (1855), p. 66. Merida. : 0. auropurpureum Rehb, f., in Linnaea XXII (1854), pP. 848. | Merida. | 0. Boddaertianum Rehb. f., in Gard. Chron. (1888), I, p. 296. . Merida. 0. eonstrietum Ldl., Bot. Reg. (1843), Mise. p. 17. Oncidium constrictum Beer, Prakt, Stud. Orch,. (1854), p. 285. Federal-District. . ©. eostatum Lal., Fol. Orch. Odont. (1852), p. 11. Oncidium costatum Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 285. O'yrtochilum costatum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p. 98. | | ‚Merida; Truxillo. . ©. distans Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 848, Oncidium land Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 285. O'yrtochilum distans Kränzl,, in Noztibl. B. G. Berl. n. 63 (1917), 29,.99. Merida; Federal-District. . 0. Lindenii Ldl., Fol. Orch. Odont. (1852), p, 16. Tachira.’ . 0. Lueianianum Rchb. f., in Lindenia II (1886), p. 37, t. 65. Merida, 94 ee) 10. 17; 12. 13. 14. 15. ni ID aM suöyelajhinkh Ldl., Oreh. Lind. (1846), p. 16. R. Schlechter, | Oncidium hen Beer, Prakt. Stud. Geh (1854), pP. 289. Oyrtochilum megalophium Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p. 98. | re Merida. 0. naevium Ldl., in Paxt. Flow. Gard. I (1850), p. 87. Oncidium naevium Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 289. Truxillo. 0. odoratum Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 16. Oncidium odoratum Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), pP. 290. Odontoglossum Glonerianum Lind., in Lind. IV en B: 37; %, 151. Merida. 0. ramosissimum Ldl,, Fol. Orch. Odont. (1852), p. 16. Oncidium en, Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 290. Merida. | 0. Schillerianum Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 12. Odontoglossum cinnamomeum hort.., ex Orch. Alb.-III (1884), sub ur. | A Merida. 0. tenue Cogn:, in Journ. Orch. VI (1895), p. 266. Merida. Re b 0. Wageneri Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 12. Federal-District. 96. Brassia R. Br. . in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 215. . B. caudata Ldl., Bot. Reg. (1824), t. 832. Epidendrum caudatum L., Syst. ed. X (1763), p- 1216. Malaxıs caudata Willd., Spec. Pl. IV (1805), p. 93. Oncidium Daum Rchb. £f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 766 Sucre. . B. glumacea Ldl., Orch. Lind. (1846), P..17, Oncidium glumaceum Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1866), p. 769. Merida. . B. Keiliana Rchb. f., ex Paxt. lo Gard. III (1852), p. 114. Brassia cinnamomea Lind., ex Fol. Orch. Brassia (1853), p. 5. Oncidium Keilianum Bchb, £., in Walp. Ann. VI (1861), p. 770. Federal-District. . B. pumila Ldl., Bot. Reg. (1845), Misc. p. 62. Oncidium suaveolens Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 765 (p. pt.). Federal-District. 5 N - 2 = m. . Auteühlungen von a Gattungen und Arten. 95 y = B. Wageneri Rehb, en Banpt) ı (1854), Pan Oneidium Wagener, Reh, f., in Walp. Ann. VT (1861), p.: 767. 'Federal-District. en = 97. Leochilus Knowl. et Weste. | El. Cab. II (1838), p. 143. R: . L. herbaceus Ldl., Bot. Reg. (1844), Mise. p. 90. Oncidium herbaceum Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 772. Federal-District. | —— 8. Pu Sw. in Vet. Acad. Nya Handl. "xxı (1800), p. 239. 1. 0. abortivum Rchb. £., in Linnaea XXII (1849), p. 847. Merida. ' 2. O0. advena Rchb. f., in Hamb,. a XVI (1861), p. 42. Federal- Dietriet, 3. 0. aemulum Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 102.- Oyrtochilum en Kränzl., in Notizbl. Bot. G. Bärl, n. 63 (1917), 93.0 Merida. . 4. 0. ämpliatum Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1833), p 202. Lara; Federal-District. 5. 0. anfraetum Rolfe, in Kew Bull. (1909), p. 367. | - Merida. | | 6. 0. auriferum Rchb. f., in Linnaea XXII (1854), p. 847. Merida. ! | | 7. ©. Baueri Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1833), p. 200. | Oncidium altissimum Ldl., Bot. Reg. (1833), t. 1651. Suere. | 8. 0. caminiophorum Rchb. 2, 1m Bot. Zte. X (1852), p. 857. Carabobo, 9. 0. earthaginense Sw., in Vet. Acad. Handl. Stockh. (1800); p. 246 Epidendrum carthaginense Jacq., Sel. Stirp. (1763), p. 228, t. 133. Epidendrum undulatum Sw., Prodr. (1788), p. 122. Federal-Distriet; Suere. | 10. 0. eebolleta Sw., in Vet. Akad. Handl. Stockh. (1800), p. 240. Epidendrum cebolleta Jacq., Enum. Pl. Carib. (1760), p. 30. Epidendrum juncifolium L., Spec. Pl. ed. 2 (1763), p. 1351. Cymbidium juncifohum W., Spec. Pl. IV (1806), p. 102. Oncidium juncifolium Ldl., Coll.. Bot. (1821), p. 27. Federal-District. 96 31, 16. 17. - R. Schlechter. Federal-District. p. 350. 0. chrysomorphum Ldl., Fol. Orch. One. (1855), p. 54. . 0. eimieiferum Rchb. f., ex Ldl. Fol. Orch. One. (1853), p. 9. C yrtochilum He H. B. et Kth,, Nov. Gen. et. Spee. I (1815), Odontoglossum cimiciferum Bchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 349. | Oncidium flexuosum Ldl., Bert. Dreh (1841), sub t. 48. | | Truxillo. Federal- District. p. 92. Merida. . ©. examinans Lal., Fol. Orch. Onc. (1855), p. 9. O'yrtochilum examinans Kränzl., in Notizbl. B. 6 Berl. n. 63 1917 ); P.97; Federal- District. ®. faleipetalum Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 14. in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 Cyrtochilum falcipetalum Kränzl., (1917), R. 92. Merida. . 0. eitrinum Ldl., Bot. Reg. (1835), t. 1758. 0. Engelii Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 22. Oyrtochilum Engeli Kränzl,, in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 1917 ), =. ® ®. guttatum Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 782. Epidendrum guttatum L., Spee. Pl. (1753), p. 953. Cymbidium guttatum W., Spec. Pl. IV (1806), p. 102. Federal-District; a Esparta. Sucre. . ©. Laneeanum Ldl., in Trans. Hort. Soc. n. s. II (1836), p. 100, t. 7. 0. lentigmosum Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 13. Federal-District. . ©. Liminghei C. Morr., ex Ldl. Fol, Orch. One. (1855), p. 56. Federal-District. . ©. linguiforme Ldl., Orch. Lind, (1846), pP. 14. "Odontoglossum umbrosum Behb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 848. Oncidium umbrosum Rchb, £., in Bonpl. II (1854), p. 12. Üyrtochilum linguiforme. Kanal in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 A: ), 2.97, Merida; Federal-Distriet. 2. 0. luridum Ldl., Bot Reg. (1823), t. 727. Federal-Distriet; Miranda; Sucre. WETTE 93. 38: 29: 30. 31. 33. 36. 25. 26. 27. 28. 32. 34. 35. Eu I. Aufzählungen ir Gattungen und Arten 97 ® Misdahöne Rchb. f., in Bonpl. III (nass), p. 66. . Oyrtochilum I adalenoe Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), 97° Merida (?). 0. maizifolium Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 14. Merida. | a 0. meirax Rchb.'f., in Bonpl. TI (1854), p. 12. Miranda. | | 0. miserrimum Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 66. Oyrtochilum miserrimum Kränzl., in Nötızbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), pP. 97. ? Merida. 0. nigratum Ldl., in Paxt. Flow. Gard. I (1850), p. 78. Bolivar (Roraima). 0. nudum Batem., in Bot. Reg. (1837), sub t. 1994. Federal-District. 0. orthostates Ridl., in Trans, en Soc. ser. 2, II (1887), p. 283, t.. 47. Bolivar TER 0. orthotis Rchb. f., in Il. Hort. XXXV (1888), p. 91, t. 69. O'yrtochilum ht Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p. 97. Er ER - Venezuela? 0. papilio Ldl., Bot. Reg. (1825), t. 910. Psychopsis picta Rafin., Flor. Tell. IV (1836), p. 46. Federal-District. 0. pardalis Rchb. £., in Bonpl. II (1854), p. 13. Merida; Federal-District. ®. pentadaetylon Ldl., in Ann, et Mag. Nat. Hist. xV (1845) ), p. 383. - Merida. | 0. pieturatum Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 13. Federal-District. 0. pusillum Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 714. Epidendrum pusillum L., Spee. Pl. ed. 2 (1763), p. 1352. O’ymbidium pusillum Sw., in Nov. Act:Ups. (1799), p. 74. Oncidium iridifolium H. B. et Kth., Nov. Gen. et Ss I (1815), p. 344. Ä Federa!-District. 6. refractum Rchb. f., in Bonpl. 1 (1854), p. 12. Oncidium Behrienten Ldl, Orch. Lind. (1846), p. 17. C'yrtochilum refractum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n, 63 (1917,, p. 92. | Merida. Die Orchideenfloren von Venezuela. Fedde Rep. Beih VI, Bg.7. 7 98 37. 38. 39. 46. 41. Pe NG) 43. 44. KAR.: Bchlankiis. 0. Reichenbachii ar, “Fol, Orch. Onc. (1855), P- 49. Merida. 0. sanguinolentum Schltr. nov. comb. LDeochilus sanguinolentus Ldl., Bot. Reg. N Misc, p- 91. Federal-District. 0. scansor Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 844. Oncidium omuchligenit Ldl., ın n Paxt. Flow. Gard. I san) t.21: Merida. 0. Sehlimii Lind., ex Ldl. ın Paxt. Flow. Gard. II (1851), p. 168. Merida. 0. superbiens Rchb. f£., = Linnaea XXII (1849), p. 843. Uyrtochilum superbiens Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1977), = n*98; RR "Merida. . 0. tetrapetalum Willd., Spec. Pl. IV (1806), p. 112. Epidendrum ra Jacg., Enum. Pl. Carib. (1760), p. 30. | Cymbidium tetrapetalum Sw., in Nov. Act. Ups. (1799), p. 112. | Oncidium quadripetalum Sw., in Nov. Act. Holm. (1800), p. 240. .Bucre. ; | | 0. volvox Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 13. Federal- Distrior, 0. zebrinum Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 12. Oyrtochilum heim Rchb. £., in Gard. Chron. (1872), p. 1555. Odontoglossum zebrinum Behb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 849. Federal-District. ; . 99. Ornithocephalus Hk. Exot. Fl. II (1825), t. 127. . ®. Gruegeri Rchb. f., ex Griseb. Fl. Br. W. Ind. (1860), p. Be Federal- District. . 0. gladiatus Hk., Exot. Fl. II (1825), t. 127. Federal-District. . ©. planifolius Rchb. f., in Neederl. Kruidk. Arch. IN (1859), p. 315. Federal- De 100. Teliheson H. B. et Kth. Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 336. . T. angustifolius H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spee. I (1815), p. 336, t. 15." Meıida. . T. Klotzscheanus Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 851. Merida., iD “ ou er) SS > III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. | 9 101. Lockhartia Hk. in Bot. Mag. (1827), t. 2715. . L. acuta Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 767. Fernandezia' acuta. Ldl., Bot. Reg. (1835), t. 1806. Suere. | | . L. elegans Hk., Bot. Mag. (1827), t. 2715. Fernandezia elegans Lodd., Bot. Cab. (1827), t. 1214. Federal-District. . L. longifolia (Ldl.) Schltr. nov. comb. Fernandezia longifolia Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 13. Merlda. . L. obtusifolia Regel, in Ann. Sci. Nat. ser. 4, VI (1856), p. 378. ' Lockhartia obtusa Regel, Gartenfl. t. 193. Federal-District. . L. pallida Rchb. £., in Bonpl. II (1854), p. 14. Carabobo. SS; parthenocomos Echb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 767. Fernandezia parthenocomos Bchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 639. Federal- District. . ' 102. Diehaea Ldl. Gen. et Spec. Orch. (1833), p. 208. . D. grammboides Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1833), -p. 207. Epidendrum graminoides Sw., Prode. (1788), p. 125. Cymbidium graminoides Sw., in Nov. Act. Ups. (1799), p. 91. Isochilus graminoides Hk., Exot.. Flor. II (1825), p. 196. Dichaea graminea Griseb., Flor. Br. West Ind. (1864), p. 625. Epithecia gramineoides Schltr., in Orchis VIII a pP 10 Miranda; ee, District. . D. histrio Rcht. £., in Neederl. Kruidk. Arch. IV (1859), p. 330. Federal-District. . D. lagotis Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 112. a sanelan (2). . D. Moritzii Rchb. £., in Needer!. Kruidk. Arch. IV case) p. 328. Federal- District. . D. muricata Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1833), p. 209. Uymbidium muricatum Sw., Nov. Act. Ups. (1799), p. 71. Epidendrum muricatum Poir., Eneyel. Suppl. I (1783), p. 368. Dichaea latifolia Rodr., Orch. Nov. I (1877), p. 91. Merida. Eiche PEN Bi Miranda; Sucere. 108. FRE en Bth, in Journ. Linn. Soc. XVII (1881 ), P- 337. | 1. C. mieranthum De in Orch. Rev. IX «sol » Di 236 Aeranthus micranthus Rehb. f. Federal-Districet. > Ü. Lansbergii (Rchb. f.) Schltr. nov. comb. | Angraecum Lansbergii Rehb. f., in Needenl. Kruidk. 3816... 8 ER Aeranthes Lansbergii Rehb. f., sr Walp. Ann. VI (1861), p. | en a m KR - Bisher unaufgeklärte Art: _ Oymbidium glandulosum H. B. et Kth., Nov. ‚Gen. et Spec p. 340. Federal- District. ar Fe RR Nach der Beschreibung vielleicht eine Bneyelia-Ar Fark | Druck von A. W. Hayn’s Erben, Potsdam. | ü | Prof. Dr. $- Sedde, 7 gichtbilder zur Pflanzengeographie u. Biologie. Es ist mir im Laufe meiner . wiffenfehaftlichen Tätigkeit, audh als Herausgeber von Sufts Botanifchem Jahresberichte, bei der Durchficht der botanifchen Literatur fehr oft aufgefallen, was für eine Fülle von Bildermaterial vorliegt, teils in einzelnen Arbeiten, teils im Befiß der verfchiedenen Sorfcher. Befonders letteres ift für die Allgemeinheit meift ganz verloren, zumal nad dem Tode der Befizer; denn wiffenfchaftliche Dhotographien ohne die notwendige Erklärung find faft immer für den Stemden wertlos. | Diefem Übelftande abzuhelfen, foll der Swel des vorliegenden = Unternehmens fein. Es ift mir gelungen, eine ganze Neihe von bes - deutenderen Botanifern für mein Werk zu gewinnen. Befonders zu Danfe verpflichtet bin ich den Herren Profefforen Karften und Schenf, den Derausgebern jener Flafjifhen „Degetationsbilder”, die ihre große Erfahrung in den Dienft meiner Sache geftellt haben und mir mit Rat = and Tat ‚in der uneigennüßigften WDeife zur Seite ftehen. Ein Blid über die Kamen der Derfaffer der bisher fchon erfchienenen Reihen dürfte auch fchon zeigen, daß nur Gutes geboten werden fol. Auch die Ders bindung meines Unternehmens mit der weit befannten Lichtbilderfirma Dr. Stanz Stoedtner in Berlin gibt genügend Bürsfchaft für die technifche Dollfommtenheit der Ausführung. Sch habe es mir zur Aufgabe gefeßt, fämtlihhe Florengebiete der Erde allmählihy in Lichtbildern zur Darftellung zu bringen. Die Bilder in der Größe 81); X IO em erfcheinen immer in Xeihen zu 5 oder einer Wtehrzahl von 5 und zwar zum Dreife von einer Mark das Stüf. Jede Reihe begleitet ein Eurzer Tert von I—-6 Drudieiten, ein- feitig gedrudt, im Dreife von 20—50 Pfennigen, der möglichft immer von dem Autor der Bilder verfaßt ift und dem Benuber der Bilder ihre Derftändnis erleichtern fol. Es fei bei diefer Gelegenheit darauf hin» gewiefen, daß pflanzengeographifche Darftellungen nur bei genügender Erläuterung einen belehrenden Wert befißen dürften. — Botaniker, die fih im Befite geeigneter Platten befinden, werden gebeten, mir paffende Reihen zur Deröffentlihung vorzjufchlagen. Das Honorar für eine Reihe von 5 Bildern mit Tert beträgt IO Mark, wobei die Platte im Befige des Autors bleibt. Außerdem will id} aber au Bilder zur Biologie der Pflanzen herausgeben, fowohl nad Photographien wie auch nady Strichzeichnungen; — auh nad) diefer Richtung hin bin ich fchon zu Derlegern und Autoren — erfolgreih in Beziehung getreten. Kah Abjhluß des erften Taufend von Bildern foll ein genaues alphabetifches Sacverzeihhnis der auf den Bildern zur Darftellung ge - —langten Gegenden, Pflanzen ufw. erfcheinen, fo daß die Benußung der Sammlung bedeutend erleichtert werden wird. ,w RETTET EST DIET EA ae Kun use © “ f ! ur.ı ; % i 8. " 9.— Il. " . . 12.—13. " Ba, 8 Re STR 17 19: 1 20.— 21. „ | BI R a N 272.—29. „ BDA. 31.—52 " 33.—36. u 37.—44. u 45.—48. „ 49. —50. u 5..—52. ,„ 535.— 5 , Big 56.—60. „ 61.—64 „ 65.—68. „ 6I.—70. „ BI 22... , 73.— CH u 25.—80. „ Bir 83.%\;, 84. u 85.—88. , 89.— 96. 7) 92. ”" BB, ı. ve 100... 101.—120. „ 121.— 125. 125.—126. „ 122.—128 , Kor —_ Sianen und. ürgerfeigen aus ‘ Kamerun. M — Kauliflore Bäume aus Kamerun. (Kamerun IL) €. Prißel, Bilder aus dem ftaatlichen RE AR | Plagefee (Udermarf). \ P. Gräbner, Bilder aus der Süneburger Beide. 05. Mildbraed, Kalfalgen von der Infel Annobon. 2 @. Baur, Slora der Infel Tenerifa. (Kanarifhe Injeln I— mw. Better, Nord: Uruguay. €. Ule, Epiphyten aus Südamerifa. (Epiphyten I.) — Die Ameifengärten des Amazonasgebietes. (Brafilien I) — Die Ameifenpflanzen des AUmazonasgebietes. (Brafilien I.) ©. Seudht, Die Waldvegetation Württembergs (Der Deu Wald I—II). RR Rübel, Die Foldifchen Wälder. — Am Kluchorpaß im hohen Kaufafus. (Kaufafus LI), 0 (Kaufafus nn (Merxifo I.— III.) I. $. Rod, Die Palmyra-Infeln. — Die Hamaii- (Sandwid)- )Infeln. K. Snell, Baummwollenbau in Agypten. E. Prigel, Süd: und Mittel:Sriechenland. N S. €. 5.Schulz, Srühlingspflanzen (Mitteleuropäifche Slora I _ a Slora. V.—XIl. — Alpenpflanzen. I.—IV. (Mitteleuropäifche $lora XI. _xX 1 K. Siegle, Hltteleuropätfhe Zloraa XVIL—XVIIL Be 6. Karften, Epiphyten. (II. II.) (Siehe aud Reihe 2) — Sapva. (L 11.) opt — Degetation der Moluffen. A Tade, Moorfultur in Mordweftdeutfchland. es: ©. Matthes, Bilder aus der EHNEBHESES Heide. ne 6.&. $. Schulz, Pilze. S. Karjten, Tropifde ©eFologien. — Die Mlangrovevegetation im Malayifhen Arhipel. — Der Botanifhe Garten in Buitenzorg. (Java III. —IV.) Degetationsbilder aus Merifo. (IV.—-IX.) Kalifornifche Koniferen. (Kalifornien I.—III.) . Shend, Jugendformen. Brafilien. (IIL.— VI.) er Winfler, Siebenbürgen und Banat. (I. _ VI) a: E . Seudt, Süddeutfcher Klebwald. (Der Deutfhe Wald IV) Süddentfcher Schluchtwald. (Der Deutfhe Wald V) Sauce, Pilze V. 6. Bued, %. Ottmann, E. Wiefe, Pilze. u Bi 6 Haberlandt, Pipfioloifce Pflanzenanatomie. BR: ©. Bued, J. Öttmannn, E. Wieje, Mitteleuropäifde Sie XIX— XXI R. £aude, Nlüitteleuropäifche Slora. XRIL-XXIM Be. p. Gräbner, Der Urwald von Bialowies in Kittauen. Prof. Dr. Sriedrich Sedde, Berlin-Dahlem, Fabeditr. 49. ABI SH | cierum m novarum kan Kay g Beiberte. Band vi. in | Hame ianischen Not ilerenstaalon | von R’schlechter : Bi ll. Colombia. hie 177 N “ le ing 10 | ; N Te, a Ausgegeben am 31. Januar 1920. © Pr | Preis M voldmark, für das Ausland 40 sh = 50 Fres. = 50 Lire = 36 Kronen dhänd = %5 Guld. holl. = 8890 Milreis = 20 Yen — 55 Peseta. Be DAHLEM bei BERLIN. VERLAG DES REPERTORIUMS, FABECKSTR. 49. 1920. kr ru di u .% re > ar a 2 ER RR ee In: Br rer. Er — Bepertorium sperierum novarum | - regni vegetabilis. Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde. | Beibefte. Band VI. | DL nn nn m nn nn nn m ne ‚Di Orchieenloren der SüdamerKanlschen leasta von R. II. Colombia. Ausgegeben am 31. Januar 1920. DAHLEM bei BERLIN. _ VERLAG DES REPERTORIUMS, FABECKSTR. 49. Inhaltsverzeichnis. Fr Seite, BA Bemeinesiz .....2 ee a A er a BE | FH, Beschreibungen: neuer! Arten: 2. ....... .. 212.2. 2 we 37 III. Aufzählung der bis je’z* bekannten Gattungen und Arten .. 207 N u 4" Vorwort. Die Kordillerenstaaten von Südamerika wurden bis jetzt stets als die an Orchideen reichsten Länder des -Erdballes angesehen, doch ist es bisher nicht möglich gewesen, sie bei. Vergleichen mit anderen Florengebieten heranzuziehen, weil noch nie der Versuch gemacht worden ist, eine Übersicht über die in den einzelnen Staaten vor- kommenden Orchideen zu geben, auf Grund derer man sich ein ‚korrektes Bild über die Zusammensetzung ihrer Orchideenfloren hätte machen können. Da die Literatur über die Familie der Orchidaceen eine ganz besonders umfangreiche und in einer großen Anzahl von Zeitschriften und Spezialwerken zerstreute ist, erwies sich des Fehlen derartiger Zusammenstellungen als ein recht fühlbarer Übelstand, der sich besonders beim Bestimmen von-einzelnen Arten der Familie recht unangenehm bemerkbar machte. Aus diesem Grunde hatte ich schon lange den Plan gefaßt und Vorarbeiten dazu begonnen, für die ein-. ‚zelnen Kordillerenstaaten derartige Zusammenstellungen auszuarbeiten, wie ich sie bereits für das lemurische Florengebiet und für Zentral- amerika fertiggestellt habe. Diese Zusammenstellungen werden sicher allgemein mit Freude aufgenommen werden, da sie sowohl dem Fachbotaniker beim Be- stimmen der einzelnen Arten von: großem Nutzen sein werden, ferner aber auch für die in den einzelnen Ländern tätigen Sammler wichtig sein müssen, weil diese aus ihnen sich leicht eine Übersicht -über die Arten verschaffen können, welche sie im Gebiete ihrer Tätigkeit an- zutreffen erwarten mögen. 25 Als erste dieser Zusammenstellungen erscheint diejenige der Orchideen von Venezuela. In möglichst kurzen Zeitabschnitten werden ebensolche von Colombia, Ecuador, Peru und Bolivia folgen. Da erst vor gar nicht langer Zeit eine sehr brauchbare Orchideenflora von Chile durch K. Reiche herausgebracht worden ist, habe ich davon Abstand nehmen können, nochmals eine Aufzählung der Orchideen dieses Landes zu geben, umsomehr als wesentlich Neues dabei nicht hinzuzufügen ist. BR Von Venezuela hat zwar A. Ernst im Jahre 1874 eine Liste der dort bis damals gesammelten Orchideen veröffentlicht. Diese ist aber nun schon ganz veraltet, da. inzwischen die Artenzahl sich erheblich vergrößert hat, sodann ist diese Liste auch für die damaligen Zeiten durchaus noch nicht vollständig gewesen. Bei meiner jetzigen Zusammen- ‚stellung ist sıe mir dennoch von großem Nutzen gewesen. » | Ich habe versucht, alle Arten hier zu erwähnen, die von Ka betreffenden Kordillerenstaaten teils in der Literatur angegeben sind, teils in den mir zurzeit zugänglichen Herbarien aufbewahrt werden, und glaube dadurch eine ziemliche Vollständigkeit erreicht zu haben. Wieviel ‚aber dennoch in den’ einzelnen Ländern zu tun übrig bleibt, wird aus den Ausführungen bei den a a zur Genüge hervorgehen. re Selbstverständlich konnte ich in EIER Fällen die Richtigkeit der Bestimmungen nicht nachprüfen. Es wird dies erst bei einer kritischen Durcharbeitung des gesamten Materials möglich sein. Eine solche kann aber erst vorgenommen werden, wenn reicheres und vollständigeres Material aus den einzelnen Ländern vorliegen wird. Es wird daher Aufgabe der draußen tätigen Botaniker und Sammler sein, dafür zu sorgen, daß wir aus allen Departementos und Bezirken ein möglichst gutes Material von allen auftretenden Arten erhalten, damit wir einmal dem Gedanken näher treten können, richtige Orchideenfloren der ein- zelnen Länder zu verfassen, in denen dann auch die einzelnen Stand- orte und die Sammler aufgezählt werden müßten. Diese späteren Publikationen sollen es den draußen tätigen Sammlern dann auch er-, möglichen, ihre Pflanzen an Ort und Stelle selbst zu "bestimmen. : Ich hoffe nun, daß ich von recht vielen Seiten auf die etwa 30: den einzelnen Listen fehlenden Arten aufmerksam gemacht und durch Zusendung von Material, dessen Bestimmung ich selbstverständlich gern übernehme, weitere Unterstützung finden werde, damit ich von Zeit zu Zeit zunächst Nachträge zu den Orchideenfloren der einzelnen Kordillerenstaaten geben kann. Botanisches Museum, Dahlem b. on im September 1919. Dr. Rud, Schlechter. I. Allgemeines. Der nordwestlichste der südamerikanischen Kordillerenstaaten, Colombia oder die Republik Colombia (La Republica de Colombia, wie es offiziell heißt), ist inmancher Hinsicht der wichtigste und am weite- sten vorgeschrittene unter den Kordillerenstaaten. _ Nachdem im Jahre 1903 das Departement Panama, bis dahin einer . der wichtigsten Teile des Landes, sich von Colombia losgerissen hat, sind die Grenzen des Landes im Norden durch das Meer und die Landenge von Panama festgelegt, ebenso wird die Westgrenze bis zur Grenze von Ecuador am Rio Esmeraldas durch das Meer gebildet. Die Süd- grenze steht nur im westlichen Teile fest, da über das Gebiet östlich der Anden zwischen Colombia und Ecuador eine Einigung bisher nicht erzielt werden konnte, Wir wollen hier die Grenze annehmen, die ich auch bei meiner Skizze über die Orchideenflora von Ecuador nach Sievers an- genommen habe. Danach verfolgt sie den Rio Napo bis oberhalb Dolores, wo sie dann mit der peruanischen Grenze zusammenfällt, d.h. sich zunächst etwa bis zum 0°s. Br. nach Norden, von hier aus nach Westen bis zum 70,50 w. L. zum Zusammenflusse des Rio Yapura mit dem Rio pP apory wendet, wo sie das brasilianische Gebiet erreicht. Die hier be- , ginnende Ostgrenze ist ebenfalls noch nicht festgelegt, da weder mit Brasilien noch mit Venezuela eine definitive Regelung der Grenzizage bisher stattfinden konnte. . W. Sievers führt die Ostgrenze vom Zusammenfluß des Rio Yapura mit dem Rio Papory ungefähr bis zum 1° n. Br. ziemlich direkt nach Norden, dann zum Rio Uaupes hinüber, diesen eine kurze Strecke ent- lang und im einsprirgenden Bogen nach Osten zum Rio Guainia, wo die venezuelanische Grenze erreicht wird, die nun bis zur Küste die Landes- grenze bleibt. Aber auch diese Linie ist noch keine definitive, da die Streitig- keiten darüber noch nicht beigelegt werden konnten. Der Verlauf dernach _ Sievers annehmbaren Grenzlinie ist, wie ich ihn bei meiner Skizze über die Orchideenflora von Venezuela nach Sievers angenommen habe, der folgende. Sie verläuft zunächst nördlich längs des Rio Guainia _ bis nach Morra, von hier zum Rio Atabaco, diesen entlang bis zu Die Orchideenflora von Colombia. , Fedde Rep. Beih. VII. Bg.1. 1 ‘ 2 R. Schlechter. seiner Einmündung in den Orinoko, der dann bis zur Einmündung des Rio Meta verfolgt wird. Nun wendet sie sich ziemlich direkt nach Westen, zunächst am Rio Meta, dann am Rio Arauea entlang etwa bis zum 73° w. L. und von hier aus ziemlich direkt nach Norden zur Guajira- Halbinsel westlich des -Maracaibo-Sees. Wie man die Landkarte Deutschlands mit einem Vogel, die Italiens mit einem Stiefel verglichen hat, so könnte man die von Columbia mit einem nach Osten gerichteten Menschenkopf mit einer ziemlich spitz ausgezogenen Nase und einer phrygischen Mütze vergleichen. Den Nasenrücken bildet die Grenze am Rio Guainia, die Mütze wird durch die nach der ABajıre, -Halbinsel emporragende Spitze dargestellt. Das so umgrenzte Land bedeckt nach W. Sie vers etwa einen Flächenraum von 1127400 qkm, ist also etwa doppelt so groß als das sutsche Reich. Obgleich es also etwas kleiner ist als Bolivia und Peru, ist seine Bevölkerung doch eine erheblich größere, denn sie wird auf fast 5 Millionen geschätzt. . Wir unterscheiden in dem Lande, seinem Aufbau nach, vier ver- schiedene Gebiete, die hier weniger scharf örtlich begrenzt sind als in den anderen Kordillerenstaaten, nämlich: 1. die Ebenen an der West- küste: 2. das Gebirgsland oder Sierra; 3. die Ebene im Norden zwischen den beiklen hauptsächlichsten Gebirgsstöcken; 4. das Tiefland ‚im Osten. Die Ebene an der Westküste ist eine Fortsetzung des westlichen Fiachlandes von Ecuador, aber von viel geringerer Ausdehnung. Je weiter wir nach Norden kommen, desto schmäler wird dieser Flachlandstreifen und verschwindet dann etwa vom 6° n. Br. ab vollständig, da von hier ab die Küste durch die Küstenkordillere oder Kordillere von Choco eingenominen wird, die mit diehtem Regenwald bedeckt ist. Die Vegetation des Flachlandes unterscheidet sich wenig von derjenigen des nördlichen Ecuador, d.h. wir finden hierdichte Waldstrecken, unterbrochen von wenigen offeneren Ebenen mit spärlichem Baumwuchs. Längs der Wasserläufe finden sich Galleriewaldstreifen, die von Plantagen und Obstgärten unterbrochen werden. Der Boden ist überaus fruchtbar und bringt alle Erzeugnisse der tropischen Landwirtschaft in großer Üppigkeit hervor. Die Küsten sind sumpfig und zum großen Teile mit dichter Mangrovenvegetation bedeckt, die die Zugänglichkeit zu dem Flachlande erheblich erschwert, um so mehr, als auch nur zwei kleine Häfen, Buenaventura und Tu- maco, vorhanden sind. Dieses Flachland der Westküste dürfte kaum viel mehr als 50000 qkm bedecken. Die Ebene im Norden zwischen den Gebirgen wird hauptsächlich durch das Tal des Rio Magdalena gebildet. Sie hat so wenig Steigung, daß sie selbst unter dem 2° n. Br. sich kaum über 900.m ü. M. erhebt. i 1. Allgemeines. | 8 = v Sie verbreitert sich nach Norden erheblich und nimmt einen nicht geringen Teil der Nordküste ein. Sie dürfte etwa eine Fläche von 100000 :ykm "bedecken. Entgegen dem Flachlande der Westküste ist sie nicht mit Regen- wald bedeckt, sondern die Vegetation trägt hier einen mehr xerophyti- schen Charakter. Ein großer Teil dieses Gebietes ist bedeckt mit einer Gestrüppvegetation, in der Cacteen, Agaven, Foueroya, Bromeliaceen und Acaeien eine große Rolle spielen. Ausgedehntere Waldbestände finden sich nur selten. Längs der Flüsse dagegen sind Galleriewaldstreifen häufiger, Fast die ganze Nordküste ist mit dieser ‘Gestrüppvegetation 'bedeckt. - Das Gebirgsland ist hier viel komplizierter aufgebaut als in den südlicheren Kordillerenstaäten. Die Gebirge bestehen im Süden zunächst ‚aus zwei Ketten, die die Fortsetzungen .der Gebirge von Ecuador bilden und die gleiche Beschaffenheit ‘zeigen, einer Westkordillere und einer Ostkordillere. Die Ostkordillere ist‘der Hauptstock und die ältere, ‚Sie wird im Lande Cordillera Central genannt, weil sich bald von ihr noch ein weiterer östlicherer Stock abzweigt und nach Norden zu, an Höhe und Breite zunehmend, sich nochmals verzweigt und einen Arm, die Kordillere ven Merida nach Nordosten, nach Venezuela hinein u Th 1a ET DE ze Bl na un zc; ur ie vorschiebt, während der westliche Arm bis zur: Nordküste sich erstreckt und hier in der Kordillere von Perija und der anstoßenden Sierra Nevada de Sta. Martha seinen Abschluß-findet. Dis Cordillera Central dagegen nimmt nach Norden. zu an Höhe und Mächtigkeit ab aa ee schließlich unter dem 8° n. Br. in der Ebene. Westlich der Cordillera ‘Central und parallel mit he ‚aber getrennt durch das Tal des Cauca, erstreckt sich die jüngere Westkordil- lere, die keine Schneegipfel aufweist, nach Sievers wahrscheinlich 3500 m Höhe nicht übersteigt. Ihre Ausläufer erstrecken sich bis zum - Isthmus von Da:rien. Etwa vom 4° n. Br.zieht sich längs der Küste die kleinere waldbedeckte Kordillere von 'Choco hin, welche ebenfalls durch Flußtäler von der Westkordillere getrennt ist. Nach Norden wendet sich hier zwischen den beiden Kordilleren der Rio Atrato, welcher sich in den Golf von Uruba in den Atlantischen Ozean ergießt. Nach Süden wälzt der Rio San Juan seine ‚Fluten, weicher nördlich von Buena ventura’den Pazifischen Ozean erreicht. Die Vegetation auf den Abhängen der Kordilleren ist, a beide Seiten. (sowohl dic östliche wie die westliche) reichliche Niederschläge empfangen, sehr üppig. Die Hänge, besonders die Schluchten, sind meist mit diehtem Regenwald bedeckt, der sich durch eine überaus mannig- - faltige Flora auszeichnet. Bis etwa 1500: m ü. M. behält der Wald ein ähn- liches Aussehen, nur mit dem Unterschiede, daß, je weiter wir empor: steigen, desto artenreicher die Epiphytenvegetation und die Farn-: flora werden. Über 1500 m werden die Bäume allmählich kürzer und i je | WE _ R. Schlechter. “ gedrungener, die Stämme und Zweige sind nit dichten Moospolsterin "und Epiphyten verschiedenster Geschlechter dicht besetzt. Wir befinden uns bier im Nebelwald, der sich bis zu 3500 m emporzieht, um hier, wie in Ecuador,‘ als Krummholzwald allmählich in die Paramo- 'Formätionen überzugehen. Die Westseite der Gebirge ist hier Rn gen den südlichen Kordilleren- staaten die feuchtere und üppigere. 7 .. 'Im ganzen werden nach W. Sievers Berechnungen in Colombia von dem Gebirgslande etwa 350000 ‚qkm bedeckt. - > Bei weitem den gıößten, aber bis jetzt am wenigsten wichtigen Teil der Republik nimmt das keineswegs völlig erforschte östliche Tief- | land ein, zu dem etwa 630000 qkm gehören sollen. Das Land ist durch- zogen von zahlreichen Flüssen und Stıömen, deren südliche zum Strom- System des Amazonas, die nördlichen zu:dem des Orinoco gehören. ‘Die wenigen Siedelungen und Ortschaften, welche sich hier finder‘, sind ‘fast nur von Mischlingen oder Indianern bewohnt. Während im Süden das’ Gebiet fast ganz von diehten Regenwäldern bedeckt ist, die in ihrer Zusammensetzung pflanzengeographisch zur Hyläa zu rechnen sind, ist der nördliche Teil (nördlich des Guaviare) nur äm Fuße des ‘Gebirges mit Regenwald bestanden und längs der Flüsse von Galerie- 'wald begleitet, sonst aber mit offenen, oft hochgıasigen Llanos bedeckt, ‚auf denen nur spärlicher Baumwüchs anzutreffen ist. Im übrigen sind diese Llanos ebenso wie die Wälder noch sehr wenig eıforscht, so daß . es der Zukunft vorbehalten bleibt, sie ausführlicher zu beschreiben, Die ‚Wälder im Süden enthalten Kautschuk und werden teils von Brasilianern, teils von Peruanern, aber nur wenig von Colombianern ausgebeutet, da ‚sie von der colombianischen Seite aus schwer zugänglich sind. Die Llanos sind zur Großviehzucht vorzüglich geeignet und könnten bei rationeller Bewirtschaftung riesige Viehherden hervorbringen. Das ganze Land ist heute in 24 Departemente eingeteilt, die aber oft so umgrenzt sind, daß sie einen Teil des Gebirgslandes und einen Teil des Flachlandes enthalten, so daß es schwer ist, anzugeben, welche von ihnen zum ersteren, welche zum letzteren zu ziehen sind. Die Namen der 24 Departemente sind die folgenden, von Norden nach Süden und von Osten nach Westen aufgezählt: Atlantico, Guajira, Magdalena, Bolivar, Uraba, Nord-Santander, Jurado, Antioquia, Süd-Santander, Tuncama,; Meta, Boyaca, Caldas, Cauca, Choco, Tolima, Cundimarca, Quesada, Valle de Cauca, Hıila, Narino, Caqueta, Uaupes und Putumayo. An der Bildung des westlichen Küstenflachlandes nehmen davon teil: Ein Teil von Narino und ein Teil von Valle de Cauca. Das nördliche Flachland. wird gebildet von Atlantico, Magdalena und Bolivar nebst geringen Teilen von Antioquia und Süd-Santander. Das Gebirgsland besteht I. ‚Allgemeines. b; aus. ‚Guajira,. San und Süd-Santander, Baracı Cundimarca;, Huila, dem mittleren Teil von Narino, Valle de Cauca, Cauez, Telima, Caldas, ‚Antioquia, Uraba, Choco und Jurado. Das östliche Tiefland umfaßt die Departemente Tundama, Meta,:-Quesada, Uaupes, Cagueta, Putumayo und den östlichen Teil von Narino, Die Daten, welehe bisher über das Klima der einzelnen Teile des Landes vorliegen, sind leider nur spärliche. Ich will aber versuchen, das wenige, was wir darüber wissen, hier kurz wiederzugeben, da die Ver- teilung gewisser Vegetationstypen, besonders der Orchideen, dadunds besser verständlich und zum Teil auch erklärt wird. .. Die bis jetzt bekannten Werte finden wir in J. Hann’s rühmlichif bekanntem Handbuche der Klimatologie zusammengestellt. Die Temperaturen zeichnen sich durch ganz besondere Gleich- mäßigkeit aus. Genauere Messungen liegen vor von drei Stationen, nämlich von Puerto Berrioi im Maedeleussel, Medellin auf der Zentral- FRANK » Für Puerto ic 165 mü.M. eibt die lern Werte: 26, 30 Cim Januar, 26,2°C im Februar, 25,9°C im März, 25,7°C im April, 25,99 C im Mai, 26° Cim Juni, 25,8° C im Juli, 25,8°C im August, 25,80€ im September, 25,9% C im Oktober, 26°.C im November und 26,2% © im Dezember, also ein Jahresmittel von 25,90 C, mit einem Monatsmittel von 26,30 C im wärmsten Monat Januar und 25,7% C im kühlsten Monat April. Medellin, i in einer Höhe von 1509 mü. M. hat bei fünliäkeiene El htung folgende Temperaturen ergeben: 21,20 C im Januar, 21,60 C im Februar, 21,2°C im März, 21,1° C im April, 21,20 C im Mai, 21,10 C . im Juni, 21° Cim Juli, 21,10.C im August, 21° C im September, 20,4° C im Oktober, 20, 20 C im November und 20,6% C im Dezember, also ein Jahresmittel von 21 0 G, mit 21,6°C Monatsmittel im wärmsten Monat | Februar und 20,2° C im kühlsten Monat November: Die Schyankuneng betragen hier nur 14°C. Bogota, bei 2660 m ü. M. hat nach ee es Re die folgenden Daten ergeben: 14,20 C im Januar, 14,4% C im Februar, _ 14,8° C im Mäız, 14,8° C im April, 14,70 Cim Mai, 14,3° Cim Juni, 14° € im Juli, 13,90 C im August, 13,90 C im September, 14,4% C im Oktober, 14, 6° C im November und 14,50 C im Dezember. Das Jahresmittel beträgt | mithin 14,4° C, das Monatsmittel in den wärmsten Monaten März-April 14,8° C, in den kühlsten Monaten nit September 13,9°C. Die Schwan- kungen betragen nur 0,90 C, _ W. Sievers gibt uns dann noch für Bros an dee West- küste die Temperaturen. _ Hier beträgt wenige Meter über dem Meeres- spiegel das Jahresmittel 26, 10 C, das Monatsmitteli inden wärmsten Monaten 6 R. Schlechter. re Jeması-Pobruai 26,70 C, in den kühlsten Monaten Scptember-Oktober Ei 3 25,60 €. r | Über die Regenfälle ind dis RR leider: ‚ebenfalls nur spärliche und diese dehnen sich meist auch nur über kurze Zeiten aus. Genauere, mehrjährige Beobachtungen liegen von Medellin und Bogota vor. Für Medellin beträgt nach fünfjähriger Beobachtung der Jahres- durchsehnitt des Regenfalls 1596 mm. Diese verteilen sich in folgender Weise: Januar 55 mm, Februar 64 mm, März 134 mm, April 176 mm, Mai 197 mm, Juni: 168 mm, Juli 105 mm, August 130 mm, September 163 mm, Oktober 187 mm, November 149 mm und Dezember 68 mm. Wir haben also zweimal im Jahre eine Verstärkung der Niederschläge, = nämlich im Mai (197 mm) und im Oktober (187 mm). Der trockenste Monat ist der Januar, der nur ein Monatsmittel von 55 mm aufweist. Bogota, 2660 m ü. M., besitzt nach vierjähriger Beobachtung einen jährlichen Regenfall von 1614 mm. Die Monatsmittel sind hier die folgenden: Im Januar 94 mm, im Februar: 90 mm, im März 115 mm, im April 244 mm, im Mai 165 mm, im Juni81 mm, im Juli 67 mm, im August 84 mm, im September 74 mm, im Oktober 214 mm, im November 243 mm, im Dezember 143 mm. Es geht daraus hervor, daß hier zwei noch schärfer gekennzeichnete Regenzeiten mit den Höhepunkten im April bzw. im November vorhanden sind, die durch zwei trockenere Zeiten mit den Höhe- “ | punkten im Februar (90 mm) bzw. im Juli (67 mm) abgelöst werden. Für Cartagena an der atlantischen Küste gibt W. Sievers einen jährlichen Regenfall von 955 mm an, von denen nicht weniger als 935 mm in den Monaten Mai bis-November fallen, darunter im Oktober 224. Vom östlichen Tiefland liegen irgendwelche Daten nicht vor. Die Regenzeit dauert hier vom April-Mai bis Oktober-November. rn Die Regenzeit ist_sonst in den einzelnen Teilen des sich durch 12 Breitengrade erstreckenden Landes durchaus keine einheitliche. Nach F.G. Vergara y Velasca sind die Regenzeiten in den einzelnen Ge- bieten die folgenden: Golf von Uraba: April bis September; atlantische Küste: Mai bis Oktober; östliche Kordillere, im Norden: April bis No- vember, im Süden: März bis November, im Osten: April bis Dezember; östliche Llanos: April bis September; Wälder von Caqueta: Mai bis De- zember; Magdalenatal-Oentral: April bis Juli und September bis November; oberes Magdalenatal: April bis Juni und Oktober bis Dezember ; Montanas von Antioquia: April bis Oktober; Caucatal: März bis Juni und September bis November; Tal des Patia: April bis Juni und September bis Dezember; Tierras de Pasto: April bis Juni und Oktober bis November; Mesa de Tuquerras: März bis Juni und September bis Januar; Pazifische Küste: März bis Juli und Oktober bis Dezember: Atrato aa ol: März bis Juli und September bis November. | IL Algemine —5— 3 Wie ä Ban danach Ausfahrt, ind alko in ganz Colombia die Monate Januar und Februar trocken; naß dagegen Mai und -Juni, außerdem fast ganz naß April, dann Oktober und November, Coro im Osten in Venezuela soll im August und September Trockenzeit haben, gerade dann, wenn sonst im übrigen Venezuela die Regen am stärksten sind. In dem überaus seltenen und daher schwer zugänglichen Werke „Trois’&me Voyage de J. Linden‘ von J. Linden und J. E. Planchont) ist die Geschichte der botanischen Eıforschung von Colombia auf Seite XXXVI bis LXII ziemlich ausführlich behandelt worden. Diesen Ausführungen und sonstigen Angaben in der Literatur möchte ich kurz folgendes entnehmen. | . ‘ Der erste Botaniker, welcher ee leuniseen Gestade betrat, um die dortige Flora zu erforschen, war kein geringerer als Nicolas Joseph Jacquin, der vom österreichischen Kaiser Fıanz I. im Jahre 1854 ausgeschickt war, um in Westindien und Südamerika Pflanzen für den Schönbrunner Gaıten, in Wien, zusammeln. Er hielt sich nur für kurze Zeit inder Nähe von Cartagena auf undsammelte hier eine Reihe von Pflanzen, darunter auch einige Oıchideen, welche er dann nach seiner Hackaehr nach Europa in seiner „Historia seleetaıum stiıpivm Americanaıvm beschricl2). Im Jahfe 1760 nahm Jo:6 Celestino Muti s, ein er Spanier aus Cadix, einen Ruf als Leibaızt des Vizekönigs von Neu-Granada an. Mit seiner Ankunft im Lande begann eine systematische Duichforschung seiner Flora, eıst der rördlichen Teile bis Honda, dann der Umgebung von Bogota, Pamplona und weiterer Teile des Landes. Mutis hat sich im Laufe der Jahre eine ganze Reihe von Schüleın eızogen, die ihm bei seinen Forschungen mit gleichem Eifer zur Seite standen. Bekannter unter ihnen sind die folgenden geworden: Caldas, Zea, Valenzuela, Ce'spedes, Lozano, Restrepo und Quijana. Bis zu seinem Tode im Jahre 1808 war Mutis beständig mit der Eıforschung der colombiani- schen Flora beschäftigt. Sein großer Plan, eine Flora von Neu-Granada herauszubringen, kam leider nicht zur Ausführung, obgleich er unablässig daran arbeitete und große Mengen von Pflanzen durch besonders dazu ausgebildete Eingeborene abbilden ließ. Leider sind_die riesigen Samm- lungen, welche Mutis und seine Schüler so anlegten, nie systematisch durchgearbeitet worden: Einige Aıten, welche Mutis an Linn& ge- 1) Das einzige wohl in Deutschland vorhandene Exemplar wurde mir ütigst von Herrn Geheimrat nie. Dr. I. Urban für einige Zeit aus seiner Bibliothek geliehen. 2) Die Orchideen, welche Jacquin hier sammelte sind: Epidendrum ear- Ihagenense Jaeq. = Oncidium carthagenense Sw. und Epidendrum cabolleta Jacq. = On- eidium cebolleta Sw. 8 ” R.'Schlechter. schickt hatte, wurden von jenem beschrieben, aber das Gros der Samm- | lungen, die wohl in.Madrid liegen dürften, blieb bis zum heutigen Tage unbearbeitet. Obgleich die Schüler Mutis’ nach seinem Tode die Arbeiten ihres Meisters fortzusetzen bestrebt waren, ging diese Schule doch bald von selbst ein, da sie zu sehr auf sich allein angewiesen war. | Zu Anfang des Jahres 1801 landeten Alexander von Humboldt und Aim6 Bonpland auf ihrer berühmten Reise nach Amerika in Carta- gena im nördlichen Colombia. Sie reisten von hier aus zunächst den Rio Magdalena hinauf, erstiegen das Plateau von Bogota und setzten im Sep- tember ihre Reise über Pandi nach Ibague fort. Im Oktober treffen wir sie auf den Bergen von Quindiu ünd dann in Caucatal. Von hier aus setzten sie im November über Popayan und Pasto die Reise nach. Süden fort und gelangten bald über die Südgrenze des Landes nach Ecuador, Nicht mit Unrecht sagt Weberbauer von A. v. Humboldt und . A. Bonpland, daß sie auf Grund ihrer naturwissenschaftlichen For- schungen in Südamerika gewissermaßen zum zweiten Male die Entdecker des Kontinents wurden. Mit ihrer Reise beginnt eine neue Ära der natur- wissenschaftlichen Erforschung des tropischen Amerika. Es ist geradezu erstaunlich, wie aufnahmefähig in allen Zweigen der Naturwissenschaften sich beide Forscher erwiesen haben, und was sie in der verhältnismäßig kurzen Zeit ihres Aufenthaltes daher zu leisten imstande waren, > Im Jahre 1822 trat Justin Goudot zusammen mit Dr. Roulin und Boussingault seine Reise nach Neu-Granada an. Nach einem Aufent- halt in Venezuela, besonders in der Umgebung von Porto Cabello, begab er sich nach Santa Marta und von hier aus den Rio Magdalena hinauf nach Bogota. Im Jahre 1824 überschritt er die Ostkordillere, drang in das östliche Tiefland in das Gebiet des Rio Meta vor und untersuchte dann die Gegenden am Ariari und Guayabero, zwei großen Zuflüssen. des Orinoco. Im Jahre 1825 brach er von Bogota nach den Minen von Muzo auf, deren Umgebung er erforschte. Im folgenden Jahre finden wir ihn auf den Gebirgen südöstlich der Hauptstadt, in der Gegend von Pandi, und 1827 bei der Erforschung der Quindiu-Gebiete. 1828 unternahm er eine Erforschung und Besteigung des Tolima und 1830 eine solche des Caucatales, von wo er sich nach Norden begab. Nach verschiedenen weiteren Reisen im mittleren und nördlichen Teile erforschte er 1835 das Magdalenatal südlich von Honda bie zum Oberlauf des Stromes.- Erst 1842, also nach einer zwanzigjährigen Forschertätigkeit, trat er den Rio Maodalena abwärts die Heimreise an, erforschte aber vorher noch den Santa Marta-Bezirk und die Umgebung von Caracas. Im Dezember 1842 traf er wieder in Frankreich (Havie) ein.: Seine Sammlungen wurden dem Mus#e d’Histoire Naturelle,.. als dessen Sammler here reiste, über- geben.. I. Allgemeines, 9 Im Jahre 1825 wurde Cartagena von den beiden Schweden Bill- ‚berg und Dahlin besucht und in der dortigen Umgebung von ihnen: eine Pflanzensammlung angelegt. - November 1841 verließ Jean-Jules Linden zusammen mit seinem Neffen Schlim Europa. Nach verschiedenen Reisen in Venezuela überschritt er im Tachira-Departement die Grenze und gelangte in das Departement Santander von Neu-Granada. Von San Jose .de "Cueuta wendete er sich nach Süden. Nach einer Durchforschung der Umgebung von Pamplona kam er Ende Oktober in Bogota an. Die _ nächsten zwei Monate wurden nun der näheren Umgebung von Bogota gewidmet und dann gegen Ende des Jahres die Reise nach Ibague fortgesetzt, von wo aus eine Besteigung des Tolima bis zur Schneegrenze ° in den ersten Januartagen 1843 unternommen wurde. Nach kurzer Rast ‘in Ibague durchstreifte Linden die Wälder von Quindiu und dann das Caucatal. Nach einem kurzen Abstecher nach Cartago und über Buga zur Küste des Stillen Ozeans trat Linden über Honda, Guaduas, Bogota die Rückreise in venezuelanisches Gebiet an. Im August traf er in Caracas ' ein und begab sich nach einem Aufenthalte am Golfo Triste nochmals nach Neu-Granada zum Rio Hacha, um von hier aus die Sierra N evada de Santa Marta zu durchforschen. Anfang März 1844 verließ Linden von Bio Hacha aus wieder Colombia und begab sich über Jamaica und Cuba nach Europa zurück, wo er im Februar 1845 anlangte. ! Nicolas Funck, der Linden auf früheren Reisen in Brasilien und Mexiko begleitet und dann auch Venezuela intensiver bereist hatte, verließ im Oktober 1845 zusammen mit Louis-Joseph Schlim wieder. - - Europa, um zunächst die Küstengebiete, besonders die Gebirge von Vene- zuela nach gärtnerisch wertvollen Pflanzen zu durchforschen. Nach län- gerem Aufenthalt besonders in Merida begaben sie sich auf colombianisches Gebiet und machten die Umgebung von Pamplona'nun zum Felde ihrer Forschungen. Mit reichen Schätzen beladen begab sich Funck von hier aus über den Rio Zulia nach Maracaibo und trat dann die Heimreise nach Europa an. Schlim kehrte nach Pamplona zurück und errichtete nun in La Baja sein Hauptquartier. Die große und wertvolle Ausbeute, welche er während der nächsten fünfzehn Monate zusammenbrachte ging leider mit dem Dampfer, auf dem sie nach Europa expediert werden sollte, verloren. Von der Provinz Soto begab sich Schlim nun’ nach -Ocanna und durchforschte diese Provinz mit großem Erfolge: bis zu Anfang 1852. Nachdem er sich auf dem Rio Magdalena nach Norden . begeben und die Sierra Nevada de Santa Marta eingehend ie hatte, kehrte er im August 1852 nach Europa zurück. Im Jahre 1851 war Jos& Triana als Mitglied der KCamission ehori graphique de la Nouvelle Grenade‘‘ aufgenommen worden .und benützte 10 | R. ‚Schlechter. : nun die ersten sechs Monate des Jahres u ds REN Provinzen. 7 Moniguira, Velez, Pic de Cuesta, Giron und Ocana, sowie die Gebiete bis zum unteren Rio Magdalena zu durchstreifen. In Ocana hatte er Schlim getıoffen und mit ihm zusammen die Provinz durchforscht. Die zweite. Hälfte des Jahres 1851 wurde dazu benutzt, mit von Warscewiez zusammen die westlichen Küstengebiete zu bereisen, da von Warsce- wiez sich von Bogota nach Guayaquil begeben wollte. Über Tolima, Quindiu, das Caucatal bis Cali, dann -.am Rio Dagua entlang, wurde der Weg nach Buenaventura genommen, von wo Warscewiez sich nach ‚Guayaquil einschiffte, Triana aber auf demselben Wege nach Bogota zurückkehrte. Fast das ganze Jahr 1852 wurde nun dazu beansprucht, die. Flora der Provinz Antioquia zu durchforschen. 1853 wurde die Straße vom Rio Magdalena und Quindiu nach Cartago verfolgt, und dann die Cordillera de Choco besucht und am Rio Atrato entlang der Isthmus von San Pablo, die Südgrenze der heutigen Republik Panama erreicht. Von hier aus ging die Reise nach Buenaventura und an der Küste weiter nach Süden bis zum Hafen Tumaco. Von hier aus wendete er sich wieder‘ der Oentral-Cordillere zu und kehrte über Pasto, Popayan nach Bogota zurück. Zu Beginn des Jahres 1854 unternahm Triana zusammen mit Dr. Karsten, welcher sich nach Ecuador be geben wollte, eine neue Reise zu den Quindiu-Gebirgen. Die im April ausbrechende Revolution verbot dann weitere Reisen. Triana benutzte daher die Zeit dazu, im oberen Magdalena:Gebiet seine Foıschurgen in Ruhe fortzusetzen. Im nächsten Jahre wurde eine genaue Durchforschung der Cordillera oriental duıch- geführt und dies auf verschiedenen Exkursionen nach allen Richtungen ermöglicht. Angeregt duıch die überreiche und interessante Vegetation der Ostabfälle der Ostkordillere unternahm Triana im Jahre 1856 ver- schiedene weitere Touren nach entlegeneren Punkten derselben und be- suchte so die Umgebung von Capuezo, Susumuco, Villavinceneio und bis zu den Llanos von San Martin und an den Ufern des Meta. Zu Anfang des Jahres 1857 trat er dann mit seinen riesigen Sammlungen die ‚Reise den Rio Magdalena abwärts an, allenthalben noch fleißig sammelnd, erreichte gegen Mitte des Jahres Cartagena und schiffte sich von hier aus nceh Europa ein, um in Paris seine Sammlungen zu beareiiten. Leider aber sollte er nie dazu kommen, denn nur ein verschwindend geringer Teil der Ausbeute Trianas ist bisher von einigen Spezialisten bearbeitet worden, das Gros der Sammlung harıt noch heutigen Tagesin Paris der Bearbeitung, . darunter auch ein großer Teil der Orchideen, denn es ist kaum anzunehmen, daß die wenigen von Reichenbach fil. beschriebenen Arten die nasse Ausbeute an Orchideen Trianas darstellen. | Theodor Hartweg, ein geborener Badenser, bereiste im Auftıage der Hortieuitural Society in London in den vierziger Jahren des neun- L Allgemeines. | s u ecknderts das audine Süd- Ainerika von Ecuador und Colombia, sowie Mexiko, "Guatemala und den südwestlichen Teil von Nord- Amerika. In Colombia hat er sich Ende 1842 und Anfang 1843 aufgehalten, das Land von Süden nach Norden durchstreifend. Am Rio Magdalena begegnete ihm im Dezember 1842 J. J. Linden. Er hatte sich von Ecuador zunächst ‚nach Pasto begeben, die Paramos von Los Guanacos durchquert, den _ Vulkan von Purace und Popayan besucht und reiste dann über Be suga, ‚Bogota und Honda nach Norden weiter. Im Auftrage.des Botanischen Gaıtensin Kew kam William Purdie _ von Jamaica 1844 nach Santa Marta, wo er die Sierra Nevada auf dem- selben Wege bestieg, den Funck ein Jahr vorher gewählt hatte. Nach einer zweiten Besteigung der Sierra Nevada im Oktober 1844 begab er sich weiternach Süden. Über seine genauere Reiseroute scheint nichts veröffent- licht worden zu sein. Jedenfalls ist er noch in der Provinz Ocana, im Tal des Rio Magdalena und in der Pıovinz Bogota gewesen, wie aus seinen Sammlungen hervorgeht. Hermann Wagener, der desch seine Forschungen in Venezuela berühmt geworden ist, hat Colombia zweimal im Auftrage von J. J. Linden besucht. Beide Male galt seine Reise der Eı forschung der Flora der Sierra | Nevada de Santa Marta. Das erste Mal scheint er sich im Jahre 1852 dort aufgehalten zu haben. Sichere Daten liegen darüber jedoch nicht vor. Das zweite Mal war er zu Anfang des Jahres 1855 dort tätig und kehrte dann bald von dort nach Venezuela zurück. Immeıhin ist es ihm gelungen, . in der kurzen Zeit seines Aufenthaltes in Colombia eine sehr eıfolgreiche Sammlertätigkeit zu entfalten, denn die Zahl der von ihm dort entdeckten Arten ist sehr groß, besonders die. der Orchideen, welche zumeist von Beichenbach fil. beschrieben wuıden. Die Forschungstätigkeit H. Karstens, sicher eines der besten Beobachter unter den Sammlern und Botanikern des andinen Süd-Amerika, fällt für Colombia in die Zeit von 1852—1856. Nach achtjährigem Aufent- halte in Venezuela betrat er im Jahre 1852 von Maracaibo aus kommend colombianischen Boden auf der Reise nach der Sierra Nevada de Santa Marta. Wie es scheint, hielt er sich fast ein Jahr lang im Gebiete. der Sierra Nevada auf und ging dann nach Bogota. Leider scheinen genauere Nach- richten über Karstens Reiserouten in Colombia nie bekannt gegeben "zu sein, der Literatur entnehme ich aber, daß er um 1853 als Aızt in Bogota tätig war. Hier scheint er sieh weniger mit botanischen als mit geologischen Studien befaßt zu haben. Später begab er sich über den Quindiu-Paß nach dem Caucatale, zog von hier aus nach Süden bis zum Risbamba in Ecuador und urd kehrte dann nach Norden zurück, um nun die Heimreise nach Europa anzutreten, nachdem ( er .. noch das Gebiet des Rio Meta besucht hatte. £ | 12 R. Schlechter. Der kurze Aufenthalt des durch. seine‘ Forschungen besonders in Costa Rica, Panama und Peru bekannten Sammelreisenden J. von Warscewiez scheint in das Jahr 1853 zu fallen. Nach den Ausführungen von J. Linden kam er von Ecuador zunächst nach Pasto und begab sich von hier aus nach Honda, von wo ab er den Rio nen, TeRUEREON um nach Europa zurückzukehren. | h; Gustav Wallis, im Mai 1830 in ikmeiikr gebireh, berührte, nachdem er sich schon durch seine Reisen in Brasilien, Peru und Ecuador einen Namen als Sammler gemacht hatte, Colombia zuerst im Jahre 1866, als er auf der Reise von Ecuador nach Panama in’ Buenaventura landete und von hier aus einen Abstecher in die Choco-Kordillere unternahm.: Im Jahre 1868 traf er dann im Auftrage von J. Linden nochmals in Co- lombia ein, verließ Bogota im Juni und begab sich zunächst nach Pacho, um von dort über Penon, Guayabal, Palma, Caparrapi nach Honda zu gelangen, von wo er die gesammelten Pflanzen nach Europa verschiffte. Am 24. Juni verließ er Honda, erreichte am nächsten Tage Fresno und ge- ; langte nun in den Staat Antioquia, den er zunächst bereisen wollte. Über Salamina, Aquada erreichte er am 5. Juli Sonson, das er nun zunächst zu seinem Hauptquartier machte, denn mit der gern gewährten Unter- stützung zweier dort ansäßiger O:chideenliebhaber, des Generals Branilö ‘ Enao und der Donna Victoriana Estrada gelang es ihm, hier in der Umgebung ganz besonders reiche Beute einzuheimsen. Von: Sonson aus besuchte er La Osa, von wo er dann im Laufe des Juli noch weitere Funde herbeischaffen ließ, um am 3. August mit seinen sämtlichen. Schätzen nun die Reise nach dem Rio Negro anzutreten und gelangte am.7. August nach Medellin. Hier sah er zum ersten Male Moiltonia vexillaria, welche von einem dort ansäßigen Architekten, Jean. Lalinde, kutiviert wurde. Mit seiner ganzen Ausbeute fuhr er nun den Rio Negro abwärts bis nach Nare am Magdalena und verfrachtete die Schätze von hier nach Europa. Ende August traf er wieder in Medellin ein und begab sich nun von hier in Eilmärschen über Antiogquia nach Frontino, wo er am 1. September eintraf und. bald auch dort die gesuchte Miltonia vezxillaria fand, die damals der Wissenschaft noch unbekannt war. Es gelang ihm trotz eifrigen Suchens nur weniger Exemplare habhaft zu werden. Erzog sich aber bei der damit verbundenen Überanstrengung ein heftiges Fieber zu, das ihn zwang, so bald wie möglich nach Nare zurückzukehren, das.er nach unsäglichen Überwindungen und Strapazen am 21. September erreichte. Am 24. bestieg er hier einen Flußdampfer, der ihn nach: Santa Marta brachte, von wo aus dann die Heimreise angetreten wurde. ‚Im Jahre 1872 besuchte Wallis nochmals Colombia, doch ist ein Itinerar seiner damaligen Reiseroute, soweit ich feststellen konnte, nieht bekannt BEIDE ‚Er starb im Jahre 1878 in Cuenca in Ecuador. .ı u J:.u32! 2% wi a8 I. Allgemeines, | 13 m Benedict "Roez] scheint 1869 zuerst Colombia betreten zu haben. "Von Panama kommend, begab er sich nach Ocafia. 1870 treffen wir ihn "auf der Sierra Nevada de Santa Marta, wo er eine große Zahl neuer und ‚interessanter Orchideen sammelte. Der’ Deutsch-Fianzösische Krieg "zwang’ihn dann, seine Sendungen einzustellen. Er begab sich deshalb ‚über Washington nach California und ging von dort schließlich doch wieder über Panama nach Buenaventura. Von hier aus bestieg er die Kordillere von Thoco und entdeckte hier das Phragmopedilum Roezli und Cattleya chocoensis. Nachdem er seine Pflanzen zur Küste gebracht ‚hatte, kehrte er zurück nach dem Caucatal und untersuchte nun dieses und Antioquia. Nach zwei Monaten begab er sich nach Panama und fuhr von dort nach Nord-Peru. Auf der Rückreise von dort berührte er nochmals Buenaventura und trat dann von Panama seine Rückreise nach Europa ‚an. 1872 trat er wiederum von Liverpool aus eine neue Reise an, zunächst ‚nach Nord-Amerika, wo er am Colorado von Räubern übeıfallen wurde ‚und seiner ganzen Habe verlustigging. Dernoch setzte er seine Reisen fort. Zunächst treffen wir ihn in M«x’ko, dann wieder in Panama, darauf in Venezuela, Westindien und dann begab er sich über New Yoık nach Peru. „Nach verschiedenen Reisen daselbst und in Bolivia macht er von Guayaquil eine kuıze Reise in Ecuador, um schließlich über Buenaventura, Panama wieder nach Europa zurückzukehren. Im Juli 1874 trat er nochmals ‚seine‘ Ausreise an. Auf dieser Reise scheint er nur Nord- und Zentral- Amerika besucht zu haben. Im Juni 1875 kehrte er endgül tig nach Europa ‚zurück, wo er bis zu seinem Tode, am 14. Oktober 1885, in seiner Vater- stadt Pıag eine Stelle als Oberstadtgäitner inne hatte. -Roezl hatte in den letzten Jahren seiner Reisen in Kolumbien schon seine beiden Neffen Eduard und Franz Klaboch zu seiner Hilfe mitgenommen, Sie setzten beide später seine Forschungen fort, doch ist es mir nicht möglich gewesen, räheres über ihre Reisen zu erfahren. Franz Klaboch scheint schon zu Anfang der achtziger Jahre in Mexikö gestorben zu sein, doch haben wir Eduard Klaboch noch die Ent- deekung verschiedener interessanter Orchideen in Colombia und, wie es scheint, auch in Eeuador zu verdanken gehabt. Ich habe nicht fest- stellen können, wie lange er seine Sammlertätigkeit fortgesetzt hat. Eiwa zu gleicher Zeit wie Roezl bereiste der deutsche Geologe Alfons Stübel Colombia. Seine Tätigkeit daselbst scheint sich haupt- gächlich über die Jahre 1868—1873 zu erstrecken. Sein Name verdient hier auch erwähnt zu werden, da er eine ziemlich bedeutende Pflanzen- sammlung angelegt hat, welche auch zum großen Teile bereits bearbeitet : worden 'st. Für die Firma J. Veitch u. Son in Chelsea, London, bereiste der Deutsche Wilh. Kalbreyer aus Hildesheim, welcher vorher schon einige 44 R. Schlechter. Monate in Kamerun (West-Afrika) erfolgreich R Sammler tätig gewesen : war, von Oktober 1877 bis Juni 1881 Colombia. Seinen in der Bibliothk des Botanischen Museums in Dahlem aufbewahrten Sammelbüchern ent- nehme ich über seine Reisen daselbst folgendes: Seine Sammlungen begann Kalbreyer in Colombia am 18. November 1877 in Ocafix. Bis zum Dezember 1879 blieb nun die Pıovinz Santander das Feld seiner Tätigkeit. Auf zahlreichen Exkursionen nach verschiedenen Richturgen, von denen er immer wieder nach Ocafix zurückgekehrt zu sein scheint, hatte er Gelegenheit, das Gebiet in bezug auf seine Pflanzenwelt recht erfolgreich zu duichforschen. Seine Herbar-Sammlungen von hier ent- halten über 1000 Nummern. ' Im Januar 1880 begab sich Kalbreyer nach- der Pıovinz Antioquia, wo 'er Medellin zu seinem Hauptquartier gemacht zu haben scheint. Von hier aus wurden Sammelreisen nach San Carlos, zum Plateado, nach Amalfi, nach Fıontino, Sonson und dem Tambo-Murri unternommen, die das ganze Jahr in Anspruch nahmen. Im Januar 1881 finden wir ihn dann wieder in Ocafia und im März-April auf der Reise nach Bogota, von wo er über Honda im Mai-Juni zn die Heimreise nach Europa antrat. Nach neunundzwanzigjährigem Aufenthalte in Europa kehrte, Kalbreyer im Jahre 1910 nochmals nach Colombia zurück und ließ sich in Bogota nieder. Sammlungen von wissenschaftlicher Bedeutung scheint er dann aber nicht wieder angelegt zu ‚haben. Er starb in en am 26. Juli 1912. In die Zeit von 1879-1903 fällt die Sammeltätigkeit F. C. Leh- mannsin Colombia. Leider ist ein Itinerar seiner Reisen nie veröffentlicht worden? doch selbst ohne dem ist bekannt, daß Lehmann, wie kaum ein anderer das Land nach allen Richtungen hin durchstreift hat und eine Un- ‚gahlneuer Pflanzen, besondersOrchideen, denen er ein ganz besonderesInter- esse entgegenbrachte, gesammelt hat. Lehmann hatte sich in Popayan niedergelassen, in dessen Umgebung er verschiedene Pflanzungen besaß. Von hier aus unternahmer von Zeit'zu Zeit größere Reisen, die ihnzuweilen weit über die Grenzen Colombias hinausführten, so bis nach Nord-Peru, im Süden und nördlich über Panama, Costa Rica bis nach Guatemala. Es ist sehr zu bedauern, daß seine Sammiung durch Verteilung an vier verschiedene Institute so zerrissen wurde. Nur ein geringer Teil seiner - Ausbeute ist bearbeitet worden; so seine ersten Sammlungen aus Eeuador durchReichenbach fil. undein geringer Teilseiner späteren Sammlungen aus Colombia und Ecuador dureh Kränzlin. In dieser letzten Bearbeitung finden sich leider erschreckend viele irrige Bestimmungen, wie ich mich zu überzeugen Gelegenheit gehabt habe. Lehmannertrank im Jahre 1903 im Rio Tibique in Colombia. Über seine Sammlungen sind hier vielleicht einige Worte angebracht. Ein Teil des Herbars, und zwar wohl derjenige, I. Allgemeines. | 15 -in dem ‚die meisten anderen Phanerogamen außer Orchideen und Farne sich finden, gehört der Berliner Heı bar (in Dahlem). Die O:chideenherbarien liegen teils in Berlin, teils in Genf (Herbar Boissier-Baıbey), teils im British Museum (London) und im Heıbar des amerikanischen Orchideo- logen Oakes Ames in North-Easton. Der Nachlaß Lehmanns, wohl . »geine eigene Sammlung enthaltend, ist vom Kew-Heıbarium erwoıben worden. Außerdem müssen nach Lehmanns eigenen Äußerungen be- deutende Orchideensammlungen von ihm im Herbarium Reichenbach (jetzt in Wien) aufbewahrt werden. Bearbeitet sind davon bisher nur a in Berlin befindiichen Sammlungen. Im Laufe der letzten drei Jahrzehnte sind eine ganze Reihe von Pflanzensamm'eın im Auftrage der verschiedenen deutschen, englischen . und belgischen Firmen in Colombia tätig gewesen, teils mit giößerem, teils mit geringerem Eıfo/ge. Sie alle hier zu nennen, ist schon deshalb nicht angäng:g, weil über die Havpibeziske ihrer Tätigkeit fast nie etwas Näheres bekannt geworden ist. Besonders eıfoigreich von diesen scheinen Bowman, W. Hennis und A. Bungeroth gewesen zu sein. Wir können aber nieht umbin, hier besonders noch zweier englischer Firmen zu ge- denken, in deren Auftrage die meisten dieser Sammier ihre Reisen unter- namen und die dadurch viel zur Erforschung der Flora der Kordilleren- staaten beigetragen haben: die Firma F. Sander u. Sonsin St. Albans bei London und die Firma Veiteh in Chelsea bei London. Beiden ist die Botanische Wissenschaft für Ihre Unternehmungen vielen Dank schuldig. Bis in die neueste Zeit hinein sind auf diese Weise zahlreiche eolom- bianische O:ıchideen bekannt geworden, von denen wildgesammelte Exem- plare überhaupt nicht vorliegen, sondern nur Blütenstände, die sich in den europäischen Sammlungen entwickelt haben. Außer den bereits oben genannten und einigen weiteren englischen Firmen haben auch verschiedene deutsche Gärtnerfirmen sich durch die Einführung solcher Neuheiten aus Colombia hervorgetan, wiez.B. W. Hennisin Hildesheim bei Hannover, P. Wolter in Magdeburg-Wilhelmstadt und O. Beyrodt in Marienfelde bei Berlin. Ihnen kann der Verfasser auch hier seinen herzlichen -Dank abstatten für die Zuwendung von reichlichem Material verschiedener neuer ‚Arten. Selbstverständlich sind von den Sammiern, welche für die gärt- nerischen europäischen Firmen in Colombia tätig waren, hauptsächlich . nur solche Arten geschickt worden, die sich durch Blütengröße oder Blüten- reichtum auszeichnen und nur zufällig sind unscheinbare Arten mitge- kommen. So kommt es, daß wir über die weniger auffallenden Orchideen . meisten Gebiete Colombias-noch-recht, recht wenig wissen, während . B. auf diese Weise eine Unzahl der ansehnlichen N. und ne bekannt geworden sind. 16 : R.:Schlechter, Im Jahre 1899 hat im Auftrage von Prof. Micheli der Franzose Edouard Langlass6 im nördlichen Colombia botanische Sammlungen angelegt, die offenbar noch eine recht bedeutende Anzahl neuer ce enthalten, aber noch ihrer Bearbeitung harren, Auch die von Herbert H. Smith in den Taken) 18981901 im Gebiete von Santa Marta zusammengebrachten Sammlungen. sind bisher . ‚nur zum Teile bearbeitet worden. | | Neuerdings hat H. H. Pittier im Jahre 1906 ebenfalls im Gebiete von Santa Marta botanisch gesammelt... Die Resultate dieser Sammel- | reise sind ebenfalls noch nicht bekanntgegeben. | Schließlich sei noch erwähnt, daß durch Vermitblung eines meiner Bekannten, des Handelsreisenden P. Baumann, für mich in den Jahren .1909—-1911 in Colombia durch einen colombianischen Orchideensamnler, M. Madero, speziell ein Orchideenheibar angelegt woıden ist. Die erste Sendung erhielt ich im Jahre 1911. Sie enthielt viel Interessantes, und war gut präpariert worden. Eine zweite Sendung ist mir kurz nach Ausbruch des Weltkrieges angezeigt worden, dürfte aber wie vieles andere auf der Reise nach Europa verloren gegangen sein. Da die erste, einige Hundert Nummern umfassende Sendung so viel versprach, ist der Verlust der zweiten Sammlung ein besonders heıber. Die Pflanzen der Sammlung Madero sind hier mit aufgearbeitet worden. | : Die Unterlagen zu einer Schildeıung der Vegetation, welche bis jetzt vorhanden sind, sind überaus spärliche, da die Flora des Landes überhaupt nur teilweise aufgeaı beitetist. Zweimal hat man damit begonnen, ‚eine Flora von Colombia zu schreiben. Der erste Versuch, der ‚‚Prodomus- Florae Novae-Granatensis‘, wurde von Triana und Planchon im Jahre 1862 begonnen, wurde aber 1873 aus Gıünden, die uns jetzt nicht eıklär- lich sind, aufgegeben. Das zweite Unternehmen, die „Plantae Colum- bianae‘‘ von Linden und Planchon endigte 1863 bereits mit dem etsten Hefte, wohl auf Grund der anderen Publikation. Die „Flora Columbiana terrarumque adjecentium“ von H. Karsten ist wohl nie als eine auch nur einigeımaßen erschöpfende Arbeit gedacht worden, wie schon aus der. Anordnung der Tafeln ersichtlich ist. In keinem Falle hat man eine all- gemeine Schilderung der Vegetationsverhältnisse zu bringen versucht, Kurze derartige Aufsätze finden sieh dagegen in drei Werken. Der erste in der 1901 erschienenen ‚‚Nueva Geografia de Colombia‘ von F. J. Ver- garay Velasca, der zweite in dem fast zur gleichen Zeit herausgebrachten von Fr, Regel verfaßten bekannten Bande „Kolumbien“, der dritte | in der Bearbeitung der ‚Kordillerenstaaten‘‘ von W. Sievers (in der Sammlung Göschen). Auf Grund dieses Materials will ich versuchen, die Vegetationsverhältnisse des Landes kuız zu schildern. ' Wir haben nach seinem Aufbau das Land in vier verschiedene Gebiete das Tiefland i im Osten. Wir wollen nun kurz die Vegetation dieser einzelnen = x er = ng I. Allgemeines. En 17 .. zerlegt, nämlich: die Ebene an der Westküste, das Gebirgsland, die Ebenen - im. Norden zwischen den beiden hauptsächlichsten Gebirgsstöcken und ‚Gebiete besprechen. Die Ebenen an der‘ nie stellen, wie wir gesehen he, eine Fortsetzung des ähnlichen Gebietes im nördlichen Ecuador dar und erstrecken sich von der Küste bis zum Fuße der Sierra einerseits, ander- seits von der Grenze von Ecuador bis etwa zur Höhe der Bucht von Buena- ventura, d.h. bis dahin, wo die Kordillere von Choco sich erhebt. An der "Küste selbst finden sich ausgedehnte Stre cken mit.der typischen Mangrove- vegetation bedeckt, deren Hauptbestandteile aus Rhizophora und ‚Avicennia bestehen, zu denen sich hier noch Pachira- Arten gesellen können. Dahinter erhebt sich meist ein ziemlich dichter Küstenbusch, in dem Hura crepitans, Coccoloba-Aırten, verschiedene Rubiaceen und Vertreter verschiedener anderer Geschlechter charakteristisch sind. Alsdann beginnt der Regenwald, welcher hier wie in Ecuador eine große Üppigkeit aufweist, da der fruchtbare Boden und die reichlichen Niederschläge für sein Gedeihen überaus günstig sind. Dieser Wald ist schon ausgezeichnet durch seinen Reichtum an Palmen der verschiedensten Typen, ferner durch hohe Dilleniaceen, Myrtaceen, Myristieaceen, Flacourtiaceen, Euphoıbia- ceen, Moraceen, Sapotaceen usw. Die Lianenvegetation ist eine sehr vielgestaltige und weist Vertreter der Cucurbitaceen, Aristochiaceen, Menispermaceen, Apocynaceen, Polygalaceen, Sapirdaceen, Bignonia- ceen, Convolvulaceen, Piperaceen u.a. auf, welche die Kronen der Bäume untereinander eng verbinden. Im Schatten des Waldes treffen wir neben - zahlreichen strauchigen Rubiaceen, Polygalaceen, Euphorbiaceen, Fla- eourtiaceen, Bignoniaceen usw. auch die hohen krautigen Musaceen und Marantaceen an, sowie hier und da Auch Araceen und größere Farne (aber keine Baumfarne). Die Epiphyten sind scheinbar nicht so zahl- reich, da sie, um mehr Licht und "Luft zu erhalten, mehr die Kronen der Bäume aufsuchen ; doch ist ihre Zahl keineswegs gering, wie man sich beim Untersuchen eines gefül'ten Urwaldriesen überzeugen kann. Sie setzen sich zusammen aus Vertretern der Bromeliaceen, Araceen, einigen Mela- stomataceen, Farnen und Orchidaceen. _ Ä In siarkem Gegensatz zu dieser Vegetation der feuchten Ebenen der Westküste steht die der Ebenen im Norden und zwischen den beiden hauptsächlicelisten Gebirgsketten. Hier sind die Niederschläge be- deutend geringere und auf kürzere Dauer beschränkt, so daß eine deut- liehe Regenzeit und Trockenzeit zu erkennen sind, die sich auch an der Vegetation bemerkbar machen. An der Küste findet sich auch hier auf weite Strecken dieMangrove- formation, doch macht auch diese schon einen weniger üppigen Ein- Die Orchideenflora von Colombia. Fedde Rep. Beih. VII. Bg. 2. 2, 18 | R. Schlechter. “dr uck,. Ein großer Teil des nördlichen Flachlandes ist-sodann bedeckt: mit u einem dichten Gestrüpp, aus dem sich in der Trockenzeit laubabwerfende | Bombax-Arten, Orescentia, Mimosen, Hippomanes Manzanilla und andere mehr oder minder xerophytische Typen erheben. Das Gestrüpp besteht zumeist aus sparrigen, oft dornigen Sträuchern, unter denen besonders die Leguminosen (Mimosa, Acacia usw.), die Verbenaceen (Zantana), Solanaceen, Glaucium, Euphorbiaceen und an offeneren Stellen auch ein- zelne Opuntia-, Cereus- und Foucroya-Arten auffallen. Hin und wieder kommt es auch zu Savannenbildungen, welche sich durch spärliche Bekleidung mit Gramineen, Cyperaceen, Leguminosen, (besonders Mimosa- und Cassia-Arten) Jatropha, Malvaceen, Melastomataceen usw. auszeichnen. Diese wenig einladende Vegetation bedeckt den größten Teil der Nord- küste und des Goajiragebietes mit Ausnahme der Sierra Nevada und seiner i Umgebung. Längs der Flüsse finden sich meist schmale Galeriewald- streifen, in denen besonders Moraceen, Anacardiaceen, Sapindaceen, Tiliaceen, Sterculiaceen, Euphorbiaceen, Flacourtiaceen u.a. die Baum- flora darstellen, während sich dazwischen vereirelte Palmen, riesige Bambuseen (Guadua) Gynerium- und Heliconia-Büsche erheben. Je weiter wir im Tale des Rio Magdalena und des Rio Cauca emporsteigen, desto mehr verbreitern.sich die Waldstreifen zu beiden Seiten der Flüsse bis zum geschlossenen Wald. Nur stellenweise, wo der Boden aus Tuffen. be- steht, oder die Niederschläge geringer werden, kommen dannnoch offenere Landschaften vor. ‘Die Vegetation, ‚dieser Wälder zu beiden Seiten des Magdalena ist von Fr. Regel sehr eingehend geschildert worden, so daß ich ihre Zusammensetzung hier übergehen kann. Erwähnt sei nur, daß | diese Wälder mehr und mehr den Regenwäldern des westlichen Flach- landes gleichen, je weiter wir am Strome vordringen. Vor allen ni mehrt sich auch die Epiphytenflora ganz erheblich. Die Vegetation des Gebirgslandes, der Sierra, ist va süd- lichen Teile des Landes, wo sich, ‘wie in Ecuador, noch interandine Hoch- täler zeigen, von der von Ecuador nicht verschieden, doch von da ab, wo die einzelnen 'Kordilleren sich voneinander mehr entfernen, insofern von der Ecuadors verschieden, als sich zu beiden Seiten der Kordilleren- / abhänge dann die gleichen Höhenzonen unterscheiden lassen, nur mit dem Unterschiede, daß hier der westliche Abfall meist der regenreichere und daher in seiner Vegetation der üppigere ist. Nach Fr. Regel können wir in der Sierra Nevada die folgenden Höhenstufen (Zonen) unterscheiden: zu unterst die „Palmenstufe‘““, dann die „Farnwälder“, die „Chinarinden-Region‘“, die „Region der Befarien‘“, die En Gramineen“ und endlich die der „Alpen- kräuter‘, doch scheint es, daß im mittleren und westlichen Teile des ‚Gebirgslandes, ebenso wie im südlichen, die drei oberen Höhenstufen ecen, Flacourtiaceen, Bixaceen, Elaeocarpaceen, Sapindaceen und andere . Familien, welche hier alle zu nennen den Rahmen dieser Skizze überschreiten RETTEN BR "0% Allgemeines. | 19 Er Zonen mehr oder minder ineinander übergehen oder zu einer en verschmelzen. "Die Zone der Palmenwälder, welche etwa bis 1200 mü. M. empor- reicht, ist durch ihren auffallenden Reichtum an Palmen, besonders der Gattungen Cocos, Aitalea, Iriartea, Syagrus, Chamaedorea. und anderer ausgezeichnet, von denen sich viele zu auffallenden Höhen emporstrecken. Die immergrünen Böume bestehen aus einem Gemisch der verschiedensten Familien; besonders zahlreich sind die Myrtaceen, Euphorbiaceen, Sapota- würde. Ein dichtes Unterholz bildet sich überall da, wo die Sonne in den: Wald: einzudringen vermag. Überreich ist die Lianenflora, welche die Urwaldbäume als ein dichtes Gewirr überdeckt. Auch die Epiphyten sind sowohl an den Stämmen der rauhborkigen Bäume, als auch in.den - Kronen in großer Mannigfaltigkeit entwickelt. Kurzum, die ganze Vege-: tation macht einen überaus üppigen Eindruck. Von 1000 m Höhe ab’ nehmen die Palmen an Artenreichtum ab und etwa bei 1200 1200 m ü.M. gelangen wir in die Zone der Farnbäume, von denen sich einzelne- schon weiter unten gezeigt haben, die hier aber, oft verschiedene Arten und Geschlechter untermischt, nicht selten zu kleinen Hainen zusammen- treten, welche von den hohen Urwaldbäumen überragt werden. Das Unter- ‚holz wird nun ein. dichteres und die krautigen Pflanzen, besonders Be-. LE goniaceen, zahlreiche Gesneraceen, Acanthaceen, Rubiaceen, stammlose Farne usw. entwickeln sich zu großer Üppigkeit. Die Epiphytenflora ist überreich entwickelt. Besonders die Piperaceen, Gesneraceen, einige Bromeliaceen, zahlreiche Farne, Orchideen, und vor allen Dingen auch‘ Melastomataceen und viele andere tragen zu ihrer Zusammensetzung bei. Allmählich: geht diese Zone in die der Cinchona-Waldungen über, welche bis zu 2000 m oder sogar 2500 m hinaufreicht und durch die reiche. Entwicklung von Cinchona-Arten und verwandter Geschlechter charakterisiert wird. Nur wenige Palmen, Ceroxylon andicola und Oreodoxa frigida sind noch anzutreffen, erstere sogar bis zu 3000 mü.M. Die Epi- phytenvegetation erreicht hier und in.den nächsten Höhenzonen den Höhe- punkt ihrer Entwicklung. Die Baumstämme werden nun knorriger und niedriger, die Stämme, Äste und Zweige sind gewissermaßen eingehüllt in einen Mantel von Epiphyten;. besonders Flechten, Moosen, Farnen, Orchideen, Tillandsien v usw. Gebüsche von Chusquea- Arten oder Waldungen derselben treten in Erscheinung, überragt von den Kronen einer Eichenart, | der Quercus tolimensis. Der Wald, bestehend aus Drimys, Weinmannia- Arten, Myrica, Berberis usw., wird schließlich zu Krummholz, in dem sich zahlreiche von Epiphyten, besonders Orchideen, besetzte Befaria-Arten (Andenrosen) zeigen. Überhaupt zeichnet sich diese Zone durch die präch: =.) 2% 20 R. Schlechter. tige Färbung vieler Blüten aus. Über 3500 m erscheinen die Frailejon- Arten (Espeletia) in dem nun offenen Gelände, zwischen Gräsern, ver- schiedenen auffallenden Farnen, Ericaceen, kurzen Compositensträuchern verschiedener Gattungen und Lobelien. Etwa bei 4000 m ü.M. gelängen wir auf die „Pajonales‘, deren Hauptmerkmal das Ichugras (Stipa ichu) bildet. Hier finden sich nur noch wenige Vertreter der Dikotyledonen- Flora, die Gramineen herrschen vor in Arten der ee az. Avena, Dactylis, Agrostis und einigen anderen. “ Von 4400 m bis zur Schnieegrenze bilden dann die Be, besonders Flechten und Moose, die wenigen Vertreter des Pflanzenreiches. Wie schon oben bemerkt wurde, wiederholen sich an den Ost- abhängen der Sierra die gleichen Vegetationszonen, wie an den Westabhängen, nur mit dem Unterschiede, daß die Vegetation hier nicht die gleiche Üppigkeit hat wie dort, und darin liegt auch der Unterschied gegenüber den südlicheren Kordillerenstaaten, in denen die Osthänge des Gebirgslandes stets bedeutend üppiger bewachsen sind, als die Westhänge. Östlich der Sierra beginnen die Llanos-For mationenim nördlichen Teile des Landes, während der südliche Teil noch mit einem Hyläawalde bedeckt ist, wie er im oberen Teile der Zuflüsse des Amazonas verbreitet ist und in Ecuador und Peru das ganze weite Gebiet östlich der Sierra bedeckt. Dieser Wald setzt sich auch im südlichen Colombia, wo er noch ganz uneıforscht ist, wohl sicher aus ähnlichen Typen zusammen wie im peruanischen Loreto-Gebiet. ; | | Die Llanos dagegen finden sich weder in Peru, noch in Houeidor,. | wohl aber bedecken sie den größtey Teil von Venezuela, so den haupt- sächlichsten Teil des Stromgebietes des Orinoco, Über die Vegetation. dieser Gebiete, soweit sie zu Colombia zu rechnen sind, wissen wir bisher recht wenig. Kurze Skizzen über einzelne Gegenden verdanken wir A.Hett- ner und dem bekannten belgischen Forschungsreisenden Edouard' Andı6e, aber eine allgemeine Schilderung der Vegetationsverhältnisse fehlt bisher noch ganz. Ohne Zweifel ist die Zusammensetzung der Flora eine ähnliche wie auf den venezuelanischen Llanos, sicher aber finden sich hier eine Reihe von charakteristischen Typen, die diesen Gegenden eigen sind. Besonders die Palmen scheinen verschiedene Endemismen aufzu- weisen, so außer verschiedenen, meist gruppenweise auftretenden stache- 4 ligen Thrinax-Arten, die Corneto-Palme (Jriartea), welche über die grasigen, mit einzelnen Bäumen und verstreuten Sträuchern bedeekten Ebenen ver- breitet sind. Unter den Sträuchern und Bäumen sind besonders die Proteacee Ehopala und die Leguminose Brownea grandiceps zu erwähnen, letztere ge- schmückt mit großen, fast kugeligen Köpfen leuchtend roter Blüten. Die Gräser, bestehend aus Vertretern der verschiedensten Gattungen, von denen manche eime recht .ansehnliche Höhe erreichen, sind gemischt ° br Berlin. AKT © RR I. Allgemeines. | 21 _ mit zahlreichen Kräutern, unter denen besonders die Mimosen, verschiedene :Melastomataceen, Turneraceen, Malvaceen, Solanaceen, Scerophulariaceen tund Verbenaceen eine Rolle spielen. Nur wenige Monate hindurch, während and kurz nach der Regenzeit, gewähren diese Llanos einen frischen grünen Anblick. Bald nach Beendigung der Regenzeit trocknet die Vegetation „mehr und mehr ein und zerfällt schließlich in der Trockenheit fast voll- ° ständig, bis wieder die neuen Regen eintreten und in wenigen Tagen eine vollständige Veränderung der ganzen Landschaft hervorrufen. Wr kommen nun dazu, spezieller auf die Orchideenflora des. Landes einzugehen. Schon seit vielen Jahrzehnten steht Colombia in dem Rufe, das orchideenreichste Land der Erde zu sein. Wie weit dieser Ruf gerechtfertigt ist, wollen wir später untersuchen. Zunächst wollen wir uns an der Hand der hier folgenden Tabellen eine Übersicht über die bisher aus-Colombia bekannten Orchideengattungen und ihre Verbreitung ‘zu schaffen suchen. | Da die Grenzen und die Zahl der Staaten und Terr itorien der Republik häufig geändert worden sind, hat es sich als undurchführbar erwiesen, nach der heutigen Einteilung des Landes die Arten zu ordnen. Erstens sind die Angaben, besonders der älteren Sammler häufig sehr weit gefaßt, so daß es oft nicht möglich ist, die genauere Herkunft der betr. Arten zu ermitteln, sodann aber sind Karten mit genauerer Angabe der heutigen Grenzen der einzelnen Staaten in Europa wohl kaum aufzutreiben, vielleicht überhaupt nicht vorhanden. Ich habe mich daher veranlaßt gesehen, diesen Tabellen die Einteilung des Landes zugrunde zu legen, welche bis . vorkurzem die übliche und allgemein bekannte war und auch von F. Regel in seinem bekannten Werke über Colombia!) näher behandelt worden ist. ‚Nach dieser Einteilung besteht das heutige Colombia aus 8 Departe- menten (oder Staaten) und 3 Territorien. Das Departement Panama ist ja inzwischen als eigene selbständige Republik abgetrennt worden. Von Norden nach Süden und von Osten nach Westen aufgezählt, ist die Reihenfolge der Departemente die folgende: Magdalena, Bolivar, Santander, Antioquia, Cauca, Boyaca, Cundinamarca, Tolima. Die 3 Territorien sind Casanare, 8. Martin und Caqueta, das erstere bestehend aus dem nördlichen Teile des östlichen Tieflandes, das zweite aus dem mittleren, das dritte aus dem sehr ausgedehnten, zum großen Teile bewaldeten südlichen Teile. | Nach dieser Einteilung sind auch die Angaben über die Herkunft der einzelnen Arten in der weiter unten folgenden Aufzählung der Arten geordnet worden, da sie auch dem Vorkommen derselben sich besser anpaßt. in NEE % 1) „Kolumbien“ von Prof. Dr. Fritz Regel. ‚Verlag von A. Schall, 2. BON N a en uni A ya Kr ” # w Yan ; 2, REN, j 5 Ba a. Rs Schlechter. en. Tabelle über die Verbreitung der Orchideengattungen in € u Gattung. Artenzahl Endemisch _ Mapdsläre | Bolivar Santander Antioquia ..11.Phragmopedilum . 3 nn - al “21 Habenaria .......| 19 10 21——| 6 3] Monophyllorchis.:| 1 1 ——|— = 41 Pogonia.....:2.2 0) so De 5|Epistephium .... 4 3. 1— 2 1 ee f 6 Vanilla ........:, 6 4 2 - ES, ‚118obralia......... 19| 15 1—| 7 2 4 8] Hlleanthus ...... 10:5 31:6 91 Sertifera ........ | 4 te 10| Pseudocentrum ..| 2) 2 ern Ba. .e....., san 12 | Prescottia ....... 4 4 1-1 —| 2 13 |Gomphiches ....- ie ea si: 14 | Pierichis......... 4 4 1——| 1 15 | Oraniches .......-| 14 12) ——| 2| 3 16} Ponthieva .......| 8 5 /— 11 17 | Hapalorchis .....| 2) 2——— 1 — 18[| Brachystele ....- ee 19 |Cyelopogon......:| 4 21 2 —— | — 20 | Pelexia ........- 5 31 a Be 21 | Trachelosiphon .. 2 91 4 — 22 | Stenorkynchus ...| 21 — FEB Ta 23 |Centrogenium ....| 1 —1——| 1— | —_ 24 | Physurus ....... 9 8 y-—| 2 43-—-— 1— —— 1 25 \Corymbis........ 1) — 111 1 26 Microsiylis Re Be | a er ja 21 Liwaris ......... 4 2 a a Re BER | 28 Scaphosepalum 4714111 EUR, 373,8 29 | Masdevallia ..... | 117/111 —| 1] 20] 30) 27 —| 6| 2 ——|— 38 30 Porroglossum .... 2 1———| 2. 1 — ——|—1 1 —|— 31 Oryptophoranthus.| 5) 3 En Bag ER jan gran ie en 32 | Physosiphon .... 1 ae — 1/1 11-1 1-1 33 |Stelis ....... | 48] 47 | 6 s| 25 —| 2) 22 ———| 6 34 | Lepanthes ......- 19] 18 . 32 8 -—-—| 29 36 Pleurothallis .... | 109| 90 nei 22| 13|-32) — 4 11 Sieg 36] Barbosella ......| 3 3 ——|—| 3 111143 37 | Restrepia........| 17 8 ııl Aral Se eh 7 1. Allgemeines, 2598 eo ie Ze “iale hs). 8 | \<8 Ne| Sat 2381: 2=|,|s 31.823883 a a 2 8:l8|513/3: 3157215 | : 2 ars sı315 8/1213 5323233 I alasıaa 3 3 280231535.3858 ' 38 | Brachionidium 1 3 I | 1 ne. ‚39 [Octomeria ....... I 2 1-—- un, el al 40 | Arpophyllum ....| 11 — —— Bu ee. 41 | Hexadesmia ..... eos I en, 42 | Scaphyglottis a seaen es 1, oe 43 | Teiragamestus a ll — | — — Ko: a a ‚44 | Hexisea Ban a 1 — | — ER Ba 451 Ponera ......... ee 11 — AG Fsoehils .:.:... .'- 1ı——-—- 1—--—|-—-——-—— 47 |Jacquinielle..... 1:1 une LE: a En 48 | Diothonaea ...... .2 2—-— 1—|—|—— 1]— | —|— 491 Stenoglossum ....| 1 — ———| 1 1 — —- —- — 1 — 50 | Epidendrum ..... 167 153/13) 1 je 25 59 — 1111121 ——|—| 23 blilanium ........ el et ee 52] Hneyclia .....:.. | 10 sum 2 er 3 53 |Schomburgkia ...| 4 2 2 ——| 1-11 —— “a 54 | Brassavola .....- | SER le a er a 55] Pinelia ........- | Do... ee I el "561 Caitleya .-......- 6 3—— 1 3 21 1 ui 57 Polystachya ....| | 1 ——| 1-1 —— 58 |@Galeandra ....... 2 EI 2 BB Biena .........: a En En a 60 | Chysis eh 221 en RR ee 2 6L| Bulbophyuum....| 3) 3———- 2) 1-1 —|- 62] Eulopma ......- ee ee er ee ee eh 63 |Govenia ee Bu. EL 2} alias eh. 64 | Warrea EL A li. 11 — | —|—|— 1-1 — 1 — :65 | Mormodes ...... 99 Ss ı— 2—|— — 1-——-— 5 66 |Catasetum ...... 3) 1 —| ı 1 6— 3 — —— 15 67 |Oyenoches........ 2) 1 1-— —- —- 1-1 68 | Schlimia ........ 4 4——| 1 zu 1 —| —|— — | — — | 2 691 Trevoria ....... i 21 °21— ae 1 a, 4 AO|Eriopsis ........ I 11-1 1 ı 1 —|—1— 111 71 Lueddemannia ri 3,8 : R _ 11— _— si 4 12 Acindia -........ I E Ale —\—| 4 73 | Peristeria ....... Ir arg ang ae N N ER | —|—| 6 74 | Paphinia al 11-1 || on ars 24 R. Schlechter. 3 E E 3 3 F | A: a Nr. . Gattung = Es 5 leg 5 E ss a | 3283 8.3 2:8323858 \33 a jalaja2|<«| oO |aA|5| A| 5|R|O]5 75|Neomoorea ...... 1 OB, 1 Rene ie 76| Houlletia ....... 7b 2) 1-1 —1— 1] =D 771 Polyeycnis .....- 4| 3) — 21.212.129 2ER ee 78 |Gongora ........ il 7) 1) 1er 79] Stanhopea :..... 5:5 JMD er 80 Cor yanthes ER 2») 21—— 1.1 re ee a 811 Anguloa .. . 2... 8s 4 ——. 4-—| 1 —| —| | —) | — 3 821 Lycaste ......... 4. 2 1— 1 1—|———— || — 1 83 | Bifrenaria....... 1 1—-—- —! 1-1) — 72 ee 84 | Baiemania ...... 23| 2)—--—| 1-— | — 1-77 277 85 | Xylobium ...... I 4 22 — 2— 1-1 — 3 86 | Koellensteinia ...$ 2 11—— 1—| 1—— ———1— | 871 Warreella .......| 1 1 — 1—- 1-1 1-11 — 12 88 |Zygopetalum .... 1 1-—-— 11|1|11 || 89] @aleottia ........ 1. 11-1 — 1 |— En ©. 90 Kefersteinia Kae 8 7I—— 1 1 1—.— 1 4 91lChondrorhyncha .| 3) 3) —— 1—| 2: — ——— | 92 | Warszewiezela...| 4 22 —/— ı1—-|- —— ——/ | 8 93 | Pescatorea ...... 12) 92) |] | 23° u — |) 22a 441 Bollea»s......... s 81-1. | 1 1--|— — | | — 6 95] Huntleya ....... aa ee BE ee. ER en 3 96 | Pityphyllum .... EB Da ee Kemer a ee a ee 97 | Masillaria ...... 50 39) 11—| 10) 7] 201—|—— ——|—| 13 98] Oamaridıum .... 6 571-1 1 I ———— 1. 99 |Ornithidium ..... 15. 10 1 2 0, oJ oe 100 | Ohrysocycnis .... 3 290-3 1sJ) 1 — — ee 101 | Oyrtoglottis ...... 11 ee ee 102 | Trigonidium .... 2| 2:1] 1 — |] — 3-79 103 | Anthosiphon .... li 1———-| 1-—|—|— — — 1 | 104 | Or yptocentrum ... 1.41 2 See 105 Trichocentrum ... 7 6 11—| 11—| 2) —| | —| |] — 4 106 | Scelochtlus ...... 4 °4———!—| 11) —| —) —| — — 3 107 | Oomparettia ..... 5.42 Dr Done 2 ee 0: 108 | Jonopsis ...... +. 1ı—'1— 11 1 —— 1-1 109 | Rodriguezia ..... 9 7 21— 2 1 3 ——| —| —| | — 3 110, Trizeuzis ....... 1! — | — in 1) 1 —— 11-1 111] Brachtia......... 2) PB | 1 1] ee a he BEN. I. Allgemeines. u 732D a | I Te u m sisleleisjesislialslate 3 Eieslalsısis)ı =|2|853/3|3913 <ı A| sa 2/|< O0 2|04/0|2|0|/58 Netyha':.......: 7 6 I 2 er 3 Macradenia ..... 1 le ae el Ess... RR EN AR an ee Triehopilia ..... 1 sa in Bes 5 16] Leucohyle ....... 2 le os 1 — —— — 1 — 1-1 — 1lOlweriana ...... Et oe Odontoglossum ...| 105 97 ne 39 ; 1 1,14 61-1094 Miltonva :..: .. »-. Sa | Se | —l BB 2.2. Ta A a Ca en Bat, ,.: Doll | Ba... a Baueaea.sn.. ES Ba] HNO un a ae ar Fe Oneidium ....... 2) 16 —| 2) 3 — ——| 66 Mesospinidium .. en ee 1 Solenidium ......- en a re Ze Ka Sigmatostalix .... I EN ee a u Roezhelln ....... 4 ie 92 Sphyrasiylis ... N Rn EEE WE EB Se Ornithocephalus .. ee el 1 Telipogon ......- gr 4 Den 1 Trichoceros ..... ae de a a ee Lockhartia......: la ER a ST Brehuen =... 9 3 —————— Pachyphyllum bene Nasonia ........ a ;7| Pierostemma .... Dh or Ne es Campylocenirum . abe rn — | 1 a A a = 1293| 984| 77| 10]265]184414 115431 —|—| 2365 Diesen Tabellen entnehmen wir, daß uns bisher 1293 Arten aus 138 verschiedenen Gattungen der Orchideen aus Colombia bekannt ge- worden sind. Von diesen sind nicht weniger als 984 Arten, oder 71,6 Prozent endemisch, d. h. außerhalb Colombias nicht bekannt. Colombia ist ohne Zweifel, ähnlich wie Neu-Guinea, ein Land, in welchem eine ganze Reihe von Orchideen-Gattungen eine geradezu er- staunliche Artenfülle hervorgebracht haben. Es dürfte wohl wenige Gebiete gleicher Größe, ja selbst größere geben; in denen, wie hier, nicht 26 | R. Schlech‘er. weniger als fünf Gattungen über 100 2 aufweisen, besitzt dam selbst das etwa 7 mal größere Brasilien deren jetzt nur viert). Die fünf colom-; 5 3 bianischen Gattungen mit über 100 Arten sind: Epidendrum mit 167 Arten, Oncidium mit 125 Arten, Masdevallia mit 117 Arten, Pleurothallis mit 109 Arten und Odonioglossum mit 104 Arten. Drei weitere Gattungen haben über 20 Arten, rämlich Stelis (48 Arten), ‘Maxillaria (50 Arten) und Telipogon (27 Arten). .Über zehn, aber weniger als 20 Aıten weisen auf die folgenden 12 Genera:: Sobralia (19), Zepanihes (19), Habenaria (18), Restrepia (17), Stanhopea (15), Scaphosepalum (14), Craniches (13), Ornithidium (13), Catasetum (13), Acimeta (12), Pescatorea (12) und Gongora (11 Arten). Wir haben also zwanzig Gattungen mit je über zehn Arten. Diesen stehen gegenüber 44 Gattungen, welche bisher im Gebiete nur durch eine einzige Aıt vertreten, also monotypisch sind, Monophyllorchis, Sertifera, Brachystele, Oorymbis, Physosiphon, Octomeria, Arpophyllum Hexadesmia, Tetragamestus, Hexisea, Ponera, Isochilus, Jacquiniella, Stenoglossum, Lanium,‘Pinelia, Polystachya, Bletia, Chysıs, Eulophia, Warrea, Eriopsis, Paphinia, Nermoorea, Bifrenaria, Warreella, ‚Zygopetalum, Galeottia, Pityphyllum, Cyrtoglottis, Anthosiphon, Orypto- centrum, Jonopsis, Trizeuxis, Macradenia, ® Helcia, Oliveriana, Aboela, Caucaea, Solenidium, Sphyrastylis, Trichoceros, Pterostema und Campylo- centrum. Von diesen sind die folgenden 11 Gattungen bisher überhaupt nur in einer einzigen Art bekannt geworden, also überhaupt mono- typisch: Monophyllorchis, Stenoglossum, Neomoorea, Warreella, O’yrtoglottis; Anthosiphon, Oliveriana, Abola, Caucaea, Sphyrastylis und Pterostemma: Die übrigen sind in weiteren in dem tr opischen es nach: ' gewiesen worden. | > Unter den Gruppen stehen die Pleurothallidinae mit 339 Arten bei weitem an der Spitze. Sie zeichnen sich durch ganz besondere Vielgestaltig- keit aus und von den bisher unterschiedenen 13 Gattungen fehlt nur eine, Platystele, im Gebiete. Auffallend ist hierbei die geradezu fabelhafte \__ Entwicklung der Gattung Masdevallia, welche ohne Zweifel hier ihr Ent: \ wicklungszentrum hat. Nach den Pleurothallidinae folgen die Oncidiinae mit 253 Arten aus elf verschiedenen Gatturgen. Bei ihnen ist die Vielgestaltig- keit und Artenfülle von Odontoglossum charakteristisch für das Gebiet. Die Epidendrinae mit 191 Arten aus 8 Gattungen nehmen den dritten Platz ein. Ihrer Größe nach folgen dann die Maxillariae mit 78 Arten aus 9 Gattungen, die Gongorinae mit 70 Arten aus 13 Gattungen, die Huntleginae mit 37 Arten aus 9 Gattungen, die Oranichidinae mit 35 Arten | aus 7 Se die rag mit 30 Arten aus 3 Gattungen, die ae | y; Plewrothallis. (ca. 220 Arten), Epidendrum (ca. 140 Arten), Oneidium in 110 Arten) und Habenaria (ca. 105 Arten). 1 Allgemeines. = 97 gominae ı ui 28 Arten aus 2 a und die. Cake: mit 25 Arten aus: 3. ‚Gattungen. Von den übrigen Gruppen sind zurzeit weniger als 20 en aus dem Gebiete bekannt geworden. - Gegenüber den ‚anderen Kordillerenstaaten fällt ie starke Ent- ns der Gongorinae und Huntleyinae in Colombia auf. Die Oranichi- dinae sind ebenfalls durch Artenreichtum ausgezeichnet. Bei den Epiden- drinae und den Maaillarinae habe ich die Überzeugung gewonnen, daß wir bisher nur einen Teil der im Gebiete meist ziemlich lokal auftretenden Arten kennen, wir also von ihnen noch viel zu erwarten haben, während nach den Oneidiinae bedeutend schärfer Umschau gehalten worden ist, besonders in bezug auf die Odontoglossa, von denen ich hier auch die ver- ‚mutlichen Hybriden als Arten mit aufgezählt habe, wo ihre Bastardnatur nur vermutet wird und noch der Bestätigun £ bedarf. Es ist nicht unwahr- scheinlich, daß bei genaueren Beobachtungen in der Heimat später darauf- hin verschiedene der Odontoglossa als Bastarde dann aus der Liste zu streichen sein werden, doch bin ich der festen Überzeugung, daß man in der Vermutung, in den vielen Arten Bastarde konstruieren zu. können, . - entschieden etwas zu weit gegangen ist. | _ Bei einigen Gruppen hätte ich im Gebiete eine größere Anzahl von | Ken vermutet, so vor allen Dingen bei den Liparidinae, von denen _ bisher nur 7 Arten (3 Microstylis und 4 Liparis) vorliegen, ferner bei den Zygopetalinae, die bisher nur 5 Arten geliefert haben, den Habenarvinae und Spiranthinae, welche durch 19 bezw. 17 Arten vertreten sind. Hier muß die Zukunft zeigen, ob nicht, wie ich annehme, das Land doch eine erheblich größere Formenfülle von ihnen beherbergt. Die Zahl der End emismen ist, wie wir oben gesehen haben, ver- hältnismäßig hoch, denn von den 1293 Arten der Familie im Gebiete sind 984 als endemisch anzusehen. Ihr Prozentsatz würde ohne Zweifel ein bedeutend höherer sein, wenn hier nicht pflanzengeographische Momente _ ihre Zahl herabdrücken würden. Die Gebiete von Nord-Santander besitzen in ihrer Flora sehr große Ähnlichkeit mit den venezuelanischen Provinzen Merida und Tachira. So kommt es, daß eine ziemlich hohe Zahl von Arten auf venezuelanisches Gebiet übertritt und daselbst bereits nachgewiesen wurde. ‚Anderseits finden sich auch im Süden des Landes in dem Pasto- - distrikt eine nicht unbedeutende Zahl von Arten, welche bis nach Ecuador hinein, manche sogar bis zur Chimborazogegend vordringen. Ein wie starkes Entwicklungszentrum der Familie wir aber 2 tatsächlich in Colombia vor uns haben, geht aus dem Umstande hervor, daß das Land uns nun bereits 14 endemische Gattungen geliefert hat. Diese sind die folgenden: Monophyllorchis (1 Art), Schlimia (4 Arten), - Neomoorea (1 Art), Warreella (1 Art), Ohrysocynis (3 Arten), Crytoglottis (} Art), Anthosiphon (1 Art), Oliveriana (1 Art), Abola (1 Art), Ada (2 Arten). 28. R. Schlechter. ‚Caucaea (1 Art), Roezliella (7 a Sphyrast ylis (1 Art) und Bean | 3 (1 Art). Es sind diese nur Genera, die durchaus dem andinen Teile Colom- 2 bias entstammen. Die Typen der Ebenen im Osten des Landes sind so gut wie noch ganz unbekannt und die der Niederungswälder im Südwesten 2 sind ebenfalls noch zu wenig bekannt, um ihren Einfluß in der Zusammen- setzung der Orchideenflora des Ländes bemerkbar zu machen. Es finden sich aber sonst im Gebiete eine Reihe von Typen, die teils morphologisch, E teils pflanzengeographisch besonderes Interesse verdienen, deshalb will E 3 ich auf einige von ihnen hier besonders aufmerksam machen. u Die 5 Aa-Arten bilden die nördlichsten Vorposten dieser typisch- andinen Hochgebirgsgattung, deren Vertreter die am höchsten auf die Gebirge emporsteigenden O:chideen. nicht nur des andinen Südamerika, 3 sondern der ganzen neuen Welt sind. Die Gattung ist ziemlich gleichmäßig von Colombia bis zum nördlichen Argentina (Sierra de Tucuman) ver- breitet, ist aber nördlich von Autos und in Venezuela. bisher noch ‚nicht nachgewiesen worden. Das Auftreten von zwei Trachelosiphon-Arten in Colombia hat mich überrascht, da die Gattung bisher nur in 6 Arten aus den Wäldern Bra- siliens und von Cuba bekannt war. Diesem Vorkommen dürfen wir wohl entnehmen, daß die Gattung wahrscheinlich eine bedeutend weitere Verbreitung besitzt, als uns zurzeit bekannt ist. Es wirdinteressantsein, festzustellen, ob das hier beschriebene Porro- glossum sich biologisch gleich verhält wie P. muscosum (R. f.) Schltr., bei dem Reizbarkeit der Lippe festgestellt worden ist. Die Struktur dieses ‚Organes und der Säule ist bei beiden Arten so ähnlich, daß man wohl zu der Annahme berechtigt ist, daß beide für ao un "methoden eingerichtet sind. Unter den Lepanthes-Arten finden sich einige, weiche durch nicht quer verbreiterte Petalen ausgezeichnet sind und so gewissermaßen einen Übergang oder besser gesagt eine Annäherung an Pleurothallis darstellen. Diese Typen, von denen auch einige in Ecuador auftreten, sind auch durch Merkmale in der Säule gekennzeichnet, so daß ich es nicht für ausgeschlossen 4 halte, daß sie später als eine besondere Gattung abzutrennen sein werden. Von Octomeria hat mir nur eine Art vorgelegen, doch geht aus Angaben Lehmanns hervor, daß im Gebiete mehrere Arten vorkommen müssen. Bisher war keine Art des Genus von Colombia bekannt. Das Auftreten der Gattung im Lande ist pflanzengeographisch nicht uninteressant, da ihr Entwicklungszentrum ohne Zweifel in den Wäldern Brasiliens liegt. Sehr bemerkenswert ist das Auftreten eines Arpophydlum (A. cardinale Lind u. Rehb. f.) in Nord-Santander, unfern der venezuelanischen Grenzen. Die Gattung, von der noch vier weitere Arten bekannt sind, ist in ihrer Verbreitung sonst auf Süd-Mexiko und Guatemala, sowie auf die Gebirge 1. Allgemeines. Bea 29. von Jamaica beschränkt. Die von mir vor kurzem in meiner Aufzählung der Orchidaceen von Zentral-Amerikat) gemachte Angabe, daß A. cardi- nale Lind. et Rchb. f., auch in Zentral-Amerika vorkomme, beruht wahr- scheinlich auf einem Irrtum, der durch die Bestimmung einer zentral- amerikanischen Pflanze durch Reichenbach 'fil. in den „Beiträgen zu einer Orchideenkunde Zentral-Amerikas“, p. 43, verursacht wurde. Die Spezies ist bisher nur von Ocafia in Nord-Santander und wie es scheint, aus dem Meridabezirke in Venezuela bekannt. En Von den beiden Gattungen Pinelia und Lanium ist je eine en | | in Colombia nachgewiesen, die sich. beide an brasilianische Typen an- lehnen. Durch sie wird die Grenze der Verbreitung der beiden Gattungen nicht unerheblich nach Nordwesten vorgeschoben, Von Pinelia ist aller- - dings eine Art P. pumilio (Rehb. f.) Schltr. bereits von Süd-Mexiko und . Guatemala, eine zweite, P. vomeriformis (Sw.) Schltr. (Bpidendrum vomeri- forme Sw.), von Jamaica bekannt geworden. | “Inder Gattung C'hysis scheint über ihre Verbreitung noch manches aufzuklären zu sein. Das Entwicklungszentium des Geschlechts ist wohl ohne Frage in Zentral-Amerika zu suchen. €. aurea Ldl. wird aus der Küstenkordillere von Venezuela und vom nördlichen Colombia angegeben. Dann tritt erst wieder eine Art, ©. Bruencwiana Rchb.f. et Warsz., in Peru. auf. Weder aus dem südlichen Colombia, noch aus Ecuador scheint bisher‘ Material des Genus eingeschickt woıden zu sein. Die Gattung Schlimia, von der nunmehr 4 Arten vorliegen, ist moı pho- logisch durch ihren merkwürdigen Blütenbau besondeıs interessant. - Sie ist bisher nur innerhalb der Grenzen von Colombia gesammelt worden. Es unterliegt wohl keinem Zweifel, daß die Gongorinae, zu denen Schlimia " * gehört, in Colombia und Ecuador den Höh«punkt ihrer jetzigen Ent- wieklung erfahren haben, denn nirgendwo treffen wir sie in einer derartigen Formenfülle an, wie hier; dabei liegen Gründe vor, die vermuten lassen, daß hier noch sehr viele Neuheiten der Entdeckung harıen. So wid in se FI DET # » v en. Bo 3 el dd Bee > 2 Be - m er 2.B.eine Revision der Gattung Stanhopea dieses Genus in erstaunlicher Weise vergrößern. Über die Verwandtschaft der einzelnen Genera ZU- einander werden wir noch vic!e Beobachtungen machen müssen, ehe wir sie richtig erkanı:t haben werden. Ge: ade Colombia wäre für derartige Studien ein besonders geeignetes Feld. In Anthosiphon liegt ein sehr merkwürdiger Typus vor, dessen. Verwandtschaft mit Oryptocentrum wohl kaum zu leugnen ist. Interessant ist, daß die Verwachsung der Sepalen hier eine so ausgesprochene ist, ‘während das Labellum dabei ganz frei bleibt, bei Oryptocentrum aber gerade die umgekehrten Verhältnisse vorliegen. 1) Of. Beihefte zum Botan. Centralblatt, XXXVI (1918), Abt. II, p. 455. _ | 30 ‚R. Schlechter. Auch Oryptocentrum hat in Colombia einen Vertreter gestellt. Die j geographische Verbreitung der Gattung ist damit von Peru bis Costa Rica festgelegt. Eine Art kennen wir von Peru, eine von Ecuador, eine von Colombia und die vierte von Costa Rica. Überall scheinen die Arten sehr lokal und selten aufzutreten. Ä ae | In Macradenia modesta Rolfe haben wir einen isolierteren Typus vor uns, den R. A. Rolfe anfangs als Vertreter einer eigenen Gattung, Serrastylis, ansah. Die Pflanze ist von ihm dann richtig zu Macradenia verwiesen worden, wo sie aber wirklich nahe Verwandte nicht zu besitzen scheint. Das Auftreten einer Macradenia im andinen Süd- Amerika ist ebenfalls beachtenswert, denn auch sie hat offenbar ihr Entwicklungs- zentrum in den wärmeren Wäldern Brasiliens. | Der Artenreichtum der Gattung Odonioglossum in Colombia, ganz besonders in Nord-Santander, ist erstaunlich. Ob hier wirklich durch Hybridisation-so viele neue Formen entstanden sind, wie oft angenommen wird, ist eine Frage, welche nur durch genaue und ausgedehnte Beob- achtungen an Ort und Stelle von Fall zu Fall zu lösen sein wird. Ich habe schon oben erklärt, daß man in dieser Bastardriecherei, wenn man es so nennen darf, doch vielleicht etwas zu weit gegangen sein dürfte. Selbst ' wenn eine gewisse Zahl von den bisher beschriebenen Formen sich als Bastarde erweisen sollten, so bin ich doch der Überzeugung, daß sich immer noch weitere neue Arten zeigen werden, so daß die Artenzahlin der Gattung nicht unter 100 sinken wird. Betreffs der Umgrenzung von One seien Be auch noch einige Bemerkungen hinzugefügt. Ich habe die Gattung hier in der ihr von Lind- ley und Reichenbach fil. gegebenen Fassung beibehalten. In neuerer: Zeit hat nun F. Kränzlin die alte Gattung C'yriochilum wieder hergestellt, und Zwar in einer Umgrenzung, die ich für vollkommen mißlungen und . unnatürlich halte. Cyrtochilum beschränkt auf Lindleys „Oneidia Micro- chila‘“ wäre vielleicht als Gattung durchaus anzuerkennen gewesen, leider hat aber Kränzlin.nun auch die Sektion M yanihium von Odontoglossum und eine ganze Reihe von anderen Oneidium-Arten ebenfalls zu. Cyrio- chilum gebracht, welche sicher mit den ursprünglichen Typen der Gattung nichts zu tun haben. Eine Trennung von .O'yrtochilum und. Oncidium wird aber dann erst spruchreif, wenn es gelingt, scharfe Grenzen für beide Gattungen sowohl; »als auch für Odontoglossum zu schaffen. Die Trichoceros-Art ist der nördlichste V ertreter der Gattung, deren Entwicklungszentrum. wohl im südlichen Ecuador liegt, wo ich das. Ent- wicklungszentrum der ganzen Gruppe der Telöpogoninae vermute. Einen sehr, isolierten Typus der monopödialen Orchideen stellt. . die Gattung Pierostemma vor, die, wie es scheint, in ihrer NR IER, auf den Staat Antioquia "beschränkt ist. Hal | | 4 I: Allgemeine. ! $ er der Zusammenstellung der obigen Tabelle war es mir inteı essant, zu Tab daß gewisse ‚Orchideengruppen aus einzelnen Teilen des Gebietes bedeutend artenreicher gesammelt sind, als aus anderen und daß ferner gewisse Gruppen ganz offensichtlich von einzelnen Sammlern vernachlässigt wurden. Erklärlich wird diese Tatsache dadurch, daß wir die Erforschung der Orchideenflora des Landes hier mehr als in irgend- _ einem anderen Teile der Tropen in erster Linie gärtnerischen Sammlern zu verdanken haben, welche teils auf eigene Kosten, teils im Auftrage großer europäischer Gärtnerfirmen das Land bereisten, um gärtnerisch wertvolle Pflanzen zu sammeln. Daß manche von ihnen auch neben- bei ein Herbar, besonders von Orchideen anlegten, ist in nicht ge- singem Maße den Bemühungen des unermüdlichen, großen Orchideologen, H. G. Reichenbach, zu verdanken, welcher keine Mühe scheute, diese Reisenden auch für die nur botanisch wertvollen Arten zu interessieren. So können wir z. B. feststellen, daß aus Nord-Santander, welches besonders durch Funk und Schlim, sowie durch Wagener durchforscht. wurde, die kleinblütigen Pleurothallidinae sowie andere kleinblütige Orchideen- gruppen fast gar nicht vorliegen, während die großblütigen Oncidiinee hier durch Artenzahl auffallen. Daß aber in diesem an Orchideen sehry reichen Teile des Gebietes auch z. B. die kleinblütigen Pleurothallidinae sehr formen- und artenreich sein müssen, haben die Sammlungen von Fendler aus dem benachbarten Merida erwiesen. Wir werden also aus diesen Gegenden noch große Mengen weiterer Arten zu ‚erwarten haben. Auch aus der Sierra Nevada de St. Marta scheinen bis jetzt die klein- - blütigen Arten nur ärmlich vertreten zu sein, was aber sicher nicht ihrer natürlichen Verbreitung entspricht. Von der Gattung Stelis waren z. B. bisher aus ganz Colombia erst etwa 30 Arten bekannt, denen ich nun hier h .,._ . 1 . .. a . b ee . + - «sehon weitere 18 neue Spezies habe hinzufügen können, die zum größten Teile aus Cauca stammen. Wenn wir in Betracht ziehen, daß aus dem kleinen Ecuador nun bereits etwa 70 Stelis bekannt sind, so dürfen wir aus Colombia deren sicher bedeutend über 100 erwarten, denn das ganze Gebiet liegt noch vollkommen im Bereich der Vollentwieklung des Ge- schleehts. Dieses ist ein einziges Beispiel, welches ich herausgegriffen habe, umzu zeigen, wie lückenhaft sicher noch unsere Kenntnis der Orchi- Eger Colombias ist. ' 63 . Betrachten wir nun die einzelnen Staaten bezüglich unserer jetzigen " Eee. ihrer Orchideenflora, so zeigt sich schon auf den ersten Blick; "wie sehr einige von ihnen noch der Erforschung bedürfen, ehe wir imstande’ sein ‘werden, uns auch nur ‘annähernd ein Bild ihrer Orchideenflora zu machen. Verhältnismäßig am besten durchforscht ist der Staat Cauca, Ä weicher (allerdings der größte der Staaten im andinen Teile des Landes) nun bereits 414 Arten geliefert hat. Hier hat vor allen Dingen F. C. Leh-: « ‚32 R. ‚Schlechter. mann ziemlich intensiv gesammelt. Seine Sammlungen sind je jetzt aber erst zum kleineren Teile bearbeitet und es unterliegt keinem Zweifel, daß sie noch sehr beträchtliche Mengen von Arten gie welche 4 hier noch nicht aufgenommen werden konnten. E Santander, d. h. fast nur Nord-Santander, hat bis jetzt 257 Arten ü ergeben. Hier sind, wie ich schon oben hervorhob, die Oncidiinae besonders 3 "stark vertreten, andere Gruppen dagegen vernachlässigt worden. Bi, Auch von Antioquia, welches bereits von sehr vielen Sammlern ° | durchzogen wurde, kennen wir bisher nur die mehr ins Auge fallenden BE Arten, deren ich 184 in meiner Tabelle registrieren konnte. Die nur bota-. nisch interessanten sind hier sicher ebenfalls sehr stark vernachlässigt worden. ; Die 77 Arten; welche ich hier für den Staat Magdalena angeben konnte, stellen sicher nur einen Bruchteil der ‚Menge dar, welche man allein. auf der Sierra Nevada de St. Marta zusammenbringen könnte. BE; Ich war erstaunt, als ich das Ergebnis der Zusammenstellung für Cundinamarca sah, das nur in 54 von dort bis jetzt bekannten Arten bestand. | Jedem, der sich auch nur den geringsten Einblick in die dortigen Vege- 4 „tationsverhältnisse zu verschaffen versucht hat, muß klar sein, daß diese 4 Ziffer vielfach zu niedrig sein muß. Allerdings sind die sicher bedeutenden Sammlungen, welche Triana daselbst angelegt hat, nur zum geringsten | Teile bearbeitet, und sicher stammt auch eine erhebliche Zahl der Arten, deren nähere Herkunft nicht bekannt gegeben worden ist, von dort. Aber selbst bei Berücksichtigung: dieser Verhältnisse müssen wir uns sagen, i daß wir doch noch verschwindend wenig über die Orchideenflora des Staates wissen können. Auch für Tolima liegen die Verhältnisse sehr ähnlich. An Orchideen der ärmste Staat wird vielleicht Bolivar sein, dennoch kann aber doch angenommen werden, daß hier mehrfach so viele Spezies vorkommen müssen, als hier in der Tabelle angegeben werden konnten. Wenngleich ein Teil des Gebietes stark xerophilen Charakter trägt, so dürfen wir doch an den feuchteren Berghängen und in dem küstennahen bewaldeten Teile eine stärkere Anhäufung von Orchideen erwarten, Der Staat Boyaca und die drei Territorien Casanares, San Martin und Caqueta sind in bezug auf ihre Orchideenflora noch gänzlich un- erforscht. £ Es muß sich uns also die Überzeugung aufdrängen, daß wir noch. 3 weit davon entfernt sind, eine annähernd richtige Übersicht über die E Orchideen des Landes erlangt zu haben, und daß in sämtlichen Teilen des 7 Landes für den Floristen, besonders für den Orchideen-Spezialisten, noch unendlieh viel Arbeit zu erledigen ist. | Durch den auffallenden Formenreichtum ist es so gut wie erwiesen, daß Colombia als eines der bedeutendsten Entwick- PR. Maın.. an. 1. Allgemeines. 88 Fasgsaßtien der Orchideen anzusehen ist; an Artenreichtum wird esnur übertroffen durch Papuasien. Da das Landein Are alvon 1127400gkm bedeckt und 1293 O:chideenspezies bereits geliefeıt hat, so würde nach unserer heutigen Kenntnis seiner Orchideenflora durchschnittlich auf je 871 qkm eine Aıt kommen. Da jedoch von dem riesigen Gebiete der drei östlichen Territorien bisher keine Oichideen bekannt sind, so müssen wir diese, d. h. etwa 630000 qkm davon in Atzug bringen. Wir erhalten dann also nur die Fläche von etwa rund -498000 qkm und in dieser würde dann auf durchschnittlich je 386 qkm eine Oıchidee entfallen. Für Papuasien habeich dagegen durchschnittlich eine Aıt aufje 164 qkm feststellenkönnen. - Für Colombia wird sich diese Duichschnittszahl aus den kereits oben an- geführten Gründen aber sehr eıheblich niediiger stellen..als jetzt, sobald wir seine Oıchideenflora eıst wiıklich kennen. Ich glaube alleıdings nicht, daß hier oder in irgendeinem anderen Teile der Tropen von gleicher | Ausdehnung die für Papuasien festgestellte Zahl erreicht werden wird, Betrachten wir nun die Beziehungen zwischen der Orchideenflora Colombias zu denen der Nachkarländer. Als solche kommen in Betracht; Im Norden das südliche Zentral-Amerika, im Nordosten West-Indieu, im Westen Venezuela, im Süden Ecuador: Be Ich habe bereits kei Gelegenheit. dr Zusammenstellung meiner „Kritischen Aufzählung der bisher aus Zentral- Amerika be- kannt gewordenen Orchideen!)“ darauf hingewiesen, daß nicht so sehr in Panama, welches mit Ausnahme des Chiriqui keine höheren Ge- birge besitzt, als vielmehr in Costa Rica sich die andinen Typen wieder- finden. Es ist nun recht bezeiehrend, daß wir dort im Gebirge eine ganze Anzahl von Arten antreffen, welche zwar nicht identisch, aber doch recht nahe verwandt mit colemkiarischen sind. „Solche Typen liegen vor in Arten der Gattungen Phragmopedilum, Sobralia, Elleanthus, Gomphichis, Pierichis, Scaphosepalum, Masdevallia, Pleurothallis, Epidendrum, Cattleya, Warrea, Mormodes, Eriopsis, Houlletia, Polycycnis,' Sianhopea, Kefer- steinia, Maxillaria, Oamaridium, Oryptocentrüm, Miltonia, . Oncidium, Sigmatostahz und Telipogon. Es sind dies ‚Arten, welche hauptsächlich zu den rein andinen Gattungen zu zählen sind, in welche i€h hier auch diejenigen einschließe, ‘welche auch in den subtropischen Nebelwäldern der Anden beheimatet sind: Hierin sind meiner Ansicht nach in Costa Rica Ausstrahlungen des colombianischen Entwicklungszentrums zu sehen. Bezeichnend ist dabei, daß derartige Typen in den niederen Höhen- lagen fehlen. Wir müssen danach annehmen, daß zwischen den rein an- dinen Gebieten Colombias und Costa Rica einst eine festere Verbindung bestanden haben muß als jetzt, wo sie durch die Senke von Panama unter- ‘ ”» *) Im Beihefte zum Botan. Zentralblatt XXXVI. II. (1918) p. 321—520: Die Orchideenflora von Colombia. Fedde Rep. Beih. VII. Bg.3. 3 34 | R. Schlechter. ‚brochen ist. Umgekehrt aber können wir auch eine Zuwanderung zentral- E amerikanischer Typen in"Colombia feststellen, .die aber jüngeren Datums sein muß, als die erstere, denn sie äußert sich in Typen, welche heute auch in den niederen Höhenlagen von Panama und Costa Rica gefunden werden und nicht selten von colombianischen nicht zu trennen oder nahe verwandt sind. Solche liegen vor in Arten der Gattungen: Pogonia, Co- I rymbis, Stelis, Pleurothallis, Epidendrum, Encyclia, Brassavola, Bletia, -Mormodes, Cataselum, Xylobium, Maxillaria, Trigonidium, Notylia, ee Oncidium, Lockhartia und Dichaea. Die meisten dieser Typen sind auch in Colombia an niedere Höhenlagen a wenige von ihnen a über 1000 m ü. M. empor. "Beziehungen nach dem Nordosten, d. h. nach West-Indien, habe ich keine feststellen können, es sei denn, daß man gewisse, den Küsten- zonen und Niederungen fast aller am karibischen Meere gelegenen Länder eigene Typen als solehe ansehen wollte, wie z. B. gewisse Epidendra, Encyliae, einige Schomburgkia-, Brassavola-, Rodriguezia- und vor allem Oncidium-Arten, doch glaube ich eher, daß die meisten von diesen vom ; Festlande aus erst auf die Inseln gelangt sind und nicht umgekehrt. Ich habe schon oben erwähnt, daß die Beziehungen zwischen Nordost- Colombia und West-Venezuela überaus enge sind und daß man besonders in Nord-Santander einerseits, d. h. auf colombianischem Gebiete, einesehr bedeutende Zahl von Arten gefunden hat, welche anderseits in Tachira, und vor allen Dingen Merida, d.h. auf venezuelanischem Gebiete gesammelt worden waren. Durch die enge geologische Zusammengehörigkeit dieser 4 Landesteile ist das schr leicht erklärlich. Hier geht die politische Grenze eben mitten durch ein geologisch und floristisch vollkommen gleiches Gebiet, welches pflanzengeographisch als eine nordöstliche Abzweigung der colombianischen Anden vollständig zu diesen zu rechnen ist. Diese engen Beziehungen werden sich natürlich noch viel deutlicher zeigen, wenn erst ‚dieses ganze Gebiet genau durchforscht ist, vor allen Dingen auch in bezug auf seine kleinblütigen Arten. Wie ich außerdem in meiner Arbeit über die Orchideenflora von: Venezuela ausführen konnte, wissen wir ja bis jetzt über Tachira sehr wenig. Das wenige aber genügt schon, zu.zeigen, daß es floristisch mit Nord-Santander fast übereinstimmen muß. Im Süden liegen die Verhältnisse offenbar etwas komplizierter. Die Orchideenflora der feuchten Niederungswälder von Nordwest- Ecuador und Südwest-Colombia ist bis zum heutigen Tage recht unvollkommen bekannt, doch können wir wohl mit ziemlicher Sicherheit annehmen, daß sie in beiden Teilen die gleiche ist. Im Gebirgslande scheinen 3 | dagegen sehr viele Arten von Mittel-Cauca nur bis Pasto, d. h. also bis zur Südgrenze von Colombia vorzugehen, dann aber zu verschwinden;-ein anderer (aber auch nicht kleiner) Teil dagegen geht darüber hinaus bis L. Allgemeines. | 35 nach dem. Departement Pichincha, seltener bis zum Chimborazo-Departe- ment nach Süden vor, so besonders gewisse Masdevallia-, Maxillaria- und Odontoglossum-Arten. Anderseits aber ist ein Eindringen typischer Pichincha-Orchideen bis nach Pasto (aber nicht darüber hinaus), d. h. also. das umgekehrte Vordringen verschiedentlich festgestellt worden. Immerhin aber sind die Verhältnisse hier noch nicht genügend bekannt, um schon jetzt ein definitives Urteil über sie zu erlauben. Vor allen Dingen _ erschwert wird der Einblick dadurch, daß oft nur Bestimmungen vor- liegen, zu deren Nachprüfung auf ihre a, vielfach sich keine Gelegenheit bot. Ob und welche Beziehungen nach Südosten, d. h. zur Hyläa Br a- siliens vorhanden sind, läßt sich erst nach Erforschung der östlichen - Territorien feststellen. Angenommen kann werden, daß sich der: Einfluß der brasilianischen Hyläa im Südosten ziemlich stark bemerkbar machen muß. Dort werden auch die Beziehungen zu den Aıten aus Ecuador engere sein, da hier Colombia und Ecuador sich in den Besitz eines völlig gleichen Niederungs-Waldgebietes teilen, dessen Flora sehr wenig Verschieden heiten in den einzelnen Gebieten aufweisen dürfte. Sicher ist, daß durch. die Erforschung dieser Gebiete die Zahl der Orchideen für Colombia sowohl wie für Ecuador sehr beträchtlich vergrößert werden wird, denn die Typen in den. ‚Wäldern östlich der Anden sind, wie uns schon jetzt bekannt, alle erheblich verschieden von denen der Niederungswälder westlich der Gebirge. a | Wie für Venezuela, so können wir euch für Colombia ee daß durch die Er forschung der Llanos im nordöstlichen Teile der Republik, also besonders in den Territorien Casanare und San Martin, noch besonders viele Arten der Habenarinae und Spiranthinae der Orchideenflora. des Landes hinzugefügt werden dürften, da besonders diese beiden Gruppen in den offeneren Steppen, Campos und Llanos eine starke Entwicklung . erfahren haben. | Esist sehr zu wünschen, daß zukünftige Sammler uns bessere Angaben über die Standorte der einzelnen Arten machen werden als sie in vielen Fällen bis jetzt vorliegen. Bei einer auffallend großen Zahl von Arten wissen wir bis jetzt nicht einmal, aus welcher Gegend Colombias siestammen, bei anderen ist nichts bekannt über die Höhenlage über dem Meeresspiegel, - in der sie auftreten, oder es fehlen Angaben, ob sie epiphytisch oder terre- strisch wachsen. Es sind dies alles für den Orchideologen wichtige N otizen, die mit der Zeit dazu beitragen werden, uns ein besseres Bild über die ‚Verbreitung der Orchideen in Colombia zu verschaffen und ich hoffe, daß viele drüben tätige Orchideensammler und -freunde dazu beitragen werden, daß die Orchideenflora des Landes uns bald erheblich besser bekannt wird, als es zurzeit at Fall ist. BI 36 R. Schlechter. Zum Schlusse möchte ich hier nun noch einige kurze Bemerkungen -über die allgemeine Zusammensetzung der Orchideonklgsn Colombias beifügen. Dem allgemeinen Charakter des Landes entsprechend, setzt sich das Gros der Orchideen Colombias aus andinen Typen zusammen, und zwar werden dieeinzelnen Typen, je höher wir in das Gebirge emporsteigen, desto reiner andin. Diese andine Flora_ bildet auch gewissermaßen das Rückgrat der Orchideenflora. In den Wäldern an den Abhängen der tieferen Höhenzonen der Kordilleren treten dann allmählich mehr und mehr Typen hinzu, welche man als tropisch- amerikanisch bezeichnen muß, d. h. Vertreter solcher Gattungen oder Gruppen von Gattungen, die über dastropische Süd-Amerika eine weite Verbreitung gefunden haben. Zu ihnen zähle ich außer gewissen Typen von Habenaria und verschiedenen Gattungen der Polychondreae, wie z.B. Stenorhynchos, Cyclopogon, Physurus, Corymbis usw. bestimmte Gruppen von Epidendrum, feıner Polysiachya, Eulophia, Cyrtopodium, Catasetum, verschiedene Gattungen der Gon- gorinae, Encyclia, gewisse Lycaste, Oncidium, Jonopsis, Notylia usw. Auf- fallend ist dabei, daß sich diese Typen auf beiden Seiten der Anden wieder- finden, charakteristisch aber, daß die Arten auf den beiden Andenseiten verschieden sind. Wo sie wirklich die gleichen sind, handelt es sich fäst u nur um sehr weit verbreitete Aıten, von denen sich manche bei genauerem Studium auch noch als spezifisch verschieden erweisen dürften. Scharfe H Grenzen für das Gebiet der typischen Andenformen und das der tropisch- ‚amerikanischen sind bis heute nicht festzustellen, nicht einmal in den einzelnen Höhenstufen. Andine Typen können hier in Colombia einesteils ziemlich tief hinabsteigen, als auch sonst tropiech-amerikanische Formen | hier ziemlich hoch in das Gebirge vordringen. Diese Grenzen aber genauer festzulegen, wird eine der vielen Aufgaben sein, deren Lösung. die Floristen für Colombia noch vorzunehmen haben. E BR Li B : Beschreibungen neuer Arten. Habenaria caucana Schltr., nov. spec. se Terrestris, erecta, 55--65 cm alta; caule lets we subflexuoso, basi vaginato, caeterum paucifoliato, 4—4,5 mm diametro, vaginis in- ferioribus nigro-suffusis vel dense nigromaculatis; foliis 3>—4 suberectis; basi alte amplectentibus, lineari-lanceolatis, acutis vel acuminatis,. usque ad 10 cm longis, medio fere usque ad 1,3 cm latis; racemo erecto, laxs 3—4-floro, usque ad 15 cm longo; bracteis elliptieis, acuminatis, spathaceie, erectis, ovarii dimidium paulo excedentibus; floribus illis 4. pauciflorae Rchb. f. similibus, erecto-patentibus, glabris, fide collectoris viridiflavis; sepalo intermedio elliptico, acuminato, erecto, 1,2 cm longo, lateralibus decurvis, falcato-ellipticis, acuminatis, I—2 cm longis; petalis erectis, ı bipartitis, partitione posteriore oblique ligulata, acuta, subfalcata, 1,1 cm longa, partitione anteriore lineari-subulata,, subacuta, posteriore sub- ‚aequilonga; labello aite 3-partite, partitione intermedia ligulata obtusi- uscula, lateralibus anguste linearibus quam intermedia subaequilongis, calcare filiformi, dependente, apicem versus paululo ampliato, obtusiuseculo, 7,5 cm longo; anthera brevi, canalibus brevibus; polliniis clavatis, viscidio maximo polliniis paulo majore oblongo; rostello oblongo-triangulo, con- cavo, antheram paulo excedente; processibus stigmatiferis crassis, canales antherae paulo superantibus; ovario perlonge clavato, elubren eum pedicello usque ad 9 cm longo. | Cauca: Auf Savannan um an Arboles, 1400—1600 m. — F. 0 Lehmann n. 7108. Pa® Die Art ist am nächsten verwandt mit H. Smithii Schltr., aber durch ‚etwas größere Blüten, weniger spitze hintere Sepalenabschnitte, sulimälen seitliche Abschnitte der Lippe, den längeren nach der Spitze etwas ver- dickten Sporn und das Gynostegium unterschieden. ! Habenaria Maderoi Schltr., nov. spec. ER Terrestris, erecta, c. 25—30.cm alta; caule stricto vel substrieto, paucifoliato, tereti, glabro, ce. 2—3 mm diametiente; foliis erecto-patenti- bus, lineari-ligulatis, acutis, 34 inferioribus usque ad 7 cm longis, medio- fere ad lcm latis, superioribus mox decrescentibus et in vaginulas paucas . 38 R. Schlechter. bracteiformeas abeuntibus; racemo crecto, subdense multifloro, ad 10 cm longo; bracteis erecto-patentibus, anguste lanceolatis, acuminatis, inferiori- bus ovarium subaequantibus, superioribus sensim, paulo brevioribus; floribus parvulis, illis 7. Edwalliw Cogn. similibus et fere aequimagnis, glabris; sepalis elliptieis, acuminatis, 5 mm longis, intermedio erecto, concavulo, obtuso, lateralibus adscendentibus, obliquis, acuminatis; petalis earnosulis, obligque subfalcato-oblongis, obtusis, margine anteriore supra& basin brevissime obtusi lobulatis, 4,5 mm longis, sepalo intermedio margine interiore leviter adhaerentibus ; Jabello alte trifido, 6 mm longo, partitione intermedia lineari-ligulata, subacuta, 5 mm longa, "lateralibus anguste linearibus, obtusis, falcato-decurvis, 4,5 mm longis; calcare dependente, subfiliformi, obtusiusculo, infra apicem levissime ampliato, ec. 1 cm longo; ovario subfusiformi, leviter torto, glabro, e. 8 mm longo. Cauca: — Madero. Am meisten erinnert mich die Art an die südbrasilianische H. Edwallii Cogn., ist aber gedrungener im Wuchs unh hat einen nicht nach der Spitze deutlich verdickten Sporn. Trotz der ungeteilten Petalen (die „partitio antica‘‘ ist hier auf ein kurzes stumpfes Läppchen reduziert) stelle ich die Art zu den ‚‚Micranthae‘‘, zu denen wohl auch H . Bdwallii Cogn. zu rechnen ist. en Habenaria Smithii Shih, nov, spec. Bee . , Terrestris, erecta, ce. 49—50 cm alta; caule subflexuoso, ven pauci- (4 -5- )foliato, tereti, glabro; supra basin c. 5 mm diametiente; foliis erecto-patentibus vel suberectis, linearibus vel lineari-lanceolatis, acumi- natis, glabris, usque ad 14 cm longis, medio fere ad 1,4 em latis, superioribus scnsim in bracteas abeuntibus; racemo laxe paucifloro (c. 3-floro); bracteia foliaceis, erectis, acuminatis, ovarium perlonge pedicellatum paula,exceden- tibus et calcar amplectentibus; floribus suberectis, illis H. Lehmannianae: Kränzl. similibuset fere aequimagnis, glabris; sepalo intermedio late ovato, apiculato, concavo, 1,2 cmlongo, lateralibus deflexis, oblique elliptieis, acu- minatis, 1,4 em longis; petalis erectis, bipartitis, partitione posteriore oblique oblongo-ligulata, acuta, 1,1 cm longa, partitione anteriore anguste lineari, adscendente, e. 9mm longa, labello alte tripartito, partitione inter- media ligulata, subacuta 1,1 em longa; lateralibus leviter divergentibus, oblique falcato-ligulatis, acutis, intermedia fere aequilongis, caleare de-: pendente, filiformi, obtusiusculo, c. 5,5 cm longo, anthera leviter resupinata, 6 mm alta, canalibus perbrevibus; rostello erecto, antheram paulo super- ante, apice tridentato (an semper?); processibus stigmatiferis crassis, canales plus duplo superantibus; ovario ceylindraceo, glabro, pedicello: 'perlongo incluso e..7 em longo. | Magdalena: Santa Matra — Herbert =. Smith no. 2358. - f a7 27, > vu u Beschreibungen neuer Arten. et Die: Art ch nn H. Lehmanniana Kränzl. am nächsten, ist aber unterschieden durch die etwas kleineren Blüten, die Form der Petalen _ und des Labellums, den kürzeren Sporn und. das Rostellum. Monophyllorchis Schltr., nov. gen. . Sepala libera, obtusiuscula vel subacuta, glabra, lateralia obliqua. Petala sepalis similia, obliqua, obtusiuscula, basin versus lineari-angustata, glabra. Labellum e basi angustiore circuitu oblongum, quarta parte anteriore trilobum, columnam leviter amplectens, superne laeve, glabrum, lobis lateralibus brevibus, intermedio antico rotundato.. Columna gracilis, apoda, semiteres, glabra, apicem versus sensim paulo dilatata, clinandrio cueullato, dorso elato, marginibus denticulato. Anthera dependens, cucullata, dorso in carinam vel gibbum conicum obtusum producta: _ Pollinia 4-granulosa, per paria cohaerentia. -Ovarium per Un cla- vatum, 6-costatum, glabrum. Herba erecta, usque pedalis; radicibus fasciculatis, Me villo- | sulis, carnosulis ; caulibus gracilibus, teretibus, glabris, vaginis 3—4 brevibus ampleetentibus distanter obsesso, apice unifoliato; folio erecto-patente, sessili, ovali vel elliptico, acuminato, basi amplexicauli-cordato, textura tenui, subplicato; racemo terminali erecto, quam folium breviore, per- breviter pedunculato, laxe plurifloro; bracteis erecto-patentibus ovario S pedicellato vulgo brevioribus;. floribus erecto-patentibus, parvulis, illis el A 4 19 „de Bd rn ii 7 u 9 Pogoniae pendulae Ldl. paulo majoribus, tenuibus, glabris. Species singula adhuc nota, silvarum Colombiae tropiearum in- digena. Die Gattung ist in der Struktur der Blüten mit Pogonia nahe ver- wandt, aber habituell so völlig verschieden, daß es nicht angängig ist, sie mit ihr zu vereinigen. Die Stengel sind mit 3—4 kurzen dünnen Scheiden besetzt und tragen oben ein großes fast faltiges Blatt von dünner Textur. Darüber erhebt sich dann direkt der kurze Blütenstand. Wir haben also ein Habitusbild vor uns, das bei den Polychondreae bisher überhaupt noch nicht bekannt war. Monophyllorchis eolombiana Schitr., nov. spec. Terrestris erecta, 15—40 cm’ alta;, rhizomate valde abbreviato; radieibus. flexuosis, elongatis, villosulis; eabkibus graeilibus, erectis, tereti- bus, glabris, vaginis 3—4 brevibus, amplectentibus distanter obsessis, 14—30 cm longis, usque ad 3 mm diametro, apice unifoliatis; folio erecto- ‚patente, ovali vel elliptico, acuminato, basi amplexicauli-cordato, sub- plicato, 9—14 cm longo, medio vel infra medium 3,5—6,5 cm lato; racemo ‚ereeto, peduneulo brevi incluso 5—11 cm longo, laxe 7—12-floro; bracteis _ ereeto-patentibus, ovatis acuminatis, ovario pedicclato vulgo bene mino- ribus; floribus tenuibus glabris; sepalis ligulatis, obtusiuseulis, basin versus. L Er 0 R.Scohlechter. paulo angustatis, 1,4 mm longis, lateralibus obliquis; petalis“ here lineari-ligulatis, obtusiusculis, basin versus lineari-angustatis, quam sepala subaequilongis; labello 1,35 em longo, explanato inter apices loborum lateralium 5,5 mm lato, lobis lateralibus oblique triangulis, subacutis, _ brevibus, intermedio antico, late ovali, obtuso, 3,5 mm iongo, medio 3 mın ° lato; columna generis, pergracili, 1 cm longa; ovario pedicellato, ‚glabro, c. 8 mm longo. | | Cauca: 200-500 m. — M. Madero. | 2 Diese habituell überaus auffallende Pflanze ist von Madero in zwei Nummern gesammelt worden, von.denen aber nur die eine zwei Blüten besaß. Hoffentlich werden wir bald besseres und reichlicheres Material der Pflanze erhalten. Beim Trocknen nimmt die Pflanze eine schwärz- ‘liche Färbung an. | Pogonia acuminata Schltr., nov. spec. / Terrestris, ereeta, 55—70 cm alta; caule simpliei, tereti, stricto, laxe 4—5-foliato, basi vaginato, 4,5—5 mm diametro; foliis ereeto-paten- tibus vei suberectis, usque ad 14 em longis, infra medium usque ad 4 cm latis, glabris: racemo erecto, laxe pauci-(2—3-)floro; bracteis folis simili- -bus, nunc flores paulo superantibus, nune brevioribus; floribus in genere inter majores, erecto-patentibus, glabris, illis P. roseae (Ldl.) Hemsl. similibus ; sepalis lanceolato-ligulatis, acuminatis, 5,5 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulato-oblongis, longius acuminatis, basin versus sensim paululo angustatis, 5,2 cm longis, gquam scpala paulo latioribus; labello late oblongo, manifeste acuminato, basi concavula rotundato, indiviso, integro, basi glandulis 2. oblique clavatis ornato, lamellis 2 pa- rallelis, supra basin conspicue dilatatis, antice sensim angustatis et leviter erenulatis, in lineas 5 crenulatas e medio transeuntibus ‚apice confluentibus percurso, 5,35 cm longo, medio fere 1,9 cm lato; columna recta, gracili, apicem versus conspicue ampliata, 4,8 cm longa, elinandrii lobo dorsali elato, oblongo, lateralibus brevibus, truneatis, dentieulatis; ovario ee draceo, glabro, c.'2 cm longo. | Antioquia: ce. 1000 m. — M. Madero. Die Art steht der P. rosea (Ldi.) Hemsl. am nächsten, ist aber von & ihr unterschieden durch die deutlich zugespitzten Sepalen, Petalen und Labellum und durch die Verdickungen auf dem letzteren. kn Pogonia elegantula Schitr., nov. spec. Terrestris, ereceta, graeilis, 35—45 cm alta; caule simpliei, teretij; glabro, foliis 3—4 dissitis obsesso, ima basi vaginulato, 2,5—3 mm dia- metiente; foliis erecto-patentibus, oblongo-lanceolatis, subacutis, usque ad 5 em longis, infra medium usque ad 1,2 cm latis; floribus 1—2 dissitis, in genere vix inter mediocres, glabris, textura tenuibus; bracteis foliaceis, N U. Beschreibungen neuer Arten. _ 41 foliis superioribus persimilibus, ovario nunc dimidio longioribus, nunc brevioribus; sepalis ligulato-oblongis, obtusis, c. 2,4 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique oblongis, obtuse apiculatis, basin versus sensim paululo angustatis, textura quam sepala tenuioribus, 2,2 cm longis; labello circuitu oblongo, antice breviter trilobo, basi concavula glandulis 2 oblique elavato-oblongoideis ornato, carinis 3 leviter crenulatis, antice in 5 solutis in lobo medio in carunculas dentiformes solutis percurso, 2,2 cm longo, supra medium 6 mm lato, lobis lateralibus obtuse et late obliqui-triangulis valde obtusis, brevibus, intermedio antico, oblon go, obtuso, margine leviter undulato, 3,5 mm longo, vix 2 mm lato; columna recta, apicem versus . sensim ampliata, 1,4 cm alta, clinandrii lobo dorsali elato, oblongo, laterali- bus brevibus truncatis, paucidentatis; ovario sessili, cylindraceo, glabro, e. 1,4 em longo. FAT WET WPSON- VENTURE, Cauca: c. 1500 m. — M. Madero. Eine zierliche, ziemlich kleinblütige Art, welche an P. Rodriguezü Cogn. aus Brasilien erinnert, aber in der Lippe nicht unerheblich von ihr abweicht. | Pogonia Maderöi Schltr., nov. spec. _ Terrestris, erecta, habitu P. macrophylia Ldl. usque ad 30 cm alta; radieibus fasciculatis, villosis; caule basi repente, ad nodos radicante, tereti, carnosulo, laxe paucifoliato, basi vaginato, usque ad 5 mm diametro; foliis erecto-patentibus, elliptieis, acutis, basi in petiolum brevem, bası dilatata vaginantem angustatis, Jamina 6—7 cm longa, medio fere 2—2,5 cm lata; inflorescentia terminali, erecta, pauciramoeo, disticha, floribus in- elusis usque ad 8 cm longa, subsessili, basi vagina foliacea brevi protecta, densius pluriflora; bracteis erecto-patentibus, ovalibus, apiculatis, ovario fere 3-plo brevioribus; floribus erectis, in sectione mediocribus, illis P. modestae (Rodr.) Coen. similibus sed paululo majoribus, glabris; sepalis ligulatis, apiculatis, 1,7 cm longis, lateralibus falcatis, extus nervo mediano .carinato-incrassatis; petalis sepalis lateralibus valde similibus, subacutis, 1,5 em longis; labello e ungue lineari dimidio anteriore circuitu ovali, alte trilobo, nervo medio in medio labelli carinato-incrassato, caete- rum nudo, toto 1,5 cm longo, explanato dimidio anteriore 7 mm lato, lobis lateralibus oblique ovatis, obtusiuseulis, intermedio perlate obovato, obtusissimo,. margine leviter undulato, 5 mm longo et lato; columna leviter curvata pergracili, glabra, apicem versus paulo dilatata, 1,4 cm. longa, clinandrii lobo dorsali abbreviato, lateralibus duplo majoribus, oblongo-quadratis, apice truncato nenn, ovario sessili, glabro, eylindraceo, 1,5 cm longo. Caucea: c. 1500 m. — M. Madero. Die dritte Art der Untergattung Psilochilus. Von P. macrophylla Ldl. sowohl, wie von P. modesta Cogn. durch den langen Lippennagel a [ Ay re g“ 42 R.-Sehlechter. gut charakterisiert. P. surinamensis Ldl., welche Cogniaux zu Psilo- chilus verwiesen hat, gehört infolge ihrer gestielten Blüten besser zur Untergattung Triphora. Pogonia venusta Schltr., nov. spee. Terrestris, erecta, gracilis, ec. 45 em alta; caule simplici, stricto, tereti, laxe 2—3-foliato, basi vaginato, ec. 4 mm diametiente; foliis sub- erectis, oblongo-lanceolatis, acutis, basi amplexicaulibus, usque ad 8 em longis, infra medium ad 2 cm latis; racemo laxe 2—3-floro, erecto; bracteis foliaceis, foliis caulinis valde similibus, ovarium fere duplo superantibus; floribus in genere inter majores, erccto-patentibus, glabris, illis P. roseae (Ldl.) Hemsl. simibus, sed paulo majoribus; pelis ligulato-lanccolatis, acutis vel acuminatis, c. 6 em longis, lateralibus obliquis; petalis oblique oblongis, breviter acutatis, quam sepala fere duplo. latioribus, texura tenujoribus, basin versus sensim paulo angustatis, 5,6 em longis; labelle oblongo, apice subacuto, margine apicem versus leviter undulato, basi concavula rotundato, 5,6 cm longo, medio fere 2,1 cm lato, basi superne glanduli 2 obovoideis, semiimmersis, facillime caducis ornato, lamellia 2 supra basis conspicue dilatatis mox attenuatis leviter crenulatis cum linea mediara e medio leviter elevata et erenulata parallelis in apice ipso confluentibus pereurso; columna recta apicem versus ampliata, 3,3 cm longa, lobo dorsali elato, quadrato, lateralibus ahbreviatis, truncatis, denticulatis; ovario cylindraceo, glabro, ce. 2,6 cm longo. . Cauca: ce. 1500 m. — M. Madero. Wie P. acuminata Schltr. ist diese Art mit P. rosea (Ldl.) Here am nächsten verwandt. Sie ist unterschieden durch durch die breiteren. Petalen und die eingesenkten Kalli oder Drüsen am Grunde des Labellums. Vanilla ealyculata Schitr., nov. spec. ER Suffrutex carnosus, ramosus, alte scandens; ramis teretibus, laxe foliatis, c. 6 mm diametientibus; foliis patentibus patulisve, sessilibus, anguste oblongis, vel oblongo-lanceolatis, acutis, ec. 10 em longis, infra medium 2,3—2,7 cm latis; racemis ad apices ramulorum pauciramosis, densius pluri-vel mulifloris, sessilibus, rhachi carnosa subrecta; bracteis 'patentibus, ovatis, obtusiuseulis, ovario 5—6-plo brevioribus, carnosulis; floribus illis V. Chamissonis Kl. similibus sed minoribus; sepalis ligulatis,; obtusis, dimidio inferiore paulo angustatis, 5 mm longis, glabris, lateralibus obliquis; petalis sepalis lateralibus valde similibus et fere aequimagnis sed textura paulo tenuioribus; labelli ungue lineari, columnae marginibus omnino adnato, papilloso-puberulo, c. 1,8 mm longo, lamina elliptico- rhombea, antice altius excisa, marginibus dimidio anteriore undulata, basi columnae adnato, infra medium crista perdensa squamarum cuneato- flabellatarum dentatarum ornato, venis medianis 3—5 leviter inerassatis © IE Beschreibungen neuer Arten, 43 eaeterum nudo, 3 cm ‚longo, infra medium 2,5 cm lato; columna gracili, _ marginibus peralte labello adnata, 3,5 cm longa, glabra; ovario carnoso, ‚eylindraceo, ee er id coronato, glabro, c. 3,5 cm Sa | | - Cauca: 1000 m. —M. Maderd. “ Als nächstverwandte Art der vorliegenden ist V. Chamissonis Kl. zu betrachten. Von ihr unterscheidet sie sich durch kürzere, kleinere Blätter, kleinere Blüten, den deutlichen, an Epistephium erinnernden F- Außenkelch und die mehr rhombische Platte mit leicht verdickten Mittel- nerven. r _ Sobralia antioquiensis Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, elata; caulibus gracilibus, bene foliatis, vaginir foliorum striato-plurinervosis, sub lente minute verruculosis obtectis, rigi- dulis, ce. 4 mm diametientibus; foliis erecto- -patentibus, lanceolatis, acumina- tissimis, basi cuneatis, textura rigidulis, subtus neıvis 7—9 pıominulis ornatis, internodia fere 3-plo superantibus, 15—26 cm longis, medio vel F infra medium 3—4,8 cm latis; inflorescentia abbreviata, spathis acuminatie ih ey een u 2-3 sub lente minute verruculosis, usque ad 8 em longis eircumdata; floribus succedaneis, tenuissimis, glabris, ut videtur albidis, labello intus aureo, in genere mediocribus; sepalis oblongo-ligulatis, subacutis, basi eonnatis, parte libera c. 7 em longa, lateralibus obliquis, parte connata ce. 3,5 em longa; petalis sepalis similibus, tamen paululo latioribus, basin versus magis angustatis; labello eircuitu obovata, supra medium sinuoso, - (obscure trilobato), antice marginibus undulato, apice profundius exeiso eum apiculo parvulo interjecto, basi carina singula mediana bene alta, usque ad tertiam partem basilarem decurente ornato, sepala paulo longi- tudine superante, supra medium 4,5 em lato; columna gracili, glabra, apicem versus paulo dilatato, sepalis tertia parte breviore, auriculis latera- libus lanceolato-faleatis, subacutis, antheram paulo superantibus; ovario . eylindraceo, glabro. Antioguia: c. 1500 m. — M. Madero. Der Blütenfärbung nach steht die Art der 8. leucoxantha R. f. nahe, doch ist sie von ihr sowohl wie von den übrigen dieser _Eusobralia-Ver- wandtschaft durch das Vorhandensein einer einzigen ziemlich hohen Lameile ' auf der Lippe gekennzeichnet. Die Blüten sind für diese Gruppe mittel- groß. | er _Sobralia densifoliata Schltr., nov. "spec. Terrestris, erecta, c. 50 cm alta; radicibus eosane flexuosis, villosulis; caulibus simplieibus, teretibus, rigidulis, densius 8-—-10-foliatis, vaginis foliorum arcte ampleetentibus, striato-nervosis, sub lente minute _ werruculosis, primum minutissime furfuraceis, mox glabratis omnino 44 | > 0. BR. Schlechter: KL obteotis, 4«—5 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, elliptieis, acumi- 4 natis, basi truncato-rotundatis, internodia c. 4-plo superantibus, subtus nervis 7—9 prominulis ornatis, 12—15 cm longis, medio fere 4—5 cm latis; inflorescentia terminali, abbreviata, spathis 2—3 acuminatis dircumdata; floribus succedaneis, ut videtur niveis, labello fauce aureo; sepalis oblongo- ligulatis, obtusiuscule et breviter , acuminatis; basi breviter connatis, ©. 8 cm longis; lateralibus obliquis; petalis quam sepala similibus, aequi- longis, basin versus magis angustatis, quam sepala paulo latioribus; labello cireuitu obovato, antice obscure trilobato, antice marginibus undulate, apice ipso breviter exciso, 8 cm longo, explanato supra medium 4,5 cm lato, basi carinis 3 ornato, carunculis parvulis subulatis sparsis supra basin donato, fauce sparsim brunneo-maculato; columna pergracili, leviter curvata, c. 6 cm longa, auriculis lateralibus falcatis, obtusis, antheram excedentibus; ovario cylindraceo, glabro, ec. 3 cm longo. RATE Antioquia: c. 500 m. — M. Madero. Die Art ist in der Untergattung Eusobralia durch die gedrungenen, dicht beblätterten Stengel und die ziemlich derben, offenbar weißen, im Schlunde der Lippe goldgelben und braungefleckten Blüten Su het Sobralia exilis Schltr., nov. spec. Terrestris (?), erecta, gracilis, 45—60 cm alta; caulibus simplieibus, pro genere exilibus, ‚teretibus, basi vaginata excepta laxe 3—4-foliatis, vaginis foliorum striato-nervosis, arcte amplectentibus obtectis, 2—2,5 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus vel suberectis; anguste lanceolatis; acuminatis, basi cuneatis, nervis 5 prominulis subtus ornatis, glabris, 10—13 cm longis, infra medium 2—2,7 cm latis; inflorescentia terminali, abbreviata, spathis paucis arcte amplectentibus basi circumdata; floribus in subgenere parvulis, succedaneis, tenuibus, ut videtur albidis vel flavidis; glabris; sepalis liberis, ligulatis, acutis, c. 2,3 cm longis, lateralibus obliquis; -5-nerviis; petalis anguste falcato-ligulatis, acutis, 7-nerviis, quam sepala paululo angustioribus; labello eireuitu anguste oblongo, basi marginibus. breviter columnae adnato, apice obtusiusculo, integro, carinis 2 brevibus supra basin, carinis 3 suberenulatis infra apicem ornato, 2 cm longo, medio fere 5,5 mm lato; columna leviter curvata, pergracili, glabra, apicem versus paulo dilatata, 1,3 em longa, auriculis lineari-faleatis, subacutis, antheram excedentibus; ovario cylindraceo, glabro, Bach c. 1,5 cm longo., Cauea: c. 1800 m. — M. Madero. | | Eine sehr schlanke Art, welche neben 8. gracilis Schltr. unterzu- | bringen ist. Sie ist durch das schmale Labellum ausgezeichnet. Sobralia splendida Schltr., nov. spec. | ER Terrestris, erecta, valida, habitu 8. Bias Lind, R% ae foliato;, tereti, vaginis foliorum striato-nervosis obtecto, 9—10 mm diametiente ;- I i % F ; | ade a A a en Zu - 2, v,. 28 II. Beschreibungen neuer Arten. | 25. foliis erecto-patentibus, ellipticis, acuminatis, basi cuneatis, nervis 15—17 subtus prominulis ‚notatis, coriaceis, glabris, 40-45 cm ‚longis, medio fere 9—10 cm latis; racemo illo $. roseae Poepp. et End]. simili, terminali, erecto, fere usque ad 30 cm longo, sessili, rhachi valde flexuosa, glabra; bracteis lanceolato-cymbiformibus, acuminatis, 10—12 em longis, glabris; floribus suecedaneis, splendidis, illis $. roseae Poepp. et Endl. similibus, submajoribus; sepalis oblongo-ligulatis, acutis, basin versus sensim an- gustatis, quarta parte basilari connatis, 8,5—9 cm longis, glabris, late- ralibus obliquis; petalis quam sepala acquilongis, paulo latioribus et textura tenuioribus, caeterum similibus; labello‘e basi attennata sensim dilatato, oboväto, antice breviter exciso, marginibus antice undulato, columnam amplectente, explanate 9 cm longo, supra medium 4 cm lato, e basi usque infra medium carinis 2 parallelis ornato, nervo medio in medio laminae carinato-incrassato, seriebus vel lineis 2—4 papillarum subu- latarum e basi usque in medium laminae irregulariter de eurzentibus; columna leviter curvata, glabra, apieem versus bene ampliata, 5,7 cm longa, auriculis oblongo- falcatis, oblique apiculatis, brevibus; ovario eylindıaceo, glabro, c.4 cm longo. Cauca: c. 500 m. —M. Madera. ‚ Hier dürfte eine der pıächtigsten Arten, der Gattung vorliegen, welche bisher be kannt ge woıden ist. Leider liegen über die Blütenfärbung ‚bieher keine Angaben vor. Die Art steht der S. Rückeri Lind. am acheien ist aber unterschieden dureh die beiden zie mlich hohen Kiele und die auffallenden Fapilen reihen auf der basalen Hälfte der Lippen. en Elleanthus grandiflorus Schltr., zov. spec. | Terrestris, erectus, c. 40 cm a rhizomate de ee | radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus erectis, rigidis, simplici- bus, teretibus, laxe 3—4-foliatis, vaginis foliorum aıctiesime ‚amplecten- tibus, praesertim apicem versus dense verruculosis, juxta apicem utrinque breviter auriculatis omnino obtectis; foliis suberectis, anguste elliptico- lanceolatis, obtusiusculis, basi cuneatis, subtus nerviis 3 prominulis ornatis, rigidulis, glabris, 7,5—12 cm longis, medio fere 1,5—2,2 cm latis;Tacemo subpendulo, perlaxe 3—6-floro, usque ad 8 ‘em longo, peduculo brevi spatha amplectente donato; c. 2,5 cm longo, rhachi fractiflexa; bracteis oblongis, breviter acuminatis, rigidulis, florem subexcedentibus; flore ir genere permagno, tenui, glabro; sepalis oblongis, breviter acuminatis, ec. 1,1 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique oblongo-ligulatis, obtuse apiculatis, basin versus sensim paululo angustatis, quam sepala fere aequilongis, 5-nerviis; labello e bası ovali-concava in laminam late obovato-obcordatam, margine crenulatam expanso, 1,2 cm longo, columnam ‚amplectente, basi concava incrassatione anguste oblonga ornato; column&a E2 ER a a EM lu.” 46 RT m: u Schlechter. gracili, apiceem versus paululo ampliata, ementosa, 9 mm longa, elinandrio dorso altiore irregulariter erenulato; ovario cylindraceo, sessili, ah ee c. 1,1 cm longo. | Cauea: ec. 2000 m. — Mm. Madero. | Die größtblumige Art der Gattung, welche ich bisher kennen ee | habe. Die wenigblütigen, sehr lockeren Infloreszenzen mit der zickzack- artig gewundenen Rhachis erinnern an #. laxus Schltr., neben welcher ich der neuen Art einen Platz anweisen möchte. „. Elleanthus Smithii Schltr., nov. spec. Terrestris, erectus, elatus; caulibus simplieibus, bene foliatis, u foliorum arcte amplectentibus, pluristriato-nervosis omnino obtectis, c. 3,5—4 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, lanceolatis, acumi- natis, nervis primaris 7 subtus prominulis, usque ad 20 cm longis, medio fere usque ad 4 cm latis; racemo erecto vel suberecto, subsessili, densius. multifloro, eylindraceo, usgye ad 10 cm longo, 3 cm diametiente; bracteis patentibus patulisve, oblongis, obtusiusculis, ovarium vulgo paulo exce- dentibus; floribus in genere vix inter majores, patentibus, tenuibus; sepalis oblongo-lanceolatis, acuminatis, glabris, c. 8 mm longis, lateralibus falcato- obliguis, basi concava antice dilatata mentum obtusum breve formantibus; ; „petalis oblique ligulatis, subacutis, 9 mm longis; labello circuitu rhombeo- ovali, apice exciso cum apiculo minuto interjecto, dimidio anteriore mar- gine minute crenulato, 9,5 mm longo, medio 6,5 mm lato, basi excavata callo ovali longitudinaliter et profunde sulcato obtecto, carina usque infra medium labelli decurrente, nervis medianis leviter incrassatis minute papillosis; columna recta glabra, c. 7 mm longo, mento infrastigmatico - humili, obtuso, tamen a latere bene conspicuo; ovario cylindraceo, sparsim furfuraceo, c. 8 mm longo. Santa Marta: — Herbert H. Smith no. 2497. Die Art gehört zur Reichenbachschen- Gruppe „Columnares“, welche meiner Ansicht nach aber zum größten Teile zu Calelyna zu ziehen ist. Von den übrigen ist die Spszies durch das Labellum spezifisch gut unterschieden. Sertifera oloınkaan Schltr., nov. spec. | Epiphytica, erecta vel adscendens, 25-40 cm alta; rhizomate ae breviato; radicibus flexuosis, villosis; caulibus simplicibus, dense foliatis, rigidulis, vaginis foliorum verruculosis, omnino obtectis, teretibus, 3>—4 mm, : diametientibus; foliis erecto-patentibus, elliptico-lanceolatis, acuminatis, subtus nervis 5 prominulis donatis, 4,5—5,5 em longis, infra medium 1,2—1,5 cm latis; inflorescentiis®xillaribus, quam folia duplo fere brevi- oribus, pedunculo valde compresso, ancipiti, racemo valde abbreviato, 6—12-floro, rhachi usque ad 8 mm tantum longa; bracteis erecto-patenti- . * 1. Beschreibungen 'nener Arten. 47 bus, lanceolatis, acutis, dorso carinatis, ovario paulo brevioribus; floribus illis 8. purpureae Rchb. f. similibus sed paulo minoribus, glabris, sub- globosis; sepalis ‚oblongis, breviter acuminatis, 3-nerviis, nervo medio extus carinatis, 4 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulato _ oblongis, obtusiusculis, uninerviis, quam sepala subaequilongis; labello _ eireuitu suborbiculari, lamella transversa alta medio constricto, hypo- ' chilio eucullato- semigloboso, epichilio concavo reniformi apiculato, toto petalis aequilongo, ex planato 5 mm lato; columna gracili, 3,5 mm longa, juxta stigma margine utrinqgue auricula semiquadrata auceta; ovario . graeiliter eylindraceo, glabro, e. 5 mm longo. | _ __ Cauea: 2700 m. — M. Madero. "Eine recht interessante Entdeckung, da die Gattung bisher nur aus Peru und Ecuador bekannt war. Die Art ist von 8. purpurea Rchb. f. unterschieden dureh dichter beblätterte Stämmchen, mehr lanzettliche Blätter, kürzere Infloreszenzen, kleinere Blüten, viel schmälere Petalen und das erheblich anders gestaltete Labellum. Pseudocentrum sphaeroeorys Schltr., nov. spee. Terrestre, erectum, ec. 40—50-cm altum;; radicibus faseiculatis, carno- sulis, villosis; foliis basilaribus 5—7 ereeto-patentibus, graciliter petio- latis, glabris, lamina oblique et anguste elliptica, acuminata, basi cuneata, 6--7,5 cm longa, medio fere 2—3 cm lata, petiolo canaliculato, 10—11 cm longo; scapo stricto vel substrieto, tereti, glabro, vaginis c. 5 dissitis, amplectentibus, inferioribus in laminam ovatam acuminatam liberam dilatatis obsesso, supra basin c. 4 mm diametiente; racemo dense multi- floro, eylindraceo, 4-—-5 cm longo, ce. 1,6 em diametiente; bracteis ellipticis, acuminatis, flores vulgo paululo superantibus, erecto-patentibus; floribus in genere mediocribus, inversis, erecto-patentibus, extus sparsim et bre- viter pilosis, caeterum glabris; sepalo intermedio oblongo-lanceolato, obtuso, 1-nervio, 5 mm longo, lateralibus in galeam erectam, globosam, c. 6 mm altam usque infra apicem connatis, obtusis, 5-nerviis; petalis porrectis, subfalcato-Iigulatis, obtusiusculis, uninerviis, basin versus paululo angustatis, 4,5 mm longis; labello erecto, apice arcuato-decurvo, vi explanato c. 8 mm longo, lobis lateralibus basilaribus, parvulis, falcato- oblongis, obtusis, intermedio elongato, lineari, obtusiusculo, canaliculato ; columna brevi, cerassiuscula, rostello breviter subulato, erecto; ovario subsessili, gracili, fusiformi-cylindraceo, glabro, 6 mm longo. CAuca: c. 3000 m. — M. Madero. Die Art dürfte dem P. sylvicola Bchb. f. am nächsten stehen, unter- | scheidet sich aber durch kleinere, länger gestielte Blätter, längere Brakteen. _ und die Form des Labellums. j = Bi = : | 48 R. ge 3 Aa eolomihiane Schltr., nov. spec. | | Be: Terrestris, erecta, 40-50 cm alta; radieibus fakerculatik. ernönge villosulis; foliis basilaribus nondum notis; scapo gracili, strieto vel sub} stricto, tereti, vaginis pluribus (13—15) arcte amplectentibus, acuminatis; pallidis (albidis), diaphanis fere omnino obtecto, c. 4 mm diametiente; racemo erecto, perdense multifloro, anguste cylindraceo, 7—8 cm longo; | ce. 1 cm diametiente; bracteis ovalibus, obtusis, apice deflexis; gquam flores 3 subaequilongis, diaphanis; floribus parvulis, inversis; sepalis anguste oblongis, obtusis, uninervüs, 3 mm longis, glabris, intermedio decurvo, lateralibus obliquis, suberectis, intermedium vix excedentibus; petalis revolutis, oblique oblongo-ligulatis, obtusis, subintegris, uninervis, sepalo intermedio subaequilongis; labello ereeto, subglokoso-cucullato, sepalis lateralibus paulo breviore, extus glabro, intus minute papilloso, osti@ contracto, anguste oblongo, margine acute, dense et inacqualiter serrulato- denticulato, nervis 5 intus ornato, lateralibus parum ramosis, glandulis 2 basilaribus oblongoideis, leviter incrassatis; columna perbrevi, apice subglobosa, rostello truncato, breviter emarginato; ovario oblongoideo, glandulis sessilibus sparsis obtecto, e. 3—4 mm longo. Antıoquia: — M. Madero no. 23 (typus). Cauca: — M. Madero no. 98. In der Tracht erinnert die Art am meisten an 4. Weddelliana (Rehb. f.) Schltr., ist aber durch die Korm des Labellums Bir unter- schieden. EA Aa dentieulata Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, fere pedalis; scapo substrieto, vaginis pluribus ‚hyalinis, arcte amplectentibus, apice ligulato-productis fere omnino obtecto, c. 3 mm diametiente; racemo dense multifloro, anguste eylindraceo, usque ad 10 cm longo, 8—9 mm diumetiente; bracteis hyalinis, ovato- lanceolatis, obtusiusevlis, dimidio superiore deflxis, flores longitudine paulo excedentibus; floribus in genere mediocribus, inversis, tenuibus; sepalo intermedio anguste oblongo, obtuso, recurvo, uninervio, 3 mm longo, lateralibus obliquis, oblongo-ligulatis, obtusis, uninerviis, intermedium explanatum apieibus haud excedentibus, labello paululo brevioribus, glabris; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusis, scpalo intermedio sub“ aequilongis; l&bello subgloboso-cueullato, ostio valde contracto, sepala lateralia subexedente, nervis 3 medianis lateralibus cum ramis pauci- ramulosis ornato, intus glabro, marginibus basi excepta breviter e& irregu- lariter denticulato, basi margine utrinque glandula retrorsa oblongoidea eonnata ornato; columna brevi, rostello truncato, breviter emarginato; ovario cylindraceo-oblongoideo, glandulis sparsis sessilibus ornato, c. 3,5 mm longo. II. Beschreibungen neuer Arten. 49 Cauca: e. 3500 m. — M. Madero. > Leider fehlen die unteren Teile der beiden vorliegenden Bhülendchäßte, Habituell dürfte die Pflanze der A. Maithewsit (Rehb. f.) Schltr. ähneln, ist aber in den Blüten vor ihr und allen anderen bis jetzt beschriebenen dadurch kenntlich, daß das Labellum am Rande nur kurz und UNEEBES mäßig gezähnelt, nicht zerschlitzt ist. Aa Maderoi Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 50—70 cm alta; radieibus fasciculatis, carnosis, villosulis; foliis basilaribus 4—6 erecto-patentibus, lanceolato-ligulatis, acutiusculis, basi sensim in petiolum 4,5—6 cm longum angustatis, glabris, - lamina 7—11 cm longa, medio fere 1,3—2 cm lata; scapo striceto vel sub-. strieto, tereti, vaginis pluribus 12—-14 amplectentibus, acuminatis, tenui- bus, diaphanis, brunescentibus fere omnino obtecto, 4,5—6 mm: medio ‚fere diametiente; racemo perdense multifloro, cylindraceo, erecto, usque ad 15 cm longo, bracteis exclusis e. 1,4 cm diametiente; bracteis e basi erecto-patente patentibus, lanceolatis vel ovato-lanceolatis, acuminatis, flores multo superantibus, diaphanis; floribus parvulis, illis A. paleaceae (H. B. Kth.) Schltr. similibus sed majoribus, inversis; sepalis‘ oblongis, obtusis, uninerviis, intermedio recurvo 3,5 mm longo, lateralibus erectis, falcato-obliquis, c. 4mm longis; petalis recurvis, oblique ligulatis, obtusis, uninerviis, integris, sepalo intermedio subaequilongis; labello erecto, ovoideo-cucüullato, sepalis lateralibus paululo breviore, ostio contracte, anguste oblongo, margine acutissime et dense serrato-dentato, basi con- tracta integra, glandulis basilaribus vix incrassatis, brunneis, nervis ramosis 5 intus ornato; columna brevi, rostello truncato, breviter emarginato; ovario oblongoideo, apice corona pilorum subulatorum Pen eircum- dato, 3 mm longo. / Ä | Cauca: c. 2800 m, — =. Madero. Äußerlich besitzt die Art sehr große Ähnlichkeit mit A. a (H. B. et Kth.) Schltr., doch sind die Scheiden des Stengels und: die Brakteen mehr von brauner Färbung, die Blüten größer, die Petalen ganz- randig und die Lippe an der Mündung nicht so tief zerschlitzt wie.bei - jener. Charakteristisch ist ferner der Kranz von abstehenden Papillen- haaren, welcher das Ovarium am Grunde der Sepalen umgibt. Aa nigrescens Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 30-40 cm alta; radieibus fasciculatis, carnosis, villosulis; foliis basilaribus 3—4 erecto-patentibus, anguste-ellipticis, sub- ‚\acutis, basi in petiolum brevem, ce. 1,5-cm longum angustatis, lamina, ce. 3 cm longa, medio fere c. 1 cm lata; scapo erecto, stricto vel substricto- vaginis 10—12 arcte amplectentibus, acuminatis, einerascentibus, dia- phanis fere omnino obtecto, c. 3,5 mm diametro; racemo dense multi- Die Orchideenflora vonsColombia. Fedde Rep, Beih, VI. Bg. 4. 4 50 | R. Sehlechter. £loro, eylindraceo, 4—-5 cm longo, ce. 1 cm diametiente; bracteis subpatenti- - bus, lanceolatis, acuminatis, flores manifeste excedentibus, apieibus mox decurvis; floribus in genere mediocribus, exsiecatione nigrescentibus, inversis; sepalis oblongis, obtusis, uninerviis, intermedio recurvo, 3,5 mm longo, lateralibus obliquis, suberectis, ce. 4 mm longis; petalis oblique - ligulatis, obtusis, uninerviis, revolutis, sepalo intermedio subaequilongis; labello erecto, ovoideo-cucullato, sepalis lateralibus subaequilongo, ostio contracto, anguste oblongo, margine inaegualiter lacerato, extus glabro, intus minutissime papilloso, nervis ce. 7 apices versus parum ramosis ornato, glandulis basilaribus 2 subreniformi-oblongoideis, incrassatis; columna brevi, rostello semilunato pramorso; ovario oblongoideo, sparsim et bre-. viter glanduloso-pilosulo, c. 4 mm longo. Cauca: c. 3000 m. — M. Madero.. Vor allen übrigen ist diese im Habitus an A. Matthewsii (Behb. f.). _ Schltr. erinnernde Art leicht dadurch zu erkennen, daß die Blüten beim Trocknen eine fast schwarze Färbung annehmen. Preseottia filiformis Schltr. nov. spec. Terrestris, erecta, e. 25 cm alta; radieibus fasciculatis, cylindraceo- fusiformibus, villosulis; foliis basilaribus 3—4 erecto-patentibus, elliptico- oblongis, apiculatis, basi cuneata in petiolum brevem, latum, 5-—7 mm longum angustatis, 2—8,5 cm longis, medio fere 1—1,3 em latis; scapo gracillimo, filiformi, subflexuoso, vaginis c. 5 arcte amplectentibus, acumi- natissimis, dissitis obsesso, c. 1,5 mm diametro; racemo pro genere laxe multifloro, c. 7 cm longo, erecto; bracteis elliptico-lanceolatis, acuminatis, ereeto-patentibus, ovario fere aequilongis; floribus minutis, suberectis, glabris, illis P. oliganthae Ldl. similibus, inversis; sepalis oblongis, sub- acutis, uninerviis, intermedio 1,5 mm iongo, lateralibus obliquis, basi connata labellum amplectentibus, glabris, 2 mm longis; petalis oblique linearibus, obtusis, sepalo intermedio paululo brevioribus; labello e basi breviter unguiculata ovato-cucullato, breviter acuminato, basi subsagittato- auriculato, 3-nervio cum nervis lateralibus brevibus simplicibus, textura pro genere tenui, sepalis lateralibus fere aequilongo; columna brevi, r. erassiuscula, rostello semiorbieulari, apice emarginato; ovario sessili, cylindraceo-fusiformi, c. 2 mm longo. | Cauea: 1800 m. — M. Madero. | | Durch die Lippe zeichnet sich diese Art vor allen übrigen aus. Sie ist am Grunde fast pfeilförmig geährt, dann eiförmig,stark halmförmig , konkav und sehr deutlich zugespitzt, dabei von viel dünnerer Konsistenz als bei irgendeiner anderen bisher bekannten Art. Im Habitus erinnert die Pflanze am meisten an P. oligantha Id. I. Beschreibungen neuer Arten 51 ' Preseottia graeilis Schltr., nov. spec. | Terrestris, erecta, gracilis, 18—27 cm alta; radieibus fasoieulatis, subfusiformi-clavatis, villosulis; foliis basilaribus c. 3, erecto-patentibus, ‚elliptico-oblongis, obtusiuseulis, basi cuneata in petiolum 6—12 mm | longum angustatis, 25—3 cm longis, medio fere I—1,5 cm latis; scapo gracili, subflexuoso, vaginis 3—4 amplectentibus, acuminatissimis, dissitis ‚obsesso, tereti, glabro, 1,5—2 mm diametro, racemo densius multifloro, angusto, usque ad 9 cm longo, ec. 4-5 mm diametro; bracteis erecto- patentibus, elliptico-lanceolatis, acuminatis, ovarium paulo superantibus ; floribus in genere minutis, inversis; sepalo intermedio ovato, obtusiusculo, uninervio, 1,5 mm longo, lateralibus obliquis, late oblongis, obtusiuseulis, uninerviis, basi connata labellum basi amplectentibus, 2 mm longis; petalis oblique ligulatis, obtusis, sepalo intermedio paulo brevioribus; labello earnoso, suborbiculari-cucullato, apice subretuso-obtusissimo, basi in auriculas 2 breves, oblique triangulas, obtusas, incrassatas producto, brevissime unguieulato, intus papilloso-puberulo, sepalis lateralibus paulo breviore, 3-nervio; columna perbrevi, crassiuscula, rostello semiquadrato, apice emarginato; ovario sessili, cylindraceo, glabro, ec. 2 mm longo. Antioquia: c. 2000 m. — M. Madero. Habituell erinnert auch diese Art stark an P. oligantha 1dl. von Westindien, ist aber spezifisch gut unterschieden durch die innen papillös- behaarte Lippe, welche im Gegensatz zu der ebenfalls habituell recht ähnlichen P. filiformis Schltr, von der Bei der es sonst allgemein üblichen dicken Konsistenz ist. Preseottia longifolia Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, gracilis, c. 1 m alta; radieibus fasciculatis, flexuosis, earnosis, villosulis; foliis basilaribus 3—5, ereetis vel suberectis, longi- petiolatis, lamina elliptico-lanceolata, acuminata, basi cuneata, 18—25 cm _ longa, mediö fere 3,8—5,2 cm lata, petiolo canalieulato, gracili 20—27 cm longo; scapo gracili, tereti, glabro, vaginis c. 10 dissitis, amplectentibus, acuminatis Obsesso, supra basin ad 7 mm diametiente; racemo dense ‚multifloro, elongato, usque ad 20—25 em longo, erecto, illo P. stachyoides (Sw.) Ldl. simili sed densiore; bracteis erecto-patentibus, anguste lanceo- Jatis, acuminatis, flores vulgo excedentibus; floribus erecto-patentibus, in genere mediocribus, glabris, inversis; sepalis ligulatis, obtusis, revolutis, uninerviis? basi connatis, 4 mm longis, lateralibus basi dilatata labelli ' basin amplectentibus; petalis Jlinearibus, obtusis, quam sepala subaequi- longis, revolutis; labello angute oboideo-cucullato, obtuso, apicem versus leviter contracto, ostio angusto, auriculis basilaribus satis Jongis, lineari- falcatis, obtusis, ungue late lineari, satis longo, toto 4 mm longo; columna - medioecri, rostello BR, profundius exciso; ovario cylindraceo, glabro, 6 mm longo. | 4* 52 Mn 3 Schlechter. | | 2: ” Antioquia: c. 2000 m. — M. Madero. | h Durch die langen, schmalen Blattspreiten und das cha förmige Labellum mit ziemlich langen basalen Öhrchen ist diese Art vor allen übrigen leicht zu.erkennen. Sie ist eine der höchsten bis jetzt en gewordenen. Bei dieser Gelenke sei auch gleich darauf aufmerksam gemacht, daß entgegen der Ansicht einiger Autoren die westindische P. stachyoides Ldl. von der brasilianischen P. colorans Ldl. spezifisch durchaus ver- schieden ist. SR s Preseottia Smithii Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 40—45 cm alta; radieibus fasciculatis, carnosis, elongatis, villosulis; foliis basilaribus c. 3, erecto-patentibus, petiolatis, oblique oblongis vel elliptieis, acuminatis, basi rotundato-cuneatis, lamina 6—10 cm longa, medio fere 2,1—3,4 cm lata, petiolo gracili, canaliculato, 4—7,5 cm longo; scapo gracili, stricto, vaginis 5—6 acuminatis, amplecten- tibus, dissitis donato, tereti, glabro, c. 2 mm diametro, racemo subdense multifloro, elongato, 10—15 cm longo, c. 9 mm diametiente; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovarium subaequantibus; flori- bus in genere inter minores, glabris, inversis; sepalis oblongo-ligulatis, obtusis, apicem versus paulo-angustatis, vix 3 mm longis, lateralibus obliquis, basi dilatata connata basin labelli amplectentibus; petalis oblique ligulatis, obtusis, quam sepala paulo brevioribus et angustioribus; labello erecto, oblongo-cucullato, carnoso, basi utrinque in auriculam semi- oblongam parvulam producto, 3,25 mm longo; columna dorso ‚sepalo intermedio adnata, e basi angustiore dilatata, 1,5 mm longa, rostello per- lato, truncato, medio breviter exciso; ovario a PobEe :c. 4 mm longo. - Magdalena: Santa Marta, 4000 fi. — H. H. Smith r no. 2277. Tele, ‚Die Art besitzt große Ähnlichkeit mit der westindischen P. nach seäet Ldl. und ist unter diesem Namen verteilt worden. Sie ist von ihr spezifisch unterschieden durch wenig größere Blüten, breitere Petalen, das viel fleischigere, am Grunde mit ganz anders gestalteten Öhrchen verschene Labellum und die längere Säule mit viel breiterem Rostellum. Auch die brasilianische P. colorans Ldl. ist ganz zu Unrecht mit ?. a. Jdl, vereinigt worden. Gomphichis brachystachys Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, c. 30-40 cm a ta; radieibus carnosis, fascioulatis, villosulis, foliis basilaribus 4—5 subrosulatis, erecto-patentibus, oblongis vel oblongo-ligulatis, breviter acuminatis, vix petiolatis, 4—-7 cm longis, medio fere 1—1,4 cm latis; scapo stricto vel substrieto, tereti; vaginis I. Beschreibungen neuer Arten. a 53 e. 7 amplectentibus, acuminatis, inferioribus foliaceis obsesso, apicem versus breviter glanduloso-puberulo, 2,5—3,5 mm diametro; racemo eylindraceo, perdense multifloro, pro genere brevi, 3—4 cm longo, c. 1,4 cm diametro; bracteis ovato-ellipticis, acuminatis, erecto-patentibus, dimidio superiore recurvis, floresfere aequantibus; floribus in genere inter minores, inversis; sepalis oblongis, valde obtusis, concavis, 3-nerviis, extus pilis tenuibus glandulosis obsessis, 4 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique elliptieis, obtusis, 3-nerviis, basin versus cuneato-angustatis, marginibus latere utrinque pilis reversis ciliatis, sepala longitudine sub- aequantibus; labello supero, dimidio inferiore medio cucullato-concavo, 5-nervi, explanato late rhombeo, subtrilobo, dimidio superiore medio in- crassato, foveato, 4 mm longo, medio fere 3 mm lato, medio intus dense papilloso; columna genuflexa, e.3 mm longa, brevissime et dense papilloso- - puberula, basin versus glabrata; ovario ovali, dense et tenuissime glandu- loso-pilosulo, c. 5 mm longo. | Cauea: = M. Madero. Vor allen übrigen Arten außer G. alba Lehm. et Kränzl. unterscheidet sich die vorliegende durch die kurzen, dichten Blütentrauben. Vor @. alba Lehm. et Kränzl. ist sie durch die viel kleineren Blüten mit den sehr feinen Drüsenhaaren auf den Sepalen und dem Ovarium kenntlich. Gomphichis caueana Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 55-60 cm alta; radieibus fascieulatis, flexuosis, villosulis; foliis basilaribus c. 8, erecto-patentibus, ligulatis, acutis, basin versus sensim paululo angustatis, carnosulis, glabris, 12—20 cm longis, medio vel supra medium 1,8—2,2 cm latis; scapo strieto, validiusculo, vaginis c. 9 alte amplectentibus, obtusiusculis vel subacutis fere omnino obtecto, apicem versus glanduloso-pilosulo, supra basin c. 6 mm diametro; racemo dense multifloro, eylindraceo, c. 5—6 cm longo, 1,7 cm diametro; bracteis erecto-patentibus lanceolatis, subacutis, flores vulgo paulo super- antibus; floribus in genere mediocribus, inversis; sepalis oblongis, obtusis, : 8 mm longis, glandulis sessilibus subdense obsessis, lateralibus obliquis; petalis sepalo intermedio margine interiore agglutinatis, obligue oblongis, obtusis, 2-nerviis, basin versus sensim paululo angustatis, margine pilis leviter reversis ciliatis, 7,5 mm longis; labello brevissime unguiculato, basi subcordato, quadrato-rhombeo, antice in lobulum semioblongum obtusum, toris 2 cum sulca mediana obtectum, apiealem contracto, mar- ginibus basi incurvis, tertia parte basilari excavato, medio papilloso, 8 mm longo, infra medium 6 mm lato; columna genuflexa generis, infra stigma pulvinato-tomentosa, caeterum minute papilloso-puberula, 5 mm longa; ovario oblongoideo, sessili, brevissime glanduloso-pubernlo. sessili, 8 mm longo. b4 R. Schlechter. . Cauca: c. 3500 .m. — M. ma Am nächsten dürfte die Art der @. alba Lehm. et Kränzl. RR ‘der sie auch habituell ähnelt, doch hat sie schmälere, beider seits am Rande EIIORTEREND gewimperte Petalen und ein reeht verschiedenes La- helles Gomphichis hetaerioides Schitr., nov. spec. . Terrestris, erecta, 55—70 cm alta; radicibus fasciculatis, eh elongatis, breviter lanatis; foliis basilaribus3—5, erecto-patentibus, lanceo- lato-elliptieis, acuminatis, glabris, basi sensim in petiolum ce. 4 cm longum basi dilatata caulem amplectentem angustatis, lamina 7—12 cm longa, medio fere 2—3 cm lata; scapo stricto vel substricto, vaginis c. ö, am- plectentibus, acuminatis, dissitis, inferioribus subfoliaceis obsesso, tereti, apicem versus dense et breviter brunneo-puberulo, supra basin 3,55 mm. diametro; racemo erecto, stricto, subdense multifloro, angusto, 14—18 cm . 4 N . longo, 1,3—1,5 cm diametro, rhachi dense brunneo-tomentella; bracteis erecto-patentibus, oblongo-lanceolatis, acutis, ovarium acquantibus vel paulo superantus; floribus illis @. viscosae (Rehb. f.) Schltr. similibus et ; fere aequimagnis, inversis; sepalis oblongis, obtusis, concavulis, extus basin versus sparsim pilis retrorsis obsessis, 3,5—8,75 mm longis, lateralibus obliquis; petalis sepalo intermedio aequilongis margine interiore leviter agglutinatis, oblique ellipticis, obtusis 3-nerviis, mareinibus apice excepto dense retrosim ciliatis; labello supero concavo, e basi perbreviter sed distinete unguiculata eircuitu perlate ovato, basi subtruncato-rotundata, dimidio inferiore excavato, 3,5 mm longo, supra basin 3,5 mm lato, lobis . lateralibus semiorbieulari ovatis, obtusatis, antico semioblongo, obtuso, medio intus dense papilloso-puberulo, incrassatione oblonga, e medio usque ad apicem lobi intermedij (illum omnino obtegente) ornato; columna vald genuflexo-recurva, mediocri e basi angustiore sensim paululo dilatata, dimidio superiore villosulo- tomentella; ovario sessili, oblongoideo, re- _ trorsim brunneo-pilosulo. . : | - Cauca: c. 2400 m. — M. Madero. Von @. scaposa Schltr. unterscheidet sich diese der @. viscosa (R. f.) Schltr. ebenfalls nahestehende Art durch’ weniger kräftigen Wuchs, die Form der Blätter, weniger dichte Behaarung der Blüten und die Form der Petalen und des Labellums. Gomphichis laneipetala Schitr., nov. spec. Terrestris, erecta; ce. 60 cm alta; radieibus fasciculatis, flexuosis,- villosis; foliis basilaribus c. 3, ereeto-patentibus, sub anthesi jam sub- emarcidis, lineari-ligulatis, subacutis, basin versus sensim paulo angustatis, textura more generis crassiusculis, glabris, usque ad 13 em longis, medio fere ad 1,3 cm latis; scapo strieto, vaginis pluribus (ad 10) arctius amplec- ö A 2 E . a 0.1: Beschreibungen neuer Arten. 55 tentibus inferioribus laminatis obtecto, tereti, apicem versus glanduloso- puberulo, supra basin 6,5—7 mm diametiente; racemo perdense multi- floro, eylindraceo, usque ad 7 em longo, c. 2,2 cm diametro; bracteis ereeto-patentibus, oblongis, acutiusculis, flores fere aequantibus; floribus in genere mediocribus, inversis, albis, exsiccatione haud brunnescentibus; sepalis oblongis, obtusis, 3-nerviis, praesertim basin versus extus spaısim glanduloso-pilosis, 7,25 mm longis, lateralibus obliquis; petalis sepalo intermedio margine interiore leviter agglutinatis, oblique lanccolatis, obtusiuscule acuminatis, basin versus sensim paululo angustatis, um- nerviis, minute puberulis, margine longius et tenuiter ciliatis, quam sepala subaequilongis; labello incumbente, brevissime et late unguieulato e basi Jate rhombea concava dimidio anteriore linguiformi-angustato, apice triangulo obtuso, marginibus basin versus aurieulisque pukerulis incurvis, intus medio excavato, papilloso, infra apicem toris 2 sese tingentibus | minute papillosis ornato, toto 7,75 mm longo, infra medium 5 mm lato } columna genuflexa generis, infra stigma pulvinato-papillosa, 4 mm longa; _ ovario oblongoideo, breviter glanduloso-pubeıulo, 6 mm longo. » Cauca: 3500 m. — M. Madero. Vor alien übrigen ist diese Sp:zies durch das vorn lang ausgezogene "Labellum and die auch im gepreßten Zustande ihre weiße Färbung be- haltenden Blüten gekennzeichnet. Habituell erinnert sie an @. alba Lehm. et Kränzl. Auch die lanzettlichen Petalen bilden ein gutes Merkmal - der Art. - | rl ER - Gompbiehis seaposa Schitr., nov. spec. Terrestris, erecta, elata, 170 em alta; radicibus flexuosis, carnosulis, fascieulatis, villosis; foliis basilaribus ereceto-patentibus ec. 3-4, ligulatis, acutis, ce. 23—30 cm longis, medio fere 2,4—2,8 cm latis; scapo stricto valido, tereti, glabro, apicem versus dense glanduloso-pu berulo, vaginis ec. 8 acuminatis, dissitis, decrescentibus obsesso, supra basin c. 1 cm dia- metiente; racemo dense multifloro, eylindraceo, usque ad 30 cm longo, sub anthesi c. 1,4 cm diametiente ; bracteis lanceolatis, acuminatis, erecto- patentibus, quam flores paulo brevioribus vel subaequilongis; floribus in genere mediocribus, inversis; sepalis oblongis, obtusis, c. 5 mm longis, sparsim et breviter glanduloso-pilosulis, intermedio porrecto, lateralibus ineumbentibus, obliquis, concavis; petalis sepalo intermedio maigine 'interiore agglutinatis, oblique oblongis, obtusis, supra medium paulo RT dilatätis, apice excepto margine longius ciliatis, 5 mm longis; labeilo -eirceuitu suborbieulari, dimidio inferiore medio excavato, antice in lobum carnosum, obtusum, eanalieulatum producto, basi Jate euneato, supra basin margine utrinque in glandulam intramarginalem inerassato, medio intus papilloso, 5 mm longo, medio 3,5 mm lato; columna genuflexo- 56 - R. Schlechter. curvata, medio villosa, infra stigma antice glabrata; ovario sessili, Se draceo, dense glanduloso-pilosulo, 6 mm longo. | | Cauca-Antioquia: 2800 m. — M. Madero. Die höchste aller bis jetzt bekannten Arten der Gattung. Sie ist ausgezeichnet durch den steifen, sehr hohen Schaft. In der Struktur der Blüten steht sie der @. viscosa (Rehb. f.) Schltr. am nächsten. Pteriehis acuminata Schltr., nov. spec. ° Terrestris, erecta, 30-50 cm alta; radieibus fasciculatis, subfusi- formi-carnosis, villosulis; folio basilari erecto, singulo, petiolato, lamina anguste oblonga, breviter acuminata, basi cuneata, ce. 4,5 cm longa, medio fere 1,2 cm lata, textura pro genere crassiuscula, petiolo graeili, eanalieu- lato, c. 3,5 cm longo; scapo stricto, tereti, glanduloso-piloso, basin versus glabrato, vaginis c. 5 acuminatis, amplectentibus dissitis donato; racemo sublaxe S—16-floro, usque ad 20 cm longo, erecto, strieto; bracteis, erecto- . patentibus, ovato-lanceolatis vel lanceolatis, acuminatis, ovario vulgo subaequilongis, nune paulo brevioribus; floribus in genere. mediocribus, suberectis, inversis; sepalis anguste ovatis, obtusiuscule acuminatis, extus dense et breviter glanduloso-puberulis, 8,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis porrectis, oblique elliptieis, obtusiuseule acuminatis, basin versus | sensim paulo angustatis, glabris, 9 mm longis, i. e sepala paululo exceden- tibus; labello cucullato-concavo, explanato reniformi in Acumen satis magnum obtusiusculum producto, basi truncatissimo, 7 mm longo, supra basin 9 mm lato; superne glandulis minütis sessilibus obtecto, margines versus serie glandarum magnarum ornato, 5—7-nervato cum nervis late- ralibus parum ramosis; columna perbrevi generis, rostello subulato; ovario sessili, cylindraceo-fusiformi, dense et breviter glanduloso-puberulo, c. 9 mm longo. Antioquia: 3200 m. — M. Madero. Durch die sehr charakteristische Form des Labellums ist diese, hohe Art der Gattung recht gut gekennzeichnet. Pterichis tomentosula Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, pro genere parvula, 17—20 cm alta; radieibus crassis brevibus, cylindraceis vel oblongoideis, villosulis; folio basilari singulo, erecto, carnosulo, oblongo-spathulato, breviter apieulato, basi in petiolum eanalieulatum, ec. 2,5 em longum angustato, lamina e. 4 cm longa, supra medium 1,5 em lata; scapo erecto, strieto, brunneo-glanduloso- tomentosulo, basin versus dense glanduloso-piloso, vaginis 3—4 acuminatis, amplectentibus obsesso, ec. 3 mm diametro; racemo dense 6—8-floro, erecto, c.5—6 em longo; bracteis elliptieis, acuminatis, glanduloso-tomento- sulis, ovarium dimidio fere excedentibus; floribus in genere inter minores, f L . 4 E ‘TE Beschreibungen neuer Arten, | 57. inversis; sepalis ovato-lanceolatis, obtusiusculis, extus glanduloso-pilosis, 3-nervüs, ce. 7,5 mm longis, lateralibus obkquis; petalis oblique lanceolatis obtusiuseulis, margine anteriore infra medium paulo dilatatis, uninerviis, glabris, 7,5 mm longis; labello eucullato-concavo, explanato reniformi antice in lJobulum oblongum obtusum producto, basi truncatissimo-retuso, brevissime subunguieulato, 7 mm longo, supra basin 6,5 mm lato, superne densius glandulis sessilibus obteeto, 7—9-nervio cum nervis lateralibus parum ramosis, margines versus serie glandularum magnarum -ornato; „ eolumna perbrevi genetis, rostello subulato; ovario glandulis rufis stipitatis dense tomentosulo, cylindraceo-fusiformi, c. 8 mm longo. Cauca: — M. Madero. _ Durch die dichte, mit braunen Drüsen dicht besetzte Behaarung, besonders des Ovariums und der Rhachis ist diese gedrungene Art leicht zu erkennen. | | Craniches antioquiensis Schitr., nov. spec. % Terrestris, erecta, c. 40 cm alta; radieibus fasciculatis, carnosulis, villosis; foliis basilaribus 1—2, suberectis, petiolatis, lamina late ovalı, subacuminata, basi breviter cordata, glabra, ec. 7 cm longa, medio fere e. 4 cm lata, petiolo carnosulo, leviter canaliculato, c. 7 cm longo; scapo strieto, vaginis 6—7 arete amplectentibus, acuminatis obsesso, pro affini- tate crassiusculo, apicem versus breviter glanduloso-puberulo, supra basin 5 mm diametro subattingente ; racemo dense multifloro, eylindrico, 8S—10 em - longo, ce. 1,7 cm diametro; bracteis subpatentibus, lanceolatis, acuminatis, . ovario paululo brevioribus; floribus illis ©. ciliatae Kth. similibus, sed paululo minoribus et erassioribus, inversis; sepalis oblongis, obtusis, glabris, e.3 mm longis, intermedio 3-nervio, lateralibus 3-nerviis oblique ovato- oblongis; petalis oblique oblongo-ligulatis obtusis, margine longius. ciliätis, eum glandulis breviter stipitatis interjectis, uninerviis, quam sepala sub- aequilongis; labello suborbieulari, paulo latius quam longo, basi sub- eucullato concavo, nervis 3 incerassatis intermedio apicem versus pauci- ramoso, lateralibus ramulis 5—6 reetangulariter versus margines decurren- tibus auctis ornato, 2,75 mm lato, 2—2,25 mm longo; columna brevi, erassiuscula; ovario graeilius fusiformi, glabro, c. 6 mm longo. Antioquia: c. 2000 m. — M. Madero. / Die Art steht der €. sororia Schltr. aus Ecuador entschieden sehr nahe, ist aber kräftiger und fleischiger in allen Teilen, mit kleineren Blüten, ‚ breiteren, anders gewimperten Petalen, breiterem, dichter geadertem La- bellum und dickerer Säule. Die Pflanze macht schon äußerlich einen so | verschiedenen Eindruck, daß ich nicht daran zweifle, daß hier wirklich eine andere Art vorliegt. 58 R. Schlechter. Craniches atrata Schltr., nov. spec. | Terrestris, erecta, gracilis, c. 30 cm alta, exsiccatione atrata; radieibus falciculatis, carnosis, villosulis; foliis basilaribus in specimine nostio Ze erecto-patentibus, petiolatis, oblique ellipticis, acuminatis, Jamina 5—7 cm longa, medio fere 1,5—2,3 cm lata, petiolo canaliculato, 5—7 cm longo; scapo erecto, gracili, vaginis c. 4 aretius amplectentibus, acuminatis, distantibus obsesso, tereti, glabro, c. 3 mm diametiente; racemo subdense pluri- (e. 7-)floro, in speeimine nostro c. 2 cm longo (an semper ?); bracteis elliptico-lanceolatis, acuminatis, ovario paulo brevioribus, subpatentibus; floribus in genere vix intermediocres, ‚subpatentibus; sepalis oblongis, obtusis, glabris, uninerviis, 3,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulatis, obtusiusculis, margine spaısim longiciliatis, quam gepala paululo brevioribus; labello sessili, suborbiculari-obovato, minute apicu- lato, concavo; c. 3,25 mm longo, supra medium 3 mm Jato, nervis 3 in- crassatis usque infra apicem ornato, nervo medio’apice tantum utringue ramulo singulo incrassato ornato, lateralibus ramulis e. 5 reetangulariter ad margines decurrentibus, unilateralibus auctis, columna pro gencre mediocri, glabra, rostello subulato, erecto, satis longo; ovario eylindraceo- + : fusiformi, glabro, ec. 5 mm longo. | Cauca: — M. Madero. Wie ©. nigrescens Schltr . nimmt die Art beim Trocknen eine echwaıze Färbung an. Sie ist schon dad urch vor den anderen Arten aus de m Formen- kreis der ©. eiliata Kth., zu dem sie gehört, gekennzeichnet. In der Form der Lippe erinnert sie an (©. elliptica Schitr. aus Beuador. Craniches brae hyblepbara Schitr., nov. spec. | Terrestris, erecta, gracilis, c. 40 cm alta; radieibus fasciculatis, elon- gatis, dense pilosis; folio basilari singulo, erecto, petiolato, petiolo 6—7 cm longo, sulcato, glabro (lamina in specimine nostro destructa); scapo strieto, vaginis 5 arcte amplectentibus, breviter acuminatis, dissitis obsesso, tereti, apicem versus dense glanduloso-puberulo, supra basin 3 mm diametro; racemo erecto, dense multifloro, eylindrico, ec. 6-7 cm longo, 1,8 cm diametiente; rhachi dense glanduloso-puberula; bracteis ereeto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovarium subae quantibus; floribus illis C. antio- quiensis Schltr. similibus et fere ac quimagnis, erecto-patentibus, inversis; sepalis reflexis ovato-elliptieis, obtusiusculis, 3-neıviis, glabris, 3,5 mm longis, lateralibus obliguis; petalis reflexis, oblique lineari-ligulatis, obtusis, uninerviis, margine sparsim et breviter ciliolatis, caeterum glabris, quam sepala paulo brevioribus; labello erecto, supero, cireuitu late ovato, obtuso, basi subsaccato-concavo, sessili, glabro, nervis 3inerässatis, utrinque ramis + 4-5. anastomosantibus divergentibus auctis, e basi usque infra apicem ornato, 4,5 em longo, infra medium ce. 3,75 mm lato; columna perbrevi, * | % 1I.- Beschreibungen neuer Arten. 59 er ‚5 mm alta, e basi angusta capitato-inerassata, glabra, rostello breviter dactyliformi; ovario sessili, eylindraceo-fusiformi, sparsim glanduloso- gg e. 7 mm longo. FREE Cauea: c. 300 m. — M. lee ‚. Zunächst hielt ich die Pflanze für O. ee Schltr., die Anaıys se zeigte aber, daß sie doch artlich zu trennenist. Die Brakteen sind zunächst länger und die Blüten etwas größer als bei ©. antioguiensis Schltr. Sodann sind die Petalen schmäler und viel kürzer und spärlicher behaart und die Lippe am Grunde mehr sackartig, im Umriß mehr eiförmig und fleischiger mit stärker und regelmäßiger verzweigtem Mittelneıv. Craniches eylindrostachys Schitr., nov. spce. Terrestris, erecta, gracilis, c. 45 cm alta; radieibus caınosulis, fili- formibus, flexuosis, villosis; foliis basilaribus e. 4, petiolatis, ereeto-paten- tibus, lamina ovata, subacuminata, basi breviter ct oblique cordata, 6—-9 cm longa, infra medium 3,5—5,5 cm lata; scapo erecto, gracili, vaginis e. 5 dissitis, ovatis, acuminatis, basi altius amplectibus obsesso, tereti, rlabro, supra basin vix 3 mm diametiente; racemo subdense multifloro, eylindrico, erecto, c. 15 cm longo, 2 cm diametiente ; bracteis subpatentibus, lliptico-Janceolatis, acuminatis, inferioribus ovarium subaequantibus, superioribus paulo brevioribus; floribus parvulis, subpatentibus, illis C. ciliaiae Kth. similibus, glabris, inversis; sepalo intermedio anguste oblongo, obtusiusculo, ec. 4 mm longo, unineıvio, lateralibus oblique ob- longis, obtusiuseulis, 2-nerviis, intermedio aequilongis; petalis oblique Janceolatis, subacutis, unineıviis, quam sepala paululo brevioribus; labello subsessili elliptico, concavo, obtuse et breviter acuminato, neıvis 3 in- erassatis, usque infra apicem deeurrendibus, intermedio utrirque ramulo |—2 perbrevi incrässato ornato, lateralibus ramulis 4—5 margines versus reetangulariter decurrentibus auctis, 3,5 mm longo, medio fere 2 mm lato, glabro; columna breviuscula, rostello pro genere bıevi, stigmata elato, ovario gracilius fusiformi, glabro, ec. 7 mm longo. Cauea: ce. 1500 m. — M. Madero. Die Art gehört zu der kleinen Gruppe derjenigen Verwandten der 0. 'ciiata Kth., welche durch unbewimperte Petalen ausgezeichnet sind. Sie ist charakterisiert durch das Vorhandensein von etwa vier gestielten Grundblättern mit kurz und schief DRRERRASERT Spreite und die lanzett-: lichen Petalen. Craniches ovatilabia Schltr., nov. spce. | | Terrestris, erecta, gracilis, 20-25 cm alta; radieibus fasciculatis, pro genere gracilibus, pilosis; folio basilari singulo, ereeto vel suberecto petiolato, lamina ovata, acuminata, basirotundata, margine leviter crispata, % ‚60 EIRSE A ARE Schlechter. glabra, 4 cm longa, infra medium, 1,8 cm lata, petiolo graeili, suleato, | ce. 2,3—2,5 cm longo; scapo gracili, stricto vel substrieto, tereti, vaginis c. 6 alte amplectentibus, acuminatis obsesso, apicem versus tenuiter glanduloso-puberulo; racemo sublaxe 10—15-floro, erecto, 4—5 cm longo;. bracteis elliptico-lanceolatis, acuminatis, ovarium fere aequantibus; tloribus in genere inter minores, erecto-patentibus, inversis; sepalis ob- longis, obtusiusculis, uninerviis, c. 3 mm longis, sparsim glandulis sessilibus obsessis, lateralibus obliquis, intermedio paulo latioribus; petalis obligue linearibus, obtusiusculis, infra medium paululo dilatatis, glabris, eciliatis, uninerviis, quam sepala subaequilongis; labello ovato, obtuso, concavo, basi subrotundato, nervis 5 brevibus, medium laminae vix attingentibus (medianis 3 hinc et inde brevissime 2—3-ramulosis) incrassatis” ornato, 2,75 mm longo, infra medium 1,75 mm lato; columna brevi, glabra, rostello subulato, erecto, bene longo; ovario cylindraceo-fusiformi subspasili, breviter et sparsim glanduloso-pilosulo, vix 5 mm longo. | Antioquia: ce. 2500 mS—M. Madero. | Die Spezies steht der unten beschriebenen ©. stictophylla Schltr. am nächsten, ist aber kleiner, mit kürzerem Schaft, am Grunde gerundetem, . eiförmigem Blatt, kürzerer Infloreszenz, mit zerstreuten, sitzenden Drüsen versehene Sepalen, breiter eiförmiger Lippe mit auffallend kurzen Nerven und längerem Rostellum. | Craniches pleioneura Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, gracilis, c. 30 cm alta; radieibus fascieulatis, pro genere gracilibus, villosis; folio basilari solitario, suberecto, graciliter petiolato, lamina oblongo-ovata, acuminata, glabra, 7,5 cm longa, infra medium 3,5 em lata, pstiolo canalieulato, ec. 8$—9 cm longo; scapo gracili, strieto, tereti, vaginis c. 5 amplectentibus, acuminatis, dissitis obsesso, apicem versus minute glanduloso-puberulo, 1,5—2 mm diametiente; racemo densius multifloro, anguste eylindraceo, multifloro, usque ad bcm longo, 9 mm diametiente; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acumi- natis, ovarium päaulo excedentibus; floribus in genere inter minores, in- versis; sepalis oblongo-ellipticis, obtusiusculis, glabris, 3-nerviis, 3 mm * longis, lateralibus obliquis; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusis, margine brevissime eiliolatis, uninerviis, quam sepala subaequilongis; labello erecto suborbiculari-rhombeo-obovato, obtuso, concavo, nervis 3 incrassatis, | utringue ramulis pluribus anastomosantibus auctis usque infra apiceem ornato, 2,5 mm longo, supra medium 2 mm lato; columna perbrevi, crassi- uscula, glabra, rostello erecto, subulato, mediocri; ovario fusiformi, glabro, | 5—6 mm longo. | Cauca: c. 2500 m. — M. Made ; Die Art ist mit ©. ciliata Kth. verwandt, jedoch spezifisch gut ge- | ö . IE Beschreibungen neuer Arten. | rg, 61 trennt durch die kleineren Blüten mit viel kürzerem Ovarium, die sehr kurz, aber ziemlich dicht bewimperten Petalen, die Form des Labellums mit den ziemlich stark verzweigten verdickten Nerven und die kurze Säule. - Graniches nranflin Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, c. 40 cm alta; radieibus fasciculatis, eylingraceis, earnosulis, flexuosis, villosulis; foliis basilaribus in specimine nostıo 2, suberectis, longipetiolatis, cuneato-oblongis, breviter acuminatis, tenujbus, glabris, petiolo canaliculato, gracili, 6,5—7,5 em longo, lamina ce. 13 cm longa, supra medium 3,7 cm lata; scapo subrecto, tereti, vaginis 3—4 foliaceis, magnis, lanceolatis, acuminatis, basi amplectentibus obsesso, glabro; racemo subdense multifloro, cylindrico, 11 em longo, c. 2cm dia- metiente; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, inferioribus ovarium aequantibus, superioribus sensim paulo brevioribus; floribus subpatentibus in genere inter minores, glabris; sepalis decurvis, oblongis, obtusis, uninerviis, c. 3 mm longis, lateralibus obliquis, intermedio paulo latioribus; petalis decurvis, oblique elliptico-Iigulatis, obtusis, quam sepala paulo brevioribus, 1-nerviis; labello semigloboso-cucullato, obtusiusculo, .c. 2 mm longo, sessili, nervis 3 prominulis ornato, intermedio simplici, lateralibus flexuosis utringue breviter pauciramulosis; columna brevi, crassiuscula, rostello triangulo, pro genere brevi; ovario graciliter eylin- draceo, subsessili, glandulis sparsis sessilibus ornato, c. 6 mm n longo. "Cauca: 2000 m.{— M. Madero. | | Durch die a am Grunde langkeilförmigen, schlank-gestielten Blätter und die dichte vielblütige, lang- -zylindrische Traube ist die Art leicht kenntlich unter den Verwandten der ©. ciliata Kth. Sie gehört zu den Arten mit ungewimperten Petalen. Craniches polyblephara Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, parvula, ec. 12’ cm alta; radicibus faseieulatis, carnosulis, pilosis; folio basilari singulo, erecto-patente, in specimine 'nostro partim destructo, petiolato, petiolo c. 2,5 cm longo (lamina destructa); scapo adscendente, vaginis 4—5 alte ampleetentibus acutis obsesso, tereti, apicem versus glanduloso-puberulo, medio fere 2 mm diametiente ; racemd dense 15—-20-floro, c. 2 cm longo; bracteis subpatentibus, ovato-lanceo- latis, acuminatis, ovarium fere aequantibus vel paululo. superantibus 4 floribus in genere inter minores, subpatentibus, inversis; sepalis oblongis; obtusis, 3-nerviis, 3 mm longis, lateralibus obliquis* intermedio paulo latioribus; petalis lineari-ligulatis, obtusis, basin versus paululo angustatis, margine densius et tenuiter ciliatis, uninerviis, quam sepala subaequilongis; labello sessili, suborbieulari, basi cucullato-concavo, obtusissimo, intus 62 R. Schlechter. nervis 3 incrassatis, intermedio apicem versus utrinque 1—2-ramuloso, - lateralibus latere exteriore ramulis 56 ad margines rectangulariter £ decurrentibus auctis ornato, toto glabro, 2,75 mm longo et lato; columna ” pro genere mediocri, satis alta, rostello subulato erecto, bene longo, glabra; ovario sessili apicem versus subrostrato-attenuato, glabro, c. 5,5 mm longo. 3 Cauca: Bei Popayan, 1600-1900 m. — F. e: a no. 2812, Mai 1883. } ii Ebenfalls eine nahe Ver ea der C. ciliata Kth,, aber in der Tracht viel kleiner mit kürzer gestieltem Grundblatt und kleineren Blüten mit viel kürzerem Ovarium und dichter und reicher gewimperten Petalen. 2 In der Form und Nervatur der Lippe hat sie große Ahnholikenb mit O0. oliata Kth. i Craniches pyenantha Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 15—30 cm alta; radicibus fasciculatis, pro, genere 3 tenuibus, flexuosis, villosulis; foliis basilaribus 5—7 erecto-patentibus, oblongo-ligulatis, acutis, basin versus sensim paulo angustatis, 4—8 cm longis, medio fere 1—2, 4 cm latis, glabris; scapo strieto- vel substrieto, ° tereti, vaginis 6—7 acuminatis, amplectentibus obsesso, apicem versus E: breviter et densius slanduloso-puberulo, supra basin 2—3 mm diametiente; 4 racemo perdense multifloro, anguste cylindrico, usque ad 8 em longo, 8—9 mm diametiente; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, 2 ovarium vulgo paulo excedentibus; floribus in genere inter minimos, ° inversis; sepalis oblongis, obtusis, 2,5 mm longis, extus sparsim glandyloso- ° ‘pilosulis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulatis, uninerviis, apice “ truncato-obtusissimis, basi breviter et oblique angustatis, glabris, quam sepala subaequilongis; labello suborbiculari antice in lobulum suborbi- | cularem producto, uninerviop cum ramulo singulo utrinque in basi lobi 'apicali, basi concavo, 2,25 mm longo et lato, glabro; columna brevi, rostello E triangulo subulato, suberecto, glabra;; ovario breviter glanduloso-puberulo, eylindraceo-fusiformi, sessili, c. 3,5 mm longo. Cauca: c. 2400 m. — M. Madero. Antioquia: c. 2000 m. — M. Madero., Ohne Zweifel eine nahe Verwandte der ©. fertilis (Lehm. et Kränzl:) Schltr. (Goodyera jertilis Lehm. et Kränzl.) von Ecuador und habituell ° ihr sehr ähnlich, jedoch mit noch kleineren Blüten, spärlicher behaarten Sepalen, kreisrunder, sitzender, am Grunde stärker konkaver Lippe mit längerem, fast kreisrundem Vorderlappen und kürzerer Säule. Craniches stietophylia Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, gracillima, 30—50 em alta; radieibus fasciculatis, 4 carnosis, villosulis; folio basilari singulo, suberecto, graciliter petiolato, f a - ll. Beschreibungen neuer Arten. 63 lamima oblique elliptico-aneeolata, acuminata, basi subı otundato-cuncata, _ albo- vel flavido-maculata, 6—9 em longa, infra medium, 2,3—3 cm lata, petiolo graeili, canaliculato, 6—-7 cm longo, scapo gracillimo, subflexuoso vel substrieto, vaginis e. 5-——-9 amplcetentibus, acuminatissimis, dissitis obsesso, tereti, apicem versus glanduloso-piloso, supra basin 2—3 mm diametiente; racemo erecto, sublaxe vel subdense (15-)multi-floro, eylin- draceo, usque ad 7 em longo; bracteis subpatentibus, lanceolatis, acumi- natis, ovarium aequantibus vel paulo superantibus; floribus in genere inter minores, inversis, glabris, illis €. Wageneri Rchb. f. similibus; sepalo intermedio anguste oblongo, obtusiusculo, uninervio, 3 mm longo, laterali- bus oblique oblongis, obtusiusculis, 2-nerviis, intermedio aequilongis; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusis, uninerviis, quam sepala paululo brevioribus, ceiliatis; labello subsessili, ovato, obtuso, sepalis paululo breviore supra medium leviter angustato, maculis 2 flavidis ut videtur leviter inerassatis medio confluentibus e basi usque ad tertiam partem apicalem obtecto, nervis 3 incrassatis usque supra medium ornato, nervis 2 brevibus basi additis, omnibus ramulis paueis apice incrassatulis brevibus auctis; columna mediocri, rostello subulato, satis longo; ovario anguste eylindraceo fusiformi, breviter glanduloso-pilosulo, ce. 4 mm longo. | Cauca: c. 2000 m. — M. Madero. In ihren Blüten erinnert diese sehr schlanke Art etwas an ©. Wageneri Rchb. f., ist aber durch die schlank gestielten Blätter und drüsig-behaarten Schäften und Ovarien gut unterschieden. Auf den Blättern sind deutlich unregelmäßige helle Fleckchen erkennbar. | Ponthieva elata Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 50—75 cm alta; radieibus faseiculatis, carnosulis, villosis; foliis basilaribus 4—5 erecto-patentibus, longipetiolatis, glabris, lamina oblique elliptica vel lanceolato-elliptica, acuminata, 5,5—14 cm longa, medio fere 2,5—4 cm lata, petiolo eanalieulato 5—11 cm longo; scapo strieto vel substricto, gracili, tereti, praesertim apicem versus slandu- loso-puberulo, vaginis 3—5 amplectentibus, acuminatis (inferiori nunc foliaceo) obsesso, supra basin ec. 3—3,5 mm diametro; racemo subdense multifloro, erecto, usque a& 15 em longo; bracteis oblongis, subacutis, ovario pedicellato 2-3-plo brevioribus; floribus in genere mediocribus, illis P. Türckheimii Schltr. similibus, ereeto-patentibus, inversis; sepalo intermedio oblongo-ligulato, obtusiusculo, extus glanduloso-piloso, 9 mm longo, lateralibus liberis, falcato-elliptieis, obtusis, basin versus angustatis, 10,5 mm longis, extus glanduloso-pilosis; petalis columnae usque infra stigma adnatis, e basi unguiculata cuneatis, abrupte dolabriformi-dilatatis, 5 mm altis, lamina 5 mm lata; labello parvulo, ungue columnae usque infra stigma adnato, lamina libera eircuitus pandurato-oblonga, 2,5 mm 64 R. Schlechter. longa, basi calloso-incrassata, infra apicem callo conico obtuso ornata, apice ipso in lobulum oblongum obtusum producta; columna gracili, glabra, 5,25 mm alta, apice bene incrassata; ovario graciliter pedive au E glanduloso-villoso, 2—2,5 cm longo. E Cauca: 1900—2000 m. — M. Madero. 4 Diese interessante Art gehört in die Verwandtschaft der P. dichter N Rchb. f£., ist jedoch durch das Labellum und die sehr charakteristischen ° _Petalen von ihr und der ebenfalls verwandten B. nn. Rehb. f. au 5 unterschieden. R: Ponthieva microglossa Schltr., nov. spec. £ Terrestris, erecta, 20—27 cm alta; radicibus fasciculatis, Srac 5 pro genere, pilosis; foliis basilaribus ce. 3, ereeto-patentibus, petiolatis, - glabris, textura tenuibus, lamina elliptica, breviter acuminata, basi cuneata, 5,5—7 cm longa, medio fere 2,7—8,5 cm lata, petiolo canaliculato, 3—5 cm longo; scapo flaccido, subflexuoso, vaginis 3—4 dissitis, amplecetentibus, 2 acutis obsesso, gracili, apicem versus breviter glanduloso-puberulo; racemo E sublaxe pluri-(4—6-)floro, usque ad 5 cm longo; bracteis erecto-patentibus, 3 elliptieis, acuminatis, ovarium fere aequantibus; floribus in genere medio- E cribus, inversis, erecto-patentibus: se palo : intermedio anguste oblongo- 4 elliptico,. obtusiusculo, plurinervio, extus breviter glanduloso-puberulo, = 8 mm longo, lateralibus oblique oblongis, plurinerviis, obtusiusculis, extus “ breviter glanduloso-puberulis, 8 mm longis, intermedio manifeste lati- = oribus; petalis e basi breviter unguiculata columnae lateribus basi adnata oblique oblongis, obtusis, basisemicordatis, glabris, sepalo intermedio aequi- longo margine interiore agglutinatis; lJabello minuto, ungue lineari columnae E usque infra stigma adnato, lamina e basi angustata late cuneata triloba, | basi callo oblongo retrorso apice incurvulo donato, lobis lateralibus falcato- EB oblongis, incurvis apice cohaerentibus, intermedio vix longiore sed duplo 4 angustiore obtuso, leviter incurvo, toto c. 3,5 mm longo, glabro; columna | brevi, apicem versus’conspicue dilatata, 2,75 mm alta; ovario pedicellato 4 subelavato, breviter glanduloso-puberulo, c. 1 cm longo. Cauca: c. 2700 m. —'M. Madero. e. Durch das auffallend kleine Labellum mit den einwärts gebogenen, * . an der Spitze zusammengeklebten Seitenlappen ist diese Art recht gut 4 charakterisiert. 2 Hapalorchis longirostris Schltr., nov. spec. 4 Terrestris, erecta, parvula, 10—12 cm alta; radieibus fascieulatis, earnosulis, pilosis; foliis basilaribus erecto-patentibus, c. 6, graciliter # petiolatis, lamina ovato-oblonga, acuta vel acuminata, basi subhastato- cordata, glabra, 2—3,3 em longa, infra medium 1——1,3 cm lata, petiolo canalieulato, 1,5—2 cm longo; scapo erecto, stricto, tereti, vaginulis E I. Beschreibungen neuer Arten. 65 Een; amplectentibus longius acuminatis obsesso, minute puberulo; racemo erecto, brevi, pauei-(4—-5-)floro; bracteis elliptico-lanceolatis, acuminatis, subdiaphanis, ovarium dimidio fere excedentibus; floribus in genere medio- cribus, glabris, tenuibus; sepalis ligulatis, obtusiusculis, uninerviis, inter- medio 1,1 cm longo, lateralibus oliquis, 1,2 em longis, basi mentum per- breve, obtusum formantibus; petalis oblique linearibus, acutis, uninerviis, sepalo intermedio margine interiore arete agglutinatis, supra medium ‚margine anteriore paululo dilatatis; labello oblongo-Lgulato, e basi concava infra medium levissime angustato, supra medium leviter dilatato, tertia parte anteriore trilobato, 1,1 cm longo, lobis lateralibus abbreviatis, oblique triangulis, obtusis, intermedio antico oblongo, obtusiusculo; columna gracili, erecta, 7 mm longa, rostello erecto, pro genere longo, alte bifido; ovario cylindraceo, glabro, c. 5 mm longo. Cauca (?): — en C. Lehmann no. 2207. . Vor. den anderen Arten der Gattung ist.diese schon habe durch ‚die ziemlich zahlreichen Grundblätter mit fast spießförmiger Spreite kenntlich, außerdem ist sie durch das auffallend lange Rostellum aus- gezeichnet. | Hapalorchis trilebata Schltr., nov. epee. n Terrestris, erecta, pusilla, 9—11 cm alta; radicibus fasciculatis, fusiformi-incrassatis, villosulis : foliis basilaribus 3—4, erecto-patentibus, petiolatis glabris, lamina ovata,,subacuminata, basi rotundata, 2—2,5 cm. longa, infra medium 1,2—1,4 cm lata, petiolo canalieulato, 1—1 ‚cm longo; scapo erecto, gracili, glabro, tereti, vaginis paueis dissitis, amplec- tentibus, acuminatis obsessis; racemo sublaxe pauci-(2—4-)floro, secundo, usque ad 2,5 em longo; bracteis elliptico-lanceolatis, acuminatis, ovarium paulo excedentibus; floribus illis Z. lineatae (Ldl.) Schltr. similibus et fere aequimagnis, glabris, horizontalibus; sepalis ligulatis, obtususculis, tenuibus 1,1 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique linearibus, subacutis, uninerviis, quam sepala paulo brevioribus, sepalo intermedio marginibus interioribus arcte agglutinatis, basin versus sensim paululo angustatis labello cireuitu oblongo-ligulato, sessili, basi concavulo, infra medium paululo angustato, 4-ta parte apicali trilobato, 1,1cmlongo, supra basin et mter apices loborum lateralium explanatorum 3 mm lato, lobis lateralibus abbreviatis, oblique triangulis, obtusis, intermedio antico ligulato-oblongo, obtuso, 2,7 mm longo, medio fere 1,25 mm lato; columna gracili; 9 mm alta, rostello oblongo, exeiso, satis magno; ovario ob- longoideo, glabro, c. 6 mm longo. Cauea: — M. Madero. Vor den übrigen bis jetzt bekannt gewordenen Arten der Gattung zeichnet sich die vorliegende durch die vorn deutlich dreilappige Lippe Die Orchideenflora von Colombia. Fedde Rep. Beih. VII. Bg, 5. 5 66 - R. Sehlecht er. mit dem schmalen Vorderlappen aus. Die Pflanze scheint vollkom men = kahl zu sein. | To Brachystele longiflora Schitr., nov. spec. Terrestris, ereeta, 20—30 cm alta; radieibus faseieulatis, tust villosulis; foliis basilaribus nondum notis; scapo erecto, subflexuoso, tereti, brevissime glanduloso-puberulo, vaginis 7—8 ovato-lanceolatis, acuminatis amplectentibus obsesso; racemo dense multifloro, e. 6 em longo; bracteis ereeto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovarium paulo excedentibus; sepalis ligulatis, obtusiusculis, extus dense et breviter glanduloso-puberulis, c. 1,1 cm longis, lateralibus obliquis; petalis anguste et oblique ligulatis, dimidio superiore paulo dilatatis, sepalo intermedio longiori marginibus intus dense agglutinatis; labeilo e basi angustiore supra medium sensim obovato-spathulato, quarta parte apicali in lobulum parvulum subquadrato-reneiformem, margine crenulato-undulatum pro- | ducto, toto 1,3 cm longo, infra medium 1,5 mm lato, in tertia parte apicali 4 mm lato, lobo apicali 1 mm longo, 1,5 mm lato, auriculis basilaribus 2 haud liberis cum labelli marginibus connatis; columna pro genere gracili e. 6 mm longa, apicem versus paulo dilatata, rostello et stigmatibus generis; ovario-fusifornf, dense et breviter glanduloso-puberulo, 8 mm longo. Cauca: — M. Madero. | 7 Ohne Zweifel steht diese Art in der Gattung der B. chlorops (Rchb. f.) Schltr. aus Bolivia am nächsten, nur sind ihre Blüten noch größer und länger als bei jener. Die Säule ist hier länger als bei irgendeiner anderen | Art, doch sind die Stigmata und das Rostellum die für die f typischen. 4 Cyelopogon Maderoi Schltr., nov. spec. | Terrestris, erectus, 23—28 cm altus; radicibus fasciculatis, flexuosis, | fusiformi-incrassatis, villosulis; foliis basilaribus c. 3—4, erecto-patentibus, elliptis, acuminatis, basi subpetiolato-angustatis, c.3cm longis, medio fere 1,4 cm latis, textura tenuioribus, glabris; scapo subflexuoso, tereti, vaginis . pluribus (e. 10) arcte amplectentibus, acuminatis densius obsesso, apicem versus brevissime glanduloso-puberulo, 2—2,5 mm diametiente; racemo pro genere perdense multifloro, ut videtur subsecundo, 3,5—5,5 em longo; bracteis elliptico-lanceolatis, acuminatis, ovarium vulgo paulo superantibus; floribus in genere inter minimos, tenuibus; sepalis oblongo-ligulatis, ob- tusis, ima basi tantum brevissime glanduloso-puberulis, caeterum glabris, uninerviis, 3,75 mm longis, lateralibus obliquis; petalis quam sepala paulo brevioribus, oblique ligulatis, obtusis, basin versus sensim paulo angustatis, ° l-nervis, sepalo intermedio margine interiore arcte agglutinatis; labello brevissime et late unguieulato, dimidio inferiore subquadrato, medio con- strieto, dimidio superiore late obovato, obseure trilobulato, marginibus . II Beschreibungen neuer. Arten. 67 _ suberenulato-undulato, superne densius papilloso, aurieulis basilaribus „retrorsis,. abbreviatis, obtusis, labello toto 3,75 mm longo, infra medium 2 mm lato, infra apicem 2,5 mm lato; columna mediocri, rostello ligulato truncato; ovario cylindraceo, leviter torto, densius et brevissime glandu- 'loso-puberulo, 4 mm longo. Cauca: 2500 m. — M. Madero. Durch die dichten Infloreszenzen erinnert die Art an C©. macer Schltr. Sehltr. von Ecuador, hat aber viel kürzere, fast sitzende Blätter und ist durch die Form des Labellums recht gut charakterisiert. _ Cyelopogon spiranthoides Schltr., nov. spec. Terrestris, erecetus, 30-35 cm altus; radieibus fascieulatis, c carnosis, " ‚villosulis; foliis basilaribus 5—7 rosulatis, erecto-patentibus, oblongo- elliptieis, subacutis, basi subpetiolato-angustatis, glabris, petiolo_ (sili- cet apellare) incluso usque ad 7 em longis, medio fere ad 2 cm latis; scapo strieto vel substrieto, vaginis pluribus, 5—8 amplectentibus, acuminatis magna pro parte obtecto, tereti, rhachi minute glanduloso-puberula excepta glabro, supra basin 3—3,5 mm diametiente ; racemo dense multi- floro, secundo, leviter spiraliter torto; bracteis erecto-patentibus, ellipticis, acuminatis, ovarium fere aequantibus; floribus illis ©. Maderoi Schltr. similibus, sed paulo majoribus; sepalis ligulatis, obtusis, extus glandulis sparsis sessilibus obtectis, uninerviis, 5,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusis, basin versus sensim paululo an- gustatis, uninerviis, quam sepala paulo brevioribus, sepalo intermedio marginibus interioribus arcte agglutinatis; labello brevissime unguiculato, dimidio inferiore quadrato-oblongo, supra medium paulo angustato, tertia parte apicali in laminam terminalem quadrato-remiformem, retusam, papillosam dilatato, toto 5 mm longo, supra basin 1,5 mm lato, supro medium 1 mm lato, infra apicem 2,5 mm lato; columna mediocri, facie papilloso-puberula, rostello ligulato, obtuso; ovario fusiformi- -cylindraceo, glandulis sessilibus sparsis obsesso, c. 4 mm longo. Antioquia: ec. 2400 m. — M. Madero. Die Art steht dem ©. Maderoi Schltr. am nächsten, hat aber größere Blüten mit sitzenden Drüsen und ist bemerkenswert durch die leicht spiralig gewundene Infloreszenz, welche-an Sipiranthes erinnert. Pelexia Caucae Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, c. 35 cm alta; radieibus et foliig , mihi nondum notis; caule crassiusculo, substricto, tereti, vaginis 6—7 altius amplectentibus, longius acuminatis obsesso, apicem versus densius glandu- loso-pilosulo; racemo dense multifloro, erecto, c. 12.cm longo; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovarium paulo superantibus; floribus ereeto-patentibus, in .sectione mediocribus; sepalo intermedio vr FF 71 ”z am 68 | SZENE Sr Senlechir oblongo, obtusiuseulo, concävo, extus glanduloso-puberulo, 1,5 cm longo, 4 lateralibus falcato-ligulatis, extus glanduloso-puberulis, intermedio aequi- longis; basi valde decurrente cum pede columnae mentum calcariforme, obtusiusculum, ovario aequilongum, rectum formantibus; petalis oblique ligulatis, obtusiusculis, basin versus sensim angustatis, sepalo intermedio fere aequilongo margine interiore arete agglutinatis; labello lineayi-ungui- culato, lamina e basi angusta oblanceolata, in B-ta parte apicali constricta et in laminam apicalem perlate rhombeam, obtusiusculam, decurvulam papillosam sursum dilatata, basi sagittata, ungue exeluso c. 2 cm longa, basi vix 2 mm lata, in 4-ta parte apicali 5 mm lata, Jamina apicali 4 mm longa, 5,5 mm lata; columna gracili, erecta, 1,3 cm longa, pede elongato, ' rostello ligulato, obtuso; ovario cylindraceo-fusiformi, glanduloso-puberulo, ec. 1,6 cm longo. Cauca: c. 500 m. — M. NMadero. Ohne Zweifel steht die Art der unten biichriekun P. hamata Schltr. nahe, ist aber spezifisch gut unterschieden durch den dickeren Schaft mit größeren Hüllscheiden, die längere Infloreszenz, schmälere Blüten, den geraden, nicht hakig gebogenen Kinnsporn und den im Ver- gleich zum vorderen Teile der Bnp. breiteren Vorderlappen des Labellums Pelexia hamata Schltr., nov. spec. | Terrestris, erecta, 3540 cm alta; radieibus kosifor mise fasciculatis, villosulis; folüs basilaribus paucis (in epecimine nostro. 2), suberectis, longipetiolatis, glabris, Jamina oblonga vel ovato-oblonga, ‚sub- acuminata, basi rotundata, 9—12 cm longa, medio vel infra medium E 3,5—5,3 cm lata, pedunculo canalieulato 13—18 cm longo; scapo strieto, 2 tereti, vaginis 5—6 amplectentibus, acuminatis obsesso, apicem versus _ minutissime glanduloso-pilosulo; racemo dense 10—-20-floro, usque ad 13 cm longo, erecto; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovarium paulo excedentibus; floribus in genere inter majores, ereceto: patentibus; sepalo intermedio erect6, anguste . oblongo, obtusiuseulo, extus. minute glanduloso-puberulo, basin versus sensim paulo angustato, concavo, lateralibus falcato- ligulatis obtusiusculis, extus minute glandu- loso-puberulis, basi valde dilatata longius decurrente.cum pede columnae mentum deflexum caleariforme, ovario ae quilongum apice hamato-reeurvumi . formantibus; petalis oblique ligulatis, obtusiusculis, basin versus sensim päaululo angustatis, glabris, sepalo fere aequilongo marginibus interioribus arctissime agglutinatis; labello lineari-unguiculato, lamina e basi angustiore late obovato-dilatäta, in quarta parte apicali constrieta et in lobum api- | calem late rhombeum, obtusum, decurvum sursum paulo dilatata, bast sagittatum, ungue excepto 1,8 cm longo, basi 2 mm, in tertia parte anteriore 5,5 mm lato, lobo apicali 4 mm longo, 4,5 mm lato; columna satis gracili, : IL Beschreibungen neuer Arten, | | 69 pede elongato, rostello ligulato, obtuso; ovario. a elavato, Saal sessili, minute glanduloso-puberulo, 1,5 cm longo. | Cauca: ec. 1000 m. — M. Madeto. Durch den hakenförmig nach hinten gebogenen Kinnsporn | ist deke Art der Sektion Centropelexia gut charakterisiert. . | _ Trachelosiphon eolombianum Schltr., nov. spec. | Epiphyticum, pusillum, c. 4 em altum; radieibus fasciculatis, car- nosis, villosulis; foliis basilaribus rosulatis 7—9, erecto-patentibus, ovato- elliptieis, apiculatis, basi in petiolum latiusculum, 5—7 mm longum ab- ruptius angustatis, lamina 1—1,5 cm longa, medio vel infra medium 5—8 mm lata; scapo erecto, pilosulo, medio vaginula foliacea obsesso, tereti, c. 2 cm alto; racemo capitiformi-abbreviato, erecto, dense-multi- 415—20-Jfloro, ec. 1,5 em longo, ce. 1,2 cm diametiente; bracteis erecto- patentibus, ovatis, acuminatis; margine ciliato-dentatis; floribus in genere _ parvulis, erecto-patentibus, tenuibus; sepalis ligulatis, obtusis, extus sparsim pilosis, nervo medio carinato-incrassatis, 4,5 mm longis, lateralibus obliquis, basi decurrentibus; petalis oblique ligulatis, obtusis, quam sepala paulo brevioribus, basin versus sensim paulo angustatis, glabris, sepalo intermedio margine interiore arcte agglutinatis; labellolineari-unguiculato, lamina ceircuito oblonga, obtusa cum apieulo minuto, basi sagittata, infra medium et in tertia parte anteriore leviter constrieta, antice superne minute papillosa, c. 4 mm longa; columna gracili, 3 mm alta, rostello obtuso, triangulo-ligulato; ovario sessili, late Den ‚ glabre, u versus attenuato, ec. 4 mm longo. Cauca: c. 2000 m. — M. Madero. Durch die Form des Labellums, dessen vorderer Teil (Vorderlappen) ebenso breit ist wie die Basis, ist diese Art vor den übrigen gut charakte- risiertt. Habituell erinnert sie stark an T. ananassocomos (R. £.) Schltr. und ohne Untersuchung der kleinen Blüten könnte man geneigt sein, die Pflanze für ein kräftigeres an dieser Art zu halten. Trachelosiphon eristatum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, pusillum, 4—5 cm altum; radieibus fascieulatis, :car- nosis, villosulis; foliis basilaribus 4—5, erecto-patentibus, elliptieis, acumi- natis, basin versus subpetiolato-angustatis, marginibus apicem versus sub lente papilloso-ciliolatis, 1,7—2,5 cm longis, supra. medium 5—7 mm. latis; scapo erecto, vaginis 1—2 laxe amplectentibus supra basin obsesso,. tenui, tereti, eiliolato-piloso, usque ad 2 cm longo; racemo erecto, dense: 10—15-floro, subconico ; bracteis ovatis acuminatis, margine eiliato-dentatis,,. erecto-patentibus, flores plus minusve superantibus; tloribus tenuibus, - in genere parvulis, erecto-patentibus; sepalis ligulatis obtusis, extus carina eiliato-cristata ornatis, intermedio 3,25 mm longo, lateralibus paulo 70 2 R. Schlechter. ’ longioribus subfalcato-obliquis, basi decurrentibus; petalis oblique ligu- latis, obtusis, quam sepala paululo brevioribus, basin versus sensim paulo angustatis, uninerviis, glabris; labello in speciminibus nostris pelorialibus. oblanceolato-spathulato obtuso, uninervio, marginibus juxta apicem incurvulo, c. 4 mm longo; columna gracili, apicem (stigma) versus ampliato; ovario fusiformi, sessili, BIO versus eolliformi- attenuato, glabro, c. 2 Smm Jongo. Cauca;: c. 1300 m. — M. Madero. Vor allen anderen Arten zeichnet sich diese durch die hohen wimper- zähnigen Kämme auf der Außenseite der Sepalen aus. Leider kenne ich bisher nur die Form mit dem pelorialen Labellum, das hier ganz ähnlich ist wie bei dem westindischen 7. ananassocomos (BR. f.) Schltr. Die Kämme auf den Sepalen liefern den Beweis dafür, daß hier nicht etwa nur eine peloriale Form irgendeiner der bisher beschriebenen Arten vorliegt. - Physurus eaueanus Schltr., nov. spec. | Terrestris, erectus, c. 70—80 cm altus; caule tereti, glabro, bene foliato, ce. 6 mm diametiente; foliis erecto-patentibus, oblique elliptieis, acuminatis, glabris, basi cüuneata sensim in petiolum basi dilatata vagi- nantem, 3,5—4 cm longum angustatis, lamina e. 8--10 cm longa, medio fere 2,7—3,5 em lata; pedunculo cum racemo stricto, pedunculo pluri: vaginulato, glanduloso-puberulo, c. 25 em longo, racemo subdense multi- floro, elongato, usque ad 40 em longo; bracteis suberectis, lanceolatis, acuminatis, ovarium vulgo dimidio fere excedentibus; floribus in genere vix inter mediocres, erecto-patentibus; sepalis ligulatis, obtusis, glandulis sessilibus obsessis, c. 5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis quam sepala subaeguilongis, glabris, e basi oblique lineari-ligulata supra medium oblique rhombeo-oblongis obtusis; labello circuitu anguste oblongo, longir tudinaliter et obseure bicarinato, 5-ta parte apicali in laminam transversam, ligulato-semilunatam, manifeste apieulatam, papillosam, reflexam abrupte dilatato, vix 5 mm longo, medio 1,5 mm lato, lamina apicali 2,75 mm lata, calcare oblongoideo, obtuso, ec. 2 mm longo; columna brevi, rostello alte bifido,; ovario breviter pedicellato, clavato, glandulis sessilibus obsesso, ec. 9,5 mm longo. Cauca: c. 2200 m. — M. Madero. | Im Habitus steht diese Art etwa in der Mitte zwischen P. dolicho- stachys Schltr. und P. hetaerioides Schltr. Von beiden ist sie unterschieden durch die mit sitzenden Drüsen bedeckten Sepalen und Ovarien und die beiden schmalen parallelen Kiele auf der Lippe. Der untere Teil des Stengels fehlt leider an meinem Exemplar. -_ Physurus dolichostachys Schltr., nov. spec. ..Terrestris, ereetus, 60-70 em altus; rbizomate cauliformi; caule “. rl II, Beschreibungen neuer Arten.» - . | zen erecto, substricto, tereti, glabro, 6—7-foliato, c. 4,5 mm diametiente; - foliis erecto-patentibus oblique elliptieis, acuminatis, basi cuneatis, in petiolum c. 3—4 cm longum basi dilatata vaginantem angustatis, lamina 5—8 cm longa, medio fere 2—3,4 cm lata; racemo cum pedunculo strieto, peduneulo paueivaginato, glanduloso-piloso, usque ad 25 cm longo, racemo £ elongato, pro genere laxo, multifloro, usque ad 30 cm longo; bracteis suberectis, lanceolatis, acuminatis, ovarium dimidio fere ‚superantibus; floribus in genere mediocribus, illis P. hetaeriordes Schltr. similibus, sed paulo minoribus; sepalis ligulatis, extus glanduloso-pubescentibus, 4 mm longis,. lateralibus obliquis; petalis quam sepala paululo brevioribus, anguste lineari-ligulatis, obtusiusculis, basin versus sensim paululo an- gustatis, glabris; labello anguste oblongo, supra medium leviter angustato, marginibus levissime undulato, 4-ta parte apicali in laminam transversam semilunatam, manifeste apieulatam expanso, dimidio inferiore toris 2 ob- scuris basi confluentibus donato, vix“4 mm longo, medio fere 1 mm lato, lobo apicali c. 2,25 mm lato, caleare oblongoideo, lateraliter paulo com- presso, 1,5 mm longo, obtuso; columna brevi, rostello alte bifido; ovario breviter pedicellato, glanduloso-pubescente, c. 4 mm longo. | Cauca: c. 2000 m. — N Madero. Mit dem unten beschriebenen P. hetaerioides Schltr. nd aber verschieden durch die lange lockere Blütentraube, kleineren Blüten. und die etwas anders geformte Lippe. Physurus erythrodoides Schitr., nov. spec. -Terrestris, ereetus, 40—45 cm’ altus; rhizomate cauliformi, adscen- dente; radieibus flexuosis, villosulis; caule erecto, strieto vel substriecto, tereti, glabrato, 4—5-foliato, medio fere ec. 5 mm diametiente, usque ad 13 em longo; foliis erecto-patentibus vel patentibus, petiolatis, lamina oblique elliptica, acuminata, basi cuneata, 10—11 cm longa, medio fere 4,3—5 cm lata, petiolo basi dilatata vaginante usque äd 4 cm longo; scapo erecto, strieto vel substricto, racemo incluso usque ad 30 cm longo, vaginis 4—5 amplectentibus, acuminatis, dissitis-donato, apicem versus glanduloso- _ piloso, racemo ipso dense multifloro, usque ad 15 em longo, ut videtur subsecundo; bracteis ereceto-patentibus, subpaleaceis, ovato-lancecolatis, acuminatis, flores excedentibus; floribus illis P. hetaerioidis Schltr. similibus sed paulo majoribus; sepalis anguste oblongis, obtusis, extus sparsim et bre- viter glanduloso-pilosulis, 8 mm longis, in specimine nostro basi cohaerenti- bus (an semper?), lateralibus obliquis; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusis, glabris, uninerviis, dimidio superior€ paululo dilatatis, sepalo intermedio margine interiore agglutinatis, subaequilongis; labello ligulato, supra medium levissime angustato, 5-ta parte anteriore in laminam trans- verse oblongam, dense papillosam, apieulatam, decurvam subito dilatato, 72 | EEVB, Schlechter. EN RR Ka dimidio inferiore medio leviter inerassato, 7 mm longo, lamina apieali ce. 3 mm lata, calcare decurvo oblongoideo, obtuso, vix 5 mmlongo; columna brevi, rostello satis magno rn ovario pegipellate eurvato-clavato, glanduloso-pilosulo. | Ef Tolima::--.®. 0. Tohhtena no. 2305, im Jahre 182, * , Ganz augenscheinlich ist die Art nahe verwandt mit P. hetaerioides | i Schltr., hat aber etwas größere Brakteen und etwas größere Blüten mit ; diekerem Sporn. u Wahrscheinlich gehören zu dieser Art auch Exemplare, welche F. 0. Lehmann unter no. 2925 bei Palmira, im Staate Cauca, sammelte. Physurus hetaerioides Schltr., nov. spee. Terrestris, erectus, c. 40 cm altus; rhizomate cauliformi, flexuoso; radieibus flexuosis, villosis; caule erecto, tereti, glabro, vaginis c. 6—7 ob- sesso, 15—20 cm longo, vix 5 mm diamstiente; foliis erecto-patentibus, oblique elliptieis, acuminätis, petiolatis, lamina 8—10 cm longa, . medio fere 3,2—4,5 cm lata, basi cuneata, petiolo basi dilatata amplectente e.4 em longo; pedunculo pauci- vaginulato, dense et breviter glanduloso- piloso, cum racemo usque ad 22 cm longo, racemo dense multifloro, usque ad 15 cm longo; bracteis erecto-patentibus, elliptico-lanceolatis, acuminatis, ovarium vulgo paulo excedentibus; floribus in genere medioeribus; sepalis ligulatis, obtusis, extus sparsim et perbreviter glandulo-puberulis, 6 mm longis, apice papillosis, lateralibus obliquis; petalis sepalo intermedio intus agglutinatis, oblique ligulatis, apice recurvulo papillosis, basin versus vix angustatis, 5,5 mm longis, quam sepala paulo angustioribus; labello anguste oblongo, dimidio inferiore in toros 2 basi confluentes, obscuros incrassato, antice in laminam recurvulam transverse ligulatam, apice in api- culum triangulum produetam, dense papillosam explanato, 5,5 mm longo, medio 1,5 mm longo, lamina apicali c. 4 mm lata, calcare oblongoideo, obtuso, 3 ‚5 mm longo; columna brevi, rostello alte bifido; ovario breviter pedicellato, clavato, dense glanduloso-piloso, 7—8 mm longo. | Cauca: c. 1300 m. — M. Madero. Die Art ist mit P. dolichostachys Schltr. am nächsten Ne aber schon äußerlich durch größere Blätter und die dichte und kürzere Blütentraube leicht zu unterscheiden. Physurus paleaceus Schltr., nov. spec. Terrestris, erectus, c. 35 cm altus; rhizomate cauliformi, decumbente‘; radicibus flexuosis, villosis, erassiusculis; caule strieto vel substrieto, e. 10—12 cm longo, 4—5- foliato, tereti, glabro, ce. 7 mm diametiente; foliis erecto-patentibus, oblique oblongo-elliptieis, acuminatis, basi cuneatä in pstiolum ec. 3 cm longum, basi dilatata vaginantem produetis, lamina 8-9 em longa, medio fere 3—3,2 em lata; pedunculo cum racemo strieto, w ur. Run. II. Beschreibungen neuer Arten. | 7° c. 20 em- longo, pedunculo tereti, minute glanduloso-puberulo vaginis 46 ampleetentibus, paleaceis, acuminatis densius obsesso, racemo dense multifloro, eylindraceo, usque ad 9 cm’longo, e. 2’cm diametro; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, flores paulo superantibus, paleaceis; floribus in genere mediocribus, erecto-patentibus; sepalis ligu- latis, obtusis, 6,5 mm longis, basin versus sparsim glanduloso-pilosulis, lateralibus obliquis; petalis oblique et anguste ligulatis; obtusis, dimidio superiore margine anteriore paululo dilatatis, 6 mm longis, sepalo inter- medio margine interiore agglutinatis; labello oblongo-ligulato dimidio anteriore leviter undulato, apice abrupte truncato cum apieulo triangulo, apicem versus superne papilloso, 6 mm longo, calcare oblongoideo, obtuso, 3,5 mm longo; columna brevi, rostello alte bifido; ovario breviter pedi- cellato, elavato, pilis retrorsis, glandulosis obsesso, ec. 6 mm longo. Cauca: ©. 1700 m. — M. Madero. Durch die trockenhäutigen, großen Brakteen und de Form des. Labellums ist diese Art vor den übrigen im Gebiete sehr gut charakterisiert. ‚Das Labellum ist vorn so scharf gestutzt, daß die seitlichen Ecken fast spitz sind und mit dem Spitzchen vorn es fast als dreispitzig erscheinen lassen. | Physurus procerus Schltr. „NOV. spec. Terrestris, erectus, 60—70 cm altus; rhizomate cauliformi, decum- bente, radicante; radieibus filiformibus, flexuosis, villosulis; caule erecto, tereti, c. 7—8-foliato, 7—8 mm diametiente, glabro; foliis erecto-paten- tibus, oblique elliptieis, acuminatis, basi cuneata sensim in petiolum basi dilatata vaginantem, 4—5 cm longum- transeuntibus, olabris, lamına 9—14 cm longa, medio fere 3,2—4,5 em lata; pedunculo strieto vel sub-, strieto, tereti, apicem versus minute ‚glanduloso-puberulo, vaginis pauecis dissitis, arcte ampleetentibus obsesso, usque ad 25 cm longo; racemo dense multifloro, elongato, usque ad 18 cm longo; bracteis: lanceolatis, acuminatis, ovarium paulo excedentibus; floribus in genere mediocribus, extus praesertim basin versus minute elanduloso-puberulis; ‚sepalis ligu-: lato-oblongis, obtusis, 6 mm longis, lateralibus obliguis; petalis. oblique: ligulatis, obtusiuseulis, dimidio superiore margine anteriore paululo dila-: tatis, leviter undulatis, sepalo intermedio margine interiore agglutinatis,: glabris, 5,5 mm longis; labello ligulato, basin versus paulo angustato' marginibus leviter undulato, antice in laminam, transverse ligulatam, apiculatam, minute papillosam 3,25 mm latam, decurvam expanso, 5,5 mm longo, supra medium 2,25 mm lato, supra basin 1 mm lato, inerassationibus ‘2 obseuris ligulatis e basi usque supra medium decurrentibus ornato, ealeare oblongoideo, obtuso, glabro, pendulo, 3 mm longo; columna brevi,' rostello alte bifido; ovario elavato, glanduloso-puberulo, ce. 6 mm longo.: 14 R. Schlechter. Magdalena: Santa Marta. — H.H. Smithno. 2785. 95 Unter den Arten des Gebietes ist diese starkwüchsige, hohe Art da- durch gekennzeichnet, daß das Labellum von oberhalb der Mitte ab nach der Basis zu allmählich etwas verschmälert ist. . Physurus zeuxinoides Schitr., nov. spec. Terrestris, ereetus, ec. 40 cm altus; rhizomate caulifoımi, decumbente, flexuoso; radicibus flexuosis, villosis; caule stricto vel substrieto, tereti, _ glabro, 3,54 mm diametiente, ec. 5—6-foliato; foliis ereeto-patentibus, 2 oblique ovato-ellipticis, acuminatis, basi subrotundato-cuneatis, petiolo basi dilatata vaginante 2,5—3 cm longo, lamina 5—7 cm longa, infra medium 2,5—3,2 cm lata; pedunculo cum racemo stricto, peduneulo 15—20 cm longo, vaginis c. 4 amplectentibus, acuminatis obsesso, tereti, BE glanduloso-puberulo, racemo subdense multifloro, subsecundo, usque ad 12 cm longo; bracteis suberectis, lanceolatis, acuminatis, ovarium dimidio fere superantibus; floribus in genere inter mediocres, erecto-patentibus; sepalis oblongo-ligulatis, obtusis, extus sparsim glanduloso-pilosulis, 7 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulatis,. obtusiuseulis, glabris, basin versus sensim paululo angustatis, quam sepala subaegui- longis; labello eircuitu oblongo, obtuso, concavulo, 6 mm longo, medio 2,5 mmlato, intertia parte apicali constrieto et in laminam apicalem semi- ovalem obtusam, medio labelli haud latiorem sursum dilatato, calcare oblongoideo, obtuso, c. 2,5 mm longo; columna brevi, rostello alte bifido; 'ovario pedicellato, clavato, glanduloso-puberulo, c. 7 mm longo. Antioquia: c. 2000 m. — M. Madero. Vor den anderen kolombianischen Arten ist die vorliegende durch den halb-ovalen, stumpfen Vorderlappen des Labellums zu erkennen. Im Wuchs ist sie kleiner und schlanker als die übrigen. Mierostylis mucronulata Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, ec. 25 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radici- bus filiformibus, flexuosis, villosulis; bulbis subterraneis ovoideis, bi- foliatis, 2—2,5 cm longis, medio fere usque ad 1 cm diametro, vaginis _ omnino obtectis; foliis petiolatis, petiolis scapum usque infra medium arcte amplectentibus c. 5 em longis, laminis valde approximatis, sub- oeppositis, ovato-elliptieis, obtusiuscule acuminatis, basi subrotundatis, inferiore e. 6 em longo, infra medium 3,5 cm lato, superiore paulo minore; scapo erecto, strieto, ut videtur angulato,. nudo, 2,5 mm diametiente; ' racemo wumbelliformi-abbreviato, sensim evoluto, perdense multifloro; bracteis patentibus vel patulis, ovato-lanceolatis, acuminatis, parvulis, ovario pedicellato multo brevioribus; fioribus ereeto-patentibus vel sub: patentibus, parvulis, viridibus, in seetione inter minorcs, inversis; sepalis II. Beschreibungen neuer Arten. 75 oblongo-lanceolatis, obtusiusceulis, glabris, 3,25 mm longis, lateralibus obliquis; petalis anguste linearibus, subacutis, obliquis, c. 3 mm longis; labello eireuitu late ovali, basi subcordato, apice in lobulum mucroni- formem, lanceolatum, obtusum producte, cucullato-foveato, per medium carina latiore bipartito, petalis subaequilongo, glabro; columna perbrevi, glabra; ovario cum pedicello gracili, glabro, usque ad 8 mm longo. Cundinamarca: In arduis lapidosis ad fluvium Caqueza in Andibus, Banialun Bogotensibus, alt. 1400—1700 m. — F. C. Lehmann no. 8860. Die Art ist wohl mit M. fastigiata Rchb. f. verwandt, aber spezifisch unterschieden durch das am Grunde mehr herzförmig ausgebuchtete größere Labellum, die fast gegenständig erscheinenden Pt, und die größeren Höhlungen der Lippe. Liparis colombiana Schltr., nov. spec. Terrestris, ereeta, parvula 15—23 cm alta; radieibus lformibus flexuosis; bulbo ovoideö, unifoliato, subterraneo, 1—1,5 cm alto, infia medium usque ad 1,2 cm diametiente; folio suberecto vel erecto-patente, oblongo-lanceolato, obtusiusculo vel subacuto, e. 10 em longo, infra medium e. 2 em lato ; scapo erecto, strieto vel leviter flexuoso, angulato, nudo, racemo sublaxe 10—15-floro, erecto, c.8cm longo; bracteis erecto-paten- tibus, anguste lanceolatis, acuminatis, ovarium pedicellatum subaequan- tibus; floribus illis L. Zindenianae Hemsl. similibus et fere aequimagnis, viridiflavis, glabris; sepalis ovato-lanceolatis, obtusis, c. 7 mm longis, lateralibus obliquis, marginibus revolutis; petalis anguste linearibus, obtusis, gquam sepala fere aequilongis; labello eireuitu ovato, plica insiliente supra medium obscure trilobato, infra medium leviter excavato, basi ecalloso, glabro, 6 mm longo, infra medium 4,5 mm lato, lobo intermedio (si licet appelari) late oVato, margine leviter undulato; columna leviter curvata, 4 mm alta, glabra; ovario acute tricostato, en glabro, pedicello ineluso c. 1 cm longo. Cauca: Steinige Stellen bei Quentama, 13001600 m. C.Leh- . mann no. 8862. Die Pflanze ist von F. Kränzlin in Engl. Jahrb., v. XXVI, p. 478. als „L. Kappleri‘‘ aufgezählt worden, hat mit dieser aber recht wenig zu tun, sondern gehört in eine kleine Sektion von Arten, die sich um L. Galeottiana Hemsl. gruppieren und als Sektion Otophyllum zusammen- gefaßt werden mögen. Finet hat unsdie Unterschiede dieser Arten näher erläutert. Unsere Art hat, wie L. Galeottiana Hemsl., keinen Kallus am Grunde des Labellums, aber kleinere Blüten und eine wie bei Z. Lindenian« Hemsl. geformte Lippe. | Staphosepalum platypetalum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, graeile, habitu S. swertiifolio (Rchb. f.) simile; rhizo- mate valde abbreviato; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris : Fk En a en AR 76 R. Schlechter. caulibus subnullis, unifoliatis, vaginis arcte amplectentibus omnino ob- tectis; folio erecto, lamina oblonga, acuminata, basi euneata sensim in petiolum gracilem angustata, 6—11 cm longa, medio fere 1,5—3,5 em lata, petiolo canaliculato 6—7 cm longo; scapis adscendentibus, rigidulis, 4 racemo excepto 9—14 cm longis, racemo ipso dense plurifloro, sensim evoluto; bracteis ovatis, breviter acuminatis, pedicello brevioribus, dorso carinatis; floribus succedaneis, in genere mediocribus, glabris, inversis; sepalo intermedio ovato-lanceolato, in caudam brevem, subulatam, ob- tusam producto, concavo, dorso alte carinato, cauda inclusa 9 mm longo, lateralibus oblongis, alte connatis, antice falcato-divergentibus, apice in caudam filiformem, c. 1,7 cm longam productis, cauda exclusa, 9 mm longis, extus carinatis, intus versus marginem interiorem inerassatione oblongo-triangula retrorsa infra apicem laminae ornatis; petalis oblique quadratis, valde obtusis, basi brevissime subunguiculatis, 3 mm longis; labello oblongo, supra medium trilobato, medio superne bigibbo, lobis late- 3 ralibus abbreviatis, obtusis, intermedio antico, e basi angustiore sub- orbieulari, suberenulato, toto 3mmlongo; columna mediocri, 3 mm longa, tertia parte basilari angustata, clinandrio subintegro, pede 1,5 mm longo, apice incurvulo; ovario pedicellato, glabro, 7—8 mm longo. Cauca: c. 2000 m. EM. Madero. Die Art gehört in die Verwandtschaft des S. swertivfoum (Rehb, 1. Rolfe, unterscheidet sich aber durch die Form der Blütenteile nicht un-- erheblich. Die Blüten scheinen braunrot gewesen zu sein. Masdevallia hathyschista Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 12—14 cm alta; rhizomate valde bir radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glais; caulibus u unifoliatis, vagina tubulosa omnino absconditis; folio erecto, oblanceolato, obtuso, basi sensim in petiolum canaliculatum, 2,5—4 cm longum angustato, lamina 5,5—7 em longa, supra medium 1,7—2,3 cm lata; scapo erecto- vel adscendente, graeillimo, folia fere aequante, medio vaginula arcte amplectente apieulata Oobsesso, tereti, paucifloro; bracteis eucullato- elliptieis, apiculatis, ovarium pedicellatum fere aequantibus; floribus succedaneis (heterochronicis) erectis; sepalis basi pro genere perbreviter ; connatis, apice in caudam filiformem productis, intermedio oblongo, concavulo, 1,4 cm longo, in caudam ce. 1,3 cm longam producto, erecto; lateralibus lanceolato-ligulatis, patentibus, sensim in caudam attenuätis, intermedio fere aequilongis; petalis oblique oblongis, apice - inaequaliter bilobulatis, basi breviter subunguiculatis, intus dimidio anteriore tenuiter carinatis, ce. 7 mm longis; labello oblongo-linguiformi, j supra medium leviter constrieto, basi exeiso, antice rhombeo, obtuso, ' 3-nervio, 7 mm longo, medio fere 3 mm lato; columna subrecta, 6,25 cm. — u. Beschreibungen neuer Arten. | 77 ans: oihandrie dorso elatiore suberenulato, pede brevi, sed distincto; ovario pedicellato, glabıo, ut videtur tereti, e. 8 mm longo. Cauea: c. 1900 m. — M. Madero. s Ich würde die Pflanze zu Reichenbachs Gruppe ‚‚Fissae‘‘ rechnen, wenn die Blütenschäfte nicht mehrblüti g wären. Zunächst sei sie deshalb "bei den „Polyanthae‘‘ untergebracht, die ja schon ohnedem ein Gemisch heterogener Typen darstellen, bis uns einmal eine natürliche Einteilung der Gattung peschert wird. Durch die auffallend tief geteilten Blüten ist die Art gekennzeichnet. | .. Masdevallia eallifera Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, c.30 cm alta; ıhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, pilosis; caulibus subnullis, vaginis 2 altis, omnino obtectis; folio erecto, ligulato, acuto, basin versus sensim in petio- lum canaliculatum angustato, petiolo incluso usque ad 30 cm alto, supra medium 1,5—1,8cm lato; scapis e basi patente adscendentibus, rigidulis, paucivaginulatis, e. 7 em longis, unifloris; bractea elliptica, breviter acu- minata, ovarii pedicello paulo breviore; flore in subgenere vix inter me- diocres, late campanulato; sepalis obovalibus, cauda excepta 1,1 cm longis, apice rotundatis, in caudam filiformem, 1,5 cm longam pıoductis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulato-oblongis, apice obtuso triangulo in- ‚erassatis, verruculosis, basin versus paulo angustatis, parvulis, glabris,. e. 4 mm longis; labelli hypochilio e basi oblorga late rhombeo, subtrilobato, carinis 2 leviter divergentibus donato, 2,75 mm longo, supra medium 2,25 mm lato, epichilio suborbiculari, obtusissimo, basi leviter cordato, marginibus incurvo, superne basi callo amplo oblongo-triangulo obtuso ornato, carinis 5 radiantibus intus donato, 2 mm longo et lato; columna pärvula petala vix excedente, ae brevi; ovario: pedicellato g glabro, c.lcm longo, leviter ge | | er NE Cauca: ce. 2000 m. — M. Madero. Re. Eine sehr gut gekennzeichnete Aıt der „Saccilabiatae‘‘ aus der Ver- wandtschaft der M. traglodytes Rchb. f. und M. pusilla Rolfe, aber mit: sehr charakteristischem, durch das verhältnismäßig große Hypochil aus- gezeichnetem Labellum. Auffallend ist bei der Größe der Blätter ‚die Kürze der Blütenschäfte. | ; Über die Färbung. der Blüten ‚liegen leider keine Angaben vor. E2 _ Masdevallia densitlora Schltr., nov. spec. _ Epiphytica, erecta, c. 15 cm alta; rhizomate välde abbieviato: radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus brevibus vagina arcte amplectente primum circumdatis, unifoliatis; folio 'ereeto vel suberecto, oblongo vel ligulato-oblongo, obtuso, basin versus sensim in petiolum. 78 " Schlechter. e. 4 em longum, eanaliculatum angustato, Jamina 6—6,5 cm REN meiich e, fere ad 1,8 cm lata, coriacea; scapo stricto vel substrieto, dense 7—9-floro, | medio vaginula hyalina obsesso, folia dimidio fere excedente, xhachi 3—3,5 cm longa; bracteis erecto-patentibus, Jate ovatis, acuminatis, 4 ovario pzdicellato paulo longioribus; floribus in sectione mediccribus, 4 subsecundis, densce purpureo-punctatis vel purpurco-maculatis; sepalis £ basi in tubum late poeuliformem, obtusum, antice mentum obtusum formantem, 3,5 mm longum connatis,:cauda filiformi inelusa e. 3 cm longis, intermedii parte libera semioblonga, intus margines versus papillosa, mm longa, cauda filiformi, glabra,. 2,3 cm longa, lateralibus oblique oblongis, BE 3-nerviis, intermedio aequilongis, sed manifeste angustioribus, petalis 4 oblique oblongis, longius acuminatis, basin versus paululo angustatis, uninerviis, medio margine suberenulatis, dimidio anteriore carina longi- E tudinali ornatis, 4 mm longis; labello eircuitu oblongo, e basi oblongo- 3 quadrata supra medium abrupte valde constrieto et in laminam apicalem late obovatam sursum dilatato, 5 mm longo, 3-nervio, nervis apiceem versus incrassatis; columna suberecta, juxta stigma levissime dilatata, 4 mm longa, elinandrio elatiore, crenulato, pede incurvulo, 3,5 mm longo; ‚ovario costis undulatis 6 donato, glabro, pedicello incluso e. 5 mm longo. Cauca: e. 2100 m. — M. Madero. Durch die langen Schwänze der Sepalen und die lang zugespitzten ‚Petalen ist diese Art unter den Amandae gut gekennzeichnet, Masdevallia echinocarpa Schitr., nov. spee. Epiphytica, pusilla, e. 5 cm alta, caespitifica; radicibus fihfonmibtis; tlexuosis, glabris, tenuibus; caulibus more generis valde approximatis, subnullis, unifoliatis; foliis ereetis, lineari-ligulatis, obtusis, basin versus ° . in petiolum brevem sensim paulo angustatis, glabris, usque ad 4 cm longis, supra medium ad 4 mm latis; inflorescentiis adscendentibus vel subereectis, 4 unifloris, pedunculo setiformi, glabro, folia päulo excedente; bractea . ovato-cucullata, breviter acuminata, pedicellum fere aequante; flore in | genere inter minores, ut videtur flavido, basi purpureo-guttato, suberecto, late campanulato, sepalis usque infra medium connatis, extus glabris, intus et margine papillis subulatis murieulatis, in caudam subulatam .apicem versus subincrassatam exeuntibus, cauda inclusa ce. 1,2 cm longis, " intermedii parte libera late triangula, cauda 8mm longa, lateralium parte libera oblique latitriangula, cauda 6 mm longa; petalis oblique oblongis, 4 apiculatis, glabris, antice infra medium obtusangulis, basi angustatis, vix 3 mm longis; labello oblongo-linguiformi obtuso, basi truncata leviter emarginato, lamellis 2 e margine in medium deeurrentibus, glabro, 5 mm longo, ec. 2 mm lato; columna erecta, petalis fere aequilonga, glabra, cli- nandrio dorso elatiore, margine subintegro, pede c. 1,5 mm longo, in- } Il. Beschreibungen neuer Arten. 79 curvulo; ovario dense papilloso-villoso, brevi, pedicello glabro, gracili, e. 3 mm longo; cApsula oblongoidea, dense muricato-pilosa, c. 8 mm longa, eorolla emäreida coronata. _ Antioguia: — M. Madero. _ Nach meinem Dafürhalten stellt die Art eine neue Sektion dar, welche durch die dicht mit, Weichstacheln besetzten, von der verblühten Korolla gekrönten Früchte charakterisiert ist. Die Blüten erinnern (in ihrer Form und Färbung) etwas an M. Carderi Rchb.f., sind aber doppelt kleiner. e Masdevallia exilipes Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 14—16 cm alta, habitu M. Estradae Rchb. f. in mentem revocans; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris, gracilibus; caulibus valde abbreviatis, unifoliatis, vagina tubulosa absconditis; folio erecto, gracilius petiolato, oblongo vel elliptico- oblanceolato, obtuso vel obtusiusculo, basi sensim in petiolum canalieu- latum, 2—3,7 cm longum sensim angustato, lamina 3,5—4,7 cm longa, medio fere 1,2—1,7 cm lata, coriacea; scapis erectis, exilibus, folia vulgo duplo fere excedentibus, unifloris, infra medium vaginula parvula arcte amplectente obsesso; bractea cucullato-elliptica, apiculata, ovario pedi- cellato fere duplo breviore; flore illo M. Estradae Rehb. f. simili et fere aequimagno, extus sparsim furfuraceo; sepalis in tubum brevem, c.5 mm longum connatis, oblongis, in caudam filiformem productis, e. 5 cm longis, 3-nerviis, intermedio parte inferiore oblongo, obtuso, 1,5 em longo, laterali- bus faleato-deeurvis, oblique oblongis, apice obeuneatis, 1,3 cm longis; petalis e ungue perbrevi lato margine anteriore valde prosilientibus, oblique triangulis, obtusis, uninerviis, carina dimidioexteriore longitudinali donatis, 4,5 mm longis; labello elliptico, obtuso, basi breviter exciso, apice ipso 'breviter convexo-recurvulo, 5 mm longo, medio 2,5 mm lato; columna suberecta, petalis aequilonga, clinandrio elatiore 3-löbulato, pede gracili, adscendente, c. 3,5 mm longo; ovario pedicellato, glabro, gracili, ec. 1,4 cm longo. Cauca: — M. Madero. Von der verwandten M. Estradae Rchb. f. ist die Spezies durch die Petalen und die Lippe sp>zifisch gut getrennt. Masdevallia oligantha Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, ec. 10 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus subnullis, unifeliatis, vagina omnino obtectis; folio erecto, oblanceolato, obtuso, basi sensim in petiolum 2—3 cm longum angustato, lamina 2—3,3 cm longa, supra medium 5—-7 mm lata; scapis gracilibus, erectis, laxe bifloris, usque 80 2.0 R. Schlechter. Ber. 7 ad 10 em altis, folium manifeste supeyantibus, basi vaginulataexce ptanudis E- | bracteis cucullato-ovalibus, apiculatis, ovarium vulgo ac quantibus; floribus in seetione mediocribus, ut videtur rubro suffusis, secundis, glabris; sepalis tertia parte basilari in cupulam antice ventricosam basi late rotundatam E connatis, ec. 1 cm longis, intermedio parte libera triangulo in caudam subulatam 5 mm longam producto, lateralibus oblique oblongis, subfaleatis, ° in caudam deeurvam 4 mm longam productis; petalis oblique oblongis, ° mucronatis, dimidio superiore maıginibus gıosse dentatis, 5 mm longis, ° basi oblique angustatis; labello circuitu oblongo, tertia parte apieali ° 3-lobato, 5 mm longo, lineis 3 apicem versus incrassatis usque infra A PACK TE BE decurrentibus ornato, lobis lateralibus rotundatis, abbreviatis, intermedio antico e basi angusta suborbiculari, 1,6 mm longo; columna gracili, medio dilatata, elinandrio subdentato, elato, 4,75 mm alta, pede 4 mm longo, apice incurvulo; ovario breviter ceylindraceo, costis undulatis 6 ornato, cum pedicello brevi 3 mm longo. | " Cauca: e. 2400 m. — M. Madero. Eine reizende kleine Art aus der Verwandtschaft Gin M. BRRIEN Rchb. f., aber mit nur zweiblütigen Infloreszenzen, kleinen offenbar nicht gefleckten Blüten mit innen kahler Korolla und anderen Petalen und E Labellum. Masdevallia petiolaris Schltr., nov. epec. 2 OR Epiphytica, ereeta, c. 15—17 cm alta; rhizomate valde ii radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus valde abbre- e viatis, unifoliatis, vagina. fistulosa absconditis; folio erecto, elliptico- 4 oblanceolato, obtusiuseulo, basi sensim in petiolum longum, canaliculatum, 7—10 em longum angustato, lamina 5—8 cm longa, supra medium 1,4 —2,2 cm lata; scapis ercetis, gracilibus, unifloris, flore excepto ec. 8—10cm longo, infra medium vaginula arcte amplectente obsesso; bractea eueullato- ovali, apiculata, ovario pedicellato aequilonga; flore medioeri, ilo M. triangularis Ldl. fere aequimagna; sepalis in tubum oblique campanulatum c. 9 mm longum connatis, 3,4cm longis, apieibus liberis ovato-triangulis, in caudam subulatam c. 2 cm longam exeuntibus, 3-nerviis, lateralibus obliquis, falcato-deeurvis, intus minute papillosis; petalis oblique oblongis, valde obtusis, supra basin margine anteriorei in angulum oblique triangulum ‚prosilientem dilatatis, glabris, 7 mm longis, carina juxta margmem anteriorem in angulum suprabasilarem decurrente ornatis; labello late obovato-oblongo, obtuso, basi breviter exeisa curvato, 7 mm longo, supra E ' medium 4 mm lato; columna leviter curvata, petalis aequilonga, clinandrio elatiore, a. ovario cylindraceo Re: pedicello incluso c. I; lcm longo. | a Caueca: — M. Madero. — - | = RER er RE y 2 N < EZ % II, Beschreibungen neuer Arten, 81 Die Art dürfte am besten bei den iE Priangulares“ neben M. triangularis Ldl. untergebracht werden. Sie ist durch die auffallend langen el a gekennzeichnet. % -Masdevallia Drolosa Schltr., nov. spec. Epiphytica, pusilla, habitu M. Wagenerianae Rchb. f., c. 7 cm alta;; rhizomate valde abbreviato; radieibus filifoımibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus valde abbreviatis, unifoliatis, vagina fistulosa absconditis; folio erecto, elliptico-oblanceolato, obtusiusculo, basin versus sensim in petiolum canaliculatum angustato, lamina 2—2,7 cm longa, medio fere 7—11 mm lata, coriacea, petiolo 2—3 cm longo; scapis gracillimis, uni- floris, ereetis, usque ad bracteam 3,5—4,2 cm longis, infra medium vaginula parvula arcte amplectente obsessis; bractea cucullato-elliptica, apiculata, ovario pedicellato fere 3-plo breviore; flore erecto, illo M. Wagenerianae Rchb. f. simili et fere aequimagno; sepalis in tubum late campanulatum, e. 4 mm longum connatis, 3-nerviis, e basi ovali in caudam filiformem productis, 2,5 em lorfgis, parte ovali se pali intermedii 6 mm longa, lateralium 9 mm longa, usque ad quartam partem apicalem connata; petalis falcato- . obliquis, ligulatis, apice inae qualiter et obtuse tridentatis, dimidio superiore margine anteriore lobato-dilatatis, uninerviis, carina tenui longitudinali dimidio anteriore ornatis, 3 mm longis; labello ligulato, obtuso, medio fere margine utrinque in lobum aliformi-triangulum amplum dilatato, basi incrassato, nervo medio apicem versus incrassato, toto 3,75 mm longo; columna leviter curvata, 3 mm alta, elinandrio elatiore, margine sub- erenulato, psde medioeri, adscendente; ovario pedicellato Babre: gracili, e. 1,5 em longo. Antioguia: — M. Madero. Am besten dürfte diese Art wohl Heben M. Wugeneriamd Rechb. £. ‚ untergebracht werden, von der sie durch die Petalen und das sehr charakte- ristische Labellum unterschieden ist. Masdevallia tenuipes Schitr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 10—13 cm alta, rhizomate, valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, gracilibus, glabris; eaulibus valde abbre- viatis, vagina tubulosa absconditis, unifoliatis; folio ereeto vel suberecto, anguste ligulato, obtuso, basin versus sensim in petiolum erassiusculum, canaliculatum, 2—3 cm longum angustatis, lamina 5,5—8S em longa, 7—9 mm supra medium lata, carnoso-coriacea, subtus carinata; scapis suberectis vel adscendentibus, setiformi-graeillimis, unifloris, infra medium vaginula amplectente parvula obsessis, usque ad bracteam 3,5—4 cm longis ;bractea eucullato-elliptiea,apieulata,ovarium pedicellatum aequante; flore in sectione inter minores, erecto-patente, tenui, glabro; sepalis tubum oblique campanulatum ce. 5 mm longum formantibus, e basi oblonga ab- Die Orchideenflora von Colombia. — Fedde, Rep. Beih. VII. Bg. 6. 6 Pr "2% 20B; Sohlenkları a. ya A ruptius in caudam filiformem productis, cauda inclusa usque ad 35cm longis, 3-nervis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulatis, oblique . apieulatis, uninerviis, dimidio superiore (usque infra medium) margine anteriore paule dilatatis, infra medium in angulum brevem prosilientibus, earina longitudinali in angulum decurrente ornatis, vix 5 mm longis; labello linguiformi-ligulato, obtusiuseulo, medio paulo dilatato, in nervos 3 laterales cariniformi decurrente, petalis aequilongo; columna suberecta, 5 mm longa, juxta stigma levissime dilatata, clinandrio elatiore subintegro, pede brevi, incur vulo; ovario pedicellato, glabro, ce. 4 mm longo. Antioquia: —M. Madero. Ich wüßte keine Art zu nennen, mit ld die vorliegende ner verwandt sein könnte. Vielleicht wird sie zunächst am besten i in die Nähe von M. floribunda Ldl. verwiesen. Die sehr feinen, aber ziemlich kurzen Blütenschäfte ie sehr har ristisch für die Art. ‘ Porroglossum” Schltr., nov. . gen. | Sepala basi in tubum late campaniculatum connata, parte Hbora e basi triangula subcaudato-angustata, margine intusnuncglandulis magnis sessilibus rotundatis ornata, extus nervo medio carinato-incrassato. Petala quam sepala bene minora, e basi ‚semioblonga dimidio superiore attenuata, apice incrassato obtusa, glabra. Labellum in apice pedis perlongi eolumnae E: affixum, erectum, e ungue lineari, brevi, callo quadrato ornato in laminam. E perlate rhombeam, antice apieulato-lobulatam dilatatum, concavulum glabrum. Columna erecta, parvula, rostello triangulo ereeto, pede porrecto perlongo, apice libero infracto. Anthera erecta, semigloboso -cucullata ‚longius apiculata. Pollinia oblique pyriformi-elavata 2, apice viseidio parvulo rotundato cohaerentia. Stigma excavatum magnum ovatum supra | basin columnae situm, apicem versus acutatum. ‚Ovarium pedieellatum, = eostis 6 leviter erenulatis donatum. > Plantae epiphyticae habitu Scaphosepali ; rhizomate valde abbreviato ; eaulibus valde abbreviatis, subnullis, unifoliatis; folio graeiliter petiolato, lamina obovato-ligulata, carnosa; scapis ereetis, rigidiuseulis, graeillimis, folia supsrantibus paucifloris; floribus succedaneis subnutantibus glabris, u textura illis Scaphosepali vel’Masdevalliae similibus, in tribu medioeribus. Species duo adhuc notae Combiae montium‘ Ecuadorensium in- a a ann ie ee 5 Die neue "Gattung ist in M en verwandt, orsch sich ‘4 aber zuweilen durch das Vorhandensein der merkwürdigen, auffallenden E Drüsen auf den Sepalen, das infolge des sehr langen Säulenfußes von der 'Kolumna weit entfernt stehende Labellum von sehr eigenartiger Struktur, 3 die Säule 'mit dreieckigem aufrechtem, ‘großem Rostelum und die über ze ur“ II. Beschreibungen neuer Arten. | 88 dem. Säulenfuße een nach oben hin ver schmälerte sr eo höhlung. vg . | ER er der kiör le äinen neuen Art aha Rn P. .MUscosum (Rehb. f.) Schltr. (Masdevallia muscosa Rchb. f.) hier her. _Porroglossum. eolombianum Schltr., nov. spec. | - Epiphyticum, 10-18 em altum; rhizomate valde abbreviato; radici- bas filiformibus, flexuosis, gracilibus, glabris; caulibus subnullis, vagina arete amplectente absconditis; folio erecto, lamina obovato-ligulata vel. ligulata, obtusa, basi sensim in petiolum 'angustata, 3—5,5 em longa, supra medium usque ad 1,2cmlata; scapo gracillimo, usque ad 16 cm longo, vaginulis 1—2 obsesso, racemo paucifloro, abbreviato sensim evoluto; bracteis tubulosis, apiculatis, pedicello ovarii paulo brevioribus; floribus succedaneis, glabris; sepalis c. 1,5 cm longis, tubo vix4 mm longo; petalis e. 4 mm longis; labello e basi lineari latissime cuneato transverso, antice truncatissimo cum apiculo triangulo, supra basin callo quädrato crassius- eulo ornato, 5,5 mm longo, antice 4,5 mm lato; columna 3,75 mm alta, pede 5 mm longo; ‚ovario pedicellato apice incurvo, c. lem longo. ee Antioquia: c. 2400 m. — M. Madero. - Nach dem trocknen Material zu urteilen sind die’ Blüten weißlich oder gelblich mit gelbbraunen ‘Spitzen der Sepalen. “Die ‚Pflanze stellt ohne Zweifel einen isoliert stehenden, schon durch die Säulenbildung sehr merkwürdigen Typus dar, der in keine der Ben, es Gattungen der Pleurothallidinae hineinpa ßt. ' Stelis antioquiensis. Schltr., nov, spec. Epiphytics, erecta, usque ad 35. cm alta; rhizomate. ae ee Eeklerbut filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus erectis, sub- strietis vel subflexuosis, vaginis 2 altius (superiore laxiore) ampleetentibus apiculatis obsessis, 13—17 cm longis, c. 2 mm diametientibus; folio’erecto, lanceolato-oblongo, acuminato, petiolato, petiolo 2,5—3 cm longo, lamina 8—11 em longa, medio fere 1 ‚7—2 cm lata; racemis 2—4-nis graeillimis, erectis, 15—20 cm longis, laxe multifloris, secundis; bracteis late ovato- eucullatig,. acuminatis, Ovario pedicellato paulo brevioribus; floribus in genere mediocribus, ut videtur atropurpureis. (fide collectoris interdum „pallide luteis‘‘ ?); sepalis inaequimagnis, intermedio ovato, obtusiusculo, 5-nervi, intus margines versus minute papilloso, 4 mm longo, lateralibus oblique latiovatis, obtusiuseule et breviter acuminatis, 3-nerviis, 3 mm. longis,-margines versus minute papillosis; petalis ‚minutis,. oblique et transverse oblongis, basi late rotundatis, 3-nerviis, apice obtusissimo in- erassato verruculosis; labello semigloboso-carnöso, obtusissimo, antice et pöstice dimidio inferiore excavato, basi truncato, antice basi callo parvulo oblongo ornato, petalis haud longiore; columna medio constrieto, apicem ; = » | 2 R. Schlechter. versus paulo: ampliato,' lobis lateralibus „alas abbreviatie, dorsali semi- 3 orbiculari, amplo; ovario pedicellato glabro, ce. 3,5 mm longo. : Stelis ke Kıänzl,, in n Engl. Jahıb. XXVI eo. pP. 449 $ uec Ldl. 3 Antioquia: Auf Bäumen in Wäldern über Aguada, 2300 m. F. ©. Lehmann no. 3175, September 1883. £ Die innen papillösen Sepalen veıweisen die Art in die! Nähe von . 8. hirta Ldl. In der Struktur der Blüten erinnert sie an die unten beschrie- bene $. crassilabia Schltr., ein Beweis dafür, daß die bisherige Einteilung der Gattung durchaus nicht natürlich ist. Stelis apieulata Schltr., nov. epec. Epiphytica, erecta, c. 35 cm alta; rhizomate salde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabıis; caulibus erectis, eylin- draceis, vaginis 2 alte amplecetentibus obsessis, 12—14 cm lorgis, ce. 2 mm diametientibus; folio erecto vel suberecto, oblorgo vel oblongo-ligulato, obtuso, basi in petiolum brevem, 1—1,8 cm lorgum arctius angustato, lamina 9—12 cm longa, medio fere 2,4—3,3 cm lata, carnosa; racemis 2—4-nis, erectis, pedunculo 4—-6 cm longo, paucivaginulato incluso usque ad 20 em longis, laxius multifloris; bracteis eucullato-ovatis, breviter acuminatis, ovario pedicellato fere duplo brevioribus; floribus in genere mediocribus, ut videtur brunnescentibus; sepalis elliptieis, obtusiuseulis, 3-nerviis, margines versus intus pepillis albidis pubeıulis, 2,75 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique et late rhombeis, apice carnoso-in- crassato in gibbum brevem obtusum productis, 3-nervüs, minutis; labello e basi quadrato-contracta renifoı mi; manifeste apiculato, ‘carnosulo, medio callis 2oblongis, obtusis, juxtapositis paı vulis ornato, basi bre viter 3-nervio, petalis subaequilongo; columna brevi, apicem versus valde ampliata, lobis lateralibus leviter divergentibus oblique oblorgis, obtusis, dorsali late triangulo, obtuso, laterales subduplo excedente; ovario pedicellato pro genere gracili, glabro, ec. 3 mm longo. | Cauca: — M. Madero, 1909—1911. | Es ist schwer zu entscheiden, wohin man die Arten der Polystachyae- Gruppe mit langen Stämmchen und innen papillös behaarten Sepalen verweisen soll. Ihre Verwandtschaft unter sich ist oft eine durchaus zweifelhafte und es wird dem zukünftigen Monographen der Gattung vorbehalten bleiben, hier einmal eine natürliche Ordnung zu schaffen, Zunächst muß die Art neben S. hirta Läl. untergebracht werden. Stelis bigibba Schitr., nov. spec. Epiphytica, erecta, pusilla, 10—13 em alta, RN: valde aD: g breviato; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus 11. Beschreibungen neuer Arten. 85 erectis, teretibus, vaginis 2 apiculatis brunneis, amplectentibus obsessi, 4--5 cm longis, c. 1,25 mm diametientibus; folio erecto, petiolato, oblongo: ligulato, obtuso, basi sensim in petiolum c. 1,3 cm longum angustato, _ lamina 4,5—5 cm longa, medio fere 4,5—5 mm lata; racemo singulo, erecto, folium dimidio fere superante, subdense multifloro, secundo, gracili, pedun- eulo usque ad 2 cm longo; bracteis cucullato-latiovatis, acuminatis, ovarium pedicellatum vulgo paulo superantibus; floribus in genere inter minores, atrofuseis; glabris; sepalis pro genere altius connatis, ovatis, obtusis, 3-nerviis, vix 1 mm longitudine excedentibus, lateralibus obliquis; petalis | perlate et oblique rhombeis, angulis lateralibus subacutis, apice truncato- obtusissimo incrassato subverruculosis, trinerviis; labello carnoso, eireuitu oblongoideo, obtusissimo, dimidio inferiore'postice leviter excavato, basi margine utrinque in dentem brevem patentem producto, ima basi breviter et obtuse bigibbo, usque infra medium antice excavato, toto petalis vix aequilongo; columna e basi graciliori apicem versus ampliata, lobis laterali- bus valde abbreviatis, dorsali satis amplo em. ovario pedi- - cellato glabro, c. 1,25 mm longo. Stelis tricardium Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 450 p. Be. (nee Ldl.). Cauca: An Bäumen in dichten, sehr feuchten Wäldern auf den West-Andes von Cali, 1600—2000 m. — F. C. Lehmann no. 6834, Oktober bis Dezember. In den Blüten steht die Art der S. crassilabia Scehltr. nahe. Mit S. tricardium Ldl. hat sie nichts zu tun. Stelis Caucae Schltr., nov. spec. Epiphytica vel terrestris, erecta, usque ad 35 cm alte; uhtaöniate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, 'tenuibus,, glabris; eaulibus crassiuseulis, vaginis 3 brunneo-maculatis, arcte amplectentibus dimidio inferiore obtectis, teretibus, e. 10 cm longis, 3 mm diametro, | unifoliatis; folio erecto, oblongo, obtuso, basi in petiolum c. 2 cm longum angustato, lamina c. 9 cm longa, medio fere 3 em lata, carnosa; racemo ereeto, laxe multifloro, pedunculo paucivaginulato, 5—6 cm longo incluso usque ad 24 cm longo; bracteis cucullato-ovatis, acuminatis, ovario pedi- cellato fere duplo longioribus; floribus in genere inter magnos, fide colleo- toris fuscis, glabris; sepalo intermedio ovato, obtuso, 5-nervio, c. 5,5 mm longo, lateralibus oblique ovatis, subacutis, "B-nerviis, usque ad medium «onnatis; petalis transverdim et oblique oblongis, apice truncato-obtu- sissimo, carnoso-incrassato minute verruculosis, vix 1 mm altis; labello earnoso, eircuitu semiorbieulari, truncatissimo, margine utrinque antice obtuse apiculato, infra apicem superne incrassationibus 2 obliquis, obtusis, apicibus sese tingentibus ornato, medio callo parvulo oblongo aucto; 86 NT. ea w.lR ’ r Bl a x 2 & duplo majore; ovario ve glabro, ce. 3 mm ee Be: Stelis melanoxantha Kränzl., in a, Jahrb. XXVI a), 2 45 (nee Rchb. £.). " Cauca: An Bäumen und am Boden in dichten, feuchten Wäldern auf der West-Cordillere von Cali, 2000 m. — F. C. Le hmann n. 6923. “Man kann die großblütigen Arten dieser Gruppe oberflächlich mit irgendeiner identifizieren, ähnlich sehen sie sich alle, so hat es offenbar auch Herr Prof. Kränzlin bei der Bestimmung. der Lehmannschen Orchideen gehandhabt. Hätte er sich aber die Mühe genommen, die Arten einmal näher zu untersuchen, so hätte er sich doch vielleicht, trotz seines offenbar wenig ausgeprägten Formensinnes, gewundert, wie sehr ver- schieden sie doch sind. S. Caucae Schltr. gehört in die Verwandtschaft, 3 4 der Sg. Aa Ldl. Stelis eitrina Schltr., nov. spee. Epiphytica, pusilla, 12-——-15 em alta; rhizomate brevi, adscendente, : E densius caulibus obsesso; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus erectis, teretibus, vaginis 3, alte amplectentibus, apiculatis, striato-hervosis, "obtectis, 1;4—1,7 em longis, ce. 1 mm diametientibus : folio erecto, oblanceolato-lineari, obtuso, basi sensim in petiolum c. 1,5 cm’ longum angustato, carnoso, lamina 2.5—3 cm longa, medio fere usgque ad 4 mm lata; racemis singulis, erectis, gracilibus, folium dimidio fere exce- dentibus, laxe 15—20-floris, pedunculo paucivaginulato, usque ad 2,5 cm longo; bracteis ovato- cucullatis, 'breviter acuminatis, ovarium pedi- cellatum fere aequantibus; tloribus parvulis, fide collectoris eitrinis, glabris; sepalis oblongis, obtusis, ‘3-nervüs, 2 mm longis, lateralibus obliquis;, petalis minutis, oblique obovato-cuneatis, truncatis, apice truncata in- crassatis, gibbo humili obtuso terminatis, uninerviis; labello e basi cuneata late ıhombeo antice rotundato cum apiculo, ima basi truncato, tertia parte basilari callis 2 oblongis obtusis obtecto, petalis aequilongo; columna brevi, crassiuscula, apicem versus bene dilatata, minute papillosa, lobis „lateralibus oblique semioblöngis, dorsali paulo majore; ovario Be gläbro, 1:5 min longa. 2.10% | Sielis ascendens Kränz.,in Engl. Jahrb. XXV ( 1899), p p. 450 nee Ldi.. | Cauca: Auf dem Paramo von Guanacas, 3000 m. — F.C. Lehmann. n. 3692, Februar 1884. . Die Art steht der S. ascendens Ldl. zwar abe, int aber sowohl de die Petalen wie auch das Labellum durchaus verschieden. Auch habituell : sind .beide. Arten leicht nebeneinander zu erkennen. va 24 j 1. Beschreibungen neuer Arten. 87 Stelis erassilahia Sebitr., BoV. epce. _ Epiphytica, erecta, 12-15 cm alta;- male valde abi: | We filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus gracilibus teretibus, vaginis 3 alte amplectentibus, striato-nervosis, brunneis feie ömnino obtectis, 6-—-8 cm longis, c. 1,5 mm diametientibus; folio ereeto vel suberecto, elliptico-oblongo, obturo, basiin petiolum 1,5—2 cm longum angustato, coriaceo, Jamina 4—5,5 cm lorga, medio fere 1,3—1,5 cm lata; racemo singulo, usque supra basin florifeıo, subdense multifloıo, secundo, _ folium dimidio vel dup!o superante; bıacteis perlate ovalibus, apieulatis, ovarium pedicellatum fere acquantibus; floribus fuscis, in geneie vix inter . mediocres, glabris; : sepalis ovalibus, obtusis, 3-nerviis, 2 mm longis, late- ralibus obliquis; petalis minutis, transverse et oblique oblongis, bası rotundatis, apice incrassalo obtusissimo verıuculosie, 3-nervis; labello subgloboso-caınoso, basi truricata exeiso, dorso dimidio inferioie excavato, antiee basi callo depresso oblongo ornato, petalis vix longiore; columna medioeri, medio contracta, apice ampliata, lobis lateralibus subnullis, dorsali amplo semiquadrato; ovario pedicellato glabıo, ce. 1,5 mm longo. Stelis. oblongifolia Kıärz)., in Erg). Jabıb. XXVI. (1889), p. 450 nee Ldl. Cauca: In dichten Wäldeın auf dem Höckiend von A, 1e00 "bis 2000 m. — F. C. Lehmann no. 2102, Novemker 1882. Am besten dürfte die Aıt neben $. acuifera Ldl. untergebracht weıden. In der Struktur der Blüten ist sie dieser ähnlich, aber statt des hornartigen Auswuchses am Grunde der Lippe findet sich bei der neuen Art nur ein länglicher stumpfer Höcker. In der Blüterfärbung steht sie allerdings der S. oblongifolia Ldl. näher, hat aber ein ganz verschiedene« Labellum. ‚Stelis Eugenii‘ Schltr., LoV. £pee. _ Epiphytica, gracilis, c. 20 cm alta; rhizomate valde ablnerisn: radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus eıectis vel suberectis, nunc adscendentibus, teretibus, 10-11 cm longis, 1,75—2 mm diametro, vaginis 2 dissitis, arcte ampleetentibus obsessis; folio lanceo- lato-ligulato, obtusiusculo, basin versus sensim in petiolum usque ad 2 em longum attenuato, carnoso, lamina 7—8 cm longa, infra medium e. 1 cm lata; racemis subpatentibus, 4—5-nis, fascieulatis, usque supra basin ‚Sloriferis, sublaxe.multifloris, 7—-8 em longis, secundis; bracteis ovato- cucullatis, subacuminatis, ovario pedicellato feıe acquilongis; floribus in sectione inter minores, glabris; sepalo inteımedio ligulato-oblongo, acuto, 3-nervio, 3,25 mm longo, lateralibus in laminam ovalem breviter in cisam, coneavam, 6-nerviam, extus bicarinatam connatis, inteımedio paula ‚brevioribus; petalis minutis, perlate ct oblique rhombeis, dimidio superiore 88 wo - R. Schlechter. | | Be En. perlate triangulo obtuso inerassatis; labello carnoso petalis aequilongo, E semioblongo, supra medium trilobo, lobis lateralibus triangulis carnosis inter se incrassatione transversa conjunctis, suberectis, intermedio antico triangulo subacuto, lateralibus duplo majore; columna brevi, glabra, lobis lateralibus subporrectis oblique triangulis, obtusis, dorsali iR vix aequilongo; ovario pedicellato glabro, c. 3 mm longo. Cauca: Cordillöre oceidentale, 600-800 m. — E. Langlanne no. 104, Decembre 1899. Die Art dürfte der ebenfalls im Staate Cauca ie Ss. KR Be: labris Ldl. am nächsten stehen, ist aber schon habituell durch die längeren Blätter und kürzeren Blütentrauben unterschieden. Ein gutes Me Er bildet des weiteren das auffallend spitze mittlere Sepalum. EN Stelis frutieulus Schltr., nov. spec. Fruticulus terrestris, certe ultra semimetralis, ramosus; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus superpositis, rigidis, unifoliatis, vaginis 2 arcte et alte amplectentibus omnino obtectis, 2,5—3 mm diametientibus; foliis oblongo-ligulatis, obtusis, basi sensim in petiolum 5—8 mm longum angustatis, Jamina 6,5—9 cm longa, medio fere 1,8—2,4cm lata; racemis singulis, ereetis, subdense multifloris, secundis, peduneulo paucivaginato, 5—7 cm longo incluso usque ad 17 cm longis; bracteis ovatis, acuminatis, tenuibus, floris dimidium attingentibus; floribus in _ genere inter magnos, glabris, fide collectoris virescenti-fuscis; sepalo inter- medio ovato, subacuto, 7-nervio, nervis infra apicem confluentibus, 7 mm longo, lateralibus in laminam ovalem, breviter et obtuse bilobulätam, concavam alte connatis, 7 mm longis, 5-nerviis; petalis oblique semi- Tunato-dolabriformibus, apice truncato-obtusissimo carnoso-incrassato mi- nute verruculosis, 3 nerviis, 1,25 mm altis; labello circuitu semiovali, truncato-obtusissimo, antice lamella transversa breviter et obtuse bilodu- lata ornato, basi 3-nervio, petalis vix longiore; columna perbrevi; e basi eonstrieta apicem versus valde ampliata, lobis lateralibus brevibus, obtuse triangulis, divaricatis, dorsali conspicue majore late BRIAN obtuso; ovario pedicellato glabro, e. 4 mm longo. Stelis truncata Kränzl., in Bugl, Jahrb. XXVI (1899), p. a1 p. pt. (nee Ldl.). Antioquia: Terrestrisch zwischen un in dichten, uch % Wäldern auf dem Alto de Alegrias, West-Andes von Antioguia, 2500 bis | E 2800 m. — F. C. Lehmann no. 8214, Oktober. u Eine überaus charakteristische Art, die im Habitus von allen ER Be ' Arten der Gattung abweicht und etwas an die bolivianische Pleurothallis frutex Schitr. erinnert. Von der verwandten 8. truncata Ldl. ist sie durch die Petalen und größere Blüten leicht zu unterscheiden. u -_ . % ; . ng SR £-IE Beschreibungen neuer Arten. 4 89 Stelis Langlassei Schltr., nov. spec. | Epiphytica, erecta, c. 25 em alta; caulibus strietis vel subflexuosis, teretibus, unifoliatis, vaginis 2 alte et laxius ampleetentibus fere omnino obtectis, ad 10—12 cm longis, ec. 3 mm diametientibus; folio erecto vel suberecto, petiolato, lamina oblongo-lanceolata, subacuta, basi rotundata, 9 cm longa, infra medium 2,5—2,7 em lata, petiolo canaliculato, 35—4 cm longo; racemo erecto-patente, usqu@ supra basin florifero, dense multi- floro, secundo, 7,5—10 cm longo, i. e. folio manifeste breviore; bracteis amplis late ovatis, breviter acuminatis vel apiculatis, cucullatis, sepalorum medium aequantibus vel paulo superantibus; floribus in sectione inter imajores, glabris, fide collectoris viridi-albidis, sepalis anguste oblongis, obtusis 5-nerviis, 7 mm longis, concavulis, lateralibus obliquis, in laminam oblongam, obtusam, 7 mm longam omnino connatis; petalis minutis, oblique obreniformibus, apice subito in acumen subulatum productis; labello petalis subminore, carnosulo, cuneato-quadrato, antice truncato, abrupte in acumen satis longum producto; columna brevi crassiuscula, petala haud excedente, apicem versus dilatata, lobis lateralibus leviter divergentibus, obtusiusculis, dorsali semiorbiculari haud majore; rostello erecto, subulato, satis longo; ovario pedicellato glabro, c. 2 mm longo. Cauea: Cordillera oceidentale, 1200 m. — E. Langlasse no. 101, Dec. 1899. „Fleurs blane verdätres.‘ Eine sehr typische Art der kleinen Gras Dialissa. Sie ist durch die kurzen Intloreszenzen und die langen Blattstiele gut gekennzeichnet, das Material ist leider etwas angefault, so daß vielleicht die Beschreibung ‚der Petalen und des Labellums noch einiger udn bedarf. Stelis maeropoda Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 30-37 cm. alta; rhizomate valide abbreviato; RE filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris, teretibus, vaginis 2 brunneis, arcte et alte amplecetentibus, apieulatis obsessis, 16--20 cm longis, infra medium c. 2 mm diametientibus; folio erecto vel suberecto, petiolato, lamina anguste oblongo-lanceolata, subacuta, basi cuneata, 10—12 cm longa, medio fere 1,7—1,9 cm lata, petiolo canaliculato 3—4 cm longo; racemis 2—3-nis gracilibus, erectis, usque supra basin floriferis, sublaxe multifloris, secundis, usque ad 18 cm longis, i. e. folium paulo superantibus; bracteis ovali-eueullatis, ovario pedicellato dimidio fere breviorivus; floribus nutantibus, illis 8. patulae Schltr. similibus, glabris, Side eolleetoris pallide luteis, bilabiatis; sepalis basi breviter connatis,. _ intermedio anguste oblongo, obtusö, 3-nervi, 4 mm longo, lateralibus faleato-oblongis, obtusiusculis, trinerviis, 3 mm longis, usque infra medium eonnatis; petalis oblique et late quadrato-trapezoideis, apice incrassato truncato gibbo carnoso obtuso denatis, minutis, trinervüs; labello carno- RE N 96 | mE VRZ-S6hleöhter. ” sulo, transversim suborbieulari-ovali, obtuso, coneavulo, infra medium gibbo 'humili reniformi parvulo, supra medium callo dupliei transveıso medio sulcato 'ornato, petalis paulo minore; columna crassiuseula, brevi, apicem: versus paulo ampliata, lobis lateralibus adscendentibus oblongis, _ truneatis, dorsali paulo majore triangulo, acuto; ovario pedicellato, BEN e: 2 mm longo. ISR”. / ‚Stelis cupuligera in Sog]. Sehrh. xxVI (1889), p. 451 N (nec Rehb. f.). 'Cauea: In dichten, feuchten Wäldern. auf. Me West- wa über Cali, 1600—-2000 m. — F. C. Lehmann no. 4519, Oktober— Dezember. Nach meiner Auffassung der. Sektionen von Stelis gehört die Pflanze ohne Zweifel zu den Labiatae, und zwar in die Nähe von 8. .elongata H. B. Kth., ist aber schon äußerlich Auroh die langen Stämmchen gut erichieden Stelis Maderoi Schitr., nov. spec. ‘ Epiphytica, pusilla, ec. 7 em .alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, tenuibus, glabris; caulibus brevibus, teretiuseulis, vaginis 3 striato-nervosis, apieulatis, aretius amplectentibus omnino obtectis, :1—1,4 cm longis; folio erecto, obovato-oblongo vel obovato-. elliptico, obtuse apieulato, basi sensim in petiolum brevem angustato, petiolo incluso 1,3—2,5 em longo, supra medium 7—9 mm lato; racemis singulis ereetis, folium usque duplo superantibus, subdense multifloris, secundis, pedunculo paucivaginulato usque ad 2 em longo; bracteis cueul- lato- ovalibus, apiculatis, ovario pedicellato fere aequilongis; floribus in genere inter minores, ut videtur fusaäs, glabris;, ‚sepalis late ovafibus, obtusiuscule et breviter acuminatis, 3-neıviis cum neı vis lateralibus vix medium sepalorum 1,5 mm longorum superantibus, lateralibus obliquis; petalis minutis, late rhombeo-rotundatis, apice obtusissimo incrassatis, obscure 3-nerviis ; labello late rhombeo, antice semiorbieulari, basi truncato, petalis haud longiore, medio. incrässationibus 2 longitudinalibus medio gese subtingentibus parvulis ornato, lateribus incurvo; columna mediocri, apicem versus paululo dilatata, lobis lateralibus brevioribur truncatis, dorsali BIP amplo; ovario pedicellato glabro, ec. 1,5mm_ longo. Cauea: — M. Madero. Eine sehr kurzstengelige, kleine Art, welche wohl'am besten an den Anfang der Lindleyschen Gruppe „Brachypodae-Truncatae‘‘ verwiesen wird, aber mit keiner der mir bekannten Arten wirklich näher VORWERRN zu' sein scheint. | 'Stelis myriantha Schltr., nov. spec. | BYE - Epiphytica, erecta, ce. 20 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, tenüuibus, 'glabris:;: caulibus graeilibuvs, R > 1. RE Arten. | 9 vaginis 2 alte 'ampleötentibüs obsessis, teretibtik; 11—12 cm longis, e: 15mm diametientibus; folio erecto, anguste oblongo obtuso, cum apieulo minuto, basi in petiolum ce. 1 cm longum angustatis, lamina c. 7 cm longa, medio fere usque ad 1,5 cm lata, carnosa; racemis numerosis (ad 20) _ brevibus, basi spatha concava ovali lucida c. 5 mm longa cireumdatis, _ dense multifloris, usque ad 2,5 cm longis, usque supra basin floriferis; braeteis membranaceis, ovato-cueullatis, acutis, ovario pedicellato aequi- _ longis; floribus in genere minutis, fide collectoris luteis, glabris; sepalis ovatis, obtusiuseulis, obtusis, 3.nerviis, c. 0,75 mm longis, glabris; petalis ‚oblique rhombeo-sukquadratis, obtusissimis, apice incrassatis, quam sepala fere 4-plo brevioribus, uninerviis; labello concavo, quadrato, antice trun- - eatissimo, basin versus paulo angustato, basi truncato, tertia parte in- _feriore callo semioblongo obtecto, petalis vix majore; columna brevi, erassiuscula, apicem versus ampliata, lobis rotundatis, lateralibus diver: ; _ gentibus, intermedio paulo minoribus; ovario pedicellato g glabro, c. 15 mn ‚Ionzo. | 2 Stelis polybotr ya Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI wi pP. 449 Bi. Ldl.). Be | a En Cauca: Auf Bäumen um La Ceja bei Inza, 1800-2200 we Er. c Lehmann no. 6920, März—Mai. ; Mit 8. polybotr ya Ldl. hat. die Art len = ech wenig zu tun. Sie gehört vielmehr in die nähere Verwandtschaft von $. alata Ldl., der sie habituell ähnelt, von der sie ai BSeh. durch die Blütenteile leicht zu unterscheiten ist. Ä £ k e F k u - Stelis pachyphylla Schitr., nov. spec. Be ichykios vel terrestris, erecta, ce. 30—35 cm alta; rhizomate valde _ abbreviato; radieibus filiformibus,” Masklosie, tenuibus glabris; caulıbus € ‚strietis vel substrietis, unifoliatis, 10—14 cm longis, vaginis 2 alte et ampleetentibus, brunneis obsesso, 3—7,5 mm crassis; folio ereeto _ vel suberecto, oblongo, obtusiuseulo, .basi in petiolum 2,5—3 cm longum eanaliculatum abruptius angustato, crassius coriaceo, lamina 8—11.cem _ longa, 3—3,6 cm lata; racemo singulo, erecto, pedunculo paucivaginulato, .3—5 cm longo ineluso usque ad 18 cm longo; bracteis ovatis, acuminatis, ovarium pedicellatum subduplo superantibus, floribus in genere inter majores, verosimiliter atropurpureis vel atrobrunneis, glabris; sepalo intermedio ovato-oblongo, obtusiusculo, e..9 mm longo, 5-nervio, Jateralibus obliquis usque ad quartam partem basilarem connatis, 5-nerviis; petalis- Vvix l mm longis, semilunato-reniformibus, angulis obtusis, apice obtu- Bissimis, CArnoso- incrassatis, minute verruculosis, basi trinerviis; labello e basi contracta semiorbieulari,. antice truneato brevissime et: obtuse trilobulato, carnoso, medio concavulo, petalis paulo minore; colımna.- ei 92 ee Schlechter. brevi, apicem versus ampliata, lobis lateralibus oblique triangulis, siusculis, divergentibus, dorsali breviter triangulo, obtuso, laterales vix excedente; ovario pedicellato glabro, c. 4,5 mm longo. "Antioquia: — M. Madero. Unter den Arten aus der Verwandtschaft a S. connata Presl. ist diese Art durch die dicken Blätter und die Form der Boa und des Labellums gut charakterisiert. Stelis pachystele Schltr., nov. spec. Epiphytica vel terrestris, usque ad 35 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus strietis vel substrietis, unifoliatis, teretibus, vaginis 2 alte et arcte am- plectentibus, brunneis obsessis, 15—18 cm longis, ce. 2,5 mm diametro; folio erecto vel suberecto, oblongo-ligulato, obtusiusculo, basi in petiolum & canaliculatum, 2,5 cmlongum angustato, carnoso-coriaceo, lamina c.10cm longa, medio fere 2,5 cm lata; racemo erecto, sublaxe multifloro, pedunculo paucivaginato, c.d cm longo incluso usque ad 20 cm longo, secundo; bracteis ovatis, acutis vel acuminatis, ovarium pedicellatum paulo superantibus, basi. cordato-auriculatis; floribus in genere inter majores, fide colleetoris vulgo atrobrunneis, glabris ; sepalo intermedio ovato, obtusiusculo, 5-nervio, 8 mm longo, lateralibus obliquis, obtusiuscule acuminatis, 8 mm longis, usque ad medium connatis; petalis vix 1 mm longis, semilunato-dolabri- formibus, apice obtusissimo carnoso-incrassätis, 3-nerviis; labello carnoso, semioblongoideo, obtusissimo, basi truncato, breviter exeiso, medio leviter bifoveolato, petalis paulo minore; columna brevi crassa, semiglobosa, lobis lateralibus brevibus divergentibus, dorsali brevi, apieulato; ovario F pedicellato glabro, c. 4 mm longo. Stelis truncata Brandl, in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. . 451 p. pt. {nec Ldl.). Cauca: An Bäumen und am Hoden in dichten, feucht Wäldern auf den West-Andes von Cali, a m. —F.C. m hmann no. ‚6922, Oktober— Dezember. Dasch das Labellum ist diese mit S. columnaris Ldl. verwandte Art = gut charakterisiert. Die Säule ist ur dick und kurz. Stelis prorepens Schltr., nov. spec. Epiphytiea, prorepens, ramosa, usque ad 20 cm Reh rhizomate elongato, prorepente, radicante, crassiusculo, vaginis pallidis omnino- obtecto, 1,5—2 mm diametiente ; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus ereetis, 1,5—2 cm distantibus, unifoliatis, gracilibus, vaginis 2 alte et arcte amplectentibus omnino obtectis, teretibus, 1,5—2 cm ' tongis, 1.mm diametro; folio erecto, oblongo-ligulato, obtuso, basi sensim 11 N ee Be: el, Beschreibungen r neuer Arten. 98 in petiolum rt ‚3 em leseinn angustatis, lamina 2—2 5 em longa, medio . fere 7—9 mm lata; racemis singulis, erectis, laxius 15—20-floris, folium | aequantibus, usque supra basin floriferis, rhachi flexuosa; 'bracteis cucullato- ovatis, breviter acuminatis, ovarium pedicellatum aequantibus vel paulo | superantibus; floribus in genere parvulis, glabris, fide collectoris pallide brünneis; sepalis anguste ovatis, obtusiusculis, uninerviis, 1,25 mm longius, _ lateralibus faleato-obliquis; petalis minutis, oblique rhombeo-suborbicu- _ laribus, apice obtusissimo sensim incrassatis, uninerviis; labello carnosulo, petalis fere aequimagno, e basi quadrata inerassata suborbiculari, concavo, obtusissimo, infra medium incrassatione transvefa leviter bilobulata ornato; columna brevi, apicem versus valde incrassata, lobis lateralibus - divergentibus oblique ovatis, dorsali paulo majore semiorbiculari, rostello erecto lobum dorsalem eolumnae subsuperante; ovario pedicellato brevi, _ e. 1,5 mm longo, glabro. | | Stelis scansor Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 450 (nec _ Rehb. £.). 2 Cauca: In dichten Wäldern am Vulkan Purace und auf den Ge- birgen zwischen Coconuco und Paletaı&, 2800 —3300 m. — F.C. Leh- mann no. 3520, Februar 1884. | Von 8. scansor Rchb. f. ist diese Art durch kleinere Blätter, die lockere Infloreszenz und die Lippe spezifisch gut unterschieden. £ Stelis simula Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 1518 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; ‚caulibuserectis, teretibus, „unifoliatis, vaginis 2 brunneis, alte amplectentibus, apiculatis obsessis, k 7—8 em longis, e. 1,5 mm diametientibus;. folio erecto, lanceolato-obtu- _ siusculo, basi sensim in petiolum e. 1,5 cm longum angustato, lamina -5—6 cm longa, medio fere 7—9 mm lata; racemis erectis, 1—2-nis, sub- _ flexuosis, usque ad 9 cm longis, folia paulo superantibus, subdense multi- floris, secundis, usque supra basin floriferis; bracteis cueuNato-sukorbi- eularibus, apiculatis, ovario pedieellato subduplo brevioribus; floribus in genere vix inter mediocres, glabris, fuseis; sepalis ovatis, obtusis, 3-nerviis, _ lateralibus obliquis; petalis minutis, transversim et oblique oblongis, apice „ "incrässato, verruculoso truncato gibbo obtusissimo donatis, obseure tri- _ nervüs; labello petalis minore valde carnoso, semigloboso, obtusissimo, - basi medio ineiso, dorso dimidio inferiore leviter excavato, antice teıtia parte basilari leviter semiorbiculari excavato, ecalloso; columna medio _ leviter constrieta, apicem versus paulo ampliata, lobis Iateralrbrin ehbrer viatis, dorsali semiorbiculari amplo; ovario pedicellato glabro, c.3 mm longo. 'Stelis eröneiifoha Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 449 (nee H. B. et Kth.). | u: ... ns Ä 9 =... BR. Schlechter.. Cauca: In chen feuchten. Wäldern: um Corrales an ER Ost- ; hängen der Cordillere von Popayan, ODER m. — FE. C. Lehma nn no. 6813, im August— September. | : Mit $. angustifolia H. B. et Kth. hat die Ar kaum ua In den Blüten ist sie ganz verschieden, dagegen steht sie ohne Zweifel der oben beschriebenen 8. crassilabia Schltr. nahe, hat aber etwas größere. | Blüten und auf der Lippe am Grunde keinen Kallus. ae Stelis tenuis Schltr., nov. spec. en | Epiphytica, eregta, tenüis, e. 10—15 cm alta; RR: seat erecto, sublaxe caulibus obsesso ; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, | glabris; caulibus erectis, gracilibus, vaginis 3 pallide brunneis, apiculatis, | omnino obtectis, teretibus, unifoliatis, 1—1,3 em longis, e. 0,75. mm dia- metientibus; folio erecto, arcuato, lineari, mueronulato, petiolo brevi ineluso 2—3 cm longo, c. 1,5—2 mm lato, carnosulo; racemis singulis | gracillimis, folium dimidio fere superantibus, laxe 10—15-floris, secundis, | pedunculo paucivaginulato usque ad 1 cm longo; bracteis ovato-cueullatis, acuminatis, ovarium pedicellatum aequantibus, tenuibus; ; floribus parvulis, glabris, fide collectoris flavidis, glabris; sepalis ovalibus, obtusis, 3-nervüs, 15 mm longis, lateralibus obliquis; petalis minutissimis, oblique rhombeo- obovatis, apice incrassata valde obtusis, uninervüs; labello e basi quadrato- contracta suborbiculari-ovato, obtusiuseulo, concavo, carnosulo, tertia parte basilari callis 2 oblongis juxtapositis obtecto, petalis paululo majore; columna perbrevi, apicem versus dilatata, lobis lateralibus divergentibus, oblique triangulis, obtusis, dorsali semiorbiculari duplo majore; rostello semioblongo, lato; ovario pedicellato glabro, c. 1,25 mm longo. y . Stelis ER Kränzl,, in np Jahrb. XXVI RBRER p. 450 ee Ldl.). : Cauca: Auf Felsen auf des Paramo de ‚Guanacas, 28003200 m.— F. ©. Lehmann no, 6039, Januar. Die Art steht der 8. stenophylla Rehb. %. nahe. Yon: Ss. polychade Ldl. ist sie durch die viel schmäleren und kleineren Blätter, die kürzeren . Infloreszenzen und die Blütenteile vollkommen verschieden. Sie ist die zierlichste der mir bisher ar gewordenen er ‚mit aufrechtem Rhizom. auR AR, De 3 Stelis Trianaei Schltr. = noy. ‚spec. Epiphytica, verosimiliter patula, supra 40 cm longa; rhizomate elongato, cauliformi, lignoso, crassiusculo, laxe caulibus obsesso, c. 2,5 mm diametiente; caulibus ce. 2,5-—4 cm inter se distantibus, gracilibus, uni- foliatis, vaginis 2 alte amplectentibus, striato-nervosis omnino obtectis, 1,5—2 cm longis, c. 1,5 mm diametro; folio erecto vel suberecto, obligue ER) U. Beschreibungen ‚nener BLNOR, | 95 3 cute leniato, obtusiusculo, basin . versus : sensim subpetiolato- 3 angustato, 4,5—5,5 cm longo, medio fere. 9—12 mm lato; racemis singulis vel 2-nis, gracilibus, fiexuosis, usque supra basin fioriferis, subdense. multi- ‚floris, usque ad 5,5 em longis; bracteis late euculato- -ovatis, apiculatis, 3 ovarium breve vulgo paulo superantibus; floribus minutis, glabris; sepalis ovatis, subacutis, 3-nerviis, vix 2 mm longis, glabris, lateralibus obliguis; petalis quam sepala multo minoribus, oblique et late obreniformibus, _ retusis obtuse et crassiuscule apiculatis, uninerviis; labello e basi paulo R contracta, iner assafa reniformi-dilatato, concavulo, obtusissimo, dimidio i inferiore callo quadrato breviter exciso omnino obtecto, antice truncato, i petalis vix majore; columna brevi, apicem versus paululo dilatata, lobis lateralibus suberectis, oblique triangulis, obtusiuseulis, dorsali triangulo- F rotundato vix aequilongo; ovario subsessili, eylindraceo, glabro, c.1mm | 3 longo. F „Nova ehadar — Triana no. 566. Bet. 10 \ Ss. scansor Rchb. f. untergebracht werden. Lepanthes antioquiensis. Schltr., nov. spec. : abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, vaginis 7—10 arcte amplectentibus, ostio paulo ampliato ovato acuminato et costis muricato-ciliatis omnino obtectis, 5,5—14 em longis; folio erecto - vel suberecto, oblongo-elliptico,. acuminato, sub lente 3-dentato, basi euneato-subpetiolato, c.5 cm longo, medio fere 1,2 cm’ lato; inflorescentiis k 1—2-nis, gracillimis, erectis, laxe 3—5-floris, usque ad 10. cm longis, pedunculo setiformi, usque ad 5 cm longo; bracteis cucullato-elliptieis, mucronulatis, 'glabris, ovarii pedicello’ brevioribus; flore atropurpureo, inverso, in genere magno; sepalo intermedio ovato, acuminatissime, _ breviter bifidam, 1,7 cm longam. connatis,; glabris; petalis transversis, > minute papillosis, 3 mm Jatis, dimidio inferiore semioblongo. obtuso, _„superiore oblique triangulo obtusiusculo; labelli ungue brevi, columnae ‚adnato, lamina usque ad medium bipartita cum sinu obtuso, basi rotun- _ dato-truncato angulis obtusis incurvis, partitionibus oblongis, obtusis, _ supsrne alte cırinatis,-glabro, columnam haud excedente; columna gracili, ‚glabra, 2, 5 mm .longa;: ovario pedicellato, glabro, c. 4 mm longo, # : Antioquia:-— M. Madero. 5 . Eine großblütige Art, welche mit L. hama Schltr. und der unten "beschriebenen 2; pastoensis Sehltr. verwandt ist, aber vor "diesen beiden ‚durch die mit pfriemlichen Auswüchsen bedeckten Stengelscheiden, die % Petalen mit kürzeren Abschnitten und die Form des Labellums. kennt- > dich ist. en Een N ; Ber Py aA er = & lR Er 29 Diese schon habituell leicht kenntliche Art dürfte am besten neben ; ö Re: Epiphytica, gracillima, erecta, 11—22 cm alta; rhizomate valde 1,7 em longo, glabro, lateralibus in laminam sepalo intermedio- similem, | 96 R. Schlechter. Lepanthes dehekopus Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 20—25 cm alta; rhizomate valde abbrevisto radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus erectis, strictis, gracili- E bus, quam folium pluries longioribus, teretibus, vaginis c. 11—13 arcte E amplectentibus, ostio paululo dilatato lanceolatis acuminatissimis obtectis, 4 1,5 mm diametientibus, 18—23 cm longis; folio suberecto, lanceolato- E acuminato, sub lente minute tridentato, basi in petiolum c. 5 mm longum 4 sensim attenuato, coriaceo, glabro, 6—9 cm longo, medio fere 0,3—1 cm 4 lato; racemis 2—4-nis, erectis, gracilibus, sublaxe multifloris, secundis, k folium vulgo paulo excedentibus, usque supra basin floriferis; braeteis ovali-cueullatis, apieulatis, ovarii pedicello fere aequilongis, glabris; floribus semiapertis, illis Z. cyanopterae Rchb. f. similibus, tenuibus; sepalis anguste lanceolatis, 7 mm longis, intermedio 3-nervio, lateralibus 1-nervüs, obliquis, extus carinatis, 5-ta parte basilari connatis; petalis transversis, 3 perlate dolabriformibus, utringue obtusiuscule apiculatis, glabris, vix 3 mm latis, crure superiore triangulo, inferiore longiore oblique oblongo; labelli ungue brevi, columnae adnato, lamina alte bipartita cum lobulo triangulo ciliato parvulo interjecto, basi truncatissimo, partitionibus lateralibus oblique lanceolato-ligulatis, obtusis conniventibus, margine ciliatis, superne obtuse carinatis, columnam subexcedentibus; columna curvata, 2,5 mm longa, rostello triangulo; ovario cum pedicello glabro, e. 25 mm longo. | | Cauea: c. 2500 m. —M. Maders Als Nächstverwandte dieser Art ist Z. cyanoptera Rehb. £ an- a zusehen, von der sich unsere Art durch die Tracht und die Blütenteile A „gut unterscheidet. Gemeinsam mit ihr hat sie die in der Gattung un- gewöhnliche Blütenform. Lepanthes marginata Schltr., nov. spec. Epiphytica pusilla, 25-5 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, # teretibus, vaginis3—5 arcte amplectentibus, ostio ampliato ovato acuminato costisque muriculato-ciliolatis omnino obtectis, 0,8—2,3 em longis; folio . . . . ” . / suberecto, ovali, obtuso, sub lente exciso cum apiculo minuto interjeeto, manifeste marginato, basi rotundato cum petiolo perbrevi, 0,7—1,5 em longo, medio fere 6—22 mmlato; inflorescentiis2—3-nis, erectis, foliopaulo brevioribus, pedunculo gracili, usque ad 1 cm longo, racemo disticho, dense 8—15-floro, usque ad 8 mm longo; bracteis ovato-cueullatis, api- eulatis, extus sparsim muriculatis, ovario pedicellato subaequilongis; floribus parvulis, inversis, tenuissimis; sepalis ovatis, obtusiusculis, 3-ner- viis, margine muriculato-ciliolatis, 2 mm longis, lateralibus obliquis, usque supra medium connatis; petalis minutis, semilunato-transversis, c. 15mm a 5 II. Beschreibungen neuer Arten. 97 latis, angulis utrinque obtusiuseulis, margine exteriore medio (i. e. apice | ipso) subapiculatis, eruribus subaequilongis; label# ungue brevi, columnae adnato, lamina alte tripartita, basi breviter cordata, partitionibus laterali- bus oblique semiovatis, obtusiuscule acuminatis, glabris, intermedio ‚paulo minore, oblongo, obtusiuseulo, papilloso-ciliolato; columna parvula, gracili, 1,25 mm longa, rostello triangulo; ovario pedicellato glabro, .c. 1,5 mm longo. 2: Cauca: — M. Maderp: ; ? Im Habitus erinnert die Art an L. cochlearifolia Sw., hat aber In- tloreszenzen ähnlich wie ZL. Turialvae Rchb. f. Sehr charakteristisch ist das Labellum mit dem deutlichen, Ag bewimperten Mittellappen. Lepanthes pastoensis Schltr., noy. spec. Epiphytica, gracillima, «. 13—21 em .alta; rhizomate valde ab- ‚breviato; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, teretibus, vaginis 5—6 arcte amplectentibus, ostio paulo am- 'pliato ovato-acuminatissimo minute muriculato-papillosis obtectis, 5—8 cm longis; folio erecto vel suberecto, elliptico, obtuso, sub lente minute exciso cum apieulo minuto, basi contracto, 3—4 cm longo, medio fere 1,2—1,7 em lato; inflorescentiis 1—2-nis, erectis, folium multo superantibus, usque ad 12 em longis, laxe 4—6- floris, peduneulo setiformi, usque ad 5,5 cm longo; bracteis cucullato-elliptieis, acuminatis, parvulis, pedicellum ovarii aequantibus; floribus illis Z. elegantulae Schltr. similibus, in genere magnis, inversis, atropurpureis, petalis et labello albidis; sepalo intermedio ovato- lanceolato, acuminato, 1,5 cm longo, glabro, lateralibus in Jaminam sepalo intermedio persimilem, apice breviter bifidam connatis, 1,5 em longis, glabris; pstalis transversis, papillosis, 3,25 mm latis, dimidio inferiore oblique oblongo, obtuso, superiore oblique lanceolato, obtuso, inferiore paululo breviore ; labelli ungue brevi, columnae adnato, lamina alte bifida, basi breviter cordata, partitionibus obligue oblongis, obtusis, minute eiliolatis, sinu obtuso; columna gracili, glabra, 2 mm longa, Jabellum 'haud superante, rostello brevi, triangulo; ovario pedicellato, brevi,c,2mm longo, glabro. Cauca: Bei Pasto. — Ed. Klaboch. ee | Die Art steht der Z. elegantula Schltr. aus Ecuador am nächsten, hat aber größere Blätter, bedeutend (auffallend) kürzer gestielte Blüten und ein gewimpertes Labellum ohne men in der Mitte. Die Petalen sind oben auch stumpfer. _ Lepanthes peperomioides Schltr., nov. spec. _ — Epiphytica, pensilis, usque ad 25 em longa; rhizomate cauliformi; filiformi, elongato, hine et inde radicante, simpliei vel parum ramoso, Die Orchideenfloren von Colombis. Fedde Rep. Beih. VII. Bg.7. 7 x “N wi er N 98 BL ‚Schlechter. nr : vaginis arte dense pilosis obtecto; caulipus subnala vagina cullata dense pilosa obtectis, unifoliatis; folio oblongo, obtuso, basi atte: nuato, piloso, 0,5—1,5 em longo, medio fere 3,5—5 mm lato; inflorescentüs singulis vel binis, unifloris, pedunculo basi vaginulato, 3—3,5 mm longo; _ braetea cucullata, acuminata, ovario pedicellato breviore; flore parvulo; glabrö, tenui, sepalo intermedio erecto, cucullato- -concavo, latiovali, 4 breviter acuminato, 5 mm longo, explanato medio fere 4 mm lato, 3-nervio, £ lateralibus oblique lanceolatis, acuminatis, usque ad medium fere connatis, 3-nerviis, 3,75 mm longo; petalis suberectis, oblique ne subacutis, uninerviis, vix 1 mm longis; labelli ungue brevi, colum- nae omnino ad nato, lamina quadrata, basi subeordata, antice tri- E lobulata, 0, 75 mm longa et lata, trinervia, basi columnam laxe amplectente, lobulis lateralibus: abbreviatis, rotundatis, intermedio paulo longiore, 1 triangulo, obtusiusceulo; columna gracili, 1,5 mm longa, rostello subulato, ereeto; ovario pedicellato glabro, 1,5 mm longo. { Cauca: c. 2000 m. — M. Madero. Diese bemerkenswerte winzige Art dürfte mit Z. il Rehb. L am nächsten verwandt sein, unterscheidet sich aber von ihr und den beiden anderen Verwandten, L. nummularia Behb. f. und L. dasyphyllia Rchb. f., durch die Form der Petalen und der Lippenplatte. Ganz offen- bar hängt die Art in kleinen Büscheln schlaff von den Zweigen herab“ ‘und wurzelt nur da, wo sie auf feuchtem Substrat zu liegen. kommt. Habituell erinnert sie an Bulbophyllum nummularioides Schltr. aus Neu- Guinea. | | | Lepanthes rhombipetala Schitr., nov. spec. Epiphytica, erecta, pro genere elata, 20—40 cm alta; valde abbreviato; yradicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus teretibus, vaginis arcte amplectentibus usque ad 13, ostio ampliato lanceolatis, acuminatissimis, glabris omnino obtectis, 1,5—2 mm diametientibus; folio erecto vel suberecto, oblongo, Ion acuminato, sub lente 3-dentato, basi rotundato, in petiolum 5—8 mm longum contracto, papyraceo, 6,5—13 em longo, medio fere 2—3,3 cm lato; racemis 3—6-nis, erecto-patentibus, laxe 8—20-floris, folia vulgo paulo superantibus, pedunculo brevi; bracteis cucullato-ovatis, acuminatis, ovarium pedicellatum fere aequantibus, glabris; floribus ut videtur atro- purpureis, in genere mediocribus, glabris, tenuibus; sepalo intermedio, triangulo-latiovato, subeaudato-acuminato, 3-nervio, 5,5 mm longo, lateralibus oblique ovato-lanceolatis, subeaudato-acuminatis, 5,5 mm longis, 2-nerviis, usque supra medium connätis; petalis transversis, oblique et perlate rhombeis, angulis obtusis, margine exteriore obtusissimis, minute, papillosis, 1 ‚75 mm latis; labelli ungue re columnae AauAbOn Jamina, N = Al nn 5 \ ah bipartita, basi margine utrinque in auriculam Shi igulato-ob- > longam obtusam producta, partitionibus oblique lanceolatis, obtusiusculis, | longitudinaliter carina usque in apicem auriculae basilaris decurrente y | ornato; columna gracili, glabra, c. 2 mm longa, labellum haud excedente; _ovario pedicellato, 'glabro, c. 3 mm longo. Cauea: ec. 2000 m. — M. Madero. | Durch die rhombischen Petalen ist\diese hohe Art vor allen DE im Gebiete leicht: zu unterscheiden. _ Lepanthes stenoseleros Schltr., nov. spec. Epiphytica, pusilla, graeilis, 10—20 cm alta; rhizomate valide ab- | breviato; caulibus gracilibus, flexuosis, teretibus, vaginis 10—12 arcto amplectentibus, ostio ampliata ovata acuminata minute scaberulis omnino ‚obtectis, 11,5 mm diametro; folio erecto, elliptico-lanceolato, acuminato, sub lente tridentato, coriaceo, basi subpetiolato-angustato, 3,5—4,7 cm longo, medio fere 1,1—1,3 cm lato; racemis 1—4-nis erectis, laxe ] 10—20- 3 ‚floris, nunc folium aequantibus nunc subduplo superantibus, usque supra ci basin floriferis, rhachi flexuosa; bracteis elliptico- -cucullatis, glabris, bre- viter acuminatis, ovario pedicellato 2—3-plo brevioribus; floribus in genere - inter minores, tenuibüs; sepalis horizontalibus ovatis, subcaudato-acumi- R r- E = ‚natis, uninerviis, margine muricato-ciliatis, 2,25 mm longis, lateralibus obliguis, usque supra medium connatis; petalis: parvulis transversis, eruribus linearibus obtusis, inferiore paululo breviore leviter curvato; _labello alte bipartito, ungue brevi columnae adnato, partitionibus faleatis oblongo-lanceolatis obtusiuseulis, columnam haud excedentibus, apiculo subinconspicuo obtusp interj>eto; columna gracili, vix 1 mm longa, glabra, rostello triangulo brevi; ovario Bene ellato glabro, pedicello ineluso 3 mm ‚ong0. is: EM. Madero. \ Eine reizende kleine Art, welch: sich durch die schen Schenkel der Petalen auszeichnet. Sie ist außerdem charakterisiert durch die hori- zontal stehenden. Sspalen, welehe am Rande mit pfriemlichen starren . Wimpern besstzt sind. | Lepanthes N Schler., noY. spec. 'Epiphytica, erecta vel adscendens, usque ad 20—30°cm alta; Gr gracilibus, superpositis, "unifoliatis, vaginis arcte amplectentibus, ostio _ ampliato ovali acuminato muriculato-papillosis omnino obtectis, 6—8 cm Jongis; folio ereceto vel suberecto, oblongo, acuminato, sub lente minute 3-dentato, basi subpstiolato-contracto, 3, 254. cm longo, medio fere 1-1 ‚3 cm lato;. inflorescentia singula, laxe 7—12-flora, usque ad 13cm. Jonga, erecta, pedunculo setiformi 3—4 cm Jlongo; 'bracteis cueullato- TE 100 | » 2 4 p Ey R: Schlechter. ‚mediocribus, inversis, tenuibus, ut videtär flavis; tee te ovato | subacuminato, 7 mm longo, lateralibus in laminam ovalem, apice breviteı E bifidam cum apieibus divergentibus acutis, 8 mm longam connatis; petalis 3 transversis, bieruribus, 4 mm latis, cruribus divergentibus oblongis (supe- riore subrhombeo-oblongo), apieulo subulato interjecto; labelli he brevi, columnae adnato, lamina alte bipartita, partitionibus oblique ob- longis, obtusiusculis, brevissime peltatis, columnam haud super E apiculo dense papilloso interjecto; columna gracili, 2 mm alta, glabra; ä rostello brevi, triangulo; ovario pedicellato glabro, 3 mm we ; Cauca: — M. Madero. D Durch die Tracht, die Form der Petalen und das sehr char ee B | Labellum ist diese Art vor allen anderen leicht zu erkennen. Die Blüten scheinen gelb gewesen zu sein. ZN Lepanthes trachysepala Schitr.. nov. spec. B Epiphytica, erecta, c. 20-25 cm alta; rhizomate aa abbreviato; 4 radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus rigidulis, mnunc super- 'positis, vaginis amplectentibus 4—5, costis et ostio ampliato acuminato incrassato papilloso-asperatis omnino obtectis, 5—7 cm longis, c. 1,5 mm ° diametientibus, unifoliatis; folio erecto oblongo, obtuso, basi in petiolum ec. 5 mm longum contracto, petiolo incluso 2,5—3,5 cm longo, lamina medio ad 1 cm lata, coriacea; inflorescentia gracillima, folia multoties E superante, pedunculo rigido, paueivaginulato, erecto, race mo ipso pendulo 2 e. 5 em longo, sublaxe 8--12-floro; bracteis eucullatis, apieulatis, ovario pedicellato paulo longioribus; floribus carnosulis, extus verruculoso- asperatis, fide colleetoris pallide brunneis, glabris; sepalo intermedio latiovato, subaeuto, 3-nervio 7 mm longo, lateralibus oblique et anguste > lanceolatis, subacutis, uninerviis, ima basi conatis, sepalo intermedio E acquilongis; petalis subpatentibus anguste et oblique linearibus, subacutis, 4 5,5 mm longis; labelli ungue lineari, e.. 2 mm longo, columnae omnind adnato, lamina lanceolato-triangula, obtusa, extus verruculosa, maıgine 7 papilloso-ciliolata, subtus latere utrinque unicarinata medio dente brevi B lamelliformi donata, basi columnam amplectente, supra basin 25 mm 1 lata; columna tereti, pergracili, glabra, 4,5 mm alta, rostello elongato, erecto; ovario asperato, cylindraceo, cum pedicello brevissimo e. ® mm longo. | Cauca: An Erdwällen um La Laguna, auf dem Paramo von Gua- nacas, 3500—4000 m. — F. C. Lehmann no. 6910. x Die Pflanze ist der L. aberrans Schltr. sehr ähnlich aber gut unter- schieden durch die außen warzig-rauhen Sepalen, schmälere Petalen, die 3 | mehr lanzettlichen am Rande papillös gewimperte app und die noeh schlankere „Säule. 2 ’ Be RE #7 SER Beschreibungen neuer Arten. 401 _ Lepanthes trieuspis Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, c. 20 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, fiexuosis, tenuibus, glabris; .caulibus gracilibus, vaginis c, 3 brunneis, ostio ‚ampliato ovatis, acuminatissimis omnino obtectis, 7—15 cm longis, vix 1 mm diametientibus, unifoliatis; folio erecto-patente vel subpatente, anguste lanceolato-ligulato, apicem versus lineari-angustato, apice ipso tricuspidato, 6—7,5 cm’ longo, infra medium 5—7 mm lato, basi brevissime in petiolum contracto; inflorescentiis 1—2-nis folio ineumbentibus, duplo brevioribus, pedunculo gracili, usque ad 1 cm longo, racemo sensim evoluto, pauci vel plurifloro, secundo; bracteis cucullatis, breviter acuminatis, pedicello multo brevioribus; floribus in genere mediocribus, succedaneis, textura tenuissimis:; sepalo intermedio late elliptico-ovato, acuto, vix.4 mm longo, lateralibus in ‚lJaminam sepalo intermedio simillimam et aequimagnam connatis; petalis transversis, bieruribus, minute papillosis, partitionibus valde divergentibus, superiore quadrata, oblique et obtusiuseule acuminata, inferiore angustiore, oblique oblongo-quadrata, obtuse et oblique acuminata, cuspide filiformi _ eurvato ex apice petalorum decurvato, partitione inferiore fere aequilongo; labello alte bipartito, partitionibus oblique ovatis, obtusis, margine pa- Ppilloso-eiliolatis, longitudinaliter carinatis; columna gracili, margine _ elinandrii papilloso-ciliolata; ovario cylindrico, glabro, ec. 2 mm longo. Stelis nov. spee.? Kränzl., in Engl. Jährb. XXVI (1899), p. 431. | Cauca: An Bäumen auf dem Paramo von Guanacas, 3000 m. — 0, Lehmann no. 4551. Es ist mir unverständlich,. wie ein ‚Monograph der Familie‘ diese typische Lepanthes-Art für eine Stelis nov. spec. erklären kann. Die Art steht der L. adrenoglossa Rchb. f. am nächsten, hat aber viel schmälere Blätter und anders geformte Blütenteile. Pleiirothallis brevicaulis Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, e. 20 cm alta; rhizomate valde ale radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, .glabris; caulibus brevibus, vaginis 2 alte amplectentibus omnino obtectis, 1,5—2 em longis, c. 1,25 mm diametientibus, unifoliatis; folio erecto, ligulato, obtuso, apice breviter bilobulato, basin versus sensim subpetiolato-angustato, 8S—11 em longo, medio vel supra medium 9—10 mm lato, tenuiter coriaceo; inflorescentia singula, graciliter pedunculata, ereeta, folium subduplo superante, pedun- _ eulo (ut videtur compresso) paucivaginulato, usque ad 10 cm longo, racemo subdense multifloro, subsecundo, ad 8 em longo; bracteis tenuibus, eucullato-ovatis, breviter acuminatis, ovario pedicellato plus duplo brevio- ribus; floribus illis P. glumaceae Ldi. similibus; fide collectoris flavo- brunneis, glabris; sepalis anguste lanceolatis, acutis, nervo medio extus f | 102 00.0 .R. Schlechter. carinatis, 6 mm longis, lateralibus obliquis, usque ad quartam. parte 3 apicalem connatis; petalis oblique ligulatis, obtusis, supra medium a dilatatis, 2 mm longis; labello linguiformi, apicem versus paululo dilatato, valde obtuso, carinis 2 parallelis humilibus e basi usque supra medium decurrentibus ornato, petalis aequilongo; columna subrecta, petalis aequi: jonga, apicem versus paululo dilatata, elinandrio dorso elato, subdenti- culato, latere utrinque in lobulum brevem faleatum subacutum producto; ovario pedicellato gracili, glabro, ce. 4 mm longo. | Pleurothallis gracıllima Kıänz]., in- Engl. Jahrb. XXVI soo) p. 445 (nec Ldl.). Cauca: Auf Bäumen in dichten Wäldern um Be 15001800 m m. RN. Lehmann no. 8205, blühend Oktober—Mai. . | Meines Wissens die erste andine Art aus der näheren Verwandie E der P. glumacea Ldl. und der sich eng an sie anlehnenden brasilianischen 2 Typen dieser Sippe. Mit P. gracillima Ldl. besitzt die Art nicht, einmal 2 habjtuelle Ähnlichkeit. Be Pleurothallis ealiensis Schitr., nov. spec. | | Epiphytica, erecta, pusilla, c. 9 em alta; vhizomate yalde abbreviato; Mi radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus erectis vel E suberectis, unifoliatis, vaginis 4—5 alte, amplecetentibus, acuminatis, brunneis obteetis, 4—7 cum longis, 11,25 mm diametientibus; folio 3 erecto vel ‚suberecto, elliptico-ligulato, obtusiusculo, basi in petiolum 2 c.5 mm longum contracto, lamina 3,5—4 em longa, medio fere 13-—14em 4 lata; inflorescentiis fasciculatis, succedaneis, abbreviatis, unifloris, pedun- eulo brevi vix 5 mm longo; bractea parvula, tenui, ovario pedicellato | bene breviore; flore in genere inter minores, tenui,. glabro, fide collectoris eitrino; scpalo intermedio late ovato, breviter acuminato, 3-nervio, con- cavo, 6 mm longo, lateralibus oblique oblongis, breviter acuminatis, 6 mm longis, intermedio manifeste angustioribus; petalis oblique ‘oblongis, obtusiuseulis, «uninerviis, 3 mm longis; labello eircuitu oblongo, valde obtuso, supra basin margine utrinque lobulo oblique oblongo, obtuse E laterali donato, infra medium obtuse et breviter bicarinato, 4 mm longo; 2 columna subrecta, 2 mm alta, elinandrio dorso triangulo; ovario eylin draceö, glabro, ce. 4 mm longo. EB Pleurothallis bidentata Kvänzl., in Engl. Jahrb. XXVI ( 1809), p. 4 (nee Ldl.). er Cauca: An Bäumen in dichten Wäldern um Las J untas dei Dugua, West-Andes von Cali, 200-300 m. — F. C. Lehmann no. 8226, Mai. % bis Juni. Rt, In rend ganzen Aufbau und in den Blüten erinnert die Pflanze | so stark an Octomeria, daß ich sie ohne weiteres in diese Gattung versetzt DE * Rei Beschreibungen ‚neuer Arten. 103. häkte;, wenn u Petalen nicht halb so lang als die Petalen wären, was, soweit: mir bekannt, bei EREOLeHR, nicht vorkommt. Pollinarien habe ich. nicht geschen.. : | Ze k Die Art ist mit keiner der bisher beschriebenen, auch nieht mit PB bidentata Ldl., näher verwandt, wöhl aber liegt i in P. microntera Selen eine a au vor, die demselben Formenkreis angehört. "Pleurothallis chlamydopus Ss noVv. spec. Epiphytica, erecta, 15—20 cm alta: rhizomate abbreviato; rahns filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus subflexuosis, teretibus, usque ad medium fere vaginis brunneis, alte amplectentibus omnino. obtectis, e. 2 mm diametientibus, 7—12 cm longis; folio erecto, ligulato, obtuso, sub apice apiculato, basi in petiolum c. F cm longum contracto, eoriaceo, lamina 5,5—7,5 cm longa, medio fere 1—1,2 cm lata ; inflorescentia singula erecta, sublaxe 12—-20-fiora, fölium aequante vel paululo superante, peduneulo basi bivaginulato, e. 2,5—3 cm longo; bracteis ceucullato- ovalibus, apiculatis, ovario pedicellato paulo brevioribus; floribus illis P. velaticaulis Rehb. f. similibus, glabris; sepalis lanceolato-oblongis, ‚obtusiuscule acuminatis, nervo medio extus carinatis, 3-nerviis, 4,5 mm longis, lateralibus obliquis, üsque infra medium connatis; petalis oblique oblongis, obtusis, basin versus paululo angustatis, 2,25 mm longis, 3-ner- vüs; „labello circuitu ovato, e medio trilobato, basi brevissime subungui- ee eontrasio; juxta basin minutissime auriculato, 2 mm longo, supra | basin plica tenui transversali donato, 3-nervio, lobis lateralibus semi- orbieularibus, abbreviatis, intermedio antico, oblongo, obtuso; columna erecta, 1,75 mm alta, elinandrio elato, subintegro, pede brevi; ovario pedicellato, glabro, 4,5 mm longo. Cauca: c. 2000 m. — M. Madero. Ohne Zweifel liegt hier eine nahe Verwandte der venezweisiiischet P. velaticaulis Rchb. f. vor, doch ist unsere Art schwächer und viel niedri iger im Wuchs, mit schmäleren Blättern und kleineren Blüten sowie anders geformter Lippe. Ä | Pleurothallis eitrina Schltr., nov. spec. f Epiphytica, pusilla, 12—15 cm alta; rhizomate breviter decumbente; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus e. 5 mm distan- 'tibus, erectis, gracilibus, unifoliatis, vaginis 3 arcte et altius amplectentibus infra medium obsessis, 5,5—7 cm longis, ce. 1,5 mm diametientibus; folio ereeto, oblongo-ligulato, obtuso, basi in petiolum ce. 5 mm longum an- gustato, carnoso, Jamina 4,5—5 em longa, -medio fere S—1l1 mm lata; inflorescentiis fasciculatis, erecto-patentibus, 1—1,5 tm longis, laxe pauci- floris; bracteis cucullatis, apiculatis, ovario pedicellato duplo fere breviori- 104 N Schlechter, bus; floribus parvulis, tamen in affinitate inter majores, tenuibus; Hide. collectoris eitrinis glabris; sepalis lanceolatis, lineari-attenuatis, obtusius- culis, 5-nerviis, 8 mm longis, latgralibus obliquis; petalis e basi oblonga lineari-attenuatis, obtusiusculis, uninervis, 5 mm longis; labello basi leviter curvato, oblongo- ligulato, obtuso, carnosulo, 2 mm longo, indiviso, laevi; columna mediocri, dimidio superiore dilatata, elinandrio trilobulato, ' denticulato, 2 mm alto, pede 1 mm longo; ovario pedicellato, glabro, pediceilo bene longiore incluso 3 mm longo. (nec Ldi.). Cauca: An Erdwällen um La Cruz und über La Pre bei Pasto, Be: 2000—2500 m. — F. ©. Lehmann no. 6926. Die Art gehört allerdings in die Verwandtschaft von P. obovata Ldl,, 2 steht aber der brasilianischen P. minutifloraCogn. viel näher als P. obovata 7 Ldl. Schon die Form der Blätter ist recht verschieden. Die Sepalen und Petalen besitzen eine ganz andere Gestalt, auch Re Labelhum ic s durchaus schmäler, ganz abgesehen von den Unterschieden in der Säule, Pleurothallis hirtipes Schitr., nov. spec. Epiphytica, pusilla, 10—12 cm alta; rhizomate deeumbente, vaginis 2 dense brunneo- hirtis, arcte amplectentibus omnino obtecto, c. 2—2,5 mm diametiente; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus erectis, S—12 mm distantibus, gracilibus, vaginis 3—4 arcte amplectenti- E bus, praesertim basi transversim ruguloso-lepidotis omnino obteectis, | ; 3—4,5 em longis, ce. 1 mm diametientibus; folio erecto, anguste lanceolato- E ‚ligulato, subacuto, basin versus sensim in petiolum 4-——7 mm longum angustato, tenuiter coriaceo, 4—8 em longo, medio fere 6—-9 mm lato; inflorescentiis fasciculatis, abbreviatis, unifloris, pedunculo vix 3 mm longo; bractea tenui, eueullata, apieulata, ovario pedicellato duplo breviore; flore parvulo, tenui, ut videtur pallidiflavo; sepalis lanceolatis, subaeutis, 3-nerviis, 2,75 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique linearibus, - subacutis, uninerviis, sepala longitudine subaequantibus; labello lingui- formi-ligulato, obtuso, 3-neryio, basi rotundato, vix I mm longo; columna, leviter curvata, vix 1 mm longa, elinandrio dorso elevato, triangulo. latere utrinque acute 'et breviter unidentato, pede brevi; ovario pedicellato glabro, c. 2 mm longo. | e Cauca: — M. Madero. Zunächst erinnert die Art im Habitus stark an die brasilianische 2 P. scabripes Ldl., doch sind die Blüten sehr viel kleiner und in ihrer Struktur recht er Auffallend sind z. B. das ungeteilte, sehr kleine zungen- förmige Labellum und die langen schmalen Petlaen? die gegen eine nähere .. ge. ;» #, * \ Verwandtschaft sprechen. Ich wüßteaber keine andere Spezies, mit der ich die vorliegende Pflanze veigleichen könnte. 4 Pleurothallis obovata Kränzl., in ur Jahrb. XXV I (1899), p. 442 3 ORT. Beschreibungen neuer Arten. N 105 Pleurothallis Langlassei Schltr., nov. "spee. $ Epiphytica, habitu P. Onssidis Ldl., rhizomate valde abbreviato; eaulibus teretibus, unifoliatis, ultra 15 em longis, carnosis, ce. 5 mm dia- metro; folio erecto-patente, elliptico, obtuso, subsessili, carnoso, 9—10 cm longo, medio fere,4,7—5 em lato; racemis 7—8 fasciculatis e spatha com- pressa, c. 2,5 cm longa, dense multifloris, secundis, usque supra basin floriferis, usque ad 25 cm longis; bracteis cucullato-ovalibus, breviter acuminatis vel apiculatis, ovarium pedicellatum. vulgo paulo superantibus; ‚floribus in affinitate mediocribus, fide collecetoris albidis, violaceo-striatis, ‚textura tenuioribus; sepalo intermedio erecto, fornicato-oblongo, obtuso, 6 mm longo, lateralibus genuflexo-decurvis, oblique oblongis, apieulatis, usque ad tertiam partem apicalem connatis, 5,5 mm longis; petalis oblique _ obovato-obiongis,. obtusis, 3,25 mm longis; labello circuitu quadrato,' antice truncato-obtusissimo, basin . versus paululo angustato, 3-nervio, _ supra basin lamella tenui transversa ornato, vix 2 mm longo, infra apicem 1,7 mm lato; columna brevi, 1,5 mm alta, clinandrio elato, oblongo, ‚obtuso, pede brevi incurvulo; ovario pedicellato, glabro, pedicello incluso ec. 4 mm longo. } Cauea: Alto: de Tineno, 2800 m. — E. La Be no. 97, No- vembre 1 en : Die Art gehört in ‚die Verwandtschaft der P. roseopunctata Ldl. und P. popayanensis Lehm. et Kränzl., ist aber durch das Labellum spezifisch gut getrennt. Der Formenkreis dieser ‚Gruppe ist offenbar ein sehr arten- reicher, dabei sind die einzelnen Arten einander recht ähnlich, aber doch - gut unterschieden und, wie es scheint, nur streng lokal verbreitet. haupt- sächlich in Colombia beheimatet. Pleurothallis lauta Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, pusilla, 6—7 cm alta ; rhizomate valde abbreviato: \ radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus valde abbre- viatis, vix 1,5—2 mm longis, vagina ampleetente omnino obtectis; folio ‚erecto, anguste oblanceolato, obtuso, basin versus sensim in petiolum "usque ad 6 mm longum angustato, iamina K 1—2,2 em longa, supra medium usque ad 4 mm lata, carnosa; inflorescentia erecta, gracillima, laxe 4—7- flora, usque ad 7 cm alta, pedunculo setiformi, usque ad 4,5 cm longo; bracteis cucullato-lanceolatis, acuminatis, ovario gracillime pedicellato multo brevioribus; floribus erecto-patentibus, tenuissimis, illis P. Helenae Fawe. et Rendle similibus sed paulo majoribus ; petalis lance olatis, elongato- acuminatissimis, 3-nerviis, märgine sparsim et minütissime papilloso- eiliolatis, 7 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique obovato- elliptieis, alte ciliato-fimbriatis, apice in setam longam productis, 3,5 mm longis, uninervüs; labello e basi angustata semioblongo, medio trilobo, 106 Ä a NE, Schlechter. ; 2 3-nervio, 2,5 mm longo,"lobis Tateralibus brevibus, semioblongis, obtusis, intermedio e ungue late lineari antice paulo dilatato, elliptico, obtuso, 4 carnoso, basi margine et subtus papilloso-ciliolato; columna gracili, sub- E recta, apicem versus dilatata, c. 2,25 mm longa, clinandrio satis amplo, = apice 3-dentato; ovario cum pedicello setiformi, glabro, ec. 7 mm longo. 0 Pleurothallis setigera Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 445 (nec Ldl.). en Antioquia: An Bäumen in dichten, feuchten Wäldern auf den Westhängen des Alto.de Allegrias, West- Andes von Antioquia, 2800 m. — 2 F. C. Lehmann no. 8206, Oktober—November, Blüten weißgelb mit roten Streifen. | | Re Eine reizende kleine Art, weiche von P. u Ldl. ER Beuador. ‚durch das Labellum durchaus verschieden ist. eh h Pleurothallis leontoglossa Schltr., nov. spec. ° | Epiphytica, erecta, usque’ad 60 cm alta; fhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus rigidis, teretibus, supra basin vaginis 2 arctissime amplectentibus, sub lente minute | brunneo- papillosis obsessis, usque ad 48 em longis, c. 3 mm diametro; folio ereeto vel suberecto, ovato-lanceolato, obtusiuscule acuminato, 'basi profundius 4 cordato, carnozo-coriaceo, c. 13 cm longo, infra medium c. 4,5 cm lato; inflorescentiis fascieulatis, abbreviatis, uniflo: is, e spatha ce. 1,5 longa, acuminata, compressa, pedunculo vix l cm longo; bractea tenui, ovario ß pedicellato multo breviore; flore in subgenere vix inter mediocres, fide colleetoris fulvo, extus minute papilloso; sepalo intermedio ovato, ob- 3 tusiusculo, concavo, nervis 3 prominulis ornato, 9 mm longo, lateralibus in lJaminam late ovatam, obtusiusculam, concavam, 9mm longam connatis; petalis subfalcatis, anguste lanceolatis, ‚acutis, uniner viis, margine sparsim et minute dentieulato-ciliolatis, e. 4,5 mm longis ; labello carnoso, oblongo- linguiformi, obtuso, superne et margine papilloso- -asperato,, basi leviter cordata sulcato, callo parvulo immerso oblongo ornato, 5 mm longo, supra | basin 2 mm lato; columna perbrevi, crassa, rostello erecto brevi, pede brevi, crasso; ovario cum pedicello cylindraceo, glabro, ce. 8 mm longo. Pleurothallis macra Kränzl., in Engl. Jahrb. u (1899), p. 440 (nee Ldl.). 3 Cauca: An Bäumen ‚und a in dichten Wäldern um Corrales, 4 Ostklänge der Central-Andes von Popayan, 2000-2800 m. — F. ©. Leh- 2 mann no. 8207, August— September. 5 Die Art steht der P. macra Ldl. zwar nahe, ist aber de & die breue Petalen und die Form des oberseits ganz rauhen Labellum EN unterschieden. ‚Pleurothallis lepanthoides Schltr., nov. spec. . „Epiphytiea, erecta, gracilis, 10—15 cm alta; A. breviato; radieibus. filiformibus, fiexuosis,, tenüibus, glabris; eaulibug, Er er a. Beschreibungen neuer Arten. 107 aciltbag, erectis vel denen, unifoliatis, teretibus, vaginis 2 ‚arcte amplectentibus, ostio ampliato ovato acummato murieulato-cilio-. ‚latis ı omnino obtectis, 4—7 cm longis, supra basin 1—1,5 mm diametienti- bus, saepius superpositis; folio erecto vel suberecto, oblongo, obtuso, basi "in petiolum perbrevem contracto, 1 ‚»—2,5 cm longo, medio fere usque ad 1 cm lato; inflorescentiis I—2-nis, er gracillimis, sublaxe 10-—20- ‚floris, peduneulo setiformi usque ad 2 cm longo incluso usque ad 7 em’ ‚longis, distichis, sed positione florum verosimiliter secundis; bracteis "minutis, ovato-cucullatis, apiculatis, pedicello ovarii 3—4-plo brevioribus; floribus in sectione mediocribus, tenuissimis, glabris, haud inversis; sepalis lanceolatis, longius acuminatis, 3-nerviis, 5,5 mm longis, lateralibus falcato- -obliquis; petalis parvulis, oblique obovato-oblongis, obtusiscimis,: uni-_ nervis, 2 mm longis; labello linguiformi, obtuso, in tertia parte basilari ‚leviter rhombeo-dilatato, carinis 2 tenuibus parallelis percurso, quam petala paululo longiore; columna gracili, parvula, 1,5 mm longa, juxta stigma margine utrinque semiquadrato- dilatata, clinandrio elato, sub- Pateero, pede mediocri; ovario graciliter pedicellato, 3,5 mm longe. Cauca. — M. Madero. Offenbar sind die Blüten dieser reizenden, zu den „Lepanthiformes‘“ zu ‘reehnenden Art weißlich oder gelblich. | Die Art steht wohl der unten beschriebenen P: eu. Schltr. am nächsten, hat aber recht verschiedene Blütenteile. RENTE - Pleurothallis leptantha Schltr., nov. spec. | „ Epiphytica, pusilla, caespitosa, 5—6 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus valde abbre- ö viatis, 3—-9 mm longis, unifoliatis; folio erecto, lanceolato- ligulato, bası sensim in petiolum .5—8 mm lorgum angustatis, 3,5°—5,5 cm longo, medio fere 0,7—1 cm lato; inflorescentia gracillima, uni-vel bi-flora, folia vulgo vix aequante, oaetls capillaceo, pauei vaginulato; .bractea oblorga, breviter acuminata, pedicellum amplectente, ovario pedicellato fere 3—4-plo breviore; flore in seetione inter minores, glabıo, tenui, sub- ‚diaphano; sepalis lanceolato-oblongis; obtusiuscule acuminatis, vix 4 mm longis, lateralibus obliquis, usque ad tertiam partem apicalem connatis; petalis oblique ligulatis, acuminatis, supra medium margine anteriore bene dilatatis, basi .breviter dilatatis, c. 2,75 mm longis: labello eireuitu, Er infra medium rhombeo-dilatato, marginibus suberenulato, glabro, ©. 3 mm longo, infra medium c. 1,5 mm lato; columna subreeta, apicem versus paulo dilatata, clinandrio elato, suberenulato, Utrirque lobulo erecto subulato-lineari, acuto aucto; pede vix l.mm longo; ovario pedicellato, glabro, ec. 6 mm. longo. | Magdalena: Santa Marta. — Herbert H. Smith no, 2554. u 408 ah R. Schlechter. | Diese kleine, zartblumige Art dürfte am in die Verwan ‚schaft von P. trichopoda A. Rich. verwiesen werden. Die Blüten fallen Br 3 geringsten Bewegung der Pflanze leicht ab. Pleurothallis mieroptera Schitr., nov. spec. | ä Epiphytica, erecta, ec. 30 cm alta; rhizomate valde abbreviato radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus erectis, teretibus} vaginis. 6 brunneis, alte vaginantibus, acutis fere omnino obtectis, usque ad 17cm |} longis, 2—2,5 mm diametientibus; folio erecto, anguste oblongo, obtusius- _ eulo, earnosulo, subsessili, 11—12 cm dongo, medio fere 2—2,3 cm lato; inflorescentiis se -nis, abbreviatis, unifloris, pedunculo c. 5 mm longo, bractea tenui, ovario pedicellato fere duplo breviore; flore in genere inter majores, tenui, glabro; sepalo intermedio e basi ovato-lanceolata lineari- 4 producto, e. 1 dm longo, subacuto, lateralibus obliquis, intermedio similibus, sed basin versus angustioribus, aequilongis; petalis oblique et anguste oblongis, subacutis, 5 mm longis; labello trilobo, 5 mm longo, lobis laterali- bus supra basin parvulis, falcato-semioblongis, obtusis, intermedio obovato obtuse apiculato, magno, basin versus conspicue angustato, carinis 2 ob- tusis brevibus e basi loborum lateralium in medium labelli decurrentibus; eolumna graciliore, subrecta, semitereti, 3 mm alta, clinandrio semi- oblongo, suberenulato, pede brevi;'ovario eylindracco, glabro, cum pedi- cello aequilongo ce. 6 mm longo. Pleurothallis affinis Kränzl., in Engl. Jahrb, xXxVi (1898), p. a {nee Ldl.). | | Antioquia: Auf Bas ı in mäßig dichten Waller um Abjarral und La Ceja, 1700—2200 m. — F. C. Lehmann no. 6922, Marz Rs 1889, Blüten grünlichgelb. Die Pfianz& erinnert im Blütenbau dark. an Pr caliensis Schltr. Be Doch habe ich auch hier die Pollinarien nicht gesehen und habe sie deshalb E auch zunächst bei Pleurothallis belassen. Ihre nahe Verwandtschaft mit B P. caliensis Schltr. ist unverkennbar. Sie ist aber viel kräftiger und in allen Teilen größer. ee = Pleurothallis ochroleuea Schltr.. nov. spee. | Epiphytica, erecta, ec. 20 em alta; rhizomate valde abbreviato; 3 radicibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus rigidulis, | erectis, teretibus, unifoliatis, vaginis 2 arcte ampleetentibus fere omnino, obtectis, 3,5—6 cm logeis c. 1,75 mm diametientibus; folio ereeto velsub- E erecto, oblongo, obtuso, basi in petiolum 5—8 mm longum abruptius con- tracto, coriacco, petioloincluso usque ad6cmlongo, medio fere 1,8—2,3 em lato, crassius coriaceo; racemo singulo erecto, densius multiflore, se- cundd, pedunculo paueivaginulato, 3-—4.,5 cm longo ’neluso usque a | 2 Beschreibungen neuer Arten. 109 15. em n longo, hi leviter flexuosa; bracteis cucullatis, truncatis. cum apiculo, ovario pedicellato duplo fere brevioribus; floribus ochroleueis, ilis P. “acuminatae Ldl. similibus et fere aequimagnis; sepalis anguste lanceolatis, obtusiusculis, 3-nerviis, intus apiceem et margines versus papillis vel glandulis breviter stipitatis puberulis, 1,1 cm longis, lateralibus obliquis, basi antice paulo ampliata cum pede columnae mentum obtusum breve formantibus; petalis oblique oblongo-ligulatis, obtusissimis, basin versus paululo angustatis, glabris, ec. 4 mm longis; labeilo linguiformi, obtusissimo, basin versus manifeste angustato, carinis 2 medio lamelli- formibus ornato, vix 5 mm longo ; columna subrecta, apicem versus paululo ampliata, ec. 3 mm longa, clinandrio irregulariter denticulato, pede e.3 mm longo; ovario pedicellato, glabro, 6 mm longo. Cauca: — M. Madero. Die Art ist mit P. acuminata (H. B. et Kth.) Ldl. nahe verwandt, hat aber ein nach der Spitze zu deutlich verbreitertes Labellum mit zwei lamellenastigen Längskielen. Die Blüten sind, wie offenbar bei allen .. dieser näheren Verwandtschaft, weißgelb. Pleurothallis papillisepala Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, usque ad 20 cm a rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, ‚flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus erectis; gracili- bus, ‘teretibus, vaginis 2 alte amplectentibus dimidio inferiore obtectis, 8—9 em longis, ec. 1,75 mm diametro; folio falcato-patente, ligulato, obtuso, basi in petiolum ce. 1,5 cm longum sensim angustato, coriaceo, exsiccatione _leviter convoluto, petiolo ineluso 9—11 cm longo, c. 1 cm lato; racemis 1l—2-nis, erectis, folium fere longitudine aequantibus, usque supra basin floriferis, subdense multifloris, secundis; bracteis eucullato- ovalıbus, apiculatis, tenuibus, ovario pedicellato paulo brevioribus; floribus tenuibus, fide collectoris virescenti-albidis, in affinitate mediocribus; sepalis ob- longis, obtusis, trinerviis, intus dimidio superiore papillis parvulis stipi- tatis sparsim obtectis, 7 mm longis, lateralibus obliquis, usque ad medium fere connatis; petalis subfaleato-oblongis, apicem versus paulo dilatatis, obtusis, 3-nerviis, glabris, 3 mm longis, nervo medio apicem versus in- erassato infra apicem petali terminato; labello parvulo brevissime ungui- culato, e basi late ovata medio angustato, dimidio anteriore oblongo, obturo, superne papilloso-asperato, margine suberenulato, dimidio inferiore glabro, 3,5 mm longo, supra basin 2 mm lato, medio et antice 1 mm lato; columna leviter cur vatula, apicem versus paulo dilatata, 3 mm alta, elinandrii ‚dorso triangulo denticulato, latere utrinque in lobulum brevem triangulum. Producto, pede 1,5 mm longo; ovario pedieellato glabre, c. 3,5 mm longo. Pleurothallis convoluta Kränzl., in Engl. Jahrb. XXV (1899), p. 442 (nee Ldl.). ®, er i# - - 110 R. Schlechter. . Cauca: Auf: Bäumen in EIER Wäldern um n Pen m er Hatiro, Hochland. von Popayan, 1600—1800 m. — F. C. Lehmann no. 4518, Oktober. m “4 » - Die innen mit gestielten Papillen ho Sepalen zeigen an, daß u die Art in die Verwandtschaft der, P. acuminata Ldl. gehört, welche mit P. stenosepala Ldl., P. aurea Ldl., P. papuligera Schltr. und verschiedenen L anderen eine Fecht charakteristische und natürliche Gruppe bildet. - _ Pleurothallis patula Schitr., nov. spec. | Epiphytica, erecta, 20—25 cm alta; rhizomate Fa er - radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris, tenuibus; caulibus gracilibus, teretibus, unifoliatis, vaginis 2 alte amplectentibus infra. medium obtectis, 4—7 cm longis, supra basin ec. 2 mm diametientibus; folio erecto vel suberecto, lineari-igulato, apiculato, basi subpetioliformi-angustato, coriaceo, 5,5—7 cm longo, medio fere 6—7,5 mm lato; inflorescentüs 1—2-nis erectis, folium fere duplo superantibus, subdense multifloris, secundis, usque supra basin floriferis; bracteis ovali-cucullatis, acuminatis, tenuibus, ovarium pedicellatum paulo superantibus; floribus illis P. pulchellae H. B. et Kth. similibus, glabris, patulis; sepalis ligulato-oblongis, | subacutis, nervis 3 extus prominulis ornatis, 6 mm longis, concavulis, lateralibus obliquis, usque ad medium connatis; petalis oblique oblongis, valde obtusis, subfalcatis, 3 mm longis; labello parvulo, carnosulo, eircuitu late ovato, e medio leviter 3-lobato, obtuso, supra basin lamella vel pliea transversa semilunata ornato, 3-nervio, 1,75 mm longo, lobis lateralibus 'abbreviatis, rotundatis, intermedio antico, semioblongo, obtuso; columna erecta, 1,75 mm alta, elinandrio elato, en Dr brevi; ovario pedicellato, glabro, 3 mm longo. 'Cauca: c. 3000 m. — M. Madero. : Die Art hat eine gewisse Ähnlichkeit mit P. pulchella H.B.et Kth,, gehört aber zu der kleinen Gruppe von Arten, bei denen die Spatha am Grunde der Blütenstände klein ist... Die nahe Verwandtschaft dieser el es mit P. pulchella H. B. ct Kth. steht dennoch ‘aber außer Frage. Der Pleurothallis penieulus Schltr., nov, He Br get Epiphytica, erecta, gracilis, 11—17 cm alta; ‚hizomele valde ab- ‚breviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus erectis, gracili- Ä bus, unifoliatis, teretibus, vaginis 5-—7 arcte amplectentibus, ostio paulo ampliato ovato acuminato margine muriculato-ciliolatis omnine obtectis, 5—9 cm longis, 1,5—1,75 mm diametientibus; folio erecto vel suberecto, oblongo- ligülato, subacuto, basi in petiolum brevem, d4—6 mm longum l ‚contracto, crassius coriaceo, petiolo incluso 3,5—4,5 cm longo, medio 4 fere 7,5—9 mm lato; inflorescentis singulis vel 2-nis, erectis; subdense ? ‚multifloris, secundis, usque supra basin floriferis, folium duplo fere super- 6.4 .antibus, penieuliformibus; bracteis ovatis, acuminatis, ovarium dimidio. fere superantibus; floribus parvulis inversis, tenuibus, glabris; sepalis e basi ovato-lanceolata caudato-attenuatis, uninerviis, 5,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique oblongis, .obtusis, uninervüs, vix - 1,5 mm longis; labello petalis haud majore, alte trilokato, basi subcordato, lobis lateralibus oblique dolabrato-trapezoideis, obtusis, margine exteriore -truncatis, intermedio oblongo, obtuso, c. 0,75 mm longo, basi gibbis 2 co- nicis ornato, columna minuta, labello bene breviore, recta, elinandrio subdenticulato, pede brevi; ovario pedicellato glabro, ce. 1 mm longo. Caucea: ce. 3000 m. — M. Madero. Eine reizende kleine Art der Gruppe Lepanthiformes, welche in ihrer jetzigen Fassung noch recht heterogene Arten enthält. „Sie steht der oben beschriebenen P. lepanthoides Schltr. wohl am nächsten, hat aber kleinere Blüten mit lang ausgezogenen Sepalen, welche der Infloreszen ' das Aussehen einer kleinen Bürste verleihen. Dieses veranlaßte mich, der Art den aan „penieulus‘ (das. Bürstehen) zu geben. u Pleurothallis platysepala Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, gracilis, 25>—32 cm alta; rhizomate abbreviato; radieibus filiformibus flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus rigidulis, tereti bus, infra medium vaginis 2 arctissiime amplectentibus apiculatis, brunneis obsessis, caeterum nudis, 15—20 em longis, ce. 2 mm diametientibus; folio erecto-vel suberecto, anguste elliptico-ligulato, obtusiuscule acuminato, basi angustato, 10—12 cm longo, medio fere 1,5—1,9 cm lato ; inflorescentiis terminalibus, more subgeneris unifloris, 1—2-nis; pedunculo hrevi, usque” ad 1 cm longo; bracteis ovato-cucullatis, ovariopedicellato bene brevioribus; floribus in &enere mediocribus, ut videtur atropurpureis, subnutantibus; sepalo intermedio suborbieulari-ovali, subacuto, extus minute papilloso, _e.1cmlongo, lateralibus in laminam ovatam, obtusam, medio fere 7—8 mm longım connatis; petalis oblique ligulatis, obtusiusculis, margine breviter fimbriato-serratis, caeterum glabris, 7 mm longis; labello eircuitussuborbiculari-quadrato, valde obtuso, basi margine retuso, carnoso, superne minute verruculoso-asperato, 3 mm longo et lato, basi superne inerassatione eirculari parvula ornato; columna perbrevi, glabra, crassa, rostello erecto, pede brevi, crasso; ovario cylindraceo, glabro c. 8 mm longo. m > Pleurothallis bivalvis ei in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 440 “(nee Ldl.). -Cauca: In dichten feuchten Wäldern der West-Andes von Cauca, 1600-2000 ı m. — F. C.-Lehmann no. 6930. 112 Ä R. Schlechter. | Die Art ist in ihrer. Verwandtschaft durch die schmalen Blätter \ ausgezeichnet. Sie steht dem P. cardıum Rchb. f: am nächsten, hat aber ; ein auffaliend breites mittleres Sepalum. a Pleurothallis pteroglossa Schltr., nov. spec. a Epiphytica, erecta, 35-40 em alta; rhizomate certe abbreviato; caulibus erectis, teretibus, gracilibus, unifoliatis, medio vagina amplectente satis magna obsessis, usque ad 20 em longis, 2—2,5 mm, diametientibus; folio ereeto-patente, ligulato, obtusiusculo, basi sensim in petiolum brevem (5—9 mm longum) angustato, carnoso-coriaceo, petiolo ineluso 11—14 cm longo, medio fere 1,5—2 cm lato; racemis 1—3-nis, erectis, gracilibus, sublaxe multifloris, secundis, usque supra basin floriferis, 15—20 em longis, spatha parvula 1—1,3-cm longa basi circumdatis:; bracteis latiovato- cueullatis, apiculatis, ovario pedicellato subduplo brevioribus; floribus parvulis, nutantibus, illis P. pulchellae Ldl. similibus, glabris; sepalis ovato-Janceolatis, subacutis, 3-nerviis, nervo medio extus carinato-in- crassatis, concavulis, 5 mm longis, lateralibus obliquis, usque ad medium connatis; petalis oblique oblongis, obtusis, basin versus margine anteriore sensim paululo angustatis, 3,5 mm longis; labello basi contracto, breviter unguiculato, infra medium trilobo, plica semiorbiculari transversa supra basin donato, 3-nervio, vix 2 mm longo, explanato inter apices loborum lateralium 1,75 mm lato, lobis lateralibus erectis, aliformibus, oblique triangulis obtusis, antice supra margines incurrentibus, intermedio antico semiovali, obtusissimo, textura paulo crassiore, lateralibus duplo majore; columna parvula, crassiuscula, 1,25 mm alta, clinandrio subeueullato> er pede brevi; ovario pedicellato glabro, ce. 4 mm Iespe. ee | „Nova Granada“. — Triana no. 565. fr oe, Va Eine Art aus dem Formenkreis der P. a (H. B. et Kth.) Ldl., aber schlanker im Wuchs, mit schmälerem Blatt, auffallend kleiner Spatha und durchäus verschieden geformter Lippe, bei der die flügel- artigen Seitenlappen vorn über den Rand des Vorderlappens nach dessen Mitte zu hinablaufen. Pleurothallis quadrieaudata Schltr., nov. spec. | Epiphytica, erecta, parvula, 8—14 cm alta; rhizomate valde ab- breviato; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus erectis vel areuato-erectis, rigidulis, unifoliatis, vaginis 2 arete ampleetenti- bus, apiculatis obsessis, vix 1 mm diametientibus, usque ad 11 em longis; folio patente vel erecto-patente, elliptico-laneeolato, obtusiuseule acumi- nato, carnoso, 3,7—4,5 cn longo, infra medium 1,3—1,8 em lato; inflores- centiis vulgo singulis nunc binis, abbreviatis, unifloris: pedunculo gracili, usque ad 8 mm longo; bractea cucullato-ovata, acuta, ovario pedicellato Zub sn 2% ” | 2 ’ 4 3 E 4 i dr “ II. Beschreibungen neuer Arten. ro 113 ‚subduplo breviore ; flore in subgenere inter majores, ut videtur atropurpureo, ‚folio incumbente; sepalo intermedio e basi ovato-lanceolata caudato- 'acuminatissimo, 2,2 em longo, 3-nervio, lateralibus in laminam sepalo intermedio similem et fere aequimagnam, omnino 4 neviam connatis; - petalis e basi falcato-ligulata, 3-nervi, margine minutissime ciliolata . caudato-acuminatissimis, 1,7 em’longis ; Jabello mihi nondum noto; columna perbrevi, crassiuscula, pede perbrevi, crassiusculo ovario pedicellato glabro, e.d mm longo. | Antioquia: —M. Ma | Ich habe diese Art beschrieben, obgleich ich in der von mir unter- Kuchen Blüte das Labellum fehlte, sie ist aber vor allen übrigen Arten der Macrophyllae-Fasciculatae durch die schwanzartig ausgezogenen - Sepalen so überaus charakteristisch, daß ich glaubte, es wohl wagen . zu dürfen. 2 he, : Pleurothallis scaphioglottis Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 25-40 em alta; rhizomate valde abbreviato; - radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus rigidulis, teretibus, vaginis 2 arcte et alte amplectentibus obsessis, c. 2 mm dia- metientibus, 16—33 cm altis; foko patente vel erecto-patente, ovato- lanceolato velanguste ovato, obtusiuscule acuminato, basi breviter cordato, carnoso-coriaceo, 9—11,5 cm longo, infra medium 3—4,5 cm lato; in- florescentiis pluribus fasciculatis, abbreviatis, unifloris, pedunculo gracili c.8 mm longo; bractea elliptico-cucullata, acuminata, ovario pedicellato plus dupio breviore; flore in subgenere inter minores, glabrato; sepalo intermedio ovato-oblongo, obtusiusculo, c. 5 mm longo, lateralibus in laminaın, ovalem, brevissime et obtuse bilobulatam, 4-nerviam connatis, 5 mm longis; petalis oblique vel subfalcato-ligulatis, obtusiuseulis, uni- nervüs, apicem versus paulo angustatis, vix 4 mm longis, glabris; labello carnoso, elliptico, obtuso, leviter naviculari-concavo, integro, 3 mm longo: tiolum angustato, pstiolo incluso 2—83,5 em longo, supra medium 2,5—3,25 mm lato; pedunculis cum racemo tenuissi- mis, usque ad 10 cm longis, erectis, pedunculo capillaceo, c. 6 cm longo, racsmo psrlaxe 3—5-floro, usque ad4c _longo; bracteis minutis deltoideis, edicello capillaceo multoties brevioribus; floribus erecto-patentibus, tenuissimis, diaphanis, glabris, pallidis; sepalis oblongis, caudato-acumi- natis, 5 mm longis, lateralibus obliquis; pstalis e basi ovali, margine pro- funde p>ctinato-lacerata in acumen longum productis, 2,25 mm longis;. labello e basi late triangula trilobato, petalis fere aequilongo, lohis lateralıbus oblique et obtuse triangulis, erecto-patentibus, intermedio antico, oblongo, obtuso, c. 1,25 mm longo; columna leviter curvata, apicem versus paululo dilatata, elinandrio elato suberenulato, e. 2 mm longa; ovario gracili, p:>dicello p>rlongo, capillaceo ineluso ce. 1,2 cm longo. Santa Marta: — Herbert H. Smith no. 2482. Disse reizende.kleine Art ist mit P. setigera Ldl. von Ecuador am nächsten verwandt, hat aber wenigarblütige Infloreszenzen, kleinere Blüten und scharf abgesstzte Seitenlappen. des Labellums. Die Blütenschäfte und die Pedicelli sind bei der Art wirklich haarfein. Pleurothallis Smithii Schltr., nov. spec. . Epiphytica, erecta, c. 25 cm alta; rhizomate PR abbresiates radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus graeillimis, rigidis, teretibus, unifoliatis, vaginis 2 brunneis, arctissime amplectentibus dimidio inferiore obtectis, vix 1,5 mm diametientibus, 15—20 cm longis; folio ovato-acuminato, basi cordato, suberecto, 4,5- 5,5 cm longo, infra medium 2—2,5 cm lato,; inflorescentiis more subgeneris fascieulatis, unifloris, | succedäneis, e spatha compressa, 5—7 mm longa ; pedunculo brevi, spatham vix aequante; bractea minuta, ovario pedicellato brevi bene breviore; flore in s bgenere inter minores, ut videtur atropurpureo; sepalo inter- medio anguste oblongo, obtuso, 5 mm. longo, . lateralibus in laminam ovatam, obtusam, concavam omnino connatis, 5 mm longis; petalis lineari- falcatis, acutis vel subacuminatis, margine mieroscopice ciliolatis, 3 mm longis; labello ovato obtuso, basi subsagittato-emarginato, margine minu- tissims serrulato-ciliolato, 3-nervi, 2,5 mm longo, supra basin 1,75 mm lato; columna perbrevi, crassa, rostello erecto, triangulo, "acuto, pede brevi ovario cum pedicello cylindraceo, glabro, c. 2,5 mm longo. E Magdalena: Santa Marta. — Herbert H. Smith no. 2362. 3 Am nächsten steht die Art der P. cordifolia Rchb. f., hat aber breitere, ° kaum zugespitzte Petalen. Sie ist leicht kenntlich durch die im Verhältnis ‘zur Länge d r Stämmchen kurzen und kleinen Blätter. Die Blüten sind ö : offenbar dunkelpurpurn, doch liegen sichere Angaben über die Biüten- färbung nicht vor. i 1 II. Beschreibungen neuer Arten. - 115 Pleurothallis: sororia Schltr., nov. spec. | - Epiphytica, erecta, usque ad 40 cm alta; rhizomate valde abe radicibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus erectis, carno- sulis, teretibus, vaginis 2 alte amplectentibus obsessis, 15—18 em longis, 3—4 mm diametro; folio erecto, oblongo, obtuso, carnoso, basi abrupte in pstiolam 1,3—1,5 cm longum contracto, lamina 10—12 cm longa,' medio fere c. 4 cm lata; racemis pluribus graeilibus, subdense multifloris, erectis vel erecto-patentibus, usque ad 20 cm longis, e spatha compressa, — brunnea, e.2cmlonga, pedunculo spatham vix superante ; bracteis cucullatis, late ovalibus, apiculatis, ovario pedicellato dimidio fere brevioribus; floribus parvulis, glabris, illis P. pulchellae (H. B. K.) Ldl. similibus, sed paulo minoribus, fide collecetoris virescenti-flavidis, tenuibus; sepalis lanceolatis, subacutis, concavis, extus nervo media carinato-incrassatis, 5 mm longis, lateralibus obliquis, usque supra medium connatis; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusiusculis, l-nerviis, 3,5 mm longis; labello e basi psrlate cuneata madio trilobo, 3-nervio, 1,5 mm longo et lato, lobis lateralibus oblique triangulis, valde obtusis, brevibus, intermedio antico, incrassato, ovato, obtuso, bene majore; columna subrecta, 1 mm longa, elinandrio dorso elevato, suberenulato, pede brevi, ovario cum pedicello glabro, c. 3 mm longo. Pleurothallis pulchella Kränzl., in Engl. J ahrb. XXVI (1899), p. 437° p. pt. (nee Ldl.). Ä Cauca: An Bäumen in parkartigen Wäldern auf dem Hochland von Popayan, 1600—1800 m. — F.C. Lehmann no. 6931, Oktober— Dezember. Ein Vergleich der Pflanze mit dem im Dahlemer Herbar aufbewahrten Original Humboldts zeigt, daß sie durch dickere breitere Blätter, kleinere Blüten, längere, linealische Petalen und das kleinere Labellum mit viel kleineren Seitenlappen spezifisch unterschieden ist. An dem Original . von Stelis pulchella (H. B. et Kth.) Lil. sind die seitlichen FDaen am Grunde nur bis zu ein Drittel ihrer Anne verwachsen, Pleurothallis Sotarae Schltr., tiov.%pec. Epiphytica, erecta, c.: 30 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus erectis, rigidis, sub- flexuosis, ec. 30 cm longis, teretibus, supra basin vaginis 2 striato-nervosis, Arctissime amplectentibus obsessis, c. 3 mm diametientibus; folio patente, anguste oblongo, acuminato, basi cordato, carnoso-coriaceo, c. 10 cm longo, m=dio vel infra medium 2,5—3 cm lato; inflorescentiis fasciculatis abbreviatis, unifloris, e spatha brevi, compressa; pedunculo c. 1 cm longo; bractea tenui, amplectente, ovario pedicellato duplo breviore; flore in: subgenere inter majores, fide collectoris albido; sepalo intermedio elliptico- lanceolato, subacuminato, nervis prominulis 3 do..2to, concavo, 2 cm longo, 8 416 2 2 OR, Schlechter. lateralibus in laminam ovato-lanceolatam, obtusiusculam, concavam, 2cm | longam connatis; petalis subfaleatis, linearibus, acutis, basin versus sensim paulo dilatatis, minute papillosis, margine breviter ciliolatis, 1,2 em longis; Jabello carnoso eircuitu late oblongo, obtusissimo, cum apiculo obtuso, superne minute papilloso, basi exeiso, sulcato, cum callo minuto oblongo "immerso, 1,2 em longo,-5 mm lato; columna brevi, erassiuscula, rostello triangulo-subulato, erecto, pede brevi, crassiuseulo; ns se glabro, cylindraceo, c. 8 mm longo. = Pleuroihallis linguifera Kıänzl., in Engl. Mr ahrb. XXVI (tesa) pP. 440 p. pt. (nec Ldl.). ° . Cauca: In dichten, feuchten Wäldern. an den Westhängen ae Yrlban de Sotarä, Central-Andes von Popayan, 2800-300 .— F.C. Lehmann no. 6219, Juni, Juli. = Eine der recht großblumigen Arten, welche in ihren Blütencharakteren der oben beschriebenen P. leontoglossa Schltr. ähnelt, die aber bedeutend kleinere, rotbraune Blüten hat. — _ Pleurothallis stelidioides Schltr., nov. spec. . “ Epiphytica, gracilis, 15—20 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, elongatis, tenuibus, glabris; caulibus erectis, gracili- bus, teretibus, vaginis 2 alte et arcte amplectentibus, dissitis obsessis, 3—7 cm longis, ec. 1,5 mm diametro; folio erecto vel suberecto, oblanceo- lato-ligulato, obtuso, basi sensim in petiolum brevem, usque ad 1 cmi longum attenuato, lamina 4—6,5 cm longa, medio fere 1—1,2 cm lata; racemis gracillimis, erectis, I—2-nis, fo:um duplo fere superantibus, subdense multifloris, secundis, pedunculo paucivaginulato, 3—4 cm longo; bracteis eucullato-ovalibus, apiculatis, ovario pedicellato subduplo breviori- bus; floribus in genere inter minores, glabris, fide collectoris, albis, pallidi- brunneo-striatis, glabris! sepalis lanceolato- -oblongis, breviter acuminatis, concavis, 3-nerviis, 4 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulatis)’ obtusis, 1-nerviis, sub .lente sparsim punctatis, 2,5 mm longis/ labello carnosulo, cireuitu late” oblongo, valde obtüso, basi truncato- rotundato, 2 mm longo, 3-nervio; columna crassiuscula erecta, c. 1,5 mm longa, clinandrio dorso elato, rotundato, RSpeer,; ovario glabro, c. 3 mm longo. Pleurothallis ligulata Kıänzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), Pp- 442 (nee ::Ldl.). - Cauca: An Bäumesfin dichten Wäldern um Chiribia und Paisbamba, x über Popayan, 1800—2400 m. — F. €. Lehmann no. 8198, März 1885, Soweit ich übersehen kann, handelt es sich hier um eine bisher ziemlich isoliert stehende Art, welche wohl am besten nach der Lindley- schen Einteilung der Gattung zunächst bei den „„Elongatae-Densiflorae‘“ ee 2 3 U. Beschreibungen: neuer Arten. 417 untergebracht wird, aber auch dort mit keiner wirklich näher verwandt ist. In der ganzen Tracht erinnert die Pflanze an die Gattung Stelis. Pleurothallis Trianaei Schltr., noVv. A a. ve | Epiphytica, erecta, valida, usque ad 55 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus foliformibus, flexuosis, glabris; caulibus erectis, teretibus, basin versus paulo ampliatis, 'basi vaginis pluribus magnis, supra medium vagina mediocri obsessis, 25—40 cm longis, medio’fere ad 4 mm diametientibus; folio erecto, oblongo vei ligulato-oblongo, obtuso, basi in petiolum ad 2 cm longum, canalieulatum abruptius angustato, Jamina 12—14 em longa, medio fere 3,3—4,5 cm lata, coriacea; racemis 6-—-12-nis, erectis, gracilis, plus minusve flexuosis, folium subaeguantibus vel paululo superantibus, nune brevioribus, usque supra 'basin floriferis, subdense multifloris, spatha.compressa 2—-3 cm longa basi circumdatis; bracteis ovali-cueullatis, 'apieulatis, ovario pedicellato fere aequilongis; floribus parvulis, glabris, illis P. velatipes Rehb. £. ‚similibus ; sepalo intermedio ovato-lanceolato, acuto, 3-nervio, concavo, 6 mm longo, nervo "medio extus carinato-inerassato, lateralibus oblique lanceolatis, acutis,- nervö medio extus carinato-incrassatis, usque ad medium connatis, 6 mm longis; petalis oblique linearibus, obtusiusculis, 4 mm longis; labello late cuneato, supra medium trilobo, 3-nervio, supra basin plica semilunata transversa donata, 2 mm longa, inter apices loborum lateralium 1,5 mm lata, lobis lateralibus oblique triangulis, obtusis, antice truncatis, intermedio carnoso, suborbiculari, obtuse apiculato, bene majore, supra. basin incrassatione semilunata obscura donato; columna brevi, ec. 1,5 mm alta, elinandrio eläto, subeüiceullato; ovario ‚pedicellato glabro, c. 4 mm longo. „Nova Granada.“ — Triana no. 569. Eine Art aus der Verwandtschaft der P. velatipes Rchb. f., aber | mit linnalischen, 1-nervigen Petalen und anders gestalteter a "Barbosella dolichorhiza Schltr., E spec. Epiphytica, gracilis, c. 10—12 cm alta; rhizomate pro genere abbre- viato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus approxi- mätis, abbreviatis, eylindraceis, usque ad 7 mm longis, vaginis amplectenti- bus pallidis omnino obtectis, unifoliatis; folio erecto, lineari-ligulato, ob-. tusiusculo, basi’ sensim in petiolum crassiusculum, canalieulatum angustato, n coriaceo, petiolo incluso 4,5—6,5 cm longo, medio fere 5—7 mm lato; scapis singulis, ereetis, gracillimis, unifloris, usque ad 11 cm longis; bractea cucullato-ovata, acuminata, ovario pedicellato fere aequilonga; flore in genere inter mediocres, glabro; sepalis e basi lanceolata lineari-elongatis, obtusiusculis, ‚3-nerviis, 2,2 cm longis, lateralibus obliquis, usque ad apicem. arcte cohasrentibus; ; petalis e basi lanceolata subulato-angustatis, obliquis, e 118 R. Schlechter. uninerviis, margine subdenticulatis, 1,2 em longis; labello carnosulo, cireuitu anguste oblongo, supra medium arctius constrieto, e basi lamellis 2 altis usque infra madium decurrentibus ornato, glabro, obtuso, 4 mm iongo; colümna recta generis, dimidio superiore eucullato-ampliata, 4 mm alta, pede brevi, apice incurvulo; ovario pedicellato, glabro, ec. 4 mm longo. Cauea: c. 3000 m. — M. Madero. Mit B. longiflora (Kränzl.) Schltr. (Masdevallia longiflora Kraıa hat die Art die Tracht gemein, ist aber in allen Teilen kleiner. In den Blüten erinnert sie an B. cucullata (Ldl.) Schltr., doch sind die Blüten kleiner, mit anderem Labellum. " | Barbosella longipes Schltr., nov. spec. Be + Epiphytica, erecta, decumbens; rhizomate elongato, decumbente, vaginis tenuibus obtecto; radieibus ad nodo, ut videtur semper 2-nis, filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus subnullis, vagina tubulosa absconditis, unifoliatis, 4—5 cm inter se distantibus; folio suberecto, lineari-ligulato, obtusiusculo, basin versus sensim subpetiolato-angustato, carnosulo, c. 8 cm longo, medio fere 5—6 mm lato; peduneulis erectis, filiformibus, elongatis, 13—16 cm longis, medio fere vaginula arcte am- plectente obsessis, glabris, unifloris; bractea ovata, acuminata, ovario sessili fere aequilonga; flore in genere magno, illo B. cucullatae (Ldl.) Schltr. simili ; sepalo intermedio e basi lanceolata elongato, lineari-subulato, 2,5 cm longo, uninervio, lateralibus oblique lanceolato-linearibus, apicem versus angustatis, 3-nerviis, 2,5 em longis, cohaerentibus, tertia parte basilari connatis; petalis oblique linearibus, apicem versus sensim attenuatis, marginibus minutissime ciliolatis, uninerviis, 1,5 em longis ; labello circuitu ovato-oblongo, obtusiuseulo, 3,5 mm longo, tertia parte anteriore angustato, dimidio inferiore cucullato-concavo, basi sparsim papilloso-granuloso, dimidio superiore tenuiter bicarinato; columna erecta, vix 4 mm longa, dimidio superiore paulo dilatata, clinandrio eucullato, pede brevi; ovario sessili, eylindraceo, glabro, ec. 4 mm longo. Cauca: c. 2700 m. — M. Madero. Von der verwandten B. cucullata (Ldl.) Schltr. ist die Art durch ”das noch länger hinkriechende diekere Rhizom, die sehr dünnen und langen Blütenschäfte, etwas längere Sepalen, die kurz, aher deutlich ge- wimperten Petalen und die Form des Labellums spezifisch gut unter- schieden. Restrepia antioquiensis Schltr., nov. spee. Epiphytica, erecta, 6,5—12 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus teretibus, vaginis e. 5—6, compressis, imis atropurpureo-guttatis fere omnino ob- II. Beschreibungen neuer Arten... 119 tectis, 2—5,5 em longis, unifoliatis; folio erecto, elliptico, obtusiusculo, h. 'basi cuneato, carnoso, 3,5—-5,5 cm longo, medio fere 1,5— 1,8 cm lato; inflorescentiis paucis fasciculatis (succedaneis), erectis, unifloris, pedunculo filiformi, evaginulato, glabro, folium fere aequante,; bractea cucullato- ovali, acuta, quam ovarium vulgo paulo breviore; flore illo R. striatae. Rolfe simili et fere aequimagna; sepalo intermedio e basi anguste lanceo- _lata filiformi-elongato, apice antenniformi-incrassato, 2,9 cm longo, lateralibus ligulatis, subacutis, in laminam Jigulato-oblongam, apice breviter bifidam cohaerentibus, glabris, 1,9 cm longis; petalis e basi lineari- lane: olata filiformi-elongatis, apice paulo incrassatis, margine anteriore infra medium breviter et acute bidentatis, glabris, 1,1 em longis; labello e ungue brevi oblongo-ligulato, apice obtusissimo manifeste emarginato, E superne verruculoso, supra basin margine utrinque dilatato in cirrham setiformem producto, nervis 3 apicem versus carinatis usque infra apicem labelli decurrentibus ornato, toto 9 mm longo, edio fere 3,25 mm lato; eolumna generis, arcuata, c. 6 mm longa; ovario brevi eylindraceo, glabro, €. 3,5 cm longo. | Antioquia: c. 1500 m.. — M. Madero. Die Art gehört zu der Gruppe mit gestreiften, nicht gefleckten seit- lichen Sepalen, steht also der R. striata Rolfe und R. antennifera H. B. et Kth. nahe. Durch die Form des Labellums und durch die am Vorder- rande mit zwei scharfen Zähnen et Petalen ist sie gut u risiert. ati eaucana Schltr., nov. spec. N Epiphytica, erecta, 10—15 cm alta; rhizomate valde abbreviato; Br filiformibus, flexuosis, glabris, tenujbus; caulibus erectis, vaginis N..5 amplectentibus, inferioribus atropurpureo-guttatis fere omnino ob- tectis, unifoliatis, quam folium longioribus, 5—7,5 em longis; folio erecto, elliptico vel ovato-elliptico, obtusiusculo, basi rotundato- -cuneato, cArnoso, 3,5—6,5 cm longo, medio vel infra medium 1,8—3 cm lato; inflorescentiis _ paucis fasciculatis (succedaneis), erectis, unifloris, e spatha compressa, acuminata, usque ad 1,8 cm longa, pedunculo filiformi, usque ad 5,5 em longo, evaginulato; bractea elliptico-eucullata, acuta, ovarium fere aequante; flore illo #. Falkenbergii Rehb. £. simili et fere aequimagno; sepalo intermedio e basi lanceolata filiformi-attenuato, apicer antenni- - formi-incrassato, ce. 2,7 cm longo, lateralibus ligulatis, obtusiuseulis, in laminam l’gulato-oblongam, apice breviter exeisam cohaerentibus, 2,7 cm longis; petalis linearibus, filiformi-elongatis, apice paulo incrassatis, basin versus margine anteriore paulo dilatatis, integris, glabris, ce. 1,9 cm longis; labello e ungue brevi ceireuitu ligulato, infra medium leviter pandu- " rato, apice trilobulato (lobulo intermedio abbreviato, dentiformi, lateralibus Di Sim 7 120 0005 R. Sehlechter. oblique triangulis obtusis) superne muriculato-verruculoso, supra basin margine utrinque dilatato incurvo in eirrham setiformem producto, nervis 2 apicem versus carinato-incrassatis usque infra apices loborum lateralium _ decurrentibus ornato, toto 1,1 cm longo, in tertia parte basilari et in tertia parte apicali c. 3 mm lato, infra medıum 2 mm lato; columna generis, curwata, 6,5 mm longa; ovario sessili, eylindraceo, glabro, c. 3,5 mm longo, Cauea: ec. 2000 m. — M. Madero. Ohne Zweifel gehört die Pflanze in die Verwandtscheit der R. maeu- lata Ldl., kommt in der Form des Labellums aber der R. pandurata BRolfe näher, jedoch ist letzteres hier viel schmäler und nicht so deutlich ein- geschnürt. Beim Kochen konnte ich deutlich feststellen, daß die seitlichen Sepalen und das Labellum gefieckt sind. | Restrepia leontoglossa Schitr.,'nov. spse. Epiphytica, erecta, 10—12 cm alta; rhizomate valde ‚abbrevee, radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus paulo com- pressis, vaginis 4—5 ancipitibus, acuminatis, atropurpureo-guttulatis omnino obtectis ‚5,5—7 cm longis; folio erecto vel suberecto, elliptico vel ovato-eiliptico, obtusiusculo, carnoso, basi subcuneata in petiolum brevem 5—7 mm longum contracto, lamina 5—6,5 cm longa, medio vel infra medium 1,9—2,6 cm lata; inflorescentiis 1—2- -nis, erectis, unifloris, peduneulo gracillimo, folium fere aequante; bractea cucullato-oblonga, apiculata, ovarium fere aequante; flore in genere mediocri, illo R. striatae Roife simili, aurea, fusco-striata; sepalo intermedio e basi lanceolata fili- formi-elongato, tentaculato, 1,9 cm longo, glabro, lateralibus ligulatis, obtusiusculis, plurinerviis, cohaerentibus, intermedio aequilongis; petalis e basi anguste lanceolata filiformi-elongatis, subtentaculatis, 1,4 em longis;, labelio brevissime unguieulato, S mm longo, eircuitu e basi elliptica lineari, lobis lateralibus late triangulis, cirrhatis, intermedio lineari, apice (pro- fundius exeiso) acute bilobulato, superne et margine densius papulis sub- ulatis asperato, nervis 3 valde approximatis percursis, lateralibus apicem versus leviter incrassatis; columna leviter eurvata, pergracili generis, 5,5 mm longa; ovario pedicellato, glabro, 6 mm longo, - Cauea::c. 1000 m. — M. Madero. = Wie R. serrilabia Schltr. zeichnet sich diese Art durch die a Lippe aus. Diese ist hier dieht mit pfriemlichen Auswüchsen bedeckt und vorn deutlich zweispitzig. Sehr charakteristisch ist ferner die Nervatur des Labellums. Die am unteren Teile der Lippe bogig spritzenden beiden Seitennerven sind auf dem Vorderlappen dem Mittellappen so stark ge- nähert, daß sie fast mit ihm vereint scheinen. Erst nach der Spitze zu entfernen sie sich wieder etwas, um nach den beiden Spitzen zu verlaufen, ale ee ee 11. ‚Beschreibungen neuer Arten. | 121 , Restrepia serrilabia Schltr., nov. "spec. | Epiphytica, parvula, 7—8 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus paulo compressis, unifoliatis, vaginis ancipitibus, acuminatis, immaculatis omnino obtectis, 3,5—5 cm longis; folio erecto vel suberecto, ovato vel ovato-elliptico, subacuto, basi rotundata in petiolum perbrevem, 3—3,5 mm longum contracto, lamina 3—3,7 em longa, infra medium 1,8—2,3 cm lata; infloreseentiis 1—2-nis erectis, unifloris, peduneulo gracili 3,5—4 cm longo; bractea cucullato-oblonga, apieulata, ovario pedicsllato paulo bieviore; flore in genere inter minores, glabro; sepalo intermedio e basi lanceolata filiformi-elongato, apice tentaculato, 2 em longo, lateralibus lineari-ligulatis, obtusiusculis, eohaerentibus, plurinerviis, 2 cm longis; . petalis e basi anguste lanceolata supra basin margine anteriore unidentata ‚filiformi-elongatis, apice subtentaeulatis, 1,5 em longis; labello eircuitu lineari, supra basin suborbiculari-dilitato, deinde leviter constrieto, lobis Jlateralibus erectis, triangulo-semiorbieularibus, eirrhatis, lamina anteriore lineari margine serrato-dentata, apice truncata, superne papillis conicis asperata, trinervi, nervo intermedio apicem versus paulo incrassato usque ad apicem labelli deeurrente, lateralibus tenuibus quartam partem apicalem labelli vix excedentibus, labello t0to 8 mm longo, antice vix 1 mm longo; columna gracili generis, 4 mm longa, leviter areuata; ovario pedicellato slabro ec. 3 mm longo. | | | Cauca: e. 1400 m. — M. Madero. _ Durch das schmale am Rande gesägte Labellum ist diese klein- blütige Art gut charakterisiert. Die Blüten sind deutlich gefleckt, offenbar ähnlich denen der R, elegans Karst., aber bedeutend schmäler. Oetomeria eolombiana Schitr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 9—15 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus. filiformibus, flexuosis, tenuibus, ‚glabris; caulibus teretibus, vaginis 3—4 striato-nervosis, apiculatis omnino obtectis, unifoliatis, 4—8 cm longis, medio fere 1,5 mm diametro; folio erecto, lineari, acuto, basi in petiolum 6—9 mm longum attenuato, carnoso-coriaceo, petiolo ineluso 5—7,5 em longo, medio fere 2,5—4 mm lato; inflorescentiis 1——-3-nis, abbreviatis, unifloris, pedunculo perbrevi; bractea tenui, parvula, ovato- deltoidea, ovario pedicellato plus duplo breviore; flore in genere inter minores, glabro,-tenui; sepalis lanceolatis, acutis, 3-nerviis, 6 mm longis, lateralibus obliquis; petalis ligulato-lanceolatis, acutis, obliquis, uninerviis, gquam sepala pauluio brevioribus; labello eircuitu pandurato, breviter unguieulato, 3 mm longo, medio breviter bilamellato, lobis lateralibus in tertia parte basilari ortis oblique triangulis, acutis, intermedio multo majore suborbieulari-obovato, antice rotundato cum .apiculo, marginibus 193 | R. Schlechter. leviter undulato; columna subrecta, teretiuscula, vix 2,5 mm alta, cli- nandrio subintegro, pede brevi, apice incurvulo; ovario Sri glabro, cum pedicello e. 4 mm longo. Cauca: e. 1500 m. — M. Madero. Die erste mir aus Columbia bekannt gewordene Art der Gattung. Sie zeichnet sich aus durch die schmalen, spitzen, offenbar ziemlich dieken Blätter und das (ausgebreitet) deutlich geigenförmige Labellum, | Scaphyglottis genychila Schltr., nov. spec. Epiphytica, ut videtur patula, usque supra 40 cm does parum ramosa; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus superpositis, eylindraceis, apice bifoliatis, basin versus vix angustatis, inferiore usque ad 15 cm longo, 3—4 mm diametiente, superioribus manifeste brevioribus; foliis ereeto-patentibus, . linearibus, perbreviter et obtuse bilobulatis, eoriaceis, usque ad 11 cm longis, medio fere usque ad 8 mm latis; inflorescentiis 2—5-nis, fasciculatis, abbreviatis, unifloris; pedunculo perbrevi, paucivaginulato; bractea ovata, apieulata, tenui, ovario bene breviore; flore illo S. ruberrimae Ldl. simili, glabro; sepalis oblongo-ovatis, acutis, 3-nerviis, 7 mm longis, lateralibus obliquis, basi cum pede columnae mentum perbreve rotundatum forman- tibus; petalis oblique oblongis, acutis, basi breviter angustatis, 3-nervüs, quam sepala fere aequilongis; labello e basi angustiore adseendente, genu- flexo-decurvo, oblongo, obtuso, integro, medio leviter incrassato, petalis fere aequilongo; columna semitereti, gracili, leviter curvata, apice paulo ampliata, 4,5 mm longa; pede brevi, cum basi columnae arcte coalito; ovario graciliter cylindraceo, e. 1 cm longo, glabro. E Antioquia: e. 2000 m. — M. Madero. Zusammen mit 8. ruberrima Läl. weicht diese Art von allen anderen der Gattung durch die rundlicheren Blüten, das knieförmig gebogene Labellum, welches mit dem Säulenfuße fest verbunden ist und die an der Spitze deutlich verbreiterte Säule ab. Wahrscheinlich gehört auch Teira- gamestus aureus Rchb. f. in dieselbe Verwandtschaft. Vielleicht wäre es besser, diese Typen als eigene Gattung abzutrennen. let Seaphyglottis Sanctae Martae Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, c. 25 cm alta: rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; eaulibus primariis e basi attenuata anguste eylindraceis, apicem versus sursum paulo angustatis, pauci-(2—3-)foliatis, mox longitudinaliter suleatis, 10—11,5 em longis, medio fere ad 5 mm diametientibus, secundariis brevioribus; foliis erecto- patentibus, linearibus, obtusiusculis, 8—13 em longis, medio fere 5—7 mm latis; inflorescentiis apicalibus 2—4-nis, abbreviatis, unifloris; pedun- culo vix 3 mm longo; bractea ovata, apieulata, ovario pedicellato breviore; flore parvulo, in genere inter minores, glabro; sepalis anguste oblongis, - KR e 00.....]H. Beschreibungen neuer Arten. A, 123 { ws a) j apieulatis vel. breviter acuminatis, 3-nervis, 4,5 mm longis, lateralibus _ obliquis, basi cum pede columnae mentum obtusum, breve formantibus; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusiusculis, quam sepala subae quilongis; - labello e basi cuneata ovali-dilatato, tertia parte anteriore trilobato, nudo, quam sepala paululo longiore, supra medium 2 mm lato, lobis lateralibus brevibus, semioblongis, rotundatis, intermedio antico, suborbieulari, sub- retuso-obtusissimo, margine leviter undulato; columna recta, apicem versus - paululo dilatata, 3,5 mm longa, pede decurvo, vix 1 mm longo; ovario “ eylindraceo,\glabro, pedicello incluso ec. 4 mm longo. | Magdalena: Santa Marta. — Herbert H. Smith no. 2363. Habituell und in den Blüten erinnert diese Art-am meisten an S. guatemalensis Schltr. aus Guatemala, hat aber kürzer gestielte Blüten und ein in seiner Form verschiedenes Labellum. Seaphyglottis strieta Schltr., nov. spec. | _Epiphytica, erecta, usque ad 35 cm alta; rhizomate ie abbreviato; 4 radicibus filiformibus, flexuosis, glabris, tenuibus; caulibus erectis, strietis, teretibus, e basi paululo attenuata,graciliter cylindraceis, 2-foliatis, in- feriore 13—17 cm longo, 3,5—4 mm diametro, superioribus manifeste i minoribus; foliis ereeto-patentibus vel suberectis, linearibus, obtusiuseulis, _ supra medium sensim paululo angustatis, apice ipso brevissime et obtuse - bilobulatis, usque ad 16 em longis, medio fere urque ad 7 mm latis; in- florescentiis paueis, fasciculatis, abbreviatis, unifloris, \pedunculo pauci- vaginulato, perbrevi; bractea ovata, apieulata, ovario pedicellato bene breviore; floribus parvulis, erecto-patentibus, glabris; sepalis oblique | oblongis, apiculatis, 5-nerviis, c.5 mm longis, lateralibus subfaleato-obliquis, basi margine anteriore leviter ampliata mentum breve rotundatum forman- tibus; petalis subfalcatis, oblongo-ligulatis, apiculatis, quam sepala sub- _ aequilongis, 3-nerviis; labello e basi oblongo-lgulata circeuitu latiovato, tertia parte anteriore 3-lobato, nervis 3 parallelis incrassatis e basi usque in apicem decurrentibus, 4,25 mm longo, explanato inter apices Icborum ° lateralium 2 mm lato, lobis lateralibus oblique semiquadratis, brevibus, intermedio late ovato, breviter acuminato, basi lata margines versus - earinulis 2 brevibus ornato ; columna leviter eurvata, 3,5 mm longa, ebrachi- ata, pede brevi; ovario gracilius pedicellato, clavato, glabro, pedicello ineluso c. 7 mm longo. " | Cauca: c. 1500 m. — M. Madero. Vor allen übrigen Arten zeichnet sich die vorliegende dureh die steif aufrechte Tracht und die Struktur des Labellums, mit drei verdickten Nerven und am Fuße des Vorderlappens zwei kurzen kleinen Kielen aus. eh Jaequiniella Schltr., nov. gen. Sepala ovata vel oblonga, obtusa, lateraliaspaulo obliqua, antice Leg basi in euniculum brevem ovarii decurrentia. Petala oblique le obtusa vel obtusiuscula, quam sepala paulo breviora, Labellum erectum vel adscendens, liberum (i. e. cum columnam haud connatum) e ungue brevi curvato in laminam oblongam vel rotundatum nunc subrhombeam concavam dilatatum, in basi laminae callo carnoso gibbiformi ornatum. Columna brevis, semiteres, a labello libera, apicem versus dilatata, ch- nandrio excavato, rostello suberecto, breviter bilobulato. Anthera rotun- data, cucullata, obtusa. Pollinia 4 oblique oblongoidea, leviter compressa, nune subpyriformia, 2-nis basi viscidio parvulo rotundato ‚adhaerentia. Stigma triangulum magnum, dimidium superius columnae are obtegens, margine elevato-circumdatum. ‚Ovarium cylindraceum, apicem versus leviter rostrato-attenuatum, apice antice cuniculum brevem. formans. Plantae epiphyticae, parvulae; rhizomate valde abbreviato;radieibus 4 filiformibus, simplicibus; caulibus numerosis fascieulatis, simplieibus, plurifoliatis, vaginis foliorum omnino obtectis; foliis ereeto-patentibus, teretibus vel subulatis, vulgo obtusis, lateraliter vulgo paulo compressis; inflorescentiis in apice caulis 2—6-nis fascieulatis, brevibus, unifloris, vulgo plus minusve nutantibus; floreminuto, carnosulo; capsula RR breviter rostrata, perigonio emarcido coronata. Species 3 adhue notae, Americae ÜCentralis, Indiae Occidentalis, Guaynae, Brasiliae Septentrionalis, Venezuelae et Colombiae indigenae. Ich habe mich hier veranlaßt gesehen, eine neue Gattung zu be- gründen, welche mir mit Ponera und Isochilus verwandt zu sein scheint, Sie umschließt außer der hier beschriebenen Art noch J. globosa (Jacgq.) Schitr. (Oymbidium globosum Jacq.) und J. leucomelana (Rchb. f.) Schltr. (Bpidendrum leucomelanum Rchb. f.). Ganz zu Unrecht hat man diese Pflanzen früher mit Epidendrum vereinigt, von dem sie sich durch die von der Säule vollkommen freie Lippe und die ganz anders gestaltete Säule mit großem, dreieckigem, scharf umrandetem Stigma und fast auf- rechtem, kurz ausgeschnittenem Rostellum unterscheiden. Auch die paarweise durch eine kurze Klebscheibe vereinigten Pollinien sind durchaus verschieden von denen der Epidendrum-Arten, Ohne Zweifel gehört. die Gattung zu den Ponerinae und wird am besten neben Isochilus unter- gebracht. Jaequiniella eolombiana Schitr., nov. spee. Epiphitica, habitu .J. globosae (Jacg.) Schltr. simillima; caulibus c. 8-—13 cm longis, teretibus, vaginis foliorum striatis, arcte amplectentibus omnino obtectis, ce. 1 mm diametro; foliis erecto-patentibus, subulatis, obtusis, apiculatis, lateraliter paulo compressis, 2—3 cm longis, c. 1,5 mm erassitudinis; inflorescentiis apjcalibus generis, pedunculis 2—2,5 mm longis, unifloris; bractea ovato-cucullata, ovario bene breviore;' flore TE Beschreibungen neuer Arten. 195 nutante, carnoso, glabro, illo .J. globosae (Jacq.) Schltr. fere aequimagno; sepalis anguste ovatis, obtusis, 2,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ovato-oblongis, apice attenuata obtusis, vix 2 mm longis; labelli -ungue brevi, arcuato-curvato, apice callo elliptico in basin laminae de-. eurrente ornato, lamina oblonga, obtusa, eoncava, 3-nervi, labello toto ec. 2,25 mm longo; columna generis, 1,75 mm longa; ovario glabro, eylin- draceo, apicem versus attenuato, subsessili, c. 3 mm longo. | Cauca: c. 1500 m. — M. Madero.' _ Durch die Form des Labellums ist die vorliegende Art von J. globosa (Jacq.) Schltr. artlich gut; unterschieden. Die Gattung ist dem Entdecker der ersten Art, N. J. von J aequin, | et. end antioquiense Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, ce. 70 cm altum et ultra; caulibus simplieibus, strietis vel substrietis, vaginis foliorum arcte ample ctentibus striato- nervosis omnino obtectis, medio fere ec. 7 mm diametientibus; foliis sub- patentibus, oblongis, obtusis, erassius coriaceis, lucidis, 7—10 cm longis, _ medio fere 3—3,5 cm latis; inflorescentia terminali, Jongipedunculata, _ peduneulo substrieto, vaginis e. 10 arcte et alte amplectentibus omnino obtecto, usque ad 40 cm longo, racemo dense 10—20-floro, sensim evoluto, brevi; bracteis subpatentibus, lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus in sectione mediocribus, glabris; sepalis ob- longis, obtusiusculis, 1,4 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique elliptieis, obtusiusculis, basin versus angustatis, integris, quam sepala aequilongis, sed paulo latioribus; labelli ungue anguste lineari marginibus columnae omnino adnato, 9 mm longo, lamina circeuitu subreniformi, alte 3-loba, basi cordata, 8 mm longa, medio fere 1,3 cm lata, callo elliptico . magno depresso, marginibus incrassatis, pluricrenato e basi usque in medium ornato, lobis lateralibus oblique dolabriformibus, margine exteriore breviter et obtusiuscule erenulatis, vel crenulato-dentatis, intermedio lateralibus subduplo minore, cuneato-quadrato, antice breviter exciso, marginibus suberenulato; columna subrecta, apicem versus paululo ampliata, vix l en: longa, auriculis subacqualiter bilobulatis, lobulis adscendentibus dentieulatis; ovario pedicellato glabro, gracili, 1,7—1,8 em longo. Antioquia: e. 2200 m. — M. Madero., | Vor allen übrigen Arten der ‚‚Schistochila Tuberculata‘‘ ist diese _ Art dadurch kerntlich, daß die Seitenlappen des Labellums nur kurz und stumpflich gezähnt oder gekerbt und der Mittellappen nur undeutlich - gekerbt, zuweilen fast ganzrandig ist.. Der Kallus auf der Lippe ist eben- falls sehr charakteristisch. ar | | ER } j Be a = “ I 126 BR. Schlechter. . . Epidendrum RER ER Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, c. 70 cm altum; rhizomate valde abbreviedo; | radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus simplicibus, a teretibus, dense foliatis, vaginis foliorum striato-nervosis, arcte amplecten- tibus omnino obtectis, c.20 cm longis, 7—8 mm supra basin diametientibus; foliis erecto-patentibus, obiongis, obtusis, earnoso-coriaceis, usquead8cm longis, medio fere usque ad 2,8 cm latis; inflorescentia terminali, longi- ° pedunculata, pedunculo tereti, vaginis e. 7 peralte et arcte ampleetentibus omnino obtecto, usque ad 50 cm longo, racemo brevi, dense multifloro, sensim evoluto; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus in sectione mediocribus, illis B, _ Schomburgkii Ldi. minoribus, glabris; sepalis patentibus, oblongis, ob- tusiusculis, 1,25 cm longis, lateralibus obliquis; petalis patentibus, oblique oblongis, obtusiusculis, integris, quam sepala suba« quilongis; labelli ungue lineari, marginibus columnae omnino adnato, 7,5 mm longo, lamina eireuitu | subquadrata, alte trilobata, basi truncata, 8 mm longa, medio fere 1,3 cm Ä lata, callis 2 faleato-semioblongis, erectis in basi ornata, carina e basi | usque in apicem labelli decurrente irterposita, lobis lateralibus falcato- . oblongis, obtusis, margine exteriore grosse dentatis, intermedio e isthmo quadrato in laminam late reniformem, grosse dentatam, 7 mm latam, antice breviter exeisam dilatato; columna subrecta, apicem versus paulo E dilatata, 8,5 mm longa, auriculis triangulis adscendentibus breviter acu- minatis; ovario pedicellato, glabro, c. 1,7 cm longo. | | Cauca; c. 1000 m. — M. Madero, Diese schöne Art aus der Verwandtschaft des B. a Lal. widme ich Herrn P. Baumann, dessen Vermittlung ich die Madero’ sche Orchideensammlung verdanke. | Epidendrum cealothyrsus Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erecetum, validum, certe supra 100 cm altum; caulibus 4 simplicibus, bene foliatis, teretibus, vaginis striato-nervosis ‚arcte am- pleetentibus omnino »obteetis, 1—1,2 cm diamstientibus; foliis erecto- patentibus oblongo-elliptieis, subacutis, basin versus: sensim paululo angustatis, textura illis Z. floribundi H. B. et Kth. similibus, 17—23 em longis, medio fere 4—6 cm latis, superioribus abruptius in vaginas inflores- 3 centiae abcuntibus; inflorescentia terminali, paniculata, dense multiflora, c. 40 cm longa et lata, pluriramosa, pedunculo subnullo, vaginis moxX- decrescentibus patentibus laxe obsesso; bracteis erecto-patentibus, lineari- bus, acuminatis, ovario pedicellato plus minusve brevioribus; floribus ° illis E. paniculati Ruiz et Pav. similibus, vix aequimagnis, textura paulo ' erassioribus, sepalis patentibus, ligulatis, obtuse apiculatis, basin versus 4 Ä sensim paululo angustatis, extus nervis 3 inerassatulis ornatis, 1,2—1,3 cm ° Il. Beschreibungen neuer Arten, ; 7 longis, lateralibus obliquis; petalis anguste linearibus, obtusiusculis, uni- nerviis, apicem versus paululo dilatatis, 1,2 cm longis;; labelli ungue anguste ‚lineari, columnae marginibus omnino adnato, 8 mm longo, lamina circuitus subquadrato-reniformi, basi breviter cordata, supra medium 3-lobata, „basi callis 2 triangulis brevibus ornata, carina obtusa usque ad apicem decurrente anteposita, adjeetis utrinque carinula tenuiore aequilonga, . e. 5 mm longa, medio 9—10 mm lata, lobis lateralibus semiorbieulari- quadratis, märgine exteriore grosse pluridentatis, intermedio transverse _ oblongo, lateribus erenulato, antice breviter exeiso cum apiculo, 2 mm 4 longo, 6,5—8 mm lato; columna gracili, apicem versus paululo dilatata, e. 8,5 mm longa, auriculis oblique quadratis, antice altius emarginatis; ovario pedicellato, verruculoso, c. 1,2—1,4 cm longo. : Antioqguia: ce. 1500 m. — M. Madero. Die. Art gehört in. die Verwandtschaft des E. floribundum H. B. et Kth., unterscheidet sich aber durch die Form der Lippenplatte und die dicht warzigen Ovarien. Epidendrum Caucae Schltr., nov. spec. , Epiphytieum, elatum, habitu E. radicantı Pav. simile; caule radi- eante, erecto, tereti, verosimiliter peralto, tereti, vaginis foliorum arcte amplectentibus omnino obtecto, ec. 5 mm diamstiente; foliis patentibus, oblongis vel ovato-oblongis, carnosis, glabris, 3—4 cm longis, infra medium 1,2—1,8 cm latis; inflorescentia terminali, longipedunculata, peduneulo strieto, vaginis c. 5 alte et arctissime amplsetentibus, decrescentibus obsesso, c. 25 cm longo; racemo sensim evoluto, subdense multifioro, ad 6 em longo; bracteis patentibus, ovato-deltoideis, obtusiusculis, haud tenuibus, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus ut videtur pulchre "aurantiacis, illis E. radicantis Pav. similibus et fere aequimagnis, glabris; sepalis patentibus, oblongis, obtusis, c. 1,5 cm longis, lateralibus obliquis, apiculatis; petalis patentibus, oblique elliptieis, apieulatis, margine irregu- laribus, dimidio superiore suberenulatis, 1,5 em longis; labelli ungue lineari, columnae omnino adnato, 1 cmlongo, lamina suborbieulari, c. 7 mın longa, medio fere c. 9 mm lata, tertia parte anteriore trilobata, lobis lateralibus semiorbieularibus, irregulariter et densius lacerato-dentatis, intermedio | brevi, parlate cuneato-flabellato, antice exciso, lateribus et antice lacerato- _ dentato, callis 2 semiovatis obtusis erectis in basi laminae, lamella satis alta usque ad basin lobi intermedii decurrente interposita; columna leviter curvata, 1 cm longa, auriculis antice breviter bilobulatis, edentatis; ovario pedicellato gracili, c. 2,2 cm longo. Cauca. — Madero. F Von dem nahe verwandten E. radicans Pav. unterscheidet sich die 128 2 BeBeloahheen Art durch den kurzen, nach vorn stark verbreiterten Mittellappen. Sk die bedeutend breiteren REDE des. Labellums. ERRE Epidendrum eebolleta Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, usque ad 30 cm altum; rh' izomate BEER abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis erectis, cylindraceis, unifoliatis (nunc bifoliatis), 4—5 cm altis, c. 5 mm diametien- tibus, vaginis 2 alte amplectentibus primum fere omnino obtectis; folio erecto-patente, crasse carnoso, teretiusculi, subulato-obtuso, superne longi- tudinaliter sulceato, 6,5—9 cm longo, 4—5 mm diametiente; racemo termi- nali, gracili, areuato, dense multifloro, pedunculo incluso usque ad 25 cm longo, pedunculo 5—6 cm longo, spatha c. 4 cm longa, compressa, obtusa obtecto; bracteis parvulis, tenuibus, ovatis, acuminatis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus illis 2. Moritzii Rehb,. £. similibus, tenuibus, glabris, erecto-patentibus; sepalis oblongo- ligulatis, apieulatis, trinervüis, basin versus sensim paululo angustioribus, vix 1 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique linearibus, obtusiuscule apieulatis, uninervüs, basin versus sensim paululo angustatis, quam sepala subaequilongis; labelli ungue lineari, marginibus a omnino adnato, 5 mm longo, lamina alte 3-loba, basi alte cordata, vix 5 mm longa, infra medium 4 mm lata, bas! callo triangulo depresso concavulo ornata, callo. parvulo utrinque juxtaposito, lobis lateralibus transverse et oblique oblongis, utringue obtusis, margine exteriore suberenulatis, intermedio Iıgulato, valde obtuso cum apiculo obtuso, basin versus sensim paulo angustato, ec. 3 mm longo; columna subrecta, apicem versus paulo ampliata, auriculis semiquadratis, subbilobulatis; ovario pedicellato, gracili, 'glabro, c. 6 mm longo. Cundinamarca: An Bäumen in offenen Beständen um Praderä und Tocataätiva, 2600-—2800 m. —F.C. Lehmann, März 1892. Die Verwandtschaft der Art mit EZ. Moritzii Rehb..f. ist auf u ersten Blick klar ersichtlich, ebenso wie sie auch sofort durch die fast, stielrunden,. dicken Blätter sogleich zu unterscheiden ist, bevor man noch die Blütenmerkmale in Betracht zieht. z Nach Angaben des Samnlers sind die Sepalen und Peialch grünlich gelb, mattrot durchwaschen, die Lippe gelblichweiß. - et Epidendrum commelinoides Schitr., nov. spec. | Epiphyticum, ec. 14—17 cm altum: rhizomate decumbente, radi- cante, flexuoso ; radieibus filiformibus, flexuosis glabris; caulibus c. 34cm inter se distantibus, simplicibus, erectis, subflexuosis, laxe 45 foliatis, vaginis foliorum alte ampleetentibus, laevibus obtectis, usque ad 2, 5 mm - diametientibus; foliis erecto-patentibus, lanceolato-ligulatis, deutis, sub- falcato-obliquis, 5—7,5 cm longis, medio vel infra medium 9—11 mm . I. Beschreibungen neuer Arten. 129 latis, basi contraktis; inflorescentia terminali, abbreviata, 1—2-flora, sub- ‚sessili, spatha singula ampla, eueullata, subacuminata, c.2 cm longa; ‚braeteis tenuibus, parvulis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus illis B. difformis Sw. paulo majoribus, erectis, glabris; sepalis patentibus _ ligulatis, obtusis, 5—7-nerviis, marginibus recurvis, 1,6 em longis, laterali- bus obliquis, basi oblique adnatis; petalis patulis, oblique et’ anguste lineari- bus, obtusis, basin versus sensim paulo angustatis, uninerviis, quam sepala subaequilongis; labelli ungue lineari, columnae marginibus omnino adnato? 6 mm longo, lamina'suborbieulari-ovali, obtusissima, margine leviter sub- _ erenulato-undulata, basi breviter et obtuse bicallosa, 1 em longa, medio fere 9 mm lata, lateribus et apice decurvula; columna leviter curvata, ‚apicem versus sensim ampliata, 6 mm longa, auriculis oblique semiqua- dratis, antice truncatis; ovario pedicellato gracili, glabro, teretiusculo ce. 1,7 em longo. Cauca: c. 2000 m. — M. Madero. Im Wuchs und allgemeinen Aussehen erinnert diese sehr charakte- ‚ristische Spezies der Spathium-Gruppe sehr stark an gewisse Commelina- Arten, z. B. ©. africana L., wozu sowohl die Blattform als auch die breite tütenförmige Scheide erh beitragen. ‚Sie gehört in die Verwandtschaft von E. scutella Ldl. . \ ‚ - Epidendrum eyelopterum Schltr., nov. spec. Epiphytieum, erectum, 10—12 cm altum; rhizemate valde abbre- viato; radieibus filitormibus, elongatis, flexuosis, glabris; eaulibus eylin- draceis, unifoliatis, vaginis 2 amplectentibus obtectis, c. 2,5—3 cm altis, earnosulis, ec. 3 mm diamstientibus; folio suberecto, ligulato, subacuto, eoriaceo, subtus carinato, 45—5 cm longo, medio fere 7—8 mm lato; racemo nutante, subdense pluri-vel multi-floro, pedunculo ce. 4 cm. longo, erecto, spatha amplectente 2,5—3 cm longa basi circumdato, racemo, ipso usque ad 5,5 cm longo; bracteis patentibus, linearibus, acutis, ovario pedicellato c. 3-plo brevioribus; floribus parvulis, nutantibus, glabris; sepalis oblongis, acuminatis, nervo intermedio extus apicem versus crenato- carinatis, 1,1 cm longis, lateralibus obliquis, altius carinatis; petalis oblique linearibus, acutis, basin versus sensim paulo angustatis, apicem versus margine suberenulatis, quam sepala subaequilongis, uninerviis; labelli ungue lineari, marginibus columnae omnino adnato, 5 mm longo, lamina alte 3-fıda, bası cordata, superne call s2 magnis, depressis, ovalibus ornata cum callo minuto interjeeto et carina mediana tenui anteposita, 4 mm longa, infra medium 3,5 mm lata, lobis lateralibus oblique ovalibus, margine " suberenulatis, intermedio antico ligulato, obtusiusculo, ce. 3,25 mm longo; - columna suberecta, 4 mm longa, apicem versus paululo ampliata, aurieulis oblique semiquadratis; ovario padicellato, gracili glabro, c. 1 cm longo. Cauca: e. 2500 m. — M. Madero. Die Orchideenflora von Colombia. Fedde Rep. Beih. VII. Bg.9. 9 130 2.00 .R. Sehlechter. Die Art gehört in die Verwandtschaft von E. stramineum Rehb. f. und E. Moritzii RBehb. f. ren Epidendrum decurviflorum Schltr., noVv. spec. Epiphyticum (?), ramosum, erectum; caulibus ramisque. teretibus, bene foliatis, vaginis foliorum minute verruculosis, arete ampleetentibus omnino obtectis, 5—6 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, ligu- lAtis, obtusis, 4—5,5 cm longis,; medio fere 1—1,2 cm latis; racemis erectis, strietis, subdense multifloris, usque ad 10 cm longis, pedunculo vix 2 cm longitudinis attingente, espathato; bracteis erecto-patentibus, linearibus, acutis, ovario pedicellato subduplo brevioribus; floribus in genere medio- cribus, glabris, deeurvis, inversis, textura leviter carnosulis; sepalis ligu- lato-oblongis, intermedio subacuto, 1;4 cm longo, lateralibus obliquis, acuminatis, dorso apicem versus acute carinatis, 1,6 em longis; petalis oblique oblanceolato-subspathulatis, obtusiusculis, basin versus sensim paulo angustatis, 3-nerviis, margine minute et irregulariter crenulatis, 1,2 cm longis; labelli ungue lineari, marginibus columnae omnino adnato, 8 mm longo, lamina circuitu late ovata, basi breviter cordata, e medio trilobata, 6 mm longa, infra medium 6 mm lata, callis 2 ebovatis, obtusis basi ornata, carina mediana obscura üusque in apicem anteposita, lobis lateralibus oblique semiquadrato-oblongis, obtusis, margine exteriore sub- crenulatis, intermedio antico subquadrato, obtuse apiculato, 3 mm longo et lato; columna subrecta, apicem versus paulo ampliata, 9 mm longa, auriculis oblique semirhombeis, sublobulatis; ovario Per gracili, 'glabro, dimidio superiore decurvo, c. 2,5 cm longo. Cauca: — M. Madero. Die Art gehört zu den „Euepidendra- Racemosa“ tindiese hat aber unter den bisher beschriebenen keine näheren Verwandten. Die stark nach unten gebogenen Blüten mit den ungleich langen Sepalen sind recht ‚charakteristisch. | Epidendrum diphyllum Schltr., nov. spec. | = Epiphyticum, erectum, 35—40 cm altum; rhizomate decumbente; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis eylindraceis, 2-folia- tis, vaginis 3 arcte amplectentibus primum omnino obtectis, 9—11 em longis, medio fere 7—8 mm diametientibus; foliis ereeto-patentibus, anguste oblongis, obtusis, coriaceis, 1O—11 cm longis, medio fere 2,5—2,8 cm latis: inflorescentia terminali, erecta, strieta, pedunculo ce. 10 em longo, spatha ' arete amplectente, compressa, 6—7 cm longa basi obtecto; racemo ipso. | dense multifloro, eylindraceo, c. 16 cm longo, 4,5 cm diametiente; bracteis deltoideis, acuminatis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus sub- patentibus in seetione vix medioeribus, glabris; sepalis oblongis, obtusius- | re u. Sgaspeneg neuer Arten. In: en Si Falle: basin versus paulo ke gusevils, extus apicem versus sparsim verrueulosis, 1,1 cm longis, lateralibus obliquis; petalis deflexis, e basi. lineari apicem versus sensim paululo dilatatis, obtusis, subfalcatis, uni- 'nerviis, marginibus dimidio superiore subdenticulatis, quam sepala fere aequilongis; labelli ungue lineari, marginibus columnae omnino adnato, 7 mm longo, lamina alte tripartita, basi subcordata, 5 mm longa, supra basin 5 mm lata, basi callıs 2 oblanceolatis, obtusis, ornata cum callo cariniformi intermedio interposito, lobis lateralibus falcato-Igulatis, obtusiuseulis, margine suberenulatis, intermedio e isthmo lineari-oblongo 2,5 mm longo subito dilatato, transverse falcato-ligulato, apieibus erenu- lato-dentato, 4 mm lato; columna curvata 7 mm longa, apicem versus sensim paululo ampliata, auriculis semiquadratis, apice sublobulatis; „vario pedicellato gracillimo, glabro, c. 2 7 cm longo. Cauca: c. 3000 m. — M. Madero. Diese recht charakteristische Aulizeum-Art dürfte am besten neben E. parvilabre Ldl. unterzubringen sein. | _ Epidendrum dolichopus Schltr., nov. spec. Erectum, gracile, 80-120 em altum; rhizomate valde abbreviato; - radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus rigidis, simplicibus, dimidio inferiore vaginatis, dimidio superiore dense 8—12-foliatis, teretibus, vaginis foliorum striatis aretissime ampleetentibus omnino obtectis, 4—6 mm diamstro; foliis patentibus, oblongis, obtusis, carneso-coriaceis, rigidis, 4,5—6 em longis, medio fere 1,6—2 cm latis; pedunculo erecto, elongato, spathis ce. 10, arctissime’amplectentibus omnino obtecto, 33 —60 cm longo; racemo dense multiflorö, sensim evoluto, usque ad 14 cm longo; braeteis erecto-patentibus, lanceolatis vel deltoideis, acutis, ovario graci- liter pedicellato multo brevioribus; floribus ut videtur laete roseis, glabris, illis E. Lindenii Li. similibus et fere aequimagnis; sepalis patentibus, ‚oblongis, obtusiusculis, ec. 9 mm longis, lateralibus obliquis; petalis sepalis ‚similibus et fere aequimagnis, basin versus sensim paulo angustatis, mar- sine leviter irregularibus, paulo obliquis; labelli ungue lineari, marginibus ‚columnae omnino adnato, 5 mm longo, lamina eircuitu quadrata, alte - triloba, basi cordata, medio callo crasso breviter 7-dactylo vel 7-lobulato- ‚ornata, auriculis basilaribus 3 mm longis inelusis 8 mm longa et lata, lobis | lateralibus oblique dolabriformibus, margine exteriore altius et inaequaliter laceratis, intermedio 'sessili flabellato-cuneato, manifeste "bilobulato cum apiculo interjecto, lobulis divergentibus alte et inaequaliter laceratis; eolumna subrecta, 5,5 mm longa, auriculis falcato-adscendentibus, apice ‚erenulatis; ovario graciliter pedicellato, glabro, ec. 1,5—1,7 cm longo. Cauca: — M. Madero. | ER Diese mit E. Lindenii Ldl. verwandte Art zeichnet sich durch den ; schlanken Wuchs, sehr lange Blütenschäfte und den kurz siebenfingerigen g* 132 | R. Schlechter. Kallus auf dem an den Lappen tief und ziemlich eng zerschlitzten La-) bellum aus. x Epidendrum elleanthoides Schltr., nov. spec. Epiphytieum, ereetum, c. 40 cm altum, caulibus gracilibus, ramosis, bene foliatis, vaginis foliorum verruculosis arctissime amplectentibus omnino obtectis, 2—2,5 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, anguste linearibus, apicem versus attenuatis, apice ipso obtusiuseulis, 4—-7 cm longis, infra medium 3,5—5 mm latis ;inflorescentiis terminalibus, subsessilibus, ramulis vulgo 2 auctis, laxjus plurifloris, ramulis et apice, racemi vulgo leviter acuato-decurvulis, rhachi tenui; bracteis deltoideo- | lanceolatis, acuminatis, ovarium vulgo paulo excedentibus; floribus in affinitate inter minores, leviter carnosulis, glabris; sepalis anguste oblongis, 3-nerviis, ec. 4,5 mm longis, intermledio obtusiusculo, lateralibus subfaleato- obliquis, obtusiuscule acuminatis; petalis oblique et anguste linearibus, obtusiusculis, uninerviis, quam sepala subaequilongis; labelli ungue late lineari, 2,5 mm longo, marginibus columnae omnino adnato, lamina trans- verse ovali, antice obscure trilobata i. e. dimidio anteriore in apicem late triangulum obtusum producta, 2,75 mm longa, medio fere 3 mm lata, basi incrassationibus 2 brevibus cariniformibus obtusis ornata; columna basi paulo curvata, 3 mm longa, auriculis subquadratis, obtusis; ovario subsessili, elabro, c. 3,5 mm longo. Cauca: — M. Madero. | In der Tracht erinnert diese schlanke Spezies etwas an Hlleanthus, in den Blüten besitzt sie eine gewisse Ähnlichkeit mit E. carnosum Ldl., in dessen Verwandtschaft sie offenbar gehört, von dem und dessen Ver- wandte sie aber durch den Habitus, die schlanken Infloreszenzen und kleinere dünnere Blüten recht verschieden ist. Epidendrum Eugenii Schltr., nov. spec. ‚Epiphytieum, valde ramosum; caule ramisque bene foliatis, vaginis foliorum dense striato-nervosis, minute rugulosis, arcte amplectentibus omnino obtectis, usque ad 4 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, linearibus, obtusis cum apieulo minuto, subtus carinatis, coriaceis, 3>—5 em. longis, medio fere 3,5—5,5 mm latis; racemis decurvulis, abbreviatis, dense multifloris, sessilibus, rhachi usque ad 9 mm longa; .bracteis anguste lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato subduplo brevioribus; floribus parvulis, nutantibus, fide eölleetoris violaceis, labello flavo-macu- lato, carnosulis, glabris; sepalis oblongis, obtusis, 5 mm longis, lateralibus obliquis, minute apieulatis; petalis oblique linearibus, subacutis, quam sepala fere aequilongis; labelli ungue breviter lineari, marginibus columnae omnino adnato, 2 mm longe, lamina ovali, apieulata, basi subcordata, integra, intus praesertim basi concava, 3 mm longa, medio fere 2,5 mm: . H. Beschreibungen neuer Artem. 133° lata, linea mediana superne basin versus carinato-inerassata; columna leviter curvata, 2,25 mm longa, apicem versus vix ampliata, auriculis valde . abbreviatis, obtusangulis; ovario pedicellato glabro, c. 9 mm longo. Cauea: St. Anna, 2800 m. ee ‚enslässe no. 100, Dec. 1899. ‚‚Fleurs violettes, labelle tache jaune.‘ Anfangs hielt ich die Pflanze für E. ı R. f., doch zeigte. der Vergleich der beiden Arten, daß bei B. Eugenii Schltr. das Labellum nicht so stark konkav ist und daß die Kalli am Grunde desselben anders gestaltet sind. Dazu kommen merkliche Unterschiede in der Breite der Petalen, der Form der Lippe und der Säule. Der Cuniculus am Ovar tritt außerdem bei Z. Gastropodium Rehb. f. viel deutlicher hervor, da er stärker entwickelt ist als bei #. Hugenitv Schltr. Epidendrum fraternum Schltr., nov. spec. Epiphyticum (?), ereetum vel adscendens, gracile, 80—100 cm altum; caule simplici, subdense foliato, haud radieante, vaginis foliorum arcte amplectentibus, tenuiter striato-nervosis omnino obtecto, supra — basin c. 4 mm diametiente; foliis erecto-patentibus, oblongis, obtusis, carnoso-coriaceis, subtus apicem versus carinatis, 2,5—4 cm longis, medio fere 1—1,2 em latis; inflorescentia erecta, perlongipedunculata, pedunculo vaginis ce. 7 pallidis, aretissime et alte amplectentibus fere omnino ob- tecto, racemo sensim evoluto, subdense multifloro; bracteis ovato-trian- gulis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus illis X. radicantıs Pav. _ similibus, sed bene minoribus, erecto-patentibus, glabris; sepalis patentibus, anguste oblongis, obtusiusculis, ce. 7 -nerviis, 1,25 em longis, lateralibus obliguis; petalis oblique elliptico-lanceolatis, acutis, basin versus sensim paulo angustatis, margine irregularibus; labelli ungue anguste lineari, marginibus columnae omnino adnato, 9,5 mm longo, lamina eircuitu subreniformi-semiquadrata, basi cerdata, alte triloba, basi callis 2 erectis oblongo-triangulis, obtusis, subfalcatis ornata cum carina e basi usque in medium lobi intermedii interposita, 5'mm longa, medio 1 cm lata, lobis lateralibus oblique ovato-dolabriformibus margine prae- sertim apicem versus dense et anguste lacerato-dentatis, intermedio duplo minore laterales haud excedente, quadrato, antice truncatissimo et breviter denticulato; eolumna eurvata, apicem versus ampliata, 1 cm longa, auri- eulis inaequaliter bilobulatis, lobulis breviter et oblique triangulis; ovario pedicellato glabro, 1,7 em longo. @auca. — M. Madero. % Von der verwandten E. radicans Pav. ist die Art durch ähnliche Merkmale unterschieden, wie das unten beschriebene E. sororium Schltr. Von diesem ist sie kenntlich durch größere Blüten, schmälere Sepalen und Petalen, den vorn scharf gestutzten Vorderlappen des Labellums mit sehr kurzer Zähnelung und die Kolumna. 134 | Ü R. Sohtschtars Epidendrum hastilabium Schltr., nov. spee. Epiphyticum, gracile, 35—40 cm altum; rhizomate brevi; ackteabd? filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis gracilius eylindraceis, 1-—2-fo- >» liatis, vaginis 2 alte ampleetentibus dimidio inferiore obteetis, 7—9 cm Be altis, medio fere 4—5 mm diametro; foliis suberectis, anguste ligulatis, ‚obtusiusculis, 8$—11 em longis, medio fere 9—10 mm latis; inflorescentia erecta, strieta, gracili, peduneulo c. 11—12 cm longo, spatha aneipiti ce. 8-9 cm longa arcte amplectente obtecto, racemo ipso dense multi- floro, eylindraceo, c. 14 cm longo, 2 cm diämetiente; bracteis patentibus patulisve, anguste lanceolatis, acuminatis, ovario graciliter pedicellato multo'brevioribus; floribus in sectione inter minores, patentibus, glabris; sepalo intermedio recurvo, oblongo, obtusiusculo, carnosulo, vix 5 mm longo, lateralibus valde obliquis, oblongis, acuminatis, subporreectis, inter- medio aequilongis; petalis suberectis, oblique ligulato-oblongis, obtusis, apicem versus suberenulatis, basin versus paulo angustatis, uninerviis, quam sepala paululo brevioribus; labelliungue lineari, marginibus columnae omnino adnato, 3 mm longo, lamina hastato-trilobata, 3 mm longa, bası calli 2 oblongis, obtusis parvulis ornata, lobis lateralibus basilaribus falcato-retrorsis, oblongis, obtusiusculis, margine subcrenulatis, c. 1,2 mm jongis, intermedio e basi latiore lineari-ligulato, apice.dilatato retuso cum apiculo; columna leviter curvata, 'apicem versus paulo ampliata, 3 mm longa, auriculis semirhombeis, obtusis; ovario gragiliter Pen Ban e. 1 cm longo. Antioquia: c. 3000 m. — M. Madero. Am besten dürfte diese charakteristische Aulizeum-Art neben E. grammatoglossum Rchb. f. ihren Platz finden. Sie ist am nächsten verwandt mit dem unten beschriebenen E. ee Schltr. J Epidendrum ionodesme Schltr., nov. spec. Epiphytieum, erectum, validum, certe ultra 60 cm altum; caulibus simplicibus bene foliatis, infra apicem c. 6 mm diametientibus, vaginis foliorum arcte amplectentibus omnino obtectis; foliis ereeto-patentibus, oblongo-ligulatis, acutis, 11—13 cm longis, medio fere 2,5—3 cm latis, eoriaceis; inflorescentia paniculata pluriramosa, pedunculo paulo com- presso vaginis 2 alte et arcte amplectentibus acutis omnino obtecto, e. 13 em longo, panicula ipsa c. 25 cm longa, ad 25 cm lata, ramis densius multi- floris; bracteis erecto-patentibus lanceolatis vel deltoideis, acuminatis, ovario pedicellato, multo brevioribus; floribus in genere medioeribus, glabris, fide collectoris violaceis, labello albidis; sepalis patentibus, ob- longis, obtuse apiculatis, nervis 3 extus prominulis ornatis, 1 em longis, basin versus angustatis, lateralibus obliquis; petalis anguste linearibus, decurvis, apicem versus paulo dilatatis, obtusis, 1 cm longis; labelli ungue I. Beschreibungen neuer Arten. ‘ 20135 y% anguste lineari, marginibus columnae omnino adnato, 6 mm longo, lamina - eireuitu. quadrata, basi altius cordata, 5 mm longa, supra basin 9 mm lata, callis 2 anguste oblongis, subacutis in basi, toris 3 approximati, linea- ribus antepositis usque in apicem ornato, alte trilobo, lobis lateralibus oblique ovalibus, obtusis, intermedio subsessili, antico, bieruri, eruribus divergentibus oblique oblongo-linearibus, obtusis, 1,75 mm longo, inter apices crurium 7 mm lato; columna subrecta, apicem versus sensim am- ' pliata, aurieulis productis inaequaliter bilobulatis; ovario pedicellato, ‚glabro, 1,5 cm longo. . e n Cauca: Cordill$re occidentale versant Est, 2200-—2800 m. — E. Langlasse no. 98, Novembre 1899. a ee Eine prächtige Art aus dem Formienkreis des E. paniculatum R. et P., von diesem durch die Lippenform spezifisch gut unterschieden. Epidendrum juneifolium Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, gracile, 17—33 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus simplieibus, ereetis, laxe 6—-9-foliatis, subflexuosis, vaginis foliorum striato-nervosis omnino obtectis, teretibus, rigidulis, | 2—2,5 mm diametientibus; foliis: ereeto-patentibus subulatis, subacutis, usque ad 9 em longis, e. 1,5 mm diametientibus; inflorescentia terminali, , erecta, pedunculo compresso vaginis 2 dissitis, arete amplectentibus, dorso carinatis obsesso, usque ad 4 cm longo, racemo ipso plurifloro, brevi; bracteis deltoideis, acutis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus in sectione inter majores. glabris, pro sectione tenuibus;'sepalis oblongis, subacuminatis, basin versus; paululo angustatis, 3-nerviis, 1,3 em longis, lateralibus obliquis, usque ad tertiam partem basilarem connatis; petalis obliquis, anguste linearibus,, acutis, uninerviis, quam sepala subaequilongis; labelli ungue brevi, co- lumnae-marginibus omnino adnato, 2,5 mm longo, lamina obovato-cuneat& antice retuso-truncata cum apiculo, integro, basi concava carinis 3 brevibus _parallelis usque ad medium decurrentibus ornata, 1,5 mm longa, infra apiceem 7 mm lata; columna semitereti, apiceem versus paulo dilatata, "aurieulis obligque semiquadratis, brevibus; ovario breviter pedicellato, eylindraceo, glabro, c. 1 cm longo. % ” Caucea: e. 1500, m. IM Madero. Ihrem bahithellen Aufbau nach gehört die Art in die Verde ha der „Teretifolia‘‘ und besitzt auch eine gewisse Ähnlichkeit mit E. tereti- folium Sw. In den Blüten ist sie aber so verschieden, daß man hier sicher nicht von einer näheren Verwandtschaft sprechen kann. Schon die dünnere Konsistenz der Blüten ist auffallend. Leider habe ich. an dem spärlichen Blütenmaterial keine Pollinien gefunden. 136 R; Schlechter. ; { : z Epidendrum laxifoliatum Schltr., nov. spec. a Epiphyticum (?), elatum, certe supra metrale; caulibus simplicibus | strietis, laxe plurifoliatis, vaginis foliorum subecostato-plurinervosis longis omnino obtectis, medio fere c. 8 mm diametientibus; foliis ereeto-patentibus vel subpatentibus, ligulato-oblongis, obtusis, 10—13 em’ longis, medio fere 3—3,5 cm latis, coriaceis; inflorescentia terminali, longipedunculata, pedunculo erecto, in specimine nostro supra 30 cm longo, vaginis ce. 5 alte et arete amplectentibus omnino obtecto, racemo subdense multifloro usque ad 8 cm longo, sensim evoluto; bracteis erecto-patentibus, anguste lanceo- latis, acutis, inferjoribus ovarium aequantibus, superioribus sensim paulo brevioribus; floribus in sectione vix mediocribus, illis X. Lindeni Lindl. fere aequimagnis, elabris; sepalis patentibus, ligulato-oblongis, obtusius- culis, 3-nerviis, 8,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis patentibus oblique - elliptico-ligulatis, obtusiuseulis, basin versus sensim paululo . angustatis, quam sepala subaeqnuilongis; labelli ungue anguste lineari, marginibus columnae omnino adnato, 5 mm longo, lamina circuitu sub- quadrata, basi profunde cordata, alte trilobata, 5 mm longa, medio fere 6 mm lata, callo crasso medio depresso, antice 3-lobulato infra medium ornato, callo laterali parvulo utrinque adposito, lobis lateralibus intermedio duplo minoribus patentibus cuneato-rotundatis margine exteriore grosse paueidentatis, margine anteriore in dentem longum lanceolatum productis, intermedio antico, sessili, e basi late cuneata subreniformi antice pro- fundius exciso cum denticulo interjecto, vix 4 mm longo, 6 mm lato; columna subrecta, 5,5 mm longa, auriculis bilobulatis, lobulo infero den- tato; ovario pedicellato glabro, e. 1,5—1,7 cm longo. Gauea: ec. 1000 m. — M. Madero. Durch die lockere Beblätterung und die sehr charakterichidchen Seitenlappen des Labellums ist diese mit B. ellipticum Grah, verwandte Art ausgezeichnet. | | Epidendrum leucarachne Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, e. 45 cm altum; rhizomate valde akchrerieie caulibus simplieibus e basi rigidula attenuata, sensim compressis, c. 6-fo- ‚liatis, vaginis foliorum compressis, striatomervosis omnino obtectis, basi c. 4 mm diametientibus, medio 7—8 mm latis ; foliis ereeto-patentibus, oblongo- ligulatis, obtusiusculis, coriaceis, 10—15 cm longis, medio fere 2,7—3,2 cm latis; inflorescentia terminali, disticha, dense 7—10-flora, pedunculo brevi, paucivaginulato, vix 1 cm longo, rhachi c. 4 cm longa; bracteis erecto- patentibus, ovato-lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato multo brevio- ribus; floribus in genere magnis, illis Z. nocturni Jacg. similibus, glabris; sepalis patentibus, anguste linearibus, acutatis, ec. 5 em.longis, plurinerviis, lateralibus obliquis; petalis erecto-patentibus, quam sepala paulo angustio- II. Beschreibungen neuer Arten. 137 ribus et brevioribus, 'obliquis, c. 4,5 cm longis; labelli ungue lineari, co- lumnae marginibus omnino adnato, c.. 1 cm longo, lamina alte trifida, basi callis vel potius lamellis 2 nagnis, oblique semiobovatis, obtusis in- structa, nervo mediano praesertim-basin versus carinato-incrassato, tota 3,2 cm longa, explanata infra apices loborum lateraliufn 8 mm lata, basi late cuneata, lobis lateralibus oblique rhombeo-ovatis, valde obtusis, margine interiore c. 4 mm longis, intermedio e basi lineari subulato-acu- | tissimo, c. 2,6 cm longo; columna- leviter curvata, apicem versus sensim paulo ampliata, 1,3 cm longa, clinandrio serrulato, dorso dentibus 2 sub- ulatis instructo, auriculis oblique semirhombeis, margine inferiore oblique truncatis, -ovario pedicellato gracili, glabro, c. 5,5 cm longo. Cauca: e. 400 m. — M. Madero. Eine interessante Entdeckung. Die Art ist verwandt mit E. noctur- num Jaeg., aber unterschieden durch die zweizeilige Blütentraube, schmälere Sepalen und Petalen und die Form des Labellums. Wahrscheinlich sind x die Blüten ähnlich gefärbt wie bei E. nociurnum Jacg. - Epidendrum longierure Schltr., nov. spec. Epiphytieum, erectum, c. 50 em altum; rhizomate valde abbreviato; _ radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus simplieibus, _ teretiusculis, demum longitudinaliter sulcatis, dimidio inferiore vaginatis, dimidio superiore pluri-(e. 7-)foliatis, ce. 4 mm diametientibus, vaginis foliorum laevibus omnino obtectis; foliis patentibus, oblongo-vel lanceo- lato-elliptieis, acuminatis, textura tenuioribus, 5—7,5 em longis, medio fere 1,5—2,1 cm latis; inflorescentia erecta, paniculata, laxe multiflora, ramis c. 3—4 patentibus, pedunculo basi spathis 2—3 arctissime am- plectentibus, angustis magna pro parte obtecto, e. 4-5 em longo; bracteis _ deltoideis, acuminatis, ovario graciliter pedicellato multo brevioribus; - floribus illis €. floribundi H. B. et Kth. similibus sed paulo majoribus, glabris; sepalis reflexo-patentibus, ut videtur brunnescenti-viridibus, e basi angustiore sensim subspathulato dilatatis, obtuse apiculatis, 3-ner- _ wis, e. 1 cm longis, lateralibus obliquis; petalis reflexis, anguste linearibus obtusis, apicem versus paululo dilatatis, uninerviis, quam sepala fere aequilongis; labelli ungue anguste lineari, columnae marginibus omnino adnato, 7 mm longo, lamina alte triloba, ut videtur alba, basi breviter, bicallosa, carina obtusa usque in apicem decurrente interjecta, utrinque carinula appressa aucta, cruribus lobi antici exceptis 3 mm longa, inter | apices loborum lateralium 8 mm lata, inter apices lobulorum lobi antici e. 1,1 cm lata, basi cordata, lobis lateralibus oblique dolabriformibus, _ postice rotundatis, antice subacutis, margine suberenulatis, lobo antico , e basi breviter cuneata alte bieruri, c. 8 mm longo, ceruribus leviter diver- gentibus, subfalcato-ligulatis, obtusis, apicem versus paululo dilatatis; RE, * we 138 | ei ER Ela columna subreeta, 9 mm longa, apicem versus paululo dilatata, auri- culis porrectis, semirhombeis; ovario sraciliter pedicellato, glabro, 0.” 37 cm-Jongo. , na Caucea: ec. 2000 m. — M. Madero. - Von dem verwandten (. Tloribundum H.B.et Kth. ist diese zierliehe Art durch die Form des Labellums artlich gut getrennt. - Epidendrum ‚maeroceras Schltr., nov. spec. | Epiphyticum, erectum, certe ultra 50 cm altum; caulibus simplieibus, bene foliatis, teretiusculis, vaginis foliorum laevibus, aretissime amplecten- tibus omnino obtectis, medio c. 6 mm diametientibus; foliis erecto-paten- tibus, anguste oblongo-lanceolatis, acuminatis, textura pro genere tenuiori- bus, 12—15 em longis, medio fere 1,8—2,6 cm latis; inflorescentia in specimine nostro laxe pluri-(4—5-)flora, quam folia superiora breviore (an sempei' (?)), ramulo singulo donata (i. e. paniculata), flexuosa, erecta, . pedunculo ec. 3 em longo, vaginula singula parvula basi donato; bracteis. deltoideis, acutis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus illis E. - floribundi H. B. et Kth. similibus, glabris, subpatentibus; sepalis recurvis, “ anguste elliptico-oblongis, leviter acuminatis, 9 mm longis, basin versus sensim angustatis, lateralibus obliquis; petalis angustissime linearibus, apicem versus paululo dilatatis, obtusis, uninervis, quam sepala fere aequilongis; labelli ungue anguste lineari, marginibus columnae omnino adnato, c. 7 mm longo, lamina alte 3-loba, basi profunde cordata, 4 mm. longa, inter apices loborum lateralium 8 mm lata, inter apices lobi anticı 1,3 cm lata, callis 2 parvulis obovatis supra basin ornata, per medium usque ad apicem obtuse costata, costa obscura laterali utrinque addita, lobis | lateralibus oblique semiovalibus, antice truncatis, intermedio antico, in la- cinias 2 divaricatas, lineares diviso, sessili, c. 1 mm longo, apice ipso retuso; -columna subrecta, apicem versus ampliata, 8 mm longa, aurieulis oblique semirhombeis, eurUaBLuN ovario pedicellato, gracili, ol&bro, 1,6 em longo. | = Santa Marta: 4000 ft. — Herb. H. Smith no. 2418, Adeaı Die Art steht unzweifelhaft dem Z. floribundum H. B. et Kth. sehr nahe, ist aber sicher spezifisch von dem im Dahlemer Herbar aufbewahrten Typtis ver$chieden. sr Vorderlappen ist auffallend kurz, seine zwei Segmente stehen vorn wie zwei große Hörner ab. Epidendrum Maderoi Schltr., nov. spec. Epiphyticum ramosum; ’ verosimiliter elongatum; ramis subflexuosis, | bene foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus, striato-plurinervosis. omnino obtectis, ec. 20 cm longis, 3,5—4 mm diametientibus; foliis erecto- patentibus, ligulatis ro lanceolato-ligulatis, obtusiuseulis, 5—8 em longis, II. Beschreibungen neuer Arten. 139 medio velinfra medium 0,8—1,2 cm latis, coriaceis; inflorescentia terminali, erecta, umbelliformi-3—5- flora, spatha singula compressa, magna, c. 3,5 cm longa, ‚amplectente, peduneulo spatham haud excedente, rhachi valde ‚abbreviata; bracteis deltoideis, acuminatis, ovario multo brevioribus; floribus in genere mediocribus, inversis, glabris, leviter carnosulis; sepalis oblongo-ligulatis, obtusiusceulis, ce. 1,6 cm. longis, lateralibus obliquis; "petalis oblique lineari-ligulatis, obtusiusculis, basin versus sensim paulule angustatis, quam sepala subaequilongis; labelli ungue lineari, columnae marginibus omnino adnato, 8 mm longo, lamina ovata, cordata, obtusius- eule acuminata, margine suberenulata, basi callis 2 semioblongis, obtusis, leviter divergentibus ornata, 7 mm longa, infra medium 5 mm lata; co- Jlumna subrecta, apicem versus paululo dilatata, 8 mm longa, auriculis oblique rhombeis, paulo produgtis; ovario graciliter cylindraceo, cum pedicello c. 2 em longo. | | | Antiogquia: c. 2000 m. — M. Madero. E Se Leider liegen nur etwa 20 em lange, blühende Zweige der Pflanze vor, so daß ich über ihren Aufbau nichts angeben kann. Die Art gehört zur Sektion 'Spathium steht aber unter den Arten mit fast doldenartig verkünzter Traube keiner wirklich sehr nahe, es sei denn, daß man sie mit #. scutella Ldl. und ihren Verwandten in Beziehungen bringen wolle. j Epidendrum melinanthum Schltr., ı nov.. spec. Epiphyticum, erectum, c. 70 em altum; caulibus simplicibus, tereti- bus, rigidis, basi vaginata excepta bene foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus, striato-nervosis omnino obteetis, 4 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, anguste oblongis, obtusis,. 3,5—4,5 cm longis, | medio fere 1,2—1,4 cm latis, carnosis; pedunculogracili, stricto, rigidulo, vaginis ec. 7 arctissime amplectentibus omnino obtecto, c. 35 em longo; racemo more generis abbreviato, dense multifloro; bracteis lanceolatis, acuminatis, erecto-patentibus, ovario pedicellato pluries brevioribus; floribus in genere vix inter mediocres, aureis, glabris; sepalis patentibus, "anguste oblongis, obtusiusculis, 9 mm longis, lateralibus obliguis; petalis patentibus, oblique oblanceolato-spathulatis, obtusis, margine irregula- ribus, quam sepala fere aequilongis sed paulo angustioribus; labelli ungue lineari, marginibus columnae omnino adnato, ce. 6,5 mm longo, lamina ‚alte trilobata, quasi eruciata, callo erasso, obtuse trilobato e basi usque in basin lobi intermedii donata, 4 mm longa, ec. 7 mm lata, lobis latera- ‚libus patentibus, late cuneatis, margine exteriore grosse et inaequaliter ‚ineiso-dentatis, intermedio paulo minoribus, lobo intermedio e basi qua- drato-unguiculata late cuneato, usque ad medium exciso cum denticulo ‚interjecto, margine anteriore inaequaliter pluridentato, 2,5 mm longo, ‚antice 3 mm ck columna recta, c. 6,5 mm longa, auriculis breviter bi- | 4 in Kr ” 140 ARTE Schlechter " lobulatis,. adscendentibus, SIE nmDLR ovario ee pedicellato, glabro, c. 2,2 cm longo. Cauca:. Papagayeros, 800-1200 m. — B. Dongläöue: no. 11, No- vember 1899. ‚‚Fleurs entierement jaunes.““ Die Art gehört in die Nähe des E. zanthinum. Ldl. .. Ast aber er das Labellum und die deutlich dreiteilige ee gut unter? schieden. . Epidendrum pachyneuron Schltr., nov. spec. Epiphytieum, erectum, certe supra 40. cm altum; caulibus parum ramosis, bene foliatis, teretibus, vaginis foliorum striato-nervosis, sub ü lente minute rugulosis, arcte amplecetentibus omnino obtectis, ec. 3—3,5 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, oblongo-ligulatis, obtusis, 3—4 cm | longis, medio fere I—1,4 em latis; racemis terminalibus decurvis, dense multifloris, cylindraceis, subsessilibus, usque ad 11 cm longis, c. 3 em | diametientibus; bracteis linari-lanceolatis,, acuminatis, inferioribus quam- flores paulo brevioribus, superioribus ovarium paulo excedentibus; floribus in sectione mediocribus, glabris, leviter carnosulis; sepalis patentibus, ligulatis, obtusiusculis, nervis 3 incrassatis extus donatis, intermedio > 1,5 em longo, lateralibus obliquis, subacutis, c. 1,3 cm longis; petalis subpatentibus, linearibus, obtusis, basin versus sensim paulo angustatis, 1,2 cm longis; labelli ungue anguste lineari, marsinibus columnae omnino- adnato, ce. 6,5 mm longo, lamina late sinuoso-ovata, obtusa, basi cordata, 4 margine suberenulata, superne nervis radiantibus leviter incrassatulis, e basi callis 2 parvulis ornata, 6 mm longa, infra medium 6 mm lata; columna levissime curväta, 7 mm longa, auriculis oblique semirhombeis, . obtusis; ovario N elabro, e. 7 mm longo. Cauca: — M. Madero. Ohne nähere Untersuchung der Blüte hätte ich ir zunächst ge-" glaubt, eine Verwandte des E. alpicolum Rchb. f! vor mir zu sehen, doch gehört sie zu den ‚‚Zuepidendra-Racemosa‘‘ Lindleys und dürfte daselbst zunächst am besten in die Nähe von E. Philippi Rehb. f. verwiesen werden. Epidendrum pachyphylium Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, 60—70 cm altum; rhizomate valid“ abbre- | viato; radiceibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus simplieibus, | strietis, teretibus, subdense plurifoliatis, vaginis foliorum striato-pluri- nervosis, arcte amplectentibus omnino obtectis, supra basin 4—4,5 mm diametientibus; foliis subpatentibus, oblongo-ligulatis vel anguste ob- longis, obtusis, lucidis, crasse coriaceis, rigidis, 4—7,5 cm longis, medio fere 1,3—1,6 cm latis; inflorescentia terminali, longipeduneulata, erecta, pedunculo substrieto, vaginis 7—8 arcete amplectentibus omnino obtecto, .2 .? h ’ h A E 3 ; 5 N 5 2 . IT: Beschreibungen neuer Arten. 144 usque ad 25 cm ee racemo a multifloro, sensim evoluto, vulgo subgloboso vel oblongvideo, ce. 3 cm diametiente; bracteis lanceolatis, acuminatis, ovario pedicollato 2-—4-plo brevioribus,: floribus in sectione inter minores, ut videtur albis vel flavescentibus, glabris; sepalis oblongis, obtuse apiculatis, 7—9-nervüs, vix 6 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique elliptieis, obtusiuscule acuminatis, basin versus sensim angustatis, quam sepala sublongioribus, margine integris; labelli ungue lineari, marginibus columnae omnino adnato, 4 mm longo, lamina eircuitu reniformi, basi alte cordata, alte trifida, basi callo crasso quadrato, antice breviter bifalci cum callis 5 parvulis in siniu interpositis ornato (mediano in lobum intermedium cariniformi- decurrente), lobis lateralibus oblique dolabriformibus, patentibus, altius et anguste inciso-dentatis, praesertim apicem versus, intermedio late cuneato, breviter bifido, antice altius pectinato-lacerato, 2,5 mm longo, antice 4,5 mm lato, lamina tota 5 mm ° longa supra medium 7,5’mm lata; columna leviter curvata, c. 45 mm longa, aurieulis subaequaliter bilobulatis, ‚dentieulatis; ovario Pedisen ein glabro, 1,3 cm longo. | = Cauea: c. 1800 m. — M. Madero. Unter den kolombianischen Arten neben #. quinguecallosum Schltr. die kleinblütigste. Sie erinnert an E. arachnoglossum Rchb. f., ist aber durch die sehr starren Blätter, die bleichen Blüten und die aha ge- formte Lippe mit dem vorn kurz zweisicheligen, dazwischen mit B) Höckern versehenen Kallus gut charakterisieıt.. - | 5 Epidendrum pachypodum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, 35—40 cm altum ; rhizomate brevi; esnhbus supra basin fusiformi-incrassatis, deinde sursum attenuatis, gracilibus, e. 6-foliatis, 15—17 cm lengis, supra basin ad 1,5 cm diametientibus, longitudinaliter sulcatis, supra medium 3—4 mm diametientibus; foliis erecto- patentibus, ligulatis, obtusiusculis, coriaceis, 7—11 em longis, medio ‚fere 1—1,7 cm latis; inflorescentia terminali, erecta, parum ramosa, pedun- ‚eulo strieto, usque ad 14 cm longo, vaginis arcte et alte amplectentibus obteeto, tereti, rigidulo, panicula ad 8 cm longa, ramis brevibus, dense pluri- (5—8- -)floris, suberectis; bracteis erecto-patentibus, deltoideo-ovatis, acuminatis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus illis Z. blepha- ristes Ldl. similibus, sed paulo minoribus, glabris; sepalis patentibus, ‚oblongis, obtusiusculis, 6 mm longis, 3-nerviis, lateralibus obliquis, ob- tusiuscule acuminatis; petalis erecto-patentibus, oblique rhombeo-spathu- latis, acutis, margine dimidio superiore subdentatis, quam sepala sub- aequilongis; labelli ungue breviter lineari, marginibus columnae omnino ‚adnato, 3,5 mm longo, lamina alte tripartita, 4,5 mm longa, inter apices. Bern lateralium e. 1 cm lata, basi callis 2 longis linearibus, obtusius- . ‚minuto; eolumna leviter curvata c. 4 mm longa, auriculis inaequaliter 'ramosis, erectis, bene foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus, sub . medio fere 1,5—1,8 cm latis; inflorescentiis terminalibus, 'decurvis, pedun- 142 Bere, © Schlechter. Ren ae = Br s eulis paululo divergentibus, usque in han lobi Iotermedii Keuter ornata, carina mediana usque supra medıum lobi intermedii deeurrente. j interposita, lobis lateralibus basilaribus divaricantibus, oblique oblongis, 4 margine exteriore truncato pluridentatis, intermedio antico quadrato- oblongo, antice dilatato, truncato, pluridentato, retuso ‘cum apieulo bilobulatis; ovario pedicellato, glabro, ce. 1,5 em longo, Antioquia: c. 2000 m. — M. Madero. Eine Verwandte des E. blepharistes Ldl., aber kürzer und kleiner in der Tracht ‚und mit anders gestalteter Lippe. , Epidendrum pastoense Schltr., nov. spec. Terrestre, erectum, verosimiliter ultra semimetrale; -caulibus parum ° ” . . . . » ” .. A lente rugulosis omnino obtectis, c. 6 mm diametientibus; foliis ereeto- patentibus, oblongis, obtusis, rigidiuscule coriaceis, 3—4,5 cm longis, ’ culo brevi, espathato, e. 2 cm longo, racemo ipso dense 8—12-fioro, eylin- draceo, usque ad 5 cm longo; bracteis ovatis vel ovato-lanceolatis, acumi- natis, ovario pedicellato pluries brevioribus; floribus in sectione medio- cribus, carnosulis, glabris; sepalis patentibus, oblongis, acuminatis, ce. 1,2 cm longis. lateralibus valde obl’qui s, extus nervo medio carinatis; petalis” oblique ellipticis, acuminatis, basin versus paulo angustatis, margine irregularibus, quam sepala subaequilongis; labelli ungue lineari, marginibus” columnae omnino adnato, e. 5 mm longo, lamina eireuitu quadrata, alte’ 3-lobata, basi cordata, c. 7 mm longa, inter apices loborum lateralium 8 mm lata, basi callis 2 brevibus obtusis ornata, lobis lateralibus oblique dolabrato-semirhombeis, obtusiusculis, margine exteriore suberenulatis, intermedio antico, late cuneato-obovato, antice exciso cum apieulo obtuso interjecto, 4 mm longo, antice 5 mm lato; columna leviter curvatula 4 5,5 mm longa, auriculis productis semirhombeis; ; ovario pedicellato, giabro, c. 1,4 cm longo. 4 Cauca: An steilen Berghalden und Erdabbrüchen. auf dem Alto de Cobellos bei Pasto, eG, 3300 m. ne C. Le hmann no. 6150, blühend im Mai. » Die Art ist nahe verwandt mit EZ. torguatum Ldl., ee sich aber durch breitere Petalen und die anders geformte Lippenplatte. | Epidendrum persimile Schltr., nov. spec. | | Epiphytieum ( ?), erectum, ce. 80 cm altum ; rhizomate brevi ; radieibus| filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus simplicibus teretibus, laxjus plurifoliatis, usque ad 60 cm longis, vaginis foliorum striato-nervosis, | s* H. Beschreibungen enter Arten. , 143. arts aumpiechentibns omnino eine supra basin c. 5,5 cm diametientibus; oliis ereeto-patentibus, ligulatis obtusis, coriaceis, 9—12 cm longis, medio _fere 1—1,4 cm latis; inflorescentia terminali, longipedunculata, erecta, peduneulo vaginis e. 6 arcte amplectentibus fere omnino obtecto, e. 15 cm longo, racemo ipso sensim evoluto, usque ad 8 cm longo, dense multi- floro; bracteis patentibus, lanceolatis, setaceo-acuminatis, ovario pedi- _ sellato multo brevioribus; floribus illis #. imatophylli Ldl. similibus et fere aequimagnis, glabris; sepalis patentibus, Iıgulatıs, acuminatis, 1,8 cm - longis, lateralibus obliquis; petalis ellipticıs, acuminatis, basin versus : . subunguieulato- -angustatis, margine suberenulatis, quam sepala paululo brevioribus sed latioribus; labelli ungue anguste lineari, columnae mar- ginibus omnino adnato, 7 mm longo, lamina eireuitu late ovato-elliptica, apieulata, basi subcordata, dimidio inferiore märginibus alte lacerato- ineisa, dimidio superiore breviter crenulato-dentata, apicem versus sub- 'integra, 8 mm longa, supra basin 6,5 mm lata, „dimidio superiore 6 mm lata, superne supra basin callis 2 erectis, parvulis, faleato-triangulis ornata je cum callo oblongo parvulo interposito, nervo mediano leviter incrassato; | eolumna recta, 9 mm longa, auriculis. porrectis inaequaliter bilobulatis, * serrulatis; ovario pedicellato, glakro, e. 2,5 mm longo. = = Cauca: — M. Madero. Die Art ist mit R. imatophylium Ldl. sehr nahe verwandt, une scheidet sich aber durch die Form der Lippenplatte und. ihrer Schwielen. / | Offenbar ist auch die Pflanze aus Guatemala, welche bisher immer _ mit E. imatophyllum Ldl. identifiziert wurde, von en spezifisch ver- schieden. ° Epidendrum polysehistum Schltr., nov. spec. | _ Epiphyticum (?), erectum, c. 80 cm altum; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus simplicibus, basi radicantibus, eimplicibus, teretibus, bene foliatis, vaginis foliorum striato-plurinervosis, arete _ amplectentibusomnino obtectis, medio fere 5—6 mm diametientibus; foliis subpatentibus, anguste ligulatis, obtusiuseulis, coriaceis, 5—8 em longis, medio fere 1—1,2 cm latis; inflorescentia terminali, longipsdunculata, pedunculo stricto, pro planta erassiusculo, vaginis c. 7 arcte et alte am- pleetentibus, acuminatis omnino obtecto, e. 30 cm longo, racemo dense 2 multifloro, brevi, sensim evoluto; bracteis patentibus, linearibus acuminatis, F ‚ovario pedicellato 2>—4-plo brevioribus; floribus in sectione inter mediocres, glabris ; sepalisoblongis, obtusiusculis, patentibus, c. 1 cm longis, lateralibus = ge: petalis patentibus, oblique angusti-elliptieis, obtusiusculis, basin versus sensim paulo angustatis, integris, quam sepala paululo brevioribus; labelli ungue lineari, marginibus columnae omnino adnato, vix 7 mm longe, .144 R. Schlechter. lamina eircuitu quadrata, alte 3-fida, basi profunde cordata, ‘ce. 4 mm longa, medio fere 6 mm lata, callo crasso quadrato antice 5-lokulato, latere utrinque eallo parvulo inaequaliter bilobulato supra basin lobi intermedii adjecto ornata, apice carinula vel potius nervo mediano incrassato usque in apicem labelli decurrente anteposito, lobis lateralibus leviter retıorsis, oblique laticuneatis, peralte in lacinias filiformes fissis, lobo intermedio antico, e isthmo perbrevi laticuneato in laminam eircuitu reniformem, lateribus in lacinia filiformes satis alte fissam antice apiculatam dilatato, lateralibus subduplo majore; columna graciliore, apicem versus ampliata, | 7,5 mm longa, auriculis adscendentibus inaequaliter bilobulatis, lobulo superiore serrulato-denticulato; ovario pedicellato, glabro, graeili, c. 2 em longo. | & Et Cauca: — M. Madero. Durch die schmalen Blätter und das noch mehr und tiefer als bei E. arachnoglossum Rchb.”f. zerschlitzte Labelluni ist diese Spezies leicht zu erkennen. 2 Die Blüten scheinen gelb zu sein. Epidendrum prasinum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, parum ramosum, validiusculum; caule ramisque dense foliatis, teretibus, vaginis foliorum arcte amplectentibus, dense vugulosis omnino obtectis, 5—6 mm diametro; foliis erecto-patentibus, rigidulis, anguste ligulatis, apicem versus sensim paulo angustatis, obtusiusculis _eum mucrone brevi, marginibus cartilagineis suberenulatis leviter recur- vulis, 11—14 em longis, infra medium 1—1,3 cm latis; racemo terminali, erecto, sublaxe 10—15-floro, usque ad 14 cm longo, peduneulo brevi spathis 2 subfoliaceis laxe amplectentibus obtecto, rhachi flexuosa; bracteis e basi deltidea setaceis, inferioribus ovarium duplo fere superantibus, superioribus sensim paulo brevioribus; floribus in affinitate inter majores, subeoriaceis, erecto-patentibus, glabris, fide colleetoris prasinis; sepalis anguste oblongis, acuminatissimis, 1,8 cm longis, lateralibus obliquis, extus carinatis, porrectis; petalis reflexis, oblique lineari-ligulatis, acumi- natis, basin versus sensim paulo angustatis, 3-nerviis, 1,5 cm longis; iabelli ungue anguste lineari, marginibus columnae omnino adnato, 9 mm longo, lamina alte 3-fida, basi cordata, callis 2 brevibus basi ornata, callo rotundato in basi utriusque lobi lateralis brevi aucto, carina mediana usque in apicem labelli decurrente interposita et carina breviore utrinque juxtaposita, tota 9 mm longa, infra medium 1,6 em lata, lobis lateralibus basilaribus rotundatis, oblique ovalibus, obtusis, intermedio lanceolato- ligulato, obtusiusculo, 6,5 mm longo; columna levissime curvata, apicem versus paululo ampliata, auriculis semirhombeis, obtusangulis; 'ovario cylindraceo, subsessili, glabro, ec. 8 mm longo. | ® . - SER: ae neuer Arten. - | 145 Se alpicolum Kränzl., in Engl. Jahrb. xXXVI ine P- 162 (nee Rehb. £.). | | ee Bäumen in mäßig dichten Wäldern auf dem Paramo de Barbillas, zwischen Guachicono und Almaguer, 2800—3000 m. — -F. €. Lehmann no. 6249, Juli 1886. Die Art ist schon habituell von E. alpico um Rchb. f. ganz ver- schieden. Sie steht unter den Verwandten des E. cornutum Ldl. ziemlich isoliert da. | senden karlun Schltr., nov. spec. Epiphyticum procumbens, habitu E. repenti Cogn. simile; caulibus prostratis, pluriramosis, flexuosis, ramis erecto-patentibus brevibus eauleque bene foliatis, vaginis foliorum striato-nervosis, subancipitibus omnino obtectis; foliis oblongis, brevissime et obtuse bilobulatis, basi eonträctis, 0,8—1,7 em longis, medio fere 4—5 mm latis; inflorescentia _ terminali, abbreviata, uniflora, subsessili, basi vaginis velspathis 2 ovalibus‘ _ eompressis c. 5 mm longis circumdata; flore erecto, illo E. repentis Cogn. simili, glabro, rigidulo; sepalis anguste oblongis, apieulatis, plurinervis, nervo intermedio extus carinato-incrassato, 8,5 mm longis, lateralibus 3 obliquis; petalis oblique linearibus, obtusiusculis, 3-nerviis, quam sepala subaequilongis? labelli ungue late ligulato, columnae marginibus omnino adnato, c. 4 mm longo, lamina late triangulo-ovata, obtusa, basi oblique cordato-auriculata, nervis 3 medianis infra apicem paululo incrassatis _ ornata, concavula, explanata 4 mm longa, basi 4 mm lata; columna sub- £ recta, 4 mm longa, apicem versus paululo inerassata, auriculis productis _ semioblongo- falcatis, obtusis; ovario sessili, eylindraceo, glabro, ec. 7 mm longo. in. ei Cauea: c. 1500 m. — M. Madero. | ©: ‚Hier liegt wiederum eine nahe Verwandte des westindischen E. repens _ Cogn. vor. Sie unterscheidet sich von diesem und seinen Verwandten | durch die ziemlich regelmäßige Verzweigung der Stengel und die etwas größeren Blüten mit ausgesprochen dreieckig-eiförmiger, am Grunde ; geöhrter Platte, deren Mittelnerven vor der Spitze als kurze Verdiekungen hervortreten. Epidendrum quinquecallosum Schltr., nov. spec. nd Epiphyticum (?), erectum, certe supra metrale; caulibus ut videtur. ‚simplieibus, bene foliatis, teretibus, vaginis foliorum arcte et alte am- "pleetentibus omnino obtectis, 5—6 mm diametientibus; foliis erecto- Patentibus, oblongo-ligulatis, obtusis, coriaceis, 8,,5—1l1 em longis, medio fere 1,9—2,3 cm latis; inflorescentia longipedunculata, erecta, pedunculo ricto; vaginis 4—5 alte et arcte ampleetentibus omnino obtecto, 20—30 cm: Er ie BR Die Orchideenflora von Colombia. — Fedde, Rep. Beih. VII. Bg. 10. 10 146 | "Re Schlechbsr longo, racemo nunc uniramoso, pro sectione elongato, sensim evoluto, = dense multifloro, usque.ad 15 cm longo; bracteis deltoideis, acuminatis, ovario pedicellato muito brevioribus; floribus illis Z. elongati Jacg. simili- bus et fere aequimagnis, glabris; sepalisligulato-oblongis, obtusis,5-nervüs, 6 mm longis, lateralibus obliquis, subapieulatis; petalis oblanceolato- spathulatis, obtusiusculis, obligquis, quam sepala paulo brevioribus et angustioribus; labelli ungue lineari, marginibus columnae omnino adnato, c. 4,5 mm longo, lamina circuitu subquadrata, alte triloba, basi subcordata, 3 mm longa, infra medium 5 mm lata, callo crassiusculo alte 5-lobato e basi usque in medium ornata, lobis lateralibus patentibus oblique trape- zoideo-cuneatis, margine superiore grosse paucidentatis, margine exteriore alte laciniato-incisis, intermedio paulo majore, eungue brevisemiquadrato, perlate cuneato-flabellato, divergenti-bilobulato, apicibus alte laciniatis, sinu lato cum apieulo minuto, 1,75 mm longo, antice 3,75 mmJlato; columna recta, c. 4,75 mm longa, auriculis falcatis inaequaliter bilobulatis, lobulis . crenulatis; ovario pedicellato c. 1,5 em longo, gracili, glabro. “ Cauca: c. 800 m. — M. Madero. Die einzige mir bekannte kolombianische Art aus der näheren Ver- wandtschaft des E. elongatum Jaceg., aber von diesem gut-unterschieden A durch die tief zerschlitzten Lappen des Labellums und den Kallus auf der Lippe. Epidendrum rhabdobulbon Schltr., nov. spec. Epiphyticum, ereetum, ec. 55 cm altum; rhizomate able er radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis erectis, graeiliter cylindraceis, 3-foliatis, basi vaginis 3 alte ampleetentibus obtectis, c. 35 cm ° longis, medio fere 5—6 mm diametientibus; foliis ereeto-patentibus, —4cm inter se distantibus, oblongo-ligulatis, obtusiusculis, coriaceis, basi breviter \ contractis, 22—25 cm longis, medio fere 3—4 cm Jatis; inflorescentia terminali, erecta, subdense multiflora, peduneulo c. 5 cm longo, spatha oblonga, acuminata, amplectente, subaequilonga circunrdato, racemo ipso cylindraceo, c. 15 cm longo, 4 cm diametiente; bracteis ovalibus, acutis, ° ereceto-patentibus, ovario pedicellato duplo fere brevioribus; floribus ereeto- patentibus, carnosis, ut videtur flavidis, purpureo-maculatis, labello ! pallido, illis #. brachychili Lal. similibus sed minoribus; sepalis obovato- oblongis, obtusiuseulis, 'extus verruculosis,. c. 1 cm’ longis, lateralibus 4 obliquis; petalis oblique et angustius oblongis, obtusis, basin versus sensim | paulo angustatis, glabris, 9 mm longis, subfaleatis; labello eireuitu late ® rhombeo, leviter trilobato, apieulato, ima basi tantum marginibus columnae 7 adnato, 7 mm longo, medio fere 6 mm lato, callo antice excavato, crasso, Ei sulcato, DImenae 4- 1ohulato ‚© basi Banner in medium, dimidio inferiore medio — (II. Beschreibungen neuerZArten. | Ä 147 _ minute papilloso-puberulo ornato, lobis lateralibus semiorbicularibus, inter- medio antico semiorbiculari, apieulato; columna lrevi, crassiuscula, apicem ‚versus paululo dilatata, 6,5 mm longa, lobis lateralibus brevibus, apicu- Jatis, dorsali crasso semiorbiculari, ligula truncata quadrata, tenuiore ‚anteposita;. ovario pedicellato, clavato, obtuse 3-quetro, c. 2 cm longo. Caucea: ec. 2000 m. — M. Madero. Eine recht charakteristische Art aus der Verwandtschaft I BE. ‚brachychilum Ldl. . Epidendrum rugulesum Schltr., nov. spec. Epiphyticum subpatulum, certe supra semimetrale; caulibus parum zamosis, bene foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus, striato- nervosis, minute et dense rugulosis omnino obtectis, caulibus c. 6 mm, ramulis ec. 4,5 mm diametientibus; foliis erecto- -patentibus, ligulatis, ‚obtusis, superne exsiccatione rugulosis, subtus laevibus, costatis, 6—15 cm longis, medio fere 1,1—1,8 cm latis, carnoso-coriaceis; inflorescentiis, terminalbus, usque supra basin floriferis, sublaxe 8—13-floris, usque ad 10 ‘cm longis; bracteis distichis, subspathaceis, patentibus, elliptieis, acuminatis, flores subaequantibus;: floribus illis Z. rigidi Jacgq. similibus ‚sed paululo majoribus, carnosis, glabris; sepalis ligulato-oblongis, obtusius- -eulis, 1,1 cm longis, 3-nerviis, lateralibus obliquis, nervo medio extus ‚praesertim apicem versus carinato-incrassato; petalis reflexis, angusie _ linearibus, obtusis, uninerviis, quam sepala paululo brevioribus; labelli _ ungue late lineari, marginibus columnae omnino adnato, vix 5 mm longo, lamina subgrbiculari, antice in lobum lanceolato-triangulum, obtusius- ‚culum, 3 mm longum producta, basi callis 2 brevibus oblongoideis, con- vergentibus ornata, carina mediana usque ad apicem decurrente anteposita ‚aucta, tota 6,5 mm longa, medio fere 5 mm lata; columna subrecta, apicem _ versus paululo dilatata, 5 mm longa, auriculis oblique subquadratis, antice emarginatis, porrectis; ovario sessili, cylindraceo, glabro, c..5 mm longo. | Cauea: c. 2000 m. — M. Madero. Die Art gehört in die Verwandtschaft des B. rigidum Jacq., ist aber von diesem durch die Tracht, die runzeligen Blattscheiden, lockere Blüten- trauben und die Form der Lippenplatte spezifisch gut unterschieden. ‚Epidendrum sanguineum Schltr., nov. spec. ‘Epiphyticum, erectum, c. 20 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus erectis, eylindraceis, waginis 2 arcte amplectentibus, obtusis omnino obtectis, c. 3 mm. dia- _ metientibus, 5,5—7,5 cm longis, unifoliatis; folio suberecto, ligulato vel hlongo- -ligulato, obtuso, 8—10 cm longo, 1, ‚2—1,6.cm lato, coriaceo;: 10* f 148 a: R. Schlechter. inflorescentia terminal‘, spatha vulgo singula nunc dupliei, compressa: obtusa, e. 6 cm longa, bAsi protecta, j »dnneulo erecto, spatham. paulo, excedente, racemo ipso decurvo, usque ad 6 cm longo, sublaxe 8—-12-floro, c.2 cm C’ametiente; bracteis deltoideis, subacutis, ovario multo breviori- bus; floribus in genere mediocribus, sanguineis, leviter carnosulis, glabris; -sepalis ligulatis, cuspidato-apieulatis, 1,4 cm sr nervo medio incrassa- tulis, lateralibus obliquis, bs -i oblique adnatis; r »talis anguste linearibus, acutis, quam sepala suba »quilongs, obliquis; jebeik ungue late lineari,, column? > margir'bus omnino adnato, 9,5 mm longo, lamina lat ovata, supra medium trilobata, basi profundius cordata, 4,5 mm longa, infra medium 5 mm lata, basi callis 2 parvulis rotundatis ornata, lobis lateralibus oblique dolabriformibus, margine crenulatis, utrinque obtusis, intermedio perlate reniformi, obtuse apiculato, 1,75 mm longo, 4 mm lato, nervo mediano obtuse carinato-incrassato; columna recta, 1 cm longa, apioem versus paulo incrassata, auriculis truncatis, obscure bilobulatis; ovario: pedicellato, glabro, c. 1,1 em longo. Antioquia: — M. Madero. | | rn Im Habitus zeigt die Pflanze eine auffallende Übereinstimmung mit Stencgylıssum coriophorum H. B.et Kth. Doch ist das Labellum vollständig verschieden und die Säule ist die eines typischen Epidendrum aus der Sektion Spathium. Die Blüten sind nach dem vorliegenden Material, das zum Teil noch die Färbung bewahrt hat, blutrot. .S a “ Epidendrum Sanetae Martae Schitr., nov. spec. u Epiphyticum, erectum, certe supra 50 cm altum; caule simpliei, strieto velsubstricto, vaginis foliorum striato-nervosis, arete amplectentibus omnino obtecto, bene (multi-) foliato, c. 5’ mm diametiente; foliis ereeto- patentibus, ligulatis, Obtusis, apicem et basin versus paululo angustatis, 1C—13 cm longis, medio fere 1,3—-2 cm latis; inflorescentia erecta, ramosa, i. e. racemis lateralibus more E. polyanthi Sw. additis panieulata, pedun- culo usque ad 10 cm longo, paulo compresso, vaginis 2—3 arcte amplecten- tibus obtecto, folia superiora vix superante, panieula c. 10 cm longa; bracteis patentibus, deltoideis, minutis; floribus patentibus, illis Z. poly- anthi Sw. dimidio fere majoribus, in racemos subdensos dispositis, glabris;- sepalis anguste oblongis, breviter acuminatis, patentibus, carnosulis, 2 1,1 em longis, lateralibus obliquis; petalis angustissime linearibus, ob- tusiusculis, sepalorum longitudine, deflexis; labelli ungue anguste lineari, columnae marginibus omnino adnato, c. 7 mm longo, lamina eircuitu subquadrato-reniformi, triloba, basi profundius cordata, 5 mm longa, medio fere 7 mm lata, supra basin callis 2 parvulis clavatis ornata, lobis lateralibus oblique ovalibus obtusis, margine suberenulatis, intermedio quadrato, truncato, 2,5 mm longo et lato; columna gracili, recta, 7,5 mm’ ; | II. Beschreibungen neuer Arten. 149 longa, apicem versus paulo ampliata, auriculis oblique semiquaratis, superne in -lobulum falcato-oblongum, obtusum productis; ovario pedi- cellato gracili, glabro, 1,2 em longo. Magdalena: Around San Andres de la Sierra, Cordillera de Santa Marta, 1100 —13C\ m. — H. Pittier no. 1708, June 1906. Die Art ist neben E. polyanthum Sw. unterzubringen. Sie unter- scheidet sich durch größere Blüten und a Form der Lippenplatte recht erheblich. Epidendrum Re Schltr., nov. spec, Terrestre ( ?) erectum, ramosum, certe ultra semimetrale; caulibus ramisque teretibus, bene foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus, coriaceis, sub lente minute rugulosis omnino obtectis, c. 5 mm diametien- tibus; foliis ereeto-patentibus, anguste oblongis, obtusis, coriaceis, 3,9— d6cm longis, m medio fere 1,2—1,5 cm latis; inflorescentia terminali, subsessili _ vel breviter pedunculata, espathata, oblongoidea, dense multiflora, usque ad 8 em.longa, ec. 6—7 cm diametiente; bracteis lanceolato-linearibus, acuminatis, :ovario pedicellato multo brevioribus; floribus subpatentibus, carnosulis, glabris, in affinitate mediocribus; sepalis patentibus, anguste £ oblongis, 1,4 cm longis, intermedio obtusiusculo, basin versus paululo . angustato, lateralibus obliquis, acuminatis, .nerwo medio extus apicem versus carinato; petalis ereeto-patentibus, e basi lineari apicem versus sensim paululo dilatatis, obtusis, uninerviis, quam sepala subaequilongis; labelli ungue anguste lineari, 8 mm longo, marginibus columnae omnino adnato, lamina eireuitu late ovali, basi profunde cordata, leviter trilobata, | e basi laminae usque ad apicem 5 mm longa, basi fere 7 mm lata, basi _ eallis 2 anguste oblongis, obtusis ornata, carina mediana usque in medium lobi antiei interposita, in medio lobi antiei utrinque incrassationibus 2 parvulis juxtapositis aucta, lobis lateralibus retrorsis, falcato-oblongis, obtusis,-margine exteriore subcrenulatis, antice rotundatis, obtusissimis, intermedio antico, transverse oblongo, apiculato, 3 mm longo, c. 6 mm lato; columna leviter curvata, apicem versus paululo dilatata, 7 mm longa, aurieulis oblique Miadeptis; ovario pedicellato, gracili, glabro, 3—3,5 cm Jongo. Antioquia: ec. 2700 m. — M. Madero. Eine der größeren Arten der ‚Euepidendra-Racemosa‘‘ aus der näheren Verwandtschaft des E. torguatum Ldl., von diesem durch die _ Lippe und die langgestileten Ovarien gut unterschieden. Epidendrum Smithii Schltr., nov. spec. Epiphytieum, ereetum, c. 70 em altum; caulibus simplieibus, bene foliatis, teretibus, vaginis foliorum striato-nervosis, arete amplectentibus en Br, u “ f “ r N er 4 150 RR. Schlechter. omnino obteectis, e.5 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, öblonsig" obtusis, carnosis, basi rotundatis, 4,5—7,5 cm longis, medio fere 1,7—2 cm: latis; pedunculo gracili, strieto, c. 45 cm longo, vaginis c. 9 arctissime amplectentibus, pallidis obtecto, nunc 1-ramuloso, racemo dense multi- floro, sensim evoluto, more sections, umbelliformi-abbreviato; bracteis erecto-patentibus, linearibus, acuminatis, ovario pedicellato multo breviori- bus; floribusin sectione inter minores, illis B. elliptici Jacq..paulo majoribus,. glabris, ut videtur laete roseo-purpureis; sepalis patentibus, anguste ellipticis, 7 mm longis, intermedio obtusiusculo, lateralibus obliquis,. | acuminatis; petalis patentibus, ligulato- lanceolatis, subacutis, leviter falcatis, quam sepala fere aequilongis; labelli ungue lineari, marginibus | columnae omnino adnato, 4 mm longo;, lamina eireuitu latiovata, basi | truncata, trilobata, basi superne callis 2 parallelis, brevibus ornata, earina- | mediana tenui, e basi fere usque ad apicem decurrente, tota 6,5 mm longa, supra basin 9 mm lata, lobis lateralibus semiorbicularibus, margine exteriore et anteriore grosse dentatis, intermedio antico, e isthmo brevi late reni- formi, margine grosse dentato, antice leviter exciso cum apiculo minuto- 4 obtuso, isthmo incluso 3,5 mm longo, medio 5 mm lato; columna apicen?” versus ampliata, 4 mm longa, auriculis inaequaliter bilobulatis, haud denticulatis; ovario gracillime pedicellato, glabro, c. 2,5 cm longo. Magdalena: Santa Marta. — Herbert H. Smith no. 2257. Eine sehr gut gekennzeichnete Art der Schistochila- Car inata, welche mit E. decipiens Lil. am nächsten verwandt ist, aber eine sehr charakte- ristische Lippenform besitzt. Epidendrum sororium Schltr., nov. spec. Epiphyticum (?), erectum veladsendens, ut videtur are ramosum; caule tereti, bene foliato, vaginis foliorum arcte amplectentibus, striato- nervosis omnino obtecto, ec. 4 mm diametiente, ut videtur haud radieante; foliis ereeto-patentibus, oblongis, obtusis, carnoso-coriaceis, 2,5 em longis, 7 medio fere 1,2—1,4 cm latis, subtus praesertim apicem versus carinatis; inflorescentia longipedunculata, erecta, peduneulo vaginis 4—5 arcte et alte amplectentibus omnino obtecto, c. 15 cm longo, racemo subdense multifloro, sensim evoluto, brevi; bracteis deltoideis, acuminatis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus erecto-patentibus, illis Z. radicantıs | Pav. similibus, glabris; sepalis patentibus, oblongis, subacutis, 1 cm longis, c. 7-nervis, lateralibus obliquis; petalis patentibus, oblique elliptieis, B subacuminatis, basin versus sensim paulo angustätis, margine irregula- " ribus, quam sepala subaequilongis; labelli ungue anguste lineari, columnae marginibus omnino adnato, c. 8 mm longo, lamina eireuitu subreniformi, | alte 3-loba, basi profunde cordata, 6 mm longa, medio fere 1,1 em lata, U | ‚callis 2 erectis oblique et obtuse triangulis supra basin, carina brevi usque # Be - I. Beschreibungen neuer Arten. af infra medium lobi intermedii anteposita, lobis lateralibus amplis, oblique : dolabriformiBus ‚lacerato-dentatis, obtusis, intermedio laterales vix exe- dente, quadrato, antice breviter exciso, supra medium leviter constriecto, antice acute pluridentato; columna curvata, apicem versus ampliata, _ auriculis oblique triangulis, breviter et oblique apiculatis, 9 mm longa: ovario pedicellato, gracili, glabro, ce. 2 cm longo. | Antioquia: — M, Madero. Ohne Zweifel liegt hier eine nahe Verwandte des zentral-amerika- nischen E. radıcans Pav. vor, doch hat sie kleinere Blüten mit breiteren 'Sepalen und Petalen, anders geformter, mehr nierenförmiger Lippenplatte mit viel kürzerem Mittellappen und kleineren Schwielen, sowie recht verschiedenen Säulenöhrchen. Epidendrum sterroanthum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, validum, erecetum, certe ultra metrale; caulibus 'parum ramosis, bene foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus dense rugulosis, striato-nervosis omnino obtectis, c. 7 mm diametientibus; folis erecto-patentibus velsubpatentibus, anguste vel ligulato-oblongis, obtusis, rigidiuseule coriaceis, glabris, 5,5—10 cm longis, 2—2,5 cm latis; inflores- centiis terminalibus, erectis, carnosis, pedunculo vaginis c. 3—4 patentibus obsesso, usque ad 6 cm longo, racemo dense multifloro, cylindraceo, 10—11 cm longo, 2,5—2,7 cm diametiente; bracteis carnosis, patentibus, apice decurvis, ellipticis, acuminatis, flores fere aequantibus; floribus in genere medioeribus, crasse carnosis, exsiccatione rigidis, glabris; sepalis oblongis, c. 1,1 cm longis, intermedio obtusiusculo, lateralibus acutis, obliquis; petalis oblique, ligulatis, obtusiusculis, quam sepala subaegqui- longis; labelli ungue euneato-ligulato, columnae marginibus omnino ad- nato, 5 mm longo, lamina cordato-reniformi, obtusa, concava, superne laevi, 6 mm longa, supra basin 9 mm lata; columna subrecta, apicem versus paululo dilatata, e. 5,5 mm longa, auriculis subfalcato-oblongis, obtussis, porrectis; ovario subsessili, subclavato, glabro, e. 9 mm longo. Cauca: ec. 3500 m. — M. Madero. Offenbar-liegt hier eine der interessanten Hochgebirgsformen aus der Verwandtschaft des E. frigidum Ldl. vor. Die Art ist ausgezeichnet durch . die ganz auffallend .dickfleischigen, starren Blüten, welche hier in auf- rechter, nicht wie bei den verwandten Arten hängender Traube stehen. Die Lippenplatte ist bemerkenswert durch das Fehlen jeder Schwielen oder Kämme. 2 | ’Epidendrum sterrophyllum Schltr., nov. spec. Epiphyticum (?), elatum, pro sectione robustum; caulibus vero- similiter supra 100 cm altis, rigidulis, teretibus, bene foliatis, vaginis 152 - R. Schlechter. pi R foliorum striato-nervosis, (eo arcte amplectentibus, omnino Aal 4 tectis, c. 8 mm diametro; foliis ereeto-patentibus, oblongis, Sbtusiusculis, crassee oriaceis, lucidis, 10—13 cm longis, medio fere 3,2—3,5 cm latis: inflorescentia terminali, nunc parum ramosa, longipedunculata, peduneulo vaginis pluribus arcte et alte amplectentibus omnino obtecto, racewo 5 dense multifloro, sensim evoluto; bracteis ereeto-patentibus, linearibus, acuminatis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus illis &. Linden: Ldl. fere aequimagnis, glabris, ut videtur flavis; sepalis oblongis, obtusius- cule apiculatis, 7,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique elliptieo- ligulatis, subacutis, basin versus sensim paulo angustatis, 5-nerviis, quam sepala subaequilongis, sed distinete angustioribus; labelli ungue lineari, marginibus columnae omnino adnato, 5 mm longo, lamina eircuitu qua-. drata, alte 3-loba, callo amplo crasso ovali, 3-lobo cum lobo intermedio obscure 3-lobulato e basi usque in medium ornata, c. 4 mm longa, inter apices loborum lateralium 6 mm lata, basi truncato-retusa, lobis lateralibus patentibus, circuitu cuneato-quadratis, in dentes e. 5—6 falcato-lanceolatos alte fissis, intermedio duplo majore, e isthmo brevi reniformi-flabellato, anguste lacerato-ine'so, apice breviter exciso cum apiculo minuto, 2,75 mm longo, c.5 mm lato; columna recta, 5,5 mm longa, auriculis valde pro- - ductis, falcatis, inaequaliter bilobulatis, lobulo superiore breviore denti- culato; ovario pedicellato, glabro, c. 1,5 em longo. | Antioquia: ce. 1000 m. — M. Madero, % | Unter den Arten aus der Verwandtschaft des E. Lindemi Il. ist diese durch die starren, dicken und hohen Stengel und große, dicke, glänzende Blätter kenntlich. Die Blüten sind offenbar gelb. EN Epidendrum sympodiale Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum vel adscendens, e. 20 em longum; rüdieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus superpositis, sympodium regulare formantibus, dimidio superiore 3—5-foliatis, vaginis foliorum arcte am- plectentibus, striato-nervosis omnino obtectis, c. 2 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, ligulatis, obtusiusculis, usque ad 5 cm longis, medio fere usque ad 8 ınm latis; inflorescentia terminali, erecta, pedunculo 7 ancipiti, vaginulis 2 acuminatis, d#ssitis donato, usque ad 2 cm longo, racemo ipso subdense pluri-(5—8-)floro, usque ad 3 cm longo; bracteis deltoideo-ovatis, apiculatis, ovario pedicellato bene brevioribus; floribus | illis E. conopsei Ldl. fere aequimagnis, glabris; sepalis oblongis, obtuse 7 acuminatis, basin versus paululo angustatis, 3-nerviis, reflexis, 6 mm longis, lateralibus obliquis, margine inferiore supra medium paulo am- pliatis; pstalis decurvis, anguste linearibus, obtusiusculis, uninervis, quam sepala subaequilongis; labelli ungue lineari, columnae omnino adnato, 5 mm longo, lamina eireuitu suborbieulari, usque supra medium 3-lobata, 1I. Beschreibungen nener Arten. —z = 153 basi rotundata, 3,75 mm longa, medio fere 4 mm lata, callis 2 parvalis _ semiobovatis in basi, carina longiore interjecta ornata, lobis lateralibus ‚oblique semioblongis, obtusis, intermedio duplo longiore quadrato, retuso; eglumna subrecta, 5 mm longa, apicem versus paululo ampliata, auriculis brevibus, semiquadratis; ovario pedicellato, glabro, c. 7 mm longo. | Cauecea: c. 2700 m. — M. Madero. In allen ihren Merkmalen, bis auf die kleinen Scheiden des Blüten- schaftes, weist die N auf eine Verwandtschaft mit 0. con9pseum R. Br. hin., Epidendi am tritidum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, gracile, c. 40 cm altum; ans brevi; radieibus 3 filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis eylindraceis, apicem versus distanter bifoliatıs, gracilius cylindraceis, vaginis 3 dimidio inferiore | ‚obtectis, 11—13 cm longis, medio fere 5—6 mm diametientibus; foliis _ erecto-patentibus, anguste ligulatis, obtusiusculis, carnoso-coriaceis, ö 12—14 cm longis, medio fere 1,1—1,3 cm latis; inflorescentia terminali, - gracili, pedunculo leviter compresso, basi spatha ancipiti usque ad 10 cm _longa, arcte amplectente obtecto, usque ad 16 cm longo, racemo subdense r multifloro, elongato, usque ad 24 cm longo, arcuato-curvato; bracteis _ patentibus, deltoideis, acutis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus - patentibus, carnosulis, in sectione vix mediocribus, glabris; sepalis paten- tibus oblongis, obtusiusculis, glabris, 6®mm longis, lateralibus obliquis, intermedio latioribus; petalis erecto-patentibus, linearibus, obtusis, basin versus sensim paululo angustatis, uninerviis, quam sepala subaequilongis; ä labelli ungue late lineari, marginibus columnae omnino adnato, 4. mm longo, lamina alte tripartita, 4 mm longa, basi callis 2 parvulis obtusis ornata, partitionibus lateralibus divaricantibus, falcato-ligulatis, obtusis, ; 2,5 mm longis, intermedia anguste linguiformi, infra apicem paululo atte- “ nuata, apice ipso paulo dilatato truncatissima; columna leviter curvata, c. 4,5 mm longa, auriculis semiquadratis, antice emarginatis; ovario pedi- cellato, glabro, 8—9 mm longo. © Antioguia: c. 2200 m. — M. Madero. Eine sehr charakteristische Art der Sektion Aulizeum, in welcher sie am besten neben E. stramineum Ldl. unterzubringen wäre. Sie ist entschieden nahe verwandt mit dem oben beschriebenen E. hastilabium r h 'Schltr. ‚Epidendiam trimeroglossum Schltr., nov. spec. Epiphytieum, ereectum vel adscendens, usque ad 20 cm longum; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; eaulibus superpositis, flexuosis, bene foliatis, inferiore ad 7 em longo, superioribus manifeste Bo. © R. Schlechter. brevioribus, vaginis foliorum arcte ampleetentibus sub yugulosis omnino obtectis, c. 2 mm .diametientibus; fohis be linearibus, mucronulatis, rigidulis, 1,5—3 cm longis, medio fere usque ad 3 mm latis; inflorescentiis terminalibus, decurvis, laxe 3—5-florjs, pedunculo vix 0,5 mm longo; bracteis oblongis, apiculatis, ovario pedi- eellato duplo brevioribus; floribus in genere parvulis, nutantibus, glabris; sepalis oblongo-ligulatis, obtusiusculis, basin versussensin paulo angustatis, 3-nerviis, 7 mm longis, lateralibus obliquis; petalis anguste linearibus obtusiusculis, basin versus angustatis, uninerviis, quam sepala subaequi- / "longis; labelli ungue lineari, columnae marginibus omnino adnato, c.4,5 mm longo, lamina eireuitu quadrata, alte 3-fida, basi subcordata, c. 3mm longa, supra basin 3 mm lata, lobis porrecetis lanceolato- -oblongis, obtusis, lateralibus margine exteriore subcrenulatis, obliquis, intermedio simili paululo tantum breviore, callis 2 parvulis, in basi laminae; columna leviter curvata, gracili, apicem versus paululo ampliata, 5 mm longa, aurieulis semiquadratis oblique apieulatis; ovario pedicellato, gaben: 1 c. 4 mm longo. | | Cauca: C. 2600 m. — M. Madero. Durch die Fon des Labellums ist diese Art, weiche in die Verwandt- schaft von E. scabrum R. et Pav. gehört, vor “a übrigen dieser Sippe gut zu unterscheiden. Epidendrum zipaquiranum® Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, ad 100 cm altum; caulibus parum Tun strietis vel substrietis, teretibus, vaginis foliorum arcte et. alte ampleeten-? tibus omnino obtectis, e. 3,5—5 mm diametientibus; folis erecto-patentibus, ligulatis, apiculatis, coriaceis, 3,5—5,5 em longis, medio fere 8-10 mm latis, rigidulis; inflorescentiis terminalibus, breviter peduneulatis, de- flexis, dense 8—12-floris, peduneulo paucivaginulato, ad lcm longo, cras-” siuseulo, rhachi ad 2,5 em longa; bracteis lanceolatis, acutis, ovario sub- duplo brevioribus; floribus vix mediocribus, nutantibus, carnosulis, glabris, fide collectoris viridiflavis, fragrantibus; sepalis late ovalibus, obtusiuscule et breviter acuminatis, 5-nerviis, 9 mm longis, lateralibus obliquis; petalis® oblique obovato-spathulatis, obtuse apiculatis, quam sepala subaequi-” longis, 3 nerviis cum nervis lateralibus pauciramosis; labelli ungue anguste? lineari, 4,5 mm longo, lamina supra basin leviter 3-lobata, 4,5 mm long&a supra basin 7 mm lata, basi leviter cordata, superne basi callis 2 paryulis“ ' obovatis ornata, lobis lateralıbus basilaribus oblique semiorbicularibusgg | valde obtusis, intermedio antico subquadrato, antice subtruncato cum apieulo obtuso, 3 mm longo, 4 mm lato; columna subrecta, äpicem versus ampliata, vix 5 mm longa, apice truncata, ovario cylindraceo, subsessili, ) slabro, 1,2 em longo. | . 2; “ II. Beschreibungen neuer Arten. 155 Cundinamarca: Im Buschwerk auf den westlichen Bandgebirgen des Hochlandes von Zipaquira, 2600—3000 m. — F.C. Lehmann.no. 7616, Februar 1892. Eine recht charakteristische Art der „Buepidendra- Racemosa“ Lindleys, ‚ welche am besten neben E. ron Ldl. untergebracht wird. Lanium colombianum Schltr.,;nov. spec. Epiphyticum, pusillum, 7—8 cm altum; rhizomate repente, radi- cante, erassiuseulo, c. 3 mm diametiente; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus 1,5—2 cm inter se distantibus, perbrevibus, erassiusculis, 3— 4-foliatis, 0,5—1,2 em altis, 3—4 mm diametientibus; foliis patentibus, oblongo-ligulatis, mucronulatis, carnosis, 1—1,3 em longis, medio fere 3—3,5 mm latis; inflorescentia terminali, erecta, strieta, vel substrieta, 5—7 cm longa, pedunculo et rhachi villoso-pilosıs, racemo simpliei laxe 6—10-floro, ce, 3,5—5-cm longo; bracteis erecto-patentibus, ovatis, acutis, ovario pedicellato multo "brevioribus; floribus parvulis, illis Z. microphylli Ldl. similibus, inversis; sepalis lanceolatis, acuminatis, extus tenuiter niveo-pilosis, nervis 3 extus prominulis, 6,5. mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique linearibus, valde acutis, 3-nerviis, - glabris, quam sepala subaequilongis; labelli ungue late lineari, 15mm longo, lamina late ovali, acuminata, 4 mm longa, basi rotundata, nervis 3 medianis parallelis, leviter incrassatis ornata, glabra; columna leviter curvata, crassiuscula, apicem versus vix dilatata, aurieulis obliquerhombeo-quadratis angulo superiore acutis; ovario pedicellato ar dense niveo-piloso, ec. 6 mm longo. Antioquia: c. 1000 m. — M. Madero. N Eine nahe Verwandte des L. microphylium Läl. und 2. peruvianum Schltr., aber unterschieden durch die sehr stark verkürzten, meist nur dreiblättrigen Stämmchen, viel breitere, oben ganz flache, glänzende - dickfleischige Blätter und die breitere am Grunde SEBUnIEN. zur mit den drei deutlich verdiekten Längsnerven. Eneyelia Eateroi Schltr., nov. spec. | Epiphytica, usque supra 1 m alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis valde approximatis, oblique ovoideis, bifoliatis, c. 6 cm altis, infra medium c. 3 cm diametien- tibus; foliis erecto-patentibus, loratis, obtuse et breviter bilobulatis, eoriaceis, c. 40-45 cm longis, 1,5—2 cm latis; inflorescentia terminali, erecta, paniculata, laxe multiflora, pedunculo 30—60 cm longo, ramis erecto-patentibus, flexuosis usque ad 25 cm longis; bracteis parvulis, deltoideis, obtusis, subpatulis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus illis E. oneidioidis (Ldl.) Schltr. similibus et fere acquimagnis; 156 R. Schlechter. glabris; sepalis patentibus, oblongis, subacutis, basin versus angustatis, c. 1,9 em longis, lateralibus obliquis; petalis elliptico unguiculatis, sub- acutis, paulo obliquis, supra medium quam sepala sublatioribus, ungue { angusto; labello alte trilobo, ima basi tantum marginibus eolumnae per- breviter adnato, explanato, 1,9 em longo, inter apices loborum lateralium 2 cm lato, callo foveato rhombeo lateribus utrinque carina obscura dupliei basin versus decurrente ornato infr& medium ornato, nervis 3 parallelis inerassatis in lobo intermedio aucto, lobis lateralibus oblongo-Ligulatis, obtusis, apicem versus leviter dilatatis, apieibus adscendentibus, columnam amplectentibus, 9 mm longis, infra apicem 5 mm latis, lobo intermedio e isthmo brevi, quadrato orbiculari, apieulato, margine leviter undulato, nervis nonnullis basin versus incrassatulis, isthmo vix 2 mm longo ineluso c. 1,1 cm longo, medio 1 cm lato; columna semitereti, juxta stigma paul dilatata, 1 cm longa, glabra, juxta stigma margine utringue auricula semioblonga incurvula ornata; ovario pedicellato glabro, laevi, 2,5 em I iongo. | | KR b Antioquia: c. 10C9 m. — M. Madero. Eine Art aus der Verwandtschaft der Encyelia oncidioid-s (LA.) Schltr., aber mit viel lockerer Infloreszenz, am Grunde auffallend stark verschmälerten Petalen und ziemlich langen und breiten Seitenlappen des Labellums. Polystachya colombiana Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 20—30 cm alta; rhizomate valde abbreviato; { radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis e basi ovoidea F attenuatis, sensim in scapum transeuntibus, 2—3-foliatis, parte incrassata usque ad 1,5 em longa, supra basin ad 7 mm diametro; foliis ereeto-paten- tibus, ligulatis, obligue obtusatis, basin versus paulo angustatis, coriaceis, 12—16 cm longis, medio fere 1,7—2,3 em latis; inflorescentia erecta, laxe : paniculata, apice ramisque subdense pluriflora, pedunculo erecto, vaginis ' c. 3 arcte et alte amplectentibus, pallidis omnino obtecto, 12—17 em longo, ° panicula ipsa angusta, vulgo unilaterali, usque ad 10 cmlonga; bracteis deltoideis, acuminatis, ovario multo brevioribus; floribus illis P. Iuteolae Hk. fere aequimagnis, inversis; sepalo intermedio oblongo, obtusiusculo, ° glabro, 3,75 mm longo, lateralibus oblique triangulis, apiculatis, 4 mm longis, basi margine anteriore conspicue dilatata, cum’ pede columnäe mentum oblongoideo-triangulum obtusum, 3 mm longum formantibus; petalis oblique linearibus, apicem versus paulo dilatatis, obtusis, uninerviis, - 3,5 mm longis; labello e basi angustata cuneato eireuitu late obovali, * u . ” ” ” “ supra medium trilobo, 5 mm longo, medio fere 4 mm lato, basi callo lineari, obtuso, usque ad medium decurrente ornato, dimidio anteriore loborum excepto superne papilloso-farinoso,. lobis lateralibus falcato-ligulatis en ae | ine > [F23 Fr II Beschreibungen neuer Arten. Bar | 157 obtusis, intermedio subquadrato, apice retuso, 2,25 mm longo, 2,75 mm’ lato; columna brevi, psde pro affinitate longo; ovario te glabro, ©. 5 mm longo. Qauea: ce. 500 m. — M. Mädeyo, Von P. Iuteolı Hk. ist diese Art durch das viel längere Kinn und daher auch den längeren Säulenfuß und die Lippe mit schmalem Grunde, linealischer Schwiele und schmalen Seitenlappen verschieden. | Galeandra leptoceras Schltr., nov. spec. | Epiphytica, habitu @. Baueri Ldl.; caulibus simplieibus, teretibus; | verosimiliter supra 20 em longis, dimidio superiore foliis c. 5 obsessis, vaginis foliorum arcte amplectentibus omnino obtectis, medio fere 8- 9 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, lanceolato-ligulatis, 'acuminatis, basin versus sensim paulo angustatis, subtus 3—5 nerviis, glabris, textura tenuioribus, 21—26 em longis, medio fere 2,4—2,8 cm latis; racemo erecto, ‚subdense 5—7-floro, pedunculo ce. 5 cm longo, vaginis paleaceis pluribus ‚saberectis obsesso, rhachi flexuosa, gracili; bracteis erecto-patentibus. vel patulis, elliptico-lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato fere dup!o brevioribus; floribus in genere mediocribus, illis @. Bauerı Ldl. similibus; ‚sepalis oblongo-ligulatis, acutis, glabris, ce. 2 cm longis, lateralibus obliquis; petalis sepalis lateralibus valde similibus et aequimagnis; labello. late rhombeo- ovali, concavulo, obscure trilobato, 2,5 cm longo et lato, dimidio anteriore superne papilloso-puberulo, infra medium carinis 2 tenuibus parallelis, in calear deeurrentibus ornato, lobis lateralibus valde obtusatis subobsoletis, lobo intermedio antico semiorbiculari, exciso, obscure tri- lobulato, calcare horizontali e basi ampliata infundibulari, tenui, sub- filiformi- -eylindraceo, c. 2,3 cm longo, ovarium dimidio superante; columna recta, c. 1 em longa, semitereti, apice dorso in processum subulatum. papillosum obtusum producta, ovario graciliter pedicellato, glabro, c. 1 ‚Tcm longo.- : s Colombia: Bucaral. — Sonntag. Von der verwandten @G. dives Rchb. f. unterscheidet sich die Art durch die vorn nicht verkürzte Lipps und den längeren, sehr schlanken ‚Sporn des Labellums. ® Govenia platyglossa Schltr., nov. spec. e % ' Terrestris, erecta, 55—60 cm alta; vagina basilari cylindraceo- ee F; losa, pseudobulbum et scapum arctius amplectente; pseudobulbo eylin- \ draceo, e. 11—12 cm alto, 9 mm diametiente, 2-foliato; foliis erecto-paten- tibus, ellipticis, acuminatis, basi subpetiolato angustatis, plicatis, nervis primariis 3 subtus prominulis, 30—35 cm longis, medio fere 9-10 em latis; scapo stricto vel substricto, tereti, glabro, ec. 8 mm % 1 Pr 158 Rh Be R: Schlechter. diametiente, folia paulo superante, dimidio superiore vaginis 3 dissitis arcte amplectentibus obsesso; racemo sublaxe multifloro, elongato,c. 15cm. longo; bracteis erecto-patentibus, oblongo-ligulatis, obtusis, ovarium pedicellatum paulo superantibus; floribus in genere inter majores, glabris, f erecto-patentibus; sepalis anguste oblongis, obtusiusculis, ‚intermedio concavulo, 2,2 cm longo, lateralibus basi semal tortis, porrectis, falcatis, 1,3 em longis; petalis oblique oblongis,- obtusiusculis, supra medium | paululo dilatatis, c. 2,1 cm longis, supra medium 6 mm latis; labello eur- vato, arte explanato perlate ovali, obtuso, basi rotundato, 1 cm longo, apicem bene dilatata, juxta antheram utringue margine breviter obtus- ; angula; anthera semigloboso-cucullata, obtuse carinata, carina verrucu- losa, apieulo mediocri, adscendente; ovario pedicellato, elabro, 1,2.0m 3 longo. | | 5 Magdalena: Santa Marta. — Herbert H. Smith no. 2450. Das Labellum ist bei dieser Art weniger gebogen und breiter als bei allen übrigen, so daß man es fast flach ausbreiten kann, was sonst bei keiner Art möglich ist, i | ; | \ medio fere 8,5 mm lato; columna leviter curvata, c. 9 mm alta, infra j Catasetum blepharochilum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, habitu verosimiliter C. maculati Hk.; rhizo- mate pseudobulbisque mihi nondum notis; foliis erectis, elliptieo- lanceo- latis, acuminatis, basin versus sensim angustatis, 40—45 cm longis, medio fere c. 4 cm latis, plicatis, inflorescentia erecta, c. 30-40 cm alta; pedun- | _ culo strieto, tereti, usque ad 25 em alto, racemo erecto, laxius 6 8-floro; bracteis patulis, ovato-lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato fere 2-plo brevioribus; floribus erecto-patentibus, inversis, illis ©. maculatı Hk. pa ılo minoribus; ‚sepalis deflexis, intermedio oblongo-ligulato, acuminato, olabro, ec. 4,2 cm longo, lateralibus oblique oblongis, dimidio superiore dilatatis, acurffinatis, 4,2 cm longis, marginibus recurvis; petalis deflexis, | oblique elliptieis, breviter acuminatis, glabris, 3,8 cm longis, medio fere 1,5 cm latis; labello galeato-cucullato, antice obtuse apieulato, margine lateribus dilatatis tenuiter ciliato, apicem versus breviter dentieulato, 2 cmalto, a basi usque ad apicem 2 cm lato, carnosulo; columna leviter curvata, appendice subulata terminali inelusa ec. 3 cm longa, antennis subulatis, inaequalibus c. 2 cm longis; ovario pedicellato, curvato, c. 2,5 cm I longo, glabro. 4 | Cauca (?): — F. C. Lehmann no. 1061, anno 1881. Eine typische Art der Sektion Bu-Catasetum, am besten wohl neben C. viridiflavum Hk. unterzubringen, aber gut gekennzeichnet durch die " am Rande bewimperte Lippe mit mehr konischem Helm. Der Anhängsel II. Beschreibungen neuer Arten. 159: Fan: der Spitze der Säule ist auffallend lang, im Verhältnis wohl länger a bei irgendeiner anderen Art der Sektion. - Catasetum eaucanum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, habitu verosimiliter ©. tabularıs Ldl.; ‚ rhizo- nate pseudobulbisque mihi nondum notis; foliis eb ellip- ticis, acuminatis, basin versus sensim angustatis, plicatis, c. 40 em longis, _ medio fere c. 6cm latis; scapo erecto, laxe pluri-(6—8-)floro, usque ad 35 cm longo; bracteis patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato 2—3-plo brevioribus; floribus illis ©. tabularıs Ldl. similibus, sed paulo minoribus, labello ciliato excepto glabris; sepalis oblongo-ligulatis, acutis vel acuminatis, 4,8 cm longis, intermedio erecto, lateralibus obliquis, de- flexis, marginibus revolutis; petalis erectis, sepalo intermedio accumben- tibus, oblique elliptico-oblongis, acuminatis, 4,2 cm longis, quam sepala paulo latioribus; labello sigmoideo-curvato, basi in saceum conicum, -‘obtusum, c. 8 mm longum producto, lamina e basi oblongo-contracta in laminam suborbieularem, breviter acumınatam, margine sparsim cilio- ‚latam expanso, medio callo mediocri, oblongo, basi bilobulato, canaliculato ornato, vi explanato 2 cm longo, supra medium 1,2 cm lato; columna leviter curvata, appendice terminali, subulata, perlonga inclusa 3,2 cm longa, antennis inaequalibus subulatis, c. 1,3 em longis; ovario eurvato, glabro, pedicello ineluso ce. 3,5 em longo. Cauca: F. C. Lehmann no. 4205. Die Art dürfte am besten neben C. tabulare Ldl. verwiesen werden, gehört also zu den Arten der Sektion Myanthus mit ungleichen Antennen. Durch die Form und Struktur des Labellums ist sie vorzüglich gekenn- zeichnet. 2 Schlimia pandurata Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, c. 25 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis approximatis, ovoideis, unifoliatis, mox suleatis, c. 2 cm altis, infra medium 7—10 mm diametientibus; folio erecto, petiolato, lamina elliptica, acuminata, basi euneata, 16—18 cm longa, medio fere 6—6,5 cm lata, petiolo canalieulato 4,5—5,5 em longo; inflorescentiis erectis vel erecto- patentibus, quam folia vulgo paulo brevioribus, pedunculo vaginis c. 6 amplectentibus apieulatis laxe obsesso, usque ad 14 cm longo, racemo laxe 3—5-floro, usque ad :9 cm longo;. bracteis suberectis cucullato-ovatis, breviter acuminatis, ovario pedicellato fere duplo brevioribus; floribus mediocribus, fide collec- toris viridiflavis, extus basi sparsim furfuraceis, caeterum glabris; sepalo intermedio anguste oblongo, obtuse, 1,5 cm longo, lateralibus in laminam ovalem cucullato-concayam erectam, apice breviter exeisam connatis, 160 DT RE Bohlechter nn EN 1,5 cm longis; petalis oblique ligulatis, Fahne supra medium paul dilatatis, basin versus paululo angustatis, decurrentibus, 1,5 cm er a labello parvulo erecto, 9 mm longo, eireuitu pandurato, hypochilio obovato,. obtuso concav ulo, basin versus paulo attenuato, basi ipsa callo incurvo ornato, intus minute papilloso-puberulo, obseure 3- -carinato, epichilio ed basi angustata ovato, acuminato, glabro, quam hypochilium paulo longiore ° et latiore, vix 3 mm lato; columna'semitereti, glabra, basi dorso sepalo- intermedio adnata, infra stigma 'valde dilatata, vix 1 cm longa; ovario E eylindraceo, furfuraceo c. 3 cm longo. Cauca: Auf. Bäumen in dichten, feuchten Wäldern auf der UL E scheide der Cali-West-Kordillere, 2000 m. — F. C. Lehmann no. 2940, August 1883. Die Art ist durch en Infloreszenzen ausgezeichnet, sie ee der S. trifida Rchb. f. am nächsten stehen. : ZW Houlletia unguieulata Schltr., .nov. spec. Epiphyticä, ereeta, c. 40-50 cm alta; rhizomate valde chen a radieibus erassiuscule filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis anguste‘ F ovoideis, mox sulcatis, 3—4 cm altis; folio erecto, lanceolato, acuminato, 4 basi in petiolum usque ad 10 em longum angustato, iamina usque ad 40 cm longa, medio fere 6—7 cm longa; scapo erecto, laxe plurifloro, ub f videtur usque semimetrali; bracteis ovalibus, apiculatis, subpatulis, ovario E pedicellato multo brevioribus ; floribus in genere inter majores, glabris; 3 sepalis late oblongis, obtuse apieulatis, ec. 3 em longis, lateralibus obliquis; petalis e basi ligulato-attenuata anguste elliptieis, acutis, 2,9 em longis, supra medium 1 em latis, quam sepala manifeste angustioribus; labelli ungue anguste lineari, c. 9 mm longo, hypochilio lobis lateralibus lineari- falcatis, acuminatis, erecto-porrectis, c. 1,7 em longis, antice in ligulam 4 triangulo-linguiformem obtusiusculam apice incurvam producto, basi appendice stipitata peltata, quadrata antice bilobulata ornato, toto 7 cm longo, explanato 2 cm-lato, epichilii ungue gracili lineari 7 mm longo, 3 lamina anguste oblonga, apiculata, basi sagittata, auriculis basilaribus exclusis 1 cm longa, medio 4 mm lata, labello toto petalis aequilongo; columna gracili, apicem versus paulo dilatata, 2,2 cm longa, rostello satis longo, lineari; ovario pedicellato gracili, glabro, c. 3,5 cm longo. Antioquia: Zwischen Antioquia und Frontina, 160C —2000 m. ü.M. — FC. Lehmann no. 5046, Oktober. Eine durch die Form des Labellums mit dem langen N act und dem 3 schmalen langgenagelten Epichil überaus charakteristische Art der Sektion Euhoulletia. sie durch die angegebenen Merkmale unterschieden ist. Sie gehört i in die Verwansiiachekt der H. RE. Ldl., von der E ig neuer Arten. a 26 jellensteinia ‚elegantula a, now. epeb, a Pie erecta, 15-23 cm alta; rhizomate valde uber dieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus subnuilis; foliis 5—6, ecto-patentibus, linearibus, valde acutis, 8-17 em longis, medio fere 4-6 mm latis; inflorescentiis erectis, gracillimis, simplicibus vel rarius uniramosis, laxe 3—8-floris, folia fere aequantibus,: peduneulo pauci- vaginulato, stricto, usque ad 9 cm longo; bracteis ovatis, acuminatis, | ovario graciliter pedicellato 2—3-plo brevioribus; floribus erecto-patentibus, h ‚glabris, illis K. gramineae (Ldl.) Rehb. f. paululo majoribus, ut videtur pallidis, er upru, sepalo intermedio anguste acuto, 5-nervio, 1 em longo, lateralibus” oblique ovatis, acutis, 5- -nerviis, 8 mm longis; petalis oblique oblongis, obtusiusculis, 5-nerviis, 8 mm longis: labelli - ungue late lineari, brevi, lamina pandurato-trilobata, 5 mm longa, expla- nata inter apices loborum lateralium c. 7 mm lata, supra basin callo alte _bifido, antice in ligulam deflexam exeunte, alto ornata, lobis lateralibus = erectis anguste et oblique triangulo-ovatis, obtusis, intermedio perlate EB reniformi, apieulato, 2,5 mm longo, 6 mm lato, basi leviter excavato; * _ columna brevi,. vix 4 mm alta, clinandrio crenulato, satis alto, pede por- recto in unguem labelli transeunte; ovario pedicellato, gracili, glabro, e. l cm alto. | ’ Rn, nos: c. 300 m. — M. Madero. = Eine reizende, kleine Art, welche mit K. graminea (Ldl.) Rehb f. von ur und Nord-Brasilien am nächsten verwandt ist, sich aber durch reitere Blätter, aufrechte, steife, zuweilen verzweigte Infloreszenzen, etwas größere Blüten, deutlich breitere Petalen, das in der Mitte stärker 2 ingeschnürte Labellum mit kürzerem und viel breiterem Vorderlappen i u ad die recht abweichende Lippenschwiele unterscheidet. Kefersteinia tolimensis Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, c. 20-25 cm alta; rhizomate valde en: ; dic eibus filiformibus flexuosis, glabris; foliis c. 3—4, erecto-patentibus - suberectis, oblanceolato-ligulatis, obtuse acuminatis, basin versus sim paulo angustatis, glabris, textura generis, 20—25 cm longis, supra 1 edium 2,5—2,7 cm latis; inflorescentiis erectis, gracilibus, unifloris, "peduneulo gracili, leviter flexuoso, vaginulis paueis dissitis, arcte am- entibus ornato,c. 10cm longo; bractea oblonga, subacuta, amplectente,, ‚ovario Pedicellato fere 3-plo breviore ; flore tenui, illo K. gramineae Rchb. f. ‚pau o majore, glabro; sepalis oblongis, obtusiusculis vel subacutis, c. 2,3 cm Ei longis, lateralibus leviter patenti-decurvis, obliquis; petalis oblique lanceo- x reis, obtusiusculis, margine leviter undulatis, quam petala fere ailongis; labello brevissime unguiculato, circuitu quadrato-rotundato, obs se e trilobato, apice exciso cum apiculo interjecto, margine breviter Br Die Orchideenflora von Colombia. Fedde Rep. Beih. VI. Bg. 11. pP. 169 0027 0-R. Schlechter. lacerato, valde crispato, basi callo quadrato, antice 'usque supra medium r bifido, antice latere utringue obseure et breviter 3-dentato ornato, toto 1,8 cm longo, medio fere vel infra medium 1,9 cm lato ; columna semitereti, supra medium dilatata, facie ut videtur ecarinata, 1,1 cm longa, pede brevi sed distineto; ovario graciliter pedicellato glabro, pedicello incluso e. 1,8 cm longo. | r Tolima: Bei La Plata Vieja, 1500 m.—F. C. Lehmann no, . 2205, N November 1882. Von der nahe verwandten K. graminea = Reh, f. unterscheidet Sich die. vorliegende Art durch breitere Blätter, etwas größere Blüten, die Form des Labellums, die vorn tief zweispaltige Lippenschwiele mit beiderseits drei kurzen Zähnchen oder Ecken und die über der Mitte deutlich ver- breiterte Säule. : Chondrorhyneha amabilis Schltr., nov. spec. Epiphytica, acaulis, c. 20 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieıbus filiformibus, flexuosis, glabris; foliis c. 5 erecto-patentibus vel suberectis, oblanceolato-ligulatis, obtusiuseule acuminatis, basin- versus sensim paulo angustatis, 23—30 em longis, supra medium 2,2—3 cm latis, in tertia parte basilari artieulatis; inflorescentiis ereeto-patentibus, unifloris, pedunculo gracili, 12>—13 em longo, medio fere vaginula am- plectente acuminata obsesso; bractea ovato-elliptica, acuminata, ovario pedicellato paulo breviore; flore illo ©. fimbriatae Rehk. f. paulo minore, suberecto, glabro; sepalis ligulatis, acutis vel acuminatis, 5-nerviis, inter- . medio 3 cm longo, lateralibus obliquis, basi arcuato-eürvatis, e. 4 em longis, in apice columnae pedis insertis; petalis oblique ligulato-oblongis, apieu- latis, margine undulatis, inasqualiter dentato-serrulatis, 3 cm longis, basi cuneata in pede columnae breviter deeurrentibus, medio ec. 9 mm Jatis; labello e basi angustata concava late oblongo antice manifeste bilobulato cum apiculo interjecto, marginibus basi excepto anguste fimbriato-lacerato, glabro, callo ligulato antice bifido e basi usque in tertiam partem basilarem decurrente, venis 3 parallelis carinato-incrassatis antepositis, labello toto 2 explanato 3,5 cm longo, medio fere 2,2 cm lato; columna subrecta, apicem y versus paululo ampliata, c. 1,2 em longa, pede c. 5 mm longo, decurvo; ovario pedicelilato glabro, ce. 1,5 em longo. ® Cauca: — M. Madero. Die Art gehört in die Verwandtschaft der C. fimbriata Rchb. f., zeichnet sich jedoch durch kleinere Blüten, die Form des Labellums und der Lippenschwiele aus. | Pityphyllum Schltr., nov. gen. Sepala subparallela, ligulata, acuta vel sübacuta, nervo mediano { extus carinato-incrassata, similia, lateralia paulo obliqua. - Petala quam B:. Epiphytica, adscendens, parvula; ‚rhizomate ie sublaxe - pseudobulbis obsesso, adscendente; pseudobulbis anguste ovoideis, com- pressis, bifoliatis, ec. 1,25—1,5 cm inter se distantibus, ereetis, 1,4—1,7 cm 2 Itis, infra medium 5—6 mm latis; foliis erecto-patentibus vel suberectis, latis vel lineari-ligulatis, obtusis, apice breviter excisis, basin versus aulo contractis, coriaceis, 4,5—5 cm longis, medio fere 4,5—7 mm latis; inflorescentiis singulis, erectis, unifloris, peduneulo gracili, flexuoso, vaginis En arcte amplectentibus acutis fere omnino obtecto, c. 5,5—6 cm longo; ! actea vaginis peduneuli simili sed paulo latiore, ovarium paulo excedente; ‚flore illo M. acuminatae Läl. simaili, leviter rigidulo; sepalis anguste lanceo- Jatis, obtusiuseulis, apicem versus sensim paulo angustatis, glabris, 1,8 cm longis, lateralibus obliquis, basi margine anteriore paulo dilatata cum pede ce mas mentum breviter conicum, obtusum, 2 mm longum formantibus; salis subfalcatis, anguste lanceolatis, dimidio superiore angustatis, acutis, margine minute papilloso-ciliolatis, 1,5 cm longis; labello e ungue brevi sed distincto tertia parte basilari late rhombeo, deinde paulo an- ‚gustato et in une. I Ib apiculatam PaPlanAE9, \ eallo C% 170° "9% ©-R’Sehleehter. ©. .. 8 mm longä, crassiuscula, pede a ovario gräciliter oylindraceo, parte apicali'vix 3 mm lato; columna arcuata, apicem versus bene ampliat ca, 7 mm longa, clinandrio minute a ovario Sn Di elabro, vix 1,5 cm longo. RRES En en n u Antioquia: ©. 2000 m. — M. Madero. 2 Eine durch das Labellum gut gekennzeichnete. Art aus ‚ der va 5 a der M. acuminata Ldl. % .Maxillaria patens Schltr., nov. ‚spec. ee 4 'Epiphytica, e. 35 em alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus | filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris: pseudobulbis compressis, anguste oblongis, unifoliatis, latere utrinque vagina foliifera obtectis, ce. 5 E altis, medio fere vix 1 cm latitudine excedentibus; folio erecto vel sub- ; erecto, ligulato, apiculato, basi in petiolum gracilem, canaliculatum, 5—7 cn } longum angustatis, lamina 16—19 cm longa, medio fere 1,5—1,7 cm lata, h coriacea; inflorescentiis 2—4-nis, juxta basin pseudobulborum natis, uni- floris, pedunculo vaginis 7—8 alte amplectentibus, breviter acuminatis omnino obtecto, c. 12—14 em alto; bractea oblonga, compressa, ovarıum manifeste superante; flore in genere satis magno, illo M. fractiflexae Rehb. f. 3 simili, sed paululo minore, labello excepto olabro; sepalis recurvo-paten- tibus, e basi lanceolata lineari-elongatis, acuminatis, c. 8 em longis, latera- libus falcato-obliquis, basi cum pede columnae mentum obtuse triangulum 5 mm longum formantibus; petalis linearibus, elongata-acuminatis, falcatis, recurvis, c. 6,5 cm longis; labello oblongo, tertia parte apicali trilobo, curvato, 1,4 cm longo, medio fere 6,5 mm lato, callo depresso, lineari, obtuso, leviter canaliculato & basi usque in medium ornato, dimidio an- teriore medio papilloso, lobis lateralibus parvulis, oblique triangulis, ob- tusiusculis, intermedio carnoso, dense papilloso; columna leviter curvata, i glabro, e. 1,5 cm longo. Cauca: — M. Madero. Offenbar eine recht task Ar welche am besten neben M. fracti- flexa Rchb. f. untergebracht wird, sich aber durch das Labellum spezifisch gut unterscheidet. Maxillaria pleiantha Schltr., nov. spec. Epiphytiea, 15—17 cm alta; rhizomate valde abbreviato; rad 3” filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; pseudobulbis, oblongis, obtusis, compressis, unifoliatis, 2—2,5 cm longis, e. 1 cm latis, erectis; folio erecto vel suberecto, ligulato vel oblongo-ligulato, obtuso, basi in petiolux n 2—2,5 cm longum, canaliculatum angustato, Jamina 8&—12 cm longa, medio fere 1,8—2,2 cm lata; inflorescentiis pluribus, juxta basin pseudo: . bulborum natis, unifloris, erectis, pedunculo flexuoso, vaginis 6-8 am- IL. Beschreibungen neuer Arten. | 71 D pleetentibus, breiter acuminatis omnino obtecto, 7—9 cm longo; bractea vaginis peduneuli -persimili, ovarium paulo superante; flore in genere hi medioeri, glabro; illo M. ‚melinae Ldl. simili, carnosulo; sepalis oblongo- ligulatis, apiculatis, 3 cm longis, lateralibus obliquis, basi mentum trian- _ gulum obtusum, e. 5 mm longum formantibus; petalis oblique ligulatis, obtusiusculis, medio paululo dilatatis, ‚basi breviter decurrentibus, 2,6 cm E- longis; labello citeuitus oblongo, tertia parte anteriore 3-lobato, 1,3 cm. longo, infra apicem 7,5 mm lato, nervis incrassatis pluribus ornato, medio _ fere callo transverso parvulo aucto, dimidio-superiore medio verruculoso, lobis lateralibus obligue semioblongis, obtusis, intermedio carnoso, ovali obtuso, superne dense verruculoso-ruguloso; columna apice curvata, crassiuscula, 9 mm alta, elinandrio subintegro, pede aryulo; ovario eylindraceo, glabro, c. 1,2 cm longo. 2 Cauca: — M. Madero. - Am besten dürfte diese Art in die Verwandtschaft von A. melina Ldl. . verwiesen werden. Sie ist vorihr durch die Form und Struktur des Labellum ausgezeichnet. | Maxillaria plicata Schltr., nov. spec. | | Epiphytica, erecta; rhizomate valde abbreviato; pseudobulbis approximatis, oblongis, unifoliatis, compressis, e. 7 em altis,. medio fere 3 cm latis; folio erecte, ligulato, obtuso, basi petioliformi-angustato, lamina e. 35 cm longa, medio 2,7—3 cm lata, parte petioliformi c. 13 em " longa; inflorescentiis ereetis, unifloris, pedunculo vaginis e. 4 alte et laxius amplectentibus, acuminatis fere omnino. obtecto, ec. 10—12 cm longo; bractea vaginis pedunculi persimili, ovarium sessile dimidio fere excedente; sepalis patentibus, oblongis, obtusiusculis, e.. 2,7 cm longis, lateralibus obliquis, basi dilatata cum pede columnae mentum obtusum, decurvulum, 7 mm longum formantibus; petalis oblique oblongis, obtusiuscule acutatis, = glabris, c. 2,4 cm longis; labello eircuitu subpandurato-oblongo, antice Re TE 2 Ten er a) FERN EN - haud valde distincte trilobato, 1,2 em longo, supra medium et infra medium - 7,5 mm lato, medio margine utrinmque plica insiliente donato, e basi usque supra medium toro ligulato antice leviter emarginato aucto, superne dense - rufo-farinoso, lobis lateralibus brevibus rotundatis, intermedio antico - semiorbieulari, obtuso, 2 mm longo, 4 mm lato; columna semitereti, facie ‚dense rufo-farinosa, e. 1,1 cm longa, clinandrio minute serrulato, pede dense farinoso, 7 mm longo; ovario grhniteen, glabro, sessili, c. 2,2 cm longo. | RER at da [OF ui E77 ri X RETTET BEE; a ve = 25 Cauca: Cordillere oceigentale, versant oriental, 2500 m. — E. Lang- lasse no. 95, Novembre 1899. ‚Trois sepals blanes, deux petals centre m&me BRsur, ray6 rouge vineux; labelle tach& jaune. 172 | 4 R. Schlechter. j ; ne 2 Ei Eine nähere Verwandte der M. [uscata Rehb. f. ger =. Hucbschii = _Rechb. f., aber unterschieden durch etwas kleinere Blüten und ‚das 3 in der Mitte beiderseits durch eine einspringende Falte eingeschnürte Labellum. in | Be, Maxillaria subpandurata Schltr., nov. spec. Epiphytica, habitu M. fariabik Batem. similis; Yhizomate adscen- _ dente, vaginis imbricantibus, acutis omnino obtecto, Ir mm diametiente;_ K pseudobulbis 1,5—2 cm inter se distantibus, vagina foliifera utrinque protectis, ellipsoideis, compressjs, unifoliatis, erectis, e.2 cm altis, medio 1 . fere 1,2 cm latis; folio erecto anguste ligulato, obtuso, basi paululo con- 3 tracto, 8—9,5 cm longo, medio fere 1 cm lato; inflorescentiis juxta basin pseudobulborum natis, singulis, unifloris, pedunculo recto, vaginis paucis, acuminatis, alte amplectentibus obsessis, 2—2,5 cm longis; bractea elliptica acuta, ovario fere duplo breviore; flore erecto, illo M. variabilis Batem. simili et: fere aequimagno, ut videtur flavo; sepalis anguste oblongis, acutis, 5-nerviis, 1,1. cm longis, lateralibus obliquis, basi paululo ampliata cum pede columnae mentum breve, obtusum, ec. 3 mm longum formantibus; petalis oblique elliptieis, acutis, 9,5 mm longis, quam sepala paulo sed distincte latioribus; labello cireuitu oblongo, valde-obtuso, supra medium subpandurato-constrieto, callo depresso antice paulo inerassato, ligulato e basi usque in medium deceurrente ornato, dimidio anteriore superne dense farinoso, 8,5 mm longo, infra medium et infra apiceem c. 3 mm lato; columna mediocri, glabra, levissime curvata, c.5 mm alta, clinan- drio integro, pede 3 mm longo; ovario graciliter eylindraceo, glabro, ©. 1,6 cm longo. Antioquia: Zwischen San Mathias und Carolina, 1600—1800 m. 4 F. C. Lehmann no. 4126, September 1884. | Hier liegt ganz offenbar eine nähere Verwandte der M. ver | Batem. vor, die sich durch die breiteren und spitzen Petalen und die | fast geigenförmige Lippe auszeichnet, | — Maxillaria subulifolia Schitr., now. spec. E Epiphytica, verosimiliter patula, usque ad 25 cm longa; rhizomate 'eauliformi, tereti, vaginis permagnis brunneis, mox laceratis obtecto, sub- laxe pseudobulbis obsesso; radicibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; pseudobulbis cylindraceis, unifoliatis, c. 1,5 cm inter se distantibus, mox sulcatis, ce. 1,5 em longis, medio fere 3,5—4 mm diametientibus; folio erecto, subulato, obtusiuseulo, carnoso, 10—14 cm longo, medio : fere 2,5—3 mm diametro; inflorescentiis Juxta basin pseudobulborum singulis natis, abbreviatis, unifloris, ereetis; pedunculo vaginis paueis obtecto, vix 1 cm longo; bractea oblonga, longius apieulata, ovarium sub- ik Beschreibungen neuer Arten. Ser. ie aequante; Abi Pro genere textura töniiahe, Dirvalo: ill M.M ficleei _ Batem. simili, glabro; sepalis oblongo-ligulatis, apieulatis, 5-nerviis, lem longis, lateralibus obliquis, basi paulo ampliata mentum c. 3 mm longum- formantibus; petalis oblique ligulatis, apieulatis, dimidio inferiore sensim | paululo angustatis, 5-nerviis, quam sepala subaequilongis; labello ligulato, obtuso, basin versus paululo angustato, marginibs leviter undulato, callo _ depresso, lineari, obtuso, e basi usque infra medium decurrente ornato, | glabro, 1,1 cm longo, medio fere 2,75 mm lato; columna pergraeili, leviter curvata, 8 mm longa, juxta stigma manifeste dilatäta, pede c. 3 mm longo; ovario cylindraceo, glabro, c. 1 em longo. \ Äntioquia. — M. Madero. | Ohne Zweifel liegt hier eine nahe Verwandte der M. Macleei Batem. und M. stenostele Schltr. vor, doch ist sie von beiden unterschieden durch die kürzere, weniger schlanke Säule und die Lippe. > ‘ Maxillaria truneatilabia Schltr., nov. spec. Epiphytica, humilis,.c. 8 cm alta; rhizomate valde abbreviato; _ pseudobulbis approximatis, cylindraceis, unifoliatis, mox zugulosis, 1,8 = ‚2 em longis, ec. 3 mm diametientibus; folio suberecto, ligulato, obtuso, "basin versus breviter contracto, coriaceo, 4—5 em longo, medio fere usque ‚ad 8 mm lato; inflorescentiis juxta, basin pseudobulborum natis, singulis, brevibus, unifloris: pedunculo vaginis 3 amplectentibus, obtusis, omnino obtecto, c. 1,2 em longo; bractea vaginis pedunculi persimili, ovarium & En. paper ante; flore in Bene a minores, selahre, PIC EIO, pro geuere nteriore obscure firlobäto, antice truncato, incrassatione koriieuniie Yix conspicua, supra medium leviter excavatulo, infra apicem minute et ;parsim subverruculoso, apicem versus leviter incrassatulo, 9 mm longo, supra medium 6,5 mm lato; columna leviterıarcuata, glabra, 5,5 mm — €auea: Auf den Westabhängen des Tarallones de Cali, 2000 m. — FE. €. Lehmann no. 1996, Oktober 1882. Wir haben es hier mit einer der kurzen, gedrungenen Arten aus der ' Verwandtschaft der M. curtipes Hk. zu tun, deren Infloreszenzen durch. Be kurzen von Scheiden ganz bedeckten Schaft ausgezeichnet sind. Die Art ist durch das Labellum gut gekennzeichnet. Maxillaria unguieulata_Schltr., nov. spec. = Epiphytica, parvula, c. 10—12 cm alta; rhizomate decumbente, 174 2.2 Br Schlankler. laxe pesrashl obsesso, e. 2, 5 mm diametiente; ee filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; pseudobulbis 1—2 em inter se distantibus, 4 anguste ovoideis, bifoliatis, mox longitudinaliter sulcatis, 1,7—2 cm altis, | infra medium 7—8 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, linearibus, obtusis, basin versus sensim paulo angustatis, coriaceis, S—1l1l em longis, | medio fere 4—5,5 mm latis; inflorescentis juxta basin pseudobulborum | singulis natis, erectis, unifloris, pedunculo flexuoso, vaginis ec. 4 arcte et alte amplectentibus omnino obtecto, 2,5—3 em longo; bractea vaginis pedunculi persimili, ovario aequilonga; flore illo M. nervosae Rolfe simili et fere aequimagno, exsiccatione rigidulo; .sepalis oblongo-ligulatis, acu- | tiuseulis, 1,5 em longis, lateralibus obliquis; petalis oblique lanceolato- ligulatis, obtusiuseulis, tertia parte basilari subunguiculato-attenuatis, | 1,1 cm longis; labello manifeste unguiculato, ungue lineari, 2 mm longo, | in lobulum vel auriculam semiorbicularem margine crenulatam dilatata, 'basi superne-callo depresso obovato farinoso’Ornata, apicem versus superne canaliculata, farinosa, 9 mm longa, supra basin 4 mm lata ;‚ columna leviter curvata,. apicem versus bene ampliata, 6,5 mm alta, elinandrio acute lacerato-dentato, pede decurvo, c. 2 mm longo; ovario sessili, eylindraceo, glabro, e. 1,1 cm longo. lamina lanceolato-linguiformi, obtusa, carnosula, basi margine utrinque 3 Antioquia: — M. Madero. Die Art gehört zu einer kleinen Aeneon ai deren Typus ich M. acuminata Ld4l. ansehen möchte. Die Arten haben alle den gleichen Habitus, ziemlich kleine Blüten mit genageltem Labellum und nach oben verdickter Säule mit scharf gezähntem Klinandrium. | Maxillaria unguilabia Schltr., nov. spec. | Epiphytica, decumbens, habitu M. acuminatae Läl. similis; rhizomate radicante, tereti, laxe pseudobulbis obsesso, parum ramoso; pseudobulbis ovatis, compressis, bifoliatis, 2—2,5 cm inter se distantibus, 1,7—2 cm altis, 7—8 mm medio fere latis; foliis ereeto-patentibus lineari-ligulatis, i obtusis, apice breviter exeisis, c. 7 em longis, medio fere 5—7 mm latis; inflorescentiis 1—2-nis, erectis, unifloris, pedunculo gracili, flexuoso, vaginis:8—9 amplectentibus, breviter acuminatis fere omnino obtecto, ce. 7,5 cm longo; bractea elliptica, acuminata, ovarium dimidio breviorem amplectente; tlore illo M. acuminatae Läl. simili, eoque modo rigidulo;” sepalis anguste lanceolatis, acutis, glabris, c. 2 em longis, lateralibus obliquis, basi margine anteriore paulo dilatata cum pede columnae mentum breviter conicum, obtusum, c.1,5 mm longum formantivus; petalis sub- : falcato-linearibus, acutis, margine minute papilloso-ciliolatis, 1,7 cemlongis u | labello e ungue brevi sed distincto ovato-oblongo, obtuso, superne dense et minute papilloso, basi callo obovato depresso glabro e basi usque ad II. Beschreibungen neuer Arten. Seh tertiam partem basilarem ornato, toto 1,1 cm longo, in tertia parte basilari e. 3,5 mm lato; columna arcuata, apicem versus ampliata, ec. 8 mm longa, elinandrio serrulato- lacerato; ovario graciliter cylindraceo, glabro, c. 1,4 m longo | | F: Ren: ‚San Pablo bei Paoto, 1400 m. SE: C. Lehmann no. 195, ‚Juli 1879. Anfangs glaubte ich die Art mit der oben Bohlen M. micro- ARTE Schltr. identifizieren zu müssen. Die Unterschiede im Habitus, die schmäleren Petalen und die Form der Lippe ließen es dann aber doch ratsamer erscheinen, beide Arten getrennt zu halten. Sie gehören in die nähere Verwandtschaft der M. acuminata Ldl. i Maxillaria witsenioides Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 20—40 cm alta; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caule simplici vel subsimpliei, dense foliato, omnino ebulbo, stricto, vaginis foliorum distichis, imbrieantibus omnino obtecto, e. 3,5—4 mm diametiente; foliis subimbricantibus, equitantibus, erectc- patentibus, anguste ligulatis, obtusiusculis cum apiculo minuto, glaueir, 4, 5—6 cm longis, infra medium ce. 6—7 mm altis; inflorescentiis axillaribus, singulis, unifloris, erecto-patentibus, pedunculo vaginis 3—4 acutis, satis magnis omnino obtecto, 1,5—1,7 em longo, inter folia fere omnino abscon- dito; bractea vaginis pedunculi simili ovato-triangula, acuta, compressa, ovario fere aequilonga; flore erecto, rigidulo, glabro; sepalis lanceolatis, acuminatis, ce. 1,6 cm longis, plurinerviis, lateralibus obliquis, basi margine anteriore paulo ampliata cum pede columnae mentum triangulum, obtusum, breve, 3 mm longum formantibus; petalis oblique lanceolato-linearibus, acutis, basin versus paululo angustatis, ce. 7-nervls, ce. 1,4 cm longis; labello leviter curvato e basi anguste cuneato-unguiculata lanceolato- Iimguiformi, obtuso, area incrassata lineari, e basi usque in tertiam partem basilarem decurrente obtusa depressa excepta superne vernicoso, 1,4 em longo, infra medium 3 mm lato, carnoso; columna leviter arcuata, eli- nandrio anguste et dense fimbriato, 8 mm alta, pede brevi; ovario eylin- Bro, glauco, glabro, 1,7 cm longo. Cauea: -—— M. Madero. 3 «Diese überaus charakteristische Art mit reitenden Blättern ist durch die an die Iridaceen-Gattung Witsenia erinnernde Tracht sehr leicht vor allen anderen kenntlich. Die Blüten sind vollständig verschieden von denen der M. iridifolia "Ldl. Camaridium eaucanum Schltr., nov! spec. Epiphyticum, ereetum, habitu €. Iuteorulbri Ldl., caulibus ultra 40. cm longis, simplieibus, dense foliatis, teretibus, vaginis foliorum arcte 176 ER TIER Schlechter. amplectentibus omnino obtectis, db 3-35 mm NER foliis erecto-patentibus, ligulato-linearibus, acutis, 2,58 cm longis, medio 1 fere 4-9 mm latis, textura pro genere tenuibus; inflorescentiis axillaribus, singulis, suberectis, unifloris; pedunculo paucivaginulato, vaginam foli vix excedente; bractea lanceolata, acuta, ovarium plus duplo longius‘ E basi amplectente; flore illo C. Iuteorubri Ldl. simili, glabro; sepalis oblongis, 4 acuminatis, textura pro genere tenuibus, 1,1 cm longis, lateralibus obliquis, 4 basi margine anteriore dilatata‘cum pede columnae mentum breve obtusum 4 formantibus; petalis oblique et anguste oblongis, acuminatis, quam sepala manifeste brevioribus, 9, 5 mm longis; labello eireuitu oblongo, e medio F obscure trilobato, callo ligulato depresso e basi usque supra medium 3 ornato, ce. 9,5 mm longo, medio fere 3,5 mm lato, lobis lateralibus valde abbreviatis et obtusatis, intermedioantico ovali- oblongo, obtuse apieulato, . 2,25 mm lato, glabro; columa semitereti, apicem versus vix dilatata, en; 5,5 mm longa, pede decurvulo, c. 3,5 mm u ovario sessili, cylindraceo, glabro, c. 1,1 cm longo. Cauca: ec. 2200 m. — M. Madero. Eine nahe Verwandte des C. uteorubrum Ldl., von dem sie durch die nicht so spitzen, durchschnittlich kürzeren Blätter und den größeren ' Vorderlappen des Labellums unterschieden ist. Ich habe diese Pflanzen bisher bei Camaridium belassen, obgleich. ich der Überzeugung bin, daß sie sowohl von Camaridium als auch von Maxillaria, wohin Reichenbach fil. sie verwiesen hat, generisch zu - trennen sind. “ Gamaridium equitans. Schltr., nov. spec. Epiphytiecum, patulum, eurvatum, usque ad 50 cm longum; Fake 4 filiformibus flexuosis, tenuibus, glabris;, eaule curvato, ebulbi, teretiusculo, E bene foliato, vaginis foliorum arctissime ampleetentibus laevibus omnino E obtecto, 6—7 mm diametiente; foliis bifariis, equitantibus, lineari-ligulatis, mueronulatis, crasse coriaceis, 11—-16 cm longis, medio fere 8-10 mm latis; inflorescentiis in axillis foliorum singulis natis, abbreviatis, unifloris, pedunculo paucivaginata, ec. 2 cm longo, in vagina folii abscondito; bractea _ mihi nondum nota; flore in genere mediocri, olabro, ut videtur flavo, labello atropurpureo; sepalis ligulato-lanceolatis, obtusiuseule acuminatis, 1,4 cm longis, lateralibus obliquis, basimentum obtusum breve formantibus; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusiuseulis, 1,2 cm longis; labello ob- longo, apice obtusissimo cum apiculo, infra medium sublobulato- dilatato, 1,2 em longo, infra medium 4,5 mm lato, apice 3 mm lato, inerassatione vel speculo depresso lineari obtuso e basi usque in tertiam partem basilarem decurrente ornato, infra apicem medio leviter in- crassato, dimidio anteriore marginibus leviter undulato; columga gracili HM. Beschreibungen neuer are Tr : 17: 8 mm alta, Teviter eurvata, pede decurvo:; ovario nd elahro, €: 7 mm longo. Bi ; Cauca: — M. Madero. Diese höchst interessante Art Schr: zu der Untergattung Dendro- biopsis, zu welcher ich die Spezies ohne Pseudobulben zusammenfasse, ; welche‘ mit den echten Camaridium-Arten wenig gemein haben. E Me equitans Sehltr. ist die erste‘ Art der Gattung mit reitenden. Blättern, F Im Dahlemer HEbs: "befindet sich unter den unbestimmten von Humboldt und Bonpland gesammelten Pflanzen ein blüten- E loses Exemplar, das am Quindiu gesammelt wurde und un zu derselben Art gehört. Camaridium lamprochlamys Schltr., nov. spec. Epiphyticum, adscendens, ultra 40 cm longum, verosimiliter parum. ramosum; rhizomate cauliformi, vaginis lucidis dense obtecto, laxe pseudo- bulbis obsesso; pseudobulbis 10—15 em inter se distantibus ancipitibus,. | valde compressis, oblongis, unifoliatis, latere utrinque vagina foliifera i protectis, ec. 4,5 em longis, medio fere 1,5—2 cm latis; folio suberecto, ligulato,. breviter et oblique acuminato, basin versus sensim paulo 1 angustato, ec. 25 cm longo, supra medium 2,5 cm Jlato; inflores- eentiis ex axillis vaginarum caulis singulis natis, unifloris, pedun- _ eulo basi paucivaginato, c. 3 em longo; bract elliptica, acuminata, ovarıum subduplo superante; flore illo ©. ochroleuci Ldl. simili, ‚sed paulo minore, tenui, glabro; sepalis oblongis, acuminatis, pluri- nerviis, c. 2,2 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique oblongis, _ acuminatis, plurinerviis, quam sepala subaequilongis; labello par- - vulo, valde curvato, e basi late cuneata supra medium 3-lobo, c. 8 mm longo, vi explanato inter apices loborum lateralium 1 em JIato, ‚callo depresso quadrato, antice profundius emarginato in medio, basi crista appendicum subulatarum ornata, lobis lateralibus oblique triangulis, ‘obtusis, intermedio paulo majore semiovali, valde obtuso, afginibus incurvulis concavulo;' columna leviter curvata, 1 cm longa, ‚pede brevi; ovario eylindraceo, glabro, c. 1,3 cm Re Cauca: — M. Madero. _ Eine Art aus der Verwandtschaft des ©. ochroleucum un also eine t Ba Art der Gattung. Sie ist durch den aus Be Auswüchsen am Byade der Lippe gebildeten Kamm charakterisiert. Ornithidium compaetum Schltr., nov. spec. eehysioum, 15—17 em altum; ae en Die aerpfiora von Colombia. Fedde Rep. EN VU. Be.12. 12 a ED 7 TEN a, RR 178 | -R. Schlechter.“ abbreviatis, compactis, perdense plurifoliatis, vaginis foliorum arcte ampleetentibus striato-nervosis minute rugulosis omnino obtectis, quam rhizoma fere 3-plo crassioribus, usque ad 6 cm.altis; foliis erecto-patentibus vel suberectis, anguste ligulatis, obtusiusculis, subtus apicem versus acute carinatis, superne lucidis, carnoso-coriaceis, 7—10 cm longis, medio fere usque ad 1 cm latis; inflorescentiis paucis abbreviatis, unifloris, pedunculo brevi, vix 1 cm attingente; bractea deltoidea, parvula, ovario pedicellato multo breviore; flore in genere inter minores, glabro, erecto-patente, carnosulo; sepalis ovato-lanceolatis, obtusiusculis, apicem versus extus inerassato-carinatis, 6,5 mm longis, lateralibus obliquis, basi mentum perbreve obtusum formantibus; petalis oblique oblongo-ligulatis, obtusius- culis, 3-nerviis, 5 mm longis; labello e basi anguste oblonga cuneato-dila- tato, tertia parte anteriore 3-lobato, basi concavo, inedio incrassatione. transversa brevi ornato, 5 mm longo, inter apices loborum lateralium 3 mm lato, lobis lateralibus oblique triangulis, obtusis, intermedio antico ovato-triangulo obtuso, apicem versus incrassato; columna cerassiuscula, semitereti, 4 mm longa, pede perbrevi; ovario pedicellato, glabro, c. 7 mm longo. | Cauca: c. 2000 m. — M. Madero. Die Art gehört in die Verwandtschaft des O0. Jamesoni Rehb. f., ist aber viel kräftiger im Wuchs mit auffallend dieken kurzen Stämmchen und ausgezeichnet durch das deutlich dreilappige Labellum. _ Ornithidium diehotomum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, diehotome ramosum, verosimiliter patulum, ultra semimetrale ; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris ; rhizomate diehotome. ramoso, varginis imbricantibus arete amplectentibus omnino obtecto, 3-4 mm diametiente, ramis divergentibus; pseudobulbis in fureis rhizo- matis sitis, LO—13 cm distantibus, compressis, late ovalibus, ancipitibus, unifoliatis, c. 3cm altis, medio fere c.2cm latis; folio suberecto, oblongo- ligulato obtusiuscule et oblique acuminato, c. 9 em longo, medio fere 2—2,5 em lato; infiorescentiis 2—4-nis, fasciculatis, in axillis vaginarum rhizomatis natis, unifloris, peduneulo paucivaginato, c. 1 cm longo; bractea amplectente, acuminata, ovario pedicellato dimidio breviore ; flore in genere inter minores, glabro, fide collectoris roseo-albido; sepalis anguste’ob- longis, obtusis, 3-nerviis, 6 mm longis, lateralibus obliquis, basi mentum breve obtusum formantibus; petalis oblique ligulatis, obtusiuseulis, unı- 3 nerviis, quam sepala subaequilongis; labello e basi cuneato-oblonga supra medium 3-lobo, 6 mm longo, lobis lateralibus erectis, subfaleato-oblongis, valde obtusis, brevibus, inter se incrassatione transversa basi conjunctis, lobo intermedio suborbiculari, antice leviter exeiso, margine suberenulato- undulato, 2,5 mm longo et lato; columna subrecta, ec. 4 mm longa, semi- | 179 4, “ Pr apa versus paululo dilatata, ovario pedicellato eylindraceo, ans: An Bäumen auf en Hochland von Popayan, 1400-1800 m. — F. C. Lehmann no. 8114. | Als Nächstverwandte dieser Art ist das peruanjische O. Tafallae Rehb. f. anzusehen. Ornithidium pastoense Schltr., nov. spec. Epiphytieum,sereetum, certe supra pedale; caulibus aneilee 2 bene foliatis, teretibus, vaginis foliorum striato-nervosis, minute rugulosis omnino obtectis, c.5 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, ligulatis, subacutis, coriaceis, 6-7 cm longis, medio fere 1,3—1,5 em longis; in- florescentiis ex axillis foliorum, brevibus, unifloris, pedunculo vaginam folii vix excedente; bractea ovata, acuminata, ovario multo breviore; flore in genere inter majores, illo O. Weberbauerianı Kränzl. simili, sed paulo minore, erecto-patente, glabro; sepalis anguste ovato-oblongis, _ obtusiusculis, e. 1,2 em longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ovato- 3 ‚oblongis, apiculatis, 8,5 mm longis; labello eurvato, e basi subunguiculato- | angustata, oblongo- quadrato, dimidio inferiore paulo dilatato, antice _ truncato, "exeiso cum apieulo decurvo, dimidio superiore inerassatione | | ; 5 oblonga, verruculoso-rugulosa usque in apicem decurrente ornato, margini- bus leviter crenulato-undulato, toto petalis fere aequilongo, vi explanato ® infra medium 6 mm lato, antice 4 mm lato; columna brevi, crassiuseula, _ Jabello subtriplo breviore; ovario cylindraceo, breviter pedicellato, glabro, E.0. 1,5 cm longo. ? Cauea: Laguna bei Pasto, ec. 3000 m. — F.C. inEaraen no. 268, Ornithidium toriferum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, compaetum, c. 6-8 cm altum; rhizomate lignoso, j 7 igido, vaginis arcte ampleetentibus obtecto, c. 2,75 mm diametro; caulibus - valde abbreviatis, perdense plurifoliatis, vaginis foliorum striato-nervosis, Sa arcte u le a obtectis, quam 2 el mucronulatis, 45 ‚» em longis, ec. 2—2,5 mm latis; een 5 2 -3-nis, axillaribus, unifloris, pedunculo vaginam folii haud excedente; bractea ovato-triangula, apieulata, ovario pedicellato multo breviore; flore | genere inter minores, glabro, earnosulo; sepalis oblongis, obtusiuseulig, 12* 180 iR Behlechen) -6 mm longis, lateralibus obliquis, basi mentum breve obtusum formanti- bus; petalis oblique oblongis, obtuse apieulatis, 3-nerviis, 5 mm longis; labello e basi semigloboso-excavata suborbiculari-dilatato, in tertia parte apicali constricto et in lobulum suborbicularem obtuse apieulatum sursum. dilatata, 5 mm longo, medio fere 3 mm lato, toro ligulato verruculoso longitudinali utringue obtuso e tertia parte basilari usque in tertiam partem apicalem decurrente ornato; columna brevi erassisuscula, ec. 3 mm longa, pede bene conspicuo, Ovario pedicellato, glabro, ec. 1 em longo. Cauca: ec. 2000 m. — M. Madero. 2 Eine Art aus der Verwandtschaft des O. aggregatum (5) Rehb. f., aber leicht vor diesem kenntlich durch die schmalen dicken Blätter und das ungleich komplizierter konstruierte Labellum, das längs der Mitte eine dicke, scharf umrandete, leicht warzige Schwiele trägt. Ormithidium vagans Schltr., nov. spec. Epiphyticum, vagans, ramosum, decumbens, ce. 45,5 cm altum; rhizomate elongato, ramoso, radicante, vaginis tubulosis, obtusis omnino. obtecto, c. 3 mm diametiente; radieibus filiformibus, elongatis, ‚tlexuoıs, glabris; caulibus valde abbreviatis, vagimis latis, striato-nervosis omnino obtectis, vix 1 cm longis; foliis erecto-patentibus 4—7, oblongo- ligulatis, obtusis, crassius coriaceis, 2,5—3 cm longis, medio fere c. 6 mm latis; inflorescentiis in axillis foliorum natis, 1—3-nis, brevibus, unifloris, pedün- culo vaginam folii vix excedente; bractea ovata, apiculata, ovario bene breviore; flore carnosulo, illo O. aggregati (H. B. et Kth.) Rehb. f. simili. et fere aequimagno, glabro; sepalis ovato-oblongis, apice incrassato ob- tusiuseulis, 5-nerviis, c. 8 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ovato-oblongis, obtusiusculis, 3-nerviis, 6,5 mm longis; labello curvato, e basi angustiore quadrata concava dilatato, oblongo-quadrato medio paulo dilatato, antice truncato-obtusissimo subexeiso cum apiculo, infra medium callo oblongo, obtuso ornato, 6,5 mm longo, medio fere 3 mm lato; columna leviter curvata, brevi, 3 mm longa, rostello erassiuseulo- prosiliente; ovario cylindraceo, subsessili, glabro, ce. 8 mm. longo. Cauca (?): — F. C. Lehmann no. 4225. | Von dem verwandten ©. aggregatum (H. B. et Kth.) Rehb. f. ist diese Art kenntlich durch die wenigerblättrigen Stämmchen, kürzere, verhältnismäßig breitere Blätter und das mit einem deutlichen, scharf umgrenzten Kallus versehene, am Grunde mehr konkave Labellum. Chrysoeyenis triptera Schltr., nov. spec. - Epiphytica, erecta vel adscendens, ramosa; caule vaginis arete am- plectentibus versus pseudobulbos, foliiferis obtecto, dichotome ramoso, r vorliegt. II. Beschreibungen neuer Arten. 181 3,5 mm’ diametiente; pseudobulbis vulgo in fureis caulis sitis, 6-8 cm inter se distantibus, late ovatis, paulo compressis, unifoliatis, 1,3—1,5 em altis, infra medium usque ad 1 cm latis; folio erecto-patente, oblongo- ligulato, obtuso, 3,5—4 cm longo, medio fere 7—8 mm lato, coriaceo; inflorescentiis lateralibus, in axillis vaginarum caulis natis, erecto-patenti- bus, unifloris, pedunculo vaginis 2—3 compressis omnino obtecto, c. lcm longo; bractea vaginis peduneuli simili sed paulo majore, ovario pedicellato bene breviore; flore illo C. rhomboglossae L&hm. et Kränzl. simili sed paulo- minore, carnosulo; sepalis oblongo-lanceolatis, acuminatis, c. 1,4 cm longis, glabris, lateralibus obliquis, extus carinatis; petalis oblique lanceo- lato-oblongis, acutis, c. 1 cm longis; labello e basi cuneata eircuitu late ovato, obscure pentagono, apice obtuso brevissime exciso, leviter convexo, superne speculo oblongo in dimidio exteriore excepto minutissime puberulo, usque supra medium obscure carinatum incrassatione depressa, bilobu- lata parvula anteposita ornato, 1 cm longo, medio fere 5,5 mm lato; co- lumna leviter curvata, apicem versus ampliata, 8 mm longa; ovario pedi- cellato triptero, e. 1,2 em longo. ER c. 3000 m. — M. Madero. - Über die Zugehörigkeit dieser Ärt sowie der ©. rhomboglossa Lehm. ‘et Kränzl. zur Gattung bin ich sehr im Zweifel, doch wird sich diese Frage erst lösen lassen, wenn gutes Material vom Typus der Gattung ©. triptera Schltr. ist mit ©. rhomboglossa Lehm. et Kränzl. nahe _ verwandt, ist aber durch die Tracht, schmälere Petalen und die Form der ur. ea or A br u N? Lippe gut unterschieden. Sn _ @yrtoglottis Schltr., nov. gen. A Sepala ringentia, intermedium ereetum, concavum, ovatım, valde acuminatum, lateralia oblique lanceolata, valde acuminata decurva. Petala erecto-patentia oblique lineari-ligulata, libera, sepalo intermedio eonspieue minora. Labellum porrectum eircuitu perlate obovatum acumi- natum, basi perbreviter unguiculato-attenuatum, valde convexum, glabrum, laeve. Columna erecta, semiteres, apicem versus paululo dilatata, apoda; rostello valde abbreviato, emarginato. Anthera et pollinia nondum nota. Stigma convexum verticale. | Planta epiphytica, elegantula, gracilis; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis valde - approximatis, anguste oblongis, compressis, unifoliatis; folio erecto, ligu- lato, acuto, coriaceo; inflorescentiis juxta basin pseudobulborum natis, _ £rectis, unifloris, pedunculo pergracili, folia superante, vaginulis paucis, dissitis obsesso; bractea ovata, acuminata, ovario pedicellato multo _ breviore; flore erecto, mediocri, glabro, textura pro tribu tenuiore. 182 OR. Schlechte. a a. Species singula adhuc nota, Colombiae indigena. En f Ohne Zweifel liegt hier eine Maxillarine vor, welche habituell an Mormolyce erinnert, aber in den Blüten doch zu verschieden ist, um mit ihr vereinigt zu werden. Sie gehört zu den wenigen Gattungen der Maxillarinae, welehe eine fußlose Säule besitzen und am besten an den Anfang der Gruppe.gebracht werden. Die Lippe unserer neuen Gattung erinnert an die der Uhrysocyems rhombopetala Lehm. et Kränzl., von der ich vermute, daß sie generisch ‚von dem Typus der Reichenbachschen Gattung abzutrennen sein wird. Leider sind die Pollinarien und die Anthera der neuen Gattung noch nicht bekannt. Aber auch ohne diese scheint es mir außer Frage, daß die Gattung in der Struktur ihrer Blüten generisch von allen übrigen Gattungen der M axillarinae sut getrennt ist. Cyrtoglottis graeilipes Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, graeilis, c. 17 em alta; rhizomate valde abbre- viato; radicibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; pseudobulbis anguste oblongis, obtusis, unifoliatis, compressis, 1,5—2,5 cm longis, medio fere 5—7 mm latis; folio suberecto, oblongo-ligulato, acuto, basi breviter contracto, coriaceo, 5,5—8,5 cm longo, medio fere 1,3—1,7 em lato; pedunculis gracillimis, subfiliformibus, vaginis ce: 4—5 arcte am- 3 plectentibus, acuminatis, dissitis obsesso; bractea ovata, acuminata, ovario pedicellato multo breviore;- flore generis, ut videtur flavido, glabro, erecto; sepalis c. 2,3 cm longis; patalis 1 ‚3 cm longis; labello generis parvulo, 9 mm longo, explanato supra :medium 6 mm lato; columna subrecta, glabra, c. 7 mm longa; ovario graciliter Be glabro, c. 2 cm longo. Cauca: c. 1200 m. — M. Madero.+ Das®orliegende Exemplar ist recht gut erhalten, besitzt ieidhr aber 7 .nur einen Blütenstand, daher also auch nur eine Blüte. Die Pflanze ist so charakteristisch, daß ich schon ohne Analyse in ihr die neue Gattung erkannte. Eine gewisse habituelle Ähnlichkeit, hervorgerufen durch die sehr schlanken Blütenschäfte, mit Mormolyce ist dabei unverkennbar, doch die Form der Blüte mit den lang und fein zugespitzten Sepalen E| zeigen sofort, daß hier eine andere Gattung vorliegen muß. E Anthosiphon Schltr., nov. gen. Be Sepala subparallela, lanceolato-ligulata, usque ad medium fere in 3 tubum eylindraceum connata, lateralia basi calcar eylindraceum obtusum formantia, obliqua. Petala sepalis similia sed paululo minora, libera. ° Labellum concavulum, lanceolatum acutum, laeve, basi in calcar eylindri- cum in sepalorum caleare inclusum exeuns., Columna brevis, apeda, e basi angustiore juxta stigma manifeste dilatata, glabra, rostello adscen- Fi II. Beschreibungen neuer Arten. | 183 E ae abbreviato, bins: Anthera oblongo-cueullata, obtüse apieu- lata. Pollinia 2 oblique oblongoidea, stipite brevi, subquadrato viscidio _ rotundato affiza. Stigma verticale excavatum. Ovarium sessile, gracilius _ eylindraceum. | Planta parvula, epiphytica; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, _ glabris; rhizomate adscendente brevi, vaginis obsesso; pseudobulbis com- p:essis, oblongis, unifoliatis, parvulis, utrinque vagina föliifera protectis; - folio ligulato, obtuso, textura tenuius coriaceo; inflorescentiis juxta basin -pseudobulborum natis, fasciculatis, unifloris, abbreviatis, peduneulo vaginis omnino obtecio; bractea vaginis pedunculi simili ovarium multo excedente; flore in affinitate parvulo, glabro. » n Species singula adhuc nota, Colombiae indigena. Die neue Gattung ist ohne Zweifel mit Cryptocentrum am nächsten "verwandt, aber generisch gut getrennt durch die bis zur Mitte in eine Röhre verwachsenen Sepalen und das deutlich gespornte Labellum, dessen kurzer ' Sporn von einem durch die seitlichen Sepälen gebildeten Sporn frei um- schlossen ist. Auch in ihrem vegetativen Aufbau unterscheidet sich die Gattung vor Öryptocentrum durch die Tracht und die deutlich ausgebildeten, _ länglichen, glänzenden Pseudobulben, sowie I die in dichten Büscheln stehenden kurzen Infloreszenzen. . Anthosiphon roseans Schltr., nov. spec. » Epiphyticum, parvulum, c. 4 cm altum; radicibus filiformibus, flexuosis, ‚tenuibus, glabris; rhizomate adscendente, brevi; pseudobulbis | _ oblongis, ‘valde compressis, unifoliatis, 5—8 mm inter se distantibus, 3 ereetis, 9—8 mm altis, medio fere 3—4 mm latis; folio erecto-patente el patente, ligulato, obtusiusculo, 2—3,3 cm longo, medio fere c. 4 mm Jato; inflorescentiis generis, brevibus, pedunculo vaginis 4 compressi ee omnino obtecto, ec. 7—8 mm longo; bractea vaginis "pedunculi persimili, ovarium multo.superante; flore parvulo albido-roseo, E ‚erecto, glabro; sepalis lanceolato- linearibus, acutis, 5—7-nerviis, usque ad En fere in tubum connatis, c. 9Jmm longis, lateralibus obliquis, basi 3 calcar breve, cylindraceum, obtusum, c. 1,75 mm fongum formantibus; r petalis quam sepala valde similibus, sed paululo minoribus, obliquis; : labello anguste lanceolato, acuto, infra medium paululo dilatato, 6,5 mm En, infra medium c. 1,25 mm lato, calcare cylindraceo, obtuso, recto, F e.:1,5 mm longo; columna generis, vix 1 mm alta, glabra; ovario sessili, glabro, c.2 mm longo, eylindraceo. Antioquia. — M. Madero. : Diese interessante, kleine Pflanze machte schon auf den ersten Blick einen so befremdenden Eindruck, daß es nicht schwer war, in ihr a 184 „on so BR. Sehlechter‘ den Typus einer neuen Gattung zu ne Die im getrockneten Zu- } stande etwas steifen Blüten sind besonders nach dem Grunde zu zart rosenrot, nach den Spitzen zu weiß. Trichocentrum hrachyceras Schltr., nov. spec. Epiphyticum, acaule, e. 7 cm altum; radieibus filiformibus, a gracilibus, glabyis; foliis erecto-patentibus, ligulatis, obtusiusculis cum apiculo minuto, ut videtur carnosulo-coriaceis, 5—-7,5. cm longis, medio fere 1,1—1,4 cm latis; inflorescentiis erectis, 2—4-floris, pedunculo tereti, 1-—3,5 em longo, medio vaginula amplectente ornato, rhachi abbreviata; bracteis ovalibus, acuminatis, ovario paulo brevioribus; floribus in genere inter minores, glabris; sepalis anguste oblongis vel ligulato-oblongis, acutis, c. 1 cm longis, 3-nerviis, lateralibus obliquis, extus apicem versus carinatis; petalis oblique ligulato-oblongis, oblique acuminatis, 3-nerviis, quam sepala paulo brevioribus; labello quam sepala paulo majore, ovato-oblongo, apiculato, concavulo, basi carinis 2 haud bene distinetis brevibus ornato, 1,2 cm longo, infra medium 5 mm lato, calcare conico, subacuto, leviter curvato, 2,5 mm longo; columna brevi, dorso vix 4 mm alta, alis adscen- dentibus oblique rhombeo-oblongis, obtuse apiculatis, c. 3,5 mm longis; ovario pedicellato glabro, obtuse tricostato, e. 5 mm longo. Cauea: — M. Madero. Durch das sehr kurz gespornte, vollkommen ungeteilte Labellum ist diese kleinblütige Art in der Gattung sehr gut gekennzeichnet. Trichocentrum verrueiferum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, acaule, e. 6 cm altum; radieibus or flexuosis, gracilibus, glabris; foliis suberectis vel erecto-patentibus, oblongo- -Jgu- latıs, apiculatis, basin versus sensim paulo angustatis, coriaceis, 4—5,5cm longis, medio fere 1—1,3 cm latis ; inflorescentiis suberectis, ut videtur vulgo unifloris, pedunculo 1—1,5 cm longo, tereti; bractea ovali, apiculata, oyario/pedicellato multo breviore; flore in genere inter mediocres, sub- erecto; sepalis late oblongis, apiculatis, glabris, 1,4 em longis, lateralibus obliquis, extus carinatis, basi angustatis; petalis oblique ovalibus, obtusis, basi breviter angustatis, quam sepala subaequilongis, c. 9-nerviis; labello. F e basi contracta quadrato supra medio levissime constrieto, antice exeiso, lateribus margine crispatulo, basi toris 2 obtusis, antice verrucosis, parallelis, usque infra medium deeurrentibus ornato, infra medium papilloso-pube- rulo, toto 1,7 cm longo, supra basin 4 mm lato, medio et antice 1,1—1,2 cm lato, calcare filiformi, subacuto, glabro, e. 2,5 em longo; columna mediocri, glabra, 5,5 mm alta, alis erectis euneatis, laceratis, antheram manifeste excedentibus, 3,5—4 mm longis; ovario pedicellato obtuse triquetro, glabro, 2,3 cm longo. II. Beschreibungen neuer Arten, 185 Cauca: — M. Madero. | Eine it: charakteristische Art, welche am besten in dies Ver- wandtschaft des 7. pulehrum Poepp. et Endl. verwiesen werden dürfte. Sie ist ausgezeichnet durch die Form der Lippenplatte mit den vorn dicht warzigen Schwielen, den langen dünnen Spern und die zerschlitzten "Flügelchen der Säule. > Comparettia erecta Schltr., nov. spee Epiphytica, erecta, 20—40 cm alta; rhizomate valde abbreviato; ‚radieibus filiformibus, flexuosis, gracilibus, glabris; pseudobulbis cylin- draceis compressis vel anguste oblongoideis, unifoliatis, 1,5—3 cm longis, medio fere 5—8 mm latis; folio erecto-patente vel suberecto, oblongo- ligulato vel oblongo, obtuso, 9—14 cm longo, medio fere 2,7—3 cm lato, coriaceo; inflorescentiis gracilibus, erectis, pedunculo tereti, vaginulis paueis dissitis obsesso, 11—26 cm longo, racemo sublaxe pluri-vel multi- floro, usque ad 15 cm longo, interdum ramulo donato; bracteis oblongis, apieulatis, erecto-patentibus,' ovario pedicellato 3—4-plo brevioribus; floribus in genere vix inter mediocres, erecto-patentibus, glabris; sepale intermedio oblongo, breviter acuminato, 8,5 mm longo, lateralibus in laminam lanceolato-oblongam, acutam, concavam, calcaratam, 8,5 mm longam connatis, calcare deflexo, leviter eurvato, cylindraceo, obtusiusculo, 1,2 cm longo, medio 2,25 mm diametiente; petalis oblique ovato-ellipticis, acutis, 9,5 mm longis, infra medium 5 mm latis; labello e ungue oblongo, infra medium utrinque in lobulum triangulum obtusuni dilatato in laminam reniformem, antice profunde excisam cum apiculo interjecto abrupte expanso, superne basi carina unguem paulo superante ornato, 1 ‚3 cm longo, -supra medium 1,2cmlato, unguem 5 mm longo, infra medium 3 mm lato, appendicibus basilaribus filiformibus, apicem versus minute papillosis, 1, 1 em longo; columna crassiuscula, recta, 4 mm alta; ovario pedicellato, ‚gracili, glabro, 1,6 cm longo. k Caucea: ce. 1500 m. — M. Madero. Br In der Form der Lippe mit dem seitlich unterhalb der Mitte ver- ‚breitertem Nagel steht die Art der zentralamerikanischen €. rosea Ldl. ‚am nächsten, ist aber kräftiger als diese mit dickeren aufrechten Blüten- Eetten, breiteren Petalen und breiterer Lippenplatte. i Comparettia pulchella Schltr., nov. spec. N Epiphytica, graecilis; rhizomate valde abbreviato; radicibus fili- Zormibus, elongatis, gracilibus, glabris; pseudobulbis eylindaceis, paulo —4-) ramosis, pedunculo compresso c. 6—7 cm | longo, pamitulae ramis more generis valde abbreviatis, dense plurifloris; bracteis lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato paulo brevioribus; floribus in ramis paniculae succedaneis, in genere inter majores, appendice labelli excepta glabris; sepalis recurvis, c. 8 mm longis, intermedio oblongo- lanceolato, acuto, lateralibus oblique latioblongis, acuminatis; ‚petalis recurvis, oblique oblongis, subacuminatis, quam sepala subaequilongis; 4 labello sessili, peralte 3-partito, basi appendice magna ineurvula e basi tereti in partitiones 2 oblique oblongas, subbilobulatas, concavulas _ exeunte, 5 mm longa ornato, supra basin margines versus gibbis 3 oblique conieis obtusis aucto, segmentis lateralibus adscendentibus y lineari-faleatis, obtusis vix 5 mm longis, intermedio decurvulo, anguste lineari, apice ineurvulo obtusiusculo, 7,5 mm longo; columna gracili, e 6 mm alta, rostello perlongo, arcuato-porrecto; ovario pedicellato glabro, pedicello incluso c. 1 cm longo. | | | Antioquia: Zwischen San Matias und Carolina, 1800 m. — F. Be: Lehmann no. CLXIV, Sept. 1884. - Eine reizende, morphologisch überaus interessante Pflanze, welche | mit R. Wallisii. (Bchb. £.) Schltr.'am nächsten verwandt ist, sich aber | durch die Form des Lippenanhängsels und durch das Labellum selbst F | gut unterscheidet. Die Säule mit dem langen, leicht gebogenen Rostellum © erinnern unwillkürlich an einen Ibis-Kopf. | Sphyrastylis Schltr., nov. gen, cu 'Sepala patentia, ligulata, obtusa, concavula, extus nervo mediano carinata. Petala erecto-patentia oblique obovato-cuneata, obtusissima, quam sepala subaequilonga sed manifeste latiora. Labellum sessile con- cavum circuitu oblongo-quadratum, antice retuso-truncatissimum, medio marginibus utringue sublobulato-plicatum, infra medium leviter excava- 7 tum, carnosusulum, quam sepala et petala manifeste brevius. Columna erecta, gracilis, apoda, apice maleoliformi-inerassato producta, brachiis” oblongis, obtusis, porrectis; clinandrio humili, emarginato; rostello lato, " porrecto, antice exciso. Stigma verticale angustum, excavatum. Ovarium pedicellatum minute papilloso-pilosum. _ | | ' Planta pusilla, epiphytica, habitu Oberoniam in mentem revocans; radieibus filiformibus, flexuosis, elongatis, glabris; caule abbreviato, dense 6-foliato, erecto; foliis equitantibus, carnosis; inflorescentia ad basin” caulis in axillis folii infimi nata, adscendente, subdense multiflora; bracteis" i Grmihepi eilibos, | Species singula adhuc nota, Colombiae indigena. | Das vorliegende Material ist leider nicht ganz perfekt, da z. T. das Rhizom und die Blattspitzen fehlen, außerdem aber an den spärlichen I Blüten” keine Anthere und Pollinarien mehr zu finden waren. Die Gattung ist aber sowohl in der Tracht wie in der Struktur der Blüten so charakteristisch, daß ich glaubte, es dennoch wagen zu a Br ‚sie zu beschreiben. | Es scheint mir wenig Zweifel zu herrschen, daß wir es mit einem ; sehr charakteristischen, neuen Typus aus der Verwandtschaft von Ornitho- ‚cephalus zu tun haben, der sich besonders durch die Lippen und die Säule . ‚auszeichnet. Die letztere ist ziemlich schlank, oben "hammerförmig nach 3 vorn gestreckt, mit sehr niedrigem Klinandrium und auffallend breitem, vorn ausgeschnittenem Rostellum. Sphyrastylis oberonioides Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, c. 12—14 cm alta; rhizomate adscendente; bus filiformibus, flexuosis, glabris; caule abbreviato, 6-foliato; foliis equi- i tantibus, verosimiliter ce. 10 cm longis, supra basin 1 cm latis; inflorescentia 4 generis adscendente, pedunculo c. 2,5 em longo, racemo-subdense multi- ' floro c. 7 cm longo; bracteis patentibus oblongo-lanceolatis, ovarium aequantibus vel paulo superantibus; floribus parvulis, glabris; sepalis oblongo-ligulatis, obtusis, extus suberenulato-carinatis, 4 mm longis; petalis obovato-cuneatis, obtusissimis, c.5 mm longis, quam sepala mani- ; feste latioribus; labello concavo, generis, c. 2,75 mm longo; columna _ generis c. 2,5 mm alta; ovario Ben papilloso-pilosulo, eum pedi- g - cello c. 4 mm longo. Antioquia: — M. Madero. 4 Leider ist das Material ziemlich spärlich, doch immerhin Be 5 um die interessante neue Gattung festzulegen. E = Hoffentlich gelingt es bald, besseres Material dieser merkwürdigen h Pflanze zu erhalten. Ornithocephalus Lehmanni Schltr., nov. spec. 5 Epiphytieus, pusillus c. 7 cm altus; radieibus filiformibus, flexuosis, | _ graeilibus, villosis, foliis 8—10, erecto-patentibus, equitantibus, subfalcato- % Jinearibus, acutis, 4—6 cm longis, 3,5—5 mm medio latis, carnosis; in- _ florescentiis suberectis, ex axillis foliorum, sublaxe 6—-10-floris, usque | 'supra basin floriferis, 2,5—34 em longis; bracteis patentibus, ovatis, | "apiculatis, dorso carinatis, ovario subaequilongis; floribus in genere inter minores, glabris; sepalis reflexis, oblongis, concavulis, apieulato-acuminatis, 13* 196 Scheuer u: N Se 2,75 mm longis, later alibus obliquis; petalis erectis, e ungue brevi in late flabellatis, margine subcrenulatis, uninerviis, 3 mm longis, supra medium 3 mm latis, glabris; labello decurvo, supra basi 3-lobo,' 4 mm: longo, inter apices loborum lateralium 3,5 mm lato, lobis Iateralibus | erecto-patentibus oblique ellipticis, obtusis, concavulis, intus dense et minute papillosis, intermedio lıgulato, acuminato, lateralibus fere e 3-plo longiore, apicem versus marginibus subdenticulato, uninervio, glabro; columna brevi, glabra, rostello elongato, curvato; ovario pedicellato clavato, glabro, triquetro, costis sulcato, De In e. 3 mm longo. | Antioquia: Santa Rösa. — F. C. Lehmann no. 1657, Juli 1882. Durch die Form des Labellums ist diese Art, welche dem ©. xiphochilus Schltr. aus Costa Rica am nächsten steht, gut ee zeichnet. | . Telipogon eaueanus Schltr., nov. spec. Epiphyticus, humilis, c. 10—12 cm altus; rhizomate valde abbre- ' viato; radieibus crassis, flexuosis, lueidis, albidis; caule valde abbreviato; - foliis. 4-5, erecto-patentibus, oblongis vel ligulato-oblongis, apieulatis, E basin versus sensim paululo angustatis, glabris, carnosulis, 25—35,cm "longis, medio vel supra medium 6—8 mm latis; scapo erecto, strieto, peduneulo ut videtur angulato, evaginato, racemo brevi, pauci- (2—3-) floro; bracteis oblongis, acuminatis, ovario pedicellato fere 3-plo breviori- - bus; floribüus in genere satis magnis, speciosis, erecto-patentibus; sepalis. lanceolatis, acuminatis, 3-nerviis, 1,4 cm longis, lateralibus obliquis, extus alte carinatis; petalis patentibus, late et oblique obovato-rotundatis, E breviter et obtuse subapiculato-acuminatis, intus papillosis, nervis 7 quo- | rum nonnulli dimidio superiore dichotomis pulchre pictis, 1,6 em longis,. supra medium 1,4 cm latis; labello subreniformi-suborbiculari, antice perlate triangulo-subacuto, callo semilunari apieulato, setoso-ciliato ima basi donato, nervis 21 pulchre piceto, ima basi setosa excepta glabro, 1,4 cm longo, medio fere 1,6 cm lato; columna brevi, erassa, dorso dense setis subulatis obtecta, facie dense et breviter papilloso-puberula, rostello- 4 erecto, subulato, satis magno; ovario triquetro, glabro, pedicello brevi . carnoso incluso 1,7 em longo. Oauca: Auf Bäumen in dichten Wäldern auf dem Para von Guanacas, Central-Andes von Popayan. 3000-3600 m. — F. C. Leh-. mann no. 6030, blühend Februar—März. | 4 . Die Pflanze ist von Kränzlin im Berliner Herbar als T. andicola Rehb. f. bestimmt worden, von diesem abzy durch kleinere Blüten, die Form der Petalen und das nur am Grunde behaarte, sonst kahle Labellum mit 21, mit Ausnahme des Mitteinervs paarweise angeordneten Nerven 197 ”n Telipogon gracilis Schltr., _ Terrestris, erectus, 20—35 cm altus; radieibus filiformibus, flexuosis, . glabris; caule sjmplici vel subsimplici tereti, bene foliato, usque ad 7 cm longo, c. 3 mm diametiente; foliis erecto-patentibus patentibusve, anguste ; lanceolatis, acutis, 2—3 cm longis, infra medium usque ad 6 mm latis, 3 marginibus revolutis; scapis gracillimis, laxe 3—6-floris, usque ad 28 cm e longis, pedunculo rigidulo, tereti, vaginulis 1—2 arcte' amplectentibus, E parvulis obsesso; bracteis ovalibus, apiculatis, -ovario pedicellato pluries brevioribus, erecto-patentibus; floribus in genere vix inter majores, sub- erectis; sepalis lanceolatis, acuminatis, 1,2 em longis, glabris, intermedio trinervio, lateralibus obliquis, uninerviis, extus acute et alte carinatis; petalis oblique et late rhombeo-ovatis, acuminatis, margines versus mar- ginibusque papilloso-puberulis, 1,8 cm longis, 1,3 cm latis, 7-nerviis; labello flabellato-reniformi, 'antice late triangulo, obtusiusculo, basin versus ‚papilloso-puberulo, superne basi calloso-incrassato, nervis c. 5 ornato, 1.6 em longo, supra basin 2,3 cm lato; columna mediocri, teretiuscula, rostello subulato excluso c. 5,5 mm alta, dense pilosa; ovario pedicellato . gracili, glabro, c. 1,6 cm longo. Antioquia: ce. 2500 m. — M. Madero. Die Art dürfte am’ besten dem T. angustifolius H. B. et Kth. zur - Seite gestellt werden. Sie zeichnet sich aus durch üppigeren Wuchs, 1 d u Blüten, die suffallend zugespitzten Petalen und die breite Form des Labellums. nov. spec. u are ‘ ! r . Telipogon Lehmannii Schitr., nov. spec. Epiphyticus ( ?),erectus, 7—11 cm altus; rhizomate valde abbreviato; k radieibus filiformibus, flexuosis, albidis, glabris; caule subnullo; foliis =>: erecto-patentibus vel suberectis, linearibus, acutis, carnosis, glabris, - marginibus (exsiccatione ?) revolutis, basin versus sensim paulo angustaüis, 3545 em longis, medio fere usque ad 4 mm latis; racemis erectis, - 2 3-floris, peduneulo ut videtur 3-quetro, 4—5 cm longo, glabro, evaginu- - Jato, rhachi brevi; bracteis lanceolatis, acuminatis, ovario 2—3-plo breviori- _ bus; floribus in genere satis magnis, erecto-patentibus; sepalis anguste F - lanceolatis, acuminatis, glabris, extus nervo medio carinatis, 1,5 cm longis, Jateralibus obliquis, extus alticarinatis; petalis oblique rhombeo-rotundatis, # breviter acuminatis (subapiculatis) 11-nerviis, glabris, 1,7 em longis, medio Ba fere 1,4 cm latis; labello suborbieulari, apieulato, basi minute papillosa [ ‚excepta glabro, ima basi callo parvulo semirhombeo, humili ornato, nervis ir 19 pulchre pieto, nervulis anastomosantibus pauceis hinc et inde aucto, I. 72 hr. x h a “> rk ni; L l w Br, AN ® er ER A 198 | N ‚ R. Schlechter. 1,65 mm longo, medio fere 1,3 cmlato ; columna brevi, antice stigma versus. ampliata, dorso setis subulatis obteceta, antice minute papillosa, rostello- subulato satis longo; ovario triquetro, glabro, pedicello ineluso c. 2cm longo. | | Fey »t 3. Cauca? —— ohne nähere De — F.C. Lehmann "no. 10006. pe Art dürfte mit T. polymerus Behb. f. von: Antioquia (Frontino) , am nächsten verwandt sein, besitzt aber auf den Petalen und-der Lippe nicht ganz so viele Nerven wie jener. Die Blütenfärbung scheint gelblich zu sein mit braunroten Nerven am Grunde der Petalen und das Labellum braunviolett getuscht. Sehr charakteristisch für eine Art dieser Verwandt- schaft sind die schmalen Blätter. _ Telipogon pastoanus Schltr., nov. spec. | Epiphytieus, erectus, 5—11 cm altus; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris, albidis; caule subnullo; foliis 3—4, erecto-patentibus, ligulatis, acutis, basin versus sensim paulo an- gustatis, 3—5,5 cm longis, medio fere 5—8 mm latis, glabris; inflorescentia erecta, 2—5-flora, pedunculo ut videtur angulato, evaginulato, usque ad 7. cm longo, rhachi brevi; bracteis ovatis, subacutis, dorso carinatis, ovario 'pedicellato 3—4-plo brevioribus; floribus in genere mediocribus, erecto- patentibus; sepalis lanceolatis, acuminatis, dorso nervo-medio carinatis, 1,7 .em longis, lateralibus obliquis; 'petalis oblique rhombeis, breviter 'acuminatis, glabris, nervis 11 pulchre brunneo-striatis, 1,7 em loneis, ‚supra medium 1,3 cm latis; labello suborbieulari, breviter apiculato, superne basin versus minute papilloso, 1,3 cm longo, medio fere 1,5:.cm : lato, ima basi callo cordato-triangulo humili, setulis violaceis obsesso ornato, nervis 19 pulchre brunneo-striato; columna brevi, dorso setis violaceis subulatis dense obtecto, antice dense et breviter puberulo, rosteilo erecto, subulato, satis magno; ovario triquetro, pedicello incluso c. 1 sem longo glabro Cauca: An Bäumen um Piquifique am Galera bei Pasto, 3000 m ü. M. — F. C. Lehmann no. 6875. N In den Blütencharakteren erinnert die Art an T. caucanus Schltr., doch sind die Blüten kleiner, die Petalen mehr zugespitzt und kahl und die Lippe kürzer. Es ist mir nicht gelungen, die Art mit irgendeiner der bisher sonst beschriebenen zu identifizieren. Nach den Leh- manns sind die Blüten „gelb und braungestreift‘ Telipogon venustus Schltr.. nov. spec. Terrestris ( ?), suberectus, 20—40 cm altus; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus suberectis, simplieibus vel parum ER Beschreibungen neuer Arten. N en -.199 ramosis, teretibus, bene foliatis, c. 3 mm diametientibys; foliis erecto- patentibus, oblongis vel ligulato- oblongis, obtusiusculis, 1,3—2 cm longis, glabris, apicem versus margine subdenticulatis, ‚usque ad 7 mm latis; SR; a je . B. scapis erectis, laxe 5—11-floris, racemo incluso usque ad 22 cm longis, "p>duneulo gracili, rigidulo, tereti, medio vaginula parvula amplectente . donato; bracteis erecto-patentibus, elliptieis vel oblongis, apiculatis, ovario - pedicellato dimidio fere brevioribus; floribus in genere inter minores, glabris; sepalis oblongis, obtusis, 7 mm longis, lateralibus obliquis, extus earinatis; petalis obliquis; suborbiculari-elliptieis, apieulatis, c. 11-nerviis 9 mm longis, medio fore 6 mm latis; labello obovato, obtuso, basi callo teiangulo obtuso giabro ornato, 8,5 mm longo, supra medium 5,5 mm lato, 11-nervio; columna brevi, glabra, crassiuscula, rostello excluso 2 mm alta; ovario pedicellato, glabro, c. 8 mm longo. Cauca: c. 2500 m. — M. Madero. Äußarlich erinnert diese schöne Pflanze an T. Benedicti Rehb. £., mit dem sie auch die verhältnismäßig kleinen Blüten gemein hat. Auf- ‚fallend ist aber, daß bei unserer Art die Blüten vollkommen kahl sind, sogar ander Säule. Sehr charakteristisch ist ferner die Form des Labellums. % Die Blüten scheinen bräunlich violett gewesen zu sein mit dunkel- ‚violetten Adern auf den Petalen und dem Labellum. 5 Loekhartia hologlossa Schltr., nov. spec. n. | Epiphytica, erecta, c. 30 cm alta; radicibus flexuosis, tenuibus, glabris; rhizomate valde abbreviato; caulibus simplieibus, per- x « dense foliatis, gracilibus; foliis suberectis, equitantibus, lineari-lanceolatis, acutis, subfalcatis vel suberectis, 3—4 cm longis, supra basin 5—6 mm latis; inflorescentiis axillaribus versus apicem caulis, abbreviatis, pauei- TREE MT - (A—2-)floris, pedunculo perbrevi; bracteis ovatis, apiculatis, ovario pedicellato paulo brevioribus; flore in genere inter minores, glabro; sepalis. oblongis, apiculatis, 4 mm longis, extus carinatis, 5-nerviis, lateralibus "obliquis; petalis oblique subquadyatis, obtusissimis, 5 mm longis, medio e we 3,5 mm latis; labello ovato-subquadrato, apice breviter exciso, indiviso, margine suberenulato-irregulari, callo depresso lanceolato marginibus tantum libero, apice libero obtusiuscule acuminato adscendente, medio intus ‚verruculoso e basi usque in medium laminae decurrente ornato, ® basi truncato-rotundato, 5 mm longo, supra basin 4,5 mm lato; columna _ perbrevi, alis falcato-ovatis, apice obtusiusculis, basi rotundatis, clinan- drium paulo superantibus, clinandrio dorso crenulato; ovario pedicellato, glabro, e5 mm longo. Cauca: c. 1300 m. — M. Madero. Durch die Form des Labellums und die eigenartige Struktur der _ Schwiele ist diese Art recht gut gekennzeichnet. 200 2 R. Schlechter. | \ \ Torkhanis unicornis Schltr., .nov. spec. Epiphytica, erecta, 20—25 cm alta; caulibus erectis, simplieibus, | dense foliatis, vaginis foliorum omnino obtectis, paulo compressis, c. 4 mm | latis; foliis erecto-patentibus vel suberectis, equitantibus, linearibus, acutis, 5—6,5 cm longis, supra basin 5—6 mm latis; inflorescentiis versus | apicem caulis axillaribus, abbreviatis, dense 4—6 floris, pedunculo brevi, vix 5 mm excedente, rhachi usque ad 1 cm longa; bracteis subereectis, oblongis, acutis, striatis, ovario pedicellato ferere aequilongis; tloribus | verosimiliter succedaneis, in genere mediocribus, glabris; sepalis oblongis \ obtusis cum apiculo, concavis, c. 7 mm longis, lateralibus obliquis; petalis sessilibus, oblique ovalibus, obtusis, c. 8,5 mm longis, quam sepala multo latioribus, 5,5 mm latis; labello quadrato-ovato, antice rotundato, breviter | exciso, indiviso, basi late truncato, marginibus integro, 7 mm longo, infra medium 6 mm lato, infra apicem 5 mm lato, callo ligulato, concavo apice | marginibusque libero in apicem corniformem breviter subulatum adscen- | dentem producto, e bası usque in medium decurrente; columna perbrevi, alis magnis, oblique oblongis, obtusis, margine exteriore leviter crenulatis; | ovario, pedicellato, gracili, glabro, e. 8 mm longo. Cauca: Cali-Westcordillere, 1500—2000 m — F. €. Lehmann no. 3290, August 1883. > 7 Ohne Zweifel liegt hier eine nahe Verwandte der L. hologlottis Schltr. vor und bei Vergleich der beiden Analysen könnte man wohl geneigt sein, beide für identisch zu erklären; bei Vergleich der beiden Exemplare schwindet aber jeder Zweifel darüber, daß beide als getrennte Arten zu betrachten sind. Die Blätter sind bei L. unicornis Schltr. bedeutend länger, ‘die Brakteen ganz anders gestaltet, die Blüten bedeutend kleiner mit | schmäleren Se und kürzer ee Kallus als bei Z. hologlottis Schltr. Epiphytica, erecta veladscendens, 10—15 em longa; caulibus simpliei- . bus, dense foliatis, vaginis foliorum compressis omnino obtectis, c.4 mm) Diehaea acuminata Schltr.,:nov. spec. latis; foliis patentibus, oblongis, oblique et breviter acuminatis vel apicu- latis, 1,6—2 cm longis, medio fere 6,5—8 cm latis; inflorescentiis axillaribus, brevibus, unifloris, pedunculo folii vaginam haud excedente ; bractea ovata, acuminata, ovarium breve plus duplo superante; flore in genere mediocri, glabro, erecto; sepalis ovato-lanceolatis, longius acuminatis, 3-nerviis, 6,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique :lanceolatis, longius acuminatis, 3-nerviis, quam sepala paululo brevioribus; labello e basi longius cuneato-ligulata in Jaminam sensilunatam, apiculatam, concavanı supra medium .abrupte dilatato, auriculis lateralibus. retrorso-divari - cantibus, tehuibus, subulato-acuminatis, toto c.5 mm longo, inter apices \ Il. Beschreibungen neuer Arten. 3 Eh 201 auricularum 4,5 mm lato; columna pro genere graciliore, c. 3 mm longa, _ elinandrio amplo, ligula infrastigmatica brevi; ovario breviter eylin- draceo, dense appendieibus subulatis obtecto, c. 3 mm longo. Cauca: Auf der West-Kördillere bei Pasto, 1000—1200 m. — PER: Lehmann no. 18, Juli 1880. Vor den zen Arten dieser Verwandtschaft ist die vorliegende durch die ziemlich lang zugespitzten Sepalen und Petalen und die ver- ‚hältnismäßig schlanke Säule ausgezeichnet. 5 « | Dichaea camaridioides Schltr., nov. spec. Epiphytica, usque supra 15 cm longa, verosimiliter lern vel ad- scendens; caulibus simplieibus, dense foliatis, vaginis foliorum minute papilloso-ciliolatis, compressis omnino obtectis, 3—4 mm latis; foliis patentibus, linearibus, acutis, illa Oamaridis brevifolii Ldl. in mentem revocantibus, glabris, 2,8—4 cm longis, medio fere 4,5—6 mm latis; in- florescentiis axillaribus, abbreviatis, unifloris, peduneulo folii vaginam haud excedente; bractea ovali, acuminata, ovarium breve plus dupio superante: flore in genere mediocri, glabro; sepalis oblongis, acuminatis, 3-nerviis, 6,5 mm longis, margine minute papilloso-ciliolatis, lateralibus obliquis; petalis oblique oblongo-ligulatis, acuminatis, uninerviis, quam sepala paululo brevioribus sed angustioribus; labello e basi late obovata in Jaminam semilunatam, breviter acuminatam, concavam dilatato, auri- - eulis lateralibus retrorsis, anguste falcato-oblongis, obtusis, toto 5,5 mm longo, inter apices auricularum 5,5 mm lato; columna brevi, erassiuscula, Be 3, 5 mm alta; ovario breviter eylindraceo, dense appendicibus subulatis, - patentibus obtecto, c. 3 mm. longo. F Antioquia: Zwischen Santo Domingo und Yolombo, 1800 m. — - F.C. Lehmann no. 4259, September 1884. e | . In der Tracht, ende durch die linealischen spitzen Blätter er- Dr die Art an gewisse Oamaridium-Arten, z. B. C. brewfolium Lal. Sie ist unter den Spezies, welche ein mit Weichstacheln besetztes Ovarium haben, kenntlich durch die kurz papillös bewimperten Blattscheiden, die En. und Petalen sowie durch die Form des Labellums. I: Ä Dichaea Lehmannii Schltr., nov. spec. Epiphytica, patula, pluricaulis, 15—25 em longa; radieibus fili- formibus, flexuosis, glabris; caulibus fasciculatis, gracilibus, arcuatis, | teretiusculis, dense foliatis, vaginis foliorum imbricantibus omnino obtectis, j 2 mm diametientibus; foliis articulatis, anguste linearibus, acutis, falcato- patentibus, 2,5—3 em longis, medio fere 1,5—2 mm latis, tenuibus, glabris:; "inflorescentiis singulis, unifloris, pedunculo gracili, brevi, basi pauci- vaginulato, vix 5 mm longo;, bractea e basi cucullato-ovata, acuminata, 202 i | R. SShleahten: ovarium breve multo superante; floribus in genere vix inter mediocres, illis D. graminoidis Ldl. vix aequimagnis, glabris, sepalis oblongis, acumi- natis, 6 mm longis, lateralibus obliquis, intermedio paulo latioribus; petalis | oblique oblongo-ligulatis, acuminatis, 4,5 mm longis; labello e ungue brevi, mox lati-cuneato in laminam semiorbicularem, obtusam, latere utrinqgue basi perbreviter et obtuse auriculatam, concavulam expanso, ima basi (unguis) calloso-incrassato, toto, 4,5 mm longo, laminae basi e. 3,5 mm lato; columna pro genere graciliore, vix 2 mm longa, apicem versus paululo dilatata, ligula infrastigmatica brevi, triangula, obtusa, subereeta; ovario sessili, perbrevi, appendicibus subulatis dense murieu- lato, vix 1,5 mm longo. Antioquia: An Bäumen in den oberen Randbeständen der Berg- | savanne um Frontino, 1300—1700 m. — F. C. Lehmann no. Tan) September 1891. Von der verwandten D. humslis oe und D. hamata Bolfe ist die vorliegende Art durch das Labellum spezifisch gut unterschieden. Nach dien Angaben von Lehmann sind die Petalen und das mittlere Sepalum weiß, die seitlichen Sepalen auf weißem Grunde karmesinrot gefleckt, die Lippe lilarot. . Dichaea Selaginella Schltr., nov. spec. Epiphytica, deeumbens, usque ad 20 cm longa; radicibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus flexuosis, teretiuseulis, perdense foliatis, parum ramosis, c. 1,5 mm diametro; foliis patentibus, oblongo- lanceolatis, acutis, leviter tortis, margine ciliatis, apicem versus denticulato- ciliatis, subtus carinatis, 5,5—7,5 em longis, infra medium usque ad 2,5 mm | latis; infloresceentiis axillaribus, unifloris, pedunculo gracili, glabro, .c. &-6 mm longo; bractea latiovata, acuminata, ovarium verosimiliter excedente; flore in genere mediocri, erecto; sepalis oblongoligulatis, acutis, extus sparsim verruculoso-muriculatis, 7 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulato-oblongis, valde acutis vel breviter acumi- natis, glabris, quam sepala subaequilongis; labello e ungue supra basin utringue minute et obtuse auriculato in laminam perlate anchoriformem, antice in apicem oblongo-ligulatam, obtusam, recurvam producto, c..7 mm longo, inter apices laterales 6 mm lato, segmentis lateralibus lineari- faleatis, obtusis, toto glabro, nudo; columna brevi, crassiuscula, in speci- minibus nostris jam incrassata; capsula oblongoidea, dense appendieibus. subulatis muricata, ec. 9 mm longa, medio fere 6 mm diametiente, | -Cauca: — M. Madero. Eine zierliche Art, welche wohl am meisten an D. hystricina Behb. f. erinnert. In der Form des Labellums ist sie besonders charakteristisch | und keiner anderen wirklich ähnlich. In der Tracht gleicht die einer kriechenden Selaginela. [4 Ii. Beschreibungen neuer Arten. | 5905 Diehaea tenuifolia Schltr., nov spec. ar u ur Rs a; 4 E u 2 7 4 ® I = - Epiphytica, verosimiliter pendula; caulibus elongatis, dense foliatis- flexuosis, gracilibus, vaginis foliorum arcte amplectentibus omnino obtectis, 1—1,5 mm diametro; foliis reeurvo-patentibus, oblongo-ligulatis, acumina- tis, textura tenuibus, margine leviter undulatis, 1—1,3 cm longis, medio fere 2,5—-3,5 mm latis; inflorescentiis lateralibus, erecto-patentibus,. uni- = floris; pedunculo gracili, glabro, c.1,3cm longo; bractea ovata, acuminata, ovario paulo breviore; flore in genere mediocri, tenui; sepalis anguste oblongo-ligulatis, subacutis, basin versus angustatis, glabris, 3-nerviis, 1 em longis, lateralibus obliquis; petalis sepalis lateralibus bene similibus, | sed basi magis angustatis, 8,5 mm longis, glabris; labello e ungue oblongo, . basi abrupte angustato in laminam triangulo-semilunatam, acuminatam - abrupte dilatato, 7,5 mm longo, inter auriculas laterales obtusiusculas, _ recurvulas 5 mm lato, callo parvulo anguste oblongo in medio unguis - ornato; columna crassiuscula, 3,5 mm alta, ligula infrastigmatica -bilobu- lata, papilloso-puberula; ovario pedicellato glabro, cylindraceo, pedicello - ineluso ce. 3 mm longo; capsula oblongoidea, glabra, obscure verruculosa, 1,5 em longa, 7 mm diametiente. — Caucea: Kordillere von Pasto, 2000 m. — F. C. Lehmann no. 134, k Jul 1879. | | Schon durch dıe auffallend dünnen Blätter und die schlanken, ver- - hältnismäßig langen Blütenschäfte ist diese Art ausgezeichnet. Außer- dem aber besitzt sie in dem kahlen Ovarium und der Frucht ohne Weich- - stacheln ein sehr gutes Erkennungsmerkmal, ganz abgesehen von den 5 - Charakteren der ae Pachyphylium mierangis Schltr., nov. spec. ‚ Epiphyticum, erectum, ce. 12 cm altum; radieibus filiformibus, tlexuosis, glabris; caule strieto vel substricto, tereti, dense foliato, vaginis foliorum striato-nervosis, amplecetentibus omnino obtecto; 2,5—2,75 mm _ diametro; foliis patentibus, anguste oblongis, apiculatis, crasse carnosis, 1. subtus carinatis, 6,5—8 mm longis, medio fere ad 3,5 mm latis, glabris; inflorescentiis axillaribus, erecto-patentibus, folia haud excedentibus, pedunculo paulo compresso, vaginam folii paulo excedente, racemo ipso brevi, 3—4-floro; bracteis ovatis, extus carinatis, ovario duplo brevioribus; i floribus parvulis, glabris, erecto-patentibus, glabris; sepalis anguste ob- "longis, obtusiuseulis, carnosulis, uninervis, basi breviter connatis, extus acute carinatis, 3,5°mm longis, lateralibus obliquis; petalis | eum sepalis basi breviter connatis, oblique oblongis, obtusiusculis, | uninerviis, quam sepala paululo brevioribus; labello basi cum sepalis | breviter connato, oblongo, obtuso, tertia parte apicali deflexo, cae- terum erecto-patente, superne microscopice papilloso, supra medium 1 EM 3 ey En = F1 [2 & 2 v 204 R. Schlechter. lamellis 2 parallelis, brevibus, carnosulis, satis altis ornato, c. 3 mm. longo; columna brevi, 2,5 mm alta, elinandrio petaloideo-dilatata, apice truncato breviter 3- lobulata; ovario triquetro, pedicello ineluso- c. 3 mm longo. Cauca: c. 3000 m. — M. Madero. | | | | - Äußerlich ähnelt die Art dem P. Pastii Rchb. f. und P. Hartweyäi Rehb. £.; in den Blüten ist sie durch die Form des Labellums und die am Bud nicht gezähnelten Petalen unterschieden, außerdem sind bail ihr, wie bei einer ganzen Reihe anderer Arten, die Sepalen mit den Petalen | | Im Habitus gleicht die Art einem kleinen Angraecum, was mich und dem Labeillum am Grunde kurz verwachsen. veranlaßte, ihr den obigen Speziesnamen zu geben. Pachyphyllum mieranthum Schltr., nov. spee. - eh ek Lam a Epiphyticum, pusillum, erectum vel adscendens, usque ad 12 cm longum; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caule simpliei 'vel parum ramoso, dense foliato, tereti, vaginis foliorum amplectentibus, | striato-nervosis, margine ciliolato-dentatis omnino obtectis, vix 1,5 mm diametientibus; foliis falcato-patentibus, lineari-ligulatis, mucronulatis, carnosis, subtus carinatis, basi attenuatis, -3—4,5 mm longis, glabris; inflorescentiis axillaribus, apice nutantibus, pedunculo paulo compresso, 4 erecto-patente, 2—3 mm longo, racemo ipso abbreviato, 3—4- floro; bracteis ovatis, dorso carinatis, ovarium aequantibus vel paululo super- antibus; floribus in genere minutis, nutantibus, glabris; sepalis oblongis,’ obtusis, 1l-nerviis, basi breviter connatis, extus carinatis, carnosulis,| c. 1 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique oblongis, obtusis,. basin versus paululo angustatis, basi breviter cum sepalis connatis, quaı | sepala paululo brevioribus, textura tenuioribus; labello suberecto, oblongo-. linguiformi, subacuto, uninervio, basi cum sepalis breviter connato, al petala subaequilongo, medio callis 2 leviter divergentibus lamelliformibus, brevibus ornato; columna labelli dimidium paululo superante, clinandri petaloideo-dilatata, apice truncato obscure trilobulata; ovario pedicellat triquetro, c. 1,25 mm longo, glabro. E K Cauea: — M. Madero. Von allen bisher bekannt gewordenen hat diese Spezies’ die klein! sten Blüten. Sie erinnert äußerlich etwas an P. cristallinum Ldl., hat aber kleinere, kürzere Blätter und andere Blütenteile. Die ven wachsung von Sepalen, Petalen und Labellum ist hier eine kurze, aber durchaus deutliche. | - Pachyphyllum. Stuebelii Schltr., nov. spec. 4 Epiphyticum, erectum, ad 20 cm altum, simplex a subsimplex' eine alföeübne, flexuosis, glabris; caule rigidulo, subflexuoso, tereti, amplectentibus, margine superiore recurvulis omnino obtecto; foliis subtus carinatis, basi subrotundatis, 8—10 mm longis, medio fere 1 3,5—4,5 mm latis; inflorescentiis axillaribus, quam folia brevioribus, 23-floris, peduneulo paulo compresso, 6—7 mm longo; bracteis ovatis, acutis, dorso carinatis, ovario pedicellato plus duplo brevioribus; floribus llis P. Pastii Rehb. £. similibus et fere aequimagnis, glabris, nutantibus, Bei ovato-oblongis, subacutis, extus carinatis, 3,5 mm longis, lateralibus - obliquis quam intermedium altius carinatis; petalis oblique oblongis, apice triangulo- -acutis, margine minutissime serrulato-denticulatis, 3 mm longis, nervo medio extus carinato-incrassato; labello erecto, tertia parte anteriore ‘decurvulo, e basi elliptica,concava tertia parte anteriore oblongo-angustato, obtusiusculo, marginibus praesertim apicem versus minute serrulato- denticulatis, callis geminis breviter subulatis, obtusiusculis, parallelis in 'medio ornato, 3 mm longo, infra medium 1,5 mm lato; columna "brevi, elinandrio petalojideo, eucullato, superne leviter 3-lobulato incluso 3 mm alta, explanata apice 3 mm lata; ovario clavato triquetro, cum pedicello . 4 mm longo. ——_ Tolima: Volcan de Tolima, ae alto, über 4000 m. — A. Stübel no. 213, November 1868. sich aber durch den schlankeren Wuchs, die dunklen Blattscheiden, nickende Blüten, die deutlicher sezähnelten Petalen, das gezähnelte La- dellum von anderer Form und die beiden pfriemlichen, nicht wie bei . Pastii Rchb. f. kurz lamellenförmigen Lippenschwielen. Campylocentrum eolombianum Schltr., nov. spec- Epiphyticum, verosimiliter patulum, habitu & Kuntzei Cogn. simile; c icibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caule simplici, bene foliato, vaginis foliorum arcte amplectentibus, striato-nervosis omnino obtecto; foliis erecto-patentibus, oblongis vel ligulato-oblongis, inaequa- liter et obtusiuseule vel obtuse bilobulatis, basin versus paululo angustatis, lkoriaceis, 5— 7 cm longis, medio fere 1,4—1,9 cm latis; racemis lateralibus, |patentibus, usque ad basin floriferis, dense multifloris, secundis, 1,5—3 cm ongis; bracteis deltoideo-ovatis, apiculatis, ovario brevioribus; floribus | arvulis, illis ©. stenanthi Schltr. similibus, erectis; sepalis ligulatis, ob- | usiusceulis, 5-nerviis, extus praesertim basin versus sparsim papillosis, li termedio 4,5 mm longo, lateralibus, obliquis, 5,5 mm longis; petalis sblique ligulatis, subacutis, sepalo intermedio subaequilongis, 3-nerviis; |abello e basi semioblonga, 7- -nervia in tertia. parte basilari trilobo, petalis 205 ubdense foliato, c. 3 mm diametiente, vaginis atratis, striato-nervosis, | patentibus, oblongis, mucronulatis, margine muriculato-ciliatis, carnosis, Die Art ist nahe verwandt mit P. Pastiüi Rehb. f., unterscheidet. RE re bifido: ovario o eyndnnene, Dh ne papilos, \ vix “ mm Pr longo, curvato. | | a Cauca: e. 800 m. — M. Madero. Bey In der Tracht erinnert die Art an = I Cogm. in den Inflo unterschieden. | Er e EPs Gattungen und Arten. 1. Phragmopedilum Rolfe. in Orch. Rev. TV (1896), p. 330. eaudatum Roife, in Orch. Rev. IV (1896), p. 330. Cypripedium caudatum Ladl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 531. 'Selenipedium caudatum Bchb. f., in Bonpi. II (1854), p. 116. Paphiopedilum caudatum Pfitz., in Engl. Jahrb. XIX (1894), p. 41. Cauca (?) | var. Lindeni Bth., in Journ. Linn. Soc. XVII (1881), p. 360. Cypripedium Lindeni v. Houtte, Fl. Serres XVIII (1870), p. 155. Uropedium Lindeni Läl., in Orch. Lind. (1846), p. 28. Cypripedium caudatum Ldl. var. Uropedium Kränzl., Gen. et Spee. Orch. I (1897), p. 50. Nord-Santander. var. Warszewiezianum Veitch., Man. IV, p. 61. Cypripedium Warszewiezianum Rehb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p 692. Selenipedium Warszewiczianum Roehb. f., in Bonpl. II (1854), p. 116. | - Paphiopedilum Warszewiezianum Pfitz., in Engl. Jahrb. XIX 2. P. (1894), p. 42. „Colombia“. longifolium Rolfe, in Orch. Rev. IV (1896), p. 330. Oypripedium longifolium Rchb. f. et Warsz., in Bot. Ztg. X (1852) p. 690. | | Selenipedium lonyifolium Rehb. f., Xen. Orch. I (1858), p. 3. Paphiopedilum longifolium Pfitz., in Engl. Jahrb. XIX (1894), p. 41. 3:7: 5. H. 6. H. ' Habenaria arvensis Bodr. Orch. Nov. I u, p. 163. 7:H: s.H. EL. ER Re RM ER Pa 3 ” ee Fr R. Schlecht. Be 5 ar. Selgnipedium Reichenbachii Eudres ex Gardn. se (1 so) p- 2 ‘Cauca (?). n bes var. gracile Rolfe, in Gardn. Öhron. (1890), 11. pP. 129. ; ‚Selenipedium. grasile Dubois, Cyprip. (1889), p- 136. a . amalfitana Lehm. et Kränzl., in Engl. Teheh VxI as) p. 113. . armata Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 10. . eaueana Schltr., supra Ir Bl, P.-37- . Cogniauxiana Kränzl., Gen. et Spec. Orch I [ (1808) p. 463. C'ypripedium gracile Veitch, Man. IV (1894), p. 65. Antioquia (?). var. Roezli Veitch, Man. IV (1894), p: 66. O'ypripedium Roezli Regel, in Gartenfl. (187 3) P- 97. Selenipedium Roezli Rchb. f., in Gartenfl. (1871), p. 68, t. 714. Paphiopedilum Roezli Pfitz., in Engl. Bull XIX (1894), p. 2 3 Cauea; Antiogquia. 3 Schlimii Rolfe, in Orch. Rev. IV (1896), p: 330. ® Selenipedium Schlimit Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 277. C'ypripedium Schlimii Batem., in Bot. Mag. (1866), t. 5614. Paphiopedilum Schlimii Pfitz., in Engl. Jahrb. XIX (1894), p. 42. E Nord-Santander | E So Hahemarin Mrd. Spee. Pl. IV {1805}, p. 44. Antiogquia. „Colembia“ (ex Behb. £.). Cauca. Colombia (?). eonopsea Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 10. „Colombia“. | hexaptera Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1835). p. 316. Cauca (ex Kränzlin). latifolia H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spee. I er p. = Cundinamarca. Lehmanniana Kränzl., in Engl. Jahrb. XVI (1893), p. nr ! Habenaria Lehmanni Kränzl., in Engl. Jahrb. XVI (1893), p. 97. Cauca, Antioquia. | | | ; | £ linguieruris Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 10... Colombia. - “ | 209° gi Orch en Et u Bir a (1760), Dee “ in speciosa Poepp. et Eadl., Nov. Gen. 1 (1835), p. 44, - | \ : Cauca (ex Kränzlin). BE RAR, EL, E_ 11. MH. Mäderoi Schltr., supra (1920), p. 37. = Cauca: | = a ei. H. maxillaris La, in Hook. Journ. Bot. (1834), p. 5. ; Plalanthera Tolkos Brongn., Vog. La Coquil la ( B p. 194,t.38 B. | Antioquia (ex Kränzlin). £ 2. H. monorhiza Cogn., in Urb. Symb. Antill, vI (1909), p. 307. OR. Orchis monrhiza Sw., Prodr. (1788), p. 118. >r | ? 3 = ..Cauca (ex Kränzlin). | Be Ä | u H. parviflora Ldl., Gen. et Spec. Öcch (1835), p: 3l4. 3 Habenaria demerarensis Bchb. f., ex Schomb. F. et A. Br. Guin, Su (1848), p. 1123. Antioquia; Cauca (ex Krär azlin). Ä 15. H. setacea Ldl., Gen. et Spec. O:ch. (1835), ». 312. Be lechis (ex Kränzlin). | 16. H. setifera Ldl., in Ann. Nat. Hist. IV (1829), p. 381. n- -. » Magdalena; Antiogquia. > e; ha - 17. H. Smithii Schltr., supra (1920), p. 38. En: Magdalena. 18. H. trifida H. B. et Kth., Nov. Gen. ct Spec. I (1815), p..330. E Antiogquia. | 3. Monophyilorebis Schitr. supra (1920), p. 39. Eı. M. colombiana Schltr., supra (1920), p. 39. £ FOauca. 4. Pogonia Juss. | ; Gen.’ (1789), p. 65.. . Fi. P. acuminata Schltr., supra (1920), p. 40. b = Antioquia., 2 2. P. elegantula Schltr., iz (1920), p. 40. @ Cauca. 3 . P. Maderei Schltr., Supra (1920), 2. #l. Sr = Cauca. 1 2% Die Orchideenflora von Colombia. Fedd> Rep. Beih. VII. Bg. 14. 14 ce WR ; , ar . ’ 210 4. P. microstyleides Rehb. f., in Flora LXIX (1886), p. 54. 5. P. rosea Hemsl., Biol. Centr. Amer. Bot. III (1885), p. 304. 5. Sb. u DP amplexicaule Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1830). p. 52, .E. .EB . V. ealyeulata Schltr., supra (1920), p. 42. . V. eolumbiana Rolfe, in Journ. A Soc. XXXII (1896), p. 468. S ie . V. Methonieca Rehb. f. ct Warez, in Id 854), p. 97. . 9. planifolia Andr., Bot. Rep. (1808), t. 538. . Pompona Schiede, in Linnaca IV (1829), p. 573. ERBEN R. Schlechter, „Nova Granada“. Oleistes rosea LÄl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 410. Pogonia Moritziv Rehb, f., Xen. Orch. I (1854), p. 89. Magdalena. venusta Schltr., supra (1920), p. 42. Cauca. | ERS 5. Epistephium Kth. Syn. Pl. Aequin. (1822), p. 340. 91. _ Sobralia amplexicaulis Ruiz et Pav., Syst. Veget. a p. 233. Nord-Santander (ex Rchb. en) | elatum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. VI 1875), t. 682.; Antioquia. | Frederiei-Augusti Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 97. Nord-Santander. as. sessiliflorum Ldi., Orch. Lind. (1846), p. 26. | - Magdalena. | | 6. Vanilla Juss. ‚Gen. (1789), p. 66. Cauca. Magdalena. Antioquia. M yrobroma fragrans Salisb:, Parad. Lond. (1807), t. 82. Vanilla aromatica W., Spee. Pi. IV (1806), p. 121 (p. pt.). Vanilla mexicana Mill., Gardn. Diet. ed. 8, 1 (p.pt.), Vanilla satwva Schiede, in Linnaca TV (1829), p. 573. Vanilla silvestris Schiede, in Linnaea IV (1829), p. 573. Antioquia. Vanilla grandiflora Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 425. | Vanilla surinamensis Rechb. f., in Nederl. Kruid. Arch. IV (1859), 1 P..32]; Be “ ' m. Mkahlunzen‘ der Gattungen und Arten. Vanilla lutescens Mogq., ex Journ. 0 Imp. Hort. V (1859), p. 97, BrLE. Magdalena, Cauca. . V. Sprucei Rolfe, in Journ. Linn. Soc. XXXII (1896), p. 461. Caqueta. 7. Sobralia Ruiz et Pav. Prodr. I (1794), p. 120. . 8. antioquiensis Schltr., supra (1920), p. 43. Antioquia. . 8. aurantiaca Lind. et Rehb. £., in Bonpl. II (1854), p. 278. Nord-Santander. . 8. Cattleya Rchb. f., in Gardn. Chron. 141822), :p, 72. - „Colombia‘. . 8. ehrysantha Ldl., Fol. Orch. Sobr. (1854), p. 3. Nord- und Süd- Santander. . 8. densifoliata Schltr., supra (1920), p. 43. Antioguia. » . 8. diehotoma Ruiz. et Pav., Syst. Vers (1798), p. 232. Caitleya dichotoma Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 214, Nord-Santander (ex Rehb. f.). | . 8. exilis Schltr., supra (1920) p. 44. Cauca. Ss. fragrans Ldl,, in Gardn. Chron. (1853), p. 598. Nord-Santander. - 8. Lowii Rolfe, in Gardn. Chion. (1890) II, p. 378.“ Cauea. . 8. luteola Rolfe, in Kew Bull. (1898), p. 199. _ Colombia (?). . 8. Malmquistiana Schitr., in Orchis V. (1911), p. 39. „Colombia“. . 8. paludosa Lind., Cat. n. 6 (1851), p. 8. Cattleya paludosa Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 215. „Colombia“. .. 8. paradisiaca Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 811. Nord-Santander. . 8. rigidissima Lind., ex Rchb. f. in Bonpi II Ce p. 278, Nord- Sant ander. .14* 16. 17. 18. 13: . E. eolumnaris Rchb. f., in Walp. Ann, VI (1861), p. 483. . E. furfuraeeus Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 480. . E. ensatus Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 482. . E. grandiflorus Schltr., supra (1920), p. 45. . E. haematoxanthus Rchk. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 485. . E. kermesinus -Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 471. . E. Lindenii Rchb. £,, in Walp. Ann 91 (1861), p. 477. R. Schlechter. S. Roezlii Rchb. f., Xen. Occh, 11..(1873), p: 178. Cauca. AR DE $. rosea Pocpp. et Endl., Nov. Gen. et. Spec. I (1835), p. 54, t. 93. Sobralia Rueckeri Lind., ex Ldl. Fol. Orch. Sobr. (1854), p- 8° Nord- Santander. > - 8. Rueckeri Lind’ et Rohb f, ın Bonpl. M a p. 278. Cattleya Rueckeri Beer, Be Stud. Orch. (1854), p. 214. Nord-Santander. S. splendida Schltr., supra (1920), p. ie Cauca. Bar S. violacea Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 26. Maedalena. Y 8. Elleanthus Presl. ‚Bel. Haenk. I (1827), p. 97. Evelyna columnarıs Ldl., O:ch. Lind. (1846), p. 11. Magdalena; Nord-Santander. E. coriifolius Rchb. £., in Walp. Ann. VI (1861), p. 478. | Evelyna coriifolia Rehb. f., ex Ill. Hort. XXXI (1882), p. 51 . Magdalena. Evelynä furfuracea LÄl., O:ch. Lind. (1840. Rn. 12 2 ‘ Evelyna oeconomica Rchb. f. et Warsz.,in Bonpl. II (1854), p. 113. Nord-Santander. ER Eveliyna efsata Ldl., O’ch. Lind. (1846), p. 11. Masgdalena. | Cauea. Evelyna haematoxantha Rchb. f., ex Il. Hort. XXIX (1882), p. 15. Nord-Santander. Evelyna kermesina Ldl., O ch. Lind. (1846), p. 11. Tolima; Nord- Santander. Bvelyma Lind nii Rehb. f,, ex Ill. Hort. XXIX 41882), p. 15. Nord-Santander. 7 TER BE DD. o I na ID aA ze RR R BR EUR: Ihr Pi N ” } P BR wre Ir. Aufzählungen der eknieen und Arten. | 213 9. =. purpureus Rehb. £., in Walp. Ann. VI (sen), p. 478. Evelyna purpurea Rehb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 710. Columbia (?). 10. E. Smithii Schltr., supra (1920), p. 46, Magdalena. 9, Sertifera Ldl. et Rchb. £. in Linnaea XLI (1877), p. 63. ‚8. 'eolombiana Schltr., supra (1920), p. 46. Cauea. CH Pseudocentrum Ldl. in Journ. Linn. Soc. III (1859), p. 64. . P. sphaerocorys Schltr.., supra Eee p. 47. Caucea. Er sylvieolum Rchb. f., in Flora LXIX (1886), p. 548. „Colombia“. 11. Aa Rehb. f. ‚Xen. Orch. I (1854), p. 18. . A. eolombiana Schltr., supra er p. 48: Antioguia... v . A. denticulata Pu ., suUpIa 0203 p. 48. Cauca. . A. leucantha (Rchb. f.) Schitr., n. comb. | Altensteinia leucantha Rchbk. f., in Floıa (1886), p. 548. Colombia (?). . A. Maderoi Schltr., supra (1920), p. 49. Cauca. . A. nigrescens Schltr., supıa (19 en p- 49. Cauca. 12. Prescottia Ldl. in. Hk. Exot. Fl. II (1825), t. 115. 1: P. filiformis Schltr., supra (1920), 2.50: Cauca. 2. P. gracilis Schitr., supra (1920), p. ar - Antioquia. 3. P. longifolia Schltr., supra (1920), p. 51. P2 Antioguia. 214 BE -R. Schlechter. 4. P. Smithii Schltr., supra (1920), p. 52. Magdalena. 13. Gomphiehes Lal. Gen. et Spec. Orch. (1827), p. 9. | 1. G. alba Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 500- _ Cauca. 6. brachystachys Schltr., supra (1920), p. 52. Cauca. 3. @. caucana Schltr., supra (1919), p. 53. Cauca. | 2 4. G. hetaerioides Schltr., supra (1920), p. 54. Cauca. . &. laneipetala Schltr., supra (1920), p. 54. Cauea. 6. &. seaposa Schltr., supra (1920), p. 55. Cauca: Antiogquia.. > OT 7. 6. Traceyae Rolfe, in Kew. Bull. (1916), p. 72. „Colombia“. | | 8. 6. viscosa (Rchb. £.) Schltr., Orch. fl. Venez. (1919), p. 51. Stenoptera viscosa Rchb. f. in Bonpl. IV (1856), p. 211. Gomphichis goodyeroides Kränzi., in Engl. Jahrb. XXVI (1892), p. 500. | | | Cauca. 14. Pterichis Ldl. | Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 445. IP: een Schltr., supra (1920), p. 56. Antiogquia. | | | 2. P. habenarioides (Lehm. et Kränzl.) Schltr. n. comb. Goodyera habenarioides Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 499. | ; | Cauca. En 3. P. multiflora Schltr., in Engl. Jahrb. (1911), p. 389. Acraea multiflora Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 26. Magdalena. | ! 4. P. tomentosa Schltr., supra (1920), p. 56. Caucea. EIER Aufzählungen der Gattungen und Arten. 215 | ® 15. Craniches Sw. Prodr. (1788), p. 8. 1. €. antioquiensis Schltr., supra (1920), p. 57. Antiogquia. 2. 0. atrata Schltr., supra (1920), p. 58. 7 Cauea. Ä 3. €. brachyblephara Schltr., supra (1920), p. 58. > Cauca. | u 4. 6. eiliata Kth., Syn. PI. eh (1822), p. 324. 3 Ophrys linie H. B. et Kth., Nov. Gen. et ne I (1815), pP. 334, a a Antioquia: Cundinamarca (ex Kränzlin). 5. 6. eylindrostachys Schitr., supra (1920), p. 59. hr | Caucea. | | . Engelii Rehb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 19. Nord-Santander. 7. €. ovatilabia Schltr., supra (1920), p. 59. Antioguia. nr 8. C. parvilabris Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 27. | Nord-Santander. 9. 0. pastoensis Schltr. n. nom. | Goodyera Lehmanniana Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), Eh > p. 498. Cauca. 10. €. pleioneurä Schltr., supra (1920), p. 60. =. Cauea. 11. C. polyantha Schltr., supra (1920), ı p. 61. Cauca. | 12. €. polyblephara Schltr., supra (1920), p. 61. „ Cauea. | / 13. €. pyenantha. Schltr., supra (1920), p. 62. Cauca. | 14. €. stietophylla Schlir., supra (1920), p. 62. | Cauca. 16. Ponthieva R. Br. in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 200. ‚1. P. dieliptera Rchb. f., in Flora LXIX (1886), p. 548. „Nova Granada‘, 2. P. diptera Lind. et Rchb. f., in Beapl, I1 (1854), p. 278. Magdalena. . B. longiflora Schltr., supra (1920), p. 66. R. Schlechter. P. elata Schltr., ., supra 11920), P. 08 Cauca. . P. glandulosa R. Br., in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 201. | Neottia glandulosa Sims, Bot. Mag. (1804), t. 842. Ponthieva lancifolia A. Rich., in ER Fl. Cub. XI MER, p. 251, 87. | | Antioquia; Cauca. . P. maculata Ldl., in Ann. and Mag. Nat. Hist. XV (1845), P. 385. Cundinamarea. . P. Mandonii Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 18. ° Cauca (ex Kränzlin). . P. mieroglossa Schltr., supra (1920), p. 64. Cauca. P. Wallisii Rchb. £.. “ Linnaea XLI (1877), p. 101. Nord-Santander. FR 17. Hapalorchis Schitr. in Beih. Bot. Centrbl. XXXVIH, II (1920), p. 362, . H. longirostris Schltr., supra Sa p- 64. Cauca. . H. trilobata Schltr., supra (1920), p. 65. Cauca. 18. Brachystele Schltr, Sc | in Beih. Bot. Centrbl. XXXVIII, IT (1919), p. 370. Cauca. ‚19. Cyelopogeon Presl. N un. Ds Relig. Haenk. (1827, p.9. 4 bicolor (Ker) Schltr., in’ Beih. Bot. Centrbi. XXXVIIT, II (1920), pP. 385. Neottia bicolor Ker-Gawl., Bot. Bes. (1840), t. 794. | Spiranthes bicolor LAl., Gen. et Spee. Orch. (1840), p. 475. Gyrostachys bicolor O. Ktze., Rev. Gen: (1891), p. 664. = Magdalena? N | $ | €. elatus (Sw.) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXXVIIT, IT (1920), P. 387. ; S RR E _ Satyrium elatum Sw., Prodr. (1788), p. 119, | 217 er En Jacq., Ie. pl: Rar. IH (1793), p. Be Neottia elata Sw., in Act. Holm. (LSOR);- Br 226: | = Spiranthes elata EB L. Rich., im Mem. Par. IV (1sı8), p. 59. Ä | BRENNEN NER! EEE ‚Pelexia spiranthoides Grieseb., Cat. (1866), p. 269. _ Sauroglossum Richardi Ames, Och. I se p. 44. Magdalena (?). EEE 3. c. Maderoi Schitr., suprä& (1920), p. 66. Cauca. 4. €. spirantkoides Schitr., supra (1920), p. 67. Cauea. 20. Pelexia Boit. ex L. €. Rich. in Mem: Mus. Par. IV (1818), p. 59. 1. P. Caucae Schltr., supia (1920), p. 67. .. Cauca. | . P. hamata Schltr., Supra (1920), p . 68. -Cauca. 3. P. maeulata Rolfe, in Kew Bull. (1893), p. Colombia (?). 4. B, olivacea Relfe, in Kew Bull. (1891), p. 200. Colombia (?). | er 2 Pp. Wendlandiana Kıänzl., in Gardn. Chron. (1892), I. p. 426. Pelexia Lehmanniana Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), 2 500. er N ed =, 21. Trachelosiphon Schltr. in Beih. Bot: Centrbl. XXXVII, II (1920), ined. E 1. T. colombianum Schltr., supra (1920), p. 69. E Cauca. 2. T, eristatum Schltr., supra (1920), p. 69. Cauea. 22. Stenorhynehus L. ©. Rich. in Mem. Mus. Par. IV (1818), p. 59. e1. $. aphyllus Ldl., Gen. et Spee. Orch. (1840), p. 478. Neottia gi Hk., Bot. Mag. 22) r), 2797. Cauca (ex Kräuzlin).- Ts Jen iR 2. S. speeiosus L. C. Rich., in Mem. Mus. Par. IV (1817), p. 59. -Neottia speciosa Jacq., Ic. Pl. Bar. III (1793), p. 300. 218 9. R. Schlechter. - Spiranthes speciosa A. Rich., in Sa Fl, Cub. XI (1850), en 20. w =: P. up! . caucanus Schltr., supra Be p. . ehiriquensis Rchb. f., ex Lind. Ill. Hort. XXIX (1883), p. 116. . dolichostachys Schltr., supra 1920), pP. 70. . erythrodoides Schltr., Supra ( a p. 71, . hetaerioides Schltr., supra (1920), PB 12 ; Bla rasiann. Kränzl., ir?Mem. Sci. en Neuchat. V (1914), p. 355 . procerus Schltr., supra (1920), p. 73. . flava Hemsl., Biol. Centr. Amer. IH (1884), p. 297. 'Spiranthes colorata N. E. Br., in Gardn. Chr on. (1883), I, ae 23. Gentrogenium Schltr. in Beih. Bot. Centrbl. XXXVIIL, II (1920), ined. roseo-album (Rchb. f.) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXXVIIT, ir (1919), ined, Pelexia roseo-alba Behb. . in Bonpl. II (1854), p. 4, Pelexia Travassosii Rolfe, in Gardn. Chron. (1892), I, 2 330. 4 Nord-Santander. | | Nord-Santander. N . ER | 1 } Y 24. Physurus L. ©. Rich. in Mem. Mus. Par. IV ee p. 55 Cauca. „Colombia“. Cauca. Tolima. „Cauca. Antioquia. paleaceus Schltr., supra (1920), p. 72. Cauca. A* Magdalena. % » zeuxinoides Schltr., supra (1920), p. 74. Antioquia. 25. Corymbis Thouars. Orch. Iles Afr. (1822), t. 37—38. Serapias flava Sw., Prodr. (1788), p. 119. Neottia flava Sw., Flor. III (1806), p. 1417. Chloidia flava Rehb: f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 644. Cauea; Tolima. EN = m. Aufsählungen der ale und Arten. 26. Microstylis Nutt.. ‘Gen. Amer. II (1818), p. 196. =; earacasana Kl., ex Ridl. in Journ. Linn. Soe. XXIV (1887), PL 829. „Colombia“. ‚2. M. hastilabia Rchb. f., Beitr. sch Centr. Amer. (1866), p. 101. Cundinamarca. . M. mueronulata Schltr., supra (1920), p. 74. « Cundinamarca. 27. Liparis L. ©. Rich. in Mem. Mus. Par. IV (1818), p. 43. . eolomibiana Schltr, .,„ supra (1920), p. 75. Cauca. ; elata Ldl., Bot. Reg. (1828), t. 1175. Sturmia aberoulata Rchb. £., in Bonpl. II (1894), p. 22 (Pı.pk.)- Leptorchis elata O. Ktze., Rev. Gen. (1896), p. 671. 'Antioquia. . Kappleri Rchb. f., in Walp. Ann VI (1861), p. 218. Sturmia Kappleri Rehb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 833. Leptorchis Kappleri O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 671. Cundinamarca (ex Kränzlin). . Wageneri Rchb. f., in -Walp. Ann. VI (1861), p. 218. Sturmia Wageneri Rehb. f., in Bonpl. II (1854), p. 73. Leptorchis Wageneri ©. Ktze., Rev. .Gen. (1891), p. 671. Ndrd-Santander. | 28. Seaphosepalum Pfitz. in Engl. et Prantl, Nat. Pflanzfam. II, VI (1889), p. 139. . $. anteniferum Rolfe, in Gardn. (1890), I, p. 709. | Colombia (?). . S. echidna Schltr. (Rchb. f.) n. comb. Masdevallia echidna Rchb. f.,-ın Bonpl. III (1855), Ds 69. Nord-Santander. | } S. erinaceum {(Rchb. f.) Schltr. n.-comb. Masdevallia erinacea Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 11. Antioquia. I. S. gibberosum Rolfe, in Jotırn. Bot. XXIII (1890), p. 136. Masdevallia gibberosa B.chb. f., in ‚Gardı, Chron. (1376), I, p. 8. „Colombia“. 2 EE ER { u i 4 g = m e We Bea Er Bu >; 9290 a a h.. at 5. 8. lima (Lehm. u. Kranz) Schltr. n. comb. >: En - Masdevallia ima Lehm. et Kıänzl., in Qupr: Jahrb. XXI 1110 p. 454. 7 R "Antioguia. 6. 8. macrodactylum Rolfe, in Journ. Bot. XXVIil (1890), p. 136. ' Masdevallia macrodactyla Rechb. f., in Gardn. Chron Do: „Colombia“. ET i - „7. 8. mierodaetylum Rolfe, in Kew Bull. (1893), p. 335. SE Colombia (?). x 8. 8. ochtodes Pfitz. „in Engl. et Plaza, Nr. Pflanzfam, I, VI (1559 27.139; | Masdevallia ochtodes Rehb. £., in Bonpl. TIE (1855), p Nord-Santander. 9. 5. platypetalum Schltr., supra (1920), p. 75. Cauca. £ ADS, pulvinare. Rolfe, in Jouın. Bot. (1890); Pla: | Masdevallia pulvinaris Rhb. f., in nn Chıon. (1880), L, p. 200 | Colombia. Be | u 11. S. punetatum Rolfe, in Journ. Bot. (1890), p. 137. ee! Masdevallia punctata Rolfe, in Gardn. Chron. (usss),. H, Pp- 23: 3. Colombia (?). E | 12. S. swertiifolium Rolfe, in Joan Bot. (1890), p. 137. | 2 | | Masdevallia swertiaefolia Rchb. f., in Gardn. Chron, (1880), 1 n p. 390. ._ Cauca. ae ; - i 13. 8. verrucosum Pfitz., in Engl. et a Nat. Pflanzfam. II, V (1889), p. 139. | F: Pleurothallis verrucosa Rehb. £., in Bonp!. II (1854), p. 24. Masdevallia verrucosa Bchk. f., in Linnaea XXII (1849), p. 8lt | Humboldtia verrucosa O. Ktze., Rev. Gen. en) Pp- ‚668. B Nord-Santander. = oe. 14. 8. xipheres (Rchb. f.) Schltr. n. comb. Masdevallia xipheres Rehb. f., in Linnaea XLI a: ; B 12, Antioquia. 29. Masdevallia Ruiz et Pav. Pıodr. I (1794), p. 122. 1. M. affinis Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 5. Tolima. | eng Rehb. f.. et Wis at Bonpl. li (1854), p. 115. ei [asderallia alropurpurea Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 1216. Se e Gauca. [3 1 . Backhouseania Rehb. f., in Gardne Chron. (1879), I, p. 116. 3a . Antiognia; Cauca. | Re 7. M. ‚bathyschista Schltr., supra.(1920), PB. 76... | | | 2 en... >Cauca, | | ex | we 8. M. hella Rchb. a in Gardn. Chron..(1878), L p. 725; 4 Antioquia. / | | 5 . M. bueeinator Rehb. f. et Watse,, in Bonpl. IT (1854), p. 115. n „Colombia“. ” Burbidgeana Rolfe, in Orch. Rev. I (1893), p- 265. s „Colombia“. | M burfordiensis O’Brien, ia a Chron. (1890), II, D. 346. Colombia“. N eallifera 'Schltr. . supra (1920), Pp- TE. - Cauea. M. apa Rehb. f., in Flora LXIX a ), p. 360. & Y „Neu-Gr anada“, | | M. eampyloglossa Bchb. £.! in Gardn. Chron. (1878), II, p. 588. Colombia (?). | Carderi Rchb. f., in Gardn. Chron. (1883), I, p. 784. Antioquia. _ | | Chestertoni Rchb. £., in Gard.. a. (1883), =, .P: 532. er: Cauea. -M. chimaera Rchb. £., in Garda. Chron. (1872), p. 463. — Cauca; Bolivar; Antioquia. | ‚ehloraera Rchh. f., in Flora LX1X (1886), p. 560. „Colombia“ 9. ' = Be Lehm., ex Kränzl,, in Engl Jahrb. XXVI (1899), Beer x 9 EN 222 20. 21. 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. So. 31. 32. 33. M. exilipes Schltr., supra (1920), p. 79. R. Schlechter. M. eoeeinea Lind., ex Ldl. Ösch: Lind, (1846), p.> Masdevallia Lindeni Andre, Ill. Hort. XVII (1870), p. 226, t. 12. i | Masdevallia Harryana Rchb. f., in Gardn. Chron. (1871), p. 1421. I Nord-Santander. | M. coriacea Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV (1845), p. 257. Masdevallia Bruchmülleri E. Morr., in Fl. Serres, ser. 2, IX (1873), | aD | Masdevallia ochracea Burb., ex:Gardn. Chron. (1876), pP: 1821. Masdevallia bogotensis hort., ex Gentil, Pi. Cult. J. B. Boux. (1907), Pr +18: E Cundinamarea. M. cornieulata Rchb. f., in Gardn. Chron. (1878), E72 Masdevallia inflata Rehb. f., in Gardn. Chron. (1881), II, p. 716. | Masdevallia calyptrata Kränzl., in Gardn. Chron. (1895), II. p. 577. # a. „Colombia“. M. eueullata Ldi., Occh. Liad. (1846), p. 4. Tolima; Cundinamarca. " >. M. densiflora Schltr., supra (1920), p. 77. "Cauca. M. deorsa Rolfe, in Orch. Rev. III (1895), p. 255. „Colombia“. iR | M. echinocarpa Schltr., supra (1920). P.=78. Antioquia. . | M..Eduardi Rchb. f., in Gard. Chron. (1880), II, p. 778. „Colombia“. | M. elephantieeps Rehb. f. et Warse., in Bonpl. IT (1854), p. 116. Nord-Santander. | : M. ellipes Rechb. f., in Linnaea_XLI (1877), p. 11. Antioquia. ! M. ensata Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 818. Nord-Santander. : M. ephippium Rechb. f., in Bot. Ztg. (1873), p. 390. Masdevallia trochilus Lind., 111..Hort. XXI (1874), p. 136, t.180.” Masdevallia colibri Burb.. in Fl. et Tom. (1873), p. 3. Antioquia; Cauca. | M. Estradae Rchb. f., in Gardn. Chron. (1874), IL, p. 45. Antioquia; @undinamarea. Cauea. Bere: 34 en ; ER ee, re Ei SEE ; jaleago. Rchb, 2.08. Bot. Hamb. (1878), 1 p. 16. „Colombia“. M. fäseiata Rehb. f., in a Chron. (1881), I, p. 202. S Colombia. AR M. Tragrans \ Woolw,, Monogr. Gen. Masd. (1893), e. ie. 2 Nord- Santander. ; „Colombia“. | 3, M. gargantua Behb. f., in Gardn. Chron. (1876), II, p. 516. E:; Nord- renden. | | P 40. M. Gaskeliana Rchb. £., in Gardn. Chran: (1883), II, p. 234. E- SrE: Antioquia G%) a. a. gemmata Reltb. f., in Gardn. Chron. (1883), II, p. 294. Colombia (?). .M. Gustavi Rchb. f., in.Gardn. Chron. (1875), I, p. 461. 3 „Colombia“. | es 5 43. M. haematostieta Rchb. f., in Flora LXIX (1886), p. 559. - = Be „Colombia“. i | . M. heteroptera Rchb. f., in Gardn. (1875), L, p. 590. K Antioquia. | k 45. M. 'heterosepala Rehb- f.. in Flora LXIX ER p. 561. ? = % BR „Colombia“. # ;. M. Herradurae Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 455. | a "M. hians Lind. et Rchb. f., in Bonpl. IL (1854), p. 283. 2 Nord-Santander. EEE | =. hieroglyphiea Rehb. f., in Gardn. Chron. er IE p .2308: & \ Nord-Santander. 49. M. Houtteana Rchb. f., in Gardn. Chron. (1874), IT, p. 98. Er - Masdevallia Benedicti Rehb. f., Xen. Orch. II (1874), ® 197, t. 186. Br Antioquia. 50. M. inaequalis Rchb. f., in Gardn. Chron. (1874), I, p. 372. = Antioquia. | a. M. Klabochorum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1876), I, P.° 720. „Colombia“. | i .M Nulveseons Rolfe, in Gardn. Chron. N: Ip: 824, re. He! 692% _ Masdevallia trichaete Rchb. f., in Garn Chron. (1883), II, p. 360. 68. 69. . M. laevis Ldl,, in Alp) et m Nat, Hist. xV sen 231. “ . M. Läwreneei Kıänzl., in Gardn. Chron. (1899) IE, p. 32. Masdevallia guttulata Bolfe, in Gardn. Chron. (1890), IL, p. en 3 . M. Laucheana Sander, ex Gartenfl. XL (1892), x 184. . M. leontoglessa Rchb. f., in. Bonpl. Ir (1855), > = e . M. lepida Rcehb.-f., in Bonpl. TIL (1855), p. 69. . M. ludibanda Rehb. £., in Gardn. Caron. (1882), I, P- I Cundinamarca. Na . M. maerochila R:gel, in Act. Hort. Pstrop. XI (1890), p. 307. . M. maerura Rchb. f., in Gardn. Chron. (1874), I, p. 240. . M. mastodon Rchb. £., in Bonpl. III a, p. 69. . M. Meiraeyllium Rochb. f., in Flora LXIX (1886), p.. 558. . M. melanoxantha Lind. et Rchb. f., in a I er ‚p. 282. = Schlechter. Caucea. „Colombia“. Colombia (?). Nord-Santander. Nord-Santander. „Colombia“. . M. macropus L>hm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XxVI soo), p- se Cauca ( ?). Antioguia. : Nord-Santander. „Colombia“. r Nord-Santander. . M. meleagris Ldl., in Ann. et Mag. Nit. Hist. XV (1845) p. 257. Cundinamarea. . M. microglochin Rchb. 1... Flora LXIX (1886), p. 558. „Colombia“. . M. militaris Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 118. Masdevallia ignea Rchk. f., in Gardn. Chron. (1871), II, p. 1482, Nord-Santander. N ER . M. molossus Rchb. f., in Linnaca XLI (1877), p. 10. - Antioquia. | ur M. Mooreana Rchb. f., in Gardn. Chron. (1884), I, p. 408, Nord-Santander. | | M. mordax Rchb. f., in Flora LXIX (1886), p. 559. _ „Colombia“ en BIT ITERER ” R =, 21 4 r G f' . Ri Ri Pr, $° . - a E 4 Bier BE a De a nd - ua k i i en Teen Mr he } nz Be , ns ER. ö EWR S d ” > dr N " r "ri 2 Aal Ser — int „ u! d en 7 m, kl £ na» en ae AT ee te ke ET SEE NE i NR re RE E 0 Bot. a ası3),, D s. a = _ BR | | w pachyantha Behb; fin. Gardn, Chron. (1884), L.p. 174, Cauca. 20, Bauen, 5. M. pardina Rchb. £., Ot. Bot. Hamb. (1878), p. 15. ER Colombia. | “ | 76. M. Peristeria Rehb. f., in Gardn. Chron. (1874), I, p. 500, Br Antioquia; Cauca. 77. M. petiolaris Schitr., supra 11920) pa € 7 SI Cauca. . M. platyerater Rchb. £., in Flora LXIX (1886), p. 559. er olombia“. ‘. s E pieturata Rchb, f., Ot. Bot. Hamb. I 1878), p. 16. | rusmia,. |... 0 .M. platyglossa Rehb. f., in Gardn. Chron. (1882), II,,p. 552. = Antioquia. Ä > | a, . M. polyantha Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 6. . Bi Nord-Santander. =. ‚poreelliceps Rchb. f., in Gardn. Chron. (1883), I, p. 10. R u... E sts, . M. pteroglossa supra (1920), er | > Antioquia. | | .M, pusilla Roife, in Kew Bull. . (1898), p. 335. x Columbia (?). | Peer . M. pusiola Rehb. f., in Gardn. Chron. (1887), L, p. 140. R Colombia. Caucea. .M. radiosa Rehb. 8, in Gardn. Chron. (1877), I, p. 684. Er Antioquia. | x an Orchideenflora von Colombia, Fedde Ben Beih. VII, Be. 15. 15 - .M. eulerina Lehm. et Karel ‚in Engl. Jahrb. xxVvI (1899), P- 454, 37. M. racemosa Ldl., in Ann. et. Mag, Nat. Hist. XV. (1845), p. 256, 105. M. 106. M. R.Schleöhter ”; Roezlii Rehb: f., Xen. Orch. II (1874), p. 196. Antioquia. . rosea Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV (1845), p. 257. Cauca. . saltatrix Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 10. Antioquia. sceptrum Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 283. Nord-Santander. | . senilis Rchb. f., in Gardn. Chron. (1885), II, p. 489. „Colombia“. | | RX severa Rchb. f., in Gardn. Chron. (1875), I, p. 170. Colombia. | .. simula Rchb. f., in Gardn. Chron. (1875), I, D. 8. Cauca. sororeula Rchb. f., in Gardn. Chron. (1887), II, p. 713. Nord-Santander. | | . speetrum Rochb. f., in Gardn. Chron. (1875), I, p. 429. ,Golombia” ! ef . stennatha Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 459. Cauca. . striatella Rchb. f., in Gardn. Chron. (1886), IT, p. 103. Antioquia; Cauca. strumifera Rchb. £., in Fiora LXIX (1886), p. 560. „Neu-Granada“.: = tenuipes Schltr., supra (1920), p. 81. Antioquia., torta Rehb. £., in Gardn, Chron. (1888), I, p. 110. Antioquia. 5 | triehroma Schltr. n. nom. x Masdevallia iricolor Bchb. f., in Gardn. Chron. (1882), 1I, 102 (nec 1849). | Colombia“. | | | at trinema Rehb. £., in Flora LXIX (1886), p. 558. Masdevallia. Lowii Bolte, in Garda. Chron. (1890), I, p. 416. Cauca; Antioquia. | PS triquetra Scheidw., in Allg. Gartenztg. VII (1839), p. 176. Colombia (?). NR, triglodytes E. Morr., Bele. Hort. XXVII (1879), p. 97,t.5. Antijoquia. A: uw. 6: . M. vespertilio Rehb, fin Bot. Lig XXXI (1873), | . M. Wallisii Rehb. 1 .M. Wendlandiana Rchb. f., . M. Winnjiana Rchb. £., . M. xanthina Rchb. f,, 1. P. eolombianum Schltr., Br, C. ns Rolfe, in Gardn. Chron. (1887), II, u. . Aufsählungen von Gattungen nnd Arten. m. urostachya Bohb, f. „in Gardn. Chron, > J,.». 768. Nord- Santander. : =. velitera Rchb. f., in- -Gardn. Chron. (1874), II, p. 98. Nord-Sant .M. velutina Rchb. f., in Gardn. CRron. (1875), II, p. 420. BL „Colombi a“ . M. venosa Rolfe, i in Kew Bull. ae 9.146. Colombia“... . M. ventrieularia Rehb. f., Ot. Bot. Hamb. I p. 14. Cauea. 9. 390. Cauca. En Gardn. Chron. (1875), II, p. 258. Antioquia. - ren u in Flora LXIX (1886), p. 174. | Antioquia. | 1 \ in Gardn. Chron. (1881), II, ». 198. Colombia (?). | en in Gardn. 'Chron. (1880), I, p. 381. Antioquia; Cauca. ‚ M. xylina Rehb. f., in Bot. Zt. XXX1 (1873), p. 390. ai 30. Poroglossum Schltr. supra (1920) p. 2... supra (1920), p. 83. Antioquia. 2. P. muscesum (Rchb. £.) Schltr. . supra (1920), p. 83. Masdevalliamuscosa Rehb. f., in Gardn. Chron. (1875), I,p. 460. oe Cauea. Ra : a) 31. Cry itonkarsndtus Rodr. Bf. 194 _ Masdevallia Dayana RBehb. f. in Gardn. Chron. sso) II, p. 29. „Colombia“. | . €. hypodiseus Rolfe, in Gardn. Chron. (1889), IL, p. 698. Masdevallia hypodiscus Bchb. f., BED. Cauca. in Gardn. Chron. (1878), II, . €. Lehmannii Rolfe, in Orch. Bev. XI 1904), p. 303. Cauca. 15* aa U ey ara N a a RE SEE r Nee Rn px ? k = re a DW L ht N ® = ab: > BER 8. ED 8, => >. u. Bu hr ei % ei Schlechter. Bela Moorei Roife, !n Kew Bull, (900), p. 90. ! Colombia ? F Er RES IE e oblongifolius Rolfe, in’ Kew Bull. (1805) BB NE Colombia? EN a N 32. Physosiphon Ldl. re N i“ | Bot. Reg. (1838), sub t. 1797. i punetulatus Rehb. f., in Bot. Ztg. XXIV (1866), p. 55. » Cundinamarea. R r 33. Stelis Sw. ie in Vet. Acad. Nya Handl. XXI (1799), p. 248. abrupta Rchb. f., in Linnaca XLI (1877), p. 7. Anticquia. | ri ‚acutifera Ldl., Fol. Orch. Stel. 29 u Cundinamayca. : angustifolia H. Bock Kth.. Nov. Gen. et. ‚Spee. I 1815), ‚pP. 290. Cauca. $ ' antioquiensis Schitr., supra ‚ (1920), °p. 84. ae er Stelis campanulifera Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1800) P- 449. ; (nee Ldi.). 4 Antioquia. | & apieulata Schltr., supra (1920), p. 84. : | Cauca. a attenuata Ldi., Fol. Orch. Stel. (1859), pP. 2. „Neu-Granada“. ar Ber Br. atroviolacea Rehb. f., in Bonpl. III (1855), p. 70. | E N | | bigibba Schltr., supra (1920), p. 84. Stelis tricardium Kränzl., in Engl. Jahrb, ‚XXVI we p. 450 p. pt, (nec Ldl.). | | E Ex | Cauea. hraecata Rehb..f. et Warsz., in Bonpi. IT (1854), p. 114. - „Neu-Granada‘“. | Re brevilabris Ldi., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV (1845), p. 107. Cauca. A eaespitifiea Rehb. f., in Bonpl. III (1855), p. 71. | Nord-Santander. canaliculata Rchb. f., in Gardn. Chron. (1872), p. 1718, Cundinamarca. | Itr a (1920), } > 85. Sei dena Kränzl., "(mec.. Ldl. y: 3 een mn 19. 8 erassitolia Ldl., Bot. nn (1842), Misc. ei, 9. BE New Granada“. . 1. 'S. erassilabia Schltr., supra (1920), p. 87. e ‚Stelis oblongifolia Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 450 - "(nec 'Ldl.). } “ in Engl. Ahr xxvI (1899), p. 450 en E: Cauca. Ä ER ' N. 8 Dialissa Rehb. f., in Bonpl. IH (1855), p. Tl. | Dialissa ih Ldl., in Ann. et M2. a Hist. (1845), er 107. = Pleurothallis pristis. Lehm. et Kr änzl., in Engl. J ahrb, XXVI (1899), p. 443. Sr! un; Tolima. 1291 245 | 18. = ‚elongata H. B, et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 363. = 2. Qauca, | er | a 19, Ss endocharis Rehb. £, in Linnaea XLI (1877), p. 8. Antioquia. | 29. > Eugenii Schltr. „, supra (1920), D8L Ge aucsa Es floribunda H. B. et Kth., Nov. ‚Gen. et She el (1815), p. 362. a erlanca R22. 8. frutieulus Schltr., supra (1920), p. gg K ‚Stelis truncata Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI en ) p. 451, p. » (nee Ldl.). Antiogquia. 8. furfuracea Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb, XxVI (1899) p. 447. ne Caaca- | Ä SR h erandis Rchb. f., in Bonn, IIr (1855), pr 70. | Nord: ud 2): hemicardia Rchb. f., in Linnaea XII (1877), p. 8. as Antiogquia. a en Be: 26. $. Hennisiana Schltr., in O:chis VI (1912), p. 64 t. 12. Br: Antioquia. - B: “2. 8. herbiola Ldl;, Fol. Orch. Stel. (1859), p. 10. Be Tolima. oxamtha Kränzl., in Engl. Jahrb, xxVI (180) Ba 230 29. 38. 39. 40. 41. 42. R. Schlechter. S. and A Be (1920), p. 89. Cauca. $. macrocarpa H. B. et Kth., Nov. Gen. & Spee. I 1815), p. 363. Cauca. . macropoda Schltr., supra ne 88 Stelis cupuligera Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 451 (nec Rehb. f.). | | Cauea. \ S. Maderoi Schltr., supra Sa p. 9. Cauca. S$. melanoxantha Rchb. f., in Bonpl. III (1855), Br 71. ) Nord-Santander. S. myriantha Schltr., supra (1920), p. 90. ü Stelis polybotrya Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 449 (nee Ldl.). | 2 Cauca. ‘8. pachyphylla Schitr., supra (1920), p. 9. Antioquia. S. pachypus Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 447. Antioquia. : S. pachystachya Ldl, Fol. Dich. Stel. PB. Nord-Santander., | S. pachystele Schltr., supra (1920), p. 92. s Stelis truncata Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 451 p. pt. (nee Ldl.). r Cauca. | ; $. parvilabris Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV (1845), p.' 385. Cauca. | | | | $. popayanensis Lehm. et Kıänzl., in Engl. Jahıb. XXVI (1899), Pe en Cauca. | $. prorepens Schltr., supra (1920), p. 92. | Stelis scansor Kränzl., in Engl. Jahıb. XXVI ER p. 450 (nee Ldl.). Cauca. | | S. Purdiaei Ldi., Fol. Oich. Stel. (1859), p. 5. „Neu-Granada“. S . rhynehanthera Lehm. ct Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1989), p. 447. Cauca. = m. . Aufzählungen. der Gala 0a Arten. | 931 F;' 43. 8. ER Sehltr., supra (1920, Bis: ; u: ‚Stelis. angustifolia Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 449 (nec H. B. et Kth.). Ei Cauca. 44. 8. stenophylla Rchb, En Bonpl. III (1855), p. 70. m Nord- Santander. / BE .45. 8. superbiens Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 8. u. : Magdalena. | 46. 8. tenuis Schltr., supra (1920), p. 94. Stelis polyclad« Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 450 x (nec Ldl.). | Cauca. \ 47. $. Trianaei Schltr., supra (1920), p. 94. „Colombia“. 48. 8, Fobeshachis Rehb. f., in Bonpl II (1855), pr Th ;Neu- Granada“. | I E | 34. Lepanthes Sw. BE f in Act. Acad. Ups. VI (1799), p. 85. | }: L. antioquiensis a supra (1920), p. 9. Antioquia. 2. L. earuneuligera Rchb. £., in Flora LXIX ee p. 557. | „Neu-Granada“. 3. L. eostata Rchb. f., in Flora LXIX (1886), p. 557. „0 „Neu-Granada“. 4. L. dasyphylla Rchb. £., in Flora LXIX (1586) p. 597. „Nova Granada“. er 5. L. dolichopus Schltr., supra (1920), p. 96. “ Cauea. 6. L. ionoptera Rchb. f., in Bonpl. III (1855) p. 70. Nord-Santander. 7. L. marginata Schltr., supra (1920), p. 96. B Cauca. 8. L. nubicola Rchb. f, ei Occh. 1 (1856), p. 149. H SH Nord- ander u. L. orbieulata Ldl., ex Rehb. f. Xen. Orch. ‚6800 io BE}: aba (2): =: 10. L. pastoensis Schltr., supra (1920), p. 97. we: Cauca. #L 11. L. peperomioides Schltr., supra (1920), p. 97. Cauca. 232 .L. ar 2 vilogella Rchb. f., in Flora LXIX (1886), p. 556. : rhombipetala Schltr., supra (1920), p. 98. a ae a a en _R. Schlechter. i „Nova Granada“. Caucea. . stenoseleros Schltr., supra (1920), p. 9. | Antioguia. . | Ve i Be . superposita Schltr., supra (1920), p. 99. Cauca. . tracheia Rchb. £., in Flora LXIX (1886), p. 557. „Neu-Granada“. trachysepala Schltr., supra (1920), p. 100. Cauca. trieuspis Schltr., supra er p. 108. Cauca. . Wageneri Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 70. Nord- Santander. | 35. Pleurothallis R. Br. ;n Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 213. . acuminata Ldl., Bot. R:g. (1842), Misc. p. 70. Dendrobium acuminatum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spze. I (1815), p. 357. Es Specklina acuminata Lal., Bot. Reg.‘ (1835), sub t. 1797. Humboldtia acuminata O. Kira. Rev. G:n. ‚89l), p. 667. Cauca. | . aspasicensis Rchb. f., in Bonpl. III (1855), P73: Humboldtia aspasicensis ©. Ktze., R:v. ‚Gen. (1891), p. 667. Nord-Santander. Aa - astrophora Rchb. f., Xen. Orch. III say p. 85, t. 46. Neu-Granada (?). . Birchenallii Rolfe, in Kew Bull, (1909), p. 365. Süd-Santander. bivalvis Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 2. Talpınaria Feel Kaıst., Fl. Columb. I ( (1859), p. 153, t. 76. Pleurothallis Talpinaria Rchb. f., in Flora LXIX (1886), p. 554. - Humboldtia bivalvis O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Nord-Santander (?). biserrula Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 71. Humboldtia biserrula ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Nord-Santander (?®). | Ye BE an _ Antioguia. pP. 441 (nec En en ’ D:. © Aentioguia. Antioguia. Colombia e*3; Mr 13 P. Cassidis Ldl., in Ann. et Mag. N. ar, Humboldtia Cassidis O. Ktze;; Bey ; Cauca. > P. ehamensis Ldl., ick Lind. (1846). Br: Pleurothallis iriangularis Kl» gr Kars (1847), Pp. 329. f Nord-Santander. Cauca N audınamarea. an. P. eitrina Schitr., supra (1920), p. 103. (mee Ldl.). _ Cauca. e =: Cauea. ; Be Cauea. Nord-Santander? = ealiensis. Schltr., supra (1920), p. 102. SSR _ Pleuroihallis bidentata Kıänzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), P. ealeeolaris Bebh. ft, m ee XLI (1877), p. 19: Fin. P. eanaligera Rchb. ee in Linnaea »XLI (1877), p. 15. E: Re Eir- P. eardiantha Rchb. f., in Linnzea XLI (1877), p. 15. E, Has Pr. cardiophylax Rchb. f,, in Flora LXXXI (1887), p. 154. Hist. XV (1845), p. 384. Gen. (1891), p. 667. E 18. ». \colossus Kränzl., ex ee ch. Live. _ Pleurothallis: triquetra Kl., ex Ldl. Fol. Orch. Henbelitin. chamensis:O. Ktze., u Rev. ‚Gen. { ER chlamydopus Schltr., supra (1920), p. 103. Eh Lind. (1846), p. 2. Humboldtia ekeues O. Ktze., Rev. Gen. _ Pleurothallis obovata Kränzl., in Engl. Jahıb. "Ö:ch. 10. pP. tut Ldi., in Ann. et. Mag. Nat. Hist. Humboldiia SEILER 0. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. ee Gärtenztg. XV Pleur. (1859), p. 13. (1891), p.. 667. (1891), p. 667. XXVI (1809), p. 442 (1894), p. 376. XV (1845), p. 107. .P. beokiheiine Rchb. f, in Bonpl. III (1855), P.x72: | Humboldtia erocodiliceps ©. Ktze., Rev. Gen. em p. 667. 234 22. 23. 24. 25. 26, 31: 28. 29. 30. 31. 32: r . harpophylla Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 72. . hemirhoda Ldl., in Paxt. Fl. Gard. III (1853), p. 133. R.. Schlechter. - . eyelochila Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 8. Humboldtia cı yelochila O. Ktze., A Gen. (1891), p. 667. „Neu-Granada“. daguensis Lehm. et Kränzl,, in Engl. Jahrb. XXVI 0 p. 444. Cauca. . elegans Ldl., Bot. an (1842), Misc. p. 70. Dendrobium elegans H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spee. I es pP. 358: Speckliania elegans Ldl., Bot. Reg. (1835), sub t. 1797. Humboldtia elegans O. Ktze., Rev. Gen: (1891), p 667. Cauca; Tolima. . erinacea Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 72. Humboldtia erinacea O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Nord-Santander. . flaceida Klinge, in Act. Hort. Petrop. XVII, I (1898), p. 74. Colombia (?). . floripeeten Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 25. Humboldtia floripecten ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Nord-Santander (?\. | ; . florulenta Lind. et Rchb. f., in Borpl. III (1855), p. 228. Humboldtia florulenta O. Ktze., Rev. Gen. aa) p. 667. Magdalena. . galeata Ldl., in Ann. et Mag. Nat..Hist. XV (1845), p. 107. Humboldtia an O. Ktze., Rev. on p. 667.: Cauca. . glossonogen Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 71. Humboldtia glossopogon O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Nord-Santander. | | Humboldtia harpophylla O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. -Nord-Santander. | . Hartwegii Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV (1845), p. 106. Humboldtia Hartwegit O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Cauca. Restrepia vittata Ldl., in Journ. Hort. Soc. III (1848), p. 314. Restrepia nuda Kl., in Allg. Gartenztg. (1852), p. 275. Restrepia biflora Regel, in Ann. Sci. Nat. ser. 4, VI (1856), p. 373. 'Pleurothallis nuda Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 184. Humboldtia hemirhoda O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. „Colombia“. 2 . | 1m. Aufzählungen der Gattungen und Arten. | 235 2“ p. hirtipes Schitr., supra (1920), p. 104. Cauca. | RR 34. P. immersa Lind. et Rehb. vom Bon: III (1855), p. 224. Humboldtia immersa O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. "Te „Neu-Granada“. 35. P. incompta Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 24. TER % y = Humboldiia incompta O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. E: Nord-Santander. | 36. P. inflata Rolfe, in Kew Bull. (1894), p. 154. i „Bolambia“. 37. P. insignis Rolfe, in Gardn. Chron. (1887), I, p. 477. er: Pleurothallis glossopogon hort. ex Gardn. Chron. (1887), I, # Humboldtia insignis ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. en | Colombia (?). ST L 8 ' 38. P. intrieata Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 1. ; Humboldtia intricata ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p: 667. E Nord-Santander. 39. P. laevigata Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV (1845), p. 106. ; Humboldtia Iaevigata OÖ. ws „ Rev. Gen. ol p. 667: E Cauca. ; + 40. P. Langlassei Schltr., supra (1920), p. 103. 3 Gauea. a 41. P. laurifolia H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spee. I (1815), p. 364. Humboldtia laurifolia OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Cauca. . P. lauta Schltr., supra (1920), p. 105. Pleurothallis setigera un in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 445 = mee Ldl.). Antio quia. P. Lehmanniana Schltr. n. nom. Pleurothallis endotrachys Lehm. et Kränzl., in mas. Jahrb. XXVi (1899), p. 439 (nec Rchb. f.). Ki Cauca. 44. P. leontoglossa Schltr., supra (1920), p. 106. | Pleurothallis macra ee in Eng!. Jahrb. XXVI (1899), p. 40° (nee Ldl.). Cauca. | 45. P. lepanthoides Schltr., supra (1920), p. 106. | Cauca. | 46. P. leptantha Schitr., supra (1920), p. 107. Magdalena. . AN Ver u a De . N Bin ade . i | AREA SE me \ [J) REED ua i , | 236 49. 50. 52.. 53-P. 54. 59. PD. Pr. Fe ER I TE vo Br” RE et . NR, R. Schlechter. : Lindenii Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hit, xl A842), Pp: a Humboldtia Lindenii O. . Ktze., Rev. G.n. (1891), p. 667. 'Nord-Santander. Ch . listrostachys Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. Ti: Nord-Santander. ee: Ds lonchophylla Rchb. f., in Flora LXIX (1886), p. 555. Colombia (?). DEN . maeroblepharis Rchb. f., in Gaidn. Chion. (1874), I. Dp. 732, Masdevallia culex hoıt., ex Gardn. Chion. (1888), T, p. 245. Masdevallia pulex hoıt., ex ea an (1888), | Antioguia. ai | macrocardia Rchb. f., in Bonpl. III (1855), ve Humboldtia macrocardıa O. Ktze., Rev. Gen. (1891), Dr 667. Nord-Santander. . macrophylla H. B. et Kth., Nov. Be et. Spie.I (1815), p. 365. Humboldtia macrophylla OÖ. Ktze:;, Er En (1891), p: 667. Cauca. Ä | Magdalenae Rchb. f., in Boch ‚IL (1855), p: 72. Humboldtia Vardelinı O. Ktze., Rv. Ger. eona p. 667. Magdalena. | & . Matthewsii Ldl., in Hk. Comp. Bot. Mag. II (1836), p. ‚355 Pleurothallis bogotensis Ldl., Oxrch. Lind. (1846), p. 1. Humboldtia Matthewsü O. Ktze., Rev. Gen. (1891), -p... . melanopus Lehm. et Kränzl. „in Engl. Haha XXVI 489), p. 443. . memor Rchb. f., in Bonpl. IV (1856), p. 330. . microcardia Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 72. . mieroptera Schltr., supra (1920), p.. 108. Cundinamarea. . medellinensis Schitr. n. nom. R Masdevallia tricarinata Lchm.,ct K: änzl.,.in Engl. J ahıb. XXVI (1899), p. 456. Antioquia. | '. s Colombia (?). Humboldtia memor O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Colombia (?). | Humboldtia microcardıa O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. „Neu-Granada‘. et Pleurolhallis affinis Kränzl,, in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p 4 (nee Ldl.). E Antioquia. | j = . E: air Rehb. {., in Linnaca XL (1877) p. 117. Rn Antioquia. a 'P. navieularis Ldl., Fol. Orch. Pleur ei p. 6. 2 Humboldtia navicularis ©. Ksze., Rev. Gen. (1891), p. 668. = Magdalena. % | .P. navilinguis Rchb. f., in Bonpl. TII (1855), p- m Humboldtia ed OÖ. en Rev. Gen. (1891), p. 668. | Neu-Granada. ) E 64. P. nüttiorhyneha Lal,, Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 20. | Humboldtia re O. Ktze. „ Bev. ea a p. ‚668. | Nord- Santander. | 65. P. obovata Ldl., Bot. Reg. (1842), ice PB. Te ‚Specklinia ala Ldl., Bot. Reg. (1839), Misc. p. 86. | Pleurothallis octomeriiformis Rehk. f., in Bonpl. IE 41854), 9. 23: Be Pleurothallis albida Ldi., in Ann. et. Nat. Hist. ser. 3, I (1858), Be DB. 329. ER u Humboldtia obovata O. Ktze., Br Es . AR 668. Br. 5 'Nord-Santander (?). 66, P. ochroleuca Schltr., supra (1920), p. 108. ER | Cauca. P. papillisepala Schltr., supra (1920), p. 109. , Pleurcthallis convoluta Kränzl., in Be: Jahrb. XXVI N p. 442 .(nec Ldi.). Cauca. | os P patula Schltr., supra (1920), p. 110. a Vavea, | .P. peduneulata Rchb. f., in Linnaca XXII (1849), p. 822. - Rhynchopera pedunculata K1., in Sk. Kl. et Ott. Ice. Pl. Rar. (1850), we. 9,103; 4: 4. E: Humboldiia peduncujata O. N: Rev. Gen. (187 1), p. 668. Be Nord- Santander. | 70. P. penieulus Schltr., Di (1920), p. 110. | E- Cauca. Be, n. P- perplexa Rchb. f., in Hark. Gartenz. xVI (1860), p. 15. rn Colombia (?). En | er P. ‚phalangifera Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 168. = Humboldtia phalangifera ©. Ktze. „ Rev. Gen. (1891), p: 668. Cauca. ur lt 5, 79. 80. 8. 82. 83. 84. 85. ‚86. 37. 88. 1a r. ie pP. r; . popayanensis Lehm. et Kränzl., in Eael Ten xXxVI (1899), . pteroglossa Schltr., supra (1920), p- 112. ‚ pulchella Läl., in Hk. Exot. Fi. IT (1895), sub +. 123, . punetulata Rolfe, in Gardn. Chron. (1888), II, p. 756. . quadrieaudata Schltr., supra (1920), p- 112. ‚ ıhodotantha Rehb. f., in Linnaca XXII (1849), p. 825. . rietoria Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 14. . Roezlii Rehb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 13. Pleurothallis laurifolia Rchb. f., in Bonpl. II (1854), pP. 28. BR Schlechter. . . platysemos Rchb. f., in Flora LXIX e p. 555. Colombia (?). Pleurothallis bivalvis Kränzl., in Engl. J ahrb. XXVI (1899), P 440 £ (nec Ldl.). er Cauca. ' A { ; ’ N platysepala Schltr., supra (1920), p. 111. ! 5 p. 438. Cauca. „Colombia“. . puberula Rolfe, in Kew Bull, (1893), p. 169. Colombia (?). Stelvs pulchella H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spee. I (1815), p. 364, 1.90. | Humboldtia pulchella ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Cundinamarca. Humboldtia punctulaia OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1896), p. 668. „Colombia“. | Antioguia. Nord-Santander. IN An Si ‘ Antioguia. a ee N FE Humboldtia Roezliv O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Humboldtia Reichenbachiana O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Antioguia; Tolima. | Saundersiana Rchb. f., in Gardn. Chron. (1866), p. 7#. Colombia (?); (Brasilia®). A i scapha Rchb. f., in Gardn. Chron. (1874), II, p. 162. ' Colombia (?). | | | seaphioglottis Schltr., supra (1920), p. 113. Antioguia. N selarea Rchb. f., in Linnaea XLI Be, p. 49. Colombia 9: schistopetala Schltr., supra (1920), p. 113. Magdalena. 2 7 Eat . stenosepala Rolfe, in Kew Bull. (1892), p. 208. u. Anfzahlungen ‚der Saukungen und Arten. 239 E een Techn. et Ktäbal;. ih Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 445. Cundinamar ca. 3 9. P. sirene Rchb. f., in Bonpl. IH (1855), p. 71. Humboldtia sirene O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Nord-Santander?. | . Smithii Schitr., supra (1920), p. 114. Magdalena. . sororia Schltr., supra (1920), p- 115. Ä Pleurothallis pulchella Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), pP. 437 p. pt. (nec Ldl.). Cauea. ‚ Sotarae Schltr., supra (1920), p. 115. Pleurothallis linguifera Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 440 p. pt. (nee Ldl.). er Cauca. . speetrilinguis Rchb. f., in Gardn. Chron. (1882), II, p. 457. Colombia (?). . sphenochila Ldl., ‚Fol. Orch Pleur. (1859), p. 22. : Humboldtia enbemocheie O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Nord-Santander. . stelidioides Schltr., supra (1920), p. 116. Pleurothallis ligulata Kränzl,, in a Jahrb.. XXVI (1899), p. 442 (nee Ldl.). Cauca._ . stenophylla Lehm. et Kıänzl., in Engl. Jahrb. XXVI ee p. 442. Cauea. Colombia (?). . strobilifera Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 440. Antioquia. . subsinuata Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 37. Pleurothallis trichopoda Rchb. f., in Bonpl. IV (1856), p. 330. Humboldtia subsinwata 0. Kize., Rev. Gen. (1891), p. 668. Colombia (?). . subulata Rolfe, in Kew Bull. (1892), p. 137. - Colombia (?). ?. supervacanea Rchb. f., in Hab. ce XVI (1860), p. 180. Colombia (?). . trachytheca Lehm. et Kränzl., in Engl: Jahrb. XXVI (1899), p. 444. Cauca. . Trianaei Schltr., supra \ (1920), p. 17. „Colombia.“ je w ji Sa OT 6. R. elegans Karst;, in Allg. Gartenztg. XV (1847), p. 202. =y ®. Fa, .B. es Schltr., in Fedde, Rep. XV (1918), p- 261. a. . B. longipes Schitr., supra (1920), p. 118. R. antennifera H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 367, t. 9. 3 . R. antiequienis Schltr.., supra (1920), as R. braehypus Rchb. f., in Flora LXIX (1886), p. ua vn | . R. eaueana Schitr., supra (1920), er 11077, . R, dentata Roife, in Be Bull. (1892), p. 208. . R. erythroxantha Rchb. f., in Linnaca XXH (1849), p. 817. . R. Falkenbergii Rehb. f., in Gardn. Chron. (1880), I, ‘p. 232. R. Schlechter. : | unistriata Rolfe, in Kew Bull. (1893), p- 334. Colombia (?). ? iS P. urosepala Lshm. et Kränzl., in Be Jahrb. XXVI soo), p. 42. RS Cauca. venosa Rolfe, in Kew Bull. (1906), p. 30. Colombia (?). | | | & ET P. Wendlandiana Rchb. f., in Flora LXIX (1885), p. 153. | e „Colombia.“ 2 8 ; P. zephyrina Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 71 Humboldtia zephyrina O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. ER 3 Nord-Santander. re 36. Barbosella Schltr. in Fedde, Rep. XV (1918), P- 259. Restrepia cucullata Ldl., in Ann. Nat. Hist. XV (1845), p. 108. ei Cauca. % ' FR dolichorhiza Schltr., supra (1920), p. 117. Caucea. | Cauca. 37. Restrepia H. B. et Kth. Nov. Gen. et Spee. 1. (1813), p..367. Caucea. Antioquia. „Colombia.“ “ Cauca. Colombia (?). Restrepia guttulata Ldl., Fol. Orch. Restr. (1859), p. 2. Nord-Santander. | Nord-Santander. „Colombia.“ . R. ln a, supra (1920), p. 120. _ Cauca. " maeulata Ldi:, ech Lind! (1846), p. 4. | re antennifera Ldl., Fol. Orch. Restr. (1859), p. 1’(p.pt.). Cundinamarca. e 12. R. harsie Rehb. £., in Gardn. Chron. (1888), I, p. 244. “= E „Colombia.“ | Fr 13. R. sanguinea Rolfe, in ‚Kew Bull. un 44. : „Colombia.“ | Schlimü Rehb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 48. Nord- Santander. | . serrilabia Schitr., supra (1920), P- 12T. | Cauca, a ‚38. Brachionidium Ldl. ee " Fol. Orch. (1859). | 1. B. parvifolium Läl., Fol. Orch. (1859), Brach. p. 1. Be Restrepia parvifolia Lal., Orch. Lind. (1846), p. 4. E- Tolima. | | E2 B. Eberculatum Ldl., Fol. Orch. Brach. (1859), p. 1. ’ E- - Nord-Santander. ( | = 3. B. tetrapetalum (Lehm. et Kränzl.) Schltr. n. comb. | _ Pleurothallis tetrapetala Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XV (1899), p. 446. | | Cauca. 39. Octomeria R. Br. r | - in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1818), p. 211. $ 10. eolomikinne Schltr., supra (1920), p. 121. er ;. Cauca. 27 h3 _ Die Orchideenflora von Colombia. — Fedde, Rep. Beih. VII. Bg. 16. 16 242 iD R. Schleehter. u 40. Arpophyllum Llave et Lex. | Nov. Veg. Deser. fase. II (1825), p. 19. | . A. eardinale Lind. et Rehb. f., in Bonpl. II (1854), p. 282. Nord-Santander. 41. Hexadesmia Brongn. in Ann. Sei. Nat. ser. 2, XVII (1842), p. 44. . H. bieornis Ldl., Bot. Reg. (1844) Mise., p. 41. Colombia. . 42. Seaphyglottis Pocpp. et Endl. Nov. Gen. et Spee. I (1836), p. 58. . 8. Behrii Bth. et Hk. f., «x Hemsl. Biol. III (1884) p. 219, Ponera Behrii Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 220. Bolivar. | S. esuriens (Rehb. f.) Schltr. n. sin, | Ponera esuriens Rchb. f., in Allg. Gartenztg, XXIV (1856), p- 98. „Colombia.“ = . 8. genychila Schltr., supra (1920), p. 122. Antioquia. | | S. Sanetae Martae Schltr., supra (1920), p. 122. Magdalena. S. strieta Schltr., supra (1920), p. 123. Cauca. Re | 43. Teiragamestus Rchb. £. in Bonpl. II (1854), p. 21.* ? T. isochiloides Regel, Ind. Sem. Hort. Petrop. (1856), p: 20. Scaphyglottis arundinacea Regel, in ' Ann.. Sei.: Nat. !ser, aVı (1856), p. 376. Nord-Santander? 44, Hexisea Ldl. in Hk. Journ: Bot. I (1834), p. 9. . H. bidentata Ldi., in Hk. Journ. Bot. I (1834), p. 8. Bolivar. 45. Ponera Ldl. Gen. et Spec. Orch. (1830), p. 113. . P. pleurostachys Lind. et Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 282. Nord-Santander. ES BIN. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 243 9, en = 4 Tsochilus Br. er er in Ait. Hort. Kew. ed. 2,.V nr p. 209. E . I. linearis R. Br. in Ait. Hort. Kew. ed. V (1813), I 209. Epidendrum lineare Jacq., Enum. Pi. Carib? (1760), 1 e Cymbidium lineare Sw., in Nov. Act. Ups. 199), PR: Nord-Santander. = #7. Jaequiniella Schltr. B: Se supra (1920), p. 123. 1. J. Er ocliana Schltr., supra (1920), 124. Cauca. 48. Diothonaea Ld).. in Hk. Journ. Bot. I (1834), p. 12. ıD. coktoniaeflora Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 39. Nord-Santander. - 2. D. gratissima Rehb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 772. mr Tolima, g E 49. Stenoglossum H. B. et Kth. E ee Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 355. | 1. > eoriophorum H.: B. et Kth., Nov. Be et Spec. I (1815), p. 355 t: 87. Epidendrum coriophorum Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 341. Epidendrum bolbophylloides Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. ENZXXT (1899), p. 463. / 2 Cauca:; Antioquia. Yes 50. Epidendrum L. 3 nn: Gen. (1737), p. 272. 1. E. acutissimum Ldl., Fol. Orch. (1852) Epid., p. 46. | Tolima. | i 2. E. alpieola Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 110. >: Nord-Santander? | | = 3. E. anceps Jacq., S2lec. Stirp. Amer. (1763), p. 224, t. 138. = Epidendrum fuscatum Sn., Spieil. (1791), p. 21, t. 23. Epidendrum virescens Lodd., Bot. Cab. (1832), t. 1867. Epidendrum viridi-purpureum Hk., Bot. Mag. (1838), t. 3666. Epidendrum musciferum LAl., in Hk. Journ. Bot. I (1834), p. 6. 16* 244 au 6. 20. eo E. . angustissimym Ldl., Fol. Orch. Epid. (18 852), p. 34. - . anthoceros Lind. et Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 281. . anthropophorum Rchb. f., in Bonpl. IV (1856), p. 215. . antioquiense Schltr., supra (1920), p. 125. . arachnoglossum Rehb. f., ex Andre in Rev. Hort. (1882), p. 554. . Arminii RBchb. f., in Bcnpl. Zu (1855), p. 67. . arundinaceum Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1890), 7 . aurieuligerum Rchb. }, in ‚Gardn. Chron. (1888), II, p. 34: . baeulus Rchb. f., in Bonpl. IV on Er e \ Baumannianum Schltr., supra (1920), p. 126. ‚ bitubereulatum Rolfe, in Kew Bull. (1892), & 209. | . bivalve Lal., Fol. Orch. Epid. (1852), p. 47. . brachychilum Ldl., in Orch. Lind. (1846), p. 9! . brachyglossum Ldl,, Bot. Reg. (1844), Misc. > 83. ‚ hrassavolifolium Lehm. et Kıänz!., in Engl. Jahrb. XXVI (1989), TR, Schlechter. | Triskindnn fuscala Ratin, Flor. Tellur. II (1836), p- 8 | Epidendrum amphistomum A, Rich., in Bee Fl. Cub. XI a. h p. 240, t. 51. 4 Bolivar. * Tolima. | 2 Nord-Santander. Colombia (?). a Antioquia. | | aporoides Lehm. et Kränzl. an Engl. Jahrb. XXVI (1899), p.-501. Cauca. | Cauca. Nord-Santander. ; « p. #71. Cauca. Columbia (?). Colombia (?). u € Cauea. Colombia (?). Nord-Santander. Nord-Santander. Nord-Santander. p- 461. Cauea. RE 4 Buenaventurae Lehm. et Kränzl., in Engel. Jahrb. XXVI (1899), 3 p. 470. Cauca 245 Pr Eaaiin. Ä AS 2. E. st Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), 9.473. 2. Cauwea;' Antioquia. 1. 5 23. E. catillus Rehb. f. et Warec., in Bonpl. II. (1854), p. 112. are Neu-Granada. | | . E. Caucae Schltr., supra (1920), p. 127. Cauca. Mn . E. eebolleta Schltr., supra (1920), p. 128. { Cundinamarca. | . E. cernuum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spee. I Rn: pP. 353. Cauea. v . E. chioneum Ldl., Bot. Reg. (1845) Mise., p. 73. Epidendrum Claesianum Cogn., in Gardn. Chron. (1 jan I, p. 70. Nord- Santander. | | . E. ehondrochilum Lehm. et Kränzl,, in Engl. Jahrb. xxVI (1899), 2 p: 467. b Antioquia. 29. E. eiliare L., Syst. cd. X (1759), p. 1246. a E Auliza ciliaris Salisb., Trans. Hort. Soc. I (1812), p. 29. E Epidendrum cuspidatum Lodd., Bot. Cab. (1818), t. 10. E Cowlostylis emarginala Rafin., For. ‚Tellur. IV (1836), 7 # 2 Epidendr um viscidum Ldl,, Bot. Reg. (1840) Mise., p. = ee : Tolima. | 30. E. einnabarinum Salzm., ex Ldl. Gen. et Spee. Orch. (1831), p. 106. E- Nord- Santander (?). ra . E. elavatum Ldl. Bot. Reg. (1836), t. 1870. A ‚Didothion clavatum RBafin., Flor. Tellur. IV (1836), p. 39. | u Epidendrum purpurascens Focke, in Tijdschr. Nat.. Weten. IV = (1851), p. 64. : & B: Magdalena (?). 32. E.. eoceineum Rchb. £., in Bonpl. IIT (1855), .p. 68, FR Nord-Santander.. 33. E. commelinoides Schitr.. supra (1920) p. 128. 5 Cauca. . 34. E. eondylochilum Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), a, .p. 459. NS: ER -Cauca. | Mrs: E. coordinatum Rehb. er in Linnaea XLI (1877). p. 7. We Antioquia. = 246° R. Schlechter. == 36. E. eornanthera Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899). p. 463. 2 nr FERN TE ns Cauca. Far, EEE 37. E. eornutum Ldl., in Hk. Journ, Bot. III al p. 86. Cundinamarca. 38. E. erassipes Kränzl., in Engl. Jahrb: LIV (1916), Beibl. ur, p. 26. . Epidendrum brach ycladium Ldl. var. erassipes Ldl., Fol. Or ch. Epid. (1852), p. 69. | 3 Magdalena. > 39. E. eyelopterum Schltr., supra (1920), p. 129. Cauca. REN, 40. E. eylindraceum Ldl., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 86. Cauca; Nord-Santander. Er 4 41. E. eylindrostachys Rchb. f. et Warrc., in Bonpl. II (1854), p. 110. ar Neu-Granada. Ehe Wr | 42. E. deecipiens Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 70. a Nord- ee | | Zi 43. E. deeurviflorum Schltr., supra (1920), p. 130. | Cauca. | 44.sE. difforme Jacq., Enum. Pl. Carib. (1760), p. 29. Bpidendrum umbellatum Sw., Prodr. (1788), p. 121. Epidendrum umbelliferum J. F.-Gmel, nn (1788), p. 65. Epidendrum radiatum Hffmseg., Bot. Ztg. T (1843), p. 832. | Epidendrum subumbellatum Hffmsgg., in Linnaea XVI ( (1853), p. 232.3 Cundinamarca (ex Kränzlin). | -45. E. diphyllum Schitr., supra (1920), p. 130. Cauca. | | 46. E. dolichopus Schltr., supra (1920), p. 131. | Cauea. 47. E. elleanthoides Schltr., supra (1920), p. 132. Cauca. . | 48. E. Ellisij Rolfe, in Kew Bull. a p. 184. „Colombia“. ah 49. E., Eugenii Schltr., ll (1020) P.2182. Cauca. | 50. E. eveetum Hk. f, Bot. Mag. (1871), t. 5902. { | „Colombia“. - 51. E. exeisum Ldl., Bot. Reg. (1894) Mise., p. 86. Cauca. ä . 52. E. expansum Rehb. f., in Linnaca XLI (1877), p. 115. Neu-Granada. 58. 59. 60. 61. 62. 63. 64. 65. 66. 67. 68. 69. -E. E11: Aufzählungen der Gattungen und Arten. 247 fallax Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 9. Magdalena; Nord-Santander. a Be falsilogquum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1885), I, p. 566. EB; Colombia-(?). _ . E. falsum Rchb. f., in Flora LXIX (1886), p. 553. „Nova-Granada“. AB. fastigiatum Lal., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 56. -Tolima. E. fimbria Rehb. f., in Bonpl. II (1854), p. 282. _ Nord-Santander. E. fimbriatum H. B. et Kth., Nov. ‘Gen. et Spec. I (1815), p. 351. Epidendrum alternans Ldl., in Hk. Journ. Bot. III (1841), p. 88. Antioquia; Tolima; Cauca; Nord-Santander. E. floribandum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spee. 1(1815), p.353, t. 86. Epidendrum ornatum Lem., Fl. Serres IV (1848), p. 334b. Cundinamarca (ex Lindley); Antioquia (ex Kränzlin), -E. fragrans Sw., Prodr. (1788), p. 123. Epidendrum cochleatum Curt., Bot. Mag. (1791), t. 152. Epidendrum lineatum Salisb., Prodr. (1796), p. 10. _ Epidendrum aemulum Läl., Bot. Reg. (1836), t. 1898. Magdalena (?). E. fraternum Schitr., supra (1920) p. 133. Colombia. | E. Funkii Rehb. f.,n Linnaca XXII (1849), p. 839. Nord-Santander. E. ze iium Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1811), p. 405. GTastropodium violaceum La. in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV Ur p. 109. Cauca- E. geminiflorum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Speec. I (1815), p- 324 Cauca. E. grammatoglossum Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 837. - Nord-Santander (?). | | | | E. hastilabium Schltr., supra (1920), p. 134. Antioquia- PER en E. Hookerianum Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 37. Epidendrum attenuatum Ldl., Fol. Orch. Epid.' (1853), p. 69. „Neu-Granada‘“. E. hymenodes Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853). p. 58. Magdalena. E. ionodesme Schltr., supra (1920), p. 135. Caucea. 39, Cauca. | we‘ ia E. Karstenii Rehb. f., in Linnaea XLI ee STE Cundinamarcea. = E. kermesinum Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), 2: 1. E. : ‚uneitoliunn Schltr. 3 re (1920), p. 136. . lagotis Rchb. f., in Bonpl. III. (1855),. p. 68. . lambda Lind., ex Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 281. ‚ Lambeauanum D> Wildem., in a Orch. II (1904), p. 29. ; laxifoliatum Schltr., supra (1920), p. 136. . leuearachne Schitr., supra (1920), p. 136. | ı . leueochilum Lk., Ki. et Otto, in Allg. Gartenztg, XT (1843), . lilaeinum Lind., in Ill. Hort. XXVII (1881), p. 96. . Lindenii Ld!., Bot. Reg. :(1845) Mise., p. 48. . Jinearilingue Rchb. f., in Linnaca XLI 1877) p. 114. . longierure Schitr., supra I p. 137. | Ha . longiflorum H. B. et Kth,, Nov.: Gen. et Spec. 1 ası5) pP. 354. . mMaeroceras Behllir supra (1920), p. 138. = . maerostachyum T.dl., Bot. Reg. (1845) Misc. “DM 70. . maerothyrsoides Rchb. f., in Linnaca XLI’ (1877), p- 113. R. Schlechter. | Magdalena. ' Nord-Santander. Nord-Santander. „Colombia“. ‚ latilabrum Läl., Bot. Reg. (1841) Mise., D. 77. 3 'Epidendrum virens Hffmsgg., in Linnaea XVI (1882), p- 233. : Magdalena ( 2% . Laueheanum Relfe, ex ee (1892), p. 183. Cauca; Antioquia. Cauca. +Cauca.“ .P. 143. | Nord-Santander. - ‚Colombia‘. 2 Magdalena. Antioquia. RE PR N Cauca. 2 Cauca. Magdalena. : ” EI Tolima. Antioquia. Maderoi Schltr., supra (1920), p. 138. Antioquia. | 20 Rn Einen. ee 9. E. mieropus Rehb. f., in Hamb. Gartenztg. XX (1863), p. 13. “ Colombia (?). t | 94. 2 E- E. modestissimum Lehm. et Kıänzl., in Enel. Jahrb. XXVI (1899), Br: - pP. 469. a = Cauca. 2:95. E. Moritzü Rchb. f., ın Lipnaca XXI (1849), pP. 837% F Nord-Santander. 96. E. nauerates Rehb. f., in Bonpl. | II usa) pP. 20. Colombia (?). E97. E. noeturnum Jacq., Enum. Pl. Carıb. (1760),:.p. 29. , : Epidendrum carolinianum Lam., Eneyel. I (1783), p. 182. N yctosma noclurna Rafin, Fi. Tellur. I (1836), p. 9. > _Epidendrum tridens Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spee. II (1858), nt: 19. 8 Epidendrum discolor A. Rich. et in in: Sei. Nat. ser. 3, 3 EI 1845) p. 25. eh | Epidendr um Spruceanum Ldl., Fol. Orch. ie De p. 80. Cauca; Antioquia. . NOVO- -granatense Rchb. f. et Warsz. a en u (1854), p. IE Neu-Granada. | . oehrioides Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 52. Nord-Santander. 2 | . oligophyllum Lehm. et Kränzl., in-Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 477. x Caüea. °’ SE ER ; orgyale ILdl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV (1843), p. 256. Cundinamarca. - pachyneuron Schltr., supra 1920), p. 1 140. Cauca. aan GP i pachyphyllum Schltr.. ‚supra (1920), p. 140. mi lauca, . pachypodum Schitr., supra (1920), p. 141. Antiogquia. .E. pamplonense Rehb. f., in Linnaea xxu (1849), p- 837. Nord-Santander. 121. 122. R. Schlechter. 5 ;. E. panieulatum Ruiz. ct Pav., Syst. (1798), p. 243. Epidendrum laeve Ldl., Bot. Reg. (1844) Mise., p. 4. Epidendrum syringiflorum Warsz., ex Bonpl. 11 (1854), p. 110. :Cauca; Nord-Santander. . E. parallelum Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), Magdalena. . E. pastoense Schltr., supra (1920), p. 142. Cauca. . E. Peperomja Rchb. f., in Bonpl. 11 (1854), Cauca (ex Kränzlin). . E. peraltum Schltr. n. nom. Epidendrum altissimum Lehm. et Kränzl., (1899), p. 471 (nee Batem.). Cauca. . E. persimile Schltr., supra (1920), p. 142. Cauca. Nord-Santander. Cauea. . E. platyglossum Rchb. f., in Linnaea XL] (1877), p. 6. Antioquia, . E. polyschistum Schltr., supra (1920), p. 143. Cauca. . E. popayanense Lehm. et Kränzl., in Engl. p. 475. Cauca. . . E. porphyreum Ldl., in Hk. Journ. Bot. III (1841), p. 86. Cauca. ° E. porphyrospilum Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 80. Colombia (?). E. pofquerense Lehm. et Kränzl., in Engl. p. 461. Cauca. . E. prasinum Schltr., supra (1920), p. 144. Epidendrum alpicolum Kränzl., in Engl. p. 446 (nec Rchb. f.). Cauca. E. pristes Rchb. f., in Gardn. Chron. (1886), Colombia (?). | E. protractum Schltr., supra (1920), p. 143, Cauca. p. 34. p. 20. | Be: in Engl. Jahrb» XXV . E. pileatum Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 68. 3. E. piperinum Ldl., in Ann, et Mag. Nat. Hist. XV (1845), p. 256. Jahrb. XXVI (1899), Jahrb. XXVI (1899). Jahrb. XXVI (1899), 11, p. 262. m, er Y e tat ee 62 r ET ® Du Te ? r FA 5 . z x au 072° Cal 5 . I m. =. er. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. | zal 123. E. purum Ldl., Bot. Reg. (1844) Mise., p. 75. B "Cauea. | | 124. E. quadratum Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 83. | Colombia (?). 9% | 125. E. quadridentatum Lehm. et Kränzl.,, in Engl. Jahrb. XXVI (1899), : p. 459. \ Cundinamarca. - 126. E. quinguecallosum Schitr., supra (1920), p. 145. E | Cauca. | | * 127. E. rhabdobulbon Schitr., supra (1920), p. 146. 3 Cauca. , 128. E. Rolfeanum Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 468. Antioquia. | 129. E. Rueckerae Rchb. f., in Hamb. Gartenztg. XXT (1865), p. 385. Colombia (?). | 130. E. rugulosum Schltr., supra (1920), p. 147. Cauea. ® | - 131. E. sanguineum Schitr., supra (1920), p. 147. i Antioquia. | 132. E. Sanetae Martae Schitr.,. supra (1920), p. 148. E Magdalena. | BR an 7133. ER sarcochilum Ldl. et Rekb. f., in Bonpl, Il (1854), » 281. ; SR Nord-Santander.. N R # 134. E. sareodes Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 45. Tolima. Ares | 135. E. seabrum Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 248. ; Nord-Santander; Cundinamarea (ex Lindley). 136. E. sceptrum Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 9. | 5 _ Nord-Santander. | N 137. E. Sehlimii Rehb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 836. = Epidendrum tenellum Lal., Fol. Orch. Epid. (1853), Dr 44. 2 B:. Nord-Santander. Be | 138. E. seutella Ldi., Bot. Reg. (1844) Misc., p. 82. = Cauca (ex Kränzlin). ; 139. E. seytocladium Schltr., supra (1920), p. 149. | Antiogquia. = 140. E. sinuosum Ldi., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 46. | „Colombia“. | 141. E. Smithii Schltr.. supra (1920), p. 149. Magdalena. | 52. E. tenax Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 20. 53. E. Tequendamae Lehm. et Kränzl., in Engl Jahrb, XXVI (1809) p- #75. N i LT un 7 re er ER SE sen in ae LE N a ; RS ea te herr A, * ML { "R. Schlechter. 2. E. socorrense Rehb. f. et we in Bonpl. II (1854), PRO IE Epidendrum Schlimi Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), p 4. a Süd-Santander. Te ER ER. 4 . E. sororium Schltr., supra (1920), p. 150. | Antioquia. : | | . E. spathaceum Ldl., in Hk. Journ. Bot. III (1841), p. 85. h Nord-Santander; Tolima. Ä i | 45. E. speetatissimum Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 68. Nord-Santander. | | R 5. E. Stanhopeanum Kränzl., in Gardn. Chron. (1897), IH, p. 29. Nord-Santander. I 7. E. sterroanthum Schltr., supra (1920), p. 151. Cauea. “ | | . E. sterrophyllum Schltr., supra (1920), p. 151. Antioquia. 2. ! 9. E. stramineum Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 33. Nord-Santander. i | | 50. E. subadnatum Rchb. f., in Linnaca XLI (1877), p. 6. Antioquia. nt | . E. sympodiale Schitr., supra (1920), p. 152. Cauca. Nord-Sant ee Cundinamarea. . E. tigrinum Lind., ex Ldl. Orch. Lind. (1846), p. 9. | Nord-Santander. Se 55. E. tolimense Ldl., Bot. Reg. (1845) Mise., p.- 66. Tolima. ren, N . E. torquatum Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1844), p. 149. Cauca: Cundinamarca. | . E. .tovaresne Rchb. f., in Linnaca XXI (1849), p. 839. Nord-Santander (?). . E. trachypus Lehm. et Kränzl., in Engl, Jahrb. XXVI (1899), p. 461. Cauca. | . E. trifidum Schltr., supra (1920), p. 153. Antioquia. ER a . E. trimeroglossum Schltr., nen (1920), p. 153. Cauca. | . E. viridibrunneum Rehb. L, in Walp. Ann. VT (1861), p. 368. Epidendrum centropetalum Rehb. f., in Bonpl. III (1855), p. 68. Nord-Santander. 2 168. va # rar LP | & . u. 168. 166 E 5167. Kr 3 . Wallisüi Rchb, f., in Chron. en IT, p. s. Antioquia. | EB 'xanthinum Ldl., Bot. Reg. (1840 Misc, p. 18. Antio quia (ex Kränzlin). ir xylostachyum Ldl., Bot. Reg. en Me 4.20: Tolima. :E. sythriophorum Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. IH (1854), p. 112. - Nord-Santander. . E. ybaguense H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spee. I (1815), p. 352. Epidendrum ibaguense en Gen. et we vr (1831), p. 107. Tolima. ER E. zipaquiranum Schie.; supra (1920), p. 154. Cundinamarca. „ ‚51. Lanium Ldl. ex Bth. in Ic. an (1881), t. 1834. # colombianum Schkr., a er p. 155. Antioquia. 52. Eneyelia Hk. Bot. Mag. (1828), t. 2831. \ „\ . E. amieta (Lind. et Rehb. £.) Schltr,, Orchfl. Venez. (1919). p. 74. Epidendrum amictum Lind. et Rchb. f., in Bonpl. III (1855). -p. 219. | er Colombia Gi EB: aspera (Ldi.) Schltr. n. comb. Epidendrum asperum Ldl., in Hk: Teueh Bot. I (1834), p-® Bolivar; Cauea. E. atropurpurea (W.) Schitr., u Örch, (1914), p. 208. Epidendrum atropurpureum.W., Spee. Pl. IV (1806), p 115, Cymbidium cordigerum H. B. et Kth., Nov. Gen. et, Spec. 1:(1815), p. 341. Epidendrum macrochilum Hk., Bot. Mag. (1836), t 3531. | Epidendrum Duboisianum a ex Sagra, Flor. Cab. XI (1850), p: 239. Eneyclia macrochyla Neum., in Rev. Hort. ser. 2, IV = p- 138. Antioquia; Magdalena. | E. ceratistes (Ldi.) Schltr., Orchfl. Venen. (1919), p . 74. Epidendrum- eeranses bil, Bot. Reg. (1844) . pl. Cauca (ex Kränzlin); Magdalena; Nord-Santander. Io & un . rosea Lind., ex Ldl. Bot. Reg. (1845), sub t. 53. . splendida Schltr., Fedde, Rep. XII (1913), p. 212. . undulata Ldi., Bot. Reg. (1844), sub t. 28. . Wallisii Rehb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 116. R. Be . insidiosa (Rehb.. £) Sehltr. n. comb. Epidendrum insidiosum Rehb. f., in Linnaca XLI as, D: 80, Colombia (?). . Maderoi Schitr., supra (1926), p. 155. Antiogquia. Ortgiesii (Regel) Se n. comb. : ‚Epidendrum Ortgiesti Regel, in Act. or Petrop. XI (1849), p. 837. ; Colombia (?). r . replieata Schltr. (Ldi.) n. comb. Epidendrum replicatum Ldl., in Paxt. Flow. Gard. u (1852), p. 167. Neu-Granada (?). 5 . stellata (Ldi.) Schltr., Orchfl. Venez. (1919), © 25. Epidendrum stellatum. Lal., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 21. Magdalena (?). tessalata (Batem) Schltr., Orchfl. Vencz. (1919), p. 75. Epidendrum tessalatum Batem., ex Bot. Reg. (1838) Mise., p. 7. Epidendrum lividum Ldl., Bot. Reg. (1838) Mise.. p. 51. Epidendrum articulatum Kl., in Allg. Gartenztg. VI (1838), p. 297. ’ Caucea. a 53. Schomburgkia Ldl. Sert. Orch.. (1838), t. 10. Bletia rosea Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 420. ‚Magdalena. Cauca. Schomburgkia violacea Paxt., Mag. Bot. XVI (1849), p. 123. Cattleya undulata Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 215. Bletia undulata Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 420. Schomburgkia Lueddemanii Prill., in Journ. Soc. Imp. Hort. Pow. VIII (1862), p. 123. B Magdalena (?). Bletia Wallisii Rchb. f., in Linnaeca XLI (1877), p. 115. Colombia. 189) a on m. Aufzählungen de Gattungen und Klee | 54. Brassavola R. Br: in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 216. 1. B. cueullata R. Br., in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p- 216. Epidendrum cucullatum L., Spec. Pl. ed. 2 (1753), p. 1350. " Oymbidium cucullatum Sw., in Nov. Act. Ups. (1799), p. 83. 2.B. =eı€ er e2€c E ? Fr 2 3. Ü Brassavola cuspidata Hk., Bot. Mag. (1840), t. 3722. Bletia cucullata Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 433. Cauca. : | nodosa Ldl., Gen. et Spee. Orch. (1831), p. 114: Epidendrum nodosum L., Spee. Pl. ed. 2 (1753), p. 953. O’ymbidium nodosum Sw., in Nov. Act. Ups. (1799), p. 73. Brassavola grandiflora Ldl., Bot. Reg. (1839) Misc., p. 76. Brassavola venosa Ldl., Bot. Reg. (1840), t, 3 Bletia nodosa Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 437. Bletia venosa Bchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 438. Cauca; Magdalena. 55. Pinelia Ldl. Fol. Orch. Pinel. (1853), p. 1. . Lehmanniana Kıänzl. in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 479. Restrepia Lehmanniana Schltr., in Fedde, Rep. III (1907), p. 277. Cauea. 56. Cattleya Ldl. Coll. Bot. (1824), t..00. . Dowiana Batem. et Rchb. f., in Gardn. Chron. (1883), I, p. 243. Cattleya aurea Linden, in Ill. Hort. (1881), t. 80. Antioquia. | | . Mendelii Backh., in Flor. Mag. n. s. (1892), t. 32. Cattleya labiata LAl. var. Mendelii Rehb. f., in Reichentachia I (1886), p. 35. Nord-Santander. . Patini Cogn., Diet. Icon. Orch. (1900), Cattl. t. 25 Laelia Patini hort., ex Cogn. Diet. Icon. Orch. (1900) Cattl., t. 25. Cattleya Hennisiana Bo'fe, in Orch. Rev. III (1895), p. 268. Antioquia. . quadricolor Ldl., in Paxt. Flow. Gard. I (1850), p. 6. Cattleya chocoensis Lind., Ill. Hort. (1870), p. 37. Cauca. SP. 256 En 3% u: Schlechter. 5. €. Trianaei Lind. et Rab: fc Bot. Zte.. xVvIn (1860), ». 1 e $ Caitleya labiata Ldl. var. Trianae Duchartre, in Journ. Soe. np. Be d’Hort. (1860), p. 369. 2 Cattleya bogotensis Lind. et Morr. in Beleg. Hort. XV (1868), p. „102, | Cundinamarca. | 6.6. Warszewiezüi Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 112. - Cattleya gigas Lind. et Andre, in Il. Hort. XX (1873), a 4 Cattleya labiata Lal. var. Warszewiczii Rchb. f., in Gardn. Chron. (1883) IL, p. 243. Antioquia. = 97. Polystachya Hk. Sg Si ‚Exot. Flor. TI (EB a ern !. P. eolombiana Schltr., supra (1920), p. 156. Cauea. En | 58. Galeandra Ldl. in Bauer Iilustr. Orch. (1830), t. 8. 1. 6. Aines Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 98. Galeandra cristata Lal., Bot. Reg. (1844) Mise., p. 72. „Neu-Granada“. en | 2.6, leptoceras Schltr. ., supra (1920), 3 157. „Colombia.“ s ” 59. Bletia R. Br. | in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), .p. 206. 1. B. florida R. Br., in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1913), p. 206. Limodorum floridum Salisb., Prodr. (1796), p. 9. Bletia Shepherdii Hk., Bot. Mag. (1836), t. 3319. Magdalena. | ns | | 60. Chysis Ldl. Bot. Reg. XXIII (1837), t. 1937. . C. aurea Ldl., Bot. Reg. (1837), t. 1937. Magdalena; N ord-Santander. —i 61. Bulbophyllum Thou. Orch. Des Afr. (1822), t. 3.. BB: antioquiense Kränzl,, in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 457. Antioquia.‘ r Yeeem * PERLE \ \ufzählungen der: Gattungen und Arten. 357 E Be [3 Re « ri : B ı et Kränzl,, in 2 N XXVi (1899), p. 458. RS = Antioquia. | e® B. popayanense Kränzl., in Ban. Jahrb. (1899), p. 458. ' Cauca. 62, Eulophia R. Br. Bot. Reg. (1823), sub t. 686, 4 BE longifolia (H. B. et Kth.) Schltr., Orchid. (1914), p. 347. ...... Dendrobium ua H.B. et Kth., Nov. Gen. et Spee. I (1815), p: 360. . Xylobium longifolium Ldl,, ex a Syst. I (1828), P.:782. ., Maxillaria longifolia Ldi., Gen. et Spee. Orch..(1832), p. 150. BR Cyrtopopera Tongifolia Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), P: 668. en. ® Bee. 63. Govenia Ldl. A E: in Lodd. Bot. Cab. he t. 1709. 1. 6. patyglossa Schltr., supra a pP. 407 | Magdalena. 2: 6. tingens Poepp. et End. ‚Nov. Gen. et Spec. II (838), p. 5, t. 107, BT: Nord- Santander. 2 64. Warrea Ldl. Bot. Reg. (1843), Misc. p. 14. FEW. lenata Ldl., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 76. 2 Warrea Lindeniana Henfr., in Moore et Eyres Gard. Mag. Hok I (1850), p. 177. Magdalena. 65. Mormodes Ldl. Nat. Syst. Bot. II (1836), p. 446. - 1. M. (ogniauxii L. Linden, in Journ. Orch. V (1894), p. 125. Be „Colombia.“ 2. M. convolutum Ldl. „ın Paxt. ‚Flow. Gard, II (1853), sub 93. r „Colombia. 4: M. Lawrenceanum Rolfe, in Lindenia VI (1890), p. 69, t. 273 Colombia. De Die Orchideenflora von Colombia. Fedde Rep. Beih, VII. An 17. 12 v Magdalena. 3 | © M. igneum Ldl., in Paxt. Fl. Te IH (1852), p. 97, t. 23. 4 5 1) Qu 6. 10, ea R. Schlechter. . M. Oberlanderianum Lehm. et Kränzl., in Gärdn. Chron. ( 1800), IL, R..317: | Re | Cundinamarca. . M. Ocanae Ldl. et Rchb. f., in Walp. Ann. VI-(1861), p. 581. Nord-Santander. En . M. speeiosum Lind., ex Ldl. in Paxt. Fl. Gard. III (1852), p- I Nord- Santander . M. tibicen Rehb. f., in Gardn. Chrön. (1870), p. 1082. „Colombia.“ . M. variabile Rchb. f., in Gardn. Chron. (1869), p. 1038. Mormodes holochrysum Rehb. f., Xen. Orch. II a p. 172, Colombia (?). 66. Catasetum L. €. Rich. ex Kth. Syn. Pl. Aequin. (1822), p. 330. . €. bieolor Kl., in Allg. Gartenzte. XXIT (1849), p. 337. Oh ey. =. blepharochilum Schltr., supra (1920), p. 158. Cauca (?). . e; Ü. eaueanum Schltr., supra (1920), p. 159. Cauca. . &. ekurmeum Rolfe, in Kew Bull. (1906), p. 86. Cundinamarea. . Finetianum L. Lind. et Cogn., in Journ. Orch. IV (1894), p. 362. „Colombia. 2 ED . inormatum Schltr., in Orchis n (1916), p. 184 1. 43. Cauca. 5) . €. Lehmanni Regel, in ‚Act. Hort. Petrop. IX (1886), p. 602. „Colombia.“ . C. maeuiatum Kth., Syn. Pl. Aequin. 8.171822), pP. 855 Catasetum integerrimum Hk., Bot. Mag. (1840), t. 3823. Oatasetum Wailesi Hk., Bot. Mag. (1842), t. 3937. Nord-Santander., . oehraeeum Ldl., Bot. Reg. (1843), Misc. p. 44. | Cundinamarca. €. pallidiflorum Schltr. n. nom. Catasetum pallidum Cogn., in Journ. Orch. V (1894), p. 252 (nee Ki.). | 3 „Colombia.“ 259: u. € an Rchb. f. „in Gardn. Chron. (1882), I, p. 492. 5 Catasetum Bungerothi N. E. Br., in Lindenia II (1886), p. 21, t. 57. | Nord-Santander (?): Cundinamarca, 12. €. platyglossum Schltr., in Orchis X (1916), p. 186 f. 43. er Colombia (?). 13. €. tabulare Ldl., Bot. Reg. (1840), Mise. p. 4. Catasetum rhamphastos Kränzl., in Orchis II (1907), p. 25. = — Antioquia; Cauca. \ 67. Gyenoches Ldl. Gen. et: Spec. Orch. (1832), p. 154. 1. €. ehlorochilum Kl., in Allg. Gartenztg. VI (1838), p. 225. Magdalena (?). ; * ® 2. €. densiflorum Roife, in Kew Bull. (1909), p. 63. „Colombia.‘. | 68. Sehlimia Planch. et Lind, | in Paxt. Flow. Gard. III (1852), p. 115. 1. 8. alpina Rehb. f. et Wärsz., in Bonpl. II (1854), p. 98. „Neu-Granada.“ 2. 8. jasminodora Planch. et Lind., in Paxt. Flow. Gard. IT (1852), p. 115. Nord-Santander. 3. 8. pandurata Schltr., supra (1920), p. 159. . Cauca. 4. 8. trifida Rehb. £., in Gardn. Chron. (1876), II, p. 708. Colombia. 69. Trevoria FT. C. Lehm. | . in Gardn. Chron. (1897), I, p. 346. 1. T. Chloris F. C. Lehm., in-Gardn. Chron. (1897), I, p. 346. Cauea. 2. T. Lehmannia Rclfe, in Orch. Rev. XVII (1910), p. 298. Colombia. 70. Eriopsis Ldl. Bot. Reg. (1847), t 1. E. rutidobulbon Hook., Bot. Mag. (1849), t. 4437. Nord-Santander; Antioquia; Cauca, 260. era IS au . A. Antioquiae Schltr., in Dane XI (1917),.p. 33. . A. Hennisiana Schltr., in Orchis XI en pP, 32. - R. Schlechter. _ ur . 71. Lueddemannia Rchb. 2 er in Bonpl. II (1854), p. 281. RES . L. Pescatorei Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 281. / cı yenoches Be Ldl,, io Paxt. Fl. Gard. I (1850), p. 123, Oyenoches Lindleyi hort., ex Lind. Pescatorea N np t. 22. Nord- Santander. ; . L. Lehmanni Rchb. f., in Gardn. ‚Chron. (1880), 11,9% ‚685. Cyenoches Lehmanni Nichols., Diet. Gard. I (1888), p. 417. Cauca. 3 . L. Wallisii Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 109. Neu-Granada. wi | ' 72®Acineta Ldl. Bot. Reg. (1843), Misc. p. 100. °- Antioquia. . A. areuata Schltr., in Orchis XI 1917), p. 44. Colombia (®). . A. Beyrodtiana Schltr., in Orchis XI (1917), P- 28. Colombia (?). . A. eryptodonta Rcehb. f., in Bonpl. 1 (1854), p. nr Colombia (?). | . A. gymmostele Schltr., in Orchis XI un p. 45. Colombia (?). Antiogquia. . A. Hrubyana Rehb. f., in Gardn. Chron. (1882), II, p. 102. Colombia (?). : . A. erythroxantha Rehb. f., in Bonpl. II (1854), p. 792. Colombia (?). . A. Moorei Rolfe, in Bot. Mag. (1911), t. 8392. Colombia (?). . A. suleata Rchb. f., in Gardn. Chron. (1879), I, p. 652. Colombia (?). . A. superha. Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1891), p. 609. Anguloa superba H. B. et Kth., Nov. Gen. et er I (1815), p. 343, 1:08, : Peristeria Humboldt Lal, Bot. Reg. (1843), t. 18. Acineta Humboldtii Läl., Bot. Reg. (1843), Misc. p. 68. Se, Acım = Kl. in Alle. a (1852), p- 146: BE Acineta Colmani hort., ex Sees Chron. Kiss, Tepe: TER - Nord-Santander. E 12, A. Wolteriana Schltr., in Orchis. XI (1919), p. 41. Fr ya „Colombia { 2). ; .“ f E =. 2.2. .73. Peristeria Hk. b> N | Bot. Mag. (1831), t. 3116. e % P. aspersa Roife, in Lindenia vi (1890). BP, er) Rn ‚Colombia. x 3 E F 5 h ” E F we F E E 2. P. elata Hk., Bot. Mag. (1831), t. 3116. Nord-Santander (?). 3. P. ephippium Rchb. f., in "Gardn, Chron. (1883), BE je 198. Colombia (?). | ‚4. P. graveolens Ldl., Gardn. Chron. (1882), u, ER Colombia (?). alt 5. P. laeta Rehb. f., in Gardn. Chron. (1888). A, p: 616. Colombia (?). | RE pP. Lindeni Rolfe, in Lindenia vun (1891), P: 88, 1.328. Colombia (?). 7. P. Rossiana Rchb. f., in Gardn. Ehion. (1889), 2 p. 8. Colombia (? ) i 74. Paphinia Ldl. Bot. Reg. (1843), Misc. p. 14. 28 P. rugosa Rehb. f., in Linnaea XLI (1877), pr 210: Cauea. | Ze 75. Neomeoorea Roife. ; Pr; in Öfch. Rev. XL (1904), p. 30. = oorea arorala a Rolte, i in Garda. Chron. (1890), IL97. - Antiogquia. BE 76. Houlletia Brongn. in Ann. Sei. Nat. ser. 2, XV (1841), p. 36. 1. H. Lansbergii Lind. et Rchb. f., ex Gartenfl, ie | „Colombia.“ are a BE 2, H. Lowiana Rehb. f., in Gardn. Chron. II (187 4), Pe 484. x Beer Neolombia.‘“. a BB? a TaRIR BE mu Sb. >: be. N. . Charlesworthii Rolfe, in Orch. Rev. 1 (1890), p. 198. | . Charontis Rchb. £., = Linnaea XLI (1877), “ 110, . gratulabunda Rchb. f., in Bot. Zte. er (1857), p. 157. . Hemnisiana Schltr., in Orchis IX (1915), p. 51, t.5 . histrioniea Rehb. f., in Bonpl. II (1851), p. 32. : nee Ei . odoratissima Lind., ex Paxt. Flow. Gard. III 83). pr. RE © .- Nord- Santander; Antioquia. ie . pieta Lind. et Rcehb. f., ex Garteffl. ee p. 2: 2 Nord-Santander. . tigrina Lind., ex Paxt. Flow. ie 11T (1853), p. 250. Nord- ende . unguiculata Schltr., supra (1920), p. 160. Cauea. . Wallisii Lind. et Rehb. f., in Gardn. Chron. (1869), p. 611. Houlletia chrysantha Lind. = Andre, in IN. Hort. XVII ei! p. 138, t. 171. Antioquia. FE Polyeyenis Rehb. f. | in Bonpl. III (1855), pP. 218, . barbata Rehb. £., in Bonpl. IH (1855), p. 323. 3 . Oyenoches barbatum Ldl., in Journ. Hort. Soc. IV (ABaBı, ö 268. 4 „Colombia.“ ; lea Rolfe, in Kew Bull, ee p- 365. Cauea., lepida Lind. et Rehb, sn FE Hortie. XVII 1870) p: 100; t: 19 Gauca. museifera Rchb. f., in Bonpl. Er (1855), p. 218. Üyenoches sc Ldi., in.Päxt. Flow. Gard. 8 (1852), p. 28. 4 „Colombia.“ ET 78. Gongora Ruiz et Pav. Prodr. I (1793), p- 117. Beyrodtiana Schltr., in Orchis I (1906), p. 4. Colombia. Ba „Colombia.“ E „Neu-Granada.“ „Neu-Granada.“ Antiogquia. Colombia (?). ri 10. Bi a ‚Gongora "Boothiana hort., Gongora Shepherdii hort., "Magdalena. Se 1 R ine Tem, Ndn: AB Serres II (1847), p. 229. ex Xen. Orch. J. (1854), p. 54. 2 x dongora ‚Jenischii hort., ex-Xen. Orch. I (1854), p. 54. | Gongora quadricornis hort., ex Xen. Orch. I (1854), p. 54. ex Xen. Orch. 1. (1854); p. 54. Gongora vitellina hort., ex Xen. Orch. I (1854), p. 54. 6. pleioehroma Rehb. f., in Hamb. Gartenztg. XVI (1860), p. 421. Colombia (?). . &. portentosa ‚Lindl. et Rehb. f., Colombia (?). -Colombia (?). Colombia (?). in Bot. Mag. Antioquia. 79, Stanhopea Frost. | | (1831), t. 3102. 3 ES. eonvoluta Rolfe, in Kew Bull. (1909), p. 366. in Gard. Chron. (1869), . 6. Seideliana Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 637. . 6. similis Rchb. f., in Gardn. Chron. (1881), II, p. 812. S. elegantula Rolfe, in Kew Bull. (1910), p. 161. Colombia (?). S. florida Rchb. S in Gardn. Chron. (1 Colombia (?). S. Fürstenbergiana Kränzl., Colombia (?). 879), IL, p. 615. in Gardn. Chron. (1899), II, p. S. impressa Rolfe, in Kew Bull. (1898), ı Colombia (?). . Cauca. „Colombia.“ : Antioguia. Colombia (?). S. platyeeras Rchb. f., in Gardn. Chron. „Colombia. $. Reichenbachiana Roezl, Il, p. 40. „Colombia.“ ex Rchb. f., ..196; . 8. Langlasseana Cogn., in Gardn. Chron. (1901), II, p. 426. . 8."Lowii Rolfe, in Kew Bull. (1893), p. 63. Stanhope« Amesiana hort., . $S. Madouxiana Cogn., in Gardn. Chron. (1898), II, p. 134. 9. $. nigripes Roife, in Kew Bull. (1894), p. 364. (1868), p. 27. in Gardn. Chron. pP: 39 RR 161 ex Gard. Mag. (1893), p. 352 ce. (18 IC. 13% ) > © u St B 6. | Sn = Sr _ A . Rs Antioquia. . 8. Shuitleworthii Rchb. f., „Colombia.“ . stenochila Lehm. et Kränzl,, 0 a 80. Coryanthes Hk, in Bot. Bruchmiilleri Rchb. f., Nord-Santander. Caucea. R. Schlechter. . 8. Rodigasiana F. Claes., ex Gardn. Chron. (1898), II, p: 8, in Gardn. Chron. (1876), I, p. 795. % e . Wallisii Rehb. t.,'in Linnaea XLI (1877), p. 109. Mae. (1831), t. 3102. in Linnaea XLI (1877), p. 74. , Mastersiana F. C. Lehm., in Gardn. Chron. (1891), IT, p. 483. 81. Anguloa Ruiz et Pav. Prodr. 1. (1794), p. 118. brevilabris Rolfe, in Orch. RT, XXIII (1915) ». 292. Antioquia. „Colombia.“ Nord-Santander. . dubia Rchb. f., in Gardn. Chron., Cauea. „Colombia.“ . Goldsehmidtiana Schitr., in Orchis . Gliftoni Rolfe, in Kew Bull, asıo) p. 160. . Clowesü Ldl., Bot. Reg. (1844), Mise. p. 26. (1882), 1m. 764. X:(1916),.p: 138 . Hohenlohii Morr., in Belg. Hort. III (1853), p. 201, t. 31. in Gardn. Chron. (1900) IT, p. 369. Anguloa purpurea and STH. Hort. xXVIM (1881). p. 120, t. 427. Nord-Santander. Colombia (?). Nord-Santander. Anguloa Turner: Will., Nord-Santander. . macroglossa Schitr., in ı Orchis X en p. 132. . Ruckeri Ldl., Bot. Reg. (1846), t. 41. . virginalis Lind., in Gardn. Chron. (1851), p. 392. Anguloa unitlora Läl., Bot. Reg. (1844), t. 60. Örch. Grow. Man. ed. 7 (1894), p. 103, 82. Lyeaste Ldl. Bot. Reg. (1843), Misc. p. 14. SE L. ahauiorsis : ex Gentil, Pl. Cult. Serr. Jard. B. Brux. (1907 ), hr he 2 Antioquia. | ! 2. L. fulveseens Hk., Bot. Mag. (1840), t. 4193. Lycaste crocea Lind., ex Ldl: Orch. Lind. (1846), p. 21. 2 Maxillaria fulvescens Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 265. SR Nord-Santander. IH. e.une Kränzl., in Orchis 1 (1906), m. >58 „Colombia.“ ve | 4. L. maerobulbon Ldl., in Paxt. Flow. Gard. I (1850), p. 150. Maxillaria macrobulbon Hk., Bot. Mag. (1846), t. 4223. Magdalena. Er en, ; 83. Bifrenaria Ldl. Gen. et Spee.' Orch. (1832), p. 152. 1. B. Pickiana Schltr., in Orchis VI (1912), p. 8, f. 1. wu EAN 84. Batemania Ldl. 2 Bot. "Reg. (1835), t. 1714. 1. B. armillata Bchb. f., in Gardn. Chron. (1878), I, p. 780. Zygopetalum chloranthum Kränzl., in Gardn. Chron. (1910), I, p. 162. | Antioquia. « 2. B. Wallisii Rchb. f., in Gardn. Chron. (1880, I, p. 776. Colombia. ee) | a ‚85. Xylobium Ldl. Bot. Reg. (1825), sub t. 897. w MX. Coelia Roife, in Orch. Rev. XX (1912), p. 43. Ä n- Maxillaria Coelia Rehb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1554), B. 97. Ds „Colombia.“ 2. X. eorrugatum Rolfe, in Gardn. Chron. (1889), I, p. 458. [> Maxillaria corrugata Ldl. Bot. Reg. (1844), Misc. p. 14. - Nord-Santander. | 2. X. leontoglossum Bth., ex Rolfe in Gardn. Chron. (1889), I, p. 458. Maxillaria leontoglossa Rchb. f., in Bonpl. IT (1854), ». 67. Nord-Santander. ; BE le “ 266. RR R. Schlechter. Aa 5 KR eg Be Kr MR Ay ra a ee SF ie ae u B 14", a ET ar er I E pi 4. X. rebellis (Rehb. f.) Schltr., in Orchis VII asıs) p pP. Mazxillaria rebellis Rehb. f., in Fl. Serres LXX (an, Colombia (2). “ 86. Koellensteinia Rehb. f. in Bonpl. IT (1854), ». 17. I. K. elegantula Schltr., supra, (1920), p. 161. Cauea. 2. K. Kellneriina Rcehb. f., in Bonpl. II (1854), p. 17. Aganisia Kellneriana Bth., ex Bot. Mag. (1892), sub t. 7270. Nord-Santander. Br 87. Warreella Sehltr. Orchid. (1914), p. 424. 1. W. eyanea (Ldl.) Schltr., Orchid. (1914), p. 425. Warrea caynea Ldl., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 2. | | Warrea cinerea Bth., in Journ. Linn. Soc. XVIII (1881), p. 321. Maxillaria cyanea Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), ‘p. 264. Aganisia cyanea Bth., ex Veitch. Man. Orch. Pl. II (1887), pP 68. Nord-Santander. - 38. Zygopetalum Hk. Bot. Mae. (1827), t. 2748. | 1. Z. eoloratum Lind. ct Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 662. „Nord-Santander.“ ei Eu 89. Galeottia A. Rich. ’ in Ann. Sei. Nat. ser. 3, III (1845), p.' 25. | . jimbriata Lind., ex Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), v. 554. i Batemannia fimbriata Lind. et Rehb. £., in Bonpl. II (1854), p. 280. Zygopetalum fimbriatum Nichols., Diet. Gard. IV (1887), p. 245. { „Nord-Santander.“ BEN .— nn, BP 90. Keiersteinia Rchb, f. in Bot. Ztg. X (1852), p. 635. 1. K. flaveola (Rchb. f.) Schitr. n. comb. N B Zygopetalum [laveolum Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 662. Nord-Santander. 1 u Li TE " u ee IE N Se Er P Ihr Säc e LEN u : ; ö | er EL, 2 a I BEEREE HE Aufzählungen der oe und Arten. I657.: ” j 7 a FE fi =“ = u SER. gemma Behb. = in Gardn. Chron. (1874), °T, p. 406. SER Zygopelalum gemma Rchb. f., in 1 Gardn. Chron. (1874), I. p. 406. | „Colombia.“ = % K. graminea Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 634. Zugopetelum gr amineum Lädl., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 10. ‚Huntleya fimbriata hort., ex Bot. Ztx. X (1852), p. 634. Caucea. 4. K. Klabochii (Rehb. f.) Schitr. n. comb. Zugopelalum Klabochit Rehb. f., ın: Gardun. Chron. ( 1885), I, p. 301. „Colombia.“ 5. K. laminata Rchb. f., in 'Gardn. Chron. (1885), II, p. 70. Zygopelalum laminatum Rehb. f., in Gardn. Chron. (1865), Il, p. 70. Zygopetalum forcipatum hort., ex Gardn. Chron. (1865), II, p. 70. = >00lombia (}). ‘6. K. mystaeina. Rchb. f., in Gardn. Chron. (1889), I, p. 530. Zygopelalum m ystacinum Rehb. f., in Gardn. Chron. (1874), IL, p. 34. | | „Colombia.“ er, 7. K. taurina Rchb. £., in Linnaca XLI (1877), p.5....... Zygopetalum taurinum Rehb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 2. Antioquia., 3 | TEE RE 8. K. tolimensis Bu, supra (1920), p. 161. | Tolima. | x . 91. Chondrorhyneha Ldl. er: Ä Orch. Lind, (1846), p. 13. - 1. €. amabilis Schitr., supra (1920), p. 162. BE Cauca. a | 2. Ü. Chestertoni Rehb. f., in Gardı® Chron. II (1879). H, p. 648. 72 Cauca. i | r 3. €. fimbriata Rchb. f., in Gardn. Chron. (1879), IL, p. 648. ER 'Stenia fimbriata a et Rehb. f., in Gardn. Chron. (1868), p. 1313. “ | Nord-Santander.. EA € vosea Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 13. Entander. 92. Warszewiezella Rchb. f. in Bot. Zte. X (1852), .p. 635. ER W. ionoleuca (Rehb. f.) Schltr. n. comb. | ® Zygopetalum ionoleucum Rchb. f., in Bot. Ztg. XXIII 1865), p- 9. „Colombia.“ 2. W. Lueddemanniana Rehb. f., in Hamb. Gartenztg. XVI (1860), p. 179. . 268 +. D ws | Tr P. eochlearis Rolfe, in Kew Bull. (1906), p. 33. 5, ch. PP. Rs 9. P. Lehmamni Rchb. f., in Gardn. Chron. (1879), II, p. 424. ne u SE EN Re Er URS RE: 1 0 38 AU R x 5: : y e A BR s "R, Schlechter. nt, Zygopetalum EITRLR Rchb. 8; in Wal. Ann. v son, ; p. 653. % Colombia (?). . W. marginata Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 636. Zygopetalum fragrans Lind., Cat. n. 6 (1851), p. 9. Huntleya marginata hort., ex Bot. Ztg. X (1851), p. 636. Warrea marginata Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 636. Warrea quadrata Ldl., in Gardn. Chron. (1853), p. 647. Zygopetalum quadratum Pfitz., Vergl. Morph. Orch. meh: 2 8. Nord-Santander. W. velata Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 97. i Zygopelalum velatum Rehb. f., in De Ann. ya er P- 655. & Colombia. | 93. Peseatorea Rchb. f. in Bot. Zte. X (1852), p. 667. bella Rchb. f., in Gardn. Chron. (1878), I, p. 492. | Zygopetalum bellum Rehb. f., in Gardn. Chron. (1878), I, p. 492. Colombia (?). ER Pi w a FRTBNT T DR: SUOE DD AU Colombia (?). | P. eoronaria Bchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 108. 5 Zygopetalum ceoronarium Rchb. £., in Linnaea XLI sm, p. 108. „Neu-Granada.“ P. Dayana Rchb. f., in Gard». .Chron. (1872), p. 1618. ; Zygopetalum Dayanım Rchb, f., in Gardn. Chron. ua p- 1618. 4 „Colombia.“ 3 Dane: ‚Rchb. f., a Chron. (1881), L; p.. 330. Zygopetalum Dormanianım Suede Diet. Gardn. IV (1887), p. 245. Colombia (?). fimbriata Regel, in Act. Hort. Petrop. VI (1879), p. 293. Colombia (?). ; > Gairiana Rehb. f., in Gardn. Chron. (1879), I, p. 684. Zygopelalum Gairianum Bschb. f., in Gardn. Chron. (1879), I, p. 684. Colombia (?). Dr a lamellosa Rchb. f., in Gardn. Chron. (1875), II, p. 225. | Zygopetalum lamellosum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1875), II, p. 225. | * 4 „Colombia.“ w w w w Zygopetalum Esani nun f.,in Chron. see 1, ie 424. | Cauea. | 10. .P. Rucckerlara Behb f x m Gardn. Chron. ( 1885), TE p. 424. | ‚Colombia (?). > Br 1, P. Beselionn Rchb. f., in den Chron. (1878), IL, p. 524. 26% Zygopetalum Russelianum Rehb. f.,in Gardn. Chron. wi II, p.52%4. Colombia (?). 12. P,. triumphans Rchb: f. et Warsz.. in En II (1854), p. 97. Zygopetalum triumphans Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 652. „Neu-Granada.‘“ 94, Bollea Rchb. f. | ; in Bot. Ztg. X (1852), p. 668. 1. B. coelestis Rehb. f., in Gardn. Chron. (1876), I, p. 756. Zygopetalum coeleste Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 5 Caucea. Ka, . B. hemixantha Rchb. f., in Gardn. Chron. (1888), IT, p. 206. Zygopetalum hemixanthum Jacks., in Ind. Kew. App. I, p. 493. „Colombia.“ Ä 3. B. Lalindei Rchb. f., in Gardn. Chron. (1874), II, p. 33. Zygopetalum Lalindei Rehb. f., in Gardn. Chron. (1874), II, p. 33. Batemannia Lalindei Lind., Cat. n. 90 (1873). Antioquia. 4. B. Lawrenceana Rchb. f., in Gardn. Ohzön. (1878), Il, p. 266. Zygopetalum Lawrenceanum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1878), Il, p- 266. Colombia (?). . B. pallens Rchb. f., in Gardn. Chron. (1881), I, p. 462. Sg Colombia (?). 2.6.B. Patini Rehb. f., in Gardn. Chron. (1874), II, p. 38. | Qt. „Colombia.“ .B. pulvinaris Rehb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 107. -1 „Colombia.“ 8. B. Whitei (Roife) Schltr. n. comb. „Colombia.“ 95, Huntleya Batem. . H. apieulata Schltr. (Rchb. f.), n. comb. Bu Neu-Granada. a Be rn . Z ygopetalum Patini Rchb. f., in Gardn. Chron. (1874), II, p. 34. . Zygopetalum kinder Rchb. f., in Linnaea XLI (1877). D- 107. Zygopetalum Whitei Roife, in Gardn. Chron. (1890), ea 354. Batemannia apiculata Rehb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 101. 270 ee R: Schlechter. 2. H. Gustavi (Rchb. f.) Schltr., n. comb. | ERBE Batemannia Gustavi Rehb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 1. „Neu-Granada.“ 96. Pityphyllum Schitr. supra (1920), p. 162. 1. P. antioquiense Schltr., supra (1920), p. 163. Antioquia. 97. Maxillaria Ruiz et Pav. | Prodr. FE (179), p. 1 000 1. M. adscendens Schltr., supra (1920), p. 164, Cauca. | £ : 2. M. aequiloba Schitr., supra (1920), p. 165. Antioquia., : 3. M. albata Lält, Orch. Lind. (1846), p. 19. Nord-Santander. 4. M. angustifolia Schltr., supra (1920), p. 165. Cauca. | 5. M. arachnites Rehb- f., in Gardn. Chron. (1880), I, p. 394.. Cauca. 5 | “ ö BE 6. M. Baumanniana Schltr., supra (1920), p. 166. | Cauca. | 2 7. M. brachypoda Schitr., supra (1920), Pr.1G7° Cauca. | 8. M. brunnea Lind. et Rchb. f£., in Bonpl. II (1854), p. 281. Nord-Santander. | 9. M. ealoglossa Rchb. f., in Gardn. Chron. (1878), II, p. 654. | | Colombia (?). | "4 10. M. earinulata Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 6. | Antioquia. 11. M. eaucana Schltr., supra (1920), p. 167. Cauea. | 12. M. ehlorantha Ldi., Bot. Reg. (1837), sub t. 1986. Nord-Santander (ex Rchb. f.). | 3 13. M. chlorochila Lehm. et Kränzl., in Engl, Jahrb, XXVI (1899), p. 482. ; ' Cauca. 14. M, diehroma Rolfe, in Kew Bull. (1898), p. 197. Colombia (?). 2 er ” [2 13.1 M. Ft 8: 20. >30. 31. 371 co. Ralfe, in Ber Bull. (1808), p: 196. Colombia (?). . M. farinifera Schltr., supra (1920), p. 168. Cauca. .M. fueata Rehb. f., in era. Chron. a I, 5.818, Colombia (?). . M. grandiflora Ldi., Gen. et Spee: Grch (1832), p. 147. . Dendrobium Bandeilorun H. B. et Kth., Nov. Gen: et Spec. 1 Freld) 9.259, 1.88: | Brougkitonia iin Sprgl., Syst. III (1828), p. 735. ZLycaste grandiflora Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 147. Nord-Santander. M. hirtilabia Ldl., in Journ. Hort. Soc. VIL (1853), p. 132. Nord- ee M. Hübsehii Rehb. f.. in Gardn. Chron. (1888), I, p. 136. Masdevallia Hübschii Rehb. t., in Lindenia (1888), p. 8 (sphalm.). ‚Colombia (?). : M. Hennisiana Schltr., in Orchis VI (1912), p. 117, t. 26. Antioquia. . M. iridifolia Rchb. f., in a II (1854), 'p. 16. Dierypta iridilolia es ex Loud. Hort. Brit. Suppl. II (1839), p- 630. Cauca (?). . M. irrorata Rchb. f., in Gardn. Chron. (1883), II, pP. 102. Colombia (?). .M. Kalbreyeri Rchb. f., in Gardn. Chron. (1885), 1: 9..259. „Colombia.“ . M. lepidota Ldi., in Ann. et Mag. Nat. Hist. ser. 1, XV (1845), p. 383. Maxiliaria pertusa Rehb. f., in Gardn. Chron. (1878), 1,,p: 109 Cauca. e | . M. leptosepala Hk., Bot. Mag. (1849), t. 4434. Magdalena. . M. Iuteo-alba Ldi., Orch. Lind. (1846), p. 20. Nord-Santander. . M. Maderoi Schitr., supra (1920), p. 168. Cauea. . M. mieroblephara Schitr., supra (1920), p. 169. Antioquia. M. mirabilis Cogn., in Journ. Orch. IV (1894), p. 363. Colombia (?). M. Muelleri Regel, in Gartenfl. XXXIX (1890), p. 574. „Colombia“ 212 REN R. Schlechter. 32. M. neophylla Rchb. f., in Gardn. Se (1878), 11, p. 588. | „Colombia.“ 33. M. nigreseens Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 20. = £ M. rubrofusca Kl., Ind. Sem. hotr. Berol. (1853), pP. 12. Nord-Santander. _ Er 34. M. pamplonensis Lind. et Rehb. f., in Bon 181 (1854, p. 281). Nord-Santander. Ir, 35. M. pastensis Rchb. f., in Bonpl. 1981 uss5), p. 239. Caucea. | 36. M. patens Schltr., supra (1920), p. TO EEE Cauca. ee 37. M. pleiantha Schltr., supra (1920), p: 170. | Cauca. | 38. M. plieata Schltr., Supre (1920), p. 171. Cauca. 39: M. procurrens Ldl., in Ann, et Mag. Nat. Hist. XV usa), p. 383. Cauea. 40. M. pulla Lind. et Rchb. £., in II Be p. 280. Nord- Santander. 41. M. Roezlii Rehb. f., ex Lind. Il. Hort. xXIX (1882), p. 68. ' | Colombia.“ "42. M. speeiosa Rchb. f., in Gardn. Chron. (1876),II, p. 197. „Colombia.“ Ä vs 43. M. subpandurata Schltr., supra (1920), p. 172. Antioquia. 44. M. subulifolia Schltr., supra (1920), p. 172. ‘ Antioquia. x 45. M. tocotana Schltr. n. nom. Maxillaria stenophylla Lehm. et Kränzl., in Engl, Jahrb. XXVI (1899), p. 481 (nec Rchb. £.). Cauca. 46. M. truneatilabia Schltr., supra (1920), p. 173. Cauca. 47. M. unguieulata Schltr., supra (1920), p. 173. / Antioquia. 5 48. M. unguilabia Schitr., supra (1920), p. 174. | Cauea. Ä | 49. M. venusta Lind. et Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 280. Nord-Santander. | 50. M. witsenioides Schltr., supra (1920), p. 175. Cauca. = 0. =D. HL Aufzählungen der Gattungen und Arten. i 013 .° 98. Camaridium Ldl. . Bot. Reg. (1824), sub t. 844. . brevifolium Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1844), p. 154. Maxillaria brevifolia Bchb. £., in Walp. Ann. VI (1861), p. 540. Magdalena (ex Rchb. f.). . eaueanum Schltr., supra (1920), p. 175. Cauca. . equitans Schltr., supra (1920), p. 176. Cauca. . lamprochlamys Schltr., supra (1920), p. 177. Cauca. . Lawreneeanum Role, in Kew Bull. (1899), p. 185. Colombia (?). . luteorubrum Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 22. Maxillaria luteorubra Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 539. Nord-Santander. 99. Ornithidium Salisb. in Trans. Hort. Soc. (1812), p. 293. aggregatum Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 18. Dendrobium er B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), pP: 358. Maxillaria aggregata Läl., Gen. et Spec. Orch. (1831), p. 151. Ornithidium Pfitzerianum Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb, XXVI (1899), p. 466. | Ornithidium Jenischianum Kränzl., in Engl: Jahrb. XXVI (1899), p. 487 (nec Rchb. £.). j ER Cauca. . bicolor Rolfe, in Kew Bull. (1909), p. 64. „Colombia.“ . eompaetum Pe supra (1920), p. 177. v4 Cauea. . diehotomum Schitr., supra (1920), p. 178. Cauca. . Lehmannii Kränzl., in Engl. eg xxVI (1899), p. 486. Cauca. | minjatum Ldl., Bot. Rep. (1845), Misc. p. 6. „Colombia.“ niveum Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 22. Magdalena; Nord-Santander. Die Orchideenflora von Colombia. Fedde Rep. Beih. VIl. Be. 18. 18 274 1: R. Schlechter. , . 0. nubigenum Rchb. f,, in Walp. Ann. VI usdı), pP. 488. . - Nord-Santander. 0. ochraceum Rehb. f., in Gardn. Chron. (1ss7) I p. 209. „Colombia.“ RR, 0. pastoense Schltr., supra (1920), P- 179. Cauca. ’ .®. sanguinolentum Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 22. Nord-Santander. . ©. toriferum Schltr., supra (1920), p. 129% Cauca. 0. vagans Schltr., supra (1920), p. 180. Cauca. 100. Chrysoeyenis Lind. et Rchb. £. in Bonp!. II (1854), p.. 280. Ü. Schlimii Lind. et Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 280. Nord-Santander. / C. rhomboglossa Lehm. et Kränz!., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p- 479. Cauea. . c. triptera Schitr., supra (1920), p. 180. Antioquia, 101. Cyrtoglottis Schltr. supra (1920), p. 181. C. graeilipes Sghltr‘, supra (1920), p. 182. Cauca. 102. Trigenidium Ldl. Bot. Reg. (1837), t. 1923. 5 AT mim re Bth. et Hk. f,, Gen. Pl. II (1883), p. 567. „Colombia.“ | . T. spathulatum Rchb. f., in Bonpl. IL (1854), p. 280. Magdalena. Bein ® 103. Anthosiphon Schitr. supra« (1920), p. 182. A. roseans Schltr., supra (1920), p. 183. Antioquia. us £ 20 ai ch Fü. 3, ze ’ Karin FR 3 U ERDETST Zi 7 e IH. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 275 104. Gryptocentrum Bth. ‘ Gen. Plant. TII (1882), p. 557. N 6 Hlavum Sehr in ee Rep. X11 (1913), p. 214. Cauca. : . 105. Trichocentrum Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Spec. II (1838), v. 2. | = T. alatum Rolfe, in Kew Bull. I p. 197. = Colombia.‘ 2. T. brachyceras Schitr., ‚Suprs (1920), p. 184. Cauca. | 3. T. eornucopiae a et Rchb. f., in Gardn. Chron. (1866), p. 266. Colombia (?®). | 4. T. Leeanum Rchb. f., in Flora LXIX (1886), p. 550. s Colombia (?). 5. T.'maeculatum Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 24. | Magdalena; Nord-Santander. 6. T. orthopleetron Rchb. f., in Flora LXIX (1886), p. 550. Colombia (?). 7. T. verrueiferum Schltr., supra (1920), p. 184. -Cauca.. 106. Seelochilus Kl. in Alle. Gartenzte. (1841), p. 261. 1. 8. auriculatus Rchb. f., in Flora LXIX (1886), p. 551. a Colombia (?). 2. $. carinatus Rolfe, in Kew Bull. (1895), p. 284. Colombia. 3. 8. Langlassei Schltr., in Fedde, Rep. VIIT (1910), p. 572. - Cauca. 4. 8. variegatus Cogn., in Journ. Orch. VI (1895), p. 268. „Colombia.“ x 107. Comparettia Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Spec. I (1836), p. 42. 1. €. eryptocera Morr., Belg. Hort. II (1852), p. 310. Colombia (?). 2. C. ereeta Schltr., supra (1920), p. 185. Cauca. RT 18* N } 976 | R. Schlechter. 3. €. faleata Poepp. et Ergl., Nov. Gen. et Spec. I (1836), p. 42. Comparettia rosea Lal., Bot. Reg. (1840), Mise. p. 78. Magdalena (?); Nonal Santander (ex Rchb. f.). 4. 6. macropleetron Rchb. f. et lu, in Gardn. Chron. (1878), IT, p. 324. „Colombia.“ er 5. C. pulchella Schltr., supra (1920), p. 185. Antioquia. | 108. Jonopsis H. B. et Kth. Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 348. 1. J. pulchella H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 348. Cybelion pulchellum Sprgl., Syst. III (1828), p. 679. Magdalena; Bolivar; Antioquia; Cauca, 109. Rodriguezia Ruiz et Pav. Prodr. I (1894), p. 115. 1. R. Bungerothii ‚Rehb. f., in Lindenia III (1887), p. 65, t. 127. ;“ Nord-Santander. ER 2. R. caloptera Rchb. f., in Gardn. Chron. (1883), I, p. 368. Burlingtonia ee Rchb. f., ex Williams Cat. (4887, p. 28 „Colombia. 3. R. carnea Ldl., in Bot. Reg. (1843), Mise. p. 72. \ 2 Barlingtorig karıcı hd xXvIm (1881), p. 80. „Colombia.“ 4. R. Fürstenbergii Kränzl., in Gardn. Chron, (1890), II, p. 746. Cölombia (?). | | | 5. R. granadensis Rchb. f., Bot. Ztg. X 41852), p. 771. Burlingtonia granadensis Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 24. Nord-Santander; Antioquia; Cauca. 6. R. Leeana Rchb. f., in Gardn. Chron. (1883), II, p. 38. Colombia (?). 3 7. R. Lehmanni Rehb. f., in Gardn. Chron. (1883), I, p. 403. Cauea. | S. R. refracta Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 90. Burlingtonia rirakig Ldl., ex Il. Hort. XXVIII (1881), p. 80. % | ‘Magdalena. - 9. R. secunda H.B. et Kth., Nov. Gen. et Spee I (1815), p. 637, t. 92. Burlingtonia secunda Lodd., Bot. Cab. (1822), t. 676. ‘Pleurothallis coccine« Hk., Exot. Fl. II (1825), t. 129. Magdalena; Cauca. N . x E 2% 1 IL. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 277 ö i a £ : “. 110. Trizeuxis A Coll. Bot. (1823), t. 2. 1. T. faleata Ldl., Coll. Bot. (1823), t. 2. Cauca; Antioguia, ER “= 111. Brachtia Rchbk. f. a ‚in Linnaea XXII (1849), p. 853. 1. B. miiäees Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 853. ) Oncodia glumacea vä Fol. Orch. (1853). Nord-Santander. | 2. B. verruculifera Schitr., supra (1920), p. 186. Cauca. 3 112. Notylia Ldl. .. Bot. Reg. (1824), sub t. 930. 1. N. brevis Rolfe, in Kwe Bull. (1895), p. 194. Cauca. ” | Dr 2. N. Bungerothü Rchb. f., in Gardn. Chron. (1887), II, p. 38. Colombia (?). | 3. N. Oberonia Schltr., supra (1920), p. 187. Antioguia. | 4. N. obtusa Schltr., supra (1920), p. 187. = 7 Antioguia, us 5. N. sagittifera Hk., Journ. Bot. III (1841), p. 315. Notyha tenuis LaAl., Bot. Reg. (1838), Misc. p. 169. „Colombia.“ | 6. N. stenoglossa Schltr., in Fedde, Rep. XII (1913), p. 404. Magdalena. m . . N. xiphophorus Rchb. f., in Flora LXIX (1886), p. 552. Colombia (?). ne 113. Maeradenia R. Br. in. Bot. Reg. (1822) t. 612. 1. M. olesta Rolfe, in Orch. Rev. IV (1896), p. 357. Serastylis modesta Ice: in Kew Bull. (1894), p. 158. Cauca. 114. Heleia Ldl. - Bot. Reg. (1845), Misc. p. 17. 1. H. pieta Lind., Ill. Hort. XXIX (1882), p. 52. „Colombia.“ OYWZnn en =: 278 ji S Ha Es D 10. = - RR. Sehlechter. 115. Triehopilia Ldl. Introd. Nat. Syst. ed. 2 (1836), p. 446. . T. Backhouseana Rchb. f., in Gardn. Chron. (1876), I, p. 816. Trichopilia Hennisiana Kränzl., in Orchis II (1908), p. 99. Antioquia. . T. ealliehroma Rchb. f., in Linnaca XLI (1877), p. 104. „Columbia.“ . DT. fragrans Rchb. £., in Hamb. Gartenztg. XIV (1858), p. 229. Pilumna fragrans IL.al., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 74. Cauca. > . T. Kienastiana Rchb. f., in Gardn: Chron. (1883), II, p. 166. Columbia ($). . DT. laxa Rchb. f., in Allg. Gartenztg. (1858), p. 229. - Pilumna laxa Ldl., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 84. | Trichopilia Reichenheimit Kl., in Allg. ee (1855), p. 353. Cauca. . DT. Lehmanni Regel, in Act. Hort. Petrop. x. (1887), p. 371. Cauca. 'T. marginata Henfr., ex Moore et Aytes, Gard. Mag. Bot. III (1851), p- 185. Trichopilia coccinea Warsz., ex Paxt. Flow. Gard. II (1851), p. 79. Trichopilia lepida hoit. ex w. G. Saar in Flor. N n. 8. are t. 98. Colombia (?). . T. nobilis Rchb. f., Xen. Orch. II (1867), p. 100. Pilumna. nobilis Rchb. f., ig Linnaea XXII (1849), p. 843. 'Nord-Santander. . T. oieophylax Rchb. f., in Allg. Gartenztg. XXIV (1856), p. 97. Colombia (?). | T. rostrata Rchb. f., in Saund. Refug: Bot. IL (1878), t. 100. Antioquia. 116. Leucohyle Kl. in App. Sem. Hort. Berol. (1854). . L. dasyandra (Bchb. f.) Schltr. n. comb. Trichopiha dasyandra Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 64. Cauca. ’ L. subulata (Sw.) Schltr., Orchid. (1914), p. 469. Epidendrum subulatum Sw., Prodr. (1788), p. 123. Oymbidium subulatum Sw., Flor. III (1806), p. 1473. Trichopilia subulata Rchb. f., in Flora (1865), p. 278. IM. Aufzählungen der Gattungen und Arten. - 279 Trichopilia enden Rehb. f., in. . Bonpl. II (1854), p. 90. Leucohyle Warscewiezii Kl., in a. Sem. Hort. Berol. u: Santa Marta; Nord-Santander. 117, Oliveriaha Rchb. f. in Linnaea XLI (1877), p. 111. 1. 0. egregia Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 111. Anmoguia. ı... Fi | 118. Odontoglossum H. B. et Kth. Nov. Gen; et Spec. I (1815), p. 350. 1. ©. Amphiglottii Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 2. Antioquia. & 2. ©. Andersonianum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1868), p. 599. Cundinamarca. E 3. 0. angustatum Ldl., Bot. Reg. (1837), sub t. 1992. Cauca (?). 4. 0. Arminii Rchb. f., in Bonpl. III (1855) p. 66. “= Nord- ander. | 5.0. aspidorrhinum F. C. Lehm., in Gardn. Chron. (1895), II, p. 356. Cauca. 6. ®. astranthum Lind. et Rchb. #& in Gardn. Chron. (1867), p: 404. Colombia (?). | 7. 0. aurieulatum Rolfe, in Kew Bull. (1892), p. 140. Nord-Santander. . 0. auropurpureum Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 848. Nord-Santander S Rchb. £.). . 9. 0. baphieanthum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1876), II, p. 260. Odontoglossum odoratum Ldl. var. baphicanthum Veitch, Man. II (1894), p. 55. | Nord-Santander. | "10. ©. blandum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1870), p. 1342. h Nord-Santander, I 11. ©. Bluntii Bchb. f., in Bot. Ztg. XXII (1864), p. 415. B “ Cundinamarca. 12. ©. brachypterum Rchb. f., ex Gardn. Chror. (1892), p. 552. „Colombia.“ . ©. Brandtii Kränzl. et Wittm., in Gartenfl. XXXVIII (1889), p. 378, 537, t. 1308. Colombia (?). ag in a en a je.) ETF 280 14. 15. R. Schlechter. | 3; vn 0. calodryas Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 3. Antioquia. | 0. eandidum Lind. et Andre, in Di. Hort. XXTI (1875), p. 58. Cauca. | 15a. 0. eonstrietum Ldl., Bot. Reg. (1843), Misc. p. 25. 16. 17. 18. 19. 21. 22. 23. 24. 25. 26. Tolima (ex Kin 0. Cookianum Rolfe, in Gardn. Chron. (1891), p. 696. Nord-Santander (?). | 0. Coradinei Rchb. f., in Gardn. Chron. (1872), p. 1068. Nord-Santander. ®. coronarium Ldi., Fol. Orch. Odont. (1852), p. 21. Odontoglossum dandelabrum Lind., Cat. n. 6 (1851), p. 8. Oncidium coronarıum Beer, a Stud. Orch. en p. 285. Nord-Santander; Antioquia. ®. erinitum Rehb. f., Xen. Orch. II (1874), p. 207. Antioquia (?). . ©. erispum Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV (1845), p. 256. Odontoglossum Alexandrae Batem., in Gardn. Chron. (1864), p. 1083. Odontoglossum Edithae Warner, Sel. Orch. Pl. ser. 3 (1862), t. 25. Odontoglossum latimaculatum Lind., ex Lindenia IV (1888), t. 145. Odontoglossum Warocgueanum Lind.,.ex Lindenia IV (1888), t. 180. Cundinamarca. | 0. eroeidipterum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1871), p. 1129. Nord-Santander. Se 0. euspidatum Rehb. f., Xen. Orch. II (1874), p. 194. „Colombia.“ ©. deltoglossum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1881), I, p. 202. Odontoglossum odoratum Ldl. var. deltoglossum Vers Man. UI (1894), p. 56. „Colombia.“ ©. densiflorum Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 17 O'yrtochilum densiflorum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 68 (1917), p. 99. Boyaca. ®. dieranophorum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1888), I, p. 330, 360. Colombia (?). | 0. dipterum Ldl., Orch. Lind. (1844), p. 66. Ä Oncidium dipterum: Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 285. O'yrtochilum dipterum Kränz|., in Notizbl. B. G. Ber!. n. 63 m Da Tolima. a A 2. 28. 30. 38. 39. 41. 43. EHE. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 281 0. distans Rchb. £., in Linnaea XXIJI (1849), p. 848. Oncidium distans Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 285. O'yrtochilum distans Kränzl., in Notizbl. K. B. @. Berl. n. 63 (1917), p. 99. | Nord-Santander. ER 0. Dormannianum Rehb. I, in Gardn. Chron. (1884), I, p. 11. „Colombia.“ 0. elegantius Rchb. f., in Gardn. Chron. (1888), I, p. 200. Nord-Santander. . ©. euastrum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1887), IL, p. 71. Colombia (?). . ©. eugenes Veitch, Man. II (1894), p. 73. Nord-Santander. . 0. excellens Rchb. f., in Gardn. Chron. (1881), II, p. 426. Aord-Santander. ®. ferrugineum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1883), I, p. 814. Colombia (?). | . 0. foreipatum Lind. et Rehb. f., in Bonpl. II (1854), p. 279. Uyrtochilum forcipatum Kränzl., in Notizbl. B. @. Berl. (1917), +22.63,-p. 99. Nord-Santander. . ©. facetum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1881), I, p. 563. Cundinamarca. . ©. fraetum Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 26. Colombia (?). 0. guttatum Rolfe, in Kew Bull. (1892), p. 140. Nord-Santander. R 0. Harryanum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1886), II, p. 486. „Colombia.“ . 0. hastilabium Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 16. Oncidium hastilabium Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 287. Nord-Santander.. | 0. hebraieum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1879), I, p. 462. Odontoglossum odoratum Ld. var. hebraicum Veitch, Man. II (1894), P- 56. e Cundinamarca. . ©. hinnus Rchb. f., Xen. Orch. II (1870), p. 153. Odontoglossum luteopurpureum var. hinnus Veitch, Man. II (1894), p- 46. en oolombia.‘ % 0. histrionieum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1882), I, p. 178. Cundinamarca (?). 282 +4. 45. 46. 47. 48. 49. 50. 51. 57. 58. 59. . 0. lepidum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1883), 1: 5 526. . ©. leucopterum Lind. et Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 279. . ©. ligulare Rechb. f, in Gardn. Chron. (1882), I, p. 558. . ©. limbatum Rchb. f., ‚in Gardn. Chron. nn 1,.Pp: 417. . ©. Lindenii Ldl., Fol. Orch. Odont. (1852), p. 16. | R. Schlechter. 0. Horsmanni Rchb. f., in Gardn. Chron. (1880), I, p. 41. Nord-Santander. ‚0. Hunnewellianum Rolfe, in Gardn. Chron. EBEN): I1,p: 67 i Nord-Santander. 0. ixioides LAl., Bot. Reg. (1845), Mise. p. 55. i | Cyrtochilum ixioides Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1834), p. 211. Oncidium ixioides Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 287. Cundinamarca. | 0. Jenningsianum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1878), 3.0. 366. = Cundinamarca. . = E 0. Josephinae Williams, Orch. Alb. IV (1885), sub t. 1a. Colombia (?). 0. Kegeljani E. Morr., in Belg. Hort. XXVII (1877), p. 212, t. 10. Odontoglossum polyxanthum hort., ex Gardn. Chron. (1881), IL, p. 460. ER 4 ‘ Nord-Santander. | 0. Kraenzlinii O’Brien, in Gardn. Chron. (1893), I, p. 442. | „Colombia.“ 0. Leeanum Rchb. f., in Gardn! Chron. (1882), , p. 525. a odoratum Ldl. var. Lecanum Veitch, Man. II (1894), | p- 56. Nord-Santander. „Colombia.“ Magdalena. Nord- ee Cundinamarca. Nord-Santander (?). 0. Lindleyanum Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 99. Odontoglossum Ldl., Fol. Orch. Odont. (1852), p. 2 (nee H. B. et Kth.). Nord-Santander; EN 0. luteo-purpureum Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 16. Oncidium luteo-purpureum Bser, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 288. Odontoglossum hystrix Batem., in Gardn. Chron. rn p. 1202. Tolima; Cundinamarca; Antioquia. | 0. Iyroglossum Rchb. f., in Flora LXX (1882), p. 534. Cundinamarea (?). N e* III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. N 283 60. 0. macrospilum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1885), II, p. 70. : Colombia (?). | | 61. 0. macrum Ldi., Fol. Orch. Odont. (1852), p. 12. Oncidium macrum Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 239 O'yriochilum macrum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), 38. _ Eiisuchta ( ?). 62. O0. Maderoi Schltr., supra (1920), p.. 188. Cauca. M | | 63. 0. marginellum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1882), II, p. 680. | Colombia (?). 64. 0. Measuresianum O’Brien, in Gardn. Chron. (1885), II, p. 619. Colombia (?). ES 65. 0. medellinense Schltr. n. comb. | | Ö'yrtochilum medellinense Kränzl., in Nozitbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p. 101. BI Antioquia. 66. 0. mirandum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1882), I, P- 143. | Nord-Santander. 67. ©. mulus Rchb. f., Xen. Orch. II (1870), p: 151. Odontogiossum Iuteopurptureum Rchb. f. var. mulus Veitch, 2 II (1894), p. 46. Cundinamarca? | -68. 0. Murrellianum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1875), I, p. 658. Nord-Santander. 69. 0. naevium Läl., in Paxt. Flow. Gard. I (1850), p. 87. 3 Oncidium naevium Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 289. 2 Nord-Santander. 70. 0. nevadense Rchb. f., in Il. Hort. XH p. 243, t. 45. Nord- london: Y 71. ©. nobile Rchb. £., in Linnaea XXII (1849), p. 850. Odontoglossum Pescatorei Rad ex Paxt. Flow. Gard. III (1852), ; p. 83, t. 90. | > Onecidium Pescatorei Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 291. 8 Nord-Santander. | :. 0. odoratum Ldl., Orch. Lind. (1844), p. 16. | | Odontoglossum m Lind. et Rechb. £., in Bonpl. II (1854), p- 278. ‚ Oncidium odoratum Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 290. Odontogiossum Glonerianum L. Linden, in Lindenia IV (1888), ER 1 Nord-Santander. { 284 ‚R. Schlechter. ya ® 73.0. Ortgiesianum Sander, ex. Gartenfl. 1m9R), pP: 617, . 1360. Nord-Santander. 74. 0. Owenianum Rolfe, in Gardn. Chron. (1891), II, p. 178. Colombia (?). | ” 75. 0. platyodon Rchb. f., in Gardn. Chron. (1871), p. 1163. „Colombia.“ u 76. O. popayanense Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 490. ae ge | Cauca. | 77. ®. praenitens Rchb. f., in Gardän. Chron. a I, p. 524. . Nord-Santander. | \ 78. 0. praestans Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 99. Nord- Sehe U 79. O. prionopetalum O. Brien, in Gardn. Chron. (1885), II, p. 620. Colombia (?). | 80. 0. purum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1872), p. 1323. „Colombia.“ 81. O. radiatum Rochb. £., in Gardn. .Chron. (1865), p. 746. „Colombia.“ rs 81a. 0. ramosissimum Ldl., Fol. Orch. (1852), p. 16. Amtioquia (ex Kränzlin). 82. 0. ramulosum Ldl., Foi. Orch. Odont. (1852), p. 13. Oncidium ramulosum Bser, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 290. Oyrtochiium ramulosum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p. 9. Ä Be | Nord-Santander. 83. 0. revolutum Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hisk XV (1845), p. 256. Oncidium un Beer, Prakt. ‘Stud. Orch. (1854), p. 290. Cauca. Ei 84. 0. robustum Rechb. f. ei Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 100. Cyrtochilum rcbustum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), BP a | | „Colombia.“ 85. 0. Rueckerianum Rechb. f., in Gardn. Chron. (1873), p. 105. Cundinamarca. 86. 0. Sanderianum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1881), II, p.. 524. Nord-Santander. | | 87. 0. seabiosum Rchb. f., ex Kränzl. in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p. 100. | . Öyrtochilum scabiosum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. "N. 63 a9ı7). p: 100. Tolima. I III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. ‚285 88. 0. sceptrum Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 99. - ’ Odontoglossum Masereelianum Rochb. f., in Gardn. Chron. (1888), T, p. 618: Odontoglossum luteopurpureum Rihb. f. var. sceptrum Veitch, Man. II (1894), 'p. 46. . | Tolima (?). | 89. 0. Schlimii Lind. et Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 278. Eye Nord-Santander. 90. 0. Schroederianum Rchb. f., in Gardn. Chron. (10882). T, p. 700. „Colombia.“ ER 91. ©. spathaceum Ldl., Fol. Orch. Odont. (1852), p. 18. | : Magdalena (?). 92. 0. speetatissmum Ldl., Fol. Orch. Odont. (1852), p. 19. „Colombia.“ | ee 93. 0. stellimieans Rchb. f., in Gardn. Chron. (1884), IT, p. 680. Nord-Santander. | - 94. 0. stenoehilum Lind. et Rchb. f., in Gardn. Chron. (1872), p. 969. Colombia (?). 95. O. tentaculatum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1883), I, p. 814. | Colombia (?). tag | 96. ©. tripudians Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 100. Nord-Santander. 97. 0. triumphans Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 99. Nord-Santander; Cundinamarca (?). 98. 0. ulopterum Lind et Rchb. f., in Gardn. Chron. la721:. PD... 73h (Colombia (?) 99. ®. vietor Rchb. £., in Gardn. Chron. (1883), I, p. 532. | Colombia =). 100. ©. Wallisii Lind. et Rchb. f., in Gardn. Chron. (1870), p. 104. | Nord-Santander (?). | 101. 0. Wattianum Rolfe, in Garda. Chron. (1890), I, p. 354. kr Colombia (?). | | 102. 0. W@irii Rchb. f., in Gardn. Chron. (1875), I, p. 461. ! „Colombia.“ | | 103. 0. Wendlandianum Rolfe; in Gardn. Chron. (1889), I, p. 6. | „Colombia“ 104. ©. Wilckeanum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1880), I, p. 298. Cundinamarcea. 286 N h EEE Schlechter. 119: Miltonia Ldl. | ur 2 Bot. Reg. (1837), sub t. 1976. ie. = | > 1.M. a Nichols., Diet. Gard. Il (1886), P2867.2 0 R A Odontoglossum Phalaenopsis Lind. et Rehb, f., in Pa II (1854), ». 278. 4 „. Miltonia pulchella hort., ex Linden Pescatorea,I ( EN sub t. 4. - Nord-Santander. ee 2. M. Roezlii Nichols., Diet. Gard. I (1886), p. 367. | | a Odontoglossum Roezlii Rehb. eo Xen. Orch. II an & 191. % Cauca; Antioquia. | 3. M. vexillaria Nichols., D.ct. Gard. II (1886), p. 369. Odontoglossum vexillarium Rchb. f., in Gardn. Oi ‚sm, IL, 2. 201. Cauca: Antioduia. RL 4. M. Warscewiezii Rchb. f., Xen. Orch. I (1855), p. 132, 4 Oncidium fuscatum Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 763. Oncidium Weltoni hort., ex Emtete (1876), Br 339. Antioquia. 120. Abola Läl. Fol. Orch. (1853). 1. A. radiata Ladl., Fol. Orch. Abola- 1809), P- T- Nord- en 121. Ada Ld. | * Fol. Orch. (1853). 1. A. aurantiaca Ldl., Fol. Orch. Ada (1853), p. 1. | | | Mesospinidium ee Rehb. £., in Walp. Ann. VI (1861), p. 897. . Kun u * Nord-Santänder. | ur 2. A. Lehmanni Rolfe, in Gardn. Chron. (1893), II, p. 34. Antioquia. | 122. Brassia R. Br. in Ait. Hort. Kew..ed..2, V (1813), p. 215. 1: = einnabarina Lind., ex Ldl. Fol. Orch. Brassia (1853), p. 6. | Mesospinidium cinnabarinum Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), © PAIN: # Oncidium einnabarinum Bhb. £., in MA Ann. VI sen, p- 858. Nord-Santander. | ® 2 281 2. B. Fe npeiala Sehltr,. in Orchis VI (1912), P- 117, t. 26. 15 Colombia? .-3.B. euodes Rchb. f., in darin. Chron. (1880), I, p. 680. _Oneidium euodes Rchb. f., in Sc Chron (1880), I, p. 680. „Colombia.“ '4.B. Briesie Ldl., Fol. Och, Brass. (1853), PB: 8; | - Oneidium imbricatum Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 770. Magdalena. 5. B. Keiliana Rchb. f., ex Ldi. in Paxt. Flow. Ber TIT (1852), p. 114, Brassia cinnamomea Lind. ex Ldl. Fol. Orch. Brass. (1853), p. 5. Oncidium Keilianum Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 770. Nord-Santander. | 6 B. Lewisüi Rolfe, ‘in Orch. Rev. I (1893), p. 149. Colombia (?). | 7. B. oeanensis Lal., Fol. Orch. Brass. (1853), p. 5. Oncidium ocanense Bchb. f., in Walp. Ann. VI Dee P- 769. Nord-Santander. '8.B. signata Rehb. f., in Gardn. Chron. (1881), II, p. 6. Oncidium signalum Rehb. f., in Gardn. Chron. (1881), II, p. 6.. „Colombia.“ 9. B. spathaeea Lind. et Beke. #.,.in Bonpl. II (1854), p. 279. Oncidium .spathaceum Rehb. f, in Walp. Ann. VI (1861), p. 770. Nord-Santander. "10. B. Wageneri Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 14. . Oneidium Wageneri Bchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 767. 3 Nord-Santander. ! | 123. Cauecaea. Schitr. R supra (1926), p. 189. ; 1. €. obseura (Lehm. et Kränzl.) Schitr., supra (1920), p. 190. E: Rodriguezia obscura Lehm. et Krärzl., in,Engl. Jahrb. XXVI ‚2 (1899), p. 488. e 1 0 Br -: En 124. Oneidium Sw. in Vet. Acad. Nya Handl. XXT (1800), p. 239. - I. 0. abruptum Lind. et Rehb. f, && Dil. Hort. XXIX use2) p. 98. \3 „Colombia.“ 2. 0. aemulum Rehb. f., in Bonpl. II (1854), p. 102. 7 Kg aemüulum Kränzl,, in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p. 9. an Nord-Santander. 288 10. Li. 12. 13. 14. 15. 376: 0. bieolor Lal., Bot. Reg. (1845), Misc. p. 59. 0. Boothianum Rechk. f., in Bonpl. u (1854), p. 14, 0. brachypterumi Lind. et Rehb. £., ex Ill. Hort. XXIX (1882) p. 99. ®. brevilabrum Roife, in Kew Bull. (1894), Be Alos 0. Carderi Rchb. f., in Gardn. Chron. (1875), I, p. 748. 0. eardiochilum Ldl., Fol. Orch. Onc. (1865), p. 21. R. Schlechter, . 0. aleieorne Rehb. f., in Gardn. Chron. (1872), p. 969. - „Colombia.“ . 0. ampliatum Ldl., Gen. et Spec» Orch. (1832), p. 202. Magdalena; Bolivar. . 0. annulare Rchb. f., in Gardn. Chron. (1875), 1 I, p. 396. Cyrtochilum anmulare Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), 2.39. a „Colombia.“ . 0. anomalum Rchb. f., in Penn, II (1854), p. 279. Nord-Santander. . 0. anthoerene Rchb. f., in a XLI (1877,29 102 Oyrtochilum hänge Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 68 (19127),.0..98. „Colombia.“ . 0. auriferum Rchb. £., in Linnaea XXII (1849), p. 847. Nord-Santander. . 0. Baldeviamae Rchb. f., in Gardn. Chron. (1873), p- 915. C'yrtochilum Baldeviamae Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63° (1917), p. 93. | a ‚Colombia.‘ '0. Ballii Rolfe,in Kew Bull. (1910), p. 371. Cyrtochilum Ballii Kränzl., in Notizbl. B. G. Beol. n. 63 aa p- 96. | | Dr Colombia (?). u Ornithidium bicolor Bchb. f., in Walp. _. VI (1861), p. 489° (sphalm.). | / Ä Magdalena (?). Nord-Santander (?). „Colombia.“ Colombia (?). O'yrtochilum Carderi Kränz!., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p. 94. | | „Colombia. Magdalena. u 18. 19. 20. 21. 22: 23. \ % ER 2 Y ’ 24. Br a kei | ER & n Im. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 289 _ #182 0. carthaginense Sw., in Vet. Acad. Nya Handl. (1800), p. 240. Epidendrum carthaginense Jacq., Sel. Stirp. Am. (1763), p. 228, 62.133. .- Epidendrum undulatum I Prodr. es). 7.139, Magdalena. 0. eastaneum Rchb. f., ex Lind. Ill. Hort. XXIX. (1882), p. 99. „Colombia.“ ” Ä 0. eaucanum Schitr., supra (1920), p. 190. Cauca. | 0. eebolleta Sw., in Vet. Acad. Nya Handl. (1800), p. 240. Epidendrum cebolleta Jacq., Enum. Pi. Carib. (1760), p. 30. Epidendrum juncifohum L., Spec. Pl. ed. 2 (1763), p. 1351. Oymbidium juncifolium W., Spec. Pl. IV. (1806), p. 102. Oncidium juncifohum Läl., Coll. Bot. (1821), p. 27. Magdalena; Antioquia (ex Kränzlin). 0. eentifraneum Rchb. f., in Hamb. Gartenztg. XIX (1863), p. 13. Oyrtochilum eentifrancum Kränzl., in Nozizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p. 97. | “ Colombia (?).. Ä 0. cheiri Rchb. f., ex Il. Hort. XXIX (1882), p. 9. „Colombia.“ | 0. ehrysomorphum Ldl., Fol. Orch. (1855), p. 54. Magdalena. 0. ehrysodipterum Veitch, Man. Orch. Pl. VIII (1894), p. 23 Cyrtochilum chrysodipterum Kränz!., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p. 93. | | Colombia (?). . ©. ehrysops Rchb. f., in Gardn. Chron. (1888), I, p. 104. Colombia (?). . ©. ehrysopyramis Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 108. Cauea. . 0. eimieiferum Rchb. f., ex Ldl., Fol. Orch. One. (1855), p.9. Cyrtochilum flexuosum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p- 350. Oncidium flexuosum Ldl., Sert. Orch. (1836), sub t. 48. Odontoglossum cimiciferum Rchb. f., in Linnaea XXII (1845), p. 849. Magdalena; Cauca. 28. 0. Claesii Rolfe, in Kew Bull. (1906), p. 376. „Colombia.“ Die Orehideenflora von Colombia. Fedde. Rep. Beih. VII. Bg.19 19 290 29. Ss. 35. 36. 40. 41. . eyenicolle Rchb. f., ex Il. Hort. XXIX (1882), p. 99. ‚ daetylopterum Rehb. f., in Gardn. Chron. 2 L,p. 684. . detortum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1888), T, p. 392. . diehromatieum Rchb. £., in Bonpl. III (1855), p. 215. . dioden Rchb. f., in Gardn. Chron. (1880), II, p. 69. . Englerianum Kränzl. ‚in Engl. Jahrb. Liyasie, Beibl, 1m. p-32. u . endoeharis Rchb. f., in Garän. Chron. (1884), 1, p. 206. . exasperatum Rchb. f., ex Lind. Il Hort. XX1X (1882), p . examinans Ldl., Fol. Orch. Oneid. (1855), p. 9 0. fallens Rchb. f., in Flora LX1X (1886), p. 59. R. Sbhleohter.Ü D. eoeeiterum Rchb. f. et Warse.; in Bonpl. II nie, pr. 101. Oyrtochilum cocciferum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 IIND PB: e - Nord- Santan®r. N . eueullatum Ldl., Sert. Orch. (1830), sub t. 21. Nord-Santander; Magdalena; Cauca. . eultratum Ldl., Sett. Orch. (1838), sub t. 21. 00000 Cauca. „Colombia.“ Nord-Santander. Oyrtochilum eislun Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p; 32: Colombia (?). Colombia (?). Öyrtochilum diodon Kränzl., in. Notizbl. B. G. Berl. n. 63 1917), E RER : y Colombia (?). O'yriochilum Englerianum Kränzl., in Notizbl. Bot. G. Berl. n. 63 4 (1917), p- 95. Rs... ei ’ Uauca. „Colombia“ (?). Oyrtochilum asperaltum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n.. (1917), p. 96. ä „Colombia.“ Magdalena. . O. faleipetalum Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 14. Oyrtochilum falcipetalum Kränzl., in Notizkl. K. B. 6. Berl. ; n. 63 (1916), p. 92. Nord-Santander. C'yrtochilum fallens Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 aan, $ Colombia (?). Sal 2. o. kerım H.B. et Kth,, Ne Gen. et Spec. I (1815), p. 347. Oncidium convolvulaceum Ldl., in Paxt. Fl. Gard. I (1850), p. 102. “48. 44. 45. 46. 47. öl. 291 Cauca. 0. glossomystax Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 696. : Nord-Santander. + 0. grandiflorum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1881), I, p. 782. Oyrtochilum granditlorum Kränzl., in Notizbl. B. @. Berl. n. 63 (1917), p. 9. „Colombia.“ | 0. haematochitum Ldl., in Paxt. Flow. Gard. I (1850), t. 6. | „Colombia.“ | | 0. halteratum Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 14. Öyrtochilum .halteratum Kränzl., in Notizbl. B. G. Beol. n. 63 | (1917), p. 9. Tolima; Nord-Santander. 0. hastatum Ldl., in Paxt. Fl. Gard. I (1850),'p. 2. Odontoglossum hastatum Batem., Orch. Mex. et Guat. (1839), t. 20. Odontoglossum phyllochiium ©. Morr., in Ann. Soc. Bot. Gaud. V | (1849), p. 295, t. 271. e Oneidium Jurgensianum Lem., Jard. Fleur. IV (1854), t: 368, _ Oyrtochilum Jurgensianum Lem., Jard. Fleur. IV (1854), t. 368. Oncidium phyllochilum Beer, Prakt. Stud. Orch. (1354), p. 292. Colombia (?). . ®. hebraieum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1875), I, p. 780. „Colombia. . ©. Hrubyanum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1883), I, p. 562. Colombia? . 0. Kramerianum Rchb. f., in Allg. Gartenztg. XXIII (1855), p. 9. Oncidium papihio Ldl. var. Kramerianum Ldi., Fol. Orch. Onc. (1855), p. 56. | Oncidium nodosum Morr., Belg. Hort. XXIV (1874), p. 258, t. 12. Papiliopsis Krameriana Morr. ex Cogn. et Marsch:, Pl. Feuill. - Ornam..II (1874), s. I, 58. Antioquia; Cauca. 0. Leopoldianum Rolfe, in Gardn. Chron. (1890), II, p. 556. Oneidium Leopoldi Rolfe, ex Orchidoph. (1890), p. 553. Oyrtochilune Leopoldianum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p. 94. . | Colombia (?). . 0. leueotis Rehb. £. „in Gardn. Chron. LP) u, p. 424. „Colombia.“ 19* € 292 "Be; Schlechter. ‚53. 0. linguiforme Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 14. | EL Odontoglossum een Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 848. 4 Oncidium umbrosum Bihb. f., in Bonpl. II (1854), p. Bar ae Cyriochilum linguiforme Kränzl, „in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 3 (1917), p.x97. | " Nord-Santander. 5 54. ©. lucescens Rchb. f., in Gardn. Chron. (1887), I, p. 799. A Cyrtochilum in Kränzl., in Notizbl. B. 6. Be n. 63 (1917 ie E pP. 93. | | | 3 Colombia (?). s 2 55. 0. ludens Rehb. f., in Gardn. Chron. (1885), np. 56. Oyyrtochilum Indens Kränzl., in Notizbl. B. G. Beol. n. 63 (1917), P- 93. Colombia (?). 56. ©. Iuteum Rolfe, in Kew Bull. (1893), 2.192. Colombia (?). . Maderoi Schltr., supra (1920), p: 191. Antioquia. 58. 0. Magdalenae Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p- 66. Cyrtochilum Mordanas Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 68 (1917), p. 97. Magdalena. ‚59. 0. mandibulare Lind. et Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. BAT. Oyrtochilum mandibulare Kranal- in Notizbl. B. @. Berl. n. 63 (1917), p. 92. Nord-Santander. 60. @. maizaefolium Ldl. (?), Orch. Lind. (1846), p. 14. } Nord-Santander (ex Rchb. f£.). Be: a 61. 0. meirax Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 12. 4 O1 SI © Cauca. u 62. 0. meliosmum Rehb. f., in Gardn. Chron. (1882), I, p. 796. Colombia (?). 63. 0. mendax Rchb. f., in Flora LXIX (1886), p. 549. C'yrtochilum mendax Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), D,.32 Colombia (?). 64. O0. metallieum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1876), I, p. 394. 4 O'yrtochilum metallicum Kränzl., Notizbl. B. G. Beol. n. 63 (1917), p. 94. „Colombia.“ 65. 0. mierostigma Rechb. f., in Bonpl. II (1854), p. 9. Colombia (®?). ar a: Bon =. e } 2 pe: ne = Viel be: 3 Tuer PEN = 0 RE Ra ER "HE Aufzählungen der Gattungen und Arten 298 66. 0. Millianım Rchb. f., in Gardn. Chron. (1878), II, p. 364, | „Colombia.“ E | 67. 0. miserrimum Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 66. Oyrtochilum miserrimum Kränzl., in Notizbl. B. @. Berl. n. 63 (1917), p. 97. Nord-Santander. ‚68. Cyrtochilum monaehicum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1883), I. p. 368. O. monachicum Kränz]., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p.93. „Colombia.“ 69. 0. nudum Batem., in Bot. Reg. (18..), sub t. 1994. Magdalena. 70. ©. olorieolle Rchb. f., in Flora I (1888), p. 151. | Colombia (?). ‘ 71. ©. onustum Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1832), p. 203. | Oncidium holochrysum Roehb. f., in Hamb. Gartenztg. XVII 369) p, 33... a Bolivar. | 72. ®. orgyale Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 102. _ Oyrtochilum orgyale Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), P,32. Tolima; Nord-Santander. N 13.0. omithocephalum Ldl., Fol. Orch. One. (1855), p. 30. Magdalena; Nord: Santander. | 74. 0. ornithopodum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1879), II, p. 200. R Colombia (?). 75. 0. ornithorhynchum H. B. et Kth,, Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 345, t. 80. Caucea (?) ex LA. orthotis Rchb. f., in Ill. Hort. XXXV (1888), p. 91, t. 69. O'yrtochilum orthotis Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), h p- 99. Be: Colombia (®). . 0. oxyacanthosum Rchb. f. et Lind., Ill. Hort. XXIX (1882), p. 100. Colombia (?). 0. panchrysum Ldl., in Journ. Hort. Soc. IV (1849), p. 267. | Oneidium anomalum Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 845. Nord-Santander. . 0. panduratum Rolfe, in Kew Bull. (1895), p. 9. Colombia. 76. © 294 | R. Schlechter. 80. ©. papilio Ldi., Bot. ‚Reg. (1825), t. 910. Psychopsis picta Rafin., Flor. Tellur. IV (1836), p- %0. Colombia (?). 81. O. papilioniforme Regel, in Act. Hort. Petrop. VI (em D 292. Colombia.“ Su 82. O. pardoglossum Rchb. £., in Gardn. Chron. (1888), I, P- 516. | 3 Colombia ($). | RN P>. 83. 0. pentadactylon Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV (19) p- 383. 2 Tolima. | 84. 0. phantasmaticum Lem., In. Hort. IV (1857), Mise, P- TT. »Golombisa.. = 85. 0. phylloglossum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1881), I: p. 169. O'yrtochilum phylloglossum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p. 9. Fe Du + 3 { es A. x E IE Y ’ . en Ei u 5 Dr u ee fi „Colombia.“ 4 86. v. pietum H.B. et Kth., Nov. Gen. et Spee. I 1815), } p. 346, t. 81. Cauca. 87. 0. plagianthum Rchb. f., in Gardn: Chron. (1873), p. 915. . Oyrtochilum plagianthum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 68 (1917), p. 93. 4 | „Colombia.“ 88. 0. platyglossum Rchb. f., ex Ill. Hort. xXIX (1882), p. 100. „Colombia.“ 89. ©. porrigens Rchb. f., in Gardn. Chron. (1868), p. 125. i Oyriochilum porrigens Kränzl,, in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 en ri p- 9. | „Colombia.“ 90. ©. pusillum Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 714. Epidendrum pusillum L., Spec. Pl. ed. 2 (1763), p. 1352. Cymbidum pusillum Sw., in Nov. Act. Ups. VI (1799), p. 74. ° Oncidium iridifolium H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), 3 p. 344. ee Magdalena; Cauca. | . 0. pyxidiphorum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1879), 1, pP 136% Colombia (?). | 92. 0. pyramidale Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV aaa), p. 384. Cauca. 4 93. 0. refraetum Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 12. Oncidium divaricatum Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 17. Be Cyrtochilum refractum Kränzl., in Notizbl. B. G. En n. 63 De | p- 92. MaSBlEn Nord- Santander: 9 je 3 & m. Beratungen der Gattungen und Arten. 295 9. 0. Reichenhachi Ldl., Fol. Orch. (1853) p- 49. Nord- ntänder. 95. O0. Rolfeanum Sander, in Gardn. Chron. (1892), IT, p. 34. „Colombia.“ 96. O0. rostrans Rchb. f., in Gardn. Chron. (1875), I, p. 748. Er „Colombia.“ | 97.0. rotundatum Rcehb. f., in Gardn. Chron. (1873), p. 978. - Oyrtochilum rotundatum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 atarr), p. 97. u Colombia (?). 98. 0. saltabundum Rchb. £., in Flora LXV (1882), p. 534. { Cyrtochilum saltäbundum Kränzl., in Nof'zbl. B. @. Berl. n. > (1917), p. 96. „Colombia. 99. ©. scansor Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 844. Nord-Santander. | 100. ©. Schillerianum Rchb. f., in Bonpl. II 11354), Pi9E Colombia (?). - 101. 0. Sehlimii Lind., ex Paxt. Fl. Gard. II (1851), p. 168. | es ntander. 102. 0. sessile Ldl., in Paxt. Fl. Gard. (1851), p. 104, t. 21. | Magdalena. | '103. 0. spilotanthum Rchb. £., ex Ill. Hort. XXIX (1882), p. 100. „Colombia.“ 104. 0. stenochilum Lind. et Rehb. f., ex x Il. Hort. XXIX Ba2) p. 100. | „Colombia.“ . ©. superbiens Rchb. f., in Linnaes XXII (1849), p. 843. Oneidium inferlobum hort., ex Gardn. Chron. (1872), p.: 904. _ Oyrtochilum superbiens Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p. 93. Magdalena; Nord-Santander; Cundinamarca. . ®. teetum Rchb. f., in Gardn. Chron. en I, p. 780. - Colombia. 107. 0. tenense Rehb. f. et War in Bonpl. II (1854), p. 107. | Cundinamarca. | - 108. 0. tetracopis Rchb. f.,.in Gardn. Chron. (1873), II, p. 915. t „Colombia.“ 2 - 109. 0. tetrapetalum Willd., Spec. Pl. IV (1806), p. 112. Epidendrum tetrapetalum Jacq., Enum. Pi. Carib. (1860), p. 30. ‘296 : R. Schlechter. Oymbidium teirapetalum Sw., in Nov. Act. Ups. VI (1799), Pr: Oncidium quädripetalum Sw., in Vet. Ac. Nya Handl. (1800), p. 240. 2 Oncidium paucifolum Ldl., Coli. Bot. (1823). sub t. 27. 3 Epidendrum acinaciforme Di, ex Ldl. Gen. et ER Oreh. el ; pe 4 Xaritonia elegans Raf., Flor. Tellur. IV (1836), p. 9. Oncidium tricolor Hk., Bot. Mag. (1844), t. 4130. ne 3 Colombia (ex Ldl.). 2 R 110. ©. tetrotis Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 109. „Colombia.“ | RR 3 111. ©. trachycaulon Schltr., supra (1920), p. 191. 78 = Cauca. f Be 112. O. trulla Rcehb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 101. | Oyrtoohllrurn trailid, Kasse, a Nele B G. Berl. n. 63 2 p. 96. 2 Nord-Santander. 113. ©. turpe Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), p. 34. C'yrtochilum- turpe Kränzl., in Notizbl. B. G. Beol. n. 63 (1917), 3 p. 98., : Cauca. 114. ©. undulatum Lal., Sert. Orch. (1838), sub t. 48. C'yrtochilum undulatum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Se I (1815), p. 359, t. 84. E Caucä. | 115. 0. ustulatum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1883), I, p. 340. i Oyrtochilum undulatum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 68 (1917), p. 9. | Colombia (®). 116. O0. ventilabrum Rchb, f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 101. C'yrtochilum ventilabrum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 2 (1917), p. 92. | „Colombia.“ 117. ©. xanthocentron Rehb. f., in Gardn. Chron. (1880), I, p. 104. „Colombia.“ u | 118. ©. xanthodon Rchbk. f., in Gardn. Chron. (1868), p. 1338. | ; Cyrtochilum xzanthodon Kränzl., in Notizbl. B: G. Berl. n. 68 ‚ (1917), p. 9. 4 . Colombia (?).. | 119. ©. xanthornis Rehb f., ex Lind..Cat. n. 21 (1867), p. 16. E Cyrtochilu zanthormis Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 68 (1917), p. 97. u | „Colombia. II. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 27 120. 0. zonatum Cogn., in Journ. Orch. IV {1893), p. 74. aa Oelombia.“ RE | 125. Mesospinidium Rchb. f. | in Bot. Ztg. X. (1852), p. 929. 1. M. Bowmani Rchb. f., in Gardn. Chron. (1869), p. 1182. „Colombia.“ 2, M. ineantans Rehb. f., in Gardn. Chron. (1880), I, p. 586. Cauea. | 126. Solenidium Ldl. ‚Orch. Lin. (1846), p. 15. 1. $. racemosum Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 15. Oncidium racemosum Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 771. Nord-Santander. 127. Sigmatostalix Rchb. f. i# Bat Zt. X (1852).:p. 769, | u: 1. 8. Eliae Rolfe, in Kew Bull. (1908), p. 416. | Nord-Santander. ; 2. S. pandurata Schltr., supra (1920), p. 192. Antioqguia. 128. Roezliella Schltr. in Fedde, Rep. XV (1918), p. 146. 1. R. eueulligera Schltr., supra (1920), p. 193. x | Antiogquia. | Ä | 2. R. dilatata (Bchb. f.) Schltr., in. Fedde, Rep. XV (1918), p. 147. Sigmatostalix dilatata Rehb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 16. Antioquia. | 3. R. Ibis Schltr., supra (1920), p. 193. Antioquia. 4. R. Lehmanniana (Kränz].) Schitr., in Fedde, Rep. XV (1918), p. 148. Sıgmatostalix Lehmanniana Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 480. | Cauea. | 5. R. malleifera (Rchb. £.) Schltr., in Fedde, Rep. XV (1918), p. 148. Sigmatostalix malleifera Rchb.f., in Gardn. Chron. (1883), II, p. 360. Colombia. I BR 298° Qu -T . Lehmamni Schitr., supra (1920), p. 195. . Alberti Rchb. £., in Linnaea XLI (1877), P. 27. . angustifolius H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I ası9) p. 336, "Saribus Bchbt in Linnasa KIA Ber . Bowmani Rchb.-.f., in XLI (1877), p. 69. . Bruchmuelleri Rchb. E in Linnaea XL (1877), p. 28. . eaueanus Schltr., supra (1920), pP: 196. - . chrysoerates Rchb. f,, in Linnaea XLI (1877), p. 4. . Groesus Rchb. f., in Linnaea XLI ee P2r30: . dubius -Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 104. R. Schlechter. . R. reversa (Rehb. f.) Schltr., in Fedde, Rep. XV (1918), p. 141. Sigmatostalix reversa Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 103. ‚Colombia ! a: . Wallisii (Rchb. £.) Schltr., in Fedde, Rep. XV (1918), p. 147. Sigmatostalix Wallisii Rehb. f,, in Linnaca XLI (1877), p. 103, Antioquia. u 129. Sphyrastylis Schltr. supra (1920), p. 194. . oberonioides Schltr., supra (1920), p. 195. Antioquia. 130. Ornithoeephalus Hk. Exot. Fi. II (1825), t. 127. Bonplandia Rchb. f., in "Walp. Ann. VI (1861), p. 494. Colombia ( 2). Antioquia. 131. Telipogon H.B. et Kth. 2 2 Nov. Gen. et Spec. I (l815), p. 336. E | Nord- and t. 78. „Tolima. Nord- Santihden Colombia. Nord-Santander. Caucea. Antioquia. Nord-Santander. Colombia. ER er >19; 1. N 0 ZH al Az 733 RT TE a a na ® I. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 10 m, talcatus Rchb. £., in: Bonpl. II en p. 280. 13. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25, 26. 27. Nord-Santander. T. graeilis Schitr., supra (1920), P- 197. Antioquia. | T. Gustavi Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 108. Antioquia. ® r T. hastatus Rchb, f., in Linnaea XLI Se p. 69. Nord-Santander. T. Hausmannianus Rchb. f‘, in Bonpl. IX (1861), p. 213. Telipogon Hausmanni Rchb. £., in Linnaea XLI (1877 ) P . Telipogon latifolius Ldl., Orch. Lind.‘ (1846), p. 23. Tolima. | . T. hemimelas Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 72. Antioquia. . T. Lehmanni Schltr., supra (1920), p. 197. Cauc Bar 92, m musajeus Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), 9.3. Antioquia. a . T. nitens Rehb. f., in Linnaca XLI (1877), p. 4 Antioquia. _ T. pachensis Rcehb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 105. Cundinamarca. T. pamplonensis Rchb. £., Xen. Orch. IT (1858), D..282. Nord-Santander. | T. pastoensis Schltr., supra (1920), p. 198. Cauca. T. Patini Rchb. f., in Linnaea XLI (1877),,p. 70. “Antioquia. T. polymerus Rchb. f., in Linnaea XLI {1877), p. 4. Antioquia. | T. pulcher Rehb. f., in Linnaca XLI (1877), p. 105. „Colombia.“ T. venustus Schltr., supra Bon p. 198. Cauca: T. Wallisii Rehb. f., in Linnaca xur (1877), p. 104. „Colombia.“ ERS T. zephyrinus Rchb. f., in Linnaca XLI (1877), p. 71. Nord-Santander. 299 300 Qu Re | a ie . acuminata Schltr., supra (1920), p. 200. . R. Schlechter. 132. Triehoceres H. B. et Kth. „2 Nov. Gen. et Spec. 1.1815) 9.97 parviflorus H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), P. 337, t. 76. Caucea. 133. Loekhärtia Hk. Bot. Mag. (1827), t. 2715. . hologlossa Schltr., supra (1920), p. 199. Cauca. . obtusifolia Regel, in Ann. Sei. Nat. ser. 2, ‚I dene, P. 878. Lockhartia obtusa Regel, Gartenfl. VI (1357), t. 193. Colombia (?); Venezuela. ‚ pallida Rcehb. £., in Bonpi. II (1854), p. 14. Magdalena. . platyglossa Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 106. Antioquia. “ . unicormis Schltr., supra (1920), p. 200. Caucea. 134. Dichaea Ldl. Gen. et Spec. Orch. (1833), p. 208. Cauca. . eamaridioides Schltr., supra (1920), p. 201. Antioquia. . Lehmannii Schltr., supra (1920), p. 201. Antioquia, . Selaginella Schltr., supra (1920), p. 202. Cauca. . tenuifolia Schltr., supra (1920), p. 203. Cauca. 135. Pachyphyllum H. B. et. Kth. Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 338. . mierangis Schltr., supra (1920), p. 203. Cauca. . mieranthum a supra (1920), p. 204. Cauca. . squarrosum Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV er; DB: 467. Cauea. 3 30L ; Stübelit Schltr., supra 1920), » 204. i Tolima. | 136. Nasonia Ldl. in Bth. Pl. Hartweg. (1844), p. 150. N. einnabarina Lind. et Rchb. f., in Gardn. Chron. (1867), p. 544. < Colombia. N. Hartwegii Rchb. f., Xen. Orch. I (1856), p. 97. Tolima; Cauca; (Cundinamarca [ex Kränzl.]). N. myrtillus Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 239. Cauca. | N. sanguinea Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 18. Tolima. | | 137. Pierostemma Kränzl. in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 489. P. antioquiensis Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XxxVI (1899), . ”p. 489. - Antioquia. 138. Campylocentrum Bth. in Journ. Linn. XVIII (1881), p. 337. . €. eolombianum Schltr. (1920), p. 205. ° Cauca. Druck von A. W, Hayn’s Erben, Potsdam. Prof. Dr. s. Sebde Kichtbilder zur Pflanzengeographie u. Biologie. x &s ift mir im Fa meiner wifjenfchaftlichen Tätigkeit, auh als Herausgeber von ufts Botanifchem Jahresberichte, bei der Durchficht der botanifchen Kiteratur fehr oft aufgefallen, was für eine fülle von ‚Bildermaterial vorliegt, teils in einzelnen Arbeiten, teils im Befiß der verfchiedenen Korfcher. Befonders lebteres ift für die Allgemeinheit. meift gatız verloren, zumal nady dem Tode der Befiter; denn wifjenfchaftliche Dhologtapbien ohne die notwendige Erklärung find faft i immer für den Sremden wertlos. Diefem Übelftande abzuhelfen, foll der Swed des vorliegenden Unternehmens fein. Es ift mir gelungen, eine ganze Reihe von be deutenderen Botanifern für mein Werf zu gewinnen. Befonders’ zu Danfe verpflichtet bin ich den Herren Profefforen Karften und Schent, den | Herausgebern jener Flaffifchen „Degetationsbilder“, die ihre große Erfahrung in den Dienft meiner Sadhje geftellt haben und mir mit Kat und Tat in der uneigennüßigften YWeife zur Seite ftehen. Ein Blid über die Kamen der Derfaffer der bisher fchon erfchienenen Reihen dürfte audy fchon zeigen, daß nur Gutes geboten werden foll. Audy die Der- bindung meines Unternehmens mit der weit befannten Lichtbilderfirma Dr. $ranz Stoedtner in Berlin gibt genügend SSR für die technifche Dollfommenheit der Ausführung. Sch habe es mir zur Aufgabe gefeßt, fämtlihhe Slorengebiete der Erde allmählich in Lichtbildern zur Darftellung zu bringen. Die Bilder in der Größe 87, X 10 cm erfcheinen immer in Neihen zu 5° oder einer Mehrzahl von 5 und zwar zum Preife von zwei Mark das Stüf. jede Neihe begleitet ein Furzer. Tert von I—6 Drudfeiten, ein- - f feitig .gedrudt, im Preife von 20—50 Pfennigen, der möglichft immer von den Autor der Bilder verfaßt ift und dem Benuber der Bilder ihr Derftändnis erleichtern fol. Es fei bei. diefer Gelegenheit darauf hin-. gewiefen, daß pflanzengeographifche Darftellungen nur bei genügender Erläuterung einen belehrenden Wert befien dürften. — DBotanifer, die fi) im Befiße geeigneter Platten befinden, werden gebeten, mir pafjende Reihen zur Deröffentlihung vorzufchlagen. Das Honorar für eine Reihe von 5 Bildern mit Tert beträgt 10 Mark, wobei die Platte inı Befite des Autors bleibt. 2 Außerdem will id) aber audy Bilder zur Biologie der Pflanzen | herausgeben, fowohl nadı Photographien wie auch nad) Strichzeichnungen; auh nad) diefer Richtung hin bin ich fchon zu Derlegern und Autoren erfolgreih in Beziehung getreten. HKadh Abflug des erften Taufend von Bildern foll ein genaues alphabetifches Sachverzeichnis der auf den Bildern zur Darftellung ge» langten Gegenden, Pflanzen ufw. erfcheinen, fo daß die Benußung der Sammlung bedeutend erleichtert werden wird. - i ar 4 j 1 A hs > &s find bisher folgende Reihen erfchienen: % a S- Mildbraed, Bäume mit Bretter- und N aus Kamerun. (Kamerun 1.) 2. „. — Sianen und Würgerfeigen aus Kamerun. (Kamerun I Sn — Kauliflore Bäume aus Kamerun. (Kamerun, ILL.) 4.4.5. „u &E.Prißel, Bilder aus dem ftaatlichen Naturjchutzgebiet am Großen . Dlagejee (Udermarf). > BD. Gräbner, Bilder aus der Siineburger Beide. HEISS, 3. Mildbraed, Kalfalgen von der Infel Annobon. 9.—Il. „ E. Baur, Slora der Snfel Tenerifa. (Kanarifhe Infeln I—IIL) 12.—13. „ WM. Herter, Nord-Uruguay. . 1% „ €.NUle, Epiphyten aus Südamerifa. (Epiphyten I.) 3. \,, — Die Ameifengärten des Amazonasgebietes. (Brafilien I.) By — Die Ameifenpflanzen des Amazonasgebietes. (Brajfilien II.) 1.—19. „©. Seudt, Die Waldvegetation Württembergs (Der Deutfche | S Wald I-IID. 20.—2l. „ RXRübel, Die Foldifchen Wälder. (Kaufafus I. IL. Ba, — Am Kluhorpaß im hohen Kaufafus. (Kaufafus IIL) 23.—25 h E. Heefe, Die Suffulenten, insbefondere die Kafteen Merifos . (Mexifo I. — III.) 26. „ I.$.Rod, Die Palmyra-Infeln. a2, — Die Hawaii-(Sandıwidı- )Snfeln. 30%. „8. Snell, Baumwollenbau in Ägypten. 31:—32. , E. Prigel, Süd- und Mittel-Griechenland. 35.—36. „ B.8.$5chulz, Srühlingspflanzen en seen IV.) 37.—44. „ :— Mitteleuropäifche Slova: V.—XIl 45.—48. u — Alpenpflanzen. L.—IV. (Müitteleuropäifche Slora XII. —_XVI) 49.50 = K. Siegle, Mütteleuropäifche Slora.a XVIL—XVIIL 51.—52. „ 6. Karften, Epiphyten. (II. III) (Siehe auch Neihe 2.) 53.—5% ,„ — %ava. (L IL) h er, — Degetation ver Moluffen. & 56.—60. „ Tade, Moorfultur in Nordweftdeutfchland. 6l.—64 „ 6. Matthes, Bilder aus der Küneburger er 65.—68. „, ©. €. $. Schulz, Pilze. 6I.—70. u S. Karjten, Tropifche Gefologien. Bra. o — Die Mangrovevegetation im Malayifhen Arcipel. 73.—. u — Der Botanifhe Garten ti Buitenzorg. (Java IH. oo 75.—80. ,„ — Degetationsbilder aus Merifo. (IV.—IX,) 81.83. „ — Kalifornifche Koniferen. (Kalifornien I.—III.) rt‘, 5. Shend, Jugendformen. 85.—88. , — Brajtlien. (III.— VI.) . 89.—%. „ 5. Winkler, Siebenbürgen uno Banat. (L.—VIIL) Das H, ©. Seucht, Süddeutjcher Klebwald. (Der Deutfhe Wald 1V.) 98.07, — Siüddeutfcher Schluchtwald. (Der Deutfche Wald V.) Be Faude, Dilze.; V., 100. 6. Hued, %. Öttmann, E. Wiefe, Pilze. - VI. 101.—120. u &. BHaberlandt, Phyfiologifche Pflanzenanatomie. 121.123. „ ©. Bued, %. Ottmannn, E Wiefe, Mitteleuropäifche Slora XIX— XXI 125.—126, „ R. Saude, Mlitteleuropäifche Slora. XXI—XXIL. F122.—128 „ P. Gräbner, Der Hrwald von Bialowies in Sittauen. ä Prof. Dr. Sriedrich Kedde, E: Berlin-Dahlem, Sabedflr. 49. VE ET EEE EEE NDEEETEEETEREENTPREEEREEER Die erften fünfzig Defaden der 5 ” 7 Örchidaceae Hovae et Exiticae. Dort \ R, Schlechter | find als Sonderabzüge in befchränkter Zahl nur vom Käufer felbft gegen Doreinfendung des Betrages durch die Redaktion des ARepertoriums u - beziehen. Diefe fünfzig. Defaden follen in ähnlicher Weife wie die Diagnofen von Marimowicz einen eigenen Band darftellen, deffen Seiten handpaginiert find. Ein befonderes gedructes Negifter ift dazu ans gefertigt worden, fo daß die Auffindung der Befchreibung jeder Art SR Scwierigfeiten ermögliht wird. Da in diefen Defaden neue Drchideen aller Erdteile behandel ‚werden, ift diefe Sonderausgabe für jeden Spesialiften wie aud) für jeden Sloriften tropifcher Gebiete von großem Werte. Ä Die fünfzig Defaden handpasginiert (528 Seiten a mit Titel. blatt und Regifter foften 25 Mark, für das Ausland 25 Schilling oder 30 Sranfs oder 64, Dollars. MN ü Repertorium specierum novarım regni vegetabilis. j ee von Prof. Dr. Friedrich Fedde. Beiheft 1: R. Schlechter, Die Orchidaceen von Deutsch-Neu- Guinea 3 en I Beiheft 2: A. Schindler, Das Genus Psailarhriä | W.et.A. . 2 M. Beiheft 3: K.Dinter, Bilanieltk Besen in eitsche Südwest-Airika. Etwa 5—6 Bogen. ‚Beiheft 4: R. Schlechter, Orchideologiae Sino-ja- ponicae Prodromus . . 40 M. Beiheft 5: 1. Urban, Cl avisPlumeriana(etwalüßogen) Beiheft 6: R. Schlechter, Orchideenflora von Vene- zuela 0. ...% re Beiheft 7: R. Schlechter, Arehidernora von Ge IIND. N Der Vorbestellpreis ist 1,50 M. der Bogen; nach Erscheinen der beiden Hefte wird er auf 2 M. erhöht. r hr 62 Beibefte. Band VI in Te 5 amerikanischen Nr ilerenstaaln | = | von R.Schlechter. = | j & IEE. Ecuador. Ausgegeben am 1.Mai 1921. Preis = Goldmark, = 13 Guld, holl. = 52 ae 1 Yen = 98 Peneka, DAHLEM bei BERLIN. VERLAG DES REPERTORIUM, FABECKSTR. 49. 1921. Be Es besteht die Eng, im ee des „, tepe den neuen Ergänzungsband zu Boissiers „Flora 'orientalis ‚lassen. Das Material dazu hat Herr H. Wolff in Berlin seit Jah und zusammengestellt. Es sollen die wichtigeren neuen Standorte früher bekannten Arten mit Sammlernummern und die Diagnosen d. T. Arten angeführt werden. Bei einem en von etwa 50 Bor sol di für Subskribenten Ben der nach Schluss der Subekriptionite, au d Doppelte erhöht werden soll. Ri Um eine Übersicht über die Zahl der Abonnenten zu bekommen um festzustellen, ‘ob der Abonnementspreis beibehalten werden kann ı etwa 250 Besteller notwendig sind!), werden alle Fachgenossen, die etw willt sein sollten, auf den Ergänzungsband zu abonnieren, gebeten, Ihre sieht zunächst in gänzlich unverbindlicher Form, aber möglichst umgeh auf einer Postkarte dem Unterzeichneten mitzuteilen und auch sonst Ih | bekannte Interessenten von dieser Unternehmung zu benachrichtigen. RER el, ; Prof. Dr. phil. Friedrich Fodde, Ä A - Berlin- Dahlem, Fabeckstr. 49. 3 ‚ Repertorium specierum 1novarum repni vegetahili Herausgegeben von Prof. Dr. Friedrieh Fedde. Beiheft 1: R. Schlechter, Die Orchidaceen von vn en N ANEU-GINDeaM 2 "x Beiheit 2: A. Schindler, Das Genus PseudarthriaW. et A. Beiheft 3: K.Dinter, Botanische Reisen in Deutsch- Südwest-Afrika. Etwa 5—6 Bogen. | Beiheft 4: R. Schlechter, Orchideologiae ‚Sino-japonicae Prodromus.a.n: or m ra RL > Beiheft 5: I. Urban, Clavis Plumeriana Ve Beiheft 6: R. Schlechter, Orchideenflora von Venezuela Beiheft 7: R. Schlechter, Orchideenflora von Colombien Beiheft 8: R. Schlechter, Orchideenflora von Ecuador . Der Vorbestellpreis ist 2,50 M. der Bogen; nach Erscheinen wird er auf 4 M. erhöht. Die een fünfzig Defaden der ei Orchidaceae Novae et Eriticae. von 8. Schlechter find als Sonderabzüge in befchränfter Zahl nur durch den Käufer ferbf gegen Doc einfendung de3 Betrages von der Redaktion des Kepertoriums zu beziehen. Die fe fünfzig Defaden follen in ähnliher Weife wie die Diagnofen von Marimomicz einen eigenen Band darftellen, deifen Seiten handpaginiert find. Ein bejonderes gedeudttes Begifter ift dazu angefertigt worden, fo daf die an der Bejchreibung jeder‘ 17. 4 Art ohne Schwierigfeiten ermöglicht wird. R | Da in diefen. Defaden neue Orchideen aller Erdteile behandelt werden, ift | Sonderausgabe für jeden Spezialiften wie auch für jeden ‚Sloriften IEDRNCDEK 6 biete von großem Werte. Die fünfzig Defaden eine (328 Seiten ftarf) mit Titelblatt und Kegif fe foften 50 Marf, für das Ausland 50 Scdilling oder co Stans oder 12% Dollars. Dia. Ausgegeben am 1. Mai 1921. =: 00... DAHLEM bei BERLIN. x 7 hei _ VERLAG DES REPERTORIUMS, FABECKSTR. 49. gt nn: Allgemeines ee, air en neuer r Arten.. nn... Vo es Die Kordillerenstaaten von Südamerika würden bis jetzt stets als > die -an Orchideen reichsten Länder des Erdballes angesehen, doch ist % es bisher. nicht _ "möglich gewesen, sie bei Vergleichen mit anderen Florengebieten ‚heranzuziehen, weil noch nie der Versuch gemacht 5 worden ist, eine Übersicht über die in ‚den enhnen Staaten vor- ; E E 2 N TEEN Br 6 . kommenden, Orchideen zu geben, auf Grund derer man sich ein _ korrektes Bild über die Zusammensetzung ihrer Orchideenfloren hätte _ machen können. Da die Literatur über die Familie der Orchidaceen eine ganz besonders umfangreiche und in einer ‚großen Anzahl von _ Zeitschriften und Spezialwerken zerstreute ist, erwies sich des Fehlen derartige Zusammenstellungen als ein recht fühlbarer Übelstand, der sich besonders beim Bestimmen von einzelnen Arten der Familie recht unangenehm bemerkbar machte. Aus diesem Grunde hatte ich schon lange den Plan gefaßt und Vorarbeiten dazu "begonnen, für die ein- zelnen Kordillerenstaaten derartige Zusammenstellungen auszuarbeiten, wie ich sie bereits für das TE Florengebiet und für Zentral- ‚amerika fertiggestellt: ‚habe. Diese Zusammenstellungen werden sicher allgemein mit Freude Be Sonnen werden, da sie sowohl dem Fachbotaniker beim Be- stimmen der einzelnen Arten von großem Nutzen sein werden, ferner 3 aber auch für die in den einzelnen Ländern tätigen Sammler wichtig sein müssen, weil diese aus ihnen sich leicht eine Übersicht über die - Arten verschaffen können, welche sie im Gebiete ihrer Tätigkeit an- gi zutreffen erwarten mögen. Als erste dieser Zusammenstellungen erscheint diejenige der - Orchideen von Venezuela. In möglichst kurzen Zeitabschnitten werden E ebensolche von Colombia, Ecuador, Peru und Bolivia folgen. Da erst vor gar nicht langer Zeit eine sehr brauchbare Orchideenflora von Chile durch K. Reiche herausgebracht worden ist, habe ich davon 5 Abstand nehmen können, nochmals eine Aufzählung der Orchideen 4 . dieses Landes zu geben, umsomehr als wesentlich Neues dabei nicht hinzuzufügen ist. - m num schon. ganz veraltet, da inzwischen die Artenzahl z stellung ist sie mir dennoch von ee Nutzen Bee hervorgehen. "kann aber erst vorgenommen werden, wenn reicheres und vollständigeres Material aus den einzelnen Ländern vorliegen wird. Es wird daher * Aufgabe der draußen tätigen Botaniker und Sammler sein, dafür zu sorgen, daß wir aus allen Departementos und Bezirken ein möglichst we zelnen Länder zu verfassen, in denen dann auch die. einzelnen Stan 2 ' Zusendung von Material, dessen Bestimmung ich selbstverständlich E dort bis damals a Orchideen en = 1 vergrößert hat, sodann ist diese Liste auch für die damaligen durchaus noch nicht vollständig gewesen. Bei meiner et Wieviel aber ah in den en Ländern : zu in 1 übrig ae a wird aus den Ausführungen bei den ‚einzelnen Teilen“ ‚zur e Selbstverständlich könnte ich in vielen Fällen de Richtigkeit a Bestimmungen nicht nachprüfen. Es wird dies erst bei einer kritischen = Durcharbeitung des gesamten Materials möglich sein. Eine solche gutes Material von allen auftretenden Arten erhalten, damit wir einmal dem Gedanken näher treten können, richtige. Orchideenfloren der ein- orte und die Sammler aufgezählt werden müßten. Diese späteren Publikationen sollen es den draußen tätigen Sammlern ‚dann auch er- möglichen, ihre Pflanzen an Ort und Stelle selbst zu bestimmen. Ich hoffe nun, daß ich von recht vielen Seiten auf die etwas in. den einzelnen Listen fehlenden Arten aufmerksam gemacht und durch gern übernehme, weitere Unterstützung. finden werde, damit ich von Zeit zu Zeit zunächst Nachträge zu den Orchideenfloren der einzelnen 3 Kordillerenstaaten. geben kann. - = i Botanisches Museum, | | EB Dahlem b. Berlin, im September 1919. “ : Dr. Rud, Schlechter. 5 = etwa rohe den 5-0 südl. Br., im Osten durch. den. | d lurch den 1 Re L. von Greenwich Burabaın Im Die Were wird. - Das g man Gebiet, er. n. Die er dr Provinzen . ® die folgenden: Esmeraldas, > ne Manabi etache, ce Tunguragua, aa ios s Chimboras, Bolivar. (La Region oriental), Canar, EI Oro, y, Loja und ‚Archipelago de Galapagos. Von ihnen sind die die e Küstenprovinzen: ‚Esmeraldas, Manabi, Guayas und ein z hemlich: das enland: das Gebirgs- das östliche Tiefland. Das westliche Küsten- oder ‚chla. d stellt eine den übrigen Kordilleren fehlende Formation dar, > verhäl nismäßig flach, von niedren Hügeln besetzt und infolge seiner 3 Orehide entlora von Ecuador. 2} Fe 1 en “2 R. „Schlechter: Di reichen ee durch Se starkverzweigte mer ist. Das we re ist eine ee der ı | Das östliche Tiefland ist die Fortsetzung. de er Formation Ale, | Peru und wie diese durch ‚seine Gestaltung und Vegetation: Di geographisch wohl zur südamerikanischen Hyläa zu rechnen. nr Be Das Küstenland, welches außer den drei Küstenprovinzen Es meraldas, Manabi und Guayas noch die Provinz Los Rios und Teile u Provinzen Leon und Imbabura umschließt, bedeckt etwa 50000 qkm 62 und hat, abgesehen von dem schmalen Küstenstreifen, eine nur geringe Höhe, aus der sich einige Hügelketten etwa bis zu 200-300 m mit 3 einem Kern von etwa 700 m Höhe erheben. AIR oe "Geologisch besteht der Kern aus Ablagerungen der Kreidkformatiend | um den sich im Westen tertiäres Hügelland 'ausdehnt, ‚während der Osten s aus jungen Sandsteinen und Tonen gebildet wird. Die Umgebung der Bucht von Guayaquil bis zur peruanischen. Grenze nimmt ‚ein Alluvium ein, das von den zahlreichen aus dem Innern kommenden Flüssen. aufgeschüttet worden ist. _Diese Flüsse haben im ‚südlichen Teile des Landes in ihren Hauptläufen meist eine südwestliche, in dem nördlichen \ Teile eine mehr nordwestliche Richtung. Dazwischen, in. der ‚Provinz Manabi, findet sich eine Reihe. direkt nach Westen verlaufender Flüsse, 5 die auf den Hügeln ihren Ursprung haben. Der südliche Teil des Küsten- 'landes ist mit einer Xerophyten-Vegetation bedeckt, welche aus Kakteen, Mimosen, ‚Prosopis, Bombacaceen und ‚anderen lichten, zur Trocken- zeit laubabwerfenden Bäumen und Sträuchern - spärlich bedeckt ist, zwischen denen in den Monaten Februar bis Apvil Gräser und Kräuter = emporsprießen. An der Mündung und im Delta des _Hauptstromes des. y Südens, des Rio Guayas, und seines Nebenflusses, des Rio Daule, sowie 3 an den Küsten der Bucht von Guayaquil hat sich in dem sumpfigen Ge lände eine üppige Mangrovenvegetation angesiedelt. Auf den Hügeln, die häufigeren Nebeln ausgesetzt sind, und, je weiter wir nach Norden kommen, desto üppiger wird die Vegetation; die Bäume werden immergrün und. schließen sich zu dichteren Beständen, im Norden zu ausgedehnteren Wäldern zusammen, die dann in Esmeraldas sich durch ihren Reichtum ° an Palmen, Farnen und anderen Typen der tropischen Regenwälder auszeichnen. Der Süden. ist außerdem bedeutend kühler als der Norden, ö | da sich hier die an der Küste von Peru heraufkommende kalte Meeres- | strömung bis zur Höhe von Guayaquil noch deutlich bemerkbar macht. Auf den Savannen des Südens und im Innern finden sich nur selten ge- 3 | schlossene Bestände von größerer Ausdehnung oder lichte Wälder, während. 2 | der Norden zum größten Teile mit diehtem Wald bedeckt ist. Hier finden | sich auch die großen Pflanzungen in denen die Nutzpflanzen der Tropen, | er or Auch Nufzhölzer, a sen Rs done infolge der B S > Draset ortverhältnisse anf den ‚Flüssen und infolge Küstennähe eine a | as Eeiind. u die es, u 'welches etwa 12000 qkm = lolen, wird aus zwei Ketten oebildet, die hier ziemlich eng neben- & einander herlaufen, einer Westkordillere und einer Ostkordillere. Die Westkordillere, welche jüngeren Alters ist als die Ostkordillere, be- steht aus Porphyren, Dioriten und ‚Ablagerungen der Kreideformation, | ER während die Ostkordillere aus kristallinischem Schiefer, Graniten und = - Gneis gebildet wird. Beide Ketten sind von einer Reihe von Vulkanen & z gekrönt, von denen drei, der Sangay, der Tunguragua und der Cotopaxi = 22 noch tätig sind. "Die durchschnittliche Höhe der beiden Kordilleren be- = u eiwa 3000—3500 m ü.M. Die einzelnen Gipfel steigen bis 6500 m. und Täler, du rch welche die aus der Hochkordillere entspringenden Flüsse verlaufen, ehe sie ihren Durchbruch zur Niederung gefunden. haben. ' Man unterscheidet sechs derartige Hauptbecken; nämlich das Becken E- von Iba Ta, das Becken von Quito, das Becken von Ambato und Lata- E: : cu nga, das Becken von Alansi und Riobamba das Becken von Cuenca und & . ganz im Süden, nahe der peruanischen Grenze, das Becken von Loja. E: ‚ Die Schneegrenze liegt i in Feuador nach Sievers eiwa in einer mittleren Höhe von 4600-4700 m und reicht im Osten beider Ketten etw as tiefer ; ‚hinab als im Westen. Schnee fällt bis zu 3600 m abwärts. | Die Vegetation in den tiefen Becken und Tälern trägt entschieden ten Charakter. Sie besteht aus ; Kakteen und anderen Sukku- | J und em und hen: Gras in Tranche) Längs der ven E grüne] en: die sich oft zu dichteren Waldsireifen een he E und durch Fruchtgärten abgelöst werden. Etwa von 18003400 m Höhe ag befinden v wir uns indervonT. Wolf als ‚‚region interandina de los cereales‘ a bezeichneten Höhenformation, welche sich durch das Vorhandensein von 5 Salix Humboldtiana, Betula acuminata,“ Prunus salicifolia und Juglans auszeichnet. Hier treffen wir "ferner zahlreiche Compositen an, besonders aus den Gattungen Baccharis und Eupatorium, Datura sanguinea, Cestrum- er ‚Dalea,- Hioania, Den, und Carica, In dieser Zone en x 1% _ empor. _ Zwischen den beiden Kordilleren liegen muldenartige Becken he - lenten, sparrigen, oft dornigen Sträuchern und Bäumen, wie Mimosen er kordillere setzt Sich Tun ne Teile zu 1 13001600 » m aus | tropischen Regenwaldes zusammen. Von 800-1600 m ü. Mm. ch ar an, durch besondere Be aus. Each diese Zone in die Harade: en über, die fat bis; zur Schnee- Das östliche Tiefland von Heusder ist bis: zum heutigen“ Tage eine wenig erforschte, in vielen Gebieten noch gänzlich unbekannte Wald- ee die von zahlreichen Flüssen und Strömen durchzogen wird, welche E en . grenze emporzreicht. | BEI eE ea # . I alle dem Amazonas zustreben, zu dessen Stromgebiete sie also ausnahmslos ‚gehören. Der größte von ihnen ist der Rio Napo, ein anderer der a = = 0 Pastaza. Weitere nicht unbedeutende, aber noch keineswegs ganz er- - je; forschte Flüsse dieser „Region Oriental‘ sind der Rio Tigre, und der ee -BRioMorone, während der Rio Paut e schon besser bekannt ist. Nieder- : = ER; lassungen von irgendwelcher Bedeutung finden sich in. diesem Tee de 7 EL Landes kaum, es sei denn, daß man den kleinen Ort Cocaa am Napo alseine- solche ansehen will. Sonst sind nur noch vereinzelte Haziendas und kleinere Weiler oder Häusergrupp en auf den Vorbergen der Kordillere _ vorhanden, die wohl hauptsächlich den Kautschucksammlern? „welche diese E Gebiete durchstreifen, zu Stützpunkten dienen. a 2 3 is er alon = wohl sicher die a wie. sie aus den ähnlichen nn nt KV u u T I Be, eine typisch brasilianische Hyläa-Flora eu einer Ken Anhäufung = neuer Typen sobald man sich dem Fuße der Cordillere nähert, bis ‚sie E>, schließlich in die Flora der ostandinen Montana übergeht. | = "Wir wollen nun versuchen, uns einen Überblick über die k limatische en Verhältnisse des Landes zu verschaffen. Leider sind auch hier a vorhandenen Beobachtungen insofern lückenhaft, als sie sich nur über ‘wenige Punkte im Gebiete erstrecken. Immerhin aber werden sie genügen, Et speziell der Orchideen, 3,2 ER Ingen Ener die Temperatu ren in Ecuador Su glück- 0 verschiedenen an a an ei | Ir Se „El Retrio‘ 118 de en Manabi, ganz in ‘der ur 6 m ü. z hat sich bei ‚einj jähriger eine a Von . im den en as, im Feen Dan der. eco BE: Oro, bei 840 m ü. M. liegen ebenfalls einj jährige Messungen ‚vor. : - Diese, haben ein ©, ahresmittel von 22,126 ergeben., Die Durchschnitts- temperaturen ' verteilen sich hier wie folgt: Januar 22 6°C, Februar230C, März 23,106, ‚April 220€, Mai 21,3°C, Juni 21,2°C, Juli 21,5°C, Ausust ES. ®,: September 22, 20 C, Oktober 22,20 C, November 22, 30 und % = = Dezember 22,30 C, .also die wärmsten Monatsmittel im Februar, die N 4 kältesten im Juni, dabei auch nur eine Schwankung von 2,8% C. a Für die nn der mitteren a bildet une 2850 m e % , 2, 70 Ci im Bull. 18, 70 Ci im te 12. g0 & im Sentember, 12,60 06 Ss >2 im Oktober, 13, 40 C im November und 12,60 C im Dezember, d.h.aso = die Monate Februar, Juni und September Sad: mit einem Monatsmittel® ce. von 12,8% C die wärmsten, während der November mit 12,4% C Monats- ur | ttel der kühlste Monat ist. Die Schwankungen De hier al nur a es: =. | ee 1 | Besonderes Interesse verdienen die auf RB Hacienda ee ein Er 60 ci im Sr 5, 70 Ein Februar, 5, 60 C im März, 5,70 ©: % 5, 30°C im Mai, 4,4°C im Juni, 3,4°C im Juli, 3,30 C im August, 0: September, 4,90 C im Oktober, 5,50C im November und 5,90 C im | Dezember. Als der wärmste Monat erweist sich also der Januar, als ä E ‚kühlste der er Die. Schwankungen betrugen hier 2,99.C. v > 121% u e 1 SE RN: Beer: j , TER j x v- . SER } % EB R. Schlechter Die Orchideenflora von Größeren a scheinen die Temperaturen a BR ; während der Tages- und Nachtzeiten unterworfen zu sein." So = terisiert Dr. Hans Meyer in seinem. Werke in den Hochkodilleren > von Ecuador‘ das Klima von Quito durch brennende Sonne bei u HE der aber sogleich in dem Wolkenschatten Kühle, ja Kälte folgt, häufige “ böenartige Regengüsse mit Hagel, ja selbst mit Schneeflocken. J. Orton BER sagt, nach Hann, von dem Klima von Quito, es habe keinen Frühling, = = Sommer und Herbst, aber jeder Tag sei eine Kombination von allen = R: dreien. 5 ee el Er re J. Hann sagt, die Witterung. von Ge hen Gr derjenigen un unseres. Aprils in bezug auf häufigen Wechsel von Regenschauer und warmem Sonnenschein bei Tag, rauher Kühle am Abend. RE el | Leider sind wir über die Niederschlagsverhältnisse in Eonader bis jetzt recht wenig unterrichtet. Wirklich durchgeführte Regenmessungen | liegen nur von Quito vor. Durch sechsjährige Messungen ist der jährliche 3 S Regenfall auf 1120 mm festgestellt worden, von denen 185 mm aufden feuchtesten Monat April entfallen, während der trockenste Monat Juli nur 22 mm aufzuweisen hat. a N Nach J. Hann fielen im Jahre 1897 in en im Süden u = 010, 850 m ü. M.) 1433 mm Regen, die sich auf 175 Tage verteilten. In den -feuchtesten Monaten Januar—März fielen davon 865 mm, in der trockenen . i "Zeit von Juni bis September nur 66 mm. Der Ort soll an der 3 zwischen der Wüste und der Ben liegen. Diese Grenze ser ziemlich scharf sein. / | Be: . 4 Guayaquil soll nach J. Be ebenfalls eichliche Bin habda, von Se 3 Dezember bis Mai. März soll der regenreichste Monat sein, Juni bis No- = = vember die Trockenzeit bilden. Einige Tage nach den eb i BE “ soll eine kleine Regenzeit, ‚Cordonazo de San Franeisco, kommen. . 3 4 Nach J. Orton ist die Höhe von 2100 m an ee De der «> Anden die gewöhnliche obere Regengrenze. 3 3 : In dem trockenen Küstengebiet im südlichen Teile des Landes a Bi | es Striche, welche nach J. Hann stärker befeuchtet- werden, die Gebiete Bi der „„Garuas“. Hier stellen sich in den Monaten Juni bis November (also, i Ben im Winter) fast tägliche, meistens Staubregen-ähnliche, häufig. aber auch den Charakter starker Landregen annehmende Niederschläge ein. Von den Niederungen im nordwestlichen Teile von Ecuador, in dem» - die Regenfälle sehr reichliche sind, liegen genauere Messungen leider “nieht vor, ebenso nicht von den Höhen oberhalb 3000 m ü. M. Das öst- ‘ liche Tiefland ist bezüglich seiner Temperatur und Regenverhältnisse noch ganz unbekannt. | 2 Die Geschichte der botanischen rose des Landes: kann von uns bloß bis zu dem Momente zurückdatiert werden, als . vo a, von On n die Grenze von Ecuador im Dezember 1801 überschritten Der Aufenthalt dieser. beiden Forscher im Lande, der bis zum August 1802 währte, war EDirs seine wissenschaftlich ee von alergrößter iS oki. gewesen, alkbe davon rofitterte, Die Zahl der Pflanzen, welche von den beiden Reisenden zusammengebracht wurde, ist ganz | enorm, Dabei wurden nicht nur die leicht erreichbaren Gegenden besucht, - sondern ‚auch keine Mühen gescheut, um wissenschaftlich interessante > Lokalitäten zu erreichen. Der Verlauf der Reise der beiden Forscher : innerhalb der Grenzen von Ecuador. war in großen Zügen der folgende: . Sie kamen ‚vom Norden her, wo sie seit Ende März Colombia bereist hatten. Im J anuar 1802 trafen sie in Quito ein. „Dieser Ort sollte dann fast neun "Monate hindurch das Hauptquariier der beiden Gelehrten bilden. Von hier aus wurden zahlreiche Exkursionen unternommen, so die Besteigung des ‚Chimborazo im Juni 1802 und die beiden Besteigungen des Pichincha. -Von Quito setzten die Forscher ihre Reise nach Süden S dont und erreichten im’ August 1802 _das peruanische Gebiet. | x - Die botanische Ausbeute, welche A.v. Humboldtund A. Bo von n Eeuador mitbrachten, ist sehr bedeutend und wird stets die Grund- 3 lage z zu unserer Kenntnis der dortigen Flora bilden. Sie ist wie die ge- | ‚samte botanische Ausbeute in den. „‚Genera et species Plantarum Pass, einem siebenbändigen Foliowerke, beschrieben worden. R = ‚Auf Anresung von A. v. Humboldt hatte sich der Colombianer 3 = ose de das aus Popayan mit naturwissenschaftlicher Studien beschäftigt, der während der Jahre 1801—1805 die damaligen Provinzen . von Ibarra, Quito, "Leon, Cuenca und Loja bereiste und viele Pflanzen E daselbst sammelte. Leider sind diese Sammlungen sowohl, als überhau die ganzen Ergebnisse von Mutis und seinen Schülern, zu denen Caldas auch zu rechnen ist, nie bearbeitet worden. Der englische Arzt William Jameson, geboren 1796 in Edinburgh, kam, nachdem er als Schiffsarzt 1818 Grönland und Südamerika besucht hatte, 1822 nach Guayaquil und ließ sich hier als Arzt nieder, bis ihn das En im Jahre 1826 veranlaßte, gesundere Gegenden aufzusuchen, ‚ Er "begab sich daher nach Quito und bekleidete hier von 1827 bis zu seinem - Tode im Jahre 1873 eine Professur für Botanik und Chemie ar der Uni- | versität. Schon von früher Jugend von einer großen Liebe zur Botanik be eseelt, benutzte er jede Gelegenheit, die Flora des Landes zu erforschen a die wichtigsten Sammlungen an, welche wir nun von dort haben. Ein großer Teil dieser Sammlungen ist in „De Candolles Prodromus‘ auf- und legte im Laufe seines fünfzigjährigen Aufenthaltes in Ecuador wohl 4% = BR ne dürfte sich über a es Haben“ denn nach Quito on eh bald dat die Grenzen von Heuadon, el ER gearbeitet, le Kann: sind von. pezialis ten d so die Orchideen von J. Lindley, der mit J: Verbindung. stand. Das Gros der I amesonschen rn aus der Provinz Pichincha, d. h. aus der Umgebung von er er auch besonders in der oe Zoiet und um Cuenca ander, zu ae Im kalre 1865 erschienen a N ‚seiner „‚Synopsis Plantarum Aeguatoriensium“, a denen. alle hr mals bekannten Arten des Landes, von den. Ranunculaceen b: Labiaten, aufgezählt und kurz ‚charakterisiert: worden sind, Le dieses Werk, das ar unsere Kenminis nicht nur der Flofa, von E ang Eingland Beehr = 2 ee ’. "Theodor Hartweg, as 1812 in Karlsruhe-in Baslen. ae im Auftrage der Hortieultural Society in London während der Jahre 3 ie 840 Mexiko und Guatemala m um Jebende Pflanzen En von Bier mitgebrachten } ee sind sehr ee vo ’ Colombia seine "Sammlungen fortzusetzen. 5 ER 4 Die von Hartweg heimgesandten Sammlungen Sach \ ol. Bentham _ unter dem Titel ‚Plantae Hartwegianae‘ bearbeitet und veröffentlicht worden. Die hr zahlreichen Orchideen hat J. Lindley bearbeitet und eine große Anzahl neuer Arten bei dieser‘ Gelegenheit "beschrieben. Die - a Ecuador-Pflanzen Hartwegs werden in der Literatur häufig zitiert: als “ „Peru-Hartweg‘“. Es sei daher hier nochmals besonders darauf hingewiesen, E daß Hartweg nicht in Peru gesammelt hat. Die Provinz Loja in Ecuador bildet den südlichsten Punkt der Sammelreisen Hariwege 22 002 E “Über den als Sammler bekannt gewordenen Colonel Hall ist es leider nicht möglich gewesen, mehr festzustellen, alsdaß er im Juli1851 zusammen - mit Jameson und dem Geologen Bou a eine Besteietpe des, E Bi b an der sich Jameson aber nicht beteiligte. 1852 Sach Hall eine Reise nach Payta in Peru. 2 | a ER ” KA en u { dar: noch verschiedene interessante und neue Arten mit- = ne nt x i | u haben, ‚wie aus. aeıan Publikationen I > = chs un Een — | a | . östliche" Tiefland zu aekloncien Den Pastaza verlassend, de er auf ‚dem Bobonasa aufwärts vor und gelangte über Paca-Yacu am 214: Juni nach Canelos. N Von hier aus wurde der Marsch durch die Wälder angetreten und das Gebiet der Sierra erreicht. Drei Jahre hindurch setzen x Spruce ı seine Forschungen nun im Gebiete der Sierra fort, ‚bestieg daselbst . ee meisten ‚höheren Gipfel bis zur Schneegrenze und legte bötanische 5; Sammlungen besonders von Moosen an. Im April 1860 wurde er auf . dem. Guaysapata plötzlich ‘von einer Beri-beri-ähnlichen Krankheit befallen, ‚die seiner so erfolgreichen Tätigkeit ein plötzliches F Ende machte. Im Dezember. 1860 mußte er. daher, da eine Heilung nicht einzutreten schien, von ‚Guayaquil seine Heimreise nach Europa antreten. Er starb im e ahre 1803 in England. ‚Während der Jahre 1858 und 1859 hielt sich Moritz Wagner in Fe ar zum Zwecke naturwissenschaftlicher Studien auf. Er hat seine j omchungen daselbst hauptsächlich der Geologie gewidmet, aber auch eine ziemlich umfangreiche botanische und zoologische Sammlung n- _ gelegt. Besonders die Umgebung des Cotopaxi, des Chimborazo, des 2 vi _ Tanguragua, ‚von Riobamba und das obere Pastaza-Tal sind die Felder in In, DE IE IRRE a en IS seiner Tätigkeit gewesen.‘ Seine botanischen Sammlungen, welche im _ Münchener „botanischen Museum aufbewahrt ‚werden, enthalten auch ‚eine Anzahl von Orchideen, von denen mir einige vorgelegen haben, unter denen. sich aber keine Neuheiten befanden, da die „meisten ii b: ee: schon aus anderen Sammlungen beschrieben worden sind. =#.Der' Besuch des Geologen Alfons Stübel, in Ecuador, welcher in die Jahre ‚1872 und 1873 fälit, ist‘ insofern für die Botanik wichtig, weil, der Forscher ebenfalls ziemlich umfangreiche Pflanzensammlungen E anlegte, welche später zum großen Teile von G. Hieronymus unter 3 de em Titel „Plantae Stuebelianae‘‘ veröffentlicht wurden. BE ; Der bekannte Pflanzensammler Benedikt Roezl, von Geburt 2 P7 Be BR EN Im En Be ‚seinen Reisen in Colombia und. Zentral- Amerika. Im März 1875 kamen s = Arten aus Ecuador befanden. Da sie von Reichenbach fil. ohne nähere _ Standortsangabe und ohne Daten veröffentlicht wurden, können Schlüsse. s F ‚heit zwang ihn im Sommer 1877 nach Guayaquil zurückzukehren. ‚her 2 =. GN R. Schlechter: Die, Orchideentlora von ug en ER Guayaquil erreichte a sich zum Chiribarazs ee an dessen A ‚hängen und in dessen Umgebung er sammelte. FR 7 Den beiden Brüdern Eduard und Franz Klaboch, den Neffen de | berühmten Benedikt Roezl verdankt die Orchideologie ebenfalls die _ Entdeckung zahlreicher Novitäten. Beide‘ begleiteten Roezl zuerst auf beide auch nach Ecuador, wo sie hauptsächlich in Guayası und Azuay tätig waren und bis September 1876 verblieben. Im Juli 1879 kehrte dann Eduard Klaboch zusammen mit seinem Vetter B. Hauda nach Ecuador zurück. Franz Klaboch, der sich nach Zentralamerika wandte, scheint bald darauf in Mexiko gestorben zu sein. Edu ard Klaboch : hat sich besonders im Guayas-Bezirke dem Sammeln von ‚Orchideen & gewidmet und führte von hier aus interessante Aıten von Ooryanthes, _ 3 Pescatorea und Batemania nach Europa ein. Über seine späteren Reisen. habe ich leider nichts in Erfahrung bringen können. ern 3 Leider liegen auch allzuwenig genauere Angaben über den Aufenthalt des bekannten Pflanzensammlers Gustav Wallis in Ecuador vor. Wir wissen nur, daß sich unter den Orchideen, welche er etwa zu Mitte der | siebenziger Jahre an Reichenbach fil. gelangen ließ, eine Reihe neuer über seinen dortigen Aufenthalt nicht gezogen. werden. Es scheint aber aus seinen im „‚Orchidophile“. Bd. V veröffentlichten Tagebuchnotizen. hervorzugehen, daß er vor seiner kolombianischen Reise (1868) Peru und | Ecuador besucht hat. Nach den wenigen Notizen, die ich indem Kr 1 kam er im Jahre 1865 oder Anfang 1866 von Peru aus nach Feuador, ? 1 bereiste dort die Umgebung des Chimborazo und die Pichincha-Provinz 4 und begab sich dann im Juni 1866 nach Loja. Von diesem Standquartier aus. unternahm er Expeditionen nach Pacho, Chuquiribamba und nach Peru hinein, ging im Dezember 1866 nach Guayaquil zurück und trat von hier .g E aus die Heimreise an. Im Sommer 1875 kam er zum zweiten Male nach. % Ecuador und schickte von hier aus seine Ausbeute an interessanten Pflanzen = an E. Ortgies nach Zürich. Er begab sich nach einem Aufenthalt in Gu ayaquilnach Loja, das für längere Zeit sein Standquartier wurde. Krank- hielt es ihn aber nicht lange, denn.bald sehen wir ihn wieder auf der Reise ins Innere. Dem durch Krankheit und Entbehrungen gebrochenen Körp er hatte er diesmal aber doch zu viel zugemutet. In Cuenca brach er zusammen E und starb arelbet am Juni 1878. ’ e Lehm ann beigetragen. Geboren i in der Nähe . Später scheint er sich bald nach seinen Sammlungen ist jedoch zu ersehen, ‚daß er noch mehrmals Ecuador a „ besucht hat, so im Jahre 1879 und 1880, im Jahre 1887 und im Jahre 1890. = Wohl niemand hat sich in jüngerer Zeit um die Erfotschung der Flora = von Ecuador so große Verdienste erworben, wie A. 8 odiro. Nach den wenigen ‚Notizen, welche mir zurzeit über Ss odiro zugänglich sind, scheint es, daß er im J ahre 1870 nach Eeuador kam, um an der Universität Quito & die Professur für Botanik zu übernehmen, Seit jener Zeit bis zu seinem - Tode ist ‚er unermüdlich tätig gewesen im Interesse seiner geliebten Wissen- schaft. "Alle freie Zeit, welche er nur erübrigen konnte, benutzte er zum Studium der Flora seiner neuen Heimat. Nicht nur die Berge der Provinz Pichincha hat er ‚auf seinen Exkursionen eifrig durchforscht, sondern 2 auch die entfernter gelegenen, wie den Tunguragua und den Chimborazo, "sowie das Tal des Chimbo. Wir verdanken ihm auch eine Reihe w ichtiger Publikationen über die Flora des Landes. So veröffentlichte er im Jahre 1874 seine „Apuntes sobre la vegetacion ecuatoriana‘‘ ‚ in’denen er seine. Ansichten über die Vegetationsv erhältnisse des Landes 'niederlegte, 1879 die „‚Nuev as especies de Helechos de: los Ändes de Quito‘‘, worin zahl- - reiche neue Farne veröffentlicht wurden, 1881 ‚Una excursion botanica‘‘, 1883 die „Recensio Cryptogamarum vascularium provinciae quitensis‘ _ (eine Aufzählung der bis dahin aus der Provinz Quito bekannt gewordenen - Farne), 1888 die „‚Observaciones sobr@ los pastos y las plantas forrajieras‘‘, die „Gramineas ecuatorianas de la provincia de Quito“, 1893 die „Crypto- jamae vasculares Quitenses‘“ ‚(einen starken Band, in dem eine neuere E handtung der Farne der Provinz Pichincha enthalten ist, mit 6 Tafeln), 1903 die „Anturios Feuatorianos‘‘, in denen eine überraschend. sroße Zahtn neuer Anthurium- Arten, welche er auf seinen Exkursionen in Reuador _ entdeckt hatte, ‚beschrieben wurden (1905 erschien ein Supplementum zu Eäisser Arbeit). ‘Seine Ausbeute an Phanerogamen hatte Sodiro zumeist an ‚das Botanische. Museum nach Berlin Zur Bearbeitung geschickt, wo Ed iese Pflanzen bestimmt wurden und die neuen Arten teils als ‚„Plantae Be im J ahre 1898 und 1900, teils zusammen mit der Ausbeute ‚von m Fiebrig aus Bolivia und von Weberb auer aus Peru in den letzten Colombia chen zu haben, RE seine Seite Heimat werden sollte. Aus ne: aufgeärbeitet den? Sr ” Be A im Jahre 1908 in- ee Re S a | Der durch seine Forschungen in We be es, ar - Baron Heinrich von Eggers, kam im Jahre 1893 nach Ge a sich mit a besonders aut a - decken, von ee ich Bere ver Beer ni den S dir Orchidean: zusammen beschreiben konnte. "Weitere interessante Be ‚von | fortzusetzen. Wir ed dann ‚von ihm eine ganz er: EC 2 reicherung unserer Kenntnis. diesey interessanten Flora noch. erwarten können. | ee Bere Die sicher sehr Inn und wichtigen Sammlungen, welche E Herr Dr. A. Rimbach während der letzten Jahrzehnte besonders i in den 4 BER: Küstengebieten von Ecuador angelegt hat, und deren Übersendung mir R < ip Aussicht gestellt worden ist, konnten mir leider bis jetzt zur Bearbeitung 0.2... nicht zugänglich gemacht werden. Ich hoffe aber bei späterer Gelegenheit, 3 57 darauf näher eingehen zu können. Da sich Herr Dr. Rimb ach nun i = - Innern des Landes, in der Sierra, aufhält, ist zu hoffen, daß er Forschungen dort fortsetzen. und auch zur weiteren Erforschung dortigen Orchideenflora beitragen wird. ee nr Bevor wir nun srezieller die Verbreitung der ‚Orchideen im 1 Kain Te v l ER e, - Er. Een Küsten“ oder Flachland - nt ee t rackene, südliche Flachland ee an von Tumbez »nopot um, Portulacca a, als Kleitier Baum, an anal ‚die Kokospalme gehört dieser Formation an, die sich sonst meist TE Re 7 n Sträuchern verschiedener Familien zusammensetzt. Sobald wir den ‚schmalen Gürtel der halophilen Vegetation über- Yuan dichtem Regenwald bedeckt, dessen Bäume immergrün sind, also in der; von Kakteen, besonders and‘ Dan met ac meliaceen und vereinzelte Orchideen. Je weiter wir nach ‚dem Innern Euphorbiaceen eine große Rolle spielen. Lantana- Arten. und ‚andere -Verbenaceen bilden mit Rhammus und Zizyphus sowie Malpighiaceen, & 2 BR 5 .e x Ru ® 5 A = FE ; er is: Een - ne senil enthält, -so es wir meist in offenere, oft ae ee die teils mit spärlichem Kraut ı oder minder häufig eingesprengten laubabwerfenden Bäumen, besonders Leguminosen, wie Mtmosa- und Prosopi: -Arten,- ‚Erythrinaund Caesalpinia. Auch Bombacaceen, Vitex und einige Bignoniaceen treten verstreut auf und schließen sich an geeigneten Stellen wohl auch mit Guayacum offieirale, M yrospermum perwiferum, verschiedenen Anona- Arten und weiteren Leguminosen zu lichten oder mehr oder minder geschlossenen Beständen. ; zusammen. Lianen und Epiphyten sind hier. nur spärlich vertreten. Be- 7 sonders Paulinia-Arten sind schon zu beobachten sowie einige ‚andere Sapindaceen. Die Epiphyten sind fast nur als Farne und Moose, sowie. 4 Flechten anzutreffen. Hier und da zeigen sich wohl auch. einige Bro- E gelangen, desto mannigfaltiger wird die Vegetation. Die Sträucher setzen sich aus den verschiedensten Geschlechtern zusammen, unter denen die | ar Malvaceen, Rubiaceen u. a. ausgedehnte Gestrüppe. Auf den Bäumen | 4 sind die Loranthaceen ziemlich zahlreich und da wo wir mehr i in. hügeliges Gebiet eintreten, mehren sich auch die Epiphyten. Die Bäume treten schließlich mehr und mehr zusammen, die Lianeny egetation wird. eine reichere, besonders die Cucurbitaceen, Passifloraceen und Me unter ihnen spielen nun eine Rolle, auch krautige Convolvulaceen. 4 nehmen zu. ee | Der Übergang zum Resch am Fuße der ist ein ziemlich allmählicher. Die Pflanzentypen mit immergrüner Beblätterung treten | erst vereinzelt, dann häufiger auf und nehmen schließlich überhand, so bald wir in den Regenschatten der Gebirge gelangen. . a Die nördliche feuchte Küstenzone, zu der der ganze- nördliche Abschnitt des Flachlandes zwischen der Küste und dem Fuße der. West- kordillere sowie ein großer Teil des Gebietes im Mittellaufe der zur Bai von Guayaquil strömenden Gewässer zu rechnen sind, unter-. scheidet sich sehr wesentlich von der südlichen, trockneren Küsten- zone. Infolge der bedeutend stärkeren ad häufigeren. Regenfälle ist die Vegetation hier ganz erheblich üppiger. Fast das ganze Land ist mit Trockenzeit, wenn hier überhaupt von einer solchen gesprochen werden _ kann, das Laub nicht abwerfen. Die Kormationen in der unmittelbaren = es an men, ir et besonders Arten der Gattungen Cor 608, > - Iriartea, Euterpe, Bactris und Guilelma auffallen, zu denen sich im Unter- “ holz noch Chamaedorea- , und Carludovica-Arten gesellen. Sonst besteht ER onchehs hauptsächlich. aus Leguminosen, wie Inga und Cassia- en Ficus, ‘Myrtaceen, Cecropia, Galactodendron utile,. dem sogenannten _ Kuhbaum, zahlreichen Lauraceen, Sapotaceen, Theobroma-Arten u. a. m. _ Dazwischen sind Sapindaceen, Aristolochiaceen, Convolvulaceen, Apo- : _ eynaceen, Vitaceen, Cucurbitaceen, Menispermaceen und zahlreiche Ver- : treter ‚anderer Familien als Lianen eingestreut, welche die Bäume, mit einem dichten Netzwerk verbinden, und den Wald oft fast undurchdring- lich machen. Das Unterholz ist sehr dicht, teils aus Sträuchern, unter: - denen die Sapindaceen, Myrsinaceen, Melastomataceen, Rubiaceen und a a A wie M usa- Arten, Cannaceen, Zingiberaceen, Heliconien, Araceen und anderen hohen. Formen zusammengesetzt; ‚auch sie sind oft umwoben von einem = diehten. Gewirr verschiedenartiger Schlingpflanzen. Auch hohe Guadua- Arten bilden hier dichte undurchdringliche Gestrüppe, die keine andere Vegetation. aufkommen lassen. Die Epiphytenflora dieser Wälder, die Be botanisch noch recht wenig erforscht sind, ist nach den bisher vorliegenden - : Berichten auch eine recht mannigfaltige. ‚Sie besteht besonders aus Farnen, _ Piperaceen, Bromeliaceen, Melastomataceen und einer reichen Auswahl ‚an Orchideen, von denen aber nur die wenigsten bisher näher bekannt, N ERS RN? ER: A Ya) Ve B- Th BL“ ” rei \ geworden. zu ‚sein scheinen. * _ Diese feuchte Küstenzone hat in nicht geringem Maße zum Reichtum des Landes beigetragen, denn hier finden sich die au sgedehnten Pf lanzungen, 3 R deren Produkte einen Hauptteil der Ausfuhr des Landes ausmachen. Be- E sonders die Kultur des Kakao, der hier in den vorzüglichsten Sorten der | Welt. gedeiht, “hat großen Gewinn eingebracht. Aber auch Kaffee 4 und Zuckerrohr werden mit großem Erfolg kultiviert, während andere e "Kulturen, wie Tabak, Vanille und vieles ‚andere noch sehr entwicklungs- B ‚fähig sind. Da bisher nur ein verschwindend geringer Teil dieses Gebietes ”* “unter Kultur. genommen worden ist, stehı ihm sicher noch eine überaus - glückliche Entwicklung bevor. In neuerer Zeit hat die Kultur des Kaut- schuks auch hier große Fortschritte gemacht und verspricht glänzende | ‚des Landes sich als der wichtigste für die zukünftige Entwicklung des x Staates erweisen wird. g viele andere eine. herv orragende Rolle spielen, teils aus riesigen Stauden _ Resultate. Alles in allem können wir wohl annehmen, daß dieser Teil 2 nicht. nur zunschen en Stämmen, ‚sondern. auch über den Kronen der S Außer den Palmen sind die Fogibe sn und Müssen, hier an häufig. Die Wälder BL zum Erben Teile aus Arten derselben Familien, die dien Sapindaceen, Cine Myrtaccen, Rocaccen, Mi 'stomataceen, Rubiaceen, Apocynaceenu.a..m. A ee Die Lianen, unter denen Bignoniaceen, Apooynaceen, Polygalaceen, x Anonaceen, Menispermaceen, Leguminosen, Passifloraceen und. ‚Cueur- bitaceen eine hervor.’agende Rolle spielen, bilden ein dichtes Gewirr oder großen Blüten ‚auffällt. Die ee ist ei: er unten auch eine weniger reiche, als vielfach angenommen wird. Sie ent- ee faltet sich aber desto üppiger in den Kronen der Bäume, wo sie me = Licht und Luft findet. Sie besteht hauptsächlich aus Farnen, _Araceen, * gewissen - ‚Orchideengeschlechtern und Bromeliaceen. ie = Schon bei 800 m treffen wir die Baumfarne an die dann der Vege- tation der mittleren Höhenzone das typische Gepräge geben. Bei 1000 m werden die Palmen seltener, die Bäume sind dicht mit Mods = Araceen und vielen anderen Epiphyten, besonders Orchideen, Gesneraceen, ° Melastomataceen u. a. bedeckt. Wir treten in die Gebirgsnebelwälder 2 4 ein. Die Bäume bestehen hier aus anderen Typen als wir sie bisher kennen 4 gelernt haben. Dilleniaceen, Elaeocarpaceen ( Sloanea 3; Weinmannia- Arten, besondere Geschlechter der Rubiaceen, Rosaceen, Anonaceen usw. 3 ‚prädominieren. Das Unterholz ist reich an interessanten, oft schönblütigen Sträuchern, besonders da, wo an den steileren Abhängen Licht und Luft E mehr Zutritt haben. Eine besonders reiche Entwicklung haben hier die Farne erfahren, die nicht nur als kleine oder größere Epiphyten die Bäume 3 bedecken, sondern auch terresterisch in zahlreichen Arten anzutreffen sind. Wir nähern uns nun auch der hauptsächlichsten Verbreitungszone der Orchideen. Be Puchsia-Arten mit prächtigen Büten, Siphocampylos-, Miconia-, Solanum-, Dex, Escallonia-, Cestrum-, Vernonia-, Eupatorium-Arten besonders auf- Be Die remepimien erreicht ‚hier den EN re Ent- ak: er sb. ee einzelne Arten dh die Häufigkeit ihres : und verschwinden nach oben hin allmählich ganz. Von Palmen findet = =. sich nur noch Cerozylon andicola, die bis zu 2500 m emporsteigt. "Bei dieser . Höhenlage sind die Bäume schon erheblich niedriger und werden bei - 3000 m zu kurzen Baumbüschen. Die Bestände öffnen sich mehr und mehr, x um schließlich als Krüppelholz allmählich in die Paramovegetation über- & zugehen. Erwähnt seien auch die Bestände von Chusquea-Arten, einer P=i- Formationen vertreten und stellenweise bis zu einer Höhe von 4000 m 5 emporsteigen sollen, er | Ich habe schon oben kurz die Höhenregionen des interandinen keit halber hier nochmals näher auf dieselben eingehen. T. Wolf unter- scheidet drei Regionen, deren untere er als subandine Region zwischen 2000 und 3400 m festlegt. Die mittlere Region bezeichnet er als die andine ist dann die des ewigen Schnees. Uns interessieren hier nur die beiden " unteren Regionen. Charakteristisch für das interandine Gebiet ist im allgemeinen das ' Fehlen der Wälder. Nur an besonders geschützten Stellen, in Schluchten oder i in den Hochbecken, die unterhalb 1800 m ü. M. gelegen sind, kommt es hier und da zur Bildung kleinerer Waldkomplexe, welche dann eine ähnliche. Zusammensetzung aufweisen, wie die etwas höher gelegenen Wälder an den äußeren Abhängen der Anden. Der Baumwuchs ist in der unteren Zone ‚sonst ein spärlicher. Typisch ist hier das Auftreten von _ Prunus salicifolia, Salix Humboldtiana, Betula acuminata und ‚uglans. Sie treten alle vereinzelt, niein geschlossenen Beständen auf. Die Sträucher = ar; Bacharis ind Bupatorium, sonst End Arten von Datura, Solanum, Cestrum, R eleren. Gesendet apielen ee: a ne ek. sowie Agave und Die Be rar von Ecuador. 2 3 2 an Arte SE und der Boni Arten. Unter den Sträuchern Ei " Vorkommens auffallen. Die Lianen sind schon sehr stark zurückgetreten _ Bambuseen-Gattung, die in den Nebelwäldern die Guadua der unteren Gebietes von Ecuador besprochen, will trotzdem aber der Vollständig- Region und legt ihre obere Grenze auf 4600 m ü. M. Die obere Region gehören zum größten Teile zu den Compositen, besonders zu den Gattungen 18 R. Schlechter: Die Orchideentlora von R Foucroya. auch in der Zusammensetzung des Veostaisnet d hervorragende Rolle, Auch Schinus molle und Prosopis. zeigen. sich hier. Steigen wir aber höher hinauf, so wird. das bisher ziemlich monotone Vegetationsbild ein bedeutend abwechselungsreicheres; ganz besonders so, _ wenn wir eine Höhe von etwa 3000 m erklommen haben. Prächtige Ericaceen wachsen hier im Gemisch mit Fuchsia-Arten, Vallea stipularis ’ Escallonia, Siphocampylos, G’ynoxis, Bacharis, Ewpatorium, Mutisia, Ribes- und ARubus-Arten. Dazwischen erhebt sich eine ebenso interessante wie farbenprächtige Kräutervegetation, in der die (Calceolaria-Arten und. Salvia-Arten durch Blütenfärbung auffallen und andere unscheinbarere Kräuter, z. B. Arten von Plantago, Rubia, vieler Kompositen-Gattungen und verschiedene Gramireen zu Nachbarn haben. Pteridium aquilınum 4 bildet ausgedehnte Bestände, wie sie ähnlich auch auf den Gebirgen i 3m, 7 tropischen Asien anzutreffen sind. er Europäische Getreide und andere Nutzpflanzen werden en Be Zone allenthalben angebaut, so neben Weizen und Gerste weiter unten Mais, ferner Erbsen, Bohnen, Linsen, C'henopodium quinoa, Oca (Oxalis: erenata), Ullucus tuberosus, Tropaeolum tuberosum und Kartoffeln. | Je nach der Lage der Gebiete betreten wir bei 3000—3400 m ü. M. die Param o-Formationen (bei T. Wolf auch die andinen we > genannt). Hier herrscht vor allen Dingen Stipa ichu, vor, dazwischen finden sich kleine Büsche mit kleinen ledrigen Blättern teils von Gattungen, welche wir zum Teil schon weiter unten kennen gelernt haben, wie Our 3 ceolaria, Valeriana und verschiedener Ericaceen-Geschlechter, teils für Ber | Paramos charakteristischer Gattungen, z.B. Chuquiragua, Werneria, Acaena,. Gentvana, Potentilla und vielen anderen. Andropogon, Paspalum_ und verschiedene andere Gramineen sind hier weit verbreitet. Die Vegetation | nimmt schließlich einen ganz alpinen Charakter an und besteht zum größten Teile dann nur noch aus Polsterpflanzen, unter ‚denen die Valerianaceen, Gentianaceen, Lupinus-Arten, Umbelliferen, Caryophylla- ceen, Malvasirum-Arten und Culeitium besonders genannt seien. Sogar 4 einige Lycopodium-Arten begleiten uns fast bis zur unteren Schneegrenze. * Diese Paramo -Vegetation haben die Anden hier sowohl auf den äußeren Abhängen, wie im interandinen Gebiete gemein. Dadurch unter- 4 scheidet sich die Vegetation in Ecuador von der des mittleren und südlichen Perus sowohl, wie von der Bolivias, wo die Ostabhänge der ° Anden in ihrer Vegetation im starken Gegensatze zu den Westabhängen | | und dem interandinen Gebiete stehen. E | F Die Ostabhänge der Anden von Ecuador scheinen eine Vegetation zu besitzen, welche sich von der der Westabhänge nicht sehr wesentlich | unterscheidet, doch muß betont werden, daß die Ostabhänge infolge überaus. | schwierigen. Zu gänglichkeit bisher botanisch. noch recht | nal erforscht ee STE 2... Das Gebirgsland südlich von Cuenza ist zum en Teile mit immer- Er grünen Gehölzen bedeckt, soweit, wie Sievers schreibt, nicht Paramos Rn und Grasland sowie tief eingeschnittene Täler die Trockenvegetation vor- ; herrschen lassen. Vollwald findet sich nach demselben Reisenden nur & IE an ‚einigen. wenigen bevorzugten Stellen, u. Über, die. Vegetation. des östlichen Tieflundes sind genauere Angaben als die, welche ich bereits oben gemacht habe, leider noch nicht möglich. Wir wissen bisher nur, daß dasselbe ein Waldland ist, das wahr- scheinlich in engem Zusammenhange mit der brasilianischen Hyläa steht. . Müssen. also annehmen, daß seine Vegetation eine ganz ähnliche sein wird, wie in dem angrenzenden nördlichen peruanischen Loreto. Ä 2 55 Wir kommen nun dazu, näher auf die Orchideenflora des Landes % ugihen. Zu diesem Zwecke gebe ich in dem folgenden zunächst eine - Liste der Gattungen mit einer Übersicht über die Verteilung der Arten en Gebiete. Es wird darin, wie in der Liste der peruanischen Arten der hohe Prozentsatz. von Spezies auffallen, bei denen die nähere Heimat E 22 unbekannt geblieben ist. Außerdem möchte ich darauf aufmerksam machen, daß es bei der häufigen Änderung der Grenzen der einzelnen Provinzen des Landes recht schwierig ist, in vielen Fällen mit Sicherheit die genaue g Lage der Ortschaften festzustellen. Soweit es irgend möglich war, habe g ich mich daher in meinen Angaben nach der bekannten, besten Karte 4 von Ecuador, von T. Wolf, gerichtet. E: Tabelle der Verbreitung der Orchidcengattun gen in Honnaar, > E* lelele |. 2] sllejst,| 2 [ei 22|2|19 8,..8 Dunös o|8 S|2E Fe: Gattung. Else SIE 5 JESIHE SISElEJP tr = a 28 assssrsoßzsön; je se ee I le mel 0 > EA] | | | Fa | A Phragmopedilum .| 3 1— Sn a &r aaeı -| = Habenaria... ..| 4 2-- — — naja 1 — —— u ensiophium 21.1) — = Se Eee Bo 2 se 1— we es a Elleanthus. . . .| 12) 11 1-| 71-1 1 -|-1-— 1 2 — Sertifera ae Pseudocentrum . Fear een 2: | | | Porphyrostachys Deere re | Altensteinia . a a ee en. BAR: SEE N 61-1 | 1 — ae Aut Prescottiä ER EA | 1-1-|2/- | a -. 2 1 Bm eniches 3 31-4) 21-12 | |-- Se re En Aa te 0 \ RE vw Er % & : Gattung | Pterichis. Craniches Ponthieva . Cyclopogon. Pelexia . Sarcoglottis Stenorhynchus Physurus Corymbis Microstylis. . Liparis Scaphosepalum . Masdevallia Cryptophoranthus . Physosiphon . . RSS. Lepanthes . Pleurothallis . Barbosella . Restrepia Diothonaea Hexadesmia . Stenoglossum . Epidendrum . Lanium . Encyclia ‚Cattleya . Brassavola. Polystachyu Bletia.. Govenia . Catasetum . Cycnoches . Gorgoglossum . Trevoria. Acineta . | Gongora . Stanhopea . . Coryanthes . Anguloa . Lyeaste Xylobium . Zygopetalum . Kefersteinia . Ä ni Artanvahıı ! — Im an Pichincha ale z 1101-1] 4| 2 De Los Rios Chimborazo Tunguragua | Guayas || — | lo 1 [Io | I 1 rn er He er a ee Fr Me — (MT u Io 1 — | = A —m— I TI | I I—1 —i— | | Pescaforen.. H untleya 2 | Camaridium . 3| Ornithidium . 54 | Chrysocycnis. . . 5| Cryptocentrum . . | Scelochilus.. . ‚Rodriguezia Trizeuxis. -Aspasia . 76| Odontoglossum 7| Miltonia . ' Brassia . Maxillaria . Comparettia . Brachtia: . Notylia . Cochlioda Symphyglossum Helia .. Oncidium . Sigmatostalix Cryptarrhena . Hofmeisterella Ornithocephalus . Telipogon . Trichoceros Dipterostele Sodiroella . ‚Lockhartia . Dichaea . . Pachyph yllum : Nasonia . Fernandezia . _ Campylocentrum . Artenzahl | “ . . . . [ .. Y [ un | | m SE )",.de ee ee DH HB oO en Loja Galapagos Nähere Herkunft unbekannt Pichincha Guayas Imbabura Endemisch a Esmeralda ’K An | “L pi } « ? T y ji { © I % a, J Fe a ae j ds Los Rios $ Chimborazo | 34 2 6 64 3 1 Be 1 = : | 4 a 16 | ne a a N ee ee ee ee Een ee ee ER er Done 1-1-|-|-) -1-| — ee a a 5 a a a ee a a 1 u) - | 3 3) 17-)—-) 1 —-/-/2/=| 1) 212/21) 1] A ee 2) — LEBER SERIE BEusar [rasl6ı7) alıa 8l 9327) else] — il 9| 2] alsalıızl 108 - N sch dieser Zusammenstellung sind aus dem verhältnismäßig kleinen Gebiete jetzt bereits 746 verschiedene Orchideenarten bekannt, die sch ; auf 93 verschiedene Gattungen verteilen. 617 dieser Arten sind bis jetzt E ‚als endemisch anzusehen. Ss: 3 = "Nach der Liste scheint es, als sei die Provinz Pinchicha bei weitem de un an Orchideen reichste, doch unterliegt es gar keinem Zweifel, daß dies nur FE 22 N R. Schlechter: Die Orchideenflora von Beuador. e ' dem Umstande isnschräben L daß sie, d.h. ie a da Ha pt- 5 stadt Quito, bedeutend besser durchforscht ist als die übrigen Teile des Landes. Gerade Jameson, der 50 Jahre hindurch besonders diese Provinz ie: | eifrig durchforschte, hat den Orchideen, besonders auch den kleinblütigen Pleurothallideae, e'n ganz besonderes Interesse entgegengebracht. Be der Gattung Stelis, welche im Lande 78 Arten aufweist, kommen so nicht weniger als 63 Arten aus der Provinz Pichincha, und bei weitem die meisten von ihnen sind von Jameson entdeckt. worden. Auch Sodiro, nach Jameson der bedeutendste Sammler des Landes, hat besonders in der = e Provinz Pichincha gesammelt. Ganz ähnlich liegen die Verhältnisse in y N der Südprovinz Loja, welche hauptsächlich von Hartweg und F.C. Leh-. mann durchforscht wurde, doch ist von hier ‘ohne Zweifel noch sehr ee viel Neues zu erwarten. Diese Tatsachen zeigen, daß wir aus dieser % Tabelle doch noch nicht das richtige Bild der Verbreitung der Orchideen ng im Lande bekommen können und zwar aus dem einfachen Grunde, weil "das Land botanisch noch keineswegs gleichmäßig durchforscht worden ist. Ich werde weiter unten noch einmal darauf zurückzukommen haben, welche Teile des Landes am wenigsten erforscht worden sind, da ich hoffe, späteren Sammlern dadurch Winke geben zu können, welchen Landes- teilen sie am besten ihre Hauptaufmerksamkeit zuwenden sollten. Wie bei der Aufzählung der peruanischen Orchideen ist auch hier die Zahl derjenigen Arten sehr groß, deren genauere Herkunft noch un- bekannt ist. Ein Teil dieser Arten entstammt der J amesonschen Samm- ; lung und dürfte wohl zumeist ebenfalls aus der Provinz Pichincha stammen. Andere Arten sind zum großen Teile von den Reisenden der englischen Se 3 Gärtner-Firmer für Reichenbach fil. gesammelt worden und wohl meist ohne nähere Standortsangabe in seinen Besitz gelangt. Der größere Be Rest besteht aber aus solchen Arten, welche in Europa zur Blüte gelangten und teils zufällig mit anderen Pflanzen, teils direkt zu Kulturzwecken lebend eingeführt worden sind. Bei manchen dieser Arten ist dem Si ‘Importeur wohl die nähere Herkunft der betreffenden Arten bekannt ge- wesen, aber als Geschäftsgeheimnis betrachtet worden, um zu verhüten, “ daß eine Konkurrenzfirma sich die gleiche Art beschaffen könnte. | ' Die Verteilung der Gattungen in Ecuador ist eine ähnliche wie in Peru. Die größten Gattungen sind: Epidendrum mit 125 Arten, Pleuro- } _thallis mit 91 Arten, Stelis mit 78 Arten, Oncidium mit 64 Arten, Maxillaria mit 40 Arten, -Odontoglossum mit 34 Arten, Masdevallia mit 26 Arten und Lepanthes mit 26 Arten. Wir haben also acht Gattungen, welche 20 und mehr Arten im Gebiete aufzuweisen haben. Vier weitere Gattungen weisen über zehn Arten auf, nämlich Ornithidium (16 Arten), Telipogon (16 Arten), Zlleanthus (12 Arten) und Ponthieva (11 Arten). Wir sehen also, daß ınit Ausnahme der beiden letzten fast genau dieselben Genera ® Er a 1. Allgemeinen. en ch Artenzahl in in erseruri treten wie in Pen Die Höhe der E Artenzahl bei Telipegon 4 deutet auf einen Einfluß durch ‚kolombianische | ET ‚Typ en hin. z Auffallend groß ist die Zahl der olunan welche ur nurin einer einzigen Art aus dem Gebiete bekannt geworden sind. Es sind ihrer = zweiundvierzig, wie aus der obigen Tabelle ersehen werden kann. Nur 2 sieben von ihnen sind überhaupt monotypisch, nämlich: Porphyrostachys, | Sttemoglossum, Gorgoglossum, Hofmeisterella, Dipterostele und Sodiroella.. E = 2: An- endemischen Orchideengattungen besitzt Ecuador, soweit = ; bisher nachgewiesen ist, nur vier. Gorgoglossum, Hofmeisterella, Dipterostele = Be Sodiroella, die alle vier bisher nur in einer einzigen Art bekannt sind. = Von den Gattungsgruppen nehmen die Pleurothallidinae mit nun En bereits 229 Arten aus 8 Gättungen bei weiten den erstem Platz ein. Ihnen IE folgen die Epidendrinae mit.133 Arten aus 6 Gattungen, die Oncidiinae mit 104 Arten aus 7 Gattungen, die M axillariinae mit 65 Arten aus fünf Gattungen und die Oramichidinae mit 42 Arten aus 8 Gattungen. Wir ' sehen also hier dieselben-Gruppen durch Artenreichtum ausgezeichnet wie ° in Colombia und Peru, nur mit dem. Unterschiede, daß die Sobraliinae gegenüber den Cranichidinae an Artenzahl etwas zurücktreten. Geradezu auffallend ist dagegen die formenreiche Entwicklung der Pleurothallidinae, wenn wir in Betracht ziehen, daß die Gruppe aus dem über viermal größeren Peru bisher nur in eiwa 160 Arten aus 6 Gattungen bekannt geworden ist, während sie hier in 229 Arten aus 8 verschiedenen Gattungen vorliegt, E Gegenüber den Pleurothallidinae sind die Epidendrinae trotz ihrer ziemlich hohen Artenzahl eigentlich ziemlich schwach vertreten. Über zehn Arten weisen noch die folgenden Gruppen auf: die Telipogoninae (22 Arten aus4 Gatiungen), die Sobraliinae (18 Arten aus 3 Gattungen), die Gongorinae (14 Arten aus 6 Gattungen) und die Spiranthinae mit 11 Arten. Die Gongorinae fallen also auf durch Artenarmut, wenn die Durchforschung - des feuchten Flachlandes hier nicht noch viel Neues bringt. Ebenso sind die Sobraliinae durchaus nicht so reich vertreten, wie man berechtigt. wäre, anzunehmen. Des weiteren muß die geringe Artenzahl der Catasetinae (3 Arten aus 2 Gattungen) auffallen, da diese sowohl im nördlichen Peru wiein Colombia einen großen Formenreichtum aufweisen. Acht Gruppen weisen überhaupt: nur eine Art auf, nämlich die: Physurinae, die Tro- | pidiinae, die Polystachyinae, die Bletiinae, die Oyıtopodiinae, die Zygo- petalinae, die Trichopiliinae und die Lockhartiinae. Ganz besonders auffallend ist hiervon die schwache Vertretung der Physurinae B- (nur eine Art von Physurus) und der Trichopiliinae (nur eine Art von. Helcia, also Fehlen der Gattung Trichopilia). Von den übrigen Gruppen sind ebenfalls für die Lage des Landes schwach vertreten: die Habe- 2 nariinae (4 Arten von Habenaria), die Vanillinae (je eine Art nur von. R. a fehlend a Gattungen Sarhlilie und I. bchilie, a: warten sollte) und die Dichaeinae (mit 4 Arten). Verhältnismäßig arte reich dagegen sind noch die Huntleyinae (mit 10 Arten), die Compareitinge u (mit 8 Arten) und die Pachyphyllinae (mit 7 Arten). Die starke Ent- # % wicklung der Huntleyinae. ist deshalb besonders bemerkenswert, weil die, 2 Gruppe in Peru bisher noch nicht nachgewiesen ist. ee. Be Von den peruanischen Gattungen sind bisher die Adade 34 F noch nicht in Ecuador gefunden worden: C'hloraea, Baskervillea, Synassa, Pe Coceineorchis, Octomeria, Scaphyglottis, Isochilus, Hemiscleria, Amblostoma, = Hormidium, Schomburgkia, Ohysis, Bulbophyllum, Warrea, Mormodes, Sievekingia, Eriopsis, Lycomormium, Houlletia, Balemania, Koellensteinia, * Stenia, Trigonidium, Trichocentrum, Centroglossa, "Neokoehleria, Pa = 3 denium, Trichopilia, Leucohyle, Neodryas, Mesospinidium, Petalocenirum, = Dipteranthus und sStellilabium. Von diesen sind aber die folgenden 17 Genera in Colombia bereits nachgewiesen worden: Octomeria, Scaphy- glottis, Isochilus, Schomburgkia, Chysis, Bulbophyllum, Warrea, Mormodes, Eriopsis, Houlletia, Batemania, Koellensteinia, Trigomidium, Trichocentrum, Trichopilia, Leucohyle und Mesospimidium. Wir haben damit also eine gewisse Berechtigung anzunehmen, daß sie auch in Ecuador auftreten > 3 er TA müßten. : Von den Orchideengattungen von Ecuador scheinen a de peruanischen Flora die folgenden 20 zu fehlen: Corymbis, Scaphosepalum, Cryptophoranthus, Restrepia, Hexadesmia, Stenoglossum,.- Gorgoglossum, Trevoria, Acineta, Kefersteinia, Pescatorea, Huntleya; Chrysocyenis, Brachtia, Aspasia, Helcia, Hofmeisterella, Dipterostele, Sodiroella und Campylocentrum. Betrachten wir die Genera näher, so sehen wir, daß es sich hier mit Ausnahme von Oorymbis, Hexadesmia und Campylocentrum, welche alle drei auch schon von Bolivia bekannt geworden sind, wahr- B scheinlich also auch noch in Peru nachgewiesen werden dürften, fast nur 2 um rein andine Typen handelt, deren Verbreitungsgebiet sich offenbar nicht über Ecuador hinaus nach Süden erstreckt. Wir haben mit ihnen. 3 auch diejenigen Formen gefunden, welche pflanzengeographisch be- sonderes Interesse verdienen als die südwestlichsten bzw. südlichsten 7 Ausstrahlungen der Gattungen, zu denen sie gehören Be Als andine Gattungen möchte ich die folgenden ansehen: Sertifera, Porphyrostachys, Altensteinia, Aa, Piterichis, Scaphosepalum, Masdeodiin Restrepia, Diothonaea, Stenosglossum, Gorgoglossum, Trevoria, Luedde- : | manmia, Acıneta, Anguloa, Kefersteinia, Pescatorea, Chr ysocyonis, Orypto- I centrum, Scelochilus, Brachtia, Cochlicda, Symphyoglossum, Helcia, Odonto- glossum, Hofmeisterella, Telipogon, Trichoceros, Dipterostele, Sodiroella, £ Pachyphyllum, Nasonia und Fernandezia. Also zusammen 20 Genera. A ee ER ERS + En. Feng - : 3 e | or diesen len, in user die N dere ihrer Ver- nämlich: Öochlioda und Fernandezia, während die folgenden en. hier ihre Südgrenze gefunden zu haben scheinen: Restrepia, Sca- > ke Stenoglossum, Trevoria, Lueddemannia, Kefersteinia, Pesca- : 5: torea, O'hrysocycnis, Brachtia und Symphyoglossum. Die übrigen sind, ee ‚mit Ausnahme der endemischen, nach Noıden sowohl wie nach Süden 5 > ‚ weiter verbreitet. Bis nach Zentralamerika hinein haben die flseenden neun sich ihren Weg gebahnt: Pterichis (Costa Rica), Scaphosepalum el bosta Rica), Masdevallia (Mexiko), Restrepia (Guatemala), Acineta = _ (Mexiko), Kefersteinia (Costa Rica), Pescatorea (Panama), O’ryptocentrum 3 (Costa Rica), Scelochilus (Guatemala) und Telipogon (Costa Rica). = Als neotropische Gattungen sind anzusehen: Phragmopedilum, Epistephium, Sobralia, Elleanthus, Pseudocentrum, Stenopiera, Prescottva, EL Öraniches, Ponthieva, Cyclopogon, Pelexia, Sarcoglottis, Stenorhynchus ; _ Physurus, Cryptophoranthus, Stelis, Lepanthes, Pleurothallis, Barbosella, Hexadesmia, Epidendrum, Lanium, Encyclia, ‚Cattleya, Brassavola, Bletia, Govenia, Catasetum, C'ycnoches, Gongora, Stanhopea, Coryanthes, Lycaste, em Zygopetalum, Maxillarıa, Camaridium, Ornithidium, Com- Bee Rodriguezia, Trizeuxis, Notylia, Aspasia, Miltonia, Brassia, ‚Oncidium, | Sigmatostalix, Cryptarhena, ‚Ornithocephalum, Lockhartia, | _ Dichaea und Camylocentrum. Also 52 Gattungen. Hierbei ist allerdings zu bemerken, daß veıschiedene von ihnen in besonderen andinen Gruppen oder Sektionen vertreten sind, so besonders bei den erofien. Gattungen F Epidendrum und Pleurothallis. E Nur wenige Geschlechter sind es, die a in den Tropen der alten Welt vorkommen, nämlich: Habenaria, Vanilla, Corymbis, Microstylis, Liparis und Polystachya. | . Arktische oder antarktische Gattungen fehlen unter den Orchideen e "von Ecuador vollständig. 2 i ig | Auf einige bemerkenswerte on möchte ich nun noch besonders E- aufmerksam machen. x »Die Gattung. Porphyrostachys, ursprünglich von Humboldt, £ Bonpland und Kunth als Altensteinia-Art beschrieben, ist im Süden 3 des Gebietes, in der Provinz Loja, in Höhenlagen von 2600—2800 m von | Ä Humboldt und Bonpland und später wieder von F.C. Lehmann % 2 gesammelt worden, hat hier also offenbar eine ziemlich lokale Verbreitung. E 'Merkwürdigerweise tritt sie dann weiter südlich in Peru in typischen : _ Xerophyten-Formationen der westlichen Abdachungen der Anden in einer re y Höhenlage von etwa 2000 m ü. M. wieder auf. Ba | Die Gattung Aa erheischt unter den Orchideengeschlechtern der - Anden ganz besonderes Interesse. Es sind die Arten dieser Gattung, welche x erheblich höher hinaufsteigen als irgendwelche anderen Vertreter der Mamile, = Leider fehlen bei den en ern A 2 Angaben über ihre Höhenverbreitung. Prof. Sodiro fand Aa ustulata Schltr. bei 4200 m ü. M. Für Peru gibt A. Weberbauer an, daß „Myros- modes nubigenum“ (Aa-Arten), die einzige Orchidee sei, welche er über “. 4000 mü.M. angetroffen habe. Von Bolıvıa liegt mir eine Art vor, welche E O.Buchtien,nach dem das Exemplar begleitenden Zettel, sogar bei 4800 m» ü. M. gesammelt hat. Das wäre wohl die höchste Erhebung in Amerika, x in der noch eine Orchidee festgestellt worden ist. Auf dem Himalaya, der durch das Auftreten zahlreicher borealer Gattungen ausgezeichnet ist, scheinen die Orchideen bei 16000 Fuß (nach Hooker fil.) also. etwa in gleicher Höhenlage die Grenze ihrer vertikalen Verbreitung zu er, reichen. In Amerika sind ähnliche Fälle meines Wissens bis jetzt sonst noch nicht nachgewiesen worden. Biologisch interessant ist nun die Tat- = sache, daß diese hochandinen Aa-Arten von überaus dünnen, fast ganz . durchsichtigen, völlig kahlen Scheiden bedeckt sind und daß auch die Brakteen, die die Blüten meist an Länge überragen, die gleiche Beschaffen- e heit aufweisen. Sehr auffallend ist der erstaunliche Formenreichtum, der sich Kenn } in der Gattung Stelis offenbart. Bei verhältnismäßig starker habitueller Übereinstimmung weisen die Blüten besonders in der Form der Lippe, aber auch in der Säule die merkwürdigsten Abweichungen von einem un-. verkennbaren Grundtypus auf. Da die Entdeckung dieser vielen Steis- Arten hauptsächlich dem englischen Botaniker W. Jameson zu ver, 2 danken ist, der, wohl von J, Lindley dazu angeregt, diesen kleinblütigen ’ Orchideen besondere Aufmerksamkeit geschenkt zu haben scheint, so ist, anzunehmen, daß sie uns ein gutes Beispiel für den Artenreichtum einzelner Gattungen in dem tropischen Amerika abgeben. Hier können wir sehen, _ was durch ein systematisches Sammeln selbst ein einziger Forscher leisten. kann und ahnen, was wir in bezug auf Orchideen noch aus dem andinen Südamerika erwarten mögen, denn die Gattung Stelis scheint ähnlich wie Epidendrum ziemlich gleichmäßig über das tropische Amerika ver- teilt zu sein. Schon bei der Fe ‚der Green von Colombia 4 habe ich darauf aufmerksam gemacht, daß wir von Lepanthes im andinen Südamerika recht abweichende Typen haben, die vielleicht sp Au: als | 4 eigene Gattung abzutrennen sein werden. Von diesen besitzt auch Eeuador 3 einige. Wenn erst reicheres Material vorliegen wird, hoffe ich auf diese Frage näher eingehen zu können. Auffallend ist hier die starke Entwick- . | lung von Lepanthes, von der im > Peru bisher nur einige “ wenige Arten bekannt sind. Auch die Gattung Masdevallia verdient aus pflanzengeographischen ; q Gründen hier einige Beachtung. . In meiner Zusammenstellung der 2 ae = aufzählen. Hier in Ecuador besitzt sie’deren nur noch 21 Arten, deren Zahl in Peru dann noch weiter zurückgeht. Wir sehen hier also deutlich, daß das Entwieklungszentrum des Genus in Colombia liegt. S _Pleurothallis und Epidendrum zeichnen sich wie in allen tropisch- £ amerikanischen Ländern durch auffallende Artenfülle aus, die hier wie in Colombia und Peru sich durch besondere Entwicklung vorzugsweise S 5 der andinen Gruppen hervorgerufen wird. | n: Gorgoglossum ist eine monotypische, endemische Gattung, die von - R olfe ‚meiner Ansicht nach ganz zu Unrecht mit Sievekingia vereinigt worden: ist. Sie ‚gehört, wie die meisten ‚Vertreter der interessanten . Gattungsgruppe der ‘ Gongorinae der epiphytischen Waldflora der e* EN pemerion Gebirgswälder an. 2: Das Vorkommen der einzigen Acineta-Art, a offenbar auch in E eeriela und im nördlichen Colombia ‚wiedergefunden wurde, ist sehr ; auffallend. Sie wurde von Humboldt und Bonpland im Süden des _ Landes, in Loja, entdeckt und zum Typus der Gattung gemacht. Soweit ich feststellen konnte, ist sie in Ecuador seitdem nicht wieder gesammelt E. worden. Es dürfte wichtig sein, die Ecuador-Pflanze mit der venezuela- nischen einmal genauer vergleichen zu können, da ich es nicht für aus- geschlossen halte, daß beide doch vielleicht spezifisch zu trennen sein werden. B- ‘Sehr ht ist der Nachweis des Auftretens einer Aspasia-Art in Ecuador. Weder in Colombia noch in Peru ist die Gattung bis jetzt - gefünden worden. Reichenbach til, der.die Art beschrieb, hat zwar nicht angegeben, aus welchem Teile des Landes die Pflanze stammt, ‘doch scheint es mir aus anderen Literaturzitaten und nach dem Vor- kommen der übrigen Arten ziemlich einwandfrei festzustehen, daß sie ‚in den Niederungs- wu Au aller von Guayas und von Manabi be- 4 heimatet ist. | Die Gattung Odontoglossum lehrt uns das Siehe. wie M asdevallia. e Sie hat eine ganz ähnliche Verbreitung, nur mit dem Unterschiede, daß einige wenige Arten von Masdevallia auch außerhalb des andinen Süd- | Haben \ wir für Masdevallia und Odontoglossum das Entwicklungs- zentrum in Colombia feststellen können, so können wir auch in Ecuador & as ikingsentzum einer sehr interessanten Gattungsgruppe, imlich der Telipogoninae festlegen. Diese Gruppe, welche bisher fünf erwarten war, sehr hoch. Soweit sich zurzeit übersehen läßt, scheinen _ eigentümlich, also endemisch zu sein, d.h. 82,9 Prozent. Bei weitem der 4 "zuverlässigen Quelle entstammt. / worden And dürfte elleicht auch im "einlichen Ecuador ah: sein. Die beiden anderen Gattungen haben eine weitere Ve erb eitur Telivpogon geht vom nördlichen Bolivia, von wo in T. Benedieti Rchb. . der einzige Repräsentant des Geschlechtes aus diesem Lande bekan t ist, durch das ganze andine Südamerika nach Norden und besitztin einigen = (etwa 5) Arten in Costa Rica die einzigen nicht südamerikanischen Formen. . KR, > 'Trichoceros ist von Südperu in vereinzelten Arten nach Norden bis in die 2: SE Gebirge des Staates Merida verstreut. Die Gattung bat bisher nur = ni sieben sehr lokal auftretende Arten geliefert. Nirgendswo häufen sich. aber. die Arten.dieser reizenden, morphologisch höchst interessanten, andinen E ÖOrchideengruppe der Telipogoninae in ‚ähnlicher Weise wie in Ecuador, besonders im Süden des Landes und in den angrenzenden andinen es $ partementen von Peru, die pflanzengeographisch mit dem ‚südlichen Ecuador zusammengehören. a ! E Die Zahl der Endemismen unter den Orchideen von Ecuador, 4 ist, wie nach unserer Kenntnis der übrigen andinen Orchideenfloren zu E ; von den 746 Orchideen des Landes, nicht weniger als 617 Spezies ihm größte Teil dieser Endemismen setzt sich ausrein andinen oder subandinen Typen zusammen, während nur ein kleinerer Teil zu den Typen der tro- pischen N iederungsfloren zu rechnen ist. Es ist allerdings anzunehmen, ° daß sich auch in den Niederungswäldern, besonders in Guayas, Manabi und Esmeraldas, noch zahlreiche Endemismen finden lassen, ihr Prozent- | satz wird aber nie den der Gebirgstypen erreichen, die j ja überhaupt meist. durch eine lokalere Verbreitung ausgezeichnet sind. Auch die vier. endemischen Gattungen des Landes, Gorgoglossum, Hofmeisterella „ Diptero- stele und Sodiroella sind solche Typen der Gebirgstlora. Es ist nicht ausgeschlossen, daß auch die Gattung Helcia einen Endemismus von Ecuador darstellt, da das Vorkommen dieses Geschlechtes in Colombia noch recht zweifelhaft erscheint, und die Angabe einer nicht immer sehr, Betrachten wir die Orchideenflora des Gebirgslandes als a so scheint es mir, als müßten wir hier zwei durch ihre Typen recht gut 16 mei di a Zahl nicht so 2 wie die Zahl de ee aus. | an Ecuador bis nach Colombia hinein vorgehen. Allem = “Anschein. nach zeichnet sich die Orchideenflora dieses nördlichen Gebirgs- nde ; von Eeuador aus durch die sehr hohe Entwicklung und Arten- Stelis ı und Pleurothallis, wie auch durch die große Zahl von Arten gewisser = Sektionen von Bpidendrum und der Cranichidinae. Auch Odontogossum ist. noch reichlich vertreten, und zwar in Arten, welche sich oft eng an colombianische anlehnen. a BE, . Diesem nördlichen Gebiete ‚steht ziemlich scharf gegenüber das süd- kiche, welches hauptsächlich ‚El Azuay und Loja umschließt, aber noch sehr. deutlich nach Nordperu hineingreift und hier z. B. noch in der Flora ee Umgebung. von ‚Chachapoyas deutlich erkennbar ist. Die südliche Grenze wird hier wohl erst später durch weitere Forschungen festgelegt en ‚können. _ Ebenso wird erst die Zukunft entscheiden müssen, ob Canar in. Ecuador dem südlicheren Gebiete zuzurechnen ist oder nicht. Dieser Teil des Landes ist bisher so wenig erforscht, daß bis jetzt ein Urteil ok unmöglich ist. Wir kennen z.B. bis jetzt erst zwei Orchideen ® aus dieser Provinz. Gegenüber dem ‚nördlicheren ist dieses südlichere : Gebiet in seiner Orchideenflora ausgezeichnet durch das starke Zurück- 3 “treten der. ‚Gattungen Masdevallia und Lepanthes, sowie gewisser Odonto- 3 ‚glossum-Typen, die aber durch andere zum Teil ersetzt werden. Auch in der Zusammensetzung der ‘Gattung Epidendrum machen sich hier im Süden deutliche Unterschiede bemerkbar, obgleich die Artenfülle wohl kaum & eine geringere sein dürfte. Wie weit ein Zurücktreten an Arten von Pleuro- thallis und Stelis stattfindet, ist mit Sicherheit nicht zu sagen. Nach den d bisher vorliegenden Sammlungen scheint dieses der Fall zu sein, doch darf man andererseits auch nicht vergessen, daß diese Orchideen mit meist winzigen Blüten gerade: von den in Süd-Eeuador tätig gewesenen Sammlern doeh wohl etwas vernachlässigt worden sein können. Dasselbe gilt viel- leicht auch von den Cranichidinae, von denen bisher aus Süd-Ecuador - auffallend wenige bekannt geworden sind. Eine besondere Zierde der - Orchideenflora Süd-Eeuadors bilden aber die Telipogoninae, deren Ent. wieklungszentrum wahrscheinlich hier zu suchen ist. Ferner ist auch die zuppe der M axillariinae durch Formenreichtum ausgezeichnet und die Gattung M azillaria hat einige ihrer größtblumigen und am prächtigsten = gefärbten Arten hier aufzuweisen. Die Orchideenfloren der Tiefländer von Ecuador sind noch n ig bekannt. Nach.dem, was davon zurzeit vorliegt, scheint es, als _ fülle der Pleurothallidinae, besonders der Gattungen Masdevallia, Lepanthes 290 R. Schlechter: Die Orchideentlora von Sodiro und Mille. Auch Lehmann hat nicht unbedeutend zur Er- ı Fuße der Be eine ach inbetichiiähe Zahl. von a A haben. Im allgemeinen ist anzunehmen, daß sich die‘ Orchideenflora y dieses Gebietes in bezug auf die sie zusammensetzenden Gattungen nicht sehr bedeutend von der der Niederungswälder von Cauca in Colombia, unterscheiden werden. Hier sind die Huntleyinae und eine ganze Reihe von Arten der Gongorinae besonders charakteristisch. Ich glaube deshalb nicht fehl zu gehen, wenn ich annehme, daß durch die Erforschung der Wälder der Provinzen Guayas, Manabi und Esmeraldas, ‚die bis jetzt x auffallend niedrige Zahl, der Gongorinae von Ecuador noch wesentlich erhöht werden dürfte. Auch die Oataselinae werden hier sicher noch in größerer Zahl nachgewiesen werden können. Von Epidendrum und Pleuro- E thallis sind von dort sicher ebenfalls noch manche Formen vu Gr E zu erwarten, die in der Flora des Landes bis jetzt fehlen. 2; Das östlich der Kordilleren gelegene Tiefland, das von einem diehten { Walde bedeckt ist, dürfte uns ebenfalls noch sehr viele für die Flora des. Landes neue Arten liefern. Auch hier werden es besonders die Gongorinae und Catasetinae, sowie die Pleurothallidinae sein, die erheblichen Zuwachs 3 erhalten werden. Aber auch die Gattungen Oncidium, Mazxillaria und 4 Epidendrum dürften neben zahlreichen kleineren Geschlechtern und . Gruppen eine beträchtliche Vergrößerung von hier erfahren. Ob es. sich - aber hier so sehr um endemische Arten handeln wird oder um solche, 4 welche bereits aus Brasilien, vom oberen Amazonas, oder aus Peru bekannt 1 | geworden sind, ist eine Frage, welche erst die Zukunft entscheiden’ wird, wenn diese bis jetzt recht unzugänglichen yralden botanisch erschlossen 4 sein werden. e | "Ich habe schon oben darauf aufmerksam gemacht, wie sehr in meiner obigen Tabeile der Verbreitung der Orchideen. in Ecuador die Provinz Pichincha der übrigen gegenüber durch den Artenreichtum auffällt und habe darauf hingewiesen, daß dieses wohl einzig dem Umstande zu- 3 zuschreiben ist, daß die Flora dieses Teiles des Landes, die Umgebung der Hauptstadt Quito, intensiver durchforscht ist als alle anderen Teile des Landes. Hier ist das Feld der hauptsächlichsten Tätigkeit der be- deutendsten Sammler im Lande gewesen, vor allen Dingen von Jameson, 5 forschung der Orchideenpflora von Pichincha beigetragen. So ist es, gekommen, daß wir aus dieser Provinz allein bereits 327 verschiedene Orchideenarten kennen. Daß wir damit aber noch weit davon entfernt sind, uns ein korrektes Bild ihrer wirklichen Zusammensetzung machen | zu können, beweisen alle neu von dort kommenden Sammlungen, Sind. }, doch zum Beispiel die Westhänge der Gebirge daselbst noch fast ganz | ee in ya: = ihre a. = le ein. ir sind es fast ausschließlich die eslungen von Hart weg und. Lehmann, _ die unsere Kenntnis der Orchideenflora der Provinz darstellen. Wie wenig wir dennoch hier von diesen Pflanzen wissen, beweist der Umstand, daß beide Sammler fast ausschließlich Arten brachten, _ die nur in jedes. einzelnen Sammlung vertreten sind. Das gleiche gilt auch für El Azuay, dessen Orchideenflora wir ebenfalls nur aus diesen beiden Sammlungen und aus denen von Gustav Wallis kennen. Es _ wäre gerade besonders wünschenswert und wichtig, daß diese beiden Süd- Provinzen des Landes einmal genauer durchforscht würden, damit wir ‚ein besseres und schärferes Bild seiner pflanzengeographischen Beziehungen zu Nordperu erhalten. Die Zahl der von hier zu erwartenden neuen Orchideen muß eine sehr große sein. An der Erforschung der Provinz Chimborazo hohen hauptsächlich > dieselben Sammler teilgenommen, wie an der von Pichincha. Hier ist es aber auch ganz besonders L. Mille gewesen, der viel zur Kenntnis dieser Orchideenflora beigetragen und bewiesen hat, daß sich in der Provinz viele Arten finden, die weiter nördlich fehlen. Wenngleich angenommen . werden kann, daß die regenärmere Provinz an Orchideenreichtum hinter Pichincha zurückstehen wird, so ist dennoch sicher, daß hier erheblich mehr Orchideenspezies wachsen müssen als 71, welche wir bis jetzt von dort kennen. r- Von der Provinz Guaya s konnte ich bisher 32 Grelindeönarten auf- . zählen. Bei weitem der größte Teil von diesen entstammt den Samm- Jungen von F.C. Lehmann. Daß damit die Orchideenflora der dortigen Niederungswälder erschöpft ist, ist vollkommen ausgeschlossen. Außer- dem ist auffallend, daß der größere Teil der bis jetzt von Guayas be- kannten Spezies zu den gärtnerisch wertvolleren, also verhältnismäßig groß- blumigen gehört. Wir können daraus den Schluß ziehen, daß die klein- blütigen Arten hier ganz besonders vernachlässigt sind und können an- nehmen, daß wir von diesen noch besonders viele neue Arten zu erwarten \ haben. j Tun guragua, eine Hochlandprovinz die sich eng an Pichincha - und Chimborazo anlehnt, dürfte in bezug auf Reichtum an Orchideen kaum hinter Pichincha zurückstehen und doch kennen wir von dort bisher 2 erst 21 Arten, die hauptsächlich von Jameson, Sodiro und Mille _ gesammelt sind. Wir haben hier also den besten Beweis dafür, daß wir 4 noch auf einen großen Zuwachs von Orchideen aus dieser Provinz rechnen können. Ganz besonders viel verspreche ich mir von hier, wenn erst einmal - die botanisch bisher ganz unerforschten Ostabhänge der Anden syste- ur. 47 Al a _“ ala u \ 2% matisch durchforscht werden. Re. - Alle übrigen Provinzen des Landes haben bis jetzt noch viel Weniger Arten I geliefert, so: Imbabura 13, Manabi und Bolivar je 9, zu deutlich, wie überaus lückenhaft unsere Kenntnis der Orchideen- 4 . Freude zu begrüßen, wenn sich recht bald Botaniker finden z "welche Gelegenheit haben in Ecuador botanisch zu sammeln, können R. Schlechter: Die Ore Carchi 8, en 4, aa EB Lore 2u und Los Rios wissen wir übe haupt nichts. Sicherlich ei erbe sie alle zahlreiche Arten, von denen viele der "Wissenschaft: noch 5% unbekannt: sein müssen. Wir sehen also auch hier wieder mr flora dieses reichen Landes ist und es wäre daher mit besonderer ER würden, die die einzelnen Provinzen systematisch durchforschen, damit wir ein vollständigeres Bild ihrer Flora erhalten. Alle die] enigen, meinen Zusammenstellungen leicht "entnehmen, welche Provinzen am meisten vernachlässigt sind. Von ganz besonderem ‘Werte wäre es aber, e wenn die Niederungswälder von Guayas, Manabi und Esmeraldas und BR des östlich der Anden gelegenen Tieflandes einmal genauer durchforscht E werden würde. Die Regierung des Landes würde sich große Verdienste : um die Wissenschaft erwerben, wenn sie derartige Forschungen einleiten. e oder wenigstens tatkräftig unterstützen würde, wie diesesz. B. in Brasilien jetzt vielfach geschieht. Durch Feststellung der Verbreitung und die 4 Entdeckung wichtiger Nutzpflanzen würden die Meran Kosten i sicher vielfach gedeckt werden. | Ne Wie in Colombia und Peru ist die Zahl derjenigen Orks deren u nähere Herkunft in Ecuador bisjetzt ganz unbekannt ist, verhältnis- 7 mäßig hoch. Sie beträgt, soweit ich feststellen konnte, 108 Arten der Orchideen, d. h. also etwa ein Siebentel aller bisher von dort. bekam Spezies. Zum allergrößten Teile handelt es sich auch hier ee, 1 solche Arten, welche lebend nach Europa gebracht worden sind und dort zur Blüte gelangten. In manchen Fällen war von diesen die nähere Her- 4 kunft der betreffenden Firma, welche die Pflanzen erhalten hatte, be- a kannt, wurde aber aus geschäftlichen Gründen verschwiegen, damit sich nicht ein Konkurrent die gleichen, oft gärtnerisch wertvollen Arten be- sorgen konnte; oft hatte wohl auch schon der Sammler die nähere Her- kunft verschwiegen, um sich gewissermaßen das Monopol der Einführung zu sichern. Nicht selten aber sind die Pflanzen auch nur mit der all- gemeinen Herkunftsangabe Ecuador nach Europa geschickt worden, 80.4 daß sich dann keine Möglichkeit mehr bot, näheres über ihre engere Heimat zu erfahren. Um die Einfuhr der Orchideen von Ecuador nach Europa hat sich vor allen Dingen die Firma F. Sander & Sons in St. Albans bei London verdient gemacht, aber auch H. Veitch in London, J ‚Linden in Brüssel und neuerdings auch die Firma Charlesworth & Co. in Hay- wards Heath, Sussex (England), haben auf diese Weise viel zur Kenntnis der Orchideenflora von Ecuador beigetragen. a Trotz der sehr erheblichen Lücken in unserer Kenntnis der Orchideen- EEE THE ars BIN er. © Ba Bender ist die Zahl is Kıten, welche aus em Lande bereits bekannt sind, doch erstaunlich hoch. Wie wir gesehen ‘haben, konnte - ich 746 Arten in meiner Aufzählung anführen. Da das Land 307243 qkm 3 | groß ist, käme durchschnittlich eine Orchidee auf je 412 qkm. Wir erhalten also ein Verhältnis, das sich nicht sehr bedeutend von dem unterscheidet, ! 2 _ weiches ich. für Colombia, einem der orchideenreichsten Länder der Weit, berechnen konnte, wo auf je 333 ykm eine Orchideenart kam. Dabei ist ja sicher, daß durch die fortschreitende Ectorschung des Landes diese Zahlen noch sehr bedeutend herabgedrückt werden müssen, denn ich bin schon heute fest davon überzeugt, daß Ecuador weit über 1000 ver- 2 schiedene Orchideenarten besitzen muß, daß also ohne Zweifel die Orchideen & | ‘bei weitem die artenreichste ‘Familie der Flora des Landes darstellen. Auf die pflanzengeographischen Beziehungen der Orchideen- Hlora von Ecuador zu den Nachbarländern bin ich oben schon teilweise eingegangen. Wir haben gesehen, daß sowohl im Norden wie im Süden mit Peru enge Gemeinschaft besteht. Trotz dieser Verhältnisse konnten wir aber doch einen erstaunlich hohen Prozentsatz vor Endemismen fest- ‚stellen, d. h. also, das Land besitzt doch seine ausgesprochenen Eigen- heiten, die sich eben dadurch erklären lassen, daß zahlreiche Orchideen- arten eine sehr lokale Verbreitung haben, sehr oft sogar in ihrer Ver- breitung auf eine einzige Provinz, ja auf ein einziges Gebirgstal beschränkt sind. Diese sehr lokale Verbreitung ist besonders auffallend bei den meisten Arten der Gebirgsflora, weniger ausgesprochen dagegen oft bei den Arten, weiche im Tieflande auftreten. - Allerdings muß ich noch betonen, daß eine Reihe von Angaben über das Auftreten gewisser Orchideen noch der Nach- prüfung bedürfen. Das gilt ganz besonders bei Arten, welche von Fr. Kränziin für Ecuador angegeben worden sind, denn die Bestimmungen dieses Autors haben sich leider zu oft als vollkommen falsch erwiesen: Ich habe deshalb auch in der folgenden Aufzählung der Arten bei ver- schiedenen, deren Auftreten in Ecuador mir zweifelhaft erschien, in solchen Fällen (ex Kränzlin) hinzugefügt. Einige dieser falschen Bestimmungen habe ich schon berichtigen können, bei anderen hatte ich noch keine Gelegenheit dazu, da mir das angeführte Exemplar nicht vor- gelegen hat. N 4 Leider ist es mir noch nieht möglich, hier auch auf die Beziehu ngen der Orchideenflora von Ecuador zu der von Brasilien einzugehen, da die Gebiete, in denen sich solche zeigen müßten, nämlich das östliche Tiefland von Ecuador in bezug auf seine Fiora noch ganz unerforscht g ist, außerdem aber auch gerade die in Frage kommenden Teile von Brasilien noch recht wenig bekannt sind. Der Kern der Flora des Landes - ist, seiner geographischen Lage entsprechend, vollkommen andin oder - subandin und deshalb können die Beziehungen zur Örchideenflora von Die Orchideenflora von Ecuador. _ 3 34 R. Schlechter: Die Orchideenflora von ! welche von den meisten Autoren zu der Gruppe der Schistochila ‚gestellt Sr; Brasilien immerhin nur sehr geringe sein und sich nur in der Tieflandes zeigen. | Ä | 2% Zum Schlusse möchte ich noch einige Kurze Bemerkungen über die | Galapagosinseln, die ja politisch. zu Ecuador gehören, beifügen. 2a Pflanzengeographisch hat diese Inselgruppe mit Ecuador gar nichts. ge- en meinsam, sondern bildet eine eigene, durch zahlreiche Endemismen SE und eine sehr bemerkenswerte Xerophyten- Vegetation charakterisierte ES“ Provinz, so daß ich mich genötigt sah, sie auch gesondert zu besprechen. | Ä Bei den klimatischen Verhältnissen, welche auf den Galapagos-Inseln : = herrschen, war ohne weitereszu erwarten, daß hier eine üppigere Orchideen- re flora nicht vorhanden sein kann. Bis vor zehn Jahren kannten wir mit R- Hr Sicherheit überhaupt nur eine einzige Orchidee von der Inselgruppe, u> 3 nämlich das endemische Epidendrum spicatum Hook.f. Diese Pflanze, Ei Se EL 2 wurde als abweichender Typus, gehört nicht zu diesen, sondern in die A Verwandtschaft von E. floribundum H. B. & Kth., also zu einem im 2 3 tropischen Amerika ziemlich weit verbreiteten Typus, steht also keines- N wegs so isoliert, wie anfangs angenommen worden ist. Durch die Expedition der Californian Academy of Science wurden drei weitere Arten der Familie auf den Galapagos-Inseln nachgewiesen, von denen eine noch näher auf-. zuklären sein wird, während die beiden anderen mit weiter verbreiteten Arten identifiziert worden sind. Diese Identifikationen ‚scheinen aber “ noch der Nachprüfung zu bedürfen. : Ich will hier nicht näher auf die Verhältnisse des Sc auf z die Geschichte seiner botanischen Erforschung eingehen, da diese in der Arbeit über die Flora dieser Inseln von Stewart, in den Proceedings of the Californian Academy of Science vol. I, im Jahre 1911 erschöpfend behandelt worden sind. Ich will hier nur kurz erwähnen, daß keine dieser Orchideen in die trockene (Xerophyten- ) Zone hinabsteigt. Bei 190 m & ü. M. zeigt sich in Ionopsis die erste Art. Bei 200 m ist eine Eulophia = beobachtet worden und erst bei 400 m ü. M. das Epidendr um, zu dem sich in der oberen feuchten Zone dann noch ein Ponthieva gesellt.. Nach 2 den bisherigen Beobachtungen steigt auf den Galapagos-Inseln Tonopase E bis zu 450 m ü.M., das Epidendrum bis zu fast 1000 m ü. M. Die beiden 43 anderen Orchideen sind nur einmal, resp, an einer Stelle, beobachtet R worden. 4 == u ‚ Beschreibungen neuer Arten. > RE Elleanthus fractiflexus Schltr., nov. spec. | valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus ei Tasciculatis, ‚erectis, gracillimis, teretibus, laxe 7—-10-foliatis, vaginis IE foliorum striato- nervosis omnino obtectis, 1,25—1,5 mm diametientibus; = folüis. erectis vel suberectis, linearibus vel anguste linearibus, sub lente apice breviter. bidentatis, coriaceis, rigidulis, glabris, 3—4,5 cm longis, 2 _medio fere 2,5—3,5 mm Jatis; racemo pro genere perlaxo, ut videtur % patulo, ce. 7-floro, c. 3 cm jongo, * pedunculo brevi, c. 5 mm longo, basi vagina erecta ‚acuta aequilonga donato, rhachi fractiflexa, rufo-hirtella; B:; bracteis patentibus, coriaceis, lanceolatis, acutis, concavis, ut videtur flavis, flores fere duplo vel plus superantibus; floribus parvulis in specimine nostro jam defloratis, illis 2. graminifolüi Presl. certe haud majoribus; capsula sessili ovali c. 3 mm longa, extus sparsim rufo-pilosa. E- Er Pichincha: In valle Nanegal, epiphyticus et terrestris. —L. Sodiro, = August 1874. | - Ich habe es gewagt, diese Art zu beschreiben, obgleich mir bisher b nur ein fruchtendes Exemplar vorliegt. Die Spezies ist aber so charak- “ teristisch, daß ich glaubte, sie trotz des Fehlens der Blüten beschreiben zu dürfen. Im Habitus erinnert sie sehr an E. graminifolius Presl., doch E- sind die Blätter steif und dicker. Die Blüten stehen aber in einer sehr E- lockeren Traube mit zickzackartig gewundener Rhachis. In der ebenfalls “ vorliegenden sehr jungen Infloreszenz sind die Brakteen NED dach- ziegelartig sich deckend angeordnet. Elleanthus petrogeiton Schltr., nov. spec. _ Terrestris, erectus, ut: ehr parum ramosus, verosimiliter supra- 3 metralis: caulibus simplieibus vel parum ramosis, bene foliatis, vaginis hi foliorum arcte amplectentibus, striato-nervosis omnino obtectis, teretibus, | ‚ec. 4 mm diametientibus; foliis er ecto-patentibus, lanceolatis vel elliptico- lanceolatis, acuminatis, ‚apice ipso sub lente tridentatis, basi latius cuneatis, 2 _ textura pro sectione tenuioribus (papyraceis), ec. 7 nervüs, 9—11 cm longis, infra medium 2,1—3,3 em Jlatis; racemis terminalibus, sessilibus. ob- 3* 3 5 = Epiphyticus vel terrestris, parvulus, 20—25 cm las rhizomate | # ‚longoideis,. 5—6 em longis, e. 2.7 cm diametientibus, basi vaginatis; bracteis 36 erecto-patentibus, latiovatis, ig ner Kr auto sup: tibus, superioribus flores fere aequantibus: floribus erecto- patentibus, ga mediocribus; sepalis ovatis, breviter acuminatis, extus sparsim brunneo- 3 sn furfuraceis, 8 mm longis, lateralibus obliquis, mentum obtusum for- u mantibus; petalis oblique ligulatis, obtusiusculis, 8 mm longis, margine & irregularibus; labello e basi ventricoso- rotundata explanato, perlate ovali, antice breviter exciso, margine breviter serrulato-dentato, sepalis vix loneiore, basi callis 2 oblique oblongoideis, caripa mediana e basi labelli usque ad medium deeurrente separatis ornato; columna erecta, 6,5 mn ; ER longa, infra stigma leviter constricta, carina vel mento infrastigmatico nullo j 3 sed incrassatione obtusa humili decurrente; ovario cylindraceo, sparen brunneo- fucfuraceo, 04. mm longas 2. en Pichincha: In rupestribus temperatis, San- Floreneio- Cohzacota. — e Sodiro no, 39, Julio 1874. 2 ur, 3 a S Die Blütentraube dieser Art erinnert a an die Columnares, doch 2 x 4 zeigen die Blüten mehr die Struktur der Furfuraceae. Die Art dürftemit E. hymenophorus Rchb. f. von Zentralamerika am nächsten verwandt sein. Elleanthus roseus Schltr., nov. spec. | ; Terrestris, erectus, usque ad 80 cm altus; caulibus ip tere- tibus, densius foliatis, vaginis foliorum striato-nervosis, arctissime am- pleetentibus omnino obtectis, ‚5—6 mm diametient: bus; folüs _ erecto- patentibus, elliptieis, acuminatis, apice ip so tridentatis, basi flabellato- cuneatis, 18—21 cm longis, medio fere vel infra medium 4,5 —6 em latis; racemo suberecto vel nutante, cylindraceo, dense multifloro, sessili vel subsessili, usque ad 10 em longo; bracteis erecto-patentis vel patentibus, inferioribus flores bene superantibus, superioribus sensim decrescentibus; floribus in genere inter mediocres, fide colleetoris roseis; sepalis subglabris, intermedio ligulato-oblongo, obtuso, 8 mm longo, lateralibus ‚oblique ovato-oblongis, apiculatis, basi margine anteriore paulo ampliata concava mentum perbreve obtusum formantibus; petaiis oblique ligulatis, obtusius culis, glabris, margine irre&ularibus, sepalorum longitudine; labello erecto, explanato, circuitu obovato, ec. 9 mm longo, basi cucullato-concavo, callo ovali, arcte adnato, ruguloso, apice bifido superne basi instructo, mar- | ginibus leviter undulato-crenulatis, minute serrulato- denticulato, supra E medium (explanato) c. 7 mm lato; columna ‚subrecta, ‚mento infrastig- | matico bene prosiliente, 7 mm alta; ovario cylindraceo, sessili, c. 6 mm * f x a longo, furfuraceo. TUSIEH Pichincha: In praeruptis interandinis prope Quito. — L. Sodiro, Mart. 1875. | | = Zur Sektion Oalelyna gehörig, zu der übrigens wohl auch alle Arten | der Sektion Columnares zu rechnen sind. Die Art dürfte dem R. columnaris Rchb. f. am nächsten stehen. | >= E ledins bonn: SER nov. en K = “ Terrestris, erectus, certe supra 50 cm altus; cauiibus simplieibus, . - strietis; plurifoliatis, teretibus, glabris, vaginis foliorum arctissime am- 2 - rleetentibus omnino obtectis, ©. 3 mm diametientibus; foliis suberectis, \ j. ‚linearibus, mucronatis, plieato-nervosis, internodia 3—4-plo superantibus, Es = 1217 cm longis, medio ve] infra medium 5,5—7 mm latis; racemo leviter ar incutvulo, .dense multifloro, subsessili, usque ad 9 cm longo; bracteis | ratentibus, elliptico-lanceolatis, valde acuminatis, flores fere 3-pio superan- tibus; floribus in genere vix inter mediocres, erecto-patentibus, extus Zurfuaceis; sepalis oblongis, breviter acuminatis, vix 6 mm longis, laterali- bus obliquis, basi märgine anteriore paulo ampliata cum basi labelli mentum 2 breve, obtusum formantibus; petalis oblique ligulatis, obtusis, glabris, ‚quam sepala fere aequilongis; labello cireuitu quadrato-ovali, dimidio Ä inferiore ‚(hypochilio) semigloboso- concavo, corpusculis 2 obligue oblon- ooideis longitudinalibus magna pro parte obtecto, dimidio superiore sub- orbiculari, antice emarginato cum apiculo satis magno interjecto, medio excavato, margine irregulariter lacerato-dentato, toto sepalis fere aequi- | longo, hypochilio 2,5 mm lato, dimidio superiore explanato c. 4 mm lato; columna recta, antice concavula, ecarinata, c. 4 mm alta, juxta stigma _ margine utrinque obtusangula, clinandrio breviter trilobulato, denti- _culato, ovario eylindraceo, furfuraceo, c.5 mm longo. „Ecuador“: — A. Sodiro s. no. - Anfangs hielt ich die Pflanze für E. ensatus Ldl., doch zeigte ein - Vergleich, daß sie schon äußerlich durch die schmalen Blätter gut charak- _ terisiert ist, in den Blütenteilen erwies sie sich dann ebenfalls als verschieden: Aa macra Schltr., nov. spec. | ER : Terrestris, erecta, c. 45 cm alta; radicibus fasciculatis, fusiformibus, _ pilosis; foliis radicalibus sub anthesi jam emareidis, ut videtur carnosulis x anguste oblongis, obtusis, basi in petiolum c. 2 cm longum sensim angu- statis; scapo macro, gracili, stricto, erecto, vaginis c. 12 tenuibus, dia- phanis, aretissime amplectentibus, breviter acuminatis omnino obtecto, vix 3 mm diametiente; racemo perdense multifloro, anguste eylindrico, in specimine nostro 4,5 cm longo, 9 mm diametiente; bracteis niveis, Eich yalinis, erecto-patentibus, dimidio anteriore decurvulis, ovalibus, obtusis, flores paulo superantibus; floribus parvulis, inversis; sepalis öblongis ' obtusis, uninervüis, glabris, vix 3 mm longis, intermedio decurvo, lateralibus obliquis, erectis, labellum haud excedentibus; petalis oblique oblongo- ligulatis, obtusis, margine apicem versus irregulariter denticulatis, uni- nerviis, sepalis subaequilongis; labello erecto, globoso-cucullato, ostio : angusto alte lacerato-fimbriato, nervis primarüs 3, lateralibus parum - ramosis ornato, glabro, intus basi glandulis 2 incrassatis oblongis aucto, sepalis aequilongo; columna brevi, rostello perlato, leviter emarginato; Ba De nn n ‚Schltr., hat aber kleinere Blüten und ein am Rande tiefer zerschlitztes e- _ quadrato adscendente, toto sepalis haud longiore, intus glabro; columna 38° ". Bohlen Die Or 1 ovario ellipsoideo sessil, apieem versus re 3,5 mm longo. + Du Chimborazo: In dumetis prope Pito, — Mille, Majo 1910. Habituell erinnert die Art an die peruanische A. Maithewsiü (Rehb. 4 = Labellum. Be Aa rhynehocarpa Schltr., nov. See, | ee 5 a Terrestris, erecta, humilis, c. 10 cm alta; radieibus et foliis radi- 33 calibus mihi nondum notis; scapo erecto, strieto, vaginis 6—7 bee cucullatis, diaphanis, obtusis, laxe vaginantibus omnino obtecto, 3, er: a 328 4,5 mm diametiente; racemo perdense multifloro eylindraceo vel conieo, = 3—4 cm longo, c. 1,7 cm diametiente; bracteis late ovalibus obtusis, Br erecto-patentibus, quam flores paulo brevioribus; floribus parvulis, erecto- | e: patentibus, glabris, inversis; sepalis oblongo-ovatis, obtusiusculis, uni- nerviüis, subaequimagnis, 3,5 mm longis, intermedio decurvulo, läteralibus. Be erectis, obliquis, concavulis; petalis decurvulis oblique ligulatis, obtusis, #- ve. 2 subintegris, basin versus sensim paulo angustatis, sepalis subaequilongis; labello erecto, ovaii-cucullato, basi brevissime unguiculata utrinque breviter subcordato-auriculato cum glandula oblonga parvula, intus nervis 5, lateralibus pluriramosis ornato, margine supra medium breviterr lacerato-fimbriato, obscure trilobato cum lobo intermedio majore semi- 5 brevi, rostello lato, medio leviter emarginato; ovario e basi ellipsoidea. “a rostrato-attenuato, glabro, c. 6 mm longo._ g= - Pichincha: In ‚paramos‘ in monte Antisane, — Sodien no. 178, October. : ner | ee Eine überaus charakteristische Art, welche sich durch die in enen Schnabel oder Hals verengten Ovarien und Früchte auszeichnet. Die _ Blüte unterscheidet sich kaum von der der typischen Aa-Arten, doch ist die Ovarbildung so charakteristisch, daß ich hierauf eine eigene Sektion, Rhynchocarpaea, begründen möchte. . : Ta Ex: Aa Riobambae Schltr., nov. spec. | | ES 2 Terrestris, erecta, gracilis, 37 cm alta; radieibus fasciculatis, carnosis, fusiformibus, pilosis; foliis basilaribus erecto- patentibus 3—4, sub anthesi jam subemarecidis, lanceolato-oblongis, basi in petiolum angustatis, margine leviter undulatis, c. 4 cm longis, medio fere usque ad 8 mm latis; scapo erecto, stricto, graciliore, vaginis c. 12 diaphanis tubulosis, arctius am- plectentibus, acuminatis omnino obtecto, 2—3 mm diametiente; racemo dense multifloro, angusto, c. 5 cm longo, bracteis exceptis e. 8 mm dia- metro; bracteis patentibus vel patulis, lanceolatis acuminatis, flores multo superantibus; floribus in genere vix mediocribus, erecto-patentibus, glabris, inversis; sepalis oblongis, obtusis, uninerviis, inaequalibus, inter- margine , superiore ni, viX 3 mm longis: abeilo al 5 cucullato, erecto, ostio angusto, explanato trilobato, lobis lateralibus alte 4 lacerato-dentatis, semiorbieularibus, incurvis, intermedio semioblonge, et minore, serrato, deflexo, labello toto 3,25 mm longo, intus nervis 3, late- 3 = ralibus pluriramosis ornato, glabro, juxta basin glandulis 2 oblongis im- nr . mersis ‘donato; columna brevi, rostello rotundato- truncato, breviter & = E ?-dentato: ovario sessili oblongoideo-cylindraceo, glabro, c. 4 mm longo. Chimborazo: In dumetis prope Pifo (Riobamba). — Mille, Majo. ; 1910. Re = Se Ne. | Die Art war ei A. macra Schltr. vermischt, ist von ihr aber schon En ußerlich durch die langen zugespitzten Brakteen zu unterscheiden. Vor | der verwandten A. paleacea Rchb. t. ist sie durch den schlanken Wuchs, = kleinere Blätter, größere Blüten und die Form des Labellums kenntlich. = Aa ustulata Schltr., nov. spec. : | | B8.. Terrestris, erecta, 10—15 cm alta; radieibus fasciculatis; foliis basi- = | laribus‘ sub anthesi jam destructis, mihi nondum notis; caule erecto, R = strieto, vaginis 5—6 fistulosis, laxe amplectentibus, obtusis, tenuibus £ omnino obtecto, tereti, glabro, 4—5 mm diametiente, vaginis diaphanis : apice ustulato- brunneis; racemo erecto, perdense multifloro, eylindrico, - 34, 5 ‚cm longo, c. 1,5—1,8 em diametro; bracteis erecto-patentibus, late. ovalibus, obtusis, apieibus ustulatis decurvulis, quam flores sub- E ange. tloribus erecto-patentibus, in genere mediocribus, glabris, inversis; sepalis erectis, oblongis, obtusis, uninerviis, intermedio apice er E x reilexo, 5 mm longo, lateralibus obliquis, concavulis, paulo longioribus; Sr = Fetalis erectis, lineari-ligulatis, obtusiusculis, margine apicem versus e irregularibus, uninervüs, sepalo intermedio fere aequilongis; labello ereeto, inverso, oblongo-cucullato, margine minute serrulato, apice in lobulum 775 Se: erectum, triangulo-ovatum, obtusum producto, sepalo intermedio aequi- ag E- longo, intus 3-nervi, basi glandulis 2 oblongis sessilibus ornato; columna “ _ graciliÄ, 4 mm longa, clinandrio apice exciso, dorso in latere utringue in E lobulum denticulatum producto; ovario sessili, eylindraceo, glabro, c.5 mm ERBEN Di 2 7 F longo. ; Br Pichincha: In ‚„‚paramos‘‘ montis Nliniza, 4200 m. — Sodiro. Habituell erinnert die Pflanze an A. nervosa (Kränzl.) Schltr. von Ba eentin, in den Blütenmerkmalen steht sie der A. nubigena (R. f.) Schltr. am nächsten. Die Säule weicht durch ihre Schlankheit und die ; | ide gezähnten ee am Clinandrium von Aa ab, so daß ich Preseottia reichen Schltr.., nov. spec. | 3 Terzestris, erecta, gracilis, elata: radicibus fasciculatis, pjuriius ib Y‘ a a a Er . . petiolo graeillimo, canaliculato, glabro, ce. 23 cm longo; scapo erecto, 40 R. Sehleehter: Die Orchideenflora von Ecuador = fusiformi-cylindraceis, carnosis, villosis; folio basilari singulo, longi EN petiolato, erecto, lamina ovato- elliptica vel ovali, basi rotundata, apice u subacuminata., raulo obliqua, glabra, 14 cm longa, medio fere 7 cm lata, strieto, vaginis pluribus acuminatis, decrescentibus obsesso (vagina in- fima scapum et basin petioli amplectente), tereti, ‚glabro, supra basin Ei 7—S mm diametiente, racemo incluso c. 75 cm alto; racemo 'perdense permultiflcıo, cylindıaceo, usque ad 20 cm longo, sub anthesi c. 1lcm diametiente; bracteis erecto-fatentibus, lanceolatis, acuminatis, glabris, _ u inferioribus floresyr aululo excedentibus, superioribusflores subaequantibus; + 5 floribus in genere inter minores, erecto-patentibus, glabris; sepalis oblongo- ligulatis, obtusis, uninerviis, basi connatis, lateralibus basi margine an- | -teriore paulo ampliata tertia yarte basilari eonnatis, deflexis, c. 2 mm longis, basin labelli alte ampleetentibus, intermedio decurvo basi dorso columnae adnato, lateralibus paulo breviore; vetalis oblique ligulatis, 3 uninerviis, obtusis, sepalo intermedio paulo brevioribus; labello erecto ellipsoideo-cucullato brevissime apiculato, breviter unguiculato, carnoso, basi utrinque auriculo falcato-oblongo donato, intus glabro, 2 mm longo; columna semitereti, glabra, rostello exciso, sepalo intermedio vix duplo - breviore; ovario eylindraceo-fusiformi, glabro, sub anthesi c. 3 mm Be: 24 Pichincha: In monte Corazon. — A. Sodiros. no, ee: Fi Eine sehr charakteristische Art vom Habitus der P. ee Ldl. | aber mit kleineren Blüten in sehr dichter Traube. Die Art hat nur ein auffallend langgestieltes Grundblatt. En eo Gomphichis eranichoides Schltr., nov. spec. az N, 4 ' Terrestris, ereeta, ec. 55—60 cm alta; radieibus fasciculatis, flexuosis, % tomentosulis; foliis basilaribus 3—4 erecto-patentibus, lanceolato-ellip- : ticis, acuminatis, basi cuneatis et in petiolum canaliculatum c. 6—7 cm longum angustatis, glabris, lamina 9—12 cm longa, medio fere 27—3 cm lata; scapo gracili, tereti, apicem versus minute glanduloso-puberulo, vaginis 4—5 dissitis, acuminatis, arctius amplectentibus, decrescentibus obsesso, supra basin c. 4 mm diametiente; racemo subdense multifloro, erecto, 7—10 cm longo, c. 1,2 cm diametro; bracteis erecto-patentibus, elliptico-ovatis, acuminatis, ovario fere aequilongis; floribus in genere parvulis, inversis; sepalis elliptico-oblongis, obtusiusculis, extus sparsim glandulis sessilibus obsessis, 3,5 mm longis, concavis, intermedio porrecto, lateralibus obliquis, erectis; petalis -obligque ellipticis, obtusis, margine anteriore medio densius ciliolatis, sepalis subaequilongis; labello erecto, subcucullato-concavo, subsessili, e basi semiovali surra medium triloko, lobis lateralibus brevibus oblique triangulis, obtusis, intermedio carnoso, basin versus papilloso, oblongo, obtuso, laterales duplo surerante, dimidio inferiore labelli excavato 5-nervato, intus papilloso, labello toto yetalis LPT. Beschreibungen neuer Arten. / A; % aequilongo; _ columna genuflexo-curvata, 3 mm longa medio papillosa; vario sessili, densius glanduloso- pilosulo, eylindraceo-fusiformi, c. 5 mm longo. | | Pichincha: In silvis andinis montis Pichincha. Nanegal-Gualea. — Sodiro, Mart. 1900. / _ Unter den ecuadorensischen Arten der Gattung die schlankeste mit den kleinsten Blüten. Sie war vermischt mit @. Sordiroi Schltr. Sie steht der @. longiscapa Schltr. aus Peru am nächsten. Gomphichis Sodiroi Schltr., nov. spec. ‘ Terrestris erecta, valida, 120—150 cm alta; radicibus fasciculatis, A jr carnosulis, flexuosis, tomentosulis; foliis basılaribus 5—7 erecto-patentibus, anguste lanceolatis, acuminatis, basi sensim in petiolum latum canali- culatum angustatis, fetiolo incluso usque ad 40 cm longis, medio fere usque ad 3,5 cm latis; scapo erecto, stricto, tereti, apicem versus dense ‚glanduloso-puberulo, vaginis 12—13 (inferioribus foliaceis) acuminatis, alte ampleetentibus, sensim in bracteas decrescentibus obsesso, supra - basin e. 1 cm diametiente; racemo densius multifloro, usque ad 20 cm longo, e. 2 cm diametro; bracteis erecto-patentibus, ovatis, acuminatis, . quam flores brevioribus; floribus in genere inter mediocres, inversis; sepalis' ovalo-oblongis, obtusiusculis, glabratis, c.6 mm longis, intermedio porrecto, ; lateralibus obliquis, suberectis; petalis oblique obovato-ellipticis, obtusis, margine medio utringue densius ciliatis, sepalorum fere longitudine; labello ereeto e basi cuneata late obovato, apice in lobulum oblongum carnosum, sulcatum, obtusum producto, dimidio inferiore cucullato- _ eoncavo, medio papilloso, margine utrinque in tertia parte basilari glandula oblonga immersa ornato, toto sepalis fere aequilongo; columna genuflexo- _ eurvata; dimidio anteriore densius papilloso-ciliolata, 4 mm longa; ovario sessili, eylindraceo, dense glanduloso-pilosulo, c. 8 mm longo. : Pichincha: In silvis andinis montis Pichincha. Nanegal-Gualea, quandoque ad 1,50 m alta. — Sodiro, Mart. 1900. Eine überaus kräftige Art, welche wohl mit der peruanischen @. Koehleri Schltr. am nächsten verwandt sein dürfte. Pteriehis paueiflora Schtr., nov. spec. Terrestris, erecta, 20—25 cm alta; foliis radicalibus nondum notis; scapo subflexuoso, tereti, glabro, apicem versus minute glanduloso-pu- F berulo, vaginis c. 5 alte amplectentibus, breviter acuminatis obsesso, _ supra basin 2,5—3 mm diametiente; racemo laxe pauci-(2—4-)floro, subflexuoso, usque ad 5 cm longo; bracteis erecto-patentibus, ovato- _ lanceolatis, acuminatis, ovario paulo brevioribus; floribus suberectis, in genere inter minores, more generis inversis; sepalis, acuminatis, extus basi ‚excepta subglabris, intermedio decurvo, lanceolato, 5 mm longo, lateralibus suberectis, ovato-lanceolatis, obliquis, concavis; petalis sepalo 8,5 mm longo, concavo, lateralibus erectis, oblique ovato- lanceolatis, intermedio agglutinatis, he linearibus, bie siusculis et breviter ciliolatis, sepalo intermedio aequilongis, glabris; | cucullato, explanato reniformi, antice in lobulum ovato- -triangulum, ; obtusum, superne dense glanduloso-papillosum producto, 4,5 mm longo, explanato 8,5 mm lato, basi tıuncato-obtusissimo, nervis 2 = ornato, margines versus verrucis sparsis uniseriatis ornato, medio papilloso- -. glanduloso; columna perbrevi, rostello subulato, pro genere satisslongo; = ovario subbsessili, clavato-fusiformi, dense glanduloso- -tomentello, ©. 8 mm. = =, longo. - ae nn Goodyera habenarioides Lehm. u. Kränzl. in Eng dat ar (1899), p. 499, pro parte. ee Loja: In Andibus orientalibus, 30003400 m. — air c. Lehmann, no. 7111. Sr el Die Pflanze ist von der colombianischen P. ee. (Lehm. et Kränzl.) Schltr. durch die lockere wenigblütige Infloreszenz und die Form der Petalen spezifisch verschieden. _ ne: el Pterichis seleniglossa Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, c. 30 cm alta; radicibus fusiformi- incrassalis, villosis, carnosis; folio basilari singulo, erecto vel suberecto, anguste lanceolato, i subacuto, basi sensim in petiolum brevem, c. 2,5 em longum, camalieu- & latum attenuato, lamina ut videtur leviter carnosula, glabra, 11 em u medio fere 2,2 cm lata; scapo suberecto vel adscendente, tereti, vaginis 6, evatis acuminatis, amplectentibus, dissitis obsesso, apicem versus minute 3 glanduloso-pilosulo, racemo subdense 8—10-floro, erecto, c. 6 cm longo; E bracteis erecto- -patentibus, elliptico-oblongis, acuminatis, ovario subduplo ze brevioribus; floribus in genere mediocribus, inversis; sepalo intermedio decurvo, lanceolato, obtusiusculo, extus minute glanduloso-puberulo, obtusiuscule acuminatis, extus minute ‚glanduloso- puberulis, 7 mm longis; petalis sepalo intermedio margine interiore agglutinatis, anguste lineari- : lanceolatis, subacutis, dimidio inferiore paulo angustatis, glabris; labello cucullato-concavo, -erecto, explanato e basi semiorbieulari retrorsim lunato, angulis lateralibus obtusis, lobo antieo oblongo-ovato, acuto, superne dense papilloso, toto 6 mm longo, inter angulos laterales 9 mm : lato, verrucis sparsis glanduliformibus versus marginem . anteriorem, g nervis c. 1 interdum antice ramosis picto, medio intus sparsim papilloso; 3 columna perbrevi, rostello subulato; ovario sessili, dense et brevissime glanduloso-puberulo, c. 1 cm longo. ; a Pichincha: Ad rupes montium, 3300 m. — ae Ne Beschreibungen nur den. 080°. n und > en der beiden Höcker vor der Mitte des er - bus obliquis; petalis oblique ligulatis, obtusis, uninerviis, quam sepala subaequilongis, "margine glanduloso-longiciliatis; labello concavo, late inversis; sepalis eliptiois, obtusis, ee, Mehr 4 mm longis, ra | bovali, obtusissimo cum apiculo minuto, basin versus late cuneato, | mm longo, supra medium 2,5 mm lato, nervis 3 incrassatis, cum ramis | paueis anastomosatibus e nervo mediano ad laterales, -amisque 4—5 e " nervis lateralibus reetangulariter margines versus decurrentibus; columna F brevi, facie minute papilloso-puberula, vostello brevi, ovario graciliter eylindraceo, glandulis sparsis sessilibus obsesso, ec. 6. mm longo. I. Pichincha: In silvis subandinis prope Nono. — A. Sodiro, August 899. : E- Ohne Zweifel ist die Art Aahe east ll, C. ciwiata Kth., doch. ‚spezifisch gut unterschieden durch die elliptischen, am Grunde keil- förmigen Blätter, die breit verkehrt- Se Bere und die papillös- m Säule. Craniches sororia Schltr., nov. spec. -Terrestris, erecta, c. 30 cm alta; radieibus rule, flexuosis, Yillosis; foliis. basilaribus 2 erecto-patentibus vel suberectis, longipetio- latis, lamina- late ovali, breviter acuminata, basi rotundata, 3,5—6,5 cm longa, , medio fere 1,8—4,2 em lata, petiolo gracili, canaliculato, 5,5—10 cm longo; scapo substricto, gracili, tereti, vaginis 5—6 acuminatis, amplecten- us, dissitis obsesso, apicem versus breviter et densius glanduloso- Pilosulis; racemo densius multifloro, oblongoideo, ec. 3 cm longo, 1,5 cm diametiente; bracteis lanceolatis, acuminatis, ovario paulo brevioribus, erec to-patentibus; floribus erecto-patentibus illis ©. pilosae Kth. valde ailibus sed paululo minoribus, inversis; sepalo intermedio angustius e enionge, obtuso, glabro, 3 mm longo, lateralibus oblique oblongis, obt tusis, glabris, intermedio aequilongis; petalis oblique oblongo-ligulatis, sis, Rene satis ange € ciliatis, quam sepala paululo brevioribus; gustatis, lamina 3,5—6,5 cm longa, medio fere 1,3—1,7 cm lata, strüs ‚ovario subsessili, sparsim et minute glanduloso-puberulo, ec. 5 mm longo. lato, PN nervis 3 er ornato, Be a, 34 divari-. cantibus, inferioribus cum nervis lateralibus anastomosantibus, lateralibus. ramulis c. 4 unilateralibus reetangulariter margines versus deeurrentibus- auctis; columna brevi, rostello subulato satis longo; ovario gracilius oe. ? lindraceo-fusiformi, elabro, ec 5-mmlonsor ER | Pichincha: In collibus interandinis passim. — L. Mille, no. 25. 2 Ich habe die Art mit dem Original der ©. ciliata Kth, genau verglichen» und bin zu der Überzeugung gekommen, daß sie trotz ihrer sehr großen Ähnlichkeit spezifisch zu trennen ist. Sie ist unterschieden durch die. am Grunde gerundeten Blätter, den nach oben ziemlich dicht drüsig De F haarten Schaft, etwas kleinere Blüten, breitere kaum gebogene Petalen, weniger verzweigte Nerven auf der Lippe und durch die bean kürzere | Säule mit längerem Rostellum. - Cyelopogon argyrotaenius Schltr., nov. spec. Terrestris, erectus, 15—25 cm altus; radicibus fasciculatis, carnosis, fusiformibus, villosis; toliis basilaribus 3—-5, suberectis vel erecto- -patenti- bus, elliptico- lanceolatis vel ovato-lanceolatis, acutis vel subacuminatis, E glabris, basi cuneata in petiolum 2—2,5 cm longum, canaliculatum an-- 3 argenteis longitudinalibus pieta; scapo erecto, strieto vel subflexuoso, tereti, vaginis 4—6 alte amplectentibus, acuminatis, tenuibus obsessis; 3 racemo subdense pluri- (10-) vel multi-floro, secundo, usque ad 9 cm longo; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, quam flores. plus minusve brevioribus; floribus in genere mediocribus erecto- -patenti- bus; sepalis lanceolato- ‚Jigulatis, obtusis, dimidio inferiore extus brevissime. glanduloso-puberulis, c, 5,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique e lineari-ligulatis, valde obtusis, medio paulo dilatatis, basin versus paulo angustatis, sepalo intermedio paulo longiori margine interiore arcte agglutinatis, glabris; labello breviter unquiculato, e basi ovata supra- medium constricto, antice in lamimam late reniformem, cordatam, apice subaequaliter 4-Jobulatam, minute papillosam, margine leviter undulata n. carnosulis; columna gracili 4 mm longa, facie minutissime puberula; Chimborazo: In silvis subandinis montis Chimborazo. — Sodiros no. 144, Sept. 1881. Mi Die Art ist am nächsten verwandt mit einigen brasilianischen Art : und mit Ü. Lindleyanus (Lk. Kl. & Otto) Schltr. aus Venezuela, aber 3 aus gezeichnet durch den großen Vorderlapren des Labellums. \ ® = Eh Beschreibungen neuer Arten. SER, S Er% 2 s N „ 2 ? wi m | @yelopogon ranehoiis Föhr Nov. spec. Terrestris, erectus, pro genere compactus, c. 27 cm altus; radieibus Aekenlatis, carnosis, fusiformibus, villosulis; foliis basilaribus 2—3 erecto- patentibus vel suberectis, gracilius petiolatis; lamina elliptico-ligulata, subacuta, basi cuneata, 6—6,5 cm longa, medio fere 1,2—1,6 cm lata, j%: textura pro genere crassiore, petiolo canaliculato, c. 4 cm longo:; scapo ereeto, strieto vel substricto, vaginis 7—8 altius ampleetentibus, acu- _ minatis, haud tenuibus fere omnino obtecto, tereti, apicem versus sparsim & ‚et. brevissime glanduloso- pilosulo; racemo .dense multifloro, ut videtur E - eylindraceo, 5—6 em longo, 1,8 cm diametiente: bracteis erecto- -patentibus, - lanceolatis, acuminatis, quam flores vulgo paulo brevioribus; floribus ‘in ‚genere inter minores, exsiccatione subnigricantibus; sepalis oblongo- ligulatis, obtusis, ce. 5 mm longis, ima basi tantum sparsim et minute | glanduloso- pilosulis, lateralibus obliquis; petalis oblique lineari-ligulatis, IR valde obtusis, dimidio inferiore sparsim angustatis, glabris, sepalo inter- | medio paulo longiori margine interiore arcte agglutinatis; labello sub- = -sessili, e basi late ovali medio arctius constricto, antice in Jaminam trans- - verse latiovalem, ‚margine leviter undulatam, minute papillosam dilatato, medio minute papilloso, toto 4,5 mm longo, infra medium 2 mm lato, | lobo apicali 2 mm longo, medio 2,75 mm lato, auriculis basilarıbus retrorsis intramarginalibus | ‚falcatis, obtusis, brevibus; columna vix mediocri, Cyelopogon gracilis Schtr., nov. spec. | Terrestris, erectus, 15-18 cm altus: radicibus carnosulis, fusiformi-. - bus, villosulis; foliis basilaribus 2—3 erecto-patentibus, gracilius petiolat is, lamina oblique ovato-lanceolata, acuta, 3,5—4 cm longa, infra medium Fr221,6 cm lata, tenui, glabra, petiolo 3-5 cm longo; scapo gracili, 2 erecto, strieto, vaginulis 3—5 valde acuminatis, dissitis obsesso, tereti, 1 apicem versus minutissime glanduloso-puberulo; racemo laxe multifloro, usque ad 9 cm longo, ut videtur leviter spirali; bracteis erecto-patentibus, anguste linearibus, acuminatis, quam flores paulo brevioribus; floribus 3 parvulis, subnutantibus; sepalis lanceolato-linearibus, obtusis, basi tantum - sparsim et minutissime glanduloso-puberulis, c. 7 mm longis, lateralibus a _ obliquis; petalis sepalo intermedio paulo longiori margine interiore arcte agglutinatis, linearibus, obtusis, dimidio superiore paulo dilatatis, obliquis; - labello breviter unguiculato, e basi ovato-lanceolata sagittato-auriculata 3 sensim paulo angustato, antice in laminam transverse ovalem, antice E E ‚antice minute papilloso- puberula, 3 mm longa; ov ario sessiliÄ, eylindraceo- F fusiformi, subglabro, c. 4 mm longo. F Pichincha: In silvis interandinis prope Quito, 2400 m. — Sodiro. Ei Durch ihren gedrungenen Wuchs unterscheidet sich die Art von h ‚allen übrigen in der Gattung. Die Pfanze nimmt beim Trocknen eine F- schwarzbraune Färbung an. | . erecto-patentibus; sepalis oblongo-ligulatis, obtusis, basi sparsim et bre- vissime glanduloso-pilosulis, 5, 9 mm longis, lateralibus obliquis; petalis = . Jongo. dem ee — F. € mann no. sırı, Oktob. 1890. Be Meiner Ansicht nach ist diese Art mit ©. ip von =. Peru, am nächsten verwandt. Die Biüten werden als „weiß- rosa“ be- 4 schrieben. a ee ee Cyelopogon macer Schltr., nov. spec. nn . Terrestris, erectus, macer, 40—50 cm a ae fasciculatis, = carnosulis, fusiformibus, villosis; folis radicalibus c. 3—4, erecto-patenti- bus, gracilius petiolatis, lamina elliptico-lanceolata vel lanceolata, acuta, basi sensim in petiolum angustata, glabra, textura tenui, 6—11 cm longa, medio fere 1,7—2,4 cm lata, petiolo canaliculato, 5—8 em longo; scapo stricto vel substrieto, tereti, gracili, vaginis 4—6 alte amplectentibus, setaceo-acuminatis, dissitis, tenuibus obsesso, 3—3,5 mm diametiente, ; apicem versus sparsim glanduloso- pilosulo; racemo dense multifloro, | subsecundo, usque ad 6 cm longo; bracteis erecto- -patentibus, lanceolatis, = acuminatis, quam flores paulo brevioribus; floribus in genere inter minores, ae. oblique lineari-ligulatis, valde obtusis, medio paululo dilatatis, dimidio F inferiore paulo angustatis, sepalo intermedio paulo longiori margine in- 3 teriore arete agglutinatis, labello perbreviter et perlate cuneato-ungui- culato, e basi ovato-pandurata, sagittata supra medium angustato deinde in Jobum transverse oblongum minute papillosum explanato, toto 5,5 mm & ä longo, supra basin 2,5 mm lato, supra medium 1,5 mm lato, lobe antico E 2 mm longo, 3,5 mm lato, auriculis basilaribus retrorsis falcato- subulatis, E acutis; columna gracili, 4 mm longa, facie minute papilloso- puberula; ovario subsessili, fusiformi, minute et sparsim glanduloso-puberulo, ce. 5 mm | Pichincha: In silvis subandinis prope Canzacoto. — Soieen no. 146, Juli 1883; ad terram, in silvis interandinis. — Mille no. 32. aber durch Kleingte Blüten nd die Eh se Labellums spezifisch gut. unterschieden. ee, Ss Schitr., nov. ‚spec. Er erecta, 45—50 cm alta; ee tusiformi-inerassatis, ed E .r Bm elliptica, eh Dass indie cuneata, er 5,5—7,5 cm a medio fere a 2—2,6 cm later petiolo „2 graciliore, vaginis C. z alte en ihn, acuminatis, dissitis oben 2 _ apicem versus minute glanduloso-puberulo; racemo laxiusculo, multi- floro, usque ad 20 cm Jongo; bracteis erecto- patentibus, anguste lanceolatis, ” aeuminatis, inferioribus flores paululo superantibus, superioribus sensim 5 - minoribus; floribus in genere mediocribus, ‚erecto-patentibus; sepalis 3 anguste elliptico -oblongis, obtusiusculis, basin versus sparsim glanduloso- Pilosulis, l cm longis, intermedio concavo, lateralibus falcato-obliquis, ' basi margine anteriore ampliata decurrente mentum angustum ovario adnatum c.4 mm longum formantibus; petalis sepalo intermedio paululo longiori margine interiore arcte agglutinatis, anguste oblanceolato-ligulatis, Eehsueiuseulis, basin versus sensim lineari-angustatis; labello obovato basi sagittato, breviter unguieulato, antice in lobulum reneiformem-margine 2 "undulatum terminato, toto 1,2 cm longo, medio fere 5 mm lato, lobulo = apieali c. 3 mm lato, 2 mm longo; columna gracili, c. 8 mm longo; ovario BE cylindraceo glanduloso-pilosulo, c. 1,3 cm longo. Chimborazo: In silvis subandinis montis Chimborazo. — Sodiro, Sept. 1881. ; 2 In der Gattung ist die Art durch den schmalen, nur wenig hervor- $ ‚ragenden Sepalensack ausgezeichnet. er 2 - Microstylis lloensis Schltr., nov. spec. _ Terrestris, ‚adscendens, usque ad 45 cm longa; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caule adscendente, hinc et inde radicante, tereti, dense - foliato, usque ad 22 cm longo, c. 4 mm diametiente, basibus foliorum _ omnino obtecto; foliis erecto-patentibus, acutis, ligulatis vel oblongo- Ei higulatis, acutis, margine leviter undulatis, haud petiolatis, 4,5—5,5 cm 3 : Jongis, medio fere 6—8 mm latis, textura herbaceis, tenuibus; inflorescentia _ erecta, strieta vel subflexuosa, pedunculo c. 7 cm longo, ut videtur angulato, 1: racemo laxius multifloro, elongato, usque ad 20 cm longo; bracteis erecto- _ patentibus, lanceolatis, acuminatis, glabris, ovario pedicellato aequilongis vel brevioribus; floribus inversis, in genere inter minores, glabris; sepalis o blongo- -ovatis, ‚obtusiusculis, c. 3 mm longis, lateralibus obliquis, e basi subovata obtuse acuminatis; petalis linearibus, obtusiusculis, basin versus paulo dilatatis; labello ovato, subacuto, auriculis ovato-falcatis revibus basalibus columnam amplectente, callo quadrato in basi, nervo medio usque ad apicem carinato-inerassato, toto sepalis fere aequimagno, „= ‚longo. 48 marginibus recurvis convexo; eolekkiniei brevi, crassiuseula; ovar 2 cellato glabro, gracili, ce. 6 mm longo. Er z Pichincha: In silvis vallis Lloa Ba Guayare. — Sodiro, Jun. 1873. A Eine nähere Verwandte der vorliegendin Art wüßte ich Fe Re anzugeben. Sie erinnert im Habitus etwas an M. commelinifolia Rchb. f., hat aber viel schmälere Blätter und ganz andere Blüten. Offenbar handelt es sich hier um einen isolierten en wie wir deren scho mehrere in. der Gattung kennen. | BE Ar at Mierostylis Sodiroi Schltr., nov. spec. we a Terrestris, erecta, c. 55 cm alta; rhizomate abbreviato; ee filiformibus, flexuosis, villosulis; pseudobulbis ellipsoideis, vaginis peraltis petiola foliorum amplectentibus omnino obtectis, 2- foliatis, c.hasem- diametientibus, c. 2 cm altis; foliis Ppetiolis scapum alte Bee 3 in scapo medio quasi oppositis, lamina erecto-patente, elliptica vel ovali,. breviter acuminata, basi subrotundato-cuneata, textura tenui, 13—16 cm longa, medio fere e. $.cm lata, petiolis 12—13 em longis scapum am- plectentibus; scapo gracili, nudo, ut videtur angulato, glabro; racemo perdense multifloro, sensim evoluto, umbelli-vel capitiformi-abbreviato; i bracteis minutis, deltoideis, ovario multo brevioribus; floribus in sectione inter minores, glabris, graciliter pedicellatis, viridibus; -sepalo intermedio oblongo-lanceolato, obtuso, 3 mm longo, lateralibus oblique oblongis, obtusis, aequilongis; petalis recurvis, anguste linearibus, obtusis, sepalis | subaequilongis; labello ovato, subacuto, basi rotundato, obtusangulo, dimidio inferiore excavatione cucullato-rotundata, lamella longitudinali bipartita, antice marginibus incrassatula ornato, 3 mm longo, infra medium 2 mm lato; columna perbrevi, glabra; ovario pedicellato a: 7—8 mm. Pichincha: Inter frutices in .regione interandina et andina. = Sodiro, Mart. 1871. rer | Die Pflanze war vermischt mit M. andicola Ridl., von der ae aber durch kräftigeren Wuchs, größere breitere Blätter und das am Grunde nicht pfeilförmig geröhrte Labellum spezifisch gut unterschieden ist. Masdevallia corazoniea Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, perpusilla, c. 3—4 cm alta, caespitifica; rhigomats valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus sub- nullis, unifoliatis; folio oblanceolato-obtuso, basi sensim in petiolum satis gracilem, I—2 cm longum attenuato, lamina 1—1,5 cm longa, supra medium 3—4 mm lata; sapo tenuissimo, laxe pauci-(2—-3-)floro, racemo 3 incluso usque ad 3,5 em longo, pedunculo capillari, c. 1,5 cm longo; ‚bracteis E latiovato-cucullatis, acuminatis, ovarium paulo excedentibus; floribus tenuibus, parvulis, glabris, flavidis, brunneo-pictis, gJabris; sepalis basi = ohlongo-i -igulato, medio trilobo, 3mm sie BE apices Tebarıın ee 1 mm lato, trinervi, lobis lateralibus abbreviatis, obtusis, intermedio lanceoJato, subacuto, margine leviter undulato; columna leviter curvata, 2,5 mm longa, elinandrio elato, suberenulato, pede 2,5 mm longo ineu rvulo; ge: ovario- ‚costis leviter undulato, c. 2 mm longo. - _ Epiphytica, ‚Farvula, ‘ caespitifica, 7—9 cm alta; rhizomate valde Pichincha: A sılvis ua montis Corazon, 2500 mat Sodiro, Jan. 1878. | Von allen Arten der „Amandae‘ “ist diese Art bei weitem die kleinste. Sie steht der M. polysticta Rchb. f. am nächsten, ist aber durch die Tracht „und die Blütenteile scharf charakgerisiert. - Masdevallia parvula. Schltr., nov. spec. a ‚abbreviato; ‚radieibus filiformibus, flexuosis, glabris, tenuibus; caulibus subnullis, unifoliatis; foliis erectis, oblongo-spathulatis, obtusis, basin versus sensim in petiolum brevem. angustatis, coriaceis, olabris, petiolo inchuso. 4—8 cm longis, supra medium 1—1,4 cm latis; inflorescentiis erectis, paucifloris, folia. paulo superantibus, pedunculo gracillimo, tenui, 3 medio fere univaginato;: bracteis ovato-cucullatis, parvulis, ovarium pedicellatum fere aequantibus; floribus 2—3 succedaneis, fide collectoris _ brunneis, caudis Havis, in genere inter minores; sepalis basi in tubum brevem, 'antice gibbosum connatis, caudis inclusis ec. 1;1 cm longis, inter- medio oblongo, dimidio inferiore intus margines versus et margine breviter - papilloso, parte libera ovata, in caudam subulatam obtusiusculam 6 mm longam exeunte, lateralibus subfalcatis, e basi triangula in caudam 5 mm - longam exeuntibus, dimidio inferiore intus margines versus et margine breviter papillosis; petalis oblique oblongis, apice inaequaliter et obtuse - bilobulatis, medio antice paulo dilatatis, basi breviter decurrentibus, e 4 mm longis; labello linguiformi, lamellis 2 e margine in medium de- _ eurrentibus brevibus ornato, apicem versus sparsim papilloso, apice ipso 3 “ obtuso, infra medium ypaulo dilatato, 4,5 mm. longo; columna subrecta, €. 3,5 mm alta, clinandrio subintegro, pede et mm longo: ovario pedi- e cellato glabro, c. 3,5 mm longo; capsula oblongoidea, corolla emareida " coronata, glabra, ec. 1 cm longa. - Chimborazo: In silvis occidentalibus montis Chimborazo 2500 m. — 2 acutissima alta denticulata in ungue ornato, toto 4,25 mm longo, lamina ist. Durch die Form der Corolla mit den gezähnelten Kielen zeichnet & - = v R. Schlechter: Die Orchideontlora von Eo Umgrenzung- ‚aufrecht ale werden zu Br | | die kleinen Blüten vor allen anderen der Gruppe leicht zu erkeı = Cryptophoranthus beloglottis Schitr., nov. spee- wa _Epiphyticus, erectus, ec. 20—25 cm altus; rhizomate valde abbröyiatdr radieibus filiformibus, flexuosis, g‘ ‘abris; caulibus erectis vel adscendenti- bus, unifoliatis, vaginis 3—4 alte amplectentibus, apieulatis omnino obtectis, 7—11l em longis, medio fere 3—3,5 mm diametientibus; Folio erecto vel suberecto, late ovali, obtuso, basi in petiolum sulcatum TER ‚Sem 3 longum contracto, Jamina 8&—10 cm longa, medio fere 4,5—6, 5 cm lata. basi rotundata; inflorescentiis more generis 1-3-nis, unifloris, pedunculo brevi, usque ad l cm longo; bractea ovali, apiculata, ovario pedicellato dimidio fere breviore; flore ratente, in genere inter mediocres; ei oblongis, subacutis, fenestris 2 angustis exceptis omnino cohaerentibus, apice ipso hamato-decurvis, nervo medio altius carinatis, nervisque pluribus leviter erenulato- carinulatis, 1,7 cm loggis, lateralibus mentum obtusum - . breve formantibus; petalis oblique oblongis, obtuse. apiculatis, a versus margine anteriore bene ampliata obtusangulis, glabris, e. 5 Er. 5 longis; labello e ungue lınearı lanceolato- triangulo, sagittäto, carina basi vix 2 mm lata; columna gracili, glabra, c. 4 mm longa, clinandrio alto, denticulato, pede adscendente, 5 mm longo; ‚ovario eylindraceo, _ crenulato-carinato, c. 6 mm iongo, pedicello glabro fere aequilongo. Chimborazo: In eilyis subandinis; ‚Riobamba. = = an we brunnescentes. - Te ee Die Art ist die ee der Gattung, welche in Feder re sie sich vor den übrigen aus. SE ae Ve Physosiphon inaequisepalus Schltr., nov. spec. I Epiphyticus, pusillus, decumbens, ec. 7—10 cm altus; "rhizomate R decumbente, radicante, valde ramoso, gracili, vix Ai mm rd radicibus filiformibus, flexuosis, gracilibus, glabris; caulibus- 58 mm distantibus, tenuibus, vaginis 2 truncatis, arcte amplectentibus omnino obtectis, 5—7 mm longis, c. 1 mm diametientibus, unifoliatis; folio erecto, lineari, obtuso, basi sensim in petiolum usque ad7 mm longum angustato, 3 petiolo incluso 2—3 cm longo, supra medium 2—3 mm lato, cATNOSO; in- F florescentiis singulis, gracillimis, folia fere duplo superantibus, peduneulo setiformi, paucivaginulato, usque ad 5 em longo, racemo laxe 5—8-tloro, 2 secundo, usque ad 5 cm longo; bracteis elliptie’s, breviter acuminatis, i ovario pedicellato subduplo brevioribus; floribus in genere inter minores, Kenn glabris, fide collectoris an, rt basi. in tubum- breve a quam 1 sepala er 4- Dh re obkaue ee a ers labello petalis fere. aequilongo obovato, obtuso, apice E incurv ;0.concavo, basi callo oblongo parvulo ornato; columna recta, petala paululo, excedente, _elinandrio elato, trilobulato, lobulis paucidentatis, | intermedio duplo longiore, pede Ben ovario graciliter pedicellato, Skkbeo, e. 25 mm longo. Be = : S _ Chimb orazo: In silvis occeidentalibus montis Chimborazo 3000 m. — | = Sodiro, ‚Sept. 1891. Anfangs glaubte ich eine Stelis-Art vor mir zu haben, doch die Säule ehe entschieden dagegen. Danach muß. die Pflanze in die, in ihrer jetzigen Fassung allerdings recht heterogene Gattung Physoswphon ver- "wiesen werden, wo sie aber, wie viele dort untergebrachte Typen, recht isoliert steht. | Stelis altigena Schltr., nov. spec. - Epiphytica, erecta, 17—20 .cm alta; rhizomate valde abbreviato: SE radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus erectis vel 3° & suberectis, ‚gracilibus, teretibus, vaginis 3 arcte amplectentibus, truncatis a eum apieulo obtectis, 3—5 cm longis, c..1 mm diametro; folio erecto, | oblongo-ligulato, obtusiusculo, basi sensim in petiolum longum, canali- 5 ur _ eulatum, 2-3 cm longum angustato, Jamina 4—5,5 cm longa, medio fere = en, mm Jata: racemis singulis, 'erectis, gracilibus, folia usque duplo _ süperantibus, pedunculo 4—-5 cm longo, gracili, racemo subdense multi- ‚floro, secundo; bracteis cucullato-elliptieis, breviter acuminatis, ovario . pedicellato 'paulo brevioribus; floribus parvulis, illis S. lamellatae Ldl. Ei similibus, fide collectoris flavidis, glabris; sepalis late oblongis, obtusis, & = . 3-nerväis, 3,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis minutis, Jate obovato- cuneatis, obliquis, apice truncato subaequaliter, obtuse et breviter 3-lobu- Jatis, lobulo mediano carnoso-incrassatis, uninerviis; labello e basi con- tracta quadrata suborbiculari, 'apiculato, medio subcucullato-concavo, = basi ipsa truncafulo, dimidio inferiore callo obtuse et alte bilobulato ge obtecto, petalis vix majore; columna brevi, crassiuscula, apicem versus z dlniata, lobis lateralibus oblique triangulis, obtusis, dorsali paulo majore, late triangulo obtuso, latere utrinque dente parvulo aucto; ovario pedi- Re eellato, glabro, c. 2,5 mm longo. = Chimborazo: Ad ärbores in regione subandina, prope Pia _ ei Mille. E ee n BER: Von der Terstaädten S. fmeliaa Ldt. unterscheidet sich die Art durch hrtore, Blätter, etwas BroBerE Blüten, die sehr Selen eljschen Petalen und die Säule. _ | e ‚$telis ecordibractea Sehltr., nov. spec. h pe vs », Ex. Be a N a Ki MET (RE A I AR 7, ARE REN? je „iin tn, c. 23 cm a re weile ee Rn x a 52 R, Schleehter: Die Orchideentlora. von Beuador. EI a EEE N U valde dilatata, lobis lateralibus leviter divergentibus semioblongis, valde Te ‚mann no. 8218, Januar—Februar. bus, sublaxe 15—25-floris,. secundis, nunc folium aequantibus, nunc = r - culis, vaginis 2 alte amplectentibus, obtusis omnino. Hotel, : ee longis, ec. 3 mm diametro; folio erecto, carnoso, oblongo, obtuso, basi in se petiolum usque ad 1 cm longum angustato, c._7 cm longo, medio tere. = se c. 1,8 cm lato; racemo singulo e spatha magna compressa c. 2 cm longa ee sublaxe multifloro, pedunculo paueivaginula\o 4,5—5,5 cm longo- kr En cluso usque ad 17 cm jongo; bracteis ovatis, basi cordato- auriculata- am- ee Se plexicaulibus, floris dimidium subexcedentibus, acuminatis, textura- AEEN tenuioribus; floribus in genere inter magnos, fide collectoris laete fuscis, glabris; sepalo intermedio ovato obtusiusculo, 5-nervio, 7 mm longo, lateralibus obligquis usque ad medium connatis, 4-nerviis, intermedio subaequilongis; petalis transversim et oblique oblongis, apice truncato- obtusissimo, carnoso-incıassato minute verruculosis, 1,5 mm altıs; labello * eircuitu semiorbiculari, caınoso, in lobos 2 breves, concavos, oblique semiorbiculares antice margine exeunte cum lobulo abbreviato ob- tusissimo interjecto, infra apicem incrassatione- transversa brevissime bilobulata oınato, petalis paulo minore; columna mediocri, apicem versus ne 2 obtusis, dorsali obtuse triangulo vix ae ovario cylindraceo, glabro, c. 4 mm longo. Stelis truncata Kränzl. in Engl. Taheb: xxVI (1809) Pi; ‚pt (nee Ldl.). Pr Chimborazo: Auf Bäumen in lichten Wäldern der obersten Wald- SE 4 region an den Westhängen des Chimborazo, 3000-3500 m. — B- GC: Leh- E Diese schöne Art gehört in die Vers idische der S. eh Ldl, ist aber durch die Lippe recht gut gekennzeichnet, ‚auch die kurzen Stämmchen und die Brakteen sind recht charakteristisch. Stelis coturcoensis Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 20—30 cm alta, nunc subpalla: a le 2 formibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus e basi fasciculatis, deinde # 4 superr ositis, —8 cm longis, unifoliatis, vaginis 2 arcte amplectibus dimidio ; inferiore obtectis, 1,5—2 mm diametientibus; folio erecto, oblongo, obtuso u cum apiculo, basi cuneato, petiolo 1—1,5 cm longo, lamina 4,5—7 cm K longa, medio 1,8—2,3 cm lata; racemis singulis, erectis vel erecto-patenti- paulo superantibus, pedunculo petiolum paulo superante paucivaginulato; bracteis ovatis, acuminaftis, tenuibus, ovarlum aequantibus vel paulo $uperantibus; floribus in genere vix inter majores, nigris (fide collectoris), glabris; sepalis ovatis, obtusis, trinerviis, 4 mm longis, lateralibus inter- medio subbrevioribus, obliquis; petalis quam sepala multo brevioribus, rerlate et oblique rhombeis, obtusis, tertia parte superiore carmoso-in- ö crassatis, basi trinerviis; labello petalis vix majore, perlate rhombeo. GE u ee en Arten. Sen Sr E R 2 5 = ee eoneavulo, basi minute site infra medium lamellis 2 trans- . versis juxtapositis ornato, trinervi; columna brevi apicem versus valde. dilatata, lobis lateralibus falcato- obloneis, obtusis, (dorsali semiorbiculari _ lateralibus subbreviore. rostello elato; ‚ovario pedicellato glabro, c. 4 mm er te CR Riobamba: to monte Coturco prope Pifo, ad arbores in silvis sub- andinis, 3200 m. — L. Mille no. 13. 2; Eine nahe Verwandte der merkwürdigen S$. superposita Schltr. und e Ihr äußerlich recht ähnlich, aber mit anders konstruiertem Labellum. Die + | & En .nigri“ bezeichnet worden. = ‚Stelis euencana Schltr, nov. spec. - ee Epiphytica, erecta. ce. 20 cm alta; rhizomate valde abbreviato: vadici- bus filiformibus. flexuosis, tenuibus, glabris, caulibus carnosulis, vaginis 4 alte amplectentibus, apiculatis, atrobrunneis fere omnino obtectis, _ unifoliatis, 6—-9 cm longis, c. 2 mm diametro, folio erecto ve! suberecto, ‚oblongo, obtuso, basi in petiolum brevem sensim angustate, petiolo inluso ee 7.5—9,5 cm longo, medio fere 1,3—2,4 cm lato; racemo singulo, erecto, folium subduplo superante, subdense multifloro, secundo, pedunculo paucivaginulato, usque ad 2 cm longo; bracteis cucullato-ovatis, breviter acuminatis, ovarium pedicellatum paulo zn, floribus in genere a _ mediocribus, glabris, fide collectoris brunneis: sepalis rhombeo-ovatis, obtusis, trinervüs, 2,75 mm longis, lateralibus obtusis; petalis minutis, oblique dolabriformibus, angulis lateralibus obtusis, apice truncato- Er _ obtusissimo incrassatis; labello petalis fere aequimagno, e basi brevissime et perlate cuneata cireuitu subreniformi antice in acumen breve obtusum producto, medio concavulo, supra basin incrassatione transversa, erecta, breviter bilobulata donato; columna perbrevi late cuneata, lobis lateralibus | E:7 ‚oblique rhombeis, divergentibus, brevibus, dorsali m mn, ovario pedicellato, glabro, c. 2,5 mm longo. Stelis tricardium Kränzl. in Engl. Jahrb. XXVI 189), P- 450 p. pt.’ (nec Ldl.). Loja: Auf Bäumen in dichten, sehr feuchten Wäldern um Chiquinda, Ost-Andes von Cuenca, 1600-2000 m. — F. C. Lehmann no. 6564, April—Mai. Es ist mir nicht recht dich warum Kränzlin diese Pflanze als 8. tricardium Ldl. bestimmt hat, denn in keinem Merkmal stimmt sie mit dieser. Die’Art dürfte am besten in die Nähe von S. purpurascens A. Rieh. & Gal. verwiesen werden. ‘Stelis Ioensis Schltr., nov. spec. E- . Epiphytica, erecta, S. Iamellatae Ldl. similis; rhizomate valde ab- gr r * ——e u 7 ah rer ey ı breviato; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus ) -. Blüten sind offenbar schwarzpurpurn. Sie sind vom Sammler als _ gracilibus, erectis vel aszenden ee teretibus, vaginis s2 alte amg ‘bracteis cucullato-elliptieis, acuminatis, ovarium pedicellatum fere aequan- bus obtectis, 2—3 cm longis, vix1lmm 'diametientibus: tolio erect« , © lanceolato-ligulato, obtuso, basi in petiolum longum (1-2 cm longum), gracilem sensim angustato, lamina 2—4 cm longa, supra medium 4—6,5 mm x “ lata, carnosula; racemis 1—2-nis, erectis, graeillimis, pedunculo ineluso = e usque 7—15 cm longis, pedunculo setiformi usque ad 5 cm longo, racemo 2 ipso subdense multifloro, secundo,; bracteis latiovato- cucullatis, breviter = acuminatis, ovario pedicellato paulo brevioribus; floribus illis B: lamellatae Ldl. similibus, sed minoribus, glabris; sepalis oblongis, obtusis, 3- nerviis, vix 2 mm longis, lateralibus obliquis; petalis minutis, e basi late et oblique cuneata transverse ovalibus, apice obtusissimo incrassatis, basi 3-nervüis; 2 & a labello e basi contracta semiquadrata suborbiculari, apiculato, concavulo, = Ei tertia parte basilari callo antice obtuse bilobulato obtecto, basi ipsa trun- = catulo, petalis haud longiore; columna brevi, apicem versus valde dilatata, .. lobis lateralibus divergentibus oblique semioblongis, obtusis, ee, ee minore; ovario pedicellato glabro, c. 2,5 mm longo. A ee = Be Pichincha: Ad arbores in silvis subandinis in valle prope ; Quito. — A. Mille, Febr. 1909. Die Art erinnert zunächst an 8. lamellata Ldl., zeigt aber bei genauerem Vergleich sowohl in den vegetativen Merkmalen, wie in den Blüten Ab weichungen, die es sicher machen, daß sie sy ezifisch durehaus zu trennen ist. Lepanthes macropoda Sclltr., nov. spec. | er: ö Epiphytica, erecta, 35—40 cm alta; rhizomate certe valde ee. a j caulibus pro genere longis, erectis, vaginis pluribus (c. 12) ostio. paulo 3 7 y k dilatato ovato-lanceolatis, acuminatis, subglabris, arcte et alte ampleeten- R = tibus omnino obtectis, usque supra 25 cm longis, c. 2 mm diametro; folio E ovato, caudato-acuminato, basi rotundato, apice ipso sub lente tridenti- | culato, papyraceo, Il cm longo, infra medium 4,3 em lato; inflorescentüs in specimine nostris 4 fasciculatis, gracillimis, folium usque dimidio superantibus, pedunculo paucivaginulato setiformi, folium fere aequante, racemo ipso sensim evoluto sublaxe 6—-12-floro, usque ad 5 cm longo; > 4 tibus; 'floribus in genere mediocribus, ut videtur rubidis, inversis; sepalis lanceolatis, caudato-acuminatis, c. 9 mm longis, marginibus minutissime a cıliolatis, intermedio 3-nervio, extus 3-carinato, lateralibus usque ad Se tertiam partem apicalem connatis, obliquis, 2- nerviis, extus 2- carinatis: petalis transverse et obligue oblongis, utrinque obtusis, c. 1 mm longis, 2 mm latis; labello e ungue brevi columnae adnato, bieruri, basi alte et. x obtuse sagittato, glabro, eruribus falcato-linearibus, obtusis, superne carinatis, dente parvulo in sinu lato obtuso interjecto; columna 'satis er gracili, glabra, c. 2 mm longa, labellum fere aequante; ovario ea ie aequilongo, glabro, vix 3 mm longo. die en! Blütenstände und oo ziemlich Erooen, a deiitlich gekielen Blüten aus. | ® = = 2% as macroura Schltr -nov. spec. Epiphytica, erecta, 10—13 cm alta; rhizomate valde abbreviato: bus, rigidulis, vaginis 6—9° arcte amplectentibus, ostio ampliato in- B | erassato lanceolatis acuminatissimis obtectis, 6—12 cm longis, c. lmm. _ diametientibus; folio patente (horizontali), anguste lanceolato, in caudam longam producto, apice 3-dentato cum dente mediano producto, bası _ breviter contracto, 5,7—6, 5 cm longo, infra medium 6—8 mm lato, coriaceo: racemis vulgo 'singulis, dense multifloris, secundis, sensim evolutis (i. e. floribus succedaneis), folio incumbentibus, pedunculo c. 1 cm longo; _ bracteis cucullato- ovatis, acuminatis, pedicello subaequilongis, glabris; ee Bnee vix inter inediocres, slabris, tenuissimis; sepalo intermedio _ late ovato, breviter acuminato, c.4 mm longo, lateralibus i in laminam late ovatam, breviter et acute bifidam 4 mm longam connatis; petalis glabris, bipartitis medio. in lacinulam subulatam interjeetam productis, partitione superiore obovata, inaequaliter et obtuse bilobulata, inferiore falcato- oblonga ‚acuta quam superior bene minore, lacinula interjecta decurva partitione inferiore Paulo breviore: lakello alte bipartito, partitionibus ® > -oblique oblongis margine interiore obtuse apiculatis, glabris, columnam En 'haud excedentibus; ovario o cylindraceo, glabro, 1,5 mm longo, pedicello E- 25 5 mm longo. = = Pichincha: Ad truncos vetustos in silvis tropieis, ad flumen Napa. — E Er Sodiro no. 2a, Sept. 1892. _ | u Lange Zeit hindurch hielt ich die Pflanze für eine schmalblätterige Birne der L. adrenoglossa Rehb. f., sehe aber nun bei genauerem Vergleich, daß sie sich auch durch die Form der kahlen Petalen und des ebenfalls kahlen Labellums unterscheidet und daher doch wohı als-eigene Art be- trachtet werden muß. Sehr charakteristisch ist die lange Träufelspitze des Blattes. | 4 Lepanthes pensilis Schltr., nov. spec. _ — —— Epiphytica, pensilis, elongata, c. 30—40 cm longa: radicibus fili- B Formibun. flexuosis, glabris; rhizomate elongato, cauliformi, flexuo0so, pensili, filiformi, vix 0,75 mm crassitudine excedente, vaginis pallidis, = amplectentibus. ostio t-uncato paululo ampliatis obtecto; caulibus per- brevibus rhizomati accumbentibus, c. 5 mm longis, 1—1,3 cm inter se PET "M RER E- distantibus, vagina pallida 'amplectente, ostio truncato paululo ampliata = radicibus filiformibus, tlexuosis, tenuibus, glabris: caulibus erectis, graci ERR ER ee 53 : % en a rn Ber # ya + EN, VE PR! r omnino obtectis, unifohatis: tolio Ionceolato- Ka ee, basin 5 be versus sensim subpetiolato- angustato, carnosulo, 22,5 cm longo, medio ER vel infra medium 3.5—5 mm lato; racemis singulis adscendentibus, lase 4-—7-floris, folium vulgo paulo excedentibus, secundis: bracteis cucullato- ovatis, breviter acuminatis, pedicello ovarii paulo brevioribus; ‚tloribus BE yarvulis, ut videtur albidis, roseo-suffusis, tenuibus, haud apertis; se sepalis ovato- oblongis, '3-nerviis, vix 4 mm longis, intermedio obtusius- - culo, lateralibus obliquis, margine exteriore minute papilloso-eiliolatis, ö = oblique et perbreviter acuminatis, extus nervo medio altius carinatis; | ; petalis oblique oblongo-ligulatis, obtusis, uninerviis, subpatentibus, Sg: 1 mm longis, glabris; labelli ungue brevi, columnae faciei omnino adnato, lamina carnosula, subtus carinata, ovata, peralte cordata, au riculis falcato- : oblongis columnam amplectentibus, margine minute et densius papilloso- ciliolatis, obtusis, auriculis inclusis 3 mm longa, supra basin 2,5 mm lata; columna gracili erecta, 2,5 mm longa, clinandrio dorso ampliato, papilloso, rostello subulato, erecto; ovario pedicellato 0; 2, 5 mm longo, glabro. Chimborazo: Riobamba, in montibus. — A. Mille. | | Das Exemplar war vermischt mit anderen Riobamba-Pleurothallideen, welche ich 1913 von Herrn A. Mille erhielt. Die einzige Blüte zeigte = % die Struktur der Blüte vollkommen. Die Art ist schon habituell von den anderen recht verschieden. \ 225, A Lepanthes rhodophylla Schltr., nov. spec. un Epiphytica, 'erecta, 35—40 cm alta; rhizomate valde abbreviato; 5 radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus approximatis, eracilibus, teretibus, 22—27 cm longis, c. 2 mm diametientibus, vaginis pluribus (16—19) arctius amplectentibus, ostio dilatatis, oblique lanceolatis, setaceo-acuminatis, nervoso-paucistriatis, glabris omnino obtectis, uni- foliatis; folio ereeto-patente- vel patente, elliptico, caudato-acuminato, 24 basi rotundato et in petiolum e.’1 em longum contracto, textura papyraceo, roseo-violaceo, 13—-16 cm longo, medio vel infra medium 5—6,5 em lato; inflorescentiis 1—3-nis, gracilibus, folüi dimidium paulo : tantum excedentibus, pedunculo setiformi, glabro, usque ad 5 cm longo, racemo sensim evoluto, dense multifloro, secundo; bracteis late ovatis, breviter acuminatis, pedicello duplo fere brevioribus; floribus inversis, in genere minutis, tenuissimis, glabris; sepalis ovato-lanceolatis, acu- minatis, 5-perviis, vix 3 mm longis, lateralibus obliquis, usque ad medium connatis; petalis minutis, alte bipartitis, portitione inferiore oblique lanceolata, acuminata, partitione superiore setiformi, inferiore dimidio fere longiore; labello subsessili, quadratp, kasi co dato, antice alte trilobo, lobis lateralibus oblique oblongis, obtusis, intermedio breviore triangulo, apice papilloso;, columna pro genere brevi: anthera magna crecta; ‚ovario pedicellato glabro, ec. 4 mm longo. a oecidentalibus Cordillerae- Tegua prope. Rio Frio. — Sodiro; 1896 - ER "Eine sehr auffallende Art, welche mit L. papyracea R. f. verwandt E sein dürfte, ‚aber durch die sehr merkwürdigen Petalen und die hohen & sind überaus‘ zart und winzig, so daß ich nicht sicher bin, ob die Gestalt er des: Labellums von mir richtig ‚aufgefaßt wurde. Mein Matevial sn - Pleurothallis Aloisii Schltr., nov. spec. Epiphytica, .erecta, macra, usque ad 60 cm alta; rhizomate valde 'abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus fasciculatis, | gracilibus, leviter flexuosis, teretibus, vaginis 2 magnis alte amplectentibus obsessis, c. 25—28 cm longis, c. 3 mm diametientibus; folio erecto vel suberecto, oblique lioulato, obtusiusculo, basin versus sensim subpetiolato- : ; angustato, c. 14 cm longo, medio fere 1,3—1,5 cm lato; inflo-escentia erecta, strieta, usque ad 30 cm longa,_e spatha sieca, compressa, acuta pedunculo gracili strieto, paueivaginulato, usque ad 15 cm longo, racemo sublaxe multifloro, subsecundo; bracteis elliptico-cucullatis, ovarium - _ pedicellatum fere aequrntibus; tloribus subnutantibus, in genere medio- | eribus, tenuibus; sepalo anguste oblongo, obtuso, c. 6,5 mm longo, glabro; lateralibus i in laminam late ovalem, concavam, breviter excisam connatis, ‘ec. 5 mm lonsis, glabris: petalis obovato-oblongis, valde obtusis, falcatis, glabris, 4 mm longis: labello oblongo-linguiformi, obtuso, carnosulo, _ ornato, margines versus sparsim ‚verruculoso, vix 4 mm longo, 2 mm lato; columna brevi, 2,5 mm a pede lato; ovario pedicellato, olabro, Ee.'6 mm longo. | = Pichincha: In silvis subandinis Srentglibus ad Oyacachi. — aan Sodi:o, Jan. 1901. Erg Im Habitus vermutet man in dieser zunächst eine riesige Stelis- Art, doch zeigt die Blütenanalyse dann alle Merkmale von Pleurothallis. Über die Verwandtschaft der Art habe ich nichts feststellen können. Man könnte sie ebenso gut zu den Macrophyllae Racemosae als zu den Blongatae bringen. Aber zu keiner der beiden Abteilungen paßt die Pflanze wirklich richtig. Pleurothallis conchopetala Schltr., nov. spec. Epiphytica, valida, c. 70 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radi- cibus filiformibus, flexuosis. glabris: caulibus crassiusculis, unifoliatis, - teretibus, c. 50 cm longis, supra basin 5—6 mm diametro, vaginis 2—3 arcte et alte amplectentibus obs sessis; folio erecto, coriaceo, oblongo, obtuso, sessili, c. 12 cm longo, medio fere 3,7 cm lato; racemis pluribus, 10—12 erec- Etis, e sphatha ancipiti, c. 3 cm longa, secundis, usque supra basin sub- EEE PETETTETTETEIEN T r x y 2 Stämmehen mit eroßen rı savioletten Blättern unterschieden ist. Die Blüten x an ns Ste — Sadrs, Noy. 1902: in declivibus f Er spärlich, um eine: Nachprüfung zuzulassen. | a, , perbrevite” unguiculato, supra basin lamella semiorbiculari transversa \ r F | | | Sibanuke; 3-nervio, concavo, 6,5 mm a jatesalahn 3 in ge a ' breviato; radieibus filiformibus, flexuosis, giabris, tenuibus; ‚caulibus - ‚obtusam concavam, fere usque ad apicem connatis, 5 mm longis; vetalis oblique oblongis, obtusis, concavis, uninerviis, 2,5 mm longis, 'columnam > manifeste . superantibus, subfalcato- obliquis; labello cireuitus ovato, = trilobato, nervis 3 basi incrassatis ornato, vix 1,5 mm longitudine ex- , ‚2 cedente, lobis lateralibus rotundatis, _ abbreviatis, intermedio antico, % quadrato, apice obtusissimo subretuso, 7,5 mm longo et lato; columna- 5 parvula, c.- 1 mm alta, clinandrio dorso elato, pede manifesto; ovario % eylindrico, glabro, pedicello aequilongo incluso ec. 3 mm longo. wen z Loj a: Um Santa Barbara, auf den kalten rauhen Kämmen der Andes - von Loja, 3300—3800 m a F & Lehmann no. 8203, blühend im Oktober bis Januar. E er res | 5 Die Spezies ist am ch verwandt nt PB: lamprochlamys Se 2 ‚aber schon äußerlich kenntlich durch den viel kräftigeren Wuchs und die zahlreicheren Trauben :mit etwas kleineren Blüten, außerdem aber a. Br schieden durch die Form der Petalen, ‚das Labellum und die ‚kleinere ya Säule. | Pleurothallis Henriei Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, parvula, 12—20 cm alta: rhizomate a ab- valde approximatis, erectis, gracilibus, unifoliatis, angulatis ( 4 )° basi 4 vagina alte amplecte primum donatis, 6—I2 cm longis, 1 De: 5 mm diametro; folio erecto vel suberecto, anguste lanceolato, obtuse acutato glabro, carnosulo, basi cuneato, 6—10 cm longo, medio fere IR mm lato; racemis erecto- patentibus vel suberectis, gracilibus, laxe pauci- (2-4-)floris, pedunculo paucivaginulato incluso usque ad 5 cm longo, folio semper manifeste breviore; bracteis cucullatis, truncatis, ovario 5 = 1: 43 3 ra v > [er # % Lie EIER TEN pedicellato brevioribus; floribus parvulis, erecto- -patentibus, atropurpureis: sepalis anguste oblongis, acutis, extus minute papilloso-puberulis, 8 mm longis, lateralibus obliquis, intermedio paulo latioribus, nervo medio a alticarinatis; petalis oblique oblongo-ligulatis, dimidio superiore paulo 9 # Rey) rhombeo-dilatatis, obtusjusculis, extus infra apicem leviter verrueulosis 3 2,25 mm longis; labello e ungue brevi minute auriculato, in laminam | ovato-sagittatam obtusam subito- dilatäto, vix 3 mm longo, gibbo obtuso 4 versus apicem unguis ornato, in disco carinis 2 obtusis donato, versus apicem margine minute subcrenulato; columna 2,5 mm alta, elinandrio ä denticulato, pede crasso bene evoluto; ovario minute papilloso- Pabeies cylindraceo cum pedicello e. 3 mm longo. E 2 cm inter se aber -erectis, ae vagina tenui amplectente omnino obtectis, 7—9 mm longis, vijx 1 mm diametienti- bus; folio erecto, ligulato, apiculato, basin versus sensim in petiolum 5 dein 7—12 mm. longum angustato, carnoso-coriaceo, lamina 4,56 cm longa, medio fere 7—-9 mm lata; inflorescentiis singulis, ereetis, _ usque ad 2‘cm longo; bracteis cucullato- ovalibus, acuminatis, ovario = ‚pedicellato ‚subduplo brevioribus; Sloribus in genere vix mediocribus: | pa anguste lanceolatis, acutis, 3-nerviis, 1 cm longis, extus nervo 3 ‚medio carinato- -inerassatis, lateralibus obliquis, ima basi tantum connatis: | petalis oblique oblongis, aristato-acuminatis, margine minutissime et _ dense ciliolatis, uninerviis, vix 5 mm longis; labello anguste oblongo, ob- E _ tusiusculo, infra medium margine utrinque breviter et obtuse obtusangulo, ES mm longo, nervo medio .carinulato-incrassato, margine, praesertim- apicem versus "dense ciliolato, superne apicem versus leviter incrassato et minute papilloso; columna subrecta, clinandrio dorso elato, serrato- : - lacerato, latere utrinque dente brevi serrulato aucto, 3 mm alta; ovario & late glabro, c. 4 mm longo. ee E _ Chimborazo: Riobamiba, in montibus. — A. Mille. E- An dem mir zu Gebote stehenden Material, welches ich ohne Standorts- E angabe zwischen anderen Riobamba-Orchideen fand, entdeckte ich nur 3 eine schon in Frucht übergegangene Blüte, an der aber alle Teile noch so gut erhalten waren, daß ich nicht zögere, diese zu den ‚Prorepentes‘ E Bermre: aber dort isoliert stehende Art zu beschreiben. _ = Pleurothallis Hoensis Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, gracilis, 40-45 cm alta; rhizomate valde abbre- viato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; eaulibus gracilibus, erectis, subflexuosis, ‚teretibus, vaginis 2 magpis, alte amplectentibus obsessis, -23—27 cm longis, 3 mm diametientibus, unifoliatis; folio suberecto vel ü 4 cm longum 1 ut videtur vulgo laxe 2-floris, pedunculo tenui, I ‚3 cm longo ineluso: | ia anguste oblongis, obtusis, usque nn reden a petalis oblique oblongis, valde obtusis, basin versus paululo angustatis, 2, 75 mm 5 lopgis; labello e basi semielliptica medio trilobato, 1,5 mm longo, medio 1,25 mm lato, supra basin brevissime unguiculatam inerassatione semi- unata parvula donato, lobis lateralibus semiovatis, abbreviatis, valde obtusis, intermedio antico, ovato, obtuso, leviter incrassato; columna semitereti, parvula, elinandrio elato, pede brevi; ovario pedicellato, glabro, 4 mm longo. : eher Er . Pichincha: Epiphyta in silvis subandinis, in valle Lloa Bo Quito. — Mille no. 4. 4 u Anfangs glaubte ich in dieser Niriaer P- Sodiroi Schltr.. VOR. mir ir 4 “ * - zu sehen, ‘doch zeigte sich bei der Untersuchung, daß beide spezifisch. 5 Y ollkommen verschieden sind, denn bei P. Sodiroi Schitr. sind’ ur a innen behaart und das. Labellum von einer anderen ‚Gestalt. “ 4 - Pleurothallis Lojae Schltr., nov. spec. 5 son ke. Epiphytica, erecta, 17-20 cm alta: rhizomate valde abbreviato; ; radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus erectis vel £ suberectis, ut videtur triquestris, dimidio inferiore vaginis 2 alte et laxius. 5, amplectentibus pallide griseis obtectis, 7—8 cm longis, e. 2 mm Tape folio anguste oblongo, obtusiuscule acutato, basi rotundato, carnoso, 7,5—9,5 cm longo, medio fere 1 ‚5—1,9. cm lato; racemis 1--2-nis, tolio 4 incumbentibus, usque ad 2,5 cm longis, subdense pluri-(5—7- Jfloris, | basi spatha compressa subacuminata circumdatis, breviter pedunculatis; bracteis oblongis, acutis, ovarium breviter pedicellatum paulo superantibus; n floribus carnosis, fide collecetoris viridiflavis, in sectione interminores; ‚sepalis oblongis; acutis, 3-nervüis, ‚alabris, intus apicem versus sparsim | verruculosis, 5 mm longis, lateralibus obliquis, breviter acuminatis, usque supra medium connatis; petalis, oblique ugulatis, obtusiuseulis, infra medium paululo angustatis, dimidio superiore marginibus inqualiter eb obtuse denticulatis, 2,75 mm longis; labello carnoso, e basi subcordata 4 paulo dilatata latioblongo, obtuso, dimidio anteriore superne et marginibus verruculoso-denticulato, 2,75 mm longo, supra basin 1,25 mm lato; columna 4 recta, dimidio superiore dilatata, elinandrio altimarginato dentieulato, 3 2,5 mm longa, pede 1 mm longo; ovario eylindraceo, pedicello brevic crassius- 3 culo incluso ec. 3 mm longo, glabro. | 5) 7 Pleurothallis chamensis Kränzl. in Engl. Jahrb. XXVI m DE (nee Ldl.). ; Loja: An Bäumen in dichten, feuchten Wäldern der Osten der 4 O st-Andes von Loja, 1300—1600 m. — F.C.Lehmann no. 8202, ‚ Dezember. Die Pflanze hat mit P. chamensis Ldl. nur das eine gemein, daß sie in die Lindleysche Gruppe der „Sicariae“ gehört. Sie ist daselbst durch IL one gagen ‚neuer Arten. Pen RER - . ERS E PN Se s 1 3 k einen Blüten ausgezeichnet. der Form ds Blattes erinnert sie s anP. eubensis dl doch sind die Blüten kahl. Sr - Pleurothallis Inierocharis Schltr., nov. spec. rs ale 10—13 cm a: a valde abbreviato; | en folio erecto- cite vel ade a vel ovali, ot margi- | nato, bası in petiolum brevem (c. 3mm longum) contracto, lamina 8S—13 mm | Tonga, medio dere, 5,5 — 7.5 mm lata; inflorescentia singula subnutante, laxius 2—3- flora, quam folium vix aequilonga, pedunculo vix 5 mm ex- eedente; bracteis late ovalibus, apieulatis, ovario perbrevi subduplo = longioribus: floribus ut videtur atropurpureis, tenuibus, nutantibus; sepalis. lanceolatis, caudato-acuminatis, _papillis subulatis sparsis jili- - formibus ornatis, cauda inclusa ec. 1 cm longis, intermedio 3-nervio, laterali- bus usque infra- medium connatis uninervlis; petalis oblique 'oblongis, acutis, ‚uninerviis, 3 mm longis, olabris; labello eircuilu oblongo, obtuso, 1 - - brevissime subunguiculato, basi margine utrinque in auriculam semi- _ örbicularem leviter dilatato, laevi, 'glabro, petalis vix longiore: columna gracili, glabra, petalis subaequilonga, elinandrio. subintegro; ovario bre- vissimo, brevissime pedicellato, glabro, c. 2 mm lomso. > er "Pichincha: In silvis oceidentalibus montis Corazon. 2A, Sodi OR Fenster Sr 2 Soweit ich bersshen kann « eine isoliert stehende Art, welche nach Lindleys Einteilung der Gattung zu den „Caulescenies‘‘ gehören müßte, daselbst aber zu keiner der bis jetzt bekannten Arten in engeren Be . ziehungen steht. = Pleurothallis nephroglossa Sohlen ner pe ne e Epiphytica, erecta, c. 30 cm alta; rhizomate abbreviato; radieibus ö filiformibus, flexuosis, glabris: caulibus rigidulis, dimidio inferiore vaginis 2 alte et arete amplectentibus, _ atrobrunneis obsessis, teretibus, usque. aa 30 cm longis, c. 2 mm diametientibus: folio patente, oblongo, acu- k: minato, basi- cordato, carnoso, c: 73 cm longo, infra medium 3,5 cm lato: | inflorescentiis 13-nis fasciculatis, unifloris, e spatha compressa, c.2 cm Tonga; peduneulo brevi, spatham haud excedente: bractea parı ula deltoidea, _ Pedicello multo breviore; flore in subgenere: inter majores, ut videtur ‚atropurpureo, folio incumbente; sepalo intermedio oblongo-ovato, obtuso, .extus papilloso, 1,6 cm longo, lateralibus in laminam ovalem obtusam | eoncavam extus papillosam; 1,6 em longam omnino connatis; petalis : falcato-i ineurvis, ‚ oblique oblongis, valde obtusis, carnosulis, extus et margine apicem versus dense papillosis, basin versus paulo angustatis, glabratis. mm longis; ‚labello carnoso, eircuitu quadrato-reniformi, obtusissimo. _ acuminata, sicca, vix 1 cm longitudine excedente, peduneulo spatham subquadrato, obtuse apiculato, basi truncatissimo, margine minute ser a Er ee ornato, T 5: mm Te m lato; columna Pa Be 4 mm alta, vostello n en e Be ee „Ecuador.“ —K. ee no. 5439. en... Die ‘Art = als „P. linguifera Ldl. = * verteilt worden, aber v von Schr charakteristisch sind die sehr stumpfen Petalen und, das m) törmige Labellum. = nee > Pleurothallis opeatorhyncha ‚Schitr., nov. spec. z ee =: Bo ELeehs, ee cm a thizomate breviter den mi *Xciso, textura pro ee ehe 1417 cm tonzh infra ee 3—3,5 cm lato; inflorescentiis 1—3-nis, unifloris, e spatha compre excedente; bractea lanceolata, acuminata, pedicello elongato quam Bil pluries.longiore;-flore in subgenere magno, erecto-patente, fide ‚collect« ‚tlavo et fulvo, ut videtur interdum nutante; sepalis lanceolatis, “ otu cule acuminatis, c. 3 cm longis, lateralibus usque ad apicem cohaer 7 glabris; petalis falcato- lanceolatis, acutiusculis, basin versus inae 07 et leviter dilatatis uninervüs, glabris, 6,5 mm longis;. labello lato-ciliolato, 3-nervi, superne sublaevi; 3, 25 mm longo, 3: 1 lato; lumna brevi, crassa, 2,5 mm alta, rostello erecto, breviter A brevi; ovario cum pedicello filiformi,: gracillimo, glabro, 08: em Chimborazo: In silvis nn montis Chimborazo, 1500 m. a Novembro. er Pleurothallis rhizomatosa Schltr., novspee. Sur . Terrestris (vel epiphytica %), elongata, usque ad 30 cm longa;. mate elongato, radicibus appressis, circumdato, vaginis obtecto; car t adscendentibus, brevibus, teretibus, in rhizomate 1,5-—2 cm inter distantibus, erecto- patentibus, vaginis 2 alte amplectentibus plus mir obtectis, c.1 2 cm n longis, 1; 2 mm diametientibus; an £ Rostellum aus. SE Re - ae carnoso, 3545 % eis a De oc alle acumi- f natis, concavis, ‚extus nervo medio incrassato carinatis, 1,3 em longis, : lateralibus: obliquis, usque ad tertiam partem apicalem connatis; petalis ne obovato-spathulatis, obtuse apiculatis, 5,5 mm longis; labello Be e basi rhombea dimidio anteriore angustato, oblongo, obtuso, leviter e _ verruculoso, lineis 3 medianis in medio excavatulo laminae leviter in- erassatulis, S mm longo, inira medium 4 mm lato; columna leviter curvata, K 4 mm longa, clinandrio obtuse apiculato, pede brevi, crasso; ovario pedi- in 8 ‚ cellato, glabro, c. 5 mm longo. . : F 4 Aus Ldl.). "Azu a: Zwischen Gesträugh . am Boden im Cerro Tambillo, zwischen . Gordebg und S. Bartolo, Provinz Cuenca, 9800-3000 m. —- E. C. Leh: mi ann no. 6495, April bis Mai. | ’ Zusammen mit P. macrorhiza La P. Millei Schltr. und P. medelli- nenensis Schltr. (Masdevallia tricarinata Lehm. & Kränzl.) bildet die Art | eine recht natürliche Gruppe. Sie ist von P. macrorhrza Ldi. unterschieden durch größere Blüten und spätelförmige Petalen, | 8 _ Pleurothallis sigsigensis Schltr., nov. spee, - e = = 4 ; Epiphytica, erecta, 35—40 cm alta; rhizomate valde abbreviat»; radieibus- filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus rigidulis, obsessis, 20—30 cm longis, .c. 3—3,5 mm diametientibus; folio erecto- | ER oblongo, subacuto, basi cordato, textura pro subgenere tenuiore, - 10—12 cm Ionso, medio fere 3-4 em lato; inflorescentiis more sub- generis fasciculatis, unifloris, e spatha compressa 5—8 mm longa, pedun- eulo ‚brevi, vaginam vix excedente; bractea tenui ovato-cucullata, ovario pedicellato breviore; flore in subgenere inter mediocres, fide collectoris _ brunneo- flavo; ‚ sepalo intermedio elliptico, obtuso, concavo, 1,2 em longo, 5 Arinersio, glabro, lateralibus in laminam late ovalem, obtusam, 4-nerviam, glabram, 1, 2 cm longa mconnatis; petalis falcatis, lineari-ligulatis, obtusius- E eulis, uninerviis, supra basin margine interiore obtüsaneulis, vix l cm : longis, sparsim et minute. ‚papillosis; labello ovali, obtuso, basi emarginato, E . earnoso, superne et margine dense muriculato- papilloso, bası leviter ex- or rn eavato, ‚callo rarvulo impresso obovato ornato, 7 mm longo, medio fere . er a Pleurothallis macrorhiza Kränzl. in Engl. Jahrb. XXVI ( 1899), p. 446. teretibus, infra medium vaginis 2 brunneis arctissime et alte amplectentibus Y ws 64 - hängen der Ost-Andes von >Nigsig, 1600— 2000 Di Fe & Lehmann eucullatis, apiculatis, ovario pedicellato fere aequilongis vel brevioribus; ‚cucullato-concavam, 7 mm longam connatis; petalis oblique linearibus, 5 mm Jlato; columna perbrevi, crassa,- I, age Be erecto, pede brevi, lato; ovario 'pedicellato glabro, cylindraceo, ec: mm longo. Pleurothallis lingui fera Kränzl. in RuBl- De XXVI (1899), p- 440° 52 p: “ptersfnee. Ba), "a FR SR ee Azuay: In dichten, feuchten w äldern um Chiguinda, an FE Ost 5 erh no. 6508, Mai 1887. | Re Durch die la dünnen Blätter, die Kr kahlen | Blüten und die Form der Petalen und des Labellums ist die Art vonder verwandten P. Pichinchae Schltr. spezifisch gut unterschieden. er re = Pleurothallis subreniformis. Schltr., nov. spec. ; - ® Epiphytica, pro genere gigantea, 8590 cm alta; Yhizomate breyiter repente vel abbreviato, crasso; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris: caulibus plus minusve approximatis, erectis, validis, unifoliatis, teretibus, dimidio inferiore vaginis 2 arctissime et alte amplectentibus longis obsesso, tereti, ec. 60 cm longo, c. 7 mm diametiente; folio erecto, oblongo-elliptico, acuminato, basi subpetiolato-contracto, 2530 cm longo, "medio fere e. 7 cm lato, coriaceo; racemis fasciculatis, areuato-decurvis, laxe Se floris, pedunculo brevi incluso usque ad 8 cm longis: bracteis ovali- floribus mediocribus, glabris, tenuibus; sepalo intermedio oblongo- -Janceolato, obtusiuseulo, c. 8 mm longo, lateralibus in laminam ovalem, obtusam, obtusis, medio levissime angustatis, dimidio inferiore leviter dilatatis, uninervlis, quam sepala ‚subaequilongis: - labello exarticulato, valde rt vato, subreniformi, obtuse apiculato, apice incrassato, basi obscure bi- = calloso, 3 mm longo, supra basin 4,5 mm lato; columna apoda, ec. 4 mm. alta, rostello erecto, subulafo; ovario pedicellato glabro, pedicello inchiso 3 c. 8 mm longo. ER RE = Pichincha: In silvis temperatis praedü San Florencio. — - Sodiro, j Sept. 1873. Ä er | ne: Es ist möglich, daß in n dieser Pflanze die Art vorliegt, welche Reichen Sa bach fil. als P. Lindenii Ldl. var. major bezeichnet hat. Sie steht der 3 P. Lindemii Ldl. zwar nahe, ist aber spezifisch nicht nur durch die Tracht, er sondern auch ‚durch die Lippe verschieden. ; a Pleurothallis Wolfiana Schltr., n. sp. are Epiphytica, erecta, c. 15 cm alta; rhizomate dm brevis i radieibus filiformibus, flexuosis, elabris; caulibus 0, 51, ‚5 cm dietanihen erectis, e basi attenuata apicem versus sensim dilatatis, acute triquetris, 3 unifoliatis, 6—10 cm longis, infra, apicem c. 4 mm Jatis; folio oblongo- elliptico, obtuso, 5,5—7,5 cm longo, medio fere 2,5—3,3 cm lato, carnosulo; Ri racemo vulgo singulo, leviter immerso, e spatha ancipiti acufa c. 7 mın E KENT rue, In silvis prope Dune = Chirake: = Sodiro, Majo. ' Eine nahe Verwandte der P. chamensis Ldl. ‚aber mit bedeutend kleineren Blüten und viel u, am Grunde fast eh zusammen- = oe o Srgrititol Schltr. nov. spec. Er Epiphytica, patula, : ramosa, usque ad 40 cm longa; eahbus teretibus, Gens foliatis, vaginis foliorum strlato- -nervosis, ‚subrugulosis, arcte am- RA epar omnino obtectis, 3,5 —4mm diametro; 'folüis ereeto-patentibus, 7 _ linearibus, obtusis, 6—10 cm longis, medio fere 6—10 mm latis, coriaceis; racemo pendulo, 8—12- floro, subdenso, 5, 3 cm longo; bracteis oblongis, 8 obtusiusculis, ovario pedicellato multo brevioribus; tloribus in genere _ inter minores, tenuibus, glabris; sepalis elliptieis, acutis, trinerviis, 1 cm % longis, lateralibus obliquis, basi concavis; petalis oblique ellipticolaneo- - latis, acutis, 3-nerviis cum nervis lateralibus uniramosis; labeli nguee _ eucullato- concavo, semioblongo, vix 3 mm longo, lamina subreniformi- remain Rey: 4 eh en 47 - rar e: orbieulari, margine subcrenulata, antice obscure 4-lobulata, apice : eXcisa, .7mm longa, 12cm lata, caıinis 3 tenuibus e basi unguis usque in lamina:n _ deeurrentibus s subcrenulatis, intermedia lateralibus duplo longiore medium laminae subattingente; columna brevi, 6 mm longa, clinandrio erenulato, 4 ‘ marginibus basi sensim in‘ margines unguis labelli transeuntibus; ovario | pedicellato glabro, ce. 8 mm longo. 5 RR Pichincha: In silvis subandinis prope Oyacachi. SER: SOUTEO, ES Jan. 1901. Ba | ER Die Art unterscheidet Sich von den übrigen bisher bekannt gewordenen BE. a - durch die schmalen Blätter, die kleineren Blüten und die fast nieren- . = förmige Platte des Labellums. Sie erinnert etwas an D. gralissima Rehb. f., zeichnet sich aber durch die oben aufgezählten Merkmale aus. 28 m k Die Orchideenflora von Eeuador, 5 damellentibus: foliis Agua: obtusis, coriaceis, ce ‚cm el ‚4 em latis; racemis dense multifloris, terminalibus, ea C etersliba: Be nervi 9 mm longis; labelli ungue ovali, ee coneavo, vix a longo Et lamina suborbieulari, ‚antice subaequaliter et. perbreviter. 4- lobulata, 0. © Smareine suberenulata, marginibus unguis in’ laminam i in carinam erenu- 0 latam brevem decurrentibus, carina altiore simili erenulata interposita 5 Er e basi unquis usque in medium laminae- decurrente; lamina- ipsa 11 em a = . longa et lata; columna basin versus. conspieue dilatata, 6 mm longa, lie Sn end crenulato; ovario pedicellato, gracil, glabro, c. = ‚dem longo. | Pichincha: In silvis andinis montis Pichincha Pprope Tablahuasi, nn z Be Sodiro.no.-43, Jun. 1886; pendula in arboribus andinae, E en == monte Coturco, ad 3000 m. — A.Mille. Beh en er Anfangs hielt ich diese An für D. lloensis. Ldl., doch en ein Ver = leich der Analyse mit Lindleys Beschreibung, daß sie mit dieser nicht“ ‘identisch sein kann, da nicht anzunehmen ist, daß Lindley den hohen ‚lamellenartigen Mittelkiel am Grunde der Lippe übersehen haben. würde, ‚zudem sind die Blüten größer und die Lippenplatte hat eine andere Form. - Sie steht der D. gratissima Rehb. f. vielmehr näher, a ‚aber durch das un El se “ Labellum unterschieden. : | ge Be Das Original der D. gralissima, Rchb. % befindet ER im Taler S Herbar. Es ist von Humboldt und Bonpland auf, ‚dem a Passe in Colombia gesammelt. | 5 ee Ä en Epidendium Aloisii Schltr., nov. spec. £ Epiphyticum, valittum, ec. 40 cm altum; rhizomate le ihrer : radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis cylindraceis, apice i ..2-—3-foliatis, basi vaginis 3 satis amplis obteetis, paulo compressis, 13—20cm EEE longis, medio fere c. 1 em diametientibus; foliis erecto- patentibus, oblongo- & liyulatis, subacutis, basin versus paulo angustatis, coriaceis, 17—22 cm E longis, medio fere 3—4 cm latis, basi inter se 1,5—5 cm distantibus; ; racemo erecto, e spatha compressa, acuminata, 4—5 cm longa, am- plectente, laxius pluri- {5 —8- )floro, . peduncuio, incluso. usque ad 18 em) longo; bracteis deltoideis, acuminatis, ovario pedicellato multo breviori- E bus; floribus erecto-patentibus, carnosis, flavis, brunneo-maculatis; sepalis oblongis, obtusis, 1,8 em longis, lateralibus subfalcato-obliquis, extus E x > e tngue. — ie. en on, minute ee E to, - dimidio. inferiore fovea angusta marginibus dense ciliolata 0 @ 2, a leviter urvatis enus cireuitu EL erassiuseula, er mm nlongn. uandni be de oh carnoso, lateräles. vix excedente: ovario Eaenie a cum en clavato, : © 25. cm! Jongo. | . ne | SE 3% Imbabura: ‚Epiphytica in hie Mojanda, prope San Hose. do. ur Abinas. — A. Sodiro no.54, Juli 1871... #5 ae = Durcl 1 die Form des Labellums und seine chösukleristische Schwiele ist diese Art, welche wohl am besten in die puzch von E.longipes U Reh, AR verwiesen. wird, leicht ‘kenntlichi : Re | e E Er - Epidendrum! atacazoicum Schltr., nov. spec. Re nt 2 E 'piphyticum,- erectum, c, 60-70 cm altum; caule simplici, bene { = = Holiato, vaginis foliorum arcte ampleetentibus, laevibus’ oinnino ohterto,r ur az & .c. „5 mm ‚diametiente, ‚tereti; foliis erecto- -patentibus, elliptieo- oblongis, Be, 2 DI "acuminatis, ; usque ad 12 em longis, "mediö fere usque ad 2,7 cm Jatis; . infloreseentia terminali, erecta, paniculata, pedunculo spatis 2—3 arctius a amplectentibus obteeto, 7—8 cm longo, panieula usque ad 15 cm alta en _ et lata, ramis erecto-patentibus apices versus densifloris; bracteis ereeto- ; Er patentibus, linearibus, acuminatis, ovario pedicellato 2—4-plo brevioribus; - — floribus illis B. ‚floribundi H.B:& Kth. fere aequimagnis, sed minus apertis, EB textura- paulo. erassioribus; ‚sepalo intermedio anguste oblongo, sub- acuto, e. 11 mm longo, lateralibus adscendentibus, anguste elliptico- ‚Saleatis, acuminatis, ı mm longis; petalis’angustissime linearibus apicem versus paulo. dilatatis, obtu sis, uninerviis, sepalorum longitudine; labeli _ "ungue lineari columnae marginibus omnino adnato, 9 mm longo, lamina es cireuitu semiquadrata 6 mm longa, 1,3 cm lata, medio alte trilobata, basi E cordata, superne supra basin lamellis 2 altis brevibus ornata cum callo er lanceolato humili longitudinali usque ad apicem interjecto, lobis lateralibus E oblique latitrapezoideis, extus truncatis, intermedio ‚antico transverso, antice retuso, ‚bieruri, eruribus divergentibus anguste falcato- oblongis, - ‚obtusis, labello mediano fere aequilato; columna subreeta, antice auri- | - «ulis productis oblique quadratis donata, 9 mm longa; ovario pedicellato & <.2 cm longo. 3 | | Be Mi & 2 Pichincha: In silvis subandinis vecidentalibns montis Atacazo. —. Fu > Sodiro, April 1900: a ; E: Epidendrum bifalce Schltr., nov. spec. | ER in Epiphyticum, c. 70 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus diliformibus, flexuosis, glabris:; caulibus simplicibus, -erectis, bene foliatis, 5% ee elapclah vaginis paueis amplesteibne, ; in-specimine nostro c. 3—4 cm 0. subereotis; bracteis Janceolatis, sensim paulo aa n mm longa, ee a remain oblique apieulabis; ovario cum pedicello Ba Eat 2 7 longo. | u 2 E. fastigiatum Ldl., aber von beiden ähırch die Form der fe gut unterschieden. st Se ee ne. Epidendrum caloglossum Schte, nov. spe 0 Be Epiphyticum, erectum, c. 20 cm altum; rhizomate ai abbreviato; | radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, "glabris; ‚caulibus. gracilibus, = teretibus, bene foliatis, basi vaginulata excepta vaginis foliorum- arcte - Ä . ampleetentibus striato-nervosis omnino obteetis, 2 mm diametientibus; g: EL S foliis erecto-patentibus, lanceolato- -igulatis, acutis vel acuminatis, basin | _ versus sensim paulo angustatis, textura tenuioribus, 7—8,5 cm longis, >. 0... medio fere 0,8—1,2 cm latis; racemo terminali, laxe pluri-(c. 5-)floro, | | ' pedunculo paucivaginulato c. 3,5 cm longo incluso c.8 cm longo, leviter = Ber . m a erecto- Deren le, lanceolatis, a glabris; sepalis- -reflexo- chi ande ee nn e. 1 2 longis, Run: versus ee lateralibus obliguin; a Sagen ter. erenulatis, ‚intermedio en ns falcato- Bas SE en 2 em longo. = N a Fe } 2 ® PN } ©: da, on superne ee 6 mm Tonga; ‚ovario pedicellato, Lv: Sodiro. ee = De Labellum ausgezeichnet. ‚Die gehört in ge Verwandtschaft des & EB floribundum H. Bi& Kth. Ä an ealyptrochilum Schitr., noy. spec. . Epiphy ti ticum, parvulum, 8—10 cm altum; rhizomate valde ab- ja C Tr radieibus. filiformibus, ‚flexuosis, ‚glabris; pseudobulbis eylin- >» aceis, ‚carnosis, ‚apice uni- rarius bi-foliatis, vaginis arete amplectentibus ” be fr Fe ; foliis ak rnoble, areuse, auohie: 3—4,5 cm icto, en Compresso, ie an in ar parvulis, erecto Eoeptibur.. carnosulis, ‚glabris; sepalo intermedio oblongo, ob- usiusculo, 5,75 mm longo, lateralibus oblique oblongis, acuminatis, = intermedio | aequilongis; petalis, oblique ligulatis, obtusis, basin versus E Iong6 Iamine:: concava, eircuitu a a 2 mm a ex- ae basin 4, 5 mm lata, basi en intus obtuse et. » obseure = 7 liat e_. oblique lg ee 4 mm ie ovario Mrevitor Ser en en, c. 1 mm longo. a & - % 2 = ellindrın chortophyiium & Schltr., .nov. spec.. _ Epiphyticum, erectum vel ‚subpatulum, ramosum, 25—40 cm longum; jeibus. filiformibus, flezuosis, ebd: caulibus ramisque teretibus, “ rt eich. das große, cha, walrscheislich Auffallend ge- . primum obteetis, 1,52, 2. cm longis, infra medium 3—4 mm diametienti- f paulo_ u ne suberenulato- in sepalis. re En i Sn linen nerassata ee: tobie Beribus late trapezoideis, margine 2 : “ % k X 4 : R. en bene le vaginis: toliorum. subverrueulosis, Be omnino“ obteetis, e Ka mm diametro; racemis terminalibos, subseseilbus, detlexis, Taxe > ; ar _ versus ie. et Tateralibus ler, ba De Sa adnatis; petalis recurvis, anguste linearibus, ‚apicem versus paululo di- : latatis, , guamı u en Jabelli er en rei 3: Ioba. Bi breiten oda superne > basi ea 2} .donata,- incrassatione longitudinali obscura anteposita ornata, 2 e Ionen, inter. ar a lateralium = mm lata, lgbis iateralibus a £3 a es 1,5. mm lato: ls apicem- versus sensim pautulo Ye en ampliata, e. 3 mm longa; ovario pedicellato, glabro, ed mm longo. ER 3 ‚Pichincha: Prope Oyacachi. — A Sodiro 1.20, ‚Jan. 19005, ad rn arbores in silvis subandinis prope Piti. — UL Mille n0. 14, a "0° Hier liegt ohne Zweifel die Pflanze vor, welche Lindley in den. „Folie Orchidacea“ als B. dcuminatum Poepp. & Endl. identifiziert hat. Von. R = en diesem ist die Art aber ohne Zweifel schon wegen | ihrer schmalen, Hincalischen Be grasartigen Blätter durchaus verschieden. Bere er Epidendrum euencanum. Schltr., Nov. spec. a = DE Er. ze . Epiphyticum, ereetum,-25—30 cm <um; ee in truneis \ -. borum decumbente, ‚flexuoso; radieibus filiformibus, "tlexuosis, glabris; se caulibus simplieibus, erectis, leviter flexuosis, basi. vaginatis,. caeterum laxe 3- foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus obteetis, CHE mm | diametientibus; foliis erecto- patentibus ‚vel subpatentibus, oblongis, en obtusis, 7—9 cm longis, 3,2—4,3 cm. latis, coriaceis; Tacemo terminali, erecto, 3—5- tloro, pedunculo cum rhachi - spatham vix excedentibus; spatha magna compressa singula, oblonga, obtusa, c. 4 cm longa; brasiee SE oblongis, acutis, erecto- -patentibus, ovario ‚pedicellato multo brevioribus; Be Fe . Horibus erecto- patentibus, carnosis, inversis, illis 2. geminiflori H.B. &Kth. BE similibus et fere aequimagnis, olabris; sepalis patentibus, ligulato- lanceo- latis, acutis, c. 2 cm longis, lateralibus obliquis; petalis patentibus oblique linearibus, obtusiusculis, quam' sepala subaequilongis, 3-nervüs; labelli e ungue lineari, c. 1 cm Jongo, marginibus columnae ‚omnino adnato, ‚lamina Anbosbienlart, a ‚breviter a Das Rn cordata, eallis 2 bre- a versus Hierin ornata, ‚margine Heyiter undulate, = cm > Jonga, _ : - x Be Ba \ sis, ‚ teretibus, a kohiatis,. vaginis fokarım arcte rapledtehhibns sttiahe- Rs “= nervosis, ruguloso-verruculosis obtectis, ce. 3 mm diametientibus; folis 4 5 u dien, linaribus, mueronulatis, 3—4,5 cm longis (internodia Ben | en superantibus), £5 mm latis; racemis terminalibus, nutantibus, | | ix pedunculatis, sublaxe 6—10- floris, usque ad 3,5 em longis; bracteis Er eis, acuminatis, ovario ‚vulgo brevioribus, inferioribus nune ovario Re er ee elengu; Sloribus inter minores, carnosulis, fide collectoris rubro- E sinds, ar decurvis, haud valde apere, sepalo intermerlio a ie a. ER ‚ Areviter ee 8 mm nen basi oblique- a petalis. obs SS DL : _ oblanceolato-Ligulatis, obtusis vel subretusis, sepalo intermedio paululo & brevioribus; labelli ungue lineari, ‘columnae. marginibus omnino adnato, = : ae 55mm longo, lamina obovato- quadrata, basi utrinque margine in lobulum Be g > oblique rotundatum ‚Pproducta, antice 'breviter et: obtuse bilobulata cum ne > Tobulo. minuto interjecto, supra ‚basin lamellis 2 satis altis, brevibus semi- ES oyatis ornata, .nervo medio carinato- incrassatula; tota 4 m longa, antice f a - Es wi) mm lata, basi lobis lateralibus inchusis 4 mm lata; columna vix ar- euata, 5mm longa, clinandrio truncato, minute crenulato; ovario ce. 9 wm longo, euniculo subaequilongo angusto antice donato, släbro:.: 2.078 5 ae & er - Chimborazo: Reinbyial le subandina prope Pifo, 3000 m. — : BR E. Mille no. 8. & a : ana ER "Die. Art ist am nächsten verwandt mit E. acuminatum Ruiz & Pav,, EN im Habitus erinnert sie an E. Gastropodium Rehb. 4: 1: ; - Epidendrum dasytainia Schltr., nov. spec. er Er - Epiphyticum, humile, 12-18. em altum; rhizomate valde abbreviato; Eh filiformibus, flexuosis, glabris; ‚pseudobulbis valde approximatis, Susiformibus, leviter. compressis, ‚bifoliatis, Su 5 em longis, medio fere E „8 mm ‚latis, erectis: foliis ereeto-patentibus, ligulatis, subaeutis, glabris, 2 Er | basin „versus Paulo angustatis, 8—12 cm longis, medio fere 8—13 gina . latis; inflorescentia terminali, espathata, laxe pauci-(3—4-)flora, ‚erecta, 5 l E ‚foliis ‚breviore, peduneulo c. 4 cm longo, squamis.1—2 deltoideis obsesso, _ R Schlechter: | LATE Her Er Be Sr er undulato, obtus, medio caruneuli sparsis ormato, = ze mm longo ‚olum en Ta z ErrEE A Bei Gusyaguil — F. Taylor, Slilormibus, foxuosis, re brevi, usque si 3 cm ee ae > pluri- Gl: er rhäohi usque. ad 3 em Tongn; ran Ian Fi : N köche, spioem versus paululo- ampliata, 9 mm re eimamdrioi doms n Be: late, lateribus abbreviato; ovario pedicellato 3 re dom E E Banschden? Blütentrauben, aus der Verwende 1 En cermuum ir a B. & Kth. Das Labellum ist Behr charakteristisch. SE u ‚ verosimiliter die sales rate filiformi- | bris; ‚caulibus fasciculatis, simplieibus, dense foliatis, arcte amplectentibus omnino obtectis, carnosulis, ut, . c. B mm ati; oh ee vel en. en ie a Ken obtusis, y>.! Sr angye” Be p: 4 45. cm nr late m unse Be obovato- nn RE = nervis nme basiı Neviter inerassatulis, 3, 1 cm longa, supra medium 238 RR x ‚que : vario Sabressht. E a 5 e1som un En Pichincha: in valle ee —. A Mille. LEN “ Ex Eine sehr Ar uenewobe N ee Art, ‚die im a an = Var uus b ii ic 4% g, e& ea: HB 1 en "© =. m Se Bin PB je 8 ER ES, DD a. @) wart; S vr fuel = ur @) Be = ® e% ar @) 3 Zu E* x! EN 2 = kn r n. ex S E ee mike ee re supra 40 cm longum, bene arete. ampleotentibus fere omnino obtectis, c. 3 mm diametientibus; folüis. - anguste linearibus, acutis, subrigidulis, 6—13 cm longis, infra medium 2855 mm- latis, glabris; inflorescentiis terminalibus, 'sessilibus unifloris, $ basi. spathis Paucis (23) | imbricantibus öbtusis, ovarium floris paulo- . excedentibus Protectis; floro sessili, glabro, ‚carnoso-rigidulo, illo E. isomeri RS Schltr. simili; ‚sepalis lanceolato Jigulatis, : obtusis, 1,2 cm longis, lateralibus oo bliquis; petalis oblique linearibus, obtusiusculis, quam sepala angustiori- bus, ‚sed fere, aequilongis;, labelli ungue -lineari, (columnae marginibus 2 ne ‚adnato, ©. 4, 5 mm Auen lamina lanceolata obtusa a rotundata, Ag FORTE: de obh B Asa ı usque supra all enden ornata, 7 mm longa, supra basin vi vix 3 mm lata; ‚ columna subrecta, run, al 2 semi- Br versus sensim Paulo angustatis, ‚suberectis, ‚sepala longitudine subaequantibus; labelli _ ramosum; ‚caule ramisque flexuosis, teretibus, bene foliatis, vaginis foliorum — Ei st nn nö na a Me ee a on an "ne Me NT a EN a Se a : ten a aequantibus vel paulo superantibus, tloribus illis B. coriifolii. Lal. simi- Jibus, coriaceis, rigidulis, carnosis, glabris, 'brunneis; ‚sepalis. oblongo- elliptieis, acutis, 1,6 cm longis, lateralibus obliquis, acuminatis; ‚petalis | reniformi basi truncata, apice obtusissima, obseure- Yl: lobulata. ‚wel ‚decurrente; columna subrecta, apicem ‚versus. ampliata, er cm : - verrucoso-asperatis, striato- -nervosis omnino _ obtectis, caule usque ad. . 2,5 mm, ramis 1 mm diametientibus; fohis erecto- patentibus patentibusve, : dieses 'scharenden Arte ni N TR. 4 "RN Scheer: Die C d e ER # Oftänben eine Art der Shendwallen. aus Guatemala Be nahe Verwandte. r - Epidendrum imitans Schltr. nov. ‚spec. = az a Epiphyticum,. 'validum, €, 40507 cm altum; a valde 2: =: ne breviato; ‚radieibus filiformibus, Mlexuosis, a eaulibus. ee abtas Saba dor Se eine | Hlores oblique linearibus, acutis, uninerviis, quam sepala fere aequilongis; labelli S ungue lineari, marginibus columnae: ‘omnino, ‚adnato,. 8 mm longo, lamina ; -angulata) margine minute sed distinete serrulata, 7 mm longa, fere 1 ‚3 cm lata, callo angusto, obtuso, cariniformi e basi usque ad pe LE a. ‚medio auriculis semirhombeis, obliquis; ovario ‚subpedicellato camoso, © ns -. i r EN Vr.ch draceo, ©; =: em Se et EI A. ode: n 187198 SE Die Art hat sehr große Ähnlichkeit er =: Be Kal, ee aber leicht durch die. am Rande sehr fein gesägte, undeutlich- 5—7- wi = Lippenplatte mit dem schmalen, 'kielartigen Kallus. zu ‚erkennen. = Epidendrum indecoratum -Schltr., nov. pe. ee RER Epiphytieum, erectum, er subspatulum, valde ramosum, usque. supra 30. cm longum; caulibus. ramisque ‚bene foliatis, vaginis ‚foliorum anguste linearibus,. apiculatis, margine -revolutis, 0, 8—l, 3,60: longis, N 1—1,5. mm latis; inflorescentiis ad apices ramulorum. subsessilibus, ab breviatis, vulgo ‚bifloris; bracteis erecto- -patentibus, ‚ovatis, acuminatis, 3 ovario aequilongis; Sonbus Darvulie, illis E. AS Ldl. similibus, yiridie nervis 3 ee SEN lateralibus obllaun me a a guste linearibus, acutis, crasse. SE -nervüis, erectis, ‚sepalis subaequilon a: des. B "piperinum il ad B: tolumense 1dl. in in. Blüten be N: sonders. dem ersteren ähnlich, aber spezifisch gut ‚unterschieden durch die | _ schmallinealischen, & am Rande let Blätter und- Es ungleich steiferen "Habitus. a BE | BONS TER SR - Epidendrum megahyhos Schitr. nov. spec. DE N ER: Er pehykleinn, ‚erectum, ‚gracile, ‚0.35 cm bum: 'rhizomate valde Ä s = abbreviato; radieibus filiformibus, elongatis, tlexuosis, glabris; Pseudo: . x i% bulbis approximatis, e basi paulo incrassata anguste cylindraceis, bilohatis = o& 10. cm aktis, supra basin ad 7 mm, supra medium ad 3 mm diametienti- - bus; foliis erecto- patentibus, ligulatis, ‚acutis vel acuminatis, basin versus sensim panlo angustatis, 10-16 cm longis, medio fere 1,5—2,3 cm latis; ur terminalibus, gracilibus, erectis, .laxe 6—10-£loris, pedunculo RER, . gracili, ad 8 cm longo incluso usque ad 25 cm longis; bracteis erecto-patenti- = a Bar lanceolatis, acuminatis, ‚ovario pedicellato plus duplo brevioribus; | tloribus in ‚genere ‚medioeribus, erecto- -patentibus, more sectionis carnosulis; Bean _ sepalis oblongis, obtusiusculis, = L cm longis, ereeto-patentibus, lateraibus | obliquis, ‚glabris; petalis oblique linearibus, obtusis, supra medium paulo E27. dilatatis, sepalorum longitudine; labello im& basi tantum columnae mar- S Se n | ginibus adnato, e basi oblongo- ligulata medio dilatato, 4-ta parte apicali , - = Sa ‚ trilobo, callo magno medio leviter concavulo in carinam medianam apice = excurrente inter lobis lateralibus ornato, glabro, toto 9 mm Iongo, inter. | apices loborum lateralium 4 mm lato, infra medium 2 mm lato, lobis Bee - lateralibus oblique rhombeis, obtusissimis, intermedio antico subori- 2 eulari- rhombeo, obtuse ‚apiculateo, lateralibus c. 3-plo- majore; columna, reeta, semitereti, 227 mm longa, bie en androclinii parvulis 5 : SEE, incurvulis, dorsali quadrato, carnoso; 'ovario pedicellato ne 3 R ©. 1 ‚5 cm longo, glabro. | Chimb« orazo: In silvis. topics vallis Pallatangı 900 ı m. — Sodiro, se Sant. 1891. ee ee Er Die Art ‚steht: der B. tessalatum ce & E. Deamü Schltr. am > nächsten. Sie ist dureh die großen buckelartigen Lippenschwiele und die Er ERTL en er - S nerdndeuun » minjatum Schltr.,, nov. spec. : BR , \ = Epiphyticum, erectum, e. 20 em altum; radieibus filiformibus, flexuo- . r a” Sn sis, sahne ee ae ereetis, strictis, d vaginis foliorum rugulosis, striato- -nervosis ‚omnino- ol diametientibus; Folie. suberectis, Nase lanceolatis, recta 4 mm a Aurel Bersihkorhäe =: Be = falcato ornatis; ovario eylindraceo, glabro, c. 7 mm longo.. u | ; | Loja: Zwischen Gestrüpp. am Boden, um Las Hormillos, Dei E E von Loja, 2600—3000 m. — F. 1% Lehmann ı no. 6858. a RT Ag : I ae ass: Tal. = bestimmt, worden, doch gehört sie > durchaus ü en Di des R. ee Rehb. a E. coceineum Rehb. = von 1 be 'iden die Tracht und das. Labellum gut unterschieden. Be . | ae en Schltr., a nov. 8 Be , 2,3 cm latis, ‚marginibus n recurvis; Tacemo > terminal, subsessili, : eis, ak oblique oblongo- ee ne ee angustatis, apice triangulo- -obtusatis, margine suberenulatis, ‚quam s 7 subaequilongis; labelli ungue lineari, columnae marginibus omnino a 7 mm ae lamina ‚alte triloba, basi Be cordata, ircuitu N su nm ee Hollis. erecto- Eslenhne cobtie en ‚textura tenuioribus, 2 em a 5 antiee andafo, cum apiculo us 4, = mm 1 ion; go, infra apicem 4, = mm lato, basi 3, 5 mm lato; columna gracili leviter curvata, apicem versus fe sensim paulo ampliata, auriculis oblique semirhombeis medio obtusangulis; - ovario leviter cuniculato, graciliter pedicellato, pedicello ineluso c. 1,5 cm Pieper; nn | = _ Pichincha: Quito. — Jameson. ia se Ich ‚habe diese zu den Beier! Ne gehörende Pflanze mas in den cn erinnert sie entschieden etwas an E. Fehhicnlhene Schltr. ‚ Epidendrum ochranthum Schltr., nov. spec. / Be ripbyuionn ‚erectum, eg Bankhaus ne ee his es patentibi. zei suberectis, non Haulalis, obtusis cum > iculo, coriaceis, 4—5 cm longis, medio fere 6,5—7,5 mm latis; racemis terminalibus, ‚decurvis (nutantibus), laxius 6-—-8-floris, subsessilibus, paulo brevioribus; Honbun Darin illis E: te nr ut videtur albidis, es, ie ER "versus. sensim a dilatatis, be sepalis. Sühaag unue, Nr RIeEL, ee columnae « omnino adı | sissimo, er cum ee obtuso minuto, = mm a Supra ae EA 2,25 mm lato; ‚columna leviter. curvata, 6, 5) mm longa, ‚apicem versus. conspicue dilatata, auriculis oblique et perbreviter triangulis, obtusis;, ® ya: Tg ovario pedicellato glabro, e.9 mm longo. : ES ‚= Piehincha: In truneis arborum vetustis, ei monte, Pichinchn. — 200120, Junio 1886. Kr BER Ver en =: A Fe . Hier liegt offenbar die Pflanze vor, welche Eindier: in den ae ames | Se schen Exemplaren mit dem 'peruanischen E. scabrum Ruiz & Pav. identi-. 'fiziert hat, von dem sie sicher spezifisch. verschieden it ee Epidendrum € Ornithidii Schltr., nov. spec. “r = ee 4 ae. ee: Epiphyticum, humile, habitu species Ornithidii in , Tevocans, = Se . usque ad 6 cm.altum; rhizomate brevi, decumbente; radicibus filiformibus, Be . Slexuosis, glabris; pseudobulbis approximatis, ovoideis, unifoliatis, I 1! ‚Bcm ‚altis, infra medium 6—9 mm ‚diametientibus, unifoliatis; foliis erecto- patentibus, lanceolato- ligulatis, acutis, coriaceis, 2,5—4 cm longis, infra medium usque ad 1 cm Jatis; inflorescentia. apicali, sessili, abbreviata, dense pauciflora; bracteis ovatis, tenuibus, ovario pedicellato. multo brevioribus; tloribus graciliter pedicellatis, illis Sopronitis violaceae Lil. similibus, glabris, fide collectoris rubidis: ‚sepalis leviter diver- - gentibus, intermedio oblongo-ligulato, breviter acuminato, 8 mm longo, | lateralibus oblique ovato-oblongis, apiculatis, concavis, intermedio aequi- longis; petalis oblique ligulatis, acuminatis, sepalorum longitudine; labelli : ungue brevi, late lineari, 3 mm longo, columnae marginibus omnino adnato, « lamina eircuitu reniformi-orbiculata, margine crenato- denticulata, haud . x h 3 ® ol distincete trilobulata, obtusa, nervis 3 medianis parallelis incrassatulis ornata, 6 mm longa, infra medium 3 mm lata; columna brevi ‚crassius- 3 cula, marginibus labelli ungui omnino adnata, 3 mm longa, lobis apicalibus® : brevibus semirhombeis; ovario graciliter Dedienäte glabro, c. 1 Bu cm longo. | Ä Chimborazo: In silvis ande Riobamba. — Sodiro. - 2 Siam 5: ; Aigu ulatis, pungenti-mucronulatis, 1520 cm longis, medio velinfra medium 5 = 7. em latis; inflorescentia. terminali, breviter pedunculata, erecta, = a ramis ramulisque numerosis decurvis, dense multiflora, folia superiora vix excedente; bracteis deltoideo- ovatis, breviter acuminatis, carnosulis, ovarium ‚subaequantibus; floribus valde carnosis, fide collectoris viridibus, glabris; ‚sepalis oblongis, subacutis, 7,5 mm Jongis, lateralibus obliquis, ® apicem versus extus. carinatis; .petalis oblique lineari-ligulatis, obtusius- re 2 re, labelli ungue lineari, 3,5 mm longo, marginibus columnae Be _ omnino adnato, ‚lamina carnosa, concavula, explanata reniformi, obtusius- x ch & incrassatione brevi semioblonga in acumen decurrentem producta ornata; < columna subrecta, crassiuscula, 3,7 mm longa, auriculis semiquadratis, truncatis, suberenulatis; ‚ovario sessil, cylindraceo-conico, glabro, c. z ‚> mm 2 Sams Ä | | Ve Ohimborazo: Terrestris 5 So prope Pifo, 2700 AR 2. Mille. - Anfangs hielt ich die Art für B. u Rechb. $ doch die genauere Br Untersuchung belehrte mich, daß sie durch die warzigen Scheiden, die steifen aufrechten Blätter, das mit einer deutlichen Schwiele versehene Labellum und die überaus steife Tracht verschieden ist. _ __ Epidendrum peperomioides Schltr., nov. spec. N‘ BE Epiphyticum, verosimiliter pensile, ramosum, c. 15 cm longum; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caule ramisque dense foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus, nervosis, tenuibus omnino obtectis, POBSY gi! “leviter compressis, c. 2 mm latis; foliis ut videtur carnosis, elliptieis vel - ovalibus, obtusiusculis, basi rotundatis, 1,2—1,5 cm longis, medio fere 5—8 mm latis; infloreseentiis terminalibus, unifloris, sessilibus, basi spathis 2 parvulis proteetis; bractea parvula, quam spathae breviore; flore erecto, parvulo, illo E. repentis Cogn. simili et fere aequimagno carmosulo, glabro; sepalo intermedio erecto, lineari-lanceolato, acuto 2 e. 7 mm longo, lateralibus patentibus, oblique lanceolatis, valde acutis, | ER mm longis: petalis erecto-patentibus, anguste linearibus subacutis; ee äüberetis. a as Iraecalatis a sole eulis; supra medium paululo. dilatatis, quam sepala subaequilongis, textura ‚eula, basi rotundata, 5° mm longa medio fere 7 mm lata, basi superne _ , “ exappendiculata, a er leviter. cur ia, falcato- triangulas acutas, adscendentes exeunte, | oylindrieo, en C. en mm u ee n En ee = Escalera. ==. Sadira a 1er. ze a ES = ee Be = 7° Die’ Art ist entschieden nahe Fendt mit, B. Se - elaubte ich sie besser als eigene Art ansehen zu müssen, da sie si ae 5 N re bedeutend breitere Blätter spitzere Blütensegmente, das ı Be - förmige Labellum und Br mehr A und viel spitz | des Labellums unterscheidet. ee en , ‚Epidendrum Piekinekae Schlkr, nov. spe Be latis, ee margine a Genion c1 2 labelli ungue lineari, columnae omnino 'adnato, 5 mm longo, lamina = 3-loba, supra basin bicallosa, ‚carina e basi latiore attenuata, usque in. apicem decurrente, total cm longa, inter apices loborum lateralium 9 mm lata, basi profunde cordata, lobis lateralibus oblique ovatis, subacutis, | -margine exteriore subcerenulatis, ‚subpatentibus, intermedio e basi angustiore B 'rhombeo-ovato, acuminato, 8 mm longo, supra medium 5 mm lato; we lumna recta, c. 6 mm longa, aurieulis oblique semioblongis,. obtusis; 5 Br ovario pedicellato gracili, glabro, 1,8 cm longo. Ban. E 3 | Pichincha: In silvis oceidentalibus montis Pichincha. — Sodiro, Be. Mart. 1900. | | ER er Ich möchte fast glauben, daß ie die busen Pflanze or relche x, e: PER Lindley als E. cernuum H. B. & Kth. identifiziert hat. Ein Original Be des letzteren im Berliner Herbar zeigt aber, daß jedenfalls die hier be- Br schriebene vollkommen verschieden ist, sowohl 'in er Blütengröße als, auch in den einzelnen Teilen der Blüte. Pa 2 | Epidendrum platyehilum Schltr., nov. pc. — —— —_ Er x: Epiphyticum, c. 15 cm altum; rhizomate valde abbreviato, ai fjliformibus, flexuosis, glabris, caulis erectis vel adscendentibus, simpli- cibus, subflexuosis, paululo compressis, basi vaginata excepta 3—4- 7. alt See We Au Fr di. = similibus, | a ma aiban. glabris, s, lanceolato- eu, acatiusculis, e.3,6cm . Beralbe obliquis; Fe kanbs. ai: paten- or: Basler e re ‚labelli ungue lineari, 5 mm Co- - lumnae marginibus omnino adnato, lamina permagna, late reniformi, basi breviter cordata, obsure sublobulata, apice ipso vix excisa, 2 cm a Fe a ee infra medium 2,6 cm lata, superne basi callis 2 parvulis, oblongis, curvata, c. 9 mm longa, celinandrio dorso distincete producto, serrulato- _ lacerato: ovario pedicellato- ‚glabro, c.5 cm longo. & TR ‘Sept. 1891. ER Ldl. halten. Im Wuchs und in den Blüten ähnelt sie ihm ent- 2 % schieden, doch. sind die Blüten größer und die Form des Labellums ist 2 verschieden. Ebenso zeigt die Säule besonders im Clinandrium Ab- Er weichungen, welche die Trennung der beiden Arten fordern. ER _ Epidendrum podocarpophilum Schltr., nov. spec. a Epiphyticum,. erectum vel re usque ad 30 cm longum: radieibus tiliformibus, flexuosis, glabris; caulibus simplieibus, arcuatis, w: superpositis, teretibus, bene foliatis, vaginis "foliorum striato-nervosis, metientibus; - foliis ‚erecto-patentibus, anguste hgulatis, obtusis, 3—5 cm = ” REFBRIRZT E > longis, ER Be mm latis, coriaceis; racemo terminali, subnutante, sub- E sessili, brevi, ovali vel ‚subgloboso, dense 10—15-iloro, c. 2 cm longo, Ten E E$ cm diametiente; bracteis patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovario @ pedicellato multo brevioribus; floribus in sectione parvulis, carnosulis, e semiapertis, glabris; sepalis oblongis, 5 mm longis, 3-nerviis, intermedio 2 obtusiusculo, lateralibus obliquis, apiculatis; petalis oblique oblongis, \$ obtusiusculis, basin versus sensim paulo angustatis, 3-nervjis cum nervis | lateralibus parum ramosis, quam sepala subaequilöngis; labelli ungue “ E 75 mm longo, marginibus columnae omnino adnato, lamina subremi- _formi, leviter. 3-lobata, basi cordata, marginibus crenulato-denticulata, Fer medio incrassatula callis 3 u pazvulis Tuxiapesilis: a, E kensissmis, Sende antico an denie: exciso,;, antice truncato, donata, nervis primarjis Ppraesertim basi incrassatis; columna leviter | 53 . Chimb orazo: In silvis Ber Biepe Puente de Chimbo.. ı.: = Die Art könnte man bei Sbrchlcher Echrane wohl für A. | ruguloso-asperatis, arcte amplectentibus omnino obtectis, c. 3 mm dia- 5 = mm Bongo, 3,75 mm lato; columna brevi, apicem versus ampliata, auri- ur pn Sodiro, Sept. 1891. epidendra Racemosa‘“‘ durch die schmalen dünnen Blätter kenntlich. In Br. den Blütencharakteren steht sie wohl dem E. cornuum H. B. & Kth. am 82 5 Schlechter: Die ‚Orchideonflora 5 eulis oblique truncatis, Anaadıo; brevioribus, 21 mm longer cellato glabro, curvato, c. 8 mm longo.- 2 Er Epidendrum. globiflorum Lehm. & Kränzl. in "Engl. Jahrb, xx (1899), p. 469. a Azuay: Auf Bäumen, Verona Podocarpus, in eher Tuch wäldern um Huasi-huaico, an den oberen Westhängen der West Anden v von Cuenca, 3000-3500. — F. C. Lehmann no. 6468, April. Wenn sich Herr Kränzlin die Mühe genommen hätte, die Pflanze etwas näher zu untersuchen, so hätte er ‘sich sicher davon überzeugen müssen, daß sie von E. globi florum Lehm. & Kränzl. ganz verschieden ist. Die Sepalen sind lachsröt, die Petalen und das Labellum lachsgelb.. = Epidendrum pteroglottis Schltr., nov. spec. wi . = en Epiphytieum, ereetum, c. 25—35 cm altum; inc a a breviato;, radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus subflexuosis, basi vaginatis, dimidio superiore laxe 3—4-foliatis, vaginis foliorum arcte % amplectentibus, striato-nervosis omnino obtectis, c. 3 mm diametientibus; 4 foliis ereeto-patentibus vel suberectis, lineari-ligulatis, obtusis, textura tenuioribus, 5,5—9 cm longis, medio fere 7—-10 mm latis; racemo terminali decurvo, subnutante, perbreviter pedunculato, subdense pluri-(5—7- N floro, pedunculo ec. 1 cm longo incluso usque ad 4,5 cm longo; bracteis 3 elliptico-Janceolatis, acuminatis, ovario pedicellato paulo- brevioribus, tenuibus; floribus in genere medioeribus nutantibus, glabris, late cam- panulatis, extus albis, intus glaueis; sepalis oblongis, acuminatis, extus G er ‚apicem versus dentato-carinatis, ec. 1,1 em longis, concavulis, lateralibus = obliquis; petalis oblique ellipticis, acuminatis, basın versus paulo an- gustatis, subfalcato-incurvis, 8 mm longis; labelli ungue lineari, columnae = marginibus omnino adnato, 6 mn longo, lamina alte 3- -partita, basi leviter R cordata, 4 mm longa, explanata inter apices loborum lateralium 4 mm iata, callis 2 altis semirhombeis superne supra basin toro lineari paulo breviore interjecto ornata, lobis lateralibus aliformibus, oblique oblongis obtusis, margine irregulariter subdenticulatis, intermedio duplo longiore a lanceolato-triangulo, acuto, apice ancipiti; columna recta, erassiuscula, 6 mm longa, auriculis adscendentibus, oblique oblongis, obtusis; ee 2 pedicellato, glabro, e. 1,2 em long. a 2 4 Chimboraze:In silvis oceidentalibus montis Chimborazo, 2800 r I. ne E P2 u Habituell ist die Art unter den v ander aus en Gruppe der Bu-, u nächsten. Epidendrum ramistratum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, in ramis arborum prosfrätum, habitu R. repentis a B dense foliatis, vaginis bon. ee Re lcicnlibns, Bene air losis omnino obtectis, 1 ‚5—2 mm latis; foliis patentibus, oblongis, obtusis, : basi. rotundatis, 1—1,4 cm longis, medio fere 4-6 mm latis; inflores- centüis terminalibus, sessilibus, unifloris, basi bispathatis; flore erecto, | rigidulo carnoso, illo E. Bourgeavii Schltr. persimili et fere aequimagno; & sepalis anguste oblongis, subacutis, 5-nerviis, 9 mm-longis, lateralibus 1 obliquis;. petalis. erecto- patentibus, oblique lineari-ligulatis, subacutis, - 3-nervüs. _ eum nervis ‚lateralibus parum ramosis; labelli ungue lineari, Kr triangula, ‚obtusiuscula, basi- breviter 'subhastato- auriculata, 4,5 mm longa, basi fere 5 mm lata, nervis 5 in disco prominentibus; columna - brevi, c. 4,5 mm longa, auriculis oblique quadratis, antice truncatis, sub- ‚crenulatis ; ovario cylindraceo; capsula ellipsoidea, apicem versus sub- rostrato-attenuata. : en : | no. 2% Jul. 1894. - Hier liegt wieder eine Art einer kleinen Gruppe vor, in der die einzelnen 1% Spree recht schwer voneinander zu erkennen sind, wenn man sie nicht | näher. untersucht. Es ist dies die Artengruppe, als deren Typus ich Z. repens Cogn. ansehe. Mit E. repens Cogn. und E. Bourgeavii Schltr. ist a bildet ein gutes Merkmal für die Art. - Epidendrum Reichenbachianum Schltr., nov. spec. _ Epiphyticum, patulum, ‚usque ad 30 cm longum; radicibus filiformibus, leXnosis, glabris; caulibus ut videtur simplieibus, superpositis, dimidio : ‚superiore 4—8-foliatis, dimidio vel tertia parte inferiore vaginatis, vaginis persistentibus, arcte amplectentibus _ omnino obteetis, teretiusculis, 6-16 em longis, e.3 mm diametro; foliis patentibus vel erecto-patentibus, latis; racemis nutantibus, subsessilibus, abbreviatis, dense 6+-12-floris, usque ad 2 cm longis et latis:; bracteis parvulis, lineari-setaceis, ovario ‚pedicellato vulgo brevioribus: floribus -in genere inter minores, glabris longis, lateralibus ‚obliquis, ovato-elliptieis: petalis oblique oblongis, ‚obtusis, bası ‚apieeque. paulo angustatis, quam sepala fere aequilongis; Jabelli ungue ligulato, marginibus columnae omnino adnato, 2,25 mm | longo, lamina _concava, perlate rhombeo-ovata, obtusa, ecallosa, 5 mm | Jonga, infra medium 4-—-4,5 mm lata: columna crassiuscula, leviter cur- |; vata, e.2,5 mm longa, antice truncata, latere utringue minute apiculata; _ anthera ovato-cucullata, glabra; polliniis compressis late ovalibus, caudi- I ers: ovario pedicellato, clavato, Blabro, c. 5—6,5 mm longo. 6* | E | 4 mm longo, marginibus columnae omnino adnato, lamina perlate ovato- Pichincha: In silvis subandinis montis Corazon. — A. Sodiro E. ramistratum Schltr. am nächsten verwandt. Die charakteristische Iineari-ligulatis, obtusis, eoriaceis, glabris, 4—6 cm longis, 4—6 mm subglobosis, purpureo-violaceis: sepalis elliptico- -oblongis, acutis, 5,5 mm. Tungura gua: In lt vnlenni Pululahua, 2600 n ms. no. 67, Dec. 1837. Re liegerde Art leicht Anrh eriete Blüten, die breit- -thombisch. Weitere Lippenrlatte ohne Schwielen und die Säule. een. Epidendrum renilabium Schltr., nov. Speer ee = en 4 = 2 Epiphytica (?) erecta, valida; caulibus crassis, ut ide parum ramosis, teretibus, densius foliatis, vaginis ‚foliorum rugulosis, striato- nervosis omnino obtectis, ce. 1 cm diametientibus; foliis ‚suberectis Yv erecto-patentibus, anguste oblongis vel ligulato-oblongis, obtusis, apice- brevissime excisis, coriaceis, = 41: cm longis, medio fere 2,5— —3 3 cm. | latis; inflorescentiis terminalibus, nutantibus, peduneulo. nullo, ‚racemo dense multifloro, cylindrico, c. 10 cm longo, 5 cm diametiente; bracteis deltoideis, acuminatis, ovario pedicellato multoties brevioribus; tloribus E in genere mediocribus, nutantibus, glabris, textura vix carnosis; sepalis : oblongo-elliptieis, subacutis, c. 1,4 em longis, lateralibus ‚obliquis, petalis latiobovato- spathulatis, obtusissimis, obliquis, 1,3 cm longis, supra medium '7.mm latis; labelli ungue lineari, columnae marginibus omnino adnato, 6,5 mm longo, lamina perlate reniformi, antice altius exeisa, basi pro fundius cordata, 6 mm longa, supra basin 1,8 cm lata, callis 2 erassius- eulis approximatis e basi usque supra medium decurrentibus® omato: columna recta, c. 7 mm longa, apicem versus paulo dilatata, marginibus. : clinandrii latere utringue obtusilobis; ovario pedicellato, glabro, 4 em longo.. u Fe, | ae: Chimborazo: In valle Pallatanga, ee Riobamba. — - Sodiro, Sept. 1891. = RL SS = Eine durch die Lippenföorm eich ae ehe Art de E epidendra- Racemosa mit hängenden Infloreszenzen. Im Habitus erinnert sie an H..cernuum N n.: & Kth., doch her sie in den en mit, a von E. Philippi Rehb. 7; 5 a © E Epidendrum rhacoglossum Schltr., nov. spec. _ in. Epiphyticum, erectum, c. 40 cm altum; radicibus filiformibus, Hau . sis, glabris; caulibus parum ramosis, bene foliatis, hine et inde radicantilu vaginis foliorum pluristriato- -nervosis omnino obtectis, teretibus, a5 m diametientibus; foliis erecto-patentibus oblongis vel oblongo- ligulatis, an 3—5 cm IonBib, zedin 1 ‚8 cm latis; racemis ee 55 5 mm en ae c. 7mm lata, lobis Inberalibis Iaceratis, in umikae A tlexuosas, lineares solutis, supra basin obtuse lobatis, intermedio e ungue | lineari in laminam transverse oblongam, apiculatam, antice subcrenu- E latam dilatato, 3 mm longo, antice 2 mm lato; columna subrecta, apicem versus paulo ampliata, 5,5 mm longa, auriculis abbreviätis inaequaliter trilobulatis: 'ovario pedicellato, glabro, c. 1, 3 cm longo. Chimb orazo: In silvis andinis oceidentalibus montis Chimborazo, 2900 Be L. ‚Sodiro, Sept. 1891. | Anfangs war ich-im Zweifel, ob ich die Pflanze als Varietät des B. Mitte Schltr. ansehen solle, doch ist die Zerfetzung des Labellums eine so 0 eigentümliche, daß sie doch wohl besser als eigene Art aufgefaßt wird. ei . Epidendrum Riebambae Schltr., nov. spec. - Rupiecola, erectum, satis compactum, usque ad 70 cm ‚altum; radicibus - foliorum. arcte ampleetentibus omnino obtectis, usque ad l cm diametienti- bus: foliis patentibus ‚vel subpatentibus, oblongis, obtusis, crassiuscule carnosis, -rigidulis, 4—6,5 em longis, medio fere 1,5—2,5 cm latis; in- florescentia terminali, longipedunculata, erecta, pedunculo stricto vel sub- strieto, vaginis 5—8 arctissime et alte amplectentibus pallidis omnino obtecto, racemo dense multifloro, sensim evoluto, usque ad 5 cm longo; bracteis lanceolatis, acuminatis, tenuioribus, ovario pedicellato multo brevioribus; oribus satis carnosulis, albis, glabris; sepalis patentibus | "oblongis, obtusis, cum apiculo parvulo, 8 mm longis, lateralibus obliquis, - intermedio paulo latioribus; petalis patentibus, e basi angustata rhombeo- £ elliptieis, subacutis, margine dimidio superiore suberenulato-irregularibus, sepalis subaequilongis; labelli ungue lineari, marginibus columnae omnino = adnato, 4 mm longo, lamina eircuitu subquadrata, 5 mm longa, 7,5 mm - infra medium lata, lobis lateralibus oblique semiquadratis, margine grosse BUNT v lacerato-dentatis, intermedio brevi perlate cuneato, medio exciso (bilo- bulato), lobulis altius paucidentatis, callo ovato vix crenulato obtuso usque in medium lobi intermedii superne obtuse costato, medio utroque latere callo dupliei minore in lobos laterales breviter decurrente ornato; co- Ä ERgne. pro sectione brevi et crassiuscula, ‘auriculis antice crenulatis, 5 mm, longa; ‚ovario pedicellato glabro, c. 1,7 cm longo. BETTER Eilitormibus, ‚flexuosis, glabris; caulibus crassiusculis, dense foliatis, vaginis 86 Chimborazo: Ad rupes in locis aridis et siceis prope Riobamba. ze S A. Mille (sub no. 16), Aug. 1913. | . Be er: Be: Die Art steht dem E. quitensium R. f. am nächsten, nt aber ken 2 weiße Blüten, mit kürzerem und kleinerem Mittellappen des Labellums und auffallend dickem sehr charakteristischem Lippenkallus. Epidendrum sarecoglottis Schltr., nov. spec. | | Epiphyticum, erectum, 25—35 cm altum; rhizomate ne 23 radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus c. 4—5 cm distantibus, erectis, strietis, simplicibus, usque ad 20 em altis, basi vaginatis, dimidio Mi superiore 3—4-foliatis, vaginis foliorum striatis, ancipitibus, rugulosis, omnino obtectis; foliis erecto-patentibus, oblongo-ligulatis, obtusis, coriaceis, 6—11 cm longis, medio fere 1.722 cm latis; intlorescentia en erecta, stricta e spatha compressa, obtusa, pedunculum ampleetente, 32 B pedunculo spatham paulo excedente 3,5—5 cm longo, racemo dense multi- floro, cylindraceo, usque ad:12 em longo, 3 cm diametiente; bracteis patulis, linearibus, acuminatis, superioribus deltoideis, ovario multo brevioribus; E floribus patentibus, carnosis, inversis; sepalis oblongis, obtusiusculis, con- R 4 cavis, 8 mm longis, lateralibus obliguis; petalis linearibus, obtusis, dimidio ; superiore paulo dilatatis, sepalorum longitudine; labello valde carnoso, ei parvulo, ungue lineari, columnae marginibus omnino adnato, 4 mm longo, lamina explanata trilobata, dimidio inferiore lobis lateralibus parvulis Bo: abbreviatis inclusis callo antice truncato obtecta, lobo antico lanceolato, a acuto, concavulo, lamina tota 4 mm longa, supra basin, i. e. inter lobos laterales 3 mm lata; columna crassa, antice lobulata, 5 mm longa; ovario pedicellato glabro, 7—8 mm longo. Chimborazo: In silvis subandinis ad arbores. — A. Mille. Es ist mir nicht gelungen, diese äußerst typische Art der Unter- r gattung Spatinum zu identifizieren. Sie dürfte am besten neben E. brachy- 4 glossum Ldl. untergebracht werden. a = DIR Epidendrum sphaeranthum Schltr., nov. spec. - in Epiphyticum, erectum, usque ad 25 cm altum; radieibus tb flexuosis, crassiusculis; caulibus simplicibus, vulgo superpositis, pluri- foliatis, vaginis foliorum striato-nervosis, arcte amplectentibus omnino obtectis, 5—25 em longis, ec. 3 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus vel suberectis, lineari-ligulatis, obtuse et inaequaliter bilobulatis, coriaceis, RE glabris, 2,5—4,5 cm longis, medio fere 5—7 mm latis; inflorescentia ter- i minali, nutante, abbreviata, ovali vel subglobosa, subsessili, perdense multiflora, usque ad 1,8 cm longa, c. 1,4 cm diametiente; bracteis patenti- 3 bus, lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato paulo brevioribus; floribus i - parvulis, carnosis, glabris, nutantibus, subglobosis, fide collectoris füscis; i ‚sepalis oblongis obtusis, e. 5 min longis, nervis 3 exterioribus leviter in- crassatis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulatis, obtusiuseulis; 3 2 I Beschreibungen neuer Arten“ .s e = S 87 | dm, abs ne omnino te ns siherbienlare - formi, obtuse. carnoso-apiculata, basi breviter subcordata, superne basi - callis. = ‚parvulis obtusis ornata, nervo medio praesertim basi carinato- incrassato ornata, 2,3 mm longa, infra medium 4 mm lata; columna brevi, j ae bası incurvula, 2,5 mm longa, auriculis oblique semirhombeis; Re pedicellato cylindraceo-subelavato, ec. 6 mm longo. | “ Chimb orazo:In silvis ee montis Chimborazo, 3000 m. — EN er Sodiro. | Die Art ist neben E. coccineum Rchb. f. ind E. Gastropodium Rehb. f. teen, denen sie im Habitus, in der Form und in der Struktur ‚der Blüten ähnelt. Vor beiden ist sie durch die kleinen Blüten und durch das Labellum und die Säule charakterisiert. - Epidendrum splendidum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, validum, 50-80 cm altum; caulibus teretibus, dimidio inferiore vaginis arcte amplectentibus, pallidis, dimidio superiore 4—5- foliato, vaginis foliorum similibus obtectis, 8-10 mm diametientibus; : foliis erecto- patentibus, oblongis vel ligulato- oblongis, obtusis, 12—17 cm. £ longis, medio fere 3,2—4 cm latis; inflorescentia terminali e spatha magna, compressa obtusa, c. 8 cm longa, sublaxe pluri-(e. 6-)floro, pedunculo spatham paulo excedente, rhachi c. 4 cm longa; bracteis perbrevibus, deltoideis; floribus in genere permagnis, illis E. leucochili Kl. similibus, sed majoribus, glabris; sepalis recurvo-patentibus, anguste lanceolatis, acutis, c. 4,2 cm longis, lateralibus obliquis; petalis sepalis similibus et fere aequilongis sed paululo angustioribus basin versus sensim angustatis; labelli ungue lineari, 1,7 cm longo, columnae omnino adnato, lamina 2,2 cm longa, supra basin 1,7 cm lata, alte trifida, basi subretuso-truncata, lobis lateralibus oblique ovato-dolabriformibus, obtusis, margine ex- teriore subtruncatis, lobo intermedio ligulato, acuminato, supra medium paulo dilatato, e. 1,7 cm longo, lamellis 2 brevibus parallelis leviter flexis‘ in. basi laminae, nervo medio usque ad apicem carinato-incrassato; co- lJumna 2 cm longa, apicem versus paulo dilatata, antice lateribus oblique -truncata medio utringue obtuse dentata; ovario pedicellato, glabro, ec. 8 cm longo. | | . ; Pichincha: In silvis montis Pieli. — Sodiro, Octob. 1886. Diese prächtige Art steht dem B. leucochilum Kl. am nächsten, ist aber durch das Labellum spezifisch ‚gut unterschieden. Sodiro hatte die Pflanze selbst als BE. Schomburgkii ? bezeichnet. Sollten da etwa die Blüten oder das Labellum leuchtend rot gefärbt sein ? Epidendrum Tunguraguae Schltr., nov. spec. | Saxicolum, erectum,: validum, 25-30 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, elongatis, glabris; caulibus 88 R. Schlechter: Die erectis, Be compressis, apicem versus Paulo äilotatie, "4—5- foliatis, vaginis foliorum arete: amplectentibus sth omnino obtectis, 18—22 cm longis, supra basin 2 mm, infra apicem 8Smm latis; foliis erecto-patentibus, oblongis, obtusis, coriaceis, glabris, 7-10 a longis, medio fere3—3,8 cm latis; racemo subsessili, abbreviato, paueifloro; E bracteis parvulis erecto-patentibus, lanceolatis, acutis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus in affinitate magnis, illis E. tridentis Poepp. 3 ‘& Endl. similibus, erecto-patentibus, succedaneis, carnosulis, glabris; : sepalis patentibus lineari-lanceolatis, acutis, 6,5 em longis, lateralibus obliquis; ‚petalis sublinearibus, acutis, obliquis, quam sepala fere A "longis, erecto-patentibus; labelli ungue lineari, marginibus columnae omnino ß adnato, 1,5 cm longo, lamina alte tripartita, basi callis 2; oblique ee E oblongis, obtusis, apice liberis ornata, ima basi late cuneata, ‚lobis lateralibus levissime divergentibus oblique subfalcato-oblongis, obtusis, = 3 cm Tongis, supra basin 6,5 mm latis, intermedio anguste lineari, apicem versus subu- x lato, 3,7 cm’ longo, basi vix 2 mm lato; columna leviter curvata, apice truncata, lateribus semirhobeis cum apiculo minuto, e basi angustiore a ‘apicem versus paululo, ampliata, 2,2 cm vs ovario pedicellato glabro, £ cylindraceo, c. 7 cm longo. yE en Tunguragua: In rupibus in convalle subandina montis Tunguragua, c. 1800 m s. m. — A. Sodiro no. 69a, Jun. 1886... 2 = =: Eine Art aus der Verwandtschaft des B. noch 6, von dem. sie ‘sich durch die auffallend großen Blüten, die recht verschiedene Form der Seitenlappen des Labellums und seiner Schwielen. sowie durch die = Säule spezifisch gut unterscheidet. | EEE Offenbar sind auch unter E. nocturnum I eine ee von Arten zu sammengefaßt worden, die durchaus nicht alle identisch sind. Epidendrum zingiberaceum Schltr., nov. spec.. a: RE Terrestre, erectum, elatum, ultra metrale; caulibus ee teretibus, bene foliatis, vaginis foliorum arcte ampleetentibus, -striato- nervosis, omnino obtectis, rigidulis, c.5 mm diametientibus; foliis ereeto- patentibus, anguste lanceolatis, acuminatissimis, nervis 79 ‚subtus rrominulis, 25—30 cm longis, medio vel infra medium 2,5—2,8 cm latis; inflorescentia terminali, paniculata, effusa, 35—50 cm longa, apice FR 3 curvula, pedunculo vix ullo, vaginis arcte amplectentibus obsesso, laxe ” multifloro; bracteis glumaceis, ovarium et rhachim arcte amplectentibus a ellipticis, acutis; floribus in genere mediocribus, illis 2. arundinacei Lehm. '& Kränzl. similibus sed paulo majoribus, glabris; sepalis reflexis, ligulatis, acutis 2,3 cm longis, lateralibus obliquis, subacuminatis; petalis reflexis linearibus, subaentis, basin versus sensim paulo angustatis, 2,1 cm longis; Jabelli ungue anguste lineari, 1,3 em longo, marginibus columnae omnino = adnato, lamina angustius ovata, apiculata, basi profunde cordata, margine er > sehr merkwürdiges. Gewächs, das im Habitus an gewisse Zingi- = _ beraccen erinnert. Die Art steht dem E. arundinaceum Lehm. & Kränzl. . so nahe, daß ich erst glaubte, diese Spezies vor mir zu haben, bis die Analyse zeigte, daß die Form der Lippenplatte bei beiden vollkommen verschieden ist, denn bei E. arundinaceum Lehm. & Kränzl. ist sie viel kürzer mit viel mehr spreitzenden basalen Öhrchen. ‘ Lanium ecuadorense Schltr., nov. spec. Epiphyticum, decumbens, @ 10 cm altum, Z. oe Ldi. pers rhizomate radieante, laxe pseudobulbis obsesso, c. 2,5 mm diametiente; radieibus‘ filiformibus, flexuosis, glabris; a 1—1,5 em inter se | distantibus® fusiformi-cylindraceis, 2-foliatis, 1,3—1,7 cm altis, medio R | 7 5-5 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, anguste oblongis jo vel ligulato-oblongis, acutis, 2 ‚> em longis, medio fere 8—10 mm latis; | inflorescentia terminali, pauciramosa: laxe multiflora, pedunculo 2,8 bis 85. em longo, ramis et rhachi dense stellato-villosis, 6—7,5 cm longa; bracteis patentibus, deltoideis, acuminatis, ovario pedicellato multo bre- vioribus; floribus erecto-patentibus, illis Z. avicula Ldl. similibus, in- versis; sepalis ovato-lanceolatis, acuminatis, 3-nerviis, extus breviter niveo-pilosis, 6 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique linearibus, subacutis, uninerviis, quam sepala subaequilongis, glabris; labelli ungue brevi, e. 1 mm longa, marginibus columnae adnato, lamina obovata, acuminata, 'concava, 4 mm longa, 3-nervia, nervis haud prominulis; - columna- subrecta, apicem versus conspicue dilatata, 2,25 mm longa, auriculis oblique subquadratis, oblique apiculatis; ovario graeiliter pedi- 4 cellato, clavato, pedicello incluso 1 cm longo. | 'Chimborazo: In silvis oceidentalibus, montis Chimborazo, 1200 m. — A. Sodiro, Septemb. flor. viridi-brunn., labello flavido. Die Art ist mit Z. avicula Ldl. sehr nahe verwandt, unterscheidet sich aber durch schlankere Pseudobulben, schmälere Blätter, breitere 'Sepalen, das. im Umsik verkehrt eiförmige En, und die geradere - Säule. Eneyclia ankustilohe Schltr., nov. spec. . Epiphytica, erecta, c. 40 cm alta; rhizomate valde abbreviato; ra- _dieibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis bene approximatis, x lineari-ligulatis, obtusiusculis, basin versus paulo angustatis, quam sepala 6. = cm altis, ten. medium e.1 7 cm anletkot folio Be ae lineari, i acuto, c. 25 cm longo, medio fere 1 cm lato; inflorescentia terminali, erecta, gracili, ramulis c. 4-5 brevibus aucta, laxe multiflora, pedunculo pauci- n vaginulato, rigidulo, tereti, ce. 12 cm longo; bracteis deltoideis, acutis, ar 'parvulis, ovario pedicellato multo brevioribus; tloribus in genere inter; minores, glabris, carnosulis; sepalis patentibus, ligulatis, dimidio superiore | subspathulato-dilatatis, 1,1 cm longis, lateralibus obliquis; petalis quam 'sepala similibus et subaequimagnis, sed basin versus magis attenuatis, erecto-patentibus; labello e basi late lineari-unguiculata bicostata alte trilobo, toto 1 em longo, explanato inter apices loborum lateralium 1,1 em. lato, lobis lateralibus columnam- amplectentibus, oblique ligulatis, ob- tusis, 5 mm longis, intermedio e ungue brevi obovato, antice rotundato 25 cum apiculo minuto, obtuso, nervis 7—9 leviter incrassatis radiantibus, 6 mm longo, supra medium 4,5 mm lato; columna semitereti 5 mm longa, Er ‚auriculis juxta stigma parvulis, triangulis incurvis; ovario pedicellato, _ clavato, verruculoso- asperato, pedicello incluso 1,3 cm longo. Guayas: Aus der Umgebung von Guayaquil. | Die Art wurde von Herrn W. Hennis in Hildesheim importiert und blühte bei ihm Juli 1911. - Sie ist durch die kleinen Blüten und = schmalen Seitenlappen des Labellums ausgezeichnet. Be. Polystachya ecuadorensis Schltr., nov. spec. ae Epiphytica, erecta, 20—25 cm alte; "rhizomate valde abbreviato: ” radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis valde approximatis, E e basi globosa vel ellipsoidea attenuatis, vulgo trifohatis, caeterum vaginis pluribus obtectis, 3—5 cm altıs, supra basin 6—8 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, ligulatis vel anguste ligulatis, inaequaliter et ‚obtuse bilobulatis, 10—17 cm longis, medio fere I—1,8 cm latis; in- florescentia paniculata, erecta, dense multiflora, pedunculo compreso 2—3-vaginato incluso 15—20 cm longa; bracteis deltoideis, acuminatis ovario multo brevioribus; rhachi minute pilosula, tereti; floribus illis 3 P. luteolae Hook. paulo minoribus, inversis, glabris, luteis;-sepalis ovatis 5 obtusiusculis, ce. 2,75 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique 2 paululo brevioribus; labello e basi semiorbieulari medio trilobato, basi callo alto, lamelliformi dense farinoso brevi ornato, per totam aream medianam et toto lobo intermedio dense farinoso, 2,5 mm longo, explanato 2,25 mm lato, lobis lateralibus brevibus oblique semiovalibus, obtusis, intermedio quadrato, antice breviter exciso; columna- c. 1,75 mm alta, semitereti, glabra, pede brevissimo, vix prominente; ovario cylindraceo, curvato, c. 2,5 mm IOnBO: | an 5 er 1 > ug. 1893. Manabi: In arboribus prope El Recreo. — v. Rosen no. 14954, x E =, Eine u näheren Vörgandien Jder-R. ee ER aber vor dieser un durch den auffallend kurzen Säulenfuß und die breite, | der Lippe. 5 R Govenia. Sodiroi Schltr., nov. spec. "nondum notis; foliis geminis, caulem usque infra medium petiolo. am- © plöotentibus, lamina longe elliptica, 'acuminata, basi sensim angustata, ‚ampleetente c. 20—25 cm longo; caule vel scapo erecto, stricto, tereti, higulatis, acutis, ovario fere aequilongis; floribus in genere mediocribus, - intermedio oblongo, acutiusculo, basin versus paulo angustato, vi ex- SRamaio, 7 cm ‚longo, concavo, lateralibus oblongo-falcatis, apiculatis, ze ° em. longis; petalis falcato-oblongis, breviter acuminatis, dimidio _ superiore paulo dilatatis, 1,3 cm longis, quam sepala lateralia latioribus; labello. more generis valde curvato, cireuitu rhombeo-obovato, basi late. in 2 confluentibus, per totum discum usque infra apicem decurrentibus; ‚columna curvata, latius antice utrinque alata, apice late rhombea, c. 7 mm alta; ‚ovario gracili, glabro, 1,8 cm longo. "Pichincha: In silvis opaeis prope ie. — Sodiro, Aprili 1873. - Äußerlich ähnelt die Art stark der @. tıngens Poepp. & Endl., doch sind die Petalen am Grunde schmäler und das Labellum erschien seite und ‚die untere Hälfte ist bei dieser Art breiter als die obere. | Catasetum Sodiori Schltr., nov. spec. | Epiphyticum, robustum, habitu verosimiliter C. pileato Rchb. f. notis; foliis amplis, ellipticis, acuminatis, basi. sensim in petiolum latum 6—9 em longum angustatis, plicatis, textura tenuibus, lamina 30—35 cm longa, medio fere 9-11 cm lata; scapo mihi nondum noto, certe pluri- floro; floribus magnis, speciosis, illis ©. pileatı Rchb. f. et ©. platyglossi Schltr. similibus, submajoribus, glabris; sepalo intermedio erecto, oblongo, apiculato, concavo, e. 4 cm longo, lateralibus subpatentibus oblique ob- longo-ellip ticis, supra medium paulo dilatatis, apiculatis, intermedio fere aequilongis; petalis oblique et late ellipticis, obtusiusculis, erectis, sepalo, 1 "intermedio accumbentibus, ec. 4 cm longis, medio fere 2,2283 cm latis; F2 sich über den ganzen Vorderlappen erstreckende mehlige Best b _ Terrestris, erecta, c. 6065 cm alta; oma radieibusque mihi ent, 30—35 cm longa, medio fere 6—7 cm lata, petiolo caulem arctius _ glabro, nudo, usque infra medium petiolis obtecto, nudo; racemo sublaxe -_ multifloro, c. 15—20 em longo; bracteis erecto-patentibus, lanceolato- 3 _ glabris, illis @. tingentis Poepp. & Endl. fere aequimagnis, glabris; sepalo cuneato, apice triangulo obtusiusculo, carinis 4 angustis parallelis basi denn bei @. tingens Poepp. & Endl. fehlen die vier Kiele auf der Ober- (©. Bungerothi N. E. Br.) simile; rhizomate et pseudobulbis mihi nondum- Bu 5” > An Ih “von der leider nur unvollständiges Material vorliegt, are nächsten Ver- “ usque ad 40 cm longa, medio fere 3,5—4,3 cm lata, petiolo. suloato intermedio antico, carnoso, obovato, obtuso, utrinque dense verrucoso- | conicum excavato, ante ee sacci. callo ee -semilu: culato ornato, apice leviter concavo, incrassatulo, toto c. 3,8 cm Ion vi explanato c.:5 cm lato; columna crassiuscula c. 3,7 cm alta, antennis inaequalibus, subulatis, ce. 1,6 cm longis; ‚ovario ‚eylindraceo,; ‚glabro, c. 3 cm longo. . - a: ne | Chimborazo: In silvis tropieis, uene de Chimbo. — = ‚So Sept. ; ee, 31n:.6. pileatum Rehb- f. und (. Dial Schitr., hat ni Ark, wandten. Besonders dem (©. platyglossum Schltr. steht sie nahe, unter- scheidet sich aber durch bedeutend breitere, nicht zugespitzte Sepalen und Petalen und das mehr kappig-konkave, am Rande fein wimperzähnige Labellum. Offenbar sind die Blüten gelb Ba en... Xylobium gracile Schltr., nov. spec. = en : Epiphyticum, erectum, ce. 55—60 cm altum: rhizomate valde abbre- = viato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis- valde ap- = Proximatis, conico- cylindraceis, unifoliatis, teretiusculis, erectis vel ad- “ - scendentibus, 4—5 cm longis, infra medium c. 1 cm diametientibus; folio erecto, graciliter petiolato, lamina lanceolata, acuminata, basi cuncata, 10—11 cm longo; inflorescentia erecta vel suberecta, pro genere gracili, pedunculo gracili, vaginis 4 alte amplectentibus dissitis obsesso, ‚tereti, “2 : glabro, c. 20 em longo, racemo sublaxe 8—12-floro, subsecundo, usque ad 7 cm longo; bracteis oblongis, obtusiusculis, erecto- -patentibus, ovario. pedicellato 3—4-plo brevioribus; floribus in genere medioeribus, ren : ratentibus; sepalis anguste oblongis, subacutis, olabris, 1,4 cm leuber lateralibus falcato-obliquis, extus dentato-oarinabis, basi. dilatata cum. pede columnae mentum obtuse triangulum, c.5 mm longum formantibus: petalis oblique ligulatis, apiculatis, 1,3 em longis; labello e basi obovata 6 medio trilobato, callo depresso trilineato usque ad medium, .nervis laterali- ‚ e 3 asperato, superne profunde suleato, labello toto 1,25 cm longo infra Re v ‚bus verruculoso incrassatis ornato, lobis lateralibus abbreviatis obtusissimis, Da medium 5,5 mm lato, lobo antico 6 mm longo, basi 2, 75 mm, supra medium . 4 mm lato; columna semitereti, 5 mm alta, pede 5 mm longo; ovario e redicellato, glabro, c. 1,3 cm long. = Be. Pichincha: In silvis vallis Nanegal. — Sodiro.no. 139, Rugastolayı Die Art ist mit X.. leontoglossum verwandt, aber- viel schlanker im \ Wuchs mit kleineren Blüten, schmälerem Labellum und viel schmäleren, ER wie blätterigen Pseudobulben. ‚aulo angustatis, vagina basali c. 4—5 cm longa exclusa usque ad 20 cm ongis, supra medium 1,3—2 cm latis; inflorescentis 2—3-nis, basilaribus, adseendentibus vel patulis, more generis unifloris, pedunculo graeili, vaginis 3 dimidio inferiore laxe vestito, 4 elliptico- cucullata, apiculata, quam ovarium bene breviore; flore in genere > _ medioeri, tenui, illo K. gramineae Rehb. f. fere aequimagno, glabro; sepalis En oblongis, acutis, 5- nerviis,. c. 1,5 em longis, lateralibus obliquis; petalıs . quam sepala paulo latioribus, oblongis, subacutis, margine levissime undulatis, quam sepala subaequilongis, ‚5-nerviis; labello cireuitu e basi cuneata late rhombeo-ovato, margine irregulariter et dense crenato- dentato. undulato, apice obtuso breviter exciso, intus praesertim medio papilloso, genuflexo- curvato, basi callo brevissime subpeltato-stipitato _ thombeo-suborbiculari antice _profunde exciso minute papilloso ornato, Er explanato sepalis aequilongo, medio fere 1,2 cm lato; columna semi- tereti, apicem versus paulo dilatata, ec. 7 mm longa, facie carina longitu- dinali ornata, ‚glabra; ovario graciliter pedicellato, glabro, c. 1,7 cm longo. 2 22 ©. Lehmann. flor. Octob. Die vorliegende Spezies, bis jetzt die am weitesten nach Süden vor- re in.der Gattung, unterscheidet sich “von der verwandten K. _ graminea Rchb. f. durch die Form der Lippe und. der Lippenschwiele. Leider kann ich keine Angaben. über die Färbung der en inachen. Maxillaria ecuadorensis Schltr., nov. spec. _ Epiphytica, ‚erecta, usque ad 40 cm alta; rhizomate, valde abbreviato; tee filiformibus, tenuibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis. anguste ‚eylindraceo-oblongis, paulo compressis, unifoliatis, 5—6. cm altis, infra ‚medium 0,8—1 cm latis; folio erecto, anguste lanceolato-ligulato, acuto, - basi sensim in petiolum 3—4 cm longum, canaliculatum angustato, lamina 20—26 cm longa, medio fere 1,5—2 cm lata, tenuiter coriacea; inflorescentüs. _ graeillimis 1—2-nis, juxta basin pseudobulborum natis, unifloris, pedun- culo gracili, erecto, vaginis ec. 9 arcte amplectentibus, subacutis, omnino obteeto, 23—27 ‘em longo; bractea vaginis pedunculi simili, ovarium paulo excedente vel aequante; floribus in genere inter majores, illis M. lepidotae Rehb. f. similibus, sed paulo majoribus; sepalis lineari-lanceo- | latis, elongato-acuminatis, glabris, c. 6,5 em longis, lateralibus obliquis, = basi margine anteriore dilatata cum, pede columnae mentum triangulum, obtusum, 8 mm longum formantibus; petalis sepalis similibus sed manifeste brevioribus, c. 5 em longis; labello c. 2 cm longo, explanato inter apices a TE AR t - ETTERNTNET, : io: Yigulatis, Seele acutatis, aan versus sensim = 5 cm longo, glabro; bractea- Loja: An Bäumen um Las Juntas bei Loja, 1800 —2000 m 02.M. Fr (3 € ec. 4 mm diametientibus; pseudobulbis 4—5 em distantibus, vulgo in _ mentum obtusum, breve, 3 mm longum formantibus; petalis oblique approximatis, ancipitibus, unifoliatis, quadrato-ovalibus, 2,5—3,5 cm einen decurrente, Aimidio Antekore superne u lobis in ‚oblique triangulis, valde obtusis, falcato- divergentibus, intermedio ‚antico, * ligulato, obtuso, margine undulato, subtus valde carnoso, 6, 5 mm longo, medio 2,5 mm lato; columna leviter curvata, 7 mm alta, clinandrio minute _ :crenulato; ovario cylindraceo, ‚gracili, 2,5—2,7 cm longo. ee = Pichincha: In silvis temperatis prope Canzacoto. —— Sodiron no. 86, EL Majo 1885. 7 Be : = 3 Anfangs hielt ich die Art für M. Den Rchb. Ri doch a sie ae in den Pseudobulben und Blättern, ‚wie au in der Lippe gut unter- | ‚schieden. ER: a = = nn Maxillaria mierodendron Schler.; nov. spec. ee Epiphytica, erecta, ramosa, quasi arbuseula, ad 25 cm alba; a ur eibus filiformibus, flexuosis, glabris; ramis vaginis imbricantibus, ‚dense : : rugulosis, arcte amplectentibus, superioribus foliiferis omnino obtectis, | axıllis ramorum, ellipsoideis, bifoliatis, leviter compressis, ut videtur mox rugosis, 1,5—1,8 cm longis, medio fere 0,7—1 cm latis; foliis erecto- Pe "tentibus, linearibus, inaequaliter bilobulatis cum apiculo minuto interjecto, . ER: 2,5—4 cm longis, 3—5 mm latis, superne lucidis; inflorescentüs in axillis. vaginarum superiorum natis, singulis, unifloris, pedunculo brevi, pauci- _ vaginulato, usque ad 1 em longo; bractea lanceolato-cueullata, acuminata,. ovario pedicellato fere 3-plo breviore; flore in genere inter minores, illo z M. variabilis Batem. vix majore, elabro, carnosulo; sepalis oblongis, . 2 obtusis, c. 1 cm longis, lateralibus obliquis, apıculatis, cum pede columnae ligulato-oblongis, obtusis, quam sepala paulo brevioribus; labello oblongo, obtuso, apicem versus sensim paululo. dilatato, marginibus lateralibus = leviter undulato, basi truncato, 9 mm longo supra medium 4 mm lato, | carina obtusa depressa lineari e basi usque in medium ornato; columna = leviter curvata, c. 6 mm longa, elinandrio dentata, pede 3 mm longo; ovario pedicellato gracili, glabro, c. 2,3 em longo. n Pichincha: Epiphytica in regione oceidentali en Mojandı — = A:Bodiro.no, 99, Aug; 1872. : en = Eine interessante kleine Art, welche in M. arbuscula (Ldl.) Behh “ ihre nächste Verwandte haben dürfte, jedoch schon durch die Ausbildung «ler Pseudobulben unterschieden ist. Maxillaria mierotricha Schltr., nov. spec. A Epiphytica, erecta, ec. 4050 cm alta: rhizomate las sbkreniato, radieibus filiformibus, tenuibus, flexuosis, glabris; yseudobulbis valde 4 2, 32, 6 em Iato, subtus paltdiore, inale: ne juxta basin . ; = pseudobulborum natis 2 —4-nis, unifloris, flore incluso usque al 22 em altis, pedunculo leviter flexuoso, vaginis 6 alte amplectentibus subacumi- E natis fere omnino obtecto; bractea vaginis persimile, ovarium paulo © .: - brevius amplectente; flore in genere inter mediocres, exsiccatione rigidulo, = Br illo M. . corolatae Rchb. R: simili: ‚ sepalis ligulatis subaeutis, plurinerviis, SE a 2, 3 cm longis, intermedio basin versus paulo dilatato, lateralibus obliquis, . B; "cum pede columnae mentum obtusum breve (4 mm longum) formantibus: petalis oblique lineari-ligulatis, subacutis, plurinerviis, quam sepala fere Br aequilongis, sed subduplo angustioribus; labello circuitu oblongo, 1,4 cm = - Jongo, supra medium 4,5 mm lato, vix 4-ta parte anteriore trilobo, superne - dimidio inferiore pilis sparsis perbrevibus donato, callo depresso lineari apice obtuso libero e basi usque supra medium ornato, lobis lateralibus brevibus truncatis, intermedio antico, parvulo, carnoso, oblongo, superne | minute ruguloso, margine tenuiore leviter undulato, c. 8,3 mm longo, N vix 2 mm. lato; columna erassiuscula c. 3 mm alta; ovario eylindrico, | TR 3 abe, 1 ‚2 cm longo. Chimb orazo: In silvis prope dee — Dodiro; in Silvis tropieis ER Chimborazo et Pululatina — Sodiro. ee Leider fehlen über die Färbung der Blüten bisher Angaben. Die Art | ; ‚steht der M. colorata Rchb. f. offenbar am nächsten, ist aber durch die Se verschieden. - Maxillaria nutantiflora Schltr., nov. spec. ee ee EN > Epiphytica, 13—20 cm alta; anal decumbente, radicante, c. ® 5 mm diametiente; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; ee 5 Pseudobulbis usque ad 3 em inter se distantibus, oblique et anguste ovoideis, mox longitudinaliter sulcatis, unifoliatis, c. 3 cm altis, infra medium ad lcm diametientibus, vaginis pallide brunneis minute rugulosis (efoliatis) Primum obtectis; folio suberecto vel erecto-patente, petiolato, lamina ‚oblongo- -ligulata, acuta, basi sensim in petiolum angustata, 9—ll cm ME longa, medio fere 2,3—2,5 cm lata, petiolo suleato 3,5—6 cm longo; in- ER florescentiis ereetis, 3—5-nis juxta basin pseudobulborum natis, unifloris, pedunculo vaginis 5 acuminatis, amplectentibus fere omnino obtecto, usque ad 9 cm longo; bractea vaginis peduneuli persimili, ovarium _dimidio fere superante; flore nutante, in genere mediocri, glabro; sepalis oblongo- Er lanceolatis, subacutis, 7—9-nerviis, 2,3 cm longis, lateralibus obliquis, | cum pede columnae mentum obtusum ce. 5 mm longum formantibus: petalis oblique lanceolato-ligulatis, acutiusculis, 5-nerviis, 2 cm longis; Jlabello angüste oblongo, curvato, apice obtuso, in tertia parte basilari margine utrinque plica auriculiformi donato, toro oblongo-ligulato de- - vel brunneo-maculatis primum obtusis, 1,7—2,3 cm longis, medio fere amina ea cm Tonga, medio fere I En es em Iataz;- inflorescentiis. 'longis, lateralibus obliquis, basi cum pede columnae mentum obusum. R. Bei % nee ans retieulato- a bein 2: mm | 4 mm lato, in quarta parte basilari 5 mm lato; le subre t alte, rostello carnoso bene prominente; ovario oylindraceo, sessili, longo. Chimborazo: In silvis oceidentalibus sh ins Be: razo, 2500 m, — A. ee Sept. ee ist ee: Art teicht kenntlich alas ee a nov. spec. Benibes ne a a dis, nt efoliatis, an — PET 4—5 mm diametientibus; folio ne lanceolato- -ligulato, acuto, ba Scm longum angustato,. peduneuli ara 'ovarium dimidio dere ae Store. in genere inter x medliocres, pro genere tenui, glabro; sepalis ligulatis, obtusiusculis, 2 ‚2cnm conicum, c. 5 mm longum formantibus; petalis oblique lineari-ligulatis, cbtzsiuseulis, ec. 1,7 em longis; labello eircuitu oblongo, supra medium, ‚paulo dilatato, quarta parte apicali 3- lobato, 1,5 cm longo, inter apices loborum lateralium explanatorum 5 mm lato, medio callo crassiusculo“ antrorso, obovato, basin versus sensim evanescente ornato, lobis lateralibus. oblique et late 'triangulis, obtusis, intermedio antico carnoso, rhombeo- suborbiculari, obtuso, margine leviter undulato, superne sparsim papilloso: columna gracili, curvata, 9 mm longa, glabra; ovario graciliter ie Pa glabro, 7 mm longo. = ee Mazillarıa breviscapa Kränzl., in Tngl. J Se XXVI. ( 1899), p- 4855. (nec P. et Endl.). TE Loja: An Bäumen in dichten, sehr en Wäldern um Chaceju über Naranjal, 400 m. — F. C. Lehmann no. 6461. | ® Die Art ähnelt allerdings im Habitus der M. reihe Dee et Endl. 4 etwas, hat aber längere, viel schlanker gestielte Blätter und ganz andere Blütenteile. Sehr charakteristisch sind die offenbar rosenrot- oder bräun. = lich-gefleckten Scheiden der Pseudobulben und des Blütenschaftes. Fr 2 ta vel ge usque supra 60 cm lönga: ee 2 Ä en caule ee inferiore radicante, | RS: m sensim angustatis, 1220 cm Tonge- ah fere 2—-3,2 cm en u ar vontis i in axillis Paglnaruım en ae pedunculo 2 2—2,5cm 29.17 E cal, h 9. cm longis, Iatsrahibus en mentum beim perbreve _ - = _ formantibus; petalis oblique oblongis, obtusis, ‚ quam sepala paululo brevio- AS, ribus; labello oblongo, valde obtuso, basin versus paulo angustato, 9 mn DS Yin a = mg, supm medium ‘5 mm .lato, nervis @ parallelis, incrassatis, antice > eallifo ormi-confluentibus e basi. usque in medium decurrentibus ornato, ee 1 nid io anteriore minute et dense papilloso; columna semitereti, glabra, | n 1 longa, pede vix 3 mm longo; ovario cylindrico, 'glabro, c.1,6 cm longo. re: In valle Pallatanga. — Sodiro,. ‚Sept. 1891; in silvis B » “ - 5 - STR n = secus us flumen Pilaton. - — Sodiro, Sept. 1892. Am besten dürfte die Se a in u Nähe von M. Pltypetala R. x auffallend wert rider stehenden Psondobulben recht schieden: Be. BE - Maxillaria strieta Schltr., nov. spec. ee i 2 Epiphytica (.?) erecta, c. 60 cm älta, ebulbosa: radicibus filiformibus, na flexuosis, ‚ glabris; caule basin versus radicante, tereti, stricto, dense foliato, er er vaginis foliorum 5 arcte amplectentibus striato-nervosis, subrugulosis, | # persistentibus, omnino obtecto, c. 6 mm diametiente; foliis erecto- -paten- E tibus, ligulatis, apice oblique acutatis, textura pro genere tenuioribus, —6,5 cm longis, medio fere 0,9—1,2 cm latis; inflorescentiis in axillis 'vaginarum singulis, unifloris; pedunculo brevi, vaginam haud excedente; - bractea elliptico-cucullata, acuminata, ovarium dimidio longius amplec- % 4 tente; flore i in genere, mediocri, erecto-patente; carnosulo; sepalis oblongis, 3 _ breviter acuminatis, glabris, 1,6 cm longis, lateralibus obliquis, cum pede $ columnae mentum obtusum, 4 mm longum formantibus; petalis oblique one acutis, quam sepala paululo brevioribus, glabris; labello - ‚oblongo, antice obtusissimo, subexeiso, 1,1 cm longo, e medio tril (hei, callo depresso anguste oblongo antice incrassato, obtuso e basi ue infra medium decurrente, lobis lateralibus rotundatis, abbreviatis, rmedio antico, paulo incrassato, oboyato-oblongo; superne sparsim Die Orehideenflora von Ecuador. 7 I TER mir nicht gelungen, diese Art, von der leider nur eine Blüte vorhanden ze draneö} a 16 cm 2 = R Ä Sa a Chimborazo: In silvis subandinis montis Chimborazo, + Sodiro, Dec. 1890. ER Eine der aufrechten Arten ‚jede Peondebuibanbilu er ist, war, mit irgendeiner der anderen Arten zu identifizieren. ‚Ihrem Habitus nach dürfte sie in die Verwandtschaft von M. alpestris Ldl. und Mr miti- -dula Bechb. f. gehören. : \ | 2 Maxillaria xantholeuca Schltr., nov. spec. | ae | Epiphytica in cortice arborum adscene rhizomate repente, cortiei appresso, crassiusculo, vaginis pluribus obtecto, c. 5 mm diametiente; = pseudobulbis ec. 3 cm inter se distantibus, compressis, quadrato- suborbi- = E cularibus, unifoliatis, 8—10 mm altis, medio ce. 10 mm latis; folio ereoto- j . _patente, oblongo, obtuso, coriaceo, basi breviter angustato, 2 A cm. longo, medio fere 1,3—1,5”cm lato; inflorescentiis in axillis vaginarum rhizomatis singulis natis, erectis, unifloris, vaginis 3 brevibus, ovatis, acuminatis, compressis, laxe amplectentibus obsesso, che cm longo; bractea ovata, breviter acuminata, ov.ario 2—3-plo breviore; lorei in genere mediocri, glabro; sepalo intermedio Tigulato, acuto, dorso acute carinato, 2,2 cm longo, lateralibus oblongo-ligulatis, apiculatis, subfalcatis, ee ‚ecarinatis, 1,5 cm longis; petalis subfalcatis, ligulato- -Iinearibus obtusius- ” culis, 1,5 cm longis, labello leviter curvato, eireuitu ovato, e medio leviter 3-]obato, 1,3 cm longo, infra medium 8 mm lato, toro ligulato obtuso depresso, medio longitudinaliter carinulato e basi usque in medium er 1 currente, lobis lateralibus parvulis abbrev iatis, paulo tantum prominentibus, intermedio ovato apiculato, leviter -inerässato, Jinea mediana Jeviter 3 sulcato, marginibus subcrenulato; columna levissime curvata, 7mm alta, ovario subpedicellato, clavato, triquetro, glabro, 1,2. ln Ze Loja: An Bäumen in dichten Buschwäldern um Villonaco bei Loja; = 2400-2600 m. — F. C. Lehmann no. 815 1, Okt.—Nov. | Die Blütenfärbung wird : folgendermaßen beschrieben: „Sepalen | weißgelb, Petalen gelblichweiß, Lippe weißgelb mit braunrotem Fleck x unter der Spitze.“ a... Die Art gehört in die Verwandtschaft der M. saxatilis R. £. Camaridium diehotomum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, robustum; caule certe elongato, diehotome ramoso, pseudobulbis in fureis caulis sitis, compressis, oblongis, unifoliatis, usque ad 4 cm longis, medio fere 2 cm latis, utrinque vagina foliifera protectis, caulibus (i. e. rhizomate) dense vaginis ancipiti-compressis, imbricantibus, | acuminatis, magnis obtectis; foliis erecto- patentibus, oblongis, obtusiuscule 3 4 5 ee Arten, - ER oli ormi-oontractis, coriaceis, usque a 95 cm ‚longis, TER R N cm latis; inflorescentüis ex axillis Verne caulis en cum Dede ee Bond abehsuns breve Torkaniikus: et = petalis oblique elliptieis, acutis, sepalis subaequilongis; labello e basi cuneata medio trilobato, carinis 3 e basi usque ad medium donato, petalis Be: dere, acquilongo, lobis lateralibus oblique oblongis, obtusis, erectis, inter 2 Se medio ‚oblongo, obtuso, cearnosulo, decurvulo, marginibus- antice paulo De E ” = . ineurvulis, lateralibus fere 3-plo majore; columna semitereti, gaba, RAN mm longa; ovario cylindraceo, glabro, c. 7 mm longo. | Pichincha: In FezIung, abopies vallis en — Sodiro no. 94, | Ai 1874. Se 3 2 ke Eine 5 Arten. aus a Veiswnndtschaft des ©. onen LdL, a S also zu Eu- Camaridium gehörend. ‘Sie ist ausgezeichnet durch die diche- tome Verzweigung mit dichter Bedeckung sich dachziegelartig deckender, großer, zusammengedrückter. Scheiden an den etwa 15—20 cm langen : 2. rn Eee ae | ER SE & : _ Camaridium longum Schlar nov. spec. 3 _ Epiphyticum, usque ad 120° cm longum; caule e bası dessen ce ut videtur patulo, dense foliato; 5 mm diametiente; radieibus Siliformibus, flexuosis, glabris; foliis erecto-patentibus, oblongo-ligulats, acutis, textura a 6,5—8 cm longis, medio fere 1—l ‚* cm latis, ne eu E A glabris; inflorescentiis. lateralibus, unifloris, pedunculo brevi, usque ad 5 = ‘7 mm longo; bractea ovato-lanceolata, acuminata, ovario duplo breviore; : flore in genere mediocri, glabro, textura tenuiore: sepalis oblongis, acumi- = ‚natis, 1,2 em longis, lateralibus obliquis;: petalis oblique oblongo-elliptieis, acutis, 'glabris, vix 1,1 cm longis; labello e basi obovata medio trilobo, E lcm longo, medio fere 5 mm Jato, lobis lateralibus abbreviatis obtusatis, - intermedio antico obovato, obtusissimo, supra medium 3,25 mm lato, eallo lineari obtuso, e basi labelli usque ad medium decurrente; columna r- leviter curvata, apicem versus paullulo dilatata, c. 7 mm longa, pede Be; ovario pedicellato gracili, glabro, c. 2 cm longo. Pichincha: Prope Quito. — Sodiro no. 128b. Ausgezeichnet ist diese Art durch die auffallend langen, wurzelnden P* ‚Stämmchen. Sie steht dem (©. Iuteorubrum Ldl. am nächsten, unterscheidet 2% ‚sich aber durch die anderen Lippenproportionen und den sehr stumpfen | _ _ Vorderlappen des Labellums. Die Blätter sind bedeutend breiter als bei C. Inteorubrum Läl. 7x Die Gattungsumgrenzung \ von M ax dıum ‘bedarf unbedingt einer Revision, % Umgrenzung sind ganz unnatürliche. ee T: SER _ Ornithidium hbreve Schltr., nov. speo. Et x a Epiphyticum, ramosum, brevicaule, rigidum, ne 0 ER x Ben T; ‚thizomate a ramoso, Tamıs divaricantibus, a inde ieaa che c.d mm Bm Saahbng &; 0) cm inter se l valde abbreviatis, perdense foliatis, vaginis triangulis- amp rugulosis omnino obtectis; a evohutis a ee. en versus a Se -asperatis, 7 ‚» cm Tongis, 7—10 mm latis; inflorescentiis 1—3-nis, abbreviatis ‚ more | floris, pedunculo basi paueivaginulato, wulgo 1 em. longitı breviore; Bars Ss eupene; braotea u ee ‚ovario. multo Eieage: vel et: De in aan re u productis, 8,5 mm longis, lateralibus obliquis, basi paulo dilatata mentum obtusum breve u, ‚Detalis Be , Behlans 9: in silvis res Prope ne Palma. - = a a no. 96, Sept. 1892. R- ne BE ' Ich habe anfangs gezweifelt, 2: hier O. Jamesoni Rchb. = oe >. er dagegen sprechen aber entschieden die kurz gestielten Blüten. a Dem O. aggregatum (H. B. Kth.) Rchb. f. steht sie zwar nahe, doch ist, = sie nach Vergleich mit dem Original in Berlin spezifisch sicher verschieden. O:nithidium squarrosum Schltr., nov. spec. | < Epiphyticum, ramosum, squarrosum; rhizomate elonpato, Ti | ramoso, vaginis rugulosis, arete amplectentibus obtecto, c.6 mm. diame- z tiente, hinc et inde radicante; caulibus c. 20 cm inter se distantibus, valde ee _ abbreviatis, interdum pseudobulbum ovoideum efficientibus, dense vaginis late ovalibus ampleetentibus obtectis; folis c. 7—10 evolutis, rigidulis, lucidis, ligulatis, subacutis, subtus acute carinatis, marginibus apicem. Er versus crenulato-serrulatis, 10—12 cm longis, medio fere 1,3—1,7 cm latis; ‚inflorescentiis vulgo 2—3-nis, more generis unifloris, abbreviatis; peduneulo Be: basi paucivaginulato, vaginam folii vix excedente; bractea ‚deltoidea, minuta, ovario pedicellato multo breviore; floribus illis ©. aggregati ( H.B. bus, riesalig, ten glabris; sepalis ule: ©. er cm a lateralibus N ha: Bpiinyin- in svis” oben Sa I - x at > ' Hexuosis, en Pealhulbis oblongis, Ka a. Tarolialis, usque ad. 15 cm longis, medio fere usque ad 6 cm, latis, utrinque vagina foliifera protectis; foliis ereeto-patentibus, ligulatis, i» Be ee. ad ‚45 em a medio fere ie al) 4 cm Jatis; ln \ | ee“: 3.plo. Grohe Hloribus illis O. ramosissimi er simik REIT j bus Be rescihun, sepalis patentibus, lanceolato- a, acuminatis, carinis vel a 6 Historie; Harruls ot n ©: 8 cm longo, supra basin 6 mm lato; columna- aptera, gra- icem versus paulo dilatata, ‚glabra, 7 mm longa; ovario pedi- Pac = er => cm ee silvis subandinis Andium orientalium supr&a var S adı ro = 4 2 ee ee £ Esist mir nicht De gewesen, ' die Pflanze anders zu identifizieren, e hat ae Ähnlichkeit mit O. ramosissimum Ldl., für welches sie wohl A | immer schalten. worden ist, doch. ieh dr Fabel am a Grund .erectis, loratis, obtusis vel obtusiuseulis, ‚ad 40 cm longis, supra medium longam, 9 mm latam expanso, verrueis in basi 3 cariniformibus obtusis alta, alis pro sectione vix evolutis, carnosulis, gibbo infrastigmatico Se S facie obtuso adscendente; ‘ovario Be a 2 3 em ‚gelb ist. : radieibus filiformibus, flexuosis, elongatis, glabris: pseudobulbis ovato- 5 ; förmig und der kahle Kallus ist ganz ‚anders zusammengesetzt. 5 Oneidium Aloisii Schltr., nov. spec. Be u Epiphyticum, erectum, usque ad 120 m altum; Yhizomate: brevis. radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, elabris; pseudobulbis compressis, ovatis, bifoliatis, ancipitibus, lateribus bicostatis, vaginis 12: foliiferis utrinque primum protectis, c. 10 cm altis, infra medium 5 cm latis; Sobis - En z ad 3, 6 cm latis, coriaceis; inflorescentia- erecta, arcuata, breviter Pluri- ramosa, pedunculo foliis fere aequilongo, ramis patentibus et apice pani- = culae laxe 7—-9-floris; braeteis tenuibus, ovatis, acutis, ovario pedicellato c. 4- -plo brevioribus; floribus in sectione medioeribus, illis O. pardothyrsus _ Rchb. f. similibus sed paulo majoribus, glabris; sepalis oblongis, obtusis vel retusis, margine leviter undulatis, basi in .unguem manifestum brevem angustatis, intermedio 1,5 cm longo, lateralibus obliquis, RS Y; cm longis; petalis oblique ovato-oblongis, retusis, margine- leviter. undulatis, basi 3 breviter angustatis, 1,3 cm longis; labello explanato l,lcm longo, pandu- = rato, dimidio inferiore suborbiculari basi subcordato, 7, 5-mm lato, deinde 7 S contracto et mox in laminam late reniformem, breviter excisam- 4 mm cum 3 subulatis brevibus antepositus; columna brevi, crasssiuscula, 5 mm ; longo. | | DREH Chimborazo: Puente de Chimbo 600 m a SEN Su no. 1104. Ich glaube die Art am besten neben O. »ardothyrsus Rchb. E et Warse. unterzubringen, doch hat sie größere Blüten als ‚diese und eine ganz. andere Lippenschwiele. : & Fur er re. En ‘Die Sepalen und Petalen u unserer neuen Art en fast ganz braun zu sein mit gelber Spitze und die basale Hälfte der. Lippe wird durch einen großen braunen Fleck fast ‚ganz bedeckt, während ‚der Vorderlappen. rein. er = R * s = Oneidium Millei Schltr., nov. spec. ee RS FRR Epiphyticum, erectum, longitudine medioere; rhizomate brevi; oblongis, ancipitibus, bifoliatis, valde compressis, latere utrinque ve 1—2 föliiferis obtectis, 6—-8 cm longis, medio vel infra medium 2—2,7 em. latis; foliis ligulatis, obtusiusculis, basin versus leviter angustatis, usque ad 25 cm longis, supra medium ad 4 cm latis; infiorescentia suberecta vel arcuato-patente, graciliter pedunculata, laxe panieulata, pedunculo FE 3 incluso usque ad 90 cm longa, ramis ramulisque patentibus, ‚flexuosis, : paueifloris, usque ad 12 cm longis; bracteis deltoideo-triangulis, acuminatis, Eu ok Ne 2 2 a? ‘ 2 _ subacutis nn cm oneis: quam sepala paulo an labello ende, % = cm longo, supra basi 5,5 mm infra apicem 7 mm lato, e basi subcordato- = aurieulata obcuneato, tertia parte apicali in laminam reniformem, breviter En du, > I | : . = Am besten es die Artin dis Verwundtschitt; des. 0. nr um E Tante Lippenform. In letzterer Hinsicht erinnert die Spezies an O. hapalo- Ei Schltr. 7 | en | nem. eedate ehr nov. spec. iformnibus. flexuosis, tenuibus, . glabris; folüi- 224 ereeto-patentibus, . ligulatis, acutis vel subacutis, basin versus sensim paululo angustatis, „glabris, rn cm longis, supra medium 7—14 mm latis; inflorescentia arcuata, usque ad 17 cm longa, pedunculo paucivaginulato 5—6 cm longo, Tacemo subdense multifloro, e.1-1,2cm diametiente; bracteis patentibus, E anguste lanceolatis, acuminatis, ovarium fere an floribus illis 6. lunatae R. Br. similibus, sed submajoribus, patentibus, glabris; sepalis Eine, anguste oblongis, acuminatis, c. 4,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis patentibus oblique ligulato-oblongis, obtusiusculis, basin versus paululo angustatis, quam sepala paululo brevioribus; labello patente, e: a e ungue-longo apicem versus cuneato- dilatato trilobato, lobis lateralibus oblique lanceolatis, obtusiusculis, margine anteriore subdenticulatis, lobis & _ brevissimo, inter apices c. 2,5 mm lato, carina satis conspicua e basi usque EN supra medium unguis ornato; columna crassiuscula, ce. 3 mm longa, eli- Be Er: ‚nandrio eucullato, ‚amplo, margine minute erenulato; ovario subsessili, = Ar eylindraceo, glabro, c. 4 mm longo. Be Chimborazo: Puente de Chimbo. — A. Sodiro. Be - Durch die auffallend langgenagelte Lippe unterscheidet sich diese g: Art von den übrigen der Gattung leicht, in der Form der Lippenplatte 2 erinnert sie an C. pallidiflora A. Rich. et Gal., doch sind die beiden = Läppchen ‚oder ‘Schenkel des Vorderlappens ER schmäler und, nicht so EAN | ei) a. n exeisam ‚Gilatato, verrucis ©; 12 rum lahie antice eb 3 Bw | Erchineha. In ls bansns: C. 9800 m sm. — L. Mille no. 17. | ‚Carchi: In silvis andinis montis Mojanda prope Pizavo. — L. a ro vn uchb: E verwiesen werden, hat aber keine abortierten Blüten und eine - Epiphytica, c. 15 cm alta; ireite valde abbreviato;: radieibus faleato- -recurvis, subulatis acutis, intermedio bicruri, eruribus divergentibus, lateralibus duplo fere brevioribus; labello toto 5 mm longo, lobo apicali - ar Goklihs ne ' a Telipogon eeuadorensis. Schltr., noV, spee. | Epiphytieus (?), .ereetus, 1216 cm altus; radieibus fi en | flexuosis, on quis; oe perlate‘ en perkreriten paulo nn nn. en se rate Basın, versus 8 ;, me Re = e ne = is ee SS et ralio dense ee ca 1 sihele longo, medio fere 2,8 cm lato; columna perbrevi, dense setis- violaceis ; . rigidis obtecta, rostello subulato erecto satis longo excepto 4 mm a _ ovario triquetro, glabro, pedicello ineluso c. 2,5 cm longo. RS a es Pichincha: In silvis andinis montium Pichincha eb Atacazo. — A Sodiromo. AI alla, 3. wo | Die Art dürfte am besten dem T. alte Rchb. = zur v Sei te gestellt 3 werden, mit dem sie die Ynervigen Petalen und das 15 nervige Labellum . gemein hat; von dem sie aber durch größere Blüten und das ‚viel breitere = 7 ee ee = N, Labellum artlich gut getrennt ist. ee Y SERTE Telipogon pachyhybos Schltr., nov. spec. an: Epiphyticus, erectus, c. 15 ‘cm altus; rhizomate wald SE Siliformibus, flexuosis, Se Au caulibus : _Hlorescontiis ereelis, ad apices caulis, laxe flori, vedunculo an - ah Horibusi in genere magnis, a a ler u nceo- latis, acutis vel acuminatis, dorso alticarinatis, 3-nervüs, 1,8 em EL; Be lateralibus obliquis, basi concavis; petalis oblique perlatiovali- a cularibus, obtusiusculis, dimidio inferiore minutissime papillosis, margine minutissime papilloso- zuelanıs; 9- -nervis, 2,2 cm ce medio fere 1, 9 cr — Br Spruce no. 6077. = 5 Ss = ıb: F dies se So Warscewiezii“ verteilte Art mit keiner. den) identifizieren können. Sie ist ausgezeichnet durch den € großen dicken Kallus am Grunde des I7nervigen Labellums. richoceros earinifer Sehltr., nov. ru 2 ul ki c. 2 mm Tongo ee latere ln ı Protectis, S—10 mm altis, medio fere 4—5 mm diametien- .—_. Ben vel ee en acutis, ee e 2 em re Im ‚versus paulo ee 5 ee minutissime papillosis, c. 5 mm longis, lobo | : obovato, obtuse apiculato, '9-nervio, 1,l cm longo, supra Ss lato, margine "minutissime papilloso- ciliolato, caeterum illoso, carina a © basi aa, infra Ben decurrente S £: sp “ eich. se nhefechieder an eh die Lippe a N deutlichen BER | k: el, der vor ‚seiner Spitze lamellenartig erhöht ist. x er 106 aber in mehreren recht wesentlichen Merkmalen recht. gut unterschieden. . Dipterostele Sohlen, nov. gen. Denn. ee 23 Sepala erecto- -patentia, libera, oblonga, lateralia obliane.& Petala Er quam sepala similia, erecto-patentia, submajora, obliqua, minute papillosa. Labellum parvulum, oblongo-lanceolatum apice rostriformi- attenuatum, basi calloso-incrassatum, ima basi marginibus columnae breviter adnatum, superne praesertim medio papillis vel appendieibus subulatis dense obtectum. Columna brevis, latere utrinque in alam ORIIR oblongo- quadratam, margine posteriore dense ceiliatam, rostellum supe- . 78 4 rantem producta, minute papillosa, dorso apice ciliata, clinandrio mil 5 _ rostello subulato, erecto, bene conspicuo; anthera cucullata, dorso Ba = _ fundissime bipartita, antice obtuse apiculata. Pollinarium illo Telwpogonis persimile. Ovarium graciliter pedicellatum, eylindraceum, glabrum. Planta epiphytica, parvula, sub anthesi ad 20 cm alta; rhizomate adscendente, medioeri; radicibus flexuosis, glabris; caule brevi, dense 4—6-foliato; foliis erecto-patentibus, lanceolatis, obtusiusculis, ‚glabris; scapis apicalibus, gracilibus, sublaxe paucifloris; bracteis erecto- -patentibus, . lanceolatis, acutis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus a ‚Ppatentibus, illis Trichocerotis. angustifoliae FH B. ‚et Bin subduplo mino- 3 Fuc Br ribus. a ee 3 Species singula adhuc nota, montium Ecuadorensium indigena. Die neue Gattung erinnert in mancher Hinsicht an Trrichoceros, ist > Zunächst ist sie habituell einer sehr kleinblütigen T elipogon- Art ähnlich d. h. also, sie bildet nicht wie Trichoceros Pseudobulben aus. "Die Be ähnelt insofern mehr Stellilabium, als das Labellum- erheblich kleiner ist ‚als die Sepalen und Petalen und dicht mit violetten pfriemlichen. Aus- = wüchsen bedeckt ist. Die Säule ist sehr charakteristisch durch zwei große BR flügelartige Auswüchse zu beiden Seiten des kleinen Stigmas. Wir haben hier also eine ähnliche Struktur, wie sie von Kunth für Trichoceros an "gegeben worden ist, aber, wie Reichenbach fil. nachwies, nicht vor- handen ist, da die beiden Seitenlappen des Labellums \ von Kunth irrtüm- er lich für Auswüchse der Säule angesehen wurden. - Dipterostele mieroglossa. Schltr. now; speo. me en = 5 Epiphytica, gracilis, c. 20 cm ala: radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caule adscendente c. 2—3 em longo, tereti, vaginis foliorum ob- tecto; foliis erecto-patentibus, exarticulatis, lanceolato-ligulatis, subacutis, 'glabris, textura tenuioribus, usque ad 2,5 cm longis, medio fere ad 6 ‚mm. latis; scapis apicalibus, gracilibus, pedunculo flexuoso, tereti, vaginulis paucis, dissitis donato, usque ad 10 em longo, racemo ipso laxe 8—10-floro, usque ad 6 cm longo; bracteis erecto-patentibus, ovato-lanceolatis, acutis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus in affınitate inter minores, erecto-patentibus; sepalis oblongis, Ehkuencpln, 3-nervüs, glabris, 3 3 mm RS # Re = ar, u‘ 4 J “ me! y > Re 2 ri! - e x “ 2 B en * feun % Tr; er Kag 4. rg i er ; Kt en ER Bee 1I. Beschreibun; en neuer ron 07 2 “ RK N = R | iquis, ober ai, nervis 3 extus leviter incrassatis; ‚obliqu obovatis, obtusis, nervis 5 basin versus incrassatulis ornatis, ne e minute Bo. Sams, Evan ra segolonL. sed paululo | nis), eeselate hlonzo, ‚apicem versus rostrato- attenuato, rostro in- u vulo, superne dense appendieibus subulatis obtecto, vix 4 mm longo, a medium (2 1,75 mm lato; columna generis, alis 2,75 mm altis, oblique jnadrato- oblongis, obtusissimis, erectis, margine posteriore dense ciliatis; ovario pedicellato, glabro, gracillimo, ce. 1,2 em longo. Br, “e Chi mborazo: In silvis occidentalibus montis Chimborazo, &E 3000 m. A. ‚Sodiro, ‚September. ; Ä Bei oberflächlicher Betrachtung a man die Pflanze für eine 4 einblumige Trichoceros-Art halten, doch fällt sie bei näherer Betrachtung ‚sofort durch die kleine, dicht mit hellvioletten Auswüchsen besetzte Lippe auf. . 3 ee "Leider liegen nur zwei Pflänzehen ‚des ken Gewächses vor. 2 Sodiroella ‚Schltr., nov. gen. I Flores inversi, parvuli. Sepala en lonon, obtusiuscula, uni- Ev. ei a ee Petala u obtusiuscula, subpatentia, tu m. 5- -nervium, glabrum, Kan rue, a Ds in- erassatione transversa antice obscura donatum, quam sepala paulo minus. [6 lumna brevissima,, crassiuscula, latere utrinque appendice stipitato, ato- JJanceolato, acuto, carnosulo aucta, juxta rostellum utrinque fasci- 1o pilorum clavatorum ornata; rostello subulato, elongato, acuto, erecto. thera oyato- cueullata, _ basi subcordata, acuminata. Pollinia 4 oblique lanceolata, per paria compressa, posterioribus quam anteriora minora, st ipite gracillimo pollinias versus dilatato, viscidio angusto, leviter curvato, q uam stipes dimidio breviore. Stigma parvulum. Ovarium pedicellatum, glabrum. Herba. perennis, epiphytica, acaulis, habitus Pleurothallidinarum, ap Fe vel potius generis Stellilabium; radieibus filiformibus flexuosis, bris; ‚caule nullo vel subnullo; foliis articulatis, verosimiliter anguste atis carnosulis (in specimine nostro jam caducis), c. 6 evolutis; racemis illaribus, erecto- -patentibus, gracilibus, laxe 8—-10floris, illos generis telis in ‚mentem revocantibus, pedunculo gracili, paucivaginulato, rhachi Ppaululo dilatata, ut videtur paululo compressa; bracteis parvulis, ovatis, ovario pedicellato 2—3-plo brevioribus; floribus minutis, tenuibus. er: "Anfangs hielt ich das Pflänzchen für eine kleine Stelis-Art, bis ich bei der Betrachtung mit der Lupe die EI is Rhachis und un- auch darch die bestätigt, leider Ehe ich | eine a Stellilabium- Art zu u Aare ergab sich vi 1 a dan Grunde a IE kurzen an? "Sie sind kurz | schmallanzettlich spitz, leicht sichelförmig ‚gebogen und Heischig a Sodiroella ecuadorensis Schltr., nov. spec. : | u erecta, ©. nr alte; radieibus fiitormibus, 5 Toheo: re re Interalibus E ‘columnam ipsam (sine rostellum) paulo excedentibus, ‚rostello satis magno; B columna . ‚aeneris) ee ovario pedicellato sracıh, A mmilonge.. un. Chimboraz o:In silvis oceidentalibus montis Chimborazo, 2500 m. . ‘ a Rn Ra RE A. Sodiro, an 32: NT ER a De Sollte diese che vielleicht auch in die Teiipagon-Verwandtschaft = hören? _ E ae Bere we ‚eeuadorensis Schltr., nov. as 2 = = Er: | bräcken OV ai este ae ovarium sesaiks tere aequante; Klon e IR a inter minores, Beine, sepalis lanceolato- ovatis, acumiı Iat is, 0: eo en in specimine nostro Ze en ut, videtur fo es; est et ist di einzige zu Gebote stehende Blüte schon. 2% N den Fruchtzustand übergegangen, trotzdem aber bis auf die Säule | nc ch recht gut erhalten. a der Form des Labellums erinnert die Art Ri mc robusta Schltr., nov. spec. | “ ; Epiphptica, erecta, _usque ad 35 cm alta; radicibus filiformibus, “B, Schlechte: ‘Di REN A he y FR E ER L er 3% longo, 6 mm ee tereti, vaginis foliorum p BR " _nervosis, a omnino obtecto; eu erecto-p er Er A er SR x = X ” obliquis, Ebene: I paululo ‚dilatatis, aequilongis sed Natioribus: ii, ade N: Ailaister dimidio inlerrarh nal Br. carinis 2 uanl antice lamelliformibus apice libero recurvulis Deiae se | medium: blos stipite ea usque ad medium bipartite, elandına e satis ampla; ovario pedicellato clavato, acute BraleITO, elahee: ‚pedicello incluso c. 8 mm longo. nn Chimborazo: In regione andina montis Chimborazo, 3000 m. ve 'Sodiro, Sept. 1881. a ee a ey Vor allen bisher bekannt gewordenen Arten ist die vorliegende ; aus- = 0.2... gezeichnet durch die hohen kräftigen und dicken Stämme und das schmale =. - Labellum. > = re 2 =. ehren. Rolte. Pain, ‚Orch. Rev. IV (1896), p. 330. a ; eandatum Rolfe, in Orch. Rev. IV (1896), een T Eypripedium caudatum Ldl., ‚Gen. et ‚Spec. Orch. (1840), p. 531. : m Rehb. f, in si IT a p: 116, % ya Lal, Geh Lind, (1840), Da wo am caudatum Ldl. var. Uropedium Kran, es et = : IE i Veitch. Min. iv (1894), ı 7 hm Want Erad., m a (1887), pP. 73, t. 131. | Selenipedium Wallisii Be fh, Xen. Orch. II 19 p- 189. E, Piehincha. si Ben: ernegii Rehb. } in Bot. Ztg. x (1852), p: AU. en ee ‚Rebb, 1 in 11.411854) p. 16) E- S - 72: ne Wild. = ne pr; INC 1805), De 44. H. Cogniauxiana Kränzl., Gen. et Spee. Orch. I (1898), p. 463. =# „Ecuador. my” 0.20% | DI en maeulosa Ldl., en et Spec. Orch. (1835), p. 309. we ai ?) Orchis setacea Jaeq., Enum. Pl. Carib. (1760), p. 28. N‘ 4 HB alas: Schltr., i in Hedde, Rep. sıv wen Chimborazo. = a ne = = me $ 3 . Pogonia. Juss. er ee. 1. P. Intea Schr Fedde, A IX non), . 24. | Manabt era es : Eee AIR ee =. = = Epistephium Kth.. i Bi Pl. Aequin. (1822), pP 340. el : Freien Augusti Rehb. f., etc Ben u 1 (1854 ) ul (2). Bela: else Vanilla Tas. a Eee .... Gen. (1789), pP 66. we 1. V. odorata Presl.; Rel. Haenk. E sen, B 101. : ee een. NN - e— 5 Fr 6. Sobralia Ruiz et Bar. ; Prodr. T- (1794), -p- 124. 1, 8: an Rchb. f., Xen. ‚Orch. u us, Pr 178. SER Pichimoba, Be: 2. $. graeilis Schltr., in Fedde, Rep. xıv (1916), ® 387 st Prehincha. 5 | E Ss 3. 8. Lindeni W. Wats,, in et Fort. vun ass, p. ce euadord u 20, 2 2 7 4. 8. porphyrocharis Rehb. f., Xen. Orch. u 054) pm. Be „Beuadern. 2 ee 5. 8. rosea Poepp. et Endl., Te De I (1835), p. 5 + ( Sobralia Rueckeri Linden, ex erg, Fol. Se Sobr. RS } Pichincha NL Re 7. Elleanthus Presl. Rel. Haenk. I (1827), p. 97. 1. E. aurantiacus Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 149. a Evelyna auranliaca iR in Bth. Pl. Hartweg ee p- ar. ge ; : x 2 . L 0] a. z u Yun Walp. er VI.(I861), p. 482. ; Rehb. f., in Bot. ee x (1852), p. 71 J a Rel. Haenk. I (1827), p. 97. | lancifolius Ldl., Gen. et Spec. Orch. LSBE) p- 8. | Juayası 3a - . macer 'Schltr., ir in Fedde Rep. xıv 1910) p- 388. . er baiskincher ee ® 3 = 7. E. maenlatus Rchb. f., in "Walp. Ann. "Sr. (1861), p:-482. © ma maculata Ldl., ‚In Hartw. en p. 149. En ie .E. ee Schltr., supra sa, p. 37. Be Bickineha lt)... | 3 E ventricosus Sehltr,, in Fedde, Rep. xVv ao N p- 51 ae Bolivar. = | Ber: E Seriikern a et Rehb. ee | EEE Bat Linnaea XLE (1877), p. 68. “R * 8 purpurea Rehb. en Linnaea XLI (1877), -P.-64. Er, : u. >: Diothonaea Lehmanniana Kränzl., in Engl. Jahrb. XXxVI 1809), _ Pichincha: Tunguragua. | 9. Pseudoeentrum L.dl. | ee £ in Journ. Linn. Soc. III (1857), p. 64. 557 j u: we ostachyum Ldl., in Journ. Linn. Soc. III (185 N). p. 64. ee Re >10, eb nstachye Rchb. f. a oh. I (1854), p.-18: a8 — ® ® o 4 in Ya u kr 57 ® = je) n \@) BD m ger, 00 oT ui Oo [an De) \ Ne N | ‚Stenoplera ana 1a: den Se Se Ei (1840), p Spüranthes orchioides Kränzl. ‚in Engl. a Jahrb. XXVI t ) nec A. Rich? we BE EN Az uayz a ae | Er ek . Be N =T1;. Altensteinia- H. B. et Kth. ae: er et Spee. I N BD 332. = 1. he | Pichinche. Ohindinaee, Ei > Ä 8 Er 2. A. seeptrum Rchb. f., Xen. Orch. I us54), ® 18. r a BE. Pichincha.. Tr & 3 n 3. A. virescens Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hise, xV 18a), 1 385. a 5 Prescottia erassicaulis Lehm. et Ben in Bu Jahrb. XV % (1899), p. 5012 . en & - Pichincha;. Chimborazo; Kae a. a. 2 12. Aa RBehb. bar a Xen. Oren. L.(le, mi 0 2: a 1. A. argyrolepis Rchb. f.,, Xen. Orch. I (1854), m 48 > ee Altensteinia.angyrolepis Bth, et Hk. f.,.exX" Ind. Br T Tusem, P- . Pichincha. | 2. A. maera Schltr., supra ne p. 97. | = ee a 2 ES 48 \ Riobamba. = a ee 2 2 3. A. nubigena (Rchb. f.) Schltr., in Fedde, xI 1912), Pp. 0. TER | M yrosmodes nubigenum Rehb. f., Xen. Orch. 25 (1854), P. 19, t. “ = = er Altensteinia nubigena Rchb. f., Ken, Orch. IT SR p %- ee : | 2 Pichincha. S E Pr: : 4. A. paleacea Rehb. f> Xen. Orch. I (1854), p. 18. x E es ; j | Ophrys paleacea H. B. et Kth., Nov. Gen, et Spec. 5 (1815), D. u. = Altensteinia paleacea Kth., Syn. Pr Carib. Se ». 325. F Prehincha.- 2 ern ex 4 5. A. rhynehocarpa Schitr., supra 1020) 5 38. Er . — Pichincha. RE ex ER x Ä 6. A. Riobambae Schltr., supra agaı), DB. = Ber, En Chimborazo. = 2 Se BE = 4 7..A. rostrata (Rchb. f.) Schltr., in Fedde, Rep. XI (1912), p. 130. 8 3 ;& Altensternia rostrada Rehb. f., Xen. Orch. III (1878), erg Piehincha. | | Ba | 3 Sr 8. A. ustulata Schltr., supra (1921), p. 39. a ee. Y; Pichincha. 5: i Er N ee 9. A. Weddeliana (Rchb. f.) Schltr., in Fedde, Rep. XI (1912), p:. du.. S Altensteinia Weddeliana Rchb. f., Xen. Orch. IT en D- 19% Ecuador (?) (ex Rchb. ar BT >: 2 Dr Perichis La. “ ve; in Engl Jahrb, XXVI 2 ji N 6. Graniches | +7 . + a oje 6 We s a2 ze | ‚Schltr., in Fedde, Bene XIV ass), 2 m "7 Ei BE ellipti a Schitr., “ supra En: B: 4. B "Pichincha. re | > et fertilis a Schle, m comb.. 2% _ Piehincha. ER A 7- “ Lehmami Rchb. TE De Bot. Ham ES Pichincha; Azu uay.. ET, BE ae 2 Se = ; Be = 29.2 pieta Rehb. in Linmaca xır sm), » ae Her Ein er he, : ee Azuay. a sh) Curie Schltr., supra (io21), > Er Bern Pioincha nn 0 00. se = a er \ ? . 5 var Er a er | = | 17 Ponthieva BR Br in Al Hort. Kew., ed. ZEN sı3), p 0 1. P. andicola Rchb. f., in Linnaca XLI au » 5 2 BE / „Ecuador“. 2. P. appendieulata. Schltr., in Fedde, Rep. IV ws 15) Pichincha. | = | 3. P. disema Schltr., in Fedde, Rep. xıv ass), ” 116, :: Be Pichincha. Fre = = BED, eeuadorensis Schltr., in ı Fedde, Rep. xıv ana), p ı 7 Pichincha. E x r = Br: x = 5. P. grandiflora Rchb. = in 1 Gardn, Chrn. asse), T ‚2. 264. L0j@ 2° 2 ea 6. P. montana Ldl., in "Bth. Pl. Hartw. sa, D 15, Se Azuay; Loja. 7. P. nigricans Schltr., in Vedlde, Rep. za ' asın, » Pl Pichincha. wer n 8. P..orehioides Schltr., in ‚Fedde, Ber. xv an. P 0 | Pichincha. 2 9. P. rostrata Ldl., in. BL Hartveg. (1844) Er 258. Ficksneher = 10. P, sylvieola Rchb. Y5 in Linnaca zur as, Be 2 en „Beuador“ Fe * Ser 11. P, villosa Lal., in Bth. Pl. ae usa, p. 155. “ Loja. ER En 18. Cyelopogon Presl. Bee Bel. Haenk. (1827), p. 93. Be 1.20. argyrotaenius. Schltr., & supra m p 44.; > Chimborazo. Eee Er . 2. (. eranichoides Schltr., sapra 4 age), 2 a Dr Pichineha. Fe in 1 Fedde, Rep. xIv asia), 24 us. _ 3 Mi lei: Schltr. 19. Pelosia. Poit. E N 20. Sareoglottis ‚Presl. Be Bel. Haenk, en P- 73, | en pie we Fans. ‚Soc. Arts V (1807), p 25. ge Den rn Yecdie acaulis Sm., Exot. Bot. TEA es. EN Neoltia ee. R. Br., in Ait. Hort. Kew., ed. 2, V (1813), p. 199. opleciris pie Rafin., =. Tellur. Bei 1 0880), v- 0. ee > a. Stenorhynehus L. €. Rich. u in Mem. Mus. Par. IV (1817), Pp. 59. | s Ldl., in Ann. g- Nat. Hist. XV (1845), p. 51. er u ö, Ze + = 22 % e Spiranthes vaginata La, Gen. e - Gyrostachys er ©. Ktze., Reis . Gen. 2 a. Se ee in Mem. Mus. De. IV asın, un 55. SB 3, | 1. P. maculatus’ Hk, ‚Bot. a un) % 5305. er i Esmeraldas RR Tue I ee en = Zr 2. a Orch. Tles Atr. (1822), X: 31-38. 1.0, flava (SW) Hemsl., Biol. ‚Centr. Amer. u as. | Serapias flava Sw, "Prodr.. (1788), pP. 119. Ä Neottia flava Sw., Elor, (1806), p. 1417. Chloidia flava Rchb. Em Walp. An ve Lsan), p ua Chimborazo. ER walk, En Er £ et 2. Mierostylis N Nutt. u = aaa Gen. Amer. IR (1818), p& 196. ee 1.M. andicola Ridl., in Journ. Linn. ‚Soc. xxıV v (1887 ° Pichincha. = ee 5 2.M. cauleseens Lal., Bot. ee a sub d - Pichincha. 3.M. liparidioides. Finet, in „Eeuador“. ers 5 Si = a a ee 4. M. lioensis Schltr., supra om), » ar ee . ' Pichincha.. NE Ser Bee 2 5.M. ‚Piehinchae Schltr., in 1 Fedde, Ren. av am, » & t Pichinchar et 6. M. Sodiroi Schltr., supra aa), P- a er Ze Pichincha. te en : Be | EEE 25. Liparis L. €. Rich. a Be er in Mem. Mus. Par. Iv (1813), P. #3. Base 1. Be is Rehb. #. in "Linnaea XLI (1877), 2 a > Leptorchis brachystaliz. O. Ktze., Rev. Gen. as); p. or a EA Ä "Pichincha. TE £ Be nr 2 L. eommelinoides Schltr., i in Fedde, Rep. zw dann, D 119 Pichincha. ä 3 = 26. beenden Pfitz.. En ; u Prantl, Pflanzenfam. 2 VI nn p-. 139. S ee Er3e a Masdevallia Ruiz et Be 3 role 1 . (1794), ‚p. 122. : Ma auropurpurea Behb tin a. Mi isse, p. 115. $ SM asdevallia atropurpurea Rchb. f., in Walsp. Ann. VI. N. _ Masderailin atrorubens Rehb. f. ex Loth. Masd. (1886), 00 _ Pichincha. EIER “.M. . brachyura Lehm. et Kränzl, in Engl. Jeheb. XXVI (1899), p. 453. a Azuay. ER: BE i ER Mm. corazonica Schltr., a Re v4. Se Piehincha. 2 | 3 Masdevallia colibri Burbice, in Mor. & Pon. (1873), " =. N. Tractiflexa Rchb. f., in } Gardn. Chron. assn, ir ee E. E aM guttulata Rehb. £, in Lee XLI (1877), Bee . Masdevallia Lawreneei Kränzl,, in Sand. Chron, (1895), II, p. 324. | „Eeuador“ a: % 9.W. Lehmannii | Rehb. Ri in Gardn. Chron. (1877), 11.9238. Loja. Et a 0 o.M. Beeren Lehm. et Kedurd, ‚in n ns Jahrb. XXVI (1899), p. 454. e Bi 4 ee cd . rg 6 + “ a S 1 em # me Ä Er 18. =. en Rchb. = in era. ee er _ 2 ar u ma; ‚ce SS mi ibo o ra Z 20. re 2 e: nl Se = i Mm. rosea Ldl., in Ann. et Mag, | a Pichincha. ee . simula Rcehb. f., in ade Ohren. 00) M. Ohimborage; Azuay. M. Sodiroi’ Schltr., in Fedde, Rep. zur ons), Pichincha. Re Fe M. tridens Rehb. R ot. Bot. Hamb, dr, 2 3 Pichincha um M. Triglochin Rehb. f., in ı Gardn. Chron. ‚sam, u Pichincha. Ss SRSS M. Tubeana Rchb. en Gardn. Chron. as), m, „2 "Pichincha 2. - W. unifera Rchb. Bi ot. Bot. Hamb. ame; » 16 „Bewader.. M. rifiora Ruiz et Pav., Son, von. ar P- 238 „Beuador“?. Fr M. ventrieosa Schltr., an Fedde, ‚Ben. sv ans), P == Pichincha.. 0 3 ee, M. ventrieularia Bchb. En or. Bot. Hamb. ae, ee Pichincha. - 3 eg M. Woolwardiae Lehm. et Krünal,, in Engl. ahrb, i ee ‚Oro. en ee 3 Imbabura; Pichincha. S S es ae? = | -— x = - . Bu e | nn See ee | a = ‚Orch.. ‚Noy. a (1881), p 3 ne 3 C beloglottis. Schltr., supra a2), v 5 0. En ‚ Chimborazı 0. 7 - > I: “ yo N . WR u he" % Dr = Pe . B Pi} . 7 Bee. % ra TE FE \ ala), P 313. Gen. eb Sie ’ichi er ndens Lat, i 2 ps u Fol. Orch. Stel. aso0) p- 16. 2 nn. a = . 8. barbicoll s Li, Fol. Orch. Ste. so) pP. 9. Pichincha. Se 3 es | = } x a SE ir Sn a r n 2 Be: . Chimborazo. 7 Re, , 30. 8, globiflora Rchb. f., ‚ot. Bot, Hamb. asıe, P- u a 162 S. coneinna ‚La, Aznayz 3 ee 19.8, cotureoensis Schltr., ae non, a BL Chimborazo. a &: 2 ee = “18.:8. euencana Schltr., Supra (A921), p ae 5 S ‚Stelis tricardium Kränzl., in "Engl abeb. xavı | p. pt. nec Lal. et , , a 2 er : =3 | 19. 8. daetyloptera Rehb. f., Ot. Bot. Han, ass) 2. ne Pichincha. N 5 Re 20. 8. depauperata Ldl, Fa. Orc Se 180), m 16 Pichincha. Bar R: ie 97 8. Dialissa Rchb. . in Bonpl. m (1855), p. a1. Dialissa de Lal., in. ‚Ann. an Nat. i a Tist. a GE Pleurothallis pristis es et Krinal, in ing E See a Pichincha. ne une = er 2 ER Be 2. 8. diseolor Rchb. ., in a 2A Pichincha. Er nn A 5 u u =. 8. dubia. Ldl., Fol. Orch. Stel. 850), D- en a: a Piekinchn, EIER = FR i un E Ge 24. 8. eublepharis Rehb. = in Bonpt. IE (1855), p. 240. ; ‚Pichincha. en ee SE a z: ee >. S. fissa Ldl., Fol. Orch. Stel. a Es Bilbao, 5% | | er ee - 26. 8. flacca Rchb. f., in Bonpl. rs er er 20. e Pichincha. a 12 | . 27. $. Nlexuosa Ldl., in "Ann: and Mag. Nat. Hist. xır (1843), p Stelis capillipes Rehb. = in Bean II en Br 240. Er : Pichincha. et “ 2.28. 8. foveata' Ldi., Fol. Onche Stel. (1859), 2 Dee er re Pröhsneha EEE et a - Dee Ä 2.239, 8. gladiata Ldl., Fol. Orch. Stel, 1859), P- 9. ERS E ner | = Pichincha. _ En 5 31.8. glumacea Ldl., Fol. Orch. Stel. soo), P 3 IR ee ' Pichincha. _ 5 en 32. 8. graminea Ldl.,, Fol. Orch. Stel. (1859), Sr = Pichincha. ER | LE Re [45 R N un. x 2 u v & X . . nis ., >.) EP * EEE I? 1 Fedde, “Rep. IV oa) ». Be nn Bonn. um asso), p. Al. RN 2% hit En an), ne sw in Bonpl. m 153), 2 oo. “ AR Br. Kö =. % 3 ee, in 02 and Ang. Nat. Hist. XV (1845), p- 106. & cn: oa Es ‚megahyhos Schltr., in Fedde, Rep. xıv vos), p. 122. BR es " Pichincha. ee ee 4 Ss mierophylia. Ldl., Fol. en Steh au, pw es en Be ee ‚F ol. Orch. Stel. (1800) » Pi a “ = a ; Piekincha,\ sk Be j. nana Ldl., Fol. Orch. Stel san. 16 2 N 2 en N = Re AS Base. Ye: a aan Ldl, Fol. ‚Orch. ‚Stel, & so). Br ee For, een Be Be 55. 8. oblongifolia Ldl., Fol. Orch, Stel, . aso0), .12 er. Pichineha. RE | house | = E SD ee Schltr., in Fedde, Rep xıv ass), Pichincha. = a ER piperina Ldl., Fol. Orch. Stel. \ aan, nm sPichineba., es a polyhotrya- Edi, Fol. Orch. Stel. ss0, v 4, | - Pichincha. : polyelada Ldl., Fol. Orch. Stel. 0850) » ". = Pichincha. | =E pterostylis Schltr., in Fedde, Rep. x as), a z Pichincha. I pugiuneuli Ldl., Fol. "Oreh. Stel, ass, D 17. = bichineha 2 2. ie . pusilla H. B. et Kth., Nov. Gen. et spec vo 1815), "Pichincha. = = Se er ‚reflexa Ldl., Fol. Orch. Stel. ao), B Br Pine a 5 ‚scansor Rchb. 4.,-in 3 Banpl, u 0855), r al. 2 Carchi. ee Sodiroi Schltr., in Vedde, Rop. xıv a 15), In » Pichincha. Be a striolata Ldl., Fol. Orch. ‚Stel. use), p- E Pichincha. = suaveolens Lehm. et Kran, in Engl; J ahrb. xx rn air Azuay:s N : SEINE superposita Schltr. za Fedde, Rep. zıv sn, P- 12. Pichincha. trieardium Ldl., Fol. Orch, Stel. (1859) ee 14 i " Pichincha. Be > tridentata Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859) ni 6. Et | | Pichincha. - En | triplieata Ldl., Fol. Orch. Stel. us, p. 2 Pichincha. BER: Par. v s A : ER volaina Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 17. 3 mare. Pichincha. 3 1. S. viridi-brunnea Lehm. et Kränzl., in E Boat Yafıh: FELSE pP. 448. | Be Azuay. | 76. 8. vittata Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 13. | Pichincha. IE Autzählungen der Gattungen und Arten. | 125 XXVI (1899), 77. 8. vuleani Rchb. f., Ott. Bot. Hamb. (1878), p. 19. Pichincha. 78. $. vuleaniea Schltr., in Fedde, Rep. XIV (1915), p. Pichincha. | 31. Lepanthes Sw. in Act.. Acad. Ups. VI (1799), p. 85. ERSTE aberrans Schltr., in Fedde, Rep. XIV (1915), p. Pichincha. er = - Piechincha. Pichincha. 4. L. ealodietyon Hk. Bot. Mag. (1861), t. 5259. | Beuador“, =. 5. L. capitanea Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 241. Pichincha. 6. L. cassidea Rchb. f., Xen. Orch. I (1856),-p. 146. Oro (ex Kränzlin). _ . L. Corazonis Schltr., in Fedde, Rep. XIV (1915), p sach a nl nn re 15 ah Di re TH ARK EU ar Bi a El Zu a he Pichincha. . 1. mesochlora Rchb. f., Xen. Orch. I (1856), p. 147. 2. L. adrenoglossa Rchb. f., io Bonpl. III (1855), p. 241. 3. L. biloba Ldl., in Comp. Bot. Mae. II (1836), p. 356. .. 126. 127. Pichincha. . L. effusa Schltr., in Fedde, Rep. XIV (1915), p. 126. | Pichincha. . L. elegantula Schltr., in Fedde, Rep. XIV (1915), p. Pichincha. . L. gargantua Rchb. f., Xen. Orch. I (1856), p. 150. Pichincha. . L. Jamesoni Ldl., ex Rchb. f., Xen. Orch. I (1856), p. 152. Pichincha. | . L. macropoda Schltr., supra (1921), p. 54. Pichincha. . L. maeroura Schltr., supra (1921), p. 55 Pichincha. P; Mitlei Schltr,, in a Fedde, nen 2 xıv er Ai Pichincha. se x = 1 Laie ER 32 ze: 217.1, mueronata- Ldl,, in n Comp. Bot. Mag.) m as), na Ba ,: Pichincha. = San! xs se ls nanegalensis Rehb. Rh, in Linnaen xur as, » 4, ee Pichincha. ER 2 >19], nummularia Rchb. L., Xen. Orch, 1 (1856), m 102. Er. TR Pichincha. = 5 ” a Re 20. L. otostalix Rehb. f., in el III 8) - a E = S. = ı Pechimehs: u | 2 21. L. papyrophylia Rchb. £., Xen. Orch. Eis 56), p- sl. | Azuay. Rz 2 BE ER z erh 22. L. pensilis Schltr., supra 1021), P- an er, a > Er Chiiabarano- SE a 23. L. pteropogon Rchb. f., Xen. _Orch, L aso0), p- "146, = Nee S Fa =>, Pichincha. | Ba: ehr 24. L. rhodophylla Schltr., supra 11921), p- ee ee Pichincha. es ar 25. L. roseola Rchb. f., in Linnaea xu a Ab. ea Be 22: Keuwador. : re ee 26. L. enneia Rchb. £., Xen. Orch, \ ur) on ee en Pichincha. = = Bee 24. Ti vespertilio Rehb. f., Xen. ‚Orch. L 1800), P: 103, Pichincha. | M ae Br ä EL PER Are“ 32, Plone Be a ee “in. Ait. Hort. Kew., ed. 2, Y (1813), p. a | 2 1. P. acuminata- Ldl., Bot. Reg. (1842), Mise. p. 70. N .Loja (ex Kränzlin.. Re ee 2. P. Aloisii Schltr., supra. (1921), p. IT. ET . EN, 2 = FrEX, £ 4 Fr 2 ’ en Pichincha, u... 3. P. antennifera Ldl.,. Fol. Och Pleur. (1859), en. a Humboldtia antennifera 0. Ktze., Rev. Gen. u a ”- so. Be: Pichincha. NE . > Be} 4. P. arachnantha Rchb. f., Ot. Bot. Han. (1878), 78, } ie y Be & TEE Humboldtia Dr ichnantha OÖ. Ktze., Rev. Gen. cson, P- 667. BE ne Br. + PicHmtcha- > ES Sn u SR 0.0.3. P. arbuseula Ldl., Bot. Reg. (1848), } Mise.ıp. 7a 22 ee RR $% Humboldtia arbuscula ©. Ktze., Rev. ‚Gen. I ap, B- 6. | Loja. ee a E . I P. bieruris Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), P58. . ar ; > ran oe > Ktze., Rev. m ns D- Ber \ = = | ehe. u eh ee im ie 28 Bi I en dtia caulescens 0. Ktae, Rev. Gen. aa), P 667. P- eanlilore Ldl., in Comp. Bot. Mag. II 1836), D..358. Humboldtia amdöjlore 0. Ktze., Rev. ‚Gen. > I P- 667. _ Pichincha; er | » a iegenthen Rchb. E in Born 1m (1855 3), p. 240. N = Humboldtia chamaelepanthes v. Ktze., Rev. Gen. I (1891), p- 667. ne $ Piehincha, ae, | 2 ehtaniodensie Lehm. et Kränzl., in en, Jahrb. XXVI (1899), en ER gE | Eu eonchopetala Schltr., en ea pP: ee je: R n - Loj ja. j ; . eorazonica Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb, XXVI (1899), pP. 449. e Chimborazo. a : | re & | ; ER eoriacardia Rehb. f., in Bonpt u (1854), p. 26: Z 2 Bi x Pleur othallis. cordata, Ldl, Fol. Orch. Pleuroth. (1859), p. 10. 3 Humboldtia coriacardia ©. Ktze., Rev. Ben. (1891), p. 667. BE rnentaene. r \ “ Humboldie ebhaih: 0. SER Bev. Ge. Pichincha a 5 „22. P. decurva Ldl., Fol. Orch. as9), p- 8 ER Humboldtia ren O. Ktze., er Gen. . son), ” Re - Pıchineha. ea - = 23. P. diffusa Poepp. et Endl., Nov. een. et Se Ei (1835), P- 49 i | ER Hwmboldtia difjusa O. Kize, Rev. on aaa . 66 MR, Ä Pichincha (ex Lmdl) ee Be ; } & r a SEP. aiplonlase Schltr., in Fedde, Rep. xIv 15), p 120. ER, SS SR Praha 5 Be a el: = 25. P. diptera L.dl.,: Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 4. Ir ER Humboldtia diptera 0. Ktze., Rev. a De 5 Se. ER 2 Pichincha. Sr ee u 26. P. dura Ldl., Fol. Orch. Pleur. . (1839), - p. 32, Be 2 SE Humboidtie dura ©. Ktze., Bey. Gen. son), Pr LE Be: . EEE Pichincha. 3 27. P, eeuadorensis Schltr., in Fedde, en xIv a3), p- 120. ee = = SE Pichincha. Een % 33 98. P. expansa Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), BA 2 a 5 — a Humboldtia expansa O. Ktze., Rev. Gen. «usol), P- 687. - » Pichincha; Loja. 2% 29. P. fllifera Ldl., Fol. Orch. eur a p. 20. = Humboldtia Mldfern O. Kizer ‚Rev. a aa 067. Pichincha. a: _ 30. P. fimbripetala Schltr., in Fedde, Rep. xıv 1916), E 385. Pichmnchar Er 31. P. fons florum Ldl., Fol. Och. Plew? (1859), p: 5 Ss BEE Humboldtia fons florum 0: en Rev. en son), » vor. Be: »Pichincha. = \ i Be - ee 32. P. foveata Ldl., Fol. Orch.. Pleur. (1859), » a ee Humboldtia Fende Q. Ktze., Rev. Gen. (1891), pP: 667. = 2 ar | Pichincha. ee 33. P. Fritillariae Rchb. f., in Past 1 1 (1855), p 240. De . Humboldiia Fritillariae O. Ktze., Rev. Gen. usa) Bi 667. RR Piehincha. | > 5 Sr | | 34. P. furfuracea Lehm. et Kränzl. ‚in Engl. Jahrb. xxvI aa), p dl. ne Se Azuay. R ee | 35. P. galeata Ldl., in Ann. Nat. Hist. XV (1845), p. 107. a Humboldtia galeata ©. Ktze., Rev. Gen. I er, Pp- 087. Tunguragua. ie Pe Fol. Ghoh. Plenr. “fassa), ». 15. ee is. Hartwegüi Ldl., Bot. Reg. (1842), Misc. p- 80. Idiia geniculata OÖ. ee Rev. ei (1891), p. 667. BR 2 Bang ER FR ER A = P. een Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 18. © Humboldtia gigantea O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. 7 oje, e, r graeillima Ed, ‚Fol. Orch. Pleur. (1859), Pr: Humboldtia graeitlina O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Pichincha. 9. 3 grandil lora Ldl., Bot. Teer. (1835), sub t. 1797. Humboldiia aadbiflira. O. Ktze., Rev. Gen. I (1891), p. 667. | Pichincha. _ . 0. P. Henriei Schltr., supra (1921), p. 58. E: | Manabi. R 4. sr ignivomi S Schitr. n. nom. | 00 Pleurothallis Püchinchae Schltr., in Fedde, Rep. XIV (1915), ee P. 182 (nec Rehb. f.). = | Be BE _ Pichincha. = 42. P: ineurva Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 30. En Humboldtia incurva ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. % rehincha. | | n E43. P. ‚Jamesoni Ldl., Bot. Reg. (1835), sub t. 1797. _ Be | Humboldtia Yhnesoht O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. VER e; Er, Pichincha; Tunyuragua En Kränzlin); Loja. E:: Bi. P. lamprochlamys Schltr., in Fedde, Rep. XIV (1915), p. 130. E- mr Chimborazo. 5 ; Fr 45. P. lasioglossa Schltr., supra (1921), p. 59. ö B- Chimborazo. _ ; RR 46. ‚P. lepanthopsis Schltr., in Fedde, Rep. XIV (1916), p. 386. Find Chimborazo. ; 47. P. Lindenii Ldl., in Ann. and Mag. Nat. Hist. XII (1843), p. 397, Bi Ä Humboldtia Lindenii ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. \ Be; Br Pichincha. “ | 2 ee 4. P. ligulata Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 29. | Humboldiia rlatı O. Ktze., Rev. Gen. ar p. 667. - Pichincha. | . P. llcensis Schltr., süpra (1921), p. 59. ‘ ze — Pichincha. | = ee longerepens Schltr. n. nom. a: - Pleurothallis Millei Schltr., in Fedde, Rep. XV (1917), p. 52. A Chimborazo. i | B Er: Die Orchideenflora von Ecuador. ; 9 u \ e) “ "Rleralhallss a 3 p- 441 (nec Buy Loja. > BR An RR 52. P. macra Ldl., Fol. Orch. Pe (1839). pl re 5, x 2% Humboldtiia macra O. Ktze., Rev. Gen. an, P.8 | Pichincha. - 5 53. P. macropus Schltr., in Best Rep. XIV. 5), = 5 Pichincha. Ka Ri 54. P. macrorhiza Ldl., in Hk. Journ. Bot. T- (1836), p. a 2 Humboldiia macrorhiza OÖ. Ktze., Rev. Gen. sol), p- un Pachineba: Azway: ER 55. P. Matihewsü Ldl., in Hook. Comp. Bot. ee m (18 ; Humboldtia Matthiws O. Ktze., Rev. Gen. Be Loja. | Ä a ; 56. P. melanopus Lehm. et Ke in Kg. Jahrb. xy (100) o | Ecuador (?) Ei 2 a re Ses.P. microcharis Schltr., supra (1921), p. $E u a Be Be ER Pichincha. Be: : Br er 58. P. Millei Schltr., in Fedde, Rep. XIV (1915), p. 131. / Pichincha. BE = 2 E u = 59. P. nephroglossa Schltr., supra (1921), p- bl, >, „Eeuador“, I | = 60. P. nutantiflora Schltr., in F edde, Rep. X asın) 2 1 Pichincha. | | 61. P. opeatorhyncha Schltr., nn (1021) D. 02. i £ Chimborazo. en, 63. P. palmilormis Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. a a Humboldtia O. Ktze., Rev. Gen. U P- 668. 3% ge Carchi. | 4 > v4 ae re 64. P. Pichinchae Rchb. f., in Linnaea XLI as, n- a1. ‚ER 57 Pichincha. | Msn = = 00.065. P. pilifera Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 9. Be: u - Be Humboldiia pilijera O. Ktze., Rev. Gen. een), ı pP 608. Bi. er Pichincha. ER Pe Ldl., in Hook. Exot. Fl. IT (1825), sub t. 123. Stelis Pulchella H. B. et Kth,, Nov. Gen. &% Spec. I (1815), p. 364, : tr 2. unbolätia pulchella ©. Kize,, Rev. Gen. (1891), p. 668. NY _ Pichincha. | ; 2. 9. P. pusilla Ldl., Bot. Reg. (1842), Misc. p. 82. ne Be _ Dendrobium pustllum H. B. et Kth,, Nov. u et Spec. il (1815), ni En 357. | = eg al Ta, Bot. Reg. (1835), sub t. 1797. Humboldtia pusilla 0. en Rev. Gen. I (1891), p. 668. Loja. SB: ” P. qnitensis Rehb. f., in Bonpl. IH eh p. 240. & 0: Humboldtia quitensissO. oe Rev. Gen. ‚as9l), p- 668. ä Pichincha. a F emholdita an 0. Kine ‚ Rev. Gen. (1891), p. 668. ‚ Pichincha. shall ee Rehb. z in Flora LXXI en p. 153 5 H (nee 1865). 2 Ecuador 35 73. P. eatosa Schltr., supra (1921), p. 62: * Pleurothallis macrorhiza Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 446 (nec Ldl.). - Azuay. € = R. zuseifolia R. Br., in Ait. Hort. Kew., ed. 2, V (1813), p. 211. Epidendrm lan Jacq. Enum. Pi. Carib. (1760), p. 29. E: Dendrobium ruscifolium Sw., in Nov. Ac. Ups. (1799), p. 84. Humboldtia ruscifolia O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Pichincha (ex Lindl.). Eee | P. scapha Rehb. £., in Gardn. SORE (1874), II, p. 162. 4 „Eeuador?“ -. - scoparum Rehb. & in Flora LXXI (1888), p. 153. => EBeusdort“ TAB ae Lal, Fol. Orch, Plour. 1869), p. EN = Humboldtia setigera ©. Ktze., er Gen. . sa, p- Be; Pichincha. | nn = Fr 78. P. sigsigensis Schltr., supra (1921), p Br ee Pleurothallis linguifera Kränzl., in Engl. .Jahrb. aRYL (ioo0 ER : p. 440 p. pte. nec ı Br REN Azuay. | 5 = STE 79, P. Sodiroi Schltr., in Fedde, Rep. XIV Bo p. 132. Be. Piehincha. 3 Fe 80. P. stenopetala Lodd., ex Bot. Reg. (1838), Misc, p- 95. TEE Pleurothallis listrostachys- Rehb. f., in Bonpl. III (1855), »- a Az J EEE RN, A as ER UND ee & Humboldtia stenopetala O. Ktze., Ber Gen. sn, P: ‚668. x > A Piohineha (ex Lind), You 0 E 81. P. subrenifoımis Schltr., supra EN p. dE. ne 2 ö | Se = Br Pichincha. | er <= 82. P. superposita Schltr., in Fedde, Reh XIV ( (1916), » 386. = | = 1 Br Pichincha. SR 4 “ \ 83. P. tenuispiea Schltr., in Fedde, Rep. XIV (1915), p. 13. Br = | Pichincha.. | Eh DE = Br 84. P. trilineata Ldl., Fol. Orch. Par (1859), P.29.7 2 4 St: : Humboldtia trilineata O. Ktze., Rev. Gen. 11891), pP: Rn | E En „Ecuador?“ Bere 0, 85..P. triura Schltr., in Fedde, Rep. XIV (1916), p. 386. ee Re & Pichincha. TE x e re 9 86. P. truneata Ldl., in Hk. Comp. Bot, Mag. I (1836), p. 355. e R be Humboldiia truncata O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. S ge Re Pleurothallis corazonica Schltr., in Fedde, Rep. XIV ung, a; 128_ 5 Pichincha. 87. P. tubulosa Ldl., Fol. Osch, Pleur. (1859), ?. 19. | ee Humboldtia tubulosa O. Ktze., Rev. Gen. (1891), pP. 668. ee RE Pichincha. | | zei in iR E.: ER 88. P. Tunguraguae Lehm. et Krane in Engl. Jahrb. XXVI (1899), rn A p. 439. Tunguragua. | Be 89. P. velatipes Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 828. ar | Humboldtia velatipes OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. N Tunguragua (ex Kränzlin). Mies 90. P. ventrieosa Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 16. ee Humboldtia ventricosa ©. Ktze., Rev. Gen. p. 668_ Sr M- Be Pichincha. | N Er 91. P. Wolfiana Schltr., supra (1921), p. 64. 3 Bes Chimborazo. en 2 ae - - — en IIT. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 133 33. Barbosella Schltr. in Fedde, Rep. XV (1918), p. 259. . varicosa (Ldl.) Schltr., in Fedde, Rep. XV (1918), p. 269. Restrepia varicosa Ldl., Fol. Orch. Restr. (1859), p. 3. ‘ Pichincha. 34. Restrepia H. B. et Kth. Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 367. . dentifera Rolfe, in Kew Bull. (1892), p. 208. Ecuador? . eeuadorensis Rolfe, in Kew Bull. (1892), p. 138. I Bevador.. . guttulata Ldl., in Hk. Comp. Bot. Mag. II (1836), p. 357. Pichincha. . Shuttleworthii Rolfe, in Kew Bull. (1892), p. 138. Ecuador? 35. Diothonaea Ldl. in Hk. Journ. Bot. I (1834), p. 12. . angustifolia Schltr., supra (1921), p. 65. Pichincha. . Ioensis Ldl., in Hk. Journ. Bot. I (1834), p. 12. Pichincha. . pulehra Schltr., in Fedde, Rep. XIV (1916), p.: 388. Pichincha. . Sodiroi Schltr., in Fedde, Rep. XIV (1916), p. 389. Bolivar. . viridiflora Schltr., supra (1921), p. 66. Pichincha. 36. Hexadesmia Brongn. in Ann. Sci. Nort, ser. 2, XVII (1842), p. 44. . spec. noYv. ? Pichincha. 37. Stenoglossum H. B. et Kth. Nov. Gen. et Spee. I (1815), p. 355. . eoriophorum H. DB. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 355, t. 87. | Epidendrum coriophorum Bhb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 347. nn Dep Ichm Er: XXVI (1890), p. 468. an e; 38. Epidendrum = ee Be Gen. 1837), p. 272. Bann; Se s A 1. E. acuminatum Ruiz et Pav., yet. Re are), r p. 28. A 2 er E ee Be Pichincha. ee ek 000....2. E. albomarginatum Rchb. %, in Linnaea XLI dem), ” u 2 ET, Guayas. ns a ee 3. E. Aloisii Schltr., supra (1921 )- p- 66.0 Er n- = RE Imbabura. / ee = © NE | 4. E. amplexieaule Ldl., Fol. Orch. Epid. (so) » sl. ni -. Pichincha. - > 2 E. anceps Jacq., Seleot. Stirp. Amer (1763), pP. 224, % 138, Epidendrum fuscatum Sm., Spieil. (1791), p. 21, t. 23. Epidendrum virescens ee Bot. Cab. (1832), t. 1867. > Epidendrum musciferum Ldl., in Hk. Journ. Bot. I (1834), pt Tritelandia fuscata Rafin., Flor. Tellur. II (1836), PD 85. % = Epidendrum viridipurpureum Hk., Bot. Mag. (1838), t. 3666. Epidendrum amphistomum A. Rich, in en Fl. lub XI (1850 p.’ 240,1. 397 = Ne u Azuay (ex Kränzlin). = I Ben, E = = 6. E. atacazoieum Schltr., supra (1921), P..61.. 0 Pichincha. Fe e | ER ER. 7. E. blepharoelinium Rehb, f., in Linnaea XLI Pa „Beuador.“ 2 a = en 00 8. E. bifalee Schltr., supra 1921), wire = / = Se | Chimborazo. ee = e n: . 9. E. braceigerum Rehb. f., in Linnaea XLI sn. p- 11: 5 „Beuador.“ re: 10. E. brachybulbum Lehm. et Kränzl,, in Eupl. Jahrb. XXXVL (189% ; p. 463. Se X a Cunca. ie en = 11. E. brachyglossum Lil, Bot. Reg. (1844), u Be Pichincha; Tunguragua er 3 12. E. brachystele Schltr., in Fedde, Rep. XIV (1916), z 330. Be Pichincha Se: ES 13. E. brevivenium Ldl., Fol. Deck Epid. (1855), pP. 46. | i ei Pichincha. A ne x BR Eee £ e el we Se & Aufzählungen der Gattungen und Arten. 135 .E ealoglossum Schltr., supra (1921), p. 68. Pichincha. & 15. E. ealyptrochilum Schltr., supra (1921), p. 69. @ Teababura. . i - 16. E. ehimborazeense Schltr., in Fedde, Rep. XIV (1916), p. 389. Er Chimborazo. - —17..E. eirrhoehilum Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVL (1899), Z pP. 466. E Bolivar. | 18. E. ehortophyllum Schltr., supra (1921), p. 69. 26. 27. 28. 29. Pichincha. „EBeuador.“ . coriifolium Ldl., in Journ. Hort. Soc. VI (1851), p. 218. Tunguragua (ex Kränzlin). E . E. Christi Rehb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 112. E . E. Cuchibambae Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXV1 (1899), p- 467. Azuay. . E. euencanum Schltr. supra (1921) p. 70. Epidendrum megagastrium Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p- 462 (nec Ldl.). ‚ Azuay. . E. eunieulatum Schltr., supra (1921), p. 71. Chimborazo. . E. eupreum Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 476. Tunguragua. . E. eylindraceum Ldl., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 86. Carchi; Loja. E. dasytaenia Schltr., supra (1921), p. 71. Guayas. % E. difforme Jacq., Enum. Pl. Carib. (1760), p. 29. Epidendrum umbellatum Sw., Prodr. (1788), p. 121. Epidendrum umbelliferum J. F. Gmelin, Syst. (1788), p. 65. Epidendrum radiatum Hoffmsgg., in Bot. Ztg., I (1843), p. 832. Epidendrum subumbellaium Hofimsgg., in Linnaea XVI (1853), p. 232. Pichincha. E. diothonaeoides Schltr., in Fedde, Rep. XIV (1916), p. 391. Pichincha. E. elegantissimum Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p- 472. Chimborazo. br . nn n > wi ur. r E . . 2 -, SE. Englerianum Lehm, et Kränal, in in Engl a ‘p. 466. _ Tunguragua. Re ee . E. exeisum. Ldl., Bot. eN, Misc. p. en BEE, = DRS, & Pichincha. a er a PER SH: an Lehm. et Se in Engl. Jahrb, Ev so), Ka | v2 | en nn . E. fimbriatum H. we Kth, Nov. Gen. et Spec. N asıs), p. ABl Epidendrum alternans Ldl., in Hk. Journ. Bot. DIE ( san, Br ‚88. ee Pichincha, Tunguragua; oa | . E. floribundum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. 1 asıo), » 35: -. a Kr Be Pr Ik be, 3 RT NR RE SENAT BE TER t. 66. a Epidendrum ornatum Lem., . ‚Serres Iv ass), ı Pp 3346. 2 =: Loja.- ? Ye Zt er N ee . E. fragrans Sw., Prodr. (1788), p. De, = Re Epidendrum onen Curt, Bot. Mag. Tal), 1 152. Epidendrum lineatum Salisb., Prodr. (1796), p. 10. Epidendrum aemulum. Ldl., Bot. Reg. (1836), t. 1898. BR S Rn r 8 RER K Guayas. en Be . ER. frigidum Lind., ex Ldl. Bot. Reg. (1845), Mise, P. ‚Ta. e Er „Eeuador“ (2). n nr a} . E. frutieetorum Schltr., supra 12), p. m. eh | Chimborazo. - a Se Se E . E. geminatum Schltr., supra (1921), p- a. Be Pichincha. er, no ae . E. geminiflorum H. B. et Kth,, No Gen. e soo I as15),ı » 354. : Pichincha. = = .E ‚globitlorum Lehm. et Kränel, in Engl. Jahıb. Ran as), B. 469. D » | | E . E. glossaspis Rchb. £., in Linnaea XLI 187), 3. 0. „Ecuador.“ ; a N en Ex er BR ; E: . E. glumaceum Ldl., Bot. Reg. (1839), Misc. p. 38. = a = ı „Eeuador.“ a Be .E. en ‚Rchb. E in tee xxIT as), p- 837. Pichincha. | 5 .E. guayasense Schltr., supra (1921), P- 73. Guayas. | | . E. Hartwegii Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1844), p. 150. Loja. $ w E. jejunum Rehb. ß,, ot. Bot. Hamb. as, se . er # Guayas. Br = E. laeve Ldl., in Bot. Reg. (sie), 7 17, ee Ber 5 en 9. es = read Lehm. et Kran, in ı Engl. Jahrb. XXVI soo), & DE 459. N, > er = ee ie | Orch. Epid. (1855), p. 67. > ee incha; N ne EN a ae ). Iongipes Rchb. f., Ot. Bot. Hamb. (1878), p. 10. Pichincha. 5 Ne | i. loxense Lehm. et ne ® Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 469. 2 sn Eehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), | Azvay. , #5 ; En mancum Ldl., Bot. Reg, as), Misc. 1 pP 53. & Loja. Be BR marsupiale Behm. et Kranz en st. Tale. a (1899), p- 474. Bolivar. e E. Medusae (Rchb. £.) Schltr' n..comb,: "I. ; _ Nanodes Medusae Rchb. f, in Fl. Serres xvI (1867), p. 78. 33 ER Eeuador. | ee megagastrium Ldl., Fol. dich: Enid. (1855), p. 42. AR Fe . Loja. Re Schltr., in ‚Fedde 5 .E Chimborazo. Be: 66. E. Millei Schltr., in Fedde, Be xV uam, p Ey Ba ‚Pichincha. ee 67. E. miniatum Schltr., supra (1921), p. 75. a EEE Fe a - | Loja. u Be BER ; 0.68. E. modestissimum om et Kränzl., in Engl. E; En XL (189 ) : Er . | P.. 269.9 | een. - 2 „Ecuador?“ | Re = ER u SR BR 69. E. Mojandae Schltr., supra (1921), p. 76. a: Br Imbabura. use Se : 70. E. Mosquerae Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p. 472. : Chimborazo. | a ee EI 71. E. neglectum Schltr., supra 191), p. 2. 77 5, | Pichincha. Er | 5 2 = Se: 72. E. Neolehmannia Schltr. n. nom. wer Neolehmannia epidendroides Kränzl., in Engl. J he, xxvı soo), p. 479. | Loja. : . 73. E. noeturnum Jacg., Finn. Pl. Carib. (1760), p. 29. £ Epidendrum carolinianum Lam., Encycl. I (1783), p. 182. z Nyectosma nocturna Rafin., Flor. Tellur. I (1886), p.9. E : Eipidendrum tridens Poepp. et Endl., Nov. Gen. et ne u Las, 3 ae P.2 1. 103, ; I Be Epidendrum discolor A. Rich. et Cal. in Ann. Sci. Nat, ser. 3, Br IH.(lSsa3 pa ee : 2 : Epidendrum Spruccanum Ldl., Fol. Orch. Epid. m: a 4 er „Eeuador?“ ee en BI 74. E. ochranthum Schltr., supra (1921), p. 77. er FE a Pichincha. - een. re 75. E. Ornithidii Schltr., supra (1921, p. 9%. Er. nn 3 Ch hot ee. 76. E. ornithoglossum Schltr., in Fedde, eb: XV an) Pr 5. Gr 3 E IR eh Sg A E R 1 ae m u 13 RER Pichincha. ® 77. E. orthoeaule Schltr., supra (1921), p. 79. Er 2 Be Pichincha. ve En: 78. E, Pallatangae Schltr., in Fedde, Rep. XV (1917), p.56. 7° Ra : Chimborazo. | ER 79. E. paniculatum Ruiz et Pav,, Syst. Veg. (1798), p. 243. En ee i Z Epidendrum laeve Ldl., Bot: Reg. (1844), Misc. p. ee a E Epidendrum syringaeflorum \ Warsc. ex Bonpl. II ee P- 110. a Eoja,ı re x u I 5 Se u Bo; N n _ Ei j ED.T I a ER ee o, ke (1899), p. 473 (nec —_. 3 en _ Chimborazo. | Pichinchae. Schltr., Supra ‚ (1921), p. 80. Pichincha. : 8 = piestopus Schltr., in Fedde, Rep. xv am, p. 56. | _ Pichincha. | #8 86. = piperinum Ldi., in Ann. et Mag. ‚Nat. 2ı\ xV (1843), p. 256. Ser sPfehincha; a. E. platychilum Schltr., ‚supra aaat), p. 80. a, ee = ee 08 B pidendrum globi rad Tin, ‚et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI ER Br un, P 12 pt. : me E. m ı Rehb. fi in Linnaea XLI as), p: 82. > > 0 „Ecuador“ RN. 2 E. pteroglottis Schltr., supra (1921), p. 82. _ Chimborazo. E. purum Ldl., Bot. Reg. ER Misc. p. 75. en niene. Pa T ER re RL RU Eoidendrum fastigiatum es Fol. Orch. Epid. (1855), p Br Pichincha. ; Reichenhachianum Schltr., Supra ( 1a), p 83. en . Eu Pichincha. | Er 99. E. renilabjium Schltr., supra om) p- 84. SR En Er. RS u Chimborazo. \ | Er u Be nn ‚100. E. rhacoglossum Schltr., supra 00) P. 84. ; Be Re = a Chimborazo. .. x DER BR - 101. E. rhizomaniacum Rchb. £., 6t. „Bot. Hamb. ass), Dr a Be Guayas. | ee = 102. E. Riobambae Schltr., s supra Sa) P- Bi x nn. ‘"'CGhimboraze. ER Be 3 Br x a 103. E. rupestre Ldl., in Hk. at Bot. I ss), p: 24. 5 [9 es Dunsnrag an) | we: Er 104. E. sareoglottis Schltr., supra (1921), pP. 86. , Be Chimborazo. | | ee Sn 105. E. scabrum Ruiz et Pav., "Syst, Veg. (1798), -D.: 248. rs | . Chimborazo; nee EN 5, 106. E. Schomburgkü Ldl., Bot. Reg. ar). Mise. p. 15. RER Sn “ Pichincha: X. ie = 2 a 107. E. seutella Ldl., Bot. Reg. (1844), Misc. p- 83. Er “= & Piehincha e - = Nesese £ 108. E. serpens Ldl., in Bth. Pl. Hartw. . (844) 1% ee ee | | Koran. Er 2 Te En en E 109. E. Sodiroi Schltr., in Fedde, Rep. XIV DES 302. a : en IR Pichincha. a 110. E. Sophronitis Ldl. et Rehb. £5 in en Chron. sn, » . 655. - ce hichneha, i 111. E. sophronitoides Lehm. et Kränzl., in King. Jahrb. XI son, p. 464. jr | — Epidendrum monanthum Schltr., in ade: Rp xIV 0), 2 391. | Carchi; Chimborazo. | u 112. E. sphaeranthum Schltr., unra (1921), p. 86. u ee Chimborazo. | ; ER ER = 113. E. spathatum Schltr., in Fedde, Rep. XV (1917), p. 53: ° — Pichincha. ; 5 114. E. sphaerostachyum Rchb. £., in Linnaea XLI (1877), 1 p. 115. „Beuador.‘“ 115. E. sphenoglossum Lehm. % Kränzl., in Engl. un XXVI aso0), p- #60. 2 % Azuay. Be 116. E. splendidum Schltr., supra (1921), p. 87. Pichincha. . (1885), Me 3410. ne . Bot. Hamb. a pP a = Mn Ldl., in Bth. Pl. re 1890), p. 1477 A 7 ann sa, in Fedde, Rep. XV a9ın) p- 37. Eden coriaceum Parker: ex Bot. Mäg (1836), t. 3595. Bpidendrum crassilabium Poepp. et an ‚ Nov. Gen. et Spec. I rn rn. : , = = pi ndrum pachysepalum es, in ie Gartens XXI (1855), A. 87, unneum Rchb. f., in Walp. er (sch), 368. pP. : n Centropealum Rehb. f., in ar. III (1855), p. 68. | ngibe raceum Behltr,, Supra 921), p- ‚88. 8 2 _ Chimborazo. Ri ee . E. zosteiolium Lehm. et Kränal., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), = en | 2% = 3 E. ybaguense H. B. et © Kih, "Nov. Gen. et Spee. I (1815), D- 352. g 39. Lanium ‚Eal= nen (1881), t. 1834. eenadorense Schltr., supra (1921), P289. Chimborazo. | 40. ‚Eneyelia Ei Bot, Mag. (1828), t. 2831. 1. C. luteola Ldl., in Gardn. Chron. (1853), PEITM> 4. @. Sodiroi Schltr., supra een), pP: IE 3. E. a Schltr., in Fedde, IRRE [V (19 € Chimborazo. 5 ' ar al. en Ldl. Coll. Bot. (1824), t. 3. Caitleya Meyeri. Regel, Ind. Sem. Hort. Petrop. (1855), pl Cattleya flavida Kl., in Allg. Gartenztg. XXIV (1856), P. 73 = ‚Epidendrum Techn Rchb. £., in Walp. Ann. VI (1861), p. 318. y Catileya epidendroides hort., ex Gardn. Chron. (1889), LT a 619. e Cattleya sulphurea hort., ex Gardn. Chron. er T De 802. Bolivar. | DE BR er Be 2. C. maxima Ldl., Gen. et Spec. Grab assı), p. 116. 2a r Epidendrum maximum Rchb. f., in Walp. Ann. VI aa, pP 316. a Caitleya Malouana Lind., Illustr. Hort. (1886), P- 102, 3 Guayas; an | | ee en: 42. Brassayola R. ee $ a 3 in Ait. Hort. Kew., ed. 2, V (1813), p. 216. 1. B. nodosa Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1831), p. 114. Epidendrum nodosum L., Spec. Pl. (1753), p. 953. Oymbidium nodosum Sw., in Nov. Act. Ups. (1799), p. 73. Br Brassavola grandiflora wie "Bot. Reg. (1839), Misc. p. 78. a e Brassavola venosa Ldl., Bot. Reg. (1840), t. 39. : Se : Bletia nodosa Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. Aut Bletia venosa Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 438. 92, Guayaquil. yet nn 2 43. Polystachya Hk. Exot. Pl. II (1825), t. 103... e 1. P. eeuadorensis Schltr., supra (4991), 9.90... en = BE Manabi. ae | 44. Bletia R. Br. 1 in Ait. Hort. Kew., ed. N (1813), p. 206. Be a 3 1. B. ecuadorensis Schltr., in Fedde, Rep. XIV (1916), pP. 393. Pichincha. | = = 45. Govenia Ldl. in Lodd. Bot. Cab. (1831), t. IR Pichincha. 6 Iran 3 =. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 148 46. Catasetum L..C. Rich. ex Kth. Syn. Pl. Aequin. (1822), p. 330. SE €. expansum Rehb. f., Ot. Bot. Hamb. (1878), p. 9. ,Bcuador.“ | 2. C. maeroglossum Rehb. f., in Gardn. Chron. (1877), II, p. 552. . Guayas. 3. €. Sodirei Schltr., supra (1921), p. 91. ee brano, 47. Gyenoches Ldl. Gen. et Spec. Orch. (1832), .p. 154. 1. €. Lehmannii Rchb. £., Ot. Bot. Hamb. (1878), p. 10. Guayas. 48. Gorgeglossum F. C. Lehm. in Gardn. Chron. (1897), I, p. 346. 1. 6. Reichenbachianum Lehm., in Gardn. Chron. (1897), I, p. 346. Sievekingia Reichenbachiana Rolfe, in Bot. Mag. (1898), t. 7576. „Beuador.“ 49. Trevoria F. C. Lehm. in Gardn. Chron. (1897), I, p. 346. 1. T. ecuadorensis Rolfe, in Orch. Rev. XVII (1910), p. 298. „Beuador,“ = 50. Aeineta Ldl. Bot. Reg. (1843), Misc. p. 100. 1. A. superba Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 609. Anguloa eh B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. . 343, t.. 9. | Peristeria Humboldtii Ldl., Bot. Reg. (1843), t. 18. Acineta Humboldtii Ldl., Bot. Reg. (1843), Misc. p. 68. Acineta fulva Kl., in Allg. Gartenztg. (1852), p. 146. Acineta Colmani hort., ex Gardn. Chron. (1904), I, p. 173. Azuay; Loja. 2. A. suleata Rcht. f., in Gardn. Chron. (1879), I, p. 652. Ecuador? | 5l. Gongora Ruiz et Pav. Prodr. I (1794), p. 117. 1. 6. grossa Rchb. f., in Gardn. Chron. (1877), I, p. 781. Esmeraldas; Guayas. =.n N. u a SR A Rn ae I Br = ee a a ee > eT S EN" BSR N et RE a ET N ae ee et Er TERN „AB ee Rehb. $., ‚Xa ” Manabi. ES | 52. Skanhopen Frost. ER Da > ex Bot. Mag. (1829), 1.28. 000000 N 8. bucephalus Ldl., Gen. et Spec. Orch. 832), p- 167. er, . Stanhopea auramlia Lodd., ex Donn in Lone hort. Can € go ERER Stanhopea eiısialn Bei Prakt. Stud. 854), } pP. Bi, a Da | Stanhopea Jenischiana Kramer, ex Bot. a x son), p. 734. ü | Manabi; Chimborazo. SE De | = 8. connata Kl. ee > er E e Pichincha. : | 2 BE . 3.8: ee Belle E in Walp. Ann. a 1 sch, > 58. p. 345. = Epidendrum grandiflorum Kth., Sm. Pl. Aesuin, sen, > a Azuay; Loja. | 4. $. impressa Rolfe, in Kew Bull. (1898), ; p. 196. en . Eeuador?. | 22 = = & ES | N A . 8. insignis Frost, in HK. Bot. Mag. (1829), Hr 2948. ee Er: . Ceratochilus insignis Ldl., ex Steud. Nomencl. ed. 2, ‚Lisa0), 2 als 4 | Stanhopea atropurpurea Lodd: ex Pl. hort. Donat. (1858), Pp- 25% Er Stanhopea ee Lodd., ex Dl: a Donat. > ri Ph Azuay. SE RR 5 ar ER = & 6. 8. trieornis Ldl. EN, a 3 2 = ..„Beuador.“ we = Re Be Kube 53. Coryanths Bot. Mag. (1831), t. 3102. Be 1. €. Wolf F. C. Lehm., in Gardn. hran' (1891), IL, = 483. A . Manabi. | | | Br. 54. Anguloa Ruiz et Pav. : Prodr. I (1794), p. 118. 1. A. Rückeri Ka, Bot. Koi. (1846), t. 41. Tunguragua (ex Rchb. f.), h, in 1 Garn. Chron. (1870), IT. np, 505. n® Bot. san) Misc. p- 15. = ee Per More. ‚in Ann. Se, ‚Bot. ‚ Gaud, 1 1), ora ] Rai. 1 v 2ER in \ Saund. Bet, Bot. u a t. 131 56. . Kplobium. 1a. nn Reg. (1825), a 397. = en | hractescens. (Ldl.) Kränzl., in Orchis 11 (1908), p- 129. Sa m. bractescens ar, Bot. u 1842), Misc. p. 84 ee 57. Zygopetalım Hk. . Bot, Mag. us2r), t. 2748. £ EB, Kefersteinia Rehb. f in ı Bot, Zig. x (1532) Pp 685. > dayas. BR . “ Er & expansa Rehb. ge Eu f., Ot. Bot. Bomb, (1878), p. 31. Zigopealim. expansum ‚Rehb. f., en ‚Bot. Hamb. (1878), p 9 nn RER Buscanor), von EeLAdoE, 3 Lojae 8 Schltr., supra 020,» Loja. a 4. K. stapelioides Rchb. L, in Bot. Zig. X (1852), p 0 - | Zygopetalum Moritzii Rehb. f., in a Walp. ‚Ann. (1861 Pr ... Eeuador(?). ae R / ee are Br - 59. Pescatorea Rehb. f. n e en En. in Bot. 7ig. x (1852), » 667. 1. P. Backhouseana Rchb. f., in Gardn. Chron. as, a: : Zygopetalum Backhouseanum Rehb. = in n Gardn. ‚Ch Lea ee Eeuador(?). : a We > ur 2. P. eochlearis Rolfe, in Kew Bull. (1906), p- a a 5%, Ecuador . 2 | a. ) 3. P. euglossa Rehb. f., in ee Chron. (1876), ee 808. BE Zygopetalum euglossum. Rehb. f., in Gardn. Chron. sro), 1 T ‘pP. 808. a ge m ren Guayas, Cuenca. : ER er 4. P. Gairiana 2 ee in Gardn. Chron so), : B „08. Ecuador ? 5. P. Klabochorum Rchb. f., in Gardn. en as79), en » . 684. 3 Zygopelalum Klabochorum Rehb. f., in Gardn. Chron. (1879), | po nen es Bewadert 2 er N > 6. P. Wailisii Rchb. £., in Gardn. Chron. (1860), »- 10. Zygopetalum Wallisii Roehb. = Ecuador (?). 60. Huntloya La. = = "Bot. Reg. (1837) sub. t. 1991. 5 L. H. Burtii (Endr. et R. f.) Pfitz., in nn -Prantl, Nat. 1456 (1889), p: 060. Batemannıa Burtii Endres et Rchb. n ‚in ee Chron. : RE 1099. gar ; ER en : Zygopeialum Bu Bth., ex Hemal. Biol, Centr. Amer. Bot. (1885), p- 251. | a 5 Guayas (?). y ne Au th. Di-Harkm. 1844), ‘». ish, ninata Rehb. f., in Bonpl. III (1855), p. 216. Ba ae = Kränzlin). zn: Läl., Bot. (1s40), t. 12. u antula Rolfe, ; in Kew' Bull. (1508) Se . 196, ar ‚cu 1a ador? Ber j Y ee Ldl., in Bth. pı. Hartw. . us44) p. 154. N; hrnche.. 1 M. fueata Rehb. fm _ Gardn. A (1386) 1, B 618. 2 Ecuador? | a. grandiflora Ldl., Gen. et dr es ass1), p. 147. m.“ Dend obium- grandiflorum HB. et Kth,, Nov. Gen. et En En (1815), Pp. 359, t. 88. Br ughtonia grandiflora Sprel., eh E 111 (1828), p- 135. een & Beer, | ‚Prakt. Sud. ab a P- 265. = Ei in Linnaca XL aa) »- 29. ® 17 EN 18. 19. 20. AR 2 21. Azuay. EIS a 22. M. longipes Ldl., in Bth. Pl. Hartw. er) D-. I. a 3 _ Loja.- St. Be = E 23. M. marginata Fenzl., ex N. Be ser. i: x (1858), p. 112. e. 5 | Maillaria tricolor dl. ‚in Hk. Lond. Journ. Bot. 1 (1842), »: 189. 2a > Maxillaria punctulata Kl., in Gart.- a Pe assn. ri = 2. 249, > Er 4 E Loja (ex Kränzlin). 22 ee EEE n a ä 24. M. mierodendron Schltr., supra nn p- ‚94. ee > Be ' Pinchincha. | = 3 Be 4 | | 25. M. miecrotricha Schltr., supra (1921), ‚Pp- 9. ee 4 | = Chimborazo. == 4 & 26. M. museicola Rchb. f., Ot. Bot. Hamb. 1878), PT a Pichincha. | se, < En, =, x ® a - 27. M. nanegalensis Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), P- 34. ae 2 Pichincha. a : 28. M. nitidula Rchb. f., in ak XLI (1877), p- 29. a 2 Be a Pichincha: s | = 29. M. nutans Ldl., in Bih. Pl. Hartweg (1844), De a Br L6ja: 22 | Be. en 30. M. nutantiflora Schltr. ‚ supra aag2ı), P- 98. a ET = z 32. . M. pachyneura Lehm. et Kranzk, in Engl. Jahrb. XXVI (1899, | ' Eonador! \ ee er ER M. ubundd Lehm. et Kränzl., in Engl Jahrb. XXI son) 'Azuay. TR M. latifolia Ldl., Gen. et Spec. “Orch. (1asoy; ei. es Ee Oymbidium ee Sprgl., Syst. Veg. III (1828), p. 125. = ee Dendrobium latifolium H. B. et en Der Gen. et I as, ö p: 360. = : TE ee | | Se x = RE M. Lehmannii Rcehb. f., Ot. Bot. Hamb. ‚87, p-. 8. a n Pichincha. ; DER M. lepidota Ldl., in Ann et Mag. Nat. Hist. XV asa5), Pp- . 383. Maxillarıa pertusa Rchb. f., in Gardn. Chron. dar I, = 169. Re Chimborazo.. ; NET ee p- 480. Cuenca. ; M. pantherina Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 237. Ecuador. | Be. ee a p- 266. £ 7. M. sn er as21), Bee: \ = R En Gberaro: ; SE: | 2 28. a. Urbaniana Lehm. et Kränzl, in Engl. di ahrb. XXVI (1899), B 483. E | Azuay. ee 3 N > Ss 30. variabilis Batem., Bot. Reg. (1836), sub t. 1986. . Masillaria angustifolia Hook. Ie. Pl. sal), t. 345. 2 Mazillaria enolin: Klin n Allgem. Gartenztg, xx 1s>2) p- 186. | Oro 5 Kränzlin) 22, 4 =. olanıra Lehm. et Kränz), in in Engl. Jahrb, XXVI Ts), p- ‚at. ee 2 _ Tunguragua. > | : 4. Mm. ‚xantholeuea Schltr., supra san), p- 08. a ER nz 5 En H Ex Loja. Be Rh ee Zune Grade a B 62. Ommardiurn Ld. En, : x . "Bot, Reg. sub t.844. 3 oe Wen nn. arbuscula Ldl., in Bth. Pl. Hart. (1844), p. 158. ee: = Loja. | = en be . brevifolium Ldl., in Bth. Pl. Hartvw. (1844), v. 154. | ea 5 U Mazillarin Br Rchb. f., in Walp. Ann. v1 (1861), p- 540. | . Loja. - c. Geketnumi Sehltr., supra 921), p. 98. Pichincha. GER u en Ldl., ‚in Bth. PI. Ba ie p. 154.0 2 u Pu! 5 3 ur KR = % BR 8. ©. Jenischianum Rchb. in Bonpl. II (1858), 1 B Er Azuay (ex Kränzlin) (? 9%). Er 9. 0. Jamesoni Rchb. f., in Linnaea XLI I (1877) ne a 3 Pichincha, Kan re 3 10. 0. luteo-rubrum Lehm. et Kränzl., in Tingl. J ahrb. ax soo, E - p. 486. B Cuenca. = - 3 11. ©. pleuranthoides Schltr., in Fedde Be NV am, 3 35. - Chimborazo. a. 12. 0. quitense Rchb. £., in an XLI (1877), p. 34. en Pichincha. . 6. polyanthum Lehm. et Kränzl., : . €. polyphyllum (Rchb. £.) Schltr. : n. . comb. = Pichincha. "7 E Er =, = D.; Sodiroi Schltr., ın Fedde Rep. xy on, p. A e nn Sr ? Bolivar. 3 | = .®. Be Rehb. f., in Bar 11 ee Pp- 18. Be: e . ©. breve Schltr., supra (1921), p. 100. i = . 0. ehrysoeyenioides Schltr., in Fedde Rep. XV asır ) 2. 5. . ©. Cordyline Rchb. £., in Da ku sm), p. 34 Azuay (ex Kıänzlin) ı® | 2 a . ©. distichum Ldl., in ‚Bth. Pi: Hartweg (sa), » a E Loja. = Sn 2 ; 0. gigantum Ldl, in Bth, pl 0sa4), p. 153. 2 p- 488. BE Chimborazo. ER ERE SE Maxillaria. polyphylia Rehb. f., in Walp. a vı ash, ı A 63. Ornithidium Salisb.. in Trans. Hort. Soc. (1812), p. 293. p- 358. Maxillaria aggregatia Ldl., Con et. t Spee Orch. a » a. -Imbabura, Pichincha. FR ae = - ehr Pichincha. Die Pichincha. er = = ; z S | 0. densum (Ldl.) Rehb. #,, in Bonpl. II (1885), p 2. ae Maillaria densa Ldl., in Bot. Reg. a2), e 1804. er Loja. Er 13. € 0. semiscabrum' Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1844), p. 153. Loja. 14. 0. serrulatum Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1844), p. 153. : Loja. 15. 0. squarrosum Schltr., supra (1921), p. 100. Pichincha. 64. Chrysoeyenis Rchb. £. in Bonpl. II (1854), p. 280. 1. C. Lehmannii Rolfe in Kew Bull. (1918), p. 235. Piehincha. 65: Cryptoeentrum Bth. in. Bth. et Hk. f., Gen. Pl. III (1884), p. 557. T; € Jamesoni Bth., in Kth. et Hk. f., Gen. Pl.III (1884), p. 557. Pechinolre, 66. Scelochilus Kl. | in Allg. Gartenztg. IX (1841), p. 261. 1. S. aurieulatus Rchb. f., in Flora LXIX (1886), p. 551. Ecuador (?). | 2. $. carinatus Rolfe, in Kew Bull. (1895), p. 284. - 1. C. faleata Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 42, t. 95. ‚Eeuador (?). : 3. S. heterophyllus Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 105. „Eeuador.“ 4. 8. Jamesoni Ldl., in Paxt. Fl. Gard. III (1852), p. 88. Pichincha. 5. 8. Pichinchae Schltr., in Fedde Rep. XIV (1916), p. 394. Pichincha. 67. Gomparettia Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Spec.I (1835), p. 42. Comparettia rosea Ldl., Bot. Reg. (1840), Misc., p. 78. Imbabura. | 2. C. speeiosa Rchb. f., in Gardn. Chron. (1878), II, p. 524. Azuay. | 68. Rodriguezia Ruiz. et Pav. Prodr..(1794),-L: p.115. T. R. secunda H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. . 687, t. 42. ie: “* x x 5 151 ee ne 1: N. een Schltr., in: Fedde ns xy aan), P- . 59. z Se | Blourohaiils coccinea Hook, 5 "Bxot, A. u sen, ih Ecuador ( De ER win 00 Trizsuris ia Be. Fr Coll. Bot. Sa a 1. T, Elek Ldl., Coll. En (1823), t E en Ei: 2 Manebı- ne ce 708 Blacln Rehb.: 8. re E a Sn Linnaea RXU (1859), p- 853. a 1. B. andina Rehb. f., in Bonpl. IV ur p 32. nn, Piehincha. | | Se a . = 3 71. Notylia ie ne: Bot. Reg. (1824) sub t. 930. 25 er Be „Eeuador“. EN En ON. replieata Rchb. 13 Öt. ‚Bot. Hamb. 1878) B- 2. RT re Bi Mer | | a Be 2 a 72. Coehlioda Lil =. 5 Fol. Orch. (1853). au... 1.6 r rosea Bth, in Journ. En. ‚Soc. xy. (1881), p- 321. Res ones roseum Ldl., in Bth. Pl. Hartw. sta), ı » sl - Mesospinidium roseum Rehb. f., in Gardn. Chron. I L B 39 2 Pichincha; Azway., Re 2 vuleaniea Bth., in Journ. In XVvIu (iss), p. a Mesospinidium vulcanicum Rehb. f., in. Gardn. ‚Chron.. sm), 1,9393: = BE Er ER ER 'Pichincha: Azuay 0. z Te nn 5 ee ua — 73. Symphyglossum Schltr. E ae Eh Er ° in Orchis XIII (1919), p.8. © = a. 1. 8, sanguineum Schltr. in Orchis XIII (1919), p. Kur a8 ; Er Mesospinidium sanguineum Rchb. f., in Walp. Am, a son, a ae | 4 Cochlioda sanguinea Bth., in Joum. Linn. oc. XVIn sel), z a. = ee Be Se R al: =, re, a ar) 75. Heleia Tdi Bot. Ren (1845), Mise.- = 7. y Se = R 76. Odontoglossum HBe Kth. i R En — _ Nor. Gen. et Spee. I (1815), p. 350. a a 0 angosatum EU Bor Bes (learn), 6.1002... a SUSE _ Pichincha: Imbabura. S. = in 2. . armatum Rehb. fin Linnaca XLI (1877), 1 32: oe: _Pichincha., Sr . | ad. Ki axinopterum | tchb. © „in ı Linnaca San Si 7 ) p- 68. ER : „Ecuador“. an ee = E 0 brevifolium Ldl., in Bth. BR Ha (1844), p. 152. Ä | Odontoglossum eömdelabrum: hort., ex Bot. Mag. (1839), 7687. Odontoglossum miniatum a ex un Mag. a t. 7687. Ra Loja. EI EEE IN ; 8 2 5.0. elavieeps Rchb. 2 in rin Chron. sro), A. 516. & Pichincha; nen o "eirrhosum 1.dl., Gen. et Spec. Dreh, (1833), DB; aıl. € rem cirrhosum ER Prakt. Eu: Dreh. Fan % 284. | Guayas. ERBE x 2 D eonfertum ‚Rchb. R., in Gardn. ‚Chron. as), I p 298 ER Re „Ecuador.“ | | e 0 eristatum La, in Bth., pl. Haste: sa) p. Se BE Oyrochitum Biuardi Krane, in Notizbl. B. G. Bit no. „31017 ),P- 99. en 16. en. 18. 19. 20, 22, 23. 2. 25. 26. 27: . 0. elegans Rchb. f., in ı Gardn. u: 5. eunatn Beh et Chron, Ce . 0. flavescens Rolfe, in Dreh Rev. Xu (1904), p- 92. 0. longifolium Ldl., in Bth. Pl. Hartw. asia), p. 152. . ©. loxense Lehm. et Kränzl., in Engl Jahrb, xxVI 1 (0), 4 a2. 0. prasinum Lind. et Rchb. f£., in Gardn. Chron. . (1870), p- 987. Loja. | a. „Beuador“, „Ecuador.“ : . . 0. graeile Ldl., in Bth. Pl. Hartw. sa), p: Pr ir = EEE O'yrtochilum gracile Kränzl., in Notizbl. B: G. Berl. no. 63 am = i it Toj aur7 . ä F: EX 32: 3£ 5 5 Ne 0. Hallii Ldl., Bot. Reg. (1837), ar e 1992. = Be Oncidium Halle: Beer, Prakt. Stud. Orch. us pi . 381. = 2 Pichincha; Cuenca. a. O0. Hennisii Rolfe, in Gardn. Chron. 1894), I, P- 158. 3 Be es „Beuadore 2 : re 0. ioplocon Rchb. f., in Gardn. Duen (1884), 1, vn Be Feusador (3 | u. > Be Er 0. Lehmanni Rchb. f., Ot. Bot. Hank, 2, p- E. Er = Pichincha. - een. : Öyrtochilum longifolium Kränzl,, 'in Notizbl. B G. Berl. no. 15 ad (1917), p. 98. en ES = a Loja. | Ve Loja. 0. Marriottianum Rchb. ., in Gardn. Chron. assı), = p- 168. Ecuador. - re 0. myanthium Ldl., in Bth. pı. en (1844), p- 152. =. F Cyrtöchilum myantihium Ser, in Notizbl. B- 6. "Berl. no. Es (1917), p. 98. er Loja. a 2 z n ee 0. orientale Rchb. = in Gardn. Chron. er T p. 366. r =, Beuader: = 0. pardinum Ldl., Sert. Orch. (1838), sub t. 95. Oncidium din Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p- 291. Cyriochilum pardinum Ldl., Gen. et Spec. Orch. nn 20. 3 | Pichinceha; Cuenca. | x „Eeuador.‘ 0. ramosissimum ur Fol. Orch. Od. (1855), p- 16. | Oncidium ramosissimum Beer, Prakt. Stud. Orch. asatı,; 5 ‚20. | ! Pichincha. | De = » | ee ka Fre Pr 2 1 E3 Es 2 N % 7 1 he er = Im. Aufzählungen der Gattungen und Arten, 155 8. o retusum Ldl., in Bth, Pl. Hartw. (1844), p. 152. Oyrtochilum retusum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. no. 63 917), #BE:99. Loja. 29. 0. rigidum Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1844), p. 152. Loja. 30. ©. Sodiroi Schltr., supra (1921), p. 101. Pichincha. 31. 0. spilotanthum Lind. et Rchb. f., Xen. Orch. IL (1873), p. 175, t. 174.. Pichincha. 32. 0. stenochilum Lind. et Rchb. f., in Gardn. Chron. (1872), p. 969. Ecuador (?). | 33. 0. ulopterum Lind. et Rchb. f., in Gardn. Chron. (1873) p, 731. Ecuador (?). 34. 0. velleum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1874), I, p. 406. „Ecuador.“ 77. Miltonia Ldl. Bot. Reg. (1837) sub t. 1976. . M. vexillaria (Rchb. f.) Nichols., Diet. Gardn. II (1886), p. 369. Odontoglossum vexillarıum Rehb. f., in Gardn. Chron. (1876), II, p. 901. Esmeralda; Imbabura. . M. Warscewiezii Rchb. f., Xen. Orch., I (1855), p. 132. Oneidium fuscatum Rchb. £., in Walp. Ann. VI (1861), p. 763. Oncidium Weltoni hort., ex Regel Gartenfl. (1876), p. 339. Ecuador, ed 159) 78. Brassia R. Br. in Ait. Hort. Kew. ed. 2. V (1813), p. 215. 1. B. antherotes Rchb. f., in Gardn. Chron. (1879), II, p. 782. Oncidium antherotes Rchb. f., in Gardn. Chron. (1879), II, p. 782.. = „Ecuador.“ 2. B. brachypus Rchb. £., in Gardn. Chron. (1875), I, p. 136. „Beuador.“ | 3. B. farinifera Lind. et Rchb. f., in Gardn. Chron. (1870), p. 923. „Ecuador.“ 4. B. Lewisii Rolfe, in Orch. Rev. I (1893), p. 149. Ecuador? u En Am mn nn aan ae. 5 N ee Er r ER Kan 8 „Schlechter: Di 5. B. longieuspis Rchb. f., ot. Bot. Herah, „81, pP: R SR Oncideum - longicuspe Rehb. a 04 Bot. ER Pichincha. GEH N 6. B. Warscewiezii Rchk. f£., in Bot. Zig‘ x (1852), p. 693. Be, | Oncidium Helenae Rchb. f., in Walp. Ann. VI: (1861), pP El Brassia Helenae Rchb. f., ex Lind. an Hort. XXVIn Be ” D- 64. = Guayas. ER ER RT ER ‚79. Oneidium Sw. SE in Vet. Acad. Nya Handl. XXI (1800), p 230. er: 1. 0. AloisiiSchltr., supra 1921), p- 102. % a: en 2 | Chimborazo. | AR en N 2. ®. andigenum Lind. et Rehb. Fean eurdn Chron. 0), » 16. r ni, Benadors. 7. N E ; 3. 0. aureum Ldl., Sort. Orch. t1838), sub bi 95: = EL EEE — Ba Odontoglossum festatum Rchb. f., in Bonpl. m sa), - 100. er “ Loja (ex Kränzlin). E Ri x 4: 0. Ballii Rolfe, in Kew Bull. (1910), p. 37 E = 2 Oyrtochilum Be Kränzl., in Notizbl. 2 G. Berl. no. 68 san, &, P- 96. . | | Br. 3 N Ecuador?! - a ERS ; u eo 4 | 5. 0. Baueri Ldl., in Bauer Illustr. (1830), t. 7 a Oro (ex Kränzlin) u ne ae : 4 6. 0. bidentatum Rolfe, in Kew Bull. ass) ® 143: — | „EBeuador.“ Se 7.. 0. ealanthum Rchb. f., in Gardn. Chron. Bl), B: 39, % » Beuador-t?). 8. 0. chrysodipterum Veitch, Man. Orch: PIENNT (1894). p- 2. | Oyrtochilum chrysodipterum Kränzl., in en, B. G. Ben ‚no. 3 (1917), P. 98. a | Se Ecuador (?). SE = | 2 £ i = 9. O0. chrysopyramis Rchbk. f., in Bobs. MH (1854) 1 p. 108.0. 4 : Imbabura (?). = 10. O. eochleatum Ldl., Sert. Orch. (1838), u 20. 4 Loj a. - Ar 11. ©. eueullatum Ldl., Sert. Orch. (1838), sub t. 21. a Pichincha. 2 E 12. 0. eueneanum Rchb. f., in Hann XLI (1877), p. 32.00 ee 4 ; O'yrtochilum cuencanum Kränzl., Notizbl. B. G. Berl., ‚no. .68 Sr 2:92 Cuenca. is Rchb. £, in _ Linnaea xLI (1877), p. 25. nun in Bot. zig. x as52), p- 694. in Engl. Jahrb. xxVI 1590), % s Oyrachitum Ira feaum £ Kränal., ee Notizbl. B. G. G. Berl, no. 63. g ns et , Krünal., in Das Wahrh. xxVI (1899), p. 497. TB a Oyrtochibum funis Kränzl, in Notizbl. B. 6: Berl., no. 63 ea 2 nn . gyrobulbon Rehb. fi ad Ohren. (1869), p- 838. De Oncidium gyriferum - Hank. f., in Gardn. Chron. (1878), I, p. BB RA Rem. gyriferum Kränzl., in Notizbl. B.6: Berl., n0. 65. 19 > (1917), Bere ee ? ee. art N v. halteratum Ldl., Orch. Linden. a s) Bm 14. en _ Pichincha. I ge .2l. 0. hapälotyle Sehltr., in edle, Rep, xvU aa), p- Is, a 5 Er. _ Piechincha. | re $ 0. dwegi i Ldl., in Bth. pı. Ha. (1844), p- 151. = _ Oneidium. micranthum Skinner, “ex Ldl. F ol. ‚Oreh. One. 832), za: > RR Oyrtochilum ek Krünl, in Notiebl B. o Berl, 0.68. 38 ex zen, p 97. ee | a un, tiferum. Rchb. FE in Bonpl, II (1854), 2.162. Eeriechslnim. hasti Ierum on, in Notizbl. B. 6. Berl., no. 62. = 1917), p.. 223.0 sa TER, = EN, Kr DEN . Hrubyanum Rehb. [2 in Gardn. Chron, (1883), I, p..562.. ’ k Fe u He \e = Beuador? z BT Re 27. 0. insculptum Rchb- f., in Gardn. Chron. (1872), u 100. | ; 29. ©. Kramerianum Rchb. f., in Otto et Dietr. Ai Gartenz zig. X xx 30. O. lamelligerum Rchb. f£., in Gardn. Chron. (1876), 1 pP. 808. a 31. 0. Ianeifolium Idi, ex Bth. PL Haztw. (Iadd), vr Be En 33. ©. Iepidum Lind. et Rchb. 2 in Gardn. Chron. (1870), Br >10. £ 35. 0. Iudens Achb. £, = Gardn. ‚Chron, aaa), ze Pp- 756. Güasas Oncidium sculptum Ta: Cat. no. 90 (1893), p. En en E Oyrtochilum insculptum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl, Sr (1917), P.98, 22: EI BR we Ecuador. > = 28. Jamiesoni Ldl., in Park: Fl. Gard. I (1850), pP. 104. zu ie E Pichincha; Chimborazo. _ | Er Ar, (1855), p- 9. Be Oncidium a Ldl. var. Krameriamm Lal, Fol, Orc. (1855), p.56. ee Oncidium nodosum Morr., Belg. Hort. XXIV (187), p. 258, t A bi Papiliopsis nodosa Morr., ex Cogn, et De Pl. Feuill. Ornam. II (1874), sub I, 55. | ” ee Guayas; Riobamba,_ ee, Cyrtochilum lamelligerum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl, no. 6 (1917), p. 92. ee ren „Bowaler..r, Re ar er. “ : Oncidium_ sessile Ldl., in Paxt. Fl. I 2 p- 101, 4 a. Loeja.-:- Se 4 32. ©. L:opo!dianum Rolfe, in rd Chron. (1890), IL, p. 956. a 4 Oncidium Leopoldi Rolfe, ex L’Orchidoph. (1890), P- abs Be | Cyrtochilum Leopoldianum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl, no. 08 ers 2T- an ec Eeuador? 5 E R „Ecuador‘ 34. 0. Bene Ldl., in Paxt. Fl. Ge a: 850), P: 128. FE Cyrtochilum a Kränzl., in Notizbl. B. 6. Berl., no. [r 917), p- 9.. Kr Lo)a. p- 93. . Eeuador!: > E Pe Ben. Loja. = pus Lind. et Rchb. f., in Gardn. Chron. (1868), p- 125. \ ioc lum em Kranzl, in Notizbl. B. 2 a no. 63 39. 0 mendax Rehb. £,, in Flora LXIX (1886), p. 549, 3 ei Oyrtochilum mendaz Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl, n0.63 aan), il hir, as), D. 102. Se km Pichincha. Be Gr Br ee 42. 42.0 en: ‚Rehb. En in Linnaea xH sm, p. 20. ET ba ” e i chincha; Az Day. S7. 620. „Beuador“. Ben BE aiohnas Rchb.. &> et $ Warse, in Bot. Zeit. Sn, 158. Zur u En »- ee Me u A AR Be - u _ an) 1 N RE N a Se PIUR E {) =..56. 59. 60. 61. 0. te Rehb. , .. 0. polystachyoides Lehm. o Kränzl., in "Engl Jahrb. xxVL soo . ©. pusillum Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p- 714. 3 | . ER 2 . 0. pyramidale Läl., in Ann. et Mag, Nat. Hist. XV ss), v Er 1 . 0. rupestre Edi in Bi PL Hart. (1844), p- 1 . O. rustieum Lind. et Rchb. f., in Gardn. Chron. (1870), p. 1053. O. serratum Ldl., Ser. f. Orch. (1838), sub t.. 48. . O0. Semele Lind., in Er ‚tom; 2.» 0, Soda) Kohle in Bode, Rep xvu (12), ® e en in ar Chron. 1e73), p Oyrtochilum nem Kränzl., in Notizbl. B. 6. (1917), p. 97. „Eeuador.‘“ N MIT p.495. © Öyrtochtilum le Kranz in Notizbl. B @ Berl, n0.65 (1917), Pp- Eben Cuenca. Epidendrum an L., ‚Spec. Pl. (1753), p. 1352. a 7 ; en : Oymbidium pusillum Sw., in Nov. ‚Act. Ups. un (1799), p | | Oncidium iridifoium H. B. Rus Nov. Gen, et = as, p- 344. | | ee = Chimborazo. are. Pichincha; 1 N 4 Oncidium ‚Skinneri Ldl., in Gardn. ‚em . (1855), p- 629. boja, ee rusticum Kıänz], ‚in Notizbl. B. @. Berl., no. 63 m n le = et Sr = BiNE _ Oyrtochilum serrabum Kränzl., ‚in Notizbl. B: G. Berl, no. .63 us n, p- 93. Pichincha (ex Kisnehrf „EBeuador.‘“ Pichincha. : BEN: 4 0. trifureatum Ldl., in Ann. et Mag. Nat, Hist. & ( (1845); p. 384. Cyrtochilum irifurcatum Kup in Notizbl. B. . Berl, no. "S Loja. RR v. ae ut a % a = 0. tripterygium Rchb. f., in Bot. Zug. X (1852), p. 694. = ; Loja. Er Ä = | 0. umbonatum Rchb. f., in Hinnase KUH (1877), 222.7 0 A Cyrtochilum umbonatum Kränzl,, in Notizbl. B. G. Be no. 63 BE (1917), P.96. N ee Pichincha. a b. = ‚in in Gorin. Chr. sm), HP 2ch „42. rum Rohb.h, in Gardn. Chrom. asso), I I, P- 104. er BT = x S - Er F EN EN y . Sl. . Gryptarıhena R. Br Br Bot. Reg. (1816), t. 153. usa, Supra aaa), v 103. Fr 2. oe Rehb. L. 2 m “Ann. ı a Dr 563. an eumicroscopica Rehb. rn De Poll Orch, 1852), p. 14. Chimborazo; Loja. a 83. "Omithoeephalus Hk. Exot. Fl. u any 84. ae H.B. et Kth. Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 336. | 7 neh ‚chideenflora von Ecuador, 7 STE 7: iR: . T. maecroglottis Rehb. f., in Linnaea xLl (1877 ) 2 ee Sir ST, IT. Phalaena Rehb. en asuayamis Rehb. E in \ Linnaca xu da N) aureus Ldl., in Bth. pl. a ass), 10. BE Loja. dendritieus Bchb. f., Ot. Bot. Hamb. ass) Er s Pichincha; ee ee eeuadorensis Schltr., supra aan), P- 104. Eee: Azuay. Pichincha. | En er Hartwegii Rchb. f., Ot. Bot. Hamb. (iso), v- = Pichincha. ionopogon Rchb. in Linnaea XLI (1877 )» p- a. Loja. > „Ecuador.“ * : 4 Aboyaie Läl., Bot. Reg. (1847), ei 4. 27. = == z Se Chmboraso Loja. a pachyhybos Schltr., 2 1921), p- N „Beuador.“ ex Koran). in Ann. Wien. F (19, 2.17, | ee Loja. ur E See A E 12. (?) T. pogonostalix Rehb. t., in Linnaea XLI 17), vn Se „Ecuador“. = >” E : = 13. T. polyrhizus Rchb. f., Ot. Bot. Hamb. wem, p. 6. Fe = : Pichincha; mon Er ST 14. T. Sprucei Kränzl., in Ann. Wien. Höfe XXX ao) Pp ” ä | Pichincha. ve 15. T. tessalatus Ldl., in Bth. Pl. Hartw. u p. 50 te „Beuador. A = 2 - 16. T. Warseewiezii Rchb. f., Xen. Orch. I (1858), p. 231. i Fe Er Loja. a = 85. Triehoeeros H.B.et Kt. % RB Nov. Gen. et Spec. I (1815), D. 097 | | 1. T. antennifer H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I 1815), p 338. | Epidendrum üntennäfertuim, H. B. Pl. Aeguin. I. Sn 8, t. 28. Azuay. : Re 2. T. carinifer Schltr., a (1921), p. 105. E: 4 Azuay. = 3 3. T. muralis Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1833), p. 174 A Azuay. Gr a Aufsählungen der Gattungen und Ken 5 ee 163. tv en B. et Kth. Nov. Gen. et Spee. Isis), © 937, t. 76. Ra Loja; Chimborazo. | >. T. inc: Rehb. f., Xen. Orch. I (1854), p- ‚22, t. 9. or a Se 86. Dipterostele Schltr. E86 Ne gupra (1921), p. 106. °F. D. mieroglossa Schltr., supra (1921), p. 106. Chimborazo. 87. Sodiroella Schltr. supra (1921), p. 107. 1. 8. eeuadorensis Schltr., supra (1921), p. 108. - Chimborazo. Ä - 88. Lockhartia Hk. Bot. Mag. (1827), t. 2715. EL serra Rchb. f., Ot. Bot. Hamb: (1878), p. 6. Manabi; ae 89. Diehaea Ldl. Gen. et Spee. Orch. (1833), p. 208. 1. D. "ecuadorensis Schltr., supra (1921), p. 108. Fichincha. | 2. D. gramineides Lid., Gen. et Spec. Orch. (1833), p. 209. Tunguragua (ex Kränzlin). 3. D. Sodirei Schltr., supra (1921), p. 109. Chimborazo. | 90. Pachyphyllum H.B. et Kth. Nov. Gen: et Spec. I (1815), p. 358. 1. P. erystallinum L.dl., Orch. Lind. (1846), p. 18. Pichincha. 2. P. Cuenecae Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 31. Loja. | i 3. P. faleifolium Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 32. Azuay. 4. P. Hartwegii Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 219. - Pichincha. 5. P. Pastii Rcehb. f., in Bonplandia III (1855), p. 239. Carchi. bir D de u Damm En) U a Bin Su ED I 2 Wr a m a m Bu p Bade Rep. e " Gentropetabum distichum Lal., Sert. area ae E Warszewiezüi (Rehb th) Sehltr., in. F Centropetalum Warszewiczüi, Rehb. = Ex Loja. ER in Journ. I © Aeranihus Lehmanni Rehb. 1. 08. Bot. Hamb. ee ‚Pichincha. BE Sn IR = r "Ponthieva R. Bir en. . er .. 0. ae wen ii in Joum. Ban. ‚Bor, xx x asal) p 180. == » Eulophia. R. Be = Bot, Be (1823), sub & 686. 4. Jonopsis. 22 B. et Kth. EN Gen. et Spec. 1 (1815), 2 384. nee Ldl., Coll. Bot. (1825), t. 39A. Epidendrum utricularioides. Sw., Prodr. (1788), p 122. = —n utrieularioides PW5 ‚in Nov. ‚Act. a & x war, erhielt von Herrn Dr. Br die erste. a Eee & ‚von Orchideen, die, meist, in, e ee von a: angelegt Gattung (Bulböphylium) vermehrt wird, mithin also. nun a1 Arten = 94 rien enthält. 8 Ne eue Anh einzuschalten an 0 mit a-Numinern versehen worden. Same der en Aufzählungen ee es = a = 10. ). Porphyrostachys 1 Rchb, = = 2 R- lien = B. et Kth) I Rehb. 4 an ; ca nn = Altensteinia n. B. et Kth.. £ N virescens dh 2, er Be m Chimborazo: Cordillera del Payal, Tal des Rio © Chimbo, 3000 ) al mü. M. — A. Rimbach no. 13. en 18. „ Oyelopogon | Presl.. an = 6.0. Rimbachii Schltr., mov äper en Be Le = Terrestris, erettus, 4050 cm altus; radicibus re % ; ll: foliis radicalibus 3—5, erecto- -patentibus "vel ee ra lamina oe ve en u Paulo. a : sensim ei es sepalo, intermedio aa 2: us ‚agglutinatis; labello eireuitu pandurato- -oblongo, en sursum. ee 5- ta . parte an laminam z Ä ar Greiner eri x RE rinnert, recht gut (charakterisiert X : = . [2 S 4 r a. .Stenorhynehus L. C. Rich. a? =E 38. Korkenakum Ei as ee = R se | role. E Rimbachii Schltr., lee 2 Re nn = | Ban ton, erectum, 15—35 cm altum; rhizomate alle abbreviate; & N en simplicibus, a 3 wei it linearibis, ns usque e 13 « ‚cm as ad £ mm hflorescentiis ad ‚apices caulium singulis vel 2 3- nis, abbreviatis, wir" u f loris, pedunculo basi 'bivaginulato cum rhachi 5—10 mm longo; ee 5 ovatis, acutis, ovario ‚multoties brevioribus; floribus BER ee orhatio, 1 ‚3cem ion 'supra ee 1 = semitereti, brevi, c.3 mm longa, elinandrio alte bilobo, ein, ‚suberenulatis, * 3 enlatis; ovario odiee iii re ee c. Dr em. Tango. 5 en .. Epidendrum stenopelalum. Hk. var. ‚temusoanle Rehb. = DR. i | (1878), pP. 12. ee N Blüte wider sie von den. ne er de en ab, daß wir schließlich die a noch viel weiter fassen 1 vier - anhangslosen Pollinien. 44a. Bulbophylhum ’ han Se = Orch. Iles Afr. (1822), % Ds ni an Er er, B. eeuadorense Sehltr., nov. spec... _ Epiphyticum, c. 20 cm altum 'rhizomate repente, parum Br polyrhizo, vaginis arctissime ‚amplectentibus brevibus omnino are: 2 mm diametiente; radieibus iienaiben, ramosis, tenuibus; jurta, basin pseudobulbonum a natis, erectis, "Holi. supera 5 2 2°) ie: ter nuibus- Bee. : Folie ie aequante, c. 3 mm dene racemo E ipso arcuato- decurvo, usque ad.ll cm longo, sublaxe multifloro, rhachi leviter inerassata ad 4 mm diametro; bracteis ovato-lanceolatis, acu- minatis, quam flores paulo brevioribus; floribus in seetione medioeribus, | leviter carnosulis, extus sparsim et minute furfuraceis, caeterum glabris; ; sepalis Oyatis, acuminatis vel acutis, 5,5 mm longis, lateralibus subfalcato- obliquis, cum pede columnae mentum breve obtusum formantibus; petalis minutis, oblique oblongo-ovatis, obtusis, vix 0,75 mm longis, basi extus squama triangulari auctis; labello curvato, crasso, circuitu oblongo, ob- tuso, longitudinaliter medio canaliculato, basi breviter et obtuse sub- auriculato, vix 3 mm longo; columna perbrevi, crassa, petala paulo tantum superante, stelidiis oblique et breviter subulatis, medioeribus, pede ad- scendente; ovario sessili, obconico, sparsim et minute furfuraceo, perbrevi. Guayas: Epiphytisch auf Bäumen in der Küstenebene bei Ven- tanillas. — A. Rimbach no. 6, blühend Juni—Juli 1920. Die erste Art der Gattung aus Ecuador. Sie gehört in die Verwandt- schaft von B. pachyrhachis Griseb. von Westindien und B.- Oerstedir Rchb. f. von Zentralamerika, ist also eine typische Art der Sektion Bulbophyllaria. - Nach Dr. Rimbachs Angaben sind die Kedaten Ernlich” die Petalen und das Labellnm gelblich. | Es ist’ sehr bemerkenswert, daß sich die Bildung der Schuppe (oder Brakteole) am Grunde der Petalen, auf welche hin die Gattung Bulbo- phyllaria gebildet wurde, nicht nur in dieser Gruppe findet, sondern auch bei typischen Didactyle-Arten und auch bei einigen Arten von ver- schiedenen Gruppen der Gattung in Madagaskar. 47. Cyenoches Ldl. 1. €. Lehmanni Rchb. f. Guayas: Epiphytisch auf Bäumen in der Küstenebene bei Venta- nillas. — A. Rimbach no. 8,.blühend März—Mai 1920 (Blüten gelbgrün mit porzellanweißer Lippe, Blütenstände zweiblütig). 61. Maxillaria Rüiz et Pav. 15a. M. hedyosma Schltr., spec. nov. Epiphytica suberecta vel adscendens, vel patula, usque ad 40 cm Tonga; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; rhizomate cauliformi, erassiusculo, vaginis imbricantibus, distichis .omnino obtecto, ec. 8 mm diametiente; pseudobulbis erectis, 4,5—6 cm, inter se distantibus, oblongis, compressis, ancipitibus, unifoliatis, 4,5—5,5: cm altıs, medio fere 1,5—2,3 cm latis; foliis erectis, vulgo plus minusve 'ensi- Formi-complicais, ; a 2 sh eeralibne obliquis, ‚cum ei ae ae a formantibus; Beialis. a Bee acat ai 2 oe et auf. De in er Kanne nillas. en Rimbach no. 9, blühend | im März 1920. = M. alba Ldl. näher verwandt sein. es nn a Fe nn = - en a a 2 e2 - 4 x = = > N 3 \ N ch, m. Notyia I Lat. a. 2 N. Rimbachii Schltr., ‘nov. spee.. Br dalde abbreviato; rädieibus iitormibun exuosis, a a win oblongoideis, -compressis, unifoliatis, vaginis. haud. folüiferis pseud ) bulbum paulo superantibus primum a, 2—2,5 cm altis, medio' ı, tere. 8 mm latis; folio erecto-patente, oblongo vel ligulato- ob obtuso, basi breviter subpetiolato- contracto, 9—14 cm longo, medio fere = | 2,7—3,5 cm lato, coriaceo; racemis singulis, patentibus vel decurvis, pedunculo paucivaginulato, usque ad 4 cm longo, racemo cylindraceo, | subdense multifloro, usque ad Il cm longo, 2 em diametro; bracteis pa- £ 3 - tentibus lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato subduplo brevioribus;. 4 r floribus in genere mediocribus, leviterreplicatis, pallidiflavis, petalis. maculis : 0.000 8—4 transversis notatis; sepalo intermedio elliptico-lanceolato, acuto, | concavo, 5-nervio, c. 5 mm longo, lateralibus omnino liberis, anguste 4 | lanceolatis vel lanceolato- -ligulatis, acutis, obliquis, 3-nerviis, intermedio fere aequilongis; petalis oblique lanceolatis, acutis, 3-nervüs, sepalo inter 3 medio subaequilongis; labello e ungue pro genere brevi abruptius dilatato, trulliformi, dimidio anteriore sinuato-acuminato, basi usque in toren E partem basilarem carina obtusa minute papillosa ornato, 4,75 mm longo, e P- P Es 3 _ 2 \ 2. Aspasia 1 Lat. j Gh sie in ie Küstenebene auftreten müsse. Dr. Rimbach verdanken wir auch Angaben über die Blüten- Er schreibt darüber: „Sepalen. und Petalen grünbraun; Lippe lila Flecken; ‚Säule am Grunde weißlich an der Spitze braun- SE ‚88. oral Ldl. A: I. serra Rehb. RAR er GER _Guayas: Häufig auf mer in den Pllangungen bei Ver. | ‚der. Küstenebene. — A. Rimbach no. 2, blühend i im April 1920. E>> usque ad 3 mm diametro; Ei patentibus, oblique ob- ulatis, valde inaequaliter ac obtuse bilobulatis, carnosulis, glabris, em longis, medio fere 0,9—1,4 cm latis; racemis erecto-patentibus, supra Ba floriferis, dense et distiche multifloris, usque ad 2,7 cm ” ur oe Ko Tongis; bracteis deltoideis, acutis, co: ncavulis, i Agbelle- de alone eich oblongo, infra ao tab 5 = Jobis. on abbreviatis, ‚rotundatis, intermedio. antico, a : | Etui. c. 3 mm longo; ovario ee, sl abe, vix 7 mm a | Guayas: Epiphytisch auf Bäumen bei Ventanillas. A ee ‘no. 10, blühend März—April 1920. rn Se | Die Art ist mit (©. .colombi anum Schltr. BE, unterscheidet sich“ E jedoch von dieser und den ähnlichen Arten durch die ‘Form der. ‚Lippe, -. deren. Seitenlappen sehr stark abgestmantn sind, so daß sie ‚kaum hervor- ‚treten. | Be | 7 Re ee er 5 3. €. Rimbachi Schltr., Horn , ET Epiphyticum, acaule, au: radicibus applanatis, exuasis, = elongatis, viridibus, usque ad 5 mm lJatis; caule in gemmam squamis 4 3 imbricantibus, acuminatis, parvulis obteetam reducto; racemis ‚erectis “ vel erecto-patentibus, ‚peduneulo brevi, paucivaginulato ineluso 1 ns cm BB longis, distichis, densius 10—20- floris, rhachi et pedunculo minute papilloso- 3 puberulis; bracteis erecto- patentibus, e basi late ovali acuminatis, margine 3 minute denticulato-ciliolatis, ovarium plus duplo superantibus; Horibus x inversis, parvulis, niveis; sepalis anguste lanceolatis vel ligulato- lanceolatis, ' acutis, 3-nerviis, glabris, 4 mm longis, lateralibus obliquis; petalis quam ; sepala lateralia valde similibus et subaequilongis: labello e basi semiovali ‚infra medium manifeste triloba, 4 mm longo, infra medium 1 ‚mm lato, . lobis lateralibus oblique semioblongis, obtusis, brevibus, intermedio B= higulato, acuto, calcare adscendente clavate-cylindraceo, 3 mm longo; r columna more generis brevissima; ovario subsessili, subelavato, minute 4 papilloso, c. 1,5 mm longo. EEE i x Guayas: Epiphytisch auf meh bei Ventanillas. — A, Rimbach no. 5, blühend April—Mai 1920. Gedruckt bei A.W.Hayn’s Erben Potsdam. nern von Jufts Botanifhem Jahresberichte, bei der Durchficht Bildermaterial vorliegt, teils in einzelnen Arbeiten, teils im Befi der < men wertlos. x Diefem Übelftande abzuhelfen, foll der Swel des vorher 3 Mn iämans fein. Es ift mir gelungen, eine ganze Reihe von bes < deutenderen Botanifern für mein Werk zu gewinnen. Befonders zu Danke verpflichtet bin ich den Herren Profefforen Karften und Schen?, den e. ‚Herausgebern. jener Faffifhen „Degetationsbilder”, die ihre. große Erfahrung in den Dienst meiner Sache geftellt haben und mir mit Rat _ und Tat in der uneigennüßigften Weife zur Seite ftehen. Ein Blid % über die Kamen der Derfaffer der bisher fchon erfchienenen Reihen dürfte ” bindung meines Unternehmens mit der weit befannten Kichtbilderfirma Dr. Stanz Stoedtner in Berlin gibt genügend Sürgicaft für die technifche Dollfommenheit der eahans. Sc habe es mir zur Aufgabe gefeßt, fämtlihhe Slorengebiete der Erde allmählich in Sichtbildern zur Darftellung zu bringen. Die Bilder in der Größe 8'/,xX 10 cm erfcheinen immer in Reihen zu 5 Stüd. Jede Reihe begleitet ein furzer Tert von I—6 Drudjeiten, eine feitig gedrudt, im Preife von 20—50 Pfennigen, der möglichit immer von dem Autor der Bilder verfaßt ift und dem Benußer der Bilder ihr £ E oer einer Miehrzahl von 5 und zwar zum Preife von fehs Marf das = B Erläuterung einen belehrenden Wert befigen dürften. — Botaniker, die _ fid) im Befie geeigneter Platten befinden, werden gebeten, mir pafjende des Autors bleibt. Außerdem will ich aber audy Bilder zur Biologie der Pflanzen herausgeben, fowohl nad Photographien wie auch nach Strichzeichnungen; auch nad) diefer Rihhtung hin bin ich fchon zu ie ah und Autoren . erfolgreich in Beziehung getreten. Kadı Abjhluß des erften Taufend von Bildern foll ein genaues alphabetifches Sachverzeichnis der auf den Bildern zur Darftellung ge e langten Gegenden, Pflanzen ufw. erfcheinen, fo daß die Benukung der eanmlung bedeutend erleichtert werden wird. u A ea: d en en sestcanlr und Bio logie. | x Es Hin mir im Saufe meiner wiffenfchaftlichen Tätigkeit, aud als ER der. botanifchen Kiteratur ehr oft aufgefallen, was für eine Jülle von E: verfchiedenen Sorfcher. Befonders Ietteres ift für die Allgemeinheit meift .R gang verloren, zumal nad dem Tode der Befizer; denn wif] enfhaftlihe | Photographien ohne die notwendige zu find faft immer für den auch, Ihon eigen, daß nur Gutes geboten werden fol. Aud die Der- Derftändnis erleichtern fol. Es fei bei diefer Gelegenheit darauf hin» gemwiefen, daß pflanzengeographifche Darftellungen nur bei genügender Reihen zur Deröffentlichung vorzufchlagen. Das Honorar für eine Reihe von 5 Bildern mit Tert beträgt 10 Mark, wobei die Platte im Befite n_ a er TERN 2 RT EHE VE an ne IA RT a [7 ws re u ER ar BET a re £ A: 25T 4. 6.4.7. 8. I.—ıl a EB 1%. 15. 16. 12.—19. 0, 21: 22. 23.29 26. 22.—29. 50. Sit 02 53.—56- 32.—44. 45.— 48. 49.—50 51.92 55.—54 2,0% 56.— 60 61.—64 65.— 68 69.— 70 2 a 75.— 4% 75.— 80 Bi. 83. 84. 85.— 88. 89.— 96. 92. 98. 99. 100. 101.— 120. 121.— 123. 125.— 126. 127.—133. 13%. — 135. Es find bee dene har erfchienen: „ 1. Reihe: 3. Mildbraed, Bäume mit Bretter und. E. Baur, Slora der Infel Tenerifa. (Kanarifche Infetn I-ım. -W. Berter, Nord-Uruguay. -— Die Ameifenpflanzen des Amazonasgebietes. (Brafilien IL) ‚Rübel, Die foldifcen Mälder. (Kaufafus J.. IE): €. Beefe, Die Suffulenten, Insbefondere die u; Meritos 3 3.$.Rod, Die Palmyra-{nfeln. Kamerun. (Kamerun I, = — Kauliflore Bäume aus Kametün. NR 1)" €. Pritel, Bilder aus dem ftaatlichen Aaturfchugebiet ki Öro Dlagejee (Udermarf). Re pP. Gräbner, Bilder aus der Siineburger ete. 3.Mildbraed, Kalfalgen von der Insel Annobor. E. Ule, Epiphyten aus Siidamerifa. (Epipiyten ) = £ — Die Ameifengärten des Amazonasgebietes. (Srafilien 1% ©. feucht, Die IDaldvegetation DREH nz De; Be 2 Wa I-ID. an — Am Kluchorpaß im hohen Kaufafus. (Kaufafus III.) | ‚(Merifo L.— II.) — Die Bawaii-(Sandıwid )Infeln. | ur Snell, Baummwollenbau in Zaypten. Prigel, Süd» und Mittel-Sriehenland. a .&.$.Schulz, $Srühlingspflanzen (Mitteeusopäche Sloca I _wy 2 Mitteleuropäifche Slora. V.—XII 2 Alpenpflanzen. I.—IV. (Mitteleuropäifche $lora XII. -XVI)3 ı am> K. Siegle, Mitteleuropäifhe S$lora. XVIL—XVIML a 6. Karften, Epiphyten. (II. OL) (Siehe aud a 2.) x 4 — Java. (I. II.) 5 — Degetation der Moluffen. - Be Tade, Moorfultur in Mordweftdeutfchland. Et ©. Matthes, Bilder aus der Küneburger Heide. Be Be. &. €. $-Schulz, Pilze. 2 A S. Karften, Tropifche ©efologien. 3% 5 — Die Nlangrovevegetation im Malayifchen Yedipel, a — Der Botanifhe Garten in Buitenzorg. (Java II. 11) a Degetationsbilder aus Megifo. (IV.—IX.) K Kalifornifhe Koniferen. (Kalifornien L.—II) . Shend, Jugendformen. j. Brafilien. (IIL.—VI) Winfler, Siebenbürgen und Banat. (L.—VIH.) Seucht, Süddeutfcher Klebwald. (Der Deutfhe Wald iv, Süddeutfher Schluchtwald. (Der Deutfde Wald Re $aud ‚Pilze V. a Bued, 2 Ottmann, E. Wiejfe, Pilze VI. - Baberlandt, Pirfiolsifce Pflanzenanatomie. > Bued, J. ÖOttmannn, E. Wiefje, Mitteleuropäifche ‚Store xXIX— XXL Ei . Sauce, Nlitteleuropäifhe Slora. . XXII-XXII. 3 7 . Gräbner und M. Sleifcher, Der Urwald von Bialowies in Kittauen. % . Berter, Schimmel» und Spaltpilze des Brotes. Prof. Dr. Sriedrich Sedde, J Berlin-Dahlem, gg 49. g O8 RAS I STIFI | Be. von Dr. . phil. Friedrich ae Beibeite. Band IX. ie Orten Kanten arena z c vonr en 2" WW. Peru. Br Preis 32 Goldmark, | ln 32 sh = 40 Fres. =40 Lire = 8 Dollar = 30 Kronen skand, es Guld. holl. = 8 Milreis = 16 Yen = 42 Peseta. - DAHLEM bei BERLIN: VERLAG DES REPERTORIUM, FABECKSTR. 49. N: ' lassen. Das Material dazu hat Herr H. Wolff : Doppelte erhöht werden soll. . um festzustellen, ob der Abonnementspreis beibehalten werden kann (wozu willt sein sollten, auf den Ergänzungsband zu abonnieren, gebeten, ihre Abe bekannte Interessenten von dieser Unternehmung zu benachrichtigen. Repertorium specierum novarum regni vegetabiis. a 7 Neu-Guineat 2:2, Sa RT a AR jind als Sonderabziige in befchränfter Sahl nur durd den Käufer felbft gegen. Dor» eigenen Band darftellen, deifen Seiten handpaginiert find. Ein bejonderes gedrudtes. Es besteht al im den neuen Ergänzungsband zu Boissiers „. und zusammengestellt. Es sollen die er neuen Stando früher bekannten Arten mit Sammlernummern und die Diagnosen Arten angeführt werden. Bei einem Umfange von etwa 50 Bogen Bogenpreis 1 M. (+ 100% Teuerungszuschlag) —1 sh = 1,25 Frs. —= 1,25 Lire — 0,90 Kronen skd. = 0,60 Guld. holl. = 0,220 Milreis = 0,5 Yen = 1,40 Peseta) ür Subskribenten betragen, der nach Schluss der Subskriptionsliste auf “u Um eine Übersicht über die Zahl der Abonnenten zu bekam Br. u etwa 250 Besteller notwendig sind!), werden alle Fachgenossen, die etwa ge- sicht zunächst in gänzlich unverbindlicher Form, aber möglichst umgehend auf einer Postkarte dem Unterzeichneten mitzuteilen und auch sonst ihnen is- DR Prof. Dr. phil. Friedrich Fedde, es r 1: Mai 1921: Berlin-Dahlem, Fabeckstr. au) | Herausgegeben von Prof. Dr. Friedrich Fedde. Beiheft 1: R. Schleehter, Die Orchidaceen von Deutsch-. 0 Beiheft 2: A. Schindler, Das Genus Pseudarthria W. et A. ni 2 Beiheft 3: K.Dinter, Botanische Reisen in Deutsch- Te = Südwest-Afrika:? Etwa 5-6 Bogen. Se Beiheft 4: R. Schlechter, ‚Orchideologiae Sino- -japonieae, en ERS Prodromus. 2... Au. Sr ae Beiheft 5: I. Urban, Clavis Dertcnu Bl. Sr ir Beiheft 6:. R. Schlechter, Orchideenilora von Var IM -Beiheft 7: R. Schlechter, Orchideenflora von Colombien 40. MA Bi: » Beihelt 8: R. Schlechter, Orchideenflora von Ecuador. 2M. Der Vorbestellpreis ist 2,50 M. der Bogen; nach Erscheinen wird er auf 4M. erhöht. Die. erften fünfzig Defaden der Ä ee a a Orcidaceae Nova et Eriticae „scene einfendung des Betrages von der Redaktion des Nepertoriums zu beziehen. Die fünfzig Defaden follen in ähnlicher Weife wie die Diagnofen von Nlarimowicz ei Regijter ift dazu angefertigt worden, fo daß die Auffindung. der Be Ihreibung jeder Al Art ohne Schwierigfeiten ermöglicht wird. > Da in diefen Defaden neue Orchideen aller Erdteile behandelt Babe it, | ä Sonderausgabe für jeden Spezialiften ı wie a für jeden ee en Ge von großem Derte. = Die fünfzig Defaden en (328 Seiten ftarf) En Citelblatt und Re foiten 50 Marf, für das Ausland 50 ide oder co ar an Ah 2 fa j Repertorium sperierum novarıım u; regni vegetabilis. Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde. Beihefte. Band VI. rear dr sera erlernen von Be. R. Schlechter. IV. Peru. Ausgegeben am 1. September 1921. DAHLEM bei BERLIN. VERLAG DES REPERTORIUMS, FABECKSTR. 49. Inhalteverse u Seite I- Allgemeines®.. ... u: =. 0. ums del meh oe ee 2 ee 1 II/, Beschreibungen neuer! Arten... 3... 2.200... 2 it; III. Aufzählung der bis jetzt bekannten Gattungen und Arten. 119 Gedruckt bei A.W. Hayn’s Erben, Potsdam Vorwort. Die Kordillerenstaaten von Südamerika wurden bis jetzt stets als die an Orchideen reichsten Länder des Erdballes angesehen, doch ist es bisher nicht möglich gewesen, sie bei Vergleichen mit anderen Florengebieten heranzuziehen, weil noch nie der Versuch gemacht - worden ist, eine Übersicht über die in den einzelnen Staaten vor- kommenden Orchideen zu geben, auf Grund derer man sich ein korrektes Bild über die Zusammensetzung ihrer Orchideenfloren hätte- “ machen können. Da die Literatur über die Familie der Orchidaceen eine ganz besonders umfangreiche und in einer großen Anzahl von Zeitschriften und Spezialwerken zerstreute ist, erwies sich des Fehlen derartiger Zusammenstellungen als ein recht fühlbarer Übelstand, der - sich besonders beim Bestimmen von einzelnen Arten der Familie recht unangenehm bemerkbar machte. Aus diesem Grunde hatte ich schon lange den Plan gefaßt und Vorarbeiten dazu begonnen, für die ein- zelnen Kordillerenstaaten derartige Zusammenstellungen auszuarbeiten, wie ich sie bereits für das lemurische Florengebiet und für Zentral- _ amerika. fertiggestellt häbe. | Diese Zusammenstellungen werden sicher allgemein mit Freude _ aufgenommen werden, da sie sowohl dem Fachbotaniker beim Be- stimmen der einzelnen Arten von großem Nutzen sein werden, ferner aber auch für die in den einzelnen Ländern tätigen Sammler wichtig sein müssen, weil diese aus ihnen sich leicht eine Übersicht über die Arten verschaffen können, welche sie im Gebiete ihrer Tätigkeit an- zutreffen erwarten mögen, Als erste dieser Zusammenstellungen erscheint diejenige der Orchideen von Venezuela. In möglichst kurzen Zeitabschnitten werden ebensolche von Colombia, Ecuador, Peru und Bolivia folgen. Da erst vor gar nicht langer Zeit eine sehr brauchbare Orchideenflora von Chile durch K. Reiche herausgebracht worden ist, habe ich davon _ Abstand nehmen können, nochmals eine Aufzählung der Orchideen dieses Landes zu geben, umsomehr als wesentlich Neues dabei nicht hinzuzufügen ist. TAT E Von Venezuela hat zwar A. Ernst im Jahre 1874 eine Liste der dort bis damals gesammelten Orchideen veröffentlicht. Diese ist aber nun schon ganz veraltet, da inzwischen die Artenzahl sich erheblich vergrößert hat, sodann ist diese Liste auch für die damaligen Zeiten durchaus noch nicht vollständig gewesen. Bei meiner jetzigen Zusammen- stellung ist sie mir dennoch von großem Nutzen gewesen. Ich habe versucht, alle Arten hier zu erwähnen, die von den betreffenden Kordillerenstasten teils in der Literatur angegeben sind, teils in den mir zurzeit zugänglichen Herbarien aufbewahrt werden, und glaube dadurch eine ziemliche Vollständigkeit erreicht zu haben. Wieviel aber dennoch in den einzelnen Ländern zu tun übrig bleibt, wird aus den Ausführungen bei den einzelnen Teilen zur Genüge hervorgehen. Selbstverständlich konnte ich in vielen Fällen die Richtigkeit der Bestimmungen nicht nachprüfen. Es wird dies erst bei einer kritischen Durcharbeitung des gesamten Materials möglich sein. Eine solche kann aber erst vorgenommen werden, wenn reicheres und vollständigeres Material aus den einzelnen Ländern vorliegen wird. Es wird daher Aufgabe der draußen tätigen Botaniker und Sammler sein, dafür zu sorgen, daß wir aus allen Departementos und Bezirken ein möglichst gutes Material von allen auftretenden Arten erhalten, dar it wir einmal dem Gedanken näher treten können, richtige Orchideenfloren der ein- zelnen Länder zu verfassen, in denen dann auch die einzelnen Stand- orte und die Sammler aufgezählt werden müßten. Diese späteren Publikationen sollen es den draußen tätigen Sammlern dann auch er- möglichen, ihre Pflanzen an Ort und Stelle selbst zu bestimmen. Ich hoffe nun, daß ich von recht vielen Seiten auf die etwa in den einzelnen Listen fehlenden Arten aufmerksam gemacht und durch Zusendung von Material, dessen Bestimmung ich selbstverständlich gern übernehme, weitere Unterstützung finden werde, damit ich von Zeit zu Zeit zunächst Nachträge zu den Orchideenfloren der einzelnen Kordillerenstaaten geben kann. | Botanisches Museum, Dahlem b. Berlin, im September 1919. Dr. Rud, Sehleehter. Allgemeines. Der Staat Peru, nach Bolivia der größte unter den südamerikanischen Kordillerenstaaten, bedeckt ein Areal, das sich zwischen dem 1. Grad nördlicher Breite bis zum 22. Grad südlicher Breite und von dem - 68. bis zum 84,5. Längengrad östlich von Paris erstreckt. Wie bei fast allen südamerikanischen Staaten sind seine genauen Grenzen noch keineswegs festgelegt, da gewisse Gebiete teils von Peru, teils von den Nachbarstaaten beansprucht werden. Diese Nachbarstaaten sind: Im Süden Chile, im Südwesten Bolivia, im Osten Brasilien, im Norden Ecuador. Der ganze Westen wird durch die Küste des Stillen Ozeans eingenommen. Die Siüdwestgrenze habe ich in meiner Arbeit über die Orchideenflora von Bolivia näher besprochen. Sie geht von dem Orte Tacna am oberen Rio-Acre ziemlich direkt nach Süden zum Rio-Madre de Dios - und von hier aus weiter nach Süden zum Titicaca-See, den sie in zwei fast gleiche Abschnitte teilt. Von hier aus verläuft sie in südwestlicher Richtung bis etwa zur Höhe des Tacora, von dem aus die kurze Süd- grenze ziemlich direkt nach Westen zum atlantischen Ozean geht. Das - Taena-Departement südlich dieser Linie ist ebenfalls Peru zugesprochen worden, trotz des Protestes des Staates aber bis heute noch von Chile nicht geräumt. Die Westgrenze gegen Brasilien springt zunächst von Taena aus etwa bis zum 73. Grad östlicher Länge nach Westen vor, richtet, sich dann nach Norden bis zum Rio Javary, diesen nach Osten entlang bis zu seiner Einmündung in den Amazonas bei Tabatinga, von hier aus bis zum 1. Grad südlicher Breite und 71,5. östlichen Längengrade nach Nord- osten zum Rio Yapura. Die Nordgrenze wird zunächst durch diesen Fluß fast bis zu seiner Quelle unter dem 1. Grad nördlicher Breite und dem 79. Längengrad gebildet, wendet sich dann ziemlich stark nach Süden zum Rio Napo und von hier aus in südwestlicher Richtung bis etwa nach Ayavaca unter dem 5,5. Grad südlicher Breite und 79. Längengrad, um sich nun mit einem nach Westen einzwingenden Winkel bis zum 3,5. Grad südlicher Breite und 82,5. Längengrade zur Küste nach Norden vorzustoßen. Die Orchideenflora von Peru. 1 2 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. Auf den peruanischen Karten wird im Osten der hier beschriebenen” Grenze noch ein sehr bedeutender Teil vom 7. Grad südlicher Breite bis zum Rio Madera und diesen aufwärts zum Rio Beni als peruanisch be- ansprucht, doch werden auf diese Gebiete teils von Brasilien, teils von Bolivia Ansprüche erhoben. Eine Regelung dieser Streitfragen hat noch nicht stattgefunden. Zurzeit ist der größte Teil dieses ums Areals von Brasilien besetzt. Nach W. Sievers kann man die Größe des heutigen Peru auf etwa 1300000 qkm angeben, während in offiziellen Berichten diese Ziffer auf 1769804 qkm erhöht wird. Wir können also sagen, daß der von dem Staate Peru bedeckte Flächenraum fast zweieinhalbmal so groß ist als der des Deutschen Reiches. Nach seiner heutigen Einteilung zerfällt das Land in 20 Departe- mente, die von Norden nach Süden aufgezählt in folgender Weise auf- einander folgen. Tumbez, Piurä, Lambayeque, Cajamarca, Amazonas, Loreto, La Li- bertad, Ancachs, Huanuco, Junin, Lima, Hwancavelica, Ica, Ayacucho, Apurimac, Cuzco, Arequipa, Puno, Moquegua und Tacna, | Seinem Aufbau nach zerfällt das Land in drei Teile, nämlich in die Küstenzone, im Lande Costa genannt, mit einer Ausdehnung von etwa 100000 qkm, die den. Departementen Tumbez, Piura, Lambayeque, Libertad, Ancachs, Lima, Ica, Arequipa, Moquegua und Tacna*) an- gehören; die Gebirgszone oder Sierra mit den Departementen Caja- | marca, Amazonas, Huanuco, Junin, Huancavelica, Ayacucho, Apurimac, | Cuzco und Puno, welche nach Sievers etwa 850000 qkm einnimmt, und die Urwaldzone oder Montana mit den Departementen Loreto und Cuzco, von etwa 350000 qkm Ausdehnung. Die Departemente der Küsten- zone erstrecken sich dabei oft auch weit in die Sierra hinein und die der Sierra gehen nach Osten zu meist in die Montanazona über. Eine strenge Scheidung in Costa-, Sierra- und len zz Dopamas ist also eigent- lieh nicht möglich. Die Küstenzone bildet einen schmalen, im Süden nach W. Sievers etwa 50 km, im Norden bis 150 km breiten Streifen, der sich meist durch Dürre und Vegetationsarmut auszeichnet. Das Gelände ist selten, ganz flach und steigt meist in geringer Entfernung von der Meeresküste nicht unerheblich an. Das Areal, welches diese Küstenzone einnimmt, wird in seiner Größe von W. Sievers mit der von Bayern und Württemberg (zusammen) verglichen. Von Tacna können wir in dieser Schilderung, da es von Chile besetzt ist, hier vollständig Abstand nehmen. I. Allgemeines. | 3 Die Sierra, in ihrer Größe etwa der skandinavischen Halbinsel ein- schließlich Finnlands entsprechend, stellt ein immenses, in seinen Haupt- stöcken mehr oder minder süd-— nördlich streicherdes, aber doch ziemlich kompliziertes Gebirgsland dar, das bei weitem den größten Teil des Landes einnimmt. Eine allgemeine Übersicht über die orographischen Verhältnisse dieses Gebietes gibt uns E. W. Middendorf im dritten Bande seines “ bekannten Werkes „Peru“. Ihm und den Schilderungen von W. Sievers entnehmen wir folgendes: Die in Bolivia noch weit getrennten beiden Kordilleren, dieWest- und Ost-Kordillere, nähern sich nördlich des Titicaca- Sees allmählich wieder, bis sie sich bei dem Raya-Passe mit ihren Füßen - fast berühren. Von, hier aus treten sie dann wieder weiter und weiter auseinander, getrennt durch das Tal des Huillanota, der sich später durch die Cordillera de los Andes (die östliche) einen Durchbruch erzwingt, um sich dann weiter unten mit dem Ucayalli zu vereinigen. Zwischen beiden Kordilleren erstrecken sich zahlreiche Querriegel, die wieder einzelne - Punas zwischen sich einschließen. Die große bolivianische Puna wird hier also in kleine Einzelstücke aufgelöst. Ihre größte Breite erreicht die Cordillera real etwa in der Höhe von Ayacucho, wo sie ebenfalls durch zahlreiche Querkämme ausgezeichnet ist. In ähnlicher Weise wie der Huilanota durchbricht dann auch der Apurimae die Cordillera real, welche sich dann. weiter nach Norden zu wieder der Westkordillere stark nähert _ und schließlich nur durch das Jauja-Tal getrennt wird. Im Cerro de Pasco finden wir schließlich den Knotenpunkt dieses riesigen Gebirgssystems. Von hier aus erstrecken sich, getrennt durch die drei Ströme Huallaga, Maranon und Santa, vier Kordilleren nach Norden. Östlich des Huallaga die Cordillera orienta) ist von Anfang an niedriger und nimmt nach Norden zu an Höhe allmählich ab, um sich schließlich nach den Pampa del Sacra- mento abzudachen. Zwischen Huallaga und Maranon zieht sich die Cor- dillera central hin, die ebenfalls keine besondere Höhe erreicht und nach Norden zu auch niedriger wird, bis sie da, wo sich der Maranon in der Pongo de Maseriche seinen Durchbruch nach Osten erzwungen hat, ihr Ende findet. Westlich des Maranon erhebt sich die Cordillera blanca, die weiße Kordillere, welche ihnen Namen von den hohen schneebedeckten Gipfeln erhalten hat, welche sie krönen. Diese Kordillere bildet denn auch den Zentralstock dieses Gebirgssystems, das zwar nach Norden hin zunächst etwas riedriger wird, aber sich durch das ganze nördliche Peru fortsetzt und in Ecuador an Ausdehnung und Größe dann wieder erheblich zunimmt. Die vierte Kordillere schließlich ist die Cordillera negra, so genannt im Gegensatz zur Cordillera blanca, da ihre niedrigeren, dunklen Gipfel keinen Schnee führen, obgleich die Kammhöhe hier selten unter 4200 m ü. M. beträgt. Dieses Gebirge erhebt sich gewissermaßen als ein Küstengebirge auf dem linken (westlichen) Ufer der Santa und erstreckt 11%: 4 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. sich in süd-nördlicher Richtung bis dahin, wo die Santa sich ihren Durch- bruch nach Westen nach dem Meere erzwingt. Die Montana stellt das große Waldgebiet dar, welches sich vom Ostabfall der Sierra resp. der Kordilleren über die großen Niederungen ausdehnt, die von den großen Zuflüssen des Amazonas aus Peru durch- zogen werden, und sich durch ihre üppige und mannigfaltige Waldvege- tation auszeichnen, die bald in die brasilianische Hylaea übergeht, resp. zum großen Teil schon zu ihr zu rechnen ist. Auf die Vegetationsverhältnisse dieser einzelnen Gebiete komme ich weiter unten zurück, zunächst ist es zum besseren Verständnis dieser Verhältnisse geboten, daß wir über die Klimatologie des Landes uns ein Bild zu machen versuchen. Die wenigen Unterlagen dazu, welche wir haben, finden wir vor allen Dingen wieder in J. Hanns bekanntem „Handbuche der Klimatologie‘“ und in A. Weberbauers Werke ‚‚Die Pflanzenwelt der peruanischen Anden‘. Im Küstenlande wird für Callao ein Jahresdurchschnitt von 19,2° © angegeben. Dieser ergibt sich aus den folgenden Monatsmitteltempera- turen: Januar 20,5°, Februar 21,2°, März 21,8°, April 21,0° Mai 19,4 °, Juni 18,6°, Juli 17,2°, August 16,9°, September 18,9°, Oktober 17,9°, November 18,4, Dezember 20,3°C. D.h. also, wir haben eine auffallend niedrige Durchschnittstemperatur. Für Lima, das 160 m ü. M. ganz in der Nähe von Callao gelegen ist, hat Hann ein Jahresmittel ven 19° C ausgerechnet. Die Monatsmittel gestalten sich hier in folgender Weise: Januar 21,7%, Februar 23°, März 23,7°, April 21,1°, Mai 18,9°, Juni 16,7°, Juli 15,9°, August 15,9°, September 16,3°, Oktober 16,6°, No- vember 18,8°, Dezember 21°C. Wir haben also im Februar—März die wärmsten, im August den kältesten Monat. Das weiter südlich gelegene Mollendo zeigt sogar nur ein Jahresmittel von 18,6 °C mit einem Monats- mittel von 21,7°C im wärmsten Monat Februar und 15,5° C im kühlsten Monat August. Nach Weberbauer sollen die nördlicheren Küstenorte Trujillo und Payta sich gegenüber Callao und Lima durch höhere Tem- peraturen auszeichnen. Genauere Beobachtungen oder Messungen liegen von hier leider jedoch noch nicht vor. Für den Ort San Bartolome an der Lima-Oroya-Bahn, 1511 mü.M. gibt Weberbauer an, daß er jedem aus Lima Kommenden heißer vor- komme, als diese Stadt. Matucana, 2374 m ü. M., ebenfalls an der Lima-Oroya-Bahn, soll ein Jahresmittel von 14,5 ° C aufweisen mit Monats- mitteln von 19—20° C und 10—11° C in dem wärmsten Monat bzw. im kältesten. La Joya, in der Wüste zwischen Mollendo und Arequipa, 1260 mü. M. weist ein Jahresmittel von 16,3 °C auf, mit 18,5 '’Cim Februar und 14,7° C im Juli, während die Station des Harvard-Observatoriums bei Arequipa ein Jahresmittel von 15,4° C ergeben haben soll, mit Monats- I. Allgemeines. 5 mitteln von 16° C im wärmsten Monat Januar und 13,8° C im kühlsten Monat Juli. | Im interandinen Puno in Süd-Peru, 3840 m ü. M. hat R. Copelandt in den Monaten März— April Mitteltemperaturen ven 9,2° C, April—Mai 8° C, Mai—Juni 7,6° C, Februar—März 2,9° C festgestellt, allerdings bei nur mehrwöchiger Beobachtung. In der Gipfelregion Mittelperus hat A. Weberbauer Messungen vorgenommen, die im Februar—März bei 4500 m ü. M. des Morgens um 7 Uhr zwischen —3,5° C und 1° C schwankten, während sie sich um 2 Uhr nachmittags zwischen 0°C und 8°C bewegten. Bei 4700 mü.M. ergaben sich im März um 7 Uhr des Morgens Temperaturen von — 2,5 °C bis 1°C, des Nachmittags um 2 Uhr von 2°C bis 8°C. Im August um 7 Uhr morgens — 2° C bis — 4°C, des Nachmittags um 2 Uhr —2,5° C bis 6,5 °C. | Für Vincocaya in Süd-Peru, 4377 mü.M., hat Hann ein Jahresmittel von 3°C erhalten, mit Mopatsmitteln von —0,8°C im kältesten Monat Juni und 5,9° C im wärmsten Monat Oktober. | Über die Niederschlagsmengen in Peru liegen zurzeit nur wenige sichere Messungen vor. Für Lima gibt Hann ein Jahresmittel von 41 mm an mit einem Monatsmittel von 10 mm im Juli und 0 im Februar— März sowohl, als auch im November— Dezember. Für Arequipa, 2363 m ü. M., stellte er ein Jahresmittel von 148,5 mm fest, mit einem Monatsmittel von 103 mm im Februar und O0 von Juli bis September. | Nach Weberbauer ergibt sich aus den vorliegenden Beobachtungen, daß der Jahresabschnitt, auf den sich der Regen verteilt, nach Norden hin an Umfang zunimmt. Sicher ist, daß in Mittel-Peru und Nord-Peru sehr erhebliche Niederschlagsmengen niedergehen müssen, doch sind Messungen darüber noch nicht angestellt worden. Über die Niederschläge in deröstlichen Waldregion sagt so v. Tschudi: „Die Waldregion der östlichen Abdachung der Binnenkordillere im mitt- leren und südlichen Peru umfaßt die Höhenstufe von 2600—700 m. Der obere Teil derselben hat bei Nacht dichten Nebel, der bis zu 2000 m herab- reicht. Die Regenzeit beginnt auch hier im Oktober und dauert bis März oder April. Während der trockenen Zeit sind Gewitter, nicht aber an- haltende Regen, ziemlich häufig. Die Feuchtigkeit ist das ganze Jahr hindurch sehr groß.“ Über die Hochebenen von Peru, zwischen 3500—4500 m, sagt der- selbe Autor: ‚Wellenförmig gebogen, von großen, viele Meilen langen Flächen und kleinen Querketten der Kordilleren mit steilen Abhängen nach NW unterbrochen, breitet sich diese Region zwischen der Küsten- und Binnenkordillere aus. Zahlreiche kleine Seen, kristallhelle Bäche und ausgedehnte Sümpfe wechseln mit spärlich bewachsenen Flächen ab. 6 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru Kalte W- und SW-Winde wehen das ganze Jahr hindurch mit gleicher Stärke, besonders aber während der Monate September bis Mai. Furcht- bare Gewitter entladen sich um diese Zeit beinahe täglich auf diesen Höhen; ihre Heftigkeit übersteigt jede Vorstellung, die man sich davon machen kann, wenn man nicht selbst Augenzeuge von diesen schauerlichen Natur- schauspielen gewesen ist. Während 4 Monaten beginnen sie zwischen 2 und 3 Uhr nachmittags mit einer merkwürdigen Pünktlichkeit und dauern bis 5 oder halb 6 Uhr abends.‘ ‚Nach dem Gewitter folgt gewöhnlich ein Schneegestöber, welches bis gegen Morgen andauert.‘ Über die unteren Grenzen der Schneefälle sagt A. Weber- bauer: ‚Die untere Grenze der Schneefälle in Mittel-Peru verläuft an den Westhängen und im interandinen Gebiete bei 3600-3700 m. . Aber erst über 4000 m sind Schneefälle eine häufige Erscheinung.‘ Des weiteren finden wir über die Niederschläge im Hochgebirge folgende Notiz: ‚Was die Häufigkeit der Niederschläge und ihre Verteilung auf die Tagesstunden anbelangt, so ergaben meine Beobachtungen am Beamtenwohnhaus der Silbergrube Alpamina (Breite 11035’, Höhe 4500 m) in der Zeit vom 8. Februar bis 21. März 1904 folgendes: Nur ein einziger von diesen Tagen war von Niederschlägen ganz frei, 17 von Tagesanbruch bis 12 Uhr mittags. Bei der Silbergrube La Tapada, in der Nähe des.vorerwähnten Ortes bei 4700 m gelegen, waren vom 12. März bis 6. April 1905 von 26 Tagen acht niederschlagsfrei. Über die Niederschlagsmengen auf der Ostseite der Anden äußert er sich folgendermaßen: ‚Die trockene untere Region wird, soweit ich sie kennen gelernt habe, von den Ebenen Amazoniens durch niedrige Gebirge getrennt, welche mit der Hauptkette in mehr oder weniger erkenn- barem Zusammenhang stehen. Diese Gebirge aber erhalten an ihren äuße- ren, gegen das Amazonas-Tiefland exponierten Hängen so gewaltige Regenmengen, wie sie wohl nirgends in Peru verkommen; Regenzeit und Trockenzeit lassen sich da kaum auseinanderhalten. Im Winter des Jahres 1902, vom 11. Juni bis 22. Juli, hielt ich mich am oberen Inambari auf, in einer Gegend, welche zur Provinz Sandia gehört, und wo der Fluß sich in der Höhenlage von 900—1000 m befindet. In dieser Zeit blieben nur vereinzelte Tage, im ganzen 6, regenfrei, und regnete es im übrigen Tag und Nacht mit geringen Unterbrechungen von wenigen Stunden. Ähnlich verhält sich die dem Huallaga zugekehrte Seite der Ostkordillere westlich von Yurimaguas.‘ | Die Geschichte der botanischen Erforschung von Peru hat uns A. Weberbauer sehr ausführlich in seinem oben zitierten Werke geschildert. Ich kann mich daher über dieses Thema hier sehr kurz fassen und will mich auf die Erwähnung derjenigen Sammler beschränken, die besonders zur Erweiterung unserer Kenntnis der Orchideenflora a | | ! \ £ I. Allgemeines. des Landes beigetragen haben. Alle diejenigen, welche sich näher über dieses Thema informieren wollen, verweise ich auf das betreffende En (I, Seite 1-29) in dem Weberbauerschen Buche. Unsere erste Kenntnis peruanischer Orchideen verdanken wir den beiden spanischen Botanikern H. Ruiz und J. Pavon. Diese Forscher landeten in Begleitung des französischen, Arztes und Botanikers J. Dombey im April 1878 in Callao. Nach eifriger Tätigkeit in den Provinzen Lima und Chancay drangen sie weiter ins Innere vor und machten nun die Umgebung von Tarma und Jauja zum Felde ihrer Tätigkeit. Nach ihrer Rückkehr nach Lima begaben sie sich nach dem Huanuco-Departement, in dem sie ganz besonders die Umgebung des Ortes selbst, als auch die entlegeneren Gebiete von Üuchero und Chinchao durchforschten. Von bier aus reisten sie über Lima nach Chile, wo in zwei Jahren eine überaus reiche Ausbeute zusammengebracht wurde, die leider dann zusammen mit den Huanuco-Sammlungen mit dem Schiffe, auf dem sie nach Europa verfrachtet war, an der portugiesischen Küste unterging. Ruiz undPavon waren inzwischen nach Peru zurückgekehrt und hatten daselbst wieder Huanuco zum Ausgangspunkt ihrer Forschungen gemacht und von hier aus auch Pozuzo und den Huancabamba besucht. Bei einer Feuersbrunst im August 1785 wurden in ihrem Standquartier bei Huanuco hier zum zweiten Male die Ergebnisse der eifrigen Sammeltätigkeit vernichtet. Trotz dieses Unglücks ungebeugt, setzten sie ihre Forschungen. in Peru fort und kehrten erst im April 1788 von Callao aus nach Europa zurück. Die botanischen Ergebnisse ihrer Reisen in Peru legten die beiden Forscher in verschiedenen wichtigen Publikationen nieder. Ihre Ausbeute an neuen Orchideen ist sehr bedeutend gewesen, 65 neue Orchideenarten be- schrieben sie allein in ihrem ‚Systema Vegetabilium Florae Peruvianae et Chilensis‘“‘, doch die Bemerkung auf Seite 249—250 dieses Bandes läßt darauf schließen, daß sie deren noch bedeutend mehr gesammelt haben. Juan Tafalla, ein Schüler Ruiz’ und Pavons, setzte die Arbeiten seiner Lehrer in Peru fort und schickte ihnen Sammlungen besonders aus dem Süden des Landes, in denen sich eine Reihe neuer Orchideen fanden. Zu Anfang der neunziger Jahre des achtzehnten Jahrhunderts war Th. Haenke als Botaniker in Peru tätig und sammelte daselbst für die kurze Dauer seines Aufenthaltes mit ziemlichem Erfolge. Seine Samm- lungen sind, deshalb besonders wichtig, weil sie von Presl in dem Werke „Beliquiae Haenkeanae‘ aufgearbeitet wurden und viele seiner Pflanzen Typen neuer Gattungen darstellten, die zum Teil nun schon recht arten- reich geworden sind. Auch mehrere neue Orchideen wurden von ihm mitgebracht. 8 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. A.v. Humboldtund A. Bonpland betraten, von Ecuador kommend, im August 1802 peruanischen Boden. Bis Ende Dezember bereisten sie besonders den Norden des Landes, das Tal des Maranon und dann die Küstengebiete von Trujillo bis Ica. Unter ihren peruanischen Pflanzen fanden sich ebenfalls eine Anzahl neuer Orchideen. E. F. Poeppig kam jm Mai 1829 von Chile nach Peru. Nach kurzem Aufenthalt an der Küste begab er sich über Canta, Obrajillo und Cerro de Pasco nach Huanuco, dem alten Standquartier Ruiz’ und Pavons. Hier nahm er längeren Aufenthalt und legte überaus wichtige Sammlungen besonders bei dem alten Dorfe Cuchero an. Auf dem Huallaga trat er dann seine Fahrt zum Amazonas an und erreichte, nachdem er die Reise noch in Tocache und Yurimaguas unterbrochen hatte, im August 1831 die brasilianische Grenze. Der Besuch F. J. F. Meyens in Süd-Peru, der sich vom März bis Mai 1831 ausdehnte, ist für die Orchideenkunde des Landes ekenfalls von einigem Nutzen gewesen, da er einige bis dahin unbekannte Orchideen lieferte. | Sehr wichtig waren die Reisen des Engländers A. Matthews, eines Gärtners, der von 1833 bis zu seinem Tode im November 1841 (in Chacha- poyas) Peru bereiste und trotz häufiger Krankheiten bedeutende Samm- lungen nach Kew schickte, aus denen J. Lindley eine sehr große Anzahl neuer Orchideen beschrieb. Matthews scheint den Orchideen ein ganz besonderes Interesse entgegengebiacht zu haben, das sich nicht nur auf die großblütigen, schönen Formen, sondern auch auf ganz unscheinbare Spezies erstreckte. Zu bedauern ist nur, daß in den meisten Fällen die vielen neuen Arten nicht mit näherer Standortsbezeichnung veröffentlicht wurden, sondern meist nur mit der Angabe ‚Peru — Matthews‘. Der Aufenthalt A. Weddells auf peruanischem Gebiete beschränkte sich im Jahre 1847 sowohl wie 1851 auf die an Bolivia grenzenden Teile des Landes. Die wenigen Orchideen, welche er während dieser Zeit sammelte, liegen wohl zum größten Teile noch unbestimmt im Pariser Herbar. Einige wenige sind von Reichenbach fil. beschrieben worden. Leider ist die von Antonio Raimondi in den Jahren 1851 bis zu seinem Tode im Jahre 1890 in allen Teilen von Peru zusammengebrachte Ausbeute, nach Weberbauer ein Herbar von etwa 20000 Exemplaren, . bis zum heutigen Tage unbearbeitet geblieben. Wir müssen annehmen, daß diese Ausbeute, wenn die einzelnen Familien gleichmäßig berück- sichtigt worden sind, unermeßlich viele Orchideen enthalten muß tınd können nur die Hoffnung aussprechen, daß diese sicher überaus wichtige Sammlung recht bald einer Bearbeitung unterzogen und damit der Wissen- schaft nutzbar gemacht werden möge, denn so lange diese Schätze un- bestimmt und unbenutzt gehalten werden, ist die Arbeit dieses eifrigsten I. Allgemeine‘. 9 Erforschers der peruanischen Flora umsonst gewesen und es wäre un- verantwortlich, wenn die durch ibn zusammengebrachten Herbarien nicht. bald einer Bearbeitung zugänglich gemacht würden. Es dürfte wohl wenige Sammler geben, deren Name in der Geschichte der Erforschung der andinen Orchideenflora so oft genannt werden muß, wie der von J. v. Warszewicz. Von Zentral-Amerika kommend, traf v. Warszewicz im Jahre 1852 in Peru ein. Nach den spärlichen Nach- richten, die über seine Reise bekannt gegeben worden sind, scheint er zuerst den südlichen Teil des Staates bereist zu haben. Besonders in der Umgebung von Carabaya soll er eine sehr interessante Ausbeute gehabt haben. Noch im Jahre 1852 trat er eine Bereisung des Maranon-Tales an, das er bis zur brasilianischen Grenze verfolgte. Wie es scheint, ging er dann nach Norden über Ecuador nach Kolumbien, von wo er dann bald nach Europa. zurückkehrte. Bis zu seinem Tode im Jahre 1867 war er Inspektor des Botanischen Gartens in Krakau. Leider sind bei den zahl- reichen Orchideen, welche Reichenbach fil. aus der v. Warszewicz- schen Peru-Sammlung beschrieb, nie genauere Angaben über ihre Her- kunft gegeben worden, sondern nur immer als Heimat ‚‚Peru‘. Es wird dadurch nicht allein unmöglich, zu sehen, welche Orte der Sammler be- sucht hat, sondern auch eine Übersicht über die Verbreitung einzelner Orchideengattungen und -arten in Peru sehr bedeutend erschwert. Richard Pearce, der für die englische Firma J. Veitch im Jahre 1863 Peru besuchte, scheint in bezug auf die Orchideen weniger Eriolg gehabt zu haben. Er ist besonders dadurch bekannt geworden, daß er als erster Phragmopedilum caricinum (Ldl.) Pfitz. nach KEuropa einführte. - Der rühmlichst bekannte deutsche Pflanzensammler Gustav Wallis hat auch in Peru eine kurze, aber überaus erfolgreiche Tätigkeit entwickelt. Er hat, von Brasilien kommend, offenbar gegen Ende 1864 zuerst peruani- sches Gebiet betreten. Den Huallaga hinaafreisend, gelangte er zum Yuri- maguas bis zur Balsa Puerta. Von hier aus bestieg er die Kordillere und gelangte dann über Moyobamba nach Chachapoyas. Nachdem er noch im Tale des oberen Maranon bis Jaen de Bracamoros gesammelt hatte, begab er sich Anfang 1866 nach Ecuador. Von Loja aus wollte er im August 1866 nochmals einen Verstoß nach Peru hinein zum Pongo de Manseriche unternehmen, und zwar in Begleitung des Dr. Krause, den er in Ecuador getroffen hatte. Auf dieser sehr gefahrvollen und aben- teuerreichen Reise konnte er aber nur bis zum Gualaquiza vordingen. Benedict Roezl, dessen Name mit Recht denen von Wallis und Warszewicz zur Seite gestellt wird, hat Peru offenbar zweimal be- sucht. Wie es scheint, kam er im Jahre 1869 oder 1870 von Buenaventura nach der nordperuanischen Küste und bereiste Nord-Peru bis jenseits 10 R.fSchlechter: Die Orechideenflora von Peru. der Kordilleren. Mit reicher Ausbeute an Orchideen kehrte er von Payta aus nach Buenaventura zurück. Im Jahre 1872 oder 1873 kam er zum zweiten Male von Mexiko über Panama nach Peru. Er landete in Lima und durchbforschte nun Mittel-Peru und besonders das Departement Junin, wandte sich dann nach Süden und kam bis nach La Paz in Bolivia, in dessen Umgebung er ebenfalls sammelte. Über Tacna, Arica kehrte er nach Lima zurück und begab sich nach Payta, um dann von hier aus über Huancabama nach Ecuador einzudringen. Der Geologe A. Stübel sammelte während seiner Reisen in Peru im Jahre 1874 und 1877 einige Pflanzen daselbst, unter denen sich auch einige Orchideen fanden, doch scheinen Neuheiten nicht dabei gewesen zu sein. | | In der Zeit von 1870 bis gegen 1900 wurden von europäischen Firmen eine ganze Reihe von Sammlern nach dem andinen Südamerika entsendet, um daselbst lebende Pflanzen, besonders Orchideen, und Sämereien für Kulturzwecke in Europa zu sammeln. Viele von ihnen haben auch Peru besucht, doch sind in den meisten Fällen ihre Namen und ihre Reise- routen nicht bekannt gegeben. Diesem Umstande ist es auch zuzuschreiben, daß .von einem auffallend hohen Prozentsatz der peruanischen Orchideen das nähere Verbreitungsgebiet noch unbekannt geblieben ist. Man be- gnügte sich hier damit, das Heimatland Peru anzugeben und betrachtete die Kenntnis der genaueren Standorte als Geschäftsgeheimnis. In anderen Fällen ist wohl auch von Sammlern nicht angegeben, aus welchem Teile von Peru ihre Pflanzen stammten. Von August 1907 bis April 1908 hielt sich E. Ule am ÖOstfuße der peruanischen Anden, im oberen Amazonasgebiete, besonders in der Um- gebung von Tarapoto und Yurimaguas auf. In Anbetracht des Um- standes, daß er sich hier in einer an Orchideen sehr reichen Gegend befand, hat Ule doch recht wenige Arten dieser Familie von. dort mitgebracht, wie er überhaupt diese schwer zu präparierenden Pflanzen auf allen seinen Reisen etwas vernachlässigt hat. Ein nicht geringes Verdienst um die Erforschung der Orchideen- flora von Peru kann auch Erich Bungeroth für sich beanspruchen. 7 Nachdem er im Jahre 1890 die lange vermißte Cattleya labiata Ldl. wieder entdeckt hatte, fuhr er von Para den Amazonas aufwärts nach Iquitos, begab sich von, dort aus nach Yurimaguas am Huallaga und drang dann auf dem Landwege nach Moyobamba vor, und zwar auf dem Wege über Balsa puerto. Bei Moyobamba entdeckte er die neue (attleya rex O’Brien. Um noch mehr Material dieser Pflanze einsammeln zu können, unternahm er, allerdings ohne große Erfolge, einen mehrere Wochen dauernden Ausflug den Rio Mayo aufwärts, entdeckte dort eine neue Oncidium-Art, | | I u I. Allgemeines. 1.1 die sich durch Blütengröße auszeichnete und später als O. Sanderae Rolfe beschrieben wurde. Von Moyobamba begab sich Bungeroth im Ok- tober 1891 nach Chachapoyas und Cajamarca und sammelte hier- die Cochliosea Noezliana Rolfe, welche kurz vorher von Jean Noezli im Cajamarca-Bezirke gefunden worden war. Nochmals kehrte er dann ins Innere zurück, um noch weiteres Material der Cattileya rex O’Brien zu sammeln und zahlreiche Stämme von Baumfarnen seinen Auftraggebern nach Europa zu senden. So finden wir ihn im Oktober 1892 schon wieder in Yurimaguas, um von dort aus seine Schätze zu verschicken. In seinen Briefen spricht er schon, damals die Hoffnung aus, endgültig nach Europa zurückzukehren, aber er teilt das Los vieler Orchideensammler und sieht sich bald um seine Erfolge betrogen. Man schreibt ihm, alle seine Sendungen seien tot angekommen, scheut sich aber nicht, seine Entdeckungen, ohne seinen Namen zu nennen, auf den Markt zu bringen. Schwer enttäuscht verließ E. Bungeroth kurz darauf Peru. Seine Beziehungen zu der belgischen, Firma, welche ihn so wiederholt betrogen hatte, wurden zwar gelöst, leider mußte er aber im Laufe seiner weiteren Reisen, die sich haup sächlich über Venezuela und Colombia ausdehnten, mit anderen europäi- schen Firmen ähnliche Erfahrungen machen. Mit der Ankunft A. Weberbauers beginnt für die Geschichte der Erforschung der Flora von Peru eine neue Epoche. Von Ende 1901 bis zum heutigen Tage hat A. Weberbauer das Land von Nord nach Süd und von Ost nach West, von dem Gestade des Meeres bis zu den Spitzen der Gebirge systematisch in bezug auf seine Pflanzenwelt durch- forscht und nun wohl schon die größte Pflanzensammlung zusammen- gebracht, welche je in Peru angelegt worden ist. Wie zu erwarten war, erwies sich die Ausbeute, die sofort einer wissenschaftlichen Bearbeitung unterzogen wurde, als überaus wichtig und reich an vollständig neuen Formen. Schon nach einem vierjährigen Aufenthalt in Peru konnte Weber- bauer daher sein gıundlegendes Werk ‚Die Pflanzenwelt der peruanischen Anden‘ veröffentlichen, in dem zum ersten Male die ein- zelnen Pflanzenformationen dieses Teiles der Kordilleren und ihreZusammen- setzung beschrieben und festgelegt werden. Die Zahl der Orchideen, welche Weberbauer in Peru gesammelt hat, ist eine sehr bedeutende. Ihr Wert wird noch besonders dadurch erhöht, daß die einzelnen Exem- plare nicht nur von peinlich genauen Standortsangaben begleitet sind, sondern ihnen auch Notizen hinzugefügt sind, die Aufschluß über die Art ihres Vorkommens und andere wichtige Bemerkungen enthalten. In den letzten Jahren sind auch von anderer Seite noch kleinere _ Orchideensammlungen in Peru angelegt worden. So wurden zu Anfang der neunziger Jahre die Orchideenliebhaber in Europa überrascht durch das Auftauchen einer prächtigen, leuchtend scharlachroten Orchidee, 12 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. die durch den Schweizer, Herrn H. Ncezli, in Peru entdeckt und nach | Europa eingeführt worden war. Herr E. Köhler, Besitzer einer Kaffeeplantage im Chanchamayo- tale, legte seit 1906 einige kleine, aber überaus wertvolle Sammlungen von getrockneten Orchideen an, welche er mir übersandte. Diese Samm- lungen erwiesen sich als besonders interessant, nicht nur durch den hohen Prozentsatz neuer Arten, welche sie enthielten, sondern auch dadurch, daß durch sie die nähere Verbreitung verschiedener Spezies näher fest- gelegt werden konnte. Die beiden Söhne des Herrn Köhler, Karl und Anton, haben in dankenswerter Weise neuerdings nachdem Herr Köhler selbst das Chanchamayotal verlassen hat, diese Sammlungen fortgesetzt. Ebenfalls im Jahre 1906 legte Herr Dr. Serafim Filomeno für mich in der Umgebung von Moyobama eine Sammlung von-Orchideen an, welche sich als recht interessant erwies, da durch sie die Herkunft einiger noch wenig bekannter Arten aufgeklärt wurde. Auch einige weitere Neu- heiten fanden sich in dieser Sendung, die übrigens von Aquarellen be- gleitet war, auf denen eine Anzahl der Arten in natürlicher Größe dar- gestellt wurde. Zum Schlusse habe ich noch einen Sammler zu nennen, der in den letzten Jahren durch Einführung besonders schöner Pflanzen aus Peru sich einen Namen gemacht hat, nämlich Forget. Über die Dauer seines Aufenthaltes in Peru habe ich leider nichts in Erfahrung bringen können, ebenso nicht über die Reiserouten, welche er eingeschlagen hat. Unzweitel- haft ist aber, daß er im Laufe der letzten zehn Jahre sich sehr verdient gemacht hat durch Einführung zahlreicher Orchideen und anderer Pflanzen, deren Heimat wchl auf den Ostabhängen der peruanischen Anden zu suchen ist. Hiermit will ich meine Ausführungen über die Geschichte der Er- forschung der Orchideenflora von Peru schließen. Ich habe mich hierbei absichtlich möglichst kurz gefaßt, da A. Weberbauer dieses Thema schon ausführlich bezüglich der ganzen Flora behandelt hat; ebenso habe ich bier nur diejenigen Sammler erwähnt, aus deren Sammlungen Orchideen bekannt geworden sind. Wer sich über die Geschichte der Erforschung der peruanischen Flora näher informieren will, wird daher gut tun, das Weberbauer sche Werk zur Hand zıı nehmen, in dem er fast alle die An- gaben finden wird, die darüber zurzeit zu machen, möglich ist. Bevor ich nun dazu übergehe, an Hand des bis jetzt Bekannten die Örchideenflora des Gebietes zu besprechen, wollen wir versuchen, uns zunächst einen Überblick über die allgemeinen Vegetations- verhältnisse zu schaffen. Dadurch wird es uns nachher leichter sein, die eigenartige Verteilung der Orchideen im Gebiete besser zu verstehen I. Allgemeines. 13° und die Fülle an Formen in gewissen Gebieten gegenüber dem Mangel in anderen besser zu würdigen. Die Unterlagen zu einem derartigen Überblick liefert uns das Weberbauersche Werk, in dem wir eine ein- gehende Schilderung nicht nur der allgemeinen Vegetationsverhältnisse, sondern auch der einzelnen Formationen fingen. Auf diese letzteren hier einzugehen, müssen wir uns, da es den Rahmen dieser Arbeit über- schreiten würde, versagen, doch glaube ich, daß schon ein allgemeiner Überblick hier seinen Zweck erfüllen wird. ER Wie wir oben gesehen haben, läßt sich das Land in drei charakteristische Zonen teilen, in die Küstenzone (Costa), die Bergzone (Sierra) und die Waldzone (Montana). Nach Weberbauer können wir auch für die Vege- tationsgliederung diese Einteilung benutzen, wenn wir sie in folgender Weise anwenden: A. Die Küste und die westlichen Abhänge der Anden. B. Das interandine Gebiet (der Raum zwischen den östlichen und west- lichen Abhängen der Anden). C. Die östlichen Abhänge der Anden. Das heißt also, die östlichen Abhänge der Anden zeigen eine Vegetation, die sich enger an die Vegetation der Küstenzone anschließt, als an die typische Sierravegetation, während anderseits die Vegetation der Waldzone hoch an den Westabhängen der Anden emporsteigt und diesen ihr eigenartiges Gepräge verleiht. Es ist dabei natürlich nicht nötig, daß sich die Vege- tation der Abhänge aus den gleichen Arten zusammensetzt, wie die der Niederungen. Hier kommt es zunächst darauf an, daß die Vegetation das gleiche äußere Gepräge trägt. Die Unterscheidung in verschiedene Höhenstufen ergibt sich dann bei näherer Betrachtung der Typen von selbst. Die Küste und die westlichen Abhänge der Anden teilt Weberbauer in zwei verschiedene Abschnitte, nämlich: den südlichen Küstenabschnitt und den nördlichen Küstenabschnitt. Der südliche Küstenabschnitt ist mit einer Lomavegetation locker bedeckt, die teils aus einjährigen Kräutern, teils aus Knollen- oder Zwiebelgewächsen besteht und durch die geringe Zahl von Gräsern charakterisiert wird. Diese Vegetation. erscheint gegen Mitte oder Ende des Winters auf den Hügeln und in der Ebene und verschwindet sobald sich in den ersten Sommermonaten die Küstennebel zerstreuen. Der größte Teil des Landes macht dann den Eindruck einer vegetationslosen Wüste, die nur unter- brochen wird durch die Streifen immergrünen Pflanzenwuchses längs der Flußufer, welche soweit sie nicht von Kulturbeständen begleitet sind, von Gebüschen, bestehend aus Bäumen Salix Humboldtiana, Inga Feuilles und Acacia macrantha, verschiedenen Sträuchern, dünnen Schlingpflanzen und Rohrgräsern umsäumt sind. Nur stellenweise finden sich sonst in der Ebene verstreute Salzpflanzen, hier und da Tillandsia-Büschei oder Flechten und im Schutze steiler Strandfelsen vereinzelte Kräuter oder Moose. -14 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. Der nördliche Küstenabschnitt ähnelt in seiner Physiognomie dem südlichen, nur tritt hier der wüstenartige Charakter noch mehr in Erscheinung. Da nur selten, oft nach jahrelanger Unterbrechung, Regen fallen, sind die Ptlanzen hier vom Grundwasser abhängig. Da im Innern des Landes starke Regen fallen, sind die zur Küste vordringenden Wasser- adern und Flüsse zahlreicher und oft mächtiger als im Süden. Die sie begleitende Vegetation setzt sich aus ähnlichen Arten zusammen wie dort. Vereinzelt treten da, wo etwas Grundwasser oder eine unterirdische Wasserader vorhanden ist, vereinzelte Gruppen oder selbst Haine einer strauchigen oder kleine Bäume bildenden Leguminose, der ‚algarrobo“ (Prosoyis juliif!ora) auf, zu denen sich wohl noch einige strauchige Capparıs-Arten gesellen. Wenn wir weiter in das Land vordringen, so treten wir, sobald wir die Lomazone hinter uns haben, in einen echten Wöüstenstreifen ein, der im nördlichen Peru bis etwa 1000—1200 m Höhe, in Süd-Peru bis auf 2200 m Höhe emporsteist. Oberhalh dieses Wüstengürtels unter- scheidet dann Weherkbaner drei weitere Regionen, die in Snd-, Mittel- und Nord-Peru jede ihr eigenes Gepräge haben. Die untere dieser Region in Süd-Peru, von 2200—3400 m emporsteigend, besitzt eine spärliche Vegetation, bestehend aus meist regengrünen Wüstensträuchern und Säulenkakteen (Cerexs-Arten) und charakterisiert durch das fast gänz- liche Fehlen von Gräsern und Kräutern. An den Flußlävfen findet sich meist immergrünes Gebüsch. Über 3400--4300 m erstreckt sich hier die nächste Region, die durch die lockere, aus gsebüschelten perennierenden Gräsern, Opuntia-Polstern und kleinblätterigen Sträuchern bestehende Vegetation ihr besonderes Gepräge erhält. Besonders typisch sind hier die ‚„Tola‘‘-Sträucher (Lepidophyllum), harzreiche Gewächse mit nadel- oder schuppenförmigen Blättern. Über 4300 m beginnt die Punavegetation mit Polster- und Rosettenpflanzen, Moosen und Teppichen niederer Kräuter. Sträucher sind hier selten. Im mittleren Abschnitt des Landes steigt der Wüstengürtel bis 1600 oder 1800 m empor. Die ihm folgende Region erreicht bei 2800—3000 m ihr Ende. Sie trägt eine ähnliche Vegetation wie die entsprechende Region in Süd-Peru, d.h. lückenhaften Pflanzenwuchs, aus Cereus und regen- grünen Sträuchern bestehend, aber dazwischen eingesprengt stamm- bildende Puya-Arten und Fovcroya. Nach oben hin zeigen sich mehr Gräserbüschel, während an den Flußläufen die schirmförmigen Acacta- Arten verschwinden. Über 3000 m stellt sich eine dichte Grassteppe ein mit eingestreuten Kräutern und Sträuchern. An Kulturpflanzen gehen Kartoffel, Gerste, Oca und Quinoa bis auf 4000 m empor, wo dann die Puna-Region beginnt, die hier etwas dichter bewachsen ist wie im südlichen Peru, im übrigen aber mit ähnlichen Typen bewachsen ist. I. Allgemeines. 15 Im nördlichen Peru findet die Wüstenregion bei 1000—1200 m Höhe ihren Abschluß. Die ihr folgende Region, welche bis 2200—2500 m empor- steigt, besitzt eine spärliche Vegetation aus Wüstensträuchern, Säulen- kakteen und Rosetten bildenden Bromeliaceen. Darüber gelangen wir in eine Region mit gemischten regengrünen Sträuchern, Kräu- tern, Kakteen, stellenweise abgelöst durch regengrüne Grassteppen. Die Flußufergebüsche sind immergrün. Schinus molle, ein Charakter- bäumchen der unteren Region, steigt bis 2300 m empor und Carica candicans bis 2600 m. Fourcroya und Oereus verschwinden schon bei 2200 m. Die nun folgende bis 3400 bzw. 3600 m reichende Region steht nach Weber- bauer in scharfem Gegensatz zu den entsprechenden Regionen in Mittel- und Süd-Peru. Sie ist bedeckt mit immergrünen Gehölzen, die nicht auf die Umgebung der Wasserläufe angewiesen sind, und an ähnliche For- mationen der Ceja de la Montana der Ostabhänge der Anden erinnern. Mit diesen Gehölzen wechseln kleine Moore und Teppichwiesen ab. Die oberste Region, von den Peruanern ‚‚jalca‘‘ genannt, entspricht etwa den ‚Paramos‘ von Ecuador und Kolumbien. Ihre Vegetation stellt eine ‚etwa 0,5 m hohe Grassteppe dar, ohne ausgeprägte Ruheperiode. Sträucher sind wie in der Puna selten und auf steinige oder felsige Standorte be- schränkt. Das interandine Gebiet wird von Weberbauer mit folgenden Worten charakterisiert: ‚In Süd-Peru unterscheiden sich Westabhänge, interandines Gebiet und Ostabhänge deutlich voneinander, jedem Ab- schnitt sind besondere Vegetationsverhältnisse eigen: Das interandine Gebiet des Südens hat große Ähnlichkeit mit dem zentralen. In Zentral- ‚Peru gleichen sich Westseite und interandines Gebiet in der Hauptsache während die Ostseite beiden eigenartig gegenübersteht; vom Westen weicht hier das interandine Gebiet dadurch ein wenig ab, daß es in hoch- gelegenen feuchten Schluchten, zwischen 3000 und 4200 m, kleine Gehölz- formationen besitzt. Das interandine Gebiet des Nordens trägt in den tieferen Lagen ausgeprägt westlichen Vegetationscharakter; in den höheren Lagen Nord-Perus aber (etwa von 2500 m aufwärts) herrscht durch das ganze Gebirge weitgehende Übereinstimmung. Unter den interandinen Tälern bildet das des Maranon den tiefsten Einschnitt. Bei Balsas (c. 6°40’ S.) liegt das Bett jenes Flusses etwa 900 m ü. M., eingezwängt zwischen steilen, über 3000 m Seehöhe hinaus- ragenden Bergwänden. An diesen verlaufen die Grenzen der vier Vege- tationsregionen um 1500, um 2500 bis 2600 m und um 3400 bis 3600 m. Unten sehen wir an den Abhängen offene Xerophytenbestände von Kakteen, Foureroyen, Wüstensträuchern und kleinen regengrünen Bäumen der Gattung Bombax, an, den Flußufern immergrünes Gebüsch vom Küsten- typus; zwischen 1500 und 2500 bis 2600 m wechseln regengrüne Gras- 16 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. steppen mit halb immergrünen, halb regengrünen Steppengehölzen, dann, bis 3400 oder 3600 m, weniger veränderliche Grassteppen mit immergrünen Gehölzen vom Ceja-Charakter; schließlich breitet sich über die Kämme die reine Grassteppe der Jalca. Über die Vegetation des südperuanischen, ebenfalls sehr tiefen Apuri- mactales fehlen genauere Untersuchungen.“ Die östlichen Abhänge der Anden lassen nach Weberbauer sich ebenfalls in drei Höhenregionen unterscheiden, doch ist ihre Um- grenzung infolge der verwickelten orographischen und klimatischen Verhältnisse bei weiteın nicht so scharf, wie an den östlichen Abhängen. Die unterste Region, von den Peruanern ‚‚Montana‘‘ genannt, steigt aus der Ebene mit Hylaea-Vegetation etwa bis zu 1200 bis 1800 m empor. Man kann hier den tropischen Regenwald mit dichtem Baumwuchs und lückenhafter Kräuter- oder Sträuchervegetation im Schatten seiner oben dicht zusammenschließenden Kronen und das Matorral unterscheiden, das ein dichtes Gestrüpp von Sträuchern mit zahlreichen Schlinggewächsen und einzeln stehenden Bäumen oder Baumgruppen darstellt. Das Mator- ral findet sich vorzugsweise auf ebenem, sumpfigem Gelände in der Nähe der Flüsse, während der Regenwald auf ansteigendem, trockenerem Boden anzutreffen ist. Begleitet werden diese Formationen von scrophilen oder halbxerophilen Formationen, die teils als Grassteppen, teils als immer- grüne Gehölze, mit schlanken Sträuchern oder kleinen Bäumen, im Süden des Landes als Savannen mit eingestreuten, zur Trockenzeit das Laub abwerfenden Bäumen zu erkennen sind. _ Die zweite Region wird in einem Teile des Landes als ‚„Ceja de la Montana‘ bezeichnet. Sie bedeckt das Gebiet bis zu 3600 oder 3800 m und ist mit einer dichten, immergrünen Gehölzvegetation bedeckt, die auf den Kämmen und Kuppen der Berge arm an Bäumen ist, in den Schluchten und Tälern aber dichten Buschwald entstehen läßt. Die hier das ganze Jahr hindurch lagernden, dichten Nebelmassen begünstigen das Gedeihen der epiphytischen Gewächse ganz außerordentlich. Die Zweige und Äste der Bäume und Sträucher sind daher mit diehten Massen von Moosen und Farnen bedeckt, zwischen denen sich in erstaunlicher Artenzahl Orchideen, Bromeliaceen, Araceen und zahlreiche andere höhere Epi- phyten erheben. Die Baumfarne zeichnen sich ebenfalls durch Artenreich- tum aus. Eine ganze Reihe von Familien, die in den übrigen Teilen des Landes nicht anzutreffen sind oder nur spärlich vertreten sind, haben bier einen großartigen Formenreichtum entwickelt, so besonders die Mela- stemataceen, Araliaceen, Myrtaceen, Ericaceen und andere mehr. Über 3000 m wechseln Gehölze mit Grassteppen und kleinen Mooren ab und je weiter wir nach oben kommen, desto mehr treten die Gehölze zurück und desto niedriger werden sie. I. Allgemeines. 17 Allmählich gehen die oberen Grassteppen der Üeja-Regionen dann in die oberste Region über, die ungefähr denselben Charakter trägt, wie die Jalca-Region Nordwest-Perus, nach Weberbauer aber artenreicher zu sein scheint als jene. Wenngleich ein großer Teil des Landes von Forschungsreisenden bereits durchstreift ist, so zeigen doch alle Sammlungen, welche bis jetzt aus Peru eingetroffen sind, daß wir noch weit davon entfernt sind, die Flora genauer zu kennen. Ganz besonders aber ist die Orchideenflora bisher noch keineswegs gut erforscht. Erstens haben nur wenige Reisende sich die Mühe genommen, die oft schwieriger zu präparierenden Orchideen zu sammeln, andere haben nur hier und da einige Blüten mitgenommen, die kaum zur Bestimmung ausreichten, zweitens aber sind gerade die Örchideengebiete des Landes nur selten von Botanikern oder Samnilern besucht worden, wenn gerade die Hauptblütezeit der Orchideen war. Was hier eine sytematische Durchforschung der einzelnen Teile bringen. kann, haben die Sammlungen von Ruiz und Pavon, Poeppig und v. Warszewicz gezeigt, welche alle eine auffallende Anzahl von Arten enthalten, die spätere Reisende nicht wiedergefunden haben. Dabei handelt es sich oft keineswegs um unscheinbare, nur schwer zu entdeckende Spezies, sondern auch um solche, die wegen ihrer großen Blüten oder sonstiger Merkmale dem eifrigeren Sammler kaum entgehen sollten. Die kleinen Sammlungen, welche ich von Herrn E. Köhler erbielt, bestanden, zum großen Teile aus neuen Arten, die von den Kaffeebäumchen in den Pflanzungen im Chanchamayo-Tale abgenommen waren. Dabei befanden sich sogar zwei neue sehr interessante Gattungen darunter, abgesehen von höchst interessanten, zum Teil auch schönblütigen Spezies. Ebenso fanden sich in der Sammlung von Dr. Serafim Filomeno einige sehr auffallende und schönblütige Arten, die sich teils als neu erwiesen, teils Aufschluß über die nähere Heimat von Arten gaben, über deren Herkunft wir noch nicht unterrichtet waren. Deiartige Sammlungen aus der Um- gebung eines Ortes haben den Vorzug, daß sie uns ein besseres Bild über den Artenreichtum der betreffenden Gegend geben, besonders wenn sie systematischer durchgeführt werden, als dies bei Sammlungen der die Orte schnell wieder verlassenden Reisenden möglich ist. Ganz besonders vernachlässigt worden sind die kleinblütigen Arten. Hier harren sicher noch Hunderte von Novitäten der Entdeckung. Dabei sind viele von ihnen für den Wissenschaftler oft noch interessanter als die großblütigen, . ins Auge fallenden Arten. Ich erinnere nur an derartige morphologisch so überaus interessante Typen, wie Diadenium micranthum Poepp. u. Endl. und Comparettia micrantha Poepp u. Endl., die beide ebenfalls nicht wieder gesammelt worden sind. Auch unter den meist leicht zu pr&pa- rierenden, aber im Urwaldschatten oder zwischen den Gräsern und Kräutern Die Orchideenflora von Peru. 2, _ _ 18 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. oder zwischen Gebüschen nicht immer leicht zu findenden Erdorchideen muß es noch eine schier unerschöpfliche Menge unbekannter Formen geben, denn selten finden sich in den einzelnen Sammlungen die gleichen von verschiedenen Standorten. Was mich vor allen Dingen aber veranlaßt, zu glauben, daß wir von Peru noch so sehr viele neue Orchideen zu erwarten haben, ist der Umstand, daß ein überaus großer Teil des Landes nie von botanisch geschulten Sammlern betreten worden ist. Es sind gerade die Ostabhänge der Anden, die besonders orchideenreich sind, nur an wenigen Stellen eingehender untersucht worden. Ebenso ist das immense östliche Hylaea-Gebiet der Departemente Loreto, Cuzco und Puno für den Botaniker fast ganz „terra incognita‘“. Hier werden sich die Arten dem Botaniker allerdings nicht so leicht erreichbar darbieten, wie im Gebirge, da sie sich zum großen Teile in den Kronen der Urwaldbäume verbergen. Hier heißt es für den Sammler entweder besonders die Stellen aufzusuchen, wo frisch Wald geschlagen worden ist, oder selbst einzelne Bäume zu schlagen, um der sonst unerreichbaren Orchideen habhaft werden zu können. Der brasilia- nische Orchideologe Barbosa Rodriguez erzählt, daß er nur auf diese Weise seine vielen Novitäten habe entdecken können, und ich selbst habe in Neu-Guinea sowohl, wie in Afrika und Malaysien durch das Abschlagen solcher orchideenreicher Bäume oft meine interessantesten Funde gemacht. Ebenso habe ich in den Pflanzungen, besonders an Coffea, Psidium, Jam- bosa und Mangifera oft gute Ausbeute gehabt. Der eifrige Beobachter wird ja auch im Urwalde bald die hauptsächlichsten Baumarten kennen, welche mit Vorliebe von epiphytischen Orchideen besiedelt werden. Leider sind die großen Sammlungen von Raimondi nicht bearbeitet worden, deshalb ist es nicht möglich, sie hier in den Kreis meiner Betrach- tungen hineinzuziehen. Mir ist aber bei der Durchsicht der Sammlungen von A. Weberbauer, der nach Raimondi die bedeutendste botanische Sammlung in Peru angelegt hat und das Land nach allen Richtungen hin, intensiver bereist hat als irgendein anderer Botaniker, aufgefallen, daß von seinen jetzt etwa 250 Nummern zählenden Orchideen so auf- fallend wenige mit den ven v. Warszewicz in Peru entdeckten identifi- ziert werden konnten. Allerdings wissen wir wenig über die Reiseroute von v. Warszewicz, aber daß er sich längere Zeit am oberen Maranon aufgehalten hat, ist sicher, und doch sind seine Orchideen von dort meist verschieden von den in jenen Gegenden von Weberbauer gesammelten. Offenbar sind beide Forscher zu verschiedenen Zeiten dort gewesen. : Jedenfalls aber zeigen diese Sammlungen alle, daß wir die Orchideenflora des Landes noch keineswegs genügend kennen. Aus der hier folgenden Tabelle, in der die einzelnen Gattungen in ihrer Artenverteilung auf die einzelnen Departemente aufgezählt sind, I. Allgemeines. 19 werden wir nicht nur eine Übersicht über die Verteilung der Arten ge- winnen, sondern auch uns ein Bild davon machen können, welche De- partemente die am besten durchforschten, und welche die in bezug auf ihre Orchideen am wenigsten durchforschten sind. Tabelle über die Verbreitung der Orchideengattungen in Peru. & ARR=: [212 |5la]2]ie©e]e] 55 BAR Rd RE "IE BE RER 1jPhragmopedilum | 6 2-- —- 2 1-—-—-| —)1 _ 1 1 2|Habenaria ..... 12 9 — — —| 3—| 2 _ —| 11—|—| 1 Behloraea ........ 1 1-)—— — a a aaa | 2lPosonia........ 1 11—-|— 1—|-|—-| 1 - — U eRem. 2... 3.3) =) —-| — 1) |— 1l< ee BR 6|Venilla ........ 3 31—|— —|— ma en a ee 1a 13 | -|— 132) || 8) 2 — u iElleanihüus ‘..... 33| 29 —| 3)-—| 9 1 -|—|—| 10 —| 71—|—-/—-|-|—| 1 1-|—| 5 BSertifera........ 1 1— le ki | Of Pseudocentrum..| 2) 23 —\—-|—-| —|—|—-|-|—| —|— == en 2 Al Porphyrostachys.| 1| — | — | --\—| 1 _ j il AT. 2lGomphiches ..... 53 4-|-1—-| —|-|-|—-|—-| 2 —-| 3 —-|—|- 1 at 31 Altensteinia ....| 2 a ln | | a IE Be ............ a N ee ae a ee a ee 6 Berescoitia ...... 2 2 1-|-|— — = = m 2 [61 Stenoptera ....... a U u N u Breferiches......:. 6 6—-|-|—-| 2) 1 —|—-| —/—| 2 SE I 1 RS erBaskervillea.....| 1 1 — — 2 ler R 1 BiCroniches......- 41 3)—| 1 1 2 erst ei ] Ür 20| Ponthieva ...... ne 9 a ee Ben BiSynassa........ 1 1— 1 Se N a ER a 2 N ee 22| Brachystele...... a A RI ZN. 23lCyclopogon ..... 10) 101—|— Ze | — = ar 2 24|Sarcoglottis ..... 5" 22 lee Be ID BU EN a) ar a a öl Pelexia ........ Se en N SE 0 ee By | ce a se ee [Bee rs 1 E20 BEIEE FREE; Eee SRng EL age zaBEz SEN 1ER az VRR LEI DSL VER ER r BilStenorhynchus...| 4 231 -|—-|— Jo He. Er 2 281 Physurus....... 9 8 || —| |) -)—-| 4-| 23) ||) ||| 3 29|Microstylis ..... ee | N 1 2 En ER BB a 20 2 30] Liparis Ale ale ee sel ısl |; | a0 @ Sg ae RR El a ER 2 I N a pr> BE (ala A Zu a N 2 59! 51|—| 2] 4| 12) 5 — | — | -| 171) 131 1 — ||| |—| 32 —|—| 9 ae aa in al Is 1 De 651 521— | !! 5 9 -|—1—|—| 25|--| 11— | — || |— 2 11—|—| 13 an Kalaeı => Bel ae, SE Ze 1 a ee a ER N u e | I a [1 |) — R. Sehleehter: Die Orchideenflora von Peru. = 3/1, e/s|.\&®8|,.; [22 e s| 88 E ERF-IRIE: 5 & E = = = Ar!” sIsı2|® 5| A 3ıe|5>$ es) <|ö 3 31% <|< =| 158 °2 Scaphlelotis 27 5 ee 2 ja] are i TSOchtlsı . =... 1 1221112) Bj] je 2 ee De BE Diothonaea ..... 2) 2 | — 1 —1 12) | — | [22]. 0222922 ee Hemiscleria..... ag a er nr ae EB Amblostoma..... a Deo [el 411222 pe Epidendrum ....|1451117—| 2114| 30116 —|—|—| 36) — | 32) | | 1 609, 79 Lane lege! — (pre Po) [2er ee BE Hormidium ....| 1 —-|-|-| —|-|- | - 1 — [je ee IIERCVCHaR er: len — Ba ja |e fa je2e je = AS Ir ee BE BEE 1 Calttleya 22... 4 et age en ax 4 Schomburgkia .:.| 2) 2]=1-|-| —| 1] ||| — | 22] 22 Sara ae BE Brassavola...... 1 I ee Ba RE En ie. 2 Ei Polystachya ....| 3)- 3 —|— — 2 1 1 Me 4 Bleha® „2... 3. size | 2) 211.3) [2] 2) 20m Pa GHVSIS Er... 2 9 Ba et a = Be. > 1 Bulbophyllum...| 2) 2—-|—- —| —|-|-|-|— — 1122 122) 100 22 Br Marker. ee BES, Govenia....:... ee a re pe een a |... 1 Mormodes ...... 3 ar Se | 1 we 2 Catasetum........ see el | aues 2a I® 6 Cyenöches. ....... a a = Sievekingia ...... er e ea. Sa NE e 1 Eriebsis. .% ..... 2 ae een nn 2a en | _ t en a 5 die ge Is Ei: Ei 2 Lueddemannia -.!| 2) i-- - — r — [2.222] See 2 Houlletia ....... Y: 12220244 = 2: 2 2 u i GONSORAEE N. Sir 6 41 12.171) 91 | ee ee Br BR F3 Stanhopea ...... [O1 BL 1 Pa ABdE BER USER | 73) ER LINE BE ae a _|_.._._. . COrYarıhes” ..... 31 Sta) 4,2, gi je je] | SE je 22 2) Pen une Eee z Aneımloa 2: We. 1 202224 1 9 21 je, anne = LVeoste®..I. ur ic! 10) /-|—| 1 1 —|—-|—-| 2--| 2)—|—|— ee Batemania.:... 2 211 | 2 el oe pe 4 Xylobium .:..». 10 a una = | | Zysopetalum.. (05, a il Bl] Se 1) I Koellensteinia-...\: 2): 31-17 W224, re 2 |] 5 72 Sep = SIE Birnen 1 Ma et la ee ne [2212 2.12 | > jo ee pe a Pryvphyimm.. 1 a 2 2] SL 6 Maxillaria ..... 341 4811-15] 5| 41 1] 2312]. 81-2) | ee Camaridium .... Gl ke je] 20282 | | ee A Ornithidium .. gg 71—| 1—-| 1 -|—|—-| 4—|) 1—-|—-|-|—|— 2 11-15 Trigonidium 2) 23 —-|-|—-| ||) —|— ee ea. _ Cryptocentrum ..| 1 1—-|—-|—-| —|—-|-|—|— —|ı—| 11-|—-|- ||| —|—-|— | 4 Trichocentrum ..\ 2) 2 —|-|—-| —|-1—-|—|— 11 pe ee ee ‘4 Centroglossa =...» 121-3211 222 - Sea een = ı 2109 Wir haben also bereits Kenntnis von 838 Arten von Orchideen in Peru, die sich auf 111 Gattungen verteilen. Nicht weniger als 747 Arten davon sind endemisch. Die Liste erlaubt uns zugleich eine recht gute Einsicht in die Ver- teilung der Orchideen im Gebiete. Wir sehen, daß aus den Departementen Tumbez, Lambeyeque, La Libertad, Ica, Moquequa, Are- quipa, Huancavelica und Tacna bisher keine Arten bekannt geworden sind. Es sind dies die Küstendepartemente, bei denen das Fehlen von Orchideen schon wiederholt betont worden ist. Die anderen drei Küsten- departemente Piura, Ancachs und Lima weisen nur einige wenige I. Allgemeines. 21 SE ENSSEREET ERBEN Satans een nzo m ges a BLEI A an an ln Se = ja BEE Bean Ba SE Pa RE og RER DA] RE Pre HER BR PREIS BR ES AR U = 831Scelochilus ..... d--. co -o-.- 02 lee 2-0 — = 84lComparettia..... a, a ee Re a Fe ee a mir 85] Diadenium ..... U ee = Be | u 8S6l Rodriguezia ....| 4 4— —| I — 1-——- 23— arme er BELTHIZEUXIS....... 1 —--|-| -/-)--|-| —— Eee 2 Es8lNotylia..:..... ee ee en ae ne 89|Cochlioda ...... A a =] 2 901Symphyglossum | 1 — — —- —| 1-|-|-|-| —|—-| 111-111 ||| — 91| Trichopilia ..... ae elle) ZI Daasaza 2 BalTeucohyle ...... ST ne 1 ME a ee ER EU Ben a ER LE aa en -93|Neodryas....... I 2eio— | an ekcieie lage 1 94 lOdontoglossum. . .| 37) 26-\ıl2) ıla3-|-ı ı- 7-|-|-)-|-|-) a\-|-| 16 95[Miltonia ....... ‚| a EUR a a Re 1 x DEN I n BrRssia: 2... .. ..: 13 B|-)-)- — | 1]-|-|—-| 3—- ecer En 82 Bneadıum. ...... 70! 57/—| 18 1189 — —| 1 18 — —1—1—1—1—!| 2) — —|—| 27 En Alu sine] SE ee Ze ee a 2 BR VER BA Bea a Le | 91Solenidium ..... Te ee | ee en ee zu 2 EU Era Fon 01Sigmatostalix ...; 3 3—-|- — = 1 > I 2. 19 101} Petalocentrum...| 3 le —|\— = 2 ec 1 1021 Dipteranthus....ı 1 1-|-—- —-|--)-| —|-| -/- ||) | | 1 1031Ornithocephalus .| 2) 2 ne ee Fee ee een nee 104| Telipogon ...... TO el 1 105} Trichoceros ..... ee ee ee ee ee estellilabium ....! 1 1—-—-|1 — ar KERSEL DER EEN 7 2 E22 19 Zen? a ER Sn Ti Dichaea........ See EN =) DR Bea LEI. TE en en 2108] Pachyphvllum ..| 11| 111 —| 1 3) 1-|-|—-|-| 5/—-| 11—-1-|—1-|—)—- ||| — Nosoma .....-- 1 Pe ER BERA ug ne nee, SR ep Re a en EN er et Sliolrernandezia ....|,5| 4-1 3—-\-\-|-| ıl- I ---- --- - = ereompyiocentrum.| 1| 1-|—-|-| —| 1\—)-|-| =)— ale ee Is3s|747|-14|5a]130|00|—|—| 3]223| zlıss—|—| 8j—]-]28]36| 1101 2 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. DO Arten auf, und zwar Lima sieben Arten, Ancachs drei Arten undim Norden Piura vierzehn Arten. Die meisten Arten, nämlich 223, sind bisher aus. Huanuco bekannt geworden, was dadurch leicht erklärt wird, daß dieses. Departement wegen seiner leichteren Zugänglichkeit schon früher am häufigsten von Reisenden, besucht wurde und botanisch intensiver durch- forscht worden ist als die übrigen. Ihm folgen an Artenreichtum Junin und Cajamarca, ersteres mit 145 Arten, letzteres mit 130 Arten. Von beiden können wir aber erwarten, daß sie wahrscheinlich noch arten- reicher sein werden, als Huanuco. Besonders Junin scheint eine sehr große Zahl bemerkenswerter Endemismen zu beherbergen, während nach Caja- marca zahlreiche ecuadorensische Typen hinunterkommen. Loreto be- deckt ein Areal, das etwa ein. Drittel ganz Perus ausmachen würde, wenn den peruanischen Ansprüchen stattgegeben würde. Da ein großer Teil dieses riesigen Gebietes für die Orchideen überaus günstige klimatische Verhältnisse aufweist, ist mit Sicherheit anzunehmen, daß nach syste- wmatischer Durchforschung hier mindestens einige hundert Arten fest- gestellt sein werden. Bis jetzt sind erst 90 Arten von hier bekannt. Auch Amazonas, das mit 54 Arten in der Tabelle vertreten ist, besitzt sicher eine überaus reiche Orchideenflora. Auffallend ist auch, daß Cuzco bisher nur 29 Arten geliefert hat. Erklärlich wird diese Tatsache aber leicht dadurch, daß in, diesem sicher reichen und interessanten Gebiete bis jetzt überaus wenig gesammelt worden ist. Dasselbe gilt auch von Puno, von dem wir zurzeit 36 Arten von Orchideen kennen. Gegenüber diesen eben gegebenen Zahlen muß nun auffallen, daß von nicht weniger als 191 Arten die nähere Herkunft, d.h. das Departement, aus dem die betreffende Art stammt, noch nicht bekannt ist. Der Grund hierfür ist leicht zu finden. Erstens sind die bedeutenden Funde von Matthews sowohl wie auch von Warszewiez ohne genauere Herkunft bekanntgegeben worden. Vielfach sind diese Pflanzen wohl auch ohne nähere Standortsangaben nach Europa gelangt. Zweitens aber sind in sehr zahlreichen Fällen, und das gilt besonders von den nach kultivierten Exemplaren beschriebenen Arten, die näheren “Standorte absichtlich von den Importeuren verschwiegen worden, um zu verhüten, daß ein Konkurrent sich die betreffende Art leicht beschaffen könnte. Wohl in keinem Gebiet ist in dieser Weise so wie hier gesündigt und damit der Pflanzengeographie ein so großer Schaden zugefügt worden. Bei weitem die größte Gattung der Familie in Peru ist Zpidendrum, das nicht weniger als 145 Arten aufweist. Ihm folgen Oncidium mit 70 Arten, Pleurothallis mit 65 Arten, Stelis mit 59 Arten, Maxillaria mit 54 Arten, Odontoglossum mit 37 Arten, Elleanthus mit 33 Arten und Masdevallia mit 26 Arten. D.h.also, acht Gattungen sind durch mehr als zwanzig Spezies vertreten. Fünf weitere Gattungen Sobralia (14), Habenaria (13), % | | } j I, Allgemeines. 23 Aa (11), Pachyphyllum (11) und Brassia (13) weisen noch über zehn Spezies. auf. Diesen stehen 36 Gattungen gegenüber, die im Gebiete nur durch eine Art vertreten sind, nämlich: C'hloraea, Pogonia, Sertifera, Porphyros tachys, Baskervillea, Synassa, Brachystele, Coccineorchis, Physo- siphon, Octomeria, Isochilus, Hemiscleria, Lanium, Hormidium, Encycla, Brassavola, Chysis, Warrea, Sievekingia, Lycomormium, Houlletia, Anguloa, Zygopetalum, Stenia, Pityphyllum, Or yptocentrum, Centroglossa, Diadenium, Trizeuxis, Symphyglossum, Miltonia, Mesospinidium, Solenidium, Dip- iheranthus, Nasonia und Stellilabium. (Von ihnen sind Porphyrostachys, Synass@, Coccine rchis, Hemiscleria, Diaderium und sStellilab" um, also sechs Genera überhaupt monotypisch.) Die Zahl der kleinen (monotypi- schen und olygotypischen) Gattungen ist also auffallend groß und gerade für Peru ist die verhältnismäßig große Gattungszahl charakteristisch, durch welche auf den ersten Blick auch die Mannigfaltigkeit der Typen erklärt wird. Betrachten wir nun die einzelnen Gattungsgruppen, so zeigt sich, daß nicht die Epidendrinae, sondern die Pleurothallidinae die artenreichste - Gruppe darstellen, denn sie besitzen im Gebiete 157 Arten von 7 Gattungen, während die Epidendrinae 155 Arten von 7 Gattungen aufweisen. Es folgen dann die Oncidiinae mit 126 Arten . us 6 verschiedenen Gattungen. Wir haben also ganz ähnliche Verhältnisse wie in Ecuador und Colombia. Durch besonderen Artenreichtum zeichnen sich ferner aus die Sobraliinge, von welchen 48 Arten von drei verschiedenen Gattungen bekannt ge- worden sind und die Oranichidinage mit 46 Arten von 11 Gattungen, wäh- rend die Maxillariinae mit 73 Arten aus sechs Gattungen und die Gon- gorinae mit 24 Arten aus 8 Gattungen eigentlich schwächer vertreten sind, als man wohl angenommen hätte. Die kleine Gruppe der Pachy- phyllinae weist dagegen nicht weniger als 16 Arten von allen drei bis jetzt bekannten Gattungen auf. Die Dichaeinae sind bisher nur in 3 Arten bekannt, doch dürfte sich diese Zahl wohl bald erhöhen. Auffallend ist das Fehlen der Huntleyinae. Wie wir gesehen haben, ist die Zahl der Endemismen des Landes eine auffallend große, sie wird aber besonders wichtig dadurch, daß das Land bereits nicht weniger als acht endemische Gattungen geliefert hat, nämlich Baskervillea (1 Art), Synassa (1 Art), Coccineorchis (1 Art), Hemiscleria (1 Art), Neokoehleria (2 Arten), Diadesum (1 Art), Peialo- cenirum (3 Arten) und Stellilabium. Diese acht Gattungen verteilen sich in folgender Weise: zwei entfallen auf die Spiranthinae, zwei auf die Comparettiinae und je eine auf C’ranichidinae, die Epidendrinae und die Oncidiinae. An pflanzengeographisch oder morphologisch interessanten 24 R, Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. _ Spezies hat Peru eine ganze Reihe aufzuweisen, deshalb ist es wohl an- gebracht, über einige besonders wichtige einige Worte zu sagen. Chloraea peruvvana Kränzl. verdient bescndere Beachtung als nörd- lichster Vertreter der Gruppe Chloraeinae, die hauptsächlich chilenisch ist, aber auch eine Reihe von Arten in Patagonien, Feuerland, Argentina, Süd-Brasilien (bis Parana hinauf) und Bolivia (4 Arten im südlichen Teile des Landes) aufweist. Die Art selbst schließt sich am nächsten an einige nord-argentinisch— süd-bolivianische Typen an. Pogonia monantha (Poepp. u. Endl.) Schltr. ist der südlichste andine Repräsentant der Gattung, speziell der Sektion Oleisies. Die Darstellung eines ‚„calyculus‘‘ auf der Tafel bei Poeppig u. Endlicher dürfte sich wohl als ein Irrtum des Zeichners aufklären. Die Aa-Arten sind pflanzengeographisch besonders wichtig als die- jenigen Orchideen der Anden, welche die höchsten Höhen erklommen haben und, wie durch OÖ. Buchtien in Bolivia festgestellt wurde, bis zu Höhenlagen von über 4800 m auftreten können. Aus Peru sind bis jetzt 11 Spezies bekannt geworden. Die Gattungen Baskervillea, Synassa und Coccineorchis stellen drei isolierte Typen dar, welche zeigen, daß die Oranichrdinae und Spiranthinae in Peru zu alten Orchideengruppen zu rechnen sind, die hier Typen ge- schaffen haben, welche sich schon vor sehr langer Zeit von den übrigen Geschlechtern abgespalten haben müssen. Schomburgkia Weberbaueriana Kränzl. aus dem Cuzco-Departement stellt einen bemerkenswerten Fund dar, denn die Gattung war südlich von Colombia vorher nicht nachgewiesen worden, fehlte auch bisher im eigentlichen Brasilien. Das Vorkommen einer Chysis-Art, der Ch. Bruenowiana Rchb. f. in Peru ist auffallend, da die Gattung südlich von Venezuela und des Isthmus von Panama bisher nicht nachgewiesen war, bis Warszewicz sie in Peru feststellte. Leider ist über die genauere Herkunft der Pflanze, welche noch nicht wieder aufgetaucht ist, nichts bekannt geworden. Die hier beschriebene neue Warrea speciosa Schltr., wohl die schönste Art der Gattung, zeigt, daß das Verbreitungsgebiet des Genus im andinen Südamerika bedeutend weiter sich nach Süden erstreckt, als bisher an- genommen werden konnte. Lycomormium squalidum (Ruiz u. Pav.) Rechb. f. scheint ein stark isolierter Typus zu sein, der sich wohl am nächsten an Acineta anschließt, sicher aber nichts zu tun hat mit dem brasilianischen L. Serronianum Rodr., das wohl zu Peristeria gehört. Sollte sich diese Ansicht bestätigen, so wäre Lycomormium als achte peruanische endemische Orchideengattung anzusehen. Material der brasilianischen Art liegt zurzeit nicht vor, um die Frage zu entscheiden. ee BE ze Ser : N ze 7 = u ee a Wr En r RE I. Allgemeines. a Houlletia Sandert Rolfe stellt einen südlichen Typus der Gattung dar, ‘welcher vermuten läßt, daß wir aus dem nördlichen Peru und aus Ecuador noch weitere Arten zu erwarten haben. Pityphyllum laricinum (Kränzl.) Schltr. erheischt besonderes In- teresse, als zweite Art einer Gattung, deren anderer Vertreter in Colombia beheimatet ist. Stenia guttata Rehbk. f. ist eine noch näher aufzuklärende Pflanze, die vielleicht nicht bei der Gattung verbleiben kann, deren einzige (typische) Art bisher aus Guyana und Trinidad bekannt ist und einen sehr isoliert stehenden, überaus charakteristischen Typus darstellt. Die beiden endemischen Gattungen Neokoehleria und Diademum lassen vermuten, daß das Entwicklungszentrum der Comparettiinae in Peru zu suchen ist. Diese morphologisch so überaus interessante Gruppe ist jedenfalls hier formenreicher entwickelt, als in irgendeinem anderen Teile der Anden. Die übrigen Vorkommen in Brasilien sowohl, wie in ‚Zentral- Amerika dürften als Ausstrahlungen dıeses Zentrums anzusehen sein. Neodryas erreicht offenbar in Mittel-Peru die Nordgrenze ihrer Ver- breitung. Die Gattung ist auf Bolivia und Peru in ihrer Verbreitung beschränkt. / Dipteranthus peruwvianus Schltr. ist ein sehr einfacher Typus, der vielleicht später besser als eigene Gattung anzusehen sein wird. Das Vor- kommen der Gattung in Peru wäre pflanzengeographisch auffallend, wenn es sich um einen weniger isoliert stehenden Typus handeln würde. Die nähere Heimat der Art ist leider nicht festzustellen gewesen. Stellilabium ist eine bisher monotypische Gattung der Telipogoninae, die nur aus Amazonas bekannt geworden ist. Sie schließt .sich an Dipterosiele und Sodiroella aus Süd-Ecuador ziemlich eng an und gleicht ihnen auch habituell. Wie wir aus der obigen Zusammenstellung entnommen haben, beträgt die Zahl der endemisthen Orchideen von Peru, soweit dieses heute überhaupt zu übersehen ist, 747 von 838 daselbst bisher nachgewiesenen Arten, also 84,4 Prozent. Meine Zusammenstellung der Orchideenflora von Venezuela hat 56,3 Prozent endemischer Arten und die der Orchideen- Tora von Colombia 71,6 Prozent Endemismen für diese beiden Kordilleren- staaten ergeben. Wir kommen also zu dem Schluß, daß die Zahl der der Endemismen in Peru beträchtlich größer ist, d.h. also, daß das Land pflanzengeographisch fester und enger umgrerzt ist als die beiden anderen. Interessant ist nun, daß Ecuador in bezug auf den Prozentsatz seiner Örchideenendemismen fast die gleiche Höhe erreicht, als Peru, nam- lich 82,9 Prozent. Diese Berechnungen können zurzeit natürlich erst als ungefähre Resultate angesehen werden, da alle diese Kordillerenstaaten 36 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. noch sehr unvollkommen botanisch durchforscht sind und auch die im Osten angrenzenden Tiefländer der Nachbargebiete in bezug auf ihre ÖOrchideenfloren so gut wie ganz unbekannt geblieben sind. Weitere For- schungen werden diese Zahlen zweifellos noch etwas verschieben. Die Gesamtziffer der Endemismen wird sich noch in allen Kordillerenstaaten bedeutend steigern, aber auch die Zahl der weiter verbreiteten, also der nicht endemischen Arten wird sich erhöhen, und zwar besonders durch die Erforschung der.östlichen Grenzgebiete. Dadurch dürfte der Prozentsatz der Endemismen in Peru und Ecuador doch noch etwas herabgedrückt | werden. Die Zahl der Orchideenarten im Verhältnis zur Größe des Landes erscheint für Peru anfangs eine verhältnismäßig geringe, besonders wenn wir einen Vergleich mit Ecuador vornehmen. Wir haben für Ecuador mit seinen 307 243 qkm 745 verschiedene Orchideenarten, also durchschnitt- lich eine Orchideenart auf je 412 qkm feststellen können. Peru mit einem Flächenraum von ca. 1300000 qkm hat nach dieser Zusammenstellung 838 verschiedene Orchideen geliefert, d.h.es käme eine Orchideenart auf je.1550 gkm. Wir dürfen dabei aber.nicht außer acht lassen, daß zunächst das ganze etwa 100000 qkm umfassende Küstenland, außerdem aber noch ein etwa doppelt so großes, sehr steriles und ödes Gebiet an den Westhängen der Westseite der Anden und auf den südlicheren, Hoch- plateaus als Orchideengebiete nicht in Betracht kommen, also abgezogen werden müßten. Ebenso sind die tiefer gelegenen Wälder der Departe- mente Loreto und Cuzco mit sicher über 250000 qkm als vollkommen unbekannt in bezug auf ihre Orchideenfloren in Abzug zu bringen. Von dem 1300000 qkm großen Gebiete kämen dann nur 750000 qkm in Be- tracht und wir erhalten auf durchschnittlich je 895 qkm eine Orchideenart. Auch dieses Resultat steht gegenüber den aus den Floren der übrigen Kordillerenstaaten gewonnenen so erheblich zurück, daß wir darin nur einen Beweis dafür sehen, daß die Orchideenflora von Peru erst sehr unvollkommen bekannt ist. Die Übersicht, welche uns die Tabelle über die er der Orchi- deen von Peru gibt, gestattet uns auch zu gleicher Zeit einen Einblick über die Gründlichkeit der Erforschung der Orchideenfloren der einzelnen Departemente. Ich habe schon oben darauf hingewiesen, daß Huanueo nach den E vorliegenden Resultaten, das am Orchideen reichste Departement des > 3 Landes sein müßte, und daß diese Resultate deshalb irreführen müssen, weil dieses Departement durch die Sammlungen von Ruiz und Pavon sowie Poeppig und neuerdings durch Weberbauer intensiver durch- forscht ist, als alle übrigen. Betrachten wir diese drei hauptsächlichsten Sammlungen aus dem Departemente, so ergibt sich daraus sofort klar | i | I. Allgemeines. | at. und deutlich die eine Tatsache, daß die drei Sammlungen sich dadurch auszeichnen, daß jede nur einen auffallend geringen Prozentsatz von Arten enthält, die in den anderen vertreten sind. Fragen wir uns nun, worauf diese Tatsachen zurückzuführen sind, so können wir nur darin finden, daß bei der Fülle von Arten der Familie die einzelnen Sammler immer nur das mitgenommen haben, was ihnen in den einzelnen Jahreszeiten ins Auge fiel. Prof. Weberbauer hat ganz offenbar die Orchideen etwas. vernachlässigt, da ihm vor allen Dingen daran lag, von den hauptsäch- . liehsten Charakterpflanzen, welche den einzelnen Formationen das Ge- präge gaben, Material einzusammeln. Die Orchideen, welche infolge ihrer oft recht lokalen Verbreitung besonders für pflanzengeographische: Betrachtungen geeignet sind, gehören aber gewöhnlich nicht zu den die Formation äußerlich irgendwie charakterisierenden Elementen. Ruiz und Pavon sagen am Schlusse ihrer Bearbeitung der Orchideen im Systema Vegetabilium Florae Peruvianae et Chilensis, p. 249, daß sie- noch unzählige weitere Arten der Familie hätten beschreiben können. Sie schreiben darüber wie folgt: ‚Orchideae in imis calidis et nemorosis. Andium locis adeo abundant, ut vel ex iis tantum, quae in Tarma, - Huanuco et Xauxa crescunt, decerpi possint supra mille spacies.“ Wir können daraus aliein ersehen, wie ‘überaus reich und mannig- faltig die Orchideenflora von Peru sein muß und ein wie unvollkommenes. Bild wir uns von ihr bis jetzt machen können. Selbst das Departement Huanuco wird also noch zahllose Neuheiten besitzen. Als nächstreiches Departement nach Huanuco haben wir Junin kennen gelernt, aus dem bisher etwa 80 Orchideenarten weniger bekannt geworden sind, als aus Huanuco. Die verschiedenen kleineren Sammlungen, welche ich aus dem Chanchamayo-Tale erhalten habe, scheinen mir zu beweisen, daß dieses allein erheblich mehr Orchideenspezies beherrbergen- muß, als bisher aus dem ganzen Departement bekannt geworden sind. Cajamarca ist in bezug auf seine Orchideen nur in wenigen Teilen, so besonders in der Nähe der Grenze von Ecuador, etwas intensiver durch- forscht worden, sonst aber recht wenig bekannt. Es ist zwar anzunehmen, daß hier eine ganze Reihe der von Warszewicz und anderen nur mit. der allgemeinen Bezeichnung ‚Peru‘ eingeschickten Arten beheimatet. sind, aber auffallend ist doch der geringe Prozentsatz von unscheinbaren Arten, die das Departement bisher geliefert hat. Da diese aber zu den größerblütigen stets einen mehrfach größeren Prozentsatz ausmachen, können wir wohl annehmen, daß aas Departement kaum weniger als. 300 Orchideenarten, wahrscheinlich erheblich darüber aufweisen dürfte. . Für Amazonas dürften wir etwa das gleiche annehmen wie für- . Cajamarca, und doch konnte ich in meiner Aufzählung bis jetzt erst 54 Spezies. für dieses Departement angeben. Hier ist nur die Umgebung von Chacha- 28 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. _ poyas besonders durch Matthews etwas intensiver durchforscht worden, und gerade die östlichen Abhänge der Gebirge daselbst müssen noch zahl- lose Arten beherrbergen, die wir nicht kennen. Das Departement Loreto muß, da es einen großen Teil der regen- reichen Ostabfälle der Anden umschließt, ein wahres Eldorado für den Örchideensammler sein. Tatsächlich sind denn auch von hier besonders während der letzten Jahrzehnte, meist nur mit der vagen Heimatangabe ‚Peru‘ sehr viele Orchideen eingeführt worden, die einen unbestreit- baren handelsgärtnerischen Wert besitzen. Die kleinen Sammlungen, welche ich durch Herrn Dr. Serafin Filomeno aus der näheren Umgebung von Moyobamba erhielt, haben gezeigt, daß hier die Heimat der schönen Cattleya rex O’Brien, prächtiger Coryanthes-, Stanhopea-, Epidendrum-, Maxillaria-, Odonioglossum-, Brassia-Arten und vieler sonstiger, recht interessanter Typen zu suchen ist. Hoffentlich werden sich bald weitere Interessenten finden, die die Durchforschung dieser wichtigen Örchideengebiete wieder aufnehmen. Gerade die Erforschung der Umgebung von Moyobamba wird sicher noch viele wichtige Ent- deckungen bringen. Alle übrigen Departemente außer dem soeben besprochenen, weisen bis jetzt erheblich unter 50 Orchideenarten auf. Ich bin aber fest davon überzeugt, daß alle, außer den Küstendepartementen, an Orchideenreich- tum nur wenig oder kaum hinter Huanuco zurückstehen werden, sobald sie einmal wirklich systematisch durchforscht sind. Wir sehen daraus, was hier im Lande für den botanischen Sammler noch zu tun übrig bleibt, ° selbst wenn er sich nur auf die eine Pflanzenfamilie der Orchideen be- schränken will. Ich kann auch nicht dringlichst genug an einen jeden die Bitte richten, der sich in Peru für diese schönen Pflanzen interessiert, doch Herbarmaterial zu sammeln, dessen Bearbeitung ich selbstverständ- lich stets gern übernehmen würde, Es ist überaus bedauerlich, daß von so vielen Arten der peruanischen Orchideen nicht einmal der nähere Standort bekannt gegeben worden ist, so z. B. bei den zahlreichen von Matthews entdeckten Spezies und fast. | bei allen von Warscewicz zusammengebrachten. Da diese neben den von Ruiz u. Pavon, Poeppig und Haenke gesammelten Arten den Grundstock zu unserer Kenntnis der peruanischen Orchideenflora dar- stellen, ist eine große Lücke in der Übersicht über die Verbreitung der einzelnen Arten vorhanden und es werden sicher noch Jahrzehnte ver- ‚gehen, ehe diese Lücke ausgefüllt sein wird, selbst wenn eine intensive Erforschung der peruanischen Flora durchgeführt wird. Wenn wir schon so über die näheren Standorte zahlreicher Arten vollständig im Dunkeln gelassen sind, kann es nicht wundernehmen, daß wir noch viel weniger wissen über die Höhenlagen, in denen die einzelnen Arten auftreten. | 1 I. Allgemeines. 20 Selbst bei den sonst recht ausführlichen Standortsangaben von Ruiz u. Pavon sowie Poeppig fehlen die Höhenangaben. Diese Lücke wird nun in dankenswerter Weise durch die Forschungen Weberbauers _ ausgefüllt, der bei den von ihm gesammelten Arten nicht nur die Höhen- lage der Standorte, sondern auch sehr genaue Angaben über die Art - des Standortes notiert hat. Auf Grund dieses von ihm zusammengebrachten Materials möchte ich nun versuchen, hier eine kurze Skizze über die Verbreitung der Orchideen in Peru zu entwerfen. Wie schon erwähnt wurde, sind die Westabhänge der Anden überaus. arm an Orchideen, ja in den Küstendepartementen fehlen Vertreter dieser _Pflanzenfamilie fast ganz, da die klimatischen Verhältnisse ihrer Ert- wicklung nicht zusagen. Ganz besonders ist dies im Süden der Fall, wo- tatsächlich bisher aus den Küstendepartementen Tacna, Moquegua, Arequipa und Ica bisher keine einzige Orchidee angegeben wird. In den nördlicheren Küstendepartementen scheinen in Küstennähe ebenfalls. kaum Orchideen vorzukommen. Wo sie für die Departemente Lima, Ancachs und Piura angegeben werden, handelt es sich wohl ausschließlich um Standorte, die außerhalb des Bereiches des peruanischen Küsten- klimas, vor allen Dingen aber schon in recht. beträchtlicher Höhe über dem Meeresspiegel liegen. Nur wenige Orchideen habe ich in der Sammlung gefunden, welche in der Xerophytenformation der Küstengebiete aufzu- treten scheinen, nämlich Porphyrostachys pilifera Rehb. f., Chloraea peru- viana Kränzl. und Pelexia matucanensis Schltr. Ob Habenaria ebenfalls. hierzu zu rechnen ist, muß noch als fraglich gelten, da die Standorts- bezeichnung ‚Lima‘ bei älteren Reisenden durchaus nicht immer besagt, daß die Pflanze wirklich aus der direkten Umgebung des Ortes stammt. Für Piura finden wir in der Weberbauerschen Sammlung die folgenden Orchideen ) angegeben: bei 2400—2500 m ü. M. Stelis Huanca- bamba Kränzlin; bei 2500—2700 m ü. M. Ornithid um Huancabambae Kränzl., Stelis hirta Ldl., Masdevallia Lindeni und Stelis Huancabambae Kränzl.; bei 2700-2800 m ü. M. Oncidium trulla Rchb. f., Elleanthus ourantiacus Rchb. f. und E.Weberbaueri Kränzl., die letzteren terrestrisch in Grassteppen. | Das etwas weiter südlich gelegene Küstendepartement Ancachs ist in der Sammlung nur durch zwei Arten aus dem Hochgebirge vertreten, die bei 3400-3600 m ü. M. gefunden wurden, Odontoglossum mystacinum. Rchb. f., welches in der Cordillera blanca teils an Felsen, teils epiphytisch auftritt, und die offene Grassteppen bewohnende Al’ensteinia pterostyloides (Kränzl.) Schltr. ı) Die Bestimmungen der von Weberbauer aufgezählten Orchideen stammen fast sämtlich von Prof. Kränzlin. Ich kann daher keine Gewähr für ihre Richtigkeit geben. 30 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. Sobald wir den xerophytischen Küstengürtel verlassen, mehrt sich die Zahl der Orchideen zusehends. Besonders im Norden, wo überhaupt, abgesehen von den Ostabhängen der Anden, die klimatischen Verhältnisse - hier im Lande für die Orchideen ungleich günstigere sind, als im Süden, hat sich ein großer Formenreichtum schon in nicht übergroßer Entfernung von der Küste entwickelt. So ist das Departement Cajamarca, das von den meisten von Ecuador kommenden Reisenden, so von Humboldt, Bonpland, Warszewicz, Roezl, aber auch von anderen, wie Mat- thews, Stübel, Weberbauer durchzogen wurde, ganz entschieden reich an Arten. Es handelt sich dabei nicht nur um peruanische Ende- mismen, sondern auch um eine recht erhebliche Anzahl von Typen, welche von Ecuador bis hier nach Süden vorgedrungen sind, offenbar aber hier ‚auch zumeist die Grenze ihrer Verbreitung nach Süden finden. Wenn alle diese Sammler uns ausführliche Angaben über die Standorte und deren Höhenlage hinterlassen hätten, wären wir wohl schon imstande, uns ein verhältnismäßig gutes Bild über die Verbreitung der dortigen Orchideen ° zu machen, so müssen wir uns auch hier auf Weberbauers Funde beschränken, der hier allerdings recht intensiv und mit großem Erfolge tätig war. Wir können diesen Sammlungen für Cajamarca folgendes ° entnehmen: Etwa bei 2000 m ü. M. findet sich als Staude noch die schon oben erwähnte, prächtig rot blühende Porphyrostochys pilifera (H. B. u. Kth.), Rchb. f., dann tritt hier als Strauch Epidendrum macrocyphum Ldl. auf im Verein mit E. densiflorum H. B. u. Kth. und einigen anderen Vertretern 1 (dieses artenreichen Genus. Etwas höher hinauf treten uns als Epiphyten Maxillaria ramosissima Kränzl., Pleurothallis syringifolia Kränzl., Epi- .dendrum aggregatum Ldl., das merkwürdige Pityphyllum laricinum (Kränzl.) | Schltr., Epidendrum anthoceros Rchb. f. und E. Hartwegii Ldl., E. capri- cornis Rehb. f., das gelbblühende Odontoglossum rigidum Ldl., Oneidium superbiens Rchb. f. mit seinen windenden, hoch emporsteigenden Inflores- zenzen, sowie verschiedene andere, meist gelbblütige Arten mit braunen Flecken aus dieser Gattung entgegen. Büsche bilden die Elleanthus-Arten, welche hier besonders zahlreich zu sein scheinen und durch die teils gelben, teils leuchtend roten, seltener weißen oder rosaroten Blüten in dichten Köpfen oder Trauben besonders ins Auge fallen, so Z. aurantiacus Rchb. f., E. robustus Rchb. f. und E. laxifoliatus Schltr. u. a. m. . Bei 2600—2800 m ü. M. zeigen sich Koellensteinia ionoptera Rehb.f., Xylobium squalens Läl., Isochilus peruvianus Schltr., Bpidendrum difforme Sw. u. E. validum. Schltr., Fernandezia Warscewiezii (Rehb. f.) Schltr., Masdevallia Weberbaueri Schltr. und verschiedene andere kleine Pleuro- thallidinae mit meist winzigen Blüten, so vor allen Dingen Stelis und Pleurothallis-Arten, sodann Oncidium excavatum Ldl. mit schönen gold- I. Allgemeines. 31 gelben, braunrot gefleckten Blüten in großen, langgestielten Blüten. Hier ist zwischen Hartlaubgebüsch auch das interessante Phragmo- pedilum Cajamarcae Schltr. beheimatet. Bis 3000 m steigen sodann hinauf Epidendrum brachyphyllum Lal., Trichoceros musciferus Kränzl., Stelis melicoides Schltr., Epidendrum rhopalorhachis Kränzl. und E. scutella _ Ldl., sowie der reizende kleine Telipogon gnomus Schltr. mit seinen großen gelben Blüten mit violettem Augenfleck in der Mitte. Über 3000 m Höhe finden sich hauptsächlich noch Erdorchideen, so besonders Vertreter der Gattungen Pterichis und Altensteinia, aber auch das weit verbreitete Epidendrum fimbriatum H. B. u. Kth. steigt als Epiphyt bis zu 3400 m _ hinauf. Wir befinden uns hier eben in einer Formation, die sich aus ganz - ähnlichen Typen zusammensetzt, wie die ‚‚Ueja de la Montana‘ auf den Ostabhängen der Anden, obgleich wir uns hier ja noch auf den Westab- -hängen befinden. Der ÖOrchideenreichtum dieser Gegenden wird auch dadurch erklärt. . In den Hartlaubgesträuchen westlich von Huambos, ebenfalls im | Cajamarca-Departement, hatte Weberbauer eine ganz hervorragende Ausbeute an Orchideen. So sammelte er bei 2400—2500 m ü. M. Oncidium superbiens Rchb. f., O. chrysopyramıs Rchb. f., O. Schillerianum Rchb. f., - Pleurothallis Archidonae Rchb. f., Elleanthus bractescens Rchb. f. u.a. m. - Zwischen 2600-3000 m traten ferner hinzu Epidendrum gastrochilum _ Kränzl., E. macrogasirium Kränzl., E. dermatanthum Kränzl., Oncidium acinaceum Ldl., Barbosella longiflora (Kränzl.) Schltr., Pleurothallis verruculosa Kränzl., Pachyphyllum muscoides (Kränzl.) Schltr. und Fer- nandezia ionanthera (Rchb. f.) Schltr. Dabei ist zu beachten, daß dies die Ausbeute an einer einzigen Reisestraße ist, ohne daß dabei den Orchideen. besondere Beachtung geschenkt wurde. Wie viel mehr muß hier erst eine systematische Durchforschung der Orchideenflora zutage fördern. Auf den Ostabhängen der Zentral-Kordillere im Departement Ama- zonas findet sich eine ganz ähnliche Orchideenflora, wie wir sie schon in Cajamarca kennen gelernt haben, nur ist der Artenreichtum hier wahr- scheinlich ein noch größerer. Eine ganze Reihe von Arten der Westabhänge finden sich auch hier besonders in den oberen Höhenlagen, doch treten viele hinzu, die wir bisher nicht beobachtet haben. Zwischen 2700 bis 2900 m ü. M. herrschen die Epidendrum-Arten vor. Von diesen finden sich außer schon genannten Arten E. oligophyllum, E. saxicola Kränzl., E.tolimense Ldl. Von anderen Epiphyten seien noch genannt: Oncidium aureum Ldl., Pachyphylium capitatum Kränzl. und Masdevallia amabilis Rehb. f. Weiter unten sind noch zu erwähnen Maxillaria acuminala Ldl., Oncidium macranthum WLdl., Odontoglossum brevifokum Ldl. Kränzl., Camaridium arbuscula Bchb. f., Odonioglossum depauperatum Kränz]. und Epidendrum euspathum Kränzl. 32 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru In Loreto treten wir in das Gebiet der Montanaflora ein. Hier scheinen sich besonders im nordwestlichen Teile des Departements in auffallender Weise schöne und großblütige Orchideen beisammen zu finden. Wir betreten ein Eldorado für den professionellen Orchideensammler, der besonders die für den Handel wertvollen Arten sucht. Die interessanten Coryanthes- Arten, sowie Gongora und Stanhopea treten hier auf, ebenso prächtige | Sobralia und großblumige Oncidium-Arten. Auch Catasetum und Öyc- noches finden sich. Ganz besonders die Provinz Moyobamba ist reich an interessanten Typen, die besonders Erwähnung verdienen. Über 1000 m ü. M. bis etwa 1600 m finden wir zum großen Teile noch Typen, die an die Gebirgsformen erinnern, aber doch schon mit gewissen Ein- streuungen von Typen, die aus den niedrigeren Höhenlagen unter 1000 m ü. M. herrühren. So sind Epidendrum catillus Rehb. f., Koellen- steinia toneptera Rchb. f., Odontoglossum Weberbauerianum Kränzl., Oncidium zebrinum Rchb. f. und andere Arten der Gattung hier zugleich mit der prächtigen, weiß und gelb blühenden Sobralia Filomenoi Schltr. und Coryanthes macrocorıs Rolfe zu beobachten. Zwischen 900 und 1000 m, in der Umgebung von Moyobamba, können wir prächtige Eyi- de:.dra, z. B. E. splerders Schltr. u. a., neben Caitleya rex O’Brien, Cory- an:hes macrocor,ys Rolfe und (©. leucocorıs Rolfe, verschiedenen Stanhopea, Oyenoches und Catasetum- Arten, Oncidium Sanderae Rolte, Brassia, Eriopsis sceptrum Rochb. f., Epistephrium amabile Schltr., Warrea speciosa Schltr., Rodriguezia lanceolata Ruiz u. Pav., Maxillaria Matthewsü Ldl. u.a., Camaridium exaltatum Kränzl., Gongora scaphephorus Rchk. f. und zahl- i reichen kleinblütigen Gattungen einsammeln. Gerade diesen Teil des Loreto kennen wir ein wenig, sonst ist der übrige riesige Landkomplex des Departements in bezug auf seine Orchideenflora fast ganz unbekannt. 4 Doch gibt die Umgebung von Moyobamba uns etwa ein Bild von dem, 7 was wir hier noch erwarten können. Allerdings ist sicher, daß die Orchideen- flora nach der brasilianischen Grenze zu, d.h.je weiter wir uns vom Gebirge entfernen, an Artenreichtum abnehmen wird, aber doch ist zu betonen, daß die riesigen Wälder am Ostfuße der Anden botanisch noch ° fast ganz unerforscht geblieben sind, denn die wenigen Sammler, welche” sie besucht haben, konnten stets nur wenige Stichproben nehmen und | haben sich meist nur recht kurze Zeit und oft zu ungünstigen Jahreszeiten daselbst aufgehalten. Dank der Sammlungen von Weberbauer und. | Dr. Serafin Filomeno haben wir wenigstens von Moyobamba etwas bessere Kunde über die dortige Orchideenflora. Das Departement Huanuco dürfen wir wohl als den botanisch am besten bekannten Teil von Peru betrachten. Hier haben sowohl Ruiz und Pavon, als auch Poeppig, sowie Haenke, den größten Teil ihres Aufenthaltes in Peru verbracht, also alle diejenigen Forscher, deren Samm- | I. Allgemeines, 3 lungen den Grundstock zu unserer Kenntnis der Flora des Landes gelegt haben. Außerdem haben v. Warszewicz und Weberbauer diesem Departemente mehrere Besuche abgestattet. Letzterer scheint allerdings zu einer für die Orchideen wenig günstigen Jahreszeit die Gegend be- treten zu haben, denn wir finden in seiner Sammlung von hier kaum 20 Arten dieser Familie. Da weder bei Ruiz undPavon noch bei Poeppig Höhenangaben gemacht worden sind, können wir uns daher über die Ver- breitung der Orchideen in diesem überaus reichen Distrikt kein rechtes Bild machen. Aus der oben gegebenen Tabelle geht hervor, daß bereits 223 Arten im Departemente nachgewiesen worden sind. Weberbauer _ sammelte bei 600-700 m ü. M. C'yclopogon stictophyllus Schltr. und Oncidium pusillum Rehb. f.; bei 1000—1500 m ü.M. Epidendrum imato- phyllum Ldl., Pleurothallis xanthochlor«a Rchb. f. und, die schöne Bletia cotenulaia Ruiz u. Pav.; bei 1600—1800 m ü. M. die prächtige Sobralia dichotoma Ruiz u. Pav., Epidendrum Weberbauerianum Kränzl. und Stenoptera acuta Ldl. und bei 3400— 3500 m ü. M. Odontoglossum angusta- ium Lal., Pachyphyllum lycopodioides Schltr., Epidendrum gramineum Ldl., E. monzonense Kränzl. und E. macrodonax Schltr. Das südlich an. Huanuco angrenzende Departement Junin ist keines- wegs so gut erforscht, als man bei seiner leicht erreichbaren Lage hätte annehmen sollen. Daß es sehr reich an Orchideen ist, beweisen die Samm- lungen, welche wir bis jetzt von dort erhalten haben. Besonders die Samm- lungen von Weberbauer und E. Köhler geben uns einigen Aufschluß _ über die dortigen Orchideenverhältnisse. An den Ostabhängen der Anden im Chanchamayotale zwischen 1000—1500 m finden wir danach eine recht interessante Flora an Erdorchideen. Außer einigen Physurus und Oyelopogon-Arten zeigen sich hier noch verschiedene Habenaria- Arten sowie, an den Bäumen emporkletternd, Vanilla Weberbaueriana Kränzl. Die Zahl der Epiphyten ist eine überaus große und recht interessante - Typen sind darunter vertreten. Unter anderen sind hier zahlreiche kleine Pleurothallidinae zu beobachten, so die reizende kleine Masdevallia perpu- silla Kränzl., Stelis inversa Schltr., Pleurothallis diffusa Poepp. u. Endl., P. penduliflora Kränzl., P. divaricata Schltr., Stelis truncata Ldl., St. mononeura Ldl., S. Koehleri Schltr., Lepanthes Koehlerti Schltr., Pleuro- thallis nigrohirsuta Kränzl., sodann Epidendrum paniculatum R. u. P. mit seinen großen vielblumigen violetten Blütenrispen, Epidendrum gnomus Schltr. und E. variegatum Hook, ferner Lanium peruvianum Schltr., Ambolostma holochilum Schltr., der kleine epiphytische Zlleanthus Koehleri Schltr. mit leuchtend orangeroten Blüten, Maxillaria nardoides Kränzl., Trigonidium peruvianum Schltr., die prächtige Comparettia peruviana Schltr., Lycaste Dyeriana Rolfe, Xylobium-Arten, die interes- santen Typen, wie Oryptocentrum serinus Schltr., Neokoehleria equitans Die Orchideenflora von Peru, | 3 34." R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. Schltr., N. perwviana Schltr., Scelochilus brevis Schltr., Petalocentrum pusillum Schltr., Notylia coffeicola Schltr., N. Koehleri Schltr. und viele andere. Besonders sind es hier alte Coffea-Bestände, in denen sich sonst schwer zugängliche Arten der benachbarten Urwälder anzusiedeln pflegen. Die Orchideenflora dieser Gebiete wird wahrscheinlich, wenn wir sie erst _ besser kennen, in keiner Weise gegenüber den reichsten colombianischen Distriken zurückstehen. Zwischen 1500-2000 m treffen wir besonders viele Epidendra, dar- unter das schöne zinnoberrote E. cinnabarınum Salzm., hier und da wohl auch noch eine Gongora quinguenervis Ruiz u.Pav. Pleurothallis und Stelis und den weit verbreiteten Trichoceros musciferus Kränzl. neben zahl- reichen, teils unscheinbaren, teils durch ihre schöne Blütenfärbung ins Auge fallenden anderen Typen, unter denen Oncidium eine große Rolle spielt. | So wechselt das Bild beständig, denn über 2000 m bis zu 2500 mü.M. werden die unten beobachteten Arten wieder durch andere ersetzt, die wir noch nicht kennen gelernt haben. Auch hier spielen die Pleurothalli- dinae noch eine hervorragende Rolle durch die zahlreichen Spezies der Gattungen Sielis und Pleurothallis. Epidendrum weist ebenfalls einen sroßen Artenreichtum auf, wie E. excisum Ldl., E. megagasirium J.dl., E. acuminatum Ldl., E. pachychilum Kränzl., E. Lima Ldl. u. a. beweisen. Des weiteren stellen sich hier uns vor: Oncidium sunperbiens Rehb. f., O. xanthodon Rchb. f., O. cocciferum Rchb. f., O. undulatum Ldl., X ylobium elatum Rolfe, X. scabrtilingue Rolfe, X. supinum Schltr., Odonioglossum epidendroides H. B. u. Kth., verschiedene Maxillaria-Arten, z.B. M. sesstis Ldl. und als Erdorchideen Govenia fasciata Ruiz u. Pav. und @. lingens R.u.P., Elleanthus aureus Rehb.f., Ponthieva microglossa Schltr.u.a. Bei 2500—3000 m zeigen sich ebenfalls als Erdorchideen Habenaria chloro- ceras Kränzl., die prächtige, schilfartige Büsche bildende Sobralia Weber- baueriana Kränzl., Elleanthus kermesinus Rchb. f. und E. furfuraceus Rchb. f. mit leuchtend roten, E. xanihocomus Bchb. f. mit leuchtend gelben Blüten und die reizende Liparis elegantula Kränzl. als Epiphyten Odontoglossum microthyrsus Kränzl., Ornithidium Weberbaueri Kränzl., Lepanthes jurinensis Schltr. und verschiedene Hpidendra und Pleurothalli- dinae; auch Fernandezia Warszewiczii Schltr. zeigt noch hier und da ihre reinen gelben Blüten. Über 3000 m herrschen wieder die Oranichidinae in den Gattungen Pteriches, Gomphiches und Stenoptera als Erdorchideen E vor, während die Epiphyten allmählich verschwinden. | Über die sich an Junin südlich anschließenden Gebirgsdepartemente Ayacucho und Apurimac wissen wir bezüglich ihrer Orchideenflora herzlich wenig. Der westliche Teil von Ayacucho gehört floristisch ja ohne Zweifel noch zu den orchideenlosen oder orchideenarmen Gebieten, I. Allgemeines. 30 doch dürften sich im östlichen Teile, nach dem Apurimac zu, doch schon zahlreiche Arten finden. Hier werden spätere Forschungen uns erst ein besseres Bild geben müssen. Weberbauer sammelte in Höhenlagen von 2500-—2800 m hier nur Erdorchideen, die fast alle schon xerophyti- schen Charakter haben, nämlich: Pelexia Weberbaueri (Kränzl.) Schltr., P. matucanensis Schltr., Stenoptera acuta Ldl., Ponthieva Mandonit Rchb. f., Craniches und Synasssa corymbosa Ldl. Von Apurimac, das sicher eine interessante Orchideenflora beher- bergt, kennen wir so gut wie nichts. Ich kenne von hier bisher nur das terrestrisch wachsende Epidendrum en Kränzl., welches bei 2600 m ü. M. gefunden wurde. Auch über das Departement Cuzco ist unsere Kenntnis der dortigen Orchideen nur eine sehr lückenhafte, obgleich feststeht, daß diese Gebiete sehr reich an Typen dieser Familie sein müssen, da seine Lage und klimati- schen Verhältnisse für deren Gedeihen überaus vorteilhaft sind. Nur wenige Forscher sind hier bisher botanisch tätig gewesen und auch hier liegen wieder nur von Weberbauer genauere und verläßliche Daten vor. Leider hat er aber zu einer für die Orchideen wenig günstigen Jahres- zeit diesen Gegenden seinen Besuch abgestattet, denn wir ersehen aus seinen Sammlungen, daß er hier im Urubambatale und bei St. Ana wäh- rend der Trockenzeit die folgenden Arten sammelte: bei 1300 m Schom- burghia Weberbaueriana Kränzl., bei 1900-2000 m auf Grassteppen Bletia calenulata Ruiz u. Pav., Epistephium macrophyllum Schltr. und Epidendrum xanthınum Ldl., bei 2200—2300 m Lycaste locusta Rchb. f., bei 2800 m Ponthieva montana Ldl., bei 3300--3400 m Oncidium aureum Ldl. und das leuchtendrote Epidendrum ardens Kränzl. Vielmehr wissen wir bis jetzt über dieses Departement, das sich _ bis tief in die Hyläa-Formation hineinzieht, nicht. Sicher dürfen wir von hier noch einen ähnlichen Artenreichtum erwarten wie von dem Departement Loreto, in dem ähnliche Verhältnisse herrschen, wenngleich Cuzco nicht so regenreich sein dürfte, wie Loreto. Wie längs der übrigen Teile des Ostabfalls der Anden sind hier die Orchideen sicher ebenfalls sehr formenreich ausgebildet, denn sowohl die angrenzenden südlichen Gebiete, als auch die nördlichen sprechen dafür. Als letztes Gebiet bleibt uns nun noch das Departement Puno zu besprechen. Wir kennen bereits aus Cuzco eine Anzahl bolivianischer Typen, die so weit nach Norden vordringen. In Puno ist ihre Zahl, der Lage des Grenzdepartements entsprecherd, eine erheblich größere. Tat- sächlich zeigt die Orchideenflora hier recht viele Anklänge an die boli- vianische und bei genauerer Durchforschung der Gebirge hier wird sich diese Übereinstimmung noch klarer ergeben, denn eine scharfe Scheidung wird hier kaum möglich sein. Unsere Kenntnis der dortigen Orchideen- 3*# 36 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. verhältnisse verdanken wir auch wieder in erster Linie Weberbauer, sodann aber auch W. Lechler und einigen Reisenden, die nur gelegentlich einige Exemplare mitgenommen haben. Diesen Funden nach zeigen sich bei 1500—2000 m besonders die kleinblütigen Sobralia-Arten wie 8. D’Orbigniana Behb. f., 8. scopulorum Rechb. f. und S. alstroemeriodes Schltr., ferner zahlreiche Epidendra, so E. fimbriatum H. B. u: Kth. E. calanthum Kränzl., E. brachyphylium Ldl., E. cochlidium Ldl., Maxil- laria saxatılis Rehb. f. Zwischen 2000—2500 m ü.M. wurden Oraniches longipes Kränzl., Habenaria hexaptera Rchb. f., Hlleanthus robustus: Rchb. f., Ponthieva montana L.dl. als Erdorchideen festgestellt. Epiphy- tisch traf man Epidendrum rostrigerum Rchb. f., mit dem das bolivianische- E. Bangii Rolfe identisch ist, EZ. brachycladium Ldl., Bulbophyllum Weber- bauerianum Kränzl., B. incarum Kränzl., Cochlioda Noezliana Rolfe, Stelis floribunda H. B. u. Kth., Pleurothallis bivalvis Ldl. und Trichoceros- musciferus Kränzl. an. Zwischen 2500 und 3000 m sind Pleurothallis graminea Schltr., Stelis tricardium Ldl., Odontogiossum fractiflexum Ldl. und O. rigidum Ldl. beobachtet worden. Bei 4000 m und darüber sind nur noch die Aa-Arten als Vertreter der großen Familie übrig geblieben. Aa Matthewsii Rchb. f. bei 4000 m und A. inaequalis (Bchk. £.) Schltr. sogar noch bei 4400 mü.M. Diese Gattung Aa erheischt überhaupt ein ganz besanderes Interesse, da sie sowohl in Bolivia wie auch in Peru und Ecuador die Familie im Hochgebirge, in einzelnen Fällen bis zu Höhenlagen von 4800 mü.M. als direkt bis unter die Schneegrenze vertritt. Dabei scheint es, daß die einzelnen Arten, die einander meist recht ähnlich ‘ aussehen, eine sehr lokale Verbreitung haben und für die einzelnen Gebirgs- züge charakteristisch sind. Diese kurze Skizze möchte ich nicht schließen, ohne noch das hier- zu bringen, was ein so guter Beobachter wie Weberbauerin seinem grund- legenden Buche über die ‚Pflanzenwelt der peruanischen Anden“ auf Seite 84 über die Verbreitung und das Auftreten der Familie in Peru sagt, da wir hier einige sehr treffende und zuverlässige Beobachtungen nieder- gelegt finden. Er schreibt: „In der ostandinen Flora nehmen die Orchidaceen hinsichtlich der Gattungs- und Artenzahl eine hervorragende Stellung ein. Sie wachsen dort unter den verschiedenartigsten Bedingungen in den Grassteppen, an Felsen, in Mooren, auf dem schattigen Boden der Gehölze — halbepi-- phytisch und reinepiphytisch — und erscheinen in sehr mannigfaltiger Tracht. Zwischen 1000 m und 3200 m gehören Pleurothaliis, deren In- floreszenzen oft auf der Blattspreite entspringen, Stelis, Epidendrum, Oncidium und Odontoglossum, unterhalb 1000 m. Gongora, Anguloa, Cattleya, Catasetum und Vanilla zu den Formenkreisen, welche in der: Epiphytenvegetation die Familie am häufigsten vertreten. Dabei I. Allgemeines. 37 ist allerdings zu betonen, daß in höheren Lagen, wo die Gehölze niedrig bleiben, ein und dieselbe Art bald epiphytisch, bald terrestrisch wachsen kann. Unter den ausgesprochen erdbewohnenden Sträuchern und Halbsträuchern finden wir, namentlich in mittleren Lagen, die Gattung Sobralia, ausgezeichnet durch sehr hohe, mitunter 4 m erreichende Stengel und durch große, rasch welkende Blüten von weißer oder purpurroter Färbung, ferner Elleanthus und besonders Epidendrum, das artenreichste Orchidaceen-Geschlecht Perus; das starre, dicke Laub und die gelben, rosafarbenen oder brennend roten Blüten der strauchigen Epidendra _ sieht man hauptsächlich in den Grassteppen, sowie in den niedrigen und lichten Gehölzen; ähnlich wie Epidendrum verhalten sich hinsichtlich der Standorte Hlleanthus und Sobralia. Von den bisher erwähnten Genera sind einige (z. B. Stelis, Oncidium, Odontoglossum, Sobralia, Epidendr um) auch auffelsigem Substrat vertreten. Über die volle Länge der peruani- schen Anden erstreckt sich innerhalb der Höhenstufen von 1800--3200 m _ das Areal des Trichoceros musciferus, eines kleinen Felsenkrautes mit öberirdischen Knollen, das in manchen Gegenden ‚Moscardon‘‘ genannt wird, weil die Blüte einer Fliege ähnlich sieht. Eine ziemlich unwichtige _ Rolle spielen die an erdige Unterlage gebundenen Kräuter (z.B. Habenaria-, Selenipedium-, Spiranthes-, Liparis- Arten). | Dem Formenreichtum der Ostseite steht im interandinen und west- lichen Teile Zentral- und Süd-Perus eine überaus dürftige Entwicklung _ der Orchidaceen gegenüber. Abgesehen von Odontoglossum mystacinum, - das in einigen Bachschluchten der Cordillera blanca bald an Felsen, bald epiphytisch wächst, kenne ich aus jenen Gebieten nur einige krautige Erdorchideen, wie Prescottia pterostyloides auf Grassteppen, die korallenrot blühende Altensteinia pilifera in Xerophytenformationen mittlerer Lagen, Chloraea perwviana und Spiranthes-Arten auf den Lomas und endlich Myrosmodes nubigenum (= Altensteinia paludosa) auf bochandinen “ Mooren und Matten. Letztere ist die einzige Orchidacee, die ich über 4000 m angetroffen habe.‘ Zum Schlusse möchte ich noch kurz auf die Beziehungen der _ peruanischen Orchideenflora zu denen der Nachbarländer eingehen. | Das, was wir bis jetzt von der peruanischen Flora kennen gelernt haben, stammt fast ausschließlich aus dem gebirgigen Teile des Landes und muß als fast rein andin bezeichnet werden. Die Orchideenflora des östlichen Tieflandes, das pflanzengeographisch sicher wohl zur brasiliani- schen Hyläa zu rechnen ist, ist uns bisher fast ganz urbekannt geblieben und kann daher hier keine Berücksichtigung finden. Das wenige, was wir bisher davon in Erfahrung gebracht haben, zeigt, daß das Gebiet floristisch von den angrenzenden brasilianischen nicht zu trennen ist. Erst da, wo mn 38 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru, wir den Regenschatten der Ostkordilleren erreicht haben, also am Fuße der östlichen Ausläufer der Anden, beginnt das typisch-peruanische Gebiet, dessen Orchideenflora uns hier beschäftigt. Die Beziehungen der Flora dieses Gebietes, das weder nach Norden noch nach Süden durch irgendwelche scharfen geographischen Grenzen gekennzeichnet ist, zu den andinen Nachbarstaaten sind naturgemäß ziemlich enge, Von Süden her macht sich der Einfluß der andinen bolivianischen Orchi- deenflora bis etwa nach Cuzco hinein bemerkbar. Bis dorthin treffen wir nämlich eine Anzahl von Arten an, die besonders in den bolivianischen Yungas weiter verbreitet sind, so gewisse Epidendrum-Arten, z.B. E. rostrigerum Rehb. f., E. brachyphyllum Ldl. u. a. m., Cochlioda Noezliana Rolfe, Odontoglossum rigidum Ldl., verschiedene Sobralia-Arten. Es ist überhaupt wohl mehr angebracht, daß wir diese als süd-peruanische Typen ansehen, die bis nach Bolivia vorgedrungen sind, als umgekehrt. Die unwirtliche ‚Puna brava‘‘ des nördlichen Bolivia und südlichen Peru hat dafür Sorge getragen, daß diese Verbreitung nur auf den Ost- hängen der Anden vor sich gehen konnte und so kommt es denn, daß der verbindende Gürtel hier zwischen den Yungas und dem Cuzco-Departe- ment ein ziemlich schmaler ist, dessen Einfluß durch den Xerophyten- charakter der westlich angrenzenden Landschaften zudem noch stark beeinträchtigt wird. Von Norden aus ist die peruanische Orchideenflora stark beeinflußt worden, wie noch jetzt deutlich in den Grenzdepartementen Cajamarca und Amazonas festgestellt werden kann. Im allgemeinen scheint der von Ecuador aus eindringende Einfluß bedeutend stärker gewesen zu sein als der Einfluß, welchen die peruanische Orchideenflora auf die ecuadori- sche ausgeübt hat. Wir haben hier also die umgekehrten Verhältnisse alsim Süden. Sicher aber ist der peruanischen Orchideenflora ein durchaus eigenes Gepräge nicht abzustreiten. Dieses äußert sich besonders in dem häufigen Auftreten gewisser Sobraliinae, besonders der Sobralia- Arten aus der Sektior. Brasolia, in dem Vorherrschen bestimmter Epidendrum- Typen, der Pachyphyllinae, gewisser Spiranthingae und Cranichrdinae, sowie der (omparettiinae. A, Die Grenze nach Osten scheint eine, durch die gebirgige Natur des Landes bedingte, sehr scharfe zu sein. Die Beziehungen nach dem Osten zu sind daher ganz lose, d.h. hier findet eine scharfe Trennung der östlichen Tieflandflora und der westlicheren Gebirgslandflora statt, deren Grenze . fast schon am Östfuße der Anden zu suchen ist. Aus der in der obigen Tabelle gegebenen Übersicht über die Gattungen ist das hier Gesagte schon ersichtlich durch das Vorherrschen rein andiner Geschlechter. Selbst die neotropischen Genera der Familie sind haupt- sächlich vertreten durch Gruppen oder eirzelne Typen, die zumeist als # I. Allgemeines, .39 andin zu bezeichnen sind. Wo dies nicht der Fall ist, handelt es sich um Arten aus den niedrigen Teilen des Landes, von denen viele eine ziemlich weite Verbreitung haben. Bei der Zusammenstellung der unten folgenden Aufzählungen der Gattungen und Arten habe ich manche Schwierigkeiten zu überwinden gehabt. Zunächst muß ich darauf aufmerksam machen, daß die nur zu oft irrigen Bestimmungen von Prof. Kränzlin leider in Weberbauer’s „Pflanzenwelt der Peruanischen Anden‘‘ aufgenommen sind und dadurch über die Verbreitung resp. das Vorkommen einzelner Arten ganz falsche Vorstellungen erweckt werden könnten. Selbstverständlich ist Herrn Prof. Weberbauer darauskein Vorwurf zu machen, denn er mußte diese Namen damals wohl als richtigannehmen. Ich habe versucht, die einzelnen Namen zu berichtigen und glaube, daß mir dieses in zahlreichen Fällen gelungen ist, leider aber fehlte in anderen Fällen teils die Zeit, teils die Gelegenheit dazu, denn es war bei dieser Kompilation ja doch von Anfang an aus- geschlossen, daß jede einzelne Bestimmung nachgeprüft werden konnte. Immerhin wirft diese Bearbeitung der Weberbäuerschen Orchideen genau dasselbe Licht auf ihren Autor, wie die desselben Autors auf die Bestimmungen der Reineckeschen Orchideen von Samoa. Sodann habe ich mich gefragt, wie ich wohl am besten die von Ruiz u. Pavon in ihrem ‚‚Systema Vegetabilium‘‘ veröffentlichten, noch nicht aufgeklärten Orchideen behandeln müsse. Dieser im Jahre 1798 erschie- nenen Arbeit ist selbstverständlich ein anderer Gattungsbegriff zugrunde gelegt, als der heute geltende. So kommt es denn, daß wir heute schon oft selbst aus den sehr kurzen, der damaligen Zeit aber durchaus entsprechenden Beschreibungen mit Sicherheit sagen können, daß die eine oder andere Art sicher nicht in der ihr von Ruiz u. Pavon angewiesenen Gattung verbleiben kann. Als auffallendste Beispiele hierfür möchte ich anführen: Maxillaria variegata, M. ligulata, M. hastata, M. paniculaia, M. cunei- formis, M. olata, M. bicolor, M. tricolor, M. triphylia, M. undulatiflore, Bletia repanda, B. ensiformis, B. uniflora, -B. parviflora und viele Arten der Epidendra Ruiz u. Pavons. Alle diese Arten bedürfen noch dringend der Aufklärung, damit end- lich einmal festgestellt werden kann, zu welcher Gattung sie gehören. Die beste Möglichkeit dazu bietet die in Madrid liegende Originalsammlung von Ruiz u. Pavon. Leider aber scheinen Schwierigkeiten vorzuliegen, die es verhindern, diese Originale den auswärtigen Botanikern zugänglich zu machen. | Eine andere Möglichkeit zur Aufklärung dieser und mancher anderer Arten läge darin, daß besonders im Huanuco-Departemente möglichst intensiv gesammelt wird, und zwar ganz besonders an den Stellen und in der Umgebung der Ortschaften, wo Ruiz, Pavon und Poeppig —— 40 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. gesammelt haben. Sicherlich würden viele der alten Arten dann wieder- gefunden und könnten dann endlich aufgeklärt werden. Aus allen diesen Ausführungen ergibt sich, wie überaus viel noch für die Erforschung der Flora, speziell der Orchideenflora in Peru zu leisten ist. An jeden sich dort aufhaltenden Pflanzenfreund möchte ich deshalb die Bitte richten, seinen Teil an der Erforschung des interessanten Landes beizutragen und daskann er sehr leicht tun, indem er Herbarmaterial der- jenigen Gewächse sammelt, welche er in Blüte antrifft. Ich selbst ver- pflichte mich, alles mir zugeschickte Material von Orchideen in kurzer Zeit zu bearbeiten und dem Übersender die Namen der einzelnen Nummern umgehend mitzuteilen. Je mehr Unterstützung uns die drüben lebenden Pflanzenfreunde in dieser Weise zukommen lassen, desto eher werden wir auch einmal mit der Abfassung einer richtigen Orchideenflora von Peru beginnen können. I. Beschreibungen neuer Arten. Phragmopedilum Cajamarcae Schltr., nov. spec. Terrestre, erectum, validum, 1—1,50 m altum; radicibus fili- formibus, flexuosis, carnosulis, villosulis; folis. erecto-patentibus 6—8, loratis, acutis, 50—100 cm longis, medio fere 2--4,5 cm latis; scapo erecto, stricto vel substricto, vaginis 4—6 altius amplectentibus dissitis donato, tereti, glabro, apicem versus minute tomentello, simplici, supra basin c. 6—8 mm diametiente; racemo sensim evoluto, laxe (10—15-)multifloro; bracteis erecto-patentibus, oblongo-ovatis, obtusis, inferioribus florem excedentibus, superioribus sensim paulo brevioribus; floribus magnis, olivaceo-viridibus, petalis brunneo-marginatis, labello intus brunneo-maculato; sepalo intermedio oblongo-lanceolato, obtusiusculo, dense reticulato-nervoso, margine undu- ‚lato, 5 em longo, infra medium 1,4 cm lato, lateralibus in laminam ellipti- cam obtusam, margine leviter undulatam, 4,3 em longam, medio 3,7 cm latam omnino connatis; petalis e basi ligulata margine undulata, lineari- elongatis, obtusis, apicem versus minute papilloso-puberulis, 8,5 em longo, supra basin 6 mm latis, supra medium 3,5—4 mm latis; labello porrecto, pendulo, circuitu obovoideo, 4 cm longo, ungue calceolo paulo longiore, ostio oblongo, lobis inflexis, rotundatis, medio juxta ostium utrinque lamella corniformi oblique triangula obtusiuscula ornato, basi intus pube- rulo; antheris suborbiculari-quadratis, basi apiceque bigibbis, glabris; staminodio transverse reniformi-ovali apiculato, margine posteriore medio profundius exciso, margine dense papilloso tomentello, 5,5 mm longo, infra medium 1 cm lato; stigmate trilobato, lobis lateralibus semilunato- Talcatis, intermedio semiorbiculari, dense papillosis; ovario gracili, minute puberulo, apice rostrato, c. 4,5—5 cm longo. Cajamarca: Tal des Flusses Tabaconas, 950 m. — A. Weberbauer no. 6158, Apr. 1912. / Von dem nahe verwandten F. Boissierianum (Rchb. £.) Rolfe ist die Art unterschieden durch etwas größere, anders gefärbte Blüten und ein ‚ganz verschieden gestaltetes Staminpodium nebst anderen Merkmalen in der Form der einzelnen Blütenteile und des Gynostegiums. 42 R, Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. Epistephium amabile Schltr., nov. spec. Terrestre, erectum, c. 1 m altum; caule rigidulo, substricto, teretiusculo, glabro, bene foliato; foliis erecto-patentibus, elliptico- ovatis vel elliptico-oblongis, acuminatis, basi amplexicaulibus, medianis usgque ad 20 cm longis,<“ medio fere usque ad 6,5 em latis, glabris, textura pro genere tenuioribus; racemo laxe 8—-15-floro, erecto, usque ad 20 cm longo; bracteis subpatentibus apice nunc recurvis, oblongis, obtusiusculis, ovario sessili fere 3—4-plo brevieoribus; floribus speciosis, fide collectoris purpureis; sepalis oblongis, acutis vel subacuminatis, basin versus paulo angustatis, c. 4 cm longis, lateralibus basi subfalcato-obliquis; petalis oblique elliptieis, ebtusis, basin versus angustatis, margine leviter undulatis, glabris, quam sepala aequilongis sed conspicue latioribus; labello usque infra medium marginibus columnae adnato, lamina concava circuitu quadrato-ovali, obseure trilobata, basi rotundata, antice exeisa cum apiculo obtuso interjecto, dimidio anteriore margine crenulato-dentato, medio apyrendicibus reversis laceratis densius obsesso, in lobo antico carinis 3 carunculatis antepositis, toto 2,3 cm longa, explanata medio fere 2 cm lata, antice i. e. lobo antico 1,3 cm lata; t columna leviter curvata, semitereti, usque supra medium N ungui labelli adnata, 2,5 cm longa, elinandrio trilobato, lobis lateralibus semirhombeis, obtusis, dorsali truncatissimo, denticulato; ovario sessili, cylindraceo, glabro, 3 cm longo, calyculi dentibus late triangulis, ob- j tusiusculis. Epistephium elatum Kränzl., in Wekerb. Pflanzw. Peru (1911), p. 289 9 (nec H.B. et Kth.). i Loreto: Im lockeren Savannengehölz auf Bergen nördlich Moyobamba, ° 1000—1100 m. ü.M. — A. Weberbauer no. 4615, blühend im August 1904. Die Pflanze war von Kränzlin als ‚‚E. elatum H. B. et Kth.“ be- | stimmt worden, ist aber von diesem vollständig verschieden. Sie steht dem E. Friederici Augusti Rchb. f. wohl am nächsten, ist aber durch die Form der Lippe und die Art der Auswüchse und Nee auf der- selben durchaus verschieden. | Epistephium macrophyllum Schltr., nov. spec. Terrestre, erectum, certe supra 1 m altum, robustum; caulibus” strietis vel substrictis, parum ramosis, teretiusculis, glabris, supr& basin c. 1 cm diametientibus, laxe foliatis; foliis erecto-patentibus, oblongis, breviter acuminatis, basi amplexicaulibus, medianis 20—27 cm longis, medio fere usque ad 6,5 cm Jatis, Jucidis, ei nigricantibus, textura pro genere tenuioribus; racemo sensim elongato, laxius multifloro, simplici, usque ad 30 cm longo; bracteis recurvulis, oblongo-lanceolatis, obtusiusculis, ovario sessili 2—4-plo brevioribus; floribus speciosis, magnis, purpureis; sepalis anguste oblongis, | Il. Beschreibungen neuer Arten. 48: obtusiusculis, basin versus sensim paulo angustatis, c. 6 cm longis, supra medium c. 1,2 cm latis; petalis oblique ellipticis, obtusiusculis, basin versus. conspicue angustatis; labelli ungue lineari, marginibus columnae adnato, e. 2 cm longo, lamina circuitu-late quadrato-ovata, obscure trilobata,, apice profundius excisa, dimidio anteriore margine crenulato-dentata, undulata, basi perlate rotundato-cuneata, medio e apice usque ad quartam: partem basilarem fasci longitudinali dense appendicibus piliformibus reversis barbellato ornata, basi lineis 3 parallelis incrassatulis donata; 3,5 cm longa, explanata medio c. 3,5 cm lata, antice (i. e. lobo antico- c. 2,3 cm lata; columna gracili, 3,7 cm longa, glabra, usque supra medium - ungui labelli adnata; ovario cylindraceo, glabro, ce. 3,3—3,5 cm longo; ealyeuli dentibus late triangulis, obtusiusculis. Episiephium elatum Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 280 (nec H. B. et Kth.). Cuzco: Auf Grassteppen über der Hazienda Jelma bei St. Anna, 1700—1800 m ü. M. — A. Weberbauer n0:5003, blühend im Juni 1905. Anfangs glaubte ich die Art mit EZ. amplexicaule Poepp. et Endl. identifizieren zu können, doch fiel mir die Größe der Blätter auf. Eine- Analyse zeigte dann, daß die Pflanze sich durch die Form der Lippe und das Vorhandensein eines breiten, mit haarförmigen, zurückgelegten Aus- wüchsen dicht bedeckten Mittelbandes spezifisch gut unterschieden: ist. Sobralia alstroemerioides Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, c. metralis; caulibus simplicibus, strietis vel subflexuosis, basi vaginata excepta densius foliatis, teretibus, _ vaginis foliorum striato-plurinervosis, arcte amplectentibus omnino obtectis, rigidulis, ec. 5 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, subtus nervis c. 7 prominulis donatis, coriaceis, 759—13 cm longis, infra medium 1,5—3 cm latis; racemis axillaribus: versus apicem caulis, dense 5—8-floris, folia paulo excedentibus; peduneulo nudo teretiusculo c. 7 cm longo; bracteis deltoideis, acutis, ovario 5—6-plo brevioribus; floribus in genere inter minores,, Pro genere crassiusculis, glabris, fide collectoris purpureis; sepalis oblongo-ligulatis, obtusiusculis, basin versus sensim paulo angustatis, 3 cm longis, lateralibus obliquis; petalis e basi angustato-cuneata oblique obovatis, obtusis, margine dimidio superiore subcerenulatis, sepala paulo. _ superantibus, 3,4 em longis, in tertia parte apicali c. 1 cm latis; labello e basi quadrato-angustata explanato, suborbiculari-dilatato, apice exciso, margine dimidio anteriore crenulato-undulato, nervis 5 subparallelis apicem versus acute dentatis usque infra apicem decurrentibus, medio nervis paucis lateralibus carinato-incrassatis additis, ec. 2,8 cm longo, _ supra medium explanato c. 1,8 cm lato; columna gracili, glabra, apice- paulo ampliata, 1,6 cm longa, auriculis apicalibus triangulis obtuse acumi-. AA R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. natis, antheram paulo excedentibus; ovario breviter pedicellato, glabro, cylindraceo, ec. 2 cm longo. Sobralia scopulorum Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p- 239. Cuzco: Auf Felsen bei Sandia. — A. Weberbauer no. 558, im März 1902. | In der Struktur des Labellums ist die Pflanze von S. scopulorum Rchb. f. so verschieden, daß sie ohne Zweifel eine eigene Art darstellt, welche etwa in der Mitte steht zwischen S. scopulorum Rchk. f. und 8. D’Orbigniana Rchb. £. Elleanthus bambusaceus Schltr., nov. spec. Frutex epiphyticus, erectus; caulibus rigidulis, bene ramosis, dense foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus, sparsim verruculosis, striato-nervosis omnino obtectis; foliis erecto-patentibus vel suberectis, anguste lanceolatis acuminatis, rigidulis, basi longius euneatis, apice ipso sub lente minute tridentatis, subtus nervis 3—5 prominulis ornatis, 4,5-—5,5 em longis, infra medium 0,7—1l cm latis; racemis terminalibus erectis, subsessilibus, oblongis, dense pluri- (5—9-) floris, usque ad 3 cm longis, basi spathis 2 acuminatis, erecto- patentibus donatis; bracteis erecto-patentibus, anguste lanceolatis, acumi- natis, flores aeguantibus vel paulo superantibus, rigidulis; floribus in genere mediocribus, purpureis, illis Z. kermesini R. f. similibus sed paulo majori- bus; sepalis oblongo-ovatis, apiculatis, glabris, 7 mm longis, lateralibus ‘obliquis, basi concavis; petalis oblique ligulatis, obtusiusculis, margine irregularibus, sepalis fere aequilongis; labello circuitu ovali, 9 mm longo, e basi ovali-cucullata in laminam suborbicularem margine irregulariter * 7 en Ya dentato-ciliatam, apice breviter excisam cum apiculo minuto dilatato, lamina medio 6,5 mm lata, corpusculis 2 parallelis bene separatis anguste oblongis, subfalcatis in tertia parte supra basin labelli insertis, postice liberis, antice adnatis; columna c. 6,5 mm longa, mento infrastigmatico obtusissimo, haud bene prominente; ovario furfuraceo, cylindrico, c. 6 mm longo. Junin: Im feuchten Walde auf den Bergen westlich von Huacapistana, -2600—3000 m. — A. Weberbauer no. 2084, Jan. 1903. Der starre Strauch erinnert in seinem Wachstum an gewisse niedrige Bambuseen. Die Art ist unter den Kermesinae dadurch gekennzeichnet, daß die Auswüchse des Labellums ziemlich weit ab von der Basis inseriert und nach hinten gerichtet sind. | Elleanthus Cajamarcae Schltr., nov. spec. Frutex erectus, pluricaulis, c. 50 cm altus; caulibus strietis, rigidis, pluriramosis, bene foliatis, vaginis foliorum, striato-nervosis ‚obtectis, primariis 3—4 mm diametientibus; folis erecto-patentibus, ll. Beschreibungen neuer Arten. 45. anguste lanceolatis, leviter acuminatis, sub lente apice ipso tridentatis, basi cuneatis, 5—l10 cm Jongis, infra medium 0,8—1,8 cm latis, nervis 7—9 subtus prominulis; racemis terminalibus erectis, ovalibus vel subglobosis, subsessilibus, subdense S—10 floris, basi vaginis paucis bracteiformibus donatis, usque ad 3 cm longis, 2,5 cm diametro; bracteis erecto-patentibus, e basi latiovata’ acuminatis, ovarium aequantibus vel paulo superantibus; floribus in genere mediocribus, erecto- patentibus, aurantiacis; sepalis oblongis, extus sparsim brunneo-furfuraceis, 6 mm longis, intermedio obtusiusculo, lateralibus obliquis, acute apiculatis, basi ventricoso-concavulis; petalis cblique ligulatis, obtusis, basin versus paululo angustatis, extus apicem versus sparsim brunneo-pilosulis, 7 mm longis; Jabello e basi contracta cucullato-concava (explanato) suborbieulari, antice exciso cum apiculo interjecto, margine serrato-denticulato, apicem versus utrinque leviter sinuoso, 7 mm longo, medio fere 7,5 mm lato, basi corpusculis 2 ovalibus bene separatis partem concavam omnino obtegenti- bus ornato; columna graciliore semitereti, vix5 mm longa, medio leviter- constrieta, mento infrastigmatico nullo sed carina humili basin versus sensim evanescente; ovario sessiliÄ, ceylindraceo, brunneo-furfuraceo, 8—9 mm longo. Cajamarca: Auf den Osthängen der Cordillere von Tabaconas, im Hartlaubgebüsch, 2300—2400 m. — Weberbauer no. 6275, April 1912. Die Art steht dem E. kermesinus R. f., dem sie auch habituell sehr ähnelt, am nächsten, unterscheidet sich aber durch die etwas größeren orangegelben Blüten, die schmäleren und längeren Petalen und die viel längere Säule. | Elleanthus Caroli Schltr., nov. spec. Fruticulus erectus, scopuliformis, gracilis, 30—40 em altus; rhizomate valde abbreviato; radicibus flexuosis, crassiusculis; caulibus simplicibus, gracilibus, dimidio superiore 4—-6-foliato, vaginis arcte alte et amplectentibus, laevibus, tenuiter striato-nervosis. omnino obtectis, 1,5—2 mm diametro, foliis erecto-patentibus, anguste lanceolatis, mucronulatis, basin versus sensim paulo angustatis, subtus nervis 5 prominulis ornatis, 7—9,5 cm longis, infra medium 1—1,2 cm latis, coriaceis, glabris; racemis subsessilibus, dense 10—15-floris, ovalibus, erectis; bracteis e basi ovata mucronato-acuminatis, florem vulgo paulo superantibus, textura rigidulis, laevibus; floribus erecto-patentibus in genere mediocribus, pulchre aurantiacis; sepalis erectis, oblongis, breviter acuminatis, 7 mm longis, lateralibus obliquis, usque ad medium connatis; petalis oblique lineari-ligulatis, 5-nerviis, obtusiusculis, sepala paulo superantibus, 8 mm longis; labello erecto, e basi ovali-cucullata intus. corpusculis 2 falcato oblongis, margine irregulariter cerenulatis donata medio contracto, dimidio anteriore in laminam perlate reniformi-flabella-- 46 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru, tam, antice leviter excisam cum apiculo brevi interjecto, marginibus irregulariter fimbriato-dentatam abrupte dilatato, toto explanato 1 cm longo, supra basin 3,5 mm lato, lamina apicali 5 mm longa, c. 1,1 cm lata; columna semitereti, apicem versus dilatata, 8 mm longa, clinandrio dorso altius bilobulato, serrulato; ovario sessili, semicylindraceo, glabro, vix 3 mm longo. Junin: Bei La Merced, im Chanchamayo-Tale, c. 1200 m- m.uMs Anton und Carl Köhler, im Jahre 1920. Die Art gehört in die Verwandtschaft von Z. Koehleri Schltr., einer kaum spannhohen Pflanze aus der gleichen Gegend, mit ebenfalls orange- gelben Blüten, aber mit freien Sepalen und anders Bein Lippe. Elleanthus eonchochilus Schltr., nov. spec. Frutex erectus, terrestris, usque metralis; caulibus gracilibus, simplicibus, teretibus, dimidio inferiore vaginatis, superiore bene foliatis, vaginis fcliorum striato-nervosis omnino obtectis, c. 3 mm ‚diametientibus; foliis erecto-patentibus, lanceolatis, obtusiuscule acuminatis cum apicullo minuto, subtus nervis 7 prominulis donatis, 9—11 cm longis, infra medium 1,6—2 cm latis; racemo terminali, erecto, cylindraceo, subsecundo, dense multifloro, subsessili, 45—6 cm longo, medio fere ad. 2,5 cm lato, basi spathis paucis (2—3) mediocribus ‚donato; bracteis erecto-patentibus, elliptieis, breviter acuminatis textura quam folia tenuioribus, flores paulo superantibus; floribus in sectione inter mediocres, fide collectoris flavi; sepalo intermedio oblongo, acumi- nato, glabro, 9 mm longo, lateralibus obligue ovatis, breviter acuminatis, basi ampliata concava, mentum obtusum breve formantibus; petalis oblique ligulatis, obtusis, margine irregularibus, 1 cm longis; labello e basi semigloboso-cucullata suborbiculari-dilatato, concavo, apice exciso cum apiculo minuto, margine dense et breviter pectinato-denticulato, basi corpusculo ovato depresso apice incurvulo ornato, toto 1,1 cm longo, lamina explanata medio 9 mm lata; columna semitereti, supra medium paulo constrieta, 6 mmlonga, mento infrastrigmatico satis prominulo ob- tuso, clinandrio humili; ovario furfuraceo, cylindraceo, c. 7 mm longo. Cajamarca: Am Rande von Hartlaubgehölzen auf den Bergen westlich von Huambos, 2700—2800 m. — A. Weberbauer no. 4191, Mai 1904. Ohne Zweifel eine Art von Calelyna, wie es scheint, dem E. robustus R.f. am nächsten stehend, aber durch das Labellum durchaus verschieden. Elleanthus gastroglottis Schltr., nov. spec. Frutex epiphyticus, erectus, c. 50 cm altus; radicibus flexuosis plus minusve villosulis; caulibus rigidulis, parum ramosis vel sim- plicibus, dimidio superiore bene foliatis, vaginis foliorum arete .amplectentibus, verruculosis, striato-nervosis omnino obtectis, supra II. Beschreibungen neuer Arten. 47 basin c. 2,5 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, anguste lanceolatis, acuminatis, basi cuneatis, apice ipso sub lente tridentatis, 8—1ll cm longis, infra medium 1,3—1,7 cm latis, subtus nervis 3—5 prominulis ornatis; racemo terminali, sublaxe pluri- (6—-10-) floro, usque ad 3,5 cm longo, subsessili, basi spathis 2 semifoliaceis, acuminatis donato; bracteis erecto-patentibus, rigidulis, lanceolatis, acuminatis, flores fere duplo superantibus; floribus erecto-patentibus, in genere mediocribus, purpureis; sepalis oblongis, acuminatis, c. 1 cm longis, lateralibus obliquis basi concavis; petalis oblique ligulatis, obtusis, quam sepala vix longioribus, margine irregularibus; labello e basi ovali concava in laminam perlate obcordatam margine breviter serrulatam expanso, 1,1 cm longo, supra medium (expanso) 1 cm lato, in tertia parte supra basin corpusculis 2 oblongoideis, parallelis, utrinque liberis ornato; columna crassiuscula, c. 7 mm longa, facie obtuse carinata; ovario cylindraceo, furfuraceo, c. 7 mm longo. Junin: In feuchtem Walde auf den Bergen westlich von Hua- capistana, 2600—3000 m. — A. Weberbauer no. 2083, Januar 1903. Mit E. bambusaceus Schltr. verwandt. Mit ihm hat die Art die beiden vom Lippengrunde weit ab inserierten Körperchen gemein, verschieden ist die vorliegende Art durch den Habitus, größere Blätter, längere Brakteen, größere Blüten, die Lippenform und die Säule. - Elleanthus igneus Schltr., nov. spec. Frutex terrestris, usque ad 75—80 cm altus; caulibus siım- plieibus dimidio inferiore vaginatis, dimidie superiore c. 6-foliatis, vaginis foliorum striato-nervosis arcte amplectentibus omnino obtectis, medio fere ad 5 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, elliptieis, acuminatis, subtus nervis 9 prominulis ornatis, glabris, usque ad 22 cm longis, medio fere usque ad 7 cm latis; racemo perdense multifloro, cylindraceo, c. 8 cm longe, 2,5 em diametiente; bracteis erecto- patentibus,ovato-lanceolatis, acutis vel acuminatis, flores fere aeguantibus, rigidulis; floribus in genere mediocribus, fide collectoris igneis, labello medio aureis; sepalis oblongis, acutis, 9 mm longis, glabris, lateralibus obliquis, basi dilatata intus concavis, 5-nerviis; petalis eblique ligulatis, obtusis, 5-nerviis, sepalis fere aequilongis, glabris; labello e basi cucullato- concava perlate ovali, breviter exciso, margine acutissime serrulato- ‚dentato, ad basin laminae costa transversa tenui ornato, basi intus callo ‘ovali, alte bipartito, 4-lobulato, crenato ornato, 9 mm longo, lamina medio 6 mm lata; columna recta, apice paulo ampliata, 5 mm longa, mento infrastigmatico brevi, obtuso, parum prominulo, clinandrio humili; ovario ‚Cylindraceo, sparsim furfuraceo, c. 6 mm longo. | Cuzco: Im Regenwalde bei Cosnipata, 800 m. — A. Weberbauer no. 6942, April 1914. 48 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. Eine sehr charakteristische Art der Sektion Calelyna, mit auffallend. dichter Traube feuerroter, auf der Lippe in der Mitte gelber Blüten. Der Kallus im Lippengrunde stellt eine der Länge nach durch eine Furche zweiteilige Verdickung dar, die durch Einschrürung in der Mitte vier- lappig erscheint. Die Art dürfte eine der schönsten in der Gattung sein. | Elleanthus laxifoliatus Schltr., nov. spec. ei Frutex terrestris, erectus, c. metralis, pluricaulis; caulibus sim- plicibus, gracilibus, teretibus, apicem versus angulatis, dimidio inferiore distanter vaginatis, dimidio superiore laxe pauci- (c. 5-) foliatis, vaginis foliorum striato-nervosis distanter obsessis, supra basin c. 3,5-—4 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, lanceo- latis, acuminatis, sub lente apice ipso 3-dentatis, basi cuneatis, 11—16 cm longis, infra medium 2,8—8,5 cm latis, subtus nervis 7 pro- minulis ornatis; racemo terminali cylindraceo, dense multifloro, breviter pedunculato, pedunculo spathis 2—3 late amplectentibus obsesso, racemo ipso c. 8 cm longo, ce. 3 cm diametiente, probabiliter subsecundo; bracteis late ovalibus vel ovali-obtusis, ante anthesin imbricantibus, textura quam folia tenuioribus, flores subaequantibus; floribus in genere mediocribus, erecto-patentibus, fide collectoris pallide roseo-violaceis; sepalis oblongis, breviter acuminatis, glabris, 1 cm longis, lateralibus obliquis, basi concavis; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusis, dimidio superiore margine micro- scopice ciliolatis, sepalorum longitudine; Jabello cireuitu elliptico-obovato, basi concava excepta margine dense et breviter serrato-dentato, apice breviter exciso cum apiculo minuto, basi medio callis 2 connatis angustis ornato, 9 mm longo, explanato supra medium 6 mm lato; columna mediocri, 6 mm longa, mento infrastigmatico satis evoluto, clinandrio dentato, dorso humili; ovario furfuraceo, cylindrico, ce. 6 mm longo. Oajamarca: In Gehölzen bei Huambos, 2400-2500 m. — A.Weber- bauer no. 4203, Mai 1904. Meines Erachtens gehört die Art zur Sektion Calelyna, zu der ich auch einen Teil der von Reichenbach fil. bei den ‚‚Oolumnares‘ unter- gebrachten Arten rechnen würde. Sie zeichnet sich vor allen bis jetzt bekannten. Arten aus durch die spärliche, sehr lockere Beblätterung und das länglich-verkehrteiförmige Labellum. Elleanthus pallidiflavus Schltr., nov. spec. Frutex erectus, pluricaulis, 30—50 cm altus; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus rigidulis, bene foliatis, vaginis foliorum sparsim verruculosis, striato-nervosis, arcte amplectentibus obtectis; foliis erecto-patentibus, anguste lanceo- latis, leviter acuminatis, sub lente apice ipso tridentatis, nerVvis 7 subtus prominulis ornatis, 5—8 cm longis, infra medium 0,8—1,5 cm latis; racemis terminalibus, erectis, ovalibus ve] oblongoideis, II. Beschreibungen neuer Arten, 49 subsessilibus, basi vaginis paucis bracteiformibus donatis, usque ad 3,5 cm longis, vix 2 cm diametro, sublaxe 10—15-floris; bracteis subpatentibus, e basi latiovata acuminatis, rigidulis, flores subaeguantibus; floribus illis E. kermesini Rchb. f. similibus et fere aequimagnis, pallidiflavis, erecto- - patentibus; sepalis ovato-oblongis, obtusis, 5 mm longis, extus sparsim brunneo-furfuraceis, lateralibus obliquis, basi ventricoso-concavis; petalis oblique ligulatis, obtusis, margine suberenulatis, glabris, 5 mm longis; labello e basi reniformi-cucullata leviter contracto, deinde in laminam obreniformi-suborbicularem, antice excisam cum apiculo dilatato, lamina medio concava, margine serrato-dentata, labello toto glabro, 5,5 mm longo, explanato 6 mm lato, basi corpusculis 2 oblongoideis, bene separatis, partem cucullatam omnino obtegentibus ornate; coJumna semitereti, 3,5 mm alta, facie carinata, medio leviter constrieta, clinandrio dorso alto; ovario furfuraceo, cylindrico, c. 5 mm longo. Piura: Auf den Grassteppen an den Westhängen der Cordillere östlieh Huancabamba, 2700—2800 m. — A. Weberbauer no. 6090, April 1912. Mit E. Oajamarcae Schltr. verwandt und wie diese dem E. kermesinus Rchb. f. nahestehend. Vor E. kermesinus Rehb:£. ist sie kenntlich durch die über dem Grunde schärfer eingeschnürte Lippe mit breiterer, schärfer eingeschnittener Platte, die anders geformte, vorn deutlich gekielte Säule _ und die blaßgelbe Blütenfärbung. Elleanthus porphyrocephalus Schltr., nov. spec. Epiphyticus, erectus, c. SO cm altus, _pluricaulis; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, villosis; caulibus simplicibus, substrietis, basi excepta bene foliatis, teretibus, vaigins foliorum striato-nervosis, primum sparsim nigıo-furfuraceis omnino obtectis, c. 4 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, lanceo- latis, acutis vel acuminatis, basi cuneatis, rigidulis, subtus nervis €. 9 prominulis ornatis, 10—14 cm longis, infra medium 2—3 cm Jatis; racemis capitiformi-congestis, ovalibus, perdense multifloris, usque ad 5 cm longis, bracteis exceptis c. 4 cm diametientibus, brevissime pedun- eulatis, vaginis 2 satis magnis concavis basi donatis; bracteis erecto- patentibus, lanceolatis, acutissimis, rigidulis, flores paulo superantibus; floribus in genere magnis, laete purpureis, erecto-patentibus; sepalis lanceolato-ovatis, acutis, glabris, intermedio 1,4 cm longo, lateralibus obliquis, basi margine anteriore ampliata ventricoso-concavis, mentum semioblongum obtusum formantibus, 1,4cm longis; petalis anguste et oblique ligulatis, supra medium paulo angustatis, apicem obtusum versus margine suberenulatis, glabris, 1,5 em longis; labello e basi ovato-cucullata sensim in isthmum brevem contracto, tertia parte anteriore in laminam late rhombeo-reniformem, margine serratam, apice breviter excisam explanato, Die Orchideenflora von Peru. 4 50 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. supra basin corpusculis 2 anguste et oblique oblongis ornato, toto 1,7 cm longo, isthmo 4 mm lato, lamina apicali5 mm longa, 9 mm lata; columna gracillima, 1,3 cm longa, facie carinata; ovario cylindraceo, atrobrunneo furfuraceo, 8 mm !ongo. Piura: Westseite der Cordillere östlich Huancabamba, 2900 m, im Hartlaubgebüsch. — A. Weberbauer no. 6140, April 1912. Diese prächtige Art hatin Z. lupulinus Rehb. £. ihren einzigen näheren Verwandten. Unterschieden ist sie von ihm durch die längeren Blüten mit stärker vortretendem Kinn, schmälere Petalen, das längere Labellum und die breitere Säule. Gomphichis Koehleri Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, ce. 160 cm alta; foliis basilaribus ce. 4, erecto- patentibus, ligulatis, acutis, usque ad 25 cm longis, medio usque ad 2 cm Jatis; caule substricto, vaginis pluribus amplectentibus, acuminatis, decrescentibus, dissitis obsesso, tereti, glabro, apicem versus dense et breviter glanduloso-puberulo, supra basin ad 1 cm diametiente; racemo perdense multifloro, anguste cylindraceo, ec. 15 cm longo, sub anthesi c.2 cm diametiente; bracteis erecto-patentibus, ovalibus, subacuminatis, flores subaequantibus; floribus erecto-patentibus, in genere inter mediocres, inversis; sepalis oblongis, obtusis, subhorizontalibus, $ 7 mm longis, subglabris, lateralibus obliquis, concavis; petalis e basi angustiore oblique ellipticis, obtusis, margine apice excepto breviter ciliatis, sepalo aequilongo margine interiore agglutinatis; labello erecto, eireuitu ovato, cucullato, dimidio apicali carnoso, dimidio inferiore excavato lineis 3 incrassatis parallelis donato, sepalis aequilongo, basi subsessili ° rotundato, intus medio papilloso; columna genuflexo-curvata, medio antice ° villosa, infra stigma glabrata, ec. 6 mm longa; ovario sessili dense et breviter glanduloso-pilosulo c. 8 mm longo. | Gomphichis goodyeroides Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 251 (nee E01): Junin: Chanchamayo — E.Koehler: auf den Bergen westlich von Huacapistana, 3000—3100 m. — A. Weberbauer n0.2062, Januar 1903. J Durch die eiförmige Lippe ohne den deutlich abgesetzten Vorder- | lappen ist diese stattliche Art von den übrigen leicht zu erkennen. Nach | den Angaben von Weberbauer sind die Blüten weißlich gefärbt. Gomphiches plantaginea Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, elata, habitu plantaginea usque ad 120 cm alta; radieibus fasciculatis, flexuosis, carnosis, villosis; foliis basi- | laribus 6—8, erecto-patentibus, lanceolato-ligulatis, acuminatis, basin | versus sensim paulo angustatis, glabris, textura tenuioribus, 13—25 em | longis, medio fere 2,7—4 cm latis; scapo strieto, gracili, vaginis u > c. 7 acuminatis, dissitis, amplectentibus obsesso, tereti, glanduloso- II. Beschreibungen neuer Arten, ı 51 pilosulo, supra basin 6—7 m diametro; racemo stricto, elongato, pro ‚genere laxiusculo, c. 30 cm longo, 1,5 cm diametro; bracteis erecto-patentibus, elliptico-lanceolatis, acuminatis, florem vulgo fere aequantibus; floribus illis G. viscosae (Rehb. £.) Schltr. similibus sed paululo majoribus, inyersis; sepalis oblongis, obtusiusculis, extus sparsim et breviter - glanduloso-puberulis, 3 mm longis, lateralibus obliquis; petalis sepalo intermedio margine interiore agglutinatis, aequilongis, oblique ellipticis, apice cuneato obtusiusculis, basin versus sensim paulo angustatis, margine utrinque pilis reversis ciliatis, uninerviis; labello perbreviter unguiculato, lamina suborbiculari, concava, antice contracta in lobulum semioblongum ebtusum, apicalem producta, marginibus basin versus incurvulis, tertia parte basilari excavata, toro oblongo sulcato, papilloso e medio usque in apicem decurrente, lebulum apicalem oinino obtegente, medio papillosa, toto 3 mm longo, infra medium 3 mm lato; columna generis genuflexa, dense puberula infra stigma subpulvinari, 2,5 mm longa; ovario oblongoideo, sessili, dense et breviter glanduloso-puberulo. Junin: Chanchamavo-Tal — E. Köhler. Die Art ist mit @. viscosa (Rehb.f.) Schltr. verwandt, aber durch den hohen Wuchs und die Form des Labellums von jener gut charakterisiert. Aa brevis Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, perbrevis, sub anthesi 4—5,5 cm tantum altitudinis; radicibus fasciculatis, carnosis, glabratis; foliis sub anthesi nondum emnino evolutis, at videtur ellipticis, basi petiolato-angustatis, rosulatis, erecto-patentibus; caule perbrevi, vaginis hyalinis cucullato-amplectentibus, brunnescentibus, obtusis, sub- imbricantibus omnino obtecto, usque ad 3 cm longo; racemo perdense multifloro, conico, usque ad 2,5 cm longo, basi c. 1,8 cm diametiente; bracteis hyalinis subimbricantibus, suborbieularibus, margine irregularibus, quam flores paulo brevioribus; floribus parvulis, tenuibus, glabris; sepalis oblongis, obtusis, basi breviter connatis, intermedio dorso columnae basi adnato, 4 mm longo, lateralibus obliquis, 5 mm longis; petalis oblique oblongo-ligulatis, obtusis, margine irregulariter subdentatis, sepalo inter- medio paulo brevioribus; labello erecto, cucullato, explanato cireuitu subquadrato, basi cuneata subunguiculata sepalis lateralibus adnato, supra - basin glandulis 2 parvulis obovoideis ornato, dimidio superiore margine tenuissime et profunde fimbriato, sepalis lateralibus aequilongo, medio 3,5 mm lato; columna perbrevi, clavata, dorso sepalo intermedio adnata, rostello truncato, retuso: ovario tenui, 4 mm longo, glabro. Myrosmodes nubigenum Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 89 p. pt (nec Rehb. £.), Lima: Alpine Matten bei Oroya, am Endpunkte der Lima-Oroya-Bahn, 4300 m ü,M. — A. Weberbauer no. 1715, blühend im November 1902. AF® 59 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. Offenbar gehört die Art zur Untergattung Myrosmodes. Habituell ähnelt sie der A. nubigena (Rchb. f.) Schltr., hat aber größere Blüten und ein ganz anders gestaltetes Labellum. Aa Lechleri Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, ce. 30 cm alta; radicibus fasciculatis, fusiformi- incrassatulis, villosulis; foliis radicalibus sub anthesi jam emarcidis, | erecto-patentibus, anguste lanceolatis, basi sensim in petiolum ad 5 cm longum angustatis, usque ad 15 cm longis; scapo erecto, strieto, vaginis c. 13 arctissime amplectentibus, diaphanis, apieulatis omnino obtecto, ce. 5 mm diametiente; racemo erecto, perdense - multifloro, cylindraceo, c. 5 em longo, 1 cm diametiente; bracteis erecto- patentibus, oblongis, obtusis, flores vix superantibus, apice deflexis; ö floribus parvulis, inversis, erecto-patentibus; sepalis oblongis, obtusis, glabris, inaequalibus, uninerviis, intermedio decurvulo, 3,25 mm longo, lateralibus erectis, obliguis, concavulis, 4,5 mm longis; petalis decurvis, oblongo-ligulatis, basin versus paulo angustatis, dimidio superiore margine inaequaliter et acute denticulatis; labello erecto, cucullato, incurvo, glabro, E 3,5 mm longo, ostio anguste oblongo obseure trilobato, margine alte ” fimbriato-lacerato, nervis c. 7 parum ramosis ornato, supra basin con- tractam utrinque obtusangulo et leviter incrassato; columna brevi, rostello ellipsoideo, glanduloso-piloso, 4 mm longo. Puno: Agapata — Lechler, Juni 1854. Durch das nach vorn ziemlich stark übergebogene Labellum und die recht ungleichen Sepalen ist: diese Art von der verwandten A. Matthewsii (Rehb. £.) Schltr. spezifisch gut geschieden. Aa pumilio Schltr., nov. spec. 3 # y perlato, truncatissimo, medio leviter emarginato; Ovario cylindraceo- i i u Terrestris, erecta, 3—4 cm alta, _pumilio; radicibus carnosis 4—5, fusiformibus, villosulis; foliis basilaribus sub anthesi e gemma 4 distineta productis, 3—4, elliptieis, apiculatis vel breviter acumi- e natis, basi cuneata sensim subpetiolato-angustatis, nondum c. 1,5 cm longis, laminae medio c. 7 mm latis, ut, videtur plus minusve humistratis, basi vagina tenui, subdiaphana circumdatis; caule vel potius scapo perbrevi, vaginis pluribus, hyalinis, cucullatis, obtusis, nbricnti omnino obtecto, c. 2 mm diametiente, brevi; racemo cylindraceo-conico, erecto, perdense multifloro, 1—1,5 .cm longo, basi sub anthesi ce. 9 a diametiente; bracteis suborbicularibus, obtusis, flores fere aequantihugäl floribus minutis, more generis inversis; sepalo intermedio ovato, obtuso, 4 uninervi, vix 2 mm longo, apice revoluto, lateralibus oblique subfalcato- latioblongis, obtusis, erectis, concavis, ima basi connatis, labellum am- plectentibus, intermedio paulo sed manifeste longioribus; petalis oblique angusti-oblongis, valde obtusis, margine irregularibus, sepalo intermedio Il. Beschreibungen neuer Arten. 53 - paululo brevioribus: labello cucullato, circuitu orbiculari, margine prae- sertim apicem versus lacerato-serrato, glandulis 2 supra basin intus ornato, paucinervi (nervis 3 primarlis, lateralibus paucis ramosis additis), sepalo intermedio vix longiore; columna brevi, crassiuscula, rostello valde truncato breviter emarginato, latere utringue dente minuto obtuso aucto; ovario eylindraceo, glabro, brevi, sessili, 2,5 mm longo. Myrosmodes nubigenum Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. Bar) 9. 897p. pt. (nec Rehk. f.). Lima: Hochanden über Lima, 4500-4600 m. — A. Weberbauer no. 5173, März—-April 1905. | Von der nahe verwandten A. inaequalis (Rchb. f.) Schltr. unter- scheidet sich die Art durch den noch niedrigeren Wuchs, die breiteren Sepalen und Petalen, das innen kahle Labellum und die Säule. Aa Weberbaueri Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, brevis, 7—13 cm alta; radıcibus fasciculatis, carmosulis; foliis kasilaribus sub anthesi nondum omnino evolutis, 4 5-nis, rosulatis, ellipticis vel ovato-ellipticis, acutis, basi cuneatis et in petiolum vaginantem angustatis, lamina sub anthesi c. 1 em longa, 6 mm Jata, petiolo 0,7—2 cm longo; caule laterali erecto, tereti, glabro, 2,5—3,5 mm diametro, vaginis 3—4 laxe cucullato-amplectentibus oblique obtusatis, tenuibus sed haud diaphanis magna pro parte obtecto; racemo erecto, perdense 5—15-floro, conico, usque ad 3 cm longo; bracteis suborbicularibus, obtusis vel subacutis, florem fere omnino obtegentibus; floribus in genere inter mediocres, erecto- _ patentibus, glabris, inversis; sepalis oblongo-ligulatis, obtusis, uninerviis, 6 mm longis, suberectis, lateralibus obliquis; petalis oblique linearibus, obtusis, uninerviis, apicem versus margine minute et irregulariter serrulatis, guam sepala paululo brevioribus; labello erecto, postico, cucullato-concavo, sessili, eircuitu late okovato, apice in apiculum magnum vel lobulum oblongo-ligulatum obtusum incurvum producto, margine dimidio inferiore et apice ipso exceptis dense fimbriis flexuosis obsesso, explanato 6 mm longo, supra medium 3,5 mm lato, glandulis bkasilaribus in margine immersis - et nervis 3 ramosis ornato, versus margines incrassato; columna pro genere satis longa, erecta, 2,75 mm longa, rostello alto, oblongo; ovari, sessili, ellipsoideo, glabro, ec. 7 mm longo. | Altensteinia paludosa Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), pP. 89 p. pt. (nec Rchb. f.). Lima: Alpenmatten der Hazienda Arapa bei Jauli, 4400 m ü.M. — A. Weberbauer no. 283, blühend im Januar 1902. Von allen anderen peruanischen Arten der Gattung unterscheidet sich die vorliegende dadurch, daß sie dickere, undurchsichtige Stengel- HA R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. scheiden und Brakteen hat. Sie dürfte der A. nervosa (Krzl.) Schltr. aus den nördlichen chilenisch-argentinischen Grenzgebieten am nächsten stehen. Stenoptera elata Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, valida, elata, usque supra 1 m alta; radicibus fasciculatis, carnosulis, villosis; foliis basilaribus 8—10, erecto- patentibus, lanceolato-ligulatis, acutis, basi sensim in petiolum canali- culatum c. 10 cm longum angustatis, petiolo incluso usque ad 35 cm longis, medio fere usque ad 3,5 cm latis; scapo erecto substricto, vaginis pluribus acuminatis, decrescentibus obsesso, supra basin usque ad 8 mm diametiente; racemo dense multifloro, anguste | cylindraceo, usque ad 30 cm longo, c. 1,5 cm diametiente; bracteis erecto- patentibus, lanceolatis, acuminatis, inferioribus flores paulo excedentibus, superioribus sensim paulo brevioribus; floribus erecto-patentibus, illis S. acutifoliae Ldl. similibus; sepalis oblongo-ligulatis, obtusis, extus dense et breviter puberulis, quarta parte basilari connatis, 7 mm longis, laterali- bus subfalcato-obliquis; petalis falcato-linearibus, obtusis, basin versus paulo angustatis, dimidio superiore margine breviter ciliolatis; labello ° e ungue lineari circuitu obovato-spathulato, concavo, tertia parte superiore obscure trilobato, margine crenulato-dentato crispulo, basi laminae utrinque breviter auriculato, intus medio papilloso-granuloso, ungue usque ad medium sepalis adnato, toto 9 mm longo, supra medium 4 mm lato; columna gracili, puberula, apice leviter curvata, basi dorso sepalo inter- medio adnata, 6 mm longa; ovario sessili dense puberulo; ec.7 mmlongo. Ayacucho: Weg von Tambo über Osno zum Apurimac, 2800 bis 3000 m ü.M. — A. Weberbauer no. 5651, Juni 1910. Eine Art aus der Verwandtschaft der S. acutifolia Ldl., von der sie durch das Labellum und die Petalen spezifisch gut unterschieden ist. Sie ist die kräftigste und höchste der bisher bekannten Arten. Pterichis leucoptera Schltr., nov. spec. Terrestris, ereeta, 25—30 cm alta; foliis basilaribus nondum notis; scapo stricto vel substricto, tereti, glabro, apicem versus 7 minute glanduloso-puberulo, vaginis c. 6 arcte amplectentibus, breviter I acuminatis obsesso, supra basin 3—4 mm diametiente; racemo erecto, laxe pluri- (4—6-) floro, usque ad 7 cm longo; bracteis ; erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovario paululo. brevioribus; floribus erecto-patentibus, more generis inversis, in genere mediocri- bus; sepalis ovatis, acutis, extus glanduloso-tomentellis, intermedio de- flexo, c. 7 mm longo, lateralibus suberectis, obliquis, concavis, intermedio subbrevioribus; petalis liberis, porrectis, e basi attenuata oblongo-spathu- latis, obtusis, glabris, sepalo intermedio aequilongis; labello cucullato- concavo, explanato perlate reniformi (semilunato), antice in lobulum Il. Beschreibungen neuer Arten. 55 recurvum oblongum obtusum, superne dense papillosum producto, nervis e. 9 antice parum ramosi ornato, marginem anteriorem versus verrucis satis numerosis irregulariter dispositis ornato, sepalis lateralibus aequi- longo, explanato c. 1 cm lato; columna perbrevi, rostello breviter subu- - lato-dactyliformi, erecto; ovario subsessili, clavato-fusiformi, dense glanduloso-tomentello, c. 1,2 cm longo. | Junin: Berge westlich von Huacapistana, 3100—3500 m. — A. Weberbauer no. 2206, Januar 1903. Die Art dürfte mit P. galeata Ldl. am nächsten verwandt sein, ist aber kürzer im Wuchs und hat kleinere Blüten. Pterichis macroptera, Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, usque ad 65 cm alta; folio basilari nondum noto; scapo erecto, stricto, teretii, e basi glabrata .apicem versus dense et minute glanduloso-tomentello, vaginis c. 5 arcte amplecten- tibus, acuminatis, distantibus obsesso; racemo sublaxe 10—14-floro- usque ad 15 cm longo, c. 3 cm diametiente; bracteis elliptico, lanceolatis, acuminatis, ovario sessili paulo brevioribus vel subaequi- longis; floribus in genere inter majores, erecto-patentibus, inversis; ‚sepalis ovatis, obtusiuscule acuminatis, extus minute olanduloso-tomen- tellis, c. 1 em longis, concavulis, intermedio deflexo, lateralibus obliquis, erectis; petalis porrecto-deflexis, e basi unguiculata oblique ellipticis, obtusis, glabris, 1,4 cm longis, supra medium 5,5 mm latis; labello erecto, eucullato-concavo, sepalis paulo breviore, explanato late semilunato cum angulis lateralibus obtusis, antice in lobulum apicalem oblongum obtusum - dense papillosum exeunte, 8 mm longo (explanato) ec. 1,4 cm lato, intus medio granuloso-papilloso, nervis c. 13 apice parum ramosis picto, glan- dulis incerassatis rotundatis sparsis (c. 6 in utroque dimidio) margines versus ornato; columna perbrevi, crassa, rostello dactyliformi, satis magno, _ erecto; ovario sessili eylindraceo-fusiformi, minute glanduloso-tomentello, ce. 1,5 cm longo. Loreto: Bei Meyobamba — Dr. Serafin Filomeno. Die höchste und kräftigste der bisher beschriebenen Arten, aus- - gezeichnet durch die großen, flügelartigen, die Sepalen sehr deutlich über- ragenden Petalen und die Form des Labellums. Craniches Koehleri Schltr., nov. spec. | Terrestris, erecta, 16—27 cm alta; radicibus fasciculatis, carnosulis, villosulis; foliis basilaribus 4—6 rosulatis, erecto-patentibus, oblongo- begulatis, acutis vel subacuminatis, basin versus paululo angustatis, glabris, 3—5 em longis, medio fere 8,8—12 mm latis; scapo erecto, ‚strieto vel substricto, vaginis c. 4 erectis, acuminatis, dissitis donato, tereti, apicem versus minute glanduloso-puberulo; racemo erecto, subdense multifloro, anguste cylindraceo, usque ad 7 cm 56 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. longo, c. 8 mm diametiente; bracteis erecto-patentibus, anguste lanceolatis, acuminatis, ovarium paulo excedentibus; floribus in genere inter minores, illis ©. Lehmannianae (Kränzl.) Schtlr. similibus, extus minute glanduloso-puberulis; sepalo intermedio elliptico-ligulato, c. 3,25 mm longo, lateralibus oblique ovatis, obtusiusculis, intermedio fere aequilongis; petalis oblique ligulatis, obtusiusculis, glabris, basin versus leviter angustatis, sepalo intermedio sublongioribus; labello supero, basi cucullato-concavo, circuitu suborbiculari, antice rotundato, apice in lobulum quadrato-rotundatum producto, trinervio cum nervis paucis (2—3) divergentibus, toto c. 2 mm longo, 1,75 mm lato; columna brevi, rostello digitiformi brevi, glabra, vix 1,25 mm longa; ovario breviter pedicellato, clavato, breviter glanduloso-puberulo, c. 5 mm longo. Junin: Bei La Merced — E. Köhler, im Jahre 1906. Am nächsten steht die Art der Ü. Lehmanniana (Kränzl.) Schltr. (Good yera Lehmanniana Kränzl.), hat aker kleinere Blüten und ist durch den bedeutend größeren, sehr scharf abgesetzten Vorderlappen des Labellum spezifisch gut unterschieden. | Ponthieva mieroglossa Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, terrestris; radicibus fasciculatis, carnosis villosis; foliis radicalibus erecto-patentibus c. 4, lanceolatis, acu- minatis, basi sensim in petiolum 5—6,5 cm longsum angustatis, pilis fexuosis patentibuss pilosis, lamina 12—16 cm longa, medio fere 2-3 cm lata; scapo in specimine nostro folia haud superante (an semper), villosulo, medio vagina erecta, acuminata, pilosa obsesso, inflorescentia abbreviata inclusa 13 cm alto; racemo nondum omnino evoluto subdense plurifloro; bracteis erecto-patentibus, lanceo- latis, acuminatis, ovarium paulo superantibus, longipilosis; floribus illis P. maculaiae Ldl. fere aequimagnis, inversis, erecto-patentibus, sepalo intermedio ligulato, obtusiusculo, glabro, 1,4 cm longo, lateralibus in laminam late ovatam concavam apice obtuse bidentatam, 1,1 cm longam, infra medium 9 mm latam connatis; petalis peralte insertis, graciliter unguiculatis, lamina obligque oblonga obtusa, leviter undulata, basi antice semicordato-ampliata, ungue libero incluso 1,2 cm longis; labello parvulo peralte inserto, perbreviter unguiculato, 4,5 mm longo, ungue late lineari callo conico brevi, antice leviter sulcato obtecto, lamina oblonga, dimidio anteriore attenuata, apice ipso acuta; columna leviter curvata, clinandrio + P a JS E R ; peramplo, rostello subulato incluso vix 5 mm alta; ovario pedicellato, pilis apice glanduligeris perdense villoso, 1—1,5 em longo. Junin: Bei La Merced. — E. Köhler. Die Art ist am nächsten verwandt mit P. inaudita Rehb. f. und P. cornuta Rehb. f. unterscheidet sich aber von beiden durch das kleine, II. Beschreibungen neuer Arten, 57 nur sehr kurz genagelte Labellum, das auf dem Nagel kein Horn, sondern nur einen konischen, kurzen Höcker trägt. Ponthieva oligoneura Schltr., nov. spec. . Terrestris, erecta, pusilla, 9—17 cm alta; radicibus fasciculatis, carnosulis, villosulis; foliis basilaribus 4—6, erecto-patentibus, oblanceo- lato-ellipticis, breviter acuminatis vel acutis, basin versus sensim $ subpetiolato-angustatis, 3,5—5 cm longis, supra medium 0,7—1,4 cm latis; scapo stricto vel substricto, vaginulis paucis, dissitis, acumi- natis obsesso, tereti, apicem versus glanduloso-puberulo; racemo laxe 5—12-floro, erecto, usque ad 7 cm longo; bracteis erecto- patentibus, elliptico-lanceolatis, acuminatis, ovario gracili plus duplo brevioribus; floribus in genere vix inter mediocres, erecto-patentibus, albis; sepalis extus minute glanduloso-puberulis, 5 mm longis, intermedio anguste oblongo, obtusiuscule acuminato, lateralibus oblique ovatis, obtusiusculis; petalis in columna alte (infra clinandrium) insertis, glabris, unguiculatis, sepali intermedii apicem attingentibus, lamina oblique triangula obtusa, margine leviter undulata, antice basi valde ampliata truncata; labello columnae alte inserto, ungue sigmoideo, quam lamina fere 3-plo breviore, supra basin callo conico humili donato, lamina concava, quadrata, antice truncata, apice in lobulum oblongum obtusum parvulum producta, nervis 3 medianis, 3—4 lateralibus divergentibus leviter in- erassatulis brunneis auctis, labello toto 4 mm longo, lamina 3 mm lata; columna breviuscula, ec. 2,5 mm alta, clinandrio amplo; ovario gracili; breviter glanduloso-puberulo, c. 8 mm longo. Amazonas: In der Nähe der Incafeste Halca bei Cuelap, südlich Chachapoyas, 2800 m. — A. Weberbauer no. 4314, Juli 1904. Die Art steht der P. Mandonit Rchb. f. am nächsten, ist aber gut unterschieden durch die stiellosen Blätter und das Labellum. - Ponthieva venusta Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 24-—-30 cm alta; radicibus fasciculatis, carno- sulis, villosulis; foliis basilaribus 3—5, erecto-patentibus, petiolatis, glabris, lamina elliptica, subacuta vel subacuminata, basi cuneata, 5—9 em longa, medio fere 2,5—4 cm lata, petiolo canaliculato, 3—4,5 em longo; scapo gracili, stricto vel subflexuoso, vaginulis paucis, dissitis, acuminatis obsesso, tereti, apicem versus glanduloso- puberulo; racemo laxius 10—20-floro, erecto, usque ad 10 cm longo; bracteis erecto-patentibus, elliptico-lanceolatis, acuminatis, ovario gracili 3—4-plo brevioribus; floribus in genere mediocribus, albis, erecto-patenti- bus; sepalis extus breviter glanduloso-puberulis, c. 1 cm longis, inter- medio oblongo-lanceolato, obtusiusculo, lateralibus oblique ovatis, obtusis; petalis in columna alte (infra clinandrium) insertis, unguiculatis, glabris, lamina late et oblique triangula, obtusa, basi valde dilatata, truncata; 58 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. labello columnae alte inserto, ungue lineari, sigmoideo, apice callo humili didymo ornato, lamina semiovali, concava, antice valde truncata, apice ‚in lobulum parvulum oblongum obtusum producta, intus laevi, labello toto 3 mm longo, lamina 4,5 mm longa, antice 4,5 mm lata; columna mediocri, 5 mm alta, clinandrio valde ampliato; ovario gracillimo, pedi- cellato, ec. 1,3 cm longo; breviter glanduloso-puberulo. Ponthieva montana Kränzl., ex Weberb., Pflanzw. Peru. And. (1911), p- 238 (nec Ldl.). | | Cuzco: Sandia, 2100-2300 m. — A. Weberbauer no. 529, März 1902. Die Art gehört in den Formenkreis der P. montana Ldl., hat aber viel größere Blüten und ein viel höher inseriertes Labellum mit anders seformter Platte. | Ponthieva Weberbaueri Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, pusilla, 18—25 cm alta; radicibus fasciculatis, carnosulis, villosulis; foliis basılaribus 3—4, erecto-patentibus, petio- latis, glabris, lamina elliptica, acuta vel acuminata, basi cuneata, 25—5 cm longa, medio fere 1,5—2,5 cm lata, petiolo 1,5—2,5 cm longo; scapo gracili, strieto vel substrieto, vaginulis paucis arcte amplectentibus, acuminatis, dissitis donato, apicem versus glanduloso- puberulo; racemo laxe 10—20 cm longo, ut videtur subsecundo, usque ad 10 cm longo' bracteis erecto-patentibus, elliptico-lanceolatis, subacuminatis, ovario gracili fere duplo brevioribus‘ floribus in genere mediocribus, fide collectoris albis; sepalo intermedio ligulato, subacuto, glabro, 6 mm longo, lateralibus oblique ovato-elliptieis, obtusiusculis, subglabris, intermedio fere aequilongis' petalis supra basin columnae insertis, gracilibus, unguiculatis, sepalo intermedio subaequilongis, lamina oblique ovato-triangula, basi antice ampliata, truncata, marginibus leviter undulatis, glabris; labello supra basin columnae inserto, ungue lineari, canaliculato, curvato, adscendente, supra basin callo brevi instructo, lamina concava, subquadrato-rotundata, antice profundius trilobata, lobis late- ralibus semioblongis, obtusis, intermedio duplo longiore ligulato-spathulato, obtuso, sinubus inter lobis valde acutis, labello toto 4,5 mm longo, lamina 2,5 mm lata; columna tereti 3,5 mm alta, clinandrio peramplo; ovario pedicellato, gracili, glanduloso-puberulo, pedicello incluso c. 1 cm longo. Cuzeo: Talwand des Apurimac, auf der Erde in der Grassteppe, 2000 m. — Weberbauer no. 5882, im Juni 1911. Die Art ist mit P. montana Ldl. am nächsten verwandt, ist aber höher und schlanker im Wuchs und dadurch gekennzeichnet, daß die Petalen und das Labellum dicht über dem Grunde der ziemlich schlanken Säule inseriert sind und die Lippenplatte zwischen den Seiten- und dem Mittel- lappen ziemlich tief ausgeschnitten ist. II. Beschreibungen neuer Arten. 59 Brachystele Lechleri Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, c. 25 cm alta; foliis basilaribus, erecto-paten- tibus, linearibus,acutis, basin versus paulo angustatis, c. 10.cm longis, sub anthesi jam emarcescentibus; caule strieto vel substricto, vaginis c.6, amplectentibus, acuminatis, inferioribus foliaceis obsesso, ec. 4 mm diametro; racemo perdense multifloro, cylindraceo, 3,5—4 cm longo, bracteis exclusiss c. 15 cm diametiente;, bracteis erecto- - patentibus, lanceolatis, setaceo-acuminatis, flores 2—3-plo super- antibus; floribus illis B. nwil (L. C. Rich.) Schltr. similibus sed paulo minoribus; sepalis oblongis, subacutis, extus sparsim glanduloso-pilosulis, 5 mm longis, lateralibus obliquis, basi paulo decurrentibus, antice basi - vix prominentibus; petalis sepalo intermedio aequilopgo margine interiore agglutinatis, ligulatis, obtusis, basin versus sensim paulo angustatis, glabris; labello sessili, obovato, in tertia parte apicali contracto et in lobum api- calem suborbicularem, obtusum, margine leviter undulatum producto, intus sparsim glanduloso, extus verrucis brunneis sparsis obtecto, 5,5 mm longo, explanato medio fere 3,75 mm lato, basi auriculis intramarginalibus, inerassatulis ornato; columna brevi, rostello truncato, perlato; ovario eylindraceo-fusiformi, c. 2,5—8 mm longo, glanduloso-pilosulo. Puno: Tabira. — Lechler no. 2133. Die Art ist ohne Zweifel mit B. nuil (L. C. Rich.) Schltr. (S$piranthes diuretica Ldl.) am nächsten verwandt, aber spezifisch gut unterschieden _ durch die längeren, sehr fein zugespitzten Brakteen, die kleineren Blüten - mit kaum vortretendem Mentum und das sehr charakteristische Labellum. Cyelopogon densiflorus Schltr., nov. spec. Terrestris, erectus, c. 35 cm altus; radiecibus carnosis, elongato- fusiformibus, villosulis; foliis basilarıibuss 3—4, erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, basi sensim in petiolum canaliculatum angustatis, glabris, lamina 10—20 cm longa, medio fere 2,7—3,5 cm lata, petiolo 5,5—7 cm longo; scapo pro genere validiusculo, erecto, strieto, vaginis pluribus (6—8) alte amplectentibus, acuminatis omnino obtecto, apicem versus minute glanduloso-puberulo, tereti, c. 5 mm diametiente; racemo perdense multifloro, secundo, 10—13 cm longo, erecto; bracteis lanceolatis, acuminatis, erecto-patentibus, inferiori- bus flores paulo superantibus, superioribus sensim paulo brevioribus; floribus illis ©. elati (L. C. Rich.) Schltr. similibus et fere aequimagnis; sepalis ligulatis, obtusis, dimidio inferiore extus minute glanduloso-pube- . zulis, c. 7 mm longis, lateralibus obliquis; petalis sepalo intermedio paulo longiori margine interiore arcte agglutinatis, oblique ligulatis, obtusis, basin versus paulo angustatis; labello brevissime unguiculato, e basi late ovata angustato, antice in lobum transverse oblongum, apice brevissime 4-Jobulatum superne minute papillosum sursum expanso, basi truncato. 60 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. glandulis basilaribus triangulis carnosis incurvis, toto 8 mm longo, supra basin 3 mm lato, lobo apicali 1,5 mm longo, 4 mm lato; columna mediocri, c.4 mm longa; ovario sessili, minute gianduloso-puberulo, c.4 mm longo. Junin: Chanchamayotal. — E. Köhler. Die Art ist charakteristisch durch ihre sehr dichte einseitswendige Infloreszenz. In der Form des Labellums steht sie dem ©. Lindleyanus (Lk. Kt. et Otto) Schltr. am nächsten. | Cyelopogon Moyobambae Schltr., nov. spec. “ Terrestris, erectus, c. 40 cm altus; radicibus carnosis, fusi- formibus, villosulis; folis radicalibus c. 3, erecto-patentibus, petio- latis, glabris, lamina oblique latielliptica, breviter acuminata, basi subrotundata, 6—8 cm longa, medio fere 4—5 cm Jlata, petiolo gracili, canaliculato, c. 5—7 cm longe; scapo gracillimo, erecto, stricto, vaginis paucis dissitis acuminatis Gbsesso, tereti, apicem versus minute glanduloso-puberulo; racemo subdense multifloro, c. 12 cm longo, quaquaverso; bracteis erecto-patentibus, anguste lanceolatis, acumi- natis, quam flores paulo brevioribus; floribus parvulis, erecto-patentibus, illis ©. elati (L. C. Rich.) Schltr. fere aeguimagnis; sepalis ligulatis, obtusis, dimidio inferiore extus minutissime glanduloso-puberulis, 0,7 cm longis, intermedio apicem versus paululo angustato, lateralibus obliquis, basi paulo ampliata mentum perbreve valde obtusum formantibus; petalis sepalo intermedio paulo longiori margine interiore arcte agglutinatis, glabris; labello e ungue perbrevi basi sagittato-auriculate, cireuitu oblongo, medio paulo angustato, supra medium sursum leviter dilatato, deinde contracto et in lobum transverse oblongum truncatum apicalem explanato, toto 7 mm longo, supra medium 3 mm lato, lobo apicali 1 cm longo, 3 mm lato: columna mediocri, gracili, 4,5 mm longa, supra medium antice minutissime puberula; ovario sessili, c. 3,5 mm longo, minute glanduloso- puberulo. Loreto: Bei Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. Die Art dürfte am besten neben (©. alpestris Rodr. unterzubringen sein, ist aber schon äußerlich durch die dichte Blütentraube, sodann aber auch durch die Form des Labellums unterschieden. | Physurus stenocentron Schltr., nov. spec. Terrestris, erectus, c. 25 cm altus; rhizomate cauliformi, decumbente, radicante; caule strieto vel substricto, ce. 5-foliato, tereti, glabro, 3—4 mm N diametro; foliis oblique ellipticis, acuminatis, basi rotundato-cuneatis, in & petiolum basi dilatata vaginantem, 2—2,5 cm longum angustatis, lamina 6,5—9 cm longa, medio fere 2,7—3,8 cm lata; racemo erecto, dense multi- floro, subsecundo, ec. 7 cm longo, pedunculo paucivaginato c. 3 cm longo et rhachi minute glanduloso-puberulis; floribus in genere inter minores, erecto-patentibus; sepalis elliptico-ligulatis, obtusis, subglabris, 4 'mm II. Beschreibungen neuer Arten. | 61 longis, lateralibus obliquis, basi decurrentibus; petalis sepalo intermedio margine interiore agglutinatis, ligulatis, obtusiusculis, dimidio superiore oblique rhombeo-dilatatis, -sepalis paululo tantum brevioribus; labelle 3,5 mm longo, ovali-concavo, tertia parte anteriore trilobo, lobis lateralibus parvulis oblique semioblongis, obtusis, intermedio e ungue brevi sed distineto reniformi, obtuse apiculato, toto glabro, calcare anguste eylin- draceo, apicem versus subinconspicue ampliato, obtuso, decurvo, 6 mm . longo; columna e basi graciliore dilatata, 2,75 mm longa, rostello erecto, anguste triangulo; ovario breviter pedicellato, subfusiformi, 5,5 mm longo, sparsim et minute glanduloso. Junin: Bei La Merced. — E. Köhler. Durch die kleinen lang- und dünn gespornten Blüten und die Form des Labellums ist diese Art gut gekennzeichnet. Nach dem vorliegenden Material scheint es, als seien die Blätter von einem hellen (weißen oder selben) Mittelband durchzogen. Masdevallia purpurina Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 12—22 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radici- bus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus valde abbreviatis, subnullis, unifoliatis, vagina ampleetente omnino absconditis; folio erecto, oblongo- ligulato, obtuso, basi in petiolum 3,5—5 cm longum sensim attenuato, glabro, lamina 5—7 cm longa, medio fere S—13 mm lata; scapis gracillimis, singulis, unifloris, flore excepto 10—18 cm longis, nudis; flore pulchro, purpureo, in sectione inter minores, glabro; sepalis basi in tubum cylin- - draceo-campanulatum, 7 mm longum connatis, intermedio cauda inclusa 2,5 cm longo, apice libero e basi ovato-lanceolata in caudam erectam, filiformem, c. 1,2 cm longam erectam producto, lateralibus intermedio fere aequilongis, apicibus liberis e basi falcato-oblonga in caudam decur- vulam c. 8 mm longam attenuatis; petalis oblique oblongis, obtuse apicu- _ latis, 4,5 mm longis, intus dimidio anteriore tenuiter carinatis, basi antice in auriculam decurvam, obtusam, brevem productis; labello linguiformi, subacuto, bäsin versus sensim leviter angustato, basi ipsa leviter incrassato, 4mm longo, supra medium vix 1,5 mm lato, superne laevi; columna erecta, semitereti, 4 mm longa; ovario eylindraceo, glabro, c.5 mm longo, pedi- cello c. 9 mm longo, bracteam paulo excedente. | | Masdevallia amabilis Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 261 (nec Rchb. f.). Cajamarca: Hacienda La Tahona bei Hualgayoc, 3100 m. — A. Weberbauer no. 4016, Mai 1904. In der Sektion der ‚‚Coccineae‘‘, zu denen die Art zu rechnen ist, zeichnet sie sich durch die kleinen Blüten aus. Sie dürfte der M. amabilis’ ‚Rchb. f. am nächsten stehen, ist jedoch, abgesehen von der Blütengröße,, 62 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. in der Form des Labellums spezifisch gut verschieden; außerdem hat sie eine verhältnismäßig kürzere Blütenröhre. Masdevallia venusta Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, gracilis, venusta, 22—30 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus valde ab- breviatis, subnullis, unifoliatis, vagina brevi omnino absconditis; foliis erectis, elliptico-oblongis, obtusis, basi in petiolum 3,5—7 cm longum angustatis, subtus manifeste trinerviis, lamina 6—9 cm longa, medio fere 2,5—3 cm lata; scapis gracillimis, singulis, unifloris, flore excepto 13—25 cm longis, nudis; bractea aretiusamplectente, truncata, pedicelloduplo breviore; flore in sectione inter majores, specioso, fide collectoris coccineo, glabro; sepalis in tubum angustius campanulatum 8 mm longum connatis, inter- medio cauda inclusa 5 cm longo, e basi lanceolata, caudato-acuminatissimo, erecto, lateralibus porrectis, oblique oblongo-lanceolatis brevius caudato- acuminatissimis, subfalcatis, 4,5 cm longis, medio fere 1,1 cm latis; petalis oblique oblongis, apice oblique obtusatis, basi margine anteriore in lobulum decurvo-porrectum auriculiforme dilatatis, 6 mm longis; labello oblongo- ligulato, valde obtuso, in tertia parte anteriore subinconspicue constricto, basi leviter angustato, nervis lateralibus basin versus leviter incrassatis, vix 7 mm longo; columna erecta, c.5,5 mm longa, clinandrio denticulato, pede incurvulo c. 2 mm longo; ovario cylindraceo, glabro, 5 mm longo, pedicello vix tenuiore c. 1 cm longo. Cajamarca: Ostseite der Kordillere östlich Huancabamba, 2400 bis 2500 m. — A. Weberbauer no. 6111, April 1912. Die Art steht etwa in der Mitte zwischen M. coccinea Ldl. und M. amabilis Rch. f., unterscheidet sich aber von beiden durch die kurze Blütenröhre und die Form der Petalen und des Labellums. Masdevallia Weberbaueri Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 20—25 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus valde ab- breviatis, unifoliatis, vix conspicuis, vagina amplectente absconditis; folio erecto, ligulato-spathulato, obtuso, basi sensim in petiolum 3,5—6,5 cm longum angustato, lamina 6—7,5 em longa, medio fere 1,4—1,8 cm lata; scapo gracili, triquetro, folia manifeste superante, usque ad 23 cm longo, plurifloro, spatha brevi florifera excepta nudo; floribus succedaneis, fide collectoris badiis, caudis viridiflavis, in sectione vix inter mediocres; sepalis in tubum oblique campanulatum 8 mm longum connatis, sepalo inter- medio 2,1 cm longo, apice libero e basi late triangula in caudam erectam subulatam c. 1,1 cm longam exeunte, lateralibus 1,3 cm longis, c. 1 cm longitudinis connatis, apicibus liberis e basi obligque ovato-triangula in caudam brevem, porrectam, c. 4 mm longam productis; petalis oblique oblongis, basi paulo angustatis, antice exauriculatis, apice inaequaliter 1I. Beschreibungen neuer Arten. | 63 et obtuse bidentatis, obtuse carinatis, integris, vix 6 mm longis; labello eireuitu lanceolato-linguiformi, basi cuneata recurvulo, apice paucidentato apiculato, nervis lateralibus infra apicem confluentibus leviter incrassatis, toto 5,5 mm longo, in tertia parte basilari 2 mm lato, columna gracili, semitereti, clinandrio dentato, 5 mm alta, pede 4 mm longo; ovario obtuse triquetro, glabro, 5 mm longo, pedicello c. 1 cm longo. Cajamarca: Tal des Flusses Tabaconas, 900—950 m. — A. Weber- bauer no. 6153, April 1912. Eine nahe Verwandte der M. melanozxantha Rchb. f., aber viel kleiner, mit kleineren Blüten und verschiedenen Petalen und Labellum. Stelis bieallosa Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, c. 15 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radici- bus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus fasciculatis, gracilibus, vaginis 2 alte amplectentibus obtectis, teretibus, 4—6 cm longis, 1,5—2 mm diametientibus; folio erecto, oblanceolato, obtuso, basi sensim in petiolum c. 1—1,7 cm longum angustato, coriaceo, petiolo incluso 5—7,5 cm longo, -_supra medium 1,2—1,5 cm lato; racemis e spatha e. 1 cm longa erectis, 2—4-nis, gracilibus, folium usque duplo superantibus, subdense multi- floris, pedunculo paucivaginato, 3—4 cm longo; bracteis elliptico-cucullatis, apiculatis, ovario pedicellato fere aequilongis; floribus in genere inter minores, tide collectoris pallidiflavis, glabris; sepalis oblongis vel ovato- | oblongis, obtusis, trinerviis, c. 2 mm longis, lateralibus obliquis; petalis quam sepala fere 4-plo brevioribus, late et oblique obovalibus, apice truncato-obtusis, leviter incrassatis, apice in gibbum obtusum exeuntibus, l-nerviis; labello e basi contracto-quadrata late ovato, obtuso, dimidio inferiore callo duplici, antice truncato-obtusissimo, leviter exciso obtecto, petalis vix longiore; columna brevi, apicem versus dilatata, crassiuscula, lobis lateralibus truncatis, obtuse apiculatis, dorsali majore late obcuneatc, apice truncato; ovario pedicellato glabro, c. 1,75 mm longo, curvato. Stelis euspatha Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 247 (nee Rchb. f.). Junin: Unterhalb Palea, 2200—2600 m. — A. Weberbauer.no. 1795, November 1902. | Eine äußerlich wenig charakteristische Art, welche aber in den an der Spitze nur wenig verdickten Sepalen und in der Lippe doch gute spezifische Merkmale aufweist. Sie dürfte am besten neben 8. lamellata Ldl. untergebracht werden. Stelis Filomenoi Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, c. 25 cm alta; rhizomate adscendente, crasso, vaginis obtecto; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris: caulibus approxi- matis, gracilibus, 6—10 cm longis, vaginis 3 brunneis, apiculatis, alte amplectentibus obsessis, teretibus, c. 2—2,5 mm diametientibus; folio . 64 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. erecto, elliptico-ligulato, obtuso, basin versus sensim in petiolum 2—2,5 cm longum contracto, lamina 9—10 cm longa, medio fere:2,5—2,8 cm lata; racemis erectis I—2-nis e spatha parvula acuminata, usque ad 8 mm longa usque supra basin floriferis; pedunculo brevi paucivaginulato; bracteis latiovato-cucullatis, apiculatis, ovario pedicellato fere aequilongis; floribus in genere inter minores, atropurpureis; sepalis rhombeo-ovatis, obtusius- culis, c. 1,5 mm longis, lateralibus obliquis, 3-nerviis, intus minute pa- pillosis; petalis perlate et oblique rhombeis, apice obtuse et late triangulo- incrassatis, angulis lateralibus divaricantibus obtusis, basi trinerviis, gquam sepala multo brevioribus; labello obtrapezoideo, basi truncato, apice obtusissimo, medio e margine utrinque carnoso-incrassato, incrassatione alte excisa cum callo parvulo antice interjecta, petalis vix majore; columna e basi graciliore valde dilatata, lobis lateralibus oblique ovatis, obtusis, divergentibus, dorsali paulo majore semioblongo, obtuso; ovario pedi- cellato 2,5 mm longo, glabro. Loreto: Bei Myobamba. — Dr. Serafin Filomeno. Bei unserer augenblicklichen Kenntnis der Gattung ist es schwer, der Art einen festen Platz anzuweisen. Vielleicht ist sie am besten neben S. vittata Ldl. untergebracht, von der sie aber schon habituell gut unter- schieden ist. | Stelis inversa Schltr., nov. spec. Epiphytica erecta, gracilis, c. 25 cm alta; rhizomate valde abbreviato; u radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus fasciculatis, gracilibus, teretibus, vaginis 2, arcte amplecetentibus, breviter acuminatis vel api- culatis, atrobrunneis omnino obtectis; 7—10 cm longis, ce. 1,5: mm dia- metientibus; folio erecto anguste lanceolato, acuto, basi sensim in petiolum 3—4 cm longum angustato, tenuiter coriaceo, petiolo incluso 12—14 cm longo, laminae medio 1,3—1,6 cm lato; racemo erecto, singulo, folium dimidio fere superante, sublaxe multifloro, secundo; pedunculo ec. 5—6 cm ‚longo; bracteis latiovatis, acuminatis, cucullatis, ovarium pedicellatum fere aequantibus; floribus in genere vix inter mediocres, glabris, inversis, fuscis, subbilabiatis, glabris; sepalo intermedio latiovato, obtuso, 5-nervio, 4 mm longo, lateralibus oblique ovatis, obtusis, trinervis; intermedio paululo minoribus; petalis vix 0,75 mm longis, valde obliqui-quadratis, apice truncato-incrassato verruculosis, basi trinerviis; labello e basi anguste oblonga medio incrassatione transversa bilobulata latiore ornato, dimidio re EEE anteriore semioblongo, apice cucullato, apiculato, trinervi, petalis paulo” longiore sed manifeste angustiore; columna e basi pro genere gracili valde dilatata, lobis lateralibus magnis falcato-oblongis, obtusis, divergentibus, dorsali abbreviato; ovario pedicellato ec. 3 mm longo, glabro. Stelis lancea Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru And. (1911), p. 250 (nec Ldl.). j II. Beschreibungen neuer Arten. - 65 Junin: Berge westlich vonHuacapistana, 2600—3000 m. — A.Weber- bauer no. 2085, Januar 1903. Diese überaus charakteristische Art hält fast die Mitte zwischen der Sektion Hustelis und den Labiatae, ich wäre geneigt, sie zu den letzteren _ zu rechnen, da sie mit den meisten der dorthin zu rechnenden Arten das schmale Labellum gemein hat. Stelis macra Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, exilis, usque ad 35 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus fascieulatis, vaginis c. 3 alte amplectentibus obsessis, teretibus, 7—10 em longis, 1,25—1,5 mm diametientibus; folio erecto, lanceolato-ligulato, sub- acuto, basin versus sensim in petiolum 2—2,5 cm longum angustatis, lamina 6—9 cm longa, medio fere 1,2—1,7 mm lata; racemis 2—3-nis e spatha parvula vix 1 cm longa, gracilibus, folium duplo vel triplo exce- dentibus, sublaxe multifloris, secundis, pedunculo paucivaginato, gracili, 4—6 cm longo; bracteis elliptico-cucullatis, breviter acuminatis, ovario pedicellato paulo brevioribus; floribus in genere inter minores, flavis, glabris, bilabiatis; sepalis ellipticis, obtusis, extus nervis 3 leviter incrassatis ' ornatis, 1,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique obovalibus, apice paulo incrassatis, valde obtusis, quam sepala multo minoribus; labello carnosulo, e basi semioblonga latiovato-dilatato, valde obtuso, infra medium incrassatione hippocrepiformi ornato, petalis paululo tantum majore; columna e basi graciliori apicem versus dilatata, lobis lateralibus oblique semioblongis, obtusis, dorsali breviter triangulo obtuso vix longiöre; ovario pedicellato glabro, c. 2 mm longo. Junin: Berge von Yanengu, östlich Huacapistana, 2300—2400 m.— A. Weberbauer no. 2130, Januar 1903. Diese durch das Labellum sehr gut charakterisierte Art dürfte am besten neben 8. angustifolia H. B. et Kth. untergebracht werden. Stelis megistantha Schltr., nov. spec. | Epiphytica, erecta, 30—35 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus valde approximatis, dimidio inferiore vaginis 3 alte amplectentibus, truncatis, obsessis, tereti- bus, glabris, unifoliatis, 2,5—3 mm diametientibus, 8S—11 cm longis; folio oblongo-ligulato, obtuso, basi in petiolum c. 1,5 cm longum angustato, eoriaceo, glabro, petiolo incluso 10—12 cm longo, medio fere 2—2,7 em lato; racemo erecto, singulo, e spatha compressa c. 1,5 cm longa, usque supra basin florifero, basi plurivaginulato, folium subduplo excedente; laxe multifloro; bracteis cucullatis, truncatis, breviter acuminatis, ovario pedicellato plus duplo brevioribus; floribus in genere permagnis, glabris, flavidis, c. 1,5 em diametientibus; sepalis usque infra medium connatis, late rhombeis, breviter acuminatis, 5-nerviis, lateralibus obliquis, 8 mm Die Orchideenflora von Peru. 5 66 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru, longis, carnosulis; petalis e basi late cuneata oblique reniformibus, apicem versus carnoso-incrassatis, vix 2 mm altis, 2,75 mm latis; labello carnoso, cireuitu ovali-oblongo, antice triangulo-truncato, dimidio anteriore ex- cavato, incrassatione V-formi medio donato, petalis aequilongo; columna brevi, crassa, in speciminibus nostris Jam deformata, lobo posteriore laterales superante; ovario cum pedicello eylindraceo, glabro, c. 8 mm longo. Junin: Zwischen Panti und Rocchas, 2500 m. — A. Weberbauer no. 6539, März 1913. Die größtblütige Art der Gattung, welche ich bisher kennen gelernt habe. Sie dürfte der S. superbiens Ldl. zur Seite zu stellen sein. Die Blüten sind gelb. Stelis melieoides Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, gracilis, ec. 20 cm alta; rhizomate crassiusculo, adscendente, vaginis obtecto; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus erectis, approximatis, gracilibus, vaginis 2 alte amplectentibus, breviter apiculatis, pallide brunneis omnino obtectis, 5—6 cm longis, c. 1,5 mm diametientibus; folio erecto, oblique ligulato, obtuso, basi in petiolum 1,2—1,7 cm longum angustatis, coriaceis, petiolo incluso 6—8 cm longo, medio fere 8—12 mm lato; racemis singulis, erectis, gracilibus, usque supra basin floriferis, folium subduplo superantibus, sublaxe multifloris, secundis: bracteis erectis, ovato-lanceolatis, cucullatis, acuminatis, ovario pedicellato aequilongis; floribus nutantibus, rubescenti-albidis, in sectione mediocribus, glabris, bilabiatis; sepalis angustius oblongis, obtusis, 3 mm longis, 5-ta parte basilari tantum connatis, lateralibus obliquis, conniventi- bus; petalis quam sepala fere 6-plo brevioribus, oblique et perlate ovatis, obtusis, apice marginibus paulo incrassatis, 3-nerviis, basi late rotundatis; labello circuitu ovato-lanceolato, basi rotundato cum ungue brevissimo, infra medium trilobato, lobis lateralibus oblique semiobovatis, brevibus, intermedio antico, lanceolato valde acuminato, labello toto petalis paulo longiore, infra medium excavato, basi trinervi; columna abbreviata, crassiuscula, lobis lateralibus oblique quadratis, dorsali quadrato, laterab- bus aequimagno; ovario pedicellato c. 2,5 mm longo, glabro, curvato. Stelis angustifolia Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p- 259 (nee H. B. et Kth.). Cajamarca: Chugur, nordwestlich Hualgayoc, 2700-2900 m. — A. Weberbauer no. 4076, Mai 1904. Nach meinem Gefühl gehört die Art zu den Labiatae trotz ihrer gleich- langen Sepalen. Die Infloreszenzen erinnerten mich unwillkürlich an die der Gramineengattung Melica, was mich veranlaßte, der Art den obigen Speziesnamen zu geben. Stelis nephropetala’ Schltr., nov. spec. Epiphytica, parvula, usque ad 15 cm alta; rhizomate valde abbreviato; Pr 2“ er Eu, we Ve Il. Beschreibungen neuer Arten. | 67 radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus fasciculatis, brevibus, erectis, unifoliatis, teretibus, vaginis 2 alte amplectentibus, apiculatis omnino obtectis, 1,2—2 cm longis, vix 2 mm diametientibus: folio erecto, | elliptico-Lgulato, obtuso, carnosulo, basi in petiolum brevem, c. 1 cm | lonrgum attenuato, glabıo, petiolo incluso 4—5,5 cm longo, medio fere 1,2—1,5 cm lato; racemo singulo, erecto, gracillimo, folio subduplo longiore, sublaxe multifloro, pedunculo gracillimo, paucivaginulato, ce. 4 cm longo; bracteis ovali-cucullatis, apiculatis, ovario pedicellato paulo brevioribus; floribus parvulis, subsecundis, ut videtur atrorubidis, c. 4 mm diametienti- bus; sepalis late triangulo-ovatis, obtusis, trinerviis, glabris, 1,75 mm longis, lateralibus obliquis; petalis quam sepala multo minoribus, revi- formibus, obtusissimis, paulo obliquis, concavis, apicem versus margine vix incrassatis, concavulis; labello petalis fere aeguimagno, carnoso, sub- orbiculari, obtusissimo, basi leviter truncato-emarginato, superne leviter concavulo, supra medium foveato, medio toris 2 obscuris, longitudinalibus ornato; columna perbrevi, apicem versus conspicue ampliato, lobis laterali- _ bus divergentibus, dorsali triangulo, obtuso: ovario pedicellato, glabro, ‘ec. 3 mm longo. Loreto: Bei Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. Eine der wenigen wirklich kurzstämmigen Arten. Sie dürfte mit S. concinna Ldl. und S. pusilla H. B. et Kth. am nächsten verwandt sein. Stelis piestopus Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, c. 30 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radici- bus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus fasciculatis, erectis, teretibus, vaginis 3 ostium versus paulo ampliatis, truncatis cum apiculo omnino ‚obtectis, unifoliatis, —5,5 cm longis, c. 2 mm diametientibus; folio erecto, oblongo-spathulato, basi sensim in, petiolum 1—1,6 cm longum angustato, coriaceo, glabro, petiolo incluso 5—6,5 cm longo, medio fere 1,5—2 cm lato; racemo singulo erecto, gracillimo, folium pluries superante, pedunculo incluso ad 23 cm longo, sublaxe multifloro, subsecundo, pedunculo aneipiti, vaginulis paucis acuminatis obsesso, e spatha parvula c. S mm longa, folium subduplo superante, rachi flexuosa; bracteis ovato-lanceolatis, acuminatis, ovarium pedicellatum haud aequantibus; floribus in genere mediocribus, erecto-patentibus, fide collectoris fuscis; sepalis patentibus ovatis, acutiusculis, trinerviis, c. 3 mm longis, margines versus papilloso- puberulis, lateralibus obliquis; petalis quam sepala fere 4—5-plo breviori- bus, oblique suborbicularibus, apice breviter incrassatulis, glabris; labello € basi breviter contracta suborbiculari, obtusissimo, leviter concavo, callo obtuse bilobato magno depresso medio obtecto, glabro, petalis vix majore; _ columna brevi, apicem versus dilatata, lobis lateralibus leviter divergentibus ‚ oblique semioblongis, obtusis, dorsali semiquadrato, apice truncato obtuse ‚ denticulato; ovario pedicellato gracili, glabro, c. 6 mm longo. 5% 68 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. Stelis attenuata Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 255 (nec Ldl.). Cajamarca: Über San Miguel, 2600—2700 m. — A. Weberbauer no. 3902, Mai 1904. Durch die ziemlich kurzen Stämmchen und den stark zusammen- gedrückten Blütenschaft ist diese Art leicht kenntlich. Sie ähnelt im Bau der Lippe der $. bicallosa Schltr. Stelis phaeantha Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, c. 25 cm alta; rhizomate valde ee radici- bus filiformibus, flexosis, glabris; caulibus fasciculatis, erectis, teretibus,- vaginis 2 brunneis, truncatis, alte amplectentibus omnino obtectis, 6,5—9 cm longis, 2—2,5 mm diametientibus; folio erecto, oblongo-ligulate, obtuso, basi sensim in petiolum 2,5—8 cm longum angustato, carnose, coriaceo, lamina 7—8 cm longa, medio fere c. 2 cm lata; racemis erectis, gracilibus, folium 2,5—3-plo superantibus, erectis, singulis, sublaxe multi- floris, pedunculo 5—7 cm longo, paucivaginulato; bracteis cucullato- ovalibus, apiculatis vel breviter acuminatis, ovarium pedicellatum aequan- tibus; floribus in genere magnis, illis $S. connaiae Presl. similibus; fide collectoris rubrobrunneis, glabris; sepalo intermedio ovato, obtusiusculo, 5-nervi, 6-ta parte basilari lateralibus adnato, 6 mm longo, lateralibus in laminam ovalem, concavam, breviter et obtuse bilobulatam connatis, intermedio aequilongis; petalis quam sepala multoties (c. 7—8-plo) brevio- ribus, oblique transversi-ovalibus, truncato-obtusissimis, angulis utringue” obtusiusculis, basi 3-nerviis; labello sepalis vix longiore, carnoso, semi- ovato, antice truncato-obtusissimo, apice breviter excavato, antice margine laterali utringue in angulum vel dentem brevem patentem expanso; columna perbrevi, apicem versus dilatata, lobis lateralibus obligue semi- oblongis, obtusis, leviter divergentibus, dorsali brevi longioribus; ovario pedicellato glabro, ec. 5 mm longo. Junin: Auf den, Bergen von Yanangu, östlich Huacapistana, 2300 bis 2400 m ü. M. — A. Weberbauer no. 2128, Januar 1913. ! Ohne Zweifel steht die Art der 8. connata Presl nahe, ist aber spezifisch unterschieden durch die rotbraunen Blüten und die Form der Lippe. ° Stelis recurvula Schltr., nov. spec. 5 Epiphytica, erecta, usque ad 30 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus fasciculatis, gracilibus, teretibus, vaginis 3—4 arcte et alte amplectentibus obsessis, 13—17 cm longis, 1,5—2 mm diametientibus; folio erecto, oblongo vel oblongo-Ligulato, obtuso, basi in petiolum brevem contracto, petiolo incluso 8—10 em longo, medio fere 2—2,5 cm lato; racemis paucis (2—4) e spatha brevi, acuta c. 7—8 mm longa, folium paulo superantibus usque supra basin subdense multifloris, secundis; bracteis erectis, elliptico-ceucullatis, acuminatis, % Il. Beschreibungen neuer Arten. 69 ovarium pedicellatum aequantibus vel paulo superantibus; floribus in genere inter minores, glabris, vix 3 mm diametientibus; sepalis rhombeo- ovatis, trinerviis, c. 1,5 mm longis, apice et margines versus leviter recur- - xulis, intermedio obtuso, lateralibus obliquis, acutis; petalis quam sepala - fere 3,5-plo brevioribus, late et obligue obreniformibus, apice truncato- obtusissimo leviter incrassatis, basi late cuneatis; labello e basi carnosa quadrata semiovali, antice trilobato, concavo, lobis lateralibus rotundatis brevibus, intermedio antico triangulo obtuso, toto yetalis vix longiore; columna brevi, apicem versus conspicue dilatata, lobis lateralibus rotun- datis, intermedio semiorbiculari obtuso, duplo majore; ovario cum pedi- cello aequilongo c. 2,5 cm Jongo, glabro. Stelis reflexa Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 260 (nee Ldl.). Cajamarca: Berge westlich von Huambos, 3100—3200 m. — A. Weberbauer no. 4175, Mai 1904. Die zurückgebogenen Sepalen deuten auf eine Verwandtschaft mit S. reflexa Ldl. hin, doch sind hier die Infloreszenzen kürzer und die Petalen sowie das Labellum durchaus verschieden. Stelis rhizomatesa Schltr., nov. syec. Epiphytica, erecta vel in ramis arborum subdecumbens, c. 15 cm alta; rhizomate crassiusculo, breviter decumbente, quam caule multo crassiore, 3—4 mm diametiente, vaginis arcte amplectentibus obtecto; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus 0,5—1,5 cm distantibus, erectis, vaginis 2 haud bene longis, apiculatis, amplectentibus obsessis, 2 mm diametientibus, unifoliatis, 4,5 —6 cm longis; folio erecto, oblanceo- lato, breviter bidentato, basi in petiolum 1,5—2 cm longum sensim atte- nuato, petiolo incluso 6,5—8 cm longo, supra medium 1,3—1,6 cm lato, textura pro genere tenuiore; racemis vulgo singulis, erectis, gracillimis, folium dimidio fere excedentibus, laxe multifloris, secundis, pedunculo 2—2,5 cm longo, paucivaginulato; bracteis ovato-cucullatis, acuminatis, ovarium pedicellatum aequantibus; floribus tenuibus, in genere vix medio- eribus, glabris, fide collectoris fulvis, viridi-marginatis; sepalis late rhombeo- ovatis, obtusis, trinerviis, c. 3 mm longis, lateralibus obliquis, intermedio subminoribus; petalis oblique obreniformibus, apice retuso cum gibbo - earnoso-incrassato, quam sepala fere 5—6-plo minoribus; labello petalis aequilongo, suborbiculari-quadrato, apice acute apiculato, superne medio toris 2 parallelis ovalibus, sese tingentibus ornato; columna petalis breviore, crassiuscula, basi contracta, lobo dorsali triangulo obtuso, lateralibus abbreviatis obtusissimis multo longiore; ovario cum pedicello eylindraceo, glabro, c. 3 mm longo. Cajamarca: Ostseite der Kordillere von Huancabamba, 240 bis 2500 m. — A. Weberbauer no. 6110, April 1912. 70 R. Schleehter: Die Orchideenflora von Peru. Eine in den Blüten ziemlich einfache Form, die mit S. adscendens Ldl. wohl am nächsten verwandt sein dürfte, aber durch die gestielten Blätter, stumpfe Petalen und das Labellum spezifisch gut getrennt ist. Stelis rhomboglossa Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 20—25 cm alta: rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformis, flexuosis, glabris; caulibus fasciculatis, teretibus, vaginis 2—3 tenuibus, obtusis, apiculatis, mox caducis, atrobrunneis ob- tectis, 3,5—6 cm longis, 2—2,5 mm diametientibus; folio erecto vel erecto- patente, oblongo, obtuso, basi in petiolum c. 1 cm longum contracto, coriaceo, petiolo incluso 5,5—8 cm longo, laminae medio 1,7—2,7 cm lato; racemis gracilibus 2—4-nis, e spatha ovata acuminata, 1 cm longa, sublaxe multifloris, secundis, folium 2—3-plo superantibus, pedunculo pauci- vaginulato, 3—4 cm longo; bracteis ovali-cucullatis, apiculatis, ovario pedicellato subduplo brevioribus; floribus nutantibus, in genere inter minores, atropurpureis ut videtur; sepalo intermedio anguste ovato, obtuso, trinervi, 2 mm longo, margines versus intus minute punctato-papilloso, margine ipso minute papilloso-ciliolato, 5-ta parte basilari cum lateralibus connato, concavulo, lateralibus oblique ovatis, obtusiusculis, 3-nerviis, intermedio subbrevioribus, intus margines versus minute punctato- papillosis, margine minute papilloso-ciliolatis, 3-ta parte basilari connatis; petalis e basi subunguiculata oblique flabellato-cuneatis, apice cuneato- obtusissimo leviter incrassatis, trinerviis, quam sepala multo brevioribus; labello carnoso, circuito rhombeo, dimidio anteriore dilatato semiorbiculari, callis 2 semiovatis e margine, medio sese subtingentibus dimidio inferiore ornato, petalis vix longiore: columna brevi, apicem versus dilatata, lobis lateralibus carnosis triangulis, obtusiusculis, erectis, dorsali semiorbiculari, apiculato, lateralibus paulo breviore; ovario pedicellato curvato, glabro, c. 2,5 mm longo. Junin: Chanchamayo, La Merced. — E. Köhler. ; Eine der wenigen Arten in der Sektion Labiatae mit dunkelpurpurnen Blüten. Durch die Säule und das Labellum ist sie gut gekennzeichnet. Stelis Weberbaueri Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 25—30 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus valde approxi- matis, strictis vel substrictis, erectis, teretibus, vaginis 2 alte vaginantibus, magnis, obtusissimis obsessis, 13—20 cm longis, 2,5—3 mm diametientibus, quam folium vulgo bene longioribus: folio erecto, oblongo-ligulato, obtu- siusculo, basi vix petiolata paulo attenuato, carnoso, glabro, 10—15 cm longo, medio fere 1,4—2 cm lato; racemis pluribus (4—6-nis) erectis, laxe multifloris, folio 2—3-plo brevioribus, usque supra basin floriferis, secundis; bracteis ovali-cucullatis, apiculatis, ovario cum pedicello aequilongis; floribus in genere parvulis, nutantibus, glabris, fide collectoris viridiflavis; II. Beschreibungen neuer Arten. tr sepalis ovatis, obtusis, 3-nervüs, c. 1,75 mm longis, lateralibus obliguis; petalis quam sepala 4—5-plo brevioribus, oblique obreniformibus, apice subretuso cum gibbo incrassato sub lente verruculosis; labello circuitu obovato-cuneato, tertia parte anteriore leviter dilatato, apice truncato _ brevissime et obtusissime trilobulato (cum lobulis aequalibus), medio lamella bieruri cum ceruribüus leviter falcato-divergentibus instructo, basi trinervi; columna e basi graciliore apicem versus valde dilatata, lobo dorsali semiorbiculari, lateralibus duplo majore; ovario cum pedicello incurvulo, cylindraceo, glabro, c. 2 mm longo. "Piura: Westhänge der Kordillere von Hwuancabamba, 2500 m. — A. Weberbauer no. 6315, April 1912. | | In den Blütencharakteren, erinnert die Art vielleicht am meisten an S. lancea Ldl., im Habitus dagegen an S. polybotrya Ldl., doch ist sie viel kräftiger als diese und hat ein ganz anderes Labellum. Lepanthes juninensis Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 12—15 cm alta; rhizomate valde abbreviato: _ radieibus filiformibus, flexuosis; caulibus fasciculatis, vaginis 7—8, costis _ et ostio minute papilloso-asperatis (ostio paulo dilatato, oblique lanceolato, - acuminato), omnino obtectis; folio erecto, ligulato, apice sub lente obtuse tridentato, basi sensim’in petiolum c. 1 cm longum angustato, coriaceo, petiolo ineluso 5—7 em longo, medio fere 1 cm lato; racemis singulis vel 2—3-nis, erectis, folium aequantibus vel paulo brevioribus sensim evolutis, subdense multifloris, peduneulo tenui 2,5—3cmlongo; bracteisovatis, acumi- natis, pedicello paulo brevioribus, minute papilloso-asperatis; floribus tenuissimis, in genere mediocribus, succedaneis, inversis; sepalo inter- medio ovato, acuminato, margine minute ciliato, trinervi, 7,5 mm longo, lateralibus obligue lanceolatis, acuminatis, usque infra medium connatis, _ margine minute ciliatis, 7,5 mm longis; petalis transversis, bicruribus, _ eruribus oblique lanceolatis, obtusis, glabris, subaequilongis, 1,5 mm longis, c. 4 mm latis; labello alte bipartito, partitionibus falcato-lanceolatis superne carinatis, basi in auriculam oblongam productis, toto columnam vix excedente, subsessili, glabro; columna gracili, glabra, c. 2 mm longa; ovario brevi, glabro pedicello incluso c. 3 mm longo. Lepanthes monoptera Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 250 (nec Ldl.). | Junin: Auf den Bergen westlich von Huacapistana. — A. Weber- bauer no. 2057, Januar 1903. Nach Angaben des Sammlers sind die Blüten weiß mit roten Nerven. Die Art steht im Blütenbau der Z. Lindleyana Rchb. f. am nächsten. Pleurothallis angustilabia Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 20—25 em alta; rhizomate brevi; radicibus fili- formibus, flexuosis, glabris; caulibus approximatis, gracilibus, rigidulis, 72 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. teretibus, 3-articulatis, unifoliatis, 1O—14 cm longis, 2—83 mm diametienti- bus; folio erecto-patente, elliptico, obtuso, basi in petiolum ce. 2 cm longum contracto, coriaceo, petiolo incluso 9—11 cm longo, medio fere 2,6—3 cm lato; racemis pluribus fasciculatis, e spatha brevi, vix 7 mm excedente, erectis, usgque supra basin laxe 7—12-floris, folii dimidium rarius excedenti- bus, secundifloris; bracteis ellipticis, acuminatis, cucullatis, pedicello ovarü aequilongis; floribus tenuibus, virescentibus, parvulis, glaberrimis; sepalis oblongo-lanceolatis, acuminatis, 5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis e dimidio inferiore ligulato longius acuminatis, glabris, c. 4 mm longis; labello carnosulo lineari-ligulato, obtuso, superne leviter canaliculato, laevi, c. 3 mm longo; columna mediocri, semitereti, apicem versus paulo dilatata, subrecta, 2,5 mm longa, clinandrio lacerato, pede satis longo, apice in- b) curvulo; ovario cum pedicello paulo longiore glabıo, c. 3,25 mm. longo. Junin: Zwischen Panti und Boocchas, 2000 m. — A. Weberbauer no. 6540, März 1913. Es dürfte sich empfehlen, diese Art zunächst in die Verwandtschaft von P. obovata Ldl. zu verweisen, obgleich sie in den Blüten doch erheblich abweicht. Die als ‚Brachysiachyae‘' bezeichnete Gruppe bei Lindley ist ein Gemisch recht heterogener Arten und bedarf dringend einer neuen Aufarbeitung. Pleurothallis brachybklephara Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, c. 30 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radici- bus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus fasciculatis, erectis, rigidulis, Te a gracilibus, glabris, c. 2,5 mm diametientibus, infra medium vaginis 2 arcte ° amplectentibus, apiculatis obsessis; folio patente, oblongo-ovato, longius acuminato, basi breviter cordato, coriaceo, glabro, c. 9 cm longo, infra medium 3,8 cm lato; inflorescentiis paucis fasciculatis, succedaneis, uni- tloris, e vagina c. 5 mm longa, compressa, pedunculo brevissimo; bractea parvula tenui, ovario pedicellato multo breviore; flore in sectione vix mediocri, folio ineumbente, fide collectoris vıridiflavo, basi brunneo- striato; sepalo intermedio oblongo obtuso, papillis brevibus margine a ciljato, vix 7 mm longo, 3-nervi, lateralibus in laminam late ovalem con- cavam, obtusam, margine papilloso-ciliolatam, 7 mm longam connatis; petalis oblique falcato-lanceolatis, subacutis, supra basin margine anteriore obtusangulis, margine papillis brevibus ciliatis, 4 mm longis; labello carnoso, ovali-quadrato, valde obtuso, basi leviter emarginato, margine papilis brevibus sukdentato, basi ‚lamella humili transversa ornato, c. 2,75 mm longo, e..2 mm lato; columna perbrevi, crassa, 2 mm alta, rostello triangulo, erecto, brevi, pede brevi; ovario pedicellato glabro, c.5 mmlongo. Pleurothallis bivalvis Kränzl., ex Wekerb. Pflanzw. Peru. And. (1911), pP: 238 (nec Ldl.). Il. Beschreibungen neuer Arten. 13 Cuzco: Felsige Abhänge bei Sandia, 2300 m ü. M. — A. Weber- bauer no. 635, klühend März 1902. Von Prof. Kränzlin war die Pflanze als P. bivalvis Ldl. bestimmt worden. Von ihr ist sie spezifisch durchaus verschieden sowohl durch die Form der Blätter als auch durch die Blütenmeıkmale, unter denen die Papillenbesetzung am Rande der Blütenblätter besonders charakte- ristisch ist. Ä Pleurothallis Cajamarcae Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, elata, usque ad 75 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, _ rigidis, vaginis 4—5 arcte et alte amplectentibus obsessis, teretibus, usque ad 55 cm longis, c. 4 mm diametientibus; folio erecto vel suberecto, ob- longo-lanceolato, acuto, sessili, basi subrotundato, coriaceo, usque ad 20 cm longo, medio fere usque ad 5 cm lato; racemis paucis (2—4-nis), rendulis, laxe 5—8-floris, pedunculo brevi incluso usque ad 10 cm longis; braeteis elliptico-cucullatis, breviter acuminatis, ovario pedicellato fere aequilongis; floribus in genere mediocribus, tenuibus, glabris, fide colletoris rallide brunnescentibus, iusco-striatis; sepalo intermedio anguste oblongo, obtusiusculo, concavulo, c. 1,1 cm longo, lateralibus in laminam ovatam, obtusam concavam omnino connatis, aequilongis; petalis falcatis lanceolato- linearibus; acutis, minute papillosis, c. 9 mm longis; labello sessili, genu- flexu, circuitu okovato, obtusissimo, basi callo depresso obtuse apiculato ornato, vix 4 mm longo; columna perbrevi, crassiuscula, apoda, glabra, - rostello subulato, erecto, ovario pedicellato, glabro, c. 8 mm longo. Cajam arca: Huamkas, 2400—2500 m. — A. Weberbauer.no. 4201, Mai 1904. Diese schöne Art gehört in die Verwandtschaft von P. Lindem Ldl. Pleurothallis ehanchamayoensis Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, gracilis, c. 35 cm alta; rhizomate valde abbreviato, Folyrhizo; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus rigidulis, teretibus, vaginis 3 brunneis, arctissime et alte amplectentibus dimidio inferiore obtectis, caeterum nudis, 25>—31 cm longis, c. 1,75 mm diametro; folio horizontali, ovato, longius acuminato, basi profunde cordato, sessili, carnoso-coriaceo, auriculis basilaribus sese marginibus obtegentibus in- elusis 10—12 cm longo, infra medium 5,5 —6 cm lato; inflorescentiis more subgeneris fasciculatis, unifloris, abbreviatis, spatha parvula brevi circum- datis, pedunculo paucivaginulato, 5—6 mm longo; bractea parvula, ovario redicellato plus duplo breviore, ovata, obtusiuscula, amplectente; floribus in subgenere mediocribus, extus sparsim nigro-punctatis, inversis; sepalo intermedio lanceolato, obtusiuscule acutato, 3-nervio, 9 mm longo, laterali- bus superis, in laminam ovato-lanceolatam, obtusiusculam, concavam, sepalo intermedio aeguilongam sed latiorem arcte cohaerentibus; petalis « 74 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. subfalcatis, anguste linearibus, subacutis, basin versus leviter dilatatis, 5 mm longis; labello supero, circuitu oblongo-Jigulato, quarta parte basilari paululo constricto, basi subcordato-auriculato et excavatione semielliptica ornato, glabro, nervis 2 medio leviter incrassatis notato, 3,5 mm longo, medio fere 1,8 mm lato; columna brevi, crassa, rostello breviter subulato, pede brevi; ovario pedicellato, sparsim nigropunctato, ce. 3,5 mm longo. Junin: Bei La Merced, im Chanchamayo-Tale. — Anton et Carl Köhler, im Jahre 1920. Unter den peruanischen Arten der Untergattung dürfte diese am besten neben P. juninensis Schltr. untergebracht werden, von der sie aber durch die Form der einzelnen Blütenteile und auch habituell verschieden ist. Pleurothallis genychila Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, c. 50 cm alta; rhizomate brevi, decumbente; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus I—2 cm distantibus, erectis, gracilibus, rigidulis, teretibus, 30—35 cm altis, c. 3 mm diametienti- bus, vaginis 3 dissitis, arcte et alte amplectenptibus obsessis; folio erecto- patente vel suberecto, lanceolato-ligulato, obtusiuscule acuminato, basi subpetiolato-attenuato, 18—22 cm longo, infra medium c. 3 cm Jlato racemis fasciculatis (3—5-nis) adscendentibus, folio plus duplo brevioribus, laxius multifloris, secundis, gracilibus, pedunculo ce. 4,5—6 cm longo, paucivaginulato; floribus tenuibus, vix mediocribus, glabris, albidis, laete sanguineo-punctatis; sepalo intermedio lanceolato, obtusiuscule acuminato, 5 mm longo, lateralibus in laminam ovalem, obtuse acuminatam, eucullat»- concavam connatis, 5 mm longis; petalis anguste et oblique linearibus, acutis, sepala longitudine subaequantibus; labello genuflexo, parvulo, e basi quadrato-semioblonga medio dilatato, trilobe, lobis lateralibus sub- orbicularibus, aliformi-patentibus, intermedio ovali, apiculato, margine suberenulato-undulato, callis 2 parvulis oblongis in basi labelli; colüumna brevi, apoda; rostello erecto; ovario pedicellato, glabro, c. 5 mm longo. Junin: Berge von Yanenga, 2300—2400 m. — A. Weberbauer no. 2125, Januar 1903. Die Art hat äußerlich einige Ähnlichkeit mit P. diffusa Poepp. et Endl., ist aber in der Struktur der Blüten, besonders des Labellums, durchaus verschieden. Die fast sackartige Unterlippe (sepala lateralia) erinnert etwas an die der P. semipellucida Ldl. Pleurotha'lis graminea Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 8—10 cm longa; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, vaginis c. 4—6 arcte amplectentibus, foliiferis omnino obtectis, vix 1 mm dia- metientibus, teretibus; foliis erecto-patentibus, linearibus, obtusiusculis, usque ad 2,3 cm longis, medio fere usque ad 3,5 mm latis; racemis terminali- bus, singulis, erectis, strictis, densius pluri- vel multifloris, pedunculo a nn II. Beschreibungen neuer Arten. 75 6—9 mm longo incluso usque ad 5 cm longis; bracteis erecto-patentibus, cucullato-ellipticis, acuminatis, ovario pedicellato fere aequilongis; floribus erectis vel suberectis, illis P. caulescentis Ldl. similibus sed manifeste minoribus, tenuibus, glabris; sepalis lanceolatis, obtusiusculis, dorso carinatis, ec. 4,5 mm longis, lateralibus obliguis, usque infra medium connatis; petalis obligque oblongo-ellipticis, obtusis, sepalis subduplo minoribus, 3-nerviis; labello parvulo, vix 1,5 mm longo, trilobo, lobis late- ralibus obligue semiorbicularibus, obtusissimis, intermedio antico oblongo, valde obtuso, 0,75 mm longo; columna perbrevi, crassiuscula, c. 0,75 mm longa, in speciminibus nostris cleistogama, erostellata; ovario pedicellato clavato, glabro, c. 4 mm longo. Pleurothallis caulescens Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. - (1911), p. 240 (nec Ldl.). Cuzeo: Auf Zweigen im Schatten dichter Gebüsche bei Sandia, 2600—2800 m ü. M. — A. Weberbauer no. 758, blühend im April 1902. Die Art ist allerdings mit P. caulescens Ldl. näher verwandt, ist aber "spezifisch gut unterschieden durch den schwächeren Wuchs, die kleineren Blüten, die stumpferen Petalen und das zwar ähnliche, in seiner Struktur aber doch deutlich abweichende Labellum. Pleurothallis huanucoensis Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 50—55 cm alta; rhizomate decumbente, polyrhizo; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus 1,5—2 cm distantibus, rigidulis, strietis, teretibus, unifoliatis, vaginis 2 arctissime et alte am- -pleetentibus, dissitis obsessis, usque ad 32 cm longis,,3 mm diametientibus; folio erecto vel suberecto, oblongo, obtuso, sessili, basi paulo contracto, e. 14 cm longo, medio fere c. 6,5 cm lato; racemis geminis, erectis, gra- eillimis, folium dimidio fere superantibus, laxius multifloris, secundis, pedunculo paucivaginulato, gracili, usque ad 8 cm longo; bracteis cucullatis, truncatis, ovario pedicellato plus duplo brevioribus; floribus parvulis, glabris, tenuibus, fide collectoris albis; sepalo intermedio ovato, obtuse acuminato, 3-nervio, 4,5 mm longo, lateralibus in laminam ovatam, obtuse acuminatam, concavam, 4-nerviam, 4,5 mm longam omnino connatis; petalis oblique linearibus obtusis, basin versus sensim paululo dilatatis, sepala longitudine subaequantibus; labello ovato, basi subcordato, acuto, dimidio anteriore paululo incrassato, margines versus obscure verruculoso- ruguloso, 1,75 mm lorgo, supra basin vix 1,5 mm lato; columna subtereti, recta, 1,5 mm longa, elinandrio subcucullato, triangulo, subintegro, rostello adscendente, pede perbrevi; ovario gracilius pedicellato, glabro, c. 6 mm longo. | Pleurothallis xanthochlora Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 284 (nee Rehb. f.). 76 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. Huanuco: Zwischen Steinen bei Morkon 1000—1200 m. — A. web a bauer no. 3491, August 1903. Habituell besitzt die Art zwar einige Ähnlichkeit mit P. xanthochlora Rehb. f. aus Venezuela, ist aber, wie zu erwarten war, spezifisch durchaus verschieden. Vor allen Dingen ist die Sratha am Grunde der Blütenstände- hier ganz klein. Pleurothallis jurinersis Schltr., nov. spec. __ - Epiphytica, erecta, 22—30 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus fasciculatis, gracillimis, rigidulis, 15—22 cm longis, teretibus, vaginis 2 arctissime amplectentibus, apiculatis dimidio inferioreo bsessis, c. I—1,5 mm, diametientibus; folio erecto vel suberecto, oblongo-ovato, acuminato, bkasi breviter cordato, carnoso-coriaceo, 5—9 cm longo, medio vel infra medium 1,8—3,7 cm lato; inflorescentiis succedaneis, paucis, fasciculatis, unifloris, e spatha c.5 mm longa, pedunculo perbrevi; bractea parvula, ovario pedicellato multo breviore; flore in, sectione inter minores, folio ineumbente, fide collectoris flavescenti-brunneo, glabıo;, sepalo intermedio anguste lanceolato, ob- tusiusculo, trinervi, 9 mm longo, lateralibus in laminam ovato-lanceam obtusam concavam, 9 mm longam connatis; petalis patentibus, anguste et oblique linearibus subacutis, margine subirregularibus, basin versus paulo dilatatis, 7,5 mm longis; labello carnoso, oblongo, apiculato, basi paulo dilatata emarginato, supra basin foveola parvula orkiculari leviter incrassato-marginata ornato, dimidio anteriore superne verruculoso, c. 4,5 mm lorgo, basi 2,25 mm lato; columna brevi, crassa, c. 1,5 mm alta, rostello triangulo, erecto, brevi, pede brevi; ovario pedicellato, glabro, 7 mm longo. | Pleurothallis linguifera Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p- 247 (nec Ldl.). Junin: Oberhalb Huacapistana am Wege nach a; 1700—1900 m. — A. Weberbauer no. 1974. Die Pflanze war von Prof. Kränzlin als P. linguifera Ldl. bestimmt worden, ist aber von dieser durchaus verschieden, scheint sich ‚dagegen mehr der P. macra Ldl. anzuschließen. Pleurothallis phyllostachys Schltr., nov. spec. Epiphytica, 20—25 cm alta, in ramis truncisque arborum decumbens; rhizomate repente, radicante, flexuoso, c. 4 mm diametiente, rigido; caulibus 1,5—3 cm distantibus, erectis, ut videtus acute triquetris, basin versus attenuatis, infra apicem usque ad 6 mm latis, glabris, unifoliatis, usque ad 17 cm longis; folio erecto-patente vel suberecto, oblongo, obtuso, interdum cum apiculo, antice basi oblique decurrente breviter subcordato- eXCiso, coriaceo, glabro, 6—10 cm longo, medio fere 3,5—5 cm lato; racemis in tertia parte supra basin laminae folii natis, singulis vel paucis, incum- U. Beschreibungen neuer Arten, 1% bentibus, laxe 3—5-floris, usque ad 4 cm longis, pedunculo brevi; bracteis elliptico-cucullatis, breviter acuminatis, ovario pedicellato fere aequi- longis; floribus aurantiacis, demum flavidis, carnosis, illis P. chamensis Ldl. similibus, sed paulo majoribus, glabris; sepalis oblongo-lanceolatis, obtusis, trinerviis, c. 1 cm longis, lateralibus obliquis, usque ad medium fere connatis; petalis lineari-ligulatis, apiculatis, dimidio superiore margine irregulariter pectinato-dentatis, 5,5 mm longis, tenuioribus; labello carnoso, e basi breviter contracta late ovato, obtuso, apice superne et margine verruculoso-denticulato, subplano, basi breviter canaliculato, c. 4 mm longo; columna graciliore, apice dilatata, in auriculas 2 adscendentes exeunte, 3 mm longa, pede brevi; ovario cum pedicello eylindraceo, glabro, c.5 mm longo. Piura: Hacienda Chantaco bei Huancabamba, 2500 m. — A. Weber- bauer no. 6313, April 1913. Eine Art aus der Verwandtschaft der P. chamensis Ldl. und P. de- _ currens Poepp. et Endl., besonders mit der ersteren verwandt, aber durch die Petalen und das Labellum verschieden. Pleurothallis tricaudata Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 15—30 cm alta; rhizomate cauliformi, erecto, cum caulibus connato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus superpositis, vaginis vulgo 2 brunneo-nervatis, ostio margine incrassato lanceolatis, acuminatis omnino obsessis, 2—8 em longis, 1,5—2 mm diametientibus; folio erecto, lanceolato, obtusiusculo vel obtusiuscule acuminato, basi sensim in petiolum usque ad 1 cm longum attenuato, petiolo incluso 3—4 cm longo, medio fere 5—8 mm lato; racemis erectis, singulis, folia multo excedentibus, pedunculo usque ad 4 cm longo paucivaginulato incluso usque ad 13 cm longo, gracillimo, laxe multifloro, secundo; bracteis cucullatis, apiculatis, ovario pedicellato pluries breviori- bus; floribus mediocribus, tenuibus, fide collectoris viridiflavis, basi brunneo-striatis, glabris; sepalis e basi lanceolata caudato-elongatis, 1,5 cm longis, lateralibus obliquis, basi margine anteriore paululo dilatata cum pede columnae mentum breve obtusum formantibus; petalis oblique et anguste oblongis, subacutis, margine irregularibus, c. 2,25 mm longis: labello linguiformi, basi lamellis 2 semilanceis sublobiformibus usque infra medium instructo, brevissime unguiculato, apice obtuso, c. 3,25 mm longo; columna apice semiquadrato-auriculata, basi incrassatula, labello c. 2-plo: breviore; ovario cum pedicello gracillimo, glabro, 6—7 mm longo. Huanuco: Berge zwischen Chachao und Acomayo, 3100—3200 m. — A. Weberbauer no. 6827, September 1913. Die Art gehört ganz offenbar in die Verwandtschaft von P. diptera Ldl., als welche sie von Kränzlin bestimmt worden war, ist aber durch viel schmälere Blätter ohne verdickten, aber mit fast gezähneltem Rand, 78 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. fast spitze Petalen und das am Grunde nicht herzförmige, sondern ziemlich lang keilförmige Labellum unterschieden. Pleurothallis trimeroglossa Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 15—20 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus valde approximatis, erectis vel adscendentibus, rigidis, gracilibus, vaginis 3 arcte et alte am- plectentibus omnino obtectis, teretibus, 2—2,5 mm diametientibus, 10—12 cm longis; folio erecto vel suberecto, oblongo-ligulato, obtuso, basi sensim in petiolum c. 1,5 cm longum angustatis, coriaceis, glabris, lamina S—10 cm longa, medio fere 1,5—2 cm lata; inflorescentiis paueis fascicu- latis, unifloris, e spatha compressa c. 1,5 cm longa, brunnea; pedunculo brevi, vix 7 mm excedente; bractea parvula, tenui, deltoidea ; flore mediocri, illo P. bivalves Ldl. simili; sepalo intermedio erecto, oblongo-lanceolato, obtusiusculo, concavo, glabro, 1 cm longo, lateralibus in, laminam decurvam, ovato-oblongam, obtusam, concavam connatis, glabris, 1 cm longis; petalis falcato-porrectis, anguste linearibus, obtusiusculis, basin versus paululo dilatatis, 4,5 mm longis, glabris; labello quasi trimembranato, ungue lineari, brevi, hypochilio oblongo, concavo, basi in lobulos 2 inceurvulo producto, epichilio quam hypochilium fere 3—4-plo longiore, angustius cuneato, antice 3-furcato, lobis ligulatis, lateralibus intermedio | duplo majoribus, gibbo obtuso incurvulo dense barbellato in basi epichilii, labello toto 6,5 mm longo; columna leviter curvata, gracili, apice ampliata, celinandrio leviter lobulato, 5 mm alta, pede adscendente; ovario pedicel- r lato, glabro, gracili, c. 1 cm longo. | Junin: Zwischen Panti und Rocchacs, 2500 m. — A. Weberbauer no. 6541, März 1913. Eine überaus charakteristische Art, welche in P. bivalves Ldl. aus Venezuela ihre einzige Verwandte hat. Scaphyglottis Antonii Schltr., nov. spec. FEpiphytica, erecta vel horizontalis, 25>—835 cm longa; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, olabris: caulibus vel pseudo- bulbis cauliformibus superpositis, graciliter eylindraceis, demum longi- tudinaliter sulcato-rugulosis, inferioribus usque ad 18 cm longis, 3 mm diametientibus, superioribus 2—4-plo brevioribus et bene angustioribus; foliis erecto-patentibus, anguste linearibus, obtusiusculis, apicem versus sensim paulo angustatis, 6—11 cm longis, medio vel infra medium 4—7 mm latis, tenuiter coriaceis; inflorescentiis in apieibus pseudobulborum vel caulium paucis aggregatis, more generis valde abbreviatis, unifloris, pedun- culo perbrevi, vaginis imbricantibus omnino obtecto; bractea tenuiore, ovarıum pedicellatum plus minusve amplectente; flore in genere vix inter mediocres, tenui, glabro ; sepalisoblongis, obtusiusculis supra medium paululo dilatatis, c. 3,5 mm longis, lateralibus subfalcato-obliquis, basi ampliata ae > ee a a A ee Weg AN ne ee ar TEE A PL RLEN EEDN II, Beschreibungen neuer Arten 79 cum pede columnae et labelli basi mentum breve obtusum formantibus; petalis falcato-ligulatis, obtusis, basin versus sensim angustatis, uninervüs, guam sepala paululo brevioribus; labello e basi unguiculato-cuneata oblongo, apice breviter bilobulato, marginibus lateralibus leviter undulato, tenui, - sepalis fere aequilongo: columna e basi angustiore apicem versus sensim paulo dilatata, c. 2,25 mm longa, pede brevi, incurvulo, sensim in basin labelli transeunte; ovario pedicellato, glabro, pedicello incluso c. 3 mm longo. Junin: Im Chanchamayo-Tale. — Karl und Anton Köhler, im Jahre 1920. | Vor allen übrigen Arten des Gebietes ist die vorliegende durch den hohen Wuchs charakterisiert. Sie ist außerdem gekennzeichnet durch das halblängliche Kinn der Blüten, die Form des Labellums und die nach oben recht deutlich verbreiterte, verhältnismäßig kurze Säule. Seaphyglottis loretorensis Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, parvula, 8S—12 cm alta; rhizomate valde abbre- - viato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis superpositis, bifoliatis, inferioribus anguste fusiformibus vel subeylindraceis, usque ad 4 em longis, infra medium usque ad 4 mm diametientibüs, superioribus angustioribus et manifeste brevioribus; foliis erecto-patentibus, linearibus, breviter bidentatis, usque ad 7 cm longis, medio fere usque ad 5 mm latis, superioribus brevioribus et angustioribus; inflorescentiis ad apices pseudo- bulborum fasciculatis, unifloris, vaginulis paucis imbrieantibus protectis, pedunculo perbrevi; bractea tenui ovata, ovario pluries breviore; floribus in genere inter minores; tenuibus, glabris: sepalis oblongis, obtusiusculis, e. 3,5 mm longis, lateralibus obliquis, basi antice paulo ampliata cum pede eolumnae mentum perbreve obtusum formantibus; petalis subfalcato- linearibus, obtusis, basin versus sensim paululo angustatis, I-nerviis, quam sepala subaequilongis; labello genuflexo-curvato, e basi angustata obovato, antice leviter exciso cum apiculo minuto interjecto, margine crenulato- undulato, glabro, explanato sepalis fere aequilongo; columna ebrachiata, semitereti, leviter curvata, apicem versus paululo dilatata, petalis paulo breviore, pede perbrevi; ovario subsessili, glabro, ec. 2,5 mm long». Loreto: Bei Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno, im Jahre 1905. Von der verwandten S. prolifera Cogn. unterscheidet sich die vor- liegende Art durch den auffallend gedrungenen Wuchs und die Form des Labellums. Isochilus peruvianus Schltr., nov. spec. Epiphyticus, ereetus, 25—40 cm altus; rhizomate crasso, brevi, decum- -bente; radicibus crassiusculis, flexuosis, glabris; caulibus gracillimis, erectis, tenuibus, teretibus, basi vaginis c. 6 verruculosis obsessis, caeterum densius foliatis, vaeinis foliorum arctissime amplectentibus, striato- s0 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. nervosis omnino obtectis, 1—1,25 mm diametientibus; foliis suberectis, linearibus, apice breviter bilobulatis, 2,5—8,5 cm longis, medio fere 2—3 mm latis, textura pro genere tenuioribus; racemis terminalibus, sessilibus, pluri- (3—5-) floris, secundis, usque ad 2,5 cm longis; bracteis oblongis, obtusis, ovarıum amplectentibus, inferioribus subfoliaceis florem excedenti- bus, superioribus ovario paulo brevioribus; floribus in genere mediocribus fide collectoris purpureis, glabris, tenuibus; sepalis usque ad medium fere connatis, obtusiusculis, 7,5 mm longis, lateralibus obliguis nervo medio extus carinatis, basi paulo decurrentibus, mentum obligquum breve for- mantibus; petalis oblique elliptico-lanceolatis, obtusis, basin versus an- gustatis, 7 mm longis, 3-nerviis cum nervis lateralibus ramosis; labello. anguste linguiformi, obtuso, 3-nervio, ungue sigmoideo-curvato, medio minute verruculoso, lamina e basi angustiore paulo dilatata, in tertia parte inferiore margine utringue semel implicata, dimidio anteriore levissime angustata, labello toto 7 mm longo, infra medium et medio 1,25 mm lato; columna recta, 4 mm alta, clinandrii lobis erectis linearibus obtusiusculis, lateralibus dorsali paululo longioribus, subfalcatis; ovario eylindraceo- triguetro, glabro, 9 mm longo. | Cajamarca: Im immergrünen Gebüsch im Tal des Flusses Tabaconas 950 m ü. M. — A. Weberbauer no. 6159, April 1912. Die Art steht der I. inearis R. Br. am nächsten, ist aber unterschieden durch die purpurnen, am Grunde sehr schiefen Blüten, die elliptisch- lanzettlichen Petalen mit verzweigten Seitennerven, die Form des im, unteren Drittel beiderseits am Rande mit einer Falte versehenen Labellums | und den warzigen Nagel. Was ich schon längst vermutete, hat sich als wahr erwiesen. Der südbrasilianische Z/sochilus ist ebenfalls von /. linearis R. Br. verschieden und sei hiermit I. brasiliensis Schltr. getauft. Die Abbildung in der ‚Flora Brasiliensis‘‘ gehört aber wohl zu I. latibracteatus A. R. et Gal. | Epidendrum bambusaceum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, elatum, usque ad 90 cm altum; rhizomate adscendente, brevi; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus simplicibus, teretiusculis, dimidio inferiore vaginatis, dimidio superiore laxius plurifoliatis, vaginis foliorum striato-nervosis, arcte amplectentibus omnino obtectis, 4 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, linearibus, apicem versus angustatis, obtusiusculis, textura tenuiter coriaceis, 13 —27 cm longis, medio fere 7—9 mm latis; racemis terminalibus, arcuato-decurvulis, laxe paucifloris, gquam folia superiora multo brevioribus, pedunculo gracili 4—5 cm longo; bracteis deltoideis, breviter acuminatis, ovario multoties brevioribus; floribus in genere mediocribus, illis Z. patentis Sw. similibus, glabris; sepalis elliptico-oblongis obtusis, apice irregulariter marginatis, carnosulis, 1,2 cm longis, lateralibus obliquis, obtuse apiculatis, basi oblique 1I. Beschreibungen neuer Arten. 8 adnatis; petalis oblique ellipticeis, obtusiusculis, basin versus angustatis, 1,1 cm longis, quam sepala paululo latioribus; labelli ungue lineari antice dilatato, columnae marginibus omnino adnato, S mm longo, lamina eircuitu subquadrata, basi cordata, alte 3-lobata, basi callis 2 leviter divergentibus, brevibus semirhombeis ornata, medio concava, 6 mm longa, inter apices loborum lateralium 1,4 cm lata, lobis lateralibus oblique semidolabri- formibus, antice truncatis, margine exteriore subcrenulatis, intermedio antico, perlate rhombeo-reniformi, antice exciso cum apiculo obtuso perbrevi interjecto, 3 mm longo, supra basin 9 mm lato; columna subrecta, erassiuscula, 85 mm longa, auriculis semirhombeis, antice sinuoso-angu- latis; ovario pedicellato, glabro, c. 2,2 cm longo. Loreto: Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. Die Art erinnert in ihren Blüten etwas an E. patens Sw., muß aber, da der Blütenschaft scheidenlos ist, zu den ‚Euepidendra- Racemosa‘‘ ver- wiesen werden. Epidendrum brevieaule Schltr., nov. spec. Epiphyticum, humile; rhizomate lignoso, ramoso, divaricante; radici- bus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus 5—8 cm distantibus, erectis, , brevibus, dense 5—6-foliatis, teretibus, e. 3—3,5 mm diametientibus, - vaginis folioıum arcte amplectentibus omnino obtectis, 3—4,5 cm altis; foliis erecto-patentibus vel subpatentibus, oblongis,obtusis, carnosis, 2,5 —3,5 cm _ longıs, medio fere 7—10 mm latis; inflorescentia terminali, subsessili, _ e spatha compressa obtusa, c. I cm longa, ut videtur semper uniflora ; bractea spatha simili sed 2—3 plo minore, ovario pedicellato plus duplo breviore; flore in, genere mediocri, inverso, recurvo, late campanulato, carnoso, fide collectoris flavo-brunneo; sepalis oblongis, acutis, concavulis, 1,3 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique lanceolatis, acutis, quam sepala fere aequilongis; labelli ungue lineari, columnae marginibus omnino adnato, 5 mm longo, lamina circuitu ovata, bası alte cordata, lateribus leviter sinuosa, apice triangulo subacuta, concavula, basi callis 2 brevibus cariniformibus donata, 8 mm longa, supra basin 6,5 mm lata, glabra; columna recta, apicem versus sensim paulo ampliata, aurieulis semigquadra- ‚ tis, antice truncatis, 5 mm longa; ovario pedicellato, glabro, c. 2,3 em long». | Epidendrum megagastrium Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 247 (nec Ldl.). | | Junin: Auf Felsen unterhalb Palca, 2200—2700 m ü. M. — ‚A. Weberbauer no. 1787, blühend November 1902. Die Pflanze war von Prof. Kränzlin als Z. megagastrium Lal. be- , stimmt worden, ist aber von diesem durch die Tracht, kleinere breitglockige Blüten und das ganz kahle Labellum sicher verschieden. Epidendrum Cajamarcae Schltr., nov. spec. Epiphyticum, adscendens, habitu #. geminifloro H. B. et Kth. si- Die Orchideenflora von Peru. 6 82 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. millimum, parum ramosum; radieibus filitormibus, flexuosis, glabris: caule ' parum ramoso, apicibus 3—4-foliato, caeterum vaginis persistentibus amplectentibus obtusis omnino obtecto, 5—6 mm diametiente; foliis erecto- patentibus vel subpatentibus, oblongo-ligulatis, obtuse et inaeqgualiter et brevissime bilobulatis, subcoriaceis, glabris, 5—6,5 cm longis, medio ad 2 cm latis; inflorescentia terminali, geminiflora, e spatha compressa, c. 2 cm longo; pedunculo subnullo; bracteis parvulis; deltoideis, .guam spatha multo brevioribus; floribus erectis, glabris, illis Z. geminiflori H.B. et Kth. similibus sed paulolo majoribus; sepalis lanceolatis, obtusis, 1,8 cm longis, lateralibus obliqguis, basi margine anteriore paululo dilatatis; petalis erecto-patentibus, oblique lanceolato-ligulatis, obtusis, quam sepala subaequilongis; labelli ungue lineari marginibus columnae omnino adnato, 6 mm longo, lamina circuitu late ovata, infra medium trilobata, basi subcordato-rotundata, 1,2 em longa, infra medium 1 cm lata, basi callis 2 brevibus cariniformibus ornata, lobis lateralibus semiguadratis, antice truncatis, intermedio antico ovato-triangulo, obtusiusculo; columna recta, apicem versus sensim paululo ampliata, ec. 7 mm longa, glabra; ovario 3 pedicellato glabro, c. 4,5 cm longo. Epidendrum geminiflorum Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. ? (1911), p. 259 (nec H. B. et Kth.). | Cajamarca: Chugua, nordwestlich von Hualgayoc, 2700—2900 m. — | A. Weberbauer no. 4102, Mai 1904. y Ohne Zweifel steht die Art dem E. geminiflorum H. B. et Kth. sehr 7 nahe, ist aber spezifisch unterschieden durch kräftigeren Wuchs, größere Blüten, stumpfere Sepalen und Petalen, das breitere mittlere Sepalum I und breitere Petalen und das deutlicher dreilappige Labellum mit fast herzförmigem Grunde und zwei kurzen Höckern. Die Blüten sind grünlich- braun. Epidendrum euzeoense Schltr., nov. spec. 1 Frutex erectus, 1—2 m altus; rhizomate valde abbreviato; radicibus | tiliformibus, flexuosis, glabris; caulikus simplieibus, strietis, dimidio in feriore vaginatis, dimidio superiore bene foliato, vaginis foliorum striato- nervosis arctissime amplectentibus omnino obtectis, teretibus, 6—7 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, oblongo-ligulatis, obtusis, 5— 9,9 cm longis, medio fere 1,5—2,4 cm latis, carnosis; pedunculo gracili, vaginis 7—10 arctissime amplectentibus obtecto, usque ad 63 cm longo, racemägE brevi, dense multifloro, sensim evoluto; bracteis lineari-lanceolatis, acumi natis, erecto-patentibus, superioribus deltoideis, ovario multo brevioribus; | tloribus in sectione mediocribus, erecto-patentibus, aurantiacis, labello” | demum brunnescente, glabris; sepalis patentibus, obtusiusculis, 1,2 em e longis, lateralibus obliquis; petalis patentibus, obligque rhombeo-elliptieis, obtusiusculis, margine irregularibus, sepala subaequantibus, bası angustatisz II. Beschreibungen neuer Arten. 83 labelli ungue anguste lineari, columnae marginibus omnino adnato, S mm longo, lamina circuitu ovali, basi cordata, alte 3-loba, medio callo leviter 5-lobulato ornata, infra medium utringue callo minore in lobos laterales decurrente aucta, basi callis 2 parvulis dentiformibus obtusis donata, 7 mm longa, infra medium 1 cm lata, lobis lateralibus oblique oblongis grosse pluridentatis, intermedio paulo minoribus, intermedio cuneato, antice truncato, medio breviter exciso, lateribus integro antice grosse pluridentato, 3,5 mm longo, antice 6 mm lato; columna subrecta, antice paulo ampliata, 8 mm longa, auriculis bilobulatis, denticulatis; ovario pedicellato, gracili, glabro, 2,2 cm longo. Cuzco: Über der Hazierda Ichna bei Sta. Anna, 1700 m. — A.Weber- bauer no. 5005, Juni 1905. Durch die sehr grob- und großgezähnten, aber verhältnismäßig kleinen Seitenlappen des Labellums ist diese in die Verwandtschaft von E. xzan- ihinum Ldl. zu rechnende Art charakterisiert. Epidendrum Filomenoi Schltr., nov. spec. Epiphytieum, pro sectione humile, c. 15—20 em altum; caule brevi, ex icone c. 6-foliato, vaginis foliorum omnineo obtecto, c. 2,5—83 mm dia- metiente; foliis erecto-patentibus, oblongis, obtusis, usque ad 5,5 cm longis, medio fere ad 1,4 cm latis; inflorescentia terminali, erecta, gracili, pedun- culo vaginis 4—5 arcte amplectentibus, acuminatis fere omnino obtecto, 10—13 cm longo, racemo abbreviato, dense plurifloro:; bracteis erecto- patentibus, lineari-lanceolatis, acutis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus in sectione inter minores, arcuato-patentibus, pallide roseis, pulchellis, glabris; sepalis elliptico-oblongis, obtusiusculis, patentibus, e. 7 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique oblongis, obtusiusculis, margine crenulatis, quam sepala subaequilongis; labelli ungue lineari, marginibus columnae omnino adnato, vix 4 mm longo, lamina ceireuitu reniformi, 6 mm longa, infra medium 1 cm lata, medio trilobata, basi breviter et obtuse bicallosa, carina e basi usque in, medium lobi intermedii ornata, lobis lateralibus oblique latiovalibus, margine leviter crenulato- laceratis, intermedio obreniformi, breviter exciso, margine dense crenulato, brevi, 5 mm lato, 2 mm longo; columna brevi 5 mm longa, apicem versus paulo ampliata, clinandrio vix crenulato, auriculis semiquadratis, brevibus; cvario graciliter pedicellato, glabro, ec. 1,3 cm longo. Loreto: Bei Moyobamba. — Dr. Serafin Filameno. Eine reizende kleine Art, von der mir Dr. Filomeno eine Infloreszenz und eine farbige Skizze der ganzen Pflanze in natürlicher Größe einschickte. Sie dürfte dem E. calanthum Rehb. f. et Warsz. am nächsten stehen, ist aber vor allen bisher bekannten Arten der Sektion. durch die ziemlich stark gekerbten Petalen und die Lippenform ausgezeichnet. 84 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. Epidendrum irutieulus Schltr., nov. spec. Fruticulus erectus vel suberectus, usque pedalis, epiphyticus; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caule plus minusve ramoso, bene foliato, vaginis foliorum alte et arcte amplectentibus, rugulosis et striato-nervosis obtecto, tereti, c. 3—4 mm diametiente; foliis erecto-patentibus, ligulatis vel oblongo-ligulatis, breviter et obtuse inaequi-bilobulatis, - coriaceis, glabris, 1,7—2 cm longis, medio velinfra medium 0,5—0,9 mm latis; racemis terminalibus, brevibus, dense 5—8-floris, pedunculo perbrevi, basi pauci- ‘ vaginulato; bracteis erecto-patentibus, anguste lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato 2—3-plo brevioribus; floribus parvulis, sulfureis, erecto- patentibus, glabris; sepalis patentibus, obovato-ligulatis, acuminatis, carnosulis, c. 1 cm longis, lateralibus obliquis, extus acute carinatis; petalis erecto-patentibus, e basi anguste lineari dimidio superiore paululo dilatatis, subacutis, margine irregularibus, 1 cm longis; labelli ungue lineari, columnae marginibus omnino adnato, 5 mm longo, lamina alte triloba, basi callis 2 parvulis, oblongis ornata, 5 mm longa, inter apices loborum lateralium 8 mm lata, lobis lateralibus divergentibus, oblique latiovatis, obtusis, margine irregulariter et minute serrulato-denticulatis, intermedio antico, e basi quadrato-unguiculata late cuneato, antice truncato, minute denticulato, apiculato; columna apicem versus conspicue ampliata, 5 mm longa, auriculis oblique semiquadratis; ovario pedicellato, glabro, c. 1 cm longo. Epidendrum scabrum Kränzl., ex Weberb., Pflanzw. Peru. And. (1911), p- 251 (nec R. et P.). | Junin: Berge westlich von Huacapistana 3000— 3100 m. — A. Weber- bauer no. 2053, Januar 1903. Im Habitus besitzt die Pflanze große Ähnlichkeit mit E. Soratae Rchb. f., doch ist die Form des Labellums durch ihre sehr deutliche Drei- lappigkeit durchaus verschieden. Epidendrum fuscum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, e. 23 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis erectis, oblongoideis, paulo compressis, apice bifoliatis, 6,5—8 cm altis, medio fere 1,5—1,3 em latis;, foliis erecto-patentibus, anguste ligulatis, obtusiusculis, 10—14 cm longis, medio fere 1,4—1,7 cm latis, coriaceis; inflorescentia erecta, stricta, folia haud excedente, sublaxe pluri- (6—-9-) flora, pedunculo c. 7 cm longo, basi vagina compressa arctius amplectente c. 5 cm longa donato; bracteis a deltoideis, acuminatis, ovario multoties brevioribus; floribus erecto- patentibus, carnosis, illis Z. brachychili Ldl. similibus, sed paulo minoribus, fide collectoris fuseis viridiflavi-marginatis, labello basi viridiflavo, apice fusco; sepalis patentibus, oblongis, obtusiusculis, c. 1,1 em longis, glabris, lateralibus obliquis, subacuminatis; petalis oblique obovato-elliptieis ll. Beschreibungen neuer Arten. 85 obtuse apiculatis, basin versus argustatis, glabris, 1 cm longis, quzm sepala haud latioribus; labello e ungue brevi, lato circuitu sukorkiculari, sub- ‚aequaliter trilobato, toto 7 mm longo, medio fere 5,5 mm lato, medio callo amplo semiquadrato, concavulo, obtuse apiculato, dense et minute papilloso- x puberulo obtecto, lobis lateralikus semiquadratis valde obtusis, patentibus, intermedio antico paululo majore subquadrato obtusiuscule apiculato; columna crassa, 6 mm longa, basi tantum labelli ungui adnata, elinandrio trilobulato; anthera quadrato-cucullata, glabra, antice excisa; ovario clavato, glabro, pedicello incluso c. 2 cm longo. | Cajamarca: Osthänge der Kordillere über Tabaconas, 2400 m. — A. Weberbauer no. 6301, Mai 1912. Sepalen und Petalen rotbraun mit grünlichgelben Rändern, Lippe srünlichgelb mit rotbraunrs Spitze. Die Art ist mit £. fallax Ldl. und Z. Hartwegii Ldl. verwandt, unter- scheidet sich aber durch schmälere Blätter, kleinere Blüten und die Form des Labellums, sowie durch die kleinere Statur. Epidendrum gnomus Schltr., nov. spec. Musecicolum, parvulum, 2—3 cm altum; rhizomate decumbente, parum ramoso; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus ec. 1 cm distanti- bus, vix 1 cm altis, 3—5-foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus, striato-nervosis omnino obtectis; foliis erecto-patentibus vel patentibus, ligulato-linearibus, obtusiusculis, carnosis, usque ad 1 em longis, medio 3 mm latis, marginibus recurvulis; inflorescentia terminali, sessili, uniflora, fe spatha brevi, obtusa; bractea parvula, tenui, gquam spatha bene minore; flore pro planta magno, erecto, carnosulo, glabro, fide collectoris pallidi- flavo; sepalis oblongo-ligulatis, apiculatis, 1,1 em longis, intermedio erecto, lateralibus patentibus obliquis, basi decurrentibus et cuniculum ovario semilongum formantibus; petalis suberectis oblique linearibus subacutis, apicem versus sensim paululo angustatis, sepalo intermedio fere aequi- longis; labelli ungue lineari, brevi, 3 mm longo, lamina late ovali, ob- tusissima, margine irreguları subdentato, basi intus callis 2 approximatis, parvulis, obtusis donata cum callo angusto duplo longiore interposito, 1,2 em longa, medio 1 cm lata; columna crassiuscula oblique obconica, 3,5 mm longa, antice crenulata; ovario pedicellato, glabro, subclavato, e. 1,2 cm longo, cuniculo 6 mm longo. | Epidendrum porpax Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p- 283 (nec Rchb. f.). Junin: Auf Baumstämmen in lichtem Walde bei La Merced, im Chanchamayo-Tale, 1000 m ü. M. — A. Weberbauer no. 1949, blühend im Dezember 1902. Diese reizende kleine Art der Sektion Nannodes ist mit E. Matthewsii Rchb. f. am nächsten verwandt, unterscheidet sich von ihm aber durch ir ‘86 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. die viel kürzeren Stämmchen, die breiteren Blätter und die Form des Labellums. Epidendrum haematanthum Schltr., nov. spec. Terrestre ( ?), erectum, usque metrale; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus erectis, strietis, dimidio inferiore vaginatis, dimidio superiore bene foliatis, vaginis foliorum striato- nervosis, arctissime amplectentibus omnino obtectis, teretibus, supra basin c.5 mm diametro; foliis ereeto-patentibus, oblongo-ligulatis, obtusis, basin versus paululo dilatatis, 7—8,5 cm longis, infra medium 1,7—2,2 cm latis; pedunculo gracili, erecto, vaginis c. 7 arctissime amplectentibus obtecto, tereti, 40—45 cm longo, racemo more sectionis abbreviato, sensim evoluto, dense multifloro; bracteis lineari-lanceolatis, acuminatissimis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus in sectione mediocribus, patentibus, fide collectoris laete sanguineis, glabris; sepalis patentibus, oblongis, obtuse apiculatis, ec. 1,3 cm longis, lateralibus obliquis; petalis patentibus, oblique et anguste elliptieis, subacutis, basin versus angustatis, margine irregularıbus, sepala aeguantibus; labelli ungue anguste lineari, columnae marginibus omnino adnato, S mm longo, lamina circuitu quadrata, basi profunde cordata, alte triloba, 7 mm longa, medio fere 1,1 em lata, callo ovato obtusiusculo amplo, in medio utringue infra medium callo parvulo in lobos laterales decurrente aucto ornata, lobis lateralibus oblique semiovatis, obtusis, margine breviter serrato-dentatis, lobo intermedio eisthmo brevi quadrato perlate reniformi, breviter exciso, margine breviter crenulato-dentato, 4,5 mm longo, supra medium 8 mm lato; columna recta, 1 em longa, apicem versus paulo ampliata, auriculis bilobulatis, denticulatis; ovario pedicellato, glabro, c. 2 cm longo. Cuzco: In der Nähe des Tambo Cotani, am Wege von Sandia nach Chunchusmayo, 1500 m. — A. Weberbauer no. 1286, Juli 1902. Eine prächtige Art aus der Verwandtschaft des E. calanthum Rchb. f. et Warsz., aber mit größeren, blutroten Blüten, auffallend kurz gesägt- gezähnter Lippe und ganzrandiger dicker Lippenschwiele. Epidendrum huanuecense Schltr., nov. spec. Frutex erectus, e. 150 em altus; ee valde hhrea radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caulibus basi vaginatis, caeterum bene foliatis, vaginis foliorum striato-nervosis, flavidis, arcte amplectenti- bus obtecto, tereti, c. 8 mm diametiente; foliis erecto-patentibus, oblongis, obtusis, carnosis, S—12 cm longis, medio fere 2—3,5 em latis; pedunculo stricto, vaginis ec. 10 arctissime amplectentibus obtecto, usque ad 70 cm A en ee Dr ee TEEN nee ME > ESYE EN er he Na longo, nunc pauciramoso, racemo dense multifloro, abbreviato, sensim evoluto; bracteis erecto-patentibus, anguste lanceolatis vel deltoideis, acuminatis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus erecto-patentibus, illis &. Lindeni Ldl. fere aequimagnis, pallide roseis, labello laete roseo, II. Beschreibungen neuer Arten. 87 gynostegio apice aureo, glabris; sepalis patentibus, ablongis, obtusiusculis, 8 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulato-oblongis, obtusius- culis, margine subdenticulatis, sepala subaequantibus; labelli ungue pro seetione brevi, 4,5 mm longo, marginibus columnae omnino adnato, lamina -_ eireuitu late rhombea, alte 3-loba, 6 mm longa, supra basin 9 mm lata, basi rotundata (haud cordata), basi superne callis 2 brevibus clavatis ornata, lamella humili mediana anteposita usque ad basin lobı intermedii decurrente, lobis lateralibus oblique oblongis obtusis, margine breviter ineiso-dentatis, intermedio e isthmo brevi semiquadrato, obcordato, antice profunde exciso cum apiculo minuto interjecto, 3 mm longo, infra apicem 5 mm lato, marginibus breviter inciso-dentato; columna recta, apicem versus conspicue ampliata, auriculis brevibus bilobulatis, lobulo superiore triangulo acuto, subcrenulato, inferiore duplo minore semioblongo, obtuso: ovario pedicellato gracillimo, glabro, ce. 1,5 cm lengo. Huanuco: Zwischen lockerem, die Grassteppe unterbrechendem Gesträuch bei Monzon, 1000—1500 m. — A. Weberbauer no. 3463, - Juli 1903. Eine sehr charakteristische Art der Schistochile-Carinata, welehe durch kleine Blüten, den kräftigen Wuchs und die Form der Lippe und Säule gut charakterisiert ist. | Epidendrum juninense Schltr., nov. spec. Frutex terrestris vel subterrestris, c. 130 cm altus; rhizomate adscen- dente; caulibus erectis strictis, simplicibus vel parum ramosis, supra medium bene foliatis, vaginis foliorum persistentibus omnino obtectis, teretibus, c. 6 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, oblique oblongo- lanceolatis, subacutis, glabris, 7—9 cm longis, medio vel infra medium ec. 2 em latis; panicula terminali, pauciramosa, suberecta, laxe multiflora, e. 17 cm longa; bracteis anguste linearibus, acutis, erecto-patentibus, fide colleetoris viridibrunneis, labelio albido, in genere mediocribus, glabris: sepalis patentibus anguste oblongo-spathulatis, obtusiuscule acuminatis, 16 em longis, lateralibus obliguis; petalis erecto-patentibus oblique et angustissime linearibus, obtusis, apicem versus paululo dilatatis, sepalorum longitudine; labelli ungue columnae omnino adnato, anguste lineari, 1,5 mm longo, lamina dimidio inferiore late reniformi-cordata, margine irregulari antice rotundata, abrupte in lobum oblongo-quadratum, anticum, retusum cum apiculo obtuso, margine irregularem, 5 mm longum, 3,5 mm latum producto, callis 2 rbombeo-rotundatis in basi, linea incerassata mediana e basi usque in apicem ornata, tota 8 mm longa, medio fere 14 mm lata; columna gracili levissime curvata, apicem versus paulo ampliata, lobis antieis oblique semirhombeis, angulis obtusis; ' ovario pedicellato gracili, glabro, e. 2,3 em longo. RER. Run a Sn An Yen ae u a Sn 88 R. Schlechter: Die Ui sn nase von Peru. Junin: Rechtes Seitental des Rio un 2700 m. — A. Weber- bauer no. 6611, April 1913. Diese Art der Sektion Euepidendrum erinnert etwas an E. patens Sw., von dem sie sich durch die verzweigte aufrechte Infloreszenz und die Form der Lippe deutlich unterscheidet. . Epidendrum macrodonax Schltr., nov. spec. Terrestre, erectum, fide collectoris ad 3 m altum; caulibus strietis ut videtur simplieibus, densius foliatis, vaginis foliorum arcte amplectenti- bus, striato-nervosis omnino obtectis, medio ec. 1 cm diametientibus; foliis erectis vel suberectis, rigidulis, oblongo-ligulatis, obtusis cum apiculo, marginibus recurvis, dorso acute carinatis, 6—1l1l cm longis, medio fere 1,7—8 cm latis, superioribus sensim decrescentibus; inflorescentia termi- nali, paniculata, vulgo arcuato-decurva, breviter pedunculata, laxe multi- flora, pedunculo compresso, vaginis paucis compressis obsesso; bracteis ovato-deltoideis, acuminatis vel apiculatis, carnosulis, quam flores,breviori- bus; floribus illis Z. fruiex Rehb. f. similibus, sed paulo minoribus, valde carnosis; sepalis ovato-oblongis, 8 mm longis, extus leviter carinatis, lateralibus obliquis; petalis crasse linearibus, obtusis, uninerviis, quam sepala aequilongis; labelli ungue lineari, marginibus columnae omnino adnato, c. 5 mm longo, lamina reniformi obtusa, basi subcordato-retusa, ‚concava, carnosa, 5 mm longa, supra basin 8,5 mm lata, integerrima, basi superne obscure bicallosa ante callos ruguloso-verruculosa; columna recta, crassiuscula, apicem versus paulo ampliata, 5 mm longa, auriculis antice subquadratis; ovario sessili obconico-cylindraceo, glabro, c. 4 mm longeo. Epidendrum frutex Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 249 (nec Rchb. £.). Huanuco: Gesträuch aut Bergen südöstlich von Monzon, 3300 bis 3500 m ü. M. — A. Weberbauer no. 3375, blühend Juli 1903. Ohne Zweifel eine nahe Verwandte des Z. frutex Rehb. f., aber durch die verhältnismäßig kürzeren Blätter, den auffallend hohen Wuchs, die etwas kleineren Blüten und die Form der Lippe spezifisch durchaus getrennt zu halten. Epidendrum melinoacron Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, c. 50_60 cm altum; ira valde abbre- viato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus erectis, simplici- bus, bene foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus, dense et minute BT verruculosis omnino obtectis, teretibus, c. 5 mm diametientibus; foliis erecto-patentibas, ligulatis, acutis, coriaceis, 8—12 cm longis, medio fere 1—1,5 cm latis; racemo suberecto, dense multifloro, cylindraceo, 7—8 em longo, vix 2 cm diametro, pedunculo usque ad 7 cm longo, spathis magnis 8, compressis, acuminatis fere omnino obtecto; bracteis anguste lanceolatis, acuminatis, ovarium vulgo excedentibus; floribus illis Z. alpicoli Rehb. f. II. Beschreibungen neuer Arten. 89 ‚similibus, sed bene minoribus, carnosulis, glabris; sepalis anguste oblongis acuminatis, nervo medio extus crenulato-carinatis, ec. 8 mm longis, late- ralibus obliguis, decurvis; petalis deflexis, oblique linearibus, acuminatis, supra medium paululo dilatatis, margine sukcrenulato-irregularibus; labelli _ ungue lineari, marginibus columnae omnino adnato, c. 3,5 mm longo, lamina alte 3-loba 4,5 cm longa, infra medium 2,5 mm lata, carinis 2 e basi laminae in basin lobi intermedii decurrentibus antice calliformi-incrassatis, obtusis cum callo intermedio interjecto ornata, callo breviore oblongo utrinque basi juxtarosito, lobis lateralibus basilaribus transverse oblongis, margine subdenticulatis, intermedio antico, carnoso, anguste lanceolato, - acuto, subtus carinato, 2 mm longo; columna paulo curvata, apicem versus paulo ampliata, 4 mm longa, auriculis productis, inaequaliter et valde oblique 2-lobulatis: ovario pedicellato glabro, 5—6 mm longo. Cajamarca: Im Hartlaubgehölz an der Ostseite der Kordillere über Tabaconas, 2400 m. — A. Weberbauer no. 6300 m, Mai 1912. Von dem verwandten Z. cornutum Ldl. und E. alpicolum Rchb. f. ist die Art durch die Struktur der Lippenschwielen verschieden. Die Blütenfärbung ist bräunlich-weiß, mit grünlichweißer Lippe und orange- - farbenem „Anhängsel‘“ (Mittellappen ®). Epidendrum nephroglossum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, ut videtur suberectum, 20—30 cm altum; radiceibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus superpositis, apicem versus pauci- (ec. 4-) foliatis, caeterum vaginis alte amplectentibus omnino obtectis, teretibus, c. 4 mm diametientibus, 10—14 cm longis; foliis erecto-patenti- bus, ligulatis; obliquis, obtusiusculis, coriaceis, usque ad 6 cm longis, medio fere ad 1,5 cm latis; racemis nutantibus, subkdense 6—8-tloris, usque ad 5 cm longis, redunculo brevi, vagina brevi acuminata amplectente donato; bracteis subpatentibus, ellipticis, acuminatis, ovario fere aegqui- longis vel paulo longioribus; floribus flavidis, carnosulis, mediocribus, nutantibus, glabris; sepalis petalisque campanulato-conniventibus; sepalis ‚oblongis, acuminatis, intermedio 1,1 cm longo, angustiore, lateralibus faleato-obliquis, c. 1,25 mm longis; petalis oblanceolato-linearibus, breviter acuminatis, obliguis, sepalo intermedio aequilongis; labelli ungue lineari, apicem versus paulo dilatato, columnae marginibus omnino adnato, 1,-cm longo, lamina reniformi, basi leviter cordata, apice breviter excisa, basi - eallis 2 brevibus semioblongis parvulis ornata, 7 mm longa, infra medium 1,3 cm lata; columna subrecta apicem versus conspicue ampliata, auriculis subfalcato-quadratis, valde obtusis; ovario breviter pedicellato, glabro, e. 1,1 cm longo. Epidendrum Vieji Kränzl., ex Weberk. Pflanzw. Peru. And. (1911), p- 247 (nec Rchb. f.). 90 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. Junin:. Berge westlich von Huacapistana, 2500—2600 m. — A. Weberbauer no. 2174, Januar 1903. Am besten dürfte die Art wohl in die Nähe von E. Soratae Rehb. f. und E. Lechleri Rchb. f. verwiesen werden, hat aber viel größere und fleischigere Blüten und ein am Rande nicht ausgeschweiftes Labellum. Epidendrum oliganthum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, c. 30 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus erectis vel suberectis, bene foliatis, vaginis foliorum persistentibus, arcte amplectentibus, laevibus omnino obtectis, paulo compressis, medio c. 4 mm crassis; foliis erecto-patentibus hegulatis, obtusis, brevissime bilobulatis, coriaceis, 6—8 cm longis, medio fere 1—1,3 em latis; racemis apicalibus, paucitloris, espathatis, rhachi flexuosa c. 1,5 cm longa; bracteis deltoideis, acuminatis, ovario multo brevioribus; floribus illis 2. nocturni L. similibus sed multo minoribus, glabris; sepalis patentibus, ligulatis, acutis, 2,5 cm longis, lateralibus obliquis; petalis patentibus, linearibus, acutis, supra medium paululo dilatatis; labelli ungue anguste lineari, columnae marginibus omnino adnato, c. 1 cm longo, lamina alte tripartita, basi callis 2 semiovatis brevi- bus ornata, partitionibus lateralibus oblique oblongis, obtusis, margine irregularibus, 7,5 mm longis, medio 3 mm latis, intermedia lineari, acuta, 1,2 cm longa; columna gracili, apicem versus paulo ampliata, clinandrio dorso lacerato, lobis lateralibus oblique nm leviter sinuatis; ovario pedicellato glabro, c. 3,2 cm longo. Loreto: Bei Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. Im Habitus erinnert die Art am meisten an E. nocturnum L., doch sind die Blüten kaum größer als bei EZ. longicolle Ldl. Durch die kurze, wenigblütige Rhachis und die Form des Labellums ist die Spezies vor E. nocturnum L. gut charakterisiert. Epidendrum panieoides Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, e. 40 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus gracilibus, fasciculatis, species nonnullas generis Panici in mentem revocantibus, simplieibus, paulo compressis, bene foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus omnino obtectis, c. 3 mm latis; foliis ereeto-patentibus, linearibus, acutis, internodia 3—4-plo superantibus, textura tenuioribus, 8S—12 em longis, infra medium 6—8 mm latis, glabris; racemis terminalibus, laxe 6—-9-floris, erecto-patentibus vel subnutantibus, pedunculo brevi, basi univaginato incluso usque ad 6 cm longis, simplieibus, rhachi flexuosa; bracteis lanceo- lato-linearibus, ovario paulo brevioribus; floribus carnosulis, parvulis, fide collectoris pallide viridibus, glabris; sepalis oblongis, acuminatis, ec. 9 mm longis, lateralibus obliquis; petalis decurvulis, linearibus, acutis, quam sepala fere aequilongis; labelli ungue lineari, columnae marginibus omnino II. Beschreibungen neuer Arten. 91 adnato, 5 mm longo, lamina alba, circuitu ovata, trilobata, basi incerassa- tione cucullato-incurva tricarinata intus adnata ornato, callo brevi intus in eucullo utroque incrassationis aucta, 4 mm longa, infra medium 2,5 mm lata, lobis lateralibus semiorbicularibus, intermedio antico ovato obtuso; _ columna crassiuscula, auriculis anticis semirhombeis, breviter lobulatis; .ovario cum pedicello brevissimo 7 mm longo, glabro. Cajamarca: Osthänge der Kordillere von Tabaconas, 2400 m. — A. Weberbauer no. 6298, Mai 1912. Im Habitus erinnert die Art etwa an ein sehr schlankes E. poly- anthum Sw., doch sind die Blätter sehr dünn und schmal, so daß man unwillkürlich an gewisse Paniceen denkt. Die fast schwarz. trocknenden Blüten sind durch die eigenartige Struktur des Lippenkallus recht charakte- ristisch. Epidendrum patulipetalum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, gracile, supra 25(—35) cm altum; caulibus simplicibus, exilibus, teretibus, laxe foliatis, vaginis foliorum arcte et alte amplectentibus laevibus omnino obtectis, ec. 2 mm diametientibus; foliis erecto-patentibus, lanceolato-linearibus, acutis, glabris, textura tenuiori- bus, 5—7 em longis, infra medium 5—7 mm latis; inflorescentia terminali, erecta, pauciramosa, laxe pluriflora, folia superiora paulo superante, pedunculo vaginis paueis decrescentibus angustis obsesso, 4—5 cm longo: _ bracteis linearibus, acutis, tenuibus, erecto-patentibus vel patentibus, nunc ovarium bene superantibus, nunc paulo brevioribus; floribus erecto- _ patentibus in affinitate perparvulis, glabris; sepalis carnosulis, oblongo- lanceolatis, obtusiuscule acutatis, extus nervis 3 incrassatis ornatis, basin versus paulo angustatis, 5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis patulis anguste linearibus, apicem versus paululodilatatis, obtusis, uninerviis, sepala longitudine aequantibus; labelli lamina explanata circuitu semiquadrata, triloba, basi breviter cordato-auriculata, 1,5 mm longa, 3 mm lata, lobis lateralibus obligue quadratis, intermedio antico transverse oblongo- hgulato, truncatissimo, carinis 3 valde approximatis e basi laminae usque supra medium decurrentibus, callis 2 corniformibus basi auctis; columna leviter curvata, apicem versus ampliata, 3,5 mm longa, marginibus labelli ungui adnata, auriculis triangulis, obtusis; ovario cum pedicello gracillimo, glabro, ec. 8 mm longo. Loreto: Bei Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. Unter den Arten der Euepidendra-Paniculata aus der Verwandtschaft des E. floribundum H. B. et Kth. ist die vorliegende durch die auffallend kleinen Blüten ausgezeichnet. Epidendrum platyoon Schltr., nov. spec. Epiphyticum, verosimiliter patulum, parum ramosum; radicibus fili- formibus, flexuosis, glabris; caulibus simplicibus vel parum ramosis, bene 92 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. foliatis, vaginis foliorum omnino vestitis, validis, usque ad 8 mm diametien- tibus; foliis patentibus, ligulatis vel oblongo-ligulatis, inaequaliter et obtuse bilobulatis, carnosis, glabris, 6—9 cm longis, medio velinfra medium 1,85 —2,4 cm latis; inflorescentia terminali, ut videtur vulgo uniflora, sessili, e spatha ovali, comrressa obtusa ampla, 4—5 cm longa; bractea parvula ovario multo breviore, tenui; flore magno, carnoso, glaberrimo, fide colleetoris virescente; sepalis lanceolatis, vel Janceolato-Igulatis, obtusis, 3,2 cm longis, intermedio erecto, lateralibus porrecto-deflexis, obliguis; petalis seralis similibus et subaequimagnis, paulo obliquis, suberectis; labelli ungue lineari, marginibus columnae omnino adnato, ec. 8 mm longo, lamina late ovali valde obtusa, basi breviter cordata, callis 2 parvulis superne ad basin ornata, nervo intermedio e basi usque supra medium carinato-incrassato, nervis 2 incrassatis tenuioribus parallelis utrinque additis, plana, 2,6 cm longa, medio 2,2 cm lata; columna recta, apicem versus bene ampliata, auriculis semiorkbicularibus sukcrenulatis, c. 3 mm longa; ovario pedicellato, carnosulo, glabro, 4,5—5 cm longo. Epidendrum scutella Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), pP. 259 (nec Ldl.). Cajamarca: Chugur, nordwestlich von Hualyayoc, 2700—2900 m. — A. Weberbauer no. 4101, Mai 1904. Ich glaube der Art am besten einen Platz in der kleinen Gruppe ein- zuräumen, welche man als Gattung Nanodes zu bezeichnen pflegte. Im Habitus erinnert sie an N. medusae Ldl., in den Blüten an E. scutella Rehb. f. Epidendrum pleurobotrys Schltr., nov. spec. | Terrestre, erectum, usque ad 200 em altum; caulibus stricetis vel substrietis, simplicibus ve! parum ramosis, teretibus, bene foliatis, vaginis foliorum arete amplectentibus omnino obtectis, c. 5—6 mm diametientibus; foliis patentibus vel subrecurvulis, linearibus vel lineari-Jigulatis, acutis, basin versus paululo angustatis, 8—12 cm longis, medio fere 7—9 mm latis; racemis in axillis foliorum sessilibus, subcorymboso-abbreviatis, patentibus, 6—8 floris, basi vaginis c. 5—7, imbricantibus eircumdatis; bracteis parvulis ovario multo brevioribus; floribus sulfureis, in sectione inter minores c. 2 cm diametientibus, glabris; sepalis patentibus elliptieis, obtusis, ec. 1 cm longis, marginibus revolutis; petalis oblique lanceolatis, obtusiuscule apiculatis, basi angustatis, erecto-patentibus, c. 9 mm longis; labelli lamina reniformi, obtusissima, margine leviter undulata, basi lamellis 2 brevibus basi ornata, lamella semilanceolata e basi usque in medium laminae decurrente interposita, 5 mm longa, medio fere 7,5 mm lata, ungue lineari, columnae marginibus adnato; columna leviter curvata, mm longa; ovario 7 apice ampliato, truncato obtuse crenulata, glabra, gracilius cylindraceo, glabro, infra medium antice leviter vesicato-inflato. y- ai eo e II. Beschreibungen neuer Arten. ; 93 # Cajamarca: Osthänge der Kordillere über Tabaconas, 2200 m. — A. Weberbauer no. 6306, Mai 1912. [ Die Art ist mit EZ. aggregatum Ldl. am nächsten verwandt, hat aber sehmälere, weniger zugespitzte Blätter, kleinere Blüten und ein mehr nierenförmiges, in der Mitte noch mit einer dritten Lamelle versehenes Labellum. | Epidendrum splendens Schltr., nov. spec. | Epiphyticum, erectum, usque bimetrale; caulibus simplicibus, bene foliatis, vaginis foliorum arctissime amplectentibus, striato-nervosis omnino obtectis, teretibus, ec. 1 cm diametro; foliis erecto-patentibus, oblongo- higulatis, obtusis, 10—13 cm longis, medio fere 3—4 cm latis; inflorescentia terminali erecta, longipedunculata, pedunculo vaginis c. 6 arctissime | amplectentibus obtecto, c. 35cm longo, racemo abbreviato, perdense _ multifloro, subgloboso, c. 14 cm diametiente; bracteis patentibus, parvulis, _ Janceolatis, acuminatis, vix 5 mm excedentibus; floribus speciosissimis, in sectione permagnis, pulcherrime scarlatinis, labello aurantiaco; sepalis i patentibus anguste lanceolatis, acuminatis, c. 2,7 cm longis, lateralibus obliquis; petalis patentibus, oblique et anguste lanceolatis, acuminatis, sepalis similibus; labelli ungue anguste lineari, columnae marginibus omnino adnato, 1,4 cm longo, lamina alte 3-partita, 1,3 cm longa, explanata medio c. 1,5 cm lata, lamelli 2 brevibus calliformi-incrassatis in basi, carina mediana e basi labelli usque in medium lobi intermedii decurrente, lobis lateralibus falcato-ovalibus margine exteriore alte lacerato-dentatis, inter- medio e ungue ligulato, c. 4 mm longo in laminam transverse ovalem, "marginibus alte lacerato-dentatam, apiculatam, 4 mm longam, 7 mm latam dilatato; columna subrecta, apicem versus conspicue dilatata, 1,3 cm longa, "elinandrio dorso denticulato, latere utrinque in dentem brevem obtusum Producto; ovario pedicellato gracillimo, glabro, c. 6,5 cm longo. Loreto: Epiphytisch auf Sträuchern im Savannengehölz bei Moyo- | bamba, 1000 m. — A. Weberbauer no. 4544, August 1904; Dr. Serafin Filomeno. Die prächtigste bisher bekannt gewordene Art der Gattung. Sie verdiente wirklich im großen eingeführt und kultiviert zu werden, da ihre Blüten in den leuchtendsten Farben prangen. Am besten dürfte der Art ein Platz neben E. Schomburgkii Ldl. eingeräumt werden. Epidendrum stenophyton Schltr., nov. spec. Terrestre, erectum, 30—45 cm altum; rhizomate decumbente, flexuoso; - radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus plus minusve approxi- matis vel distantibus, simplicibus vel parum ramosis (subsimplicibus), strictis, bene foliatis, vaginis foliorum persistentibus, arcte amplectentibus, minute verruculoso-rugulosis et striato-nervosis obtectis, 2,5—3,5 mm ‚diametientibus; foliis erectis, linearibus, inaequaliter et obtuse bilobulatis, 94 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. coriaceis, glabris, 3—5 cm longis, medio fere usque ad 4 mm latis; racemis deflexis, (valde nutantibus), sublaxe 7—12-floris, usque ad 3 cm longis, c. 1,3 cm diametientibus, exsiccatione nigricantibus, pedunculo brevissimo; bracteis ovato-lanceolatis, acuminatis, inferioribus ovarium paulo exce- dentibus, superioribus sensim paulo brevioribus; floribus parvulis, carnosis, fide collectoris flavidi-albis, nutantibus, glabris; sepalis anguste oblongis, obtusiusculis, 7 mm longis, lateralibus subfalcato-obliquis; petalis oblique et anguste linearibus, acutis, sepalorum longitudine; labelli ungue brevi, late lineari, columnae marginibus omnino adnato, 2,5 mm longo, lamina rhombeo-elliptica, subacuta, concava, basi breviter et obtuse bicostata, sepala lateralia haud superante; columna crassiuscula, apicem versus paulo ampliata, auriculis apicalibus oblique quadratis, truncatis, c. 3 mm N long \ ovario cylindraceo, glabro, c. 5,5 mm longo. | Epidendrum gramineum Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 254 (nec Ldl.). ‚ Amazonas: Östlich von Chachapoyas, 2700—2800 m. — A. Weber- bauer no. 4419, Juli 1904. 7 F Die Pflanze gehört in die Verwandtschaft von E. durum Ldl. und der sich darum schaarenden Arten, die alle durch die dickfleischigen Blüten, steifen Wuchs und das dicke ungeteilte Labellum charakterisiert sind. Epidendrum tarmense Schltr., nov. spec. Frutex erectus, 60—150 cm altus; rhizomate valde abbreviatoz radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus simplieibus, strictis, basi vaginatis, caeterum densius foliatis, vaginis foliorum arete amplectentibus, striato-nervosis omnino obtectis, teretibus, 6—7 mm diametientibus:; toliis, erecto-patentibus vel subpatentibus, 4—7 cm longis, medio fere 2—3,5 c latis, oblongis, obtusis, carnosis; pedunculo stricto, vaginis 7—10 aretissim amplectentibus obtecto, 25—60 em longo, rigidulo, racemo brevi, dens multifloro, sensim evoluto; bracteis anguste lanceolatis vel deltoideis acuminatis, ovario multo brevioribus; floribus in sectione vix inter majores; erecto-patentibus, glabris; sepalis patentibus, oblongis, obtuse apiculatis, 1,2 em longis, lateralibus obliquis; petalis oblique elliptico-Lgulatis, ob- tusıusculis, basin versus sensim paulo angustatis, sepala subaequantibus; labelli ungue lineari, columnae marginibus omnino adnato, 8 mm longo, lamina circuitu late ovata, alte triloba, basi breviter cordata, callo 5 -Jobu- lato in basi lobi intermedii ornata, utrinque callo erenato in lobos Inter decurrente aucta, 5 mm longa, infra medium 7 mm lata, lobis Inter semiorbicularibus, altius dentato-inecisis, intermedio antico, cuneato, antice | truncato et irregulariter crenato; columna subrecta, apicem versus paulo ampliata, 9 mm longa, auriculis satis magnis, bilobulatis, dentieulatis; ovario pedicellato gracili, glabro, 2 cm longo. 2 22 ll. Beschreibungen neuer Arten, 95 _Junin: Felsen zwischen Huacapistana und Palca, 1700-—2600 m. — A. Weberbauer no. 1802, November 1902. | Die Art ist verwandt mit Z. cuzcoense Schltr., hat aber größere Blüten, größere Seitenlappen des Labellums, einen schärfer gestutzten Vorder- lappen und andere Lippenschwielen. Die Blüten sind ziegelrot mit gold- gelber Lippenspitze. Epidendrum unifoliatum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, humile, c. 10 cm altum: rhizomate valde abbreviato, polyrhizo; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus valde approxi- - matis, teretibus, vaginis 2 obtusis, amplectentibus primum omnino ob- tectis, unifoliatis, c. 5 cm longis, c. 4 mm diametientibus; folio erecto- patente vel subpatente, elliptico-oblongo, subacuto, carnosulo, 3,5 —4,5 cm longo, medio fere 1,5—1,8 cm lato; racemo breviter pedunculato, umbelli- formi-abbreviato e spatha amplectente obtusa, c. 1,2 cm longo, dense 6—10-flora, pedunculo vaginam paulo tantum superante; bracteis ovatis, obtusiusculis, erecto-patentibus, ovario multo brevioribus; floribus in genere vix inter mediocres, erectis vel erecto-patentibus, carnosulis, glabris; sepalis oblongis, patentibus, 1,1 cm longis, intermedio obtusiusculo, late- ralibus obliguis, apiculatis; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusis, apicem versus sensim paulo dilatatis, sepalis fere aequilongis; labelli ungue lineari, columnae marginibus omnino adnato, 6 mm longo, lamina circuitu quadrata, basi profundius cordata, 5 mm longa, medio fere 9 mm lata, basi callis 2 brevibus obtusis ornata, lobis lateralibus oblongo-semiquadratis, antice obtuse triangulis, margine subdenticulatis, intermedio semiquadrato, obtuse - bilobulato, laterales paulo superante; columna recta, antice paulo ampliata, 6 mm longa, auriculis semioblongis leviter productis; ovario cylindraceo, glabro, 1,3 cm longo. Loreto: Bei Myobamba. — Dr. Serafin Filomeno. Eine sehr bemerkenswerte Art der Sektion Spathrium, die durch die einblätterigen, etwas fleischigen Stämmcehen und die doldigen Infloreszenzen vorzüglich charakterisiert ist. Epidendrum validum Schltr., nov. spec. Terrestre, elatum, certe ultra metrale; caulibus simplicibus, erectis, teretibus, bene foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus, striato- Plurinervosiss omnino obtectis, ec. 1,3 cm diametientibus; foliis erecto- patentibus, oblongo-ligulatis, obtusis, coriaceis, 22—26 cm longis, medio fere 4-5 cm latis: inflorescentia terminali, valida, pedunculo erecto, spathis 6—8 distichis, compressis, obtusis, subimbricantibus obtecto, usque ad 25-floro, usque ad 25 cm longo, 25 em longo, racemo pendulo, sublaxe 15 e. 14—15 cm diametiente; bracteis patentibus, parvulis, oblongis, obtusis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus illis . raniferi Ldl. similibus, sed majoribus, flavidis, brunneo-maculatis: sepalis patentibus, anguste 96 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. oblongis, obtusis, carnosulis, 2 cm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ligulatis, obtusis, basin versus sensim paulo angustatis, quam sepalo paululo brevioribus; labelli ungue anguste lineari, marginibus columnae omnino adnato, 1,3 cm longo, lamina alte 5-loba, basi valde truncata, 1 cm longa, inter apice loborum inferiorum 1,5 cm lata, in lobo medio antice 1,3 cm läto, basi callo brevi didymo, obovato, antice pro- funde bilobulato ornato, carina mediana usque in apicem anteposita, lobis lateralibus inferioribus oblique semiovalibus, patentibus, margine exteriore inciso-dentatis, lobis lateralibus anterioribus leviter divergentibus, lineari- bus, apice paucidentatis, laterales vix excedentibus, lobo intermedio e isthmo brevi alte bilobulato, lobulis leviter divergentibus semioblongis, obtusis, apicem versus paucidentatis; columna leviter curvata, 1,7 cm longa, ovario longipedicellato glabro, c. 5,5 cm longo. Cajamarca: Terrestrisch in immergrünen Gebüschen, im Tal des Flusses Tabaconas, 900—1000 m. — A. Weberbauer.no. 6155, April 1912. Die Art ist zwar mit E. raniferum Ldl. verwandt, aber durch viel kräftigeren Wuchs, die sehr langgestielten Ovarien, größere Blüte und die Form des Labellums spezifisch zu trennen. Epidendrum vinosum Schltr., nov. spec. Frutex erectus, usque supra metralis; caulibus simplieibus, basi vaginatis, dimidio superiore bene foliatis, vaginis foliorum arctissime amplectentibus striato-nervosis omnino obtectis, medio c. 6 mm diametro; foliis erecto-patentibus, oblongis, obtusiusculis vel obtusiuscule apiculatis, 5,5—7,5 cm longis, medio fere 2—2,7 cm latis, coriaceo-carnosulis; pedun- culo erecto, gracili, vaginis 10—13 arctissime amplectentibus obtecto, rigidulo, nunc pauciramoso, racemo brevi, dense 10—15-tloro, sensim ° evoluto; bracteis patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato ° multo brevioribus; floribus in sectione mediocribus, fide collectoris vinosis, labello medio albo, glabris; sepalis patentibus, anguste oblongis, obtusius- culis, basin versus paululo angustatis, 1,5 em longis, lateralibus obliquis, obtuse apiculatis; petalis oblique oblanceolatis, obtusiusculis, basin versus ° paulo angustatis, sepala subaequantibus; labelli ungue anguste lineari, marginibus columnae omnino adnato, 1 cm longo, lamina eircuitu triangu- lari, basi truncatissima receta, pro sectione parvula, trilobata, 5 mm longa, ° basi 7,5 mm lata, callo crasso antice truncato crenulato usque in basin lobi intermedii prosiliente, callo incurvulo infra medium utrinque aucta, basi medio callis 2 parvulis donata, lobis lateralibus oblique semiovatis, grosse incisodentatis, intermedio antico oblongo-linguiformi, subacuto, integerrimo, 2,5 mm longo; columna subrecta, 1 cm longa; apicem versus paulo ampliata, auriculis bilobulatis, denticulatis adscendentibus; ovario pedicellato gracili, glabro, c. 1,8 cm longo. U. Beschreibungen. neuer : Arten. 97 Loreto: Im Savannengehölz bei Moyobamba, 1000 m. — A. Weber- bauer no. 4642, August 1904. Durch das Labellum mit dem länglichen vollkommen ganzrandigen - Vorderlappen ist die Art von allen übrigen der Schistochila- Tuberculata _ unterschieden. Die Blütenfärbung wird wie folgt angegeben: ‚Blüten hell weinrot, Labellum in der Mitte weiß, an den Rändern rosa.‘ Lanium peruvianum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, pusillum, decumbens; rhizomate ramoso, rigidulo, c. 2 mm diametiente; radicibus filiformibus, flexuosis, parum ramosis, glabris; caulibus abbreviatis, e. 1,5—2 em distantibus, vulgo 6-foliatis, 'vaginis foliorum omnino obtectis, quam rhizoma paulo crassioribus, vulgo 7—l1 mm altis; foliis patentibus, vel leviter recurvis, linearibus, acutis, carnosis, rigidis, 0,8—1,3 cm longis, medio usque ad 2 mm latis, marginibus incurvis; racemo terminali, erecto, laxe 4—7-floro, usque ad 3 cm longo, pedunculo floribusque extus pilis niveisvillosulis; bracteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato paulo brevioribus; floribus minutis, illis Z. microphylik Ldl. similibus sed paulo minoribus; sepalis - _ anguste lanceolatis, acuminatis, extus niveo-villosulis, intus glabris, c. 5,5 mm longeis, lateralibus falcato-obliquis, basi paulo decurrentibus; petalis oblique linearibus, acutis, sepalorum longitudine; labelli lamina ovata, acuminata, basi rotundato, concava, glabra, basi carinulis 2 brevibus, mox confluentibus ornata, 4 mm longa, supra basin 2 mm lata, ungue -lineari, columnae marginibus adnato; columna leviter curvata, latere utrinque apice lobulo falcato producto aucta, 2,5 mm longa, anthera et 'polliniis generis; ovario pedicellato, clavato, niveo-villosulo, c. 5 mm longo. Lanium microphyllum Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911) p. 283 (nec Lpl.). | Junin: La Merced im Chanchamayotal, 1000 m. — A. Weber- bauer no. 1887, Dezember 1902. / Die Spezies steht dem L. microphyllum Ldl. am nächsten, ist aber viel niedriger im Wuchs mit kürzeren Stämmchen und Blättern. Sehomburgkia Moyobambae Schltr., nov. spec. Epiphytica, verosimiliter 8. Weberbauerianae Kränzl. similis; pseudo- bulbis foliisgue adhuc nondum notis; inflorescentia erecta, stricta, pedun- ‚ eulo certe ultra 30 cm longo, vaginis pallidis, acutis, arcte amplectentibus Omnino obtecto, racemo dense multifloro, rhachi 10—13 cm longo, ec. 13 cm diametiente; bracteis patulis, linearibus, acutis, roseis, ovarium pedi- cellatum aequantibus vel paulo superantibus; floribus patentibus, illis 8. Weberbauerianae Kränzl. similibus, sed paulo minoribus, glabris, sepalis brunneis, flavo-marginatis, labello et columna roseis; sepalis anguste oblongis, obtusis, margine undulatis, 2,3 cm longis, lateralibus obliquis; , petalis anguste et oblique oblongis, apiculatis, margine crispato-undulatis, Die Orchideenfiora von Peru. 2 98 - R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru, 2 cm longis; labello circuitu oblongo, supra medium trilobato, 1,5 cm longo, explanato infra medium 9 mm lato, supra basin gibboso-convexo, tenuiter 4-carinato, antice carinis 5 tenuibus verruculosis ornato, lobis lateralibus perbrevibus, vix prominentibus, obtuse triangulis, intermedio late ovali, obtuso, margine leviter undulato, 6 mm longo, medio 5 mm lato; columna curvata, 1,3 cm Jonga, juxta stigma conspicue dilatata; ovario cylindraceo, glabro, pedicello gracili incurvo, e. 5,5 em longo. Loreto: Bei Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. Ich besitze von dieser Art eine schöne Infloreszenz und eine farbige Skizze des Entdeckers. Die Art ist mit der ebenfalls peruanischen $, Weberbaueriana Kränzl. nahe verwandt, hat aber kleinere Blüten mit kürzerem Labellum, dessen Seitenlappen viel weniger hervortreten als bei S. Weberbaueriana Kränzl. und dessen Vorderlappen viel kürzer und schmäler ist. Hoffentlich gelingt es bald, die prächtige Pflanze lebend nach Europa einzuführen. Warrea speciosa Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, ec. 1 m alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis ovoideis vel ellipsoideis, usque ad 4 cm longis, medio vel infra medium usque ad 3 cm diametientibus; foliis 3—4, erectis, elliptico-lanceolatis, acuminatis, plicatis, basin versus sensim angustatis, usque ad 60 cm longis, medio fere usque ad 6 cm latis; scapo stricto vel substricto, tereti, glabro, vaginis 4—6 arcte amplectenti- bus, dissitis obsesso, racemo incluso usque adlm alto; racemo laxe pluri- (6—8-) floro, erecto, usque ad 15 cm longo; bracteis ellipticis, obtusiusculis, erecto-patentibus, ovario multo brevioribus; floribus in genere magnis, glabris, speciosis; sepalis ellipticis, obtusis, ec. 3,5 cm longis, medio fere 2,3—2,5 cm latis, lateralibus obliquis; petalis oblique ovalibus, obtusis, quam sepalo paululo brevioribus, fere aequilatis; labello columnam laxe amplectente, perlate ovali, apice breviter bilobulato, ‘basi late cuneato- rotundato, basi ipsa in angulum obtusum prosiliente, margine dimidio anteriore undulato, e basi usque ad medium fere carinis 3 valde approxi- matis obtusis (intermedia paulo longiore) ornatis, dimidio anteriore per- dense lineis verruculosis rugulosis obtecto, toto 3,5 cm longo, explanato medio fere 3,2 cm lato; columna semitereti, leviter curvata, 2,5 cm longa, -pede apice leviter incurvulo c. 7 mm longo; ovario cum pedicello graciliter cylindraceo, glabro, c. 3—8,5 em longo. Warrea tricolor Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 290 7 (nec Ldl.). 3 Loreto: Zwischen Gebüsch auf Bergen südlich Moyobamba, 800 bis 900 m ü. M. — A. Weberbauer no. 4676, blühend September 1904. Die schönste bis jetzt bekannt gewordene Art der Gattung. Ven W.trieolor LAl. und W. bidentata Ldi. ist sie durch die viel größeren Blüten II. Beschreibungen neuer‘Aricn. 99 und das vorn dicht warzig-runzelige Labellum mit drei stumnpfen Kielen am Grunde spezifisch gut unterschieden. Gongora nigropunctata Schltr., nov. spec. Pseudobulbis foliisgque nondum notis; inflorescentia arcuato-pendula, laxe 15—20-flora, gracili, pedunculo gracili, c.30 cm longo; bracteis deltoi- deis, acuminatis, ovario pedicellato multoties brevioribus; floribus in genere mediocribus, fide collectoris atropurpureis vel atroviolaceis, nigro-punc- tatis; sepalo intermedio late elliptico, breviter acuminato, marginibus revoluto, basi columnae dorso alte adnato, parte libera c. 2 cm longa, medio fere 1 cm lata, lateralibus late ovatis, breviter acuminatis, 2,3 cm longis, supra basin 1,4 cm latis, marginibus revolutis; petalis late ligulato- falcatis, apice adscendente breviter aristato-acuminatis, alte columnae adnatis, 1,5 cm longis; labello a basi columnae usque ad apicem 2,6 cm _longo, ungue brevi, hypochilio oblongo-quadrato, basi cuneato-angustato, supra basin utringue cornu magno, recto, teretiusculo obtuso c. 5 mm longo instructo, gibbo in medio labelli late triangulo acuto, brevi, lobis lateralibus triangulis, acuminatis, decurvulis, epichilio anecipiti, alto, acuminato, ce. 1 cm longo, setis mesochilii e basi lanceolata 9 mm altis; columna leviter eurvata, 2,3 cm longa, pede 6 mm longo; ovario pedicellato gracillimo, glabro, c. 5,5 cm longo. Loreto: Bei Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. _ Diese Art steht der @. grossa Rchb. f. aus Ecuador am nächsten, unterscheidet sich aber von ihr durch die Färbung der Blüten, die viel breiteren Petalen, die zugespitzten, nach unten gerichteten Seitenlappen des Hypochils und dessen gerade etwas kürzere Hörner, sowie durch das viel höhere Epichil und die längere Säule. Coryanthes biealcarata Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta; pseudobulbis foliisque mihi nondum notis; in- florescentiis ut videtur patulis, bifloris; pedunculo paucivaginato, tereti, glabro, ec. 15—18 cm longo, ec. 5 mm diametro; bracteis ellipticis, ovario 4—5-plo brevioribus; flore in genere satis magno; sepalo intermedio ob- longo, acuminato, c. 5,5 cm longo, lateralibus reflexis valde obliquis, ovatis, acuminatis, margine exteriore basi valde ampliata semicordatis, €.6 cm longis, supra basin c. 3,5 cm latis; petalis oblique oblongo-hgulatis, breviter acuminatis, sepalo intermedio paulo brevioribus; labelli hypo- ehili obrevite runguiculato, oblongoideo-altigaleato, antice truncato, a dorso paulo compresso et versus ovarium recurvato, c. 2,5 cm alto, medio 0,8 cm lato, glaberrimo, mesochilio gracili, subeylindraceo, profunde canaliculato, 4,5 cm longo, apicem versus paulo dilatato, nudo, glabro, medio 4 mm lato, epichilio eucullato, subgloboso, manifeste trilobo, e. 3,2 cm longo, 3,5 cm alto, lobis lateralibus erectis, oblique semiovalibus, obtusis, inter- medio incurvulo, brevi, trilobulato, lobulis lateralibus parvulis semioblongo- 7% 100 R. Schlechter: Die Orchideenflora" von Peru. falcatis, lobulo intermedio incurvulo, semioblongo, obtuso, lateralibus paulo longiore; columna gracili, generis, glabra, apicem versus paulo dila- tata, apice recurva, 4,7 cm longa, basi latere utrinque in calcar ligulatum, carnosum, apice obliguum, leviter falcatum, c. 2,2 cm longum, i. e. hypo- chilium subaequans producta; ovario graciliter cylindraceo, 7—7,5 em longo. Loreto: Bei Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. Ich hielt diese Pflanze, von der mir zwei Infloreszenzen und eine Einzelblüte vorliegen, anfangs für C. macrocorys Rolfe, doch zeigt der nähere Vergleich, daß das Hypochil viel höher helmförmig und die Sporen am Fuße der Säule sehr viel länger und anders gestaltet sind. Lyeaste Filomenoi Schltr., nov. spec. | | Species verosimiliter L. macrophyllae Ldl. similis; pseudobulbis foliisgue nondum notis; inflorescentia gracili, adscendente; pedunculo vaginis paucis laxe amplectentibus satis magnis obsesso, ec. 15 cm longo, unifloro; bractea elliptica acuta, ovario sessili fere 3-plo longiore; flore illo Z. Deppei Ldl. paulo majore, carnosulo; sepalis anguste oblongis, subacutis, ce. 4,5 cm longis, lateralibus obliquis, basi producta cum pede columnae mentum anguste conicum, obtusum, c. 9 mm longum formantibus; petalis oblique elliptico-oblongis, obtusis, quam sepala paulo brevioribus sed manifeste latioribus, intus basin versus dense papilloso-puberulis; labello e basi cuneata oblongo-elliptico, glabro, quarta parte apicali 3-lobo, 3,5 cm longo, supra medium explanato c. 1,6 cm lato, callo ligulato canaliculato ob- tusissimo antice libero e medio usque ad basin lobi intermedii decurrente, lobis lateralibus obligque semioblongis, obtusis, brevibus, intermedio decurvulo, ovali-rotundato, marginibus cerenulato, c. 7 mm longo, 6 mm medio lato; columna pro genere gracili, semitereti, facie praesertim basin versus papilloso-puberula, 2,2 cm longa, pede glabrato, angustato, 9 mm longo; ovario ceylindrico, glabro, c. 1,5 em longo. Loreto: Bei Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. Nach einer den Blütenstand begleitenden Farbenskizze sind die Blüten außen grünlich, die Sepalen innen bräunlich überlaufen mit grünen Spitzen. Die Petalen sind gelblich, wie es scheint spärlich rot punktiert, die Lippe gelblich, mit dicht rotgesprenkeltem Vorderlappen. Die Art gehört in die Verwandtschaft der L. candida Ldl. und ist die erste dieser Gruppe aus Peru. Xylobium Filomenoi Schltr., nov. spec. Pseudobulbis foliisque speciei nondum notis; inflorescentiis suberectis, densius multifloris, pedunculo tereti, vaginis c. 4—5 amplectentibus, 8 apiculatis obsesso, 10—15 cm longo, racemo ipso usque ad 15 cm longo; bracteis patulis, lineari-lanceolatis, acuminatis, ovarium pedicellatum aequantibus vel paulo superantibus; floribus fide collectoris pallide sulphu- ll. Beschreibungen neuer Arten. 101 reis, subpatulis, glabris; sepalis ligulato-oblongis, obtusiuseulis, c. 1,1 cm ‚longis, lateralibus obliquis, basi margine anteriore ampliata cum pede columnae mentum obtusum, oblique triangulum, 6,5 mm longum formanti- bus, apicem versus extus carinato-incrassatis; petalis oblique ljanceolatis; obtusiusculis, extus apicem versus nervo medio carinato-incrassatis, 9 mm longis; labello leviter curvato, circuitu oblongo, quarta parte anteriore distincte trilobo, incrassatione ligulata depressa, apice aequaliter tridentata e basi usque supra medium ornato, supra medium utrinque carinula brevi ‚aucto, lineisque 2 brevibus crenulatis incrassatis donato, toto 1 em longo, explanato medio fere vix 5 mm lato, lobis lateralibus oblique triangulis obtusis, margine anteriore suberenulatis, brevibus, intermedio antico, semi- oblongo apicem versus subtus crassius carnoso,obtuso, marginibus levissime undulato; columna glabra, vix 4 mm alta, pede 6 mm longo; ovario pedi- cellato, gracili, glabro, pedicello incluso c. 1,5 cm longo. Loreto: Bei Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. Die Art, von der ich vier Infloreszenzen und eine farbige Skizze erhielt, steht dem X. flavescens Schltr. aus Bolivia am nächsten, unterscheidet sich aber von ihm und den übrigen dieser Verwandtschaft durch die Lippe. Maxillaria Abelei Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, c. 30 cm alta; rhizomate valde abbreviato; pseudo- bulbis valde approximatis, oblongis, compressis, unifoliatis, ec. 6 cm altis, medio fere 2,5 cm latis; folio suberecto, lorato, acuto, basin versus sensim paulo angustato, sessili, coriaceo, glabro, 20—23 cm longo, medio fere 44,5 cm lato; inflorescentiis juxta basin pseudobulborum singulis, erectis brevibus, unifloris, flore incluso pseudobulbum vix aequantibus, pedunculo 2,3—2,5 cm longo, vaginis 3 arcte amplectentibus, brevibus omnino ob- tecto; bractea elliptico-amplectente, ovario pedicellato subduplo breviore; _flore illo M. rufescentis Ldl. simili sed conspicue majore, glabro, erecto, ‘bene aperto; sepalis anguste oblongis, obtusis, c. 2,4 cm longis, lateralibus ‚obliquis; petalis suberectis, oblique oblongo-ligulatis, obtusis, 2 cm longis; labello adscendente, circuitu ovato, 2 cm longo, infra medium 1,1 cm lato, e medio trilobo, callo ligulato depresso obtuso e basi usque in medium decurrente ornato, lobis lateralibus parvulis oblique triangulis, acutis, intermedio multoties majore, quadrato-oblongo, antice obtusissimo vel subtruncato, apice margine leviter incrassato; columna semitereti, glabra, 1,1 cm alta, pede brevi; anthera ovato-cucullata, glabra;, polliniis oblique oblongoideis, stipite cum glandula semilunari; ovario cum pedicello brevi, eylindraceo, glabro, c. 1,5 em longo. Peru: Wahrscheinlich aus dem Chanchamayo-Tale. — Eugen Abele. Die Pflanze erhielt ich lebend von Herrn P. Wolter, in Magdeburg, der sie zusammen mit anderen Orchideen von Herrn E. Abele aus Peru eingeführt hatte. Die Spezies ist mit M. rufescens Ldl. am nächsten ver- ee 102 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. wandt. Als Blütenfärbung stellte ich fest: Sepalen und Petalen hell- grünbräunlich; Labellum dicht braunrot gesprenkelt mit rotem Vorder- lappen und grüner Schwiele; Säule gelbgrün, spärlich rot punktiert. Maxillaria brachypetala Schltr., nov. spec. | Epiphytica, verosimiliter in truncis arborum scandens; rhizomate repente, flexuoso, parum ramoso, valido, vaginis brevibus arcte obtecto, distanter pseudobulbis obsesso, c. 7 mm diametiente; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis compressis, late ovalibus, unifoliatis, 2—2,5 cm longis, medio 1,8—2 cm latis; folio erecto, ligulato, obtusiusculo, sessili, coriaceo, ec. 15—18 cm longo, medio fere 3—4 cm lato; inflorescentiis singulis erectis, unifloris, pedunculo subflexuoso, vaginis c. 4 compressis, dorso carinatis, magnis, laxe amplectentibus omnino obtecto, c. 4—5 cm longo; bractea ampla, vaginis superioribus pedunculi persimili, ovarium duplo superante; flore mediocri in 'genere, late aperto, fide collectoris flavo-brunneo; sepalis anguste oblongis, acutis, dorso apicem versus carinatis, 3,7 cm longis, lateralibus obliquis, basi cum pede columnae mentum obtusum, 7 mm longum formantibus; petalis oblique ligulatis, apicem versus paululo dilatatis, obtusis, 2,3 cm longis; labello curvato, e basi angustata circuitu oblongo, medio 3-lobo, callo depresso 3-carinato, ligulato subacuto e basi usque infra medium decurrente, labello toto c. 2,3 cm longo, inter apices loborum lateralium e. 1,3 cm lato, lobis lateralibus parvulis, oblique triangulis, obtusis, margine anteriore denticulatis, inter- medio antico oblongo-quadrato, margine breviter crenulato-undulato, medio leviter angustato, ıuguloso-carnosulo, apice rotundato, retuso, 1,2 cm longo, infra medium et infra apicem 9 mm lato; columna leviter curvata, apicem versus paululo ampliata, 1,4 cm alta; ovario cylindraceo, glabro, c. 1,6 cm longo. Junin: Auf den Bergen ‚westlich von Huacapistana, 2000 m. — A. Weberbauer no. 2160, Januar 1903. Die Art ist zwar mit M. sessilis Ldl. verwandt, aber durch die größeren Blüten und die Form des Labellums; besonders des Vorderlappens, spezifisch verschieden. Maxillaria ealantha Schltr., nov. syec. | Epiphytica, erecta 40--45 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus; flexuosis, glabris; pseudobulbis valde approximatis, anguste ovatis, mox sulcatis, unifoliatis, compressis, 5—6 cm altis, infra medium 2,4—2,7 cm latis; inflorescentiis fasciculatis, more generis uni- floris, pedunculo erecte tereti, vaginis 5—6 breviter acuminatis fere omnino obtecto, usque ad 20 cm longo, c. 2,5 mm diametiente; bractea vaginis pedunculi persimili, ovarium aequante vel paululo superante; flore in genere inter majores, illo M. longipedis Ldl. similibus, purpureo-brunneis, glabris; sepalis ligulatis subacutis, 5,5 em longis, lateralibus falcato-obliquis, f u Ze a 1 a Dh A ee a ee nn te A ll. Beschreibungen neuer Arten. 103 bası paulo dilatata cum pede columnae mentum obtusum, c.5 mm longum formantibus; petalis oblique lineari-ligulatis, acutis, quam sepala paulo brevioribus; labello circuitu oblongo, tertia parte anteriore trilobato, lobis lateralibus semioblongis, obtusis, brevibus, intermedio multo majore carnoso, ovali, obtuso, superne ruguloso, toto 1,4 cm longo, medio fere 7 mm lato, per medium longitudinaliter incrassato cum carina tenui e basi usque in basin lobi intermedii; columna semitereti, glabra, apicem versus paululo dilatata, leviter curvata, 9 mm longa, pede 5 mm longo; ovario eylindraceo, pedicello incluso c. 3 cm longo, glabro. Junin: Talsystem von Pariahuanca, zwischen Panti und Rocchac, 2500 m. — Ä. Weberbauer no. 6588, April 1913. Die Art dürfte am besten neben M. longipes Ldl. untergebracht werden. Sie ähnelt ihr in den Blüten zwar etwas, ist aber durch das Labellum spezifisch gut unterschieden. Maxillaria Koehleri Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 13—15 cm alta; rhizomate brevi, crassiusculo, vaginis imbricantibus obtecto; radicibus filiformibus, flexuosis; pseudo- _ bulbis approximatis, conspicue compressis, ancipitibus, quadrato-sub- - orbieularibus, unifoliatis, 1,5—2 cm altis, medio vel infra medium 2,3 —2,5 cm latis; folio ereeto vel erecto-patente ligulato, obtuso, sessili ce. 10—11 cm longo, medio fere 1,8 cm lato; inflorescentiis juxta basin - pseudobulborum natis, 3—5-nis, erectis vel adscendentibus, unifloris, . pedunculo flexuoso, tereti, vaginis 8—9 amplectentibus, dorso compresso- Ä carinatis, apice obtusiusculis omnino obtecto, 6—7,5 cm longo; bractea vaginis pedunculi persimili, ovario pedicellato paulo breviore; floribus in genere mediocribus, carnosulis, suberectis; sepalis oblongo-ligulatis, subaeutis vel acutis, 2,5 em longis, intermedio dorso manifeste carinato, lateralibus obliquis, cum pede columnae mentum obtusum, breve, c.3 mm longum formantibus; petalis oblique lineari-ligulatis, obtusiusculis, c. 1,7 mm longis; labello circuitu ovali-oblongo, infra medium 3-lobo, expla- nato 2 cm longo, infra medium 1,2 cm lato, toro obscuro lineari in tertia‘ parte basilari longitudinaliter donato, superne glandulis sparsis sessilibus notato, lobis lateralibus falcato-triangulis, obtusiusculis brevibus, inter- medio obovato-oblongo, obtuso, c. 1 cm longo, medio 7 mm lato; columna semitereti, glabra, apicem versus paululo dilatata, 1,4 em longa, pede brevi; ovario. acute triquetro, glabro, pedicello incluso e. 2 cm longo. Junin: Bei La Merced im Chanchamayo-Tal. — Anton et Carl Köhler, im Jahre 1920. In M. brachypetala Schltr. hat die Art eine ihrer nächsten Verwandten in Peru. Sie ist durch die Lippe gut gekennzeichnet. Maxillaria macropoda Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, c. 60 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radici- 104 R. Schlechter: Die Oırchideenflora von Peru. bus filiformibus, flexuosis, glabris, tenuibus; pseudobulbis ellipsoideis, unifoliatis, ancipitibus, compressis, c.4cm longis, medio fere 2,5 cm latis, vagina magna foliifera utrinque latere obtecta; foliis erectis, ligulatis, acutis, basin versus sensim in petiolum c. 10 em longum angustatis, lamina ad 35 cm longa, medio fere ad 4,5 cm lata; inflorescentia singula, erecta, uniflora; pedunculo subflexuoso, vaginis c. 8 amplectentibus, acuminatis obsesso, tereti, c. 50 cm longo; bractea vaginis caulis persimili,acuminata, ovarium paulo superante; flore in genere permagno, carnosulo, glabro, e basi albata apicem versus flavescente, brunneo-maculata; sepalis oblongo- lanceolatis, obtusiusculis, margine leviter undulatis, apice recurvig, c.5cm longis, lateralibus obliquis, basi dilatata cum pede columnae mentum obtusum, ce. 1,5 cm longum formantibus; petalis oblique oblongis, apice triangulis obtusiusculis leviter undulatis, e. 3,5 em longis; labello rhombeo oblongo, supra medium obscure trilobo, callo depresso ligulato, obtuso e basi usque in medium decurrente, ec. 2,2 cm longo, supra medium 0,8 cm lato, lobis lateralibus abbreviatis, rotundatis, intermedio antico, carnoso, oblongo, obtuso, dense verruculoso-rugoso; columna brevi, curvata, cli- nandrio crenulato, pede magno; ovario sessili, cylindraceo, glabro, 3,5 em longo. | Loreto: Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. Die Art gehört in die Verwandtschaft der M. grandiflora Ldl., er- innert in ihren vegetativen Teilen aber stark an M. Sanderiana Rehb. f. Auffallend ist der sehr hohe Blütenschaft. Das Labellum der einzigen, mir zu Gebote stehenden Blüte war etwas angefressen, deshalb bedarf die obige Beschreibung desselben vielleicht noch einiger Verbesserungen. Nach der beigefügten Farbenskizze sind die großen, schönen Blüten am Grunde weiß, nach der Spitze gelb, mit braunen Tupfen überdeckt. Maxillaria platyloba Schltr., nov. spec. | Epiphytica, erecta, ec. 30 cm alta; rhizomate erecto, cauliformi, crassiusculo, laxe pseudobulbis obsesso, 6—7 mm diametro, basi tantum “radicante; radieibus filiformibus, flexuosis, gracilibus, glabris; pseudo- bulbis c. 4—6 cm inter se distantibus, ereetis, unifoliatis, ovalibus vel ovatis, compressis, latere utrinque vagina foliifera protectis, 1,8—2,5 cm’ altis, medio vel infra medium 1,2—1,3 cm latis; folio ligulato, mucronulato, coriaceo, superne lucido, basi perbreviter petioliformi-contracto, 5—7 em longo, medio fere 1,4—1,7 cm lato; inflorescentiis singulis erectis, uni-- floris, pedunculo erecto, vaginis c. 4 alte amplectentibus, acutis omnino obtecto, 6,5—7,5 cm longo; bractea vaginis pedunculi persimili, ovarıum dimidio fere excedente; flore in genere mediocri, glabro, fide colleetoris pallide fusco; sepalis lanceolato-ligulatis, apice producto obtusiusculis, c. 4 cm longis, lateralibus obliquis, basi cum pede columnae mentum. obtusum ce. 4 mm longum formantibus; petalis linearibus apicem versus 1I. Beschreibungen neuer Arten. 105 sensim angustatis, acutis, obliquis, 3,5 cm longis; labello circuitu late oblongo, .tertia parte anteriore trilobo, curvato, 1,6 cm longo, medio fere 8 mm lato, basi breviter contracto, callo tumido lineari-ligulato obtusiusculo e basi ad medium, lobis lateralibus semioblongis, obtusis, lobo intermedia antico reniformi, antice retuso, 5 mm longo, c. 7 mm lato; columna semi- tereti, apicem versus paululo dilatata, 9 mm alta; anthera cucullata crista minute papillosa ornata; ovario cylindraceo, glabro, c. 1,7 cm longo. Mazillaria saxatilıs Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 242 (nec Rchb. £.). | Cuzco: Zwischen dem Tambo Yancacoza und Ramapata, 2200 — 2400 m. — A. Weberbauer no. 1337, Juli 1902. Mit Maxillaria sazatilis Rehb. f. hat die Art gar nichts zu tun. Sie steht vielmehr ziemlich isoliert da und ist durch den breiten Vorder- lappen des Labellums sehr gut gekennzeichnet. Maxillaria Weberbaueri Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 30—88 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radiecibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis approximatis, eylindraceis, unifoliatis, ut videtur paulo compressis, 3—4 cm longis, medio fere 5—6 mm diametientibus; folio erecto graciliter petiolato, lamina ligulata, acuta, basi sensim in petiolum angustata, 17—21 cm longa, medio fere 1,3—2 cm lata, petiolo canaliculato, gracili, teretiusculo, - 6,5—8 cm longo; inflorescentiis singulis vel fasciculatis, erectis, unifloris, _ pedunculo gracili, vaginis 3 alte amplectentibus, acuminatis fere omnino obtecto, c. 6 cm longo; bractea vaginis caulis persimili, ‘ovarium paulo excedentibus vel aequantibus; floribus in genere mediocribus, carnosulis, 'glabris; sepalis anguste lanceolato-ligulatis, apicem obtusiusculum versus sensim paulo angustatis, 3,2 cm longis, lateralibas obliquis, basi paulo ampliata cum pede columnae mentum obtusum, c.3 mm longum formanti- bus; petalis subfalcato-linearibus, apicem versus sensim angustatis, acutis, 2,9 cm longis; labello leviter curvato, cireuitu oblongo, e medio trilobo, 1,4 em longo, infra medium 5 mm lato, callo depresso lineari-ligulato, antice subacuto e basi usque ad medium ornato, lobis lateralibus parvulis, oblique triangulis, obtusis, intermedio producto, linguiformi, subacuto, - 7,5 mm alta, semitereti, - , earnosulo, 7 mm longo; columna leviter arcuata, glabra, pede decurvo, clinandrio margine lacerato-dentato; ovario cylin- draceo, glabro, ec. 2,2 cm longo. Maxiliaria Matthewsii Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), pP: 289. Loreto: Im Walde bei La Calzada, unweit Moyobamba, 900—1000 m ü. M. — A. Weberbauer no. 4584, blühend August 1904. Die Art erinnert an M. breviscapa Poepp. et Endl., hat aber längere, schmälere Blätter, länger ausgezogene Sepalen und Petalen und ein recht nn a Ze nn TE Men ren — u 106 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. charakteristisches Labellum. Die Blüten sind schwefelgelb, mit weißlichem, braungestreiftem Labellum und orangegelbem Vorderlappen. Ornithidium dolichophyllum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, validum, usque ad 60 cm altum, ebulbosum, subacaule rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; caule subnullo; foliis ereeto-patentibus c. 12—15, linearibus, acutis, usque ad 40-—60 cm longis, medio fere 1,2—1,5 cm latis, glabris, textura tenuioribus; inflorescentiis more generis fasciculatis, unifloris, erecto- patentibus, flore incluso ec. 8 cm altis; pedunculo gracillimo, filiformi, medio univaginato, usque ad 3 cm longo; bractea pedicellum amplectente, oblonga, acuta, ovario pedicellato multo breviore; floribus erectis, in genere mediocribus, fide collectoris brunnescenti-rubidis, glabris; sepalis oblongo-ligulatis, acutis vel acuminatis, c. 1,4 cm longis, lateralibus obliquis mentum breve obtusum formantibus; petalis oblique oblongo-ligulatis, obtusiusculis, c. 1,1 cm longis, basin versus paulo angustatis; labello eircuitu oblongo, in quarto parte anteriore leviter constricto apice sursum leviter dilatato, antice exciso cum apiculo minuto interjecto, leviter curvato, area longitudinali callosa lineari e basi usque supra medium decurrente, in tertia parte apicali callo brevi libero obtusissimo terminata, labello toto 9 mm longo, medio 4 mm lato; columna semitereti leviter curvata 7,5 mm longa, pede brevi, incurvulo; ovario pedicellato gracillimo, glabro, c. 2,5 cm longo. | Cuzco: Casnipata, 700—800 m. — A. Weberbauer no. 6950, Mai 1914. ; Durch die langen schmalen Blätter ist die Art nicht nur unter den peruanischen, sondern auch vor den übrigen der Gattung leicht zu unter- scheiden. Sie dürfte dem O. multicaule (Poepp. et Endl.) Rehb. f. nahe stehen. Trigonidium loretoense Schltr., nov. spec. Epiphyticum eerectum, c. 25 cm altum; rhizomate brevi; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis compressis, ovalibus, anci- pitibus, bifoliatis, c. 6 cm altis; medio fere 2,5—2,7 cm latis; foliis erecto- patentibus, oblongis, breviter acuminatis, basi in petiolum c. 3,5 cm longum sensim angustatis, petiolo exceluso 15—16 cm longis, medio fere c. 3,5 em latis, coriaceis; inflorescentiis juxta basin pseudobulborum natis, erectis, unifloris; pedunculo tereti, glabro, vaginis 4—5 alte amplectentibus fere omnino obtecto, ec. 10—12 cm longo; bractea oblonga, breviter acumi- nata, ovarium arcte amplectente et subexedente; flore erecto, illo T. obtusi Ldl. simili, glabro; sepalis erectis, e basi cuneata elliptieis, acutis vel subacuminatis; dimidio superiore extrorsim recurvis vel revolutis, 3,3 cm longis, intermedio medio fere 1,1 cm lato, lateralibus ce. 1,4 cm latis, obliquis; petalis erectis, oblique elliptico-spathulatis, obtusiusculis, ce. I. Beschreibungenäneuer Arten. 107 SRECTRER TRETEN | 1,8 em longis, manifeste unguiculatis; labello erecto, tertia parte anteriore | trilobo, eircuitu oblongo, vi explanato 1 cm longo, c. 5 mm lato; callo l depresso ligulato, leviter sulcato, apicem versus, leviter incrassato et | dilatato, obtuso e basi labelli usque infra basin lobi intermedii ornato, | lobis lateralibus parvulis abbreviatis, obtusis, intermedio antico leviter | inerassato, decurvulo, quadrato-rotundato, obtusissimo, infra apicem subtus medio verruculoso; columna erecta, semitereti, glabra, co 7 mm | jonga; ovario gracilius cylindraceo, tereti, glabro, c. 4,3 cm longo. Loreto: Bei Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. " Die neue Art ist nahe verwandt mit T. obtusum Ldl., aber artlich unterschieden durch die breiteren, nach dem Grunde stielartig ver- schmälerten Blätter, die länger genagelten, größeren Petalen und die größere und breitere Lippe. Leider hatte die einzige mir zu Gebote stehende Blüte keine Anthere mehr aufzuweisen. Trigonidium peruvianum Schltr., nov. srec. Epiphytieum, 16—22 cm altum; rhizomate decumbente, laxe pseudo- 4 bulbis obsesso, vaginis arcte obtecto, c. 4 mm diametiente; radicibus | | tenuibus, filiformibus, elongatis, parum ramosis; pseudobulbis ec. 1—2,5 em , distantibus, oblongoideis vel ovatis, compressis, Mox rugosis, unifoliatis, ‚1,7—2 cm altis, infra medium 0,8—1,2 cm latis; folio erecto, lineari, api- ‚eulato, basin versus leviter angustato, glabro, 10—20 cm longo, medio ‚fere 4—6,5 cm lato, erecto; inflorescentiis more generis unifloris, erectis, Ppedunculo leviter flexuoso, vaginis 5—6 acuminatis, alte amplectentibus omnino obtecto; bractea vaginis pedunculi simillima, ovarium aequante; flore in genere inter minores erecto, glabro; sepalis campanulato- eonniventibus, intermedio lanceolato, acuminato, supra medium paulo 'dilatato, 2,1 cm longo, tertia parte superiore refracto, lateralibus oblique oblongis, acuminatis, medio paulo dilatatis, intermedio aequilongis, tertia ‚parte superiore refractis: petalis oblique ligulatis, obtusiusculis, infra medium margine anteriore paulo dilatatis, 0,9 cm longis; labello circuitu ‚oblongo, tertia parte anteriore trilobo, lobis lateralibus semioblongis ‚ obtusis, brevibus, intermedio late ovali multo majore decurvo, incrassatione tricostata apicem versus dilatata et incrassata, obtusa e basi labelli usque | supra medium decurrente, toto 0,7 cm longo, medio 0,3 cm lato; columna 'semitereti, glabra, 0,5 cm alta, pede brevi; ovario cum pedicello glabro, ‚€. 2,5 cm longo. Trigonidium spathulatum Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. | a9ıı), p- 283 (nec Lind. et Rchb. R.). | Junin: La Merced, im Chanchamayo-Tal, 1000 m. — A. Weber- | bauer, no. 1942, Dezember 1902. | Im Habitus erinnert die Art am meisten an T. tenue Ldl., ist aber . dentibus, in genere mediocribus, illis N. punctatae Ldl. similibus, glaber- 108 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. in den Blüten, besonders der Lippe durchaus verschieden. Sie ist besonders ! interessant als die südwestlichste, bisher bekannt gewordene Art. | Notylia Moyobambae Schltr., nov. spec. Epipbhytica; pseudobulbis foliisque nondum notis, certe illis N. pune- tatae Ladl. similibus; inflorescentiis decurvulis, dense multifloris, pedunculo basi paucivaginulato, c.2—3 cm longo, racemo ipso usque ad 10 cm longo} bracteis deltoideis, acuminatis, ovario multo brevioribus; floribus adscen- rimis; sepalo intermedio lanceolato-lineari, acuminato, concavulo, curvato 7 mm longo, lateralibus in Jaminam oblongo-lanceolatam, obtuse kidentatam 7 mm longam omnino connatis; petalis falcato-linearibus, subacutis, 3-nerviis, 6 mm longis; labello e ungue brevi ovato-lanceolato, acuminato, glabro, callo cariniformi e ungue in laminam decurrente, toto 5 mm longo, lamina supra basin rotundatam ec. 2 mm lata, ungue vix 1,25 mm longo; columna teretiuscula, glabra, 4 mm longa, recta; ovario pedicellato cylin- draceo glabro, c. 9 mm longo. | Loreto: Bei Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. ist aber durch die bis zur Spitze verwachsenen seitlichen Sepalen unter- | schieden, abgesehen von der abweichenden Form der Lippe. ' | | Ich habe es gewagt, die Art ohne Kenntnis der Pseudobulben und der Gattung kaum irgendwelche besonderen Merkmale. Odontoglossum bellum Schltr., nov. spec. - utrinque vagina foliifera protectis, c. 7 cm altis, infra medium ad 3 cm latis; foliis erecto-patentibus, ligulatis, obtusiuscule acuminatis, bası a: versus sensim paulo angustatis, 22—28 cm longis, medio fere 3,2—4,3 c m latis; inflorescentia paniculata, arcuata, pedunculo paucivaginulato Be | ad 40 cm longo, panicula subdense multiflora, usque ad 45 cm longa, ad 20 cm lata; bracteis ovatis, acuminatis, ovario pedicellato subduplo | brevioribus; floribus in genere mediocribus, erecto-patentibus, a brunneo-maculatis, glabris; sepalis patentibus anguste lanceolatis, acu- | minatis, basin versus subunguiculato-angustatis, margine leviter undulatis, 2,7 cm longis, lateralibus obliquis; petalis e basi breviter unguiculat@ oblique elliptico-lanceolatis, acuminatis, margine leviter undulatis, 2,5 e 'w longis, quam sepala manifeste latioribus; labello distincte unguiculad| lamina oblonga, obtusa, apieulata, medio maniieste dilatata, toto 2,3 cm longo, lamina 1,9 em longa, medio 1 cm lata, carinis 2 paucidentatis e basi, carina intermedia interposita, callis 2 falcato-subulatis utrinque ante- | | ! II, Beschreibungen neuer Arten. . 109 positis; columna subrecta, graciliore, c. 1,2 cm longa, juxta stigma et ‚ apice paulo dilatata, aptera, ima basi ungui labelli adnata; ovario pedi- ı cellato, gracili, c. 2,3 cm longo, glabro. Loreto: Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. Die Art verdient insofern besonderes Interesse, als sie mit den sonstigen Merkmalen der Sektion Isanthium das genagelte Labellum von Xantho- ' glossum aufweist. Sie ist sonst mit O. lacerum Ldl. verwandt. Odontoglossum juninense Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, c. 40 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis compressis, ancipiti- , bus, anguste ovatis, 1—2-foliatis, 4,5—-5,5 em longis, infra medium 1,4 —1,6 cm latis, utringue vagina foliifera protectis; foliis suberectis, lineari- ligulatis, acutis, 22—30 cm longis, medio fere 1—1,3 cm latis; basin versus sensim paulo angustatis, textura pro genere tenuioribus; inflorescentia | erecta arcuata, c. 40 cm longa, laxe pluri- (ec. 8-) flora, pedunculo gracili, paucivaginulato, c. 20—25 cm longo; bracteis erecto-patentibus, ovatis, acutis vel acuminatis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus in I genere mediocribus,illisO. epidendroides H. B. et Kth. similibus,sed paululo majoribus, glabris, fide collectoris viridiflavis, maculis magnis brunneis ornatis; sepalis patentibus, angustius lanceolatis, acuminatis, c. 3,5 cm -Jongis, basi breviter subunguiculato-angustatis, lateralibus obliquis; petalis obligque oblongo-lanceolatis, acuminatis, basi angustatis, quam sepala ‚ paulo latioribus, 2,7 cm longis; labello e ungue anguste lineari brevi (vix 5 mm longo) erecto fractiflexo-decurvo, lamina e basi angustiore ovali- ' oblonga, breviter acuminata, margine serrulato-dentata, leviter undulata, ‘ basi breviter et anguste auriculata, 1,6 cm longa, supra medium 9 mm ‚ lata, basi superne callo lineari depresso antice incrassato adscendente ‚ ornato, lamelli 2 brevibus antepositis basi utrinque dente duplici aucto; ' eolumna levissime arcuata, 1,4 cm alta, ima basi labelli ungue adnata, Juxta stigma. utrinque leviter lobulato-auriculata; ovario pedicellato, i gracili, glabro, 2,5 mm longo. Junin: Epiphyt im feuchten moosreichen Wald auf den Bergen von Janangu, östlich Huacapistana, 2300—2400 m. — A. Weberbauer ‚20. 2120, Januar 1903. | Die Art ist von O. epidendroides H. B. et Kth. durch die am Rande‘ fein und scharf gezähnelte Lippenplatte und durch die Struktur der ' Lippenschwielen durchaus verschieden. Odontoglossum Koehleri Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, ec. 80—90 cm altum; rhizomate valde abbre- - viato; radieibus filiformibus, tlexuosis, glabris ; pseudobulbis valde approxi- | matis anguste ovatis, bifoliatis, ancipitibus, c. 6 cm altis, infra medium ‚ usque ad 3 cm latis, utrinque vaginis 1—2 foliiferis protectis; foliis erecto- || TE — — | u = = FT j u ann 1" = = u —: U rag E za Fe ı Den 355 z -"zı7 > T = » Tu; iu 10 DIT BR Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. patentibus, anguste ligulatis, acutis, usque ad 40 cm longis, medio fere usque ad 2,5 cm latis; panicula erecta usque ad 90 cm longa, pluriramosa pro genere densius multiflora, pedunculo stricto, vaginis c. 5 brevibu:s obsesso, tereti, usque ad 70 cm longo; panicula ad 20 cm longo, c. 12 cm lata, ramis brevibus, flexuosis; bracteis ovali-cucullatis, ovario pedicellatc 3-—4-plo brevioribus; floribus in sectione mediocribus, flavis, labellc purpureo-maculatis, erecto-patentibus; sepalis patentibus, glabris, inter- medio e ungue perbrevi ovato-elliptico, obtusiuscule acuminato, margine leviter undulato, 2,1 cm longo, lateralibus similibus, obliquis, sed longiu: unguiculatis, 2,6 cm longis; petalis sepalis lateralibus valde similibus falcato-obliquis, margine leviter undulatis, 2,5 em longis; labello e bas erecta genuflexo-decurvo, circuitu oblongo-lanceolato, acuminato, minute et dense papilloso, dimidio inferiore marginibus valde undulato, bas; rotundato, 1,8 cm longo, infra medium 8 mm lato, basi altius et obtuse bilamellato, callis 3 obtusis antepositis, callis 2 paulo majoribus antice additis, gibbis 2 haud bene evolutis juxta apices lamellarum; columna aptera, 1 cm longa, facie concavula cum costa obtusa mediana; ovaric pedicellato, glabro, c. 2,5 cm longo. Junin: Chanchamayo. — E. Köhler. Huanuco: Berge südwestlich von Monzon, 3400—3500 m. — A. Weberbauer no. 3326, Juli 1903. Ich bin geneigt, diese Art zur Sektion Myanthıum zu verweisen, da die Sepalen sehr deutlich genagelt sind. Das Labellum erinnert an das von O. ixioides Ldl. RR Odontoglossum Loesenerianum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, gracile, e. 40 cm altum; rhizomate valde abbreviato:; radieibus filiformibus, elongatis, flexuosis, glabris; pseudobulbis valde approximatis, ancipitibus, anguste ovatis, unifoliatis, utrinque vagina foliifera protectis, 4—5 em longis, infra medium c. 1,5 cm latis; foliis erectis, lineari-ligulatis, acutis, basi petioliformi-attenuatis, glabris, textura tenuioribus, petiolo c..5—'7 cm longo incluso c. 20—27 cm longis, Jamina medio c. 2 cm lata; inflorescentia gracili, pluriramosa, ramis divaricantibus brevibus 3—4-floris; bracteis ovatis, acutis, ovarium aequantibus vel paulo excedentibus, vaginis ad basin ramulorum internodiis multo breviori- bus, bracteis conformibus:; floribus in genere mediocribus, glabris; sepalis lanceolatis, elongato-acuminatis, in unguem brevem basi angustatis, margine leviter undulatis, 2,5 em longis, lateralibus obliquis, intermedio paululo angustioribus; petalis rhombeo-lanceolatis, elongato-acuminatis, basi vix unguiculatis, 2,1 cm longis, infra medium 6 mm latis; labello rhombeo-ovato valde acuminato, margine undulato, ungue perbrevi, petalis aequilongo, infra medium 9 mm lato, lamella duplici antice inaequa- liter bilobulata cum callo panduriformi-lineari interjecto basi ornato, II. Beschreibungen neuer Arten. / 2 - dentibus 2 lineari-subulatis prosilientibus antice additis; columna aptera gracili, glabra, c. 6 mm longa; ovario pedicellato, glabro, gracili, c. 1,2 cm longo. Junin: Talwand des Flusses Mantaro über Huachiena, 3100 m. — A. Weberbauer no. 6550. : Von Prof. Kränzlin war die Pflanze als ‚‚O. cordatum Ldl.“‘ bestimmt worden. Mit ihr hat sie gar nichts zu tun. Am besten dürfte sie in die Verwandtschaft von O. lacerum Ldl. verwiesen werden. Die Sepalen und Petalen sind grünlichgelb, mit braunen Flecken, das Labellum weiß mit purpurn. Odontoglossum trilobum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, sine inflorescentiam ad 50 cm altum; rhizo- mate brevi, polyrhizo; radieib s filiformibus, flexuosis, glabris; pseudo- bulbis compressis, ovatis, utringue 3—4-sulcatis, apice bifoliatis, latere atrinque vagina foliifera protectis, 9—12 cm altis, infra medium 4—5 cm latis; foliis erecto-patentibus, loratis, obtusiusculis, basin versus sensim paulo angustatis, usque ad 40 cm longis, medio fere ad 3,5 cm latis, coria- _ ceis; inflorescentia paniculata, laxe multiflora arcuata, usque bimetrali, pedunculo erecto-patente, c. 50—60 cm longo, supra basin 5 mm dia- metiente, panicula flexuosa, laxe ramosa, ramis laxe 2—4-floris usque ad 12 cm longis: bracteis tenuibus, deltoideis, ovario pedicellato multoties brevioribus; floribus patentibus, late apertis, glabris; sepalis lanceolatis vel oblongo-lanceolatis, acutis, margine leviter undulatis, c. 2,3-cm longis, lateralibus obliquis: petalis oblique oblongo-lanceolatis, acutis, sepalis ' subaequilongis, margine leviter undulatis: labello e ungue lineari-cuneato, 5 mm longo abruptius dilatato, infra medium manifeste trilobo, toto 1,8 cm longo, inter apices loborum lateralium 1 cm lato, e basi usque | in tertiam partem basilarem carinis 2vel carina duplici medio profunde ' sulcata, apicem versus paucilacerata ornato cum appendicibus 2 subulatis | antepositis, lobis lateralibus patentibus oblique dolabriformibus, obtusis, "intermedio multo longiore lanceolato-linguiformi, subacuto, 1 cm longo; - eolumna erecta, 8 mm alta, auriculis falcato-dentiformibus, erectis, parvulis, ‚ toro infrastigmatico elliptico, sulcato; ovario pedicellato, glabro, gracili, €. 2 em longo. | Junin: Bei La Merced, im Chanchamayo-Tale. — Anton et Carl Köhler, im Jahre 1920. Ä Eine der abweichenden Arten, welche gewissermaßen eine Verbindung ‚zu Oncidium darstellen. Sie dürfte am besten neben O. rigens Rehb. f. ‚untergebracht werden, hat aber eine ganz andere Lippe. Die Blüten scheinen gelb zu sein mit braungefleckten Sepalen. | Brassia Filomenoi Schltr., nov. spec. Epiphytica; pseudobulbis foliisque nondum notis, verosimiliter illis 5 - m Lie Ss 112 R. Schlechter: Die Orchideentlora von Peru. B. peruvianae Poepp. et Endl. similibus; racemo laxe 10—15-floro, ut videtur erecto-patente, pedunculo usque ad 20 cm longo, distänter pauci- vaginulato, racemo ipso usque ad 20 cm longo, secundo ; bracteis oblongo- deltoideis, apiculatis, ovario pluries brevioribus; floribus speciosis, satis magnis, viridiflavis sepalis etalisque basi atrobr_nneis, labello sparsim atrobrunneo-guttato; sepalis linearibus, acuminatis, 6,3—6,5 cm longis, divergentibus, lateralibus obliquis; petalis sepalis similibus sed paulo brevioribus, obliquis, c.5,3 cm longis; labello e basi brevissime unguiculata tertia parte basilari oblongo deinde rhombeo-dilatato et in acumen elon- gatum sursum angustato, medio marginibus subcrenulato, basi laminae rotundato, supra basin callo vel lamella duplici. carnosa antice lobato- dilatata brevissime bicuspidata subglabra ornato, 4 cm longo, in tertia parte basilari 5 mm lato, medio 1,5 cm lato; ecolumna ce. 6—7 mm alta, glabra, clinandrio humillimo; ovario cylindraceo, glabro, c. 1,5 cm longo. Loreto: Bei Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. Das Material ist zwar etwas unvollständig, da nur zwei Infloreszenzen vorliegen, also eine Beschreibung der Pseudobulben und Blätter noch nicht gegeben werden konnte, immerhin aber sind die Blüten gut genug erhalten, um die Einzelheit ihrer Struktur genau erkennen zu lassen und zu zeigen, daß hier eine neue Art vorliegt, welche von den übrigen im Ge- biete durch die Form des Labellums und seiner beiden Lamellen gut unter- schieden ist. Brassia Koehlerorum Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, c. 40 cm alta; rhizomate brevi; radieibus fili- formibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis leviter compressis, anguste oblongoideis, apice 2-foliatis, 15—17 cm altis, infra medium 2—2,5 cm latis, esulcatis, vaginis brevibus, efoliatis basi protectis; folis erecto- patentibus, oblique oblongo-ligulatis, subacutis, basin versus sensim paulo angustatis, coriaceis, 21—24 cm longis, medio fere 4—-4,5 cm latis; in- florescentiis erecto-patentibus, pseudobulbum vix dimidio superantibus, | pedunculo ad 10 cm longo incluso 20—25 cm longis, racemo secundo, sublaxe 10—18-floro; bracteis deltoideis, parvulis; floribus in genere vix. inter mediocres, erecto-patentibus; sepalis anguste lanceolatis, subacutis, vel subacuminatis, e. 2 cm longis, lateralibus dorso leviter carinatis; petalis obligue et anguste ligulato-lanceolatis, obtusiuscule acutatis, glabris,’ 1,6 em longis, supra basin medio 2—3-maculatis; labello e basi subunguieu- lato-angustata oblongo-elliptico, obtusiuscule et breviter acuminato, margine leviter undulato, 1,3 cm longo, medio fere 5 mm lato, basi carinis’ ME. 2 brevibus grosse 2-crenatis, minute papillosis ornato cum callis 2 rotun- datis minute papillosis antepositis; columna brevi, crassa, ec. 4 mm longa; ovario pedicellato graciliter cylindraceo, glabro, vix 1 cm longo. II. Beschreibungen neuer Arten. 113 Junin: Bei La Merced, im Chanchamayo-Tale. — Anton et Carl Köhler, im Jahre 1920. Durch die großen, schmalen Pseudobulben mit verhältnismäßig breiten Blättern und sehr kurzen, nicht blattragenden Scheiden, sowie durch die kurzen Infloreszenzen ist diese Art, welche vielleicht mit B. Lewisii Rolfe am nächsten verwandt ist, sehr gut gekennzeichnet. Oneidium Cajamarcae Schltr., nov. spec. Saxicolum, erectum, validum; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis compressis ovalibus, uni- foliatis, vaginis 1—2 foliiferis utrinque latere protectis, c. 6,5 cm altis, medio fere 3,5—4 cm latis; foliis erectis, coriaceis, late ligulatis, obtusius- eulis, usque ad 40 cm longis, medio ce. 4 cm latis; scapo erecto, gracili, elato, panicula pauciramosa, laxe multiflora inclusa c. 120—130 cm alta, pedunculo et rhachi glaucescentibus, pedunculo paucivaginulato, tereti 90—100 cm longo; bracteis patentibus, oblongis, breviter acuminatis, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus erecto-patentibus, in genere inter majores, glabris, aureis, medio brunneo-maculatis, illis O. excavati Eidıl. similibus; sepalis obovatis, 1,5 cm longis, lateralibus obliquis, breviter apiculatis; petalis oblique obovato-quadratis, retusis cum apiculo minuto, quam sepala majoribus, 1,8 cm longis; labello amplo, dimidio inferiore subquadrato, basin cordatam versus paulo dilatato, dimidio anteriore in lobum reniformem, sessilem apice exciso, obscure 4-lobulato, explanato 1,8 cm longo, infra basin 1,3 cm lato, lobo antico 9 mm longo, supra basin 2 cm lato, callo in basi labelli circuitu obovato, tertia parte basilari excepta verruculoso-ruguso, antice apiculato callis 2 parvulis brevibus, oblique rhombeis juxta apicem aucto verrucis sparsis circumdato; columna brevi, 7,5 mm alta, auriculis oblique oblongis, superne obtuse apiculatis; ovario pedicellato gracili, ce. 2,3 cm longo. Cajamarca: Auf Felsen unterhalb der Hacienda La Tahona, bei Hualgayoc, 2600 m. — A. Weberbauer no. 4041, Mai 1904. Eine prächtige Pflanze, welche offenbar mit O. excavatum Ldl. ver- wandt ist, aber durch einblätterige Pseudobulben, die Form der Lippe und besonders durch die Schwiele gut unterschieden ist. Solenidium peruvianum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, ce. 20 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis approximatis, com- ' Pressis, mox rugulosis, unifoliatis, c. 2 cm longis, medio fere 1—1,2 cm latis, vagina foliifera utringue protectis; foliis erectis, ligulato-linearibus, obtusiusculis, usque ad 15 cm longis, usque ad 1 cm latis; inflorescentia erecta, in specimine nostro cum pedunculo 18 cm longa, laxe pluri- (c. 6-) flora, pedunculo c. 12 cm longo, paulo compresso, racemo 7 cm longo, simplici; floribus illis 8. racemosi Ldl. aequimagnis, carnosulis; sepalis Die Orchideenflora von Peru, 8 114 R, Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. patentibus obovato-oblongis, obtusis, glabris, 1,1 cm longis, lateralibus obliquis, apiculatis; petalis sepalis similibus sed paululo brevioribus, glabris; labello e basi quadrato-unguiculata suborbiculari, apiculato, superne toris 2 parallelis, minute papilloso-puberulis, e basi labelli usque in medium laminae decurrentibus, obtusis ornato, toto 9 mm longo, lamina medio 6 mm lata; columna crassiuscula semitereti, apice latere utrinque in auriculam erectam, falcato-oblongam obtusam producta, glabra, 6 mm alta; ovario pedicellato glabro, gracili, c. 7 mm longo. Loreto: Bei Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. Hier liegt nunmehr die vierte Art der Gattung vor. Durch sie wird das Verbreitungsgebiet des Genus bedeutend nach Südwesten erweitert, denn $. racemosum Ldl. ist bisher nur aus Colombia, 8. Iunatum (Ldl.) Schltr. aus Guiana, S. maiogrossense (Cogn.) Schltr. aus Brasilien bekannt. Von diesen drei Arten unterscheidet sich die vorliegende durch die Säule recht gut. - Ommithocephalus longilabris Schltr., nov. spec. Epiphyticus, c. 10—12 cm altus; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; foliis 8—10 erecto-patentibus, equitantibus, lineari-liguatis, acutis, nunc subfalcato-obliquis, usque ad 10 cm longis, medio fere usque ad 7 mm latis; inflorescentiis erecto-patentibus, arcuatis, usque ad 9 cm longis, ex axillis foliorum, pedunculo 4—5 cm longo et rhachi murieulato- villosis, racemo sublaxe 6—12-floro, usque ad 4,5 cm longo; bracteis late ovatis, apiculatis, dentato-ciliatis, ovario pedicellato fere aequilongis; floribus in genere mediocribus, inversis, tenuibus; sepalis oblongo-ellipticis, obtusis, margine subcrenulatis, dorso setis subulatis sparsis ornatis, c. 3,25 mm longis, lateralibus obliquis, intermedio angustioribus; petalis sessilibus, oblique flabellatis, margine superiore serrato-dentatis, extus sparsim muriculato-papillosis, supra medium gibbo (apieulo) obtuso ornatis, 3,5 mm longis, supra medium 3,5 mm latis; labello Iinguiformi, erecto, apicem versus paulo dilatato, obtuso, 3-nervio, sparsim diaphano- punctato, 8,5 mm longo, infra apicem 3 mm lato, basi callo late trapezoideo- rhombeo utrinque supra lateres labelli prosiliente ornato; columna per- brevi, glabra, rostello longo, porrecto; ovario pedicellato, cJavato, appen- dicibus subulatis obsesso, 4 mm longo. Cajamarca: — F. ©. Lehmann no. 3370, November 1883. Durch die langen, meist aufrechten Blätter und die eigentümlich geformten Blüten mit dem langen, sehr charakteristischen Labellum ist diese Art vor allen bisher bekannten ausgezeichnet. Telipogon gnomus Schltr., nov. spec. Epiphyticus, nanus, usque ad 6 cm altus; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris, lucidis; caule brevissimo, ec. 4—5-foliato; foliis erecto- patentibus, oblongis vel obovato-oblongis, obtusis, basin versus sensim II. Beschreibungen neuer Arten. 115 paulo angustatis, usque ad 3,5 cm longis, supra medium usque ad 1 cm latis; inflorescentia abbreviata, in specimine nostro uniflora, erecta, pedun- ceulo c. 1,5 em longo; bractea ovata, obtusiuscula, dorso acute carinata, ovario pedicellato multo breviore; flore specioso, in genere permagno, ce. 4,2 cm diametiente; sepalis patentibus, lanceolatis, acutis, 3-nervis, 1,8 cm longis, lateralibus obliquis, dorso alte carinatis; petalis patentibus - obovato-elliptieis, obtusiusculis, 9-nerviis, basin versus intus minutissime papillosis, 2,35 cm longis, supra medium 1,9 cm latis; labello subreniformi- flabellato, minute apiculato, basi leviter calloso-incrassato, 15-nervio, basin versus superne brevissime et dense papilloso, 2,35 cm longo, infra medium 3 cm lato; columna perbrevi, crassiuscula, antice glabrata, dorso dense appendicibus subulatis, apice 2—3-furcatis obtecta, rostello erecto subulato, mediocri; ovario triquetro, glabro, pedicello brevi incluso c. 2 cm longo. Loreto: Bei Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. Mit ihren großen Blüten muß die kleine Pflanze einen geradezu prächtigen Eindruck machen. Ich habe sie mit keiner der bisher beschrie- benen Arten identifizieren können. Die pfriemlichen Auswüchse auf dem Rücken der Säule sind überaus charakteristisch, wie bei T. Gustavi Rehb. f. sind sie an der Spitze. sehr deutlich gegabelt, meist mit zwei, zuweilen 2 mit drei Spitzen. : Pachyphyllum breviconnatum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, pendulum, parum ramosum, usque ad 40 cm longum; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus fasciculatis, ima basi tantum radicantibus teretibus, vaginis foliorum arcte et alte amplectentibus ostio elliptico ampliato revolutis omnino obtectis, c. 1,5 mm diametienti- bus; foliis erecto-patentibus, oblique oblongis, apice mucronulatis, basi _ euneatis, carnosulis, glabris, 1,3—2 cm longis, medio fere usque ad 6 mm ‚ latis; inflorescentiis in axillis foliorum vulgo 2—3-floris; pedunculo leviter | | compresso vel triquetro, vaginulis paulis obsesso, rhachi abbreviato, folio _ bene breviore; bracteis erecto-patentibus, ovato-lanceolatis, acuminatis, © dorso carinatis, ovarium vulgo paulo excedentibus; floribus in genere ‚ inter majores, albis; sepalis oblongo-ligulatis, acutis cum mucrone, dorso ‚ arinatis, basi breviter connatis, glabris, 8,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis sepalis similibus, mucronulatis, paulo brevioribus, glabris, basi ‚eum sepalis breviter connatis; labello elliptico-lanceolato, acuto, basin @ versus paulo angustato, cum sepalis basi breviter connato, integro, infra medium lamellis 2 erectis semicordatis parallelis ornato, 6 mm longo; 'columna generis, clinandrio valde ampliato, concavo, apice truncato, leviter ‘© retuso, 4 mm alta; ovario cum pedicello glabro, triquetro, c. 5 mm longo. | Cuzco: Unter dem Tambo Tres Cruces, 3600—3700 m. — A. Weber- bauer no. 6976, Mai 1914. 8* 116 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru.’ Eine der Arten, welche das Übergangsstadium zwischen Pachyphyllum und Orchidotypus darstellen und zeigen, daß die letztere Gattung mit Pachyphyllum zu vereinigen ist. Die Spezies ist vor den übrigen bis jetzt beschriebenen durch die schlaffen, hängenden Stämmchen gekennzeichnet. Pachyphyllum lycopodioides Schltr., nov. spec. Epiphyticum, erectum, c.25 cm altum; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus strictis, crassiusculis, dense foliatis, vaginis foliorum im- brieantibus, marginibus recurvis subhyalinis inaequaliter denticulatis, arcte amplectentibus omnino obtectis, 3—4 mm diametientibus; foliis carnosis recurvo-patentibus, oblongo-ligulatis, apiculatis, margine sparsim serru- lato-papillosis, subtus carinatis, usgque ad 9 mm longis, c. 3 mm latis; inflorescentiis lateralibus, erecto-patentibus, 3—4 floris, apice nutantibus, pedunculo usque ad 5 mm longo, paulo compresso; bracteis ovatis, breviter acuminatis, ovario pedicellato paulo brevioribus; tloribus in genere inter minores, glabris, fide collectoris albidis; sepalis oblongo-ligulatis, mucronu- latis, dorso acute carinatis, ima bası inter se breviter connatis, 3,75 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique et anguste elliptico-oblongis, subacutis, uninerviis, quam sepala paululo brevioribus, integris; labelle suberecto, oblongo, obtuso, ima basi cum tubo sepalorum connato, petalis aequilongo, medio callis 2 oblique subulatis obtusiusculis ornato, medio vix angustato; columna brevi, tota c. 2 mm alta, clinandrio petaloideo, apice brevissime trilobulato, explanato c. 1,75 mm lato; ovario pedicellato clavato, triquetro, glabro c. 3 mm longo. Pachyphyllum Pasti Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 254 (nec Rchb. £.). Huanuco: Auf den Bergen südwestlich von Monzon, 3400-3500 m. — A. Weberbauer no. 3327, Juli 1903. x Habituell hat die Art eine gewisse Ähnlichkeit mit P. Pastii Rehk. f., doch stehen die Blätter und Scheiden hier bedeutend dichter und die Blätter sind durchgängig schmäler. Die Blüten sind dadurch unterschieden, daß die Sepalen und das Labellum am Grunde kurz, aber deutlich zu- sammengewachsen sind und daß die schmäleren Petalen und das anders gestaltete Labellum nicht die Zähnelung aufweisen wie bei P. Pastit Rchk. £. Pachyphyllum tenue Schltr., nov. spec. Epiphyticum, tenue, c. 8 cm longum; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caule simplici, curvato, pro genere laxius foliato, vaginis foliorum arcte amplectentibus omnino obtecto, tereti, glabro, c. 1 mm diametiente; foliis patentibus, ligulatis, carnosulis, apiculatis, integris, 4,5—6 mm longis, medio fere vix 1 mm latitudine excedentibus; inflorescentiis singulis, erecto- patentibus, 2—3-floris, folia paulo excedentibus; pedunculo quam folia paulo breviore, rhachi abbreviata; bracteis ovato-deltoideis, acutis, ovario ll. Beschreibungen neuer Arten. Inn pedicellato multo brevioribus; floribus minutis, glabris, erecto-patentibus; sepalis oblongis, obtusis, tertia parte basilari cum petalis et labello connatis, extus carinatis, 1,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis oblique ob- longis, obtusis, tertia parte basilari angustata sepalis adnatis, quam sepala paululo brevioribus; labello obovato, valde obtuso, tertia parte basilari "unguiformi-angustata marginibus sepalis adnato, infra medium lamellis 2 parallelis, oblique triangulis aliformibus ornato, petalis aequilongo, quam sepala supra medium latiore; columna perbrevi, vix 1 mm alta, clinandrio peramplo, cucullato-concavo, trilobulato, lobulo intermedio apice cucul- lato-ineurvo, lateralibus paulo brevioribus; ovario triquetro, pedicello gracili ineluso c. 3,5 mm longo, glabro. Junin: Chanchamayo-Tal. — E. Köhler. Durch diese Art und P. breviconnatum Schltr. wird der direkte ae | gang gebildet zwischen Kränzlins ehemaliger Gattung Orchidotypus (von ihm als neue Gattung der Pleurothallidinae beschrieben!!) und den Pachyphyllum-Arten mit freien Petalen. Bei P. tenue Schltr. sind die _ Sepalen und Petalen nicht so hoch verwachsen als bei P. muscoides (Kränzl.) Schltr., die Lippe ist anders gestaltet und die Säule ebenfalls verschieden. Sonst stehen sich beide Arten nahe. Fernandezia pulchra Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, 7—9 cm alta; radicibus filiformibus, flexuosis, tenuibus, glabris; caulibus simplicibus, erectis vel adscendentibus, usque ad 7 cm longis, dense foliatis, vaginis foliorum arcte amplectentibus, , striato-nervosis omnino obtectis, vix 2 mm diametientibus; folis erecto- patentibus, equitantibus, carnosis, linearibus, acutis, 9—14 mm Jongis, "€. 2 mm altis; inflorescentiis in axillis foliorum ortis, unifloris, erecto- patentibus, pedunculo paucivaginulato, ec. 3—4 mm longo; bractea ovata, apiculata, ovario pedicellato multo brevioribus; floribus pulchris, in genere ' inter majores, fide collectoris scarlatinis, labello aurantiaco-marginatis, glabris; sepalis ligulato-oblongis, acuminatis, extus nervo medio carinatis, , 7 mm longis, lateralibus obliquis, basi oblique adnatis; petalis oblique oblongo-ellipticis, apiculatis, sepalis aequilongis, sed subduplo latioribus; _ labelli ungue perbrevi, columnae marginibus adnato, c. 2 mm longo, lamina perlate cuneato-flabellata, antice leviter excisa, dimidio anteriore semiorbiculari, 1 cm longa, medio fere 1,4 cm lata, callo concavo, ovato, breviter et obtuse bilobulato, parvulo basi ornata, carinis 2 perbrevibus tenuibus antepositis; columna petaloidea, leviter trilobulata, margine superiore (i. e. clinandrio) breviter crenulato-dentata, 8 mm alta, explanata medio fere 1 cm lata; ovario pedicellato clavato, triquetro, glabro, 1,2 cm _ longo. | Cajamarca: Ostseite der Kordillere östlich Huancabamba, epi- ‚ phytisch im Hartlaubgehölz. — A. Weberbauer no. 6141, April 1912. 118 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. Die Art dürfte der F. disticha (Ldl.) Schltr. am nächsten stehen, unter- scheidet sich aber durch die Färbung der größeren Blüten, die Form der Lippe, den Lippenkallus und das deutlicher gezähnte, dreilappige Cli- nandrium. CGampylocentrum loretoense Schltr., nov. spec. Epiphyticum, aphyllum, acaule, 10°—13 cm altum; radieibus fili- formibus, elongatis, flexuosis, glabris, semiteretibus vel subapplanatis, 1—1,75 mm latis; axi vegetationis in gemmam squamis acuminatis parvulis obtectam reducta; inflorescentiis erectis vel erecto-patentibus, satis numerosis, in specimine nostro c. 15, pedunculo brevi, paucivaginulato, c. 1—1,5 cm longo incluso usque ad 13 cm longis, subdense multifloris, secundis, rhachis substrieta minutissime papilloso-puberula; bracteis erecto-patentibus, ovatis, subacutis, amplectentibus, ovario subduplo brevioribus; floribus minutis,- inversis, erecto-patentibus, verosimiliter albis, tenuibus; sepalo intermedio oblongo, obtusiusculo, wuninervio, 1,75 mm longo, lateralibus oblique oblongo-ovatis, obtusiusculis, uni- nerviis, intermedio aequilongis, basin versus margine anteriore paululo dilatatis; petalis oblique et latiuscule oblongis, obtusis, uninerviis, quam sepala paulo brevioribus; labello cireuitu late ovali, tertia vel quarta parte anteriore leviter trilobo, 1,5 mm longo, medio vel supra medium 1,5 mm lato, lobis lateralibus abbreviatis, rotundatis, intermedio semiorbiculari, antico, calcare adscendente vel suberecto, inflato-clavato, obtuso, 1,5 mm longo; columna brevi, crassiuscula, glabra; anthera quadrato-cucullata, antice truncata; ovario subeylindrico, subsessili, minute papilloso-puberulo, c. 1,75 mm longo. Campylocentrum fasciola Cogn., in Flor. Bras. III, VI (1906), p. 520 p. pt. : Loreto: Bei Moyobamba. — Dr. Serafin Filomeno. Ich zweifle nicht daran, daß hier dieselbe Art vorliegt, welche Cogniaux in der ‚Flora Brasiliensis‘‘ wahrscheinlich nach Uleschen Exemplaren von Yurimaguas als Campylocentrum fasciola Cogn. abbilden ließ. Von diesem ist unsere Art aber in den Blütenteilen und dem Sporn durchaus verschieden, | Il. Aufzählungen der bis jetzt bekannten Gattungen und Arten. 1. Phragmopedilum Rolfe. in Orch. Rev. IV (1896), p. 330. 1. P. Boissierianum (Rchb. f.) Rolfe, in Orch. Rev. IV (1896), p. 332. Oypripedium Boissierianum Rchb. f., in Bonpl. II (1824), p. 116. Oypripedium grandiflorum Pav. Mss. ex Rehb. f., Xen. Orch. I (1858), p. 3. Selenipedium Boissterianum Rehb. f., Xen. Orch: I (1858), p. 3. Paphiopedilum Boissierianum Pfitz., in Engl. Jahrb. XIX (1894), p- 41. Loreto. 2. P. Cajamarcae Schltr., supra (1921), p. 41. Cajamarca. 3. P. earieinum (Ldl.) Rolfe, in Orch. Rev. IV (1896), p. 330. Öypripedium caricınum Ldl., in Paxt. Flow. Gard. I (1850), sub 9: Cypripedium Pearcei hort. ex Veitch, Mom. II (1894), p. 60. Selenipedium carıcınum Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 116. Selenipedium Pearcei Rchb. f., in Fl. serres XVI (1893), t. 1648. Paphiopedilum caricinum Pfitz., in Engl. Jahrb. XIX (1894), p. 41. Puno; Loreto. 4. P. eaudatum (Ldl.) Rolfe, in Orch. Rev. IV (1896), p. 332. Cypripedium caudatum Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1890), p. 531. Selenipedium caudatum Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 116. Paphiopedilum caudatum Pfitz., in Engl. Jahrb. XIX (1894), p. 41. Lima. 5. P. Czerwiakowianum (Rchb. f.) Rolfe, in Orch. Rev. IV (1896), p. 332. Selenipedium Ozerwiakowianum Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 116. Paphiopedilum COzerwiakowianum Pfitz., in Engl. Jahrb. XIX (1894), p. 41. | 120 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. Oypripedium Ozerwiakowianum Kıänzl., Gen. et Spec. Orch. I (1897), p. 49. „Peru“ S 6. P. Hartwegiüi (Rchb. f.) Rolfe, in Orch. Rev. IV (1896), p. 332. Cypripedium Hartwegii Rehb. f., in Bot. Ztg. (1852), p. 765. Selenipedium Hartwegii Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 116. Paphiopedilum Hartwegw Pfitz., in Engl. Jahrb. XIX (1894), p. 41. Cajamarca. 2. Habenaria Willd. Spec. Pl. IV (1805), p. 44. 1. H. abortiens Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1835), p. 306. Huanuco. 2. H. autumnalis Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1836), p. 44, t. 75. Huanuco. | 3. H. chloroceras Kränzl., in, Fedde, Repert. I (1906), p. 89. | Junin. | j 4. H. corydophora Rchb. f. et Span., in Linnaea XV (1877), p. 30. | Peru ı 5. H. floribunda Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1834), p. 316. | Huanuco. | 6. H. hexaptera Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1835), p. 316. N Puno (ex Kränzlin). N 7. H. laxiflora Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1836), p. 46, t. 78. | Huanuco. 8. H. linifolia Presl., Rel. Haenk. I (1827), p. 91. N Huanuco. | 9. H. maculosa Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1835), p. 309. ' ! Orchis setacea Jacqg., Enum. Pl. Carib. (1760), p. 28. l Habenaria speciosa Poepp. et Endl., Nov. Gen. et “pec. I (1836), | p- 44. ! Huanuco. Ni 10. H. parvidens Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1835), p. 317. 1 Huanuco. | 11. H. rupestris Poepp. et Endl., Nov. Cen. et Spec. I (1836), p. 45, t. 78. I Huanuco. | . 12. H. setifera Ldl., in Ann. Nat. Hist. IV (1839), p. 381. N Junin. I 3. Chloraea Ldl. in Quart. Journ. Roy. Inst. I (1827), p. 47. «f 1. C. peruviana Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p. 528. Lima. Ill. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 21 4. Pogonia Juss. Gen. (1789), p. 65. 1. P. monantha (Poepp. et Endl.) Schltr. n. comb. Epistephium monanthum Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 53, t. 92. Loreto; Huanuco. 5. Epistephium H. B. et Kth. Syn. Pl. Aequin. (1822), p. 340. 1. E. amabile Schltr., supra (1921), p. 42. Epistephium elatum Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru (1911), p- 289 (nec H. B. et Kth.). | Loreto. 2. E. amplexicaule Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1836), p. 52, u 3. Sobralia amplexicaulis Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 233. Huanuco. 3. E. macrophyllum Schltr., supra (1921), p. 42. Epistephium elatum Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And, (1911), p. 280 (nec H. B. et Kth.). Cuzco. 6. Vanilla Juss. Gen. (1789), p. 66. 1. V. hamata Kl., in Bot. Ztg. IV (1846), p. 563. Huanuco. 2. V. Ruiziana Kl., in Bot. Ztg. IV (1846), p. 563. Huanuco. 3. V. Weberbaueriana Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVI (1906), p. 395. Junin. | 7. Sobralia Ruiz et Pav. Prodr. I (1794), p. 120. 1. S. alstroemerioides Schltr., supra (1921), p. 43. Sobralia scopulorum Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 239 (nec Rchb. f.). Cuzeo. 2. ?S. biflora Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 232. Huanueco; Junin. 3. 8. ecandida Rchb. f., in Fl. serres VIII (1853), p. 247. O'yathoglottis candida Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1836), p- 56. Huanuco. 122 a 10. 11. 12. 13. 14. R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. . $. erocea Rchb. f., in Fl. serres VIII (1853), p. 247. O'yathoglottis crocea Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1836), p- 55. Huanuco. . 8. dichotoma Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 232. Cattleya dichotoma Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 214. Huanuco. . 8. fimbriata Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1836), p. 54. Loreto; Huanuco. ‚ 8. Klotzscheana Rchb. f., in Linnaea XX1I (1849), p. 815. Loreto; Huanuco. . 8. D’Orbigniana Rcehb. f., Xen. Orch. II (1873), p. 179. Puno. . 8. leucoxantha Rchb. f., Beitr. Orch. Centr. Amer. (1866), p. 68. Loreto (ex Kränzlin). S. rosea Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1836), p. 54, t. 93. Sobralia Rueckeri Lind., ex Fol. Orch. Sobr. (1854), p. 3. Huanuco. S. scopulorum Rchb. f., Xen. Orch. II (1873), p. 176. Puno. S. setigera Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1836), p. 54. Huanuco. S. violacea Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 26. Cajamarca (ex Kränzl.). S. Weberbaueriana Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 180. Junin. 8. Elleanthus Presl. Relig. Haenk. I (1827), p. 97. . E. amethystinus Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 478. Zvelyna amethystina Rchbk. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 114 yBierw‘. . E. aurantiacus Rchb. f:, in Walp. Ann. VI, p. 482. Evelyna aurantiaca Ldl., in Bth. Pl. Hartweg, (1844), p. 149. Piura; Cajamarca (ex Kränzlin). . E. aureus Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 484. Evelyna aurea Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1836), p- 33, t.. 57. Huanuco. . E. bambusaceus Schltr., supra (1921), p. 44. Junin. Ill. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 123 5. E. Bonplandii Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 483. Evelyna Bonplandii Rehbk. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 711. PBeru“ | 6. E. bracteseens Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 475. Evelyna bractescens Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 10. Cajamarca (ex Kränzlin). 7. E. Cajamarcae Schltr., supra (1921), p. 44. Cajamarca. | 8. E. eapitatus Rchb. £. Evelyna capitata Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec.1I (1835), p. 32. Huanuco. 9. E. Caroli Schltr., supra (1921), p. 45. Be sanin. 10. E. ecasapensis Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 475. Evelyna casapensis Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 709. Huanuco. 11. E. cephalophorus Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 476. Evelyna cephalophora Rchb. f., in Bot. Zt&. X (1852), p. 709. Huanuco. P 12. E. conchochilus Schltr., supra (1921), p. 46. Cajamarca. 13. E. conifer Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 474. Evelyna. conifer Rchb. f. et Warse., in Bonpl. II (1854), p. 113. „Peru“. 14. P. discolor Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 480. Evelyna discolor Rehb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 113. Peru‘. 15. E. ensatus Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 482. Evelyna ensata Lindl., Orch. Lind. (1846), p. 11. | Cajamarca (ex Kränzlin). 16. E, flavescens Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 479. Evelyna flavescens Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 11. Cajamarca (ex Kränzlin). 17. E. furfurascens Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 480. Evelyna furfuracea Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 12. Junin (ex Kränzlin). 18. E. gastroglottis Schltr., supra (1921), p. 46. Junin. 19. E. Hallii Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 482. Evelyna Halli Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p- 711. Cajamarca. u B.- u Zu Ze ee. en Er En 124 20. 21. 22. 23. 24. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34. R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. E. igneus Schltr., supra (1921), p. 47. Cuzco. | | E. kermesinus Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 479. Evelyna kermesina Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 11. Junin (ex Kränzlin). E. Koehleri Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 388. Junin. E. laxifoliatus Schltr., supra (1921), p. 48. Cajamarca. E. linifolius Presl., Rel. Haenk. (1827), p. 97. a Isochilus linifolius Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1831), p. 113. Evelyna graminifolia Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1836), p- 33. Huanuco. . E. Myrosmatis Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 473. Evelyna Myrosmatis Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 708. Huanuco. E. oliganthus Rcehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 481. Evelyna oligantha Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1836) p: 33, t. 54. Loreto; Huanuco. E. pallidiflorus Schltr., supra (1921), p. 48. Pınra, E. porphyrocephalus Schltr., supra (1921), p. 49. Piura. E. rhodolepis Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 482. Evelyna rhodolepis Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 711. „Peru‘“. E. robustus Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 474. Evelyna robusta Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 708. Cajamarca; Huanuco; Puno. E. Ruizii Rehb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 842. Evelyna Ruizii Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 842. Huanuco. E. strobilifer Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 483. Evelyna strobilifer Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1836), p. 32. Huanuco. E. Weberbauerianus Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), p- 28. | 2 Piura. Ä E. xanthocomus Rchb. f., ex Bot. Mag. (1873), t. 6016. Junin. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 125 9. Sertifera Ldl. et Rchb. f. in Linnaea XLI (1877), p. 63. 1. $S. virgata Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 64. | sPenu. . 10. Pseudocentrum Ldl. in Journ. Linn. Soc. III (1859), p. 64. 1. P. bursarium Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 53. Beru‘“. 2. P. macrostachyum Lal., in Journ. Linn. Soc. III (1859), p. 64. „Peru‘? 11. Porphyrostachys Rchb. f£. Xen. Orch. I (1854), p. 18. 1. P. pilifera Rchb. f., Xen. Orch. I (1854), p. 18. Altensteimia pilifera H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p- 332, t. 73. | Stenoptera cardinalis Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 448. Cajamarca; La Libertad; Ancachs; Lima. 12. @omphichis Ldl. Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 447. 1. @. goodyeroides 1.dl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 447. Stenoptera goodyeroides Rchb. f. in Bonpl. IV (1856), p. 211. Huanuco; Junin. 2. @. Koehleri Schltr., supra (1921), p. 50. Gomphichis goodyeroides Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. Asıy), p. 251 (nee Ldl.). Junin. 3. 6. longiseapa (Kränzl.) Schltr. n. comb. Craniches longiscapa Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p- 394. Puno. 4. 6. plantaginea Schltr., supra (1921), p. 50. Junin. 5. G. viscosa (Rchb. f.) Schltr., Orch. f. Venez. (1919), p. 51. Stenoptera viscosa Rchb. f., in Bonpl. IV (1856), p. 211. Huanuco (ex Rchb. f.). 13. Altensteinia H. B. et Kth. Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 333. 1. A. marginata Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 20. Puno. 126 10. R. Schlechter: Die Örchideentlora von Peru. . A. pterostyloides (Kränzl.) Schltr. n. comb. Prescottia pterostyloides Kränzl., in Engl. Jahrb. XXX VIII (1906), p- 393. Ancachs. 14. Aa Rchb. f. Xen. Orch. I (1854), p 18. . A. brevis Schltr., supra (1921), p. 51. Myrosmodes nubigenum Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 89-p. pt. (nee Rchb. £.). Eıma. . A. ealeeata Schltr., in Fedde, Rep. XI (1912), p. 150. Altensteinia calcata Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 19. Puno. . A. erosa (Rchb. f.) Schltr., in Fedde, Rep. XI (1912), p. 150. Altensteinia erosa Rchb. f., Ot. Bot. Hamb. (1878), p. 51. Puno. | . A. inaequalis (Rehb. f.) Schltr. n. comb. "Altensterinia inaequalis Rehb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 19. Puno. . A. Lechleri Schltr., supra (1921), p. 52. Puno. . A. nubigena Schltr., in Fedde, Rep. XI (1912), p. 150. M yrosmodes nubigenum Rchb. f., Xen. Orch. I (1854), p. 19, t. 8, Altensteinia nubigena Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 18. Cajamarca (?). . A. paleacea Rchb. f., Xen. Orch. I (1854), p. 18. Ophrys paleacea H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815),.p. 334. Altensteinia paleacea Kth., Synops. (1829), p. 325. Cajamarca. | | . A. paludosa Schltr., in Fedde, Rep. XI (1912), p. 150. Altensteinia paludosa Rehb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 19. Puno. . A. pumilio Schltr., supra (1921), p. 52. M yrosmodes nubigenum Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1913), p- 89, p. pt. (nee Behb: f.): Lima. A. Matthewsi Schltr., in Fedde, Rep. XI (1912), p. 150. Altensteinia Matthewsii Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 19. Puno. — III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 127 11. A. Weberbaueri Schltr., supra (1921), p. 53. Altensteinia .paludosa Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 89 p. pt. (nec Rchb. f.). Lima. 15. Preseottia Lal. in Hk. Exot. Fl. II (1825), t. 115. 1. P. petiolaris Ldl., Bot. Reg. (1836), sub t. 1915. Peru. 2. P. tenuis Lal., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 454. srerw.. 16. Stenoptera Presl. Relig. Haenk. I (1827), p. 9. 1. S. acuta Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 447. Huanuco; Cuzco (ex Kränzlin). 2. S. elata Schltr., supra (1921), p. 54. Ayacucho. 3. S. peruviana Presl., Rel. Haenk. I (1827), p. 9. Spiranthes macrostachya Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II A838), p. 8, t. 110. . Stenoptera macrostachya Rehb. f., in Bonpl. IV (1856), p. 211. Gyrostachys macrostachya O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 664. Huanuco. 17. Pterichis Ldl. Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 445. 1. P. barbifrons (Kränzl.) Schltr. n. comb. Prescottia barbifrons Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV Beibl. 117 (1916), p. 19. Cajamarca. 2. P. galeata Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 446. Junin. 3. P. leucoptera Schltr., supra (1921), p. 54. Junin. 4. P. macroptera Schltr., supra (1921), p. 55. Loreto. 5. P. triloba (Ldl.) Schltr., in Engl. Jahrb. XLV (1911), p. 389. Acraea triloba Ldl., in Ann. Nat. Hist. XV (1845), p. 383. erern‘“. 6. P. Weberbaueriana Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p. 391. Cajamarca. | | ll N u = er m fi . A Ni i I N 128 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. 18. Baskervillea Idl. Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 505. . B. assurgens Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 505. Puno. 19. Craniches Sw. Prodr. (1788), p. 8. . 6. ealva (Kränzl.) Schltr. n. comb. Ponthieva calva Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV (1916), Beibl. 117, p- 20. Piura. . 6. eiliata Kth., Syn. Pl. Aequin. I (1822), p. 324. Ophrys ciliata H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 334, 14, Cuzco (ex Kränzlin). . C. Koehleri Schltr., supra (1921), p. 55. Junin. . C. multiflora Cogn., in Flor. Bras. III, VI (1895), p. 248. Ponthieva multiflora Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), p- 16, t. 128. Craniches foliosa Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 451. Cajamarca; Huanuco. | 20. Ponthieva R. Br. in Ait. Hort. Kew. ed. 2,.V (1913), p. 200. . P. inaudita Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 18. „Peru... . P. Mandonii Rchbk. f., Xen. Orch. III (1878), p. 18. Cuzco. . P. microglossa Schltr., supra (1921), p. 56. Junin. . P. montana Lal., in Bth. Pl. Hartw. (1845), p. 155. Puno. . P. oligoneura Schltr., supra. (1921), p. 57. Amazonas. . P. venusta Schltr., supra (1921), p. 57. Ponthieva montana Ldl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p- 238 (nec Ldl.). Cuzceo. . P. Sprucei Cogn., in Flor. Bras. III, IV (1895\, p. 274, t. 66. Loreto. 1. 8. vn (ae! DB: Ili. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 129 . P. villosa Lotl., in Bth. Pl. Hartweg. (1845) p. 155. Junin (ex Kränzlin). . P. Weberbaueri Schltr., supra (1921), p. 58. Cuzco. 21. Synassa Ldl. Bot. Reg. (1834), sub t. 1618. corymbosa Ldl., Bot. Reg. (1834), sub t. 1618. Pelexia corymbosa Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 482. Ayacucho; Cajamarca. 22. Brachystele Schltr. in Beih. Bot. Centrbl. XXXVII, II (1920) p. 370. Lechleri Schltr., supra (1921), p. 59. Puno. 23. Cyelopogon Presl. Rel. Haenk. I (1827), p- 93. . alpestris Rodr., Orch. Nov. II (1881), p. 281. Spiranthes alpestris Rodr., Orch. Nov. I (1877), p. 184. Loreto (ex Cogniaux). . densiflorus Schltr., supra (1921), p. 59. Junin. . inaequilaterus (Poepp. et Endl.) Schltr. in Beih. Bot. Centrbl. XXXVII, II (1920) p. 389. Spiranthes inaequilatera Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II 833), p. 7, t. 110. Gyrostachys inaequilatera OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 664. Huanuco. | . mieranthus (Rodr.) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXXVIL, II (1920). p. 390. Spiranthes micrantha Rodr., Orch. Nov. I (1877), p. 183. Loreto (ex Cogniaux). | . minutiflorus (Rchb. f.) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXXVII, II (1920) p. 391. Sptranihes minutiflora Rchb. f., in Bonpl. Il (1854), p. 11. Gyrostachis minutiflora O. Ktze. (?), Rev. Gen. (1891), p. 664. FPoeru*. . Moyobambae Schltr., supra (1921), p. 60. Loreto. ovalifolius Presl., Rel. Haenk. I (1827), p. 93, t. 13. Spiranthes Preslii Ldl., Gen. et Spec. (1840), p. 470. Die Orchideenfiora von Peru. 9 130 R. Schlechter: Die Orchideenflöra von Peru, Gyrosiachys ovalifolia ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 664. Huanuco. . C. peruvianus (Presl.) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXXVIIL, II (1920) p. 393. Spiranthes peruviana Presl., Rel. Haenk. I (1827), p. 93. Gyrostachys perwviana O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 664. Gyrostachys Haenkeana OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 663. Huanuco. . GC. plantagineus (Ldl.) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXXVI, II (1920) p. 393. Spiranthes plantaginea Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 468. Gyrost.chys plantaginea O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 664. Beru‘; . C. stietophyllus Schltr. n. nom. Spiranthes variegata Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVIiI (1906), p- 392 (nec L.). | Loreto. 00 Ne) 1 oO 24. Sarcoglottis Presl. Relig. Haenk. I (1327), p. 96. 1. S. olivacea (Rolfe) Schltr. n. comb. Spiranthes olivacea Rolfe, in Kew Bull. (1892), p. 141. . Ser. | 2. 8. Pavonii (Rchb. f.) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXXVI. II (1920) p. 415. Speranthes Pavonii Rehb. f., in Bonpl. IV (1356), p. 211. Huanueo (?). | 3. 8. speciosa Presl., Rel. Haenk. 1 (1827), p. 96, t. 15. Spiranthes speciosa 1Ldl., Gen. et; Spec. Orch. (1840), p. 475. Gyrostachis Sarcoglo.tis O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 663. Huanuco; Junin. 25. Pelexia Poit. ex L. C. Rich. in Mem. Mus. Par. IV (1819), p. 59. 1. P. foliosa Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), p. 17. Loreto (?). 2. P. hirta (Ldl.) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXX'VII, II (1920), | p. 402. Spiranthes hirta Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 476. Gyrostachys hirta OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 664. Huanuco; Puno. 3. P. matucanensis (Kränzl.) Schltr., n. comb. Ill. Aufzählüngen der Gattungen und Arten. 131 Spiranthes matucanensis Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 ZCR9I6), p. 16. Spiranthes pachyrhizus Kränzl., in Engl. ‚Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), p. 16. | Lima; Ayacucho. 4. (?)P. repens Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), p. 17, t. 124. Huanuco. 5. S. Weberbaueri (Kränzl.) Schltr. n. comb. Spiranthes Weberbaueri Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), p. 18. Ayacucho. 26. Coceineorchis Schltr. in Beih. Bot. Centrbl. XXXVII, Abt. II (1920), p. 433. 1. C. corymbosa (Kränzl.) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXXVI, Abt. II (1920), p. 434. | Spiranthes corymbosa Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV (1916), Beibl. 9. 17. Cajamarca. 27. Stenorhynchus L. C. Rich. in Mem. Mus. Par. IV (1817), p. 59. 1. S. laxus Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), p. 7, t. 109. Pelexia laxa Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 482. Loreto ( ?). 2. S. orchioides L. C. Rich., in Mem. Mus. Par. IV (1817), p. 59. Satyrıum orchioides Sw., Prodr. (1775), p-. 821. Neottia orchioides Sw., Flor. III (1805), p. 1411. Spiranthes orchioides A. Rich., in Sagra Flor. Cub. XT (1850), p- 252. Loreto. 3. S. speeiosus L. C. Rich., in Mem. Mus. Par. IV (1817), p. 59 Neottia speciosa Jaegq., Ic. Pl. Rar. III (1793), p- 300. Spiranthes speciosa A. Rich., in Sagra Flor. Cub. XI (1850), p. 252. Spiranthes colorata N. E. Br., in Gardn. Chron. (1883), I, p. 210. Huanuco (ex Kränzl.). 4. S. vaginatus (H. B. K.) Sprgl., Syst. Veget. III (1826), p. 710. Neottia vaginata H. B. et Kth., Nov. Gen. et Sepc. I (1815), p. 331. Spiranthes vaginata Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 472. Gyrostachys vaginata O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 664. Loreto. 9% Al N Il 133 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. 28. Physurus L. C. Rich. in Mem. Mus. Par. IV (1817), .p. 55. 1. P. bifaleis Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 502. Microchilus bifalcis D. Dietr., Syn. Pl. V (1852), p. 166. lBerer. 2. P. foliosus Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 503. Microchilus foliosus D. Dietr., Syn. Pl. V (1852), p. 166. Huanuco. x 3. P. major (Presl.) Schltr. n. comb. Microchilus major Presl., Rel. Haenk. I (1827), p. 9. Physurus Preslii Ldl., Gen. et Spec, Orch. (1840), p. 501. Amazonas?; Huanuco. 4. P. minor Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 503. Mierochilus minor Presl., Rel. Haenk. I (1827), p. 9. Huanuco. 5. P. mystacinus Rchb. f., Xen. Orch. II (1873), p. 183. Junin. 6. P. ovatus Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 502. Micrcchilus ovatus D. Dietr., Syn. Pl. V (1852), p. 166. „Beru.“. 7. P. repens Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 502. Pelewıa repens Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), p. 17, t. 124. R: Microchilus repens D. Dietr., Syn. Pl. V (1852), p. 166. Huanuce. 8. P. stenocentron Schltr., supra (1921), p. 60. Junin. 9. P. validus Rolfe, in Kew Bull. (1912), p.: 134. “c „Peru“. 29. Microstylis Nutt. Gen. Am. II (1818), p. 196. 1. M. calyeina Ridl., in Journ. Linn. Soc. XXIV (1837), p. 331. Dienia calycina Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1830), p. 23. Ophrys monophylla Pav., ex Ldl. Gen. et Spec. Orch. (1830), p. 23. Serapias parasitica Pav., ex Rdl. in Journ. Linn. Soc. XXIV (1887), p. 331. | „Peru..(es Bid). 2. M. liparidioides Finet, in Bull. Soc. Bot. Fr. LV (1908), p. 333. „Peru“ (ex Finet). | 3. M. Parthoni Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 206. = ij euch u An Ill. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 133 Malaxis Parthoni Morr., in Bull. Acad. Roy. Brux. (1839), p. 489. Loreto (ex en). 4. M. rupestris Poepp. et Endl., Nov. Gen. et rs II (1838), p. 8,t. 111, Huanuco. 5. M. tarmensis Krzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 91. Junin. 6.. M. ventrieosa Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. IT’ (1838), p. 8. Huanuco. 30. Liparis L. C. Rich. in Mem. Mus. Par. IV (1817), p. 48. 1. L. erispifolia Rehb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 43. Leptorchis crispifolia O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 671. Cajamarca (?). 2. L. elegantula Kıänzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906) p. 382. Junin. 3. L. ramosa Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), p. 9, t. 112. Huanuco. 31. Masdevallia Ruiz et Pav. Prodr. I (1794), p. 122. 1. M. abbreviata Rchb. f., in Gardn. Chron. (1878), II, p. 106. Cajamarca. 2. M. aequiloba Regel, Gartenfl. IX (1860), p. 82, t. 285. Peru‘. 3. M. amabilis Rehb. f. et Warsc., in Bonpl. IT (1854), p. 116. Amazonas; Cajamarca. 4. M. auropurpurea Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 115. Masdevallia atropurpurea Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 216. Masdevallia aureo-rosea Weberb., Pflanzw. Peru. And. (1911), p- 288. Loreto. 5. M. Barlaeana Rchb. f., in Gardn. Chron. (1876), I, p. 170. Cuzco. 6. M. bicolor Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), p.6, t. 108. Masdevallia biflora E. Morr., Fl. Serres, ser. 2, X (1873), p. 128. Huanuso. 7. M. Bonpiandi Rchb. f., in Bonpl. III (1855, p. 69. Fr eru“ 8. M. burfordiensis O. Brien, in Gardn. Chron. (189)), IT, p. 346. „Peru?“ | 134 25. .M. .M. .M. .M. .M. M .M. M .M. _R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. - caloptera Echb. f. Cajamarca. einnamomea Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 225. Amazonas. eivilis Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 115. Masdevallia rufolutea Ldl., in Gardn. Chron. (1853), p. 92 (nomen). Cajama rear. | eonstrieta Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), p. 6, t. 108. Huanuco. f Davisii Rchb. f., in Gardn. Chron. (1874), II, p. 710. Cuzco. | in Gardn. Chrou. (1874), I, p. 338. 3 . hymenantha Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 225. Amazonas. ionocharis Rcehb. f., in Gardn. Chron. (1875), II, p. 388. Puno. . melanopus Rchb. f., in Gardn. Chıon. (1874), I, p. 3. Cajamarca. perpusilla Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 179. Junin. M. peruviana Rolfe, in Kew Bull. (1906), p. 112. .M. .M. .M. .M. .M. .M. M. Peru. @ polystieta Rchb. £., in Gardn. Chron. (1874), I, 338. Cajamarca. purpurina Schltr., supra (1921), p. 61. Masdevallia amabilis Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 261 (nec Rchb. £.). | Cajamarca. pumila Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), p. 6, t. 108. Huanuco. ’ splendida Rchb. f., in Gardn. Chron. (1878), I, p. 493. Peru. uniflora Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 238. Huanuco; Junin. Veitehiana Rchb. f., in Gardn. Chron. (1868). Cuzco. venusta Schltr., supra (1921), p. 62. Cajamarca. | 26. M. Weberbaueri Schltr., supra (1921), p. 62. Cajamarca. 27. M. xanthodactyla Rchb. f., in Gardn. Chron. (1877), II, p. 552, Peru (?). III Aufzählungen der Gattungen und Arten. 135 32. Physosiphon Ldl. Bot. Reg. (1838), sub t. 1797. . P. emarginatus Ldl., Bot. Reg. (1838), sub t. 1797. Pleurothallis emarginata Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1830), p. 6. Huanuco (?). 33. Stelis Sw. in Vet. Acad. Nya Handl. XXI (1799), p. 248. . 8. acutiillora Willd., Spec. Pl. TV (1806), p. 139. Hwumboldtia acutiflora Ruiz et Pav., Syst. (1798), p. 236. Huanuco. . 8. acutissima Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 14. Cajamarca. .8S. alba H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 363. Dendrobium laxum Sw. (?), in Nov. Act. Soc. Ups. (1799), p. 84. Cajamarca; Huanuco. . 8. apieulata Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 11. Cajamarca. . 8. ascendens Ldl. in Hk. Comp. Bot. Mag. II (1836), p. 353. Humboldtia oblonga Willd., ex Fol. Orch. Stel. (1859), p. 9. Loreto. . 8. aspera Pers., Syn. II (1807), p. 524. Humboldtia aspera Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 236. Huanuco. . 8. attenuata Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p- 2. Cajamarca. . 8. bieallosa Schltr., supra (1921), p. 63. Stelis euspatha Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), D247 (nec Rehb. £.). Junin. . 8. capillaris Ldl., in Hk. Comp. Bot. Mag. II (1836), p. 353. Loreto. . 8. carnosa H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 361. Amazonas. . 8. ehachapayoensis Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 225. Amazonas. . 8. econeinna Ldl., in Hk. Journ. Bot. I (1834), p. 11. Peru‘. . 8. econnata Presl., Rel. Haenk. I (1827), p. 103. Huanuco; Junin. ! 136 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. 14. 8. eontorta Pers., Syn. Il (1807), p. 524. Humboldtia contorta Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 236. Huanuco. 15. S. cordata Willd., Spec. Pl. IV (1806), p. 140. „Per 2,2, 16. S. eupuligera Rchb. f., in Bonpl. III (1854), p. 114. „Peru; 17. S. densiflora Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 16. Amazonas. 18. S. discolor Rehb. f., in Bonpl. III (1855), p. 240. Cajamarca. 19. S. disticha Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 47, t. 81. Huanuco. . elatior Ldl., in Hk. Comp. Bot. Mag. II (1836), p. 353. | „Peru: |) 21. S. eublepharis Rehb. f., in Bonpl. III (1855), p. 240. Di = un Huanuco. | 22. 8. Filomenoi Schltr., supra (1921), p- 62. 1 Loreto. \ 23. 8. flaceca Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 240. | Cajamarca. | . flexuosa Ldl., in Ann. Mag. Nat. Hist. XII (1843), p. 397. | Stelis capillipes Rchk. f., in Bonp!. III (1855), p. 240. VD Is un Amazonas. | } 25. 8. floribunda H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 362. Puno. 26. S. Hallii Ldl., in Hk. Journ. Bot. I (1834), p. 12. bier - 27. 8. hirta Lal., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 3. Piura (ex Kränzlin). | 28. S. Huancabambae Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), P.220. Piura; Cajamarca. 29. 8. hylophila Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 241. Junin. 30. 8. intermedia Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p- 46, t. 79. Huanuco. 31. 8. inversa Schltr., supra (1921), p. 64. S. lancea Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 250 (nec Ldl.). Junin. u Kun. Zu Ze ee ke ee ee ee ET III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 137 32. S. junenensis Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), p. 21. Junin. 33. S. lancea Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 3. Cajamarca. 34. S. lanceolata Willd., Spec. Pl. TV (1806), p. 139. Humboldtia lanceolata Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 237. Huanuco. 35. S. Lindleyana Cogn., in Flor. Bras. III, TV (1896), p. 346. „Peru‘‘. 36. $. lobata Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 241. Bau ?}). 37. 8. macra Schltr., supra (1921), p- 65. Junin. 38. S. megistantha Schltr., supra (1921), p. 65. Junin. 39. S. melicoides Schltr., supra (1921), p. 66. Stelis angustifolia Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p- 259 (nec H. B. et Kth.). | Cajamarca. - 40. $. mononeura Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 4. Junin (ex Kränzlin). 41. S. nephropetala Schltr., supra (1921), p. 66. Loreto. | 42. S. oblonga Willd., Spec. Pl. IV (1805), p. 139. Humboldtia oblonga Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 236. Huanuco. 43. S. Koehleri Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 386. | Junin. 44. S. parviflora (Ruiz et Pav.) Schltr. n. comb. | Humboldtia parviflora Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 236. Huanuco. | 45. S. phaeantha Schltr., supra (1921), p. 68. 2 Junin. 746.8. piestopus Schltr., supra (1921), p. 67. Stelis attenuata Kränzl. ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p- 258 (nec Ldl.). 47. S. polystachya Willd., Spec. Pl. IV (1806), p. 139. Humboldtia polystachya Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 234. Huanuco. 48. S. recurvula Schltr., supra (1921), p. 68. Stelis reflexa Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p- 260 (nec Ldl.). Cajamarca. > 138 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. | 49. 8. revoluta Willd., Spec. Pl, TV (1806), p. 140. | Humboldtia revoluta Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 235. l Huanuco. ; l 50. $. rhizomatosa Schltr., supra (1921), p- 69. | Cajamarca. 51. 8. rhomboglossa Schltr., supra (1921), p. 70. N Junin. | 52. 8. scansor Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 241. riberuns 2): | 53. 8. serra Ldl., in Ann. Mag. Nat. Hist., ser. 1, XII (1843), p. 397. Junin. 54. 8. spathulata Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 46, t: 80. Huanuco. 55. 8. stenophylla Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 70. „Leru:-(:%). 56. 8. striolata Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 4. | | Cajamarca (ex Kränzlin). | 57. 8. truneata Ldl., in Hk. Comp. Bot. Mag. II (1836), p. 353. || Junin. | | 58. $. trieardium Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 14. i Puno (ex Kränzlin). 59. $. viridipurpurea Ldl., Fol. Osch. Stel. (1859) p. 3. Loreto (ex Cogniaux). | 60. S. Weberbaueri Schltr., supra (1921), p. 70. Piaras: I = | 34. Lepanthes Sw. in Act.»Acad. Ups. VI (1799P253. I 1. L. cassidea Rchb. f., Xen. Orch. I (1856), p.. 146. 1 „Beca, (2), | 2. L. juninensis Schltr., supra (1921), p. 71. N Lepanthes. monoptera Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. | (1911), p. 250 (nec Ldl.). | Junin. ; 3. I. Koehleri Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 386. Junin: 35. Pleurothallis R. Br. in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 213. . P. affinis Ldl., in Comp. Bot. Mag. II (1836), p. 354. Humboldtia affinis O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Pers! peni III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 139 2. P. amygdaledora Krzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1908), p. 521. Cajamarca. | 3. P. angustilabia Schltr., supra (1921), p- 71. Junin. 4. P. antennifera Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 30. Humboldtia antennifera O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Feeru (?). | 5. P. arbuseula Ldl., Bot. Reg. (1848), Misc. p. 72. Humboldtia arbuscula O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Cajamarca. ‚6. P. Archidonae Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), pP. 19. Humboldiia Archidonue O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Cajamarca. - 7. P. asperilinguis Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. IT (1854), p. 114. Humboldtia asperilinguis O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. | Sr eru.. 8. P. attenuata Rolfe, in Kew Bull. (1909), p. 364. Berut(?). 9. P. bieornis Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 7. Humboldtia bicornis O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Amazonas. 10. P. brachyblephara Schltr., supra (1921), p. 72. Pleurothallis bivalvis Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 238 (nec Ldl.). | Cuzeco. 11. P. Cajamarcae Schltr., supra (1921), p. 73. i Cajamarca. 12. P. casapensis Ldl., Bot. Reg. (1842), p. 76. Humboldtia casapensis O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Huanuco. | | . P. caulescens Ldl., in Hk. Journ. Bot. I (1834), p. 9. Humboldtia caulescens O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Puno. . P. cauliflora Ldl., in Hk. Comp. Bot. Mag. II (1836), p. 355. Humboldtia cauliflora O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Cajamarca. . P. ehamaelepanthes Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 240. Humboldtia chamaelepanthes O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Ereru‘. (2?) . P. ehanchamayoensis Schltr., supra (1921), p. 73. Junin. . P. cordata I.dl., Gen. et Spec. Orch.-(1830), p. 5. 140 18. 19. 20. 21: 22. 23. 24. 25. 26. 27. 28. 29. 12 P. P. R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. Humboldtia cordata Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 234. Huanuco. . Crocodilanthe Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 4. Crocodilanthe xziphizusa Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854) PS. | B Pleurothallis xiphızusa Rchb. f., in Walp. Ann. XI (1861), p. 172 Huanueco; Junin. deeurrens Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 48 Humboldtia decurrens O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Huanuco. | diechotoma (Poepp. et Endl.) Schltr. n. comb. Specklinia dichotoma Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835) p- 22. Huanuco. diffusa Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 49, t. 86 Humboldtia diffusa O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Huanuco; Junin. . . dinotherii Rehb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 114. Humboldtia dinotherii O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. „Beru't.(.). , diptera Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1899), p. 44. Humboldtia diptera Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 44. Huanuco. . divaricans Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 387. Junin. . flexuosa Ldl., Bot. Reg. (1842), Misc. p. 69. Specklinia flexuosa Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835) p- 22. Humboldtia flexuosa O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Huanuco. . floribunda Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 48, t. 84 Huanuco. . fons-florum Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 5. Humboldtia fons-florum O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Huanuco. . genychila Schltr., supra (1921), p. 74. Junin. . graminea Schltr., supra (1921), p. 74. Pleurothallis caulescens Kränzl., ex Weberhb. Pflanzw. Peru. And (1911), p. 240 (nec Ldl.). Cuzco. * BEFERTEEWRZLRT, EN 30. 31. 35. 36. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten 141 P. grandiflora Ldl., Bot. Reg. (1835), sub t. 1797. Humboldtia grandiflora OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Amazonas. P. huanueoensis Schltr., supra (1921), p. 75. Pleurothallis xanthochlora Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1917), p- 284 (nec Rehb. £.). . Huanuco. . P. juninensis Schltr., supra (1921), p. 76. Pleurothallis linguifera Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 247 (nec Ldl.). Junin. . P. lanceolata Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1830), p. 5. Humboldtia lanceolata O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Huanuco. . P. macroblepharis Rchb. f., in Gardn. Chron. (1874), II, p. 772. Masdevallia culex hort., ex Gardn. Chron. (1888), I, p. 245. Masdevallia pulex hort., ex Gardn. Chron. (1888), I, p. 488. Steru . P. macrorhiza Ldl., in Hk. Journ. Bot. I (1834), p. 9. Humboldtia macrorhiza O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Amazonas. P. Matthewsi Ldl., in Hk. Comp. Bot. Mag. II (1836), p. 351. Humboldtia Matthewsit O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Cajamarca. . P. Myoxanthus Schltr. nov. nom. Myozanthus monophyllus Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 50, t. 88. Huanuco. . P. nigro-hirsuta Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 91. Junin. . P. obovata Ldl., Bot. Reg. (1842), Misc. p. 75. Specklinia obovata Ldl., Bot. Reg. (1839), Misc. p. 86. Pleurothallis octomeriiformis Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 25. Pleurothallis albida L.dl., in Ann. et Nat. Hist., ser. 3, I (1858), p- 329. Humboldtia obovata OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Sreru‘ (2). . P. penduliflora Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 177. Junin. . P. phalangifera (Pıesl.) Schltr. n. comb. Acronia phalangifera Presl., Rel. Haenk. (1827), p. 104. Huanuco. 142 42. 43. 45. 46. 47 48. 49. 50. 51. 52. 53. 54. R. Schlechter: Die Orchideenflora von Se. P. phyllostachys Schltr., supra (1921), p. 76. Piura. P. plantaginea Ldl., Bot. Reg. (1842), Misc. p. 82. Specklinia ne Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835) p-31,.6..89, Humboldiia plantaginea O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Masdevallia plantaginea Cogn., in Flor. Bras. III, IV (1896), p. 336 Huanuco. . P. Poeppigü Lal., in Hk. Comp. Bot. Mag. II (1836), p. 354. Humboldtia Poeppigiw O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Huanuco. P. purpurea (Ruiz et Pav.) Schltr. n. comb. Humboldtia purpurea Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 235. Huanuco. P. pusilla Lal., Bot. Reg. (1842), Misc. p. 82. Dendrobium pusillum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815) p- 357. Specklinia pusilla Ldl., Bot. Reg. (1835), sub t. 1797. Humboldtia pusilla O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. „Per 2): . P. restrepioides Lal., in Hk. Comp. Bot. Mag. II (1836), p. 356. .H umboldtia restrepioides OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. Amazonas. P. rigidifolia Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 224. Humboldtia rigidifoia O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Amazonas. P. rufescens (Rolfe) Schltr. n. comb. Kraenzlinella rufescens Rolfe, in Kew Bull. (1916), p. 77. „Peru‘. P. scabrilinguis Ldl., in Hk. Comp. Bot. Mag. II (1836), p. 354. Humboldtia scabrilinguis O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. „Berur. | P. secunda Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 49. Humboldtia secunda O. ea Rev. Gen. (1891), p. 668. Huanuco. P. serripetala Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), p. 28. Junin. P. spiralis Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1830), p. 7. Humboldtia spiralis Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 237.- Stelis spiralis Pers., Syn. II (1819), p. 524. Huanuco. P. succosa Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1830), p- 5 55. 56. 57. 58. 59. 60. 61. u. 8. 64. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten, 143 Humboldtia succosa Pav., ex Lal. Gen. et Spec. Orch. (1830), p. 5. Pleurothallis multicaulis Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 47, t. 82. Huanuco. P. syringifolia Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), p. 22. Cajamarca. | P. tentaculata Ldl., in Hk. Comp. Bot. Mag. II (1836), p. 354. Restrepia tentaculata Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), P- 34, t. 59. Humboldiia tentaculata O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Huanuco. P. trachysepala Krzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 178. Cajamarca. P. triearinata Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 49, 2.87. Humboldtia tricarinata OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Huanuco. P. trieaudata Schltr., supra (1921), p. 77. Huanuco. P. trilineata Ldl.*), Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 29. Humboldtia trilineata O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Peru‘. P. trimeroglossa Schltr., supra (1921), p- 78. Junin. A P. trulla Rehb. f. et Warsec., in Bonpl. II (1854), p. 114. Humboldtia trulla OÖ. Ktze., Rev. Gen. (1891), p- 668. Peru‘. | P. verruculosa Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 177. Cajamarca. | | P. undulata Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p- 48. Huanuco. 36. Barbosella Schltr. in Fedde, Rep. XV (1918), p- 259. . B. longiflora (Kızl.) Schltr. n. comb. Masdevallia longiflora Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVIII (1906), p- 383. Cajamarca. . B. rhynchantha (Rchb. f. et Warsc.) Schltr., in Fedde, Rep. XV (1918), p- 263. *) P.trilineata Rodrig., Orch. Nov. I (1877), p.6 (nec Ldl.) = P. Barbosae Schltr. n. nom. 144 Ik 1. 2. 3. 4. 5. 6. die 1. il: R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. Restrepia rhynchantha Rehb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 114. Term 37. Oetomeria R. Br. in Ait. Hort. Kew., ed: 2, V (1813), p. 211. 0. seirpoidea Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 856. Aspegrema scirpoidea Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), p. 12, t. 116. Huanuco. 38. Seaphyglottis Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Spec. I (1835), p- 58. S. affinis Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 59. Huanuco. S. Antonii Schltr., supra (1921), p. 78. Junin. S. conferta Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 59. Fernandezia conferta Ruiz et Pav., Syst. Veget. (1798), p. 241. Ponera conferta Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 22. Huanuco. | S. graminifolia Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 59. Fernandezia graminifoha Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 241. Huanuco. S. loretensis Schltr., supra (1921), p. 79. Loreto. S. parviflora Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 58. Huanuco. S. prolifera Cogn., in Flor. Bras. III, IV (1895), p-. 25. Ponera prolifera Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 22. Loreto (ex Cogniaux). 39. Isochilus R. Br. in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1913), p- 209. I. peruvianus Schltr., supra (1921), p- 79. Cajamarca. 40. Diothonaea Ldl. in Hk. Journ. Bot. I (1834), p. 12. D. gratissima Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 772. „Peru‘ (2). TER III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 145 2. D. heterothonaea Rchb. f. et Warse., in Bonpl. II (1854), p. 112. „beru‘“. 41. Hemiseleria Ldl. Fol. Orch. (1853). 1. H. nutans Ldl., Fol. Orch. (1853), p. 1. Epidendrum edler Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p- 383. Epidendrum rhopalorhachis Kanal in Fedde, Rep. I (1906), p- 180. Amazonas. 42. Amblostoma Scheidw. in Otto et Dietr. Gartenztg. VI (1838), p. 383. 1. A. densum Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 22. Cuzco. | 2. A. holochilum Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 387. Junin. 43. Epidendrum L. Gen. (1837), p. 272. 1. E. acuminatum Ruiz et Pav., Syst. Veg. on p- 248. Huanuco; Junin. 2. E. adenoglossum Lal., in Hk. Journ. Bot. III (1841), p. 86. .. .boreto. 3. E. aggregatum Ldl., in Hk. Journ. Bot. III (1841), p. 84. Cajamarca. | 4. E. anthoceros Lind. et Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 281. Cajamarca (ex Kränzlin). ER 5. E. ardens Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p. 526. Cuzeo. | 6. E. armeniacum Ldl., Bot. Reg. (1836), t. 1869. Encyclia macrostachya Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), p. 10, t. 113. 7. E. arundinaceum Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p- 471. Cajamarca (ex Kränzlin). 8. E. bambusaceum Schltr., supra (1921), p. 80. Loreto. 9. E. bambusiforme Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), = 27. Junin. 10. E. biflorum Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 247. | Junin. Die Orchideenflora von Peru. 10 | | | | | 146 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. 11. E. blepharichilum Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), p- 26. Junin. 12. E. brachyeladium Lal., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 60. Junin; Puno. 13. E. brachyphylium Lal., Fol. Oıch. Epid. (1853), p. 72. Cajamarca; Cuzco; Puno. | 14. E. brachyglossum Lal., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 83. | Cajamarca. 15. E. brevicaule Schltr., supra (1921), p. 81. | Epidendrum megagastrium Kränzl., ex Weberb. Fflanzw. Peru. And. (1911), p. 247 (nec 1dl.). | 16. E. Cajamarcae Schltr., supıa (1921), p. 81. Epidendrum geminiflorum Kränzl., ex Weberb. Filanzw. Peru. And. (1911), p. 259 (nec H.:B. et Kth.). | Cajamarca. 17. E. ecalanthum Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. 11 (1854), p. 111. - Puno. 18. E. capricornu Kränz]., in Engl. Jabrb. LIV, Beibl. 117 (1916), p. 24. Cajamarca. | 19. E. eardiophyllum Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p. 523. | Junin. 20. E. eatillus Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 112. Loreto (ex Kränzlin). | 21. E. chrysostomum Rchb. f., in Allg. Gartenztg. XXIV (1856), p. 98. cc „Peru‘“. 22. E. einnabarinum Salzm., ex Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1832), p- 106. Amazonas. 23. E. cochlidium Ldl., in Ann. Nat. Hist. 1V (1840), p. 382. Epidendrum pulcherrimum Kl., in Allg. Gartenztg. XXII (1854), p- 233. Puno. 24. E. cordatum Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 244. Huanuco. 25. E. coronatum Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 242. Huanuco. 26. E. cornutum Ldl., in Hk. Journ. Bot. III (1841), p. 86. „Peru“. 27. E. corymbosum Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 246. Huanuco. 28. E. erassipes Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), p. 25. 45. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 147 Epidendrum brachycladium Ldl. var. erassipes Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 69. Cajamarca. . E. eristatum Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 243. Huanuco. . E. eroceum Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 246. Huanuco. . E. euzeoense Schltr., supra (1921), p. 82. Cuzco. . E. eylindraceum Ldl., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 86. Berw(?). . E. densifolium Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 186. Cajamarca. . E. dermatanthum Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 184. Cajamarca. . E. dichotomum Presl., Rel. Haenk. I (1827), p. 101. Huanuco. . E. emarginatum Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 247. Huanuco. . E. equitans Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 249. Huanuco. . E, euspathum Kıänzl., in Fedde, Rep. I (19C6), p. 182. Amazonas; ee . E. exaltatum Kränz]., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl: 117 (1916), p. 26. Apurimac. . E. exeisum Ldl., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 86. Junin.- . E. Feddeanum Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 188. Loreto. . E. ferrugineum Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 245. Huanuco. . E. Filomenoi Schltr., supra (1921), p. 83. Loreto. . E. fimbriatum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 351. Epidendrum alternans Ldl. in Hk. Journ. Bot. III (1841), p. 88. Epidendrum rhomboglossum Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), p. 28. Cajamarca; Amazonas; Puno; Huanuca. E. floribundum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 358, t. 86. Epidendrum ornatum Lem., Fl. serres, ser. I, VI (1848), p. 334. Junin; Amazonas. 10* 148 46. 47. || 48. 49. 50. 1 51. 52. 53. 54. 55. 56. 57. 58. 59. 60. 61. 62. R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. E. Forgetianum hort., ex Gardn. Chron. (1893), I, p. 752. „Peru“. E. fragrans Sw., Prodr. (1788), p. 123. Epidendrum cochleatum Curt., Bot. Mag. (1791), t: 152. Epidendrum lineatum Salisb., Prodr. (1796), p. 10. Epidendrum aemulum Ldl., Bot. Reg. (1836), t. 1898. Biura. E. Frideriei-Guilelmi Warsz., ex Bonpl. II (1854), p. 110. „Peru“. E. frons bovis Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 181. Loreto. E. frutex Rchb. f., Xen. Orch. I (1855), p. 95, t. 37. Huanuco; an E. fruticulus Schltr., supra (1921), p. 84. Epidendrum scabrum Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 251 (nec H. B. et Kth.). Junin. E. fuseum Schltr., supra (1921), p. 84. Cajamarca. B E. gastrochilum Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p. 384. Cajamarca. E. geminiflorum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 354. Cajamarca? Gireoudiaunum Rchb. f., in Bonpl. TV (1856), p. 327. »beru.. E. gladiatum Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1833), p. 106. Huanuco. E. glossoceras Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 110. ,Beru“ E. gnomus Schltr., supra (1921), p. 85. Epidendrum porpax Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 283 (nec Rchb. f.). Junin. Fr E. gracilicaule Rchb. f. et Wersenl in Bonpl. II (1854), p. 111. sPerus: E. graeillimum Rchb. f. et Warsz., in Allg. Gartenztg. XXII (1854), p- 3l4. „Peru E. gramineum Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1833), p. 103. Huannco. E. grandiflorum Ldl., in Hk. Journ. Bot. III (1841), p. 66. „Peru“. 79. 80. 8l. - III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 149 . E. gratiosum Rehb. f., in Bonpl. IV (1856), p. 215. Peru (?). . E. haematanthum Schltr., supra (1921), p. 86. Cuzco. . E. Haenkeanum Presl., Rel. Haenk. I (1827), p. 100. Huanuco (?). . E. Harmsianum Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), p. 4. Cajamarea. ' . E. Hartwegii Ldl., in Bth. Pl. Hartweg. (1844), p. 150. Cajamarca (ex Kränzlin). . E. Huacapistanae Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 183. Junin. >. huanucoense Schltr., supra (1921), p. 86. Huanuco. . E. inamoenum Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p. 525. Junin. . E. ineisum Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 112. sc »beru”“; . E. juninense Schltr., supra (1921), p. 87. Junin. . E. lanipes Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 91. Amazonas. . E. latilabre Ldl., Bot. Reg. (1841), Misc. p. 77. Epidendrum virens Hitsgg., in Linnaea XVI (1842), 233. Amazonas; Loreto; Junin. . E. laxum Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), p. 2. Huanuco. . E. Lechleri Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 38. Puno. . E. Lima Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 67. Junin (ex Kränzlin). . E. lineare Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 249. Coilostylis obtusifolia Rafin., Flor. Tell. (1836), IV, p. 37. Huanuco. E. macrocyphum Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 185. Cajamarca. E. macrodonax Schltr., supra (1921), p. 88. Epidendrum frutex Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p- 249 (nec Rchb. f.). Huanuco. E. macrogastrium Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 187. Cajamarca. 150 82. 83. 84. 85. 86. 87. 88. 89. 90. 91. 92. 98. 94. 95. 96. 97. N R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. E. maeropodum Rchb. f., in Bonpl. IV (1856), p. 321. „Beru“. E. macrothyrsus Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p- #72. Cajamarca. | ‘ E. maculatum Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 243. Huanuco. E. mancum Ldl., Bot. Reg. (1842), Misc. p. 83. Cajamarca. E. Matthewsii Rchb. f., in Gardn. Chron. (1886), II, p. 458. Nanodes Matthewsii Rolfe, in Illustr. Hort. XXXIX (1892), p. 43. Amazonas. E. megagastrium Ldl., Fol. Orch. (1853), p. 49. Amazonas; Junin. E. melinoaeron Schltr., supra (1921), p. 88. Cajamarca. E. mieranthum Ldl., in Hk. Journ. Bot. III (1841), p. 88. „Beru‘., E. Miero-Cattleya (Kränzl.) Schltr. n. comb. Neolehmannia Micro-Cattleya Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 180. Junin. E. miecrotos Rchb. f., in Bonpl. IV (1856), p. 326. „Peru“. E. modestum Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 110. „Peru“. E. monzonense Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 88. Huanuco. E. Moyobambae Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 185. Loreto. E. murieatum Rchb. f., in Bonpl. IV (1856), p. 327. „Amazonas“. ; E. nephroglossum Schltr., supra (1921), p. 89. Epidendrum Vieji Kränzl., ex Rchb. f. Pflanzw. Peru. And. (1911), p-. 247 (nec Rchb. £.). Junin. E. noeturnum Jacq., Enum. Pl. Carib. (1765), p. 29. Epidendrum carolinnanum Lam., Eneycl. I (1783), p. 182. Nyctosma nocturna Rafin., Flor. Tellur. II (1836), p. 2. Epidendrum tridens Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), - p. 2, t. 1083. er ee DE END. "3 = e - al a ae a el Ep EEE Ze Zn Zu Zr 2 0 Ze BE ul a a nn kl a ln al nl LnL—LLLLLL A III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 151 Epidendrum discolor A. Rich. et Gal. III (1845), p. 22. Epidendrum Spruceanum Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 80. Loreto; Huanuco; Junin. 98. E. oliganthum Schltr., supra (1921), p. 90. Loreto. | 99. E. oligophyllum Lehm. et Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVI (1899), p- 477. Amazonas (ex Kränzlin). 100. E. pachychilum Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 184. Junin. 101. E. pachygastrium Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 183. Amazonas; Junin. 102. E. panchrysum Rchb. f. et Warsc., in Allg. Gartenztg. XXII (1854), p- 313. „Peru“. 103. E. panicoides Schltr., supra (1921), p. 90. Cajamarca. Ä 104. E. paniculatum Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 243. Epidendrum laeve Ldl., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 24. Epidendrum syringaeflorum Warsc., ex Bonpl. IT (1854), p. 110. Huanuco; Junin. | 105. E. parviflorum Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 245. Huanuco. 106. E. patulipetalum Schltr., supra (1921), p. 91. ; Loreto. 107. E. Pavonianum Rchb. f., in Bonpl. IV (1856), p. 215. Huanuco (?). 108. E. paytense Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 220. Piura. 109. E. Philippii Rehb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 840. Huanuco. | 110. E. physopus Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 87. Junin. 111. E. platyoon Schltr., supra (1921), p. 91. Epidendrum scutella Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 259 (nec Ldl.). Cajamarca. 112. E. pleurobotrys Schltr., supra (1921), p. 92. Cajamarca. 113. E. polystachyum H. B. et Kth., in Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 352. Junin; Cajamarca. in Ann. Sci. Nat., ser. 3, b} 152 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru, 114. E. purum Idl., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 75. 115. E. 116. 118. [= E. ‚Peru? rostrigerum. Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 38. Epidendrum Bangvi Rolfe, in Bull. N. York Bot. Gard. IV (1907), p- 451. | Puno. . Ruizianum Steud., Nomencl. ed. 2, I (1840), p. 558. Epidendrum nutans Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 245 (nec Sw.). Huanuco. % rupestre Ldl., in Hk. Journ. Bot. III (1841), p. 24. Cajamarca. sacharatum Kränzl., in Orchis II (1908), p. 113. Loreto. . sarcostalix Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 111. „beru‘ . saxicola Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 187. Amazonas. . seabrum Ruiz et Pav., Syst. Veget. (1798), p. 248. Huanuco; Junin. . seleroeladium Ldl., ex Bonpl. IV (1856), p. 326. Peru. . seutella Ldl., in Bot. Reg. (1844), Misc. p. 83. Cajamarca. ‚ serpens Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1844), p. 149. Cajamarca. . spathaceum Ldl., in Hk. Journ. Bot. III (1841), p. 85. Huanuco. . splendens Schltr., supra (1921), p. 93. Loreto. . stenophyton Schltr., supra (1921), p. 93. Epidendrum gramineum Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And, (1911), p. 254 (nec Ldl.). Amazonas. . tarmense Schltr., supra (1921), p. 94. Junin. . triearinatum Rolfe, in Kew Bull. (1917), p. 81. „Peru“. . trierure Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 12. „Pern:‘ . triflorum Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 248. Junin. 133. 134. 136. | 137. ‚138. 139. Em 1al. 12. 143. 144. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 153 . E. unifoliatum Schltr., supra (1921), p. 95. Loreto. E. validum Schltr., supra (1921), p. 9. Cajamarca. E. variegatum Hk., Bot. Mag. (1832), t. 3151. Epidendrum coriaceum Barker, ex Bot. Mag. (1836), t. 3595. Epidendrum crassilabium Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), p-. 1, t. 102. Epidendrum pachysepalum Kl., in Allg. Gartenztg. XXIII (1855), p- 274. Huanuco; Junin. E. ventricosum Ldl., in Hk. Journ. Bot. III (1841), p. 86. „keru‘“. | E. vernixium Rcehb. f. et Warsz., in Bonpl. III (1855), p. 86. Bieru‘‘. | | E. vinosum Schltr., supra (1921), p. 96. Loreto. | E. viride Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 244. Huanuco. E. volubile Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 247. Huanuco; Junin. E. Weberbauerianum Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 87. Huanuco. E. xanthinum Ldl., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 18. Cuzco. E. xylostachyuw, Ldl., Bot. Reg. (1845), Misc. p. 70. Junin (ex Kränzlin). | E. xythriophorum Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 112. sberu‘. E. ybaguense H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 352. Epidendrum ibaguense Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1833), p. 107. Huanuco (?). 44. Lanium Ldl. ex Bth. Ic. Plant. (1881), t. 1834. . L. peruvianum Schltr., supra (1921), p. 97. Lanium microphyllum Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And, (1911), p. 283 (nec Ldl.). Junin. 45. Hormidium Ldl. ex Heynh. Nom. I (1840), p. 880. Rn. tripterum Cogn., in Flor. Bras. III, IV (1895), p. 29. N 154 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. z Coeloy yne triptera Brogn., in Vog. Cog. Phan. (1829), p. 201, t.42 A. Epidendrum caespitosum Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. 118 (1838), p: 1, 6.101: ; Huanuco. 46. Eneyelia Hk. Bot. Mag. (1828), t. 2831. | 1. E. thrombodes (Rchb. £.) Schltr. n. comb. | Epidendrum thrombodes Rehb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 79. „beru.: 47. Cattleya Ldl. Coll. Bot. (1824), p. 33. 1. C. luteola Ldl., in Gardn. Chron. (1853), p. 774. Cattleya Meyeri Regel, Ind. Sem. Hort. Petrop. (1855), p. 17. Catileya flavida Kl., in Allg. Gartenztg. XXIV (1856), p. 73. Epidendrum luteolum Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 313. Cattleya epidendroides hort., ex Gardn. Chron. (1889), I, p. 619. Cattleya sulphurea hort., ex Gardn. Chron. (1889), I, p. 802. | Cajamarca; Amazonas; Loreto. 2. C. maxima Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1831), p. 116. Epidendrum maximum Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 316. Caitleay Malouana Lind, in Ill. Hort. (1886), p. 102. 3 Cajamarca; Amazonas. j 3. C. rex O’Brien, in Gardn. Chron. (1890), II, p. 684. . Loreto. I 4. Ü. violacea Rchb. f., in Gardn. Chron. (1877), II, p. 424. i C’ymbidium violaceum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p- 341. Caitleya superba Schomb., ex Ldl. Sert. Orch. (1838), t. 22. 4 Epidendrum superbum Rehb. f., Xen. Orch. I (1862), p. 32. i Epidendrum violaceum Rechb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 318. Loreto. r Hi 48. Schomburgkia Ldl. Sert. Orch. (1838), t. 10. 1. S. Weberbaueriana Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p. 527. N Cuzco. | 2. S. Moyobambae Schltr., supra (1912), p. 97. Loreto. 49. Brassavola R. Br. in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 216. 1. B. nodosa Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1838), p. 114. Ill. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 155 Epidendrum nodosum L., Spec. Pl. (1753), p. 953. Cymbidium nodosum Sw., in Nov. Act. Ups. (1799), p. 73. Brassavola grandiflora Ldl., in Bot. Reg. (1839), Misc. p. 76. Brassavola venosa Ldl., Bot. Reg. (1840), t. 39. Bletia nodosa Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 457. Bletia venosa Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 458. Piura. 50. Polystachya Hk. Exot. Fl. II (1825), t. 103. '1.P. altilamellata Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 385. Junin. 2. P. nana Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 638. Encyelia nana Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), t. 113. Huanuco. | 3. P. Poeppigii Schltr. n. nom. Eneyclia polystachya Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), t. 113. Huanuco. 51. Bletia R. Br. in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 206. 1. B. catenulata Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 229. Bletia sanguinea Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), PB 36, t. 9. Bletia Sherattiana Batem, in Bot. Mag. (1867), t. 5646. Huanuco; Cuzco. 2. ?B. ensiformis Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 230. Huanuco. 3. ?B. parviflora Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 231. Junin. 4. ?B. repanda Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 229. Junin. ‚5. ?B. uniflora Ruiz et Pav-, Syst. Veg. (1798), p. 230. Junin. 52. Chysis Ldl. Bot. Reg. XXIII (1837), t. 1937. 1. €. Bruenowiana Rchb. f. et Warsc., in Bot. Ztg. XV (1857), p. 157. eberu“; 156 D feuad . B. Inearum Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 86. . B. Weberbauerianum Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 85. . W. speciosa Schltr., supra (1921), p. 98. . 6. barbata Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec.II (1838), p.5, t. 107. . M. revolutum Rolfe, in Kew Bull. (1909), p. 367. . M. Rolfeanum L. Lind., in Lindenia VII (1891), t. 289. . M. Wolterianum Kränzl., in Gardn. Chron. (1910), II, p. 229. . C, earunculatum Rchb. f. et Warsec., in Allg. Gartenztg. XXII ( (1854), . C. ehloranthum Cogn., in Journ. Orch. V (1894), p. 251. . 6. erueiatum Schltr., in Orchis X (1916), p- 183. R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. 53. Bulbophyllum Thouars. Orch. Iles Afr. (1822), t. 3. Puno. Puno. 54. Warrea Ldl. Bot. Reg. (1843), Misc. p. 14. Warrea tricolor Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p- 290 (nec Ldl.). Loreto. 55. Govenia Ldl. in Lodd. Bot. Cab. (1831), t. 1709. | Loreto: Junin. . 6. tingens Poepp. et Endl., N Gen. et Spec. II (1838), p. 5, t. 107. | Huanuco; Junin. ee te 56. Mormodes Ldl. Nat. Syst. Bot. II (1836), p. 446. [403 beruf, °c „Peru“. „Junin“. gr 1 ku Fan 240% ui Va ht A Fe Ki tr ar . Gatasetum L. C. Rich. ex Kth. In Pl. Aequin. I (1822), p. 230. p. 274. „Peru“. ‘ „Fer. Loreto. . 6. ineurvum Kl., in Allg. Gartenztg. XXII (1854), p. 178. [23 Pemwu; III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 157 5. C. saceatum Ldl., Bot. Reg. (1840), Misc. p. 76. er Beru‘. 6. C. stupendum Cogn., in Journ. Orch. VI (1895), p. 13. Peru. | 7. C. tenebrosum Kränzl., in Gardn. Chron. (1910), II, p. 229. „Peru“. E 8. C. violascens Rchb. f. et Warsc. in Bonpl. II (1854), p. 97. Cajamarca. 58. Cyenoches Ldl. Gen. et Spec. Orch. (1832), p. 154. 1. C. Cooperi Rolfe, in Kew Bull. (1913), p. 143. Loreto. 2. C. peruvianum Rolfe, in Lindenia VII (1891), t. 301. Loreto. 59. Sievekingia Rchb. f. Beitr: Syst. Pfl. (1871), p. 3. 1. S. peruviana Rolfe ex Orch. Rev. XIX (1911), p. 310. »Bernv“: - 60. Eriopsis Ld!. Bot. Reg. (1847), t. 9. 1. E. Helerae Kränzl., in Gardn. Chron. (1897), II, p. 98. Bern... 2. E. seeptrum Rchb. f. et Warse., in Bonpl. II (1854), p. 98. Loreto. 61. Lycomoimium Rchb. f. in Bot. Ztg. X (1852), p. 833. 1. L. squalidum Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 833. Anguloa squalida Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p- 43, t. 74. ; Peristeria fuscata hort., ex Ldl. in Gardn. Chron. (1856), p. 388. Huanuco. 62. Lueddemania Rchb. £. in Bonpl. II (1854), p. 281. 1. L. triloba Rolfe, in Kew Bull. (1895), p. 283. “Peru”. 2. L. Vyvereana Schltr., in Orchis (1912), p. 113, t. 25. sreru‘“. a 158 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. 63. Houlletia A. Brongn. in Ann. Sci. Nat. (1841), p. 36. 1. H. Sanderi Rolfe, in Bot. Mag. (1910), t. 8346. „bieru . 64. Gongora Ruiz et Pav. Prodr. I (1794), p. 117. 1. G. longipes Schltr., in Orchis (1914), p. 134, t. 4. „Peru (#4). 2. G. nigropunetata Schltr., supra (1921), p. 9. Loreto. 3. G@. quinguenervis Ruiz. et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 227. Gongora fulva Ldl., Bot. Reg. (1839), t. 51. Gongora maculata Ldl., Bot. Reg. (1833), t. 1616. Gongora leucochila Lenc, Fl. Serres I (1845), p. 87, t. 37. Huanuco; Junin. 4. G. Sanderiana Kränzl., in Gardn. Chron. (1896), Il, p. 456. = Berur. 5. G. seaphephorus Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. Il (1854), p. 96. Gongora Incarum Kränzl., in a Jahrb. XXXVII (1906), p. 388. Loreto. 6. 6. trieolor Rehb. f., in Bonpl. II (1854), p. 93. „Peru... 65. Stanhopea Frost. ex Bot. Mag. (1829), t. 2948. 1. S. anfracta Rolfe, Orch. Rev. (1904), p. 357. Loreto (?). 2. S. connata Kl., in Allg. Gartenztg. XX11 (1854), p. 226. | Stanhopea graeleile Kl., ex —_.: f. Xen. Orch. I (1855), p. 118° (nec Ldl.). | Cajamarca. 3. 8. graveolens Ldl., in Bot. Reg. (1840), Misc. p. 59. Stanhopea aurata Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 310. Stanhopea inodora Rchb. f., Xen. Orch. II (1870), p. 157 (nec Ldl.). Peru? i 4. S. Haseloviana Rchb. f., in Allg. Gartenztg. XXIII (1855) p. 322. Cajamarca. 5. 8. Molliana Rolfe, in Lindenia vIr (1891), t. 336. „Per. 6. S. peruviana Rolfe, ex Bot. Mag. (1912), t. 8413. Loreto. Pr T- 8. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 159 S. trieornis Ldl., in Journ. Hort. Soc. IV (1849), p. 263. Derv. | $. xythriophora Rchb. f., in Gardn. Chron. (1868), p. 842. bien :. 66. Coryanthes Hook. in Bot. Mag. (1831), t. 3102. . €. biealearata Schltr., supra (1921), p. 9. Loreto. . C. leueocorys Rolfe, in Lindenia VII (1891), p. 13, t. 293. TKoreto. . 6. macrocorys Rolfe, in Lindenia VIII (1892), p. 17, t. 342. Loreto. 67. Anguloa Ruiz et Pav. Prodr. I (1794), p. 118. . A. uniflora Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 228. Anguloa eburnea Williams, Orch. Alb. III (1884), t. 133. Loreto; Huanuco; Junin. 68. Lyeaste Ldl. in Bot. Reg. (1843), Misc. p. 14. . L. barbifrons Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV (1845), p. 383. Cajamarca. . L. einnabarina Rolfe, in Orch. Rev. I (1893), p. 303. Maxillaria cinnabarina Ldl., ex Orch. Rev. I (1893), p. 303. Huanuco. . L. eostata Ldl., Bot. Reg. (1843), Misc. p. 15. Macxillaria ciiata Ruiz et Pav., Syst. I (1798), p. 221. Maxillaria costata Ldl., Bot. Reg. (1838), Misc. p. 93. Lycaste Barringtoniae Hk. f., Bot. Mag. (1868), t. 5706 (nec Ldl.). Huanuco. . L. Dyeriana Sander, ex Gardn. Chron. (1895), II, p. 49. Hann. . L. Filomenoi Schltr., supra (1921), p. 100. Loreto. . L. lata Rolfe, in Kew Bull. (1910), p. 370. reru. . L. linguella Rchb. f., in Gardn. Chron. (1871), p. 738. EP eru“. . L. locusta Rchb. f., in Gardn. Chron. (1879), I, p. 524. Junin; Cuzco. | | 160 9. 10. v2 Qu = 0.2) = | | R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. L. peruviana Rolfe, in Kew Bull. (1910), p. 160. „Peru“. L. Reichenbachüi Gireoud, ex Rchb. f. in Bonpl. IV (1856), p. 324. „Peru‘“. 69. Batemania Ldl. Bot. Reg. (1835), t. 1714. . B. peruviana Rolfe, in Kew Bull. K1a0o): p: 193. „Peru“. B. Wolteriana Schltr., in Orchis IX (1915), p. 52. Junin. 70. Xylobium Ldl. Bot. Reg. (1825), sub t. 897. . X. braetescens Kränzl., in Orchis II (1908), p. 129. Maxillaria en Ldl., Bot. Reg. (1842), Misc. p. 84. Amazonas; Junin. . X. earnesum (Presl.) Schltr. n. comb. Dendrobium carnosum Presl., Symb. Bot. (1832), p. 35, t. 24. Huanuco. . X. elatum Rolfe, in Kew Bull. (1913), p. 341. Loreto; Junin. X. elongatum Hemsl., Biol. Centr. Amer. Bot. III (1885), p. 252. Maxillaria elongata Ldl., in Paxt. Fl. Gard. III (1852), p. 69. Junin (?) (ex Kränz!.). . X. Filomenoi Schltr., supra (1921), p. 100. Loreto. X. ornatum (Kl.) Rolfe, in Orch. Rev. XX (1912), p. 43. Maxillaria ornata Kl., in Allg. Gartenztg. XXIII (1855), p. 257. „Peru“. 4 X. seabrilingue Rolfe, ex Gent. Pl. Cult. serr. Brux. (1907), p. 194. Maxillaria scabrilinguis Ldl., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 71. Junin. . X. squalens Ldl., Bot. Reg. (1825), sub t. 897. Dendrobium squalens Ldl., Bot. Reg. (1823), t. 732. Maxillaria squalens Hk., Bot. Mag. (1829), t. 2955. Cajamarca (ex Kränzl.). X. supinum (Poepp. et Endl.) Schltr., Orchis VII (1911), p. 24. Maxillaria supina Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Spec. Pl.I (1835), p. 39, t. 67. Huanuco; Junin; Loreto. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 161 10. X. undulatum (Ruiz et Pav.) Rolfe, in Orch. Rev. XX (1912), p. 43. Maxillaria undulata Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 221. Dendrobium undulatum Pers., Syn. II (1819), p. 524. Huanuco. 71. Zygopetalum Hook. | in Bot. Mag. (1827), t. 2748. 1. Z. intermedium Lodd. (?), ex Ldl. Bot. Reg. XXX (1844), Misc. p. 9 Pun0. 72. Koellensteinia Rchb. f. in. Bonpl. IT (1854), .P.'17. K. ionoptera Lind. et Rchb. f., in Gardn. Chron. (1871), p. 1451. Aganisia inoptera Nichols., Diet. Gardn. I (1888), p. 35. Paradisianthus inonopterus Schltr., Orch. (1914), p. 419. Cajamarca; Loreto. 2. K. peruviana Schltr., in Orchis X (1918), p. 28. Loreto. 73. Stenia Ldl. Bot. Reg. (1837), sub t. 1991. . St. guttata Rchb. f., in Gardn. Chron. (1880), 11, p. 134. HBeru‘‘. | el 74. Pityphyllum Schltr. g Orchfl. Colombia (1920), p. 162. 1. P. lariemum (Kränzl.) Schltr., Orchfl. Colombia (1920), p. 163. Maxillaria laricina Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), p- 20. Cajamarca; Junin. 75. Maxillaria Ruiz et Pav. Prodr. I (1794), p. 116. 1. M. Abelei Schltr., supra (1921), p. 101. P Junin (?). 2. M. acuminata Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1845), p. 155. Lycaste acuminata Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 216. Cajamarca; Amazonas. 3. ?M. alata Ruiz et Pav., Syst. Veget. (1798), p. 223. Dendrobium alatum Pers., Syn. II (1819), p. 524. Huanuco. Die Orchideenflora von Peru. 11 162 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. 4. M. arbuseula Rchb. f., in Bonpl. IV (1856), p. 213. Amazonas. | | 5. M. argyrophylla Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 36. Huanuco. 6. M. Batemanii Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 38, t. 65. | Huanuco. 7. *M. bicolor Ruiz et Pav., Syst. Veget. (1798), p. 224. Dendrobrum bicolor Pers., Syn. II (1819), p. 524. Dicrypta bicolor Batem., ex Loud. Hort. Brit. Suppl. II (1839), p- 630. Huanuco. M. brachypetala Schltr., supra (1921), p. 102. Junin. 9. M. breviscapa Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 36. Huanuco. | M. calantha Schltr., supra (1921), p. 102. Junin. | | 11. M. christobalensis Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 857. | Huanuco. | 12. M. colorata Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 523. 1 „Deru'. 1 13. M. erocea Poepp. et Endl.*), Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 38, t. 62. I Maxillaria Poeppigiana Steud., Nom. ed. 2, II (1841), p. 107. Huanuco. 14. ?M. euneiformis Ruiz et Pav., Syst. Veget. (1798), p. 223. Huanuco. 15. M. densifolia Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 16. Dierypta densifolia Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 39, t. 68. Huanuco. 16. M. fimbriata Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 38, t. 52. Huanuco. 17. M. Fleteheriana Rolfe, in Kew Bull. (1914), p. 212. Peru. 18. M. floribunda Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1845), p. 154. Cajamarca. 19. M. grandiflora Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1833), p. 147. Dendrobium grandiflorum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 35, t. 88. *) M.crocea Ldl. in Bot. Reg. (1836) t. 1749. = M. Lindleyana Schltr. n. comb. 20. 21. 22. 26. 27. 28. 29. 30. 31. 32. 33. 34. 35. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 163 Broughtonia grandiflora Sprengl., Syst. III (1828), p. 735. Lycaste grandiflora Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 265. SBeru‘.(?). ?M. hastata Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 222. Dendrobium hastatum Pers., Syn. II (1819), p. 524. Huanuco. M. heteroclita Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. T (1835), p. 37, t. 68: Huanuco. M. infausta Rchb. £., in Bonpl. III (1855), p. 216. Amazonas. . M. Johniana Kränzl., in Gardn. Chron. (1910), T, p. 66. Junın. . M. Koehleri Schltr., supra (1921), p. 103. Junin. . M. laevilabris Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1845), p. 155. neegu‘, ?M. ligulata Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 222. Dendrobrum ligulatum Pers., Syn. II (1819), p. 524. Huanuco. M. Lindeniae Cogn., in Journ. Orch. IV (1894), p. 362. Peru‘. M. longipes Ldli., in Bth. Pl. Hartw. (1845), p. 154. Cajamarca. M. longipetala Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 220. Huanuco. M. macropoda Schltr., supra (1921), p. 103. Loreto. M. macrophylla Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p- 37, t. 64. Huanuco. M. maculata Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1849), p. 149. Dendrobium maculatum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p- 359. Broughtonia maculata Sprgl., Syst. Veget. III (1828), p. 735. Amazonas. M. Matthewsii Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1845), p. 155. Loreto. M. nardoides Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 90. Junin. M. nutans Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1845), p. 154. Cajamarca. 1 164 36. 37. 38. 39. A. 41. . 42. 43. 44. 45. 46. 47. 48. 49. 50. R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. M. (?) panieulata Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 223. Dendrobium panıculatum Bes) Syn. II (1819), p. 525. | Dendrobium plicatum F. G. De Lex. Gärtn. Nachtr. II (1826), HR Huanuco. M. parviloba Rolfe, in Kew Bull. (1918), p. 235. Peru (?). M. platyloba Schltr., supra (1921), p. 104. Maxillaria saxatilis Kıränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 242 (nec Ldl.). | Cuzeso. M. platypetala Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 221. Dendrobium platypetalum Pers., Syn. II (1819), p. 523. Masxillaria polypetala Steud., Nom. ed. 1 (1841), p. 261. Dendrobium polypetalum Steud., Nom. ed. 1 (1841), p. 268. Huanuco. ?M. prolifera Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 226. Dendrobium proliferum Pers., Syn. Il (1819), p. 524. Huanuco. M. ramosa Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 226. Dendrobium ramosum Pers., Syn. II (1819), p. 524. Huanuco. M. ramosissima Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), p. 27. Cajamarca. M. Sanderiana Rchb. f., in Reichenbachia I (1887), t. 25. „ Peru ala). FR M. sanguineomaeulata Schltr. n. nom. Dichaea arbuscula Kränzl., in Engl. Jahrb. XXX VIII (1906), p. 385. Amazonas. M. saxatilis Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 216. "Amazonas; N M. splendens Poepp. et E Endl., ‚Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 38, t. 66. Huanuco. M. striata Rolfe, in Orch. Rev. I (1893), p. 266. Loreto. M. supina Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 39, t. 67. Huanuco. ? M. tricolor Ruiz et Pav., Syst. Veg.. (1798), p. 224. Dendrobium tricolor Pers., Syn. II (1819), p. 524. Huanuco. ? M. triphylla Ruiz, et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 225. 51. 52. 59. 54. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten, 165 Dendrobium triphyllum Pers., Syn. II (1819), p. 524. Junin. ?M. undatiflora Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 225. Dendrobium undatiflorum Pers., Syn. II (1819), p. 524. Junin. ?M. variegata Rüiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 222. Dendrobium variegatum Pers., Syn. II (1819), p. 524. Huanuco. M. Weberbaueri Schltr., supra (1921), p. 105. Macxillaria Matthewsii Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (#911), p. 287 (nec Ldl.). Loreto. M. xanthorhoda Schltr., in Notizbl. Bot. Gart. Berl. VII (1918), p. 279. Peru (?). 76. Camaridium Ldl. Bot. Reg. (1824), sub t. 844. . 6. eassapense (Rchb. f.) Schltr. n. comb. Maxillaria cassapensis Rchb. t., in Wa Ip. Ann. VI (1861), p. 539. Huanuco. . €. exaltatum Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p. 386. Loreto. . €. graminifolium Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 857. Isochilus gramınifolus H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p- 340, t. 78. Maxillaria graminifoli@ Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1865), p. 538. Huanuco. . €. grandifloru n (Ldl.) Schltr. n. Ban, Isochilus grandiflorus Ldl., Bot. Reg. (1841), sub t. 1. Huanuco. . €. longibraeteatum Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1845), p. 154. Maxillaria longibracteata Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 540. Cajamarca. . €. Matthewsiüi (Rchb. f.) Schltr. n. comb. Maxillaria Matthewsii Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 539 (nee Ldl.). [0 Peru: 77. Ornithidium Salisb. in Trans. Hort. Soc. (1812), p. 29. . ©. aureum Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 57. Huanuco. 166 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. 2. 0. distiehum Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1845), p. 153. Beru® (2): | 3. ©. dolichophyllum Schltr., supra (1921), p. 106. Cuzco. 4. O. giganteum Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1845), p. 153. Puno; Cuzeo. 5. O0. Huanceabambae Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), p. 29. Cajamarca; Piura. 6. 0. multicaule Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 18. Siagonan'hus multicaulis Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p-. 40, t. 69. | “Huanuco. | 7. O.pendulum (Poepp. et Endl.) Cogn., in Flor. Bras. III,VI (1904), p. 92. Scaphyglottis pendula Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p- 58. Huanuco. s. 0. Tafallae Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 18. Scaphyglotiıs Tafallae Rehb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 855. Huanuco. 9. 0. Weberbauerianum Kränzl., in Fedde, Rep. I (1906), p. 91. Junin. En 78. Trigonidium Ldl. Bot. Reg. (1837), t. 1923. 1. T. loretoense Schltr., supra (1921), p. 106. Loreto. 2. T. peruvianum Schltr., supra (1921), p. 107. Trigonidium spathulatum Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 283 (nec Lind. et Rchb. f.). Junın“ 79. Gryptocentrum Bth. Gen. Pl. III (1882),=p. 557. 1. €. minus Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 389. Junin. 80. Triehocentrum Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Spec. II (1838), p. 2. 1. T. pulehrum Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. IT (1838), p. 21, ‘. t. 115. | 3 Huanuco. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 167 2. T. triquetrum Rolfe, in Gardn. Chron. (1891), I, p. 700. ireru... 81. Centroglossa Barb. Rodr. Orch. Nov. /IE (1882),;p. 234. 1. C. peruviana Cogn., in Bull. Soc. Roy. Bot. Belg. XLIII (1906), p. 331. L oreto. 82. Neokoehleria Schltr. in Fedde, Rep. X (1912), p. 390. 1. N. equitans Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 390. Junin. 2. N. peruviana Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 391. Junin. 83. Scelochilus Kl. in Allg. Gartenztg. (1841), p. 261. 1. S. brevis Schltr., in Fedde, Rep. X (1921), p. 391. Junin. 2. S. saceatus Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 689. Compareitia saccata Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), 72. | Huanuco. 84. Comparettia Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Spec.'I (1835), p. 42. 1. C. faleata Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 42, t. 75. Comparettia rosea 1.dl., Bot. Reg. (1845), Misc. p. 78. Huanuco. 2. C. peruviana Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 389. Junin. 85. Diadenium Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 41, t. 71. 1. D. mieranthum Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 41, t. 71. J Chaenanthe micrantha O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 656. Huanuco. 86. Rodriguezia Ruiz et Pav. Prodr. (1794), I, p. 115. 1. R. Batemanii Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec.1 (1835), p. 41, t. 70. 168 ml ° S, R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. Burlingionia rübescens Ldl., Bot. Reg. (1837), sub t. 1927. Burlingtonia Batemani Lind., IN Hort. XXVIII (1881), p. 64. Huanuco. | | bicolor (Ldl.) Schltr. n. comb. Sutrina bicolor Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV (1842), p. 185. Amazonas (?). . ensiformis Ruiz et Pav., Syst. Ve. (1798), p. Ole Huanuco. „ lanceolata Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 219. Loreto; Junin. 87. Trizeuxis Ld. Coll. Bot. (1823), t. 2. . faleata Ldl., Coll. Bot. (1823), t. 2. Junın. 88. Notylia Ldl. Bot. Reg. (1824), sub t. 950. . coffeieola Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 393. Junin. . Koehleri Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 393. Junin. . Moyobambae Schltr., supra (1921), p. 108. Loreto. 89. Cochlioda Ldl. Fol. Orch. 1853. : Beyrodtiana Schltr., in Orchis (1919), p. 5. „beru. . densiflora Ldl., Fol. Orch. Cochl. (1853), p- 1. „Peru‘. . Noezliana Rolfe, in Lindenia V (1891), t. 266. Odontoglossum Noezlianum hort. Cuzco; Puno. . rosea Bth., in Journ. Linn. Soc. XVIII (1881), p. 327. Odontoglossum roseum Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1844), p. 151. Mesospinidium roseum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1872), I, p. 392. Cajamarca. | 90. Symphyglossum Schltr. in Orchis X (1919), p. 8. - sanguineum Schltr., in Orchis X (1919), p. 9. 11I. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 169 Mesospinidium sanguineum Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), 7... 888. COochlioda sanguinea Bth., in Journ. Linn. Soc. XVIII (1881), p. 327. N. Cajamarca. - 91. Triehopilia Ldl. Intr. Nat. Syst. Bot. ed. 2 (1836), p. 446. . brevis Rolfe, in Lindenia VII (1891), p. 91, t. 832. HRerU:. . grata Rchb. f., in Gardn. Chron. (1868), p. 1338. cc “Peru. . peruviana Kränzl., in Österr. Gartenztg. (1915), p. 11. Junin. 92. Leucohyle Kl. in Append. Sem. Hort. Berol. (1854). . subulata (Sw.) Schltr., D. Orchid. (1914), p. 469. Epidendrum subulatum Sw., Prodr. (1788), p. 123. Oymbidium subulatum Sw., Flor. III (1806), p. 1473. Trichopilia subulata Rchb. f., in. Flora (1865), p. 278. Trichopilia hymenantha Rchbk. f., in Bonpl. II (1854), p. 90. Cajamarca (?). . Warseewiezii Kl., Ind. Sem. hort. Berol. (1854). „eeru“. A 93. Neodryas Rchb. f. in Bot. Ztg. (1852), p. 834. densiflora Rchb. f., in Gardn. Chron. (1873), 1, p- 492. sEeru‘‘. . Weberbaueriana (Kızl.) Schltr., in Orchis XII (1918), p. 90. Cochlioda Weberbaueriana Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), p. 31. Junin. 94. Odontoglossum H. B. et Kth. Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 350. . angustatum Ldl., Bot. Reg. (1837), sub t. 1992. Piura; Cajamarca (ex Kränzlin). . anthoxanthum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1869), p. 388. FRerH.. . auro-purpureum Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 848. Peru‘. Oo 6. 8. 2 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. 0. bellum Schltr., supra (1921), p. 108. Loreto. 0. brachypterum Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 26. „Bert. 0. brevifolium Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1844), p. 152. Odontoglossum candelabrum hort., ex Bot. Mag. (1899), t. 7687. Odontoglossum miniatum hort., e& Bot. Mag. (1899), t: 7687. Oncidium Weberbauerianum Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVILI (1906), p. 389. | Cyrtochilum Weberbauerianum Kränzl., in Notzbl. B. G. Berl. 'n. 63 (1917), p. 92. Cajamarca. 0. eirrhosum Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1833), p. 2 Oncidiıum eirrhosum Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 284. Peru? | 0. compaetum Rchb. f., in Garen. Chron. (1875), I, p. 492. „Peru? | 0. eristatum Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1844), p. 152. Oncidium eristatum Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 283. Cajamarca. 0. eroeatum Lind. et Rchb. f., in Gardn. Chron. (1867), T, p. 404. Aeru. i 0. depauperatum Kränzl., in Engl. Jahrb. XXVII (1906), p. 391. Cyrtochilum depauperatum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 ° (1917), p. 98. | Amazonas. 0. epidendroides H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 351. Oncidium epidendroides Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 285. Amazonas; Junin | 0. flavescens Rolfe, in Orch. Rev. XII (1904), p. 92. „Bert: 0. fraetiflexum Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p. 390. Puno. 0. Hrubyanum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1888), II, p. 234. „Peru. | 0. juninense Schltr., supra (1921), p. 109. Junin. 0. Koehleri Schltr., supra (1921), p. 109. Junin. ©. lacerum Ldl., Sert. Orch. (1838), sub t. 25. Huanuco; Loreto. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 174 19. ©. Loesenerianum Schltr., supra (1921), p. 110. Junin. | 20. 0. longifolium Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1845), p. 152. Cyrtochilum longifolium Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 Kegı?) np. 98. Cajamarca. a 21. O. longipes Rehb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 100. ‚Oyrtochilum longipes Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), B..99. “beru. 22. 0. megalophium Ldl., Orch. Lind. (1846), p. 15. | Oncidium megalophium Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 289. Öyrtochilum megalophium Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p. 98. “Peru. 23. O. melanthes Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 100. CO yrtochilum melanthes Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), pP: 98: rem. 24. 0. mierothyrsus Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p. 390. Junin. 25. ®. multistellare Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 25. „Peru‘“. 26. O0. myanthium Ldl. in Bth. Pl. Hartw. (1844), p. 152. | Cyrtochilum myanthium Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p- 98: Cajamarca. 27. ©. myrianthum Rchb. f., Xen. Orch. I (1856), p. 189. Cyrtochilum myrianthum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. p. 63 (1917), p. 99. Peru. 28. 0. mystaeinum Ldl., Fol. Orch. Odont. (1853), p. 6. Oyrtochilum mystacinum Ldl., Bot. Reg. (1838), t. 30. Ancachs (ex Kränzlin). 29. O. retusum Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1844), p. 152. Oyrtochilum retusum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), m... Cajamarca. 30. ©. revolutum Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV (1845), p. 256. Oncidium revolutum Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 290. Junin. 172 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. 31. O. rigidum Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1844), p. 152. Oncidium den Beer, Prakt. Stud. Orch. a) p- 290. Cajamarca: Puno. .32. O. ringens Rchb. f., in Saund. Ref. 1 (1892), t. 99. ‚Beru‘: 33. 0. subuligerum Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 27. „Peru“: 34. 0. tetraplasium Rchb. f., in Gardn. Chron. (1875), I, p. 558. „Peru. 35. O. trilobum Schltr., supra (1921), p. 111. Junin. 36. 0. on Rchb. f. et Warse., in Bonpl. IT (1854), p. 100. „Beru 95. Miltonia 1L.dl. Bot. Reg. (1837), sub t. 1976. 1. M. Warscewiezii Rehb. f., Xen. Orch. I (1855), p. 132. Oncidium fuscatum Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 763. Odontoglossum Welioni hort., ex Gardn. Chron. (1870), I, p. 417. Oncidium Weltoni hort., ex Gartenflora (1876), p. 339. Huanuco. 96. Brassia R. Br. in Ait. Hort. Kew: ed. 2, V (1813), p. 215. 1. B. areuigera Rchb. f., in Gardn. CUhron. (1869), p. 388. „Pesu:. 2. B. bicolor Rolfe, in Lindenia VIII (1892), p. 87, t. 378. „Peru. 3. B. eryptophtalma Rchb. f., in Gardn. Chron. (1879), Il, p. 554. „Perir® 4. B. elegantula Rchb. f., in Gardn. Chron. (1879), II, p. 616. ‚Peruf. 5. B. Filomenoi Schltr., supra (1921), p. 111. Loreto. 6. B. Forgetiana hort., ex Gardn. Chron. (1910), I, p. 463. „Beru’. 7. B. hexodonta Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 98. Huanuco. 8. B. Koehlerorum Schltr., supra (1921), p. 112. Junin. Zu Din u u En u 10. 11. 12. +13. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 173 . B. Lewisii Rolfe, in Orch. Rev. I (1893), p. 149. sberu ?, B. peruviana Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), t. 117. Oncidium peruvianum Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 767. Huanuco. B. signata Rchb. f., in Gardn. Chron. (1881), II, p. 6. | . Oneidium signatum Rehb. f., in Gardn. Chron. (1881), II, p. 6. Peru. B. thyrsodes Rchb. f., in Gardn. Chron. (1868), p. 843. Frerü. B. villosa Ldl., Fol. Orch. Brass. (1853), p. 4. Oncidvum villosum Rechb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 767. Huanuco. 97. Oneidium Sw. in Vet. Acad. Nya Handl. XXI (1800\, p. 239. . ©. acinaceum Ldl., Sert. Orch. (1838), sub t. 48. Cajamarca; Amazonas. . ©. aemulum Rchb. f., in Bonpl. 11 (1854), p. 102. BDRIC.G nberu“. . 0. armillare Ldl., Fol. Orch. Onc. (1855), p. 51. BC SPeru.. . ©. aureum Ldl., Sert. Orch. (1838), sub t. 25. Odontoglossum bicolor Ldl., Bat. Reg. (1845), Misc. p. 59. Ornithidium bicolor Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 489 (sphalm.). Amazonas; Huanuco; Cuzco. . 0. aurosum Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 108. Huanuco. . 0. Cajamarcae Schltr., supra (1921), p. 113. Cajamarca. . ©. ealanthum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1870), p-. 39. Ber (?): . 0. ehrysopyramis Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 108. Cajamarca (ex Kränzlin). . ©. eoceiferum Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 100. Cyrtochilum cocciferum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p- 96. Huanuco; Junin. . ®. cordatum Ldl., Sert. Orch. (1838), sub t. 25. Cyrtochilum cordatum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p- 92. Loreto. 174 ‚kih, 13. 14. 18. v. v. v. OD» . 0. .®. ®. R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. corynephorum Ldl., Sert. Orch. (1838), sub t. 25. Loreto; Huanuco. . 0. erista galli Rehb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 697. Oncidvum iridifolium Ldl., Bot. Reg. (1836), t. 1911 (nec H.B.K.). Oncidium decipiens Ldl., Fol. Orch. One. (1855), p. 22. Odontoglossum crista da Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1910), p. 290 (nec Rchb. s Loreto Rn Kränzlin). erueiferum Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. TI (1854), p. 109. ‘c „Beru - eryptocopys Rchb. f., in Gardn. Chron. (1870), p. 827. Öyrtochilum cryptocopys Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p- 92. „Per. eueullatum Ldl., Sert. Orch. (1838), sub t. 21. „Peru Davisii Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 24. Cuzeo. deltoideum Ldl., Bot. Reg. (1837), t. 2006. Öyrtochilum deltoideum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), PRIT: Amazonas. dieeratum Ldl., Fol. Orch., Once. (1855), p. 6. Öyrtochilum diceratwm Kränzl., in Notizbl. Bot. G. Berl. n. 63 (1917), p. 9. Cajamarca. . diehromum Rolfe, in Orch. Rev. III (1895), p. 363. Huanuco. . discobulbon Kränzl., in Engl. Jahrb. LIV, Beibl. 117 (1916), P 33. Cajamarca. . excavatum Ldl., Sert. Orch. (1838), sub t. 25. Cajamarca; Amazonas; Huanuco. . faleiferum Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 108. ‘c Deru;. . jaseiferum Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 108. Huanuco. . formosissimum Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 694. Peru? . foveatum Ldl., Fol. Orch. Onc. (1855), p. 52. Huanuco. . Gargantua Rcehb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 24. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. Jen 175 Öyrtochilum Gargantua Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917\, Br 91. | | Beru”. | 27. 0. globuliferum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 347. Oncidium convolvulaceum L.dl., in Paxt. Fl. Gard. I (1850), p. 102. Oncidium scansor Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 844. Amazonas. 28. 0. glossomystax Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 696. Loreto. 29. 0. graeillimum Rolfe*), in Kew Bull. (1898), p. 197. nberu‘.. 30. 0. hastiferum Rchb. f., in Bonpl. TI (1854), p. 102. CO yrtochilum hastiferum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), pr.91. | Pesuf:?). 31. 0. hemichrysum Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 100. Oncidium festatum Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 100. Ancachs. ; 32. 0. heteranthum Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 34, t. 60. Huanuco. 33. O0. hians Ldl., Bot. Reg. (1838), Misc. p. 65. Oncidium leucostomum Hiffsgg., ex Ldl. Fol. Orch. One. (1855), p- 36. Oncidium quadricorne Kl., in Allg. Gartenztg. XX (1892), p. 249. Beruw (2). 34. 0. hieroglyphicum Rchb. f. et Warsz., in Allg. Gartenztg. XXII (1894), p. 274. Rery . =35. 0. hirundo Rchb. f., in Bot. Ztg. XV (1857), p. 158. elceru. 36. O0. inopterum Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 20. Oyrtochilum ionopterum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 MaıTy.p. 97. . Cajamarca. 37. ©. Kienastianum Rchb. f., in Gardn. Chron. (1878), I, p. 558. Oyrtochilum Kienastianum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p- 91. ber... *) O. gracillimum Cogn.,in Flor. Bras. III (1905), p. 401 = 0.Cogniauxianum Schltr. n. nom. 176 38. 39. 40. 41. 42. 49. 44. 45. 46. 47. 18. 49. 0. . ©. pyramidale Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV (1845), p. 384. Cajamarca. R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. 0. leopardinum Ldl., Fol. Orch. Onc. (1855), p. 28. Huanuco. | 0. lineoligerum Rchb. f. et 2 in Bonpl. II (1854), p. 109. „Bern. 0. Inarranlhuin Ldl., Gen. et En Orch. (1833), p. 205. Oncidium hastiferum hort., ex Gardn. Chron. (1875), I, p. 492. Öyrtochilum meacranthum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p. 9. | Amazonas; Loreto. 0. Matthieuanum Rchb. f. et Warsz., in Allg. Gartenztg. XXIV (1856), p. 321. „Peru; ©. mentigerum Ldl., Fol. Orch. One. (1855), p. 34. Odontoglossum mentigerum Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p- 100. Oyrtochilum mentigerum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p. 98. | Huanuco. 0. minax Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 22. Cyrtochilum minax Kränzl., in Notizkl. B. G. Berl. n. 63 (1917), pP: 94: | a Peru. 0. obryzatum Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. II (1854), p. 108. „Beru; = 2 0. pardothyrsus Rchb. f. et Warsz., in Bot. Ztg. XII (1857), p. 158. „Bern“ z 0. Pavonii Rchb. f., ex Ldl. Fol. Orch. Onc. (1855), p. 5. Huanueco. % 0. pentadaetylum Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. XV (1845), p. 383. E Cajamarca. | 4 0. pietum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p.346, t. 81. „Peru. 0. polyadenium Ldl., Fol. Orch. One. (1855), p. 27. sPeLu. - 0. pusillum Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 714. Epidendrum pusillum L., Spec. Pl. ed. 2 (1753), p. 1352. Cymbidium pusillum Sw., in Nov. Act. Ups. (1799),. p. 74. Oncidium iridifolium H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), | p- 344. | Loreto; Huanuco. K 1 52. 53. 54. 55. 56. 57. 58. 59. 60. 61. 62. 63. 64. 65. Ill. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 177 0. retusum Ldl., Bot. Reg. (1836), sub t. 1920. Amazonas. 0. Sanderae Rolfe, in Bot. Mag. (1910), t. 8374. Loreto. 0. Sanderianum Rolfe, in Kew Bull. (1893), p. 337. Peru. 0. Scehillerianum Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 91. Cajamarca (ex Kränzlin). 0. serpens Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1833), p. 204. „Peruw‘“. 0. serratum Ldl., Sert. Orch. (1838), sub t. 48. Oncidium Diadema Lind., Cat. n. 20 (1866). Cyrtochilum serratum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), | p- 93: Ä Cajamarca; Huanuco. 0. sessile Ldl., in Paxt. Flow. Gard. I (1850), p. 104, t. 21. Peru (?). 0. superbiens Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 843. Oncidium inferlobum hort., ex Gardn. Chron. (1872), p. 904. Cyrtochilum superbiens Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), p.-33. Cajamarca; Junin (ex Kränzlin). 0. tigratum Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 109. Huanuco. 0. tipuloides Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 856. Huanuco. | 0. trilingue Ldl., in Paxt. Flow. Gard. I (1850), p. 42. Oyrtochilum trilingue Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), 2-92. Huanuco. 0. tripterygium Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 694. Amazonas. 0. trulla Rchb. f. et Warsz., in Bonpl. 11 (1854), p. 101. Oyrtochilum trulla Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63 (1917), 296: Piura (ex Kränzlin). 0. undulatum Ldl., Sert. Orch. (1838), sub t. 48. Cyrtochilum undulatum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec.I (1815), p- 359, t. 84. Junin (ex Kränzlin). Die Orchideenflora von Peru. 12 s 4 178 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. 66. ©. volubile Cogn., in Flor. Bras. III, VI (1905), p. 289. Cyrtochilum volubile Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p- 35. Huanuco. 67. O. ventilabrum Rchb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 101. Cyrtochilum ventilabrum Kränzl., in Notizbl. B. G. Berl. n. 63. (1917), p. 92. „beru'. 68. O. xanthodon Rchb. f., in Gardn. Chron. (1868), p. 1338. Junin (ex Kränzlin). 69. ©. zebrinum Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 12. | Odontoglossum zebrinum Rehb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 349. Cyrtochiium zebrinam Rchb. f., in Gardn. Chron. (1872), p. 1055. Loreto (ex Kränzlin). 98. Mesospinidium Rchb. f. in Bot. Ztg. X (1852), p. 929. 1. M. Wallisii Rehb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 106. Bere 99. Solenidium Ldl. Orch. Lind. (1846), p. 15. 1. 8. peruvianum Schltr., supra (1921), p. 113. Loreto. 100. Sigmatostalix Rchk. f. in Bot. Ztg. X (1852), p. 769. 1. $. aurosanguinea Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 68. „Deru‘%. 2. 8. graminea Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 769. Specklinia graminea Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), ii SR | Huanuco. 3. S. peruviana Rolfe, in Kew Bull. (1910), p. 371. „Peru“. 101. Petalocentrum Schltr. in Fedde, Rep. XV (1918), p. 144. 1. P. angustifolium Schltr., in Fedde, Rep. XV (1918), p. 145. Junin. 2. 10. . T. gnomus Schltr., supra (1921), p. 114. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. P. pusillum Schltr., in Fedde, Rep. XV (1918), p. 145. 179 Sigmatostalix pusilla Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 392. Junin. . P. biecornutum (Rolfe) Schltr., n. comb. Sigmatostalix bicornuta Rolfe, in Kew Bull. (1913), p. 342. Peru‘. | 102. Dipteranthus. . D. peruvianus Schltr., in Orchis (1916), p. 187, fig. 44. Bern. 103. Ornithocephalus Hk. Eixol Bl 1 (1825) 66,107. . 0. apieulatus Ldl., in Ann. Nat. Hist. IV (1840), p. 383. Huanuco (?). . ©. longilabris Schltr., supra (1921), p. 114. Cajamarca. 104. Telipogon H. B. et Kth. Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 336. . T. Boissierianus Rchb. f., in Bonpl. IV (1856), p. 213. Huanuco (?). Ä T. fritillum Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p. 851. „Beru“: Loreto. . T. gymnostele Rchb. f., in Linnaea XL (1877), 9.20. Sberir‘, (1919), p- 27. Bi eru (ex Kränzlin). Peru (?); Cajamarca (?). . T. obovatus Ldl., Bot. Reg. (1847), sub t. 27. FReru‘“, . T. papilio Rehb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1853), p. 101. FP’eru. . T.. radiatus Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 70. FrerW. T. tessalatus Ldl., in Bth. Pl. Hartw. (1844), p. 150. Cajamarca. | 12% . T. Hereules Rchb. f., ex- Kränzl., in Ann. Wien. Hofmus. XXXIII . T. latifolius H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 270. 180 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. 105. Triehoceres H. B. et Kth. Nov.. Gen. et Spec. IT (1815), p. 337. . T. armillatus Rchb. f., in Bonpl. TV (1856), p. 212. Huanuco? 2. T. museifera Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p. 387. Cajamarca; Junin; Puno. | 3. T. platyceras Rchb. f., Xen. Orch. I (1854), p. 22, t. 9. Cajamarca. | 4. T. tupaipi Rchk. f., in Linnaea XLI (1877), p. 33. „Peru“. free! 106. Stellilabium Schltr. Orchid. (1914), p. 530. 1. S. astroglossum (Rehb. f.) Schltr., Orchid. (1914), p. 530. Telipogon astroglossus Rchb. f., Xen. Orch. (1854), p. 16, t. 7. Trichoceros astroglossus Ldl., ex Bth. in Gen. Pl. III (1883), p. 588 Amazonas. 107. Diehaea Ldl. Gen. et Spec. Orch. (1833), p. 218. pi Epithecia calyculata Schltr., Orchis VIII (1914), p. 26. Huanuco. 1a . D. laxa Poepp. et Enl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), p. 4. Epithecia laxa Schltr., Orchis VIII (1914 p. 26. Fernandezia laxa Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 240. Huanuco. | D w Huanuco. 108. Pachyphyllum H. B. et Kth. Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 339. 1. P. breviconnatum Schltr., supra (1921), p. 115. ÜUZEO.; 2. P. capitatum Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p. 386. Amazonas. 3. P. denticulatum (Ruiz et Pav.) Schltr. n. comb. Fernandezia denticulata Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 240 Huanuco. 4. P. haematodes (Ruiz et Pav.) Schltr. n. comb. . D. calyeulata Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), p, 4. . D. maculata Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spee. II (1836), p. 3. 10. 11. III, Aufzählungen der Gattungen und Arten. 181 Fernandezia haematodes Ruiz et Pav., Syst. Reg. (1798), p. 240. Huanuco. . P. lycopodioides Schltr., supra (1921), p. 116. Pachyphyllium Pasti Kränzl., ex Weberb. Pflanzw. Peru. And. (1911), p. 254 (nec Rchb. £.). Huanuco. . P. muscoides (Kränzl.) Schltr. n. comb. Orchidotypus muscoides Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p. 383. Cajamarca. . P. parvifolium Ldl., in Hk. Ic. Pl. II (1837), t. 117. Amazonas. . P. Pastii Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 239. Huanuco (ex Kränzlin). . P. serra Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 239. Amazonas. P. subbiflorum (Ruiz et Pav.) Schltr. n. comb. Fernandezia subbiflora Ruiz et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 240. Huanuco. P. tenue Schltr., supra (1921), p. 116. Junin. 109. Nasonia Ldl. in Bth. Pl. Hartweg. (1844), p. 150. . N. Hartwegii Rchb. f., Xen. Orch. I (1855), p. 97. Cajamarca (?). 110. Fernandezia Ruiz et Pav. Prodr. Flor. Peruv. (1794), p. 123. . F. distieha (Ldl.) Schltr., in Fedde, Rep. XVI (1920), p. 349. Centropetalum distichum Ldl., Sert. Orch. (1839), sub t. 21. Amazonas. . F. ionanthera (Rchb. £.) Schltr., in Fedde, Rep. XVI (1920), p. 349. Nasonia vonanthera Bchb. f. et Warsc., in Bonpl. II (1854), p. 99. Ceniropetalum nigrosignatum Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p. 388. Cajamarca; Junin. . F. punetata Ruiz et Pav., Syst. Veget. (1798), p. 239. Huanuco. . F. pulehra Schltr., supra (1921), p. 117. Cajamarca. 182 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Peru. ve 5. F. Warszewiezii (Rchb. f.) Schltr., in Fedde, Rep. XVI (1920), p. 349 Oentropetalum Warscewiezii Rehk. f., in Bot. Ztg. (1852), p. 706. Cajamarca (?). | ,.. 111. Campylocentrum Bth. Gen. Pl. III (1883), p. 585. 1. C. loretoense Schltr., supra (1921), p. 118. R Campylocenirum idee Cogn., in Flor. Bras. III, VI (1906), t. 106. Loreto. otanijchen Fiteratur jehr oft. aufgefallen, was für eine fülle von erm aterial vorliegt, teils in einzelnen Arbeiten, teils im Befiß der lc iedenen Forfcher.. Befonders le&teres ift für die Allgemeinheit meift 2 “ wertlos. ernehmens fein. Es ift mir gelungen, eine ganze Reihe von be- enderen Botanifern für mein Werf zu gewinnen. Befonders zu Danfe ge bin ich den ‚herren Profefforen BaDEnı, 10 a; ‚den ‚at in der uneigennüsigften. Weife zur Seite ftehen. Ein Blick De si seigen, daß nur Sutes le werden fol. nn die Der- I Defemumenbeit der na ch habe es mir zur Aufgabe gefeßt, fämtliche Be ; E: allmählich « ER zur Bang zu bringen. Die ‚ em Autor der Bilder verfaßt ift und dem Benuser der Bilder ihr imdnis, erleichtern fol. Es fei bei diefer Gelegenheit darauf hin- efen, dag pflanzengeographifche Darftellungen nur bei gemügender ER einen belehrenden Wert beiten dürften. — Botanifer, die ) Befite geeigneter Dlatten befinden, werden gebeten, mir pafjende jen zur Deröffentlichung vorzufchlagen. Das Honorar für eine Reihe 5 Autors bleibt. _ lußerdem will ich aber aud) Bilder sur Biologie der Pflanzen nah diefer Richtung hin bin ich fchon zu Derlegern und Autoren eich in Beziehung getreten. ah Abjhluß des erften Taufend von Bildern foll ein genaues 4 betifches Sachverzeichnis der auf den Bildern zur Darftellung ge 1 9 kBrüchiend erleichtert werden wird. ei mir im a meiner wiffenf haftlichen. Tätigfeit, u ee 1 % eher von Jufts Botanifchenm Jahresberichte, bei’ der Durchhficht Bo anal nad) dem Tode ee ‚Seliter; denn En i Diefem Übelftande dbsuheifens foll der ER. des ee rung in den. Dienft meiner Sadhe geftellt haben und mir mit Rat die Uamen der Derfafjer der bisher fchon erfchienenen Reihen dürfte. | i er im von 20—50 Pfennigen, der möglichit ee | Bildern mit Text ‚beträgt 10 M ar, wobei die Platte im Befite jeben, fowohl nad Photographien wie aucd nady Strihhzeichnungen; ‚Gegenden, Pflanzen ufw. erfcheinen, fo DER die Benutzung der e 2. 3, . 4.1.5 BT. { 8. m 12. 13, 14. 15. 16. u 2 DR BD; m. 36: z Dr 20, RR 30. “ 31-32 sn 33.—36 ER 372.—44 45.— 48 49.—50 Er 51.—52. EDS 54. er "55: 56.—60 61-—64-, 65.—68 9m, au 72 23 5 75:—80. | 81.—83. 84. 85.—88. | 89.— 96. RR 97. Be 98. £ ana. Ra: 100. Dr 101.120: E 121.—123. Dh x 125.126. RR 2. : ET Sl — 135. es 2 drehen folgende 3 e ir DR BF -Mildbraed, ©. Seucht, Die Waldvegetation Mürttembergs (Der a a rate, Moorfultur in en .&. Matthes, Bilder aus der Süneburger ‚Heide, = = &. $.5chulsz, Pilze.. 5 | ae, ae Moterun Kamen a = iiacire (Ukermart) > P. Sräbner, Bilder aus der nee a Te 3. Mildbraed, Kalfalgen von der Infel Annobon E. Baur, $lora der Infel ek A . W. Herter, Mord-Uruguay. en RER, E. Nle, Epiphyten aus Ehdamerifa. epiuplen Nee“ — Die Ameifergärten des Amazonasgebietes. (Br: — Die Ameifenpflanzen des Umazonasgebietes. (Brafilie Wald I—IM). Ebar.. Rübel, Die Foldif schen Wälder. (Kaufafus I. Re Ta Am Kluchorpaß im hohen Kaufafus. (Kaufafus 'Deefe, Die Suffulenten, insbefondere die Ka (Merifo I.—ILl.) . ee $.Nod, Die Palnyra-Infeln. Die Hawaii-(Sandwich- )Snjeln. Sell, Baumwollenban in Ägypten. Prigel, Side und Mittel-Briehenland. .E.$8. Schulz, Srühlingspflanzen (Mitteleuropäifche Mütteleuropäifche Slora. V.—XIU. x — Alpenpflanzen. L.—IV. (Mitteleuropätiche Slora K. Siegle, Mitteleuropätihe Slora. XVIL—- XVII 8. Karften, Epiphyten. (II. III) er el Rei — Sava. (L IL) Degetation der Moluffen. 5. Karjten, Tropifche ©efologien. Er Die Mangrovevegetation im Mlalayif a NR I. Der Botanifche Garten in Buitenzorg. (Sara ‚Hr. Degetationsbilder aus Merifo. (IV.—IX.) Kalifornifhe Koniferen. (Kalifornien 1; ne 3% Schend, Jugendformen. Brafilien. (II.— VI.) u Winfler, Siebenbürgen und Banat. Er it . geudt, Süddeutfcher Klebwald. (Der Deutjche Suddeutfcher Schluchtwald. - (Der Deutjche Re Saud ‚Pilze V. Bued, &8 Ottmann, € j Wiefe, Pilze. vı. . Haberlandt, Phyfiologifche Dilatzenanatsine . Bued,*3 Ottmannn, €. Wiefe, la XIX-XXI . Sauce, Nlitteleuropäifche Slora. XXI XXI. : Gräbner und M. Sleifcher, Der Urwald von Bi Sittauen. ei . Berter, Schimmel- und Spaltpilze des Brotes. = . Prof. Dr. Sriedrich £ RED Bez it 4 | 3 NE) ee EN Er MS ee N ERTL EH: Bepertorium sperierum novarum. —— — regni vegetabilis. Herausgegeben von Dr. phil. Friedrich Fedde. er BR RR ET 4 SE ES ar x 222 2: SS ESS Fe SE De Are ya Beibeite. Band X. ee u BL Die Orthideoniloren fi sitlamerikanischen Nordil isn von BR. Schlechter: 7 ey ee ee Br = = | . a ETF Fe 1% Ki. a: Sat a F V. Bolivia. a7 8 ee: © JUN 1940 Na TIONaL >>> | 580. 8 EB egeben. am 31. Mai 1922. ‚F ‚F293 en ® Preis 10 Goldmark (+ 200 %, Inlands-Aufschlag), r das Ausland 10 sh — 12 Fres,, Lire oder Peseta — 2,5 Dollar oder Gold- | peso — 9 Kronen skand. = 7 Guld. holl. = 2,5 Milreis =5 Yen Br DAHLEM kei BERLIN. VERLAG DES REPERTORIUM, FABECKSTR. 49. 1922. fassen. und zusammengestellt. Arten angeführt werden. 1. Mai 1921. Beiheft 1: Beiheft 2: Beiheft 3: Beiheft 4: Beiheft Beiheft Beiheft Beiheft Beiheft OO nm ID a Der Vorbestellpreis ist 1 Goldmark der Bogen; nach Erscheinen wird er. 4 Der Inlandspreis ist nach der gleichen An- zahl Papiermark zu rechnen, mit nach der Geldentwertung wachsenden s auf 1,25 Goldmark erhöht. Prof. Dr. phil. Friedrich Freude, den neuen . Ergänzungsband zu Boissiers or orientalis“ er Das Material dazu hat Herr H. Wolff in Berlin seit Jahren gesammelt Es sollen die wichtigeren neuen Standorte der schoı on früher bekannten Arten mit Sammlernummern und die Diagnosen der neuen Bei einem Umfange von etwa 50 ‚Bogen soll PR Bogenpreis 1 M. (+ 100% Teuerungszuschlag) = 1 sh = 1,25 Fr. Lich E — 0,90 Kronen skd. = 0,60 Guld. holl. = 0.220 Milreis = 0,5 Yen = 1,40 Peseta) B:, für Subskribenten betragen, der nach Schluss der Subskriptionsliste auf das BE Doppelte erhöht werden soll. - u 3 Um eine Übersicht über die Zahl der Abonnenten zu bekommen und 3 Ber Deh Fabeckstr. 49, Herausgegeben von Prof. Dr. Friedrich Fedde. R. Schlechter, Die Orchidaceen von Deutsch- Neu-Guinea A. Schindler, Das Cena: Pecndarkhria x K.Dinter, Botanische Reisen in Deutsch- Südwest-Afrika. Etwa 5—6 Bogen. R. Schlechter, Orchideologiae Sino-japonicae Prodromus . . : I. Urban, Clavis Phaiane : R. Schlechter, Orchideentlora von Venkauen : R. Schlechter, Orchideenflora von Colombien : R. Schlechter, Orchideenflora von Ecuador . : R. Schlechter, Urchideenflora von Peru Beiheft 10: Beiheft 12: R. Schlechter, Orchideenflora von Bolivia . ‚W. Limpricht, Botanische Reisen in den Hoch- gebirgen Chinas und Ost-Tibets (mit zahl- reichen Karten und Abbildungen) ..... Teuerungszuschlägen. 2 40° 40 15 40 22 32 10 50 B22 um festzustellen, ob der Abonnementspreis beibehalten werden kann (wozu etwa 250 Besteller notwendig sind!), werden alle Fachgenossen, die etwa ge- willt sein sollten, auf den Ergänzungsband zu abonnieren, gebeten, ihre Abe 7 sicht zunächst in gänzlich unverbindlicher Form, aber möglichst. umgchend auf einer Postkarte dem Unterzeichneten mitzuteilen und auch sonst ihnen bekannte Interessenten von dieser Unternehmung zu benachrichtigen. EU Repertorium specierum novarum regni vegetahilis. 100 Goldmark regni vegetabilis. | Heraus g ege ben von Dr. phil. Friedrich Fedd.e 0 Beibelte. BandX. a F= ” > 5 loren der südanerkaniscen Krülernsta 2 z Er 5 von £ 2 = = s , ; = . N en. : R.Schlec hte Fr nn Be: DAHLEM bei BERLIN. wi : " VERLAG DES REPERTORIUMS, FABECKSTR. 9. * fi . ni Pay = + z - ’ r“ ‚ np Lg £ ER » rn “ “" da m a Po t s d a, Erbe 3 Y f N RE ER * NEE ayn rs EIER Ba gr A SE > W a en 4 en a ee A e \ Sr hi Re lang RER: j age N he | KR / © “ va { \ ke} j ı Sr | N - » , 5 N \ ’ r J f Pr} N I Ruh, HR M\ l © , Y { [= } I “ L: k ; Y A s ni # i j { ! W. vaRr o IR o Ip „ \ ' i , E 3 F J } N { von / . j f h ® f r { ] . ! j h 2 k i vr ; I Kl n j ! e ” ' R % nr N N - i a a ee . ö E VRR? RN: er UP L Inhaltsverzeichnis. Vorwort. Br. Die E Horenstanı en von Samen wurden bis jetzt stets Es I: an Orchideen reichsten Länder des Erdballes angesehen, doch ist ‚es bisher nicht möglich gewesen, sie bei Vergleichen mit anderen Florengebieten heranzuziehen, weil noch nie der Versuch gemacht m worden ist, eine Übersicht über die in den einzelnen Staaten vor- mmenden een zu geben, auf Grwad derer man u ein Ds die Literatur über die Familie der Orchidaceen ganz. besonders Be, und in einer graden Anzahl von i un ee eneriber machte. Aus diesem Grunde hatte ich u lange den Plan gefaßt und Vorarbeiten dazu begonnen, für die ein- ‚zelnen Kordillerenstaaten derartige Zusammenstellungen auszuarbeiten, £ wie ieh sie bereits für das lemurische Florengebiet und für Zentral- = /A treffen erwarten mögen. | Be 7 Als erste dieser Zusammenstellungen erscheint diejenige der hideen von Venezuela. In möglichst kurzen Zeitabschnitten werden nsolche von Colombia, Ecuador, Peru und Bolivia folgen. Da erst vor gar nicht langer Zeit eine sehr brauchbare Orchideenflora von Chile Fynzch K. a. ee worden ist, habe ich davon hervorgehen. Durcharbeitung ‚des gesamten Materials Kordillerenstaaten geben nz dort bis damals gesa En Orchideen > veröffentlicht. nun schon ganz veraltet, da inzwischen die Artenzahl vergrößert hat, sodann ist diese Liste auch für die dama durchaus noch nicht vollständig gewesen. Bei meiner jetzigen 3 stellung ist sie mir dennoch von großem Nutzen gewesen. Ich habe ua alle Arten 19 zu erwähnen, ‚dev > nd aus den Ausführungen bei den einzelnen Teilen zur e Selbstverständlich konnte ich in vielen Fällen a Bir Bestimmungen nicht nachprüfen. Es wird dies erst bei einer kri ‚sein. Eine sorgen, daß wir aus allen Departementos. und Bezirken ı ein gutes Material von allen auftretenden Arten erhalten, damit wi n dem Gedanken näher treten können, richtige Orchideenfloren- der zelnen Länder zu verfassen, in denen dann auch die einzelnen. orte und die Sammler aufgezählt werden müßten. a Bd au hoffe a daß. ich von er vielen Seiten auf die eh in Zusendung von Material, dessen Bee ich ne. gern übernehme, un Be finden werde, en Botanisches Museum. Dahlem b. Berlin, im September 1919. Nachwort. Mit diesem fünften Bändchen ist die Serie der „Orchideenfloren der : sidamerikanischen Kordillerenstaaten‘‘ ipsoschlossen. Ich glaube nicht E _ fehlzugehen, wenn ich annehme, daß damit eine neue Grundlage für die Bearbeitung von Orchideen aus den Kordillerenstaaten geschaffen wurde. Daß das Werk glücklich bis zu Ende durchgeführt wurde, verdanke ich > einigen Stiftungen, die mir von verschiedenen hochherzigen Männern zuteil wurden. Schon die Drucklegung des Bandes II (Colombia) bot - dadurch große Schwierigkeiten, daß die Preise für Druck und Papier in der damaligen Zeit erheblich in die Höhe schnellten. Nur durch das Ein- G - greifen verschiedener Orchideenliebhaber, wie Baron v. Fürstenberg, auf Schloß Hugenpoet bei Mintard a. d. Ruhr, Prof. Dr. H. Gold- schmidt, auf Gut Eichstädt bei Velten, Dr. A. Berliner auf Gut 2 Eermeizel (Kr. Osthavelland) und einiger anderer Herren, die ihren Namen nieht besonders genannt zu haben wünschten, wurde der Druck | des Bandes noch ermöglicht. Damit schien das Unternehmen dann zu- _ sammengebrochen zu sein. | Ich versuchte daher in: Amerika, wo man ja für diese Orchideenfloren der Kordillerenstaaten besonderes Interesse hatte, die Fortführung des E Werkes neu zu finanzieren und hatte das Glück, daß mir Prof. Oakes Ames, in Boston, die Mittel zur Verfügung stellte, die die Beendigung der Drucklegung des Werkes gewährleisteten. Allen diesen hochherzigen - Männern, die so zur Beendigung des Werkes beigetragen haben, besonders . aber Herrn Prof. Oakes Ames, sage ich daher hiermit noch öffentlich _ meinen innigsten Dank. Vielen Dank schulde ich aber auch allen den- = jenigen, welche mich durch Zusendung von Material von getrockneten | Orchideen unterstützt haben. Ich hoffe, daß das Werk resp. die einzelnen -B inde freundliche Aufnahme finden und die Pflanzenfreunde in den - Kordillerenstaaten zur weiteren Erforschung der Orchideenflora anspornen werden. Ich selbst bin stets bereit, eingeschicktes Material zu bestimmen. Berlin-Schöneberg, im April Be. Neue Kulmstr. 5a. Dr. Rud. Schlechter, FOL WER Kr Der E a | l. Allgemeines. Obgleich Bolivia der jüngste der südamerikanischen Kordilleren- a staaten ist, denn er wurde, trotzdem einerseits Argentinien anderseits Peru auf das Gebiet Anspruch erhoben, erst am 10. August 1825 gegründet, _ kann man seine Grenzen im großen und ganzen heute schon als einiger- R: maßen festgelegt betrachten. Sie genau zu beschreiben ist allerdings Echt ganz leicht, da sie in zahlreichen teils vorspringenden Zipfeln, teils BE pneenien Winkeln verlaufen; ich will daher nur in kurzen Zügen versuchen, ein einigermaßen klares Bild der Umgrenzung des Landes ' zu geben. Die Westgrenze verläuft im großen und ganzen mit leichten _ Krümmungen vom 11° südl. Br. längs des 69 ° westl. Länge etwa bis zum - 20° südl. Breite. Von hier ab zeigt sie eine leichte Neigung nach Süd- _ osten und geht direkt auf den Vulkan Licancaur zu, der etwa auf dem 23° südl. Breite den südöstlichen Grenzpfeiler des Landes bildet. Die 3 . Südgrenze zeigt größere Kurven. Sie streicht in ihrer Hauptlinie etwa längs des 230 südl. Breite mit einem nach Norden einspringenden Bogen, _ dessen Scheiteipunkt der Endpunkt der argentinischen Bahn, La Quinaca, - bildet, und einem zweiten ähnlichen Bogen nach dem Pilcomajo zu bis _ Fort Creveaux und dann an diesem entlang bis zum Fort Campero unter _ dem 23° südl. Breite. Von hier aus in grader Linie durch den Chaco boreal nach ONO. zum Fort Olimpo, etwa unter 21° südl. Breite und 58° west]. - Länge am Paraguay. Die Ostgrenze bildet nun der Paraguay etwa bis zum Uberaba-See. In einem rechtwinkligen Dreieck springt das bolivia- "nische Gebiet nun nach Norden vor bis etwa zum 16° südl. Breite, so daß das Chiquitos-Gebiet noch bolivianisch bleibt. Von hier aus, d. h. T em 60° westl. Länge, läuft sie nun am Rio Guapore entlang bis zu seiner - Einmündung in den Madeira etwa bei 65° westl. Länge und 10° südl. "Breite. Die kurze Nordgrenze wird gebildet durch die Wasserlinie Madeira, Abuna, Ina, Iquiry und Acre bis zum Orte Tacna, der die nord- westlichste Ecke bildet, also unter 11° südl. Breite und 69° westl. Länge zu suchen ist. | i = Die Orchideenflora von Bolivia.— Fedde, Rep. Beih.X. 1 mal so ee als Deutschland oder um Br ein Viertel Keiner: als Mexiko. Das ganze Land wird eingeteilt in acht Departementos: Potosi, Bo Tarija, Chuquisaca, Oruro, Cochobamba, Santa Cruz, La Paz und Berl - von diesen bilden Tarija, Chuquisaca, Santa Cruz und Beni den ron ‚tiefer gelegenen, zum großen Teile flachen Abschnitt des Landes, während "Potosi, Oruro, Cochobamba und La Paz von den hohen Ketten der Anden oder Kodilleren vollständig bedeckt werden. er ER ee ‚Aus dem eben Gesagten ergibt sich dann auch de natürliche Bin teilung des ganzen Landes in einen östlichen tlacheren und einen west- 5 lichen gebirgigen Teil, die aber beide in bezug auf ihre Vegetation und | ihre klimatischen Verhältnisse noch in mehrere Unterabteilungen: zu trennen sind. er ee n ..y. „" =, E:: Das Tiefland gliedert sich in zwei ıesp. drei recht ver B Be Gebiete. Der südliche an Argentinien grenzende Teil wird durch den Chaco- IR: | eingenommen, der ein heißes im Süden von ausgedehnten, z. T. wasser- T armen, pampasähnlichen Steppen, im Norden von Buschsteppen oder. 4 dr Trockenwald bedecktes Land darstellt, dessen Flüsse sich alle nach sw. 3 ER dem Paraguay zuwenden, während die Flüsse des nördlichen Teiles de > er Madeira zustreben, also im weiteren Sinne dem Stromgebiete des Amazonas u angehören. Die Wasserscheide zwischen den beiden Gebieten liegt: da, 3 Ä wo das westliche gewaltige Gebirgssystem von der bisherigen Richtung : | Y Süd—Nord in ziemlich scharfem Knick sich nach Nordwesten wendet, also etwa im südlichen Teile des Cochobanıba-Departements. | Der nördliche Teil des Tieflandes besteht in seiner unteren Hälfte, 2 d. h. dem Santa Oruz-Departement, aus einem zum großen Teile mehr hügeligen, nicht selten von großen Sandsteinformationen zumeist mit Troekenwald bedecktem, aber auch von ausgedehnten oft kurzgrasigen 18 in der Regenzeit zum großen Teile morastigen Steppen unterbrochene Gelände, während die zum Beni-Departement gehörende nördliche: Hälfte von dichten Regenwäldern bedeckt ist, die in ihrer Zusamm setzung sofort erkennen lassen, daß wir uns hier schon stark dem bı silianischen Hyläa-Gebiete nähern. Dieser ganze nördliche Teil ı Tieflandes zeichnet sich zudem durch eine überaus nn e wässerung aus. a er . Über die Vegetation dieses Tieflandes gibt uns Th. Here 0g eine reı klare und übersichtliche Schilderung, der wir zur Charakterisierung. £ "Gebietes folgendes entnehmen können. '< ; Im Süden ist das flache Land bedeckt mit sogenannten Pa ntanal hochstämmigen Urwäldern mit reichem Lianenwuchs und dichte m 3 1) Siewers, W., Die Cordillerenstaaten, I, p. 27. ,‚® aus enbusch nn emnmennetzt.- Unter den Bäumen sind besonders Pipta- denia, Brührina, Tecoma, Calycophyllum, Cedrela, Myroxylon, Chorisia, Bombaz, Aspidosperma und anderen vorherrschend, doch im allgemeinen e zeichnet sich die Baumvegetation durch großen Artenreichtum aus. Auch Bin : aus ‚sparrig-wachsenden, meist dornigen oder bestachelten Aıten der ver- _schiedensten Pflanzenfamilien zusammengesetzt. Unter den vielen Lia nen E zeichnen sich die Bignoniaceen und Malpighiaceen durch Formenreichtum E: aus. Verhältnismäßig am ist dagegen die Epiphytenvegetation, die sich ist das fast gänzliche Fehlen epiphytischer Orchideen. © Die Monte-Formation des Chaco, die sich an die Pantanales- - Formation anschließt, besteht in ihrer Hauptsache aus Dor nbüsche n E\ Besonders sind es Aıten der Gattungen Mimosa, Prosopis, Maytenus, : Caesalpinia, Bumelia, Capparis, Zizyphus, Celtis, Guazuma, Ohorisia u. a. m., 3 ee: welche dem Bilde das Hauptgepräge geben. Vereinzelte Exemplare des _ Quebracho blanco (Aspidosperma) sind allenthalben für die Formation Di nr ia FW, - charakteristisch. Gewisse Aechmea- und Tillandsia-Arten sind die typisch en \ _ Bpiphyten dieser Pflanzengemeinschaften. ” | SR ee erwähnt wurde, das Gelände hügeliger und wird, besonders nach Westen a 0 sich als ein in seinem Charakter ziemlichen Schwankungen unterworfener ® laubabwerfender Trockenwald dar, dessen Bäume meist ganz anderen Gattungen angehören als in den Pantanales. Besonders prächtige, auf- fallend blütenreiche Pflanzentypen sind es hier, die dem Walde während der Blütezeit das Aussehen eines riesigen Blumengartens geben. Tecoma- 30 _ Arten mit leuchtend rosaroten oder weißen, Physocalymna mit karmin- = oten, Vitex cymosa mit blauen, Erythrina mit korallenroten und J acaranda E tiefvioletten Blüten setzen diese Pracht zusammen. Unterbrochen werden diese Wälder von ausgedehnten Beständen der Cusi- Palme (Or- 7: E beynya phalerata). 2: 2 Auf den höheren Hügelkämmen und auf den Sandsteinkämmen | E.. die Vegetation einen mehr buschartigen oder buschwald- - artigen Charakter an. Statt der Cusi-Palme tritt hier eine Acrocomia- Art Ent. und schließt sich auch hier und da zu größeren Beständen oder Hainen aus, doch sind es hier keine Dornbüsche, sondern meist Arten, die sich durch Fr schöne, oft große Blüten auszeichnen. An Bäumen beherbergt der regen- DE - 1* iese : Pantanales bestehen i in . der Hauptsache aus laubabwer- die Strauchvegetation ist sehr reich und mannigfaltig und hauptsächlich . besonders aus Araceen, Cactaceen und Farnen zusammensetzt. Auffallend E oder Dornbusch wäldern, in denen die Kakteen eine große Rolle spielen. Im östlichen Teile des Departements Santa Cruz ist, wie schon oben _ zu, von Sandsteinketten durchzogen. Die Vegetation dieser Hügel stellt _ zusammen. Die Strauchvegetation zeichnet sich durch Artenreichtum grüne Wald der ee bone eine stattli he Arten der Gattungen Piptadenia, Pterodon, Diptychandra, Hymenaea, Terminalia, Protium, Xylopia, Dilodendrum besor sind. Die Leguminosen. spielen bei Ben eg: | die allerwichtigste Rolle. et | Be Es würde zu weit führen, bier auf Finzelheiten einzugehen. über die genauere Gestaltung der Flora informieren will, fir Herzogschen Arbeit eine sehr übersichtliche und eingehende Ä _ dieser Verhältnisse. | \ Kr | Bevor wir von dem in die a Formationen, hehe ne ist teils mit diehtem Wald bedeckt, der, je er nach Norden ıesp. Nordwesten vordringen, in immer reicherem: \ Hyläa- Typen zeigt, teils von Übersch wemmungssawannen nommen, auf denen als Charakterpflanze Mauritia vinifera, eine | . tige Palme, eıwähnt wird. San Die Hyläa-Wälder im Beni- Departement unterscheiden | = ‚schließlich i in nichts von den Wäldern der brasilianischen Hyläa. ‚Sie setz sich zum großen Teile zusammen wie dort. Auch hier ist die. Hevea der wichtigsten, allerdings nur vereinzelt auftretenden Bäume di Waldflora, in der sonst die Moraceen (Ficus, Cecropia), Sapotaceae, Bla, carpaceae, Lauraceae, Buphorbiaceae, Leguminosae, Palmae und Apoe ceae eine große Rolle spielen. Et | ae: Das Gebir en nd;-d.h. os von den al bedeckte der durch das Hehlen von den Andeh die Westkordillere ahochal Niederschlägen, sowie infolge seiner hohen Lage über dem Meeres} 1 ein ödes, kaltes, nur äußerst = von er Be i erstr ee Der westliche Gebirgszug, die Westk ordillere, Bee et schnittliche Höhe von etwa 4000 m, doch bauen sich auf ihr eine von z. T. noch tätigen Vulkanen auf, die in dem Sajama, mit 6415 ı n hier ihre höchste Erhebung erreichen. Im allgemeinen verläuft dies kordillere in Bolivien noch ziemlich genau in NS. -Richtung un erst in der Nähe der Nordgrenze etwas nach NW. ab. U birgszug, die Ostkordillere, ist für das Land in schen Beschaffenheit entschieden der wichtigere. Wäh- : Teil hier ebenfalls sich zunächst ziemlich direkt nach — Bu Ex A Da . a Be relschert Re in dem a 6617 m, und in dem Ilimani, 405. m udns erreicht. Die Abfälle eı on ee deu zu sind fe Die ten im westlichen Teile des Gebirgslandes, besonders 1 Süden, ist überaus spärlich, da die hohe Ostkordillere die Regen abfängt, a nd infolgedessen nur selten und unregelmäßig Niederschläge bis hier 2 = hdringen. Im östlichen Teile des Gebirgslandes ist sie entsprechend ae gi n in Sir verschiedenen Abschnitten a ln Regenmengen n nach -man hier ja in verhältnismäßig kurzer Zeit aus ol | Be Klimaten ne in die Regionen des ewigen Schnees emporsteigen. ia BI: - IRGE der. interandinen a chen: hat sich dann eine. ähnliche | ra ae wie sie in der re zu finden ist. Da & Boden ar ‘und Baecharis-Arten an, vor allen Dingen aber ist eine 2 Be: dieser Puna ‚das Lepidophyllum quadramgulare. Vor- ( Mar egetation setzt sich meist aus Arten von Stipa, Festuca und Calam- agı rostis. zusammen. Die sich über der Puna erhebenden Kegel sind meist ganz vegetations- BR nur vereinzelt treten wohl an besonders men Stellen einzelne er. hgebirgsstauden auf. E hi * Familien der Malvaceae, Leguminosae, ‚Plantagi naceae, Compositae, Umbelli- jerae, Geraniaceae, Oxalidaceae, Gramineae, Üyperaceae u. v. a. Diese ‚alpine Formation schildert Fiebrig in seinem Aufsatze über die Pflanzen- E _ aus Rubiaceae, Nyctaginaceae, Acanthaceae, Scrophulariaceae, Verbenaceae, - ihnen ist besonders Prosopis ferox ein Charakterbaum dieser Formation; a: andine Bacher bien sflora, bestehend aus den vl . Be pflanzen der verschiedenen Familien. Auf den Matten zeigen sich da die reizenden Gentiana-Arten im Verein mit zahlreichen Kräutern ° aus den. geographie des andinen Süd-Bolivia!) eingehender. An Sträuchern zeigen sich Escallonia, Fagara, Bacharis und Chugurragua und ‚bei etwa 2600 ı m die ersten Bäumchen in Polylepis-Aıten. a es 2 Steigen wir weiter abwärts, so unterscheidet Fiebrig hier eine > Podo- n carpus-Formation (von 2200-1800 m), die charakterisiert. ist dureh das Auftreten der ausgedehnten Waldungen von Podocarpus Parlatorei, ‚die 2 durchwoben sind von zahlreichen Schlingpflanzen und auf dem Boden, | eine interessante Kraut- oder Staudenv egetation aufweisen, die sich Bromeliaceae, Iridaceae, Amaryllidaceae u. a. zusammensetzt. Unter den 2 Epiphyten sind die Farne hier besonders zahlreich. Be Die sich nun nach unten anschließende Vallesformation Fiebrigs ist durch die xerophytischen Sträucher, unter denen besonders. die, Compositen eine sehr große Rolle spielen, gekennzeichnet, und nur wenige Bäume aufweist, die hauptsächlich zu den Leguminosen gehören, unter ferner ist zu nennen Prosopis juliflora, Oercidium andicolum. Auch als sparrige Sträucher treten hier zahlreiche 'Leguminosen auf, ferner sind zu erwähnen die Verbenaceengattungen Lippia, Lantana und Duranta, außerdem Euphorbiaceae, Loasacede, Solanaceae, Malvaceae, Loganiaceı u. v.a. Die Stauden gehören teils ebenfalls zu diesen Familier,, teils zu den Violaceae, Polygalaceae, Linaceae, Geraniaceae, M alvaceae. Je nac Lage der Abhänge und den klimatischen Verhältnissen sich anpassend geht diese Formation bis auf etwa 1500 m hinunter, um nun dem Busch walde Platz zu geben. ; Der Busch wald, der allmählich in dr Pänlanalbs de in die Chadt Formation übergeht, hat schon viel mit den Trockenwäldern ‚des T landes gemein. Wirklich hochstämmige, waldbildende Bäume- zeigen Si erst weiter nach seinem unteren Rande, nur die Lauracee Phoebe porphyria zeigt sich stellenweise in den geschützten Schluchten. | Selten übersteige. die anderen Bäume eine Höhe von 6—8 m. Diese Flora setzt sich Dr: | FR Allgemeines. jaceae, Rhamnaceae, Rubiaceae, Solanaceae, zahlreichen Euphorbiacege nd verschiedenen anderen Typen; die alle hier zu nennen zu weit führen | würde. Über: die genauere Zusammensetzung dieser Formationen gibt da außerdem die Arbeit Fiebrigs den besten Aufschluß. . Im Norden des Gebietes ist die Flora der der östlichen Abhänge ähnlich Eecheidet sich aber dadurch, daß die Vegetation meist üppiger und F- artenreicher ist. Die Valles-Formation und der Buschwald wird hier erst teilweise, später in den Yungas ganz durch dichten, auffallend artenreichen eenala ersetzt, in dem sich die Bäume mit dichten Moospolstern F - umkleiden und von zahlreichen anderen Epiphyten bedeckt sind, unter E denen die Farne, Bromeliaceae, Orchidaceae, Gesneraceae und Cactaceae eine sehr bedeutende Rolle spielen. Gerade diese Yungas-Formationen 2 Fa es, die uns den größten Teil aller bisher bekannten bolivianischen Orchideen geliefert haben, von denen wir sicher noch eine sehr große Menge # weiterer Arten zu erwarten haben, denn ihre Flora ist . nur ganz 4 oberflächlich bekannt. | E:; Über das Klima des Landes wissen wir - info! loe des Mangels ar Beob- 2 achtungsstationen bisher sehr wenig Bei der großen Ausdehnung des _ Gebietes von Süden nach Norden durch fast 13 Breitengrade und von Osten nach Westen durch fast 12 Längengrade und bei einer Erhebung ' von etwa 200 bis über 6000 m ü.M. in den verschiedenen‘ Teilen, ist es Klar, ‚daß die Temperatur sowohl wie die Niederschlagsmengen in den z - einzelnen Teilen des Landes grundverschieden sein müssen. Bei der Be- | sind die folgenden leitenden Merkmale des Klimas von Bolivien zu beachten. ‚der viel heftigeren und regelmäßigeren Niederschlägen ausgesetzt ist. 4 An ‚regenreichs sten sind die Ostabhänge der Ost-Kordillere und die ze Gebiete, die in ihrem Regenschatten liegen. Durch große Trockenheit zeic ichnet sich dagegen das interandine Hochplateau und die Westkordillere a s, da die von Osten kommenden Regenwolken nicht über die Ostkordillere _hinüberkönnen, von dieser also abgefangen werden. Die von Westen R auf. Außerdem aber wird das Klima durch die kalte, an der Küste entlang laufende Meeresstri ömung stark beeinflußt. rg Er große Hitze während der Sommermonate aus, während derer auch Bee Nacht oft nur eine geringe Abkühlung erfolgt. Genauere Beobachtungen liegen nach Hann!) nur aus dem Gebirgs- De SE x Bi 3: 1) Cfr. Hann, J., Handbuch der Klimatologie, 1I (1910), p. 372. _Polygalaccae, man nasae, endocese Bombacaceae, ee E- urteilung ı der wenigen, bisher bekannt gewordenen Beobachtungsergebnisse ‚Der Süden ist durchschnittlich trockner als der nördliche Teil des Landes, X ommenden Niederschläge sind aber sehr gering und treten unregelmäßig 4 Der südliche Teil des (östlichen) Tieflandes zeichnet sich durch. be- -- 'n 22 De a A = LAN 2 Er re Br Fila 2 “ ” u 6 de 73 % zu [i ae ee | & . 8 a E Schlechter: ae hi lande vor und dört auch nur von drei Höhenstationen, näml N Vincocaya und Cöochobamba. \ | 2 Die en in a, = bei 3690 m hie un Buben also die geringe Schwan von nur 4, 806 Vicocaya, 4377 m ü. M. ist bedeutend De Das Tchresih bier 30 C ergeben mit einem Monatsmittel von —0,80°C im ı kälte Juni und 5,9°C im wärmsten Monat November. “3 sind. Bi Januar und Kos Keen 1911 beobachtete Herz og hier | mittlere Tagestemperatur von: 25,506: 3 Über die Niederschlagsmengen. in.den einzelnen Teilen des wissen wir au viel mu als die Fenppaitren Fi sichere sten Honat Juni und 109 Bi 115 mmin den beiden vegenreichsten Dezember und Februar. 7 Cochabamba hat nach jähriger Becher > ein Fahresmittel on 462 mm ergeben mit 4 mm Monatsmittel im trockensten nn | und 107 mm im regenreichsten Monat Januar. Ar Für Suere, bei 2800 mü. M., im Staate en ist nach 16 Regenfall auf, während der ' regenreichste Monat‘ Je anuar 166. E geben a ze | Bon großen Teiles des Jahres diese Abhänge und Täler be- j Fi ek sein, ar man aus sack hier Bogebehen Wetten | könnte. Hier gibt uns die Art der Vegetation die beste Richt- 50 en keine ‚anderen Beobachtungen an Aus der Bi er und Erebe diesbezüglich: ‚‚Über die Yungas haben wir keine nauen Nachrichten, doch läßt die ‚Station La Mereed in Peru unter deln. Ob er in Bolivia nennenswerte Sammlungen angelegt hat, habe | nr bisher nicht feststellen können. Thaddaeus Haenke, ein eyes Böhme, welcher un an der en Dach der geschickt wurden und daselbst ahrichsinlich. verloren 2 . Einige für die Flora von Süd-Amerika wichtige Sammlungen ge- 4 = nach Wien, wo sie von Presl unter dem Titel ‚Reliquiae nkeanae‘‘ bearbeitet wurden. Irgendwelche Orchideen aus Bolivia en i in dieser Arbeit nicht erwähnt. | In den Jahren 1830—1833 bereiste Aleide D’ Orkiengi im Auftrage "Musee d’ Histoire naturelle in Paris einen großen Teil von Bolivien « der rum Teile von Brasilien. Im Mai 1830 betrat er auf, Mn ‚reich tätig gewesen war, ging dann im Oktober nach Santa ‚Cruz, wo R. Schlechter: Die Orchideentlora von DOBER EV [ . , Yungas ande ging a ee es nach Coch babe "Nach suchung dieser Gebiete setzte er seine Reise nach Santa Cıuz und Chiquit fort, wo er bis zum Oktober 1831 tätig war. Leider ist die Ausbeute dies: wichtigen Reisen nie zusammenhängend bearbeitet worden. Weni Orchideen von ihm sind von Reichenbach fil. beschrieben worden. > Em September 1844 traf Thomas Bridges, von Chile kommen in Bolivien ein, um daselbst für das Kew Herbarium zu sammeln. Sowei sich aus den spärlichen, in der Literatur zu findenden. Angaben über : feststellen läßt, ging er zunächst von Cobija nach Potosi und setzte. vo dort seine Reise nach Chuquisaca fort. Später ging er dann nach Cocho- bamba und von dort nach Santa Cruz. Wie lange er im Lande gewese ist, habe ich leider nicht ausfindig machen können, doch scheint es nich als ob sein Aufenthalt sich über mehrere Jahre erstreckte. Ein großer Ab der von ihm gesammelten Orchideen, darunter besonders viele interessante 2 | Stelis und Plewrothallis-Arten sind von Lindley in seinen „Folia ‚Orch dacea‘ in den fünfziger Jahren beschrieben worden. H. A. Weddell, ein Mitglied der großen Cute a | sischen Expedition nach Süd- Amerika, betrat von Matto- Grosso kommend, im August 1845 den bolivianischen Boden. Hier widmete er sich zunäch: der Erforschung der Provinz Chiquitos, wo D’ Orbigny schon so erfol cc einen Monat hauptsächlich krank darnieder lag. Im November bega er sich über Gutierrez, Sauces, Pomabamba, Cinti nach Tarija, das er i Februar 1846 erreichte und bis Juni zum Felde seiner Tätigkeit m ‚mach Über San-Luis, Villa Rodrigo besuchte er im Juli das Gebiet des s Ch um dann über den Rio Pilcomajo und Rio Bermejo nach Tarija zur zukehren. In Chuquisaca wurde er nochmals von heftigem Fieber befa‘ Nach seiner Genesung setzte er seine Reise über Cochobamba nach Norder fort und durchforschte dann biszum J. ahre 1847 die Gebiete um den Titica See und besonders die Nord- -Yungas im Departement 'La Paz. | setzte er dann seine Forschungen bis zu seiner Rückkehr nach Europ Peru fort. | en Im Jahre 1851 im April kehrte Weddell nochmals a Bo rück, um hier eine Expedition zur Ausbeutung der Goldfelder am Ric Tipieani zu leiten. Er landete in Arica, um von hier über Tacna na h La Paz zu gelangen. Von La Paz aus gelangte dann die Expedition üb die Yungas zum Rio Tipuani, der seiner ganzen Länge nach genau un sucht wurde. Über den Rio Coroico kehrte Weddell dann näch La zurück, um dann von hier aus über Puno und Peru die Heimreise: Europa anzutreten. ; Durch Weddell ist für unsere Kenntnis der Polen F gewissermaßen erst die Grundlage geschaffen worden. Leider aber ist » 11 Ber Teil seiner Sammlungen offenbar noch heute unbearbeitet. Er- "Wohl. ns hat in ae auf unsere Kenntnis der Orchideen von olivien größere Verdienste als Gustave Mandon. Als Angestellter einer industriellen Unternehmung hat er, der sich schon früher sehr leb- haft für Botanik interessierte, sechs Jahre hindurch, von 1856 bis 1861, E- seine ganze Zeit der Erforschung der bolivianischen Flora gewidmet. Er ‚Gelegenheit sehr eingehend zu studieren. Das Resultat seiner Mühen, im Jahre 1861 nach Europa. Infolge seiner geschwächten Gesundheit _ konnte er leider seinen Plan, das andine Süd-Amerika nochmals zu be- suchen, nicht ausführen. Die Orchideen Mandons sind von Reichenbach fil., im Jahre 1878 im dritten Bande seiner Xenia Orchidacea, p. 17—27, beschrieben worden. Durch diese „Orchideae Mandonianae‘ Reichenbachs sind erst die Grundlagen zur Kenntnis der bolivianischen Orchideenflora ge- "schaften "worden, denn sie stellen die erste systematische Bearbeitung einer größeren. Orchideensammlung von Bolivien.dar, in der von den 54 von Mandon mitgebrachten Nummern an Orchideen 35 als neue Arten be- schrieben ‚werden. | Lange Jahre hindurch, nachdem Mandon Bolivia verlassen hatte, ‚scheinen daselbst nun keine weiteren botanischen Forschungen unternom- ; men worden zu sein, Einen sehr kurzen Besuch statteten dem Süden des ] Landes zu Anfang des Jahres 1783 Lorentz und G. Hieronymus ab. v on Argentinien aus drangen sie bis Tarija vor und nahmen daselbst einige interessante Pflanzen auf, doch nach kurzem Aufenthalt schon kehrten sie nach Argentina zurück. Orchideen scheinen sich unter den bolivia- eben Pflanzen der beiden Forscher nicht befunden zu haben. Nicht unerwähnt soll auch ein Besuch bleiben, den der bekannte ie A. Stübel im Jahre 1876 dem Norden des Gebietes machte. Von Tacna gelangte er nach La Paz und machte von dort aus auch einen kurzen Abstech er nach den Yungas. Wie auf vielen seiner anderen Reisen nahm er auch hier einige Pflanzen auf, unter denen sich manches Inter- es sante befand, darunter auch einige Orchideen. | Erst in den achtziger Jahren setzte wieder eine interessante botanische 1 ätigkeit in Bolivien ein und zwar zunächst mit dem Amerikaner u | H. Rusby. Dieser besuchte zunächst im März-April 1885 von Taena F C:uz und ans besonders von ee resp. N ee \l ihrer Gem ei warten. Hier sind en klimatischen Beiing ee raschungen in ne auf die Dee reohnen, ee a Gebiete werden aber übertroffen werden durch © Orehideenreich en ae Westabhänge ı uns noch eine mei ar neuer sten liefern werden. | Depmlenknt Santa Cruz und ee a | Al bedeutend mehr als 50 Prozent von Novitäten geliefert A jo Überzeugung, daß die in Zulsunft in den el Ba besonders wenn sich einmal ein Spezialist der Erforschung die : 1 en en a wi 2 Arten von Oyrtopodium, Catasetum, Masdevallia, Epidendrum, . nordwestlichen unteren Abhängen der Gebirge von La Paz und Cochobs auftauchen. a die im Norden Elesen Urwälder der _ Hylaea de Ber nn Were der professionellen Orchideensamunler richten = Seh darauf, daß nr an folgende Aus eine a it sein soll. Sie. soll vielmehr nur dazu dienen, das Studium der boli- ISC en ‚Orchideen zu erleichtern. Era ee: Beni | Ta Paz Cochobamba Santa Cruz Chuquisaca | Tarija „Bolivia“ re Mosdeväuia en 5 _ Physosiphon BIER Sa :} er he von Bolivia, En Fedde, Rep, Bei “or | ee ae = | a Sn ' I ne Beer een ae | ne ee | -|-|- SE Ar fEpistephium ........1 3 1) 11 2|-—1—-|1—- erepilla- =". a Ne are |" Sobralia . Se een i Elleanthus . . a ee ee Altensteini a. 2| 2I—| 21—|ı —|-|—-| — .» IE een 7 61 — | 5 1’—| — ll — ; gE% Eee re ae & 3 31 — 3l—I1 | —- | —| — 2 a an E Pönthieva- Ben arg 2 el Beloglottis Bent N een _ Brachystele . Et 1| ı1-| 1) -| -|-|—| — | Cyclopogon . 31 .2I1—| 2 —|' —|—-| 1 — Pelexia- ee BA er aa aareaglottis .. ee. ee a a a | Stenorhynchus . a. 4| 31 —| —| 1/12) 11 —|l— 5 Centrogenium ee ee a Een eenuhis 2... . 52: en Zr near 24 Microstylis a 33 = = —| 1 1 1 1 | > 5 _ im. Lj 6 _ ee —|ı — te ee h. za, Hr N rag at Zn a a ee Zn a OR. Schlechter: Die Orchi v 4 RE, = j ; ; Bolivi al 3 lo, 5 le | E a <{ Sour EOS 28 | Stelis 20 er aa 29 | Lepanthes de 2 30 | Pleurothallis 35 AA SISER 31 | Restrepia A Ba, 32 | Octomeria 2 33 | Brachionidium 5. 34 | Hexadesmia ı 35 | Scaphyglottis 1 36 | Isochilus . . = 37 | Amblostoma 22 38 | Epidendrum 44 39 | Hormidium 4 40 | Encyclia . -Dsl 41 | Cattleya len 42 | Polystachya ea 43 | Galeandra ey 44 | Bletia . > 45 | Bulbophylium_ ai 46 ı Cyrtopodium 2 47 | Govenia Ka) 48 | Catasetum 4 49 | Cyenoches Sail ee 50 | Houlletia . 1l 1er RR 5l | Stanhopea 1 SE 52 | Lycaste 2 1 | Se a5 53. | Xylobium. ... 5 Bla 54 | Koellensteinia . 1 base 55 | Zygopetalum 1 ale 56 | Maxillaria . 7. 0 57 | Camaridium 2.| ra 58 | Ornithidium 2 a ee 59 | Eulophidium 1 Bee 60 | Comparettia 3 re 61.11 7 JoHopsis .. 1l—-I-|-!-—|]1 62 | Trizeuxis _. Lara 63 | Rusbyella ee) u a 64 | Notylia 21: Se sange | 65 | Cochlioda ie da 66 | Trichopilia . a 67 | Neodryas . 4| 41 —| 2| 1/1 68 | Odontoglossum 41 —I—| 4| 1 — 69 | Brassia 81..11—| 11.1.2 70 | Oneidium x21:1:12] 44287 „deess 71 1 Sigmatostalix . 1l—1-| 1 ; T Allgemeines. nn = Ta ge =: sı2|. s 23|3|82 s| 3 I - ee alele E: E> ; 8 | ,o fa Ba 3 8 S' user et Pers Ho. Eee De a tw 5 |@ | O ES TO Ornithocephalus ; 11 -I-ı-| 1|-|—- | —| — 73 | Telipogon : ee ee Era | 74 | Trichoceros . ee ee 75 | Lockhartia . BE rn a ee 76 | Dichaea 2 er N een 77 | Pachyphyllum en Brei en 78 | Campvlocentrum _. 1 I ee l323 l2ıs| 5 ıse| 29 | 69| s| ı9| 23 N Bei näherer Betrachtung dieser Tabelle ergibt sich also Folgendes: Von den 323 bisher aus Bolivia bekannt gewordenen Arten sind nicht. weniger als 218, also etwa zwei Drittel, oder genau berechnet 64,3 Prozent, E endemisch, also ein recht hoher Prozentsatz, der allerdings wohl etwas _ _ herabgedrückt werden dürfte, wenn wir erst die Orchideenflora der Grenz- bezirke besser kennen gelernt haben werden. Doch auf die Verhältnisse des Endemismus will ich erst unten näher eingehen. Die 323 Orchideen der bolivianischen Flora verteilen sich auf 78 Gat- tungen. Von diesen sind allerdings sehr viele, bisher 34 im Lande nur mit _ einer Spezies vertreten, während nicht weniger als fünf mit über 20 Arten vorhanden sind, nämlich Epidendrum mit 44, Pleurothallis mit 35, H abenaria # mit 24, Oncidium mit 21 und Stelis mit 21 Arten. - Wir haben also im sroßen und ganzen ähnliche Verhältnisse, wie in en üb:igen Kordilleren-Staaten, nur zeichnet sich Bolivia aus durch die schwächere Vertretung einiger weiter im Norden besonders aıtenreichen - Gattungen, wie z. B. Odontoglossum, Masdevallia, Maxillaria, Lepanthes, Stanhopea und Telipogon. Erklärlich wird diese Tatsache dadurch, daß _ wir in Bolivia die Südgrenze der Verbreitung dieser Gattungen haben. Von den Gruppen haben die Pleurothallideae mit 71 Arten aus acht verschiedenen Gattungen den größten Artenreichtum aufzuweisen. Ihnen folgen die Epidendreae mit 50 Arten aus nur 5 Gattungen, die Oncidieae mit 33 Arten aus 5 Gattungen und auffallenderweise die Cranichideae mit 28 Arten aus 7 Gattungen. Dagegen besitzen die Sobralieae nur 15 Ar- ten aus 2 Gattungen, die Spirantheae nur 15 Arten aus 7 Gattungen und . die Maxillarieae nur 11 Artenaus3 Gattungen. Entgegen den nördlicheren Cordilleren-Staaten zeichnen sich besonders 2 Gruppen durch Artenarmut aus, die Gongoreae sowohl wie die Telipogoneae, welche beide in Peru eine hohe Entwicklung erfahren haben, sind bisher nur in je 2 Arten aus je 1 Gattungen bekannt geworden. Wenngleich auch mit Sicherheit ange- 2% € Va Dh a Se a ee air fr A y Pr . J Ze in MIRRREENE 4 "mische ne Rusbyella, se machen. ehe A e einen isoliert stehenden Typus dar. Allerdings ist die Gattung neuerdings Es wäre überhaupt vielleicht besser, die Gattung Physosiphon auf die zentra Weir bis vor Kur En für Bolivia endemisch angesehen, ist jetzt. auch in Peru nachgewiesen worden. Möglich ist aber, daß die von mir als M asdevallia Bangü Schltr. } beschriebene Pflanze später ebenfalls zum Typus einer endemischen n Gattung zu erheben sein wird. Diese Frage kann. erst entschieden werden, wenn reichlicheres Material mit normalen Blüten vorliegt. Le Diese 4 3 geringe Ausbildung endemischer Orchideen-Gattungen in \ Bolivia ist auf = fallend, da Peru deren ‚auffallend viele besitzt. ee es : Ich habe oben bereits ausgeführt, daß von den 393 Aıten, ns weniger als 218, also 64,3 Prozent, als endemisch bezeichnet werden können. Unter “2 diesen Endemismen befinden sich einige, die besondere Beachtung ver- dienen. Deshalb möchte ich über einige von ihnen a > N, ne Die Chloraea-Aıten sind interessant als Eindringlinge vom Süden aa schließen sich daher eng an die nordwest- argentinischen Arten an. Eine - Aıt aber, ©. boliviana Kränzl., die ursprüngliche Gattung Bienneria, stellt auch in einer Art i in den Lomaformationen von Peru nachgewiesen worden. ' Die beiden Physosiphon-Aıten weichen von den übrigen der Gattung nicht unerheblich ab und nähern sich mehr gewissen Pleurothallis- Arten, haben aber deutlich in einen becherförmigen Tubus verwachsene Sepalen amerikanischen Arten zu beschränken und die doch recht: entfernt stehender n e südamerikanischen Typen auszuschließen. Recht beachtenswert ist das Vorkommen zweier Octomeria-Arte von denen die eine, ©. boliviensis. Rolfe, sich den brasilianischen Typ nähert, während die andere, O. tenuis Schltr., mit der einzigen per anischen Art, O. scirpoidea Rehb. f., verwandt ist. Ebenfalls sehr merkwürdig ist das Auftreten des Brachionidiu concolor Lell. Die kleine Gattung Brachionidium hat uns bis jetzt 8 Arten geliefert, von denen 3 in Westindien, 1 inGuiana, 3 in Columbia und Ven zuela und 1 in Bolivia gefunden worden sind. Der Fundort der letzte I liegt also weit ab von denen der en Pe % tung beachtenswert, kommt aber ziemlich sicher auch & rin Peru vor. er | r tt & Neodryas ist bis vor "kurzem immer als eine für Bolivia Gattung ı von 4 Arten angesehen, bis es mir neuerdings gelang a n, daß auch eine von Kränzlin als neue Cochlioda aus Peru 2 one Pflanze hierher a a he on rn Pehrscheinl ich aus den ee westlicheren “ ebieten. nen, so viele H abenaria, Spiranthes, ER Mn za B% aus Bun Gebieten, die eine sehr dürftige aophylen Vegan = 3 2 aufweisen. Möglich wäre wohl, daß an geschützten Stellen hier die eine &- ‚oder ‚andere | Orchidee auftritt, wahrscheinlich aber fehlt die Familie hier E in | ee wie auch in dem zur Puna gehörigen Südwestzipfel des De- - Für ziemlich erwiesen kann ‚man jetzt nt an- — _ x an Orchideen die übrigen Departemente dann in fol gender. Weise hin 2 einandeı Ei Chuquisaca, Tarija, Cochobamba, Santa Cruz, La Paz. Beni üssen wir als botanisch noch völlig unerforscht u ausschalten. diese Gegenden die einzigen maßgebenden und ‚grundlegenden sind. Rx - Von Tarija konnte ich Bi bis jetzt nur 19 Orchideen ee doch : liegen die Verhältnisse dort ganz äbnlich wie in Chuquisaca. Hinzu kommt, daß das immense hierzu gehörige, allerdings sicher wohl orchideenarme 4 Flachland nach gar nicht erforscht ist und bis jetzt nur immer auf ‚dem = 4 bekannten und gesicherten Routen betreten werden konnte. Hier dürfen wir also auch noch einen verh ältnismäßig nicht unbeträchtlichen. Zuwachs = erwaıten. | EREER Ich habe schon weiter oben einige Bemerkungen über Oochöbarabi gemacht und .auseinandergesetzt, was mich veranlaßt zu vermuten, daB 4 wir von hier noch viele interessante Typen erhalten werden. Die bisher für dort angegebene Artenzahl 29 dünfte also bald bedeutend überholt. | werden. Bisher hat hier besonders an den Ostabhängen der Anden nur Be Herzog intensiver gesammelt. | we... Fast alles, was wir bis jetzt v on der Orchideenflora von Santa, Cruz. wissen, verdanken wir den Reisen von Herzog, dessen Sammlungen für Seinen Beobachtungen können wir auch entnehmen, daß wir unsnoch keines- 5 4 falls ein einigermaßen klares Bild der "Orchideenflora des Departements machen können. Außerdem ist auch hier der flachere östlichere, bei weitem E "srößte Teil des Gebietes noch ganz unerforscht. Hier werden sich sicher 2 noch viele aus dem Osten stammende Typen, vor allen Dingen Habenaria- 3 Arten und Spiranthinae nachweisen lassen. In meiner Tabelle konnte ich für Santa Cruz schon a 2 en Orehigeen wi E | und Finn am este "besucht worden ist. Dein u e sind es ebenfalls nur gewisse, meist leicht zu erreichende Teile des Ge E bietes, in denen etwas intensiver gesammelt worden ist. Immerhin kennen 3 wir schon 186 Orchideenarten von hier und durch jede neue Sammlung ist bis in die jüngste Zeit diese Zahl vergrößert worden. Vor allen Dingen scheinen die Yungas-Gebiete sich eines großen Orchideenreichtums ZU erfreuen und sicher werden sie uns in Zukunft in bezug auf ihre Orchideen- flora noch viele Überraschungen bieten, besonders die grober Wälder | an den tieferen Nordostabhängen der Anden. ee Wie ich schon oben erwähnte, ist_das Beni- Departement or noch ganz unerforscht. Die 5 Orchideen, wölche ich von dort angeben konnte, entstammen einer zufällig nach Europa gelangten Sendung. In dem benachbarten brasilianischen Acre-Gebiet, ganz in der Nähe der bolivianischen Grenze, hat sich B- Uleim Jahre 1911 kurze Zeit Be >= Ri; 2 4 & “ seinen Ershlinsen sollen die Sefedehnten Wälder der dortigen Hyla sehr viele Spezies der Familie enthalten, die aber an ihren luftigen Star d- orten hoch eben in den Kronen der Urwaldriesen oft recht schwer gänglich Eng Die hier zu len Typen werden alle als echte Hylaea- des Landes bis jetzt noch nicht botanisch erforscht worden sind. Durch = ihre Erforschung wird sicher die Zahl der Orchideengattungen it in Bolivia bedeutend vergrößert werden. F bargebiete besitzt. Ich will diese hier nun kurz zusammenstellen. _ dium, Hexadesmia, Isochilus, Galeandra, Cyrtopodium, Zuygopetalum, geographischen Beziehungen des Landes 'auch . besser erklärt werden, einige Bemerkungen wohl am Platze. Auf die beiden Physosiphon- Aıten, die auch mit den brasilianischen - Vertretern. der Gattung wenig zu tun haben, habe ich schon bei anderer Gelegenheit aufmerksam gemacht. Das Vorkommen des Brachionidium Gattung auch aus Peru bekannt würde. Die Pflanze stellt entschieden einen Gebirgstypus dar, wie auch die beiden Physosiphon. Ebenfalls ‚auffallend ist das Auftreten der Hexadesmia im andinen Teile des Landes. Die Art ist durchaus nicht näher verwandt mit der südbrasilianischen 3 Spezies des Genus, sondeın zeigt mehr Anklänge an einige Aıten aus den ‚wegen ihrer Unsch einbarkeit von den Sa mmlern bis jetzt übersehen worden Feind: Isochilus ist sowohl in Brasilien wie auch in Westindien und Zentral- Amerika häufig, daher wohl als Eindringling von Osten anzusehen. Im x übrigen andinen Teile von Südamerika, also in Peru, Ekuador und Columbia, | ' scheint die Pflanze, so weit ich in Erfahrung bringen konnte, zu fehlen. - Material der bolivianischen Pflanze nicht gesehen habe. Es wäre jedenfalls j ‚sehr auffallend, wenn eine Aıt aus Minas Geraes im andinen Teile Bolivias sieh wieder zeigen sollte. ; Die beiden Oyrtopodium-Aıten sind ganz offenbar Eindringlinge vom Osten, wo die Gattung i in Brasilien ihre höchste Entwicklung erreicht hat. a Allgemeines. ehe ee Orchideen für die Flora von Bolivia neu sein, da sonstige Hylaea-Gebiete = Beiden obigen Besprechungen habe ich schon 5 die Bezieh ungen | ee ileen, welche die Orchideenflora Bolivias zu denen der Nach- Bei der engen Verbindung, welche das Land durch die Andenkette mit Peru besitzt, ist es .erklärlich, daß die floristischen Beziehungen zwisehen den beiden Ländern auch sehr enge sind. Immerhin aber habe | ich 12 Gattungen aufzählen können, die, soweit mir bekannt ist, in Peru noch nieht nachgewiesen worden sind, nämlich: Physosiphon, Brachioni- | Eulophidium, Ionopsis, Rusbyella, Lockhartia und Oampylocentrum. Zu den Vertretern dieser Gattungen sind, da dadurch die pflanzen- concolor Ldl. ist auffallend und würde erst erklärlicher werden, wenn die _ Gebirgen von Zentral-Amerika an. Möglich wäre, daß in den’ nördlicheren. = _ Teilen der Anden noch weitere Arten dieser Verwandtschaft wach sen, die Die Galeandra ist mit einer brasilianischen Art identifiziert worden. Ob diese Bestimmung richtig ist, entzieht sich meiner Beurteilung, da ich 2 04 | R. Schlechter: 1 Die ‚als nördliche Eindringlinge angesehen weıden müssen. Außerdem ist. ja Orchidenntiern, von Osten, also von Be silien ei al Ich BERN De BEE . e EP Bemerkenswert ist es s aber, daß die eine Aıt ziemkoh tief i in c is land bis zum La Paz-Departement vorgedrungen re Die drei Zugepeiahim, nn ur 1 Tara IC weit verbreitet und daselbst recht häufig. > S ee Rusbyella, die einzige ‚endemische Orchidoengattung a stellt einen sicher andinen Ey dar, der ‚sich eng : an le x ar schließen soll. | > ag Be = Dockhartia liegt in 2 A vor, die beide mit Braelianischen r hir zieit wurden und weiter im Osten eine a Fe aufzuv reise lassen, im sehr kochen Egeuitich ans = sie eich nur in a u oben n erwähnten Vorkommen der Ohloraca-Arten, denn die anderen et 3 ons a bierher eh ren. da diese ee in Chile chi j e Bolivia im Süden durch extrem xerophytische Gebiete ziemlich. er eine an von Orchideen > mich bei dieser Betrachtung von der Ansicht leiten, daß die Orch: N von a fast ausschließlich aus s brasilianischen ‚oder mit ı daß ein een derselben su ein Verdi von Oh her schließen läßt. Weitere Belege dafür geben uns zahlreiche Arten Gattungen Habenaria, Pleurothallis, Epidendrum und Oncidium, die beiden Vanilla-Arten, die Gattungen Stenorrhynchus, Phys Corymbis, Microstylis, Liparis, Hormidium, Caitleya, Bulbophyl Oycenoches, Brassia und Dichaea. Die Zahl dieser Typen wird nat sehr bedeutend größer werden, sobald erst einmal das riesige, nied: Land, das mehr als die Hälfte ı im Osten Bolivias bedeckt, Eehug erfor sein wird. Ä 2 x Wenngleich also dieser Einfluß von Osten heri in Bolivia we ist, so ist doch die Zahl der Gattungen, die im südlichen ‚Brasilien f in Bolivien aber angetroffen werden, ungleich höher, als der, die in Ä bisher nicht nachgewiesen sind. Dabei handelt es sich hier oft um re] große Gattungen. Es sind die folgenden 17 Genera: Phragmopedi er De = le sind die Angaben über die Fundorte der Ötehidenn 4 a Bin 2 so dürftig, daß eszur Zeit kaum möglich ist, über ihre Verteilung i inHöhen- ionen een machen zu können. Viele ze eu en linden ran * Die, Es von Mandon aus der Nähe des Sorata, also ae 2 m lung. ass ei Zwischen 2500-3000 mü. M. finden sich die folgenden en en Paivacana Rehb. iS "Stelis tenurcaulis Ldl., Stelis iminapenstis chb. f. nme Paivacanaı Rehb. f., Anelieoma BEERME u E. d en Rchb. 28 B. Peperunia Rehb. rs B. nee Rehb. f, B. elonyatum | Jacq., BP brach yphyllum Ldl., B. oral: Rchb. f., X Be miliaceum. Rolfe Oncidium Weddellü Ldl. und 0. Mandonü Rchb. f. Bez : Als Erdorchideen treten auf: Habenaria microstylina Rohb: In BR ai jacana Bchb. f H. simillima Rehb. f., Pterichis Mandonii Rolte, Z ‚8. chlorops Rehb. f.. S. Mandomü Rehb. f., rostylis, iriale Rehb. f., Liparis neuroglossa Rehb. f., Sobraha re Rchb. f. und 8. M andonii Rehb. f. gr Über 3000m Höhe nehmen die Orchideen schon recht merklich ab. An ipiphyten finden wir sie hier nur bis zu 3?00 m ü. M. und nur in wenigen | ‚nämlich: ‚Pleurothallis Weddelliana Rchb. f., P. Mandondi Rehb. f., schwinden. Rs, ne DE 5 deen daselbst zu machen. Nach dem FNeBeDEn Material läßt sich, nächst folgendes zusammenstellen. Arien scopulorum Rehb. #, B. aan Bchh, : Ned ya Mandonit Rchb. f., und. lonkorlasenin rigidum Ldl. Br, ze Die Eıdorch Bi steigen jedoch noch bedeutend Hohe Z unächei 5 noch Habenaria Paivaeana Rchb. f., Pterichis M andonü Rolfe und Micro- stylis. Jastigiata Rchb. f. hier und de zu beobachten, doch. auch sie ver- 4 schwinden bald und machen: nun einer Orchideenflora Platz, die. aus schließlich aus Arten der Gruppe der Carnichidinae besteht und sich aus den folgenden Arten zusammensetzt: Stenoptera acuta Ldl., Ss validar 3 Schtr., Altensteinia marginata Rchb. f. und Aa Weddeliana Schltr., sowie Anderen Aıten dieser Gattung. Bei 3700 m sind es dann nur noch. die 3 Aa-Aıten, A. paludosa Schltr., A. Mandonii Schltr. und A. calceata. Schltr., die übrig bleiben. Diese steigen als äußerste Repräsentanten der ee sogar bis zu 4400 m ü. M ee um hier dann auch. zu ver Von den ‚großen Waldbezirken an den unse der Cordillesen. E den Yungas, liegen verhältnismäßig wenig Exemplare mit brauchbaren. E Höhenangaben vor; diese stammen in erster Linie von. oO. ‚Buchtien E wir setzt ee uns ein = besseres Bild über die Verteilung de Orch In den Höhen von 500-1000 m fand O. Buche nur eine % orchidee, eine sicher neue, leider bereits stark verblühte Microstylis, gegen recht interessante, meist neue Epiphyten, nämlich: . Octome Icnuis Schltr., Bpidendrum Buchtiemii Schltr., B. tridens Be u. Enc E. armeniacum Ldl. ( ?), E. cuneatum Schltr., ee spec., M axilla dolichophylla Schltr.., Notylia Buchtienii Schltr., Compareitia ‚splend Schltr., Oneidium Buchtienüi Sckltr., O. de Rchb. #, 2 Balchtienin Schltr. und Gaimpolosrer Kuntzer Coqu. | Be Zwischen 1000 und. 1500 m ü. M. haben die Sammlungen von Buf a tien, Rusby und von Williams u.a. enthalten: als Erdorchideen: Ha 3 narıa Welliamsi Schltr., H. yungasensis Schltr., Ponthieva "Mand. } Rehb. f. und Hlleanthus setosus Schltr.; als Erinhriia Oncidium Willia Schltr., Sigmatostalix graminea Rchb. f., Oncidium Williamsiü Sehltr. Dice longa Schltr. er Sehr wichtig ist auch eine. Bag welche ©. Buchti ien in Düd- Yungas bei Unduavi anlegte. Bei 2800 m wurden hier gefunden: Ste 5 Buchtienii Schltr., 8. saxicola Schltr., $. xanthantha Schltr., Pleuroihalli boliviensis Schltr. und Odontoglossum rigidum Ldl. Bedeutend ve #7. Allgemeines, a Be ie de bei 3200 m ü. M. Sie bestand in den ee piphyten, welche zeigen, daß sie unter günstigen Verhältnissen sich hier vallia Buchtiemü Schltr., Pleurothallis Weddeliana Rehb. f., P. papuligera Schltr., Stelis laxa Schltr., Epidendrum bolivianum Schltr., E. obliguum _Schltr., und Be korkylum minus Schltr. Terrestrisch traten hier auf: Pi ‚silvestris Schltr., Stenoptera plantaginea Schltr., Microstylis Buchtienii Schltr., M.. mixta Schltr., Elleanthus scopula Schltr. und die merkwürdige, abire Pieuroinallis frutex Schltr. | a 30 km von La Paz, in einer Höhe von 4800 m im Februar 1908 noch Aa _ chiogena Schltr. fand. Dieser Fall ist ganz besonders wichtig, da wohl - hiermit diejenige Orchidee vorliegt, die die höchsten a in Süd- Ami erklommenhat. > age da er mir auf eine diesbezügliche Anfrage eine kurze Skizze über die regio- ‚nale. Verbreitung der Orchideen im Departement Santa Cruz einsandte. er Er schreibt: | / Ei E 7Bei der * Gliederung der Vegetationsgebiete der Cordillere müssen wir anschst: einmal scharf unterscheiden zwischen der waldbedeckten, ; regenreich en NO-Seite und der trockenen SW-Seite, in der neben Steppen ein von den beiden anderen verschiedene Flora vier, übrigens auch a 3 unterste Höhenstufe repräsentiert.‘“ - palmarum Lindl., fast immer an Altalea princeps und Oyrtopodium punc- E atum R. Br., das zuweilen riesige Nester auf den alten Algarrobo- (Prosopis | juliflora-) Be bildet, gefunden. Doch gehören diese Gebiete, wie ge- sagt, mehr dem Cordillerenvorland an. Hier liegen auch die in mancher, - mergelig-sandiges Gestein eingeschnittenen Quebraden, in denen mit | ‚@leichemia-Diekichten zusammen in ziemlich reichen Beständen Eipistephium \ ‚sclerophyllum Rchb. f. und Sobralia Herzogii Schltr. vorkommen.‘ R „In der Yungasregion, die den regenreichen Waldgürtel umfaßt, 3 ist der obere Abschnitt, etwa von 2000 m an aufwärts, unbedingt der orchi- in dieser Höhe noch recht zahlteich zu entwickeln imstande a Masde- "Ganz besonders beachtenswert ist, daß O. Buchtien am Chacaltaya, Herın Prof. Th. Herzog bin ich zu neieren Danke verpflichtet, Da ich kaum etwas hinzufügen kann, lasse ich seine Bemerkungen hier _ und Dornbusch mit Kakteen auch lichte Gehölze auftreten. Dazu gesellt | sich um den Ostfuß der Cordillere herum ein Savannengürtel, der wiederum „In diesem Savannengürtel habe ich von Epiphyten nur Vanilla deenreichere. Diese Verhältnisse könnten eventuell durch die zahlenmäßige Ergreifung meiner ee verwischt werden und zwar aus. 6 R. Schlechter: Die O Liparis elata Pr Masdevallia Herzogii Schltr., Physosiphon Herz en Ba) E a . Fe se ae wärts nn Man wird daher. besser Ye er "Waldregion er Die oberste Stufe würde ders er ‚Geja‘ re - Er ie Hereoflanum Kr pndendrim demulum Kk. Er K 3 E. Herzogii Schltr., Oncidium glossomystax Rehb (det. Kränz, und Brassia caudata Ldl. (det. Kränzl.), außerdem Cor ymbis Cogn., Pleurothallis abovata Tal. ee ranlNen Tal. und Oyı en Rodr.‘“ N \ deenreichtums hat man hier | Be a im. eo. ee besonders in dem moosreichen N (von 13501700 m) und am Ambor6ö von 14001700 m, "ebänab‘ Teichä wie die entsprechenden Gebiete an der Wales weiter westlich ( höheren Gebirge), zwischen 2600—3400 m.“ a „In dieses Gebiet gehören in der a von Santa Cruz (T Cruces und Amboro): Sobralia rupicola Schltr., SE fruticetorum Schl S. violacea Ldl., Elleanthus maculatus Schltr., E. spec. aff. brasilie Schltr., Stelis Herzogii Schltr., 8. virens Schltr., 8. filiformis : Tepardhes sillarensis Schltr., L. tridentata Sw. (det. Kränzl.), Pleurothall serrisepala Kränzl., P. triquetra Schltr., Isochilus linearis R. Br., Ho mid tripterum Cogn., Aridi albı oe Schltr., E. cor ymbosum E. crassinervium Kränzl , E. brachyphyllum Ldl., B. nocturnum L., 2. sophorum Schltr., E. irichopetalum Schltr., E. de Schltr. Polystac boliviensis Schltr., Lı ycaste- costata Ldl., X Hope en Schite, M. Herki Kane Brassia boliviensis. Schltr. en en Rodr., H. hexaptera, 1a. und en Bra ‚Schltr.“ = Sobralia boliviensis Schltr., Pterichis a Se Physurus Re: ; Schltr., P. Herzogii Schltr., Microstylis spec., Masdevallia bol Schltr., Lepanthus rupicola Schltr., Pleurothallis amblyopetala ) P. Herzogii Schltr., P. obovata Ldl., P. TEE P. Sam a I. Allgemeinen. re a Schltr., renden NigTICANS Schltr., B. a um Seas Ldl. N m) und Paten Schltr., Stenorrhynchus ann Cogn. (?) und Bletia Wageneri N \ | | „Für das Trockengebiet and schließlich noch er Habenaria \ sartor Ldl., als Erdorchidee bei 1800 m; und Oncidium Herzogii Schltr., sowie O. varicosum Ldl., bei 860—1000 m, und Neodryas Herzogii Schltr. bei 2100 m als Epiphyten. Letztere habe ich ebenfalls in der Kette der 3 Senda‘ 'bei Valleygrande beobachtet, aber nicht gesammelt.“ = _ Wie ich schon weiter oben ausführte, verdanken wir der Tätigkeit von K. Fiebrig fast. alles, was wir bis jetzt über die Orchideenflora von Tarija und Chuquisaca wissen. Er sammelte während seiner Reisen in diesen Gebieten, die folgenden Aıten: In einer Höhe von 1000 m ü. M. Habenaria leptantha Schltr. als Humusbewohner in schattigen Senluchten und Eridendrum crassinervium Kıänzl. als Epiphyt. Etwas höher hinauf, bei 1500 m, fand er Ponthieva elegans (Kränzl.) Schltr. Zwischen 2200 ensis Schltr., Pelexia Fiebrigiüi Schltr., Liparis otophylia Schltr. und Mi- "in den Höhenlagen über 3000 m ü. M. Hier zeigten sich zunächst: C'yclo- . Bogen goodyeroides Schltr. und Aa Fiebrigii Schltr., dann bei 3300—3400 m .M. Aa sphaeroglossa Schltr., Aa microtidis Schltr., Chloraea Frebrigii Kränzl., Chloraea calantha Kränzl. und Chloraca ignea Kränzl. Die beiden er» Eenien 2a rien ie: a _ 4. Macnaane) zu hie 2 reelle: > n 3 Erwähnen möchte ich auch noch, daß in der Ebene an der Grenze es Gran Chaco in der Nähe der Stadt Tarija von Herrn Karl Pflanz noch ‚einige Orchideen als Epiphyten nachgewiesen wurden, nämlich: E meyclia Pflanzin Schltr., Catasetum Pflanzii Schltr. und offenbar Onci- d um varicosum Ldl. chideenarten liefern wird. 18 Be. Schltr., H.repens Nutt., H. Williamsii Schltr., Aa Weddel. > bis 2700 mü. M. traf er an: Pterichis boliviana Schltr., Habenaria termejo- erostylis ans Schltr. Reicher wurde die Orchideenflora dann erst Es unterliegt aber keinem Zweifel, daß hier sowohl wie in allen anderen ilen des Landes eine systematische Durchforschung noch sehr viele neue _ metiente; foliis erecto-patentibus, oblongo- lanceolatis, ‚subacutis vel ll. Beschreibungen neuer Arten. na: Bangii Schltr., nov. spec. = su, B Terrestris, erecta, c. 50 cm alta; caule strieto ve! substricto,. laxe { 9-foliato, praesertim basin Versus nigromaculoso, supra basin 4 mm dia-. 3 acuminatis, glabris, internodia superantibus, usque ad 9 mm longis, i infr e medium usque ad 2,3 cm latis, superioribus minoribus, sensim in bracteas abeuntibus; racemo cylindraceo, dense SD. floro, e. 8 cm longe; floribus i in sectione magnis, glabris; sepalis. elliptieis, apiculatis. 1,3 cm longis, intermedio erecto, concavo, lateralibus deflexis obliquis; petalis” erectis, bipartitis, partitione posteriore oblique oblonga, obtusa. 1,3 cm longa, anteriore angustissime lineari-falcata, 1,4 cm longa; labello alte tripartito, i partitionibus anguste linearibus, lateralibus ‚divergentibus, faleatis, ‚acutis, 1,5 cm longis, intermedia subduplo latiore, obtusiuscula, e.1,3 cm longa, deflexa, calcare filiformi, pendulo, c. 4,5 cm longo, ‚apicem versus paulo ampliato, subacuto, glabro; anthera leviter resupinata, staminodiüs. magnis, canalibus gracilibus, porrecetis, mediocribus; brachiis stigmatiferis clava brevibus; ovario subfusiformi-clavato, pedicello incluso 022; 5 cm longo. Cochobamba: in vicinitate urbis. — M. Bang no. 1239, anno 1891 1 Äußerlich erinnert die Art an Be: maculosa,, hat aber viel größer Blüten mit ganz anders gestalteten Petalen, viel längerem Sporn und recht verschiedenem Gynostegium.. Am besten wird ihr neben N. maculosa ein Platz angewiesen. Z Br Habenaria bermejoensis Schltr., nov. spec. E: Terrestris, erecta, 20—25 cm alta; caule strieto vs subflexuoso, plurifoliato, tereti, glabro, ce. 3 mm diametiente; foliis erecto- ‚patentib 5, ohlongis vel oblongo-ligulatis, obtusiusculis vel subacutis, glabris, use ad 5 cm longis, superioribus sensim in bracteas abeuntibus; racemo er et subdense vel sublaxe 15—25-floro, usque ad 9 cm longo; bracteis ere patentibus, lanceolatis, acuminatis, ovarium fere aequantibus; ‚tlorik in sectione vix mediocribus verosimiliter viridibus, glaberrimis; sep: | oblongis, breviter acuminatis, 5 mm longis, intermedio subovali, erect 0; u Beschreibungen neuer Arten. : Fe Er 31 FE raue, en ehleris: ns alte bipartitis erecti is, partitione __ posteriore anguste subfaleato-ligulata subacuta 4 mm longa, anteriore - lineari erecta subduplo breviore; labello supra basin trifido, partitionibus : _ lateralibus anguste lineari-subulatis intermedia anguste lineari obtusa 4 6. mm longa subduplo brevioribus, calcare dependente leviter curvatulo, - graeiliter cylindraces, subacuto, apicem versus vix ampliato, c. 7,5 mm _ longo; anthera suberecta alte excisa, canalibus perbrevibus, processibus 'stigmatiferis oblongis, porrectis, canales bene excedentibus; ovario sub- fusiformi, glabro, pedicello incluso c. 1,3 cm longo. = -Tarija: Teldos bei Bermejo, e. 2200 m ü.M.—K. Fiebrig no. 2499, | blühend im Dezember 1903. "Eine recht indifferent aussehende Art aus der Verwandtschaft der HA. brevidens Ldl., aber mit etwas größeren Blüten und schlanker im Wuchs, ‚aber in Petalen und Läbellum durchaus verschieden. Habenaria Buchtienii Schltr., nov. spec. | “= Terrestris, erecta, c. 23 cm alta; caule stricto vel substricto, laxe 5-foliato, tereti, glabro, c. 3 mm diametiente; foliis erecto-patentibus, | oblongo- lanceolatis, acutis, usque ad 5,5 cm longis, infra medium usque = ad 1,3 cm latis; racemo laxe 6—8-floro, erecto, c. 8 cm longo; bracteis | erecto-patentibus, lanceolatis vel elliptico-lanceolatis, acuminatis, inferiori- Mathe ae da a arten al ne iin ak Ak ee ai u re » ‘bus ovarium pedicellatum aequantibus, superioribus sensim minoribus; _tloribus illis H. leucosanthae Rodr. similibus, sed paulo minoribus, glabris; sepalo intermedio late ovali, obtuso, valde concavo, leviter resupinato, €. 7 mm longo, lateralibus deflexis, oblique elliptieis, obtusiusculis, inter- a medio fere aequilongis; petalis erectis, oblique ligulatis, obtusis, sepale ld a ar ana ar - intermedio fere aequilongis; labello e quarta parte basilari tripartito, 4 _partitione intermedia linguiformi, obtusa, antice leviter attenuata, 8 mm longa, lateralibus leviter falcato- divergentibus, ligulatis, obtusiuseulis, margine exteriore supra medium semirhombeo-dilatatis, intermedia paululo ‚brevioribus, calecare decurvulo, subrecto, graciliter cylindraceo, _ subacuto, 8 mm longo; anthera humili, exciso canalibus leviter adscen- _ dentibus, gracilibus, mediocribus; brachiis stigmatiferis oblongoideis, } decurvulis brevibus; ovario pedicellato subfusitormi, glabro, c. 1,2 cm _ longo. & | er 3 La Paz (?): Ohne nähere Standortsbezeichnung und Nummer. — | ES - Buchtien. | Se: Die Pflanze erinnert entschieden an H. leucosantha Rodr., hat aber - zartere Blätter, eine lockerere Traube und ungeteilte Petalen. - Habenaria leptantha Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 55—65 cm alta; caule stricto vel substricto, tereti, - glabro, 5—7-foliato, infra medium c. 6 mm diametiente; foliis erecto- 'erecto, ovato, acuto, Concavo, extus carinato, 85 mm longo, subacuta, 7 mm longa, lateralibus filiformibus, flexuosis, 5 4 cm longis, 'tudine; processibus stigmatiferis adscendentibus, subacutis, quam canales | - pedicello incluso ec. 3 cm’ longo. in genere vix Anler majores, Hocker nit ae op deflexis, oblique oblongo- lanceolatis, acutis, extus carinatis, 8 9 am longis; petalis alte bipartitis, erectis, ‚partitione posteriore lineari, obtusa, basin versus sensim paulo dilatata, 7 mm longa, anteriore filiformi, flexuosa, | 3 1,4.cm longa; labello supra basin tripartito, partitione intermedia lineari, | iM calcare dependente, subfiliformi-eylindraceo, subacuto, Fe 4 cm longo; 3 anthera erecta, mediocri, canalibus erectis, gracilibus loculorum longi- duplo brevioribus; ovario leviter arcuato-fusiformi, ‚ pedicellato, glabro, i Chuquisaca: Acambuco bei ‚Chiquiaca, im en. Walde, 1000 Om ü.M. — K. Fiebrig no. 2748, blühend im März 1904. 2 Am besten dürfte diese Art, die sich in der Verwandtschaft durch 4 ziemlich große Blüten von recht dünner Textur auszeichnet, ‚neben | arachnantha Rehb. f. untergebracht werden. ae Habenaria Miguelii Schltr., nov. spec. en Terrestris, erecta, validiuscula, 25—60 em alta; caule stricto, tereti, 5—8-foliato, supra basin 5—7 mm diametiente; foliis erecto -patentibus vel suberectis, oblongis vel lanceolato-oblongis, acutis vel apiculatis, internodia bene superantibus, usque ad 11 cm longis, medio fere usque ad 4 cm latis, superioribus sensim minoribus et in bracteas abeuntibus; racemo plus minusve denso, 10—25-floro, cylindraceo, usque ad 20 cm longo; bracteis erecto-patentibus ellipticis vel elliptico-lanceolatis, acu natis, inferioribus flores superantibus, superioribus sensim minorib floribus mediocribus, glabris; sepalo intermedio late ovali, obtuse acu nato, 1,1 cm longo, extus carinato, lateralibus oblique oblongis, apicula deflexis, 1,2 cm longis; petalis erectis oblique oblongo-ligulatis, obt apiculatis, basi antice in dentem brevem linearem obtusum produc 9,5 mm longis; labello lineari obtusiusculo, 1,4 cm longo, supra bas margine utringque in lobulum brevem, linearem, patentem, vx 3m | eirogeiton Schltr., nov. spec. ne illis #. ornithoidis. Rodr. on -ovato, obtuso, concavo, erecto, c. 6,5 mm longo, lateralibus obliquis, cc intermedio late lexis, oblongis, obtusis, glabris, c. 1 em longis; petalis erectis sepalo intermedio u margine interiore ee u falcato- | eekus eferikus era in higmatilenis qu im canales antherae paulo brevioribus, clavatis; ovario fusiformi- lindraceo, glabro, pedicello incluso e. 2 cm longo. Se Santa Cruz: An felsigen Stellen in der Buschregion von Te Cruces, e. 1500 m ü. . M. — Th. Herzog no. 1649a, blühend im Februar 1911. > = Das s Exemplar war mit H. ae Lab vermischt. Die Art dürfte be euntibus; Tacemo mal. (c. 20- oo; 9-10 cm enge C. 2, ‚s—-3 cm _ diametiente; 'bracteis suberectis, lanceolatis, acuminatis, inferioribus flores aequantibus vel nunc superantibus, superioribus sensim ‚brevioribus; = l ori bus illis 4. hexapterae Ldl. similibus, sed paulo minoribus, erecto- pate ntibus; sepalo intermedio erecto, late ovato, apiculato, margine glandulis. sessilibus ciliolato, 9 mm longo, lateralibus deflexis, oblique 3 r Ben apiculatis, margine glandulis sessilibus ciliolatis, e. 1 cm longis; älis suberectis, oblique ligulatis, obtusis, basi margine anteriore angulo _ 1 dente brevi obtuso decurvo donatis, 8,5 mm longis; labello ligulato, susiusculo, ae rg supra basin dente Be snapeul: obtuso j Die Orehideenflora von re — Fedde, Rep. Beih.X, 3 Ir Be 1 Schlechter: Die Orchideenflora von Bolivia. dimidio superiore leviter clavato- dilakete, c.1cm one Rn, mediocri, - canalibus abbreviatis, porrectis; processibus stigmatiferis oblongis, obtu- : siusculis, canales antherae fere duplo superantibus; ovario breviter Pe cellato, clavato, costis 6 erenulatis ornato, c. 1, 5 cm longo, glabro. u Santa Cruz: An felsigen Stellen in der Buschregion von Tres Oruces, | 1500 m. — Th. Herzog no. 1649, Februar 1911. BE Die Art war untermischt mit H. hexaptera Ldl., von ie sie durch etwas größere Blüten und die Form der einzelnen Blütenteile artlich » eu getrennt ist. Habenaria yungasensis Schltr., nov. spec. | Terrestris, erecta, 45—-50 cm alta; caule strieto vel subshricio, 5—6-foliato, tereti, glabro, supra basin 3—5 mm diametiente; foliis recto- ; patentibus vel suberectis, lanceolato-ligulatis, acuminatis, usque ad 9 cm | longis, infra medium usque ad 1 em latis, superioribus sensim minoribus; racemo plus minusve denso, 10—20-floro, usque ad 15 em longo; Sn mediocribus, glabris; sepalo intermedio suberecto, suborbiculari, apiculato, concavo, 4,5 mm longo, lateralibus deflexis, vel adscendentibus, oblique oblongis, apiculatis, 5,5 mm longis; petalis oblique oblongo-ellipticis E obtusis, antice infra medium in lobulum brevem, anguste lineari-falcatum obtusum productis, sepalo intermedio aequilongis; labello usque ad quartam partem basilarem 3-partito, 8 mm longo, lobis lateralibus angustissim = linearibus, obtusis, intermedio duplo latioripaulo longioribus, c calcare depen- A dente, filiformi, 3,3 cm longo, glabro; anthera suberecta, humili, canalib Pe nn eL ne . antheram ee a IS. cellato, cylindraceo- fusiformi, glabro, c. 2 cm en nz Paz: una, 6000 ft. — H. _ Rusby no. 2786. Elleanthus setosus Schltr., nov. ae ce ln c. a cm altus; , aggregatis, simplieibı apice ipso sub lente inaequaliter tridentatis, primum sparsim puber 1 mox glabratis, pluriplicatis, 14—17 cm longis, infra medium 1,6—2,3 ı latis; infloreseentia capitiformi-congesta, vaginis acuminatis flores pa , FT NT re 5 Sl nn 2 re ‚35 RS glabris; labello e basi subsaccato-cucullata ovali, concavo, apice altius _ exciso, margine apicem versus lacerato-fimbriato, supra basin corpusculis ‚2 oblongoideis instructo, sepala longitudine subexcedente, basi columnam . amplectente; columna recta, glabra, infra stigma facie breviter bialata, 6,5 mm longa; ovario cylindraceo , sessili, sparsim et minute puberulo, BE: 6 mm longo. } La Paz: Mapiri, 5000 ft. — H. H. Rusby no. 2753, May 18S6. . E Im Habitus und äußeren Ansehen erinnert die Art am meisten an : E. caravata Rehb. f., doch ist sie in den Blüten durchaus verschieden. _ Sehr charakteristisch ist die Behaarung der Blattscheiden, die an gewisse Panicum-Arten erinnert. Aa cehiogena Schltr., nov. spec. | Planta brevis, parvula, ec. 5 cm alta; radieibus crassiusculis, cylin- draceis, plus minusve villosulis; foliis radicalibus 45 rosulatis, elliptieis, breviter acuminatis, basi in petiolum latum sensim angustatis, verosimi- liter plus minusve humistratis, lamina usque ad 1,5 cm longa, medio fere - usque ad 7 mm lata; caule vel scapo erecto, racemo incluso 3—5 cm alto, 3 $ vaginis hyalinis, subdiaphanis, imbricantibus obtusis omnino obtecto; Tacemo perdense multifloro, eylindraceo-conico, usque ad 1,5 cm longo, €. 5 mm diametiente; bracteis hyalinis late ovalibus, obtusis, flores fere aequantibus; floribus inversis, in genere minutis, glabris; sepälis oblongis, -‚obtusis, intermedio antice revoluto, vix 3 mm longo, lateralibus paulo j longioribus, obliquis, basi breviter connatis, erectis, labellum subexce- $: dentibus; petalis subfalcatis, lineari-ligulatis, obtusis, sepalo intermedio | aequilongis, revolutis; labello erecto ovali-cucullato, obtuso, dimidio superiore margine breviter lacerato-fimbriato, fimbriis microscopice | dentieulatis, basi late cuneata sessili, in quarta parte supra basin glandulis 2 parvulis oblongoideis ornato, 3 mm alto; columna brevi, semitereti, juxta stigma leviter dilatata, rostello erecto perlate triangulo, execiso, - 1,75 mm alta; ovario subpedicellato, clavato, glabro, vix 4 mm longo. F La Paz: Am Chacaltaya, 30 km von La Paz, 4800 m ü. M. — ©. Buchtien no. 1289, blühend im Februar 1908. Die Art steht der A. paludosa (Rchb. f.) Schltr. am nächsten, unter- scheidet sich aber durch die kleineren Blüten, das am Rande weniger tief zerschlitzte Labellum und die kürzere Säule mit dreieckigem Rostellum. Die Pflanze ist besonders interessant, da sie offenbar die die größte Höhe bewohnende Orchidee ist. Aa mierotidis Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, gracilis, ec. 10 cm alta; radieibus carnosis, eylindra- ceis, glabris; foliis radicalibus sub anthesi deficientibus; scapo stricto vel substricto, vaginis pluribus arete amplectentibus, acuminatis, hyalinis obtecto, vix 2 mm diametiente; racemo dense multifloro, cylindrico, je wie a mn Tag: la DR ei a a TE ed R. Schlechter: ; Die Orchidee nflora von ar in genere inter minores, glabris, inversis; ‚oblongo, obtusissimo, vix 1,5 mm longo, ner ereetis, Bere connatis, oblique oblongis, obtusis, intermedium et labellum y er antibus; petalis oblique ligulato- oblongis, obtusis, ‚sepalo_ interm | aequilongis; labello subgloboso-cucullato, obscure trilobato, Rn; basilaribus intus deficientibus, ostio obscure trilobato, lobis u, er alte Br, incurvulis, intermedio. su aber viel kleinere Ellen ein ehr lnier a ee am Ran I zerschlitztes Labellum, sowie eine kürzere und m Säule. | £ Be: Aa sphaeroglossa Schltr., nov. spec. | Be: Terrestris, erecta, gracilis, 12—20 cm alta; radicibus carnosis, ..oy a. foliis aD Be eo Ba | hyalinis, ee ehonibere- ne fer paulo kreisen . | illis A. ee SE fere egunsal, sed labello a ee ee ralibus ee falcatis, obtusis, ima basi Fe abellihn laxe am; u Be, 2, 25 mm a, a es pe 2, 25 mm ale, ostio 5. lobulato, lobulis incurvis,. Be nen - semiorbicularibus, alte laceratis, lateralibus superioribus duplo minor: alte laceratis, lobulo intermedio semiorbieulari, alte fimbriato, latera. inferioribus paulo minore; columna perbrevi, crassiuscula, rostello‘ praemorso, medio breviter emarginato; ovario obovoideo, sessili, gli 2,5 mm longo. 3 Tarija: Puna Patanca, an el ee 3300— 3800. m ü. N K. Fiebrig, sub no. 3558. = Die Art ist mit A. microtidıs Schltr. vermischt, nach Kränzlin Bestimmungen als ‚Altensteinia gymnandra Rehb. £.‘ verteilt wo ö Sie hat größere Blüten als A. microtidis Schltr. und steht der A. M am ‚Rchb. f. näher, ist aber durch die Lippe und ee gut geschieden. | 2. ee erecta, 1520 cm ke radicibus crassiusculis, sparsim si = pilosis; folis- radicalibus. rosulatis 3—4, erecto-patentibus, elliptico- = Tanceolatis, acutis, basi sensim angustatis, usque ad 4 em longis, infra S - . medium : ad, 5 cm latis; scapo erecto, subflexuoso, vaginis pluribus : Ir ung acutis, ‚amplectentibus obteeto; racemo dense multifloro, anguste = = en, e.4 cm longo, 8 mm diametiente; bracteis mox decurvis ovatis, breviter acuminatis, inferioribus flores paulo superantibus, superioribus sensim brevioribus; floribus illis A. Mandonii Schltr. similibus et fere Fe E 2 a enkkien sepalis oblongis, breviter acuminatis vel apiculatis, nervo ee | _ medio extus carinatis, 3,5 mm longis, lateralibus obliquis, basi breviter _eonnatis; petalis obligue oblongo-ligulatis, obtusis, apice revolutis, ‚guam ; sepala subaequilongis; labello incurvulo subgloboso- cucullato, trilobulato, lobulis lateralibus oblique semiorbicularibus, margine breviter lacinulatis, _ incurvaulis, intermedio semioblongo obtuso, margine irregulariter denti- - culato, ineurvulo, toto glabro, sepala haud excedente, intus basi glandulis E- 9 ‘obovoideis donato; columna perbrevi, rostello perlato, truncato, breviter ® > „exeiso; ; ovario sessili, ovoideo, sparsim glanduloso- pilosulo c. 3 mm longo. La Paz: Auf Abhängen bei der Stadt, 3750 m ü. .M. — 0. Buchtien, SR n0., blühend im März 1910. = Die Art ist mit A. Mandonü (Rehb. 5 Schltr. und A. calceata = ei f.) Schltr. nahe verwandt, aber durch das an der Öffnung drei- 3 lappige Labellum spezifisch gut unterschieden. - Pterichis yungasensis Schltr., nov. spec. ee Terrestris, erecta, gracilis, c. 40 cm alta; folio basilari nondum noto; se scapo stricto vel substricto, tereti, vaginis 5 alte amplectentibus, acumi- Be _ natis ‚obsesso, apicem versus minute glanduloso-puberulo, supra basin 2 ; re: Er mm diametiente; racemo laxe paucifloro; bracteis elliptieis, acumi- 2 23 natis, erecto- patentibus, ovarium fere aequantibus; floribus in genere 2 = er majores, ineurvulis, inversis; sepalis ovatis, obtusiusculus, extus = dense et brevissime glanduloso-puberulis, 9 mm longis, 3-nerviis, late- ralibus obliquis; petalis porrectis, liberis, dimidio inferiore ligulatis, dimiddiio E- _superiore elliptico-dilatatis, obtusiusculis, glabris, 3-nerviis, 1,3 cm longis, E> _ supra medium c. 4 mm latis; labello supero, cucullato-concavo, explanato | a astswreniformi, basi retuso-truncatissimo antice in lobulum oblongo- == ‚triangulum, papillosum, recurvum producto, 7 mm longo (explanato), basi 1,2 em lato, intus medio minute papilloso, margines versus verrueis. vel glandulis rotundatis numerosis obsesso, nervis 13—15 (exterioribus) parum ramosis) ornato; columna perbrevi, generis; rostello satis magno _ adscendente, lineari-acuto, ovario fusiformi, dense et brevissime glandu- = loso-puberulo, ce. 1,3 cm longo. La Paz: Unduavi, in Wäldern. — O. Buchtien, s.no., Juli 1907, ve 23 rg Er Zi . Zi u I > e r nr = R, T is EEE RER RR E E ; ee 38 R. Schlechter: Die Orchideenflora von Bolivia. \ Eine ziemlich hohe und großblütige Art, welche am besten neben P. leucoptera Schltr. unterzubringen wäre. Sa Craniches Mandonii Schltr., nov. spec. = ES Terrestris, erecta, gracilis, 40—60 cm alta; radieibus en = | > pro genere gracilibus, flexuosis, villosulis; foliis basilaribus 1—2 sub- 4 erectis, petiolatis, textura tenuibus glabris, Jlamina oblonga vel ovali, BE acuminata, vulgo paulo obliqua, basi breviter cordata, 6—8,5 cm longa, i : P medio fere 3,7—4,4 cm lata, petiolo gracili, 13—16 em longo; scapo E gracillimo, tereti, vaginis 5—7 amplectentibus acuminatis, dissitis obsesso, _ F apicem versus glanduloso-pilosulo, caeterum glabro; racemo 'subdense | multifloro, usque ad 12 cm longo, 1,8 cm diametiente; bracteis erecto- E patentibus, anguste lanceolatis, acuminatis, ovarium fere ‚aequantibus; floribus erecto-patentibus, inversis, illis ©. ciliatae Kth. fere aequimagnis; Be sepalis recurvis, lanceolato-elliptieis, obtusiusculis, glabris, 4 mm longis, intermedio 3.nervio, lateralibus obliquis, 2-nerviis; petalis subfaleato- ligulatis, obtusis, uninerviis, margine breviter ciliatis et glandulis sessilibus minutis ornatis, sepala longitudine subaequantibus; labello supero sessili, E | concavo, late ovali, obtuso, nervis 3 incrassatis usque infra apicem ornato, intermedio nervulis sparsis (3—4) utringue addito, lateralibus ade a ‚exteriore nervulis c. 6 patentibus, mar&inem subattingentibus inerassatulis. 2 auctis, toto 3 mm longo, 2,5 mm lato; columna brevi, leviter curvata, rostello erecto, breviter subulato, stigmate satis alto; ovario subfusiformi- cylindraceo, sessili, glandulis sparsis, sessilibus ornato, e. 55,5 mm 1one0. 3 Craniches ciliata Rchb. f., Xen. Orch. III (1878) p. 27 (non Kth). La Paz: Viciniis Soratae, in nemoribus, 3000 ped. — G. Mandon, no. 1163. 3 Die Art ist zwar der (©. ciliata Kth. ähnlich, unterscheidet sich a durch länger gestielte, am Grunde kurz herzförmige Blätter, "kürzer ge- stielte Blüten in längerer Traube, kürzer bewimperte Petalen ‚und das mit sitzenden Drüsen besetzte Ovarium. ER : Beloglottis boliviensis Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, 27 cm alta: radicibus ae villosis; foliie, basilaribus paucis erecto- patentibus, petiolatis, lamina oblique lanceolata, R- acuminata, basi subrotundata, glabra, e. 7 cm longa, infra medium 2,5 cm lata, petiolo 4—5,5 cm longo; scapo stricto vel substricto, vaginis pluribus Ä alte amplectentibus acuminatis, tenuibus obsesso, gracili, c. 2 mm dia- : metiente; racemo dense multifloro, elongato, ec. 10 cm longo; brabteingg erecto-patentibus, lanceolatis, setaceo-acuminatis, ovarium plus minusve superantibus, tenuibus; floribus in genere inter minores, extus land subsessilibus praesertim basin versus obsessis; sepalis ligulatis, obtusis, er BD E I Et “ Sy “r a a He -1I. Beschreibungen neuer Arten. Be 39 } interiore arcte agglutinatis, 5,25 mm longis:; labello lineari-unguiculato s ‚oblongo-lanceolato, obtuso, basi alte sagittato, sinubus rotundatis, toto KERSTIN 5 mm longo, quam lamina fere 4-plo breviore; columna mediocri, br labello duplo breviore, pede perbrevi haud decurrente; ovario eylindraceo 2 glandulis subsessilibus obsesso, 6 mm longo. Ä 3 La Paz: Guanai River. — R. S. Williams, no. 1620, August 1902. K . Eine recht isoliert stehende Art mit kleinen kinnlosen Blüten. Bei der jetzigen Verwirrung, die unter den tropisch-amerikanischen Arten herrscht, ist es überhaupt schwer und vielfach ausgeschlossen, die Ver- wandtschaft derartiger Typen näher anzugeben. Ich habe bereits mit Vorarbeiten begonnen, um eine natürlichere Gruppierung einzuführen. ° — Pelexia Fiebrigii Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, c. 55 cm alta, sub anthesi aphylla; caule stricto wel substrieto, tereti, apicem versus “glanduloso-pilosus, vaginis 11 acu- _ minatis, arcte et alte amplectentibus obsesso, c. 4 mm diametiente; racemo - eylindraceo dense multi- (c. 20-) floro, c. 8 cm longo, 3,2 cm diametiente; _ braeteis erecto-patentibus, lanceolatis, acuminatis, ‚inferioribus flores superantibus, superioribussensim minoribus; floribus in genere mediocribus: - sepalis oblongo-ligulatis, obtusis, extus glanduloso-puberulis, intermedio 1,1cm longo, lateralibus obliquis, antice basi dilatata et decurente mentum _ oblique oblongoideum obtusum cum pede columnae formantibus, 1,3 cm longis; petalis sepalo intermedio arcte agglutinatis, extus margine papilloso- ; puberulis, oblique ligulato-oblongis, obtusis, basin versus attenuatis, antice - eonspicue decurrentibus, sepalo intermedio subaequilongis; labello circuitu 3 anguste oblongo, basi biauriculato-subsagittato, infra medium leviter g constrieto, quarta parte anteriore trilobo, lobis lateralibus rotundatis - brevibus, obtusissimis, intermedio reniformi obtuso, ungue late lineari- i quadrato, 3 mm longo, labello toto 1,4 em longo, inter apices loborum- lateralium, basi et in lobo antico 4 mm longo, superne papilloso, prae- sertim medio basin versus; columna cum rostello graciliori 6 mm longa, longo. | Tarija: Toldos bei Bermejo, auf einer Höhe, -2200 m ü. M. — K. Fiebrig no. 2406, blühend im Dezember 1908. | Die Art steht dem argentinischen P. saltensis (Grieseb.) Schltr. am nächsten, ist aber leicht an dem weniger vorspringenden Kinn kenntlich. Die Blüten werden als weißgrün beschrieben. Mierostylis Ottonis Schltr., nov. spec. Terrestris, erecta, c.18cm alta; rhizomate valde abbreviato; radicibus ul a Al 3 a de rk 4 flexuosis, villosulis; pseudobulbis vel'potius caulibus cylindraceis, maturis €. 2.5 cm altis, medio 5 mm diametientibus, bifoliatis; foliis petiolo basin scapi amplectentibus, laminis patentibus ellipticis vel ovato-elliptieis, rg 175 ie re Fa oe” las en 5% ee ur NT En pede 4,5 mm longo; ‚ovario subsessili breviter SE piloso, c. 1 er ist ee schlanker im Wuchs und in den Form der Lippe gut unterschieden radieibus filiformibus, flexuosis, pilosis; bulbis ovoideis bifoliatis, v Bor 40 R, Schlechter: Die Orchideontlora von Bolivia. breviter ee glabris, 7—8 cm dee a wieda ve 5 tis, petiolo 4—5 cm longo; scapo strieto vel substricto, ereeto, gracili, c 2 em longo; racemo umbelliformi-abbreviato, dense multifloro: bracteis ı E subpatulis, lanceolatis, acuminatis, ovario pedicellato multoties bus; floribus in sectione inter minores, glabris; sepalis oblongis, ) = 3,5 mm longis, lateralibus obliquis; petalis anguste linearibus, obtusius- \ \ eulis, revolutis, quam sepala subaequilongis; labello carnosulo, e basi 2% late Faptapı an u ne a lobulis Iateralibus brevibus | inter apices rien De c. 3 mm lato; columna porbrerk, glabra; ovario graciliter pedicellato, glabro, pedicello ineluso a ad ä 8 mm longo. Ä | ar La Paz: Süd- Yungas bei he a Buchtien, = no. 2 E November- Deember 1906. | Mierostylis Reichenbachiana Schltr., nov. spec. u, Terrestris, erecta, 13—27 cm alta; rhizomate valde abbreviat obliquis, 2—3 cm altis, infra medium 1—1,5 cm diametro, vaginis o vulgo subterraneis: foliis 2 petiolatis, petiolo 4—10 cm longo dir inferiorem scapi arete amplectente, laminis suboppositis, elliptieis v a elliptieis, Sa, we cuneatis, 3,5—10 cm ee: me M. fastigiaiiee Rehb- £ ide et. fere aequimagnis, = nei wu Plone obtusiusculis, 3- nerväis, Sn recurvulis, inter Dean: ee, quam an brevioribie, a Iinserbai Fb uninervis, 2,5 mm longis; labello erecto basi cucullato-concavo, eircui late ovato, obtuse aeuminato, basi truncato exauriculato, sed utri vel potius carina tenui semicireulari transversa supra basin donato, 2,75 ı longo, 2,25 mm supra basin lato; columna perbrevi, Babre, ovario g cillime pedicellato, olabro, 04:3: 00,:.10N80. 7 1° » R Microstylis fastigiata Rehb. f., Xen. Orch. IT (1878) = ee ne Linnaea XXII, p. 834). a nase eehrilen Schltr., nov. spec. | Terrestris, -erecta, 1520 cm alta; rhizomate valde abbreviato; i Taierbus filiformibus, flexuosis, glabris; pseudobulbis subterraneis, valde _ approximatis, anguste ovoideis, unifoliatis, vaginis demum in fibros. solutis obtectis, 1, 5—2,5 cm longis, infra medium 5—10 mm diametienti- bus; folio en elliptico- oblongo, acuto vel subacuto, basi rotundato, ; - petiolo c. 2 cm longo, scapum basi ampleetente, lamina 7,5—10 em longa, E medio fere 3—4 cm lata; scapo nudo, angulato, racemo densius ‚multi: E 41536: )floro, ereeto, usque ad 10 cm longo, e. 2,5 cm diametiente; bracteis erecto- patentibus, lanceolatis, acutis, ovarium fere aequantibus; floribus i in genere mediocribus, illis Z. Lindenianae Hemsl. similibus, glabris; i sepalis lanceolatis, obtusiusculis, intermedio deflexo, 9,5 mm longo, lateralibus porrectis, obliquis, 8 mm longis; petalis deflexis, oblique lineari- . E bus, obtusis, sepalo intermedio aequilongis: labello ovato apiculato, infra- _ medium excayatione lines bicruri incrassata cirecumdata, intus tenuiter 3 . carinulata ornato, explanato 9 mm longo, infra medium 6,5 mm lato; columna- gracili, arcuata, apicem versus paulo dilatata, 4“ mm ie 3 3 ovario pedicellato, glabro, c. 1 cm longo. Tarija: Pinos. — K. Fiebrig, no. 2634, blühend im Januar 1904. = Wahrscheinlich gehören hierher auch die von Cogniaux als L. _ wexillifera, Cogn. bestimmten Exemplare aus Argentina. Die Art ist mit 23 Lindeniana Hemsl. verwandt, aber durch die Form der Lippe und die linealischen längeren Petalen spezifisch verschieden. - Masdevallia Bangii Schltr., nov. spec. ee ee en 45 cm ur u valde PD N: WTRBEN } Br Br: | ‚Paulo anliats; nehm leere dimidio eig floıe pro genere minuto, glabro, erecto; corolla aspectu genus Physosiphon in mentem Be. „revocante, Bietnlosee 3- che supra medium paule: SEHE Bl > mm am ist daher nicht genau festzustellen gewesen. Offenbar sind zwei Pollinie ) File RS N | Wi BEN | F ur 5 I a | 49 R. Schlechter: Die ar ‘von Bolsa ® medio carinatis; petalis oblique lieulatis, A margine posteric medio paulo dilatatis, 2,5 mm longis, basi paululo angustatis; labell circuitu oblanceolato- ligulato, basi utringue minute auriculato, supra medium trilobo, lobis lateralibus semioblongis, abbreviatis, parvulis, inter medio antico, ovali, apice minute et obtuse tridentato, toto petalis Yy longiore, supra medium vix 0,75 mm lato, lobo medio aequilato; column 4 | 2 mm alta, apice latere utrinque breviter et obtuse 'auriculata, pede per- = brevi; capsula clavata, Bub c. 8 mm jones, pedicello tenui, 0. 5 mm . Ionao: 7 "ba-Paz: raiss; Yungas. — M. ans, no. 2424, Se 1894. Eine sehr merkwürdige Pflanze, die vielleicht später zum Typus einer eigenen Gattung zu erheben sein wird. Die Blüten an den vor- liegenden Exemplaren sind alle kleistogam, die genaue Struktur der Säule vorhanden. Die Form der Corolla erinnert mehr an Physosiphon. Zus 3: nächst betrachte ich die Pflanze als Typus einer eigenen Untergattungi die ich Triotosiphon nenne, wegen der drei ohrenartigen Lappen an der röhrenförmigen Corolla. | Masdevallia Herzogii Schltr., nov. spec. Be Epiphytica, erecta, 13—15 cm alta; rhizomate ala abbreviato; _ radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus abbreviatis, cylindraceis, E unifoliatis, 5—7 mm altis; foliis erectis, oblongo-oblanceolatis, obtusis, 3 basi sensim in petiolum brevem attenuatis, glabris, petiolo incluso 6, 5 — 10 cm longis, supra medium 1—1,7 cm latis; scapis nudis, folia. aequanti- 4 bus vel paulo superantibus, bifloris; bractea oblongo-cueullata ‚breviter acuminata, pedicellis fere aequilonga; floribus heterochronieis, in sectione inter minores, in genere inter mediocres, glabris, brunneis, caudis aureis; sepalis in tubum oblique campanulatum connatis, cauda excepta 14 em = longis, intermedio apice libera triangulo-lanceolata, sensim in caudam filiformem, 1,7 cm longam transeunte, parte connata fere 7” mm longa, lateralibus ad 1 cm longitudinis inter se connatis, apicibus liberis late et oblique triangulis, abruptius in caudam filiformem, 1,2 em longam productis; petalis oblique ligulatis, obtuse apiculatis, supra medium lamella E satis alta longitudinali donatis,.5 mm longis; labello oblongo-ligulato, basi truncata exciso, apicem versus paulo dilatato, apice ipso contracto, incrassatulo, obtuso, obscure verruculoso, medio carinis 2 antice leviter curvatis ornato, 5 mm longo; columna erecta, vix 4 mm alta, clinandrio a elato denticulato, pede breviusculo, ovario cum pedicello e. 1,2 cm longo. Santa Cruz: Im Bergwalde bei Tres Cruces, 1500 m ü. M. — Th. Herzog, no. 1642, blühend im Februar 1911. Be Die Art ist mit M. aureopurpurea Rchb. f. et Warst. aus Columbien am nächsten verwandt. 43 Plenrothallis Aalkehörsnlen Schltr., nov. spec. Betr, Slate; ua un asus ne polyrhizo, B ovato- ind; acuminato, ano. coriaceo, in re nostro 22 cm longo, infra medium 8 cm lato: racemis fasciculatis, pluribus e spatha | satis magna compressa, c. 14 cm longis, laxius multifloris, secundis, usque " supra basin floriferis; bracteis ovato-cueullatis, acutis, pedicello duplo [ brevioribus, hyalinis; floribus parvulis, nutantibus, glabris; sepalo inter- medio oblongo, apicem versus paulo angustato, obtuso, 5 mm longo, 5 - lateralibus in laminam ellipticam apice obtusiuscule bidentatam connatis; petalis linearibus subacutis, sepalis subaequilongis; labello late rhombeo- i - ovato, acuminato, margine subdenticulato, superne apicem versus sparsim "subverruculoso, 2,5 mm longo, infra medium 1,5 mm lato, ungue per- - brevi; columna gracili, glabra, 2 mm alta, pede perbrevi; ovario curvato, eylindrico, 2,5 mm longo, quam pedicellus duplo breviore, glabro. _ La Paz: Loco speciali haud indicato. — M. Bang, no. 2240. f Die Pflanze besitzt äußerlich eine gewisse Ähnlichkeit mit P. compli- - cata Rolfe, welche aber in eine ganz andere Verwandtschaft gehört. Unter den anderen bolivianischen Arten hat P. dolichocaulon Schltr. keine nähere Verwandte, wohl aber in der peruanischen P. REDH UNO H.B--et Kth. Pleurothallis rhopalocarpa Schltr., nov. spec. E Epiphytica, erecta 30—40 cm alta; rhizomate valde abbreviato; radieibus filiformibus, flexuosis, glabris; caulibus fasciculatis, teretibus, unifoliatis, vaginis 2 arcte et alte amplectentibus dimidio inferiore obtectis, _ caeterum nudis, 25—40 cm longis, 3—-4 mm diametientibus; folio sessili, erecto vel, patente, late ovato, breviter acuminato, basi profunde cordato, _ eoriaceo, 8—12 em longo, infra medium 6—-9,5 cm lato; spatha aneipiti, lanceolata, c. 11,5 em longa; inflorescentiis fascieulatis unifloris, flore _ ineluso vix 1 em excedentibus; pedunculo brevi; bractea ovata, ovario I edicellato multo breviore; floribus in sectione inter maj ores, atropurpureis; sepalo intermedio ovali, obtusiusculo, glabro, ce. 8 mm longo, lateralibus usque ad apiceem in laminam subreniformem, obtuse apiculatam, .: ‚6 mm longam, infra medium 8 mm latam connatis, glabris; petalis lineari- { lanceolatis, falcatis, acutiuseulis margine papillis sessilibus ciliolatis, 45 mm longis; labello carnoso, brevissime unguiculato, quadrato-sub- orbiculari, obtuse apiculato, basi truncato, dimidio anteriore margine - papillis sessilibus sparsim ciliolato, caeterum glabro, subtus nervis 3 leviter incrassatis donato, 3 mm longo; columna crassiuscula brevi, vix 2 mm ; alta; ovario pedicellato glabro, usque ad 8 mm longo; capsula eylindraceo- Be, er clavata, basi bene attenuata, nl ineluso, BD; 5 em onen metiente. Be | u: Roite ı die Nummer mit P. cordata 1a. de word die am Rande mit sitzenden Papillen b besetzte De und ap Seaphyglottis boliviana Schltr., nov. ES OR ge Epiphytica, patula, usque ad 25 cm alta, fescieula välde abbreviato; con Der flexuosis, we pseu Os ou a cm longis, ade fere 4, 57 mm a ee ent more Sr ‚faseiculatis, abbreviatis, unifloris, 2: ar subaequilongis; abelo‘ a naeah ee re e: unguiculato-angustata eircuitu late oblongo, supra medium obse | lobato, infra medium callo obscuro donato, ce. 3,75 mm longo, me 1,25 mm lato; columna semitereti, glabra, ebrachiata, 4 mm alta, | decurvulo, brevi sed distincto, ovario sessili, ‚glabro, ce. 4 mm longe | La Paz? — M. Bang, no. 2287, loco speciali haud. indicato. Die südwestlichste Art der Gattung in Amerika. Sie steht: der. violacea Ldl. nahe, ist aber durch die Lippe gut charakterisiert. Epidendrum humidieolum- Schltr., nov. spec. Terrestre, erectum, ec. 70 cm altum; rhizomate valde sobre libus erectis, simplicibus, basi vaginata excepta bene (e. 10- -Jfoliatis, |, bus, vaginis foliorum arcte amplectentibus omnino obteetis, 5— diametro; foliis erecto-patentibus, oblongo- elliptieis, acuminatis, 7 longis, medio fere 1, RE 2,1 cm ‚latis; = Da Pe sinikbre sed bene ak ep a a ligulatis, au basin versus sensim paulo angustatis, 1 em longis, lateralibus ob petalis reflexis, angustissime linearibus, subfiliformibus, ‚apicem ı vix u, ‚obtusis, quam sepala fere Aeaslng; abe Ren an 2 EL yeorsenten, a falcatas diviso, ce. 1, 5: cm er nt apices laciniarum 5,5 mm lato; columna subrecta, apicem versus paulo dilatata, auriculis oblique semiquadratis, obtuse apiculatis, 7? mm na; ovario pedicellato, gracili, glabro, c. 1,3 em longo. - 2 a (1916), p. 72 (nee Kränzl.). | Santa Cruz: Auf Moderboden im ae bei Tres: a [6 döom. — Th. Herzog, no. 1623, Februar 1911. A | Ich habe mich nun, da ich das Original Kränzlins gesehen höhe, sehen ist, die durch stärker verzweigte dichtere Rispen, kleinere Blüten und das Labellum verschieden ist. Beide Arten stehen einander sehr nahe und. sind. eng mit E. floribundum H. B. et Kth. verwandt. e Epidendrum quinquepartitum Schltr., nov. spec. _ Epiphyticum, c. 80 cm altum; rhizomate valde abbreviato; radicibus es, 'glabratis; caule strieto vel substricto,- bene. foliato, vaginis _ foliorum arcte ampleetentibus, leviter rugulosis omnino obtecto, c. 5 mm - diametiente; foliis erecto-patentibus, ligulatis vel sublanceolato-ligulatis, oblique obtusis ‚ glabris, coriaceis, 9-12 cm longis, medio vel infra medium 1,6-2,5 em latis; racemo arcuato, laxe pluri- (e. 10—15-) floro, basi 4 vaginis 4-5 compressis, satis magnis donato, pedunculo brevi incluso L 2025 em longo;. ‚floribus satis magnis, illis D. raniferi Ld. similibus, er sed paulo majoribus; bracteis oblongis, obtusiusculis, ovario multoties brevioribus; sepalis patentibus, ligulatis, obtusiuseulis, 1,8 em longis, lateralibus obliquis; petalis patentibus, oblique et anguste ligulatis, basin versus sensim paulo attenuatis, oblique et obtuse acutatis, quam sepala tere aequilongis; labello columnae alte adnato, ungue lineari, columnae marginibus omnino adnato, lamina quinquepartita, partitionibus laterali- 1 bus basilaribus oblique dolabriformibus, obtusissimis, margine leviter u sinuatis, partitionibus lateralibus anterioribus subfalcato-oblongis, obtusis, 'bas as ilares paulo superantibus, intermedio antico lanceolato, acuto, callis >32 RER ERE ; A ’o 2 . .. er c 2 linearibus obtusis e basi laminae usque in basin lobi intermedii decurrenti- bus, carina altiore semilancea, carnoso interjecta, lamina tota 7 mm longa, . 9 mm lata, eircuitu quadrata, basi alticordata; columna leviter curvata, 61 * cm > antice leviter Ra glabra; ovario cum pedicello gracili, 3 rn Fr Q Epidendrum erassinervium Schltr., in. Mededeel. Br Be Leiden Ze davon. überezugt, daß die Herz ogsche Pflanze besser als eigene Art anzu- * \ En > N r r RE er ng . „ - 4 Let a Se . & S SEN 46 R. Schlechter: Die en) an R ER Ba die langen Ovarien leicht kenntlich. - Epidendrum Theodori Schltr., nov. spec. = | | Epiphyticum, erectum, ramosum, 17—25 cm altum; a v aa us filiformibus, Hexuosis, au caulibus ramis ee c. 2,5 mm ea koliis erecto- patentibus, li acutiuseulis, basin versus sensim paulo angustatis, pro genere subtenui 4,5—6,5 cm longis, medio fere 6-9 mm latis; racemis terminalibus ar deflexis, dense pluri- (5—8-) floris, quam folia, superiora brevio pedunculo gracili 2,5—3 cm longo, paucivaginulato; braeteis lanceol acutis, ovario pedicellato 3—4-plo brevioribus; floribus. illis E. cor yml ? Ldl. et E. Soratae R.chb. f. similibus, sed majoribus, glabris; sepalis elliptic - oblongis, obtusiusculis, 1,3 cm longis, basin versus sensim paulo angusta lateralibus obliquis; petalis angustissime linearibus, obtusis, basin ver: sensim paululo angustatis, deflexis, guam sepala. fere aequilongis; lat ungue anguste lineari, marginibus columnae omnino adnato, 7” mm’loı lamina latereniformi antice excisa, obscure 4 lobulata, cum lobulis medi minoribus, basi callis 2 parvulis oblongis, obtusis, leviter divergentik ornata, nervo mediano e basi usque in apicem carnoso-carinata, 6 zu longa, medio fere 1,1 em lata; columna curvata, apicem versus paulo lo ampliata, auriculis semiquadratis, satis magnis, 8 mm ovario pet cellato, glabro, 1,2 em longo. I E Epidendrum cor ymbosum Sehltr., in Meded. Riüks Herb, Leiden no. 3 (4916)n.71 (nee Ed) x & Santa Cruz: Epiphytan der Baumgrenze bei Tros Cruces, c. 1800. — Theodor Herzog, no. 1640, Februar 1911. Ich habe mich nun davon überzeugt, daß die Planze von B. a bosum Ldl. verschieden ist. Sie steht jenem, sowie E. Soratae Rchb \ und E. obliguum Schltr. am nächsten. Eneyeclia Pilanzii Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, usque supra 50 cm alta; rhizomate valde abbre- viato; radieibus crassiusculis, flexuosis, glabris; pseudobulbis bene appro8 je matis, ovoideis, mox sulcatis, 4—5 cm longis, infra medium 2,5—4 ce diametro, vulgo bifoliatis; foliis erectis vel erecto-patentibus, linear ligulatis, obtusiusculis, coriaceis, 25—35 em longis, medio fere usqu ad 1 cm latis; inflorescentia longipedunculata, laxe paniculata, ‚pauci- ramosa, ramis usque ad 10 cm longis laxe paucifloris, pedunculo gracili, rigidulo, usque ad 35 cm longo; bracteis deltöideis, acutis, ovario pedi cellato multoties brevioribus; floribus in genere inter minores, glabı sepalis patenti-recurvis, e basi angustata lanceolatis, acutis, glabris, 1,4 u bedicellato hr, e=3.cm longo. x “Tarija: Bei Villa Montes. — C. Pflanz, im Jahre 1913. Diese lebend ‚eingeführte Art DnDe eo im Botanischen a E sich dürch kleine Blüten und die Form der Lippe aus. Eneyelia Steinbachii Schltr., nov. spec. Epiphytica, erecta, certe supra 50 cm alta; ee ollisczue : . nondum notis; inflorescentia paniculata pauciramosa, ramis apicem versus 3 ‚dense en Be 6—8- ) Horis, Brunn, floribus in genere vix inter E versus sensim ukils ‚3 cm longis, lateralibus paulo obliquis; EB: petalis oblique ovali-spathulatis, obtusis vel obtusiusculis, quam sepala 3 - aequilongis, sed parte superiore multo latioribus, albis striis roseoviolaceis Pe: ornatis; labello e ungue brevi, basi columnae adnato alte trilobo, expanso Ei: 7 em longo, inter apices loborum lateralium 1,7 cm lato, callo sulcato F. antice in lineas 3 incrassatas exeunte e basi unguis usque in basin lobi intermedii exeunte, lobis lateralibus columnam amplectentibus, anguste et oblique oblongis, obtusis, c. 1 cm longis, intermedio e isthmo brevi ‘ suborbieulari, antice exciso, 1,2 cm longo, supra medium 1,2 cm lato; 3 columna semitereti, antice sulcata, juxta stigma margine utrinque auriculo _ brevi, 'triangulo, obtuso, incurvo donato, ima basi tantum columnae E adnata; ovario pedicellato, glabro, c. 2,2 cm longo. z Santa Cruz: In den Wäldern von Buenavista, c. 450 m ü. M. 3: "Steinbach, im Dezember 1916 (no. 14826 in Herb. Osten). B3.- Diese Art, von der mir zurzeit nur Teile einer Infloreszenz vorliegen, „schließt sich am meisten an brasilianische Formen, z. B. E. osmantha E Rodr. ) Schltr. an. Durch die Lippe und die Säule ist sie au gekennzeichnef, _ Galeandra Fiebrigii Schltr., nov. spec. E: Terrestris, erecta, sub anthesi aphylla, 60—65 cm alta, rhizomate - valde abbreviato; radicibus filiformibus, flexuosis, glabris; bulbis sub- _ terraneis, conico-ovoideis, usque ad 1,5 cm altis, infra medium 1,5 cm _ diametientibus; scapo stricto, tereti, glabro, vaginis ce. 6 arcte amplecten- ‚tibus, acuminatis, striato-nervosis omnino obtecto, c. 7 mm c irre elato, apice ine papilloso- puberulo; ‚anthera .c. 3,5 em longo. er R. Schlechter: Die rchidee nflora- =}, a, EEE nr racemo sublaxe 12—18-floro, usque ad 30 cm longo S bracteis vel subpatulis, oblongis, acutis, ovario pedicellato vulgo paulo- bı an illis @. en ne ‚similibus et u Si, nis recurvulis; ea oblique u le hau e. = 4 cm | quam sepala sublatioribus; labello ceueullato basi mentum: conicu n ob- tusum, 1,4 cm a formante, ee nn a cariniformi papilloso ornata; ovario pedicellato, glabro, p . Chuquisaca: bei Chnguisca, G ,. 8001000. _E Fieber no. .2 Die Art ist mit @. Beyrichüi Rchb. f. und G. hysterantha Rodr., | zwei brasilianischen Arten, am nächsten verwandt. Sie unterscheidet: s durch das längere und stumpfere Mentum des Labellums und ‚durch d Vorhandensein von sechs (nicht vier) papillösen Kielen auf der Lippe Bletia Mandonii Schltr., nov. spec. - = wa 4 Terrestris, erecta, 32—40 cm alta; en ‚oblique semiglol g 1--2-foliatis, subterraneis, 1—1,2 cm altis, 1,5 —1,7 cm diametro, ; radie zuse gabri, or erectis, as acuminatis, basin v versus s anguste ne tes & 9. nervüs, “2, 7 cm ass ateralier obli petalis oblique et anguste elliptieis, subacuminatis, basin versus angustatis, quam sepala fere aequilongis, sed paulo. latioribus; la L e basi cuneata obovali, tertia parte anteriore 3-lobo, 2,7 em long 2 (decurrente, lobis lateralibus obligue semioblongis, obtusis, inte e isthmo brevi suborbiculari, apiculato, marginibus levissime une ‘9 mm longo, supra medium 7,5 mm lato; columna gracili, apicem \ < ER Paz: Cerro del Iminapi, in odelis humo röblehie, 2650 m. — RG. Mandon, no. 1147, Februar— April 1859. | Die Art ist von B. Wageneri Rchb. f. spezifisch durchaus verschieden 32 Et schließt sich enger an B. ecuadorensis Schltr. an, von der sie durch die Form der Lippenkiele und den anders gestalteten Mittellappen des _ Labellums getrennt ist. Hierher gehören wahrscheinlich auch die sämt- lichen anderen als B. Wageneri Rchb. f. bestimmten Exemplare anderer | Sammlungen aus diesen Gegenden. Bulbophyllum bolivianum Schltr., nov. spec. Epiphyticum, decumbens; rhizomate crassiusculo flexuoso, c. 5 mm diametiente; pseudobulbis c. 3 cm distantibus, ovoideis, unifoliatis, 4-angu- latis, 2—2,5 cm altis, infra medium ad 1,3 cm crassis; folio erecto, oblongo- ligulato obtuso, basi contracto, 8—11 cm longo, medio fere 2—2,5 cm ‚lato; scapis erectis, ce. 25 cm altis, vaginis pluribus brevibus obsessis, racemo nutante c. 10 cm longo, subdense multifloro; bracteis ovalibus, acutis, flore fere 3-plo brevioribus; floribus illis B. Weddelii Rchb. f. similibus et fere aequimagnis; sepalis ligulatis, c. 1,5 cm longis, glabris, _ intermedio acuto, lateralibus obliquis, apiculatis, extus carinatis; petalis - anguste falcato-linearibus, valde acutis, glabris, columna paulo brevioribus, 3 basi paulo decurrenti-dilatatis, c. 3 mm longis; labello basi utringue lobo parvo suborbiculari, grosse ciliato ornato, e basi incrassatula constricto 4 et mox dilatato anguste oblongo obtuso, tenui, glabro, ima basi foveata eurvato, toto 1,4 cm longo, dimidio superiore c. 3 mm lato; columna infra medium margine utringue angulata, apice in brachia falcato-subulata, extensa, 4 mm alta, pede 4 mm longo apice bilobato-dilatato; ovario - obeonico, sessili, glabro, c. 4 mm longo. La Paz: Apolo. — R. S. Williams, no. 2447, April 1901. Die Art ist mit B. Weddeliüt Rechb. f. und B. incarum Kränzl. nahe verwandt, hat aber kleinere, mehr eiförmige Pseudobulben und ist durch - die fast kreisrunden basalen Seitenlappen der Lippe unterschieden. Cyrtopodium Pflanzii Schltr., nov. spec. Epiphyticum, robustum, usque ad 1 m altum; radicibus filiformibus, . flexuosis, glabris, albidis; rhizomate valde abbreviato; pseudobulbis fusi- - formibus, 6—8 foliatis, paulo compressis, vaginis obtectis, usque supra 30 cm longis, medio fere usque ad 2 cm latis; foliis erecto-patentibus, " anguste lanceolatis, acutis vel acuminatis, basin versus angustatis, usque - ad 30 cm longis, medio fere 1,5—2 cm latis; inflorescentiis erectis, ramosis, usque ad 1 m altis, laxe multifloris, pedunculo tereti usque ad 50 cm longis, vaginis pluribus alte vaginantibus breviter acuminatis obsesso; E bracteis amplis lanceolatis, acuminatis, plus minusve undulatis, ut videtur Die Orchideenflora von Bolivia. — Fedde, Rep, Beih.X. 4 - . de Er 50 R. Schlechler: Die Orchideontiora von Bolivia. E B2 Dr . sensim Be floribus erecto- nedenhar Baba, a patentibus, oblongis, acuminatis, undulatis, 1,7—1,8 cm longis, le obliquis; petalis subovalibus basin versus paulo angustatis, a quam sepala distincte latioribus, 1,5 cm longis, paulo obliquis; lat Pause a, Da en Bu lobis ll: Se ‚dolat | ipso ee exciso, callo oblongo dense ee in heile Tabelli lobis lateralibus, labello toto 1 cm BRD. vi ne u, 2, 2 em la 34 cm longo. : Tarija: Bei Villa Montes. — © Dean im Jahre 1911. Die Art gehört in die Nähe des C©. punctatum R. Br. 5 ist aber unterschieden durch die einzelnen Blütenteile und die Färbung. Die Brakteen und Sepalen sind offenbar dunkelpurpurn, die Petalen en n. gelblich mit roten Flecken, die Lippe hat offenbar rötliche Bekenlanı und einen in der Mitte gelben Mittellappen. Zygopetalum bolivianum Schltr., nov. spec. Terrestre, erectum, c. 40 cm altum); rhizomate 'valde abbreviat radicibus flexuosis, crassiusculis, glabris; pseudobulbis nondum not toliis lanceolatis, acuminatis, nervis c. 7 subtus prominulis. ornatis, b | versus sensim paulo angustatis, maturis nundum notis; scapis. en c usque ad 40 cm altis, laxe 3—4-floris, pedunculo tereti, glabro, vag paucis (c. 3) dissitis obsesso, c. 25 cm longo; bracteis erecto- patentik sen obtusiusculis, ovarium subaequantibus; Hloribus in a i anguste en margine leriter le 5-nervüs, 3 mm a medio obtusiusculo, lateralibus obliquis, acuminatis; petalis ‚oblig oblongo- „eulaus, subacutis, 5-nerviis, et leviter BEeag ‚se } bone. nice ern er EXciso, ira leviter undulato, superne praesertim nervis minute papilloso, supra- 1,3 cm_alta, elinsndns dorso ee nn ES minute je caeterum glabra; ovario pedicellato, glabro, ec. 3 cm longo. Zygopelalum intermedium Lodd. var. peruvianum Rolfe i in Bull. Bot. Gard. IV (1907), p. 453. ee | La Paz: Yungas. — M. Bang, no. 453, anno 189%. | Die A er = E penitisch durch die ensen Blüten, die Form des La- ellums, und besonders dessen Schwiele von Z. intermedium Lodd: ganz Rn — > Fazer e ‚Species quoad habitum mihi nondum nota, verosimiliter caulescens; Tolüise erecto-patentibus, loratis, inaequaliter ac obtuse bilobulatis, tenuibus Si < coriaceis, 20—26 cm longis, 1,8—2,2 cm latis; pedunculis abbreviats, ER Maxillaria Fkiensii Schltr., nov. spec. 3 unifloris; bractea anguste lineari, acuta, dimidium ovarii vix excedente: E ‚tloribus verosimiliter pallidis, albidis vel flavidis, pro genere haud carnosis, 2 illis M. crassifolige Ldl. fere aequimagnis; sepalis anguste ovatis, acutis, E glabris, ce. 1,5 cm longis, lateralibus obliquis; petalis obligue ovato-lanceo- _ latis, obtusiusculis, basin versus margine anteriore paululo dilatatis, glabris, c. 1,4 em longis; labello erecto, simpliei, ovalo-linguiformi, obtuso, E: apice minute exeiso, superne callo lineari obtuso usque ad medium de- - eurrente ornato, apicem versus praesertim margine minutissime papilloso- _ puberulo, 1,2 cm longo, infra medium 5 mm Jlato; columna semitereti, erg = glabra, 8 mm alta, pede 3,5 mm longo; ovario cylindraceo glabro, sessili, E 76.4 cm longo. Er. $ = La Paz: Apolo. — R. S. Nillme no. 2442, April 1902. ee | Allem Anschein nach gehört die Art zur Untersattung Dierypia, & dach, offenbar zu den Arten mit verlängertem Stamm. Die Pflanze war | I _ als Ornithidium verteilt worden, ist aber wohl besser hier untergebracht. z Bon Die Gattung Ornithidium enthält in ihrer jetzigen Fassung überhaupt | „en "Gemisch heterogener Arten und bedarf entschieden einer schärferen En " Er E3. # i Umgrenzung. oe N Comparettia splendens Schltr., nov. spec. | BR E- Si erecta, speciosa; rhizomate valde abbreviato; radieibus E Re; compressis, en, Kelch! 35 cm ons, c. 5 mm latis; folio Re erecto vel suberecto, oblongo- lanceolato, subacuto, basi contracto, coriaceo, 2 5 8-10 cm longo, infra medium 1,8—2,6 cm lato; inflorescentia rigidula, ä ee age = 45 cm > pauciramosa, en usque ö Bi d cellato Euplo brevioribus; Hole in genere Deren BR: ut videtur pallide roseis; sepalo intermedio erecto, oblongo, acuminato, £ ‚glabro, 1,7 cm longo, lateralibus in laminam lanceolatam acuminatam, _ perlonge calcaratam omnino connatis, glabris, lamina 1,7 cm longa, calcare eurvato, graciliter cylindraceo, c. 5,5 cm longo, 2,5 mm diametiente; : petalis 'suberectis, oblique elliptieis, breviter acuminatis, basi oblique 2 . > > Pabres Bern: paulo excedentibus, a a ah er 4* toto 2, 5 cm longo, lamina expansa infra medium 3 cm Be carina de = in ostio, processibus 2 intracalcaraceis angustissime linearibus, dimi apicali minute puberulis, ec. 2,4 em longis; columna subrecta, glab dimidio superiore leviter attenuata, 5-ta parte basilari antice labello u adnata, 7 mm alta; ovario cum pedicello gracili, glabro, c. 1,4 cm lon La Paz: Antahuacana, Espiritu Santo, 750 m s. m. — ©. a Juni .1909.=- N = ist mit Ü. specrosa R. f. verwandt, "hat aber einen viel ling Lippen nagel, größere Petalen und viel längere Lippenanhängsel. Trizeuxis andina Schltr., nov. spec. | ee 'Epiphytica, pusilla, 59 cm alta; bizomsis valde abbrevia radieibus filiformibus, flexuosis, tenuibus; pseudobulbis approxima anguste oblongoideis, compressis, unifoliatis, 8--15 mm altis, usque 4 mm latis, vaginis 1—2 foliiferis utrinque latere protectis; foliis erec patentibus vel suberectis, eq itantibus, lineari-ligulatis, acutis, ba versus vulgo paulo angustatis, obliquis, carnosis, facie i. e. margine interio suleatis, 2—5 cm longis, latere usque ad 5 mm altis; inflorescentiis erec graciliter pedunculatis, ramosis, ramis ramulisque ad apices dense mu floris, pedunculo paucivaginulato, folia vulgo subexcedente; |bracte 5 ovatis, acuminatis, ovarıum subaequantibus; floribus ininutis, glabri illis T. falcatae Ldl. similibus, sed subminoribus; ‚sepalis oblongis obtu 2 mm longis, intermedio suberecto, medio concavo, lateralibus usq supra medium connatis; petalis oblique ovatis, obtusis, quam sep: paulo brevioribus, margine posteriore infra medium leviter dilatat labello tertia parte apicali transverse incrassatulo ibique in lobulum ob- longum, obtuse apiculatum leviter deflexum, vix angustiorem product | petalis fere aequilongo, columnam subquadruplo superante; colum perbrevi, e basi angustata valde ampliata crassiuscula; anthera angus be oblongoideo-cucullata, antice obtuse apiculata; polliniis anguste et oblique oblongoideis, stipite oblongo-ligulato, polliniis paulo longiore, viseidi anguste oblongo, stipite subaequimagno; ovario breviter pedicellato, glabro, vix 0,7 mm longo. Be La Paz: Huaya. — R. $. Williams, no. 1634, Februar 1902. Was ich schon längst vermutete, hat sich bewahrheitet, unter ’ zeuxis falcata Ldl. sind verschiedene Arten gemischt gewesen. Die v breitesten ist und die Seitenlappen so stark unterdrückt sind, daß kaum hervortreten, außerdem ist die Säule kürzer und dicker als T. falcata Ldl. 5 Be I Heschreibnzen neuer Arten. SE 2 = DSB E Ss Die Gattung ‚besitzt somit drei Ben nämlich T. Konad Ldl., die hier beschriebene T. andina Schltr. und T. discolor (Rodr.) Schltr., die - ieh schon bei früherer Gelegenheit hierher verwiesen habe. | - Notylia holiviensis Schltr., nov. spec. | -Epiphytica, gracilis, ec. 12 cm alta; rhizomate valde abbreviato; - pseudobulbis oblongoideis, lateraliter compressis, unifoliatis, 1—1,5 cm & longis, medio fere c. 5 mm latis; folio ereeto-patente, ligulato, apice obliquo, obtuso, basin versus paulo angustato, 8,5—11 cm longo, medio fere 11,7 em lato; racemo patulo, graciliter pedunculato, dense multifloro, _ eylindraceo, pedunculo vaginulis paucis acuminatis obsesso, teretiusculo, glabro, c. 4 cm longo, racemo ipso c. 8 cm longo, c. 1 cm diametiente; bracteis recurvulis, lineari-setaceis, pedicello fere aequilongis; floribus parvulis, ut videtur flavidis, omnino glabris; sepalis ligulatis, obtusiusculis, e.4mm longis, concavis, lateralibus obliquis, e medio falcato-divergentibus, usque ad medium fere connatis, intermedio paulo angustioribus; petalis oblique ligulatis, breviter acuminatis, quam sepala paulo brevioribus; labello breviter unguiculato, ecarinato, lamina subquadrato-ovata, breviter apiculata, glabra, basi truncata cum angulis obtusis, toto glabro 3,5 mm 3 ‚longo, lamina supra basin c. 2,25 mm lata; columna leviter curvata, £ teretiuscula, glabra, c. 2 mm longa ; ovario graciliter pedicellato, glabro, €. 3,5—4 mm longo. Santa Cruz: In den Regenwäldern des Rio Blanco, 15° s. Br. — Th. Herzog, no. 235. blühend im August 1907. x In der Gestalt der Lippe mit N. platyglossa Schltr. am nächsten verwandt, aber gut spezifisch geschieden. Dichaea Buchtienii Schltr., nov. spec. Epiphytica, parum ramosa, usque ad 25 cm longa, habitu D. grami- noidee Ldl. persimilis; caulibus, gracilibus, dense foliatis, vaginis - foliorum ancipitibus omnino obtectis; foliis more generis articulatis, - linearibus vel lineari-ligulatis, apiculatis, basin versus sensim paulo an- ar 7 fr) yr gustatis, margine apicem versus sub lente subserrulatis, glabris, textura - tenuioribus, 2,8—4 cm longis, medio fere 3,5—5,5 mm latis; inflorescentiis singulis, unifloris, erecto-patentibus, pedunculo gracili, glabro, 6-9 mm longo; bractea ovato-cuecullata breviter acuminata, ovarium verosimiliter süperante; flore in genere vix inter medioeres, illo D. yraminoidis Ldl. Er nn Ze A a ld nn Jude ‚simili, sed minore; sepalis oblongis, acuminatis, glabris, 5 mm longis, lateralibus paulo obliquis; petalis oblique ligulato-oblongis, acu- minatis, quam sepala paulo brevioribus et angustioribus; labello e basi _ oblongo-cuneata semilunato, antice apiculato, glabro, segmentis lateralibus _ triangulo-lanceolatis, retrorsim falcatis, acutis, toto 4,5 mm longo, inter _ apices loborum 4 mm lato; columna brevi, crassiuscula; capsula late 2 ovali, le ne e basi laden subulato. produotis. dense 7” mm oma 6 mm en fruchtend im eek 1907. z Die Art ähnelt beim ersten Anblick rk der D. graminides hat aber eine ganz anders gestaltete Lippe. | Be Dichaea longa Schltr., nov. spec. | | Eeipayil verosimiliter dependens, oo caule elongato, a flaceido, basi aan ee lamina en re ligulato-oblonga, apiculata, glabra, textura tenuiore, 1,2—1,5 cm Penn medio 5—6 mm lata; 'inflorescentiis nn en ee, g a auenos producto, apice or oe toto 8 mm nn inter N gr 6 mm lato, we 5 a. Ru loborum ni 75. 1. en monde, 1,4 cm longa, 9 mm diametiente. La Paz: San Juan, 3800 ped. —R. Sr Williams, no. 229, Noren ) 1902, 5 z =, Als Nächstverwandte dieser Art können wir D. pendula ( (Aubl. j ansehen, die aber eine anders gestaltete Lippe besitzt. er Il. Aufzählungen der. bis jetzt bekannten Gattungen und Arten. 1. Phragmopedilum Rolfe. in Orch. Rev. IV (1896), p. 330. 1. P. earieinum Rolfe, in Orch. Rev. IV (1896), p. 330. Oypripedium caricinum Ldl., in Paxt. Flow. Gard. I (1850), sub t. 9. Cypripedium Pearcei hort. ex Veitch, Man. II. (1894\ p. 60. Selenipedium carıcınum Rechb. f., in Bonpl. II (1854) p. 116. Selenipedium Pearcei Rchb. f., in Flor. serres XVI (1873), t. 1648. Paphiopedilum caricinum Pfitz., in Engl. Jahrb. XIX (1894), p. 41. La Paz. 2. Habenaria Willd. Spec. Pl. IV (1806), p. 44. 1. H. Bangii Schltr., supra (1922), p. 30. La Paz. 2. H. bermejoensis Schltr., supra (1922), p. 30. Tarija. 3. H. boliviana Rchb. f., in Bonpl. III (1855), p. 213. „Bolivia.“ 4. H. Buehtienii Schltr., supra (1922), p. 31. La Paz. 5. H. flexa Rchb. f., ex Engl. Jahrb. XVI (1893), p. 97. Santa Cruz. 6. H. Gourlieana Gill., ex Ldl. Gen. et Spec. Orch. (1835), p. 309. Habenaria bractescens Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 308. Macrocentrum mendocınum Phil., Sert. Mendoc. (1871), p. 43. Habenaria dolichosceras Rodr., Orch. Nov. I (1877), p. 153. La Paz; Tarija. 7. H. Herzogii Schltr., in Mededeel. Rijks Herb. 29 (1916), p. 57. Santa Cruz. 8. H. hexaptera Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1835). p. 316 Santa Cruz. 12. ko) 19, 20. >. 22. 23. 24. .H. . H. H. H. H. _ Habenaria tricuspis A. Rich., in Sara Fl. ‚Cub. xI (1850), p- - ?Orchis setacea Jacq., Enum. Pl. Carib. (1760), p. Bu . mierostylina Rehb. f., Xen. Orch. TIT (1878), p- IR EB. ; Miguelii Schltr., supra (1922), p. 32. z , Paivaeana Rchb., Xen. Orch. I (1878), p. 17. S 2 . petrogeiton Schltr., a (1922), BR 38. | . pseudorepens Schltr., in Meded. . Rüjks Herb. 29 (010) ı p- 58. + . sartor Ldl., in Hk. Journ. Bot. II (1843), 1 P- 662. . simillima Rchb. f., Xen. Orch. TIL (1878), pie 18. . Theodori Schltr., supra (1922), p De nn . Williamsii Schltr., in Fedde, Rep. X (1913) p. 445. . yungasensis Schltr., supra (1922), a B- Schlechter: Die Orchidcentlora von Boliyi. Eh leptantha Schltr., supra (1929), p. 31 Chuquisaca. | leueosantha Rodr., Orch. Nov. I (1877), P- en ' Santa Oruz. | maeulosa Ldl., Gen. et Spec. Orch, (1835), | p- 309. Habenaria speciosa Poepp. et Endl., Nov. De et = 108 p. 44. E RE a3 RR 'Cochobamba. EN Re maxillaris Ldl., in Hk. Journ. Bot. I (1835) P- 5. RR Platanthera foliosa Brogn., in Dup. NR Geil Bot. u. p- at t. 38. = | La Paz. La'Paz. La Paz. ER: La Paz. Santa Cruz. Santa Cruz. pungens Cogn., in O. Ktze,, Revis. I (1898), p . 299. DanbaroOnuz > E | = 2 repens Nutt., Gen. Am. Pl. II (1818), p- 19. Es a * Mesicera repens Rafin., Neogenyt. (1825), p & Orchis repens Rafin., Neogenyt. (1825), pi: A Platanthera repens Wood, Class Book (1861), p. 685. Häbenarva radıcans Griseb,, Catal. (1866), 2 zz Santa Cruz. Santa Cruz. 1.3: Pa2. 2.7 g Santa Cruz. La Paz; Santa Cruz. La Paz. E Ri III. Aufzählungen der Gattungen und: Arten. SL Bere. 3. Chloraea Ldl. Ä er SE in Quart. Journ. Roy. Inst. I (1827), p: 47, .. C.boliviana (Rchb. f.) Kränzl., Orch. Gen.et Spec. TI (1904), p. 139, t. KVR Bieneria boliviana Rchb. f., in Bot. Ztg. XI (1853), p. 3, t. 1.- = Tarija. 2. C. calantha Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p. 395. Es Tarja, | . ©. Fiebrigiana Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p. 396. Tarija. 5 . 6. ignea Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVII (1906), p. 396. | Tarija. 4. Epistephium H. B. et Kth. Syn. Pl. Aequin. I. (1822), p. 340. ; R. amplexieaule Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1836), p. 52, IR Er Ta Paz. 2. E. Herzogianum Kränzl., in Fedde, Rep. VI (1909), p. 21. = 2% Santa Cruz. | a 3 3. E. selerophyllum Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 433. | Epistephium racemosum Rodr., Orch. Nov. I (1878), p. 172. 3 Santa Cruz. | | | r j 5. Vanilla Juss. Gen. (1789), p. 66. . V. palmarum Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 436. Epidendrum palmarum Salzm., ex Ldl. Gen. et Spec. Orch. (1840), .p. 4836. = Santa Cruz (ex Kränzlin). | . V. pompona Schiede, in Linnaea IV (1829), p. 573. Vanilla grandiflora Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 425. Vanilla surinamensis Bchb. f., in Ned. Kruidk. Arch. IV (1859), ep 3al. Vanilla lutescens Moqu., ex Journ. Soc. Imp. Hort. V (1859), p. 97, Br 61 Santa Cruz (ex Kränzlin). N Suspne Sans a1 ih BE ee 5 4 ‘ Ir RN 6. Sohbralia Ruiz et Pav. Prodr. (1794), p. 120. 4.8. boliviensis Schltr., in Meded. Rijks Herb. 29 (1916), p. 59. Bi Cochobamba. ; Rehb. ‘= Xen. Orch. u ara), Pp- 1m. 5 La Paz. on . diehotoma Ruiz et Pav., ie Veg. (1798), p- 232. Bet Cattleya dichotoma Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p P E. a La Paz. % \ . D’Orbigniana Rehb. 1, Xen. Orch. IT: (1873), P- 1m. La Paz. x :$. Iruticetorum Schltr., in Fedde, Rep. xır ana), p- Santa Cruz. an . Herzogii Schltr., in Fedde, Rep. xI oa) P 108. SE Cochobamba. | = Rt, . Mandonii Rehb. f., Xen. Orch. A ee [3 175. La Paz. . rupicola Kränzl., in Fedde, Rep. VI 1 (1908) p p- a Santa Cruz. : = A . seopulorum Rchb. ie Xen. Orch. II (1893), p: . 176, Se La Paz. EN . violacea Ldl. (?), Orch. Lind. (1846), p. 26. La Paz; Santa az 7. Elleanthus Presl. Le Rel. Haenk. I (1827), 2.09% . brasiliensis Rchb. £. 2 in Walp. Ann. N sch), P ro. Santa ÜOruz. | . maculatus Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 12 Evelyna maculata Ldl., Pi. Hartweg. Bed G 109. Cochobamba; Santa Oruz. - . scopula Schltr., in Eedde: Rep. X 912), PD a. 1a Bay . setosus Schltr., supra 102), p- 34. La Paz > j rer . yungasensis Role, | in Mem. Torr. Bot. c1. IV (1895), Pi vom La Paz. ei = 8. Akon H. B. et Kth Nov. Gen. et Oper. I (1815), p- 332. La Paz. . marginata Rchb. f., Xen. SER IT (1878), 1 p- 20. La Paz. 10. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 59. 9, Aa Rchb. £. Xen. Orch. I (1854), p. 18. . A. calceata (Rchb. f.) Schltr., in Fedde, Rep. XI (1912), p. 150. Altensteimia calceata Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 19. - La Paz. . A. chiogena Schltr., supra (1922), p. 35. La Paz. . A. Fiebrigii Schltr., in Fedde, Rep. XI (1912), p. 150. Altensteinia Frebrigii Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 445. Tarija. . A. gymnandra (Rehb. f.) Schltr., in Fedde, Rep. XI (1912), p. 150. Altensteinia gymnandra Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 18. La Paz. . A. Mandonü (Rchb. f.) Schltr., in Fedde, Rep. XI (1912), p. 150. Altensteımia Mandonvi Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 19. La Paz. | . A. mierotidis Schltr., supra (1922), p. 35. Tarija. . A. paludosa (Rchb. f.) Schltr., in Fdde, Rep. XI (1912), p. 150. Altensteinia paludosa Rehb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 19. La Paz; . A. sphaeroglossa Schltr., surpa (1922), p. 36. Tarija. . A. trilobulata Schltr., supra (1922), p. 37. La Paz. A. Weddeliana Rchb. f.) Schltr., in Fedde, Rep. XI (1912), p. 150. Altensteinia Weddeliana Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 19. La Paz; Cochobamba; Santa Cruz; Tarija. 10. Pterichis Ldl. Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 444. . P. Bangii Rolfe, in Bull. N. Y. Bot. Gard. IV (1907), p. 448. La Paz. . P. boliviana Schltr., in Fedde, Rep. IX (1911), p. 436. Tarija. . P. galeata Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 445. La Paz. . P. Mandonii Rolfe, in Bull. N. Y. Bot. Gard. IV (1907), p. 448. Acraea Mandomit Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 18. La Paz. . P. saxicola Schltr., in Fedde, Rep. XII (1913), p. 482. Cochobamba. 0 silvestris Schltr., in Fedde, Ban: X un) pP. 146. | da Pa2 > 7. P. yungasensis Schltr., Supra (1922), 5 37. La Paz. | 11. Stenoptera Presl. Rel. Haenk. I (1827), p. 9. 1. 8. acuta Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 447. La Paz. a 12. Gomphiches Ldl. Gen. et’ Spec. Orch. I) p- 445. 1. 6. longifolia (Rolfe) Schltr., n. comb. a Stenoptera longifolia Rolfe, in Bull. N. Y. Bot. u u 7 on, I p. 449. 2 WarRazer 2. G. plantaginea Schltr., n. comb. Stenoptera plantaginea Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p La Paz. \ Er 3. G. valida Rchb. f.. Xen. Orch. III (1878), p. 20 Stenoptera ld Schltr., Orch. (1914), p. 109. La Paz. = RE 13. Craniches Sw. Prodr. (1788), P- SE 1. C. Mandomi Schltr., supra (1922), p. 38. Craniches ciliata Rchb. f., Xen. Orch. IT (1878), BD. Er (non Kin) la.Pazı 2 > 14. Ponthieva R. Br. wa, ‘in Ait. Hort. Kew. ed. 2. V (1813), p. 200. je 1. P. cornuta Rchb. f. in Linnaea XLI (1877), p. 18. „Bolivia.“ 2. P. elegans Schltr., in Fedde, Rep. X (1919), ı p- 447. Stenoptera elegans Kränzl., in Engl. Jahrb. XXXVI (1908), p - Chuquisaca. 3. P. Mandonii Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), pP: 18. La Paz; Santa Cruz. 4. P. montana Ldl., in Bth. Pl. are (1847), p. ae La Paz (ex Rolfe). —— == III. Aufzählungen der Gattungen ‚und Arten. FERrOL x 15. Beloglottis Schltt. in Beih. Bot. Centralbl. XXXVI. 2 (1920), p- 364. 3 > B. holiviensis Schltr., supra (1922), p- 38. Lv Paz. 16. Braehystele Schltr. in Beih. Bot. Centralbl. XXXVII, 2 (1920), p- 370. 1. B. chlorops (Rehb. f.) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXXVII, 2 = 24920),.p: 370. _ Spüranihes chlorops Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 20. Gyros stachys chloro»s O. K, Rev. Gen. II ar p. 664. La Paz. 17. Cyelopogon Presl. Relig. Haenk. (1827), p. 93. 1. €. Bangüi (Rolfe) Schltr., in Beih. Bot. Gentrbl. XXXVII, 2 (1920), ‚pP: 38. "‚Spiranthes Bangii Rolte, in Mem. Torr. Bot. Cl. IV (1895), p 262. La Paz. | 2. €. goodyeroides Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXXVII, 2 (1920), Laser] 3 u a a A Yo de Arge Fe et ar at p- 388. ' Spiranthes goodyeroides Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 448. Tarja. RE | 8. €. plantagineus (Ldl.) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXXVI, 2 21920), pP. 393. -Neottia plantaginea D. Don, ex Sprgl. Syst. Veg. III (1826), p. 708. Spiranthes plantaginea Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 468. Gyrostachys plantaginea ©. Ktze., Rev. Gen. II en p. 664. La Paz (?). \ | 18. Pelexia Poit. ex L. C. Rich., in Mem. Mus. Par. IV (1818), p. 59. 1. P. bonariensis (Ldl.) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. XXXVII, 2 (1920), p. 400. 3 Spiranthes bonariensis Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 475. Gyrostachys bonariensis O. Ktze., Rev. Gen. II (1891), p. 664. Stenorhynchus bonariensis Cogn., in Flor. Bras. III. IV (189), p. 114. / | i Santa Cruz (?). 2. P. Fiebrigüi Schltr., supra (1922), p. 39. Tarija. 3. P. Mandonii (Rehb, f.) Schltr. en \ Beih. Bot. Ventbl ® 4. 1. 2. 8. australis Ldl., Gen. et Spec. Orch, (1840), p. 477. - 4.8 1. €. roseoalbum (Rchb. f.) Schltr., in Beih. Bot. Centrbl. xxx Ps S. - Nowica moschata Rafin., Flor. Tellur. II (1836), p. Be 8. (?) apetalus Kränzl., in Fedde, Rep. VI (1908), p. ns Gyrostachys Mandonü O. Ktze., Rev. ‚Gen. II u £ s8. = . (?) Saneti Jacobi Kränzl., in Fedde, Rep. vI (1908), p. 2. R. Schloehter: Die O Orehid, a i\ r Br (1920), p. 403. = I Spiranthes Mandonit Rchb. f., Xen. Orch. (1878), Pe 2 La rar (1920), p. 407. ; eh anlhes yunyasensis Een in Mem. Tore: Bot. a. v : . 266. se a: € S£ ee 19. Sareoglottis Presl. Relig. Haenk. (1827), p. 75. pieta (Anders.) Kl., in Allg. Gartenztg. X (1842), p. 101 i Arethusa picta Anders., in Trans. Soc. Arts V sur P> „25. 5 Neottia acaulis Suv., Wxot. Bot. I (1808), p. 31. : Neottia picta R. Br. in Ait. Hort. Kew. ed. 38 (s19) p Spiranthes picta Ldl., Bot. Reg. (1824), sub t. 823. Neottia macrantha Sweet, Hort. Brit. ed. 2 (1830), p. 485. Symovlectris pieta Bafin., Flor. Tellur. IL (1836), »P- "DE Gyrostachys picta O. Ktze., Rev. Gen. IT (1891), p. 664. . e: Spiranthes picta Cogn., in Flor. Bras. ILL, ar er pP al. En Tarija (?). 5 20. Stenorhynchus L. €. ,. Rich, in Mem. Mus. Par. IV (1817), p. 59 Santa Cruz. Tarija. a a 0. Kıize., Be Gen. IT, ır san), 2 p OCochoba mba. | Santa Cruz. 21. Centrogenium Schltr. E in Beih. Bot. Centrbl. XXXVII, 2 (1920), p. 451. (1920),-p. 453. z Pelexia roseoalba Rchb. f., in Bonpl. 2.018549), pP 1222 15 III. Aufzählungen der Gattungen und Tarija (Chaco). 22. Physurus L. ©. Rich. in Mem. Mus. Par. IV (1817), p. Cochobamba. Cochobamba. Cochobamba. 23. Corymbis Thou. Arten, 59. Orch. Iles Air. (1822), t. 37—38. . €. deecumbens Cogn., in Flor. Bras. III, IV (1895), p. 276. Chloidia decumbens Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1840), p. 484. Santa Cruz. 24. Mierostylis Nutt. Gen. Amer. II (1818), p. 196. Tarija. La Paz. . mixta Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. La Paz. . Qttonis Schltr., supra (1922), p. 39. M M M sBboliv.ia.“ M M La Paz. M . boliviana Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 448. . major Rchb. f., in Flora LXXI (1881), p. 152. 449. . Reichenbachiana Schltr., supra (1922), p. 40. Pelexia Travassosii Rolfe, in Gardn. Chron. (1892), I, p. 330. . P. anchoriferus Schltr., in Fedde, Rep. XII (1913), p. 482. . P. Herzogü Schltr., in Fedde, Rep. XII (1913), p. 482. . Buchtienii Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 449. 63 : P. boliviensis Cogn., in O. Ktze., Rev. Gen. III, II (1898), p. 300; * Mierostylis fastigiata Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 26 (nee in Linnaea XXIIJ). La Par. . M. Weddellii Finet, in Bull. Soc. Bot. Fr. LIV Chuquisaca. 25. Liparis L. C. Rich. in Mem. Mus. Par. IV (1817), p. L. elata Ldl., Bot. Reg. (1828), t. 1175. Leptorchis elata O. Ktze., Rev. Gen. (1891), La Paz: Santa Cruz. (1907), 43. p. 671. p. 532. 5 RE ER a. za Pine i 2 E 3 9% N 64 R Schlechter: Die, Orchideentlora von Bolivia. 2. L. elliptica Rchb. f., in 1 Walp. Ann. vI (1861), p. 218. | Sturmia elliptica Rchb. f., in Linnaea XXII (1849), p: 333 Be Leptorchis elliptica O. Kine, Rev. Gen. on Po ee La-Paz. Be =. 3. L. neuroglossa Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 26. ve. | " Leptorchis a Ö; Ktze., Rev. Gen. son), Pp- a La Paz: 41. otophylion Schltr., supra (1922), p- 41. Gl Tarija. = 5. L. Rusbyi Rolfe, in Bull. N. Y. Bot. Gard. IV ao), p 2 La Paz. | 20. Masdevallia Ruiz et Pav. ee > ‚Prodr. I (1794), p. 122. 1. M. Bangii Schltr., supra (1922), p. 41. La Paz. Er N 2. M. boliviensis Schltr., in Fedde, Bep. XII (1913), p. 488. | La Paz. - ee = 3. M. Buchtienii Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 450. La Paz.: = 4. M. Herzogiü Schltr., supra (1922), p- 42. Santa Cruz. 5. M. Paivaeana Rchb. f., Xen. Orch. TI I BD; 25 La Paz. 6. M. scandens Rolfe, in Bull, N. Ye Bot. Card. IV (1907), B; 488. La; Par. | 21. Phy ankan Ldl. 1. P. andinum Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), P- 451. 5 La Paz. | 2. P. Herzogii Schltr., in Fedde, Rep. XII (1913), p- 483. Santa Oruz. . 28. Stelis Sw. in Vet. Acad. Nya Handl. XXI (1799), p . 248. 1. 8. Bangii Rolfe, in Mem. Torr. Bot. Cl. IV (so), 7 . 260. barPaz. eo 2. 8. boliviensis Rolfe, in Bull, N. Y. Bot, Gard, IV (1907), p. 450. 1. La Paz. 3 3. 8. Brittoniana Rolfe, in Mem. Torr. Bot. Cl. IV DR D- 261. La Paz. 4. 8. Buchtienii Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p- 451. La Paz. a 5. 8. Em. Lal., Fol. Orch. Stel. ss0), p. 3. = „Bolivia“, 3 2 Ss connata Presl, Rel. ane I (1827), p: 103. le „Bolivia.“ EG E 2 S. Bun Ldl., Fol. Orch. Stel. (1859), p. 3. , „Bolivia.“ = 88 filiformis Läl., Fol, Orch. Stel. (1859), p er Santa Cruz (ex Kränzl.). 2 Ss De arzosti Sehltr., in Fedde, ScB: XI (1913), p. 484. a Santa Eruz. Re 10. 8. iminapensis Rehb. f., Xen. Orch. TIL (1878), p. 25. Mr & = La Paz. = 1. 8 laxa Schltr., in Fedde, Er X (1912), p- 451. = La Paz.- | : 12. 8. maerantha Bolfe, in Bull. N. Y. Bot, Gard. IV (1907) p. 450. Bea Paz: - 5 = 13. 8. Rushyi Rolfe, in Mem. Torr. Bot, cı. IV (1896), p. 261. = Br La Paz. | $ 14. 8. eıla Schltr., in Fedde, Rep. x (1912), p. 452. ® Be La, Paz. 18. $. seandens Rolfe, in Bull. N. Y. "Bot. Gard. IV (1907), p. 451. - 3 na Paz: 16. S. Ainean Ldl., Fol. Orch. Stel. ee p. 3. = „Bolivia.“ triseta Ldl., Fol. _Orch. Stel. (1859), p- 17. 62 Bolivia.‘ 2m. ‘8. virens ‚Schltr., in Fedde, Rep. XII (1913), p. 484. # Santa Cruz. | 2. ®. xanthantha Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 452. ; La Paz. NRSENEER X n De \ 29. Lepanthes Sw. in Act. Acad. Ups. VI (1799), p. 85. Br L. Paivaeana Rchb. f., Xen. III (1878), p. 26. = La Paz. | = 2. L. rupicola Schltr., in Fedde, Rep. XII (1913), p. 485. E Cochobamba. 2 3. L. sillarensis Schltr., in Fedde, Rep. XII (1913), p. 486. Br Cochobamba. ER Die ‚Orchideenflora von Bolivia. — Fedde, Rep. Beih. X. 5 DEREN TEE DEE N SER eb 4% bidentai er a N Ba (1709, Ba Santa Cruz (ex Kränzl.? 2). Be 30. Pleurothallis R. ww = Se = = in Ait. Hort, Kew. ed. 2 v (1813), Pp- 218, 1. P. agathophylla Rchb. £, Xen. ‚Orch. II (1878), p- 3. Humboldtia agathophylla 1% Ktze., Rev. Gen. De Ta Paz 2; x 2 2. P. ambiyopetala Schltr., in Fedde, Rep. xur ua, ns. Cochobamba. = = 3. P. Bangii Rolfe, in Mem. Tom. Bot. a iv san), pi La Paz. 4 P bie Rab un (1856), p- ‚ai E Humboldtia urn (07 Ktze., Rev. Gen. A Sr I un - Sr a Paz. 1:2 Buchtieni Sehltr.. n. nom. (nec Rehb: £). Ve = La Paz.? a a Br 8. P. ehamensis Ldl., Orch. Lind. (1846), ». 2. Pleurothallis triangularis Kl. et Karst., in n Allg. Gartenz (1847), p. 329. Re Pleurothallis triquetra Kl., ex Ldl. Fol. Orch. Pie im Humboldtia chamensis OÖ. Ktze., Rev. Gen. u Pp- 667. = La Paz.(?) = 9. P. complicata Rolfe, in Mem. Torr. Bot. cl. vI 10, ” Re La Paz 10. P. densifolia Rolfe, in an Torr. Ber c1. IV 100), 7 p . 260. La Paz. = N 11. P. diffusa Poepp. et "Endl,, Nov. Gen. et Spec. 'R (1836), p- 0, Humboldtia diffusa ©. Ktze., Rev. Gen. 9): p: 667. R Cochobamba. RE 12. P. dolichocaulon Schltr., supra 7 p. 48. SE : La Paz Ser 13. P. fraterna Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), | p. 3. Humboldtia er O. Ktze., Rev. Gen. er P- 67. „Bolivia.‘ 17. Er 19. 20. 21. 22. 23. 2. Er . P. ER: III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 67 frutex Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 454. La Paz. | Herzogii Schltr., in Fedde, Rep. XII (1913), p. 487. be Paz: lamellaris Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 8. Humboldtia lamellaris O. Ktze., Rev. Gen, (1891), p. 667. „Bolivia.“ . linguifera Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 10. Humboldiia linguifera O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. „Bolivia“. . Mandoniü Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 24. Humboldtia Mandonii ©. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 667. E32:.P3%2: . obovata Ldl., Bot. Reg. (1842), Misc. p. 75. Pleurothallis albida Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist., ser. 3, 1 (1851), p: 327. Specklinia obovata Ldl., Bot. Reg. (1839), Misc. p. 86. Humboldtia obovata Ldl., Rev. Gen. (1891), p. 668. Cochobamba. . papuligera Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 453. La -Paz. . riograndensis Rodr. (?), Orch. Nov. II (1881), p. 28. Cochobamba. . rhopalocarpa Schltr., supra (1922), p. 43. La Paz. . Rusbyi Rolfe, in Mem. Torr. Bot. Cl. IV (189), p. 260. La Paz. . ruseitolia R. Br., in Ait. Hort. Kew., ed. 2, V (1813), p. 211. Epidendrum ruscifolium Jacq., Enum. Pl. Carib. (1760), p. 29. Dendrobium ruscifolium Sw., in Nov. Act. Ups. (1799), p. 84. Humboldtia succosa Pav. ex Ldl. Gen. et Spec. Orch. (1830), p. 5. Pleurothallis succosa Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1830), p. 5. Pleurothallis multicaulis Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 47, t. 82. > Humboldtia ruscifolia O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. Ba Paz. > j . saltatoria Ldl., Fol. Orch. Pleur. (1859), p. 30. Humboldtia saltatorıa O. Ktze., Rev. Gen. (1891), p. 668. „Bolivia.“ 26. P. Saujanae Schltr., in Fedde, Rep. XII (1913), p.: 487. La Paz. AH%* ‚33. 34. 236, 28. 29. 30. 31. 22. 36. ..R. "spec. ex Rolfe, in Bull. N.Y. Bot. Gard. IV. (1907), p. 449. . 0. tenuis Schltr., in Fedde, Rep. x 1913), p- 455. . B. eoncolor Ldl., Fol. Orch. Brach. (1859), p. 1. | DE En \ ir ge Ex RE Z« Ko it > x : 03 Nach Ne Pan ä 12 Eh Fr BT K: E | ER ee er R. Schlechter: Die Orchideentlora. von ‚Bolivia, : — j4 N La Paz. ee P. seabrata Ldl., Fol. Orch. Plkur, (1859), p. 30. = —E = > Humboldtia scabraia O. Kize., Rev. Gen. son), P- 668. er „Bolivia“. | ee = P. scabridula Rolte, in Mem. ee Bot. ci. IV ( 1505), 9 200. S 2 La Paz. P. serrisepala Kränzl., in | Fedde, Rep. VI (1908), P Ei Santa Cruz... 2° =: P. soratana Rchb. f., Xen Orch. III (1878), p:- 3. Se Humboldtia soratana 0. Ktze., Rev. Gen. as) BD 668. La Paz 7° | - Ss e P. tenuiflora- Schltr. ‚ in Fedde, = xu 1913), ie Santa Cruz. N a , ER P. triptera Schltr. n. nom. re a Pleurothallis trialata Rolfe, in Bull. N. v. Bot. Card. w am p. 449 (nee Cogn.). . La Paz. re re P. triquetra Schltr., in Meded. Rijks Herb. 29 0), p ©, Santa Cruz. E P. Weddelliana Rcehb. £, Xen. Orch. III (1878), p en 3 5 Humboldtia Weddeltiane O. Ktze., Rev. Gen. as), “ . 668. 2 La Paz. a: P. yungasensis Rolfe, in Mem. Torr: Bot. cı. IV (106) p. 2. - Paz. 31. Restrepia H. B- et Kth. Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 367. La, Paze =. ; = | 32. Octomeria R. Br. in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 211. .. 0. boliviensis Rolfe, in Bull. N. Y. Bot. Gard. IV (1907), p. 152 Be: La Paz. La Paz. £ | Ya ee 39 eachisnidum Tal Fol. Orch. (1859). " „Bolivia. III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 69 34. Hexadesmia Ldl. 1. H. boliviensis Rolfe, in Mem. Torr. Bot. Cl. VI.(1896), p. 122. La Paz. 35. Seaphyelottis Poepp. et Endl. Nov. Gen. et Spec. I (1836), p. 58. 1. 8. boliviana Schltr., supra (1922), p. 44. La Paz. 36. Isochilus R. Br. in Ait. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 209. 1. I. linearis R. Br., in Ait.: Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 209. Epidendrum lineare Jacq., Enum. Pl. Carib: (1760), p. 29. Oymbidium lineare Sw., in Nov. Act. Ups. (1799), p. 72. La Paz; Cochobamba; Santa Cruz. 37. Amblostoma Scheidw. in Allg. Gartenztg. VI (1838), p. 389. - 1. A. densum Rchb. f., Xen. III (1878), p. 26. La Paz. 2. A. mieranthum Rchb. f., in Saund. Refug. Bot. II (1872), sub t. 101. „Bolivia.“ 38. Epidendrum L. Gen. (1837), p. 272. 1. E. aemulum Ldl., in Bot. Reg. (1836) t. 1898. Santa Cruz (ex Kränzl.). albiflorum Schltr., in Fedde, Rep. XII (1913), p. 488. Santa Cruz. 3. E. bolivianum Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 456. La Paz. 4. E. brachyeladium Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 60. La Paz. 5. E. brachyphylium Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), p. 72. La Paz; Cochobamba. ; 6. E. Buchtienii Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 459. La Paz. 7. E. Buenavistae Kränzl., in Fedde, Rep. VI (1908), p. 19. Santa Cruz. cartilaginiflorum Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 24. La Paz: D = ” es 10. 41. 12. 13. 14. 15. 16. 417. 18. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25. E. euneatum Schltr., in Fedde, Rep. x anı9), P 106. ED 5. ER ER az ES FREE SER, er ne 7 REN RE BE ars er Z ne Verlage ar IE Er ee B Schlechter: D . . Christianum Rehb. r in Gardn. Chron. san, En » 38, „Bolivia.“ | \ I E. a Li: Fol. _Orch. ii a9), p- u in Santa Cruz. # E. erassinervium Kränzl., in Eeöge, Rep 7 1905) » 182. Chuquisaca. La Paz. E. elongatum Jäcg., Te Pl. Bar, IT (1893), t t. 104. La Paz; Cochobamba (?). E. Evelynae Rchb. 15 In Orch. ul A: 2; 3. La Paz. : ea E. fallax Ldl., Orch. Lind. (1840), p. er 3 Be Cochobamba (2): | = E. Frideriei- Guilelmi Warse. ex Rchb. f in Bonpl u so) p 1,32Pa2: | rn = E. gladiatum Ldl., En et Bpec. ‚Orch. (1831), p- 106. Cochobamba. : E. Herzogi Schltr., in Fedde, Rep. xu asia, P- 180. Cochobamba.- | . - E. humidicolum Schltr., supra (1022), & 44. Epidendrum crassivemum Schltr., No. 27 (1916), p- we (nee Kom) ee Santa Cruz. = — i E. inseetiferum Ldl., Fol. ‚Orch. Bid, ao), p. 81. Bolsa R. lanioides Schltr., in ed Rep. XI (1913), P- 2. Santa Cruz. E. lanipes Ldl., Fol. Orch. Epid. (1853), 1 9. 2a Paz: E. mesomieron Ldl., Fol. ‚Orch. Epid. us, 2 nz „Bolivia.“ E. nigrieans Schltr., in Fedde, Rep. Xu (1913) P- 190. Santa Oruz. E. nocturnum Jacq., Enum. Pl. Carib. (1760), p | Epidendrum carolianum Lam., Eneycl. I es P- 182. Epidendrum tridens Poepp. et Einndl., Nov. ‚Gen. et u Lu p- 2, t. 103. N yctosma noclurna Rafin., Flor. Tellur. IL (1836), p- 9. Epidendrum discolor A. Rich. et Gal. „in ADn.. Sei. Nat... III (1845), p. 22. = III. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 7: Epidendrum Spruceanum Ldl., Fol: Orch. Epid. (1853), p. 80. La Paz; Santa Cruz. . E. obliquum Schltr., in Fedde, Rep. X (1912),-p. 457. La Paz. . E. odonthospathum. Rchb. f., Xen. Orch. IIT (1878), p. 28. La Paz. . E. oreonastes Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 22. La Paz; Cochobamba. . E. panieulatum Ruiz et Pav., Syst. Veget. (1798), p. 243. Eptidendrum laeve Ldl., Bot. Reg. (1844), Misc. p. 24. Epidendrum syringiflorum Warse., ex Rchb. f., Bonpl. TI (1854), p- 110. 53 Paz. . E. Peperomia Rchb. f., in Bonpl. II (1854), p. 20. La Paz. . E. physophorum Schltr., in Fedde, Rep. XII (1913), p. 490. Santa Oruz. . E. purum Ldl., Bot. Reg. (1844), Mise. p. 95. La Paz. . E. quinquepartitum Schltr., supra (1922) p. 45. Cochobamba. . E. raniferum Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1831), p. 109. Epidendrum calliferum Lem., Jard. Fleur. IV (1854), t. 414. Cochobamba. . E. rigidum Jacg., Enum. Pl. Carib. (1760), p. 29. La Paz (?). . E. rostrigerum Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 38. Epidendrum Bangü Rolfe in Bull. N. Y. Bot. Gard. IV (1907), p. 451. La Paz. . E. scabrum Ruiz. et Pav., Syst. Veg. (1798), p. 248. La Paz. . E. seopulorum Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 23. La Paz. . E. Soratae Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 24. La Paz. . E. syringothyrsus Rchb. f., Xen. Orch. III (1878), p. 22. La Paz. . E. Theodori Schltr., supra (1922), p. 46. Santa Cruz. . E. triehopetalum Schltr., in Fedde, Rep. XII (1913), p. 491. Santa Cruz. ‚La Paz la). ei : > 4. 'E. yungasense Rolfe, in Mem. Tor. Bot. a v 0). p- .. 262. La Paz. er Be A : 9. organ. L.dl. a ER 'eX Höynh, Nomencl. (1840), D>: 880. | 1. H. tripterum Cogn., in Flor. Bras. III, IV (1895), } p. 29. A Coelog yne triptera Br gn., Voy. Coquille, Phan. (1829), RB 201, t. ca Epidendrum pygmaeum Hk., Journ. Bot. 3: (1834), p. 49. | | Epidendrum caespitosum en et ‚Enndl., Nov. ‚Gen. & Spen. (1838), t. 101. — as Hormidium pygmaeum Bth. et Hk. {., ex Homal. Biol. . Contr. ar. RR III (1885), p. 218. a Bee 5 Santa Oruz. u a | . Er rn 240. Eneyclia Hook. a... Bot. Mag. (1828), t. 2831. ° 2. E. Pflanziü Schltr., supra (1922), p. 46. en Er Targa £ | = 2. E. Steinbachii Schltr., supra (1922), p. 47. BaBL, Santa Cruz. a 3 a 2 41. Cattleya Ld. = Coll. Bot. (1834), t. 33. - 1. 6. Walkeriana Gardn., in Hk. Lond. Journ. Bot, SE (1843), p Cattleya nobilior Rchb. 1,29 I. Hort. RR Real t. 5 Beni. ae 2». Polsce Hk. ee Exot. Flor, II (1835), t. 103. 3 1. P. boliviensis Schltr., in Fedde, Ber XI, P- 483. ae ' Santa Cruz. | | | 243: Galeandra a in Bahn. Illustr. (1830), t. 8 1. 6. Fiebrigii Schltr., ‚ Aupra El P 47. > Sn ! Chuguisaca. = 2. @. lagoensis Rchb. f. et Warm., or Bot. Hamb. ass, | P- EI La Paz 2 | 44. Bletia R. Br. | in Ait, Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p . 206. 1. B. Mandonii Schltr., supra (1922), "Pe ABS nT Bletia Wageneri (?) Rchb. f., Xen. ‚Orch. _ı (1878), p Bonpl. TI,- p. 22): ae La Paz; Santa Cruz. II. Aufzählungen der Gattungen und Arten. >19 45. Bulbophyllum Thou. Orch. Des Afr. (1822), t. 3. . B. bolivianum Schltr., supra (1922), p. 49. La Paz. 46. Cyrtopodium R. Br. in Aıt. Hort. Kew. ed. 2, V (1813), p. 216. . €. Pllanzii Schltr., supra (1922), p. 49. Tarija. . C. punetatum Ldl., in Gen. et Spec. Orch. (1833), p. 188. Epidendrum pünctatum L., Syst. ed. X (1759), p. 1246. Oyrtopodium Saintlegerianum hort, ex Gard. Chron. (1888), II, p. 180, Santa Cruz (ex Kränzl.)?? 47. Govenia Ldl. in Lodd. Bot. Cab. (1831), t. 1709. 1. @. boliviensis Rolfe, in Mem. Torr. Bot. Cl. IV (1895), p. 263. La Paz. | Ä 2. @. tingens Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. II (1838), p. 5. Santa Cruz. 48. Catasetum L. ©. Rich. ex Kth. Syn. Pl. Aequin. I (1822), p. 330. 1. €. eristatum Ldl., Bot. Reg. (1824), sub t. 840. Santa Cruz (ex Kränzl.). 2. C. fimbriatum Ldl., in Paxt. Flow. Gard. I (1850), p. 124. Myanthus fimbriatus C. Morr., in Ann. Soc. Bot. Gard. IV (1843), p. 453. Catasetum Cogmiausıi L. Lind., in Journ. Orch. VI (1895), p. 223, D 33: - Tarija. 3. €. Pflanzii Schltr., in Fedde, Rep. XI (1912), p. 45. Tarija. 4. €. Wredeanum Schltr., in Orchis IX. (1915), p. 14. | Tarija. ‚49. Gyenoches Ldl. Gen.,et Spec. Orch. (1892), p. 154. 1. €. Haagei Rodr. (?), Orch. Nov. -II (1881), p. 221. Santa Cruz. | 50. Houlletia A. Brongn. in Ann. Sci. Nat. (1841), p. 36. 1. H. odoratissima Ldl., ex Paxt. Flow. Gard. III (1853), p. 172. 1 La Paz. Ber nat Ta ex Hk. Bot. Mag. (1829), v 298. I eburnea Ldl., Bot. es ar t. RI Sanhopen grandi tlora Ldl,, Stanhopea calceolata hort., x a. Orch. 7 soo), » La Paz (??). . | 2 : 2. Troi Ldl. Bot. Reg. (1843), Misc. Pp- 14. 1 L. orte Ldl., Bo Reg. (1843), Misc. p. Be ER Lycaste Barringtoniae Hk., Bot. Mag. (1868), t t. 5906. Maxillaria costata Ldl., Bot. Rep a Mise. B ». Santa Cruz. A 2. L. Lal., Bot. IeR (1842), Misc. D 8. Lycaste. u Ldl. Bot. Bei. (18), Misc. p- Es La Paz. = | ee 58. Xylobium Ldl. _ : Bot. Reg.. (1825), sub 4. 897. 1. X. Buchtienianum Kränzl., in Orchis II (1908), 7 D 129. : La Paz = E: 2. X. flavescens Schltr., in Fedde, Rep xır aan, p- a Santa Cruz. E- 3..X. ‚aniliaceum (Bchb,, ni Bolfe, Orch. ‚Rev. an, . a3. La-Paz == - 4X: seabrilingue (Ldl.) Rolfe,. ex Gentil, pi Cult. ni ®» Br. (d Sp: 194: | = Maxillaria scabrilinguis Ldl., Bot. BE usa), Mise. .n Sana Cruz. e Br, asillaria, VETTUCOEA . Rchb. f; La Paz. \ 2 HA Koellensteinia Rah . in Bonpl. II (1854), p. 17. 1: RK. bon Schltr., in Orchis XII (1918), p. 32. Re. Aganisia boliviensis Rolfe, in Bull. : a ‚Bot. Gard. I p- Ab, FRE = ee Larraz I | ER in Garen. ‚Chron. usa9) 1 | Jr. Aufzählungen der Gattungen und Arten. 75 55. Zygopetalum Hk. Bot. Mag. (1827), t. 2748. 1. Z. bolivianum Schltr., supra (1922), p. 50. En Zygopetalum intermedium Lodd. var. peruvianum Rolfe in Lindenia IX (1893), p. 71. %a-Paz. 56. Maxillaria Ruiz et Pav. Prodr. (1794), p. 116. 1. M. boliviensis Schltr., supra (1922), p. 51. = La Paz. 2. M. densifolia Rehb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 534. | Dierypta densifolia Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p- 39, t. 68. | La Paz: 3. M. dolichophylla Sehltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 458. La Paz. | 4. M. grandiflora Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1832), p. 147. Dendrobium grandiflorum H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 35, t. 88. Broughtonia grandiflora Sprgl., Syst. III (1826), p. 735. Lycaste grandiflora Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 265. La Paz. (?) 5. M. Herzogiana Kränzl., in Fedde, Rep. VI (1908), p. 20. Santa Cruz. | - 6. M. nervosa Rolfe, in Mem. Torr. Bot. Cl. IV (1895), p. 263. La Paz. | 7. M. polybulbon Kränzl., in Fedde, Rep. VI (1908), p. 19. Santa Cruz. 57. Camaridium Ldl. Bot. Reg. (1824), sub t. 844. 1. €. boliviense Rolfe, in Mem. Torr. Bot. Cl. IV (1895), p. 264. La Paz. 2. €. longibraeteatum Ldl., in Pl. Hartweg. (1845), p. 154. La Paz. 58. Ornithidium Salisb. in Trans. Hort. Soc. (1812), p. 293. 1. 0. giganteum Ldl., in Pl. Hartweg. (1845), p. 153. La Paz. er 1. €. falcata Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spee. I a p. 42, E B. 1. N. arachnites Rchb. f., in Nederl. Kruidk. Arch. IV 0, p ) En Paz. nes | | 39: Enlophidium Pfitz.. | in Engl. et Prantl, Pflanzenfam. II, VI (1889), p. 188 e =. maculatum (Ldl.). ‚Pfitz. in Engl. et Prantl, Pflanzenfam. m (1889), p. 188. < Angraecum maculatum Ldl., Collect. Bot. (1821), k. 15. | Ei: Geodorum pietum Lk. in Link, Klotsch et Otto, = Pl. Select, H +. Berol. (1821), t. 14. | = . Aerobium maculatum Sprel., Syst. Vest, Im (1826), | D 118. Epidendrum connivens Vell., Flor. Flum. IX (1827), t. 44. Oeceoclades maculata Ldl., Gen. et Spec. Orch. (1833), Pp 237. Eulophia maculata Rchb. f. in Ww AR ‚Ann. vIT wen B An. i La Paz. | 60. omparerai Dean et Endl. Nov. Gen. et Spec. I (1836), p. 22. Comparettia rosea Ldl., Bot. Reg. (1840), Misc. 3 2 Cochobamba. 2. C. macropleetron Rchb. f. et Triana, in rd Chron. an), 1 M, PD La Paz. 3.0. splendens Schltr., supra (1922), p . 51. La Par... ; we bt Fonopeis H. B. et Kth. Nov, Gen. et ‚Spec. 1 (1815), P- 348, 1. J. rue Ldl. in Bot. ar (1837), rs 1904. Er Te - Santa Cruz. ee 8. Trizeuxis La. ‚Coll. Bot. (1823), t. 2. 1. T. andina Schltr., supra (1922), p. 52. La Paz; Cochobamba. 63. Kassel Rolte. ‘in Mem. Torr. Bot. Cl. VI (1896), p. 128. 1. R. caespitosa Rolfe, in Mem. Torr. Bot. Cl. VI (1890) "= 128. La Paz. 64. 1. Notylia Ldl. "Bet, Reg. (1824), sub t. 930. „Bolivia.“ SER 65. Cochlioda Ldl. ee = = = u Orch. (1853). EN Rs Ei EL 66. Ldl. nd, ‚Nat, are ed. 2 > (s30), Pp- 146. N, 67. Kia Rehb. f. in ı Bot. Ztg. x (1852), P- 834. ein in Fedde, Er x a p- 493. ns 68. Odontoglossum H. B. et Kth. "Nov. ‚Gen. et Spec. I (1815), pP: 350. ehirigquense Rehb. Be, Bot. Ztg. X (1852), p. 692. a Oncidiu "chiriquense Beer, Prakt. Stud. Orch. (1854), p. 283. a an Paz I %) = o. ER en En BR az >e id 0. sp00, x "Schltr., i in 1 Mededel, Rijks Herb. 29 so, P:.C%; a 10. 14: 12. 13. . B. boliviensis Schltr., in Fedde, Rep. xu 1913), p . B. caudata Ldl., Bot. 2 (1ss9, t. 832. . B. thyrsodes Rchb. f., in Re, Chron. 860), DB Er e . 0. auratum Rchb. £., in Gardn. Chron. (1889), I, p- > ein Rchb. £., in Linnaca XXI usa), p. a5. . 0. boliviense Rolfe, i in Ball N. Y. Bot. Card. ww in ft . 0. bolivianum Schltr., in Fedde, Rep. x ana), ı iS 100. . 0. diseiferum Ldl., Fol. a Ba (1850), » \ ©. globuliferum HB. Be Kth., N oV. Ga eb Rn I st .d». glossomystax Rchb. f., in Bot. Zig. = (1852) p- 692. . 0. Herzogüi Schltr., in Fedde, ‚Rep. xu 1013) p. Fre . O.heteranthum Poepp. et Endl, Nor. Gen. et Spoe. I (0) 2 .. x 69, Brassia R. a A in Ait, Han. Kew. ed. 2, y (1813), p pP. ab. Santa Cruz. Epidendrum caudatum L., ‚Syst. (1755), p- 1246. = Malaxis caudata ‚Willd., Spec. Pl. IV (1806), je 93. & => Oncidium caudatum Behb. f., in Walp. Ann. I UND Santa Cruz (ex Kränzl.) (?) -Ba=2Pa7 x 70. rn sw. ee in Vet. Acad. Nya Handl. XXI (1800), | N 239. & „Bolivia.“ Santa Cruz. Darazı 5 \ = larPazız z „Beliyıa- En Oncidium scansor Rchb. f., in Linnaea XXI (1849), p Ä Oncidium a Ldl., i in a I we 15 cu iD La Paz. =* Santa Cruz (ex Kränzl), Chuquisaca. Cochobamba. 0. lepturum Rchb. f., in Gardn. mn (1886), B 3 0. „Bolivia.“ ®. macropetalum Ldl., Sert. Orck; (1838), sub t. 4“. Santa Cruz (ex: Kränzl.). | 0. Mandonii Rehbk. f., Xen. Orch. LIT (as), p La Paz. EST 0. Methonies Behh, f, in er XLI A877), p- a „Bolivia.“ : een III. Aufzählungen der Gattungen und.Arten. 3: - 14. 0. mieroxiphium Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 21. E : „Bolivia.“ | 5. ©. pusillum Rchb. f., in Walp. Ann. VI (1861), p. 714. Epidendrum pusillum L., Spec. Pl. (1753), p. —. Oymbidium pusillum Sw., in Nov. Act. Upsal. (1799), p. 74 Oncidium vridifolium H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p- 344. La Paz. . ©. Rusbyi Rolfe, in Mem. Torr. Bot. Cl. IV (1895), p. 265. La Paz. . ©. Sprucei Ldl., Fol. Orch. (1855), p. 14. Oneidium Witt ee in Orchis X (1916), p. 94, t. 4. Beni. 5 18. 0. subulifolium Schltr. nom. nov. Oncidium bolivianense Oppenheim, in Orchis X (1916), p. 93, t. 4. Beni. | | 19. 0. varicosum Ldl., Bot. Reg. (1837), sub t. 1920. Oneidium Rogersii hort., ex Gardn. Chron. (1868), p. 1317. ; Tarija; Chuquisaca. 20. 0. Weddelii Ldl., Fol. Orch. One. (1855), p- 39. = La Paz. 21. 0. Williamsii Schltr., in Fedde, Rep. X (1912), p. 459. La Paz. 71. Sigmatostalix Rchb. f. in Bot. Ztg. X (1852), p. 769. 1. S. graminea Rchb. f., in Bot. Ztg. X (1852), p. 769. Specklinia graminea Poepp. et Endl., Nov. Gen. et Spec. I (1835), p. 51, t. 89B (p. pt.). La Paz. 72. Ornithocephalus Hk. Exot. Flor. II (1825), t. 127. 1. 0. myrtieola Ldl., in Ann. et Mag. Nat. Hist. IV (1840), p. 383. Cochobamba. 73. Telipogon H. B. et Kth. Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 336. 1. T. Benedietii Rchb. f., in Linnaea XLI (1877), p. 3. La Paz. 74. Triehoceros H. B. et Kth. Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 337. 1. T. parviflorus H. B. et Kth., Nov. Gen. et Spec. I (1815), p. 337, t. 76. La Paz. = ern Tookhartia Hook. Rn Bot. Mag. (1827), Br er. ER Ei, lunifera Rohb. f, (2), in Bot. Ztg, x (1852), p- 62. Fernandezia lumifera Ldl., Bot. > BE (1839), Misc, P. a. Cochobamba,. ES a "2: parthenocomos. Rchb. kin Bot. Zig. X (d852), P 0 Fernandezia Parthenocomos Rehb. f., in ‚Bot. ze u p ‚Cochobamba. een | BE I. Dichaea Id. = En « Spec. Orch. (a3), p 208. es 1. D. Buchtienii Schltr.. supra (1922), p. 53. 2 Er E% "ba Paz. Er RS 3: | 2. D. hamata Rolfe, in Mem. Tor. Bot. a. av as), p- 264. ag 5 La Paz. a F3 3. D. longa Schltr., ‚Supra (1922), p- 54 la Pay, | | tr. 4. D. spee. en a ee. La-Paz... ER BEE Sr a 2 3. Pachyphylium H. B et Kth. ee Nov. Gen. ‚et Spec. I sıb), P- 3. 1: P: eyrtophyllum - Schltr., n. nom. ; Pachyphylium falcifolium Schltr., in Fedde, Rep- z 2,» p Be = ee | La Baz. Es : Pers ? 2. P. Herzogii. Schltr., in Meded. Rilke Hab > a0), p- 80. | Cochobamba. 3. P. minus ‚Schltr., in Fedde, Rep. X: a2, pP. 460. La Paz. 4. P. peetinatum Behb. f, Xen. _Orch. u (88), 1 p 22. | La Paz. | 5. P. pseudo-dichaea Bekb, f., Xen. Orch. 1m (are), pP. 2. La Paz:; EN er £ 78, Campylocentrum Bth. in Journ. Linn. Soc. XVIII (1881), P:- 337. 1. €. Kunzei Cogn., in O. Ktze., Rev. Gen. IH. a 2 28. an, ser Drof. Dr. &. Sedde, _ Kichtbilder zur Pflanzengeographie und Biologie. ——— &s ift mir im Saufe meiner wifjfenfchaftlichen Tätigkeit, auch als Berausgeber von Jufts Botanifchenı Jahresberichte, bei der Durhhficht ‚der botanifchen Kiteratur fehr oft aufgefallen, was für eine Fülle von | Bildermaterial vorliegt, teils in einzelnen Arbeiten, teils im Befiß der werfchiedenen Sorjcdyer. Befonders lesteres ift für die Allgemeinheit meift ganz verloren, zumal nad) denı Tode der Befißer; denn wiffenfchaftliche - Dhotographien ohne die notwendige Erklärung find faft immer für den Sremden wertlos. Diefem Übelftande abzuhelfen, foll der Swed des vorliegenden - Unternehmens fen. Es ift mir gelungen, eine ganze Reihe von be deutenderen Botanifern für mein Werk zu gewinnen. Befonders zu Danfe verpflichtet bin ich den Herren Profefforen Karften und Schenf, den Herausgebern jener Faffifhen „Degetationsbilder”, die ihre große Erfahrung in den Dienst meiner Sache geitellt haben und mir mit Nat und Tat in der uneigennüßigiten 1WDeife zur Seite ftehen. Ein Blid über die Yamen der Derfaffer der bisher fchon erfchienenen Reihen dürfte auch jchon zeigen, daß nur Gutes geboten werden foll. Auch die Der: - bindung meines Unternehmens mit der weit befannten Zichtbilderfirma Dr. $ranz Stoedtner in Berlin gibt genügend Bürsfhaft für die technifhe Dollftommenheit der Ausführung. Ich habe es mir zur Aufgabe gefeßt, fämtlidhe Slorengebiete der Erde allmählidy in Lichtbildern zur Darftellung zu bringen. Die Bilder in der Größe 8'/,xX IO cm erfcheinen immer in Reihen zu 5 oder einer Mehrzahl von 5 und zwar zum Preife von zwölf Marf das Stüd. Jede Heihe begleitet ein furzer Tert von I—6 Drudfeiten, ein- feitig gedrudt, im DPreife von 20—50 Pfennigen, der möglichft immer von dem Autor der Bilder verfaßt ift und dem Benußer der Bilder ihr Derjtändnis erleichtern fol. Es fei bei diefer Gelegenheit darauf hin- gewiefen, daß pflanzengeographifche Darftellungen nur bei genügender Erläuterung einen belehrenden Wert befiten dürften. — Botaniker, die fi im Befige geeigneter Platten befinden, werden gebeten, mir paffende Reihen zur Deröffentlichung vorzufchlagen. Das Honorar für eine Keihe von 5 Bildern mit Tert beträgt 50 Marf, wobei die Platte inı Befite des Autors bleibt. Außerdem will icy aber audy Bilder zur Biologie der Pflanzen herausgeben, fjowohl nach Photographien wie auch nad) Strichzeichnungen; auch nach diefer Richtung hin bin ich fchon zu Derlegern und Autoren erfolgreihh in Beziehung getreten. ah Abjhluß des erften Taufend von Bildern foll ein genaues alphabetifches Sachverzeihnis der auf den Bildern zur Darftellung ge * Jangten Gegenden, Pflanzen ufw. erfcheinen, fo daß die Benußgung der Sammlung bedeutend erleichtert werden wird. mn m msi hmmm hc mp us mn nn nn m nn nn a nn a a mn m — — m mm . P 3 RR 73 BER: ER DEREN WE TR REN ea Fe ERTON IT, EN + FE PERF RN er find ee RR Reihen ee > . ‚Reihe: 3. Mildbraed, Bäume mit Bretter- und Stelsm 3% 4.0.5 6.1.7. ©. AN 12.—13. \%. 15. 16. A ZU 2 ZB 23.—25 2 27.—29. 30. Br Val, 37.— 44. 45 —48 49.—50 Bl. 53.—54 55 56.-- 60 61.— 04. 65.— 68 69.— 70 271.—22 3.— 14 65.80. 81.289. 84, 85.—88. 89.— 96. . 92. 98. 99. 100. 101.— 120. 1212-103. 252 Sl 2nr 127.0 Tan. 134.— 135. 1506.— 142, 143.- 145, Kamerun. (Kamerun I) — Sianen und Würgerfeigen aus Kamerun. (Kamerun — Kauliflore Bäume aus Kamerun. (Kamerun II.) €, Prißel, Bilder aus dem ftaatlichen Haturfousaehige | Dlagejee (Udermarf). ar p. Gräbner, Bilder aus der Kiineburger Beide. I. Mildbraed, Kalfalgen von der Infel Annobon. E..Baur, $lora der Infel Tenerifa. ee Iufein - W. Herter, Nord-Uruguay. E. Ule, Epiphyten aus Südamerifa. Keniphrten SER — Die Ameifengärten des Amazonasgebfettes. (Srafilien — Die Ameifenpflanzen des Amazonasgebietes. (Brafilien I.) ©. geudt, !Daldvegetation Württembergs (Deutfcher Wald I- -] Kübel, Die Foldifchen Wälder. (Kaufafus I. Il.) je — Am Kluchorpaf im hohen Kanfafus. (Kanfafus II. Y €. Beeje, Die Suffulenten, die Kafteen a (Merifo I.— 111.) # 3.8. Rod, Die Palmyra- Aufeln. — Die Hawaii-(Sandwid-) Infeln. K. Snell, Baummwollenbau in Ägypten. er Prigel, Sid- und Mittel-Sriechenland. | An 6. E.$.Schulz, Srühlingspflanzen (Mitteleuropäifce Slora Lo av. A — Hlitteleuropäifche Slora. V.— XL. — Alpenpflanzen. I.—IV. (Mitteleuropäifche $lora XII. —XV] K. Siegle, Mlütteleuropäifche Slora.a KVIL—XVIIL “Me 8. Karften, Epiphyten. (II. III) (Siehe auch Reihe 2.) E — %ava. (I. 11.) 2. — Degetatton der Mloluffen. Tacde, Hioorfultur in Nordweftdeutfchland. &. Matthes, Bilder aus der Küneburger Beide. 6. €. $. Schulz, Pilze. 5. Karjiten, Tropifche Oefologien. — Die Mangrovevegetation im Malayifhen Ardipe. — Der Botanifhe Garten in Buitenzorg. (Java III. Bi: e. Deagetationsbilder aus Merilo. (IV.—IX,) Kalifornifche Koniferen. (Kalifornien L.—IIL) . Schend, Jugendformen. | Srafilien. (III.— VI.) . Winfler, Siebenbürgen und Banat. (I. VER: % . Seudt, Süddeutfcher Klebwald. (Der Deutjche Wald Ivy hi Süddeutfcher Schluchtwald. (Der un Wald is a Saud ‚Pilze V. Bued, ® Ottmenn, E. Wiefe, Pilze. v. . Baberlandt, Phyfiologifce Pflanzenanatomie. | Aued, 5. Ottmannn, E. Wiefe, Mittelenropäifche XIX— XXI, R Sauce, ‚Slora. XXI za 2 EN} 4 = a 4: fi BL 7, Flle N En RAAX | SCHI] ELLE, na und Eraltpilhe des Bol K. Hued, Mitteleuropäifche Slora.a XXIV—- XXX. K. Hued, Bilder aus norddeutfchen Mooren. Prof. Dr. Kg 0 } g f ‘ In zen de \ Jen Yan al il ya DR - or u} 1 a Um ZI \ j ie \ \ \' m \ on N, pP 7 \f Y J D l ! VER UZZ PRIE NV y\ . ur. f IN \, u AM ’ Y Y \ \ \4 r EN je a 17 y f (a! pr u! VER) u u a FIN \ N? ETF FIT BE | Keiah ! \ | 14 I [, 1 SQ \ nt /4 | a \__\,- Van! wa Na AM 2 \ ie i ] | | \ AAN ANY NN AR SARAARRA u a mn DE cn A u DARr aa ee A - AAN a ar Na RR AAARARIAN, © a AA A AAAARARAR AAN AAZ NN aa AARAAR AAAAAA A _' 2 AANAAANAFF aar | AESRG AR FR N aaasaaaana. =... T YIRPYTMAAR, ar M AAa MAMA AAAnARAN SAaRAaAMANnS MAR | SR | | Al Am in Vale ANNO AAN > Le - aaRARAR, N AR "ARAAAAAAAAA \AAAAAA VAAAR aan. N LT YYY AN ran N alla, ar AenAn ES REENENNANN A AA alalalalaa : [_\ | AARRARARAR NANAMRM Alam An Fasiyan A| RN AMRF 1.4 \ | AA N | | \ n\) MARIN Anna ARARRRARN Ir N ARMEE. AR A ARAFFTT MA Aannnanan | N ap F VW REN Ar Mas, een = AAA ARARAANA BERARREN DARM AARRR RAR naar AuAaaamAaarn ARARAGAARAAA AARAR PN an AAMMAT Al aaa AANARARSANNG N u re AA AAArR aa A A AA A ERRINAAR A A | an! nalen ea Ta la Ar AR NP Ne = RRRTAARAARRRSARaaRaR = ann, ANA AARAAAATTTINNNARRARA AA ENTE Ta N af | VAN pn m fm N \NAK AAAAAAY RaAAAAL a \ AR AM AAAARAR AA ARANY SAIITNAAAMAA JANAAIT AAN nE A Ä ANA A AAA AAARaRa. anAA IA Ä AAMARAN, Aaaaa.,.''Y! YYYW Mana a | 7 f AR | | Fa FRE AR araa vn ANAAAAAAA AR | AAAAAAAL Aa ala VYAAAARARARRAAAAAWANL DL aA A Aa AAMARTAAM nf , en NAAR ARPRERE 2. Ann VFRRAARRARFARNARA ARRMAAATTT, annnammaN aaaı nn AP \alsa Ahannaah aan) \aAA ap m Aa AA FEEDARRRENER AnammAnA AnAmnanaa | amm AARARARAR ÄRAARAAAR A N AMAFARAAAARAAAAAFF ES RARR 3 9088 01505 0602 U