x , E ! 24 Ad x 1 (E ^ EN E uS i m as z Homil ^ nv ous. i UG P "ASI woran Ws. cfe" Ma, dl d UP LM NM a oM E (s SENT aie LE "TOM "Tur Y » 23 re^ LE DIS , E i u X X B : & ^ D x'« s ! "on LI M e J | A n ll c—-— t SALICES EUROPAEAE — —————— RECENSUIT ET DESCRIPSIT DR FRIDERICUS WIMMER. m P PP PS PAS PS IPSAS PPP VRATISLAVIAE SUMPTIBUS FERDINANDI HIXET, BIDBLIOPOILAI HJIZGII UNIVIZHRSITAA'Tl'IS. MDCCCLXVI. pum V Sic Ws | : ll li i L. 8. Hane Satieum Europaearum descriptionem non in nonum sed in duplieem annorum numerum pressi. Postquam eum b. Krause anno huius seculi tricesimo nono coepi Salieibus inquirendis no- vam operam dare, ipsis diebus Martii anni 1848 primas lineas huius opuseuli literis mandavi, absolvi id anno 1861. Non me taedet tamdiu in seriniis retinuisse; nonnulla enim corrigendi, plura supplendi, ipsius methodi autem confirmandae, id quod gravissimum erat, occasio non defuit. Neque audeo neque ve- lim optare, ut ratio ea, quam nos in illustrando hoe genere in- . ivimus, nune placeat: sed sperare audeo, fore ut eius veritas olim agnoscatur. Initio, eum huie opusculo me aecinxi, in animo habebam monographiam Salieum seribere, quae omnes cognitas species contineret. Postquam autem eolleetiones eas, quae in Herbariis Berolinensi, Vindobonensi et Ratisbonensi et hominum privatorum aliquot erant, lustraveram, id abieei consilium, persuasus, vel di- tissimis Herbariis examinatis omnibusque libris excussis me nun- quam de Salicibus exoticis reete iudicaturum esse. Videbam enim, ad probe cognoscendas species generis, tamdiu male perspecti et quo longius eo magis obseurati, opus esse, ut plantae ipsae vi- vae per longius tempus observarentur. Sie enim solummodo statui E posse, quae folia quibus respondeant floribus, quae res in Her- bariis, qualia peregrinantes colligunt, in Salieibus exoticis ple- rumque latet, unde errores nascuntur, quos nulla ars coniectandi neque felieissimum ingenium potest evitare. Satis ergo faeere credidi, si Europae Saliees, quarum maximam partem vivas ob- servare possem, recte distinetas deseribere susciperem. Ad hoe consilium perficiendum triplicem operam adhibuimus.*) Primum Silesiae bona parte perquisita Salieum formas diligen- tissime investigavimus earumque copiam largissimam exsieeata- rum congessimus, floribus et foliis semper ab eadem stirpe petitis. Secundus labor erat, ut omnes eas formas, quas ipsi inveneramus, surculis depositis in hortum transferremus ibique ad longiorem observationem coleremus. His e Silesia congestis ad- ditae sunt, quas ex aliis terris petitas amici liberalissime mise- runt, Lasch e Neomarchia, Th. Kotsehy ex hortis Vindobo- nensibus et e monte Raxalpe, A. Kerner ex Austria, Hinter- huber e Salzburg, F. Brunner a Donaueschingen, Bartling ex horto Gottingensi, Patze ex agro Regiomontano, Heiden- reieh a Tilsit, Ritsehl e Magno Dueatu Posen, Buek a Fran- eofurto a/V., inprimis vero A. Braun, qui sureulos omnium in horto botanieo Berolinensi cultarum Salieum eum earundem speeiminibus siccis mihi transmittendos curavit. Coepimus hane culturam faeere anno 1840, extinctum est Salicetum nostrum anno 1862, quo inerementum urbis nostrae Salieum plantas laetas ho- minum squalore et fame expallentium domiciliis eedere cogebat. Tertium erat, ut Salices in Herbariis eongestas, quotquot potui- mus, compararemus et examinaremus, tum publicis tum hominum privatorum. Comparavimus /Jerbarium Regium Berolinense, cum Schleicheri et Funckii collectionibus et /7. Willdenovianum atque Kunthii, Il. Caes. Reg. Vindobonense et Austriacum, II. Reg. Ra- lisbonense, IH. Reg. Academiae Holmiensis, H. Musei Dohemici, H. DBueküi Francofurtensis, H. Henscheli Vratislaviensis. Praeterea *) Plurali seripsi. Habui enim soeium studiorum virum, et Florae Sile- siaeae peritissimum, et Salieum optime gnarum, pharmaeopoeum E. Krause, quem praematura morte nobis ereptum esse dolemus. — wi —— laream messem mecum communieaverunt v. Fischer-Ooster Salieum Lithuaniae et Helvetiae, Lagger Dr. Friburgensis He/- vetiae, Fries et Anderson Sueciae et Lapponiae, Buek Angliae et Specierum ScAMeicheri, Lasch agri Driesensis in. Neomarchia, Patze agri Regiomontani, Heidenreich agri Tousensis, Betoke agri Megapolitani, Ritschl agri Posaniensis, Wichura Lappo- niae Lulensis, Brunner agri Donaueschingensis, A. et J. Kerner Austriae inferioris, 'Th. Kotsehy agri Vindobonensis, Styriae et Tyrolis, Hinterhuber Sa/isburgiae, Faechini Tyrol/is. Pro his tantis donis Viris clarissimis, qui vel hoe vel aliis modis operam meam adiuverunt, gratias agere sanctum mihi offieium est. Semel autem dixisse satis esto: nunquam e sieearum Sali- eum Herbariorum speciminibus me tantum, quantum didici, diseere potuisse neque probe de iis iudicare, nisi antea, tam ipsas sponte apud nos natas, quam aliunde acceptas, diuturna observatione vivas essem persecutus. | His adminieulis instructus ad hane Europaearum Salieum de- seriptionem accessi. Postquam mihi et sociis meis horum studio- rum Krause et Wichura ab initio fere opinio nata fuerat, mul- tas Salieum formas, quae. in libris et hortis ut species eireum- ferebantur, hybridae originis esse, natas mixtione specierum di- versarum per insecta mellifica facta, et quum eam rem aecura- tius indagantes causas quaerere rationesque persequi perreximus, quae primum opinio fuerat, ea dein scientia evasit. Quibus mo- dis eam nacti simus, dixi in Introductione, quo loco de hy- briditate Salieum exposui: plurimum ad eam firmandam fecerunt experimenta beati Wiehura, quibus demonstratum est, eomplures olim inter species iustas relatarum Salieum istius esse naturae et originem hybridam Salieum omnino late extendi. Eaque thesi inventa novum fundamentum quasi cognitionis Salieum iaetum est, qua diligenter adhibita contigit, ut ad pristinam Linnaei scientiam reverteremur, eaussis tenebrarum, quibus hoe genus inde ab ipso ad nostra usque tempora premebatur, detectis et demon- stratis. Idque nos meritum nobis vindieamus, quod dubiis, male cognitis, spuriis formis suum in loeum reiectis vera specierum imago tanto clarius collueeseat. Scio equidem Salieologorum non- u— AS entm nullis hane theoriam nostram, ut vocant, minus probari: audeo tamen praedicere neminem posthae de his plantis recte esse iudi- caturum, nisi segregatis hybridis formis ad specierum stabilium cognitionem pervenire conatus fuerit. Probabunt, opinor, ei viri qui argumentis nostris persuasi nobiseum de harum plantarum natura sentiunt, consilium no- strum, quod species veras a supposititiis, formas genuinas et stabiles a spuriis hybridis segregavimus. lllis, si quid video, stabit suus honor: hae aut alio modo expliecabuntur, aut numero augebuntur; sed id nune nihil faciet ad turbandam eognitionem et charaeterem illarum. lta satisfecisse quodammodo puto vo- luntati elarissimi E. Fries, qui hybridas e systemate reiicien- das esse iussit. Cuius auctoritati obsecutus eo tantum dissentio, quod ego istas non negligendas sed examinandas esse censeo, quoniam, qui earum naturam non eognoverit, eum ipsa- rum specierum ignarum manere oportet. Seio equidem, hoe recensu Salieum hybridarum nihil propositum esse nisi initia: numerus harum formarum, postquam earum natura revelata est, in dies augebitur. Sed cautum est abhine, ne novae formae inventae ab inventoribus nominibus novis ut species propositae cognitionem Salieum magis magisque obseurent novaeque turbae prioribus aecedant. Imo spérari potest fore ut, quo plures has formas observent et exquirant, tanto magis declaretur sententia nostra, Salieum species europaeas ab ipso Linnaeo tantum non omnes iam optime definitas esse. Wiehura noster scite perspexerat Salicum genus praecipue aptum esse ad experimenta instituenda, quibus doctrina de hy- brida origine plantarum illustrari posset. Fecit ea per longam annorum seriem, praesertim eo consilio ut istam doetrinam ex- ploraret, simul autem ut formarum quarundum dubiarum aut suspeetarum originem deelararet. Praestitit utrumque. Demon- stravit in Salieum certe genere facultatem formarum hybridarum semina fertilia proereandi latissime patere, res de qua multum disceptatum, sed vix quidquam probatum erat, doeuitque plures adhue minus bene cognitas aut omnino neglectas hybriditatis rationes. Producetis autem artis via formis quibusdam, quae a —— IX ——— plerisque pro speciebus habitae fuerunt, e quibus Sa/r acumi- nata Koch et S. rubra Hudson notissimae sunt, et naturam earum, quae antea coniectata tantum erat, declaravit et levibus inutilibusque opinionibus.finem imposuit. Mirum quantum nos in eognoscendis Salieibus his documentis, ut verbo utar, inex- pugnabilibus, adiuti et confirmati fuerimus. Divisi descriptionem Salieum ita, ut parte priore species genuinas, altera formas hybridas proponerem, quo illae a contagione purae ambitu suo antiquo definirentur. Neque vereor nune, quum post toties revisas formas a me observatas eas ultimo subiicio examini, ne inter hybridas retulerim, quae inter .Species veras militare oportet. De nominibus, quibus significan- dae sunt formae hybridae, sententiae iam diu propositae inhaesi, h. e. nomina parentum eoniunxi: neque Doellii auctoritas, ne- que rationes a Kernero expositae movere me potuerunt, ut illam desererem. Enimvero perieulum illud, quod A. Kerner evitare vult, ne formae hybridae male interpretatae sub falsis nominibus eireumferantur, haud magni momenti est. Sed ratio ea, quam Doell et Kerner inivere, singulas. hybridas formas simplieibus nominibus indieare, multo plus habet incommodi; multiplieat nomina, impedit cognitionem et perturbat ordinem systematis. Omisi in hae recensione Salieum Europaearum Salicem pe- dicellarem Desfontaines, quae et in Siciliae et in Hispaniae me- ridionalis oris nasci dieitur. Loca autem certa non accepi neque hane speciem veram Europae incolam esse credo, quae exoti- eis quibusdam magis affinis est et, Africae orae incola, ad nos easu tantum advecta esse videtur. Sa/icem arcticam in insulis Füróer nasci traditur, sed sciscitanti mihi de hac specie nihil certi contigit accipere. Neque ausus sum JSa/icem petiolarem re- cipere, quam in Flora Sceotiea Hooker sub nr. 15 enumerat, quam ex Ameriea boreali advectam esse vero simile est. , Quae Tu, L. B., in hoc opusculo, minus congrua minusve aeeurate disposita aut expressa invenias, eorum veniam inde mihi repeto, quod tam diu id prolatum, plurimisque correctioni- — X —— bus ae additamentis intereeptum est. Quod si eius plenitati veritatique profuit, altera ex parte decori haud parvum detraxit. Praestare autem puto veritatem elegantiae. Si quis vero id reprehendere velit, me non omnia ad caleulum vocasse nomina, is, quaeso, reeordetur, nomina cito interire et oblivioni tradi, rerum autem natura stabilitarum memoriam, dummodo recte interpretatae sint, manere. Lorum enim nominum, quae quaeun- que de eausa eommemoratione digna esse videbantur, interpre- tationem non neglexi: consulto autem omisi ea, quae ad ipsam rem explieandam nihil faeiunt. Moles enim libelli et opera legentium frustra essent auctae, si nominum ineertorum numerus sterilis. aecessisset. Eademque ratione in afferendis Pola habitaeulis cavi ne incerta certis miscerem. In ipso limine opusculi gratias maximas publiee agere debeo Viro Clarissimo, Alexandro Braun, Botanicae in Universitate Berolinensi Professori, qui et librorum rariorum usum mihi pate- feeit et haud satis laudanda liberalitate stirpium .Sa//eum in ditissimo horto botanieo Berolinensi cultarum cognitionem am- plissimam eomparavit. Vratislaviae, die III mensis Iulii 1860. INDEX PARTIUM LIBRI. 1. Catalogus librorum, quibus Salieum formae praecipue illustrantur p. XII NENNEN I LNUMAEDU. vIpDU. ML Cupio qo0 rep eas NOENT EE MA. 7... v. nn lulius ul XV BENE AE Push. Sedet... so. XVI Salieum biologia et morphologia. Habitus et vitae rationes. Partium rationes. Methodus systematica. Specierum determinatio. Hybridarum determinatio. Cognitionis Salieum historia. Tribus Salicum. Distributio geographica. 5. Descriptio specierum . . BEOTIPDIUTE TERENTIA » 1 6. Descriptio formarum hybridaum |. . 2... 22.2. y ^ 18 MEN A ous qo LOI. e cb ite nici a ERE o^ ENS B TuS iydbuyMióruB 1.7 HD, giro gh: To 6p estre 000 75 18 WO ISU S WOTANTRTTTUTTOERNTUCUITRUOPRSTOTCU BN PE. T CATALOGUS LIBRORUM, Ld quibus Salieum formae praecipue illustrantur. C. A. Linné, Species plantarum. Holmiae 1758. -— Flora Sueciea, Ed. 2a. Stockholm 1755. (Ed. I prodiit 1145.) -- Flora Lapponiea, Ed. 2a, ed. Smith. London 1792. (Ed. 14 prod- iit 1131.) J. G. Gmelin, Flora Sibiriea. Petropoli 1747—69. 4 Voll. * Gouan, Illustrationes et observationes botanieae. "Tiguri 1713. Fol. * W. Hudson, Flora Anglica. London 1762. Seopoli, Flora Carnioliea. Ed. 2a. Wien 1712. 2 Voll. M. Villars, Histoire des plantes de Dauphiné. Grenoble 1786—89. 3 Voll. G. F. Hoffmann, Historia Salicum. Lipsiae 1785—91. 2 Voll. Fol. Ehrhart, Beitrüge zur Naturkunde. Heft VI. Hannover 1191. J. L. 'Thuillier, Flore des environs de Paris. Paris 1790. Ed. 22a 1199. (Ed. T prodiit 1790.) Hoppe, Botanisehes "Taschenbuch 1804, p. 5. 50—64. 1807, p. 114—194. Smith, Flora britannica, ed. Rómer. "Turici. 3 Voll. 1804, 5. Willdenow, Species iitntaxiti. Berlin 1797—1830. 6 Voll. (Vol. IV. 1805.) — Enumeratio plantarum horti berolinensis. Berlin 1809. Besser, Primitiae Florae Galieiensis. Wien 1809. 2 Voll. * Wade, Salices. Dublin 1811. Willdenow, Die wilde Baumzucht ete. 2. Aufl Berlin 1811, p. 422—060. .G. Wahlenberg, Flora Lapponiea. Berolin. 1812. Sprengel, Pugillus plantarum minus eognitarum.. I. II. Halle 1813, 15. N. O. Seringe, Essai d'une monographie des Saules de la Suisse. Bern 1815. A. P. de Candolle et de la Marck, Flore francaise, Ed. 3. Paris 1815. 4 Voll. Koeh (Abhandlungen über Weiden) Regensb. Flora. 1820. p. 213—312. —- XHI — J. C. Sehleieher, Catalogus plantarum in Helvetia naseentium. Ed. 2a. Bex 1807. Ed. 4a. Chambery 1821. W. J. Hooker, Flora Seotiea. London 1821. F. G. Hayne, Dendrologische Flora der Umgegend von Berlin. 1822. Besser (et Andrzejowski), Enumeratio plantarum Volhyniae ete. Wilnae 1822. * Dumortier, Verhandeling over het gescehlaeht der Wilgen. Amsterdam 1825. N. J. Host, Flora Austriaca. Viennae 1827, 31. 2 Voll. — . $Bfaliees. Vol. L Vindobonae 1828. Fol. 105 Tabb. Wimmer et Grabowsky, Flora Silesiae. Vratislaviae 1821—29. E. Fries, Novitiae Florae Suecieae. Ed. 2a. Lund 1828. W. D. J. Koch, Commentatio de Salieibus Europaeis. Erlangen 1828. Forbes, Salietum Woburnense, Catalogue of Willows, Indigenous and Fo- reign, In the Collection ot the Duke of Bedford, at Woburn Abbey, systematieally arranged. Genus haud unum nec fortibus ulmis nee Saliei. Virgil. Georg. 2, 83. London 1829. H. G. L. Reiehenbaeh, Flora Germanica excursoria. Leipzig 1830—32. * Sadler, Synopsis Salieum Hungariae. Pesth 1831. J. Tausch (Ueber die Weiden des Willdenow'schen Herbarium), Regensb. Flora 1832, p. 19—24. Smith, English Flora. London 1824—36. 5 Voll. E. Fries, Novitiae Florae Suecicae. Mantissa I2*- Lund 1832. * De Candolle, Revue de quelques ouvrages sur le genre Saule. (Biblioth. univ. de Genéve 1832, p. 15 —21.) Gaudin, Synopsis Florae Helveticae, ed. Monnard. "Turici 1836. G. Wahlenberg, Flora Sueciea. Ed. 2a. Upsaliae 1834, 35. 2 Voll. W. D. J. Koch, Synopsis Florae Germanicae. Francofurti ad M. 1837. 'lTrautvetter, Salicetum sive Salieum formae quae hodie innotuere ete. in Petropolit. Acad. scient. 'lTomus III. 1837. F. V. et VI. 4^ * Loudons Arboretum et Fruticetum britannieum. Fascieulus XXIII. Lon- don, Rigdway. 1837. List, Salieum prope Tilsam adumbrationes. (Programma Gymnas. Tilsensis.) 'Tilsae 1837. 4. C. J. Hartman, Handbok i Sceandinaviens Flora. Ed. III. Stockholm 1838. 2 Voll. Wimmer, Flora v. Schlesien ete. 1840. L. L. Laestadius, Loca parallela plantarum ete., exposuit L. L. Laest., Ec- clesiae Karesuadensis Lapponiae Pastor. in nova Acta Reg. Socie- tatis Scient. Upsaliensis. Vol. XI. Upsaliae 1839, p. 205—296 (etiam seorsim editus). Hegetsehweiler, Flora der Schweiz, fortges. und herausgeg. von O. Heer. Zürich 1840, p. 949—911. W. J. Hooker, Flora britannica. "The british Flora. Ed. V. London 1842. 2 Voll. 'Traunsteiner, Monographie der Weiden von Tirol (in Ferdinandeum, Zeit- schrift ete.) Innspruck 1842. Eun — dicil Pieot de la Peyrouse, Histoire abregée des plantes des Pyrénées. Tou- louse 1843. . W. D. J. Koch, Taschenbueh der Deutschen und Sehweizer Flora. Leipzig 1844. G. Wahlenberg, Flora Carpatorum principalium. Góttingen 1844. N. J. Anderson, Salices Lapponiae. Upsaliae 1845. E. Fries, Summa Vegetabilium Seandinaviae. Holmiae 1846. Neilreich, Flora von Wien. Wien 18406. Wimmer, Biologisehe und morphologische Verhiültnisse der Weiden. (Jah- resber. der Schles. Gesellschaft 1847.) C. Patze, E. Meyer und L. Elkan, Flora der Provinz Preussen. Konigsberg 1848. Heft I. p. 130— 142. G. F. W. Meyer, Flora von Hanover oder Flora Hanoverana exeursoria. Góttingen 1849. Wimmer, Verzeichniss der in Schlesien asser ioca Weiden. Regens- burger botanische Zeitung 1849, pag. 33 — 52. Hartig, Lehrbuch der forstlich Vanille! cn Pflanzenkunde. Berlin 1850. 4^ und Nachtrüge zu demselben. (System und Beschreibung der Europiüschen Weiden.) Ledebour, Flora Rossica. Stuttgart. Fascic. X. 1850. Fr. v. Hausmann, Flora von Tirol. Innsbruck 1852. 2. Heft p. 184— 98. G. Ritschl, Flora des Grossherzogthums Posen. Berlin 1850. Wimmer, Wildwachsende Bastardpflanzen in Schlesien, in, Denksehrift zur Feier ihres 5O0jáührigen Bestehens, herausgegeben von der Schlesi- schen Gesellschaft, p. 143—173. Breslau 1853. Bertoloni, Flora italica. Vol. X. p. 300—331. Bononiae 1854. Wimmer, Flora von Sehlesien ete. Dritte Bearbeitung. 1857. Wulfen, Flora Noriea ed. Fenzl et Graf. Vindobonae 1858. Anderson, Saliees Boreali-Americanae. À synopsis of North American Willows. By N. J. Anderson (From the Preceedings of the Ame- riean Academy of Arts and Seienees. Boston Vol. IV). Cam- bridge 1858. Neilreich, Flora von Nieder- Oestérzeieh. I. Wien 1859. Doll, Flora Badensis. Grenier et Godron, Flore Francaise. A. Kerner, Nieder-Oesterreichische Weiden (aus Verhandlungen der k. k. zoologisch-botanischen Gesellschaft in Wien. 1860. 1.). Wien 1860. M. Wiehura, Die Bastardbefruehtung im Pflanzenreiche nachgewiesen an den Bastarden der Weiden. Breslau 1864. 4*. ICONES SALICUM. Linné, Flora Lapponiea Ed. 2a cura J. E. Smith. London 1793. Flora Daniea ed. Oeder, Müller et Vahl. 1766— 1845. fol. - Jaequin, Flora Austriaea. Wien 1113— 48. 5. Voll. fol. * English Botany by J. E. Smith and J. Sowerby. London 1790— 1844. — * Jae. Sturm, Deutsehlands Flora. Nürnberg 1798— 1848 in 12*. . Villars, Histoire des plantes de Dauphiné. Grenoble 1786 —89. 3 Voll. Hoffmann, Historia Salieum. Lipsiae 1785 — 91. 2 Voll. fol. * F. Guimpel, Die Holzarten ete. Berlin 1819 — 30. Anderson, Saliees Lapponiae. Upsal. 1845. Reichenbach, Deutschlands Flora in Abbildungen, als Beleg für die Flora | Exeursoria. nr. 106— 1011. tab. 357 — 613. 1182 — 1269. Forbes, Salictum Woburnense. London 1829. Host, Saliees. Vindobonae 1828. fol. 105 tabb. | Wimmer, Jahresberiehte der Sehlesischen Gesellschaft 1847 (Drei 'T'afeln). Hartig, Lehrbueh der forstlich angewandten Pflanzenkunde. Berlin 1850. HERBARIA SALICUM. * F. Ehrhart, Arboretum. 1789. ] - Seringe, Sauliers de la Suisse. Cahier I—VII. Berne. 1803 — 1807. Günther et Schummel (serius Günther, Grabowski et Wimmer), Herbarium vivum plantarum in Silesia sponte erescentium. Centuria I-XV. Vratislaviae 1811 — 1830. Ign. Tausch, Plantae Seleetae Florae Bohemicae. — Dendrotheca Bohemiea. Fries, Herbarium Normale Florae Suecicae. Reichenbach, Flora Germanica Exsiceata. Wimmer et Krause, Herbarium Saliceum. Dodeeas I— XI. Vratislaviae 1849 — 1851. Wimmer et Krause, Collectio Salieum Europaearum. Vratislaviae 1858. (Seriebus tribus edita est, quarum prima 250, altera 200; tertia 180 formas continebat.)*) ^A. et J. Kerner, Herbarium Oesterreichischer Weiden. Deecas I—V. Inns- bruek 1863 — 1865. (Continuatur.) *) Von dieser Sammlung sind noch eine Anzahl Exemplare zusammen- gestellt worden, und zwar je nach der Vollstiündigkeit nr. 1 —4 zum Preise von je 15 Thlr., nr. 5—10 von 12 Thlr. und nr. 11—13 von 10 Thlr. Bestellungen nimmt bei Einsendung des Betrages der Verfasser und die Verlagsbuchhandlung entgegen. H. b. — ONE oes Herbariorum à me eomparatorum haee feci signa: Herbarium Regium Berolinense, cuius Salices Berolini anno 1849 ipse omnes aeeurate examinavi. Partis eius et Herbarii Willde- noviani domi comparandi eopiam mihi feeit Klotzsch, tune eius musei eustos laudatissimus. Collectiones Salieum a Schleicher et a Funek comparatae ibique seorsim asservatae pariter a me exa- minatae. Herbarium Willdenovianum prioris partem, seorsim positam, effi- cit. Eiusdem humanissimi viri cura mihi omnes eius a me expe- titas partes aperuit. Herbarium Caesar. Reg. Vindobonense. Ditissimi huius thesauri perquirendi facultatem debeo insigni humanitati el. Fenzl, euius ex auetoritate amicus 'Th. Kotschy Salices mihi comparare per- misit. Herbarium (Caesar. Reg. Vindobonense) Austriacum. Pars est prioris, eiusque eopia mihi ab iisdem viris clarissimis facta. Herbarium Musei Bohemici, quod Pragae ab Ordinibus Bohemicis institutum est. Partis eius, quae Salices attinet, quaeque Wall- rothii herbaria includit, examinandae viam mihi aperuere Purkyne et Czelakowsky. Herbarium Societatis Regiae Botanicae Ratisbonensis. Viri can- didissimi, quem immatura morte ereptum lugemus, Fürnrohr, liberalitati debeo huius egregiae collectionis cognitionem, quae inter alia ab eo subministrata adminicula mihi gratissima fuit. Herbarium Academiae Reg. Seientiarum Holmiensis. Partis eius, quae Saliees continet, inspiciendae occasionem candidissime mihi aperuit Salicum borealium interpres clarissimus, N. J. Anderson. Praeter alia gravissima documenta continet haec collectio ditissi- mam copiam exemplarium a L. L. Laestadio eollecterum, quae | viri incomparabilis studia in Locis parallelis proposita illustrant. Herbarium W. A. Henscheli, olim Professoris in Universitate Vra- tislaviensi, qui herbarium suum ditissimum Societati Silesiacae, quae Vratislaviae floret, ex testamento donavit. Herbarium N. J. Bueki, olim Pharmacopolae Francofurti ad Via- drum, euius, dum inter vivos erat, liberalitati debeo comparatio- nem collectionis ditissimae, speciminibus originariis multis ornatae. Libros eos, quos ipse non comparavi, in hoe catalogo asterisco appo- sito significavi. Plerumque adieci, ut in laudatis figuris ex English Botany, Guimpel Holzarten et aliis, nomina virorum, quorum auctoritate ea citavi: ibi modo omisi, ubi dubitatio nulla supererat; abstinui autem istos libros afferre, ubi res incerta erat. —— - i NE 1 INTRODUCTIO. CHARACTER GENERIS. Flores iulacei dioeci pone bracteolam indivisam, perigonio - in eorpuscula glanduliformia diminuto. Stamina 2, 3, 5— 8, fila- menta libera aut plus minus coalita. Ovarium uniloeulare; stylus. brevis, stigmata duo biloba aut partita; ovula in placentis prope basin parietalibus plurima, anatropa. Capsula uniloeularis, bi- valvis, valvis prope basin medio seminiferis; semina plurima, erecta, basi coma cincta. Embryo exalbuminosus, orthotropus, radicula infera. Endlieher Genera 1903. Tournef. Instit. 365. Linn. Gen. 1091. Nees ab Esenbeck Gen. plant. florae germanieae II, 15. SALICUM BIOLOGIA ET MORPHOLOGIA. L Habitus et vitae rationes. Saliees recensentur inter vegetabilia lignosa: omnes enim trun- eum habent lignosum per plurimos annos perennantem. Sed trunei ratio summopere diversa: etenim hoe genere et arbores procerae et frutices insignes, frutices depressi, denique frutieuli humiles intra humum muscosve maxima parte deliteseentes continentur. Ex trunci forma tribus tres distinguendae sunt Arboreae, Frutescentes, Subterraneae. | WIMMER, $alices Europaeae. b — PAARE en Saliees arboreae sunt trunco arboreo longaevo in ramos va- lidos fisso coronaque frondis ornatae, saepe in excelsam altitudinem vel centipedalem auctae. Inter altissimas sunt $. a/óa et S. fragilis, dein .$. daphnoides, S. incana et S. pruinosa, infimae altitudinis S. ca- prea et S. pentandra, utraque ut et S. incana saepe frutescens. 43. si- lesiaca rarius arborescit, ut et S. grandifolia. Frutescentes sunt longe plurimae. 'Trunco brevissimo e terra adscendentes mox supra solum in ramos dividuntur, qui aequali modo divisi fruticem sistunt.. Prout nune in ramulos multos breves nunc pauciores longos dividuntur, frutices depressi magis in latitu- dinem expansi aut altiores sursum magis aucti evadunt, illi ramulis brevibus torulosis, hi longis vimineis laevioribus conspicui. Inter frutescentes recensendae sunt 1, species quaedam alpinae et al- pestres ut S. /anata, glauca, Lapponum, Weigeliana, hastata, glabra, Arbuscula, caesia; 2, quaedam campestres. ut S. aurita, nigricans, cinerea, silesiaca, grandifolia, livida, myrtilloides, repens; 3, quaedam ripariae ut $. eiminalis, purpurea, triandra. Differunt autem ita ut quaedam plerumque altiores sint, ut series tertia, aliae mediae, aliae semper fere depressae et tanquam nanae sint, ut duo extremae seriei primae, et tres extremae seriei secundae. Subterraneae sunt trunco aut toto aut maxima ex parte in rupium fissuris, humo museisve delitescente, decumbente, flexuoso, radieante, ramosissimo, in ramulis novellis eoaretatis, tanquam vege- tationis apicibus, folia floresque monstrantes. Hue pertinent S. AMyr- sinites, pyrenaica, retusa, reticulata, herbacea, polaris. Saliees arboreae in Germania aliisque terris ob frequentes eoro- nae praecisiones ita deformatae sunt ut naturalis earum habitus raro ad- modum ob oculos veniat. E ramis depositis oriundae ( Satzweiden) quarto quintove anno ramis tantum non omnibus in usum domestieum ceden- tibus privantur, quorum iacturam non tolerant modo, sed quos pro egregia vivacitate sua mox restituunt. 'l'ales ad vias publieas circum pagos plurimas videmus truneo erasso deformi, saepe cavo, lacunoso, lacero, ut semimortuum diceres, e euius apice dilatato rami laete vege- tantes emittuntur (Kopfweiden). Sed in regionibus sylvaticis ad fluvio- rum rivorumque ripas, hie illie in pagis ad arces domosque vetustas, et si quo alio loeo arboribus .vetustis manus religiosa pepercit, inve- niuntur Salieum arborescentium specimina grandia neque summis no- Strarum terrarum arboribus inferiora, quae uti altitudine excellunt ita frondis forma et specioso decore placent. Ex arborescentibus evadunt frutescentes, quum iuxta radicem praeciduntur: tune enim e radice trunci plures enaseuntur. Sed hi quoque insignem acquirunt altitudinem, si per longum tempus intactae ereseunt, quales in alnetis locisque sylvarum humidis haud raro in- veniuntur, tanquam plures arbores ex una radiee natae. Saepe etiam naturae iniuria fruteseentes evadunt, ut ad fluviorum ripas 3S. ?ncazae contingit, quae etsi suapte natura arborescit, ad ripas fluviorum e montibus citato cursu deveetorum plerumque infestata frutescit. Quae natura fruteseentes sunt arte et cultura arboreae evadunt, si e caudieibus sat crassis longisque positis educantur et ramis in- ferioribus sublatis sursum crescere et coronam facere coguntur. Quod non eadit nisi in eas, quae in maiorem altitudinem evehnuntur: mi- nores alpestres vix in arbusculi formam redegeris. Saepius, ut dictum est S. caprea arborescit, rarius .$. s//esiaca et S. grandifulia, etiam S. viminalis ut interdum arborescentis in Prussia meminit Patze. Ceterum frutescentes quaedam, si inter alias frutices altas in sylvis densis solo fertili nascuntur, saepe in insignem altitudinem, 20—30 pedum acereseunt, quales saepe S. viminalem, purpuream et triandram vidimus. | Et soli natura et coelum atque temperies aeris multum facit in externo Salieum habitu. Frutescentes maxime variae, prout solo macro aut fertili, sieco aut humido (quod utrumque tam sterile quam fertile esse potest), loco alpestri et alpino aut inferalpino nascuntur. Differunt enim et magnitudine et longitudine figuraque foliorum et florum. Saepe in siecis ampliores sunt quam in humidis, in alpe- stribus elatiores quam in campestribus, praesertim in borealibus ter- ris, ut ait Fries M. p. 29. Multa etiam facit hominum sollertia. Quae e depositis caudicibus proveniunt, aliter vegetant quam e seminibus sponte enata. Minores frutieuli in pratis falee quotannis praecisi, truneum sub terra inerassatum acquirunt, e quo semper novi sed breves viminei ramuli recti emittuntur ut in .$. repente et livida. Salices tantum non omnes aquae copiam requirunt ideoque hu- midis potissimum locis nascuntur, fluviorum rivorum lacuum stagno- rumque margines amant, omnino loca depressa et humida, montium declivia seaturiginosa, paludes atque prata turfosa incolunt. De- ficiente humore minus bene nutritae, paucis exceptis ut S. caprea, haud satis explicantur. In petrosis sabulosisque locis siecioribus hu- miliores manent, ramosiores evadunt, ramis frequentioribus sed minus perfectis, brevioribus torulosis ac divaricatis. Aquae autem copia et b* rami recti magis, longi laevioresque redduntur, et foliorum florumque modus augetur, nitor etiam et color augesceit. Longaevae sunt non solum arboreae, sed etiam frutieosae nee non pumilae species. Hae enim trunco sub terra recondito et cum muscis desuper vegetantibus elongato longissime persistunt: haee fere vegetatio S. Aerbaceae, polaris et reticulatae. Paullo magis e solo emergunt $. refusa et myrsinites, quarum truncus ramosissimus flexuo- sus bona ex parte nudus humi iacet, ramis prolixioribus super saxa dependentibus. Sed ineredibile quamdiu eae propagentur, quanquam hiemis iniuriis et solis verni radiis vehementius laesi: lignum duris- simum tenacissimumque iis resistit. Neque frutescentium, tam cam- pestrium quam alpestrium, vita minus longa, sive minores et ramo- siores manent, sive ramis vimineis in altitudinem erectae magis ex- celsae evadunt. ; Stationes Salieum loca humida esse diximus. Aliae autem loca sylvatiea uda inhabitant ut species e tribu .$. fragilis; aliae praesertim liberas fluviorum ripas comitantur, quorum in arena fa- cillime germinant et citissime augentur, maxime 4$. eiminalis et pur- purea, ad loca vieina nemora et sylvarum prata et margines, fossas, stagna et laeus exeurrentes; aliae loea depressa uda, oras sylvarum, prata humida, margines stagnorum fluviorumque variae species in- colunt tum elatiores tum humiliores: ex his maxime in turfosis, uli- ginósis sylvatieis .$. /ivida, repens, myrtilloides; quaedam nonnisi in paludibus seaturiginosisque deelivibus montium nascuntur ut apud nos S. Lapponum, Weigeliana, hastata; denique parva grex in saxosis ir- rigatis alpium obviam fit, ut illae, quas Subterraneas vocamus. Et- enim stationes Salieum etiam altitudine locorum supra mare magno- pere differunt. Aliae nonnisi in planitie oecurrunt et ad ipsos mon- tium radiees evanescunt; aliae in planitie obviae ad latera montium ascendunt ae nonnisi ad terminum arborum desinunt, quo e. gr. S. caprea et aurita pertinent; aliae nonnisi in montibus oceurrunt ut 5. silesiaca et grandifolia, eaedem ad terminum arborum desinen- tes; aliae a termino arborum nasci ineipiunt et iuga sceaturiginosa paludesque montium alpiumque, aliae denique saxa et rupes alpinas inhabitant. Inde possis riparias, campestres, montanas, sub- alpinas alpinasque discernere. Species autem aliae latiores ha- bent altitudinis terminos ut S. aurita, aliae valde angustos ut S. si- lesiaca. Sed in diversis montibus limites non eidem: pendent enim m Lui — XXI — a latitudine et a temperie aeris situque locorum. Quae in magis australibus Europae regionibus in alpibus montibusque habitant, eaedem in borealibus et in orientalibus terris in planitie inveniuntur. Saliees vivaeissimas esse in vulgus notum est: propagatio earum facillima est. Atque de propagatione e seminibus mox dicetur, nune de sureulis depositis exponatur. Sufficit ramum abscissum S. fragi- lis, triandrae, viminalis, purpureae etc. in humum immittere aere pluvioso aut loeo udo, ut et radiees e parte infera agat et superne e gemmis ramulos emittat. Quod ut facilius efficiant, ramos abscis- sos antequam deponant, aquae immittunt ut ibi radieulas primas pro- tendant. Citissime id faciunt rami laevigati cortice aequabili prae- diti, praesertim longi viminei. Contra e ramis brevibus tortuosis to- rulosis eortiee inaequabili tectis raro admodum contigit radieulas eli- | cere propagationemque perficere. Si opus sit e ramulis propagare neque rami crassiores praesto sint, eligendi sunt rami tertii quartive anni: iuniores enim aegre propagantur. Facillime radicantur surculi primo vere ante flores sive statim in terram depositi sive antea aquae immissi. Qui enim serius aut in ipsa anthesi aut post eam per- aetam deponuntur, diffieilius radieantur. 'lamen periculum fieri licet usque ad aestivum solstitium, eo autem peracto opera fere frustra- nea. Rami sero autumno post foliorum defluxum abscissi terraque ita oblique defossi ut apices supra terram emineant, si primo vere deponuntur, facillime radices agunt laetamque effieiunt prolem. Spe- cies alpestres et alpinae, quae pleraeque ramosissimae, ramis brevis torulosis sunt, e surculis aegre educantur, quia radieulae nonnisi e ramulis laevibus superficie aequabili conspicuis prodeunt, tamen et in illis quandoque propagatio e surculis faeta est. Sed si has in hortum transferre velis, maxime iuvabit plantulas iuveniles colligere, quae radicibus museo bene humido cireumdatis facile et tuto trans- portantur. Faciliima quidem et tutissima ratio Salices multiplicandi est satio seminum. Sed ea plures ob causas impedita est. Etenim semina quam recentissima colligenda sunt; quo veteriora sunt, i. e. quo se- rius post eapsularum solutionem ponuntur, eo diffieilius germinant, ita ut post aliquod tempus humore suo amisso germinandi facultatem omnino perdere videantur. Sata autem sicubi e capsulis apertis —— NN, en prodiere, praesertim coma liberata, iam post 24 horas explieari in- cipiunt. Plantularum hoe modo natarum magna quidem pars aut animaleulorum, e. gr. helieum, aut coeli iniuriis mox interit: sunt enim admodum tenerae et tam humoris nimii quam vehementioris caloris haud satis patientes. Deinde e seminibus species quidem ea- dem redit: num vero forma eadem prodeat, nondum experti sumus, credibile autem e seminibus ab eadem stirpe sumtis formas varias prodire, 'Tum vero, id quod gravissinium est, si semina e stirpibus silvestribus sumas, nunquam certus eris, utrum ea per pollen eius- dem an speciei alienae facta sint fecunda; poteritque fieri ut e semi- nibus non modo ab eadem stirpe sed etiam ex eodem iulo lectis specimina cum genuina tum hybrida prodeant. Certa igitur propa- gatio e semine fieri nequit nisi e stirpibus hortensibus, in quibus arte omni alieno polline excluso pollen eiusdem speciei de industria in stigmata translatum fuerit. Contra e ramis depositis semper non solum idem sexus sed etiam eadem forma redit, quod nos sexcenties experimento eomprobavimus. Ineredibile quantum plantulae Salicum, cum ab iniuriis primis defensae convaluerunt, incrementum capiant, praesertim eae quae ramis vimineis in altum vergunt, a quo crescendi impetu et graecum .irécc* et latinum ,Salieis^ nomen iis inditum esse traditum est.*) Sed ut bene augeantur et humoris copia adesse debet et coelum li- berum: sub arborum umbra et locis frequenti vegetatione et propin- quis aedium muris impeditis aegre augescunt, mox suppressae emo- riuntur. Et germinantibus e semine et e ramis positis prodeuntibus maxime convenit solum maerum multumque arenae continens, in quo radices incredibile. quantum multiplieantur. Copiosissime igitur in arena humida ad fluviorum ripas nascuntur, ut alpestres quoque in deelivibus sabulosis aut in saxosis montium. In solo caespite gra- minis tecto difficillime prodeunt et aegre augescunt. Nescio quid sibi voluerit Hartig, quum dicit (p. 12) propagationem Salieum e semine rarissimam esse. Omnes enim fluviorum rivorumque ripae arenosae, postquam aestate calida aqua recessit, et foveae e quibus terra tegulis fabrieandis effoditur, innumeras plantulas Salieum e se- minibus enatas ostendit. Quod nescio quis commentitus est Salices *) Nostri temporis etymologi graecum &xn, latinum salir, germanicum salaha, nostrum Sahien vel Sohlen comparant. — RE A nonnisi e semine satas in arborum magnarum speciem aeerescere, id refutare rusticis silvarumque praefectis relinquendum est. Arbores ut diximus grandaevae tandem ut ceterae arbores no- strae ventorum iniuriis taetae, corona laesa, humore per aperturas ramorum defraetorum intrinsecus stillante, intus putreseunt ae nutri- mento defieiente aut non bene diducto ad mortem vergunt. Quam magna autem sit vivacitas harum plantarum conspicitur in truncis vetustis sie eavefactis ut nulla fere pars trunci praeter corticem re- stet, quales ad vias publieas olim saepius visi hodie rarius obviam veniunt. Etenim trunci inde a iuventute saepissime praecisi ac de- eapitati, humore in trunci eapite residente denique intus putrescentes evaeuantur cavique redduntur: tamen quotannis novos emittunt sur- eulos neque vitam exhauriunt donee pars residua ventorum ictu fraeta collabatur. Cohaeret eum magna Salieum vivaeitate, ut solum fere omne, qualeeunque id est, incolant et ubicunque vivere possint, dummodo humoris eopia adsit. Una tantum species, quoad seimus, hucusque nonnisi in montibus alpibusque caleareis inventa est: $. glabra. Etenim J$. i»cana, quam in Austria inferiore nonnisi in solo ealeareo . nasci Kerner p. 24 contendit, nos in Silesia austriaca in ripis gla- reosis Olsae et Vyssulae, in quibus caleis nullum vestigium visum est, laetissime crescentem vidimus. Idem vir doctissimus species al- pinas tantum non omnes duas formas, quas parallelas vocat, habere dieit, quarum una series solo caleareo propria est altera solo caleis experti. In solo ealeareo obviam fieri S. retusam integrifoliam, S. Ar- busculam | Waldteinianam , S. Myrsiniten Jacquinianam; in solo ealeis experte S. retusam serratam, S. Arbusculam foetidam, S. Myrsiniten ser- ratam, hasque ita differre ut priori seriei folia subintegerrima, al- teri folia glanduloso-serrata propria sint. Hac de re equidem nihil neque affirmare neque negare ausim, quoniam mihi haee observandi oecasio defuit. Hoc tantum addam equidem 43$. si/esiacam in solo granitico, in schista mieacea, in solo porphyrico et in ealeareo pari- ter nascentem vidisse. De JSalice glabra affirmaverunt Th. Kotsehy et Krause eam in monte Raxalpe nonnisi in supera parte una cum ealee apparere, infra regionem caleaream prorsus nullam nasci. — ANS — PARTIUM RATIONES. 1. Radix. Ex embryone germinante statim radicula simplex descendit, quae intra brevissimum tempus ramulos emittit. Plantae annieulae iam radicem frequentem gerunt, radice primaria mox ramulorum magnam eopiam generante, ita ut loco laxo sive sabuloso sive humoso brevi tempore densa crates radicum procreata sit. Manet tamen semper radix media principalis erassior, quacum proportione rami primarii inerassantur. Arborum denique radix hoc modo ceterarum arborum omnino similis evadit. Radieulae e caudicibus positis, sureulis abseissis, oriundae, prae- sertim si in aqua nascuntur, prodeunt e lenticellis quas voeant, primo albae, simplices, crassiusculae, mox fibrillis obtectae, dein fuscescen- tes, tandem radicibus primigenis similes. 9. Rami et ramuli. Praecipua est ramorum differentia, ut aut recti, viminei, angu- stissimo angulo exeuntes, saepe longissimi sint, aut obliqui, subfle- xuosi, divergentes atque divaricati, iique plerumque breviores. Ramis vimineis longis rectisque conspieuae sunt ante omnes JS. viminalis, purpurea, incana; rami longi sed angulis maioribus exeuntes sunt etiam arborescentibus ut S. a/bae et fragili; breviores autem et eras- siores S. daphnoidi. Dreviores, crassiores magisque divergentes sunt plerisque frutescentibus. Brevissimi, ipsis apicibus tantum foliigeri floriferique subterraneis, quae et ipsae nonnunquam ramos tenues flagelliformes foliis remotis obsitos emittunt. Haee tamen differentia ita valet, ut eae stirpes quae bene nu- tritae cito aecreseunt, ramos magis longos et in rectum assurgentes habeant, eae contra quae aegre augeseunt et quibuseunque de eaus- sis retinentur, ramulos minus longos ae minus rectos. Quibusdam rami et ramuli tenues flexiles et lenti, quales adhibentur in hortis et arbustis ad alligandos caules ramosque tam vitis quam arborum pomiferarum pedamentis et fuleris suis. Huiusmodi sunt S. purpurea et in meridionali parte Europae S. alba, praesertim formae cuiusdam quae ramulis tenuioribus pendulis, iisque saepe vitellinis differt. . — XXV —— Nonnullarum specierum ramuli faeillime in axillis vel levi ictu taceti solvuntur, unde Sa/ir fragilis nomen traxit, cedens tamen ame- rieanae S. rigidae Mühlenb. His summa est fragilitas: ceterae aut minus aut omnino non fragiles sunt. 3. Cortex. Cortex trunci in plerisque aequabilis est; in vetustis ;Salice aíba et fragili simili modo rimosus, in frustula oblonga divisus secedit ut in Piro communi. Singulari modo cortex solvitur in 5S, £riandra, ma- ioribus plagis solutus et decidens subnascentemque novum subauran- tiaeum revelans ut in P/atano occidentali. Cortex vegetus ramulorum novellorum, quamdiu herbaeei mol- lesque sunt, in plerisque aut pubescens aut pilosus villosusve, in : paucis ut in S. glabra, Weigeliana, livida, myrtilloide ete. et in ommi- bus e tribu S. /ragilis est glaber. "Vestimentum in aliis est tenuis et brevissima pubes, in aliis pili longiores adpressi, aut soluti, in alis tomentum e pilis brevibus sed densissimis aut implexis forma- tum, ut in S. /ongifolia, S. incana et maxime in S. candida. Largius vestimentum manet ad alterum annum et in ramulis florigeris eon- spieuum fit, ut in S. cinerea, saepe etiam S. viminali, tertio vero evanuit: parcius eiusdem anni autumno iam obsoletum est. Quibus permanet, eolor ex albido in sordidum fuligineum fuseumque mutatur. Densissime pubescit ramulorum ea pars, quae post solstitium anno fausto prolongatur, cuius etiam folia autumno maxime tomentosa conspiciuntur. Cortex ramulorum alteri tertii quartique anni inprimis notandus. Differt autem nitore, colore, superficie. In aliis enim splendidus est, tanquam vernice obduetus, ut in S. pentandra et fragili; in aliis mi- nus nitens ut in S. £riandra, Weigeliana, purpurea, daphnoide, nonnullis alpinis; in aliis omnis nitoris expers ut in S. cinerea, aurita. Magis nitent qui longi et vegeti excreverunt. — Coloris hae sunt rationes. Proprium est S. daphnoidis et magis etiam S. pruinosae ut rami bimi trimique maxime vere et autumno pruina glauca obdueti sint, deter- sibili ut in fructibus Pruni domesticae, sed ubi detersa est mox restituta. ^ Cerae species esse dieitur. Qua pruina vel manu detersa vel ob aetatem ramulorum deficiente apparet color nativus corticis — eastaneus in S. pruinosa, viridis aut castaneo-umbrinus in S. daphnoide. - "Qoa merus — 0 inczrao Colore eastaneo-nigrieante insignes sunt formae pleraeque S. aigri- cantis, lateritio seu rubieundo S. pwrpureae, sordide fusco-castaneo S. capreae. (Qui eolor optime pereipitur in ramulis vegetis, solique radiis bene expositis. Saepe videbis ut in fruetibus Pomacearum, ramulum latere externo soli aperto rubicundum, omnino colore saturato distinetum, altero abscondito virescentem pallidioremque. Praeterea color viridi-olivaceus plerarumque Salieum ramulis proprius est, nune magis in viridem, mune in cinereum, griseum, fuscumque vergens. In multis autem speciebus occurrunt specimina colore ma- gis diluto insignia. Cuius rei exemplum notissimum praebet species Linnaeana S. vitellina dieta, quae est S. albae varietas, colore vitel- lino ramulorum bimorum trimorumque insignis. Saepius eiusmodi specimina reperiuntur, colore e longinquo notabiles. S. /aeta Sehultz est S. repens ramis vitellinis. — S. purpurea saepe occurrit ramulis - olivaeeis aut stramineis. S. /ividae quoque ramuli nune rubieundi nune vitellini aut straminei sunt. Statum nitellinum et vitellinum appellavit Fries, quos in plerisque Salicibus observari animadvertit. Praeterea observandum ramulos e truncis prope a basi praecisis pullulantes, quos apoblastas nominant, in S. viminali, cinerea, aurita aliisque cortiee cinereo fuseove praeditis, praesertim locis humectis, saepe cortice sordide vitellino et laevigato esse, uti iis plerumque folia quoque glabrata, laevigata et nonnunquam livescenti - rubicunda apparent. Cortex ramulorum 5S. s//esiacae virescens, verticaliter fuseo- rimulosus. Praeterea superficie notanda S. aurita, cuius ramuli opaci et quodammodo inaequabiles lacunosi saepe conspiciuntur. Color strati corticalis interni, ubi ligno adiacet omnibus virens sed varius est in diversis speciebus, constans cuique speciei. Ple- risque dilute luteo-virens est, in S. purpurea et magis etiam in $. daphnoide citrinus, in S. cinerea sordice luteo-virens, in S. aurita ex- pallens albido - virens. In parte extera strati cortiealis cellulae rubro -tinetae sunt, quales etiam in cotyledonibus. Quaeritur num his cellulis substantia alealoidea, chemieis ,Saliein* dicta, contineatur. 4. Folia. Ex foliorum figura et vestimento species Salieum praesertim discernuntur, quamobrem eorum rationes accurate excutiendae sunt. — XXVH — Primo loco tenendum est, etsi figurae, vestitus, coloris et ceterae superficiei foliorum in unaquaque specie certi sunt modi, tamen tan- tam esse earum rerum varietatem, ut nisi vitae et causarum exter- narum rationes diligenter examinentur, facillime in errorem indu- camur. Omnium Salicum folia sunt alterna, breviter pedunculata, integra, margine serrata, vix unquam vere integerrima, pleraque aut omnia stipulata, eosta magna, venis parallelis maioribus, et venulis reticu- lato-anastomosantibus praedita, facie supera et. infera ut plurimum disceoloria. In plerisque speciebus formae grandifoliae et parvifoliae, ae simul latifoliae et angustifoliae inveniuntur, quarum causa tum e soli eoelique bonitate tum e ceteris aeris lucisque rationibus repetendae esse videntur. Praeterea differunt folia ramulorum late- ralium et terminalium, primigenea s. verna ab hysterogeneis s. aesti- vis et autumnalibus, normalia in stirpibus bene evolutis ab iis quae in stirpibus hebetatis, apoblastis ete. assident. Foliorum figura in Salicibus ab angustissime lineari ad or- bieularem omnes modos pereurrit: creberrima est figura lanceolata, nune ad linearem nune ad oblongam ovatamque abiens. Ad figuram definiendam haee sufficiunt vocabula: linearia, lineari-laneeo- lata, lanceolata, oblongo-laneeolata, ovato-lanceolata, elliptiea, ovata, orbieülaria. His adiicienda est ratio basis, apicis et marginis. Paucis in speciebus folia unam ex modo dietis figuram ha- bent constantem, ut S. incana et viminali linearem, S. reticulata orbieularem. ^ Plurimis autem folia ita inter duas variant, ut nunc longiora angustiora, nunc breviora latiora sint. Hoc modo 5S. nigri- canlis, capreae, cinereae, auritae, silesiacae, grandifoliae, Weigelianae, lividae duae quasi formae discerni possunt, una magis ad lanceolatam, altera ad late ovatam atque subrotundam accedens. Nonnullis vero magis variant, ut S. Lapponum, cui plerumque folia sunt elliptiea, et lineari-lanceolata, etsi rarius, et late ovata habet. Maxime varia est figura foliorum 5S. repentis. huie enim et anguste-linearia et late ovalia sunt. "Tenendum vero euique speciei formam esse unam folio- rum, quae typiea nominari debet, quae in speciminibus vegetis, rite explicatis plerisque agnoscitur, quaeque oculis citius percipitur quam verbis describitur. —— XXViH —-— Cum figura folii iuncta est quodammodo eius magnitudo. Haec tamen eodem modo relativa est: dantur enim, ut diximus, tantum non in omnibus speciebus formae maeroph yllae et mierophyllae. Sed inter affines species una maiora habet folia quam altera, ut e. gr. S, caprea maiora habet quam .$. cinerea, haee maiora quam 43$. auritz, etsi obviam fiunt specimina .$. cinereae macrophyllae, «euius folia magnitudine superant specimina mierophylla .$. capreae. Figura atque magnitudo foliorum pendet ab evolutione individui, haec a soli coelique. conditione. Quae maero et minus humido solo enascuntur, quaeque eum adolescebant annos eomplures aridos naeta sunt, ea ut ramulos breviores et numerosos ita folia minora magis- que abbreviata gerunt; contra quae solo satis aquoso eoeloque per plures annos pluvioso, ea ramos longiores et folia vegetiora longio- raque ostendunt. Haee differentia maxime in speciebus campestribus et montanis in conspectum venit. In his praesertim ea individua, quae in inferioribus locis, inprimis sylvaticis fertilioribus nascuntur, ut omnino magis augescunt, ita folia quoque maiora in ramulis ve- getis longioribus gerunt; illa vero quae in editioribus locis ad latera montium ventis expositis habitant et ramos breviores torulosos et folia minora habent. Idem, quod statio magis edita, efficit etiam solum sterile, siceum, ventosum. Differunt etiam folia verna ab aestivis et autumnalibus: illa breviora, haee longiora et magis robusta, ita ut saepe e foliorum figura discerni possit, unde novus erescendi aecessus initium habue- rit. Inde ramuli heterophylli in $. cinerea, aurita, silesiaca, grandifolia obvii, qui in infera parte folia latiora, in superiore multo angustiora longioraque gerunt: illa verna, haee aestiva sunt. Nimirum Salieum ramuli uno anno tres faciunt inerementi aecessus, primum ipso vere, alterum sub solstitium, tertium septimo oetavove mense, quorum pro temperie partium anni nune hie nune ille magis est validus. Praeterea ramuli inferiores laterales tenues, qui plerumque sub autumnum vel altero anno exarescentes decidunt, praesertim ubi arbuseuli inerementum sursum tendit, folia minuscula i. e. breviora et latiora sunt; terminales autem rami vegetiores erassioresque folia ma- iora longiora gerunt. Adde quod individua, quamdiu frutieis formam servant, folia latiora ostendunt, ubi vero sive suapte natura sive cultura arboris formam nactae sunt, angustiora et longiora. Folii infima pars, ubi petiolo adnatum est, quam basin voeant, ce XEWD -—— ita varia est, ut in eadem specie v. e. S. silesiaca, hastata, Lapponum, caprea, nune angulo acuto petiolo applicetur, quae folia basi attracta, aeuta appellari solent, nune rotundatum vel subeordatum sit: hoe in formis foliorum latioribus, illud in angustioribus adest. Neque minus varia pars summa folii, quam apieem voeant. Haee recta in foliis symmetricis, obliqua in asymmetris. Summa folii pars nune est rotundata aut sine, aut eum parvo mucrone, rarius impresso - emar- ginata ut in S. rezévsa, aut eum apice mucroniformi aut paullo latiore, quae folia apieulata vocantur ut in formis quibusdam .S. /ividae et auriítae: is apiculus saepe in folio ibidem plieato recurvus est ut saepe in S. awria. Aut folio tribuitur aeumen, quum latior folii pars sursum angustatur: id aut breve, aut longum, linea recta vel ineurvata, nune subito abruptum nune sensim sensimque angustatum prodit. - Margo foliorum in vernatione notam praestantem praebet: in S. viminali, incana, grandifolia et extraeuropaeis nonnullis est revo- lutus, ita ut folia novella in apice ramuli conferta facie supera sibi eontigua sint; in ceteris margines foliorum sunt plani, ita ut pars paginae superae unius folii parti inferae paginae proximi sit sub- iecta, ut in S. fragili, silesiaca ete. Margo folii adulti in multis aut in plerisque speciebus deflexus, reflexus aut revolutus est, unde saepe fit, ut dentieuli marginis delitescant. | Ceterum margo vix unquam vere integerrimus, sed in plerisque serrato-dentatus, quan- doque duplieato-serratus est, praesertim in luxuriantibus: dentes omnino maxime conspicui in foliis vegetis, ideoque in foliis ramulo- rum terminalium saepe evidentes, in folii ramulorum lateralium obliterati; in apoblastis vero folia margine saepe subundulato, inciso- erenato, arguteque serrato conspicua sunt. Etsi autem serratura marginis pro charactere generis typico haberi debet, sunt species nonnullae, ut S. caesia, scmper fere foliis integerrimis; aliis nune folia' margine argute-serrata nunc subintegerrima sunt ut S. Aróbusculae, In dentium capite sedet glandula, minus magisve perfecta, saepe materiem viscidam aut ceraceam colore albido insignem demum fuscescentem sordescentemve secernens. Glandulae maxime insignes, ut et ipsi dentes, in tribu 5S. fragilis, viscidae inprimis in S. pentandra, ita ut in eharta, qua exsiecantur, margo foliorum inseriptus haereat. Saepe in his glandulae etiam petiolis ad folii basin assident: in apoblastis vel ita ut corpuscula e substantia foliacea et told: stipitatis composita appareant. —— NEX — Foliorum petiolus et venae. Petiolus aut longior aut bre- vior, in universum brevis, quibusdam brevissimus, in eadem specie haud multum diversus. PDasi ramuli fere tertiae quartaeve assidet parti: privum est tribui S. daphnoidis, quod autumno basis petioli intumescens cava sit, sinuque eavo gemmam floriferam maiusculam foveat. Supra canalieulato- planus, infra semiteres est. Sub hiemem a ramo solutus secedit ut in ceteris nostris arboribus. Petiolus continuo transit in costam folium medium percurrentem atque in summo folio aut attenuato-desinentem, aut in acumen tenue raro mucroniforme abeuntem, nonnunquam leviter decurvum. Costa in facie supera plerumque paullulum depressa, rarius plana, subtus semper magis minus elevata, subsemiteres, colore pallido, saepe stra- mineo distincta, saepissime pube tenui obsita est. Ab hae venae primariae, in aliis rariores in aliis erebriores, nune arcu levissimo nune levi, nune valde eurvato marginem petunt. Inter has iacent venulae, nune rariores subpellueidae, ut in nonnullis alpestribus par- vis, nunc ereberrimae reticulato-venosae, raro in utraque facie pro- minentes ut in S. JMyrsinite, saepe aut totae aut ex parte in aversa facie elevatae, in quibusdam tam fortiter hie prominentes illie im- pressae, ut folii faeies rugosa appareat, ut in S. aurita. Novella folia magis sunt plana; sub autumnum, cum folia erassescunt gla- breseuntque, venae subtus magis prominent, ut in S. Aastata et livida. In foliis valde tomentosis minus venae prominent sub tomento deli. tescentes; sed pube diminuta, ut fit in foliis lateralium ramulorum aut autumno, magis prominent. Venae primariae aut angulo reeto aut aeuto a costa exeuntes plerumque marginem folii versus obliterantur: in $S. refusa autem apicem folii versus convergunt. Foliorum vestimentum. Vestimentum in Salicum foliis, ut . in multis aliis plantis tum arborescentibus tum herbaceis, aisiin varium esse nota est res et eiusdem speciei folia alia tomentoso-cana alia nuda viridia esse constat. Attamen cuique speciei suus est vestimenti modus, quem in foliis bene evolutis et in speciminibus vegetis observare oportet. Non tanti est vestimenti densitas quam qualitas, ad quam pernoseendam semper lente utendum est. In non- nullis speciebus, quae folia habent glabra, folia novella, praesertim foliola braeteaeformia, quibus iuli fuleiuntur, pube sericea, aut lanuginosa tecta sunt, quae cum folii ineremento obliteratur ut in Mr ————mmm — XXXI — S. daphnoide, aut paullo diutius perstat ut saepius fit in S. purpurea Eo vestimenti genere omisso sunt species aliae, quae omni vestimento earent ut .$. fragilis, pentandra, triandra, herbacea, retusa, hastata, Wei- geliana; aliae in foliis adultis levissimum, saepe fere nullum, gerunt, ut S. silesiaca, grandifolia; aliae semper habent, quanquam interdum et in quodam foliorum genere fere obliteratum, ut 4$. viminalis, re pens, incana, cinerea, aurita, caprea. In plerisque vestimentum oceupat faciem inferam l. aversam, eum supera aut laevissima est aut tenuis- sime pubescit; in nonnullis adest quoque in facie supera quanquam paullo tenuius ut in .$. cinerea, incana. Inveniuntur tamen etiam spe- eimina foliis utrinque fere pariter tomentosis canis aut argenteo-mi- eantibus, ut in S. Lapponum et S. repens. Vestimentum foliorum, quod in multis etiam ramulum hérbaceum oceupat, componitur e pilis pel-- lueidis, non articulatis, qui venis venulisque insident. Genera vesti- menti posita sunt in pilorum multitudine, longitudine et directione. Quo densiores et quo longiores sunt pili, eo magis facies caneseit ipsiusque faciei obtectae color latet: magis autem apparet hie quo magis pili rareseunt. Nomina vestimenti haee sunt. Folia pube- scentia appellantur ea, quae pilis brevioribus, aut rectis aut eur- vatis, ita obsita sunt, ut, etiamsi color frondis eo paullulum mute- tur, tamen per lentem nativus faciei color ubique appareat. Vesti- mentum sericeum vocatur id, quod pilis rectis, non admodum bre- vibus, adpressis eonstat, unde folia nitorem sericeum, saepe argen- teum, accipiunt. Folium tomentosum vocamus, quod pilis adeo densis teetum est, ut facies ipsa, utpote illis obtecta, non appareat. Folii tomentosi species sunt plures; aut simpliciter tomentosum est, si pili laxi, breviores sunt; aut villoso-tomentosum, si pili laxi, lon- giores, recti; aut lanato-tomentosum, si pili laxi, longiores, curvati ; aut farinaceo-tomentosum, si pili laxi, maxime eurvati implexique sunt; denique sericeo-tomentosum, si pili longi, recti, adpressi sunt. Unaquaeque species varia apparet, nune foliis magis dense nunc minus vestita, quod haud dubie a solo, saepe etiam a temperie anni pendet. Soli qualitatem in vestimenti modum et rationem exercere vim eo deprehenditur, quod in udis locis vestimentum rarescit. 'Tu- riones e eaudieibus praecisis, quos apoblastas eum recentioribus vo- eamus, quae uberius affluente humore nutriuntur, specierum earum, quae folia vestita habent, ut S. cinereae et auritae, folia. glabra ge- runt. Saepe isti in pratis e trunco desceisso oriundi, foliis omnino glabris, eolore livido praeterea et rubieundo conspicuis, huius rei c ENT Sn ignaris fueum faeiunt. — Praeterea folia in ramulis inferis brevibus magis glabreseunt; quae vero media aestate intra summum vegeta- 'tionis impetum evolvuntur densius vestita sunt vestimentumque speciei proprium maxime praestant. Foliorum eolor. In iis speciebus, quae folia vestita habent, eolor foliorum vestimento determinatur; quo id est densius eo magis abit e viridi in cinereum, canum, album; niveum. Et cum vestimen- tum in utraque pagina plerumque differat, color superae faciei a co- lore aversae semper fere diversus est. Quo magis rarescit indumen- tum eo magis color nativus folii in eonspeetum venit. Omnino vero facies prona foliorum a supina ita differt colore, ut illi plerumque sit saturatior huic dilutus magis ef pallidus, quod diserimen maxime . deprehenditur in iis speciebus, quibus folia sunt glabra viridia, ut in S. fragili, pentandra, triandra. Paucae species ut S. Aerbacea et S. Myr- sinites folia gerunt utrobique aequali ratione viridia. In permultis speciebus facies supina colore glaueo aut eaesio differt a prona: glauco in $. purpurea, myrtilloide, e& autumno maxime in $$. livida, hastata, Weigeliana, partim quoque in 3S. grandifolia et rarescente integumento in $ caprea, aurita, cinerea, repente et silesiaca; caesio in S. glabra, reticulata (vestimento obliterato), Arbuscu!/a, Color glaucus faciei su- pinae abit in eaesium saepe in $$. Ahastata, Weigeliana et myrtilloide. S. caesia folia utrinque caesia habet. Sed colore viridi glaueo eae- siove folia multum variant: sie S. fragilis folia subtus viridia et glauca habet; .$. triandra prae ceteris foliis subtus pallide virentibus, glau- eis, eaesiisque varia est, ita ut interdum pars folii media glauea, margo et apex virides sint, idemque saepissime in $$. migricante vidi- mus. Color glaueus, si folia per vitrum adspiciuntur, quasi e squa- mulis rotundis eompositus esse videtur, de quibus quid statuendum sit ignoro. Fries Mant. I. p. 31 dieit: ,,JE pilis abortivis orta vi- dentur puncta exeavata v. ce. in .S$. migricante; pilis. praesentibus puneta evaneseunt. Ab his punctis folia faeile nigrieantia, v. e. $$. purpureae ete. in pagina superiori pendent; punetis evanescentibus S. nigricans ete. minus nigreseunt. ^ |Equidem dubito, quin eolor glaucus pilis abortientibus efficiatur, de ceteris consentio. — Splen- dent folia, i. e. lucem magis reflectunt, quaedam vestita, quorum in- dumentum pilis adpressis constat, quod serieeum appellatur, quale in S. viminali, S. repente et quae ab illis deseendunt, invenimus. Ce- terarum specierum, quae folia vestita habent, facies opaca est. Ma- xime autem splendent folia earum, quae folia prorsus glabra viridia "qACMTHRPCS C TRIN E PN E ; —— ANNE Com habent, inprimis in ramulis vegetis e truneo praeciso oriundis, ut in S. pentandra et S. fragili, quarum facies supera nonnunquam oleoso vernice splendet. Facies prona semper magis splendet, quam supina, exeeptis modo S. Aerbacea et S. Mursinite. 5. Stipulae. Basi petioli, nune brevissimi nune longioris, assidet utrinque sti- pula, quasi partis folii dimidiae primum rudimentum, eiusque formam prae se ferens, nonnunquam ut in luxuriante $. fragili in glandula- rum cumulum dilapsa. Plerisque sunt stipulae lanceolato- vel ovato- lunatae, folio dimidio respondentes, integerrimae vel subserratae, vel glanduloso-dentatae; in parte infera ramulorum latiores, in supera angustiores. In ramulis elongatis, vegetis sueeulentisque vix unquam deficiunt; rarissime deprehenduntur in speciebus subalpinis pumilis et in S. purpurea, et si adsunt in his pusillae sunt et caducae; in aliis eontra semper adsunt et maiuseulae. Omnino in ramulis lateralibus pusillae sunt citoque decidunt, in ramulis terminalibus magnitudine praestant et persistunt. In S. /longifolia saepe bilobae sunt, ut du- plieatae esse videantur; nonnunquam etiam in $. viminali. 6. Gemmae. Gemmae in foliorum nascentium axillis oriuntur eum ipsis foliis, ita ut folio evoluto et ipsae sint perfectae, quod mense Iunio in his terris fieri solet, dein magnitudinis aliquod incrementum capiunt, Septembri autem iam omnino perfectae sunt. Quum Salices cito et largiter flores proferant, ramuli terminales vegeti fere omnes flori- — geri sunt, ideoque iam aestate vel autumno ex magnitudine gemma- rum dignosci potest, quaenam earum florigerae, quae foliügerae sint; illae maiores, erassioresque. Praeterea iuli staminigeri gemmis cras- - sioribus plerumque inclusi sunt quam pistiligeri; utrique in pleris- que, praesertim in .$. Caprea, cinerea, daphnoide iam autumno distin- gui possunt. — Gemmae figura varia sunt; aliae intus planae, aliae convexiuseulae, ramulo applieatae aut superne solutae, dorso rotun- datae aut earinatae, apice nunc obtuso, nune aeutiusculo, nune eom- planato-exeurvo s. rostrato ut in .$. Caprea ete. Gemmae inclusae sunt foliolo membranaceo s. eoriaeeo, nune glabro, nitido vel opaco, WIMMER, Salices Europaeae. € den R XXXIV duy ena , nune pubeseente vel subhirsuto, interno latere aut toto aut pro parte connato, sub vernationem decolorato, fuscescente vel nigrescente, de- mum aut apice fisso aut basi eireumseisso, deeiduo. Ergo squama gemmacea, quam voeant, est foliolum imum ramuli, vaginae foliaeeae quarundam Umbelliferarum umbellas ante explieationem involventi consimile, aut cum folio spieulam Carieis vaginante comparanda, quod propter naturam suam, quae iulo tegendo inservit et per hie- mem perstat, membranaceum est. 75 Ful Flores Salieum sunt spicati, floseulis ad rachin spiris initio ita contiguis dispositi, ut iulus transversim disseetus quasi eireulum flo- sculorum 5— 8 ostendat. Quoniam flores imperfecti sunt, i. e. perian- thio perfecto carent, braeteola squamaeformi teetae, et quoniam dioeci sunt i. e. alia individua flores staminigeros alia pistilligeros gerunt, propterea spicae Salicum aliarumque plantarum nomine singulari ,iuli s. amenta^ audiunt. Alterum nomen, iam a Graecis inditum, quam- quam diversis florum figuris adhibitum, quia et antiquius et brevius est, nomini latino praeferendum esse videtur. In iulis Salieum distinguenda sunt: bracteae, braecteolae squamaeformes, floris partes essentiales, i. e. aut sta- mina, aut pistillum, deinceps neetarium, rachis; observan- dum etiam tempus evolutionis. De his rebus singulis est exponen- dum. Iuli |j et 9 in omni specie sibi sunt figura, i. e. longitudine, erassitie ceterisque rebus similes; nisi quod iuli jj fere breviores esse videntur quam iuli 9, quod illi vegetationem breviori spatio temporis absolvunt, pollineque exploso cito marcesecntes decidunt, hi diutius persistunt ideoque magis elongantur, dum capsulae matu- refactae valvis apertis semina emittant. Hoc temporis spatio longiore rachin elongari totumque iulum multo longiorem evadere quam ini- tio florescentiae erat, necessarium est. Si florem e parte axis abbreviata et foliis metamorphicis con stare ponimus, iulus eum ramulo foliigero comparari potest. Quod in ramulo eaulieulus, id est in iulo rachis; quod in illo folia, in hoc sunt braeteolae squamaeformes; quod in illo gemmae in folii axilla natae, in hoe sunt aut stamina aut pistillum, (nam et haec et gemma —— XXXV — sunt vegetationis futurae principia) Quam comparationem recte in- stitui Salieum natura multis modis docet. Iuli Salieum tantum non omnium basi folia diminuta gerunt, «quae braeteae appellantur, quaeque paullulum auetae aut cum iulo masculo cito deciduo, aut in iulo femineo maturo emarcidae decidunt. Sunt autem formae, quas voeant monstrosas sive antholyses ubi iulus stamina vel pistilla aut nulla aut imperfecta fert, bracteolae vere omnes in foliola parva viridia abiere. Quod argumento est braeteas illas a braeteolis, seu squamis singulos floseulos tegentibus, non dif- ferre. Magis etiam hoe patet in iis individuis, quae frequentia sunt, ubi bracteae quasi paullatim in bracteolas mutantur, quarum inferae - steriles sunt, a reliquo iulo magis distantes. Certissimum denique ar- gumentum, his praemissis, offerunt eae Salicum species, quae iulos in ramulis foliatis terminales gerunt, ut S. fragilis, S. alba et plerum- - que $$. £riandra. Ubi enim ceteris nostrarum Salieum speciebus sub .julo in rachi brevissima bracteae assident, ibi in his in parte racheos - elongata folia, ceteris foliis omnino similia, assident. Ceterum in his speciebus antholysis modo eommemorata maxime oceurrit. His adde, quod in individuis quorum florescentia quocunque modo tardata est, rachis semper et basi longior est et flores laxius dispositos habet et quod serotini iuli earum specierum, quae flores praecoces habent ut $. cinerea, aurita, repens ete., ramulis basi foliatis assident. Cete- rum huiusmodi flores non sunt serotini, ut vulgo vocantur, sed vere praecoces sive proleptici: apparent enim aut ubi per au- tumnum, quod apud nos saepe accidit, coelum serenum et temperies. aeris mitis diutius manent — sie his loeis S. triandra ,? autumnis mitioribus fere semper iterum floret — aut prodeunt in ramulis prae- cisis, ita ut gemmae in foliorum axillis sedentes ramuli vegetatione prohibita explieentur ae in ramulo nune breviore nune longiore iulum terminalem exhibeant. Seilieet eae gemmae ineludebant iulum, qui vere insequentis anni explieari debebat, sed aut ealida autumni tem- perie aut ramuli praecisione ante illud tempus explieari eoactus est. Atque nostrarum terrarum Salices ita se habent, ut eae species, quae primo vere flores explicant, iulos maxime praecoces ostendant, sta- minibus stigmatisque exsertis priusquam gemmae foliaceae tegmentis abieetis evolvi ineipiant, eae autem quae flores paullo serius edunt, fere eum gemmarum foliacearum explicatione contemporaneae sint, —eae denique quae tardissime florent, ut .$. a/ba, S. pentandra, folia movella simul eum floribus explieata iam gerant. Cum his fere fa- A n — dPEÉRNI ce ciunt Saliees alpinae: S. Aerbacea, S. Myrsinites, S. retusa, S. reticulata flores cum foliis iam explieatis ostendunt, ita tamen ut in borealibus terris, aestatis calore repentino frigus geluque citissime propellente, interdum fere praecoces videantur. In speciebus alpestribus maxime subeoaetanei iuli, i. e. simul eum foliis explieati, ostenduntur; sed hie quoque pro loci natura et temperiei vieissitudinibus nune iuli praecociores nunc seriores prorumpunt. Ad nostrates species sero- tinas, ut S. albam et S.*pentandram prope aecedunt Salices terrarum ealidarum, ut 5S. Humboldtiana, S. Sassaf (octandra Sieber), S. Airsuta 'Thunberg etc. His enim iuli sedent in axillis foliorum iam omnino explieatorum, tantum non adultorum, ita ut in his ex norma fiat, quod in nostra 4$. £riandra, quum autumno calido iterum floret, seu ut diximus gemmarum anni futuri explicationem antieipat, praeter normam fit. Sicut foliorum magnitudo varia est pro bonitate stirpis et pro ramulorum natura, quibus assident, ita iuli quoque breviores tenui- ores, omnino maeriores sunt in individuis minus bene nutritis ramu- lisque brevioribus, contra longiores, crassioresque in individuis for- tioribus, maximeque in ramulis terminalibus longis validis. Exemplo esse possunt inter nostrates praesertim S. awrita, atque S. cinerea, S. purpurea. Inde distinguuntur formae maeroiulae et micro- iulae. Discrimen saepe magnum: causae cireumspicienti facile de- teguntur; sed caute attendendum est ad hanc rem iis quibus Saliees | agnoscere curae est. : Cum figura iuli quodammodo coniuneta est positio florum magis minusve densa. In plurimis speciebus, maximeque in praeeocifloris, flores in rachi adeo sunt propinqui ut in ipsa florescentia, antheris explodentibus stigmatisque ad receptionem explieatis, rachidis pars nulla in conspectum veniat. Sed in $. triandra ,j et íropicis specie- bus aliquot ut 5. Humboldtiana ete. flores ita inter se distant ut ra- chis sit visibilis, nee non in iulis |j explieatis S. a/bae et S. fragilis, qui a basi ad apicem paullatim et per aliquot dies explieantur. In ceterarum specierum iulis ?, quoniam usque ad maturitatem semi- num permanent, quum ,j post antheras explosas mox sint caduci, rachis usque ad eapsularum maturitatem erescit ideoque multo, saepe 2— 3plo, longior evadit, quam ab initio erat; eoque flores paulla- | tim magis a se removentur. Quod vario modo. in eadem specie fieri facile intelligitur, ita ut iuli eiusdem aetatis alii confertos alii remo- —— XXXVI — tos magis flores gerant. Sed est etiam specierum quaedam proprie- tas: S. silesiaca inter nostras maxime sparsiflora est. Forma iulorum a subrotundo-ovata ad lineari-cylindri- cam gradus omnes percurrit. Quum vero, ut dietum est, iuli 9 in- primis elongentur paullatim, necessario forma mutatur eum inere- mento rachidis. Ideo forma describenda est in iulo perfecto, i. e. O mox post foecundationem. Iuli breviores sunt erecti aut patentes; longiores nonnunquam laxi aut singulo duplicive areu ecurvati, quae forma propria est S. incanae, etiam cernui ut in S. /ragili et S. alba. Sub maturitatem eapsularum foetarum pondere plerisque dependent. Flores in rachide per lineas spirales ita dispositae assident ut - spirae inter se fere contiguae sint. Eo fit ut rachide transversim - seeta cireulus s. verticillus florum 5 —8 appareat: numerus florum . in eadem specie semper est idem. Flores inferi primi, summi ultimi - explicantur. 8. Braecteolae. Simulae primo vere iulus e gemma solutus erumpit, forma eor- puseuli ovoidei pilis albis serieeis omnino obvoluti in conspectum ve- mit. Ubi magis explicatur vides pilos illos sitos esse in sqamulis sive bracteolis, quarum quaeque singulum florem sub se reconditum involueravit. Sie se res habet in longe plurimis. Sed in quibusdam alpinis, quae braeteolas nudas habent, iulus tanquam parvulus conus, braeteolis undique contiguis clausus, prodit. — Braeteolarum ratio- nes hae sunt maximae: aut sunt planae aut.coneavaes; aut pilosae aut nudae; aut unicolores aut bieolores. Plerumque sunt oblongae, saepe ad formam obovatam et spathulatam, aut ad lingulatam linea- remque abeuntes, apice vel acutiuseulo, vel obtuso, rotundato, truncato erenulatoque. Color aut idem totius bracteolae pallidus, stramineo- flavus ut in tribu Amerinarum Fr. et in 3$. /ivida, angustifolia Willd. ; aut infera parte flavescens supera rubieundus, subsanguineus ut in S. myrtilloide; aut infera parte pallidus, supera fuligineus, fuscus, ni- greseens ut in permultis, praesertim .$. Capreae affinibus. De colore autem animadvertendum est 1, colorem pallidum $. stramineum, fla- vidum, v. lutescentem demum in braeteola emarcida in fulvum aut — fuseum mutari; 2, rubieundum saepe in nigrescentem abire: atque omnino bracteolas quasi eo tendere ut apex denique deustus evadat, —— OGERENMAM ——- ita ut hie color, si variatio adsit, pro normali habendus sit. (In floribus serotinis etiam alia ratione hebebatis bracteolae nunquam rite ac saturate sunt coloratae); 3, colorem nigrum mune in ipso apice tantum apparere, nune dimidiam braecteolam et ultra occupare. (br. seminigrae.) — Braeteolae superae plerumque breviores, latiores magisque obtusae, inferae vero longiores angustiores magisque acu- tae sunt. — Pili multarum sunt densi, longissimi, recti, aut utrique paginae, aut exteriori tantum aut dorso aut in margine modo insi- dentes, in hac plerumque frequentiores; eiusdem speciei alia indivi- dua braetéolas pilis densis, alia raris obsitas habent, unde iuli nune magis nune minus villosi conspieiuntur. $. Aastata bracteolas habet — pilis aut ab initio aut mox crispato-intricatis conspicuas. Pilis bre- vissimis crispulis basi assidentibus insignes sunt bracteolae e tribu S. fragilis et multarum sub coelo calido viventium. — Ceterum prae- ter has vestimenti differentias bracteolarum vestimentum haud magni est momenti, neque ut interdum factum est frequentia aut longitudine villi bracteolis insidentis uti licet ad species affines dignoscendas. — Braeteolae longitudo suam utique habet rationem cum longitudine ovarii sed quoniam et hoc ipsum et pedicellus paullatim elongatur aegre hae ratione longitudinis in specierum diagnosi utaris. 9. Stamina. Post braeteolam in stirpe muscula posita sunt stamina. Pleris- que Salieibus sunt bina, uni speciei, S. /riandrae, terna eaque iuxta posita; uni $$. pentandrae nostratium quina vel paullo plura; exoticis terrarum subtropicarum. quina vel plura, sed vix ultra numerum de- narium. Filamenta in flore virgineo brevissima in ipsa aestivatione elongantur e cellulis tenuibus prismatieis angustis formata. In pau- cis speciebus ut $. purpurea et S. angustifolia Willd. bina stamina ge- rentibus filamenta ad apicem usque connata sunt; in una, $. incana ad medium usque; in amerieanis tropicis pluribus, quae Amerinis nostris similes sunt, basi ex parte quasi monadelpha aut diadelpha sunt, atque in his diversae longitudinis ita ut antherae aliae supe- rius aliae inferius positae sint. Filamenta ex parte connata, aut basi tantum aut usque ad medium aut superius etiam, propria sunt (prae- ter S. incanam) lis stirpibus hybridis, quae e connubio $. purpureae cum alia specie originem traxerunt. Vidimus ea in 4$. cinerea-purpu- rea, S. aurita-purpurea, S. repens-purpurea, S. silesiaca-purpurea, S. vi- —— XXXIX —— minalis-purpurea. Quae praeterea occurrunt filamenta semiconnata in erurà vel duo vel tria exeuntia, quas formas post Haynium (Flora . Berolin. Dendrolog.) c/adostemmas appellare solent, eae non hybri- darum sunt stirpium sed metamorphoseos eius momentum de quo mox sermo erit; eiusmodi filamenta in erura obtusangula abeunt, dum fila- menta semiconnata hybridarum in partes suas i. e. filamenta singula angulo aeuto solvantur.*) Filamenta ipsa basi sunt contigua. Supra basin nune paullulum nunc altius aut parece aut large pilis plerum- que erispulis, etiam villo lanaeformi, vestita sunt, in nonnullis spe- ciebus vero penitus nuda. Antherae sunt biloeulares, loculis fila- menti apiee conneectivum sistente angustissimo discretis, aut in iis, quae filamenta connata gerunt, quadriloeulares, quae «onandrae ap- pellari solent. Loeuli nune, oblongi, nune ovati, indeque tota an- thera nune ovata nune subglobosa, apiee basique minus magis fila- mento areuatim se insinuantes, ita ut anthera plerumque utrinque obeordata appareat. Dehiseunt linea longitudinali. Cutieula an- therae nune lutea est vel aurea nune purpurea ut in $. purpurea et saepe in .$. cinerea et S. Lapponum, nune purpureo-violacea ut potis- simum in S. Myrsinite; polline exploso in aliis sordide flaveseit vel fuscescit, in aliis ut in $. purpurea e livido plumbeoque eolore ni- grescit. Pollen globosum, minime fugax, sed lentum et grave, sie ut vento vix diffusum apium anthrenorumque ope potissimum trans- latum stigmatis inhaerere videatur. Ceterum antherae iam autumno i. e. mense Septembri quoad formam externam sunt praeformatae; vere, quum flores explieantur, intra breve tempus cellulae matricales q. v. et pollinis virtus absolvuntur. Filamenta vero in ipsa anthesi elongata explicantur. 10. Germen. Post braeteolam in stirpe feminea positum est germen $8. ovariun: unieum, pedicello suo inter basin bracteolae et rachin positum, e earpellis duobus connatis constans, quorum alterum dextram alterum sinistram floris partem, quae plano a bracteola ad rachin posito se- parantur, spectat. Ovarium constat e germine pedicellato, plerum- que conico, stylo continuo, stigmatisque quatuor. Germen aut sua ipsius basi paullum attraecta assidet rachidi, .aut insidet pedicello, saepissime piloso aut tomentoso, nune brevis- *) Has diversas rationes distinguere neglexit Hartig, Nachtr. p. 10 lin. 3inf. simo, nune germinis vel dimidii vel totius longitudinem aequante rarius ipso germine longiore. Pedicelli longitudo paullisper sed non magnopere varia est in eadem specie. Elongatur autem pedicellus, dum viget germen, ita ut a stigmatum primo turgore usque ad se- minum diffusionem duplo triploque longior fiat. Caute igitur hac nota in dignoscendis speciebus utendum. Germen ipsum semper fere est conicum, e basi ovata aut subsphaerica fere paullatim angu- statum in apicem brevius aut longius subulatum exiens; sie $. Ca- prea, cinerea, Weigeliana, nigricans, Lapponum, repens, fragilis, pentan- dra, glabra, viminalis, silesiaca se habent; paullo breviora, ovato -co- niea sunt in S. Aastata, lanata, daphnoides, grandifolia, quandoque in S. Lapponum et S. repens, S. alba, triandra, retusa, herbacea, glauca; brevissima vero in S. purpurea et exoticis aliquot; paullo longiora et à basi ad apicem usque fere aequaliter cylindriea aut eylindrieo- subulata in S. awrita, livida. Figura germinis optime in conspectum venit paullo post fecundationem, quum stigmata iam emarcida fusce- scunt ae basis germinis turgere coepit: neque enim in ipso florescen- tiae initio figura satis definita est neque vero sub maturitatem, quia | pro fecundationis ratione diversis modis grandescunt. Post fecun- dationem germinis basis minus vel magis turgescit; eorum quae affatim fecundatae sunt ita ut subglobosa evadat, quam formam germina exotiearum aliquot specierum matura ut $. Sassaf Forsk. omnino ostendunt. Germina aut sunt nuda (leiocarpa Fries), viridia vel interdum rutilo-brunnea ut in S. £riandra et S. Aastata saepe aecidit, laevigata aut punctato-scabridula, aut pilis brevioribus lon- gioribusve, rectis aut erispulis (ut in .$. g/auca), adpressis aut laxis obsita (hebeearpa Fries), simulque nune densis nune parcioribus, unde vel einerea vel cana vel albido -argenteove-tomentosa appa- rent. Aliis speciebus germina semper glabra, aliis semper vestita; quibusdam et glabra et vestita sunt. Certo affirmare ausim $. nigri- cantem et germinibus nudis et vestitis inveniri, quam rem primus Koch illustravit; idem cadere in .$. repentem et S. silesiacam. verisi- mile est, ita quidem ut haee maxima pars germinibus nudis, illa germinibus vestitis occurrat. De S. aurita et *. Myrsinite adhue dubito. Individua .&. Capreae et S. cinereae germinibus ealvesceentibus aut om- nino nudis haud raro occurrentia non sunt normalia sed in metamor- phosi. Quoniam .$. eigricans non minus germina nuda gerit quam vestita haud mirum debet videri, si saepe germina vel omnia vel plura pro parte nuda pro parte vestita apparent, ita ut vel basi sx NENC-—— — vel apiee nudo reliqua pars vestita sit vel pili lineis a basi ad api- cem singulis pluribusve positi sint. Minus etiam id mireris in spe- ciebus hybridis, quarum eae quae e parentibus diversi generis i. e. - € hebeearpis et leiocarpis mixtae sunt, tune germina nuda tune . vestita, tune eiusmodi ostendant ut modo de S. migricante adnotavi. Magnitudo germinum in eadem specie non diversa est, nisi quod in individuis vegetis validisque uti omnes partes sic haee quoque — paullo validiora apparent, eontra in macris et esurientibus minora. .— — QGermina nzon foecundata non grandescunt sed post florescentiam - mox mareescentia eollabuntur. Singularis germinis forma est S. da- - phnoidis et S. lanatae, quae germina ancipiti-compressa habent, dum florent, eandemque formam retinent germina non foecundata; sed quae polline recepto semina perficiunt sub maturitatem turgescentia formam econieam accipiunt. — Initio germina omnia erecta, rachidi- que adpressa sunt; mox, ubi iulo elongato germina distare incipiunt, pedicelli, maxime florum inferiorum, divergentes vel etiam refraeti evadunt, quo fit ut germina aut horizontalia sint aut deorsum spec- tent: hoe inprimis in S. silesiacam et S. grandifoliam cadit; contra in S. fragili et affinibus germina semper erecta, nee nisi capsulae maturae divergunt. : Germen e duobus foliis carpellaribus ita compositum est, ut haee utrinque tenui linea earinali eohaereant, quarum altera rachin altera sqamam spectat, in ipsa maturitate autem secundum istas lineas soluta stvlo stigmatisque fissis, ipsa basi cohaerentia, apice extrorsum revoluta, a se secedant, seminaque emittant, quo facto tandem iulus totus exarescens a ramulo solutus decidit. Germen ipso apice continuo transit in stylum nunc obliteratum aut brevissimum, nune longiorem quem mediocrem vocamus, nune longum longissimumve. Et stylus et stigmata, ut eorum forma recte pereipiatur, statu vegeto observanda sunt; utraque enim pars cito marcescit. Styli longitudo paullisper varia, quod probe no- tandum ac nimis neglectum est; minus vero eius crassities. Styli plerumque sunt pilis destituti, pilosi autem in S. glauca, S. Lappo- num; luteo- aut gramineo-virides, rarissime rubieundi. Brevissimum habet inter nostras S. purpurea; longissimum S. nigricans, S. Weige- Lana. Longitudo eius varia maxime in S. n/gricante, dein in S. sile- siaca, S. repente, S. Lapponum, S. glauca; sed in iis, quae germina vestita habent ima styli pars saepe inter pilos germinis summos deli- —cro MENO m tescit. Stylus erassiusculus inprimis adest in S. fragili, S. alba et S. triandra; tenuis in S. Lapponum et S. viminali. Stylum bi- crurem i. e. infra stigmata divisum, interdum vel semipartitum, quaedam alpinae species gerunt, ante omnes 5S. g/auca et S. Arbuscula; interdum etiam S. nigricans, S. Weigeliana, S. Lapponum. Aut conti- nuo stylus in stigmata abit, ubi haec incipiunt angulo acuto sece- dentia, aut styli portio ita stigmata discernit, ut haec ea intercedente lateralia evadant, quod evidentissime in S. £riamdra, nec non in S. alba, fragili et pentandra, praeter has maxime in S. livida in con- speetum venit: talem appellamus stylum interstigmaticum. Stig- mata sunt quatuor, per paria approximata, saepeque semper fere secundum longitudinem eonglutinata, aut cito distineta. Hine bina appellari solent, quae pro gradu partitionis emarginata, bifida aut bipartita vocantur. Quae si bina statuas, aut e regione rachi- dis aut ad latera eius posita sunt, ita ut earpellis solutis alterutrum earpellum aut alterum stigmatum integrum, aut utriusque stigmatis laciniam singulam secum auferat, quam differentiam indicavit Wi- ehura. Cireumeirea cellulae parenchymatieae, subeylindrieae, apice rotundatae, in stigmatis nudae apparent. Crassities stigmatum valde diversa; valde tenuia sunt in S. Lapponum, S. incana; a basi latiore quasi plieata attenuata in S. eiminali, S. longifolia. Longitudo etiam valde diversa; longiora plerumque areuato-reflexa, breviora saepe erecta, aecumbentia; nonnunquam etiam lateraliter curvata ut in S. incana et hybridis nonnullis ut S. viminalis-triandra. Plerumque sunt pallide lutescentia, rarius ut in varietatibus S. JMyrsimitis, S. repentis, S. lividae, S. purpureae rubicunda. 11. Nectarium. Nectarium in |j inter braeteolam et stamina, in 9 inter brae- teolam et germinis ipsius aut eius pedicelli basin situm est, figura oblonga, substantia carnosa, colore lutescente, in ipsa anthesi sue- cum melleum secernens, qui apici insidet. Post anthesin turgore collabescente decolor fit et fuscescit. Figura in omni specie con- stans, nunc lineari-oblonga nune quadrato-oblonga vel subquadrata. Singularis forma in iis speciebus conspicitur, quae ad Friesii tribum ,Amerinae'* pertinent; in his semicireulo genitalia cireumdat, latere antieo et postieo elevatum ita ut duplex esse videatur, alterum ante germen alterum post germen positum; revera autem calicem refert See NAM hine ad basin usque fissum inde depressum. In quibusdam ut in S. pentandra et 5. herbacea superne irregulariter crenatum vel 2—3 fidum apparet. Plerisque reetum est; .$. eiminali autem suo modo rachin versus areuato-inflexsum. De natura huius partis parum con- stat. Alii torum nuneupant, alii pro perigonii rudimento habent, Linnaeus e functione neetarium appellavit. Mihi quidem haud du- — bium esse videtur quin pro perigonio imperfecto habendum: sit, quod — et situs et figura caliciformis in quibusdam speciebus docere viden- tur et quod eolore eellularumque fabrica a parte subiacente rachidis maxime differt. In maxime affini Salicibus genere Populi in flore femineo perigonium formam eupulae membranaceae germinis dimidiam partem eingentis ostendit. 19. Semen. Jj Quae de seminis evolutione et fabriea cognoscere mihi contigit, haee sunt. Germen initio cellulis tenuissimis plenum est, quarum mediae demum ubi ovula aecereseunt resorberi aut cum germinis in- cremento, cellularum mediarum multiplicatione desinente eius parieti adhaerere videntur: germen enim adultum intus est cavum. Placen- tae sunt duo una squamae apposita, altera opposita, utraque ex binis constans ductibus ad utrumque marginem utriusque earpelli pertinen- tibus. . Ex iis emergunt ovula, primum parvuli gibbi instar, dein eorpuseuli elliptiei forma soluta, mediamque partem: germinis omnem implent. Mox germinis parte supera maxime aueta resident ovula in infera eius parte unde in mediam partem eminent; simul infera pars germinis cum ineremento ovulorum nune fere iuxta se sitorum - turgescit. Ovula magis aucta — post fecundationem ut e condicione stigmatum coniiei debebat — nam tubuli pollinaris nunquam vesti- . gium invenire contigit — sunt figurae oblongae basi apiceque aequa- liter rotundatae; strata cellularum externa cellulis oblongis subdia- phanis laxis eonstant, e quibus testa seminis fieri videtur, nucleum obseurum inecludentia. Ovuli basis a placenta disereta est tanquam brevissimo pedicello, ovulo paullo angustiore, e cellulis tenuioribus angustioribusque formato. Ex hoc pedicello cireumeirea prodeunt cellulae eylindrieae hyalinae, quae sub maturitatem eitissimo incre- mento demum in pilos longos exerescunt, quae lanae mollissimae instar semen maturum cingunt, comam seminis, quam vocant, si- . stentes. Ea coma in ipsa germinis apertura fasciculo recto lanae —— XLIV — spissae e germine semiaperto eminet, pilis saepe superne lanae ovi- nae modo erispatis, deinde seminibus explosis a seminis basi patens efficit, ut semina ventorum ope longe lateque auferantur. Pedicellus ipse sub maturitatem exarescens collabitur, quo fit ut semina a pla- centa solvantur. Color eomae nune albissimus, nune sordide albe- scens vel stramineus, subinde rutilans. .À semine maturo haud aegre separatur. | Semina omnium Salicum sunt pusilla, testa tenui nigro-brunnea tecta, sed et magnitudine et figura in diversis speciebus diversa. Etenim aut longiora sunt et angustiora aut breviora latiora. Inter nostras S. triandra minima habet. Intra testam residet embryo ex- albuminosus, orthotropus, radicula infera, cotyledonibus duabus ellip- tieis. — Semina Salicum cito exarescentia germinandi facultatem abiieiunt, sed statim post solutionem solo humido sata facillime et cito evolvuntur: plerumque intra diei spatium. testa abieeta cotyle- dones prodeunt; mox eaulieulo brevi suffultae turgescunt et earnosae evadunt; emergunt enim supra terram. Epidermide nitidula eonspi- eua sunt, sub qua stratum cellularum pulehre rubro-tinetarum sieut in eortiee externo ramulorum situm est. Post 6— 8 dies primum folium apparet. Initio plantulae lente augentur, sed post solstitium praesertim eae species, quae natura procerae sunt, mirum quantum augentur. Quaedam iam altero vere unum alterumve iulum proge- nuerunt; pleraeque tertio anno florere incipiunt. — METHODUS SYSTEMATICA. 1. Speecierum determinatio. Genus Salieum maxime naturale est et charactere certo et firmo eireumseribendum, ita ut quantumvis species habitu et vegetationis indole differant, partium floris et structurae anatomicae summam prae se ferant aequalitatem. Species Salieum, certe Europaearum optime distinctae sunt et a quoque sine negotio distinguendae, si eas aecurate observare velit et formas spurias secernere didicerit. Nam eae quoque, quae sibi proximae sunt, ut inter nostras 5. Caprea, S. ceinereu et S. aurita, dummodo satis diu et in diversis stationibus observatae sint, a ne- argu. 5. scnanr mine non possunt distingui. 'lTamen ut fit in generibus, quae vocant, naturalibus diagnoses aegre eonstituuntur; quae enim oeuli facillime pereipiunt, ea verbis aegre exprimuntur. Oeulis enim individuum quidem percipitur, sed simul totum; multorumque individuorum repe- tita lustratione animo inhaeret imago quaedam specifiea, non ea abstraeta ab individuorum partibus notionibusque sed ista omnia quasi uno obtutu complexa. Verbis vero species circeumscribenti opus est partium omnium forma observata atque variationis omnis ratione habita abstractam quandam figuram speciei conformare, quem .typum*.voeare solent, quae cum imagine mente concepta convenire debet. Ex illa, quae diagnosis audit, individua ut agnosci et nomine suo in systematis recepto salutari possint, iure postulatur. Diu autem species Salieum inter eas plantas ecensae sunt, quae cognitu diffieillimae essent, ita ut ante haud multos annos Endlicher in Generibus plantarum eas ,botanieorum erux et scandalum* appel-- lare non dubitaret. Neque iniuria. Extiterunt enim et existunt eontinuo inter Saliees tot formae hybridae, quot forsan in nullo alio plantarum genere. Harum formarum complures etsi semper rariores atque dispersae, tamen in diversis regionibus et tamdiu ae fam saepe observatae fuere, ut negligi aut oblivioni tradi non possent; aliae diu eultae sureulisque positis late propagatae sunt, aliae in hortos botanieos migraverunt et ad hunc usque diem perstant. Hae formae quia necessario, ut mox demonstrabo, inter species duas vaeillant, utriusque natura in iis eoniuneta, fecerunt, ut species ipsae minus recte cognitae essent. Aliis enim formae illae hybridae visae sunt species esse: sic hybrida ad utramque speciem parentem vergere videbatur, neque differentia certa inter utramque speciem parentem et hybridam constabat. Alii hybridam arbitrati sunt varietatem aut huius aut illius speciei parentis esse: inde gravior error prodiit; etenim speciei parentis eius, eui adseripta esset, forma adventitio ac spurio charactere pessumdata est. Postquam autem contigit nobis naturam harum formarum perspicere et cum observationibus tum argumentis certissimis confirmare, quo factum est ut omnes adhue dubiae atque difficiles formae ex ordine specierum removerentur, species ipsae, europaeae saltem quas satis cognoscere licuit, sic bene sunt cireumseriptae et tam elare definitae, ut earum cognitio iam nulla diffieultate prematur. Iam species verae ita se habent, ut intra limites suos suisque loeis magna earum copia inveniatur, eae- que eandem ubique figurae notarumque normam ostendant. Quas c—— AES one enim superius partium variationes explicavimus, eae speciei naturam non tangunt, etsi haee, ut modo diximus, animo citius percipiatur quam verbis deseribatur. ta factum est ut nobis haud multo plures Speeles europaeae reeenseantur quam Linnaeo, quem has plantas iam probe eognitas habuisse in confesso est, imo pauciores siquidem reete opinamur eius $$. Helix et S. rosmarinifolia inter hybridas esse reiiciendas. 2. Hybridarum determinatio. Ex quo tempore theoria sexus plantarum et connubii a Lin- naeo proposita botanieorum assensum tulerat, fieri non potuit, quin opinio existeret, plantas hybridas i. e. ex connubio diversarum specierum ortas sponte gigni, neque defuerunt qui eam vel eonfir- mare experimentis vel refutare operam darent. Satis est hoc loco Koelreuteri, Wiegmanni, Schiedei, Gürtneri libros nominare omnibus notos satisque collaudatos. . Cirsia ac Verbasca hybrida sponte existere quo tempore Koch de Salieibus scribebat, nemo negabat: Salices hybridas esse nemo cogitabat, aut si eogitaverat praeter Lascehium pronuntiare non audebat. — Salieis hybridae primus mentionem iniecit Ehrhart, qui ipso nomine, quod novae a se inventae speciei dabat S. amó/guae, naturam eius monstravit, verbis adiectis pure indieavit. —Seeundo loco Sehummel, olim Florae Silesiaeae patronus, vidit S. rubram Hudsoni hybridam esse stirpem e S. véiminali et S. purpurea ortam, cuius rei nos mentionem fecimus in Flora Silesiae III. p. 367 anno 1829 edita. Dein nemi- nem scio Salicis hybridae notitiam dedisse praeter Laschium, qui et in Linnaea, et in literis ad amieos plures Salieum formas hybri- das cirea Driesen in Neomarchia inventas proposnit. Fortuito accidit, ut anno 1838 nobis cum S. ambigua Ehrharti aliae quaedam formae Salieum obviam fierent, quae diligenter examinatae hybridae esse visae sunt. Ab eo inde anno Salicum formas omnes exquiren- tibus observantibusque continuo formarum hybridarum numerus auctus est, ita ut hodie, paucae tantum desiderentur, quae inter nostras species intermediae oriri posse videntur. Postquam persuasum nobis erat multas hybridas Saliees sponte sua nasci, complures formas, quae pro speciebus eo usque habitae erant, cum apud nos tum in aliis Europae terris natas, hybridas esse eognovimus. Neque de- fuere, qui alieubi quaerentes et novas formas invenirent, et quae a —— XLYH —- . nobis propositae erant, suis observationibus eonfirmarent: ante omnes - Patze et Heidenreich in Prussia, Ritsehl Posoniae, A. Ker- »"ner Vindobonae. — Hybridas existere posse negari nequit, siqui- - dem eoneeditur aecessu pollinis ad ovulum formationem embryi effiei, et econeursu earum partium eiusdem speciei embryum ita for- . mari, ut individuum eiusdem speciei ex eo prodeat. Quod si verum . est, reete dicemus ex coneursu pollinis et ovuli specierum diversa- -. rum embryum evadere tale debere, si quidem aliquod evadit, ex . quo neutra species oriri possit, sed tale tamen, quod ab illis duabus — speciebus ortum suum habere ostendat. Quod aliter fieri nequit nisi - ut, quod ex eiusmodi embryo prodit, ex utriusque speciei forma . mixtum sit et inter utramque intermedium appareat. Sie autem hybridas se habere experimenta demonstraverunt. Hybridas in Sali- cibus existere posse in propatulo est. Etenim pollen in hisce plan- tis vento, sicuti fit in Coniferis, rarius eireumfertur. Alio egent hae plantae dioeeae adminieulo, quod animaleula plantis vere contuber- nales certissime afferunt. Apes enim, quarum vita sine florum pol- line et melle sustentari nequit, necessario Salieum flores, qui in nostris terris primi illis nutrimentum praebere possint, avidissime petunt, et uti est horum insectorum summa diligentia et laboriositas coelo fausto per totum diem eirca eos versantur, a frutice ad fruti- cem citato volatu vagantes. Earum vero ope fructificationem, quam voeant, in Salicibus potissimum fieri probabile est (Kerner p. 4. l. 9. i). Sie autem evenit, ut ab una speeie continuo ad aliam latae, pollen illius ad hane transferant. Aecedit quod pollen ipsis pedi- bus, quorum femora pilis instructa sunt excipiant, ita ut translatio pollinis ad stigmata facillime fiat. Nam a pollinifero iulo profectae ad iulum ovariiferum delatae eique se insinuantes pollinis collecti partieulum in stigmatis relinquere sunt coactae. Quum igitur sem- per fere plures Salicis species sociae habitent et simul floreant, fieri nequit, quin pollen alterius speciei ad alterius stigmata ab apibus transferatur. Maxime id fieri solet in humidis depressis, ubi primi - fere flores explieantur, quae loea, quia simul idoneum ad semina - evolvenda solum praebent, prae aliis hybridarum sunt domieilia. Ut hybrida possit oriri, necesse est ut parentes eodem tempore floreant. Monendum autem est locis montanis et subalpinis praeser- tim, ubi rationes eae, quae flores aut retardant aut accelerant, sum- —. mopere variant, saepe species quarum flores legitime tempore remoti — gunt, eximie appropinquari. —— XLVII — Nune exponendum est quo iure et quibus de causis eas formas, quae nos inter hybridas recensemus, pro talibus habeamus. Quod ut lege quadam fieri posset, necesse est visum, ut species ipsae: probe eognitae essent, et de omni earum varietate ae rationibus satis certi essemus. Huie rei quum per longam annorum seriem operam dedissemus, eum observatis sponte natis atque in horto eul- tis tum lustrata maxima copia extrinsecus natorum eolleetorumque in herbariis — ab his tamen cognitione non sine summa cautione petita et ad normam viventium correcta — effectum est tandem, ut quid Salieis ,,species' esset, quid non, ipsi nobis statuere posse vi- deremur. Proprium esse specierum diximus ut earum individua magna copia suis locis nata per omnem terrarum tractum, cui inha- bitant, revera stabiles et eodem charactere praeditae appareant, ita ut ubique et semper sine negotio possint agnosci. Praeterea ut eis modo variationibus sint obnoxiae, quae in natura huius generis posi- tae aut omnibus aut plerisque speciebus accidant, superius accurate expositis. Praeter has equidem inter Salices varietates specierum novi nullas. At obviam fiunt formae aut pluribus in regionibus plu- ribusque loeis sed ubique parva individuorum copia, aut paucis par- timque dissitis regionibus locisque item parva copia, aut paucissimis singulisque fere locis, interdum etiam singulis tantum individuis na- tae. Eaedem ita solent esse comparatae ut et ipsae parum stabiles sed quodammodo mutabiles et proteae — id.quod in veras species minime cadit — esse, atque una et altera tertiave inter se dispares quidem esse sed similitudine quadam cohaerere videantur, ut S. acu- minata Koch et S. /Smithiana Koch, S. hippophaifolia 'Thuiller et S. rubra Hudson et S. mollissima Smith, quo fit ut si eas specifico charaetere eircumscribere velis, ubique haereas, neque qua ratione inter se ipsae et a speciebus quibusdam veris secerni atque distingui possint, invenias. Hine orta est incerta denominatio, hine synonymiae turbae, hine ,,erux et seandalum botanieorum!* ^ Accedebat vero, quod istae formae diligenter examinatae binarum specierum verarum similitudinem in fronte gerebant, quarum et utrique et neutri perti- nere haud dubium erat. Itaque hae formae pro hybridis agnosei debebant. Quod Ehrharto, quod Wahlenbergio aliisque lieebat, ut formis eiusmodi a se inventis speciei naturam adscriberent nomenque darent, id nunc nobis non licet, postquam non paucas aliquot formas sed magnum numerum eiusmodi formarum, quae inter duas species mediae sunt, eruere obtigit. Gravissimum ad persuadendum argumentum aecessit, quod formae istae rarae, dispersae, paueis satis eognitae, aegre cireumsceriptae definitaeque omnino iis loeis tantum inventae essent vel inveniuntur ubi species — eae, inter quas mediae apparebant, habitarent. Quod si in una vel - ' .paucis visum esset, parum ponderis haberet; sed valet de omnibus: quaedam sunt exempla, quibus omnis dubitatio vincitur. S. fwsca Linn. (Fries) i. e. S. Lapponum-myrtilloides solum inventa est in Lap- ponia, Lithuania et cirea Petropolin, ubi hae species sociae crescunt. S. aurita-livida (— S. aurita y. sublivida Fries) in Suecia, cirea Re- giomontum, Posen et Donaueschingen observata est, quae loea sola hae species simul inhabitant. S. aurita- Lapponum (— S. eanescens B. Fries) in Lapponia, Silesia et Helvetia eum parentibus crescit. S. finmarchica Fries (i. e. S. aurita- myrtilloides) in Suecia atque in Silesiae duobus locis Koenigshuld et Heuscheuer, quibus duobus locis solummodo in Silesia S. myrtilloides habitat, obviam facta est. S. rubra Huds. (i. e. S. viminalis- purpurea), in Germania boreali haud rara, saepe ad fluviorum ripas surculis multiplicata, eirca Viennam, ubi S. viminalis rarescit, rarissime paucis locis reperta - est. S. incana ceterae Silesiae aliena nonnisi in parte eius orien- tali-meridionali ditionis Austriacae cirea Teschen naseitur, ibique solum $. oleifolia Seringe (i. e. S. aurita-incana) et 5. purpurea-incana inventae sunt. S. Lapponum et S. silesiaca in Silesiae montibus ita eonsoeiantur ut ad declivia scaturiginosa summi iugi ad terminum vegetationis arborum illa deorsum deseendat haee sursum adscendat, quibus loeis sese contingentes sociae fiunt: in his locis neque vero praeter stationes Salicis Lapponum animadvertimus hybridam earum, quarum nobilissimam formam Tausch /. sphenogynam .appellavit. Eodem modo ad radices Sudetorum S. silesiaca et S. purpurea sibi eonterminae fiunt, quarum hybridas hie tantum locorum larga copia eollegimus. Denique hybrida e S. szesiaca et S. hastata in Sudetis - orientalibus (Gesenke) tantum lecta est, quo uno loeo apud nos hae | Species consociantur. Feracissima autem terra hybridarum est Lap- ponia, ubi plures species rariores mixtae rivulorum ripas et insulas paludumque latas plagas oceupant. Ibi S. maiaóis Wahlenberg (5. —— Aastata - phylicifolia), S. canescens « et y Fries (S. caprea-Lapponum et — K&. cinerea-Lapponum), S. lanata - hastata, S. hastata- herbacea, S. Weige- liana-glauca, S. Weigeliana-caprea, S. Lapponum-repens, S. glauca-nigri- - «ans, S. glauca-Myrsinites, S. repens - myrtilloides, S. myrtilloides-Lappo- - mum, S. aurita-myrtilloides, S. aurita-Lapponum (— S. canescens 9 Fries) WIMMER, S83líces Europaeae. d —— LL ——— aut rarius aut frequentius obviam fiunt. Si praeterea longe plurimae hybridae in Silesia sunt inventae, id eo explieatur quod semel in hasce plantas delati et curiose et studiose eas quaesivimus. Formae hybridae, eum a parentibus tum quae sibi affines sunt — v. g. Sa- licis purpureae hybridae a JS. auwrita, cinerea, caprea, silesiaca atque S. repentis a& S. aurita, cinerea, caprea — inter se plerumque vivae satis bene distinguuntur, sed differentia earum aegre verbis exprimi- tur. Quod duas habet causas. Primum ubi duae species ita miscen- tur, ut earum proles parentis utriusque naturam retinuerit, notae et signa eerta deficient in his plantis, quarum species non ita longe a se distant, ad eas rite separandas, idque eo magis, quo magis sibi similes sint plures species, quae cum tertia quadam sunt mixtae. Deinde vero hybridae ipsae ita se habent, ut nunc hae nune illa parte ab altero parentum praecipue assumta, ipsae sint variae atque inter parentes quasi fluctuent. Qua ex ineonstantia formae oculus eius, qui species ipsas satis eognovit, cito colligitur, quum omnibus partibus simul sumtis originem hybridae concipit, sed id verbis de- monstrare operosum atque diffieile est. Sie explicatur eur paueissi- mis hominibus hybridas agnoscere diiudieare et originem earum explieare contigerit. Qui hane nostram sententiam pluribus loeis expositam impugna- verunt, vel hybridas non existere aut, si sint certe in systema non admittendas esse contendunt, ut doctissimus Fries, vel eas caute. admittendas esse, ut G. F. W. Meyer in Flora Hanoverana, vel monent ne formas hybridas eum similibus formis, speciebus veris, temere confundamus ut Hartig in Addendis ad Sal. Europaeas p. 9. His pauca sunt respondenda. Hybridas non existere sponte natas hodie perpauci botanieorum credunt, eamque thesin refellere supersedebo. Hybridas non in systema admittendas esse recte dici- tur, si systema vocatur recensio specierum, non imago naturae. Quid vero si inter species a te propositas multae sunt vanae atque Spuriae, si tu pro specie eam habes, quae est hybrida? Neque vero systema pro opere perfecto et in sempiternum definito habendum est; systemata nostra sunt conatus naturalia corpora secundum eas notiones proponendi eoque ordine digerendi, quos experientia et scientiae ratio suppeditavit. Itaque in systemate erit recipiendum omne, quod experientia te docuit, quamvis a speciei notione ea, quam tibi finxisti, abhorreat. Neque ignorare profecto lieet, quae natura sive xer& qoi sive zt«g& qot, ut summi verbis utar magistri, progenuit: fieri autem nequit, quin formae non normales naturam illustrent et explicent. Sed de his satis Meyero non habeo quod opponam: ipse enim formas Salieum dubias haud felici- — fer interpretatus est. Restat ut Hartigio, et qui idem haud pro- — specte enuntiare ausus est, Gallo Jordan?*) pauca respondeam. Equidem me credo species Salieum si quis alius nosse, et ut eo pervenirem non modo, ut dixi, sat magnam copiam speciminum Siecorum examinavi, sed quod maius est, per plura deeennia formas Salieum vivas observavi et formarum undequaque petitarum nume- rum satis magnum multos per annos colui. Utrum hae ratione eo pervenerim, ut veras Salieum species a falsis, varietatibus vel hy- . bridis, recte diseernerem, diiudicabunt ii, qui posthae his plantis explieandis operam impendent. Jordan autem, eui omnes formae paullum discrepantes in systemate secernendae suoque nomine salu- . tandae esse videntur, de nostris hybridis reete iudieare non poterat: sed vellem ne dubitasset de earum, quas nos ut hybridas attulimus, natura, prius quam ipse adhibito experimento earum originem indagare conatus esset. Unum addo. Experimentis, quae huius rei peritissimus amieus Wichura per complures annos instituit et constanter per- secutus est, iam demonstratum est complures formas, quae diu pro speciebus habitae fuerant, hybridas esse: S. acuminata Koch e 8. vi- minali et S. eaprea, S. rubra Huds. e S. purpurea et S. viminali, S. Pontederana Koch e S. cinerea et S. purpurea productae sunt. Sed de his quae observavit — suntque multa, quae ad theoriam hybriditatis, ergo ad physiologiam plantarum pertinent — ipse suo tempore locoque publici iuris faeiet. **) *) Annales des sciences naturelles 'T. IV. nr. 5. Paris 1855. Mémoire sur l'Aegilops triticoides et sur les questions d'hybridité, de variabilité spécifique, qui se rattachent à l'histoire de cette plante pag. 308. | **! Haee scripsi anno 1860. Nunc lugemus mortem immaturam viri eandidissimi, qui interea libro nitidissimo ,,Die Bastardbefruchtung im Pflan- zenreiche, nachgewiesen an den Bastarden der Weiden von M. Wichura. Breslau 1865** observationes suas haec de re plene exposuit suisque expe- rimentis stirpium hybridae originis naturam optime illustravit. d* — ES es COGNITIONIS HISTORIA. Inde ab ?rég dAscix&orto divini Homeri usque ad Linnaei Flo- ram Lapponicam paucissimi sunt faeti progressus in cognoscendis Salieis speciebus. — Omittendum igitur esse laborem duxi, Patrum, quos vocant, scientiae botanieae, nomina et icones ad caleulum vo- care: pauca tantum tanquam in delibatione laudavi. Eorum enim seientia adeo tenuis fuit harum plantarum, ut ad nostram operam bonae frugis inde fere nihil repeti posse videretur. Historia Salieum ineipit, ut recentior seientia botanica omnis a Linnaeo. Fructus, quos in itinere anno 1732 per maximam partem Sueciae borealis suscepto collegerat, proposuit in Flora Lappo- niea (euius editio prior anno 1737, altera ab J. E. Smith curata Londini 1792 prodiit). Enumerantur a p. 289—304 editionis alterae 22 species nr. 348—370; icones additae sunt tab. VII. fig. 1—7 quinque specierum, tab. VIII. folia 23 specierum. . Loco nominum specificorum additae sunt phrases brevissimae; subiunctae adnotatio- nes brevissimae. Ab initio haee seribit: ,, Hunc locum sibi postulat SALICUM familia, quae si ulla in Botaniéa obseura, haee sane ma- ximé ; deseriptiones enim haud suffieientes sunt, figurae malae, diffe- rentiae exiguae, varietates plures, ut omnes hactenus editi in Re herbaria libri non satisfaciant nostro scopo. — Dum recentiores plurimos evolvo, video synonyma studiose allegata, sed observationes raras, nec percipio, qua relevatione illuminati tam obseura intellexe- rint nomina alii, me sane illa latent. — Possem forte et ego eum alis nomina recensere, synonyma plura compilare, ne verbum aliud . addere, et lectorem aeque incertum dimittere; alia tamen via ince-. dere animus est. — Nova nomina cum differentiis imponam specie- bus, quibus inter se distingui possunt, breves deseriptiones (prolixio- res enim confundunt leetorem) exhibebo, et unieum folium in singula specie depingam. — Synonyma plura lubens praetereo, ne Lectori, quod mihi ipsi accidit, eontingat, ut eum de uno authoris nomine ex eius adumbratione certus sit, alterius denominatio ipsi dubia mo- veat inextrieabilia. — Cumque ex sola Lapponia plures habeam | speeies, quam facile ullus alius ex alia regione, novum hine ponam :.| fundamentum, novamque superstruam domum.* | In Linnaei Flora Suecica (ed. 2. anni 1755) deseriptae sunt 25 species nr. 878—903. Adiectae sunt diagnoses, synonyma e Flora A— 0o HHEUME RIP m m m — H ew. pe riw 14-1 CAT | UG rtis 55 Pee o MISSA Lapponiea, Speeiebus Plantarum et Veterum libris, loea natalia, bre- vissimae deseriptiones et notae de usu technieo et oeconomico. In Spec. Plant. (Ed. III. 1764) p. 1442— 1449 species Europaeae 29 enumerantur, adscriptis septem varietatibus. Repetenda sunt, quae in fine adseripsit: ,,Species huius generis difficillime extrieantur. So-. lum palustre, arenosum, alpestre, calidum mutavit mira metamorphosi species, ut de iisdem haesitarint saepius Botanici; accessit Deseriptio ubique imperfecta et barbara. Incipienda itaque harum historia e novo; quod fit, si reiieiantur veterum nomina, ne eonfundant syno- nyma dubia certas plantas q. sq.* Àe re vera Linnaeus superstruxit, ut ait Fries, Salieum cogni- tionem. Tamen de nominibus ab eo propositis vel inter Sueciae bo- tanieos magna est dissensio. Neque mirum. Consideranti enim, quam diffieile fuerit ei, qui plantas adeo polymorphas primus aeeuratius observaret, species diseernere ac definire, praesertim quum in itine- ribus neque diversis vitae stadiis semper videre neque satis magnam copiam colligere posset, facile explicatur, eur Linnaeus, quamvis sagaeissimus, non formas omnes ad species suas revocaverit, postero tempore diversas eonfuderit. Itaque evenit, ut, quae in Flora Sue- cica aut in Speeciebus Plantarum scripsit, cum iis quae in Flora Lapponiea proposuerat, non semper coneinant, atque uf specimina in Herbario Linnaeano asservata librorum scriptorum testimoniis nonnunquam contradieant. *) Seopoli in Flora Carnioliea (1772 II. p. 252—260) undecim - species enumeravit, sed minus caute rem egit, etsi ingenue locutus . est. Ait enim: ,lIn extrieandis Salieum speciebus infelicem me ad- gnosco. Laboravi equidem, ut limites invenirem et numerosas varie- tates ad suas species reducerem, sed quidquid tentaverim, nihil aliud - inveni, nisi maiores semper difficultates et errores commissos a scri- ptoribus etiam magni nominis. Malui itaque imbecillitatem virium mearum ingenue fateri, quam cum aliis inpingere. Ideoque Salices meas describam unice, et nominabo; liberum cuique relinquens no- *) Fries Mant. L. p. 22. ,Volventibus enim annis summus Linnaeus non tantum species quas in Lapponia «d naturam. optime distinxit, ez herba- río demum confudit v. e. sub S. «rbuscul«, sed etiam species ibidem bene determinatas ad alias formas extra Lapponiam lectas retulit, v. e. S. /imo- sam, fuscum, myrlilloidem ad S. incubuceam 8. repentem.** [Sed exempla haee — mon sunt omnia vera.] Mies S ^ deccm mina mutandi et reducendi ad species quascunque demum.* At non descripsit: pluries de folis ne verbum quidem. "Tres ab eo deno- minatae 1203 .S. pratensis, 1204 5S. Àybrida, 1210 S. Eleagnos pro- pterea non agnosei possunt. S. caprea nr. 1205 haud dubie plures, .non affines, species complectitur, certe S. auritam et S. cineream. S. glabra nr. 1206 nomen ab ipso datum hodiedum retinet. S. ser- pillifolia nr. 1207 est forma pumila S. retusae. S. alpina nr. 1208 est S. AMyrsinites. S. viminalis nr. 1211 est S. /ncana. Lubet addere quae ad 1208 adseripsit: ,,An haee translato pappo volitante genuit reliquas latifolias? | An statura pusilla violenta plantae in solo fer- tili naturalis et elatior evadit? Detrahenda larva Naturae, ut facies nuda videatur. In tabula 61 nr. 1207 et 1208 depictae sunt. M. Villars Histoire des plantes de Dauphiné (T. III. 1789 p. 159—781) deseripsit 30 species Salicum. Praefatur haee: La grandeur et le port ne sont pas les seules variations que par- courent les saules; la grandeur partieuliére des feuilles, leur tissu, leur figure, leurs dentellures sont eneore des moyens favorables à lextension des variétés, et à l'embarras des espéces. Ce genre à intrigué plusieurs botanistes: Linné eommenee par en déerire et en faire graver 23 espéces dans son Flora Lapponicea, ce qui ne l'a pas empéché de dire prés de trente ans aprés, que ce genre étoit 1 trés-difficile, et qu'il falloit le reprendre à neuf (Sp. pl. p. 1449). Haller n'avoit jamais pu le débrouiller (Emendat. III. n. 86); et M. Seopoli avoue son insuffisanee à cet égard; si ces grands naturalistes n'ont pu promettre que de vains efforts, le publie doit 6tre indul- gent, et savoir bon gré à ceux de leurs éleves, qui en profitant de leurs travaux, ont tenté de les surpasser.* Primus descripsit S. daphnoi- des, S. caesia, S. helvetica; ceterum satis accurate Saliees observavit, quanquam antecessorum operam haud multum superavit. S. Ponte- derae videtur S. nigricans. Quae de S. myrsinites, S. myrthilloides et S. arbuscula nr. 12 — 14 afferuntur, sic parum inter se coeunt, et adeo dubia sunt, ut ne divinando quidem assequi quispiam possit, quas plantas illis nominibus significaverit. Neque vero operae pre- .| tium est. De reliquis haec possunt animadverti. S. caprea nr. 17 est S. cinerea L. S. Aastata nr. 18 ad S. nigricans pertinere videtur. . S. appendiculata nr. 19 nonnisi ad S. acuminata Koch referri posse vi- | | detur; certe folia sub T. Z. nr. 19 depicta hane (minime vero S. phylieifolia L. neque S. nigricans Smith) indicant et descriptio con- venit. S. ulmifolia nr. 20 est S. aurita. S. lanata nr. 22 est S. ca- . | | | | | | | prea. S. Lapponum mr. 25 certissime non est planta Linnaei, sed quid de hae sit statuendum, ut de S. arenaria nr. 26 adhue nos fu- git. Denique de ultimis nr. 28—30 divinare lieet S. oleaefoliam esse S. aurita -incanam , S. viminalem nr. 29 S. incanam, et S. virescentem nr. 30 S. eiminalem. Semel hoe loco dietum sit in priorum auctorum libris plane nihil tribuendum esse synonymis allatis, atque stirpes ab iis denominatas extrieari non posse nisi verba singula eorum au- eupere et regionum stationumque simul rationem habeas. Maxime vero impedimur, quominus nomina eorum ad species nostras revoce- mus, quod illi pro more temporum illorum singula specimina collige- rent et species e paucis individuis construerent, quo factum est ut species rite non distinguerent, analogas formas eoniungerent, formas diversas eiusdem speciei divellerent. Quid ergo, quaeso, refert in illorum nominibus explicandis inutilem operam perdere? G. F. Hoffmann edidit ab anno 1785—1791 quinque faseiculis Historia Salieum iconibus illustrata/ Lipsiae, Crusius. Prae- seripsit verba Linnaei ,,Neetarium maximi fecit natura*; dedicavit opus Sehmidelio. In praefatione haee dicit: ,, Aliquam apud rei her- bariae cultores me initurum gratiam sperabam, si genus Salicum, paene negleetum a botanieis, et multa adhue cognitionis obscuritate involutum de novo, non solum secundum partes a plerisque in de- seriptione specierum omissas, gemmam, foliationem, nectarium eto. deseriberem, sed etiam ieonibus omni cura ad naturae typum adum- — bratis illustrarem. Quod ut eo melius fieret, prinum omnem curam in eo posui, uf marem suae verae respondentem feminae adsociarem, dein varietates a veris speciebus, quarum aliquas novas constitui, aliquas amplius definitas atque expeditas reddidi, probe discernerem; id quod in hoc genere omnino necessarium, ubi tanta ramorum, amen- torum et foliorum varietas et etiam formae habitus mutatio, ut nisi [l. nonnisi] diffieillime intermediae stirpes, quae per omnes gradus ad veras species magis minusve vel accedunt, vel recedunt, ab iis distingui possint. Continet Fase. I. S. monandra, S. viminalis, S. ca- prea, 8. aurita; ll. S. acuminata, S. alba, S. triandra; YII. S. vitellina, S. fissa, S, depressa; IV. S. Myrsinites, S, herbacea; V. S. reticulata, S. fusca, S. decipiens. Quamobrem opus imperfectum reliquerit nesci- mus. Sed maiora pollieitus est quam praestitit. Descriptiones eius etsi satis longae, tamen non satis concinnae neque probae sunt; de variatione specierum pauca quaedam attulit; icones haud spernen- dae sunt et habitum partesque satis bene referunt. Species hie de- seriptas reete distinxit, sed nomina priorum male neglexit. Etenim S. monandra est S. purpurea L. | S. acuminata est S. cinerea L. — S. fissa est S. rubra Hudson. S. depressa est S. repens L. S. Myrsinites est S. nigricans Smith. |. bigemmis est S. fragilis L. J. E. Smith, Londini Societatis Linnaeanae Praeses, cum in pos- sessionem Herbarii Linnaeani venisset, existimationem fecerat bota- nicis, ab ipso de speciebus Salieum summi magistri declarationem certam profecturam esse. Aecedebat ut terra britannica Salicum in- primis ferax esse crederetur et re vera esset. Tta faetum est, ut dispositio Salieum ea, quam in Flora britannica, quae Londini 1800—1804 prodiit (repetita eura J. Roemer, Turici 1805), propo- suit, diu summa esset in auctoritate et quisquis in Germania Saliees nosse cupiebat ex Anglia sibi et eam cognitionem et specimina vel sieca vel viva, ut eius rei gravissimum adminiculum, petenda esse putaret. Nescio quot homines spes ea fefellerit: hoc seio, Smithii opera Salieum cognitionem non tantum profecisse, quantum erat ex- spectatum. Herbarii Linnaeani, ut et alii iam pronuntiaverunt et ipse signifieavi, auctoritas est nulla, ubi verba Linnaei contra- dieunt; parva, ubi verborum contradictionem illustrare aut verbis ob- seuris lucem afferre debet. Sed, misso Herbario Linnaeano, ipsum Smithium Saliees non satis bene distinxisse indicaveris: descriptio- nes enim ab eo datae, ut res supervacaneas, quae plerisque aut certe ómnibus affinibus speciebus communes sunt, saepius continent, ita carent iis adnotationibus, quas afferre maxime intererat; propterea vel oculatissimo interpreti de plerisque ab eo descriptis novoque no- mine prolatis speciebus multa manet dubitatio. Praesertim autem notandum est, eum plures novas species proposuisse, quarum aut flores alterius modo sexus, ut S. Croweana, Russelliana, aut flores nul- los vidisset ut S. radicans, malifolia, venulosa, carinata, prostrata, oleifolia, mollissima. Haee igitur nomina, in quibus determinandis tam multi temere laboraverunt, iure meritoque oblivioni erunt tradenda. Atta- men de Salieum cognitione ita Smith bene meruit, ut formis pluri- bus notatis et denominatis botanieorum oculos converteret in generis tam diffieilis formas varias, antea vix observatas, eiusque abditas quasdam partes ae recessus revelaret.*) 7*) Fries Mant. I. p. 22: ,Ad archetypa Linnaeana descriptiones Florae Brit. saepius confecit Smith; sed specimina angliea, pro iis sumta, non ideo semper. et necesse ad Linnaeanam plantam spectant v. e. S. cinereae. Sie ——— MR. Seeutum est opus Willdenovii, quod ante hos quadraginta annos eodicis botanici instar fuit, Species plantarum, cuius operis pars IV, quae anno 1805 prodiit, a p. 653—710 Saliees continet, quarum Species 116, e quibus 90 europaeae sunt, enumerantur. Cui viro si - fanta fuisset ingenii partieula, quanta fuit fortuna conditionis rerum- que DBerolinum affluentium copia, Salieum eognitio, quibus haud exi- guam operam dedisse videtur, mirum quantum augeri potuisset. Quid autem quod Willdenovius nonaginta species Salieum europaeas re- . eensuit, quum nobis non multo plures quam tertia pars cognita sit? - Exeeptis scilicet 13—14 formis, quae nobis pro hybridis habentur, . eetera grex quadraginta et quatuor complexa, nisi quaedam propter ineertitudinem plane reiieiendae sunt, ceterarum synonyma sunt, sive ipsam speciem indieent, sive varietates significent. ^ Opera autem, quam Salieum speciebus stabiliendis dedit, satis levis fuit: magis enim ea, quae undequaque collecta possidebat, congregare voluit quam inquirere, diiudicare et emendare studuit. Descriptiones, quas adiecit, et si ipse fecerat litera W adiecta significavit, paucis ex- ceptis adeo maneae et incertae sunt, ut ad speciem agnoscendam fere nihil faciant; in locorum stationumque relatione iusto brevior fuit; syno- nymorum tabula exigui est pretii. Perpaueas species vivas examina- vit; plurimarum sieca vidit specimina, eaque saepe aut sine floribus aut sine foliis adultis; multas e priorum autorum testimoniis repetiit, Quae de eius nominibus certa possunt statui haee sunt. 1. S. Aer- maphroditica et 2. S. Hoppeana W. sunt formae mostrosae androgynae, illa S. pentandrae aut S. fragilis, haee S. triandrae. 4. S. undulata est hybrida e S. alba et S. triandra. 5. $. Villarsiana est S. triandra foliis discoloribus. 6. S. amygdalina est S. triandra. . 1. S. Russelliana Smith est aut forma 5S. fragilis aut S. fragilis-alba. 193. S. phylicifolia — est forma 5$. nigricantis germinibus glabris. 14. S. Wu/feniana W. est . B. glabra Scop. 17. S. laurina est S. caprea-phylicifolia. 18. S. tenui- — folia Smith est S. Aastata. 19. S. Amaniana Willd. est S. nigricans. 21. S. serrulata Willd. est S. hastata. 28. S. acutifolia Willd. est S. .pruinosa Wendl. 30. S. vitellina est S. alba ramis pendulis vitellinis. 32. S. praecor Hoppe est S. daphnoides Vill. 37. S. Heli videtur $. rubra Hudson esse. 238. S. Lambertiana Smith est S. purpurea lati- -— vw. e€. veram S. «rbusculum ad. Linnaeana specimina descripsit, sed specimina - Brit. eiusdem nominis divulgata ad S. rosm«rinifoli«e, extra-lapponieae, sta- —— tum pertinent. vr EE nemen folia. 39. S. Forbyana Smith est forma S. rubrae Hudson foliis latio- ribus. 40. S. rubra Hudson est S. viminalis-purpurea. 41. S. Cro- weana Smith est forma S. Weigelianae affinis, nisi ea ipsa. 44. S. malifolia Smith est S. Aastata. 46. S. Starkeana Willd. est S. /ivida - Wahlenb. 47. S. prunifolia Smith est S. Arbuscula L. 50. S. Wald- steiniana Willd. est S. Arbuscula. D1. S. formosa Willd. est S. Ar- buscula L. 58. S. coruscans Willd. est S. glabra Seop. 54. S. Ar- buscula videtur forma pumila S. Aastatae esse. 56. S. arbutifolia Willd. est S. Myrsinites. 58. S. kitaibeliana Willd. est S. retusa forma maior | | iulis multifloris. 60. S. serpillifolia Scop. est S. retusa. 61. S. foliolosa . - Willd. est S. livida Wahlenb. 62. S. myrtilloides est S. caesia Vill. 10. S. sericea Vill. est S. glauca L. 13. S. arenaria est S. Lapponum. 145. S. cinerea est S. daphnoides Vill. 776. S. bicolor Ehrhart est S. Weigeliana. (4. S. Jacquiniana est S. Myrsinites. 80. S. argentea Smith est S. repens. 82. S. fusca est S. repens. 84. S. prostrata Smith est S. repens. 88. S. Dicksoniana Smith est S. Weigeliana. 89. S. incu- bacea et 90. S. rosmarinifolia sunt S. repens. 94. S. ambigua Ehrh. est S. aurita-repens. 95. S. spathulata Willd. est S. aurita. 91. S. aquatica Smith et 98. 5. oleifolia Smith sunt /S. cinerea. | 102. S. chry- santhos Vahl est S. /anata. 1093. S. fagifolia Waldst. et Kit. est af- finis S. silesiacae. 101. S. cinerascens Willd. est S. cinerea. 110. S. mollissima Ehrh. est S. triandra-viminalis. 114. S. Flüggeana Willd. est S. aurita-incana. LJ LJ LJ . LJ . V Redintegrata est cognitio Salieum, quae per Linnaeum e boreali parte Europae, Sueeia et Lapponia profecta erat, ex iisdem terris primum per Wahlenberg, cuius Flora Lapponiea prodiit Berolini 1812. Descriptae sunt a n. 470—488 species octodecim in Lappo- nia crescentes, locis natalibus accuratius definitis adiectisque adnota- tionibus sagacissimis. Quanquam quinque nova nomina addidit: 473. S. polaris, A81. S. punctata, 483. S. maialis, 484. S. versifolia et 488. S. livida, tamen numerus specierum inferior est Linnaeano; plures enim species Linnaei pro varietatibus habuit, alias alio ordine pro- posuit. Nova est species ,45. polaris.( S. punctata, S. maialis e& $. versifolia nostro quidem iudicio hybridae naturae sunt, de quibus suo loco exponitur, ultima tamen auctore Fries a Linnaeo sub nomine ,8. fusea^ deseripta. .$. /ivida nota quidem Linnaeo sed cum aliis congregata, primum a Wahlenbergio suum ius aecepit. De cete- ris haec sunt observanda n. 476 S. arbuscula comprehendit S. Ar- buscula L. et S. Weigeliana Willd. ut formam minorem et maiorem ] ! 1 —— LIX ——— eiusdem speciei. 477. S. glauca y. lapponum et 418. S. limosa signi- fieant S. Lapponum L. 482. S. phylicifolia est S. migricantis Smith forma germinibus foliisque glabris. Ab initio haee scribit: ,,In Lap- ponia magis variabiles formae Salieum exstant quam in ulla alia terra. Ludunt adeo species Lapponieae, quod ad formam, glabritiem et integritatem foliorum, ut nullam omnino de his hauriamus eertitu- dinem e differentiis specifieis plerumque datis. Ad fructifieationem igitur refugere mihi necessarium fuit, et inde methodum exstruxi, quae nimis artifieialis multis videbitur. Heie vero inter distributio- nem mere arbitrariam et methodum artifieialem discernendum est. An natura in his speciebus limites ullos posuit dubitamus; genius vero Scientiae botanicae in distinguendo oceupatus requirit, ut li- mites qualeseunque indigitamus eosque a dimensionibus partium evi- dentioribus desumtos. Quae non omnia sunt vera. Etenim Salieum species in Lapponia non magis variant quam in aliis terris; sed quoniam ibi soli eoelique diversae rationes admodum propinquae sunt, formarum diversitas ab istis causis effecta facilius citiusque in con- speetum venit; praeterea quia concursus specierum diversarum summa copia per latas plagas crescentium nullibi tantus est quam in Lap- ponia, haee terra formarum hybridarum est feracissima. Idem Wahlenberg perquisita Carpatorum vegetatione in Flora Carpatorum principalium (quae Gottingae 1814 prodiit, p. 313— 320), viginti species Salicum deseripsit, quarum nomina hane habebunt emendationem. 1010. S. Jacquini est S. Myrsinites. 1012. S. fissa est S8. purpurea. 1013. S. mollissima est S. rubra Hudson. 10106. S. phylicifolia est S. nigricans Smith. 1018. S. fagifolia est S. silesiaca germinibus eano-tomentosis. 1022. S. fusca et 1023. S. incubacea sunt S. repens. Picot de la Peyrouse in Histoire abrégée des plantes des Pyrénées (Toulouse 1813) descripsit 33 species, quas nobis nonnisi e deseriptionibus ad sua nomina revocare aegre contigit. Haee sunt, quae detegere potuimus. 2. S. incerta, quantum e de- seriptione divinare licet, S. Seringeana Gaud. significat. 19. S. áuri- gerana, quae ad S. capream referri solet, mihi S. g/aucam L. indicare videtur. 27. S. lavendulaefolia est S. incana. Sub 29. S. caprea for- mae variae comprehenduntur, quae potissimum ad 5$. migricantem spectant. 30. S. acuminata videtur S. capream indicare. In fine haec seribit: ,JLes Saules forment un genre naturel trés-nombreux contre lequel jusque iei sont venus se briser tous les efforts des botanistes . . —- a —— Il est possible encore que dans des espéces voisines, dans certains groupes, tels, par exemple, que celui à la téte duquel il faut placer le Salix eaprea, qu'on trouve partout en si grande quantité, et principalement au pied des montagnes, le melange des poussiéres donne naissance a des individus qui tourmentent d'autant plus le botaniste, qu'il n'a pas de moyen pour reconnaitre leur origine etc.* Subtili Salieum scientia eminebat suo tempore Fridericus Ehr- hart, horti Herrenhusani in regno Hanoverano inspector, qui sub ipsius Linnaei auspiciis plantas cirea Upsaliam crescentes collegerat. In agro Hanoverano invenit plures antea non cognitas Salieum for- mas, quae, omnes quidem hybridae, opera eius Herrenhusa in omnes fere hortos botanieos profectae quasi vulgares factae sunt ae nomina 8ua per omnes libros, quibus Salices germanicae recensentur, serva- verunt. Eae sunt jS. ambigua, S. mollissima, S. undulata, quas in collectione arborum frutieum et suffruticum exsieeatorum, sub nomine Arboretum, anno 1789 edidit et anno 1790 in ,Beitrüge zur - Naturkunde. Seehster Band. Hanover 1791 p. 101 et 103^ phrasibus brevissimis descripsit. Praeterea speciei ei, quam Koch cum Friesio S. pAylicifolia appellavit, nos cum Willdenovio ,S. Wei- geliana nominamus, nomen S. bicolor dedit; eam, quae hodie S. re- pens nominatur, /$. polymorpham appellavit, quo nomine magnam formarum varietatem ad unam speeiem pertinentium indieare volebat. S. hexandra, quam 1. l. fascic. VII. p. 138 proposuit, in agro Bruns- vicensi inventa, haud dubie ad S. pentandram pertinet. N. O. Seringe, Praeceptor in Gymnasio Bernensi, anno 1803 coepit Helvetiae Saliees exsiecatas eum schedulis diagnoses, syno- nyma nonnulla et loca natalia continentibus edere, eamque editionem usque ad VII fasciculum (cahier septiéme) continuavit. Id opus libelli instar haberi debebat, quia eo nomina speciminibus illustra- bantur, nova quaedam publiei iuris fiebant, et terrae in Europa media inprimis Salieum feracis formae plurimae accuratius: cognosci eoeperant. Collectio ista Salieum Helvetiearum (quibus paueae quae- dam aliunde petitae cultae accessere) et botanicis eius temporis ex- optatissima et re vera utilissima fuit. Speeimina satis bona, nomina vera, synonyma eomplura nova ibi publieata sunt: multa protulit auctor, quae ab ipso primum observata quaeque de his plantis scitu dignissima erant. Uti fit in eiusmodi colleetionibus, quae per plu- rium annorum seriem ceontinuantur, nomina quaedam in posteris fascieulis sunt mutata, uti iussit aut melior cognitio aut mutata opinio. vr uL — PEE AÁ— . Editis igitur septem fascieulis Salieum Helvetiae ,Sauliers de -. Suisse Cahier I—VII A Berne 1803— 1807^ ea quae de Salici- . bus ab ipso cultis atque in itineribus per Helvetiam observatis nee non in Herbariis lustratis adnotaverat, quum generis adeo difficilis species melius dignosceendi faeultatem adeptus: esse sibi videretur, viris doctis si expliearet, opus gratum iis facere credebat. Neque spes eum fefellit. Opuseulum quod anno 1815 Bernae edidit ,, Essai d'une Monographie des Saules de la Suisse. Par N. C. Seringe Instituteur zu collége de Berne^* Bernae 1815. Botanieis plaeuit et praeter aliorum etiam Kochii et Wahlenbergii tulit assensum. Neque immerito. Etenim non solum multas de Sa- lieum partibus bonas adnotationes fecit, specierumque iustam bonam- que distinetionem proposuit, sed etiam plures novas ab ipso primum aut inventas aut distinetas formas proposuit, praeterea ad synonyma reete interpretanda utilem partieulam contulit. Unam enimvero spe- eiem, quanquam eius ambitum non certo limite deseripsit, primus ab affinibus felicissime distinxit, Sa/icem grandifoliam; formas duas, hy- bridas quidem, sed memoratu difnissimas, Salicem Kanderianam et S. patulam, primus descripsit et speciminibus exsieeatis earum notitiam dedit. PDeseriptiones ab ipso propositae, quanquam variae, tamen ple- raeque bonae sunt et a prioribus eo maxime diversae, quod notas . vere distinetivas continent neque eas, quae multis vel plurimis specie- bus sunt communes. Minus bene administravit varietatum dispositio- nem: admiseuit enim monstra et formas mere accidentales, ceterasque neque ordine neque distinete proposuit. Quod denique nomina spe- eierum certa, omnibus nota, neque ab ipso in dubium vocata abiecit eisque nova, quae magis apta esse ipsi viderentur, substituit — uti S. capream Linn. S. tomentosam, S. auritam L.. S. rugosam, S. helveticam Vill. S. niveam appellavit — eam ob rem temeritatis notam quam fru- stra avertere p. 12 tentavit effugere nequit. Ex iis, quae libello uti- - lissimo insunt, pauca quaedam hie adiicienda esse videntur. Préface p. 2. ,Je erois que l'on doit baser l'étude de ce genre, particuliére- - ment sur les parties florales femelles, sur la pubescence ou la glabréité de l'écaille ou périgone relativement à l'ovaire, celle du stigmate et du pédiceelle, l'absence ou la présence des feuilles pendant la floraison, ou l'existence des feuilles bien développées lorsque la plante fleu- rit, *) la longueur des feuilles relativement à leur largeur, le nombre *) Correxi interpunctionem; hoe loeo punctum est in libello, quo sensus prorsus invertitur. - D la cohésion, ou la non ádhérenee des étamines: mais la forme, la denture, la pubescenee ou la glabréité des feuilles fournit des ea- raetéres extréómement faibles. Il faut aussi 6tre sur ses gardes . quant à la longueur du style qui est souvent assez court pendant le commencement de la floraison, et qui jusqu' à la marcescence du stigmate s'alonge souvent beaucoup. A cette époque il ne croit plus, lovaire seul augmente en longueur et en volume ... Les stipules ne sont pas toujours d'une grande importance. p. 23? ,,Les botanistes ont souvent éerit, que quelques Saules avaient des stipu- les eaduques (Stipulae deciduae); c'est toujours incorrect, ear, ou elles n'existent pas, et elles ne se trouvent souvent que dans les jets vigoureux, ou, si elles sont une fois développées, elles ne tom- bent jamais qu'avee les feuilles.^ p. 284- ,,ce earaetére se retrouve. presque constamment dans tous les Saules; les périgones máles sont généralement plus poilus que ceux qui accompagnent les femelles.* p. 63 (ad S. stylarem) ,ll est probable que si Willdenow avait vécu plus longtemps, et s'il avait décrit comme espóces toutes celles que Mr. Schleieher dit avoir été nommées par lui, il auroit, en mul- tipliant d'une maniére prodigieuse les espéces, été trés nuisible à cette partie de la botanique. "Tous les auteurs qui de l'étude des Saules ne feront qu'un travail de cabinet, manqueront certainement leur but; il faut les cultiver, les voir à chaque instant, et dans l'état frais les étudier sur le méme individu et sur différents indi- vidus, retirés du méme pied par boutures ou marcottes, plantés dans des terrains acides, humides, arguilleux, sabloneux ete. Un moyen qui je erois donnera encore plus de certitude sur la solidité des espéces, est de les semer. Mr. Scehleicher, non content du nombre infini de variétés, souvent à peine notables, que Willdenow lui avait nommées, à encore augmenté ce nombre déjà beaucoup trop grand .... C'est, je erois, Mr. Wahlenberg qui à le mieux jugé les Saules, il les a examinés serupuleusement et en auteur exercé. Les communications ouvertes avee l'Angleterre donneront peut-étre aussi bientót plus de certitude sur plusieurs espéces. — Libello adiectae sunt tabulae tres, quarum prior S. Seringeanam, altera S. ovatam refert, tertia ,,Stemma Salieum*' habet. Anno 1828 prodiit ,, Nicolai Thomae Host, Caes. Reg. Archia- tri; Salix Vol. Ll. folio. A pag. 1 usque ad 34 recensentur 60 species europaeae. Sequitur ,,Praefatio, qua Salicis species ,,ex- trieatu cognituque difficillimae^ esse dicuntur, «causae cur ita sit ——— TEN - VETT UST WEM E — HD en nonnullae afferuntur. Sibi deinde contigisse ait ut itineribus per omnes imperii Austriaci partes factis quam plurimas Salieis formas — eonquireret et in hortum translatas diligenter inter se conferre pos- set, quo faetum ut , veras species didicerit noscere, a varietatibus distinguere. Speeierum supra dietarum icones coloribus pictae ta- - bulis 105 exhibentur, ita ut saepe et mascula et feminea planta sua Sit tabula depieta. Icones aeccuratissimae sunt et elegantissimae tantaque arte faetae, ut de plantis, quas exhibent, nulla dubitatio maneat. Notum est Hostium species nimis multas distinxisse, ita ut e. gr. S. £riandra sub. septem, S. purpurea sub quinque, S. nigricans sub sex nominibus propositae sint. Dignitas huius operis posita est in ieonibus, quas fidelissimas optimasque esse diximus: descriptiones parum utiles, eum parum definitae sint et rerum graviorum comme- moratione careant: simillimae iis quas in Flora Austriaca dedit. Ut quam plurimas formas conquirendi studio ardebat Host, ita factum ut rariores quasdam et minus notas formas inveniret, quae quidem aut omnes aut maxima ex parte sunt hybridae. S. longifolia Host eadem est, quam nos ;$. dasyclados appellavimus; praeterea primus distinxit S, speciosam, S. parvifloram (— S. Doniana Smith), 3$. inter- mediam, S. discolorem , S. austriacam, S. montanam, quas suis locis laudavimus. — Priore volumine species in Austria repertas deseri- psit: altero descripturus erat species in aliis Europae terris crescen- tes, id vero non perfectum est. Inchoatum tamen esse ex eo exem- plari, quod in Bibliotheca Regia DBerolinensi est, comperimus; ei enim adiunetae sunt tabulae 11, numeris carentes, quibus S. Weige- liana, cotinifolia, padifolia, fagifolia, carinthiaca et tortuosa expressae sunt, e quibus altera et tertia ad S. aigrícans pertinent, quarta quinta et sexta vero hybridae esse videntur. Ign. Tausch, botanophilus Pragensis, Professor tit., Horti Comi- tis de Canal Pragensis praefeetus, de Salieibus Europae mediae et de colleetione Salieum Herbarii Willdenoviani, quod Berolini asser- vatur, adnotationes suas Diario botanico s. Florae Regiomon- tanae (20 p. 337. 15 p. 19—24. 13 p. 832. 16 p. 229. 17 p. 518. 21 p. 154) inseruit. Praeterea in Herbariis venalibus editis (Plan- tae Seleetae Bohemiae et Dendrotheca Bohemiea) Salicum formas eomplures, et cirea Pragam et maiore ex parte in montibus Riphaeis (Riesengebirge) lectas, ut species novas suis nominibus ap- pellatas proposuit. Earum nonnullae ad S. si/esiacam , nonnullae ad 4$. Lapponum pertinent, magna pars formas inter S. silesiacam et $S. ———— MEEM- —— Lapponum hybridas significat. Quanquam igitur eum de Salieum speciebus levius iudieasse easque probe discernere aut noluisse aut non potuisse censendum est, tamen eam habebit laudem, ut plures antea non cognitas et ab ipso investigatas formas primus definiverit atque hybridas formas, quas nos $$. silesiaca-Lapponum appellavimus, primus observaverit, distinxerit. Viri de cognitione stirpium Germaniearum, atque vere diei potest, Europaearum omnino meritissimi, W. D. J. Koch, Professoris botaniees in universitate lit. Erlangensi, ,, Commentatio de Sali- - cibus Europaeis^ prodiit Erlangae 1828. In prooemio a Lin- naeo fundamenta iacta esse huius generis asserit, tamen tune paucis- simos botanicos hoe genus penitus perspectum habere. In Rees's New Cyelopaedia (curante Ed. Smith) specierum numerum ad 141 aecrevisse, quibus accedere 41 a Willdenovio aliisque propositas, sed a Smithio non ecensas; inter eas 17 exotieas. Ipsum ex 165 europaeis fere 135 vivas observasse. Scheicheri species 119, omnes eas in Helvetia collectas, nihil sistere nisi formas aliarum specierum, maxime S. phylieifoliae [i. e. S. nigrieans Smith] levissimis notis aberrantes.*) Ipsum non plures quam quinquaginta species veras europaeas habere cognitas. Ex omni Salieologorum numero unum Wahlenbergium Saliees recte et praeclare descripsisse; vestigia eius feliciter pressisse Seringium. Adiungit his adnotationes de distributione generis et de variatione partium. Enumeratae sunt 48 species. Inter has duodecim sunt plantae hybridae, scilieet 2. S. cuspidata, 4. S. Russelliana, '(. S. undulata, 8. S. hippophaefolia, 11. S. Pontederana, 13. S. rubra, 14. S. mollissima, 1T. S. acuminata, 19. S. Seringeana, 90. S. salviaefolia, 33. S. ambigua, 34. S. finmar- chica; tres pertinent ut varietates ad alias species, 32. S. rosmarini- folia ad S. repens, 40. S. Waldsteiniana, ad S. Arbuseula, 44. S. Jacguini ad S. Myrsinites; duo sunt formae adhue dubiae 16. S. stipularis et 21. S. Aolosericea: restant igitur 31 species verae, quibus &i addideris S. longifolia, S. glabra et S. pruinosa numerus specierum europaearum a nobis enumeratarum prodit. In hoe opusculo igitur primum redit naturalis specierum expositio, ae negari nequit inde ab hoe libello, quod parvo volumine uberrimam copiam scientiae, *) Praeterea vero Sehleicher plures satis memorabiles ac raras, a pau- eis seriorum iterum visas, plerasque eas hybridas, formas in Helvetia detexit, .ut mox indicabimus. — mM — operae diuturnae fruetum, continet, novam quasi harum plantarum cognitionem coepisse. Quae postea Sueeiei botaniei de Linnaei no- minibus doeuerunt, ea in libris postea editis (Synopsis Florae germanieae et Taschenbuch der Deutschen und Sehwei- zer-Flora) ad emendanda nomina suscepta sunt: specierum defi- nitio fere intacta mansit. — De specierum dispositione secundum tribus q. v. naturales mox dicetur. — Ceterum praeparatus erat, quum ,JCommentationem* scribebat, longa observatione Salieum, cum vivarum, quas in arboreto suo, dum in oppido Kaiserslautern in Pa- latinatu mediei offieio fungebatur, coluerat, tum. autopsia speciminum à botanieis Angliae deseriptarum, Mertensi Bremensis, eui cum illis viris frequens commercium erat, opera collectorum. ^ Nonnulla de . fSalieibus germanieis disputavit in ,,Flora oder Regensburger — Botaniscehe Zeitung* 3, 1 p. 273. 13 p. 140. 319. 15 p. 568. Elias Fries ,,Novitiarum Florae Suecieae Mantissae primae,* Lund. 1832, inseruit a p. 21—80 ,,Commentatio de Salieibus Sueeiae,* quae partieulas quinque habet: I. Salices Linnaeanae; II. Salieum eharacteres; IIT. Dispositiones Salicum; IV. Enumeratio Salicum in Suecia indigenarum aut copiosius eulta- rum; V. Appendix de Salieibus exoticis. | Auetoritas, qua auctor et in patria sua et apud exteros meritissima fruebatur in interpretan- dis nominibus Linnaeanis, fecit, ut nomina Salicum Linnaeana, antea minus reete et variis modis intellecta, inde ab hoc libello certa et fixa manerent. Sed praeterea hoc libello ad cognitionem generis, dispositionem specierum, variationis ambitum, partium dignitatem aestimandam gravissimae res continentur et omnis de Salicibus. doetrina de novo illustrata est. Unum modo dolendum est auctorem clarissimum cognitionem stirpium hybridarum, quam in Novitiis ipse admiserat doeumentisque eomprobaverat, dedita opera et, ut hoe verbo utar, principaliter reieceisse: quod ni fecisset formas quasdam dubias et natura invita ad species veras aggregatas, felicius fuisset interpretatus. — Partieula prima plenam expositionem omnium spe- eierum Linnaei continet. Altera ,charaeteres examinantur eorumque dignitas natura duce ponderatur.^ Ex hae quaedam gravioris mo- menti excerpta hie repeti debent. Eiusdem speciei vegetatio saepius elatior in siecis, quam humidis locis; elatior in alpestribus quam campestribus regionibus v. e. S. Aastatae, S. depressae. In borealibus ipsa S. pentandra magis arboreseit quam in australibus.^ Situs gemmarum floriferarum terminalis et lateralis omnino constans est. WIMMER, Salíces Europaeae. e — EE, m ,Stipulis vix ulla Salix, exceptis Chamelicibus, absolute caret." ,,Fo- liorum forma in aliis prorsus eonstans v. e. Viminalium, in aliis omnes modifieationes a lineari in orbieulatam, v. e. in S. repente pereurrit.^ ,In ipsa villi indole eximii latent eharaeteres; memora- biles sunt pili prima aetate evidentes, demum vero detonsi v. e. S. myrsinitis.^ ,, Praecipue attendendum ad folia rugosa et laevigato- —— polita , Amenta praecocia, coaetanea, serotina in quavis specie generatim sumta utique constantia sunt; sed praeeocia variis causis - etiam eoaetanea, immo serotina (vera prolepsi) evadunt.^ ,,Pedun- - euli ex aetate longitudine variant, quo, magis serotina eo magis elon- - eati et foliati ... in .Amverinis et Chamelicibus peduneuli sunt veri, . ramuli.^ ,,Squamae amenti vulgo sphacelatae, quo magis elongatus et foliatus est pedunculus, eo magis apice coneolores et luteovire- scentes. 5 ,,Capsularum forma bonas offert notas, sed ad aetatis mutationes ... probe attendendum. Vestitus capsularum ipsorum foliorum magis mutabilis est." ,,Styli et stigmata inter meliores characteres omnino habenda. Capsulis vero villosis stylus ob vesti- tum basin simul tegentem brevior fit quam «eapsulis glabris. Stig- 1 mata, etiam styli, plus minus fissa tamen ineerta sunt.^ ,,Sunt ji quaedam aliae differentiae, quas inter anomalias tantum recipiendas " censeo. Tales sunt s/a£us nitellni, ramis fusco-piceis aut corallino- i rubris, s/atus vitellini, ramis vitellinis, libro et saepe etiam foliis flaveseentibus. Plurimae species analogam hae ratione habent for- | | | ] | marum seriem." Partieula tertia de Dispositione Salicum agit. ,,Ex hae adnotamus haec.4^ ,,Nomina servavi primo semper .Linnaeana, dein a .Kochio stabilita. .,,Nune temporis plane temerarium est studium in terra prorsus exeulta vere aborigines, quarum multae sine dubio extinetae, et advenas absolute distinguere. ,jSed omnes quarum alter sexus tantum occurrit, merito suspeetae sunt, nisi fingeres eas ad limites boreales tantum feminas, ad australes mares tantum eniti. — Ad particulam quartam haee sunt animadvertenda. S. tenuifolia a, quae ut subspeeies sub n. 12 S. pAylicifolia militat, mihi pro hybrida habetur, S. Weigeliana-hastata. 15. S. silesiaca non | est nostra, quod maxime eo evincitur, quod in Summa Veg. Seand. - p. 207 haec eum 5$. /aurina, forma prorsus aliena, coniungitur. 18. S. aurita c. ambigua nihil est nisi varietas S. auritae, sed minime S. ambigua Ehrh. — S. awrita f. sublivida est hybrida S. aurita-livida. . 19. S. depressa e. est aut hybrida aut forma desciscens; forma ge- nuina enim est S. livida Wahlenb., quam Fries sub varietatibus f et —— LXVI —— . y proponit. 20. S. canescens est species e tribus hybridis conferru- minata , nempe $. caprea, S. cinerea et S. aurita connubio iunetis Sa- lici Lapponum. Ab his prorsus diversa est S. Seringeana Gaudin. 22. S. lanceolata est S. caprea-viminalis. 24. S. mollissima est S. vimi- nalis-triandra. 25. S. undulata Ehrh. est S. aiba-triandra, — S. hippo- . phaefolia est S. viminalis-triandra à Trevirani. 26. S. rubra est S. pur- . purea-viminalis. 28. S. rosmarinifolia est S. repens var. 29. S. an- . gustifolia (sed non Wulfen) est $$. eiménalis-repens. 31. S. incubacea . est S. aurita-repens. 32. S. finmarchica est S. aurita-myrtilloides. |.33. —.&. fusca est S. Lapponum-myrtilloides. H Ex speciebus quadraginta enumeratis, si detrahas eas quae no- bis pro hybridis aut varietatibus habentur, restant triginta, et si re- moveas $. acutifoliam, S. daphnoidem, S. silesiacam, quae nobis pro extraneis, et S. punctatam et S. viridem, quae pro ineertis habentur, . effieitur numerus viginti quinque specierum vere Sueciearum, qui - eum eo, quem ex emendatione nc meri Wahlenbergii invenimus, optime - eongruit. L. L. Laestadius, Verbi Divini olim in btptaó Quickjoek Lap- - poniae Lulensis, nunc in pago Karesuando Lapponiae, Tornensis in- —— tferpres, unum modo libellum, sed nitidissimum utilissimumque ,,Loca - parallela* Actis Academiae Upsaliensis insertum edidit.*) Sed quae ad Salicum formas explieandas illustrandasque contulit, ex eius scriptis minima ex parte percipiuntur, maiore ex herbariis, tum Academiae Regiae Holmiensis, tum botanieorum Suecieorum unde in herbaria ceterae Europae magna copia speciminum ab illo eolleetorum fluxit. Non miramur numerum formarum ab ipso detectarum, Lapponia enim, -—ut diximus, earum feracissima est; sed miramur iure meritoque sol- -—lertiam in inquirendis, subtilitatem in dignoseendis Salieibus Lappo- -— niae. Ut erat iudicio libero et librorum auctoritate minus impeditus, I naturae modo indieiis duetus, ita plerasque formas a se inventas fe- lieissime, tantum non omnes vere interpretatus est: theoriae de stir- - pium hybrida origine nullo modo imbutus, ipsa natura duce ad agno- — s$eendam originem hybridam formarum plurium pervenit. Fere nus- ——DIEP CREE TEE: *) Loea parallela plantarum seu animadversiones physiologieo-botanieae de variis plantarum variationibus praecipue in Suecia boreali observatis, quarum conspectum cum. suis caussis atque effectibus illustratum breviter exposuit Laurentius Lev. Laestadius Ecclesiae Karesuandensis in Lapponia — Pastor. Nova Acta Societat. Scientiar. Upsaliensis Vol. XI. Upsaliae 1839, p. 205 —296. Libellus etiam seorsim editus est. e* — LAETI -—- quam in diiudieandis Salieum Lapponiae formis erravit, nisi ubi alio rum opiniones secutus suo ipsius iudieio diffidere coepit. Nobis qui- dem eomparantibus schedulas autographas speeiminibus ab ipso eol- leetis, quarum uberrima eopia in Herbario Aeademiae Regiae Hol- miensis asservatur, adieetas et ingenium et sollertia viri egregii haud satis laudari posse videbatur. — Ex eo libello has animadversiones. adiicere. utile. duxi. Pag. 218. ,Quod idem locus pluries quotannis inundatus, rursusque, dissolutis nivibus, exsiecatus, formàm ambiguam naneiseuntur plantae. Sie Salicees variae praesertim ad ripas flumi- num, bis quotannis inundatae, dupliei saepe oeeurrunt forma, seilicet foliis inferioribus angustatis glabris, amentisque foliaceis, quia serius explieantur: ideoque dispositio, ex amentis desumta, Sa/icum, valde ineerta videtur; nam plurimas Sa/icum $pecies, in Lapponia saltim, videre lieet amentis foliaceis, foliisque orbatis, ne ipsa quidem S. /i- mosa excepta. E contrario folia superiora, quae aqua nunquam tan- git, magis in latitudinem efformata, et amenta saepius praecocia, quae ratio in uno saepe eodemque individuo deprehenditur. — p. 224. Eadem ratione [vegetabilium eontraetione] variationes S$a/ieum inter- pretari. oportet, quarum folia mirifice mutantur, non modo magnitu- dine atque pubescentia, sed etiam habitu atque figura, ut nullae sint Lapponieae species, quarum folia subrotundam ae [p. 225] lanceola- tam figuram non ambigant. Quae res sagacissimas saepe rei her- bariae scriptores fefellit. ^ Quis enim erederet Salicem lanatam. fo- liis lanatis integris rotundis, atque varietatem foliis laneeolatis serra- tis glabris, eandem esse speciem. — p. 228. Nune hoe adiungam, dispositionem Sa/icum e germinum foliorumque vestitu desumtam, pa- rum consentaneam esse naturae, quod et affinitatis vinculum rumpi- tur et species saepe cum varietatibus commutantur. Neque metho- dus illa, quae amentis nititur, satis apta, quia, ut supra dixi, nimis | * L4 LJ LI j vaga atque incerta. Nam et ceasus incidunt et tempora, quibus . amenta praeeocia fiunt serotina, aut foliacea nuda. Nulli denique charaeteres fidi, nisi qui ex pedicellis germinum sumuntur, respeetu habito neetarii atque styli. — p. 232 nota. Ex his [gelu subterra- . neo eontractis et libere explicatis] formis variae finguntur species ab | iis, qui locorum vim in mutandis plantarum formis explorare nolue- - runt. Sic de S. /anata, glauca et myrsinitide, species de singula ter- | nas fingere possemus; nisi natura aliud suasisset. Istiusmodi varie- | tates necessarias esse naturaeque consentaneas, invenimus, cum cau- sas earum inquirere velimus, — p. 236. Variae plantarum species | "res i Tat si Bl eo d qtu A hi 1 ! |] Ll w—lc- AC o eR ER: p DOR EECSAWTTNUe vUa D nde M———Üc€ € 3B M I IIR pe mp rane - ^ » a-— —— rub e EE dii qr m —— LXIX — in alpibus propter frigus et tempestates pubeseunt: Salir /anata «, S. glauca hirsutissima forma, 5$. limosa nivea et maxime villosa, $. AMyrsinites foliis adultis hirsutissimis; S. nigricans hirsutissima forma; - $$. livida B. cinerascens foliis adultis utrinque hirsutis. — p. 239. 3S. — lanaía, glauca, limosa, versifolia, aurita, livida etc., quarum folia loeis siecis plus minus hirsuta, in aqua autem glaberrima. Quibus rebus facile intelligitur, plantas in genere pubescere solere siecitate, sed glabresceere aqua. — p. 247. Salices omnes, in vel iuxta aquam ena- tae, gracileseunt; unde ramuli tenues, et folia proinde angustata faeta; quibus rebus maximam cum 3$. rosmarinifolia |i.e. S. repens - linearifolia] habent similitudinem. Quare hane quoque meram... fu- scae [i. e. S. repens ovalifolia] varietatem esse crediderim; quia ad litora maris saepius inundata habitare dieitur. Nam amenta Salicum abbreviari videmus, cum eum in statum venerint, ut amenta vix expli- eare possint, sive ob abundantem aquam, nonnihil fructui detrahentem, sive aetate, sive aliis rationibus, quae amenta praecocia serotina red- dunt.^ — Quae de potestate, quam eoelum et solum, frigus et ca- lor, siccitas et humor in plantarum formam immutandam exerceant, disputavit, multa quidem vera sunt, sed in diiudicanda specierum na- tura nonnisi cautissime adhibenda. | Saepe imponi sibi passus est auetoritate Wahlenbergii; saepe si suam de stirpibus hybridis sen- tentiam sequi maluisset, quam nominibus iis, quae celeberrimi patriae guae botaniei speeiminibus a se inventis dederunt, credere, rectius ille de harum stirpium natura iudieasset. "Tamen et oculis eius sa- gacissimis et ingenio praeclaro Saliceum europaearum illustratio pluri- mum debet. | Forbesii Saliectum Woburnense, opus rarum, quod anno 1839 iussu et impensis Ducis de Bedford prodiit et cuius non ultra centum exemplaria exstare traditum est, inter Salieologiae Europaeae praestantissima adminieula numerari oportet, non quod species in eo aeute distinetae aut acurate descriptae sint, sed quia magnus for- marum numerus in eo imaginibus sat bonis, pro parte etiam optimis, — adumbratus est. Dux de Bedford statuerat apud se in horto suo €olleetionem Salieum tantam, quantam posset, congerere, ut eae vi- vae observatae et bene discerni et accurate depietae deseriptaeque eum botaniees studiosis communicari possent. Congestae fuerant po- tissimum e Britannia, i. e. Anglia et Scotia, atque Helvetia, paucae quaedam ex Ameriea. Eius rei munere Forbes, cui mandatum erat, — ita funetus est ut formas omnes quam optime depingendas curaret, "o X ü iisque brevem adnotationem deseriptionemque adderet. Ex praefa- tione haee de Forbesii sententia nos edocent: ,,/The genus is divi- ded into Osiers, Willows and Sallows. — But hitherto no Botanist has been successful in loging down any good plan for their natural 1 arrangement. — 'The size and form of the leaves being also so liable to ehange, by soil, situation, or other ecireumstances, especially on young plants, is another inconvenience not easily surmounted. In the : diserimination of the specifie distinetions I have found the most eon- stant and best characteristic marks in the germen, as being either 1 sessile or stalked, downy or smooth; also in the length ofthe style and stigmas.4 Exceptis extraeuropaeis et paucis prorsus dubiis de- - scriptae sunt iconibusque illustratae 1229 formae, quarum plurimae . satis bene agnosci et ad nomina nostra revoeari potuerunt. (Oeeur- . runt ibi S. nigricans, S. phylicifolia, S. Lapponum, S. Arbuscula, S. repens aliaeque sub multis nominibus, praeterea magnus numerus earum, quas nos ad hybridas relegavimus. Ex huius libri iconibus, comparatis eum speciminibus vivis, quae e Woburn Abbey accepta in arboreto horti bo- tanici regii berolinensis coluntur, quorumque bonam partem ipse eolui, et eum descriptionibus Smithii, de multis Smithii nominibus certiores facti sumus. Praeterea autem ducis de Bedford collectio formas non- nullas helveticas servavit, quae vel Seringii atque Scehleicheri oeulos effugerant. Sequitur recensio iconum. Optimis!, dubiis? additum est. S. purpurea 1. 3. S. triandra 15. 16. 17. 18. S. pruinosa 25. S. daphnoides 26. S. fragilis 27. 29. 30. S. pentandra 32. 34.! tene EUR MEM S. hastata 35.? 36. S. Weigeliana 38.? 39.? 44.? 45. 46. 51.! 52.9 . 54.9? S. nigricans 53.? 97.? 101.? 102.? 103. 104. 105.? 106.9 .. 107.? 108. 109? 110. 111. 112.? 113. 115.? $S. Arbuscula 57.! . 58.! 59. 138.! S. Myrsinites 60.! S. herbaeea 62.! $. polaris 63. S. retusa 64. 65.! 139. S. eaesia 66.! S. reticulata 67.! . S. glauca ' 68. 74. S. Lapponum 70.? 72.? 73. 75.? 77.9 S. lamata 71. S. repens 78. 79. 82. 83. 84. 86. $S. ineana 89. 90. S. grandifolia | 98.? $S. cinerea 120. 126. S. eaprea 122. S. aurita 124. 125.9 S8. Calodendron 131. S. viminalis 133. S. holoserieea 135. S. alba - 136. 137. vitellina 20. — S. purpurea-viminalis 5. 6. S. triandra- viminalis Trevirani 7. S. alba-fragilis 19. 28. S. purpurea-einerea | 43, S. nigricans-phylicifolia 49.? S. purpurea-repens 85. S. vimi- |. nalis-repens 87. S. incana-purpurea 88.? $. incana-eaprea 91.? | S ineana-repens 93, S. aurita-ineana 96. S. cinerea-nigricans 100. - 117.! $8. caprea-nigricans 106.? 114.? 118. 5S. aurita-nigricans 119. — EBXXI —— S. einerea-eaprea 127. S. ecinerea-viminalis 128. 129. 134. S. ca- prea-viminalis 130. | Inter praestantissimos generis Salieum interpretes nominandus est N. J. Anderson, cui nune Musei botaniei Aeademiae Holmiensis eura mandata est. Postquam ipse post Linnaeum, Wahlenbergium et Laestadium Lapponiam perquisiverat de Salicibus Lapponiae sin- gularem edidit libellum, quo formae illius feraeissimi Salieum tractus quasi ex ipso adspectu adumbratae sunt. ta faetum est ut non s0- lum eae multo clarius quam antea innotescerent, sed et nominum, quae synonyma voeant, rationes optime illustrarentur. Ipsa natura indiee tum formas quasdam, quas rite distinguere mne versatissimis quidem in hoe genere botanieis eontigerat, et alias nonnullas a se ipso inventas, hybridas esse pronuntiavit, de quibusdam aliis ita dis- putavit ut cuique eadem origo earum probabilis fieret. Specierum borealium matura, differentiae, variationes hoe libello primum optime expositae sunt. — Quae vir praeclarissimus de Salicibus Americanis postea seripsit recensere non est huius loci. Expectamus ab eo illustrationem Salieum totius orbis nostri. | G. F. W. Meyer, regni Hannoverani physiographus, in ,,Flora von Hannover* nonnulla, quae bonae fragis sunt, ad cognitionem Salieum attulit. Formas satis clare distinxit earumque differentias dilucide exposuit, et de nominibus et historia quarundam specierum reete disputavit, idemque formas nonnullas hybridas esse acute cogno- vit, errorem etiam a me olim commissum, eum Salieem mollissimam Ehrh. dicebam esse S. viminali-hippophaifoliam, sagacissime correxit. Sed de hybriditate non satis certus erat neque compertum habebat quam late ea pateret, quibusque finibus eireumsceripta esset: itaque alias ut hybridas proposuit, alias, quae non minus hybridae sunt, ut species enumeravit: eoque etiam erravit, quod formas nonnullas ita . ad ealeulum vocari posse crederet, Naegelii exemplum secutus, ut alteram ex patre À et matre DB, alteram ex matre À et patre B or- tam esse statueret, id quod prorsus fietitium esse et argumentis ea- rere hodie apud ommes constat. Scilicet quo usa sit patre hybrida stirps aliqua et qua matre, id non ex veri similitudine et inductione quadam inveniri potest; certum non erit nisi experimento faeto. Oswaldus Heer, qui Floram Helvetiae ab Hegetschwei- ler inchoatam absolvit (Flora der Sehweiz von Joh. Hegetsch- weiler, fortgesetzt und herausgegeben von O. Heer. Zürich 1840, p. 954—971) propterea inter Salicologos omitti nequit, quia non s0- —— NENE -——— lum formas in Helvetia repertas subtiliter distinxit et diligenter de- scripsit (inest una species nova ,,S. Hegetschweileri Heer" p. 963, ne- que desiderantur formae maxime memorabiles ut ;5. grandifolia, S. pa- tula et S. Seringeana Seringii, ae S. spuria, S. eleagnoides et ^S. buxi- folia Sehleicheri), sed etiam de earum natura ct origine opinionem novam protulit. Quod enim in multis aliis plantarum generibus fe- cit, idem in Salieibus adhibuit, ut formas a botanicis seriptoribus pro speciebus habitas plures coniungeret uniusque, sive mavis ,,ty- pum^ give ,speciem^ voeare, varietates soli aeris et aquae. diversi- tate ortas praediearet. Huius rei exempla haee sunt: ,,5. caprea, grandifolia , cinerea. et aurita nonnisi formae unius speciei originariae esse videntur* p. 966. ,,S. helvetica Vill., spuria Schl., eleagnoides Schl., buxifolia Schl.,, ovata Ser., Arbuscula L. pro formis unius speciei ha- bendae sunt* p. 968. Atqui si quis S. capream,. cineream et auritam, quocunque id fit modo, coniungere velit, id non omni ratione carere videtur, quanquam, quaenam sit ista ,species originaria^ nemo ad- hue explicuit. Alterum vero exemplum est valde infelix: nam $. spuria, eleagnoides et buzifolia Schleicheri sunt hybridae; S. ovata Ser. autem et S. Arbuscula L. a S. helvetica Vill. prorsus alienae. .Recte autem S. sericeam Villars varietatem | S. glaucae esse p. 966 adnota- vit. Quoque modo id habet, ad Salicum cognitionem particulam $sa- tis laudabilem adiecit, multoque Gaudinii opera utiliorem, qui nume- rosis varietatibus divisionibusque tamen non effecit, ut Helvetiae Sa- lices melius quam ante eum innotescerent. Venio nune ad novissimum huius generis interpretem Th. Hartig, qui libro inseripto ,Lehrbuch der forstlich angewandten Pflanzenkunde. 1850. Berlin. Fórstner* systema et deseriptio- nem Salicum Europaearum p. 1—54 in 4? lingua germanmiea inseruit, opus multis nominibus laudabile atque utile. Post expositum chara- cterem generis usque ad p. 11 de biologia et characteribus Salicum aecurate et diligentissime disputavit partiumque omnium naturam va- rietatemque excussit. Posthaee suam de speciebus in tribus dispo- nendis sententiam proposuit atque a p. 15 species ipsas, analytico modo distinetas, cum brevi adnotatione et varietatum omnium, quas cognitas habebat, commemoratione enumeravit. Huic opusculo postea Curae posteriores ,Nachtrüge't a. p. 1—14, adiectae sunt, quibus et de tribuum distinctione et de specierum differentia nonnulla emendan- tur, nova quaedam adduntur. Quod in specierum diagnosi mihi deside- randum esse videtur, ut breviter dicam, in eo positum est, quod varie- MT PEEL CN Él WONG MNA am ram m —— LXXII — tatum eura summa, hybridarum vero, sine qua iusta specierum eog- nitio stare nequit, nnlla fere ratio habita, atque omnino plusculum speciminibus siccis tributum est, quae, uti plerumque singula et manea in herbariis habentur, saepe magis fallunt quam doceut. Enumeran- tur 64 species et 135 varietates eum pluribus ,subvarietatibus*, ita quidem ut formae omnes diligentissime commemoratae esse videantur, sed minus bene dispositae, aliena econiuneta, affinia disiuneta sint. Ita fit ut formarum copia et varietatum numero oculi distracti hebe- tentur neque species ex ista turba eognosci queant, praesertim eum veris speciebus sat magnus numerus formarum spuriarum admixtus Sit. Ad eognitionem formarum igitur multum praestitisse auctorem huius libelli: negari nequit, at specierum cognitionem eodem magis obseuratum quam illustratum esse haud dubium est. Icones, quas triginta quatuor tabulis proposuit, maxima ex parte bonae, quaedam optimae sunt. Novae species, antea non inter stirpes europaeas re- ceeptae hae enumerantur: 6. S. arctica Pallas. 19. S. arborescens n. sp. 21. S. Mauckschii n. sp. |. 23. S, strigata n. sp. |.8O. S. Kochiana Hartig. 44. .$. Lantana n. sp. 46. 3S. vilnensis Gorsky, inter quas vix novam esse speciem crediderim. S. arborescens et S. Maukschii mihi ad .$. purpurea-silesiacam: pertinere videntur; $$. KocAiana haud dubie ad hybridas e S. v/minali et cinerea pertinet. E 64 speciebus, quae enumerantur, una forsan est externa n. 6. S. arctica Pallas; quatuor sunt varietates aliarum specierum n. 12. et 20. S. Arbusculae, n. 48 et 51 S. repentis; sex sunt dubiae n. 19, 21, 23, 30, 31 et 44; viginti et una sunt formae hybridae n. 16, 18, 22. 24, 26, 27, 28, 29, 33, 34, 42, 43, 45, 40, 50, 53, 54, 51, 58, 61, 63. Qui numerus triginta et duo efficit; his de numero 64 specierum detractis restant 32 verae species, quot et nos agnoscimus et maxima pars botanicorum «cognitas habet. Nonne, quaeso, praestabilius est 32 species, quas per Europam itineribus factis suis locis omnes reperient atque agnoscent, bene cognitas habere, quam e vasta speciminum in herbariis congestorum farragine formas singulares delectas in futuram oblivionem proponere. Atqui, quod nos nobis offieium iniunximus, ne specimina in herbario asservarentur vel distribuerentur nisi flori- bus foliisque ab eadem stirpe petitis, quot peregrinantium colligen- tiumque botanicorum id aut voluit aut potuit? Novissimi Salieum Austriae interprétes C, A. Neilreich in Flora Austriae inferioris et A, Kerner in ,, Niederósterreichische Weiden 1860* utilissimis animadversionibus Salicum cognitionem — REUER- n auxerunt, inprimis hybridarum gregem optime illustraverunt. A. Ker- ner in libello singulari ,,Niederoesterreichische Weiden tum de hybriditate aeeurate disputavit et Salicum rationes diversas exposuit, tum species formasque Austriae inferioris diligentissime explicavit. Hybridis iam antea notis novas aliquot illis in terris nuper inventas adiecit, inter quas S. refusa-glabra, S. glabra-nigricans, S. grandifolia- caprea nominandae. Ceterum Grenieri ratione assumta, inter utram- que parentem plures similitudinis gradus distinguentis suisque nomi- nibus indieantis, formas hybridas eas, quales nos proposuimus in plures solvit, et aut veteribus aut novis nominibus significavit. Hine effecit ut e tractu isto non minus quam quadraginta novem formas enumeraret, dignitate origine et duratione admodum diversas. Sali- cem reéticulatam ut typum novi generis, Chamitea nominati, cui inter Saliceem et Populum loeum assignat, proposuit. Aceinxit sibi dein horum studiorum socium felieissimum fratrem J. Kerner, quoeum Herbarium Salieum Austriaearum^ edere eoepit, euius ad hune diem fascieuli quinque, 50 formas complexi, prodierunt, quae col- leetio speciminum bonitate et splendore omnibus, quae adhue editae sunt, praecellit. Hybridae novae sat memorabiles hie aecessere: S. daphnoides - caprea, incana - daphnoides, cinerea - incana. TRIBUS SALICUM. Genus Saliceum, fam multis eonstans speciebus, quo facilius agnosci possent species, inde a Linnaeo omnes dividere conati sunt. Praeclare rem gessit Linnaeus in Flora Lapponice, quinque tribubus propositis: 1) stumina 4—5; 2) folia subserrata glabra; 3) folia integra glabra; 4) folia integra subtus villosa; D) folia integra utrinque villosa. At quam bona sit haec partitio, tamen non est vera. Folia glabra et subserrata, deinde folia subtus villosa et utrinque villosa in Salicibus non faciunt partitionem. Seopoli nonnisi /«/ifolius et «ngustifolias distinguendas esse putavit. Caute quidem sed parum scite Villars dwa«s distinxit tribus: 1) Espéces dont les feuilles unies, souvent «rgentées, approchent de celles des Saules com- muns; 2) Espéces à feuilles plus larges, d'un tissu plus épais, reticulaires, sou- rent velues. Smith fere ex mente Linnaei tres distinxit tribus: 1) foliis serratis gla- briusculis; 2) foliis integerrimis glabriusculis; 3) foliis villosis. Eadem pressit vestigia Willdenow, cuius tribus sunt: 1) folis glabris serratis; 2) foliis glabris integerrimis; 9) foliis villosis. v. t tu 0n ane — LXXV — Quamdiu Salieum species ex foliorum tantum natura, praesertim e margine foliorum aut integerrimo aut serrato, et ex defectu aut praesentia vestimenti disponebantur, fieri non potuit, quin species maxime affines longo intervallo separarentur, ut e. gr. S. fragilis et S. alba apud Smithium et Willdenovium. Meliorem viam iam mon- straverat Linnaeus ipse, qui prima certe sua tribu etiam flores respieiendos esse docuerat. Eamque persecutum viam Wahlenber- gium florum partes ad definiendas species adhibuisse ipsius verbis laudatis monuimus. Secuti sunt qui formis plurimis exeussis indeque speciebus. probe cognitis species affinitatis lege consociare conati sunt. Inter quos praeiverunt et praestant duumviri de Salieibus cognoscendis meritis- simi Koch et Fries. Koch in Commentatione decem distinxit cohortes Salieum europaearum, easdemque in Synopsi eodem fere charactere descriptas hoe modo recensuit. Cohors I. Fragiles. Amenta lateralia, fructifera pedunculata, pe- duneulo foliato. Squamae amenti concolores luteo-virides ante fructus maturitatem eaducae. (Comm.) Squamae amenti concolores, luteo-virides, ante fructus maturitatem caducae. (Syn.) | Amenta peduneulata, seu potius in ramulo laterali novello foliis 3— 5 evolutis instructo, terminalia, subserotina. (Neetarium duplex, antieum et posticum. Syn.) Capsulae subsessiles vel pedicellatae. Stamina 2— 10, basi parum cohaerentia, ibidemque hirsuta. Amenti squamae citius seriusve, at semper ante fruetus maturitatem caducae. Folia lanceolata vel elliptica, exquisite acuminata, aeutissima, serrata, nitida, glaberrima, vel pilis ad- pressis sericea. Rami ad insertionem, praecipue florendi tempore, fragilis- simi. Arbores procerae speciosae. (Comm. et Syn.) Species: S. pentandra, cuspidata, fragilis (Russelliuna Comm.), alba. CohorslIlL. Amygdalinae. Amenta lateralia, fructifera peduneulata, pedunculo foliato; squamis concoloribus, luteo-viridibus, persistentibus. Folia elongata, serrata, glabra. Frutices elatiores, ramis vimineis. (Comm.) Squamae amenti concolores, luteo-virides, persistentes. (Syn.) Amenta ut in cohorte praecedente, sed squamae persistunt. Capsulae brevius longiusve pedicellatae. Stamina 2—3, basi parum (paullum Syn.) cohaerentia ibidemque hirsuta. Folia lanceolata vel oblongo -lanceolata aeuminata, glaberrima, vel iuniora pilis adpressis sericeis adspersa, adulta vero glabrata. Frutices altiores saepe arborescentes ramis vimineis. Species: S. «mygdulina, undulata, hippophaefoliu. ——— RANGE ce Cohors III. Pruinosae. Amenta lateralia etiam fructifera sessilia. Capsulae sessiles. Stamina 2 libera; antherae defloratae luteae. Squamae amenti apice discolores. Folia cuspidato-acuminata serrata, demum gla- brata. Cortex interior aestate citrinus. (Comm.) Squamae amenti apice diseolores. Amenta lateralia, etiam fructifera, sessilia. Antherae defloratae luteae. Cortex interior aestate citrinus. (Syn.) Amenta prorsus sessilia, praecocia, basi foliis parvis squamaeformibus fulta. Capsulae sessiles vel breviter pedieellatae. Filamenta 2 libera. Folia lanceolata, longe acuminata, nitida, iuniora subinde (quandoque Syn.) pube demum (denique Syn.) evanescente tecta, adulta glaberrima. Rami saepe pruina eaesia facile detergenda obdueti. Cortex interior aestate et aütuinno citrinus. Frutiees altiores vel arbores, laete virides. Species: S. «cut folia, daphnoides. Cohors IV. Purpureae. Amenta lateralia sessilia, squamis apice atris vel purpureis. Stamina 2, ad medium vel ad apicem usque connata, antheris purpureis defloratis nigris. Cortex interior aestate eitrinus. (Comm.) Squamae amenti apiee diseolores. Amenta lateralia sessilia. Antherae purpureae, defloratae nigrae. Cortex interior aestate ecitrinus. (Syn.) Amenta lateralia praecocia sessilia, basi foliis parvis squamaeformibus fulta, fruetifera vix breviter pedunculata. Capsulae sessiles vel breviter peduneulatae. Folia anguste lanceolata, vel etiam obovato -lanceolata, ser- rulata, glabra, vel iuniora pilis adpressis sericeis adspersa, serius evane- scentibus. Frutices altiores, saepe arborescentes, glauco- vel obscurius virides. (Comm. et Syn.) Species: S. Pontederana, purpurea, rubra. Cohors V. "Viminales. ^Amenta lateralia. sessilia, squamis apice fuscescentibus vel atris. Stamina 2 libera rarius basi eonnata antheris de- floratis luteis. Capsulae sessiles vel breviter pedicellatae, pedicello neeta- rium haud superante. Folia elongata integerrima vel minute denticulata subtus tomento sericeo vel opaeo obducta. (Comm.) Squamae amenti apice discolores. Amenta lateralia sessilia. Antherae defloratae luteae. Cortex interior virescens. (Syn.) Amenta prorsus sessilia, praecocia vel subcoaetanea, basi foliis parvis squamaeformibus fulta, fructifera subinde (quandoque Syn.) breviter pedun- eulata, braeteis in folia, minuta tamen nee multum aucta mutatis. (Stam. libera, rarius basi connata. Folia elongata, integerrima, vel minute denti- culata, subtus tomentosa add. Syn.) Frutices (plerumque add. Syn.) elatio- res erecti, haud raro arborescentes, et tunc S. viminalis inter omnes eminet, et pulchritudine omnes superat. Rami exquisite viminei. (Comm. et Syn.) Species: S. mollissima, viminalis, stipularis (Smithiana add. Syn., «cuminata (Seringeana, salviaefaliu, incana add. Syn.). Cohors VI. Capreae. Amenta lateralia, florifera sessilia, basi foliis SOMME SA Rae utente —— LXXVH — parvis fulta, fruetifera im plerisque peduneulata, peduneulo foliis auctis vestito. Squamae apice atrae vel fuscescentes. Stamina 2 libera vel parum connata, antheris defloratis luteis. Capsulae pediecellatae, pedicello necta- rium duplo saltem superante. Frutices altiores vel arbores. (Comm.) Squamae amenti apice diseolores. menta lateralia, florifera sessilia, basi foliis parvis fulta, fructifera plus minusve pedunceulata, peduneulo foliis auctis vestito. Antherae defloratae luteae. Capsulae longe pedicellatae, pedicello neetarium duplo saltem superante. (Syn.) Amenta praecocia vel coaetanea. Foliorum forma varia, lineari-lanceo- : lata, lanceolata, late ovata subrotunda et basi subeordata, in multis specie- bus maxime quoque variabilis ... Sunt frutices elatiores, saepe arborescentes. ... Sexta haee cohors ab antecedente non differt nisi germinibus pedieella- tis, pedicello nectarium bis et pluries superante ... (Comm.) Species: S. incun«, Seringeana, salviaefolia, holosericea, cine- reu, grundifoliu, caprea, aurita, livida, romae phylicifolia, hastut*a, «rhuscula.. (Comm.) S. holosericea, cinerea, nigricans, silesiaca, grandifolia, ca- preu, auritu, depressa, bicolor, glabra, hastat«..| (Syn.) Cohors VII. Argenteae. Amenta et capsulae ut in cohorte prae- cedente, sed statura plantae diversa. Sunt frutieuli humiles trunco sub- terraneo repente. Pedicelli capsulae in omnibus squama longiores, rarius et tanquam varietate aequalis longitudinis. (Comm.) Species: S. repens, rosmarinifolia, ambigua, f nmarchica, myr- tilloides. (Comm.) In Synopsi omissa est haee tribus; sequuntur post S. hastatam species sex: S. myrtilloides, ambigua, repens, angustifolia, rosmarinifolia, Doniana, quas priori tribui adscripsisse videtur. Cohors VHL Chrysantheae. Amenta sessilia.basi foliis parvis squamaeformibus bracteata, terminalia in ramulis praeteriti anni vel sub apice eorundem inserta, supra gemmas foliaceas posita. (Comm.) Species: S. lanuata. Cohors IX. Frigidae. Amenta lateralia fructifera pedunculata, pedunculo foliato. Squamae apice atrae vel fuscescentes. Stamina 2 libera | vel parum cohaerentia, antheris defloratis luteis vel fuscis. Capsulae sessi- les vel breviter pedicellatae, pedicello vero nectarium non superante. Frutices ramosissimi, ramis senioribus torulosis, iunioribus vix vimineis. (Comm.) ! Squamae amenti apice discolores. Amenta lateralia et, saltem fructi- fera, plus minusve peduneulata, pedunculo foliato. Antherae defloratae luteae vel fuseae. Capsulae sessiles vel breviter pedicellatae, pedicello nempe nectarium non superante. (Syn.) A Capreis (et' Argenteis add. Comm.) differt haec cohors capsulis sessi- libus vel breviter pedieellatis, a Viminalibus praecipue statura frutieis — IER omn ramosissimi torulosi. Amenta quidem in plerisque distincte peduneulata apparent, at in S. limosa (S. Lapponum Syn.) saepe sessilia quoque depre- henduntur. (Comm. et Syn.) Species: S. IZmosa, glauca, pyrenaica, Waldsteiniana, prunifo- lia, caesin, Myrsinites, Jacquinii, (Comm.) S. Arbusculau, Lapponum, glauca, caesia, Jacquiniana, Myrsi- nites. (Syn.) Cohors X. Glaciales. E gemma ramorum anni praeteriti terminali ramulus novellus prodit foliis inque eorum axillis gemmis pro futuro anno vestitus, cuius apiei amentum impositum est. Amenta itaque pedunculo folioso persistenti insident; quo ramus continuatur et elongatur. Fruticuli trunco subterraneo repente, ramis adscendentibus, pygmaei. (Comm. et Syn.) Species: S. reticulata, retusa, herbacea (et S. polaris Comm.). Has tribus Koehium non absque magna difficultate construxisse videmus: adeo dubiae sunt atque vacillant. "Tamen ignorari nequit eum conatum esse species ex affinitate disponere. At opus arduum erat aggressus. Difficultas eo augebatur, quod species vere natura- les non habebat satis cognitas, sed hybridas admixtas construere coactus erat. Melius rem gessit in- Commentatione, in qua Argen- teas seiunxit a Capreis; postmodo has duo tribus in unam minus bene contraxit. Fries in Mantissa prima p. 37 hane proposuit dispositionem: A. Àmenta ramulo subterminali pedunculata. Tr. IV. B. Amenta ramis lateralibus pedunculata. Nectaria bina opposita. Tr. L C. Amenta lateralia, fructifera saltem pedunculata. Neetaria soli- taria. "Pr. III. a) Trunco emerso, ramis torulosis c. folis laevigatis. Tr. III, 1. B. foliis rugosis. Tr. III, 2. b) Truneo emerso, ramis vimineis. Tr. III, 3. c) Trunco subterraneo. Tr. III, 4. D. Amenta lateralia, e gemmis maximis, fructifera sessilia. Tr. II. Tribus sie distinxit: Trib. L Amerina. Amenta ramulis lateralibus foliosis peduneulata. Neetaria 2, alterum exterius. — Arbores aut frutices elatiores, trunco emerso ramis in arborescentibus ad axillas fragilibus. Folia plus minus ae, fiU ^ uii —— XXIX —— laneeolata ovataque, eaduea, laevigata, serraturis, si adfuerint, glandulosis, pilis nullis aut serieeis. Amenta subserotina. Squamae haud sphacelatae; saepe decidua. Nectaria bina. "Vestitus eapsulae constans. Species: S. pentundra, «amygdalina, fragilis, viridis, alba, glaucet. Trib. II. Chrysanthos Koch. Amenta lateralia, etiam fructifera prorsus sessilia. Nectarium 1. — Arbores aut frutices elatiores, trunco emerso. Folia plus minus lanceolata ovataque, caduca, serraturis, si adfu- erint, glandulosis. Stipulae dentatae. Amenta e gemmis maximis iam hieme erumpunt, denudata, maxime praecocia, densa et compacta, aureo- : fulgentia, squamis hirsutissimis in singula nune aureo- nune albo-lanata, mox deeidua. Neetarium 1. Stamina 2 libera. Capsulae sessiles, conico- acuminatae, glaberrimae, stylo elongato, stigmatibus fissis. Species: S. acutifolia, daphnoides, lanata. Trib. HL. Vetrix. Caesalp. Amenta lateralia fructifera pedunculata bracteataque. Nectarium solitarium. — Frutices, raro arborescentes, ramis tenacibus, ad axillas haud fragilibus. Folia forma varia, decidua, haud glutinoso-glandulosa. Amenta normaliter coaetanea, foliis plus minus expli- eatis, raro subpraecocia. Squamae persistentes. Stam. 2, basi plus minus eoniuneta, rarius normaliter monadelpha. Capsulae variae. 1. Phylicifoliae, trunco emerso, foliis normaliter glabris, laevigatis, venis superne elevatis, primo tenuibus dein rigidis. — Capsulae cuspi- datae. Pedicellus et stylus evidentes. Species: S. hastata, arbuscula, phylicifolia, tenuifolia, punc- lata, nigricans, siles «ca. 2. Cinereae, trunco emerso, ramis torulosis, foliis primitus villo cris- pulo tomentosis, rugosis. Capsulae obtusiuseulae vel stigmate vel capsulis subsessilibus. Species: S, caprea, cinerea, aurita, depressa, canescens, Lap- ponum. 3. Viminales, trunco subemerso, ramis elongatis strictis vimineis, foliis sublinearibus aeuminatis. — Capsulae breviter pedicellatae aut sessiles. Species: S. lunceoluta, viminalis, stipularis, mollissima, un- duluta, hippophaefoliu, rubra, purpurea. 4. Ineubaceae, trunco demerso ramis simul sumtis vulgo erassiori,. sub terra ramificante, foliis minutis integerrimis vel dentieulatis, gla- bris aut subtus pilis sursum adpressis sericeis. — Capsulae subpedicel- latae, stigmatibus brevibus emarginatis aut bifidis. Species: S. rosmarinifolia, angustifolia, repens, incubacea, finmearchica, fusca, mpyrtilloides. Trib. IV. Chamelix Dumort. Amenta ramulo folioso subterminali peduneulata. — Frutices truneo subterraneo, sub terra ramifieante, ramis emersis adscendentibus, vix ultra digitales. Folia dilatata, haud acuminata, — MM n retieulato- venosa, vulgo pilis longis primo tecta demum glabrata, nitida; per hiemem vulgo exsiccata persistentia. Stipulae vulgo nullae. Amenta in genuinis terminant ramulum foliosum gemmiferum, e ultima gemma pro- venientem. a. amentis spurie terminalibus. Species: S. Myrsinites, pyrenaica. b. pedunculo in ramulo exacte terminali discreto, folio opposito, gemma intermedia. Species: S. reticulata, retusa, herbacea, onus Divisio Saliecum a Fries proposita certioribus nititur fundamen- tis, tam ex natura magis expressa, quam legem certam seeuta. Vi- demus autem utrumque, Koch et Fries, specierum affinitatem observantes, plerumque eas pari modo consociasse eoque et generis naturam et specierum rationes felicissime illustrasse. Insunt tamen quaedam, quae dubitationem movent. Prima, secunda et quarta tribus ita sunt distinctae, ut ab omnibus fere agnosci debere videan- tur, excepta fortasse S. glauca in prima tribu militante: tertia autem vastam sistit specierum farraginem inter se non minus dissimilium, quam aliae ad diversas tribus relatae. Si enim S. purpuream cum $. hastata, S. repentem cum S. caprea, S. myrtilloidem cum S. viminali compares, eas tam lato intervallo inter se distare concesseris, ut eonsoeiari nequeant, si species affines iuxta ponere velis. Quaenam enim, quaeso, affinitas est praeter similitudinem? . Sed hae de re quae mihi videantur dicenda p mox exponam. Alia usus est methodo cl. Hartig (Nachtrüge zum System der Weiden p. 14. Lehrbuch der forstlich angewandten Pflanzenkunde. 1850), qualem in curis posterioribus proposuit. Tabula eius est haee: À. . GYMNITEAE pedunculo glandulis destituto. L Glaciales iuli terminales in pedunculo longo foliato. S. poluris, herbaceu, retusa, reticulata. IL Frigidae iuli terminales sessiles aut laterales, ramuli non pruinosi, antherae demum flavae, cortex interior vix citrinus, germina subses- silia, folia subovalia, nunquam triplo longiora quam lata, glabra aut albo-pilosa, subtus saepe punctata. A. Coloratae, folia glabra aut caduco-pubescentia, germina subtomen- tosa, subsessilia; folia parva, rigida, laetius colorata. S. procumbens, ovata, Myrsinites, Jacquiniuna, purpurascens, pyrenaica, Waldsteiniana, arbuscula, caesiu, Wimmeri, phylicifoliu, hustatu, Hegetschueileri, glabra. : Te dute Rcdasgen Ea zt 7 —— WXXXL —— B. Vestitae, folia subtus. semper sericea aut tomentosa. a. Glaueae, iuli laterales. S. arctica, glauca, Lapponum. b. Chrysanthae, iuli terminales et laterales, aureo-pilosi. S. lanata, IIL Aeuminatae. Iuli laterales, ramuli non pruinosi, antherae demum flavae, eortex interior vix eitrinus, germina subsessilia, folia longa, triplo longiora quam lata, lanceolata aut linearia, acuta, subtus aut utrinque vestita, supra suleata aut seulpta, opaca. A. 'Tomentosae, folia subtus tomentosa, plerumque glauco - pruinosa, supra suleata et puberula. S. acuminata, salviaefolia, Seringeana, farinosa, subalpina, incana. B. Viminales, folia subtus adpresso-sericea, supra glabra sculpta. S. viminalis, stipularis, viadrina, mollissima, Kochiana, Smithiana. IV. Capreaceae. Iuli laterales, ramuli non pruinosi, antherae demum flavae, cortex interior vix eitrinus, germina longe pedicellata. A. Cinereae, folia subtus glauco-pruinosa, semper tomentosa; stig- mata subsessilia. S. aurita, cinerea, caprea, grandifolia. B. Nemorosae, folia subtus glabra aut sericea, stigmata in stylo me- dioeri; folia lata, laxa, subtus glauco-pruinosa. Ss. silesiaca, nigricans, punctata, depressa, laurina. C. Arenariae, fruticuli depressi, ramulis gracilibus, folia apice recurvo- plicata, aut plicato-mueronata. «. Montanae, folia subtus nec adpresso-sericea, nec argentea; iuli longi, multiflori. S. finmarchica, ambigua, velata, lantana, versifolia, myrtilloides. B. Argenteae, folia subtus semper adpresso-sericea, argentea, iuli parvi, spissi, breves. S. argentea, repens, angustifotia, rosmarinifol a, Doniana. V. Purpureae. Iuli laterales, sessiles; ramuli non pruinosi; filamenta eonnata, antherae purpureae demum nigricantes, cortex interior ci- trinus. S, purpurea, rubra, Pontederana., VL.Pruinosae. Iuli laterales, sessiles, ramuli pruinosi, filamenta libera, antherae semper luteae, cortex interior citrinus. S. pomeranica, praecor, maritima. B. ADENITEAE petiolo glandulis obsito. VII. Amygdalinae florum squamae persistentes, cortex squamoso -solu- tus, ramuli apice suleati. S. hippophaefolia, unduluta, amygdalina. WIMMER, Salíces Europaeae. f — LXXXH — VIII. Arboreae florum squamae cito eaducae, cortex demum rimosus, ra- muli apice teretes. A. Fragiles, folia glabra, nitida; ramuli validi, nitidi; stamina saepe plura quam bina. a. Melanodon, serraturis foliorum obscure viridibus. S. pentandra, tetrandra, cuspidata. b. Leucodon, serraturis foliorum albidis. S. fragilis, Russelliana. B. Tenaees, folia laxa, subsericea; ramuli laxi, subviminei; stamina bina. S. «lba. Hartig enumeravit 69 formas, inter quas modo 31 aut 32 ve- rae species sunt. Formis adeo auctis fieri non potuisse, quin cha- racteres valde obseurarentur, alibi diximus. Melius eum Salieces disposuisse Kochio aut Friesio vix dixerim, neque ad affinitatem specierum illustrandam quidquam addidisse. Novissimam dispositionem proposuit A. Kerner (Niederósterrei- ehische Weiden. Wien 1860). A. 'Chloriteae. Squamae amenti coneolores. 'lorus in flosceulis sta- miniferis biglandulosus. Stylus brevis crassus. I Fragiles. Arbores vel frutices, ramis gracilibus ad insertionem fragilibus, foliis acutis, glaberrimis, adolescentibus viscidis. Amento- .rum squamae ante fructus maturitatem caducae. "lorus floseulorum staminigerüm et pistilligerüm biglandulosus. S. pentandra, fragilis (cuspidata, Pokornyi).*) IL. Albae. Arbores vel frutices ramis gracilibus, foliis acuminatis, ado- lescentibus sericeis. Amentorum squamae ante fructus maturitatem caducae. "Torus flosculorum staminigerüm biglandulosus, pistilligeríüm uniglandulosus. S. alba. (excelsior, palustris). II. Amygdalinae. Frutiees trunco erecto et ramis elongatis, tenacibus et flexibilibus, foliis acuminatis, glabris, adolescentibus nee viscidis, nee sericeis. Amentorum squamae persistentes. "lorus flosculorum staminigerüm biglandulosus, pistilligerüm uniglandulosus. S. amygdalina (subtriandra, Kovatsii). h IV. Retusae. Fruticuli pygmaei trunco decumbente et ramulis abbre- viatis, ad insertionem fragilibus, foliis glaberrimis, emarginatis, obtu- sis vel acutis (nunquam acuminatis) Amentorum squamae persistentes. *) Formas ipsius Kerneri indicio hybridas intra uncos seripsimus. — LXXXII — Torus floseulorum staminigerüm biglandulosus, pistilligerüm uniglan- dulosus. S. retusa, herbacea (Fensliana). B. Maerostylae. Squamae diseolores vel concolores. "Torus uni- glandulosus. Stylus elongatus, tenuis et filiformis, stigmatibus filiformibus, vel erassus stigmatibus erassiusceulis. v. V b. VI. VIL. Myrtosalix. Fruticuli pygmaei, ramulis humifusis. Folia elliptica, vel laneeolata, adulta utrinque glabra, viridia et nitida, dum mar- cescunt nigricantia. Amenta eoaetanea, peduneulata, recta. Squamae discolores. Glandula tori oblongo-linearis purpurea. Antherae post anthesin nigrieantes. Germen brevissime pedicellatum. Stylus tenuis. Stigmata brevia biloba, lobis linearibus, erecto -patulis, purpureis. Valvae capsulae post dehiscentiam extrorsum arcuatae, faleatae. S. Myrsinites (polaris). Caesiae. Frutieuli ramosissimi ramis brevibus, erectis vel adscen- dentibus, senioribus torulosis. Folia elliptica, brevissime acuminata, integra, margine reflexa, utrinque opaea et subtus glauca, glabra vel sericea, dum marcescunt rufescentia. Squamae e viridi flavae unicolores vel apiee rubescentes. Glandula tori oblonga, flava. An- therae post anthesin flavae. Germen sessile vel brevissime pedicel- latum, tomentosum. Stylus elongatus, purpurascens, stigmatibus purpureis ovatis brevibus, integris vel emarginatis, capitatus. Val- vae capsulae post dehiscentiam extrorsum arcuatae, faleatae, pur- purascentes. S. cuesia. Arbusculae. Frutieuli ramosissimi, ramis brevibus, erectis vel humifusis, senioribus torulosis. Folia lanceolata, oblonga vel elliptica, acuta, margine plana, supra viridia nitida, subtus glauca, glabra vel varie pubescentia, dum marcescunt rufescentia. Amenta coaetanea, pedunculata vel sessilia, recta. Squamae discolores. Glandula tori oblonga, flava. Antherae post anthesin flavae. Germen brevissime pedicellatum, tomentosum. Stylus elongatus tenuis. Stigmata biloba vel bipartita, laciniis filiformibus, patentibus vel extrorsum arcuatis, flavis. Valvae capsulae post dehiscentiam extrorsum arceuatae, fal- catae. S. Arbuscula (Blyttii). Viminales. Frutices, ramis longissimis, erectis, non pruinosis. Folia lanceolata vel sublinearia, elongata, acuminata, subtus vel sericeo- micantia vel glabra, dum marcescunt rufescentia. Amenta praecocia, sessilia, recta. Squamae discolores. Glandula tori linearis, flava. Antherae post anthesin luteae vel sordide flavae. Germen sessile vel breviter pedicellatum, cano-tomentosum. Stylus tenuis. Stigmata linearia et patula, vel filiformia et extrorsum arcuata, flava. Valvae eapsulae post dehiscentiam extrorsum arcuatae, falcatae. f* —— IDXXXIV ——-— i z S. viminalis (Hostii, sericans, angustifolia , elaeagnifolia, rubra, For- byana). VII. Canae. Frutices vel arbores minores, ramosissimi, ramis erectis subfurcatis, non pruinosis. Folia lanceolata vel linearia et elongato- acuminata, adolescentia margine revoluta, subtus tomento albo opaco subarachnoideo tecta. Amenta praecocia vel eoaetanea areuata, bre- - viter pedunceulata vel subsessilia. Squamae discolores vel concolores. - Glandula tori lentieularis, flava. Stamina duo in variis distantiis connata. Germen pedicellatum, glabrum vel tomentosum. Stylus . tenuis.elongatus. Stigmata bipartita, laciniis filiformibus extrorsum areuatis vel recurvis. Valvae capsulae post dehiscentiam extrorsum arcuatae, faleatae vel circinatae. S. incana (Seringeana, bifida). IX. Pruinosae. Arbores vel frutices, ramis erectis, iunioribus plerum- que rore eaesio, abstergendo tectis. Folia oblongo- vel lineari -lan- ceolata, acuminata, adulta glabra, subtus glauca, dum marceseunt rufescentia. Amenta praecocia, sessilia vel breviter pedunculata, arcuata vel recta.. Squamae discolores. Glandula tori oblonga, flava. Antherae post anthesin flavae. Germen sessile vel breviter pedicel- latum, glabrum, compressum, acutum. Stylus tenuis. Stigmata linea- ria, erecto-patula. Valvae ecapsulae post dehiseentiam extrorsum areuatae, falcatae. S. daphnoides (Wimmeri). ; ( MI [ » A, * X. Nigricantes. Frutices ramis brevibus, patentibus, non pruinosis. Folia lata, elliptica, ovata vel lanceolata, breviter acuta, glabra vel pubescentia, supra nitida, subtus opaca et plerumque glauca, dum mareescunt nigricantia. Amenta coaetanea, pedunculata vel subses- - | silia, receta. Squaníae discolores vel eoneolores. Glandula tori trun- eata, subquadrata, flava. Antherae post anthesin flavae. Germen glabrum vel tomentosum, pedieellatum, in stylum elongatum pro- ductum. Stigmata patentia, biloba, crassiuscula. Valvae ceapsulae . post dehiscentiam circinatae. j 1 S. glabra, nigricans (subglubra). | Xb. Hastatae. Frutices ramis brevibus patentibus non pruinosis. Folia lata, elliptica vel lanceolata, breviter acuta, glabra, utrinque opace viridia, dum marcescunt rufescentia, supra laevigata, subtus nervis subelevatis venosa. Amenta coaetanea. Squamae discolores vel con- colores. Glandula tori truncata subquadrata, flava. Antherae post anthesin flavae. Germen pedicellatum glabrum. Stylus elongatus. Stigmata brevia, ovata, erecto-patula. Valvae capsulae post dehiscen- tiam extrorsum arcuatae, falcatae. S. hastat«. TMUglemeen IO BPRTRSRRRRNDNE IOS SrETOUSE C. Mierostylae. Squamae amentorum diseolores. Torus uniglan- dulosus. Stylus brevissimus vel nullus. Folia dum mareesceunt rufescentia. at um Lo: — LXXXV — —Q - XVCOUTESTUGEIGRILÓ ID m XL Rugosae. Arbores vel frutices ramis tenacibus, brevibus, patenti- bus. Folia elliptiea vel obovato-laneeolata, breviter acuta, supra venulis anastomotieis impressis rugosa, subtus nervis elevatis reticu- . lata, opacee tomentosa vel glabrescentia, dum marcescunt rufescentia. " Amenta ovata vel breviter eylindrica, praecocia et sessilia vel coae- tanea et peduneulata. Squamae diseolores. Glandula tori brevis, truneata. Filamenta libera. Antherae post anthesin sordide flavae. Germen ex ovata basi conicum, longe pedicellatum, pedicello glandu- lam tori ter — sexies superante. Stylus brevissimus vel nullus. Stig- mata brevia, oblonga vel ovata, patentia vel conniventia, flava. Valvae capsulae post dehiscentiam circinatae. S. grandifolia (silesiaca), caprea, cinerea, aurita (attenuata, macro- phylla, Reichardtii, lutescens). mc ] i D. Meliteae. Squamae amentorum discolores. "Torus uniglandulo- sus. Stylus brevissimus vel nullus. Folia dum marcesceunt nigricantia. XIL Semipurpureae. Frutices vel arbores minores trunco erecto, ramis ereetis tenacibus. Folia oblongo- vel obovato-lanceolata, supra me- dium plerumque dilatata. Amenta staminigera ovata. Stamina duo, filamentis in variis distantiis connata, antheris ante anthesin rubescen- tibus, sub anthesi luteis, demum sordide flavescentibus. Amenta pistilligera cylindriea. Germina ovato-conica, pedicellata, pedicello glandulam tori aequante vel bis superante. Stylus brevissimus vel nullus. Stigmata brevia, ovata. ; (S. auritoides, sordida, Neilreichii, austriaca, Mauternensis, Vaudensis.) XIIL Ineubaeeae. Frutieuli trunco subterraneo et ramis gracilibus, ar- euato-adscendentibus. Folia elliptiea vel lineari-lanceolata. Amenta breviter eylindriea vel ovata vel globosa. Stamina duo, filamentis liberis, antheris ante anthesin rubescentibus, deinde luteis et post anthesin nigricantibus vel sordide flavis. ' Germina ex ovata basi eoniea, pedieellata, pedicello glandulam bis quater superante. Stylus brevissimus vel nullus. Stigmata brevia, ovata vel oblonga. S. repens (myrtilloides, plicata). XIV. Purpureae. Frutices vel arbores minores trunco erecto, ramis reetis gracilibus et tenacibus. Folia obverse lanceolata, supra me- dium dilatata. Amenta staminigera et pistilligera cylindrica. Stamina duo, antheris ante anthesin purpureis, sub anthesi luteis, serius nigri- cantibus, filamentis totis vel in variis distantiis connatis. Germina ovata vel ovato-conica, sessilia vel breviter pedicellata, pedicello glandulam tori subaequante. Stylus brevissimus et nullus. Stigmata brevia ovata. S. purpurea (parriftora). Sequitur Salir reticulata, quae typum generis ,, Chamitea Kerner* ad Populum accedentis praestat. e— MEN Quo serius eo verbosior character apparet: scilicet aetas nostra a veterum simplicitate descivit. Quod ad divisiones Kerneri atti- net, praeter sectionem undecimam, Kwgosas, ceterae aut duas aut singulas species continent, ita ut multarum sectionum dignitas non ultra speciei naturam adscendat. Etenim hybridas, quas Kerner nominibus vel veteribus vel a se inventis indieavit, quoniam eas agno- vit, non in ordinem specierum recipere neque per tribus disponere debebat: sie enim non solum specierum character sed etiam tribuum cognitio obseuratur. Praeterea duo divisionis principia adhibentur: nam Chloriteis respondent Meliteae, Maerostylis Microstylae. Novissime cl. Anderson suam Salicum divisionem mecum com- munieavit, quam etsi nondum publiei iuris faetam tamen hie adiun- gere audeo. Est autem haee A. Pleiandrae. b. Podostylae. a. Trop L cae. XL. Argenteae. I. Indicae. XII. Virescentes. II. Orientales. : XIII. Rigidae. III. Africanae. : IV. Americanae. c. Maerostylae. b. Temperatae. XIV. Pruinosae. V. Amygdalinae. & XV. Micantes. VI. Lucidae. | XVI. Niveae. VII. Fragiles. XVIL. Nitidulae. VIII. Longifoliae. B. Diandrae. C. Synandrae. a. Mierostylae. XVIII. Incanae. IX. Cinerascentes. XIX. Purpureae. X. Roseae. His XIX tribübus complexus est 198 species, tot enim hucus- que innotuisse totque distinguendas esse censet. Hae tribus quo- modo eum eis eonveniant, in quas nos species europaeas disposuimus, faeile est perspectu. Sed hoe monuisse velim, Andersonio multas formas, quae nobis pro hybridis habentur, species videri, ideoque numerum specierum europaearum maiorem esse, quam nobis. Extra- europaeas enim taceo, de quibus mihi nullum est certum iudicium, quasque satis bene notas esse vix crediderim. | m fom VAI CPae ERRT V SUC Cum s m — ; a TA ORCI pr Late — LXXXVH — Quod in genera eadere equidem cum multis doctis viris credo, eorum terminos esse naturales nullos, sed altera in altera transire, eaque in usum nostrum ad sustentandam cognitionem descripta esse, quo fit, ut alii plura in genera dividant, quae alii uno nomine eom- prehendunt, ita tamen ut nonnunquam limites sat boni inveniantur: idem in tribus cadit. "Tribus, vel sectiones, quas vocant, nullae sunt naturales in genere Salieum, sed si quae proponuntur, ad sub. levandam specierum cognitionem faciunt. Etenim tribus est specie- rum earum complexus, quae insigni quadam et aperto affinitatis vineulo continentur: tamen species ita se habent, ut unaquaeque similitudines plures habeat, quibus tum ad hane tum ad illam spe- ciem propius accedat. Sunt sane quaedam ita inter se similes et notis aliquot conspicuae ut non consoeiari non possint. Sic S. pen- tandra, fragilis et alba inter nostrates satis sibi propinquae et a ceteris diversae; sed quae cum his aperte cohaeret 4$. :ríandra, desciscit tamen ab illis et ad alias species, ut .$. Aastatam et S. si- lesiacam , transitum ostendit. Etiam .$. caprea, cinerea, aurita iam areto vineulo continentur, ut quibusdam pro varietatibus unius spe- eiei essent: sed ab his transitus ad .$. nigricans, silesiaca, grandifolia, evidens. Quod si singulas persequaris, e. gr. $. eigricans una ex parte $. capreae, ex altera 5$. Weigelianae, nee non $$. siesiacae simi- lis est; S. livida, floribus $$. awritae simillima, etiam eum S. repente et $. myrtilloide cohaeret; S. viminalis una ex parte ad 3. repentem, ex altera ad 5. Lapponum vergit; S. Arbuscula admodum propinqua $. Weigelianae, eadem vero S. glaucae et caesiae affinis; S. Myrsinites tum S. Aerbaceae tum S. pyrenaicae propinqua. Praeterea vero, si concedas generis eiusmodi, quales sunt Salices, tribus exquirendas esse, id recte fieri nequit, nisi speciebus omnibus, quas nune eerte terra fert, satis cognitis. Sed species Salicum exoticae vix medio- eriter eognitae sunt, atque bona pars in regionibus longinquis haud dubie adhuc nondum detecta latet. His ita positis nobis in exeutiendis tribubus non frustra desu- dandum esse existimavimus: adoptatis vero iis, quae Salieologorum principes bene ac recte disputaverunt, species affines, ut potuimus, ita divisas proposuimus, ut facili modo species quaeque suo loco inveniri possit. Quae nos erravimus, posteri emendabunt: hoe tan- tum nobis ut nostrum vindicamus, tribus eas, quas distinximus, ita naturales esse, ut verae species, a formis spuriis, hybridis, fictitiis bene segregatae, suo nativo colore conspiciantur. — HARANXEID ———— Formas hybridas eadem ratione ex similitudine quadam dispo- - suimus, quae aperta est in iis, quarum parentes in eadem tribu militant, recondita autem et ambigua in iis, quarum parentes longius inter se distant. Hae igitur nonnisi ex arbitrio disponi potuere. Earum greges aliquot ita comparatae sunt, ut ii auctores, qui hy- bridas aut existere negant aut a nobis non recte iudieatas fuisse censeant, hoe est a nobis pro hybridis venditas esse, quae aut species sunt aut varietates, *) formas ibi consociatas ad unum referre typum ac uno nomine salutare possint. DISTRIBUTIO SALICUM. Salieis species distributae sunt aut stationis suae elevatione supra mare, aut limitibus earum borealibus meridionalibusque, aut orientalibus occidentalibusque. Salicees alpinas alpestresque, i. e. eas quae nonnisi in montibus altioribus alpibusque naseuntur, saepe nivis perennis mo- liumque glaciei vicinas, quaeque potissimum truneo aut repente in ramulos abbreviatos soluto ipsis apieibus vegetante aut brevi ad-' scendente mox in ramos soluto distinetae sunt, pleraeque supra omnes Europae terras dispersae sunt, in meridionali parte in altio- ribus montium locis, in magis septentrionalibus in multo minore elevatione vertieali naseuntur. Una tantum, .$. polaris Wahlenb., priva est ipsius septentrionalis partis Europae, extra Lapponiam et Norvegiam nondum reperta: cum species ei adeo affinis, ut an ab ea disiungenda sit, dubitari possit, .$. Aerbacea, per omnes Europae alpes dispersa sit. Deest autem septentrionali regioni $. refusa . (nam S. retusa sarmentacea Fries Mant. ad hane speciem non per- tinere videtur), quae ab alpina Seotiae regione per Helvetiae et omnes Europae meridionalis alpes inter frequentissimas: est. Per omnes alpes inde a meridionali tractu usque ad ipsum promonto- rium boreale pertinet 4$. reticulata. | Sed S. pyrenaicae distributio valde singularis : habet ea regiones cireumseriptas quasi in Lappo- i *) Inter quos Friesium honoris causa nomino. Gallum Jordan re- futare, quoniam longum est, omittam. —— LXXXIX —— nia, Norvegia, Helvetia et Pyrenaeis. Cum teste Anderson haee species in Ameriea boreali habitet, licet forsan istas stationes ut limites eius orientales in orbe nostro considerare. — Inter alpestres, quae modo nominatis paullo altiorem truncum habent et interdum frutieulos repraesentant, plurimis habitat regionibus $. Aróuscula et septentrionalis regionis et alpium meridionalium civis. ^ $. caesia autem ad rariores pertinet, quae a Tyroli per Helvetiam et Del- phinatum ad Pyrenaeos usque habitare videtur. Inter frutescentes alpestres maxime circumscripta habi- taeula sunt JS. /anatae, plantae vere borealis, quae nonnisi in Lapponia superiori praesertim Lulensi et Tornensi nascitur, in Nor- vegiae alpibus paullo inferius descendit et ad Seotiae alpes usque progreditur. Latius extenditur .$. gíauca, quae in ommi boreali parte Europae, inprimis Lapponia et Norvegia frequentissima est, et in alpibus Germaniae (Tyrolis), Helvetiae et Delphinatus locis dispersis sed satis multis reperta est. Magis est borealis quam S. Lapponum, et praeter alpium tractum in Europa media non oc- eurrit. Multo latius dispertita est S. Lapponum, qua in terris borealibus nihil vulgatius; haee e Lapponia etiam in Sueciam bo- realem descendit, in montanis Angliae et Scotiae et in omni Alpium traetu, quanquam hie non ubique, provenit; singularis eius statio est in Sudetis, in Bohemiae Silesiaeque confiniis, supra ipsum arbo- rum terminum. Orientem versus in loca magis depressa descendit: oeeurrit enim in paludosis sylvatieis Volhyniae et Rossiae septen- trionalis cirea Petropolin. In alpibus austriacis aut nulla aut ra- rissima occurrit. Operae pretium est scire utrum .$. Ae/vetica Villars huius sit varietas, an species diversa (nonnullae sub hoe nomine deseriptae videntur hybridae esse); si enim species diversa est, S. Lapponum omni alpium traetui deest, atque sic ea in Europa boreali-orientalis erit. — .$. Weigeliama singulari satis modo: dis- persa est: vulgaris in Suecia boreali et Lapponia, nec non in alpibus Seotieis, praeterea in montanis ducatus Holstein, singulis locis et in Bruetero monte et in Sudetis oecidentalibus habitat, ac si fides habenda Ledeburio- circa Petropolin; ceteroquin nec in Carpatis, nee in Alpibus obvia. Forsan tamen in Tyroli et Pyre- naeis erescit. S. glabra angustissimis terminis inelusa, praesertim alpium ealearearum priva est; occidentem versus non ultra "Tyrolin progredi videtur et in $Salisburia, Carinthia, Carnia, Styria et Austria traetu satis eontinuo habitat, praeter hos angustos fines WIMMER, Salíces Europaeae. g AGE. « XG —— nullibi indieata. His duabus multo latius extenditur S. Aastata, quae in Lapponia utraque, Rossia boreali, Sueciae partibus nonnul- lis, Norvegia, Britannia, in alpibus Delphinatus, Helvetiae, Pedemon- tii, "Tyrolis et Salisburgiae frequens est, et in Sudetis orientalibus, Carpatisque sparsa occurrit. Tres potissimum species montanas appellare licet, 5S. silesia- cam, S. grandifoliam et S. nigricantem, inter quas ultima tamen non minus campestris est et in planitiem descendit. Priorum duarum termini admodum angusti sunt et sat memorabiles: sunt enim paral- lelae. S. silesiaca forsan in Britannia et Bructero dispersa occurrit; certo autem in omni Sudetorum iugo et Carpatis usque in Trans- sylvaniam vulgaris est, a 1400/— 4000'. In alpibus huius speciei - nullum vestigium. S. grandifolia, eadem fere altitudine, sed paullo altius adseendens, in omni Alpium tractu ab Helvetia inde ad alpes styriaeas usque (an in Transsylvania quoque, dubium est) satis vul- garis est. Hoc admodum praeclarum exemplum specierum et forma habituque et statione analogarum! Latissime extenditur S. migri- cans, uti et forma eius summopere varia in nullo fere Europae regno deficiens. Ab Austria in Helvetiam usque et Galliam meri- dionalem ad radices Alpium montiumque tum meridionales tum bo- reales vulgaris est, saepe in montes adscendens; frequentissima in Britannia et Suecia boreali in Lapponiam usque, nee non in Ros- sia, unde per Lithuaniam in Prussiam usque descendit. In Ger- maniae planitie rarescit, dissitis ac singulis locis tantum obvia. E cetera campestrium grege duae species segregandae sunt, suo genere habitaeuli et distributionis insignes. S. myrtilloides, quam non male uliginosam appellaveris, quoniam prae ceteris in sylva- tieis paludosis habitat neque alia statione frui posse videtur, in Suecia boreali, Lapponia, Fennia et Rossiae provinciis baltieis satis frequens est in Volhyniam usque descendens, sed praeter tria loca in Germania, quorum.duo in Silesia, tertius in Bavaria sunt, ommi reliquae Europae deest. Hine colligas speciem esse boreali - orienta- lem, et loca tria in Germania ultimas versus meridiem et oceiden- tem promotas esse stationes. Altera, S. /ivida, latius quidem patet, sed similibus fere circeumseripta est finibus. Incipit in Suecia meri- dionali, erebreseit in boreali et Norvegia, vulgaris est in Lapponiae sylvatieis et omni Rossia boreali et media, per Prussiam et Poso- niam ad Silesiam usque extensa; dein uno dissito loco prope Donau- bd ee EDDIE o * l —— MO eschingen prope ad Danubii fontes reperta 'est. Hanc quoque non immerito pro specie boreali-orientali habere mihi videor. Mirum vero esset, si verum, quod Andersonio videtur, hane per Americam borealem quoque esse vulgarem, omnino in Europae partibus oeci- dentalibus deesse. Liceat igitur dubitare. an formae americanae ad asnalogam, non eandem, speciem pertineant. Sequuntur eae, quae maxime campestres vocari debent, S. caprea, S. aurita et S. cinerea, habitu, eolore et floribus analogae, ita ut a veterum nonnullis aut coniunctae aut inter se eommutatae fue- rint, a recentioribus quibusdam unius typi modifieationes praedicatae sint. Earum duo priores paullo altius ad montium latera adscen- dunt, plerumque ad terminum arborum deficiunt, tertia montium pedem tantum attingit vallesque inferiores intrat, planitiei praecipua civis. Omnes per Europam mediam sunt vulgares: quanquam autem persaepe omnes tres vieinae erescunt, tamen suum quaeque solum sequitur ita ut alia hie alia illie erebrescat aut sola inveniatur. S. ca- prea enim loea sieeiora et arenosa amat, S. aurita uliginosa sylvatica et erieeta persequitur, S. cinerea sylvarum margines, rivulos, prata- que humida solo fertiliori praefert. — Dein S. repens, locorum are- nosorum, ad litora maris usque ericetorum et pratorum sylvaticorum humidorum praesertim amans, satis varia, fere in nulla parte Euro- pae deest, in meridionali autem rarescens ac demum deficiens. Inter Salices pleiandras primum nominanda est S. triandra, a ceteris eius tribus tum habitu frutescente tum distributione diversa. S. triandra per omnem Europam a terris borealibus usque ad meri- dionales provenit, in media parte vulgaris. In Italia certe meridiem versus longe progreditur, Calabriae quoque incola, et ultra Lapponiae limites meridionales occurrit. Etiam fines verticales sat remotos habet, eum in alpibus meridionalibus ad 4700' usque adscendat, in Germania media ad fluviorum ripas vulgata. Quod attinet ad species admodum sibi propinquas, et ni fallor formis hybridis nimis charactere nativo obseuratas, S. albam dico et S. fragilem, illa meridiem haec septen- trionalem Europae partem versus crebrescere videtur. Possit aliquis suspicari, utramque, quae cum speciebus regionum meridionalium charactere suo eonveniunt, primitus non esse europaeas, sed immi- grationis antiquae ope in terras nostras advectas esse, et postquam immigrassent, propter naturam suam vivacem et quia hominum usui aecommodatissimae sunt, cito multiplicatas et quasi indigenas factas gxmmua. 5. es esse. Sed haee longius disquirere non est huius loci. Nune utraque pér omnem Europam occurrit, maxime vulgares quia cito incremento, statu arboreo et reproductionis facillimae virtute hominibus gratissi- mae erant et ad vias publieas et in pagorum eonfiniis ad usus oeconomieos ubique ecultae sunt. S. fragilis etiam ad montes altiores adscendit frigoris satis patiens; in Germania media tamen non ultra pedem montium v. g. Sudetorum adscendit. Restat S. daphnoides. Haec deest in regione boreali et in me- ridionali Furopae, erebrescit ad pedes Alpium. Forsan haee nun- quam in Anglia inventa est. Limites meridionales ad Ticinum et Padum esse videntur. Existimare licet hane speciem e regionibus meridionali-orientalibus progredi in Europam mediam, in qua statio- nes tamen valde dissitas esse suo loco monebimus. S. pruinosam non vere europaeam sed cultura propagatam esse fere certum est. Ex hodierna Salieum distributione coniecturam facere de pristi- nis earum sedibus admodum est diffieile. Quis, quaeso, hodie defi-. nire ausit, quae species sint aborigines, quae extrinsecus adveoetae, aut quae in sedes eas, quas nune tenent, ex aliis Europae regionibus migraverint. Indieavimus, quid coniiei possit de Amerinis quibusdam, quae e terris orientalibus immigrasse videantur, quibusque modis cultura species aut formas dispersisse aec multiplieasse videatur. Sed restant quaestiones multae, quae solvi volunt atque nune facilius solventur, ubi specierum ambitus definitus et formarum spuriarum grex separata est. Unam earum commemorare iuvat, quam de S. Weigeliana Wichura'proposuit; coniecit enim eam antiquitus ex Europa boreali in Germaniam immigrasse. Huic et similibus quae- stionibus deinceps Botaniei operam daturos esse sperare licet. — i uri ma he ie — a m m ic TRIBUS PRIMA. ARBORESCENTES, RAMIS PRUINOSIS AUT STRIGOSO-PILOSIS, GERMINIBUS GLABRIS COMPRESSIS. S. lanata. S. daphnoides. 8. pruinosa. EE Sis aut frutescentes, trunco emerso, ramis validis, erecto- patentibus, aut pruinosis, aut strigoso-pilosis; foliis oblongis, figura aut ad late-ovatam, aut ad anguste ellipticam vergente; gemmae floriferae maximae; iuli ante anthesin villo densissimo tecti; braeteo- lae villosissimae. Germina viridia, nuda, eompressa. Nectaria sin- gula. Stamina bina, libera. j Huius tribus naturam primus optime explicuit Fries, qui S. lanatam borealis regionis indigenam S. daphnoidi propinquam esse docuit, quan- quam ista foliis etiam adultis plerumque piloso-eanis conspicua ab hae, cui folia demum glaberrima supra nitida sunt, primo obtutu diversissima vide- tur. Sed florum summa similitudo. Apoblasti Salicis daphnoidis ra- mulos et folia novella strigoso-pilosos gerunt admodum similes S. lanatae; ab altera parte etiam S. lanata non prorsus videtur pruina carere. — Ma- Ximi momenti sunt germina glabra compressa, quibus haec tribus ab omni- bus ceteris differt. WIMMER, Salices Europaeae. 1 2 Salix lanata Linn. Salix lanata Linn. Wollige Weide. | Velkes-Sádga (Velkes-Sierka And.) in Lappland. lui sessiles, subterminales |j et 9 longissimi, erassi, hirsuto-villo- sissimi; filamenta duo libera glabra; germina eonico-subulata, sub- compressa, nuda, in pedieello brevissimo; stylus longus, stigmata li- nearia subbifida; bracteolae lana aurea densissime villosae; folia ovata lanata aut pilosa, subintegerrimma. Syn. ,Sal foliis integris utrinque lanatis subrotundis acutis* Linn. Lapp. n. 368. S.lanata L. Fl Suec. n. 892. Willd. Sp. 71. (excl. var.) Koch Comm. p.53. Hartig p. 16. S. chrysanthos Vahl Fl. Dan. Willd. Sp. 102. S. lanuginosa Pall. Ross. IL, 83 ex Ledeb. Fl. Ross. Ic. Linn. Lapp. VII. 7 et VIII. X. Fl. Dan. t. 1057. Wahlenb. Lapp. t. 16 f. 1. Forbes Wob. 71 (flores e Fl. Dan. expressi eum folio e Scotia). Anders Lapp. f. 3. Exs. Fries. Herb. Norm. VIII. Wimm. et Kr. Herb. Sal. nr. 97. Coll. Sal. nr. 20. Habit. luxta fluvios et in nemoribus ad radices lateraque inferiora alpium; in alpibus alte adscendit.^ Per omnem Lapponiam Sueciae et Rossiae. Lapp. Umensis ad lae. Stora-Vindeln, Lapp. Pith. cirea Hornafvan, Lapp. Lul. eirea lae. Saggatjaur, ad Quiekjoek! maxime latifolia et lanata, Lapp. 'Torn. ad Karesuando. In alpinis Lapp. Lul.:: Wallibaeken, Snjárrack, Pol- laure!, Wichura. In maritimis versus Nord-Cap, Wahlenb. et Lund. Jemtia, Sjógren! (H. R) Kongsvold in Dovrefield Norvegiae, Lind- blom! (H. R.) Gausta, Hallingskarven, Graasiden, Johnsknuden, Blytt. Skei pr. Bergen, Myrin. Kipinae Lapp. Ross, Angstróm! (H. V.) Kola, Fellmann (ex Ledeb.) Scotiae alpes: Glen Callatu, Aberdeenshire, Wat- son!, Glen Dole et Glen Ida, Graham (Reg. Fl. 16, 2 p. 440). Deser. (magna ex parte ex Andersonii Sal. Lapp.) Iuli pro- veniunt e gemmis maximis, brunneis v. atris, hirsutis, in ramulis an- notinis sub eorum apicem 1—-3, sessiles, praecoces, ebraeteati, reeti, eylindriei, 4^" longi, 9— 12 lin. lati; jj e longinquo aureo-mieantes; bracteolae obovatae seminigrae pilis densis longissimis, aut ecrispulis aureo-mieantibus aut rectiusculis lutescentibus, undique tectae; fila- menta 2 libera, glabra, longa, aurea, ultra villum iuli eleganter pro- minentes; antherae ovatae aureae, demum oblongae flavae. 9 primo aureo nitentes. densissime lanato-villosi, stylis stigmatisque prominen- tibus, dein germina aueta ultra villum prominentes virore suo coloris pulehritudinem augent. Germina pallide virentia, nuda, apieem ver- sus dense tenuiter punectulata, e basi demum ventrieosa conica, ipso apice obtusiuseula, compressa, in pedieello brevi; nectarium hoe bre- xen xo APA WFem- eu im Se i d. - Salix lanata Linn. i 3 vius aut aequale, lineare; stylus longus; stigmata oblonga emarginata vel bifida. Folia ovalia, nune anguste oblongo-ovalia, nune fere sub- rotunda, apiee haud producta, basi interdum subeordata, integerrima aut novella certe glanduloso-serrata, barbato-ciliata, subtus venis pro- minulis retieulato-rugosa, costa flavo-villosa, utrinque laete viridia, tomento albo, in novellis luteseente, saepe denso obteeta, cano-albi- eantia; tomento e pilis diversis laxis perplexis formato, quod demum in multis rarescit ita ut pagina infera leviter glaucescens conspicua sit, in nonnullis etiam omnino evanescit. Petioli mediocres, lanato- villosi. Stipulae saepe adsunt, oblique ovatae vel lunato-semicircu- lares. Folia bene evoluta 3^ longa, 1?/ lata; in parvis ex alpibus uneiam longa, 9 lin. lata sunt. Frutex biorgyalis, rami ramulique semper valde torulosi, distorti et erassi, cinereo-fusei, annotini squa- mosi, eano-villosi, novelli albo- hirsuto-tomentosi; in alpinis pumilus vix ramum floriferum e terra emittens. ,Est facile pulcherrima Salix in Suecia, ne dicam in toto mundo* Wahlenberg. Variationes sie fere cireumscribit Anderson: Iuli fiunt coaetanei, late- rales, in sylvaticis inferalpinis, ubi frigore non oppressi foliis non prius. ex- plieari coguntur: is fuerit igitur status normalis, qualem Linn. t. VII. f. 7 depinxit; sunt vero praecoces et terminales in alpinis. Folia sunt a) tomento lanato undique tecta: 1. subrotundata, 2. ovata, 3. elliptica, 4. obovato- euneata, 5. laneeolata. b) glabra, pilis raris conspersa, subtus pallidiora: 1. rotundato-ovata (— S. lanata depolita Wahl. Suec.), 2. ovato-lanceo- lata (— S. lanata glandulosa Wahl. Lapp.. Sub b) 1. enumerantur formae, quas Laestadius S. hastato-lanata et S. lanata subhastata appellavit, quae ,per totam Finmarkiam vulgares, infra alpes Jemtlandiae vero rariores, adeo S. hastatae accedunt, ut, nisi ecapsulis observatis, dif- fieillimae sint distinctu* Anders. j De S. lanata haee seribit L. Laestad. in Loc. par. p. 229. , Amenta sessilia sunt, dum in alpibus commoratur planta. Ubi vero eo sylvarum ventum est, quo neque nivibus obsita, dum flores explieare conatur, neque - frigore oppressa folia, quorum germinationem non modo retardari sed etiam suffocari apertum est, quam diu planta vel frutex undique nivibus cireum- datur, apicibus tantum ramulorum eminentibus, et amentum nihilo secius mit- tentibus: mox alia inquam existit planta, cuius non modo amenta lateralia, sed etiam folia amentacea satis bene explicata, quemadmodum Fig. Lin- naeana (Fl Lapp. T. 7 F. 7) ingenue eam repraesentat; quo in statu pilis aureis quoque destituitur et S. lanata var. depólita audit (Wahlenb. Suec. n. 1117," et p. 2831 ,,S. Janata in alpibus foliis subrotundis, in sylvis inter- dum lanceolatis instruitur." In Lapponia hybridas dare videtur eum S. hastata, quas Anderson Jp. 21 sub nominibus hastato-lanata Laestad. et subhastata Laestad. 1* 4 Salix daphnoides Villars. significavit, cuiusque specimina, multa a Laestadio leeta in Herb. Acad. Holm. vidi. Mirum sane quantopere hae species formis mediis quasi in se transire videantur; sed ipsam formam hybridam e speciminibus siecis satis fixam pro- ponere ac describere haud ausim. N. I. Anderson in Sal Bor. Americ. p. 13 habet S. lanatam, var. americanam: capsulis hirsutiuseulis, quam ad S. Lapponum vergere ait. Salix daphnoides Villars. lui crassi, praeeoees, sessiles, ovato-oblongi, villosissimi; filamenta 2 libera, glabra; braeteolae obovatae, seminigrae, villoso-barbatae; germina eoniea, subeompressa, luteo-viridia, glabra in pedicello me- diocri; stylus .longus, stigmata linearia; folia oblongo-lanceolata, acuta, supra nitida, subtus glauca, novella sericea; stipulae ovatae; ramuli virentes aut rubentes pruinosi. Syn. S. daphnoides Villars Dauph. p. 765. Koch Comm. p. 23. Reichenb. Exc. 1045. Ledeb. Fl. Ross. p. 502. Wimm. Fl. v. Sehl. 1857 p. 182. Doll Fl. Bad. p. 491. Neilreich Fl. v. U.-Oest. p. 255. .Kerner N. W. p. 109. S. praecox Hoppe in Pl. rar. Seringe Ess. p. 55. Sturm D. Fl. 25. Willd. Sp. 32. Forbes Wob. 26. S. bigemmis Hoffm. D. Flora ed. 2. p. 260. Hoffm. Sal. t. 32. S. pomeranica Willd. Enum. H. Berol. Suppl. 66. S. cinerea Host. Sal. p. 8. Ie, Willd. Berl Baumz. ed.2 t. 5 f.2. Hoffm. H. Sal t. 32. Sturm D. FI. 25. Guimp. Holz. t. 198. Host. Sal. (S. cinerea) t. 26 d$, t. ?7. 9 iulistenuioribus. F or- bes Wob. 260. Reichenb. D. Fl. n. 1253. 1254. Hartig t. 43. Exs. Seringe S. de S. n. 20 (S. daphnoides) n. 82. 83 (S. praecox). Günth. Cent. Sil 13. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 28. 37. Coll. Bal 2. 3. 4. 5. A. et I. Kerner Herb. Sal. Austr. n. 25 9. Habit. in sylvaticis humidis et ad fluviorum ripas plerumque arborescens in Europa media, praesertim in vicinia montium, vix tamen in montes altius adseendens; teste Kerner in convallibus alpium Austriae inf. ad 2100, in montibus bohemico-moravieis ad 800. In Norvegia prope Ringeboe, Lind- blom. In Rossia media (Petropoli, Livonia et Curonia see. Ledebour). Prus- sia: Regiomonti pr. Fisehhausen, Patze! — prope Cranz ad litus baltieum (H.H.!. Silesia: ad Viadrum prope Olau, Oppeln et Ratibor dispersa; fre- quentius in Silesia austriaca circa Teschen, Bielitz, 'Troppau etc. Posen: Krotosezyn, Ritschl. Galicia: prope Lemberg auct. Besser. Hungaria: Altenburg! (H. V). Austria: ad Danubium pr. Mautern, Kerner! et pr. Vindobonam, v. Kovats! ad fl. Viennam a Penzing usque ad Hlitteldorf, pr. Mauerbaeh, Neilreich. "Traisenthal, ad fluvios Erlach et Ibbs, Laiser- bach, pr. Haindorf et Wiesendorf: Neilr. Fl. U. O. Salisburia: an der Salza, t Salix daphnoides Villars. 5. Funck! Mondsee, Hinterhuber! Bohemia: Ellibogen, Ortmann! Ty- rolis: Kitzbühel, Traunsteiner! (H. R.); usque ad 4000' in pratis et ad domieilia; idem Sal. Tir. p. 84; Innsbruck, Innersehmirn, Sehwaz, Ritten: Hausm. Bavaria: Regensburg, Fürnrohr!; München, Sehultz (H. RJ); Ulm a. d. Iller (H. Bk!). Baden: Rheinfelden, Hasslach, Kehl, Leopoldshafen, Pforzheim, Mannheim ete. Dóll Helvetia: Haut-Vallais, Thomas! (H. A.) Embouehures du Kander, Rives de la Simme prés Wimbis, Meyringen, Se- ringe S. de S. nr. 20. Engadin, Chur, Unterwallis, Bernoberland bei Mey- ringen, Sehwarzwasser ete.; an der Arve zw. Rychen u. Wyl (Ct. Basel, an der Emme im Ct. Solothurn Hegetsehw. Fl. d. S. n. 2816. Gallia: Dauphiné dans le Champsaur, le Devolvy, le Valgaudemar, Villars Fl. de Dauph. p. 166. Paris, Chevallier Fl. des Envir. de P. p. 360, Strassburg, Buchinger! (H. R.) Italia: in ripis Ticini, qua influit in Padum, Bertol. Floret Martio aut Aprili, eum S. pruinosa prima, paullum ante S. capream. Descr. Iuli praecoces, sessiles, ante anthesin villosissimi, eximie erassi ae densi, basi bracteis exiguis linearibus stipati, 1 '/, — 2 unc. longi, ;j 10 lin. lati, € 6 lin. lati. Braeteolae ovatae acutae aut angustato-rotundatae vel subtruneatae, maxima parte nigrae utrinque pilis reetis longissimis densis villosae. Filamenta 2 libera, glabra; antherae oblongae aureae demum fuligineo-fuscae. Germina in pe- dieello brevi nectarium lineari-oblongum aequante aut eo paullum breviore, ex ovata basi conica, acuta, lutescenti-viridia demum satu- rate viridia glabra, subceompressa; stylus longus !/, aut '/ germi- nis aequans; stigmata oblonga erecto-conniventia aut patula, indivisa, ! styli aequantia. Folia oblonga aut oblongo-lanceolata, basi cu- neata aut rotundata, acuta, margine plano aut obscure-revoluto glan-. duloso-serrata, pure viridia, supra lucida, laevigata costa stramineo- flava, glaberrima aut ad costam pubescentia, subtus pallida glau- eescentia aut glauco-viridia, glabra, novella apoblastorum sericeo-pu- bescentia. Petiolus 4 — 7 lin. longus puberulus flavo -stramineus, basi demum ad exeipiendam gemmam valde dilatatus eoneavus, utrin- que stipulam ovatam aut ovato-lunatam glanduloso-serratam cum basi petioli continuam gerens. Folia 3!/, unc. longa, 10 lin. lata, maiora 4'/, une. longa, 15 lin. lata, minora 2 unc. longa, 5 lin. lata; nor- maliter media latissima, sed minora in ramulis lateralibus plerumque supra medium latissima tune basin versus magis attenuata. Gemmae fuscae, floriferae eximie erassae, primo albo-villosae, demum glabre- scentes; .7 turgido-subglobosae, sursum ovatae carinatae, rostro brevi recto; 9 turgido-ovatae, carinato-rostratae, rostro exeurvo. Ramuli novelli albo-serieei, basi demum ealvescentes, pube ad petiolorum 6 Salix daphnoides Villars. basin modo manente; annotini olivaceo-fusei aut eastaneo-nigricantes, nonnunquam rubieundi, pruina caesia teeti; superiorum annorum eximie virentes, vere et aestate pruina caesia obducti; cortex inte- rior laetissime citrinus. | Species haud multum varians. Plerumque pulchras arbores sistit, citis- simo ineremento augescentes ae trunco recto ramis validis in altum assur- gentibus eonspieuas; rarius frutescit, tune foliis minoribus angustioribusque praedita. Folia novella e gemmis prodeuntia plerumque glaberrima; sed terminalia in surculis aestate evolutis initio eum ipso axi serieeo-alba; haee pubes etiam in pagina foliorum aliquamdiu remanet, tandem evanescit. Cras- sities iulorum paullisper varia; nonnunquam iuli 9 graciliores sunt, simul pilis braeteolarum paullo rarioribus: haee est testibus Koch et ex specimi- nibus quae ex horto bot. Berolinensi et ipse nune colui et ante hos triginta annos Günther ab ipso Willdenovio missa Vratislaviae coluit ,,S. pome- - raniea Willd.^, quae ne varietatis quidem locum sibi vindicare poterit. Doll in Fl. v. Baden p. 492 habet varietatem b..mierostachys, iulis 9 vix semiunciam longis, stylis purpureis, apud Dachslanden pr. Carlsruhe semel inventam. Seringe Ess. p. 58 var. niveam describit sie: ,0mnes plantae partes, exceptis organis sexualibus, tectae sunt pilis laniformibus, qui deinde deci- dunt, ita ut folia, quae novellae lanatae fuere, glabra evadant.* Villarsium sub S. daphnoide sua hane stirpem indicasse e descri- ptione eius certo colligitur; Seringius in scheda ad n. 20 S. de S. apposita - geribit ,S. daphnoides. Vill. Dauph. 3 p. 165 t. 50 f. 7 (examiné par .PAuteur)* Nomen Villarsii Smith Brit. p. 1063 ad ,,3. cinerea^ laudat. Sed S. eineream Linnaei aliam stirpem signifieare Sueeorum botanicorum testimoniis demonstratum est; eamque ipsam Smith nominibus S. oleifolia et S. aquatica indicavit. Mira igitur commutatione factum est, ut Smith nomen S. cinereae L. ad S. daphnoiden Vill. transferret. Smithii ver- bis persuasi post Willdenovium omnes ad S. daphnoides Vill. laudave- runt S. cinerea Smith et Willden. At Smithii deseriptio S. cinereae stirpem a S. daphnoide diversam indicat. Ait enim: ,, Arbor 20- aut 30- pedalis. Rami laeves, nitidi, rubieundi; iuniores pubescentes. Folia petio- lata, sesquiuneialia, obovato-laneeolata, acuta; supra glabra, viridia, nitida, laevia; subtus glauco-cinerea, brevissime villosa, subrubiginosa, venis promi- nentibus, parallelis, venulis reticulatis: inferiora omnino integerrima; supe- riora plus minus serrata. Stipulae parvae, semicordatae, serratae, margine reflexae, utrinque villosae uti petioli, deciduae. ,,Amenta brevissima, den- sissima^ Villars. S. cinerea Witheringii ab hae plane diversa est." Flores igitur stirpis hujus Smith ipse non vidit. Ab. hae descriptione nonnihil dis- crepant verba Willdenovii, qui 9 sieeam viderat, ,,Rami arboris maseulae glabri, femineae villosi. Folia bi- vel tripollicaria oblonga aeuminata serrata quandoque subserrata et fere integerrima, supra saturate viridia glabra nmi- tida, subtus glauca subvillosa. Petioli villosi. Amenta feminea sesquipolli- Ms KP AE at Ns i7 o SEG tV cte ec REP Salix daphnoides Villars. 7 earia. Squamae laneeolatae villosae. Germina ovato-lanceolata subsessilia glabra. Stylus longissimus. Stigmata quatuor crassiuscula.^ Neque haec vero Willdenoviana S. daphnoidem significat; veram autem sub nr. 32 nomine ,S. praecox Hoppe* recenset. Quamnam plantam Smith, quamque Willdenow sub nomine S. cinereae indicaverint, nee divinando assequi ne- que e vestigiis indagare mihi contigit. . Aliam formam gí ex horto botanico Berolinensi sine nomine missam e sureulis edueavi, quae a S. daphnoide satis differt, ut suo nomine proponi debeat. Ejusdem 9 in Suecia sub nomine S. daphnoides fertur et a Fries in Herb. Norm. cum hac scheda edita est ,S. daphnoides Vill. — Fr. Nov. Mant. I. var. Dalekarlia. Mora Strandanger. Leg. cl. Domina Aro- senius. Haee prima vice in Suecia lecta specimina iungunt S. daphnoiden et aeutifoliam.* In eandem sententiam ego quoque veneram, seu potius pro hybride e S. daphnoide et S. pruinosa habui. Attamen, donec cer- tum sit, hane formam a ceteris segregatam, interim vero S. daphnoidi subseriptam, proprio nomine hic propono. Salix pulehra nov. spec. Wimm. et Krause Coll. Salic. nr. 6 1858. Iuli praeeoces, sessiles, ebracteati, villosissimi, oblongi, densi- flori; braeteolae ovatae utrinque villoso-barbatae; filamenta 2 libera, glabra; germina in pedieello brevissimo, conica, viridia, glabra; sty- lus medioeris, stigmata oblonga; folia elliptico-lanceolata, glaberrima, novella serieea, supra nitidula, subtus glaucescenti-viridia; gemmae glabrae; ramuli eastanei coeruleo-pruinosi. : Syn. 8, daphnoides Fries. Herb. Norm. Exs. Wimm. et Kr. Coll. Sal. n. 6. gj Habit. ... Vidi 5' ex Fischhausen pr. Kónigsberg, unde surculos misit Patze. E. Dalekarlia in Fries Herb. Norm. dj' et 9; Ringeboe in Norve- ' gia 9 leg. Sommerfelt!, misit Jessen. Prope Thun in Helvetia, 9, Fiseher-Ooster. Ex horto Vindobonensi sub nomine ,S. cinerea^ mi- sit 9 Th. Kotsehy. In horto bot. Berolinensi d. Cito acerescens arboris procerae, ramis fere erectis, statura Po- puli pyramidalis, speciem induit; ramis castaneo-rufis pruina coeru- lea obduetis, erassioribus obscure castaneis fuseescentibusque, con- spieua. Folia laetius viridia quam 8. daphnoidis, figura inter hane et 8. pruinosam fere media, costa brunnescente, subtus saepe vi- ridia aüt viridi-leviter-glaucescentia. Iuli crassi magnitudine fere 8. daphnoidis sed paullo angustiores, in ramulis brevioribus minus conferti quam in illa. Flores fere conformes sed styli et stigmata . breviora. Koch, qui eam ex horto Schwetzingensi ductam in arbo- 8 Salix daphnoides Villars. reto Palatinensi eolebat speciminibus haec in scheda adseripsit ,Vi- detur mihi specie a S. praecox differre. Cortex coeruleo- -pruinosus evidens et singularis; stigmata multo breviora.* Denique misit amic. Patze e Fischhausen pr. Kónigsberg specimina ali- quot sieca, quae in Denksehr. d. Sehl. Ges. p. 155 hoe modo descripsi: »8. daphnoides-repens. Iuli oblongi, recti, sessiles, prae- coces; braeteolae spathulatae truneato-rotundatae villo modieo bar- batae, antice fuligineo-nigrae; germina viridia conica, obtusiuscula, sursum punctulato-scabra vel puberula, stylo mediocri, stigmatis lineari- oblongis patentibus; folia elliptiea basi cuneata, apice attracto-acuta leviter erenato-serrata, supra glabra dilute viridia, subtus caesia le- viter sericeo-puberula; rami ecastaneo-testacei.' Nune vero mutata sententia isto nomine non proponendam esse censeo, quia in floribus, quae tantum non omnino cum floribus S. daphnoidis conveniunt, nullum est similitudinis cum S. repente signum; praeterea ejus stirpis vivi observandi occasio defuit. Utique habitum singularem prae se fert, neque seio unde pilos sericeos in foliis traxerit, sed malo eius hie men- tionem facere, quam incerto loco et sub nomine commentitio enumerare. Ceterum duae formae: 1) foliis minoribus, subtus caesiis, pilis sparsis ob- sitis, supra glabris, ramulis testaceis, novellis pubescentibus; 2) foliis maio- ribus, subtus sericeo-pubescentibus, supra puberulis, novellis argenteo - seri- ceis; ramulis novellis argenteo-tomentosis. — Sunt frutieculi haud magni. Folia in 1, 1! unc. longa, 5 lin. lata, in 2 duplo maiora; iuli 9 lin. longi 3 lin. lati. Gemmae cinereo-pilosae. Stipulae S. daphnoidis. Quodsi hae formae a S. daphnoide non segregandae sint, quod mihi recte fieri non videtur, putares alteram formam diminutam esse, alteram vestimento, quod in S. daphnoidis ramulis foliisque novellis saepe adest, supra modum ad- aucto ac persistente, non deciduo ut in varietate pilosa Seringii. — Bolle in Verhandlungen des bot. Vereins der Mark Brandenburg 1863 yp. 183 de- scripsit: ,,Salix daphnoides »« argenteo-repens. Frutex medioeris ramis sat robustis laete fuseis, iunioribus gracilibus rubro-fuscis lucidis pruina ex toto carentibus, novellis pubescentibus, stipulis minutis petiolo brevi fusco-tomen- toso brevioribus inaequalibus late breviterque lanceolatis, .basi unilateraliter subeordatis, pauci - sed grosse dentatis, foliis late lanceolatis acuminatis mar- gine obsolete dentatis, supra viridibus pilosiusculis, subtus albido-sericeis. — Habitat in Pomeraniae ulterioris litore arenoso prope Colberg inter virgulta Salicis argenteae Smith, Salice daphnoide Vill. magna copia vicina. — Fru- tex 4-pedalis; folia fere 2 poll. longa, 6 lin. lata.^ Utrum haec ab ea forma, quam modo eommemoravimus diversa sit, diiudicare nequeo, eum exempla- ria non viderim. Sed Bolle hane formam solummodo e ramis et foliis de- finivit, flores non vidit; ergo nune inter incertas reponenda est. EET dis caede 52d PPS ate PCT NER ENT Salix pruinosa Wendland. ) 9 Salix pruinosa Wendland. lui praecoces, sessiles, ovato-oblongi, densiflori, sparsi; filamenta 2 libera, glabra; braeteolae oblongae, semi-nigrae utrinque villoso-bar- batae; germina . . . ; folia lineari-lanceolata, longe acutata, glabra, vi- ridia; stipulae lanceolatae; gemmae glabrae; rami virgati, ramuli cernui. . Syn &.pruinosa Wendland. Rchb. Exe.1046. S. acutifolia Willd. Sp. 28. Koch Syn. p. 645. Ritsehl Fl. v. Posen 767. Hartig Mon. p. 44. S. violacea Andrews Bot. Repository IX. tab. 581. Smith in Rees Cycl n. 38. Forbes Wob. 25. S. caspica et 8. nigra in Catalogis Hortulanorum. S. daphnoides I angustifolia Weinm. FI. petrop. p. 96. ap. Ledeb. Ross. Patze Flora v. Preussen p.132. S8. daphnoides B aeutifolia Dóll Fl. Bad. p. 492. Ie. Forbes Wob.?95. j^ Reichenb. D. Fl. 1255. Exs. Fries H. Norm. g/ eum hae scheda ,,Ad urbes et pagos passim culta. Upsa- liae. Mihi non differre videtur à S. praecoci Hoppe Willd. s. S. daphnoide glabrata Auectt, sed S. daph. Vill. villosa diversa apparet^ Wimm. et Kr. Herb. Sal. 85 ed ColL Sal. 1. g' Habitat. Mihi haec species nonnisi e speciminibus cultis cognita est, verosimiliter Hortulanorum opera in Europam introducta et distributa; nunc in plerisque terris Europae colitur in nemoribus manu eonsitis, ad pagos et eirea domos. In Herbariis vidi quaedam specimina 9 ex terris mari Caspio adjacentibus, sed ea potius ad S. pulehram pertinere videbantur, atque stirps 9 huius speciei adhue incognita esse videtur. Loca e Prussia a Koch et Reichenbach laudata secundum auctores Florae Prussiae p. 132 non sunt eerta. Apud Ledebour Rossia septentrionalis (Fennia), media (Petropolis, Livonia, Lithuania et Volhynia) et australis (Podolia) ut domicilium huius stirpis nominantur, eamque porro in Sibiria altaiea et baiealensi atque Da- vuria nasci affertur. Hartig p. 44 haee adnotat: Secundum Blasius Wiss. Reisen 1, 238 et 2, 313 nascitur per totam Rossiam a mare albo usque in deserta meridionalia. In Uerania praesertim colitur et paucis annis intra arenam riparum radices 60 pedum longitudine emittit. Inde collegeris hane stirpem ex Europa orientali aut Asia, ut primo domicilio, ad nos advectam esse. Forbes l L ,It is said to be a native of Russia." Floret fere omnium Salieum prima; flores 5 paullulum vel S. daphnoi- dis flores d! praeveniunt; in Germania media vere praematuro iam Fe- bruario aut Martio; in Suecia meridionali exeunte Martio, ubi apud Femsjó decennio inter XXV. Martii et X. Aprilis flores explicuit (Fries). Habitu a 8. daphnoide satis recedit; simul plantata haec vix dimidiam illius magnitudinem acquirit; cortex obscure rubieundo- aut eastaneo- aut nigro-violaceus, rami pruina eoerulea obdueti, multo tenuiores, flaecidi et virgati, in speciminibus magis frutieosis cernui; 10 | Salix pruinosa Wendland. plerumque vero arboris formam enititur. Folia semper multo an- gustiora et in aeumen longissimum producta, regulariter glanduloso- serrata, utrinque viridia, subtus rarissime leviter glaucescentia, cum axi glaberrima, nonnisi in prima evolutione subserieea. Stipulae lan- ceolatae repando-erenatae, subinde dente basilari porrecto subbilobae. Gemmae fuseae, ovatae, rostratae, glabrae. Iuli (2) minores quam in 8. daphnoide, uneiales, 6 —8 lin. lati, in ramulis sparsi saepe subsolitarii, quum in S. daphnoide iuli multi approximati atque conferti ramulo assideant. — Crassitie flexilitate et directione ramu- lorum etiam differt à S. pulehra, quam ramis ramulisque validis erectis praeditam esse diximus, quaeum vero eonvenit eolore et pruina. Vidimus haud facile explicari, quomodo e S. pruinosa et S. daphnoide enata fuerit hybrida, cuius jj et 9 in tam variis par- tibus Europae dispersam invenimus; neque ergo illam protinus talem proponere ausi sumus, sed S. daphnoidi subseripsimus, quanquam negari nequit quibusdam rationibus S. pruinosae esse propiorem. Dóll. l. l. se hane stirpem in Helvetiae montanis inter St. Gallen et la- cum Brigantinum invenisse affert; quae an vera haee fuerit dubito. ,Vere pulehra et decora Salix, quae eoli meretur eum propter utilita- tem ramulorum, tum propter ramos colore violaceo eonspicuos* Forbes l.l. i -— BT TTE 15 3 &ds ode uer Pris gom Lo men gp ug o "m. s SUN TRIBUS SECUNDA. ARBORESCENTES, FLORIBUS SEROTINIS, IULIS FEMINEIS IN PEDUNCULO FOLIATO, BRACTEOLIS CONCOLORIBUS DECIDUIS, NECTARIS IN FLORE MASCULO BINIS, FOLIIS OBLONGO-LANCEOLATIS DEMUM GLABRIS. S. pentandra, fragilis, alba, triandra. B uorén aut frutices elatiores, ramis ereeto-patentibus, ad axillas fragilibus, epidermide laxa solubili laevigata. Folia angusta, oblongo- lanceolata, aeutissima. Iuli demum in pedunculo foliato, graciles, in anthesi laxiflori. —Braeteolae concavae, coneolores, lutescentes, basi villo erispo obsitae. Stamina bina aut plura. Filamenta lon- gitudine inaequalia, basi lanata, subcoalita; antherae subglobosae. . Germina viridia, nuda; stylo crassiusculo, bieruri; stigmatis diver- gentibus brevibus. Neetarium ampleetens, hine fissum aut utrinque in glandulam oblongam porreetum, quasi duplex. Haee tribus, satis naturalis, cohaerere videtur eum 'formis exoticis, Americae, Africae, Asiaeque indigenis; proxime affines sunt S. babylonica, Sassaf Forsk. (— S. oetandra Sieber), S. hirsuta Thunb., S. Bonplan- . diana Humb. ete. Inter nostras hae omnes maxime usque ad meridionales Europae partes vigent, tum spontaneae, tum cultae. Eximiae arbores evadunt S. fragilis et S. alba, frutesecunt magis S. pentandra et S. triandra. Ab hae tribu recedit pluribus notis S. triandra, primum foliorum forma, quae huie fere symmetriea, in acumen breve exeuntia, illis 12 : Salix triandra Linn. asymmetra, in aeumen longum tenue producta sunt, dein cortice vetusto squamoso-solubili, qui in illis rimoso-hians: tamen cum illis cohaeret natura frondis, forma florum, structura nectarii. Fries hane tribum nomine Amerina distinxit, adiecta tamen S. glauca, quam nos ab his segregandam.esse existimamus. Kochius ab hae tribu S. triandram removendam esse ratus formis aliquot hybridis huic adiectis singularem tribum ex his et illa construxit. Salix triandra Linn. Band- Pil Suec. (Fries). lui coaetanei, in pedunculis foliatis, graciles, laxiflori; filamenta tria libera basi lanato-pilosa; bracteolae flavae, concavae, superne calvescentes; germina glabra, in pedieello longo, ovato-conica, demum ovata; stylus brevis erassiuseulus interstigmatieus; stigmata distincta, divergentia parva; neetarium in flore (7 duplex, in 9 simplex; folia anguste oblonga vel oblongo-lanceolata, serrata, glaberrima. Syn. $. Foliis elliptico-lanceolatis, utrinque glabris, serratis, appendiculatis G m e- lin Fl. Sib. IL p. 155. S.triandra Linn. Spec. 1442. Hoffm. H. Sal. Smith. brit. p. 1044. Engl Fl 4, 166. Willd. Sp. 3. Seringe Essai p. 75. Forbes Wob. 15. Gaudin Helv. 6, 209. Meyer Hanov. p. 500. Bertol. Ital. 10. p. 301. Wimm. Fl. v. Schl. 1857. p.184. S. amygdalina Linn. Sp. pl. p. 1443. Fl. Suec. n. 881. Wahlenb. Suec. n. 1129. Fries Mant. p. 42. Anders. Lapp. p. 17. Koch Comm. p. 18. Syn. p. 644. Forbes Wob. 18. Reiehenb. Exe. 1044. Wimm. et Grab. Siles. p. 362. Dóll FL Bad. p.489. Neilr. Fl. Wien p. 173. $8. Hoppeana Willd. Sp. 2 (iulis androgynis. S. Villarsiana Flügge apud Willd. Sp. 5 (ramulis foliisque brevibus ovatis) Forbes Wob. 17. &S. Hoffmanniana Smith Engl. Fl. 4, 168. Hook. Brit. 357 (ex Anders). Forbes Sal. Wob. S.folio Amygdalino utrinque virente aurito Jonston H. Arb. t. 124 F.1. S. spectabilis Host p. 1. 8. semperflorens Host p. 2. S.tenuiflora Host p. 2. S.venusta Host p. 3. S. varia Host p. 3. S. amygdalina Host p. 4. S. ligustrina Host p. 4. Icon Gmelin Fl sibir. t. 34 fip. 3. Hoffm. Sal. t. 9, t. 10, t. 23, f£. 2 et b. c. Sturm D. Fl. 25. Guimp. Holz. t. 158. 159. Engl. bot. 1435. 1636. Forbes Wob. 15 (Fol. lineari-oblonga), 16 (Fol. lata breviter oblonga), 17 (Fol. subtus glauca), 18 (Fol. subtus pallida). Host. Sal. tab. 3—16. Reichenb. D. Fl. 1256, 1258 (ligustrina), 1259 (Villarsiana), 1260 (Hoppeana) Hartig t. 39. Exsico. Seringe S. de S. 7. A. d B. folia concoloria. C. 9 D. folia (Villarsiana eoneolor) E. folia (concolor, fol. oblongo-linearia) 28. ,S. triandra L. var. 2 fol. sub- tus glaucis.*^ 29. S. triandra L. v. 3 (eoneolor, fol oblonga). 48. ,S. triandra glauca* (Vilarsiana discolor. Günth. Cent. Sil 10. Wimm. et Kr. Herb. Sal.38. &j' concolor. 51. g/ diseolor. 122. 9 discolor. Coll Sal 13. 14. A. et J. Kerner Herb. Sal. Austr. 24. g' (iulis gracillimis, fol. subtus caesiis). Salix triandra Linn. 13 Habitat. in saliceetis, in ripis sabulosis fluviorum laeuumque, in sylvati- cis paludosis per totam Europam, in borealibus modo in planitie nusquam ad ipsos montes adscendens, in australibus vero etiam in montanis. In alpibus meridionalibus ad 4700', in bavarieis ad 33710', in styriacis ad 2400' adscendit (Kerner) In Silesiae montanis vix ultra 2000' reperta est. In Suecia ,ad fluvios ex alpibus provenientes^ (Wahlenb. Fries), ad Gótha- elf, Klarelfven, Dalelfven, Angarmanàn Lapponiae Tornensis; in Norve- gia a Lindesnaes usque ad Dovre vulgaris; ap. Christianiam, Rommerige ; eopiose in Seania orientali (Fries) Per totam Rossiam ab Ostrobothnia usque in australes provincias, Podoliam, Uecraniam, ad Tanain, desertum easpio-eaucasicum, Astrachan, Georgiewsk, Ledebour. Livonia, de Bray (S. einamomea Bray, H. Bh.)). Anglia (Smith); Gallia (Chevalier, Flügge). Per omnem Germaniam, Helvetiam (ubi rarior, Hegetsehw.) et imperium Austriacum. DBanatus, v. Heufler! Istria, Tommasini! (H. Bk.) Conne- gliano, Kellner! (H. R.) Italia: Romae ad Tiberim et Anienem vulgaris, Seb. et Mauri Prodr. p. 336. Sarzana et Bononia, Pedemontium, Medio- lanum, Parma, Pisa: Bertol. Calabria, Berger! Rosarno, Bertol. Pyrenaei: ,sur les rives de la Tech en Vallspir et celles de l'Aude en Capsir^ La Peyr. p. 595. — 'Teste Ledebour nascitur etiam in Sibiria - uralensi, altaica et baikalensi (Irkutzk, Fischer! (H. R.) In Rumelia ad ripas pr. Brussa hine inde arborea (Grisebach Spicil. fl. rum. et bithyn. p. 344). Deser. Iuli , coaetanei, in ramulo laterali foliato terminales, longi, eylindrici, graciles, a basi paullatim sursum explicati, 1!/,—2 une. longi, 4— 5 lin. lati, ereeto- patentes, mox propter debilitatem eurvuli, laxe cernui, laxiflori, floribus quasi fascieulato-spurie-verti- eillatis, rachi per totam longitudinem visibili. —Braeteolae ovatae, obtusae, valde coneavae, flavo-citrinae, glabriusculae, basi eum rachi pilosae; filamenta tria libera, ipsa basi lanato-pilosa; antherae luteae, demum flavae, obliquae; nectarium duplex, antieum et postieum, lineari-oblongum, mediocre, patulum. Iuli 9 cetera ,j similes, 3 lin. lati. Braeteolae oblongae obtusae subeoneavae, flavae vel luteo- virentes pallidae, puberulae, basi pilosae, apice interdum ciliatae, aut fere glabrae. Germina in pedieello erassiusculo, glabro, longo, fere germinis longitudine, patentia aut divergentia, brevia, ovato- eoniea, obtusa; fruetifera ovalia, glabra, olivaceo- viridia, interdum rufo-violacea et pruina eaesia minus magis conspieua obdueta; neeta- rium oblongum, '4—'/ pedicelli aequans; stylus brevis aut brevis- simus, crassiuseulus; stigmata parva ovata divergentia, portione stylari disereta. Folia oblonga, nune ad oblongo-ovalem, nune ad lanceolatam s. linearem figuram abeuntia, aut brevius elliptico-ovata basi euneata, breviter aeuta, margine dense denticulato - serrata, 14 Salix triandra Linn. supra saturate viridia, nitidula; subtus pallide subsordide viridia, aut nunc tota pagina nune ex parte glaueescentia, interdum eaesio- alba, costa rufescente glabra, venis parum elevatis; petiolus 4— 5 lin. longus, glaber, ad basin folii glandula una alterave obsitus. Folia mediae magnitudinis 2!4 une. longa, 6 lin. lata; maxima 3V/, une. longa, 19, lata; parvula 9—10 lin. longa, 4 lin. lata. Stipu- lae maiuseulae, reniformi-ovatae, dentatae, obliquae. Gemmae e basi gibba ovatae, acute carinatae, glabrae. Ramuli recti, subviminei, semper glabri; annotini olivacei, rubieundi, opaci, laevigati cortice interno citrino-virescente; superiorum annorum demum cortice per plagas Platani more soluto. Frutex 3— 4, in dumetis altioribus etiam ad 1Opedalis, ramis reetis, rarius arborescens. Semina par- vula, coma albissima cincta. Formae: c) vulgaris. Folis anguste oblongis basi apiceque breviter aequali ratione acutis. — subtus pallide virentibus. S. amygdalina e. concolor W. et Grab. Sil. III. p. 362. Koch Syn. — subtus glaucis aut albo-caesiis. S. amygd. f. discolor W. et Grab. ll Koch Syn. $. triandra glaucophylla Ser. Ess. 18. S. spectabilis Host Sal. t. 3. 4. 8)angustifolia. Ser. Ess. (4. Foliis elongatis, lineari-oblongis aut ob- longo - lanceolatis acuminatis. —. gubtus viridibus. — Sic e Silesia foliis lineari-lanceolatis, 5 uncias longis, 1 lin. latis. — subtus glaucis. — Forma singularis e Silesia foliis basi apiceque longissime acutis, stigmatis subsessilibus. S. tenuiflora Host S. t. (.8. S. undulato-amygdalina Wimm. Fl. v. Schles. 1845. Naehtr. p. 476. — androgyna. Ser. Ess. 16. iulis basi maseulis sursum femineis. S. Hoppeana Willd. S. androgyna Hoppe. y Villarsiana. Ramis brevibus, foliis parvis, brevibus, ovali- aut anguste-elliptieis, argute minute-serratis. — subtus glaueis. S. Villarsiana Willd. Sp. 5. S. tr. elliptica Ser. Ess. (9. Gallia australis Willd. Calabria, v. Berger! Seringe S. de S. 48. — subtus viridibus. Kienthal in Berneralpen, 3—4000', Fischer-Ooster. Seringe S. d. S. 7. D. | Variat ut diximus foliis maioribus et minoribus, latioribus et angustio- | ribus, longioribus et brevioribus. Formae foliis brevibus ovalibus basi Qoo com PAY SOIITe m SS MN Hoe s spec S W'DTOSMC Ha Tote umm at Ü———— MM— Salix triandra Linn. 15 rotundatis et brevissime acutis, aut brevioribus elliptieo- ovatis, sunt humi- liores, ramis brevioribus, ,,nigro-violaceis nitidis, foliis rigidis, parvis, mar- gine argute serratis* W., easque Willdenovii S. Villarsiana indicat quum folia subtus caesio-glauca sunt: hae praesertim terrarum meridionalium propriae sunt, sed minime est species diversa, quum apud nos quoque solo macro similes formae occurrant. Neque eae quae folia subtus glauca habent, ab iis quae concoloria viridia habent differunt: apud nos omnes transitus reperiuntur, et in foliis plantularum novellarum eiusdem folii pars glauca pars viridis est, ut iam Koch Comm. p. 19 optime exposuit. Sed de his formis haec mecum communicavit doctissimus Kerner ,S. triandra eon- eolor semper quindecim diebus serius floret; aestate exeunte nunquam iterum flores profert, eademque rarissime in valle Danubii, saepius in con- vallibus subalpinis et montanis nascitur. — S. triandra diseolor contra prius floret, omni fere aestate in plerisque stirpibus de novo flores autumno profert, et nonnisi in valle Danubii habitat. Eadem repetit in Salic. Austr. inf. p. 12, utramque tamen formam ut varietates proponit. Haee apud nos aliter se habere supra indieavimus; in Silesiae planis ad Viadrum ambo formae promiseue ereseunt eodemque tempore florent. Ceterum flores serotini, vel potius proleptici, i. e. e gemmis in ver insequens destinatis, aestate et autumno calidiore explieati, in multis speciebus occurrunt, sed in hae utique fere vulgares, praesertim masculi. Haec est S. semperflo- rens Host. Quod ad nomen attinet, nemo dubitat quin S. triandra et S. amyg- dalina Linnaei eandem speciem indicent. Iam si quis dicat id nomen huic speciei dandum esse, sub quo Linnaeus plantam in Suecia inventam descri- pserat, huie argumento equidem nihil tribuerim; neque me movet, quod nomen S. amygdalina prius inditum sit. Mihi contra nomen S. triandra multis de eaussis praeferendum esse videtur, et quod prius, et quod certius et quod magis aptum est. Nomen S. triandra Linnaeus a Gmelino assum- -Sit, qui eo in Flora Sibiriae usus erat. Dein de hae planta dubitatio nulla relinquitur, quum hucusque praeter hane nulla genuina Salieis species inno- tuerit staminibus tribus praedita. De S. amygdalina sua haee ipse seripsit Linnaeus in Fl. Suec. p. 347 , Flores quum non examinavi, nec audeo hanc coniungere eum S. triandra cl. Gmelini, praesertim eum Folia frutieis sibiriei Gmelini multo angustiora et diversa sint a nostratis foliis, adeoque haee arbuseula ulterius examinanda.^ "Tum multo magis aptum et significans est nomen ,S. triandra* quam S. amygdalina, quod Wahlenberg Fl. Suec. p. 641 hoe modo interpretatur , Ramis pallidis et odoris rosacei vel forsan potius amygdalini (Sueeis Mandelpil), nec adstrin- gentibus ut in salicibus plerisque, unde forsan suecedaneum optimum Cin- chonae.* Sed Rudbeckii nomen ostendit nomen Suecorum a similitudine foliorum ductum esse. Omnes fere S. triandrae formas iconibus satis accuratis proposuit Host SaL, inter quas S. venusta t. 9. 10 formam in montanis praesertim nascentem foliis brevioribus serrulatis, ramulis testaceo-rubris praestat, 16 Salix alba Linn. quae ad Villarsianam fere pertinet, sed ramulos longiores validiores habet. S. varia t. 11. 12 eur a ceteris disiuneta sit, non liquet. S. amyg- dalina t. 13. 14 sunt formae mieroiulae; S. tenuiflora t. Y. 8 formae parvifoliae, iulis gracillimis longis; S. speciosa vero t. 3. 4 refert indivi- dua maxime vegeta foliis maiusculis subundulatis, solo fertili nata. Salix alba Linn. Huitpil Suec. (Wahlenb.) Falber, Wilgenbaum (ap. Hoffmann) Germanis. Ital. Salicastro, Salicone, Ventricione. (Bertol.) lui coaetanei, in ramis foliatis laterales, cylindriei, graciles, cur- vuli; filamenta 2 libera, ad medium usque pilosa; braeteolae conca- vae, dorso glabrae, pilis erispis basi einetae et ciliatae, demum deeiduae; germina subsessilia, glabra, conica; stylus brevissimus crassiuseulus; nectarium pedicellum semiamplectens, varium; folia late lanceolata, in acumen longum tenue producta, pilis adpressis sericea. Syn. S. alba Linn. Fl. Suec. (812) 903. Spec. pl. (1021) 1449. "Willd. Sp. 116. Koch Comm. p. 16. Host Sal. p. 9. Wahlenb. Suec. n. 1116 excl. var. y: Fries Mant. p. 44. Reichenb. Exec. 1048. Hoffm. H. Sal. p. 41. Dóll Bad.487. S. vitellina Linn. Sp. 1442. Hoffm. H. S. p. 5. Forbes Wob. 20. Bertol. Ital. p. 307. Host Sal. p. 9. S. eoerulea Smith Engl. bot. t. 2431 teste Koch et Fries. Icon Hoffm. H. Sal. t. 7. 8. 11. 12. 94. F. 1. 3. Sturm D. Fl. 25. Guimp. Holz. t. 197. Host Sal. t. 32. 33 et (vitellina) t. 30.31. Forbes Wob. 20 (vitell.) [mala], 136 (alba), 137 (eoerulea. Reichenb. 1263. Hartig. t. 40. 41. Exsic, Seringe S. de S. 9. 19 (vitellina), 10 (alba 9). Günth. Cent. Sil. 10. 12 (vitellina. Billot exs. 847. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 90. 136. Coll. Sal. 11. 12. A. et IL Kerner Herb. Sal. Austr. (d) 18. | Habitat. in sylvaticis humidis ad rivulos, per pagos ad domos et ambu- laera saepissime olim ad vias et aggeres plantata, hodie vero rarius. Suecia: in Seania, Oelandia et Gotlandia; per Hallandiam usque ad Holmiam (Wah- lenb.); ,in Seania omne individuum facile plantatum* Fries. Per omnem Rossiam ad Tauriam usque. In omni Europa media, usque ad radices montium. In Hungariae depressis saepe sola est arbor ad fluviorum ripas, hine inde nemora .eonstituens (Kerner. Cirea Romam ad Tiberim et in vineis vulgaris; Sarzana et Bononia, Ariminum, Camerinum, Picenum et longe lateque colitur in tota Italia: Bertol. Idem formam vitellina ex uno tantum loeo apud Bononiam habuit. "Teste Ledebour etiam in Sibiria ural, altaica et baikalensi. In Amer. bor. ex Europa translata sec. N. l. Anderson. — Minus alte adseendit quam S. fragilis, infra cuius terminum ad 200— 600' desinit. Fm ii mea aae aces Eu ta ele crée t yoves Seomg — ACE Pea INI Sa Eg agka Wer. ome AERA T DEINDE Salix alba Linn. Suec. 1? Floret inter ultimas, paullo post S. fragilem, ante S. pentandram, Aprili exeunte et Maio. Deser. Iuli eoaetanei in ramulis foliatis longioribus, sive pe- duneulis longis basi bracteis foliaceis instruetis — illud est ubi flores serius explicantur, quum folia iam aliquantum aueta sunt, hoc ubi flores fere cum foliis ipsis explieantur —, ,7 pulchre aurei, cylin- drici, laxiflori, floribus quasi fascieulato-vertieillatis in rachi villosa, 1'j une. longi, 4 lin. lati, laxi, eurvuli, eernui aut fere nutantes. Braeteolae lutescentes oblongo-ovatae, concavae, dorso nudae, basi eum rachi erispo-pilosae, margine breviter piloso-ciliatae. Filamenta 2 libera ad medium usque piloso-lanata; antherae aureae subglobo- sae, obliquae, demum fuscescentes. Nectarium breve quadrato -ob- longum. ,,Floseuli quandoque ad amentorum basin triandri v. tetrandri* (Gaud.) Iuli ? mediocriter laxiflori, graciles, eylindriei, arcuato-cernui, demum nutantes aut penduli, 1'/ unc. longi, 3 lin. lati; bracteolae lingulatae, pallide lutescentes, basi sed nunquam apice fuscescentes, apice acutiuseulae aut truncatae, dorso nudae, basi pilis erispulis margineque ciliato-pubescentes, cadueae. Germina in pedicello brevissimo aut subsessilia, ex ovata basi breviter conica, demum ovato-turgida, pallide et sordide-viridia, glabra, obtusa aut obtusiuseula; stylus brevis, erassiusculus, compressus, plerumque apice levissime bifidus interdum vero sic abbreviatus ut stigmata fere sessilia sint; stigmata bipartita laciniis oblongis decurvis; neeta- rium basin pedicelli uno latere amplectens, parte interna ovato- subquadrata, externa minori, angustata aut in processum linearem produeta. Folia oblongo-lanceolata, aut lanceolata, basi aeute- attracta aut cuneata, superne in aeumen longum tenuissimo apice producta, asymmetra, in petiolo brevi apiee glandulifero, margine dense glanduloso-serrata, novella et supera semper, cetera ex parte, aut utrinque aut subtus piloso-serieea alba, pilis mediocriter longis ineumbentibus; aut supra puberula, demum glabra nuda, subtus seri- cea, aut ubique demum glabrata, subtus leviter aut evidenter glau- cescentia; costa stramineo-fulva leviter prominula, 3— 4 unc. longa, 17—9 lin. lata. Gemmae oblongae, carinatae, hirto-sericeae. Ramuli novelli apiee eum foliis serieeo-albi; annotini olivaceo-fusci, testacei, eorallino-rubri aut vitellini. Arbor exeelsa, ramis erectis; in salice- tis saepe frutescens, ramis vimineis lentis. Formae inprimis notandae sunt: — argentea. Foliis utrinque tomentoso-sericeis, argenteis. Inter WIMMER, Salíces Europaeae. 2 18 Salix alba Linn. Suec. ceteras nonunquam, sed rarius occurrit. Eximiam ex horto bot. Berolinensi accepi. — Hane ut formam f. vitellinae sub fy. se- rieea habet Gaud. Helv. 206. S. splendens Bray in Livonia (H. Bh.).. — vitellina. Ramis, ramulisque vitellinis, aut vitellino-rubris. Prae- sertim in speciminibus praecisis, locis aquosis. Hue pertinet S. vitellina Linn. spec. p. 1442 (,Forte sibi permissa, nee eulta, nee putata, evadit S. alba'^ et plurr. auctt. praeter Fries, qui eam ad S. fragilem pertinere. dicit. Sed verba Linnaei haud dubia; neque , folia ovata^ quae Linn. S. vitellinae tribuit id vetant, nam S. alba quoque sed rarius foliis ovatis occurrit. In nulla specie rami vitellini frequentius occurrunt, magisque notae sunt quam in S. alba. — Color vitellinus ramorum nonnisi in ramis iunioribus, e putatis truncis oriundis, in eonspectum venit; serius color vitellinus evanescit (Meyer Hanov. p. 500). Pro statu morboso habet Fries Novit. ed. 2. p. 285. — Haee colitur in Tiroli ad Athesin; vimina ad vites alligandas praestantissima in Italiam exportantur: Hausm. Tir. — Pro specie diversa habuere Hoffmann, Smith, Willdenow: hodie nemo credit. - — eoerulea. Foliis demum glabratis, subtus sordide glaucis. — Huius folia omnino magis obseure et sordide virent, ramuli etiam obscu- riores, fusco- virides, subtestacei etc. Haec interdum, praesertim sine floribus difficillime distinguitur ab ea, quam in Germania S. Russellianam nominant. Ad hane S. coerulea Smith pertinet. — ovalis. Foliis brevioribus ovali-oblongis in acumen breve subito attraetis, 9—3'/, unc. longis, unciam latis. — Inter ceteras oecur- rit: folia supera ramorum plerumque magis elongata, angustiora. Monstrum iulis androgynis hinc inde obvium; staminibus sparsis inter germina, hine inde corpuseulis inter germen et stamen mediis.' In Silesia bis prope Vratislaviam et pr. Sehmiedeberg (Siegert!) observatum. Hybridas dat eum S. fragili, S. pentandra et S. triandra. Arbor longaeva, ubi libere crescit, proeera et adspectu pulcherrima, hine inde in arbustis manu eonsitis optime suis locis adhibita et cultoribus maxime commendanda. Varietas argentea, quae praesertim ad arbusta commendanda, in cultura paullum imbecillior esse videtur. ,,Arbor procera praestans ad ambulaera. Ventis exposita magis resistit quam S. fragilis." Linn. Suec. — ,,Colitur in Tiroli meridionali, rami 3— 4mi in Italiam ad sustentandas vites exportantur* Hausm. 'lir. , In Italia villiei maritant vites arbori, sudes et palos e ramis obtinent, cingunt dolia et cados ramis, sed rami vinciendis vitibus minime apti* Bertol. Salix fragilis Linn. Suec: 19 Salix fragilis Linn. Suec. Bruchweide, Knackweide Germ. Grónpil Suee: (Wahlenb.) ^ Crack- Willow Angl. (Forbes.) LIui coaetanei, in ramis foliatis laterales, eylindriei, crassi, demum laxiflori; filamenta 2, libera, basi lanato-pilosa; bracteolae concavae supra pilosae, cadueae; germina in pedicello brevi aut brevissimo, conieo-subulata glabra; stylus brevis crassiuseulus subbifidus; necta- rium pedieellum semiampleetens, varium; folia oblongo-ovata, in aeumen laneeolatum longum tenue producta, glabra, grosse ecartila- gineo - serrata. Syn. S.fragilis Linn. Suec. (795) 883. Sp. p. (1017) 1443. Willd. Sp. 31. Wahlenb. Fries, Koch, Reichenb., Forbes Wob. 27 (iulis densis erectis) S. fragilis a viridis Neilr. Fl v. Wien p. 172. Host Sal t. 18. S. decipiens Hoffm. H. Sal. II, 1. p. 9. Forbes Wob. 29, qui Smith Engl. Fl. 4, 183. Engl. bot. t. 19597 laudat. S. fragilissima Host. Salt.92.93. Austr. p. 636. S. monspeliensis Forbes Wob. 30. ! Icon. Hoffm. H. Sal. t. 31 (8S. decipiens) Sturm D. Fl 25.t. 5. Guimp. Holz. t. 167. Reit. et Ab. t. ?7. Engl. Bot. t. 1807 et 1997. Forbes Wob. 27. 29. 30. Hayne Arzneigew. 13. t. 41. Düsseld. Off. Pflz. XV, 8. Reichenb. D. Fl.n. 1264. Hartig t. 42. Exsic,, Ehrh. Arb. 9, 88 Günth. Cent. sil 10. Wimm. et Kr. H. Sil 89 og Coll. SaL.9 d! et 9. : Habitat in sylvaticis humidis ad rivulos, lacus, per pagos ad domos et vias frequentissime plantata, etiam in convallibus inferioribus montium, sed ad montes ipsos non adscendit nisi easu et ad habitaeula hominum, per omnem Europam mitiorem usque in australem. In Norvegia culta, non spontanea: Blytt. Suecia: a Seania ad Vermlandiam infer., Dalecarliam (Wahlenb.), vix indigena, in Seania et Suecia med. tantum o', Gubern. Calmariensis tantum 9 (Fr.). Rossia septentrionalis, media et australis, usque ad 'Tanain, Tauriam ac deserta easpica, ex Ledeb. In Anglia, Gallia, Germania, Helvetia, toto imperio Austriaco. Italia: Panormus (Bocca di Faleo), Bertol. Moldavia, Czihae. In Rumelia ad 1500'/, in Bavaria me- rid. ad 1600 ascendere dieitur sec. Kerner, sed idem in confinibus Styriae .ad 1900', et in montibus bohemico-moravicis ad 2350' eam vigere asserit. In Amer. bor. translata ex Europa see. N. I. Anderson. Floret serius exeunte Aprili et Maio paullum ante S. albam. Deser. Iuli jj in pedunculis 5— 6 lin. longis basi glabris sursum. pubescenti-eanis, qui bracteis 3— 4 foliaceis 7 lin. longis, 4 lin. latis oblongis ciliato-villosis instrueti sunt, tum ereeti tum patentes, horizontales aut arcuati, saepe cernui, 1?/ unc. longi, 6 lin. lati, raehi pubescente. Braecteolae lingulatae, antice trunecatae, 9 20 Salix fragilis Linn. Suec. concavae, citrinae, demum fulvae, dorso paucissimis, apieem versus pluribus pilis albis fere rectis haud ita longis obsitae. Filamenta duo libera, basi aut ad medium pilosa; antherae ovatae, obliquae, demum fuscescentes. Iuli Q in pedunculo foliato, foliis integerrimis, inferioribus minoribus, subunciali, glabro supra folia demum pube- rulo, longe cylindrici, mediocriter densiflori, ad 3 unc. longi, 6 lin. lati. Braeteolae, ut in jj, eadueae. Germina in pedieello brevi aut brevissimo, 4 lin. longa, ex ovata basi subulata, saturate-viridia; nectarium urceoliforme, pedicellum semiamplectens, uno latere fissum; pars interna oblongo-subquadrata vel cuneata, saepe irregulariter fissa, 2—3 loba, externa lineari-oblonga aut diminuta, obliterata; stylus nune brevior nune longior, vix unquam ultra !4 germinis, erassiusculus, apiee semper fissus; stigmata obeordato -semibifida, . areuato-decurva. Folia, initialia e gemma aperta prodeuntia, oblonga aut rhomboidali-cuneata, sericeo-ciliata et subvillosa; cetera ommino semper.glaberrima, oblongo-ovata, in acumen longum sensim atte- nuatum producta, super basin latissima, in petiolo 7 — 8 lin. longo, ipso apiee glanduligero, glabro, margine irregulariter et grosse sed dense cartilagineo-serrata, asymmetra, margine acuminis altero saltem latere arcuato, costa straminea fulva prominula, supra saturate viridia, demum nitida, subtus pallide viridia demum semper fere sordide glaucescentia, 4'/, une. longa, 12——15 lin. lata; floralia supera 2 unc. longa, 10—11 lin. lata, infera lineato-venosa; folia sueculenta in apoblastis supra eximie nitida, ad 6— 7 uncias longa, 1'/—1?, une. lata. Stipulae praesertim in apoblastis, quibus nun- quam deficiunt, oblique reniformes, subrotundae aut ovatae, grosse repando-dentatae; interdum in luxuriantibus ramulis e putato truneo pullulantibus in corpusculum fpedicelliforme in glandulas stipitatas plurimas diffluens mutatae. Gemmae ovatae, (? rostratae, glabrae, glutinosae. Ramuli novelli glabri, annotini olivaeeo-fusci, aut pal- lide flavo-olivaeei, saepe rubieundi, lutescentes, glabri, nitido-politi. Arbor excelsa; rami, magis divergentes quam in S. alba, ad axil- las leni ietu pereussi solvuntur. Varietas: — polyandra. Iulis 5* spissis coarctatis, floribus 2—3—4 vel Dandris. S. fragilis y polyandra Neilr. N. O. 253. — Ad flumen Viennam ad Penzing prope Vindobonam; misit Neilreich, ubi cum vulgari S. fragilis, S. alba aliisque erescebat singula arbor! S. fragilis Host, teste Neil. S. hexandra Ehrh. Arb. exs. ab hac differt. ] 1 | i : | 3 3 à 1 DA vett iq ane MA M mU CAMIS SERI TIRE TAS Sig Salix fragilis Linn. Suec. 21 Sed haec certissima est S. fragilis, et iam Meyer Hanov. contra Koch monuit, se S. fragilem triandram vidisse. Eiusmodi varia- tiones sunt prorsus singulares, uti haec quoque iulos quasi prae- coces, fere sessiles habet. . Hane ut hybridam sub nomine S. Po- kornyi describit Kerner. Varietates habet Gaudin Helv. 8. multistipulata, y. putata, 9. fur- cata, amentis masculis bifidis: quarum ultima ad monstra pertinet, alterae duo mere aecidentales sunt. Kerner habet tres: «. discolor, f. concolor, y. angustifolia. Equidem supra descripsi eam formam, quam Hoffmann sub S. deci- piens t. 31 expressit, quae etsi foliis adultis caret, tamen indicat esse formam latifoliam, quae mihi typica ae, ut vere dicam, una vera S. fragi- lis esse videtur. Seiunxi ab hac omnes dubias formas, minime vero Kochium sequi ausus sum, var. y. Russelliana adiungentem. Mihi vero res ita se habere videtur. Ex quo in nostris terris S. alba et S. fragilis summa copia ad vias eampestres, circa agros, ad aggeres et in pascuis pratis ete. plantari coeperunt, ortae sunt ex his hybridae, eaeque iterum a patribus foeeundatae tantam formarum varietatem effecerunt, ut eae utram- que speciem iungere videantur et difficillimum nune fiat, hybridas a varie- tatibus diseernere. Apud nos certe, in Germania, huius rei facultas deest, atque exspectandum, ut ii, qui has plantas sub rationibus magis naturalibus crescentes observare possint, de formis speciei et de differentia hybridarum nos edoceant. Seringii specimina in S. de S. distributa mihi omnia ad S. Kussellianam pertinere videntur. — Ad has pertinent S. fragilis f. pendula Fries et S. viridis Fries p. 43. Nomen Linnaei nullas movit dubitationes, sed S. Russelliana Smith plurimas. Cuius si verba in Fl. Brit. sequimur, eius S. Russelliana ipsam S. fragilem, eiusdem autem 8. fragilis, petiolis dentato-glandulosis^ S. euspidatam Schultz indicat. Sed Smithii, qui S. fragilis ne florem 9 quidem viderat, nominibus syno- nymisque posthae facile carebimus. lacquin in Enumer. et Observv. S. fragilem sub nomine S. pentandra indicasse videtur (Neilr. p. 153). ,Arbor vasta, ramis ad genicula fragilibus.^ Linn. suec. Monstrum . Gbviam fit iulis 9 auctis, strobiliformibus, germinibus inflatis 10 — 20ies maioribus, stylis stigmatisque obliteratis. Hybridas dat cum S. alba, S. pentandra et S. triandra. 22 Salix pentandra Linn. Lapp. Salix pentandra Linn. Lapp. Hjolster, Hilster, Vekerapil: Suec. Wiskes - Sierka (flava Salix) | Lapp. (Anders.) lui d ecylindriei, crassi, in pedunculis foliatis; filamenta 5— 8 libera basi lanato-pilosa; bracteolae pallide lutescentes, lingulatae, apiee truneatae vel ciliato-denticulatae; germina in pedicello brevi, conico-subulata, viridia, glabra; stylus brevis bifidus, stigmata cuneata bifida; folia ovalia, in acumen tenue subitum exeuntia, margine aequaliter viscido-glanduloso-serrata, glaberrima, supra nitida,. subtus opaea pallide virentia, petiolis glanduligeris. | Syn. S.pentandra Linn. Fl Lapp. n. 370. Fl. Suec. (792) 879. Spec. pl. (1016) 1442. Willd. Sp. 11 et auctt. omnium. Host Sal p. 1. S.lucida A. Gray in H. V. Forbes Wob. (ex Helvetia) 32. : i Icon. Linn. Lapp.t.8 f. z. Gmel Sibir. tab. 34 F. 1. Flor. Dan. t. 943. Svensk Bot. t. 325. Guimp. Holz. t. 161. Engl. bot. t. 1805. Host Sal. t. 1 (stamina 5) 2. Düsseld. Off. Pflz. XIV, 4. Forbes Wob. 34 (optima) et 32? Anders. Lapp. F. 1. Reiechenb. D. Fl. n. 1268. Hartig t. 36. Exsico, Seringe S. de S. 13. 49. Günth. Cent. Sil. S. Fries Herb. Norm. IX. e Smolandia circa Femsjó. Billot exs. 1065. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 49 d , 90 9 Coll. Sal. 7. 8. -A. et J. Kerner Herb. Sal Austr. (g/) 9. (9) 19. Habitat in dumetis paludosis, ad margines sylvarum in solo subturfoso, ad ripas ab Europa boreali usque ad Alpium tractum, ibique etiam in mon- tes usque fere ad arborum terminum supra 3000' adscendens. In Lapponia Lulensi cirea Quickjock usque ad alpium radices, Lapp. Kemensis circa laeum Enare, Finmarkia usque ad Altenfiord, et in Rossia aretiea et sep- tentrionali. Per omnem Seandinaviam (Fries) In Norvegia ab Aggerhuus usque in Finmarkiam, rara in montanis editioribus: Blytt. In Rossia media et australi usque ad 'Tanain et desertuin caspium (Ledeb.) Anglia septen- trionalis et Scotia australis (Smith) Gallia: Paris, Chevallier. Alpes de Dauphiné, Dub y! Pyrenaei, La Peyr.; Haute Auvergne: Gren.; non in Vogesis: Gren. Helvetia: in montanis et subalpinis usque ad 6300" ad Albulam, Inn pr. St. Moritz, in valle Roseggio et Fee, Urserenthal, Kan- dersteg; Jura: lae de Joux; Hegetsch. p. 956. Baden nur im Oberlande n. Doll Tirolis: rara; Gallwieser Moos vor Lisens 4000', Pigenó ad Eppan, | v. Heufler; Ritten pr. Botzen, v. Hausmann. Kitzbühel. Oberpinzgau: Traunsteiner p. 86. Carpati frequens, Wahlenb. — Non nascitur circa Bernam, 'Turieum (Hegetsch.), neque in valle Vindobonensi Neilreich Fl. 173. In Silesia ubique, sed dispersa; semper fere adest in turfosis syl- vatieis planitiei, e. gr. eirca Vratislaviam, 'Tschansch, Riemberg, Canth, et adscendit in montibus (Riesengebirge am Schmiedeberger Kamm, Krumm- - 1 1 adis titt p rm gn COM ue EORR P "PSUENTDEROSSURDEIT GO IP Dp PUES pcr d - MÀ i Vui "y RR EI a Rn | ] E ] | 11 Jj | Salix pentandra Linn. Lapp. 23 hübel) usque ad 3000. Galicia: cirea Lemberg ad margines laeuum turfoso- rum, Tomaschek. — Teste Ledebour nascitur etiam in provinciis eauca- sieis, in Sibiria ural, altaiea, baikal. et orientali, in Davuria et Kamtschatka. In America boreali in Ohio, Dewey et Berreth! (H. V.) Cf. etiam Ander- son Sal. Bor. Amer. p. 8. Floret omnium postrema, mense Maio exeunte et Iunio; minus tepidis locis et in montanis eapsulae vel mense Quintili nondum ruptae inveniuntur. Deser. Iuli , eoaetanei in pedunculis s. ramis foliatis, inferne glabris superne pubescentibus, in rachin tomentosam abeuntibus, densiflori, oblongi aut oblongo-cylindrici, subbiuneiales, 7 lin. lati, primo erecti, mox areuato-cernui; braeteolae lutescentes, oblongae sursum paullum angustatae, apiee subdentatae, basi pubescentes, dorso fere nudae. Filamenta 5 — 8, quandoque in infimis 4, aut supra 8 (quanquam ego non ultra 8 observavi; flores dodeeandri in Herb. Sal nr. 49 ex errore seriptum; Kerner ei 5— 12 tribuit), libera, basi fere ad medium usque pilis longis divergentibus ecrispulis lanata; antherae globosae, aureae, demum flavo-fuscae; nectarium subdupli- eatum, internum late ovatum apiee constrieto truncatum, externum late ovato-euneatum apiee subtrilobum aut bilobum aut bi-tripartitum. Iuli 9 primum erecti, mox cernui, demum penduli, 1—2 unc. longi, 4 lin. lati; bracteolae oblongae subeoneavae, apice paullum attractae, saepe glanduloso-bidentatae aut lacerodentatae, dorso leviter pilosae margine ciliatae, subeitrinae. X Germina conico-subulata in pedicello brevi aut brevissimo, glabra, viridia; stylus brevis subcompressus, apice bifidus; stigmata divergentia, bifida, laeiniis oblongis patenti- reflexis; neetarium pediceellum amplectens varium, interna pars sub- quadrata externa plerumque obliterata. Folia late ovata, breviter aeuminata, aequaliter dense et argute glanduloso-serrata, glandulis - viseidis, petiolis medioeribus glanduligeris, basi rotundata aut cu- neata, utrinque glaberrima, supra saturate viridia, nitida aut verni- eoso-splendentia, subtus opaca, pallide viridia, venis primariis vix prominentibus; novella membranacea, adulta fere coriacea. Stipulae rarae, oblongae, obtusae, erenatae, glandulosae, saepe ad glandulam redaetae. ^ Gemmae semiovatae, aeutiusculae, carinatae, viscoso- nitidae, Ramuli novelli glaberrimi, iuveniles leviter viscidi; annotini eastaneo-virides , testacei aut obscure olivacei, splendentes, tenaces, sed ad insertionem fragiles. Frutex aut arbor, ramis erecto-patentibus. Varietates vix aliae, quam quod iuli et 5! et 9 nune breviores, sub- ovati, nune longissimi, eaudiformes sunt (Seringe Ess. p. 69 var. a. micro- 24 Salix pentandra Linn. Lapp. stachia, var. b. maerostachia); folia et magnitudine et latitudine varia ; maxima ad 5 unc. longa, 2— 2'4 unc. lata; mediocria 2'4 unc. longa, 1'/, unc. lata; occurrunt subrotundo-ovata, basi subeordata, oblongo -ovalia basi rotundata et oblongo-lanceolata basi cuneata; antice nunc in acumen brevissimum,. nunc in breve ae tenue subito abruptum, nune in longius lenius attracto folio exeunt. Maxime similes inter se haec et S. fragilis 9, sed foliorum nitor, glandulae petioli, iuli paullo spissiores, et tempus florescentiae multo serius bene observata dubitationem haud relinquunt. Singularis nota est copia glandularum basin folii et superam partem petioli stipantium. Foliorum serraturae apice exsudant gluten flavum, hine recentia, inter libros eompressa, totidem in pagina relinquunt flava puncta, Vemm serraturae sunt.^ Linn. Suec. »lIn regionibus septentrionalibus Lapponiae fere semper arborescit, in australioribus frutex plus minusve altus et ramosus exstat, quare terra borealis patria eius videtur.^ Anders. Lapp. p. 15. Bolle in Verhandl d. bot. Ver. i d. Mark Brandenburg commemorat var. nana, quam in arenosis orae (Dünen) máàris baltiei ad Swinemiünde legit, frutieulum paueos polliees modo altum. Salix pentandra tetrandra Fries. Mant. 41. Anders. Lapp. p. 15, quae S. tetrandra Linn. It. Oeland., quam ego non vidi, videtur varietas S. pentandrae esse, pro qua etiam Anderson habet. Non mirum certe, si flores aucto staminum numero reperiuntur, existere alias quoque numero diminuto. Sed quod Fries. S. Meyeriana Willd. et S. euspidata Schultz ad eam laudat, minus recte fecit; haec enim certissime est hybrida, S. fra- gilis-pentandra. Sed plantam Lapponieam ab hae diversam esse necesse est, quoniam S. fragilis in Lapponia non habitat. Sed Friesii verbis suspiceris hybridam esse ex S. pentandra et S. triandra. S. pentan- dra Jaequin Enum. et Observ. est S. fragilis sec. Neilreich. iru: "— M Roads Vesp", de. ches !j 1 i li l " TRIBUS TERTIA. - FRUTICOSAE, BRACTEOLIS PALLIDIS, FILAMENTIS SEMI- CONNATIS, FOLIIS LINEARIBUS. S. incana. À, ommibus Salieibus europaeis differt S. incana filamentis semieconnatis, foliis subtus tomento opaco farinaceo obsitis. Nobis typus singularis esse videtur, euius affines in terris externis haud dubie exstant. Qui eam eum S. viminali comparaverunt, id fecere propter folia angustissima, linearia; qui vero eum grege S. capreae, fecerunt id propter tomentum foliorum; at utrumque nimis fallax; ab utraque grege enim S. incana differt florum tum figura, tum structura. Salix incana Schrank. lui graciles, cylindriei, eurvati; bracteolae subglabrae, pallidae, truncatae; nectarium reniforme; filamenta 2 basi connata ae pilosa; germina subulata, glabra; stylus mediocris, stigmata bipartita fili- formia; folia linearia, subtus nivea, farinaceo-tomentosa. Syn. 8. incana Schrank Fl Bavar. L p. 230 (1789). Koch. Reichenb. S. vimi- nalis Scop. Carn. n. 1211. Wulf. Fl nor. nr. 1507. Villars. Dauph. p. 785. Balb. Taur. p. 165 (ex Bertolj) 8.1avandulaefolia La Peyr. Pyren. p. 601. Seringe Essai p. 70. 26 Salix incana Schrank. S. angustifolia Poiret in Duham. Arb. ed. 3 t. 29 (ex Lapeyr. et Koch). S. rosma- rinifolia Gouan. Hort. 501 (1762). Host. Austr. 529. Schrank Fl. Salisb. n. 38. S. ripa- ria Willd. Sp. 91. Host. Sal. p. 1. 8. Eleagnos Scop. Carn. 1210. S. linearis Forb. Wob. 89. : : * Ice Sturm D. Fl. 25 t. 14. Guimp. Holz. t. 1871. Host. Sal. t. 58.59. Forb. Wob. c&' 89. d 90. Reichenb. D. Fl. n. 1247 (foliis angustissimis) Hartig t.113 (37 c) (fo- liis latioribus). Exs. Seringe S. de S. 8 (S. incana) 81 (S. lavendulaefolia fragifera). Günther Cent. Sil 15. F. Schultz n. 154. Billot nr. 645. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 81. 94. Coll. Sal. 104. 105. A. und J. Kerner Herb. Sal. Austr. (d') 3. (9) 17. Habitat in areis sabulosis ad ripas fluviorum, praesertim ad radices montium, nonnisi in parte media et australi Europae. Stationes maxime bo- reales Silesia austriaca et ripae Rheni. Ad radices Carpatorum per omnes Austriae provincias et Bavariam, usque ad Pedemontum, Sabaudiam, Helve- tiam, Galliam meridionalem, Italiam borealem et mediam atque Rumeliam. Rheinfláche um Müllheim! (H. R.), Benfeld am Rhein, Nicklés (H. R.), Frei- burg, Breisach, Kehl, insulae Rheni inter Basel et Carlsruhe, ad fluvios Wu- tach-et Murg in M. D. Baden, Doll Barréges Flügge! (H. W.) Pro- vence (H. R), Pyrenaei ad Prades, Saleix, Aulus, Luchon, Luz, Lapeyr. "Toulouse (vulgaris) id. Strassburg, Buchinger! (H. R.) omnino ad ripas Rhodani, Ariége, Garumnae usque ad mediam Galliam (Grenier). Helvetia: Thun, Fischer-Ooster!; Bex, Thomas!, Seringe! Sehaffhausen et Neuenburg, Dóll. Connegliano Kellner! (H. R. München, Funck! (H. B.) Augsburg, Kunth! (H. Kunth). Tyrolis frequens ad ripas usque ad re- gionem inferalpinam; Bregenz, Innsbruck, Stubai, Scehwaz, Pusterthal, Vintschgau, Bozen, Ritten, Trient, Valsugana, Roveredo, Mt. Baldo, Val delle Somme: Hausm. Kitzbühel, Traunsteiner!(H.R. H. A.) Salzburg, Hinterhuber! (H. A.) Ramsau pr. Berchtesgaden, Albers! (H. Kunth); Kónigssee an der Eiskapelle ibid. Th. Kotschy! Idria, Grabowski! Krain, Saveufer, Graf! (H. B.) Monfaleone, Wulfen (H. A.) Hietzing b. Wien, Th. Kotschy! Huütteldorf b. Wien, v. Kovats! Donauinseln b. Mautern, Kerner! ad fl. Sehwarza, ad fl. Schwechat pr. Baden et Lees- dorf: Neilr. omnino in Austria ad rivos alpinos usque ad 2500 frequens: Kerner. Admont, Angelis! (H. A.) Galicia: prope Lemberg am Rande der Torfsümpfe Rzesna ruska, Zorniska, Tomascehek. Carpati, Th. Kotschy! Rumelia, Frivaldsky!(H. B. H. R.) Silesia Austr.: ad Vyssulam pr. Ustron, Olsam ad 'Teschen et Freistadt, Lopnitz pr. Bielitz, Jablunka. Frequens in ripis fluminum et torrentium Italiae, praesertim superioris sed etiam Flo- rentiae et in agrum Picenum usque: Bertol; in Apennino Pistoriensi et Lucensi seeus decursus aquarum: Savi! (H. Bh. — Semper fere comitem habet Chamaenerion rosmarinifolium. Deser. Iuli subeoaetanei in peduneulo medioeri bracteis lu- tescentibus lanceolatis teneris extus sericeis stipato, cylindrici, gra- eiles, uneiales, 2— 3 lin. lati, latiflori, areuato-cernui, rachi pilosa; fructiferi biunciales, erecto-patentes sed semper curvati. Bracteolae Salix incana Sehrank. 21 e basi angustiore obovatae, spathulatae, eoneavae, antiee rotundatae, saepe retuso-truncatae, primo sordide flavo-virescentes, mox fusco- ferrugineae, glabrae, margine antieo pilis brevibus sparsis erispulis ciliatae. Germina in pedicello brevi vix !/ germinis aequante, gla- bro, anguste conica fere cylindriea, obtusiuseula, viridia, glabra; sty- lus medioeris, germini obtuso impositus; stigmata bipartita, lutescen- tia dein fusca, laciniis filiformibus, patentibus aut areuato-deflexis, stylum fere aequantibus; neetarium breve, latum, subreniforme, !/ pedicelli aequans. Filamenta 2, basi pilosa, aut ipsa basi aut ad medium usque eonnata, eruribus subparallelis, angulo aeutissimo di- stantibus; antherae ovatae, aureae, demum brunneae; neectarium breve ovato-subrotundum. Folia linearia, nunc latiora 3 une. longa, 5 lin. lata, nune angustiora, 2!/, une. longa, 2 lin. lata, in petiolo brevis- simo, basi inaequilatera in petiolum attenuata, apice acuta, in verna- tione ad ?4. revoluta, margine revoluto leviter et inaequaliter glan- duloso-serratai aut subundulato-repanda, supra obscure et sordide vi- ridia aut lana araneosa fugaci cinerascentia, costa impressa, subtus pilis erispato-implexis farinaceo-tomentosa, cana aut nivea, costa stra- mineo-fulva, venisque primariis subdivergentibus paullum elevatis. Gemmae oblongae obtusae intus planae adpressae puberulae demum glabrae. Ramuli novelli piloso-eani; annotini glabrescentes olivacei aut fusco-castanei; cortex adultiorum subrimosus. Rami longi vimi- nei erecto-patentes; frutices ad 20-pedales, ubi libere ereseunt etiam arboreseentes, 40—50-pedales. Si excipias folia latiora et angustiora — formae angustissimae maxime oeulos tangunt — vix huius speciei varietates notari possunt. Quae sit var. d. brevifolia Seringe Ess. p. 13, foliis vix uncialibus, 2'/, lin. latis, apice fere obtusis, haud inveni quanquam eam Gaudin quoque recepit. Is addit y lasiocarpa, capsulis tomentosis Schl. eat. 1821, quae forma aperte aliena est. — Forbes Wob. 89 formam foliis angustissimis, filamentis semi- connatis, 90 formam foliis latioribus, filamentis liberis, utriusque tantum g' ex Helvetia acceptam, adumbravit. De illa ait ,It is easily known by the rosemary-like appearance of the leaves: insomueh, that if the name rosma- rinifolia had not already been occupied by a different plant, I should cer- tainly have applied it to this.^ : Monstrose androgyna, certe floribus 5' et 9 in singulis iulis mixtis, oe- currit teste Seringe Ess. p. 13. Species et charactere, et forma floris 9 et filamentis semieonnatis ma- xime affinis S. angustifoliae Willd. quae S. Wilhelmsiana M. Bieb., eui etiam geographica distributione cohaeret; illa enim hane orientem ver- sus excipit (in Rossia deest S. incana sec. Ledebour Fl. Ross.), ceterum 28 Salix inecana Schrank. filamentis ad apicem usque connatis (ut in S. purpurea), foliis sericeis striete linearibus diversa. Cum europaearum specierum nulla comparari potest, minime omnium eum S. viminali, quacum priores auctores saepe commutaverunt, neque vero eum Capreis, quibus Koch aggregavit. In Flora Silesiae 1857 hane quidem una tribu coniunxi cum S. viminali, sed male, neglecta staminum figura. Filamenta semiconnata primi observaverunt Seopoli (S. Eleagnos) et La Peyrouse (,,Etamines bifides; filamens réunis à la base'*9, ceteri praeter Bertoloni neglexerunt. Ceterum aut mox supra ba- sin aut a media parte segregantur: hucusque unica species quae normaliter filamenta bina, vere semiconnata gerit, quum ceterae tales omnes apud nos sint hybridae e S. purpurea. Vide quae adnotavimus hac de re ad S. cineream. Quomodo haee se habeat ad S. candida Flügge nescimus, quoniam huius flores nobis non visi, neque satis bene descripti sint. Teste Seringio iuli 5 S. candidae magnopere differunt. Si figura in Forbes Sal. Wob. 91 veram Willdenovii speciem praestat, iuli sane multo sunt cras- Siores; sed suspicari licet firuram illam S. Seringeanam Gaud. praestare. Proxima huie sine dubio est S. salviaefolia Link, nisi eadem aut varie- tas, sed e descriptione Willdenovii et exemplari maneo in Herb. Willden. certum de ea statui nequit. Quod 'Traunsteiner Monogr. Sal. Tir. p. 19 affert, hanc surculis non pro- pagari, id non verum esse ipse multis experimentis cognovi. Adscendit teste 'Traunsteiner raro ultra 3000'. Locis editioribus saepe humilis, ramis abbreviatis contortis evadit, foliaque supra cinereo - vestita gerit. In Silesia et Austria praevalent formae latifoliae; in Helvetia et re- gionibus occidentalibus maxime stenophyllae. Hybridas dat eum S. aurita, S. daphnoide, S. eaprea, S. gran-- difolia, S. purpurea, S. repens. Optimum nomen esset Gouani ,,S. rosmarinifolia,^ sed propter ambi- guitatem reiiciendum; vide hae de re adnotata ad S. repentem. v tail c re etie 2. dii onini ape dba oh aae i Lid ui PY T^ Me unt Maple Mi MC Ra tei Dii S CMM m co Mie iud TRIBUS QUARTA. : FRUTICOSAE, BRACTEOLIS COLORATIS, FILAMENTIS CONNATIS, FOLIIS SUBLINEARIBUS. S. purpurea. Raus teneris, vimineis, foliis angustis, normaliter nudis, in super- fieie saponis modo adiposis, iulis gracillimis, antheris subglobosis, filamentis ad apicem usque connatis, germinibus brevissimis, stylo nullo, stigmatis brevissimis ab omnibus ceteris europaeis sine negotio distinguitur. Cum nulla inter europaeas affinitatem habet S. purpurea; sunt autem et asiatieae et, ni fallor, americanae quaedam species, quibus nostra pro- pinqua est. Koch hane eum pluribus hybridis consociavit. A S. viminali, quaeum Fries coniunxit una tribu, et habitu et colore et vestimento, prae- cipue vero florum structura diversa est. Salix purpurea Linn. Seu-Pül Danis (ex Hoffm.) Ital. Vimine (Bertol.) lui praecoces, graciles, eylindrici ; braeteolae obovatae; filamenta basi pilosa, bina ad apicem usque connata; germina ovata, sessilia, stylo 30 . Salix purpurea Linn. obsoleto, stigmatis oblongis; folia lineari-lanceolata, sub apice latiora, glaucescenti-viridia, glabra. Syn. S. purpurea Linn. Spec. pl. 1017 (1444). Fl. Suec. n. 884. Smith. Brit. p. 1039. Engl Fl 4187. Wahlenb. Suec. 1125. Willd. Sp. 36. Forbes Sal. 1. Fries. Koch. Rei- chenb. S. monandra Arduin Mem. 1. 67. t. 11 (ex Smith et Hoffmann). Hoffm. H. Sal. p. 18. Seringe Essai p. 5. Gaudin Helv. 231. S. fissa Wahlenb. Carp. 2012. S. Lam- bertiana Smith. Brit. p. 1041. Willd. Sp. 38. S. Helix. oppositifolia, purpurea, mutabilis, carniolica Host. Sal. p. 10— 13. Ie. Su. Bot. t. 589. (Wahlenb.) Hoffm. H. Sal.t.1 t. 5 f. 1 t. 22 f. 1. Sturm D. Fl. 25 (S. purpurea et S. Helix. cf. Regensb. Fl. 8 p. 640. Engl. bot. 1388. 1359. Guimp. Holzart. t. 169. Host. Sal. tab. 36—45. Forbes Wob.1.3. Reichenb. D. Fl. 1230. 1235 (1231 et 1232 sunt dubiae) Hartig t. 53 et t. 52 (s. n. S. Helix). Ex$. Seringe S. de S. n. 24. 31. 32 (&. monandra) Günth. Cent. Sil. 10 (S. mo- nandra). Fries Herb. Norm. pr. Lund leg. Ringius ,S. purpurea* et Husahusen in Scania leg. Ringius 8. purpurea g Helix^ Wimm. et Kr. Herb. Sal. n. 52. Coll. Sal. 107. 108. 109. A. et J. Kerner Herb. Sal Austr. 46 9. Habit. loeis humidis et aquosis, ad margines fluviorum, lacuum, fossa- rum, in pratis sylvatieis, ad sylvarum oras, etiam in sieeioribus arenosis; in planitie vulgaris, in montium convalles inferiores intrans, ubi socia fit apud nos S. silesiacae, ad montium latera dispersa modo ascendens, ad 2000' fere desinens (sed ,in Tyroli ad alpes usque ad 5000' pedes adscen- dens^ 'Traunsteiner Sal. ir. p. 81, in alp. Bayar. ad 3370, austriacis ad 3100', in alp. 'Transsylvaniae ad 2700' teste Kerner) Per Europam mediam ad australem usque. Suecia: ,ad pagos Seaniae, Hallandiae aliarumque provinciarum maxime meridionalium et exteriorum passim, sed adventitia videtur* Wahlenb. Suec. p. 640. ,lIn Seaniae occidentali-borealis udis ex tota faeie spotanea, sed 9 tantum et frequenter in prov. austr. culta* Fries. Mant. p. 63. ,In Seania meridionali, recentiori aevo indigena facta* Linn. Suec. p. 348. In Rossia media et australi usque ad Ucraniam et 'Tanain Tauriamque. In Anglia, Batavia, Gallia (etiam in Pyrenaeis Lapeyr.) Ger- mania , toto imperio Austriaco vulgaris ad rivos ex alpinis decurrentes in sabulo eum S. ineana densa formans fruteta; rarior ut videtur in Carpa- tis. Frequens in ripis et alveis fluminum et torrentium Italiae, usque ad Romam (Mauri), etiam in Sardinia (Moris) et Corsica pr. Calvi (SoleiroD: Bertol. Seeundum Ledebour orientem versus procedit in provincias cau- casicas, Sibiriam altaieam et baiealensem et desertum soongoro-kirghisicum. In America bor. ex Europa translata, sec. Anderson. Floret inter priores, fere eum S. viminali et S. cinerea. Deser. Iuli jj praecoces, sessiles, bracteis minutis stipati, longe cylindriei, graciles, uneiales — sesquiuneiales, 4 lin. lati, patentes aut horizontales, plerumque areuato-eurvati, valde densiflori; bracteo- lae breves obovatae, aut oblongo-obovatae antice subrotundae, semi- circulares, basi virescentes, mediae purpurascentes, antice vel pur- purascentes vel sphacelatae vel intense nigricantes, utrinque villo aut denso longo reeto aut abbreviato erispulo obsitae; hine iuli virginei Ee 9 T us NL ud aprende * cunmoy dn et pfo nz *á Salix purpurea Linn. — 31 nune dense villosi, nune fere nudi. Stamina in anthesi horizontalia ; filamenta bina prorsus in unom validum connata, basi subinerassata lanato-pilosum; anthera quadriloeularis, e duabus eonereta, subglo- bosa, purpurascens, rarius lutea, demum nigricans; nectarium par- vum ovatum '4 bracteolae aequans. Iuli Q sessiles, bracteis minu- tis aut parvulis foliiformibus stipati, longe cylindriei, graciles, 1'/4— 2 unc. longi, 2 lin. lati, nonnunquam paullo et longiores et crassio- res, patuli, recti aut leviter eurvuli aut arcu duplici eurvati, valde densiflori; bracteolae parvae oblongae, aut subrotundo-ovatae, antice plerumque semicireulares, rarius truncatae, rarissime acutiusculae, utrinque dorso pilosae, pilis nune longioribus densis, unde iulus vil- losior apparet, nune raris brevibus, unde iuli glabrescunt, coloratae ut in ,j, interdum totae lutescentes aut lateritiae. Germina parva, brevia, prorsus sessilia, ovata obtusa aut ovato-coniea, albido-tomen- tosa; stylus aut deest aut rarius jiprevissimus adest; stigmata parva oblonga lutea aut rarius rosea, subconniventia aut patula, vix di- visa; nectarium ut.in ,j. Folia lanceolata, basin versus attenuata in petiolum brevem aut brevissimum, '4 fere sub apice latissima, inde breviter acuta, ipso apice cuspidata, asymmetra, latere altero in- ferius linea convexa altero concava excurrente, margine plano basi integerrimo superius leviter serrato, laevigata, glauco-viridia, nitore saponino praedita, glaberrima, novella tantum lanugine caduca obsita, quae interdum diutius persistit, subtus nunc viridia, coneoloria, nunc pallide glaueo-virentia, nune glauca vel caesia, costa flavescente; plerumque biuneialia, 4 — 6 lin. lata, interdum spurie opposita. Sti- pulas in hac nondum vidi. Gemmae oblongae, glabrae, saepe spurie oppositae. Ramuli novelli glabri nonnunquam leviter pruinosi; an- notini ae trimi glabri, laevigati, nitiduli, nune dilute . nune obseure olivaeei, saepe purpurascentes, graciles, eximie lenti. Frutex plerum- que 3— 6 pedes altus, inter dumeta altiora etiam ad 20— 30 pedum altitudinem exerescit, habitu paullum vario, nunc ramis egregie te- nuibus, flexilibusque (maxime hi purpuraseunt), nunc paullo firmioribus magis rectis (plerumque olivaceis) conspicuus, vix misi arte arbo- rescens. Quanquam habitu admodum vario in conspectum venit, tamen charaete- rem verum vix exuit. Formae hae potissimum ut recedentes a vulgari no- tabiles sunt: — eriantha. iulis maioribus propter braeteolas dense vestitas ma- xime villosis. — Cum reliquis formis in salicetis nostris, sed multo rarior occurrit. 32 Salix purpurea Linn. — graeilis. foliis fere linearibus, 3 lin. latis, ramulis gracillimis, iulis parvulis. — Forma maxime diminuta, ramis tenuissimis con- spieua, solo macro arenoso enata, sed cultura ut multae eiusmodi formae constans. — S. iuratensis Schleich. teste Koch!. — Lambertiana. foliis oblongo-lanceolatis, basi parum angustatis, brevissime aeutis (subsessilibus), 8 lin. latis, iulis validis. — S. Lam - bertiana Smith Brit. et Engl. Bot. t. 1359 teste Koch et speci- minibus ex Anglia missis; Forbes Sal. 3. Forma maxime latifolia, grandis, ramulis crassioribus, non raro cum aliis in salicetis nostris. In apoblastis ex horto bot. Berol. folia praeter normam maxima habeo 4 unc. longa, sesquiunciam lata. — Huc fere S. oppositi- folia Host. Sal. tab. 38. 39. ; — styligera. germinibus acutiusculis stylo brevi termiuatis. — Misit Fischer-Ooster ex Helvetia in Grüsisberg pr. Thun lecta, quae ce- terum a S. purpurea non differunt. Specimina stylo brevissimo in- strueta hie quoque aliquoties legimus. Norma autem est ut stig- mata ipso germinis vertici insideant, nulla portione stylari dis- creta. — S. purpurea c. Helix Doll Fl. Bad. p. 494. — sericea. foliis novellis albo-lanuginosis, aliquamdiu sericeo-canis. S. monandra sericea Seringe Ess. p. 8. S. purpurea var. & Koch Comm. S. purpurea f sericea Doll. Fl. Bad. p. 494. — Hine inde obviam fit; praeter Seringium observavit Koch (Arbor. Palatin. unde in hortum bot. Vratislaviensem missa hodiedum ex- stat); prope Mautern in Austria, Kerner! et nos semel in Silesia. Coll. Sal. 109. "Teste Doll. apud Rüdlingen pr. Schaffhausen, Frei- burgum et pr. Kehl ad Rhenum inventa. — 'l'omentum sericeum in hae forma perstat-in mediam aestatem, in speciminibus Kochii in ramulorum foliis superis etiam in autumnum. — fureata. filamentis semiconnatis, mediis aut sub apice distinetis. S. purpurea var. ó Koeh Comm. $. purp. 8 monadelpha Koch Syn. p. 145. Neilr. Fl. v. Wien p. 174. Neilr. Fl. v. U.-Oest. p. 251. Koch legit in Palatinat. prope Cusel, Ritschl cirea Posen. Monstrosos flores inter 9 et (? medias rarius habet, sed saepe iulos an- drogynos, basi 9 apice (, aut floribus utrisque sine ordine mixtis. Hybridas dat eum S. viminali, repente, cinerea, caprea, au- rita, silesiaca, incana, grandifolia, livida. Praeter staturam diversam, de qua supra dietum est, maxime haec spe- cies varium praebet adspectum propter foliorum mutabilitatem magnitudinis, latitudinis, coloris et ramulorum crassitiem et colorem, ita ut inter saliceta ad rivorum fluviorumque ripas in quoque fere gradu alia forma obviam fiat, quae tamen omnes sine negotio ad speciem unam revocantur. Quod ad varietates supra propositas attinet, forma foliorum ita omnes gradus per- currit, ut transitus ab altera ad tertiam neminem fugere possit; quarta mihi extra dubitationem posita est, etsi enim plerumque stigmata germini insident, wr us nn "C PEE EMI Ec CIC aM "an Lm mns sq P, um w— T Salix purpurea Linn. 33 tamen haud absonum est quandoque germinis apicem in corpusculum stylare produei quum in aliis speciebus stylum gerentibus eius longitudo varia sit. Sed de sexta non adeo certus sum, ut non coneedam illam ad hybriditatem posse pertinere, quanquam speeiminibus Kochianis ex arboreto Palatinensi folia apposita sunt, quae certissime ad S. purpuream pertinent. Neilreich ».formam transitoriam ad S. rubram* appellat. De eeteris synonymis ad S. purpuream relatis hodie nulla est inter botanieos dissensio. At quod uno omnes ore praedicant, Koch et Fries auctoribus, S. Helix Linnaei Sp. pl. 1444 esse varietatem S. purpureae (,var. y ramis erecto-patulis, foliis magis elongatis Koch Comm. p. 25. — B Helix, elatior, ramis luteo-virescentibus, amentis subpedunculatis duplo maioribus 4-braeteatis stylo evidentiori^ Fries. Mant.) mihi minime proba- tur. Haud enim eredibile Linnaeum speciem adeo distinctam, qualis est S. purpurea, quam et in Suecia et ad Rhenum (ef. Fl. Suec.) vivam ob- servaverat, duobus nominibus indicasse. Quodsi Smithium in descriptione Salieis Helicis eandem plantam descripsisse ponamus, quae in Herbario Linnaeano erat, vix dubium est, quin Linnaeus sub eo nomine S. rubram . indieaverit: nam Smithii plantam non esse S. purpuream sed S. rubram verba ,stylus elongatüs, filiformis^ demonstrant, et Tausch (Regensb. bot. Zeit. reete vidit. Hac de re etiam Seringius quaedam sed minus distincte disputavit Essai p. 6 et Gaudin ait p. 232 S. Helix Engl. bot. t. 1343 a nostra eapsula oblongo-ovata, superne coarctata, squamam vix superante re- cedens, stylo paullo magis conspicuo et stigmatis lineari-laneeolatis longio- ribus etiam differre videtur. Consentit hae de re Kerner N. O. W. p. 151. S. fissam Wahlenberg Carpat. ad S. purpuream pertinere eo colligitur, quod S. purpurea, quae in valle Carpatorum saepius obviam fit, in eo libro omissa est, et quod S. mollissima ibidem haud ambigue S. rubram (i. e. fissam), et quidem formam eam, quam Koch var. sericeam nomi- navit, indieat. — Icon S. Helieis apud Forbes Sal. 2 haud bona; folia re- ferunt S. Donianam, sed stamen singulum, germen stigmataque sessilia ; patria non nominata. leon S. monandrae apud eundem n. 4 valde dubia ; folia ad S. nigricantem accedunt, sed stamen singulum, germen ovatum subastylum. Ex figuris Hostii t. 36. 37 S. Helix formam fere frequentissimam, foliis angustioribus longis, iulis longis, t. 38. 39. S. oppositifolia formam lati- foliam, t. 40. 41. S. purpurea, formam foliis angustis subtus caesiis, iulis mediocribus 9 yillosis, t. 42. 43. S. mutabilis formam foliis brevibus, ger- minibus pubescentibus referunt. Affinem inter nostrates nullam habet S. purpurea, et a S. viminali, quaeum multi propter folia longa angusta consociant, est diversissima; sed inter orientales species simillimae exstant S. Kochiana 'Trautvetter et S. Ledebouriana 'Trautv. et inter boreali-americanas simillima est nisi eadem, sub nomine ,S. nigra pendula* nuper in hortos introducta. ,Eami praestantissimi ad vites vinciendas. Haec species copiosissima oeeurrit Sarzanae in alveo Maerae, et utilissima est ad exundationes flumi- WIMMER $Salíces Europaeae. B 34 Salix purpurea Linn. nis continendas* Bertol. It. p. 931. In Germania quoque hortulani huius vir- gis praesertim utuntur in arbustis ad arbores oI-dxe quia fuleris suis alli- gandos. In Austria inferiori Salicis purpureae plantulae prima caussa esse solent insularum quae in Danubio existunt, auctoribus Reissek et Kerner s. O0. W. p. 152. TRIBUS QUINTA. FRUTICOSAE, BRACTEOLIS SEMINIGRIS, FILAMENTIS LIBE- RIS, GERMINIBUS SUBSESSILIBUS, STYLIS STIGMATIS NECTA- RIOQUE LONGIS. S. viminalis, Lapponum, longifolia. F ruticosae, nonnunquam arborescentes, ramis validis vimineis, no- vellis velutinis. — Folia elliptiea, lanceolata aut linearia, subtus vestita. Iuli ante anthesin egregie villosi, ,j oblongi, spissi, 9 ob- longo-eylindrici, spissi, subsessiles. Bracteolae villosae, fuligineae aut seminigrae. Filamenta 2 libera; antherae demum flavo-fuscae. Germina fere sessilia, tomentoso-cana aut nivea; nectarium longum oblongo-lineare, eurvulum; stylus stigmataque longi. Nobis quidem flores respicientibus S. viminalis et S. Lapponum adeo propinquae esse videntur ut segregari nequeant. Haec absque dubio transitum monstrat ad gregem S. cinereae, eui Fries adscripsit, sed floris structura magis convenit eum S. viminali. Utraque interdum statum arborescentem nanciscitur, S. Lapponum e. gr. in solo fertili Westrobot- niae ubi etiam ramulos vimineos habet; haee, etsi rarius, habet quoque folia. lineari-lanceolata. S. longifolia quodammodo utramque coniungit; iuli erassi ut saepe in S. Lapponum, cuius flores 9 quasi imitatur, styli stig- matisque forma S. viminali simillima; at foliis ab utraque recedit, tum ad 8. cineream tum ad S. nigricantem quodammodo accedens. PL 36 Salix viminalis Linn. Salix viminalis Linn. Korbweide, Bandweide in Germania. Krogpihl Suec. Tysk Pih, Sean. (Linn.) lui praecoces, subsessiles, bracteis squamaeformibus stipati, oblongi, recti; braeteolae fuligineae spathulatae vel obovatae; filamenta 2 libera, glabra; nectarium anguste oblongum rachin versus ineur- vum; germina in pedieello brevi, eoniea, brevia, eano- aut argenteo- tomentosa; stylus longus, stigmata longa filiformia; folia longissima, linearia, subtus pilis brevibus adpressis argenteo- aut niveo-mieantia ; gemmae velutinae. Syn. S. viminalis Linn. Fl. Suec. 901 (813 ed. 1). Spec. pl. 1021 (1448... Willd. Sp. 109. SchwenkfeltSil.187. S. lon gifolia Lam. Fl. fr. 2. 2322. (ex Koch). S. virescens Villars Dauph. n. 30. p. 785 (ex icone). [S. splendens et S. rufesceens Turezinani- now Exs. nr. 1829. 1830 teste Ledebour.] Icon. Hoffm. H. Sal t. 2. f.1.2. t.5.f.2.e.f. Schkuhr t.9347. 6. n. 4. Engl bot.1898. Sturm D. Fl 25. Guimp. Holzart. t. 194. Host Sal. t. 54 d t. 55 9. Forb. Wob. 133. Reichenb. D. Fl. n. 1248. Hartig t. 46. Exsicc, Seringe S. de S. 25. 43. 14. Günth. Cent. SiL 10. Fries H. Norm. (Sea- nia leg. Ringius) . Billot n. 1958. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 126. 127. Coll. Sal. 101. 102. 103. A. et I. Kerner Herb. Sal. Austr. 43 d. Habit. in humidis ad ripas fluviorum margines rivorum et lacuum in planitie vulgaris, usque ad radiees montium, in quos non adscendit modo in eonvalles inferiores se insinuans; in siccis non nisi casu et aegre prove- nit; amat autem arenam. Per omnem Europam mediam. In Suecia ,,ad pagos Seaniae occidentalis adiacentisque Hallandiae, Gothoburgi ad Sáveàn alibique, sed ut videtur adventitia.^ Wahlenb. Per totam Rossiam a Fennia inde usque in provincias australes, ad 'Tanain et terram Cosacorum, teste Ledebour. In Germania et Gallia vulgaris. In Tiroli plerumque eulta: Hausm. In Helvetia rarius circa Turicum, Basileam, Bernam; saepe culta; g' non nisi apud Basileam. In imperio Austriaeo praesertim Austria inferiori ad Danubii ripas et in insulis dispersa, frequentior ad Viennam a Vindobona ad Purkersdorf, ad fl. Liesing pr. Unter-Laa, montes versus rarescens. Hüttelsdorfer "Au, Kovats! Rossatz et Manterp ad Danubium, Kerner! Hüufig am Ikva bei Oedenburg: Szontagh. In Italia nonnisi eulta in agro Parmensi, Bertol — In America bor., translata ex Europa sec. Anderson. Floret primo vere paullo post S. P woenet; simul fere eum S. pur- purea et cinerea. Descr. Iuli praeeoces sessiles bracteis nullis aut parvis stipati, 3j oblongo-ovati, uneiales, 7— 8 lin. lati, spissi, densiflori; O cylin- Ato PERRA MA TN a m a TRE IT RE NR E RR ilit tham mà ns a -R CERO — ARE. le compte eme amm mm m — E " Salix viminalis Linn. 97 driei, nune crassiores nunc tenuiores, recti, erecto-patentes, 1!/, un- cias longi, 4— 5 lin. lati, aut uneiales 2— 3 lin lati. Filamenta 2 libera, glabra; antherae aureae demum fuscescentes. Germina brevia ovato-eoniea, aut longiora angustius-coniea, aeuta, pilis adpressis sericeo-tomentosa, alba; stylus longus, glaber, stigmata lutea longa, linearia, coalita aut ipso apiee fissa, aut semibifida, rarissime ad basin usque partita, laciniis filiformibus, basi paullo latiora et utrin- que pliea levi in stylum transeuntia; pedieellus brevissimus; neeta- rium longum, lineari-oblongum, leviter arcuatum sursum rachin versus eurvatum; braeteolae spathulatae longiores, acutiusculae, fuligineae, basi ferrugineae, aut, ut saepe in ,j, breviores obovato- oblongae, ferrugineae antice nigricantes rotundato-obtusae, utrinque pilosae, pilis reetiuseulis, villoso-barbatae. Folia maiora 10—11 unc. longa, unciam lata; media 6 une. longa, 6 lin. lata; minora 4 unc. longa, 4 lin. lata; in petiolo pubescente, lutescente, 6— 8 lin. longo; linea- ria, a media parte paullatim attenuato-aeuminata, margine repanda, basi cuneata nonnunquam inaequalia, supra paullulum convexa, saturate viridia, leviter nitida, pube tenuissima nonnisi p. l. visibili obsita, eosta pallide straminea; subtus leviter coneava, costa crassa glabra aut velutino- pubescente, valde prominente, venis primariis angulo paene recto exeuntibus basi tantum prominulis, marginem versus quasi evaneseentibus, pilis brevissimis densis adpressis aequa- liter argenteo- s. niveo- micantia; infera saepe pube rarescente virescentia. Stipulae in ramulis vegetis semper adsunt, basi quasi petiolatae, petiolo dilatato, saepe sinuatae aut obscure bilobae, pallidae, superne foliaeeae virides glanduloso-dentieulatae, lanceolatae, seta- ceaeve. (Gemmae pallide lutescentes, semiovato-oblongae, rostratae, leviter velutinae, appressae, obliquae, demum fuscae. Ramuli nune dense (maxime vegeti crassique terminales) nunc leviter velutini, albi, demum fuscescentes; annotini. glabrati magis minus nitiduli, dilute aut saturate olivacei, aut castaneo-fusci, glabri aut vestigiis tomenti residuis tecti. Frutex 4——10, inter dumeta altiora etiam 20—30 pedes altus, ramis vimineis longissimis rectis, cortice viridi- olivaeeo nitidulo, interiori luteo-viridi, lenticellis primo miniatis dein umbrinis; raro arborescens, tune ramis novellis eximie tomentosis conspicua. * A Dóll Fl. Bad. p. 495 habet varietatem b. abbreviata, iulis lineari- oblongis multo minoribus. Freiburg 38 Salix Lapponum Liun. Bad. an der Dreisàm, A. Brauu. Frequens cirea Vratislaviam. Herb. Sal. 127. | Coll. Sal. 103. Folia huius var. angustiora. Variat foliis latioribus et angustioribus, saepe foliis angustissimis eon- spieua; forma utraque aeque frequens; iulis tam g' quam 9 maioribus et minoribus; forma microiula non raro etiam foliis angustissimis, germinibus brevibus ovato-conicis insignis; haee ut illa interdum arbuseulae speciem induit. 'Tomentum paginae inferae magis vel minus densum, niveum aut argenteum, maxime densum in sureulis terminalibus suceulentis autumni, tenue locis humidis, tunc pagina pubescens eano-virens. Ceterum haee species si quae alia constans est et parum mutationi habitus obnoxia. At est mater, seu vis pater dicere, multarum. hybridarum, quas ab hae et inter se tuto discernere frustra desudaverunt auctores, dum pro speciebus eas habebant. Haee maxime virgis suis vimineis in hominum usum cedit, et ad cor- bes et ad erabes texendas, quae ad litora tutanda ripis fluviorum immergun- tur; ideoque ad fluviorum nostrorum ripas cum S. purpurea et S. trian- dra est frequentissima. Frutex altissimus, obsequiosus, citissime crescens. Rami ad corbes maiores usitatissimi, et ad cingula doliorum." Linn. Suec. Monstrum: germinibus binis sub singula squama in pedicelli apice eon- natis cum nectario singulo, simul stigmatis omnibus bipartitis. (Parchwitz in Silesia.) Hybridas dat eum S. eaprea, einerea, aurita, purpurea, repens, triandra. Salix Lapponum Linn. Fl. Suec. Lapp/ündische | Weide. |. ,, SoMen** im | Riesengebirge. Lui $ praeceoces, 9 subeoaetanei, erassi, oblongi, 9 demum ecylin- driei, densiflori; bracteolae spathulatae, fuligineo-nigrae, dorso villo reeto obsitae; filamenta 2 libera, glabra; germina subsessilia e basi ventrieosa eoniea vel ovato-eoniea, obtusiuseula, lanato-tomentosa, albida; stylus longus tenuis basi pubescens; stigmata filiformia, ex- trorsum eurva subbifida; folia oblonga, supra cano-viridia, subtus albo-tomentosa. Syn. ,8.foliis integris, subtus villosis, ovatis, acutis* Linn. Lapp. nr. 362 et ,S. foliis integris utrinque hirsutis lanceolatis* nr. 366. 8. Lappo- num Linn. Suec. n. 893. Willd. Sp. 72. Forb. Wob. 73. Fries. Hartm. Koch Syn. p. 658. Taschenb. 469. S.limosa Wahlenb. Lapp. 265. $Suee. 662. Koch. Comm. p. 54. Rei- chenb. Exc. 1014. S. arenaria Linn. Suec. 894 ex parte (vide S. repens). Smith brit. 1058. Engl. Fl. 4, 204. Forb. Wob. nr. 70. Hooker Brit. p. 362 (ex Anders). S. Stuar- sexe sí pui; do s ry UN ^ MO fna 972 dab qe Salix Lapponum Linn. 39 tiana Smith Engl. Fl 4, 203. Forbes Wob. 12. S.sudetiea Host. Sal p.28. Fl Austr. p. 651. Icon. Linn. Lapp. t. 8&. f. t. o. q. Host Sal. t. 91. 92, Forb. Sal. Wob. 70. 72. 13. Engl bot. t. 1809, t. 2586 (Stuart). Fl. Dan. t. 1058. Reichenb. D. Fl ?016. Anders. Lapp. f. 4 (germina nimis acuta). Hartig Lehrb. d. forstl. angew. Pflanzenk. Tab. 108 (35 e. Exsiece. Günth. Cent. Sil 8 (S& leucophyla) Fries Herb. Norm. VII. nr. 58 (e Karesuando Lapponiae Torn. legit Laestadius) et ,,Sal. quae? L. Lapp. 362 Upsaliae leg. Floder^ Wimm. et Kr. Herb. Sal. 6. (d) 39. 110. 111. 1i2. Coll. Sal. 91—97. Habitatio: In borealis Europae ,paludibus limosis profundis, iuxta fluvios rivulosque, ad laeus maiores"; mediae in paludibus et scaturiginosis declivibus subalpinis. In Suecia per omnem Lapponiam etiam in regione sylvatiea frequentissima ad Upsaliam usque descendens, et in Finmarkia et Norvegia (Kongsvold, Lindblom) usque ad Christianiam. In Dalecarlia et: eirca Gefle desinit ad 60'5? lat. (Lindblom). In Rossia arctica, septen- trionali et media, in paludibus cirea Petropolin, Prescott! (H. R.) Gorenki, Fischer! (H. V), ins. Oesel, Lucé; Livonia, de Bray! (H. RJ); Lithua- nia, Fisceher-Ooster!; Curonia; in paludosis sylvaticis Volhyniae, Pole- siae: Besser! (H. H. Moldavia, Czihae. Seotiae in alpibus: Breadalbane: Smith. Ben Hope: (Bentham! (H. H) Klotzseh! (H. B), Hooker! (H. A.) Germania: in Sudetorum Silesiae summis iugis praesertim declivi- bus seaturiginosis, ultra terminum abietis, vix iufra 3500'/; in Sudetis Siles. austr. , Gesenke* unico loco: am Altvater unter den 'Tafelsteinen. Alpes: per totum traetum a 'lranssylvania ad Helvetiam usque. "Transsylvania, Baumgarten! (H. A. sub n. S. fusca); Carinthia: Pasterze, Funk (H. B.) et Hoppe (H. Bk.); Styria: Iudenburger A., Welwitseh! (H. A; Tirol: bei Laas, Tappeiner et Dittrich! (H. R.). Mt. Rosa, Mt. del Legnone ad Larium, Val di Fassa in Tiroli: Bertol.. Helvetia in Vallisia: Lagger! et frequentius sed loci propter confusam S. helveticam non certi. Gallia, Mont Dores: Grenier. Pyrenaei: Prades vers Riquié, Llaurenti, à la M. des 'Trois-Seignous, à la Piquetto d'Endrettis (ex Lapeyr. Pyr. 600 ,,S. arenaria ^). — Groenland, Hornemann. Floret in Sudetis plerumque Iunio medio, in Lapponia circa Quickjock post medium lulium, pro loci et anni temperie nunc citius paullo, nunc serius. Deser. luli 7 praeeoees, ovales, 9 1. longi, 4 l. lati; 9 prae- coces aut frigidioribus locis coaetanei, densiflori, spissi, oblongi aut oblongo- cylindrici, 1-——1'/^ longi, 4——6 l. lati, floribus demum squarrosis, in pedunculo medioeri bracteato vel foliato; braeteolae spathulato-obovatae, antice triangulares apice obtusiusculo, interdum retusae vel dentieulatae, basi fuliginenae sursum nigrae, dorso villo recto denso sericeo teetae. | Filamenta 2 libera, glabra, erassiuscula ; antherae oblongae violaeeó-aureae demum ferrugineae; flores suaveo- lentes, violae odorem spargentes. Germina sessilia, ipsa basi paul- 40 Salix Lapponum Linn. lum. attraeta affixa, rarissime pedieellata, e basi «crassiore aut ventricosa nunc brevius nunc longius coniea, rarissime subulata (quod in Lapponicis vidi), obtusa vel obtusiuseula, tomento sublanato minus vel magis denso, semper implexo nune àd farinaeeum habitum nune ad hirsutum magis tendente vestita; integumentum variat autem magis vel minus densum: in adultis capsulis extenuatur, in varietate rare- seit et denique omnino evanescit ut in var. e.; neetarium longum lineari-oblongum ad ventrem germinis usque pertinens; stylus longus quidem sed varius, nune ovarium totum nune dimidiam aut duo par- tes longitudine aequans, basi vel ad mediam usque partem , pilosus, vix unquam fissus, pallide lutescens; stigmata linearia aut filiformia, vel eoalita apice ipso emarginata vel bifida, aut ad medium usque bifida, extrorsum arcuata, nune longiora nunc breviora, tune quasi hebetata, cum stylo decidua. Folia oblonga, saepius ad ovatam formam tendentia, rarius ad lanceolatam rarissime ad linearem, in petiolo, qui tertiam quartamve folii partem longitudine aequat, basi euneato-rotundata, apice aeutiuseula vel apiculata, margine integer- rimo revoluta, rarius leviter repanda, obscure virentia aut canescentia, facie supera cano-virentia, pilis adpressis tum rectis tum intricatis eanescentia, subtus pilis variis partim rectis partim lanato - implexis cano- vel albido- vel niveo-tomentosa, lineato-venosa. Stipulae raris- simae, semiovatae, oblique erectae. Gemmae ovatae, obtusae, rectae, glabrae. Ramuli novelli puberuli, vegetiores tomentosi, annotini torulosi eastanei nitiduli fuscescentesve opaci glabri. Frutescit truneo fusco-nigro, in declivibus plerumque adscendente in ramos nunc magis strietos vimineos elongatos (saepe cum foliis lanceolatis) nune in breviores crassiores patentes (in his folia latiora, ovalia) solutus.— Variat 1, habitu et magnitudine: in Lapponia sylvatiea et inferiori ad biorgyalem altitudinem, ramis longis vegetis viminalibus; plerumque 2—4 pedes, in summis alpium locis minus faustis vix pedem altus. In elatioribus: vegetioribusque et ramuli et folia et iui 9? longiores multo et suceulentiores, in depressis breviores, iuli quandoque ovato-globosi, uti figura Fl. Dan. t. 1058 praestat. 2, foliorum figura et indumento. Figura foliorum normalis est ob- longa, margine basi et apiee areu leni aequaliter contracto, media parte lineam fere reetam sistente; longitudo 2", latitudo 9 lin.; sed vidi e Lapponia ad Süfast fere quadriuncialia latitudine sesquiun- eialia et oecurrunt in depressis pusilla. Basi nonnunquam truneato- rotundata, etiam leviter cordata inveniuntur (Bredàker in Lapp. — T——-————" —9— 9 m ——P 2. Salix Lapponum Linn. 41 Wiehura) ^ Ex oblonga forma fit transitus in laneeolatam, bre-- viorem vel longiorem, denique in lineari-laneeolatam, quae in ramulis longis tenuibus maxime assident, quilia mediocriter vestita 2d lae. Vihrijaur in Lapp. legit Wieh. et Laestadius ad Torneà (H. Ac. Holm.); dense niveo-vestita in Livonia Fiseher-Ooster et de Bray, quae S. lactea de Bray! (H. bh.) Vestitus foliorum ple- rumque sie se habet, ut in supera faeie sit tenuior in infera densus; utraque facies albido-cana apparet in forma b. marubiifolia; sed tomentum rarescit etiam adeo, ut folia praeter pilos raros in costa aversa prorsus nuda appareant, subtus pallidius viridia levissime glaucescentia. Has formas glabratas diu in Sudetis observavimus, ubi sub eaeumen montis , Kesselkoppe* ad rivum ,,die Pantsche* plura individua vegetant, et altiores 2— 3 pedales, et humiliores pedales. Pumila forma altera folia parva lanceolata leviter cane- scentia germina viridia nuda habet (similem sed germ. tomentosis Anderson legit ad lae. Vihrijaur et Wiehura ad Pollaure in Lappo- nia); altera denique, euius trunci in Sphsgno delitescentis ramuli tantum semipedales emergunt, folia quoque pusilla, oblongo -lanceo- lata, iuli parvi gracilesque sunt, fere prorsus glabra, est ea quam sub var. c. Daphneola proposui, a vulgari S. Lapponum adeo remota ut nisi contubernio et transitu in caleulum voeato ad spe- ciem. suam revocari nequeat. Varietates: b. marrubiifolia (Tausch Regensb. Fl. 1837 p. 339). Foliis ovali- oblongis, supra eano-subtus albo-tomentosis (subundulatis) — Forma maxime vestita, qualis in Lapponia, Silesia, HRossia (sie Petropolitana), Volhynia saepius oceurrit, sed non vulgaris est. Iuli huic plerumque egregie crassi et spissi. c. Daphneola (Tausch Dendroth. Bohem. Regensb. Flora 1837, 943). Humillima, foliis lanceolatis aut linearibus, margine revolu- tis, nudis, obseure-viridibus, supra nitidulis, subtus glauco-viridibus, braeteolis denudatis, germinibus glabris. Wimm. Fl. v. Schles. 1857. Unico loeo inventa in Sudetis: Pantschewiese im Riesen- gebirge. Herba nisi eaute exsiecetur fuscescit, non nigrescit. ,Haec cum Betula nana in Alpibus alit focum perennem Lapponum* Linn. Suec. Hybridas dat eum S. caprea, cinerea, aurita, silesiaca, myr- tilloide, repente, Arbuscula, hane in Alpibus, 1, 2, 3, 5 et 6 in Lap- ponia, 3 et 4 in Silesia. In Carpatis non ereseere videtur; neque Wahlenb. Fl. Carp. eam habet, neque in herbario Mauckschii (Hartig p. 17) est, neque Kotschy neque Wichura invenerunt. 42 Salix longifolia Host. In herbario Linnaei auctore Smith haec sub nomine S. glauca, contra S. glauea sub nomine S. Lapponum servatur. Wahlenberg sub nomine S. glauca coniunxit S. glaucam ipsam et formam Salieis Lapponum sub var. d. Lapponum, ceteras autem huius formas ut speciem sub nomine S. limosa proposuit. Rem docuerunt Hartman et Fries, et brevis- sime explieuit Anderson p. 27: , Res ità componi posse nobis videtur, ut Linnaeus in Fl. Lapp. formas Salieis Lapponum in duas species distri- buisse, quarum una (n. 362) omnes foliis supra viridibus, et altera (n. 366) omnes foliis utrinque hirsutis comprehendit.^ Quod ad nomen ,S. arena- ria L.* attinet, sub eo nomine ipse Linnaeus diversis temporibus et S. Lapponum et S. repentis formas comprehendit, quod non mirum debet . videri, quum formae pumilae S. Lapponum inveniantur, quae foliis prae- sertim formis quibusdam 58. repentis simillimae, h. e. maxime analogae sunt. cf. Anders. p. 21. Obs. 3. — Inter synonyma $8. Lapponum etiam S. leucophylla Willd. Enum. et Berl. Baumz. p. 444 refertur; plantae Willdenovianae certa vestigia invenire non potui, licebit id nomen oblivisci ; ex descriptione videtur ad S. helvetieam ducenda esse. Anderson eum Friesio leucophyllam ut subspeciem recensent, sed formae quas vidi, ad ipsam S. Lapponum, eum quarum formis eohaerent, pertinent. — E Smithii speciebus hue pertinet S. Stuartiana, quantum ex icone Forbesii colligere licet; atque Forbesii S. proteaefoliam nr. 15, euius patriam tacet, et S. versieolorem nr. (4, quam ex Helvetia accepit, ad S. Lapponum per- tinere coniicio. Hartig l l. plures varietates proposuit, inter quas nomen ,cane- scens Willd." pellendum est. Nemo enim e descriptione Willdenovii eruere poterit, quid eo nomine signifieaverit, — in herbario Willd. non exstat — neque operae pretium est, quum ei ne patria quidem eius formae nota fuerit. Fries id transtulit ad hybridas S. Lapponum. Quas autem sub nomine y. riphaea Tausch proposuit, omnes sunt hybridae e S. Lappo- num et S. silesiaca. Varietatem ,velata^* ipse in Addendis p. 9 remo- vit. De var. ;,,albens* vide ad S. cinerea-purpurea. Tauseh in Reg. Flora 1837 p. 337 hane in Alpibus Germaniae non nasei ait, sed eius loeo ubique S. helveticam Vill. Salix longifolia Host. lui praecoces, sessiles, erassi, densiflori, oblongi; braeteolae obo- vato-spathulatae, seminigrae, villoso-barbatae; filamenta 2 libera glabra; germina in pedieello brevi, anguste coniea, hirsuto-tomentosa ; stylus longus, stigmata longa extrorsum arcuata, coalita; neectarium oblongum ineurvum; folia longissima, lanceolata, margine leviter ag «^ E LOL ina] Salix longifolia Host. 43 repanda, longe acuta, supra tenuissime puberula, subtus glauco-eana, pubeseentin, supera leviter tomentosa, infera saepe nuda; gemmae villosae; ramuli annotini velutini. Syn. S. longifolia Host. Sal. p. 19. Fl. austr. p. 645. S. dasycelados Wimmer in Regensb. Flora 1849 nr. 3. Fl. v. Schles. 1857 p. 191. Ritschl Flora des Grossherz. Posen p. 210. S, acuminata Patze! Fl. v. Pr. 283. Hartig p.26. Nachtr. p. . S. mol- lissima Koch Comm. p. ?8 ex loco ,Silesiae, Mükusch* (sed coniunxit sub hoe nomine formas prorsus diversas) S. acuminata Koch Syn. p. 648 pro parte (haee quoque varias formas complectitur). Icon. Host Sal tab. 62. 69. Wimmer Jahresb. d. Schles. Gesellsch. 1847 p. 172, t.2.f.8. Hartig t. 112 (37 b) (S. aeuminata). Exsicc. Günth. Cent. sil. 14 (s. n. S. mollissima Ehrh) Wimm. et Kr. Herb. Sal. n. 7. Coll. Sal. 99 9. Habitatio. Primum deteeta fuit apud nos ad fluvium Olsa prope Teschen in Silesia austriaca a von Müeckusceh; dein ad Viadrum (an der alten Oder nüchst der Passbrücke) prope Vratislaviam a Krause, pauca specimina, surculis depositis enata; maiori copia d et 9 invenit Patze! Regiomonti ad ripas fluvii Pregel, ad Nassgarten, Holstein, am Philosophen- damm ete., frequentiorem etiam Heidenreich! prope Tilsit ad fluvii Memel ripas, et Klinsmann! cirea Gedanum; denique certo cultam invenit Ritsehl ad Radojewo pr. Posen. Hostio teste in Austria superiore in sylvis montanis, in agro Vindobonensi in insulis Danubii habitat. ^ Crescit apud nos ad ripas fluviorum, ubi citissimo ineremento augescit. Floret eum S. cinerea. Descr. Iuli villosissimi praecoces subsessiles, bracteis parvis squamaeformibus caducis stipati, ovali-oblongi, .j 16——18 lin. longi, 1—9 lin. lati. Braeteolae breves obovatae, antice triangulari-aeu- tae, superae plerumque rotundatae, basi fuscae, superne fuligineo- nigrae, utrinque pilis longis rectis densis villosae. Iuli 9 oblongi demum subpeduneulati, eylindriei, curvuli, primo unciales, semiun- ciam lati, dein biunciales; bracteolae ut in ,j. Germina in pedicello brevissimo auf ipsa basi attraeta sessilia, brevia, teretia, anguste eoniea, aeuta, in stylum continuo transeuntia, pilis densis patulis teeta, hine hirsuto-tomentosa, albicantia; nectarium lineari-oblongum versus rachin ineurvum; stylus longus aut longissimus basi pilis e germine adseendentibus teetus; stigmata duo longa areuato-patentia, lanceolata, lutea, basi pliea in stylum abeuntia, suleata, fere semper coalita. Folia in petiolo 6 —8 lin. longo villoso pallido, elongata, lanceolata, basi areuato-attracta, asymmetra, margine altero arcu leni sed continuo exeurrente, altero linea fere recta porrecto, in acumen longum tenue producta, margine subreflexo leviter. repando- 44 . Salix longifolia Host. serrata, minute glandulosa, infera subintegerrima, supra saturate viridia laevigata, tenuiter puberula, demum nitidula, costa pallida venis impressis, subtus glaucescentia, aequaliter pube tenui obsita, quae in foliis terminalibus et apoblastorum in tomentum densum canescens abit, costa villosa straminea aut leviter fuscescente, venis primariis levi areu marginem petentibus egregie parallelis paullulum prominentibus; maiora 5 unc. longa, unciam lata, mox infra medium latissima. — Folia infera breviora saepe subtus viridia fere glabra. Stipulae insignes semper adsunt, magnae, lunato-lanceolatae, serratae, saepe bilobae aut lobo infero toto soluto quasi duplieatae lobo supero in acumen horizontaliter divergens aut obliquum producto, infero minore excurvo. Folia novella elliptica, cana, pube adpressa basin versus densiore tecta. Gemmae primo lutescentes villoso-tomentosae ovatae obtuse-earinatae subrostratae, rectae. Ramuli novelli albo- tomentosi, tomento nunc validiore e villo denso formato nune te- nuiore, in infera parte autumnum versus rufo-fuscescente; rarius tomento deficiente subglabri (praesertim in varietate angustifolia) annotini erassiusculi, sed substantia molli, ligno molliore et medulla sat magna, extus tomentosi cani aut sordidato-nigri. Frutex facile arborescens, ramis validis, crassis, erecto-patentibus, superiorum annorum viridi-olivaceis. Folia apoblastorum et ramulorum sueculentorum saepe latiora atque subtus vulgo densius tomentosa sunt, ita ut nonnisi diligentissime adspeeta et florum 9 structura bene perspecta ab ea, quam in Germania vulgo S. aeu- minata Koch nominant, discerni possit: tamen hae sunt plantae diversis- simae. Effugit hoe aciem et Hartigi et Kerneri, quorum ille S. dasyeladon nostram ad S. aeuminatam Koch (i. e. S. ceaprea - viminalem), hic ad S. einerea-viminalem ducit. Alia exemplaria tam prope Koenigs- berg quam ad 'ilsit lecta frondem magis virentem, imo laete-viridem, folia subtus glauea, parum vestita, partim angustiora fere lineari-lanceolata. habent; sunt etiam — talia certe 4 misit Heidenreich — omnino nuda, modo ad eostam hine inde pilo obsita, pallide viridia: sed haee ab illa nullo modo diversa. De hae specie, quae propter inerementi celeritatem coli meretur, multa adhue dubia manent. Primum patria eius ignota est, ac nullum unde ad nos venerit vestigium reperiri potuit. Suspieari quidem possis venisse ex Anglia, quae multarum formarum ad nos invectarum patria est: sed testi- monia certa non adsunt. Deinde vero id quoque dubium est, an haec stirps species sit an potius hybriditate orta, uti amieus Wichura credit. —Hybri- dam esse et eo colligi potest, quod semper sterilis apud nos mansit, et quod cum aliis formis ita cohaeret, ut hae quasi gregem hybridarum efficere Nr re ts Salix longifolia Host. 45 videantur, quae sunt: S. stipularis Smith, S. holosericea Willd., S. aeuminata Smith (Fries Herb. Norm.. Atque haud dubitarem S. longi- foliam inter hybridas referre, si mihi contigisset originem eius modo pro- babilem investigare: sed neque foliorum figuram, neque floris structuram neque ramulorum tomentum e contaetu specierum cognitarum mihi explico. — Foliorum forma quam Hartig t. 112 (31) depinxit melius huie quam S. holosericeae convenit, et figura floris 9 S. Kochianae, si stylum paullo longiorem feceris, nostrae satis est apta. Hane formam eum olim sub novo nomine S. dasyelados proposuis- sem, nune demum, eum Hostii Salices comparandi copiam nactus sum, eandem ab Hostio iam descriptam depictamque esse cognovi, itaque vetus Hostii nomen restitui. Quanquam descriptio parum nos iuvat, hoc tamen certum est figuras Hostii hane speciem referre. Missa facienda sunt, quae in hortis Vindobonensibus sub nomine S. longifolia Host olim exstabant specimina, aut adhue vigent, ab hae diversa (ef. Kerner Nied.-Oest. Weiden p. 9D); figurae Hostii ab omni dubitatione liberae sunt, aec minime d et 9 ad diversas, sed utraque ad hane eandem meam $8. dasycladon per- tinent, J TRIBUS SEXTA. FRUTICOSAE, BRACTEOLIS SEMINIGRIS, FILAMENTIS LIBERIS, GERMINIBUS PEDICELLATIS, STYLIS BREVIBUS, FOLIIS LATIS PUBE VESTITIS. S. cinerea. S. aurita. S. caprea. I rutieosae, ramis plerisque torulosis, divaricatis. Folia lata, plerum- que ovata aut obovata, subtus cana aut alba, pubescentia aut tomen- tosa. Iuli . ovati spissi, Q oblongo-eylindriei, spissi, sessiles. Bracteo- lae villosae, seminigrae aut demum fuscescentes. Germina pedieel- lata, eum nectario quadrato-oblongo, crasso; stylus brevissimus aut brevis, stigmata mediocria. Hae species ab omnibus fere consociatae sunt, quoniam formis suis ita ad se aecedere et quasi appropinquari videntur, ut haud experti confluere eas putent. S. caprea saepe arborescit, magisque glabrescit ae nitet; S. einerea ramis annieulis velutinis recedit colore tristi conspicua; S. au- rita fronde obscura, opaca, rugosa, florum et ceterarum partium modo minore differt. — Quibusdam visum est, has tres species unius, vel typi, vel speciei originariae formas esse. At qui vivas continuo observavit, sem- per eas sine negotio distinguet, modo didicerit formas vere spurias, i. e. ex duarum connubio natas, segregare. ue Ye or CR TRI R0 —— Salix einerea Linn. AT Salix einerea Linn. Grüvide Suecis. lui praeeoces, sessiles, oblongi, spissi; braeteolae spathulatae, vel obovatae, seminigrae, pilosae; filamenta 2 libera, basi pilosa; an- therae virgineae subglobosae; germina in pedicello mediocri, einereo- tomentosa, eoniea demum subulata; stylus brevissimus, stigmata ob- longa saepe partita; folia obovata, cinereo viridia, supra puberula, subtus glaueeseentia pubescentia aut tomentosa, margine revoluto eroso-erenata; gemmae pubescentes; ramuli anniculi velutini. Syn. S8. foliis ovatis, rugosis, subtus tomentosis, margine undulatis, superne denti- culatis Gmel. Sib. I, 157. S. cinerea Linn. Fl. Suec. ed. I. 805, ed. II. 902. Wahlenb. FL Ups. n. 629. Fl. Suec. n. 1137. Fries Mant. IL. p. 54. Koch. Reichenb. 8.acumi- nata Hoffm. H. Sal. t. 6 f. 1. 2. t. 22 f. 2. Willd. Sp. 104. Seringe Ess. p. 12. S. ea- praea VilL Dauph. p. 774. S. poly morpha Host. Sal. p. 212. S. incanescens Forb. Wob. 1230. S. oleifolia Smith brit. Forbes Wob. 126. Ic. Hoffm. H. Sal. (t. 5 f. 3) t. 6 f. 1. 2. t. 22 f. 2. Host (S. polymorpha) tab. 68. 69. 10. Hayne Arzneygew. XIII. t. 44. Forbes Wob. 126. 120. Anders. Lapp. f. 7. Rei- chenb. D. Fl. 2022 (2023 forsan ad S. auritam spectat) Hartig t. 44. 49 (a me non visae). Exs. Seringe S. de S. 3. 4. 26. 27. 41 (grandifolia). 54 (fol. variegatis) omnes sub n. S. acuminata. Günth. Cent. sil. 13. Fries Herb. N. VIL. 59. Wimm. et Kr. Herb. Sal 57. 58. Coll Sal. 26—32. A. et J. Kerner Herb. Sal. Austr. n. 93 (9). Habit. per totam fere Europam in aquosis humidis ad rivulos lente fluen- tes, laeuum fossarumque margines, sylvatieis udis et uliginosis, in depressis dumosis, in Europa media maxime vulgaris. In montanis ut in Sudetis, ra- rius quidem erescit sed non deest quidem, sed ad radices modo montium altiorum fere eum S. purpurea ad 1800' pertinet, nee nisi singulis indivi- duis ad latera usque ad 2500" ascendit. In boreali regione limites Lappo- niae tantum attingit, duobus tantum locis ad Arfvidsjaur Lapp. Pith. et Wil- helmina Lapp. Asel observata, ceterum in omni Suecia vulgaris. In Nor- vegia vulgaris usque ad Drontheim, non in montanis editis, Blytt. In Rossia in Fennia cirea Petropolin, ins. Oesel, provinciis baltieis, Volhynia, Moskau, Kasan et in australi in Ucrania et eirca Iekaterinoslaw satis vulgaris. In Anglia, Gallia et Germania inter maxime vulgares est, neque deest in Hel- vetia, 'T'yroli, Styria, Austria, regione Tergestina et in Italia superiore, Pisa, Mediolanum, eirea Parmam! (Jan Herb. 867 in H. Buek!), et media ad la- eum Albanum et Nemensem copiose (Seb. et Mauri Fl. Rom. p. 335), in Pontinis, Romae in valle dell' Inferno, Rosarno in Calabria, Aiaccio in Cor- sica, Bertol It. — In Macedonia sec. Grisebach. — In Hungariae pla- nis depressis desertisque ad oras rivulorum lentorum vulgaris. In Hispania et Lusitania (H. Willd. vide infra). In Macedonia ad 2800', in 'Transsylva- nia ad 2700', in Austria et Bavaria ad 2000', in montibus bohemico-mora- 48 Salix cinerea Linn. vieis ad 2700, desinere dieitur. — Praeterea austrum versus usque in pro- vineias eaucasieas (Baku, Talüsch), orientem versus per Sibiriam omnem in Kamtschatkam pertinet (ex Ledebour). Floret Aprili, eum S. viminali, statim post S. capream explicata. Deser. Iuli praecoces, sessiles, pedunculo brevissimo braeteis minutis villoso-sericeis stipato, cerassiusculi, spissi, nonnisi aberratione laxiflori; |? ovati vel oblongi patuli, nonnunquam leviter curvuli 10—15 lin. longi, raro longiores, 10 lin. lati. Braeteolae oblongo- spathulatae aut basi ferrugineae aut fuscae, apice nigrae, utrinque parte supera villoso-pilosae. Filamenta 2 libera, basi pilosa, longa; antherae ovali-oblongae, aureae aut pro parte rubicundae, demum fusco-stramineae, paullum livescentes. Iuli 9 subsessiles, demum in peduneulo braeteis foliaceis sed parvis 2 — 3 stipato, subunciales, demum 174 — 2 uncias longi, fructiferi etiam longiores, 6 lin. lati; primo oblongi, dein cylindriei. Germina in pedicello !/ — ?/ germi- nis aequante, piloso, coniea demum basi turgida conico -subulata, hirto-tomentosa, cano cinerea, demum vestimento didueto einerea, rarius tomento magis denso albido-cana. Nectarium oblongum trun- catum rectum apice paullum incurvum pedicello quater-sexies brevius. Stylus brevis aut brevissimus; stigmata oblonga patentia aut horizon- taliter divergentia, eoalita aut in lacinias lineares partita. Folia aut oblongo- aut lanceolato-obovata, inter medium et apicem latissima, breviter acuta basi cuneata, in petiolo stramineo-fulvo pubescente brevi aut longiore, margine leviter revoluto irregulariter dentieulato- serrata, nonnunquam leviter repanda basin versus et ipso apice inte- gerrima, in apoblastis crispo-eroso-serrata, supra opaca sordide cine- rascenti-viridia, pube tenui brevissima aequaliter obsita, rarius fere nuda, subtus sordide glaucescentia, pube brevi curvula sparsa vel densa velutino-pubescentia aut subtomentosa, cinerea, venis strami- neis prominulis retieulatis rugulosa; superficie et substantia molli, autumno demum rigidula, Magnitudo varia 1, 3— 4 unc. longa, 15 lin. lata. 2, (8) 2 une. longa, 8—9 lin. lata. 3, 3', unc. longa, 15— 18 lin. lata. Stipulae in ramulis validis semper adsunt Iunatae v. reniformes. Gemmae fulvae dense hirtae, intus planae, extus gib- bae, obtusae, utrinque earinatae. Ramuli novelli pube densa brevis- sima velutina eana; annieuli aequaliter leviter pubescentes aut in crassioribus velutini, saepe nigricantes, superiorum annorum fusco- umbrini; aut breviores torulosi, aut longiores magis aequabiles. Ra- rissime arbuseuli formam enititur (Regiomonti, Patze), plerumque fru- 2^ iei e CT Se Mie aus Salix einerea Linn. 49 tex validus in humidis fertilioribus, ramis ereeto-patulis ad 8 — 10", in sylvaticis ad 20^ acerescens, in solo macro humilis 2— 3 pedalis ramulis abbreviatis torulosis, foliis parvis. Varietas: B. spuria Wimm. Fl. v. Scehles. 1857 p. 186 foliis lanceolatis, triangulariter-acutis. "W. et Kr. Coll. Sal. 31 et Herb. Sal. 138 3, Coll Sal. 32 9. — Inter omnes varietates S. eine- reae haee maxime habitu suo recedit; forma foliorum etiam in laete vegetis et eultis perstat (humilis forma est S. cinerea virgultosa Fries Mant. et S. nana Sehleich. apud Seringe Essai p. 14); quanquam vero singularem habitum prae se fert, cohaeret tamen cum ceteris formis. Variat omnino his modis. Folia brevia, subrotundo-ovata eum aeumine brevissimo — late obovata — obovato-oblonga (quae figura normalis) — obovato- lanceolata — lanceolata; repanda — undulato- et eroso-serrata (in apoblastis) — repando-serrata (f. norm.) — subintegerrima; — supra velutino-micantia, einereo-eana (in ramulis crassis vegetis terminalibus aestatis et autumni) — sordide viridia puberula (f. n. — glabra obscure viridia, vel leviter nitida (in subumbrosis aquosis); subtus leviter pubescentia, tune glaucescentia venis valde prominentibus rugosa — pube frequentiore cano-cinerea et einereo-to- mentosa — livido-glaucescentia fere glabra (in parvis praesertim apoblaste- -matieis in solo turfoso) luli magnitudine varii nunc abbreviati angusti, nune longiores, subinde vel quasi caudiformes, rarius laxiflori, nonnunquam se- rotini et in peduneulo foliato. Bracteolae aut angustiores longiores aeu- tae tune plerumque dilutiores, aut breviores antice rotundatae, pilis nunc densis nune raris tectae, interdum villo brevi erispulo, unde iuli nune magis nune minus villosi apparent. Germina longitudine paullisper varia, ob to- menti qualitatem nune magis cinerea nunc magis AA mieant. Stigmata et breviora et longiora. Dóll. Rhein. Fl. p. 268 et Fl. Bad. p. 496 affert duas varietates: f. ro- tundifolia, ad quam laudat S. aquatiea Smith Engl. Bot. t. 1437, quam- que hybridam e S. cinerea et caprea esse posse dicit; y. angustifolia (euius flores nondum visi), quae ad nostram var. f. spuriam accedere vi- detur. Monstra. Ab omnibus fere auctoribus inde ab Enumeratione Stirp. Siles. p. 167 notata est monstrositas florum de qua plura in Introduectione diximus. Obviam fit in plerisque Salicis speciebus, sed longe frequentissima haee est in 8. cinerea; in H. Ber. ,S. polygama Scehultz* inscriptam vidimus; Host. Sal sub nom. S. polymorpha C. tab. 70 adumbravit. Huc pertinent etiam specimina germinibus viridibus glabris (S. cinerea à leio- carpa Gaudin Helv. p. 242), quae semper monstrosa esse incipiunt; ab al- tera parte specimina filamentis furcatis, bi-trieuribus, de qua forma compa- WIMMEE, Salices Europaeae. 4 50 Salix cinerea Linn. randa sunt quae ad S. auritam adnotavimus. (Vide Gaudin Helv. p. 243 Obs.) Formam foliis variegatis edidit Seringe S. de S. 54 missam a fratri- bus Baumann, atque vidi à Sonder prope Hamburgum lectam in H. H. Hybridas dat cum S. eaprea, S. aurita, S. nigrieans, S. Lappo- num, S.purpurea, S. viminalis, S. silesiaea, S. repens, S. triandra. ,S. auritae propinqua, at distineta species^ Smith Brit. p. 1065. ,,In- ter S. eapream et S. auritam quasi intermedia, ab utraque tamen di- versa^ Hoffm. H. S. 41. Formae rite explicatae laeteque vegetantes vix dubitationem movebunt, sed formae parvifoliae et depauperatae huius et S. auritae ab una, S. eapreae ab altera parte minus facile distinguuntur. Distinguas S. capream foliis latioribus, maioribus, regulariter ovalibus, . subtus laxe tomentosis, tomento magis lutescente quam cinerascente, ramu- lis annotinis glabris, nitidulis s. politis, rubieundis, gemmis glabris, iulis eras- sioribus, 9 magis albicantibus, g' maturius explieatis, statura plerumque arborescente; S. auritam statura minore, ramulis tenuioribus, anniculis glabris, foliis minoribus sursum latioribus, brevius aeutis, rugosis, iulis ger- minibusque minoribus, stigmatis brevioribus sessilibus. Inprimis S. einerea colore foliorum einereo ramisque cinereis eminus agnoscitur. Hane esse S. eineream Linnaei Sueci omnes uno ore affirmant, ae nomen ipsum huie sententiae maxime favet. S. cinerea Smith Brit. 1063 stirpem et ab hac et a S. daphnoide Vill. quam Smith laudat, diversam sig- nifieare ex ipsius verbis colligitur. Nam ,rami iuniores pubescentes; folia subtus brevissime villosa, obovato-lanceolata^ vix ad S. daphnoidem Villarsii referenda; etiam locus quem huie speciei dedit indieat formam Ca- preis similem. Equidem suspicor Smithii S. ceineream esse S. longifoliam Host.; illum vero Villarsii nomen laudasse ex icone foliorum a Villarsio data t. 50 f. 7, quae eum foliis S. longifoliae similitudinem quandam habent. Utrum vero S. aquatica Smith formam S. cinereae, an intermediam inter hane et S. auritam (qualis fere est figura Hartigii t. 49), significet, an in- ter hane et S. eapream, ut Dóll suspicatur, discerni nequit. Huc etiam S. oleifolia Smith Brit. p. 1065, Engl. Fl. 4, 219. Engl. bot. t. 1402, cum fide speciminum quae Koch et equidem ex Anglia accepimus, tum iconis apud Forbes Wob. 126, pertinet. 'lTeste Grenier hue pertinent S. rufi- nervis Dec. fl. fr. 5, 341, et S. caprea Thuill. par. 518. Heer in Hegetschw. Flora der Sehweiz p. 960 has species S. caprea, cinerea, aurita, grandifolia (missis aliis) formas esse putat unius spe- ciei; S. grandifoliam iungere inter se S. capream et S. cineream, et S. auritam esse formam humiliorem palustrem S. cinereae. Haee ex errore orta sunt. Quidquid de speciei notione statuis, non verum est S. grandifoliam conjungere S. eapream et S. cineream, h. e. mediam esse inter eas (nisi vis ,,hybridam^ dieere), quam S. silesiaceae potius analogam esse docui. Atque apud nos, ubi illae tres vulgatissimae, ne vestigium quidem eiusmodi formae, qualis est S. grandifolia in tractu Alpium. Neque S. au- rita descendit a S. cinerea, quacum apud nos ubique socia crescit et suum E » D * * te ^wO edm dim EUR. cr yes, er tiat TE PA — D wn" Salix aurita Linn. 51 ubique typum optime servat. Sunt sane inter has formae hybridae, quae ha- rum imperitis fucum faciant et effieiant, ut eis has species coniungi opinen- tur. At specierum iura non solum e forma et habitu diiudicanda, sed ad naturam eorum cognoscendam etiam vitae rationes et geographica momenta observanda esse, plus uno loco exposuit cl. Fries. Salix aurita Linn. lui praecocees, subsessiles, ovato-oblongi s. eylindrici, densiflori; braeteolae lingulatae, ferrugineae apice sphacelatae; filamenta 2 li- bera basi subpilosa; germina in pedieello medioeri demum longo, hirto-tomentosa, eana vel albida, coniea demum conieo-cylindrica, ob- tusa; stigmata sessilia, erecta; folia obovata, plieato-apieulata, ru- £osa, subtus puberula v. subtomentosa, glaucescentia; gemmae pube- rulae, rami anniculi glabri. Syn. ,Salix foliis integris utrinque villosis ovatis appendiculatis* Linn. Lapp. n. 369. S.aurita Linn. Fl. Suec. n. 891. Wahlenb. Fries. Hartm. Willd. sp. n. 96. Smith. Koch. Reichenb. &S.rugosa Seringe Essai p. 18. S. uliginosa Willd. Enum. h. berol p. 10072. S.spathulata Willd. sp. 95. Berl. Baumz. t. 4 f. 3. &, caprea var. 2 Scop. Fl. Carn. S. ul mifolia Villars Dauph. p. 776. S. hetero- phylla Host. Sal. p. 26. Ie. Linn. Lapp.t.8 f y. Vill Dauph. t. 50 f. 20. Hoffm. H.Sal.t.49 et t5 £3t.22f.1a—d. Host. Sal. (S. heterophylla) tab. 87. 88. Willd. Baumz. t. 4 f. 1. 2. 3. Guimp. Holza. t. 188. 189. 190. Engl. bot. t. 1487. Forbes Wob. 124. Reichenb. D. Fl. 2020 (forsan etiam 2023, quae S. cinerea p aquatica audit. Hartig t. 47. Exs. Seringe S. de S. 5. 6. A—E. 2317 (s. n. S. aquatica Smith?) Günther Cent. SIL 10. Fries Herb. Norm. VII. 60. F. Schultz n. 928. Billot n. 848. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 25 9. 99 d . 143 9 fol subrotundo-ovatis. Coll. Sal. 33— 36. Habit. in sylvaticis udis et siccioribus, nemoribus, ericetis praesertim humidis et uliginosis, ad fossas et sylvarum margines, dispersa in regionis campestris parte ima, frequens in parte editiore, regione collina et montana, adscendit in montes ad 3500', in Bavariae alpinis ad 4700', in tirolensibus ad 4500', in austriacis ad 3200' ultra quem terminum vix nisi dispersa ocecur- it; in planitie maxime S. cineream et S. capream, superius S. sile- siacam et S, nigrieantem socias habet; attingit etiam S. hastatam et S. Lapponum. Per omnem Europam, ipsa arctica et australi regione ex- cepta. Lapponiae limites modo attingit, in Suecia frequens; in Norvegia passim usque ad Drontheim, rara in montibus: Blytt. In omni Rossia a Lapponia ross. usque in australes provincias. In Anglia, Germania, Gallia, in omnibus provinciis imperii Austriaci vulgaris. Non adeo vulgaris eirca A 59 Salix aurita Linn. Vindobonam, Neilr. 'Trans Alpes rareseere videtur. — In provinciis cau- easieis et Sibiria altaiea (Ledebour Fl. Ross.). Floret Aprili, Maio post S. eineream, paullo ante S. repentem. Se- eundum loci naturam et veris temperiem flores hie praecociores, alibi magis tardati. Deser. Iuli praecoces (praeter normam coaetanei), spissi, parvi; $ plerumque ovati rarius oblongi aut oblongo-cylindriei, nonnun- quam ovato-subglobosi, sessiles, basi bracteis minutis squamaceis ea- ducis stipati, 7 — 8 lin. longi, rarius unciales, 5 — 6 lin. lati; 9 ovato- oblongi, oblongi aut cylindrici, apicem versus saepe tenuiores, non- nunquam leniter eurvati, 8——9 lin. longi aut unciales, 4 lin. lati, in peduneulo brevissimo bracteis parvis 4——5 extus villoso-sericeis stipati. Braeteolae lingulatae, acutiusculae, superae saepe truncato- obtusae, flavo-ferrugineae, aut ferrugineo-fuseae, nonnunquam apice sphacelatae, nigricantes, raro seminigrae, utrinque pilis rectis sub- villosae, nonnunquam villo abbreviato pubescentes, rarius pilis densis et longis villoso-barbatae. Germina primo brevia, fere lineam longa, eylindrieo-coniea, obtusiuscula, pilis patulis densis hirto-tomentosa, lu- tescenti- aut ecano-albida, nonnunquam epidermide rufescente pellu- cente cinereo-subsericea, rarissime in montanis glabra; pedicellus hirtus ?/ germinis aut totum aequans; stylus aut nullus aut deli- tescens, stigmata brevia, ovato-oblonga, plerumque coalita ae conni- ventia; neetarium oblongo-lineare pedicello quater v. quinquies bre- vius. Iuli fruetiferi in pedunculo longiore elongati, sesqui-biunciales, minus magis laxiflori, germinibus in pedicello elongato, e basi tur- gida subulatis, ecinereo-hirtis. Folia obscure et sordide viridia, cu- neato-obovata, aut oblongo- aut laneeolato-obovata, antiee in acumen brevissimum attraeta, aut rotundata, in apieulum plieatum saepe re- eurvum exeuntia, basi semper fere cuneata, margine leviter revoluto nunc leviter nune grosse dentato-serrata, in surculis longis validis erispato-subundulata, eroso- vel inaequaliter subsinuato-dentata; supra opaea, tenuissime puberula aut demum glabrata, venis impressis ru- gulosa; subtus glaucescentia, pubescenti-cana aut tomentoso-cine- rascentia, eosta venisque prominentibus evidenter rugosa, rarius fere glabra. Folia maiora 2!/, une. longa, 15 lin. lata; minora 15 lin. longa, 6 lin. lata. Stipulae fere semper adsunt, maiuseulae, reni- formes, dentatae, oblique-horizontales. . Gemmae breves ovatae, ob- tusae, carinatae, rubieundae, puberulae. Ramuli novelli tenuissime pubescentes; annieuli glabri, sordide rufo-brunnei, nonnunquam ea- Salix aurita Linn. 53 staneo-nigricantes nitiduli. Frutex plerumque 3——4 pedalis, in sub- alpinis pedalis, in sylvatieis fertilibus ad 8— 10 pedalis; illic ramis abbreviatis divarieatis torulosis, hie saepe ramis valde elongatis rectis laevigatis. | Formae hae inprimis notandae: — spathulata. minor, ramulis abbreviatis, foliis parvis ob- longo-lanceolatis subtus glauco-eanis. — 5S. spathulata Willd. sp. 95. Nascitur solo maero, subarenoso, in ericetis, plerumque statura humili. S. rugosa mierophylla Ser. Ess. p. 20. - — uliginosa. maior, ramulis elongatis rectis, eastaneis, niti- dulis, foliis magnis obovato-cuneatis, iulis cylindrieis. — S. uliginosa Willd. B. Baumz. t. 4 fig. 2. Praesertim in sylvaticis humidis, saepe e truneulis praecisis, apoblastis lon- gis validis enixa. — rhomboidalis. foliis maiuseulis, rhombeo-subrotundis, te- nuioribus, leviter pubescentibus (iulis 9 eoaetaneis, laxiuseu- lis. In montanis Silesiae; Eulengebirge bei Wüste-Walters- dorf. Herb. Sal. 143. Coll. Sal. 43. — Eadem fere in umbrosis humidis est S. aquatica Seringe S. de S. nr. 37. — eordifolia. foliis ovali-subrotundis basi subcordatis subtus dense cinereo-tomentosis (iulis 9 parvis spissis) In ericetis arenosis Marchiae, Lasch. In umbrosis humidis formae maerophyllae, ramis laxioribus, longioribus- que, foliis magis laevigatis minusque vestitis vel subglabris, in aprieis for- mae mierophyllae foliis valde rugosis, rigidis, in siecioribus arenosis lapido- sisque aut sylvestribus turfosis formae ramis abbreviatis foliis minimis in- veniuntur; in turfosis etiam et in subalpinis ad rivulos frigidos formae par- vifoliae, foliis sublivido colore conspicuis, plerumque tenuissime puberulis. Forma foliorum typica est obovata, basi cuneata, antice in acumen vel api- culum brevissimum plicato-reeurvum desinens; facies infera plerumque glauco- canescens pilis brevissimis curvulis sparsis, nune cano- aut cinereo-tomentosa pilis densis, nune glabrata glaucescens aut viridi-pallens. Etiam substantia co- lorque foliorum seeundum solum et coelum et fruticis naturam satis varia, nune satis rigida, nune tenuior, illa magis cano-cinerascentia, haec virentia magis. — In montanis, nec alibi, praesertim in convallibus Sudetorum Carpatorum- que etiam formae germinibus nudis hinc inde, sed raro, inveniuntur, non ad formam monstrosam vergentibus, ut in S. cinerea, sed prosus regularibus. Sed nullum vidi transitum, ut in aliis, e. c. S. nigricante, S. silesiaea, 54 Salix aurita Linn. quae germinibus vario modo pro parte vestitis occurrunt: ideo dubito etiam- nune utrum hae formae leiocarpae vere ad S. auritam pertineant. Monstra. S. aurita foliis variegatis, i. e. irregulariter pallido - ma- eulatis est in horto bot. Berolinensi. — Eadem germinum staminumque con- fusio, quae in S. cinerea et aliis, in hae quoque occurrit, sed rarius. Per-. tinet autem ad hane monstrosam commutationem notissima illa ,,S. elado stemma* Hayne Dendrol. Flora v. Berlin p. 191 cum icone; inventa ,an den Pichelsbergen bei Spandau*, dein in Silesia am Exnerstein bei Kupfer- berg! (Zoelffel) et ad Lissa pr. Vratislaviam! (Krause), prope 'ilsit! (Hei- denreieh); eadem esse videtur, quam "Tausch in Bohemia vidit (Regensb. Flora 16, 1. p. 230) in M. D. Badensi prope Carlsruhe ad Ludwigsbad Doll, (Fl. B. p. 498). Im hae sub squama singula adest stamen singulum, superius in crura 2—4 late patentia, antherae loculos gerentia fissum (vide S. ei- nerea), ceterum et basi et ad partitionem pilosum. Haec filamenti fissura prorsus differt a filamentis semiconnatis, quae in S. ineana et in hybridis Salieis purpureae oceurrunt, quorum crura semper erecto-patentia sunt. Speeimina a Krause prope Lissa lecta monstrositatis evolutionem docuere, cum in his ad ipsam antherarum apicem germinis rudimentum assideret. Frustra igitur Hartig p. 30 huic formae plus momenti vindicare studet. Hybridas dat cum S. caprea, cinerea, silesiaca, repens, Lap- ponum,purpurea,incana, viminalis, nigricans,livida,triandra. Maxime propinqua est S. cinerea, quam vide, et S. caprea, a qui- bus foliis vere obovatis i. e. multum supra medium, saepe sub ipso apice, latissimis, plicato-apiculatis, serobieulato-rugosis, germinibus, quum mediam aetatem nacta sunt, fere cylindrieis, omnino minoribus, stylo delitescente (nam interdum brevissimus adest, i. e. portio inter germinis verticem et stigmatum basin paullisper elongatur) aut deficiente, stigmatis brevioribus, quasi capitatis distinguenda est. Cum S. silesiaca et S. nigricante, quae praeter illas proximae, vix unquam confundi potest. Sed formae hy- bridae, tam cum S. cinerea et caprea quam cum S. silesiaca ita sunt eomparatae, ut interdum a veris speciebus aegerrime discernantur. Hae igi- tur eaute attendendae, ne iis decepti speciei characterem et ambitum tur- bemus. — Icon. S. cinereae Forbes Wob. 125 potius hane quam nostram S. ecineream referre videtur; ramulus foliger adjectus est foliis varie- gatis. Utrum S. aquatiea Smith potius ad S. cineream an ad S. auritam spectet — utrumque auctores voluerunt — diiudicatu difficile est: sed e verbis in descriptione datis ,ramis iunioribus incanis — folia vix rugosa, mollia cinereo-virentia — gemmae ineanae* consequi videtur eam ad S. ci- neream spectare. Dóll suspicatur eam S. ecinerea-capream esse. Sed specimina quae Seringe S. de S. n. 37 sub nomine ,S. aquatica^ edidit certissime ad S. auritam veram pertinent. — S. spathulata Willd. sp. 95 a Schultz in Regensb. Fl. 1824 p. 123. Kochio Comm. p. 50 et a Fries Mant. p. 66 ad S. ambiguam, a Reichenb. Exc. et a C. A. Patze in litt. | Salix eaprea Linn. — - 55 ad S. auritam ducitur; hoe verum: esse et verba a Willdenovio adiecta et figura foliorum Berl. Baumz. t. 6 f. 3 ostendunt. S. braehystaehyn Benth. in Pl. Hartweg. ex America boreali S. au- ritae europaeae adeo similem esse ait Anderson, ut pro huius subspecie haberi possit. Hue pertinet quoque S. iserana Presl. Fl. Cech. et Rehb. Exe. se- eundum specimina in Herbario Brachtii, lecta a Gottstein ,auf der Iserwiese.'* Est forma pumila, truneo subterraneo inter Sphagnum delitescente, ramis tenuibus, foliis parvulis obovatis basi cuneatis, puberulis, subtus eaesio-pal- lidis. Salix caprea Linn. Sálg, Psall, Sülle Suecis. Palmen (flores), Sohlen Germanis. lui praecoees, subsessiles, ovati, spissi, Q demum eylindrici; braeteo- lae spathulatae, obovatae, seminigrae, pilosae; filamenta 2 libera, glabra, antherae virgineae elliptieae; germina iu pedicello longo, e basi turgida subulata, cano-tomentosa; stigmata subsessilia, oblonga,. subbifida; folia late ovalia, subtus glaucescentia, plerumque velutino- tomentosa, supra glabra obscure-viridia; gemmae ramique annieuli glabri. Syn. S.foliis glabris, ovatis, serratis, appendicibus latissimis Gmel. sib. I, 156. .RBalix foliis obscure serratis, utrimque villosis ovato-oblongis*" Linn. Fl Lapp. n. 365. S. ceaprea Linn. Fl. Suec. n. 900. Wahlenb. Fries. Hartman. An- ders. Smith. Koch. Reichenb. Willd. sp. n. 101. Host. Sal p.20. S. lanata Vill. Dauph. p. 777 (ut Grenier vult, ad S. cineream pertinet) $S.tomentosa Seringe Essai p. 14. Saules de Suisse nr. 76 —80. S. ulmifolia Thuill. Fl. de Paris p. 518 (teste Koch). Ie. Linn. Lapp. t. 8 f. 5. Suensk. Bot. t. 98 (sec. Anderson). Flora Damn. t. 245 (mala sec, Anderson. Hoffmann Hist. Sal. t. 3 f. 1.2. flores t. 5 f. 4 fructifera. t. 21 f. a. b. c. d. folia. Engl bot. t. 1488. Host. Sal t. 66—67. Forbes Sal Wob. 122. Guimp. Holz. 192, 5. Reichenb. D. Fl. n. 2024. Hartig t. 48. Exs, BSeringe 8S. de S, n. 6 A—G. n. 16—80. Günth. Cent. Sil. 12 (monstrosa an- drogyna)eti3. Wimm. et Kr. Herb. Sal. n. 40. 55. 56. Coll. Sal. 21—25. A. et J. Kerner Herb. Sal. Austr. nr. 48 4. Habit. in sylvis, nemoribus, praesertim ad sylvarum margines, tam fron- dosarum, quam acerosarum, in ericetis, nemoribusque e pino et betula mix- tis praesertim caeduis, soli arenosi praesertim propria, siecioribus et subhu- midis locis, per totam Europam, regionibus maxime australibus forsan ex- 56 Salix caprea Linn. ceptis. Romae (Seb. et Mauri Prodr. p. 335). Pieenum in mt. Acuto alle Pezze, Mt. Alpone, Apenninus Lucensis, Bertol. et Giamini! (H. Bh.). Ad- scendit alpinam regionem Lapponiae, in Norvegiae locis depressis tantum (Blytt); in montibus Europae mediae usque ad terminum arborum, ad 3500' in Sudetis iam rarescens, in montibus austriacis usque ad 4000', in bavarieis teste Kerner ad 5300. Floret inter primas, vere fausto iam primo mense Martio, plerumque post medium Martium, in montanis exeunte Aprili, in Lapponia cirea Quick- jock primo Iulio. Deser. Iuli praeeoees, subsessiles, basi bracteis minutis squamae- formibus, sericeo-villosis stipati; ,? ovati, 12—-15 lin. longi, 9—10 lin. lati; ante anthesin crassi, villosissimi. Braeteolae spathulato- obovatae, antice acutiuseulae, vel rotundato-obtusae, basi aurantiaco- ferrugineae, ceterum fuligineo-nigrae, utrinque pilis albis villosae. Iuli 9 paullo longiores, demum oblongo-cylindrici, biunciales, densi- flori, demum laxati, tune fere triuneiales, obtusi. Braeteolae utin j. Germina primo eonico-subulata dein e basi turgida longe subulata, in pedicello germinis dimidii longitudine, demum longiore, saepe le- viter curvata, dense hirto- aut subvilloso-tomentosa, tomento albi- cante aut leviter lutescente. Nectarium quadratum, breve, !4 pedi- .celli aequans. Stigmata subsessilia, aut in stylo brevissimo, inter germinis pilos deliteseente, oblonga, plerumque indivisa, erecto-pa- tula, rarius semibifida, patula. Folia ovalia vel obovata, nune in subrotundam basi subeordatam nunc in oblongam lanceolatamve figu- ram abeuntia, subito acuta, basi cuneata vel longius attraecta, mar- gine irregulariter plerumque leviter repando-erenata, saepe subinte- gerrima, in apoblastis subundulata eroso-erenata, supra saturate et obseure viridia, laevigata, levissime nitida, subtus glauco-pallida, pi- lis brevibus laxis curvulis directione variis nunc sparsis canescentia nunc densis sordide cano-tomentosa, demum lutescentia, venis reti- culatis e tomento haud emergentibus sed propter colorem pallidum albo-mieantibus; novella supra pubescenti-eana, subtus dense velutino- tomentosa, adulta autumno subeoriacea; magnitudine varia: maiora 4 uncialia, sesquiunciam lata, aut 5 unc. longa, 1!/, une. lata, mi- nora 1! unc. longa, unciam lata. Stipulae rarae e basi cuneata reniformes obliquae dentatae. Gemmae lutescentes aut rubicundae ovales primo puberulae mox glabrae, foliiferae rectae, floriferae magnae apiee rostratae rostro exeurvo. Ramuli novelli, ut foliorum venae ferrugineo-straminei, pubescentes; anniculi nudi, glabri, saepe testaceo-rubieundi aut olivaeeo-luteseentes; superiorum annorum vi- Salix eaprea Linn. 57 ridi-rufeseentes nitiduli. Frutescit a 3— 8 pedum altitudine, ramis validis, erassis sed intus medullosis ideoque mollibus, erecto-patenti- bus; aut in formam arboris 8—20 pedum ramis patentibus nonnul- lis elongato-arcuatis. Forma arborea praesertim ad sylvarum margines, et ad vias publieas ad radices montium occurrit. Praeter S. daphnoidem haec omnium prima flores, inprimis 4, explicat, apibus noctuisque vernalibus gratae deliciae. Monstrosa occurrit 1, germinibus antheriferis (Cent. sil. 12); 2, germini- bus binis sub singulis squamis (Seringe S. de S. 38). : Hybridas dat eum S. viminalis, silesiaea, cinerea, aurita, Wei- geliana, livida, repens, Lapponum, incana et purpurea. Varietates praesertim e forma foliorum distinguuntur, quae latiora et subrotunda (Ser. var. H. nr. 80), aut late ovata media parte latissima aut oblongo-obovata supra medium latissima, aut oblonga utrinque attraeta, aut, quod rarius, oblongo-lanceolata (Ser. var. L) apparent; dein e vestimenti copia; in montanis saepe foliis subtus fere glabris occurrit (S. tomentosa tenuifolia Seringe E. p. 17 S. de S. 19 teste Dóll Fl. B. p. 497). Inveniun- tur formae maeroiulae et mieroiulae (Ser. var. F. et K.)). Antherae aut ma- gis ovatae aut longiores, oblongae, semper aureae, nunquam purpurascentes. Germinis pedicellus nune brevior nunc longior. Nonnunquam stylus brevis- simus adest. Hartig ut varietates adnotat var. lanata (Vill. foliis novel- lis utrinque tomentosis, adultis supra quoque leviter pubescentibus; et var. flava sureulis laete aureis. — Anderson varietates foliorum enumerat et ad d. foliis ovato-lanceolatis laudat S. caprea g Linn. Sp. pl. 2 p. 1448. S. caprea y sphaceolata Fries. Mant. S. caprea f humilis Hartm. Sk. Fl 4 p. 326. (Gaudin Helv. habet 8 angustifolia, foliis oblongis utrinque angustatis, acuminatis varie serratis; y rotundifolia, foliis rotun- datis aeuminatis plerumque minoribus; à alpina, foliis obovato-acutis basi euneatis subintegerrimis utrinque tomentosis. Ceterum haec species satis constans et cognitu facilis est. A similibus formis S. cinereae dignosci- tur foliis supra glabris laevigatis viridibus, minus evidenter obovatis, gem- mis ramulisque annieulis glabris, stigmatis minus patentibus, germinibus ma- gis albieantibus. Etiam S. silesiaca nonnunquam similis est, sed haec iulorum 9 figura, germinibus minoribus, foliis subtus magis glabris distin- guitur. Hue pertinet S. grandifolia Fries et Anderson, quae mihi ab ipsa 5. eaprea nullo modo diversa esse videtur. Anderson eam foliis tenuissi- mis fere pellueidis, subtus mox glabris, venis acutissimis erebre reticulatis, margine obsolete undulato-serratis, im petiolos breviores longius attenuatis, amentisque coaetaneis diversam haberi dicit, quae tamen omnia non suffi- cere ut pro specie propria haberi possit. Secundum Koch etiam S. auri- gerana Lapeyr. Pyren. hue pertinet fide speciminis, quod ab auctore pro- fectum Loiseleur ad Mertensium dederat. Sed diagnosis Lapeyrousii ,jfoliis integerrimis, lanceolato-aeutis inaequilateribus, subtus sericeis, ciliatis, supra 58 Salix eaprea Linn. villoso-ineanis, demum calvescentibus; amentis praeeocibus, masculis ovatis turgidis villosissimis, femineis elongato-eylindraceis, sericeis; capsulis pedi- cellatis tenuibus oblongis, stylis duobus basi eoalitis, stigmatibus bifidis" aliam longe indieat formam, quam eum S. glauca cohaerere suspiceris. — Quam vulgo huie ut varietatem subscribunt S. sphacelatam Smith (ef. Hartig p. 32) eam alio modo interpretandam esse docui ad S. silesiacam. Figuram in Flora Dan. t. 245 malam esse asserit Anders. ,amento ter- minali erasso et longo, stylo valde elongato, caps. sessil. fol. subrotundis S. lanatae proprior; sed Daniae occurrere dicitur. Mihi e dissitis terris specimina. S. capreae lustranti nusquam talis visa est. De hae Forbes Wob. 122: ,/The bark both serves the higlanders for tanning, and forms no indifferent substitute for the Cinehona in agnes; and - the wood being white, tough, and smooth in grain, forms excellent hurdles, and goot handles for hatehets. It is used also for charcoal, and in the ma- nufaeture of gunpowder ete. I | ; : ; j TRIBUS SEPTIMA. FRUTICOSAE, BRACTEOLIS SEMINIGRIS, FILAMEN TIS LIBE- RIS, GERMINIBUS PEDICELLATIS, OBLIQUIS, STYLIS BREVI- BUS, FOLIIS LATIS GLABRESCENTIBUS. S. silesiaea, S. grandifolia. F rutices, ramis partim patentibus, partim arcuato -divergentibus, cortice rimoso. Folia lata, ovalia aut oblonga, demum fere nuda. Iuli subsessiles, ,3' ovati, spissi, medioeres; 9 oblongi, demum ocylin- driei laxiflori. Filamenta bina libera; antherae demum livescentes. Germina in pedicello demum longissimo obliqua, hine deorsum spectantia. Stylus crassiusculus brevissimus aut brevis; stigmata brevia, bifida. Hae species, etsi inter se multum differunt (S. silesiacae folia latiora, . obseure virentia, magis vestita, bracteolae 9 demum ferrugineae et subnu- dae, germina saepius nuda viridia, stylus brevis; contra S. grandifoliae folia angustiora, laete viridia, mox glabra; bracteolae 9 villosae seminigrae, germina semper cano-pilosa, stylus brevissimus) tamen habitu fruticis tota- que indole sibi proximae. Stationem habent parallelam, gradu latitudinis uno fere distantes, Affinitatem habet S. grandifolia foliis eum S. cine- rea nee non eum S. aurita, floribus cum S. caprea; S. silesiaca fronde ad S. capream aecedit, floribus ad S. nigricantem, quacum et eo con- venit, quod utriusque formae sunt et nudis et vestitis germinibus. 60 Salix silesiaca Willd. Salix silesiaca Willd. lui praeeoees, sessiles, demum in pedunculo braeteato, cylindrici laxiflori; filamenta 2 libera glabra; braeteolae lingulatae aut spathu- latae, ferrugineae, saepe-seminigrae; germina in pedicello glabro demum longissimo, longa conico-subulata, stylus crassiusculus, brevis, stigmata divergentia; folia ovata breviter acuta, subtus leviter glau- cescentia, demum glabra. Syn. S.silesiaca Willd. Sp. 15. Koch, Reichenb. Exe. Krock. Fl. Sil. III. p. 256. Wimm. et Grab. Fl. Sil. III. p. 376. Wimm. Fl. v. Schles. 1857 p. 188. Jahresb. d. Schles. Gesellsch. 1857. Hartig p. 32. S.Ludwigii Schkuhr Hdb.-t. 317. Krock. l. l. p. 273. S. sphacelata Smith Brit. p. 1066? Icon. Scehkuhr Handb. t. 3175. Guimp. Holzarten t. 164. Willden. Berl. Baumz. t. 7. ig. 2. Reichenb. D. Fl. n. 2019. Hartig t. 114 (41a). Exsice. Günth. Centur. sil. S. Wimm. et Kr. Herb. Sal. n. 2, 3, 26, 27, 199. - Coll. Sal. nr. 42— 61. Habitat in montanis sylvaticis, ad rivulos, et ad latera montium decli- via ab exitu convallium usque ad iuga supra arborum terminum in Germania et Hungaria, a 1400—3400'. In Silesia frequentissima in toto Sudetorum traetu a monte Iserano usque ad Sudetos orientales, ubique usque ad pedem iugi primarii, et in singulis altioribus montibus ante iugum primarium. Vorberge: Charlottenbrunn, Wüste-Waltersdorf und Rudolfswaldau, Sonnen- koppe; praesertim Schmiedeberger Kamm. Sudeti medii: Hohe Mense, Heu- scheuer (rara), Glatzer Schneeberg. Sudeti orientales: Gesenke am Hoksehar, Bründelhaide, Altvater, Kessel, Carlsbrunn. — Babia Gora. Carpati: Vor- karpathen am Chotsch und Rossodetz; Waagthal um Kesmark und am gan- zen Tatragebirge, Maukseh! (H. Vindob. Wallendorf in comit. Zips Hungariae: Veselsky (H. Bh.) Bucovina in sylvis montanis et inferalpinis, ad Negrilassa, Stupilkany et Ostra, ad Muntjelung et Klife, Dzeminy, ad Rareu- et Pietrile-Domnei, ad Dzumalen, pr. Szara-Dorna ad Busa-Scherpy, pr. Kandreny ad Butka-Kandenului, Askuzit et Piatra- Dorni, ad Suchard, Jedul, Zapul; in Luezyna ete.: Herbich. Floret ad latera montium mense Maio, sub iugum ipsum Iunio, saepe etiam ineunte Iulio. Deser. luli |? praeeoces, sessiles, rarius in pedunculo brevis- simo ecrassiuseulo, ovati aut oblongi rarius oblongo-eylindriei, densi- flori; bracteolae obovatae aut spathulatae ipsa basi ferrugineae ceterum nigricantes, rarius totae ferrugineae apice fusco s. purpu- rascente, plerumque toto dorso pilis rectis modice densis longisque obsitae; nectarium oblongum '!/ —/ bracteolae aequans; filamenta - Salix silesiaca Willd. 61 2 discreta, tenuia, glabra; antherae ovales, eitrinae, virgineae ple- rumque purpurascentes, demum nigrieantes. uli 9 subeoaetanei, in peduneulo brevi bracteolato (fructiferi plerumque in longiore subfo- liato), eylindriei, primo spissi, dein minus magis, saepe eximie, laxiflori, recti aut eurvuli, adulti semper laxi, floribus horizontalibus inferisque demum reflexis; bracteolae ut in ,j, interdum aeutiuseulae et angustiores demum villo caduco calvescentes. Germina in pedi- cello plerumque piloso longo, aut ?/ germinis aequante aut germine longiore, ex ovata basi subulata, saepe demum eximie elongata; aut viridia glabra, aut pilis sparsis raris eanescentia, aut tomentoso-cana, obtusiuseula; stylus nune mediocris, nune brevissimus, saepe obsole- tus, erassiuseulus, quandoque subbifidus, aut interstigmaticus; stigmata oblonga, patula, saepe bipartita; neectarium oblongo -euneiforme, !—'/ pedieelli aequans. Folia ovata in acumen breve subito producta, mox ultra medium latissima, basi euneata aut rotundata, infera saepe obtusa; margine inaequaliter dentato-crenata aut sube- roso-serrata, nonnunquam nonnisi irregulariter repanda aut subinte- gerrima; supra saturate et obscure-virentia subsordida, demum glabra, subtus paullum pallidiora, viridia aut leviter glaucescentia, retieulato-venosa, venis prominulis stramineis, pilis brevissimis laxis asd venas dispersis obsita; novella subtus pilis subsericeis ad venas densioribus canescentia, plerumque eastaneo-rubicunda. Stipulae semper fere adsunt, semiovatae aut reniformes oblique erectae, grosse dentatae. Gemmae ovatae, obtusae, primo puberulae, dein glabrae. Ramuli novelli piloso-pubescentes; annieuli glabri, subrimosi, e viridi fusco-rubentes. Frutex plerumque 3—-4 pedalis, in iugis montium humilior, in sylvaticis fertilioribus etiam arborescens, ramis inferio- ribus plerumque patentibus arcuato-descendentibus. Var. 8. lasioearpa: iulis 2 densifloris, germinibus in pedicello breviore coniceis, stylo obliterato. S. silesiaca g. Koch Syn. p. 651. — Haee forma non nisi extrema est, cum formis vulgaribus ita cohaerens ut in illam paullatim transeat. Magis in locis editio- ribus prope ad terminum superum huius speciei occurrit. Insignis haee species, si quae alia, excepta tantum S. nigricante, variationis ambitu (unde Mauksehium Kesmarkensem ad 100 species ex hac fecisse Hartig est auctor), quam in Collecetione Salieum anno 1858 edita speciminum diversorum serie illustrare studuimus. Primum nunc arborescit, qualis rarius occurrit (Carlsbrunn in Silesia austr. im Badepark, Schmiede- berger Kamm, am Kochelfalle, nune arboreo-fruticosa, cum S. ecaprea 62 Salix silesiaca Willd. conveniens; ad faucium margines in regione subalpina (Melzergrube, kleiner Teiehrand, Kessel im Gesenke) pumila manet vix bipedalis. Folia mediae magnitudinis sunt biuncialia, 15 lin. lata; minora sesquiuncialia, 9 lin. lata; maxima quadriuncialia, 2 uncias lata et in forma lanceolata 5 uncias longa, sesquiuneiam lata. A figura ovata abeunt una ex parte in ovali-subrotun- dam, quae utrinque rotundata basi nonnunquam subcordata sunt, aut apicem brevissimum subplicatum habent, altera ex parte in oblongo-ovalem, apice breviter acutam, aut obovatam antice obtusam basi cuneato-attraetam (quae rarior obvenit), dein in oblongo- aut ovato-lanceolatam, utrinque acuminato- attraetam. Subtus folia nunc viridia sunt, facie supera paullum tantum pallidiora, nune magis vel minus glaucescunt, sed color glaucus plerumque sordidus subeinerascens est. Vestimentum etiam variat: folia interdum paullo densius pubeseunt, eaque, dum novella sunt, subtus cano- ad venas albido-tomentosa, foliis novellis S. eapreae valde similia, sed tomento ma- gis ineumbente paginaque magis aequabili, apparent (Ms. Eule) Rarius folia subtus etiam aestate prorsus pilis destituta. Iuli 9 initio quidem spissi, sed post ipsam anthesin flores discerni et laxari incipiunt, ita ut rachis in eonspeetum veniat: quaedam specimina ab initio iulos egregie laxifloros habent. Iuli praeterea nune crassiores, 7 lin. lati, nune graciles, 3—4 lin. lati; nune bracteis omnino carent, nune bracteolis fugacibus squamaeformi- bus, nune foliorum magis simiibus instrueti. Bracteolae nune pallidae, nunc sphacelatae, nune seminigrae; aut obovatae, aut spathulatae, aut lingulatae; nune dense villoso-barbatae, nune pilis parcis obsitae. Germina satis regu- laria, tàmen haee quoque paullisper varia; quaedam egregie breviora, conica ut saepe in g.; alia longe subulata; aut evidenter obtusa, aut fere acutius- : cula; plerumque viridia (aut fusco-rufescentia ut in var. S. triandrae) glabra, sed etiam pro parte, lineis aut basi, pilis adpressis sparsis obsita, aut aequaliter laxe pubescentia ita ut color superficiei visibilis sit, aut dense eano- vel albo-tomentosa. Styli longitudo varia; plerumque '/ lin. non est maior, raro 1 lin. longus, saepe brevissimus aut fere obliteratus ita ut stig- mata ipsi germinis apiei insideant, ut saepe in f., in qua simul stigmata hebetata apparent. | Monstrose androgyna occurrit ut pleraeque species, germinibus contortis polliniferis, et staminibus perfectis germinibus monstrosis mixtis — Hybri- das dat fere cum omnibus, quibuseum socia crescit, frequentissime eum S. purpurea et S. aurita, et cum S. hastata, caprea, Lapponum, cinerea. Consideranti mihi descriptionem S. sphacelatae apud Smith Brit. p. 1067, euius maxima pars in hane speciem optime cadit, sed nulli aliae speciei cognitae convenit, quodque nulla in specie tam evidenter et tam saepe folia novella sunt fusco-rubella, tanquam frigore essent adusta, quam in S. sile- 8iaea, quod arbuscula esse et in convallibus alpinis Scotiae nasci dicitur, et quod vel figurae Hoffmanni laudatae, praesertim t. 21 f. d., huie opinioni non contrariae sunt, mihi plusquam verisimile esse videtur S. sphacela- tam Smithii esse S. silesiacam Willdenovii. Propter figuras Hofmanni "iic! "I—— Salix silesiaea Willd. 603 laudatas, quae utique S. ceapream referunt, S. sphacelata auctore Koch a plerisque scriptoribus pro varietate S. capreae habita fuit; recens ab Anders. Lapp. p. 53 ad S. depressam cinerascens auctoribus Sommer- felt et Hartman relata est. Neque tacere possum iconem S. Andersonia- nae Forbes Wob. nr. 109 (ad quam laudat Smith Engl. Fl. 4, 223. Engl. bot. t. 2343) S. silesiacam satis bene referre, ita ut dubitatio maneat, num eo nomine S. silesiaca an forma S. nigricantis indicata fuerit. Quod attinet ad S. sphaceelatam a Forbes Wob. nr. 121 depictam, ea neque pro S. eaprea neque pro S. silesiaca haberi potest; forsan S. eaprea- silesiacam praestat. Quod ad Sueciam attinet in Herb. Acad. Holmiensi insunt exemplária, quae, quatenus e siecis iudieari potest, omnino ad S. silesiacam pertinent. Sed quam eum Friesio Anderson eum S. laurina eoniungunt, ea ne non sit nostra, suspicor. Itaque de planta Suecica adhue dubitatio superest. Sed in Bruetero monte eam nasci, quanquam specimina nondum viderim, verisimile videtur e Meyer Fl. Hanov. p. 505 cuius S. ecinereo-eaprea sie exponenda esse videtur. Quae si vera sunt, haec species e Scotia per mediam Germaniam linea a boreali-oeccidentali ad orientali-meridionalem partem declinante usque ad Carpatos montes habitat. — Denique omnes fere autores duce Koch S. fagifolia Waldst. et Kit. Willd. Sp. 103 ad var. f. nostram S. silesiacae laudant, cuius folia tan- tum in Herb. Willd. insunt, quamque Willd. ipse sine floribus vidit. Sed e verbis descriptionis ,foliis glanduloso-mueronatis serratis id nomen huc pertinere haud eredo. Var. grata Jan apud Hartig p.32 mihi ignota est. Quas vero idem Hartig p. 33 commemorat varietates a "Tausch in Riphaeis lectas, eas ad hybridas eum S. aurita, S. Lapponum ete. pertinere infra exponetur. — Addo recensum formarum, quas in Collectione Saliceum proposuimus: 42. est forma normalis, 9, foliis late ovatis, iulis laxifloris. — 43. 9, germ. glabris, foliis oblongo-ovatis, subtus tomentoso-pubescentibus. — 44. 9. germ. glabris, iulis gracilibus, foliis oblongo-lanceolatis, acutis. — 45. g' foliis aeutis, subtus leviter glau- eis. — 46. c foliis amplis, subtus glaucis, iulis crassis. — 47. 9 germ. glabris brevibus, braeteolis erispo-villosis, foliis subtus glaucescentibus. — 48. 9 germ. glabris brevibus rubieundis, fol. obtusis subtus glaucis. — 49, 9 germ. glabris, iulis laxifloris, fol. ob- longo-ovatis, — 50. 9 germ. glabris, fol obovatis tenuioribus. — 51. 9 germ, glabris, fol. late lanceolatis, subtus pallidis, puberulis, reticulato-venosis, — 52. iulis e floribus 9 et d mixtis. — 53. foliis parvis ovatis acutis, germ. glabris; frutex solitarius in sta- tione depressa. — 54. 9 germ. cano-pubescentibus, iulis spissis, stylis brevibus, foliis ovalibus glabris. — 55. 9 germ. semipubescentibus, iulis brevibus, stylis longis, foliis inediocribus, subtus puberulis. — 56. 9 germ. albo-tomentosis, iulis gracilibus, stylis obsoletis, foliis parvis obtusis. — 57. 9 germ. eano-villosis, iulis laxifloris, stylis obso- letis, fol. amplis acutis, — 58. 9 germ. hine inde pubescentibus rubicundis, fol. medio- eribus apiculato-aeutis. — 59. 9 germ. cano-pubescentibus, iulis laxifloris, fol. laneeola- tis subglabris — 60. 9 germ. cano-tomentosis, stylis obsoletis, fol late ovatis. — 61. c' fol ovatis utrinque acutis subtus pubescentibus. 64 Salix grandifolia Seringe. Salix grandifolia Seringe. lui praecoces aut coaetanei, sessiles, demum in pedunculo braeteato, oblongi, 9 demum cylindriei laxiflori; filamenta 2 libera pilosa; bracteolae lingulatae parce pilosae; germina in pedicello piloso demum longissimo, brevia conico - subulata, sericeo-cana, stylus bre- vissimus aut obliteratus, stigmata erecto-patula; folia obovato-oblonga aut -laneeolata, obsolete undulato-serrata, supra glabra, subtus. cinereo-glauea levissime puberula. Syn. S. grandifolia Seringe Saules de Suisse nr. 55. Essai p. 20. Koch Comm. p. 36. Rchb. Exec. n. 1090. Koch Syn. p. 651. Neilreieh Fl. v. U.-Oester. p. 263. Doll Fl. Bad. p. 499. Gaudin Helv. p. 247. Kerner N. W. p. 120. S. stipularis Seringe S. de S. n. 2. S. acuminata grandifolia Seringe S. de S. n. 41. S. monandra Host Sal t. 731. $2. S. Sehleicheriana Forb. Wob. 98 9. S. Hechenbergeriana Hin- terhub. sen. in litt. ad amicos. $S.crispa gí Forb. Wob. nr. 42. Icon. Host Sal t. 31. 39. Reichenb. D. Fl. n. 2025. Forb. Wob. 42. 98. Exsie, Seringe S. de 8. n. 2, 41, 55. Reichenb. Fl. Germ. exe. 729. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 83, 84. Coll. 37, 38, 39. A. et I. Kerner Herb. Sal. Austr. (gf )1. (9) 928. Habit. in montanis et subalpinis usque ad iuga montium supra abietis terminum adscendens, ad rivulos in sylvatieis, traetum Alpium sequens ab Helvetia usque ad alpes Germaniae orientalis, praesertim solo ealeareo, usque ad 5000' et ultra (Neilr. — M. D. Baden: Feldberg, am Osterrain, am See- buek und im Zastler Loch: Doll. Helvetia: Belpberg, Seringe S. de 8$. 2! Alpes de Bex, Thomas! (H. V. H. A.) Im Ct. Glarus, Jáützalp, am Gotthardt, auf dem Iura, Hasenmatt etec.; am Saléve, Mervez bei Solalex, Mt. Vally, Creux du Van; am Fusse der Schauenburgerfluh, Wysenfluh, Geissfluh; am Mt. Cenis: Hegetsch. "Thun, Fischer-Ooster! .Corni di Canzo, Bracht. Mt. Pastello pr. Verona, ad 3000, Braeht (H. Bh.). Pinzgau, v. Spitzel! (H. B.) Kitzbühel in sylvis montanis usque ad 5000', Traun- steiner! (H. R.) Lofer, v. Spitzel! Bregenz, Oetzthal, Sehwaz, Schlern und Seiseralpe, Ritten; Monte Róen, Trient, Baldo, Valsugana: Hausmann. Kapuzinerberg bei Salzburg, Hinterhuber sen.! (H. H.) St. Lorenz und Griesberg bei Mondsee, Hinterhuber iun.! Klagenfurt! (H. A.) Steier- mark: Zell, Hólzl!; Raxalpe: ad , Preiner Gschaid,^ Kerner!; am Sehlan- genwege und auf der Griesleiten, Kotscehy! im Hollenthale, Krause! Dachstein, Kerner! Holserbergs Móser prope Ramsau, Zlik! Austria super. pr. Lunz, Kerner! Schneeberg pr. Vindobonam, Th. Kotschy! Italia: Bononiae [?, Bertol. — Teste Kerner in alpinis ealeareis Austriae infer. in regione Pini Mughi vulgaris, praesertim ad declivia scaturiginosa versus aquilonem; in magis depressis et convallibus ad rivulorum margines frequens est eosque sequitur donec planitiem intrant; habitat inter 800—1400' Salix grandifolia Seringe. 65 et 5800", 'T'erminus inferus orientem versus adscendere, superus descendere videtur. - i Deser. Iuli ,$ subpraecoces, subsessiles basi nudi, aut in pe- duneulo brevissimo braeteolato, ovati, 8—-10 l. longi, 5 l. lati; bracteolae lingulatae, v. ovatae acutae pallide virentes vel semini- grae, superae interdum obtusiusculae; filamenta 2 libera, pallida, ipsa basi aut ad medium usque pilosa; antherae subglobosae luteae, quandoque rubellae, demum flavae; nectarium lineari-oblongum, medioere. Iuli 9 ad latera ramulorum praesertim in parte inferiore, in peduneulo brevi, 3 lin. longo, braeteis 2—3 stipato, proprie prae- coces, saepe vero etiam subeoaetanei, aut demum in pedunculo lon- giore subfoliato, primo vix aut paullum masculis maiores, dein cylin- drici laxiflori unciales — sesquiunciales, 6 — 7 lin. latae; bracteolae lineari-lanceolatae, acutae, viridulae aut pallidae apicem versus eastaneae, nigricantes aut fuligineae; demum fuligineae, mediocriter dorso pilosae, pilis haud rectis. Germina in pedicello piloso-pu- bescente, demum longo l. longissimo, saepe horizontali aut curvato- refraeto, ex basi turgida breviter subulata, pube subadpressa sericea virescenti-cana obsita aut cano-virescentia pube tenuissima; stylus brevissimus, saepissime subbifidus quandoque delitescens; stigmata erecto-patula, plerumque bipartita; nectarium longum, lineare, leviter rachin versus incurvum. Folia oblongo-lanceolata, infera breviora et latiora brevissime acuta, supera magis elongata et angustiora, longe aeuta, rarius subintegerrima plerumque repando-erenata aut irregulariter (in apoblastis subundulato-) erenato-serrata; novella tenuissima, citissime marceescentia, supra leviter puberula, costa pubeseenti-albieante, tenuiter rugulosa, subtus pube brevissima ad- pressa ad venas densiore canescentia, venis hinc albo-notatis haud prominentibus; adulta supra glabra, saturate sed laete viridia, subtus pallida, cinereo-virentia aut cinereo-glaucescentia, pube brevissima sparsa nonnisi per lentem visibili obsita, vix unquam deficiente, retieulato- venosa, venis prominulis, primariis basi fere rectangulis, marginem versus leviter curvulis, parallelis. — Folia in vernatione margine revoluta. Stipulae fere semper adsunt, maiusculae, renifor- mes, v. subovatae. Gemmae oblongae, stramineo-ferrugineae, pube- scentes. Ramuli novelli piloso-pubescentes; annieuli glabri, ferrugi- neo-fusci, longitudinaliter rugulosi. Frutex nunc humilis bipedalis ramis divarieatis brevibus torulosis, nune 4—8' altus, ramis elonga- tis nonnullis horizontaliter-divergentibus, apicibus deorsum arcuatis. WIMMER, Salices Europaeae. 5 66 Salix grandifolia Seringe. Ut magnitudo frutieis varia est, nam in editis subalpinis supra terminum abietis pumila evadit, in inferalpinis sylvatieis fruticis altioris basi vel truncum enitentis staturam habet, ita etiam folio- rum magnitudo et figura. Sunt formae parvifoliae, quibus folia 1'/ longa, 7 lin. lata, oblongo-lanceolata;. dein 2" longa, 10 lin. lata oblongo-ovalia; aliis 5^ longa, 15 lin. lata late-lanceolata basi aeuta attraeta (talis fere var. C. maerostipularis Ser. Essai p. 22); denique aliis 2!/, —3 uncialia, sesquiuneiam lata, late ovalia utrinque rotundata. Praeterea sic variat, ut, sieuti in omnis Capreis, iuli- interdum pedunculis longis foliatis insideant, et neetarium fl. ? non- nunquam multo brevius sit, flores 9 adulti saepe egregie remoti sint. ' Ex figura igitur et magnitudine foliorum tres formae proponi possunt: «a. vulgaris, foliis mediocribus oblongo-ovatis utrinque breviter acutis. — Forma in montanis siecioribus. Kerner Herb. 28. 8. lancifolia, foliis maximis late lanceolatis aeutis basin ver- sus longe angustatis. — Forma in apricis montanis solo fertili. Forbes Wob. 42. Kerner Herb. 7. | y. fagifolia, foliis magnis late ovalibus utrinque rotundatis. — Forma in sylvaticis subumbrosis. Mondsee: Hinterhuber, et in horto bot. Berolinensi. Seringe in S. de S. nr. 55 haee scripsit in scheda: ,, Ce Saule est süre- ment une espéce distincte de l'Acuminata Hoffm. "Voici quelques-uns de ses traits: Chatons moins volumineux, beaucoup moins longs, se dévelop- pant en méme temps que les feuilles (jamais les feuilles au moment de la floraison de l'Aeuminata. (Caraetére important. Floraison beaucoup plus tardive. Stipules grandes inéquilatéralement cordiformes. ^ Feuilles trés-longues (jamais autant dans l'Acuminata, méme eultivé). Périgones (écailles) roussátres, jamais noirs pendant la floraison, comme dans l'aeu- minata. Jets de l'année précédente presque toujours glabres (constamment et mollement velus dans l'Acuminata) ete.^ Quae non omnia vera esse deseriptio nostra docet. Huius speciei, quae paucissimis bene nota est, summa est affinitas eum S. silesiaca Willd., cui forma y praesertim adeo est similis, ut nisi typo aecurate percepto et serie formarum observata aegerrime distinguatur. Sunt autem S. silesiaea et S. grandifolia species parallelae, illa borealis a Britannia usque ad montes Carpatos angustam zonam inhabitans haee non- nisi tractum Alpium sequens. Conveniunt etiam eo, quod utraque est planta. vere montana ab exitu vallium inferiorum incipiens et usque ad ipsum terminum arborum ad iuga montium adscendens. Differt autem S. gran- difolia a S. silesiaca foliorum forma magis ad oblongam prona, tertia vel quarta parte infra apicem latissima, colore dilutius et pure, non sordide :z2 * dii e, " - te md L Salix grandifolia Seringe. 67 viridi, germinibus brevioribus semper pube vestitis (in S. silesiaea ger- mina glabra sunt normalia), iulis brevioribus, filamentis pilosis. Flores 9 iuveniles S. eapreae mieroiulae quodammodo similes; haee foliorum forma et tomento novellorum laxo, germinibus longioribus faeile distinguitur. Neilreieh in Fl. v. Unt.-Oest. p. 263 haee habet: ,Omnibus huius tribus speciebus propinqua et magis habitu et statione diversa Salix. A S. cine- rea eui habitu externo simillima est, gemmis foliaceis glabris et vestimento foliorum multo tenuiore, a S. caprea forma foliorum oblonga sursum dila- tata, a S. aurita foliis supra demum nudis subtus modo sparsim pilosis, a S. nigrieans (eerte ab ea, quae hae in regione obviam fit var. leio- earpa) germinibus tomentosis, stylo brevissimo, foliis novellis serieeo - vil- losis neque adultis unquam prorsus nudis distinguenda. Fortasse non est vera species, sed aut eum S. silesiaca coniungenda, aut varietas alpina S. cinereae. ^ Utramque hypothesin haud posse probari inde colligitur, quod in Silesia nullum S. grandifoliae vestigium est. Quodsi S. grandi- folia eum S. silesiaca eoniungenda esset, inter formas nostras S. sile- siaeae, quae in omni traetu Sudetorum Carpatorumque (principalium) vulgatissima est, quaedam àd S. grandifoliam referendae essent: si va- rietas esset S. cinereae, etiam forma eiusmodi apud nos obviam fieret. At iusta observatio S. grandifoliae eultae nos edoeuit eam non solum geographica ratione sed etiam forma et charactere ab omni eum S. sile- siaca tum S. cinerea esse distinetam. Hane nostram rationem secutus quoque est el. Kerner, qui in locis diversissimis eius formas et variationes observavit aecurateque descripsit, quarum plerasque mecum ceommunieavit. Quam A. et I. Kerner in Herb. Sal. Austr. nr. 20 sub nomine S. lim- nogena ediderunt et pro hybrida e S. grandifolia et S. aurita habent, mihi S. grandifoliae nimis propinqua esse videtur. Neque S. sphaeroce- phalam A. et L Kerner ibid. nr. 21 ab ipsa 8S. grandifolia multum differre crediderim. Ad synonyma huius plantae pertinent S. aeuminata Sehleieh. Cat. 1807 (teste Seringe); in Herb. Sehleich., quod pars est Herbarii Regii Bero- linensis, sub nr. 837. 838 haee denominata est S. acuminata parviflora et alpina. In Herb. Willd. eadem adest n. 18200 fol. 6 et 10 et Herb. Schleich. n. 90. 98 sub nomine S. aquatiea Schleieher. Ab hae differt, quae in H. Sehleich. nr. 89 in H. Willd. 18200 fol. 12 asservatur, foliis molliter et densius tomentosis, novellis argenteo-sericeis, mox supra mollis- sime velutinis eanis, subtus albidis; quae an hue pertineat dubito. Cum dubitatione ad suam stirpem laudat Seringe S. cinerascens Willd. Sp. nr. l07, quam hie a Linkio e Lusitania acceperat. Sed uti specimina, quae Link colligere consueverat, nequam esse solebant, ita descriptio a Willdenovio data sic faeta est ut ad complures species pariter apta sit. — CL. Grenier 3, 135 laudat S8. appendiculata Vill. — S. grandifolia Fries Bot. Not. 1840 p. 186 est haud dubie aut forma aut filia S. capreae. — 8. grandifolia albicans Seringe Sal. helv. p. 21. S. de S. nr. 66 a vera S. grandifolia diversa, me iudice hybrida est ex hae et S. glauca, Dn 68 Salix grandifolia Seringe. de qua infra suo loeo sermo erit. Icon. S. erispae Forb. Wob. nr. 42 marem S. grandifoliae optime exprimit; etiam S. Scehleicherianam quam ex Helvetia habere affirmat, nr. 98, hane 9 referre existimo, etsi stylus longior est. Casu nescio quo accidit, ut Host, euius S. monandra tab. 71. 12 hane speciem optime refert, in tab. 71 nr. 3 florem monandrum pingeret et in descriptione eam monandram esse affirmaret. Ceterum S. montana Host. tab. 13 est huius monstrositas androgyna. —" - — TRIBUS OCTAVA. FRUTICOSAE, BRACTEOLIS SEMINIGRIS, FILAMENTIS LIBERIS, GERMINIBUS PEDICELLATIS, STYLIS SUBFISSIS, STIGMATUM BASI INFUNDIBULIFORMI, FOLIIS OVALIBUS. S. nigrieans. S. Weigeliana. S. glabra. S. hastata. Trutices medioeris magnitudinis, ramis partim rectis partim paten- tibus, in prima specie saepe arcuatis divarieatisque, annieulis glabris plerumque politis. Folia ovalia, breviter aeuta, subtus glaueo eae- sia, semper aut adulta certe nuda. Iuli 9 demum laxiflori, cylin- driei, in pedunculo bracteolato. Germina in pedicello medioeri, sem- per aut plerumque glabra, nuda, styli erassiuseuli, apice bicrures, stigmata obcordata aut bipartita. Haec tribus artificialis; florum structura S. nigricans et Weigeliana, atque S. glabra et S. hastata inter se conveniuut. S. nigricans ad S. silesiacam et S. auritam, S. Weigeliana ad S. Arbuseulam ae- cedit; S. hastata vel eomparari potest cum S. triandra. .S. nigricans a ceteris differt, quod folia saepe subtus pubeseunt vel tomento cano micant, novella semper fere, interdum adulta etiam, et quod tam germina nuda quam pro parte aut tota vestita gerit, et quod altius saepe assurgit. Folia S. hastatae et S. higricantis fere opaca, sed S. Weigelianae et gla- brae supra nitida vel splendentia. Nonnunquam color caesius in aversa pagina foliorum 8S. hastatae minus evidens. 70 Salix nigricans Smith. Salix nigricans Smith. lui praeeoees et ceoaetanei, sessiles in pedunculo brevi braeteato, 9 demum peduneulati in pedunculo bracteis foliaeeis stipato, oblongi demum cylindrici; filamenta 2 libera pilosa; germina in pedicello longo, eoniea; stylus mediocris aut longus, subbifidus, stigmata diver- genti-patentia, euneata, bifida; folia ovalia, breviter acuta, supra ni- tidula, subtus glaucescentia, supera velutino-pubescentia. Syn. ,Salix foliis serratis, glabris oblongo-ovatis* Linn. Fl. Lapp. n. 9350. S. phylicaefolia Linn. Fl. Suec. n. 880 et Sp. pl. 2 p. 1442. S. phylicifolia Wahlenb. Fl. Lapp. n. 482. Fl. Suec. n. 1133 (excel. var. y maialis. Koch Comm. p. 40. Rchb. Exc. n. 1024. Gaudin Helv. p. 220. S. nigricans Smith Transact. of Linn. Soc. 6. 120. Fl. brit. p. 1047. Seringe Essai p. 42. Wahlenb. Fl. Lapp. n. 485 Suec. p. 668. Willd. Sp. 12. Fries Mant. p. 52. Koch Syn. p. 650. Hegetschw. F. d. Schweiz n. 2832. Hook. Brit. p. 366. Ledeb. Fl Ross. p. 608 (excl var. Y. Wimm. FL v. Schl. 1857. p. 189. S. stylosa DC. Fl. Fr. 5, 339. S. stylaris Seringe Essai p. 62. Patze Fl. v. Preussen n. 288. S. Myrsinites Hoffm. H. S. p. 71. S. hybrida Hoffm. Deutschl. Fl. 2, 269. S. Amaniana Willd. Sp. nr. 19. S. lithuanica Bess! Enum. pl. Volh. S. erataegifolia Bertol in Desv. Iourn. de bot. 3. 1813 p. 76 n. 10 et Fl. Ital. p. 312. Praeter haec pertinent hue: S.rupestris, S. Andersoniana, 8. Forsteriana, S. hirta Smith. Engl. bot. (teste Koch secundum specimina ex horto Smithiano accepta). S. erassifolia et dura Forbes Sal. Wob. 115 et 105 (secundum specimina ex h. bot. Berolin.). E speciebus ab Host. Sal. et Fl. Austr. propositis huc pertinent: S. ovata, S.cotinifolia, S. padifolia, S. aurita, S. menthaefolia!, S. prunifolia!, S. parietariaefolia! et S. rivalis! Host. Praeterea amplius sexaginta nomina. Schleieheri, in Herbariis cireumlata et hodieque in Herbariis Berolinensibus asserva- ta omnia hane speciem indicant. Ic. Linn. Lapp. t. 8 f. d. Wahlenb. Lapp. t. 17 f. 2. Fl. Dan. t. 1053. Hoffm. H. Sal. t. 18 et t. 19. t. 24 f. 2, Willd. Baumz. (S. Amaniana W.) t. 5 f£. 1. Sturm D. Fl 25. Guimp. Holz. t. 165. Engl. bot. t. 2342. 2344. 1404. Host. Sal t. 74. 75. 78 — 86 et in Add. S. padifolia. Forb. Wob. nr. 37? 1083. 104. 105. 108. 110. 111. 113. 115. Rei- chenb. D. Fl. n. 2017. 2018. Hartig. t. 115 (410. Anders. Lapp. f. 15. Exs. Hoppe! pl rar. Cent. 4 (s.n. S. hastata) Seringe S. de S. 22. A. B. C. E. (s. n. S. nigrieans) 73. (s. n. S. nigricans firma). 86. (s. n. S. stylaris multifolia) 87. (S. stylaris undulata). 88. (S. stylaris cordifolia). 21. A. B. C. D. (S. hastata Hoppe) Fries Herb. N. V. 62 S. nigricans leiocarpa; VIII. 62 S. nigricans eriocarpa; VII. 63 S. ni- gricans borealis. F. Schultz n. 155. Billot. n. 1960. Kovats Fl. Exsicc. XI. 1060—1. Wim m. et Kr. Herb. Sal. 42. 106. 107. 198. 109. Coll. nr. 62— 81. A. et J. Kerner Herb. Sal. Austr. (9) 11. 12. 13. tá ) 94. Habit. ad latera montium etiam in alpinam regionem adscendens, sed maxime ad radices montium in media et meridionali parte Europae, in bo- reali et orientali etiam in eampis depressis, per omnem Europam sed non ubique vulgaris. Suecia: per omnem Lapponiam et Finmarkiam, alpina ex- cepta, et provincias Sueciae et Norvegiae omnes; in Rossiae provinciis bo- realibus (Lithuania! Petropolis! Volhynia!) et australibus (Podolia, Besser! ! * i | ] B Salix nigricans Smith. 71 Mosqua, Riehter! [H. Bk.]; Kasan; Wiütka Ledeb.) Prussia ad Regio- montum, C. A. Patze! Tilsit, Heidenreich! Silesia, cirea Vratislaviam paueis loeis, singulisque speciminibus. Britannia in planitie et in montosis. Alp. Seot, Hooker! (H. A). Gallia, Deecand.! Delphinatus Guillestra, Duby! Strassburg, Buchinger! (H. R.)) Helvetia ad rivulos et in dume- tis frequentissima: Hegetschw. Seringe! Bern et 'Thun pr. Mürren 5000', Fiseher-Ooster! Rheininseln, Nieklés! (H. R.) Baden: Donaueschingen, Brunner! ad laeum Lemanum frequens, inter Burgheim et Altbreisach, ad Kehl, Wutachthal; Dóll. Bavaria: München, C. H. Schultz! Regensburg, Hoppe! (H. R.) Austria: Kitzbühel, Traunsteiner (H. R.) Vorarlberg, am Bodensee, Bregenz, Imst, Schwaz, Ebbs, Brixen, Ritten, Bozen, Valsu- gana: Hausmann. Mondsee bei Salzburg, Hinterhuber! Kaltenleutgebner 'Thal (Kerner) und Moosbrunn bei Wien, Kovats! Prein, Schwarzau, Hall- baehthal, Lilienfeld, Annaberg, Gaming, Lunz, Lassing, Hollenstein, Maria- Zell ete.: Neilr.! Carpati, Hartig p. 33 et 35. Verosimiliter etiam in Py- renaeis sec. Lapeyr. Fl. cuius S. caprea hane includere videtur. Deser. Iuli aut praecoces aut coaetanei, nune subsessiles, nune breviter pedunculati, basi plerumque bracteis 3—4 majuseulis sti- pati, tanquam involucrati, ovato-oblongi, mediocriter densiflori, flo- ribus patenti-divergentibus; |j breviores ovati aut longiores subcylin- driei, uneiales, 7 — 8 lin. lati; bracteolae ovato-oblongae, basi fuli- gineae antice rufo-nigricantes utrinque pilis longis barbatae;. necta- rium quadrato-oblongum '&4——'/, braeteolae aequans; filamenta ipsa basi pilosa, longa; antherae aureae demum parte supera plumbeo-ni- gricantes. Iuli Q in pedunculis brevibus bracteis parvis aut majo- ribus foliaeeis inaequalibus stipati, eylindriei, sesquiuneiales, aut bre- viores ovati aut oblongi, ad 6 — 8 lin. longi, haud valde densiflori, basi saepe vel laxiflori; bracteolae ut in ,j, saepe seminigrae, aut ferrugineo-fuligineae, pleraeque obtusae subtruneatae, paucae acutae; interdum bicolores, inferne lutescentes, apice fuligineo-nigrae (Tilsit). Germina in pedicello longo, plerumque ipso germine paullo breviore, glabro aut semipiloso, neetario 4-sexies longiore, conico-subulata, aut glabra obscure viridia, aut per partes, lineas ete. pubescentia, aut apice tantum, rarius basi, hirto-pubescentia, aut tota sive levius serieeo-cana, sive hirto-tomentosa albida*); illa plerumque in stylum *) Seringe Ess. p. 66 ad S, stylarem: ,J'ai aussi dans mon her- . bier des échantillons dont une partie des ovaires d'un chaton est glabre et d'autres velue, C'est jusqu'à présent le seul exemple d'un Saule avee une singularité aussi remarquable. Voici encore un cas oü toute disposition systématique peut échouer.* 12 Salix nigricans Smith. acute transeuntia, haec saepe obtusiuseulas stylus plerumque longus !/j germinis aequans, saepe, inprimis in hebecarpis formis, etiam bre- vior vix '4 aut '/ germinis aequans, semper crassiusculus, glaber, pallide luteus, apicem versus paullisper incrassatus, aut apice bifidus, erure utroque stigma ovatum s. cuneatum bifidum v. bipartitum, la- cinis erecto-patulis, sustinente (stigma ,tulipiforme* vocat Hartig); rarius stigmata longiora subfiliformia extrorsum .patentia. Folia figura elliptica sive oblonga, subito acuta, basi plerumque rotundata; abeunt et in figuram subrotundo-ovatam et in oblongo-lanceolatam; aut parva 10—12 lin. longa, 4—5 lin. lata, aut medioeria 1— !/, —2 uncias longa, uneiam lata, aut maxima 4 unc. longa, 2 une. lata; nune sub- ito nune longius acuta, margine plerumque leviter et inaequaliter crenato-serratove-dentata, nune argute et fere regulariter serrata; supra aut glabra aut levissime puberula venis leviter impressis, sub- tus fere nunquam glaberrima sed minus magis pubescentia minus magis nitidula, saepe ad costam venasque villosa, rarius sericeo-vil- losa; aut sordide viridia aut leviter einereo-glaucescentia, rarius caesio-glauca, saepe colore glauco mox infra apieem evanescente, ita ut apex ipse folii viridis maneat; novella aut glabra aut modice aut dense sericeo- villosa tomentosa. Stipulae in macrophyllis semper, in parvi- folis nonnisi in longioribus terminalibusque ramulis adsunt, lunatae, reniformes aut semiovatae, dentatae. Gemmae rufae, ovatae, rectae, pubescentes, demum glabratae. Ramuli novelli albo-pubescentes vel villoso-tomentosi; annieuli puberuli v. glabri, nigro-castanei, aut in statu vitellino viridi- vel olivaceo-rufi; nunc validiores erecto-paten- tes, nune graciles, elongati, arcuato-divaricati et cernui. Frutex vulgo 4—6 pedalis, in eampestribus siecioribus etiam 9 pedalis; for- mae macrophyllae etiam arborescentes. Varietates : B borealis Fries. iulis eoaetaneis, germinibus longissime pedi- cellatis, stylo longissimo, foliis magnis, costa albo-tomentosa, utrinque, novellis praesertim, ineano-pilosis, ramis villosis. Fries Mant. p. 52. Anders Lapp. p. 57. In Lapponia ad Quickjock, Karesuando, Hürnhünvaara: Anders. Lapp. y maerophylla Hartig p. 35. iulis coaetaneis, |j involucratis, folis maximis late ovalibus, glaberrimis. — Nonnisi 7 ex- stat in Hortis botanicis Berolinensi, Gottingensi, Vratislaviensi et Vindobonensi unde sub nomine ,S. tenuifolia Host.* Salix nigrieans Smith. 73 misit Kotsehy. Arborescens ramis erassis, rectis, sureulis no- vellis eximie areuato-deeurvis, iulis brevibus erassis, filamen- tis longissimis. Folia prorsus congrua legit Wichura ad Quick- jock in Lapp. Lul S. padifolia jj et Q in tab. add. Host. Sal. Praeterea ex innumeris formis, quibus haee species apparet, hae maxime notandae sunt: firma. foliis oblongo-elliptieis acutis, supra puberulis, subtus einereo-canis subtomentosis, ramulis novellis albotomentosis (iulis. brevibus, germinibus subsericeis aut seminudis) S. nigr. firma Seringe S. de S. 73 Q. S. diseolor Forbes j ex Horto Berol. — A. et J. Kerner Herb. Sal. Austr. nr. 34 jj. lancifolia. foliis oblongo-lanceolatis, breviter acutis, subser- ratis, glabris, subtus plerisque virentibus. S. parietariae- folia Host! sec. Kotschy. Petropoli, Fischer-Ooster! Regio- monti, Patze! Tilsit, Heidenreich! borussica. folis utrinque levissime pubescentibus, subtus pallide viridibus, rigidis, germinibus canis, iulis brevioribus. — $S.nigr.trifida Hartig. Regiomonti, Patze! "Tilsit, Hei- denreieh! Etsi saepe valde distincta, transit tamen in vulgarem, ramis vimineis, foliis superis cano-pubescentibus. Folia an- gustiora et latiora. parvifolia. foliis parvis laete viridibus subtus glaucis, gla- bris; iulis brevibus ovatis, germinibus glabris. — S. phylici- folia mierophylla Gaud. Helv. 221. Moosbrunn b. Wien, Kerner! Kovats! — Forma e campis sterilibus, parva, fruti- cosa, ramulis brevibus crebris. sericea. foliis parvis oblongis, subtus sericeo-albis; iulis lon- gis, germinibus cinereo-sericeis. ^ 'lhun in Helvetia, Fischer- Ooster! Riesengebirge. grandis. foliis magnis, oblongis, subtus caesio-glaucis, sub- glabris, iulis brevioribus erassis, germinibus albo-sericeis in pedicello medioeri, stylo brevi. — Circa Vratislaviam. rupestris. foliis pallidis, ovalibus, subtus caesio-glaucis, pubescentibus, iulis longis, germinibus cano-sericeis, stylis me- 74 Salix nigricans Smith. diocribus. S. rupestris Smith Engl. Fl. 4, 222. E. Bot. t. 2342. E Soeotia. Forb. Wob. nr. 111. — erassifolia. foliis subrotundo- ovatis , apieulatis, subtus ci- nereo-virentibus puberulis, germinibus glabris. — Sub nomine 8. erassifolia Forb.^ ex Woburn Abb. in Hort. bot. Be- rolinensem venit. Forb. Sal. n. 115. S. phylicifolia C. ovata Gaudin in Helv. p. 221. S. cotinifolia Host. Sal. Add. ,Frutiees, rarius arbores, quae eapsularum vestimento, figura. magnitu- dine serratura et pube foliorum tantam variationem prae se ferunt, ut Sehleicher ad sexaginta species distingueret, quae vero notis tam incertis sunt positae, ut non raro in una eademque stirpe plures Schleicheri species deprehendere possis. Ex omnibus differentiis eae certissimae esse videntur, quae a vestimento eapsularum sumtae sunt, unde duae formarum series di- stingui possunt, una ecapsulis pubescentibus, sericeis v. subtomentosis, altera nudis; illam significat S. nigricans Hall. fil. Wahl, hane S. stylaris Ser. Sed haee quoque differentia ita est vacillans, ut ne formas quidem prima- .rias ex illa possis proponere; nam reperiuntur non solum transitus omnes a eapsulis nudis ad tomentosas (S. aubonensis Schl,, Schleicheriana W., patula S., australis ete.), sed vel in uno eodemque ramulo inter- dum eapsulae nudae et sericeae inveniuntur (S. pyrifolia, populifolia). Rarius autem eapsulae prorsus sunt nudae, plerumque basi tantum et sur- sum magis minusve serieeae aut verrueulis albis punetatae. Ramuli novelli in formis omnibus tomentosi, et folia, et ramuli; deinde vero omnes vesti- menti transitus occurrunt a foliis supra glaberrimis subtus glauco-viridibus ad folia supra leviter pubescentia subtus subtomentosa, idque et in iis quae eapsulas nudas et in iis quae vestitas habent. . . . Figura folii potissimum est elliptica; sed ea quoque est varia; sunt fere cordata, ovata, ovato-lan- . ceolata; folia longiora plerumque sunt serrata, breviora erenata, nonnunquam subintegerrima; rarius sunt pectinato-serrata, tune venae infra magis pro- minent, ramulique novelli dense tomentosi sunt (S. carpinifolia Schl. Gaud.)' Heer in Hegetsehw. Fl. d. Schweiz p. 961. ,Est facile Salieum Sueciae omnium maxime variabilis, cuius formas prope innumerabiles sub nominibus variis apud Pwetorós dise aca proposi- tas videmus.^ Anders. Lapp. p. 51. Seringe Essai p. 65 sq. has habet varietates a. lancifolia, b. abor- tiva, e. tomentosa, d. angustifolia, e. undulata, f. tardiflora, g. ovata, h. multifolia, i. cordifolia j. elliptica. Ex horum numero b. et f£, quae aecidentales, sunt removendae; ceterae non bene dispositae. Se- ringius sub S. nigricante nomina specierum a Schleichero propositarum 14, sub S. stylari 50 ut synonyma varietatibus suis subscribit. — Gaudin in Fl. Helv. series formarum duas distinxit 1. stylosa, capsulis glabris; 2. nigrieans, capsulis sericeis; illi 10 huic 9 formas, haud feliciter distinctas, subscripsit. TCTUMAgcaPe AA 0 c — toc ey patedo- gos———— À € -l Cc Salix nigrieans Smith. Monustrose androgynis floribus invenit prope Tilsit Heidenreich! Hybridas dat cum S. caprea, S. einerea (ex horto Berolinensi), 8. glauca, phylicifolia, livida, glabra, repens. Olim haee vulgo sub nomine ,S. phylicifolia* eireumferebatur. Wah- lenberg in Fl. Lapp. formam germinibus vestitis sub nomine S. nigricans nr. 485, formam germinibus glabris sub nomine S. phyliecifolia nr. 482 proposuit, unde maxime confusio horum nominum orta esse videtur. Ut ad S. Weigelianam notavimus, nobis ne a Linnaeo quidem videntur simi- les formae harum Salicum rite distinctae fuisse, cuius rei id luculentum est documentum, quod ab ipso eadem nomina serius ad alias species sunt trans- latae, ut doeuit Fries Mant. p. 22. Atque mirum profecto esset, si ab initio statim a Linnaeo hae species, quarum differentiae post longas demum mul- torum virorum observationes multisque studiis erutae et satis exeussae sunt, tam bene cognitae fuissent, ut nulla analogarum formarum commutatio, nulla hybridarum admixtio faeta fuisset. At missa hac.re, quanquam Lin- naeum prineipio hane nomine ,S. phylicifolia* indieasse cum Wahlen- bergio credimus, tamen id nomen, ut nimis ambiguum mittendum, et Smithii . nomen ut certius et bene aptum huie speciei praeponendum esse duximus. Noli autem credere Smithium suam S. nigricans eo consilio denomi- navisse ut diserimen inter hanc et inter S. phylieifoliam Linn. (sec. Fries ete.) collustraret: sed S. nigricans Smith est una quaedam singularis forma e permultis, quibus haee species polymorpha obviam fit, quarum plu- res sub diversis nominibus Smith ipse descripsit et in English Botany ico- nibus exprimendas curavit. Smithii S. nigricans in tab. 1213 repraesen- tata est. Figura eiusdem in Forbes Sal. Wob. n. 37 alienum habitum, sty- lum brevem, iulos 9 parvos, ceterum vero formam macrophyllam ostendit. "Praeter hane certo hue pertinent ex eodem Salicto Woburnensi n. 103 S. australis Forb., n. 104 S. rotundata Forb., utraque ex Helvetia, n. 105 S. dura Forb. 4 loeo incerto, n. 100 S. atrovirens Forb. ex Helv., foliis subeordatis, n. 110 S. Forsteriana Smith, e Brit., forma macrophylla, brachystyla, n. 111 S. rupestris Smith, e Scotia, n. 113 S. hirta Smith E. bot. t. 1404 e Britania, (,cuius femina S. pieta Sehleieh.^) macrophylla laete virens, S. erassifolia Forb. 9; non sine dubitatione huc retulerim n. 58 8. ramifusca Forb. Z, n. 76 S. alaternoides Forb., n. 97 S. pe- traea Forb. 9, n. 101 S. sordida Forb., ex Helvetia, d; n. 102 S. rivu- laris Forb. 9 ex Helv., n. 112 S. coriacea Forb., ex Helv. Gaudin in Fl. Helv. p. 261 S. carpinifoliam Schleich. suo nomine de- scribit et a S, nigriceante segregandam esse censet, quod nee Koch nec alii comprobaverunt. Forma germinibus nudis in Germania australi-occidentali vulgaris; al- tera germinibus pubescentibus rara, in M. D. Badensi nonnisi tribus locis inventa, teste Dó6ll in Fl. Bad. p. 505, in regione cirea urbem Vindobonam nusquam reperta teste Neilr. Fl. v. Wien Nachtr. p. 120 et Fl. Unt.-Oestr. p. 264. In borealibus Suecia et Lapponia utraque occurrit, nec raro forma 76 Salix Weigeliana Willd. germinibus ex parte glabris aut basi aut apice hirto-canis; in Prussia quo- que utraque forma frequens. Bertoloni in Fl. Ital. p. 313, quantum e synonymis allatis colligi potest, cum hae coniunxit S. hastatam et S. glabram. Salix Weigeliana Willd. lui coaetanei, sessiles, demum pedunculati, ovati vel cylindrici, me- diocriter densiflori; filamenta 2 libera, glabra; germina ovato-coniea, hirto-tomentosa, cana aut cinerea, in pedicello medioeri; stylus me- dioeris aut longus, stigmata obovata, patula, semibifida; folia obovata, supra nitida, subtus glaucescentia, glabra, denticulata. Syn. S. Weigeliana Willd. spec. pl. nr. 48. Host. Sal. Add. Wimm. et Grab. Fl. Sil. 3 p. 379. 8S. phylicifolia Smith brit. 3 p. 1049. Wimm. Fl. v. Sehles. 1840. 1857. Fries Mant. p. 50 et Anderson Sal. Lapp. p. 42 (excl. S. tenuifolia). Koch Taschenb. - p.466. Hartig p. 19, Nachtr. p. 4. S. arbuscula Wahlenb. Lapp. n. 476 (forma maior). Wahlenb. Suec. 1122. Koch Comm. p. 44. Reichenb. Exec. n. 1020. S. bicolor Ehrh. Beitr. 5 p. 162 (non Hortulanorum). Koch Syn. p. 633. Meyer Hannov. p. 507. S. vio- lacea Willd. (ex hortis bott. Berolin. et Vratisl) Cetera synonyma vide infra. Ie. Wahlenb. Lapp. t. 16 f. 2. Host Sal. tab. add. Anders. Sal Lapp. f. 9. Reichenb. D. Fl. 2002. Hartig T.110 (35 g) minus bona. Engl. bot. t. 1958 sec, Meyer. Guimp. Holzarten t. 180 sec. Meyer. Forbes Wob. n. 46. n. 51 (Weigeliana) n. 45 (Bor- reriana). ; : Exs,. Günther Cent. Siles. 8. Fries Herb. Norm. VIII. e Dalecarlia 9 et fol. S. phylicifolia v. tenuifolia e Karesuando, (forma pumila, germinibus tenuibus, fol. angu- stioribus utrinque acutatis, denticulatis). Ehrh. Arbor. 118. ex Willden. et Meyer. Wimm. et Krause Herb. Sal. n. 4. Coll. Sal. n. 86 9 n. 87 dá. A. et J. Kerner Herb. Sal Austr. (d) 16. (9) 32. Habitat. locis scaturiginosis, uliginosis, humidis ad ripas paludesque et in pratis humidis regionis borealis Europae usque ad latera alpium; in Europa media nonnisi in subalpinis ad declivia seaturiginosa supra termi- num abietis. In Lapponia, Norvegia et Suecia usque in Dalecarliam non in- frequens. Wichura legit in Lapponia circa Quiekjock, ad ripas Tarrajock, in montibus Titir, Sjnárrack, Wallibacken; in Westrobottnia circa Siüfast et.Jockmock! Finmarkia orient, Wahlenb.! (H. H.) Norveg. pr. Kongs- vold, Lindblom. Cirea Petropolin teste Ledebour. Alpes Soeoticae, Hooker!(H. A. Holstein, Nolte et Sonder! (H. H.) Sehleswig, E. F. Nolte! (H. B. Germania: Mons Bructerus am nord- und südwestlichen Abhange, Seheele! Hampe! (H. H., H. A., H. B., H. Bk.) In Sudetis, unieo loco, Riesengrund im Riesengebirge, fere 30 frutices. In 'Tyroli ad rivulos glaciales inter 4500 — 6000" frequens hine S. pentandrae, illinc S. hel- EEMMMEEEGqee 4. LI band E ur a ppm rt Salix Weigeliana Willd. T1 vetieae et S. hastatae socia, teste Kerner. Lisens: Kerner. E Carpatis non vidi hane speciem. Loci a Grenier in Fl. Fr. 3, 139 indieati (Mont Dores, montagne du Cantal, chaine du Forez et Pyrenées centrales) mihi non sa- tis certi. ' Floret in Sudetis medio Iunio. Deser. luli eoaetanei, |j subsessiles, 9? in peduneulo eras- siuseulo tomentoso, bracteis parvis 3— 5 patulis fulto, erecto-paten- tes, unciales aut paullo longiores, 5 — 6 lin. lati, densiflori. Bracteo- lae oblongo-lanceolatae, acutiusculae aut rotundatae, dentieulatae, fer- rugineae, venosae, antice fusco-nigricantes aut totae nigrae, dorso villo reeto nune denso nune rariore obsitae. Filamenta 2 libera glabra, antherae ovatae luteae demum fulvae. Germina in pedicello brevi erassiuseulo hirsuto, brevia, eonico-acuta, demum ex ovata basi elongato-eoniea, tomento albido-lutescente e pilis brevibus laxiusculis formato tecta, albido-cana, cana, demum virenti- vel rufescenti-cine- rea; neetarium quadrato-oblongum, pedieellum magna ex parte aut totum aequans; stylus mediocris aut longus, crassiusculus, lutescens, sub stigmatis minus vel magis evidenter fissus; stigmata insignia, '!j styli longitudine, obovata, bifida aut bipartita, areuato-patentia. Folia oblongo-ovata, aut obovata, basi cuneata, aut obovato-lanceo- lata basi attraeta, aut latius angustiusve laneeolata, leviter crenato- aut serrato-repanda, rarius argute serrata, utrinque laevigata, glaber- rima (praeter novella et parvula braeteiformia, quae tamen pilos se- riceos citissime abiiciunt), supra saturate et pure viridia, oleoso-niten- tia, subtus primo glauco-viridia, demum albido-glauea, eosta venisque lutescentibus, venis primariis paullulum elevatis. Stipulae rarae, par- vae, ovatae, erectae. Gemmae lineares, obtusae, flavae, pilis spar- sis adpressis vestitae. Ramuli novelli glabri, annieuli glabri, ca- stanei, nitiduli. Frutex in Sudetis 2— 3 pedalis, a basi regulariter in ramos rectos, ramulis strietis brevibus, divisus, cortice medio vi- ridi-fusco; in Lapponia et humilior et ultra 4-pedalis occurrit. Variatio haee. est adnotanda. Folia figura variant, ut indicavi- mus, a late obovata usque ad laneeolatam; dein magnitudine: ple- rumque biuneialia, fere uneiam lata, sed occurrunt etiam duplo ma- iora et duplo minora. Stylus longitudine varius, et nune apice in- teger nune paullulum fissus est; stigmata nune erassiora breviora, nunc tenuiora longiora. Iuli 9 abbreviati, globoso-ovati (Jockmock in Westrobottnia, Wichura!); aut sunt coaetanei aut subserotini eva- dunt ,ad ripas fluminum aqua inundatas* Laestad., ubi primum T8 Salix Weigeliana Willd. gemmae foliaceae, dein florigerae emergunt. Formam cvitellinam ramis flavis affert Anderson. — Utrum forma foliis ellipticis, supra puberulis demum rugulosis, quae S. violaeea Willd. Berl. Baumz. p. 443 Wimm. et Kr. Coll. Sal. n. 88, S. phylieifolia-Lap- ponum Wimm. in Denkscehr. p. 168 est, ad hane vere pertineat, an hybrida sit, etiamnune dubito. Hybridas dat eum S. glauca, nigricans, hastata, caprea et forsan eum S. Lapponum. Ex synonymis iis, quae auctores ad hane, — sive illi S. phylicifoliam, sive S. Arbusculam, sive S. Weigelianam, sive S. bicolorem nomi- naverunt, — retulerunt, tollenda sunt S. tenuifolia L. cum S. maiali Wahlenb., S. Sehraderiana Willd., S. laurina Smith, S. tetrapla Wal- ker et S. humilis Willd. Prima enim, S. tenuifolia L., quam Fries subspeciem huius esse putat, et ad quam Linnaei ,S. foliis serratis glabris verticaliter ovatis" Fl. Lapp. n. 352 laudat, est S. maialis Wahlenb., quam eum ex serie speciminum a Laestadio circa Luleà et 'TTorneà colleetorum in Herb. Acad. Holm., tum ex stirpibus, quas ex horto Beroli- nensi aeceptas per plures annos vivas observavi (exemplar horti Berolin. est idem, euius Hartig Nachtr. p. 5 l. 3 mentionem fecit), cognitam habeo. Haee, quam Wahlenb. in Fl. Lapp. bene distinxerat, dein autem in Fl. Suec. eum alis male confudit, iam Kochio Syn. 654 diversa est visa: est vero non species, sed hybrida e S. Weigeliana et S. hastata orta, germini- bus aut totis aut magna ex parte,nudis. Equidem enim nullam vidi veram S. Weigelianam germinibus nudis, omnem contra germinibus tomentosis ; formae germinibus glabris praeditae, quales ex Lapponia misit Anderson, non sine dubitatione ad eam referebantur. — S. bicolor Hortorum minime est planta d eius, quae in monte Bructero nascitur: ef. Koch Comm. p. 46 |. 3. Fries Mant. p. 51 l. 13 ab in.; enimvero forma d in omnibus hortis botanieis et hortulanorum viridariis sub nomine ,,S. bicolor* propagata . diversa a S. Weigeliana, ae hybrida forsan ex hae et S. aürita est. Fries in Herb. Norm. eam sub nomine ,S. discolor Scehrad.* edidit; equi- dem S. Sehraderiana Willd. appellavi. — S. laurina Smith, quam eum Friesio Meyer Hanov. et Koch Comm. ad hane laudant, longius etiam distat, non foliis modo, sed magis floribus, qui 9 tantum noti sunt, diversa. Meyer originem eius hybridam bene indagavit, quam a S. cinerea ducit; mihi potius S. eapreae et S. Weigelianae filia esse videtur. — S. tetrapla Walker, quam e surculis horti Berolinensis, ex Anglia petitis, educatam observavi, est S. phylieifolia-nigricans. Denique num S. humilis Willd., et ipsa ex horto Berolinensi mihi nota, cum Bauero in adnotationi- bus manuseriptis in Herbar. Reg. Berolin. inter varietates numeranda et. S. Weigeliana var. humilis inscribenda, an potius pro hybrida ex S. Wei- geliana et S. Arbuscula orta habenda sit, etiamnune dubito. — Cetera synonyma, quae huc ab auctoribus referuntur, quaeque an recte an non mihi non contigit invenire, sunt haec. S. Dicksoniana Smith Engl. bot. Ld Salix Weigeliana Willd. 49 t. 1390 (foliis ellipticis, remote minute dentieulatis Koch Comm. Meyer Hanov.), euius iconem in Forbes Wob. 55 equidem potius eum S. nigri- eante eomparaverim. -S. Croweana Smith Engl. bot. tab. 1146 (stamini- bus ad medium eonnatis Koeh Comm. Meyer Hannov.) Huius formae plura specimina in horto Berolin. exstant (eonformia cum iis quae sub eodem nomine ex Woburn Abbey missa ibidem coluntur, cuius iconem in Forbes Sal. Woburn. 52 habemus, ubi vero praeter flores monstrosos etiam 9 per- feeti exhibiti sunt), quorum pars filamenta non semieonnata, sed monstrose 2—3 furea antheris degenerantibus, pars germina monstrosa apice in anthe- ras abeuntia gerit S. Borreriana Hooker, cuius plantam d ex horto Berolin. novi, formam foliis lineari-lanceolatis indicat: consentiunt figura in Forbes S. Wob. 45 et Anders. S. Lapp. Denique Koch S. radicans Smith brit. 1053 et Anderson S. laxiflora Borr. Hook. Brit. p. 368 e descriptione hue referunt. — Praeterea ad S. Weigelianam ipsam pertinere aut pro- xime ab ea abesse — nam ex figuris etsi non malis et descriptionibus me- dioeribus varietates et hybridae vix ac ne vix quidem possunt discerni — hae videntur in Forbes Sal. Woburn.: nr. 39 S. patens Forb., quanquam frons tristior, stylus brevior; nr. 44. S. nitens Smith Engl. Fl. 4, 175, e Seotia (an S. Weigeliana, floribus prolepticis?); nr. 54 S. floribunda Forbes g' S. tenuifolia Engl. bot. tab. 2186? Sed nr. 38 S. bieolor Smith (Engl. fl. 4, 178. Engl. bot. t. 1806), quam in variis Britanniae par- tibus in silvis frequentem, sed propter ramulos fragiles haud multum utilem esse dicit, vix est huius loci. De ambitu et nomine huius speciei inprimis consulendus est Anderson in Sal. Lapp. Botaniei Sueciae dissenserunt: Laestadius, Fries, Hartman et Anderson existimant Linnaeum hane S. Weigelianam nomine ,S. phyli- eifoliae^ indicasse, Wahlenberg contra S. nigricantem Smith seu S. stylarem Seringe. Utraque sane sententia argumentis idoneis nititur, neutra diffieultate vacat. Ut mihi persuasum est Linnaeum tam S. Weige- lianam quam S. nigricantem bene novisse, ita haud dubium est, quin ab eo formae, etiamsi primum recte distinctae, tamen serius saepius confusae fuerint, quam rem in introductione satis exposuimus. Itaque si Linnaeus S. phylieifoliam appellavit, quam nos S. Weigelianam, nullum super- est nomen, quo is S. nigricantem signifieasset: hanc ergo ab eo ne no- minatam quidem esse colligendum erit; si vero nomen Linnaei S. phyliei- folia ad S. nigricantem pertinet, S. Weigeliana aut ab eo non nomi- nata fuit, aut cum aliis formis coniuncta. lam cum parum eredibile sit Linnaeum S, nigricantem in Suecia et Lapponia adeo vulgarem in Lap- ponia silentio praeteriisse (nam in Fl. Suec. et Spec. pl. 8. phylieifolia «, ad S, Weigelianam, S. phylicifolia f. ad S. nigricantem pertinere videtur), mihi Wahlenbergii ratio: praeferenda esse videtur. In tanto dis- sensu nomen ,S. phylicifolia* omittndum esse credidi. Accedit enim, quod Wahlenberg hane nostram S. Weigelianam nune eum S. Arbus- eula (ut fecerunt Neilreich et Kerner), nune eum S. maiali coniungeret, aut si vis confunderet. Certius igitur nomen et tempore proximum, neque malum, id est, quod Ehrhart dedit ,,S&. bicolor;^ sed ne eo utamur im- 80 Salix Weigeliana Willd. pedit eius nominis ambiguitas, tum apud hortulanos, de quo supra exposui, tum apud Friesium, qui Ehrharti nomine perperam in S. depressa sua usus est. Certissimum igitur est id nomen quod Willdenovius proposuit, quo indefessi in Silesiae historia naturali posita opera viri, Weigeli memoria in libris botanieis retinetur; quamobrem hoc praeponendum esse duxi. Differentiam trium specierum, quarum nomina etiam Wahlenbergii culpa obseura reddita sunt, et quartae a me pro hybrida declaratae, nempe huius S. Weigelianae, S. nigricantis et S. Arbusculae, nee non S. hasta- tae-Weigelianae, primus explieuit Laestadius in Loe. parall. p. 225. Dieit enim ,facile se largiri, esse quandam phylicifoliam sensu Linnaeano [i. e. ex interpretatione Friesii cett., non Wahlenbergii], de qua Linnaeus in Fl. Suec. ,habitat in pratis Westrobottniae et sylvis Lapponiae* scribat. Quae vero in Westrobottnia vulgatissima, nulla alia est quam S. maialis, scilicet utraque forma (germinibus et glabris et pubescentibus) [i. e. et S. Weigeliana vera et S. hastata-Weigeliana, quam utramque sub nomine S. maialis comprehendit. At quae in sylvis Lapponiae, eadem est arbor, scil. S. maialis; nisi arbuseula maior (Wahlenb. Fl. Lapp.) huius loci habeatur, cum qua arbuscula minor (W. l. L) omnino con- fluit; [ergo in Lapponiae sylvis et S. hastata-Weigeliana, et S. Wei- geliana maior et minor] a qua tamen arbuseulam minimam (Linn. Lapp. $ 360) diversam statuo [i. e. S. Arbusculam] Itaque S. maialis Wahlenb. Fl. L. [nostra S. hastata-Weigeliana] S. arbuscula ibidem [nostra S. Weigeliana forma minor], nee non S. phylicifolia Fl. Su. ex parte [nostra S. Weigeliana forma maior], unam speciem, quam phylieifoliam si appellare libet, haud recuso, mihi quidem constituere vi- dentur. At phylicifoliam Wahlenb. Fl. Lapp., S. nigricantem ibidem, formam quam S. capreae approximari dixit; S. phylicifoliam f Fl. suec. et S. nigricantem ibid., alteram speciem quodammodo ambire censeo, quo etiam S. illa Rudbeekiana (Lin. Fl. L. t. 8 fig. a) omnino pertinere vide- tur [i. e. nostra S. nigricans|.* Forma arborescens folis subtus pubescentibus, inventa apud Carlstad in Suecia, commemoratur a Myrin (Scania Tidskrift fór Vetenscap. ete. VI. 1835). Ni fallor haec ad hybridam aliquam, forsan ad S. Weigeliana- caprea pertinet. Ad S. discolor Mühlenb. et Hooker ex America boreali animadvertit Anderson in Sal. Boreali- Americ.: Specimina pleraque numerosa, quae attente examinavi, parum differunt a vera S. phylicifolia, qualis in Euro- pae alpestribus crescit vulgatissima et eximie polymorpha, eique saltem exacte analoga. Contra Neilreieh et Kerner, qui hane cum S. Arbusceula coniungen- dam esse censent, haee moneo. Primo statura et habitus utriusque formae, ut et color frondis dissimiles sunt. Dein. vix explieari potest eur eiusmodi formae, qualis nostra Weigeliana in Sudetis et in Bructero est, nullum vestigium in omni Alpium tractu, ubi S. Arbuscula adeo frequens, adhuc inventum sit. Neque vero in Suecia et Lapponia hae formae ullo modo Salix glabra Seopoli. 8I confluunt, sed ab auctoribus recentioribus omnibus separantur: in largissima speciminum copia, quae ex illis terris comparavi, ne unum quidem se obtu- lit, quod istam opinionem probare posset. Kerner autem postmodo in Herb. Sal Austr. sententiam mutavit et ut diversas species edidit. Salix glabra Scopoli. Felber - Stauden, Prein in Styria incolae (Th. Kotsehy). lui laterales, eoaetanei, in peduneulis foliatis, cylindriei; ,j basi bracteati; filamenta 2 libera basi pilosa; * bracteolis lingulatis sub- eoneavis fuligineis, margine ciliatis, demum glabris; germina in pedi- cello brevi eoniceo-subulata, glabra; stylus longus, stigmata patula bipartita; folia semper glaberrima, obovata, erenato-serrata, supra oleoso-nitida, subtus caesia. Syn. 8Salix glabra Scopoli Fl. Carniol n. 1206. Koch Synops. p. 654. Koch Ta- schenb. p. 466. Neilr. Fl. U. O. p. 254. Kerner N. W. p. 113. 8. Wulfeniana Willd. sp. 14. Host Sal 29. Reichenb. Exc. n. 1023. Neilr. Suppl. p. 117. S. coruscans Willd. sp. 53. S&.phylicifolia Wulf. Fl. nor. (ed. Fenzl et Graf 1858) nr. 1509 (forma latifolia) et S. arbuscula Wulf. n. 1515 (forma angustifolia). S. hastata var. foliis subtus glaucis evidentius serratis Koch Comm. p. 43. Ie, Reichenb. D. Fl. n. 2011 (corrige: 1211. Sturm D. Fl. 25 t. 3 (ex Reichenb.). Host Sal. tab. 95. 96. Exsiee. Hoppe Pl. rar. alp. Cent. 4 (ex Reiehenb.). Wimm. et Kr. Herb. Sal. 78. 19. Coll.84.85. A. et J. Kerner Herb. Sal. Austr. (9) 6. Habit. in Subalpinis praesertim caleareis ab Alpibus Bavaricis et 'lyro- lensibus orientem versus in Salisburgia, Carinthia, Carnia, Styria, et infra et supra terminum arborum. Mt. Codeno, Bracht (H. Bh), Monte Baldo, Kellner! (H. R.) Sehwenkogel b. Kitzbühel, 'Traunsteiner! (H. R.) Lofer, Spitzel! (H. B.) Aggstein, Mühlauer Klemm, Sulzthal, Ebbs, Inner- vilgraten, Seiseralpe, Schleren, Ritten, Monte Gazza, Col Santo, Alpe Len- zada, Scanuechio ad 5000': Hausm. Fl. v. Tirol 1682. Reichenhall, Funcek! Mondsee b. Salzburg, Hinterhuber! Pasterze, Funck!(H. W.) Geisberg u. Rockstein im Guggenthale, Mielichhofer! (H. R.) Góller an der Schin- dleralpe in U.-Oesterreich, v. Widerspach! (H. Bk.) Oetseher, Lassing- fille, Gaming, Lakenhof, Neuhaus, Lunz, Góssling, am Hochkohr: Neilr. Fl. U.-0. 255. Kuhschneeberg, Neilreich. Raxalpe, Th. Kotscehy! Ju- denburger Alpen, Hatzi! (H. Bk.) Loibl in Carinthia, Sieber! (H. W.) et Moser et Schiffer! (H. A.) Carniolia, Graf! (H. B. et H. V.) Descr. Iuli eoaetanei eylindrici; 7 in pedunculis lateralibus, foliolis 2— 3 instructis, ad. 9 lin. longi, pedunculo raehique pilosis, WIMMER, Salíces Europaeae. 6 82 Salix glabra Seopoli. patuli, floribus contiguis; bracteolae lingulatae, subeoneavae, antice truneatae retusae v. dentieulatae, flavae, imae subferrugineae, summae antiee roseae, subglabrae, margine breviter ciliatae; filamenta 2 libera, valida, flava, basi pilosa (,,villosissima^ Kerner); antherae subviola- ceae (,ante et post anthesin flavae* Kerner), neetarium ovato -ob- longum medioere. Iuli 9 in pedunculis, nune minoribus 2 —3 nune desuper maioribus aliquot foliis obsitis, cylindriei, mediocriter densiflori, ad sesquiunciales, 4 lin. lati, plerumque ereeti; braeteolae lingulatae aut spathulatae, subeoneavae, ferrugineo-fuligineae, apiee truncato saepe retusae, dorso nudae, margine praesertim antico breviter cilia- tae. Germina in pedicello brevi, valido, glabro, anguste conica, aut conico-subulata, viridia, glabra; stylus longus fere !/ germinis ae- quans, validus; stigmata mediocria patentia bipartita, laciniis linea- ribus; neectarium oblongum pedicello paullo brevius. Coma semi- num albissima. | Folia semper etiam in vernatione glaberrima, subrotundo-obovata aut oblongo- aut lanceolato-obovata, basi sem- per attraeta; quandoque suborbiculari-rotundata, aut obtusa eum apieulo brevissimo, aut breviter aeuta aeumine plieato-obliquo; mar- gine semper evidenter saepe irregulariter erenato-serrata, ima cre- nata; pagina supera oleoso-nitida v. sublueida, saturate pure viridia, retieulato- venosa, subtus caesia vel eaesio-albida, quasi pruinosa, infera tamen interdum virescentia, albo-virentia, demum venis in siecis utrinque paullum elevatis, substantia membranacea, supera ad 2!/," longa, 1'5" lata; siecitate nigreseunt chartamque eolore fusco tingunt. Stipulae ovatae vel semicordatae, obtusae, grosse dentatae, parvulae, rarissimae. Gemmae oblongae, obtusae, rectae, glabrae. Rami novelli glabri; annieuli fusco-eastanei; quum breviores sunt torulosi, fusei, opaci, quum longiores et validi castanei nitidi, inter- dum politi. Frutex in editioribus locis bipedalis, ramis lentis bre- vibus divergentibus, in inferioribus et convallibus 3—-4 pedalis, ramis longioribus erecto - patulis. In eonvallibus alpinis iuli fere sessiles et foliola pedunculi brevissimi parva lanceolata integerrima sunt; in editioribus locis axis iuliger elongatus et foliis 4—5 magnis serratis instructus est^ Kerner. Variat forma foliorum a subrotunda ad lanceolatam, sed forma obovata est typica. Squamae magis minus pilosae, interdum fere glabrae, nonnun- quam ciliato-barbatae. Germina apiee magis aut minus obtusa; stylus interdum apice fissus. | Crescit teste Spitzel inter 2000^ et 4500', teste 'Traunsteiner inter 3000' et 6000', in Austria inter 1800' et 5900' teste Kerner. Salix hastata Linn. 83. Affinis est una ex parte S. hastatae ab altera S. Weigelianae, ab utraque vero satis diversa et vel exsiecata sine negotio dignoscenda. Statn maturescente florum 9 iuli etiam laxiflori evadunt atque tune etiam cum S. silesiaca comparari poterit. — 'lraunsteiner Monogr. Sal. Tir. p. 87 de hae dicit: ,, Nonnisi in alpibus ealeareis crescit; a 6000" altitudine usque ! ad pedes montium descendens. Frutex 1— 6 pedes altus. Floret Maio, ' Iunio. Variat foliis utrinque viridibus angustioribus.* Duo specimina in H. Ratisb. ad Reitalpe pr. Lofer in Salisburia a v. Spitzel lecta foliis ovato-lanceolatis aeutis, argute-serratis, subtus glauco- virentibus inter hane et S. hastatam media esse, fortasse hybrida, visa sunt. Eandem videtur S. glabra fg. cenisia Reichenb. D. Fl. 2012, ad quam figuram laudatur S. Pontederana Villars et Fl. Helv., referre. S. Pontederana Willd. 'Traunsteinero p. 93 eum Tauschio S. glabram significare videtur. In Addendis ad Wulfen Fl. Nor. p. 199 Editores ad S. arbuscula nr. 1815 adnotant: folia (S. glabrae) videntur hybridam prodere eum S. ar- buseula aut S. nigricans; flores autem hybridam sat memorabilem indi- eant inter S. glabram et S. retusam. Hane eum S. nigricans coniunxisse videtur Bertol. Ital. p. 513. S. ceorusceans Host. tab. 94, certe 4—6, potius ad S. Arbusceulam spectat. Salix hastata Linn. j lui $ subsessiles bracteati, O in peduneulo bracteato aut foliato, coaetanei; bracteolae ferrugineae, villo longo demum crispato - intri- eato obsitae; filamento duo libera glabra; germina in pedicello brevi, ovato-conicea, subobtusa, nuda, viridia; stylus medioeris; stigmata oblonga patentia bifida; folia elliptica, breviter acuta, serrata, gla- bra, subtus pallide aut albo-viridia, novella venis reticulatis pellucida. $yn. ,Salix foliis serratis glabris subovatis sessilibus appendieula- tis* Linn. Lapp. n. 354. S. hastata Linn. Suec. n. 882. Willd. Sp. 20. Seringe Essai p.58. Wahlenb. Fries. Hartman. Anderson. Lapp. Koch. Reichenb. $. arbuscula Villars Dauph. p. 771 et 8. myrtilloides ibid. p. 770. S. malifolia Smith brit. p. 1053. E. Fl. 4, 180. Forbes Wob. 36. S. serrulata Willd. sp. ?1. S. cerasifolia Schleich. ap. Sprengel Pug. IL PL min. cogn., et in Herb. Schleich. Berol n. $40. S. elegans Host Sal. p. 29. Fl. Austr. 2. 652, S. stolbergensis Wallroth testibus Her- bar. Wallr. et Hartig. — Praeterea in H. Willd. nr, 18117 sub nomine ,8. Pontederae," (ef. Tausch in Regb. FL 1832 p. 21) et sub nominibus 8, eriantha et S, eriolepis (Lessing, Loffoden) alibi occurrit. pL P do ds 6'* ue n 84 Salix hastata Linn. Icon. Linn. Lapp. t. $. f g. Wahlenb. Lapp. t. 17 f. 5. Fl. Dan. t. 1238. Engl. bot. (malifolia) t. 1612. Forb. Wob. 36 et (hastata) 35. Host Sal. tab. 9. Anders. Sal. Lapp. f. 11.. Reichenb. D. Fl. n. 2013. Hartig t. 111 (35h), referens var. stol- bergensem. Exsio Günth. Cent. Sil. 12. Fries Herb. Norm. III. 53 (forma pallida) Se- ringe S. de S. 85 (macrophylla) id. 14 et 50 sub nom. ,S. tenuifolia.^ Wimm. et Kr. Herb. Sal. 45, 46, 47 (macrophylla), 71 (c^) et 72. Coll. Sal.82 &/ $83 9 macrophylla. A. u. J. Kerner Herbar. Oestr. W. 41, "4 foliis subeordatis. 42 E Habit. in humidis paludosis et scaturiginosis subalpinis, in traetu bo- reali usque in sylvaticam regionem descendens, supra terminum abietis. A regione aretiea usque ad Alpium tractum; in Helvetia a 5000— 7000'; in Silesia austr. 3500— 4000. Per omnem Lapponiam (Quiekjoek, Snjürrack, Pollaure: Wichura!), in australiori tamen rarescens, Finmarkiam, Norve- giam (Kongsvold, Lindblom! ins. Loffoden, Lessing!); rarius in Seaniae paludibus turfosis et arenosis maritimis; frequens in Dania. In petrosis Angliae (Smith) In Rossiae regione boreali. In Germania: mons Hercy- nius (in liehten Gebirgswaldungen des Harzes auf gypsfelsigem Boden des alten Stollbergs*). Sudeti orientales: , Gesenke'' in Silesia austriaca, am Peterssteine und im grossen Kessel. Carpati: Leithen ete., Wahlenberg. In traetu Alpium a Delphinatu per Helvetiam usque ad 'yrolim. Alpes Delphinatus, Duby! Col Ferret, Seringe! Grimsel, Stoekhorn: Seringe! Berner A. bei Mürren, Fiseher-Ooster! Boulaire, Lavaraz, Richard, Martinets, Combonivaz, Essuyére, Javernaz, Prapioz, Arbignon, Enzeindaz, Sendalp, Helleblanke, Rhonegletscher: Gaudin. Wormser Joch, Fincke! (H. H.. Lisens, Langenthal: Heufler et Perktold! (H. RJ); Griesalp- joch und Trist. Kogel bei Kitzbühel, Traunsteiner! (H. R.; H. A.; H. V.; Venediger, Th. Kotschy! Vorarlberg, Sauter; Seiseralpe, Schulz; 'Trafoi in Vintschgau, Eschenlohr; Sehmirnerjoch, v. Heufler (Traun- steiner Ferdin. p. 93). "Tofern Grossarl, Gastein: Mielichhofer! (H. R.) Floret in Sudetis Iunio aut sub medium Iulium, in alpibus et Lappo- niae montibus etiam serius. Descr. Iuli coaetanei, in pedunculo medioeri bracteato, demum longiore foliato, erecti aut patentes, cylindrici, mediocriter densi- flori; $3 8—9 l. longi, 3—4 l1. lati, braeteolis oblongis acutiuseulis fulvo-ferrugineis, villo reeto duplo longiore barbatae; 9 in minori- bus unciales, in vegetioribus biunciales, bracteolis oblongo-spathula- its obtusis subtruneatis, flavo-fulvis, apiee ferrugineis aut fuligineo- migris, dorso villo primum recto mox ecrispato-intrieato barbatis, rarissime rarescente v. obliterato. Germina eoniea, obtusiuscula, laete viridia, rarius purpurascentia (ut in var. S. triandrae), nuda, subeompressa, in pedicello brevi vel mediocri; neectarium oblongum emarginatum pedicello paullo brevius; stylus ovario impositus bre- vis, quandoque longior plerumque integer, rarius in formis brevisty- Salix hastata Linn. 85 lis fissus; stigmata patentia, ovata, coalita aut in laeinias oblongas (rarissime longiores filiformes) soluta. Rachis crassa villosa. Folia ovalia supra medium latissima, in acumen breve arcu producta, basi cuneata, rarius rotundata et basi subcordata, fere aequaliter serrulata, basin versus integerrima, saturate sed pure viridia, utrin- que glaberrima nuda, supra saturate viridia paullum nitida aut pror- sus opaca, subtus pallide viridia, demum glauco-viridia, rarissime albido-glauca sed absque colore caesio-livido, retieulato- venosa, no- vella pellucido- venosa, venis primariis autumno paullum elevatis; demum membranaceo-rigida. Forma lanceolata rarissima est, vix praeter Lapponiam adhue inventa. Stipulae in ommibus validis sur- eulis adsunt, semi-ovatae, aut ovato-reniformes. Folia novella quan- doque villoso-pubescentia praesertim in apoblastis. Gemmae ovatae obtusae rectae apice subhirsutae. Ramuli novelli strigoso- vel sub- villoso-pubescentes; anniculi subglabri subaurantiaco-fusei aut fusco- umbrini torulosi. Frutex tripedalis, valde ramosus, ramis patulis demum subfastigiatum efficientibus; in fertiliore conditione etiam 4—5 pedalis evadit, foliis maioribus iulisque crassiuseulis conspicuus; macris frigidisque locis trunco inter muscos radicante ramos breves apice tantum fasciculato-foliatos, foliis parvis obseure virentibus, emittit. Variat praesertim magnitudine et basi acuta, euneata, rotundata, sub- cordata foliorum, eorum serratura nunc argutiore nunc leviore, etiam colore paginae inferae nune virescente nune in glaucum vel albidum abeunte. Germinum longitudo paullum modo varia, sed styli longitudo egregie variat; nune enim admodum brevis est vix '/—'/, lin, nune mediocris lineam lon- . gus vel etiam ultra. — Anderson distinxit 1. subsylvaticam, latifoliam, maiorem: foliis subeordatis, obovato -oblongis, elliptieo-lanceolatis. 2. al- pestrem, fruticulum subrepentem, diffusum, ramis torulosis, foliis tenuiori- bus et angustioribus. — Seringe Essai p. 62 commemorat var. d. pilosa Herbarii sui, cultam. , Cette variété est remarquable par les longs poils soyeux qui garnissent les feuilles,^ quae vix huius loci est. Sex formas enumerat Gaudin. Quoad magnitudinem tres formae possunt distingui: 1. humilis, subpedalis. Haee in summis alpium iugis saepe fere prostrata, ramulis brevibus, foliis minoribus, saepe germinibus rubicundis conspicua est. 2. media, 2—3 pedalis, in montanis graminosis et herbosis, foliis nunc maioribus aeutis nune minoribus obtuse ellipticis, frutices sistit ramis fre- quentibus patentibus; 3. elatior, foliis magnis, late ovalibus, subeordatis, amentis validis conspicua, 3—4 pedes alta, ramis arrectis crassis. Haec est S. malifolia Smith, S. hastata y viburnoides Gaudin, S. hastata C. maerophylla Seringe. 86 Salix hastata Linn. Monstra affert Anderson 1. capsulis singulis in duas divisis, ad alpem Kirkiwara in Lapp. Lul. 2. braeteolis in iulo g* in folia rachidis partem inferiorem ut stipulas cingentia, lanceolata, serrata, in apice vero in folia, foliis caulinis similia, ovato-laneceolata, stamina involuerantia, mutatis. Hybridas dat eum S. silesiaca, lanata, reticulata, herbacea, phylicifolia, nigricans. Quanquam haec species a Linnaeo satis clare descripta est, tamen posteri non semper eam agnoverunt et formas similes S. arbusculae aliarumve eum hac commutavere, imo id nomen, ut fecit Hoppe, ad S. ni- gricantem transtulerunt. — Praeter synonyma supra allata videtur etiam 8. Pontederae Villars Dauph. p. 766 hue referri posse, si credas Seringio, . qui ad nr. 50 hoe nomen laudat additis verbis , affirmé par lui - méme; idemque disertis verbis in Essai p. 58 affirmat. Idem laudat ibi S. Pon- tederana Willd. spec., et specimen in H. Willd. nr. 18117 ramulum S. hastatae foliatum, eum iulo 9 capsulis effoetis sistit, a "Tausch (Regensb. Fl. 1837 p. 344) minus recte pro S. Wulfeniana (i. e. S. glabra) habi- tum. "Tamen eum descriptio Villarsii non bene conveniat, his testimoniis non multum tribuendum esse videtur. Nomen ,S. Pontederae* aut ,,S. Pontederana* posthae omittendum erit. In.hortis sub nominé ,,S. Pon- tederana Willd." stirps hybrida e S. cinerea et S. purpurea oolitur, quam vide. Ad S. hastatam duo tabulae pertinent apud Forbes Wob. nr. 95 S. hastata, quae formam macrophyllam et macroiulam et 36 S. malifolia, quae formam vulgarem foliis subtus caesiis repraesentat. Hane se ab ipso Smith accepisse adnotat; illius germina a S. malifoliae germi- nibus nullo modo differre. — S. cerasifoliam Sprengel hue pertinere mon- strat specimen a Sprengelio datum in Herb. Wallrothii. Huc pertinet etiam S. Ludwigii Schkuhr teste Hoppe, ex alpe Pasterze in Herb. Wallrothii. Male hane speciem cum 5S. nigricans coniunxit Bertoloni Fl. Ital. p. 313. Quam Anderson ut subspeciem (hybridam?) describit sub nomine »S. hyperborea^ et fig. 12 depinxit, certissime ad S. hastatam ipsam non pertinet; de hae forma p. 51 haec habet: »,S9. hyperborea, amentis pedunculatis, pedunculo mierophyllo, glabro, caps. subeonicis, pedicello nectarium vix superante brevis- sime pedieellatis (fere sessilibus), stylo brevissimo (pedicelli longitu- dine), stigmatibus integris divaricatis, squamis caps. obovatis nudis, apice parum sphacelatis, foliis omnino ut in forma alpestri. Hab. ad Lyngen Finmarkiae. A. 1832 a Laestadio lecta. Frutex peda- lis, glaberrimus, rami annotini tantum puberuli. Folia variant om- nino ut S. hastatae forma alpestris. Amentum masculum pedunculo 2—3 folis instructo, puberulo insidens, 1——1!/, unciam longum, valde ramiflorum et angustum, incurvatum, cylindrieum, obtusum Salix hastata Linn. 87 (S amygdalinae haud dissimile); squamae obovatae, rotundatae, apice parum infuseatae, glaberrimae; stam. quam in normali minora. Am. femineum 2—3 unciale, cylindrieum, subdensum, rachide gla- bra, squamis ut in mase. ventrem eapsulae attingentibus, omnino glaberrimis; caps. ex ventricosa basi conicae, breves, obtusissimae, laevissimae, pedicello minimo subsessiles, stylo minuto, stigmatibus- que vix emarginatis, divarieatis terminatae — Primo obtutu capsu- larum forma ita S. amygdalinae (v. fragili) similis, ut tantum folia et tota vegetatio rem contrariam moneant. Formae tamen transitoriae extant, nunc ecapsulis brevissime pedicellatis, ovatisque tantum, nune etiam squamis glaberrimis, quare ut forma valde sin- gularis tantummodo adnotanda; nunquam in copia leeta.* TRIBUS NONA. FRUTICULOSAE, BRACTEOLIS FERRUGINEIS, FILAMENTIS LIBERIS, GERMINIBUS SUBSESSILIBUS, STYLIS FISSIS, FOLIIS j ELLIPTICIS. S. helvetica. S. glauca. S. pyrenaiea. S. Myrsinites. 8S. caesia. S. Arbuseula. T ratiooe mediocres auf parvuli, ramis plerisque brevibus torulosis- que. Folia elliptica brevissime acuta, congesta. Iuli 9 demum in pedunculis bracteatis aut foliatis. —Germina subsessilia sordide to- mentosa, demum calvescentia. Styli et stigmata saepe colorati. Speeies hac tribu coniunetae ita cohaerent ut non separari posse videan- tur, quanquam inter se multis modis diversae sunt. S.Myrsinites mihi a S. glauca et S. pyrenaica non separari posse videtur; huic fronde simil- lima est. S. Arbuseulae ab una parte S. pyrenaiea ab altera S. caesia affinis est. S. pyrenaica cum S. glauca utique consocianda esse videtur, huie vero floris 9 figura proxima est S. helvetica. Ceterum S. Arbu- scula cum S. Weigeliana, et S. helvetica et S. glauca cum S. Lap- ponum similitudinem ostendunt, hae -scilicet habitu fruticis et colore frondis. ds. us MN -— "—— - m Salix helvetica Villars. 89 Salix helvetica Villars. lui coaetanei, laterales, in pedunculis foliatis, |j oblongi, 9 eylin- driei; filamenta 2 libera, glabra; germina subsessilia, cylindrico- coniea, obtusa, lana implexa albo-tomentosa; stylus mediocris aut longus, apiee subbifidus, stigmata bifida; folia elliptica, supra nuda nitidula, subtus farinaceo-tomentosa, nivea, infimis ramulorum dimi nutis subtus villo denso sericeis. Syn. BR. helvetica Villars Hist. des pl. de Dauph. p. 783. Seringe S. de S. nr. 15. Hegetscehw. Fl. d. Schweiz ed. Heer nr. 2846. Gaudin Helv.p.267. S8. arenaria Willd. sp. 73. S.limosa Reichenb. Exec. 1014 pro parte. 8. Lapponum Koch Syn. p. 658 pro parte. S8, nivea A. E. Seringe Essai p. 51 et Saules de S. 67. 68. 69. Icon. Hall. Helv. t. 14 (germina nimis acuta ac nimis tenuia). Exsiec. Seringe S. de S. nr. 15 (S. helvetica), nr. 67 (S. nivea), nr. 69 (S. nivea grandifolia), nr. 68 (S. nivea velutina) Wimm. et Kr. Coll. Sal. n. 98. Habitat in scaturiginosis alpinis. In alpibus Helvetiae, inprimis meri- dionalis, et Delphinatus. Glacier de l'Aar, Seringe! 67. 68. Enzeindaz, Ser.! 69. Col de Balme, Chamouny, Gr. Bernhard: Villars. Lavaraz sur Bex, Thomas! Wallis, Oberuri, Bündten, Sandalp im Ct. Glarus: Hegetsehweiler. Rhonegletscher, Sieber! Grimsel, Schaerer! (H. B.) Simplon, de Notaris! (H. R.) "Tyrol, Lisens: Heufler et Perktold! (H. R.) Deser. Iuli jj ovato-oblongi, in pedunculo brevi, 8— 10 lin. longi, 3—4 lin. lati; filamenta duo libera glabra, antherae ovatae, demum stramineo-fulvae, neectarium oblongum; braeteolae ovatae antice triangulares aeutiusculae, basi fusceae sursum nigrieantes, dorso sericeo-villosae. Iuli Q eylindriei in latere ramulorum anni- eulorum in peduneulo longo foliolis 3— 5 braeteato, subinde leviter eurvuli, 1—2 uncias longi, 5—6 lin. lati; braeteolae ut in |j. Germina subsessilia aut in pedicello brevissimo, ex attraeta basi germinis formato, ovato- vel cylindrico-coniea, basi non multum crassiora, obtusa l. obtusiuseula, lana dense implexa ineumbente vestita, sordide aut stramineo-nivea; stylus basi lanato- pubescens, lana a germine usque ad stylum porrecta, nune brevis, nune longior atque tunc semibifidus; stigmata oblonga, subbifida, recur- vato-divergentia, sieca fusco-nigrescentia; nonnunquam e lana germinis styli duo disereti, ut in S. glauca saepe fit, emergunt; 90 Salix helvetica Villars. neetarium oblongum. Folia oblonga, rarius laneeolato-elliptiea, basi magis attraeta, apice brevissime acuta, infera obtusiuseula, margine integerrima, supra aut semper aut demum glabra, obscure viridia, nitidula, exsiecatione fuscescentia; novella plerumque e pube inae- quabili subaraneiformi leviter canescentia, quod integumentam etiam in adultioribus nonnunquam manet — S. nivea velutina Ser. l. l. — (S. tomentosa Host Sal. t. 97 teste Tausch, quam vero equidem S. glaucam referre eredo); subtus semper lana arcte intrieata ad- pressa subfarinaeea aequabili tomentosa, lutescenti-nivea, venis eur- vulis parallelis in tomento delitescentibus; folia novella ad ramulorum peduneulorumque basin subtus pilis densis longis sericeis argentea; magnitudine varia, plerumque 1'4 une. longa, 6 lin. lata, in vegetis vel 2'/, une. longa, unciam lata, tune saepe crenato-repanda — 8S. nivea grandifolia Ser. l. l. — Ramuli novelli glabri aut puberuli; anniculi fusco-castanei,.nitiduli. Frutex humilior, ramulis torulosis, foliis ad ramulorum apices congestis. Villars l. l. haee de hae specie habet: ,,S. foliis lanceolatis, superne atro-viridibus reticulatis, inferne niveis: iulis oblongis basi foliosis, capsulis sericeis. — Son trone a un ou deux pieds sur deux ou trois de large; ses feuilles sont trés-entiéres, épaisses, d'un vert noirátre en dessus, d'un blane de neige en dessous; les veines sont néanmoins sensibles à travers ce ve- louté; les chatons femelles ont jusqu'a dixhuit lignes.^ Willdenovii deseri- ptio sp. 13 satis bene hane speciem ostendit. Koch hane a S. Lapponum semper non distinxit, ne ut varietatem quidem. Videtur autem haec a formis S. Lapponum notis quibusdam constanter differre, praesertim forma styli stigmatumque atque folii supra plerumque nudis viridibus, subtus niveo-tomentosis, cum in S. Lapponum tomentum pariter in utraque pagina rarescere aut augeri soleat, nec non habitu alieno. Dein neque apud nos, ubi S. Lapponum magna formarum copia abundat, neque vero in Lapponia ubi non mjnus varia est, ullum est huius S. helvetieae vestigium. Confi- tendum tamen est formas helveticas Salicis Lapponum, quas equidem comparavi, missas a doctissimo Lagger, quanquam styli stigmatumque forma ab hae S. helvetica distant, foliorum forma et indumento ad hane acce- dere. Utrum igitur haec S. helvetica ad varietates Salieis Lapponum pertineat, tanquam Helvetiae propria, an sub hae specie hybriditas lateat, an ut iusta species retinenda sit, botanicis Helveticis relinquendum est diiudieare. Varietates disposuit post Seringium in Essai p. 53 Tausch Regensb. Fl. 1831 p. 338 fg. angustifolia: foliis lanceolatis acutis; y. bicolor: foliis faeie glaberrimis atroviridibus; à. subconcolor: foliis utrinque subconco- loribus einereis; e. grandifolia: foliis amplis subserrulatis; &. splendens: foliis subtus in nervis pilis longis appressis splendentibus. Paullo aliter Salix glauca Linn. 91 Gaudin in Fl. Helv. p. 268. «c. discolor, foliis facie demum glabriuseulis saturateque virentibus, dorso niveo-tomentosis; fg. velutina, foliis facie ineanis velutino- pubeseentibus; y. obtusifolia, foliis latioribus obtusis; à. serrata, foliis biuneialibus ultra unciam unam latis, adultis plus minus serratis; e. maerostaehys, amentis foemineis 3 uncialibus (f. spuria non est huius loei. Idem in nota ait: ,S. limosam Wahlenberg absque ommi haesitatione ad nostram citat amic. Seringe. Simillima quidem utique: sed tomento foliorum, etiam iuniorum, neutiquam splendente, foliis apicem versus cito ealveseentibus et propterea in herbario quasi sphacelatis, amentis foe- mineis, etiam proveetis, fere sessilibus, aphyllis, neque peduneulo folioso insidentibus, denique eapsulis longioribus minusque ventrieosis ut et loco natali limoso differre videtur." In Herb. Wallrothii adsunt specimina huius speciei ex horto Gottingensi, quae ,S. eanescens Willd.* inscripta sunt. Salix glauca Linn. lui eoaetanei, laterales, in peduneulis longis basi foliatis, 9 basi laxiflorij, oblongo- cylindriei; filamenta 2 libera basi pilosa; germina eylindrieo-coniea, obtusa, in pedicello aut brevi aut longo, lanato- tomentosa; stylus partitus, stigmata cordato-bifida, nectarium lineari- oblongum, subbipartitum; braecteolae lingulatae ferrugineae villosae; folia integerrima ovato- aut lanceolato-elliptica, supra saturate viridia demum denudata, subtus einereo-glaucescentia, pilis adpressis sericea aut subtomentosa. Syn. ,R.foliis integris, subtus tenuissime villosis ovatis* Linn. Lapp. n.363. S. glauca Linn. FL Suec. n. 890. Sp. pl p. 1446. Willd. Sp. 67. Wahlenberg Fl Lapp. nr. 477. Fries Mant. p. 44. Anderson Sal Lapp. p. 72. Hegetschw. Fl. d. Schweiz n. 2838. Seringe Essai p. 30. Gaudin Fl. Helv. p. 272. f$. sericea Villars Dauph. 3, 782. Willd. Sp. 10. S. tomentosa Host Sal. p. 28. Icon. Linn. Lapp. t. 7. i. 5. Wahlenb. Lapp. t. 16. f. 3. Fl. Dan. t. 1058. Vill. Dauph. t. 21. f. 27. Host Sal tab. 97. Anders. S. L. f. 21. Reichenb. D. Fl. n. 2014. (Iconem Engl. bot. t. 1810 damnat Tausch Reg. Fl. 1837 p. 340) Forbes Wob. nr. 68 (non bona) et nr. 74 (sericea ex Helvet.). : Exsic. Fries Herb. Norm. 3,52. fSeringe S. de S nr. 58 (sub nom. S. sericea Vill). Habit. in alpium locis uliginosis in Europa boreali et summis Alpium centralium iugis. "Suecia: ,in Lapponiae alpium fere omnium campis, fru- ticeta ultima magna canescentia et densissima effieiens, unde per latera oecultiora regionis subalpinae rivulos sequitur et ad flumina subsylvatica 92 Salix glauca Linn. descendens ripasque eorum ornans usque in partem sylvaticam, etiam locis sat siecis, passim procedit Anders. In Lapp. Lul. eirea Quiekjock in m. Willibaken, Nunjats, Snjürrack, ad lacus Pollaure et Virihjaur et eirca Jockmock legit Wiehura! Jnss. Loffoden, Lessing! (H. Kunth). In Nor- vegia vulgaris in montibus altioribus, saepe in sylvas descendens: Blytt.; pr. Kongsvold et Molde, Lindblom. Jemtia, Sjógren! Islandia circa Eynfiandr d, Thienemann! (H. B.) Finmarkia orient.! (H. H.) Kipinó Lapp. Ross., Angstróm! (H. V.) &kKola, Fellmann et Fennia bor., F. Nylander apud Ledeb. Ross. — In alpibus Delphinatus, cotticis, helve- tieis et tyrolensibus: M. Viso, Duby! Briancon! (H. H.) Mont Cenis, Bon- jean! in Ser. S. de S. Lavaraz sur Bex, Thomas! (H. H.) St. Bernard! (H. V) Mt. Gries et in valle Monasteriensi Vallesiae sup., Lagger! En- gadin, Roseggio und Farthal am St. Gotthardt: Hegetschw. Alp. Doron in Fassa, Faechini! (H. Bk.) Venediger in Tiroli bor., Th. Kotsehy! — Praeterea vidi e Groenlandia, et e Labrador; Ledebour Sibiriam, Kam- tschatka, Americam borealem et Insulam Chamissonis nominat. Ural, Lessing. esr; à Deser. Iuli jj ovato-oblongi, densiflori; ?/a—1 unciam longi, 5—6 lin. lati; braeteolae obovatae, ferrugineae, superae apiee roseae aut nigrieantes, villo denso barbatae; filamenta 2 libera, longa, supra basin pilis ecrispatis obsita; antherae subglobosae, obseure violaceae, demum oblongae ferrugineo-fuscae. Iuli 9 in pedunculo longo foliato, eum foliis explicati, in maxime borealibus simul cum foliis iam grandescentibus, cylindriei, basi aut ad medium usque laxiflori, supera parte satis densiflori; bracteolae lingulatae, rarius obovatae, rarissime lanceolatae, basi pallidae, sursum brunneo-ferru- gineae, ipso apice interdum nigrieantes, villoso-barbatae. Germina obtusa, ovata aut ovato-econiea, rarius iam ab initio longiora ae tum semper eurvula, villo denso crispo sublanato obteectae, hine albida vel sordide nivea; in adultioribus tomento rarescente ac epidermide pellueente sordide rufescentia, in pedicello nune brevissimo, nune medioeri, erispo-villoso aut hirsuto; stylus nunc brevior nune longior, aut ad medium aut ad basin usque partitus, interdum eruribus e lana germinis seorsim emergentibus, validus, rubieundus demum nigrescens, rarius pallidus lutescens; stigmata divergentia, horizon- talia, obeordata, nunc brevius nunc profundius partita plerumque semibifida, laciniis decurvis, rubieunda, demum nigricantia, rarius lutescentia. — Neetarium lineari-oblongum, saepissime bipartitum. Folia oblongo-obovata aut -lanceolata, inferiora uncialia, superiora biuneialia, semiuneiam lata, basin versus leviter attenuata, antice in aeumen breve aut in latioribus in apiculum desinentia; aut ovata Salix glauca Linn. 93 utrinque breviter acuta; rarius lanceolata et lineari-laneeolata longe acuta; margine integerrima; utrinque fere pariter sericeo-canescentia, aut supra leviter vel omnino vel ad marginem tantum pubescentia, pilis mollibus directione variis crispulis, aut fere denudata viridia, venis impressis; subtus sordide cinereo- vel livido-glaucescentia pilis rectis haud stricte adpressis aequaliter pubescentia, aut pilis rarescentibus subglabra glauca, aut pilis densis totam faciem obte- gentibus eano- aut albido-sericeo-tomentosa. Petioli breves albo- lanati. — Ramuli novelli eano-hirsuti; anniculi piloso - pubescentes, demum glabri testacei; superiorum annorum torulosi, testaceo - fusei, opaei. Frutex mediocris, 2—3 pedes altus, diffusus, toruloso- ramosissimus. Varietates afferunt: Fries in Mant. p. 44 b. appendieulata — S. ap- pendieulata Vahl! Willd. e. nivalis foliis lineari-lanceolatis utrinque piloso-tomentosis et 8. pallida foliis oblongis lanceolatisque nitidis glaber- rimis subtus glaucis (quae formis politis S. lanatae respondere dieitur). Wahlenberg Suec. 638: f. lapponum foliis einereo-tomentosis acuminatis (quam pro S. Lapponum Linnaei habet), y. appendieulata Vahl FI. Dan. t. 1056. Anderson: distinxit 1. glaucescentia, 2. nigrescentia, 3. vire- scentia, quas ex foliorum figura et indumento divisit. Vix tamen ulla forma, ut singulari caussarum coneursu à vulgaribus declinans, seorsim proponenda: quanquam formae pallidae, quae fronde S. Weigelianam commonefaciunt — eavendum vero tibi ne S. glauca-Weigeliana pro S. glaueae forma glabra habeatur, — a formis dense vestitis, quas S. sericea Villars signi- fieat, longe distant. A vulgaribus formis maxime discrepat forma foliis lanceolato-linearibus acutissimis, subnudis, iulis 9 basi remotifloris et omnino laxifloris, quales ad laeum Pollaure in Lapponia Lulensi legit Wichura. — Germina adulta paullum elongantur, ut coniea evadant, tune non raro eur- vula, tumque rarescente tomento nunc sordide cinerascentia nune rufescen- tia apparent. Sed etiam statu vegeto variant paullisper, ut alia erispo-lanata ut vulgo, alia hirsuta, alia minus dense tomentosa appareant. De foliis Seringe Essai p. 31 animadvertit: ,nervures déprimées sur la face supé- rieure, lorsque ces nervures peuvent se voir par la ehóüte des poils." ,9. glauca foliis obovatis est in alpibus; in sylvis autem praesertim ad ripas fluminum, anguste lanceolata habet." "Laestad. Loca par. p. 231. Monstrositates afferuntur ab Anderson 1. iulis androgynis; 2. iulis elavatis, amenti parte infera germinibus abortivis tenuissima et gracili, superiore tamen ecapsulis rite explicatis. Hybridas dat secundum Anderson eum 8. phylicifolia et S. Myrsi- nite, me iudice etiam eum S. myrtilloide et S. Arbusceula. Videntur etiam in Lapponia formae hybridae eum S. Lapponum oceurrere. Figura Linnaei in Flora Lapponiae utique hane speciem indieare vide- tur. Wahlenberg (8) et Fries in Summa Veg. Seand. (glauca pullata) 94 Salix pyrenaiea Gouan. alienas formas admiseuere. Willdenovii. quoque S. glauca Spec. n. 67 forma aliena esse videtur. Heer in Hegetschweiler Flora d. Sehweiz male S. glaucam et S. sericeam distinxit. Ceterum vide quae ad S. Lappo- num adnotavimus. — Hue pertinet etiam propter figuram et colorem styli stigmatumque S. tomentosa Host. Sal. p. 28 tab. 93. 94. Magna utique huie cum S. Lapponum similitudo, statio eadem et ha- bitus vix diversus: inde haec nomina confusa, sed indumento subsericeo recto, germinibus vulgo obtusis, stylis stigmatisque validioribus, his brevio- ribus saturatius coloratis faeile distinguitur. Stylo fisso aut partito cum aliis alpinis, ut S. Arbuscula, S. pyrenaica convenit. Anderson Sal. Bor.-Amerie. p. 22: ,,Haec species in Lapponia et Silesia - [hoe ex errore additum, in Silesia non S. glauca sed S. Lapponum na- seitur| innumeris formis ludens vulgatissima, et iam in Helvetiae alpibus aliena facie (S. sericea VilL., S. albida et S. elaeagnoides etc.) se induens, in areticis regionibus Americae habitu externo vix nostrae similis exstat. Speeimina tamen a Seemann in parte occidentali et a Lyall in Disco Island leeta, nee non e Roeky Mountains reportata, eum nostris tamen ita congruunt ut de affinitate non dubitari lieeat.^ Ipse e Labrador vidi spe- cimina eum Europaeis prorsus conformia. Salix pyrenaica Gouan. lui serotini, in ramulis lateralibus foliatis terminales; |j ovati, fila- mentis 2 liberis; 9 ovati demum cylindrici, braeteolis brevibus truneatis subeiliatis, fulvis apice coloratis; germina in pedicello brevi, coniea, obtusiuseula, hirto-tomentosa, sordide cana, basi cal- vescentia; stylus longus; stigmata bifida; folia late ovata, piloso- pubescentia, demum subceiliata, venis subtus elevatis. Syn. S. pyrenaieca Gouan Il. p. 77. Willd. Sp. n. 86. Lapeyr. Pyren. p. 600. S. ciliata DC. Fl. fr. 3. p. 293 (ex Koeh). S. pyrenaica norvegica Fries Mant. p. 74. S8. norvegica Blytt ap. Hornem. Plantel. S. ovata Seringe Ess. p. 92. Anderson Lapp. p. 81. Gaudin Fl. Helv. p. 274. S. alpestris Anders. Sal. Bor. Amer. p. 24. Icon. Seringe Mon. t. 2. Anders. Lapp. f. 24. Exsice. Fries Herb. N. VIL 64. (Norvegia, Blytt et Jemtlandia, Angstróm.) Habit. ,In loeis graminosis humeetatis alpium editiorum in Lapponia, Norvegia et in Pyrenaeis. Lapponia: Lapp. Lul. Wallibaken d et Snjürrack d et 9, Wichura! ,Rissabücken ad laeum Virihjaur, in summitate alp. Gaitsats Lapp. Pit. parce inventa; Anders. In Jemtlandia in Sylfjállen, Thedenius; Herjedalia in Helags — et Rutfjüllen, Angstróm. Norve- Salix pyrenaiea Gouan. 95 giae ex Kaafjord Finmarkiae (Lund) per alpes Nidarosenses usque ad Do- vre (Blytt)* Anders. Dovre! Lindeberg. Norvegia: in iugo alpino oecidentali 'lTornetrüisk, Fristedt et Bjórnstróm! In montibus supra Drontheim, Graasiden, inter Forfindvand et Torfinddalen: Blytt. Pyrenaei: ,hRien de plus commun sur les revers septentrionaux des hautes M. A Ma- dres, Llaurenti, Amsur, Orlu, Tres-Seignous, Port de Coumebiére, Pie de Gard, Cagire, Peirenere, Castelet à foison, Pie d'Eyré, Cazau d'Estiba de Luz* Lapeyr. p.601. Ipse comparavi specimina lecta in monte Llaurenti a Ziz et Endress. Port de Venasque, et Aigecluse (Herb. Anders.) Pic de Somaoute: Buchinger! Helvetia: Glaeier de l'Aar, Seringe. Deser. Iuli serotini, in ramulis foliatis terminales, folia ramu- lorum ceteris foliis non minora. Iuli |j ovati, 6 l. longi, 4 1. lati; braeteolae obovatae, rotundato-truneatae villo recto barbatae, ferru- gineae; filamenta 2 libera, glabra, pallida, longa; antherae ovatae luteae, demum fuscesceentes. Iuli 9 in ramulis plerumque magis elongatis, cylindriei; braeteolae ferrugineae, obovatae, villo brevi erispo tectae, apiee rotundato-truneatae. Germina in pedicello bre- vissimo aut subsessilia, oblonga, obtusa, tomento albo denso ecrispato teeta, demum ovato-coniea, basi ealvescentia; stylus brevis plerumque bifidus aut bipartitus; stigmata bipartita laciniis linearibus; nectarium lineari- oblongum germinis ventrem attingens. Folia elliptiea, acu- tiuseula aut basi aut utrinque rotundata, subuncialia, 4—-5 lin. lata, novella pilis brevibus adpressis praesertim in margine conspicuis obsita, hine eanescentia; dein fere glabra, sed saepe pilis nonnullis in pagina utraque, saepius nonnisi in margine persistentibus, unde ciliata apparent; integerrima; supra leviter nitida, subtus venis pri- mariis elevatis, «ceteris retieulatis, pellueidis. —Stipulas non vidi. Gemmae oblongae, obtusae, glabrae. Ramuli novelli subglabri; anni- euli fuseo-umbrini, divarieati, e frutieulo repente, ramis delitescenti- bus, ramulis apiee emergentibus foliiferis. B. lapponica. Foliis late ovatis, subtus rugulosis, iulis 9 ovatis, braeteolis fuligineo-nigris, germinibus nudis, stylo inte- gro, stigmatis abbreviatis. — In m. Wallibaeken et Snjürrack Lapp. Lul. prope Quiekjoek legit medio Iulio 1856 Wichura. Haee forma tanquam longissime distat a stirpe pyrenaica, quamobrem nomine distinxi. Nam quam Fries S. pyrenaiea norvegica nominavit, ab illa propius abest. Neque vero plantam Lapponiae a Pyrenaica segre- gandam esse censeo; etenim ommes notas, quibus differt, et omnino et in hae quoque specie variabiles esse edoeti sumus, neque foliorum rugositas, quod maxime in oculos cadit, eaussa separationis esse potest; transitus omnino adesse videntur, et ceterae, quae graviores notae videntur, optime congruunt. e co Salix pyrenaica Gouan. De hae scribit Blytt (Magazin for Naturvidenskaberne Christiania 1885): , Vera S. pyrenaica, quam ipse in Pyrenaeis legi, differt foliis an- gustioribus longioribusque, sed variat quoque latioribus magisque rotundis, ut ad radicem montis Pie du Midi inveni: haee prope aecedit ad S. o va- tam Ser., quae et cum S. pyrenaica et cum S. pyrenaiea var. nor- vegica Fries coniungenda esse videtur. Capsulae prius sericeae demum fere glabrae evadunt.* Praeterea notanda forma a Fristedt et Bjórnstróm in Norlandia leeta, quae quasi forma glabrata est, ramis validioribus longe prostratis et magis divisis, foliis obseurius viridibus, magis glabratis, germinibus aut semi- glabris aut nonnisi apice cinereo-pubescentibus, stylis brevioribus, ramulis annotinis rubro-eastaneis. — In Herb. Andersonii, vidi specimina (4 a Phi- lippe in Pyrenaeis lecta, filamentis usque ad apicem pilis raris brevioribus longioribusque obsitis, antheris violaceo-nigris. Mirum sane hane stirpem in tam dissitis regionibus, boreali parte regni Suecici et in Pyrenaeis modo erescere, sed hae formae, ut diximus, segre- gari nequeunt. Ceterum haee planta non satis nota est, fortasse alibi praetervisa. Anderson in Sal. Lapp. propter dubitationes, quibus haec species pre- mitur, praetulit Seringii nomen ,S8. ovata,^ quod Koch ex errore ad 8. Waldsteinianam laudat; nuper vero in Sal. Bor. Ameriec. formas varias sub nomine novo ,,Sal. alpestris* comprehendit, eui ut varietates: «. Pyre- naica, f. Helvetica, y. Norvegica, à. Americana (8. eordifolia Hook. Fl. Bor. Am. p. 152) subscripsit. Addo verba Lapeyrousii: ,, Arbuste de 1 à 8 décim. de hauteur, couché rameux, à ecorce rougeátre, à longs chatons soyeux ... Les jeunes pieds et les jeunes pousses ont les feuilles soyeuses; la soie dépasse leurs bords, et en tout état elles sont glauques en dessous. Le duvet tombe à mesure que larbrisseau se développe, et je l'ai vu souvent absolument glabre:; alors il ressemble au S. myrtilloides. Il en est de méme des chatons: leurs éeailles rondes et entiéres, ainsi que les eapsules sont d'abord blan- chies par un lainage pressé et abondant; il tombe à mesure qu'elles s'allon- gent en mírissant; les capsules parfaitement míres sont rousses, ventrues, allongées, et n'ont que quelques poils ras. Les deux stigmates sont bifides: presque sessiles; les anthéres sont bleues, le pollen jeune;^ et Seringii: ,Arbrisseau rameux, de 1—2 pieds. Ecorce brune, luisante, presque gla- bre. Pédoneule assez long, garni de grands:poils soyeux, fins, et des feuilles braetéiformes aussi grandes que celles des rameaux foliacés. Peri- gone suborbiculaire, brunátre, muni de quelques poils. Pédicelle nul. Ovaire conique, tomenteux, grisátre. Style alongé, 2 stigmates bifurqués. Feuilles ovées-elliptiques, presqu'entiéres, ciliées, glabres supérieurement, garnies inférieurement sur les nervures de longs poils soyeux qui tombent facile- ment. Pétiole médioere. Nervures non saillantes.* Hybridam dare videtur cum S. herbacea. l—————— ——— ——————— Rc LL T DW RR * un . cT ra amm m ms ut Salix Myrsinites Linn. 97 Salix Myrsinites Linn. Südga-Skirre (i. e. salieinae virgae) Lapp. (Wahlenb.) Ital. Mirsinite (Bertol.) Lui in peduneulo foliato eoaetanei, subterminales; braeteolae pur- purascenti-nigrae albo-pilosae; filamenta 2 libera glabra, antherae violaceae; germina oblonga in pedicello brevissimo, basi compressa; stylus erassiuseulus, subbifidus; stigmata oblonga bifida; folia obo- vato-elliptiea aut -lanceolata, olivaeeo-viridia, utrinque elevato-venosa, nitida, eoneoloria, pilosa, demum glabra, membranacea. Syn. S.pumila latifolia Clusius Rar. pl. hist. p. 85. S. pumila latifolia repens Jonston Hist. Nat. Arb. et Frut. tab. 125. fig. 6. ,Salix foliis serratis glabris ovatis* Linn. Fl Lapp. n. 353. S. Myrsinites Linn. Fl. Suec. n. 885. Willd. Sp. n. 49. Wahlenberg. Koch. Reichenb. $S. alpina Scop. Carn. n. 1208. &S. arbutifolia Willd. sp. n. 56. Seringe Essai p. 44. S. Jacquini Host Syn. p. 529. Sal. p. 31. Wah- lenb. Carp. 1010. Koch Comm. Rcehb. Exc. 8. Jaequiniana Willd. Sp. 7. S. fusea Jaeq. austr. t. 409. et S, Arbuscula ibid. t. 408. Icon. Clus. et Jonston l l Linn. Lapp. t. 7 f. 6 et t. 8. . F. Scop. Carn. t. 61. n. 1208. Fl. Dan.t. 1054. Host SaL t. 102. Engl. Bot. t. 1260. Forbes Wob. 60 (haud bona). Jacq. Austr. t. 409. 408. Anders. Lapp. F. 22. Reichenb. D. Fl. n. 1188— 1191 et Myrs. Thomasiana 1192 — 1194. Exsicc. Fries Herb. N. V. n. 66 (Lapp., Angstróm). Seringe S. de 8. 18 9 (S. venu- losa, Smith?) nr, 65 9 (S. arbutifolia. Wimm. et Kr. Herb. Sal.n.92. Coll. Sal. 120. 120b (Raxalpe: S. Jacquini. A.etI. Kerner Herb. Sal Austr. ó 14 9 15. Habit. locis paludosis per latera alpium, in meridionali regione praeser- tim ealearearum; et in arctica etiam in paludes regionis subsylvatieae de- scendens, per omnem Europam; inter 4750' et 200^, in alpib. Austriae infer. a 4100^ usque ad 6600' cum S. retusa; in Carpatis a 5000 — 6400', supra regionem Pini Mughi; in terris borealibus praesertim var. «e, in australiori- bus alpinis inprimis calcareis var. 8. Lapponia, Norvegia, Suecia, Rossia aretica; Scotia; Alpes; Pyrenaei; Carpati. In Lapponia eum S. herbaeea et polari in omnibus alpibus; in subsylvaticis cirea Quickjock et Loefmock. In Finmarkiae maritimis alpinis vulgatissima. | Jemtia, Sjógren! (H. R) In Norvegia in montanis editis vulgaris, raro infra terminum Pini: Blytt.; am Nordeap, Lindblom; Vaerstien, Lindblom. Scotia: Mountains of Glen-co, Smith. Canlochen-Glen, Forforshire: Watson! Alpes Delphina- tus, Duby! Pyrenaei: la Matte, Lapeyr. p. 597. Mont-Cenis, Bonjean! apud Seringe S. de S. Gemmi und Grimsel, Seringe! Zermatt ad lac. nigrum, Lagger! Wallis, Oberuri und Bündten mit S. helvetica ganze Abháünge bedeckend: Heer. Nüfenen-A. in Wallis (foliis supra dense vil- losis): Heer. Brenner in Tyrol, Funck! Axberg in Vorarlberg, Kuster; Duxer-Ferner, Un ger; Seiseralpe, v. Hausmann; Timmljoch, Zucearini; WIMMER, Salíces Europaeae. 1 98 Salix Myrsinites Linn. Alp. Tridentini, Pollini; Sehmirnerjoch, v. Heufler (Traunsteiner Mon. Tyr): Monte Castellazzo, v. Hausmann. Mt. Baldo, Valsugana in Mon- talon, Vette di Feltre, Mt. Morieane in Piceno: Bertol. (H. B.) Pasterze, Funek! (H. B. Rastadter Tauern, Kerner! JMusswinkel bei Lungau, Weixelbaeh, Grossarl in Salzburg, Mielichhofer! (H. R.) Sehneealpe, Kiühweger Alpe in Oesterreich! (H. A.) Hochsehwab, Hólzl(H. A.) Sehnee- berg bei Wien, Th. Kotschy! Raxalpe, Th. Kotscehy! Kalbling, A n- geli! (H. R.) Alp. di Tolmino, Tommasini. Carpati, Th. Kotsehy!; a Stirnberg per Leithen usque ad '"Thórichter-gern supra omnes Mughos fre- quenter: Wahlenb. Carp. Moldavia, Czihae. Deser. Iuli in apicibus ramulorum collecti, ramulosve adseen- dentes terminantes, hine nunc brevius nunc longius peduneulati; |j eoaetanei oblongi, subunciales, 4— 5 1. lati, bracteolis oblongo -obo- vatis purpurascenti-nigris, antice truncato-rotundatis subdentieulatis, . utrinque dense albo-pilosis; filamenta 2 libera glabra purpurascen- tia; antherae globosae purpureo-violaceae. Iuli 9 subserotini, densi- flori, subunciales, sed in « interdum biuneiales, tune basi laxiflori, nune 4 nunc 6 lin. lati; oblongo-cylindrici, obtusi, virginei villo albo denso toti tecti; bracteolae obovatae, spathulatae, antice rotundatae v. apieulatae, basi a media parte sordide fuseo- purpu- rascentes, pilis tenuissimis sparsis sed longis laxis obsitae aut dense villoso-barbatae. Germina in pedicello brevi, brevia, conico-oblonga, basi paullum compressa, in « semper obtusa in B saepe acutiuscula, rubieunda v. fusco-purpurascentia, pilis albis neque longis neque densis, flexuoso-patentibus obsita, nonnunquam cano-tomentosa, saepe hispido-canescentia, aut basi praesertim glabrescentia, adulta saepe superne eurvula; stylus longitudine varius, plerumque '/, germinis aequans, sed etiam brevior aut paullo longior, in e crassiusculus, in f tenuior, purpurascens, apice saepe fissus, rarissime semibifidus; stigmata latiuscula, obeordata, patentia, semibifida, rarius bipartita; neetarium ventrem eapsulae attingens, lineare, membranaceum, fuseo- purpureum, apiee flavum callosum. Folia ovalia, basi in petiolurn brevissimum attracta, apice obtusiuseula aut aeutiuscula aut apicu- lata ; uneialia, 7— 8 l. lata, novella pilis tenuissimis longis laxis sparsis obsita, demum glabra, venis utrinque elevatis, dilute strami- neo- aut obscure olivaceo-viridia; margine aut dense glanduloso- serrata aut medio leviter dentato-serrata aut integerrima. Figura variat: subrotundo-ovalia utrinque rotundata et lanceolato- obovata; vestimentum: nunc folia etiam adulta pilos sparsos in facie, prae- sertim. ad. marginem (unde ,,ciliata^ in diagnosi S. Jaequini apud Salix Myrsinites Linn. 909 Koch; talia foliis S. pyrenaicae valde similia sunt) retinent; nunc aut in supera facie, aut in infera pilis densis sericeo-alba (in infera rarissime; tale aecepi ex alpibus Delphinatus a Duby; hue S. arbu- tifolia B. pilosa Seringe Essai p. 47); nune, ut in « praesertim ex Europa boreali, demum glaberrima. Stipulae rarissimae, lineares. Gemmae ovales, rectae, hirtae, demum glabrae, fulvae. Ramuli no- velli pilosi; annieuli epidermide vernicoso-nitente laeunosa pannoso- secedente, dein umbrini rugosi torulosi. Frutieulus pedalis, plerumque proeumbens, ramosissimus, ramis divarieatis, partim abbreviatis, adscendentibus, partim elongatis supra saxa proecumbentibus, folia anni praeteriti emareida saepe retinentibus. ,Summo alpium iugo foliis orbiculatis obvenit; ceterum adeo humilis atque depressa, ut a S. herbacea vel polari aegre discer- natur; eadem species in campis eonvallium foliis ovatis, acutis inve- nitur, quo frutex dimidiam hominis altitudinem nonnunquam assequitur. Deinde in paludibus frigidissimis, sphagnoque repletis, quo subterra- neum gelu nunquam liquescit, eadem Salix reperitur eaudice Sphagno immerso, foliis iam obovatis, obtusis. ... Itaque quod vix alpium frigus in contrahendis abbreviandisque plantarum partibus efficere potuit, hoe subterraneum gelu facile perfecit." ^ Laestad. L. parall. p. 231. Varietates: ; «c, serrata. Folis argute glanduloso-serratis, iulis germinibusque crassis (stylo breviore). S. Myrsinites 8 serrata Neilr. Fl. U.-Oest. p. 266. B. Jacequini. Foliis subintegerrimis, subpilosis, iulis germinibusque tenuioribus (stylo longiore. S. Myrsinites Jaequiniana Kerner N.-0e. Weid. p. 81. S. Jaequiniana Host Willd. Rehb. Abb. F. 1191. S. Myrsinites « integrifolia Neilr. l. l. ,Caulis ramosissimus, purpuraseens. Folia conferta; exacte ovata, petiolis brevissimis insidentia, erenaturis acutis plurimis parvis notata, utrin- que glabra, venosa, rigida. Florum amenta caerulescentia, filamentis eaesiis in mare, Foliorum figura Vaecinio simillima, floribus caerulescentibus a reliquis facile distinguitur.^ Linn. Lapp. , Stigmata et stamina eximie cae- rulea^ Wahlenb. Lapp. Praeterea haec species foliorum colore aut palli- diore stramineo-viridi aut obseuriore sordide olivaceo- viridi, germinibus hispido-pilosis insignis estj; Quanquam mirum videatur eandem speciem foliis evidenter serrulatis et integerrimis variare, tamen S. Jaequini revera non differt; dantur etiam transitus foliis leviter et remote in medio margine serratis, et in 8S. Arbuscula res eadem est. Ceterum in borealibus terris fere semper serrulata sunt, eademque vidi ex Helvetia, Delphinatu et Car- d* ] 00 Salix eaesia Villars. patis; 'Tyrolensia, Austriaca et Styriaca specimina fere semper integerrima habent. Praeterea in borealibus et folia paullo maiora, exacte ovata, et iuli erassiores omnino maiores uti et germina sunt; ramulus quem iulus terminat, plerumque basi gemmae valvula longe supra anthesin persistente inclusus et foliis emarcidis anni superioris stipatus. In australioribus folia magis obovata sunt, aut supra mediam aut in tertia parte latissima, pilis diutius persistentibus, nonnunquam etiam subrotundo-ovata cum apiculo, praesertim in ramulis sarmentaceis; formae angustifoliae, foliis elliptico- lanceolatis, rariores sunt. "Talem indieare videtur S. arbutifolia Willd. n. 56, Herb. Willd. 18167. Varietates, quas Seringe Essai enumerat sunt B. pilosa, C. leiocarpa, D. angusta, E. macrostachia. — Ander- son ut subspeciem habet ,S. myrsinites procumbens Fries; amentis - breviter peduneulatis, capsulis subulatis, stylo brevi, stigmatibus obtusis; foliis ovali-obovatis, obtusiusculis, statu iuniore sericeo-pilosis, parum serru- latis, submollibus, planis^ quo S. procumbens Forbes (sec. Hooker brit. L, 413) pertinere et facie S. ovatae haud dissimilis esse dicitur. Praeter ultima duo verba in diagnosi nihil est, quod non in veram S. myrsinitem cadat, fortasse tamen est quaedam hybrida. Ceterum notandum inter spe- cimina britiea, quae fruetifieatione haud dubie ad hanc pertinent, unum habere folia subtus colorem livido-glaucescentem evidenter ostendentia. Gaudin has enumerat formas huius speciei: «. latifolia, foliis confertis inaequalibus: aliis lanceolatis aliis maiori bus latis subobovatis basi euneatim attenuatis; 8. angustifolia, foliis plerisque minoribus lanceolatis angustisque; y. grandifolia, foliis dissitis, fere uncialibus, obovatis, praesertim facie pilosis, stipulis lanceolatis petiolum superantibus; 8. lanata, foliis plerisque speciatim maioribus lana subsericea copiosa adpressa undique obsitis; & pubescens, capsulis elongatis, sericeo - pubescentibus, demum. gla- bratis; & leiocarpa, eapsulis elongatis, germinibusque glabris, Li nn PN S. Myrsinites Hoffm. Sal. t. 17. 18. 19 est S. nigricans Smith. — Ad variet. 8d. villosa (Feuilles longuement velues) laudat Grenier S. Lap- ponum Vill. Dauph. t. 51 f. 25. Hybridas dat haee species cum S. glauca, S. nigricans, et forsan cum S. herbacea (cf. ad S. retusa). Salix caesia Villars. Lui laterales in peduneulo foliato, serotini; bracteolae pallidae, ovatae v. lingulatae; filamenta 2 libera aut coalita, semipilosa; ger- Salix caesia Villars. 101 mina subsessilia, coniea, sericeeo-cana, stylus brevissimus, stigmata subeordata; folia subsessilia, elliptica, euspidata, integerrima, glabra, opaca, glauco-virentia. Syn. S.caesia Villars H. de pl. de Dauph. p. 768. Koch Comm. p. 59. Reichenb. Exc. n. 1010. Hegetschw. F. d. S. n. 2846. Gaudin Helv. p. 254. Hartig p. 18. S. myr- tilloides Willd. Sp. 64. Lapeyr. Pyren. p. 598. Forbes Wob. nr. 66. S. Wimmeri Hartig Nachtr. p.3. 8.sibirica Pallas ap. Ledebour Fl. Ross. p. 622 (excl. var. B et )). Icon. Villars t. 50 f. 11 (folia, sed male). Forbes Wob.66. Hartig t. 110 (35 g). Reichenb. D. Fl. n. 2005. Exsic. Wimm. et Kr. Coll. Sal. n. 116. Habit. in subalpinis, locis humidis, ad rivulos. Delphinatus: Lautaret, Villars et Duby! Helvetia: Alpes sur Bex, Thomas! (H. V.) Oberen- gadin am Inn bei Bevers, bei Sils; ob Filisur (4). Enzeindaz, Tarnyannaz, Plannevé (nur Q): Hegetschw. Rhonegletscher, Hartig. Mt. Cenis, Bonjean! (H. H.) Badia et Livinallongo in Tiroli orient., Faechini! Ca- rinthia, Müller Un. itin. 1826! (H. H.) — Ural, Lessing. Descr. Iuli in pedunculo bracteis foliiformibus 4—5 stipato, hirsuto, parvi, ovati, densiflori; ,j 4 l. longi, 3 l. lati; braeteolae subrotundae ferrugineo-flavae apice purpurascentes; filamenta 2 aut libera aut basi vel ad mediam. usque partem coalita, valida, ad medium usque pilosa; antherae subglobosae violascentes, demum fuscae. Iuli 9 4—6 l. longi, 3 l. lati; braeteolae breves latae, ro- tundatae, truncatae v. subretusae, pallidae, lutescentes aut pallide eitrinae, margine fuscescentes, pilis longis rectis obsitae, saepe cal- vescentes. Germina sessilia, breviter conica, pilis brevibus haud densis patulis candieantia; stylus brevissimus; stigmata subeapitata, patentia, obeordata; nectarium luteum, lineare, ad 4— 5f?" germinis partem pertinens. Folia in petiolo glabro brevissimo elliptiea vel late elliptico-ovalia aeutiuscula aut costa paullum producta cuspidato- acutiuscula, quasi mucronata, maxima uncialia, semiunciam lata, inte- gerrima aut margine revoluto levissime repanda, nitoris expertia, colore dilute viridi, superficie saponaceo-micantia, quasi glauco-viridia subtus caesio-glauca aut caesio-viridia, venulis crebris reticulatis prominulis. Gemmae breves ovales obtusae gibbae, stramineae, gla- brae. Ramuli novelli glabri, pallidi, straminei aut castaneo -fusci ; annieuli glabri umbrini, fusci, longitudinaliter rugosi. Fruticuli hu- miles, subpedales, trunco subprostrato aut in ramulos horizontaliter patentes longos supra basin soluto.— Forma foliis minoribus densis, lanceolato-ellipticis, maxime pallidis, quasi cinereo-viridibus, tune non glaucis, maxime hanc speciem a ceteris segregat. In hortis 102 Salix Arbuseula Linn. paullo altior evadit, ramulis oblique divaricatis, foliis magis ad sub- rotundam formam accedentibus. Sed eolore frondis pallido glauco, superfieie opaea quasi saponacea, optime etiam a consimili S. Ar- buseula facile dignoscitur. Quandoque germina paullum elongan- tur et apice acutiusecula evadunt. Etiam stylus interdum paullo lon- gior evadit, ut in speeiminibus helveticis a "Thomas lectis. Habet quandam foliorum similitudinem cum S. myrtilloide Linnaei, pro qua eam sumsit Willdenow, sed ab illa flore maxime recedit, magis vero ad S. Arbusculam accedit. Ab hac removit Tausch S. integerrimam suam, quae est forma lati- - folia, qualis in hortis viget, quippe quam a sylvestri planta diversam puta- bat; sed equidem a Duby e monte Lautaret specimen hortensibus plane eongruum accepi. Forma, quam Hartig a S. ecaesia segregandam censuit nomineque ,,S. Wimmeri* proposuit, mihi nullo certo charactere differre videtur. In Herb. Willden. sub n. 18172 (myrtilloides) fol. 2—5 et 18162 (formosa) fol. 1 (ex Helvetia a Flügge missa) haec inest. Apud Ledebour l. . haec species nomen ,,S. sibirica Pallas Fl. Ross. II. p. 18 t. 81 f. 3* gerit, et tres varietates «. glabra, f. pubescens, y. tomentoso-seri- cea enumerantur, ad quarum tertiam nomen et figura Pallasii laudatur. Quum autem varietates tales ut 8 et y Salicis caesiae nondum a quo- quam visae sint, a Ledebourio formae alienae cum hae confusae aut huie admixtae esse videntur; non est igitur quod Villarsii nomini praeferamus nomen a Pallasio petitum. 5,9. ceaesiam nostram cl. Wahlenberg, ut me Turici apud b. Roeme- rum certiorem fecit, primum eandem ae S. formosam Willd. esse putabat [haud recte.. Deinde autem in Veg. Helv. 185 eam cum S. Arbuscula L. coniungendam suspicatus est. Verum S. Arbuseula lapponica a S..cae- sia me quidem iudice omnino diversissima est Gaud. Helv. p. 255. Atqui bis erravit Wahlenberg: nam S. formosa Willd. pertinet ad S. Arbuscu- lam Linn. et S. Arbuscula Linn. utique, ut recte iudicavit Gaudin, a 8. caesia Vill. diversa est. Salix Arbuscula Linn. sp. pl. Lui coaetanei, in pedunculo foliato; bracteolae obovatae , latae, coneavae, germinis ventrem involuerantes, villo longo barbatae; fila- menta duo libera, glabra; germina ovato-coniea, tomento brevi ad- presso obsita, cana demum rufescentia in pedicello brevi; stylus Salix Arbuseula Linn. 103 varius subbifidus; stigmata patentia crassiuseula, subbifida; folia laneeolato-elliptiea vel -obovata, serrulata, supra glaberrima, nitidula, elevato-venosa; subtus tandem diseoloria. Syn ,S8alix foliis subserratis glabris lanceolatis utrinque acutis*^* Linn. Fl. Lapp. n. 360. 8. arbuseula B Linn. Fl. Suec. 886 (inclusa seil. S. livida). y. Sp. pl. 2. p. 1445. Wahlenb. Fl. Lapp. n. 476 et Fl. Suec. p. 661 ex parte (scil. forma minor; inclusa enim est S. Weigeliana) Koch Taschenb. p. 469. Koch Syn. p. 657. Hegetschw. Fl. d. Schweiz n. 2845. S. prunifolia Seringe Ess. p. 49. Koch Comm. p.58. Reichenb. Exc. 10134. S. venulosa Smith br. p. 1055. Engl. Fl. 4, 195. Engl. bot. t. 1362. Forbes Wob. nr. 58. S. formosa Willd. Sp. n. 51. 8. Waldsteiniana Willd. 51. Koch Comm. $8. foetida Schleich. Cent. 2. n. 95 (sec. Koeh). Gaudin Helv. p. 265. S. alpina Suter helv. p. 283. S. vaceciniifolia Engl. bot. t. 2341 (see. Koch). Forbes Wob. gd et 9 nr. 5i. 8. pulehella, alpestris et flavescens Host Sal. p. 30. 31. | Icon. Linn. Lapp. t. 8S. . m. Forb. Sal. Wob. nr. 51 (vacceiniifolia), nr. 58 (ve- nulosa), nr. 59 (carinata), nr. 1385. Host Sal. tab. 98—101. Anders. Lapp. f. 23. Reichenb. D. Fl. 1196 («. Waldsteiniana, fol. anguste ovatis acutis leviter erena- tis), 1197 (B. venulosa g' fol ellipticis obtusis, crenatis), 1198 (y. folia maiuscula ar- gute erenata; haec fortasse spuria), 1199 (S. prostrata), 2000 (S. prunifolia), 2006 (R. formosa). Engl. bot.t.2341 (s.n. S. vaeciniifolia, sec. Koch). S. flaveseens Host. SaL tab. 101, cortice ramulorum flavescente, teste Kerner. Exsicc. Fries Herb. norm. V, 61 (Norveg. Lindblom) Seringe S. de S. 17 8. prunifolia Smith?* 9 (parvifolia, glanduloso-serrata) 65. ,S. arbuseula glandulosa gi Mont-Cenis 9 Glac. du Rhone* (fere S. formosa). 64. ,8. prostrata macrophylla; cul- tivé.^ 57. ,&. prostrata Ehrh. arb.* g'. 23. 4S. prostrata Ehrh.* 9 Billot n. 1962. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 75. 76 (Fol. maiuseulis obovatis). Coll. Sal. 117 (9. formosa), 118 (g'), 119 (9 fol. obovatis) A. et I. Kerner Herb. Sal. Austr, 9 4. of 33. Habit. in subalpina regione mediae et borealis Europae locis graminosis subhumeetatis. Lapponia usque ad Herjedaliam, Suecia, Norvegia, Scotia, Fennia imp. Rossici; in Carpatis et per totum Alpium tractum a Delphinatu usque in Styriam. , Per Lapponiam haud frequenter; in L. Torn. ad Kab- daranka, in L. Lul. ad alpes Lill-'Thokin et Lill- Titir (et ad Pollaure et Arras pr. Virihjaur, Wichura!), in L. Pith. paucis locis^ Anders. Nor- vegia, Blytt; Kongsvold, Lindblom! (H. RJ); Finmarkia ex H. Horn. Fries. Fennia bor., Schrenk ap. Ledebour. Alpes Seoticae, Hooker! (H. A.) Breadalbane Mountains, Pertshire: Watson! Feldberg in M. D. Baden an der Zastler Wand, Dól1l Alpes Delphinatus, Mt. de Vars et Lautaret, Duby! Mont Viso, col de l'arehe. Pyrenaei, Lapeyr. et Gre- nier. Mont-Cenis, Huguenin (H. H.) Helvetia: Dent de Moreles, 'T'ho- mas!(H. V.) Zermatt ad lacum nigrum, Lagger! Valesia super. in valle Binn, Lagger! Alp. Bern.: Gasterenthal, Mürren pr. 5000'; Fiseher- Ooster! M. Hahnenmoos inter Adelboden et Leuk! (H. H.) ,,In Engadin am Inn, bei St. Moritz, im Beverserthal, Oberrheinthal, im Val Bedretto, beim Rhonegletscher, auf der Gemmi, an der Sandalp* Heer p. 968. Wormser Joch, Fineke! (H. H.) Kitzbühler Horn, supra 5000, Traunsteiner! (H. B., H. R.) Diüssbachwiese bei Lofer, Spitzel! (H. R.) Vorarlberg, 104 Salix Arbuscula Linn. Innsbruck, Pusterthal; Vintschgau, Sehlern und Seiseralpe, Mt. Baldo und Mt. Maggiore: Hausmann. Seegruben in der Solsteinkette in Tirol: Ker- ner. Rastadter Tauern, Funck! (H. B.) Grossglockner! (H. H.) Tauren- . Kamm am Nassfelde zw. Gastein u. Melnitz, Blasius (Hartig). Gastein, Grossarl, 'lTofern bei Hüttschlag in Salzburg: Mielichhofer! (H. R.) Untersberg, Mieliehhofer! (H. R. et H. A. Hochschwab, Hólzl (H. A.) et Fenzl (H. V) Kalbling, M. Angeli (H. R.) Dachsteingebirge in Ob.- Oesterreich, Kerner! Raxalpe am Scehlangenwege etc., Th. Kotsehy! Abhang des hohen Sehneeberges, Grünschacher, Wetterkogel, Goller, Oetscher, Zellerhut, Dürnstein, Hochkohr: Neilreich. Ramsau, Zlik! Krainer Alpen! (H. H.) Alpes Croatiae, Kitaibel! (H. Willd. 18161). Car- pati, Th. Kotsehy! Moldavia; Czihac. Deser. Iuli coaetanei: |? oblongi, ad 10 l. longi, in pedunculo brevi braecteato, braeteolis obovatis antice latissimis, fulvis rarius nigrieantibus, villo recto subeiliato-barbatis; filamenta duo libera glabra, dilute flava; antherae subglobosae coerülescentes, demum fulvae; neetarium breve subquadratum. uli 9 nune breviores eras- siores, nune longiores graciles, cylindrici, basi nonnunquam laxiflori, in peduneulo foliato, sub maturitatem germinum semper elongati, saepe bipollieares, et tunc quasi in ramulis foliatis terminales, prae- sertim in var. 2. Bracteolae spathulatae breves, antice latissimae et germinis ventrem eoneavo-involucrantes, lutescentes demum ferrugi- neae, ciliato-villosae rarius ealvescentes. Germina in pedicello bre- vissimo aut brevi, brevia, ovata aut ovato-conica, pilis brevibus adpressis rarius apice laxis aequaliter obsita, sordide canescentia, demum egregie turgida et obtusa, sordide lateritia aut rufescentia; neetarium oblongum, curvulum, ventrem germinis attingens; stylus aut brevissimus aut brevis, rarius mediocris, nune integer, nune: apice fissus aut semibifidus; stigmata aut latiora subceoalita, brevia, aut tenuiora subfiliformia, partita. Coma seminum sordide rufescens. Folia elliptiea, vix ultra 154^ longa, ?/,^ lata; in y. uncialia, 4—5 l. lata, in pedicello mediocri, laete viridia, supra nitentia in y. saepe saturate, in f. subsordide-viridia, venis exsiecatione in facie utraque prominentibus; figura varia. In speciminibus vegetioribus (quae S. Waldsteiniana Willd.) sunt obovato-elliptica,: basi cuneata, vel acuta, apice brevissime aeuta, supra.medium latissima, margine levi- ter et remote serrata quandoque integerrima, pure viridia, subtus leviter glaucescentia. In forma y, quae editiorum Alpium et terra- rum borealium propria est, folia sunt rigidiora, minora, elliptica, apiee basique aut aeuta (S. venulosa Smith) aut obtusa, rotundata pPORnr——BHÉÉEMARM C. MFSMEMEWE WOES MT Lo Salix Arbuseula Linn. 105 (quae S. vaceciniifolia Engl. bot., S. prunifolia obtusa Ser. Ess.) interdum vel subcordata (ut ex Alp. Delphinatus misit Duby), margine evidenter glanduloso-serrulata, glandulis primum lutescenti- bus demum fusco-nigricantibus. Haee forma in fertiliori solo elon- gatur, ubi dentes foliorum rarescunt, pedunculi iulorum elongantur, iuli saepe graciliores longissimi evadunt, quae S. formosa Willd. est. Folia novella rarius glabra, saepius subtus pilis densis rectis Sericea, quae nonnunquam (ut in speeiminibus e Delphinatu et Hel- vetieis e Mürren) etiam in adultioribus foliis perstant. Stipulae rarissimae, exiguae. Gemmae fulvae glabrae ovatae intus planae rectae. Ramuli novelli glabri; annotini fusco-olivacei v. virides, in y. plerumque castaneo-nitidi, torulosi. Varietates : &. Waldsteiniana, trunco elatiore, ramis validis, foliis maius- culis obsolete-serratis obovato-elliptieis subtus viridi- glauce- scentibus. — S. Waldsteiniana Willd. Sp. 50. — Haec ,j nr. 33 A. et I. Kerner Herb. Sal. Austr. 4. B. formosa, trunco elatiore, ramis elongatis, foliis oblongis utrinque acutis, serrulatis, subtus glaucis. — S. formosa Willd. sp. 51. Fl. Dan. t. 1055. y. foetida, trunco humili, ramis brevibus tenuioribus, foliis par- vis lanceolato-ellipticis argute serrulatis subtus glaucis aut virentibus. — S. foetida Scehleich., S. venulosa Smith et S. . vaccinifolia Smith, si folia elliptica obtusa. Frutieulus parvus, praesertim in y, semipedalis, in « pedalis et ultra, in formam arbusculae crescens* L. Styli integri et fissi aut semibifidi in omnibus varietatibus inveniuntur; etiam color glaueus pagináe inferioris in iisdem non perstat, nunc magis nune minus evidens; vel in y, quae folia subtus maxime glauca habet, in- terdum aut tota aut magna ex parte pure viridia sunt. Haec species inprimis conspicua est capsulis brevibus et sub maturitatem sordide rufe- scentibus (similis hac in re est S. pyrenaica) Maxime affinis est fructi- ficatione et fronde S. caesia, fronde etiam quodammodo S. Weigeliana. Ab hace vero, a qua distingui eam non posse censet Neilreich (Nachtr. p. 121 et FL v. U.-Oest. p. 265) et Kerner (N.-Oe. Weid. p. 86), differt statura humiliore, ramis ramulisque minus arrectis, multo tenuioribus, foliis multo minoribus, subtus minus caesiis, iulis 9 in pedunculo longiore foliato, gra- cilioribus, germinibus brevioribus, obtusioribus, rutilo- canis. Differentiam harum specierum primum clare indicasse L. L. Laestadium ad S. Wei- 106 Salix Arbuseula Linn. geliana monui. Kerner autem in Herb. Sal. Austr. mutata sententia S. Weigelianam (S. bieolorem) et S. Arbusculam distingui debere dixit. Hane speciem, cuius ambitum optime declaravit Koch in Synopsi, esse S. arbusculum Linnaei, primus commonstravit Laestadius. Wahlenbergium huius formas cum formis S. Weigelianae confudisse ceteri Sueciae bota- niei ostenderunt. Quas formas ceteri Europae scriptores sub hoe nomine habuerint investigari nequit neque operae pretium est; hoe certum est illud nomen ad maxime diversas formas relatum esse. Quod ad synonyma attinet: S. Waldsteiniana Willd. hue pertinere e descriptione Willdenovii colligendum est; etsi vero Anderson S. Lapp. p. 81 eam laudat ad S. ovata Seringe, quae a S. pyrenaica Gouan haud differt, tamen ipse de hoe. synonymo dubitat, qua de re conferenda sunt quae ad S. pyrenaicam adnotavimus. "lamen notandum Willdenovium huic disertis verbis , anthe- ras flavas* tribuere, quibus eam a S. Myrsinites distinguit; et nostra specimina e Raxalpe in hortum translata vere antheras luteas habuerunt; videtur igitur color antherarum variabilis esse. S. prunifolia Smith, ex alpibus Seotieis, quam Willdenow ab ipso acceperat, in H. Willd. 18154 asservatur; eaque foliis ovatis acutiuseulis grosse serratis subcordatis, sub- tus glaucis, iulis brevibus, stigmatis brevibus subeapitatis insignis, paullum recedit. Ex icone Forbesii nr. 56 (laudat Smith Engl. Fl. 4, 193. Engl. bot. t. 1361) hane eS. Arbuscula et S. Weigeliana hybridam esse coniicias. Sed S. prunifolia Seringe S. d. S. n. 17 certissime est haec. S. foetida Schleich. (H. G. Berol. fol. 2. nr. 88) hue pertinet. S. venulosa Smith est in H. Willd. 18162 f. 8, a Smithio ipso profecta. Denique S. formo- sam Willd. huc pertinere credo primum e descriptione, dein e synonymis S. venulosae Smith et S. foetidae Schleich. denique ex speciminibus, quas Koch in Salieeto suo coluerat, quae formam fere ramis vimineis sistunt. S. earinata Smith brit. 1055. Engl. Fl. 4, 197. E. bot. t. 1963, quam ex horto Berol aecepi, quo Forbes miserat, est forma S. Arbusculae c, fo- lis ad carinam plieatis ,,folded into a keel* Forbes Wob. nr. 59. De hac Hooker Scot. ,Leaves generally longer than the last (S. prunifolia), and mostly remarkably carinated by the lateraly folding together of the two halfes; but I see no other difference." Hybridas dare videtur cum S. glauca (S. thymelaeoides Sehleicher), S. Weigeliana (S. phyl. humilis Bauer in H. B., S. Lapponum (S8. spu- ria Schl.). Figura S. fuscae apud Hoffm. Sal. t. 28 et 29 hane speciem referre videtur; sed editores Florae Norieae Wulfeni, a quo et plantam et figuras se accepisse Hoffmann dieit, S. fuscam Wulfeni pro S. Myrsinites ó Jacquiniana habent. TRIBUS DECIMA. FRUTICULOSAE, HUMILES, BRACTEOLIS COLORATIS, FILA- MENTIS LIBERIS, GERMINIBUS PEDICELLATIS. S. livida. S. myrtilloides. S. repens. Hos tribus omnino artificialis: unaquaeque species suum prae se fert typum. Coniunximus eas tum ratione magnitudinis habita (sunt enim fruticuli parvi ramis frequentibus lentis tenuibus), tum stationis (habitant enim in ericetis humidis et uliginosis), tum propter parvi- tatem iulorum et germinum et foliorum. Etiam iuli (j et filamenta egregie tenues. S. livida florum 9 struetura paullum ad S. auri- tam accedit. S. repens cum nulla alia nostratum similitudinem habet, sed affines sunt complures americanae. Iuli 9 in peduneulo foliato praesertim in S. myrtilloide. Folia subtus glaucescunt, sed in 8. repente color indumento sericeo saepe tectus latet; in $. livida et myrtilloide novella saepe livescentia, rufo-livida. 8. lividae germina cano-vestita, S. myrtilloidi nuda, S. repenti plerumque cana, interdum nuda. 108 Salix livida Wahlenb. . Salix livida Wahlenb. lui subcoaetanei, graciles, cylindrici, laxiflori; braeteolae lingulatae, pallidae; filamenta 2 libera, glabra; germina pedicellata, ecylindriea, obtusa, sericeo-cinerea; stylus brevissimus, stigmatis parvis, diver- gentibus, emarginato-bifidis; folia ovalia, nuda, supra saturate- viridia, subtus glauca, venis prominentibus reticulata; gemmae ramulique nudi. | Syn. ,Salix foliis serratis glabris verticaliter ovatis* Linn. Lapp. 352 et , Salix foliis integris glabris ovatis confertis pellucidis^ ibid.356. (Cetera syno- nyma Linnaei taceo, quia tantum non certum est analogas formas diversarum specie- rum postmodo confusas esse. S. livida Wahlenb. Lapp. nr. 488 (excl. var. p». Fl. Suec. Koch Comm. p. 39. Wimm. Fl. v. Schles. (1840) 1857. p. 187. Dóll Fl. Bad. p. 499. S. depressa p. livida et 7. bicolor Fries Mant. p. 58. Koch Syn. p. 653. S. de- pressa 2 livida Anders. Sal. Lapp. p. 54.55. S. bicolor Fries Novit. 2.284. S.Star- keana Willd. Sp. 46. Host Sal. p. 27. Wimm. et Grab. Sil. III. p. 375. Patze Fl. v. Pr. nr. 287. S. foliolosa Willd. Sp. 61. (S. tenuifolia Herb. Willd. 18119 ex Anglia videtur ad S. lividam pertinere et descriptio Smithii brit. p. 1052 maiore ex parte non obstat; tamen propter ,capsulas glaberrimas^ hoc facere vetamur. Vide ad S. maialem Walbhdenb. S. vagans Anderson Salices Bor. Americanae p. 15. Icon Wahlenb. Lapp. t. 46 f. 6. Host Sal. t. 89. 90. Anders. Sal Lapp. f. 14. Reichenb. D. Fl. 2009. 2010. Hartig T. 116 (41d). Exsice, Günther Centur. Sil. 12 Fries Herb. Norm. VIII. (forma parvifolia). Wimm. et Kr. Herb. Sal 43. 44. Coll. Sal. 40 9 41 df. Habit. in locis siccis campestribus, ericetis, pratis udis, dumosis humi- dis et in uliginosis. In Europa boreali et occidentali, in Germaniam singu- lis tantum locis intrans, Viadro fere terminata. In Lapponiae regione inferalpina sylvatiea per Sueciam in Seaniam usque. (Ipse vidi e Herjeda- lia, Helsingia, Uplandia, Westrogothia, Ostgothia, Lapponia ad Piteà, Karesuando et Jockmoek, Vestrobotnia; et circa Christianiam.) Per omnem Rossiam ab arctica, Lapponia ross. et terr. Kola, et septentrionali: Ostro- bothnia, Fennia, per mediam: provinciae balticae omnes (Petropolis: Ro- chel! (H. R.) Lithuania: Fischer-Ooster! cirea Moskau: N. J. Buek! Livonia: de Bray! [H. R. sub nom. S. heterophylla Goldbach], usque in Volhyniam et Podoliam: Besser! Orientem versus pertinet in Prussia usque ad Regiomontum (Kummerau, Rastenburg, Labiau, Tilsit: Patze! Insterburg! [H. H.), Posen (Sytkowo, Golecin, Splawie): Ritschl! Silesia (unico loco, ubi nunc evanuit ad Gross-Tschirnau prope Guhrau a Starke inventa, unde Willdenow aecepta specimina denominavit) ^ Denique loco dissito et solitario ad Pfohren prope Donaueschingen in Germania meridio- nali-oecidentali, Brunner! (Hartig p. 36 in Carpatis frequentem esse dieit, sed quae de affinitate S. ambiguae et finmarchicae cum hac specie Salix livida Wahlenb. 109 affert, faciunt ut dubitem quin carpatica specimina ad veram S. lividam pertineant. Teste Hooker Scot. in Seotia: Foot of Hertfell, near Moffat, Maugh, quae an sit vera, dubitari potest. — Groenland, Hornemann. Floret cum S. aurita. Deser. Iuli coaetanei, in pedunculo mediocri braeteato, bracteis lanceolatis 4— 5 subtus saepe serieeo-villosis, graciles, cylindrici, erecto-patentes, laxiflori, 74 —1" longi, 3—4 l. lati; .j paullo bre- viores: bracteolae lineari-oblongae, conceavae, acutiuseulae, flavae, summae antice purpurascentes, villo denso recto demum caduco obsitae; filamenta 2 libera, glabra, longa, tenuia, antherae subglo- bosae, aureae, demum ovatae, flavae; 9? paullo longiores, in pedi- cello longiore, saepe bracteis foliaceis involuerato (variat enim pro coelo et veris temperie iulis fere praecocibus et vere coaetaneis); bracteolae villo tenui aut raro pilosae, saepe obtusae et subdentatae, venulosae, subpellucidae, demum ferrugineae. Germina in pedicello longo, vix breviore quam germen, patente, demum horizontali, obli- que insidentia. demum refracta, infera deflexa, parva, e basi ovata subulata, demum elongato-cylindrica, pilis brevibus subincumbentibus hirta, eana vel einerascentia demum pube levissima cinerascentia ; stylus brevis erassiusculus aut delitescens interstigmaticus; stigmata parva, brevia, obovata, patenti-divergentia, bifida, laciniis patulis, citrinis demum fuscis. Folia ovalia, saepe ad rotundam rarius ad oblongo-lanceolatam formam abeuntia, basi apiceque acuta, aut basi cuneata apice acutiuseula aut in latioribus brevissime plicato -apieu- lata, denique basi vel subeordata ambitu orbicularia, margine in adultis revoluto, serrato-dentata, aut repanda, aut erenata, basin et apicen versus plerumque integerrima; supra laete sed saturate viri- dia interdum pube tenuissima obsita vel glaberrima, aut supera praesertim pubescentia, subtus nuda aut ad costam pubescentia, infera pallide viridia; subtus caesio-glauca, costa venisque pallidis prominentibus retieulato- venosa; novella caesio-rutilove-livida, sub- stantia primum admodum tenui, unde fere pellucentia, demum mem- branacea. Stipulae in omnibus ramulis vegetis adsunt, semiovatae aeute obliquae, erectae, grosse dentatae. ^ Ramuli anniculi glabri olivaceo-straminei aut -castanei, paullum nitidi. Gemmae rubicundo- ferrugineae, glabrae, semiovatae subrostratae, rostro recto. Frutex bipedalis, aut pedalis tantum, ramis tenuibus eximie divergentibus et torulosis; in pratis falee demessis surculos strietos vimineos flo- ribus foliisque onustos emittit. 1 10 Salix livida Wahlenb. var. B. orbicularis. Foliis orbicularibus erenatis, germinibus conicis glabris. — In sylvatieis ad Moskwam! legit N. J. Buek! (H. Bk. et H. H.) | : | var. y. pilosa. Foliis novellis utrinque albido-serieeis inferiori- bus pilosis cinerascentibus. — Posen, pr. Sytkowo! Ritschl. Hybridas dat eum S. aurita, caprea, purpurea, repens, myr- . tilloides. Magna florum 9, inprimis germinum similitudo cum S. aurita, sed ulis laxifloris, germinibus longius pedicellatis, gracilioribus, foliis nunquam rugosis sine negotio dignoseenda. Summa autem 'similitudo exstat inter hane et boreali -americanam S. rostratam Hooker. Varietas huius speciei est exigua. Folia subtus nune magis virescentia- nune glaucescentia nune caesia vel albida, quod in formis S. nigricantis et S. triandrae quoque invenimus. Forma foliorum plerumque late ovata utrinque breviter aeuta aut basi rotundata; saepe ad subrotundam abeunt; formae angustiores rariores sunt. Stylus plerumque etsi brevissimus tamen distinetus est; nonnunquam delitescit. Iuli 9 quandoque egregie laxiflori. — Variet. g. olim pro specie habui, forsan recte. Sed quia ex uno loco : prope Moskau tantum vidi, huie, eui proxima est subscripsi. Ceterum valde similis huie est ieon Salicis 5", quam nomine S. Wulfenianae Forbes in Sal. Wob. nr. 48 expressit, e Scotia acceptam. Nihil huic eum S. Wulfe- niana. Differt tamen ab omnibus formis S. lividae germinibus glabris; omnes formae S. lividae germina habent vestita; formae germinibus gla- bris non sunt genuinae. — Var. y. foliorum forma et floribus cum vulgari S. livida congruit, sed folia etiam infera et media aestate pilosa sunt, novella autem in apieibus ramulorum vel argenteo-sericea. Olim pro hy- brida habui, sed nune nonnisi varietas esse videtur. Neque ab hae differre videtur S. depressa «. Fries Mant. 57, cuius tamen in meo specimine folia omnia aequaliter cinereo-pubescentia sunt. Sed haec est varietas; forma normalis et omnibus in locis aequalis est S. livida foliis nudis. Wichura tulit e Westrobottnia pr. Heden et Bredàáker ramulos autumnales foliis supra pubescentibus, subtus tomentoso-pubescentibus candicantibus. Ante Wahlenbergium haec species fere ignota erat. In Linnaei Fl. Lapp. duo sunt quae hue referri posse videntur, nr. 352 et 356. Sed nr. 356, quam Sueci recentiores ad S. lividam laudant a Linnaeo in Fl. Suec. et Sp. pl. ad varietatem y. S. arbusculae suae laudatur, eui ipsa phrasis optime convenit. Alteram nr. 352 iidem laudant ad formam S. phylicifoliae (S. naialem); ipse ad var. «. S. arbusculae citavit. Haec hodie non ad liquidum perduci posse monui in introductione. Wahlenberg igitur veram speciem primus illustravit. Fries autem Mant. I. p. 57 (dein Bot. Not. 1840 p. 198) rem invertit, varietatem, rariorem, desciscentem foliis velutinis, pro speciei typo proposuit et ,,S. depressa* nominavit, eique formas duo f. livida et y. bicolor subjunxit. Quem secuti sunt Koch Salix livida Wahlenb. 111 Syn. Hartman, Anderson. Formam, quam Linnaeus S. depressa nomina- vit, in Fl. Lapp. sub nr. 361 enumeratam et T. VIII. fig. n depictam, sal- tem eam, quam Sueci pro Linnaeana planta habent, nos e diversis locis (Lapponia Torn. a Laestadio L, Lapponia Umens. ad Tafvelsjó a Wahlenberg L [H. B., cirea Tilsit a Buek l. [H. B.], cirea Posen a Ritschl lectam) examinavimus et comparatis innumeris speciminibus S. lividae e locis supra indicatis, persuasi sumus hane esse speciei typum, illam vero formam aberrantem. Itaque Wahlenbergii, qui speciei naturam primus clare pro- posuit, nomen ut certum huie speciei relinquendum, Linnaei S. depressam autem oblivioni tradendam esse censemus. Ceterum f ety apud Fries mihi non ut varietates distinguendae esse videntur. Willdenovio quoque haee species aut omnino non aut non satis bene cognita fuit, quum specimina e Silesia missa sub novo nomine ,S. Starkeana* deseriberet. Qui inter recentiores de S. livida scripsit Hartig p. 36, quanquam veram habuit ut icon eius demonstrat, tamen plures similes aut analogas formas admiseuisse videtur: quae enim de similitudine S. finmarchicae et ambiguae, nec non 8. silesiaeae carpaticae seribit, intelligi vix queunt: eum his enim S. livida nihil commune habet; quod autem S. depressam esse seriem hybridarum inter S. silesiacam et S. finmarehicam ambiguamve suspicatur, id ne euiquam harum plantarum gnaro persuadeat, non veren- dum est. Nuper hane speciem speciminibus americanis lustratis N. J. Anderson sub novo nomine ,S. vagans^ proposuit, euius haec sunt verba: ,,Qui S. depressam Seandinaviae, S. Starkeanam RHossiae et Borussiae, et S. rostratam Americae Borealis easque formas attente, nulla certa opi- nione praeoceupatus, eomparare studet, non potest quin eas omnes ad unam eandemque Salieum speciem pertinere eredat. Hoe mihi saltem specimina fere innumera, e variis terris inspicienti, omnino persuasum habeo. Nomi- nibus iam allatis formas varias tantum spectantibus, vagantis nomine speciem notare volui, quae per terras plurimas septentrionalis late vagetur, quae insuper nobis admodum vaga sit ete. His praemissis huius speciei [formas] sequente modo proponendas censeo: 1. Cinerascens: foliis velutinis. var. «. Linnaeana: foliis plerumque obovatis supra demum glabra- tis. S. livida f. cinerascens Wahlenb. Lapp. S. depressa . &, cinerascens Fries. var. f. Occidentalis: arbor 4—15 pedalis, foliis plerumque lanceo- latis demum rigidis et laeviusculis sinuato-crenatis. 5S. rostrata Richards. In America Sept. et Sibiria orient. 2. Glabrescens: foliis glaberrimis lucidis subtus pallidioribus. var. «. intermedia: frutex parvus aut humilis; foliis saepius late obovatis subeoriaceis; amentis masculis tenuibus; staminibus flavis, pedicello eapsularum nectarium sexies superante. forma livida: foliis subtus livido-glaucis, capsulis glabris vel seri- ceis, S, livida «. Wahl. S. depressa f. Fries. 112 Salix myrtilloides Linn. forma bicolor: foliis subtus glaucis haud lividis. 8. depressa ;. Fries. 1 In Suecia media et meridionali. Var. f. orientalis: frutex altior; fol. maioribus utrinque glaberrimis margine sinuatis; amentis masculis erassioribus; staminibus fulvis; eapsularum pedicello nectarium saepe novies superante. S. Star- keana Willd. Hab. in Silesia et prope Koenigsberg Borussiae, neenon per hRossiam mediam et septentrionalem." His pauca quaedam a me adiicienda sunt. Primum S. depressa «. cinerascens Fries, ut supra monui, mihi potius pro varietate, contra pro forma principali huius speciei ipsa S. livida «e. Wahlenb. habetur, à qua. Specimina borussica, posnaniensia et silesiaca nulla nota differunt. Deinde mihi quidem specimina leiocarpa huius speciei nulla ob oculos venerunt, quae a suspicione originis hybridae liberae fuissent. Etenim de mea var. orbieulari adhue dubito an hue pertineat: potius species affinis esse vi- detur. 'Tum equidem non habeo quomodo specimina silesiaea, rossica, bo- russica, posnaniensia aut inter se aut a suecieis distinguam: mihi igitur var. B. eum var. «. prorsus confluit. Salix myrtilloides Linn. Heidelbláttrige | Weide. lui coaetanei, cylindrici, laxiflori: ,; in pedunculo bracteato, 9 in ped. longiore foliato; filamenta 2 libera, tenuia, glabra, antherae demum nigricantes; germina in pedicello longo, e basi ventricosa subulata, nuda, pruinosa; stylus brevis, stigmata brevia, ovata, pa- tentia; folia elliptica, nuda, subtus glauea vel eaesia. Syn. Salix 21 Gmel. Sib. I, 166. ,S. foliis integris glabris ovatis alter- nis^ Linn. Lapp. nr. 357. S. myrtilloides Linn. Fl. Suec. 889. Sp. pl. 2. p. 1446. Wahlenberg, Fries, Hartman, Koch, Reichenbach. S. elegans Besser! Enum. pl. Volhyn. Ie. Linn. Lapp.t. VIIL f. iu k. Wahlenb. Fl. Lapp. t. XVIII. f. 1(bona). Anders. Lapp. f[ 19. Reichenb. D. Fl. 1244 (bona). Hartig T. 117 (41e) fig. f. Exsiee, Fries Herb. norm. VIII. nr. 63 (e Karesuando Laest) Günther Cent. SiL 7. Tausch Pl. sel. 1418. Wimm. et Kr. H. S. nr. 69. Coll. S. E. 110. Habit. in paludosis sylvaticis, ericetis uliginosis, praesertim ad radiees montium per omnem Europam boreali-orientalem, in Germaniam paucis tantum dissitis loeis intrans. Per partem sylvaticam Lapponiae, frequenter in Lapp. 'Tornensi, in Lapp. Lulensi cirea Jockmock! in palude inferalpina ad Gaskaivo; Lapp. Pith. ad Arjeploug; Lapp. Um. ad Lyeksele, Kattisafvan, / CRESCENT PHI RM PAC Salix myrtilloides Linn. 113 in Westrobothnia ad Luleà! Wichura. Descendit in adiacentes Sueciae provineias (Saltdalen Nordlandiae, in Herjedaliam usque); in Norvegia. Rossia: Kola, Lapponia Ross.; Fennia; Provinciae baltieae: Petropolis!, Fiseher-Ooster; Livonia!, de Bray (H. RJ; Lithuania!, Fischer- Ooster et Besser; Volhynia! Besser (H. H.) Galieia: prope Lemberg an den Waldmooren Zorniska, Stawki, Tomasehek. Germania: Silesiae loeis tribus: in paludibus montanis Iserae maioris! Tausch (H. A.); in syl- vatieis paludosis Sil. Super. Koenigshuld! et Trenschin! prope Oppeln; in palude montana ,der grosse See* ad montem Heuscheuer. Deininger Moor prope München! Gattinger. In alpibus Bavariae unde in valles descendit, teste Zuecarini apud Koch. Comm. Floret inter seriores, cum S. alba, medio Maio. Deser. Iuli jj subeoaetanei in pedunculo bracteato aut foliato, oblongo-cylindriei, nonnunquam quum ab apiee deorsum explicantur subelavati, 6 1l. longi, 2—3 l. lati, subdensiflori; braeteolae spathu- latae vel ovatae, superne subrotundo-eoneavae, pallide ferrugineae vel flavescentes antice roseae aut purpurascentes, dorso villo mediocri demum ferrugineo obsitae; neetarium lineari-oblongum, !/, squamae attingens. Filamenta duo libera, glabra, longa, tenuia, pallide lutea, antherae ovatae parvae aureae aut purpurascentes demum violaceo- nigrieantes. luli 9 coaetanei in ramulis lateralibus foliatis termina- les, seu mavis dieere in pedunculis longis foliatis, subsemunciales, primo erecti, demum areuato-deflexi, ab apice deorsum explieati, basi praesertim laxiflori, floribus infimis saepe remotis et abortien- tibus. Braeteolae saepe villo obsoleto. ^ Germina in pedicello longo, infimae in longiore superae in breviore, !/,—!/ germinis aequante, pallido, glabra, ex ovata basi conica aut subulata, demum fere eoniceo-eylindriea, obtusa, longa, nuda, e viridi-sublivida aut eaesio- violacea, scilicet pruinosa, demum saepe nigro-violacea; stylus bre- vis crassiuseulus, interstigmatieus; rarissime subbifidus; stigmata horizontaliter patentia, oblongo-obovata, brevia, integra aut partita, rosea aut purpurascentia. Nectarium lineari-oblongum. Folia elli- ptiea, aut anguste oblongo-elliptiea aut lata, subrotunda, quae mediae magnitudinis. sunt. ?/, —1^ longa, 4 l. lata; apice in acumen brevis- simum interdum obliquum plicatum abeuntia, basi cuneata, plerumque rotundata, raro subeordata, margine deflexo integerrima vel leviter denticulata, supra saturate viridia, nitore saponino eonspieua, subtus eaesio-glauca, retieculato- venosa, venis utrinque prominulis, supera saepe livido-rufescentia, novella puberula v. subsericea. Stipulae raris- simae, parvae, laneeolatae, ovatae. Gemmae ovatae, obtusae, rectae, WIMMER, Saliíces Europaeae. 8 114 Salix repens Linn. glabrae. Ramuli novelli glabri, aut leviter puberuli, annotini fusco- eastanei, glaberrimi. Frutieulus parvus, trunco sub terra delitescente, adscendente, radicante, ramis erectis longioribus grandifoliis aut bre- vioribus parvifoliis, altitudine pedali, ad sesquipedali. Monstrum reperimus germinibus binis sub bracteolis singulis. Hybridas dat cum S. aurita, repens, Lapponum, glauea, livida. ' Praeter figuram foliorum, a subrotunda ad lineari-ellipticam tendente, - et quod nunc ramulis longis rectis, foliisque maioribus remotis, nune humil- lima, ramulis brevibus numerosis squarrosa, foliis ad apices congestis mini- mis (4—5 l. longis) inveniatur, haud variat. Formae germinibus sericeis, quas refert Anderson et misit Fischer-O., non sunt genuinae. Quae Linnaeus seribit in Fl. Lapp. ,,Pumila est in paludibus spongiosis obvia ... Fructus purpurascens fere* et Fl. Suec. , Frutieulus statura et facie Vaccinii uliginosi,^ demonstrant eum hane stirpem eo nomine signi- fieasse. Sed S. myrtilloides Willd. est, ut et phrasis et synonymon Vil- larsii ostendit, S. eaesia Villars. S. myrtilloides Villars p. 110 videtur forma S. hastatae esse. S. myrtilloides Smith seeundum Koch Comm. p. 45 est forma S. phylicifoliae. N. J. Anderson in Salie. Boreali- Americ. laudat ad S. myrtilloidem S. pedicellarem Pursh, amerieanam autem magis luxuriantem videri, folia multo maiora et ovalia habere asserit. Salix repens Linn. Suec. Krypwide Suecis sec. Linn. lui eoaetanei, ovati; bracteolae lingulatae aut obovatae, vario eo- lore, pilosae; filamenta 2 libera glabra; germina in pedicello me- dioeri aut longo, breviter et anguste conica, hirto-tomentosa, raro glabra; stylus brevissimus, stigmata oblonga; folia elliptiea, breviter acuta, supra adpresso-pubescentia, subtus pilis rectis sericea, sub- argenteo-micantia, infera demum glabra; gemmae sericeae. Syn. ,S. pumila angustifolia* Clus. Rar. p. 85. 86. S. humilis repens an- gustifolia Lobel ic. 2. S.humilis angustifolia Jonston Arb. t. 124 f. 5. S. pu- mila linifolia incana id. t. 125 f. 4. S. repens Linn. Suec. (n. 814 ed. 1) n. 896 ed. 2. Spec. plant. 1020. Smith Brit. p. 1061. Willd. Sp. 81. Koch. Reichenb. Exc. Fries. Wahlenb. Hartig p. 40. Bertol. It. 326. Host Sal p. 16. S. fusca Willd. Sp.82. Wah- lenb. Suec. 1140. S. depressa Hoffm. H. Sal. p. 63. "Roth. Fl. Germ. 2, 516. Willd. Arb. 342. Seringe Ess. p. 9. DC. fl fr. 5, 346. S. polymorph2 Ehrh. Arb. 49. $8. Salix repens Linn. 115 prostrata Smith Brit. p. 1060. Willd. Sp. 8&. S. arenaria Linn. Suec. 894 (806 ed. 1). Wilid. Arb. 341. DC.fl. fr. 3, 293. &. incubacea Linn. Suec. 895. Willd. Sp. 89. Smith Engl FL 4, 2312. Forb. Sal. Wob. 79. 8. argentea Smith Brit. 1059. Willd. Sp. 80 Seringe Ess. p. 22. Hartig p. 40. S. angustifolia Wulfen in Jaeq. Collect. 3. p. 48. Fl Noriea n. 1513. &. rosmarinifolia (non Linn. Koch Comm. p.48. Fries Mant. p. 64. Reichenb. Exe. 1018. Koch Syn. p. 656. Meyer Fl. Hanov. p. 510. Bertolon. Ital. 331. Hartig p. 41. S. lanata Thuill. Par. (ex Koch). S. pratensis p. 15., S. tenuis p.14 et S. litoralis p. 15. Host Sal. S. Arbuseula Smith brit. 1050. Engl. Fl. 4, 2314 Forbes Wob. $6. 8&. parvifolia Smith in Rees Cyelop. n. 102. Engl. bot. t. 1961 et S. adscendens Smith ibid. n. 103. Engl. bot. t. 2962 (teste Koch). &S.rostrata Thuill (teste Koch). S.laeta et S. heterophylla Sehultz Suppl. Fl. Starg.! p. 51. Icon. Guimp. Holzart. t. 183. 184. 185. Host Sal. tab. 47. 48 (tenuis) 50. 51 (praten- sis) 53 (repens) 52 (litoralis) Engl. bot. t. 83 (repens) t. 1959 (prostrata), t. 1366 (Arbu- scula), t. 1960 (&. fusca), t. 1364 (S. argentea), t. 1961 (S. parvifolia), t. 1962 (S. adscendens). Hoffm. H. Sal. t. 15. 16 (s. nom. S. depressa) Forbes Sal Wob. 79. 82 (prostrata), 83 (d fusca), 8£ (repens, 86 (Arbuseula) Reiechenb. D. Fl. 1238 (S. angustifolia), 1239. 1240. 1241 (S. repens), 1242 (S. rosmarinifolia) Hartig t. 118 (41f), a —e (S. argentea), t. 51 (8S. repens), t. 50 (S. rosmarinifolia). Exsic Seringe S. de S. n. 11 (S. polymorpha', n. 36 (S. pol. elatior), n. 35 (8. in- eubacea?), n. 61. 62 (S. depressa microphylla et nitida), n. 63 (S. argentea. Günth. Cent. SiL 8 (S. repens), 14 (8S. incubaeea, argentea et fusca) Fries H. Norm. (Upsa- liae: &. repens et Scania austr. S. rosmarinifolia) F. Sehultz n. 156. Billot n. 1959. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 13. 142. Coll. Sal. 111—115. Habitat in pratis udis sylvatieis, ad margines sylvarum, in ericetis de- pressis, pratis turfosis et spongiosis nee non in arena mobili ad litora. maris per omnem Europam mediam nonnisi in planitie, nusquam in montes ad- scendens, sed in Helvetia ,in paludibus frigidis praesertim montanis et sub- alpinis^ Gaud., et in mont. bohemieo-moravieis usque ad 3500'. Deest in Lapponia Suecica, sed adest in Lapp. Rossica (Fellmann Pl. exs. ap. Le- debour). Vulgaris per Sueciam et Norvegiam. Per totam Rossiam. usque ad provincias australes (ad 'Tanain) 1n Anglia, Gallia, Germania, omni imperio Austriaco, Hungaria, Helvetia. 'lyrol. ital. in alpe Bondon, Sagrado, Venetia, Portesine, Cavalino prope Plavim: BertoL In Europa australi rarescit demumque deesse videtur. ,,Nullam veram S. repentem ex Ame- riea in Herbariis vidi^ N. J. Anders. Sal. Bor. Amer. Deser. luli subeoaetanei, in pedunculo nune brevissimo nunc longiore semper bracteis foliiformibus stipato, ,7 breves ovati, de- mum oblongi, nonnunquam «cylindrieo-oblongi, Q nune subglobosi 3— 5 lin. longi et lati, interdum pauciflori, nune ovati vel oblongi 6 lin. longi, 4 l. lati, rarius longius cylindrici subunciales, medio- eriter densiflori. — Bracteolae lineares, lingulatae aut spathulatae, rarius oblongo-obovatae, interdum truncatae, basi lutescentes antice nigrescentes, aut fuseae, saepe purpurascentes, aut basi purpura- scentes antice nigrae, utrinque pilis brevibus haud densis, nunc &* 116 Salix repens Linn. brevioribus nune longioribus inferius rectis superius crispatis obsitae. Filamenta 2 libera, glabra, longa; antherae parvae ovatae, luteae, demum plerumque nigrieantes; nectarium oblongum. Iuli 9 saepe braeteis ereetis linearibus tanquam involucrati; germina in pedicello nune '4 nune '/, nune totius germinis longitudine, nunc brevius nune longius eoniea, parva, obtusiuseula, matura subeylindriea, ob- tusissima; plerumque hirto-tomentosa, pilis nune magis nune minus patulis densisque, demum pilis diductis subsericea cinerascentia, rarius nuda, glabra, obscure viridia interdum epidermide pellucente sordide lateritia aut purpurascentia; nectarium oblongum superne. angustatum, pedicello multo brevius; stylus rarissime mediocris, ple- rumque brevissimus, saepe delitescens; stigmata nune eoalita, nune partita aut semi-bifida, nune longiora (Coll. Sal. 115), nune bre- viora aut brevissima, lutea, rosea aut purpurascentia. Folia in petiolo brevissimo anguste elliptieo, subinaequilatera, brevissime aeuta aut cuspidato-apieulata, apieulo minus magis plicato -recurvo, ex hae forma et in figuram subrotundo-ovalem, et in oblongo -linea- rem linearemque abeuntia; margine leviter revoluto levissime glan- duloso-serrulata, supra vel nuda laete viridia vel levissime vel den- sius eanescentia vel subargenteo-sericea, subtus pilis reetis leviter adpressis sursum aequaliter directis sericea, nune sparsis ita ut epi- dermis glaucescens appareat, nune densissimis tomentosis argenteo- .Serieeis; in arena mobili litorum saepe apoblastae totae densissimo pilorum vellere teetae splendide-argenteae inveniuntur; eosta subtus flavieans; venae laxe retieulatae, nonnisi in formis glabratis subtus in eonspeetum veniunt. Stipulae nonnisi in sureulis vegetis longio- ribusque apparent, elliptieae aut lanceolato-lineares. Gemmiae semi- ovatae erectae sericeae. Ramuli novelli minus magis cano- aut argenteo-sericei; annieuli glabri, opaci aut nitiduli, brunnei aut eastanei aut vitellini. Frutex 2—4 pedes altus, ramis rectis, erecto- patulis subfastigiatis, saepe truneo primario praeciso egregie vir- gatus; rami tenues, lenti; in pratis falee decisus quasi repens evadit, vegetatione nonnisi sureulis rectis numerosis quotannis e trunco adseendentibus propagata. Inter magnum formarum numerum hae poterunt ad variationis modum cireumseribendum proponi: a. argentea. Folia utrinque argentea — ]ate ovalia, aut ovali-subrotunda (iulis ovatis aut eylindrieis) — elliptieo-oblongà (iulis ovatis aut cylindrieis). "CCo i qtem de om^ Salix repens Linn. ; 117 S. argentea Smith et cett. auct. Forb. Wob. 78. Har- tig t. 118 a— e. Reichenb. D. Fl. 1243. $8. repens y. ar- gentea Neilr. Fl. U.-Oest. p. 264. — Silesia: Leobschütz, Lissa b. Br. Zeeland, v. d. Bosch! Driesen, Lasch! ete. Dünen bei Haarlem, Góppert! Coll. Sal. n. 113. b. fusea. Folia ovali- aut lanceolato-elliptica, supra virentia, subtus argenteo-sericea. S. fusca Willd. S. depressa Hoffm. t. 15. Coll Sal. 112. Herb. Sal. 13. Variat germinibus pro parte aut totis glabris; iulis brevio- ribus aut longioribus. — S. repens f fusea Doll Fl. v. Bad. p. 502. e. vulgaris. Folia elliptico-lanceolata, supra virentia, subtus sericea, infera demum glabrata. S. repens « vulgaris Koch Syn. S. repens « angustifolia Dóll Rh. Fl. 265. Rei- chenb. D. Fl. n. 1239. Coll. Sal. 114. Variat stylo stigmatisque longioribus et brevioribus, germi- nibus eano-tomentosis et glabris. d. rosmarinifolia. Foliis linearibus, iulis subglobosis. S. ros- marinifolia (non Linn. Koch Syn. Reichenb. Exe. D. Fl. 1242. Hartig t. 50. Fries Mant. S. repens « angusti- folia Neilr. Fl. U.-Oest. p. 264. Variatio huius speciei sat magna, ut optime ab Ehrharto ,S. poly- morpha* nuncupata sit, maxime ideo quod sub diversis rationibus soli, humiditatis, coeli. naseitur. Quas autem subit mutationes, demtis iis quas iniuria hominis animaliumve efficit, non sunt aliae ae eae quas in ceteris Salicibus deprehendimus. Si specimina S. argenteae dictae, foliis late ovalibus tomento argenteo tectis, in frutice tri-quadripedali, compares cum speciminibus S. rosmarinifoliae quam vocant, foliis anguste linearibus in frutice humili saepe pedali tantum, haec ad diversas species pertinere videntur. Sed si formas omnes, quae inter haee sunt intermediae, interpo- nas, si transitus persequaris, si mutationis modos exeutias, illa nonnisi for- mas eiusdem speciei esse percipies, praesertim quum aut complures aut omnes saepe uno loco promiscue crescentes inveniantur. Atque pridem id faetum est quod antea diximus, ut singulis tantum formis perceptis et co- gnitis, hae ut species distinetae proponerentur: plerasque earum sollertia recentiorum aeeuratius perserutata eo loco posuit, quo pertinent: duo tamen ad hune usque diem restaverunt distinetae, quae nobis non minus coniun- gendae esse videntur. Atque Linnaeus in Flora Sueeiea tres species: ex hae una construxit nr. 896 S. repens. n. 895 S. ineubacea et n. 894 S. arenaria. De prima omnes consentiunt, quod nomen formas pumilas e 118 Salix repens Linn. paludibus ramulos protendentes indieare ostendunt verba ,,vix malor quam Salix herbaceea.* Alterum nomen ,S. incubacea* indicat formam in pascuis et pratis vulgarem; eiusque vidi in H. Buekii specimen ab Ehr- harto in horto Upsaliensi lectum et ipsius manu inscriptum ,,S. Lin. sp. 24 incubacea ex H. b. U. 776 d. 19. Iuni.^ Atque sie hoec nomen omnes fere interpretati sunt praeter Fries, qui sub eo S. plicatam suam i. e. S. aurita-repens intelligit, quae sententia vero argumentis caret. Tertia ,". arenaria/* orta quidem est ex commutatione formarum S. repentis cum formis pumilis parvifoliis S. Lapponum (quae eo nomine in Fl. Lap- pon. indieantur), sed in Flora Suecica S. repens est tntellecta. Quod ad quartum nomen ad S. repens relatum n. 897 S. fusca attinet, sub quo multi auctores praesertim in Germania post Willdenovium formam S. re- pentis intellexerunt, mihi Fries omnino verum docuisse videtur, qui eo nomine S. versifoliam Wahlenb. i. e. S. myrtilloides-Lapponum indieari declaraverit. S. fusca Smithii missa est facienda. llis a Linnaeo propositis formis quartam adiecit Smith Brit. p. 1059 ,S. argentea," $ quam Linnaeum aut ignorasse aut cum S. fusca confudisse ait. Haee quo- que a posteris ad varietates S. repentis revocata est. Venio nune ad S. rosmarinifoliam quam cum Koch et Fries ceteri quoque a S. repente seiunctam ut speciem distinctam fere omnes, excepto Neilreich Nachtr. p. 121, proponunt. Quum planta, quam hodierni eo nomine indicant — praesto sunt specimina a Koch et a Fries inscripta — nulla nota a S. repente differat, incredibile visum est Linnaeum praeter tria illa nomina etiam quarto S. repentem indicavisse. Comparanti autem Linnaei verba cum descriptione Smithii, qui specimen a se visum cum Aboensi in Herbario Linnaeano congruere ait, hoc nomine tam a Linnaeo et a Smithio quam a Wahlenbergio S. repens-viminalem indicatam fuisse probabile visum est, quam formam hybridam Koch in Comm. S. rosmarinifolia f. incu- bacea, in Synopsi cum Fries. Mant. S. angustifolia Wulfen denomina- verunt (et ad quam multiplici errore S. pratensis Host, S. laeta Sehultz laudantur) Atque ut equidem, sie priores quoque intellexerunt: 'Treviranus certe, Salieum sui temporis bene gnarus, hybridam istam circa Bremen lectam, nomine ,,S. rosmarinifolia' inseriptam amicis distribuit (lH. H.). Nuper demum huic meae sententiae aecessit auctoritas Forbesii, qui et ipse S. viminali-repentem sub nomine S. rosmarinifoliae expressit et idem Smithium fecisse testis est. Perperam vero cum Friesio Kochius hy- bridae illi nomen ,,S. angustifolia Wulfen* praescripserunt; hybrida illa in terris a Wulfenio perquisitis, ubi S. viminalis rarescit, a nemine adhuc inventa est atque nune edita Wulfeni Flora norica e descriptione n. 1515 data certissimo constat S. angustifoliam Wulfeni nihil esse nisi formam angustifoliam S. repentis. Cf. etiam Neilr. Fl. U.-Oest. p. 265, qui haee confirmat. Quam vero cum Kochio hodierni nomine ,,S. rosmarinifolia* a S. repente discernunt, minime ab illa seiungenda est; frustra illi nomi- nis Linnaeani servandi studiosi desudaverunt in charaetere constituendo: neque folia stricta, apice reeto, margine plano, neque iuli globosi discrimen. praebent, sed continua serie eum ceteris formis S. repentis confluit. Ne- Salix repens Linn. . 119 que vero Kerner audiendus, qui N.-Oe. W. p. 147 l. 14. i. utramque formas parallelas unius stirpis esse suspicatur, et S. rosmarinifoliae terminum bo- realem magis austrum versus situm esse asserit. Ceterum Koch in Syn. affert e Smithii Engl. Fl. 4. 212 et 213 comparere S. incubaceam Herb. Linnaeani esse suam S. angustifoliam (— S. repens-viminalis); sed verendum ne a Kochio, quum synopsin scribebat, formae S. repentis et hybridam stirpem non satis bene distinctas sint: certe synonyma Hostii et Sehultzii ibi adiecta hane suspicionem confirmant. Sed quoquo modo haec nomina sunt interpretanda, nihil ad rem facit: postquam demonstravimus unam formam esse hybridam, S. viminalis-repens, alteram speciem, S. repens, atque praeter has affinem speciem in Europa existere nullam, omnes illae nominum turbae iam quiescent. De synonymis Forbesii nr. i8 argentea, 79 incubacea, 82 pro- strata, 83 fusca, 84 repens et 86 Arbuscula nulla dubitatio manet: sed 80 adscendens et 81 parvifolia, quam utramque a Smith denomi- natam Koch huc pertinere asseruit, dubiae sunt, quia figurae Forbesii a typo S. repentis paullum recedunt. Quod ad nr. 86 attinet Forbes ipse postmodo intellexit hane non esse Linnaei 8. Arbusculam, atque veram sub nr. 138 (,'This ware brought from Switzerland by Lord G. W. Russell ..l am very much inclined to think it is the true Linnean plant^) adum- brandam curavit. Varietatem germinibus nudis in Silesia aliquoties observavimus, a Ko- chio quoque notatam (8. leiocarpa); optimas miserunt Lasch e Driesen et Heidenreich e Tilsit. Affinem habet in Europa nullam S. repens, sed complures in America boreali. Floret inter seriores, mox post S. auritam. Monstrum saepe in hae quoque obviam fit idem quod in aliis Salicibus, ut stamina in germinis formam abeant aut vice versa. Hybridas dat eum S. purpurea, eaprea, cinerea, aurita, Lap- ponum, daphnoides, myrtilloides, livida, viminalis. TRIBUS UNDECIMA. FRUTICULOSAE, TRUNCO SUBTERRANEO-RAMOSISSIMO, BRACTEOLIS COLORATIS, PELLUCENTIBUS. 8. retusa. S. herbacea. S. polaris. S. reticulata. B hiséls in terra, inter muscos, in rimis saxorum latet, postice putrescentia evanescens, in apicibus emergentibus frondem et flores gerens, sursum sese innovans. uli spurie terminales, in apice ramu- lorum foliatorum, pauciflori, laxiflori. Germina in pedicello brevis- simo, obtusa, nuda aut vestita, demum calvescentia. Folia ovali- suborbicularia. : S. herbacea et S. polaris ad eundem pertinent typum, fronde cum S. Myrsinitide similitudinem monstrant, foliis subtus nitentibus. Sed S. retusa paullulum declinat et magnitudine, et trunco magis emerso, et iulorum situ; tamen floris structura affinitatem monstrat. Magis etiam distat S. reticulata, quam Kerner generis diversi typum praebere credi- dit, praesertim foliorum figura et vestimento satis diversis; flore femineo valde convenit cum S. Arbuseula, caesia et pyrenaica, ut segregare non ausim. I ^ Salix retusa Linn. 121 Salix retusa Linn. lui coaetanei in pedunculis foliatis terminales, laxiflori, ovati; |j floribus distinetis; filamenta 2 libera, glabra; bracteolae lingulatae, adscendentes, lutescentes, piloso-ciliatae; germina in pedicello brevi, eylindriea, glabra; stylus brévis interstigmatieus; stigmata bifida; nectaria bina; folia in petiolo brevissimo, obovata, apice pubretpan, subintegerrima, glaberrima, supra nitidula. Syn Salix retusa Linn. Sp. pl. 2. p. 1415. Willd. sp. n. 58 et Auctt. omnium. S. serpillifolia Scop. Carn. n. 1207. Jacq. Austr. t. 298. Willd. Sp. n. 60. Forbes Wob. 65. 139. Gaudin Helv. p. 317. S. kitaibeliana Willd. Sp. n. 58. Forbes Wob. 64. Ie. S. pumila folio utrinque glabro Jonston Arb. tab. 125. f. 8 Bocc. Mus. p. 10. t. 1. Scop. Carn. t. 61. n. 1207. Sturm D. Fl. 25. t. 10. Jacq. Austr. t. 298. Guim p. Holz. t. 176. 177. Forbes Wob. 61. 65. Host Sal. t. 1053. Hartig t. 106 (35c). Reichenb. D. Fl. 1185. 1186. 1187. Exs. Seringe S. de S. 46 (S. retusa), 47 (S. serpilifolia. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 82. Coll 121. 122. A. et J. Kerner Dec. 4. nr. 38 8. retusa d , nr. 39 S. serpyllifolia d. nr. 40 8. serp. 9. Habit. in alpibus totius Europae in iugis summis supra terminum abie- tis usque ad nivem perennem, inter 4800— 1500', supra saxa et in rupium crepidinibus, per Europam fere omnem; in regione inferiore luxurians magis, maior et laxa, in editissimis minor, dense caespitosa. In arctiéa regione deest (c. Ledebour et Wahlenberg Suec) Seotia ad Breadalbane, Winch in Herb. Hornemanuni teste Fries mant. p. 16. (? Iura: Creux du Van, Téte de Rong, Chasseral, Sehnabelhorn; Hegetsch. Delphinatus: Lautaret; Mt. de Lant in Alpes d'Isére, Duby! Mt. Viso, Duby! Pyre- naei: Val d'Eynes, Endress! (H. V.) Llaurenti, Berger! Cambredases, Glaciers d'Oo, Pie de Midi, Lapeyrouse. Helvetia: Scheidek, Sieber! Stockhorn, Seringe! S. de S. Lace inferieur de Fouly, Seringe! Gries, Vall. Bagnes, Pilatus, Gemmi: Gaudin. — Italia: Viossene in Liguria, Metajur in Friaul, Pieenum in Pizzo di Sivo a Volpara, in mt. le Mori- cane, Bertol. Fl. Ital. Mt. Rosa, Pestalozza! (H. Bh.) Branlius, Lan- fosse! (H. Bh.). Mt. Baldo, Bracht! (H. R.) Alp. calc. Ante-Lao pr. Am- pezzo, Th. Kotsehy! Brander-Ferner bei Bludenz, Venediger, Sehlern bei Botzen: Th. Kotschy! Solsteinkette bei Inspruck (c), et Lisens in Ti- roli (y) A. et J. Kerner H. Dec. 4. Wormser Joch, Funck! (H. B.) Pasterze, Heiligenbluter Tauern, Funck! (H. B.) et Th. Kotschy! Schneeberg bei Wien, Raxalpe; Th. Kotsehy! Dachstein b. Gosau, Th. Kotschy! Sty- ria am Zinken, Th. Kotsehy! Banatus Sarko Rochel (H. V.; Heufler! Siebenbürgen, Th. Kotsehy! Carpathen: Durdelsberg, Th. Kotsehy!; grüner See, Wichura! Deser. luli eoaetanei, e gemmis terminalibus oriundi, in ramulo braeteis filiformibus 3——4 ceteris foliis similibus stipato, saepe basi 122 Salix retusa Linn. e squamis gemmae fpersistentibus tanquam e spatha emergentes, ovato-cylindrici, breves, egregie laxiflori, 4— 15 flori; |j bracteolae spathulatae aut lingulatae, antice truneato-rotundatae, retuso -emar- ginatae, coneavae, lutescentes demum ferrugineo-flavae, glabrae aut antice tenuiter ciliatae. Filamenta 2 libera, glabra, debilia; anthe- rae ovales demum violaceo-fuscae (post anthesin sordide flavae, Ker ner); neetaria bina, externum lineare, internum maius oblongum. Iuli Q: braeteolae adscendentes, stramineo-lutescentes, lingulatae, margine antico rotundato-truneato, leviter piloso-ciliatae; flores distincti; germina in pedicello adseendente brevi, '!/, germinis aequante, erecta, luteo-virescentia, glabra, e basi paullo erassiore cylindriea, obtusa; stylus brevis, cerassiusculus, interstigmatieus; stigmata patula, bifida, laciniis late linearibus erecto - patentibus; neetarium duplex, externum lineare quandoque deficiens; internum oblique- erectum, latum, oblongum, membranaceum, basi pedicellum aequilongum amplectens. Folia congesta, subrevoluta, in ramulis innovantibus remota, in petiolo brevissimo, elliptica, obovato-spathu- lata, late obovata aut obovato-orbieularia, antice semper rotundata, plerumque retusa aut emarginata, rarius plieato-apieulata, rarissime aeutiuseula, plerumque integerrima, rarius ad marginem glandula una alterave instructa, subserrata; pure et dilute viridia, glaberrima, sed prima iuventute subtus ad marginem et costa sericeo pilosa, supra nitidula, subtus pallidiora, opaca, utrinque laevigata, venis paucis, primariis 4——6 aeutangulis apicem versus conniventibus, substantia subearnosa, exsiecatione aut flavescentia, aut einerascen- tia. Gemmae breves ovatae obtusissimae, glabrae, Ramuli novelli glabri, aut pilis raris puberuli, anniculi laevigati olivaceo - fusci, subinde eastanei. "Truncus ad terram infra muscos et saxa prostra- tus, repens, radieans, ramosissimus. Varietates: c. vulgaris, trunco laxe ramoso, apiee longe innovante, fo- liis !4 uncialibus, retusis, cuneatis, iulis ovalibus plurifloris. S. retusa Auctt. 9. Kitaibeliana, truneo laxe ramoso, foliis !/,—?/ uncia- libus obovatis, aeutiuseulis, iulis oblongo-ovatis multifloris. S. Kitaibeliana Willd. b. serrulata Rochel. Foliis remote glanduloso-serrulatis. S. retusa f. serrulata Rochel Pl. rar. Ban. t. 38. 1. 80. ——————————— Salix retusa Linn. 123 y. serpyllifolia, truneo abbreviato ramosissimo, ramis con- gestis subfastigiatis, caespitem formantibus; foliis parvulis rosulatis, iulis paucifloris. ^S. serpyllifolia Scop. Carm. Willd. Sp. Varietates supra propositae indieant formas, quas haec species secun- dum locorum coelique rationes enititur; var. y in locis durissimis altissimis- que alpium, tanquam caespitiformis saxis ineumbens nascitur, rarius flores evolvens, saepius sterilis; haee teste Heer in 6 — 8000" altitudine provenit, eum « vulgaris in 4— 7000" altitudine nascatur. In hae folia saepe 1—1/ lin. longa, eum in vulgari 9 lin. longa, 3—4 1. lata sint. Pulvinaria format Aretiae cuiusdam instar. "Var. f. complectitur formas locis minus altis crescentes, copiosius vegetantes, magnitudine foliorum, ramis longioribus, iulis multifloris conspieuas. Hanc maxime luxuriantem, foliis 1'4, unc. lon- gis, 6—1 lin. latis, iulis 9 ad 20-floris attulit Wichura e Carpatis ad Lacum Viridem leetam. Cl. Kerner sex formas distinguit a. fol obtusis, oblongo-obovatis, bis et semissi longioribus quam latis b. fol. emarginatis, obovatis, bis longioribus quam latis e. fol oblongo-cuneatis, semel et semissi — bis longioribus quam latis, emarginatis, basi denticulatis, iulis paucifloris, racehi et braeteolis gla- berrimis d. fol. oblongis, semel et semissi — bis longioribus quam latis, acutis, basi dentieulatis; iulis paucifloris; rachi et bracteolis glaberrimis e. fol. obovato-cuneatis, bis longioribus quam latis, emarginatis, basi denticulatis, iulis 6—10 floris; rachi pilosa; bracteolis truncatis, apice ciliatis f. fol oblongis, bis — ter longioribus quam latis, obtusis aut aeutis, basi denticulatis; iulis 6— 15 floris, rachi pilosa; braeteolis truncatis apice ciliatis quarum priores duas in alpibus caleareis tum borealibus tum australibus, ceteras in alpibus centralibus, praesertim in mica schistacea crescere asse- rit. Ad c et d ducit nomen ,,S. serpyllifolia^ autorum, easque pro formis alpium editiorum, e et f autem alpium inferiorum habendas esse existimat. Formam f a plerisque, qui eo nomine utuntur, ,,S. kitaibelianam** appellari, sed eam quae in Carpatis erescit, ceteras omnes magnitudine superare. — Addenda est forma singularis, quam in 'Transsylvania leetam mecum com- munieavit Th. Kotsehy: germinibus apice pilis albis hirto-barbatis. Et haec forma et S. var. serrulata Rochel tanquam aberrantes sunt a typo huius speciei, sed monstrant, quomodo hie quoque natura id effieere cone- tur, quod in plerisque Salicibus efficit. Ceterum adeo convenit cum vulgari ut ne de hybriditate quidem cogitari possit. — In Herb. Vind. vidi speci- mina 9, a Th. Kotschy in Bannatu lecta, quae foliis maiuseulis margine leviter glanduliferis, squamis fuligineo-fuscis intus valde pilosis, a vera S. retusa longius recedunt. Hae formae ulteriori examini commendantur. — 124 Salix retusa Linn. Sed quominus eam formam, quam Fries in Mant. I. p. 15 sub nomine S. retusa sarmentacea commemoravit, hue pertinere existimem, impediunt me et descriptio eius et figura, quàm Anders. Sal. Lapp. f. 26 dedit, neque vero credibile est, huius speciei, quae in omni boreali Europa deest, for- mam adeo desciscentem paucis Norvegiae locis nasci. Addo tamen diagno- sin Andersonii: ,,S. amentis subtriandris et terminalibus et lateralibus, pe- duneulatis, peduneulo foliis ceteris aequalibus stipato, capsulis ex ovata basi conicis obtusis glabris (pilis rarissimis conspersis), stylo valde elongato, stigmatibus bifidis; pedicello nectarium bis superante, squamis obovatis truncatis, apice parum infuscatis, glaberrimis; foliis ovatis- obovatis, serra- tis, parallelo -nervosis reticulatisque, subtus opacis, demum glaberrimis. —. Habit. in convallibus alpinis Norvegiae australis, ut: in alpe Hückefjáll ete. (Lindblom), Filjefjáll (Blytt).^ — An hybrida e S. Myrsinite et S. her- baecea?, quam suspicionem etiam habet Kerner l.l p. 78 animadv. Blytt in Botan. Not. 1845 p. 41 eam ad S. Myrsiniten duxit. Crescendi modo maxime eum S. Myrsinite convenit; florum forma maxime cum S. herbacea. 5S. Kitaibelianae Willd. exemplar est in Herb. Willden. 18168, cui Kitaibel adseripsit ,,'S. an retusa.^ Iuli flores masculos femineis mixtos exhibent. Hybrida huius memoratur in Wuifen Fl. nor. Nachtr. p. 199, cum $8. glabra. Praeterea hybridam dat cum S. glauca. Ab europaea S. retusa americanam nonnihil differre, sed eam quoque tribus analogis formis reperiri affert Anderson in Sal. Bor. Amer. p. 28. ,.lruneus eius formae qualis in alpibus caleareis Austriae inferioris crescit, diametrum unius centimetri adipiscitur, et ligni circulos fere 30 ha- bet. Lignum est tenax sed rami in axillis fragiles; cortex nitidulus ramu- lorum 2—4ennium membranaceus, sieeatione plieato-solutus, dein opacus, rimis ecircularibus disrumpens, lichenibusque praesertim Cetrariae nivali domicilium praebens. Kerner l. 1. Nuper in Herbar. Salic. austr. Dec. 4 fratres Kerner S. retusam et S. serpyllifoliam segregandas esse rati hoc modo differentiam expo- suerunt e S.serpyllifolia. Foliorum venae 3—4; iuli 5— 7 flori, folia pedun- culi vix excedentes; nectario interno et externo aequilongis, utro- que lato ad staminum tertiam quartamve partem pertingente, antheris virgineis luteis. S. retusa. Foliorum venae 4—6; iuli 10-flori, folia peduneuli longe superantes; nectario interno duplo longiore quam exterius ad sta- minum sextam partem pertingente; antheris virgineis rubris. Quae si mecum exeutias, neque venarum in folio, neque florum in iulo numerum constantem definitumque esse, neque antherarum virginearum colorem variationis expertem coneedes; nectariique figuram praesertim in Salix herbacea Linn. l 25 hae tribu admodum variabilem esse suis locis animadvertimus. Hae igitur diagnosi differentiam specificam S. retusae et S. serpyllifoliae nondum demonstratam esse crediderim. Salix herbacea Linn. Kieron-Lastak (i. e. letraonis alpinae frondes) Lapp. sec. Wahlenberg. Kirru-Lastak (i. e. Lagopi alpinae frondes) Lapp. see. Anderson. lui eoaetanei terminales in ramulo foliato, pauciflori, ovati; j' fila- menta 2 libera glabra; 9 braceteolis lingulatis truncatis ciliatis aut glabrescentibus; germina in pedicello brevi coniea, glabra; stylus brevis, stigmata bifida, neectarium papyraeeum, oblongum integrum aut euneatum 2—31lobum; folia orbieulari-ovalia, erenata, glabra; subtus nitidula, elevato-venosa, venulis reticulatis palluecidis. Syn. ,Salix foliis serratis glabris orbiculatis* Linn. Lapp. n. 355. 8S. herbacea Linn. Suec. n. 887 et auett. omnium. Willd. Sp. n. 55. Icon ,S. alpina lucida repens, alni rotundae folio Bocc. mus. 2. p. 19. t. 1 f. ult^ ex Willd. Linn. Lapp. t. 7. f. 3 et 4 (g/ et 9) Su. Bot. t. 367. Fl. Dan. t. 117. Forbes Wob. 62. Host Sal tab. 104. Anders. Lapp. f. 20. Reichenb. D. Fl. n. 1182. Engl. bot. t. 1907 (ex Reichenb). Guimpel Holzarten t. 175. Hoffm. Sal. t. 20. Hartig t. 105 (35b). Exsiec. Seringe S. de S. n. 16. Günth. Cent. Sil. 12 Fries Herb. N. V. n. 67. Wimm. et Kr. Herb. Sal. nr. 40. Coll nr. 125. A. et J. Kerner H. Sal. Austr. nr. 37. Habit. in subalpinis et alpinis ad rupes et saxa in fissuris aut super saxa inter muscum repens ,in limitum nivalium vicinia frequens* Gaud., ,haud infra pedum 6500 elevationem leecta^ (scilicet in Helvetia) Wahlen b. per omnem Europam. Island! (H. B.) Nowaja-Semlia, v. Baer. ,,Per to- tam Lapponiam usque ad Herjedaliam vulgatissime. E Finmarkia septen- trionali per totam Norvegiam obvia. And. Loffoden, Lessing! (H. B.) Norvegia pr. Vaarstien, Kongsvold, Milde, Nordeap, Lindblom! (H. V.) Snasahóger in Jemtia, Sjógren! In inss. Füróer a 1088' ad 2360', Tre- velyan. 1n Hossia arctiea et septentrionali sec. Ledeb. Britannia, Smith. Scotia, Klotzsch! (H. B.) et Bentham! (H. V.) Sudeti: Riesen- gebirge in der zweiten Schneegrube am Basalt und in der Mitte; Gesenke am Altvater und am Peterssteine, fere 4000' Carpati: Konigsnase, 'Th. Kotsehy! Djumbier, Rohats, Raezkowa, Kriwan, Kahlbacher-grat: W ah- lenb. Carp. In Alpibus. Helvetia, Schleieher! (H. B.) Col-Ferret (var. macrophylla) Seringe. Septimer, Prapioz, Enzeindaz, Speluga, ad fontes Rhodani, in cacuminibus Gotthardi, Wendigletseher, Panerossaz, Grimsel, Gries: Gaud. Wormser Joch, Funck! (H. B.) Marienwalder Alpe in 126 Salix herbacea Linn. "Tyrol, Sieber! (H. B.) Heiligenbluter Tauern, Funek! (H. B.) Pasterze, Funek! (H. B. Geisstein, 'Traunsteiner! (H. A.) Pinzgau Kitzstein- horn, 6—9000' Sauter (H. B.. Glungezor bei Innsbruck: Kerner Herb. Judenburger Alpen, Fenzl! (H. V. In monte Sehneeberg pr. Vindobonam olim invenerunt Jaequin et Diesing: Kerner N. O. Weid. p. 80. Sie- benbürgen, 'Th. Kotschy! (H. V. Mt. Cenis, Alp. di Ceresole, Pizzo d'Angasco vallis Vegezzo, Valtellino, Picenum in mt. la Cavata: Bertol. Ital. Deser. Iuli coaetanei aut serotini, terminales, in ramulis folia- tis gemmiferisque, h. e. ,,haud e propria gemma progredientes, sed apieem ramuli annotini persistentis foliis 2 instrueti terminantes * And., foliis 2—3 reliquis similibus obsitis, saepe inter folia abditi, peduneulo subvilloso, parvuli, 4—-12 flori, rarissime ad 20-flori; 3$ plerumque pauciflori, floribus laxe positis; braeteolae oblongae obtusae sublingulatae, vel obovato-truneatae subeoneavae glabriuseu- lae vel margine antice leviter ciliatae, viridi-flavescentes; filamenta 2 libera glabra medioeria, antherae ovales, violaceae (in var. aureae?). Germina eoniea, demum conico-subulata, basi demum turgida, obtu- siuseula, glabra, viridia saepe fusco-purpurascentia, in pedicello brevi; stylus brevis aut brevissimus; stigmata oblonga divergentia bifida aut bipartita, laciniis linearibus extrorsum Árcuatis; nectarium insigne, oblongum obtusum, integrum aut euneatum emarginatum vel bi-trilobum, substantia tenui papyraeea. Semina pro magnitudine plantae maxima. Folia brevissime petiolata, suborbieulata aut reni- formia, aut late elliptica, basi rotundata, quandoque subcordata, antice rotundata nonnunquam leviter retusa, utrinque glaberrima, novella tamen ad costam pilosa, supra opaca costa ad basin im- pressa, venis marginem versus elevatis, subtus nitidula, venis eleva- tis, retieulato-pellucido-venosa, laete gramineo-, aut olivaceo-viridia, cireumeirea crenata, aut erenato-serrata, aut inciso-erenata. Stipulae vix ullae. Gemmae anguste ovatae glabrae. Ramuli novelli glabri, annieuli a eicatrieibus foliorum anteriorum torulosi, tenues, subinde nigrieantes aut fusci. '"Trunco subterraneo ramosissimo intra terram aut muscos serpit, unde ramuli modo herbacei tenues eum foliis ad lucem emergunt. Color frondis nune obseurius nune laetius viridis. Forsan cum hoe colore cohaeret color eapsularum, quae nunc stramineo-virides, nunc viridi- purpurascentes sunt, et antherarum, quae nunc violascentes, nune aureae esse videntur. Sed hoc nondum satis est observatum. Sie quoque braeteo- lae variant nune longiores, lineari- oblongae, eaeque plerumque glabratae, Salix polaris Wahlenberg. 197 dilutius ferrugineae, aut breves late euneato-obovatae, antice truncatae, eaeque obseure fuseae antice nigricantes. ,,S. herbacea in summis alpium cacuminibus folia habet orbiculata vel subrotunda, in sylvis autem cordata." Laestad. L. par. p. 231, sed vix recte. — , Ramuli tenues tertio demum anno lignosi evadunt, eortice fusco nitido tecti, qui siecatione plieatur a ligno solutus; anno sexto cortex opacus fit, cinereo-fuscus; post 12 annos fere truncus putrescens emoritur, sed rami radicibus adventivis, quae prae- sertim in domicilio muscoso frequentissimae prodeunt, subnixi vegetare pergunt Kerner l. l|. p. 19. De affinitate huius speciei vide proximam. Est minima inter omnes plantas frutieosae naturae. Hybridas dat cum S. hastata, forsan etiam cum S. ovata. Perperam Linnaeus (Lapp. p. 295) folia stirpis 5 et 9 differre putabat. Cum Gaudinio Helv. p. 216. memorat Anderson varietatem 9. maero- phyllam, quam primus proposuit Seringe Ess. 88. ,.Capsulae oecurrunt pilosae, quales in alpe Dovre Norvegiae a el. Lindblom detectae fuerunt, sed in eadem stirpe etiam glaberrimae!* And. Equidem germina pilosa in hae nondum vidi. ».Vidi lusum monoieum, amentis masculis et femineis in eodem indivi duo* Bertol. Ital. 319. Salix polaris Wahlenberg. lui terminales in ramulo foliato, pauciflori, oblongi v. ovati; .j filamenta 2 libera, glabra; 9 braeteolis ovato-coneavis eiliatis v. pi- losis; germina in pedieello brevi eoniea, tomentoso-cana; stylus me- dioeris, stigmata bipartita, nectarium papyraceum, oblongo - lineare; folia ovalia aut obovata, subintegerrima, glabra, supra laevigata, pelluecide - reticulato - venosa. Syn. 8. polaris Wahlenb. Fl. Lapp. n. 475. Fl. Suec. p. 659. Fries Mant. p. 76. Hartm. Sk. Fl. 4 p. 329. Anders. Sal. Lapp. p. 86. S. herbacea A. Liljeblad Su. Fl. 2. p. 304. Ie, Wahlenb. Lapp. t. 18. f. 1. Su. Bot. t. 493. Forb. Wob. 63 (minus bona'. Anders. Lapp. f. 28. Exs. Fries Herb. Norm. V. 68. Habit. ,inter saxa et rupes in lateribus alpium editiorum, rarius, in Lapponia 'Torn. cirea lacum 'Tornensem (ubi Liljeblad eam primus inve- nit); Lapp. Lul. pl. locis, sc. infra 'Tarrikaisin et in Njunnats prope Quick- 128 Salix polaris Wahlenberg. jock, in Kirkiwara, Titir, Stor-Thokin et alpibus ceteris circa lacum Virih- jaur, sat frequens. In Finmarkia orientali ad Rastekaisin Anders. Warehakulle et Pollaure in Lapponia Lulensi, Wichura! Norvegiae ap. Kongsvold in vallibus summis montis Knudshó, Lindblom! (H. R.) Jem- tia, Sjógren! (H. R.) Non ultra 63? l. b. versus meridiem progreditur, see. Lindblom. Nowaja-Semlja, v. Daer. Deser. Haee species praecedenti adeo similis est ut nisi ad foliorum parvam diversitatem accederet germinum vestimentum, vix non habita fuisset pro varietate illius. Sed quibusdam notis simul sumtis ab illa differt. Omnino haec priore paullisper minor est; folia supra fere laevigata, margine integerrima aut basin versus dentieulis paucis vix nisi glandula e margine prominente notatis instructa; germina tomentosa, adulta lateritio-rufescentia, neque vero purpuraseentia; stylus stigmataque longiora, stylus saepe bifidus. His adiungo descriptionem ex Anderson Sal. Lapp. p. 87: ,Frutieulus facile minimus totius orbis, ut qui ex trnneo et ra- dicibus subterraneis torulosis ramulos filiformes angulatos, gemmatos fusco-nitidos, unciales emittat. Folia petiolis parvis glabris insiden- tia, suborbieulata, i. e. nunc ovata, nunc elliptica, nune etiam obo- vata, apiee rotundata, aliquando tamen eiarginata, margine saepis- sime integerrima saepe autem dentibus minimis undulatis, remotis, nec profundis, glandula parva minuta notatis; laete virentia venisque anastomosantibus, praesertim subtus, reticulata. Amenta pauciflora, subdensa, ovata; squamae subrotundatae, margine fuseae, capsulae ventrem involventes; capsulae ex ovata basi elongatae pilis crispis subtomentosae (nunquam adhue, quantum novimus, prorsus glabrae visae) pedicello brevi nectarium subsquamaeforme [mihi elongatum lineare visum] subaequante pedieellatae, stylo elongato, filiformi, glabro, fuseo nitido, stigmatibusque bifidis, laciniis linearibus, termi- natae. Amenta mascula ut in priore, sed densiora." ,E Lapponia rossiea secum reportavit cl. Angstróüm specimina huius speciei luxuriantia fere semipedalia, amentis 1—2 uncialibus longis, subcy- lindrieis, haud male S. myrsinitidem referentibus, sed foliis, quamquam maioribus, tamen ad S. polarem aperte pertinentibus. Sat insignis forma." »9. polaris in summis alpium cacuminibus folia habet orbieulata vel subrotunda; in sylvis autem ovata'* Laest. Loc. par. 231. Salix reticulata Linn. 129 Salix reticulata Linn. lui terminales in ramulo foliato, multiflori, cylindriei, graciles; braceteolae subrotundae basi pilosae, filamenta 2 libera glabra; ger- mina subsessilia, brevia, ovata, obtusa, hirto-tomentosa; stylus bre- vissimus, saepe partitus; folia in petiolo longo, elliptieo-orbieularia, integerrima, rugulosa, subtus eaesio-alba, demum glaberrima. Syn. S8. pumila folio rotundo Bauhini Jonston Hist. Nat. Arb. t. 125. f. 5. .Salix foliis integris glabris ovatis subtus reticulatis" Linn. Lapp. n. 359. S. reticulata Fl. Suec. n. 888 et auctt. omnium. Willd. sp. 63. Chamitea reticulata Kerner N. Oe. W. p. 153 sq. Ice. Zanoni Hist. ed. Mont. t. 147 (ex Bertol) Linn. Lapp. t. 7. f. 1. 2. t. 8. f. 1. Su. Bot. t. 529. Fl. Dan. t. 212. Hoffm. Sal. t. 25. 26. 27. En:zl bot. t. 1908. Guimp. Holz. t 17& Sturm D. Fl.25.t. 11. Forbes Wob. nr. 67. Host Sal.t.105. Anders. Lapp. fig. 25. Hartig t. 107 (35d). Exs. Seringe S. de S. n. 33. Fries Herb. N. IX. 62. Wimm. u. Kr. Herb. Sal. 93. Coll 123. 124. A. et J. Kerner Herb. Sal. Austr. nr. 35. 56. d Habit. in Alpibus, inter 1900' (Seotia), 4700' (Austria infer., 5200' (Bavaria) et 7000— 8000', loeis irrigatis petrosisque per totam Europam. Nowaja-Semlja, v. Baer. In Lapponia Rossiea, Kipinii, Angstróm! In Lapponia Suecica ,per omnes alpes, praesertim in regione betulina frequen- tissime," in Finmarkia, usque in Herjedaliam. In Carpatis: Leithen, Pas- sow! Durlsberg! Th. Kotsehy! 'Phórichter-gern, Kupferschüehte, W ah- lenb. Carp.; Rossodetz, Wichura! Alpes Seotiae, Hooker (H. A.). Alpes Helvetiae et m. Iura, Heer. Pyrenaei: Llaurenti, Castelet, Esquierry, Pie de Midi, lae de Gaube de Cauterets, Lapeyr. Alp. Germaniae: Alp. eale. Ante-Lao pr. Belluno, Th. Kotscehy! Wormser Joch, 'Tauris et Pasterze, Funcek! (H. B. Brenner 6000', Heufler (H. A). Hochsehwab, Hólzl (H. A.. Nassfeld, Keil! MHeiligenbluter Tauern, Th. Kotsehy! Schleeren bei Botzen, Th. Kotsehy! Hechenberg, 5000', v. Heufler (Traunst. Ferd.) Kirchdachspitze in Tirol: Kerner. Sehneeberg b. Wien et Raxalpe, Th. Kotschy! Dachsteingebirge, Kerner! Siebenbürgen, Baumgarten! (H. V. et Kotschy! Mt. Legnone, Balsamo! Viossene in Liguria, Mt. Cenis, Veltlin, Valsasina, Mt. Baldo, Portole, Vette di Fel- tre: Bertoloni. Moldavia, Czihac. i Deser. Iuli in pedunculis folia perfecta 2—2 gerentibus e gemma terminali rami anniculi prodeuntes, pedunculo inferne glabro, superne piloso tomentosoque, rachi tomentosa; uneiales, 2—-3 lin. lati, hine graciles recti, aut paullum curvati, sed saepe in pedunculo ceurvato, areuato, ? basi laxiflori, € saepe breviores. Bracteolae in 3 et 9 primo luteo-purpurascentes stramineae demum ferrugineae, subrotundae, basin germinis involucrantes, antice rotundatae, saepe truneatae, dorso nudae, basi et margine hirtae, pilis rigidulis brevi- WIMMER, Salices Europaeae. 9 130 Salix reticulata Linn. bus, intus totae hirto-canae cum vestigio neetarii singuli aut binorum, squamaeformis ad basin (,torus in urceolum laciniatum tumens * Kerner l. l). Filamenta 2 libera, basi pilosa pallida, superne pur- puraseentia, haud longa; antherae parvae, globosae, violaceo -rubi- cundae. Germina sessilia, parva, brevia, ovata, obtusa, pilis brevi- bus rigidulis undique tecta, cana; stylus brevissimus nonnunquam semibifidus vel ad basin usque partitus ut styli gemini esse videan- tur, crassiuseulus; stigmata divergentia, emarginata obeordata, aut ovata semibifida; neetaria plerumque bina linearia parva. Iuli 9 maturi deeurvi ovali-oblongi 6—8 lin. longi, 4—5 lin. lati; capsulae tomento didueto fusco-rufescentes; coma seminum alba; semina pro magnitudine plantae magna, perlonga. Folia in petiolis longis cana- lieulatis, basi paullum dilatatis, novella subtus pilis longis tenuissi- mis fugacibus, hine inde diutius persistentibus, tecta. Folia 1—1/, "' longa, 10—12 lin. lata, elliptico-suborbieularia, nune oblongo -ellip- tiea, nune orbieularia, basi plerumque rotundata, vix cuneata inter- dum subeordata, antice rotundata cum levissimo interdum plieato apieulo, aut subretusa; margine revoluto integerrima, supra viridia, glabra venulis impressis areolisque extumentibus rugosa, subtus eaesia aut albida, venis elevatis reticulata; venis primariis sursum eonvergentibus; utrinque glabra, aut subtus sericeo-pilosa. Petioli plerumque saepe etiam: venae in faeie aversa folii rubent. Stipulae nullae: earum loco nonnunquam glandulae purpurascentes. Gemmae validae oblongo-ovatae utrinque gibbae obtusissimae apice pilosulae, fuseae. "Truneus validus subterraneus ramosissimus radieans, fusco- nigrieans; ramuli anniceuli virescenti-ferruginei fuseique. Maior sed vegetatio eadem quae S. herbaceae. | Variat maxime foliorum magnitudine, nam et egregie mierophylla oecurrit, quum in locis sterilioribus crescit, eireumseriptione, nam et ob- longa reperiuntur, et pubescentia. Olim putavi S. vestitam Pursh, quae folia plerumque oblonga subtus dense sericeo- villosa habet, hae nota dif- ferre à S. reticulata, sed postquam huius specimina ex alpibus austria- eis vidi, quae folia subtus iisdem pilis etsi minus densis, quales S. vestita gerit, tecta habebant, hane minime a.S. reticulata differre persuasus sum. Gaudin habet var. f. sericea, foliis utrinque sericeis, e flora gallica Candollii assumtam, et y. subrotunda Ser. foliis maximis orbiculatis v. reniformibus apice saepius emarginatis. »,9. reticulata in summis alpium cacuminibus folia habet orbiculata vel subrotunda, in sylvis autem elliptica Laestad. L. par. p. 231. Ex America boreali tres formas enumerat Anderson «. Vestita (S. vestita Pursh), &. Normalis, y. Nana (S. nivalis Hook.). SALICES HYBRIDAE. Galices hybridas, hoc est formas eas, quas mixtione specierum di- versarum ortas esse aut certo scimus aut indiciis certis dueti cen- semus, disposuimus in greges quatuordecim, quadamtenus tribubus specierum genuinarum respondentes. Plures autem harum formarum ita sunt comparatae, ut aequo iure vel huic vel illi gregi possint adnumerari, quod in hybridis non mirum esse potest. Sie S. purpurea-incana gregi tertiae adseripta, non minus recte quartae tribueretur, in qua satis analogas habet 8. purpurea-viminalem et $S. purpurea-repentem. Aeque vero e quarta grege S. purpurea-repens ad undecimam attingit, ex qua ei S. livida-repens et S. viminalis-repens similes sunt. S. silesiaca- Lapponum e grege sexta tam S. caprea-silesiaea quam $8. auritae- silesiacae satis propinqua. S. caprea-grandifolia proxima est S. ea- prea-silesiacae et S. eaprea-aurita S. aurita-sileciacae, si grex sexta et octava inter se comparantur. Ex decima et duodecima grege S. aurita-livida et S. nigricans-livida admodum similes. Exempla haec possunt augeri: sed negligi non debet similitudines eiusmodi nihil esse, nisi analogias, quibus omissis et praetervisis tam specierum, quam spuriarum formarum cognitio impeditur. gs I VIRIDES. S. fragilis-alba. 5S. pentandra-fragilis. S. fragilis- triandra. S. pentandra-alba. E Werdsacntóós bracteolae lutescentes erispo-villosae; stamina saepe ultra duo, basi cohaerentia; germina viridia, glabra. Respondent tribui primae, e euius specierum mixtione ortae sunt, et illarum notas communes, v. c. bracteolas pallidas et cadueas, folia oblongo-laneeolata, in acumen tenue producta, aut semper aut demum glabra, supra nitidula, iulos longos laxosque, ostendunt. | Summa diffieultas est earum, quae sunt intermediae inter S. albam et S. fragilem, quae propter arboreum statum et quoniam in usum homi- num cedunt, antiquitus eultae et multiplicatae sunt, adeoque sensim sensimque mixtae esse videntur ut nune satisfecisse nobis videamur, si certas et stabiles formas indieemus, mediarum autem gregem multiplicem nomine quasi eolleetivo designemus. X Ad eam pertinere quoque nobis videtur S. viridis Fries, a quo nomen huius gregis petivimus, eui nomen Smithianum ,,Russelliana^ praeponere propterea noluimus quia nemo adhue demonstrare potuit, quam formam nomine Salieis Russellianae Smith indicaverit. - Salix fragilis-alba. | 133 Salix fragilis-alba. Wimm. Denksehr. d. Schles. Gesellsch. p. 156. lui in ramulis foliatis, eylindraeei, graciles, laxi, laxiflori; filamenta 2 libera, basi villosa; bracteolae lutescentes, lingulatae; germina in pedieello brevissimo, eonico-cylindraeea, glabra; stylus brevissimus, stigmata patenti-receurva, biloba; nectarium pedicellum amplectens; folia late laneeolata, in aeumen longum tenue producta, supra gla- bra nitidula, subtus novella argenteo -sericea. Syn. 8. Russelliana Forbes Wob. 28 (qui laudat Smith Engl. Fl. 4, 186. Engl. bot. 26 t. 1808. Koch! Comm. p. 15. Reichenb. Exc. 1049. Hartig Mon. p. 47. S. fra- gilis ;?. Russelliana Koch Syn. p. 643. S. fr. B. Russelliana Ledeb. Ross. p. 598. Patze Fl. v. Pr. n. 276. S. fr. Q. glauca Neilr. Fl. v. Wien p.173. 8$. fragilis p. pen- dula Fries Mant. p. 43. S. viridis Fries! Mant. p. 43. S. pendula Seringe Ess. p. 79 (teste Koch e spec. Seringii) S. fragilis Ser. S. de S. -:S. rubens Schrank Baier. FL 1, 326 (t Koch) S8. fragilissima Host S. p. . S. palustris Host. S. p. ?. S. fragilis var. d. Wimm. Regensb. Flora 1849 nr. 3. S. alba-fragilis Ritschl Fl. v. Posen p. 206. Meyer Hanov. p. 499. 8. montana Forbes Wob. 19. Ice. Forbes Wob. 19. 28. Host Sal. t. 22—25. 28. 29. Reichenb. D. Fl. 1265. Exs. Seringe S. de S. 12. A. B. D. E. F. sub nom. $8. fragilis. Günth. Cent. sil. 14 (S. frag. 8). Wimm. et Kr. H. Sal. 102 9 103 d. Coll. Sal. 18. 18b. Habitat eum S. fragili et S. alba, eultura i. e. plantatis sureulis non minus propagata et multiplicata quam illae. Vidimus e plerisque Germaniae regionibus, Batavia, v. d. Boseh!, Helvetia, Seringe!, Suecia, Fries, Anders.!, ubi tamen ut illae eulta esse videtur. Hane vulgarem in Ger- mania oecidentali- boreali esse, contra S. fragilem rarissimam vix sponte natam asserit Hartig Nachtr. p. 13. In Austria inferiore hane frequentis- simam, et in depressis ad Danubium ipsa S. fragili vix rariorem esse asserit Kerner. Formae tres notandae: a. viridis, foliis glabris, subtus pallide viridibus, gemmis gla- bris (iulis erectis). S. viridis Fries! b. glabra, folis glabris, subtus glaucis, gemmis glabris. 8. Russelliana Koch Comm. $. excelsior Host S. p. 8. c. vestita, foliis novellis, saepe etiam aestivalibus sericeis, subargenteis, gemmis sericeis. — Haec, quum e truneo mo- dice putato ramos rubro-vitellinos pendulos accipit est S. pen- dula Seringe, forma quae interdum etiam glabra obviam fit. 8. palustris Host Sal. t. 24. 25. 134 Salix pentandra - fragilis. De S. Russelliana scribit Koch Comm. ,Inter S. Russellianam et S. fragilem multae dantur formae intermediae, quae mihi proles hybridae videntur* p. 16. Reichenb. Exe. ,,Species intermedia, forte hybrida.^ Vide etiam, quae Hartig Mon. p. 48 disputavit. ,,Haec varietas (i. e. S. fragi- lis B glauca) videtur forma intermedia vel hybrida esse inter S. fragilis et S. alba, nune huie nunc illi magis propinqua* Neilr. Fl. p. 173. Cur equidem nomen S. Russelliana profligandum esse credam, dixi ad S. fra- gilem. Kerner duas hybridas proposuit inter S. fragilem et albam, quarum unam S. excelsior Host (i. e. superfragilis-alba) eum syno- nymo S. viridis Fries, alteram S. palustris Host (i. e. subfragilis- alba) nominat. Formas, quas nomine praescripto indicavimus, speciem non sistere eol- ligitur ex eo, quod floris structura tantum non omnino cum flore S. fragi- lis conveniat, et quod formae plures inter se paullum diversae inveniantur, quarum aliae ad S. albam aliae ad S. fragilem duci posse videantur. Nihil obstaret quin forma altera (glabra dicta) pro varietate S. fragilis haberetur, nisi haec cum aliis formis cohaereret atque habitum diversum a nostra vera S. fragili bene percipiendum praestaret. Sed animadverten- dum est nomine S. fragilis a multis formas haberi, quae nos ad hane hybridam formam ducendas esse statuimus, ut Seringe, v. d. Bosch et all. Diximus in Fl. v. Sehl. 1857 p. 208 ,,Si omnis S. alba esset sericea, omnis S. fragilis semper glabra, planta hybrida haud aegre discerneretur." retur ubi sponte nata est e semine, facile a£ndsciréli: Nune vero una cum parentibus haec hybrida platiíationió sureulorum divulgata ita cum illis mixta est ut certi limites vix inveniri queant. Inter formas praescriptas tertia maxime hybridae originem prae se fert et pro tali agnoscitur. S. vi- ridis Fries, quam ab ipso auctore et ab Anderson missam possideo, quan- quam Koch Syn. speciem ab omni S. fragili diversam esse dicit, quomodo a S. Russelliana dicta distingui possit equidem non video, nisi forte propter folia subtus viridia, margine tenuius serrulata, iulos diébtoé Salicis speciem distingui posse crédsi: Hae plantae utique dubiae manent, atque expectandum ut ii, apud quos hae stirpes magis silvestres nascuntur, neque cultura multiplieatae sunt, earum rationes illustrent. Salix pentandra-fragilis. Wimmer Regensb. Flora 1849 nr. 3. lui in ramulis foliatis coaetanei, cylindrici densi; filamenta 3— 5 libera, supra basin piloso-barbata; bracteolae lutescentes, coneavae, PEE —aitamdi s P1 agdinhn d arsi Salix pentandra - fragilis. 135 caducae; germina in pedicello brevissimo, conico-cylindrieca; stylus brevis erassiuseulus; stigmata arcuato-patentia bifida; nectarium ba- sin pedicelli amplectens; folia asymmetra, oblongo-laneeolata, in acumen tenue producta, supra nitida, subtus pallide viridia, glabra, glanduloso-serrata, petiolo infra folium glanduligero. Syn. S. Meyeriana Willd. Berl. Baumz. p. 427. Reichenb. Exc. n. 1051. Hartig p.47. S8.cuspidata Schultz Suppl. Fl. Starg. p. 47. Koch Comm. p. 14. Syn. p. 642. Ledeb. Ross. p. 597. S. pentandra-fragilis Wimmer ll Meyer Hanov. p. 499 et S. fragili-pentandra p. 498. Ritschl Fl. v. Posen p. 206. Icon. Reichenb. D. Fl. n. 1266. Hartig t. 37 (optima). Exsic. Wimm. etKr. Herb. Sal. 29 o', 404 9. Coll. Sal. 16 9, 11 d/. A. et J. Ker- ner Herb. Sal. Austr. nr. 26 (d). Habitat in Europa media, praesertim in Germania dispersa. In Rossia media cirea Petropolin, Livonia pr. Dorpat, Curonia, Lithuania pr. Bobruisk sec. Ledeb. E Lithuania pr. Iwan 4 misit Fischer-Ooster! Ducatus Megalopolitanus: Penzlin z*, Beteke! Pomerania, ubi primo detexit Meyer cirea Sedinum, cirea Stargard, Schultz! Hamburg, Bremen et Missburg pr. Hanover: Meyer, Hanov. Posen, Ritschl. Silesia: circa Vratislaviam J4 frequens ad pagos Tschansch, Sehottwitz, Carlowitz; 9 nonnisi ad radi- ces Sudetorum sed frequens ad pagos Krummhübel et Seydorf; semel ad Parehwitz, Postel! Utramque in Silesia detexit et distinxit Krause. Cirea Vindobonam non nasci asserit Neilr. Fl. 173 et Suppl. p. 117; sed auctore Kerner p. 59 in der Brühl bei Wien (Dolliner) et in montibus bohemico-moravieis prope Gross-Gohrungs inventa est. Hane nostram mecum pro hybrida agnoverunt G. F. W. Meyer et Ritschl. E solis foliis vix haec a S. pentandra discerni potest, quanquam iuxta eam posita minori splendore et foliis longius acu- minatis speciem praebet diversam; praeterea numerus staminum fere constans, iuli tenuiores minus spissi, tempus florendi inter S. pen- tandram et S. fragilem medium hybridam naturam huius formae indieant. Folia in petiolo 5 lin. longo, sub ipso folio glanduloso, oblongo-laneeolata, basi euneata, 4 lin. longa, unciam fere lata, a parte media sensim angustato-aeuminata, acumine ipso tenuissimo, margine regulariter argute cartilagineo-serrata; subtus pallide-viridia; etiam novella glaberrima. Braeteolae fl. C in nostris dense pube- scentes, hine eanae; stylus erassiusculus semper fere bifidus. Iuli |j in peduneulo 8— 10 lin. longo, fere 2 une. longi, 4— 5 lin. lati. Anderson Sal Lapp. p. 16 dicit ,sub S. pentandra iam diu commu- , tatas fuisse duas formas insignes, unam S. cuspidatam Schultz, alteram S.tetrandram Linn.; auctores quosdam has non distinxisse, aut ut varie- tatem S. pentandrae, aut ut speciem ab illa diversam sub nomine 136 Salix fragilis-triandra. S. cuspidatae proposuisse: Fries primum de identitate dubitasse.^ Nos . supra ad S. pentandram adnotavimus formam eam, quam Sueci sub no- mine S. tetrandrae descripserunt, mihi ad S. pentandram pertinere videri, quum S. fragilis in istis terris, ubi illa inventa esset, non habitet, atque specimina, quae Fries in Herb. Norm. Upsaliae lecta proposuit (equi- dem vidi tantum folia) huie opinioni non adversantur. Meyer Hanov. l. l duas formas proposuit S. fragili-pentandra (— S. Meyeriana Willd.) et S. pentandra-fragilis (— S. cuspidata Sehultz), quas sibi admodum propinquas esse dicit, eaussam cur discerni debeant, idoneam nullam attulit. — Ab hae diversa est S. fragilis y. po- lyandra Neilr. N, O. 2583, quae vera est S. fragilis, quod contra Neil- reieh moneo. Kerner p. 59 distinxit ab hae forma S. Pokornyi, quam ut subpentandra-fragilem significat, cui squamas omni parte villosas, sta- mina 2—3 rarius 4— 5, folia longiora subtus glaucescentia, subfloralia ple- rumque integra, ramulos fragillimos tribuit, inventam prope Penzing ad * fluvium Viennam, et ad Zwettl in montibus bohemico-moravicis. Postmodo tamen in Herb. Sal. Austr. 10 hane potius formam esse polyandram S. fra- gilis eredit. — Idem formam eam, quam Fries in Herb. norm. XII. cum sigla ,S. quae S. polyandra Bray. arbor S. fragilis facie sed vulgo enneandra!," sub nomine S. Friesii proposuit, eamque S. pentandrae propiorem esse asserit. Speceimina 9 in Reichenb. Fl. Germ. exsicc. XII. 1144 in Salisburia a Sauter lecta an hue pertineant, an ad S. alba-fragilem, dubito. S. Meyeriana Willd. est proprie status fortuitus PTegpar brácteolis staminibusque reflexis. S. Meyeriana Forbes Sal. n. 33 ab hac differre videtur; stamina 4, iulus et folia magis S. daphnoiden referunt. Salix fragilis-triandra d. Wimm. Denkschr. d. Scehles. Gesellsch. p. 156. lui $ in pedunculis bracteatis, demum in ramulis foliatis, cylin- drici, longissimi, curvuli, laxiflori; bracteolae ovatae concavae lute- scentes pilosae; filamenta tria basi villosa; folia in petiolo longo, oblongo-lanceolata, basi cuneata, sursum in acumen modicum tenue "producta, crebre et argute cartilagineo-serrata, subsymmetriea, supra nitidula, subtus pallide viridia; glaberrima; gemmae glabrae ro- stratae. ————— yo Salix fragilis-triandra. 137 Syn. S. amygdalina-fragilis Wimm. Rez. Fl. 1848. 1. p. 333. Neilr. Fl. v. N.- Oest. 1. 254. S.speciosa Host Sal. p. 5 fide speciminum ex hórtis Vindobonensibus a Th. Kotsehy mihi missorum. $8. alopeeuroides Tausch Hort. Canal. 1821. Pl. Sel. Boh. A Kochio et ceteris confusa cum formis S. triandrae. Ice. Host Sal. t. 17 optima! S.amygdalina var. alopecuroides Reichenb. in D. Fl. n. 125; (sed iuli nimis tenues). Exs, Wimm. et Kr. Herb. Sal. 77. Coll. Sal. 19. Habit. in Austria, ubi detexit Host; in Bohemia ad ripas Moldaviae pr. Prag, Tausch!; in Transsylvania nuper se eam invenisse per lit. indi- cavit Th. Kotschy. ,Im Becken von Wien: an der Sehwarza bei Glogg- nitz und bei Forchtenstein am Rusaliengebirge^ Neilr. ll. Viget in hortis botanieis Vindoboneusibus, Berolinensi, Vratislaviensi et eulta in horto Bartholdi pr. Posen. Hueusque nonnisi stirps ,j cognita est. Est inter maxime vegetas, cito crescentes, facillime arborescens, ramis crassiusculis, fragilibus, olivaceo-fuscis, glaberrimis, nitidulis. Folia oblongo-lan- ceolata, nune minus nunc magis elongata longe aeuminata, aut ovato-oblonga eum aeumine brevi, 4— 5'/, une. longa, unciam fere lata, aut media aut mox supra mediam partem latissima, margine subaequaliter grosse continue cartilagineo-serrata, supra nitidula, subtus opaea pallide virentia; petiolus 6 lin. longus, aut apice glan- duligerus, aut ut in ramis terminalibus sueculentis infra apicem glandulas plures gerens, quarum saepe duo stipitatae aut braeteolae linearis formam induunt. Stipulae magnae oblique semicireulares aut semiovatae, cum aut sine acumine, serratae. Gemmae florales glabrae longe rostratae, rostro recto. Iuli ad 3 uncias longi, 4—5 lin. lati, saepe curvati, areuato-cernui aut nutantes, floribus primum densis, dein subfasciculato-remotis. ^Bracteolae basi et margine pilosae. Propter iulos validos eleganter curvatos, aureo-splendentes, floris tem- pore satis conspicua fit, ita ut nomen Hostii aptissimum sit. Ad culturam in viridariis et hortis inprimis commendanda est. Haud recte haec forma a Kochio et qui eius vestigia pressere ad S. triandram est relata, quum similitudinem S. fragilis in fronte gerat. Ita faetum est, ut eam ex his parentibus ortam esse suspicaremur, quod comparatis illis et charactere ad caleulum vocato confirmatur. Iuli magni- tudine S. fragilem aemulantur; ubi explicati sunt laxiflori fere sunt ut in S. triandra. Folia magna, grosse serrata illam, sed symmetrica hane referunt. Denique eius sparsa statio plantam hybridam prodit. Kerner in Salie. Austr. infer. p. 67—69 tres formas inter S. fragilem et triandram intermedias proponit, quas hoe modo distinguit. S. sub- 138 Salix pentandra- alba. triandra (superfragilis-amygdalina) squamarum pilis longis, iulis crassis, foliis longe acuminatis, staminibus 2—3, longioribus, foliis longis- sime aeuminatis, peduncularibus integerrimis. S. alopecuroides (amy g- dalino-fragilis) squamarum pilis longis, iulis crassis, staminibus tribus, longioribus, foliis longissime acuminatis, peduneularibus- integerrimis aut serratis. S. Kovatsii (subfragilis-amygdalina) squamis subglabris basi crispo- villosis, iulis gracilibus, staminibus 2—3, brevioribus, foliis breviter aeutis, peduncularibus serratis. Salix pentandra-alba (3) Ritschl. lui in pedunculis foliatis, eylindraeei, laxiflori; filamenta 3— 4 libera, basi dense villoso-lanata; bracteolae lutescentes, concavae, eadueae; folia asymmetra, lanceolata, in aeumen tenue producta, supra leviter nitentia, subtus viridia aut glaucescentia, novella seri- ceo-pubescentia, glanduloso-serrata, petiolo infra folium glanduligero. Syn. S.pentandra-alba Ritschl Flora v. Posen p. 291. 4A. et J. Kerner Herb. Sal. Austr. nr. 27. Exsiee Ehrhart Arbor. n. 140 teste Meyer Hanov. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 103. Coll. 18b. A. et J. Kerner Herb. Sal. Austr. nr. 27. Habit. Eichwald pr. Posen: Ritsehl! "Tilsit: Heidenreich! Sterzing in Tirol: Kerner!, et ibidem c. Bozen, Laas, Selrain et Kitzbüchl: Ker- ner l. ]. Habitu haee satis similis est S. alba-fragili, distinguitur autem colore magis viridi, petiolis glanduligeris, glandularum viseo- sitate, staminum numero ternario. Difficilius dignoscitur a S. pen- tandra-fragili: sed huie iuli tenuiores, floribus inferis certe a se remotis, folia angustiora et longiora, omnino foliis S. albae ma- xime analoga. Specimina borussica et tirolensia admodum similia; illa colore frondis saturato et paullum obseuro insignia, quo magis cum S. pentandra con- veniunt, iulis tamen tenuioribus; haec vero paullo dilutiora ut quasi tran- situm ad specimina posnaniensia monstrent. His enim folia dilutiora, subtus glaucescentia, hine inde pilis sericeis obsita, flores plerumque tetran- dri, iuli paullo erassiores; itaque haec forma floribus S. pentandrae, fronde S. albae propior est. — Salix pentandra - alba. 139 Ad hane Mever Fl. Hanov. p. 499 pertinere eenset S. hexandra Ehr- hart Beitr. 4, 138 et Arbor. n. 140 et addit: ,iuli, sive hybrido contactu SN. pentandrae, sive monstrose 2—3—4— 6andri. Hoe confirmat Kerner Herb., qui a Meyero sub nomine S. Ehrhartiana confusas fuisse S. alba- pentandram et S. albo-fragilem putat. Feminam huius, quam a Spitzel in Salzburg bei Saalfelden inventam Kerner (Oestr. bot. Zeitschr. 1858 p. 183) commemorat, nos nondum vidimus. Conferas etiam s. p. Pokorny de stirpe maseula 3. pentandra-albae in Verhandl. d. zool. bot. Gesellseh. in Wien XI. Bd. p. 391. 1861. II. EHRHARTIANAE. S. triandra-viminalis. $S. triandra-cinerea. S. triandra- alba (lanceolata). ! PERRPSINERDR praesertim secunda et prima, quae ramis vimineis, foliis laneeolatis a tertia differunt, ramis brevioribus foliis subovatis praedita. Primae formae plures sunt modifieationes, e diversis spe- cierum mixtionibus haud dubie ortae; aliae enim S. viminali, aliae contra S. triandrae propiores, tum foliis, tum germinibus. Prima et altera affinitatem suam celare produnt. Tertiam adiunximus hie, quanquam pro parte modo hue pertinet. Salix triandra-viminalis. Wimm. in Denkschr. d. Schles. Gesellsch. p. 157. lui cylindriei subeoaetanei; filamenta 2 aut 3 libera; braeteolae oblongae ferrugineae; germina conica in pedicello brevi, glabra aut pubescentia, stylo medioeri, stigmatis partitis, arcuato- deflexis, sub- cruciatis; neetario ineurvo; folia oblongo- aut lanceolato-linearia. Haee hybrida tribus formis diversis apparet, quae propter synonyma et habitacula seorsim sunt proponendae. ———À tll ÀÁ Salix triandra - viminalis. 141 a. S. Trevirani Spr. Iuli eylindriei, coaetanei, in peduneulo braeteato; bracteolae ferrugineae, leviter pilosae, lingulatae; germina in pedicello brevi, conico-subulata, glabra, punetulato- seabra aut pubeseentia, stylo medioeri, stigmatis laeiniis revo- lutis; nectario ineurvo; folia lanceolata, supra nitida, subtus opaea pallide aut glaucescenti-viridia. Syn. S. Trevirani Sprengel Pug. I. p. 61. S. hippophaifolia Wimm. et Grab. Fl. Sil. IL. p. 363. S. hipp. y. leiocarpa et S. undulata p- laneeolata Koch Syn. 615. Hartig p. 4£& S. undulata Forbes Sal. 13. S.triandra-viminalis c. hip- pophaifolia Wimm. Denkscehr. p. 157. Icon. Forbes Saln.13. Reichenb. D. Fl. 2062. Exsic. Günther Cent. Sil 13 (Qj; Wimm. et Kr. $' Herb. Sal. 115. Coll. 250. 9 Herb. 113. Coll. 251 et 2419. Habit. 9 in Silesia (nee aliunde hanc aecepi) circa Vratislaviam ad ripas Viadri ad Morgenau, Poepelwiz, Pilsniz, Masselwiz ete.; ad ripas fluvii Katzbach prope Parehwiz; prope Auras. An dem Ufer der Olsa und Canáülen bei Blogocic in Siles. Austr.:: Kolbenheyer. Gg in Bohemia (S. sciaphila in Herbar. Tausch! et aecepi ex horto Vindobonensi a Th. Kotschy. Frutex 4— 6, in salieetis maioribus ad 15— 20 pedes altus, ramis virgatis, ramulis anniculis olivaceo-stramineis nitidulis, novel- lis glabris aut levissime puberulis. Stipulae semieordatae, lunataeve. Folia in petiolo brevi aut mediocri, glabra, longa, lineari-lanceolata, basi brevius aut longius euneata, media fere latissima, inde in acu- men longum tenue attenuata, margine fere linea recta exeurrente, serrulata, supra saturate viridia, nitida, glaberrima, subtus glabra, pallide aut leviter glaucescenti-viridia, costa fulvo-straminea, minora 3 unc. longa, 5 lin. lata, maiora 5 unc. longa, 9—12 lin. lata. Iuli in peduneulis basi foliato-braeteatis, cylindrici, graciles, floribus paullum distantibus, 1'/, une. longi, 4 lin. lati; bracteolae ut in 9; filamenta 2 aut 3 libera, glabra. [uli 9 cylindrici graciles, 1—1'/, unc. longi, 2—3 lin. lati; bracteolae oblongo-obovatae, antice rotun- datae aut truncatae, pallide stramineae, dein fulvo-ferrugineae, dorso puberulae, apice margineque minus magis dense ciliato- pilosae; necetarium oblongum ineurvum; germina in pedicello medioeri aut brevi primo coniea, dein ovato-coniea, viridia, nuda, punetulato- seabra; stylus mediocris; stigmata partita, laciniis filiformibus ar- euato-reflexis, demum revolutis. — Germina saepe augentur inflantur- que, sed semper sterilia sunt; interdum ne augentur quidem sed mox eollapsa tabeseunt. Huius formae varietas est rarior germinibus l E 2 Salix triandra - viminalis. sericeo- pubescentibus leviter canescentibus; iulis longis gracilibus, (an der Katzbaeh prope Parehwitz, Herb. Sal. 113. Coll. 249). — Folia s epe minus facile a foliis S. rubrae discernuntur; sed huius supra magis nitentia. — Forbes ex horto Dublinensi acceptae adnotat , This is a species very distinet from S. laneeolata, whieh is eonsidered to be the S. undulata of Ehrhart. de germinibus ,their downiess scarcely observable.4 — Plan- tam g' sub nomine ,S. hippophaifolia^ ex horto botan. Vindobonensi misit Kotsechy, a qua planta 'Tauschii vix differt, eamque per 10 annos colui; paullulum differt a 2; iuli nitidissimi, subaurantiaci, nectario longo anguste lineari, staminibus semper duobus. b. S. hippophaifolia. 9 Iuli cylindrici, cozetanei, in peduneulo medioeri braeteato; bracteolae lingulatae, fulvae, paene pilosae; germina in pedicello brevi, pubescenti- vel subtomentoso - cana, parva, ovato-coniea, stylo brevissimo, stigmatis partitis diver- gentibus; folia lineari-lanceeolata, attenuato-acuminata, margine reflexo serrulata, subtus pube levi eanescente fugaci tecta. Syn. S.hippophaifolia Thuillier (sec. Koch). c. plana et p- undulaefolia Koch Syn. p. 615. S. virescens Forbes Sal. nr. 7 (ex Helvetia a Loddiges). S. alba hippophaefolia Seringe Ess. p. 8&4. S. triandra-viminalis c. polyphylla Wimmer in Denkscehr. d. Schles. Ges. p. 157. Exsicc. Fries Herb. Norm. e due. Daniae (fere. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 114. Seringe 8S. de S. nr. 44. , Habit. cirea Parisios: Seringe S. de S. Am Sehnellengraben bei Ha- nover: v. Holle! Bohemia: Seringe S. de S. Coluit olim Koeh in arbo- reto in Kaiserslautern! Culta cirea Posen ad viam ad Konarzewo et in horto Bartholdi, Ritschl! Haec forma differt a praecedente, quod frutex omnino humilior et tenuior, folia minora, angustiora, minus longe aeuminata, minute quidem sed evidenter serrulata, novella subtus tenuissime velutino- pubescentia, leviter cana, iuli paullo tenuiores et breviores, germina minora sericeo-cana sunt. In foliis adultis pubes plerumque eva- neseit. — | De hae Seringe l. l. ,,Ce n'est qu'avee beaucoup d'incertitude, que je rapporte le S. hippophaefolia eomme variété du S. alba; je l'avais d'abord regardé comme une variété de S. fissa à cause de ses capsules légérement tomenteuses, mais je suis tenté de la croire une bonne espéce." c. 8. mollissima 92 Iuli oblongi, crassiusculi, spissi; bracteolae ferrugineae dense villosae, oblongo-obovatae, subtruncatae; ger- mina sessilia hirto-tomentosa, cana, brevia, ovata; nectarium "um Salix triandra - viminalis. 143 oblongum, stylus mediocris, stigmata longa bipartita laeiniis linearibus flexis; folia elongato-laneeolata, margine subreflexo obsolete serrulata, supra sordide virentia levissime puberula, subtus tomento tenuissimo adpresso lutescente teeta hine subse- riceo - eana. Syn. S. viminalis viridis Ehrh. Herrenhaus. Pflanz. Verzeichniss 27. S. mol- lissima Ehrh. Beitr. VE, 101. Willd. Spec. 110. Seringe Essai p. 34. Koch Comm. p. ?8. Rynops. p. 647. Reichenb. Exc. 1035. S. pubera Koch apud Bónninghaus. Prodr. Fl Monaster. S8. hippophaefolia-viminalis Wimm. in Jahresber. d. Schles. Ges. 1848 p. 24. S, amygdalina-viminalis «. Wimm. Regensb. Fl. 1848 p. 15. S. tri- andra-viminalis mollissima id. ibid. 1849 p. 39. Denkschr. d. Schles. Ges. p. 151. Meyer Hanov. p. 501. Icon. Hartig t. 45 (De figura Reichenb. ef. S. purpurea-aurita). Exsice, Ehrh. Arbor. n. 79. Seringe S. de S. 59 ex horto bot. Bernensi. Rei- chenb. FL Germ. exs. 957. Fries Herb. Norm. in Scania pr. Kannikmarken leg. Rin- gius Wimm. et Kr. Herb. Sal. 116. Coll. 252. Habit. in Germania. Hanover am Sehnellengraben (Ehrhart), Borde- nau; Hamburg im Billwerder und Ochsenwerder; Hessen an der Werra; bei Quedlinburg an der Bode: Meyer Hanover. Varel in Oldenburg, Boeckeler! "Thüringen bei Heringen: Wallroth (H. Wallr. Culta circa Berolinum an der Fasanerie, Bauer!, cirea Posen in horto Bartholdi et ad viam ad Konarzewo, Ritschl! "Teste Grenier nonnullis Galliae locis: Loudon, Niré, Puy-Dardane, Vienne, Anjou. Vidi ex hortis bot. Gottingensi, Berolinensi, Vratislaviensi, Vindobonensi, Bernensi. Stirps d est ignota. Quae enim Hartig p. 27 l. 28 v. u. de ea dicit, sumta sunt e figura Reichenbachiana et pertinent ad nr. 30 S. Kochianam quam meam S. purpurea-auritam esse ostendi; ipse pag. 28 l. 12 v. o. sibi marem ignotam esse ait. Hane stirpem in tribu Viminalium positam eo non pertinere ipse vidit Koch Syn. p. 648 ,unulto propius ad S. undu- latam et hippophaifoliam accedit." Hane formam optime esse mediam inter parentes dixerim; vestimentum faciei aversae foliorum et ecrassities figuraque iulorum optime S. vimina- lem indicant, stigmatis structura S. triandram. Folia 4 unc. longa, 1—8 lin. lata, infera subtus virescentia, media canescentia pube brevi adpressa aequali totam paginam oceupante tecta, summa eadem pube subtomentoso- eana. [uli subunciales, 4 lin. lati, in peduneulo medioeri; braeteolae dilute ferrugineae; germina cano-tomentosa; stylus mediocris aut longus; stigma- tum laciniae areuatae v. revolutae. i; Forma b quodammodo e eum a coniungit; prima enim et tertia inter se minus similes quam ut nexus earum extemplo percipiatur. Mihi quidem a et c contrariis connubiis ortae esse videntur. ] 44 Salix triandra - alba. Salix triandra-alba- S9. Wimm. et Krause in Coll. Sa!. lui coaetanei, in peduneulis bracteis foliaeeis stipatis, laxi, curvuli, eylindriei; bracteolae ovatae, coneavae, flavo-virentes, basi crispo- puberulae, apiee piloso-barbatae; germina in pedicello medioeri, ex ovata basi anguste conica, glabra, viridia; neetario coneavo pedicel- lum semiamplectente, stylo medioeri, crassiusculo, interstigmatieo, stigmatis discretis, divergentibus, cruribus ceruciato- divergentibus ; folis novellis piloso-sericeis, adultis glabris oblongo -lanceolatis, serrulatis. Syn. S.lanceolata Smith Engl. Fl. 4. p. 168. Engl. Bot. t. 1126. S. nr. 37 "Trevir. obs. bot. p. 10. S. triandra-alba Wimm. et Kr. in Collect. Sal. 1858 edita n. 16. S8. triandra-viminalis b. undulata (excel c) Wimm. Denkschr. d. Schles. Ges. p.157. S. undulata Ehrh. Beitr. V. 101. Koch Comm. p. 20 et Synops. p. 644 (sed for- mis alienis admixtis) Reichenb. Exe. nr. 1043. Fries Novit. Mant. IL p. 62. Hartig p. 45. i Icon. Reichenb. D. Fl. t. 2061. Forb. Sal. Wob. 14, Engl. bot. tab. 1436 ex Hook. Fl seot. Hartig t. 58. E Exsice, Ehrh. Arbor. n. 108 (à me non visa) HReichenb. Fl. Germ. exs. nr. 960. Fries Herb. Norm. Upsaliae ad Fyrisan leg. Wernberg. Wimm. et Kr. Herb. Sal. n. 175. Coll. Sal. 16. Habit. Detexit Ehrhart apud Hanover am Schnellengraben (unde v. Holle! misit), unde in hortum Hérrenhusanum translata est ac deinde in Gottingensem et ceteros hortos botanieos migravit (equidem e Berolin. Vra- tislav. Vindobon. habeo). Ad Bordenau, Goslar, Osterode, Oberkaufungen an der Lossmanne, Quedlinburg an der Bode: Meyer Han.; Oldenburg pr. Varel, Boeckeler! Circa Lipsiam, Hartig. Cirea Berolinum am zoolo- gischen Garten, bei Treptow, Bauer! ete. Suecia: in Blekingia, Seania et Smolandia 9 rarius culta: Fries! et Anderson! Anglia: Angus-shire D. Don. (Hook. Fl. scot.). Frutex facillime arborescens, ramis patulis sordide fusco -oliva- ceis, glabris, novellis apice pubescentibus. In truncis vetustioribus cortex secedit ut in S. triandra. Stipulae semicordatae, lanceo- lataeve. Folia in petiolo tenui mediocri, late aut oblongo-lanceolata, basi leviter attracta, apice in acumen tenue attenuata, fere media latissima, subinaequilatera, margine levissime arcuato, interdum irregulariter reducto, in novellis nonnunquam sed raro repando-sub- undulato, plerumque plano aequaliter serrulato, supra obscure et Salix triandra - alba. 1 1 5 triste viridia, paullum nitentia, subtus pallide viridia, costa strami- neo-fulva, utrinque glabra, novella sericeo-pilosa, 3 une. longa, 6— 8 lin. lata. Iuli 9 in peduneulis lateralibus bracteis foliaceis stipatis, ereeto-patentes, demum eurvato-cernui, 1"/ unc. longi, 3 lin. lati; braeteolae flavo-virentes, vel lutescentes, concavae, ova- tae, rotundato-obtusae, basi extus pube crispula obsitae, apice piloso-barbatae, pilis nune longioribus, nune brevioribus, paucis aut pluribus. Germina e basi ovata turgida breviter et anguste coniea, glabra, viridia, laevigata, in pedieello brevi, quem nectarium latum marginibus exeurvis dimidium amplectitur; stylus medioeris crassus interstigmatieus, stigmata divergentia, discreta, breviter clavata, bipartita, laciniis divergentibus. A plerisque fortasse etiam ab Ehrharto (ut Koch Comm. vult), cum formis S. hippophaifoliae commutata et confusa, sic a Meyer Hanov. (4,8. hippophaefolia est ipsa S. undulata, quum folia paullo angustiora, margine plana et levius serrata, iulique breviores sunt^) et a Hartig. Sed hae, quanquam analogae et similes, tamen plantae diversae sunt, ut ipse sero demum cognovi. Antea enim equidem S. undulatam Ehrh. pro S. triandra-hippophaifolia habui (Jahresber. d. Sehles. Ges. 1848 p. 124); quod reete reprehendit Meyer Hanov. Postea locis supra laudatis S. un- dulatam inter formas S. triandrae-viminalis enumeravi. Nuperius demum cum amico iam defuncto Krause pro hybrida inter S. albam et S. triandram cognovimus; an recte, videant alii. Certe haee, quae nune in omnibus hortis botanicis sub nomine ,,S. undulata Ehrhart* habetur, ab omni S. hippophaifolia, quae mihi S. triandra- viminalis, diversa, nunquam non germina capsulasque habet glabras. Iam quum hanc ipsam formam una eum S. hippophaifolia v. Holle le- gerit loco ab Ehrharto indieato, ipsum Ehrhartum, sieut id postea Meyerum disertis verbis fecisse indicavi, has stirpes, utique analogas, non distinxisse putaverim, idque eo magis mihi persuadeo, quod Ehrhart S. hippophai- foliam non distinxit. Itaque synonyma S. triandroides Ehrh. Herb. 1189 S. triandra pubescens Ehrh. Herrenhiüus. Pfl. Verz. 2. S. un- dulata Ehrh. Beitr. 6. 101. Meyer Chlor. Hanov. 489. Willd. Spec. 4. Baumz. p. 424 citari nequeunt, quia his germina pubescentia audiunt, ergo hi formas duas diversas non distinxerunt. S. undulatam Ehrh. et 5. hippophaifoliam 'Thuill. confudit quoque Gaud. Helv. p. 211. Specimina tam ea, quae in hortis botanicis Germaniae vulgatae sunt, quam ea quae cirea Berolinum nascuntur, omnia e loco natali prineipali descendere et ex horto Herrenhusano exiisse credo. Mihi valde probabile est etiam ceteris loeis et Germaniae et Sueciae, quibus nasci dicitur, haud primitus natam esse hanc plantam sed e surculis multiplieatam esse. — A. 8. hippophaifolia colore frondis tristi- et sordide viridi, forma foliorum, habituque primo obtutu differt. Omnia a me visa specimina sunt leiocarpa: WIMMER, Salíces Europaeae. 10 1 46 Salix triandra- cinerea. quam autem formam ,,hebecarpam* enumerant, eam ad S. hippophaifo- liam pertinere diximus. Specimina g' a Wirtgeno e Confluentia distributa ad ipsam S. triandram pertinent. Quam Hartig p. 45 et Nachtr. p. 13 describit varietatem ,foliolosa," foliis subtus glauco-viridibus, stipulis magnis, foliis terminalibus ferrugineo- tomentosis, glandulis petioli saepe auctis, in phyllodia mutatis, si hue per- tinet, non est varietas, sed status pathologieus. Salix triandra-cinerea 9. Wimm. Regensb. Flora 1849 nr. 3. lui 9 eoaetanei in pedunculo bracteis foliiformibus stipato, cylindriei, densi; bracteolae lingulatae, pallidae, pilosae; germina in pedicello longo piloso, brevia, eoniea, obseure viridia, pilis sparsis obsita, aut basi glabra sursum cano-pubescentia; stylus brevissimus eras- siusculus, stigmata stylo distincta, brevia, oblonga, subbifida; neeta- rium brevissimum; folia oblonga, subito et breviter acuta, remote et leviter glanduloso-serrata, supra glabra, leviter nitida, subtus cinereo -glauca, levissime puberula. Syn. S.triandra-cinerea Wimmer in Regensb. bot. Zeit. 1849. n. 3. Denksch. d. Schles. Ges. p. 158. Flora v. Schles. 1857. Icon. Jahresber. d. Sehles. Gesellseh. 1847 t. 2. f. 11. Exsic. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 14. Coll. Sal. 248. Habitatio. Semel tantum pauca specimina 9 inventa in dumeto hu- mido ad pagum Kl.-Tschanseh pr. Vratislaviam; primus detexit Krause. Frutex medioeris, a 4 — 10 pedes altus, ramosus, ramis paten- tibus divarieatisque fusco-olivaceis, annieulis testaceis, novellis pube rulis. Folia, quum minora sunt, 2——2!/, une. longa, 8 lin. lata, quum maiora 3 unc. lata, 12—14 lin. longa, maxima, quae oblongo- ovalia, etiam 5!/, une. longa, 1'/, unc. lata, oblonga, basi angustato- euneata, supra medium aut sub ipsum apicem latissima, a tertia vel quarta parte levi areu subito in acumen breve inaequilaterum attraceta, margine subreflexo subaequaliter et erebre sed leviter elanduloso-serrata, supra ad costam pallidam pubescentia, saturate viridia, laevigata, leviter nitida, glabra, subtus cinerea, costa et venis primariis leviter prominentibus, stramineis aut fulvis, glabra Salix triandra - cinerea. ! 41 aut levissime puberula; novella obovato-lanceolata, puberula. Petioli medioeres, 3— 5 lin. longi, puberuli. Stipulae maiuseulae obliquae reniformes obtusae aut semiovatae acutae. Gemmae ovatae pube- rulae. luli OQ subunciales, 3—4 lin. lati, erecti, densi. Bracteolae lingulatae, pallide luteae, basi ferrugineae, praesertim margine piloso- ciliatae. Germina in pedicello, ipso germine plerumque longiore pubescente aut piloso; e basi ovata breviter coniea, nune tota pilis brevibus sed sparsis aequaliter obsita, nune basi glabra viridia, supera parte aut ipso apice tantum sericeo-cana aut pube alio modo per superfieiem sparsa. Stylus nune brevissimus, nunc brevis, inter- stigmatieus; stigmata parva, semper fere bifida. Germina semper sterilia. Coluimus hane stirpem per decem annos. Exstant duae formae, altera foliis paullo maioribus semper fere puberulis, germinibus aequaliter pube- rulis (Coll. nr. 248), altera foliis minoribus fere glabris, germinibus aut ex parte pubescentibus aut totis glabris (Coll. nr. 248b). Origo huius plantae haud quidem dubius, sed uti parentes sunt species minus affines, ita minus est expeditus. Stirps g/ nondum inventa. S. triandra sine negotio e floribus, praesertim figura stigmatum et germinis agnoscitur, sed character S. cinereae paullo remotior est, isque praesertim e foliorum figura, ma- ximeque e foliis novellis repetendus est. 10** III. SERINGEANAE. S. eaprea-incana. S. aurita-incana. S. cinerea-inecana. 8S. grandifolia-incana. $S. repens-ineana. $. purpurea- ineana. S. daphnoides-incana. Jd nbobtupeuien aut frutices altiores, ramis vimineis, in plerisque arreetis; foliis subtus farinaceo-tomentosis; iulis ecurvulis, stigmatis erueiatis, germinibus media aetate cylindricis. Ad unam seriem pertinent 1—4, quae a speciebus affinibus cum S. ineana mixtis descendunt; in his tomentum farinaceum in aversa folii facie, quod S. ineanae proprium est, maxime visibile: forma foliorum latissima in 1, angustissima fere linearis in 4, ger- mina eanescentia aut albido-cana, sed sub maturitatem ita denudan- tur ut einereo-virescentia appareant. Ab his distant quidem formae 5—', ita tamen ut sexta et septima propinquae appareant, quinta (cuius Q nondum deteeta est) quodammodo quartae similis sit. Formis 5 et 6 folia linearia, septimae paullo latiora, sextae et septi- mae germina glabra viridia. — Nomen huie gregi praeseripsimus a forma prima, quae e Salieis incanae hybridis detecta a Seringio et in hortos botanieos mature introducta inde etiam in arbusta arte consita migravit, arbuseula et florum maseulorum et foliorum decore insignis. 1——— PSOE Salix eaprea - incana. 149 Salix eaprea-incana. Wimm. in Reg. Flora 1849. I. p. 46. lui 3 ovati, eurvuli, sessiles, subpraecoces, bracteolae spathulatae purpurascenti-nigrieantes villo brevi denso barbatae; filamenta 2 li- bera ipsa basi pilosa, antherae oblongae; iuli 9 in pedunculo brevi braeteato, eylindriei, eurvuli, basi demum laxiflori; bracteolae sub- fuligineae, spathulato-truneatae; germina in pedicello mediocri, co- nico-subulata, albo-tomentosa; stylus mediocris, stigmata longa, divergentia, partita, laciniis filiformibus; folia oblonga, breviter aeuta, supra saturate viridia, demum glabra, subtus alba v. nivea, farinaceo-tomentosa. Syn. S&.incana-caprea Wimm. l.l. Denkschr. d. Schl. Ges. p. 159. Fl. v. Sehl. 1857. p. 203. Neilr. Fl. v. U.-Oester. p. 260. S. Kanderiana Seringe S. de S. n. 42. S8. Seringeana Gaudin ap. Seringe Ess. p. 37. Fl. Helvet. p. 251. Koch Comm. p. 33. Syn. p. 649. Reichenb. Exc. n. 1033. Hegetschw. Fl. d. Sehw. 2831. Hartig p. 299. Ker- ner N. W. p. 100. $. lanceolata Seringe Ess. p. 3T. S. longifolia Schleich. Cat. (ex Koch). Ie, Reichenb. D. Fl. 2029 (et forsan 2028). Exs. Seringe 8. de 8. n. 70 9, 71 fol, 72 angustifolia (S. holosericea), n. 42 d (S Kanderiana) Wimm.et Kr. Herb. Sal. 63. Col. S. 221. 292. A. et J. Kerner Herb. Sal Austr. (Q) 2. 49 9. | Habit. ad rivulos in montanis et inferalpinis Germaniae et Helvetiae. Helvetia: Vallée du lae de Joux, Lagger!; Vevey et ad laeum 'Thunen- sem, Seringe! Simmenthal, an der Kander, in der Ebene bei Rheinfelden, auf dem Crenzacherberg, Hegetschw. Germania: Mausvodel bei Lunz in den Oesterr. Voralpen, St. Pólten am 'Traisen, zw. Lunz und Gaming, im Traungebiete: Kerner. Am Josefberge vor Maria-Zell in U.-Oesterreich, Neilreich. Kremsthal, Erdinger. Semel singulus 9 frutex prope Ustron in Siles. Austr, Krause! dein copiose 5! et 9 ad Szezyrk, Kolbenheyer (Oestr. Bot. Zeitsehr. 1862. p. 1200). 'Tyrolis Bischoff et Zuccarini apud Koch Comm. An der Brennerstrasse bei Schónberg: A. Kerner. Frutex elatior, plerumque arborescens, ut culta semper fit, ra- mis validis erecto-patentibus, ramulis crassiusculis, anniculis testaceis laevigatis, novellis farinaceo - pubescentibus incanis. Folia oblonga, aut lanceolato-oblonga, 4 uncias longa, uneiam lata, aut paullo latiora, dimidia fere totius longitudine aequilata, ibique linea recta, aut in altero latere levissime areuata excurrentia, basi cuneata, antiee breviter acuta, margine demum deflexo-repanda, supera eroso- 150 Salix eaprea-incana. repanda, tenuissime denticulatà; supra obscure viridia, leviter niti- dula, sed pube brevi tenuissima p. l. visibili obsita, subtus nivea v. alba, laxe farinaceo-tomentosa, costa venisque primariis stramineis leviter prominulis. Stipulae parvae oblique reniformes. | Gemmae fulvae ferrugineae hirto-puberulae. Iuli j in pedunculo brevi aut brevissimo bracteis subtus sericeis stipato, ecurvato-cernui, 1!/, une. longi, 7— 8 lin. lati, spissi, speciosi; braeteolae nune acutiuseulae antice triangulares, nunc truncatae, leviter aut dense barbato -villo- sae; filamenta valida; antherae oblongae, aureae, demum luteae. Iuli 9 subeoaetanei, primum in brevi demum in longo pedunculo, curvato-cernui aut nutantes, subunciales, 2—3 lin. lati, demum ses- quiuneiales, 4— 5 lin. lati; braeteolae spathulatae, rotundatae trun- cataeve, ferrugineae, parce pilosae. Germina in pedicello !4 —/, germinis longitudine, anguste conico-subulata, cano-tomentosa, demum praesertim basi tomento diduecto ealvescentia et subvirescentia; sty- lus mediocris; stigmata patentia in lacinias filiformes partita. Haec cum S. aurita-incana, S. grandifolia-incana et S. cine- rea-incana seriem dat formarum sibi admodum propinquarum, quae om- nes a S. incana tomentum farinaceum in facie supina foliorum traxerunt. Haee forma inter eas est maxime vegeta, foliis latioribus, supra magis nitidis conspicua. Propterea et quia facile arborescit, hane a S. caprea descendere crediderim, quum sine aliis testimoniis vix colligi possit, utrum ab hae an a S. einerea profecta sit. Nobiseum sentit A. Kerner, qui hane multis locis ditionis Austriacae invenit et observavit. Ceterum culta optime. vegetat et citum capit incrementum, quamobrem et propter florum d ubertatem et splendorem, et propter frondis elegantiam digna est, quae in hortos et viridaria recipiatur. Koch in Syn. haud recte ad S. Serin- geanam laudat S. intermediam Host, quae satis ab illa differt, idemque synonymum sed cum signo interrogationis repetiit Neilreich Fl. v. U.-O. Sed quoniam persuasum erat multis Hostium multas species proposuisse, quae nonnisi varietates essent, propterea plura ab eo prolata nomina in- considerate ad species similes relatae sunt. Fries Mant. p. 59 hane cum nominibus Seringii ad suam S. canescentem laudat; atqui foliorum simi- litudo est, flores autem diversissimi. S. canescens pertinet ad hybridas Salieis Lapponum. Grenier Fl. Franc. 3, 131 ex errore hane hybridam cum alia, quae est S. cinerea-viminalis, confudit: sed hae prorsus sunt diversae, quod facile perspexisset, si potuisset S. Seringeanam vivam observare. Itaque et synonyma eius et loca natalia afferri nequeunt. Salix aurita-incana. l 5 l Salix aurita-incana 9. Wimm. in Regensb. Flora 1849. nr. 3. lui 9 eylindriei, graciles, curvuli, basi laxiflori; bracteolae lingu- latae, truncatae, ferrugineae; germina in pedicello medioeri, cylin- drieo-subulata, obtusa, hirto-tomentosa, basi demum calvescentia; stylus brevis; stigmata oblonga, brevia, bipartita; folia oblongo- laneeolata, breviter aeuta, supra sordide viridia, puberula, subtus eana farinaceo-tomentosa, leviter rugulosa. Syn S.incana-aurita Wimm. l l Denkschr. d. Schl. Ges. p. 159. Fl. v. Schl. 1857. p. 203. 8. oleifolia Seringe S. de S. 1. Grenier Fl. Franc. 3, 133. S. patula Seringe Ess. p. 11. Hegetschw. Fl. d. Schw. n. 2850. Gaudin Helv. p. 349. S. Flüg- geana Willd. Sp. 114. 8. pallida Forbes Wob. 96. S. salviaefolia Koch Comm. p.34. Sym. p. 619. Reichenb. Exc. 1032. Hartig p. 29. Ice, Forbes Wob. 96. Wimm. Jahresber. d. Schl. Ges. 1847 t. 1. f. 5. Reichenb. E D. Fl. 2028 (sed folia nimis magna, iuli nimis crassi, ita ut potius S. Seringeanam repraesentet). Exs. Seringe! S. de S. n. 1. sub nom. S. oleifolia. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 66. Coll. Sal. 225. 226. Habitat ad rivulos montanos in sabulosis riparum. Gallia: cirea Gap (Chaix); bois de la Vabre prés de Mende (Lecoq et Lamtt) secundum Grenier. Helvetia: Bern in der Eymatte, Seringe! Tyrolis: Val de Veltlin, Facechini! (H. Bk.) Silesia Austr. ducat. Teschen, inter Weichsel et Ustron ad Vyssulam (in der Polanja) plures frutices detexit Wichura anno 1846. Frutex nune parvus (Hegetschw.) nune ad 10—12 pedes altus (n Silesia), ramis vimineis erectis, anniculis testaceis nitidulis, no- vellis pubescenti-ineanis. Folia in petiolo pubescente brevi, oblongo- lanceolata, supra medium interdum paullulum dilatata, 3 une. longa, 8—9 lin. lata, breviter acuta, basi cuneata, margine subreflexo repando-dentieulata, hine inde leviter erosa, supra cinerasceenti- viri- dia, venis impressis, leviter puberula, demum subglabra, subtus eana, tomento denso farinaceo tecta, costa venisque stramineis prominulis rugulosa. Stipulae mediocres, semiovatae, aeutae, oblique erectae, superae laneceolatae. (Gemmae foliaceae compressae, floriferae gib- boso-rostratae, rostro brevi, stramineo-ferrugineae, pubescentes. Iuli subcoaetanei, in pedunculis bracteatis, nune tenuiores, laxiflori nunc erassiores, semper graciles, egregie flexuosi, curvatique, 15 lin. longi, ] 52 Salix aurita-incana. 2—3 lin. lati. Bracteolae lineares l. lingulatae, lutescentes dein pallide ferrugineae, truneatae, antice pilis brevibus ciliatae. Ger- mina in pedicello medioeri, neetario brevissimo longiore; cylindriea, demum saepe curvato-cernua, obtusiuscula, nune dense cano-tomen- tosa nune leviter pubescentia cinereo-virescentia, basi saepe calve- scentia; stylus brevis tenuis; stigmata patentia bipartita. Quod ad nomen attinet, quo olim hane formam salutaverunt, prae- eunte Willdenovio S. oleaefolia Villars Delph. 184 huic subscripsere: id igitur primum foret nomen. Sed, ne plura de hac re dicam, Villarsii phra- sis ,,S. foliis oblongis subintegerrimis superne splendentibus, inferne lanu- ginosis iulis ellipticis et stirpis frequentia huic opinioni aperte contradicunt. Willdenovii S. Flüggeanam.hane stirpem esse et Koch est testis, qui specimen a Flüggeo in Herb. Mertensi vidit, et Herb. Willd. cui sub n. 18218 inest exemplar huius formae cum schedula ,,S. oleaefolia Vill. Du jardin de Grenoble (Flügge).* Quod autem eum Kochio ceteri hane S. salviae- folia Link nominaverunt, haud recte fecerunt: neque enim fas est nomen retinere, cuius neque Willdenovius, qui nomen invenit, neque forsan Link ipse, qui stirpem invenerat, florem viderant. Certe e specimine maneo in Herbar. Willd. ne suspicari quidem licet utrum stirps Lusitanica sit nostra, an species, an varietas alius. Ex quo vero natura huius stirpis cognita est, omnibus his nominibus S. oleaefolia Vill, S. patula Seringe, S. salviaefolia Link iam carere possumus. Haee forma satis insignis, S. Seringeanae propinqua, facillime pro specie genuina haberi potuit Cum S. Seringeana et S. intermedia Host seriem formarum sistit, quae ceteras rationes ignorantibus, speciem s. d. originariam, in formas tres expansam s. dilapsam repraesentat. — Hane formam hybridam esse non quidem e speciminibus in hortis botanicis ob- servatis neque siecis cognovimus, sed facillime persuasi sumus — auctor huius sententiae fuit Wichura noster — quum in loco natali Silesiae Austria- cae ultra decem frutices laete vigentes inter virgulta vegeta S. incanae, ripam Vyssulae sabulosam obtegentis, cui hinc inde S. aurita immixta erat, observabamus. Folia subtus tomentum farinaceum S. incanae ostendunt, inferiora interdum tomento tenui, sed autumnalia supera ple- rumque crasso obtecta: duplo sunt latiora quam S. incanae sed angu- stiora et tenuiora quam S. Seringeanae. Surculis facillime propagatur et in horto laete viget. Quando folia S. lavendulaefoliae [— S. in- canae] proveniunt de plantis iuvenilibus vegetisque, similitudinem quandam habent cum mea S. patula^ Seringe l. l. p. 12. Ad hanc pertinet etiam S. longifolia Schleich. auctore Doll Fl. v. Bad. p. 519. Sed vide quae ad S. incana-capream diximus. ——— — ——— Salix incana - cinerea. 1 5 3 Salix incana-ceinerea &. J. Kerner in Verhandl. d. zool.-bot. Gesellschaft. lui 9 praecoees, subsessiles, dein in peduneulo foliato, curvuli; braeteolae oblongo-obovatae, villosae; basi flavescentes, superne atrofuscae; nectarium lenticulare flavum; germina ovato-eoniea, vire- scentia, tomentosa, in pedicello mediocri; stylus longus, stigmata brevia oblonga, subintegra; folia oblongo-lanceolata, supra medium latiora, aeuta, undulato-serrata; supra pubeseentia, subtus cano -to- mentosa, primo revoluta, dein plana; stipulae semieordatae. Syn. S8.hircina (cinerea »« inceana) J. Kerner in Verhandlungen der zoolo- gisch-botanischen Gesellschaft in Wien. 1861. XIV. B. p. 99. Exs. A. et J. Kerner Herb. Sal. Austr. 50 9. Habit. prope Vindobonam (zwischen dem Arsenal und dem Laaerberge), ubi anno 1861 detexit J. Kerner inter parentes. Descr. ,Ramorum partitio, folia primitus revoluta, folia subtus tomento opaco subfarinaceo vestita, iulorum longitudo et directio hane a S. incana descendere demonstrant, a qua differt integu- mento denso iulorum ante anthesin einerascente, quale proprium est S. cinereae. Germina pube cinerea sunt vestita, ita tamen ut color viridis germinis conspicuus sit, ut in germinibus adultis et Salicis Seringeanae et S. intermediae. Braecteolae forma simillimae sunt bracteolis S. cinereae, apice sphacelatae, interdum rufescentes ut in S. incana. Stylo magis haec forma ad S. inca- nam, stigmatis vero ad S. cineream se applieat. Folia elongata ut in S. incana sed sub tertiam partem latiora, cinerascentia, etiam tomento paginae inferae, e pilis elongato-erispatis formato, cinerascente. A 8, Seringeana iulis multo gracilioribus, pube sordide cinerea braceteolarum et germinum, stigmatis crassiusculis, foliis longioribus latio- ribus; a S. intermedia foliis brevioribus latioribusque differt." J. Ker- ner l. l. 154 Salix grandifolia-incana. Salix grandifolia-incana. A. Kerner in Verhandl. des zool.-botan. Vereins. lui in peduneulo brevi braecteato, subcoaetanei, cylindriei, curvuli; braeteolae lingulatae aut spathulatae, ferrugineae, antice castaneo- nigrieantes, pilosae; filamenta 2 libera subpilosa; germina in pedi- cello brevi anguste coniea, piloso-canescentia demum cinereo-virentia,. basi saepe ealvescentia; stylus longus, stigmata longa bipartita, laciniis filiformibus; folia lanceolato-linearia, infera oblonga, argute repando-glanduloso-serrata, supra obseure viridia tenuissime pube- rula, subtus cinereo-alba tomento laxo farinaceo tecta. Syn. S.grandifolia-incana A. Kerner in Verhandl. d. zool-bot. Vereins in Wien 1864 p. 100. S. incana-cinerea Wimmer Denkscehr. d. Schles. Ges. p. 159. 8. intermedia Host Sal p.17. et fide speciminum Tauschii in H. H. et speciminum vivorum ex horto Hostiano a Th. Kotschy mihi missorum. Ie. Host Sal. t. 56. 57. Exs. Wimm. et Kr. Herb. Sal 65 9. Coll. Sal. 223 9. 224 gf. Habitat. Host hane formam in Carniolia sponte natam in hortos Vindobonenses transtulerat, unde et Tausch accepisse videtur (cf. Kerner N. W. p. 103) et ego accepi. Prope Berchtesgaden duobus loeis detexit Ritschl 1864. In Tiroli A. Kerner Verh. d. zool.-bot. V. in Wien l. l. Frutex magnus, ad 12— 15 ped. altus, ramis divaricatis, elon- gatis, areuato-cernuis; annieulis olivaceo-fuscis, subglabris, novellis pube adpressa obsitis superne farinoso-ineanis. Folia lineari-lanceo- lata, breviter acuta, basi late cuneata, subsymmetrica, aut media parte aut paullo superius latissima, in petiolo brevi, 2'/, unc. longa, 1—8 lin. lata, margine deflexo subaequaliter argute denticulato- serrata, supra sordide et obseure viridia, pube adpressa levissima adspersa, demum glabra, subtus glauco-cinerea, tomento tenui fari- noso tecta, costa straminea, valida, prominula, venis primariis ere- bris fere horizontalibus prominulis. — Stipulae ovato -lanceolatae, dentatae. Gemmae oblongae fulvae hirto-pubescentes. uh (j sub- unciales, bracteolis saepe flavo-pallidis, antheris oblongo-ovatis aureis. Iuli 9 eurvati aut flexuosi, 12—15 lin. longi, 3 lin. lati; bracteolae sursum dorso piloso-barbatae. Germina in pedicello glabro, germine 21/, breviore, anguste conica, 2'/, lin. longa, basi rotundata, pube adpressa tecta, primum cinereo- dein virescenti-cana, basi demum Salix repens-incana. ] 55 saepe ealvescentia; stylus mediocris, quintam quartamve partem germinis aequans; stigmata longa, patentia, ad basin usque in laci- nias filiformes, styli longitudinem fere aequantes, fissa; nectarium subquadratum, parvum. Olim (Denksehr. d. S. G. l. L) suspieatus sum hane formam e S. in- canae et S. grandifoliae coniunetione ortam esse posse. Quam postea posui coniecturam, profectam esse a S. ineana et S. cinerea, eam non veram esse doeuit praesertim haec forma sponte nata, quam Ritschl prope Berchtesgaden invenit locis duobus, ubi nulla oceurrit S. cinerea, sed S. grandifolia frequens est. Confirmavit id repetita lustratio; margo foliorum argute dentato-serratus huie formae cum formis S. grandifoliae communis est. Flores 9 eum S. daphnoides-incana similitudinem quandam ostendunt, sed illa germinibus viridibus glabris, quae in hae sunt sericeo- cana, haud aegre discernitur. — A. S. incana-caprea haud aegre iulis duplo angustioribus, 9 sordide canis aut cinereis, germinibus cinerascenti- bus nee eanis, demum calvescentibus, foliis linearibus, subtus cito denudatis elevato-venosis distinguitur. Salix repens-incana dg. Wimm. et Krause in Coll. Sal. n. 229. 1858. lui in peduneulo brevi braeteato, subpraecoces, oblongo -cylindrici, leviter eurvuli; bracteolae obovatae, ferrugineae superne purpura- scentes, dorso pilosae, antice truncatae suberenatae; filamenta 2 libera basi leviter pilosa; antherae subglobosae, demum flavae; folia lanceolato-linearia, breviter acuta, supra pubescenti-sordide- virentia, subtus farinaceo-tomentosa, cano-cinerascentia. Syn, S.subalpina Forbes Sal. Wob. nr. 93, sub quo nomine vivam ex horto bot. Berolínensi accepi. Exsice. Wimm. et Kr. Coll. Sal. nr. 229. Habitat in Helvetia, unde Forbes accepit. Frutex mediocris, ramis arrectis, fusco-nigricantibus, anniculis glabris nigricantibus subpruinosis, novellis leviter cano -tomentosis. Gemmae floriferae ovales obtusae rubicundae pubescentes. Stipulae pusillae. Folia in petiolo mediocri, late lanceolata, vel lanceolato- linearia, basi euneata, margine altero levius altero evidentius arcuato, breviter acuta, aut infra aut supra medium latissima, supra 2 unc. 156 Salix purpurea- incana. longa, 8 lin. lata, margine reflexo leviter serrata, supra demum fere nuda, sordide virentia, levissime nitentia, subtus ex tomento dense farinaceeo-adpresso cinereo-cana, costa venisque parum prominulis. Iuli jj oblongi aut oblongo-cylindriei, uneiales, 5 lin. lati; antherae globosae aureae, demum ellipticae flavescentes. Stirps feminea mihi non nota. Forma florendi tempore nitidissima, bracteolis roseis et purpurascenti- bus, antheris aureis conspicua. De origine huius stirpis nulla manet dubi- tatio, quam folia manifesto indicant. In ieone Forbesii folia paullo latiora sunt, quam in meis speciminibus vivis vidi. Salix purpurea-incana. Wimmer in Uebers. d. Verh. d. Schles. Ges. 1847. lui in peduneulo braeteato, cylindriei, graciles, curvati aut flexuosi ; braeteolae ovatae, conecavae, puberulae; filamenta 2, ad ?/ vel ultra connata, inferne pilosa; germina in pedicello brevi, ovalia, eano-tomentosa, basi saepe nuda; stylus brevis, stigmata parva, conniventi-subeapitata; folia lineari-lanceolata, subtus albida leviter farinaceo-tomentosa, infera demum glabrata, glaucescentia. Syn. S. purpurea-incana Wimmer in Uebers. d. Schles. Ges. 1847. Regensb. Fl. 1848. 1. p. 311. 1849. 1. p. 39. Denkschriften d. Sehl. Ges. p. 151. Neilreich Verhandl. d. zool-botan. Vereins 1851. p. 119. Fl. v. U.-Oest. p. 260. S. decumbens Forb. Wob. 88? S. bifida Wulfen Fl. nor. n. 1508? Kerner N. W. p. 103. Icon. Jahresber. d. Schl. Ges. 1847 t. 1. f. 1.. Forb. Wob. 88? Exsico Wimm. et Kr. Herb. Sal. nr. 5. Coll. Sal. nr. 227. Habit. Detexit Wichura anno 1846 in Silesia Austriaca prope oppi- dum Bielitz in pago Kamitz fruticem singulum, quem cultura multiplieatum in hortos transtulimus. In Austria cg! ad fluv. Schwarza pr. Gloggnitz F. Winkler, et ad fl 'Traisen pr. Herzogenburg J. Kerner invenerunt: Neilr. Fl. v. U.-O. Frutex 8—10 pedum, ramis erectis subvimineis; rami anniculi olivaeeo-testaeei aut ferrugineo-rubieundi, subnitidi, novelli pube farinacea obsiti. Folia in petiolo medioeri, aut brevissimo, strami- neo, lanceolato-linearia, 3!/, une. longa, 6—7 lin. lata, breviter acuta, basin versus attraeta, margine demum deflexo aut reflexo tenuiter glanduloso-serrulata, venis secundariis numerosis, costa -— Salix purpurea - ineana. 157 subtus stramineo-ferruginea, venisque seeundariis prominulis, supra saturate viridia laevigata glabra, subtus pube araechnoideo-farinaeea levi ipsam faciem non prorsus obtegente teeta, infera demum denu- data, ealvescentia, pallide viridia aut glaucescentia; novella supra pubeseentia, subtus albo-tomentosa. Stipulae rarae, tenues nonnisi ad summa ramulorum folia exiguae lineares. | Gemmae stramineae, oblongae, leviter puberulae, complanatae. Iuli in pedunculo 3 lin. longo, bracteis 3—5 anguste ellipticis lanuginosis stipato, longi, eylindriei, graciles, 1—1!/, une. longi, 2 lin. lati, saepissime duplici arcu eurvati, ceterum laxi, eurvato-cernui. Bracteolae ovatae, con- cavae, antiee truneatae, subretusae, flavo-ferrugineae, antice purpu- rascentes aut nigrescentes, nune subnudae, nune margine antieo eiliatae, subpilosae, superne plerumque pilis crispulis pubescentes. Germen in pedicello brevissimo, neetarium minutum superante, ova- tum, obtusum, parvum, sericeo-cano-tomentosum, infera parte saepe calvescens; stylus brevis, superne paullum incrassatus rubicundus- que; stigmata brevia, erecto-conniventia, rarissime subbifida. Ger- mina pleraque sterilia manent. Per duodecim annos in horto coluimus stirpem femineam à Wichura inventam, ad quam fecimus descriptionem praepositam. Foliorum similitudo quaedam eum S. Wimmeri Kerner, quae huius hybriditatem illustrat. Folia sunt angustiora quam vulgo S. purpurea habet; interdum vestigium adest, quod supra medium aut infra apicem paullum dilatantur; indumen- tum faciei supinae in superis et adolescentibus a S. incana proficiscitur; hane praeterea indieant iuli eurvati, bracteolae truncatae, pedicellus ger- minis et stylus eonspieuus. Pertinet haee ad hybridas perfectissimas: ita parentum characteres est dispertita. Quam Wulfen in Fl. nor. sub nomine S. bifidae deseripsit, el. editores eius ad hane hybridam referunt, atque descriptione comparata id satis probabile videtur. Stirps, quam Wulfen prope Heidenschaft inter Idria et Goerz invenerat, erat gj'. Kerner S. bi- fidam Wulf. ut ,,superineano -purpuream* significat, à nostra forma diver- sam; ei folia lanceolata, basi integra, supra medium latiora et serrata, sericeo-tomentosa, adulta supra glaberrima, subtus alba arachnoideo-tomen- tosa sunt. Fortasse etiam S. Eleagnos Scop. Carn. n. 1210 huius .est loci. leon 8. decumbens Forb. Wob. 88 9, quam ex Helvetia acceperat, hane stirpem satis bene repraesentat, sed stylus paullo longior est. | 158 Salix daphnoides - incana. Salix daphnoides-incana 9. A. Kerner in lit. Wimmer in Denkschriften d. Schl. Ges. p. 158. lui Q eylindriei, eurvati; braecteolae ovatae, truneatae, fuligineo- nigrieantes, pilosae; filamenta 2, basi cohaerentia, inferne pilosa; germina in pedieello brevi, ovato-coniea, viridia, sursum punctulato- scabra, subcompressa; stylus medioeris, stigmata linearia, patula; . folia lanceolata, subtus albido-glauca, supera linearia subtus farina- ceo - tomentosa. Syn. S. incana-daphnoides Wimm. l.l] Kerner Pl. exs. (ex Neilr. Fl. U.-Oest.) Neilr. Fl. U.-Oest. p. 256. S. Wimmeri Kerner Verhandl. d. zool.-bot. Vereins 1852 II. p. 61. A. Kerner N. W. p. 108. É Exsicc. Wimm. et Kr. Herb. Sal. n. 88. Coll Sal. 3298. A. et J. Kerner Herb. Sal. Austr. (9) 1. Habit. in Archidueatu Austriae ad Danubium pr. Rossatz, detecta a Kerner anno 1851, circa decem 9 arbores; postmodo go! (a C. Erdinger) et 9 in pascuis ad Danubium prope Krems. Colui 9 in horto e surculis a Kernero benevole transmissis. Formae rarissimae nulloque alio loco hueusque inventae origi- nem doetissimus Kerner ipse cognoverat, quanquam novo nomine indieandam esse putavit. Frutex satis altus, ramis erecto -patulis, anniculis glabris, olivaceo-fuscis, atrosanguineis, aut testaceis, vere leviter pruinosis, novellis superne pubescenti-canis. Folia infera lato-laneeolata, 4 unc. longa, unciam lata, supra medium latissima, inde deorsum paullatim in basin cuneatam attracta, sursum paulla- tim aeuminata, ibique tenuissime glanduloso-serrata, basin versus gubintegerrima, saepe leniter eurvula, supra praeter costam puberu- lam glaberrima, saturate viridia, nitidula, subtus iuxta costam pube- rula, ceterum glabra, caesio-glauca, costa stramineo-fulva prominula, venis primariis haud ita crebris, parum prominentibus. Folia supera multo angustiora, lineari-lanceolata, 3 unc. longa, 6 lin. lata, subtus albido-eana, farinaceo-tomentosa, novella margine revoluta. Petioli mediocres, puberuli. Stipulae rarae, lunares, dimidiatae. Gemmae ovatae, apice compresso paullum exeurvatae, acute earinatae, velu- tino-pubescentes. Iuli 9 primo subsessiles, subpraecoces, dein in pedunculo brevi, bracteolis 2— 3 glabriuseulis dense glanduloso- serrulatis stipato, curvato-adscendentes aut -cernui, 15 lin. longi, AM M XE w————— Salix daphnoides - incana. 159 3 lin. lati, densiflori. Bracteolae ovatae, aut oblongo-ovatae, superne plerumque truneatae, retuso-emarginatae aut dentieulatae, raro acu- tae, nune parcius pilosae, nune villoso-barbatae. Germina in pedi- cello brevissimo, antice et postiee glabro, utrinque latere barbato- piloso (quod admodum singulare), ovato-coniea, 1'/, lin. longa, subeompressa, apice arcuato-attracta, basi lutescenti-viridia, superne viridia p. l. punetulato-scabra; stylus !/, germinis aequans, lutescens; germina oblongo-linearia, subindivisa, erecto-patula; nectarium ob- longum pedicellum paullum superans. Germina plerumque sterilia. Folia et figura et vestimento varia. In vernatione foliis S. inecanae similima sunt, margine revoluta, utrinque tomento denso albo obtecta. Tomentum primo in facie supera evanescit, tandemque ea facies fere nuda viridisque apparet; adulta autem folia omnino glabra sunt, plana, supra nitidula subtus glauco-pruinosa, et folia S. daphnoidis referunt Ker- ner l. l. IV. HEMIDIANDRARE. $8. caprea-purpurea. S. cinerea-purpurea. S. aurita- purpurea. S. silesiaca-purpurea. S. livida-purpurea. 8. repens-purpurea. S. viminalis-purpurea. Pana basi eonnata, supra basin aut media aut supera parte fureata! Habitus frutescens, ramis vimineis, arreetis. Folia novella glaucescenti-viridia, autumnalia glabrata, subtus glauco- aut caesio- viridia. Germina plerumque cana. Omnes formae, quae e Salice purpurea et alia specie mixtis ortae sunt, filamenta semiconnata habent, ideoque sextam quoque septimamque formam huie gregi subsceripsimus, quamvis a ceteris segregari velint. Fureata stamina huius gregis inter optima hybriditatis documenta sunt recensenda. Color foliorum, qui S. pur- pureae proprius est, in hybridis formis praesertim vere percipitur. — Ultima harum diutissime est nota et hybridarum omnium maxime vulgaris, surculis ad ripas fluviorum multiplieata. Forma secunda et sexta nobis innotuerunt primum Kochii studiis; prima, tertia et quarta a nobis, quinta a Ritschl, inventae. — Nomen inscripsimus huie gregi a Lasch inventum, quo natura eius optime indicatur. Salix caprea- purpurea. l 6 l Salix caprea-purpurea. Wimm. in Regensb. Flora. lui O oblongi, spissi, sessiles; bracteolae nigrescentes; germina in pedicello brevissimo, ovato-coniea, cano-tomentosa, stylo brevissimo, stigmatis brevibus; folia novella obovato-oblonga aut oblongo-lan- ceolata, pubescentia; adulta oblonga, breviter acuta, demum glabra, supra saturate viridia, nitidula, subtus glauea aut eaesia. Syn. & eaprea-purpurea Wimm. in Regensb. Flora 1849 p. 41. Denkscehr. der Schles. Ges. p. 154. Fl. v. Schles. 1857. p. 196. 8. discolor Host Sal p.18. $S. olei- folia Host fide speciminis in Herb. Viennensi (H. Fenzl) (quod nomen deest in Flora Austriaca) 8. Wimmeriana Grenier et Godr. Fl. de France 3,130? S. Mauternen- sis Kerner N.-Oe. W. p. 139. Ie. Host Sal. tab. 60 c, 61 9 optima! - Exsicc. 9 Wimm. et Kr. Herb. Sal 16. 53. Coll. 159. 4A. et J. Kerner H. Sal. Austr. 8. 23. Habit. in Silesia, quatuor locis quatuor specimina 9. Rosenthal et Margareth pr. Vratislaviam. 'lannhausen ad fluvium Weistritz. Nimptsch (Heuser) Austria in Carniolia, prope Laibaech ad mont. Golouz: Host; prope Mautern: Kerner]. ]|. Gallia: rives du Doubs prés de Montbeil- lard (Contejean) ex Grenier. Deser. Frutex altior, saepe arborescens, ramis erectis (non- nunquam arcuato-divaricatis), validis; ramulis erassiuseulis olivaceo- . viridibus, glabris. Gemmae ovato-laneeolatae, pallidae, glabrae. Folia oblonga, oblonge-lanceolata, aut ovali-oblonga, in pedicello brevi, basi triangulari- vel rotundato-cuneata, margine leviter serrata, basi integerrima, apiee breviter acuta, maxima ex parte pariter lata, aut media parte vel supra mediam paullo latiora; novella obovato-oblonga, lanugine albida aut ferruginea obsita; adulta gla- bra, supra minus magis nitidula, subtus pallide aut glaucescenti- viridia aut eaesio-glauea, levissime puberula demum glaberrima; 3—3'| unc. longa, unciam lata; in altera forma 2— 93 une. longa, unciam lata. Stipulae ovali-lanceolatae. Iuli primo sessiles, dein in peduneulo bracteis parvis stipato, spissi, erecti, primo subunciales, dein 1'4 —2 unc. longi, 5— 6 lin. lati. Germina breviter ovato- coniea, aut ex ovata basi conica, paullisper longiora, obtusiuscula, pilis adpressis albido-tomentosa, in pedicello brevi aut brevissimo - stylus obliteratus aut brevissimus; stigmata brevia, plerumque erecto; WIMMER, Salíces Europacae. 11 N 162 Salix cinerea - purpurea. conniventia ac divisa, rarius paullo longiora. Bracteolae semper *?j nigrae, pilis nune rarioribus obsitae nune subvillosae, obovatae ob- tusae aut oblongo-spathulatae acutiuseulae. Formae apud nos inventae, etsi inter se paullulum differunt — e. gr. una foliis supra nitidis, fere aequaliter oblongis, germinibus brevibus fere albo-tomentosis stylo nullo; altera foliis oblongis sub apice latioribus, ger- minibus brevibus fere albo-tomentosis, stylo brevi; tertia foliis ovali- ob- longis subopacis, germinibus longioribus, cano-tomentosis conspieua — tamen ita sibi similes sunt, ut omnes eandem originem indicent. Haee a 8. ecinerea-purpurea distingui potest foliis maioribus laetius viridibus, : iulis erassioribus. lIulis fere S. capream germinibus stigmatisque abbre- viatis refert; sed folia originem S8: purpureae magis indicant, ac nonnisi novella illius similitudinem ostendunt. Stirps mascula nonnisi ex Hostii icone nota, sed certissime huius est loci. Utrum éxemplaria 9, quae in hortis aut herbariis sub nomine S. dis- eolor Host eireumferuntur, omnia hue pertineant, non affirmaverim. — Num nomen Grenieri hue pertineat, dubitari potest, cum dicat ,,étamines 2, à filets distinets. | Salix einerea-purpurea. Wimm. Fl. v. Sehles. 1845. lui eylindriei, jj saepe ecurvuli, densiflori, sessiles; braeteolae spa- thulatae, seminigrae, villoso-barbatae; filamenta semiconnata basi subpilosa; germina conica, hirto-tomentosa, cinereo-cana, subsessilia; stylus brevissimus, stigmata oblonga, nectarium brevissimum; folia oblongo-lanceolata, supra medium latiora, subtus cinerascenti- pube- rula, glaucescentia. Syn. 8. ecinerea-purpurea Wimm. Fl. v. Schles. 1845. Nachtr. p. 47. Regensb. Flora 1849 n. 3. Denkschr. d. Schles. Ges. p. 155. Fl. v. Sehles, 1857 p. 195. S. Ponte- derana Koch Comm. p. 24. Syn. p. 646. Schleiecher Catal.1809 (sec. Koch). Reichenb. Exe. n. 1041. Forb. Wob. nr. 43. Bertol. Fl. Ital p. 331. Doll Fl. v. Baden p. 510. Hausmann Fl. v. Tirol n. 1670. S. sordida Kerner N.-Oe. W. p. 135 (forma p» Icon Forbes Wob.43. Wimmer Jahresber. d. Schles. Ges. 1847 t. 3. fig. 14. 15. 174. Reichenb. D. Fl. n. 1237. Exsic, Reichenb. Herb. Fl Germ. XXIV. n. 2326. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 10. 59. 100. 101. Coll. Sal. 142. 143. 144. 145. 147. 148. 149. Habitat in Germania. Austria: Herzogenburg ad fl. Traisen, Marien- brunn, St. Pólten, Neuwaldegg: Kerner l l Tirolis ad riv. Avisio prope Salix cinerea - purpurea. ] 63 Vigo in Fassa, Faechini! Kitzbühl, Traunsteiner; Ritten, Haus- - mann; ad m. Baldo, Pollini sec. Hausmann Fl. Tir. Carlsruhe Badens., A. Braun! ad Danubium pr. Hüfingen, Brunner (ex Doell) Driesen in Neomarchia, Laseh! Silesia pluribus locis circa Vratislaviam ad Massel- witz, Stabelwitz, Goldsehmiede, Leisewitz, Canth, Sadewitz pr. Oels. Formae: «. glaueeseens. Foliis viridibus, subtus glaucis, demum sub- glabris. a) germinibus obtusis, stylo nullo; iulis |j cylindricis, eurva- tis; folis lato-laneeolatis sub apice latioribus. | Wimm. Jahresb. d. sehles. Gesellschaft 1847 t. IIT. f. 15. 20. H. Sal. 10. Coll. S. 145. 144. b) germinibus aeutis, stylo brevi, foliis brevioribus breviter aeutis. S. Pontederana Koch! Hort. Berolin. Coll. Sal. 147. Herb. S. 100. c) germinibus acutis, stylo brevi, foliis utrinque acutis (subtus saepe pubescentibus) S. austriaca Host. Coll. Sal. 149. 142. Herb. S. 101. B. cinerascens. Foliis ecinerascentibus, subtus glaucis, supra subtusque puberulis (demum. glabratis), (filamentis saepe ad ?/ —9[, eonnatis. — 3 Jahresb. d. schles. Ges. t. III. f. 14. Q ibid. fig. 17. Herb. Sal. 59. Coll. S. 148. 143. Deser. Frutex a 4— 8 pedum altitudine et altior, etiam arbo- rescens (ut b et e in hortis saepe evadunt), ramis plerumque longis, validis, arreetis aut patulis, rarius abbreviato-divergentibus. Gem- mae .j ovatae, patulae, glabrae. Folia novella puberula aut gla- brata, adulta glabra oblongo-laneeolata, infra apicem fere ad ?/, folii latissima, basi attraeta, apice breviter aeuta, margine superne serrulata, supra saturate viridia leviter nitentia, infra caesio-glauca aut viridi-glaucescentia, costa pallida, venis primariis prominulis; 2'/,—9 unc. longa, 8— 10 lin. lata. Stipulae parvae lineari - lan- ceolatae im sureulis vegetis lanatae v. reniformes. Iuli |? subsessi- les, plerumque eurvuli v. arcuati 10 lin. longi, 7 lin. lati; braeteolae spathulatae, villosae, seminigrae; filamenta semiconnata basi leviter pilosa, tenuia; antherae oblongae fusco-violaceae; iuli 9 oblongo- eylindrici, subsessiles, obtusi, unciales, 3 — 4 lin. lati; germina bre- viter coniea paullo linea longiora, in pedicello brevissimo, nectario 11* 164 Salix einerea- purpurea. lineari breviore, cinereo-cano-tomentosa, stylo obliterato aut brevis- simo, stigmatis brevibus oblongis, patulis. Haec forma, quae est «, a, iulis 9 et magis etiam &' similitudinem 8. purpureae satis bene monstrat; affinitas S. cinereae maxime in foliis novellis deprehenditur. Specimina a Kerner missa cum nostris in Silesia natis optime congruunt, neque ea quae A. Braun prope Carlsruhe legit, nisi foliis paullo latioribus differunt. Exemplaria, quae Koch in Kaisers- lautern eoluit, quaeque in horto Berolinensi sub nomine ,,3. Pontede- rana* et ,S. fuseata Pursh* habentur, feminea, huie sunt proxima; foliis tamen paullo brevioribus, brevius acutis; basi parum attraectis, non- nullis subtus dense et aequabiliter pubescentibus; stigmatis roseis paullo longioribus patentibus recedunt: eum his maxime convenit stirps, quam Wiehura e mixtione parentum educavit. Stirps Tirolensis a Faechini lecta huie similis, sed folia paullo acutiora. Denique S. austriacam Host, quam olim e S. purpurea et S. grandifolia ortam credidi — exemplar d' olim in horto Hostii cultum, quod mihi hane opinionem praebuit, proh dolor nuper emortuum est — hie aggregavi, quum his formis proxima sit: differt vero stylo magis conspicuo, foliis basi cuneatis apice in acumen tenuius et longius levi arcu attractis; huie vero ut ei, quam modo indicavi, folia subtus saepe aequaliter pubescentia. Kerner N. O. W. p. 136. 137 duas inter S. grandifoliam et S. purpuream medias formas describit, quarum alteram S. Neilreichii (subpurpureo-grandifolia, in m. Gruebberg pr. Gaming in Austr. inf. a Neilreich repertam), alteram S. austriaca Host (superpurpureo-grandifolia, inventam ad Prainer Gschaid, in mt. Josefsberg, et in mt. Gruebberg pr. Gaming) appellavit; ad hane spe- eimina S. austriacae 9 in horto Hostiano et g' in horto botan. Vindob. pertinere ait, sed specimina 9 sub eodem nomine in horto bot. V. ad S. cinerea-purpuream pertinere. Haec h.l. monuisse satis est: mihi unam tantum ex his formis observanti haec in medio relinquenda sunt. .Figurae tam g' quam 9 in Host Sal. tab. 66. 67 aequo iure pro S. ecinerea-pur- purea, et pro S. grandifolia-purpurea haberi possunt. — Ab his omnibus formis recedunt eae, quas sub var. 8 cinerascens comprehendi: hae eolore et partim vestimento foliorum multo propius ad S. cineream aecedunt, ut aut alia mixtione, — e. gr. S. purpurea 9 S. cinerea d, si illae e S. purpurea c! S. cinerea 9, — aut fecundatione S. einerea- purpureae ex S. cinerea ortae esse videantur. Harum una, quae ad Stabelwitz pr. Vratislaviam inventa est, 9, maxime insignis, fronde einerascente, sed sub autumnum egregie glaucescente et calvescente, et tune à formis lancifolis S. cinereae iam colore optime dignoscenda; iulis tenuioribus quam in S. einerea sed habitu his simillimo, stylis paullo longioribus quam in forma «. Huius formae etiam ($ adest, iulis eurvulis $. purpuream aperte indicantibus, filamentis ad ^j connatis. Duae aliae et iulorum figura et foliorum colore et vestimento proxime ad S. ci- neream accedunt, sed filamenta semiconnata, iuli paullo tenuiores, folia lanceolata, magis laevigata. A ————— PAM Salix aurita - purpurea. .. 165 In Herb. Willd. nr. 18117 est exemplar S. hastatae 9 capsulis ex- plosis, quod Willdenow a Bellardi sub nomine ,,S. Pontederae* accepit. Si Seringio credas, etiam S. Pontederae Villars indicat S. hastatam quam vide. Quid S. Pontederana Willdenovii sit, omnino incertum est. Sed planta a Koch sub hoe nomine descripta et in hortis vulgaris et post illum hoe nomine salutata certissime est haec nostra S. cinerea-pur- purea. Salix aurita-purpurea. Wimm. in FI. v. Sehles. lui 3 ovali-oblongi, bracteolis ferrugineis apice coloratis subvillo- sis, filamentis 2 semiconnatis; 9 mediocres, cylindrici; braeteolae lingulatae; germina in pedicello brevi, eoniea, hirto-tomentosa, eana, neetario brevi, stylo brevissimo, stigmatis crassiusculis ovatis; folia oblongo- vel lanceolato-obovata, subtus leviter glaucescentia, pube- rula, demum glabra, venis prominulis leviter rugosa. Syn. S. aurito-purpurea Wimm. in Fl. v. Sehles. 1845 Nachtr. p. 478. S. pur- purea-aurita Wimm. Regensb. Bot. Zeit. 1848 p. 324. 1849 p. 40. Denkscehr. d. Sehl. Ges. 155. FL v. Schles. 1857 p.195. S. dichroa Doll Fl. v. Baden p.511. S. Kochiana Hartig p. ?72. S. auritoides Kerner N.-Oe. W. p. 135 (forma f). Icon. Reichenb. D. Fl. in Abb. 2050 (sub nomine 8. mollissima) Wimm. in Jahresber. d. Schles. Ges. 1847 t. 1. f. 5. Exsicc. Wimm. et Kr. H. Sal. nr. 60. 61. 137. Coll. 150—156. 158. . A. et J. Kerner Herb. Sal. Austr. 22 df. Habit. in Germaniae M. Duc. Baden: Brig bei Brüunlingen, Pfohren und Hiifingen bei Donaueschingen, F. Brunner. In Silesia haud infre- quens: eirca Vratislaviam ad Rosenthal, Goldscehmiede, 'Tschansch, Jano- witz, Herrnprotsch, Canth; cirea. Ohlau et Strehlen; Weichsel pr. Teschen. Austria: Moidrams pr. Zwettel, Kerner l. I. Formae: «, glaucescens. Foliis viridibus, aestate glabris, subtus magis, minus glaucis. a) foliis longioribus lanceolatis. j Herb. Sal. 137. Coll. 154. ? Herb. Sal. 61. Coll. 151. 153. 155 et foliis subundulatis Coll. 158. b) foliis brevioribus obovatis Coll. 150. 166 Salix aurita- purpurea. c) foliis oblongo-lanceolatis, plieato-apieulatis, reticulato-rugosis Coll. 152. B. ecinerascens. Foliis ecinerascentibus supra puberulis, subtus glaucescenti- puberulis, demum fere glabris, subcinereis. Herb. Sal. 60. Coll. 156. j. Forma optime media haec est. Frutex 3—-4 pedum, ramis dilute fuscis mediocribus, virgatis, ereeto-patentibus, nonnullis (ut in nr. 60 Herb. Sal) divaricatis areuatisque, ramulis tenuibus, nunc flavo-olivaeeis, nunc rubieundis leviterque purpurascentibus, annieulis glabris nitidulis, novellis glabris. €Gemmae lineari-oblongae, subgla- brae. Folia in petiolo brevi puberulo, obverse lanceolata, i. e. mox infra apicem breviter acutum latissima, inde ad basin usque linea fere recta attracta, a media parte ad apieem usque leviter arcuata, margine vix reflexa, supera parte leviter serrata, laete virentia, supra glabra subtus leviter puberula, demum glabreseentia, vere livido-ecaesia, demum minus magis glaucescentia, 2 unc. longa, 8 lin. lata. Stipulae lanceolatae aut semicordatae. luli .j praecoees, subsessiles, ovali-oblongi, eurvuli, subunciales, 6 lin. lati; braeteolae oblongae, acutiusculae, flavae, seminigrae, mediae saepe purpurascen- tes, piloso-villosae; filamenta 2, ad */ aut '/, connata, basi pilo- sula; antherae ovato-subglobosae, demum livescenti-fuscae. Iuli 9 in pedunculo braeteato, medioeri aut longo, cylindrieo-graciles, sub- unciales, 3 lin. lati, densiflori; braeteolae lingulatae, acutiusculae; flavo-ferrugineae, apice fusco-nigrieantes, pilosae; germina parva in pedicello brevi acute-coniea, eano-tomentosa, pilis laxiuseulis, stylo brevissimo aut obliterato, stigmatis ovato-oblongis, contiguis aut patulis; nectario lineari-oblongo germinis ventrem attingente. Variat foliis nune longioribus ad formam ]laneeolatam tendentibus, nunc brevioribus obovatis, 10—11 lin. latis (sed his quoque folia autumna- lia in surculis succulentis magis elongata sunt margine) subintegerrimis, aut argute dentato-serratis; glaberrimis aut semper pube quanquam tenui vestitis; colore laete et gramineo-viridi aut tristiore cinerascenti - viridi. Iuli 9 etiam sesquiunciales, 4 lin. lati inveniuntur; germina in pedicello longiore, ipsa breviora ovato-conieà, obtusiuscula, stigmata lineari-oblonga, patula. — Forma f. cinerascens semel tantum inventa utique S. auri- tae faciem referebat; tamen eam non sine dubitatione hie retineo, quum non certus sim an ad S. cinerea-purpuream pertineat. Quoquo autem modo se habet, sive a S. aurita sive a S. cinerea originem ducit, a ce- teris enumeratis formis ita differt ut folia multo magis eineraseant, densiore POREPPOERUPETPRUGPUTTPTNCONTU MUTONETEEES UM I mEUTTSET REPTUTPPELUTUSSE S M—— oit a s o REB iom ime, cre pube obsita sint, marginemque argute-dentatum gerant; filamenta ad ?/, connata, iuli ' crassiores, magis nigricantes. Huie hybridae similes sunt quaedam formae S. silesiaca-purpureae, quae tamen foliis plerumque grandioribus, praesertim latioribus, germinibus maioribus magisque acutis, stylo semper visibili haud aegre discernuntur. Minus facile formae S. cinerea-purpureae distinguuntur: huie folia latiora, supra medium latissima, minus rugulosa, iuli maiores, crassiores- que sunt. Salix silesiaca-purpurea. Wimmer in Regensb. Flora 1848 p. 326. ; Salix silesiaca- purpurea. 167 lui oblongi aut eylindriei, subsessiles, ,j saepe curvuli; bracteolae lingulatae v. spathulatae, seminigrae v. antice fusco-purpurascentes; filamenta semieonnata basi pilosa, antherae demum violaceo -nigrae; germina in pedieello mediocri ex basi ovata aut oblonga aut conica, stylo brevi, stigmatis capitato-ovatis, raro partitis; folia oblongo- vel lanceolato-obovata, novella subsericea puberula, demum fere glabra, subtus minus magis glaucescentia. Syn. S. silesiaca-purpurea Wimm. in Jahresb. d. Scehles. Ges. 1846 p. 185. 1847 p. 130. HRegensb. Fl. 1848 p. 326. 1849 L. p. 41. Denkschr. d. Schles. Ges. p. 155. Fl. v. Sehles. 1857 p. 196. S. arborescens Hartig p. 23. Nachtr. p. 11? Icon. Wimm. Jahresb. d. Sehl. Ges. 1847 t. II. f. 13 a. b. c. tab. III. f. 19. Exsicc. Wimm. et Kr. Herb. Sal. n. 17. 18. 30. 31. Coll. nr. 126—133. 135—141. Habit. in Silesia in Sudetis. Hiesengebirge um Marienthal, Petersdorf, Vitriolwerk, Krummhübel, Ochsenberg bei Schmiedeberg und Gr.-Aupa. Gesenke: Heuberg über Carlsbrunn. Formae jj: a. iulis longis eylindrieis curvulis, braeteolis villosis antice ro- tundatis, filamentis basi ad mediam partem connatis, foliis ovato-lanceolatis, utrinque acutis, glabris, subtus glaucescen- tibus. Ie. Ll. l. tab. II. f. 13 a. Herb. Sal. 30. Coll. 139. b. iulis eylindrieis, curvulis, bracteolis nigris, parece pilosis acu- tiuseulis, filamentis ad ?/, connatis, foliis oblongo-lanceolatis, acutis, supra opaeis, subtus pallidis. Coll. Sal. n. 127. c, iulis brevioribus, ovatis, rectis; filamentis semieonnatis aut 168 Salix silesiaea- purpurea. ad ?/ connatis; foliis oblongis, utrinque breviter acutis. Coll. Sal. 129 et 135. Formae $9: d. m. iulis oblongis, brevibus, germinibus ovato-cylindricis obtu- sis, cinereo-eanis, stylo nullo, foliis oblongo-ovatis. Coll. Sal. 126. : . iulis oblongo-eylindricis, germinibus conicis, cano -tomentosis, stylo brevi, foliis lato-lanceolatis pallidis. Herb. Sal. 31. Coll. 141. . iulis eylindrieis, germinibus ovatis obtusis, cano -tomentosis, stylo brevissimo, foliis oblongo-lanceolatis. |. H. Sal. 17. Coll. 138. iulis longis, cylindricis, germinibus tomentosis, cinereo -canis, stylo mediocri, foliis oblongo-lanceolatis. Coll. 136. iulis longis curvulis, germinibus obtusis, sordide cano-tomen- tosis, saepe seminudis, olivaceo-rufis, foliis obovato- oblongis. Coll. 137. iulis parvis, laxifloris, germinibus brevibus subulatis, subnu- dis aut basi pubescentibus; foliis parvis ovato -oblongis. Coll. 128. | : iulis gracilibus, germinibus conicis, seriatim- puberulis, gla- brisve, stylo brevi, foliis oblongo-lanceolatis, subtus pallidis aut glaucescentibus. Herb. Sal. 18. Coll. 140. iulis gracilibus, germinibus nudis, foliis lanceolatis. Coll. 130. Krummhübel und Siebenháüuser bei Marienthal. iulis cylindricis, germinibus nudis, foliis amplis oblongis. Coll. 131. Quantopere haec hybrida sit varia, formae propositae osten- dunt: modificationum numerus facile potest augeri. Figura, quae omnibus communis est, his fere notis continetur. Frutescit, a 4—8 pedum altitudinem, nonnunquam arboris speciem enititur; rami ple- rumque patenti-arreeti, etiam virgati. Folia lato-lanceolata, nunc oblonga magis, nunc paullum obovata, in acumen breve aut brevis- simum desinentia, supra subnitida, subtus pallide viridia aut leviter glaucescentia vel glauca, margine irregulariter serrulata; minora 1!/, unc. longa, " lin. lata, maiora 4 unc. longa, 14 lin. lata; idi. suec. iexsihdo^ d 2. Salix silesiaca - purpurea. 169 novella lanuginoso-subsericea, adulta saepe prorsus glabra, plerum- que supra ad costam et subtus leviter puberula; exsiceata non nigreseunt. luli 9 plerumque graeiles, eylindriei, nonnunquam cur- vuli, pedicello braeteato, saepe longiore, 1!/, une. longi, 4 lin. lati, plerumque densiflori; braeteolae nune seminigrae, plerumque basi pallidae, superne purpureo-nigrieantes, aut margine tantum adustae; germina in pedicello brevi aut longiore, brevia ovata vel oblongo- ovata obtusa, aut e basi ovata coniea obtusa aut aeutiuscula, stylo raro obliterato, plerumque eonspieuo brevissimo aut brevi, stigmatis raro oblongis discretis, plerumque eonniventi-conglutinatis capituli- formibus; nuda viridia aut ferrugineo-rufesceentia, aut seriatim basive pubeseentia, aut tota pilis laxis aut magis adpressis cinereo - cano- aut albido-tomentosa. Iuli ,j breviores 9 lin. longi aut longiores 14— 15 lin. longi; braeteolae plerumque magis villosae quam in Q. De hae forma anno 1849, quo nobis sex specimina nota erant, haec scripsi: , Haec insignis stirps hybrida in Sudetis ad exitus convallium su- periorum fit obvia, quousque et S. purpurea ascendit et S. silesiaca descendit, quod feeit ut ea et investigaretur et reperiretur. Quod si quis eius originem non perspexerit, is eam eum S. aurita-purpurea et S. cinerea-purpurea coniungendam esse putaverit: enimvero hae tres for- mae seriem formarum analogarum sistunt, quoniam e mixtione S. purpu- reae eum speciebus tribus sibi similibus ortae sunt. "Tamen tres bene distinetae formae sunt, quas quin ii qui hybridas agnoscere nondum didi- cerunt, sub nomine S. Pontederanae (Koch) proponant, non obstamus.* Haec nune, ubi ultra 20 specimina huius stirpis cognita habemus, repetere haud dubitavimus. Hartig Nachtr. p. 11 fecit, quod praediximus: ,,In die Formenreihe der S. Pontederana scheinen mir ferner zu gehóren: .... S. cinerea-purpurea, aurita-purpurea, selbst silesiaca-purpu- rea Wimmer.* Haec temere dieta esse obtinebo, si mecum intellexeris 8. Pontederanam istam esse ipsam S. cinerea-purpuream, atque S. silesiaca-purpuream eis locis frequentem esse ubi nulla aut raris- sima S. cinerea nascitur. — S. arborescens Hartig p. 28, quam in plantis carpatieis a Mauksch supra Kesmark usque ad 3000' collectis inve- nit, hue pertinere inde collegi, quod eam cum S. laurina comparavit ee- terum ad S. purpuream prope accedere dixit. Flores masculi affinitatem S. purpureae haud ambigue produnt; pa- térnitas 8S. silesiacae maxime e foliis novellis et e floribus 9 agnoscitur. Horum structura, praesertim styli et stigmatis, etiam formae hebecarpae a S, cinerea-purpurea tuto discerni possunt. Deteximus hane formam primum d ad Vitriolwerk im Riesengebirge 1845, 9 ad Marienthal 1847. Omnes formas in horto coluimus. 170 Salix livida - purpurea. Salix livida-purpurea $9. Ritschl in litt. Wimmer Denkschr. d. Schl. Ges. p. 156. Tui subsessiles, oblongo -cylindrici; bracteolae breves ovatae antice rotundatae v. truncatae, virescentes apice coloratae, villo mediocri obsitae; germina in pedicello brevissimo, cylindrico-conica apice contraeto obtusa, stylus brevissimus, stigmata parva; folia oblonga, basi areuato-contracta apice breviter acuta, serrata, glabra, supra nitidula, subtus glauca. Syn. S.livida-purpurea Wimm. ll l &$S.Ritschelii Wimm. et Kr. in Herb. Sal. 91. Exs,. Wimm. et Kr. H. Sal. 91. Coll. Sal. 157. Habit. prope Posen ad Golecin et Sytkowo in prato dumoso depresso, ubi detexit C. Ritschl 1851. Deser. Frutex 2—4 pedes altus, ramis patentibus lentis, sem- per glabris, pallide olivaceo- aut testaceo-fuscis, nonnunquam sub- sanguineo-testaceis, annieulis leviter nitentibus. Folia in petiolo brevissimo elliptieo- oblonga, 2—2!/, unc. longa, 9— 12 lin. lata, infera basi cuneata, supera arcuato -contraeta, fere rotundata, apice breviter aeuta, media parte aequilata, margine inaequaliter. serru- lata, novella lanugine fugaeissima pubescentia, ceterum semper gla- berrima, supera facie saturate viridia nitidula, aversa glauca, venulis reticulatis vix prominulis. Stipulae ovatae serratae, erectae, rarius oblique-lunatae. Gemmae oblongae glabrae, complanatae, apice compressae. luli Q in pedunculo brevissimo bracteis minutis stipato, oblongo-eylindrici, ereeto-patuli, 10 lin. longi, 3— 4 lin. lati, obtusi, densiflori, saepe curvuli. Bracteolae breves late ovatae, antice vix acutiuseulae, plerumque rotundatae, saepe truneatae, basi pallide virescentes, sursum ex purpureo fuscescentes aut nigrieantes, dorso pilosae, subvillosae. Germina in pedicello brevissimo, fere 1'/, lin. longa, anguste coniea aut cylindrieo-conica, apice contracto obtu- siuseula, sericeo-subtomentosa, einereo-cana; stylus brevissimus sed conspicuus; stigmata oblonga, plerumque indivisa, erecto - patula; neetarium parvum oblongum. | Haee forma ut seriem continuam cum hybridis e S. purpurea et Capreis sistit, ita illis simillima; cum S. silesiaca-purpurea confundi m Salix repens-purpurea. 171 nequit, ad quam ceterum proxime aecedit, quia S. livida et S. silesiaca non promiscue ereseuntí; S. aurita-purpurea foliis basi magis attractis, saepe puberulis, germinibus magis albidis; S. cinerea-purpurea foliis iulisque maioribus, stylis stigmatisque longioribus dignoscitur. Salix repens-purpurea. Wimmer Fl. v. Sehles. lui praecoees, sessiles, oblongi aut cylindrici, graciles; filamenta 2 semiceonnata, antherae demum plumbeae; germina ovato-conieca, ses- silia; stylus brevissimus, stigmata brevia, ovata, patula; nectarium breve; folia lineari-laneeolata, subtus pallide glauco-viridia, minus magis dense serieeo-pilosa, demum nuda, glabra. Syn. RS. repens-purpurea Wimm. Fl. v. Schl. 1840 Nachtr. p. 482. Reg. Fl. 1845 IL p. 435. 1848 L p. 323. 1849 L p. 41. Denkscehr. d. Sehl. Ges. p. 172. Fl. v. Schl. 1857 p. 205. Patze Fl. v. Preuss. p. 134. Ritschl Fl. v. Pos. p. 208. Meyer Hanov. p. 503. Neilr. Verh. d. zooL-bot. Ver. 1851 p. 119. Fl. U.-Oest. p. 257. S8. Doniana Smith Engl. FL 4, 213. Forb. Sal Wob. 85. Koch Syn. p. 657. Dóll Fl. Bad. p. 512. S. parviflora Host Sal. p. 49. tab. 49. Ic. Host Sal. tab. 49. Forbes Wob. 85. $8. purpurea var. sericea (Seringe) Reichenb. D. Fl. 1233. Wimmer in Jahresber. d. Schl. Ges. 1847 p. 172. t. 1. f. 4. t. 3. f. 18. Exs. Wimm. et Kr. Herb. Sal. n. 9. 19. 54. 96. Coll. Sal. n. 236—241. Habit. in nemorosis humidis Britanniae et Germaniae. Detexit primus Smith in Anglia et Scotia. In Germania: Steinfurt in Westfalen, Sonder teste Koch; Büren pr. Paderborn, Meyer; Spittelhof pr. Koenigsberg!, Patze; Golecin pr. Posen!, Ritschl; Tilsit!, Heidenreich. Galicia: pr. Lemberg ad Lesienice, Tomaschek. In Silesia satis frequens circa Vra- tislaviam ad pagos Rosenthal, Carlowitz, Gr.-Masselwitz, Hennigsdorf, Mar- gareth; cirea Oels ad Sadewitz. M. D. Baden: Hüfinger Torfmoor, Brun- ner; Lehen, A. Braun teste Dóll. Austria: Himberg, Wagram, Marchegg: Neilreich Fl. U.-Oe. Formae: — germinibus cano-tomentosis, foliis lineari-laneeolatis, subtus glaueis subpilosis, 1'/, unc. longis, 4 lin. latis. H. S. .19. Coll. 288 j. H. S. 54. Coll. 241 9. — germinibus cano -tomentosis, foliis lineari-lanceolatis, subtus argenteo-sericeis. 172 Salix repens- purpurea. — germinibus eano-tomentosis, foliis angustissimis, subtus glau- eis subpilosis, 1—1'/, unc. longis, 2—3 lin. latis. H. S. 9. Coll. 240. — germinibus eano-tomentosis, foliis lineari- oblongis sub apice latioribus (serratis) subtus glauecis subpilosis, 2!/,— 3 une. longis, 9 lin. latis. H. S. 96. Coll. 239. — germinibus cano-tomentosis, foliis anguste oblongis (cuspida- tig), subtus glauco-viridibus, semper glaberrimis, 1?/, unc. longis, 7 lin. latis. Coll. Sal. 237. — germinibus viridibus glabris (foliis lineari-lanceolatis subtus subpilosis). Coll. Sal. 236. Frutieulus 2—3 pedalis, ramis virgatis erecto- patulis, lentis saepe purpuraseentibus aut vitellinis, nitidulis, glabris, novellis tenuissime puberulis. Folia in pedieellis brevissimis, lineari-lanceo- lata, media fere aequilata, basin et apicem versus breviter acuto- attraeta, supra medium saepe paullum latiora, aut valde angusta aut latiora oblongo-linearia, margine paullum deflexo levissime glanduloso-dentieulata, rarius serrulata, supra saturate viridia demum glabra, venis in siecis prominulis, subtus pilis sparsis aut densis sericea, infera demum aut omnia glabra. Stipula rarae, exiguae, lineares. Gemmae ovatae, appressae subrostratae fere glabrae. Iuli 3j 9 lin. longi, 3 lin. lati (antheris explanatis 6 lin. lati), sessiles, braeteis parvulis stipati; bracteolae spathulatae nigrae dense villoso- barbatae;.filamenta aut ipsa basi tantum aut ad medium tertiamve partem connata, ipsa basi leviter piloso-puberula; antherae sub anthesin rubieundae, demum plumbeae s. subviolaeeae aut fuscescen- tes. Iuli 9 subsessiles aut in pedunculis brevissimis bracteatis, ple- rumque breviter oblongi, 6 —8 lin. longi, 2— 3 lin. lati, aut cylin- driei nonnunquam curvuli, 9 lin. longi, 3 lin. lati; bracteolae obovatae seminigrae, basi pallidae v. purpurascentes, villo modieo barbatae; germina breviter coniea, 1!/, lin. longa, in pedicello !/ germinis longitudine, hirto-tomentosa, subserieeo-cana; mneetarium breve; stylus brevissimus; stigmata oblonga, ereeto-conniventia, aut patula, indivisa aut emarginato-fissa. Natura hybrida huius stirpis adeo manifesta est, ut ab omnibus, qui . eam observassent, facile agnosceretur. Habitus inter parentes optime inter- medius, atque ita variat ut folia nune linearia magis, nune lanceolata, supra medium latiora; nune integerrima, nune serrulata; nune subtus certe Salix viminalis-purpurea. 173 eximie argenteo-serieea, nune fere glabrata; nune styli fere obliterati, nune breves quidem sed conspicui; denique, quemadmodum in parentibus germi- nis quoque longitudo varia, haec nune brevius nune longius conica sint. Insignes sunt formae maxime angustifoliae, ut tertia, et aliae latifoliae ut quarta; haee foliis similis est S. livida-purpureae, quae vero folia supra nitida habet. Maxime autem a ceteris recedit forma quinta, quae folia semper etiam novella glaberrima habet, sed ad ipsam S. purpuream duei nequit, foliis suis oblongis insignis. Ad hane mihi pertinere videtur S. mirabilis Host Sal. p. 13 tab. 46, quae formam iulis androgynis, sed floseulis singulis fere perfectis, neuti- quam monstrosis, praestat; filamenta enim normaliter bifida ut in hybridis, non furcato-fissa, ut in monstrosis. Salix viminalis-purpurea. Wimm. in Fl. v. Schles. lui praeeoces, cylindriei, densiflori, |j saepe curvuli; braeteolae spathulatae, fusco-seminigrae, villosae; filamenta basi paullum pilosa semieonnata, antherae demum fusco-plumbeae; germina subsessilia e basi ovata breviter conica, cano-tomentosa, stylo brevi aut me- dioeri, stigmatis linearibus, extrorsum arcuatis, nectario oblongo; folia lineari-lanceolata, subtus glabra pallidiora, aut subsericeo- pubescentia. Syn. S. viminalis-purpurea Wimm. in Fl. v. Schles. 1845. Nachtr. p. 476. Re- gensb. Fl 1845 2. p. 435. 1848 p. 317. 1849 p. 40. Denkschr. d. Sehl. Ges. p. 151. Fl. v. Sehles. 1857 p. 205. Patze Fl. v. Preuss. p. 133. Ritschl Fl. v. Posen p. 208. Meyer Ha- nov. p. 502. Neilr. Fl v. Nied.-Oesterr. p. 257. S. Helix Linn. Spec. 1444. Smith FI. Brit. p. 1040. 8. rubra Hudson Fl. Angl. p. 423. Smith Fl. Brit. 1042. Engl. Fl. 4, 191. Willd. Spec. nr. 40. Koch Comm. p. 26. Syn. p. 647. Reichenb. Exc. nr. 1039. Wimm. et Grab. Siles. 3. p. 366. Forbes Sal. n. 6. 5. Hegetschw. Fl. d. Schweiz nr. 2850. Har- tig p. ?42. Fries Mant. LI. p. 63. 8S. fissa Hoffm. Hist. Sal. L p. 61. Ehrh. Beitr. V. p. 159. Seringe Essai p. 92. Gaudin Helv. p. 2575. S8. membranacea Thuill. et S. oli- vacea ThuilL Fl Paris. p. 515 sec. Koch. &f. bifurcata Chevallier Fl. de Paris p. 357. 8S. mollissima Wahlenb. Fl. Carpat. nr. 1013. 8. Forbyana Smith Fl. Brit. p. 1041. &, concolor Host Sal p. 10. Fl. Austr. p. 639. 8. Hoffmanniana, S. tenuis, S. furcata, S. eleagnifolia Tausch! in Herbariis. 8. Semihelix, S. pubera et 8. mollissima Lasch in litt. Ie Hoffm. Hist. Sal t. 13. 14. Engl Bot. t. 1145. Forbes Sal. n. 6 (folia fere linearia. Reichenb. D. Fl. t. 2096. Hartig t. 119 (45b) (sed in figura a filamenta non connata) et var. b. t. 120 (45c). Engl. Bot. t. 1344. Forbes Saln.5. Host Sal. t. 34. 35 (optima ^. 174 Salix viminalis-purpurea. Exs, Ehrh. Arb. nr. 29. Günth. Centur. sil. 112. Seringe S. de S. nr. 30 (var. e.) nr. 75 d. Billot nr. 286. Fries Herb. Norm. (cirea Lund, Lindblom, 9 sine foliis). Wimm. et Kr. Herb. Sal. 86 4. Coll. 230 9; var. b. Herb. 15. Coll 235; var. c. Coll. 931. 232; var. d. Herb. 123. Coll. 233; var. e. Herb. 124. Coll. 234. A. et J. Kerner Herb. Sal. Austr. 44 d e. 45 d : Habit. in Britannia seeund. Smith. Gallia cirea Parisios teste 'T'huillier et Deeand. Sueeia in Seania cirea Lund alibique rarissime culta, et in Blekingia. In Germania omni sparsa quidem sed tamen per omnes partes, surculis depositis multiplieata; in Palatinatu, Koch! in Borussia: Koenigs- berg, Patze; Tilsit, Heidenreich; et Danzig, Klinsmann!; Posen, Ritsehl!; Marchia, Sehleehtendal et Lasch!; Hanover, Meyer; Sile- sia maxime frequens, b, d et e tamen singulis tantum locis; Bohemia cirea Pragam, Tausch! Carpati supra Kesmark, Wichura! Austria circa Vindobonam (im Prater an der Salamilacke; an der Wien in der. Penzinger und der Hüttelsdorfer Au!, in Siümpfen bei Marchegg, Herzogenburg, Haunoldstein) Neilreich. Helvetia cirea Zürich, Thun et Basel, Heer. b. Forbyana Wimm. Regensb. Flora 1848 p. 312. Foliis lan- ceolatis, sub apice latioribus, glaberrimis; germinibus subovatis, stylo brevissimo, stigmatis medioeribus oblongis. S. For- byana Smith Brit. p. 1041. Engl. Fl. 4, 191. Kerner N. Oe. W. p. 99. e. serieea. Koch Syn. p. 560. Folia subtus sericeo-canescen- tia aut subargentea, anguste lanceolata, stylis stigmatisque mediocribus, brevibusve. S. eleagnifolia Tausch. pl. sel. Kerner N. Oe. W. p. 98. d. macrostigma. Foliis late lanceolatis, : subtus pubescenti- eanis; neetario longo, stylo brevi, stigmatis longis. e. angustissima. Foliis linearibus, glabrescentibus, stylo bre- vissimo, stigmatis brevibus, iulis gracilibus. 5S. rubra b. an- gustifolia Tausch pl. sel. Kerner N. Oe. W. p. 99. Formae vulgaris haec est descriptio. Frutex mediocris 4— 6 pedum, sed in salicetis maioribus ad fluviorum ripas etiam 30 pe- dum altitudinem attingens, ramis vimineis, patenti-erectis, stramineo- olivaeeis, quandoque rubieundis; ramulis anniculis novellisque glabris. Gemmae ovato-oblongae, apiee complanato-rostratae, dorso gibbae, ventre planae, levissime puberulae demum glabrescentes, stramineae l. rufescentes. Stipulae lineares. Folia in petiolo brevi aut me- dioeri, laneeolata aut lineari-lanceolata, basi apiceque aequaliter brevius longiusve attracta, margine linea fere recta, aut quum in- aequilatera, altero linea paullum convexa altero concava excurrente, 3 CRT NENOPSC RE — ELE NE vwiPutwo CC S——"————— MM Salix viminalis-purpurea. 175 paullum reflexo, leviter serrulato, supra glabra laevigata paullulum nitentia aut opaca, subtus pallide viridia levissime puberula, aut canescenti-pallida subserieeo-canescentia; novella plerumque sericeo- velutina cana, 4 unc. longa, 5— 8 lin. lata. Iuli jj? oblongi, 1!/, une. longi, 6 lin. lati, saepe curvuli, subsessiles, braeteati; bracteo- lae spathulato-obovatae, acutiuseulae, basi pallidae, ?/, fuligineo- nigrae, dense villosae; filamenta ad medium aut ad "/, eonnata; antherae demum plumbeae, oblongae, virgineae plerumque rubicun- dae. Iuli 9 eylindriei, 1!/, une. longi, 3 lin. lati, nonnunquam, ut folia quoque, spurie oppositi, erecto-patuli; braeteolae ut in |j, minus dense villosae; germina nune breviora eónico-ovalia, nune longiora conica, semper tomentoso-cana, interdum subargenteo - seri- cea; neetarium medioere; stylus brevis aut mediocris; stigmata filiformia, aut linearia, arcuato-divergentia, nune breviora, nune sat longa. Haec forma prima fuit, cuius originem hybridam agnoverat Schummel, Florae Silesiaeae olim strenuus interpres (Wimm. et Grab. Fl. Sil. 3, p. 361), nee non indigitavit clar. Koch in Comm. p. 27. ,,Ambae varietates cirea Erlangam vulgatissimae sunt, ibidemque varietas alia satis frequens occurrit foliis etiam adultis pagina inferiore pubescentia densa sericea teetis; a S. viminali haee interdum aegre distinguitur, atque hybridam prolem e S. viminali et rubra ortam esse censeo. Imo ipsa S. rubra est hybrida proles; formas autem indieatas Koch optime interpretatus esse videtur. Istam vero e S. viminali d et S. rubra 9 ortam hybridam arte effectam repraesentavit Wichura, profecto S. viminali propinquam, etsi paullulum quidem diversam, formam, ut nominant, revera recede n- tem. Quae cl Fries l. l. monuit contra hybriditatem S. rubrae ,,nobis ideo praecipue distineta videtur, quod huius ramuli apice quovis hieme a frigore necantur, at proximarum nunquam mihi non persuasit; etenim apud nos 8. purpureae extremi ramuli saepe frigore absumti sunt, quae tamen nobis certissime indigena est. Var. b. Forbyana et colore foliorum pallidiore, subtus interdum glaucescente, germinibus stigmatisque brevibus S. purpureae est propior (S. subviminalis-purpurea Kerner) forsan altero connubio orta. Huic folia plerumque supra medium paullo latiora ideoque brevius acuta et evidentius serrata sunt, germina fere turgido-ovata, stylus brevissimus, stigmata brevia. Hane esse S. Forbyanam Smith eredo cum Kochio (Comm. p. 27 ,,Cl. Smith in Rees Cyclop. quidem asserit, plantam masceu- lam, quam nondum vidi, stamine unico nec fisso instructam esse, sed femi- neam ad S. rubram nee ad S. purpuream pertinere, nullus dubito *9: in hortis botanicis Berolinensi, Vratislaviensi, Vindobonensi, haec satis constans forma, ubique modo 9, prostat eandemque ex ipsa Britannia a 176 Salix viminalis - purpurea. John Baker lectam accepi. Neque mirum si huius 4 filamenta fere tota connata ostendat, quum etiam ceteris, uti diximus, partibus S. purpureae proxima ae simillima sit. Filamenta aut basi tantum, aut dimidia, aut fere tota connata vidimus quoque in S. Doniana. — Contra var. d. maero- stigma, magis ad S. viminalem aecedit bracteolis fuligineis, stigmatis longissimis. — Forma e respondet formis angustifoliis S. viminalis et 5. purpureae. — Praeterea observavimus formam foliis late lanceolatis, subtus viridi-glaucis, ramulis novellis velutino-canis, germinibus conieis, stylo longo: ad pagum Rathen pr. Vratislaviam. Gaudin Helv. 259 Obs. L ait ,,S5. membranacea 'Thuill, quam a 3. olivaeea Eiusdem vix varietatis lege distinguere vellem, secundum speci- mina foeminina ab ipso auctore missa a nostra S. fissa foliis triplo qua- druplove brevioribus, elliptieis, saepe superne dilatatis, luteo - virentibus, non raro suboppositis, glaberrimis, nee nisi iunioribus dorso pube sericea brevissima adpressaque obduetis differt.^ Itaque nomina "Thuillieri ad S. aurita-purpuream aut ad S. cinerea-purpuream pertinere vi- dentur. V... ACUMINATAE. S. eaprea-viminalis. S. cinerea-viminalis. S. aurita- viminalis. S.stipularis. S. Calodendron. S.holosericea. Biéoksctintos aut frutices altiores, ramis arrecto-patentibus, erassis, novellis tomentoso-velutinis. Iuli |? crassi, breves, ante anthesin villosi. Folia oblongo-lanceolata aut lineari-lanceolata, subtus sub- tomentosa, cana. Germina tomentosa, cana, alba, nivea. Grex hybridarum praesertim incremento cito, proventu facili, figura formarum analogarum simili insignis. Formae 1. 2. 3. 5. a diversis auctoribus nomen 8. acuminatae, 2 et 3 nomen S. Smi- thianae acceperunt: neque eas distinguere satis et bene definire euiquam contigit. Prima secunda et tertia ita sibi propinquae sunt, ut nonnisi hybrida origine perspecta recte distingui possint. Pater- nitas Salieis viminalis et tomento faciei aversae foliorum et neetarii forma ostenditur. De ceteris formis dubitatio manet; tertiae et quartae stirpes masceulae, quintae stirps feminea adhue ignotae sunt. "Tertia eum S. viminali haud dubie cohaeret, quarta eum S^Tongifolia Host, quam et ipsam dubiam esse indicavimus; sexta cum S. einerea cohaeret. — Nomine inscripto indieare voluimus, quomodo nomen illud, in botanicorum libris tamdiu cireumlatum et tam-diverso modo interpretatum, reete explicari debeat. Notissima et maxime frequens in diversis Europae terris est forma prima; haec et quarta quinta et sexta ad culturam valde commendandae. WIMMER., Salices Europaeae. 12 178 Salix caprea- viminalis. Salix caprea-viminalis Wimmer. lui praecoces, bracteis parvis stipati, oblongi, demum elongato- cylindrici, crassi, sessiles; filamenta 2 libera, basi paullum pilosa; germina coniea, cano- aut albido-tomentosa, in pedieello brevi; neetarium oblongum leviter incurvum; stylus varius; stigmata oblonga aut elongata filiformia; folia oblongo-lanceolata aut lanceolata, sub-. tus eano- aut albido-vestita, sericeo- aut opaco -tomentosa. Syn. S. viminalis-caprea Wimm. in Fl. v. Scehl. 1845 Naehtr. p. 00. Regensb. Fl. 1849 nr. 3. Denkscehr. d. Sehles. Ges. p. 162. Fl. v. Sehl.1857 p.197. S. lanceolata Deeand. Fl. Fr. Fries! Novit. ed. 2. p. 283. Mant. I. p. 61. Wahlenb. Fl. Carp. S. acu- minata Koch Comm. p. 30. Syn. p. 649. Reichenb. Exc. 1034. Doll Fl. v. Bad. p. 513. S. Smithiana Hartig p. 30. Nachtr. p. 7. Willd. En. h. Ber. 2. p. 1008. Koch Syn. p. 648 ex parte. S. mollissima Sniith Brit. p. 1070? S. affinis Gren. et Godr. Fl. Fr. 3. p. 132. S. maerostipulacea Forbes Wob. nr. 130. S. holosericea Gaudin Helv. p. 243. Ice. Reichenb. D. Fl n. 1251 (S. Smithiana), et n. 1252 (S. Mo sed utraque non satis certa. Forbes Wob. 130. Hartig t. 44. f. Exs. Fries Herb. Norm. (4S. lanceolata Seringe* Lund, legit Ringius Wimm. et Kr. H. Sal. 32. 74. 118. 119. 141. Coll. Sal. 160. 161. 165 — 168. Habit. in Suecia, Britannia, Gallia et Germania. In Suecia: tam arbo- rea in Seania et Hallandia frequenter culta, quam spontanea facie fruticosa; d in Seania semel a Gyllenstierna reperta. In Germania: Baden an der Dreisam, A. Braun!, Heidelberg et Mannheim, Dóll, fere specimina- singula. Ostende: Dóll. Baar et Brüunlingen (8); Brunner ap. Doll. Hamburg: Sonder! (H. Bk.. Neomarchia pr. Driesen: Lasceh! (H. Bk.) Piehelsberge b. Berlin (4), G. Reichenbach! Thüringen zw. Meisdorf und Julich: Wallroth (H. Bh.). Silesiae plurimis locis; circa Vratislaviam ad pagos Grüneiche, 'Tschechnitz, Sehwoitsch, Stabelwitz, Goldschmiede, Margareth ete.; Weistritzthal bei Tannhausen; Neisseufer bei Wangenfield bei Neisse. Secundum Ledebour Fl. Ross. in Rossia arctiea et media et in Sibiria, sed propter incertitudinem nominum hae stationes quoque incer- tae sunt. Formae: &. latifolia Wimmer Denkschr. d. Schles. Ges. p. 162. Foliis ovato-oblongis, oblongisve apice lanceolatis. S. affinis f. ca- preaeformis Gren. et Godr. l. l. p. 133 ex parte. S. seri- cans Tauseh apud Kerner N.-Oe. W. p. 92. a) intermedia. Folia subtus tomento implexo laxo subeinereo Salix caprea - viminalis. 179 vestita opaea. QC Wangenfield bei Neisse, hodiedum frutex singulus in horto bot. Vratislav. exstat. b) Smithiana. Folia oblongo- vel ovato - lanceolata , subtus tomento adpresso subserieeo cano vestita. — Haee forma maxime vulgaris, nune nomine ,,S. Smithiana* nune ,,8.. acuminata* nune ,S. mollissima* indieata, in hortis botanieis praesertim eulta. Herb. Sal. nr. 32. Coll. 160 $. H. Sal. 141. Coll. 165 j. € argentata. Folia elongata oblongo-laneeolata, subtus tomento adpresso sericeo argenteo-nitente vestita. j Herb. Sal 74. Coll. 168. — Silesia pr. Raben ad oppid. Strie- . gau. d) denudata. Folia subtus pallide viridia leviter pubescen- tia. — Prope Vratislaviam ad Viadrum. P. angustifolia Wimm. l. l. Doll l. . S. affinis «e. acumi- nata Gren. et Godr. pro parte. Foliis angustis longissimis, lanceolatis v. lineari-lanceeolatis. |; Brunner in Fl. Badensi bis reperit, frequentem Heidenreich prope Tilsit. In Silesia prope ad Tannhausen et Neisse et ad Margareth pr. Vratislaviam. H. Sal. 119. Coll. 167. € Goldsehmiede pr. Vratislaviam H. Sal. 118. Coll. 166. Tannhausen Coll. 163. ,,S. mollissima (Smith). S. Smithiana Willd. Herb. Willd. 18214. S. Hostii Kerner p. 91. Arborescens aut inter staturam arboream et fruticosam media ramis validis, medullosis, plerisque arrectis nonnullis divaricato - pa- tentibus, seriorum annorum fusco-olivaceis aut rubro-testaceis vix nitidulis, novellis velutino- pubescentibus. Gemmae ovatae rectae pubescentes. Folia in ramulis brevioribus semper latiora breviora ad formam ovatam aeeedentia, in terminalibus elongatis longiora formae lanceolatae proxima, magna 3—-4 unc. longa, 12— 15 lin. lata, infra medium latissima, basi saepe rotundata, sed parva etiam attraeta a media parte sursum aequaliter angustata, eroso-repanda v. -erenata, subundulata, supra puberula demum glabrata, subtus rarissime virescentia leviter pubescentia, plerumque cano -tomentosa, tomento e pilis brevibus formato, magis minus laxo rarius prorsus opaco, plerumque micante, subserieeo aut sericeo, nonnunquam sub- argenteo; novella egregie sericea; supera in ramulis autumnalibus dense tomentosa, infera saepe subdenudata. ^ Petiolus mediocris aut 12* 180 — falix caprea - viminalis. longus. In forma f£ folia 4— 6 une. longa, 8— 10 lin. lata, supra basin euneatam latissima, inde per ?/ totius longitudinis aequilata, linearia, dein aequaliter attenuata in acumen laneeolatum. Inter « et B sunt intermedia folia ad 6 une. longa, 15 —17 lin. lata, basi et apice modo contracta, ceterum aequilata. Folia semper magis minus inaequilatera, latere altero magis altero minus arcuato, aut certe ut in forma f acumine inaequilatero, hine obliquo, qua nota bene a S. longifolia Host dignoscitur. Iuli ,j sessiles ovato- oblongi, crassi, spissi, 14 — 20 lin. longi, 6 — 8 lin. lati; braeteolae obovatae, antice acutiusculae, fusco-nigrescentes, villo nune modico nune densissimo longo barbatae. Filamenta longa; antherae aureae demum fuscescentes. Iuli 9 primum sessiles ovato oblongi, magni- tudine iulorum |; demum pedunculati bracteati, elongato-cylindrici, subbiuneiales, 6 lin. lati. Germina in pedicello medioeri, conieo- subulata, eano-tomentosa; stylus nune brevissimus, nunc medioeris; stigmata aut brevia oblonga, coalita vel bipartita, aut longiora fili- formia plerumque indivisa. Formarum ambitus fere iis, quas supra indicavimus, circumscriptus: sed inter formas latifolias et angustifolias omnes mediae formae extant; illae vero magis vulgares, hae, quae a nonnullis — olim nobis quoque — pro S. stipulari Smith sumtae, multo rariores. Olim hane stirpem pro specie habuimus: primus labefaetavit hane opi- nionem Wiehura, ortam e S. ecaprea et S. viminali ratus, assentiente Lasch, idemque ita se re vera habere experimento docuit; iam ter e foe- eundatione ilius eum huius polline et vice versa stirpem hane educavit, formas latifolias et angustifolias, stirpibus sylvestribus omnino conformes. Ceterum utriusque mixtionis proles nullam manifestam differentiam ostendit. Quum formae huius hybridae paullum variae sint, atque , veteribus, mo- nente Dóll, minus bene contigerit has formas hybridas ad caleulum vocare quam nobis," difficillimum est synonyma explicare. Quanquam S. longi- folia Host et haec S. viminalis-caprea stirpes prorsus diversae sunt, tamen haud mirum est si obiter visae confusae fuerunt. Hartig Nachtr. p. * postquam specimina S. dasyclados (i. e. S. longifolia Host) e Prussia acceperat, animadvertit et Kochium et ceteros iteologos recentiores neglexisse commemorare colorem glaucum inferae folii faciei S. acumina- tae proprium, à Smith in Engl. Fl. — ,,glauecous and downy beneath* — bene notatum. Sed in diagnosi S. acuminata a Koch in Synopsi data sunt verba , foliis subtus glaucis tomentosis.^ Ergo cum Hartigio sic sta- tuendum esse credideris Kochium sub nomine ,S. acuminata nostram S. dasyceladon, i.e. S. longifoliam Host, indieasse, eandemque esse S. acuminatam Smithii; sub nomine ,,S. Smithiana* autem hanc S. vi- minali-ecapream. Contra Doll in Fl. Bad., et propter figuram Engl. bot. Salix cinerea - viminalis. l 8 I t. 1434 et diagnosin descriptionemque S. acuminatae a Smith in Fl. Brit. et Engl. Bot. datam, a Smithió nomine S. acuminatae hane S. viminali- capream indicari putat. At hoc aliter se habere docui ad S. Caloden- dron. S.laneeolata Fries secundum mea specimina ad hanc pertinet, non ad S. einerea-viminalem, ut putant Meyer Hanov. et DOll, sed teste Kerner alia specimina ad S. cinerea-viminalem, alia ad S. ca- prea-viminalem referenda sunt. Haee sunt quae de synonymis notanda esse videntur. Admodum similis huie hybridae est S. cinerea-viminalis, quae iulis minoribus gracilioribus, foliis minoribus apice minus productis, sed breviter aeutis, tomento magis cinerascente opaco tectis distinguitur; dein S. sti- pularis Smith, quae foliis semper angustioribus linearibus, stigmatis sem- per elongato-filiformibus, ramis erecto-patulis dignoscitur, neque in Germa- nia adhue nisi eulta nasci videtur. Salix cinerea-viminalis. Wimm. Regensb. Flora. lui subpraecoces, bracteis parvis stipati, oblongi et cylindriei, sessiles ; filamenta 2 libera, glabra; germina coniea, albido- vel cinereo-to- mentosa, in pedicello brevi; stylus mediocris aut brevis, stigmata filiformia; folia oblongo-laneeolata aut lineari-oblonga, sordide viridia, leviter pubescentia, subtus cinerascentia puberula aut tomentosa, supera saepe cana; ramuli novelli velutino-pubescentes. S$yn. S. cinerea-viminalis Wimm. in Regensb. Fl. 1848 p. 318. ibid. 1849 I. 42. Denkschr. d. Sehles. Ges. p. 163. Fl. v. Schles. 1857 p. 198. Ritschl Fl. v. Posen p. 209. &. holosericea Koch et Ziz Catal Palat. S8. Smithiana Forbes Wob. nr. 134. Koch! Syn. p. 648 ex parte. Taschenb. p. 464. 8. lancifolia Dóll Bad. p. 512. 8. geminata Forbes Wob. 129 d. 8.ferruginea Forbes Wob. 128 9. Icon. Forbes Wob. 128 9. 129 d. 134... Exsico, Wimm. et Kr. Herb. Sal. 23. 24. 87. Coll. 170—175. Habit. Anglia: Pinley, Warwickshire! Zeeland!, v. d. Bosch. Germa- nia: in Palatinatu, Koch! Baden ad fluv. Dreisam pr. Freiburg, A. Braun apud D61l FL Bad. Silesia cirea Vratislaviam ad Goldschmiede d, ad Carlowitz, Gr.-Masselwitz, Zedlitz 9; Polsnitz pr. Canth 9. Prope Posen cultam invenit Ritschl ad Konarzewo 4 et 9. Ex horto Berolin. accepi sine nomine d et 9, utrumque sexum conformem, quae a Willdenovii vera ,8. Smithiana* descendere videntur. 1 82 Salix cinerea - viminalis. Formae: c. foliis oblongo- lanceolatis. a) stylis stigmatisque brevibus. € Goldsehmiede bei Breslau. Coll. Sal. 170. b) stigmatis longis filiformibus. 9 Polsnitz bei Canth Herb. Sal. 24. ]BDBoeberle bei Parchwitz Coll. 171. —Carlowitz bei Bres- lau Herb. 24. Coll. 175. B. foliis late linearibus. Gr.-Masselwitz bei Breslau. 9 Herb. Sal. 87. ol. 174. Zedlitz bei Breslau Coll. 172. Est frutex, quandoque arborescens, minor nec tam cito crescens quam S. viminalis-caprea, neque viminibus adeo crassis et me- dullosis praeditus. Illi color frondis laetior, vestimentum in folii pagina aversa magis micans et ad album vergens; huic color tristis magis et sordidus, saepe evidenter cinerascens, ut maxime in a et .b. Folia aut oblonga utrinque breviter acuta, aut basin versus attracta, sub apice latiora, aeumine brevi saepe plieato-obliquo; rarius lato-linearia, lineari-laneeolata margine leviter repanda. Formae denudatae ut in S. viminalis-ecaprea, sic in huius formis om- nibus obviam fiunt. Squamae spathulatae, ad ?/ nigrae, aut fuligineae, obtusae. Germina nune breviora coniea, nune conieo- subulata longiora, basi plus minus turgida, acutiuscula aut obtusiu- Seula; stylus nune brevissimus nunc brevis; stigmata breviora aut longiora filiformia, semper stigmatis S. viminalis similia. Omnes hae formae foliis minoribus, magis cinerascentibus, ramulis ra- misque tenuioribus, iulis tenuioribus brevioribusque a formis simillimae S. caprea-viminalis discernuntur, atque vivas stirpes ad suum nomen revo- care non difficile est, sed siecae minus facile definiuntur. Ita evenit, ut S. Smi- thiana Kochii et apud ipsum et apud alios auctores tum illius quam huius formas comprehendere videatur, et alii, ut Doll, S. Janeeolatam suecicam Friesii, quam equidem S. eaprea-viminalem esse contendo, ad hane S. cinerea-viminalem referant. Nominum et formarum eonfusio tamdiu mansit, quoad natura hybrida cognita diserimen inter S. caprea-vimi- nalem et S. cinerea-viminalem a me exposita esset. Nomen ,S. Smithiana Willd.* hue potissimum ducendum esse vide- tur. Willdenow nomen S. mollissima Smith propter aliam stirpem ab Ehrharto ,,S. mollissima' appellatam mutavit in S. Smithiana. Specimen S. mollissimae Smith, euius ipse flores non viderat, a Smithio profectum exstat in Herbar. Willden. nr. 18214, quod mihi ramulus succulentus S. stipularis esse, Doellio autem l. l. ad S. aurita-viminalem pertinere videtur. Sed eiusmodi ramulo sine flore haud nimium tribuendum est. Salix aurita- viminalis. 1 83 Neque vero hane litem componere operae est pretium, postquam naturam hybridam harum plantarum eognovimus. Quae Doell praeterea l. l. p. 513 affert, equidem mihi non explieui. Scribit enim: ,,«. genuina ... S. lan- ceolata Fries. Getroeknet Wimm. Herb. sal. n. 87. Die kleineren Knos- pen, so wie die kleineren, meist weichhaarigen Bliütter und Zweige, sprechen gegen die Ansicht, dass diese Form von S. Caprea abstamme* p. 513 et ,.Wimmer und Grenier & Godron ziehen zu dem vorliegenden Bastard [S. aeuminata] auch noch die Pflanze, welche ieh als S. lancifolia (S. vi- minali »« cinerea) «. genuina beschrieben habe. Weitere 'Thatsachen werden wohl erst den Beweis zu liefern haben, wer dem Richtigen am nüchsten steht* p. 515. At ego formam, quam Doell ad suam S. lanci- foliam « genuinam laudat Herb. Sal. n. 81 sie inseripsi ,87. S. vimina- lis-cinerea. Dritte Form: squamis obtusis, ovariis conicis, foliis lanceo- lato-linearibus ete.^ Alium errorem commisit Grenier Fl. Frane. 131, qui hane et S. Seringeanam Gaudin, stirpes prorsus diversas süb nomine S. Smithiana Willd. confudit. . Exemplaria anglica, quae ,,S. Smithiana Willd. b. rugosa Sm. Kirk, nr. 1008b** inscripta aecepi, iulos breviores, germina villoso -tomentosa, stigmata medioeria, folia oblongo lanceolata habent. Salix aurita-viminalis Wimmer. lui subpraecoees, bracteis parvis stipati, oblongi aut cylindriei, sub- sessiles; germina subulata, albido-tomentosa, in pedicello brevi, necetario oblongo, stylo medioeri aut brevi, stigmatis linearibus; folia lineari-oblonga aut linearia, margine subundulata eroso-re- panda, supra leviter pubescentia, subtus puberula aut cano-tomen- tosa; ramuli novelli glabri. $yn. S. aurita-viminalis Wimmer in Regensb. Flora 1848 p. 319. ibid. 1849 I, 42. Denkschrift d. Schles. Ges, p. 163. Fl. v. Schles. 1857 p. 198. S. fruticosa Doll Bad. yp. 515. Icon. Wimm. in Jahresb. d. Schles. Ges. 1847. tab. II. n. 9 et 10. Exsicc. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 11. 12. 135. Coll. 176—180. Habit. in Germania; Baden: Donaueschingen, Dó11. Silesia cirea Vra- tislaviam ad Janowiz, Rosenthal, Lissa, et cirea Ohlau, Strehlen, Parchwiz. Prope Tilsit: Heidenreich. ! Formae: c. foliis latioribus, oblongo linearibus 184 Salix stipularis. a) stigmatis longis filiformibus (foliis subtus albido-canis). Ja- nowiz b. Breslau. Herb. 12. Coll. 176. b) germinibus breviter conieis. Lissa bei Br. Herb. 11. Coll. 175^. Folia breviter acuta. B. folis angustioribus, sublinearibus ' a) stylis stigmatisque brevibus (foliis subtus albido-tomentosis). Parehwiz. Coll. 177. | b) stylis stigmatisque mediocribus, germinibus brevioribus, iulis brevibus. Tilsit. c) stigmatis longis filiformibus. Rosenthal pr. Breslau. Coll. 179 et fol. angustissimis 180. d) foliis subtus denudatis virescentibus. Ohlau. Herb. Sal. 135. Coll. 178. Galgenberg bei Strehlen. Uti dixi ad S. cinerea-viminalem, haee ab illa aegerrime discernitur, atque periculum iam feceram has sub uno nomine S. cinereae-viminalis coniungendi. "Tamen hae formae seriem for- marum adeo ab illis diversam referunt, ut has ab illis seiungi ne- cesse videretur. Differunt fere colore minus aperte cinerascente, foliis angustioribus, plerumque margine erenato- aut repando-eroso crispatis undulatisve magis minusve evidenter rugulosis, iulis paullo tenuioribus, styli aut stigmatum longitudine paullo inferiore, denique ramulis novellis glabriuseulis. Longitudo stigmatum et in hae et in S. einerea-viminalis varia; longiora sunt, quum floribus ad S. viminalem magis vergit. Inprimis notandae formae germinibus brevioribus conieis. Huius quoque formas sub nomine , S. mollissima Smith* in herba- riis haberi vix est quod moneam. Salix stipularis Smith 9. lui 9 longissimi, eylindrici, crassi; braeteolae ovato-lingulatae acu- tiuseulae ferrugineo-fuligineae nigricantes, villo recto longissimo denso obsitae; germina in pedicello brevi ex ovata basi breviter coniea, acuta, cano-tomentosa; stylus longus, tenuis; stigmata lon- Salix stipularis. 185 gissima filiformia, patentia; neetarium oblongum ineurvum; folia in petiolo medioeri, lanceolato-linearia, longissime aeuta, supra obseure viridia nitidula, demum gl:bra; subtus tomento subargenteo adpresso tecta; ramulis annieulis einereo-fuscis, velutino-tomentosis, novellis albo-tomentosis, stipulis magnis lanceolatis. Syn &S.stipularis Smith Fl. Brit. (sec. Koch et Herb. Willd. 18215). Willd. Spec. Koch Comm. Syn. et Taschenb. Meyer Hanov. p. 504. Reichenb. Exc. 1036. Hartig p.236. S. viminalis-dasyclados Wimm. Denkscehr. d. S. Ges. p. 162. I. Reichenb. Fl. v. D. n. 1249. Engl. bot. t. 1214 (ex Meyer). Exs. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 120. Coll. 169. Habit. in Britannia, Smith! Hooker fl. seot. (communis in fruticetis et sylvatieis; addit vero: ,,I have never seen the flowers*). Germania in insula Norderney, Meyer Ll Ll; prope Varel, Boekeler! In hortis bota- nicis Herrenhusano, Gottingensi, Berolinensi, Vratislaviensi. Arbor procera, eito crescens, ramis longis vimineis, erecto -pa- tulis: Ramuli annieuli cinereo-umbrini, tenuissime velutino-pubescen- tes, crassiusculi, medullosi; novelli eano-velutini, herbaeei dense albo-tomentosi. Folia in pedicello 3— 5 lin. longo, lineari-lanceolata, 4—5!/, unc. longa, 7—9 lin. lata, paullum inaequilatera leviterque eurvata, basi acuta aut cuneata, in acumen sensim sensimque attracta margine reflexo leviter repanda, obiter crenato-serrata, supra satu- rate v. obscure viridia, glabra, leviter nitentia, subtus tomento aequabili dense adpresso e pilis brevibus densissimis intricatis for- mato leviter micante vestita, albida vel subargentea, costa venisque primariis lutescentibus demum subferrugineis. Stipulae in ramis vegetis semper maiusculae e basi semiovata crenata aut biloba lanceolato-acuta, erecta. Stirps mascula adhue ignota. Iuli 9 sub- eoaetanei, in pedunculo bracteolato brevissimo, demum ad 4 lin. longo, erecto-patentes, leviter arcuati, elongati, eylindriei, spissi, 2!/, unc. longi, 4— 5 lin. lati. Braeteolae spathulato - lingulatae, basi pallidae, mediae ferrugineae, ipso apice nigrieantes, acutiuscu- lae, utrinque villo recto longo obsitae. Germina in pedicello brevi erassiusculo, ex ovata basi breviter conica, acuta, albo-tomentosa pilis rectis sursum laxis; stylus longus, fere !/, germinis longitudine, tenuis; stigmata stylo longiora, filiformia, patenti-divergentia, areuata. Neetarium oblongum, incurvum. Haud dubie haee forma e Britannia venit in Germaniam boreali -oeci- dentalem, ibique eultura indigenatum nacta est. Non genuinam speciem. sed hybridam esse iam Meyer l. l. animadvertit, et ipse antea iam pronuntia- 186 Salix stipularis. veram sed originem minus recte interpretatus sum. Haec enim quanquam formis angustifolis S. caprea-viminalis satis similis est, ita ut in Regensb. Fl. 1849 p. 42 formae angustifoliae S. capreae-viminalis hoe synonymon male adsceripserim, tamen stirpem ab illis prorsus diversam sistit, quam e S. longifolia et S. viminali ortam esse, nescio an recte nune coniecerim. Sed quoniam quaedam necessaria ad fidem faciendam argumenta desunt, nune quidem nomen vetus Smithii retineo, hoc tantum pro certo affirmo, non esse speciem genuinam, quod et raritas et formarum aliarum . manifesta similitudo probant. Etenim cum S. viminali tantam habet similitudinem ut, qui hane speciem non satis cognoverit, ad illius varietates pertinere S. stipularem putare possit. Hane formam primus in Germania notiorem fecit Koch, qui specimina a Günthero Vratislaviensi aeceperat (teste Kochio ipso in scheda Herb. Bh.); is a Willdenovio aeceperat. Hartig l. l adnotat in Reichenbachii icone stigmata profunde partita, germinis pedicellum longum repraesentari, contra in. deseriptionibus Kochii et Smithii stigmata indivisa, germinis pedicellum brevem referri. Smithii descriptione in Fl. brit. comparata , Rami erecti, elongati, tere- tes, tomentosi. Folia alterna, petiolata, erectiuscula, fere spithamaea, lan- ceolata, acuminata, inaequaliter et obsolete crenata; supra viridia, glabra; subtus tomentosa, nervo parum rubicundo, venis areuatis, parallelis. Stipu- lae ultra semiunciales, subpetiolatae, semicordatae, longius aeuminatae, basi praecipue dentato-lobatae; supra glabrae; subtus tomentosae. Petioli crassiuseuli, basi ampliati. Amenta fere praecedentis, at stigmatibus linea- ribus, indivisis. Nectarium cylindraceum, elongatum*' eius S. stipularem nostram S. dasycladon i. e. S. longifoliam Host indicare coniicias. Tamen mox addit: ,,Habitu ad S. viminalem accedit.^ Quoniam tabulam in Engl. bot. comparare mihi non contigit, hoc discernere nequeo. Neque comparata ieon Forbesii Wob. 132 dubitationem sustulit: ita ambigit inter S. longifoliam et S: stipularem hane; huie stigmatis longissimis, iulis 9 gracilioribus, foliis novellis egregie revolutis similior, illi foliorum cireum- seriptione, stipulis bilobis. Cum tamen stipularum forma non speciei aut formae propria sed vegetationis validae signum sit et pistilli forma gravior esse videatur, et Forbesii figuram et quam laudat Engl. bot. t. 1214 ad hane potius quam ad S. longifoliam pertinere crediderim. De hac Forbes ,A native of England. Leaves sharp-pointed, unequally and slightly ere- nate, green, even, and soft, though hardly downy above, finely downy and whitish beneath, with a nearly smooth, reddish, or pale midrib, and remar- kably downy, as it were, fringed veins." Kerner N. W. p. 95 hane pro S. superviminali-einerea declarat, sed nostro iudicio huie nihil est eum S. cinerea. Propter eitum incrementum, habitum decorum, foliorumque vestimentum in pagina aversa argenteo-micans, in arbustis et ad ambulaera conseri meretur. Salix Calodendron. l 87 Salix Calodendron 9 Wimmer. lui coaetanei, ceylindrici, spissi, in pedunculo longo bracteato; braeteolae spathulatae, ferrugineae apice nigrae, erispo-villosae; germina in pedieello -medioeri ovato-eoniea, dense lanato-tomentosa, sordide albida, obtusa, stylo mediocri, stigmatis lineari - oblongis, subindivisis, nectario lineari-oblongo, ineurvo; folia in petiolo longo, infera obovata subtus pallide viridia levissime puberula, supera oblongo-laneeolata, subtus eano-glauea, pubescentia, novella tomen- tosa; ramuli annieuli fuliginei, velutino - hirti. Syn. S. acuminata Smith Engl. Fl. 4, 227. Engl.bot.t. 1434. Forbes Wob. nr. 131. Fries in Herb. Norm. 8. caprea-dasyclados Wimm. in Denkscehr. d. Schles. Ges. p. 163. Icon. Engl. bot. t. 1434. Forbes Sal. Wob. 131 optima! Exsice. Wimm. et Kr. Coll Sal. 100. Fries Herb. Norm. cum scheda ,,S8. acumi- nata Smith (excl syn. Hoffm. Koch) Seelandia, circa Hafniam. Maio et Iul. Leg. J. Lange." Habit. Anglia: ad Ockbroock (H. H.) River banks frequent; D. Don. Banks of the Kelvin, Hook. Banks of the Esk, near Musselburgh and Collington woods by the river side, Edinburgh, Maugh: Hook. Fl. seot. qui iconem Engl. bot. laudat. In hortis botanicis Vratislaviensi, Berolinensi, Hamburgensi colitur. | Arbor procera, cortice aequabili cinerascente, ramis patulo- ereetis laevigatis; ramuli anniculi fuligineo-nigricantes, hirto-velutini ; novelli cinerei velutino-pubescentes, sursum albido -subtomentosi. Gemmae pubescentes. Folia in petiolo 5— 8 lin. longo, hirto-villoso, oblongo-lanceolata, leviter repando-serrata, margine anguste reflexo, basi late-euneata, media aut mox supra medium latissima, 13—- 15 lin. lata, inde aequaliter attenuato-acuta, supra sordide viridia, aequaliter mollissime pilis brevissimis pubescentia, subtus glauca aequaliter pilis mediocribus pubescentia, novella subtomentosa, costa venisque primariis stramineo-pallidis, ad 4 unc. longa; folia infera lateralia breviora ovato-oblonga, basi apiceque breviter acuta, 2'/, une. longa, unciam lata, subtus cano-glauca aut glauco-viridia, pu- bescentia paullo tenuiore. Stipulae reniformes aut semilunares, in ramis terminalibus semper praesentes. Stirps mascula adhue ignota. Iuli € fere eoaetanei, in peduneulo braeteolato, 3——4 lin. longo, albido-hirsuto, longi, cylindriei spissi, demum basi paullum laxati, erecti sed eurvuli, 1!/, —2 unc., demum ad 3'/, unc. longi, 5 lin. 188 Salix Calodendron. lati. — Braeteolae obovato-spathulatae, basi !/4 dilute ferrugineae, dein ?/ nigrieantes, antice rotundatae aut eum levi apiculo, nonnun- quam suberenatae, utrinque villosae, inferae villo erispulo, superae magis recto vestitae. Germina in pedicello medioeri hirto, anguste coniea, pilis laxis lutescenti-albis hirsuto-tomentosa, obtusiuscula; stylus brevis, stigmata valida, lineari-oblonga, plerumque indivisa, basi plieato-gibba, erecta vel patula; nectarium grande oblongum; subeapitatum. —- Similitudo S. longifoliae praesertim fabrica stigmatis expressa, neque non foliorum quaedam comparatio iusta, quanquam háàee colore et figura S. cineream revocant. Propter eitum inerementum haee quoque coli meretur, neque in viridariis spernenda. Novo nomine hanc stirpem proponere coactus sum, quum nomen adeo ambiguum, ut ,S. acuminata^ teneri nequeat, si unquam confusio debet cessare. Primum cognovi hane stirpem ex horto botanico Vratislaviensi, ubi arbor procera sub nomine ,S. acuminata Roth* vigebat; dein accepi sine nomine ex horto bot. Berolinensi. Ex horto bot. Hamburgensi distri- buit eandem Sonder sub nomine ,S. conifera^ (H. H.); nescio utrum haec eadem sit, cuius Hartig p. 21 l. 13 mentionem facit. Denique Fries hane pro vera S. aeuminata Smithii edidit sub eodemque nomine est in Herb. Hensch. e Britannia ad Ockbroock, ubi in scheda apposita ad laeuum mar- gines et sepes frequens esse dieitur. Atque de hoe nomine ad S. longi- foliam et. S. ceaprea-viminalem dixi. Quod ad nomen , S. aeuminata Roth* attinet, ea planta quam Roth in Fl. Germ. 2. p. 519 commemoravit ab hae diversa est, potius S. cineream aut S. auritam indicat. Denique sS. conifera Dewey, qualem nos ex Herb. Vindobonensi in Ameriea bo- reali lectam vidimus, quamque vivam ex horto bot. Berolinensi accepimus, ab hae planta omnino diversa. Haec nostra minime pro genuina specie habenda est, sed omnes stirpis hybridae notas prae se fert; quanquam nunc non habeo quo recte referri posse dicam. Magna est huie eum S. longifolia (quae et ipsa forsan haud genuina) similitudo, neque tamen affirmare ausin ex illius et aut S. capreae aut S. cinereae connubio ortam esse. Itaque nomine, quod 1. l. illi tri- bueram, nunc misso nomine proprio indicavi, donee eius origo compareat. Hane quoque e Britannia ortam esse credideris. Forbes l. l. ,, Said to be a British Willow. I have not, howewer, met with it in its native state." Salix holosericea. 189 Salix holosericea Willd. 3 lui E. praecoces, sessiles, oblongo-ovati; bracteolae oblongae, obo- vataeve, acutiusculae, seminigrae, villo longo recto barbatae; fila- menta 2 libera, glabra; folia in petiolo longo, lanceolata, marginibus leviter areuatis, in acumen longum obliquum attractis, sursum argute glanduloso-dentatis, dentibus divergentibus deflexisve, supra tenuis- sime einereo-pubescentia, subtus dense einereo-cano-tomentosa; stipu- lae mediocres pedicellatae ovato-lanceolatae. Syn. S. holosericea Willd. Berl. Baumz. 458. Sp. p. 708. Kunth FI. Berol. II, 312. Meyer Chlor. hanov. 492. Koch Comm. p. 34. Syn. p. 748. Reichenb. Exc. 1029. S. velutina Sehrad. in hort. Gotting. (Koch et Meyer) S.triandra-cinerea Meyer Fl Hanov. p. 506. S8. Micheliana (Hort. of the Hortieultural-Society) Forbes Wob. 135. Ie. Reichenb. D. Fl. 2026. Forb. Wob. 135. Exs. Wimm. et Kr. Coll. 106. Habit. in Germania prope Góttingen inter Stegemühl et Landwehr; prope Berolinum ad Treptow. In hortis botan. Berolinensi, Vratislaviensi; Posen in horto Bartholdi. Iuli 1—1!/ une. longi, 8— 10 lin. lati, ante anthesin egregie villosi, fere bracteis destituti; antherae ovatae, demum fusco -flave- scentes. Folia in petiolo 5—6 lin. longo, anguste lanceolata, 3 unc. longa, 7 —8 lin. lata, basi breviter cuneata, margine utrinque leni areu in acumen paullatim attraetum exeurrentia, lenissime quasi faleata, i. e. acuminis latere altero concavo altero convexo, ut apex ipse obliquus sit; margine inferne integerrimo, paucis tantum remo- tisque glandulis assidentibus, superne argute glanduloso- denticulato, glandulis divergentibus vel deflexis; supra cinereo-virentia, pube brevi adpressa aequali obsita, subtus einereo-cana, tomento denso velutino e pilis implexis formato tecta, costa venisque valde arcua- tis ferrugineo-lutescentibus. Huius stirps femina adhue ignota. De hac Meyer Hanov. l.l. haee seribit: Origo huius hybridae consortio demonstrata est. Segregatae ab aliis frutieibus loco prope Gottingam indicato crescunt S. cinerea 9, S. triandra gj' et inter utramque frutex Salicis 5', quam Schrader annis ultimis seculi superioris inventam pro S. ambigua Ehrharti habuit eiusque nomine distribuit. Dein sureulis transtulit eam in hortum Gottingensem sub nomine S, velutina. Isto loco tantum singulus ille $ frutex existit: omnia inde ab eo tempore distributa specimina aut ab isto aut ex horto ] 90 Salix holosericea. sumta sunt, specimina vero 9 addita a vieina S. cinerea sumta erant. — Haee Meyer. Praeterea frutex etiam singulus apud pagum 'Treptow prope Berolinum omnibus, qui Berolini versati sunt, botanicis notissimus est: utrum is ibi sponte natus sit an ex horto eo pervenerit nescimus. In Herb. Willd. 18216 fol. 2 sunt ramuli foliigeri huius stirpis, absque floribus; sed in fol. 1., ad quod scheda apposita Willdenovii ,, Ratisbonae legi 1804 W.* pertinere videtur, sunt ramuli florentes S. cinereae. — Recte igitur eum Meyero eontendo stirpem 9 huius formae nondum esse cognitam. Quod ad ipsam stirpem attinet, nescio cur Meyer, eam e S. triandra et S. cinerea ortam esse crediderit: nihil enim huie eum S. triandra. Imo equidem e foliis haud aegre et S. longifoliam Host et S. eineream agnosei posse video; forsan etiam tertia species, quam S. viminalem esse suspieeris, in hae forma gignenda concurrit. VI. LAESTADIANAE. S8. eaprea-Lapponum. $8. ecinerea-Lapponum. S. aurita- Lapponum. S. silesiaea-Lapponum. Bus alpestres, mediocris altitudinis, mox supra basin in ramos patulos aut arrectos soluti. Folia ovalia, subtus tomentosa aut serius levius pubescentia, opaea et sordide viridia. Germina tomentosa, sed in quarta saepius semipubescentia aut nuda viridia. Plerumque iuli eum foliis explicantur. Primus hane gregem illustravit Laestadius, natura hybrida for- marum bene perspecta; quartae formas admodum varias accurate distinxit "Tausch nominibus specialibus significatas. Priores tres, quae in Lapponia quoque non vulgares sunt, sub nomine ,,8. ca- nescens^ coniunxit Fries; tertia in Silesiae subalpinis quoque ob- venit, ubi S. aurita proxime usque ad S. Lapponum habitacula adscendit, quae neque S. caprea neque S. cinerea attingit. Quarta vero Silesiae propria est, cuius in montibus S. silesiaea in ipsa domicilia Salicis Lapponum se insinuat; ideo haee egre- gium hybriditatis documentum praestat, formis admodum variis luxu. rians, specierumque diversarum mixtiones elarissimas ostendens. — Tertia species est minoris altitudinis. Primae et secundae formae non nisi specimina sicca sexumque femineum comparavimus. 192 Salix caprea- Lapponum. Salix eaprea-Lapponum 9. Laestadius apud Anders. Sal. Lapp. lui coaetanei, in pedunculo brevi braeteato, longe cylindriei, crassi; bracteolae oblongo-ovatae, acutiusculae, seminigrae, dense villoso- barbatae; germina in pedicello brevi, conieo-subulata, acuta, albo- tomentosa; stylus mediocris pubescens; stigmata longa, bipartita, laciniis filiformibus; folia ovali-oblonga, basi apiceque breviter acuta, supra pubescentia cinerascentia, subtus cano-candieantia, tomentosa. Syn. S.caprea-limosa Laestad. ap. Anders. Sal. Lapp. p. 28 et in Herb. Ac. Holm. 8. canescens Fries Mant. p. 58 ex parte. S. canescens 1. Anders. Lapp. p. 28. Ie. Anders. Sal. Lapp. f. 5. a. b. c. d. f. Habitat in Nordlandia ad Sórfolden, Wahlenberg! (H. Ac. Holm.) in Lapponia Tornensi ad Karesuando, Laestad.! (ibid.), in Lapponia Lul. ad Quiekjock in monte Wallibaken et in m. Snjáürrak, Wiehura! Frutex ad 10-pedalis, ramis validis, annieulis umbrinis cano- pubescentibus, novellis subtomentosis. Folia ovali-oblonga aut ovali- lanceolata, utrinque breviter acuta, aut late ovata; novella utrinque tomento albido densissimo flavo-albicantia; vernalia supra pilis brevibus subadpressis aequaliter pubescentia cano-viridula, subtus subserieeo-tomentosa, serotina supra pubescenti-subtomentosa cinera- sceenti-alba, subtus tomentosa, cano-candieantia, venis prominulis eandidioribus, costa straminea, petiolo medioeri villoso. . Iuli 9 in peduneulo brevi braeteato, bracteis parvis fugacibus, crassi, densi, longi, 3 une. longi, 8 lin. lati; bracteolae oblongo-ovatae, antice triangulari-aeutae, basi flavae aut ferrugineae, ?/ nigrae, utrinque pilosae, villo longo barbatae. Germina in pedicello brevi, !'/, — '/ germinis longitudine, villoso, conieo-subulata, continuo in stylum attenuata, albo-tomentosa, tomento nune adpresso nune laxo lanato; stylus varius, aut brevissimus brevisve, aut mediocris piloso- pube- scens; stigmata longa bifida aut bipartita, laciniis linearibus; neeta- rium oblongum pedicelli partem dimidiam aequans. Ad varia specimina, quae in Herb. Acad. Holm. asservantur, haee sunt adseripta: ,,S. ceaprea f. mihi. S. sphacelata Smith? S. obtusifolia Willd.? Norska Nordland vid Sórfolden. Iuni 1807. Bladet frán Sodan- kyli 1802* Wahlenberg. — ,Sal. inter capream et limosam hybrida Salix cinerea- Lapponum. 193 fem. Ex uno individuo in Salieibus speciem non admitto. L. L. Laesta- dius — ,Sal inter capream et limosam hybrida! folia adulta. Eius- ' dem argumenti, ae S. canescens Fries. Unica tantum individua inveniun- tur.^ Laestad. Teste Koch (Syn. 649) S. ceanescens Herb. Willden. n. 18174 composita est e ramo foliifero S. acuminatae Smith et florifero g* S. Seringeanae (sed 'Tauseh Reg. Fl. 1832 p. 23 ait ,ramus foliifer S. arenariae L. et floriger d S. holosericeae'*). Ex descriptione Willdenovii nihil certi statuendum; igitur nomen ,,S. canescens Willd.* tollendum erit. Altero vero nomine ,S. canescens Fries^ quomodo carere possimus, praeeunte aeutissimo Laestadio, hie demonstravimus. Neque vero quae sit S. obtu- sifolia Willd. Spec. exquirere operae pretium est. Salix ecinerea-Lapponum &9. Laestadius in Herb. Ac. Holm. Anders. Sal. Lapp. lui OQ in pedunculo brevi, oblongi, eylindriei; bracteolae lingulatae | spathulataeve, subvillosae; germina in pedicello mediocri, eonico- eylindriea, cinereo-cano-tomentosa; stylus mediocris, stigmata longa, bipartita, laciniis linearibus; folia oblongo- vel obovato - lanceolata, apiee brevissime contracta, supra pubescentia einerascentia, subtus einereo-albida, rugulosa, tomentosa, venis elevatis. : S$yn. &. cinerea-limosa Laestadius 1.1. S. cinerea-Lapponum Wimm. Re- gensb. Fl 1849 nr. 4. 8. canescens Fries Mant. p. 58 ex parte. S. eanescens 20.3 Anders. 8, L. p. 29. 8. canescens Laestadiana Fries Bot. Not. 1840 p. 183. S. Lae- stadiana Hartm. Sk. Fl. ed. 4. p. 327. Laestad. in Act. Soc. Scient. Ups. XI. 687. Exs. Fries Herb. Norm. V. 64. pr. Karesuando lecta a Laestadio. Habitat in Lapponia: ad Piteá, Laestad.! et ad Karesuando, Lae- stad.! Ramuli anniculi opaci, fusco-olivacei; novelli pubescentes. Gem- mae ovatae, acutiusculae, puberulae. Folia basi magis attraceta, apice saepe fere obovata, i. e. infra apicem latissima, infera fere apiculata, supera brevissime acuta, 1!/,— 2 unc. longa, 9 — 10 lin. lata, margine deflexo subintegerrima, supra costa venisque leviter impressis, sordide cinerascenti-viridia, pube erispula levi obsita, subtus dense sordide cinereo-cano-tomentosa, tomento e pilis brevi- bus subintrieatis formato, costa elevata venis primariis erebris, par- WIMMER, Salices Europaeae. | 13 194 Salix aurita- Lapponum. allelis prominulis. Iuli subpeduneulati, bracteis parvis stipati, subuneiales, 3—4 lin. lati, magis minus densiflori: pedicellus medio- cris aut brevis; germina tomentosa, nune cinerascenti-cana, nunc tomento magis candicante subhirsuto, conieo-cylindriea, acuta, con- tinuo in stylum abeuntia; stylus nune brevis nunc mediocris pube- scens; stigmata longa, oblonga, plerumque bipartita in lacinias lineares; neetarium oblongum pedicellum dimidium aequans. . Alia individua iulis magis S. cineream, alia magis S. Lapponum repraesentant; illa magis cinereo-tomentosa, stylo breviore, haee albido- tomentosa subhirsuta, stylo longiore. Folia haud caute exsiecata fuscescunt, ut folia S. Lapponum. Facies aversa foliorum nune magis dense tomen- tosa candieans, nune minus einerascens; margo subintegerrimus, irregulariter et hine inde tantum repando-denticulatus. Descriptionem feci ad exempla- ria in Herb. Acad. Holmiensis. Salix aurita-Lapponum. ;. Wimmer in Denksehr. d. Sehl. Ges. lui j^ ovati, praecoces, sessiles; 9 cylindrici , crassi, spissi; braeteolae lingulatae fuligineae apiee nigricantes, pilosae; germina in pedicello brevissimo conico-eylindrica albo-tomentosa; stylus bre- vis aut brevissimus, stigmatis brevioribus aut longioribus; folia oblonga, sub apiee latissima, apice breviter attracto-acuta, margine subdeflexo subglanduloso-serrata, erosave, cinerascenti-viridia, supra leviter piloso- pubeseentia, subtus pallida, cano-cinerea, pube brevi aequaliter tecta, venis elevatis rugulosa. Syn. S.aurita-limosa Laestad. in litt. e£ Herbar. S. aurita-Lapponum Wimm. in Denksehr. d. Sehles. Ges. p. 166. Fl. v. Sehles. 1857 p. 202. S. canescens Fries Mant. p. 58. ex parte. S. canescens 2 [" et 4 Anders. Sal. Lapp. p. 29. S. obtusifo- lia Willd. Sp. 106 sec. Fries et And. Ie. Anders. Lapp. f. 5. e. (folium). Exs, Wimm. et Kr. Herb. Sal. 98. Coll. Sal. 220 et 220b. Habit. in paludosis subalpinis. Lapponia Pith. ad Glommerstrüsk, An- derson. Helvetia, Thomas (H. V.. In Sudetis an der Schlingelbaude im Riesengebirge, ubi primus detexit Siegert, 4 et 9. Frutex parvus, 1—-2 pedes altus, ramulis erectis, anniculis olivaeeo- brunneis aut testaceo-eastaneis, nitidulis, novellis leviter 5——————————— EP RON Salix silesiaea -Lapponum. 195 pubescentibus. Folia in petiolo medioeri, anguste obovata, aut ob- longa, infra apicem latissima, 13/ —1!/, une. longa, 8—10 lin. lata, sursum in aeumen breve, interdum plicato-apieulatum attracta, aut subintegerrima leviter et sine ordine repanda, aut apicem versus leviter glanduloso-serrata, basi late cuneata, supra sordide viridia, aut pube levi obsita cinerascenti-viridia, subtus aut cinerascentia aut cana, pube velutina e pilis brevibus implexis formata, nune minus nune magis densa, tecta. Stipulae rarae, parvae, lanceolatae aut lunatae. Iuli 9 ovales, odoris expertes, antheris sub anthesin rubieundis. Iuli 9 subsessiles, oblongi, ?/, unc. longi, 4 lin. lati, demum cylindriei 15 lin. longi, 5 lin. lati, erecti; braeteolae acu- tiuseulae, summae rotundatae. Germina in pedicello mediocri villoso, longa, eylindrico-coniea, albida aut cinereo-eana, villoso-, fere lanato- tomentosa; neetarium breve quadrato-oblongum; stylus brevissimus basi a pilis germinis tectus; stigmata aut breviora aut longiora, in- divisa aut bipartita. ^ Gemmae ovatae rufae puberulae. — Folia praesertim novella egregie rugulosa, unde affinitas S. auritae optime indicatur. Cognitio harum formarum, quas acutissimus Laestadius optime erat interpretatus, eo est obseurata, quod Fries in Novit. Mant. et in Bot. Not. 1840 p. 183 tres formas hybridas uno nomine S. caneseentis iunctas ut speciem proposuit. Anders. Sal. Lapp. p. 30 Obs. 2. ait ,, Rev. Laestadius, qui hane plantam multis sub annis legit et observavit, eam pro specie hy- brida nee propria habet. ... Verum quidem est S. cineream, capream, auritam et lapponum in formis eius diversis saepe agnosci posse; sed ambiguum esset talem speciem cuidam certae subiungere.* ^ Certissime: enimvero sunt tres formae! Specimen a Thomas in Helvetia lectum foliis adultis carebat, tamen hue pertinere credo. Specimina Lapponiea vidi in Herbario Andersoni. Nostra e Sudetis sunt perfectissima, diu in horto observata; adsunt formae duo, altera foliis subtus germinibusque densius tomentosis. Quaedam for- mae S.silesiaca-Lapponum huic similes. Agnovimus hane hybridam multo antea, quam ,Salicis canescentis Fries." notitiam accepimus. Salix silesiaca-Lapponum. Wimmer in Regensb. FI. Lui praecoees, .$ ovato-oblongi, € oblongi, demum cylindriei, ses- siles; braeteolae lingulatae, ferrugineae s. fuligineae, |j villoso-bar- 13* 196 Salix silesiaca - Lapponum. batae, Q demum subnudae; filamenta 2 libera, glabra, antherae demum oblongae livescentes; germina in pedicello medioeri aut brevi e basi ovata ceoniea; stylus brevis aut longus, stigmata bre- viora aut longiora; folia ovali- aut oblongo-elliptiea breviter aeuta, margine subdeflexo obsolete denticulata, basi euneato-rotundata, supra sordide aut einereo-viridia glabra aut puberula, subtus pallide cano-virentia tomentoso- pubeseentia, demum saepe ealvescentia. Syn. S. silesiaca-Lapponum Wimm. in Regensb. Fl. 1819 nr. 3. Denkscehr. d. Sehles. Ges. p. 167. Fl. v. Schles. 1857 p. 202. S. tomentosa Tausch Fl. Sudet. S. nepetifolia Presl Fl. Czech. S. Tausehiana Sieb. Catal. Praeterea haee Tauschii nomina in diversis ab eo editis Herbariis (Plantae sel. Fl. Bohem., Fl. Sudet., Dendro- theca Boh. ete. ad hane pertinent: S. multiglandulosa (germ. glabris, stylo longis- simo), S. sphenocarpa (germ. glabris), S. erythrophleba (germ. canescentibus, stylo medioeri), S. sphenogyna (germ. canis, stylo longissimo), S. sphenogyna p- psilocarpa (germ. glabris, stylis longis), S. albiphila (germ. tomentosis, stylo bre- vissimo), quorum in H. V., H. A., H. Bh. et H. R. comparavi specimina. Exs. Tausch Dendroth. Boh. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 131. 132. 133. . Coll. Sal. 214 — 219. Habit. in seaturiginosis ad latera montium declivia supra terminum arborum in Sudetis occidentalibus (Riesengebirge). Primus invenit Tausch, dein Goeppert, postea Wenck et Siegert. Crescit ubique cum paren- tibus in der Melzergrube an der Schneekoppe, septem frutices, unus 4$: am Kl. Teiche tres fr. unus $; über der grossen Seiffengrube zw. den Drei- steinen und dem Mittagssteine quinque fr. unus 2; an der Sehlingelbaude duo fr.; an der Pantsche singulus fr. (Wenck). Frutex pro loeo varius plerumque 2, rarius 3 pedes altus, ramis brevibus torulosis divaricatis, aut ramis longioribus adscendenti- erectis, ut in stationibus inferioribus magis a frigore tutis. Ramuli olivaceo-fusci glabri, novelli saepe eano-puberuli. Folia fere regu- lariter elliptiea, nune latiora ad ovatam formam, nune angustiora ad oblongam, oblongo-laneeolatam abeuntia; illa 2 une. longa, unciam lata, haec 8—9 lin. lata; illa basi rotundata, brevissime aeuta saepe plieato-apieulata infera vel rotundata, haec basi euneata, in acumen breve producta; in petiolo mediocri aut brevissimo; margine subin- tegerrimo, leviter repando aut obsolete denticulato; supra saturate viridia, primo einerascenti-puberula, demum saepe glabra; subtus pallide virentia, pube e pilis directione variis formata haud densa sed aequabili teeta leviter eanescentia, supera novella tomentoso- cana, in nonnullis demum subtus aut levissime puberula aut prorsus glabra; eosta straminea, venis primariis paullum prominulis. Stipu- lae parvae lanceolatae, basi saepe subbilobae. Iuli ,' uneiam longi, Salix silesiaea- Lapponum. 197 6 lin. lati, odoris expertes, sessiles, praecoces; antherae ante anthe- sin rubieundae, subglobosae, demum oblongae, plumbeae. Iuli 9 nune sessiles, nunc in pedunculo bracteato, erecto-patuli, alii spissi densiflori, 1!/, unc. longi, 6 lin. lati, alii basi laxiflori 1!/, unc. longi, 4 lin. lati; plerumque erecti aut erecto-patentes. Braeteolae obovatae aut spathulatae, rarius lingulatae, basi fulvae v. ferrugi- neae, mediae purpurascentes, apice nigrieantes, pilis magis minus densis villosae. Germina in pedicello nune brevissimo, nune medio- eri, interdum vel !/ germinis aequante, ac in uno eodemque iulo vario, plerumque glabro; ex ovata basi coniea, eonieo-subulata, nunc obtusa, nune aeutiuscula, einereo-tomentosa, ecano-puberula, aut ex parte (apiee). pubeseentia, ceterum cealva aut tota viridia glabra; neetarium oblongum; stylus nune brevissimus aut brevis basi pube- seens, nune mediocris glaber; stigmata aut breviora latioraque, plerumque indivisa, aut in lacinias longiores filiformes partita, in sponte natis propter iniurias frigoris saepe hebetata. Quanquam, ut fit in hybridis, formae singulae tantum sunt individuales tamen in eorum gratiam qui hane rem persequi aut e formarum varietate hybridam naturam pernoscere velint, formas seorsim hie proponam: — julis pedunculatis, eylindricis, germinibus pedicellatis albo-tomentosis, stylo brevissimo, stigmatis brevibus, foliis oblongo-lanceolatis, subtus subsericeis. — Am grossen Teiche im Riesengebirge. — julis sessilibus, oblongis, germinibus subsessilibus, cinereo-tomentosis, stylo brevi puberulo, stigmatis partitis filiformibus, foliis oblongo- elliptieis, subtus cano-subtomentosis. — An der Schlingelbaude im Riesengeb. Coll Sal. 214. - — iulis pedunculatis, cylindricis, basi laxifloris, germinibus pedicellatis, eano-tomentosis, demum virescentibus, stylo longo, stigmatis partitis brevibus, foliis ovatis velutino-pubescentibus demum glabris. Melzer- grube im Riesengebirge. i — iulis pedunculatis, longis, cylindricis; germinibus pedicellatis, glabris, stylis medioeribus, stylis brevibus; foliis ovatis, demum glabris. W. et Kr. H. Sal. 131. Coll. Sal. 215. Has formas, quoniam nonnisi iis locis proveniunt, ubi S. Lapponum et S. silesiaca se contingunt et promiseue nascuntur, neque praeter Sile- siam hueusque ohservatae sunt, et quia inter parentes ita mediae sunt, ut inter utramque, nune hue nune illue magis vergentes, vacillent, ex eis hy- bride natas esse pro eerto habemus. Germina valde fructifera. In horto optime viget. Primus, ut diximus, has formas investigavit et distinxit in iugo Sude- torum (des Riesengebirges) Tausch, Pragensis, qui, quanquam Salieum iudex peritus, maluit eas novis nominibus divulgare, quam naturam earum, quae aciem ipsius effugere non potuerat, pronuntiare. VII. KERNERIANAE. S. eaprea-cinerea. S. caprea-aurita. S. caprea-grandi- folia. S. aurita-cinerea. S. caprea-daphnoides. S. tephro- carpa. F rutices maiores, aut subarboreae, a basi in ramos validos crassos brevesque soluti. Folia late ovalia, plerisque pubescentia; aut au- tumno glabrescentia. Iuli novelli breves crassi, villosissimi. Ger- mina plerisque hirto-tomentosa, eana s. alba. In hae grege maxime cohaerent formae 1—4, et ipsae formis quibusdam gregis sequentis valde propinquae; quinta et sexta ab illis paullum remotae. 1, 2 et 4 ante Lasch et nos, 3 ante A. Kerner prorsus ignotae fuere; sunt autem difficillimae. Nam stirpes inter- mediae inter species adeo propinquas, quales sunt S. caprea, S. ci- nerea et S. aurita aegre dignoseuntur et facile pro varietate huius illiusve speciei habentur. Quintam, postquam a Wichura arte pro- genita erat, J. Kerner prope Vindobonam deteetam descripsit. UI- tima, quae ex hybrida et specie orta esse videtur, forsan horti filia est. Salix caprea-cinerea. 199 Salix ecaprea-cinerea. Wimmer Regensb. Fl. lui 3 oblongo-ovati, sessiles, praeeoces, bracteolae nigricantes obo- vatae villosae; filamenta 2 libera basi leviter pilosa; antherae vir- gineae elliptieae; iuli 2 oblongi aut cylindriei; germina in pedicello longo oblique affixa, e basi ovata conieo-subulata, albido-tomentosa, obtusa, stylo brevissimo, stigmatis linearibus patentibus; folia oblongo- obovata, basi euneato-rotundata, breviter acuta, margine sursum eroso- erenata aut repanda, supra obscure viridia levissime puberula, sub- tus glauco-eana, velutino-pubescentia et -tomentosa. Syn. S. caprea-cinerea Wimmer in Regensb. Fl. 1849 p. 43. Denkschr. d. Schl. Ges. p. 162. Fl. v. Schles. 1857 p. 199. S. aquatica Smith. brit. p. 1065. Engl Fl. 4, 2318. Engl. bot. t. 1437. Forbes Wob. nr. 127. Willd. Sp. 97. S. Reiehardtii A. Ker- ner N.-Oe. W. p. 127. Ie. Forbes Wob. 127. Exs. Wimm. et Kr. Coll Sal. 185 (et nr. 29 4S. cinerea g/ forma singularis). Habitat. in Silesia et Austria. Circa Vratislaviam ad Gr.-Masselwitz (d), Goldschmiede, Margareth (quae tamen omnes dubiae). Certissima inter- media: Blockberg pr. Charlottenbrunn. In horto bot. Vratislav. exstat exemplar ex Austria allatum sub nomine ,,S. cinerea Host". In Austria in- venit Neilreieh &* prope Dóbling teste Kerner l. l.; im Haselgraben bei Linz nach Brittinger. Quod diximus de S. cinerea-aurita, idem cadit in hane. Quanquam S. eaprea et S. cinerea sunt species optime diversae, tamen adeo sunt sibi propinquae, ut verbis aegre distinguantur, ideoque formae quoque inter has hybridae cognitu diffieillimae. 'l'amen formae eae recte hue referri no- bis videntur, quae utrum ad S. cineream an ad S. capream pertineant, dubium est. De forma Coll Sal. 28 nondum certi sumus; propius aecedit ad S. cineream, sed ita se habet ut merito eius varietatibus aceingi ne- queat. Sed forma 185 extra dubitationem posita est. Color frondis minus cinereo-obseurus, praesertim, novellae laetius virescens quam S. cinereae. Ramuli annieuli superne pubescentes, inferne glabri rubicundi aut fusce- scentes. Folia exemplaris j' supera subtus egregie rugosa. — "Tabula 127 Forb. Wob. mihi satis bene S. caprea-cineream prae- stare videtur, et quum DOll. Fl. v. Bad. p. 496 comparata icone Engl. bot. t. 1431 in eandem sententiam inciderit, haud dubitavi nomen S. aquatica Smith huie hybridae subscribere. — -—— 200 Salix eaprea-aurita. | Salix caprea-aurita. Wimmer Denkschrift der Schles. Gesellschaft. ui 9 ovati aut oblongi; bracteolae ferrugineae, lingulatae, acutae; germina in pedicello longo obliqua ex ovata basi subulata, albo- cano-tomentosa, stylo brevissimo, stigmatis brevibus erectis conni- ventibus; folia supra sordide-viridia, glabra, subtus canescentia pu- bescentia aut subtomentosa, novella et supera velutino-tomentosa, obovato-oblonga, breviter acuta, plieato-apieulata, basi paullum at- tracta. Syn. S. caprea-aurita Wimmer Denkschr. d. Sehles. Gesellschaft p. 163. Fl. v. Schles. 1857 p. 199. Exs. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 112. Coll. 186. 187. 188. Habitat. Silesia prope Charlottenbrunn duo frutices; Wüste-Walters- dorf et Dorfbach; ad Kohlhau et Schaeferberg pr. Gottesberg; inter Alt- wasser et Reussendorf; Ochsenberg und Krummhübel pr. Sehmiedeberg:; Sahlberg pr. Hirschberg. Neomarchia pr. Driesen: Laseh! : '" Formae: a. iulis ovatis, germinibus astylis albidis, foliis obovatis subtus levissime pubescentibus. ^Beinertshóh bei Charlottenbrunn. Herb. Sal. 112. Coll. 186. Folia obtusiuseula, 2— 2'/, unc. longa, 15 lin. lata. b. iulis oblongis, germinibus astylis cinereo-canis, foliis oblongo- obovatis, subtus eano-glaucis, pubescentibus. Reussendorf. Coll. 187. Folia acutiuseula, 2!/, unc. longa, unciam lata. c. iulis oblongis, germinibus astylis cinereo-canis, foliis obovatis, basi cuneatis, subtus cinereo-tomentosis. Zwicker bei Char- lottenbrunn. Coll. 188. Folia lata; 2 unc. longa, 15 — 18 lin. lata. d. iulis oblongo-cylindricis, stylo brevissimo, foliis lanceolato- obovatis, subtus, pubescentibus. Kohlhau b. Gottesberg. Folia elongata, 3 unc. longa, unciam lata. e. iulis oblongo-ovatis, germinibus astylis albido-canis, foliis ova- tis subtus cano-tomentosis. JDriesen. Foliis S. capreae si- millima; 2!4 unc. longa, unciam lata. Salix caprea-grandifolia. 201 Formae modo descriptae satis inter se differunt, omnes tamen ita sunt comparatae, ut origo haud ambigua esse videatur. Forma quinta parum distat a S. caprea, sed foliis parvis plicato-apicula- tis, basi egregie attraectis, iulis parvis germinibus prorsus astylis multo minoribus ab illa distinguenda. Omnes iulis germinibusque minoribus plerumque prorsus astylis a S. eaprea differunt, prae- terea tomentum foliorum faciei inferae plerumque ad pubescentiam redactum est, quae paginam leviter obtegit. Summa folii latitudo est, ut in S. aurita, inter mediam partem et apicem; ceterum figura satis diversa ut modi supra dati ostendunt. A S. aurita dignoscendae sunt iulis et maxime germinibus tandem egregie auctis, basi demum subglobosis, foliorum magnitudine et in plerisque colore laetius viridi, in e. et e. etiam tomento aucto ae magis adpresso. Salix ecaprea-grandifolia. Kerner in N.-Oe. W. p. 124. 125. lui eoaetanei, in pedunculo brevi braeteato, ,$ ovati, 9 ovato-cy- lindriei; braeteolae laneeolatae, aeutae, seminigrae, pilosae; filamenta 2 libera subpilosa, antheris oblongis; nectarium breve, truncatum; germina ovato-coniea, eano-tomentosa, in pedicello-longo; folia elli- ptiea, acuminata, basi rotundata, undulato-serrata, novella subsericeo- tomentosa, adulta supra glaberrima, nitidula, subtus puberula aut tomentosa. a. attenuata. bracteolis pilosis; stigmatis bilobis; foliis utrin- que attenuatis, demum subtus cinereo-glaucis ad nervos pu- berulis glabrisve; ramulis annieulis pubescentibus. S. atte- nuata (supergrandifolio-caprea) Kerner l. l. 124. b. maerophylla. bracteolis villosis; stigmatis emarginatis ; foliis basi rotundatis, demum subtus albido-tomentosis; ramu- lis annieulis glabris. S. macrophylla (subgrandifolio- caprea) Kerner l. l. 125. Exsico. A. et J. Kerner Herb. Sal. Austr. 47 g' b. Habitat. in Austria infer. am Erlaufer bei Scheibbs, am Alpel des 202 Salix | aurita-cinerea. Sehneeberges 4000^ und am Gruebberg bei Gaming 1100—1300', in 'Tyroli in monte Isel prope Innsbruck, 1900', detecta ab A. Kerner. Hybridam a nobis non visam, quam cl. Kerner sub duobus no- minibus proposuit, nos ex nostro more comprehensam enumeramus. Tribus loeis indicatis utraque parens adest. Frutices sunt fere ar- boris specie, quae altera ad S. grandifoliam, altera ad S. ea- pream propius accedunt. Forma b. iulis ante anthesin vestimento villosissimo, velleris instar flores involvente, stigmatis conniventibus, antheris oblongis, foliorum figura elliptica et vestimento, ramis an- nieulis glabris originem, quam 8. capreae debet, ostendit: sed venae minute retieulatae foliorum et stipulae semicordatae acutae S. gran- difoliam indieare dicuntur. Forma a autem ab hae iulis brevio- ribus et crassioribus et forma elliptica foliorum recedit. Hue mihi pertinere videntur icones S. fagifoliae et S. carinthiacae in tabulis suecedaneis Host Salix. Misit etiam 'Th. Kotschy exemplar 9 unieum huius formae ex arbusceulo, quod in horto bot. Vindobonensi erat, sed altero anno eum surculos mihi transmissurus erat, emortuum erat. Salix aurita-cinerea. Wimmer in Regensb. Fl. 1848. lui subsessiles, oblongo-cylindrici, densiflori; germina in pedieello longo, anguste conico-cylindriea, obtusiuseula, eano-tomentosa, stylo- obliterato, stigmatis brevibus subeoalitis; folia oblonga, obovata, basi attraeta, brevissime acuta, plicato-apieulata, sordide cinereo-virentia, subtus sordide glauea, pubescentia, subrugosa. Syn. S.cinerea-aurita Wimm. Regensb. Fl. 1848 p. 329, 1849 p. 329. Denkschr. d. Schles. Ges. p. 163. Fl. v. Schles. 1857 p. 199. S. multinervis DOll. Fl. v. Bad. p. 516. S. lutescens Kerner N.-Oe. W. p. 131. Exs. Wimm. u. Kr. Coll. Sal. 181. 182. 183. Habit. in Silesia pr. Vratislaviam ad Goldschmiede, Carlowiz, Gr.-Mas- selwiz; ad latomias pr. Strehlen: Zoelfel! Neomarchia pr. Driesen: Laseh! Prussia pr. Kónigsberg: C. A. Patze! M. Duc. Daden, pr. Donaueschingen ad fl. Breg: Brunner! Carlsruhe, am Ludwigsbade und Riesenstein bei Heidelberg: Dóll. Anglia: Coventry-Park, Warwiekshire: Kirk (sub nom. S. cinerea o. oleifolia Sm. et sub nr. 1010e.). Etiam ex horto Berolin. jf aecepi. In Austria pr. Jauerling et pr. Gr.-Weissenbach: Kerner l l. forma b. —— ÓÀ— —————— AIR NND ARAS ERNST AER NR Salix caprea-daphnoides. 203 Formae: a. dc' iulis maiusculis crassis, foliis late-obovatis, basi rotundatis. b. 2 germinibus eylindricis, foliis oblongo-obovatis, plieato-apicu- latis, sordide-cinerascentibus. Coll. 182. e. germinibus subulato-cylindricis, foliis ovali-oblongis, obtusiuscu- lis, viridi-cinereis, subtus velutinis. Coll. 183. d. foliis oblongo-obovatis acutis, cinereo-viridibus, germinibus subulatis, stylo brevissimo. Coll. 181. Hybridae inter S. cineream et S. auritam diffieillimae sunt inventu et extrieatu, quoniam ipsae species, quanquam optime dis- iunetae, tamen notis aegre distinguuntur. Atque saepius nasci vi- dentur quam hucusque observatae sunt. A S. aurita distingui pos- sunt iulis paullo maioribus et propter bracteolas nigritas praeminen- tes magis nigrescentibus, foliis magis cinerascentibus; a S. einerea iulis paullo minoribus, bracteolis angustioribus, germinibus minoribus magis ad formam cylindrieam vergentibus, stylo aut nullo aut bre- vissimo praeditis, foliis minoribus subtus magis rugulosis. Plerum- que astyla est, sed in quibusdam formis etiam stylus brevissimus ad- est. Foliorum forma diversa: maxime singularis est c' a, quam Lasch apud Driesen legit: huie folia multo latiora, brevissime acuta, subtus tenuissime pubescentia, ceterum facie S. cinereae. Salix ceaprea-daphnoides 9. Jos. Kerner in Verhandl. der k. k. zoologisch - botanischen Gesellschaft in Wien, 1861. Lui in peduneulo brevi, basi braeteolato; bracteolae ovatae, acutius- eulae, seminigrae, villosae; germina in pedicello brevi, ovato-coniea, 'Compressa, viridia, pilis adpressis sparsis obsita, stylo tenui, stigma- tis linearibus, patulis; folia obovato-laneeolata, abrupte aeuminata, novella utrinque subsericeo-tomentosa, subtus elevato-nervosa, adulta glaberrima, supra viridia nitida, subtus glaucescentia. $yn. &. Erdingeri (superdaphnoides-caprea) J. Kerner Verhandl. d. zool.- botanischen Gesellschaft in Wien 1861, B. 11, p. 243. 204 Salix caprea-daphnoides. Habit. prope Vindobonam ad viam ferream versus Bruck, ubi detexit J. Kerner Vindobonensis 1861. Deser. ,,Amenta pistilligera, praeeoeia, breviter peduneulata, basi foliolis squamaeformibus 4— 7 fulta, eylindrica, densiflora, ter et se- missi longiora quam latiora. Squamae ovatae, aecutiusculae, basi fer- rugineae, apicem versus atratae, longissime villosae. Glandula tori oblonga, trunesta, flava. Germen pedieellatum, pedieello glandulam . tori aequante vel paullulum superante, ovato-conieum, compressum, viride, pilis sericeis adpressis sparsis obsitum. Stylus tenuis JO Edid —]mm.]onegus. Stigmata linearia, erecto-patula, post anthesin con- niventia. Folia obovato-lanceolata, abrupte acuminata, bis—bis et se- missi longiora quam lata, serrata, adolescentia utrinque sparsim sub- sericeo-tomentosa, supra venulis impressis, subtus nervis elevatis signi- ficata, adulta glaberrima supra laevigata, viridia et nitida, subtus nervis elevatis venosa, glaucescentia et opaea. Stipulae ovatae ser- ratae. Ramuli iuniores nonnunquam hirsuti, adulti glaberrimi, atro- sanguinei. Speeimen inventum est frutescens, inde a basi in ramos solutum; rami patentes, et ut in S. caprea divergentes, sed angulis magis acutis. Folia breviora et latiora quam in S. daphnoide; novella vestimento S. ea- pream indicant, sed colore laetius viridi ut folia S. daphnoidis; novella supra venas impressas, adulta subtus evidenter prominentes gerunt; sed autumno folia prorsus nuda, supra ut in S. daphnoide nitentia sunt. Iuli feminei breviter peduneulati et foliolis squamaeformibus fulti sunt, ut in S. eaprea; sunt autem breviores et crassiores quam in S. daphnoide. Germina pedicellata, ut in S. caprea, sed pedicellus vix aut paullulum nectarium superat; etiam stylo evidenti a S. caprea differt.^ J. Kerner I. l. Paullo post quam J. Kerner haee publici iuris fecerat, idem me per literas certiorem fecit, eandem hybridam ab eo viro, ia euius honorem hane denominaverat, Carolo Erdinger, inventam esse. Inter primas bybridas, quas experimento facto produxit et educavit amici Wichura sollertia, fuit S. caprea-daphnoides, euius per sex annos eoluimus 2 9 et unum masculum fruticem. "l'endunt hae ad formam arbo- ream. Specimen 9 alterum germina viridia, nune sparsim nune densius pi- lis adpressis obsita, alterum germina eano-pilosa habet; illius iuli paullo longiores, huius breviores sunt. Ceterum ita sunt comparata, ut inter utramque parentem media diei possint. J. Kerner huius specimina eum suis cirea Vindobonam repertis congrua esse affirmavit. Habes igitur hic exem- plum hybridae antea arte factae, deinde spontaneae inventae! Salix tephrocarpa. 205 Salix tephrocarpa Wimmer. 9. lui praecoces in peduneulo brevi bracteolato, cylindriei, spissi; braeteolae lingulatae fuscae aut seminigrae dorso villo reeto mediocri obsitae; germina in pedicello longo, conieo-subulata, eano-tomentosa demum cinerascentia, stylis brevissimis, stigmatis linearibus saepe di- visis; folia in petiolo pubescente, infera late ovata, supera ovalia. brevissime acuta, supra saturate viridia glabra, subtus eano-glauca, aequaliter et leviter pubescentia. Habitat.? Ex horto botanico Berolinensi aeceptam per octo annos colui. Frutex, quem intra oeto annos ad sex pedum longitudinem edu- eavi, igitur lente erescentem, ramos gerit partim patentes, partim erectos; ramuli trimi fusci subtorulosi et per longitudinem pliecati, sub- nudi, anniculi saepe subtestaeei, novelli herbacei pubescentes. Folia ob- seure quidem sed saturate viridia, supera pagina aut nuda, aut pilis rarissimis exiguis adspersa, subtus virescenti- aut canescenti-glauea, costa pallida, venis reticulatis primariis prominulis; late ovalia, nune subrotunda, nune subrhombea, nunc elliptica, basi euneato- aut elliptico- attracta, apice brevissime acuta, 1!/, unc. longa, unciam lata, mar- gine saepe integerrima; superiora paullo angustiora, ovata aut ob- longo-ovata, suberoso-erenata serratave, 2 unc. longa, ?4 — 1 unc. lata. luli 9 praecoces, in pedunculo bracteis parvis deeiduis sti- pato, spissi, demum basi paullo laxiores, patentes, initio 1 dein 2" longi, demumque eurvuli, 4— 5 lin. lati, obtusi. Dracteolae longae, lingulatae, antice rotundatae, nonnunquam totae fuscae, saepius basi fuseae cetera pàrte nigricantes, dorso villo recto haud longo obsitae. Germina primum brevia anguste coniea, demum longa conico-subu- lata, primum tomento laxiuseulo lutescenti-cano, dein einerascenti- eano obteeta; nectarium oblongum; pedicellus longus; stylus brevis- simus; stigmata lineari-oblonga, nonnunquam partita. Extabat haee forma in horto botanico Berolinensi sine nomine, ubi ante hos 12 annos Wichura frustra in eius origine extricanda desudavit; postea ipse inde aeceptam colui. 'Tam e forma et colore florum, quam e foliis, magis tamen ex illis affinitas S. cinereae cognoscitur, ita tamen ab ea diversa, ut de varietate cogitari non posset. Folia quandam sed valde re- motam S. Weigelianae affinitatem produnt, unde iam diu suspicatus eram hanc formam e S. cinerea et S, Weigeliana ortam esse: neque tamen ea coniectura satis placebat. Foliis novellis etiam similitudo S. capreae 206 Salix tephrocarpa. prodit. Nune autem foliis vetustioribus similitudo S. laurinae tam eerto exprimi videtur, ut de origine e S. laurina et S. cinerea vix longius dubitare possim. Quodsi verum est, quod conieci, S. laurinam ortam esse e S. caprea et S. Weigeliana, ista quae supra posui, satis bene explieantur. Forsan haec forma originem suam debet ipsi horto Berolinensi, ubi facile fieri potuit, ut ex coniunctione S. laurinae et S. cinereae plantula enata sit atque dein perstiterit. "lamen, cum et S. laurinae origo non extra omnem posita sit dubitationem, et huius formae origo non minus hypothetica sit, nomen e parentibus iunetum inscribere non ausus, novum nomen imponere malui, quod ita finxi, ut S. cinereae affinitatem significa- ret. Cum:autem forma valde insignis sit, omnino eam tacere nolui. ———o MA AGMEN VIII. SUDETICAE. S. eaprea-silesiaca. S. aurita-silesiaca. S. cinerea- silesiaca. S. hastata-silesiaea. OMEN raro arboresceentes, ramis saepe laxis, areuato cernuis, in apice polyphyllis. Folia obseure virentia, plerisque novella pube- scentia, demum omnibus glabrescentia aut nuda. Germina aut to- mentoso-alba, aut partim pubescentia, aut nuda. Optime notae nobis ex hae grege sunt prima et altera, quarum d quoque stirpem vidimus: utraque formas maxime varias praestat. Praesertim S. aurita-silesiaca tum foliis germinibusque nudis vi- ridibus, tum eano-pubescentibus subtomentosis apparet, similique modo 8. eaprea-silesiaca; utriusque etiam formae haud raro obviam fiunt, quarum germina pro parte nuda, pro parte pube vestita sunt. Consoeiavimus has stirpes, quoniam natura Salicis silesiaeae in omnibus valet, nomenque dedimus a Sudetis, quia ibi et primum in- ventae sunt et habitaculum propium esse oportet ea regio, quae Sa - lieis silesiaeae domicilium praecipuum est. 208 Salix eaprea-silesiaca. Salix caprea-silesiaca. Wimm. in Regensb. FI. lui praecoees, sessiles, 9 demum in peduneulo braeteato, laxiflori; filamenta 2 libera glabra; germina in pedicello longo, e basi turgida subulata, obtusiuscula, leviter sericeo-pubescentia, hine inde ealvescen- tia; stylus brevis; stigmata brevia erecto-patula; folia ovalia, subtus canescentia, dense pubescentia, novella lanato-tomentosa. ! Syn. S8.caprea-silesiaca Wimmer in Regensb. Fl. 1849 nr. 3. Denkscehr. der Sehl. Ges. p. 63. Fl. v. Sehl. 1857 p. 200. Exs, Wimm. et Kr. Herb. Sal. n. 8 9, nr. 134 Y. Coll. Sal. 191—194, 196 (Herb. Sal. nr. 8 et Coll. Sal. nr. 195 ad S. capream potius referenda). Habit. in Silesiae montibus ad rivulos et in sylvaticis humidis. Im Rie- sengebirge am Zackerle in Petersdorf, am Vitriolwerk; am Kochelfall; in Marienthal; in Krummhübel und Brückenberg. Formae notandae sunt: — foliis late-ovatis, sordide virentibus, subito acutis, 29, unc. longis, 1!4 une. latis; ramulis Wartius iulis d ovatis. Herb. Sal. 134. Coll. 194. — foliis ovalibus, laete virentibus, obtusiusculis, ramulis olivaceis, iulis á oblongo-cylindricis. | Tm 9, foliis late ovatis, breviter acutis; iulis laxifloris; germini- bus serieeis cano-virentibus, longe subulatis. H. Sal. 8. Coll. 196. — Q, foliis ovalibus, inferis ovali-subrotundis; germinibus seri- ceis cano-virentibus, breviter conico-subulatis. Coll. Sal. 192. — . Q, foliis oblongo-obovatis, subtus glaucis, tenuissime pubescen- tibus; germinibus longe subulatis cano-serieeis. Coll. Sal. 193. — 9, foliis ovato-lanceolatis aeutis; germinibus longe subulatis, cano-serieeis, demum «calvis. Coll. Sal. 191. Quanquam variae formae, tamen ita inter se eoncinunt, ut omnes intermediae appareant inter parentes. A S.caprea differunt, quod vestimentum in pagina infera multo tenuius est, donec omnino eva- nescit, et quod stylus semper evidens adest; iuli minus crassi sed longiores sunt, plerumque magis laxiflori. Braeteolae angustiores, Salix aurita-silesiaca. 209 saepe lingulatae aut lineares, ferrugineae, rarius seminigrae. Necta- rium longius quam in S. eaprea. Germina saepe per partes aut maxima ex parte calva viresceentia. Folia novella autem maximam eum S8. eapreae foliis similitudinem tomento denso laxo, ad venas primarias densissimo, ostendunt. In hae ut in S. silesiaca saepis- sime ramuli heterophylli obviam fiunt, quum folia infera latiora late- que ovata aut obovata, supera longiora et angustiora ovato-oblonga sunt. Germina plerumque basi turgida subsphaerica inde cito angu- stata elongato-subulata. Stipulae maiuseulae oblique reniformes, grosse dentatae. Gemmae ovatae puberulae, aut glabrae, obtusae rostrataeve. Plerumque frutieem vegetum, satis altum, ramis validis sistit, sed etiam arbuseulae forma obviam fit, ramis late divergentibus, nonnul- lis elongatis horizontaliter areuatis. — Forsan hane hybridam prae- stat S. sphacelata Forbes Wob. 121. Salix aurita-silesiaca. Wimm. in Regensb. FI. lui 3j Ovato-oblongi, subeoaetanei; filamenta 2 libera, basi pilosa, antherae demum plumbeae; 9 cylindrici, oblongo-cylindrici aut ovato- oblongi, subcoaetanei, pedunculati; germina conico-subulata, obtu- siuseula, in pedieello longo, viridia aut piloso-cana, stigmatis brevi- bus subsessilibus; folia oblongo-obovata aut obovata basi cuneata aut obovato-lanceolata, glabra, subtus glauco-viridia, pubescentia, ve- nis prominulis. Formae: &. latifoliae. a. foliis late-obovatis, plicato-apiculatis, basi euneatis, obscure viridibus, pubescentibus cinerascentibus l. subtomentosis, iulis 9 oblongis, germinibus viridibus hiec illic pubescentibus. d.e 9. b. foliis obovatis brevissime apieulatis, demum glabris subtus pallidis, retieulato-subrugosis, iulis 9 oblongis, germinibus glaberrimis, stylo conspicuo. WIMMER, Salices Europaeae 14 2 1 0 Salix aurita-silesiaca. / e. foliis obovatis, plieato-apieulatis, basi euneatis, obscure viri dibus, subtus pallido-glaueis pubescentibus, iulis 9 cylindri- cis, germinibus albo-tomentosis, stylo obliterato. d. foliis obovatis ovatisque breviter aeutis, pallide virentibus, subtus pallidis puberulis, iulis 9 oblongo-cylindrieis, germi- nibus pubeseentibus virescentibus, stylo-obliterato. e. foliis amplis ovatis oblique acutis, subtus pallidis pubescen- tibus, iulis oblongo-eylindrieis, germinibus cano- tompntosIB, stylo obliterato. — germinibus binis sub singulis squamis. B. angustifoliae. f. foliis oblongis oblique apieulatis, glabrescentibus, iulis 9 cy- lindrieis, laxifloris; germinibus glabris, stylo conspicuo. £. foliis obovato-lanceolatis (subtus pubescentibus aut reticulato- rugosis); iulis 9 oblongis, germinibus cano-tomentosis, stylo obliterato. — germinibus binis sub singulis squamis. h. foliis obovato-lanceolatis, glabris subtus pallide viridibus; iulis 9 cylindricis, "— parvis albido-tomentosis, stylo conspicuo. i. foliis late laneeolatis, glabris, subtus/ (glaucis aut) pallide viridibus; iulis 9 cylindrieis, germinibus glabris, stylo con- Spicuo. Syn. S. aurita-silesiaca Wimm. Regensb. Fl. 1848 p. 330, 1849 p. 43. Denkschr. d. Sehl. Ges. p. 164. Fl. v. Sehl. 1857 p. 201. Exs. Wimm.etKr. a. ($ Coll 207. b. Coll 203. c. Herb. 63. d. Herb. ?1. Coll. 209. e. Herb. 34. Coll. 311 et Coll. 206. £f. Coll. 200. g. Coll. 202 et Coll. 201. h. Herb. 130: Coll. 208. i. Herb. 22. Coll. 210 et 199. Habit. Hungaria in Carpatis supra Kesmark: Maukseh in Herb. Vindob. Silesia ad pedem Sudetorum satis frequens et in vallibus ad ri- vulos et ad declivia montium, ad pagos Schreibershau, Marienthal, Sieben- hüuser, Kochelháuser, alte Schlesische Baude, Krummhübel, Brückenberg, Grenzbauden, Sehmiedeberger Kamm. Altvatergebirge am Altvater, Pe- tersberge, im grossen Kessel. : Formis supra adumbratis indieavi, quam varia sit huius hybridae habitus notaeque, quas ad ealeulum vocare nemini continget, nisi na- tura harum stirpium cognita ad eas interpretandas sibi viam muniverit. Confitendum est nobis quoque, ubi primum has formas invenimus, Salix cinerea-silesiaea. 2 l 1 oeulis tanquam vertigine captis, adeo obseuras fuisse, ut quid illis faeeremus non haberemus: adeo inter se diversae sunt. Sed statione et contubernio observatis et notis singulis exquisitis contigit, ut eas ommes eommuni vineulo originis hybridae contineri intelligeremus. — Varietates etiam sie proponi possunt, ut formae leioearpae et hebeecarpae primitus distinguantur, his latifoliae s. ovalifoliae et angustifoliae s. laneifoliae subscribantur. Quaedam prope ad S. silesiacam aecedunt, ita ut floribus solis inspectis a. et f. vix ab ea distingueres, sed foliorum figura S. auritam ostendit. Ab hae eae, quae figura foliorum proximae sunt, eorum glabritie potissimum distinguendae. Aliae 'optime sunt mediae ut c., d., e. Sunt frutiees nunc humiliores 2— 3, nunc altiores 4 — 5 pedes alti, ramis aut erecto-patentibus, aut areuato-divarieatis, anniculis semper glabris, fusco-eastaneis, novellis aut glabris aut pubescentibus. Folia nune minora, 17/ unc. longa, 10 lin. lata ut in f, nunc maiora 3 unc. longa, 1!/ une. lata ut in e.; in e. 2!/ unc. longa, ad tertiam par- tem sub apice 1'4 unc. lata, ad tertiam partem supra basin 7 lin. lata; in i. ad 3 une. longa, unciam fere lata. Iuli nunc subsessiles, rarius in peduneulo longo, plerumque in brevi bracteolis parvis sti- pato, nune densiflorij, nune laxiflori, erassiores oblongi aut graciles eylindriei, uneiales, 5 lin. lati aut 3—-4 lin. lati. Salix cinerea-silesiaca 9. Wimm. in Denksehr. d. Schl. Ges. lui subeoaetanei, in peduneulo ebraeteato, basi laxiflori; bracteolae lingulatae, ferrugineae, paree pilosae; «germina in pedicello longo, conieo-subulata, cano-tomentosa; nectarium oblongum; stylus brevis- simus; stigmata parva ovato-oblonga, emarginata; folia infera ob- longo-obovata, breviter acuta, supera ovato-lanceolata, sub apice la- tiora, breviter acuta, supra sordide viridia, subtus cinereo- glauca, pubescentia, rugulosa. 8ym S.cinerea-silesiaca Wimm. in Denksehr. d. Schl. Ges. p. 164. Fl. v. Schl. 1857 p. 200. Exs. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 62. Coll, Sal. 197. 19$. Habit. in montanis Silesiae. Riesengebirge am Sehmiedeberger Kamme. 14* 2 I 2 Salix hastata-silesiaea. Duo tantum speeimina huius hybridae inventa, alterum foliis latioribus dilutioribus, alterum foliis angustioribus magis in cinereum vergentibus insigne. Arborescit aut frutescit, ad 10—12 ped. alta. Rami annieuli fusco-umbrini, longitudinaliter rugosi, superne tenuis- sime puberuli, novelli einereo-pubescentes. Folia in pedicello 3——5 lin. longo, obovata, 2!/, unc. longa, 15—16 lin. lata, supra medium aut sub apicem latissima, obtusa aut brevissime acuta, margine in- aequaliter subundulato-grosse-serrata, aut eroso-serrata, supra levis- sime puberula saturate viridia, subtus ad venas leviter pubescentia, glaucescenti-viridia, costa straminea venisque primariis prominulis — in altera forma folia obovato-lanceolata, sub apice latissima, inde ad basin aequaliter attracta, 2!/, une. longa, uneiam lata, subtus cine- reo-glauca costa ferruginea, plerumque plicato-apieulata. Stipulae subrotundo-reniformes, acutae, obliquae, grosse dentatae. Iuli in pe- dunculo mediocri, ebraeteato aut braeteato, oblongo-eylindriei, laxi- flori; flores medii horizontales, inferi refraeti, 8—12 lin. longi, 4 lin. lati. Braeteolae lingulatae, flavae aut ferrugineae, puberulae, paree pilosae aut subnudae. Germina 2 lin. longa, cinereo- aut cano-to- mentosa, stylo brevissimo aut brevi, stigmatis brevibus. Neetarium oblongum. Habitus fere S. cinereae, etsi altera forma frondis colore et figura propius ad S. silesiaeam accedit, sed differt ab illa vestimento parco fo- liorum, iulis laxifloris, braecteolis angustis ferrugineis calvescentibus, stigma- tis minoribus, nectario paullo longiore. Difficilius huius formae origo erui- tur, quae rarius occurrit, quia hae species rarius se contingunt. Ab ommi autem varietate Salicis cinereae haec prorsus diversa. Salix hastata-silesiaea. Wimm. in Regensb. Fl. 1848, pag. 330. lui 9 oblongo-eylindriei, demum laxiflori, eoaetanei, in peduneulo braeteato; braeteolae lingulatae, ferrugineae, magis minus villosae; germina ex ovata basi conica, viridia, glabra, in pedicello longo, stylo brevi aut brevissimo, stigmatis ovatis, patulis, saepe bifidis; folia ovalia, superne glabra, saturate viridia, subtus pallide viridia aut leviter glauceseentia, subglabra. Salix hastata-silesiaca. 2 13 Syn. S. hastata-silesiaca (primum commemorata Jahresb. der Schl. Ges. 1846 p. 85. 1847 p. 129. Regensb. Fl. l. l. 1849 p. 44. Denkscehr. d. Schl. Ges. p. 165. Fl. v. Schl. 1857 p. 201. Exs. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 48. Coll. Sal. 213. Habit. in Silesia austriaca: Altvatergebirge unter dem Peterssteine und im grossen Kessel, ubi Krause detexit. Frutiees 1—3 pedes alti, ramis brevibus divergentibus. Folia ovali-oblonga, basi rotundata aut late cuneata, apice breviter acuta, 2—2!/, unc. longa, unciam lata, erenato-serrata, supra triste viridia opaea, glabra, aut levissime pubescentia, subtus pallida, glaucescenti- viridia aut e subeaesio viridia, costa venisque primariis prominen- tibus, p. l. retieulato venosa, levissime puberula aut glabra. Iuli oblongo-eylindriei, in pedicello longo bracteis foliiformibus instructo, subunciales, 4 lin. lati, medioeriter densiflori, demum paullulum aut valde laxiflori. Braeteolae obovatae, ferrugineae, apice plerumque nigrieantes, villo primo recto dein crispulo subsericeo obsitae. Ger- mina in pedieello medioeri aut longo, conica aut conico-subulata, vi- ridia, glabra, rarius hie illie pubescentia, aeutiuscula; stylo brevi, stigmatis oblongis saepe divisis, aut brevissimis, patulis. Altera forma S. hastatae propior est, et foliorum figura et colore et stigmatum figura, quae paullo erassiora, bifida, floribusque magis approxi- matis; altera S. silesiacae, quae folia subtus magis virentia, germina longiora in pedieellis longissimis, stigmata parvula, iulos valde laxifloros habet. Praeterea tertia adest forma singularis, foliis novellis supra pube- scentibus subtus praesertim ad costam et venas dense cano-pubescentibus, germinibus in pedicello mediocri anguste conicis, obtusis. Hae omnes for- mae loeis suis sine negotio intermediae inter S. silesiacam et S. hasta- tam eognoseuntur, et cultae inter parentes hanc originem optime ostende- runt. IX. LAURINAE. S. eaprea-Weigeliana. S. nigricans-Weigeliana. * S. hastata-Weigeliana. S. Schraderiana. Nostedseuiedt sed saepius ad arboris figuram enitentes. Folia late ovalia, plerumque obtusa eum apiculo, laete aut saturate viridia. Iui 92 longi. Germina aut tota aut ex parte pubescentia. Iuli j aurei. | Prima arborescit, altera et tertia frutices altiores, quarta humi- liorem praebent. Typus Salicis Weigelianae in omnibus his formis sine negotio percipitur, ideoque has consociare licet, quam- quam statura, et foliorum colore, forma et vestitu satis diversae sunt. Nomen imposuimus gregi a forma maxima et notissima. Et haee et ultima iam diu hortulanis notae et in nemoribus arte con- sitis bene adhibitae sunt. — De tertiae solum patria constat, quam Lapponiam esse a Wahlenbergio et Laestadio certiores faeti sumus; prima et secunda ex Anglia profectae esse videntur; quartae vesti- gia tantummodo in hortos ducunt. uim duet cmi di e Salix eaprea - Weigeliana. 215 Salix eaprea-Weigeliana 9. lui coaetanei, in pedunculo braeteato, longe eylindrici, laxi; brae- teolae oblongae pallidae apiee nigrescentes, villosae; germina in pedieello medioeri, anguste coniea demum cylindrieo-subulata, hirto- villoso-tomentosa albida; stylus mediocris, stigmata oblonga, partita, patula; folia lata ovali-oblonga, breviter aeuta, subintegerrima, sub- tus glaucescentia, leviter puberula, novella molliter tomentosa. Syn. S. caprea-phylicifolia Wimm. Denkschr. d. Sehles. Gesellsch. p. 67. S. laurina Smith Tr. of Linn. Soc. 6, 122? Willd. Sp. 17? Hartig p. 22. Anders. Sal. Lapp. p. 39. Fries Summa Fl. Scand. S. bicolor Smith brit. 1048 et Engl. bot. t. 1806? 8. arbuseula var. quarta Koch Comm. p. 45. Reichenb. Exc. 1020. Ic, Reichenb. D. Fl. n. 2004. Exs. Reichenb. Fl Germ. exs. XXV. 2417 circa Lipsiagm lecta. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 68. Coll. Sal. 90. Habitat. ,In sylvis (Britanniae)* Smith. ,In sylvatieis Gothiae occi- dentalis et Lapponiae rarissime, Norvegiae frequentius^ Fries. ,lIn Seania cirea Femsjó! et copiose culta.^ Anderson. In Rossia circa Petropolin (Pawlino)! frequens, Fischer-Ooster. In Germania ad Schoenfeld pr. Lipsiam, Hofmeister! In hortis botanicis Berolinensi, Gottingensi, Vin- dobonensi et Vratislaviensi. Deser. Frutex altus, saepissime arborescens, et in altitudinem 20— 30 pedalem aucta arbor. Rami patentes, terminales, crassi, anniculi testaceo-fusci aut -nigricantes, leviter nitidi laevigati, glabri, novelli fere glabri. Gemmae breves ovatae obtusae glabrae aut pubescentes. Folia magna et lata (in frutescentibus maeris etiam minora) in petiolo 3— 6 lin. longo, oblongo-ovalia, 3 une. longa, 14— 15 lin. lata (parvula 1'/ une. longa, 8 lin. lata; maxima j une. longa, 1'/, une. lata), supra medium aut media latissima, breviter acuta, ipso apice obtusiuscula, margine integerrima aut le- vissime glanduloso-dentieulata, superne obscure viridia, levissime puberula aut aequaliter pubescentia, demum nitidula, subtus glauca, leviter aut dense pubescentia, quandoque subtomentosa, tomento leviter ferrugineo, costa venisque primariis subferrugineis prominulis. Stipulae rarae, parvae, semiovatae. Iuli densi, cylindriei, breviter peduneulati, uneiam longi, 5— 6 lin. lati, demum in peduneulo lon-. giore paullum laxiflori, 2 unc. longi; braecteolae spathulatae pallidae, superne ferrugineae aut subnigrieantes, villo subflexuoso barbatae; 216 Salix caprea - Weigeliana. germina in pedunculo mediocri, primo anguste conica, dein valde elongata cylindrico-subulata, albido- vel niveo-tomentgsa, pilis tomenti laxis patulis; stylus mediocris; stigmata oblonga, patula, interdum partita; necetarium oblongum, paullum incurvum. Vestimentum foliorum egregie varium; in foliis in umbra natis in arbore procera horti Vratislaviensis folia (ceterum obovata, fere obtusa, latissima) subtus pallide glauco-viridia pilis rarissimis obsita; contra in speciminibus, quae Koch eoluit, folia subtus dense tomen- tosa apparent; in aliis ramuli supera folia densius vestita gerunt, infera minus; in aliis vice versa. Iulorum autem habitus et figura florum in omnibus maxime constans. Utrum haec vera sit S. laurina Smithii ac Wildenovii dubitare licet, quum deseriptio a Smithio data non satis huie plantae conveniat. Sed Koch, qui formas Salieum Anglicarum bene noverat, hane pro S. laurina habuit et in omnibus hortis botanieis et apud hortulanos eodem nomine prostat. Sed altera est quaestio, num haee forma non sit hybrida, sed vera species, terris borealibus Europae i. e. Angliae, Sueciae, Rossiae mediae propria. Eique opinioni favet, quod flores summam figurae con- stantiam ostendunt. At specimina Suecica, quae vidi, a culta planta pro- fecta sunt, neque eam in meridionali Suecia spontaneam esse ex ipsis scriptorum verbis colligitur. Item specimina Petropolitana, quae Fischer- Ooster mecum communicavit, sunt stirpium eultarum. Atque specimina S. laurinae, scribit Meyer Hanov. p. 508, quae ex Anglia accipiuntur, sunt hortensia. Si igitur his omnibus locis non spontanea est, sed cultura propagata ut in arbustis artefactis Germaniae, non est profecto mirum eam satis conformem ubique videri, ac probabile videtur omnia eius specimina quae exstant ab uno fonte profecta esse. Ut autem pro S. hybrida -habe- remus, movit primum similitudo certa S. Weigelianae, dein quod folia saepe et forma et vestimento S. capream referunt. Vestigia autem omnia, unde haee stirps venerit, in Angliam ducunt, sive ibi sponte nata est, sive, ut Meyer l. l. suspicatur, ,,in hortis eum S. cinerea mixta progenita.' Sed aliam S. caprea-Weigelianam in Lapponia a Laestadio lectam (sed eam a me non visam) esse ut credam, faciunt specimina (ram. foliigeri) a Wichura circa Quickjock lecta quae omnino ad eiusmodi stirpem pertinere mihi videntur. S. laurina in Reichenb. Fl. Germ. Exsice. XXV, 2411 a W. Hofmeister in pratis prope Lipsiam lecta, ab hace planta differre videtur. | Multae in hortis botanicis, praesertim in Horto Reg. Berolinensi asser- vantur hybridae inter S. Weigelianam aliamque speciem, inter quas haee et nobilissima et notissima est. Valde dolendum originem earum fere igno- tam esse, sed defuit mihi occasio illas omnes ad caleulum vocandi. Nescio quid sit quod Fries l. L, eoque praeeunte Anderson in Sal. Lapp. Sal. laurinam (specimina ab Anderson aecepta certissime pertinent ad » "tne Salix nigricans - Weigeliana. : 21 1 hane stirpem) cum Salice silesiaea eomparaverint adeoque coniunxerint. Hae duo formae nullo inter se vineulo cohaerent. Scanicam S. laurinam in Suecia adventitiam esse pro certo habeo; quid de Salice silesiaca Suecica statuendum sit nondum liquet. Salix nigricans-Weigeliana Wimmer. lui fere eoaetanei, subsessiles, braecteati, oblongi; bracteolae ovatae apiee nigrescentes subvillosae; filamenta 2 libera basi pilosa; ger- mina in pedieello brevi, conico-subulata, viridia glabra aut hine inde puberula; stylus mediocris, stigmata brevia bipartita patula; folia ovata utrinque acuta, remote et leviter crenato-serrata, supra levis- sime nitida obscure virentia, subtus glaucescenti-viridia levissime puberula aut glabra. Syn. &. phylicifolia-nigricans Wimm. in Denkscehr. d. Sehles. Gesellsch. p. 168. S. tetrapla Walker Ess. 408. Smith Engl Fl. 4, 177 apud Forbes Wob. 49. &$. ramifusca Forbes Sal. Wob. 53, d; 8. phylicifolia var. tetrapla Hartig p. 19. Icon. Forbes Wob. 49 9 et 53 c. Exsicc. Wimm. et Kr. Herb. Sal. n. 67 d Coll. 15 á 76 9. Habit. in Scotia teste Forbes l. I. Frutex 3— 6 pedum, ramis erecto-patentibus, olivaceo -fuscis, annieulis glabris leviter nitidis, novellis tenuissime puberulis. Gem- mae ovatae, patulae, obtusiuseulae, piloso-pubescentes. Folia oblongo- ovata breviter in aeumen subitum contracta, basi cuneata, 2'/, une. longa, fere unciam lata, aut minora ovata, utrinque acuta, 1'/, unc. longa, 9 lin. lata; in petiolo longo puberulo, margine demum reflexo grosse erenato-serrata, subinde dentibus cartilagineo- albescentibus, supra obseure viridia levissime nitidula, demum glabra, subtus sor- dide glauca aut pilis minutis sparsis puberula aut glabra; novella leviter pube sericea fugaci obsita, in vernatione marginibus se am- pleetentia; venae pallidae parum prominulae. Stipulae mediocres semiovatae. Iuli ,7 subsessiles, oblongo-ovati, 9—-12 lin. longi, 6 lin. lati; braeteolae ovatae, nonnullae apiee angustatae, villoso- barbatae, fusco-fuligineae, aut purpurascenti-nigrieantes; filamenta basi ipsa piloso-puberula; antherae demum flavo-fuscae. Iuli 9 in pedicello braeteato brevi, oblongo-ovati, 10 lin. longi, 5 — 6 lin. lati; braeteolae ut in 7, minus dense villosae, saepe ferrugineae; 218 Salix hastata - Weigeliana. germina in pedicello medioeri, glabro, ex ovata basi breviter coniea, in stylum continuata, demum «conico-subulata, viridia, nunc glabra, nune aut basi aut per lineas eano-sericea, aut levissime puberula; stylus medioeris aut longus, erassiusculus; stigmata parva crassius- cula cuneata emarginata aut bipartita; nectarium lineari- oblongum, pedicelli !/, aut !/ aequans. Quanquam hane stirpem nonnisi ex hortis accepi, tamen postquam per plures annos cultam observavi, de eius origine haud mihi dubitandum esse videtur. Affinitas S. Weigelianae denegari non potest, uti Hartigio quoque haee ad varietates illius pertinere visa est; sed foliis attente exa- minatis et iulis 4 atque germinibus 9 accurate adspectis simul eam a S. nigricante profectam esse facile percipitur. Feminam ex horto Bot. Reg. Berolinensi sine nomine aecepi, quam ex Anglia venisse credo; icon For- besii nr. 49 eiusque verba , Germen ovate and tumid at the base, thrice the length of its downy stalk, tapering towards the extremity, where it is now and then a little silky, but otherwise quite smooth** satis bene con- veniunt; 4 accepi ex hortis Gottingensi, Vindobonensi et Berolinensi. S. ramifusca Forbes 4 etiam vivam ex horto Berolinensi accepi, quae cum priore eonvenit, sed icon eius in Sal. Wob., ubi se hane novam speciem britannieam a Mackayo accepisse dicit ex horto Dublinensi, in quam ab. Ge. Anderson illata esset, non omni ex parte congruit. Salix hastata-Weigeliana 9 Wimmer. lui coaetanei, in peduneulis bracteatis, oblongi, demum cylindrici ; braeteolae ovato-oblongae, fusco-fuligineae v. nigricantes, villoso-bar- batae; germina in pedicello medioeri piloso-pubescente, conico-subu- lata, viridia, aut basi aut apice sericeo-cana; stylus longus, stigmata valida, oblonga, bipartita; folia. oblongo-ovalia breviter acuta, obtuse serrata, glaberrima, supra pure viridia, subtus caesio-glauea. Syn. S. phylicifolia-hastata Wimm. Denkschr. der Scehles. Gesellsch. p. 68. S. maialis Wahlenb. Fl Lapp. nr. 483. S. tenuifolia Smith Brit. p. 1052. Willd. Sp. 18. Engl. Fl. 4, 179. Engl. bot. tab. 2186. Forbes Sal. Wob. 50. S.phylicifolia tenuifolia Fries Mant. p. 51. S. phylicaefolia var. Anders, Sal. Lapp. 44. Icon. Forb. Sal. Wob. nr. 59. Reichenb. D. Fl. n. 2001 (e Suecia a Fries missa). Exsicc. Wimm. et Kr. Herb. S. 140. Habit. in Lapponia ad Luleà Gammelstad!, Ráneá!, ad '"Torneá!, lectae a Laestadio, et in Alpe Areskutan Jemtlandiae!, Beurling (spec. ommnia in H. A. H.). Per Lapponiam sylvatieam vulgaris [?] seeundum "———————ESMÓ— Salix hastata- Weigeliana. 219 Wahlenberg. Vivam habeo ex horto bot. reg. Berolinensi (cf. Hartig Nachtr. p. 5. lin. 3). : Frutex 3 —4 pedalis, nitidus, ramis inferis brevibus, superis longioribus patentibus, annieulis fusco-testaceis, glabris nitidulis, - novellis glabris. Gemmae oblongae obtusae carinatae glabrae. Folia plerumque obovata supra medium latissima, in acumen triangulare breve oblique subito-attraeta, basi euneata, 1?/ unc. longa, 10 lin. lata (sed maiora in apoblastis etiam supra 3 unc. longa, 1?/ lata, margine subreflexo non profunde sed evidenter erenato-serrata, ma- iora vel eroso-denticulata, atque subundulata, supra saturate sed pure viridia, subtus glauca, v. caesio-glauca, eosta venisque pallidis paullum prominulis; petiolus 5 lin. in maioribus 7 lin. longus, gla- ber ut folia. Stipulae magnae in apoblastis, oblique-reniformes. Iuli in pedunculo braeteato, unciam fere longi, 4 lin. lati, densi- flori; braeteolae oblongae aut ovato-oblongae, fusco-fuligineae, villo recto demum flexuoso-crispato obsitae. Germina in pedicello piloso medioeri, rarius in longo glabro aut pubescente, anguste conieo- ' subulata, aut viridia, glabra, superne scabridula, aut hinc inde, praesertim aut basi aut apiee sericeo-cana; stylus longus aut me- dioeris, rarius apice fissus; stigmata ovata v. subelavata, nune breviora nunc longiora in lacinias filiformes bipartita; nectarium breve subquadratum. In Herb. Academ. Holm. fol. 54—58 insunt specimina a Laestadio lecta S. phylieifolia var. rarifolia [lege rariflora!, var. erispata, var. maialis, var. dasycearpa et S. nigricans var. subphylicaefolia inscripta. Laestad. Loca parall. p. 227: ,S. arbusculá maior seu or- gyalis (Wahlenb. Fl. L. n. 416) in ipso loco (ad laeum Virihjaur) a me quoque observata, nullo modo ab ea differre videtur, quae per omnem Lapponiam vulgatissima*), ad ripas fluminum omnium Lapponiarum, et prorsus eadem per totam Vestrobottniam, Angermanniam, superiorem Jemt- landiam usque, densissimas constituit silvas [Haee nostra S. Weigeliana/ ,Hane ad S. maialem semper detuli, eiusque nomine Botanicis Sueci- cis communieavi. Ab hae S. maialis vera s. germinibus glabris [i. e. haee nostra S. Weigeliana-hastata], nihilo, nisi germinibus glabris differre videtur.^ [At nos, quomodo differat praeterea, mox explicabimus.] *) Arbor tenuis biorgyalis et supra, germinibus pubescentibus; foliis nitidissimis semper glvbris et subtus eximie albo-glauceseentibus. De hae in [Wahlenbergii] Fl. Lap. altum silentium? Suspicor tamen eam sub S. maiali intelleetam; quanquam S. maialem proprie sic dictam (germinibus glabris) nullibi Lapponiae vidi [Haee omnia verissima]. 220 Salix hastata- Weigeliana. Wahlenberg Fl. Lapp. ,S. maialis germinibus subpedicellatis glabris elongatis, amentis sessilibus ebraeteatis, foliis oblongis undato-serratis sub- tus glaucis. — Fruticeta plus quam orgyalia laetissima vel flavescentis coloris constituit. Ramuli et folia semper glaberrimi, satis nitidi nec unquam nigrescentes. Ob hune laetiorem habitum eam diu pro varietate procera S. arbuseulae habui. Germina prorsus glaberrima.4 Fries l. l. Rami luteo-fusceseentes, nitidi. Gemmae glabrescunt. Folia tenuia, valde flavescentia s. luteo-viridia, nec nigricantia, subtus glaucescentia pilis pas- sim adspersa. Serraturae undulato-crenatae, saepe glandulosae. Squamae pallidae, g' hirsutissimae ete.^ Koch Syn. p. 654 S. maialem pro genuina specie declarat. Synonymum Linn. Fl. Lapp. n. 352 ut non satis certum laudare nolui. Num Forbesii (et Smithii?) S. tenuifolia hue pertineat, non eerto affirmaverim. De ea dicit ,,I reeeived my plant from M. Forster for the true tenuifolia; not that which was figured in the Engl. Botany from his brothers garden.^ ,,Capsules ovate, not quite sessile, as they seem at first sight, but each on a short, perfectly smooth stalk, their surface not at all downy, but somewhat wrinkled or uneven.^ Nolui 4 describere, quoniam eam neque vivam observavi neque specimina sieea eomparare potui. Stirps ea quam ex horto botanico Berolinensi acceptam per plures annos eolui ab omni S. Weigeliana satis etiam obiter inspecta differt: flores manifesto affinitatem S. hastatae indicant, quacum etiam a Fries comparatur. Ceterum haee specimina cum Suecicis et Lapponicis, quae in Herb. Acad. Holm. comparavi, optime conveniunt. In his germina nune in breviori nune in longiore, aut pubescente aut glabro pedicello, ipsa vero aut glabra aut ex parte pubescentia, stylo nunc mediocri nune longissimo. Olim (Herb. Sal. n. 66) hue traximus formam, quam in ,,Rhonegletscher* lectam misit Lagger Friburgensis sub nomine ,S. Hegetschweileri Heer,^ a qua tamen planta, ea quam Heer in Fl. d. Sehw. n. 2834 deseri- psit, non parum diversa est. Certum de ista forma, quam in Herbario Sal. edidimus, iudicium ferre nune non possumus, quum foliis adultis earea- mus: proxima esse S. Weigeliana videtur, si non eadem. De planta vero a Heer denominata, quam Koch in Taschenb. in ordinem recepit bo- taniei Helvetiae videbunt. Hic addo descriptionem a Heer l. l. datam. 5,5. Hegetsehweileri Heer. Folia in petiolo sat longo, ovalia aut obovato-oblonga, serrulata, supra obscure viridia, subtus glaucescentia, glaberrima, turionum novella et rami cano-pubescentia aut velutino-tomen- tosa; stipulae semicordatae; iuli in pedunculo paullum albo-piloso; bracteo- lae subrotundae aut semicordatae; germina ex ovata basi lanceolata, in pedieello brevissimo, glabra aut tenuissime sericea; stylus longus, stigmata brevissima bipartita. — Ab una parte aecedit ad S. nigricantem, ab altera ad S. hastatam; ab illa differt germinum pedieello brevi, coma seminum argentea — in Capreis et Nigrescentibus eoma seminum semper rutilans aut flavescens, — iulis longis et pedunculis albo-lanatis; a S. hastata foliis supra pure viridibus, longius petiolatis, subtus glaucis, Salix Sehraderiana. 29 l germinum pedicellis longioribus, foliisque novellis cano- pubescentibus. — Frutex insignis, ramis longis, rubieundis, rarius flavescentibus. Folia ple- rumque obovata, interdum ovalia, supra succulento- viridia, subtus glauca aut eaesio-glauea, venis modiee prominulis; ramuli novelli magis minusve cano- vel albido-tomentosi; folia demum glaberrima, leviter serrata i. e. dentieulis glandula terminatis remotis instructa, aut integerrima, quandoque evidenter serrata. Stipulae subrotundae, aut semicordatae, dentatae. Iuli in peduneulis aut brevioribus aut longioribus, quandoque longissimis folia- tis, rachique albo-lanatis. Iuli longissimi, etiam semipedales; germina in pedicellis brevibus nectario duplo longioribus, glabra aut subsericea; coma seminum sericeo-argentea. — An der Reuss in Urserenthal, unterhalb Hos- pendal gegen Andermatt, bei Samaden, Bevers, am Inn im Engadin.* Salix Sehraderiana Willden. lui subeoaetanei, in peduneulo brevi bracteato, ,j ovales, 9 ob- longo-eylindrici; braeteolae ferrugineae, spathulatae, villo longo recto barbatae; filamenta 2 libera ipsa basi subpilosa; germina in pedieello medioeri, eonieo-subulata, hirto-tomentosa, cana; stylus brevis, stigmata ovata, patentia, disereta, nectarium lineari-oblongum; folia elliptiea, utrinque rotundata eum apiculo plicato, supra nitida, subtus glauca, aut sericeo-cana. Syn. S.Schraderiana Willd. Spec. n. 83. S. discolor Schrad. ap. Willden. Spec. &. bicolor in Catalogis Hortulanorum, et apud Koch Syn. p. 653. Reichenb. Exc. 1020. S. phylicifolia var. violacea Hartig p. 20. Icon Reichenb. D. Fl. n. 2003 (certe gj). Exsice. Seringe S. de S. 34 fol. 52 flores o ,8. bicolor* Tausch Pl. sel. o 1420. 9 1420b. Fries Herb. Norm. á ,8. Sehraderiana,^ Wimm. et Kr. Coll. Sal. nr. 89 9. Habitat? Stirps 4 in omnibus hortis botanicis sub nomine ,,S. bicolor* colitur, ereberrime in viridariis Germaniae et Helvetiae culta; stirpem 9 ex horto Vindobonensi sub nomine ,,S. Croweana* a 'Th. Kotschy transmis- sam colui. Frutex medioeris 1— 2 pedalis vix ultra 3 pedes adscendens, in ramos plurimos breves erecto-patulos divisus. Ramuli erassiuseuli, lenti, fusco -eastanei, nitiduli, ealvescentes; novelli subpilosi, demum glabri. Gemmae ovatae, obtusae, subpilosae, demum glabrae. Folia in petiolis longis, elliptica, basi apiceque rotundata, antice in acumen apieuliforme breve obliquum plieatumve exeuntia, integerrima aut 222 Salix Sehraderiana. sursum dentato-serrata, novella subsericea, supra demum glabra niti- dula, subtus caesio-glauea glabra aut sericeo-pubescentia argenteo- cana; maiora 2 unc. longa, uneiam lata; minora 1!/, une. longa, 8 lin. lata. Stipulae exiguae, rarae. Iuli ,j 9 lin. longi, 6 lin. lati. Braeteolae fulvo ferrugineae, villo longissimo recto barbatae; fila- menta 2 libera ipsa basi parce pilosa; antherae subglobosae, aureae, demum flavae. Iuli 9 ad 1'/, une. longi, 4—5 lin. lati, in pedun- culo braeteato, erecti, densi; bracteolae ut in |; germina in pedicello medioeri, anguste coniea aut conico-subulata, hirto-tomentosa, cana; stylus brevis, subfissus; stigmata cuneato-ovata, discreta, divergentia. Stirps 9, ex horto Vindobonensi aecepta, nee aliunde nobis nota, est monstrosa; germina perfecta quidem, sed omnia ecurvato-contorta, arcuato- deflexa. Haee vero foliis cum 4$ adeo convenit, ut eam non pro stirpe feminea illius habere non possim. Unde tamen originem habeat prorsus ignotum. Eodemque modo obscura est origo stirpis masculae. Notum est Ehrhartum plantae 9 a se in Bructero inventae, quae est S. Weigeliana Willd., S. phylieifolia Fries, nomen ,S. bicolor^ imposuisse. Dein quum in hortis stirps sub eodem nomine, nescio a quo primum imposito, divulgaretur, hane eandem esse Ehrhartianam eredidere, quumque dein eognitum esset in Druetero nonnisi specimina 9 nasci, credere coeptum, speeimina olim g' temporis decursu in 9 mutata esse. At hoe minime credibile; ae sieut in Sudetis ad montem Schneekoppe, ubi ad triginta fru- tices 9 S. Weigelianae crescunt, his sexaginta annis inde a Weigelio, qui primus ibi invenit, immutati manserunt, sic in Bructero quoque inde ab Ehrharto nonnisi 9 fuisse probabile est. Willdenovius quidem ad S. bi- eolor nr. 76 adseribit gj' v. v., neque feminae mentionem in descriptione diagnosique faeit. Quemnam sexum Ehrhart in Arboreto (cf. Beitrüge V. p. 162 ,8. bieolor Ehrh. In Bructero^) ediderit, invenire non potui. Mihi vero res sie se habere videtur. Aut stirpis masculae specimina nonnulla olim in Bruetero nata postmodo casu quodam evanuerunt: quae sj ea est, quàm Willdenow ab Ehrharto missam in Spec. pl. descripsit, non erat S. Weigeliana d$ sed alia, quamquam affinis, forma. "Tune vero mirum videri debet, eur Ehrhart non stirpem 9 Willdenovio miserit. Aut Willdenovii culpa specimina Ehrhartiana cum aliis sunt confusa. — Quo- niam autem specimen S. Sehraderianae in Herb. Willd. 18187 hanc stirpem repraesentat, et verba in Spec. pl. non adversantur, Willdenovii nomen praeposui. Ceterum hane stirpem non pro genuina specie habeo; formae autem cum S. Weigeliana cohaerentes difficillimae ad interpre- tandum sunt. Conferas, quae de hae planta exposuit Tausch in Regensb. Flora 1837 p. 341. | X. MELAENAE. S. einerea-nigrieans. S. eaprea-nigricans. S. glauca: nigricans. S. myrsinites-nigrieans. S. glabra-nigri- cans. S. livida-nigricans. S. Guseniensis. ^ ; Me maiores aut minores, foliis ovalibus, in 1— 4 obscure — in 5— 7 dilutius viridibus, germinibus pubescentibus, in 5 glabris, ramis nigricantibus. Consoeiavimus hae grege stirpes magnitudine, habitu et figura partium satis diversas, quae eo tantum inter se cohaerent, quod a 8. nigricante descendunt et ab ea colorem tristiorem frondis et ramulorum, stigmatumque figuram tenuerunt. Forma septima, adhue dubia, ex Anglia advenit; tertiam et quartam in Lapponia invenit Anderson, quintam in Austria A. Kerner, sextam primam et alteram in Germaniae locis diversis Brunner et Heidenreich. 224 Salix einerea-nigricans. Salix einerea-nigricans. Wimm. in Denksehr. der Schles. Ges. p. 169. lui in peduneulis braeteatis, subpraeeoces, oblongi; bracteolae lin- gulatae, seminigrae, parce pilosae; germina in pedicello mediocri, anguste-coniea, cinereo-eana, pubescenti-tomentosa; stylus brevis aut mediocris; stigmata oblonga; folia obovato-oblonga, brevissime api- eulato-aeuta, basi rotundata, supra subtusque pilis sparsis, ad costam confertis, obsita, sordide cinereo-virentia subtus glaucescentia, ramu- lis annieulis puberulis. ! Formae: c. puberula. foliis lanceolato-oblongis, acutis, subtus pilis spar- sis obteetis, virescentibus, iulis laxifloris; pedicellis germine paullo brevioribus; germinibus einereo-tomentosis, stylo longo, stigmatis partitis, laciniis divergentibus linearibus. S. pube- rula Dol. 8. vaudensis. foliis ovalibus, subtus tenui pube obteetis, eine- reo-glaueis, iulis laxifloris, pedicellis germine multo breviori- bus; germinibus cinereo-tomentosis, stylo medioeri, stigmatis contiguis, oblongis. S. vaudensis (Schleieh.) Forbes (non Kerner N. W. p. 141). y. nitida. foliis ovali-oblongis, acutiuseulis, supra nitidulis costa alba, subtus molliter tomentoso- pubescentibus, glauco-canis; pedieellis germine paullo brevioribus; germinibus virescentibus hie illie serieeo-pubescentibus, stylo medioeri apiee fisso, stig- matis partitis. | Syn. S. einerea-nigricans Wimm. L l. S vaudensis Forbes Wob. n. 117. S. puberula Doll. Fl. v. Bad. p. 518. Ie. Forbes Wob. 117. ; Exs. y. Wimm. et Kr. Coll. Sal. nr. 74. S. nigricans? Habitatio. Germania: «. in Helvetia, Forbes l. l.; in M. D. Badensi inter Pfohren et Neudingen, ubi detexit Fid. Brunner! 4 detexit Heiden- reich! am Scehützenplatze bei Tilsit; 8. et y. accepi sine nomine ex horto bot. Berolinensi. Optime media est 8. quam ultra decennium in horto colui, euius forma haec est. Frutex mediocris, ramis frequentibus patentibus et Salix cinerea-nigrieans. 225 divergentibus, novellis cano-tomentosis, annieulis fuscis glabrescentibus. Folia in petiolo tomentoso medioeri, ovalia aut obovato-ovalia, basi ro- tundata, apiee oblique apieulata, margine sursum leviter crenato-serrata, utrinque piloso-pubescentia, supra sordide virentia, subtus glauco-ci- neraseentia, 2 une. longa, 10 lin. lata. Stipulae reniformi-lunatae. Iuli 9 in pedunculo bracteis ovalibus 5 — 6 stipato, subpraecoces, oblongi, 1— 1 /, une. longi, 5 lin. lati, basi laxiflori. Braeteolae lingulatae, fuscescentes apice sphacelatae, superae pilosae, pilis eur- vulis. Germina in pedicello germinis dimidii longitudine, patentia, aequaliter einereo-tomentosa, conica 2'/, lin. longa; stylus mediocris, stigmata brevia erecto-conniventia, subeapitata. d magnitudine et fieura 8. cinereae; nectarium lineari-oblongum, longum; filamenta fere nuda; antherae oblongo-subglobosae, demum flavae. — In hae forma similitudo S. einereae optime perspicitur; affinitas S. nigri- cantis facillime deprehenditur. Nomen ,,8. vaudensis* sub quo hane formam ex Helvetia acceptam proposuit Forbes, num ab ipso Jrofeetum an primitus a Schleichero impositum sit — euius S. vau- densis inter synonyma S. stylaris apud Seringium habetur — dubium est. Forma quam Brunner prope Pfohren invenit iulorum facie eum hae optime convenit, tantum styli paullo longiores, stigmata longiora discreta, tomentum germinum magis laxum; folia longiora et angustiora, basi magis aeuta, subtus levissime glaucescentia; ,oblongo-obovata, apice brevi plerum- que reflexo, supra opace viridia subcineraseentia, novella brevi pube obsita, subtus pubescentia, venis prominulis subretieulatis, sordide glaucescentia, rugulosa^ apud Dóll l ] Folia 4 apud Tilsit lectae optime conveniunt. — 'Tertia quoque forma, quam hortus Berolinensis subministravit, foliis refert maxime S. cineream, sed facies supera paullulum nitet ut plerumque in S. nigricante, et iuli hanc optime eommonefaciunt. Stipulae magnae; rami novelli subvilloso-tomentosi, annieuli eastaneo-nigrieantes velutino-pu- bescentes. — Vix dubium, quin inter S. nigricans et S. aurita quoque hybridae dentur. Huius loci esse videntur specimina, quae a Scehleiehero in Helvetia leeta sub nomine ,S. conformis Schleich.* in Herb. Willdenow. nr. 18235 habentur. Eodemque duxerim S. grisophyllam Forbes Wob. nr. 119 Z, quae foliis aperte S. auritam indicat. — Praeterea Heidenreich, sagacissimus formarum huius generis interpres, plures formas ex agro 'Tilsensi misit, quarum unam 9 ab ipso ,,S. livida - nigricans" inseriptam equidem ad huius var. g. referre malim, altera vero, j et 9, re vera e mixtione S. auritae et S. viminalis-repens orta esse videtur. WIMMER, Salices Europaeae. 15 226 Salix caprea-nigrieans. Salix eaprea-nigricans 9. .F. Brunner in Dóll Flora von Baden p. 519. lui in pedunculis braeteatis erassis, subpraecoces, ovati; bracteolae oblongo-obovatae nigrieantes pilosae; germina in pedicello mediocri, ovato-conica, brevia, divergentia, albo-tomentosa ; stylus-longus, stigmata oblongo-linearia, maiuseula, patentia; folia ovalia, breviter acuta, supra puberula sordide virentia, subtus pubescentia glauco-eana, venis pro- minulis rugulosa, ramulis anniculis pube detrita glabrescentibus. Syn. S. latifolia Forbes Wob. n. 118, cuius specimina viva ex horto Berolin. accepi $S. badensis Doll. Bad. p. 519. le: Exs. S.nigricans var. Wimm. et Kr. H. Sal. 139. Coll. 79. Habit. Lapponia Pithoensis: Hornafvan, Bjórnstrüóm (folia)! Germania: in M. D. Badensi prope Pfohren, ubi detexit Fid. Brunner, unde speci- men eultum idem mihi transmisit; prope Tilsit, Heidenreich. Praeterea vivam aeeepi ex horto bot. Berolin. et per decennium eolui. j A formis hybridae affinis S. cinerea-nigricans primo obtutu florum figura et colore distinguitur; huie enim germina haud cinerea sed flavicanti- alba, multo erassiora; iuli erassiores, breviores, latiores, spissi in pedunculis erassis; folia novella multo latiora, ovali-subrotunda; folia fere conveniunt sed maiora, latiora, pube densiore obsita. Specimen a. Brunner acceptum, foliis longioribus obovato-oblongis, germinibus paullo angustioribus ab illis recedit, tamen praesertim ob vestimentum foliorum novellorum huius loci esse videbatur. — Ad hane mihi pertinere quoque videtur S. firma Forbes Wob. 9 nr. 106, euius patriam tacet. De hae ait: ,,Leaves elliptie, obtuse, serrated, imedüsl at the base, green, shining and villous above, glaueous and minutely hairy beneath. Stipulas large, rounded, smooth. Catkins above and inch long, nearly sessile. Germens ovate-lanceolate, nearly smooth. Style longer then the parted stigmas.4 Nee non S. eotinifolia Forbes Wob. nr. 114, (ad quam Smith Engl. Fl. 4, 220 et Engl. bot. t. 1403 lau- dat, quam praeeunte Kochio plerique S. nigrieanti subscribunt) quae fo- lia magna, subrotunda, subeordata, subtus fere glabra, stylum brevem, pe- dieellum germenque longos ostendit, huius loci esse videtur. Ni fallor hue quoque pertinet S. glaucescens Host Sal. p. 23 tab. 16, Y* in Carinthia. . ad pedem montis Ovir a Traunfellmero lecta. Praeterea nuperrime hane formam detexit Heidenreich prope Tilsit, foliis subtus levissime puberulis cano- virentibus, germinibus ecylindrico - conicis, tomentosis, lutescenti - canis, stylo sat brevi. 7 FEPNEpdlang 2287 Salix glauca-nigricans. 227 Salix glauca-nigricans 9. Anderson Sal. Lapp. p. 15. lui in peduneulis foliatis eylindriei, basi laxiflori; bracteolae lingu- latae ferrugineae villo erispulo obsitae; germina in pedieello neeta- rium capitatum bis terve superante villoso-tomentoso, subcylindriea, obtusa, sordide canescentia aut virescentia pube laxa obsita, stylo longo plerumque bifido, stigmatis partitis laciniis linearibus; folia ob- longo- aut lanceolato-obovata, breviter acuta, serrata, utrinque piloso- pubeseentia, subtus cano-glauea. Syn. S8. nigricans-glauca Anderson l 1l Wimm. in Denkscehr. d. Schles. Ges. p.1;:2. 8. glauca pullata Fries Summa Veget. Scand. p. 209. Habit. in Lapponia Lulensi ad Quiekjock, ubi paucos frutices inter pa- rentes erescentes invenit Anderson; in Lapponia Tornensi, Laestadius. De hybriditate huius stirpis, cuius specimina sieca ab ipso inventore mecum eommunieata possideo, dubitatio nulla manet. Ipsius verba de hae stirpe sunt haec: ,Frutex est magnus, ramis divarieatis, iunioribus incano- tomentosis. Folia exsiccatione nigrescentia, supra pilis erispis subtomentosa, nitida, saturate viridia, subtus pallide caesia, costa flava prominente, venis- que subretieulatis albo-pilosa, margine dentibus minimis remotis notata. Amenta longa, gracilia, exeurvata, peduneulo ramo anni praeteriti insidente | foliis 3—4 ceteris subaequalibus instructo. — Habitu inter glaucam et nigrieantem prorsus media et cum S. glauco-phylicifolia analoga. Ad glaucam pertinet pedunculo foliato et habitu, sed ad nigricantem foliis serratis, capsulis longius pedicellatis, glabriusculis. — Sub nominibus 8. nigricanti-glauca et S. glauco-nigricans multas formas misit rev. Laestadius e Lapponia Tornensi. Plurimae ad nostram hybriditatem per- tinent: aliae S. glaucae propiores ut ab ea non distingui possint. De- monstrant tamen ommes, multas formas extare inter has duas species me- dias easque invicem coniungentes." Forma foliorum est S. nigricantis, vestimentum S. glaucae. $Sti- pulae laneeolatae serratae. Ramuli anniceuli cano-subtomentosi demum cal- vescentes, novelli albo-tomentosi., Stylus longus bifidus aut bipartitus. - Salix myrsinites-nigricans Wimmer. lui in ramulis lateralibus foliatis, eylindrici; bracteolae oblongae s. lanceolatae, fuseae, villoso-barbatae; germina conica, basi glabra, in 15* 228 j Salix myrsinites-nigricans. pedieello brevi; stylus medioeris aut longus; stigmata erassiuscula, bifida; folia anguste elliptiea, s. ovato-elliptiea, serrulata, glabra, supra albo-punetata, subtus nitidula. | Syn. S8. punetata Wahlenberg! Fl Lapp. 487. Fl. Suec. p. 667. Fries Mant. p. 51. Hartm. Sk. Fl. 4 p. 324. Anders Lapp. p. 60. I. Wahlenb. Fl. Lapp. t. 17 f. 11. Anders Lapp. f. 16. Exs. Fries Herb. Norm. XI, 64 (a me non visa). i Habitat ,in inferalpinis betuletis Finmarkiae orientalis: et ad flumen . ITana, in Vüjniset, et ad Kistrand*^ Wahlenb. In Lapp. Pith. Walloive, Bjórnstróm! Frutex 3— 5 pedalis, ramis anniculis nigricanti-testaeeis, nitidis, novellis puberulis. Folia 1'/ unciam longa, 8 lin. lata, ovalia, aut lineari-elliptiea 5 lin. lata, glabra, novella ad eostam piloso-sericea, margine demum reflexo cireumeirea aequaliter serrulata, supra ob- seura virentia albo-punetata, subtus nitidula, venis utrinque promi- nulis, exsiecatione fusea, ex anno superiore saepe residua. uli in ramulis lateralibus foliatis terminales, foliis 3—-4 in axillis gemmi- feris, axi hirsuto; ,,á elongati, graciles"; 9 unciales, 4— 5 lin. lati, plerique eurvato-adscendentes; bracteolae oblongae, acutae, fusco-fu- ligineae, minus vel magis pilosae, villosoque-barbatae; germina in pedieello brevi aut brevissimo (,longo'* Anders), conica, aeutiuseula, aut tota glabra, aut apiee pubeseentia; stylus longus, quandoque bre- viter bifidus; stigmata crassiuscula, oblonga, bifida aut bipartita, pa- tentia. Deseriptionem feci ad exemplar Wahlenbergii in Herb. Acad. Holm. et ad speeimen a Bjürnstróm in Lapp. Pith. lectum, quae optime congruebant. In Suecia sub hoc nomine variae formae, forsitan omnes ad hane hybridam pertinentes, sed inter se non omni ratione convenientes, cireumferri videntur. Optime de hae forma ipse inventor iudieavit, Fl. Lapp. n. 481: ,,Re- speetu habitus eum varietatibus angustifolis S. nigricantis vel phyliei- foliae convenit, sed folia nitida eam potius cum S. myrsinitide coniun- gunt. Praecipue folia inferiora ramuli cuiusque nitida sunt, subtus albido- vel pallido-punetata, quae puneta e poris epidermidis exhalantibus tumidis constituuntur et folia illis Myricae Gales similia reddunt. Peduneuli amen- 'torum adeo perfectis foliis et completis gemmis instruuntur, ut nullum sit dubium quin persistunt et ramulos denique efficiunt." Anderson has recenset varietates. Capsulae 1, omnino glaberrimae. Rami tune glaberrimi, folia rigidiora, pilis omnino destituta. 2, subglabrae. Rami valde ineano-tomentosi; folia parum serrata, exsiceata fusco-flava, ni- tentia fere ut in S. Myrsinitide, haud nigrescentia. 3, tomentosae. Rami c— COOMPPQA Soo € mmol T virga IR AMA mss 1h | Salix glabra-nigrieans. . 229 tenuissime pilosiuseuli, folia exsiec. nigrescentia, subtus pilis raris ad costam et apieem vestita. — Laestadius pro varietate S. nigricantis habuit, ei- que subiunxit Hartman. A S. nigricante, cuius iuxta frutices crescit S. punetata, hane differe dicit And. amentis coaetaneis, pedunculis folio- sis, a S. Myrsinitide amentis nunquam terminalibus,. stylis haud coeruleis, eapsulis longius pedicellatis, foliis tenuioribus et saepissime nigrescentibus. Salix glabra-nigricans. A. Kerner in Nied.-Oesterreich. Weiden p. 115. lui eoaetanei, eylindriei, in pedunculo foliato; bracteolae obovatae, viridi-lavae, sparsim pilosae; germina ovato-conica, glabra, in pedi- cello longo; stylus longus, stigmata patula, biloba; folia subrotunda aut elliptica, serrata, novella subtus ad venas pubescentia, adulta glaberrima, supra nitida, subtus glauca. Syn. S. subglabra (— glabra-nigricans) Kerner l. 1. Habit in rupibus ealeareis Austriae infer. ad Lassingfall prope Josefs- berg et in Mausvodel pr. Lunz, 2200". ,Frutieulus humilis truneo crassiuseulo, 1— 2 pedalis, habitu 8S. glabrae, quaeum floribus satis convenit, sed iulis brevioribus et ramulis foliisque novellis pubescentibus S. nigricanti propinqua. Folia supra minus nitent quam S. glabrae, et in novellis venae in supera facie paullulum impressae. Iuli ter — quater longiores quam lati; braeteolae obtusae coneolores. Nectarium truncatum subqua- dratum, pedicello duplo brevius. Folia aut subrotunda, aut elliptiea bis longiora quam lata, quum mareeseunt nigricantia. Stipulae semi- eordatae. Ramuli iuniores pubescentes, adulti glabri, cortice flave- scente tecti, — In Herbar. Caesar. Vindobonensi exemplaria adsunt, 4 Zois in Carniolia lecta et ,,8. phylieifolia* inscripta, quae cum hae plane conveniunt. Kerner l. l. Hane hybridam ipse non vidi, 230 Salix livida-nigricans. Salix livida-nigricans 9. Fid. Brunner in litt. apud Dóll Fl. v. Baden 522. lui in pedunculo bracteis paucis foliaceis stipato breves, ovati v. subrotundi; bracteolae pilosae; germina in pedicello medioeri glabro, conico-subulata, viridia, glabra; stylus mediocris, subbifidus; stigmata patula semibifida; folia ovalia, basi rotundata, oblique apiculata, supra laete viridia nitidula, subtus caesio-viridia, demum glaberrima; rami annieuli glabri. Syn. S. livida-nigricans Fid. Brunner l. l. et in literis ad me datis, S. myr- toides Doll. Fl. v. Baden p. 522. Habit. Germania: in M. D. Badensi ,in der Baar im Hüfinger 'Torf- stiche*, detexit 1855 F. Brunner. Prope Tilsit, Heidenreich. Rami tenues, novelli parce puberuli. Folia plana elliptiea, ovato-elliptica aut obovata, acuta, acutiuseula aut brevissime apicu- lata, apiee paullum reflexo, margine leviter serrato-crenulato, de- mum reflexo, supra saturate viridia, nitida, subtus viridi-caesia, venis tenuibus, novella parce sericeo-pubescentia, demum nuda. Stipulae semieordatae aut reniformes. Iuli in pedunculo brevi, basi foliolis stipati. Germina e basi ovata attenuata, acuminata, nuda; pediecel- lus neetario plus duplo longior. Stylus longus. Stigmata longa, basi subeuneata, in crura duo lineari-cylindrica fissa. — Est frutieulus parvus, ramis ramulisque patentibus. Gemmae glabrae aut leviter pubescentes. Folia^adulta subchartacea, supra nitida, ergo foliis Myrti non dissimilia. Stipulae in ramulis luxuriantibus maiusculae. Iuli. admodum breves, plerumque elliptico-globosi, nonnulli elliptici aut oblongo-elliptici.4^ Doll 1. 1. Postquam nuper specimen, quod e sureulo vivo ab optimo Brunner 1857 mihi misso educavi, primos flores explicuit, vix habeo quod huie descriptioni Dóllii addam. Anno superiore frutieulum pro S. livida habui; nune quum flores explieuit, potius S. nigricans esse visus est: hybridae certa signa. — Praeterea aecepi hane hybridam, formam tamen diversam, ab Heiden- reich prope 'Tilsit lectam, foliis maiusculis, fere nudis, subtus caesio-glaucis; germinibus praeter ipsum apicem nudis, stylo mediocri, in petiolo longo. | | | | - Salix Guseniensis Forbes. : 23l Salix Guseniensis Forbes 9. lui subeoaetanei in peduneulo braeteato, cylindriei, graciles; bra- eteolae spathulatae, fuseae, pilosae; germina in pedicello medioeri demum longo ex ovata basi subulata, aequaliter pubescentia cano- cinerea; stylus mediocris apice breviter fissus; stigmata ecuneiformia subbifida; folia oblongo-lanceolata utrinque breviter acuta, crenato- serrata, supra demum glabra obscure viridia nitidula, subtus leviter pubescentia glaucescenti-viridia. Syn. &. Guseniensis Forbes Wob. Abb. secundum specimina viva ex horto Be- rolinensi accepta. Exs. Wimm. et Kr. Coll. nr. 13. Habit. in Britannia. Frutex medioeris, ramis areuato-divergentibus nigricantibus, an- nieulis fusco-nigris, velutino-pubescentibus, novellis velutino-hirtis ca- nis. Folia 3 — 4 une. longa, 13 — 15 lin. lata (quae tamen ma- xima; vulgo minora sunt), basi cuneata, lateribus leviter arcuatis, media aut supra medium latissima, leni areu in breve acumen at- traeta, argute dentato-serrata subreflexa, supra praeter costam. pube levissima obsita, dilute subsordide viridia paullum nitida, subtus vi- ridi-glauea, apicem versus plerumque vireseentia, exsiccatione facile nigrescentia, costa venisque stramineo-pallidis; petiolus ad 9 lin. longus. Iuli paullum laxiflori, leniter eurvuli, 1!/, — 2 une. longi, 4—5 lin. lati. Bracteolae inferae pallide ferrugineae lingulatae, su- perae spathulatae fuseae apice nigrescentes, magis minus dorso pilo- sae. Germina in pedicello germinis '/,—?/ longitudine, anguste eo- nieo-subulata, aut ex ovata basi subulata; stylus mediocris; stigmata euneato-obeordata, demum in crura linearia brevia fissa. Haee forma, quae certissime a S. nigricante descendit, quacum ha- bitu fruticis, colore ramorum, foliorum fabrica et nigredine exsiecatorum, styli stigmatisque fabriea convenit, tamen ita ab ea distat, ut eius varieta- tibus adnumerari nequeat. Foliorum forma adeo singularis, ut ab omnibus formis, quas S. nigricans praebet, differat; germina minora, stylus bre- vior, iuli graciliores. Originem tamen huius formae investigare haud mihi contigit neque coniectando assequi e euius speciei connubio orta sit. Propter- ea sub nomine ab inventore dato recepi. — Forsan hue pertinet S. van- densis [seribe: vaudensis] Kerner N.-0e. W. 141 (purpureo-nigri- cans); olim enim ex errore hane formam isto nomine signifieavi, quod ad S. einereo-nigricans pertinere suo loco exposui. XL ANBIGUAE. 8. aurita-repens. S. cinerea-repens. S. caprea-repens. 8. nigrieans-repens. S. livida-repens. S. Lapponum- repens. S. viminalis-repens. Foaseéss medioeres aut humiles, ramulis rectis, lentis, in apice folio- rum fascieulos gerentibus. Folia oblonga, oblongo-linearia, aut linearia, aut semper aut quadam aetate subtus sericeo-pilosa. Ger- mina pubescentia, stylo stigmatisque brevibus. Formae hie propositae optime una grege continentur, quoniam charaeter S. repentis in omnibus praestat, etsi in quinta, sexta et septima praecipue visibilis est. Quatuor enim priores ita sunt infermediae, ut foliorum natura ab altero parente etiam clare pro- deat, v. c. a S. aurita rugositas, a S. cinerea color cinereus, a S. eaprea tomentum. Notissima harum et diutissime cognita est 8. aurita-repens, hybridarum Salieum tanquam dux, qualem in- ventor Ehrhart nomine ,,8. ambigua significavit; inde nomen huie gregi sumsi. Haec frequentissima omnium hybridarum et longe plurimis locis Europae obviam facta, variisque formis expressa. Priores tres formae ita comparatae sunt, ut altera alteram illustret, eum quaevis parentis sui momenta retineat: maxime perspicuum hybridae naturae documentum. Neque intermediae naturae speci- men clarius datur quam septima forma, cui illustrandae ex agro Tilsensi ditissimam copiam Heidenreich attulit: docuit, qui Salicem Salix aurita-repens. 233 viminali-repentem non agnoscat, ei nee S. viminalem nee 8. repentem satis cognitam esse. — Prima forma excepta reliquae non nisi singulis locis repertae sunt; sed septima in ora boreali Germaniae et in Suecia meridionali saepius inventa est: istic certo pluribus loeis adhue latet. Ad hanc gregem vergit etiam S. pur- purea-repens, alia de caussa ad gregem quartam relata. Hd Salix aurita-repens Wimmer. lui praecoces, subsessiles, ovati s. oblongi; bracteolae oblongae; filamenta 2 libera, puberula; germina conico-subulata, cano-tomen- tosa, in pedieello medioeri; nectarium breve; stylus brevissimus; stigmata brevia subbifida; folia oblongo-ovalia, sursum latiora, supra demum glabra, subtus sericeo-tomentosa, demum glaucescentia pu- bescentia, venis prominentibus rugulosa. Syn. S. aurita-repens Wimm. Fl. v. Schl. 1840 p. 446. 1857 p. 205. Regensb. Fl. 1845 IL. p. 437. 1848 I. p. 327. 1849 I. p. 44. Jahresb. d. Sehl. Ges. 1852 p. 66. S.repens- aurita Wimm. in Denkschr. d. Schl. Ges. p. 171. Ritschl Fl. v. Pos. p. 211. Meyer Hanov. p. 509. Neilr. Fl. v. Unt.-Oest. p. 262. S. ambigua Ehrh.! Arbor. n. 109. Beitr. z. Naturk. VI, 103. Willd. Sp. 94. Schultz Suppl. Starg. p. 53. Koch Comm. p. 49. Syn. p. 555 (exel. B glabrata) Rchb. Exc. 1017. Hartig p.38. Ledebour Ross. p. 614. S. in- eubacea («) Fries Mant. p. 66. $8. plicata Fries Hall. p. 148. Nov. ed, 2. p. 284. B. versifolia Seringe Ess. p. 40. S. cinerea-repens Wimm. Fl. v. Schl. 1840 p. 446. RS. cinerea-rosmarinifolia ex p. Patze Fl. v. Pr. p. 142. S. aurita (j Wahlenb. Suec, 1158. S. spathulata Schultz Suppl. Starg. p. 54. Icon. Reichenb. D. Fl. 1243 b. Exs, Ehrh. Arb. n. 109. Seringe 8. de S. nr. 60 (S. uliginosa); nr. 66 (S. versifo- lia Wahlenb). Wimm. et Kr. Herb. Sal. 20. 35. 36. 195. Coll. Sal. 242—244. Fries Herb. Norm. e Sudermannia leg. Ringstrand d.*) Habit. per omnem Europam mediam cum parentibus saepe consociata. Suecia: in Smolandia occidentali et Hallandia, Fries! Rossia media: Li- thuania! Fiseher-Ooster:; Livonia et Curonia, Ledeb. Galicia: prope Lemberg ad Zorniska, Starski, Rzesna ruska, Tomaschek. Germania: Koenigsberg, Patze; Tilsit, Heidenreich! Pomerania, Schultz (H. B. sub nomm. S. ambigua, paludosa, prostrata, spathulata); Berolini, Jungfernheide, Bauer (H. B., Schoeneberg- Willmarsdorf! (H. B.). Neo- marehia, Driesen! Lasch. Posen bei Golecin!, Ritschl. Silesia frequens. *; Quam Fries in Herb. Norm. sub nomine 8. ambiguae Auctt. edidit, mihi est obscura. 234 Salix aurita-repens. Hanover, Ehrhart! frequens Meyer. Nieder-Oesterreich, Mautern! und auf den Kuppen des Jauerlings, Kerner. Palatinatus! Koch. Helvetia: Thun!, Fischer-Ooster, Seringe; frequens in monte Jura: Grenier. Formae seorsim notandae cum Sehultz Starg.: B. mierophylla; humilior, ramis diffusis, foliis parvulis congestis, iulis minoribus. y. longifolia; foliis angustis elliptieo-lanceolatis, utrinque acutis. S. repens-rosmarinifolia Wimm. Fl. v. Schl. 1840 Nachtr. Deser. Frutieulus humilis 1— 3 pedalis, valde ramosus, ramis nune diffusis, nune patulis, annieulis testaceis aut umbrinis glabris, novellis leviter pubescentibus. Gemmae breves crassiusculae, nune obtusissimae, nune rostratae, rostro brevi exeurvo, plerumque pube- rulae. Folia in petiolo brevi aut brevissimo, obovato-oblonga, aut elliptieo-lanceolata, plerumque supra medium latiora, nune minora 6—8 lin. longa, 4— 5 lin. lata, aut uncialia 5 lin. lata, nune ma- iora 20— 22 lin. longa, 8 lin. lata, rarius 2?/ unc. longa, unciam lata; basi rotundata, aut cuneata, apice nunc obtusa, cum apiculo | plieato, nune breviter acuta; interdum apice breviter acuta, sub apice latissima inde in basin paullatim angustata, quae spathulata audire possunt; supra plerumque levissime puberula, nunc viridula nune sordide virentia, rarius densiore pube cinerascentia; subtus facie ipsa sordide fere cinereo-glaucescentia, semper pube levi, e pilis brevibus venulis assidentibus formata, tecta, quae nonnisi in inferio- ribus aestate vel autumno disparet; saepe pubes est densior atque e pilis paullo longioribus fere aequaliter sursum directis leviter in- eumbentibus formata, ita ut facies nitorem sericeum accipiat; rarius tomentum densum sericeum quidem sed magis laxum minus nitens inest; venae supra impressae unde folium lineatum, aut venulae quoque, unde supra rugosum fit; subtus venae semper prominulae ita ut folium inaequabile fiat, plerumque vero etiam venulae exstant, ut rugosum sit. Stipulae semiovatae aut ovato-lanceolatae grosse dentatae. uli |j ovati aut oblongi, sessiles, fere ebracteati, 8 lin. longi, 4—5 lin. lati, braeteolis lingulatis aut spathulatis, basi ferru- eineis mediis saepe purpurascentibus apice nigricantibus, villoso- pi- losis; filamentis basi levissime puberulis, antheris demum plumbeo- nigrescentibus. Iuli 9 magnitudine paullisper varii, nune (iuveniles) 4 lin. longi, 3 lin. lati, nunc 9 lin. longi, 3—4 lin. lati aut paullo maiores, in peduneulo brevi braeteolato. Bracteolae oblongae vel spathulatae, saepe ferrugineae, raro nigrescentes, nunc parce vesti- Salix aurita-repens. 7288 tae, nune pilosae. Germina in pedicello brevi, conico-subulata, demum subcylindriea, cinereo-eana, sericeo-tomentosa; stylus brevis- simus aut obsoletus; stigmata brevia oblonga, nunc erecta, coalita aut bipartita, nune horizontaliter patentia; nectarium oblongum, breve. Huius stirpis tam clarae, ut vix attentum et liberum iudicem fallere eiusque natura latere possit, cognitio scriptorum incuria impedita est. In- ventor ipse Ehrhart naturam eius nomine dato indicavit; Willdenovius »quasi media inter S. fuscam et auritam* scripsit; Koch in Comm. ,, Est quasi forma intermedia inter S. auritam et repentem.* Scehummel, Flo- rae Silesiacae olim strenuus interpres, primus mecum communicavit, sibi hane stirpem hybridam videri; nos primi id pronuntiavimus et ab huius formis inquirendis nobis coepit nova investigatio Salieum. Koch in Synopsi aliena, scil. S. aurita-myrtilloides, admiscuit; Fries primo novo no- mine ,,S. plieata^ indieatam formam serius sub Linnaeano nomine S. inceu- bacea proposuit, eamque minus recte a S. ambigua Ehrharti diversam esse putat. Ego in Herb. Buekii exemplar Ehrharti cum eiusdem schedula autographa comparavi, ita ut de hoe nomine nulla dubitatio restare possit. — Gaudinio, qui in Fl. Helv. p 250 S. versifolia enumerat, hae plantae non satis cognitae fuere. Formae huius stirpis, etsi aliae magis similes videantur S. auritae, aliae S. repenti, tamen quas ego. vidi — vidi ex aliis terris ad quadra- ginta specimina, e Silesia ultra mille e triginta fere stirpibus — omnes mediae inter utramque speciem dici debebant. A S. repente nitorem vestimenti subserieeum in facie aversa, a S. aurita folia rugulosa traxit. Haee hybrida nusquam fere desideratur, ubi in depressis locis S. auritae et S, repentis copia nascuntur; itaque in multis dissitisque terris inventa est et facillime pro specie habita fuit. 'lTamen ubique rara est et singulis . speciminibus provenit, semper cum parentibus illis. Optime hybrida huius natura illustratur formis proximis, hybridis e S. repente atque e S. cine- rea et e S, eaprea, quae huie tanquam parallelae, sed multo rariores sunt. Forma, quam Tuckermann in Amer. Jour. Science 45. p. 95 ut S. am- bigua Ehrh. descripsit, ab Andersonio in Sal. Bor. Amer. p. 26 ad S. Ar- buseula L.? commemoratur. Olim prope Vratislaviam apud pagum Lilienthal per plures annos ob- servavimus fruticem d, quem loco suo extinctum eultum servavimus, qui nobis e S. ambigua et S. purpurea ortus esse videtur, ramulis casta- neis, iulis ovato - oblongis, filamentis semi-connatis, saepe trifidis, antheris rubicundis, foliis elliptico- aut lanceolato-obovalibus, laevigatis, supra nudis glabris, subtus glauco-pallidis leviter sericeo-pubescentibus, subintegerrimis, 17, unc. longis, 10 lin. latis insignis. Iconem dedimus Jahresbér. d. Schles. Ges, 1846 t. 1. f. 6. Similes formas, fronde novella autem minus glau- cescente aut liveseente sed pure viridi, invenere Lasch prope Driesen in 236 Salix cinerea -repens. Neomarchia, quas pro S. cinerea-repente habet, et Heidenreich prope Tilsit. Hae tamen analogae tantum sunt, ortae e S. viminalis-repens et S. caprea. Of. S. caprea-repens. Aliam formam invenit Heidenreich prope Tilsit, quae flore 9 satis bene convenit huie, sed folia colore laetiore et pagina glabrata ad S. lividam dueunt. Hane ex S. ambigua et S. livida ortam esse existimaveris.: Salix cinerea-repens &$. Wimmer in Denkschr. d. Schles. Ges. p. 111. lui 9 subsessiles, praecoces, subcylindriei; braeteolae spathulatae; germina in pedicello brevi, brevia, anguste coniea, einereo-tomentosa ; stylus brevissimus; stigmata oblonga, patentia, vix partita; folia oblongo-ovalia, breviter acuta, supra cinerascenti-viridia leviter pubescentia, demum glabra, subtus glauco-cana, sericeo- pubescentia aut tomentosa. Syn. S.cinerea-repens Wimm. Fl. v. Schles. 1857 p. 206. Lasch in litt. Exs. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 1. Coll. Sal. 245 9. Habit. in nemorosis humidis Silesiae pr. Vratislaviam ad pagum Herrn- protsceh. ; : Frutex mediocris, ad 4 pedes altus, ramulis longis arrectis flexilibus, annieulis fuscis supera parte velutinis, novellis hirto-canis. Folia oblongo- aut elliptico-ovata aut -obovata, basi rotundata, apice breviter et subito acuta, apice obliquo plieato, margine leviter et inaequaliter repando-dentieulata, supra cinerascenti-viridia, pube- scentia, opaca, laevigata, demum fere glabra, subtus glauco -ecinera- scentia aut -cana, novella sericeo-tomentosa, adulta leviter sericeo- pubescentia, costa prominula, straminea, venis venulisque prominulis, sed facie ipsa haud rugosa, in vernatione a media parte ad basin usque revoluta, biuncialia, 10——12 lin. lata. Stipulae medioeres ovatae. Gemmae obtusae puberulae. Iuli Q sessiles aut in pedun- culo brevissimo braeteis parvulis stipato, cylindrici, subunciales, 4 lin. lati, interdum eurvuli; bracteolae spathulatae basi ferrugineae, ceterum nigricantes, minus magis dense villosae, villo recto; ger- mina in pedicello pubescente longo, fere germinis longitudinem Salix eaprea -repens. 237 aequante, anguste coniea, brevia, hirto-tomentosa, cana; stylus bre- vissimus aut obsoletus; stigmata brevia, lineari- oblonga, erecto -pa- tentia, demum partita; neetarium breve subquadratum. A S. aurita-repens dignoscenda statura maiore, foliis minus eviden- ter obovatis, multis superne non latioribus, subtus non rugosis, braeteolis latioribus nigrieantibus, eolore magis cinerascente, ramulis anniculis superne cinereis velutinis. luli 9 primo obtutu quasi iulos S. einereae extenua- tos referunt. Lu Salix eaprea-repens. Laseh in litt. Wimm. Denkscehr. d. Scehl. Ges. p. 111. lui praeeoces, sessiles, ovati; braeteolae spathulatae seminigrae pilosae; filamenta duo libera ipsa basi pubescentia; germina coniea, demum ceonieo-subulata in pedicello mediocri, hirto-tomentosa, cana; stylus brevissimus, stigmata parva erecto-patula, subpartita; folia elliptiea aut laneeolata supra puberula, subtus sericeo-tomentosa, argenteo - mieantia. Syn. S.caprea-repens Laseh in litt. Wimm. ll Fl. y. Sehl. 1857 p. 206. Exs. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 73. Coll. 216. Habit. in ericetis. Molina rdi pr. Driesen ubi detexit Lasch sen. Singulum 9 frutieulum ad pagum Janowitz pr. Vratislaviam invenit K rause. Frutex bipedalis, sed eultura ad 4 pedes auctus, ramis longis lentis arrectis, anniculis testaceo-fuscis, tenuissime velutinis, novellis apice albo-tomentosis. Gemmae breves ovatae, acute carinatae, subrostratae, hirto-pubescentes. Folia ovalia, basi rotundata, apice brevissime aeuta apieulato-plicata, margine serrato-dentieulata basi integerrima, 1?/ unc. longa, 8—-9 lin. lata, aut late lanceolata utrinque attraeto-aecuta triuncialia, 9 lin. lata, margine glandulis instrueta ceterum integerrima, aut lanceolata 1'/, unc. longa, 5 — 6 lin. lata; supra nune dilute nunc obseure virentia tenuissime pube- scentia, subtus pilis reetis laxe incumbentibus densis tomentosa, fere argenteo-micantia, venis laxe-reticulatis prominulis rugulosa. Petioli breves margine pubescentes. Stipulae reniformes aut semiovatae. Iuli ,j sessiles ovati, 7 lin. longi, 5 lin. lati; braeteolae spathula- 238 Salix caprea -repens. tae, nigrieantes, villo denso barbatae; filamenta 2 libera basi ipsa piloso-puberula; antherae demum plumbeo -nigrieantes aut flavescen- tes. Iuli 9 in peduneulo brevi bracteato ovati aut oblongi, !'/,— 1 une. longi, 5 —6 lin. lati; braecteolae lingulatae aut oblongo-ovatae, apicem versus saepe irregulariter eroso-dentatae, dorso villosae, villo reeto haud longo, e basi ferrugineo-purpuraseente nigricantes. Ger- mina in pedicello ?4 germinis aequante tomentoso, hirto -tomentosa, cano-albida, coniea, brevia, in stylum brevissimum, pilis germinis fere tectum, abeuntia; stigmata erecto-patula, EPA; saepe parus nectarium parvum iibqua de. Haee magis viret quam praecedens, folia paullo maiora, subtus magis vestita, vestimento multo densiore. Ut in ila S. einerea magis e iulis agnoscitur, sic in hae S. caprea e foliis. Huie subiungam aliam formam, diu dubiam, quam d et 9 prope Drie- sen lectam misit Lasch (a quo aeceptam dj e surculis educavi et per 5 annos eultam observavi) partim S. cinerea-repens, partim S. caprea-repens inseriptam, quamque nuper circa Tilsit invenit Heidenreich. Huius ope veram originem indagavi. Est enim S. viminalis-repens »« caprea. Huic sunt folia lanceolata, utrinque aeuta 1!/ polliearia, 3— 4 lin. lata, aut maiora oblongo- lanceolata, 2!/, — 3 uncias longa, ?/ une. lata, supra leviter pube- scentia, subtus pube densa sericea argenteo-mieantia; iuli erassi, parvuli, subglobosi, aut oblongi, stylo obsoleto, stigmatis parvulis. Filamenta 2 libera, ipsa basi pubescentia. — Folia infima saepe subnuda fiunt, tune leviter glauca; plerumque facies infera sericea mieat, pilis partim rectis, partim obliquis leviterque flexis, neque valde appressis; surculi autumnales et breves tomentum densum, mieans quidem sed non aequabiliter-sericeum sed rugulosum habent. Difücile erat huius originem e S. viminalis-repens invenire, ea vero inventa figura huius formae sine negotio explicatur: monemus eam ibi tantum visam esse, ubi hybrida illa copiose nascitur. i i « d 5 ; Salix nigricans - repens. 239 Salix nigricans-repens 9. Heidenreich in litt. lui OQ oblongi, subsessiles, bracteati; braeteolae lingulatae, apiee truneatae, fuscae antice nigrieantes, villo recto longo obsitae; ger- mina in pedicello brevi, eylindrico-coniea, obtusiuseula, cana, demum viridi-cana, sericeo-tomentosa demum pubescentia, stylo brevi, stig- matis oblongis, brevibus; folia breviter lanceolata, utrinque acuta, margine denticulato aut serrulato revoluta, sordide virentia, aut subtus sericeo-albida, utrinque pilis rectis nune rarioribus nune den- sioribus subsericea. Habitat in pascuis arenosis apud Tilsit in Prussia, ubi duo frutices anno 1860 detexit Dr. OOTIYTDIDUR qui nomine adseripto exemplaria benevole transmisit. Haec forma, cuius origo eo apparebat, quod inter parentes inventa est, comparari potest cum S. ambigua Ehrh., cui habitu proxima; sed eius formae omnes colore frondis cinerascente conspieuae, in hae color foliorum triste-virens, qualis S. nigricanti proprius est. Duae formae huius hybri- dae, quas vidimus, ceteroquin sunt pares: differunt tantum tegumento fo- liorum in altera rariore, cui ideo folia fere viridia, in altera densiore, ita ut folia supera subtus splendore subargenteo emicent; praeterea styli illi brevissimi, huie paullo longiores sunt. Venae in foliorum facie aversa pro- minentes, sed folia non rugosa ut in S. ambigua; tegumentum e pilis rectis longis constat. Ceterum habitus fere S. repentis, ramuli breves, frequentes; folia parvula in petiolo brevissimo, 12— 15 lin. longa, 5 lin. lata, media latissima, inde utrobique oblique attenuata; folia in ramulis lateralibus diminuta, fere sed non prorsus nuda, viridia, saepe subtus levis- sime glaucescentia. Ramuli novelli albo-tomentosi; gemmae sericeo - albae. Salix livida-repens. Fid. Brunner in D61I's Fl. v. Daden p. 521. Lui 3 eoaetanei, oblongo-ovati, in peduneulo brevi bracteato; bra- eteolae lingulatae pallidae v. purpurascentes pilosae; filamenta 2 libera basi pilosa; iuli Q coaetanei, subsessiles, braeteati, ovati v. oblongis; . 940 Salix livida -repens. braeteolae lingulatae pallidae vel seminigrae pilosae; germina in pedieello medioeri demum longo, eylindrieo-conica, cano-tomentosa, stylo brevissimo aut nullo, stigmatis brevibus, ovatis; folia oblongo- lanceolata, supra subglabra, subtus pilis reetis pubescentia, quando- que subserieea, venis reticulatis prominentibus. Syn. S.livida-repens Brunner in Dolls Fl. v. Baden p. 521. Ritschl in litt. S. stenoclados Doll l. 1l. Habit. in Germania. M. D. Baden: auf einem Torfstich bei Pfohren, Fid. Brunner! Posen: Zlotniker Wald, Ritschl! Prussia: prope Koe- nigsberg, 4 et. 9: Patze!, ad Tilsit copiose 4? et 9: Heidenreich. Frutieulus humilis, à basi in ramos abiens; ramuli fusco-easta- nei. Folia oblongo-laneeolata, utrinque acuta, supra medium latis- sima, 1'/, une. longa, 4—-5 lin. lata (paullo maiora, praesertim latiora, misit Heidenreieh e Tilsit), in petiolo brevi, breviter acuta, saepe oblique-apieulata, margine subreflexo minus magis serrulata, novella glaueo-livida, serieea; supra viridia levissime puberula, de- mum glabra, subtus pilis longis rectis adpressis nune raris obsita nune frequentioribus subsericea, costa venisque primariis prominen- tibus, demum quasi retieulato-venosa. Iuli parvuli, bracteis maiuscu- lis, iulum virgineum superantibus stipati, ovali-oblongi, aut ovati, aut oblongi, 5 lin. longi, 4 lin. lati, |j etiam interdum cylindriei, subuneiales ; bracteolae lingulatae, plerumque pallidae, lutescentes, aut mediae purpureae apice subsphaeelatae, aut in 9 apice nigri- cantes, nune parce nune largius pilosae. Filamenta tenuia glabra; antherae ovales, demum flavescentes, apice saepe nigrieantes. Ger- mina in pedicello brevi aut medioeri, parva, aut coniea brevia aut subeylindriea, obtusa, stylo brevissimo aut brevi, stigmatis ovatis pallidis aut oblongo-linearibus, plerumque integris, interdum sub- bifidis. Iuli et flores 9 nune magis ad S. repentem accedunt, ubi germina in pedieello breviore breviter conica, stylus evidens, stigmata longiora linearia sunt, nune magis ad S. lividam, cum germina sunt in pedicello longiore conico-subulata et subceylindriea, stylus brevissimus, stigmata bre- viora latioraque ovata. Oceurrunt specimina angustifolia, quorum folia S. repentis foliis proxima, oblongo-lanceolata, et latifolia foliis oblongo-ova- tis. Maxime latifolias, ad 8 lin. latis foliis, inter parentes inventas, sed absque flore misere Brunner et Ritsehl — Quodammodo analoga est S. ambiguae, a qua fronde laetius viridi, foliis non rugulosis distinguitur. Utramque copiose circa 'Tilsit crescentem sine negotio semper distinxit amic. Heidenreich. Salix Lapponum - repens. 24] Salix Lapponum-repens ? Wimmer. Lf E lui sessiles, oblongi, spissi; bracteolae late ovatae, nigricantes, villoso-barbatae; germina sessilia breviter conica, villoso -tomentosa; stylus medioeris; folia elliptica, integerrima, supra cinereo-pubescen- | tia, subtus dense subsericeo-tomentosa. Syn. ,Salix limosa var. subversifolia* Laestadius in seheda manuseripta in Herb. Acad. Holm. Habit. in Lapponia Pithoensi ,,ad urbem Piteà inter veterem et novam - urbem," ubi detexit L. L. Laestadius. Iuli erassi densiflori. Bracteolae late ovatae, nigrieantes, villo denso barbatae. Germina sessilia, breviter coniea, dense villoso- tomentosa, tomento lutescente; stylus mediocris, fulvus. Folia .elliptiea, breviter acuta, basi cuneata aut rotundata, margine inte- gerrimo subrevoluta, obscure virentia, supra leviter cano -einereo- | micantia, hirto-pubescentia, subtus tomento denso subserieeo, pilis 1 -* "3 db sil uri. ias a haud prorsus adpressis sed sursum solutis, vestita, venis parallelis conspieuis. Ramuli novelli tomentosi, annieuli pubescentes, superio- rum annorum glabri, torulosi, fusco-castanei, leviter nitidi. Fruticuli humiles vix ultra semipedales, ramulis foliigeris florigerisque apices versus eoaretatis brevibus. Specimina a me visa germina matura maxima ex parte iam aperta gerebant, sed folia sufficere videbantur ad originem declarandam. N. J. Anderson adseripsit: ,, Forma maxime memorabilis. Qui folia inspicit eam ad S. repentis var. arenariam, qui amenta autem, ad S. Lapponum trahat necesse est, Cum S. versifolia nihil!* Hue pertinere quoque videntur exemplaria, quae in Herb. Berol. Gen. Coll. Schleich. nr. 867 sub nomine ,,S. proteaefolia Sehleich.^ asservan- tur, quibus acutissimus Bauer in schedula apposita adseripsit , Stirps hy- brida a Saliee limosa Wahlenb. et argentea Smith orta.* Salix viminalis-repens Lasch. lui sessiles, praecoces, oblongi; braecteolae ovali-oblongae nigrican- tes villo brevi denso obsitae; germina brevia ovato-conica albido- m crvy re^ Axe WIMMER, Salices Europaeae. 16 242 Salix viminalis- repens. cana hirto-tomentosa, subsessilia aut breviter pedicellata, stylus brevis aut brevissimus; nectarium lineari-oblongum; folia linearia v. lineari-laneeolata, acuta, margine reflexo integerrima, supra sordide cinereo-viridia puberula, subtus tomento subadpresso serieceo-ar- gentea. — Foliis lanceolatis, tenuius tomentosis, germinibus pedicellatis, stylo brevi, stigmatis filiformibus divergentibus. — Foliis linearibus, densius tomentosis, germinibus Tubgenn NN stylo obliterato, stigmatis brevibus suberectis. Syn. S. viminalis-repens Lasch in litt. Wimm. Regensb. Fl. 1849 n. 3. Denk- schr. p. 162. Meyer Hanov. p. 510. S. rosmarinifolia Linn. Suec. 898. Willd. Sp. 90. Smith brit. p. 1062. Engl Fl. 4, 214. Engl. bot. t. 1365. Forbes Sal Wob. 87. S.ros- marinifolia p. incubaeea Koch Comm. 49. S. incubacea Willd. Sp.89? S.an- gustifolia (Wulfen) Fries Mant. p. 65. Koch Syn. 656. Kerner N.-Oe. W. p. 96. Ie, Engl. bot. t. 1365. Forbes Wob. 87. Hartig t. 118 (41f) d. e. (forma prior). Exs. Fries Herb. Norm. ex Hallandia merid. ad Halmstad. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 144. Coll. 255. 256. Habitat in arenosis ad fluviorum ripas. Seotia, Forbes. Suecia me- ridionalis in Hallandia ad ostium Koepinge. Circa Bremen, Treviranus! (H. H.)) Neomarchia pr. Driesen, Lasch! Frequens apud Tilsit, Heiden- reich! Moorwiesen bei Neubrunn in Nieder-Oesterreich: Neilreich, nach Kerner l. l. Frutieulus 2—3 pedalis, ramis longis tenacibus, annieulis testa- ceo- aut olivaceo-fuscis superne pube adpressa tenui canescentibus, novellis subsericeis. Gemmae ovatae pubescentes. Folia in pedi- cello brevi linearia aut lineari-lanceolata utrinque acuta, 1!/,— 2 unc. longa, 4 lin. lata, in altera forma 2!/, unc. longa, 6 — 7 lin. lata, integerrima, margine reflexa, supra sordide virentia tenuissime puberula subtus tomento sericeo paginae adpresso tecta, argenteo- mieantia; venis primariis saepe subtus prominulis. Stipulae parvae laneeolatae. Iuli praeeoces sessiles, bracteis parvulis fulti; jj ovati aut ovato-oblongi, 7— 8 lin. longi, 4 lin. lati; braeteolae ut in 9; filamenta 2 tenuia longa, basi leviter piloso-pubescentia; antherae ovatae parvae demum nigricantes aut flavae. Iuli 9 6—10 lin. longi, 3 lin. lati, densiflori; braeteolae ovatae, obtusae, basi pallidae, ma- xima parte nigrieantes aut nigrae, aut fuligineo-fuseae, villo recto longo: barbatae; germina in pedicello brevissimo (fere subsessilia) aut medioeri '/, germinis aequante, ex ovata basi nune brevius nunc paullo longius eoniea acuta, rarius breviter ovata, rarissime angusta fere subulata, sericeo-tomentosa; stylus nune brevissimus, nune !/ Er A S Ed Salix viminalis - repens. 213 germinis longus; stigmata nune ereeto-patula breviora, nune arcuato- divergentia aut -reflexa aut revoluta, longiora linearia, pleraque indivisa; neetarium longum, lineari-oblongum. Formae duo se invicem illustrant; prior, quam ex horto bot. Vratisla- viensi aecepi (in quem C. Schauer, olim eius inspector, nomine S. ineuba- ceae a Koch acceptam introduxerat), et stylis stigmatisque et vestimento maxime adpresso in facie aversa folii propius ad S. viminalem aecedit, eui omnino ramulis elongatis vimineis similis est. Sed ramuli sunt lenti ' aetenues ut in S. repente; statura et figura folii inter utramque media. — Rarius provenire videtur, in Silesia adhue frustra eam quaesivimus. — Hei- denreich misit e confiniis oppidi Tilsit plures formas, germinibus longiori- bus et brevibus ovatis, iulis brevioribus et longioribus, etiam foliis in turionibus succulentis subtus viridibus leviter pubescentibus, quod in paren- tibus quoque fit. Koch in Synopsi hane hybridam cum formis S. repentis commiseuisse videtur. Hane stirpem mihi pro S. rosmarinifolia Linn. haberi, S. rosmarinifoliam recentiorum auctorum nihil esse nisi varieta- tem S. repentis, S. angustifoliam Wulfeni, quo nomine cum Friesio, Kochius aliique hane hybridam stirpem indicant, esse ipsam S. repentem, haec omnia docui ad S. repentem. In Carinthia, Carniolia et Austria infer., ubi haec stirps secundum Koch habitat, a nemine adhuc reperta est. Kochius igitur formas S. repentis eum hae confudit. In Herb. Willd. nr. 18165 f. 2 est ramulus huius stirpis foliatus cum nomine ,S. arbusceula* quem Simithium Willdenovio misisse conieceris. Sed S. Arbuscula Smith teste Forbes est S. repens. 16* XII. MYRTIFOLIAE- S. aurita-myrtilloides. S. aurita-livida. S. livida-myr- tilloides. S. repens-myrtilloides. S. Lapponum-myrtil- loides. S. glauca-myrtilloides. T rutieui parvi, ramis tenuibus, erecto - patulis, glabris; foliis live- scentibus, plerisque late ovatis, demum glabris; iulis demum in pe- duneulo foliato, laxifloris; germinibus nudis aut demum calvescentibus. Congessimus in hae grege omnes a S. myrtilloide descenden- tes formas, a qua specie plurimam partem traxere, adiunximusque S. aurita-livida, quae hie optime militat, formae primae et ter- tiae contermina. Recedunt a prioribus quatuor quinta et sexta, eum alpestribus mixtae; illae florum struetura S. myrtilloidi proximae. pem, DEP ví Ra altro PA n, d coc dni opos Salix aurita-myrtilloides. 245 Salix aurita-myrtilloides. Wimmer in Regensb. Flora. lui 3 -eoaetanei, oblongi, braeteolis eoneavis pallidis margine rubi. eundis; filamenta duo libera, glabra, antherae demum fuscae; iuli 9 oblongi v. eylindriei in pedunculo foliato; germina in pedicello medioeri aut longo, cylindrieo-subulata, obtusa, nuda aut ex parte pubeseentia; stylus brevissimus, stigmata parva subcapitata; folia obovato-oblonga aut -subrotunda, basi rotundata, supra demum nuda, subtus pallide glauco-viridia, puberula, rugulosa. Syn. S.aurita-myrtilloides Wimm. in Regensb. Fl. 1849 nr.3. S. myrtilloi- des-aurita Wimm. Denkschr. d. Schles. Ges. p. 173. Fl. v. Schl. 1857 p. 209. $8. fin- markica Fries Mant. p. 68. Anders. Sal. Lapp. p. 69. Koch Comm. p. 51. S. ambi- gua g glabrata Koch Syn. exel. synonymis. S. onusta Besser Enum. pl. Volhyn. p. i$. Ledebour Ross. p. 614. S. aurita B paludosa Laestad. in litt. S. paludosa Hartman Sk. Fl. ed. 4 p. 326. Exs. Wimm. et Kr. Coll. Sal. 253. Habitat in paludosis sylvatieis cum parentibus. Suecia: Lapp. Tormn., Laestad! Pith-hólm, Laestad! (H. A. H.) Galgkürn iuxta Arjeploug Lapp. Pith, Anders. Saltdalen in Nordlandia, Sommerfelt ex Anders. Silesia: in monte Heuscheuer auf dem grossen See; ad Künigshuld et 'Tren- sehin pr. Oppeln. Lithuania ap. Stuek, Fischer-Ooster! Volhynia, Bes- ser! (H. H.) Frutieulus parvus, 1—1!/, pedalis, ramis diffusis, ramulis tenui- bus, annieulis testaceis glabris, novellis apice tantum puberulis. Fo- lia ovalia aut oblongo-obovata, supra medium latissima, brevissime acuta, plieato-apieulata, basin versus nunc minus nune magis attracta, 12—14 lin. longa, 6 lin. lata, margine deflexo denticulis remotis levis- simis notata, supra laete viridia, pilis curvulis laxis raris obsita de- mum nuda, subtus glauca (novella rubieundo- v. livido-glauca), nune pilis sparsis obsita, nune ad venulas pilis densis regulariter pube- scentia, venis venulisque reticulatis prominentibus; (novella maxime) rugulosa. Stipulae rarae, parvae, subrotundae, reniformes altera parte acutae. Gemmae parvae obtusae puberulae. Iuli , oblongi, in pe- duneulo braeteato, 6—7 lin. longi, 39—4 lin. lati; braeteolae ovali- subrotundae, puberulae, antice purpurascentes, aut spathulatae ferru- gineae pilosae; antherae parvae demum fuscescentes aut plumbeo- nigrieantes. Iuli 9 in pedunculo longo, foliis 3— 4 nune parvulis 246 X Salix aurita-myrtilloides. nune maioribus stipato, nune densiflori, nune egregie laxiflori 6 — 8 lin. longi, 4—5 lin. lati; bracteolae plerumque spathulatae, ferru- gineae, aut piloso-subvillosae, aut demum calvescentes. Germina in pedieello piloso aut puberulo, longo, ?, aut ?/ germinis aequante, e basi ovata aut (demum turgido-) sphaeriea fere cylindrica, aut sur- sum paullatim angustata, obtusa, glabra, viridi-rufescentia, aut levi- ter aequaliter einereo-pubescentia, aut ex parte puberula. Nectarium oblongum "4 pedicelli aequans; stylus brevissimus, nonnunquam ob- literatus; stigmata parva, fere erecta, quandoque divisa. | Saepius iam demonstravi, quum haee forma nonnisi iis locis inventa sit, ubi S. myrtilloides habitat, ceterum vero similitudo cum S. aurita clarissima sit, originem eius hybridam haud dubiam esse posse. Neque me movet Anders. qui hane sententiam propterea reprobat, quod in Suecia S. aurita 12—16 milliaria austrum versus naseatur. Scio enim limites non tam certos esse, ut non singuli ae dispersi frutices ultra terminum observa- tum occurrant. Limites plantarum, praesertim frutescentium septentrionem austrumque versus non ita se habent, ut species ad certam latitudinis li- neam subito desinant, sed paullatim rarescunt stationesque earum paul- latim magis magisque didueuntur. — Anderson suspicatur specimina ad Galgkürn, laeulum parvum pr. Arjeploug Lapp. Pith. a se visa hybrida esse posse e S. myrtilloide et S. versifolia Wahlbg. summa eopia ibi paludes implentibus. Sed quae ego in H. A. H. comparavi specimina a Lae- stadio lecta, ea cum nostra congruere persuasum habeo. — Naturam huius formae primus commonstravit Fincke, Regensb. Flora 1835 p.447. Ceterum haee stirps nunquam satis bene cognita et ab auctoribus tum cum aliis for- mis confusa, tum aliis male admixta est. Primum tenendum plantam a Fries appellatam S. finmarkicam — eaque haee est nostra — diversam esse a 8. finmarchica Willdenovii, quae S. myrtilloides-repens est. Sum- mopere rem obscuravit Koch. Etenim hane S. aurita-myrtilloidem in Synopsi cum S. ambigua, in ,/Taschenbueh d. D. u. S. Fl. p. 468 et Syn. ed. 2* eum S. repente coniunxit, et ad eandem formam in Syn. et Will- denovii nomen ae specimina ex h. bot. Berol, quae S. repens- myrtil- loides est, et S. onustam Besseri,. quae S. aurita-myrtilloides est, laudavit. Infelieem Hartigii coniecturam, cui S. ambigua hybrida esse a S. finmarchica et S. aurita esse videtur (i. e. si mea ratio vera est: e S. aurita-myrtilloide et S. aurita oritur S. aurita-repens) refutare supersedebo. Hae facile distinguuntur, sed difficilior est distinctio huius a S. livida-myrtilloides, quae huie admodum propinqua est. . E deseriptione superius data huie quoque formam esse variam, nune ad 8. mnyrtilloidem nune ad S. auritam magis inclinantem elucet. - Der joco oa amr NoMomoms , MP TE x. " ^ dp cm" — — 2 QUEL 2 Ww 3 Salix aurita-livida. 247 Salix aurita-livida. Wimmer in Denksehrift der Schles. Gesellschaft p. 165. lui praeeoees, sessiles, oblongi; braecteolae lingulatae lutescentes vel ferrugineae, superae apice coloratae, villo denso aut modico obsitae; filamenta 2 libera, ipsa basi levissime pilosa; antherae demum flavae; germina in pedicello longo, e basi turgida cylindriea, cano- aut ci- nereo-tomentosa, stylo brevissimo; folia obovata oblique apieulato- acuta, demum glabra, subtus sordide glauca venis reticulatis rugulosa «. iulis brevibus ovatis, germinibus adpresso-einereo-tomentosis, stylis obliteratis, stigmatis brevissimis; foliis supra puberulis, utrinque rugosis. — S. aurita 8. sublivida Fries. B. iulis oblongis, germinibus albo-tomentosis, stylis d foliis oblongo-obovatis, subtus viridi-glaucis. Syn. 8. aurita-livida Wimm.l.l $. aurita 5j sublivida (Laestad.) Fries Mant. p. 56. Anders. Sal Lapp. p.37. Patze Fl. v. Preussen p. 138. S.livescens DólH FL Bad. p.520. S. Patzei Wimm. et Kr. in Herb. Sal. Exs. Wimm. et Kr. Herb. Sal. 95 (S. Patzei) -Coll. S. 189. 190. Habit. in Prussia apud Kónigsberg, Patze! Insterburg! (H. H.); prope Tilsit, Heidenreich! Rossia media in Lithuania pr. Stuek! Fisceher- Ooster. Posen pr. Sytkowo!, Ritschl. M. D. Baden: Donaueschingen pr. Pfohren, Brunner! Ad Luleá in Lapponia, Wiehura! Frutieulus humilis, 2—3 pedalis, ramis diffusis, anniculis testa- ceo-fuscis, glabris, nitidulis, novellis subglabris. Folia in petiolo brevi leviter puberulo, obovata, basi cuneata, ad ?/ latissima, an- tice rotundata in apieulum oblique plieatum exeuntia, margine reflexo leviter erenato-serrata, aut grosse obtuse dentato-serrata, 1'4 unc. longa, 8 lin. lata, in alia forma 1!4 unc. longa, 6—7 lin. lata, supra obseure sordide viridia, in f. glabra, rugulosa, in: «. leviter pube- rula rugosa, subtus in 9. glabra, glauca v. livido-glauca, venis pro- minulis reticulatis rugosa, in e. puberula, novella aequaliter pube- scentia, cinereo- vel cano-glauca, venis elevatis reticulatis rugosa. Stipulae maiuseulae reniformes, aut ecordato-triangulares, subsinuato- dentatae, subtrilobae. Gemmae .fere glabrae. Iuli , in pedunculis brevibus bracteatis, oblongi, 9 lin. longi, 3 lin. lati; braeteolae spa- thulatae, lutescenti-pallidae, apice plerumque rubieundae, aut omnes aut superae antice truncatae, minus vel magis villoso-barbatae; fila- 248 Salix livida-myrtilloides. menta tenuia, ipsa basi parce pilosa; antherae demum flavo-fuscae. Iui 9 oblongi, 8—9 lin. longi, 4 lin. lati, in «. saepe breviores ovati aut subglobosi, in pedunculo brevi bracteis minutis caducis sti- pato, primo densi, demum longiores laxiflori; bracteolae lingulatae, inferae acutiuseulae, summae subtruneatae, pallidae apice basique subfuseae, villo modieo, magis minus denso, barbatae. Germina in pedieello pubescente longo, germen aequante, ex ovata aut turgida basi breviter cylindrica, demum longiora, cinereo- aut cano-sericea; stylus brevissimus aut obliteratus; stigmata parva, nune ovata erecto- patula, nune stylo interstigmatieo disereta bipartita; nectarium ob- longum. Germina infera in pedicellis arceuato-patentibus divergentia aut refracta. | Varietates «. et 8, quas praescripsi, indieant formas extremas huius hybridae, quarum illa ad S. auritam magis vergit, haec ad S. lividam, inter quas plures etiam mediae sunt, ita tamen ut quaedam sint prorsus . intermediae. Hae sunt, quae nos harum stirpium naturam edocuerunt, atque vetant ne «. eum S. aurita, quod fecit Fries, neque f. cum S. livida con- iungamus. Patze, qui in Flora Prussiae illam cum Friesio S. aurita 9. sublivida nominaverat, postea plurimis speciminibus inventis, persuasus illas hybrida origine natas esse, hae de re nos certiores fecit. Neque minus Ritschl apud Posen et Heidenreich apud Tilsit formas fere omnes inter utram- que medias observaverunt. Forma «. ita comparata est, ut ramuli foliigeri a formis calvescentibus S. auritae aegerrime discernantur, nisi color et habitus in auxilium vocetur. Quamquam enim S. livida a S. aurita longe distare videtur, tamen characteres ipsi, quatenus verbis exprimuntur, prae- sertim, quod attinet flores, parum differunt. Sic altera ex parte flores for- mae f. floribus S. lividae simillimae, tantummodo iuli paullo breviores et erassiores, minus graciles, folia ad formam obovatam tendunt, quae in S. li- vida praeter normam est, obseurius virent, et rugositatem ostendunt. — Heidenreich e Tilsit misit quoque formam parvifoliam. Plantam mascu- am observaverunt idem et Ritschl apud Posen. Salix livida-myrtilloides 9. Wimmer in Denkschr. d. Sehles. Ges. p. 166. lui coaetanei v. serotini, in pedunculis foliatis, laxiflori; bracteolae spathulatae, subglabrae; germina in pedicello pubescente mediocri, conico-subulata, obtusa, puberula aut subsericeo-canescentia; stylus vt c PAP pac Mme qp pm chr eren 0 Salix repens-myrtilloides. 249 brevis subbifidus, stigmata elavata emarginata; folia subrotundo- aut elliptieo-ovalia, glabra, supra nitidula, subtus eaesio-glauea, integer- rima, margine revoluta. Syn. S.livida-myrtilloides Wimm. Lll] ,S.fuscea var. Aurora germinibus sericeis^ Laestadius in Herb. Ac. Holm. Habit. in Lapponia detecta a Laestadio, loco non indicato, et in Li- thuania Hossicea apud Stuek, ubi Fiseher-Ooster invenit Quanquam pauca tantum specimina sieca a Laestadio lecta et alia, quae Fischer- Ooster mecum communicavit, comparavi, tamen de natura huius stirpis neutiquam dubito. Iuli demum cernui. Bracteolae ovato-spathulatae, ferrugineae, glabrae aut leviter ciliato-villosae. Germina in pedicello pubescente, !4 germinis longitudine, erecto-patula, infera demum in pedicello di- vergente refracta; stigmata patenti-divergentia elavata crenulata vel emarginato-biloba. Folia in petiolo brevi, supra nitidula, reticulato- venosa, venis in siecis supra prominulis, ovalia, nunc angustiora el- liptico-ovalia, nune latiora subrotundo-ovalia, illa acutiusceula, haec antiee rotundata eum tenui apieulo. Ramuli iuniores obscure easta- nei, superiores epidermide grisea nitidula rimoso-secedente tecti. Est frutieulus semipedalis — integer adest in quatuor a me visis speci- minibus. Foliis S. myrtilloidem, iulis S. lividam refert. Ut in S. myr- tilloide folia ramulorum infera minora, saepe pusilla, supera maiora; item iuli in peduneulis foliatis, breviter-cylindrici, fere unciales. Sed germina cana, quae in S. myrtilloides non inveniuntur, et stigmatis figura S. li- vidam indicant. — Cum S. repente, ad quam Laestadius eam retulit, nihil habet commune. Nectarium paullo longius quam in S. livida. — Haec a S. aurita-myrtilloides, quae maxime similis est, praeterquam quod alio est habitu, stylis subbifidis distingui posse videtur. — Specimina Li- thuaniea bracteolas concavas breviores parce villosas, germina, longius pe- dicellata, nuda habent. Quasi hybridam e S. vagante (i. e. S. livida) et S. myrtilloide com- memorat sub nomine ,S. gracilis n. sp.^ N. J. Anderson in Sal. Bor. Amer. p. 22. Salix repens-myrtilloides $. Wimmer in Denkschr. der Schles. Ges. p. 110. lui eoaetanei in pedunculis lateralibus foliatis, ecylindriei, graciles; braeteolae spathulatae truncatae, flavo-virentes, piloso-pubescentes ; 250 Salix repens-myrtilloides. germina in pedicello longo arrecta conica obtusiuscula, viridia glabra; stylus longus; stigmata brevia, ovalia; folia obovata basi cuneata plieato-apieulata, margine reflexo hic illie denticulata, subtus caesio- glauea, glabra, novella subtus argenteo-sericea. Syn. 8. nyrtilloides-repens Wimm. l. L. ,S. fusca var. aurora amentis folia- ceis, germinibus longe pedicellatis, foliis oblongo-elliptico- et lanceolato-ovatis, sub- denticulatis, confertis, pellucidis^ Laestad. in Herb. Ac. Holm. Anders. S. Lapp. p. 69. S. finmarchica Willd. Enum. Suppl. p. 66. Exs. Wimm. et Kr. Coll. Sal. n. 254. Habit. in paludibus Sueciae. Ad Piteá, ad Karesuando in Lapp. Torn. et in Bottnia occidentali legit Laestadius. Diu colitur in horto bot. reg. Berolinensi, olim etiam in horto Vratislaviensi. Frutieulus parvus, 1—1'!/, pedalis, ramis erecto-patulis, anni- eulis fuscis aut rubieundis, novellis sursum tantum cano-puberulis. Folia obovata, basi cuneata, breviter plicato-apiceulata margine reflexo dentieulata, in petiolo subglabro rubicundo, unciam longa, 7 lin. lata (aut angustiora lineari-elliptiea ut in maxime borealibus), supra pi- lis raris obtecta demum glabra, saturate viridia nitidula, venis albi- cantibus, in siccis prominulis, subtus eaesio-glauca; infera pilis in- eumbentibus sparsis obsita, supera fere argenteo-sericea. Stipulae rarae laneeolatae, nonnisi ad supera folia, glandulis 3—4 purpureis in margine. Iuli oblongi mediocriter densiflori, in pedunculis foliis mi- nuseulis 3—4 instreutis; bracteolae obovatae flavo-virescentes, mar- gine pilis brevibus erispulis ciliatae; germina in pedicellis ' aut !/ germinis aequantibus, subulata, obtusiuscula, glabra aut basi aut hinc inde sericeo-pilosa; stylus mediocris aut brevis, stigmata brevia cla- vata roseo-lutea. | In Herb. Ac. Holm. formae tres adsunt, omnes a Laestadio lectae, quae eum speciminibus ex horto botanico Berolinensi, in quem olim e Suecia intro- dueta esse videntur, omnino conveniunt. Et Laestadius et Anderson vide- runt affinitatem huius formae eum parentibus; ille pro varietate S. fuscae (. e. repens) habuit et cum S. myrtilloide comparavit; hie adseripsit Forma S. myrtilloidis. Non pauea cum S. repente communia.^ Dein Laestadius: ,,Haee forma pulehra Salicis frequenter paludes Bottniae oeci- dentalis implet, S. fuscae capsulis longe acuminatis simillima, foliis autem saepissime S. myrtilloidi adeo affinis, ut, fructibus destituta, ab hae dif- fieillime eam distinguere valuissem. Foliis tamen basi ovatis, haud subeor- datis, ut S. myrtilloides habet, magis venosis et consistentia compaetiori distincta. Haee forsitan est S. fusca vera, quam Linnaeus in Flora sua Lapponiea exhibuit. ARD — viae denso hl t nf . vw MEL LM EE Salix Lapponum-myrtilloides. 251 Salix Lapponum-myrtilloides. Wimmer in Denksehr. d, Schl. Ges. lui in peduneulis braeteatis eoaetanei, ovales; braeteolae ovato-spa- thulataé villo modico obsitae; filamenta duo libera, glabra, antherae demum oblongae nigricantes; germina in pedieello brevi aut brevis- simo, coniea, nuda aut vestita; stylus mediocris saepe bifidus; sti- gmata mediocria saepe partita; folia elliptiea, basi rotundata, brevi- ter aeuta, supra demum glabra marginem versus pilosa, subtus pal- lide aut cano-virentia, pilis mollibus obsita, reticulato-venosa. a. myrtoides. pedunculo foliato, germinibus subulatis glabris in pedieello longo, stylo longo, foliis elliptico - lanceolatis glabris. | b. versifolia. peduneulo bracteato, germinibus conieis subpi- losis in pedicello brevi, stylo medioeri, foliis oblongis subtus piloso-incanis. ec. fusca. peduneulo bracteato, germinibus conieis tomentosis in pedieello brevissimo, stylo brevi, foliis elliptieis subtus cano- pilosis. . $yn. S.myrtilloides-Lapponum Wimm. 1 1l Regensb. Fl 1849 n. 4. S. ver- sifolia Wahlenb. Lapp. 484. Suec. n. 1135. Hartm. Skand. Fl. 4 p. 325 (forma b et c). Anders. Lapp. p. 62. S.fusca (L. Fries Mant. p. 69. Bot. Not. 1840 p. 200. S. ne- gleceta Gorski (H. V). S8. myrtoides Hartman l1. 1. p. 322 (forma prior). Ie. Wahlenb. Lapp. t. 18 f. 2. Anders. Lapp. f. 17 et 18. Reichenb. D. Fl. n. 1243 (forma c). Exs. Fries Herb. Norm. III, 56, forma grandifolia, germinibus vestitis ad Kare- suando in Lapp. Torn. lecta a Laestadio. Habitat satis frequens in paludibus sylvaticis Lapponiae inter S. Lap- ponum et myrtilloidem. Lapp. Umensis pr. Lycksele ad Suddiksmyran, Wahlenberg! (H. A. H.), Kattisafvan, And.; Lapp. Pith. ad Aborretriüsk, Arjeploug, Arfvidsjaur, And.; Lapp. Lul. ad Jockmock, Anders.; Saefast, Njammats, Wiehura! Lapp. Torn. ad Karesuando, Laestad.! (H. A. H.) Jemtlandia ad Malfjállet, And. Dalecarlia ad rip. Sürna, And. Finmarkia. ad Tana, Fries. Lithuania rossiea pr. Stuek, Fischer-Ooster! et Gorski (H. V.) — Formam primam legit Laestadius ad oppidum Piteá, et ad Ka- resuando; occurrit ad 'l'anaelfven sec. Fl. Dan. et ad Kistrand Finmarkiae (Herb. Hornem.). 252 Salix Lapponum-myrtilloides. Frutex parvus ,statura prorsus S. myrtilloidis, bipedalis, ramis tamen magis torulosis nitidis, flavo-fuscis*, aut testaceis, no- vellis puberulis. Gemmae ovatae, obtusae pubescentes. . Folia ,pe- tiolis hirsutis gemmam aequantibus adpressisque brevissime petiolata**, oblongo-elliptiea, latiora aut angustiora, basi rotundata, apice brevi- ter aut brevissime acuta, saepe apieulata tantum; novella et supera cano-viridia, utrinque fere aequaliter vestita, pilis subrectis subincum- bentibus pubescentia, infera et adulta magis calva leviter pubescen- tia, pilis mollibus, haud rectis, sparsis in margine superae et per aversam faciem, margine subrevoluto integerrima, venis primariis subtus prominulis, ,, margine integerrima, rarissime subundulato-ser- rata." Stipulae rarissimae, rectae, anguste-ovatae. Iuli (jj oblongi in peduneulo tomentoso brevi braeteato. Bracteolae oblongo-obovatae, ferrugineae, antice nigrieantes, villoso-barbatae. Filamenta duo li- bera, glabra, tenuia; antherae ovali-subrotundae demum oblongae ni- grieantes aut fuscescentes. Iuli 9 in pedunculo breviori aut longiori, braeteato aut subfoliato, oblongi, spissi, in forma altera unciales, 3 lin. lati, in forma tertia 9 lin. longi, 4 lin. lati, basi aut, ut in forma prima, supra medium laxiflori. Bracteolae ut in j. Ger- mina in pedieello plerumque cano-pubescente aut -tomentoso, brevi vel brevissimo, aut longiore, dimidii germinis longitudine, nunc bre- viora, nune longiora, plerumque brevia ex ovata basi breviter coniea,, obtusa, aut longiora conico-subulata, nunc viridia glabra, nune viridia leviter hirto-pubescentia, nune cana hirto-tomentosa, quod rarius; stylus medioeris aut longus, vel dimidio germine longior, plerumque |, aut !/ germinis aequans, glaber; stigmata nune breviora arcuato- erecta, semibifida aut bipartita, nune longiora bipartita laciniis longis filiformibus extrorsum arcuatis; nectarium longum, lineari-oblongum. De formis haec docuit Anderson. Germina variant: 1, sericea. S. fusca maior Fr. Bot. N. et Herb. N. 2, sparsim pilosa, parte inferiore glabra, fusco-lineata, superiori albo-pilosa. 5S. versifolia Wbg. 3, totae glaber- rimae. Forma primaria sec. Fries. Folia 1, ovata, a basi latiori subrecta sensim lanceolata, acuta, praesertim subtus subsericea. Ad myrtilloiden! 2, elliptica a. obtusa, b. acuta; «) supra glaberrima, f) supra pilis adpres- sis conspersa, y) subtus venis valde elevatis rugoso-incana, 9) subtus sub- plana, subunda. Ad Lapponum! 3, lanceolata basi attenuata, acuta, apiee curvato, vestitus ut in priori. Ad Lapponum! 4, obovato -lanceo- lata, supra medium latiora, deinde in apicem curvatum attenuata, basi ro- tundata, integerrima, subtus pilosa, venoso-retieulata. Ad Finmarkicam! 5, lineari-lanceolata, e basi parallela latiori, longe attenuata, subtus venis elevatis sericeis, albo-pilosa. Ad repentem! T ——— 'HÓUn—— NT Salix glauca-myrtilloides. 253 Huie dispositioni optimae nihil adieiendum est, quam quod aecessus ad S. finmarkicam et S. repentem nobis pro fictitio habetur. Quod ad nomen, citatur a Botanicis Suecis hue ,,S. foliis integris, subtus villosis nitidis ovatis" Linn. Lapp. 364 cum icone folii t. 8 f. r. Sententiae Friesii, qui eontendit stirpem supra descriptam esse ,S. fusea Linn.* assentiuntur Smith et Laestadius, contradieunt Wahlenberg, Hartman et Hooker. Anderson ostendit hoe diiudicatu difficillimum esse potiusque statuendum Linnaeum sub isto nomine et hane et S. repentis formas com- prehendisse. Quod quidem unum verum est, ut saepius dixi: hoe loco eete- rum nihil refert, utri opinioni assentiare, nisi forte religio tibi sit omnia Lin- naei nomina ad caleulum voeasse. Hane ,S. fuscam Fries^ enim hybri- dam esse iam dubitatione caret. Testes sunt Wahlenb. Fl. Lapp. 484 ,Quodammodo intermedia est inter S. limosam et S. myrtilloidem.. inter utramque etiam crescentem eam inveni, ut omnino earum proles hy- brida esse potest*;: Koch Comm. de Sal. Eur. p. 50 ,planta lapponiea uti- que hybrida proles esse videtur e S. myrtilloide et limosa orta*; (of. eundem in Regensb. Flora 1832 p. 568) Reichenb. Exe. p. 167 ,S. versi- folia Wahlenb. huie [i. e. limosae] et S. myrtilloidi intermedia, hybrida? denique ipse Anderson, qui, postquam dixit ,,Pro hybrida haberi vetat eopia maxima, qua pluribus locis regionis sylvaticae obvenit" exelamat , Mirum tamen est, quomodo inter eas sit media.^ His ne verbum quidem addere opus est. Monstrum 1, floribus androgynis, 2, germinibus longius pedicellatis af- fert Fries Mant. 3, bracteolis in folia parva mutatis And. Lapp. Salix glauca-myrtilloides 9? Wimmer. Lui 9$ in peduneulo foliato, laxiflori; bracteolae ovatae, fuligineae, basi et intus erispo-villosae; germina subsessilia , e basi ovata bre- viter subulata, basi nuda, superne hirta; stylus brevis, stigmata ob- ovata; folia in petiolo mediocri, elliptica, supra demum glabra, sub- tus eaesio-glauca, pilis sparsis rectis obsita. Habit. Lecta in Herjedalia circa Midtádalen ad rivulum infra Anhüógen, d. X. Quintilis anni 1853 a R. J. Fristedt et O. C. Lovén.! Herb. Acad. Holm. Comparavi specimen unum C, quinque iulos gerens, germinibus satis evolutis, foliis novellis quidem sed explieatis. Iuli in pedun- eulis foliatis, foliis 3— 4 ceteris paullo minoribus, oblongo cylindrici, laxiflori inprimis basi, rachi cano-tomentosa. Bracteolae breves, ovatae, fuligineae, basi et intus praecipue villo erispulo barbatae. 254 ij Salix glauca-myrtilloides. Germina sessilia aut in pedicello brevissimo, e basi ovata breviter subulata, basi nuda viridia, dein fere aequaliter hirto-tomentosa, in- terdum etiam ?/ nudae, tomento sordido. Stylus fere '4 germinis longus, non divisus; stigmata brevia, obovata, discreta, rarius pro- funde bifida; neetarium oblongum. Folia in petiolo mediocri, paul- lum oblique elliptiea, breviter aeuta, primo supra puberula, dein glabra, obscure viridia, subtus caesio-glauea, pilis rectis adpressis aequaliter sparsis vestita, dein hine inde pilis destituta. Quanquam Laestadio assentior, ex uno specimine speciem non esse de- seribendam, tamen mihi haud denegavi hybridas aliquot formas ex uno pau- eisve speciminibus proponere, quoniam his descriptis et series formarum hybridarum completur et olim, si saepius inveniatur, ne in dubitationem inventores veniant prohibetur. Viri clarissimi, qui hane formam detexerunt, in scheda adposita S. glauca v. pullata Fries laudaverunt. Sed haee potius ad hybridas e S. glauca et S. nigricante pertinet. P" — XII. SCHLEICHERIANAE. S. gzlaucea-grandifolia. S.glauca-Weigeliana. S. glauea- Myrsinites. S. glauea-retusa. E. grex non ex habitu formarum, sed ex eo constructa, quod omnes a S. glauca descendunt. Prima enim et altera ad elatiores pertinent, tertia et quarta ad pumilas. In ommibus pili recti, qui- bus folia S. glaucae vestita sunt, germina obtusa, styli fissi adsunt. Posthae plures formae, adhue non repertae, his accedent. Nomen imposui huic gregi a viro de formis Salieum meritis- . simo, Schleicher, qui inter quatuor hic adseriptas formas duo primus observavit. 2506 Salix glauca-grandifolia. Salix glauca-grandifolia Wimmer. lui eoaetanei, in peduneulo subbracteato; bracteolae ferrugineae; filamenta 2 libera, basi dense superius sparsim pilosa; iuli 9 cylin- driei, eurvuli; germina in pedicello germine breviore, coniea, albida lanato-tomentosa, stylo brevissimo aut delitescente, stigmatis diver- gentibus, eruribus semibifidis; folia longa obovato- vel oblongo-lan- ceolata utrinque acuta, supra demum glabra aut levissime puberula, subtus viridi-glauca aut eaesia pube molli laxa aequaliter obsita. Syn. S.grandifolia-albicans Seringe in Saules de Suisse nr. 66. S. albicans Bonjean in litt. ad Seringe. S. uliginosa Schleich. Cat. 1809 teste Seringe. S. pube- scens Sehleich. in Herb. Berolin. Coll. Schleich. n. 844. 845. 8. grandifolia Thomas in Herb. Vindob. S. grandifolia p- lanata Gaudin Helv. p. 248. S. Laggeri Wim- mer in Regensb. Bot. Zeit. 1854 p. 162. Exsiecce, Seringe S. de S. nr. 66. Habit. in Helvetia: Alpes de Bex, Em. Thomas! in Herb. Vindob. et H. Vindob. Austr. et N. J. Anderson!; Oberwallis am Rhonegletscher, Lagger! Mont Cenis, Bonjean! ap. Seringe. | «. Laggeri. Foliis longissimis late lanceolatis , sub apice la- tissimis, iulis 9 longissimis in pedunculo longo, germinibus cylindrieo-conicis, stylo delitescente aut brevissimo bifido. — Am Rhonegletseher, Lagger! Sehleicher in H. Berolin. nr. 845. "Thomas l. l. Sehleieheri. Foliis oblongo-obovatis, iulis densifloris, ger- minibus ovatis, stylo nullo, stigmatis parvis ereetis. Schlei- cher in H. Berolin. n. 844. $e Frutex vivax, ramis validis, anniculis castaneo -nigricantibus tenuissime puberulis, novellis ecanescentibus aut canis pube laxa erispula obsitis. Folia in petiolo pubescente nune breviore nune longiore, a 4 ad 8 lin. longo, oblongo-laneeolata, minus magis longa a 2!/,—4!/, une. longa, 10— 14 lin. lata, illa basi euneata apice brevius aeuta, haee basi longe attraeta, apiee longe acuminata, grosse repando-crenata, nonnunquam subundulata, supra sordide vi- ridia pilis sparsis crispulis pubescentia costa tomentoso -albescente, vix unquam glaberrima, leviter nitida, subtus glaucescentia, minora vel glauco-eaesia, pilis laxis sparsis ad costam et venas primarias densis aequaliter obsita; novissima dense argenteo -pubescentia pilis e wm Salix glauca - Weigeliana. 251 laxis paullum implexis; vernalia supra eano-viridia pube sordida medioeri e pilis paullum implexis formata obteeta, subtus livido- glauca aequaliter pubescentia. Iuli ,? unciales, cylindrici; braeteo- lae spathulatae basi pallide ferrugineae antice fuseae aut nigrescen- tes; filamenta gracilia basi dense, superius ad apicem usque sparsim pilosa, pilis erispulis longis; antherae subglobosae demum flavae; nectarium oblongum antiée paullo latius, '/, braeteolae aequans. Iuli Q albidi, patentes, curvuli, nune floribus eontiguis nune basi remotiuseulis in peduneulo nune 3 nune 6 lin. longo. Bracteolae ferrugineae lingulatae. Germina in pedicello hirsuto, germinis ' h aut '!j aequante, angusta, fere cylindrico-coniea, aut subovata, bre- viora, sordide alba, dense hirto-sublanato-tomentosa; stylus nune bre- vissimus bifidus, nunc delitescens; stigmatis nigrieantis crura plerum- que a basi discreta divergentia, subcuneata, semibifida; nectarium oblongo-quadratum. . Forma, quam Seringe edidit, folia molliter adpresso-tomentosa gerit; germina aperte eam a S. glauca descendere indicant. Huie adscripta est schedula ,,S. grandiflora-albicans Ser., S. albicans Bonjean in litt. Cette plante recoltée au Mont-Cenis par Mr. Bonjean ne me parait différer de mon S. grandifolia, que par le duvet grisátre, qui couvre toutes ses parties.^ — Anderson hane pro vera ,,S. grandifolia^ Ser. habet, alteram, quam nos pro vera habemus, cum S. silesiaca comparat. Qua de re ad species illas adnotavimus, quid nobis statuendum esse videatur. Quod attinet ad formas, quas A. et J. Kerner in Herb. Sal. Austr. nr. 30 9 et 31 d' sub nomine S. pubescens Schl. ediderunt, priorem quidem hue pertinere erediderim, de altera mascula, quae folia fere ovalia habet, dubitatio manet. Mihi nimis pauca specimina praesto fuere; de his plantis e paucis siecis exemplaribus certum aliquid statuere non licet. Salix glauca-Weigeliana €. Anderson Sal. Lapp. p. 41 (S. glauca- phylicaefolia). lui 9 in peduneulo laterali foliato, serotini, cylindrici; bracteolae lingulatae ferrugineae, piloso-pubescentes; germina in pedieello me- dioeri, anguste coniea, obtusa, hirsuto-tomentosa; stylus mediocris aut longus bifidus, stigmata bipartita, divergentia; folia obovato- aut WIMMER, Salices Europaeae. 11 258 Salix glauca - Myrsinites. oblongo-laneeolata, subintegerrima, supra glabra, subtus glauea pilosa. Syn. S. glauca-phylicaefolia Anders. lL l &S. glauca pallida Fries Bot. Not. 1840 p. 204 (ex parte). Ioen Anders. Lapp. f. 10. Habit. in Lapponia. Fruticem singulum ad Sakkawara in Lapp. Pith! et duo sub monte Njammats prope Quiekjoek in Lapp. Lul. invenit Ander- 80n; unum ad lae. Virihjaur ad montem Titir! Wichura. Ramuli elongati recti, anniculi olivaceo-umbrini, glabri, nitiduli; novelli hirto-cani. Gemmae oblongae hirsutae. Stipulae rarae linea- res. Petioli unciam longi. Iuli 1!/,—2 unciales; bracteolae pallide ferrugineae, apice fuscescentes; germina obtusa, primo anguste ceo- niea, demum subeylindriea; stylus nune brevior glaber, nune longior basi pubescens superne glaber; nectarium oblongum, pedicello ad- pressum eumque concavo-ampleectens. Folia (semiadulta tantum vidi) supra leviter nitidula piloso-puberula aut fere glabrata, subtus nunc minus nune magis dense pilis rectis incumbentibus obsita, eineraseenti- glaueescentia, 2!/, unc. longa, 8— 10 lin. lata, breviter acuta. »Species sane curiosa, habita et S. glaucam et S. phylieaefoliam intime referens. Glaucae similis est foliorum vestitu piloso, amentis rari- floris, capsularum forma, praecipue autem pedunculo elongato, valde foliato, et squamis capsularum parum tantum infuseatis, centrum capsulae subsu- perantibus. Ab ea tamen recedit et S. phylieaefoliam accedit, caule strieto, glaberrimo, nitente fusco-piceo, forma et eonsistentia rigida foliorum, . amentis lateribus ramorum anni praeteriti fixis, capsulis demum pedieella- tis, stylo elongato. — ,,Quanquam in plantis s. d. hybridis agnoscendis iure eantissimi, ut res nondum clara et probata, hane ut hybridam salutare omittere nequivimus. Habitu et notis tam inter duas species allatas ita prorsus media, ut difficillime sit diiudieatu ad quam potissimum pertineat. Praeterea inter eas semper crescit, nee nisi duobus [nunc tribus] locis ad- hue observata." Anders. : Salix glauca-Myrsinites 9. Anderson Sal. Lapp. p. 19. lui laterales in peduneulo foliato, oblongi; braeteolae lingulatae aeutae, ferrugineo-fuscae, villo crispulo barbatae; germina sessilia hirsuto-alba, subeylindriea, nectario profunde emarginato, stylis Salix glauea - retusa. . 2959 longis validis superne bipartitis fulvis, stigmatis partitis concoloribus, laciniis linearibus longis; folia oblongo-laneeolata, aeuta, pilosa, demum glabra, rigidula, acute serrata aut integerrima, plus minus persistentia. Habit. In palude frigida iuxta Lófmock Lapponiae Pithoénsis 6 —8 frutices inter parentes ibi frequentes invenit N. J. Anderson. Comparavi specimina sieca ab ipso auetore missa, qui de hae stirpe haec adnotavit. ,,Inter species nuperrime nominatas exaete media, nune ad hane nunc ad illam accedens, quum notis tum ha- bitu, ut cum iis omnino confluat nee secerni possit. Cum S8. Myr- - sinitide communia habet: staturam parvam, ramosam, dense folia- tam, folia saepe coriacea, persistentia, glaberrima , stylos elongatos, serraturam acutam. Cum S. glauca: folia saepe hirsuta, tenuia, flavieantia, eapsulas sessiles, albo-serieeas, squamas fulvas, stylos et stigmata haud coerulea sed fulvescentia. In speciminibus S. Myr- sinitidi propioribus squamae nigrescentes, styli coerulescentes, sed folia ut in S. glauca; in aliis folia ut in S. Myrsinitide, sed eapsulae ete. ut in glauca. Est itaque aperte hybriditas, nee in alis locis observata. His equidem addo, folia supera pagina niti- dula esse et reticulato-venosa ut in S. Myrsiniti, germina autem villo hirsuto et laxo dense obsita. Ex eo autem, quod hybriditas inter duas species datur, eas confluere neque secerni posse, aut formis mediis duas species coniungi, ut ad formam proximam adno- tat Anderson, recte colligi posse equidem nunquam concedam. Vide ne hue pertineat S. appendieulata Vahl in Fl. Dan. VII. tab. 1056, quam cum Wahlenbergio Fries et Anderson pro forma S. glaucae habent. Huius hybriditatis mentionem iniecit Anderson in Sal. Bor. Americ. p. 25 ad S. areticam R. Br. Salix glauca-retusa. Wimmer in Denkschr. d. Schles. Ges. p. 170. 1 lui eoaetanei in ramulis lateralibus terminales, |j oblongi, $9 sub- | eylindriei; braeteolae oblongae truncatae ferrugineae, subpilosae; 17* 260 Salix glauca -retusa. filamenta 2 libera basi pilosa, antherae demum nigrieantes; germina subsessilia, conica aut tota aut supera parte hirsuta, aut tota calva, stylo brevi, stigmatis divergentibus partitis, neetario duplici; folia elliptiea, supra pallide viridia, subtus glaucescentia, novella pilosa, demum glabra, integerrima. &. buxifolia. Foliis ovali-elliptieis laevigatis, iulis 9 erassius- culis, germinibus maxima ex parte lanato-hirsutis. S. buxi- folia Schleieh. in Herb. Berol. Coll. Sehleich. 832 et Herb. Willd. nr. 18255. Hegetschw. Fl. d. Schw. nr. 2843. Gaud. Helv. p. 270. S. nivea coneolor Ser. Ess. 54. S. hel- vetica JS. eoneolor De Cand. Fl. fr. Suppl. p. 344. 8. glauca var. Hartig p. 16. B. eleagnoides. Foliis subspathulatis, iulis gracilioribus, ger- minibus maxima ex parte glabrescentibus. S. eleagnoides Sehleich. in Herb. Berol. Coll. Schleich. n. 841 et Herb. Willd. nr. 18254. Seringe Ess. p. 91. Gaudin Helv. p. 271. Hegetschw. Fl. d. Sehw. nr. 2842. Syn. S.glauca-retusa Wimm.l.l &S.buxifolia Schleich. et S. eleagnoides Schleich. in Herbar. Hegetsehw. F. d. Sehw. 2842. 2843. Habit. in Helvetia, ubi Sehleieher primus detexit; Pied de la Dent de Moreles, E. Thomas! in Herb. Berol Vindob. Hensch. et Duek. Se- cundum Heer in Hegetschw. Fl. d. Sehweiz l. l. «. in m. Bernina, f. in m. Lavaraz. Frutieuli parvi, ramis abbreviatis torulosis, foliis confertis; ra- muli annieuli fusco-umbrini aut castaneo-nitidi, novelli piloso- pube- scentes. Folia aut spathulata basin versus attenuata, apiee rotun- dato-obtusa, interdum leviter retusa ipso apice plicato, vel breviter acutiuseula, aut anguste elliptiea utrinque brevissime acuta, venis primariis oblique erectis, subparallelis, superis apieem versus econni- ventibus, paullum prominulis, pallide virentia, novella subtus livido- glaueescentia, demum rigidula, primo pilis reetis praesertim ad costam et marginem utrinque obsita, adulta fere glabra ad margi- nem leviter pilosa, integerrima. Iuli coaetanei in ramulis herbaceis brevibus lateralibus terminales, 3j oblongi, 9 oblongi aut cylindriei, 8—10—15 lin. longi, 3 lin. lati. Braeteolae ovato-oblongae, antice plerumque truncatae, saepe retuso-emarginatae, ferrugineo - fulvae, piloso-subvillosae. Filamenta 2 libera gracilia, ipsa basi pilosa, antherae demum fuseo-nigrieantes, mnectario lineari. Germina in pedieello brevissimo conica breviora aut subulato-elongata, nune AES Salix glauca -retusa. 261 tota albo-hirsuto-lanata, nune basi calva, nuné apice tantum hirsuta, nunc tota virescentia hie illie pilosa, stylo brevi aut brevissimo, stigmatis maiusculis, bipartitis, laeiniis oblongis l. linearibus eruciato- divergentibus; nectariis binis, externo parvulo oblongo, interno amplo oblongo-quadrato pedicellum et ovarii basin amplectente. Forma praestans, satis distincta. Aliquot tantum specimina folia gerunt spathulata antice leviter retusa, sed S. retusae nexus facile percipitur e figura iulorum, structura stigmatis et nectarii, S. glaucae e foliorum pilis, colore, et germinum vestitu. Quaedam prope accedunt ad S. glaucam, cuiusmodi ea esse videntur, quae Hartig comparavit. Seringe l l. ,D'ailleurs cette plante a beaucoup de rapports avec le S. glauca.* XIV. ANDERSONIANAE. S. herbaceea-hastata. S. retusa-glabra. S. Lapponum- Arbusceula. He grex parva composita est e speciebus alpestribus paullo altioribus et alpinis pumilis. Formae ipsae sunt pumilae, ramulis brevibus, trunco fere repente, foliis ovatis et subrotundis, iulis par- vis, subterminalibus. Restant plures formae, nondum deteetae, sed quae ex aecurata investigatione posthae reperientur. Quanquam autem hybridae alpe- Strium specierum multo rariores sunt, tamen ne his quidem mixtionis occasionem deesse vidimus: tanta est animaleulorum ei operi inser- vientium et copia et laboriositas. — Quam primo loco posuimus optime nota est et inter praecipua hybriditatis documenta referenda: adeo habitum et notas parentum coniunctos praestat. x — COE Salix herbacea - hastata. 263 Salix herbacea-hastata 9. Laestadius apud Anderson Sal. Lapp. p. 52. lui terminates oblongi; braeteolae obovatae, truncatae, ciliato - pilo- sae; germina in pedicello brevissimo glabro, conica, obtusa, glabra (viridi-rufescentia); stylus medioeris, stigmata brevia revoluta; necta- rium latum concavum; folia subrotundo-ovata, supera aeutiüseula, erenato-serrulata, glaberrima, venis pellucentibus reticulata. Habitat in Lapponia Tornensi ad Karesuando, Laestadius teste An- derson et in Lapp. Lulensi ad laeum Pollaure, Wichura! Frutieulus subsemipedalis, ramulis e trunco subterraneo, nigre- scente ascendentibus, fusco-testaceis, nitidulis, torulosis, lineam fere erassis, glabris; apicibus herbaceis modo, folia floresque. gerentibus, subpiloso-puberulis. Folia in petiolo brevissimo, glabro, rubicundo, ovali-subrotunda, infera antice rotundata, minora, 6 —' lin. longa, 5—6 lin. lata, supera antice in acumen s. apiculum obtusum attracta, unciam longa, 9 lin. lata, margine fere aequaliter sed leviter ere- nato-serrata, glaberrima, laete viridia, fere coneoloria aut subtus pallidiora levissime glaucescentia, supra eosta basi rubieunda venis- que paullum impressis, subtus paullum prominentibus, venulisque pellueide-retieulata, plerumque in quoque sureulo quaterna. Stipulae exiguae subovales ad basin folii summi et proximi. Gemmae ovatae breves pubescentes. Iulus ipsum ramulum terminat, peduneulo cano- pubeseente ipsi ramulo eontinuo, oblongo-ovatus, iuvenilis 5— 6 lin. longus, 2 lin. latus, adultus 6 lin. longus, 4—-5 lin. latus, basi laxiflorus, subvigintiflorus, floribus imis hebetatis saepe clavatus. Braeteolae pallide flavae antice margine rufescentes, ovato-coneavae, truneatae, nunc leviter puberulo-ciliatae, nune pilis longioribus fre- quentioribusque demum etiam erispatis piloso-ciliatae. Germina in pedicello brevi, plerumque brevissimo, glabro, ereeto-patentia, e basi ovata conica, demum e basi turgida coniea aut cylindriea, ob- tusa, glabra, ex viridi purpuraseentia. Stylus teres, filiformis, "'/ germinis aequans, etiam brevior; stigmata brevia, sed erassiuscula, saepe bipartita, laciniis oblongis extrorsum areuatis revolutisve; neetarium latum coneavo-semieylindrieum pedieellum amplectens. Comparavi duo speeimina a Wichura ad Pollaure in Lapp. Lulensi 264. Salix retusa - glabra. lecta, parum inter se diversa, ad quae deseriptionem feci. Pertinet ad nitidissimas et certissimas hybridas. Quanquam omnino magis ad S. her- baceam accedit, tamen affinitas S. hastatae satis evidens. Huie S. Unalasehensem Chamisso in Linnaea 6. p. 541 non dissimi- lem esse, sed foliis integris differre ait Anderson in Sal. Bor. Amer. p. 26. Salix retusa-glabra dj. A. Kerner in N.-Oesterr. Weiden p. 13. lui 3 ceoaetanei in pedunculo foliato, graciles; braeteolae obova- tae, viridi-flavae, demum glabrae; filamenta 2 libera, basi pilosa; nectarium duplex, internum duplo maius, oblongum; folia obovata obtusa, toto ambitu serrata, glaberrima, supra saturate viridia sub- nitida, subtus opaca, leviter glaucescentia. Syn. S.superretusa-glabra seu S. Fenzliana Kerner l. I. Habit. in alpinis austriacis; ad montem Schneeberg pr. Vindobonam, ad 5500' in regione Pini Mughi, semel fruticulum ($ invenit Kerner. De hae hybrida a me non visa l. l. haee adnotavit auctor. Frutieulus trunco decumbente, ramulis adscendentibus, fragilibus, glaberrimis. Folia in petiolo brevissimo, bis longiora quam lata, penninervia; nervi secundarii subtus vix elevati utrinque 4— 6, a nervo medio sub angulis 20—30? adscendentes. Iuli 20— 30 flori, bis longiores quam. lati. Bracteolae primo ciliatae. — Primo visu 8. retusam refert, quacum figura et nervis foliorum, braeteolis coneoloribus luteo-viridibus, truneatis, neetario dupliei convenit. Sed folia subtus opaca sunt, leviter glauco-pruinosa, totoque ambitu serrata; iuli flores plures et magis confertos gerunt, et filamenta basi pubeseunt, quibus rebus ad S. glabram aecedit, quam eum S. retusa loeo indicato frequentem invenimus. Salix Lapponum-Arbuscula Wimmer. Tui in pedunculo foliato, coaetanei, 9 cylindriei; braeteolae oblon- gae v. lingulatae, truncatae aut crenatae, villoso-barbatae; filamenta a doct 1a n o er Ct ms Salix Lapponum - Arbuscula. 265 2 basi cohaerentia, antherae demum violaeeae; germina breviter conica, hirsuto-lanata, stylo mediocri, stigmatis brevibus subbifidis patulis ; folia elliptica, glanduloso-serrata, supra glabra nitidula, subtus glauco-canescentia subfarinaceo-pubescentia. Syn. S. spuria Schleicher in Herb. Berol. Coll. Sehleich. n. 861, H. Berol. Gen. et H. Willd. 18234. Hegetschw. Fl. d. Sehweiz nr. 2841. S. nivea F. subceoneolor Se- ringe Ess. p. 51 (e synon. Schleich.. $8. helvetica $ spuria Gaudin Helv. p. 269. Habit. in Helvetia, loco non accuratius indicato detecta a Schleicher. Secundum Heer l. l. ,, Hier und da in den Alpen an etwas feuchten mage- ren Stellen; so in den Engadineralpen, Serlas, im Camogaskerthale, am Luemanier ete.* Frutex humilior habitu S. Lapponum, ramulis torulosis, fusco- castaneis nitidulis. Gemmae oblongae obtusae ferrugineo - castaneae, subhirsutae. Folia ovata, ovato-oblonga, aut oblonga, apice breviter acuta, basi euneata, margine magis minus distincte glanduloso - ere- nato-serrata, glandulis albieantibus, supra demum glaberrima nitidula, subtus glauco-canescentia pube tenui farinaeea obsita, novella sub- serieeo-eana, adulta infera demum subtus glabra pallido glauco- virentia. Iuli in latere ramulorum anni praeteriti in pedunculo braeteato aut foliato, .j ovati, 9 eylindriei, subuneiales, densiflori. . Braeteolae ovato-oblongae aut lineari-oblongae, fulvo- s. fusco-ferru- gineae, dorso villoso-barbatae, antiee rotundatae suberenatae aut truneato-retusae vel subemarginatae. Filamenta 2 ipsa basi cohae- rentia, glabra; antherae subglobosae demum violaceo -nigrieantes; nectarium latum subquadratum. Germina mediocria ex ovata basi breviter conica, hirsuto-lanata, albicantia, stylo medioeri stigmatibus brevibus, oblongis, subbifidis patulis, neetario oblongo. Foliorum magnitudine et vestimento nec non figura iulorumque longi- tudine accedit ad S. Lapponum, ceterum eum S. Arbuseula satis con- venit foliis glanduloso-serratis, supra nitidulis, bracteolis ferrugineis angu- stioribus, stigmatum structura. Alia forma Herb. Willd. n. 18253, quam Sehleicher ,,S. thy melaeoides* inscripsit, a S. Arbuscula et S. glauca descendere videtur, quod hoc loco monuisse satis est: quoniam e speciminibus propositis res nondum satis constat. ADDENDA. - Es Salicto Woburnensi Forbesii ea hie addimus, quae in contextu aut praeterivimus aut brevius commemoravimus. nr. 4. S. monandra. $Si ieoni eredas, haee S. nigricans- purpuream proponere videtur icon; folia enim oblongo -elliptica referunt S. nigrieantem, iulus |? tenuis, stamen singulum, iulus 3 cerassiusculus, germen ovatum subastylum. nr. 25. S. violaeea Andrews [S. pruinosa] De hae scribit F.: This is a very beautiful and ornamental Willow, and well deser- ved to be cultivated for the utility of its twigs, as well as for the ornamental appearance of its violet-coloured branches." nr. 35. S. hastata Rees Cycl. Willd. Sp. ,,/This species is — 7 nearly allied to the easuing, S. malifolia, but may be readily distinguished from it by it much larger leaves and upright mode of growth — In the germens I kan find no remarkable differenee bet- ween this and the S. malifolia.^ —- Folia magna, ad 3 une. longa, 2 unc. fere lata. "Videtur S. hastatam maxime maerophyl- lam referre. : nr. 296. S. malifolia 9. — Est S. hastata, foliis subtus caesiis. | à nr. 38. S. bieolorQ. ,(Grewing plantifully in woods in va- rious parts of Britain; but the twigs are very brittle, and unfit for any useful purpose.4 — Haec forma S8. Weigelianam referre videtur, etsi stylus brevis sit. Addenda. 207 nr. 39. S. patens 9 ,Sp. hitherto undescribed? Stem sprea- ding. Leaves elliptical, entire, smooth, green and shining, above; veiny, smooth, and glaueous beneath. Stipulas lanceolate very mi- nute, withering. Germens sessile, ovate-lanceolate, silky. Style longer than the parted stigmas.* — Haee forma, cuius Forbes pa- triam tacet, etsi stylum breviorem habet, tamen vix a S. Weige- liana differt. nr. 44. S. nitens j ,Native of Seotland. S. nitens Smith Engl. Fl. 4 p. 175. Anders. Mscr. Leaves elliptieal, acute, une- qually serrated, very smooth, and glaucous beneath, minutely downy, with a downy midrib above. Stipulas obsolete. Branches spreading. Catkins nearly sessile, with acute shaggy seales.^ — Iuli |j in eodem ramulo repraesentantur, qui folia adulta gerit. Videtur S. Weigeliana floribus prolepticis esse. — Ad esndem speciem pertinent quoque nr. 45 S. Borreriana .j e Scotia et nr. 46 S. phyliei- folia 9 e Scotia. nr. 47. S. Davalliana ,Smith Engl. Fl. 4 p. 175. 8. phy- lieifolia Willd. Sp. S. thymelaeoides of Sehleicher. Leaves obovate-lanceolate, serrated or minutely trothed, tapering at each end, smooth, rather glaucous beneath. Footstalks midrib, and young branches, somewhat downy. Catkins with small rounded scales. Capsules lanceolate, smooth. Native of Scotland.^ — Huie formae nihil est eum Saliei thymelaeoidi Schleicheri. Est autem satis dubia, et ab altera parte S. nigrieantis, ab altera S. Weigelianae similitu- dinem ostendit. nr. 48. 8. Wulfeniana j. ,Native of Scotland. I insert this under this name on the autority of M. Forster, who assures me it is the true Wulfeniana. — Haee forma, cui folia fere subrotunda eum apieulo brevissimo, bracteolae acutae tertia parte violascentes sunt, certe non ad S. Wulfenianam Willd. (i. e. S. glabram Seop.) pertinet, similitudinem autem ostendit cum S. livida, praesertim eum var. orbiculari. ; nr. 49. S. tetrapla 9. Smith Engl. Fl. 4 p. 177. Walker Ess. 408, according to Mr. G. Anderson. Germen ovate and tumid at the base, thrice the length of its downy stalk, tapering towards the extremity, where it is now and then a little silky, but otherwise quite smooth. Native of Seotland.^ — Differt haee ab ea forma, quam nos pro S. tetrapla Walker ex speciminibus tam vivis ex 268 Addenda. hortis Vindobonensi et Berolinensi acceptis, quam siecis in Herbariis asservatis habuimus et sub nomine S. nigricans-Weigeliana deseripsi- mus. Sed differentia forsan ad iconem minus bonam referenda. nr. 50. S. tenuifolia. ,,Smith Engl. Fl. 4 p. 179. Engl. bot. 31 tab. 2186. I received my plant from Mr. Forster for the irue tenuifolia, not that whieh was figured in the English Botany from his broders garden. Capsules ovate, not quite sessile, as they seem at first sight, but each on a short, perfectly smooth stalk, their surface not at all downy, but somewhat wrinkled or unwen.* — Quanquam frons non satis laete viridis est, tamen vix dubitari potest, quin haee ieon 8. maialem-Wahlenbergii praestet. nr. 55. S. Dieksoniana 9. ,Smith Engl. Fl. 4 p. 196. Engl. Bot. 20. t. 1390.4 — Haec forma a plerisque. ad S. nigricantem dueta, vix ad hane referri potest; similitudinem habet eum formis inter S. nigricantem et S. lividam mediis. nr. 69. S. eleagnifolia. Species hitherto undescribed. Patriam non indicavit Forbes. Videtur ad formas S. nigricantis ducenda esse. nr. 7/0. S. arenaria j et 9. , Smith Engl. Fl. 4 p. 204. Engl. bot. 26 t. 1809.* — Similitudinem habet cum S8. Lapponum, sed certo ad hane speciem referri non potest. nr. 75. &$. proteaefolia 2. Species hitherto undeseribed.'* — Patriam tacet Forbes. Forsan ad S. Lapponum pertinet. nr. 80. S. adscendens 9. ,8S. foetida Smith Engl. Fl. 4 p. 208. S. adscendens Engl. bot. 28 t. 1962. Sir J. E. Smith has connected the following with this, as a variety; but I have observed so many points of difference, that I have preferred keeping them distinet. A British plant. — Icon adeo ambigua est, ut du- bites an ad S. Arbusculam L. an ad S. repentem L. referas. — ]demque cadit in nr. 81 S. parvifolia. nr. 82. &$. prostrata 9. Smith Engl. Fl. 4 p. 211. Engl. bot. 28 t. 1959. Native of England.^ — Est S. repens L. foliis ellipticis acutiusculis, subtus canis, germinibus in pedicello medioeri, rubieundis, eonico-subulatis, stylo mediocri, stigmatis clavato -obeor- datis. nr. 89. S. linearis j. Sp. hitherto undeseribed. Brought " PAP RM CN AW Addenda. 269 from Switzerland by the Hon. Henry Gray Bennett in 1820. It is easely known by the rosemary-like appearance of the leaves, inso- much, that if the name rosmarinifolia had not already been oecupied by a different plant, should certainly have applied it to this.^ — Indieavimus esse S. ineanam Sehrank. Ceterum ad ean- dem pertinet nr. 90 S. incana, ubi tamen icon filamenta libera ostendit, quae in priore recte semieonnata sunt. nr. 91. S. eandida Willd. Sp. jj. This is a very hand- some species, and well deserves a place on our shrabberies .... both for its ornamental white leaves, and very early flowers, which often appear a the latter and of February ... I have two varie- ties of it, one of them flowers full three weeks before the other, with the anthers of a less deep scarlet." — Forsan haee icon ad S. Seringeanam est referenda. nr. 94. S. reflexa 9. ,Spec. hitherto undescribed. "This is a very useful Willow for tying ...; the young twigs being very tough and pliant, it is well adepted to the finer sorts of boskets, or wieker-wock.* — Non contigit nobis neque e descriptione, neque ex ieone divinare, quo haee forma pertineat. nr. 98. S. Scehleieheriana 9. Spec. hitherto undeseribed. Native of Switzerland. — "Videtur S. grandifolium praestare; stylus tamen paullo longior est. nr. 100. S. strepida Q. ,Undeseribed. Native of Switzer- land, — Nihil fere huie ieoni magis respondet quam S8. cinerea- nigricans nostra. nr. 101. 8. sordida ,j ex Helvetia, nr. 102. S. rivularis 2 ex Helvetia, nr. 103. S. australis 9 ex Helvetia, nr. 104. S. rotundata ex Helvetia, nr. 105. S. dura, cuius patria non indi- eatur, absque dubio ad S. nigricantem pertinent. nr. 106. 8. firma G. ,Undescribed. Leaves elliptie, obtuse, serrated, unequal at the base, green, shining, and villous above, glaucous and minutely hairy beneath. —Stipulas large, rounded, smooth. Catkins above and inch long, nearly sessile. | Germens ovate-laneeolate, nearly smooth. Style longer then the parted stig- mas.* — Forsan est 8. caprea-nigricans. nr. 107. $8. Ausoniana. ,Undeseribed. ^ Leaves elliptic, aeute, bluntly and deeply serrated, &mooth, bright green and shining 210 Addenda. above, beneath glaucous and besprinkled with minute compressed hairs. $Stipulas large, rounded, serrated, smooth. Germens ovate- laneeolate, slightly downy. Style thiek, smooth, twice the length of the parted stigmas. — 'Phis is a remarkable plant. Its very dark mahagony-eoloured branches will readily distinguish it from ony other; they are of a deepeshue than even those of S8. bicolor and nigricans. Difficillimum est iudieium de ieone ambigua. Ambi- gimus igitur inter S. Weigeliana-nigricans et $8. nigricans var. foliis supra nitidis. — Ad S. nigrieantem ducenda esse vi- detur etiam nr. 108. S. atrovirens ex Helvetia. i nr. 109. S. Andersoniana. ,Smith Engl. Fl. 4 p. 203. Engl. bot. 33 t. 2343. "The larger leaves are often slightly glau- cous beneath. I have three varieties of this, in one of whieh the eatkins are much shorter, and the eapsules more loosely set on the rachis, than in the one figured. Native of Scotland. — In hae quoque ieone dubius haereo, num $8. nigricantem latifoliam an 8$. silesiacam ea exprimi dicam. nr. 110. S. Forsteriana. ,Smith Engl. Fl. 4 p. 224. Engl. bot. 33 t. 2844. I have received three varieties of this plant from Edward Forster, Esq.: the one here delineated is much. larger in the eatkins and foliage than the others, as well as in the ger- mens, whieh are more protuted at the base, and nearly smooth; whilst the two other varieties are deasely silky, and nearly allied to S. rupestris. I have cultivated and observed both, and am perfeetly satisfied with the distinctness of the one. I have figured, whieh drops its leaves much earlies than either S. Andersoniana or S. rupestris. As regards the other varieties I can not speak with quite so mueh certainly. A British Sallow.4^ — Videtur 8S. nigricans esse, fronde coloris tristioris, germinibus validis, stylo mediocri, stigmatis validis subbifidis. nr. 111. S. rupestris Smith Engl. Fl. 4 p. 222. Engl. bot. 33 tab. 2342 e Scotia, 112. S. eoriacea ex Helvetia, 113. S. hirta Smith Engl. Fl. 4 p. 221. Engl. bot. 20 tab. 1404, 115. 8S. erassifolia omnes ad S. nigricantem pertinent. | nr. 114. &$. eotinifolia. ,Smith Engl. Fl. 4 p. 220. Emgl bot. 20 tab. 1403. A British Sallow." — Potest pro S. caprea- nigricans haberi; folia enim magna, subrotunda, subceordata, sed subtus fere glabra; stylus brevis, pedicellus germenque longi. Addenda. 211 nr. 116. S. lacustris. ,Undeseribed. Native of Switzer- land. Leaves elliptieal, serrated, dull green and villous above, glaueous, retieulated and pubescent beneath. Stipulas half-heart- shaped, serrated, often eloven. Germens stalked, awl-shaped, smooth. Style twiee the length of the ovate, mnotshed stigmas.* —— Color foliorum laete-virens, subtus intense glaucus. Germina longa, stylo medioeri, erasso!, stigmatis crassis, conniventibus. Pertinet ad gre- gem S. nigricantis, sed pro germana forma haberi nequit. nr. 119. S.grisophylla. ,Undeseribed. Native of Switzer- land. 7. Leaves elliptical, acute, dentieulated, shining above, re- tieulated and downy beneath. Stipulas large, half-heart-shaped, serrated, pubescent. Catkins nearly an inch long, obtuse, on short, thiek stalks. Bracteas elliptie and silky. — Folia tam aperte S. auritam indieant, ut de huius communione dubitari nequeat. $. aurita-nigricans esse videtur. nr. 121. S. sphacelata. ,Smith Engl. Fl. 4 p. 224. Engl. bot. 33 tab. 2333. The plant here figured is very distinct from ony other British Willow that I have seen, and may be earaeteri- sed by its whitish woolly leaves, which are always more or less marked with holes, and the larger ones serrated in their adult state. I received it for the S. populifolia of Sehleieher.4^ — Figura folii quidem refert S. ceapream, tamen pro vera S. eaprea vix haberi potest. S. silesiacam non bene exprimit, etsi germinis figura non contraria est. nr. 123. $8. pannosa. ,Undescribed? Native of Switzerland.* — Quaeritur an non referenda sit ad S. capream. nr. 128. $. ferruginea 9. ,,Undeseribed. Detexit G. An- derson in this country. — Videtur S. cinerea-viminalis esse, nr. 129. S. geminata ,j. ,Undeseribed. Received from J. E. Smith, under the name of S. cinerea: on looking over his Sa- lices with Mr. Forster and Mr. Don; I found a specimen of it so named; but on comparing it with the true cinerea, who decidedly considered it a perfectly distinct plant. —- Praestare videtur for- mam nostram 8. einerea-viminalis. nr. 130. 8. macrostipulacea 4. ,Undescribed. Nat. of Switzerland. — Est 8. caprea-viminalis. 2172 Addenda. nr. 132. S. stipularis. ,,Smith Engl. Fl. 4 p. 230. Engl. bot. 17 tab. 1214. 4A native of England. Leaves sharp- pointed, unequally and slightly erenate, green, even, and soft, though hardly downy above, finely downy and whitish beneath, with a nearly smooth, reddish, or pale midrib, and remarkably downy, as it were, fringed veins.^ — Ambigit inter S. stipularem et S. longifoliam Host. Illi stigmata longa, iuli OQ graciliores, folia novella egregie revoluta propria; huic forma foliorum et stipulae bilobae. nr. 134. S. Smithiana. ,,Smith Engl. Fl. 4 p. 229. Engl. bot. 21 tab. 1509. Common in the woods in the neighbourhord of Woburn. — Est S. cinerea-viminalis. laut altis. 278 TABULA SYNONYMORUM. I SPECIES. S. alba L. S. eaesia Villars. S. vitellina L. S. sibirica Pallas. , coerulea Smith. | , myrtilloides Willd. » Splendens de Bray. » integerrima "Tausch. n^ " » Wimmeri Hartig. S. Arbuscula g. L. Suec. y. L. | S. caprea L. Spec. pl. S. lanata Villars. » prunifolia Seringe Koch. » tomentosa Seringe. » "ormai cci » ulmifolia "Thuill. » foeti eich. » formosa Willd. S. cinerea L. ». Waldsteiniana Willd. Villa » vaeciniifolia Smith. E. B. S. RRPEON. LIDOES : , alpina Suter. » acuminata Hoffm. Willd. Se- ulehella Host. ie : beso PURA , Oleifolia Smith. Brit. Forbes. flüvescexa: Tut; », incanescens Forbes. 4 », polymorpha Host. S. aurita L. » polygama Schultz. 8. eaprea var. Scop. » rufinervis DC. - ulmifolia Villars. : : rugosa. Seringe. 8. daphnoides Villars. , Aquatica Seringe. S. bigemmis Hoffm. » uliginosa Willd. » praecox Hoppe. Willd. Forb. » Spathulata Willd. » pomeraniea Willd. » heterophylla Host. | » cinerea Host. WIMMER, Salices Europaeae. 18 214 Tabula synonymorum. S. fragilis L. S. »» » decipiens Hoffm. fragilissima Host. monspeliensis Forbes. S. glabra Scop. phylicifolia Wulfen. arbuséula Wulfen. Wulfeniana Willd. Host. Rei- chenb. coruscans Willd. hastata var. Koch Comm. S. glauca. S. )» sericea Villars. tomentosa Host. S. grandifolia Seringe. stipularis Seringe. acuminata grandifoliaSeringe. monandra Host. crispa Forbes. Schleicheriana Forbes. S. hastata L. » arbuseula Villars. myrtilloides Villars. malifolia Smith. cerasifolia Schleicher. Pontederae Willd. Herb. serrulata Willd. elegans Host. Stolbergensis Wallroth. nigricans var. Bertoloni. eriantha Lessing. eriolepis Lessing. S. helvetiea Villars. . arenaria Willd. nivea A — E Seringe Ess. limosa Reichenb. ex p. Lapponum Koch Syn. ex p. S. ineana Sehrank. S. rosmarinifolia Gouan. S. viminalis Seop. Villars. Wul- fen. Balbis. » lavandulifolia Lapeyr.Seringe. » riparia Willd. » Eleagnos Scop. ? , angustifolia Poiret. » linearis Forbes. . lanata L. S. lanuginosa Pallas. ;, ehrysanthos Vahl. . Lapponum L. S. limosa Wahlenb. Koch Comm. Reichenb. , Arenaria L. Suec. ex p. » Stuartiana Smith E. B. », Sudetiea Host. , leucophylla Willd. ? . livida Wahlenb. S. foliolosa Willd. » Starkeana Willd. , depressa livida Fries Mant. », bieolor Fries Novit. , váàgans Anders. Sal Amer. bor. . longifolia Host. S. dasyelados Wimm. Ritschl. , mollissima Koch Comm. ex p. », Aeuminata Koch Syn. ex p. Patze. . Myrsinites L. S. alpina Seop. ,» Arbuseula Jaequin. », fusca Jaequin. , Jaequiniana Willd. Reichenb. , arbutifolia Willd. | » Jacequini Host. . myrtilloides L. S. elegans Besser. Tabula synonymorum. S. nigrieans Smith. S. phylieifolia 8. L. Suec. phylieifolia Wahlenb. Gaudin. » Myrsinites Hoffm. » hybrida Hoffm. » Stylaris Seringe. Patze. » Stylosa DC. ,. Amanniana Willd. » lithuanica Bess. , rupestris Smith. Andersoniana Smith. Forsteriana Smith. » hirta Smith. » aurita Host. menthaefolia Host. » prunifolia Host. » parietariaefolia Host. » padifolia Host. » rivalis Host. » Ovata Host. cotinifolia Host. », «cerasifolia Forbes. » Qura Forbes. » dQiscolor Forbes. », €Crataegifolia Bertolini. » carpinifolia (Sehleieher) Gau- din. S. polaris. S. herbacea A. Liljeblad. 8. pruinosa Wendland. S. acutifolia Willd. » S8. violacea Andrews. » Qdaphnoides g.Weinmann. Doll. » Caspiea Catalogi Hortulano- rum. » nigra Catalogi Hortulanorum. S. purpurea L. 8. monandra Arduin. Hoffm. Se- ringe. Gaudin. » fissa Wahlenb. Carp. » Lambertiana Smith. » Helix Host. Hartig. » Oppositifolia Host. 215 S. mutabilis Host. » carnioliea Host. S. pyrenaica Gouan. S. ciliata DC. » Ovata Seringe. » norvegica Blytt. » Aalpestris Anderson. S. repens L. S. arenaria L. Suec. DC. » ineubaceaL.Sueec.Willd.Smith. ». angustifolia Wulfen. » depressa Hoffm. Roth. Se- ringe. » polymorpha Ehrhart. » fusca Willd. Wahlenb. Suec. » prostrata Smith Brit. Willd. Seringe. ». argentea Smith. » parvifolia Smith. » Adseendens Smith. rosmarinifolia Koch. Fries. Reichenb. » lanata Thuill. » pratensis Host. » tenuis Host. » litoralis Host. S. retusa L. S. serpillifolia Scop. , Kitaibeliana Willd. S. silesiaca Willd. S. sphacelata Smith. » Ludwigii Schkuhr. S. triandra L. S. amygdalina L. Host. Wahlenb. Fries. Anders. Koch. Rei- chenb. Forbes. » Hoffmanniana Smith. Hooker. Forbes. ». Hoppeana Willd. » Villarsiana Flügge. », Androgyna Hoppe. 18* 276 Tabula synonymorum. S. spectabilis Host. » Ssemperflorens Host. » tenuiflora Host. » venusta Host. » varia Host. » ligustrina Host. S. viminalis L. S. longifolia Lamarck. » virescens Villars. S. Weigeliana Willd. S. phylieifolia «. L. Suec. S. phylicifolia Smith. Koch Ta- schenb. Fries. Anders. » Arbuseula Wahlenb. ex p. Koch Comm. Reichenb. », bicolor Erhart. Koch Syn. » violacea Willd. » Croweana Smith. » radieans Smith. » nitens Smith E. B. », laxiflora Borrer. » Borreriana Hooker. ». floribunda Forbes. » patens Forbes. IL. FORMAE HYBRIDAE. S. aurita-cinerea. S. multinervis Dóll. S. aurita-incana. S. patula Seringe. Gaudin. », Oleifolia Seringe. Gaudin. . Flüggeana Willd. » Salviaefolia Koch. Reichenb. » pallida Forbes. . S. aurita-Lapponum. S. eanescens Fries ex p. , Ccanescens 2 f. et 4 Anderson Sal. Lapp. » Obtusifolia Willd. S. aurita-livida. S. aurita-sublivida Fries. », livescens Doll. , Patzei Wmr. et Kr. Herb. Sal. S. aurita-myrtilloides. S. onusta Besser. » finmarkica Fries. », ambigua g. Koch Syn. ». paludosa Hartman. S. aurita-purpurea. S. Kochiana Hartig. » dQiehroa Doll. , Auritoides Kerner. S. aurita-repens. S. ambigua Ehrhart. Willd. Koch. Reichenb. » wversifolia Seringe. , Aurita 8. Wahlenb. Suec. » Spathulata Schultz. » plicata Fries. »- paludosa Sehultz. » prostrata Schultz. » Cinerea-repens Wmr. 1840. S. aurita-viminalis. S. frutieosa Doll. S. Calodendron. S. acuminata Smith. Forbes. Fries Herb. Norm. S. Caprea-cinerea. S. aquatiea Smith. », Reichardtii Kerner. —PÀ—————ÀÀÀ o Tabula synonymorum. 271 S. Caprea-daphnoides. | S. Erdingeri J. Kerner. S. Caprea-grandifolia. S. attenuata Kerner. » macrophylla Kerner. S. Caprea-incana. S. Kanderiana Seringe. » lanceolata Seringe. » holosericea Seringe. » longifolia Sehleicher. Seringeana Gaudin. S. Caprea-Lapponum. S. eanescens Fries ex p. » Canescens Anderson Sal. Lapp. S. Caprea-nigricans. S. latifolia Forbes. ,» badensis Doll. ' 8. Caprea-purpurea. S. discolor Host. » Oleifolia Host. » Wimmeriana Gren. et Godr. ? » mauternensis Kerner [?] S. Caprea-viminalis. S. lanceolata DC. Fries. mollissima Smith. acuminata Koch. maecrostipulacea Forbes. » holoserieea Gaudin, » Smithiana Hartig. » Affinis Gren. et Godr. , Hostii Kerner. » S. Caprea-Weigeliana. S. laurina Smith Transact. Fries. Anders, » bieolor Smith Brit. » Arbuseula Koch Comm. S. cinerea-Lapponum. S. canescens Fries ex p. S. eanescens 2« 3 Anders. Sal. Lapp. Laestadiana Hartman. » . einerea-nigricans. S. puberula Doll. » vaudensis Forbes. . Cinerea-purpurea. S. Pontederana Koch. austriaea Host.? . Kochiana Trautvetter. » sordida Kerner. . einerea-viminalis. S. holosericea Koch. Smithiana Koch Syn. ex p. Forbes. geminata Forbes. ferruginea Forbes. lancifolia Dóll. » » . fragilis-alba. S. Russelliana Koch Comm. pendula Seringe. viridis Fries. montana Forbes. . fragilis-triandra. S. speciosa Host. » aAlopeeuroides Tausch. . glabra-nigricans Kerner. S. subglabra Kerner. . glauca-grandifolia. S. grandifolia albicans Seringe. uliginosa Schleicher. » pubeseens Sehleicher. grandifolia 8. lanata Gaudin. » Laggeri Wimm. . glauca-nigricans. S. glauca pullata Fries. 2178 Tabula synonymorum. S. glauca-retusa. S. livida-nigricans Brunner. S. buxifolia Schleicher. », eleagnoides Schleicher. » nivea eoneolor Seringe. » helvetica coneolor DC. » glauca var. Hartig. . glauca-Weigeliana. S. glauca pallida Fries ex p. . grandifolia-incana. S. intermedia Host. » incana-cinerea Wimm. . hastata-Weigeliana. S. maialis Wahlenb. Fl. Lapp. », tenuifolia Smith Brit. Forbes. » phylicifolia tenuifolia Fries. » phylicifolia-hastata Wimmer Denkscehr. - . holosericea Willd. s. velutina Schrader. » Micheliana Forbes. ». triandra-cinerea Meyer. . ineana-daphnoides. S. Wimmeri Kerner. . Ineana-cinerea J. Kerner. S. hireina J. Kerner. . Lapponum-Arbuscula. S. nivea-subeoncolor Seringe. », helvetiea spuria Gaudin. » Spuria Schleicher. . Lapponum-myrtilloides. S. versifolia Wahlenb. » fusca («) Fries. ». neglecta Gorski. », myrtoides Hartman. . livida-myrtilloides. S. fusea var. aurora Laestad. S. myrtoides Doll. . livida-purpurea Ritschl. S. Ritschelii Wimm. et Kr. Herb. . livida-repens. S. einerea-rosmarinifolia Patze. » Stenoclados Doll. . Myrsinites-nigricans. S. punctata Wahlenb. . nigricans-Weigeliana. S. tetrapla Walker. Forbes. , ramifusca Forbes? . pentandra-fragilis. S. Meyeriana Willd. », euspidata Schultz. . purpurea-incana. S. bifida Wulfen. » decumbens Forbes. . repens-ineana. S. subalpina Forbes. . repens-purpurea. S. Doniana Smith. » parviflora Host. . repens-myrtilloides. S. fusea var. aurora b Laestad. finmarchiea Willd. fusca (a) Laestadius. )» » . retusa-glabra Kerner. S. Fenzliana Kerner. ; Sehraderiana Willd. S. discolor Sehrad. » bieolor Hortulanorum. phylieifolia var. violacea Har- tig. )»» "T MNT VM .4 7 P WWE T NE Tabula synonymorum. S. silesiaca-Lapponum. S. Tauschiana Sieber. ». nepetifolia Presl. » tomentosa Tausch. ». multiglandulosa Tausch. » Sphenoearpa Tausch. . » Sphenogyna Tausch. » erythróphleba "Tausch. » Albiphila Tausch. - 8. silesiaca-purpurea. S. arborescens Hartig ? S. stipularis Smith. S. viminalis-dasyclados Wimm. » Superviminalis-cinerea Kerner. S. tephrocarpa Wimm. S. einerea »« caprea-Weigeliana ? S. triandra-alba Wimm. et Kr. 8. lanceolata Smith. , undulata Ehrh. S. triandra-viminalis. a. Trevirani. S. hippophaifolia Fl. Siles. » hippophaifolia y leiocarpa Koch Syn. ». unduláta Forbes. ' », Trevirani Sprengel. b. hippophaifolia. S. hippophaifolia "T'huill. 279 S. hippophaifolia « et 8 Koch , Syn. » virescens Forbes. » alba hippophaifolia Seringe Ess. » triandra- viminalis e poly- phylla Wimm. Denkschr. c. mollissima. S. mollissima Ehrh. » pubera Koch. » triandra-viminalis d mollis- sima Wimm. Denkschr. S. viminalis-purpurea. S. Helix L. Spec. Smith Brit. » rubra Hudson. » fissa Hoffm. » membranacea 'Thuill. » Olivacea 'Thuill. » bifureata Chevallier. ». mollissima Wahlenb. Carp. » coneolor Host. ». Hoffmanniana Tausch. » tenuis Tausch. » fureata Tausch. » eleagnifolia 'Tausch. S. viminalis-repens Lasch. S. rosmarinifolia L. Suec. Willd. Smith. Forbes. ». Angustifolia Fries. Koch Syn. » rosmarinifolia 8 incubacea . Koch Comm. 280 INDEX: Salix aeuminata Koch. Rchb. 118. 180 acuminata Patze.......... 43 acuminata Hoffmann. ...... 4d acuminata Seringe ........ 64 aeuminata Scehleicher ...... 61 acuminata Smith. Forb. 181. 187 acutifolia Willd............ 9 adscendens Smith. Forbes..115 affinis Gren. et Godr. ..... 118 alaternoides Forbes ....... 15 albus, qibqAdqeaifkabativ 16 alba-fragilis Ritschl ....... 133 albiphila Tausch .......... 196 alopecuroides Host ...163. 164 alpestris Anderson ........ 51 ND HON ues mper 10 alpina Seop. .......... a. 97 alpius Suter- 2:7... 5v. 105 Amanniana Willd.......... 10 ambigua Ehrh. Willd. Koch Rehb. 233 ambigua 8 glabrata Koch..245 | amygdalina L............. 12 amygdalina Host. ........ 2 amygdalina-fragilis Wmr. ..137 Andersoniana Forbes ...63. 10 androgyna Hoppe ......... 14 angustifolia Fries. Koch ...242 Salix angustifolia Poiret......... 26 », angustifolia Willd.......... 21 , angustifolia Wulfen 115. 118. 243 , Appendieulata Villars ...... 61 » Appendiculata Vahl (Willd.) 93 » aquatiea Smith. ........ 49. 199 », aquatiea Seringe .......... 53 » aquatiea Schleicher........ 61 » arboreseens Hartig....161. 169 » APFbuboula Lo 1. es 102 » Arbuseula Wahlenb. ....... 16 » Arbuseula Wulfen. ..... qM » Arbuscula Villars.......... .88 , arbuseula Jaequin......... 97 » Arbuseula Smith ...... 115. 243 , Arbuscula var. Koch ...... 215 », Arbutifolia Willd. ...... 91. 100 ,. arenaria L... x5» 98. 42. 115 » Arengria Willd.a «(uos 89 , argentea Smith.. 115. 117. 118 » atrovirens Forbes ......... 15 , attenuata A. Kerner....... 201 » aubonensis Sehleicher ..... 14 gj But s. .or Les 51 s MESE BNME. Lc cs eccke nx 10 , aurita 8 sublivida Fries ...247 » auritaà p. Wablenb, . ........ 238 aurita-cinerea Wmr....202 Index. Salix aurita-incana Wmr.....151 aurita-Lapponum Wmr.194 » aurita-livida Wmr...... 241 » àaurita - myrtilloides Wmr. 245 » &aurita-purpurea Wmr..265 » aurita-repens Wmr.....233 » aurita-silesiaca Wmr.. 209 » aurita-viminalis Wmr..183 , auritoides Kerner ......... 165 , australis Schleicher........ 14 » australis Forbes .......... 15 » Austriaca Host..... * ..163. 164 Salix badensis Doll ............. 226 » bicolor Smith ............. 215 b Dieolor Fries... .. ..:.. 5... 108 » bicolor Ehrhart........... 16 » bieolor Hortulan.......... 221 DN Wuli............. 156 » bifureata Chevallier ....... 113 » bigemmis Hoffmann.... ... 4 » Borreriana Hooker ........ 19 , buxifolia Schleicher ....... 260 Salix eaesia Villars .......... 100 » coerulea Smith.......... 16. 18 » Calodendron Wmr...... 187 » canescens Fries 150. 192. 193. 194 », canescens Willd. .......... 193 » candida Flügge ........... 28 CUDGITUOTW COO NEEPNUBDUD 55 » SENA VIMR... Io, hranr. 41 » emnes Thull.............. 51 » CHEN DD... erriikoh a 51 » Caprea-aurita Wmr. ...200 » Caprea-cinerea Wmr. ..199 » Caprea-dasyclados Wmr....187 » Caprea-daphnoides J. Kerner 203 » Caprea-grandifolia A. Kerner 201 » Caprea-incana Wmr....149 Caprea-Lapponum Laestad. 193 281 SalixCaprea-nigricans Brunner 226 caprea-phylicifolia Wmr....215 Caprea-purpurea Wmr. 161 Caprea-repens Lasch...231 Caprea-silesiaca Wmr. 208 Caprea-viminalis Wmr. 118 - Caprea-Weigeliana Wmr. 215 earinata (Forb.) Smith 103. 106 earnioliea Host............ 30 carpinifolia Schleicher ..... 14 easpiea Hortulan.......... 9 cerasifolia Sehleicher . ...83. 86 cerasifolia Forbes....10. 14. 15 ehrysanthos Vahl ......... 2 einerascens Willd.......... 61 cinerés Lis. 41 einerea Host.............. 4 einerea Smith............ 6. 50 einerea Willd. ............ 6 'einerea Wither. ........... ^6 einerea Forbes............ 53 cinerea-Lapponum ^. -Laestad. 193 cinerea-nigricansWmr.224 cinerea-purpureaWmr. 162 cinerea-repens Wimmer | 233. 236 cinerea-silesiaea Wmr. 211 einerea-viminalisWmr.181 » cladostemma Hayne ....... 53 , eoneolor Host':5015 uo. . 118 », conformis Sehleicher ......995 , coriacea Forbes........... 15 , €oruseans Willd. .......... 81 » eoruscans Host ........... 82 , cotinifolia Host ......... 10. 14 , eotinifolia Forbes ......... 226 », erataegifolia Bertol. ....... 10 » crispa Forbes. .......... 64. 68 », Croweana Smith .......... 19 », euspidata Sehultz ...... 21. 135 Salix Daphneola Tausch ........ 41 ? daphnoides Villars...... 4 282 Index. Salix daphnoides -incana ? A. Kerner 158 » daphnoides-repens......... 8 » dasyelados Wmr.......:... 43 » decipiens Hoffmann ...... 9. 21 » decumbens Forbes ........ 156 » dQepressa (L.) Fries....108. 110 » Qepressa Hoffmann........ 117 E dielifos DUI... soos 165 » Dicksoniana Smith ........ 18 » diseolor Sehrader ......... 18 5» discolor Forbes........... 18 ». diseolor Hast :.zrg. 161 , Doniana Smith ............ 111 5») üurà Forbes... «1155 10. 15 Salix eleagnifolia Tausch........ 118 » eleagnoides Scehleicher ..... 260 , Eleagnos Seop.......... 26. 151 5.5 elegans. Host/i us. 26x92 E» 83 » elegans Besser............ 112 , Erdingeri J. Kerner ....... 203 » eriantha Lessing .........- 83 » eriolepis Lessing .......... 83 , erythrophleba "Tausch ..... 196 exeelsior Host ............ 133 Salix fagifolia Waldst. et Kit.... 63 Fenzliana A. Kerner ... .. 264 ferruginea Forbes ......... 181 finmarchiea Willd...... 250. 246 finmarkiea Fries ... ...... 245 firma Forbes «40 doe - 226 fissa Hoffmann ............ 113 fissa Wahlenb........... 30. 33 flavescens Host ........... 108 floribunda Forbes ......... 19 Flüggeana Willd........... 151 foetida Sehleicher... .108.105 foliolosa Willd............. 108 Forbyana Smith....... 113. 174 formosa Willd... .. ..108.105 Forsteriana Smith ....... 10. 15 IupItIE qu 7234. MU fragilis Seringe ........... 133 fragilissima Host ....... 19. 133 Salix fragilis-alba Wmr...... 183 fragili-pentandra Ritschl ...135 fragilis-triandra Wmr. 136 » fureata) Tàuseh;. ..5ii35 . 113 5 fu Jaequm...,......-.. 91 » fusea Hoffmann ......... . 106 5. fusca: Wulfen « 5:55 did uos. 106 jo fusea Willdi 2: Lio. d 1s 114. 117 » fusea (L) Fries ......... .951 » fusca var. Aurora Laestad. 249. 250 », fuscata Purshio 1.idgtbou. 164 Salix geminata Forbes ......... 181 »"risbraje0D $i ei erum 81 » glabra-nigrieansKerner229 » glauczgL. . 4ugm voles. 91 » glauea Wahlenb........... 42 » £lauca var. Hartig ........ 260 » glauca-grandifolia ' Wmr. 256 » glaucea-Myrsinites Anders 258 » glauea-myrtilloides Wmr. 253 )» » 2 ) ?» » ?» )» » A. Kerner 154 » &grisophylla Forbes ........ 225 » Guseniensis Forbes..... 231 Salix hastata Loci: . 83 hastata Koch Comm. ...... 81 » » » » » » glauca-nigrieans And. 227 glauca-phylicifolia Anders 257 glauca-retusa Wmr.....259 glauca-Weigeliana Anders 257 glauca-pullata Fries ....... 221 . glaucescens Host. ......... 226 grandifolia Seringe..... 64 grandifolia albicans Seringe 256 grandifolia-incana hastata-silesiaca Wmr. 212 hastata-Weigeliana : Wmr. 218 Hechenbergeriana Hinterhub. 64 Hegetschweileri Heer...... 220 Bliz. i LESLITVR 83. 113 Uv -- o0 CMM MNA STUCK U KEUREEPMEPRIEEREHNEENEMEMSEEEEEEREERENES Index. 283 Salix Helix Host ............... 30 | Salixlánsta Lis. uou 2 » helvetica Villars. ....... 189 » lanata Villars ... .......... 55 », helvetiea concolor DC. ....260 ».ianata Thi Suisses... 115 » herbáacoa E: «uiasonen . 125 », lanceolata Smith ...... .142. 144 » herbacea-hastataLaest.261 » lanceolata Seringe..... jut. . 149 » heterophylla Host......... 51 », laneeolata DC. Fries ...... 118 », heterophylla Schultz....... 115 » laneifolia Doll.:........... 181 ». heterophylla Goldbach..... 108 » lanuginosa Pallas ......... 2 » hexandra Ehrhart...... 20. 139 » Lapponum .L.......... 1.08 » hippophaifolia 'Thuill.. .142. 145 » Lapponum Villars ......... 100 » hireina J. Kerner ......... 153 » Lapponum Koch.......... 89 DW TNR TT. IT 10. 15 » Lapponum-Arbusceula » Hoffmanniana Smith ....... 12 Wmr. 264 » Hoffmanniana Tausch ..... 113 » Lapponum-myrtilloi- » holosericea Willd....... 189 dés Wem. 4, idees. 251 » holosericea Seringe........ 149 ». Lapponum-repensWmr.241 , holoserieea Gaudin ........ 118 » latifolia Forbes ........... 226 » holoserieea Koch et Ziz ...181 » laurina Smith. Willd. . ..215. 18 » Hoppeana Willd........... 12 ;, laurina Fries. Anderson....216 , humilis Willd.............. 18 » lavandulaefolia Lapeyrouse 25 » hybrida Hoffmann......... 10 » laxiflora Borrer ........... 19 » hyperborea Anderson ..... 18 » Ledebouriana Trautvetter.. 33 » leueophylla Willd.......... 42 Salix Jaequini Host .......... 91. 99 », ligustrina Host. /...5 cue. 129 » incana Sehranck ......... 25 » limnogena Kerner......... 61 » incana-aurita Wmr. ....... 149 ». limosa Wahlenb. Koch .... 38 , ineana-eaprea Wmr........149 » limosa Reichenb. .......... 89 » inecana-cinerea J. Kerner 153 » linearis Forbes............ 26 , ineana-cinerea Wmr. ...... 145 » lithuaniea Besser.......... 10 » incanescens Forbes ........ 41 » litoralis Host............. 115 » ineubaeea L........... 115. 119 » livescens Dóll............. 241 , inéubacea (L) Fries ....... 233 » livida Wahlenb. ......... 108 » ineubacea Willd. .......... 249 » livida-myrtilloides , integerrima Tausch ....... 102 Wmr. 248 » intermedia Host........... 154 » livida-nigricans | Brunner 250 Salix Kanderiana Seringe ....... 149 » livida-purpurea Ritschl 170 » Kitaibeliana Willd. .... 121. 122 » livida-repens Brunner. .239 » Kochiana Trautvetter ...... 33 » longifolia Host ....... 42. 50 » Kochiana Hartig....... 45. 165 ». longifolia Schleicher . . .149. 152 » Kovatsi Kerner .......... 138 ». longifolia Lamarck ........ 96 » Ludwigii Sehkuhr ......... 60 Salix laeta Schultz ............. 115 » lutescens A. Kerner....... 202 » Laestadiana Hartman...... 193 » Laggeri Wmr. ............ 256 | Salix maerophylla A. Kerner....201 » Lambertiana Smith ........ 30 », maerostipulaeea Forbes....178 284 Index. Salix maialis Wahlenb....78.218.220 | Salix nitens Smith ..... EL oslin E, d 19 » malifolia Smith.......... 83. 85 » nivea Seringe...... 89. 260. 265 » marrubiifolia "Tausch ...... 41 » nivea concolor Seringe ....260 » Mauternensis A. Kerner...161 » norvegiea Blytt ........... 94. ,. membranacea 'Thuill...173. 176 : Pas cB , menthaefglia Host ......... 10 | Salix obtusifolia Willd. TRGIRSUMIUU 194 » Meyeriana Willd........... 135 | » Oleaefolia Villars.......... 152 , mirabilis Host .........s.. 13 | » eoleifolia Smith ...... ... 41. 90 .,, mollissima Ehrh. Koch Syn.143 | » Oleifolia Seringe .......... 151 j mollissima Koch Comm. ... 43 » oleifolia Host. "reae 161 ; mollissima LIlchiso3as. .;173 » olivacea 'Thuill........ 113. 116 , mollissima Reichenb. ...... 165 » Onusta Besser...........-- 245 , mollissima Smith ...... 118.179 | » Oppositifolia Host . ........ 30 , mollissima Wahlenb.....83.173 | » OYàata Seringe............- 94 j^ monandra Arduin. Hoffm... 30 » OVStS HOME. Loa esses naE (LU , monandra Host ...... -. 64. 68 Salix padifolia Host .......... 40. 13 , monspeliensis Forbes ...... 19 » pallida Forbes ............ 151 , montana Host..... Paru. 68 » paludosa Hartman ...... ..245 , montana Forbes........... 1393 | ., palustris Host ............ 133 , multiglandulosa "Tausch. ...196 , parietariaefolia Host.....10. 78 , multinervis Dóll........... 202 » parviflora Host ........... 171 , mutabilis Host ............ 90 » parvifolia Smith ........... 115 , Myrsinites L............ 9 » patens Forbes............. 19 ». myrsinites Hoffmann ....... 10 » patula Sehleieher.......... 14 » Myrsinites-nigricans » patula Seringe ... .- 1.1... 151 Wmr. 221 , Patzei Wmr. et Kr........ 241 » myrtilloides L.......... 112 » pendula Seringe........... 133 , myrthilloides Villars. ...83. 114 » pentandtra L......52.5.. 22 », myrtilloides Smith......... 114 » pentandra-alba Ritschl.138 , myrtilloides Willd. ........ 101 » pentandra-fragilis », myrtilloides-aurita Wmr....245 Wimmer 134 , myrtilloides-repens Wmr...250 » pentandra Jaequin ...... 20. 24 ii myttilloides- Lapponum » petraea Forbes ...:5...... 15 Wimmer 251 » phylieifolim IL. $:d52999181. 10 , myrtoides Hartman........ 251 » phylieifolia Wahlenb. ...... 10 » phylicifolia Smith ......... 16 - Salix nana Sehleieher ........... 49 » phylieifolia Wulfen ........ 81 , negleetà Gorski...2:..C... 251 » phylieaefolia var. Anderson 218 » Neilreichii Kerner......... 164 » phylieaefolia var. violacea , nepetifolia Tausch ....... 196 Hartig 221 » nigra Hortulan.. 5/54. . 9 » phylieaefolia tenuifolia Fries 218 » nigricans Smith......... 10 » phylieifolia var. tetrapla » nigricans-Weigeliana Hartig 217 Wmr. 217 » phylieifolia-nigrieans Wmr. 217 » nigricans-repens » pieta Sehleicher.. ..2227... 15 Heidenreieh 259 » plicata Fries. ........: 118. 233 pw CS Index. Salix Pokornyi Kerner ...... 21.136 | Salix » polaris Wahlenb......... 121 b » polyandra de Bray........ 136 b » polygama Schultz ......... 49 » » polymorpha Ehrh..... .... 114 » » polymorpha Host ......... 41 » » pomeraniea Willd.......... 1 * » pontederae Villars...... 86. 165 b , Pontederana Willd....82. 83. 86 " , Pontederana Koch. ....162. 165 » » populifolia Sehleicher...... 14 5 » praeeox Hoppe ........... 1 " » pratensis Host ............ 115 » » proeumbens Forbes ....... 100 » » prostrata (Reichenb.) ...... 103 » » prostrata (Seringe) ........ 103 » » proteaefolia Forbes ....... 42 ^ » pruinosa Wendland ..... 9 » » prunifolia Seringe ......... 108 »5 » prunifolia Host. ........... 10 » prunifolia Smith .......... 00 | Salix s» Ppebera Koch ............. 143 » » pubera Lasch............. Hr » » puberula Dóll............. 224 3 » pulehella Host ...........:108 2 » pulehra Wmr. et Kr....... 1 "^ » pubescens Schleich ........ 256 E » punetata Wahlenb. ........ 228 » » purpurea L............. 29 » » purpurea-incana Wmr. 156 » » purpurea-aurita Wmr...... 165 | , » Pyrenaica Gouan........ 94 $ » Pyrifolia Schleicher........ 14 2 )» Salix radicans Smith. ........... 19 e » ramifusea Forbes ...... 15. 911 ». Reichardtii A. Kerner..... 199 5» ropesedit. 5.2 .,. 114 , repens-incana Wmr. et » Kr. 155 » » repens-purpurea Wmr. 171 » », repens-aurita Wmr. ....... 233 » repens-rosmarinifolia Wmr. 234 » , repens-rosmarinifolia Patze 240 ^ » repens-myrtilloides * Wmr. 249 285 retienldta- D. C50 li 129 Fotusa Iro aU bul... 121 retusa-glabra A. Kerner 264 riparis Willd.: i36: 2008. . 26 rivalis Host. ........ do. . 10 rivularis Forbes .......... 15 Ritschelii Wmr. et Kr. ....110 rosmarinifolia Gouan. Lapeyr. 26 rosmarinifolia L. Smith.Willd.242 rosmarinifolia Koch. Fries 117 rostrata 'Thuill............ 115 rotundata Forbes ......... 15 rubens Sehrank ........... 133 rubrs Hudson. :2596di2.. 113 Rudbeekiana (L.) Laestad. 80 rufinervis DC. ............ 50 rugosa Seringe............ 51 rupestris Smith....... 10. 14. 15 Russelliana Smith... 91. 134 salviaefolia Link. Willd.... 98 salviaefolia Koch.......... 151 Sehleicheriana Willd. ...... 14 Schleicheriana Forbes ...64.68 Sehraderiana Willd. . 78. 221 Semihelix Lasch........... 113 semperflorens Host ...... 12. 15 sericans Tausch .......... 118 sericea Villars.......... 91. 93 Seringeana Gaudin........ 149 serpillifolia Seop....... 121. 122 serrulata Willd. ........... 82 sibirica Pallas .......-.... 101 silesiaca Willd. ......... 60 silesiaca-Lapponum Wmr. 167 silesiaca-purpurea Wmr. 195 Smithiana Forbes. Koch...181 Smithiana Willd. En.178. 179. 182 Smithiana Grenier et Godr. 183 sordida Kerner ........... 162 sordida Forbes............ 15 speciosa Host ............. 197 speetabilis Host. .......... ' 12 spathulata Willd.........51.53 286 Index. Salix spathulata Schultz ........ 233 | Salix » Sphacelata Smith........ 60. 62 3i » Sphaerocephala Kerner .... 61 * » Sphenocarpa Tausch....... 196 is » Sphenogyna Tauseh....... 196 » .», Splendens de Bray ........ 18 » Stolbergensis Wallroth..... 83 » Stipularis Smith ........ 184 » Stipularis Seringe ......... 64 » Stuartiana Smith .......... 38 » Stylaris Seringe ........... 10 4 atylosa DG cxilos- evodém. - 10 » Subalpina Forbes......... :355 » RBubtriandra A. Kerner ....131, » 8Sudetica Host......... s... 39 Salix Tauschiana Sieber........ 196 » tenuiflora:Host............. 12 tenuifolia Host ............ 12 spuria Schleicher.......... 265 tenuifolia Smith. Willd. .... 218 tenuis Host letrasndza Li .4.sdrao rt 135 tetrapla Walker........ 18. 211 tephrocarpa Wmr. ..... 205 thymelaeoides Schleicher...9265 tomentosa Host......... 90. 91 Trevirani Sprengel........ 141 iriandra Les acies . 12 triandroides Ehrhart....... 145 triandra-alba Wmr. et Kr. triandra-einerea Wmr. et Kr. triandra-viminalis Wmr. 144 146 140 » Salix uliginosa Willd. ........ 51. 53 uliginosa Sehleicher ....... 256 ulmifolia Villars........... 51 undulata Forbes .......... 141 undulata Ehrhart.......... 145 vaeciniifolia Smith ....103. 105 vagans Anderson varia Host vaudensis - Forbes . 224. 225. 931 venulosa Smith ....... 108. 105 venusta Host ...........19. 15 versieolor Forbes ......... 49 versifolia Seringe ......... 233 versifolia Wahlenb. ....... 251 Villarsiana Flügge........ 22. viminaliaL.aLiocoteng «; 96 viminalis Seop....... fi ES 25 viminalis-eaprea Wmr...... 118 viminalis-dasyelados Wmr. 185 viminalis-purpurea Wmr. 173 viminalis-repens Lasch 241 viminalis-repens » ea- pres... 3». Hodie 238 violaeea Willd. ........... 16 violacea Andrews ......... 9 virescens Villars .......... 36 virescens Forbes.......... 142 viridis Fries ........... 21. 133 vitellins;L, «45.5 xouafos «s 16 Waldsteiniana Willd. ...... 105 Weigeliana Willd. 76.219. 222 Wimmeri Hartig .......... 101 Wimmeri A. Kerner....... 158 Wimmeriana Gren. et Godr. 161 Wulfeniana Willd.......... 81 Wulfeniana Forbes ........ 108 Vratislaviae. Typis Grassii, Barthii et Soc. (W. Friedrich.) : Zur Literatur der Botanik. 287 Unternehmungceen von Ferdinand Hirt in Breslau, Kóniglichem Universitüts- und Verlagsbucehhàndler. — Dr. Friedrich Wimmer's Flora von Schlesien preussischen und óster- reiehisehen Antheils oder vom oberen Oder- und Weichsel-Quellen-Gebiet. Nach natürliehen Familien mit Hinweisung auf das Linné'sche System. Vierte Ausgabe, erweitert durch die wührend des Jahrzehnts 1856 bis 1866 neu auf- fundenen Arten und Standorte. Nebst einem Gesammt-Register der Standorte. heint im Jahre 1867. Scehlesische Flora. Ein Excursionsbuch. Auf Grund der vierten, nach na- türliehen Familien geordneten Ausgabe von Dr. Friedr. Wimmer's Flora von Schlesien, nach dem Linné'schen System bearbeitet. Erscheint im Jahre 1867. Dr. Friedrich Wimmer's Beitrüge zur Flora von Schlesien, zur Ge- sehiehte und Geographie derselben, verbunden mit einer Anleitung zu botanischen Exeursionen in Schlesien, zum Sammeln, Bestimmen, Trocknen und Aufbewahren der Pflanzen, einem alphabetischen Nachweis ihrer Standorte, einem Verzeichniss der wichtigsten Hóhenpunkte der Sudeten, wie des Teschrnischen Ge- birges und einer Profilkarte. Nebst einer Uebersicht der fossilen Flora Sehle- siens von Dr. H. R. Goeppert. 1845. Ladenpreis: 1 Thlr. Im Interesse der Kàüufer der spüteren, neuen Auflagen der ,Schlesischen Flora*, als ein Ergün- zungsband derselben, zum ermüssigten Preise von !j Thlr. Atlas des Pflanzenreichs. In nahe an tausend Abbildungen von Pflanzen und Büáumen, wie von — nach den Zonen geordneten — Baum- und Pflanzen-Gruppen. Nach Zeichnungen von Koska, v. Kor- natzky, Haberstrohm, Georgy und Baumgarten, in Holzschnitt ausgeführt von E. Kretzschmer. Mit erliuterndem Text. Bearbeitet von Dr. Friedr. Wimmer. Geheftet: 1?; Thlr.; gebunden: 1*; Thlr. Vergleiche umstehendes Pflanzenbild. Das Pflanzenreich. Anleitung zur Kenntniss desselben nach dem Linné'"- schen System, unter Hinweisung auf das matürliche System. Nebst einem Abriss der Pflanzengeschichte und OR eNsographie: Achte, ver- mehrte und verbesserte Auflage des zweiten Theils von Samuel Schilling's Grund- riss der Naturgeschichte der drei Reiche. Bearbeitet von Dr. Friedr. Wimmer. Mit 523 naturgetreuen Abbildungen. Geheftet; ?4 'TThlr.; gebunden: ?, Thilr. Das Pflanzenreich. Anleitung zur Kenntniss desselben nach dem natür- lichen. System, unter Hinweisung auf das Linnésche System. Nebst einer Pflanzengeschiehte und Pflanzengeographie. Ergünzungsband der siebenten Bearbeitung von Samuel Schilling's Grundriss der Naturgeschichte. beitet von Dr. Friedr. Wimmer. t 560 nàturgetreuen Abbildungen. Geheftet: ?; Thlr.; gebunden: ?*, Thilr. Theophrasti Eresii historia plantarum. Emendavit, cum adnotatione critica edidit Dr. Fridericus Wimmer. Geheftet. Ladenpreis 3 Thlr.; auf unbestimmte Zeit zum ermüssigten Preise von 1 Thir. Vorstehende Ausgabe bietet den Text dieses wichtigen, aber lange Zeit beinahe unlesbaren Autors auf Grund sámmtlicher Handschriften und Ausgaben in einer we- sentlich verbesserten und vollstündig berichtigten Gestalt, begleitet von einem Com- mentar, worin der gesammte, kritische Apparat in geordneter Uebersicht vorliegt und die schwierigsten Stellen erláutert und beleuchtet werden. Bei der Seltenheit, den hohen Preisen und der geringen Brauchbarkeit der früheren Ausgaben wird diese Bearbei- tung ein wesentliches Bedürfniss ausfüllen und darf als eine wichtige Bereicherung der griechischen Literatur gelten. 288 Atlas des Pflanzenreichs.. Bearbeitet von Dr. F. Wimmer. Nühere Auskunft ertheilt die voranstehende Seite. d A - «n [) vna Ps Ls " N z x ; jeter e reet 5s - Y. Ls. e D. ^ u^ j E af n , DO AW Ps. »p d " -n i] E qs e. e *( V EN ] Nunc | PI, » * M TE dn ; ors ARMIS. Ye. da : 3 NE IS ' " de - "x ria «A j * u : TT i í T s v An bas. d " um E L1 4 - Kz OC, Y ais n I. j ^, ' ut WAT , SAY S VAL - "LA on hk Ed s om i E" 4 ais NS b rm A] OE Ls ERE yu . QU ZONE, El | "Pa 1 AI DIR UMNS iU a aus " P o - * DE P 4 Kr ; " PV veni LE aru uc UE 24 vos unte epos AS " BINDING Zz-T. APR 26 13/5 dd WE Mm. PLEASE DO NOT REMOVE CARDS OR SLIPS FROM THIS POCKET UNIVERSITY OF TORONTO LIBRARY QK Wimmer, Friedrich 495 Salices Europaeae S16W5 BioMed iar. d imn X» DE r QC REN | sal » MM defi uis 2s ; n MSN ^^ vta b eon "n e Met nd Wine P Re s "m "n nM. ugue wi: JE, emm el REI P Kit et eh ^ s Da ^ CHE Vel bos tq M : 4. Pefesa Qe Poe m «t eM OR NS tus - AE SEDES V5 TR EREEAN ie z AEn uh d roe (S - Pio Mex ; " Us RAE te 3 Wr VU UN ps