HARVARD UNIVERSITY. LIBRARY OF THE MUSEUM OF COMPARATIVE ZOOLOGY L23 GIFT OF BEGUN IN 1858. se 7p" MAR / SYSTEM der IBRARK | ORNITHOLOGIE WESTAFRIONS | VERIDER KK: von $4 Dr. G. Hartlaub. — Druck und Verlag von C. Schünemann. "— ve London: . V Williams & Norgate, 14, Henrietta Street, Coventgarden.. 50 sc Parls: AC M A. Franck, rue Richelieu, 67. S © S | | I e 29 REMEN, 1857. : | BREMEN, 1857 =) ^ d ii d xa AIR 1] vr Pa DURUM MIT YS oA d SYSTEM der JRNITHOLOGIE WESTAFRICA S von / 2 p ^ N E, "d Á Y eC, " 7 2 AE yr ! d ( d U ww "p PX "ra FERT i & A wei jJ i fjr. 6G. Hartlaub, auswärtigem Mitgliede A3 Zoological Society zu London, ordentlichem Mitgliede der Societé d'histoire naturelle du departement de 1a Moselle, der natur- „forschenden Gesellschaft zu Halle, der deutschen Ornithologen - Gesellschaft, orrespondirendem Mitgliede der Academy of Natural Sciences zu Philadelphia, dér rheinischen naturforschenden Gesellschaft zu Mainz, der naturforschenden üesellschaft des Osterlandes, des naturwissenschaftlichen Vereins zu Hamburg, u. 8. W. P, . O BREMEN, 1857. j Druck und Verlag von C. Schünemann. "^ | Paris: — London: : A. Franck, Williams & Norgate, rue Richelieu, 67. , 14, Henrietta Street, Coventgarden. i 5 , ul VF aimo® ER ar "trai web. ‚lau al b ende gh eu ee Thastontisse U. - ungeluctumt> aedtsdiub «sb. ,alfaPl us L ji nidqiahelid' ns. uuneiad [atti o qoibas ub pomme share eden, vb , sata. ys ftaltonilysoD qplinódamo rar wurdo E ux enira V wedloiirmdoseosatesghur ssh —Ü( ,W 4 u ^ JM. Te TTTL )nüdo A d ue "T IS beu. E i tibaod. 73 | . 4 Ange | swbrayinsrod dugihE staring er Seinem theuren Vater, Deren Senator C. F. L. Hartlaub, widmet dieses Buch Liebe und Verehrung Derfafler. Vorwort. Den Kennern und Freunden der exotischen Orni- thologie übergebe ich diese Arbeit, in der Hoffnung, durch dieselbe einen der anziehendsten Zweige der Naturgeschichte in etwas gefördert zu haben. — Grössere Sendungen zoologischer Gegenstände, welche von den englischen Besitzungen am Gambia und von einzelnen Punkten der Goldküste auf directem Wege dem naturhistorischen Museum in Bremen zukamen, noch mehr aber die in hohem Grade interessanten Sammlungen, welche fast gleichzeitig von St. Thomé und do Principe durch den Reisenden Carl Weiss an das Museum unserer Schwesterstadt Hamburg ge- langten, wurden schon vor Jahren die erste Veran- lassung für mich, den Vögeln Westafrica's: speciellere Aufmerksamkeit zu schenken, und fortgesetzte Studien über denselben Gegenstand haben zu einer Reihe von Arbeiten geführt, welche in verschiedener Gestalt vor- liegen, und deren letzte und umfangreichste unter dem Titel „Versuch einer synoptischen Ornithologie West- africa's" in Cabanis „Journal für Ornithologie‘“‘ ver- öffentlicht worden ist. Die Anerkennung, deren sich diese Arbeiten bei den Kennern von Fach zu erfreuen hatten, durfte mich wohl ermuthigen, dieselben in noch weiterer Ausdehnung und selbst bis zu dem möglichsten Grade von Vollständigkeit fortzuführen; ein Unternehmen, dessen Schwierigkeiten indessen VI ohne den ausdauernden und uneigennützigen Beistand meiner wissenschaftlichen Freunde geradezu unüber- windlich geblieben wären. Ich folge nur dem Drange aufrichtigster Dankbarkeit, wenn ich hier vor allen Anderen Jules Verreaux nenne. Unvergesslich werden mir die Stunden bleiben, welche ich im glücklichsten Wechselverkehr gleichartiger Bestrebungen und rück- haltlos schöpfend aus dem reichen Quell seiner prak- tischen Erfahrung, seiner unvergleichligen Special- kenntniss, unter dem gastlichen Dache dieses trefflichen Gelehrten verlebt habe. In dankbarster Anerkennung gedenke ich hier ferner der freundschaftlichen Bethei- ligung A. Brehm's, Cabanis’, Cassins, Du Bus’, de Lafrenaye's, Fraser’s, G.R. Gray's, Peters’, Pucheran’s, Rüppell's, Schlegel’s und Selater’s. — Im Jahre 1854 berief mich das ehrende Vertrauen Temmink’s nach Leyden. Der hochbetagte aber in ungetrübter Frische der Theilnahme für die von ihm so lange und erfolg- reich geförderte Ornithologie thätige Greis wünschte die reichen und Viel des Neuen enthaltenden Samm- lungen, welche durch den holländischen Residenten auf der Goldküste, Herrn H. S. Pel, zwischen Accra und Cap tres Puntas zu Stande gebracht worden, in ge- eigneter Form zur Kenntniss des Publicum's befórdert zu sehen; eine Aufgabe, der ich mich um so bereit- wiliger unterzog, als mir dadurch die längst ge- wünschte Gelegenheit wurde, die überreichen Schätze des holländischen Reichsmuseum's für meine Zwecke benutzen zu kónnen. Der nahe liezende Wunsch, die gerade an africa- nischen Typen so reichen Sammlungen des Jardin des Plantes vor Abschluss meines Manuscriptes noch ein- mal vergleichen zu können, führte mich später nach Paris, wo unter so vielem Anderen der durch Neuheit und Mannigfaltigkeit gleich überraschende ornitholo- gische Reichthum Gabon’s, die sehr beträchtliche süd- africanische Ausbeute der Brüder Verreaux, die schó- nen Sendungen Arnauds vom weissen Nil, so wie eine VII Anzahl durch Laurein zwischen Cap Palmas und Calabar gesammelter Arten, meine Bewunderung erregten. Bei der Benutzung aller dieser Schätze hatte ich mich von Seiten der betheiligten Gelehrten der ausgezeich- netsten Liberalität zu erfreuen, und selbst das Magazin des Museum’s wurde mir, Dank sei es dem wohlwol- lenden Einflusse meines edlen Gönners, des Prinzen Charles L. Bonaparte, willig geöffnet, Die sehr interessante an hundert Arten uuıfas, sende Sammlung westafricanischer Vögel, welche dem naturhistorischen Museum zu Basel durch den Missionar Riis aus dem Lande Aguapim zukam, wurde mir durch die Güte des Professor Peter Merian zur Benutzung für meine Arbeit vollständig nach Bremen übersandt, und damit für das mir zu Gebote stehende Material ein Zuwachs gewonnen, welcher mich zu grösstem Dank verpflichtet. Se. königl. Hoheit, der Herzog Paul Wilhelm von Würtemberg, jederzeit voll warmen Eifers bemüht naturgeschichtlichen Studien förderlich zu sein, stellte mir die schönen während einer Reise durch Sennaar und den blauen Fluss hinauf nach Fazoglo angefer- tigten Originalabbildungen dortiger Vögel nebst hand- schriftlichen Notizen über dieselben zur beliebigen Benutzung für meine Arbeit anheim. Wie bei früheren, so habe ich auch bei dieser Gelegenheit das System G. R. Gray’s adoptirt, einmal, weil mir dasselbe in seinen Hauptzügen nach wie vor zu- sagt, dann aber auch, weil ich bei aller Anerkennung für den Geist und Scharfsinn einiger neueren Bestre- bungen in dieser Richtung, z. B. des Systems paralleler Serien Bonaparte’s, einen praktischen Vortheil derselben nicht einsehen kann. Das Systematische in der Orni- thologie bleibt für mich in gewissem Sinne des Wortes nebensächlich. — Die schrankenlose Vervielfältigung der genera, ein wuchernder Parasit auf dem Blüthen und Früchte zugleich tragenden Baume der modernen Ornithologie, läuft meinen Ansichten schnurstraks Pd VII zuwider. Ich habe es daher vorgezogen, auch hier mit G.R. Gray zu gehen, das heisst, bei möglichster Einschränkung der anzunehmenden Gattungen, sub- generischer Abgruppirung Bestehen und Geltung zu lassen. Jede grössere Gattung pflegt neben den typi- schen weniger typische Arten in sich zu begreifen, und hat selbst Raum für aberrante, welche mir als solche noch keine Berechtigung zu generischer Isolirung zu gewähren scheinen. Den Begriff der Art mögte ich . in dem Sinne gefasst wissen, wie ihn Isidor Geoffroy St. Hilaire definirt, und wie ihn Bonaparte noch kürz- lich vor der vorjáhrigen Versammlung deutscher Orni- thologen in Köthen entwickelt hat. Durchaus natürlich und rationell erscheint die Annahme von Lokalrassen und climatischen Varietäten. Sogenannte Diagnosen haben für jetzt nur dann Werth, wenn sie von guten, also auch genügend aus- führlichen Beschreibungen begleitet sind. Im entgegen- gesetzten Falle werden sie häufig nur verwirren, und ihr einziger Nutzen mógte, um mit Cassin’s Worten zu reden, darin bestehen, ,that thev answer for a sort of caveat to all other naturalists against descri- bing any species at all similar. ^ Erst dann wird es an der Zeit sein, Diagnosen an die Stelle von Be- schreibungen zu setzen, wenn wir sämmtliche Arten einer scharf und klar characterisirten Gattung genau erkannt und verglichen haben werden. Hinsichtlich der von mir als nothwendig erkannten und in altfranzósischem Fussmaasse angestellten O ri- ginalmessungen bedarf es kaum der Bemerkung, dass sie von nur relativem Werthe sind. Ich kann das von dem trefflichen englischen Beobachter, Dr. Andrew Smith, in Südafrica gewonnene Resultat, nach welchem weder ein Unterschied in der Länge sämmtlicher Theile, noch abweichende Proportionen einzelner, für sich allein als specifische Charactere Geltung haben können, da beides bei einer und derselben Art oft auffallend variire, nach sehr zahlreichen bei den Vögeln West- IX africa’s angestellten Beobachtungen im vollsten Maasse bestätigen. Bei vielen der dort lebenden Arten sind grössere und kleinere Individuen etwas Gewöhnliches, und genauere Vergleichung lässt z. B. nicht nur in der Länge, sondern auch selbst in der Gestalt des Schnabels bei einer und derselben Art gar nicht sel- ten erhebliche Abweichung erkennen. Bei dem mit einer gewissen Vorliebe von mir behandelten die Fundorte und die geographische Ver- breitung der Arten umfassenden Theile dieser Arbeit habe ich denWeg eingeschlagen, welcher mir bei dem augenblicklichen Standpunkte unserer Kenntnisse als der allein mögliche und richtige erscheint; denselben Weg, welchen jetzt z.B. auch P.L. Sclater bei seiner so musterhaften monographischen Bearbeitung der Vögel Südamerica’s verfolgt. Fine mehr generalisi- rende Behandlung wird erst später zulässig sein. In der Zusammenstellung der Synonyme bin ich, da in dieser Hinsicht selbst nur annähernde Vollstän- digkeit zwar sehr beträchtlich den Umfang meines Buches nicht aber dessen Brauchbarkeit vermehrt haben würde, eclectisch zu Werke gegangen, und cri- tisch zu sein — sehr bemüht gewesen. Swainson’s vor zwanzig Jahren erschienenes Werk- chen ‚The Birds of Western Africa“ behandelt 186 Arten; das meinige kennt deren über 750. Ich kann dieses Vorwort nicht abschliessen, ohne auf die in ungewöhnlichem Grade erfolgreiche Thätig- . keit hinzuweisen, welche jetzt an zwei entgegengesetzten Punkten Westafrica's im Interesse der Ornithologie entfaltet wird. In den àáquatorialen Gegenden unseres Gebietes ist der im Dienste der Academie der Wissen- schaften zu Philadelphia reisende talentvolle Franzose Pierre Beloni du Chailu unermüdet beschäftigt zu sammeln und zu beobachten. Derselbe gedenkt, nach- dem er mit grossem Glücke die Umgegend des Cap Lopez, sowie die Flussgebiete des Moonda, Muni und Camma bis tief in’s Innere des Landes hinein ausge- X beutet, die zoologisch so gut.wie unbekannten Gegen- den zwischen letzterem Flusse und dem oberen Congo zum Schauplatze seiner Forschungen zu machen; ein kühnes Unternehmen, dessen Gelingen ohne Zweifel von glänzenden Entdeckungen auf dem Felde der Orni- thologie begleitet sein wird. Nahe den nördlichen (Gränzen unseres westlichen Küstengebietes wurde da- gegen die portugiesische Besitzung Bissao am Geba- flusse zum ersten Male und unter günstigen Auspicien von einem Reisenden des Hauses Verreaux zum Mit- telpunkte zoologischer Thätigkeit gewählt. Bremen, den 1. April 1857. Einleitung. Westafrica als zoologische Provinz umfasst Senegam- bien und Guinea im weitesten Sinne des Wortes. Das Küsten- gebiet dieser Ländercomplexe, also Westafrica's zwischen dem 16ten Grade nördlicher und etwa dem 16ten Grade südlicher Breite, ist es, dessen Vögelfauna den Gegenstand dieser Arbeit bildet. Von den vier Thierzonen, in welche Pucheran den africanischen Continent eintheilt, fallen zwei in dieses Gebiet, nämlich die zweite sogenannte nördliche Zone Centralafrica's, umfassend das Senegalgebiet, Nubien, Sennaar und theilweise Abyssinien, und die dritte sogenannte südliche Zone Central- Africa’s, welche Ober- und Unterguinea einbegreift. Nördlich begränzt dieses weite Gebiet sehr scharf der Senegal, und südlich nicht minder naturgemäss Benguela. Wie aber die Verlängerung der Westküste Africa’s nördlich vom Senegal, also die weite unfruchtbare, . grösstentheils Wüstencharakter tragende Strecke zwischen diesem Flusse und Marocco zoo- logisch so gut wie unbekannt genannt werden kann, so blieb andererseits das Küstengebiet südlich von Benguela, wie jenes nórdliche pflanzenarm und wüstenartig, bis jetzt hinsichtlich seiner Fauna undurchforscht, und erst weit südlicher, nämlich in der Damaragegend, haben uns die kühnen und erfolgreichen Reiseunternehmungen Francis Galton's, dessen Begleiter C.T. Anderson sehr werthvolle und umfangreiche Sammlungen zu- rückbrachte, und Wahlbergs des Schweden, welchen ein grausamer und vorzeitiger Tod auf der Hóhe muthigen Stre- bens der Wissenschaft entriss, zoologisch wieder einiger- massen orientirt. Die Gegenden Westafrica's, wo ornithologisch gesammelt und zum Theil auch beobachtet wurde, sind in ihrer natür- XII lichen Reihenfolge von Norden. nach Süden abwärts haupt- sächlich folgende: Das Senegalgebiet (Goree, Galam, Podor, Casamanzefluss) ; Gambia (Bathurst); Bissao am Geba; Rio Nunez; Sierra Leone; Liberia (Monrovia, St. Paulsfluss, St. Johnsfluss); Cap Palmas; Grand Bassam; Goldküste (Aguapim, Ashantee mit dem Rio Boutry und dem Negerdorfe Dabocrom, Cap Coast Castle, Elmina, Wineba, Accra, Anamaboe); Da- home (Widah, Abomey); Lagos; Nigergebiet (Nunfluss, Alt- calabar, Bonnyfluss); Fernando Po; Gabon (Moondafluss, Dendgerfluss); der Munifluss in seiner ganzen Ausdehnung und mit Einschluss der unfern seiner Mündung gelegenne Insel Corisco; der Cammafluss; Cap Lopez; Inseln St. Thome; do Principe und das Rollas; Congo (Zaire, Cacongo, Malemba), Benguela. Nur an wenigen der hier namhaft gemachten Lo- kalitäten erstreckte sich die Thätigkeit ornithologischen Sam- melns oder Beobachtens erheblich über die Gränzen des eigentlichen Küstengebietes hinaus in's Innere; am weitesten landeinwärts auf dem Niger, Muni und Zaire. Dr. Baikie’s im Uebrigen so grossartig erfolgreiche Beschiffung des Benue konnte, um dies gleich hier zu bemerken, nur acht bis zur Unkenntlichkeit entstellte Vögelhäute liefern. Das auf den Karten nicht vorgezeichnete Negerdorf Dabo-crom, wo Pel mit so vielem Glücke sammelte, liegt auf der Gränze zwischen Ashantee und Fanti. Werfen wir jetzt einen Blick auf den landschaftlichen Charakter des so begränzten Gebietes, so zeigt sich uns das- selbe fast seiner ganzen Ausdehnung nach gebirgig und, mit geringen Unterbrechungen, in der reichsten Abwechselung und Fülle tropischer Scenerie. Zahlreiche grössere und klei- nere Flüsse , längs der Ufer mit prachtvoll-riesiger Waldung besetzt, an den Mündungen von undurchdringlichem Mangrove- dickigt umwuchert und gewöhnlich in Verbindung mit Sümpfen ; vieler Orten Salz- oder Süsswassersee’n, Myriaden von Sumpf- und Schwimmvögeln willkommene Zuflucht gewährend; näher der Küste in manchen Gegenden wellenförmig-hügliches Ter- rain, parkartig von üppigem Graswuchs überzogen, untermischt mit niedrigem Gebüsch und vereinzelten Gruppen von Palmen und höheren Bäumen; in anderen selbst hohe Gebirge; etwas weiter im Inneren unermessliche Wälder (Bombax, Spondias, Elais, Adansonia, Ficus etc.), die namentlich gegen den Ae- XIII quator hin vielerwärts selbst die Meere:kiüste erreichen; — das sind einige Hauptzüge in der westafricanischen Land- schaft, wie sie uns Mollien, Hecquard, Bowdich, Dunkan, Gordon, Thomson und Allen, Tuckey und Andere schildern. Besondere Erwähnung verdienen noch die Inseln. Fernando Po, gebirgig mit 10,000 Fuss hohem Pik, in zoologischer Hin- sicht einer der reichsten und interessantesten Standorte un- seres Gebietes, wird zugleich als im lieblichsten Schmucke land- schaftiich-malerischer Contraste prangend gepriesen. Zu un- übertroffener tropischer Schónheit und pittoresker Erhabenheit steigert sich aber die natürliche Scenerie auf den äquatorialen Inseln St. Thomé und do Principe, letztere bei neunmonat- licher Regenzeit und nach allen Richtungen hin durchstrómt von zahlreichen Flüsschen und Bächen wohl mit Recht ‚the watery gem of the ocean“ genannt. Zoologisch undurchforscht blieb bis jetzt die kleine schöne Tropeninsel Annobon und die den Mündungen des Geba und Rio grande unfern liegende Gruppe der Bissagots. — Angebauten Landes i.t in West- africa verhältnissmässig noch wenig, aber nicht unerwähnt darf hier bleiben, dass vielartige essbare Früchte, Orangen, Limonen, Anona, Bananen, Guaven und andere mehr mit Erfolg cultivirt werden, in deren Erndte sich mit der mensch- lichen die thierische Bevólkerung theilen mag. Zoologisch betrachtet entfaltet Westafrica eine so kraft- volle und reiche Originalität, als sich unter der Einwirkung so ungewöhnlich günstiger Verhältnisse nur irgend erwarten lässt. Gilt dies in etwas geringerem Maasse von Senegam- bien, so bewahrheitet es sich dagegen um so glänzender in den heissesten Theilen Guinea's. Hier ist es, wo die faunische Productivität und Selbständigkeit Africas den Forscher im- mer wieder neue und ungeahnte Schätze entdecken lässt, wo des riesigen Gorillaaffen Wohngebiet, wo die colossalsten unter den Schlangen hausen (Dunkan tödtete und maass deren eine von 31 Fuss Länge), wo die prachtvollsten Goliathiden den mühevoll suchenden Entomologen lohnen, und wo unter den Vögeln die ächt africanischen Formen in grösster Man- nigfaltigkeit und höchster Entwickelung der Art auftreten. Es scheinen sich hier, soweit dies bei unserer noch sehr un- vollkommenen Bekanntschaft mit dem Inneren zu erkennen, zwei jüngst wieder von de Castelnau in Südamerica als richtig ^ XIV erkannte geographisch-zoologische Gesetze zu bewähren, ein- mal, dass die Längen einen ungleich geringeren Einfluss auf die Vervielfältigung der Arten ausüben als die Breiten, und dann, dass .die Mutabilität des organischen Typus in geradem Verhältniss zu der durchschnittlichen Wärme steht. Von den Westafrica eigenthümlichen Gattungen kommen nur sehr we- nige zugleich auf dem Senegalgebiete vor; die überwiegend grosse Mehrzahl ist auf Guinea beschränkt. — Die intime Verwandtschaft, welche Pucheran bei den Säugethieren dieser Gegenden mit denen des indischen Festlandes als ausser Zwei- fel bestehend angenommen wissen will, scheint sich in der ornithologischen Reihe wenigstens nicht völlig zu verläugnen. Das Auftreten einer Pitta-art, die neuentdeckte Gattung Ery- throcercus, nächstverwandt mit Pyenosphrys, eine allerdings von Cassin als aberrant bezeichnete Napothera-art, die stark an Hodgson's Hemichelidon erinnernde Form Artomgias, zwei ächte Indicator-arten iu indien, in der Färbung africanischen zum Verwechseln ähnelnd, die merkwürdige, den indischen Gattungen Sasia und Vivia nächstverwandte Zwergform Ver- reauwia, die neue, gleichsam zwischen Numida und Gallo- phasis inmitten stehende, in der Färbung ganz indische Gat- tung Phasidus, der gemeiuschaftliche Besitz der Gattung Po- dica, die Wiederholung der bis jetzt für exclusiv indisch ge- haltenen Wachtelform Coturniz excalfactoria in der Coturniz Adansoni Gabon's, endlich das besonders artenreiche Vorkom- men gewisser Familien oder Gattungen, die auch in Indien zahlreich und charakteristisch vertreten sind, so z. B. der Bueconiden oder der Gattung Zrichophorus, von welcher letz- teren sogar manche indische Arten westafricanischen bis zum Verwechseln ähneln, — das Alles ist wohl geeignet, jene allerdings schwer erklärliche Affinität auch ornithologisch als wahr zu begründen. Und erinnern nicht wenigstens die prächtig roth und schwarzen Sycobius-, Spermospiza- und Pyrenestes- arten Guinea’s auffällig genug an so manche der schönen Loxiinen des Himalaja? — Bemerkenswerth ist, dass die ein- zige und sehr weit verbreitete Zrogon-art Africa's nicht asia- tische, sondern americanische Färbung zeigt. Wir kennen bis jetzt an 758 Arten westafricanischer Vögel, also ungefähr so viele, als nach muthmasslicher Schäz- zung die Zahl der bekannten Arten Südafrica’s und auch — XV Heuglin's kürzlich veróffentlichter Uebersicht zufolge — die Nordostafrica's beträgt. Jene 758 Arten vertheilen sich den Ordnungen und Familien nach wie folgt : Vulturidae ... , 7. F.spec. Faleonidae . . . . 41 - ( Rapaces 56. Birigilae 4. 20s 44^ - Caprimulgidae . . . 6 Hirundinidae . . . 17 - Coraciddae .— 7. Too Trogohidàg U^, 90U,. io prios Alcedinidae . . . . 24 - Meropidae . . . . 15 - Uptipidae') i^v, 525 guias Promeropidae . . . 33 - Lusciniadae . . . . 68 - Turdidae. . ; . . 47 RAMUS 2,299: Muscicapidae . . . 30 - Ampelidae . . . . 11 - Laniadae. . . . . 32 - Corvidae. . . . . 4 - Stürnidae . . . . 17 - Fringillidae. . . .109 - Musophagidae . . . 12 - Bucerotidae. . . . 14 - Psittacidae . . . . 10 - Buceonidae . . . . 17 - Pieidae " ^7; 2527719 - Cueuidae . . . . 23 - Columbidae . . . . 17 - Columbae 17. Pterocdidae . . . . 2 - Meleagridae. . . . 6 - Gallinae 19. Tetraonidae. . . . 11 - Struthionidae . . . 1 spec. } Struthiones 1. Otididae . .. . . 4 - Charadriadae . . . 24 - Scansores 69. -— Gmidae . . . . . 1 - Ardeidae ;. „mini 20950 Grallae 99. Sceolopacidae . . . 22 - Palamedeidae . . . 2 - Ralidae . . . . . 11 - XVI Phoenicopteridae . Auitie Anatidae . WANT OMS Colymbidae . . 1... 418 Procellaridae ine -— yi haridaes en an Pelecanidae ; ... li... 410... - Von diesen sind nicht weniger als 400 Arten bis jetzt nur in Westafrica gefunden worden, 150 zugleich in West- und Nordostafrica, 64 zugleich in West- und Südafrica und 140 zugleich in West-, Nordost- und Südafrica. Es gehen aus diesen einfachen Zahlenangaben, deren annähernde Rich- tigkeit wenigstens nicht zu bestreiten ist, zwei für uns wich- tige Thatsachen hervor. Einmal erhellt daraus, dass die von Pucheran bei den Säugthieren nachgewiesene Verwandschaft der westafricanischen Fauna zu der der nordóstlichen Pro- vinzen, also Nubiens, Sennaar's, Kordofan's und zum Theil auch Abyssiniens, in der Klasse der Vögel ihre vollste Bestätigung findet. Es ist jedoch, wie leicht erklärlich, vorzugsweise Senegambien, an dessen ornithologischer Fauna sich diese Verwandschaft recht auffällig nachweisen lässt. Nach dem Aequator zu wird dieselbe in geringerem Grade bemerkbar, und südlich von demselben erscheinen vielmehr immer deut- licher erkennbare Spuren südafricanischen Gepräges, (Coracias caudata, Spreo fulvipennis, Eimberiza impetuani und tahapisi, Amadina erythrocephala, Passer. diffusus, etc.) Du Chaillu's Durchforschung der wenig bekannten Länderstrecken und Flussgebiete südlich von Gabon hat uns mit den nördlichen Ver- breitungsgränzen verschiedener capischer Arten bekannt ge- macht. Neben dieser durch Zahlen nachgewiesenen verwandt- schaftlichen Beziehung der westafricanischen Vögelfauna zu der Nordafricas tritt dann aber zweitens der selbständig- eigenthümliche Character der ersteren in höchst frappanter "Weise zu Tage. Mehr als zwei Drittheile aller bekannten Arten unseres Gebietes sind bis jetzt nur allein auf diesem gefunden worden, wobei indessen nicht zu übersehen, dass viele derselben in Nordostafrica, andere in den capischen Gegenden und noch andere an beiden entgegengesetzten Punkten des Welttheils zugleich durch sehr nahe verwandte oft kaum specifisch abzutrennende Arten vertreten sind. Dieselbe Form wiederholt sich stärker oder schwächer variirt XVII auf verschiedenen meist weit von einander entfernten Gebieten desselben Welttheils. Wenn Pucheran weiter behauptet, der africanische Continent habe hinsichtlich seiner Quadrupeden keine Specialfauna, weil die grosse Majorität seiner genera Repräsentanten in Asien oder Europa und zuweilen in beiden zugleich zähle, so scheint sich dies bei den Vögeln doch anders zu verhalten. Die Mehrzahl der Vógelgattungen Africa's findet sich allerdings auch ausserhalb dieses Welttheils reprä- sentirt, aber die Zahl der specifisch-africanischen bleibt noch so gross und durch die Massenhaftigkeit ihres Auftretens, so imposant, dass die Annahme einer ornithologischen Special- fauna für Africa gerechtfertigt erscheint. Sehr viele der westlichen Arten haben eine ausgedehnte geographische Ver- breitung, aber es fehlt unter ihnen auch nicht an Beispielen vom Gegentheil, wie beides die beigefügten Specialverzeich- nisse verschiedener Districte des westafricanischen Gebietes am besten erläutern werden. Besondere Erwähnung verdie- nen hier die grösseren Inseln. Fernando Po, St. Thomé und do Principe besitzen jede eine kleine Anzahl ihnen ausschliesslich angehóriger Arten. Erstere, bei beschränktem Umfange merk- würdig genug im Besitze einer höchst ausgezeichneten Säuge- thier-Fauna, zählt unter etwa 60 als dort lebend bekannten Vögeln 10 ihr eigenthümliche, St. Thomé unter etwa 30 deren 9, nämlich: Strix thomensis, Scops leucopsis, Speirops lugubris, Turdus olivaceo-fuscus, Oriolus erassirostris, Hyphantornis grandis, Aplopelia simplex, Onychognathus fulgidus, Symplectes St. Thomae. Wir begegnen in Westafrica etwa 80 europäischen Arten, von welchen nicht ganz die Hälfte, nämlich 34, zu der Classe der grossentheils cosmopolitisch verbreiteten Grallae gehört. Unter den übrigen scheinen manche nur selten und zufillig dorthin zu gerathen, andere zu allen Jahreszeiten und selbst häufig angetroffen zu werden, am häufigsten Lanius rufus, Budytes Rayi und Hirundo rustica, welche drei Arten in Se- negambien und Guinea in demselben Grade heimisch als bei uns in Europa genannt werden kónnen. Von sehr verein- zeltem Vorkommen in Westafrica ist dagegen z. B. Coracias garrula, Oriolus galbula, Cuculus canorus, Coturnix vulgaris. Das Senegalgebiet ist ungleich reicher an europäischen Arten als Guinea, wie dies aus der etwas nördlicheren Lage des- selben, sowie aus der geringen Entfernung rn capver- XVIII dischen Inseln erklärlich wird.. Zwar lässt der Hauptstrom der im Herbste aus Europa einwandernden Vögel dasselbe unberührt, mag aber doch gelegentlich diesen oder jenen ver- irrten Abschweifer so weit südwestlich entsenden. Aquila Bonelli und pennata, Circaetos gallicus, Falco tinnunculus, Me- rops apiaster, Phyllopneuste Bonelli, Anthus campestris, Petro- cincla saxatilis, Oriolus galbula, Lanius nubicus, Saxicola aurita und oenanthe, Pratincola rubicola und rubetra, Oxylophus glan- darius, Columba livia, Coturnix vulgaris, Haematopus ostralegus, Spatula clypeata und Fulica atra wurden bisher nur in Sene- gambien beobachtet. v. Tschudi bemerkte Falco tinnunculoides auf dem Meere etwa 200 Meilen westlich von der Mündung des Senegal. Ueberraschend ist das wenn auch noch so ver- einzelte Vorkommen einiger europäischer Arten im heissesten Guinea. Wer würde unsere bescheidene Gartengrasmücke (Sylvia hortensis) im Lande Aguapim, wer Calamoherpe tur- doides in Gabon, wer unseren Kukuk und unsere Mandelkrähe (Coracias garrula) auf der Tropeninsel St. Thomé vermuthen ? Es ist ferner für den Zweck der vorliegenden Arbeit von Interesse, die Beziehungen ins Auge zu fassen, welche zwi- schen der Ornithologie Westafrica' s und jenen Inselgruppen bestehen, die wir bezüglich ihrer Fauna gewissermaassen als die àussersten südwestliehen Vorposten europäischen Gepräges betrachten können, nämlich der Madeiragruppe, der canari- schen Inseln und der Inseln des grünen Vorgebirges. Letz- tere, nur etwa 90 Meilen von der Küste Senegambien's ent- fernt, also dem continentalen Einflusse unseres Gebietes sehr nahe gerückt, sind leider wissenschaftlich noch unvollständig durchforscht, aber was wir durch Darwin’s und weit mehr noch durch Bolle's höchst anziehende Mittheilungen von den sie bewohnenden Vögeln wissen, scheint genügend zur Beur- theilung des ornithologischen Charakters derselben. Da ist es denn merkwürdig, wie wenig man doch eigentlich berech- tigt ist, denselben africanisch zu nennen. Zwar vermitteln Haleyon rufiventris, Numida meleagris und vielleicht noch einige andere Arten unverkennbar die faunische Verwandt- schaft mit dem tropischen Africa, aber es bleiben der süd- europäischen (oder nordafricanischen) noch vorherrschend viele, und namentlich ist es in dieser Hinsicht bezeichnend, dass manche derselben, die über sämmtliche Capverden in XIX grosser Häufigkeit verbreitet sind, als z.B. Neophron perenop- terus, Strir flammea, Coturnir vulgaris, bis jetzt in Senegam- bien gar nicht oder doch nur äusserst selten beobachtet wurden. Dem von Schmidt behaupteten Vorkommen von Psittacus eri- thacus wird von Bolle sehr entschieden widersprochen, und dem von letzterem vermutheten Vorkommen von Agusla vul- turina und Haliaetos vocifer mögten wir, wenngleich nur aus allgemeinen geographisch-zoologischen Gründen, ebenso ent- schieden widersprechen, da erstere Art noch nie, letzte;e aber nur äusserst selten in Westafrica angetroffen wurde. Schon wahrscheinlicher ist die allerdings noch nicht erwiesene Anwesenheit von Ardea flavirostris. Der Archipel, sagt wohl sehr richtig Bolle, hat eine zu oceanische Lage, um eine grosse Mannigfaltigkeit africanischer Vögel zu besitzen, und, fügen wir hinzu, derseibe ist der Tragweite südeuropäisch- zoologischen Einflusses noch nicht so vollständig .entrückt, um dessen Spuren ganz verläugnen zu können. In weit höherem Grade gilt dies bekanntlich von derMadeira- gruppe, deren Vögelwelt uns kürzlich der talentvolle Beobachter E. V. Harcourt geschildert hat, und von den canarischen In- seln, deren Ornithologie, nach den fast erschöpfenden Nach- richten Berthelots und Bolles zu urtheilen, bei einzelnen und interessanten Zügen selbständiger Eigenthümlichkeit, doch ein im Ganzen durchaus europäisches Gepräge zeigt. Wenn hier unter den Singvögeln Pyrrhula githaginea, mit prächtig rothem Schnabel von beinahe exotischem Ansehen, die Nähe Africa's verräth, so sind es doch vielmehr zwei andere ächt africanische Arten, die sich gerade auf unserem westlichen Gebiete wiederholen, nämlich Peristera afra und Haema- topus Moquini. Die überraschendste Angabe, deren wir hier noch zu gedenken haben, ist aber die von Harcourt, dass Chizaerhis variegata Zugvogel sei auf Madeira. Wir mögen hier unsere Zweifel an der Richtigkeit derselben eben so wenig unterdrücken, als, im Falle sich diese als unbe- gründet erweisen sollten, den gewiss gerechtfertigten Wunsch nach weiteren bestätigenden Nachweisen. Kaum bedarf es besonderer Erwähnung, dass das von der Natur so reich ausgestattete westafricanische Küsienge- biet den es bewohnenden Vögelgeschlechtern Nahrung zu jeder Zeit und aller Art im Ueberfluss bietet. Aus der "neghgungp - Masse der Insecten, die hier in Betracht kommen mögen, scheinen zahlreiche Heuschreckenarten und ein Heer der verschiedensten Ameisen , unter diesen sehr grosse, im thie- rischen Haushalte jener Gegenden eine nicht unbedeutende Rolle zu spielen. Wir wissen von verschiedenen Vögeln, dass sie auf letztere vorzugsweise erpicht sind, so z. B. von La- niarius cruentus und von Nectarinea splendida. Den Mantis- arten stellen ausser gewissen Falken unter anderen die ku- kuksartigen Formen Zanclostomus und Oxylophus nach, noch weit mehr aber Glareola. In ungeheuren Schaaren sah Jules Verreaux in Südafrica Gl. pratincola den Heuschreckenschwär- men folgen. Rasch im Fluge verschlingt der Vogel das grosse Insect, dessen Verdauung so wunderbar schnell erfolgt, dass nach hóchstens zehn Minuten das beim Durchgange durch den engen tractus intestinalis gleichsam ausgepresste Thier als vollständige Epidermis durch den After abgeht. In kür- zester Frist wird solchergestalt die Vertilgung zahlloser Mas- sen des gefürchteten Insects möglich. — Centropus senega- lensis und monachus sind Molluskenfresser und erinnern darin merkwürdig genug an die verwandten achatinen-liebenden Cuculiden Madagascars, so wie an die Geococeyx Mexico's und Californiens. — Die cultivirten Gegenden sowohl als auch die Waldungen Westafricas sind ferner reich an essbaren Früchten, unter welchen namentlich verschiedene Feigenarten zahlreichen Vóge!n zur Lieblingskost dienen. Wir wissen durch Perrein, dass Sycobius eristatus aus der Gegend um Malimbe verschwindet, wenn die Feigenzeit vorüber ist. /xos ashan- teus, gewöhnlich von Insecten lebend, wird um die Zeit der Reife den essbaren Beeren und Früchten so gefährlich, dass die Colonisten Gabon's ihn durch künstliche Vorkehrungen von ihren Gärten abzuhalten suchen. Auch die Lamprocolius- arten lieben Sämereien und Beeren. — Thomson beobachtete auf Fernando Po, wie verschiedene Nectarineen bei voller Tageshitze die gelben nectarreichen Blumen der Carica pa- paja durchwühlten, Insecten suchend oder Blüthensaft trinkend. Treron crassirostris, eine grüne Taubenart, gleich häufig auf Ilha do Principe und das Rollas, schien die kleinen Früchte einer Capparis-art allen anderen vorzuziehen. J/Joceus textor und Zuplectes oryx richten zu gewissen Zeiten gewaltige Ver- wüstungen in den Reisfeldern und Maispflanzungen an. — XXI Aus der in Westafrica so artenreich vertretenen Familie der Alcediniden tauchen die ächten Eisvögel, als Ceryle rudis, Al- cedo leucogastra und quadribrachys , die Corythornis-arten und andere in süsses und salziges Wasser nach Fischen; Fraser sah erstere Art oft in der Hóhe von 20 Fuss nach Art des Thurmfalken üier seiner schuppigen Beute schwebend ver- weilen und dann plótzlich auf dieselbe herabstürzen. Dagegen scheinen die dickschnäbligen Z7a/eyonen, mehr in Wäldern lebend, zumeist auf Insectennahrung angewiesen zu sein. Dies gilt auch von Ispidina eyanotis. Halcyon dryas lebt, nachdem die Insectenzeit vorüber, von Fischen und Amphibien, Eidech- sen und selbst Schlangen den Vorzug gebend. Einer Notiz von Bowdich zufolge soll eine Crateropus-art Westafrica's fast ausschliesslich von Aas leben, analog jener Malacocercus-art Indiens und Ceylons, dem Mud-bird der Colonisten, welche wenigstens dasselbe mitunter nicht ganz zu verschmähen be- schuldigt wird. — Den larvenreichen Rücken des Rindvieh's frequentiren in Africa die Buphaga-arten (von welchen sich indessen die erythrorhyncha nach Speke in der Somauligegend ausschliesslich zu Kameelen hält), Dilophus earunculatus, Spreo fulvipennis und albicapillus, Bl. (Somauligegend), Lamprocolius superbus , Dicrurus lugubris und Ardea bubuleus. Mit dieser Reiherart sah Arnaud in Abyssinien Elefantenheerden bedeckt. — Auch über die Nahrung der westafricanischen Raubvógel sind einzelne Notizen zu unserer Kenntniss gelangt. Aquila Desmurii scheint kleine Säugthiere jeder anderen Nahrung vorzuziehen. Circaetos melanotis liebt es in sumpfigen Revie- ren nach Fróschen zu fischen, frisst aber auch Schlangen und Eidechsen. Nisus Toussenelli in Gabon jagt gern die ver- schiedenen Nectarinea-arten, z. B. die dort häufige fuliginosa. . Nisus Hartlaubii, ein Bewohner der ungeheuren Waldungen der Casamanze, verfolgt eben so gern kleine Säugthiere als Vögel. In grosser Höhe über seiner Beute schwebend, stürzt er pfeilschnell auf diese herab, ergreift sie mit seinen Klauen und begiebt sich mit ihr auf einen abgestorbenen Ast oder Felsvorsprung in der Nähe, um sie dort zu verzehren. Spi- zaetos occipitalis scheint nach Heuglin gern Fische zu fressen. Polyboroides typicus, einer der merkwürdigsten Raubvögel Africa’s, liebt es, nach Jules Verreaux’s Beobachtungen, sich mittelst seiner wunderbar beweglichen Beine Frösche aus XXII Sumpflóchern herauszufischen; aber derselbe fand auch ófters Eidechsen in seinem Magen, und selbst Sorez- und Dendromys- arten, welche letztere man gerade in sumpfigen Niederungen auf Gebüsch antrifft. Sehr merkwürdig ist, was die Reisenden der Verreaux’s von einer in manchen Gegenden der West- küste sedentären Würgerart, Collurio Smithü, berichten. Die- ser Vogel, dessen Hauptnahrung Insecten bilden, verschmäht dabei weder Amphibien nochf kleinere Vögel, welche beide er häufig, nachdem sein Hunger gestillt, an einen dürren Ast auf- zuhängen pflegt. Dies geschieht mit der kunstvollsten bewun- dernswürdigsten Geschicklichkeit. Der Schlingenknoten wird aus einem zarten elastischen Pflänzchen oder Stengel gebildet, dessen anderes Ende sie sehr fest an den zum Tragen der Beute bestimmten Ast zu befestigen wissen. Derselbe Instinkt ist Lanzus collaris*) eigen und wahrscheinlich noch anderen Arten derselben Gruppe. Zu den omnivorsten Vögeln West- africa’s gehören die Bucerotiden. ‚Duceros fistulatox z. B. frisst Insecten, Larven, Beeren und Früchte verschiedener Art, und selbst junge Vögel, die er geschickt im Neste zu finden weiss. Schliesslich mag hier noch einmal auf den wichtigen Einfluss hingewiesen werden, welchen der im tropischen Africa so frappante Wechsel der Jahreszeit mit seinen nothwendigen Veränderungen im Thier- und Pflanzenleben auf den seden- tären Theil der Vögelwelt hinsichtlich der Nahrung ausübt. Dass der Mehrzahl westafrieanischer Vögel migratorische Gewohnheiten eigen, ist nach den übereinstimmenden Ansich- ten der wenigen, welche dieselben an Ort und Stelle zu be- obachten Gelegenheit hatten, wohl nicht zu bezweifeln. Aber vergebens suchen wir nach Angaben oder einigermassen zu- verlässigen Beobachtungen, welche über die Richtung und das Ziel dieser Wanderungen Licht zu verbreiten im Stande wären. Allerdings scheinen Clima und Nahrung auch hier auf den Zeitpunkt des Fortziehens oder Eintreffens dieser oder jener Art zu influenziren. Die Regenzeit, welche mit nicht ganz unbedeutenden lokalen Abweichungen im tropischen *) Jules Verreaux hatte häufig Gelegenheit, den kunstvollen Instinct dieser Art zu bewundern. Der ,,Fiscal* versteht es, kleinere Vögel und Reptilien mittelst eines Schlingenknotens aufzuhängen, und zwar allemal so, dass die Schlinge den Hals des Opfers zusam- mengeschnürt hält. XXIII Africa von Mai bis November andauert, hat solche Verände- rungen im Haushalte und numerischen Bestande der Insecten im Gefolge, dass zahlreiche auf diese als Nahrung mehr oder weniger angewiesene Vógel ergiebigere Reviere aufzusuchen genöthigt sind. So verlässt nach Perrein Merops variegatus die Ungegend ven Malimbe, wenn er gewisse Lieblingsinsecten nicht mehr findet. Dasselbe gilt von den vorzugsweise vege- tabilische Nahrung liebenden Arten, welche ihren Aufenthalt in einer bestimmten Gegend oft geradezu vom reichligen Vorhandensein gewisser Früchte oder Beeren abhängig machen. Schon erwähnt wurde, dass Sycobius eristatus nur während der wenigen Monate der Feigenreife in Congo anzutreffen ist. Nach Ablauf derselben verschwindet diese Art vollständig, um erstim folgenden Jahre zurückzukehren. Milvus parasitus scheint nach Fraser nur in der trocknen Jahreszeit auf Fer- nando Po häufig zu sein. Manche Arten frequentiren gewisse Districte nur während der Regenzeit, erscheinen und ver- schwinden mit dieser. Dies gilt z. B. von .JEuplectes ignicolor und Spermospiza eyanorhyncha in der Umgegend von Cap Coast Castle, von Zanclostomus flavirostris, Platystira minima, Barba- tula formosa und Artomyias fuliginosa in Gabon, von Chaleites smaragdineus auf St. Thomé, wo den Beobachtungen C. Weiss’ zufolge fast die gesammte übrige ornithologische Bevölkerung sedentür ist. Bei Bowdich findet sich die Notiz, dass der schöne Pholidauges leucogaster im Mai bei Mandinari, eilf Meilen den Gambia aufwärts, erscheint, und schon im Juni wieder fortzieht. Nach Du Chaillu ist Alyphantornis Grayi nur während. der trocknen Jahreszeit in Gabon anzutreffen; mit dem Eintritte der Regen verschwindet die Art. Dasselbe gilt in der Umgegend von Cap Coast Castle von verschiedenen Ploceus-arten, von Budytes Rayi und von Caprimulgus clima- eurus. Sedentäre Arten des äquatorialen Gabon sind z. B- Dendrobates Lafrenayi, Halcyon dryas, Ispidina, cyanotis, Macr- onye flaviventris, Ixos ashanteus, Platystira leucopygialıs, Laniarius eruentus, Lanius Smithi, Dryoscopus leucorhynchus, Corythaiw Buffoni, sämmtliche Barbatula-arten, Trachyphonus, Xylobucco, Coturniz Adansoni etc. Als nur eine gewisse Zeit des Jahres dort ansässig werden namhaft gemacht: .Buceros fistulator, sämmtliche Cuculiden (Mitte Octbr. bis Ende Febr.), Verreauwia africana , Gymnobucco, Merops variegatus, gularis XXIV und bicolor (Ende Nov. bis Mitte Febr.), Eurystomus afer und gularis, Museipeta flaviventris, Megabias flammulatus, Melano- parus funereus, Nectarinea superba, Criniger indicator, Oriolus nigripennis, Symplectes chrysomus, Phoenieopterus | erythraeus u. S. W. — So ist denn als wahrscheinlich anzunehmen, dass der Wandertrieb der meisten westafricanischen Vögel sich auf ein Streichen beschränkt, welches mit dem Zuge unserer europäischen nur entfernte Verwandtschaft hat. Auch Alfred Brehm glaubt beobachtet zu haben, dass die ächt africani- schen Arten der von ihm besuchten Gegenden des östlichen Sudahn nicht eigentlich zögen, sondern nur wanderten oder strichen, weil ihnen Sommer und Winter, wenn auch nicht überall gleichartige, doch gleich reichliche Nahrung bóten, eine Ansicht, die zwar mit dem, was der Prinz von Neuwied, d’Orbigny, Rich. Schomburgk und Burmeister von den Vögeln des tropischen America berichten, durchaus übereinstimmt, welcher sich jedoch einzelne Angaben in Heuglin's wichtigem Werkchen nicht recht anzuschliessen scheinen. Wenn aber auch nachweislich Klima und Nahrung in unmittelbarer Bezie- hung stehen zum Wandertriebe des Vogels, so bleibt uns doch die letzte und eigentliche Ursache desselben bis jetzt ein Räthsel, dessen Lösung das dunkelste Gebiet seiner Orga- nisation berühren mögte. Seine ganze Geschichte, sagt Cas- sin, ist gewissermaassen eine Antwort auf die Anforderungen der Organisation. An die Verrichtung der von ihr vorge-, schriebenen Functionen scheint die Existenz selbst gebunden. Aber es kónnen auf die Ausübung organisch nothwendiger Verrichtungen gewisse Umstánde modificirend einwirken, und als solchen wird Klima und Nahrung ihr Einfluss auf den Wan- dertrieb der Vögel zugestanden bleiben müssen. Nach den höchst dürftigen Angaben, die wir über die Mauser der westafricanischen Vögel besitzen, scheint es, dass diese einmal im Jahre und zwar, wie dies auch in Sennaar der Fall, während der Regenzeit stattfindet. Wenigstens traf Fraser im Juni auf FernandoPo verschiedene Arten in tiefster Mauser an. Die Mehrzahl der Vögel Westafrica's scheint sich erst im zweiten Jahre vollkommen auszufärben; aber von einem besonders ausgeprägten Unterschiede zwischen Jugend- und Alterkleid lässt sich, wie dies auch in Brasilien der Fall, doch nur bei einzelnen Gattungen mit Bestimmtheit reden. XXV Wie dort die Colibris so sind es in Africa die Nectarineen, welche bei der grossen Mehrzahl der Arten in dieser Hinsicht die auffälligsten Abweichungen erkennen lassen. Von den prachtvoll schillernden Metalltönen des alten zeigt der junge Vogel keine Spur. Aber noch andere Formen bekunden hier grosse Verschiedenheit. So unterscheidet sich der junge Pogonias bedeutend. von dem ausgefärbten, ja bei einigen Arten in solchem Grade, dass man sich schwer entschliesst, die Gleichartigkeit beider anzuerkennen. Dies gilt z. B. von Pogonias laevirostris und in etwas geringerem Maasse von P. hirsutus. Auch bei gewissen Merops-arten erscheint das Jugend- kleid sehr abweichend, so z. B. bei Merops nubieus. Bei vielen der westafricanischen Vógelgattungen ist ferner das Farbenkleid der Geschlechter ein sehr verschiedenes, so bei JVectarinea, Platystira, Lobotos, INilaus, Vidua, Sycobius, Euplectes, Spermospiza, bei mehreren Arten der Gattungen Thamnobia, Dromolaea, Laniarius, Campephaga, Hyphantornis, Buceros, Centropus, Chaleites, Psittacus. Besonders auffallend zeigt sich dieser Unterschied bei den in mehrfacher Hinsicht an die südamerikanische Form Pachyrhamphus erinnernden genera Bias und Chaunonotus. Bei beiden trägt das Weibchen ein einfach hellröthlieh braunes Kleid, während das des alten männlichen Vogels aus glänzendem Stahlschwarz und reinem Weiss zusammengesetzt ist. Nicht minder frappant tritt solche Abweichung bei der schönen Glanzvögelgattung Pholidauges hervor. Das schlichte Dunkelbraun des Weibchens lässt keine Spur erkennen von dem prachtvoll metallisch-violetten Schuppenkleide des Männchens. Zwei westafricanische Vögel, die allerdings sehr abweichende Corvidengattung Piilostomus und die würgerartige Form Rhynchasiatus zeigen, eine sehr seltene Erscheinung in der ornithologischen Serie, geschlecht- liche Verschiedenheit in. der Schnabelfärbung. Bei letzterer Art ist derselbe beim alten Männchen perlmutterweisslich, beim Weibchen rein schwarz; Pilostomus zeigt dies, analog der columbischen Häherart Cyanocoraz melanoeyaneus, ge- rade umgekehrt. Gar keine oder doch nur höchst geringe Verschiedenheit im Farbenkleide der Geschlechter bieten da- gegen zahlreiche andere Glieder der westafricanischen Vógel- reihe dar, so die im hohen) Grade characteristische Gruppe der Musophagiden, fast sámmtliche Lamprothorninen, Alcedi- * XXVI nidea, Meropiden und Coraciaden; die Gattungen Pita, Sti- phrornis, Crateropus, Andropadus, Phyllastrephus, Trichophorus, Dierourus, die Mehrzahl der Pucconiden, die Gattung Zanclostomus, die Raubvögelgattung Gypohierax, die Familie der Perlhühner, die neue Ralliden-Form Himantornis und andere mehr. Unter der sehr geringen Anzahl westafricanischer Vógel, welche, abgesehen von der Färbung, wesentliche geschlecht- liche Differenz in der Structur des Gefieders aufzuweisen haben, steht die Gruppe der Viduznen mit sieben Arten obenan. Von der abenteuerlichen Federzier im Schweife des Männ- chens zeigt das meist auch sehr abweichend gefärbte Weib- chen keine Spur. Noch weit anomaler, ja fast vereinzelt in der Reihe der Vögel, steht in dieser Hinsicht die merkwürdige Caprimulgiden-gattung Macrodipterye da, mit enorm verlän- gerter zwischen den Schwungfedern erster und zweiter Ord- nung eingefügter wahrscheinlich dem Hochzeitskleide des Männchens eigenthümlicher Supplementarfeder. Auch die Muscicapidengattung Tehztrea darf hier nicht unerwähnt bleiben. Die meisten Arten derselben zeigen am männlichen Geschlechte eine ungleich stärkere Entwickelung der Steuerfedern. Nach vollendeter Wanderung beginnt auch bei den Vögeln Westafrica’s die Brützeit. Es fehlt an Beobachtungen darüber, ob diese, wie Prinz Max und Burmeister für Brasilien, Schom- burgk für Gujana annehmen zu müssen glauben, bei den kleinen und mittelgrossen Arten eine doppelte oder gar, wie bei Pipra und Trochilus, dreifache sei. Aber die Wahrschein- lichkeit spricht um so weniger dafür, als die Zahl der Eier nicht wie bei der Mehrzahl der brasilischen Passeres zwei zu betragen, sondern vielmehr zwischen drei und fünf zu schwanken scheint; ein Verhältniss, welches mit der Ansicht de Castelnau's, es sei die tropische Hitze zwar der Mutabilität des Typus und dem Wechsel der Form günstig, aber die Vermehrung der Individuen sei weit geringer als unter der gemässigten Zone, ebenso wenig in genügenden Einklang zu bringen ist, als die Versicherung desselben Reisenden, er habe unter 3750 von ihm anatomisch untersuchten Vögeln nur 297 Weibchen gefunden, durch analoge auf der Westküste Africa's gewonnene Resultate Bestätigung findet. Allerdings versichert mir Fraser, dass in den von ihm besuchten Gegenden West- africa’s Vögel verhätnissmässig selten und die Zahl der Indi- XXVII viduen geringer als in England sei, aber unter den von ihm sexuell untersuchten kamen doch wenigstens 101 Weibchen auf 197 Männchen, wobei Fraser wohl mit Recht als zum Grunde liegend hervorhebt, dass die ausgefärbten männlichen Vögel den Schützen immer weit eher auffallen und zu oft sehr beschwerlicher Verfolgung locken, als die meist düsterfarbigen Weibchen, deren Unscheinbarkeit ihr sicherster Schutz sei. Es müssen also bei jenem Mangel an Individuen in einzelnen Gegenden noch andere Momente in Betracht kommen. — Was wir von der Fortpflanzung der Vögel Westafrica's wissen, ist jedenfalls sehr wenig, und von diesem Wenigen mag noch Manches der Bestätigung oder doch Ergänzung bedürftig sein. Fraser war während seines Auf- enthaltes auf verschiedenen Punkten der Westküste vergebens bemüht sich Eier zu verschaffen. Er scheint anzunehmen, dass das Brütgeschäft vieler Arten in die Regenzeit falle, wo dergleichen Nachforschungen ailerdings fast unmöglich sind. — Wir versuchen zusammenzustellen, was uns bekannt. Es beruht zum grossen Theil auf Beobachtungen, welche die Reisenden des Hauses Verreaux in Gabon und auf anderen Punkten der Westküste anzustellen Gelegenheit hatten. Gypogeranus serpentarius. Das Fortpflanzungsgeschäft des Secretär's beginnt den Beobachtungen JulesVerreaux's zufolge in Südafrica im Juni. Beide Geschlechter arbeiten alsdann am Bau des Horstes, welcher fast immer in der Spitze eines hohen und dichten Busches, meist einer Mimose, steht. Aus Reisern und Lehm ziemlich fest construirt, zeigt es die innere Höhlung mit Pflanzenwolle, Federn und: anderen weichen Substanzen ausgefüttert. Man erkennt leicht das Alter des Nestes an den verschiedenen Schichten, deren jedes Jahr eine neue bringt. Es ereignet sich nicht selten, dass die Zweige der äusseren Bedeckung neue Schüsse treiben, welche alsdann den ganzen Bau vollständig umgeben und verstecken. In waldigen Gegenden nistet der Secretär wohl auf hohen Bäu- men. Jeden Abend begiebt sich das Paar zum Neste hin um daselbst zu übernachten. Erst im August hat das Eierlegen statt. Die Zahl der Eier beträgt zwei, nur ausnahmsweise drei. Diese haben beinahe die Grösse eines Gànseeis, sind aber runder und von Farbe rein weiss, ohne eine Spur von Flecken. Nach 6 Wochen kiiechen die Jungen aus, bedeckt XXVIII mit schneeweissem Daun. Sie bleiben lange Zeit schwach auf den Beinen und verlassen aus diesem Grunde das Nest nicht vor Ablauf des 6ten Monats. (J. Verreaux in litt.) Helotarsus ecaudatus. Der grosse Horst ist locker aus Aesten und Reisern zusammengefügt und steht in der Spitze eines hohen Baumes. Nur ein Ei. (Speke.) Elanus melanopterus. Nistet in Mitten grosser Waldun- gen auf hohen Bäumen, die eine weite Rundschau gestatten. (J. Verreaux.) Nisus Hartlaubü. Beide Geschlechter arbeiten im Früh- ling gemeinschaftlich am Neste, welches ziemlich roh aus Reisig zusammengefügt und im Innern mit Gramineen ausge- füttert ist. Dasselbe steht auf Bäumen oder sehr hohen ‚Büschen. Die Zahl der Eier ist zwei, manchmal auch drei, die Farbe ein schmutziges Weiss mit grösseren bräunlichen und róthlichen Flecken, die Gestalt rundlich wie bei unserem Sperber. (J. Verreaux.) Cypselus affinis. Nistet in zahlloser Menge in den Recessen der Wälle von Cap Coast Castle. (Gordon.) Hirundo striolata. Ebendaselbst nistend beobachtet, aber nur einzelne Pärchen. (Gordon.) Haleyon dryas. Brützeit October und November. Nistet in Baumlöchern. Drei kugelrunde glänzend weisse Eier. Beide Geschlechter brüten abwechselnd, aber wenn die Jungen aus- gekrochen sind, scheint das Männchen allein für die Ernährung der Familie zu sorgen. (J. Verreaux.) Ispidina eyanotis. Nistet in Baumlöchern. Vier minder runde rein weisse Eier. Beide Geschlechter brüten abwech- selnd. (J. Verreaux.) Merops bicolor. Nistet in selbstgegrabenen Löchern an steilen Uferabfällen. Drei runde weisse Eier. Beide Ge- schlechter brüten. (J. Verreaux.) Merops variegatus. Nistet ähnlich der vorigen Art in Uferlöchern. Drei runde weisse Eier. Beide Geschlechter brüten. (J. Verr.) Nectarinea superba. Das Nest steht im dichtesten Gebüsch. Eier noch unbekannt. Ixos ashanteus. Das Nest steht sehr verborgen im tief- sten Dickigt des Waldes. "Vier hellgrünliche dunkler gefleckte Eier. Beide Geschlechter brüten. (J. Verreaux.) XXIX Turdus pelios. Das Nest steht etwa 18 Zoll bis hóchstens zwei Fuss hoch über dem Erdboden. Vier bis fünf Eier von hellgrünlicher Farbe mit röthlichen Flecken. Das Männchen allein sorgt für dieErnährung der ausgekrochenen Jungen. (J. V.) Platystira leucopygialis. Brützeit im October. Das Nest steht meist in der Gabelung eines Astes, ist zumal im Innern aus weichen schwammigen Substanzen verfertigt, und scheint besonders fest mit den es umgebenden Zweigen verflochten zu sein. Drei rosaweisse Eier mit ziegelróthlichen Flecken. Beide Geschlechter brüten abwechselnd. Eines der Nester, dessen sich Chalcites Klasii bedient. (J. Verreaux.) Museipeta flaviventris. Das aus weichen elastischen Sub- stanzen verfertigte Nest hat die Form eines Champagnerglases und ist von röthlicher Färbung. (J. Verr.) Laniarius cruentus. Fängt gegen Ende om ber an zu bauen. Das Nest steht sehr verborgen. (J. V.) Dryoscopus lacteus. Das stark verflochtene Nest ist sehr gross und steht immer auf hohem Geäst. (J. V.) Collurio Smithi. Nistet im September. Das Nest steht auf einem hohen Busch und unfehlbar in der Gabelung eines Astes. Vier bis fünf graugrünliche Eier mit dunklerer Flek- kung. Beide Geschlechter brüten, aber das Männchen allein sorgt für die junge Familie. (J. Verr.) Hyphantornis textor. Die flaschenförmigen Hängenester dieses Vogels scheinen in manchen Gegenden der Küste einen hervorstechenden Zug in der landschaftlichen Scenerie abzu- geben. Nach den übereinstimmenden Zeugnissen von Thom- son, Fraser und Gordon liebt diese Art die Nähe mensch- licher Wohnungen. Ersterer sah an 200 Nester von den zierlichen Blättern eines einzigen Palmbaumes herabhängen, während Fraser nur etwa 50 Paare gemeinschaftlich nistend beobachtete. Gordon sah öfters Colonien auf Bombaxbäumen. Das Nest besteht aus trocknen Grashälmchen uud Palmblatt- fragmenten, sehr künstlich zu einem ovalen Bau verwoben und mit einer Oeffnung am obern Ende versehen. Die Befe- stigung geschieht mittelst mehrerer langer fadenförmiger Grashalme. Eier 4—5 an der Zahl, sehr wechselnd in Grösse, Farbe und Zeichnung. — Am 20. März hatte Ploceus textor um Cap Coast Castle bereits Junge. Hyphantornis Grayi. Diese in Gabon paarweise lebende XXX Art nistet in hohem Gebiisch nicht fern von menschlichen Woh- nungen. Das Nest steht meist inmitten dichten Laubwerks. Eier rosafarben. Oftmals bewohnen zwei Paare einen und denselben Baum. (Du Chaillu.) Hyphantornis grandis. Nährt sich von Palmfrüchten, baut aber sein überdachtes Nest niemals auf Palmen, sondern stets auf anderen hohen Bäumen. (C. Weiss.) Symplectes chrysophrys. Das Nest dieser Art ist wie das von S. chrysomus am Aste eines hohen überhangenden Bau- mes am Flussufer aufgehängt. (J. V.) Sycobius eristatus. Nistet in Congo auf Feigenbäumen. Das sehr kunstvoll aus zarten Pflanzenfasern construirte und inwendig mit Baumwolle gefütterte Nest steht meist in der Trifurcation eines Astes, hat eine seitliche Oeffnung und ent- hält drei bis fünf grauliche Eier. Beide Geschlechter brüten. (Perrein.) * Spermospiza guttata. Das Nest, gewöhnlich in der Nähe menschlicher Wohnungen zu finden, ist von runder Gestalt und hat das Eingangsloch ganz oben. Fünf bis sechs blaue röthlich gefleckte Eier. (Perrein.) Amadina bicolor. Nistet in den Dächern der Fishmenhütten auf Cap Palmas. (Fraser.) Maeronyx flaviventris. Das Nest dieser Art ist sehr locker aus einigen trocknen Hälmchen zusammengelegt und steht gewöhnlich im Grase am Fusse eines Busches. Drei Eier. (Verreaux.) Buceros fistulator. Nistet in Baumlöchern. Zwei Eier. (Verr.) Pogonias hirsutus. Nistet in Baumlöchern, in einiger Ent- fernung von der Ansiedlung am Gabon. Zanclostomus flavirostris. Die Fortpflanzung fällt bei die- ser Art in den November. *) Ueber die in tropischen Klimaten weit häufiger vorkommende rund- liche geschlossene Gestalt der Nester vergleiche man die interes- sante Mittheilung von Richard Hill an die Zoological Society in London (Proceed. 1841, p. 69). In Jamaica bauen fast alle Vögel überdomte Nester, und Hill mögte den Grund davon in dem Um- stande suchen, dass diese Form die Eier vor der zerstörenden Ein- wirkung der zu gewissen Zeiten auf’s höchste gesteigerten Elec- tricität der Atmosphäre zu schützen vermöge. XXXI Cuculus gabonensis. Legt in die Nester anderer Vögel. Einer der Reisenden des Hauses Verreaux beobachtete, dass ein Individuum dieser Art drei Eier in die Nester dreier ver- schiedener Arten legte, nämlich in die von Oriolus nigripennis, Xylobueco scolopaceus und «os ashanteus. Stundenlang lauert das Kukuksweibchen in der Nähe des von ihm gewählten Ne- stes auf den Augenblick, wo das brütende Weibchen dasselbe verlässt. Rasch das darin befindliche Ei zertrümmernd und verschlingend, beeilt es sich :lsdann das eigene Ei, welches oft schon einige Stunden lang in der Nähe gelegen, hineinzu- tragen. Die Nester der Vögel, welchen ein Kukuksweibchen sein Ei unterschiebt, liegen oft weit entfernt von einander. Leider wird. über die Farbe der Eier nichts mitgetheilt. (J. Verreaux.) Chaleites Klasii und auratus brüten zweimal im Jahr. In Südafrica fällt die Fortpflanzung in den September. (J. Verr.) Dendrobates Lafrenayi. Nistetin Baumlóchern. Drei sehr runde weisse Eier. Columba tympanistria. Fraser fand einmal das Nest die- ser Art. Von Wurzelfasern construirt stand es auf dem Stumpfe eines niedrigen Baumes und enthielt zwei weisse Eier. Podica. Jules Verreaux sah in Südafrica mehrmals das Nest dieser Form, aber niemals die Eier. Zwischen den klei- nen Inselchen des Uferrandes klarer fliessender Gewässer baut Podica im hohen Schilfe ein nachlässig aus Schilftrüm- mern zusammengefügtes Nest, welches im Innern mit den vom abdomen des Vogels selbst herstammenden Daunen aus- gefüttert ist. Dasselbe steht oft sehr tief und wird nicht - selten von den Wellen bespült. Es scheint aus dem hier Zusammengestellten hervorzuge- hen, dass die Vögel Westafricas den unsrigen an Geschick- lichkeit im Nestbau nicht nachstehen. Wie bei uns scheint auch dort ein hóherer Grad von Kunstfertigkeit nur in der Classe der Passeres vorzukommen. Als Ausnahme von dieser Regel mögten indessen gelten Balaeniceps rex, dessen gewal- tigen, an 12 Fuss im Umfange haltenden, aus Vegetabilien und Lehm zusammengefügten Horst in den Sümpfen des Niebohr uns eine interessante neuerliche Mittheilung Jules Verreaux's im 4ten Bande des Edinburgh New Philosophical Journal ken- D Mis. ^ XXXII nen gelehrt hat, und in fast noch höherem Grade Scopus um- bretta, dessen colossales, 5 — 6: Fuss im Durchmesser halten- des, domförmig überdachtes Nest Delegorgue beschreibt. Mehr Jäger als geübter Beobachter schildert er indessen nur die äussere Gestalt desselben; ihm entgingen eine Reihe merk- würdiger mit diesem Neste in Verbindung stehender That- sachen, zu deren Veröffentlichung uns eine ausführliche Mit- theilung Jules Verreaux’s ermächtigt. Dieser ausgezeichnete Forscher hatte in Südafrica sehr häufig Gelegenheit die Um- brette zu beobachten. Als das Merkwürdigste am Neste, des- sen colossale Dimensionen er bestätigt, erschien ihm, dass dasselbe drei völlig getrennte Räume umfasst, ein Vorzimmer, den Salon und das Schlafgemach. Letzteres ist das geräu- migste, liegt zu hinterst, und hier ist es, wo beide Geschlech- ter abwechselnd brüten. Aufweichem Polster von Schilf und verschiedenen vegetabilischen Trümmern liegen daselbst die beiden Eier. Scopus legt deren nie mehr als zwei. Der mittlere Raum des Nestes dient zur Niederlage der Jagdbeute, weiche vorzugsweise in Fröschen und ihren Jungen, dann aber auch in Fischen, Crustaceen und selbst kleinen Reptilien besteht. Man kann hier zu allen Zeiten Knochen eingetrock- neter oder halbverwester Thiere sehen, als Beweise über- reichliger Vorräthe. Das Vorzimmer, das kleinste von den dreien, beherbergt ausschliesslich den Wachtposten. Dieser, immer auf der Lauer, alarmirt durch ein heiseres_Geschrei den Gefährten, welcher alsobald geräuschlosen und raschen Flugs dem enteilenden nachfolgt. Verreaux bemerkte, dass die Schildwache fast immer auf dem Bauche lag und nur den Kopf heraussteckte, um die nahende Gefahr sogleich be- merken zu können. Das Nest steht auf Baumästen oder auf hohen Büschen, und ist aus Reisern und Lehm äusserst kunst- voll gemauert. Dies gilt auch namentlich für die Abtheilungen des Innern, deren Eingänge eben nur den Vogel durchzulassen weit genug sind. Seine Stellung ist eine nach der Basis zu etwas geneigte, damit im Falle der Noth eingedrungenes Was- ser abfliessen könne. Selbst starke Regengüsse thun ihm aber gewöhnlich keinen Schaden, und sollte dies dennoch der Fall sein, wird es von den Bewohnern rasch und geschickt ausge- bessert. Wie bei den Reihern dauert es sehr lange, bis die jungen Scopi das Nest verlassen. Vorher sind dann die Alten XXXIII unermüdet beschäftigt, ihnen Nahrung zuzuschleppen, und zwar zumeist nach Sonnenaufgang und kurz vor Sonnenun- tergang. Die eben ausgekrochenen Jungen sind fast ganz nackt, und zeigen kaum hier und da Spuren eines graubrau- nen Flaums. Verreaux meint sich zu erinnern, dass die Farbe der Eier weissgrünlich sei mit spàrlicher Fleckung, ist dessen aber nicht völlig gewiss. Auch der den tropischen Wäldern im Allgemeinen versagt gebliebene Reiz lieblichen Vogelgesanges fehlt in Westafrica nicht vóllig, und das noch neuerlich von de Castelnau bei den Vögeln Südamerica's bestätigt gefundene Gesetz, dass bei den schönfarbigen Arten*) die Stimme meist rauh und misstönig, erleidet hier wenigstens mehrfache Ausnahmen. . Die einfach ulivengrünen Andropadus-arten, die düster braune Muscicapa Fraseri**) wie der sammtschwarze prachtvoll rothgescheitelte Sycobius malimbus lassen in den Waldungen Fernando Po's ihr Lied ertónen, und Fraser rühmt vorzugsweise die beiden letzteren als treffliche Sänger. Die Stimme des kleinen hüb- schen Fliegenfängers, Platystira pririt, gleicht nach Heuglin dem reinsten Glockentone. Thomson gedenkt des Gesanges der Pitta angolensis (P. pulih, Fras.), zugleich eines der schön- sten Vögel Westafrica's, als äusserst lieblich. Ja, derselbe stehe bei den Eingebornen des Timnehgebietes in solchem Rufe, dass sie eine dichterisch beredte Persönlichkeit mit dem Namen Pulih zu ehren suchen. Bemerkenswerth ist dabei, dass keiner der indischen und australischen Pitta-arten ein ähnlicher Vorzug nachgerühmt wird. Perrein, dem wir manche hübsche Lebensbeobachtung über die Vögel Angola’s verdanken, hebt den Gesang zweier derselben als bemerkenswerth ange- nehm hervor, nämlich den von Spermospiza guttata und noch mehr die ganz eigenthümlichen melodisch weittönenden Stro- phen des in Sammlungen noch so seltenen Dias musicus. *) Ein schöner Vogel Indiens, der zugleich höchst geschickt und an- genehm singt und sehr kunstvoll die Stimmen anderer Vögel nach- ahmt, ist Phyllornis Jerdoni: Tickell Journ. As. Soc. Beng. IL. p. 578, und Horsf. Catal. East Ind. House, I. p. 259. — Den Gesang der ee Irena puella nennt Horsfield ,,a loud mellow agreable warble.* **) Unter den Muscicapiden Indiens wird z. B. Ahipidura fuscoventris „a Very sweet musical tinkling song'* nachgerühmt. XXXIV Die weiten Waldungen Malimbe’s wiederhallen von diesem Ge- sange. Sehr abweichend von denen so oft mit ihnen ver- glichenen Colibris Südamerica’s, deren Stimmen durchgängig heiser, scharf und rauh (Gastelnau , Deville etc.), sollen ver- schiedene Arten aus der Familie der Honigsauger, wenn auch nicht gerade bedeutend, doch sehr wohllautend singen. Fraser rühmt in dieser Hinsicht JVectarinea chloropygia. Früh Mor- gens und beim Sinken des Tages lässt N. superba in Gabon ihr liebliches Gezwitscher ertönen, das Weibchen schwächer, das Männchen in höchst melodiöser Weise. Barrow preist den Gesang von N. chalybea im Käfich. In Südafrica sind es bekanntlich noch N. famosa und violacea, deren Stimmen Levaillant, ein enthusiastischer Lobredner des Gesanges der dortigen Vögel, als lebhaft und angenehm hervorhebt. Aber H. Boie hörte von ersterer Art nur ein meisenartiges Zwit- schern. Wenn Rüppell und nach ihm A. Brehm den Laut von N. metallica mit dem Geschrei junger Katzen vergleichen, so versichert dagegen Ehrenberg, diese Bezeichnung könne nur von dem aufgeschreckten Vogel gelten, in der Ruhe sei der Gesang desselben „dulcissimus, admodum gratus, bene undu- latus et varius“ und „si paullo fortior esset, eximius foret.“ N. habessinica singe ähnlich.*) Der Lockton der zierlichen Sylvietta microura erinnert nach Heuglin stark an den unserer Spechtmeise. Der Herzog von Würtemberg rühmt Zremomela Salvadorae als trefflichen Musiker in den Gebüschen der Sal. vadora persica in Sennaar. — Den höchsten Preis dürften aber unter den gefiederten Sängern Westafrica’s zwei noch nicht namhaft gemachte Arten von ziemlich unscheinbarem Aeusseren verdienen, nämlich Hypergerus atriceps (Crateropus oriolides) und Melocichla mentalis. Der wunderschöne Gesang dieser letzteren Art erinnerte Gordon mehr wie irgend etwas an die lieblichen Sänger seiner englischen Heimath. Wenn man, so berichtet er, während der Regenzeit um Sonnenun- tergang die schmalen Fusspfade der an Unterholz reichen Um- gegend Cap Coast Castle's verfolgt, ertönt von allen Seiten her das sanfte melodische, oft wiederholte Flöten dieses Vo- gels. In derselben Gegend der Westküste war es, wo Thom- *) Unter den Nectarineen Indien’s rühmt Boys den Gesang der N. asiutica als sehr lieblich. XXXV son die zweite der eben genannten Arten, Hypergerus atri- ceps*), zu beobachten Gelegenheit hatte. Er schildert den Gesang desselben als ebenso angenehm wie kunstvoll wech- selnd; bisweilen glaube man ihn höchst täuschend eine oder die andere der dort üblichen Singweisen nachpfeifen zu hóren. — Während Zzos Vallombrosae die Gärten um Jaffa mit treff- lichem harmonischen Gesange erfüllt, und nach A. Brehm /xos Levaillantii der beste Sänger Nordostafrica’s, der einzige me- lodiereiche Gartenbewohner jener Gegenden genannt zu wer- den verdient, während Ehrenberg ferner /xos arsinoe Don- gola’s bescheidene Nachtigall nennt, wird dagegen der Laut des so nahe verwandten westlichen /xos ashanteus als ein durchdringendes weitschallendes Geschrei bezeichnet. — Von der Spitze eines Strauches herunter lässt Macronyz flavigaster sein liebliches Gezwitscher ertónen. Unter den Fringilliden Westafricas werden nur wenige Arten als gute Sänger ge- rühmt. Fraser hebt die Stimme der Vidua erythrorhyncha als sehr wohllautend hervor. Der Gesang von Amadina fa- sciaía soll unbedeutend, aber angenehm klingen. Der ein- zige wirklich schön singende Vogel auf St. Thomé scheint nach Weiss, der ihn übrigens nicht selbst erlegte, zu der Familie der Ploceinen zu gehóren. Bedeutende Gesanggaben entwickeln endlich noch manche Dierurus-arten **). Unter den africani- schen wird namentlich der drosselartige Ruf von D. musicus gerühmt, und als hóchst kunstvoll beschreibt Sganzin die mu- sicalischen Leistungen von D. forficatus auf Madagascar, welche Art er nicht nur sehr melodiós pfeifen, sondern auch den Gesang anderer Vögel täuschend nachahmen hörte. Die- selbe Gabe besitzt nach J. Verreaux in Südafrica Campicola pileata und Lanius collaris; ferner nach Cooke und Tickell in ganz ausgezeichnetem Grade der indische Crishna (JJ. hotten- tottus, L., und Jerdon berichtet von einer anderen dort hei- ————— e *) Unter den verwandten indischen Formen hat z. B. Garrulax rufi- collis nach Hamilton ‚a full fine mellow note like the blackbird.“ **) Die Stimme des neuholländischen Dicrurus bracteatus nennt Gould sehr wechselnd und grosser Veränderung fähig, gewöhnlich aber unangenehm. — D. macrocercus, caerulescens und paradiseus stehen im Ruf grosser Gesangfertigkeit; letztere Art ahmt täuschend die Stimme anderer Vögel nach. Salomon Müller nennt den Gesang von JD. remifer und retifer auf Java ziemlich melodisch und hell- klingend. x C XXXVI mischen Art dieser Gattung, D. aeneus, sein liebliches Singen werde höchstens von dem der Kittacinela macroura über- troffen, dieser vielgepriesenen Nachtigall Indien’s, deren Ge- sang die begeisterten Lobreden Jerdon's, Layard’s, Kelaart's und Anderer als unübertrefflich rühmen. — Als ganz eigen- thümlich bezeichnet Gordon die sanftlautende Stimme der grössten unter den Schwalben, Hirundo senegalensis. Sie klinge wie das Wort ehu, im Gutturalsopran, und beinahe flötend hervorgebracht. Heuglin hörte dagegen von Z7. me- lanocrissus einen von dem aller ihm bekannten Schwalben ab- weichenden Gesang in den Lüften ertönen. *) Wenn somit in die Stille der westafricanischen Land- schaft durch manche liebliche Vogelstimme Unterbrechung und Leben gelangt, mag doch die Harmonie des Naturconcertes oft genug durch misstönige Beimischung der verschiedensten Art gestört werden. In Gabon lassen grosse Schaaren von Merops bicolor und variegatus nach Sonnenuntergang ihr oft betäubend lärmendes Gezwitscher ertönen. Mit starkem Ge- schrei verkündet Duceros fistulator**) bevorstehenden Regen. Auf Fernando Po und in manchen Gegenden Ashantee's wie- derhallt allabendlich die Waldung von dem laut lärmenden tuca-tuca des Turacus giganteus. Andere Arten dieser ächt africanischen Form, so Corythaiw Bufoni und persa durch- fliegen dumpf und kläglich schreiend die Luft. Speke be- *) Südafrica muss reich an guten Singvögeln sein. Jules Verreaux rühmt als solche z. B. Trichophorus flaviventris, Turdus olivaceus und Zibonyanus, Petrocincla rupestris, Cossypha humeralis und voci- ferans, Sphenoeacus africanus, Andropadus importunus, 1x0s capen- sis, Calamoherpe rufescens, babaecula und baeticula, Erythropygia paena und pectoralis, Dryoscopus cubla, D. boulboul, die Telephonus- arten RN trivirgatus und longirostris, Lioptilus nigricapillus, etc. **) Nach Speke "quakt Buceros flavirostris wie ein Frosch. Desselben simile bedient sich Wahlberg zur Bezeichnung der Stimme einer von ihm im Damaralande entdeckten Trappe (Otis Rüppellii), und Gould glaubt damit den Laut eines kleinen australischen Vogels, des muscicapa-artigen Piezorhynchus nitidus vergleichen zu müssen, der bis zur vollstándigsten Täuschung quake. Als fertigen Bauch- redner rühmt Jules Verreaux 7rogon narina und Gould die neu- hollándische Oreoica gutturalis. — De Castelnau hórte einmal eine auf ihre in der Nähe befindliche Beute lauernde Buteo-art wie ein Lamm blóken. — Tetragonops rhamphastinus heisst bei den Ein- gebornen Quito’s ,,Venadero*, weil seine Stimme dem lauten Ge- bell eines Jagdhundes gleicht, u. s. w. XXXVII zeichnet die Stimme von Chizaerhis leucogaster als laut und lirmend. Corvus leuconotus, der einzige ächte Rabe des Kü- stengebietes, lässt ein tiefes heiseres Krächzen vernehmen. Auch .die Stimme der in Westafrica so artenreich vertretenen schaarenweis lebenden Lamprothornithinen ist entschieden unangenehm. Fraser vergleicht z. B. die von Lamprocolius chrysonotis mit dem Geschrei der Krähe, „it caws like a crow“, eine schon von Perrein für dieselbe Art in Malimbe gebrauchte Bezeichnung. Ehrenberg nennt den Laut von Pholidauges leucogaster ein Piepen. Die Stimme eines der schönsten wür- gerartigen Vögel, des Laniarius eruentus, ist ein höchst lär- mendes, anhaltend wiederholtes blou blou ; die von .Dryoscopus leucorhynchus, einer mehr unscheinbar gefärbten Art derselben Familie, klingt wie ein scharf pfeifendes, oft hintereinander ausgestossenes zi zi zi. Perrein bezeichnet den Laut des prachtvollen Laniarius gutturalis als ein starkes weitschallen- des, entfernt mit dem Schlag unserer Wachtel zu vergleichen- des Pfeifen, während in Südafrica der rein flötende Ton von LL. bacbaciri H. Boie stark an Oriolus galbula erinnerte. Son- nini meint das oft wiederholte Geschrei des Laniarius bar- barus mit dem Worte monvojo bezeichnen zu können. — Als laut und unangenehm lärmend werden noch die schaarenweis lebenden /rrisor-arten erwähnt, z. B. von Speke, welcher 7. minor und eine neue Art in den Acazien der Pong M beobachtete. Rapacees. Man unterschied deren über 400 Arten, von welchen etwa 124 Africa bewohnen, und zwar 92 Tagraubvögel und 32 Eulen. Es wurden bis jetzt 56 Arten in Westafrica beobachtet, nämlich 1 Geier, 41 Falconiden und 14 Eulen. Von diesen 56 Arten leben 22 zugleich im Süden, Osten und Westen des Welttheils, 7 in West- und Südafrica und 9 in West- und Nordostafrica; 18 Arten scheinen unserem Gebiete eigenthümlich anzugehören, 10 Tagraubvögel und 8 Eulen. Unter den 9 europäischen Arten, deren Vorkommen in West- africa constatirt ist, wurden Aqgusla Bonelli A. pennata, Cir- caetos gallieus und Tinnunculus alaudarius bis jetzt nur in Senegambien angetroffen; Pandion haliaetos, Pernis apivorus, Falco vespertinus und Circus Swainsonü auch in Guinea; die einzige europäische Eule, deren unser Verzeichniss zu ge- denken hat, ist Strüx flammea (oder splendens, Brehm?). Alle XXXVII europäischen Raubvögel scheinen indessen in Westafrica sel- ten vorzukommen, und unserer Angabe liegt gewöhnlich nur ein einzelnes Exemplar zum Grunde. Die Mehrzahl der West- africa ausschliesslich angehórigen Arten wird durch eine nahe verwandte Form im Süden oder Nordosten vertreten. Der einzige àchte Geier des westafricanischen Küstenge- bietes ist Neophron pileatus. In grösster Häufigkeit längs der ganzen Bucht von Benin und bis weit in’s Innere des Landes hinein, und nicht minder gemein, nach Dr. Baikie, in allen Dörfern und Städten nahe dem Zusammenflusse des Niger und Tschadda, wurde diese Art von Fraser weder auf Fernando Po noch in irgend einer Gegend der Bucht von Biafara be- obachtet, und im Widerspruche mit Lopez de Lima läugnet Weiss nach neunjährigem Aufenthalte daselbst das Vorkommen von Geiern auf St. Thomé und do Principe auf das allerent- schiedenste.*) Erst in den höheren Nigergegenden scheint eine zweite Art vorzukommen. Denn es heisst im ersten Bande der „Expedition to the river Niger“ auf Seite 246: „Abo: auf den Dächern vieler dieser Hütten bemerkten wir „the large fulvous vulture* in einem Zustande halber Betäubt- heit, der von Uebersättigung mit dem Unrath und Abfall des Platzes herrühren mogte; man duldet diese Vögel als nütz- liche Strassenreiniger^, und dann auf Seite 387: „Oberer Niger: Man sieht viele der rothgelblichen Geier auf den Spitzen der conischen Dàcher, in welche man, wie es schien, absichtlich für ihre Bequemlichkeit ein Bündel Stäbe einge- lassen hatte. Sie warten geduldig auf die Vorgänge im Hofe unter ihnen, und halten diesen rein von Unrath jeglicher Art.“ Ist hier Gyps Kolbii gemeint? — Die merkwürdige Form Gypohierax, wie Haliaetos lebend, wird wahrscheinlich mit srösstem Rechte von Rüppell und Schlegel zu den Falconiden gebracht. Im Gegensatze zu sämmtlichen Vulturiden **) ist bei Gypohieraz das Männchen der kleinere Vogel. Die sehr weite, aber wie es scheint an gewisse Oertlichkeiten gebun- *) Wie in Africa so sind auch in Asien die Geier von den Inseln aus- geschlossen. Sie fehlen selbst auf Ceylon; ebenso auf Madagascar, Bourbon und Mauritius. Ob auch auf. der Insel Socotora ? **) Bei sämmtlichen Vulturiden America's ist das Männchen der grös- sere Vogel; bei denen der alten Welt sind beide Geschlechter von gleicher Grösse; bei keiner ächten Geierart ist das Weibchen grösser. XXXIX dene Verbreitung dieses Vogels reicht nördlich bis Bissao, südlich schwerlich über das Flussgebiet des Zaire hinaus. Dr. Baikie traf ihn in ziemlicher Menge an einer Lokalität, Ojogo genannt, am Tschadda oder Benue. Die auffallend spär- liche Vertretung der Geier, einer Familie, welche in mehr- fachen Arten eine durch Anzahl und Grösse der Individuen gleich hervorstechende Rolle im Thierleben Africa's ausfüllt, mag ihren Grund wohl hauptsächlich in dem den westlichen Ländern eigenthümlichen Mangel an hochgelegenen freien fel- sigen Gebirgsparthien, sowie an sterilen Ebenen haben, welche beide die Lieblingsreviere geierartiger Vögel im Süden und Nordosten des Welttheils bilden. — Als ausgezeichnetere Formen unter den Falconiden Westafrica’s sind etwa hervor- zuheben der seltene Nauclerus Riocouri, kürzlich durch Pe- — therick und Heuglin auch in den Steppen Kordofan's beob- achtet; die schönen acht africanischen Gattungen Gypogeranus, Polyboroides und Helotarsus*), die auch im Südosten des Welttheiles durch eine nächst verwandte Art vertretene Gat- tung Avicida, die neuentdeckten Aquila Desmurü und Circaetos melanotis von Bissao, der ausgezeichnete neue Sperber Astur macrourus, eine Entdeckung Pel’s, des holländischen Reisenden in Ashantee, u. s. w. — Auf der Insel St. Thome kömmt nach Weiss nur ein falkenartiger Vogel vor. Von den 14 bis jetzt in Westafrica beobachteten Strigiden sind 8 Arten als ihm eigenthümlich anzusehen. Die merk- würdigste derselben ist wohl die von Pel in einem einzigen Exemplare am Rio Boutri erlegte Scotopelia Peli. Es scheint, dass manchen Eulen eine sehr beschränkte geographische Verbreitung eigen ist. So scheinen Strix thomensis und Scops leucopsis der kleinen Insel St. Thomé ausschliesslich anzuge- hören; Striw poensis wurde nur auf Fernando Po, Bubo leuco- stietus nur in Asshantee angetroffen, u. s. w. Als Beispiele vom Gegentheil wären dagegen Athene perlata und Scops leucotis zu nennen, beide gleichmässig über den Westen, Osten und Süden des Welttheils verbreitet. Passeres, Die Abtheilung der Fissirostres Cüvier’s ist mit 69 Arten sehr stark vertreten. Unter den sechs Caprimulgiden *) In der Somauligegend knüpft sich an diesen Vogel vielfacher Aber- glaube. Sein Schatten gilt für Kinder unheilvoll: Speke. XL Westafrica's sind Scotornis elimacurus, dessen Lebensweise uns kürzlich Alfred Brehm ‚schilderte, und Maerodipteryz longipennis die weitest verbreiteten. Thomson beobachtete letzteren in den Rhizophora-gebüschen der Nigermündung, und Russegger und Heuglin beschrieben die seltsame Erschei- nung des fliegenden Vogels, des „Vaters der vier Flügel“, in Fazoglo. Caprimulgus Fossü vertritt den südlicheren rufigena in Gabon. Der prächtig dunkle ©. binotatus scheint auf Ashantee beschränkt zu sein. Smith hält die südafricanischen und A. Brehm die Caprimulgiden Nordostafrica's für sedentär. — Die grosse Mehrzahl der Schwalben unseres Gebietes hat eine ausgedehnte geographische Verbreitung. Cypselus abys- sinicus ist von dem affinis Indien's nicht specifisch zu unter- scheiden, und wenn, wie kaum zu bezweifeln, die congische Hirundo Smithi mit der ffera Indiens zusammenfällt, so wäre: das ein noch schlagenderes Beispiel. Als eigentlich africanisch erscheinen zumeist die von uns etwas willkührlich unter der Gattung Atticora vereinigten Arten Hrundo melbina, nigrita, nitens, obscura und holomelas, letztere von Wahlberg im Kafferlande entdeckt, und als in mancher Beziehung ab- weichend unter dem Namen Psalidoprocne von Cabanis generisch isolirt. Nordostafrica kennt nur eine Atticora, Rüppell's pristop- tera. Unter den 17 Hirundiniden Westafricas sind 5 Arten demselben eigenthümlich. Besonderer Erwähnung verdienen zwei unter den acht Coraciaden unseres Gebietes; nämlich Eurystomus gularis, nicht wie bisher angenommen Neuguinea angehörig, sondern von Pel in Ashantee gesammelt, und die ebenso schön als eigenthümlich gefärbte Coracias cyanogastra, deren Verbreitung nicht über die grossen Waldungen des Gambia und Casamanze hinaus zu reichen scheint. Die einzige Lokalität der West- küste, wo obgleich selten unsere Coracias garrula angetroffen wird, ist St. Thomé. Die wenigen Individuen dieser Art, welche Weiss daselbst aufstiessen, schienen ermüdet von lan- ger Wanderung. Die weitverbreitete C. abyssinica ist nach Ehrenberg noch häufig genug im südlichen Arabien. — Trogon narina wurde bis jetzt nur zweimal angetroffen, nämlich von Du Chaillu am Muni-Flusse und von Riis in Aguapim. - Mit einer reichen Folge schöner Arten figuriren in der Ornithologie Westafrica's die Alcediniden und Meropiden, erstere XLI mit 24, letztere mit 14. Haleyon dryas und badia, Alcedo quadribrachys, leucogastra und nais, JIspidina Lecontei und ru*ceps, sämmtlich prachtvoll gefärbte Vögel, bewohnen aus- schliesslich die heissesten Theile Guineas; dagegen haben Ceryle rudis, Alcedo cristata, Haleyon | striolata und einige andere eine sehr weite Verbreitung. Wenn übrigens die - Aleediniden Africas von denen Asiens und Oceanien’s (Neu- guinea!) in jeder Hinsicht übertroffen werden, an Menge der Arten sowohl, als auch an reicher Abwechselung der Form und glänzender Zusammenstellung der Farben, so verhält sich dies mit den Meropiden umgekehrt. Ihre höchste Entwickelung hat diese Familie in Africa und noch specieller in Westafrica. Nyetiornis amictus und Atherthoni sowie Meropogon Forsteni sind allerdings den ausgezeichnetsten Formen derselben bei- zuzählen, ja sie übertreffen an Grösse die meisten übrigen, aber Africa besitzt dagegen eine weit überlegene Anzahl von Arten, und unter diesen eine Reihe sehr merkwürdiger von grosser und zum Theil anomaler Farbenpracht, wie Meropiscus gularis und Müller, Merops bicolor, nubicus und natalensis, Bulloekii und bullockioides, hirundinaceus und variegatus. Auf- fallend ist das durch Du Chaillu constatirte Vorkommen des südlichen M. bullockioides am Cap Lopez. Die grosse Mehr- zahl der africanischen Meropiden hat eine weite continentale Verbreitung. Auf den Inseln unseres Gebietes, also Fernando Po, St. Thome, do Principe, das Rollas und Annobon ist bis jetzt keine Merops-art beobachtet worden. M.. apigaster, in Andalusien überaus häufig, auf den canarischen Inseln gele- gentlicher Gast, ist in Senegambien nicht gerade selten. Der Wandertrieb der ächt africanischen Merops-arten beschränkt sich wie es scheint auf ein Streichen. *) Alfred Brehm's Tage- buch enthält anziehende Mittheilungen über die Lebensweise der von ihm in Sennaar, Nubien und Aegypten beobachteten Arten. In noch höherem Grade als dies bei den Meropiden der Fall, scheint die Verbreitung. der Promeropinen in Africa auf *) Manche indische Arten scheinen dagegen wirklich zu wandern. Lieutnant Burgess beobachtete am 9. Mai eine grosse Schaar auf hohem Meere zwischen Aden und Bombay, konnte aber leider die Art nicht constatiren. XLII unserem westlichen Gebiete ihren Hóhepunkt zu finden, wo von etwa 46 Nectarineen des Welttheils nicht weniger als dreissig Arten ausschliesslich zu Hause sind, unter ihnen die bunte- sten und glanzvollsten Zierden der africanischen Vögelwelt. Aber, um den naheliegenden und oft wiederholten Vergleich mit den 7rochiliden America's hier kurz zu berühren, wenn auch Nectarinea splendida, tacazze, Johannae, superba, erythro- thorax: und noch andere mit den prächtigsten der Colbr’s des heissen America kühn um den Preis der Schónheit streiten kónnen, so macht doch der weit überwiegende Arten- und For- menreichthum dieser letzteren einerseits, dann aber auch eine nach allen Richtungen hin ausschweifende ziervolle Ueppigkeit des Federschmucks, den Honigsaugern jede Concurrenz un- móglich. Dies erstreckt sich selbst bis auf die bei den Colibri's wunderbar vielgestaltige Schnabelbildung. Im Uebrigen bei viel Verwandtem in der Lebensweise doch auch manches Ab- weichende. So ist z. B. der Nestbau ein sehr verschiedener. Wie einerseits 7rochili den Schneegestóbern des Feuerlandes und des hochnórdlichen Sitka Trotz bieten, wahrend sich das Auftreten der Nectarineenim nordöstlichen Africa streng inner- halb der Tropen hält, und nur nach dem Cap zu dieselben überschreitet, so wird auch die verticale Verbreitung dieser letzteren, obgleich z. B. bei N. tacazze und eruentata in Abyssinien bis 10-, ja bei N. famosa ebendaselbst bis 12000' hoch hinaufreichend, weit übertroffen von der mancher Colibri's, welche, wie z. B. die Gattung Oreotrochilus Gould's, die hóch- sten Andengipfel umschwärmen. Castelnau traf die schönsten der von ihm gesammelten Arten in Hóhen von über 3000 Meter an. — Der Mehrzahl der westafricanischen Honigsauger ist eine verhältnissmässig ausgedehnte geographische Verbreitung eigen; jedoch besitzen Gabon, Congo und Fernando Po einige ihnen wie es scheint ausschliesslich angehórende Arten. Nur eine Art hat unser westliches Gebiet mit dem nordóstlichen gemein, nämlich JVectarinea cuprea, welche der Herzog Paul Wilhelm von Würtenberg in Fazoglo einsammelte. — Die ächt africanische Form J/rrisor hat auch auf der Westküste ihre Vertretung. Speke fand in der Somauligegend eine neue Art dieser Gattung, welche Blyth irrthümlich unter dem Namen I. senegalensis aufführt. XLIII Von Luseiniaden zählt die Fauna Westafrica's 68 Arten, von welchen über 40 ihr eigenthümlich. Die den Prinzen Indiens nächststehende Gattung Drymoeca ist wie überall in Africa so auch auf dem Gebiete der Westküste stark vertreten. Dieselbe bedarf dringend critischer Revision. Die Verbreitung der meisten Arten liegt innerhalb ziemlich enger Gränzen- Keine der sehr zahlreichen südafricanischen wiederholt sich in den nordöstlichen Provinzen, und ob Drymoecae dieser letzteren mit westlichen zusammenfallen, ist noch sehr zwei- felhaft. Die Gattungen Camaroptera und Sylvietta sind zugleich nordóstliche mit gemeinschaftlichen Arten, Fremomela ist stärker im Süden vertreten und Stiphrornis ausschliesslich westlich. Wir begegnen in Senegambien und Guinea den europäischen Gattungen J7ypolais, Phyllopneuste und Sylvia. Cassin will zwischen indischen Exemplaren von C/steola ceursi- tans und solchen vom Muniflusse in Gabon keinen Unterschied wahrgenommen haben. Die Saxicolinen, in Süd- und Nordost- africa einen nicht unbedeutenden Rang in der ornithologischen Reihe einnehmend, sind in Senegambien nur schwach, in Guinea noch schwächer vertreten. Das äquatoriale Gabon kennt indessen drei interessante Formen: Dradyornis ruficauda, mit keiner der congenerischen Arten Südafrica’s zu verwech- seln, Poeoptera lugubris, der Gattung Gervaisia Madagascar's zunächst stehend, und JZatíneola salax, als westliche Form des capischen 7raquet pátre. Der Character der westafrica- nischen Landschaft erklärt den Mangel an Saxicolinen hin- länglich. — Auch die Meisen zählen wie in Africa überhaupt so auf unserem westlichen Gebiete insbesondere nur wenige Arten, unter ihnen indessen einige merkwürdige den heissesten Theilen Guinea's angehörige Formen, Parinia leucophaea, in der Färbung auffallend an die Certhiparus Neuseelands erin- nernd, Anthoscopus Rushiae, von Cassin irrthümlich als Dicaeum beschrieben und in Folge dessen von uns etwas voreilig zur Gattung Pholidornis erhoben, ferner Aegithalus flavifrons von sehr abweichendem Colorit, und Speirops lugubris, auf St. Thomé beschränkt. Drei Melanoparus-arten. — Die gelbe Bachstelze Grossbritanniens, Budytes Rayı, ist auf dem ganzen Küstengebiete Westafrica's ein häufig vorkommender Vogel. Unter den 47 Tiurdiden, deren unsere Synopsis zu geden- ken hat, befinden sich wenigstens 36 ausschliesslich westliche, XLIV Neben der schon erwähnten zuerst von Perrein in Congo ent- deckten Pitta glänzen hier die Gattungen Cossypha, Crateropus, Trichophorus, Andropadus, Ixonotus, Phyllastrephus mit einer Reihe dem Freunde exotischer Ornithologie im hohen Grade interessanter Arten. Vorzugsweise reich ist auch hier Guinea. In der Umgegend des Negerdorfes Dabocrom in Ashantee war es, wo Pel die prächtigen Cossypha-arten eyanocampter, poensis und diademata sammelte, während zwei andere ausgezeichnete Formen, Jxonotus guttatus und ‚Phyllastrephus leucopleurus den Waldungen Gabon's angehören. Zu den für die Vögelfauna Westafrica's vorzugsweise charakteristischen Gattungen gehört aber die in Indien mit ganz ähnlichen Arten auftretende Form Triehophorus. Während dieselbe im Süden und Nordosten des Welttheils nur mit einer Art oder gar nicht vertreten ist, kennt unser westliches Gebiet deren nicht weniger als fünfzehn , unter ihnen manche aberrante und selbst in der Schnabelbildung stark abweichende. Die ziemlich gleichmässig über Africa verbreitete Gattung Crateropus zählt unter ihren westlichen Repräsentanten eine sehr ausgezeichnete Art: Cr. atripennis. Die verwandte ebenfalls ausschliesslich westliche Form Aypergerus wurde mit Recht generisch abgetrennt. Während Nordost- und Südafrica nur je zwei oder drei Oriolus-arten besitzen, wurden deren auf der Westküste sechs beobachtet. Eine kürzlich von C. Weiss entdeckte, unser Oriolus crassirostris, scheint ausschliesslich den hohen Berg- wäldern St. Thomé's anzugehóren. Unter den wenigen ächten Drosseln, deren hier zu gedenken, bewohnt Z7urdus pelios, dem &kbonyanus des Süden nächstverwandt, Senegambien und Guinea; eine andere, 7. olivaceofuscus, ist auf St. Thomé be- schränkt. Hinsichtlich der drei Andropadus-arten Westafrica's darf der auffallende Umstand nicht unerwàhnt bleiben, dass A. latirostris und gracilirostris bis jetzt immer gemeinschaftlich und an derselben Lokalität angetroffen wurden. Sollten, bei unläugbaren Structurverschiedenheiten, beide doch nur eine und dieselbe Art ausmachen? Unter den 30 Muscicapiden unseres Gebietes, davon 24 ihm ausschliesslich eigen, treten zwei Gattungen mit über- wiegender Artenzahl in den Vorgrund. 7ehitrea, auch in Asien, obgleich schwächer, vertreten, und Platystira, eine ächt , "o MEEN africanische Form.*) Die Gattungen Bias, Megabias, Erythro- cercus und Artomyias gehören, jede mit einer Art, dem äqua- torialen Guinea an; zwei andere, Hyliota und ‚Elminia zugleich Senegambien. Verschiedene unserer europäischen Form Butalis nahe stehende und zunächst von uns derselben beigeordnete graue Fliegenfänger erinnern an den nördlichen Typus der Familie; auch will Swainson ein senegambisches Exemplar der ächten Muscicapa grisola untersucht haben. Die Zahl der westafricanischen Ampeliden ist eine sehr beschränkte. Von den 11 bekannten Arten sei hier nur der überaus seltenen auf Angola beschränkten Form Lobotos speciell gedacht. Sie ist schon ihrer völlig abweichenden Färbung wegen sehr merkwürdig. Im Uebrigen haben sowohl die Campephaginen als. auch, und zwar in noch höherem Grade, die Dierurinen, ihre üppigste Entwickelung in Asien, wo beide Gruppen mit zahlreichen Arten und in grosser Ver- schiedenheit der Form auftreten. Die eigenthümliche Ueber- gangsform JMelasoma wiederholt sich mit nahe verwandten Arten im Süden und Nordosten des Welttheils. Nur fünf Ampeliden sind ausschliesslich westliche. Weit imposanter, nämlich mit 32 Arten, von welchen 21 exclusiv-westliche, treten die Laniaden auf. Den ersten Rang behauptet unter ihnen die ächt africanische farbenprächtige Gattung Laniarius. *Bei verschiedenen ‘Arten derselben be- stätigt sich das immer allseitiger zur Anerkennung gelangende zoologische Gesetz, dass sich gewisse charakteristische For- men in etwas veränderter Gestalt an verschiedenen Punkten desselben Welttheils wiederholen. Laniarius veterus und L. barbarus sind die weitest verbreiteten ihrer Gattung. Dagegen wurden ZL. gutturalis bis jetzt nur auf einem wenig umfang- reichen Gebiete Congo's und der so nahe verwandte LL. quadri- color nur in der Umgegend von Natal gefunden. Auch das Wohn- gebiet des nordöstlichen JL. roseus ist ein sehr beschränktes. L. mutieolor, chloris und eruentus sind prunkvolle grosse dem heissen Guinea eigenthümliche Vógel. Die ebenfalls ganz africanische bescheiden gefärbte Form .Dryoscopus tritt auf *) Strickland's Platystira albicauda aus dem Damaralande ist gleich- artig mit Zanioturdus torquatus, Waterh. und mit Bonaparte’s Moquinus Tandoni. Die systematische Stellung dieser merkwürdigen Form darf sicher nicht allzuweit von Fraseria gesucht werden. XLVI 9 unserem Gebiete mit sieben Arten auf. Die merkwürdigen Gattungen Zraseria und Chaunonotus sind ausschliesslich westliche. Dagegen wiederholt sich die ebenso originelle Gattung Sigmodus in Mossambique. PPrionops,*) Ndlaus, Telephonus und Corvinella sind mit einer und derselben oder mit wenigen nahe verwandten Arten über den ganzen Welt- theil verbreitet. Von Europäern kómmt Lanius rufus sehr häufig, L. nubieus dagegen nur selten und lokal vor. Corvus curvirostris ist die einzige ächte Rabenart in der westafricanischen Fauna. Piilostomus ist mit einer Art fast über den ganzen Welttheil verbreitet. Picathartes zählt zu den allerseltensten und eigenthümlichsten Vögelgestalten des- selben, und scheint, den sehr wenigen bekannten Exemplaren nach zu urtheilen, auf die Gegend von Sierra Leone be- schränkt zu sein. Zu denjenigen der specifisch africanischen Vögelgruppen, welche gerade auf der Westküste den Mittel- und Hóhepunkt ihrer Verbreitung haben, gehóren in erster Reihe die Glanz- vögel (Juidinae, Gv.) Mit einer Fülle schöner Arten, deren Mehrzahl noch dazu in grossen Schaaren lebt, scheinen sie einen hervorstechenden Zug im Thierleben jener Gegenden abzugeben. Die Verbreitung mancher derselben ist merk- würdig beschränkt. So wurde die grosse und sehr eigen- thümliche Form Onyehognathus bis jetzt mur allein auf dem kleinen St. Thomé beobachtet; auf dem benachbarten do Principe dagegen der prachtvolle im funkelndsten Glanze. bunter Metallfarben strahlende Lamprocolius ignitus. Jede der beiden Inseln besitzt nur diese eine Art. Der sammt- köpfige L. purpureiceps scheint nicht auf Gabon beschränkt zu sein, denn Du Chaillu traf diese Art am Muniflusse an. Sehr weit verbreitet sind dagegen Juda aenea und Phoh- dauges leucogaster, welcher letztere kürzlich sogar um Port Natal eingesammelt wurde. Beide Spreo-arten Südafrica's kommen in Guinea vor. Von den 10 Lamprocolius des west- lichen Gebietes gehören 9 ihm ausschliesslich an; nur einer, L. rufiventris, ist ein mehr nordöstlicher Vogel. — Beide *) Eine neue typische Art dieser Gattung, die vierte, entdeckte Wahl- berg am Dougha-Flusse im Damaralande : Prionops Retzii, Wahlb. „Rostro rubro“. Cab. Journ. IV. p. 1. XLVH Buphaga-arten sind über ganz Africa verbreitet, und beide begegnen sich auf vielen Lokalitäten der Westküste. Ungemein zahlreich an Individuen und mit 110 Arten auftretend, deren grössere Hälfte ihm ausschliesslich eigen, nehmen die Fringiliden Westafricas unsere besondere Auf- merksamkeit in Anspruch. Die Gruppe der Webervögel (Plo- ceinae), in Indien sehr schwach und einförmig, in Africa dagegen ebenso massenhaft als formenreich vertreten, steigert sich auf unserem Gebiete zu ihrer höchsten Entwickelung. Die ansehnlichste Art derselben, Hyphantornis grandis, gehört der Specialfauna St. Thomé's an. Die prächtig schwarz und rothen Sycobius-arten, die merkwürdigen Formen Nigra, Symplecies, Foudia sind vorzugsweise westliche. Die Mehrzahl der Ploceinen hat eine geringe geographische Verbreitung. Unter den ebenfalls sehr zahlreichen Coceothraustinen zeichnen sich die schönen ächt westlichen Gattungen Spermospiza und Pyrenestes aus. Die nahe verwandte Form Coryphegnathus wiederholt sich mit zwei ähnlich gefärbten Arten im Süden und Osten des Welttheils. Eine grosse Anzahl kleiner und oft sehr bunter Arten aus den Gattungen Estrelda, Pytelia und Amadina trägt dazu bei, den Fringelliden ihren Rang in der Ornithologie Westafrica's zu sichern. — Wie den Sawico- linen so gestattet auch der Lerchenform das westliche Küsten- terrain keine erhebliche Entwickelung. Die Zierde und der Stolz der africanischen Vögelwelt sind die Musophagiden. Von den 12 Arten unseres Gebietes ist nur der einzige Colius senegalensis auch nordöstlich anzu- treffen, Fünf Corythaix, zwei Musophaga, ein Turacus, ein Schizorhis und zwei Colius sind in ihrem Vorkommen auf dasselbe beschränkt, und zwar ohne Ausnahme auf nicht sehr umfangreiche Verbreitungsreviere. Musophaga und TZuracus sing exclusiv westliche Formen. Die Inseln St. Thomé und do Principe kennen keine Art dieser ausgezeichneten Familie, wohl aber Fernando Po, wo Zuracus giganteus und Corythaix Buffoni beobachtet wurden. Schizorhis zählt nur einen west- lichen und einen südlichen, aber dreinordöstliche Repräsentanten, Corythaiz zwei südliche, zwei nordöstliche*) und fünf westliche. *) Eine derselben, Heuglin's C. leucolophus, in der Färbung sehr ab- weichend und mit abgerundetem breit in die Stirn eintretendem culmen scheint subgenerische Abtrennung zu rechtfertigen. XLVIH Man kennt in Westafrica. 13 oder 14 Bucerotiden, der Mehrzahl nach Guinea eigen und auf ziemlich beschränkte Verbreitungsreviere angewiesen. So dürfte Duceros eylin- dricus nur in Ashantee vorkommen. Die Form der Nas- hornvógel scheint in Africa eine mehr continentale zu sein, denn auf St. Thomé und do Principe kómmt keine Art vor, auf Fernando Po nur atratus. Eine der schönsten und zier- lichsten Formen unter den Ducerotiden ist der entfernt an den weit grösseren comatus Indiens erinnernde .Berenicornis alboeristatus, die einzige Art mit himmelblauer Iris. Merk- würdig ist das durch Pel constatirte Vorkommen von Bucorax abyssinicus auf der Goldküste. Seansores. Schon Wagler hebt die auffallend geringe Vertretung der Pagageien in Africa hervor. Seitdem hat sich die Zahl derselben allerdings verdoppelt, beträgt aber, mit Ausschluss der madagascarischen Arten, noch immer nicht mehr als 18. Zehn Arten sind Westafrica eigenthümlich ; eine eilfte, Palaeornis torquatus, hat eine weitere Verbreitung in nordóstlicher Richtung. Auf St. Thomé soll nach C. Weiss eine von pullaria verschiedene Agapornis-art vorkommen. Psittacus erithacus, der altbekannte und weitverbreitete Pa- pagei Guineas, ist auf do Principe nicht selten, fehlt aber auf St. Thomé. Der abyssinische Psittacus Meyeri wiederholt sich in dem südwestlichen Damaralande, fehlt aber in Sene- gambien und Guinea, und scheint in Mossambique durch den nächstverwandten P. eryptoxanthus ersetzt zu werden. Den nach Exemplaren aus Schoa von Rüppell beschriebenen Ps. rufiventris traf Speke in grosser Menge in der Somauligegend. Latham's Leona Parrakeet haben wir ohne Bedenken dem systematischen Theile dieser Arbeit einverleibt. Diese Aga- pornis-art ist gut und ausführlich beschrieben, und wird ohne Zweifel wiedergefunden werden. Zu den schönsten und eigenthümlichsten unter den Vögeln Africa's gehören die Ducconiden, welche auf unserem west- lichen Gebiete mit 17 Arten und in sehr verschiedener Gestalt auftreten. Dreizehn unter ihnen sind ausschliesslich westliche, so die. merkwürdige Form Gymnobucco mit drei Arten, die unter den Namen Tricholaema und Xylobueco abgesonderten und jedenfalls stark abweichenden Arten Pogonias hirsutus und Barbatula scolopacea, der düster-prächtige Zrachyphonus XLIX purpuratus, die schöne kürzlich in Gabon entdeckte Ueber- gangsform Buecanodon und andere mehr. Den abyssinischen Pogonias bifrenatus fand Henderson in Angola wieder. Unter den zahlreichen ornithologischen Neuigkeiten, welche uns die zunehmende Bekanntschaft mit den Nilquellenländern lieferte, stehen eine Anzahl schöner Bucconiden, wie Pogonias Rolleti, Laimodon leucocephalus, Laimodon diadematus und Trachy- phonus squamiceps, obenan. Weiss bemerkte auf St. Thomé keine Art aus dieser Familie. Die wenig zahlreichen Spechte Africa’s gehören durchweg mehr untergeordneten Formen an. Unser westliches Gebiet kennt deren 18 oder 19, mit einigen Ausnahmen ihm exclusiv angehörig. Das äquatoriale Gabon hat eine kleine Anzahl hübscher neuer Arten geliefert. Die merkwürdigste unter ihnen ist die der indischen Sasia nächstverwandte Zwergform Verreauxia africana. Der eigenthümliche Erdspecht der ca- piscben Gegenden, G'eocolaptes terrestris, ist bis jetzt an keiner Lokalität der Westküste angetroffen worden. Der ansehn- lichste unter den Spechten Westafrica’s ist ohne Zweifel unser neuer Dendromus Merian‘ von Aguapim. Man fand bis jetzt keine Spechtart auf den Inseln. Westafrica ist reich an Cueuliden, aber von den 24 da- selbst vorkommenden Arten sind nur etwa 9 als ihm eigen- thümlich zu betrachten. Die so characteristische Gruppe der Indicatoren, bekanntlich auch in Indien mit zwei Arten ver- treten, zählt deren sieben auf unserem Gebiete, unter ihnen die merkwürdige Zwergform Hetaerodes insignis. Diese und die. Zndécator-arten occidentalis und ewilis sind ächt westliche. Der weitverbreitete ^ Zanclostomus aereus geht südlich bis zum Kafferlande. Sämmtliche Oxylophus-arten Africa's finden sich auf unserem westlichen Gebiete vor. Der eigentlich nordafricanische O. glandarius geht aber nur bis zum Senegal, wie es scheint. Speke sammelte diese Art in der Somauli- gegend. — Die Guculiden Africa's werden von denen Asiens an Artenreichthum und Mannigfaltigkeit der Form weit über- troffen. Columbae. Einzelnen Lokalitäten Westafrica’s wird ein ungewöhnlicher Reichthum an Tauben nachgerühmt, so z. B. der kleinen vulkanischen, den üppigsten Pflanzenschmuck tragenden Insel das Rollas, wo Thomson in er nächsten L Umgebung des erloschenen Kraters vier Arten in grossen Schaaren beobachtete. Im Ganzen zählt das westliche Küsten- gebiet deren 18, darunter aber nur 8 ihm ausschliesslich eigene, nämlich Chalcopelia puella, von Pel in Ashantee ent- deckt, von abweichend schöner Färbung ; Columba iriditorques, : von Du Chaillu am Cap Lopez gesammelt; Peristera simplex auf St. Thomé und Zurturoena Malherbii auf Gabon beschränkt, und verschiedene Zreron-arten. Ob die specifische Trennung der C. livia Senegambiens von der Europa's zulässig ist, bleibt doch noch dahin gestellt. Anderen Taubenarten ist ein sehr ausgedehntes Feld der Verbreitung angewiesen, so der über den ganzen Welttheil lebenden Oena capensis und einigen anderen. Gallinae. Unter der Zahl ächt africanischer Formen, welche gerade auf der Westküste ihre höchste Entwickelung verrathen, befinden sich auch die Perlhühner (Numidinae). Von den 6 dieselbe bewohnenden Arten ist nur eine, Numida eristata, auch óstlich und selbst bis Madagascar verbreitet; die übrigen fünf, nämlich N. meleagris, N. plumifera, N. vulturina, Age- lastus meleagrides und Phasidus niger, sind, auf besch änkte Wohnbezirke angewiesen, exclusiv westlich. N. meleagris ist weiter verbreitet; sie lebt auf den capverdischen Inseln, und ist das einzige Perlhuhn auf St. Thome, während do Principe nach Weiss noch eine zweite fast ganz schwarze Art besitzen soll. Wahrscheinlich ist es auch diese Art, deren Jagd auf der Insel Annobon uns Thomson schildert. Phasidus, von Du Chaillu im Innern von Cap Lopez entdeckt, ist offenbar eine Uebergangsform zu der indischen Gattung Gallophasis, der sie in der Färbung auffallend gleicht. Agelastus, mit kräftigem Tarsalsporn und glattem Schädel, gehört zu den in- teressantesten Entdeckungen Pels in Ashantee. — Mit vielem Erfolg wird nach Fraser in manchen Theilen Guinea's die Puterzucht betrieben. Grosse Massen dieses Geflügels wur- den nach Quitta zu Markte gebracht. — Sämmtliche Franko- line Westafrica's sind ausschliesslich westliche, und der Mehr- zahl nach an engbegränzte Lokalitäten gebunden. Wir kennen deren bis jetzt sieben. Dagegen wiederholen sich die eigen- thümlichen Formen Piilopachus und Orty«elos in den Steppen Kordofan's, und zwar beide mit ihrer westlichen Art. Unser Gebiet kennt drei ächte Wachteln. Coturnix histrionica, in = —— u ran En ^ LI Westafrica wie es scheint auf St. Thome beschränkt, wurde von Delegorgue und Wahlberg im Kafferlande, von Heuglin am oberen weissen Nil gefunden. ©. Adansonii kennt man bis jetzt nur aus Gabon; und unsere C. communis ist, eine Seltenheit, am Casamanze beobachtet worden. — Nur Sene- gambien hat einige Perocles-arten, die zugleich nordöst- liche sind. Grallae. Das Senegalgebiet besitzt gewisse vorzugsweise der Zrappenform zusagende Lokalitäten, aber dieselbe fehlt auch in Guinea nicht völlig. Fraser sah in Abomey eine Trappe von weitem, und auch in der Umgegend von Accra bemerkt man gelegentlich dergleichen. Einige Trappenarten haben eine sehr weite Verbreitung, so Zupodotis melanogastra, welche in Abyssinien und im westlichen Südafrica angetroffen wird. Westafrica besitzt unter nur 4 Arten keine ihm eigen- thümliche, und sowohl die nordöstlichen als auch die süd- lichen Gegenden des Welttheils gestatten den Otididen eine weit grossartigere Entwickelung. Wie schon oben bemerkt, beherbergen die Flussgebiete, Seen und Sümpfe der westafricanischen Landschaft zahl- reiche Vögelarten aus den Abtheilungen der Charadriaden, Ardeiden, Scolopaciden und Ralliden. Wir kennen deren über 99, unter diesen aber höchstens 18 ausschliesslich westliche. Einbegriffen ist eine nicht geringe Anzahl europäischer Sumpf- vögel. Viele andere- sind zwar ächt africanisch, finden sich aber wieder an geeigneten Lokalitäten des ganzen Welttheils. Unter den 25 Charadriaden begegnen wir unseren bekannten Glareola-arten pratincola und Nordmanni, Squatarola helvetica, Charadrius plwvialis, Strepsilas interpres und Haematopus ostra- legus. Zu den merkwürdigsten Gestalten dieser Gruppe ge- hórt der wie es scheint im Westen auf Fernando Po aus- schliesslich vorkommende, aber von Alexis Verreaux am Büffel- flusse in Südafrica beobachtete (?) Lobivanellus albiceps. Der ägyptische Phwianus geht südlich bis zum Senegal. Unter vier Glareola-arten ist eine, @. einerea, unserem Gebiete eigen- thümlich. ZZaematopus Moquini ist über den ganzen Erdtheil verbreitet. | ‘ Westafrica kennt nur eine Kranichart, Balearica pavonina. Es ist bemerkenswerth, dass Peters in Mossambique diese Art antraf und nicht die D. regulorum des Südens. Reich ver- - D* ' LII treten sind die Reiher mit wenigstens 20 Arten, unter welchen als besonders merkwürdig hervorgehoben zu werden verdienen Tigrisoma leucolophum und Calherodius eueullatus. Jules Ver- reaux glaubt die madagascarische Ardeola podiceps in einer vom Gasamanze herstammenden Sammlung erkannt zu haben. Du Chaillu erlegte ein Exemplar unseres Nachtreihers in der Umgegend des Gap Lopez. — Von den sieben Storcharten Africas wurde nur Zeptoptilos Rüppelli bis jetzt nicht auf der Westküste beobachtet. Ciconia alba, am Senegal nicht ganz selten, fällt bisweilen sehr abgemagert und wie ermattet nach langer Wanderung auf St. Thome nieder (Weiss). C- conia nigra scheint in Guinea öfterer vorzukommen. Pel sam- melte die Art in Ashantee. Die südindische C. leucocephala wurde in Sennaar, am Casamanze und in Gabon beobachtet. — (Gerontieus olivaceus und Ibis egretta gehören unter den Ibis- arten Guinea ausschliesslich an, Erstere bis jetzt in Samm- lungen überaus ‚seltene Art traf Du Chaillu am Muniflusse an. — Mit Ausnahme der zweifelhaften Zjeeurvirostra tephroleuca, der Jynchaea capensis und der Gallinago latipennis des. Gambiagebietes sind sämmtliche Seolopaciden Westafrica's be- kannte europäische Arten. Dagegen begreifen die Kalliden mehrere sehr eigenthümliche Formen in sich, so die ganz vereinzelte, von Pel in Ashantee entdeckte Gattung /iman- tornis, die schöne kleine Zwergform Hydrornia, die ächt afri- canischen Corethrura-arten pulchra, Bonapartei und cinnamomea. Unsere Gallinula chloropus ist in allen Sümpfen der Westküste anzutreffen. Die von Peters generisch abgesonderte Gattung Limnocorax ist mit einigen kaum specifisch von einander zu unterscheidenden Arten über den ganzen Welttheil vertreten. Die Ralliden zählen in Westafrica eilf Arten. Unsere Synopsis kennt 42 Arten westafricanischer Schwimm- vógel; eine geringe Anzahl, welcher eine; nähere Bekannt- schaft mit den das Küstengebiet berührenden Seevógeln ohne Zweifel nicht unerheblichen Zuwachs bringen würde. Die auffallende Armuth Westafricas an Anatiden erklärt sich wohl hauptsächlich dadurch, dass diese Abtheilung an gemässigtere Klimate gebunden zu sein scheint. Unter den 6 bekannten Arten befindet sich eine europäische, Spatula clypeata, die auf dem Casamanze erlegt wurde. Nur eine ist. dem Westen aus- schliesslich eigen, nämlich die von Pel auf dem Rio Boutry LIII entdeckte Querquedula eyanoptera. Ferner Dendrocygna vi- duata, deren merkwürdig ausgedehnte geographische Verbrei- tung über einen grossen Theil Africa’s und America's ihr Seitenstück findet bei der nahe verwandten 2 arcuata In- diens, welche von Denham im Innern Westafrica's und von Heuglin in den Sümpfen Kordofan's angetroffen wurde. Net- tapus madagascariensis, diese Zwergform unter den Gänsen, ist sehr weit verbreitet. Exemplare vom Cap, vom Senegal und von Madagascar bieten keine Unterschiede dar. Nach Weiss kàme weder auf St. Thomé noch auf do Principe eine Finten-art vor. Auch Du Chaillus Sendungen vom Moonda- und Muniflusse enthielten keine solche. Anas boschas wird, einer Mittheilung Fraser's zufolge, in Quitta massenweise zu Markte gebracht; Anas moschata ist dagegen nur spärlich längs der Küste domesticirt. Podiceps eristatus und minor scheinen in Senegambien nicht eben selten vorzukommen. Aber es sind immer nur junge Vögel, die man von dorther erhält. Unter den ZLariden Westafrica’s befinden sich mehrere bis jetzt nur dort beobachtete Sterna-arten. Von vaterlän- dischen kommen sSierna caspia, cantiaca, minuta und nigra vor. Eine Nistcolonie von Anous tenuirostris (?) auf der Insel Annobon schildert Thomson. Der von demselben Naturfor- scher auf den sandigen Niederungen der Nigermündung be- obachtete, uns in seiner nächtlichen Lebensweise so anziehend geschilderte AAynehops orientalis fehlt keinem der grösseren Flüsse Africa's. | Der gewöhnliche Pelican der westafricanischen Ströme ist Pelecanus rufescens. Aber P. onocrotalus scheint auf dem Se- negal vorzukommen, und Peters sammelte den jüngeren Vogel dieser Art in Mossambique. Maxwell schildert die Lebens- weise riesiger Pelecane auf dem Zaire. Unter den 10 Pele- caniden unseres Gebietes befinden sich nur drei PAalacrocoraz- arten. Zwei neue von den Küsteninseln des Damaralandes beschrieb kürzlich Wahlberg. —— —— M LiV Verzeichniss der bis jetzt in Westafrica beobachteten europäischen Vögel. SOAI9Vmwmnm . Aquila Bonelli. . Aquila pennala. . Circaetos gallieus. . Pandion haliaetos. . Tinnuneulus alaudarius. . Tinnunculus vespertinus. . Pernis apivorus. . Circus Swainsonii. . Strix flammea (splendens, Br.?). . Hirundo rustica. . Coracias garrula. . Merops apiaster. . Calamoherpe turdoides. . Phyllopneuste Bonelli. . Sylvia hortensis. . Anthus campestris. ..Saxieola aurita. . Saxicola oenanthe. . Pratincola rubicola. . Pratincola rubetra. . Motaeilla Rayi. . Oriolus galbula. . Petrocincla saxatilis. . Rutieilla phoenicura. . Lanius rufus. . Lanius nubicus. . Cuculus canorus. . Oxylophus glandarius. . Columba livia. (gyumoeyelus, Gray ?) . Coturnix communis. . Glareola pratincola. . Glareola Nordmanni. . Squatarola helvetica. . Charadrius pluvialis. . Strepsilas interpres. . Haematopus ostralegus. . Ardea cinerea. . Ardea purpurea. . Ardea garzetta. . Ardea comata. . Nyeticorax europaeus. . Ciconia alba. . Ciconia nigra. . Ibis falcinellus. . Numenius arquata. . Numenius phaeopus. . Limosa rufa. . Totanus . Totanus . Totanus . Totanus . Totanus . Aclilis hypoleueus. . Recurvirostra avocetta. . Philomachus pugnax. . Tringa canutus. . Tringa subarquata. . Tringa Temminki. . Tringa minuta. . Calidris arenaria. . Seolopax gallinago (latipennis, stagnatilis, calidris. glareola. ochropus. glottis. Bp.?) . Gallinula chloropus. . Fulica atra. . Podiceps cristatus. . Podiceps minor. . Puffinus major. . Larus argentatus. . Larus gelastes. . Larus tridactylus. . Lestris cephus. . Sterna caspia. . Slerna cantiaca. . Sterna minuta. . Sterna nigra. - . Sula bassana. . Pelecanus onocrotalus. . Phalacrocorax carbo. . Spatula clypeata. . Ceryle rudis. 79 Arten. 4 LV Verzeichniss derjenigen Vögel Westafricas, welche - zugleich in Süd- und Nordostafrica angetroffen werden. 1. Neophron pileatus. 46. 2. Polyboroides typicus. 47 3. Helotarsus eeaudatus. 48. 4. Aquila senegala. 49. DENT. pennata. 50. 6. Spizaetos occipitalis. 51. 7. Circaetos thoracicus. 52. 8. Haliaetos vocifer. 53. 9. Pandion haliaetos. 54. 10. Falco «cervicalis. 55. 11. - ruficollis. 56. 12. Milvus parasitus. 57. 13. Elanus melanopterus. 58. 14. Astur gabar. 59. 15. ^ - melanoleueus. 60. 16. - niger. 61. 17. Nisus minullus. 62. 18. Cireus Swainsonii. 63. 19. Gypogeranus serpentarius. 64. 20. Athene perlata. 65. 21. Bubo maeulosus. 66. 22. Scops leucotis. ür. 23. Cypselus ambrosiacus. 68. 24. Hirundo rustica. 69. 25. Coracias caudata. 70. 26. Trogon narina. cu 27. Halcyon striolata. 12. 28. Alcedo semitorquata. 19. 29. | semicaerulea. 74. 80.. - cyanotis 75. 91. - eristata. 76. 32. Ceryle rudis. ít 33. Merops erythropterus. 78. 34. - apiaster. [3:3 35. Nectarinea chalybea. 80. 36. Calamoherpe turdoides. 81. 37. Oriolus galbula. 82. 88. - larvatus. 83. 39. Tchitrea melanogastra 84. 40. Platystira pririt. 85. 41. Campephaga phoenicea. 86. 42. Muscicapa grisola. 87. 43. Corvinella corvina. 88. 44. Nilaus brubru. 89. 45. Laniarius icterus. 90. Laniarius chrysogaster. .Plilostomus senegalensis. Buphaga africana. E erythrorhyncha. Spreo morio. Lamprotornis aenea. Pholidauges leucogaster. Vidua ardens. - principalis. Amadina polyzona. Estrelda subflava. Hypochera ultramarina. Passer simplex. Fringillaria flaviventris. Crithagra chrysopyga. Colius senegalensis. Buceros nasutus. - erythrorhynchus. - abyssinicus. Barbatula chrysocoma. Indieator albirostris. - major. - minor. Oxylophus glandarius. - serratus. Cueulus gularis. Chaleites Klasü. - auratus. Turlur senegalensis. - . erythrophrys. Oena capensis. Coturnix communis. - histrionica. Struthio camelus. Eupodotis melanogastra. Cursorius chalcopterus. Glareola pratincola. . - Nordmanni. Squatarola helvetica. Charadrius pecuarius. - pluvialis. - tricollaris. Strepsilas interpres. Haematopus Moquini. Ardea goliath. LVI 91. Ardea cinerea. 118. Totanus glottis. 92. - atricollis. 119. Actitis hypoleucus. 93. - ^ purpurem 120. Himantopus melanopterus. 94. .- flavirostris. 121. Recurvirostra avocetta. 95. - garzelta. 122. Philomachus pugnax. 96. - bubuleus. 123. Tringa canutus. 97. - .minhta- 124. - Ssubarquata. 98. - alricapilla. 125. - minuta. 99. Nyeticorax europaeus. 126. Calidris arenaria. 100. Platalea tenuirostris. 127. Rhynchaea capensis. 101. Ciconia nigra. 128. Parra africana. 102. - alba. 129. Gallinula chloropus. 103. - Abdimi. 130. Phoenicopterus erythraeus. 104. - leucocephala. 131. - minor. 105. Mycteria senegalensis. 132. Plectropterus gambensis. 106. Leptoptilos crumenifer. 133. Sarkidiornis africana. 107. Anastomus lamelligerus. 134. Nettapus madagascariensis. 108. Scopus umbretta. 135. Dendrocygna viduata. 109. Tantalus ibis. 136. Spatula clypeata. 110. Ibis falcinellus. 137. Podiceps minor. - 111. - hagedash. 138. Larus phaeocephalus. 112. - religiosa. 139. Plotus Vaillantii. 113. Numenius phaeopus. 140. Pelecanus rufescens. 114. Totanus slagnatilis, 141. E onocrotalus. 115. - calidris. 142. Carbo africanus. 116: - glareola. 143. Sterna caspia. L1 - ochropus. 143 Arten. Verzeichnis derjenigen Vögel Westafricas, welche zu- gleich in Südafrica angetroffen werden. Spizaetos bellicosus. - coronatus. . Buteo tachardus. Astur musicus. - J zonarius. Syrnium Woodfordii. Caprimulgus rufigena. . Atticora holomelas. Hirundo Gordoni. 10. Cotyle fuligula. 11. Haleyon cinereifrons. 12. Ceryle maxima, 13. Merops bullockioides. 14. Nectarinea amethystina. 15. - splendida. 16. - fusca. conosco . Nectarinea bifasciata. . Myrmecoeichla nigra. - formicivora. . Parus einerascens. . Macronyx croceus. . Cossypha reclamator. . Dierurus musicus. . Campephaga nigra. . Telephonus trivirgatus. . Spreo fulvipennis. . Hyphantornis ocularius. 3 aurifrons. - spilonotus. . Euplectes oryx. . Symplectes bicolor. . Vidua regia. . Vidua albonotata. . Estrelda Dufresnii. granatina. . Amadina erythrocephala. . Poliospiza angolensis. . Passer diffusus. . Fringillaria capensis. 40. - seplemsiriata; : - impetuani. 42. - tahapisi. . Buceros melanoleucus. 44. - poecilorhynchus. . Psittacus Rüppelli. . Barbatula leucolaima. 59 Arten. . Barbatula minuta. . Dendromus chrysurus. . Oxylophus serratus. . Zanclostomus aereus. . Cuculus nigricans. rubiculus. . Turtur semitorquatus. . Peristera tympanistria. . Lobivanellus albiceps. . Charadrius marginatus. . Ardea calceolata. . Parra capensis. . Corethrura pulchra. Verzeichniss derjenigen Vógel Westafricas, welche zugleich in Nordostafrica beobachtet wurden. . Aquila Bonelli. . Circaetos gallicus. . Tinnuneulus alaudarius. vespertinus. . Nauclerus Riocouri. . Pernis apivorus. . Astur monogrammicus. . Strix flammea. . Seotornis climaeurus. SO -1 O» Q' 4i wm — . Cypselus abyssinicus. . Hirundo cahirica. melanocrissus. abyssinica. senegalensis. . Eurystomus afer. 17. Coracias garrula. 18. - abyssinica. 19. - pilosa. 20. Haleyon senegalensis. 21. - rufiventris. 22. Alcedo caeruleocephala. 23. Ceryle gigantea. „24. Merops albicollis. 25. - A hirundinaceus. 26. - collaris. 27. - viridissimus. 28. - nubicus. - . Macrodipteryx longipennis. . [rrisor senegalensis. . Nectarinea cuprea. pulchella. . Drymoeca mystacea. gracilis. rufifrons. . Phyllopneuste Bonelli. . Sylvia hortensis. . Camaroptera brevicaudata. tineta. . Sylvietta brachyura. . Saxicola oenanthe. aurita. . Myrmecoeichla aethiops. . Dromolaea leucura. . Pratineola rubicola. rubetra. . Thamnobia frontalis. . Ruticilla marginella. phoenicura. . Cercotrichas erythroptera. luctuosa. . Parus leucopterus. . Anthus campestris. . Turdus simensis. pelios. . Cossypha verticalis. . Petrocincla saxatilis. Casamanze. (Jules Verreaus.) Fernando Po. (Fraser, Thomson.) Quelea occidentalis. Foudia eryihrops, Nigrita bicolor. Sporopipes frontalis. Textor alecto. Plocepasser superciliosus, Sycobius melanotis, vidua principalis. paradisea. macroura, Spermospiza haematina. - gultata. Estrelda melpoda. Perreinii. vinacea, - senegalla, - subllava. phoenicotis. Pytelia eiterior. Amadina fasciata.. cucullata. - poensis. polyzona. Passer simplex. Fringillaria flaviventris. Alauda senegalensis. Pyrrhulauda leucotis, Crithagra chrysopyga. Colius senegalensis. Corythaıx Buffonüi. Musophaga violacea. Schizorhis africana. Buceros fistulator, fasciatus, nasutus, erythrorhynchus; Palaeornis torquatus; Pogonias dubius, Vieilloti. Barbatula atroflava- - clirysocoma. Dendrobates minutus. B goertan. Dendromus punctuligerus, Indicator major. = albirostris, Centropus Francisci: Oxylophus nter. Cuculus gularis. Chrysococeyx Klasii. - smaragdineus; auratus, "l'reron. erassirostris; abyssinica. Stictoenas guinea: Numida meleagris. Ptilopachus fuscus: Coturnix communis: Pterocles quadricinctus, - exustus. Kupodotis senegalensis. - melanogastra, Oedicnemus senegalensis. Lobivanellus senegalus, Hoplopterus spinosus, Surciophorus pileatus, Strepsilas interpres, Aviti atricollis, purpurea. bubulcus, = comata, - ntricapilla. - podiceps. Ciconia leucocephala, Scopus umbretta. Ibis falcinellus. Geronticus religiosus. Totanus glareola, - glottis. Actitis hypoleucus, Himantopus melanopterus. Tringa subarquata. ^ minuta. Parra africana. Pelecanus rufescens. Aguapim €&abon. Congo. (Rüis.) (Franguet, Du Chaillu, Aubry (Perrein, Tuckey, Henderson.) Lecomte, Fosse.) Francolinus ahatensis. H Nigrita Papas d ^ X 7 FEMME Cursorius senegalensis. - fusconotos. Glareola pratincola À - bicolor. Squatarola helvetica. - luteifrons. Charadrius melanopteroides, Sycobius malimbus. - pecuarius, ! , > nitens, - . Zonatus. E nigerrimus. Ardea atricollis, l Symplectes princeps. - — purpurea. - jonquillaceus. - flayirostris. Vidua principalis. - garcetta. - macroura. - schistacea. Spermospiza guttata. - atricapilla. Nycticorax cucullatus. Tigrisoma leucolophum. Ibis religiosa. Ciconia nigra. Numenius arquata. - phaeopus, Totanus glottis. - calidris, E hypoleucus; = stagnatilis. Tringa subarquata. E minuta. Calidris arenaria. Himantopus melanopterus. |’ Parra africana. Corethrura pulchra. Himantornis haematopus, Gallinula flavirostris. Hydrornia porphyrio. Rallina oculea. Podica senegalensis, Sarkidiornis africana. Dendrocygna viduata. Querquedula cyanoptera. Puffinus major. Sterna galericulata. - melanoptera. - senegalensis, Sula rubripes. Phalacrocorax africanus. Pyrenestes ostrinus. - coccineus. Estrelda rubriventris. = atricapilla. Amadina poensis. Megalophonus occidentalis, Colius senegalensis. - castanolus, Corythaix macrorhynchus. z Buffoni. = Meriani. "Turacus giganteus. Buceros cultratus. - fistulator, E albocristatus. = semifasciatus; Palaeornis torquatus. Psittacus pachyrhynchus. - Gulielmi. Pogonias bidentatus. E hirsutus. = flavipunctatus. Barbatula Duchallui. - subsulphurea. E atroflaya. - leucolaima. Xylobucco scolopaceus. Gymnobueco Bonapartei. z fuliginosus. Trachyphonus purpuratus. Verreauxia africana. Dendromus Caroli. i: gabonensis. E brachyrhynchus. B nigripunctatus, = Lafrenayi. Indicator minor. Centropus Pucherani. = monachus. /Zanclostomus aereus. Cueulus gabonensis. Chrysococeyx Klasii. u auratus. = intermedius, Treron calya. - — nudirostris, Tnrturoena Malherbii, Turtur erythrophrys. Peristera tympanistria. Oena capensis. Numida Rendalli. Agelastus meleagrides. Coturnix Adansoni. Oedicnemus senegalensis. Glareola Nordmanni. Lobivanellus senegalensis. Charadrius pluyialis. = tricollaris. Strepsilas interpres. Haematopus niger. Ardea cinerea. - atricollis. - flayirostris. - bubulcus. - atricapilla. - minuta. Platalea tenuirostris. Ciconia leucocephala. Scopus umbretta. Ibis falcinellus. Numenius sp. Totanus glareola. - ocliropus. - glottis. Actitis hypoleucus. Himantopus melanopterus. Machetes pugnax. Tringa subarquata. - minuta. Rhynchaea capensis. Parra africana. Rallina oculea. Corethrura pulchra. Porphyrio Alleni. Gallinula flayirostris. Phoenicopterus erythraeus. Nettapus madagascarienais, Podiceps minor. Thalassidroma Wilsoni. Larus spec. Rhynchops orientalis. Plotus Levaillantii. Pelecanus rufescens, Coasamanze, (Jules Verreaus.) Spizaetos coronatus. - occipitalis. "Tinnunculus rufescens. Astur monogrammicus, -— gabar. - niger. - Mbrachydactylus. Nisus Hartlaubii. Circus Swainsonil. Atlıene perlata. Scops leucolis. —— Syrnium Woodfordii, trix flammea. Scotornis climncurus, Macrodipteryx longipennis, Hirundo leucosomn, - senegalensis. - melanocrissus. Eurystomus afer. Coracias abyssinica. pilosa. 3 cyanogasira. Halcyon senegalensis: E semicnerulen. ruliventris, Alcedo cyanotis, Ceryle. giganten. - eristata, Merops hirundinaceus, . erythropterus, - yiridissimus. - nublous, " Bullockil. Upupa senegalensis. Irrisor senegalenais, - pusillus —— Nectarinea. splendida. chloropygia, vonustn, cupren. - senegalensis, oyanocephaln, ı - subeollaris. " pulchellu. ® platura, —— 3 Longuemaril. Drymoeca. erytliroptera. " superciliosn. Eremomela pusilla. Thamnobia frontalis. Cercotrichas erytliroptera. Macronyx croceus. Turdus pollos. Cossyplia albicapilla. verticalis Petrocincla. saxatilis. Crateropus Reinwardtil. platycercus. atripennis, Hypergerus atriceps. Oriolus galbulu. Trichophorus olivaceus. gularis, canicapillus, - nIvosus: pollocephalus, flavicollis. : syndactylus: Andropadus latirostris, Ixos aslıanteus, Tehitren melanogastra. - ruliventris, Platystira melanoptera, Senegalensis. Hyliota Navigastra, Campeplaga ploenicen. Ceblopyris pectoralis, Dierunus divaricatus, atripennis, Lanius rutilans. Collurio nubi Coninella corvinn: 'P'elephonus senegalus. erythropterus, Niläus brubru, Laniarius barbarus. chrysogaster, Dryoscopus gambensis. Ptilostomus senegalensis. Corvus. cumirostris, Lamprotornis aeneus. Lamprocolius splendidus, - chalcurus, - rufiventris, Pholidauges leucogaster. Buphaga africana. - eryihrorhyncha. Hyphantornis brachypterus, textor. - castaneofuscus, Euplectes flummiceps. E franciscanus, - melanogaster, Fernando Po. (Fraser, Thomson.) Gypohierax angolensis. Bubo fasciolatus. Strix poensis, Cypselus ambrosiacus, RER Sabini. Halcyon einereifrons. Alcedo, leucogastra. Ceryle rudis. Nectarinea Stangeri. - chloropygla. - cyanocephala. - Fraseri, = obscura." - subcollaris. - hypodilos, - cyanolaema. - tephroluema. Drymoeca rufogularis. Chloropeta olivacen. - icterien, Stiphrornis badiceps. Cossypln poensis. Criniger poliocephalus, Andropadus Jatirostris. - gracilirostris. Tehitrea tricolor. atrochalybea. Platystira Teucopygialis. Muscicapa Fraserl. Fraseria ocreata. Laniarius chrysogaster, Corvus curvirostris; Lamprocolius ptilonorhynehus - splendidus, Hyphantornis. textor, - brachypterus. Nigrita canicapilla. - fusconotos. Sycobius malimhns, Estrelda occidentalis. Ligurnus olivnceus. Amadina. poensis, Corytlinix. Buffoni. "Turacus giganteus, Buceros ntratus, Psittacula pullaria. Burbatula subsulphuren. Xylobucco scolapaceus, Zunclostomus nereus, Cuoulus rubieulus, Chrysococeyx auratus, Peristera tympanistria. Numida Rondalli, Lobivanellus ulbiceps. Ashantee. (Pel.) Aguapim. iis.) €nbon. (Franquet, Du Chaillu, Lecomte, Fosse.) Cathartes monachus, Gypohierax angolensis, Polyboroides radiatus, Spizaetos occipitalis, Pandion halinetos. Falco ruficollis. Avicedn cuculoides, Milvus parasiticus, Circus Swainsonii. Pernis apivorus. Astur macrounis. - "Temminkii. \ -- macrocelides, | - zonarius. | Nisus erythropus. | Scotopelia Peli. Bubo fasciolatus. | - leucostictus. | Scops leucotis, Scotornis climacurus. Caprimulgus binotatus. Hirundo rustica. - abyssipica. Atticora holomelas, - obscura, £ nigrita. Eurystomus gularis. Halcyon dryas. Alcedo quadribrachys. Ceryle maxima. - rudis. Merops gularis, - Cüvieri, lhirundinaceus. Nectarinea. cuprea, - splendida, Stiphrornis erythrothorax. E badiceps. - superciliaris. Pitta angolensis. Cossypha cyanocampter. - dindemata. poensis, — Crateropus atripennis. - oriolides. Oriolus Barufti. Trichophorus barbatus. - nivosus, E canicapillus. | - ieterinus. - simplex. eximius. i - poliocephalus. = indicator, Andropadus latirostris. gracilirostris, Ixos aslıanteus, Tehitren nigriceps, Dicrourus modestus. Fraseria ocreata, Laniarius Peli, E cruentus, Sigmodus caniceps. Cliaunonotus Sabini. Lanius Smithi. Lamprocolius purpureiceps. Sycobius nitens. nigriceps. seutatus. Hyphantornis textor. luteolus, castaneoluscus. Euplectes Hammiceps. Vidua macroura, Spermospiza hnematina. = guttata. Pyrenestes capitalbus, Turacus giganteus. Corythaix persa. maerorhyncha; elatus, Buceros - fistulutor. abyssinicus. semifasciatus. ulbocristatus. Palaeornis torquatus, Gymmnobueco calyus. Xylobucco scolopaceus, Pogonias hirsutus. Dendrobates pyrıhogaster. E nivosus. Zonclostomus aereus. Indicator maculatus. Oxylophus ater. Chrysococcyx smaragdineus. Centropus Francisci. - epomidis, "Treron calva, "Turtur. erythrophrys. Peristera tympanistria. - afra. - puella. Agelastus melengrides. Numida cristata. Francolinus Lathami. -|Ceryle rudis. |INeophron. pileatus. Circaetos pectoralis, Falco cervicalis. Astur melanoleucus. Nisus Hartlaubii. -|Milvus parasitus. |Bubo leucostictus. Hirundo senegalensis. Ispidina rüficeps; Merops guluris. = bicolor. Nectarinea cuprea. - subcollaris. - splendida. r cyanocephala. Trogon narinn. Eurystomus gularis, Sylvia hortensis. Melocichla mentalis. Ixos ashanteus. Pitta angolensi Cossypha cyanocampter, Crateropus platyeircus, - plebejus, = atripennis, Trichophorus canicapillus. simplex. Oriolus nigripennis. Muscicnpa Rüisii. Parus ciuerascens. Dicrurus canipennis. Collurio Smithii. Telephonus senegaleusis. Dryoscopus gambensis. - major. Bias musicus, Chaunonotus Sabini. Laniarius chrysogaster. Corvus curyirostris. Spreo morio. Pholydauges leucogaster. - auratus, Hyphantornis textor. - collaris. - Grayi. Spermospiza haematina. Sycobius cristatus. - nitens, Euplectes melanogaster. Foudin erytlirops, Nigrita bicolor. - canicapilla. Coliostrutlius macrourus. Spermestes cucullatus. Amadina bicolor. Estrelda melpoda. Passer Swainsonii, Macronyx croceus. Corytliaix persa. Buceros semifasciatus. Psittacus senegalus. Pogonias hirsutus. Y laevirostris. Barbatula atroflava. - leucolaima. - Duchaillui. - scolopacea; Zanclostomus aereus, Oxylophus nter. Centropus monachus. Chalcites auratus. - Klasii. Peristera puella. "Turtur senegalensis. - erythrophrys. Ptilopachus fuscus. Numida cristata. Francolinus Lathami. - bicalcaratus, Vanellus inornatus. Squatarola helvetica, Himantopus melanopterus. Arden bubulcus. - gularis. Rallus oculeus. Himantornis haematopus. Gallinula chloropus. Corethrura pulchra. Sterna Bergii. Lamprocolius eupreocauda. brachypterus. Spizaetos occipitalis. Elanus melanopterus. Nisus Toussenelli, Bubo maculosus, Caprimulgus Fossi. Cypselus ambrosiacus. Chaetura Sabini. Alticora melbina. Hirundo rustica. - Gordoni, Eurystomus afer. Halcyon senegalensis. -. cinereifrons, z dryas. = badia. Alcedo quadribrachys. - leucogastra. Ispidina cyanotis. Corythornis cristata. = nais. Ceryle gigantea. Merops albicollis. = variegatus, 4 bicolor. - gularis. Nectarinea Stangeri. gabonensis, cuprea. superba. E Johannae. - 5 chloropygia. - cyanocepliala. E coronata. z venusta. = hypodilos. F cyanolaema. = fuliginosa. Anthreptes aurantius. Antlioscopus Rushiae. Drymoeca Strangei." z ruficapilla. x rufifrons. = Bairdii. Chloropeta superciliaris. = moesta. Comaroptera tincta. Stiphrornis badiceps. Bradyornis ruficauda. Pratincola salax. Poeoptera lugubris. Parus funereus. Aegithalus flavifrons. Parinia leucophaea. Budytes Rayi. Antlius Gouldii. Macronyx croceus. Turdus pelios. Cossypha albicapilla. - verticalis. Oriolus brachyrhynchus. - Baruffi, - nigripennis. Trichophorus xanthogaster. - niyosus. - indicator. Andropadus latirostris. = gracilirostris. Ixos ashanteus. Ixonotus guttatus- Phyllastrephus leucopleurus, Tchitrea melanogastra. - melampyra. - flaviventris. Bias musicus. Megabias flammulatus, Artomyias fuliginosus, Platystira melanoptera. - leucopygialis. = minima. Muscicapa infuscata. - epulata. - modesta, Erythrocercus M'Callii, Hyliota violacea. Ceblepyris pectoralis, Dicrourus coracinus. Lanius Smithi. Sigmodus rufiventris. Prionops plumatus. Laniarius chrysogaster. = cruentus. - Peli. Dryoscopus aflinis. = sublacteus, - leucorhynchus. - luctuosus. Chaunonotus Sabini. Lamprocolius ignitus. - püilonorhynchus - purpureiceps. - splendidus, = chloropterus. Buphaga erythrorhyncha. Hyphantornis brachypterus. = textor. - Grayi. Foudia erythrops. Aubry| (Perrein, Tuckey, Henderson.) Gypohierax angolensis. Scops Hendersonii. Caprimulgus rufigena, Coracias caudata. Halcyon cyanoleuca. Ceryle maxima. Nectarinea erythrothorax. - Perreini. - rubescens. - splendens. - bifasciata. Myrmecocichla nigra. Pitta angolensis. Cossypha reclamator. Bias musicus. Lobotos Temminkii. Laniarius gutturalis. Telephonus trivirgatus. Hyphantornis nigricollis. - jonquillaceus, — - flavocapillus. Euplectes aurinotus. Symplectes princeps. Pytelia afra. Estrelda phoenicotis. = granatina. - Perreini. - Dufresnii. - melpoda. Amadina erythrocephala, Sycobius cristatus. - ^ = nigerrimus. Spermospiza guttata. Fringillaria capensis. - impetuani. Poliospiza angolensis. Passer diffusus. Spreo fulvipennis. Lamprocolius nitens. - splendidus. Pogonias bifrenatus. Psittacus Gulielmi. - erythacus. Buceros fasciatus. Corythaix paulina. Musophaga Rossae ? Colius nigricollis. - — senegalensis. Zanclostomus aereus. Turtur senegalensis. Pternistes Cranchii. Treron calva. Numida cristata. Hoplopterus spinosus. Scopus umbretta. Recuryirostra ayocetta, Parra africana. Diomedea exulans. Anous tenuirostris. Plotus Levaillantii. Phaeton aethereus, Pelecanus rufescens. Fregata aquila. ho f'itteratut. 1. Für Westafrica. J. K. Tuckey: Narrative of an Expedition to explore the river Zaire etc. London 1818. 1 vol. 4to. Zoological appendix by John Cranch, p 407. Ein dürftiges Verzeichniss der während der Reise auf dem Congo beobachteten Vögel-arten. Hinsichtlich der Zuverlässigkeit der Nomenclatur der einzelnen Arten von sehr zweifelhaftem Werthe. T. E. Bowdich: Exeursions in Madeira and Porto Santo etc. 1. vol. 4to. London 1825. Schon brauchbarer, da kurze Beschreibungen hinzugefügt sind. Behandelt eine Anzahl Arten des Gambia-gebietes. A. v. Nordmann: Nerzcichniss. von Thieren und Pflanzen, welche auf einer Reise um die Erde gesammelt wurden von Ad. Erman. 1 vol. fol. Berlin, 1835. Mit 17 Tafeln. T Wichtig. Es wurden einige Arten vom Senegal und Ilha do Principe in Brasilien erlangt. Hinsichtlich dieser beiden Fund- orte kommt indessen mehrfach Verwechselung vor. So z. B. wird Lamprocolius ignitus niemals am ,,Senegal* gefunden, wohl aber und ausschliesslich auf Ilha do Principe. Louis Fraser: On new species of Birds collected in Western Africa: Proceed. Zoolog. Soc. of London, 1843, p. 3, 16, 34 and 51. H. E. Strickland: Descriptions of some new species of Birds brought by Mr. L. Fraser from Western Africa: Proceed Zoologie. Soc. 1844, p. 99. Louis Fraser: Zoologia typica. 1. vol. fol. London, 1845. Dieses schöne Werk enthält treffliche Abbildungen von 22 in den „Proceedings“ der zoologischen Gesellschaft beschriebenen Vögeln. Fraser sammelte auf Fernando Po, Cap Palmas, Cap Coast, auf dem Niger- und Nunflusse, u. s. w. Seine Beiträge zu unserer Kenntniss der Vógel Westafrica's gehóren zu den wichtigsten. .- W. Allen and 7: R. H. Thomson: A Narrative of the Ex- pedition sent by H. M. Government to the river Niger. 2 vol. 8to. London 1848. Wichtig durch zahlreiche wenngleich nur kurze und gelegentlich in den Text eingestreute Noten über die Lebensweise verschie- dener Arten. Ein Appendix giebt zu dem in sehr angemessener Zusammenstellung die Beschreibungen sámmtlicher während der Reise beobachteter neuer oder wenig bekannter Arten. 15. 16. 175 18. 19. 20. LX Sir W. Jardine: Ueber 16 Vögelarten aus der Gegend des Old-Calabar und Bonny-Flusses: Ann. and Magaz. of Natur. History, vol. 18, p. 85. C. A. Gordon: Notes on the habits of some Birds collected on the coast of Western Africa (Cap Coast) in: Jardine Con- tributions to Ornithology, 1849, p. 1. Sehr wichtig und voll Interesse. Jules et Eduard Verreawv: ,Descriptions d'espéces nouvelles d'Oiseaux du Gabon* Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 257, etc. J. et E. Verreaux: „Observations sur les moeurs des Oiseaux de l'Afrique meridionale et occidentale". Rev. et Mag. de Zool. 1855, p. 414, etc: J. et E. Verreaux: ,Descripüons d'oiseaux nouveaux de l'Afrique meridionale et oecidentale*. Rev. et Mag. de Zool. 1R55, np. 217, Ele. J. Verreaux: „Oiseaux nouveaux du Gabon* in Caban. Journ. für Ornithol. 1855, p. 101. Sir W. Jardine: „Birds of Western Afriea. Collections of: Louis Fraser* in Contrib. to Ornith. 1850, p. 151 and 1851, , uq. : Behandelt verschiedene neue und weniger bekannte Arten von Fraser um Abomey gesammelt. H. E. Strickland : „Notes on someBirds from the river Gaboon in Western Africa“. Jard. Contrib. to Ornith. 1850, p. 131, 161. Dieselben Sendungen, welche J. Verreaux beschrieb, liegen auch dieser Arbeit zum Grunde. ka C. Sundevall: „Foglar fran Sierra Leone“. Öfversigt af Kongl. Vetensk. Academ. Förhandlingar för 1849, p. 156. Wichtig. Ausführliche Mittheilung über 23 im Jahre 1790 von Prof. Adam Afzelius um Sierra Leone gesammelter und in der Sammlung zu Upsala conservirter Arten. W. Swainson: „The Natural History of the Birds of Western Africa“. 2. vol. 800. London, 1837. Dieses mit 64 Kupfertafeln illustrirte Werk gehört zu dem Besten, was Swainson schrieb. Dasselbe behandelt 150 Arten. Dr. G. Hartlaub: „Beitrag zur Ornithologie Westafriea’s“ in: Abhandlungen aus dem Gebiete der Naturwissenschaften, her- ausgegeben von dem naturwissenschaftlichen Verein in Hamburg. Band 2. Abtheil. 2. p. 1. Mit 11 Kupfertafeln. Behandelt die sehr interessanten und eine Anzahl neuer Arten in sich begreifenden Sammlungen, welche Herr Carl Weiss aus Hamburg auf St. Thomé, do Principe und auf einigen Punkten der Goldküste zu Stande gebracht und an das Museum seiner Vaterstadt geschickt hat. Strickland übertrug den allgemeinen Theil dieser Arbeit ins Englische: Jard. Contrib. to Ornith. 1850, p. 129. Dr. G. Hartlaub: „Description de quelques nouvelles espéces d’Oiseaux de l'Afrique occidentale*. Rev. et Mag. de Zoolog. 1849. p. 494. Dr. G. Hartlaub: „Versuch einer synoptischen Ornithologie Westafrica’s“. Caban. Journ. für Ornith. 1853, p. 385. Behandelt 584 Arten. 21. 22, 23. 24. 25. 26. LXI Dr. G. Hartlaub: „Beschreibung einiger neuer von Herrn H. S. Pel, holländischem Residenten auf der Goldküste, daselbst gesammelteh Vogelarten. Cab. Journ. für Ornith. 1855, p. 353. Dr. G. Hartlaub: „Systematisches Verzeichniss der von Herrn H. S. Pel auf der Goldküste zwischen Accra und Cap tres Puntas gesammelten Vógel* in Cab. Journ. für Ornith. 1855, p. 360. John Cassin: ,Descrptions of New Species of Birds from Western Africa in the collection. of the Academy of Natural Sciences of Philadelphia“: Proceed. Ac. Nat. Sc. of Philad. April, 1855, p. 324. und Proc. Ac. Nat. Sc. of Philadelphia. Aug. 1856. In beiden Arbeiten berichtet Cassin über die von Du Chaillu am Moondaflusse in Gabon gesammelten Vógel. Dieser Beitrag wie die beiden folgenden zählt zu den wichtigsten unter den hier zu erwähnenden. John Cassin: „Catalogue of Birds collected at Cape Lopez, Western Africa, by Mr. P. B. du Chaillu*: Froceed. Acad. of Philad. Dec. 1856. Behandelt 49 Arten. John Cassin: „Catalogue of Birds collected on the river Muni, Western Africa, by P. B. du Chaillu, with notes and descriptions of New Species“: Proceed. Ac. Nat. Sc. of Philad. March 1857, p. 33. Behandelt 61 Arten. Beide Verzeichnisse sind vom höchsten Interesse. Louis Fraser: „The Birds of Western Africa“, Fol. min. London. 1857. Ein schönes in monatlichen Theilen, deren jeder fünf Tafeln enthält, erscheinendes Kupferwerk, dazu bestimmt, noch nicht abgebildete oder ungenügend bekannte Arten zu illustriren. 2. Für Nerdostafrica und Ostafrica. Descriptiones animalium ete. quae in itinere orientali observavit Petrus Forskal. Ed. C. Niebuhr. Havniae, 1775. Ato, J. C. Savigny: „Memoire sur les Oiseaux de l'Egypte* in: Description de l'Egypte et de la Syrie ete. 9 vol. fol. Paris 1809— 20. Explieation sommaire des planches d'Oiseaux d'Egypte et de la Syrie, publiées par J. C. Savigny offrant un exposé des charactéres naturels des genres avec la distinction des espéces par V. Audowin. 1 vol. 800. Paris. Atlas zu der Reise im nördlichen Africa von Zd. Rüppell. Vögel. Bearbeitet von Dr. Ph. J. Cretschmar. 1 vol. fol. Frankfurt, 1826. Dr. Ed. Rüppell: „Neue Wirbelthiere zur Fauna von Abyssi- nien gehörig“. 1 vol. fol. mit 73 Kupfertafeln zum ornitholo- gischen Theile. „Systematische Uebersicht der Vögel Nordostafrica's nebst Ab- bildung und Beschreibung von fünfzig theils unbekannten theils 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. 17. 18. LXII noch nicht bildlich dargestellten Arten“ von Dr. E. Rüppell. 1 vol. 8vo. Frankfurt. 1845. : Unter Allen, welche die Ornithologie des nordóstlichen Africa gefördert haben, wird E. Rüppell jederzeit als der erste und hóchtsverdiente genannt werden. Seine Arbeiten gehóren zu den besten der neueren zoologischen Litteratur. FEhrenberg: ,Symbolae physieae*. Avium decas I. Fol. Der keineswegs hinlänglich bekanute Text dieses leider unvollen- an Werkes ist für Ornithologie von grosser Wich- tigkeit. H. Salt: „Voyage to Abyssinia and travels into the Interior of that country“ ete. 1 vol. 4to. London. 1814. Wichtig durch den sehr sorgfältig gearbeiteten ornithologischen Appendix von Lord Stanley auf Seite XLVI. Denham, Clapperton, and Oudney: „Travels and Discoveries in Northern and Central Africa“. 1 vol. 4to. London. 1822. Mit zoologischem Appendix auf Seite 196. » C. Sundevall: „Foglar fran Nordöstra Africa“: Öfvers. af Kongl. Vetensk. Academ. Förhandl. 1850, p. 126. Behandelt in des Verfassers bekannter ächt wissenschaftlicher Weise die ornithologische Ausbeute Hedenborg’s in Sennaar, und giebt die Beschreibungen einer Anzahl neuer Arten. Sehr wichtig. - H. E. Strickland: „List of Birds procured in Kordofan by Mr. 7. Petherick, with notes, etc“. Ann. and Mag. of Nat. Hist. n.-s. vol. 9, p. 342. P. L. Selater: „List of a collection of Birds made by James Daubeny Esq. on ihe coasts of the Red Sea in 1851.“ Contrib. to Ornith. 1852, p. 123. Galinier et Ferret: „Voyage en Abyssinie. Oiseaux par Guérin Meneville*: Rev. et Mag. de Zool. 1843, p. 161, 321. Th. Lefevre: Voyage en Abyssinie. Oiseaux par O. Des Murs et Fl. Prevost. vol. 6, p. 48, ete. avec 12 planches color. Dr. Zh. v. Heuglin: „Systematische Uebersicht der Vögel Nordostafrica s mit E nschluss der arabischen Küste, des rothen Meeres und der Nilquellen-Länder südwärts bis zum 4ten Grade N. r.* (Sitzungsber. der mathem. naturw. Klasse der kaiserl. Academ. der Wissensch. Band 19, p. 255). 754 Arten! Bei viel Irrthümlichem und vieler Unsicherheit in der Bestimmung der Arten die wichtigste unter den neueren Arbeiten über die Ornithologie jener Gegenden. Keine Beschrei- bungen. J. J. Bianconi: Specimina zoologiea Mosambicana, quibus vel novae vel minus notae animalium species illustrantur. Bologna 1850. Ornithologisches nur spärlich. Dr. R. Vierthaler: „Ornithologischer Tagebuchsbericht von einer Reise auf dem blauen Nil von Chartum durch Sennaar nach Rosseires“: Naumannia, B. Il. p. 28—58. A. Brehm: „Der Winter in Aegypten in ornithologischer Hinsicht". Naumannia, B. I. p. 54. 19. 20. 21. 22. 23. 24. 25, 26. 27. 28. 29. 30. LXIII A. Brehm: Beiträge zur Ornithologie Nord-ost-Afriea’s: Naum. II. p. 38. Beobachtungen über die Zugvógel im inneren Africa“ von Dr. R. Vierthaler : Naum. B. 2. A. Brehm: „Etwas über den Zug der Vögel in Nordostafrica* in Caban Jou n. 1853, p. 74. 451 und 1854, p. 73. | A. Brehm: „Zur Fortpflanzungsgeschichte einiger Vögel Nord- ostafricas^ in Caban. Journ. für Ornith. 1853. Extrah. p. 93. A. Brehm: ,Reiseskizzen ın Nordostafrica“. 3 Bünde. Enthält sehr viel Ornithologisches. Dr. A. Vierthaler: „Ornithologische Beobachtungen“ aus dessen Tagebuch auf einer Reise in Sennaar u.s.w. Naumannia 1855. Dr. A. Brehm: „Die Fundorte des Ornithologen in Nordost- africa“; Cab. Journ. 1855, p. 362, 481. Dr. A. Brehm: „Blätter aus meinem ornithologischen Tage- buche“ in Caban. Journ. für Ornith. 1856 und 1857. Baron Dr. J. W. v. Müller: „Beiträge zur Ornithologie Africa's*. 4to. 4 Hefte erschienen mit im Ganzen 16 Kupfertafel:. Criük darüber in einem Briefe an Guérin von .Bonaparte: Rev. et Magas. de Zool. 1855. p. Fragment d'une lettre de M. de Filippi a son Alt. le Prince Ch. L. Bonaparte: Rev. et Mag. de Zool. 1853, p. 289. Mittheilung über die ornithologischen Sammlungen des Sardinier’s Brun-Rollet vom obern weissen Nil. E. Blyth: „Report on a Zoological Collection from the Somauli-country, made by Lieutenant Speke“: Journ. Asiat. Soc. of Bengal 1856. Erste Nachricht über die Vögel jener Gegenden. Ungemein wichtig. 3. Für Südafrica. ‚Levaillant: „Histoire naturelle des Oiseaux d’Afrique“. 6 vol. in fol Paris 1799—1800. Mit 300 Kupfertafeln. Levaillant: „Histoire naturelle des Oiseaux d'Afrique*. 2 vol. oct. Paris 1798. Nur Text mit wenigen schlechten Kupfertafeln. Blieb unvoll- stándig. H. Lichtenstein: „Deseriptiones Animalium quae in itinere ad maris australis terras per annos 1772— 74 suscepto eollegit observavit et delineavit JJ. R. Forster, etc. 1 vol. 8. Berol. 1844. W. J. Burchell: „Travels in the Interior of Southern Africa“. 2 vol. 4to. London 1822. Mit nicht unwichtigen ornithologischen Notizen in den Text eingestreut. Eine Anzahl der von Burchell gesammelten Arten beschrieb zuerst W. Smwainson in seinem Werkchen „Animals in Menageries*, dessen dritte Abtheilung den Titel führt: ‚Two Centenaries and a quarter of Birds, either new, or hitherto imperfectly described“. Dr. A. Smith: „Report of an Expedition to explore the Interior of Africa“. Captown, 1837. Svo. 10. 11. 12. 13. 14. 15. 16. LXIV Brochüre von 56 Seiten, mit einem die ausführlichen Beschrei- bungen der gesammelten Thiere enthaltenden Anhange. Nicht im Buchhandel zu haben, und doch um so wichtiger, als bei weitem nicht alle hier beschriebenen Vögel. in den „Ilustrations“ abgebildet sind. Dr. A. Smith: „Ilustrations of the Zoology of South-Africa“ ete., with letterpress descriptions and a summary of African Zoology. 27 parts in 4to. London 1838 etc. Die Diagnosen dieses Werkes in der Isis von 1844. H. Lichtenstein: „Verzeichniss einer Sammlung von Säuge- thieren und Vögeln aus dem Kafferlande“. Berlin 1842. Brochüre von 24 Seiten, mit kurzen Originalbeschreibungen neuer von L. Krebs in der Gegend des Liqua-Flusses im Nordosten der Capcolonie eingesammelter Arten. N. A. Vigors: „On a collection of Birds from Africa (Delagoa- bay) with characters of new species“: Proceed. Zool. Soc. 1830, p. 96. J. E. Alexander: ‚An Expedition of Discovery in the Interior of South Africa“. 2 vol. 8vo. London 1838. Mit zoologischem Appendix von M. Waterhouse auf Seite 259 des zweiten Bandes. A. Delegorgue: „Voyage dans l'Afrique australe*. 2 vol. 8vo. Paris 1847. Enthält manchen anziehend geschriebenen ornithologischen Bei- trag. Ref. übertrug das Ornithologische im Auszuge für Bur- meister’s „Zeitschrift für Zoologie“. Band 1. p. 113. C. Sundevall: „Foglar fran Södra Africa“. Öfvers. af Kongl. Vetensk. Academ. Förhandl. 1850, p. 96. Ueberaus wichtig. Behandelt ausführlich 62 neue von J. A. Wahlberg in der Kafferei gesammelte Arten. H. E. Strickland and P. LL. Selater: „List of a collection of Birds procured by Mr. S. T. Anderson in the Damara- country in South- Western- Africa“: Jard. Contrib. to Ornith. 1852, p. 141. J. A. Wahlberg: „Nye Fogelarter fran Damara-landet i södra Africa“. Öfvers. af Kongl. Vetensk. Acad. Fórhandl. April 1855. Neue südafricanische Vögel von J. A. Wahlberg, aus einer brieflichen Mittheilung an Prof. Retzius in Stockholm. Caban. Journ. 1857, p. 1. Behandelt einige neue im Damaralande an den Flüssen Doughe und Svakop so wie auf den Inseln Possession, Halifax, Ichaboe u. S. w. gesammelte- Arten. Sir William Jardine: „Ornithology of South-Eastern Africa. Natal Collections procured by Mr. M. M’ken“. Edinb. New philos. Journ. n. s. vol. II. p. 238. Giebt Nachricht von 57 Arten. Briefe von /7. Boie geschrieben aus Oslindien und auf der Reise dahin. Schleswig. 1832. p. 48—72. LXV 4. Für Madagascar. 1. Dr. @. Hartlaub: Ueber den gegenwärligen Standpunkt unserer Kenntnisse von der Ornithologie Madagascars: Burmeister Zeit- schrift für Zoologie u. s. w. Band 1, p. 149. H. E. Strickland lieferte eine englische Uebersetzung dieser Ab- handlung: Ann. and Mag. of Nat. Hist. n. s. vol. II. p. 39. 2. Victor Sganzin: „Notes sur les Mammiferes et sur l’Ornitho- logie de l'ile de Madagascar. 4to. 50 S. 5. Für die capverdische Gruppe. Dr. C. Bolle: „Die Vogelwelt auf den Inseln des grünen Vorge- birges“ in Caban. Journ. für Ornithol. 1856, p. 17. 6. Für die canarischen Inseln und die Madeira-gruppe. 1. Ledru: „Voyage aux Canaries. Catalogue des Oiseaux (60 especes ) 2. Dr. Heineken: „On the Birds of Madeira“ in Brewster's Edinburgh Journal of Sciences vol. I. 3. Dr. Heineken: „On the Birds of Madeira“. Zoolog. Journal Nr. XVII. Art. 17. | 4, Sir William Jardine: „On the Birds of Madeira“ in, Edinb. Journ. of Natur. and Geogr. Science, vol. I. p. 245. 5. Edw. Vernon Harcourt: „Notice on the Birds of Madeira“ : Ann. and Magaz. of N. H. vol. 12. p. 58. 6. Edw. Vernon Harcourt: „Sketch of Madeira“. 1 vol. London. Murray. 1851. p. 123. 7. Edw. Vernon Harcourt: „Notes on the Ornithology of Madeira“, Ann. and Mag. of N. H. 1855, p. 430. 8. „Ornithologie Canarienne* par M. P. B. Webb, S. Berthelot et A. Moquin-Tandon. 1 vol. 4to. Paris. 46 S. 9. Dr. C. Bolle: ,Bemerkungen über die Vógel der canarischen Inseln“. Caban, Journ. 1854, p. 447. 7. Für Nordafrica. 1. Desfontaines: Memoires sur quelques nouvelles especes doiseaux des cótes de la Barbarie^. Mem. de l'Acad, roy. des Sc. 1787. p. 496. 2. Rozet: „Voyage dans le regence de l'Algérie*. Paris, 1833. 1 vol. 800. Alt. 4to. Oiseaux, p. 238. J3. „Exploration scientifique de l'Algérie*. Fol. Paris 1835 ete. Oiseaux par Levaillant avec All. 4. M. Wagner: Reise in Algerien. | 9. A. Malherbe: „Catalogue raisonné d'Oiseaux de l’Algerie“: (Mem. Soc. d'hist. nat. du dep. de la Moselle.) Metz, 1846. 23 S. und dazu eine „Premiere suite“ von 7 S.) I LXVI 6. A. Malherbe: „Faune Ornithologique de l’Algerie“. Metz 1855. 8vo. . 40 S. 7. G. W. H. Hay and H. M. Drummond: „Notes on a col- leetion of Birds from Tangiers*: Proceed. Zool. Soc. 1840. p, 224. 8. H. M. Drummond: „List of Birds found in the vicinity of Tunis and Biserta^ etc. Ann. and Mag. of Natur. Hist. vol. 16, p. 102. | 9. Frederick Schousboe: Sur les Oiseaux de la cóte de Maroc, dans ’Ornithologie Canarienne par Berthelot, Moquin-Tandon etc. 10. P. O. Desmurs: „Liste d'une vingtaine d’especes d'Oiseaux observés dans les environs de Boghar: Rev. et Mag. de Zool. 1851,. p. 29. 11. Carstensen: „Verzeichniss der in der Umgegend von Tanger und im nórdlichen Fez vorkommenden Vógel: Naum. Il. p. 37. 12. Dr. Alain Labouysse: „Lettre sur les Oiseaux de la partie littorale de la province de Constantine: (Ann. Soc. d’agrie. et d'hist. nat. de Lyon. Naum. vol. II. p. 345. Ausser den hier namhaft gemachten Werken enthalten bekannt- lich die älteren von Brisson (Adanson), Gmelin, Latham, Vieillot, Temmink, viel Wichtiges für unsere Kenntniss von den Vógeln Africa's, und zahlreiche kleinere Beiträge. Beschreibungen neuer Arten z. B., finden sich in den Proceedings und Transactions of the Zoological Society, der Revue et Magasin de Zoologie, Gray's „Zoological Mis- cellanies“, den Comptes rendus der Pariser Academie der Wissen- schaften (Konaparte), den „Annals and Magazine of Natural History‘ in Jardine's „Contribution to Ornithology* in den von Gray und Cassin herausgegebenen Catalogen des Britischen Museum's und der Sammlung zu Philadelphia, dem South African Quarterly Journal (Smith), den Sitzungsberichten der Berliner Academie der Wissen- schaften (Peters), und manchen anderen ihres Orts zu citirenden Werken und Zeitschriften. SYNOPSIS. Anmerkung. Das am Schlusse der Angaben über die Fundorte mancher Arten beigefügte ,,M'*' bedeutet das gleichzeitige Vorkommen derselben in Südafrica, ein „O“ dagegen in den nordöstlichen Provinzen. Ich habe mich bei meinen Messungen durchgángig des alt- franzósischen Fussmaasses (Pied du roi) bedient. Wo bei Angabe der Schnabellänge nicht speciell „a rictu'* ' oder „ab ang. oris“ hinzugefügt, wurde allemal von der Stirn an lángs des culmen bis zur Spitze gemessen. Wenn bei den Beschreibungen das Geschlecht des Vogels nicht angegeben, liegt diesen das Farbenkleid des alten Männ- chens zum Grunde. T. I. Aceipitres, 1. a. Vulturidae, Vig. Neophron, Sav. pileatus, (Burch.) Nigricante-fuscus; pileo, capitis lateri- bus gulaque nudis purpurascente-carneis; nucha, collo postico juguloque lanugine fuscescente-albido obtectis; macula. parva infragulari fusca; tibiis albidis; rostro basi nigricante, apice corneo; pedibus pallide caeruleo-viren- tibus; iride fusca. Juv. Collo brunneo. Long. 24—26".— al. 19". — caud. 7^. —rostr. 2^ 3° — tars. 3".— dig. med. 3". Hab. Senegambien, Guinea. (Senegal: Less. — Ashantee: Pel. — Cap Coast: Fraser. — Ins. St. Thomé und do Principe: Lopez de Lima.) — M. O. Syn. Vultur pileatus, Burch. Trav. I. p. 195. — Caihartes monachus, Temm. Pl. col. 222. av. jun. — Perenopterus niger, Less. Tr. d’Ornith. p. 29. — N. earunculatus, A. Smith Afr. Zool. p. 141. — Fras. Proceed. Z. Soc. 1843, p. 51. — Vierth. Naum. II. p. 38, 39, 46. — A. Brehm, Cab. Journ. I. p. 93, pl. 5. fig. ovi. — Id. Naum. II. Heft 3, p. 39. — Strickl. Syn. p. 14. Heuglin nennt die Kopfhaut bei alten Vögeln glänzend violett. . &ypohierax, Rüpp. angolensis, (Gm.) Albus, regione ophthalmica areaque parva utrinque infra mandibulae basin nudis roseo-carneis ; interscapulio et alis fusco-nigris; scapularibus et suba- laribus albis; cauda nigra, apice late alba; rostro albido; pedibus carneis; iride laete flava. Jun. Fusco confertim variegatus; alis et cauda pallidius fuscis, hac apice albi- cante. Long. circa 20%. — al. 16". — caud. 7". — rostr. 1^ 11%. — tars. 2" 11". — dig. med. 2^ 1. Hab. Bissao: Verr. — Rio Boutry: Pel. — Gambia: Bowd. — Fernando Po: Fras. — Congo: Mus. Brit. Syn. Falco angolensis, Gm. L. I. p. 252. — Poly- borus hypoleucus, Benn. Gard. Menag. Zool. Soc. II. p. 303. — Nultur hypoleucus, Jard. (Illustr. n. s. pl. 13. — Gypo- hierax angolensis, Rüpp. Neue Wirbelth. py p.45. — Haliaetosangolensis, Schleg. Naum. II. 2, p. 24. — Bowd. Excurs. p. 224. — Gray Gen. of Birds, t. 4. fig. opt. — Strickl. Syn. I. p. 14. Die Lebensweise dieses Vogels ist nach Pel's Zeugniss ganz die eines Haliaetos. b. Falconidae, Leach. Buteo, Vieill. tachardus, (Daud.) Supra fuscus, plumis rufescente- limbatis et terminatis, basi ex parte albis vel albo-variis ; subtus albus, gula fusco-striata; pectore et epigastrio maculis subrotundatis fuscis plus minusve notatis; abdo- mine medio immaculato; cruribus rufescente-brunneis; remigibus primariis nigris, pogoniis internis scapum versus albis; secundariis fuscis, irregulariter fasciatis; cauda subrotundata. in fundo griseo-rufescente fasciis circa 10 angustis nigricantibus undulatim notata, apice rufescente- albida; pedibus virente-flavis; rostro nigro, basi flavo ; cera flava; iride brunnea. Long. 18^". — al. 14'4, — caud. 7!/,", — tars. 2° 8'". — rostr. 14'^. Hab. Gabon; Aubry Lecomte. (Mus. Paris. — M. Syn. Le Tachard, Levaill. Afr. pl. 19. —Falco tachar- dus, Daud. — Buteo tachardus, Vieill. Ene. p. 1224. — Vig. Zool. Journ. I. 340. — Smith Afr. Zool. p. 158. — B. capensis, Schleg. Faun. Japon. Av. — Less. Compl. VII. p. 186. — Cab. Journ. III. p. 94. Ein beinahe ausgefárbtes Weibchen der Pariser Sammlung von Gabon zeigt Scheitel und Nacken stark ins Róthliche ziehend. — Das kürzlich nachgewiesene Vorkommen dieser Art an der Wolga ist merkwürdig genug. — Jules Verreaux giebt die Messung eines wahrscheinlich weiblichen von Madagascar stammenden Exem- plares der Pariser Sammlung wie folgt: Ganze Lànge 16—17"; Flügel: 11" 10'"; Schwanz: 7''; tarsus: 2'/;,"; Mittelzehe ohne Kralle : 1" 4'^; Schnabel: 1". Polyboroides, Smith. Iypieus, Sm. Laete cinereus; abdomine et cruribus albo nigroque fasciolatis; remigibus primariis nigris, ter- tiarlis cinereis, macula rotundata nigra ante apicem no- tatis; cauda longa nigra, vitta. mediana latissima alba, nigro-variegata, apice alba; rostro obscure corneo; peri- ophthalmiis et cera flavis; pedibus flavidis, unguibus nigris ; iride flava. Jun. Fuscus, subtus nigro longitudinaliter maculatus. Long. 25— 26". — al. 16". — caud. 10!5".— rostr. 11/4". — tars. 3!/57. — dig. med. 2^. 3, Hab. Gambia: Mus. Brem. — Dabocrom: Pel. — Gold- küste: A. Smith. — Calabar: Laurein. — M. 0. Syn. A. Smith South Afr. Q. J. 1830, p. 107. — Id. Afr. Zool. p. 149. — Id. Illustr. S. Afr. Zool. pl. 81, 82. — Kaup Isis 1847, p. 261. — Strickl. Ann. and Mag. 1852, p. 343.— 3 Vierth. Naum. IL. p. 47. — Striekl. Synon. I. p. 143. — A. Brehm Reisesk. III. p. 127. — Heugl. Uebers. p. 13. P. radiatus von Madagascar (Falco gymnogenys. Temm. Pl. col. 307 — Gymnogenys madagascariensis Less. Tr. p. 64) unterscheidet sich constant durch weit blassere Fär- bung und durch die ungleich breitere Streifung der unteren Kórpertheile. In Nubien wird diese Form durch eine dritte Art: P. Malzakii Verr. vertreten (Rev. et Mag. de Zool. 1855 p. 349, pl. 13). — Bei P. typicus findet nach einer Mitthei- lung des geübten und zuverlássigen Beobachters Jules Verreaux die überaus merkwürdige Thatsache statt, dass der Tarsus im Kniegelenk nach vorn und hinten beweglich ist, eine Vorkeh- rung, welche dem Vogel bei seiner Art sich Frósche aus Sumpf- lóchern mittelst der Füsse heraus zu werfen nicht wenig zu Statten kómmt. Die ausserordentlich comprimirten Zehen machen es demselben zudem móglich seine langen Tarsen in die schmal- .sten Erdspalten es hren. Verreaux sah ihn seine Beine in Sumpflöchern nach allen Richtungen hin und in der überraschendsten Weise wenden und drehen, um seine Beute darin zu erwischen. Aquila, Moehr. senegalla, (Cüv.) Fusca, subtus et in tectricibus alae majoribus fulvo-flavescente variegata; remigibus primariis nigris, secundariis nigricantibus apice fulvo-brunnescen- tibus; subalaribus et subcaudalibus abdomini concoloribus ; cauda griseo-fusca, apice flavescente; rostro nigro, cera et pedibus flavis; iride flava. Jun. Rufescente, albido et fusco variegata; subtus pallide fulva, brunneo-varia, maculis longitudinalibus rufescentibus, Long. circa 28". — rostr. 2^ 3. — caud. 7^. — tars. 2" 10. Hab. Senegal: Mus. Paris. — M. — O. (?) Syn. Falco senegallus, Cüv. Regne An. I. p. 326. — F. naevioides, Cüv, ib. — Pucher. Rev. et Mag. II. p. 4. — Aquila rapax, Temm. Pl. col. 455. — Aq. choka, A. Smith S. Afr. Q. J. I. p. 114. — Id. Afr. Zool. p. 144. — F. belisarius, Levaill. Explor. sc. Alg. Ois. pl. 2. — Malh. Faune ornith. de l'Algér. 1855, p. 6. — Strickl. Syn. I. p. 59. Wir beschreiben die westafrikanischen Originalexemplare der Pariser Sammlung nach Pucheran, welcher dieselben für durch- aus gleichartig mit der A. rapax Südafricas erklárt. Den nordöstlichen Vogel hält Cabanis für specifisch verschieden und A. Brehm will die Aq. albicans Rüpp. als gute Art aner- kannt wissen (Naum. 1855. p. 14). Dagegen identificirt Malherbe 'die Aq. rapax Algeriens ohne Bedenken mit der naevioides Cüv. und Heuglin zählt diese letztere als selten in Abyssinien . . und Ostsennaar vorkommend auf. . Bonellii, Marm. Supra fusca, scapis plumarum nigris, subtus dilute ferruginea, collo antico et pectore distincte et late nigro-striatis; abdomine imo, cruribus et subcaudalibus concoloribus; canda longa, brunneo-cinerascente, fasciis irregularibus nigris minus distincte notata, apice albicante ; cera et pedibus flavis, iride brunnea. Long. 24^. — caud. 9144. — al. 151/,". — tars. 3 9^. tos 1 Hab. Senegal: Zool. Gart. Antwerp. — S. O. Syn. Aquila fasciata, Vieill. Soc. linn. de Paris 1822, Mem. p. 152. — Falco Bonellii, de là Marmora Mem. Acad. delle Se. di Toreno. t. 37. p. 110. — Temm. Man. III. p. 19. — Naum. Naturg. Vóg. 13. p. 33, pl. 341. — Degl. Orn. Europ. I. p. 28. — Bonap. Consp. I. p. 14. — A. Brehm Naum. 1855, p. 24. — Brehm sen. Cab. Journ. I; p. 204. — Strickl. Synon. I. p. 61. Specifisch verschieden scheint der abyssinische Vogel zu sein nach Jaubert: Rev. et Mag. de Zool. 1854, p. 209, und nach A. Brehm : Naum. 1855, p. 25. — Das sehr abweichende Kleid des ganz alten Männchens von A. Bonelli beschreibt Brehm sen. l. c. Desmurü, J. Verr. Fusco-rufescens, alarum et dorsi plumis subcaudalibusque pallide brunneo-terminatis ; re- migibus et rectricibus nigris, nitore nonnullo violascente, apice pallide brunneis; frontis et faciei plumis nigrican- tibus pilosis; cauda subtus griseo-nigricante, fasciis circa decem griseis; subalaribus brunneis; remigibus secunda- '^ miis intus griseo-fasciatis; alis longis, acutis caudae apicem fere attingentibus; cauda longa, ampla, subrotundata; cera et digitis flavis; rostro et unguibus nigris, illo basi flavo; iride brunnea. Long. 22145". — al. 16" 7%. — caud. 9^" 7'^.— rostr. 1^ 10, — tars. 3^. — altit. rostri ad bas. 9%. — tars. 3°. Hab. Bissao: Verr. Es unterscheidet sich diese der Aq. naevia verwandte Art durch den zierlicheren Schnabel, die Lünge des Schwanzes und durch den gänzlichen Mangel jener weissen Fleckung, die bei Àq. naevia auf gleicher Altersstufe niemals fehlt. Wir verdan- ken die Beschreibung derselben unserem Freunde Jules Verreaux. pennata, (Gm.) Fusca, fronte albido; pileo et nucha fulvo-rufescentibus, fusco-striatis; regione parotica nigro-, fusca; cauda fusca, apice albida; abdomine imo, cruribus et subcaudalibus immaculatis; area magna longitudinali alae pallidius brunnea; plumis nonnullis axillaribus albis; cera et pedibus flavis; rostro obscure corneo, iride rufes- cente. Jun. subtus obscure rufa, nigro-striata. Long. 17—18^;.—.al. 133/4". — .caud, 7^ .3/*., — „tars, 2" 7, Hab. Senegal: Mus. Berol. — S. O. (Kordofan: Peth. — Sennaar: A. Brehm.) M. Syn. Falco pennatus, Gm. L. I. p. 272. — Temm. Man. I. p. 44. — Naum. Voeg. D. 13. t. 343. — Degl. Ornith. Europ. !. p. 33. — Gould, pl. 9. — Brehm sen. Cab. Journ. I. p. 202, — A. Brehm Naum. 1855, p. 22. — Strickl. Synon. I. p. 60. — Heugl. Uebers. p. 6. — Morphnus dubius, A. Smith S. Afr. Q. Journ. I. p. 117. —ButaetesLessonii, A. Smith Afr. Zool. p. 159. A. Brehm nennt die Iris messingfarben. — Heuglin mógte den ägyptischen Zwergadler für nicht glelchartig mit unserem europäischen halten. Immer überrage die Schwanzspitze weit 9 die zusammengelegten Flügel und. der Vogel sei überhaupt kleiner. (Aquila longicaudata, Heugl. !—?) Spizaetos, Vieill. 9. bellicosus, (Daud.) Maximus; pedibus robustissimis ; supra 10. 11. fuscus, plus minusve albo-variegatus, subtus albus; alis cinerascentibus, nigricante-fasciatis; remigibus primariis nigris, omnibus apice albis; cauda subrotundata, cinerea, fasciis sex subirregularibus nigris; rostro nigro, basi caerulescente, pedibus pallide flavo-virentibus ; iride laete brunnea. Jun. Subtus maculis rarioribus subrotundatis nigris; jugulo nigricante-fusco. Long. circa 35. — al. 24". — caud. 14". — tars. 5". Hab. Sierra Leone: A. Smith. — M. Syn. Le Griffard, Levaill. Afr. Ois. pl. 1. — Falco bellicosus, Daud. — F. armiger, Shaw. — Aquila bellicosa, A. Smith, Afr. Zool. p. 144. — Id. Illustr. S. Afr. Zool. Av. pl. 42. foem. — Kaup, Isis 1847, p. 167. — Strickl. Synon. I. p. 61. coronatus, (L.) Albus, cristatus; scapis plumarum cristae fuscis, cruribus extus fusco. maculatis et subfasciatis; alis et dorso brunneo-cinerascentibus, plumis albido-mar- ginatis; remigibus secundariis cinerascentibus, nigro- fasciatis apiceque albo-limbatis; cauda longa, supra basi nigra, medio dorso concolore, fasciis duabus nigris ter- tiaque: apicali latiore albo-marginata; rostro brunneo- rubente, digitis et iridibus flavis. Foem. jun. Corpore supra et capite toto fuscis, subalaribus dilute rufis, nigro- variegatis, pectoris et abdominis plumis rufescente-albidis, maculis magnis fuscis transversim notatis. Long. circa 94". — rostr. a riet. 2" 4-5. — al. 2015". — caud. 16". — tars. 5". Hab. Accra: Edwards. — Gambia: Bowd. — Casa- manze: Verr. — M. Syn. Crowned Eagle, Edw. pl. 224. — Aquila afri - cana cristata, Briss. I. 448. — Falco coronatus, L. — Aquila coronata, Smith Afr. Zool. p. 145. .— Id. Illustr. of South Afr. Zool. pl. 40, 41. — Le Blanchard, Levaill. Afr. pl. 3. — Falco albescens, Daud. — Kaup Isis 1847, p. 167. — Bowd. Exeurs. p. 224. — Strickland Synon. I. p. 68. ze Eagle of Africa, Griff. Anim. Kingd. vol. 6, p- ] occipit alis. (Daud.) Nigricante-fuscus, abdomine nigriore ; cristae plumis valde elongatis, basi albis; remigum dimidio basali, margine alari et subalaribus albis; tibiis et cru- ribus intus albidis; cauda fusca, basi alba, fasciis tribus cinerascentibus; scapis rectricum versus basin albis; rostro corneo, basi pallidiore; cera et digitis flavidis; iride flava. Long. circa 24". — .rostr. 1^ 7!,'"'. — al. 1443, — tars. 314. — crist. plum. 4,2". 12. 13. Hab. Gambia: Bowd. etc. — Casamanze: Verr. — Ashantee: Pel. — Gabon: Verr. — M. O. Syn. Le Huppard, Levaill. Afr. pl. 2. — Falco occipi- tialis, Daud. Il. 40. — F. senegalensis, Daud. — Morph- nus oceipitalis, Cüv. — Smith Afr. Zool. p. 148. — Id. South Afr. Quart. Journ. I. 115. — Lophaetos oceipitalis, Kaup Isis 1847, p. 165. — Bowd. Excurs. p. 224. — Vierth. Naum. IL p. 12. -— Sundev. Ofvers. 1850, p. 132. — A. Brehm, Naum. 6. p. 194. (NB. !) — Strickl. Synon. p. 72. — Heugl. Uebers. p. 7. „Sehr gemein am Bahr-el-Abiad und in Abyssinien*. Heugl. Circaetos, Vieill. gallicus, (Gm.) Supra dilute brunneus, fronte et regione circa oculos albidis; gutture pectoreque brunneis, scapis plumarum nigris; abdomine albo, brunneo-variegato ; cauda supra brunnea, fusco-trifasciata, apice pallida; cera et pedibus griseo-caerulescentibus ; rostro nigro; iride flava. Long. circa 24". — al. 21". — caud. 8^. — tars. 3^ 1'". Hab. Senegal. Mus. Brit. — O. S. Syn. Falco gallicus, Gm. L. p. 295. — Aquila bra- chydactyla, Meyer. — Temm. Man. I. p. 46. — Naum. t. 51. — Gould, Birds of Eur. pl. 13. — Degl. Ornith. Eur. 1. p. 49. — Kaup, Isis 1847, p. 264. — Brehm, Cab. Journ. I. 206. — A. Brehm, Naum. 1856, p. 202. — Strickl. Synon. p. 45. Das Vorkommen dieser Art auf der Westküste Africa's ist ein sehr seltenes. thoraeicus, Cüv. Supra fusco-niger, plumis apice palli- dioribus; gula nigro alboque varia; gutture et pectore nigris; abdomine, crisso, cruribus et subcaudalibus albis ; cauda albida, fasciis 3—4 latioribus nigris; rostro robus- tissimo obscure corneo; iride flava; tarsis pallidis, un- guibus nigris. Jun. totus fuliginoso-cinerascens; remi- gibus primariis nigris; cauda supra fusca, fasciis 4—5 albidis, subtus grisea, fasciis albis; iride castanea. Long. 21—22". — al. 1^ 9". — caud. 9". — tars. 3" 9'", Hab. Senegal: Mus. Paris. — M. O. Syn. Falco thoraecicus, Cüv. Pucher. Rev. 1850, p. 6 u. 209. — C. pectoralis, Smith S. Afr. Q. Journ. I. 109. — Less. Tr. d'Orn. p. 48. — C. fasciolatus, G. R. Gray. — C. cinereus, Vieil. Gal. des Ois. pl. 12. — Id. Encyclop. p. 1202. — Smith Afr. Zool p. 147. — OC. fierpus, Rüpp. Neue Wirb. Abyss. t. 14, p. 35. foem. — Strickl. Synon. p. 47. — Heugl. Uebers. p. 6. Heuglin fand bei zwei Exemplaren dieser Art die Schwanzbinden vom reinsten Weiss. — Bei der hier zuerst vorgenommenen Ver- einigung von C. cinereus mit dem thoracicus Südafrica's hat mich namentlich die feste Ueberzeugung und Autorität Jules Verreaux’s geleitet. Er erklärt ersteren für das erste Jugendk eid von letzterem und versichert den Vogel des óftern auf dieser Alters- und Fárbungsstufe erlegt zu haben. e ? LJ co €———— ag dii: e ne cada cC ape s 14. 15. 16. 7 melanolis, J. Verr. Supra rufescente-brunneus, plumis pallidius marginatis; subtus albus; capite albido, scapis maculisque plumarum mediis brunneo-fulvescentibus ; stria mystacali per colli latera decurrente brunnea; hypochon- driis dorsi colore lavatis; cruribus brunneis; remigibus fuscis, primariis subnigris; cauda supra griseo-fusca, fascia bipollicari nigra terminata, subtus albida, fascia apicali grisescente; subalaribus albidis; spatio anteoculari nigro-piloso, nudo; cera et rostro flavis, hoc apice nigri- cante; pedibus brunneis; iride flava. Foem. major, simili modo picta. Long. circa 22". — rostr. 1^ 10. — altit. rostr. ad bas. 1^". — al. 14". — caud. 814%. — tars. 3". Hab. Bissao: J. Verreaux. (Mus. Gurney). Bei dieser neuen Art, deren Beschreibung uns J. Verreaux ein- sandte, sind die stark reticulirten Tarsen nur zum oberen Drittheil befiedert. Die Krallen sind ziemlich kräftig, stark gekrümmt und sehr scharf. Helotarsus, Smith. ecaudatus, (Daud.) Intense niger; supra-et subcaudalibus caudaque ipsa rufls, hoc parum obscuriore; ala extus pallide brunnea, intus alba; remigibus primariis nigris, secundariis et tertiariis griseo-brunneis, apice nigris, pogonio interno late albis, ultimis dorso proximis totis nigris; cera et pedibus rubro-aurantiacis; rostro basi flavente, apice nigro; iride fusco-rubente. Foem. area alari cinerascente-brunnea multo magis cxtensa. Long. circa 22". — rostr. 2^" 2. — al. 20!" — caud. 41/7". Hab. Senegal: Mus. Paris. — O. M. Syn. Le Bateleur, Levail. Afr. pl. 7, 8. — Falco ecaudatus, Daud. — Helotarsus typicus, Smith S. Afr. Q. Journ. I. p. 110. -— Id. Afr. Zool. p. 146. — Therato- pius ecaudatus, Less. Tr. p. 46. — Kaup Isis 1847, p. 299. . — Lefevre Voy. Abyss. VL p. 66, pl. 2. — Sundev. Ofvers. 1850, p. 131. — Vierth. Naum. II. p. 50. — A.Brehm Cab. Jour, 3, p. 491. — Id. Naum. 1856, p. 196 (NB.!) — Strickl. Synon. p. 76. — Heugl. Uebers. p. 8. Ich bin mit Jules Verreaux, Sundevall, Vierthaler, A. Brehm und noch Anderen geneigt den H. leuconotus Pr. Würtenb. für den altausgefárbten Vogel vor der Mauser zu halten. Man findet solche weissrückige Exemplare in Süd- wie in Nordafrica. Heug- lin, welcher am Bahr-el-Abiad ein Paar beobachten konnte, ist dagegen für die Annahme einer selbständigen Art. Jedenfalls scheint in der Fárbung der Cubitalschwingen zwischen nordóst- lichen und südlichen Exemplaren ein Lokalrassen-unterschied stattzufinden. (Sundev.) — Im hohen Grade anziehend ist die Schilderung, welche A. Brehm von der Lebensweise des Bate - leur entwirft. Pandion, Sav. haliaetos, (L. Supra fuscus, plumis omnibus albido- marginatis; faseia oculari fusca; capite et corpore subtus 17. 18. albis; pileo et pectore fusco-variegatis; cauda fusca, nigricante-fasciata; rectricum pogoniis internis ex parte albis; cera et pedibus pallide caeruleis; unguibus magnis nigris; iride laete flava. Long. circa 24". — rostr. 1!^'". — al. 19". — caud. 7^. — tars. 2^ 2'", | Hab. Ashantee: Pel. (Mus. Lugd.) — Senegal: Coll. Riocour. — O0. M. (Verr.) Syn. Falco haliaetos, L. Syst. ed. 12. p. 129. — Temm. Man. I. p. 48. — Gould, Birds of Eur. pl. 12. — Naum. t. 16. — Degl. Ornith. Europ. I. p. 45. — Kaup Isis 1847, p. 269. — Vierthal. Naum. Il. Heft, 1. — A. Brehm, Naum. 1856, p. 209. — Strickl. Syn. I. p. 63. — Heuglin Uebers. p. 8. Haliaetos, Sav. vocifer, (Daud.) Capite, collo, interscapulio, pectore et cauda pure albis; abdomine, cruribus, subcaudalibus et subalaribus laete ferrugineis; ala nigra; tectricibus caudae superioribus nigris; rostro nigro, cera sulphurea; pedibus flavidis; iride brunnea. Jun. Pileo nigricante-fusco, albo- vario; auchenio albo, fuscescente-vario ; pallio nigricante- fusco, tergo albo, fusco-maculato; gutture albo, maculis longitudinalibus fuscis; pectore et abdomine albis, brun- neo-maculatis. Long. circa 28^. — rostr. 2" 1'", — al. 19".. —: caud,. 6". — tars. 23,4”. Hab. Senegal: Collect. Riocour. — Grand Bassam: J. Verreaux. — M. O. Syn. Le Vocifer, Levaill. Afr. pl.4. — Falco vocifer, Daud. Sh. — Haliaetos vocifer, Vieill, Enc. p, 1195. — Smith S. Afr. Q. Journ. I. p. 107. — Vierth. Naum. 2. p. 35. — A. Brehm Cab. Journ, 1. p. 199. — Id. Naum, 1856, p. 207. — Desm. lconogr. pl. 8. fig. opt. — Strickl. Synon. p. 51. — Kaup Isis 1847, p. 282. Brehm sen. unterscheidet zwei Localrassen, deren kleinere er H. clamans nennt. — Ob der Seeadler der Capverden wirklich diese Art sei, wie Bolle annehmen mógte, bleibt zunächst noch mehr als zweifelhaft. Falco, L. ruficollis, Sw. Supra obscure cinereus, fasciis latioribus nigris undique notatus; pileo laete rufo, nigro-striolato; regione parotica nigro- circumdata; gutture pectoreque albidis, lateraliter rufescentibus; abdomine albo, nigro- fasciolato; cauda cinerea, nigro-fasciata, apice latius nigro, albo-marginato; rostro apice caerulescente-corneo; pedibus flavis; iride fusca. Foem. Simili modo picta. Long. 101,—11^. -— rostr. 8. — al. 7^ 3. — caud. 55/,"7. —- tars. 143.2 -Pisem. 13". Hab. Senegal, Gambia: Lath. Swains. etc. — Ashantee: Pel. — O0. (A. Brehm, Heuglin) — M. (J. Verr.) 13, 20. 9 Syn. Faleo chiequeroides, A. Smith S. Afr. Q. J. vol. I. p. 233, — Falco ruficollis, Swains. West. Afr. I. p. 107, pl. 2. — Tawny-cheaded Falcon, Lath. Gen. Hist. |. p. 200. — Kaup, Ann. and Mag. X. p. 451. — Hartl. Cab. Journ. I. p. 38. — Vierth. Naum. lI. p. 48. — A. Brehm, Cab. Journ. I. p. 94. — Id. Reisesk. Ill. 126. — Heugl. Uebers. p. 9. — Id. Beitr. t. 6, fig. 1. 2. — Strickl. Synon. I. p. 87. Ueber die bestimmten Unterschiede dieser Art von dem sehr nahe verwandten chicquera Indiens schrieb ich ausführlich : Cab. Journ. I. 38. Die Farbe der Iris ist bei dieser letzteren Art blutroth. a. Aesalon, Kaup. ardosiaceus, Vieill. Cinereus, nigro-striolatus ; subcauda- libus et subalaribus unicoloribus; remigibus primariis nigricante-fuscis; cauda cinerea supra minus distincte —, subtus distincte albido-fasciata; ala brevi; rostro depres- siusculo, nigro; cera flava; pedibus robustis, flavis. Long. 13". — al. 834°. — caud. 5! ,"7. — tars. 1'/". Hab. Senegambien: Swains. Mus. Brem. etc. Syn. Falco ardosiaceus, Vieil. Encycl. p. 1238. — F. concolor, Temm. Pl. col. 330: fig. — Swains. West. Afr. 1. p. 112, pl. 3. — Aesalon ardesiacus, Bp. Consp. I. p. 26. — Pucher. Rev. et Mag. 1850, p. 90. — Fritsch, Cab. Journ. II. p. 266. — Strickl. Syn. p. 90. — Kaup, Isis 1847, p. 60. Heuglin's Angabe von dem Vorkommen dieser Art im nordöstli- chen Africa ist auf F. concolor zu beziehen. — In der Pariser Sammlung stehen zwei Exemplare des ächten.F. ardesiacus von Madagascar. — Ueber die verwickelte Synonymie dieser und einiger verwandten Arten hat zuerst Bonaparte, dann kürzlich noch A. Fritsch sehr instructiv geschrieben. b. Tinnunculus, Vieill, tinnunculus, L. Cinereo-rufescens, subtus multo palli- dior; capite colloque nigricante-striolatis ; mento concolore ; corpore supra nigricante-fasciato, infra striato; remigum majorum pogoniis externis totis fuscis; subalaribus isabel- linis; tectricibus caudae superioribus caudaque ipsa in mare dilute cinereis, hac fasciis 9—410 strictioribus latioreque anteapicali nigris; pedibus et cera laete flavis; rostro caerulescente. Long. foem. 13^. — al. 10". — caud. 7!/,"7. — tars. 15/45". (Sw.) Hab. Senegambien: Swains. Schleg. etc. — Casamanze: J. Verr. — 0. — Capverdische Inseln: Bolle. Syn. Falco rufescens, Swains. West. Afr. I. p. 109. 4 2. — Tinnunculus alaudarius var. loc. Benap. Consp. et G. R. Gray List of Specim. I. p. 58. — Sundev. Ofvers. 1850, p. 132. — Strickl. Ann. Mag. 1852. p. 343. — Strickl. ^ Synon. I. p. 95. — Dr. Bolle Cab. Journ. II. p. 18. Kaup will obige Beschreibung Swainson's mit Unrecht auf F. rupicola beziehen. Dagegen ist J. Verreaux geneigt Swain- 10 21. 22: 23. son’s F. rufescens für eine gute Art zu halten. Er unter- suchte kürzlich drei weibliche Exemplare dieses Vogels vom Casamance, deren Färbung ihm merkwürdig abweichend erschien. Avicida, Sw. cuculoides, Sw. Supra obscure cinereus, interscapulio et scapularibus fuscis, gutture et pectore dilute cinereis; abdomine fulvescente-albido, fusco-fasciato; crisso et subcaudalibus immaculatis ; subalaribus ferrugineis; cau- dae fascia apicali lata nigra; cera et pedibus flavis. Long. circa 16". — rostr. a riet. 1'/,,"7. — al. 13%. — caud. 8^". —- tars. 1'Ao". — (Sw.) Jun. Supra fuscus, plumis basi albis; subtus albus, jugulo brunneo-cineras- cente; pectore, epigastrio et hypochondriis maculis majo- ribus rotundatis nigris; abdomine imo, crisso et subcau- dalibus maculis vix ullis; cauda brunnea, fasciis 5—6 fuscis; pedibus plumbeis. Long. 151,” — al. 10^. — caud. 7^. (Spec. Mus. Lugd.) Hab. Gambia: Swains. — Rio Boutry: Pel. . Syn. Swains. West. Afr. I. p. 104, pl. 1. — Sundev. Ofvers. 1850, p. 110. — Kaup Wiegm. Arch. 1851, p. 81.— Striekl. Synon. I. p. 128. Ob dieser Vogel der Tanas Buffon's (Falco piscator Gm.) sei, bleibt höchst zweifelhaft. Den südostafricanischen A. Ver- reauxii Lafr. (Hyptiopus caffer, Sundev.) halte ich für specifisch verschieden und damit die Synonymie bei Bonaparte für zum Theil irrthümlich. Pernis, Cüv. apivorus, (L. Supra brunneo-cinerascens; sincipite et regione parotica cinereis; subtus albidus, maculis latera- libus fuscis; remigibus secundariis fusco et cinereo fasciatis; cauda fusco-trifasciata; cera cinerea; iride et pedibus flavis. Long. circa 24". — al. 15'5^.— caud.9". Hab. Goldküste: Mus. Lugd. — S. Syn. Falco apivorus, Gm. L. I. p. 267. — Temm. Man. I. p. 68. — Gou!d Birds of Eur. pl. 16. — Degl. Ornith. Eur. I. p. 58. — Naum. t. 35, 36. Kaup, Isis 1847, p. 347. — Accipiter lacertarius, Pall. — Schleg. Fauna Japon. Av. p. 24. — Strickl. Synon. I. 129. Milvus, Cüv. parasitus, (Daud.) Rufescente-fuscus, dorso et alis obscu- rioribus; capite, collo et corpore subtus nigro-striatis ; cauda nigro-fusca, minus distincte fasciata; rostro flavo; iride fusca; pedibus flavis, unguibus nigris. Long. circa 920". — rostr. 1^" 5. — al. 16^". — rectriczextim..8'A". Hab. Senegambien; Guinea. — Ins. St. Thomé: Weiss. — Old Calabar: Jard. — Rio Boutry: Pel. — Damara: Anders. — S. O0. M. , Syn. Le Parasite, Levaill. Afr. pl. 22. —Falco aegyp- tius, Gm. —F. parasitus, Daud. — Temm. Man. III. p. 31. 24. 25. 26. 11 — Smith Afr. Zool. p. 155. — Kaup Isis 1847, p. 118. — Jard. Ann. and Mag. vol. 17, p. 85. — A. Brehm Cab. Journ. |. Extrah. p. 94. — Brehm sen. Cab. Journ. I. p. 264. (av. jun.) — Strickl. Synon. I. p. 134. Elanus, Sav. melanopterus, (Daud.) Supra cinereus, subtus albus; scapularibus et tectricibus alarum nigerrimis; remigibus tertiariis pogonio interno albis; cauda alba, medio pallide cinerea; subalaribus albis; rostro nigro; cera et pedibus flavis; iride intense coceinea. Juv. marginibus plumarum corporis superioris dilute ferrugineis. Long. circa 12". — rostr. 1^. — al. 11". — caud. 5%. — tars. 1^ 1'". Hab. Gambia: Mus. Brit: — Gabon: Verr. — S. 0. M. Syn. Le Black, Levaill. Afr. pl. 36, 37. — Falco me- lanopterus, Daud. — Elanus caesius, Sav. — Smith Afr. Zool. p. 155. — Naum. Vóg. D. 13. t. 347. — Kaup, Isis 1847, p. 110. — Verr. Rev. et Mag. 1855, p. 174. — A. Brehm Cab. Journ. I. p. 265. — Id. Extrah. p. 94. — Stickl. Syn. I. p. 137. — Heugl. Uebers. p. 11. Nauclerus, Vig. Riocouri, (Vieill.) Supra cinereus, subtus albus; alis et cauda pallide cinereis; macula anteoculari, stria supra regionem paroticam et humeris intus nigris; fronte et genis albidis; remigibus et rectricibus intus albis, tertia- riis pogonio externo nigris; rostro nigro; pedibus flavis. Long. 13—14". — rostr. 6. — al. 8" 8^'. — rectr. ext. 1,4". — rectr. med. 3". 10173”, —. tars. 121,3. — dig. med. 10". Hab. Senegal: Vieill. Mus. Par. et Lugd. — Grand Bassam: Verr.—0O. (Kordofan: Petherick, v. Müller, Heugl.) Syn. Elanoides Riocouri, Vieill. Gal. des Ois. pl. 16. — ld. Encyclop. p. 1207. — Pl. col. 85. — Vig. Zool. Journ. II. 386. — Chelidopteryx Riocouri, Kaup Isis 1847. p. 88, — Chelictinia Riocouri, Less. — Schleg. Handb. Vog. fig. 5. — Strickl. Ann. Mag. N. H. 1852, p. 343. — A. Brehm Cab. Journ. III. p. 492. — Heugl. Uebers. P. 11. — Strickl. Syn. p. 142. Astur, Lac. macrourus, Temm. Supra fuscus, pilei, colli lateralis et nuchae plumis basi albis; supracaudalibus fuscis, fascia lata alba terminatis; cauda valde elongata, cuneata, dilute brunnea, fasciis quinque latis nigricantibus, subtus albo-et nigricante fasciata, ipso apice alba; alis subrufescentibus, remigibus anguste fusco-nigricante fasciatis; subalaribus albis, maculis magnis nigris; subtus albus, maculis multis magnis rotundatis fusco-nigris ; hypochondriis etbraccis late albo-nigroque fasciatis ; subcaudalibus albis, maculis nonnul- lis majoribusfuscis; cera)et rictu aurantiacis, pedibus flavis ; 12 21. 28. 29: rostro nigricante; iride pallide flava. (mas ad.) Long. circa 23^. — caud. 14^. — rectr. extim. 10%. — al. 11'!/,^. — tars. 2" 8%, Hab. Dabocrom: Pel. (Mus. Lugd.) Syn. Hartl. Cab. Journ. für Ornith. 1855, p. 313. melanoleucus, Smith. Supra niger, plumis basi fusces- centibus; remigibus maculis majoribus albidis, brunneo- variegatis pogonio interno notatis; cauda fusca, fasciis 9—06 obscurioribus, parum distinctis; subtus albus, late- ribus nigris, maculis nonnullis subtriquetris albis; sub- caudalibus albis; braccis nigris; tarsis flavis, unguibus nigris; rostro basi pallido, apice nigricante ; iride flava. Long. circa 15". — caud. 7". — al. 8'4". —tars. 2" 4. Foem. 21". — al. 127,". — caud. 9'4". — tars. 31". Hab. Rio Boutry: Pel. — M. Syn, Astur melanoleucus, Smith S. Afr. Q. Journ. I. p. 229. — Id. Illustr. S. Afr. Zool. pl. 18. mas. ad. et juv. — Astur Smithii, Kaup Isis 1847, p. 196. — A. Temminkii, Pel. Hartl. Cab. Journ. 1855, p. 353. Wir beschrieben das Männchen im mittleren Alter nach dem Exemplare Pel's in der Leydner Sammlung. Der altausge- fárbte Vogel ist bekanntlich fast ganz schwarz. Paris. Mus. macrocelides, Temm. Supra fuscus, pilei et colli lateri- bus nuchaque albo-variegatis; cauda longa fusca, fasciis quinque nigricantibus, subtus pallida, angustius fasciata, apice albida; subtus albus, maculis colli et pectoris sub- guttatis fuscis; epigastrio, abdomine medio et subcaudali- bus pure albis; hypochondriis et cruribus late fusco- fasciatis; pedibus robustis flavis; rostro plumbeo. Long. circa 13".— al. 73/4". — caud. 7".— tars. 2" 4'". — dig. med. 1” 7" "mas ad. Foem. Maculis a mento decurrentibus nullis; corpore inferiore medio immaculato albo; lateribus totis maculis ovatis fuscis; braccarum fasciis magis rufescentibus, strictioribus. Long. 14'/". Hab. Ashantee: Pel. Syn. Hartl. Caban. Journ. für Ornith. 1855, p. 354. Schlegel mögte diese Art mit dem Tachiro Levaill. zusammen- fallen lassen, welchen Jules Verreaux mit Sicherheit für den jüngeren Vogel von Nisus polyzonos, Less. erklärt. a. Melierax, G. R. Gray. musicus, (Daud.) Dilute cinereus, genis et humeris plerumque obscurioribus; abdomine albido cinereoque stricte fasciolato; cauda nigra, basi et margine apicali albis, rectricibus lateralibus fasciis nonnullis albis latio- ribus; ala externa fere tota albido cinereoque gracillime fasciolata; cera et pedibus in adulta ave rubris, in bienn. flavis; rostro nigro; iride in adultis coccinea, in bienn. 30. 13 flava, in junioribus obscure rufa. Long. cirea 20". — al. 14^. — caud. 8^. — tars. 3^ 9'", Hab. Gambia: Rendall. (Mus. Brit. — M. Syn. Faucon chanteur, Levaill. Afr. pl. 27. — Falco canorus, Thunb. Dissert. 1799. — F, musicus, Daud. — Nisus canorus, Less. Tr. p. 62. — Accipiter musicus, A. Smith S. Afr. Q. Journ. I. p. 119. — Id. Afr. Zool. p. 152. — Denh. Clappert. Voy. p. 195. — Astur cantans, Kaup Isis 1847, p. 192. — Strickl. Synon. I. p. 142. b. Micronisus, G. R. Gray. monogrammicus, (Temm.) Dilute cinereus, mento et gula albis, stria mediana nigra; abdomine albo, cineras- cente-fasciolato; cauda rotundata nigra, fascia basali alteraque anteapicali albis; braccis fasciolatis ; remigibus minoribus apice albo-limbatis ; tectricibus caudae superio- ribus et subalaribus pure albis; cera et pedibus rubris; rostro nigricante. Long. 13 - 131. — al. 877". — caud. 54". — tars. 1 11'". Hab. Senegambien: Mus. Brem. etc. — Casamanze: ., Verr. — Bissao: Verr. — 0. (Oberer Bahr-el-Abiad: 31. Brun-Rollet, Heugl.) 1 Syn. Falco monogrammicus, Temm. Pl. col. 314. — Red-nosed Falcon, Lath. Gen. Hist. I. p. 200. — Swains. West. Afr. I. p. 114, pl. 4. — Kaup Isis 1847, p. 189. — Filippi Rev. Zool. 1853, p. 289. — Kaupifalco mono- grammieus, Bp. Tabl. Rap. p. 5. — Heugl. Uebers. p. 11.— Strickl. Synon. I. p. 121. — Less. Compl. VII. p. 76. gabar, (Daud.) Dilute cinerascens, subtus pallidior; "abdomine albo et cinerascente fasciolato; cauda basi late alba, fasciis nigricantibus notata; supra-et infracaudalibus albis; subalaribus fasciolatis; remigum pogoniis internis fuscis, nigricante-fasciatis; cera, pedibus et rostri basi rubris, hoc apicem versus nigricante; iride rubra, in junioribus flava. Long. 12^. — al. 674,". — caud. 5'". — tars. 18940”. Hab. Senegal: Mus. Paris. — Gambia: Rend. — Casa- manze: Verr. — Damara: Anders. — M. O. (Kordofan: Petherick; Sennaar: Hedenb. etc.; sehr häufig in Nubien: Heugl.). Syn. Le Gabar, Levaill. Afr. pl. 33. — Faleo gabar, Daud. — Temm. Pl. col. 122, 140. — Sparvius. leuco- rhous, Vieill. Encycl. p. 1269. — Aceipiter erythro- ‚cthynchus, Swains. West. Afr. I. p. 121. — Astur gabar, .Kaup Isis 1847. p. 188. Sundev. Öfvers, 1850, p. 132. — Less. Compl. VII. p. 103. — A. Smith Afr. Zool. p. 151. — Striekl. Syn. p. 112. Sundevall unterscheidet und beschreibt eine Variet. nilotica, durch den weit längeren fast stufigen Schwanz von dem gabar " Südafrieas abweichend. 14 32. 33. niger, Vieill. Nitide niger, colli postici nuchaeque plu- mis basi albis; cauda supra fasciis tribus interruptis albidis, subtus quatuor pure albis, remigibus primariis albido et nigricante obsolete fasciatis, tertiariis totis nigris; cera aurantiaca, pedibus pallide flavis, iride flava. Long. circa 12^". — al. 7". — caud. 6'/,'^. — tars. 1" 9". Foem. Ex fuliginoso nigra, alis et cauda magis fusces- centibus; remigibus majoribus pogonio interno, excepta parte apicali, albis, fasciis nonnullis strictioribus fuscis ; subalaribus fuscis, albido variegatis. Hab. Senegal: Mus. Paris. —Casamanze: Verr. —- M. (Damara: Anders. etc.) — O. (Kordofan: Peth. — Sennaar: Hedenb. A. Brehm etc.) Syn. Sparvius niger, Vieill. Enc. p. 1269. — Id. Gal. des Ois. pl. 22. — Accipiter niger, Gould Birds of Austr. HI. pl. fig. 1. — Falco Bancsii, Temm. — A. gabar var. Kaup. l|. e. — A. Smith S. Afr. Zool. p. 151. — Strickl. Contrib. 1852, p. 142. — Falco earbonarius, Lichtenst. Verz. 1842, p. 11. — Strickl. Ann. and Mag. 1852, p. 349. — Id. Synon. l|. p. 113. — Heugl. Uebers. p. 11. Die Beschreibung nach Exemplaren der Bremer Sammlung aus Sennaar. Lichtenstein, Jules Verreaux, Strickland und Heuglin halten A. niger für eine selbständige Art. braehydactylus, Swains, Supra intense cinereus, subtus albido-rufescente rufoque fasciatus; gula, cruribus sub- caudalibus et crisso albidis; immaculatis; stria menti media pallide fusca; subalaribus pallide cervinis, imma- culatis; remigibus nigricantibus pogonio externo immacu- latis; cauda rotundata supra cinerea, subtus albida, rectricibus duabus mediis dorso concoloribus, immacula- tis, lateralibus fasciis 6—7 nigris, extima pallida, pogonio externo unicolore, interno fasciis 10—11 angustioribus nigris; cera et pedibus laete flavis; iride igneo-rubra. Long. 11'/".— al. 71/,". — caud. 6". — dig. med. 111,‘ (sine ung.) tars. 17497. (Sw. Foem, Supra brunneo- cinerascens, Subtus latius fasciata; remigibus subtus nigro-fasciatis. Long. 12'/^". — caud. 7”. Hab. Gambia: Mus. Brem. Swains. — Casamanze: Verr. — Bissao: Verr. Syn. Accipiter brachydactylus, Sw. West. Afr. 1. p. 118. Jüngere Exemplare zeigen die braune Kinnlinie sehr deutlich, während dieselbe dem alten Vogel öfters fehlt. Die Federn der Brust sind bei jenen braun geflammt und weiss gerandet; der Bauch erscheint gebündert. — Mit Sundevall und Verreaux bin ich von der Artselbständigkeit des südlichen A. polyzonoides Sm. (Illustr. S. Afr. Zool. Birds pl. 11) fest überzeugt, mögte aber auch nach sorgfültiger Vergleichung westlicher und nord- óstlicher Exemplare der Bremer Sammlung den A. sphenurus Rüpp. (System. Uebers. pl. 2. — Strickl. Ann. Mag. 1852, p. 343: av. Jun. — Sundev. Öfvers. 1850, p. 132) als eigene Art anerkannt 34. 39. 36. 15 wissen. Heuglin fand diese letztere in Westabyssinien, in Galabat und am blauen Flusse. Bei brachydactylus nimmt die Quer- fleckenzeichnung der rectrices die ganze Breite derselben ein, bei sphenurus nur die Innenfahne. Die Aussenfahne ist wie der Rücken ungefleckt blaugrau. zonarius, Temm. Supra obscure cinerascens; collo postico, nucha et pileo dilutius et purius cinereis; alis subfuscescentibus; cauda longa aequali; rectricibus obscure fuscis, fasciis quinque latioribus nigricantibus apice albo- limbatis, maculisque albis, extima excepta, pogonio interno notatis; subtus rufo albidoque fasciatus; gula et sub- caudalibus albis, immaculatis; subalaribus albis, tenuissime fusco-vermieulatis; cruribus dilute rufis; remigibus fuscis, pogonio interno obscure fasciatis; pedibus et iride flavis. Long. circa 13. — al. 7'/'". — caud. 55/". — tars. 2^ 4". Foem. QGula rufescente-variegata, cruribus fascia- tis; interscapulio dilutius cinereo. Long. 17. Hab. Rio Boutry, Saccondé: Pel. (Mus. Lugd. mas, foem. et juv.) — M. Syn. Nisus polyzonos, Less, Tr. d'Orn. p. 58. — A. Smith Afr. Zool. p. 150. — Desm. Iconogr. pl. 61. — Astur zonarius, Temm. Mus. Lugd. : Der Name polyzonos verbleibe im System dem nordöstlichen Verwandten des A. musicus. — Jules Verreaux hält Levaillant's „Tachiro“ für den jüngeren Vogel. des bei Desmurs trefflich abgebildeten zonarius. Nisus, Cüv. Toussenellii, Verr. Supra ardesiacus, caput versus sensim dilutior; alis et cauda magis nigricantibus; genis griseis, gula albido-grisea; subtus rufus, albido et obscurius rufo subundulatus; abdomine imo, crisso, subcaudalibus et subalaribus albis; remigibus subtus nigricante-fasciatis ; rectricibus, extimis exceptis, fasciis tribus latis apiceque ipso candidis; femoribus extus rufis; orbitis nudis, cera et pedibus brevibus flavis; rostro parvo nigro. Foem. jun. Subtus rufo alboque fasciata, fasciis albis angusti- oribus; cruribus rufis. Long. circa 11!4", — caud. 6%”. — rostr. 9. — tars. 2^" 3'^".— dig. med. 9"^. Foem, 14". Hab. Gabon: Aubry Lecomte etc. (Mus. Paris.) Syn. J. et E. Verreaux, Cab.Journ. III. p. 101. Hartlaubü, J. Verr. Supra nigro-ardesiacus, pileo obscuriore; tectricibus caudae superioribus nonnullis longioribus, mento, gutture, pectore superiore, et subcau- dalibus totis pure albis; abdomine cinereo, hinc inde obscure undulato; femoribus albidis, plumis gracillime cinereo-fimbriatis; lateribus rufo tinctis; subalaribus albo-fulvescentibus, majoribus fasciis nonnullis latioribus; remigibus et rectricibus subnigris, subtus in fundo cinereo nigro-fasciatis; harum intermediis supra albo-trimaeulatis apiceque vix albis; rostro nigro; cera et palpebris laete — a-— a 16 aurantiacis; pedibus flavis, unguibus nigris; iride laete aureo-flava. Long. circa 10'5". — al. 6". — eaud. 4" 9^. — rostr. a riet. 8. — tars. 1" 9'". mas ad. Hab. Casamanze: Verr. (Collect. Gurney.) . Wir sahen diese ausgezeichnete neue Art bei unserem Freunde Jules Verreaux, welcher dieselbe aus den Waldungen der Casa- manze erhielt. Die kurzen Flügel erreichen das erste Drittheil des Schwanzes. Vierte Schwungfeder die längste; Schwanz mit- tellang, gerade, mit leichter Ausschweifung in derMitte ; Schnabel stark hakig mit tiefem Ausschnitt der Tomien; Krallen lang, hakig, gekrümmt und scharf. Das Weibchen unterscheidet sich nicht wesentlich in derFärbung, ist aber um ein Drittheil grösser. 37. minullus, (Daud.) Supra obscure schistaceus; tectrici- bus caudae superioribus albis, nigro-fasciolatis; mento et gula albis, indistincte nigro-vermiculatis; pectoris et abdominis lateribus rufis, mediis albis, fusco-fasciolatis ; crisso et subcaudalibus pure albis; cauda subrotundata, rectricum | pogoniis externis fuscis, brunneo-fasciatis, internis nigris, albo-trifasciatis, omnium apicibus albis ; rostro nigro; cera et pedibus flavis; iride aurantiaca. Long. circa 10^". — al. 4". — caud. 4'^". — tars. 1^ Ya, — rostr. 4a. Hab. Senegal: Mus. Lugdun. — M. O0. (Sennaar, West- abyssinien, Mareb: Heugl.) Syn. Le Minulle, Levaill. Ois. d'Afr. pl. 34. — Falco minullus, Daud. — Nisus minullus, Cüv. — Smith Afr. Zool.p. 153. — Kaup Isis 1847, p. 171. — Less. Compl. Buff. Ois. VII. p. 106. — Strickl. Synon. 1. p. 113. — Heugl. Uebers. p. 12. 98. erythropus, Temm. Supra nigro-fuscus; cauda supra fusca, late nigricante-quinquefasciata; rectricum pogoniis internis maculis subtriquetris albis; subtus albus, gula, jugulo, abdomine imo, crisso et subcaudalibus immaculatis ; pectore, epigastrio et ventre fusco-fasciatis; hypochon- driis et braceis dilute rufescentibus, indistincte pallidius fasciolatis; rostro nigro; pedibus, cera et angulo oris rubris. Long. circa 10%. — al. 5^ 5%, — tars. 1^ 7“, mas. Hab. Rio Boutry: Pel. (Mus. Lugd.) Syn. Hartl. Cab. Journ. vol. IN. p. 354. Obgleich nahe verwandt mit der vorigen gestattet diese neue Art keine Verwechselung mit derselben. In keinem Alter hat N. minullus Füsse und Wachshaut roth. Bei ungefähr gleicher Körpergrösse sind die Tarsen und noch mehr die Flügel auffal- lend länger bei erythropus. — Ein einziges Exemplar in der Leydner Sammlung. Cireus, Lacep. 39. Swainsonü, Smith. Supra dilute cinerascens; fronte, superciliis et genis albidis; remigibus secundariis non fasciatis; subtus albus, pectore nonnihil cinerascente; 40. 41. 17 cauda supra cinerea, subtus albida; reetrieibus externis irregulariter sexfasciatis ; rostro nigro; pedibus, cera et iride flavis. Foem. subtus rufa, maculis nonnullis parum distinctis. Long. circa 18^. — al. 13^. — caud. 9^ 6'". — tars. 2" 6. Hab. Senegal: Mus. Paris. — Casamanze: Verr. — Goldküste: Pel. Mus. Lugd. — M. O. S. Syn. Smith Afr. Zool. p. 162. — Id. Illustr. S. Afr. Zool. pl. 43, 44. — C. superciliaris, Id. S. Afr. Q. J. I, p. 385. jun. — €. pallidus, Sykes. — C. dalmaltinus, Rüpp. Mus. Senkenb. II. — Naum. Vóg. D. 13, t. 348. — Kaup, Isis 1847, p. 348. — Faleo aequipar, Cüv. Puch. Rev. et Mag. de Zool. ll, p. 14. — Gould Birds of Eur. pl. 35. — Strickl. Syn. I. p. 151. — Heugl. Uebers. p. 13. Gypogeranus, Illig. serpenlarius, (Gm.) Supra cinereus, subtus pallidior; cera et periophthalmiis nudis flavis; plumis nonnullis occipitalibus valde elongatis; remigibus, tectricibus alae majoribus, crisso et tibiis nigris; rectricibus duabus mediis valde elongatis; omnibus canis, fascia lata ante apicem album nigra; iride dilute brunnea; pedibus brunneo-flaves- centibus; rostro apice pallido. Long. a rostr. ap. ad ap. rectr. med. 3° 5—7^, — al. 24^". — tars. 10'/". — rostr. a fr. 21A". Hab. Gambia: Rendall. — M. O. Syn. Falco serpentarius, Gm.L. I. 250. —Lath. Gen. Hist. I, pl. 4. — G. africanus, Smith Afr. Zool. p. 137. — G. gambensis, Ogilby, Proc. Zool. Soc. 1835, p. 102. — Levaill. Ois. d'Afr. pl. 25. — Strickl. Syn. I. p. 144. — Rüpp. Neue Wirbelth. Voeg. p. 43. — A. Brehm, Cab. Journ. III. p. 491. — Heugl. Uebers. p. 13. J. Verreaux will den nordóstlichen Secretür mindestens als con- stante Lokalrasse betrachtet wissen. Er ist immer kleiner und blasser als der südliche. c. Strigidae, Leach. Athene, Boie. perlata, Vieill. Pileo et nucha pallide. rufis, maculis numerosis parvis rotundatis albis, nigricante marginatis; dorso pallide brunneo, similiter maculato; torque sub- obsoleto, rufo, albo-nigroque vario; subtus alba, longitu- dinaliter rufo-maculata; cauda fusca, maculis binis albis 6—7 fasciata; facie albida; rostro flavo. Long. 7'4". — al. 4^. — caud. a basi 23/4". Hab. Senegambien: Mus. Brem. etc.— Casamanze: Verr. — 0. M. | Syn. La Chevechette perlée, Levaill. Ois. d'Afr. pl. 244, — Strix perlata, Vieil. Enc. p. — — Stuix 18 42. 43. 44. oecipitalis, Temm. Pl. col. 34. — Seotophilus !perla- tus, Swains. West. Afr. I, p. 130. — Bonap. Consp. p. 37. — Striekl. Synon. I. p. 163. Scotopelia, Bonap. Peli, (Temm.) Supra dilute et laete fulva, irregulariter fusco-fasciolata ; remigum et rectricum scapis dilute fulvis ; pilei, colli postici et nuchae plumis scapis obscuris, maculis nonnullis subtriquetris fuscis; frontis et coronae plumis immaculatis, pallidioribus; gula et jugulo imma- culatis; pectore maculis minutis rarioribus fuscis, abdo- mine vix ullis; subcaudalibus et subalaribus fulvis, his totis immaculatis; rostro magno, producto, corneo; pedi- bus et tarso inferiore nudo sulphureis, illis maximis, robustissimis, unguibus longis, validis, pallidis; iride fusca; plumis auricularibus elongatis nullis. Long. circa 23^". — al 16^. — tars. 2'5". — dig. med. c. ung. zd T" Hab. Rio Boutry: Pel. Mus. Lugd. Syn, Bonap. Consp. gen. Av. I, p. 44. — Ketupa Peli, Kaup, Jard. Contrib. 1852, p. 117. — Hartl. Cab. Journ. lll. p. 358. — Scotopelia typica, Bonap. Tabl. Ois. de Proie, Me R Bubo, Dum. fasciolatus, Temm. Supra in fundo laete fulvo fusco- fasciolatus; alis et cauda simili modo pictis; remigibus majoribus nigricante-fuscis, late nigricante transversim maculatis; alae tectricibus et plumis auricularibus nigri- cantibus; regione ophthalmica dilutius rufescente; corona nigro-notata; subtus in fundo albo fusco et laete fulvo- fasciolatus, fasciis in jugulo et pectore angustius positis; subalaribus albis, fasciatis; rostro albido, setis basalibus nigris; unguibus pallidis; iride vitellina. & ad. Long. cirea 18^". — al. 13^, — caud. 6". — tars. 2". — dig. med. 2" 2. Foem. multo pallidior. Hab. Dabocrom: Pel. Mus. Lugd. — Fernando Po: Fraser. Syn. Hartl. Cab. Journ. II. p. 354. — Schleg. Handb. Vog. fig. 11. — B. poensis, Fraser Ann. Mag. 1855, p. 136. — Nyetaetos poensis, Bp. Compt. rend. Oct. 22, p. 1. Eine ausführliche Mittheilung G. R. Gray's über Fraser's Origi- nalexemplar im brittischen Museo hat unsere Zweifel an der Gleichartigkeit desselben mit B. fasciolatus Temm. beseitigt. leucostictus, Temm. Supra in fundo brunneo fasciolis et maculis pallidioribus et rufescentibus transversim no- tatus, alis hinc inde magis albicantibus; remigibus fuscis, maculis transversis angustioribus nigro-vermiculatis; pileo et plumis auricularibus elongatis albido brunneoque variis ; corona lateraliter nigro-notata; periophthalmiis obscurio- ribus; subtus in fundo albo hinc inde fusco rufoque U te re nn u ee Ze u u 45. 46. 47. 19 fasciolatus; subcaudalibus albis, fasciis rarioribus strictis fuscis; cruribus et tarsis fasciolatis. Long. 19^. — al. 12'4". — caud. 5" 8%. — tars. 1 9'^. Foem. multo albidior; subtus vix diversa. Hab. Dabocrom: Pel. Mus. Lugd. Syn. Hartl. Cab. Journ. für Ornith. III, p. 354. maculosus, Vieill. Supra faliginoso-nigricans, capite albo- maculato ; facie cinerea, brunnescente et albido vermicu- lata, nigro-circumdata; tectricibus alae maculis majoribus albis; subtus albidus, fasciis irregularibus maculisque majoribus longitudinalibus nigris notatus; cauda griseo fuscoque fasciata; rostro et pedibus nigris; flexura alae alba. Foe m. supra albo-maculata; mento, abdomine imo, tarsis et subcaudalibus albis. Long, circa 17%. — al. 19^". — caud. 7. Hab. . Sierra Leone: Capt. Sabine. Mus. Brit. —Moonda- Fluss: Du Chaillu. Mus. Philad. — M. O. Syn. Strix maeulosa, Vieill. Galer. des Ois. pl. 23 bis. — Jd. Eneycl. p. 1281 descr. foem. — Str. africana, Temm. Pl. col. 10 ‚2. — Less. Tr. p. 109. — Jd. Compl. Buff. VII. p. 289. — Strickl, Syn. I. 215. — Surnia nisuella, Sm, 8. Afr. Q. J I. 311. — Nisuella gracilis, Less. Nach J. Verreaux, welcher das Originalexemplar in Leyden un- tersuchte, ist Levaillants Choucou (Strix nisuella auct.) pl. 38 mit B. maculosus gleichartig. lacteus, Temm. Cinerascens, brunnescente et albido vermiculatus ; subtus pallidior; genis albis, late nigricante- cinetis; gula alba; remigibus caudaque fulvescente- fas- ciatis; flexura alae maculis nonnullis magnis albis; tarsis albis, nigro-fasciolatis; digitis nudis caeruleis; rostro magno, pallide caerulescente; plumis auricularibus anticis, brevibus. Long. 24. — rostr. 2 2%. — al. 16'5". — caud. 8^. Hab. Senegambien: Temm. etc. — Sierra Leone: Mus. Lugd. Syn. Strix lactea, Temm. Pl. eol. 4. — Less. Compl. VII. 274. — Bubo lacteus, Cüv. — Bonap. Consp. I, p. 49. — B. sultaneus, Less. Tr. d'Orn. p. 115. — Pucher. Rev. et Mag. 1849, p. 27. — Nyctaetus lacteus, Is. Geoffr. — Strickl. Syn. I. 217. Heuglin ignorirt wie vieles Andere so die specifische Trennung des nordóstlichen Vogels (B. cinerascens Guer. — Dilloni Desm.) vollständig und führt B. lacteus einfach als längs des blauen und weissen Flusses vorkommend auf ! ficops, Sav. senegalensis, Sw. Scopi europaeo simillimus, sed minor; rostro robustiore, alis brevioribus; tarsis ad phalangem secundam digiti medii usque vestitis; margine parotico postico nigro vix ullo; humeris albidis; remigum pogoniis internis in fundo pallide brunneo fasciis 6—7 distinctis VA 20 48. 49. 50. nigricantibus; remige prima septimam aequante, secunda quintam subaequante. Long. tot. 8'".— al. 455". — caud. 1" 10%, — tars. 8%. — rostr. a fr. 9%. — dig. med. sine ungue 6'/'. Hab. Senegambien: Rendall; Mus. Brem. Brit. — Bissao: Verr.— Grand Bassa: Verr. — Damara: Anders. — Syn. Swains. Birds of West. Afr. I, p. 127. — Bonap. Consp. I, p. 48. — Kaup Monogr. Jard. Contrib. V, p. 110. — Se. ephialtes var. G. R. Gray et alii. — Strickl. Syn. I. 199, J. Verreaux hält Sc. capensis Smith für bestimmt verschieden. leucopsis, (Hartl.) Supra fulvo-rufescens; pilei plumis nigro, albo fuscoque notatis, multis dorsi et:colli lateralis simili modo pictis; facie, superciliis et gula albis; alis intus nigricantibus; remigibus minoribus nonnullis macula apicali alba, nigro-terminata ornatis; ala spuria nigra; subtus albidus, pectore brunnescente, nigro-variegato; abdomine pallide rufescente notato. maculisque longitudi- nalibus nigris hinc inde ornato; tarsis rufis; iride flava; pedibus et rostro flavidis; remige prima nonam aequante. Long. 8^ 2'^.— al. 5" 6'".— caud. 2" 8^". —tars. 1^ 1'^ Hab. Insel St. Thomé: Weiss. Mus. Hamb. et Brem. Syn. Athene leucopsis, Hartl. Rev. et Mag. de Zool. 1849, p. 496. — Id. Beitr. z. Orn. Westafr. p. 48. — Abh. d. naturw. Ver. in Hamb. II. 2. Taf. 1. — Scops leucop- sis, Kaup Mon. Jard. Contr. V, p. 111. Hendersoni, Cass. Supra cinerascens; collo, dorso et uropygio laete fulvo-variegatis; capite et collo nigricante transversim vermiculatis; plumis frontalibus albidis, auri- cularibus et facie pallide cinereis, fusco lineolatis; subtus albo brunneoque variegatus, fulvo tinctus; abdomine imo et subcaudalibus purius albis; cauda pallide cinerea, fasciis irregularibus brunneis; rostro brevi, debili. Long. 65". — al. 5". — caud. 2'^". Hab. Angola: Henders. Syn. Ephialtes Hendersoni, Cass. Proceed. Ac. N. Se. of Philad. 1852, p. 186. leucotis, (Temm.) Dilute brunneo-cinerascens, gracil- lime nigricante-vermiculatus; facie, fronte et regione parotica albis, hac postice late nigro-marginata; occipite late nigro; subtus pallidior, striis nigris pulchre notatus; alis maculis nonnullis majoribus albis; tarsis | albidis, fusco variegatis periophthalmiis nigris; rostro pallido. Long. 10^". — al. 7^. — caud. 3'/". — tars. 14". | Hab. Senegambien. — Casamanzefluss: Verr. — Ashantee: Pel. — Damara: Anders. — M. (Cafferei: Mus. Berol.) — O. (Fazoglo: Mus. Phil.— Kordofan: Petherick. — Sennaar: Brehm etc.) Syn. Strix leucotis, Temm. Pl. col. 16. — Swains. die 360m DE 51. 52, 93. 21 West. Afr. 1, p. 124. — Ephialtes leucotis, Bonap. Consp. p. 45. — Strickl. Synon. I. p. 202. Siyrnium, Sav. IWW oodfordiü, Smith. Supra brunneum, obsolete vermi- culatum, maculis crebis subtriangularibus albis; faciei plumis albidis, nigricante-fasciolatis ; periophthalmiis obs- curis; alae tectricibus, maculis nonnullis majoribus albis ; subtus rufescens, fasciis latioribus albidis, fusco-margi- natis; remigibus et cauda fuscis, pallidius . fasciatis; subalaribus pallide rufis, fasciatis; tarsis fulvis, vix fas- ciatis, rostro flavo; iride aurantiaca. Long. circa 15^. — al. 9". — caud. a basi 5". Hab. Gambia: Rendall. — Casamanzefluss. Verr. — Goldküste: Mus. Brem. — Gabon: Aubry Lecomte. Mus. Paris. — M. Syn. Noctua Woodfordii, A. Smith Afr. Zool. p. 168. — Athene Woodfordii, Id. Illustr. of S. Afr. Z. pl. 71. — Bonap. Consp. p. 52. — Syrnium Woodfordii, Cass. Kaup Mon. Jard. Contr. V. p. 120. — Strickl. Synon. I. p. 170. Strix, L. f'ammea, L. Supra cinerascens, tenuissime nigricante- vermiculata, maculis minutis crebris albis; gula et facie albidis, corona laete fulvo marginata, periophthalmiis obscurioribus; subtus fulvescens, maculis minutis rotun- datis nigris; cauda et alis fulvis, cinereo-fasciatis, nigri- cante variegatis; iride flava. Long. 13". — al. 105/,". — caud. 3/2”. | Hab. Westl. Africa: Mus. Brit. Gray. — Mus. Philad. Cass. — Casamanze: Verr. — S. O. (Abyssinien: Heugl.) Syn. L. Syst. p. 133. — Naum. t. 47, fig. 2. — Gould, pl. 36. — Degl. Orn. Europ. I. p. 137. — Temm. Man. I, p. 91. — Strickl. Synon. I. 178. Háufig auf sámmtlichen Inseln des grünen Vorgebirges: Bolle in Cab. Journ. IV. p.19 — Die in Aegypten und Arabien häufige Form mit constant dunkelbrauner Iris und weissem Bauche mag unter dem Namen Strix splendens A. Brehm specifisch getrennt bleiben. — Heuglin erhielt Strix flam- mea am Berge Belinia, am Bahr el abiad, unter dem 5" N. B. thomensis, Hartl. Supra nigricante-ardesiaca, punctulis minutis pallidioribus maculisque albis nigro-marginatis notata; subtus laete et intense ex aurantiaco-rufa, maculis subrotundatis nigricantibus; subcaudalibus tibiisque imma- culatis; rectricibus pallide ferrugineis, obscure variegatis, fasciis tribus latis nigro-fuscis, apicibus omnium latius fuscis, macula minuta irregulari albida aute ipsum apicem notatis; remigibus simili modo pictis; axillis fulvis; rostro brunneo, unguibus nigricantibus. Long. tot. 147,'". — al. 8^ 4. — caud. 4" 3%, — tars. 2" 21^. Hab. Insel St. Thomé: Weiss. Mus. Hamburg. 22 54. 99. Syn. Hartl. Rev. et Mag. de Zool. 1852, p. 2. — Kaup Mon. Jard. Contrib V, p. 118. — v. Müll. Beitr. Orn. Afr. pl. 15 fig. opt. poensis, Fras. Supra cervino-flavescens, albo et pur- purascente adspersa, plumarum omnium scapis 2—3 gut- tatis, spatiis intermediis nigris; facie alba; remigibus primariis et secundariis obsolete fasciatis; cauda fulves- cente, fusco-fasciata rariusque albo-guttata; subtus flaves- cente-alba, guttis triangularibus nigricantibus; tarsis fere ad digitos usque albo-lanuginosis. Long. tot. circa 12. Hab. Ins. Fernando Po. Syn. Fraser Proeeed. Zool. Soc. 1842, p. 189. — Ann. and Mag. XII. 366. — Allen and Thoms. Nig. Exped. Il, 488. en j Wir haben nicht ermitteln kónnen, in welcher Sammlung sich das Originalexemplar Fraser's befindet. Il. Passeres, l. 41. Fisirostres, Civ. a. Caprimulgidae, Vig. Caprimulgus, L. binotatus, Temm. Medius, valde obscurus; supra in fundo nigro-fusco gracillime rufo-punctulatus; alis hinc inde pallidius notatis; colli macula utrinque alba ; subtus parum pallidior et fulvior; remigum pogoniis externis fuscis, maculis minutis rarioribus rufis ; cauda atro rufoque variegata, aequali. Long. 9'/,". — al. 6". — caud. 3" 8%, y. Hab. Dabocrom: Pel. (Mus. Lugd.) Syn. Bonap. Consp. ]. p. 60. Als Vaterland dieser Art wird im ,,Conspectus generum avium, irrthümlich Borneo angegeben. Dagegen stammt C. concretus nicht von Ashantee sondern von Borneo. rufigena, Smith. Supra pallide cinerascens, fusco- striatus et gracillime fasciolatus; tectricibus alae mino- ribus fuscis, maculis apicalibus subcordatis albo-rufes- centibus ; gutture albo-bimaculato; genis et torque cervi- cali dilute rufis, fusco-variegatis ; subalaribus pallide ferrugineis, majoribus fusco-maculatis ; subtus fulvescens, obscure variegatus; abdomine fusco-fasciato, imo, crisso et subcaudalibus subconcoloribus; rectricibus duabus mediis griseis, fusco-fasciolatis et maculatis, binis extimis macula magna apicali alba; macula remigum in 4 alba, in ,^ rufescente. Long. 9". — rostr. 4. — al. 6". — caud. 3^ 10. — Foem. 7^ 10'". rana, wer ches ni SAPE Qu rv —ÁYÁ T €T. wWwwK———— 97. 58. 99. 60. 23 Hab. Angola: Henders. — M. Syn. A. Smith Illustr. Zool. S. Afr. pl. 100. — Bonap. Consp. 1. p. 60. Fossü, J. Verr. Valde affinis praecedenti sed vere diversus: coloribus omnino obscurioribus; rectrice extima apice et pogonio externo toto alba, secunda fusca, brun- neo fasciatim vermiculata; subalaribus dilute rufis, omnino fusco-maculatis ; tectricibus alae minoribus nonnullis magna macula apicali nivea fasciam brevem obliquam exhibenti- bus; maculis illis alaribus albido-fulvis rotundatis vel subcordatis nullis. Long. vix 9^. — al. 515". — caud. 3^ 10%. — Foem. 8^". — al. 5" 2/*. — caud. 3^ 3'". Hab. Gabon: Verr. (7 et ,» in Mus. Brem.) Die Zeichnung der Flügel und des Schwanzes würde vollkommen hinreichen diese Art als specifisch abweichend von rufigena zu characterisiren. Beim Weibchen ist die Aussenfahne der äusser- sten Steuerfeder hellrostroth und schwärzlich gebändert. Scotornis, Sw. climacurus, (Vieill.) Pallide fulvo-flavescens, minutissime cinereo-punctulatus et striolatus ; maculi juguli subtriquetra alba; torque nuchali rufo-variegato; maculis verticis longitudinalibus nigris; cauda longa cuneata; rectricibus dorso concoloribus, fasciis irregularibus obliquis nigri- cantibus; abdomine imo et subcaudalibus immaculatis fulvis; tectricibus alae minoribus macula apicali alba —, majoribus pallide fulva notatis. Long. circa 13^. — rectr. med. 9". — al. 534". Foem. cauda multo breviore. Hab. Senegambien. Guinea. (Gambia: Mus. Brem.— Casamanze: Verr. — Cap Coast: Gord. — Elmina: Pel. etc. — O. (Fazoglo, Sennaar, Kordofan, Abyssinien.) Syn. Caprimulgus elima curus, Vieill. Gal. pl. 122. — €. longieaudus; Drap. Diet. class. VI. 169. — Swains. West. Afr. II. p. 66. — Gord. Jard. Contrib. to Ornith. II. p. 5. — A. Brehm, Cab. Journ. I. Extrah. p. 95. Irimaculatus, Sw. Griseo-brunneus; capitis lateribus nuchaque laetius tinctis, hac medio nigro-striata; scapu- laribus et tectricibus alarum. fulvo-maculatis et striatis; gulae macula striaque rictali albis; remigibus primariis fuscis, basin versus irregulariter rufo-fasciatis, macula magna mediana alba; cauda subaequali, lata; rectricibus binis externis macula alba terminatis; alis longis. Long. 11^". — al. 8^". — caud. 6'/". Hab. Senegambien; Swains. (Mus. Philad.) Syn. Swains. Birds of West. Afr. Il. p. 70. Maerodipteryx, Sw. longipennis, Sh. Minor, obscurus; rufo nigroque vermi- culatus; remigibus primariis rufo nigroque fasciatis . minoribus nigris, fasciis quatuor rufis, apice nigris; rec-' tricibus mediis cinerascentibus, nigro-punctulatis nigroque 24 61. 62. sexfasciatis, extimae pogonio externo fulvescente-albido, maculis 9—10 nigris; alis caudae aequalis apicem attin- gentibus; pluma inter remiges primarias et secundarias orta longissima, 16—18‘ longa, nutante, nuda, apice ipso barbata. +. Long. 8^. — al. 65/". — caud. 34". Hab. Casamanze: Verr. — Sierra Leone: Afzel. — Bonnyriver: Jard. — Nigermündung und Aboh am Niger: Thoms. — O. (Fazoglo, Abyssinien; oberer weisser Nil). Syn. Caprimulgus longipennis, Sh. Natur. Mise. pl. 265. — C. macrodipteryx, Lath. — M. africanus, Sw. West. Afr. II. p. 62. pl. 5. — Sundev. Ofvers. 1849, p. 156. — Jard. Ann. and Mag. vol. 17. p. 85. — Russegg. Reise II. p. 207. — Nig. Exped. I. p. 167, 250. — Heugl. Uebers. p. 16. Nach Heuglin sehr häufig in der westabyssinischen Kolla. Im December und Januar gemein in Ostsennaar. b. Hirundinidae. Cypselus, Illig. abyssinieus, Licht. Fuliginosus, nitore nonnullo metal- lico; dorso et abdomine magis nigricantibus ; fascia lata uropygiali, mento et gula albis; scapis plumarum uropygii fuscis; subalaribus dorso concoloribus; rostro et pedibus - nigris; cauda vix emarginata. Long. 5" 2/". — al. 5". — caud. 1'5'. — rostr. 5. — tars. 414%, | Hab. St. Thomé: Weiss. — Grand Bassam: Verr. — Anamaboe: Weiss. — Cap Coast: Gord. — O. (Abyssinien: Mus. Berol.) Syn. Cypselus abyssinicus, Streubel, Isis 1848, p. 354. — C. affinis, Gray Hardw. Ind. Zool. t. 35, fig. 2. ?. —- Jardine Contrib. 1851, p. 157. — Gord. ibid. II. p. 5. — Hartl. Rev. zool.. 1852, p. 6. — Pucher. Rev. ct Mag. 1853, . 443. f Ich versuchte die Verschiedenheit dieser Art vondem C. affinis Hinterindiens festzustellen, wogegen Sir W. Jardine von der Gleichartigkeit beider überzeugt bleibt. Lesson’s C. parvus (Tr. d’Ornith. p. 268) stammt aus Bengalen und unterscheidet sich, wenngleich sehr nahe verwandt, durch geringere Dimensio- nen und abweichende Färbung. ambrosiacus, (Gm.) Totus murinus, capite fusco-nigri- cante; gutture albicante; alis subnigris ; cauda forficata, rectricibus extimis valde elongatis. Long. ad ap. rectr. extim. ultra 6". — ad apic. rectr. interm. 4^. — rostr. a rict. 6%. — al. 4" 10%. — tars. 3!'^. Hab. Senegal: Adanson. — Cap Coast: Gord. — Gold- küste: Fras. — Niger: Thomps. — Gabon: Verr. — Fer- nando Po: Fraser. — O0. M. Syn. Hirundo riparia senegalensis, Briss. Orn. Il. p. 908. pl. 14, fig; 4. — Hirundo ambrosiaca, L. Gm. I. 1021. — C. parvus, Licht. Doubl. p. 58. — Pl. col. 460, 64. 69. 66. 25 fig. 2. — Streubel, Isis 1848, p. 351. — Cypsiurus am- brosiacus, Less. Echo du M. S. 1843, p. 134. — Den- drochelidon ambrosiacum, Bp. Consp. I. — A. Brehm, Cab. Journ. Extrah. p. 95. (Fortpfl.) Chaetura, Steph. _ Sabinei, J. E. Gray. Chalybeo-nigra, subtus obsoletior, magis fuscescens; caudae tectricibus superioribus longis, epigastrio, abdomine, crisso et subcaudalibus niveis, sca- pis plumarum nigricantibus; cauda aequali, scapis rectri- cum longe spinosis; rostro nigro. Long. 4,5. — rostr. a riet. 5%. — rostr. a fr. 2. — al. exp. 11‘. Hab. Sierra Leone: Capt. Sabine — Fernando-Po : Fraser. — Gabon: Du Chaillu. (Mus. Philad.) Syn. Chaetura bicolor, J. E. Gray, Zool. Misc. I. p. 6. — Acanthylis Sabini, Id. Griff. Anim. Kingd. Birds Il. p. 70. —Pallene leucopygia, Fr. Boie, Isis 1844. p. 168, — Strickl. Proceed. Zool. Soc. 1844, p. 99. Atticora, Boie. melbina, Verr. Supra fusca, subtus alba, nonnihil brunnescente-tincta; tergo, alis et cauda longa profunde furcata nigro-chalybeis, fusco-adumbratis;. rectricibus extimis angustatis; rostro minimo nigro, pedibus brun- neis. Long. 5'4". — rostr. a fr. 2'". — al. 3^" 9. — rectr. interm. 1'^ 6. — rectr. extim. 3^. — tars. 4'/,"*. Hab. Gabon: Verr. Syn. Atticora melbina, J. et E. Verreaux, Mag. et Rev. de Zool. 1851. p. 310. — Strickl. Jard. Contrib. to — Ornithol. 1851, p. 131. Die sehr langen Flügel erreichen die Spitze der zweiten Steuer- feder. Die erste Schwungfeder ist die längste. Ich konnte diese Art nicht selbst untersuchen. | uigrila, (Gray.) Chalybeo-nigra; macula gulari alba; cauda subaequali;.pogoniis rectricum. internis, quatuor intermediis exceptis, medio late niveis; rostro et pedibus nigris. Long. 5!'5". — al. 4'5". — caud. 1^ 4. — rostr. 4^". 1,2. Hab. Nun-Fluss bis Aboh hinauf: Thomps. — Rio Boutry: Pel. — Calabar: Laurein.. (Mus. Paris.) Syn. Hirundo nigrita, Gray, Gen. of Birds, t. 20. — All. Thoms. Exped. Nig. vol. II, p. 498. - holomelas, (Sundev.) Tota virescente-atra, aeneo nitens, sericea; remige prima pogonio externo quasi serrata ; cauda longa profunde furcata, pennis gradatis, omnibus aeque acutis, apice lanceolatis; pedibus brunneis. Long. tot. 55/,". —- rectr. ext. 3^" 4. — med. 12—13'". — al. 9^ 8, — rostr. 2". Foem. minor, remige prima sim- plici, cauda breviore. „Hab. Saecondé: Pel. Mus. Lugd. — M. (Natal). 26 67. 68. 69. 70. Syn. Hirundo holomelas, Sundev. Ofvers. K. V. Acad. Fórh. 1850, p. 108. — Atticora hamigera, Cass. Proceed. Ac. Phil. 1850, p. 57 und 1852, pl. 12, fig. 2. — Psali- doprocne eypselina, Cab. Mus. Heyn. p. 48. obscura, (Temm.) Parva; tota wnicolor fusco-nigra, nitore nonnullo aeneo, subtus fuscior, obsoletior; cauda profunde furcata, rostro nigro minimo. Long. a rostr. ap. ad apic. rectr. ext. 4" 8%. — rectr. ext. 2 2'*, — rostr. 15/,^/. — al. 314". — tars. 4'/4"*. Hab. Goldküste: Pel. Mus. Lugd. Syn. Hartl. Caban. Journ. 1855, p. 355. Hirundo, L; rustica, L. Corpore supra fasciaque lata pectoris nigro- chalybeis; fronte et gula castaneis; abdomine albido; rectricum pogoniis internis, mediis exceptis, macula magna alba notatis; extima valde elongata et angustata, subalaribus pallide ferrugineis. Long. 61%. — al. 4^ 8. — rectr. ext. 31/5". : Hab. Senegambien und Guinea. — Old-Calabar: Jard. — Goldküste: Pel. — Gabon: Verr. — Damara: Anders. — M. O. S. Syn. L. I. 343. — Naum. Vóg. t. 145, fig. 2. — Jard. Ann. Mag. N. H. 17, p. 85. — Gould, pl. 54. — Temm. Man. I. p. 427. — Benn. Wand. of a Nat, II. p. 288—92. — Degl. Ornith. Eur. I, p. 354. Smithi, Cranch. Chalybeo-nigra, subtus alba; cauda et alis nigris, illa fascia alba notata, rectrice extima valde elongata; pileo dilute castaneo. Long. circa 6". Hab. Chisalla-island: Congo. Syn. Cranch, App. Tuckey Exped. Zaire p. 407. Sehr wahrscheinlich ist diese ungenügend beschriebene Art iden- tisch mit der indischen auch in Nubien, Kordofan und Abyssinien anzutreffenden H. filifera, St. (Wire-tailed Swallow, Lath. Gen. Hist. VII, pl. 113.) cahirica, Licht. Corpore supra fasciaque lata gutturali splendide nigro-chalybeis; alis et cauda nigro-aeneis; subalaribus ferrugineis: gula pectore et abdomine laete ferrugineis; fasciola frontali castanea; cauda furcata; rectricibus, 4 mediis exceptis, pogonio interno macula albida notatis; rostro nigro; pedibus brunneis. Long. 5" 6—9'^. — rostr. 31%. — al. 4" 7, — .caud. 3". — tars. 3°. Hab. Congo: Tuckey. — S. O. Syn. Licht. Doubl. p. 58. — H. Savignyi, St. — Sav. Ois. d'Eg. t. 4, fig. 4. — H. Riocouri, Audouin. — H. rustica orientalis, Schleg Rev. crit. p. 41. — Susem. Vóg. Eur. 6, t. 2, fig. 2. — Bonap. Consp: p. 338. — H. Boissonneauti, Temm. Man. dOrn. IV. p. 652. — Tuckey, T. -— 2. 3. 4. 27 Exped. Zaire, p. 407. — A. Brehm, Cab. Journ. I. Extrah. p. 96. (Fortpfl.) leucosoma, Swains. Supra nigro-chalybea, subtus pure alba; alis longissimis; nota tectricum alae minorum ma- culaque lata transversa pogonii interni rectricum albis; rectricibus duabus extimis acuminatis, elongatis; pedibus et rostro nigris; cauda furcata. Long. 5'. — al. 39/49". — caud. 22/4,". — tarS. 3/19. Sw; Hab. Gambia: Swains. — Casamanze: Verr. — Accra: Fraser. Syn. Swains. Birds of West. Afr. II, p. 74. — Fras. Proc. Z. S. 1848, p. 51. — Bonap. Consp. p. 339. — Id. Rev. erit, p. 59. senegalensis, L. Maxima; supra splendide nigra; torque nuchali, tergo imo, uropygio et toto corpore subtus rufis, gutture albidiore; subalaribus pure albis; cauda profunde furcata, tota splendide nigra; rostro nigro. Long. 8—8'/,". — rostr. a fr. 544". — al. 5949". — rectr. ext. 51/,". — tars. 9/49". Sw. | Hab. Senegal: Adans. — Gambia: Rendall. — Casa- manze: Verr. — Cap Coast: Gord. — Bimbia: Thoms. — 0. (Nubien: Verr.) Syn. Briss. Orn. II, p. 496. — Pl. ent. 310. — Gould, Birds of Eur. t. 55. — Swains. West. Afr. ll, p. 72, pl. 6.— Bonap. Consp. p. 339; — Id. Rev. erit. p. 49. — Gord, Jard. Contrib. II, p. 3. (Lebensweise). — Selys Longch. Not Cecrop. p. 17. | melanocrissus, Rüpp. Media; capite supra, dorso alis et cauda nigro-chalybeis, hac immaculata; genis brun- nescentibus; nucha, regione parotica notaque supraciliari saturate ferrugineis; gutture albo; uropygio fasciaque anali rufis; corpore subtus, subalaribus et subcaudalibus albido-rufescentibus, his apice nigro-chalybeis; rostro et pedibus gracilibus nigricantibus; iride brunnea. Jun. corpore Subtus striato. Long. 5%. —- rostr. 3 — al. 4" 2'". — rectr. med. 3'". Hab. Gasamanze: Verr. — O. Syn. Rüpp. Syst. Uebers. Voeg. N. O. Afr. t. 5. — ^ Jaub. Rev. zool. 1854, p. 261. juv. — Selys Longch, Not. Cecrop. p. 28. | Beschreibung und Messung nach einem Ex. vom Casamanzefluss. Gordoni, Jard. Supra nigro-chalybea, uropygio et corpore subtus. toto. dilute rufis; subalaribus pallide ferru- gineis ; cauda profunde furcata; rectricibus, quatuor mediis exceptis, macula pogonii interni mediana alba notatis, extima valde elongata et attenuata. Long. tot. 5%. — al. 41A". — rectr. ext. 4'' 9'^. Hab. Gap Coast: Gordon. — Abomey; Goldküste: ——— ————Á "ER" AI 28 Ti. Fras. — Gambia: Mus. Brem. — Gabon: Verr. — M. (Caffraria sup. Wahlb.) Syn. Jard. Contrib. Il, p. 4 (melanocrissus) — ld. IV, p. 141 und V, p. 57. — Hirundo semirufa, Sundev. Ofvers. 1850, p. 107? — Selys Longch. Not. Cecrop. p. 19.. Ich vermuthe zwar stark, dass Sundevall’s Hirundo semirufa aus der oberen Kafferei mit dieser Art zusammenfällt, darf aber nicht unerwähnt lassen, dass die Maasse beider nicht ganz über- einstimmen. Bei Hirundo semirufa (, forma H. rusticae, sed robustior, pedibus validioribus“) misst der Flügel 136 Millim. (also volle 5 Zoll) und der Tarsus 7 Linien. abyssiniea, Guér. Supra nigro-chalybea; pileo, capitis lateribus, nucha et uropygio laete rufis; alis et cauda fuscescente-nigris, rectricibus, quatuor mediis exceptis, ma- cula pogonii interni alba notatis, extima valde elongata et dimidio apicali attenuata; subtus albida, subrufescens, nigricante-striata; crisso rufo; subcaudalibus albis, scapis fuscis. Long. 5" 9'", — al. 4". — caud. 2^" 6'", — tars. 534°. (Rüpp.) Hab. Rio Boutry: Pel. — Cap Coast: Gord. — O0. Syn. Guerin, Rev. zool. 1843, p. 322. — H. striolata, Rüpp. Syst. Uebers. p. 18, t. 6. — H. puella, Temm. Fauna Japon. Av. p. 33. — Gordon, Jard. Contrib. II, p. 4. — Bonap. Consp. p. 340. — Id. Rev. crit. p. 51. — Selys Longch. Not. Cecrop. p. 23. Ein vom Rio Boutry stammendes Weibchen der Leydner Samm- lung ergab folgende Maasse. Ganze Lànge bis zur Spitze der äussersten Steuerfeder: 6’ 1'". — rectr. ext. 9" 1'/. — rectr. med. 1!/,". — al. 3" 8", Cotyle, Boie. fuligula, (Licht.) Supra fuliginosa, subtus magis rufes- cens, subalaribus fulvis ; subcaudalibus nigricantibus; rec- tricibus, mediis et extimis binis exceptis, macula anteapi- cali obliqua alba notatis; cauda aequali. Long. 6". — rostr. a fr. 9/". — al. 4% 10. — caud. 1^ 10'^. Hab. Angola: Henders. — M. | Syn. Hirondelle fauve, Levaill. Ois. d'Afr. t. 246, fig. 1. — Hirundo fuligula, Licht. Verz. 1842, p. 18. — Temm. Man. d’Orn. II, p. 302. — H. hyemalis, Forst. Descr. p. 55. — Bonap. Consp. p. 343. c. Coraciadae, G. R. Gray. Eurystomus, Vieill. afer, (Lath.) Supra laete cinnamomeus, subtus pulchre lilacinus; remigibus tectricibusque alarum majoribus laete caeruleis, apice nigricantibus; cauda subfurcata; rectri- cibus lateralibus thalassinis, apice caeruleis, mediis oliva- ceo-fuscis ; subalaribus abdomini concoloribus; rostro ex aurantiaco-flavo; pedibus nigricantibus; iride brunneo- 3 dnd | EMI TUI, Lssigss Rte dic 5 coa 78. 79. 29 rufa. Foem. minor et minus nitide tincta. Long. 91%”. — al. 6^. — caud. 3'/. — rostr. 9%. Hab. Senegambien; Guinea. (Casamanze; Bissao; Gabon: Verr. — O. Syn. Coracias afra, Lath. — Petit Rolle violet, Levaill. Ois. Par. pl. 35. — E. purpurascens, Vieill. — E. rubescens, Vieill. — Wagl. Syst. Av. p. 106. — Colaris purpurascens, Cüv. — Swains. West. Afr. II. p. 112. — Verr. Rev. et Mag. 1851, p. 270. — Id. ib. 1855, p. 414. (Lebensw.) — Reichenb. Merop. p. 56, fig. 3201— 2. — Rüpp. Neue Wirbelth. Voeg. p. 23. — Colaris viridis, Wagl. Syst. Av. spec. 5. av. jun. Eine Lokalrasse dieser Art von Gabon zeichnet sich durch be- sonders lebhaftes Colorit und durch gróssere Dimensionen aus. Ich untersuchte Exemplare von 11'/,‘ Länge. gularis, Vieill. Speciei praecedenti omnimo simillimus, intense cinnamomeus ; differt: macula gutturali magna ex thalassino-cyanea ; corpore subtus in lilacinum vergente ; cauda furcata ; rectricibus duabus intermediis nigerrimis, lateralibus thalassinis, apice nigris; pedibus nigris; rostro flavissimo; iride brunnea. Foem. jun. absque macula gulari cyanea; abdomine pallide cyaneo, scapis plumarum fuscis; mento nigro; gutture et pectore superiore rufis; crisso rufo; subcaudalibus dilute cyaneis; rostro brun- nescente. Long. 9". — al. 6". — caud. 3" 1'^. — rostr. 6. 2.1 tars. 5. Hab. Senegal: Mus. Lugd. — Galam: Verr. — Grand Bassam: Verr. — Rio Boutry: Pel. Syn. Petit Rolle violet à gorge bleue. .Levaill. t c. pl. 56. — E. gularis, Vieill. N. Dict. p. 426. — Cola- ris gularis, Wagl. Syst. Av. sp. 3. — Jard. Selb. Illustr. pl. 109. — Verr. Rev. et Mag. 1855, p. 415. — Reichenb. Merop. p. 57, fig. 3203. Coracias, L. garrula, L. Aeruginoso-viridis, fronte albicante, alae tectrieibus minoribus violaceis; interscapulio, scapularibus et remigibus dorso proximis cinnamomeis; rectricibus duabus mediis olivaceis, caeteris albo-virentibus, subtus a basi ultra medium caeruleis, extima caeruleo-terminata ; rostro nigro, pedibus sordide flavis; iride brunnea. Foem. a mare vix diversa. Long. 111/". — caud. 41%”. — al. 7". — rostr. a riet. 17%. — tars. 11'/^. Hab. Ins. St. Thomé: Weiss. (Mus. Hamb.) — S. O. M. (Natal: Men). Syn. L. S. ed. XII. p. 159. — Naum. t. 60. — Gould Birds of Eur. pl..60. — Degl. Ornith. Eur. I. p. 613. — Reichenb. Handb. p. 46, fig. 3179— 80. — A. Brehm, Cab. Journ. I. p. 454. 30 80. 81. 81. 82. caudata, L. Supra fulvo-olivascens, subtus caeruleo- beryllina; fronte et gula albidis; jugulo pectoreque laete lilacinis, albo-striolatis ; regione parotica rufa; remigibus apice cyaneo-nigris; rectricibus lateralibus caeruleis, extima longissima, apice nigricante; uropygio cyaneo; rostro nigricante-corneo; iride brunnea. Long. 12^. — al. 6" 4, — rectr. ext. 8^ 3°. — rostr. a riet. 1^ 7. Hab. Angola: Briss. — Damaragebiet: Anderson. — M. ©. (Zanzibar: Daubeny — Mossambique: Bianconi). Syn. Galgulus angolensis, Briss. Orn. I. p. 72. pl. 7, füig. 1. — L. S. XII. p. 160. — .C. natalensis. Licht. Verz. 1842. p. 16. — Pucher Rev. zool. 1845. p. 371. — Desm. lconogr. Orn. pl. 28. fig. opt. — Reichenb. fig. 3182. — Bonap. Consp. p. 167. — gen. Coraciura, Bp. abyssinica, Gm. Dilute thalassino-viridis ; interscapulio, dorso, scapularibus alaeque tectricibus majoribus ferru- gineis, minoribus, humeris, uropygio et supracaudalibus nitide ultramarinis ; remigibus caeruleis, basi thalassinis ; fronte, superciliis mentoque albidis; rectricibus quatuor mediis obscure virentibus, extimis valde elongatis, parte angustata nigris; rostro nigricante; iride brunnea. Long. 12" — al. 6". — rcctr. extim. 10". — rostr. 15. Hab. Senegambien, (Casamanze; Bissao: Verr.) — O. Syn. Gm. L.' S. Lp. 379. — Pl. en]. 626. — Levaill. Roll. pl. 25. — Swains. West. Afr. II. p. 105. — C. sene- galensis, Gm.? — Edw. pl. 327? — PI. enl. 326? — Reichenb. p. 46, fig. 3181. 3188? Nach Heuglin in Nordostafrica gemein südlich vom 20? N. B. pilosa, Lath. Supra olivacea; pileo colloque postico vinaceis; fronte, superciliis nuchaeque macula transversa albis, hac in beryllinum vergente; alae tectricibus vina- ceis, flexura fere lilacina; ala spuria et remigibus ultra- marinis; uropygio et corpore subtus vinaceis, hoc albo- striato; tectricibus caudae superioribus et rectricibus lateralibus ultramarinis, duabus mediis olivaceis; rostro nigricante. Long. 13—13'/". — rostr. 14. — al. 7". — caud. 5'/,"7. — tars. 10'^. Hab. Senegambien. (Casamanze; Bissao : Verr.) — Guinea. — Angola: Henders. — O. Syn. Coracias pilosa, Lath. I. O. Suppl. XXVII. — C. erinita, Shaw. — C. Levaillantii, Rüpp. — Levaill. Roll. pl. 28, 29. —C. nuchalis, Swains. West. Afr. II. p. 110. —— Reichb. fig. 3184. eyanogastra, Cüv. Pulchre et intense caerulea; capite et collo totis pectoreque superiore pallide cervino-isabel- linis, nonnihil virente-lavatis; interscapulio et scapularibus nigris; remigum dimidio basali beryllino-viridi; cauda profunde furcata, dilute thalassino-viridi; subalaribus C 83. 84. 85. 31 ejusdem coloris; rostro et pedibus nigricantibus. Long. 13". — al. 7^". — rectr. ext. 8". — rostr. 1240. Hab. Senegambien. (Casamanze: Verr.). Syn. hRollier à ventre bleu. Levaill. Roll. pl. 26. — Galgulus eyanogaster, Vieill. Enc. p. 870. — Wagl. Syst. Av. Corae. sp. 6. — Jard. Selb. Illustr. of Ornith. t. 123. — Swains. West. Afr. II. p. 108. pl. 13. — Reichb. fig. 3183— 84. d. Alcedinidae. NH aleyon, Sw. striolata, (Licht.) Alae tectricibus minoribus et pileo fusco-nigricante et albido longitudinaliter variis, hoc nigricante-circumdato; interscapulio pallide fusco; tergo et uropygio viridi-caeruleis; alis et cauda caerulescentibus ; remigibus basi late albis, primariis dimidio apicali totis fusco-nigricantibus; subalaribus albis; torque et corpore subtus albis; pectore fusco-striolato ; rostro sanguineo; pedibus brunneis. Long. 6^". — al. 3". — caud. 1^ 5'". — rostr. 14'/^'^. Hab. Senegambien; Guinea. (Sierra Leone: Jard. Senegal: Mus. Brem. — Abomey: Fras.) — M. O. (Natal: J. Verr.) Syn. Aleedo striolata, Licht. Doubl. p. 12. — A. variegata, Vieill. Eneyel. p. 397. — Chelieutia strio- lata, Reichb. Ale. p. 39. fig. 3155. — Jard. Contrib. V. p. 97. — Libyan Kingsfisher, Lath. Gen. Hist. IV. p. 32. — A. ehelieuti, Stanl. Salt Voy. App. p. 56. — H. pyg- maea, Rüpp. Atl. t. 28. b. — Reichb. fig. 3154. — Heugl. Uebers. p. 18. ceyanoleuca, Vieill. Capite, collo, dorso, cauda et alis virescente-cyaneis; stria ad oris angulum orta infraocu- lari nigra; tectricibus alae minoribus et mediis nigerrimis; gula, colli lateribus, pectore et abdomine albis, vix con- spicue vermiculatis; maxilla rubra, apice nigra, mandibula nigra ; pedibus nigris. Long. 9." Hab. Angola: Temm. Syn. Martin pécheur à ventre sablé, Temm. Cat. system. 1807, p. 215. — A. eyanoleuea, Vieill. N. Dict. vol. 19, p. 401. — Id. Eneyclop. p. 394. senegalensis, L.). Supra laete et dilute thalassino- cyanea; pileo griseo-cinerascente; macula inter rostrum et oculum nigra; superciliis albis; alae tectricibus remi- gumque parte apicali nigris; corpore subtus albo; colli lateribus , pectore et hypochondriis . cyanescente-lavatis, minutissime cinerascente irroratis et vermiculatis; cauda supra dorso concolore, subtus nigra; subalaribus - albis; maxilla sanguinea, mandibula nigra; pedibus nigris. Long. 32 86. 87. 8'/". — rostr. 115%. — al. 4". — caud. 23/4". — Foem. vix a mare diversa. | Hab. Senegambien, Guinea. (Bonny-river: Jard. — Niger: Thoms. — Sierre Leone: Bowd. — Gabon: Verr.) — 0. (Nubien: Verr.) Syn. Alcedo senegalensis, L. S. I. 180. — lépida | senegalensis major, Briss. Orn. IV. p. 144, t. 40, fig. 1. — Pl. enl. 594. — Swains. Zool. Illustr. pl. 27. — Id. West. Afr. II. p. 97. — Jard. Ann. and Mag. 17. p. 85. — Bowd. Excurs. p. 228.' —" Verr. Rev. et Mag. 1851, p. 266. — Reichb. Alced. p. 11. fig. 3077. Nubische Exemplare sind im Ganzen heller und haben den bräunlich-grauen Grund des Scheitels lebhaft mit dem Blau des Oberkórpers überlaufen. Ich messe ein solches: Schnabel 1° 6“ Flüg. 4" 2; Schwanz 2/4". niii ai iab Vieill. Supra laete thalassino-cyanea; pileo cireumscripte brunneo-cinerascente; area lata per oculos, dorso medio, alis ex parte caudaque infra nigris; subtus alba; pectoris fascia latissima dilute thalassino- cyanea; subalaribus albis; pedibus et maxilla rubris; mandibula nigra. Long. 10—10'/". — rostr. 2^". — al. 41, — caud. 3'/". — tars. 7°. Hab. Senegambien; Guinea. — (Gambia: Mus. Brem. — Bonny-river: Jard. — Sierra Leone: Afzel. — Rio Boutry: Pel. — Gabon: Verr. — Fernando Po: Fraser.— Malimbe: Perrein.) — M. (Natal: Cass.) Syn. Alcedo cinereifrons, Vieill. Enc. p. 395. — Id. Galer. pl. 187. — A. malimbica, Sh. — Black-winged Kingsfisher, Lath. Gen. Hist. IV. p. 20. — H. torquata, Sw. West. Afr. ll. p. 99. — Verr. Rev. et Mag. 1851, p. 265. — Sundev. Ofvers. 1849, p. 162. — Haleyon malimbica, Cass. Alced. Mus. Philad. dryas, Hartl. Speciei praecedenti simillima, sed: statura majore; rostro toto rubro, mandibula obscuriore, pileo magis fuscescente, collum posticum versus sensim viri- diore; fronte virente; area nigra per oculum latiore; torque pectorali caeruleo intensius tincto, plumarum dimidio basali cinereo-nigricante; abdomine sordide cine- rascente lavato, cyaneo-virescente mixto; subcaudalibus distincte cyanescentibus; rectricibus apice et margine interno late et distincte nigris, extima fere tota nigra, scapis latius nigris. Long. 11—11Y,‘. — rostr. 2^" 2’. al. 4" 6v,'". — Foem. minor. Hab. Ins. St. Thomé et do Principe: Weiss. (Mus. Hamb.) — Rio Boutry: Pel. — Gabon: Verr. | Syn. Hartl. Cab. Journ. 1854, p. 2. — Id. Abh. naturw. Vereins in Hamb. Il. p. 45. (av. jun.) — v. Müller Beitr. Orn. Afr. t. Il. o^ ad. et jun. fig. opt. — Verr. Rev. et Mag. de Zool. 1855, p. 272. (Lebensw.) Ä ER 1 b & 88. 89. 90. 33 semicaerulea, Gm. Pileo et cervice obsolete cineras- centibus; macula per oculum nigra; fronte et superciliis pallide isabellinis; regione parotica ferruginea; gutture albo; colli lateribus et pectore dilute griseis, minutissime fasciolatis; interscapulio, alarum tectricibus remigibusque nigris; tectricum majorum pogoniis externis, uropygio caudaque supra pulchre cyaneis; ventre medio albido; lateribus, crisso et subalaribus dilute rufis; pedibus rostroque rubris, hoc apice pallidiore. Jun. Abdomine medio rufo; rostro breviore nigro. Long. 7% 6. — rostr. 1^ 3/", — al. 3% 4%, — caud. 2". — tars. 6°. Hab. Casamanze: J. Verr. — O0. M. Syn. Alcedo semicaerulea, Forsk. Gm. — A. can- crophaga, Forst, — Rüpp. Wirbelth. t. 24, fig. 1. — Rei- ehenb. fig. 3085. cancrophaga, Lath. Supra thalassino-cyanea; pileo obscure cinerascente; area per oculum nigra; remigum apicibus, scapularibus et alarum tectricibus nigris; cor- pore infra toto unicolore pallide ferrugineo; rostro et pedibus rubris. Long. 12". Hab. Senegal: Buff. Syn. Martin-p&cheur erabier, Buff. Pl. enl. 334. — A. eanerophaga, Lath. — H. senegalensis, var. a. Vieill. Eneyel. p. 283. — Reichenb. Alced. p. 11. fig. 3036. In keiner mir bekannten Sammlung. Käme nach Heuglin einzeln ' am blauen und weissen Flusse vor. (?) — badia, Verr. Supra rufo-badia ; uropygio et supracau- dalibus nitide thalassino-azureis; remigibus secundariis azureis, extus nigro-terminatis; tectricibus | majoribus nigricantibus; cauda supra intense caerulea, nigro-ter- minata; corpore subtus albo; hypochondriis rufis; suba- laribus albis; rostro rubro, pedibus cinerascentibus. Long. 7^ 5%. — rostr. 1" 1%. — al. 3'^ 7^', — caud. 1" Hu ; € (^ Hab. Gabon: Verr. Syn. J. et E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 264, — Strickl. Jard. Contrib. 1851, p. 134. rufiventris, Sw. Supra nitide cyanea; alae tectricibus, interscapulio, remigibus tertiariis totis et majorum apici- bus nigris; capite, collo, gutture et pectore albidis; pileo pallide cinerascente; abdomine circumscripte rufo; suba- laribus rufo alboque variis; rostro et pedibus rubris. Long. 855^" — rostr. 1^ 7'". — al. 3^ 9. — caud. 2'". Hab. Senegambien; Guinea. (Goree: Mus. Brit. — Sierra Leone: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — Angola : Henders.) — O. (Fazoglo: Cass. — Abyssinien: Verr.) Syn. Martin-p&cheur bleu et noir du Senegal: Buff. Pl. enl. 356. — Alcedo senegalensis, var. d. Gm. — A. erythrogastra, Temm. Tabl. meth. p. 15 — Black- 34 92. 93. 94. backed Kingsfisher, Lath. !Gen. Hist. IV. 'p. 32. — H. actaeon, Less. Tr. p. 247 ? — Swains. West. Afr. II. p. 101. pl. 12. Nach Vergleichung von continentalen Exemplaren mit solchen von den Inseln des grünen Vorgebirges glaube ich letztere min- destens als constante Lokalrasse abtrennen zu müssen. Sie sind grósser und zeigen Kopf und Hals immer reiner weiss. (A. cancrophaga, Forst. Descript. p. 4. — H. erythro- rhyncha, Gould Zool. Beagle, Birds p. 41. — Id. Proc. Zool. Soc. 1837, p. 22) Den anziehendsten Bericht über das Vor- kommen dieser Art auf den Capverden giebt Bolle. Sie scheint daselbst beschrünkt auf die Inseln Santiago, Fogo und Brava: Cab. Journ. IV. p. 23. Alcedo, I. senegalensis, Briss. Supra caeruleo-beryllina, fusco in dorso admixto; subtus fulva; capite et collo superiore obscure viridibus, nitidius viridi-punctatis; duplici utrin- que macula in capite fulva; tectricibus alarum superiori- bus obscure viridibus, beryllino-maculatis; cauda subtus fusca, supra viridi-caerulea; rostro fusco; pedibus ruben- tibus. Long. 6'5^". — rostr. a riet. 1^ 8%, — caud. 14°. Hab. Senegal: Adans. Syn. Ispida senegalensis, Briss. Ornith. IV. p. 485, t. 39, fig. 1. — Id. edit. 8. II: p. 180. | uadribrachys, Temm. Corpore supra, genis, colli et pectoris lateribus in fundo nigro pulchre et saturate cyaneis; remigibus majoribus totis, tertiariis margine externo tectricibusque limbo apicali obscure cyaneis; pileo nigro-fasciato; loris, macula parotica et gula pallide fulvis; subalaribus et subcaudalibus ferrugineis; corpore infra ferrugineo; rostro nigro; pedibus rubris. Jun. Pectore caerulescente-tincto. Long. 6" 5. — rostr. 1" 72". — al. 2" 10%. — caud. 1" 5'". — tars. 3%, Hab. Dabocrom: Pel. — Gabon: Verr. Syn. Bonap. Consp. I. p. 158. — Striekl. Jard. Contr. 1851, p. 134, pl. 79. fig. opt. — Verr. Rev. et Mag. 1851, p. 267. — Schleg. Handb. Vog. fig. 44. Das Blau auf Flügeln und Kopf ist bei dieser Art ein intensiv dunkles; das der Rückenmitte und der oberen Schwanzdecken ein weit helleres und lebhafteres. semitorquata, Sw. Pileo, nucha et regione parotica nigro et cyaneo fasciatis; dorso medio et alis thalassino- caeruleis; lateribus colli et pectoris nigro-caeruleis ; uropygio cyaneo; cauda supra parellina, subtus nigra; gula et macula utrinque collari albidis; corpore inferiore reliquo dilute ferrugineo; rostro nigro, pedibus rubris. Jun. Tectricum alae minorum apicibus obsolete cyaneis. Long. 7^ 6“. — rostr. 1 7%. — al. 3 8^", — caud. 1^ 6. Hab. Westafrica: Capt. Sabine. (Mus. Brit.) — Gabon: Verr. — M. O. | u 95. 96. 97. 39 Syn... Swains. Zool. Illustr. pl. 151. — Rüpp. System. Uebers. p. 20, t. 7. — Reichenb. fig. 3054, 3055. p. 5. — Heugl. Uebers. p. 19. | | a. Ispidina, Kaup. leucogastra, Fras. Pileo nigro et cyameo-fasciato; superciliis, capitis, colli et corporis lateribus rufis; dorso splendide caeruleo ; tectricibus alarum caeruleo-marginatis ; alis et cauda eodem colore lavatis; gula, pectore et ab- domine mediis albis; rostro et pedibus rubris. Long. DV". — rostr. 12! ,"^. — al. 2^" 2'". Hab. Fernando Po: Fras. — Gabon: Verr. (Du Chaillu.) Sy. Fraser, Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 4. — Id. Zool. iypic. pl. 32. — Verr. Rev. et Mag. 1851, p. 268. — Allen Thoms. Exped. Nig. Il. p. 503. — Ispidina leucogastra, Kaup famil. Eisvóg. p. 15. — Reichenh. fig. 3056, p. 6. Das übrigens ausgefärbte Exemplar der Leydner Sammlung zeigt den Oberschnabel scliwárzlich, die Mandibel hellbräunlich. cyanolis, Sw. Dorso et tectricibus alarum minoribus maculis apicalibus plumarum nigrarum saturate cyaneis; uropygio et supracaudalibus laetius tinctis; pileo et nucha nigris, maculis cyaneis fasciatim notatis; supercilis, capitis et colli lateribus, regione parotica et collo postico dilute rufis, lilacino resplendentibus; remigibus et cauda nigris, cyaneo-indutis; corpore subtus, subalaribus, flexura et margine alarum nec non remigum margine interno dilute aurantiaco-rufis; gula alba; iride fusca; rostro et "pedibus rubris. Long. 4'/,". — rostr. 11. — al. 1% 11. eaud. 1“. | Hab. Casamanze: Verr. — Old Calabar: Jard. — Elmina: Weiss. — Niger: Thoms. — Cap Coast: Gord. — Gabon: Verr. — Malimbe: Perr. — M. O. (Fazogl: Cass. — Abyssinien: Rüpp. — Süd- und Ostsennaar: Heug!.) Syn. Todier de Juida, Buff. Pl. enl. 783, fig. 1. — Todus eaeruleus, auct. — T. pietus, Bodd. — Alcedo nutans, Vieill. Eneyel. p. 396, — Swains. West. Afr. II. 103. — Bonap. Consp. p. 159. — Ispidina picta, Kaup Eisv. p. 12. — Gray Gener. of Birds, pl. 28. fig. opt. — Verr. Rev. et Mag. 1855, p. 274. (Lebensw.) — Reichenb. Alced. p. 6, fig. 3061—62. — Gord. Jard. Contrb. Il. p. 6. — Rüpp. Neue Wirbelth. Voeg. p. 79. — Heugl. Uebers. p. 18. Lecontei, Cass. Fronte nitide nigro, immaculato; pileo caerulescente-nigro, maculis parvis dilute cyaneis; dorso, uropygio et tectricibus caudae superioribus dilute et nonnihil purpurascente-cyaneis; torque postico stricto parumque conspicuo rufo; alae tectricibus nigris, cyaneo- maculatis; remigibus nigris, pogoniis internis pallide rufo- marginatis; cauda caerulescente-nigra; macula parva anteoculari,genis, pectore et abdomine fulvo-rufescentibus ; gula alba; subalaribus rufis; maxilla — apice 36 98. 95, 100. albida, mandibula basi flava, medio fusca, apice albida; pedibus flavis. Long. 39/,". — al. 15A4,". — caud. 9/,".— rostr. 1^". — latit. rostri int. nar. 3A". Hab. Moondafl. (Gabon): Du Chaillu. Syn. -Ispidina Lecontei, Cass. Proe. Ae. Phil. 1856, . 158, | " Der lange, breite sehr flache an der Spitze etwas abge- stumpfte Schnabel unterscheidet diese kleinste Art sogleich von den verwandten Formen. Auch die glänzend schwarzen ungefleckten Stirnfedern sind ihr eigenthümlich. nilida, Kaup. Scapularibus et dorso ultramarinis, plu- marum marginibus nigris; remigibus fuliginosis, nigro- limbatis; pectore et abdomine dilute ferrugineis; alarum tectricibus apice caeruleis, nigro-terminatis; rostro nigro. Minima. Long. rostri 10—10!/"^. — al. vix 2". Hab. Sierra Leone: Bowd. (?) Mus. Britann. Philad. Syn. Ispidina nitida, Kaup Famil. der Eisvög. p. 12. — Reichenb. Alced. p. 6. — Bowd. Excurs. p. 228: Alcedo Nr. 4. N. v. Sehr wahrscheinlich ein etwas jüngerer Vogel. Vermuthlich hat der altausgefärbte den Schnabel roth. b. Corythornis, Kaup. eristata, L. Supra pulchre et intense cyanea, plumis omnibus basi nigricantibus ; eristae plumis malachitaceo fasciatis, 9—10'^ longis; gula et macula ad colli latera albis; capitis lateribus, macula utrinque frontali, corpore inferiore reliquo, subalaribus, flexura et margine alarum remigumque marginibus internis laete rufis; rostro et pedibus corallinis; iride dilute caerulea. Long. 4 7—$8'". — rostr. 14°. — al. 2". — Foem. Vix diversa. Hab. Senegambien; Guinea. (Gambia: Sw. — Casa- manze : Verr. — Cap Coast: Bowd. — Bonny-river: Jard. — Gabon: Verr.) — M. O. Syn. Ispida philippensis cristata, Briss. Orn. 4. p. 483. — L. S. N. I. 178. — Edw. pl. 336. — Pl. enl. 756. fig. 1. — Kittl. Kupfert. 29, fig. 3. — Bowd. Excurs. p. 228: Aleedo Nr. 2. — Verr. Rev. et Mag. 1855, p. 353. — A. eyanostigma, Rüpp. (av. jun.) Neue Wirbelth. Voeg. t. 24, fig. 2. — Reichb. fig. 3176 —77. caeruleocephala, Gm. Dorso cyaneo; scapularibus et alae tectricibus minoribus maculis apiealibus cyaneis, nigro-marginatis; - cristae plumis 5—6‘ longis, nigris, angustis, maculis nonnullis fasciaque anteapicali dilute cyaneis; gula et macula ad colli latera albis; genis et corpore inferiore intense rufis: rostro et pedibus rubris. Foem. Pectore et hypochondriis fuliginoso-tinctis. Long. 4" 10'", — rostr. 141'". —. al. 24,2%. — tars. 3*4". Hab. Ins. St. Thomé: Weiss. (Mus. Brem.) — O. (Fazoglo: Mus. Philad.) - 101. 102, 103. 31 Syn. Alcedo caeruleocephala, Gm. — Buff. Pl. enl. 316, fig. 1. — Reichb. Alced. p. 18, fig. 3063;' 3387. — Corythornis caeruleocephala, Kaup Eisvóg. p. 13. nais, Kaup. Dorso et scapularibus laetissime ultrama- rino-cyaneis; alae tectricibus minoribus maculis apicalibus cyaneis; pilei cristati plumis latioribus, fasciola anteapi- cali cyanea; macula utrinque frontali dilute rufa; subtus rufa; mento, 'gutture et abdomine medio albis; macula ad colli latera nivea; subalaribus et axillis rufis ; rectri- cibus nigris; rostro et pedibus ruberrimis. Long. 4^ 9. rostr. 13. — al. 2" 1%. — caud. 11^/^. — tars. 314. Hab. Gabon: Verr. Syn. Corythornis nais, Kaup Famil. der Eisvóg. p. 12. Kaup beschrieb nach einem Exemplare des Brittischen Museums den jüngeren Vogel. Das oben beschriebene prachtvoll ausge- färbte Männchen aus Gabon wurde uns von unserem Freunde J. Verreaux mitgetheilt. Ceryle, Boie. tricolor, (Vieill.) Supra nigra, subtus alba; collo antico pectoreque fuscis; rostro atro. Long. 10". Hab. Senegal: Collect. Riocour. Syn. Alcedo tricolor, Vieill. Encycl. d'hist. natur, Ois. j; 998. 4 Existirt in keiner Sammlung und der 1829 in Nancy gedruckte „Catalogue des oiseaux composant le cabinet de M. le Comte de Riocour“ erwähnt derselben nicht. rudis, (L.) Cristata; supra nigro alboque variegata, superciliis albis; rectricibus albis, fascia anteapicali nigra, extima maculis binis nigris notata; subtus alba, pectore in mare bicincto, in foemina unifasciato; subalaribus albis; rostro et pedibus nigris; iride fusca. Long. 10—10'/". — rostr. 16. — al..4" 10%. — caud. 2^ 8°. — tars. 41/4". Hab. Senegambien; Guinea. (Gambia: Mus. Brem. — Sierra Leone : Afzel.— Cap Coast : Gord.— Ashantee : Pel.— Fernando Po: Fras. — Bonny-river: Jard.) — M. ©. Syn. Ispida ex albo et nigro varia, Briss. Orn. IV. » p. 520. — L; Si 1.181, — Edw. pl. 9% — Pl.?enl. 716, ad. 104. 62, jun. — Ispida bicineta, Sw. West. Afr. Il. p. 95. — Sundev. Ofvers. 1849, p. 161. —- Gord. Jard. Contrib. Il. p. 6. — Allen Exped. Nig. I. 203. — Reichb. fig. 3097 — 98. — A. Brehm, Cab. Journ. lI. Extrah. p. 96. maxima, Pall. Gristata; supra nigricante-schistacea, albo-maculata; maculis interscapulii parvis, rotundatis, uropygii et caudae majoribus, transversis; macula anteo- culari, gula et colli lateribus albis; stria utrinque mysta- cali fasciaque pectorali e maculis rotundatis formata nigris; abdomine et subcaudalibus rufis; rostro et pedibus » 38 nigris; iride castanea. Long. 17!5—18". — rostr. 2" 9, — al. 7^ 3'^*. — .caud. 4" 5'". Hab. Congo: Pall. — M. Syn. Alcedo maxima, Pall. Spicil. VI. p. 15. — A. afra, Sh. — A. guttata, Bodd. — Reichenb. fig. 3101——2, ni: | ee: n ce Sw. Simillima praecedenti sed diversa: sta- tura minore, alis et rostro longioribus; coloribus obscu- rioribus, maculis rarioribus, minoribus. Long. 15'4". — rostr. 9" 1%. — al. 7^ 10'". — caud. 414”. Hab. Gambia: Mus. Brem. — Senegal: Verr. — Casa- manze: Verr. — Ashantee: Pel.—Bissao: Verr. — Gabon: Verr. — O. Syn. Pl. enl 679. — A. maxima var. f. Gm. — Is- pida gigantea, Sw. West. Afr. Il, pl. 11, p. 93. avis jun. — Reichenb. Alced. p. 23, fig. 3103, 3486. — Rüpp. Neue Wirbelth. Voeg. p. 69. foem. deser. — Heugl. Uebers. p. 18. Nicht ganz ohne Bedenken folgen wir hier der zuerst von Rei- chenbach vorgenommenen specifischen Sonderung dieser beiden Arten. Auch Pucheran ist für dieselbe. Aber Jules Verreaux hàlt C. gigantea Sw. einfach für das Männchen von maxima. e. Meropidae, Leach. Merops, L. 106. apiaster, L. Supra saturate rufus, tergo et uropygio fulvis; fronte albicante; subtus laete caerulescente-viridis ; gula flava, nigro-circumdata; taenia oculari nigra; alis viridibus, tectricibus cinnamomeis ; cauda viridi, rectrici- bus duabus intermediis reliquis 1‘ longioribus; rostro nigro ; pedibus fuscis; iride coccinea, in junioribus rosea. Long. 9!45". — rostr. 15. — al. 5^ 6'". — caud. 3" 2, — tars. 9%. Hab. Senegal: Sw. — Gambia: Mus. Brem. — Casa- manze: Verr. — S. O. M. Syn. L. S. p. 182. — Naum. t. 143. — Temm. Man. I. p. 420. — Degl. Ornith. Europ. I. p. 616. — Gould, pl. 59. — Levail Guép. pl. 1. 2. — Exped. Eg. Ois. t. 4. fig. 3. — Reichenb. Merop.| p. 61, fig. 3221—22. — Swains. West. Afr. Hl. p. 76. — A. Brehm Cab. Journ. I. p. 455. — Heugl. Ucbers. p. 19. , 107. Savignyi, Levaill. Supra laete et dilute viridis, nitore flavescente; fronte albido postice caerulescente, superciliis dilute cyaneis; taenia per oculos nigra, infra cyaneo- marginata; mento flavo; gula postice saturate rufa; subtus laete caerulescente-viridis ; alis. et cauda fulvo-resplen- dentibus; subalaribus pallide ferrugineis; rectricibus duabus mediis reliquis 2V/," longioribus, apice nigricantibus ; rostro nigro, iride coccinea. Long. 10—10'/'", — rostr. 1" 4'". — al. 5" 6. — caud. 3 10, 108. 109. 110. 39 Hab. Senegambien: Vieill. Swains. ete. (Galam, Casa- manze: Verr.) — Malimbe: Perr. Syn. Guépier Savigny var. Levaill, pl. 6 bis. — Swains. West. Afr. II, p. 77, pl. 7. — Bonap. Consp. p. 161.—- Reichb. p. 65, fig. 444. — M. longicauda, Vieill. (artef.) albicollis, Vieill. Supra viridis, nitore rufescente; uro- pygio, alis et cauda pallide caerulescentibus; vertice, taenia lata oculari juguloque nigris, hoc margine inferiore cyaneo; fronte, superciliis et gula albis; abdomine pallide viridi; rectricibus duabus mediis reliquis duplo longioribus, angustatis, apice nigris; subalaribus isabellinis; rostro nigro. Long. 7'/". — rostr. 1". — al. 4". — rectr. med. 5". Hab. Senegambien; Guinea. (Casamanze: Verr. — Sierra Leone: Jard. — Old Calabar: Jard. — Wineba: Weiss. — Ashantee: Pel. — Gabon: Verr. — Angola: Henders.) — O. (Massaua: Daubeny; Kordofan: Pether.; Sennaar: Brehm. etc.) Syn. Le Guépier Cuvier, Levaill. pl. 9. — M. super- eiliosus, var. e. Lath. Gen. Hist. IV. 228. — M. Cüvieri, Licht. Doubl. p. 13. — Vieill. Eneyel. p. 393. — M. Savignyi, Swains. Zool. Illustr. pl. 76. — M. Cüvieri, Sw. West. Afr. II, p. 85. — Bonap. Consp. I. p. 161. — Reichenb. p. 76, fig. 3246—147. Adansoni, Lev. Corpore supra cum alis et cauda castaneo; fronte, sincipite, colli lateribus corporeque inferiore toto beryllino-azureis ; rectricibus duabus mediis caeteris duplo longioribus, angustatis, apice nigricantibus ; rostro nigro. Long. circa 10^. — rostr. 1^ 3. Hab. Senegal: Adans. Syn. Guépier à longue queue du Senegal, Buff. Pl. enl. 314. — Guépier Adanson, Levaill. l. c. p. 47, pl. 13. — M. senegalensis, Shaw.— Reichenb. fig. 3243, p. 75. In keiner mir bekannten Sammlung. variegatus, Vieill. Supra laete viridis ; palpebra supe- riore cyanea; taenia oculari nigra; gula flavissima, late et pulchre cyaneo infra marginata; pectore castaneo; corpore inferiore reliquo fulvescente; rectricibus latera- libus dilute cinnamomeis, fascia anteapicali lata nigra, ipso apice albido, mediis viridibus, cauda emarginata; rostro nigro; iride coccinea. Long. 6”. — rostr. 101/,'". ilL. AE 63 aM oiu e4uyg. 9917 7 Hab. Gabon: Verr. (Moondafl. Du Chaillu). — Ma- limbe: Perr. — Syn. Vieill. Encycl. p. 390. — M. eyanipectus, Verr. Rev. et Mag. 1851, p. 269. — Strickl. Contrib. 1851, p. 162. — Reichenb. fig. 3392— 93, p. 71; fig. 3238, p. 72. — Guépier Sonnini, Levaill. t. 7. — M. Sonnini, Bp. Consp. p.163.— Apiaster angolensis, Briss. Orn. IV. 558. av. jun. 40 111. 112. 113. 114. Heuglin führt diese Art als in Abyssinien vorkommend auf. Aber meint er nicht vielmehr den so nahe verwandten M. La- frenayi, Guér. (Lefevrii, Desm.)? collaris, Vieill. Similis speciei praecedenti, sed multo minor. Supra brunnescente-viridis, subtus olivaceo-ful- vescens; gula citrina, torque lato nigro infra marginata ; macula per oculos fasciaque caudae anteapicali nigris ; remigibus et rectricibus basi pallide rufis, intermediis viridibus. Long. circa 5Y/,". Hab. Senegal: Vieill. — Kordofan: v. Kittl. Syn. Vieill. Encyelop. p. 393. — v. Kittl. Kupfert. 7, fig. 2. — Reichenb. Merop. p. 72. hirundinaceus, Vieil. Laete viridis; abdomine imo, crisso tectricibusque caudae superioribus et inferioribus dilute cyaneis; gula flavissima, fascia dilute cyanea infra marginata; taenia oculari nigra; fronte cyanescente ; remigibus cinnamomeis, apice nigris; cauda profunde furcata, obscure viridi, fascia ante apicem albidum nigri- cante; rostro nigro; iride rubra. Long. 8—8'/". — al. 9" 5'". — rectr. later. 4° 2 ^. — rostr. 13'^. Hab. Senegal: Swains. — Casamanze: Verr. — Sierra Leone: Fergusson. — Ashantee: Pel. — Damaragebiet: Anders. — O. Syn. vVieill. Encycl. p. 392. — Guépier tawa, Levaill. pl. 8, p. 35. — M. tawa, Cüv. — M. chrysolaimus,' Jard. Selb. lllustr. pl.. 99. — M. azuror, Less. Tr. p. 239. — M. furcatus. Stanl. Salt Voy. App. Nr. 18. — Swains. West. Afr. II. p. 91. pl. 10, — Bonap. Consp. p. 163. — Reichenb. fig. 3235— 36. p. 69. erythroplerus, Gm. Supra viridis, nitore fulvescente ; taenia oculari nigra; gula flava; torque jugulari nigerrimo; pectore castaneo; abdomine fulvo-virescente; remigibus dilute ferrugineis, apice nigris; cauda aequali, rectricibus lateralibus dilute rufis, fascia apicali nigra, margine externo virente, mediis viridibus; rostro nigro; iride rubra. Long. vix 6'.—al. 2^" 11/".— caud. 2" 5. — rostr. 10. Hab. Senegal: Adans. — Casamanze: Verr. — Elmina : Weiss. — M. O. (Mozambique: Bianconi. — Kordofan, Sennaar, Abyssinien.) Syn. Pl. enl. 318. — Levaill. Guép. pl. 17. — Lath. Gen. Hist. IV. pl. 70. — M. minutus, Vieill. Enc. p. 392, — Bonap. Consp. I. p. 163. — Temm. Catal. method. 1817, p. 216. — Swains. West. Afr. II. p. 58.— Reichenb. fig. 3240—41, p. 73. viridissimus, Sw. Totus laete psittacino-viridis, nitore fulvescente; taenia oculari nigra, margine vix caerules- cente; fascia juguli transversa angusta nigra; remigibus magis fulvescentibus; rectricibus duabus mediis valde angustatis et elongatis; rostro nigro. Long. 7^. — rectr. interm. 6". — al..3^" 5'". — rostr. 10'^. 115. 116. 41 Hab. Senegambien. (Casamanze: Verr. etc) — O0. (Nubien, Sennaar, Kordofan, Abyssinien). Syn. Swains. West. Afr. Il. p. 82. — Kittl. Kupfert. 7. fig. 1. — Bonap. Consp. 1. p. 162 (excl. synon. Brisson.) -- Reichb. fig. 3229—30, p. 66. (excl. syn. Briss.) — ,M. aegyp- tius Forsk.“ . Lichtenst. Doubl. p. 13. — Phlothrus viri- dissimus, Reichb. bicolor, Daud. Supra schistaceus, subtus intense roseus ; cauda brunnescente; taenia oculari nigerrima, infra albo- marginata; mento albo; remigibus nigris; rectricibus duabns intermediis elongatis; subalaribus fuliginosis ; rostro nigro; pedibus pallidis; iride coccinea. Long. 8'/,". — al. 5".— caud. 3^. — rostr. 1" 4”. — rectr. interm. 4". Hab. Angola: Perr. — Elmina: Weiss. — Gabon: Verr. (Moondafl. Du Chaillu). Syn. Daud. Ann. du Mus. II. p. 440, pl. 62, fig. 1. — M. malimbicus, Sh. Natur. Misc. pl. 701. — Vieill. Gal. pl. 186. — Levaill. Guep. pl. 5. — Encycl. p. 390. — Reichb. fig. 3256, p. 79. — Verr. Rev. et Mag. 1851. p. 268. — Id. Rev. et Mag. 1855, p. 353. — gen. Tephraerops, Reichb. nubicus, Gm. Supra ex roseo lateritius, subtus pallidior, obsolete roseus; capite, uropygio et tectricibus caudae superioribus beryllino-caeruleis, his laetius et purius tinctis; fascia oculari nigra; rectricibus duabus inter- mediis valde elongatis, apice nigricantibus; rostro nigro; pedibus fuscis; iride coccinea. Long. 13^. — al. 5" 4. — caud. 4^ 3'". — rostr. 1^" 5%. Hab. Senegambien: Rendall etc. — Casamanze: Verr. — Bissao: Verr. — 0. Syn. Guépier rouge à téte bleuc, Buff. Pl. enl. 649. — M. caeruleocephalus, Lath. Gen. Syn. ll. 680, — Shaw Natur. Mise. pl. 78. — Levaill. Guép. pl. 3. — Swains. "West. Afr. IL. p.. 78, pl. 9. — Bonap. Consp. p. 161. — 117. Reichenb. fig. 3250—51, p. 79. (gen. Melittotheres). — Ainsw. Rescarch. in Assyr. p. 42. — A. Brehm, Cab. Journ. 1. p. 456, — Heugl. Beitr. t. 40 fig. ovi. — Id. Uebers. p. 19. Brütet nach Heuglin in den Ländern der Kitschneger im März. Exemplare von Bissao und Angola zeigen die Färbung der Kehle weit dunkler, fast schwärzlich. r Bullockit, Vieill. Supra viridis; taenia oculari angusta nigra; cervice, colli lateribus, pectore et ventre dilute cinnamomeis; mento nigricante; gula pulcherrime scarla- tina; abdomine imo, crisso et subcaudalibus intense azureis; cauda aequali; subalaribus pallide rufis; rostro nigro; pedibus fuscis; iride coceinea. Long. 7!5". — rostr. 19U5"^, — al. 3% 8%, — caud. 3". Hab. Senegambien. (Casamanze: Verr. etc.) Syn. Guépier Bullock, Levaill. pl. 20. — Donov. Nat. Repos.'t. 45. — M. cyanogaster, Swains. West. Afr. II. 42 118. 119. 120. p. 80, pl. 8. — Skarlet-throated Beeeater, Lath. Gen. Hist. IV. p. 138. — Vieill. Encycl. p. 391. — Bonap, Consp. [. p. 163. | 2 nordóstliche Merops frenatus nob. (Cab. Journ. I. p. 257) scheint sich constant durch den türkisblauen Saum der Augenbinde zu unterscheiden. Reichenbach’s Beschreibung und Abbildung gehen auf diese Art: Merop. p. 80, fig. 3218—19. a, Meropiscus, Sundev. qularis, Shaw. Niger; fronte, superciliis, uropygio, crisso et caudae tectricibus beryllino-cyaneis ; gula fulgide rubra ; pectore et ventre maculis longitudinalibus beryllinis no- tatis; remigum majorum marginibus externis ferrugineis; cauda aequali nigra; rostro et pedibus nigris; iride rubra. Long. 7—7/,". — rostr. 14?/'". — al. 3^ 4, — caud. P go ^ Hab. Sierra Leone: Afzel.— Grand Bassam: Less. — Gabon: Verr. — Ashantee: Pel. Syn. Shaw, Natur. Miscell. t. 337. — Gray Gen. of Birds. t. 30. fig. opt. — Sundev. Ofvers.. Vetensk. Acad. Förhandl. 1849, p. 162. — Less. Descr. Mammif. Ois. p. 268. — Reichenb. Jl. c. fig. 3258—59, p. 80. — Nyctiornis gularis, Bonap. Consp. I, p. 164. — Verr. Rev. et Mag. 1855, p. 355. — Schleg. Handb. Vog. fig. 45. 2. Tenuirosíres, Civ. a. Upupidae, Bonap. Upupa, L. senegalensis, Swains. Upupae nostrae epopi quoad colorem simillima, sed: cristae plumis laete cinnamomeis, apice nigris, absque interstitiis albis ; remigibus minoribus angustius albo-fasciatis; statura minore; rostro aequali longitudine. Long. 9!'5'. — rostr. 13/,". Hab. Senegambien. (Casamanze: Verr.) Syn. Upupa epops var. senegalensis, Swains. West, Afr. ll. p. 114. — Reichenb. Merop. p. 320. Ich habe niemals Gelegenheit gefunden diese Art (oder Rasse) selbst untersuchen zu können. Sie fällt möglicherweise zusam- men mit der minor Gm. (cristatella, Vieill.) Irrisor, Less. senegalensis, Vieill. Niger, nitore virescente-caeruleo; mento, gula, collo superiore et alae tectricibus purpuras- cente-chalybeo resplendentibus; uropygio, crisso et sub- caudalibus nigerrimis; tectricibus nonnullis, remigibus majoribus rectricibusque quatuor lateralibus maeula alba majore quam in J. erythrorhyncho notatis; rostro minus curvato et robustiore quam in J. erythrorhyncho, in adultis toto rubro, in junioribus nigro, basi rubente; 121. 122. 43 pedibus rubris. Long. 16". — rostr. 18%. — al. 4 11. — caud. 9". | Hab. Senegambien. (Gambia: Mus. Brem. — Gasa- manze: Verr.) — Guinea. (Sierra Leone : Fergusson. — Abomey: Fraser.) — O. Syn.. Faleinellus senegalensis, Vieill. Eneyel. p. 580. — Nectarinea melanorhynehos, Licht. Doubl. p. 15. — Epimachus melanorhynehus, Wagl. Syst. Av. — Gray Gen. of Birds, pl. 31. — Levaill. Prom. pl. 4. — Strickl. Ann. and Mag. 1852, p. 344. — Jard. Contrib. 1852, p. 57. —. Surickl, ib. p. 154. — Reiehb. fig. 4042, p. 323. —- Swains. West. Afr. Hl. p. 117. — Rüpp. Neue Wirbelth, Voeg. p. 73. Wir betrachten die rothe Farbe des Schnabels mit Sir W. Jardine als vom Alter des Vogels abhängig. Der von Strickland und Reichenbach hervorgehobene Einwand, es seien bis jetzt keine rothschnäbligen Exemplare dieser Art aus Senegambien nach Europa gebracht worden, beruht auf einen Irrthum. Wir selbst sahen dergleichen unter einer Suite uns von den Brüdern Verreaux zur Vergleichung zugesandter Exemplare von der Westküste und aus Nubien. Letztere zeigten keine erhebliche Abweichung von senegalischen. . Auch die von Fraser in Abomey gesammelten waren rothschnáblig. Sehr merkwürdig ist, dass die in allem Uebrigen sich als westafricanisch charakterisirenden Vógel aus Damara den schwächeren starkgebogenen Schnabel des capi- schen J. erythrorhynchus haben. Also gleichsam eine Ueber- gangsform von der südlichen zur west-óstlichen Art oder Rasse.? pusillus, Sw. Niger; capite, collo, dorso et pectore nitore nonnullo purpurascente-caeruleo; alis et cauda minus nitidis; remigibus primariis macula alba transversa prope basin notatis, externis quinque ante apicem fusces- centem albido tinctis; cauda subrotundata, immaculata ; rostro et pedibus nigricantibus. Long. 9". — rostr. 1'/,". al. 3749". — caud. 5. Hab. Senegambien: Swains. Lath. etc. (Casamanze: Verr.) | Syn. Promerops pusillus, Swains. West. Afr. II. p. 120. — Lesser black Promerops, Lath. Gen. Hist. IV. p. 111. — P. aterrimus, Steph. Gen. Zool. 14. p. 257. — Reichb. Tenuir. p. 326. — Rhinopomastes pusillus, Bonap. Consp. I. p. 411. Nectarinea, lllig. a. cauda aequali, fuliginosa, (Shaw.) Hososericeo-fuliginosa, cervice et interscapulio pallidioribus; loris nigris; fronte, gutture, macula scapulari et uropygio splendide violaceis; fasci- culis axillaribus dilute flavis; alis et cauda nigro-fuscis ; pedibus et rostro nigris. Foem. Supra pallide olivas- cente-brunnea, subtus flava, dorsi colore longitudinaliter variegata; gutture brunnescente, flavido-maculato. Long. 9". — rostr. 9%. — al. 2^" 6%. — caud. 1^ 9%, 123. 124. 125. Hab. Senegal: Verr. — Gabon: Verr. (Moondafl. Du Chaillu). — Congo: Perrein. Syn. Soui-manga carmelite, Vieill. Ois. dor. pl. 20. — Certhia fuliginosa, Shaw. — Cinnyris fuligino- sus, Vieill. Encycl. p. 584. — Less. Man. dOrn. II. p. 23. — Id. Deser. Mammif. Ois. p. 271. — Jard. Monogr. p. 195, pl. 14. — Soui-manga varié, Vieill. I. c. II. pl. 21. mas jun. — C. maeulata, Shaw. — Verr. Rev. et Mag. de Zool. 51. p. 315. — Striekl. Contrib. 1851, p. 133. — Carmelita fuliginosa, Reichenb. fig. 3947—48, p. 296. Mit Recht bemerkt Reichenbach, dass Vieillot bei der Beschrei- bung seines S. M. carmelite die violette Metallfarbe des Bürzel's zu erwáhnen nur vergessen habe. Seine Abbildung zeigt dieselbe deutlich. aurea, Less. Fuliginosa; occipite, cervice et intersca- pulio pallide stramineo-fulvescentibus; alis nitide fuscis; cauda nigerrima, aequali; fronte, gutture et tectricibus caudae superioribus splendide metallico-violaceis; macula scapulari violacea nulla; fasciculis axillaribus dilute flavis ; rostro et pedibus nigris. Long. 4'5". — rostr. 93. — aT AU TUE E BED D Hab. Liberia. (Collect. Herz. v. Würtenberg). Syn. Cinnyris aureus, Less. Deser. de Mammif. Ois. . 271. 5 Es unterscheidet sich diese wenig bekannte Art durch den Man- gel des violetten Schulterfleck's sowie durch etwas abweichende Färbungsnüancen von der vorigen. J. Verreaux’s Beschreibung geht auf die ächte fuliginosa, denn Exemplare von Gabon zeigen den nicht von ihm erwähnten Schulterfleck deutlich. amethystina, (Shaw.) Intense et holosericeo-nigra; alis et cauda fuscescentibus; fronte et sincipite splendide aurato-viridibus; mento, macula gulari, tectricibus caudae superioribus apice maculaque scapulari nitide violaceo- amethystinis; rostro et: pedibus nigris; iride fusca. Foem. Supra fusca, jugulo nigricante; abdomine albido, nigricante-maculato; subcaudalibus albidis. Long. 5'/,". — rostr. 1". — al. 2^" 11°. — caud. 2" 2'", Hab. Senegal: Swains. — M. Syn. Sucrier velours, Levaill. Afr. pl. 294. fig. 2. — Soui-manga à front doré; Vieil. Ois. dor. pl. 5, 6. — Cinnyris auratifrons. Vieill. Encycl. p. 590. — Certhia aurifrontalis, Bechst. 1811. — N. aurifrons, Licht. Doubl. p. 15. — Swains. West. Afr. II. 134. — Jard. Monogr. p. 195, 256, pl. 13. -— Chalcomitra amethystina, Reichb. fig. 3861—62. p. 277. Jules Verreaux zweifelt stark an dem Vorkommen dieser nach ihm ausschliesslich südafrikanischen Art in Sene- gambien. Adelberti, Gerv. Supra umbrino-fusca; fronte et sin- cipite splendide aurato-viridibus; mento nigro, lateraliter 126. 45 viridi-marginato; gutture pectoreque stramineo-albidis, infra fusco-marginatis ; abdomine pallide castaneo; rostro et pedibus nigris. Foem.- Supra pallide olivaceo-brun- nescens, subtus flavescente-albida, plumis medio fusces- entibus. Long. 4" 9, — rostr. 7;o. — al. 24/9". Hab. Senegal: Gerv. — Eboe am Niger: Thoms. Syn. Cinnyris Adelberti, Gerv. Guér. Mag. de Zool. Ois. pl. 19. — Less. Compl. IX. p. 157. — Jard. lllustr. of Ornith. n. s. pl. 49. — Id. Monogr. p. 244, pl. 30. — N. eboensis, Thoms. M. S. — Allen Thoms. Exped. Nig. ll. p. 502. — Reichb. fig. 3876—77, p. 279. angolensis, Less. Saturate umbrino-fusca; macula sin- cipitali splendide viridi, postice violaceo-marginata ; loris et mento nigerrimis ; gula splendide aurato-viridi, striola mystacali caeruleo-viridi, fascia angusta chalybea limbo- que strictissimo scarlatino marginata; rostro et pedibus nigris. Foem. Supra dilute brunnea, pileo parum obscu- riore, subtus in fundo pallide flavido brunneo longitudi- naliter variegata ; abdomine medio vix maculato. Long. 9/^..— rostr. 8'". —. al. 2" 5'". — caud. 1'^'. Hab. Fernando Po:. Thoms. — Niger: Stanger. — Gabon: Verr. (Moondafl. Du Chaillu). — Angola: Mus. Par. Syn. Cinnyris angolensis, Less. Tr. d'Ornith. p. 295. — Pucher. Rev. et Mag. 1853, p. 486. — Nectarinea Stangeri, Jard. Ann. and Mag. X. p. 187, pl. 13. — Id. Monogr. p. 198, 257, pl. 15. — ld. Illustr. of Ornith. n. s. pl. 48. — Allen Thoms. Exped. Nig. ll. p. 501. — Verr. Rev. et Mag. 1851, p. 313. — Chalcomitra Stangeri, Reichb. fig. 3875, p. 280. . superba, Vieill. Supra splendide aurato-viridis, pileo cyaneo-virescente; gutture nitidissime . purpurascente- amethystino; abdomine et epigastrio obscure sanguineis ; alis, cauda, hypochondriis, crisso et subcaudalibus nigris; rostro nigro longo. Sets Supra olivacea, pileo et uropygio dilutioribus, subflavescentibus; abdomine flavo, subcaudalibus fulvescentibus ; pectore olivaceo, flavescente- variegato. Long. 5". — rostr. 1" 214'^. — al. 2* 9'^. . — caud. 2^. — tars. 9%. Hab. Gabon: Verr. (Moondafl. Du Chaillu). — Congo: Perrein. Syn. Soui-manga sougnimbidou, Vieill. Ois. dor. II. p. 94. — Cinnyris superbus, Vieill. Encycl. p. 597. — Cinn. sugnimbidus, Less. Man. II. p. 48. — C. sangui- neus, Less. Tr. p. 296. — Verr. Rev. et Mag. 1851, p. 316. — Id. Rev. et Mag. 1855, p. 511. —— Strickl. Contrib. 1851, p. 133. — Chromatophora superba, Reichb. fig. 3878, p. 283. 128. Johannae, Verr. Supra aurato-viridis, mento et gula concoloribus; jugulo pectoreque superiore splendide. vio- 46 129. 130. 131. laceis, inferiore et abdomine sanguineis; faseieulis axil- laribus laete flavis; hypochondriis alis, cauda et erisso nigricantibus; rostro elongato, valde curvato nigro. F o e m. Olivaceo-fusca ; capitis lateribus flavidis; subtus flaves- cente-albida, scapis plumarum fuscis. Long. 5%. —rostr. 13%, — al. 2" 6'4'". — caud. 1'". — tars. 7'^.* Hab. Gabon: Verr. (Moondafl. Du Chaillu.) Syn. Cinnyris Johannae, Verr. Rev. et Mag: de Zool. 1851, p. 314. — Strickl. Contrib. 1851, p. 134. erythrothorax, Vieill. Pileo aurato-viridi; fascia occi- pitali indistincta magis flavescente; collo postico, scapu- laribus tectricibusque alarum minoribus holosericeo-nigris ; dorso, uropygio et gutture splendide violaceis; pectore ventreque obscure rubris; crisso griseo; rectricibus nigro-fuscis, extus violaceo-marginatis; rostro nigro. Long. cirea 5". Hab. Angola: Perr. Syn. Cinnyris erythrothorax, Vieill. Encycl. p. 594. — Id. N. Diet. vol. 31, p. 507. — Less. Man. d’Orn. I. p. 51. Ich habe diese schöne Art wie so manche andere von Perrein in Angola gesammelte vergebens in der Pariser Sammlung gesucht. splendida, (Sh.) Supra splendide caerulescente-viridis ; capite et collo- -chalybeo-purpurascentibus; pectoris area transversa sanguinea; abdomine nigro; subcaudalibus dorso concoloribus; cauda chalybeo-nigra; fasciculis axillaribus dilute flavis; rostro et pedibus nigris. F oem. Supra fusca, subtus einerascens; alis et cauda olivascen- tibus. Long. 514". — rostr. 14^". — al. 2^ 7, — caud. 1" 13, Hab. Galam: Bacle. — Gambia: Mus. Brem. — Casa- manze: Verr. — Sierra Leone: Fergusson. — Cap Coast: Gordon. — Ilha do Principe: Erm. — Congo: Mus. Berol. — M. Syn. Suerier eblouissant, Levaill. Afr. pl. 295, fig. 1. — L’Eelatant, Vieill. Ois. dor. pl. 2. — Certhia splen- dida, Shaw.— Cinnyris splendens, Vieill. Eneyel. p.587. — jd. N. Diet. vol. 31, p. 501. — Cinn. lucidus, Less. Tr. d'Orn. p. 295. — Swains. West. Afr. II. p. 125. — Jard. Monogr. p. 176, 250, pl. 5. — Pucher. Rev. et Mag. 1853, p. 486. — Reichenb, fig. 3908—9, p. 286. bifasciata, (Sh.) Supra splendide viridis, nitore cupreo in capite toto pulcherrimo; uropygii plumis et tectricibus caudae superioribus subcaerulescente-viridibus, mento nigro; fascia pectorali lata chalybea alteraque latiore inferiore coccinea; subalaribus nigris; alis et cauda nigricantibus, nitore nonnullo aeneo; abdomine toto atro; subcaudalibus chalybeo-nitentibus; rostro nigro. Foem. Supra olivaceo-brunnescens, alis et cauda obscurioribus; striola supraciliari flavida; subtus flavo et olivascente 132. 133. 134. 135. 47 varia; abdomine medio pure flavo. Long. 5^. — rostr. 91, — al. 2^ 6'/'". — caud. 1" 79, — tars. 7. Hab. Angola: Perrein. — Damaragebiet: Anders. — M. (Natal: Verr. — Kurricheine: Smith.) Syn. Soui-manga vert et brun, Vieill. Ois. dor. Il. pl. 24. — Cinnyris nitens, Vieill. Enc. p. 588. — Cer- thıa bifaseiata, Sh. — Violet-breasted Creeper, Lath. Gen. Hist. IV. 248. — Jard. Monogr. p. 174, pl. 4. — Reichenb. fig. 3920—21, p. 289. — Cinnyris mariquen- sis, A. Smith Rep. of an Exped. p. 53. Die Federn der rothen Brustbinde zeigen einen sehr feinen grü- nen Spitzenrand. fuseiala, Jard. Supra aurato-viridis; mento et gula splendide viridibus; jugulo pectoreque superiore nitide violaceis, inferiore lateribusque abdominis obscure rubris; abdomine imo medio et subcaudalibus nigris ; fasciculis axillaribus pallide flavis; rostro et pedibus nigris. Long. 5'/". — rostr. 1^ 2. — al. 2^ 8". Hab. Abomey (Dahomé): Fraser. — Sierra Leone: Mus. Philad. Syn. Jard. Contrib. to Ornith. 1852, p. 59. — Reichenb. l. e. p. 289. Jardinei, J. Verr. Supra aeneo-virescens, nitore cupreo, jugulo concolore , fascia cyaneo-chalybea infra marginato ; uropygio et tectricibus caudae superioribus splendide viridibus; cauda et alis nigris, nitore nonnullo chalybeo ; pectoris fascia latiuscula obscure rubra; abdomine nigro; ‚scapularibus dorso concoloribus ; rostro et pedibus nigris. Long. 4'/,". — rostr. 8^", — al. 214". — caud. 1^ 5^, Hab. Gabon: Verr. | — Wir beschrieben ein schönes von den Verreaux’s mitgetheiltes Exemplar des Bremer Sammlung. | Perreinü, (Vieill) Supra splendide aurato-viridis ; sub- tus tota holosericeo-nigra; rostro et pedibus nigris. Long. 5!'^". Hab. Angola: Perrein. Syn. Cinnyris Perreinii, Vieill. N. Diet. d’Hist. nat. vol. 31, p. 508. — Id. Encycl. p. 595. — Less. Man. Il. p. 52. Mit andern Perrein-schen Typen lángst aus der Pariser Samm- lung verschwunden. chloropygia, Jard. Capite, collo, pectore superiore, dorso et scapularibus nitide aurato-viridibus; uropygio et supracaudalibus splendide viridibus ; remigibus et rec- tricibus nigris; pectore medio cinnabarino, supra vires- cente-cyaneo marginato ; abdomine pallide olivaceo-virente ; fasciculis axillaribus intense flavis; rostro nigro. Foem. Olivacea, alis et cauda umbrinis; subtus olivaceo-flaves- cens, gula albida. Long. 4,0. — rostr. 9“. — al. 1" 11". — caud. 1^ 4. 48 136. 137. Syn. Jard. Ann. and Mag. vol. X. p. 188, pl. 14. — Id. Illustr. of Ornith. n. s. pl. 50. — Id. Monogr. p. 171, pl. 17. — Allen Thoms. Exped. Nig. IL. 303. — Verr. Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 315. — Reichenb. fig. 3926 —27, p. 290. — „Cinnyris chalybea“ Swains. West. Afr. IL p. 132. — ld. Zool. Illustr. pl. 95. | Hab. Senegal: Mus. Berol. — Casamanze: Verr. — Elmina: Weiss. — Fernando Po: Fraser. — Gabon: Verr. Vertritt die ausschliesslich südafricanische chalybea auf der Westküste. Swainson beschreibt unter letzterem . Namen die ächte chloropygia. venusta, (Shaw.) Supra aeneo-viridis, fronte et fascia pectorali violaceo-chalybeis ; mento nigro ; gutture viridi; pectoris fascia altera inferiore medio angusta et utrinque dilatata nigra; tectricibus caudae superioribus chalybeis ; abdomine flavo; fasciculis axillaribus miniato-aurantiacis ; rostro et pedibus nigris. Foem. Supra olivaceo-grises- cens, subtus flava, lateribus olivaceo-adumbratis. Long. 33/,"7..— rostr. 7/5", — al. 1^. 11'*...— caud. 1% 4, Hab. Senegambien. (Casamanze: Verr. etc.) — Sierra Leone: Lath. — Gabon: Verr. Syn. Le Quinticolor, Vieill. Ois. dor. pl. 79. — Cer- thia venusta, Sh. — Cinnyris venustus, Vieill. Encycl. po-d94. „or. : Leona Qreeper.. Lath... Gen... Hist. JV... 244, — C. pusillus, Sw. West. Afr. II. p. 138. — N. parvula, Jard. Mon. p. p. 181, pl. 7. — Chaleomitra venusta, heichb. et Ch. pusilla, R. p. 280, 291, fig. 3884 et 4104. Jüngere Männchen zeigen schon die orangerothen Seitenbüschel. Man findet diese aber bei ganz alten Vögeln oft nur gelb gefärbt. cuprea, Shaw. Capite, collo pectoreque splendide cupreo- purpurascentibus; corpore superiore reliquo magis violas- cente-cupreo; tectricibus caudae | superioribus | violaceo- purpureis; abdomine nigerrimo; remigibus et rectricibus nigris; rostro et pedibus nigris; iride aurantia. Long. 435,,". — rostr, 7!/,"'. al. 2% 2%, — eaud. 2". Hab. Senegal: Sw. — Casamanze: Verr.— Gambia: Mus. Brem.— Cap Coast: Fras. — Ashantee: Pel. — Gabon: Verr. — Angola: Perrein. — ©. (Khor-adi: Herz. v. Würtenb.) J.. Syn. Soui-manga tricolor, Vieill. Ois. dor. pl. 23. (var. maj.) — S. M. rouge doré, Id. ib. pl. 27. — Cer- thia rubrofusca, Shaw. — Cinnyris tricolor, Vieill. , Ene. p. 588. — C. nibarus, Vieill. ib. 597. — C. nigro- gaster, Vieill. Ene. 600. — C. erythronotos, Sw. West. Afr. Il. p. 30, pl. 15. — Jard. Monogr. p. 187, 254. — Aidemonia cuprea, Reichb. fig. 3894— 95, p. 284. Die üquatoriale Rasse dieser Art unterscheidet sich durch weit bedeutendere Dimensionen und wo möglich noch grösseren Far- benglanz. Dies ist Vieillots Soui-manga tricolor. Ich messe ein Exemplar von Gabon: Ganze Länge 5'. — Schnabel 8'", — Flügel 2" 3!/,'". 138. 139. 140. 49 rubescens, Vieill. Supra splendide cupreo-rubescens; vertice cyaneo-nitente; fronte et gutture aurato-viridibus, hoe marginem inferiorem versus caerulescente; capistro, loris et corpore inferiore reliquo nigerrimis; alis et cauda, rostro et pedibus nigris. Long. 41%‘. Hab. Congo: Perrein. Syn. Cinnyris rubescens, Vieill. Encycl. p. 593. — Less. Man. ll. p. 61. — Jard. Monogr. p. 274. Auch diese Art habe ich in der Pariser Sammlung nicht mehr vorgefunden. senegalensis, (L. Supra nigro-fusca, holosericea; alis et cauda dilute brunneis; pileo et gulae macula splendide aurato-viridibus; macula parva maxillari utrinque sma- ragdinea; gutture pectoreque superiore scarlatinis, cyaneo fasciolatis; abdomine nigro; rostro et pedibus nigris. .Foem. Dilute fusca, pectore et abdomine mediis flavidis, fusco transversim variegatis. Long. 434’. — rostr. 9. al. 2,4. — caud. 1^ 10’. Hab. Senegambien. (Gasamanze: Verr. — Iha do Principe: Erm. — Goldküste: Mus. Brem. — Damara- district: Anders. Syn. Certhia senegalensis, L. I. 186. — C. sene- galensis violacea, Briss. Ill. 660. — Vieill. Ois. dor. pl. 8, 9. — Cinnyris discolor, Vieill. Ene. p. 589. — Kitll. Kupfert. 28, fig. 2. — Swains. West. Afr. II. p. 127. — Jard. Monogr. p. 191, 255, pl. 11. — Chalcomitra senega- lensis, Reichenb. fig. 3866— 67, p. 278. cyanocephala, (Sh.) | Corpore. supra, alis et cauda olivaceis; capite. et collo totis pectoreque superiore splen- dide caerulescente-viridibus; fasciculis axillaribus pallide flavis, subalaribus cinereis; abdomine cinereo; rostro et pedibus nigris. Foem. Subtus tota albida, flavescente- lavata; supra tota olivacea. Long. 5". — rostr. 9. — arbo o eod? SL OMA PELO Turo Hab. Senegambien. (Gambia: Mus. Brem. — Casa- manze: Verr.) — Sierra Leone: Fergusson. — Cap Coast: Gordon. — Elmina: Weiss. — Fernando Po: Thoms. — Gabon: Verr. — Angola: Henders. Perrein.. Syn. Soui-manga à léte bleue, Vieill. Ois. dor. pl. 7. — Certhia eyanocephala, Sh. — Less. Man. I. p. 48. — Cinnyris chloronotos, Swains. West. Afr. II. 136, pl. 16. — Jard. Ann. Mag. X. 187. — Id. Monogr. p. 189, p. 10. — Cyanomitra cyanocephala, Reichb. fig. 3905— 6, p. 291. Eine constante áquatoriale Lokalrasse dieser Art von Gabon unterscheidet sich durch stärkere Dimensionen und durch die weit blauere Nüance der matallischen Tinten ,,mento et gutture chalybeis, nitore virescente vix ullo*. Die Maase sind: Schnabel 9?,'", — Flüg. 2" 5!'5'"" — Schwanz 1!/". — Tars, 7'/,'*. 4 50 141. 142. 143. 144. 145. verticaks, Reichb. Supra viridi-olivaceo-flavescens, subtus dilute cinerea; abdomine medio albidiore; pileo toto splendide sub caerulescente-viridi ; subalaribus: albis ; rostro et pedibus nigris. Long. tot. 4'/;". — rostr. 9%. — al. 2" 29. — caud. 1'/". — tars. 6''*. Hab. Gabon: Verr. (Mus. Brem.) Syn. Soui-manga vert et gris, Vieill. e: dor. pl. 25. — Leucochloridia vertiealis, Reichenb. l. €. p.812. — Swains. West. Afr. IT. p. 137. Ich halte diesen Vogel mit J. Verreaux für eine eigene Art. Swainson, der ihn l. c. beschreibt, scheint unschlüssig, ob dies nicht vielmehr das Farbenkleid des alten Weibchen’s sei. Es spricht aber dagegen der Umstand, dass kein weiblicher Vogel aus der so artenreichen Familie der Honigsauger Metallfarben im Gefieder zeigt. — Jüngere Exemplare haben olivengelbe Fleckung auf dem Grau des Unterkórpers. Reichenbachri. Hartl. Supra obscure olivaceo-flaves- cens; uropygio obscure flavo; pileo et gutture chalybeis; fasciculis axillaribus croceis; abdomine cinereo; subala- ribus albis; abdomine imo crissoque flavis; alis et cauda fuscis, dorsi colore marginatis; rostro et pedibus nigris. Long. 45". — rostr. 7. — al. 2". — eaud. 15'". — tars. 8%. Hab. Gabon: Coll. Verr. et Mus. Paris. Hartlaubii, Verr. Supra olivacea, alis fuscis; rectri- cibus nigris, lateralibus apice late albis; mento et gutture chalybeis; epigastrio olivaceo; abdomine flavo, olivaceo- adumbrato; subalaribus niveis; rostro et pedibus nigris. Foem. Supra olivacea, gutture olivascente-ardesiaco; abdomine flavo; rectricibus ut in mare tinctis. Long. 5". rostr. 9%. — al. 2" 4j'". — caud. 1^ 8%, — tars. 8°. Hab. Angola: Collect. Verreaux. obscura, Jard. Supra flavescente-olivacea, pileo obscu- riore nitore nonnullo metallico; alis et cauda umbrinis, remigibus et rectrieibus olivaceo - marginatis; subtus vinaceo-flava, abdomine medio flavissimo; subalaribus albidis; fasciculis axillaribus flavissimis; rostro et pedibus fuscis. Foem. subtus griseo-flavescens. Long. 5?/,9". — rostr. 9/49". — al. 2?4,". — Foem. 4%0°. Hab. Fernando Po: Fraser. — Gabon: Verr. Syn. Jard. Monogr. Syn. p. 253. — Id. Illustr. of Ornith. n. S. pl. 51. — Elaeocerthia obscura, Reichb. fig. 3935 - 36, p. 293. Fraseri, Jard. Supra olivacea; alis et cauda fuscis, remigibus et rectricibus margine externo flavo-virentibus ; subtus sulphureo-flavescens ; subalaribus albidis ; fasciculis axillaribus miniato-aurantiacis; rostro fusco, pedibus olivaceis; iride helvola. Long. 5 9. (mas.) Hab. Fernando Po: Fraser. 51 Syn. Anthreptes Fraseri, Jard. Illustr. of Ornith. n. s. pl. 52. — Elaeocerthia Fraseri, Reichb. fig. 3934, p. 292. — Mangusia Fraseri, Bonap. Coll. Del. p. 57. Eine der wenigen Arten die ich nicht selbst untersuchen konnte. 146. fusca, Vieill. Obscure fusco-violascens, nitore aeneo 147. 148. vix ullo; alis pallide brunneis; cauda nigricante; abdomine imo et subcaudalibus albis ; subalaribus nigricantibus ; fasciculis axillaribus aurantiacis; rostro et pedibus nigris. Foem. Supra dilute brunnea, subtus in fundo albo nigri- cante-variegata; cauda nigra; abdomine imo et subcau- dalibus albis. Long. 4^". — rostr. 9. — al. 2^" 1%. — caud. 1! ,". — tars. 7'/'". Hab. Angola: Mus. Paris. — M. Syn, Soui-manga namaquois, Levaill. Ois, d'Afr. pl. 296. — Cinnyris fuscus, Vieil. Eneyclop. p. 594. — Less. Man. d’Orn. II. p. 60. — Souimanga à flancs souci, Temm. Catal. syst. 1807, p. 219. — Adelinus fuscus, Bonap. Collect. Del. p. 57. eyanolaema, Jard. Supra obscure nigro-cinerascens; pileo chalybeo, nitore virente-aeneo; mento et gula indi- gotico- chalybeis; corpore inferiore reliquo brunneo- cinerascente; crisso et subcaudalibus pallidioribus ; fas- ciculis axillaribus pallide flavis. Foem. Supra olivaceo- viridis, uropygio flaviore; alis et cauda umbrinis, flavo- virente marginatis; subtus brunneo-virens, abdomine albicante, medio pure albo; hypochondriis et crisso fla- vidis. Long. 5'. — rostr. 9 4'^. — al. 2" Ay. — .caud. 1^ 5'". — tars. 7'^. Hab. Fernando Po: Fraser. — Gabon: Verr. (Moondafl. Du Chaillu. — Galam: Mus. Paris. Syn. Nectarinea cyanolaema, Jard. Contrib. to Ornith. 1851. p. 154. . — Anthodiaeta:. eyanolaema, Reichb. p. 294. tephrolaema, Jard. Supra splendide metallice viridis, nitore caerulescente-vix ullo; uropygio et supracaudalibus obsolete flavescentibus; alis et cauda fuscis, remigibus et rectricibus flavescente-marginatis; subalaribus albis; mento griseo; gutture et pectore supremo splendide viri- dibus, fascia aurantiaca infra circumdatis; abdomine cinereo, hypochondriis, crisso et subcaudalibus flavidis; fasciculis axillaribus intense flavis; rostro et pedibus nigris. Foem. Supra flavo-virens, uropygio pallidiore ; subtus flavido-grisea; abdomine imo et subcaudalibus pallide flavidis. Long. 4^ 2. — rostr. 6%. — al. 2" 9'A'". — tars. 61/,^. Hab. Fernando Po: Fraser. — Angola: Collect. J. Verreaux. Syn. Jard. Contrib. to Ornith. 1851, p. 154. — Antho- diaeta tephrolaema, Reichb. l. c. p. 294. 4* 92 149. hypodelos, Jard. Supra splendide caerulescente-viridis ; 150. 151. uropygio flavidiore; alis umbrinis, remigibus viridi-flavo- marginatis: cauda chalybeo-nigra; mento, gutture et pec- tore superiore caerulescente-viridibus, fascia stricta caeruleo-violascente infra marginatis; corpore inferiore reliquo flavo; fasciculis axillaribus laete flavis; rostro et pedibus nigris. Long. 9^ 10%. — rostr. 61%". — al. 9v^ am Hab. Fernando Po: Fraser. — Gabon: Mus. Paris. Syn. Nectarinea hypodelos, Jard. Contrib. to Orn. 1851, p. 153. — Anthodiaeta hypodelos, Reichb, |. c. p. 293. subeollaris, Reichb. Supra laete flavescente-viridis ; uropygio pallidiore; tectricibus caudae superioribus me- talice viridibus; remigibus fuscis, dorsi colore extus marginatis; rectricibus nigris, viridi-marginatis; mento, gutture et pectore superiore flavo-viridibus, fasciola stricta violaceo-chalybea infra marginatis; subalaribus albidis; fasciculis axillaribus pallide flavis; epigastrio et hypochondriis obsolete —, ventre medio, crisso et sub- caudalibus pure flavis; rostro nigro, robustiore quam in N. collari. Foem. Supra olivaceo-viridis, subtus flava, olivascente-adumbrata; abdomine medio pure flavo. Long. 32/4'^. — rostr. 6'". — al. 2". — caud. 13%. —tars. 6'^. Hab. Senegal, Casamanze: Verr. — Fernando Po: Fras. — Gabon: Verr. Syn. Nectarinea collaris, Jard. Contrib. 1851, p. 151—52. — Id. Monogr. p. 179, pl. 6. — Anthodiaeta subcollaris, Reichb. |. e. fig. 4007 (rechts unten), 4008 (fig. links oben). b. rectricibns mediis elongatis. pulchella, (L.) Splendide viridis, nitore nonnullo cupreo; caudae tectrieibus | subcaerulescente-viridibus ; pectoris macula scarlatina, flavo lateraliter marginata; rectricibus duabus mediis valde elongatis et angustatis nigris, tenuissime viridi-limbatis; rostro pedibusque nigris; iride castanea. Foem. Minor, pallide olivaceo-brunnescens, subtus flava; abdomine imo crissoque albis. Long. 4" 6—'7'^. — rostr. 635/,'". — al. 2" 3%. — rectr. med. 33/,". Hab. Senegal: Adanson. — Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — Sierra Leone: Fergusson. — 0. Syn. Certhia pulehella, L. T. 187. — C. longi- cauda senegalensis, Briss. Orn. III. 645, t. 34, fig. 3. — Levaill. Ois. d'Afr. pl. 293. fig. 1. — Swains. West. Afr. II. 123. pl. 14. — Jard. Monogr. p. 207, pl. 18. — Panaeola pulchella, Reichb. l. e. p. 297, fig. 3952—53. Nubische Exemplare haben die mittleren Steuerfedern bis zu fünf Zoll lang. 152. 153. 93 melampogon, Licht. Laete viridi-aenea, versus caudam chalybea, gula holosericea; pectore medio coccineo, ad latera flavicante; alis et cauda nigris; rectricibus duabus intermediis valde elongatis. „Affinis N. pulchellae, sed toto coelo diversa“ (Licht.) Long. 6'/'. — ad apic. rectr. later. 4'/,^. Hab. Senegambien; Lichtenst. Syn. Nectarinea melampogon, Liehtenst. Doubl. Verz. 1823, p. 15. Cabanis führt diese Art einfach als Synonym von N. pulchella auf: Mus. Hein. p. 101. platura, (Vieill.). Aeneo-viridis; uropygio et tectricibus caudae superioribus violaceo-chalybeis; pectore et abdo- mine intense flavis; cauda nigra, rectricibus lateralibus extus aeneo-viridi-marginatis, duabus intermediis angu- statis, caeteris 2^" longioribus, nigris, apice spatuliformi- bus; remigibus fuscis; rostro et pedibus nigris. Long. 6". — rostr. 4%, —. al. 2/^.. caud. 1,4. Hab. Senegal: Mus. Berol. — Gasamanze: Verr. — Sierra Leone: Fergusson. — Guinea: Temm. 154. 155. Syn. Suerier figuier, Lev. Afr. pl. 293. — Cinnyris platurus, Vieill. Eneycl. p. 589. — N. cyanopygos, Licht. Doubl. p. 15.. — Jard. Monogr. p. 209, pl. 19. — Comyns Creeper, Lath..Gen. Hist. IV. 229. Hedydipna platura, Reiehb. (Cab.) l. e. p. 299. fig. 3963—64. c, Anthreptes, Sw. Longquemariü, Less. Corpore supra, mento et gula superiore nitidissime violaceis; alis fuscis, scapularibus violaceis; cauda in. fundo nigro splendore violaceo pulchre induta; subtus nivea; fasciculis axillaribus sulphureis ; subcaudalibus et subalaribus albis; rostro et pedibus nigricantibus. Mas jun. Supra cinerascens, hinc inde violascente-lavatus; superciliis gutture pectoreque albis; abdomine flavo; alis olrascentibus. Long. 5'/". — rostr. TU —4al. 2" Sul, — caud. 2". — tars. 8. Hab. Senegal: Mus. Lugd. — Gambia: Swains. — Casa- manze: Verr. — Aboh am Niger: Thoms. Syn. Cinnyris Longuemarii, Less. Bullet. Sc. nat. 25. p. 242. — Id. lllustr. de Zool. pl. 23. — Cinnyri- cinclus Longuemarii, Less. Rev. IIL p. 272. — An- threptes leucosoma, Swains. West. Afr. ll. p. 146, pl. 17. — Allen Thoms. Exped. Nig. I. p. 250. — Reichenb. fig. 3993—94, p. 305. aurantia, Verr. Supra splendide aurato-viridis; tergo ct uropygio aeneo-amethystinis; capitis lateribus mentoque violaceo-amethystinis; subtus albida; pectore nonnihil fulvescente-lavato; cauda violaceo-chalybea; alis nigri- cantibus; fasciculis axillaribus aurantiacis; rostro gra- cillimo fusco. Long. 3,8. — rostr. 9. — al. 2^ 4'*, — caud. 1^ 10. Hab. Gabon: Verr. Syn. Anthreptes aurantius, Verr. Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 417. — Strickl. Jard. Contrib. 1851, p. 133. — Cinnyricinelus aurantius, Reichenb. p. 306. — Bonap. Collect. Del. p. 58. Die Auseinandersetzung der Nectarineaden Westafrica's wie sie hier gegeben, isteine der Arbeiten, die ich in herzlicher Eintracht wissenschaftlichen Strebens mit meinem Freunde Jul. Verreaux im September 1856 in Paris zum Abschluss brachte. Seine aus- gezeichnete Privatsammlung bot Gelegenheit fast sàmmtliche Arten auf den verschiedensten Altersstufen nochmals critisch zu verglei- chen und zu prüfen. Vergebens suchten wir in den Galerien des Pflanzengarten's nach den von Perrein aus Angola heimgebrach- ten und von Vieillot beschriebenen Typen N. Perreini, rubes- cens und erxthrothorax. Sie existiren bis auf diesen Tag in keiner Sammlung. — Reichenbach's Bearbeitung dieser Familie ist in hohem Grade werthvoll und war uns von sehr erheblichem Nutzen. — Ein Factum von grossem Interesse für die geogra- phische Verbreitung der Gattung Nectarinea ist die Entdeckung einer schónen Art in der Ebene von Jericho. Bonaparte hat dieselbe unter dem Namen Cinnyris osea in die Wissenschaft eingeführt — Lessons Cinnyricinclus melasoma, an- geblich vom Senegal herstammend, ist, wie mich die Durchsicht seiner Originalvelins in Paris gelehrt hat, Thamnobia cam- bayensis, (Lath.) !! Als Seitenstück zu diesem Curiosum diene die Notiz, dass sich die mir immer völlig dunklePetrocincla castaneoth orax Less. in der Abbildung auf den ersten Blick als Saroglossa spiloptera erwies. —Levaillant’s ,Sucrier Cardinalin‘“ (Cinnyris cardinalinus, Vieill.) ist ein Artefact, und als solches aus der Reihe der Vógel auszuscheiden. Pholidornis, nob. 156. Rushiae, (Cass. Minimus; capitis, colli, dorsi gutturis et pectoris plumis stria centrali brunnea notatis, margine albo-cinerascentibus; colore brunneo supra-, albido infra praevalente ; pileo fusciore ; uropygio, caudae tectricibus et abdomine pallide flavis, virente-tinctis; remigibus brun- neis, intus albo-marginatis; subalaribus albis; cauda nigricante-fusca; maxilla nigra, mandibula basi albida; pedibus pallidis. Long. 3^. — caud. 1^. — al. 134". Foem. simili modo picta; vix minor. Hab. Moondafl. (Gabon) Du Chaillu. (Mus. Philad.) Syn. Dieaeum Rushiae, Cass. Proceed. Acad. Nat. Se. of Philad. 1855, p. 325. Leider war es uns nicht vergónnt diese merkwürdige Form selbst zu untersuchen. Die generische Isolirung derselben wird sich ohne Zweifel dermaleinst rechtfertigen, denn die Annahme einer ächten Dieaeum-art in Africa scheint nach Cassin's Mittheilung noch keineswegs zulässig. Der Schnabel ist sehr zart und ziem- lich stark gekrümmt; die erste Schwungfeder ist unächt, die vierte und fünfte sind fast gleich lang und die längsten ; dieFüsse sind ziemlich kräftig; die Federn des Kopf’s, des Halses und 158. 159. 160. 90 der Brust sind von härtlicher fester Structur und: erscheinen schuppenartig: 3. Dentirostres, (iv. à. Lusciniadae, G. R, Gray. Brymoeca, Sw. lateralis, Fras. Supra fusca, lateribus cinerascentibus ; subtus alba, femoribus rufis; rectricibus subtus saturate cinereis, macula anteapicali nigra notatis alboque termi- natis; rostro et pedibus nigricantibus. Long. 5'". — rostr. 3/4. — al. 2'/j". — caud. 2^". — tars. 5/4". Hab. Cap Palmas: Fraser. Syn. Fras. Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 16. — Ann. Mag. ‚of Nat. Hist. vol. 12, p. 479. — Allen Thoms. Exped. Nig. ll. p. 490. Strangei, Fras. Supra cinerascens, uropygium versus subfuscescens; cauda magis rufescente, indistincte undu- lata, rectricibus ante apicem album macula nigra. notatis ; alis brunnescentibus ; subtus albida, abdomine imo, hypo- chondriis et subcaudalibus dilute fulvis; subalaribus pallide isabellinis; plumulis inter rostrum et oculum albidis; rostro nigro; pedibus pallidis. Long. 5'/,". — rostr. 5°. a RE i2 6and. 14. qi. Hab. . Accra: Fraser. — Galam: Verr. — Gabon: Verr. Syn. Fraser Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 16. — Ann. and Mag. N. H. vol. 12, p. 479. — Allen Thoms. Exped. Nig. ll. p. 490. Die Beschreibung und Messung nach einem Exemplare von Gabon. superciliosa, Sw.. Dilufe brunnea; superciliis et corpore subtus albis; hypochondriis, crisso et tibiis rufescentibus ; rectricibus mediis dorso concoloribus, reliquis ante apicem album macula nigra notatis; alis extus rufescente-lavatis ; rostro nigro, pedibus pallidis. Long. 4'/,". — rostr. Yo“. — al. 1349". — caud. 25/,,"7. — tars. 8/49". Hab. Gambia: Swains. — Casamanze: Verr. Syn. Swains Birds of West. Afr. ll. p. 40. pl. 2. erythroptera, Jard. Supra pallide rufescente-cinerea ; tectricibus alarum, remigum majorum marginibus externis, omnium internis, uropygio et tectricibus caudae superio- ribus dilute rufis; subalaribus- fulvis; cauda umbrina, apice albida, fascia anteapicali nigra, valde gradata; sub- tus alba, postice magis fulvescens; rosto robusto nigro, mandibula basi flava; pedibus pallidis. Long. 5% 3. — rostr. 44 — al. 2" 2/^, — .caud. 2^ 1°. Hab. Cap Coast: Gordon. — Casamanze: J. Verr. Syn. Jardine Contrib. to Ornith. 1849, p. 15, pl. fig. bon. 96 161. 162. 163. 164. 169. Ein Exemplar vom Casamanzefluss zeigt obenher eine dunklere mehr bräunlich-graue Färbung. Zügel weisslich. | Ich messe: Schnab. 52/4"; Flüg. 2" 4?''; Schw. 1" 10'". (Brem. Mus.) uropygialis, Fras. Supra fusca, plumis omnibus pallidius marginatis; superciliis et corpore subtus albis; lateribus et femoribus rufescentibus; uropygio subrufo; cauda fusca, rectricibus fascia pallide rufa alteraque nigra ante apicem album notatis; rostro fusco; pedibus flavidis. Long. 4". — rostr. '/,". — al. 2". — caud. 1'/". Hab. Accra: Fraser. Syn. Fras. Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 17. — Id. Ann. and Mag. N. H. vol. 12, p. 479. — Id. Zool. typie. pl. 42, fig. 2. — Allen Thoms. Exped. Nig. II. p. 491. melanorhyncha, Jard. Supra pallide griseo-brunnes- cens; stria inter nares et oculum alba; subtus alba, pal- lide brunnescente-tineta; crisso et subcaudalibus conspicue brunneis; rectricibus, duabus mediis exceptis, ante apicem albidum fascia obscura notatis; rostro nigerrimo. Long. 4^ 2%, — al. 1" 912. (mas.) Hab. Abomey: Fraser. Syn. Jardine, Contrib. to Ornith. 1852, p. 60. fortirostris, Jard. Supra umbrina, plumis medio obscu- rioribus; loris pallide brunnescentibus; subtus alba, pal- lide brunnescente-tineta; crisso, hypochondriis et sub- caudalibus distinctius brunnescentibus ; cauda apice albida, fascia anteapicali obscura; rostro nigricante-fusco, robusto, curvato, setis rictalibus armato. Long. 5" 3%. — al. 2^ 7. (mas.) Hab. Abomey: Fraser. Syn. Jard. Contribut. to Ornithol. 1852, p. 60. naevia. nob. Supra cinerascente-brunnea, plumis medio obscurioribus ; alae tectricibus pallidius marginatis; remi- gum marginibus externis rufescentibus; subtus fulves- cente-alba, lateribus in cervinum transeuntibus ; rectrici- bus ante apicem albidum macula nigricante notatis; loris obscuris, margine superiore pallidis ; maxilla cornea, mandibula flava, basi fusca; pedibus corneis. Long. 5" 9 ^ TGSUP. O7. al 2^ AZ Fand 1 mb tars. 1194". Hab. Senegambien: Rendall. (Mus. Frankof.) Wir beschrieben diese wahrscheinlich neue Art nach einer aus- führlichen Mittheilung Dr. E. Rüppell's, welcher das Exemplar der Frankfurter Sammlung vom Britischen Museo zu London erhielt. Scheint wenig verschieden von D. fortirostris. undata, Lath. Supra nigricans, plumis rufo-marginatis ; uropygio rufo; subtus alba; cauda valde gradata; remi- gibus fuscis; rectricibus rufescente-albido marginatis ; rostro nigro. Long. 4". caud. 2". Hab. Senegal: Buff. 166. 167. 168. 97 Syn. Figuier tacheté du Senegal: Buff. Pl. enl. 582, fig. 1. — Sylvia undala, Lath. - Malurus undatus, Temm. Tabl. method. p. 28. — Sylvia rufigastra, Vieill. Eneyclop. p. 440. (excl. synon.) In keiner Sammlung. Neuerer Bestätigung bedürftig. myslacea, Rüpp. Supra cinereo-olivascens ; flexura alae alba; remigum margine externo rufescente; subtus albo- flavicans; crisso et tibiis subrufescentibus; cauda dilute cinereo-rufescente, fascia ante apicem album fusco-nigri- cante; vertice nonnihil fuscescente; rostro nigro, pedibus corneis, vibrissis duabus rigidiusculis. Long. 5". rostr, 5'". — al. 1^" 111/,"^, — caud. 2 2° Hab. . Abomey: Fraser. — O. Syn. Jardine Contribut. to Ornithol. 1852, p. 60. — Rüpp. Neue Wirbelth. Abyssin. Voeg. p. 110. — Id. Systemat. Uebers. p. 31, t. 10. gracilis, Rüpp. Supra obsolete cinereo-olivascens, ma- culis longitudinalibus fuscis; cauda undulata, gradata, ante apicem album fascia nigricante notata; subtus albi- cans; maxilla fusca, mandibula flavida; iride fusca. Long. 4". — rostr. 4%. — tars. 9'". Hab. Senegal: Mus. Berol. (Cab.) — O0. Syn. Malurus gracilis, Rüpp. Atl. pl..2, fig. 6. — Pl. color. 466. fig. 1. — Savigny Ois. d'Eg. t. 5, fig. 4. — Curruca gracilis, Ehrenb. Symb. Physic. in coroll. — Prinia gracilis, Rüpp. Neue Wirbelth. Voeg. — Caban. Mus. Hein. I. p. 44. ruficapilla, Fras. Supra saturate fusca, subtus alba; vertice rufo; dimidio femorum inferiore rufo; rectricibus dorso concoloribus, ante apicem album macula nigricante notatis; rostro nigro; pedibus pallidis. Long. 65/4". — rostr. 3%. — „al. 2!5''. — caud.; 2 /,". — tars. 77". Hab. Nun-fluss: Fraser. — ins. St. Thomé: Weiss.— Gabon: J. Verreaux. Syn. Fraser Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 16. — Id. Ann. and Mag. vol. 12, p. 479. — Allen Thoms. Exped. Nig. Il. . 490. 169. rufifrons, Rüpp. Fronte ferrugineo; vertice, cervice et collo cinereo-murinis; alis dilute cinerascente-umbrinis ; tectricibus alarum albido-limbatis; gutture albo; pectore et abdomine flavicante-albis ; tibiis rubiginosis; rectricibus fusco-nigricantibus, externis margine laterali et macula apicali, binis sequentibus sola macula apicali albis; rostro corneo; iride fusca. Long. 4',". — rostr. 5°. — al. 1^ 9, — caud. 2" 1'^. Hab. Gabon: Du Chaillu. (Mus. Philad.) — O. Syn. Prinia rufifrons, Rüpp. Neue Wirbelth. Abyss. t. 41, fig. 1. 398 170. 171. 173. Weniger typische Arten: rufa, Fras. Supra olivascente-brunnea, pileo obscuriore ; subtus pallide flavescens, alis et cauda rufo-brunneis, hac fascia lata obsoleta obscura ante apicem notata ; hypochondriis et subcaudalibus brunneo-tinctis; rostro supra nigricante, mandibula flava; pedibus flavidis. Long. 9/^10'", —"al. YA Aa. 1 9" —'(3rg ^ S". rostr. a rictu fere 6%. | Hab. Niger: Iddah. Syn. Fraser, Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 17. — Id. Ann. Mag. N. H. vol. 12, p. 479. — Id. Zool. typie. pl. 42, fig. 3. — Allen, Thoms. Exped. Nig. II. p. 491. Wir beschrieben diese von Fraser etwas ungenügend charakteri- sirte Art nach einer ausführlichen Mittheilung G. R. Gray's. erythrops, nob. Supra cinerascens; fronte et sincipite rufescentibus; subtus laete et dilute fulva; cruribus et capitis lateribus rufescentibus; remigibus striete olivaceo- marginatis; subalaribus rufis; lateribus olivascente-adum- bratis; cauda breviuscula, rectricibus ante apicem album macula nigra notatis; rostro brunneo; pedibus pallidis. Long. 4^" 10%. — rostr. 5°. — al. 2" 342". — caud. 1^ 8'", — tars. 11'^. Hab. Calabar: Laurein. (Mus. Paris.) rufogularis, Fraser. Supra fuliginoso-fusca, leviter olivaceo-tincta; gula et pectore rufescentibus ; abdomine, subalaribus rectricibusque externis albis, mediis dorso concoloribus; rostro supra nigricante, subtus flavo; pedi- bus carneis; iride pallide rufescente-fusca. Long. 35,4". —'rostr. 1, — 'al. 2"; —"caud. 11," L—'tàrs. 97%. (foem.) Hab. Fernando Po: Fraser. Syn. Fraser, Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 17, — Id. Ann. and Magaz. of Nat. Hist. vol. 12, p. 479. — Id. Zoolog. typ. pl. 42. fig. 1. Erscheint durch den kürzeren Schwanz sehr abweichend. a. Melocichla. mentalis, Fras. Supra fusca, uropygio rufescente; remi- gibus primariis pallidius marginatis: subtus rufescens; fronte genisque castaneo-rufis; gula et superciliis albis ; lineola nigra inter gulam et genas; cauda fusca, gradata; uropygii plumis valde elongatis; rostro et pedibus plum- beis, culmine nigro; iride laete aurantiaca. Long. 8^.— rostr. ‚6°. — al. 2^ 9'". — caud. 3" 4'". — tars. 1". Hab. Accra: Fraser. — Cap Coast: Gordon. Syn. Fraser Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 16. — Id. Ann. Mag. of Nat. Hist. vol. 12, p. 478. —- Allen Thoms.. Exped. Nig. II. p. 490. — Jard. Contrib. to Ornith. 1849, p. 14. c. fig. opt: — Gordon, Jard. Contrib. ib. p. 7 (NB.!) Sehr aberrant und mindestens subgenerisch abzusondern. 99 174... Bairdu, Cass. Supra brunneo-cinerascens; teetricibus 1 76. Jj. alarum nonnullis majoribus. et remigibus . dorso proximis macula -apicali alba notatis; . cauda brunnescente, fascia obscura ante apicem album; corpore inferiore pulchre nigro alboque fasciato; abdomine medio et imo pure albis; subalaribus albis; subcaudalibus fasciatis; rostro nigro, pedibus. plumbeis. Long. 5". — rostr. 6. — al. 274". caud. 2 11%. -- tars. 9'". Foem. Minor; spatio abdo- minali albo majore; tarsis pallidioribus. Long. al. 2^.— caud. 2". | Hab. Gabon: Du Chaillu. Syn. Cass. Proceed. Acad. Nalur. Se. of Philad. 1855, . 927. | : Bei der Beschreibung dieser etwas abweichend gefärbten aber im übrigen typischen Drymoeca wurde ein von den. Verreaux's mitgetheiltes wahrscheinlich weibliches Exemplar aus Gabon ver- glichen. — Eine sorgfältige Vergleichung sämmtlicher hier auf- geführten Dry moeca- Arten unter sich und mit nordöstlichen ver- wandten Formen würde wahrscheinlich nicht ohne Vortheil für den synonymischen Theil unserer Arbeit geblieben sein. So z.B. scheinen uns westliche Exemplare von D. mystacea und rufifrons Rüpp. dringend weiterer Bestátigung bedürftig. Eremomela, Sundev. pusilla, nob. Supra dilute olivaceo-flavescens; pileo et nucha pallide canis; subtus alba; abdomine, subcaudalibus et margine alari sulphureis; subalaribus in fundo. albo flavo-lavatis; uropygio flaviore; remigibus et rectricibus gracillime flavo-limbatis; cauda mediocri, rotundata, sub - certa luce nonnihil undulata; rostro brunneo, basi flavente ; pedibus pallidis. Long. 3'". — rostr. 33/4". — al. 1" 8A. —..caud. 13^. —.tars. 61%. Hab. Senegal: Verr. (Mus. Brem.) — Casamanze: Verr. viridiflava, nob. Supra lacte virescens; pileo et nucha flavo-viridibus; alis et. cauda subrotundata fusco-virenti- bus, remigum et rectricum marginibus externis dorso concoloribus, his apice. pallide flavo-limbatis; gutture et pectore albis; abdomine, cruribus et subcaudalibus laete flavis; rostro corneo. Long. 3' 6%. — rostr. 41%. — al. 1°. 9%.,— caud. 1^.3'/^. — (ars. 7'^. Hab. Senegambien: Mus. Frankof. Wir verdanken die Mittheilung dieser Art der freundschaftlichen Theilnahme Dr. E. Rüppell's. lutescens, (Less. Supra. viridi-flavescens, subtus tota flava; remigibus et rectricibus fuscis, flavo-limbatis ; rostro corneo, tarsis brunneis, unguibus albidis. Long. 3'/2”. Hab. Gambia: Less. Syn. Sylvieita lutescens, Less. Echo du Monde Sav. 1844, p. 233. — Id. Descrip. Mammif, Ois. p. 298. — Hartl. Cab. Journ. Il. p. 18. 60 178. 179. 180. 181. Der Typus von Sundeval’s Gattung Eremomela (Öfvers. af Kongl. Vetensk. Acad. Fórhandl. 1850, p. 102) ist Sylvia fla- viventris, Burch. Dieselbe scheint uns eine sehr natürliche zu sein und begreift eine Gruppe der kleinsten und zierlichsten unter den Vógeln Africa's in sich. Char. gen. Rostrum gra- cillimum, subulatum, acutum, subintegrum, vibrissis obsoletis; alae mediocres, dimidium caudae supe- rantes, remige prima spuria, tertia et quarta lon- gioribus, aequalibus, quinta vix breviore; cauda brevior vel mediocris, aequalis vel leviter emar- ginata; tarsi scutati; digiti laterales aequales. — Sundevall beschreibt zwei neue südafricanische Arten: Eremo- mela scotops und E. usticollis. Hypolais, Brehm. opaca, (Licht. Supra cinerea olivascente-lavata; alis et cauda brunnescente-cinereis; rectrice extima albo- marginata; mento, gula et pectore albis; lateribus dilute cinerascentibus. Similis H. elaeicae, sed rostro magis depresso et cauda longiore. Long. 69/4". — al. 2^" 11. caud. 21". — tars. 10'". Hab. Senegal: Mus. Berol. Syn. Sylvia opaca, Licht. Mus. Berol. — Hypolais opaca, Caban. Mus. Hein. I. p. 36. — v. Homeyer, Cab. Jour. l. Extrah. p. 92. Chloropeta, Smith. : | olivacea, (Strickl. Supra viridi-olivacea; remigibus fuseis, extus olivaceo-marginatis; cauda rotundata, rectri- cibus angustis, duabus intermediis fuscis, lateralibus albis, margine externo fuscis, extima tota alba; subtus tota albida, pallide flavo-lavata; rostro depressiusculo pedi- busque fuscescentibus. Long. 41%”. — rostr. 5'/,"^, — al. 134. — rectr. med. 1" 10'", — tars. 71%’, Hab. Fernando Po: Fraser. Syn. Prinia olivacea, Strickl. Proceed. Zool. Soc. 1844, p. 99. — Allen Thoms. Exped. Nig. II. p. 494. — Chloro- peta olivacea, Hartl. Cab. Journ. II. p. 17. iclerica, (Strickl. Supra flavo-olivacea; loris, super- ciliis, genis, margine alarum, tibiis et subcaudalibus laete flavis; mento, gula, pectore et abdemine albidis, pallide isabellino-lavatis ; hypochondriis flavo-olivaceis; rostro depresso nigro; pedibus rubentibus; iride helvola. Long. 95/4"; —"rgstr. 6'"*. — a]. 1" 11"'. — "eaug. 1,". — tars. 9'/,'^. Hab. Fernando Po: Fraser. Syn. Prinia icterica, Strickl. Proceed. Zool. Soc. 1844, p. 100. — Allen Thoms. Exped. Nig. II. p. 495. — Sylvi- cola superciliaris,, Fras. Ann. Mag. vol. 12. p. 440. — Chloropeta ieterica, Hartl. Cab. Journ. II. p. 17. supereiliaris, (Temm.) Supra olivaceo-viridis; fascia lata per oculum nigro-olivacea; superciliis pallide flavis ; en ac Dee —TO—M Tw X——— PPP 182. 183. 184. 61 subtus obsolete flavescens, hypochondriis magis olivaceis; flexura alae pallide flava; subalaribus flavidis; rostro fusco; pedibus plumbeis. Long. 4^" 4%. — rostr, 4'/'^. al. 2" 2/". — caud. 1^ 3'". — tars. 7:^'^. Hab. Ashantee: Pel. — Gabon: Du Chaillu. Syn, Stiphrornis supereiliaris, Temm. . Mus. Lugd. — Hartl. Cab. Journ. IIl. p. 355. — Sylvia. prasina, Cass. Proceed. Acad. N. Se. of Philad. 1855, p. 325. Die Beschreibung, welche Cassin von seiner Sylvia prasina giebt, stimmt fast wörtlich mit der von uns nach Temmiuks Stiphrornis superciliaris entworfenen überein, so dass wir an der Gleichartigkeit beider kaum zweifeln können. Aber Cassin giebt die Maasse des von. Du Chaillu gesammelten männ- Henn Vogel’s wie folgt: Long. tot. 4!,". — al. 2'/,". — caud. 8/1. moesta, nob. Supra olivaceo-virescens, subtus pallidior, sordide flavescens; pectore et hypochondriis obscurioribus ; superciliis obsolete flavis; subalaribus albidis; remigibus et rectricibus fuscis, tertiariis alaeque tectricibus extus late olivaceis; rectricibus olivaceo-limbatis; rostro fusco; pedibus plumbeis. Long. 3^ 8''. — rostr. 4^". — al. 2" 3, — caud. 14%. — tars. 8%, Hab. Gabon: Verr. (Mus. Brem.) Weniger typische Art mit kürzerem krüftigerem und gedrungenerem Schnabel, wie ihn indessen auch Chlor. superciliaris annä- hernd zeigt. Die vierte Schwungfeder ist die längste. Calamoherpe, Boie. turdoides, (Meyer. Supra pallide olivaceo-brunnescens ; pileo paullo obscuriore, uropygio pallidiore; gutture albido, grisescente-adumbrato; pectore, abdomine, subcaudalibus et subalaribus pallide fulvescentibus; cauda brunnea; alis brunneis, remigibus pallidius marginatis; rostro nigricante, mandibulae basi pallida, flava; pedibus pallidis. Long. circa 7^ 4, — rostr. 9. — al. 5" 9", — caud. 2" 10'^. — tars. 1342’, Hab. Gabon: Aubry Lecomte. (Mus. Paris.) — O. M. Syn. Turdus arundinaeeus, L. — Sylvia turdoi- des, M. — Temm. Man. I. 191, — Gould Birds of Eur. pl. 106. — Naum. t. 81. — Degl. Ornith. Europ. I. p. 570. Ich beschrieb nach sorgfältiger Vergleichung mit europäischen Exemplaren den noch im Magazin der Pariser Sammlung befind- lichen altausgefärbten Vogel von Gabon. Phyllopneuste, Meyer. Bonellü, Vieill. Pileo nuchaque brunneo-cinerascentibus; dorso et alarum tectricibus minoribus magis olivascenti- bus; superciliis pure albis; subtus nitide alba; remigibus et rectricibus nigricantibus, dilute virescente-marginatis ; rostro supra brunneo, subtus albido. Long. 4'5". — rostr. 4'". — al. 214^". — caud. 1^ 10''. — tars. 8, Hab. Senegal: Mus. Berol. — S. O. 62 186. 187. m Syn. Sylvia Bonellii, Vieill. Faune Franc. p. 216, pl. 97, fip. 39. — "8$. Nalteréfi, Temm.! Man! IP 2928, — Gould, Birds of Eur. pl. 131. fig. 3. — Naum. 1. — Degl. Ornith. Europ. I. p. 554. — Temm. Pl. col 24, fig. 2. — Bonap. Fauna Italie. t. 27, fig. 4. — Sylvia prasinopyga, Licht. Mus. Berol. | Näheren Aufschluss über die Sylvia prasinopyga derBerliner Sammlung nebst Beschreibung und Messung des einzigen Exem- plares verdanken wir der Theilnahme unseres Freundes Cabanis, welcher dasselbe für unbedingt gleichartig mit P. Bonellii er- klärt. Diese letztere kómmt nach Heuglin in ganz Nordost- africa vor. Camaroptera, Sundev. brevicaudata, Rüpp. Supra olivacea, pileo et nucha nonnihil brunnescentibus ; interscapulio, tectricibus alarum tibiisque laete virescentibus; remigibus et rectricibus fuscescentibus, his apice albido-limbatis ; subtus sordide albida; cauda brevi, lata, rotundata; rostro nigro, lon- giusculo; pedibus brunneis; iride fusca. Long. 4 2/". — al. 2" 3%. — caud. 1^. — tars. 1". Hab. Senegal: Mus. Berol. — O. (Kordofan, Sennaar, Fazoglo etc.) Syn. Sylvia brevicaudata, Rüpp. Cretschm. Atl. t. 35, fig. 6. — Ficedula brevicaudata, Id. System. Uebers. p. 97. — Sylvia chrysoecnema, Licht. Mus. Berol. — Syn- copla brevicaudata,.Caban. Journ; I. p. 110. — Sundev. Ofvers. 1850, p. 102—103, lincla, Cass. Supra cinerea, alis dilute olivaceo-viridi- bus; remigibus, prima excepta, extus late olivaceis; cauda dilute fusca; axillis et cruribus laete flavis, his potius croceis; subalaribus albo flavoque variis; subtus pallide einerea, abdomine medio et imo albo; rostro nigro; pedibus pallidis. Long. 3^ 8. — rostr. 51/,"*. — al. 1^ 11. — caud. 13%. — tars. 9'^.. Hab. Gabon: Verr. (Moondafl Du Chaillu). — St. Pauls fluss: McDowell, — O. (Nubien: Verr.) Syn. Syncopta tineta, Cass. Proceed. Acad. Nat. Se. of Philad. 1855, p. 325. Die Beschreibung nach einem aus Gabon stammenden Exemplare der Bremer Sammlung. Dasselbe unserscheidet sich von nubi- schen nur durch die dunkler graue Fárbung des Unterkórpers. Cassin giebt die Maase seines männlichen wie folgt: Ganze Länge 4"; Flüg. 2V,"; Schwanz ‚13/4‘. — In Südafrica vertreten durch C. olivacea, Sundev. Ofvers. 1850, p. 103. concolor, nob. Tota olivaceo-viridis, subtus pallidior, flavior; remigibus et rectricibus fuscis, extus olivaceo- limbatis; rostro pallide brunneo, mandibula pallidiore ; pedibus brunneis; alis caudae breviusculae basin vix superantibus; vibrissis obsoletis. Long. 4^" 5° — rostr. 6'/"'. — al. 2^" 1'". — caud. 13%. Hab. Guinea: Mus. Lugd. 188. 189. 190. 63 Syn. Myiothera olivacea, Temm. in Mus. Lugd. Wir wissen diese unscheinbare Art noch nicht mit genügender Sicherheit systematisch zu placiren. Der Schnabel ist gerade, mittellang, gekielt, mit merklichem Zahneinschnitt vor der etwas abwärts gebogenen Spitze. Bartborsten obsolet. Die nur kurzen Flügel reichen kaum über die Schwanzwurzel hinaus. Erste Schwungfeder verkümmert, sehr kurz; fünfte am längsten ; Schwanz ziemlich kurz; Tarsus geschildet; die innere Zehe merklich kürzer als die áussere. Sylvietta, Lafr. - microura, Rüpp. Supra tota pallide rufescente-cinerea; fronte et superciliis pallide rufescentibus; subtus tota rufescens; mento et abdomine medio albidis; subalaribus dilute. rufis; cauda brevissima dorso concolore; pedibus elongatis rubentibus; rostro pallide brunneo; iride cocci- nea. Long. 31%. — rostr. 4'/,"', — al. 1" 11. — caud. 7", — tars. 7T'!A'"*. Hab. Senegambien: Lafren. — Angola: Henderson.— .Damara: Anders. — 0. | Syn. Sylvietta brachyura, Lafren. Rev. zool. 1839, p. 258. — Troglodytes mierourus, Rüpp. Neue: Wir- belth.. Abyss. Voeg. t. 41, fig. 2. — Oligura mieroura, Id. System. Uebers. p. 56. — Lefevre Voy. Abyssin. p. 89, pl. 6. — Oligocereus microurus, Cab. Journ. I. p. 109. — Heugl. Uebers. p. 21. Stiphrornis, Temm. erythrothorax, Temm. Supra olivaceo-viridis; macula parva inter rostrum et oculum utrinque sericeo-alba; regione ophthalmica et parotica nigra, postice cineras- cente; mento, gutture. et pectore laete aurantiaco-rufis ; abdomine albido, medio subflavicante; hypochondriis cine- rascentibus; subcaudalibus et subalaribus albidis ; remi- gibus et cauda olivaceo-fuscescentibus; rostro nigro; pedibus pallidis. Long. 41/4. — rostr. 5%“. — al. 2! ". caud. 1^ 4%, — tars. 11%. — dig. med. c. ung. 6'/,"*. (mas.) Hab. Dabocrom: Pel. (Mus. Lugd.) Syn. Hartl. Cab. Journ. 1855, p. 345. badiceps, (Fraser.) Supra cinereus ; vertice cinnamomeo; regione parotica cinerea; alis et cauda breviuscula fusco- cinerascentibus; genis et gula fulvescente-albidis; suba- laribus albis; fascia pectorali nigra; corpore inferiore reliquo cinereo, medio pallidiore, fulvescente albido; rostro gracili nigro; pedibus flavis; iride helvola. Long. 3107 4". — rpostr. wd — al. Da". — caud. 11%". rg tars. 845". (mas.) Hab. Fernando Po: Fraser. — Moondafluss in Gabon: Du Chaillu. — Guinea: Mus. Lugd.— Liberia: Mus. Brem. 64 191. 192. 193. Syn. Sylvia badiceps, Fraser, Proc. Zool. Soc. 1842, p. 144. — Allen Thoms. Exped. Nig. ll. p. 495, — Cama- roptera badieeps, G. R. Gray. Mus. Brit. — Stiphror- nis armillaris, Temm. Mus. Lugd. Ich messe ein Exemplar von Gabon: Schnabel 5"'; Flügel 1’ 10!/"': Schw. 13'"; Tars. 7'". Diese Art mit weit kleineren Füssen, kürzeren Nägeln und zierlicherem fast ganzrandigem Schnabel ist die weniger typische, kann aber auch bei Cama- roptera nicht füglich verbleiben. — Temmink’s St. erythro- thorax ist jedenfalls eine der interessantesten von Pel entdeck- ten Formen. Char. gen. Rostrum satis robustum me- diocre, basi latiusculum subdepressum apicem versus magis compressum, emarginatum, apice subdeflexo, vibrissis vix ullis; alae subrotundatae, caudae basin vix superantes, remige tertia lon- giore; cauda breviuscula, aequalis; tarsi elongati, graciles, digitis et unguibus longis gracilibus; acrotarsia integerrima. | Saxicola, Bechst. oenanthe, (L. Supra dilute cinerea; fronte, superciliis et gula albis; area ad capitis latera utrinque nigra; alis nigris; cauda alba, apice late nigra, rectricibus duabus intermediis totis nigris; subtus alba, gutture nonnihil rufescente; rostro nigro; pedibus nigris; iride fusca. Long. 5'—0^. — rostr. 6%. — al. 314, — caud. 1^ 8, — tars. 11'^. Hab. Senegal: Mus. Lugd. — S. O. Syn. Motacilla oenanth e, Gm. — Temm, Man. I. 238. — Bechst. Ornith. Taschenb. I. 217. — Naum. t. 89. — Gould pl. 90. — Degl. Ornith. Europ. I. p. 482. Das Exemplar der Leidner Sammlung ist ein jüngeres Männchen. — Nach A. Brehm zieht S. oenanthe bis Chartum. leucorhoa, (Gm.) Supra obscure rufa, subtus albido- rufescens ; fronte, superciliis et mento albis; loris nigris; remigibus dorsi colore marginatis; pectore rubescente; uropygio et rectricum parte majore albis, harum apicibus late nigris; rostro et pedibus nigris. Long. 7^. — rostr. 6. — al. 3" 10! 32°. — caud. 2" 214”. — tats.^49/,'""'. Hab. Senegal: Buff. (Mus. Paris.) Syn. Cul-blane du Senegal, Buff. pl. enl. 583, fig. 2. — Motaeilla leucorhoa, Gm. I. 966. — Eneyelop. p. 486, pl. 119, fig. 2. — Less. Tr. d'Ornith. p. 413. — 8. isabellina, Rüpp. ? — Strickl. Ann. Mag. 1852, p. 344. Nur eines der beiden Exemplare der Pariser Sammlung zeigt weissróthliche Augenbrauen. aurita, Temm. Capite, gula, uropygio, corpore subtus caudaque ex parte albis; area magna ad capitis latera, alis. et rectricibus duabus intermediis totis nigris, reli- quarum apicibus et rectrice extima pro majore parte nigris; rostro et pedibus nigris; iride fusca. Long. 5'^". — rostr. 5%. — al. 3" 4'". — caud. 2" 2'", — tars. 9'^. 196. 197. 65 Hab. Senegal: Mus. Berol. Lugd. — S. O. Syn. Temm. Man. d'Ornith. I. p. 241. — Pl. col. 275, fig. 1. — Edw. pl. 31. — S. albicollis, Vieill. — Viti- flora rufescens, Briss. Ornith. III. p. 457, t. 25, fig. 4. — Gould, pl. 92. — Naum. t. 90. — Degl. Ornith. Europ. I. p. 488, Myrmecoeichla, Cab. 194. formicivora, (Vieill) Corpore supra cum alis et cauda obscure fusco; gastraeo pallidiore, gutture pectoreque rufescentibus ; macula scapulari alba; remigibus intus ex parte albis; subcaudalibus pallide fuscis; rostro et pedi- bus nigris. Foem. Macula scapulari alba nulla. Long. 13/7. — rostr. 9", — al. 9^" 5°. — caud. 1" 10%. — tars. 2" 5%. — dig. med. 10°. Hab. Senegal: Bacle. (Mus. Paris.) — M. Syn. Le Traquet fourmilier, Levaill Afr. pl. 186, 187. — Saxicola formicivora, Vieill. Encycl. p. 483. — S. leueoptera, Swains. — Myrmeecoecichla formici- vora, Cab. 195. aethiops, (Licht. Unicolor fusco-nigricans; plumis frontis, menti, gulae et pectoris pallidius marginatis ; remigum pogoniis internis ex parte albis; rostro et pedi- bus nigris. M. formicivorae valde affinis, sed ma- cula scapulari alba nulla et cauda longiore. Long. 73/'. —. rostr. 8%. — al. 54". — caud. 3^. — tars. T^ 5 ved Hab. Senegal: Mus. Berol. — O. (Nubien: Verr.) Syn. Turdus aethiops, Licht. Mus. Berol — M. aethiops. Cab. Mus. Hein. p. 8. — Bonap. Consp. gen. av. I. p. 302. — Id. Collect. Delattre, p. 31. Bonaparte hält diesen Vogel für das Weibchen von M. formi- civora; nach Cabanis und J. Verreaux ein sehr entschiedener Irrthum, denn der weisse Schulterfleck fehlt constant beiden Geschlechtern. — Eine diesen beiden verwandte neue Art aus Abyssinien ist M. Quartini, Bonap. Collect. Del. p. 31. nigra, (Vieill) Fusco-nigra, remigibus et rectricibus fuscioribus; macula scapulari alba, plumarum apicibus nonnihil rufescentibus (,albo-rosea^ in ave viva); rostro et pedibus nigris. Foem. Macula scapulari alba minus distincta. Long. 6 8. — al. 3 8%. — tars. 14%. Hab. Congo: Mus. Lugdun. — M. Syn. Traquet commandeur, Levaill. Ois. d’Afr. pl. 189. — Saxicola nigra, Vieil. Encycl. p. 489. — Myr- mecocichla nigra, Caban. — Lath. Gen. Hist. vol. 7. p. 96. Wir beschrieben diese in Sammlungen hóchst seltene Art nach dem Originalexemplare Levaillant’s in der Leidner Sammlung. Vieillot nennt seltsamer Weise den Scheitel weiss. Dromolaea, Cab. leucura, (Gm.) Nigra, alis fuscescentibus; uropygio caudae tectricibus caudaque ipsa albis ; — duabus 66 intermediis nigris, basi albis, reliquis fascia anteapicali nigra notatis; rostro pedibusque nigris. Mas ad. Pileo circumscripte albo, Long. 7. — rostr. 61%. — al. 8'/". — caud. 214”. — tars. 111%. Hab. Sierra Leone: Afzel. (Sundev. Mus. Stockh.) — S. O. (Nubien: Verr.) Syn. Turdus leucurus, Gm. — Saxicola cachin nans, Temm. Man. I. p. 236. — Descript. de l'Eg. Ois. t. 5, fig. 1. — Gould, Birds of Eur. pl. 88. — Degl. Ornith. Europ. I. p. 491. — Oenanthe leucura, Vieill. — Bonap. Consp. L p. 303. — Sundev. Ovfers. 1849, p. 158. — Heugl. Uebers. Nr , „Gewöhnlich, sagt Heuglin, haben die Weibchen weisse Kopf- platten, doch fand ich öfters auch Männchen mit dieser Zeich- nung.“ Bradyornis, Smith. 198. ruficauda, Verr. Supra dilute brunneo-rufescens, dorso magis cinerascente; pileo et alis brunnioribus; uropygio et cauda laete rufis, scapis rectricum rufis; remigibus primariis fuscis; subalaribus isabellinis; colli et capitis lateribus, superciliis, pextore et abdominis lateribus cine rascentibus; abdomine medio, mento et gula pallide ful vescentibus; subcaudalibus pallide rufis; rostro nigro, pedibus fuscis; vibrissis obsoletis. Long. 7^. — rostr. 7". — al. 3^" 3'". — caud. 21,7". — tars. 11'". — dig. med. c. ung. 8! 3’. Hab. Gabon: Verr. (Mus. Brem.) Typische Art. Die von Sundevall vorgenommene Verschmelzung dieser Form mit Melasoma Swains. (Ofvers. Kongl. Vetensk. Acad. Fórhandl. 1850, p. 106) ist ohne Zweifel irrthümlich. Der kráftigere an der Basis breitere und hóhere Schnabel mit starkem Zahnausschnitt und scharf abgesetztem Kiel, die langen und ziemlich kräftigen Bartborsten, der lange Schwanz, der so deutlich vorhandene Afterflügel, das Alles trennt Melasoma weit von Bradyornis. (Smith, Illustr. of South Afr. Zool. Av. pl. 113.) Die dieser letzteren Gattung von Gray angewiesene Stellung unter den Saxicolinen schien mir die richtige zu sein. Pratincola, Koch. 199. rubicola, (L.) Capite, gula, dorso tectricibusque alarum minoribus nigris, singulis plumis tenuissime rufo-margi- natis; macula ad colli latera, altera alari uropygioque albis; pectore saturate rufo; corpore inferiore reliquo pallide rufescente; cauda basi alba; rostro et pedibus nigris; iride fusca. Long. 415". — rostr. 5'". — al. 2" 5“. — caud. 1^ 8%, — tars. 10, Hab. Senegal: Swains. — S. O. Syn. Motacilla rubicola, L. S. p. 332. — Saxicola rubicola, Beehst. Naturg. Deutschl. 3. 694. — Naum. t. 90, fig. 3. — Gould, Birds of Eur. pl. 94. — Temm. Man. d'Orn. 200. 201. 202. x 61 I. p. 140.. — Degl. Ornith. Europ. I. p. 495. — Swains. West. Afr. II. p. 45. — Heugl. Uebers. p. 27. rubetra, (L. Supra fusca, plumarum margine rufes- cente; gula et colli lateribus, macula magna alari et cauda albis; rectricum scapis et apicibus duabusque intermediis totis fusco-nigris; jugulo et pectore laete rufis; rostro et pedibus nigris; iride fusco-nigra. Long. 43/4". — rostr. 4”. — al. 2" 9", — caud. 1^" 5'". — tars. 814". Hab. Senegal: Mus. Berol. — S. O. Syn. Motacilla rubetra, L. I. p. 332, — Pratincola rubetra, Koch. — Temm. Man. I. p. 244. — Naum. t. 89. —. Gould, Birds of Eur. pl. 93. — Degl, Ornith. Europ. I. p. 493. — Heugl. Uebers. p. 27. fervida, (Gm.) Supra saturate fusca, plumis rufo-mar- ginatis; subtus pallide fulvescens; pectore rufescente; alis albo-bimaculatis; remigibus primariis albo-, secun- dariis rufo extus marginatis; cauda nigricante; rostro pedibusque nigris. Long. 5". Hab. Senegal: Buffon. — N. v. Syn. Traquet du Senegal, Buff. Pl. enl. 583, fig. 1. — Motacilla fervida, Gm. L. I 968. — Saxicola fervida, Vieill. Encyclop. p. 493. Existirt, so viel mir bekannt, in keiner Sammlung. salax, Verr. Intense nigra; collo laterali, abdomine toto, crisso, uropygio caudaeque tectricibus superioribus et inferioribus albis; fascia pectorali, gutturis nigredinem marginante rufa; reetrieibus totis nigris; subalaribus nigris, albo-variis; remigibus primariis et secundariis totis nigris, tertiariis basin versus extus albis; scapu- laribus tectricibusque minoribus nigris, mediis albis; rostro pedibusque nigris. Foem. Fronte brunneo-rufes- cente, vertice nonnihil grisescente; mento et genis albidis; dorsi plumis fusco-nigricantibus, rufescente-marginatis ; uropygio albo; gula cinerascente-fusco nigroque varia; pectore dilute rufo, plumis lateraliter albido-marginatis ; abdomine albidiore; hypochondriis rufescentibus; crisso albido. — Long. 5". — rostr. 41/4‘. — al. 2" 61,'". — caud. 1^ 8%, — tars. 10%. Hab. Gabon: Verr. (Mus. Brem.) Syn. Pratincola salax, J, et E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 307. — Strickl. Contrib. to Ornith. 1852, p. 133. ... Wir beschrieben das altausgefárbte Männchen der Bremer Samm- lung. Der etwas jüngere Vogel, wie ihn die Verreaux's be- schrieben, zeigt die Schwungfedern weiss gerandet und auch die Steuerfedern mit weissem Spitzensaum. Die nächstverwandte Art ist Levaillant's „Traquet pátre* (P. pastor, Cüv.) aus Südafrica. i 68 203. 204. 205. 206. senegalensis, (Briss.) Saturate fusca; tectricibus alae concoloribus; remigibus pogonio externo et apice fuscis, interno rufis; rectricibus duabus intermediis nigris, reli- quis nigris, apice albis; rostro et pedibus fuscis. Long. 5" 3'". — rostr. 8%. — caud. 15/,". — digit. med. 7. Hab. Senegal: Adanson. — N. v. Syn. Le Traquet du Senegal (Rubetra senega- lensis), Briss. Ornith. III. p. 441, t. 20, fig. 3. — Id. edit. oct. I. p. 432. — Motacilla senegalensis, L. In der Pariser Sammlung nicht mehr aufzufinden. Rutieilla, Brehm. mesoleuca, (Ehrenb.) Supra cinerascens, subtus rufa; fronte, genis, gutture et fascia pectorali interrupta nigris ; superciliis albis; uropygio, caudae tectricibus rectricibus- que lateralibus rufis, intermediis fuscis, margine externo et basi rufis; remigibus, prima et secunda exceptis, extus conspicue albo-marginatis; subalaribus rufis; rostro nigro, pedibus fuscis. Long. 5" 3'". — al. 3^. — caud. 2" ya. — tars. 9. — rostr. a rict. 714’. Hab. Senegal: Bonaparte. — O. (Abyssinien: v. Müller; Djedda: Ehrenb.) | Syn. Ruticilla marginella, Bonap. Collect. Delattre, p. 31. — Sylvia mesoleuca, Ehrenb.. Symb. Physie. Av. dec. I. in coroll. — R. Bonapartei, v. Müll. Beitr. zur Ornith. Afr. t. 14. fig. bon. Das Originalexemplar der Beschreibung Bonaparte's stammt vom Senegal her und befindet sich augenblicklich im Brittischen Museo: I. Verreaux. — Ehrenberg giebt die Maasse eines von ihm bei Djedda gesammelten Exemplares wie folgt: Schnab. 41!!! ; Tars. 81", phoenicura, (L. Supra cinerea, subtus rufa; fronte et superciliis albis; uropygio intense rufo; facie, genis, gutture pectoreque nigerrimis; remigibus fuscis, secun- dariis rubescente-griseo marginatis; rectrieibus rufis, duabus mediis fuscis, basi rufis; rostro nigro; pedibus fuscis; iride fusca. Long. 5'/". — rostr. 41/'", — al. 2" 11°, — caud. 2". — tars. 92/4, Hab. Senegal: Mus. Paris. etc. — O. Syn. Motacilla phoenicura, L. — Temm. Man. d’Ornith. I. p. 220. — Naum. t. 79. — Gould, Birds of Eur. pl. 95. — Degl. Ornith. Europ. I. p. 502. Thamnobia, Swains. frontalis, Sw. "Tota atra; macula frontali circumsceripte alba; cauda aequali; rectricibus apice truncatis, nigerri- mis; rostro et pedibus nigris. Foem. Absque macula frontali alba. Long. 5". — rostr. 5°. — al. 2^" 11. — caud. 2". — tars. 91'^. Hab. Senegambien: Mus. Brem. ete. (Casamanze: Verr.) — O0. 69 Syn. Saxicola frontalis, Swains. West. Afr. II. p. /46. — S, albifrons, Rüpp. Neue Wirbelth. Voeg. p. 78. — Id. System, Uebers. p. 40, t. 17. fig. bon. — Pentholaea frontalis, Cab. Mus. Hein. p. 40. — Heugl. Uebers. p. 27. Nach Heuglin häufig im Takassah-Quellenland. Poeoptera, Bonap. 207. . lugubris, Bonap. Splendide atro-chalybea; macula alari magna longitudinali cinerascente-brunnea, marginibus externis remigum secundariarum nigrarum formata; pri- mariis et subalaribus totis nigris; rostro nigro; pedibus brunnescentibus. Long. circa 7!/,'". — rostr. a fr. 7/.— caud. 3/5". — tars. 10'5"/. — dig. med. c. ung. 9. Hab. Gabon: Franquet. (Mus. Paris.) Syn. Poeoptera lugubris, Bonap. Note sur les collect. rapp. par Delattre, p. 60. Eine ausführliche Mittheilung über diese neue und sehr eigen- thümliche Form verdanken wir der freundschaftlichen Theil- nahme Pucheran's, haben indessen dieselbe ganz kürzlich auch selbst untersuchen kónnen. Der Gattung Gervaisia Bonap. (Turdus albospecularis Eyd. et Gerv. Guér. Mag. de Zool. 1836, Ois. pl. 64, 65.) von Madagascar zunächst stehend, unterscheidet sie sich von dieser durch den platteren und gestreckteren Schnabel, durch den sehr langen Stufenschwanz, durch die Kürze der Tarsen und Zehen und durch die sehr stark gekrümm- ten Krallen. Wenn, wie es nicht den Anschein hat, die Flügel unverletzt sind, wäre die erste, zweite, dritte und vierte Schwung- feder fast gleichlang, die zweite nur um ein geringes länger. Mit Muscicapa lugubris v. Müll. (Beitr. Ornith. Afr. t. 2) hat dieser Vogel nicht die entfernteste Verwandschaft, und es ist schwer begreiflich, wie Bonaparte nur an die Möglichkeit der Gleichartigkeit beider denken konnte. Die Vaterland's Angabe Abyssinien* beruht bei letzterem auf einem Irrthum. Das ein- zige Exemplar der Pariser Sammlung mit beschädigten Flügeln und stark abgestossenen Schwanzfedern wurde von Dr. Franquet aus Gabon eingesandt. Cereotrichas, Boie. 208. 'erytihroptera, (Gm.) Atra, nitore vix ullo; rectricibus, quatuor intermediis exceptis, apice late albis; remigibus magis fuscescentibus, basi occulta cinnamomeis; subcau- dalibus nigris, albo-variis; subalaribus nigris; rostro et pedibus nigris. Long. 8!/j". — rostr. 61^. — al. 314”. — caud. 4'/,". — tars. 14'^. Hab. Senegambien. (Casamanze: Verr. etc.) — O. Syn. Le Podobe du Senegal. Buff. Pl. enl. 354. — Turdus erythropterus, Gm. I. 835. — Sphenura erythroptera, Lichtenst. Doubl. p. 41. — Boie, Isis 1831, p. 542. — Argya erythroptera, Lafren. d'Orb. Dict. II. p. 126. — Podobeus erythropterus, Less. o Schon das Nestjunge dieser Art fand Ehrenberg rothflüglich. 208. luctuosa, Lafr. Speciei praecedenti omnino simillima, sed: remigibus totis nigricantibus. Long. circa 8'/". 70 Hab. Senegal: Less. — O. (Arabien: Dongola: Ehrenb.) Syn. Less. Deseript. Mammif. et Ois. p. 302. — Caban. Mus, Hein. L p. 41. — Sphenura erythroptera var. melanoptera, Ehrenb. Symb. Physie. Av. dec. I. in coroll. Eine dritte Art dieser Gattung, Podobeus fusc us, aus Süd- africa beschreibt Lesson l. c. — Als Anhang zu den Saxicoli- nen Westafrica's folge hier die Beschreibung einer schónen von Bonaparte sehr kurz charakterisirten neuen Thamnolaea Abyssiniens: Th. casiogastra Bp. Nigra, nitore non- nullo chalybeo; remigibus et rectricibus atris, mar- ginibus externis in chalybeum vergentibus; uropy- gio et abdomine toto, tectricibusque caudae supe- rioribus et inferioribus intense ferrugineis; suba- laribus chalybeo- -nigris; cruribus extus nigro ful- voque fasciatis; rostro gracili, compresso pedibus- que nigris. Long. 8" 10'". — rostr. vix 7''", — al. 4^ 2", — caud. 3" 7'". — tars. 1". (Bonap. Collect. Digiti p. 30. Th. "nre mation J. Verreaux). Parus, L. a. Melaniparus, Bp. 210. cinerascens, Vieill. Supra cinereus; pileo, nucha, mento guttureque nigris; genis et corpore subtus albidis; alis et cauda fusco-cinerascentibus ; subalaribus albidis; rostro et pedibus nigricantibus. Foem. Coloribus omnino magis fuscescentibus. Long. 5^. — rostr. 32/4'". — al. 2" 5'/. — caud. 2". — tars. 1012”. Hab. Aguapim: Riis (Basl. Mus.) — M. Syn. [Mesange grisette, Levaill. Ois. d’Afr. pl. 190. — Parus cinerascens, Vieil. Encycl. p. 507. — Id. Nouv. Diet. tome 20, p. 316. Das Exemplar der Basler Sammlung ist untenher schmutzig bräunlich-grau; Steuerfedern ganz einfärbig bräunlich- rau, 211. AER UT, Sw. Totus nigerrimus, nitore nonnullo caerulescente; tectricibus alae majoribus et minoribus remigumque omnium marginibus externis albis; subala- ribus nigris; rostro et pedibus nigris; iride coccinea. Long. 5'5'". — rostr. 4°. — al. 2^ 9. — caud. 2. 3°. tars. 714'. Hab. Gambia: Mus. Brem. — Senegal: Lafren. — Casamanze: Verr. — O. (Schendi (Nubien): Herz. v. Würt.) Syn. Parus leucopterus, Swains. West. Afr. II. p. 42. — Melaniparus leucopterus, Bonap. — Lafren. Rev. zool. 1839, p. 70. — P. leucomelas, Rüpp. Neue Wirbelth. Abyssin. t. 37, fig. 2. — Herz. v. Würtenb. Icon. ined. t. 42 a. Ein etwas jüngeres Exemplar von der Casamanze zeigte die Aussenründer der Schwingen nicht rein — sondern gelblichweiss. 212. funereus, Verr. Fuliginoso-ardesiacus, subtus sordide ater; abdomine obscure ardesiaco tincto ; capite. nigro, nitore nonnullo aeneo, remigibus margine externo tenuissime albo-limbatis; rostro nigro; pedibus obscure 11 plumbeis. Long. cirea 5*/". — rostr. 6%. — al. 314”. caud. 2^ 3, Hab. Gabon: Verr. Syn. Melanoparus funereus, J. et E. Verreaux, Cab. Journ. III. p. 104. Das Weibchen zeigt keine Färbungsunterschiede vom Männchen. Aegithalus, Boie. . 213. flavifrons, Cass. Supra olivaceo-viridis, flavescente- tinctus, uropygio pallidiore; fronte laete flavo; remigibus et rectricibus obscure fuscis, extus flavescente-viridi marginatis; subtus pallide flavus, virente-tinctus; subala- ribus albis; rostro et pedibus dilute corneis; rostro rec- tissimo, acuto, longiusculo; cauda breviuscula; pedibus satis elongatis, robustis. Long. 3'5". — al. 214”. — caud. 1'5". (mas.) . Hab. Moonda-Fluss in Gabon: Du Chaillu. (Mus. Philad.) Syn. Aegithalus flavifrons, Cass. Proceed. Acad. Nat. Sc. of Philad. 1855, p. 324. . Parinia, Hartl. 214, leucophaea, nob. Dorso, alis et cauda pallide suboli- vascente — fuscis; capite, collo et corpore subtus dilute cinerascente-albidis; capitis lateribus et gula fere albis; plumulis periophthalmicis conspicue albis; subalaribus niveis; remigibus margine interno albis; rostro supra brunneo, mandibula pallida; pedibus plumbeis, unguibus pallidis... Long. 5'.— rostr. 41‘. — al. 2" 7, — caud. 1" 8%, — tars. 7'/,"'. — dig. med. c. ung. 61/,'^. Hab. Gabon: Verr. (Mus. Brem.) Eine neue Form, gleichsam in Mitten stehend zwischen Parus und Zosterops, und in der Fárbung erinnernd einerseits an Certhiparus albicillus von Neuseeland, andererseits an Zosterops borbonica, (cinerea, Sw) — Char. gen. Rostrum gr&cile, mediocre, rectum, subulatum, subintegrum, culmine distincte subarcuato, vibris- sis obsoletis. Alae mediocres, rotundatae, caudae basin non multum superantes remigibus tertia et quarta aequalibus, longioribus, secunda aequante quintam, prima vix breviore. Cauda longiuscula, aequalis. Pedes graciles, breviusculi, acrotarsiis integris, digito externo et interno subaequalibus, postico brevi satis robusto; unguibus valde curva- tis. Ptilosis mollis, laxa, subsericea. Zosterops. Vig. 215. senegalensis, Bp. Supra laete virescente-flava, subtus pure flava; remigibus et rectricibus nigricantibus, flavo- marginatis; annulo periophthalmico niveo; lineola nigra inter oculum et rictum; subalaribus flavis; rostro et pedi- bus nigricantibus. Long. 4'/,". — rostr. 5. — al. 214". caud. 11%. — tars. 7%. um As a "Ac C» ee N H——"—" nn AA ne ee m 72 Hab. Senegal: Swains. — Casamanze: Verr. Syn. Zosterops flava, Swains. West. Afr. Il. p. 43, pl. 3. — Z. citrina, Hartl. Beitr. Ornith. Westafr. p. 22. — Bonap. Consp. I. p. 399. — Reichenb. Merop. p. 90, fig. 3288. Sehr wahrscheinlich fällt des Herzog P. W. v. Würtenberg Z. icterovirens (Icon. ined. t. 41. b) vom Atbara mit dieser Art zusammen. Die schöne Abbildung lässt kaum noch daran zweifeln. à, Speirops. Reichb. 216. lugubris, Hartl. Supra olivaceus, pileo nigricante, uro- 217. pygio viridi-flavente; plumulis periophthalmicis fasciolaque inter nares et oculum albidis; subalaribus et flexura alae pure albis; gutture pallide cinerascente; pectore et ab- domine dilute brunnescente-olivaceis; pedibus carneis; rostro brunneo; iride nigra. Long. 5' 2^". — rostr. 4'/,'". al. 2" 81/4'". — caud. 2". — tars. 9v,'^. Hab. Ins. St. Thomé: Weiss. (Mus. Hamburg.) Syn. Hartl. Rev. zool. 1848, p. 108. — Id. Beitr. zur Ornith. Westafr. p. 49. — Id. Abhandl. naturw. Ver. Hamb. vol. II. p. 49, pl. 2. fig. med. — Speirops lugubris, Reichenb. Merop. p. 93, fig. 3306. Motacilla, L. gularis, Swains. Supra cinerea, uropygio et tectricibus caudae superioribus nigris; fronte, capitis lateribus, et corpore subtus albis; gutture et pectore nigerrimis; cauda nigra, rectricibus duabus extimis albis, margine pogonii interni oblique nigro; remigibus primariis totis nigris; scapularibus cinereis; tectricibus minoribus medio nigricantibus. Long. 6'5". — rostr. Yo“. — al. 33A". — caud. 3%. — tars. 54o". (Sw.) Hab. Senegal: Swains. — Iddah am Niger: Thoms. Syn. Motaeilla gularis, Swains. Birds of West. Afr. Il. p. 38. — Allen Thoms. Exped. Nig. I. p. 310. Budytes, Cüv. 218. Rayi, Bonap. Supra pallide olivacea, superciliis con- spicue flavissimis; subtus laete flava; remigibus et rec- tricibus mediis nigricantibus, illis albido-flavescente-mar- ginatis, his olivaceo-indutis, duabus lateralibus pogonio externo albis; rostro et pedibus nigris; iride dilute brunnea. Long. circa 6'". — rostr. 6. — al. 3". — caud. 2" 2/", — tars. 10'^. Hab. Senegambien; Guinea. (Senegal: Mus. Lugd. — Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — Cap Coast: Gord. — Gabon: Verr.) Syn. Motacilla flava, Ray, Syn. p. 75. — . M. fla- veola, Gould, Birds of Eur. pl. 145. — M. Rayi, Bonap. List of Birds 1838, p. 18. — Temm. Man. d'Ornith. III. p. 183 73 — M. flava Rayi, Schleg. Rev. crit. p. XXXVIII. — Degl. Ornith. Europ. I. p. 441. — Gord. Jard. Contrib. 1849, p. 7. Anthus, Bechst. 219. Gould, Fraser. Supra fuscus, plumis medio parum obscurioribus, subtus pallidior, ferrugineo-tinctus; pectore obsolete maculato; gula alba; remigibus et tectricibus alarum pallide ferrugineo-marginatis; cauda nigricante- fusca, rectrice extima pallide ferruginea; rostro et pedi- bus flavidis. Long. 7^. — rostr. 6''". — al. 3" 2, — caud. 2" 4%. — tars. 1". Hab. Cap Palmas: Fraser. — Gabon: Verr. Syn. Anthus Gouldii, Fraser Proceed. Zool. Soc. 1813, p. 27. — Allen Thoms. Exped. Nig. II. p. 493. Beschreibung und Messung nach einem Exemplare von Gabon. a. Agrodroma, Sw. 220. campestris, Bechst. Supra griseo-rufescens; superciliis, gula et abdomine medio albidis ; pectore et lateribus ful- vis, maculis nonnullis fuscis; stria mystacali fusca; remigibus primariis fuscis, pallide rufescente marginatis ; rectricibus fuscis, binis lateralibus albis, intus longitudi- naliter fuscis; rostro supra nigricante, subtus flavido; iride brunnea. Long. 6'4". — rostr. 6. — al. 3^ 5. caud. 2'/". — tars. 1^. (Mas in ptil. vern.) Hab. Casamanze: Verr. — S. O. Syn. Anthus campestris, Bechst. — Temm. Man. d'Ornith. I. p. 267. — Gould, Birds of Eur. pl. 137. — Naum. Vóg.t.84. f. 1. —Degl. Orn. Europ. I. p. 448. ^ Heugl.Uebers. p. 29. Maeronyx, Sw. 221. eroceus, Vieill. Supra dilute brunneus, plumis singulis medio nigricantibus; rectricibus nigricantibus, quatuor — Jateralibus albo-terminatis; superciliis, remigum majorum marginibus externis, axillis, subalaribus et corpore subtus laete flavis; torque lato nigerrimo; rostro subcurvato, emarginato et pedibus pallidis. Long. 7'/". — rostr. Tu — al. 395". — caud. 2" 5'". — tars. 1" 31%. Hab. Senegambien, Guinea. (Gambia: Mus. Brem. — Aguapim: Riis. — Casamanze: Verr. — Sierra Leone. — Gabon: Verr. etc.) — M. (Natal: Verr.) Syn. Alauda erocea, Vieill. Eneyel. p. 323, pl. 232, fig. 2. — Id. Dict. I. 593. — M. flavigaster, Swains. West. Afr. I. 215. — Jard. Illustr. of Ornith. n. s. pl. 22. fig. opt.— Verr. Rev. et Mag. deZool. 1855, p. 416.— Cap-lark, var. B. Lath. Gen. Hist. VI. p. 294. b. Turdidae, G. R. Gray. Napothera, Boie. 222. castanea, Cass. Supra laete rufo-castanea, uropygio obscuriore; plumis frontalibus et supraciliaribus nigris, 74 223. stria mediana laete rufa; verticis et occipitis plumis basi dilute fulvis, apice obscure rufis; loris, genis et lateribus corporis dilute cinereis; gula, pectore medio et abdomine albis; subcaudalibus | flavescente-albidis;. alae tectricibus majoribus macula rotundata pallide rufa apice notatis, nigro-marginatis; rostro fusco-nigricante ; pedibus pallidis. Long. 65/4". — al. 93544". — caud. 2'^". Hab. Moondafl. in Gabon: Du Chaillu. (Mus. Philad.) Syn. Napothera castanea, Cass. Proceed. Acad. Nat. Sc. of Philad. 1856, p. 158. Cassin will in dieser neuen westafricanischen Form nur eine „aberrante Napothera“ sehen, welche ihrem habitus nach den indischen Arten coronata, atricapilla und einigen ähnlichen sehr nahe komme. Der Schnabel ist mittellang, gerade, an der Basis etwas erweitert, deutlich gezahnt und mit hakig abwärtsgebogener Spitze. Flügel ziemlich lang, die vierte Schwungfederam längsten. Schwanz mittellang, breit und etwas zugerundet. Pitta, Temm. angolensis. Vieill. Supra viridis, nitore nonnullo metal- lico; fascia verticali media nigra, utrinque late fulvo- marginata; regione parotica et colli lateribus nigris ; tec- tricibus caudae superioribus, tectricum alae remigumque tertiariarum apicibus dilute beryllino-cyaneis; remigibus majoribus nigris, tertia, quarta, quinta et sexta fascia transversa alba medio notatis; cauda nigra; subalaribus nigris; gula in fundo albo pulchre roseo-tincta; pectore et abdomine superiore ochraceo-fulvis ; inferiore, crisso et subcaudalibus laetissime coccineis; rostro fusco-nigri- cante; pedibus rubris, unguibus albidis. . Long. 6'/,".. — rostr. 91. — al. 4". — .caud. 1^ 8%. — tars. 10, 317, Hab. Sierra Leone („Port Lokkoh“): Fraser. — Ashantee : Pel. — Aguapim: Riis. — Angola: Perrein. 224. Syn. Pitta angolensis, Vieill. N. Diet. IV. p. 356. — Id. Eneyel. p. 685. — Desm. Iconogr. t. 46. mas ad. — P. pulih, Fras. Proceed. Zool. Soc. X. p. 190. av. jun. — All. Thoms. Exped. Nig. II. p.. 495. * Wir beschrieben diese prachtvolle Art nach den Exemplaren Pel's in der Leidner Sammlung. Das Weibchen unterscheidet sich kaum merklich vom Männchen. Fraser kennt nur den jüngeren Vogel. Sehr ausführlich behandelt O. Des Murs diese Art im Texte zu seiner Iconographie. Turdus, L. simensis, Rüpp. Griseus, gastraeo albo; striolis tectri- cum alarum fulvis apice dilatatis; maculis guttatis thora- cis magnis, crebris, subtriangularibus, fusco-griseis; alis intus pallide rufis, subalaribus totis pallide rufescentibus, remigum limbo interno concolore lato indeterminato. Turdo musico minor, rostro majore. Long. circa 8". al. 4%. — rostr. 10%. — caud. 3^. — tars. 13. (Jun. av.) 225. 226. 75 Hab. Sierra Leone: Afzelius. (Mus. Stockh.) — O. M. Syn. Turdus simensis, Rüpp. ‘Neue Wirbelth. Abyss. Voeg. pl. 29, fig. 1. — Sundev. Ofvers. Kongl. Vet. Acad. Fórh. 1849, p. 157. — Merula letsitsirupa, Smith. Rep. of on Exped. p. 45. — Turdus erassirostris, Lichtenst. Verz. südafrice. Th. 1842, p. 14. — T. strepitans, Smith Illustr. S. Afr. Zool. Av. t. 37 mas. -— Bonap. Consp. gen. av. I. p. 269. Lichtenstein beschreibt das alte Männchen dieser Art wie folgt: ,Dorso cinereo-canescente, abdomine albo maculis obcordatis atris undique consperso; rostro valido, grypanio, culmine carinato, mandibula basi flava, angulo mentali prominulo; subalaribus dilute ochraceis*. — Rüppell bildet den etwas jüngeren Vogel ab, Smith den altausgefärbten. pelos, Bonap. Supra cinereo-olivascens, unicolor, sub- tus multo pallidior, abdomine crissoque albis; subcauda- libus brunnescente-adumbratis; gula fusco-striolata; late- ribus cruribusque dilute fulvo-einnamomeis ; subalaribus pallide rufis; rectricibus unicoloribus, sub certa luce tanquam fasciate-undulatis; rostro toto flavido, pedibus flavo-brunneis. Long. circa 89/4". — rostr. 8%. — al. 4" 1%, — caud. 2^" 10%, — tars. 13°. Hab. :Senegambien, Guinea. (Senegal, Casamanze, Galam: Verr. — Gabon: Verr.) — O.(Nubien, Abyssinien: Verr. — Fazoglu, Bahr-el Abiad: Herz. v. Würtenb. — Kordofan:, Heugl.) Syn. Turdus pelios, Bonap. Consp. I. p. 273. — I. et E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1855, p. 417, — TT. ieterorhynchus, Herz. v. Würtenb. Icon. ined. t. 39 a. — Heugl. Uebers. p. 29. Ich vergleiche Exemplare aus Gabon, vom Senegal und aus Nubien, die indessen nur geringe Unterschiede darbieten. Das- jenige aus Gabon ist am intensivsten gefärbt ; ein senegalisches, vielleicht ein Weibchen, zeigt die gelbröthliche Färbung der Bauchseiten nur schwach entwickelt. Von dem nahe verwandten Turdus libonyanus Südafrica's unterscheidet sich diese Art auf das bestimmteste durch die Färbung der Kehle, der Steuer- federn u. s. w. Es ist da keine Verwechselung. möglich. -olivaceofuscus. Hartl. Supra olivaceo-fuscus, mento et gutture pallidioribus, albido-variegatis; corpore inferiore reliquo albo, maculis irregularibus fuscescentibus trans- ‚versim notato; hypochondriis. et pectore saturatius fus- cescentibus; subalaribus pallide ferrugineis; rostro et pedibus brunneis; iride nigricante. | Long. 9" 4%. — rostr. :113/,^^, nal. 44 als caud;.3^.:.9/^,.— tars. 1^ 9". — dig. med. 1^ 3. (av. jun?) Hab. Ins. St. Thomé: Weiss. (Mus. Hamb.) Syn. Turdus olivaceofuseus, Hartl. Beitr. zur Orn. Westafr. p. 50. — d. Abhandl. Hamb. naturh. Ver. lH. t. 3. fig. bon. 76 227. 228, 229. apicalis, (Licht. Supra dilute grisescente - brunneus, subtus albidus, plumarum marginibus dorso concoloribus confertim brunneo-squamatus ; abdomine medio, crisso et subcaudalibus albis, vix brunneo-variis ; remigibus non- nullis dorso proximis apice albo-limbatis; subalaribus albido brunneoque variegatis ; cauda rotundata; rectrici- bus, duabus intermediis exceptis, apice pogonii interni late et pure albis, scapis infra albis; rostro nigricante; pedibus fuscis. Long. circa 824". — rostro. 71%". — al. 4" 5, — caud. 3^ 2'", — tars. 1". Hab. Senegal: Mus. Berol. Syn. Crateropus apicalis, Lichtenst. Nomenel. Av. dde à Ein wie es scheint nicht vóllig ausgefárbtes Exemplar. Die grossen Deckfedern der Flügel zeigen einen zarten weissen End- saum. Der grosse weisse Spitzenfleck der Schwanzfedern er- streckt sich bis auf die äusserste Spitze der Aussenfahne. Cossypha, Vig. reclamator, Vieill. Supra cinereo-plumbea, pileo obscu- riore; capitis lateribus circumscripte nigris; subtus laete et dilute ferrugineo-flavescens; subalaribus ferrugineis ; uropygio et rectricibus lateralibus rufis, duabus inter- mediis nigris, extimae pogonio externo nigricante; rostro nigricante, pedibus flavis. Long. 7!5". — rostr. 6, Mt al. 3" 4'". — caud. 2^" 10. — tars. 1^. Hab. Sierra Leone: Afzel.— Congo: Mus. Paris. —M. Syn. Le Reclameur, Levaill. Ois. d'Afr. pl. 104, (Av. jun.) — Turdus reclamator, Vieill. N. D. vol. 20, p. 280. — Id. Encycl. p. 670. — Musicapa bicolor, Sparm. Mus. Carls. t. 46. — M. dichroa, Gm. — Turdus revocator, Temm. Tabl. meth. p. 14. — T. vociferans, Swains. Zool. Ilustr. vol. 3, pl. 180. — Sundev. Öfvers. 1849, p. 158. Bessonornis vociferans, Sw. — Turdus Eelinotis Temm. in Mus. Paris. — Pucher. Arch. du Mus. vol. 7. p. 377. Die Untersuchung des Originalexemplares von Turdus mela- notis der Pariser Sammlung hat mir keine Zweifel an der Gleichartigkeit desselben mit dem „Reclameur‘ Südafrica's gelassen. eyanocampler, Caban, Supra fusco-olivacea, subtus flavo-ferruginea; capite, genis et cervice nigris; super- ciliis protractis albis, postice caerulescentibus ; alis totis nitore nonnullo caerulescente indutis; humeris pulchre cyaneo-maculatis; subalaribus ferrugineis; reetricibus duabus mediis fuscis, reliquis ferrugineis, extimae pogonio externo fusco; rostro nigro, pedibus brunneis. Long. 7". — rostr. 61%. — al. 3" 2/", — caud. 23/4". — tars. 1”. Hab. Dabocrom: Pel. — Aguapim : Riis. Syn. Bessonornis eyanocampter: Caban. Mus. Berol. — Bonap. Consp. gen. Av. I. p. 301. 77 In den Museen von Leiden, Berlin und Basel. Eine der schön- sten und zierlichsten Arten. 230. poensis, Strickl. Supra obscure fusco-cinerascens, 31. subtus laete rufa; gula dilute brunnescente; jugulo et pectore brunnescente-lavatis; remigibus dimidio basali pogonii interni laete fulvo-rufis, tertia, quarta, quinta, sexta et septima pogonio externo obscure rufis; subcau- dalibus et subalaribus rufis; rectricibus fuscis, extima apice late-, secunda minus late-, tertia macula parva apicali albis; rostro fusco; pedibus flavis; iride brunnea. Long. 7!/'". — rostr. 6'/'/. — al. 33/4". — caud. 3^. — GT 111, RR Hab. Fernando Po: Fraser. - Dabocrom: Pel. Syn. Strickl. Proceed. Zool. Soc. 1844, p. 100. — Allen Thomps. Exped. Nig. ll. p. 496. — Bessonornis poensis, Bonap. Consp. I. p. 302. — Fraser Zool. typ. pl. 37, fig. bon. Ich beschrieb diese Art nach den schónen Exemplaren Pel's in der Leidner Sammlung. Strickland beschreibt das Männchen wenig abweichend. Bonaparte’s Bezeichnung ,, chalybeo- nigricans'' für die Farbe des Oberkörpers ist geradezu falsch. albicapilla, Vieill. Supra saturate nigro-fusca; pileo et nucha albis, plumis vix conspicue nigricante-limbatis ; mento fusco; corpore inferiore reliquo toto, uropygio, caudae tectricibus et rectricibus lateralibus laete ex aurantiaco-rufis, intermediis duabus dorso concoloribus ; rostro nigro, pedibus pallidis. Long. 95/7. — rostr. 8. al. 4'/,". — caud, 4'/,". — tars. 131A". Hab. Senegambien; Guinea. (Casamanze: Verr. — Sierra Leone: Afzel. — . Grand Bassam: Verr. — Cap , Coast: Gord. — Gabon: Verr.) 232. Syn. Turdus albieapillus, Vieill. N. Dict. 20, p. 254. Id. Encycl. p. 655. — White-crowned Thrush, Lath. Gen. Hist. V. 101. — Turdus albiceps, Cüv. Less. Tr. d'Orn. p. 408. — Pucher. Arch. du Mus. vol. 7. p. 342, — Petrocinela leucocep s, Swains. West. Afr. I. p. 282. cerlicalis, Hartl. Supra saturate cinerea ; nucha, uro- pygio, corpore subtus et rectricibus lateralibus laete ex aurantiaco-rufis; capitis lateribus nigris; fascia lata lon- gitudinali verticis nivea; mento rufo; rectricibus duabus intermediis et extimae margine externo fuscis; rostro nigro; pedibus fuscis. Long. 8^. — rostr. 7%. — al. 3" 11. — eaud. 345". — tars.. 1247”, Hab. Senegambien; Guinea. (Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — Sierra Leone: Afzel. — Elmina: Weiss. — Gabon: Verr. — O0. (Sennaar: Vierthal.) Syn. Petrocincla albicapilla, Swains. West. Afr. I. p. 284, pl. 32. — Cossypha verticalis, Hartl. Beitr. zur Orn. Nestafr. p. 23. — Bessonornis Swainsonii, Bonap. Consp. I. p. 301. 78 333. 234. 235. pyrrhopygia, Hartl. Nigra, nitore nonnullo chalybeo; alis fuscescentibus, speculo majore albo; remigibus brunneo-albido marginatis; rectricibus, quatuor mediis exceptis, macula majore alba terminatis ; uropygio laete rufo; superciliis latis ct elongatis, epigastrio et abdomine albis; hypochondriis fulvescente-lavatis; subcaudalibus et subalaribus albis; rostro gracili nigro; pedibus dilute brunneis. Long. circa 73/". — rostr. 6. — al. 2" 9'/"", caud. 2^ 7, — tars. 11^. s. Hab. Westafrica? (Collect. Riocour). Ich sah und beschrieb das einzige mir bekannte Exemplar dieser typischen Art bei Jules Verreaux in Paris. Es ist sehr wahr- scheinlich westafricanischen Ursprungs. Die breiten. weissen Augenbrauen reichen nicht ganz bis zur Stirn. Der Schwanz ist etwas abgerundet, die Flügel sind kurz. Beide Geschlechter in der Sammlung des Baron de Lafrenaye zu Falaise, doch ohne bestimmten Nachweis des Fundortes. diademata, Temm. Supra fusco-olivacea, subtus alba, peetore nonnihil cinerascente; vertice laete rufo; fronte obscure einereo; genis et colli lateribus plumbeis; remi- gibus dorsi colore marginatis; subalaribus cinereis; cauda fusco-nigra, rectrice extima magna macula apicali pogonii interni alba, secunda macula majore alba terminata, tertia macula anteapicali minuta alba notata; rostro nigro; pedibus plumbeis. Jun. Capitis lateribus cinereis, rufo- maculatis; tectricibus alarum remigibusque secundariis macula apicali fulva. Long. cirea 8^. — rostr. 8%. — al. 3° 6%. — caud. 2^ 11^". — tars. 11'^. Hab. Ashantee: Pel. (Mas ad. et jun. in Mus. Lugd.) Syn. Bessonornis diadematus, (Temm.) Bonap. Consp. gen. Av. I. p. 302. Diese Art ist die wenigst typische. Petroecinela, Vig. saxatilis, (L.) Capite et collo caesio-caerulescentibus ; dorso nigricante-fusco, macula mediana alba; pectore, abdomine, subcaudalibus caudaque ipsa intense rufis; rectricibus, duabus intermediis exceptis, fuscis; alae tec- tricibus fusco-nigricantibus, minoribus et mediis nonnullis apice grisescentibus; remigibus fuscis; rostro et pedibus nigricantibus; iride helvola. Long. 7'/'. — rostr. 8'/,'^. — al. 4" 7'". — caud. 21%. — tars. 111%. Hab. Casamanze: Verr. — S. 0. Syn. Turdus saxatilis, L. S. N. I. 294. — Temtn. Man. I. p. 172. — Degl. Ornith. Europ. I. p. 476. — Gould, pl. 86. — Naum. t. 73. — Heugl. Uebers. p. 29. Die Messung nach einem Exemplare von Bissao. Crateropus, Swains. 236. Reinwardtü, Swains. Supra pallide fusco-cinerascens, subtus multo pallidior; alis et cauda umbrinis; pileo et 237. 79 nucha nigris; mento gulaque albidis; juguli et pectoris plumis medio obscurioribus; subalaribus albidis; rostro nigro; pedibus pallidis. Long. 10—10'/". — rostr. 10°. al. 4'4". — caud. 41%. — tars. 15'^, Hab. Senegambien: Mus. Brem. etc. — Galam: Mus. Paris. — Casamanze: Verr. Syn. Crateropus Reinwardtii, Swains. Zool. Illustr. pl. 80. — Id. West. Afr. I. p. 276. — Turdus melano- cephalus, Cüv. Mus. Paris. — Pucher. Arch. du Mus. vol. VII. p. 342. plaiycercus, Swains. Supra pallide fuscus, subtus pallidior; uropygio et abdomine cinerascentibus; cauda fusco-nigricante, lata; mento, loris et regione parotica canis; plumis capitis, colli et juguli pallidius-marginatis ; hypochondriis et subcaudalibus nonnihil fulvescente-tin ctis ; rostro nigro; pedibus pallide fuscis. Long. 9!5'". — rostr. 9%. — al. 414”. — caud. 4'/,". — tars. 1414". Hab. Senegambien; Guinea. (Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — Bissao: Verr. — Accra: Weiss.) Syn. Crateropus platycercus, Swains. West. Afr. I. p. 274. — Turdus testaceus, Temm. olim in Mus. Paris. — Isehiropodus testaceus, Reichenb. 238. plebejus, Rüpp. (?) Supra dilute cinerascente-brunneus; cauda et alis màgis rufescente-brunneis; pilei nuchaeque plumis cinerascentibus, medio obscurioribus; subtus palli- dior; gutturis et pectoris plumis macula parva apicali alba notatis; uropygio abdomine et subcaudalibus palli- dius cinerascentibus; rostro nigricante; pedibus brunneis; iride stramineo-flava. Long. circa 8'/". — rostr. 8. — al. 9" 7, — caud. 3" 6. tars. 15. ‚Hab. Aguapim (Goldküste): Riis. — 0. (Kordofan: Rüpp.) Syn. Ixos plebejus, Rüpp. Atl. N. Afr. Voeg. t. 23.— Heugl. Uebers. p. 30. Heuglin fand an den Ufern des Bahr-el-Abiad südlich vom 6ten Grade N. Br. eine sehr nahe verwandte aber etwas kleinere Art mit grauer Iris, die er Cr. cinereus nennt. Ihr fehlt der kleine schwarze kahle Fleck hinter dem Auge. Ich glaube in dem von der Goldküste stammenden Vogel der Basler Sammlung Rüppell's Cr. plebejus zu erkennen. 239. atripennis, Sw. Saturate et obscure castaneus, intersca- pulio obscuriore; alis et cauda nigro-fuscis; vertice medio toto nigro, lateribus cinereis; capite reliquo collo- que cinereo-albidis; mento et loris nigris; subalaribus nigris; rostro flavissimo, robusto; pedibus pallide fuscis, unguibus pallidis. Long. 8'/;". — rostr. 10. — al. 4" 9^, — caud. 3^". — tars. 14. Hab. Senegambien; Guinea. (Gambia: Swains. — . Casamanze : Verr. — Galam: Verr. — Sierra Leone: Afzel. — Dabocrom: Pel. — Aguapim: Riis.) ! 240. 241. Syn. Swains. West. Afr. 1. p. 278. — Phyllanthus eapuzinus, Less. Echo du Monde Sav. 1844, p. 1165. — Id. Descript. Mammif. et Ois. p. 303. Sehr aberrante Art. Der ungleich grössere und kräftigere gelbe Schnabel, die lángeren Flügel, der kürzere Schwanz, das lange und weiche Gefieder des Unterrückens rechtfertigen subgenerische Absonderung. Hypergerus, Reichenb. atriceps, (Less. Corpore supra cum alis et cauda, hypochondriis et crisso dilute olivaceo-viridibus; subtus laete flavus; capite colloque totis nigris, singulis plumis albo-marginatis ; subalaribus flavis; rostro gracili nigro; pedibus pallidis. Long. 8^. — rostr. 9'/,^". — al. 2^ 10. caud. 3". — tars. 12%. . Hab. Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — Cap Coast: Thoms. — Ashantee: Pel. Syn. Moho atriceps, Less. Tr. d’Ornith. p. 646. — Crateropus oriolides, Swains. West. Afr. I, p. 280, pl. 31, fig. bon. — Hypochloreus atriceps, Caban. Mus. Hein. I. p. 85. — Allen Thoms. Expedit. Nig. I. p. 142. — Crateropus atriceps, Bonap. Sir William Jardine will südafricanische Exemplare von Dr. A. Smith erhalten haben. Aber wir haben dergleichen in keiner Sammlung gesehen, und Jules Verreaux läugnet das Vorkommen dieses Vogel’s in Südafrica auf das allerbe- stimmteste. Die Art ist eine ausschliesslich westliche. Oriolus, IL. galbula, L. Flavissimus; loris, alis, rectricibus lateralibus basi et intermediis totis nigris; remigibus primariis ma- cula flava medio notatis, omnibus limbo apicali flavo-. albido; rostro rubente, pedibus plumbeis; iride coccinea. Foem. Supra virescens, subtus albida, flavo-tincta, ma- culis longitudinalibus fuscis; cauda olivascente, apice flava. :Long. circa 9^. — rostr. 11. — al. 5" 9'". — caud. 9". — tars, 10'A"". Hab. Casamanze: Verr. — M. O. (Dongola, Arabien: Ehrb. etc.) Syn. L. S. N. T. 160. — Temm. Man. I. p. 129. — Gould, Eur. pl. 71. — Naum. t. 61. — Degl. Ornith. Europ. I p. 451. — Heugl. Uebers. p. 31. Jules Verreaux erlegte unseren Pirol öfters in Südafrica. Nach A. Brehm besucht er im Winter die Urwälder am blauen Nil und Heuglin traf ihn noch südlich um Galabat. 242. bicolor, Licht. Luteus, vitta per oculum ad oceiput ducta nigerrima; remigibus nigris, secundariis et tectri- cibus alarum majoribus extus flavo-limbatis; rectricibus duabus intermediis fere totis nigris, reliquis gradatim flavo-terminatis; rostro et pedibus fusco-rubentibus; iride coccinea. Foem. Supra olivaceo-viridis, subtus pallidior, 243. 244. 245. 81 flavescens, confertim nigro-striata ; rostro nigricante. Long. 9^. — rostr. 1^. — al. 5° 3'', — caud. 3^. — tars. 10''^. Hab. Senegambien; Guinea. (Casamanze: Verr. — Bissao: Verr. — Aboh am Niger: Thoms. — Angola: Perr. — O. (Fazoglo, Galabat, Westabyssinien: Heugl.) Syn. Loriot bicolor, Temm. Catal. system. 1807, p. 202. — Loriot d'Or, Levaill. Ois. d'Afr. t. 260. — O. aura- tus. Vieill. N. D. vol. 18, p. 194. — O. bicolor, Lichtenst. Doubl. p. 20. — Vieill. Galer. pl. 83. — Swains. West. Afr. II. p. 33, pl. 1. — Bonap. Consp. I. p. 348. — O. chryseos, Heugl. Beitr. t. 19, fig. 1. Swainson's Angabe, das Weibchen dieser Art sei untenher „without any stripes“ ist falsch. larvatus, Licht. Supra olivaceo-virescens, capite gut- tureque nigerrimis; corpore subtus et cervice luteis; tectricibus alae majoribus nigris, albo-terminatis; rectri- cibus quatuor mediis olivascentibus, ante apicem flavum nigricantibus, lateralibus intus ex parte nigris, caeterum flavis, nigredine versus medias increscente; rostro et pedibus fusco-rubris. Long. 9'4". — rostr. Yo“. — al. 5". — caud. 3V5". — tars. 101%. Hab. Senegambien: Swains. etc. — M. O. („Oberer weisser Nil“ Brun Rollet — „Südlich vom 10ten Gr. N. B.* Heugl.) Syn. Loriot coudougnan, Levaill. Ois. d'Afr. t. 261. — Lichtenst. Doubl. p. 20. — O. coudougnan, Temm. Pl. col. Text. — O. melanocephalus, var. Vieill. Encycl. p. 696. — O. ehloris, Cüv. — O0. monachus, Wagl. Syst. Av. spec. 7. — O0. capensis, Swains. — Bonap. Consp. p. 347. — Heugl. Uebers. p. 31. brachyrhynchus, Swains. Minor; supra luteo-virescens, subtus flavus; capite guttureque nigris; speculo alari albo; rectricibus quatuor intermediis totis viridibus, duabus apice conspicue flavicantibus; rostro breviore, magis curvato, fusco-rubente. Long. 8'5'". — rostr. 0". — al. 4'/,"7. — caud. 3'/". — tars. "4". Hab. Sierra Leone: Swains. Syn. Oriolus brachyrhyncehus, Swains. West, Afr. II. p. 35. — Bonap. Consp. I. p. 347. intermedius, Temm. Minor; supra subvirescente-flavus ; cervice et corpore subtus flavis; capite toto, nucha gut- tureque nigerrimis; alis et cauda nigris, speculo alari parvo albo; remigibus tertiariis pogonio externo dorso concoloribus; subalaribus flavis; rectricibus intermediis pro majore parte olivaceo-viridibus, ante apicem flavum conspicue et late nigris, lateralibus nigris, apice eo fla- vioribus, quo sunt remotiores. Long. circa 8' 5". — rostr. 11%. — al. 4" 10%, — caud. 3^. — tars. 10'^. Hab. Ashantee: Pel. — Gabon: Du — Syn. Oriolus intermedius, Temm. in Mus. Lugd. — Hartl. Beitr. zur Ornith. Westafr. p. 46. — 0. Baruffii, Bonap, Consp. p. 347. — Baruffius inter medius, Bonap. Collect. Delattre, p. 74. 246. nigripennis, Verr. Minor, supra flavo-olivaceus; capite 247. 248. 249. toto guttureque nigris; uropygio et tectricibus caudae superioribus flavioribus ; subtus saturate flavus; remigibus nigris, ex parte cinerascente-albido limbatis, omnibus pallide. virente-cano terminatis, speculo alari albo nullo; subalaribus flavis; rectricibus nigris , duabus intermediis nonnisi ipso apice flavo-limbatis, extima pro majore parte flava; rostro rubente; pedibus plumbeis; iride coc- cinea. Long. 73/4”. — rostr. 10", — al. 4^ 2%. — caud. 9". — tars. 9". Hab. Gabon: Verr. (Mus. Brem.) Syn. Oriolus nigripennis, J. et E. Verreaux, Caban. Journ. für Ornith. vol. 3, p. 105. Trichophorus, Temm. barbatus, Temm. Supra olivaceus, pileo et nucha fus- cescentibus; mento gulaque dilute flavis, plumis medio albidis; jugulo, pectore et abdomine olivaceis, plumis medio griseis; subalaribus et subcaudalibus pallide ful- vescentibus; rectricum apicibus pallide fulvis; rostro et pedibus plumbeis. Long. $'5". — rostr. 714'"'. — al. 42/9". — caud. 4". Hab. Dabocrom: Pel. — Gambia: Swains. — Sierra Leone: Temm. Syn. Criniger barbatus, Temm. Pl. col. 82. — Schinz, Voeg. Abbild. t. 28. — Less. Compl. VL p. 98. — Tr. siri- gilatus, Swains. West. Afr. I. 267. olivaceus, Swains. Supra et subtus olivaceo-viridis ; pileo concolore; mento et gula media stramineo-flavis; corpore inferiore pallidiore; cauda nonnihil rufescente- adumbrata; remigibus fuscis, dorsi colore marginatis ; rostro nigricante; pedibus fuscis; setis nuchalibus longis. Long. 7. —rostr. 7/0”. — al.31/'".— caud. 3/4," .—tars. 5/6". Hab. Gambia: Swains. — Casamanze: Verr. Syn. Trichophorus olivaceus, Swains. Birds of West. Afr. vol. I. p. 264. gularis, Swains. Supra olivaceus, pileo obscuriore, fuscescente, subtus cinerascente-albidus, pallide flaves- cente-varius; gula alba; subalaribus, axillis, remigum et rectricum marginibus internis subcaudalibusque flavido- fulvis; scapis rectricum supra fuscis, subtus stramineis; regione parotica cinerascente, plumarum scapis pallidis ; rostro et pedibus fuscis. Long. 7'/4". — rostr. 7'". — al. 9^" 5%. — caud. 2" 10. — tars. 9'/,"', (av. jun.) Hab. Gambia: Mus. Brem. — Sierra Leone: Jardine. — QCasamanze: Verr. 250. 251. 252. 253. 83 Syn. Triehophorus gularis, Swains. West. Afr. vol. ll, p. 266. — T. tephrogenys, Jard. Selb. Illustr. of Ornith. pl. 127 fig. pessim. Wir beschrieben den weiblichen oder jüngeren Vogel der Bremer Sammlung. Bei den alten ist nach Swainson die Kehle rein weiss, die Mitte des Unterkórpers so wie alle beim jüngeren Vogel mehr okerfarbigen Theile sind rein hellgelb. Der Schnabel ist wie bei noch einigen anderen Arten dieser Gattung deutlich zweizahnig. simplex, Temm. Supra subolivascente-brunneus, cauda et alis concoloribus; pileo obscure fusco; subtus in fundo sordide cinereo-flavicante olivaceo-fusco adumbratus et variegatus; subcaudalibus fulvescentibus; gula sordide alba, pectore obscuriore; subalaribus et marginibus in- ternis remigum et rectricum pallide flavo-fulvis; rostro gracili nigricante; pedibus fusco-plumbeis; vibrissis qua- tuor rigidiusculis. Long. vix 8^, — rostr. 7. — al. 3" 8, — caud. 3^ 2%. — tars. 10%. , Hab. Rio Boutry: Pel. — Aguapim: Riis. Syn. Hartl. Caban. Journ. für Ornith. III. p. 356. In den Museen von Leyden und Basel. Möglicherweise nicht selbständige Art. Das Männchen ist mir unbekannt. ieterinus, Temm, Minor, typicus ; supra olivaceo-viridis ; gula flava; subtus flavus, olivaceo- viridi adumbratus, medio purius flavens; subalaribus et subcaudalibus flavis ; cauda rufescente-brunnea; rostro et pedibus brunnescen- tibus. Long. 6". — rost. 61%‘. — al. 2" 10. — caud. 2" 4, — tars. 8°. Hab. Ashantee: Pel. (Mus. Lugd.) Syn. Trichophorus icterinus, Bonap. Conspect. I. p. 262. xanthogaster, Cass. Supra flavescente-olivaceus, uropy- gio magis flavente; remigibus fuscis, extus olivaceo-, intus flavido-marginatis ; subalaribus flavis; corpore subtus intense flavo; pectore et lateribus olivaceo-viridi adum- bratis; gula nonnihil albo-variegata; cauda supra olivacea, subtus flavida; rostro longiusculo subcurvato et pedibus pallide brunneis. Long. 77". — rostr. 6/7". — al. 3" 4°. — caud. 2" 7. — tars. 9"'. (mas.) Hab. Gabon: Du Chaillu etc. (Mus. Brem.) Syn. Criniger xanthogaster, Cass. Procced. Acad. Nat. Sc. of Philad. 1855, p. 327. — Cr. serinus, J. Verr. Cab. Journ. Ornith. III, p. 105. notalus, Cass. Supra flavescente-olivaceus, pileo obscu- riore, cauda et alis dorso concoloribus, rectricum pogoniis internis obscure rufescente -brunneis, lateralibus macula magna pallide flava terminatis, remigibus margine interno pallide flaventibus; macula utrinque anteoculari nitide flava; corpore subtus laete flavo, lateribus olivaceo-viridi tinctis; subalaribus flavis ; resi mediocri 84 254. 25. 256. recto corneo, tomiis albidis; pedibus pallidis. Long. 71, — al. 314". — caud. 3*/". Hab. Moondafluss in Gabon: Du Chaillu. PE Syn. Trichophorus notatus, Cass. Proceed. Acad, Nat. Sc. of Phil. 1856, p. 159. : Der Schnabelbildung nach gehórt diese Art nach Cassin in die Nähe meines Tr. canicapillus. Die vierte und fünfte Schwungfeder sind die längsten. Das Weibchen ist wenig kleiner und bietet keinen erheblichen Unterschied in der Fär- bung dar. Ü canicapillus, Hartl. Corpore supra cum alis et cauda olivaceo-viridi; pileo, nucha et capitis lateribus cinereis; subtus laete flavus, pectore et lateribus olivaceo-adum- bratis; subalaribus, subcaudalibus et remigum marginibus internis flavis; cauda rotundata; rectricibus lateralibus apice flavicantibus, scapis ut in congeneribus supra fuscis, subtus flavidis; rostro plumbeo, tomiis albidis; pedibus pallidis: Foem. Gula pure alba. Long. 75/7. — rostr. 9^... —.al. 4^. —: caud..3'!4". —'tars; 104, Hab. Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — Dabocrom: Pel. — Aguapim: Riis. nivosus, Temm. Supra laete brunnescente-olivaceus ; striola supraciliari stricta albida; plumulis frontalibus et capitis lateribus albido-variegatis; gula albida; jugulo pectoreque superiore olivaceis, albido longitudinaliter variis; corpore inferiore reliquo albo flavidoque variegato ; subalaribus flavidis; cauda rotundata, rectricibus quatuor intermediis totis dorso concoloribus, reliquis apice late albis; remigibus fuscis; rostro fusco, pedibus plumbeis ; vibrissis quatuor rigidiusculis nigris. 4... Long. 9" 3°. —rostr. 9, — al. 3" 11%. — caud. 31/,"; tars., 10%, Hab. Rio Boutry: Pel. — Grand Bassam: Verr. — Casamanze: Verr. — Gabon: Verr. Syn. Triehophorus nivosus, T. Hartl. Caban. Journ. für Ornithol. III. p. 356. Ein anscheinend jüngeres Individuum aus Gabon ist etwas kleiner, zeigt untenher viel weissliche Beimischung und die Spitzenflecke der Steuerfedern sehr klein. indicator, Verr. Supra olivaceo-viridis, subtus cinereus ; pectore olivaceo-adumbrato; subcaudalibus albidis; flavo- tinctis; capitis: lateribus cinereis; rectricibus qnatuor intermediis fusco-nigris, reliquis albidis, margine externo subflaventibus, scapis albis, apice fuscis; cauda aequali; subalaribus flavidis; rostro nigro; pedibus plumbeis; iride flava; vibrissis mollibus. Long. 7'". — rostr. 8%. — al. 3" 9%. — caud. 3^ 7. — tars. 9'/j'". — dig. med. 8v. Hab. Dabocrom: Pel. — Gabon: Du Chaillu. — St. Pauls-river (Sierra Leone): Mac Dowell. 257. 85 «Syn... Criniger indicator, ^J. et. E. Verreaux, Caban. Journ. fürOrnith. III. p. 105. — Trichophorus leucurus, Cass. Proceed. Ac. Nat. Se. of Philad. 1855, p. 328. — Tr. griseoviridis, Temm. in Mus. Lugd. Weniger typische Art mit kurzen schwachen Bartborsten und ab- weichender Fussbildung. Tarsus und Zehen sind sehr kurz, die innere und äussere von gleicher Länge. Der Schnabel ist an der Basis breit und zeigt deutliche Spuren von Indentationen wie bei der verwandten Form Andropadus. poliocephalus, Temm. Medius; supra obscure rufo- cinnamomeus, subtus pallide brunnescente-albidus; gula albida; pileo et capitis lateribus obscure plumbeis; cauda fusca; superciliis pallidius cinereis; regione parotica 258. plumbea; subalaribus albidis; remigibus majoribus fuscis; rostro nigricante; pedibus pallidis; iride fusca. Long. 65/,". — rostr. 7^", — al. 9!/,". — caud. 2^" 1°. — tars. Tre que Hab. Dabocrom: Pel. — Fernando Po: Mus. Lugdun. — (Casamanze: Verr. Syn. Bonap. Consp. gen. Av. I. p. 262. Aberrante Art mit längeren Tarsen, kürzerem Schwanz und etwas längeren Flügeln. Bart- und Nackenborsten deutlich entwickelt. [lavicollis, Swains. Supra brunnescente-olivaceus, pileo obscuriore; subtus multo pallidior, pectore nonnihil cine- rascente variegato; gula pallide et circumscripte flava; ‚ subalaribus olivaceis, flavido-variegatis; subcaudalibus 259. olivaceo -brunneis; remigum marginibus externis laetius olivaceis; cauda olivascente-fusca; rostro nigricante; pedibus fuscis; setis nuchalibus conspicuis. Long. 9".— rostr. 9, — al. 4" 51°. — caud. 33/4". — tars. 11. — Foem. Minor, obsoletius tincta. . Hab. Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. Syn. Haematornis flavicollis, Swains. West. Afr. I. p. 259. — Bonap. Consp. gen. av. Ll. p. 266. — Ixos flavi- collis, ‚Hartl. Caban. Journ. II. p. 26. Swainson's Beschreibung weicht in etwas ab, ist aber ohne Zweifel nur auf diese Art zu beziehen. Die Federn der Brust zeigen undeutlichen hellgrauen Schaft- und Spitzenfleck. Der Schnabel ist gerade und gestreckt. Jedenfalls ein Trichophorus. eximius, Hartl. Supra laete olivaceo-viridis,; unicolor ; macula poneoculari parum distincta flava; cauda sub- rotundata concolore ; rectricibus extimis macula obsolete flava terminatis; subtus flavissimus, lateribus olivaceo- adumbratis; subalaribus flavis; remigum pogoniis internis pro magna parte flavis; scapis rectricum ut in congeneribus supra nigricantibus, subtus flavis; rostro plumbeo, tomiis et mandibula albicantibus; pedibus pallidis; iride pulchre coceinea; setis nuchalibus conspicuis. Long. 8%. — rostr. 10°. — al. 334. — eaud. 3^ 2%. — tars. 1°. ,» Hab. Dabocrom: Pel. (Mus. Lugd.) Syn. Trichophorus eximius, Hartl. Caban. Journ. II. p. 356. Der lange, kräftige, sehr gerade, comprimirte und stark gekielte Schnabel mit aufsteigender gonys zeichnet diese schóne Art sehr aus. Drei ziemlich schwache Bartborsten. "Tarsus ziemlich lang. Aberrante Art. a, Xenocichla, Hartl. 260. syndactylus, Swains. Supra olivaceo-brunneus, alis ferru- gineo-tinctis; cauda cum tectricibus superioribus dilute et laete rufa; regione parotica pileo concolore; subtus stra- mineo flavescens; pectoris et abdominis lateribus olivaceo- adumbratis ; rostrorectiusculo, compresso, corneo, tomiis et mandibula pallidis; vibrissis rigidiusculis, longiusculis ; setis nuchalibus nullis; alis rotundatis; remigibus 1—4 gradatis. Long. circa 91%”. — rostr. $49". — al. 41%”. — caud. 4^". — tars. 1". — dig. med. 5A". Hab. Sierra Leone: Swains. — Casamanze: Verr. Syn. Dasycephala syndactyla, Swains. West. Afr. l. p. 261. — Trichophorus syndactylus, Hartl. Caban. Journ. IIl, p. 25. — G. R. Gray, Gen. and Subgen. of Birds, p. 41. 261. pallescens, Hartl. Supra pallide olivaceus, pileo magis cinerascente; capitis lateribus dilutius cinerascentibus ; alis rufescentibus; uropygio et cauda dilute rufis; subala- ribus fulvo-tinctis; remigibus fuscis, margine interno dilute fulvis; scapis rectricum supra castaneis, infra pallide rufis; subtus pallide et obsolete fulvo-flavescens, pectore olivaceo adumbrato; mento et gula albidis, flavido tinctis ; rostro pallido, culmine fuscescente; pedibus fuscis, un- guibus pallidis, digito medio et externo syndactylis; remi- gibus 1—4 gradatis. Long. 7'/,". — rostr. a riet. 10%‘. al. 3" 6° -- caud. 3" 5%. — tars. 9?,'". — dig. med. e. Une, 973 — Hab. Gambia: Mus. Brem. Das einzige mir bekannte Exemplar dieser Art ähnelt in Färbung und Structur durchaus der vorigen, ist aber bedeutend kleiner. Die Spitzenhälfte der Maxilla fehlt demselben. Die ganze Fär- bung ist eine sehr bleiche. Keine Spur von Nackenborsten. — Vielleicht nur Lokalrasse und dringend weiterer Beobachtung zu empfehlen. 262. calurus, Cass. Supra flavescente-olivaceo-viridis, alis parum obscurioribus; pileo fusco-cinerascente, genis pal- 'lidioribus, albo-striolatis; annulo stricto periophthalmico albo; gula alba; cauda cum tectricibus superioribus rufa, subtus pallidiore, rectricibus externis stricte virente-flavo marginatis; subtus virescente-flavus, pectore et abdomine mediis pure flavis, hypochondriis viridi-adumbratis ; subala- ribus virescente-flavis; rostro corneo, tomiis albidis; pedibus pallide plumbeis. Long. 7^". — al 314%. — caud. 3'4". — Foem. Minor. 87 Hab. Gabon: Du Chaillu. (Mus. Philad.) Syn. Trichophorus calurus, Cass. Proceed. Acad, Nat. Sc. of Philad, 1856, p. 158. Cassin konnte mehrere Exemplare dieser Art untersuchen. Sie ähnelt nach ihm in Form und ‚Färbung Horsfield's Tr. gularis von Java. Keine Syndactilität: Schnabel schwach gekrümmt ; Schwanz ziemlich lang; fünfte Schwungfeder am längsten. Ein natürliches Arrangement der westafricanischen Tricho- phori bietet nicht unerhebliche Schwierigkeiten dar. Es lassen sich indessen einige wohlgesonderte Gruppen unterscheiden. So gruppiren sich als typische Formen um Tr. barbatus: oliva- ceus, gularis, simplex und flavicollis. Tr. cani- capillus, notatus, icterinus und xanthogaster bilden eine zweite Gruppe, nivosus und indicator eine dritte; mehr isolirt stehen poliocephalus und eximius. Tr. syndactylus, pallescens und calurus glaubte ich sub- generisch abtrennen zu müssen. Andropadus, Swains. 263. latirostris, Strickl. Supra olivaceus; remigibus fuscis, extus viridi-olivascente-, intus albido-marginatis; rectri- cibus fuscis, olivaceo-limbatis; subtus olivascens; lateri- bus menti, subalaribus et abdomine medio stramineis; rostro depressiusculo, corneo, tomiis pallidis;. pedibus pallescentibus. Long. 6%. — rostr. 1^'. — al. 3'/". | — eaud. 3". — tars. $4". A. Av. jun. Rostri inden- | tatione vix conspicua; stria flava ad menti latera nulla. Hab. Fernando Po: Fraser. — Rio Boutry: Pel. — Gabon: Du Chaillu. — Galam, Casamanze: Verr. | |. Syn. Strickl. Proceed, Zool. Soc. 1844, p. 26. — Allen Thoms. Exped. Nig. Il. p. 496. — Fraser Zool. typ. pl. 35. Ein vom Rio Boutry stammendes jüngeres Männchen der Leidner Sammlung zeigt Flügel, Schwanz und untere Deckfedern etwas mehr braunróthlich, die Kehlseiten deutlich gelblich. Bei einem 4^ ad. von Fernando Po ist das Kinn wie der oberste Theil der Kehle rein gelb. Ich messe ein Exemplar von Gabon: | Ganze Länge 6',"; Schnab. 5'"'; Flüg. 2" 10'^; 'Tars. 9'". Beim alten Vogel záhlt man sechs bis sieben Schnabeleinschnitte. 264. gracilirostris, Strickl. Supra olivaceus; remigibus pri- mariis fuscis, extus olivascente-, intus pallide ochraceo- limbatis; subtus pallide olivaceo-cinerascens; mento gu- laque albidis; abdomine medio crissoque pallide flavidis ; subalaribus pallide ochraceis; rostro subcompresso, graci- liore, 2—3 dentato pedibusque corneo-fuscis; iride alba; setis nonnullis nuchalibus conspicuis. Long. 7. — rostr. 7'*'. — al. 3v,". — caud. 3^" 1%. — tars. 9!/4. 7 (Strickl.) Hab. Galam: Verr. — Fernando Po: Fraser. — Rio Boutri: Pel. — Gabon: Du Chaillu. (Mus. Brem.) Syn. Striekl. Proceed. Zool. Soc. 1844, p. 100. — Alleh Thoms. Exped. Nig. II. p. 497. Ein altes Männchen der Leidner Sammlung vom Rio Boutry in Ashantee zeigt geringere Dimensionen: Ganze Länge 5*4"; 265. 266. 261. Schnab. 5!/"'; Flüg. 2',‘; Schw. 2" 3"'; Tars. 7. Untere Flügeldecken schmutzig gelb, aber nicht ockergelb ; Unterkórper heller gelblich-olive. — Ich messe dagegen ein Exemplar von Gabon: Ganze Länge 6!/,"; Schnab. 6'/,'"; Flüg. 2'' 11%; Tars. 7'"'. Die unteren Flügeldecken sind bei diesem rein hellgelb ; der Scheitel erscheint etwas dunkler gefárbt als der Rücken. Sicher Alles nur eine Art; aber die Abweichungen in Maassen und Färbung verdienen Beachtung. Ixos, Temm. ashanteus, Bonap. Supra fuscus, subtus pallidior; sub- caudalibus albis, nonnihil flavido-tinctis; pileo, gula et regione periophthalmica obscurioribus ; subalaribus albidis ; abdomine crissoque albicantibus; rostro nigro, pedibus nigris; iride brunnea. Long. 7'/". — rostr. 7%. — al. 314".— caud. 2^" 8%. — tars. 9'^. Hab. Casamanze: Verr. — Rio Boutry: Pel. — Gabon: Du Chaillu etc. — Aguapim: Riis. Syn. Ixos ashanteus, Bonap. Consp. L p. 266. — J. et E. Verr. Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 271. — Strickl. Jard. Contrib. to Ornith. 1851, p. 132. — J. Verr. Rev. et Mag. 1855, p. 416, (Lebensw.) inornalus, Fraser. Fuscus, capite et cauda obscurioribus ; subtus sordide fusco-albescens ; subcaudalibus albis; rostro et pedibus nigris. Long. 8^. — rostr. $/,". — al. 35/,". — eaud. 3'/,". — tars. 9%. Hab. Cap Coast: Fraser. — Senegal: Mus. Berol. — Angola: Henders. Syn. Ixos inornatus, Fraser Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 27. — Allen Thoms. Exped. Nig. Il. p. 496. —J. obseurus Temm. Man. d’Omith. IV. p. 608? — Turdus barbatus Desfont.? — . Strickl. Contrib. to Ornith. 1851, p. 132. Ixonotus, Verr. guttatus, Verr. Supra brunneo-olivaceus, subtus totus albus; tectricum alarum remigumque secundariarum apici- bus late albis ; rectricibus lateralibus albis, quatuor mediis dorso concoloribus ; fronte cinerascente, superciliis albidis ; pileo obscure cinereo; regione parotica brunnea, albo striolata, ophthalmica alba; subalaribus dilute flavidis ; rostro fusco; pedibus plumbeis; vibrissis nonnullis rigidis ; uropygii plumis scapis subspinosis; unguibus debilibus, pallidis. Long. circa 7^. — rostr. 5%. — al. 314^. — caud. 21/5". — tars. 8 '^ Hab. Gabon: Verr. (Moondafl. Du Chaillu). — Mus. Brem. Syn. Ixonotus guttatus, J. et E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 306. — Striekl. Jard. Contrib. Orn. 1851, p. 132, 163. Alles Weiss im Gefieder dieses Vogels hat einen leichten schwe- felgelblichen Anflug. 89 idilàabiino »» PhyMastrephus, Sw. .. TX 268.. lugubris, Bodd. Supra griseo-fuscus; abdomine, crisso et subcaudalibus sordide albis; remigibus rectricibusque fuscis; rostro et pedibus fusco-nigricantibus. Long. 8“. rostr. 9'^. — .caud. 3*5". — digit. med. c. ung. 9'*. Hab. Senegal: Adanson. Syn. Merula senegalensis, Briss. Orn. Il. p. 261, pl. 22, fig. 2. — ld. Syn. I. 2831. — Merle brun du Senegal, Buff. Pl. enl. 563, fig. 2. — Turdus senegalensis. Vieill. Enc. p. 654. — Gm. L. L. 828. — Ph. senegalensis, Less. Rev. zool. 1840, p. 135. Vieillot beschreibt ein Exemplar vom Senegal etwas abwei- chend: Obenher bräunlich-grau, Schwanz mehr schwärzlich ; Stirn, Zügel, Augenbrauen und Kinn dunkler; Kehle, Vorderhals, Brust und Brustseiten grau; Hinterleib weiss ; Schnabel und Füsse schwarz. Eine der 'wenigen nicht von mir selbst unter- suchten Arten. 269.. scandens, Swains.. Supra dilute olivaceus, pileo nucha- que cinereis; tergo, uropygio caudaque dilute cinnamomeis ; gula albida; corpore inferiore reliquo fulvescente-albido ; hypochondriis crissoque nonnihil rufescentibus; alis olivaceo- rufescentibus, remigum pogoniis internis nigris, fulvo-mar- ginatis; subalaribus fulvis; rostro pallido, culmine obscu- riore; pedibus pallide brunneis; unguibus latis, robustis, curvatis; setis rictalibus mediocribus ; plumis. frontalibus brevibus, rigidiusculis, antrorsum incumbentibus. Long. 91,". — rostr. 1^". —. al. 4/4"...— . caud. 4*4". — tars. Yo. —— dig. med. Yo. Sw. Hab. Gambia: Swains. | Syn. Phyllastrephus scandens. Swains. West. Afr. I. 3.0. Pr, 270, pl. 30. Hi 210.. leucopleurus, Cass. Supra brunneus, pileo nonnihil . „einerascente; dorso , vix. flavescente-tincto; remigibus fusco-nigricantibus, extus brunneo-, intus albido-margi- natis; gutture et pectore albidis, hoc brunneo-virescente adumbrato, multis plumis stria longitudinali albida notatis ; area magna hypochondriaca utrinque nivea; abdomine et subcaudalibus albis, nonnihil flavido-lavatis; cauda fusca; rectricibus quaternis lateralibus albo-terminatis ; rostro et pedibus obseuris. Long. 94". — al. 4%”. — caud. 4'/4". Hab. Moonda-Fluss: Du Chaillu. (Mus. Philad.) Syn. Phyllastrephus leucopleurus, Cassin, Proceed. Aead. Philad. 1855, p. 328. ! c. Muscicapidae, Vig. | Tehitrea, Less. 271. ceristata, (Gm.) Supra castanea, subtus cinerea; capite .eristato gulaque chalybeo-nigris; cauda cuneata. rufa; ———— — A— "o A— Mn ei. Men ce —— 272. 273. 274. 275. membrana periophthalmica nuda caerulea; subcaudalibus sordide albis; alis rufis, remigum apicibus fuscis; rostro pedibusque nigris. Long. 8*5". — rostr. 10. — caud. 41/84. n Hab. Senegal: Adanson etc. — O. (Öberer weisser Nil: Brun Rollet.) Syn. Muscieapa senegalensis cristata, Briss. Orn. ll. 422, pl. 39, fig. 2. — Id. Syn. I, 274. — Pl. enl. 573, fi 2. — Le Techitreck, Levaill. Afr. pl. 142, 143. — Platyrhynehus cristatus, Vieill. Enc. p. 842. — Muse i- peta perspicillata, Swains. West. Afr. Il, p. 59. melanogasira, Swains. Corpore supra, alis, cauda et subcaudalibus laete rufis; capite cristato, collo toto et pectore chalybeo-nigris; abdomine in adultis nigro, in junioribus nigricante-cinereo; subalaribus nigris; remigi- bus majoribus nigris; fascia alae longitudinali alba; cauda longa gradata, rectricibus duabus mediis valde elongatis; rostro nigro, pedibus plumbeis. Long. circa 8". — rostr. 6'/,"", — al. 3" 2%. — caud. 9". — tars. 6!4'^. Hab. Senegambien: Swains. — Casamanze: Verr. — Bathurst: Mus. Brem. — Gabon: Verr. — O. (Abyssinien ; Sennaar, Kordofan). — M. (Kafferei: Mus. Berol.) Syn. Museipeta melanogastra, Swains. West. Afr. II, p. 55. — J. et E. Verreaux Rev. et Mag. 1851, p. 279. - Rüpp. Neue Wirbelth. Voeg. p. 107. — Heugl. Uebers. p. 32. „Variirt mit weissem oder rostrothen Schwanz“. Heugl. melampyra, Verr. Supra laete rufa; capite, collo et pectore chalybeo-nigris; abdomine pallidius cinereo; fascia alari alba nulla; remigibus primariis margine externo cinerascentibus, tertiariis extus rufis, ultimis dorso proximis totis rufis; scapularibus et tectricibus minoribus totis rufis; subalaribus cinereis; rostro et pedibus nigricantibus. Long. circa 8'/,". — rostr. 5'". al. 2^ 10'',/— peetr. med. 5" later. 2^ "^5 y Hab. Gabon: Verr. tricolór, Fraser. Pileo cristato et mento nitide nigris; corpore supra cinereo, infra rufo; rostro et pedibus pallide caeruleis. Long. rostr. 1%. — al. 3'4". — tars. 5/5". (Fras.) Hab. Fernando Po: Fraser. Syn. Museipeta tricolor, Fras. Ann. and Mag. vol. XI, p. 441. — Id. Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 3. — Allen Thoms. Exped. Nig. ll, p. 492. rufiventris, Swains. Laete rufa, subtus dilutior; capite cristato gulaque chalybeo-nigris ; remigibus secundariis albo marginatis, ultimis totis rufis; tectricibus ex parte albis; cauda cuneata rufa; rectricibus quatuor mediis valde elongatis; rostro pedibusque nigricantibus. Long. 276. 91 corp. 4'/". — rostr. 6%. — al. 3^ 1, — rectric. med. 8^7. — tars. 7'^. Hab. Senegambien: Swains. — Bathurst: Mus. Brem. — QCasamanze: Verr. — Aboh am Niger: Thoms. Syn. Museipeta rufiventris, Swains. West. Afr. II, p. 93, pl. 5. — Tehitrea Casamansae, Less. Ann. des Sc. nat. IX, p. 173. — Id. Rev. zool. ll, p. 277 4 ad. — Id. Descr. Mammif. Ois. p. 223. — Allen Thoms. Exped. Nig. l. 245. senegalensis, Less. Capite non cristato, collo toto et pectore chalybeo-nigris; dorso, alis caudaque cum tec- tricibus castaneis, hac dilutiore, cuneata; remigibus pri- mariis aterrimis, secundariis nigris, niveo-marginatis, ultimis rufis; tectricibus minoribus albis; abdomine cris- soque brunneo-ardesiacis ; rostro pedibusque nigricantibus. . Long. corp. 4'". — caud. 4". — al. 3^ 1%. — tars. 7. 211. — rostr. 71/"*. Hab. Senegal: Less. — Goldküste: Mus. Brem. Syn. Muscipeta senegalensis, Less. Ann. des Sc. nat. IX, p. 173. — Id. Rev. zool. 1838, p. 279. nigriceps, Temm. Laete rufa, subtus dilutior, capite non cristato toto holosericeo-nigro; remigibus fuscis, tertiariis rufo-marginatis; subalaribus rufis; cauda gra- data, rectricibus duabus intermediis valde elongatis. Foem.. cauda gradata. Long. 65". — rostr. 6%‘. — al. 2" 10'", — tars. 6°. — rectr. med. 5”. Hab. Guinea: Mus. Lugd. 7^. — Sierra Leone: Col- lect. Brogden. Syn. Velvet-headed Flycatcher, Lath. Gen. Hist. vol. 4. p. 198. 278. flaviventris, Verr. Supra chalybeo-ardesiaca, tergo et 279. uropygio in caesium vergentibus; subtus dilute. ex auran- tiaco-rufa; capite toto «colloque. chalybeo - nigricantibus ; rectricibus et remigibus caesiis, his nigricante terminatis ; rostro plumbeo; pedibus brunneis. Long. tot. 6274". — caud. grad. 3^. — al. 2^ 9“, — rostr. 9“. — tars. 8. Hab. Gabon: Verr. (Mus. Britann. Lond.) Syn. Musecipeta flaviventris, Verr. Caban. Journ. für Ornith. IIT, p. 103. Diese Art kónnte wohl mit der so unvollstándig beschriebenen T. tricolor, Fras. zusammenfallen. Smithiü, Fraser. Corpore pallide rufo; cauda et alis nigricantibus, cinereo-lavatis; capite et collo totis splen- dide nigris, rostro et pedibus nigris; cauda gradata; abdomine laetius et intensius tincto; rostro robusto. Long. 73/".— rostr. a riet. 10". — al. 3^ 4%. — caud. 3^ 10", Hab. Westafrica: Fras. Syn. Museipeta Smithii, Fras. Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 34. — Allen Thoms. Exped. Nig. II. 492. 92 280. 281. atrochalybea, Thoms. Splendide chalybeo-nigra, basi plumarum atra; remigibus et cauda gradata nigris; mar- ginibus remigum externis dorso concoloribus; rostro et pedibus nigricantibus. Foem. Abdomine inferiore cinereo ; epigasirio cinereo nigroque mixto. Long. 9'/,". — rectr. interm. 53/,".. — al. 314". — rostr. 3/4". — tars. 3/4. Hab. Fernando Po: Thoms. — St. Thome: Weiss. (^ in Mus. Hamb.) Syn. Muscipeta atrochalybea, Thoms. lAnn. Mag. Nat. Hist. X. 104, — Hartl. Beitr. Orn, Westafr. p. 46. Bias, Less. musicus, Vieill. Cristatus, cristae longiusculae acumi- natae plumis circa 1^ longis; totus niger, nitore nonnullo aeneo, tergi et uropygii plumis basi albis; epigastrio albo nigroque vario; abdomine inferiore, crisso, tibiis, subcau- dalibus et speculo alari albis; fascia alae internae latis- sima alba; rostro elongato, depresso, nigro; alis elongatis; pedibus et iride citrinis; unguibus nigris; tarso brevis- simo. Foem. Supra laete rufa; pileo subcristato et cervice fuscis; subtus albido-fulvescens; pectore et hypo- chondriis magis rufescentibus; cauda laete rufa; remigi- 282. bus primariis dimidio apicali nigris; subalaribus rufis. Long. 57/,". — rostr. 9". — al. 3^" 3%. — caud. 1" 5. — tars. 5%. Ä Hab. Aguapim: Riis. — Gabon: Aubry. Lecomte. (Moondafl. Du Chaillu). — Angola: Perrein. Syn. Platyrhynchus musicus, Vieill. N. Diet. vol. 27, p. 15. — Id. Encyelop. p. 845. — Moucherolle noir et blane, Less. Tr. d'Ornith. p. 385. — Myiagra flavipes, Swains. Monogr. Flycatch. p. 255, 308. — Pucher: Archiv. du Mus. vol. VII, p. 371. Eine der merkwürdigsten unter den ausschliesslich westafricani- schen Formen, lebhaft erinnernd an die grósseren Pachyrham- phus-arten Südamerika's. Beide Geschlechter in der Bremer Sammlung. Megabias, Verr. flammulatus, J. Verr. Supra brunneo-rufescens; tergo et uropygio potius cinnamomeis; pileo cinereo;. regionis paroticae plumis brunneis, scapis albis; remigibus nigri- cante-fuscis, secundariis medio tantum fuscis; rectricibus intense rufis, scapis nitide nigris; subtus albus, plumarum marginibus fuscis tanquam squamatus; crisso rufescente; rostro nigro; pedibus fuscis, brevibus; alis longiusculis; cauda aequali; rostro apicem versus compresso. Long. cirea 624”. — rostr. 1". — al. 3" 4%, — caud. 2^ 3'". tates. 75/4. Hab. Dendgerfl. (Gabon): Verr. (Mus. Brit.) Syn. Megabias flammulatus, J. Verr. Rev. et Mag. de Zool. 1855, p. 348. 283. 284. 93 Elminia, Bonap. longicauda, Sw. "Tota dilute caerulea, subtus pallidior, nonnihil cinerascente-tincta; cauda valde gradata pallide caerulea; remigum et rectricum pogoniis internis nigri- cantibus; rostro breviusculo depresso nigro, vibrissis longis; pedibus gracilibus nigricantibus, unguibus debili- bus parvis, postico majore, robustiore. Foem. Brunnea, caerulescente-lavata, subtus albida. Long. 7^. — rostr. at, — al 27". — caud. 9" 7'", — tars. 6*4'^. Hab. Senegal: Mus. Lugdun. — Sierra Leone: Mus. Brem. — Elmina: Weiss. Syn. Myiagra longicauda, Swains. Monogr, Flycatch. p. 210, pl. 25, fig. bon. — African Tody, Lath. Gen. Hist. vol. IV, p. 91. — Elminia longicauda, Bonap. Collect. Del. p. 80. — Muscipeta caerulea, Hartl. Cab. Journ. 2. p. 25. Aríomyias, J. Verr. fuliginosa, J. Verr. Tota fuliginoso-nigricans; dorsi plumis vix pallidius marginatis ; subtus fuliginoso cinereo- que sordide variegata; rectricibus et remigibus fuscis, his interno margine parum pallidioribus; subalaribus fuscis; mento albido; subcaudalibus fusco et pallide fulvo- variegatis; rostro minimo, hirundinaceo, nigro, vibrissis nonnullis brevibus, mollibus; pedibus parvis fuscis, tarsis brevibus plumosis; unguibus brevissimis debilibus; alis elongatis, amplis, cauda mediocri subemarginata. Long. 4". 54, — rostr. 9!/,". — rostr. a riet. 61/4/". — al. 2" 10'^. — caud. 1^ 7'", — tars. 5%. — dig. med. 4'/,'". Hab. ' Gabon: Verr. (Mus. Brem.) Syn. Artomyias fuliginosa, J. et E. Verreaux, Caban. Journ. für Ornith. IIl. p. 104. | ‘ Eine der interessanteren unter den ornithologischen Novitáten Gabon's, durch Fuss- und Schnabelbildung erinnernd an Hodg- sen's nepalesische Gattung Hemichelidon. Platystira, Jard. 285. melanoptera, (Gm.) Supra nitide chalybeo-nigra ; fascia alae obliqua alba; tergi et uropygii plumis longis, sericeis, cinerascentibus, his apice albis; remigibus nigris, mar- gine interno ultra medium albis, tertiariis totis albo- limbatis; subalaribus albis; subtus alba, fascia pectorali lata nigra; cauda chalybea, rectricis extimae pogonio externo albo-marginato; caruncula supraorbitali erecta scarlatina; rostro et pedibus nigris. Foem. Supra cine- rea, subtus alba; gutture purpurascente-castaneo. Long. 414", — rostr. 5. — al. 2" 33/4". — caud. 1^" 11° — tars. 8. Hab. Senegal: Adanson etc. — Casamanze: Verr. — .Elmina: Weiss. — Cap Coast: Gord. — Gabon: Mus. Paris. 94 Syn. Musecicapa senegalensis torquata, Briss. Ornith. Il. p. 370, t. 36, fig. 1. — PI. enl. 567, fig. 3 ». — M. collaris, Lath. — Platyrhynchus collaris, Vieill. Encycl. p. 836. — Pl. melanoleueus, Vieill. ib. 835. — P. Desmarestii, Jard. Illustr. of Orn. pl. 9,fig. 27, fig. 1 7. — Pl. lobata, Swains. West. Afr. II. p. 49. — Id. Monogr. Flycatch. p. 187, pl. 22. — Guinea Tody, Lath. Gen. Hist. IV. p. 90. In Südafrica vertreten durch Pl. peltata, Sundev. — Ein jün- geres Männchen ist obenher grau und stahlschwarz —, auf der Brust rothbraun und stahlschwarz melirt. 286. senegalensis, L. Capite et pectoris fascia latiuscula 287. 2885. nigris; loris et superciliis in cervice conjunctis albis; interscapulio cinereo, nucham versus dilute rufescente nonnihil vario; dorso et uropygio cinereo, nigricante alboque mixtis; fascia alae transversa alba; remigibus fuscis, tertiariis margine externo late albis; subalaribus nigro alboque variis; subtus alba; rectricibus nigris, extimae pogonio externo et apice albis, secunda apice et margine externo alba, reliquis totis nigris; rostro et pedibus nigris; iride sulphurea. Foem. Pectore rufo, genis nigris; superciliis albo-rufescentibus. Long. 4!/". — rostr. 6°. — al. 2" 11%. — caud. 1" 7%. — tars. Ta". Hab. Senegal: Adanson etc. — Casamanze: Verr. Syn. Museicapa senegalensis, L. S. N. I. 327. — M. seneg. pectore nigro, Briss. Ornith. U. pl. 37, fig. 3 7, et M. seneg. pectore rufo, Id. ibid. p. 374, pl. 37, fig. 2. /.. — Pl. enl. 567, fig. 1. 2. — Platyrhynchus vela- tus, Vieill. Encycl. p. 835. — Muscylvia senegalensis, Less. Compl. VIII. p. 386. — Pl. succincta, Licht. pririt, (Vieill.) Supra caerulescente-cinerea, subtus alba ; fascia per oculum areaque lata pectoris nigris; super- ciliis albis; cauda nigra, rectricibus binis lateralibus extus albo-marginatis, omnibus apice albis; remigibus gracillime albo-limbatis; tectricum | majorum apicibus albis; subalaribus albo nigroque variis; rostro et pedibus nigris; iride laete sulphurea. Foem. Gula et remigum marginibus externis pallide rufis; fascia pectorali, hypo- chondriis tectricumque majorum apicibus intensius rufis. Long. 4'/4". — rostr. 41%. — al. 2" 3'", — caud. 11%”. — tars. 8%. Hab. Senegal: Mus. Brem. Lugd. — M. O. (Kordofan, Abyssinien, Fazoglo). Syn. Gobe-mouche pririt, Levaill. Ois. d'Afr. pl. 161, fig. 1, 2. ( jun.) — Muscicapa pririt, Vieill. Encycl. p. 819. — Platystira pririt, Bonap. — Pl. senegalensis bei Heugl. Uebers. p. 32. minima, J. Verr. Supra nigra, subtus alba; frontis plumis basi albis, apice lateraliter nigris; genis albis ; 289. 290. 291. 95 plumis nonnullis verticis [striola. strictissima alba medio uotatis; tergi et uropygii plumis longis, sericeis, griseo albo et nigricante mixtis; alarum tectricibus minoribus apice late albis; remigibus nonnullis tertiariis extus albo- marginatis; fascia pectorali lata obscure ardesiaca ; cauda nigra, rectricibus binis externis albo-marginatis et termi- natis, tertia summo apice alba; subalaribus albis; rostro et pedibus nigris. Long. 3'/,". — rostr. 3'/'"'. — rostr. a riet. 6%. — al. 1^ 9%. — caud. 1314. — tars. 6°. Hab. Gabon: J. Verreaux. (Mus. Brem.) Syn. Platystira minima, J. et E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1855, p. 219. Ein jüngeres Individuum zeigt die schwarzen Federn des Ober- körpers mit zartem weissen Endsaum. a. Diaphorophyia, Bonap. leucopygialis, Fras. Corpore supra fasciaque lata pec- torali nitide chalybeo-nigris; uropygio, gutture et abdo- mine pure albis; subalaribus albis; cauda breviuscula nigra; caruncula supraorbitali erecta scarlatina; rostro nigro, pedibus plumbeis; iride fusca. Foem. Laete casta- neo-rufa; pileo et genis ardesiacis; mento, uropygio et abdomine pure albis; rectricibus nigricantibus. Long. circa 4^". — rostr. 9/49". — al. 2?4$4". — caud. Yo. — tars. $/,9". Hab. Fernando Po: Fraser. — Gabon: Verr. Syn. Mas: Platystira leucopygialis, Fraser, Proceed. Zool. Soc. 1842, p. 142. — Allen Thoms. Exped. Nig. Il. 498. — Foem. Pl. ceastanea, Fraser ib. p. 141. — Allen Thoms. l|. e. 498. — Striekl. Contrib. to Ornith. 1851, p. 163. — Fraser, Zool. typ. pl. 34, fig. pulcherr. .^;. — Verr. Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 309. — Id. l. c. 1855, p. 418 (Lebensw.) — gen. Diaphorophyia, Bonap. Collect. Del. p. 81. b. Myiophila, Hartl. concreta, Temm. Supra cinerea, nitore nonnullo vires- cente, vix metallico; subtus laete et saturate ex auran- tiaco-rufa; mento et gula dilutioribus, flavidis; cauda dorso concolore; loris nigris, macula parva alba notatis; periophthalmiis nudis rubris; subalaribus albis; rostro nigro, basi valde dilatato; cauda brevissima, alas com- plicatas vix superante; pedibus brunneis. Long. 3^ 3'". — rostr. 53/"/, — al. 2" 1°. — caud. 81%. — tars. 8. Hab. Guinea: Mus. Lugd. | Syn. Platystira concreta, Hartk Cab. Journ. 1855, p. 360, Aberrante Art. ^s Museicapa, L. Fraseri, Strickl. Supra fusca, ferrugineo-tincta; remi- gibus fuscis, primariis basin versus obscure ferrugineis, * EL UU QUEM - 96 292. 293. 294. 295. omnibus, prima et secunda exceptis, pogoniis internis ad basin pallide rufis; uropygio, caudae tectricibus corpore- que subtus rufo-ferrugineis, gula pallidiore; rectricibus fuscis, sex mediis strictissime-, lateralibus late rufo-ter- minatis ; rostro lato valido nigro, pedibus pallide brunneis ; cauda subrotundata. Long. 7'/,". — rostr. 6'^,— al. 3" 10, — caud. 3v,". — tars. 10. u. (Str) Hab. Fernando Po: Fraser. Syn. Musceicapa Fraseri, Strickl. Proceed. Zool. Soc. 1844, p. 101. — Allen Thoms. Exped. Nig. II, p. 491. Riisii, Hartl. Supra brunneo-olivascens, pileo et nucha obscurius cinerascentibus; cauda brunneo-rufescente; teetrieibus caudae superioribus laetius rufis; scapis rec- tricum subtus fulvo-albidis; subtus laete et dilute fulvo- rufescens; abdomine medio albo; subalaribus fulvis; remigibus fuscis; rostro satis elongato, depressiusculo; pedibus plumbeis; vibrissis longis. Long. 5%,“. — rostr. 92/". — al. 2" 104. — caud. 2^ 4, — tars. 10%. Hab. Aguapim: Riis. Das einzige mir bekannte Exemplar steht in der Baseler Sammlung. infuscata, Cass. Supra fusca, pileo obscuriore, dorsi plumis margine vix pallidioribus ; subtus fusca, plumarum marginibus pallidioribus, gutturis albicantibus, pectoris, abdominis et subcaudalium rufescentibus; remigibus et cauda nigricante-fuscis; rostro et pedibus obscuris. Foem. parum pallidior. Long. 49,". — al. 3'/". — caud. 2"^. (Cass.) Hab. Moonda-Fluss: Du Chaillu. Syn. Butalis infuscatus, Cass. Proc. Acad, N. Sc. Philad. 1855, p. 326. | epulaia, Cass. Supra cinerea, pileo obscuriore, uro- pygio pallidiore; remigibus fusco-nigris, secundariis extus dilute cinereo-marginatis; cauda unicolore fusco-nigra ; gula et abdomine medio albis; pectorc et hypochondriis dilute cinereis; subalaribus et axillis albis; rostro et pedibus obscuris, mandibula basi albida. Long. 354". — al. 217" "—'eàud. 14". y. Cass. f Hab. Moonda-Fluss: Du Chaillu. Syn. Butalis epulatus, Cass. Proceed, Acad. N. Se. Philad. 1850, p. 326. modesta, nob. Supra tota fuscescente-cinerea, alis et cauda parum obscurioribus; tergo imo et uropygio vix pallidioribus et.subrufescentibus; -remigibus intus. albo- marginatis, primariis limbo externo gracillimo albido; subalaribus niveis; subtus alba; pectore summo et hypo- chondriis cinerascentibus; rostro robusto supra nigri- cante-fusco, tomiis pallidioribus; pedibus brunneis. Long. 6^ — rostr. 6% — al. 2" 7". — Ccaud. 2" 2, — tars. 1^. | 296. 97 Hab. Gabon: Verr. Von der vorigen Art namentlich durch die grösseren Dimensionen bestimmt verschieden. Das Weiss der Kehle und des Halses ist seitlich sehr scharf von dem dunklen Grau der oberen Körper- theile geschieden. grisola, L. Supra grisea, subtus albida; pectore et colli lateribus fusco-striolatis; fronte albicante; rostro nigro, apicem versus compresso; cauda subemarginata ; remigibus 2 et 3 aequalibus. Long. 5'5". Sw. Hab. Westafrica: Swains. — 0. (Sennaar: Vierthal. etc. — M. (Cap: Verr.) Syn. Muscicapa grisola. Swains. West. Afr. Il, p. 52. — Temm. Man: d'Orn. I. 152. — Naum. t. 64, fig. 1. — Degl. Ornith. Europ. I. p. 372. — Gould, pl. 65. 297. 298. »Den Winter über in ganz N. O. Africa*. Heugl picata, Swains. Supra grisea, subtus alba, pectore griseo-tincto; alis et cauda nigerrimis; lineola frontali nigra, postice albicante- adumbrata; remigibus, tribus externis exceptis, basi albis; remigibus tertiariis tectri- cibusque nonnullis majoribus albo-marginatis; cauda emarginata; subalaribus albis; rostro et pedibus obscuris. Long. 51/4. — rostr. "4,9". — al. 3". — caud. 2'/". — tars. 13/50 ^. Hab. West-africa: Swains. Syn, Muscicapa picata, Swains. Monogr. Flycatch. p. 254. Erythrocereus, nob. Me’Calli, (Cass. Minor; pileo et cauda nitide rufis, illo albo striolato; dorso, uropygio et tectricibus alae dilute cinereis, uropygio rufescente tincto; supracaudali- bus rufis; gutture et pectore pallide fulvis; abdomine et subcaudalibus. albis; subalaribus pallide fulvis; rostro et pedibus pallidis; maxilla subcurvata; vibrissis rictalibus longis, rigidiusculis; alis mediocribus, remigibus 4 et 5 subaequalibus, longioribus; cauda longiuscula; pedibus subelongatis; pilei plumis subelongatis, tergi et uropygii longis, sericeis. Long. 4^". — al. 13/,". — caud. 13/,". Hab. Moonda-Fluss in Gabon: Du Chaillu. (Mus. — Philad.) . 999. Syn. Pyenosphrys Me'Callii, Cass. Proc. Ae. N. Sc. Philad. 1855, p. 326. Ich weiss die Annahme einer ächten Pyenosphrys-art in Africa mit meinen Ansichten von geographischer Zoologie nicht in Einklang zu bringen und ziehe es vor die von mir nicht ge- sehene aber jedenfalls sehr eigenthümliche westafricanische Form generisch zu isoliren. Hyliota Sw. flavigastra, Sw. Supra chalybeo-nigra, remigibus fus- cescentibus, pallidioribus, margine externo dorso conco- T 98 300. 301. loribus; alae tectricibus et uropygio pure albis; hujus plumis longis sericeis; subtus pallide fulvo-flava, pectore intensius tincto; rostro et pedibus nigris. Foem. Supra obscure cinerea; remigibus et rectricibus lateralibus anguste albido-limbatis; alis longis, cauda aequali brevi; vibrissis brevibus, mollibus ; rostro longiusculo, compresso. Long. 5". — rostr. 5'5''. — al. 2". — caud. 1',". — tars. 8. Hab. Senegal: Swains. (Mus. Lugd. etc. — Casa- manze: Verr. ; Syn. Hyliota flavigastra, Swains. Classific. of Birds I, p. 260, fig. 229, h. — Id. West. Afr. II, p. 47. — Id. Monogr. Flycatch. p. 225, pl. 28, fig. bon. Beschreibung und Messung nach Exemplaren der Bremer Sammlung. violacea, Verr. Supra chalybeo-nigra, nonnihil purpuras- cens; tectricibus alae majoribus nonnullis dorso proximis albis; subtus pallide fulvo-flavescens; tibiis nigris; rostro latiore pedibusque nigris; alis longissimis; cauda me- diocri, aequali, nigra. Long. 5". — rostr. 5%; a rict. 7; latit. rostr. 214. — al. 3". — rectr. med. 1^ 9°; ext. 2", — tars. 7'^. Hab. Gabon: Verr. — (Moondafluss: Du Chaillu.) Syn. Hyliota violacea, J. et E. Verreaux Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 308. — Strickl. Jard. Contrib. 1851, p. 132. d. Ampelidae, Sw. Campephaga, Vieill. " phoenicea, (Lath.) Nitide chalybeo-nigra; scapularibus tectricibusque alae minoribus laete gcarlatinis; subalaribus nigris; rostro et pedibus nigris; rictu sublabroso (rubro ?); uropygii ptilosi densa. Foem. Supra dilute brunnea plumarum fascia apicali nigricante alteraque albida; remi- gibus late et dilute flavo-marginatis; rectricibus binis externis apice et margine flavis; subtus alba, nigro squa- mata; subalaribus flavis; rostro et pedibus fuscis. Long. 7^ 8'^. — rostr. 5!4'*, — al. 3" 812. — caud. 3%. — tars. 9%’. Hab. Senegambien; Guinea. (Casamanze: Verr. — Elmina: Weiss. — M. (Cap: Verr.)— O0. (Sennaar, Kordofan Abyssinien.) Syn. Ampelis phoenicea, Lath. I. O. I. 367. — Turdus phoenicopterus, Temm. Pl. col. 71. — Campe- phaga phoenicea, Sw. West. Afr. I. p. 252, pl. 27 c^, pl. 28 ,. — Less. Tr. p. 369: descr. var. scapis flavis. — J. Geoffr. St. Hil. Mag. de Zool. ser. 1. Ois. pl. 9 &. — Rüpp. Monogr. p. 22. — Ixos phoenicopterus, Temm. Tabl. meth. p. 15. — Heugl. Uebers. p. 32. 302. 303. 99 nigra, Vieill. Nitide nigra, aeneo-resplendens; macula scapulari longiuscula laetissime croceo-flava; refnigibus sericeo-nigris; rictu labroso flavo; ptilosi molli, sericea ; rostro pedibusque plumbeis. Foem. Tota nigra, macula scapulari flava nulla. Long. 71“, — rostr. 5%. — al. 9 9'^, — caud. 2" 9 — tars. 8'A'*. Hab. Gambia: Less. — Senegal: Mus. Hein. — M. Syn. Echenilleur noir, Levaill. Afr. pl. 165. — Cam- pephaga nigra, Vieill. Encyclop. p. 858. — C, atrata, Swains. — Lanicterus xanthornoides, Less. Ann. des Se. nat. 1838, p. 169: 7^, -— C. xanthornoides, Caban. Mus. Hein. I. p. 61. Lobotos, Reich . Temminki, Hartl. Supra dilute - flavescente - viridis ; ,capite, collo guttureque caerulescente-aeneis; tergo in- 304. feriore, uropygio, tectricibus caudae superioribus et cor- pore subtus a pectore inde laete et dilute ex aurantiaco- rufis; abdomine imo flavo-mixto; subalaribus et subcau- dalibus pure flavis; remigibus nigris, primariis 2—5 margine externo ex parte albidis; rectricibus duabus mediis dorso concoloribus, apice nigris, duabus sequen- tibus totis nigris, reliquis nigris, apice late flavis, extima breviore pro majore parte flava; rostro nigro, pedibus brunneis; lobulo carneo a rictu dependente cinnabarino. Foem. Supra flavescente- viridis, subtus pure flava; capite cum gula obsolete fusco-nigricante. Long. 7^. — rostr. 53/4". — al. 3^ 7%. — caud. 2%. — tars. 72. Hab. Angola: Mus. Lugd. Syn. Ceblepyris lobatus, Temm. Pl. col. 279, 280. — Less. Compl. VIll. p. 390. — Sehinz, Abbild. Vóg. t. 31. — Rüpp. Monogr. Ceblep. Mus. Senkenb. p. 23. — Lanicterus lobatus, Less. Rev. zool. 1839, p. 197. — Bonap. Consp. I. p. 356. — Lobotos Temminkii, Hartl. Cab. Journ. II. p. 31. Ich hoffe durch vorstehende Angaben zur Kenntniss dieses hóchst interessanten Vogel's beigetragen zu haben. Sowohl Abbildung als Beschreibung in den ,,Planches coloriées** sind sehr mangel- haft und bedurften der Berichtigung. Die Farbe des Unterkór- pers und Bürzel’s ist keineswegs scharlachroth, sondern lebhaft orangebráunlich. Ganz eigenthümlich erscheint das helle metallische Blaugrün des Kopfes und Halses. Die Federschäfte des Hinterrückens fühlen sich stark stachlich an. Die Art existirt bis jetzt nur in der Leidner Sammlung und stammt nicht wie aller Orten zu lesen von Sierra Leone her, sondern von Angola Ceblepyris, Cüv. pectoralis, (Jard) Supra dilute cinerea; remigibus nigris, intus niveo-, extus vix cinereo-marginatis ; mento, gutture, colli lateribus. et regione parotica obscurius ardesiaco-cinereis; tergi et uropygii plumis pps sericeo- ui u A u ———— 100 305. 306. 307. albis; corpore inferiore reliquo et subalaribus albis; cauda nigra, rectricibus mediis et extimis cinereis; rostro et pedibus nigris. Foem. Pectore dorso concolore, gut- ture albo. Long. 10". — rostr. 9". —- al. 5^ 1, — caud. 4". — tars. 11°. Hab. Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — Sierra Leone: Jard. — Ashantee: Pel. — Gabon: Verr. — O. (Abyssinien: Rüpp.) Syn. Graucalus pectoralis, Jard. Illustr. of Ornith. pl. 57. — Swains. West. Afr. I. p. 249. — Pyenonotus niveoventer, Less. Rev. zool. 1840, p. 226. — Bonap. Collect. Del. p. 77. — Ceblepyris cinerascens, Temm. Bonap. Consp. I. p. 353. — Heugl. Uebers. p. 32. Ein etwas jüngeres Individuum zeigte schwärzliche Fleckung auf den lángeren Unterschwanzdeckfedern. azurea, Cass. Dilute caerulescens; fronte ad o€ulos usque, remigibus et rectricibus totis nigris, tertiariis lineis irregularibus albis et nigris terminatis; rostro et pedibus nigris. Long. 7!/". — al. 4'/j". — caud. 4". Hab. St. Pauls-river (Sierra Leone): Mac Dowell. (Mus. Philad.) Syn. Graucalus azureus, Cass. Proceed. Ac. Nat. Sc. of Philad. 1851, p. 348. Dierurus, Vieill. musicus, Vieill. Niger, nitore chalybeo; remigibus pri mariis apice fuscescentibus ; subalaribus nigerrimis ; rostro et pedibus nigris; iride coccinea; cauda emarginata. Foem. Minor. Jun. av. Griseo-fuscescens; crissi plumis et subcaudalibus albo-notatis. Long. circa 10%. — rostr. 81/,"/. — al. 5" 2%. — caud. 424%. — tars. 8''^. Hab. Senegal: Vieill. — M. Syn. Le Drongear, Levaill. Ois. d'Afr. pl. 167. — Dierurus musicus, Wieill. N. Diet. IX. p. 586. — Id. Encycl. p. 752. — Muscicapa emarginata, Licht. Doubl. p. 92. Der stahlblaue Metallglanz zieht bei dieser wie auch bei der fol- genden Art unter gewissem Lichte ins Grünliche. Bremer Sammlung. divaricatus, Licht. Niger, nitore chalybeo; cauda emar- ginata, corporis longitudine, rectricibus apice dilatatis, divaricatis; remigum primariarum et secundariarum pogo- niis internis supra pallide brunneo-cinerascentibus, apicem versus obscurioribus, infra cano-albidis; subalaribus nigris; rostro et pedibus nigris; habitu robustiore. Long. 9". — rostr. 8^. — al 4" 8%. — caud. 4'4". — cars! NUT | Hab. Senegambien: Lichtenst. Swains. etc. —"Casa- manze: Verr. — Aguapim: Riis. — Damara: Anderson. — O. (Kordofan: Petherick). 308. 309. 310. 101 Syn. Muscieapa divarieata, Lichtenst. Doubl. p. 52. — Dierurus canipennis, Swains. Birds of West. Afr. 1. p. 254. Nach Dr. Cabanis Untersuchung der Orinalexemplare des D. divaricatus im Berliner Museo ist an der Gleichartigkeit des- selben mit D. canipennis, Swains. nicht mehr zu zweifeln. Levaillant’s ,, Drongo à moustaches*', von Lichtenstein mit? zu dieser Art citirt, wird von J. Verreaux für ein Artefact erklärt. alripennis, Swains. Totus splendide chalybeo-niger ; remigum pogoniis internis nigerrimis; cauda subaequali, rectricibus versus basin angustatis, versus apicem dila- tatis, ipso apice truncatis, scapis in setam tenuissimam excurrentibus; subalaribus splendidis; rostro et pedibus nigris; setis frontalibus ultra dimidium rostri confertim productis, hososericeis; vibrissis valde robustis. Long. Q". — rostr. a rict. Yo’. — al. 4349". — caud. 4". — tars. $49". (Sw.) Hab. Casamanze: Verr. — Sierra Leone: Swains. (Mus. Lugd.) Syn. Dierurus atripennis, Swains. Birds of West. Afr. I. p. 256. coracinus. Verr. Holosericeo-niger; alis et cauda fur- cata chalybeo-splendentibus; plumis frontalibus rostro longe et confertim incumbentibus, holosericeis ; remigum pogoniis internis nigris; subalaribus nitide nigris; rostro et pedibus nigris. Long. 8^. — rostr. 71. — al. 41". — rectric. extim. 3^ 2. — rectr. med. circa 2^ 5. — tars. 73’. Hab. Gabon: Verr. (Mus. Lugdun.) Syn. Dierurus coracinus, J. et E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 311. — Strickl. Jard. Contrib. to Ornith. 1851, p. 132. — Bonap. Collect. Del. p. 76. modestus, Hartl. Niger, nitore nonnullo chalybeo; remi- gibus primariis et secundariis atris; subalaribus dorso concoloribus; subcaudalibus plus minusve albo-variegatis ; cauda furcata; iride rubra. Long. 10^ 4. — rostr. 11. rostr. a riet. 12'/^/. — al. 5" 9, — caud. 6" 8%. — EAT 1.207 ! Hab. Ilha do Principe: Weiss. — Rio Boutry: Pel. Syn. Dierurus modestus, Hartl. Rev. et Mag. de Zool. 1849, p. 495. — Id. Beitr. zur Ornith. Westafr. p. 50, t. 4. — Edolius ahantensis, Temm. Mus. Lugd. Ein etwas jüngeres Exemplar der Sammluug zu Leyden misst: Ganze Länge 9"; Schnab. 9 !.."'; Flüg. 4" 5"; Schw. 4"; Tars. 8^", — Von dieser Art unterscheidet sich D. coracinus durch längere Bartborsten, tiefere Gabelung des Schwanzes, kürzeren Schnabel und dichtere sammtartigere Befiederung der Schnabel- wurzel. Sehr nahe verwandt scheint zu sein: Dicrurus ery- throphthalmus, Herz. Paul v. Würtenb. (Icon. inedit. t. 37) mit schón dunkelrother Iris und nur ausgerandetem Schwanze. ——— A Te vu 102 311. 312. 313. 314. Melaenornis, G. R. Gray. edolioides, Swains. Unicolor subfuscescente-niger, nitore metallico vix ullo; rostro et pedibus nigris; alis brevius- culis ; cauda elongata, rotundata ; rostro graciliore, vibrissis conspicuis, mollibus. Long. 8". — rostr. 6'4'"'. — al. 4", —,caud. 394. — tars. 10/57. Hab. Senegal: Swains. — Gambia: Mus. Brem. — Ilha das Rollas: Thoms. — 0. (Sennaar, Abyssinien; Schoa: Rüpp.) : Syn. Mela oma edolioides, Swains. Birds of West. Afr. I. p. 258. pl. 29. — Id. Fauna Boreal. Americ. Birds, p. 151. — Allen Thoms. Exped. Nig. Il. p. 41. — Argya edolioides, Lafren. d'Orb. Dict. d'Hist. natur. vol. Il. In Südaírica vertreten durch M. ater, Sundev. und M. atro- nitens, Licht. — M. lugubris, v. Müller, hat, einer schónen Originalzeichnung des Herzogs von Würtenberg zufolge, die Iris gelb: Icon. ined. t. 42. l. (Melasoma nigerrima, Pr. v. Würtenberg.) e. Laniidae, ^w. Fraseria, Bonap. ocreata, Strickl. Capite supra genisque fusco-atris; dorso toto alisque obscure fusco-plumbeis; remigibus rectrici- busque fusco-atris, extus plumbeo-!imbatis; corpore in- feriore toto albo; gutturis pectorisque plumis stricte cinereo-marginatis; subalaribus cinereis, albo-marginatis; rostro atro, compresso, Carinato, apice deflexo; pedibus plumbeis; iride helvola; cauda subrotundata; acrotarsiis integris. Long. 65/,". — rostr. a fr. 7%. — al. 9" 7'*, — caud. 3^. — tars. 10'". —- dig. med. 9'^. (Str.). Hab. Fernando Po: Fraser. — Guinea: Mus. Lugd. Syn. Tephrodornis ocrealus, Strickl. Proceed. Z. Soc. 1844, p. 102. — Allen, Exped. Nig. Il. 489. — Bonap. Collect. Del. p. 72. — Fraser, Zool. typ. pl. 36. fig. opt. Ein wie es scheint etwas jüngerer Vogel der Leidner Sammlung misst: Long. tot. 7". — al. 3!,". — caud. 2" 7'". — rostr. 614'". — tars. 9!/,". einerascens, (Temm.) Supra cinerea, pileo obscuriore ; alis et cauda magis fuscescentibus; macula parva supra- orbitali nivea; loris nigris; subtus alba; gutturis et pec- toris plumis cinereo- marginatis; hypochondriis cinereis; subalaribus et subcaudalibus albis; rostro nigro, satis robusto; pedibus plumbeis. Long. 5° 8'". — rostr. 6. — al. 2" 9'*, — caud. 2". — tars. 74%, Hab. Ashantee: Pel. (Mus. Lugd.) Syn. Stiphrornis einerascens, Tenun. in Mus. Lugdun. Eanius, L. rufus, Briss. Fronte, regione ophthalmica et parotica nigris; pileo et nucha intense rufis; interscapulio et alis 315. 103 nigris; scapularibus, speculo alari, tergo, uropygio et corpore subtus albis; rectricibus duabus mediis totis nigris, reliquis ex parte albis, extima alba, macula qua- drata nigra pogonio interno notata; rostro fusco, pedibus nigris. Long. 7^. — rostr. 6%. — a1. 3'^ 11”. — caud. 2^ g 4'. —- tars. 11°. Hab. Senegambien, Guinea. Mus. Lugd. Brem. etc. — O. Syn. Lanius rufus, Briss. Orn.IL p. 147. — Temm. Man. |. p. 146. — Gould. Eur. pl. 70. — Degl. Ornith. Europ. I. p. 388. — Schleg. Rev. crit. p. 44. — Swains, West. Afr. I. p. 231. — L. badius, Hartl. Cab. Journ. U. 100. Messung nach einem Fxemplare der Bremer Sammlung von der Goldküste (^^ ad.) Bei diesem ist der weisse Spiegelfleck der Flügel kaum vorhanden und das Rothbraun des Scheitels erscheint ungewöhnlich dunkel und intensiv. Auch ist der Schnabel etwas länger und kräftiger als bei europäischen Exemplaren ? rulilans, Temm. „Simillimus praecedenti, sed coloribus dilutioribus et tectricibus alarum scapularibusque albo- marginatis; capitis rufedine magis in dorso descendente et nigredine frontis magis circumscripta; superciliis al- bidis“. Jun. av. Fasci: frontali nigra nulla, coloribus omnino ferrugineo -indutis. Long. circa 7'/". — rostr. 6. — al. 9" 5'". — caud. 2" 10%, — tars. 10, Hab. Senegambien: Licht. Schleg. etc. — Casamanze: Verr. Syn. Pie-griéche rousse du Senegal: Buff. Pl. enl. 477, fig. 2. — Levaill. Afr. pl. 63? — Temm. Man. III, p. 601. — L. eollurio, var. S. Gm. — L. rufus var. Schleg. Rev. erit. p. 45. — L. superciliosus, Licht. Doubl. p. 47. — Bonap. Consp. p. 362. — Id Monogr. Lan. Rev. et Mag. 1853, p. 439. Collurio, Vig. 316. Smithü, Fraser. Supra coracino-niger, subtus albus; 317. uropygio albido - cinerascente; speculo alari magno, sca- pularibus, remigum secundariarum et rectricum quatuor utrinque lateralium apicibus albis; subalaribus et margine alarum albo nigroque-variegatis; rostro nigro, pedibus plumbeis. Foem. Hypochondriis rufescentibus. Long. 7!/;^. — rostr. 7//, — al. 3" 2%, — caud. 3'/,". — tars. 9'/", Hab. Cap Coast: Fraser. — „Von Cap Lopez bis Ga- bon“, Verr. — Ashantee: Pel. ;, in Mus. Lugd. — Aguapim: Riis. Syn. Collurio Smithii, Fraser, Proc. Z. Soc. 1843, p.16. — Ann. and Mag. XII. p. 478. — Allen Exped. Nig. II. p. 489. — Verr. Rev. et Mag. 1851, p. 312. — Gordon, Jard. Contrib. 1849, p. 8. — Bonap. Mon. Lan. Rev. et Mag. 1853, p. 434. nubicus, (Licht. Supra niger, fronte et scapularibus albis; subtus fulvus, gula et subcaudalibus fere albis; | | 104 alis nigris, speculo albo; tectrieibus minoribus remigi- busque albo-terminatis et marginatis; rectricibus nigris, lateralibus albis, scapis nigris; rostro et pedibus nigro- fuscis; iride fusca. Foem. Supra obsolete cinerascens, fronte albo-rufescente; hypochondriis minus rufis. Long. zu — rostr. Dur", A al. zu zu nd caud. Ju 11°. Kae tars. 9%. Hab. Casamanze: Verr. — S. O. Syn. Lanius nubicus, Licht. Doubl. p. 47. —L, per- sonatus, Temm. Pl. col. 256, fig. 2. — Schleg. Rev. crit. p. XXI. — L. leucometopon, v. d. Mühle Beitr. p. 78. — Linderm. Isis 1843, p. 12. — Susem. Voeg. Eur. 11. t. 17. — L. brubru, Sibth. — Leucometopon nubicus, Bonap. Monogr. Lan. spec. 33. — Herz. v. Würtenb. Icon. ined. t. 36 a. Die erste und beste Nachricht über diesen Vogel als euro- päische Art verdanken wir Dr. Liudermeier. Dieselbe fehlt, wie manche andere, bei Heuglin. Corvinella, Less. | 318. corvina, (Sh.) Supra dilute griseo-fulvescens, obscure striata; spatio inter rostrum et oculum et regione parotica nigricante-fuscis; scapularibus linea duplici nigra mar- ginatis; remigibus majoribus dilute ferrugineis, apice nigricantibus ; subtus sordide alba, maculis subobsoletis transversim variegata; macula hypochondriaca occulta castanea; cauda longa pallide brunnea, margine apicali rufescente; rostro flavo, pedibus fuscis. Lo g. 11". — rostr. 7'/"'. — al. 4135". — caud. 65/4". — tars. 13/4". ] Hab. Senegambien, (Bissao, Casamanze: Verr.) — Guinea; Angola. — O. (Nubien: Verr. — Oberer weisser Nil: Brun-Rollet. — M. | Syn. La grande Pie-griéche, Levaill. Afr. pl. 78. — | Lanius corvinus, Shaw. — L. cissoides, Vieill. Enc. p. 734. — L. mellivorus, Licht. Doubl. p. 49. — L. fla- virostris, Sw. Classif. II, p. 219. — Id. West. Afr. I. p. 233. Ein ausgefárbtes männliches Exemplar aus Nubien zeigt die Längsflecke des Scheitels kräftiger und dunkler; von der Quer- bindenzeichnung der grösseren Deckfedern und Tertiärschwingen ist kaum eine schwache Spur vorhanden. Der Unterkórper end- lich hat auf weisslichem Grunde nur kräftige schwarze Schaft- längsflecke, aber keine Spur von irgend einer Querzeichnung. Flüg. 4" 7'". — tars. 13”. — Schnabel an der Basis 5“ hoch, 4'/, bei senagamb. Ex. Ist dies der ganz alte Vogel? Die gesperberte Querzeichnung der Flügeldecken und des Unter- körpers würde dann nach Analogie anderer Laniaden ein jün- geres Farbenkleid bezeichnen. Oder ist dieser nordóstliche Vogel Corvinella affinis, Heugl. Uebers. p. 34 und Beitr. t. 19, fig. 3. i Sigmodus, Temm. 919. eaniceps, Temm. Niger, nitore nonnullo aeneo; pileo circumscripte cano, nonnihil lilacino-resplendente, pectore 320. .921. 322. .,05 et epigastrio albis; abdomine et subcaudalibus dilute fulvis; subalaribus nigris; macula magna subquadrata in remigum majorum pogoniis internis, fasciam alae internae regularem formante, alba; rostro pedibusque rubris; tergi et uropygii plumis longis, laxis, sericeis; pedibus brevi- bus, debilibus. Long.$'^. — rostr. 11. — al 2^ 10, — caud. 2^ 10. — tars. 8%. — dig. post. sine ung. 3 7,"". Jun. Capite nigro, gula flavescente. Hab. Rio Boutry: Pel. Mus. Lugd. Brem. etc. Syn. Sigmodus caniceps (T.) Bonap. Consp. I. p. 365. — Schleg. Naum. Il. 2. p. 27. — Hartl, Cab. Journ. f. Orn. I. p. 32. — Jard. Contrib. 1852. pl. 95. fig. bon. p. 139. — Schleg. Handb. Voeg. fig. 17. REN Ben. Supra niger; pileo, genis, mento pec- toreque albis; nucha cinerascente-induta; jugulo nigro; abdomine, crisso et subcaudalibus rufis; macula magna pogonii interni remigum primariarum alba; subalaribus nigris; rostro rubro, pedibus flavidis, unguibus brunneis. Jun. Jugulo rufo, infra nigro-maculato; pectore albo- rufescente; nucha fere nigricante; rostro nigro. Long. circa 8°. — rostr. 94^"; — caud. 3^ 1"'. — tars. 10°. — dig, med. 1014. Hab. Gabon: Franquet. Mus. Paris. — (Moondafluss : Du Chaillu.) Syn. Sigmodus rufiventris, Bonap. Monogr. Lan. Rev. et Mag. de Zool. 1853, p. 441. Eine dritte Art dieser merkwürdigen africanischen Form fand Peters in Mozambique: Sigmodus scopifrons, P. Cab. Journ. II. 422. Die systematische Stellung von Sigmodus ist keineswegs ganz klar, aber der Ansicht G. R. Gray's, welcher diese Gattung zu Coracias bringt, kónnen wir uns doch nicht anschliessen. Die obigen Angaben über S. rufiventris danken wir der freundschaftlichen Theilnahme Pucheran's. Telephonus, Swains. senegalus, (L.) Supra griseus, subtus cinereo-albidus ; pileo nigro, superciliis albidis; taenia per oculos nigra; alae tectricibus rufis; remigibus extus rufis, intus et apice —brunneis; rectricibus binis intermediis griseo-fuscis, ob- scure transversim fasciolatis, reliquis nigris, apice albis, extimae margine exteriore albo; rostro graciliore nigro. Long. 8%“. — rostr. 9'^. — al. 3". — caud. 3$/,". Hab. Senegal: Adanson. — Casamanze: Verr. — El- mina : Weiss.—Aguapim: Riis. — Damara-gebiet: Anderson. Syn. Lanius senegalensis cinereus, Briss. Orn. Il, p. 167,.t. 17,.fig. 1. — .1d.. Syn. 1..203.. —— L. I..137. — Pl. enl. 297, fig. 1. —— Schleg. Rev. crit. p. 47. trivirgatus Sm. Supra dilute olivaceo - brunneus , fla- vescente tinctus; pileo et collo postico obscurioribus, superciliis isabellinis, supra et infra nigro - marginatis ; 007 7 — OA Ulo RA. MEM IV pet E A 106 323. 324, subtus brunneus, gula albida; humeris, tectricibus alae remigumque pogoniis externis cinnamomeis; cauda gra- data nigra, rectricibus, mediis exceptis, apice late albis; rostro pallido; pedibus nigris. Long. 7 6. — rostri. ab ang. or. 91/,"', — al, 3", — caud. 4", — tars. 1". (A. Smith.) Hab. Angola: Henderson. — M. Syn. M. trivirgatus, A. Smith, Illustr. of S. Afr. Zool. pl. 94. — Malaconotus australis, Sm. Rep. Exped. p. 44. erythropterus, (Sh. Supra dilute brunnescens, tergo uropygioque cinerascentibus; pileo nuchaque nigris; superciliis albis, fulvo-tinctis; taenia per oculos nigra; scapularibus et remigibus tertiariis nigris, extus late cinereo-fulvescente-marginatis, tectricibus totis remigum- que majorum pogoniis externis laete rufis; rectricibus mediis griseis, obscurius fasciolatis, lateralibus nigris, apice albis; crisso et tibiis fulvescentibus; lateribus griseo- tinctis; rostro nigro. Long. 9". — rostr. 9','", — al. 3'4". — caud. 3° 8%. — tars. 1". Hab. Senegambien: Swains. etc. — Casamanze: Verr. — O. Syn. Pie-griéche rousse du Senegal: Buff. Pl. enl. 479, fig. 1. — Lanius erythropterus, Sh. — Swains. West, Afr. I. 235. — Schlegel, Rev. crit. p. 47. Schlegel hält diesen Vogel für nicht specifisch verschieden von dem Südafrica und Spanien bewohnenden T s cha gra Levaillant's. Beide seien nur als Lokalrassen zu scheiden. — Ein vom Sene- gal herstammendes Exemplar der Bremer Sammlung, welches wir für das Weibchen von T. erythropterus halten mógten, unterscheidet sich durch kleinere Dimensionen, helleren nnd zier- licheren Schnabel und durch die braune Färbung des Scheitels. Nilaus, Swains. brubru, (Lath. Supra niger, superciliis albis; dorso et tergo albo fulvoque maculatis; fascia alae elongata pallide ferruginea; remigibus primariis pallide fuscis, omnibus margine interno dilute fulvescentibus; subalaribus albis; rectricibus laterali us extus albis; subtus albus, lateribus pectoris et abdominis castaneo-variis; rostro pedibusque nigris. Foem. Fuscescens, ubi mas niger; rectricibus mediis nigro-fuscis, lateralibus pogonio externo apiceque dilute rufis; extima fere tota dilute rufa. Long. 5'^'.— rostr. 61, — al. 2" 10%. — caud. 2^ 7'". — tars. 8. Hab. Senegal: Mus. Berol. Brem. — Casamanze: Verr. — Damaragegend: Anders. — M. — O. Syn. Le Brubru, Levaill. Ois. d'Afr. pl. 71, fig. 1. 2. — Lanius brubru, Lath. — Licht. Doubl. p. 48. deser. opt. — L. capensis, Sh. — L. frontalis, Forst. ed. Licht. p. 41. — Heugl. Uebers. p. 33. 325. 326. 327. 107 Prionops, Vieill. plumatus, Shaw. Supra nitide niger, nitore chalybeo; subtus albus; capite cristato colloque albis; fascia nuchali cinerea; ala albo-bifasciata; remigibus primariis intus fascia alba notatis, omnibus albo-terminatis; cauda nigra, rectrice extima tota alba, reliquis apice albis; verrucis periophthalmicis flavis ; rostro nigro, pedibus flavis. Long. 9". — rostr. 74". — al. 4" 4. — caud. 3". — tars. 10'^. Hab. Senegambien, Guinea. — Gabon: Verr. Syn. Le Geoffroy, Lev. Afr. pl. 80, 81. — Lanius plumatus, Shaw. — Prionops Geoffroyi, Vieill. Enc. 754. — Swains. West. ‘fr. I. p. 246, t. 26. Ueber die generische Stellung von Prionops vergl. Cab. Mus. Hein. p. 68. Laniarius, Vieill. barbarus, (L. Supra nitide niger, subtus laete cocci- neus, pileo sordide flavo; crisso, tibiis et subcaudalibus fulvis; rostro et pedibus nigris; tergi plumis valde elon- gatis, mollibus, macula occulta alba intus notatis; suba- laribus nigris. Long. 9. — rostr. 9, — al. 3%. — caud. 354". — tars. 15°. Hab. Senegambien, Guinea. — Casamanze: Verr. —- Cap. Coast: Gordon. — Elmina: Weiss. etc Syn. Lanius barbarus, L. S. I. 137. — Le Gone- leck, Buff. Pl. enl. 56. — L. senegalensis ruber, Briss. Orn. 1. 185, pl. 17, fig. 2. — Lev. Ois. d'Afr. pl. 64. — Laniarius barbarus, Vieill. — Malaconotus barbarus, Sw. Zool. Illustr. »ee. ser. pl. 71. — Id. West. Afr. I. pl. 24. — Gord. Jard. Contrib. I. p. 8. Nach J. Verr aux beruht Levaillant’s Aussage von dem Vorkom- men dieser Art im Namaqualande Südafrica's auf einer Verwech- selung mit atrococcineus. L. barbarus ist eine ausschliess- lich westliche Art. ehrysogaster, Swains. Supra dilute cinereus, tergo, uropygio, alis caudaque olivaceo-viridibus; fronte, super- ciliis corporeque subtus laete flavis; pectore medio pul- chre aurantiaco ; remigum, tectricum majorum rectricum- que lateralium apicibus flavo-albidis; rostro nigro et pedibus plumbeis; iride brunneo-aurantiaca. Long. 7^.— rostr. 7^". — al. 3° 5'". — caud. 3^. — tars. 11°. Hab. Senegambien: Swains. Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — Cap. Coast: Gordon. — Ilha das Rollas: Thoms.— Fernando Po: Fraser. — Aguapim: Riis. — Gabon Verr. Syn. Malaconotus ehrysogaster, Sw. West. Afr. I. p. 244, pl. 25. — Tchagra sulfureopectus, Less. Tr. d'Orn. p. 373. — M. aurantiopectus, Less. Rev. zool. 1839. 108 328. 329. 330. p. 101. — Gord. Jard. Contrib. p. 8. — Rüpp. System. Uebers. t.. 24, p. 55. — Allen Exped. Nig. II, p.: 41, 221. — Foem. Yellow-browed Shrike, Lath. Gen. Hist. II. 66. — M. similis, A. Smith, Rep. Exped. app. p. i4, — Id. Illustr. Zool. S. Afr. pl. 46. — M. affinis, Less. Echo du M. S. 1844, p. 1164. — Id. Descript. Mawmif. Ois. p. 330. — Cab. Mus. Hein. p. 71. Ob gewisse Differenzen in der Fárbung, zumal der Stirn und der Augenbrauen, welche die Originalbeschreibungen Swainson's, Rüp- pell's, Smith's und Lessons bieten, bei dieser Art auf südliche, óstliche und westliche Lokalrassen-verschiedenheit oder vielmehr auf Alters- und Geschlechtsunterschiede zurückzuführen sind, bleibt zunächst unentschieden. superciliosus, Swains. Supra olivaceus, pileo, capitis lateribus colloque postico et laterali cinereis; superciliis elongatis albis; cauda olivacea, subtus flava, albido ter- minata; rostro pedibusque nigris. Long. 7'/^. — rostr. a rict. 7,9". — al. 9'!". — caud. 4%. — tars. 434". Swains. ! Hab. Gambia: Swains. -. | Syn. Malaconotus superciliosus, Swains. West. Afr. I. p.239. "Nach Verreaux gleichartig mit chrysogaster! gutturalis, Daud. Supra laete olivaceo-viridis, fronte flavescente; gutture pulcherrime cinnabarino, fascia lata semilunari nigra, lateraliter flavo-marginata, circumdato ; pectore rubro; abdomine dilute olivaceo-viridi, epigastrio vitta media obscure ferruginea; subcaudalibus rubris; cauda nigricante-fusca; rostro nigro, pedibus fuscis; iride flava. Foem. Fascia pectorali nigra nulla. Long. 8^", — al. 9" 2%. — caud. 3. — tars. 19°. Hab. Congo: Perrein. Mus. Paris. Syn. Lanius gutturalis, Daud. Ann. du Mus. III, pl. 15. — Pie-griéche Perrein, Lev. Ois. d'Afr. pl. 286. — Merle à collier de Congo, Buff. et Sonn. 46, p. 207. — L. viridis, Vieill. Enc. p. 757. — Malaconotus torqua- tus. Swains. Classific. Il. 220. —- Vieill. Galer. des Ois. pl. 143. Für die specifische Verschiedenheit des südóstlichen L. qua- dricolor Cass. (Proc. Acad. Philad. 1851, p. 245) entscheidet sich auch C. Sundevall, welcher das Originalexemplar der Paykulschen Sammlung, also eines der beiden Levaillant's, zu untersuchen und mit Exemplaren des L. quadricolor von Port Natal zu vergleichen Gelegenheit hatte. Zu letzterem noch: Delegorg. Vog. Afr. austr. II. 517 und Hartl. Beitr. Orn. Westafr. p. 46. descr. foem. — Der westliche Vogel ist bis jetzt in Sammlungen überaus selten, der südóstliche sehr häufig anzu- treffen. multieolor, G. R. Gray. Supra laete olivaceo-viridis ; pileo colloque postico dilute cinereis, fronte fasciaque lata et elongata per oculum nigris, hac supra albo-lim- 331. 109 bata; tectrieibus nonnullis alaribus remigibusque secun- dariis macula albo-flava terminatis; cauda rotundata, rectricibus apice dilute aurantiacis; subtus pulchre miniato- aurantiacus; abdomine imo flavicante, medio virente ; rostro nigro, pedibus fuscis. Long. 10',". — caud. 5". rostr. 1^. (Lath.) Hab. Gambia: Bowd. — Sierra Leone: Collect. Brog- den. — St. Pauls-river (Sierra Leone): R. McDowell. (Mus. Philad.) Syn. Varied Shrike, Lath. Gen. Hist. Il, p. 53. — Laniarius multieolor, G. R. Gray, Gener. of Birds, pl. 72. fig. bon. — Cass. Proc. Ac. Phil. 1855, p. 439. ernenlus, Less. Supra cinereus; tergo, alis et cauda olivaceo-viridibus ; fronte albicante; ala spuria nigra; re- migibus tertiariis nigris, margine apicali late flavis, reliquis, prima et secunda exceptis, extus late olivaceo- marginatis; rectricibus laete olivaceo - viridibus, fascia ante apicem flavum nigra notatis; subtus pulchre ex au- rantiaco-miniatus; abdomine imo, subcaudalibus et suba- laribus flavis; rostro nigro, pedibus plumbeis; iride rufo- brunnea. Long. 9%,“. — rostr 13'". — al. 3" 10'". — caud. 9^ gr. —"tars. 1^ 4^, ^; Hab. Chama: Pel. — Gabon: Verr. — Cap Coast: Less. Syn. Vanga cruenta, Less. Cent. zool. pl. 65. — Id. Zool. de Belang. p. 256. — Id. Complem. VIII. 399. — Har- colestes hypopyrrhus, J. et E, Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1855, p. 419. (Lebensw.) Wir beschrieben diese prachtvolle Art nach den schónen Exem- plaren Pel’s in der Leidner Sammlung. Sehr. irrthümlich be- zeichnet Lesson die Farbe des Schwanzes mit ,,ardesiaca'*. 332. Peli, Bonap. Supra olivaceo - viridis, cauda laetius tincta; rectricibus, quatuor mediis exceptis, apice flavis; macula parva sericeo - alba nigro - circumdata utrinque inter oculum et nares; plumulis periophthalmicis flavis; alae tectricibus remigibusque tertiariis fuscis, macula sub- rotundata dilute flava pulchre terminatis et viridi-limbatis; remigum marginibus externis flavo -virentibus, internis dilute flavis; capitis lateribus flavidis; subtus cinereus, gula albicante, pectore et hypochondriis olivaceo - adum- bratis; crisso, subcaudalibus et cauda subtus flavis; scapis rectricum supra fuscis, subtus flavis; rostro nigro; pedibus plumbeis. Long. 9'/,". — rostr. 10. — al. 3" 11^. — caud. 3^ 8%, — tars. 12/,^. — Foem. Vix diversa. Hab. Galam: Mus. Paris. — Rio Boutry: Pel. — Liberia: Rev. Wesley Johnson. — St. Pauls-river: Me Do- well. — Gabon: Verr. — (Moondafluss: Du Chaillu.) Syn. Lanius chloris, Valence. Dict. des Se. nat. 40, p. 226. — Less. Compl. VIl. 432. — Pucher. Arch. du Mus. 110 VII. 325. deser. — Bonap. Collect. bel. p. 70. — Tricho- phorus chloris, Hartl. Cab. Journ. ll, p. 25. — Laniarius Peli, Bonap. Consp. I. p. 360. — L. lepidus, Cass: Proc. Acad. Philad. 1855, p. 327. — Hartl. Cab. Journ. II, p. 358. deser. compl. — Meristes chloris, Bonap. 333 ieterus, Cuv. Supra dilute olivaceo-viridis, subtus totus flavus, plus minusve ex aurantiaco-rufo tinctus ; abdomine imo pallidiore; capitis lateribus, pileo et collo postico cinereis; spatio inter rostrum et oculum albo; teetricibus alae remigibus tertiariis rectricibusque macula flava aut limbo apicali flavo terminatis; subalaribus flavis; rostro valido nigro, pedibus plumbeis; iride rubente. Long. tot. cirea 10'/,". — rostr. 14°, altit. 6°. .— al. 43/4". — caud. 4'/4". — tars. 16°. : ; Hab. Senegambien, Guinea. — Gambia: Mus. Brem. — Iha das Rollas: Thoms. — Bimbia: Thoms. — O. M. (Natal: Mus. Hein.) Syn. Le Blanchot: Levaill. Afr. pl. 185.. — Vanga ietera, Cüv. — Lanius olivaceus, Vieill. Enc. p. 730. — Id. Galer. pl. 139. — L. poliocephalus, Licht, Doubl. p. 45. 4 — Malaconotus Blanchoti, St. G. Zool. XIII, p. 161. — : M. olivaceus, Swains. West. Afr. I. p. 237, pl. 22. — Allen .—- Exped. Nig. II. p. 41, p. 289. — Archolestes; ieterus, Cab. — Heugl. Uebers. p. 34. — M. hypopyrrhus, Hartl. Verz. Brem. Samml. p. 61. — — Caban. Mus. Hein. I. p. 71. Die Farbe des Unterkórpers scheint bei L. icterus, sowohl bei süd- als bei westafrikanischen Exemplaren, vom reinen citronen- gelb zum orangebräunlichen zu variiren. Levaillant nennt das Gelb seines ,, Blanchot** ‚„ochrace“ und Lesson unterscheidet als Varietäten einen Blanchot a poitrine jaune und einen Blanchot à poitrine orangé. Auch die Lünge und Stárke des Schnabels ist selten bei zwei Exemplaren‘ ganz dieselbe. Die gelben Spitzenflecken der Deck-, Schwung- und Schwanz- federn sind bei jüngeren Vógeln sehr markirt, bei ganz alten fast verschwunden. Wenn aber L. icterus und L. hypopyr- rhus wirklich nur eine und dieselbe Art ausmachen, was bedingt dann den orangebräunlichen Anstrich des gelben Unterkörpers ? Auch J. P. Verreaux ist fest überzeugt von der Gleichartigkeit beider und meint, jene dunklere Färbung sei nur Altersver- schiedenheit. Dryoscopus, Boie. 334. gambensis, Licht. Capite supra, capitis lateribus, cer- vice et interscapulio nigris; dorso, alis et cauda fuscis; scapularibus et tergo albis, hoc superficie caesio; tectri- cibus caudae superioribus rectricibusque mediis nigris; alae tectrieibus remigibusque albo-marginatis; subtus albus; rostro et pedibus nigris. Foem. Supra cineras- cens, subtus pallide fulvescens; alis et cauda obscure fuscis. Long. 714”. — rostr. 914, — al 3" 5. — caud. 2 8. — tars. 101/'. 111 Hab. Senegambien, Guinea. — Casamanze: Verr. — Elmina: Weiss.— Sierra Leone: Afzel. — Aguapim: Riss. Syn. Lanius gambensis, Licht. Doubl. p. 48. — Malaconotus mollissimus, Sw. West. Afr. Il. p. 240, pl. 23. — Hapalophus gambensis, Gray, Mag. Nat. Hist. new ser. I. 487. — Less. Rev. ll 197. — Sundev. Ofvers. 1849, p. 158. 335. eucullatus, Temm. Pileo et cervice nigris; dorso fusco, pallidius vario; tergi et uropygii plumis elongatis, molli- bus albis, aqice caesiis; tectricibus alae et remigibus tertiariis brunneis, late albido-marginatis; cauda nigro- fusca; subtus totus albus, subfulvescente-lavatus ; suba- laribus albidis; rostro longiusculo robusto nigro pedibus plumbeis. Foem. Pileo et cervice cineraceis; dorso pallide brunneo; remigibus et tectricibus pallide rufes- cente limbatis; subtus tota fulva; cauda fusca; rostro pallidiore. Long. 73/4". — rostr. 9/4. — al. 3'A". — caud. 2^ 10'". — tars. 11'". Hab. Senegal: Mus. Lugd. „2. 336. affinis, Gray. Supra niger, subalaribus tergo et uro-. pygio albis; subtus albicans; rostro capitis longitudine ; alarum tectricibus dorso concoloribus; rectri- cibus remigibusque leviter albo-limbatis; rostro et pedi- bus nigris. Long. 6 ^". — rostr. 11. — al. 3" 3'". — caud. 2", — (Gray.) — Nach Cassin: Long. tot. 614. — al. 39 4,". — caud. 23/". Hab. Moonda-fluss: Du Chaillu. (Mus. Philad.) — O. (Zanzibar: Gray.) Syn. Dryoscopus affinis, G. R. Gray, Ann. and Mag. of Nat. Hist. 1837, p. 489. — Cass. Proc. Ac. Phil. 1851, . 246. j Der dieser Art sehr nahe verwandte D. atrialatus Cass. ist grósser und hat die inneren Flügeldecken schwarz. 337. sublacteus, Cass. Supra cum alis et cauda totis nitide niger; uropygii plumis longis, laxis, mollibus, niveis; subtus totus pure albus; rostro longiusculo nigro; pedi- bus pallidioribus. Long. circa. 73/". — al. 3'5". — caud. 3!5". Cass. — Foem. Minus nitida; uropygio cinerascente. Av. jun. uropygii plumis albidis, apice nigris; subtus albido fulvescens, hypochondriis intensius tinctis. ‚Hab. Gabon: Verr. — 0? Cass. Syn. Dryoscopus lacteus, Cass. Proceed. Ac. Nat. Sc. of Philad. 1851, p. 246. — J. et E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1855, p. 420. 938. major, Hartl. Supra niger, nitore chalybeo; tergi et uropygii plumis longis, sericeis, laxis, cinereo alboque variis; alae fascia obliqua, pogoniis externis tectricum mediarum — alteraque longitudinali marginibus externis 112 339. 340. 341. remigum trium secundariarum formatis niveis; subtus totus albus; pectore et epigastrio nonnihil fulvescentibus; suba- laribus albis; rostro, iride et pedibus nigris. Long. 9" 6'^. — rostr. 11/'". — al. 3" 11%. — caud. 3^ 104%. — Lars, 1418'% | Hab. Elmina: Weiss. (Mus. Hamb.) — Aguapim: Riis. Syn. Telephonus major, Hartl. Rev. zool. 1848, p. 108. — Laniarius major, Id. Beitr. z. Ornith. Westafr. p. 51, pl. 5, fig. bon. — Bonap. Coll. Del. p. 71. bicolor, Verr. Supra splendide niger; tergi et uropygii plumis longis, laxis, cinereo alboque variis; fascia alae obliqua lata alba; cauda tota nigra; subtus totus pure albus; subalaribus ex parte albis; rostro et pedibus nigris. Long. 9" 2'". — rostr. 11. — al. 3^ 10'*, — CXud. o ap E EHNENS. TO 175 Hab. Gabon: Verr. (Mus. Brem.) Am nächsten steht diese neue Art dem D. aethiopicus, ist aber grósser; von D. major unterscheidet sie sich durch den Mangel der weissen Längsbinde der Flügel. leucorhyn: hus, Hartl. Totus niger, alis nonnihil fus- . cescentibus; rostro in mare albido, in foemina nigro; ptilosi molli, sericea; tergi et uropygii plumis longis, laxis, basi cinereis; alis brevibus rotundatis; cauda rotun- data, sub ccrta luce fasciolato-undulata; pedibus nigri- cantibus, iride nigra. Foem. Fuscescente-nigra, remigi- bus pallidioribus; rostro nigro. Hab. Elmina: Weiss. Mus. Hamb. — Sierra Leone: Mac Dowell. Mus. Phil. - Gabon: Verr. — (Moondafluss: Du Chaillu.) Syn. Telephonus leucorhynchus, Hartl. Rev. zool. 1848, p. 108. — Laniarius leucorhynchus, Id. Beitr. Ornith. Westafr. p. 51, t. 6. flg. med. — L. earbonarius, Cassin, Proceed. Ac. Phil. 1851, p. 347. x — Verr. Rev. et Mag. 1855, p. 420. — Rhynchastatus carbonarius, Bp. Coll. Del. p. 420. Dass bei dieser Art der weissschnäbliche Vogel das Männchen, der schwarzschnáblige das Weibchen sei, wurde durch den Rei- senden der Verreaux's in Gabon constatirt. Analoge Fälle sind z. B. Ptilostomus senegalensis, Cyanocorax mela- nocyaneus und Geoffroyi, Telephonus cucullatus etc. Sigelus, Cab. senegalensis, nob. Supra niger, nitore metallico vix ullo; alis et cauda subfuscescentibus; fasciola inter nares et oculos plumulisque palpebrae superioris albis; tergo, uropygio, corpore inferiore toto, subalaribus et subeau- dalibus albis; remigibus margine interno basi albis; loris . nigris; rosto corneo; pedibus plumbeis. Long. 6!5'. — rostr. 8%. — al. 2" 10%. — caud. 2^ 2^". —- tars.10% x Hab. Senegal: Mus. Lugd. | 342. 343. 113 Syn. Lanius silens: Mus. Lugd. Wir beschrieben ein Exemplar der Leidner Sammlung. Bona- parte will diese durch den ungleich schwächeren Schnabel, die längeren spitzeren Flügel und die wenig entwickelten Unterrücken- federn allerdings sehr abweichende Form zu den Saxicolinen gestellt wissen. Auch Cabanis scheint hinsichtlich der generischen Stellung derselben zu schwanken. Der einfarbig braunschwarze Schwanz, der weisse Unterrücken und Bürzel, die weisse schmale Binde vor dem Auge, unterscheiden diese neue Art auf den ersten Blick von dem capischen S. silens. €haunonotus, Gray. Sabinei, J. E. Gray. Chalybeo-niger, tergo, uropygio, corpore inferiore toto, subalaribus et remigum pogoniis internis basi albis; cauda nigra, sub certa luce fasciolato- undulata; rostro psarino chalybeo-nigricante; pedibus plumbeis; iride coccinea. Foem. Supra pallide rufes- cente-olivacea, subtus dilute ferrugineo-rufescens; pileo et nucha pure cinereis; alis et cauda dorso concoloribus ; plumulis periophthalmicis albidis; scapis plumarum regio- nis paroticae albis; subalaribus dilute ferrugineis. Long. 734". — rostr. 11^. — al. 3". — caud. 2" 7%, — tars. 10. Hab. Sierra Leone: Capt. Sabine. — Ashantee: Pel in Mus. Lugd. 42. — Gabon: Verr. — Aguapim: Riis. Syn. Thamnophilus Sabini, J. E. Gray, Zool. Misc. I. p. 6. — Chaunonotus Sabini, ld. Loud. Mag. Nat. Hist. new ser. I. p. 487. —- Jard. Illustr. of Ornith. sec. ser. pl. 27, fig. bon. — Hapalophus melanoleucus, Verr. Rev. et Mag. 1851, p. 312. — Strickl. Jard. Contrib. 1851, p. 132. Ein analoges Beispiel von merkwürdig abweichender Fürbung bei den beiden Geschlechtern bietet in dieser Familie noch Oxynotus ferrugineus; der männliche Vogel ist grau. Jul. Verreaux erlegte beide Geschlechter auf Bourbon. — Chau- nonotus Sabinei ist die psaris-artigste unter den ver- wandten westafricanischen Formen. — Beide Geschlechter in der Sammlung zu Basel. 4. Conirostres, Ciüv. a, Corvidae, Sw. Ptilostomus, Sw. senegalensis, (L.) Piceo-niger, nitore sericeo; cauda longa cuneata et remigibus majoribus pallidioribus fuli- ginoso-fuscescentibus; rostro pedibusque nigris. Foem. rostro subpellucido flavo, apice nigro. Long. circa 17" 6%. — rostr. a fr. 14. — al. 6%“. — tars. 1" 8%. — caud. 10". 8 ile fm -- 114 344. Hab. Senegambien. — Bissao, Casamanze: Verr. — M. Q. Syn. Pica senegalensis, Briss. Orn. Il. p. 40. — Corvus afer, Gm. — Pl. enl. 538. — C. senegalensis, auct. — Le Piapiac, Levaill. Afr. pl. 54, vol. II, p. 14. — Picea nigra, Vieill. Enc. p. 887. — Lanius acuticauda- tus, Vieill. Enc. p. 729. — Cryptorhina piapiac, Wagl. Syst. Av. p. 127. — Swains. West. Afr. Il. 135. — Cr. poe- - cilorhynchos, Wagl. ib. foem. —. Heugl. Uebers. p. 35. (Als zwei Arten). Corvus, L. curvirostris, Gould. Nitide purpurascente-niger; inter- scapulio fasciaque lata ventrali albis; rostro pedibusque nigris; capitis et gulae plumis lanceolatis; alis valde elongatis; cauda rotundata; rostro graciliore. Long. circa 18". — rostr. 1" 10. — al. 14". — caud. 6". — tars. p dd DU Hab. Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — Fernando Po: Fraser. — Cap Coast: Gordon. — Accra: Gord. — Aguapim: Riis. — O. (Sehr gemein südlich vom 209 N. Br. Heugl.) | Syn. Corvus eurvirostris, Gould, Proceed. Z. S. 1836, .p. 18. — C. leuconotos, Swains. West. Afr. I. p. 133, pl. 345. 5. — Jard. Illustr. Orn. n. s. pl. 32. — Allen Thoms. Exped. Nig. Il. 221. — Gord. Jard. Contrib. 1849, p. 8. Durchaus verschieden vom C. scapulatus Südafricas und sehr irrthümlich von Heuglin neuerdings mit diesem vereinigt. Picathartes, Less. gymnocephalus, (Temm.) Supra ardesiaco -nigricans, subtus albus; alis brevibus et cauda longa, cuneata, um- brino-fuscis; capite et collo nudis rubris; regione paro- tica tota, occipitis lateribus ceraque rostri basin amplec- tente cireumscripte nigris; meatu auditorio externo nudis- simo; nucha plumulis brevibus albidis obtecta; fasciculo plumarum interscapulii longo, sericeo, nigro; rostro nigro; pedibus robustis et unguibus validis curvatis flavidis. Long. circa 15°. — al. 6 3'". — caud. 6^ 10%. — tars. 2" 2%, — fosir. a diei. 17 5 Hab. Sierra Leone: Mus. Brit. Philad. Syn. Corvus gymnocephalus, Temm. Pl. col, 327. — Pica gymnocephala, Schinz Voeg. t. 16, p. 44. — Gal- gulus gymnocephalus, Wagl. Syst. Av. — Less. man. d'Orn. I. 374. — Id. Compl. IX. 30. — Tufted Graele, Lath. Gen. Hist. III, p. 162. G. R. Gray hatte die Gefälligkeit das Exemplar dieses ausser- ordentlich seltenen Vogels im Brittischen Museo für uns zu messen. 346. 348. 115 b. Sturnidae, Vig. Lamprotornis, Temm. aeneus, (L.) Splendide metallice-viridis; pileo fusco, aureo cupreoque resplendente; wuropygio et abdomine violaceo-purpurascentibus; tectricibus alae macula holose- riceo-nigra notatis; cauda longissima, gradata, splendide purpurascente, sub certa luce fasciolata; rostro et pedi- bus nigris; iride dilute flava. Long. circa 20". — caud. 1314"; rectr, ext. 41/5". — al. 674^". — rostr. 8'", — tars. 1" ; ai- Hab. Senegal: Adanson, etc. — Gambia: Mus. Brem. — Gasamanze: Verr. — Ilha do Principe: Erm. — O. M. Syn. Merula viridis longicauda senegalensis, Briss. Orn. Il. p. 313, pl. 31. fig. 1. — Turd'us aeneus, L. — Le Vert-doré, Levaill. Afr. pl. S7, p. 146. — Id. Edit. oet, II, 237. — PI. enl. 220. — Swains. West. Afr. I. p. 148, pl. 7. — Juida aenea, Less. — Rüpp. Neue Wir- belth, Voeg. p. 25. Onyehognaíhus, Hartl. fulgidus, Hartl. Niger, nitore violascente resplendens ; eapite et collo aeneo-virescentibus; pileo nitore nonnullo chalybeo; alae superficie externa aeneo-virescente ; remi- gibus primariis et secundariis dimidio basali laete rufis ; subalaribus nigris; cauda elongata et valde gradata nigra, supra aeneo-nitente; rostro nigro, elongato, valido, com- presso, adunco, apice acuto, uncinato; pedibus nigris ; iride rubra. Long. 14^" 2%. — rostr. 1^ 5%4. — rostr. a riet. 1" 7%. — al. 5" 9%, — 'caud. 6" 8%. — tars. 172^ — dig. neq. v. nb. T9 Aw. Hab. Ins. St. Thomé: Weiss. (Mus. Hamburg. Britann.) Syn. Onychognathus fulgidus, Hartl. Rev. et Mag. de Zool. 1849, p. 495, pl. 14, fig. 2, 3. — Id. Beitr. zur Ornith. Westafr. p. 52, t. 7. fig. med. — „leonognathe“ Chenu et Des Murs, Eneycl. d'Hist. nat. Ois. VI. pl. 3, fig. 4. Die von G. R. Gray nicht gebilligte generische Abtrennung die- ser ausgezeichneten Art rechtfertigt sich durch die völlig ab- weichende Schnabelbildung und durch die in dieser Familie ganz ungewóhnliche Beschaffenheit der Tertiárschwingen, deren Aussen- fahne, durch eine sammtartige Längsbinde gleichsam halbirt, mit der untern Hälfte franzenartig gelockert herabhängt. Spreo, Less. morio, L. Niger, nitore chalybeo-violascente; capite et collo magis aeneo-virescentibus; subalaribus chalybeo- nigris; alis magis virescentibus; remigibus sex primariis obscure castaneo-rufis , apice late fusco-nigricantibus; cauda gradata; rostro nigro, pedibus fuscis; iride füsca. Long. circa 9%”... — rostr. 11. — al. 4^" 5%, — caud. med. 4", — tars. 1014. Foem. Minor; ow collo 116 pectoreque superiore cinerascentibus, plumis medio longi- tudinaliter nigris; rufedine remigum majorum minus in- tensa. Hab. Aguapim: Riis. — M. O. (Kordofan, Fazoglo, Abyssinien). Syn. Turdus morio, L. S. N. 1.297. — Le Jaunoir, Buff, Pl. enl. 199. — Sturnus morio, Daud. — Corvus rufipennis, Sh. — Le Roupenne, Levaill. Ois. d'Afr. pl. 83, 84. — Id. Edit. oct. Il, p. 215. — Lath. Gen. Hist. V. p. 92. — Lamprotornis morio, Temm. —- Heugl. Uebers. p.97. — Asirapia morio, Blyth. Catal. Cale. Mus. p. 112. —- Bonaparte Consp. I. p. 416. — Amydrus morio, Cab. Heuglin beobachtete diese Art auf Palmen und Tamarix man- nifera in Wadi-feran im paträischen Arabien. — Das schöne Exemplar der Basler Sammlung von Aguapim ist ein Männchen. 349. fulvipennis, Swains. Niger, nitore purpurascente; remi- 350. gibus majoribus sex primis pogonio externo rufis, interno pallide fulvis; subalaribus fulvo-albidis; scapis remigum pro magna parte albis; cauda mediocri rotundata; rostro nigro; pedibus fuscis; iride aurorea. Foem. Minor; co- loribus a mare non diversa. Long. 91%. — rostr. * ,9. — al. 5'/". — caud. 415. — tars. 1'/,"^. Hab. Angola: Henders. — Damaragebiet: Anderson.— M. Syn. Le Nabourop, Levaill. Ois. d'Afr. pl. 91. -- Id. Edit. oct. II. p. 274. — Sturnus nabourop, Daud. — Lamprotornis fulvipennis, Swains. Anim. in Menag. p. 298, fig. 49, a. (rostr.. — Spreo fulvipennis, Bonap. Consp. I. p. 416. — Amydrus nabourop, Caban. Swainson meint irrthümlich zuerst den specifischen Unterschied dieser Art von S. morio festgestellt zu haben. Schon Levail- lant entwickelt denselben sehr gründlich. Eamprocolius, Sundev. ignitus, (Nordm.) Pileo, collo superiore et laterali, in- terscapulio, scapularibus et tectricibus alae minoribus ex parte metallice viridibus; dorso et remigum tertiariarum pogoniis externis aureo-chalceis; internis, dorsi margine superiore, tectricum majorum apicibus et marginibus ex- ternis splendide violaceo-rubentibus ; uropygio, tergo, caudae apice et regione parotica caeruleo-chalybeis ; sub- tus aurato-brunnescens; crisso et subcaudalibus chalybeo- virescentibus; mento et gutture nonnihil violascentibus; rostro pedibusque nigris. Long. 9!/". — rostr. 10. — al 5^ 4"' — caud. 3. Sa. 12^ Hab. Senegal: Erm. — Ilha do Principe; St. Thomé: Weiss. — Gabon: Verr. — Angola: Canivet in Mus. Paris. Syn. Lamprotornis ignita, A. Nordm. Erm. All. p. 7, t. 3. — Gray Mitch. Gener. of Birds, pl. 80, fig. opt. — Bonap. Consp. I, p. 415. Beschreibung und Messung nach einem schónen Exemplare der Bremer Sammlung von Ilha do Principe. C ———— CUT Ve es 351. 117 auratus, Gm. Capite, collo, cauda corporeque: inferiore toto splendide chalybeis, plus minusve violaceo-purpu- rascentibus; dorso et alis metallice viridibus ; uropygio caerulescente; scapularibus viridi-caerulescentibus, tec- tricibus alarum macula holosericea nigra apice notatis ; cauda breviuscula; plumulis frontalibus rostro incumbenti- bus, brevibus, coarctatis; rostro et pedibus nigris ; iride ex aurantiaco-rubra. Long. circa 9!'/". — rostr. 11^'. — al. 53/,". —. caud. 2*/,". — tars. 14 '/'". Hab. Senegal: Erm. — Fernando Po: Thoms. — Agua- pim: Riis. — Ashantee: Pel. — Gabon: Verr. Syn. Merle violet de Juida, Buff. Pl. enl. 540. — Id. Hist. natur. des Ois. vol. 3, p. 373. — Turdus auratus, Gm. Lath. — Sturnus auratus, Daud. — Le Couigniop, Levaill. Ois. d'Afr. pl. 90. — Id. Edit. oct. vol. II, p. 285. — Lamprotornis lucida, Nordm. Erm. Ail. t. 3, fig. 2. — L. ptilonorhynehus, Swains. West. Afr. I p. 140. — Allen Thoms. Exped. Nig. II. p. 221. Es unterliegt gar keinem Zweifel, dass Buffon’s „Merle vio- let du royaume de Juida“, also Turdus auratus Gm., eben diese Art ist. Die bis auf diese Stunde übliche Vereini- gung derselben mit dem „Nabirop“ Levaillant's (L. phoe- nicopterus, Sw.) ist durchaus irrthümlich und finde hiermit ihre schliessliche Berichtigung. 352. splendidus, (Vieill.) Supra splendide metallice viridis ; scapularibus et uropygio magis purpurascente-chalybeis ; alarum tectricibus macula holosericea nigra apice notatis ; macula regionis paroticae abdomineque medio cupreo- auratis; subtus chalybeo-purpurascens; subcaudalibus vi- ridibus; remigibus tertiariis et rectricibus fascia lata ho- losericeo-nigra; rostro et pedibus nigris; iride alba. Long. circa 105/,". — rostr. 9"^, — al. vix 5!". — caud. 3'A". — tars. 13. | Hab. Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — Fernando Po: Fraser. — Gabon: Verr. — Congo; Perrein. Syn. Merle vert d'Angola, Buff. Pl. enl. 561. —Tur- dus nitens, variet. Gm. et Lath. Gen. Hist. V. p. 56. — Turdus splendens, Leach,: Zool. Miscell. pl. 71. — T. splendidus, Vieill. Eneyclop. p. 653. — Lamprotornis chrysonotis, Swains. West. Afr. I. p. 143, pl. 6. — Verr. Rev. et Mag. 1851, p. 418. — Fras. Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 52. — L. fulgida, Lichtenst. Mus. Berol. — Juida lu- xuosa, Less. Vel. inéd. fig. opt. T Zwischen Exemplaren vom Gambia und solchen von Gabon sind keine irgend erhebliche Unterschiede wahrzunehmen. — Die Un- tersuchung des Originalexemplares von Buffon’s „Merle vert d’Angola“ in der Pariser Sammlung überzeugte mich auf den ersten Blick von der Gleichartigkeit desselben mit L. chryso- notis Sw. Aber eine sehr verschiedene, wenngleich ganz all- gemein damit zusammengeworfene Art ist die folgende : Bris- son’s „Merle vert d’Angola“, also: 118 353. 354. 399. nitens, L. Splendide metallice viridis; teetrieibus alae nonnullis minoribus maculam majorem chalybeo-violaceam formantibus; remigibus rectricibusque subtus nigricanti- bus; subalaribus extus et apice violaceo-chalybeo tinctis ; rostro et pedibus nigris. Long. 8^ 10'^. — rostr. a rict. 112%. — caud. 2° 11*". Hab. Angola: De Castelan. Syn. Merle vert d'Angola (Merula viridis ango- lensis), Briss. Ornith. vol. II, p. 311, pl. 30, fig. 2. — Turdus nitens, L. I. 294. — T. nitens, Gm. et Lath. exclus. variet. Die einzige Art, mit welcher dieser ächte Lamprocolius niteus (L.) nahe verwandt zu sein scheint und mit welcher er möglicherweise selbst schliesslich zusammenfallen könnte, ist Levailant's ,Nabirop* (L. phoenicoptera, Swains.). Brisson würde, wenn letzteres der Fall, das etwas weniger glänzend gefärbte Weibchen beschrieben haben. Ich messe ein männliches Exemplar des südafricanischen Nabirop: Schnab. 91,': Flüg. 5" 4'"; Schw. 3 5"; tars. 1" 4'". Die von Bris- son in seiner Beschreibung der „Merle vert d'Angola** nicht erwähnten sammtschwarzen Flügelflecken sind allerdings auch beim Nabirop nur sehr schwach und undeutlich angezeigt. Bei Vieillot umfasst Turdus nitens (Encycl. p. 675) drei ver- schiedene Arten, nämlich L. nitens, splendidus und aura- tus. Auch :;onaparte citirt in seinem Conspectus sehr irrthüm- lich Pl. enl. 561 zu L. nitens. chaleurus, Nordm. Splendide metallice viridis ; uro- pygio, tectricibus caudae superioribus et scapularibus caerulescente-chalybeis; regione parotica et colli lateribus cyaneis; abdomine, subalaribus caudaque dimidio basali violaceo-purpurascentibus; alarum tectricibus macula ho- losericea nigra (sub certa luce medio chalybea) notatis ; cauda brevi aequali; rostro et pedibus nigris. Long. 835/". — rostr. 8v," . — al. 5" 2v,". — caud. 3". — tars. 14°. Hab. Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. Syn. Lamprotornis chaleurus, A. v. Nordm. Erm. Ald. p. 8. — L. eyanotis, Swaius. West. Afr. vol. I. p. 146. — Lamprocolius eyanotis, Bonap. Consp. I. p. 415. chloropterus, Swains. Splendide metallice viridis; cauda et alis totis viridibus; regione parotica, scapularibus, sub- alaribus, abdomine medio et hypochondriis caeruleo- chalybeis; alae tectricibus macula holosericea nigra no- tatis; subcaudalibus viridibus; rostro et pedibus nigris. Long. circa 7'/". — rostr. a fr. 8%. — al. 4,". — caud. 3". —.tars. 11°. Hab. Westafrica: Swains. — (Gabon: Verr. (Mus. Brem.) Syn. Lamprotornis chloropterus, Swains. Anim. in Menag. p. 359. — Lamprocolius chloropterus, Bonap. Consp. I. p. 416. 356. 119 Zunüchst stehend dieser Art und auf den ersten Blick wenig von ihr verschieden ist der nordóstliche L. cyanogenys, Sundev. Aber bei diesem zieht der metallgrüne Grundton des Gefieders etwas mehr in's Bläuliche; der Schulterfleck ist prächtig violet- glänzend, das Blau des abdomen und der inneren Flügeldecken weit lebhafter. Der Schnabel erscheint mit mehr abgerundetem culmen weniger comprimirt. Mit L. cyanogenys kónnte nach Cabanis Untersuchung der Originalexemplare Ehrenberg’s L. chalybeus zusammenfal'en, wobei indessen zu bemerken, dass in Sundevall’s Beschreibung des bläulichen Bürzel's nicht ge- dacht wird. melanogaster, Swains. Supra splendide et obscure metallice viridis; loris holosericeo-atris; regione parotica, scapularibus, tergo, uropygio et tectricibus caudae superio- ribus purpurascente- resplendentibus; abdomine medio et hypochondriis nigris, his nitore nonnullo violascente- cupreo; remigibus rectricibusque nigris, obscure pur- purascente-marginatis; maculis alaribus nullis; rostro debili pedibusque. nigerrimis. Long. 8%. — rostr. 6'/,". — al. 4^ 3. — caud. 3^ 3“. — tars. vix 11'^. Hab. Senegal: Swains. — M. ; Syn. Lamprotornis melanogaster, Swains. Anim. in Menag. p. 297. — L. corrus.ca, Lichtenst. Mus. Berol. »— L. porphyropleuron, Sundev. Övfers. Kongl. Vetensk. 357. Acad. Fórhandl. 1850, p. 100. — Lamprocolius melano- gaster, Bonap. Consp. I. p. 415. sp. 8. Bei dieser sehr abweichenden Art ist die Färbung ein dunkles Bouteillengrün, die Textur des Gefieders eine ungewöhnlich seidenartige. Schnabel sehr schwach. Ich beschrieb ein Exem- plar der Bremer Sammlung von Port Natal. cupreocauda, Temm. Aeneo-virescens, nitore chalybeo; capite, collo, et pectore totis potius chalybeis, purpureo- violascente nitentibus; subalaribus chalybeis; maculis alaribus holosericeis nullis; cauda tota parum | splendida, chalceo-brunnescente, rectricum pogoniis internis in | ehalybeum vergentibus; subcaudalibus purpurascentibus ; 358. rostro et pedibus nigris. Long. ca. 73/,"7. — rostr. 7’. — al. 4" 3%. — caud. 3^. — tars. 10%. Hab. Sierra Leone: Mus. Lugdun. — Aguapim: Riis. — Gabon: Aubry-Lecomte. Diese kleine Art. steht der folgenden sehr nahe, unterscheidet sich aber hauptsächlich durch die nicht sammtartige Beschaffen- heit der Scheitelfedern. Die eigenthümliche messingbräunliche Farbe des Schwanzes ist beiden eigen. Ich messe ein Exemplar von Gabon: Schnab. 6/4," Flüg. 4" 8"; Schw. 2" 10''; Tars. 91,"' Etwas geringere Dimensionen ergab ein Exemplar von Aguapim. purpureiceps, Verr. Splendide aeneo-virescens, alis chalybeo-splendentibus; capite toto guttureque violaceo- purpurascentibus; pilei plumis holosericeis; remigibus extus purpurascente-chalybeo marginatis; cauda chalcea, nitore nonnullo purpurascente; rectricum lateralium 120 359. 360. 361. pogoniis internis chalybeo-caerulescentibus; subcaudalibus chalybeis; rostro et pedibus nigris. Long. 7',". — rostr. 6%. — al. 4" 3%. — caud. 2^" 8%, — tars. 7%. Hab. Gabon: Verr. Syn. Lamprotornis purpureiceps. J. et E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 4118. — Sitriekl. in Jard. Contrib. to Ornith. 1851, p. 133. Was diese Art vor allen congenerischen auszeichnet ist die cir- cumscript sammta rtige Befiederung des Scheitels. rufiventris, Rüpp. Metallice viridis, nitore nonnullo fuscescente; maculis alaribus holosericeis nullis; tectri- cibus, remigibus tertiariis et cauda sub certa luce fas- ciolatis; abdomine toto, tibiis et subalaribus rufis; remi- gum majorum pogoniis internis pallide fulvescentibus ; alis et cauda brevibus; rostro et pedibus nigris; iride dilute flava. Long. 8%. — rostr. S'". — al. 4^ 5'"*, — eaud. 2^: 4'*.; —'tars. 14A". Hab. Casamanze: Verr. — Bissao: Verr. — ®. Syn. Lamprotornis rufiventris, Rüpp. Neue Wirbelth. Abyssin. Voeg. t. 11, fig. 1. p. 24, 27. — Swains. West. Afr. I. p. 131. — Burt. Catal. Chath. Collect. p. 15. — Heugl. Uebers. p. 36. Pholidauges, Cab. leucogaster, (Gm.) Nitidissime violaceo -purpurascens; pectore et abdomine albis; subalaribus albis; remigibus majoribus nigricante - fuscis, margine externo violaceis; rostro et pedibus nigris. Foem. Supra fusco et ferru- gineo variegata, subtus rufescente-albida, fusco-striolata ; remigibus basi ferrugineis; subcaudalibus albis. Long. 6". — rostr. Hy" — al. 33/4". —. ceaud. 2^4/9'^. — tats. 9 Hab. Gambia: Bowd. — Casamanze: Verr. — Aguapim: Riis. — 0. M. Syn. Merle violet à ventre blane de Juida, Buff. Pl. enl. 293, fig. 1. —.Turdus leucogaster, Gm. I. 819. — Lanius spec. 1. Bowd. Excurs. p. 224. — Swains. West. Afr. I. p. 152, pl. 8. — Calornis leueogaster, Bonap. Consp. p. 416. — Rüpp. Neue Wirbelth. Voeg. p. 24. (descr. av. jun.) — Ehrenb. Symb. Physic. Av. dec. I. in coroll. — Heugl. Uebers. p. 37. J. Verreaux erhielt diese weitverbreitete Art um Natal. Ehren- berg beobachtete sie in den Bergen der Wechabiten in Arabien. Nach Heuglin bewohnt sie in kleinen Gesellschaften die wärme- ren Gegenden Abyssiniens. Buphaza. L. africana, L. Griseo-brunnescens; uropygio, caudae tectricibus superioribus et inferioribus abdomineque pal- lidis fulvis; subalaribus nigris; rectricum lateralium po- goniis internis rufescentibus; rostro dimidio basali auran- 362. 363. 364. 121 tiaco-flavo, apicali ruberrimo; pedibus brunneis. Long. 85/,". — rostr. 624'". — al. 4^ 5%. — .caud. 3'/". — tars. 10^. Hab. Senegambien; Guinea. (Gasamanze: Verr. — Bissao: Verr. — Iddah am Niger: Thoms.) — M. O. .Syn. Le Pique-boeuf,, Buff. Pl. enl. 293. — Levaill. Ois. d'Afr. pl. 97. — Buphaga rufescens, Vieill. Galer. pl. 93. — Gray Gener. of Birds, pl. 82, fig. opt. — Swains, West. Afr. Il, p. 200. — Allen. Exped. Nig. I. 311. — Heugl. Uebers. p. 37. „Häufig in Galabat, Westabyssinien, im Marebthal und am weissen Nil*. Heugl. em ythrorhynehz. Stanley. Supra grisescente-brunnea, pileo pallidius grisescente; cauda brunnea, rectricibus externis intus rufescentibus; remigibus nigricantibus ; subtus pallide fulva, gula grisescente; subalaribus nigri- cantibus; pedibus fuscis: rostro toto rubro. Long. 8%‘. — rostr. 7°. — al. 4" 5 — caud. 33/,"7. — tars. 93 "A Hab. Casamanze: Verr. — Bissao: Verr. — @abon : Verr. — O. (Abyssinien, Fazoglo, Bahr-el-Abiad) — M. (Natal: Verr.) Syn. Tanagra erythrorhyncha, Stanley, Salt. Trav. App. p. 99. — Temm. Pi. eol. 465. — Buphaga abyssi- nica, Hempr. Ehrenb. THp Physic. Av. dec. I. t. 9. —- Heugl. Uebers. p. 37. c Fringillidae, Sw. s l. Ploceinae, G. R. Gray. Hyphantornis, Gray. aurantius, (Vieill. | Capite et corpore inferiore totis flavo-aurantiacis; jugulo et pectore laetius tinctis; loris nigris; uropygio obscure aurantiaco-flavente; collo postico, dorso, tectricibus alarum minoribus et caudae superiori- bus olivaceis; mediis flavis, majoribus et remigibus extus flavo-marginatis ; cauda alis concolore; rostro nigricante; pedibus pallidis. Long. 5'/,"7. — rostr. '/". -- al. 3".— tars. !3^9"7. (Sw. - Hab. Congo: Perrein. (Mus. Paris.) Syn. Ploceus aurantius, Vieill. Eneyclop. p. 700. — Id. Ois. chant. pl. 44. — Swains. Anim. in Menag. p. 306.— Hyphantornis aurantius, Bonap. Consp. I. p. 440. Wenn Heuglin diese Art in Nordostafrica (‚nicht selten in Tigreh*) beobachtet haben will, so beruht dies zweifelsohne auf einem Irrthum. Ploceus aurantius wurde seit Perrein nicht wieder nach Europa gebracht. brachypterus, Sw. Supra dilute olivaceo-virescens ; capite, colli lateribus et regione parotica laete aurantiaco- fulvis; mento, macula per oculum guttureque medio nigris ; 122 365. 366, 367. subalaribus, pectore et abdomine flavis, illo supra in aurantiacum vergente; remigibus et rectricibus intus dilute fuscis; rostro nigro; pedibus pallidis; iride alba. Foem. Capite dorso concolore, superciliis et corpore subtus toto flavis; stria per oculum nigra; regione parotica fulves- cente. Long. 6". — rostr. 723. — al. 3". — caud. 2" 1^^, — tars. 9'^. Hab. Senegal: Mus. Lugd. — Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — Fernando Po: Fraser. — Aguapim: Riis. — Gabon: Du Chaillu. Syn. Ploceus brachypterus, Swains. West. Afr. I. p. 168, pl. 10. — Fraser, Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 52. — Hyphantornis brachypterus, Bonap. Consp. I. p. 440. — Hyphanturgus gen. Cab. . r aureoflavus, A. Smith. Capite, gutture et pectore cro- ceis; cervice, interscapulio, dorso, scapularibus, remigi- bus tertiariis et cauda flavo-virentibus; abdomine, crisso et subcaudalibus flavis; remigibus primariis et secundariis fuscis, flavo-marginatis; rostro corneo; pedibus et ungui- bus corneo-pallidis. Long. 5'4. — al. 3^ 2". — caud. 2". Hab. Sierra Leone: A. Smith. Syn. Ploceus aureoflavus, A. Smith, Illustr. South-Afr. Zool. Text zu pl. 30. ocularius, A. Smith. Pileo, genis, colli lateribus et pectore aureo-flavis; dorso, cervice, uropygio, scapulari- bus et tectricibus alaram minoribus flavo-virentibus ; ab- domine et subcaudalibus subvitellinis; gutture fasciaque per oculos nigris; illo aurantiaco-rufescente circumdato ; rectricibus et remigibus flavo-marginatis; rostro nigro; pedibus carneis; iride flavo-rubra. Foem. Gutture flavo. fascia oculari nigra minus distincta. ‚Long. 7'/?".— rostr. a2]. 7 11'". — Fand. 9" 4^9 LIE" Hab. Senegal: Mus. Lugd. ^». — M. Syn. Plocens Ocularius, A. Smith Illustr. Zool. S. Afr. Av. pl. 30, fig 1. ^. - . Bonap. Consp. gen. av. I. p. 440. Hyphanturgus ocularius, Caban. Mus. Hein. p.. 182. Grayi, Verr. Supra nigricante-fuscus , nonnihil olivas- cens; uropygio olivaceo-flavente; capite toto corporeque subtus aurantiaco-flavis; macula anteoculari, mento gut- tureque nigris; abdomine, subalaribus et subcaudalibus flavis; cauda olivaceo-fusca; tectricibus alae et scapula- ribus nigro-fuscis; remigibus fuscis, olivaceo-marginatis ; rostro nigro, pedibus fuscis. Foem. Supra olivaceo- flavescens; superciliis corporeque subtus flavis: fronte flavescente; stria breviuscula per oculum ducta nigra. Long. circa 5”. — rostr. 6*4'/^ — al. 2^" 8'".— caud. 1^: 10%, — tars. 8^". Hab. Goldküste, (Accra, Liberia: Mus. Brem. — Agua- pim: Riis.) — Gabon: Verr. 123 Syn. Hyphantornis Grayi, J. Verr. Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 514. — Ploceus flavigula, Hartl, Rev. zoolog. 1845, p. 406. ^. — Cass. Proceed. Acad. Nat. Sc. of Philad. 1855, p. 439. Ploceus flavigula wird hier als Woibchen von H. Grayi aufgeführt und zwar auf die Autorität des talentvollen america- nischen Reisenden Du Chaillu hin, welcher diese Art auf seinen Reisen im äquatorialen Africa mehrfach zu beobachten Gelegen- : heit hatte. (Cassin). 368. personalus, Vieil. Supra flavescente-viridis, subtus laete flavus; sincipite, genis et gula circumscripte niger- rimis; vertice, occipite et colli lateribus flavo-aurantiacis ; remigibus et rectricibus fuscis, dorsi colore marginatis; rostro nigro; pedibus pallidis: Foem. Absque nigredine capitis; vertice dorso concolore. Long. 4^. — rostr. 4. — al. 2^" 3'". — caud. 1^ 7%, — tars. 8%. Hab. Old Calabar: Jardine. — Cap Coast: Fraser. — O. (Nubien, Sennaar etc.) Syn. Ploceus personatus, Vieill. Galer. Ornith. pl. 84. — P. melanotis, Swains. Anim. in Menag. p. 306, fig. 56. rostr. — Jard. Contrib. to Ornith. 1849, p, 35, pl. 7. ^». — Bonap. Consp. I. p. 440. — A. Brehm, Reise lll, p. 88. (Nest). — Herz. von Würtemb. leon. ined. t. 49. b. Ein nubisches Exemplar zeigte den Schnabel etwas schlanker und das Gelbe um das schwarze Gesicht herum fast gänzlich ohne Beimischung von Orange. Ich messe dasselbe; Schnab. 5" Flüg. 2" 2/'"; tars. 6'.'". Wohl Rassenverschiedenheit. 369. /uteolus, (Lichtenst.) Sincipite, regione ophthalmica guttureque atris; occipite, collo, pectore et abdomine fla- vis; dorso, alis et cauda olivaceo-virescentibus; subala- ribus flavis; rostro gracili nigro; pedibus fuscis; iride fusca. Long. 4^. — rostr. 51%, — al. 2^" 1^', — caud. 1^. 5%. — tars. 842‘. Hab. Senegal: Lichtenst. (Mus. Berol.) — Ashantee : Pel. (Mus. Lugd.) Syn. Fringilla luteola, Licht. Doubl. p. 283. — Si- | tagra luteola, Caban. Mus. Hein. I. p. 181. | Ich messe ein Exemplar der Heine’schen Sammlung: Schnab, | 51/''; Flüg. 2" 3'"; Schw. 14'/,"'; tars. 6'/,'". 370. aurifrons , (Temm.). Supra olivaceo-flavescens, plumis " medio fuscescentibus; subtus flavissimus ; sincipite, capitis | lateribus et gula fere aurantiacis; remigibus et tectrici- bus alarum flavo-marginatis; cauda breviuscula; rostro nigro, pedibus pallidis. Foem. Supra tota olivacea, plu- mis medio obscuris; subtus pallide flava, olivaceo-adum- brata; rostro pallido. Long. 7^. — rostr. 10. — al. Fg E Aseo caud, 2/2 seni tars. Lr. Hab. Senegal: Mus. Lugd. — M. O. (?) Syn. Ploceus aurifrons, Temm. Pl. col. 175, 176. — P. ieterocephalus, Swains. Natur. Hist. of Birds I. p. 189, - * "P". — — hs 124 c. fig. nidi. — Bonap. Consp. I. p. 440. — Less. Compl. VI. p. 120. — Heugl. Uebers. p. 38. Nach Rüppel in Sennaar und Abyssinien. 371. witellinus, (Licht. Supra flavo-virescens, subtus pure flavus ; frontis margine anteriore, lateribus capitis et gula atris; vertice juguloque rufo-castaneis; cervice flavo; alarum tectricibus remigibusque tertiariis nigricantibus, late flavo-marginatis; subalaribus flavis; cauda brevi, di- lute olivaceo-flava; rostro nigro; pedibus pallidis. Long. 5^". —"postr. 62/,"". — al. 2345". — caud. 1%. — taàrs. 83/,' ah Hab. Senegambien: Licht. Swains. — 0. (Nubien : Verr. etc.) Syn. Fringilla vitellina, Licht. Doubl. p. 23. —- Ploceus ruficeps, Swains. West. Afr. II, p. 262. — Id. Anim. in Menag. p. 308. — Textor vitellinus, Bonap. Consp. I. p. 441. — PI. sublarvatus, v. Müller, Naumann. 1851, Heft 4, p. 28. — Id. Beitr. zur Ornith. Afr. t. 12, fig.bon. — ?PI. intermedius, Rüpp. System. Uebers. p. 71. — Heugl. Uebers. p. 38. — ld. Beitr t. 20, fig. 1. Ein nubisches Exemplar, welches mir von J. Verreaux zur Vergleichung mitgetheilt wurde, zeigte in der Färbung keine wesentliche Abweichung, ergab aber geringere Dimensionen. Ganze Länge 4'/;"; Schnab. 6''. Genau dieselben Maasse giebt Baron y. Müller seinem Pl. sublarvatus. Aber die dunklen Schaftfiecke des Rückens, wie sie die oben eitirte Figur bei dieser Art darstellt, bemerkten wir nicht deutlich bei senegam- bischen Exemplaren. Ob Rüppell's Pl. intermedius aus Schoa, bei welchem das Schwarze derStirn bis über den hinteren Augenwinkel ausgedehnt ist, wirklich mit dieser Art zusam- menfállt, wie Bonaparte so bestimmt behauptet, lasse ich zu- náchst dahingestellt. 372. capitalis, (Lath?jj. Capite toto guttureque atris; torque luteo; pectore castaneo; dorso virescente; uropygio et abdomine luteis; remigibus secundaris et tectricibus nigricantibus, flavo-marginatis; rectricibus subrufescen- tibus; rostro nigro; pedibus carneis. Long. 5*5". — rostr. 7 ". — al. 2" 71%. — caud. 2^ 1"' — tars. 10'^. Hab. Senegambien: Licht. Vieill. Syn. Tanagra capitalis, Lath. J. O. I. 432. — Id. Gen. Hist. vol. VI. p. 23, pl. 94. — Fringilla capitalis, Licht. Doubl. p. 23. — Ploceus capitalis, Less. Compl. VIII. 308. — PI. velatus, Vieill. Eneyel. p. 702. 373. textor, (Gm.) Capite toto guttureque atris, postice et lateraliter torque castaneo cinctis; pectore aureo-flavo; abdomine croceo; remigibus et rectricibus olivaceo-nigri- cantibus, flavo-marginatis; uropygio, crisso et tibiis fla- vis; dorsi plumis et alarum tectricibus atris, luteo-lim- batis; rostro nigricante-corneo; pedibus pallidis; iride aurantiaca. Long. 6'/". — rostr. 82. — al. 9^ 3. — caud. 1^ 9'', — tars. 101%. 125 Hab. Senegambien, Guinea. (Casamanze: Verr. — Gam- bia: Mus. Brem. — Cap Coast: Gordon. — Rio Boutry: Pel. — Cap Palmas, Fernando Po: Fraser. — Angola: Henders. etc. Syn. Oriolus textor, Gm. I. 392. — Loxia mela- nocephala, Gm. — Fringilla senegalensis, Briss. Ornith. IIl. 173. — Pl. enl. 375, 376. — Fringilla velata, Lichtenst. Doubl. p. 23. — Fringilla longirostris, Vieill. Eneyel. p. 951. — Ploceus senegalensis, Steph. — Swains. Zool. Illustr. sec. ser. pl. 37. — Sundev. Öfvers. 1849, p. 158. — Swains. West. Afr. I. 167. — Gordon, Jard. Contrib. 1849, p. 9. — ?PI. modestus, Hartl. Rev. zool. 1845, p. 406: 2. ; ; Die weitverbreitetste Art unter den Ploceinen Westafrica's. Bei der sehr grossen Rasse vom Rio Boutry ist der Nacken lebhaft castanienbraun und das Gelb der Unterseite erscheint stark roth- braun überlaufen. Schnab. 8!/,"'; Flüg. 3'' 5"; Schw. 1" 10'''; tars. 10°. : 374. grandis. G. R. Gray. Capite toto gulaque nigris; tor- que laete castaneo, in pectore multo latiore; corpore supra flavescente-olivaceo , plumis medio obscurioribus; remigibus et tectricibus alarum nigris, flavo-marginatis ; cauda olivacea; subtus flavissimus, lateribus rufescente- lavatis; subalaribus flavis; rostro nigro; pedibus dilute brunneis. Long. 8°. — rostr. 1". — al. 4^ 2/", —- caud. 2^" 61/,'", — tars. 1" 22'''. :Hab. Ins. St. Thomé: Weiss. (Mus. Brem.) Syn. Ploceus grandis, G. R. Gray, Gen. of Birds. — Pl. eollaris, Fras. Proceed. Zool. Soc. 1842, p. 142. — Allen Exped. Nig. Il. p. 499. — Fraser, Zool. typ. pl. 45. 375. cuecullatus, Swains. Supra flavo-olivaceus, subtus pure flavus; capite toto, regione parotica et gutture circum- scripte nigris, illo postice flavo-marginato; remigibus mi- noribus tectricibusque alae flavo-marginatis; subalaribus vis; rostro nigro; pedibus pallidis. Long. 6^. — rostr. ho". — al. 2% 10%. — caud. 22/0”. — tars. 8/19^. (Sw.) Hab. Senegambien: Swains. | Syn. Ploceus cucullatus, Swains. West. Afr. ll. p. 261. — Id. Anim. in Menag. p. 308. — Textor cucul- latus, Bonap. Consp. I. p. 441. 376. spilonotus, Vig. Laete flavus; colli postici, intersca- pulii, dorsi et uropygii plumis nigris, apice olivaceo- flavis; remigibus nigris, flavido-marginatis; loris, capitis lateribus, mento taeniaque per juguli medium decurrente nigris; cauda olivaceo-flava; rostro nigro; pedibus ro- bustis pallidis; iride rubra. Long. 7^". — rostr. a rict. 11%. — al. 3" 6. — caud. 2^ 7%. — tars. 1^ 1%. Hab. Senegal: Swains, — M. Syn. Ploceus spilonotus, Vig. Proceed. Zool. Soc. 1830, p. 92. — P. stietonotus, A. Smith, South Afr. 126 378. 379. 380. Quart. Journ. Nr. 5. p. 11. — Id. Illustr. S. Afr. Zool. pl. 66, fig. 1. — Pl. flaviceps, Swains. West. Afr. 1]. p. 259, 1./.32. . Cabanis beschreibt unter dem Namen H. nigrifrons eine nahe verwandte Art aus dem Kafferlande: Mus. Hein I. p. 182. collaris, (Vieill.) Flavus; capite, gutture, collo toto, alis ex parte et rectricibus «duabus intermediis nigris; macula pectoris magna transversa rufa; scapularibus, tectricibus alarum remigibusque nigris, flavo-marginatis ; rectricibus lateralibus margine externo olivaceo-virescen- tibus; rostro nigro; pedibus rubescente-fuscis. Long. circa 6'/,". Hab. Congo: Perrein. — Senegal: Vieill. Syn. Ploceus collaris, Vieill. Nouv. Dict. vol. 34, p. 129. — Id. Encyelop. p. 699. flavoeapillus, Vieill. Corpore supra, alis, cauda, mento guttureque nigris; vertice, colli et gulae lateribus, cor- pore subtus, subcaudalibus, remigum et rectricum margi- nibus externis ex aurantiaco-flavis; rostro nigro; pedibus brunneis, Long. 6 /4,". Hab. Congo: Perrein. Syn. Ploceus flavocapillus, Vieill. Nouv. Dict. vol. 34, p. 127. — Id. Eneyclop. Ois. p. 698. — Less. Compl. VII. p. 307 (Pl. atrieapillus, V.!) Sowohl diese Art als auch die vorige sucht man vergebens in der Pariser Sammlung. Beide sind weiterer Untersuchung be- dürftig. Pl. flavocapillus kónnte vielmehr zu Euplectes gehóren. iricolor, Hartl. Supra nitide niger; interscapulii macula magna laete flava; pectore, abdomine et crisso castaneis ; mento, gutture, subalaribus et cubeaudalibus nigris ; rostro elongato, conico, inter nares rotundato, nigerrimo ; pedibus fuscis; cauda subrotundata nigra. Long. 6^. — rostr. 81%. — al. 9^ 3°. — caud. 2^ 1%. — tars. 9'". Hab. Sierra Leone: Capt. Sabine. (Mus. Britann.) — Aguapim: Riis. Syn. Ploceus collaris, J. E. Gray, Zool. Misc. I. p. 6. — Hyphantornis tricolor, Hartl. Caban. Journ. für Ornith. II. p. 110. Beschreibung und Messung dieser ausserordentlich seltenen Art nach dem schönen Exemplare der Basler Sammlung von Aguapim. castaneofuscus, Less. Niger; interscapulio, scapulari- bus, dorso. uropygio, abdomine, caudae tectricibus supe- rioribus et inferioribus intense castaneis; subalaribus nigris; rostro longiusculo nigro; pedibus flavis. Long. 6'". — rostr. S8". — al. 3". — caud. 1^ 8'^.. —.tars. QAM geh. | Hab. Casamanze: Less. — St. Pauls-river (Sierra Leone): Mac Dowell. — Rio Boutry: Pel. — Gabon: Aubry Lecomte. — Congo: Mus. Lugdun. - 881. 382. 383. 127 Syn. Ploceus eastaneofuscus, Less. Rev. zool. Soc. Cüv. 1840, p. 99. — Hartl. Cab. Journ. vol. I. p. 219. Nächstverwandt ist der abyssinische H. rubiginosus, Rüpp. isabellinus, Less. Supra rufus; dorso, alis et cauda laetius tinctis; subtus fulvo-rufescens; abdomine et sub- caudalibus magis rufescentibus ; rostro et pedibus fusces- centibus, Long. circa 55". Hab.. Sierra Leone: Less. Syn. Ploceus isabellinus, Less. Rev. zool. Soc. Cüv. 1840, p. 226. Ich kenne diese Art nicht. Sie könnte als Weibchen zu Pl. castaneofuscus gehóren. magnirostris, J. Verr. Capite olivaceo, superciliis et gula flavis; dorso dilute brunneo; alarum tectricibus remigibusque fuscis, flavo-limbatis, alis flavescente-albo bifasciatis ; cauda olivacea; pectore et lateribus sordide albidis; abdomine medio pure albo; subalaribus et remi- gum parte interna laete flavis; subcaudalibus flavis, albo- lavatis; rostro robusto brunneo, mandibula pallidiore; pedibus dilute brunneis, robustis. Long. 6". Hab. Senegal: J. Verreaux. Dieser Vogel, der Färbung nach ein Weibchen, wurde J. Verreaux vom Prinzen Eckmühl mitgetheilt, welcher ihn am Senegal aus einem grösseren Schwarme ähnlich gefärbter her- ausschoss. Wir wissen denselben keiner der vorhergehenden Arten mit Sicherheit beizuordnen und gónnen ihm hier provisorisch Artselbstándigkeit. Eine ganz ähnliche Form beschrieb ich unter dem Namen Hyphantornis modestus: Rev. zool. VIII. p. 406. Nicht minder verwandt scheint Ploc. affinis, Heugl. Syst. Uebers. p. 37, zu sein, welchen ich nach Untersuchung des Originalexemplares der Berliner Sammlung von modestus kaum zu unterscheiden weiss. Euplectes, Swaius. [lammieeps, Swains. Scarlatino-ruber; dorso et crisso pallidiore ochraceis; subcaudalibus ochraceis, longioribus apice albis; regione parotica, mento, genis, gula, alis et abdomine nigris; cauda nigra, tectricibus brevissimis; rostro nigro; pedibus pallidis. Long. 45/". — rostr. a riet. 71%". — al. 23/,". — caud. 1^ 8%, — tars. 9'^. Hab. Senegal: Swains. — Casamanze: Verr. — Cap Coast: Gord. — Rio Boutry: Pel. Syn. Euplectes flammiceps, Swains. West. Afr. 1. p. 186, pl. 13. — Bonap. Consp. I. p. 446. — Gord. Jard. Contrib. to Ornith. 1849, p. 9. Der von Rüppell (Abyssin. Wirbelth. Voeg. p. 100) als E. flam- miceps aufgeführte Vogel Abyssiniens ist ohne Zweifel E. Petiti, Desm. (Lefevre Voy. Abyssin. Ois. pl. 10. — Herz. v. Würtenb. Icon. inedit. t. 49. a. jun. — Rev. zool. IX. p. 242. — Bonap. Consp. I. p. 446, — Heugl. Uebers. p. 39.) Ich zweifle meinerseits an der specifischen Verschiedenheit von E. craspe- dopterus, Schiff. 128 984. franeiscanus, (Is.) Scarlatino-ruber; pileo, genis et abdomine holosericeo-nigris; gula rubra; alis pallide brunneis, remigibus et rectricibus margine pallidioribus ; cauda brevi brunnea, tectrieibus longissimis scarlatinis tota obtecta ; subalaribus ochraceis; rostro nigro; pedibus pallidis. Long. 4'/,". — rostr. 5. — al. 2" 4^' — caud. ]" 3'".-— tars. 9'". Hab. Senegambien, Guinea. (Casamanze: Verr. — Cap Coast: Gordon etc.) — O. (Nubien, Sennaar, Abyssinien). * Syn. Loxia franceiseana, Isert, Schrift. Berlin. Naturf. 385. 386. IX. p. 332. — Fringilla ignicolor, Vieill. Ois. chant. pl. 59. — Pl. enl. 134. — Le Cardinalin, Temm. Catal. 1807, p. 229. — Lichtenst. Doubl. p. 34. — Euplectes igni- color, Swains. West. Afr. I. p. 184. — Gordon, Jard. Con- tib. 1849, p. 9. — Bonap. Consp. I. 446. — Ehrenb. Symb. Physic. Av. dec. I. t. 2. fig. opt. — A. Brehm, Caban. Journ. Ill. p. 375. — Heugl. Uebers. p. 38. oryx, (L.) Major, scarlatino-ruber; facie, genis, regione parotica et abdomine holosericeo-nigris; alis et cauda brunneis, hujus tectricibus superioribus brevibus; remi- gibus et rectricibus pallide marginatis; rostro nigro; pe- dibus pallidis, Long. 5'/". — rostr. 7%. — al. 2^ 11. — caud. 1:5". — tars. 9 ^. Hab. Senegal: Adanson. — Cap Coast: Fraser. — Elmina: Weiss. etc. — M. Syn. Cardinalis capitis bonae spei, Briss. Ornith. III, p. 114. — Loxia oryx, L. — Vieill. Ois. chant. pl. 66. — Pl. enl. 6, fig. 2. — ib. 309, fig. 2. -- ib. 181, fig. 2. — Swains. West. Afric. I. p. 187. — Bonap. Consp. l. 446. — Heugl. Uebers. p. 39. Heuglin glaubt diese Art in Nordostafrica beobachtet zu haben. melanogaster, (Lath.) Minor, dilute flavus; regione par- otica, capitis lateribus, mento, gula abdomineque medio holosericeo-nigris; alis et cauda brevi fuscis; intersca- pulio fuscescente; subalaribus albidis; rostro nigro; pe- dibus pallidis. Long. 41%“. — rostr. 5'/?"*. — al. 2” 1 '4'^'. — caud. 10%. — tars. 7%. Hab. Senegal: Swains. — Casamanze: Verr. — Iddah am Niger: Thoms. — Aguapim: Riis. Syn. Black-bellied Grosbeakl, Brown, Illustr. pl. 24, fig. 2. — Loxia melanogastra, Lath. J. O. I. p. 395. — L. afra, Gm. — Fringilla abyssinica, Vieill. Encycl. p. 953. — Le Worabé, Vieill. Jis. chant. pl. 28. — Fr. ranuneulacea, Lichtenst. Doubl. p. 23. - Euplectes melanogaster, Swains. West. Afr. I. 182. — Thoms. Allen, Exp. Nig. I. p. 310. — Bonap. Consp. lI. p. 447. In Südafrica vertreten durch E. taha, Smith, aber keineswegs gleichartig mit diesem, wie Heuglin meint. 387. 388. 389. 129 aurinotus, Swains. Capite, collo et corpore subtus ni- gerrimis; dorso aureo-flavo; alis fuscis, tectricibus nigro- maculatis, apice albis; rostro. nigro;. pedibus pallidis. Long. circa 6". Hab. Benguela: Brown. .. Syn. Golden-backed Finch, Brown, lllustr. of Zool. pl. 25, fig. l. — Loxia aurea, Lath. I. O. I. p. 373. Coceothraustes aurea, Vieill. Encycl. p. 1003, — buo. Anim. in Menag. p. 310, Eine aberrante Art ist Euplectes strictus, Heugl. von Si- mehn in Abyssinien. Ich beschreibe ein Exemplar der Berliner Sammlung: Notaei plumis medio fusco-nigricantibus, margine pallide fulvescentibus; superciliis albidis; subtus pallide fulvescens, pectore et hypochondriis fusco striatis, maculis nonnullis pecto:is medii ma- joribus; remigibus tertiariis late fulvescente-lim- batis; rectricibus pallidius fuscis, pallide margi- natis; pedibus magnis, ungue postico valde elon- gato; rostro brunneo. Long. circa 3^ 10'", — rostr. 5^, — al." 5". — caud. 15"'. — tars. 8'". Quelea, Reichenb. occidentalis, Hartl. Minor; dorso alisque brunneo-gri- sescentibus , plumis medio nigricantibus; remigibus et rectricibus sordide flavo-marginatis; subtus fulvo-albida; capite et cervice fulvescentibus, in mare adulto pulchre roseo-lavatis; facie cum . gula et. fronte nigris ; rostro rubro; pedibus carneis. Jun. Capite fuscescente, su- percilis gulaque albidis. Long. 4''. — rostr. 6, — al 2^ 415'/ — caud. 15' ,". — tars. 8°. Hab. Senegal: Adanson etc. — Casamanze: Verr. — Guinea. Syn. Passer senegalensis erythrorhynehus, Briss. Ornith, II. p. 110, pl. 6, fig. 1. — Pl. enl. 183, fig. 2. — Emberiza. quelea, L. S. N. X. p. 177. — Vieill. Ois. chant. t. 22—24. — Euplectes sanguinirostris, Swains. West. Afr. I. p. 188. — Sundev. Öfvers. 1850, p. 126. (NB!). ‚Vielleicht nur constante Localrasse. Ein vom Senegal her- stammendes Exemplar der Leidner Sammlung hat auch die Brust stark rosa überlaufen. Die erste richtige Auseinandersetzung der südlichen, westlichen. und nordóstlichen Rasse verdanken wir C. Sundevall. Foudia, Reichb. erythrops, Hartl. Supra fusca, plumis medio obscurio- ribus ; capite intense et cireumseripte sanguineo; mento et gutture nigro et sanguineo variegatis; remigibus et rectricibus gracillime flavo-marginatis; subalaribus alae-. que flexura isabellinis; subtus dilute brunnescens, abdo- mine medio albido; rostro et pedibus fuscis. Mas jun. Plumulis frontalibus, striola supraciliari lorisque san- guineo-tinctis. Foem. jun. Flava, ubi "- jun. ruber. " , x j 130 3%. 391. 392. Long. 4^ 8%. — rost. 5%. — al. 2^ 33/4, — caud. 1" 2a. — tars. Tale; Hab. Senegal: Dub. — Casamanze: Verr. — Ins. St. Thomé: Weiss. — Gabon: Du Chaillu. — Aguapim: Riis. Syn, Ploceus erythrops, Hartl. Rev. zool. 1848, p. 109. — Euplectes erythrops, Id. Beitr. Ornith. Westafr. p. 93, t. 8. mas et foem. jun. — Quelea capitata, Du Bus, Bullet. Acad. Brux. Fevr. 1855. — Bonap. Rev. et Mag. de Zool. 1855. p. 76. Das oben beschriebene altmännliche Exemplar der Bremer Samm- lung stammt vom Casamanzefluss. Nigrita, Strickl. canicapilla, Strickl. Supra cano-cinerea; verticis late- ribus et uropygio albidis; fronte, genis, gula corporeque inferiore reliquo nigerrimis; alis nigris, tectricibus mino- ribus omnibus majoribusque dorso proximis macula sub- apicali rotundata alba ornatis; subalaribus niveis; cauda nigra, tectricibus superioribus plumbeis; rostro et pedibus nigris. Long. 5". — rostr. 53//". — al. 2" 6y,". — caud. 1” 10'". — tars, 71%’. Hab. Fernando Po: Fraser. — Gabon: Verr, — Agua- pim: Riis. Syn. Aethiops canicapillus, Strickl. Proceed. Zool. Soc. 1841, p. 30. — Fraser, Zool. typic. pl. 48, fig. opt. — Verr. Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 420. — Bonap. Consp. I. p. 444. fusconota, Fraser. Capite, collo, caudae tectricibus caudaque ipsa nitide nigris; dorso scapularibusque cine- rascente-fuscis; alis nigricantibus; corpore inferiore toto sordide albo; rostro et pedibus nigris; iride fusca. Long. 4V,". — rostr. !/". — al. 2'/4". — caud. 2". — tars. 14". (Fraser). Hab. Fernando Po: Fraser. — Moondafl. (Gabon): Du Chaillu. (Mus. Philad.) Syn. Nigrita fusconota, Fraser, Proceed. Zool. Soc. 1842, p. 145. —— Fraser, Zoolog. typ. pl. 49. — Allen Thoms. Exped. Nig. II. p. 501. — Bonap. Consp. I. p. 444. bicolor, Hartl. Corpore superiore toto cum alis et cauda fuscescente-ardesiaco, inferiore toto, sincipite et superciliis intense purpurascente-castaneis; cauda nigra; subalaribus pallidis; rostro et pedibus nigris. Foem. Supra cinerascens, subtus albicans; alis et cauda fuscis. Long. 4'/"7. — rostr. 4'". — al. 2" 1'". — caud. 14'4". tars. 5. Hab. Casamanze: Sclat. — Sierra Leone: Collect. Brogden. — Goldküste: Mus. Brem. — Gabon: Verr. — Aguapim: Riis. Syn. Pytelia bicolor, Hartl. Verzeichn. Brem. Samml. p. 76. — Chesnut-bellied Finch, Lath. Gen. Hist. vol. j N 393. 394. 395. 396. 397. 131 IV. p. 81. — Nigrita bicolor, Selat. Jard. Contrib. 1852, p. 34, c. fig. bon. luteifrons, Verr. Minima; supra dilute plumbeo-canes- cens; uropygio concolore; fronte et superciliis stramineo- lutescentibus; genis, gula, corpore subtus, alis et cauda rotundatis nigerrimis; rostro nigro; pedibus carneis. Long. 4/4". — rostr. 5/35". — caud. 1^ 5!5'"' — tars. 6". Hab. Gabon: Verr. Syn. Nigrita luteifrons, J. et E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 420. Eine fünfte Art dieser ausgezeichneten africanischen Form ist Nigrita Arnaudii, Pucher. vom oberen weissen Nil. Das schóne Exemplar der Pariser Sammlung ist das einzig bekannte. Siporopipes, Cab. frontalis, (Vieill) Corpore supra, alis et cauda dilute brunneis; tectricibus alarum et remigibus pallidius mar- ginatis; vertice et nucha dilute cinnamomeis; fronte et macula utrinque mystacali nigris, albo-punctatis; subtus albidus; rostro et pedibus pallidis; iride fusca. Long. 414". — rostr. 3'/"/. — al. 2" 7'4'". — caud. 1^ 8%. — tars. TUAE Hab. Senegal: Vieill. — Casamanze: Verr. — O. Syn. Fringilla frontalis, Vieill. Encycl. p. 990. — Id. Ois. chant. pl. 16. — Bonap. Consp. 1. p. 444. Textor, Temm. alecto, Temm. Totus niger, absque nitore; plumis hypochondriorum nonnullis subalaribus albis; cauda lon- giuscula rotundata; alis brevibus; pedibus robustis sordide griseis; rostro albido; iride fusca. Long. 10^. — rostr. 102/'^. — al. 4^" 9. — caud. 4". — tars. 121%. Hab. Senegambien. (Gambia: Mus. Brem. — Casa- manze: Verr. etc.) O. Syn. Textor aleeto, Temm. Pl. col. 446. — Alecto gen. Less. Tr. d'Ornith. p. 433. — Dertroides albirostris, Swains. West. Afr. I. p. 163. — Alecto albirostris, Hartl. Cab. Journ. Il. 105. — A. Brehm, Reisen in Afr. II. p. 108. panicivorus, (L. Totus niger; macula minuta alae tectricum majorum nonnullarum apicibus formata candida; rostro albido; pedibus cinereis; iride nigra. Long. 7° 3“. — rostr. a riet. 6%. — caud. 2" 7°, — dig med. 7°. Hab. Westafrica? Syn. Pyrrhula africana nigra, Briss. Ornith. 111. 317. — Id. edit. oct. I. p. 397. — Loxia panicivora, L. S. N. I. 302, Plocepasser, Smith. superciliosus, Rüpp. Supra pallide brunneus; pileo, et cervice castaneo-rufis; superciliis albidis; stria utrinque maxillari e maculis parvis subtriquetris composita nigra; 9% pct 132 alae tectricibus minoribus late albido-terminatis; cauda brunnea; subtus sordide albus; rostro et pedibus pallidis. Long. 6^. — rostr. TV4'". — al. 3" 5%. — caud. 2^ 9". — tars. 7?/5'^. 15 Hab. Gambia: Swains. — Casamanze: Verr. — Iddah am Niger: Thoms. — O. Syn. Ploceus superciliosus, Rüpp. Zool. Atl. t. 15. — Agrophilus supereiliosus, Swains. West. Afr. I. p.209. — Bonap. Consp. I. p. 444. — Lefevre Voy. Abyssin. p. 110, pl. 9, fig. 2. — Allen Thoms. Exped. Nig. II. p. 500. &yeobius, Vieill. 398. eristalus, Vieill. Nigerrimus; capite pulchre cristato, genis, gutture pectoreque superiore coccineis; fascia fron- tali, loris, macula periophthalmica mentoque summo nigris; subcaudalibus et subalaribus nigris; rostro et pedibus nigris. Foem. Minor, fusco-nigra, subtus fuliginosa; capite haud cristato pectoreque superiore rubris; rostro carneo. Jun. av. Cinereus, capite colloque pallide rubris ; fronte in nigrum vergente. Long. circa 6'/,". — rostr. 7“, — al. 9". — caud. 2". — tars. 714. | Hab. Rio Boutry: Pel. — Aguapim: Riis. — Gabon: Aubry Lecomte. — Congo: Perrein. Syn. Tanagra malembica, Daud. Ann. du Mus. ll. t. 10, p. 148. — Shaw Natur. Misc. pl. 581. — Lath. Gen. Hist. vol. VI. p. 39. — Malimbus cristatus, Vieill. Ois. Chant. pl. 42. — Ploceus cristatus; Id. Encycl. p. 700. — Syeobius cristatus, Id. Anal. p. 33. — Swains. Menag. 305. — Bonap. Consp. I. p. 438. — S. nigrifrons, Hartl. Caban. Journ. 1855, p. 356. Sehr interessant ist das Farbenkleid des jüngeren Vogels in der Pariser Sammlung. 399. malimbus, (Temm.) Nigerrimus; pileo, cervice collique lateribus coccineis; maxilla margine stricto frontali nigro cincta; rostro et pedibus nigris; cauda aequali; iride et corylo-rubra. Mas jun. Fronte nigro. pem d — rostr. 105," — al. 2" 5'4'". — ‚caud. 2// aa — tars. 10'^. Hab. Fernando Po: Fraser. — Gabon: Du Chaillu. — Congo: Perrein. (Mus. Paris. Lugd. etc.) Syn. Malimbus cristatus foem. Vieill. Ois. chant, pl. 43. — Republicain a capuchon ecarlate. Temm. Catal. 1807, p. 234. — Ploceus rubricollis, Swains. Menag. p. 306. — Euplectes rufovelatus, Fras. Zool. typic. pl. 46. — Id. Proceed. Zool. Soc, 1842, p. 142. — Allen Thoms. Exped. Nig. II. p. 500. — StrickL Jard, Contrib. 1851, p. 133. — Verr. Rev. et Mag. 1851, p. 419. 400. seutatus, Cass. Splendide niger, nitore nonnullo cora- cino; pileo, cervice, colli lateribus, fascia pectorali lata et subcaudalibus coccineis; pilei plumis, brevibus , Er me Rag dac —— 401. 133 holosericeis; rostro nigricante; pedibus plumbeis; iride brunnea. Foem. Pileo et cervice nigris ; fascia pectorali et subcaudalibus ut in mare coccineis. Long. circa 5" 7^. — rostr. 617.) — al. 3" 2. — .caud. 1^ 7^'. — tars. 9'^. Hab. Sierra Leone: Mac Dowell. (Mus. Philad.) — Rio Boutry: Pel. (Mus. Lugd.) Syn. Sycobius uu. Cass. Pınabeikl Acad. Nat. Sc. of Philad. 1848, p. 67. — Id. Journ. Acad. Philad. L. p. 297, pl. 41, fig. 1, 2. 412. — Bonap. Consp. L p. 439. Die Schwärze der Kehle zieht sich seitlich bis zu den Augen hin. nitens, (J. E. Gray.) Niger, nitore nonnullo chalybeo; scuto pectorali magno holosericeo coccineo; pilei plumis brevibus, hososericeis; alis, cauda, abdomine imo et uropygio subfuscescente-nigris ; rostro basi et mandibula fere tota caerulescentibus, illo apice flavo; pedibus plum- beis; iride brunnea. Long. yt» —. rostr. S^". — al. 31/4". — caud. 1^" 11'". — tars. gu. . Hab. Sierra Leone: Sabine. Afzelius. — Rio Boutry: Pel. — Aguapim: Riis. — Gabon: Verr. (Mus. Brem.) Syn. Ploceus niténs, J. E. Gray, Zool. Mise. I. p. 6. ^—— G. R. Gray, Gen. of Birds, pl. 87, fig. 2. — Sundev. 402. Öfvers. Kongl. Vet. Acad. Förh. 1849, p. 158. — Bonap. Consp. I. p. 439. — Crimson throated Tanager, Lath. Gen. Hist. vol. VI. p. 39. Der von Pel gesammelte mit Gray's Abbildung. genau überein- stimmende Vogel der Leidner Sammlung ist ein Weibchen. Das Männchen unterscheidet sich nnr durch die Grösse: Schnab. 92, ; Flüg.3!/,"; Tars. 9 /,". Das schöne männliche Exemplar der Bremer Sammlung von Gabon zeigt den Schnabel einfärbig graublau mit etwas Stahlglanz. Das Roth ist bei Sycobius nitens ein reines dunkles carmin, bei. S. scutatus balt es vielmehr die Mitte zwischen carmin und zinober. ‚nigerrimus, (Vieill.) Totus nigerrimus, alis et cauda 'vix. conspieue fuscescentibus; rostro nigro; pedibus pal- lidioribus; remige prima. spuria, quarta omnium longis- sima, tertia et quarta vix brevioribus. Long. 6^ 11'^. —. rosír. 1449". — al..3^ 5'". — tars. 8^9". . Hab. Cap Lopez: Verr. — Gabon: Du Chaillu. — An- gola: Perrein. (Mus. Brem.) Syn. Ploceus nigerrimus, Vieill. Enc. meth. Orn. p. 700. — Id. Diet. vol. 34, p. 130. — P. niger, Swains, Menag. p. 306. — Bonap. Consp. L p. 439. — Hartl. Cab. Journ. II, p. 411. Wir maassen ein schönes männliches Exemplar aus Gabon. Die Angolarasse dieser Art scheint kleiner zu sein, denn Vieillot giebt die Totallänge von Perrein’s Vogel nur zu 5!/,‘ an. 403. melanotis, Lafren. Supra grisescente-murinus, subtus pallidior, cinerascens; abdomine imo, subcaudalibus et hypochondriis albidis; capite, gutture et pectore igneo- nn—— UM 134 404. 405. miniatis; remigibus primariis rectricibusque lateralibus basi extus eodem colore marginatis; regione parotica tota, mento et loris nigris; rostro rubro; pedibus, ut videtur, flavidis; iride brunnea. Long. 6!/". — al. 3". — caud. 2" 3%, — tars. 8. Hab. Senegal: Lafren. — Gambia: Less. — Casamanze: Verr. — O. (Khor-adi, Singue: Herz. v. Würtemb. — Schoa: Harris.) Syn. Ploceus melanotis, Lafren. Rev. zoolog. 1839. p. 20. — Id. Guér. Mag. de Zool. 1839. Ois. pl. 7. — Less. Echo du Monde Sav. 1844, p. 31. — Id. Deser. Mammif. et Ois. p. 334. — Bonap. Consp. I. p. 438. — — P.erythro- cephalus, Rüpp. System. Uebers. p. 71. — P. haemato- cephalus, Herz. v. Würtemb. Icon. ined. t. 51. — Heugl. Uebers. p. 38. Rüppell giebt die Totallánge eines Exemplares aus Schoa nur zu 5' 8"' an. Ich untersuchte ein Ex. vom Casamanze-Fluss. Sundevall beschreibt eine sehr ähnliche Art aus den nórd- lichsten Theilen der Kafferei, welche sich fast ausschliesslich durch den Mangel des schwarzen Ohrflecks zu unterscheiden scheint: Sy c. rubriceps. (Ofvers. Kongl. Vetensk. Acad. Fórh. 1850, p. 97). Bei dieser von Wahlberg entdeckten Art zeigen Weibchen und jüngeres Männchen Kopf und Hals schmutzig olivengelblich. Symplectes, Swains. princeps, Bonap. Supra flavo-viridis, subtus flavissi- mus; pileo laete fulvo; remigibus et tectrieibus alarum nigricantibus, dorsi colore marginatis; cauda olivaceo- flavida; rostro magno, robusto, albido; pedibus pallidis, unguibus ut videtur albis. Mas ad. Pileo, cervice, colli lateribus et pectore fulvo-rufescentibus; rostro nigro. Long. circa 6'. — rostr. 94. — caud. 2^ 11,3, — tars. 1". — dig. med. sine ungue: 6 /'". Hab. Ins. do Principe: Mus. Paris. — Lagos: J. L. Burt. — Gabon: Verr. — Angola: Henders. Syn. Symplectes princeps. Bonap. Consp. I. p. 439. — Hartl. Caban. Journ. I. p. 259. — Cass. Proceed. Acad. N. Se. of Philad. 1855. p. 439. Wir verdanken die Notiz über das Farbenkleid des alten Männchen’s unserem Freunde Jules Verreaux. Ein Exemplar wie das oben beschriebene mit schwarzem Schnabel steht im Brittischen Museo. Jonquillacews, Vieill. Supra ex olivascente-niger, alis et cauda vix dilutius tinctis; superciliis et corpore infe- riore toto intense flavis; fascia per oculum nigro-olivacea; subalaribus flavis; rostro nigro, pedibus fuscis. Jun. Supra obscure olivaceus, pileo nigricante; uropygio magis virente; superciliis et gastraeo flavis. Long. circa 55/'". — rostr. 7%. — al. 2" 9"', — caud. 1^ 9%, — tars. 814^. 135 Hab. Senegal: Mus. Lugd. — Angola: Perrein. — Gabon: Verr. Syn. Ploceus jonquillaceus, Vieill. N. D. vol. 34, p.130. — Id. Eneyel. p. 700. - Le Republicain à ventre et gorge jaune: Temm. Catal. 1807, p. 234. — Guer. Iconogr. Ois. pl. 18, fig. 8. — Pl. tricolor, Temm. Mus. Lugd. 1855. — Symplectes ehrysophrys, Verr. Cab. Journ. III, p. 106. Ein jüngerer Vogel dieser Art zeigte nach J. Verreaux die obere Hälfte des Schnabels braun, die untere weisslich, die Füsse sehr bleich und die Nägel fast weiss. 406. St. Thomae. Hartl. Supra olivaceus, pileo et nucha 407. 408. fusco - nigricantibus; fronte, superciliis, capitis collique lateribus et pectore ex aurantiaco-fulvis; gula colloque antico pallidioribus; abdomine pallide brunnescente; uro- pygio in aurantiacum vergente; tectricibus alarum apice albido-limbatis; subalaribus albidis; rostro et pedibus brunneis. Long. 5^ 5'". — rostr. 73/,"". — al. 2^" 1014". — caud. 1^ 10. — tars. 101. (Av. jun.) Hab. Ins. St. Thomé: Weiss. (Mus. Hamburg.) Syn. Sycobius St. Thomae, Hartl. Rev. zoolog. Soc. Cüv. 1848. p. 109. — Id. Beitr. zur Ornith. Westafr. p. 54, t. 9. fig. bon. — Symplectes St. Thomae, Bonap. Consp. I. p. 439. nigricollis, (Vieill) Dorso, uropygio, alis et cauda ni- tide nigris; capite toto corporeque subtus laete flavis; alarum tec ricibus obscurioribus; remigum rectricumque pogoniis externis pallidioribus; gula media maculaque nuchae nigris; rostro nigricante-chalybeo; pedibus ruben- tibus. Long. 6". Hab. Angola: Perrein. — O. (Zanzibar: Verr.) Syn. Ploceus nigricollis, Vieill. Encycl. p. 699. — Id. Dict. d'Hist. natur. vol. 34, p. 129. — Id. Ois. chant. pl. 45. — Ploc. atrogularis, Voigt. Cüv. Thierr. I. p. 164. — Symplectes nigricollis, Bonap. Consp. I. p. 439. bicolor, (Vieill.) Supra totus obscure olivascente-fus- cus, subtus vitellinus; gula flavido. et nigricante-fusco variegata; subalaribus albis; remigibus margine externo albido-limbatis ; tectricibus caudae superioribus olivaceo- virentibus; rostro plum"eo, tomiis subpellucidis albidis; pedibus pallide brunnescentibus. Long. 6'4". — rostr. 8, — a]. 9" 8'", — caud. 2" 1'", — tars. 10. Jun. Gula albida. Hab. Senegal: Swains. — Sierra Leone: Jardine. — Aboh am Niger: Thoms. — M Syn. Ploceus bicolor, Vieill. Eneyel. p. 6908. — Frin- gilla gregalis, Licht. Doubl. p. 23. — Pl. chrysogaster, Vig. Proceed. Zool. Soc. 1830, p. 92. — Eupodes xantho- somus, Jard. Illustr. of Ornith. n. s. pl. 10, fig. bon. — ——€ 0 00 O€-A———— WM 136 409. 410. 411. S. chrysomus, Swains. West. Afr. I. 170. — Allen Thoms: Exped. Nig. I. p. 210. — Bonap. Consp. I. p. 439. — Sy- cobrotus bicolor, Caban. Cat. Mus. Hein. p. 182 — Py- ranga ieteromelas, Vieill. fide Pucher. Arch. du Mus. VII, p. 357. /idua, Cüv. regia, L. Supra nitide nigra; torque et corpore subtus dilute fulvescentibus; crisso et subcaudalibus albis; rec- tricum quatuor interinediarum rhachidibus valde elongatis, apice tantum dilatato-plumosis ; rostro et pedibus rubris. Long. 12—13". — rostr. 425". — al. 3^ 2/". — rectric. intermed. 9—10'., — tars. 7'/,'^. | Hab. Africa occid. Vieill. Bonap. — M. | Syn. Vidua riparia africana, Briss. Ornith. vol. III. p. 129. — Pl. enl. 8, fig. 1. — Emberiza regia, L. S. N. I. 313. — Vieill. Ois. chant. pl. 34, 35. — Bonap. Consp. I. p. 449. principalis, (L.) Supra nitide nigra; torque, uropygio, tectricibus caudae superioribus, macula magna alari, ca- pitis lateribus et corpore subtus albis; rectricibus late- ralibus dimidiato-albis, quatuor intermediis valde elon- gatis, duabus convexis et duabus concavis; rostro rubro ; pedibus pallidis. Long. circa 10". —- rostr. 4". — al. 2^ 6/^. — rectric. med. 6". — tars. 8. Hab. Senegambien; Guinea. (Casamanze: Verr. — Accra; Cap Palmas: Fraser. — Cap Coast: Gord. — Aboh am Niger: Thoms. — Gabon: Verr. — O. M. (Verr.) Syn. Emberiza principalis, L. S. N.T. 313. — Vidua angolensis, Briss. Orn. IM. app. p. 80. — E. serena, L. — E. vidua, L. — Vidua major et minor, Briss. 1. c. DI, 5.122, 127. Pl. enl. 8. fig. 2. — Vieill. Ois. chant. pl. 28. — Vidua erythrorh ynchos, Swains. West. Afr. I. p. 176, pl. 12. — Gordon, Jard. Contrib. 1849, p. 10. — Hartl. Beitr. Orn. Westafr. p. 46: descr. foem. — Heugl. Uebers. p. 39. — Cab. Mus. Hein. I. p. 175. Cabanis wili bemerkt haben, dass sich Exemplare vom Senegal durch geringere Dimensionen und durch schwarzgefärbtes Kinn von südafricanischen unterscheiden. hypocherina. Verr. Nigra, viridi-resplendens; plumis uropygialibus elongatis, sericeis, niveis; alis fuscis; re- migibus primariis dilute brunneis, albo-limbatis, secun- dariis nonnullis latius albo-marginatis; subalaribus albis ; rectricibus quatuor intermediis totis nigris, apice acumi- natis, sexpollicaribus, reliquis albo-marginatis; cruribus basi albo-variegatis; rostro conico flavido; pedibus fuscis. Long. 4^ 1'^". — rostr. 31". — al. 2" 4%, —' caud. 1^" 717’. — rectr. med. circa 6". Hab. Westafrica: Guislain. (Mus. Paris.) pn ir 419. 137 ^ Syn. Vidua hypocherina, J. Verr. Rev. et Mag. de Zool. 1856, p. 260, pl. 16. | | a. Steganura, Reichb. paradisea, (L. Nigra, subtus albo-fulvescens; capite toto cum gula nigro; torque, colli lateribus pectoreque superiore laete aurantiaco- rufescentibus; subcaudalibus nigris; rectricibus quatuor lateralibus gradatis, duabus sequentibus 10 — 12^ longis verticaliter positis, duabus intermediis brevibus, dilatatis, in setam tenuissimam excurrentibus; rostro nigro; pedibus fuscis; iride fusca. Long. 5%. —- rostr. 4!/,"*, — al. 2" 9'", — tars. 6". Hab. Senegambien:Swains. ete. (Casamanze: Verr.) — Angola: Briss. (Mus. Lugd.) — O. Syn. Emberiza paradisea, L. S. N. I. 312. - Vidua . africana, Briss. Orn. III. p. 120. — Pl. enl 194. — Edw. pl. 86. — Vieill. Ois. chant. pl. 37, 38 — Benn. Zool. Gard. and 413. Menag. Il. p. 307. — Swains. West. Afr. I. p. 172, pl. 14.— . Bonap. Consp. I. p. 449. — Heugl. Uebers. p. 39. Mit den mittleren Schwanzfedern misst der Vogel 11'^ 3". VM b. Urobrachya, Bp. ! albonotata, Cass. Nitide nigra; humeris flavis; remi- gibus primariis basi albis; tectricibus alarum majoribus albo-terminatis ; subalaribus nigris; rectricibus valde elon- gatis; rostro caerulescente, tomiis albidis; pedibus nigri- cantibus. Long. 6'4". — al. 3". — caud. 33/40. Hab...Africa occid. . Bonàp. — M. (Natal: Verr.) Syn. Vidua albonotata, Cass. Proceed. Acad. Philad. ..1848, p. 66. — Id. Journ. Acad. Philad. I. p. 241, pl. 30. — 414. Bonap. Consp. L. 448. | | AR Das Vorkommen. dieser in Westafrica ist mir sehr zweifelhaft. I c. Coliostruthus, Sundev. ^maeroura, (Gm.) X Holosericeo-nigra; scapularibus et 'interscapulio laete citrino-flavis; remigibus secundariis et tertiariis tectricibusque earum albido-marginatis; sub- alaribus albidis; rostro nigro, mandibula apice pallida; pedibus fuscis; cauda lata, longa, flabelliformi. Long. 75/,". — yostr.: 6. — al. 2" 11'". — caud. 4^": — tars. I". Hab. Senegal, Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — Accra, Cap Palmas: Fraser. — Cap Coast: Gord. . — Gap Lopez: Verr. — Ashantee: Pel. — Gabon: Verr. — Aguapim: Riis. — O. Syn. Loxia macroura, Gm. I. 845. — L. longicauda, Lath. T. 0. 1.373. — Moineau du royaume de Juida, Buff. Pl. enl. 183, fig. 1. — Fringilla flavoptera, Vieill. Ois. chan!. pi. 41. — F. chrysoptera, fd. Encycl. p. 964.— . Vidua ehrysonotos, Swains. West. Afr. I. p. 178. — Gordon, Jard. Contrib. 1849, p. 10. — Heugl. Uebers. p. 41. — Pentheria maeroura, Cab. Ornith. Notiz, II. 331. 138 415. 416. 417. 418. ard. ns, (Bodd.) Nitide nigra, alis nonnihil fuscescenti- bus; remigibus tertiariis pallide brunnescente-marginatis ; fascia pectoris superioris splendide aurantiaco- miniata ; rectricibus sex valde elongatis ; rostro et pedibus nigris. Long. 10". — rostr. 6. — al. 2° 9^", — eaud. 8. — tars. 10. Hab. Senegambien: Swains. — M. O. Syn. Emberiza panayensis, Gm. I. 885. — Sonn. Voy. 117. pl. 76. — Pl. enl. 647. — Encyclop. p. 966. — E. signata, Seop. — Vidua lenocinia, Less. Tr. d'Orn. p. 437. — V. torquata, Less. Compl. VIII. 278. — V. rubritorques, Swains. West. Afr. l. 174. — Pentheria rubritorques, Bonap. Consp. I. p. 448. concolor, Cass. Tota nigra; rostro conico robustiore quam in specie praecedente; remigibus et rectricibus latioribus. Long. 12". — al. 254,". — caud. 8'/". Hab. Sierra Leone: Afzelius. Syn. Vidua co"color, Cass. Proceed. Ac. Nat. Sc. of Philad. 1848, p. 66. — Id. Journ. Acad. Philad. I. p. 241, pl. 30, fig. 1. — Pentheria concolor, Bonap. Consp. I. . 448. — Coliostruthus eoncolor, Sundev. Ofvers. Kongl. Vet. Acad. För'. 1849, p. 158, 2. Coecothraustinae, Sw. Spermospiza, G. R. Gray. haematina, (Vieill. Nigra; mento nigro; gutture pectore et hypochondriis fulgide coccineis; abdomine medio et imo, crisso et subcaudalibus nigris; subalaribus nigrican- tibus; rostro metallice cyaneo, tomiis et apice miniato; pedibus nigricantibus. Foem. ignota. Long. 5'". — rostr. 7°. — al. 2^ 1%. — caud. 5" 11%. — tars. 8'/.". Hab. Casamanze: Verr. -— Goldküste: Mus. Brem. — Cap Coast: Gord. — Sierra Leone: Brogden.— Dabocrom: Pel. — Aguapim: Riis. Syn. Loxia haematina, Vieill. Ois. chant. pl. 67. — Id. Eneyel. p. 1007. — Crimson-breasted Grosbeak, foem. Lath. Gen. Hist. V. p. 222. — Fringilla pustulata, Voigt, Cüv. Thierr. I. 581. — Spermophaga eyanorhyn- chos, Swains. West. Afr. I. 164. — Jard. Selb. Illustr. of Ornith. n. s. pl. 11. fig. bon. guliata, (Vieill) Simillima praecedenti, sed diversa: macula mentali nigra nulla; genis et loris coccineis; uropygio coccineo; Foem. Sincipite et uropygio vinaceo- rubentibus; abdomine inferiore et subcaudalibus nigris, albo maculatis; gutture pectoreque in cinnabarinum ver- gentibus. Long. 55". — rostr. 6'". — al. 2 5. — caud. 1^ 10%. — tars. 8/4. Hab. Casamanze: Verr. — Dabocrom: Pel. — Gabon: 419. 420. 421. 139 Verr. (Moondafl. Du Chailiu). — Congo: Perrein. (Mus. Lugd.) Syn. Loxia guttata, Verr. Ois. chant. pl. 68. foem, — Id. Encycl. p. 1007. — Crimson-breasted Grosbeak, Lath. Gen. Hist. vol. V. pl. 87. foem. — J. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1852, p. 312. Pyrenestes, Swains. ostrinus, Vieill. Niger; capite, collo, pectore, uropygio et tectricibus caudae superioribus splendide coccineis, subalaribus fuscis; cauda rubra, rectricum lateralium pogoniis internis nigricantibus; rostro robustissimo nigri- cante-caeruleo; pedibus fuscis. F oem. Fuliginosa, ubi mas niger. Long. 57/". — rostr. a riet. 710. — al. 2210. — caud. 24/,". Hab. Sierra Leone: Swains. — Ashantee: Pel. — Moondafl. (Gabon) : Du Chaillu. Syn. Loxia ostrinra, Vieill. Ois. chant. pl. 48. — Id. Eneyelop. p. 1018. — Id. Galer. des Ois. pl. 60. — Pyre- nestes sanguineus, Swains. West. Afr. I. p. 156. pl. 9, fig. bon. foem. — Bonap. Compt. rend. 1856, p. 18. Ich kann der Ansicht Bonaparte's, dass P. sanguineus Swains. als grósseste Art von dem mittelgrossen ostrinus Vieill. speci- fisch zu trennen sei, nicht beistimmen. eoccineus, Cass. Speciei praecedenti affinis, sed multo minor et vere diversus. Splendide niger; capite, collo, pec- tore superiore, uropygio, tectricibus caudae superioribus et hypochondriis pulchre coccineis; cauda supra obsole- tius rubra; subcaudalibus nigris, rubro-notatis; rostro metallice caeruleo, pedibus fuscis. Foem. jun. Fusca, subtus pallidior, olivascens; «cauda supra rubescente ; rostro et pedibus brunneis. Long. 4'". — rostr. 5"'. — al. 2" 3". — caud. 174”. — tars. 8'^. Hab. Monrovia: Cass. (Mus. Philad.) — Gabon: Verr. (Mus. Brem.) Syn. Pyrenestes coecineus, Cass. Proceed. Acad. Nat. Se. of Philad. 1848, p. 67. — Id. Journ. Acad. Philad. 1849, I. pl. 31, fig. 2. j Weder Lokalrasse noch Weibchen der vorhergehenden Art. personalus, Dubus. Saturate fuscus; capite absque oceipite et tectricibus caudae superioribus nitide coccineis; pectore coccineo-tincto; rectricibus duabus intermediis supra totis, caeterarum pogoniis externis obsolete cocci- neis; rostro crassissimo nigro; pedibus fuscis. Long. vix 9',". — rostr. a rict. 7°. — al. 2° 51/'". — caud. 2" 2'A'". — tars. 9%. Hab. Senegal: Mus. Bruxell. Syn. Pyrenestes personatus, Du Bus, Bullet. Acad. Sc. Bruxell. t. 22, Nr. 2. Febr. 1855. 140 422. 423. 424. Das Farbenkleid des hier beschriebenen Vogels ist sicher nicht das des ausgefärbten Männchen’s. a. Coryphegnathus, Reichb. eapitalbus, Temm. Supra obscure fuscus; capite et collo, interscapulio et pectore summo laete et dilute rufis ; sincipite albo; cauda subgradata fusca; remigibus tertia- riis et tectricibus alarum majoribus gracillime rufescente- marginatis; speculo alari parvo albo; subtus cinereus, maculis longitudinalibus angustis nigris; subcaudalibus albo-limbatis; subalaribus nigricantibus ; rectricum limbo apicali albido; rostro maximo plumbeo; pedibus plumbeis. Foem. Parum diversa; dorsi et alarum. plumis margine magis rufescentibus; frontis albedine minus extensa. Long. 6'4". — rostr. 7'/". — al 3 4. — eaud. 1" 10. — tars. 8. Hab. Sacconde: Pel. (Mus. Lugdun.) Syn. Pyrenestes capitalbus, Temm. Bonap. Consp. I, p. 451. — Hartl. Caban. Journ. vol. III, p. 359. In Südafrica vertreten durch Pyrenestes albifrons (Vig.), Smith. Illustr. Zool. S. Afr. Birds, pl. 61. — Amblyospiza m frons, Sundey. Öfvers. Kongl. Vet. Acad. Fórh. 1850, h Ligurnus, Reichb. olivaceus, Fraser. Olivaceo-viridis; uropygio, femoribus et subalaribus flavis; remigibus primariis nigris, apice flavescente-albis, secundariis medio nigris, margine interno albis, apice flavidis; rectricibus flavo-terminatis; rostro et pedibus citrino-flavis. Long. 7',". — rostr. 14". — al. 234°. — caud. 2". — tars. 8'^. Hab. Fernando Po: Fraser. (Mus. Britann. Londin.) Syn. Coccothraustes olivaceus, Fraser, . Proceed. Zool. Soc. 1842, p. 144. — Id. Zool. typie. pl. 47, fig. pulchr. — Ven Thoms. Exped. Nig. vol. II. p. 500. Eine der wenigen nicht von mir selbst untersuchten.; Arten. Kei- nenfalls ploceusartig : Sclater. 3. Fringillinae, Sw. Estrelda, Swains. occidentalis, Jard. Supra pallide brunnea, gracillime fusco-fasciolata; uropygio magis helvolo; alis et cauda fuscis; loris et periophthalmiis coccineis; subtus flaves- cente-alba, crisso et hypochondriis pallide fusco-la vatis, his obscure fasciolatis; subcaudalibus nigris. Long. 3 7. — al. 1" 8—9'". Hab. Guinea: Mus. Lugd. — Fernando Po: Fraser. pr Estrelda occidentalis, Jard. Contrib. to Ornith. 1851, p. 156. Vielleicht doch nur westliche Rasse der áchten astrild. Das von Guinea stammende Exemplar der Leidner Sammlung misst volle 4". 425. 426. 427. 141 2 rubriventris, Vieill. Supra griseo-brunnescens, tota distincte nigricante-faseiolata; pectore et abdomine mediis laete coccineo-tinctis; uropygio rubente; gula rubente- alba; regione ophthalmica coceinea ; erisso et subcauda- libus intense nigris; alis fuscis; rectricibus fuscis , sub certa luce fasciolatis; rostro et pedibus rubris. Adulta avis tota roseo-induta. Long. 3*4". — rostr. 31a. — al. 1^4 9° — caud. 1". 5'". — ‚tars. 52,3. Hab. Senegal: Vieill. — Liberia: Mus. Brem. — Ga- bon: Verr. — O. Syn. Astrild à ventre rouge, Vieill. Ois. chant. pl. 13. — Fringilla rubriventris, Vieill. Encycl. p: 992. cinerea, (Vieill. Supra dilute griseo-rufescens, subtus pallidior, roseo-induta, tota minutissime et obsolete fusco- fasciolata; regione oculari coccinea ; abdomine medio vix roseo-tincto; crisso et sabcaudalibus in mare nigris (?) in foemina albidis; remigibus pallide brunneis; cauda cuneata: nigra; rectrieibus lateralibus pogonio externo albis; rostro et pedibus rubris. Long 3'^'. — rostr. gU", ap 1:9"; —'caud: 4^; tars bi", Hab. Gambia: Mus. Brem. — Goldküste: Mus. Brem. — 0. (Kordofan, Sennaar, Abyssinien ete.) Syn. Bengali cendre, Vieill. Ois. chant." pl. 6. — Fringilla cinerea, Vieill. Encycl. p. 986. — v. Kitl. Kupfert. Voeg. t. 10, fig. 2. — Bonap. Consp. I. p. 459. — Fringilla troglodytes, Licht. Doubl. p. 26. — Heugl. Uebers. p. 40. Eine nahe verwand e Art ist Estrilda rhodopyga, Sundev. (Öfvers. 1850, p. 126) aus Sennaar: , uropygio rubro, rec- tricibus nigro-fuscis, nulla parte albis; tectrici- ; bus alarum mediis rubro-fimbriatis; crisso maris nigro, foeminae pallido, fusco-undulato.* Bei Bo- . naparte steht diese Art als E. rhodoptera: Consp. I. p. 459. .Als etwas verschieden davon beschreibt Cabanis Ehrenbergs E. frenata: Mus. Hein. I. 169 (Nubien). atricapilla, (Verr.) Minima, cinerea, supra minutissime undulatim fasciolata, subtus tota cinerea; crisso nigri- cante; pileo, cauda, rostro et pedibus nigris; tergo, uro- pygio, supracaudalibus et hypochondriis dilute coccineis. Long. 314. — rostr. 33/4. —al. 1^ 1017". — tars. 6'^. Hab. Gabon: Verr. (Mus. Lugdun etc.) Syn. Estrelda atricapilla, J. ct E. Verreaux, Rev. -'et Mag. de Zool. 1851, p. 421. 428. melpoda, (Vieill. Supra pallide brunnea, pileo dilute cinereo; cauda plumbea; tectricibus caudae superioribus coccineis; macula anteoculari striolaque supraciliari laete miniato-aurantiacis ; genis aurantiacis; subtus canescens, gutture et pectore albidioribus, abdomine magis brun- nescente; rostro et pedibus rubris. Long.3'/,". — rostr. 4'"^. — al. 1^ 8%, — caud. 1" 414^. —— tars; 534^, 142 429. 430. 431. Hab. Casamanze: Verr. — Accra: Mus. Brem. — An- gola: Vieill. — Aguapim: Riis. Syn. Bengali à joues oranges, Vieill. Ois. chant. pl. 7. — Fringilla melpoda, Vieil. Encycl. p. 987. — Fr. lippa, Lichten t. Mus. Berol. — Bonap. Consp. I p. 460. Heuglin sammelte im östlichen Abyssinien eine nahe verwandte Art, die er Estrelda flaviventris nennt: Uebers. p. 40. Da Estrelda melpoda niemals gelbbäuchig ist, so ist wohl an Gleichartigkeit mit dieser nicht zu denken und das Citat mit * bei Heuglin sehr überflüssig. Aber ich vermuthe stark, dass diese E. flaviventris mit Bonaparte's E. quartinia zusam- menfállt. (Consp. I. p. 461, „abdomine flavo.**) viridis, (Vieill.) Supra olivaceo-viridis; pileo cinera- scente; striola oculari rubra; subtus albida, pallide ru- bente induta; crisso distinctius rubente; rostro et pedi- bus rubris. Long. 334”. Hab. Westafrica: Vieill. Syn. Bengali vert, Vieill. Ois. chant. pl. 4. — Frin- gilla viridis, Vieill. Encycl. p. 988. — Bonap. Consp. 1. . 460. : Von mir nie gesehene, weiterer Bestätiguug bedürftige Art. Dufresniü, (Vieill. Supra olivacea ; pileo et cervice plumbeis; genis, mento et cauda nigris; tergo, uropygio et tectricibus caudae superioribus nitide rubris; subtus albida, abdomine medio fulvescente; rostro supra nigri- cante, infra rubro; iride rubra; pedibus rubellis. Foem. Gula albida, genis cinereis. Long. 4. — rostr. 31%’. al. 1" 917. — caud. 1/4". — tars. 5*'". Hab. Guinea: Vieil. — Benguela: Brown. — M. (Kafferland: Mus. Berol.) Syn. Fringilla Dufresnii, Vieill. Dict. d'Hist. nat. vol. 12, p. 181. — Id. Encycl. p. 989. — Red-rumped Finch, > Brown, Illustr. t. 29, fig. 1. — Fr. melanotis, Temm. Pl, col. 221, fig. 1. — Fr. neisna, Licht. Mus. Berol. — Bonap. Consp. I. p. 460. — Estrilda melanogenys, Sundev. Ofvers. Kongl. Vetensk. Acad. Fórh. 1850, p. 97. caerulescens, Swains. Caerulescente-cinerea; gutture et pectore albidis; abdomine imo et hypochondriis obscu- rioribus; tergo, uropygio, caudae tectricibus caudaque ipsa coccineis; rectricibus lateralibus pogonio interno nigricantibus; maculis hypochondriorum perpaucis minu- tissimis albis; rostro nigricante, pedibus fuscis. Long. 3!/"7. — rostr 4'".—-al. 1^" 10%. — caud. 1" 4. — tars. A4. Hab. Gambia: Mus. 'rem. — O. Syn. Bengali gris-bleu, Vieill. Ois. chant. pl. 8. — Fringilla caerulescens, Vieill. Encyc[. p. 986. — Swains. West. Afr. I. p. 195. — Bonap. Consp. I. p. 460. — Heugl. Uebers. p. 40. — Lagonosticta caerulescens, Cab. Mus. Hein. p. 171. 143 432. Perreini, (Vieill.) Caerulescente-cinerea; gutture albi- 433. cante; loris nigris; crisso, subcaudalibus caudaque nigris ; tergo, uropygio caudaeque tectricibus superioribus ob- scure coccineis; rostro rubente, apice nigricante; pedi- bus pallide fuscis. Long. 3*/4—4^". — rostr. a riet. 3/9". — al. Yo a— caud. 2^". — tars. '/j". Hab. Westafrica: Swains. — Casamanze: Verr. — Congo: Perr. Syn. Fringilla Perreini, Vieill. N. Dict. vol. 12, p. 181. — Id. Encycl. p. 988. — Estrelda melanogastra, Swains. West. Afr. i. p. 194. — Bonap. Consp. I. p. 460. In Südafrica findet sich diese Art vertreten durch E. incana, Sundev. (Öfvers. K. Ac. Fórhandl. 1850, p. 98), welche ihrerseits zusammenfällt mit E. natalensis, Caban. Mus. Hein. I. p. 170. a. Lagonosticta, Cab. rufopicta, Fraser. Supra dilute fusca; fronte, facie, gutture, pectore et caudae tectricibus „vinaceis“; corpore inferiore reliquo caudaque supra vinaceo-tinctis; subala- ribus flavido albidis; pectore guttis r rioribus minutis albis; rostro rubro, culmine nigro. Long.3$/". — rostr. a riet. 3/4." — al. 14". — caud. 154". — tars. Ya (Fraser.) Hab. Cap Coast: Fraser. Syn. Estrelda rufopicta, Fraser, Proceed. Zool. Soc. 1843. p. 27. — Id. Zool. typic. pl. 51. — Allen Thoms. kxped. Nig. Il, p. 501. Ich sah diese Art nie, muss aber bemerken, dass die Abbildung kein „Weinroth“, sondern ein schönes, zwischen carmin und scharlach inmitten stehendes Roth wiedergiebt. Nahe verwandt, aber nicht gleichartig mit der südlichen E. rubricata, Licht. 434. vinacea, Hartl. Pulchre vinaceo-rubens, subtus laetius tincta; cauda supra intensius rubente, subtus nigra; pi- leo cinereo; capitis lateribus, gula margineque frontali nigerrimis; hypochondriis punctulis nonnullis albis; sub- caudalibus nigris; subalaribus albis; rostro et pedibus plumbeis. Long. circa 4^". — rostr. 3'/4^/^. — al. 1^ 10'". caud. 1^ 8. — tars. 523. Hab. Casamanze: Verr. (Mus. Brem.) In Südafrica und Madagascar vertreten durch E. m argaritata, Strickl. (Ann. and Mag. of Nat. Hist. vol. 13, pl. 10. — Des Murs Iconogr. orn. pl. 64) und in Nordostafrica durch E. lar- vata, Rüpp. (Neue Wirbelth. Abyssin. Voeg. t. 36, fig. 1), von welcher sie sich constant unterscheidet durch den grauen Schei- tel, die weinrothe Färbung des Rückens und durch weit gerin- gere Dimensionen. Bonaparte beschränkt auf diese Gruppe Ca- banis’ generische Benennung Habropyga: Consp. p. 461. 435. senegalla, (L.) Supra olivacente-fusca; uropygio, tec- trieibus caudae superioribus et gastraeo toto sanguineis, hoc maculis minutis rotundatis albis lateraliter notato; fronte obsolete rubello; rostro et pedibus rubris. Long. 934—4^". 144 Hab. Senegambien: Mus. Lugd. — Casamanze: Verr. Syn. Senegali rouge, Buff. Pl. enl. 157, fig. 1. Senegalus ruber. Briss. Ornith. IN, p. 208. — Fringilla senegala, L. — Vieill. Eneyel. p. 991. - Bonap. Consp. p. 460. Zahlreiche Varietäten. 436. minima, Vieil. Dilute rubra, dorso in fundo pallide brunneo rubente-lavato; alis dilute brunneis; scapularibus et tectricibus alarum minoribus rubente-indutis ; uropygio laetius rubro; abdomine imo et subcaudalibus pallide brunneis; subalaribus albidis ; rectricibus fuscis, pogonio externo basin versus rubentibus; rostro et pedibus rubris. Foem. Pallide brunnea; maculis hypochondriorum non- nullis minutis albis; loris et uropygio ubris. Long. 31“. — rostr. 4%. — al. 1^ 9^. — caud. 15%. ——"tars. 5'". Hab. Senegambien: Vieill. etc. (Casamanze: Verr.) — 0. M. Syn. Petit Senegali rouge, Vieill. Ois. chant. pl. 10. — Fringilla minima, Id. Eneyel. p. 992. — Bonap. p L p. 460. Die oben beschriebenen Exemplare stammen aus Nlis: b. Sporaeginthus, Cab. 437. subflava, (Vieill. Supra olivaceo-fusca, subtus rubro- aurantia; superciliis et uropygio rubris; gula, pectoris ventrisque lateribus flavis; hypochondriis dorso concolo- ribus, albo-undulatis; cauda nigra, albo-terminata; rostro -. et pedibus rubris. Long. 37/,". — rostr. 349". — al. 1749". — .caud. 1*,,". — tars. *19". (Swains.) Hab. Senegambien; Guinea. (Casamanze: Verr. etc.) — Q0. M. Syn. Senegali aurore, Vicil. — Fringilla sub- flava, Vieill. Nouv. Dict. vol. 30, p. 575. -— Id. Eneyel. p. 992. — Fr. sanguinolenta, Temm. Pl. col. 221, fig..2. — Dwarf Finch, Lath. Gen. Hist. vol. VI. p. 114. — . Swains. | West. Afr. Ll. p. 190. — Gray Mitch. Gen. of iirds, pl. 90, 9 fig. 2, 3. — Bonap. Consp. p. 460. — Sporaeginthus subflavus, Cab. Mus. Hein. p. 170. bus) c. Uraeginthus, Cab. 438. granatina, (L.) Castanea ; genis pulchre et circumscripte violaceis; fronte et uropygio cyaneis; gula, abdomine imo caudaque longa et valde gradata nigris; rostro rubro; pedibus carneis. Long. 49/4". — rostr. 41,'". — al. 2^ 1 2/!. — caud. 21%”. — tars. 7. Hab. Westafrica: Vieill. — Angola: Henderson. — Damaragebiet: Anderson. — M. 2 Syn. Fringilla granatina, L.— Granatinus;. Briss. Ornith. IH. p. 216. — PI. enl. 109, fig. 2. — Edw. pl. 191. — Vieill. Ois. chant. pl. 17, 18. — Id. Encycl. p. 989. — Uraeginthus granatinus, Cab. Mus. Hein. I. p. 171. 439. 440. 441. 145 phoenieotis, Swains. Supra dilute brunnea; corpore subtus caudaque gradata dilute caeruleis; macula parotica circumscripte lilacino-coceinea; rostro et pedibus carneo- rubris. Foem. Absque macula auriculari rubra. Long. 4". — rostr. 4'/"', — al. 1" 11". — caud. 1^ 10. — tars. 6/^. | Hab. Senegal. Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — O. | Syn. Fringilla benghalus,' L: S. N.'1.’ 323: — Pl. enl. 115, fig. 1. — Edw. pl. 131. #.— Vieill. Ois. chant. pl. 5. — Swains. West. Afr. I, p. 192, pl. 14. — Kittl. Kupfert. Voeg. t. 10, fig. 3. — Fr. angolensis, L. +. — Bonap. Consp. I. p. 458. versicolor, Vieill. Supra rubescens, subtus alba; pileo, subalaribus, scapularibus, flexura alae, gula, torquibus duabus posticis, genis, hypochondriis, crisso, subcaudali- bus et rectricis extimae margine externo nigris; fascia nuchalilata alba; cauda subfurcata rubescente; rostro in- carnato; pedibus dilute rubris. Long. 4. Hab. Senegal: Collect. Baillon. Syn. Fringilla versicolor, Vieill. Enc. p. 992. Höchst dubióse Art. —? EI*ytelia, Swains. citerior, Strickl. Supra dilute olivacea; fronte, genis antice mentoque scarlatinis; gula pectoreque dilute flavis; pileo et cervice pallide brunneo-fasciolatis ; subcaudalibus albis; cauda cum tectricibus superioribus conspicue rubra; rostro rubente; pedibus pallidis. . Long. 5". rostr. 5". — al 2". — caud. 1^" 8%. — tars. 6". | Hab. Senegambien. (Casamanze: Verr. etc.) — O. ‚(Nubien, Sennaar, Kordofan, Abyssinien.) 442. 443. Syn. Edw. pl. 272, fig. infer. — Estrelda elegans, Rüpp. — Pytelia elegans, Strickl. List of Kordofan Birds: Proceed. Zool. Soc. 1850, p. 218. — Id. Jard. Contrib. to Or- nith. 1852. — Heugl. Uebers. p. 40. Von der ächten melba Süd- und Südwestafrica's bestimmt ver- schieden. Auch Bonaparte unterscheidet die beiden Arten. afra, Gm. Minor, viridi-cinerascens; genis, gulà su- periore et cauda coccineis; remigibus primariis atris, mar- gine externo aurantiaco-limbatis; rostro pallido, pedibus flavidis. Long. 5". — rostr. 4. — al. 2^" 1. — caud. 183^. — .tars.. 5a. Hab. Angola: Mus. Paris. Syn. Brown Illustrat. of Zool. pl. 21, fig. 2. — Fringilla afra, Gm. L.p. 905. — Chardonneret à face rouge, Vieill. Encycl. p. 984. — Bonap. Consp. I. p. 462. phoenicoptera , Swains. Cinerea;- lateribus abdominis albo undulatim fasciatis ; uropygio, caudae tectricibus su- perioribus, tectricum alarum remigumque Dm ex- E 146 444, 445. ternis coccineis; cauda nigricante; rectricibus obsolete coccineo-marginatis; rostro nigricante; pedibus pallidis. Long. 4. — rostr. 820°. — al. 2?5$9". — caud. 1746". — tars. ol. (o REI Hab. Gambia: Swains. Less. E Syn. Pytelia phoenicoptera, Swains. West. Afr. I. ..203, pl. 16. — Estrelda erythroptera, Less. Echo du M. S. 1844, p. 295. — Id. Deseript. Mammif. Ois. p. 343. — Bonap. Consp. 1. p. 462. Heuglin entdeckte in den Kollaländern Westabyssiniens eine ver- wandte Art, die er Pytelia lineata nennt und zu welcher er unter Hinzufügung des von ihm. so häufig missbrauchten Frage- zeichens Swainson's West. Afr. I. pl. 16 citirt. Amadina, Swains. fasciata, (Gm.) . Dilute brunnea, lineolis brevibus angu- latis rufis variegata; mento et gula albis; fascia gulari dilute coccinea; maculis pectoris rotundatis albis, supra nigro- marginatis; epigastrio rufo; abdomine imo albido; cauda rotundata, rectricibus lateralibus fusco-nigricanti- bus, apice albis; rostro et pedibus albidis. Foem. Fascia gulari coccinea nulla. Long. 4$5/". — rostr. 42/"/. — al. 21/4". — caud. 1'/^". — tars. 9'^. Hab. Senegambien. (Casamanze: Verr etc.) — 0. (Rüppell, Petherick, Daubeny etc.) Syn. Fasciated Grosbeak, Brown, Illustr. p. 64, pl. 27. — Loxia fasciata, Gm. p. 859. — Loxia jugularis, Shaw. — Fringilla detruncata, Licht. Doubl. p. 21. Vieill. Ois. chant. pl. 58. — Swains. West. Afr. I. p. 197, pl. 15. — Bonap.,Consp. I. p. 454. — Heugl. Uebers,; p., 40. — Sporothlastes fasciatus, Cab. Nach Heuglin in Nordostafrica südlich vom 14ten Gr. N. Br. erythrocephala, (L.) Supra saturate cinerascens,. sub- tus albida, nigro squamatim maculata, lateribus rufescen- tibus ; pileo, genis et gula dilute coccineis; alis albido bi - fasciatis ; rectricibus lateralibus apice albis; rostro brun - nescente, subtus pallidiore, rubente; pedibus dilute carneis; iride rufescente-fusca. Foem. Capite dorso concolore. Long. 51/4. — rostr. 5'". — al. 2^ 11%. — caud. 2" 3'". — ítars. 7. (Smith.) | Hab. Angola: Edwards. — M. Syn. Edw. pl. 180, fig. 1. — Loxia erythrocephala L. — Cardinalis angolensis, Briss. Ora. Append. p. 78- — Pl. enl. 309, fig. 1. — Loxia brasiliana, Gm. I. 848. — Vieil. Ois. chant. pl. 49. — Fringilla reticulata; Vogt, Cüv. Thierr. I. p. 582. — L. maculosa, Burch. Trav. Il. p. 269. — Bonap. Consp. I. p. 454. — Smith. Illustr. South. Afr. Zool. pl. 69. o^^. — Sporothlastes erythro- cephalus, Cab. 147 446. cantans, Gm. Supra brunneo-cinerascens, obsolete 447. 448. fasciolata, subtus albida; mento et gula rufescente-brun- neis; uropygio caudaque cum tectricibus superioribus ni- gricantibus ; rectricibus margine extremo subrufescentibus, mediis longioribus, acutis; colli et pectoris lateribus pal- lide rufescentibus; rostro plumbeo; pedibus caerulescen- tibus; iride fusca. Long. 4!^4'". — rostr. 4. — al. 1^ 11^". — caud. 1^ 6 /,"'. — tars. 5" (mas). Hab. Senegal: Vieill. — O. (Rüppell, Petherick, Brehm, Brun-Rollet etc.) Syn. Brown Grosbeak, Brown, Illustr. p. 66,. pl. 27, fig. 2.; — .Loxia cantans,. Gm. I. p. 859. —,Coccö- thraustes cantans Vieill. Enc. p. 1004. — Vieill. Ois. chant. pl, 57. — Brun-Rollet, Rev. et Mag. 1853, p. 290. — Heugl. Uebers. p. 39. -- Uroloncha cantans, Cab. Mus. Hein. I. p. 173. a. Spermestes, Swains. fringilloides, Lafren. Supra intense brunnea, dorso et alarum tectricibus albido- striolatis; c capite, collo, macula utrinque pectorali, uropygio caudaque cum tectricibus superioribus nigris, nitore nonnullo chalybeo; corpore subtus albido; subalaribus et subcaudalibus albis; rostro ploceino nigro-caerulescente, mandibula pallidiore; pedi- bus nigricantibus. ‚Long. 414”. — rostr. 7'/^. Hab. Liberia: Mus. Hamb. — Senegal: Mus. Lugd. — O. — (Zanzibar: Mus. Philad.) Syn. Ploceus fringilloides, Lafren. Mag. de Zool. 1853, pl. 48. — Amadina fringilloides,; Gray, Gen. of Birds. — Munia fringilloides, Bonap. Consp. l|. p. 453. — Less. Compl. VIII. p. 310. cucullata, Swains. Supra brunnescens; dápité, gutture et pectore superiore nigris, nitore purpurascente-aeneo; uropygio et supracaudalibus albido fuscoque- fasciolatis ; macula utrinque pectorali. fusco-aenea, altera scapulari aeneo-virescente; abdomine albo; hypochondriis et sub- caudalibus brunneo-fasciolatis; cauda nigra; rostro cae- rulescente-nigro, mandibula pallidiore, pedibus nigris. Ju n. Pallide brunneo-rufescens; unicolor; alis et cauda brun- nioribus. Long. 3'4". — rostr. 414. — al. 1^ 9%. — caud. 13%. — tars. 5!/'^. Hab. Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — Sierra Leone : Afzelius. — Aguapim: Riis. — St. Thomé: Weiss. Syn. Spermestes cuceullata, Swains. West. Afr. I. p. 201. — Loxia prasipleron, Less. Rev. zool. I. p. 104. " — Sundev. Ofvers. K. Velensk. Acad. Fórh. 1849, p. 159. — Bonap. Consp. I. p. 454, — v. Müller, Beitr. zur Ornith. Afr. t. 16. fig. med. 10* 148 Die wenlgst gelungene Abbildung des von Müller’schen Werkes. Ich vermuthe, dass es diese Art ist, mit welcher Heuglin's € o c- cothraustes scutatus vielleicht zusammenfällt. Denn eine Fringilla cucullata Vieill. existirt nicht a 449. poensis, Fraser. Nitide nigra; remigibus primariis albo- guttatis, secundàriis, uropygio et hypochondriis albo-fasci- olatis; abdomine, subcaudalibus, subalaribus et crisso albis; rostro nigricante-caeruleo; pedibus nigris. Jun. Supra obscure cinerascens, cauda et alis nigrioribus, mento et gutture cinerascentibus; abdomine et subcauda- libus pallide fulvescentibus; rostro plumbeo. Long. 4“. — rostr. 5'". — al. 1^ 10%. — caud. 1^ 4 — tars. 5°. Hab. Casamanze: Verr. — Fernando Po: Fraser. — Gabon: Verr. (Moondafl. Du Chaillu.) Syn. Amadina poensis, Fraser Proceed. Zool. Soc. 1842, p. 145. — Id. Zoolog. typ. pl. 50, fig. 1 opt. — Allen Thoms. Exped. Nig. II. p. 500. — Spermestes poensis, Bonap. Consp. I. p. 454. Die Leidner Sammlung besitzt beide Geschlechter dieser Art von Fernando Po. Ein jüngeres Exemplar aus Gabon verdanke ich Jules Verreaux. 450. bicolor, Fraser. Corpore supra, gutture, pectore et la- teribus nigris; abdomine, subalaribus, crisso et subeauda- libus albis; rostro caeruleo-nigricante; pedibus nigris. Jun. Fusca; fronte, genis et gula nigricantibus; lateri- bus et uropygio obsolete albo-fasciatis. Long. 4". — rostr. 3%. — al. 2". —' caud. 1'/". — tärs. '/?^. (Fraser.) Hab. Cap Palmas: Fraser. — Aguapim: Riis. Syn. Amadina bicolor, Fraser, Proceed. Zool. Soc. 1842, p. 145. — Id. Zool. typic. pl. 50, fig. 2..— Allen Thoms. Exped. Nig. II. p. 500. — Spermestes bicolor, Bonap. Consp. I. p. 454. «| b. Ortygospiza, Sundev. 451. polyzona, Temm. Supra fusco-cinerascens, subtus ni- gricante. alboque fasciolata; mento et periophthalmiis al- bis; gula, genis et fronte nigris; pectore subrufescente ; subcaudalibus albidis; cauda brevi, angusta, albo-termi- nata; maxilla nigricante, mandibula rubente. Long. 3'/". — rostr. 3%, — .al.. 2". — .caud, 1^ 9'"..— tars. Ya. Hab. Senegambien: Vieill. Temm. ete. (Casamanze: Verr.) — O. (Abyssinien.) — M. (Kafferland : Wahlberg.) Syn. Fringilla atricollis, Vieill. Eneyel. p. 990. — Id. Diction.. Deterv. vol. 12, p. 132. — Fr. polyzona;, Temm. Pl. eol. 221, fig. 3. — Ortygospiza polyzona, Suudev. Ofvers. K. Vet. Acad. Förh. 1850, p. 98. — Bonap. Consp. p. 455. 459. lunulaia, Temm. Supra pallide brunnea; facie gulaque nigricantibus; alis et cauda brevi brunneis; subtus in fundo pallide brunneo fasciolis irregularibus, interruptis 453. 454. A55. 149 albidis, obscure marginatis; pectore inferiore medio con- colore, dilute. cinnamomeo; abdomine imo medio, crisso et subcaudalibus isabellinis, his fusco-marginatis ; rostro ut videtur rubente; pedibus pallidis. Foem. Obsoletius tincta, fasciolis inferioribus latioribus, minus distinctis. Long. 3'/". — rostr. 3'". — al. 1^ 10%. — caud. 8%. — fars. 5“. Hab. Senegal: Mus. Lugd. Syn. Amadina lunulata, lemm. in Mus. Lugdun. Hypochera, Bonap. nilens, Gm. Nigro-virescens, nitore aeneo; alis et cauda nigris; remigum tertiariarum marginibus externis limbo- que apicali rectricum mediarum pallide brunnescentibus ; subalaribus albis; rostro et pedibus rubellis. Long. 4'/,". i 92/'"'. al. 2^ 43/,". — caud. 1^ 419%. — tars. 4/44 Hab. Senegambien: Mus. Brem. etc. — O. Syn. Moineau du Bresil, Buff. PI. enl. 291, fig. 1, 2. —- Fringilla nitens, Gm. I. 909. — Passer niger erythrorhynehus, Briss. Orn. III. p. 120. — Lath Gen. Hist. VI. 126. — Vieill. Encycl. p. 955. — Id. Ois. chant. pl. 21. — Swains. West. Afr. I. 199. — H. aenea, Hartl. Cab. Journ. II. 115. — Bonap. Consp. I. 450. — Heugl. Uebers. p. 40. ultramarina, Gm. Nigro-caerulescens, nitore chalybeo; alis et cauda obsolete fuscis, pallidius marginatis; sub- alaribus albis; rostro et pedibus rubellis. Foem. Supra pallide fusco et fulvescente longitudinaliter varia; super- ciliis vittaque pilei medii irregulari fulvis; subtus ful- vescens; abdomine medio, crisso et subcaudalibus albis. Long. circa 4'A". — rostr. 4"". — al. 2" 419. — caud. 14'". — tars. 6". | -Hab. Senegambien: Guinea. (Goldküste:; Mus. Brem.) — 0(?) — M. (Natal etc.) Syn. L'Outremer, Buff. Ois. IV. 16. — Fringilla ultra- marina, Gm. p. 927. — Edw. pl. 362, fig. 2. — Fr. fu- nerea, de Tarragon, Rev. zool. 1847, p. 180. — Bonap. Consp. I. p. 450. „Im: Widerspruche mit. früheren Ansichten bin ich hier in der sy- nonymischen | Auseinandersetzung dieser beiden Arten Bonaparte gefolgt. Zwar nennen nicht nur sämmtliche ältere Autoren, son- dern merkwürdig genug auch Swainson den von ihnen beschrie- benen Vogel blauschwarz, bezeichnen aber zugleich die Schwung- federn als schwarz, mögen also doch wohl die freilich sehr entschieden grünschwarze H. nitens zur Vorlage gehabt haben. Mangel an Präcision in der Bezeichnung. der Farben ist bei der richtigen Deutung mancher älteren Beschreibung wesentlich er- schwerend. — . ‚musica, (Vieill. Supra cinerascens. plumis medio ob- scurioribus ; subtus alba, pectore striato; subalaribus albis; 150 456. 497. 458. 4 9. rostro et pedibus pallidis. Long. 41%. — rostr. 3'^. al. 2^ 3'/'". — caud. 13°: — tars. 5*4''*. | Hab. Senegal: Mus. Paris. — Casamanze : Vorü Syn. Senegali chanteur, Vieill. Ois. chant. pl. 11. — Fringilla musica, Vieill.. — Less. Compl. Oeuvr. Buff. vol. VIII. p. 268. — Hypochera musica, Bonap. Consp. 1. p. 450. Poliospiza, Schiff. angolensis, Gm. Supra cinerascens, plumis medio fus- cis; uropygio sulfureo; subtus laete fulva; gula mentoque nigris; alis et cauda fuscis; rostro fusco; pedibus pal- lidis. Foem. Cinereo-rufescens, nigricante-striata; uro- pygio aureo-flavo; subtus rufescente-alba, abdomine medio lutescente, lateribus fusco-striatis; remigibus et rectrici- bus apicem versus albido-marginatis; rostro gracili recto. Long. 4'A". — rostr. 32/5". — al. 275". — caud. 1^ 9'^. — tars, Va”. Hab. Senegal: Vieill. — Angola: Paw Henderson. — M. (Kafferland: Krebs). Syn. Linnets from Angola, Edw.. pl.. 129. 4^. — Linaria angolensis, Briss, Orn. App. p. 71..— Frin- gilla angolensis, Gm. p. 918. Fr. tobaca,;-Vieill. Encycl. p. 970. — Linaria atrogularis, A. Smith, Rep. of an Exped. p. 49. — Frihgilta uropygialis, Licht. Verz. Voeg. Kafferl. p. 16. foein. Bonap. Consp. l. p. 520. canicapilla, Dub. Supra fusco- -cinerea, pileo fusco- nigricante et albido vario; subtus cinerea; capitis lateri- bus fusco-cinereis; supercilis, gutture, ventre. et crisso albidis ; remigibus et rectricibus obscure fuscis , extus cinerascente-limbatis ; rostro et pedibus cinereo-fulvis. Long. vix. 4:4". — rostr. a rict. 5/*,. — al. 9^ gu, caud. 1^ 10. — tars. 7%. Hab. Senegal: Mus. Brux. ; Syn. Poliospiza canicapilla, Du Bus, Uullet. Acad. roy. Brux. Fevr. 1855, Nr. 4. Passer, Ray. erythrophrys, Temm. Dorso brunneo nigroque longi- tudinaliter vario; tectricibus alarum minoribus apice albis ; pileo brunnescente; fascia lata poneoculari humerisque rufis; corpore inferiore albo; gulae macula magna nigra; rostro producto flavescente. Foem. Pallidior, superci- lis. albidis; scutello. gulari nigro nullo. Long. 5". rostr. 6^". — al. 2'^ 4. — caud. 9%. — tars. 7'/". Hab. Senegal: Mus. Lugd. »v. Syn. Passer erythrophrys, Temm. in Mus. Lugd. — Bonap. Consp. I. p. 510. simplex, Swains. — Cano-cinereus; interscapulio, dorso alisque complicatis extus brunneo-rufis; uropygio et plu- 151 mis axillaribus ferrugineis, his apice albis; gutture. medio et abdomine albidis; cauda rotundata. brunnea ;. rostro nigro, mandibula basi flavida; pedibus pallidis. Long. DV". —.rostr. 5'*. —.al...2/*-10'".. —. caud. 110. — tars. 8°, | Hab. Senegambien. (Casamanze: Verr.) — Cap Coast: Gordon. — O0. M. | Syn. Pyrgita simplex, Swains. West. Afr. I. p. 208. — P. gularis, Less. Rev. Zool. 1839, p. 45. — P. Swain- sonii, Rüpp. Abyss. Wirbelth. Voeg. t. 33, fig. 2. — P. gri- sea, Lafren. Rev. zool. 1839, p. 95. — P. spadieea, Licht. Verz. Voég. Kafferl. p. 15. — Gordon, Jard. Contrib. 1849, p. 10. — Bonap. Consp. I. p. 510. — Heugl, Beitr. p. 42. — Pyrgitopsis simplex, Bonap. Nach Heuglin in Nordostafrica häufig südlich vom 15. Gr. N. Br. 460. diffusus, A. Smith. Capite colloque obsolete rufescente- . griseis; interscapulio brunneo, griseo-lavato; dorso, uro- pygio alarumque tectricibus obscure castaneis; harum ponnullis, apice albis, fasciam . obliquam. formantibus ; mento, gutture, pectore et hypochondriis pallide. griseo- brunnescentibus; abdomine, crisso et subcaudalibus ru- fescente-albidis; remigibus et cauda fuscis. Long. 5*4". Hab.. Angola: Henderson. (Mus. Philad.) — M. (Smith, Verreaux.) | Syn. ,Pyrgita diffusa, A: Smith, Rep. of an Exped. p. 90. — Passer diffusus, Bonap. Consp. I. p. 511. J. Verreaux beobachtete diese Art zahlreich um Natal. Heug- li's Passer lunatus (System. Uebers. p. 42) ist, um dies hier . beiläufig zu bemerken, gleichartig mit Xanthodira dentata, Sundev. Ofvers. Kongl. Vetensc. Acad. Förhandl. 1850, p. 127. '\ Ich überzeugte mich davon nach Untersuchung des Original- exemplares der Berliner Sammlung. 4. Emberizinae, Bonap. Fringillaria, Swains. 461. flaviventris , (Vieill.) Supra rufo et pallide brunneo- ^ swaria; subtus flava, pectore fulvescente; pileo et cervice albido nigroque vittatis; tectricum alarum apicibus, erisso | -rectricibusque tribus extimis apice albis; rostro et pedi- bus dilute fuscis. Foem. Subtus unicolor flava. Long. 6',". — rostr. Ban. — al. 32, — eaud. 2" 2. — „stars. 8'^. Hab. Senegambien: Swains. (Casamanze: Verr.) — O. M. (Natal: Sir W. Jardine.) Syn. Ortolan à ventre jaune du Cap d. b. Esp. Buff. Pl. enl. 664, fig. 2. — Emberiza eapensis, var. f Gm. | 878. — E. xanthogaster, Steph. — E. flavi- &astra, Rüpp. Atl. pl. 25. — E. quinquevittata, Licht. — Fringilla bicineta, Forst. Descr. Anim. p, 405. — 152 462. 463. 464. Fringillaria capensis, Sw. West. Afr. I. p. 211. pl. 18... Bonap. Consp. I. p. 467. — Passerina flaviventris, Vieill. Ene. p. 929. — Heugl. Uebers. p. 42. Nach Heuglin in Ostsennaar und Kordofan einzeln auf Bäumen und in Wäldern. seplemstriata, Rüpp. Supra dilute brunnescente-rufa, nigro longitudinaliter varia, subtus cinnamomea, immacu- lata; capite atro, lineis septem albis capistrato; remigi- bus et rectricibus nigris, rufo-limbatis; subalaribus rufis ; gula atra; rostro nigricante; pedibus pallidis. Long. 5'/,". —ryostr. a rict. 4/5". — al. 99/44". —caud. 21'!. — tars. !/,". Hab. Senegal: Mus. Paris. — O. (Abyssinien.) Syn. Emberiza septemstriata, Rüpp. Abyss. Wirbelth. Voeg. t. 30, fig. 2. — Fringillaria rufa, Swains. Menag. p. 315, fig. 63. -. Bonap. Consp. gen. Av. I. p. 467. — Heugl. Uebers. p. 42. Die südafricanische Fr. capistrata, Licht. unterscheidet sich nach Cabanis zumeist durch die „nicht vorherrschend rostroth gefärbten Schwingen.“ — Heuglin beobachtete Fr. septem- striata nur bei Gondar und fand im Januar ófters das Nest. impeluani, Sm. Alaudina; supra isabellina, fusco-striata, subtus pallidior, rufescens, immaculata; stria supra — et altera infraoculari pallidis; remigum secundariarum margi- nibus externis omniumque internis rufis; striola poneocu- lari obscura; abdomine crissoque albidis; alis et cauda emarginata fuscis, rectricibus rufescente-limbatis; rostro et pedibus pallidis. Long. 55/". — rostr. 32/,". — al. 2^ 8$1/,"*. — caud. 2^". — tars. 8%. Hab. Angola: Henders. — M. (Smith, J. Verreaux.) Syn. Emberiza impetuani, Smith Rep. of an Exped. p. 48. — Fringillaria anthoides, Swains. Menag. p. 316, fig. 63 b. — Bonap. Consp. lI. p. 467. Ich beschrieb ein Exemplar der Pariser Sammlung. eapensis, (L.) Minor; supra brunnescente-cinerea, nigro longitudinaliter varia; pileo griseo, confertim nigro-macu- lato; subtus sordide grisea; abdomine inferiore medio, crisso et subcaudalibus fulvescentibus; gula. albida; . ca- pitis lateribus albo. nigroque vittatis; remigibus: fuscis, secundariis et tectricibus rufo-marginatis; cauda obscure fusca, rectricibus limbo externo rufescentibus; rostro et pedibus fusco-nigricantibus. Long. 5*/". — rostr. 4'/,^. al. 2" 10'^. — caud. 21%". — tars. 7*3/'". Hab. Angola: Henders. — M. (Damaragebiet: Ander- son etc.) Syn. Emberiza capensis, L. — Buff. Pl. enl. 664, fig. 1 ad. et 158, fig. 2. — Hortulanus capitis bon. spei, Briss. Orn. IH. p. 280, pl. 14, fig. 4. — E. erythro p- tera, Temm. Tabl. meth. p. 39. — Emb. caffrariensis, Steph. — Passerina capensis, Vieil. Enc. p. 929. — Bonap. Consp. I. p, 467. 153 5. Alaudinae, Sw. Alauda, L. 465. gorensis, Vieill. Supra ferrugineo - fusca, nigro-striata; subtus rufescente albida, nigro-striata; abdomine sordide albo; .crisso et subcaudalibus albis; alarum tectricibus medio nigricantibus, margine ferrugineo-albis; rectricibus lateralibus apice oblique albis , duabus intermediis brun- neo-rufis; rostro pedibusque fuscis. Long. 6'/,"*. Hab. Senegal: Sparm. Syn.. Alauda gorensis, Sparm. Mus. Carlson. t. 99. — Vieill. Eneyelop. p. 320. — Lath. Gen. Hist. vol. 4. p. 298. a. Galerida, .Boie. 466. .senegalensis, Gm. Supra griseo fuscoque variegata; subtus albicans, collo. inferiore maculis nonnullis minutis fuscis notato; remigibus intus basi rufescentibus; sub- „„.'„.alaribus. rufescentibus ; rectricibus. binis. extimis pogonio ‚ externo albo-rufescentibus ; capite. subcristato; rostro cor- neo; pedibus griseis. Long.6,". — rostr. a riet. 9'/,'^. —.eaud. 2^ 2/". — tars. 10°. Hab. Senegal: Adanson. — Casamanze: Verr. Syn. Alauda senegalensis eristata, Briss. Ornith. Ill. p. 362, pl..19,, 6g. 2. —. Id. Synops: L;p. 411. —- Buff. Pl. enl. 504, fig. 1. — Alauda cristata, var. loc, Sundev. Certhilauda, Swains. 467. nivosa, Swains. Supra pallide cervina, plumis medio parum obscurioribus, macala rotundata albida terminatis ; remigibus dorso concoloribus, margine externo rufescen- tibus, tertiariis et scapularibus albido-terminatis; rectri- cibus quatuor intermediis et extima dilute cervinis, reli- quis nigris; corpore, subtus albo; pectore nigro- -maculato; rostro et pedibus pallidis. Long. 6 4". — rostr. a rict. 8Ao^. — al. 4"..— .eaud. 2! 54". — tars. Yo“. Ha b. Westafriqg : Swains, | Syn. C erthilauda nivosa, Swains. West. Afr. vol, I Bs s uus / Megalophon us, Gray. 468. weidanialin. nob. Supra in fundo brunneo-cinerascente latius nigro- -striata; pileo, nucha, capitis. et. colli lateri- bus dilute ferrugineis , nigro-striolatis ; subtus pallide isa- bellino-fulva , gula albida ; jugulo et. pectore fusco-macu- latis; subcaudalibus fulvis; subalaribus et remigibus rufis, his parte apicali fuscis; plumis. axillaribus rufis; tectrici- bus alarum pallide rufescente-marginatis; cruribus fulvis; rectricibus fuscis, extimae. pogonio. externo toto. pallide fulvescente, secunda extus fulvo-marginata; rostro supra brunneo, infra albido, pedibus pallidis. Foem. Minor; remigibus tertiariis late albo- -marginatis. Long. 6,10. 194 469, 4 í 0. — rostr. 715". —' al. 3" 8%, — caud. 2" 5". Foem. 64". Hab. Gabon: Verr. (Mus. Brem.) M Die Unterschiede dieser Art von der südafricanischen Alaud planicola Licht. (Verz ichn. 1842, p. 14. — Mirafra afri- cana, Smith Rep. of an Exped. p. 44. — Id. Illustr. S. Afr. Zool. Av. pl. 88, fig. 1.) sind so geringfügig, dass die speci- fische Sonderung beider kaum gerechtfertigt erscheint.‘ Die süd- liche Form ist etwas kräftiger, namentlich in Schnabel- und Fussbildung, dabei in der Fárbung obenher lebhafter, frischer, röthlicher, mit deutlich abgesetzter Zeichnung, die westliche er- scheint etwas kleiner und schwácher und ist obenher matter und mehr graulich gefärbt. Pyrrhulauda, Smith. leucolis, (Stanl.) Capite et gastraeo toto, subalaribus et subcaudalibus nigris; regione parotica et fascia cervicali albis; dorso cinnamomeo, plumis omnibus basi griseis; hypochondriis sordide albis; remigibus et rectricibus fuscis, extima utrinque dimidiato-alba; rostro et pedibus pallidis. Jun. av. Dorso fusco-variegato; alarum tec- tricibus rufescentibus; gastraeo albo. Long. 414%. — rostr. 4°. — al. 2" 7'". —'caud. 1^ 5''", — tars. 6'". Hab. Senegambien: Mus. Berol. ete. — (Casamanze: Verr.) — O. (Nubien, Sennaar, Kordofan.) Syn. Loxia leucotis, Stanl. Salt Trav. Abyss. App. p. 59. — Alauda melanoeephala, Licht. Doubl. p. 28. — Fringilla otoleuca, Temm. Pl. col. 269, fig. 2, 3. — Bonap. Consp. p. 511. — Heugl. Uebers. p. 44. Beschreibung uud Maasse nach einem westafricanischen Exemplare der Bremer Sammlung. Bonaparte will. die südafrica- nische Rasse (?) dieser Art unter dem Namen P. Smithii spe- cifisch getrennt wissen: lllustr. South. Afr. Zool. pl. 26. Jules Verreaux, Cabanis und Heuglin scheinen diese Ansicht zu theilen. 6. Pyrrhulinae, Swains. Crithagra, Swaiff. chrysopyga, Swains. Supra pallide olivascens, maculis nigricantibus obsolete notata; pileo parum cinerascente, nigro-striolato; fronte, superciliis, genis, tectricibus cau- dae superioribus corporeque subtus flavis; stria utrinque mystacali olivaeea; remigibus et rectricibus fuscis, oliva- ceo-marginatis ; his apice albidis; alarum tectricibus apice flavescentibus; subalaribus flavis; rostro et pedibus pal- lidis. Foem. Pectoris et abdominis lateribus olivaceo- adumbratis, illo medio nonnihil olivascente. Long. 4^.— rostr. 391/,"/. — al. 2" 4. — caud. 1^ 5%. — tars. 5%, Hab. Senegambien: Swains. etc. (Casamanze : Verr.) — Cap Coast: Gordon. — O0. M. | Syn. Crithagra chrysopyga, Swains. West. Afr. I. p. 206, pl. 17. *. 155 Beschrieben nach Exemplaren der Bremer Sammlung. Ich halte die. Gleichartigkeit. dieses Vogels mit dem ,, Serin de Mo- zambique“. Buff. (Pl. enl. 364) für mindestens zweifelhaft uud ziehe es aus diesem, Grunde vor, die bei Bonaparte gegebene Synonymie (Consp. I. p. 523) zunächst noch, nicht anzunehmen. Die geographische Verbreitung dieser Art wäre merkwürdig: Bour- bon, Madagascar, Isle de France, St. Helena, a que, etc. d. Musophagidae, Sw. l. Coliinae, Sw. | Colius, | Briss. 471. senegalensis, Gm. Supra dilute brunneus, cristatus; . fronte obsolete rufescente; macula nuchali nitide thalas- sina; gula et colli lateribus rufescente-albidis; corpore subtus sordide rufescente-griseo; cauda supra olivaceo- fusca, seapis rufis, subtus cum subcaudalibus rufa, scapis albidis; annulo periophthalmico nudo coccineo; maxilla nigrieante, basi sanguinea, mandibula nigra; pedibus roseis; iride" rufo- brunnea. Long. 13'5". — rostr. a rict. TV", — al. 3'^ 5'*, — caud. 91,7. — Hab. Senegal: Adanson. — Casamanze: Verr. — Sierra Leone: Lath. — Bissao; Gabon: Verr. — Angola: Henders. — M. (Damaragebiet: Anders.) — O. (Sennaar, Kordofan, Abyssinien etc.) Syn. Senegal Coly, Lath. Gen. Hist. V. 198. — Afri- can Coly, Id. ib. — C. senegalensis eristatus, Briss. Orn. HI. p. 306. — Vieill. Galer. pl. 51. — Eneyel. p. 865. — Rüpp. Ornithol. Mise. p. 44. — Gray Gen. of Birds, pl. 95. — A. Brehm, Reise in:N. O. Africa, vol. III. p. 87. 472. nigricollis, Vieill.. Supra. brunneus; fronte, gula et collo , antico nigris; pileo. sub cristato vinaceo-grisescente; colli lateribus, pectore et hypochondriis brunneis, nigro tenuis- sime fasciolatis; abdomine medio, crisso et subcaudalibus dilute rufis; pedibus rubris; rostro nigricante, mandibula albida. Long. 14^. ^" | Hab. Angola: Mus. Lugdun. Syn. Coliou à gorge noire, - Levaill. Dis, d'Atr. pl. 259. — "Temm. Catal. ‚system. 1807, p. 228. —. Vieill.. Encycl. p. 865. — Rüpp. Ornith. Misc. p. 43. — €. atrigularis, Steph. 473. | easi«notus, J. Verr. Cristatus; facie nigra, plumis ci- nerascente terminatis; corpore supra: griseo-brunnescente, vix vinaceo lavato; remigibus dorso: proximis grisescen- tibus; alis et cauda fuscioribus; tergo imo et uropygio saturate .castaneis,. fascia. longitudinali alba ad rectrices quatuor laterales usque extensa. marginatis; subtus uni- color albo-rufescens; capitis et colli lateribus juguloque pallide griseis; remigibus «subtus dilute fulvis ; rostro plumbeo, mandibula- albida; |^pedibus rubris, "unguibus fuscis. Long. circa 13". | - 156 474. 415. Hab. Gabon: Verr. (Mus. Britann.) Syn. J. et E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1855, p. 351. Die bekannte Gewohnheit der Colius- Arten, sich von Baum- ästen herabhängen zu lassen und sich so eine zeitlang in der Schwebe zu halten, hat nach J. Verreaux's Beobachtung häufig dergestalt statt, dass sich ein Vogel mit einem Beine aufhängt, ein zweiter sich herabhängend an das andere anklammert, ein dritter an das noch freie Bein des zweiten u. s. w. Verreaux sah mitunter Ketten von sechs bis sieben Individuen von einem Aste herabhängen. 2. Musophaginae. Corythaix, Illig. persa, L. Saturate viridis, cristae subcompressae plu- mis apice conspicue purpureo-rubentibus; macula lata a rictu infra oculos extendente nigra, altera inferiore lon- giore striaque brevi supraoculari nitide albis; dorso, alis et cauda violaceo-purpurascentibus; abdomine imo, tibiis et subcaudalibus nigricantibus; remigibus primariis pul- cherime purpureo-coccineis, nigricante-marginatis ;. rostro rubro; iride brunnea; pedibus nigricantibus. Jun. Crista tota viridi, apicibus plumarum vix nigricantibus. Long. circa. 15". — rostr: 10'. — al. 6'^9'*. — :caud. 7". Hab. Ashantee: Pel. — Liberia: Collect. (aet V. Würtemb. — Calabar: Laurein. T | Syn. Touraco, Edw. pl. 7. — Cuculus guineensis viridis, Briss. Orn. vol. IV. p. 171, — Cuculus persa, L. S. N. ed. x. p. 171. — Rüpp. Wiegm. Arch. vol. ISP 346. — Schleg. Cab. Journ. II. p. 462, Es unterscheidet sich diese dem Corythaix Buffonii unge- mein ähnlich gefärbte Art zumeist durch den breiten Infraocular- streifen von glänzendem Weiss, Nach Schlegel's Beobach- tungen an lebenden Exemplaren im zoologischen Garten zu Am- sterdam zeigt dieselbe den rothen Haubenrand nur im Frühjahr, und nach dem Tode scheint diese Farbe wieder zu verschwin- den. Ich messe das mir von Dr. E. Rüppell bereitwilligst mit- getheilte Exemplar der Frankfurter Sammlung: Schnabel längs der Firste 10”; Flüg. 6" 2''; Schw. 6' 8; Tars. 1U,". — Ein schónes ausgefárbtes Exemplar der Pariser Sammlung, von Laurein in der Gegend zwischen Cap Palmas und Calabar ge- sammelt, zeigt die Haubenfedern vor der purpurvioletten Spitze weisslich. Buffonii. Vieill. Saturate viridis; crista vix compressa semper tota viridi; alis, tergo uropygioque purpurascente- violaceis ; abdomine nigricante; cauda chalybeo-purpuras- cente; remigibus primariis purpureo-coccineis, nigro mar- ginatis et terminatis; macula anteoculari nivea, altera in- feriore nigra, subtus sricte albo-marginata ; rostro dilute aurantiaco; iride castanea; periophthalmiis nudis, papil- losis, rubris. Jun. Cristae plumis apice nigricantibus. Long. circa 15". — rostr. 9^'. — al. vix 7^. — caud. 7". tars. 1^ 5%. 476. 477. 157 Hab. Senegambien; Guinea. (Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — Bissao: Verr. — Sierra: Leone: Afzel. —. Cap Coast: Gord. — Elmina:. Weiss. — Fer- nando Po: Fraser. — Gabon: Verr. Syn. Levaill. Promer. IH. pl. 17. — Opaethus Buffonii, Vieill. Eneyel.. p. 1297. -—— C. Buffonii, Jard. Illustr. of Or- nith. pl. 122. — C. purpureus, Cüv. Less. Tr. d'Orn. p. 124, — C. senegalensis; Swains.. West. Afr. 1.225, pl. 21. — Speleetos persa, Wagl. Syst. Av. sp. 2. (cxel. synon.) — Sundev. Üfvers. 1849, p. 159. — Rüpp. Wiegm. Arch. vol, 17, p. 346. — Gordon, Jard. Contrib. to Orn. 1849, p. 11. Die weitest verbreitete Art. Exemplare von Gabon and beson- ders gross und lebhaft gefärbt. Ich messe ein solches: Schnab. längs der Firste 10'"; Flüg. 6" 9"; Schw. 7'' 6". maerorh ynchus, Fras. Laete viridis; cristae compres- sae plumis | apice purpureo- -violascentibus, ante apicem albis; stria infraoculari nivea; alis et interscapulio metal- lice chalybeo- -purpurascentibus ; remigibus primariis pur- pureo-coccineis, margine et apice nigris; uropygio, cau- dae tectricibus , abdomine imo, crisso et cruribus nigri- cantibus ; cauda supra aenea; Tostro magno aurantiaco, basi sanguineo, ;mandibula fere tota rubra, tomiis inte- gris, naribus apertis; pedibus nigris ; iride helvola; pe- riophthalmiis nudis, glabris, coccineis. | Jun. Gristae plumis ante apicem nigris. Juv. Gristae, plumis -ipso apice nigris. Long. circa 15^. — rostr. a riet. 1!/'/. — al. 6“. — caud. 6%. — tars. 144‘. ur Hab. Bimbia; Cameroons: Thoms. .—. Sierra Leone: Afzel. — Ashantee: Pel. — Gabon: Verr. Syn. ‚Corythaix maerorhyn chus, Fras. Proceed. Zool. Soc. 1839. p. 34. — Allen Thoms. Exped. Nig. ll, p. 290, 305. — Sundev. Öfvers. Kongl. Vetensk, Acad. Fórhandl. 1849, p. 160. 2 Gray. Mitch. Gen. of. Birds. pl. 97, fig. opt. — Bonap. Consp. lp. 86. Diese Art hat in: der Färbung die grösste Aehnlichkeit mit C. Meriani.. Auch der. Schnabel ist. keineswegs ‘grösser als bei diesem. . Rücken und Flügel gehen noch entschiedener in's Stahl- blaue. Ich messe ein etwas jüngeres Exemplar. von Gabon: Schnab. längs des culmen 9 ^"; Flüg. 7"; Schw. 7". Corythaix - Meriani scheint die kleinere Art zu sein. Meriani, Rüpp. Saturate viridis; dorso et alis supra chalybeis, nitore virescente; cauda pulchre aenea, tec- tricibus chalybeis, nitore virescente ; abdomine nigricante; macula. infraoculari sericeo-alba ; cristae laxae simplicis plumis viridibus, appendiculo apicali intense purpurascente- 'coccineo ornatis ; remigibus primariis coccineis, margine et apice nigris; rostro magno flavo, basi sanguineo, naribus apertis, tomiis integris ; pedibus uar iride brunnea. Long: 144". —. rostr. 11"... —. ak 61,". — caud. 61/4. —.tars. 1,3%. 158 478. Hab. Gabon (Moondafl.): Du Chaillu ete. — Aguapim: Miss. Riis. i Zi Syn. Corythaix persa; J. et E. Verreaux Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 257. — €. Meriani, Rüpp. Wiegm. Arch. vol. 17, p. 319: mas ad, — Striekl. Jard. Contrib. to Ornith. 1852, p. 70, 80. — C. Verreauxii, Schleg. Cab. Journ. Il. p. 462. | Die intensiv dunkelcarminrothen Anhüngsel der Haubenfedern, etwa zwei Linien lang, fühlen sich härtlich an und erinnern, wenngleich federartig gespalten, entfernt an die rothen Flügelan- hángsel des Seidenschwanzes. Von der Gleichartigkeit des C. Meriani Rüppell’s und des C. Verreauxii Schlegel’s habe ich mich durch Vergleichung der Originalexemplare fest über- zeugt. Ein etwas jüngeres Individuum aus Gabon zeigte folgende Maasse: Schnab. längs der Firste 9'; Flüg. 6"; Schw. 6''. eryihrolophos, Vieill. Metallice: caerulescente-viridis ; dorso et alis obscurioribus; cristae compressiusculae plu- mis dilute rubris, apice albicantibus; mento, fronte et capitis lateribus albidis; abdomine magis caerulescente; remigibus primariis purpureo-coccineis, margine et apice nigris, intus rubicundis; rostro aurantiaco; pedibus nigri- cantibus; iride rubente. Long. circa 13. — rostr. 10°, — al. 6" 5'". — caud. 7". —'tars. 15°. Hab. Sierra Leone: Bowd. — Sierra Leone: Sir Fr. Forbes in Mus. Paris. — Angola? Syn. Opaethos erythrolophos, Vieill. Encyclop. p. 1298. — Id. Dict. vol. 34, p. 306. — Musophaga pau- lina, Temm. Pl. col. 23. — C. igniceps, Less. Man. II. p. 155. — Vieill. Galer. des Ois. pl. 49, p. 46. — Spelec- tos erythrolophos, Wagl. Syst. Av. sp. 3. — Swains. West. Afr. I. 228. — Bowd. Exeurs. Mad. p. 229. — Dubois, Ornith. Galer. pl. 61. — Steph. Gen. Zool. XIV. p. 222, pl. 26. Weitere Angaben über die geographische Verbreitung dieser in Sammlungen noch ausserordentlich seltenen Art sind sehr zu wünschen. Ein in der herzogl. Sammlung zu Coburg befind- liches Exemplar wurde lebend: von Lissabon gebracht und stammt ohne Zweifel aus einer portugiesischen Colonie ‚der Westküste Africa's. Dubois bildet das schöne Exemplar der Brüsseler Sammlung ab. Die merkwürdige, zuerst in. Chenu und Desmurs „En- cyclopedie d'histoire naturelle ** mitgetheilte: Beobach- tung J. Verreaux's, dass sich beim lebenden Corythaix al- bocristatus das prachtvolle purpurcarminroth der Schwung- federn, wenn diese durchnässt, mit dem Finger abwischen lasse, findet sicher bei den übrigen Arten dieser Gattung ihre Bestäti- gung. . Der Fettgehalt des Gefieders ist bei derselben so gering, dass der Vogel bei starkem Regen völlig durchnässt und zu fliegen, unvermögend wird. Dasselbe ‚gilt, wenngleich: in gerin- gerem Maasse, von den Colius- Arten. Noch móchte hier die Beschreibung einer sehr aberranten neuen Corythaix- Art Platz finden, welche von Heuglin ım Januar am Berge Belinia im Gebiete der Bari-Neger zwischen dem 4. und 5. Grade N. B. entdeckt und in mehreren Exemplaren heim- 479. 159 gebracht wurde. C. leucolophus, Heugl. Cristatus, crista occilpitali, subdepressa, capite et collo pure albis; facie et sincipite splendide et circumscripte vio- lascente-chalybeis; annulo periophthalmico nudo rubro; jugulo, pectore et interscapulio viridibus; dorso et alis amethystino-chalybeis; remigibus primariis purpureo-coccineis, margine et apice nigris; cauda pulchre chalybea; abdomine a pec- tore inde magis magisque caerulescente; subcau- dalibus chalybeis; gulae albedine leviter viridi- lavata; rostro flavissimo; pedibue nigris. Long. eirca 14". — rostr. 11'/,"'. — al. 6',". — .caud. 6", — tars. a, Der dieke Schnabel mit breit-abgerundetem culmen trennt diese ‘Art von sämmtlichen congenerischen. Ich beschrieb das von Herrn Dr. E. Rüppell bereitwillig mitgetheilte Exemplar der Frankfurter Sammlung. | (Heugl. Naturg. der Nilquellenländ. S. 3, Tab. 26. — Heugl. Uebers. p. 45.) 7Züraeus, Cüv. giganteus, (Vieill.) Dilute subvirescente-caeruleus, gula et genis albieantibus, fronte caerulescente; crista erecta subeompressa nigra; pectore et epigastrio prasino-viri- dibus; abdomine, cruribus et subcaudalibus laete: ferru- gineis; reetrieibus duabus mediis: dorso. concoloribus, apice latissime nigris, lateralibus basi et apice late ni- gris, medio flavis, omnibus caeruleo-terminatis ,. scapis supra nigris, subtus flavis; rostro flavo, basi aurantiaco; pedibus plumbeis. Long: 25 -26". — rostro 11%. — -—- altit. ji 11^^. u al. 12:5". — eaud. 14— 15^. — tars. 1" 1 [777 ! Hab. YAN Po: Fraser. — Sierra Leone: Afzel. — Dabocrom: Pel. — St. Pauls River: Mac Dowell. — Ga- bon: Verr. Syn. 4 Touraco. siiis. Levaill. Prom;, et Guép. pl. 19. alte Musophaga cristata, Vieill. Anal. nouv. Ornith. p. 68. — M. gigantea, Id. Enoyel. p. 1205. — Corythaix gi- gas, Steph. — Blue Curassow, Lath. Gen.. Hist. "VIII, p. 156. — Crax eyanea, J. E. Gray, Griff. Anim. Kingd. c. fig.— Less. Compl. VIL. p. 156. — ‚Allen Thoms. Exped. Nig. (SM. p..221, 504. — Phimus giganteus, Sundev. Öfvers. 480. 1849, p. 160. — Chizaerhis gigantea, Wagl. Syst. Av. spec. 1. — Gallirex giganteus, Less. Echo du Monde Sav. 1844, p. 110. Ich beschrieb ein von Pel in Ashantee gesammeltes Exemplar des Bremer Museum. Musophaga, Isert. violacea, Is. Splendide violascente-chalybea, subtus ni- tore nonnullo virescente; pileo et nucha holosericeo-coc- cineis; remigibus secundariis omnibus et primariis pluri- mis pulcherrime purpurascente-coccineis; vitta ab angulo oris ad regionem paroticam ducta nivea; loris et regione 160 481. 482. ophthalmica nudis coccineis; rostro flavo, apice rubro; pedibus nigricantibus; iride fusca. Jun. Mu cha- lybeo-nigro; rostro « nigro, Long. circa 18. — rostr. 2". — al. 8". — .caud. 7'/5". — tars. 11%”. Hab. Gambia: Mus. Brem..— Casamanze: Verr. — Guinea: Isert.- | Syn. Musophaga violacea, Isert Schrift. der Berlin. Ges. 9. p. 16. — Cuculus regius, Shaw, Mus. Lever. t. 40. — Levaill. Promer. et Guép. p. 34, pl. 18. — Phimus violaceus, Wagl. Syst. Av. p. 114. — Swains. West. Afr. L p. 118, pl. 19. Ein jüngerer Vogel in der Pariser Sammlung zeigt von der rothen sammtartigen Befiederung des Scheitels keine Spur. Rossae, Gould. Splendide chalybea; pileo crista alta, rotundata, e plumis laxis, decompositis, sanguineo-coc- cineis formata ornato; remigibus majoribus laete san- guineo-coccineis, apice et margine externo fusco-nigri- cantibus; cauda longa, ampla, lata, gradata, chalybea; rostro et regione ophthalmica nuda dilute flavis; pedibus nigricantibus; iride brunnea. Long. circa 18. — rostr. a riet. 1^ 2/". — al. 8%. — tars. 1^ 6%, Hab. Benguela? (Mus. Britann. Londin.) Syn. Musophaga Rossae, J. Gould, Jard. Contrib. to Ornith. 1851, p. 137, pl. 81. fig. cap. el remig. ex specim. vivo. — Id. Proceed. Zool. Soc. 1854, p. 23 — Id. Ann. and Magaz. of Nat. Hist. vol. XV. p. 381. Näheren Aufschluss fiber diese von mir nicht gesehene bis jetzt nur in einem einzigen Exemplare bekannte Art verdanke ich der Theilnahme G. R. Gray’s. Ueber das Wohngebiet derselben fehlt es gánzlich an irgend welchem Nachweis. Schizorhis, Wagl. africana, (Lath.) Pilei plumis strictis, rigidiusculis, mento, gula et collo antico fuscis; nuchae plumis longis, strictissi- mis, acuminatis, albo-limbatis ; corpore supra caesio, fusco- striato; tergo, uropygio et tectricibus caudae superioribus cinerascentibus, scapis nigricantibus; subtus alba, fusco- striata; remigibus nigris, speculo interno magno albo; cauda nigra, dimidio basali fusco-cinerascente induta; rostro flavo; pedibus nigricantibus; iride fusca. Long. Circa [9". — rostr. 1% — al. 8". — caud. 9". — temp vr gu" Hab. Senegambien. (Gambia: Mus. Brem. — Casa- manze: Verr. — Bissao: Verr.) Syn. Phasianus africanus, Lath — Levaill. Tour. pl. 20. — Musophaga variegata, Vieill. Eneyel. p. 1296. — Id. Galer. des Ois. pl. 48. — Wagl. Syst. Av. p. 113. — M. senegalensis, Licht. Doubl. p. 7. — Swains. West. Afr. I. p. 223, pl. 20. — E. V. Harcourt, Ann. Mag. of N. H. 1853, p. 62 und 1855, p. 437. 483. 484. 161 Nach Edw. Vernon Harcourt wäre diese Art Zugvogel auf Madeira! — Dieselbe scheint streng auf Senegambien beschränkt zu sein. Ueber die systematische Stellung der Musophagiden schrieb kürzlich sehr instructiv R. Wallace: Ann. and Mag. of Nat. Hist. vol. 18, p. 211. Wie schon Rüppell richtig bemerkt, lüsst bei sámmtlichen Musophagiden das Farbenkleid des Weibchens von dem des Männchens keine erheblichen Unterschiede wahrnehmen. e. Bucerotidae, Leach. Buceros, L. elatus, Temm. Niger, nitore nonnullo aeneo-fusco; oceipite subcristato ; cristae plumis latis, breviusculis, laxis, nigris; colli et yertis plumosae palearis plumis in mare obscure fuscis, in foemina rufis, rarius positis, brevissimis, basi albis ; rectricibus duabus intermediis nigris, reliquis totis albis; rostri nigricantis epithemate elevato, antice truncato, albido; pedibus nigricantibus ; iride obscure rubra; partibus nudis capitis et colli cae- ruleis. Foem. Capite, collo et pectore superiore rufis, crista erecta antrorsum reflexa; rostro albido, rufescente- brunneo-induto. Long. circa 36". — rostr. ab ang. or. 53/,". — altit. rostr. 4^ 5. — al. 15". — caud. 10". Hab. Dabocrom: Pel. — Sierra Leone: Afzel. — St. Johns River: Mac Dowell. — Calabar: Laurein. Syn. buceros elatus, Temm. Pl. col. 521, fig. 1. — Cass. Journ. Acad, Nat. Se. of Philad. I. p. 135. — Sundev. Öfvers. Kongl. Vetensk. Acad. Fórh. 1849, p. 161. — Cera- togymna elata, Bonap. Anisod. p. 2. culiratus, Sundev. Niger, capite comoso colloque pal- lide rufis; capitis plumis longis, laxis, paullum adscenden- tibus, pulchre lacero-decompositis, in occipite longius dependentibus; pectoris plumis nigris, pallide marginatis; cauda rotundata; rectricibus lateralibus utrinque tribus totis albis, quarta dimidio basali nigra, apicali alba, dua- .bus mediis totis nigris; colli lateribus ex parte, facie plagaque magna gutturali nudis; pedibus fusco-pallescen- tibus; rostro albido, laevi, culmine tereti antice compresso. Long. circa 30“. — rostr. ab ang. or. 4 1'^. — al. 131%”. — caud. 11'/". —tars. 1^ 10'^. Hab. Sierra Leone: Afzel. (Mus. Stockh.) — Gabon: Verr. — Calabar: Laurein. Ü Syn. Buceros eultratus, Sundev. Ofvers. K. V. Ac. Förh. 1849, p. 160. — Id. Jard. Contrib. to Ornith. 1852, p. 161. Jules Verreaux mögte diese Art einfach für das Weibchen von B. elatus halten, eine Ansicht, der ich mich zunächst nicht anschliesse, da mir Sund evall’s Beschreibung doch abzuwei- chen scheint. Ein mit dieser vollkommen übereinstimmendes Exemplar steht in der Brüsseler Sammlung. 11 — ——— V —"q 162 485. atratus, Temm. Niger; capitis cristati et colli plumis totis nigris, laxis, lacero-decompositis; alis et cauda ni- tore nonnullo aeneo; rectricibus duabus intermediis aeneo- nigris, lateralibus latissime albo-terminatis; rostro fusco cum epithemate nigro valde elevato; periophthalmiis et paleare nudis, caeruleis; iride rubra. Foem. Capite cristato colloque totis rufis, crista erecta antrorsum re- flexa; membrana parva colli antici nuda caerulea; pedibus obscure caerulescentibus. Long. circa 30". — rostr. a rict. 6". — al. 144. — caud. 13%. — tars. 154" — epithem. 5!/,—53/". Hab. Ashantee: Pel. — Morris Laurein. — Fernando Po: Fraser. Syn. Buceros atratus, Temm. Pl. eol, 558. — Bucor- vus atratus, Bonap. Consp. I. p. 89. — Tmetoceros atratus, Caban. — B. pocensis, Fraser, Ann, and Mag. of Nat. Hist. 1855. p. 136. 2. 486. cylindricus, Temm. Cristatus, niger, nitore coracino; alae parte apicali, tergo imo et uropygio, cruribus postice, abdomine imo, subcaudalibus caudaque ipsa albis, hàc fascia mediana coracino-nigra, in rectricibus mediis latiore, in extimis angustiore; rostro albido, epithemate elevato, subcylindrico, lateraliter profunde sulcato; pe- riophthalmiis et macula parva utrinque mandibulari nudis rubris; pedibus fuscis; iride rubra. Foem. Fascia cau- dae nigra multo latiore; epithemate rostri parum elevato. Long. circa 28—29". — rostr. 5". — al. 121%. — caud. 81/7“. — Long. foem. 25". Hab. Ashantee: Pel. (Mus. Lugd. Berol.) Syn. Bueeros cylindricus, Temm. Pl. col. 521, fig. rostr. — Bueorvus eylindricus, Bonap. Consp. gen. av. I. p. 89. 487. fistulator, Cass. Niger, nitore coracino-aeneo; crista occipitali dependente, longiuscula; abdomine, cruribus, subalaribus, margine carpali apicibusque remigum secun- dariarum et tertiariarum pure albis; rectricibus duabus mediis totis nigris, reliquis macula apicali bipollicari alba ; rostro fere simplici, nigro, apice, macula oblonga trique- tra ad basin maxillae fasciaque mandibulae basin amplec- tente albis; pedibus nigris; iride brunnea. Long. 20'/,". —rostr. 3" 9'"'. — al. 9:14". — caud. 7'". — Foem. Minor; rostro multo minore. Hab. Dabocrom: Pel. — Casamanze: Verr. — Gabon: Verr. Syn. Buceros fistulator, Cass. Proceed. Ac. Nat. Sce. of Philad. 1850, p. 68. — B. leucostigma, Temm. Mus. Lugd. — J. et E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1855, p. 175. 488. 489. 490. 163 a. Berenleornis, Bp. alboeristatus, Cass. Niger, nitore metallico virescente; capite plumis albis, laxis, lacero-decompositis, rhachide et extremo apice nigris pulchre cristato; cauda valde elongata et gradata, rectricibus omnibus apice albis; re- migibus majoribus apice —, nonnullis etiam pogonio ex- terno maculis minutis albis notatis; rostro brevi, valde compresso, supra appendiculato, nigro, macula utrinque ad mandibulae basin alba; iride dilute caerulea. Long. cirea 28". — caud. 17. Hab. St. Pauls River: Mac Dowell. — Rio Boutry. (Ashantee): Pel. — Gabon: Aubry Lecomte. (Moondafluss: Du Chaillu). Syn. Buceros alW e eristatus, Cass. Journ. Ac. Nat. Sc. of Philad. I. p. 135, pl. 15. — B. maerourus, Temm. Mus. Lugd. — Bonap. Consp. Il. p. 91. — Schleg. Handb. Vog. fig. 40. b. Tockus, Less. faseiatus, Sh. Niger, nitore nonnullo aeneo; subtus a pectore ad subcaudales usque albus; rectricibus quatuor intermediis et extima utrinque nigris, reliquistotis albis; rostro arcuato, epithemate subdistincto ultra maxillae me- dium extenso sordide albo-flavescent', parte apicali fusco, stria inter culmen et epithema alteraque per nares ducta elongata fusco-rubentibus; mandibulae facie infe- riore fusco-rubente; pedibus nigricantibus. Long. eirca 22^". — rostr. 4". Hab. Angola: Mus. Lugd. — Congo: Tuckey. — Old Calabar: Jard. — Casamanze: Verr. Syn. Calao longibande, Levaill. Ois. d'Afr. pl. 233. — B. melanoleucus, Vieill. Encycl, p. 401. — Shaw, Gen. Zool. VIII. p. 34. — Wagl. Syst. Av. sp. 16. — Tuckey Expedit. Zaire, App. p. 407. — Jard. Ann. and Mag. N. H. vol. 17, p. 85. semifasciatus, Temm. Niger, nitore coracino; abdomine albo; rectricibus quatuor intermediis et extima utrinque nigris, reliquiis macula apicali circa bipollicari alba; rostro fere ut in B. fasciato formato, fusco- rubente, parte apicali nigro, sed mandibulae facie infe- riore albida. Av. jun. Rostro toto albo. Iris fusca. Long. circa 22". — rostr. 4 2%. — al. 91%". — caud. 83/4". — tars. 14'". Hab. Senegal: Mus. Lugd. — Gambia: Mus. Brem. — Rio Boutry: Pel. z,. — Gabon: Verr. Syn. Buceros semifasciatus, Temm. in Mus. Lugd. — Hartl. Cab. Journ. 1855, p. 356. Es unterscheidet sich diese neue Art von dem weit selteneren fasciatus auf das bestimmteste. Die Schnabelfárbung ist hin- sichtlich der Vertheilung des Dunkelbraunen und des Weisslichen bei beiden nicht ganz constant. dis 2. uncis... ^I d eu 164 491. 492. melanoleucus, Licht. Supra fuscescente-niger, alis et cauda nitore nonnullo virescente; rectricibus nigris, . omnibus apice albis; capite, collo, pectore et hypochon- driis nigro-fuscis; fascia nuchali irregulari alba; mar- gine carpali, abdomine medio, crisso et cruribus fulves- cente-albis; rostro rubro, culmine elevato; pedibus nigris; cauda aequali. — Long. 20^. — rostr. a riet. 3". — culm. 215". — al 10',". — caud. 914". — tars. 114". Sw. Hab. Gambia: Warwick. — M. Syn. B. melanoleucus, Licht. Hamb. Catal. p. 8. — Calao couronne, Levaill. Afr. pl. 234. — B. coronatus, Shaw. — Encycl. meth. t. 240, 4, — Swains. Zool. Illustr. pl. 178. — Id. West. Afr. II. p. 257. — Wagl. Syst. spec. 17. Wenn nicht specifisch, doch als ausgeprägte Lokalrasse vom grösseren Calao couronné Südafrica’s zu unterscheiden. Die- ser letztere zeigt die mittleren Schwanzfedern constant ohne weisse Spitzen und ist reinweiss, wo der westafricanische Vogel gelblichweiss ist. T nasulus, L. Supra obsolete et pallide brunnescens, .plumarum marginibus pallidioribus; capite colloque totis 493. obscure cinereis; fascia nuchali utrinque supra oculos extensa alba; subtus albidus, pectore brunnescente; re- migibus pallide marginatis; cauda basi alba, medio nigri- cante, rectricibus omnibus, exceptis mediis dorso conco- lorious, apice late albis, scapis nigris, intermediarum albis; rostro simplici arcuato nigro, macula utrinque in- fra nares triangulari lutea; pedibus nigris. Long. circa 20". — rostr. 3". — al. 8'/". — caud. 7^. — tars. 15". | Hab. Senegal: Adanson etc. — Gambia: Mus. Brem. — Guinea? — M. O. Syn. Hydrocorax senegalensis melanorhynchus, Briss. Orn. IV. p. 573, t. 46, fig. 1. — Pl. enl..890. —.Ca- lao nasique, Levaill. Afr. t. 236, 237. — Wagl. Syst. Av. sp. 19. — Tockus hastatus, Cüv. -— Var. mer: Sundev. Öfvers. K. V. Ac. Förh. 1850, p. 108 (epirhinus, Sund.). — Sirickl. Jard. Contrib. 1852, p. 155. — Var. or. Sundev. l. e. p. 131 (orientalis, Sund.) — B. Forskalii, Ehrenb, ^, B. Hemprichii Ehr. ^. Mit Recht sagt Sundevall vom Schnabel der Nashornvógel: est pars luxurians, ad variandum prona. — Ein junger nasutus der Leidner Sammlung zeigt die Schnabelspitze lebhaft roth gefärbt und schien uns übereinzustimmen mit: poecilorhyuchus, Lafren. Supra pallide brunneus, tec- tricibus alarum pallidius marginatis; rectricibus inter- mediis et extimis totis brunneis, reliquis apice albis; ca- pite et collo cinerascentibus , occipite subcristato; super- ciliis late albis; pectore et abdomine totis albidis; scapis rectricum mediarum albis; pedibus fuscis; rostro paruin ar- C-— 07 494. 165 cuato, denticulato, maxilla basi parum elevata et cari- nata alba; narium regione albedinisque marginibus nigris, apice denticulisque rubris; mandibula nigra, quinis striis elevatis albis notata, apice denticulisque rubris. Long. circa 17^. — rostr. 3". — al. 8". — caud. 7". Hab. Senegambien: Lafren. — M. (Mus. Lugd.) — O. (Längs des Bahr al Abiad: Heugl.) Syn. Tockus poecilorhynehus, Lafren. Rev. zool. Soc. Cüv. 1839, p. 256. — Bonap. Tabl. des Vol. Anis. p. 3. — Heugl. Uebers. p. 45. Wir beschrieben ein Exemplar der Leidner Sammlung. Keines- wegs av. jun. von esfthrorhynchus, wie Bonaparte meint. Vielmehr Weibchen oder jüngerer Vogel von nasutus. erythrorhynehus, Temm. Supra sordide griseus, ca- pite, collo et corpore subtus sordide albis; colli postici plumis medio nigricantibus; verticis fascia nigricante; alarum tectricibus superioribus albidis, nigricante-macu- latis; remigibus primariis nigricantibus; rectricibus dua- bus mediis dorso concoloribus, reliquis nigricantibus, apice albis; rostro simplici arcuato ruberrimo, circa ba- sin albido; pedibus rubro-fuscis; iride brunnea. Long. 18'". — rostr. 3!4". — al. 7'". — caud. 84". — tars. 15^. Hab. Senegambien: Adanson etc. — Casamanze: Verr. — Aboh am Niger: Thoms. — M. O. Syn. Hydrocorax senegalensis erythrorhynchus, Briss. Orn. IV. p. 575, pl. 46, fig. 2. — PI. enl. 260. — PI. eol. 283. — Calao Toe, Levaill. Afr. pl. 238. — Wagl. Syst. Av. sp. 20. — Allen, Thoms. Exped. Nig. I. 250. — Var. merid. Sundev. Ofvers. K. V. Ac. Fórh. 1850, p. 108, (rufirostris, Sundev.) — Var. orient. Sundev. l. c. p. 130. (leucoparaeus, Ehrenb.) Diesüdliche Varietät ist durch den kleineren Schnabel und noch mehr in der Fárbung erheblich abweichend; die west- . liche und östliche Form zeigen dagegen nur sehr geringe Unterschiede von einander. Brisson beschreibt den etwas jün- geren Vogel. Beim ganz ausgefärbten erscheinen die Flügel auf schwarzem Grunde gross-weissgefleckt, die vier mittleren Schwanzfedern sind schwärzlich, die dann folgenden an der Basis schwarz, dann weiss mit kleinem schwarzem Fleck auf der Mitte, die äusserste ist fast ganz weiss, mit nur kleinem schwärzlichen Fleck auf der Aussenfahne auf etwa ein Drittel der Länge von der Spitze entfernt. An den Halsseiten ein nackter Fleck. (Mus. Lugd.) Man vergleiche die trefflichen Be- merkungen Sundevalls. Buecorax, Sundey. 495. abyssinieus, (Gm.) Totus nigerrimus, exceptis remigi- bus primariis albis; rostro maximo, arcuato, compresso, nigro, macula magna ad maxillae basin rufa; epithemate toto nigro. alto, antice truncato, patulo; regione perioph- thalmica nec non gula nudis caeruleis, iride rubra. Jun. 166 epithemate antice clauso. Long. circa 3%. — rostr. 8—81/". Hab. Accra: Pel. Mus. Lugd. — Senegal ? — O0. M. (Verr.) Syn. Buceros abyssinicus, Lath. Gm. — Abba- gumba, Bruce Voy. c. fig. — Buff. Pl. enl. 779. — B. ca- runculatus, Wagl. Syst. Av. spec. 6. — Rüpp. Neue Wir- telth. Vóg. p. 4. — B. Leadbeateri, Vig. av. jun. (caffer, Verr.) $. Secansores, Cüv. a. Psittacidae, Leach. Palaeornis, Vig. 496. torqualus, Briss. Dilute psittacino-viridis, subtus pal- lidior; occipite, nucha et genis lilacino-cyanescente tinc- tis; torque nigro, supra roseo-marginato; cauda supra caerulescente, suptus flavicante, rectricibus duabus me- diis valde elongatis; subalaribus flavis; rostro rubro; pedibus griseis, iride albida. Jun. av. Mento et gula . viridibus; fascia nuchali rosea obsoleta. Long. 14". — rostr. 10. — al. 6". — caud. 9". — tars. 423%, Hab. Senegambien, Guinea. — Gabon: Verr. — 0.— Indien. Syn. Psittacus cubicularis, Hasselq. — Psittaca — - torquata, Briss. Orn. IV. 323. — Pl. enl, 551. — Levaill. Perr. pl. 22, 23. — Wagl. Monogr. p. 508. (synon.) — Allen Thoms. Exped. Nig. I. 310. — Denh. Clapp. Voy. p. 196. — Swains. West. Afr. II. p. 174. — de Souancé Rev. et Mag. de Zool. 1856, p. 157. — Blyth Catal. Mus. Calc. p. 4. — Heugl. Uebers. p. 46. : Die etwas kleinschnäblige abyssinische Rasse unterscheidet Bonaparte als P. parvirostris. Die indische ist etwas grósser und starkschnäbliger. Psittacus, L. 497. erythacus, L. Laete cinereus, facie et capistro sub- papillosis albis; cauda punicea; remigibus nigricantibus; rostro nigro, pedibus albidis; iride flavo-alba. Long. circa 14". — rostr. fere 1%”. — al. 93/,". — caud. 33/,”. tars. 9. Hab. Senegambien, Guinea, Congo. — Ins. St. Thome u. do Principe: Lopez de Lima. Syn. Psittacus guineensis cinereus, Briss. Orn. IV. 310. — Pl. enl. 311. — Levaill. Perr. pl. 99—101. — Wagl. Monogr. p. 578. — Denh. Clappert. Voy. p. 196. 498. 499. 500. 501. 167 Käme nach Schmidt auf den cap-verdischen Inseln vor: Beitr. z. Flor. der capverd. Ins. p. 33; eine Angabe, welche in- dessen von dem weit competenteren Dr. Bolle bestimmt in Ab- rede gestellt wird : Cab. Journ. IV. p. 23. timneh, Fras. Saturate nigricante-cinereus; uropygio, abdomine imo, crisso & femoribus pallide cinereis; cauda saturate fusco-ferruginea; rectricibus acutis; rostro nigro, culmine pallide corneo. Long. 13". Hab. Sierra Leone: Fraser. — Gabon: Mus. Par. Syn. Perroquet cendré noir, Levaill. Perr. pl. 102. — Fras. Proc. Zool. Soc. 1844. p. 194. — deSouancé, Catal. des Perr. p. 22. Seit einigen Jahren, versichert de Souancé, gelangte diese Art öfters lebend nach Paris; er habe dieselbe drei bis vier Jahre im Káfich gehalten. ohne irgend welche Veränderung im Gefieder wahrzunehmen. Die Art scheine ihm eine sehr gute zu sein. a. Phaeocephalus, Sw. pachyrhynchus, Hartl. Valde affinis Ps. Levaillantii Africae meridionalis, sed diversus ab eo: rostro multo ro- bustiore, alis et dorso viridioribus, plumis medio vix nigricantibus; capitis et colli plumis medio brunnescen- tibus, ardesiaco-marginatis, scapis nigris. — Tergo, uro- pygio et supracaudalibus dilute et laete malachitaceis ; margine alari et axillis cinnabarinis; rostro sordide albido. Long. circa 13". — rostr. a fr. 2°; gon. 11’; latit. max. 15. — al. 8". — caud. 2". — tars. 61/2. Hab. Senegambien: Mus. Brem. — Gabon: Verr. Syn. Psittacus pachyrhynchus, Hartl. System. Verz. Brem. Samml. p. 88 (1844). — Id. Beitr. Orn. Westafr. p. 47. — Id. Cab. Journ. Il. p. 194. — P. magnirostris, Bonap. Consp. I. p. 5. — de Souancé Catal. des Perr. p. 22. — Heugl. Uebers. p. 46. Vermuthlich ist dies der von Rüppell in Abyssinien gesehene P. Vaillantii*. — Ein sehr altes Exemplar der Sammlung Massena zeigt den Scheitel lebhaft hellroth und die Wangen | weinfarben überlaufen. Guilielmi, Jard. Laete viridis, dorsi et alarum plumis medio nigricantibus; fronte, sincipite, alae flexura, mar- gine carpali et tibiis laete miniatis; cauda nigra, rectri- cibus mediis viridi-limbatis; uropygii et crissi plumis nec non subcaudalibus medio flavo-rubente tinctis; maxilla et periophthalmiis carneis, culmine et apice nigris; mandi- bula nigra. Long. circa 10'5". — al. 7^ 4, Hab. Congo: Jard. — Gabon: Verr. Syn. Pionus Guilielmi, Jard. Contrib. to Orn. 1849, p. 64, pl. 14. Lecomtei, Verr. Capite grisescente, viridi-lavato; fronte lineaque poneoculari, axillis et tibiis flavente-miniatis ; loris nigricantibus; occipite, colli lateribus, pectore, ventre, uropygio et caudae tectricibus viridibus, flavente-lavatis 168 502. 503. 904. et subtus conspicue rubentibus; dorso et alis nigro-fuscis, plumis omnibus obscure viridi-marginatis ; remigibus pri- mariis rectricibusque sordide nigris, duabus intermediis viridi-limbatis, omnibns medio apice acuminatis ; rostro flavente; orbitis nudis carneis; pedibus nigris. Long. circa 13^, — al. 8^ 1'". Hab. Gabon: Lecomte, in Mus.Paris. (J. P. Verreaux.) Syn. Poeocephalus aubryanus, de Souance, Catal. des Perr. p. 22. senegalus, L. Corpore supra cum alis fasciaque pec- torali laete viridibus; capite toto cinereo; epigastrio, ab- domine et subalaribus croceo-aurantiacis; cauda supra fuscescente-cinerea , rectricibus apice et limbo externo virentibus; rostro et pedibus nigricantibus; iride pallide flava. Long. circa 10". — rostr. 14%. — al. 6%. — caud. 2!/,". — tars.. 9°. Hab. Senegambien, Guinea. — Iddah am Niger: Thoms. — Aguapim: Riis. Syn. Psittacula senegalensis, Briss. Orn. IV. p. 400, pl. 24, fig. 2. — Buff. Pl. enl. 288. — Levaill. Perr. pl. 116- 118. — Wagl. Monogr. p. 612, — Swains. West. Afr. ll. p. 176. — Allen Thoms. Exped. Niger, I. 310. Rüppellii, Gray. Cinerascente-brunneus; tectricibus alarum minoribus, humeris, subalaribus et tibiis laete flavis, his potius aurantiacis; uropygio, tectricibus caudae su- perioribus et inferioribus crissoque in mare laete caeru- leis, in foemina corpori concoloribus; abdomine inferiore caeruleo brunneoque transversim vario; hypochondriis flavo nonnihil variegatis ; rostro fuscescente-plumbeo. Long. 9". — rostr. 12'". — al. 5" 7%. — caud. 2" 9, Hab. Westafrica: Rio Nunez. Mus. Britann. Lugdun. etc. — Gabon: Verr. — Damaragebiet: Anderson. Syn. Psittaeus Rüppelli, G. R. Gray, Proceed. Zool. Soc. 1846, p. 125, pl. 5.2. — Paeocephalus Rüppellii, Strickl. Jard. Contrib. 1852, p. 156. — de Souancé, Cat. Perr. p. 23. Beschrioben nach einem schönen männlichen Exemplar in der Sammlung des Hauptmann Kirchhoff auf Schäferhof. Agapornis, Selby. pullaria, (L.) Laete viridis, sincipite, loris et gula pu- niceis; uropygio cyaneo; subalaribus nigris; flexura alae nigra; margine carpali flavo, variegato; rectricibus qua- tuor mediis totis viridibus, reliquis basi virescente-flavis, medio puniceis, dein nigris, apice ipso viridi-flavis; rostro rubro; pedibus incarnato-plumbeis; iride fusco-atra. Long. 9" 9", — .rostr. 71/'". — al. 3/5". — vaud. 15/4". — tars. 4°. 505. 506. 169 Hab. Guinea: Goldküste, Cap Coast, St. Thome: Weiss. — Fernando Po: Fraser. — Aguapim: Riis. Syn. Edwards, pl. 237. — Psittaeula guineensis, Briss. Orn. IV. 387. — Pl. enl. 60. — Psittacus pulla- rius, L. — Wagl. Monogr. p. 622. picta, nob. Laete viridis, pileo et nucha pallide virente- caeruleis; capitis lateribus, mento et gula pure et dilute canis; torque pallide aurantiaco-flavo, supra nigro irre- gulariter marginato; tergo pallide caeruleo, uropygio et supracaudalibus saturate cyaneis; cauda rotundata, rec- tricibus duabus mediis viridibus, reliquis coccineis, fascia ante apicem viridem nigra notatis; maxilla basi nigra, mandibula pallida; pedibus fuscis. Long. 5". Hab. Sierra Leone: Collect. Brogden. Syn. Leona Parrakeet, Lath. Gen. Hist. of Birds, ll, p. 263. Zweifelsohne eine gute Art, aber dringend weiterer Beobachtung zu empfehlen. b. Bueconidae. Pogonias, lll. dubius, (Gm.) Coracino-niger, tergi macula magna candida; genis, mento, gutture et abdomine medio cocci- neis; plumis lateralibus albido-stramineis; remigibus fuliginosis; fascia. pectoris lata nigra; orbitis nudis; subceaudalibus et tibiis nigris, rostro valido; albido; maxilla bidentata, bisulcata, mandibula plicis numerosis transversim notata; vibrissis longis, rigidiusculis, crebris, nigris; pedibus rubentibus. Long. 9'.". — rostr. 1'/,". — al. vix 415%. — caud. 3'/,". — tars. 1". Hab. Senegambien. (Casamanze: Verr. etc.) Syn. Pl. enl. 602. — Bueeco dubius, Gm. Lath. — — Le Barbican, Levaill. Barb. t. 18. — Pogonia sulci- rostris, Leach, Zool. Misc. t. 76. — P. erythromelas, Vieill. Gal. des Ois. t. 32. —- Wagl. Syst. Av. p. 164. — Swains. West. Afr. II. 166. — Pogonorhamphus, Desm. Chen. Encycl. Ois. ll. p. 14. — P. major, Less. Tr. d'Orn. p. 159.- | | Eine dieser sehr verwandte neue Art vom oberen weissen Nil, P. Rolleti, de Filippi (Rev. 1853, p. 290) ist bedeutend grösser. Ich messe ein schönes männliches Exemplar: Long. tot, 1012”. — rostr..a fr. 1" 7”, — al. 4" 8'". — caudae 3" 3"'. Heuelin kennt diese Art nicht. SeinLaimodon leuco- cephalus wurde glücklicherweise unter demselben Namen schon 1853 von Defilippi beschrieben : Rev. et Mag. de Zool. 1853, p. 291. Neu ist dagegen Heuglins Laimodon diadematus aus dem Lande der Kitsch-neger am oberen Bahr-el-abiad : Syst. Uebers. p. 47. 170 507. hidentatus, Shaw. Supra coracino-niger, fronte et sincipite coccineo-striatis; genis, collo antico et laterali, pectore, ventre alarumque fascia angusta obliqua tectrices majores terminante intense coccineis; tergi macula et hypochondriis albis; rostro laevi, bidentato, flavido ; vibrissis minus rigidis, rarioribus; pedibus rubentibus; cruribus, subcaudalibus abdominisque imi lateribus nigris ; remigibus apice fuscescentibus. Jun. Supra brunneus, pileo pallidiore, cauda fusca; fronte et sincipite pure coccineis ; subtus albidus; ae medio crissum ver- sus magis magisque roseo-miniato-lavato. Long. vix 8'/,". — rostr. 1^ 2%. — al. 4". — caud circa 3". Hab. Senegal: Mus. Lugd. — Guinea. (Gabon: Aubry Leeomte).— O0. (Schoa : Rüpp.— Oberer weisser Nil: Heugl.) Syn. Buceo dubius, var. 3 Lath. — Le Barbican unibec, Levaill. Suppl. p. 48, fig. K. — P. laevirostris, Leach. Zool. Misc. t. 77. — Buceo leuconotos, Vieill. --- Wagl. Syst. Av. p. 164, spec. 2. — Shaw Natur. Misc. t. 393. — Barbican à ventre rose, Lev. Barb. t. A. — P. Le- vaillantii, Leach, l. e. t. 117. — B. Levaillantii, Vieill. Enc. p. 1422. Ein ausgefárbtes Senegal- exemplar der Leidner Sammlung zeigt die schräge Flügelbinde schmal und einfach dunkelcarmin- roth; bei einem zweiten von Schoa ist dieselbe kürzer, breiter und nach unten zu in rosa abschattirt. 508. Salti, Stanl. Niger, sincipite, regione ophthalmica, gutture et mento laete rubris; alis caudaque fuscis; alarum tectricibus extus albo-, remigibus dilute flavo- limbatis; subalaribus albis; rostro nigro, maxilla con- spicue bidentata; pedibus nigricantibus. Long. 6". — rostr. 9%. — al. 3" 4'". — caud. 2" 3%. — tars. 9'". Hab. Sierra Leone: Swains. — 0. (Sennaar, Abyssi- nien, Kordofan.) | Syn. Buceo Saltii, Stanl. Salts Trav. Abyss. App. 46, 54. — Lath. Gen. Hist. Ill, p. 258, t. 53. — Phytotoma: MER Qo n o ind Dee Ze -— tridactyla. Daud. — Hyreus abyssinicus, Steph. — Pog. haematops, Wagl. Syst. sp. 4. — P. rubrifrons, Swains. West. Afr. II. 170. — Id. Zool. Illustr. pl. 68. — P. .- Brueei, Rüpp. Abyss. Wirb. Av. t. 20, fig. 1. 509. Fieilloti, Leach. Supra obsolete brunneus, flavo-varie- gatus; capite toto, gutture, pectore et abdomine medio cinnabarinis, confertim maculatis; corpore inferiore reli- quo pallide sulphureo; rectricibus flavo-marginatis; sub- alaribus albis; rostro subbidentato pedibusque nigris. Long. 6!5". — rostr. 8''"'. — al. 2^" 9. — caud. 1” 8", — tars. 9%". Hab. Senegambien; Casamanze: Verr. — Guinea. — Ilha do Principe: Erm. — O. („Ueberall südlich vom 14° N. B.* Heugl.) 510. 511. 171 Syn. Barbu rubicon, Lev. Barb. Suppl. f. D. bon. — Pog. fuscescens, Vieill. Ene. p. 1421. — P. rubescens, Temm. — Leach. Zool. Misc. t. 97. — Wagl. Syst. Av. sp. 5. — P. senegalensis, Licht. Doubl. p. 9. — Swains West. Afr. Il. p. 168. bifrenatus, Ehrenb. Supra olivaceo-viridis; capite, collo, gutture, cauda et remigibus nigris; vitta malari, superciliis elongatis et abdomine albis; remigum et rec- tricum marginibus olivaceo-virentibus; rostro et pedibus nigris; iride brunnea. Long. 4'". — rostr. 7''". — al. 2" 6. — caud. 1" 6. — tars. 9%. Hab. Angola: Henderson. — O. (Sennaar, Kordofan.) Syn. Pogonias bifrenatus, Ehrenb. Symb. Physic. Av. t. 8, fig. 2. — P. melanocephalus, Rüpp. Atl. t. 28, A. p. 41. Nächstverwandt aber grösser ist.Megalaema leucotis Snndev. Öfvers. 1850, p. 109. aus der unteren Cafferei. (Leidner Samm- lung.) a. Buccanodon. Verr. Duchalluw', Cass. | Corpore supra, mento gutture et pectore chalybeo-nigris; pileo scarlatino, superciliis per colli latera decurrentibus dilute flavis; tectricibus alae minoribus dorsique plumis maculis parvis subcordatis et ovalibus sulphureis; tectricibus majoribus. remigibusque flavo-marginatis, his margine interno albo-flaventibus; .abdomine medio crissoque pallide flavis; hypochondriis et subcaudalibus virescente-flavis, his basi nigris; cauda fusco-nigricante; rostro et pedibus obscuris; subalaribus flavo-albidis. Foem. obsoletius tincta. Long. 5'4". — rostr. 6/,'^. — al. 3". — caud. 1^ 3% — tars. 7". Hab. Gabon: Verr. (Moondafluss: Du Chaillu.) Syn. Barbatula Duchallui, Cassin Proc. Aead. Philad. 1855, p. 324. — Buceanodon formosus, Verr. Rev. et Mag. 1855, p. 218, pl. 5. fig. bon. Bei einem schönen altausgefárbten Exemplare dieser Art, welches ich zu untersuchen Gelegenheit hattte, ging das Gelb der Flek- kung auf den Flügeln in ein sehr feuriges Orangeroth über. Die nächstverwandte südafricanische Art ist P. unidentatus, Lichtenst. (Verz. südafric. Thiere 1842, p. 17.) Da dieselbe bis jetzt nur dem Namen nach bekannt wurde, folge hier die Be- schreibung eines schónen Exemplares der Bremer Sammlung. Pogonias unidentatus, Licht. Supra niger, maculis longi- tudinalibus nitide flavis: uropygio et tectricibus caudae superiori- bus fere totis flavis; pileo immaculato ; macula sincipitali obscure coccinea, margine frontali nigro; superciliis antice flavissimis, postice albidis; fascia lata per oculum nigra; alarum tectricibus majoribus macula nitide flava terminatis, minoribus apice albi- cantibus; remigibus et rectricibus fuscis, flavido-marginatis, ter- tiariis margine albidis; subalaribus albis; corpore subtus flaves- ' cente albo; mento guttureque nigris; rostro et pedibus plumbeis. Long. 63/,". — rostr. 8'", — al. 2" 4", — caud. 1" 8", — tars. 9", 172 512. 513. 914. b. Tricholaema, Verr. hirsutus, Swains. Supra niger, maculis parvis rotun- datis sulfureis; subtus flavus, maculis majoribus crebrio- ribus nigris, subcaudalium maximis; capite guttureque nigris; fascia poheoculari angusta, distincta, ad nucham usque extensa alteraque breviore lata mystacali niveis ; remigibus, tectricibus et rectricibus mediis nigris, gracil- lime flavo-marginatis; subalaribus albidis, nigro-maculatis ; pectoris plumis rigidiusculis flavis, scapis nigris in setam longam desinentibus; iride rubra; rostro nigricante. Foem. Occipite maculis minutissimis flavis vario. Juv. Supra fuscus, maculis rarioribus minutis flavis; pileo nigro, flavo-maculato; subtus olivaceo-virens, nigricante- maculatus; gulae albidae plumis lineola mediana nigra. Long. 7^. — rostr. 11'/'/". — al. 3^" 3%. — ıcaud. 1” 10'^.. — tars.-9'^. Hab. Sierra Leone: Swains. — Dabocrom: Pel. — Calabar: Laurein. — Gabon: Verr. Syn. Pogonias hirsutus, Swains. Zool. Illustr. pl. 72. — ]|d. West. Afr. II. p. 172. — Wagl. Syst. Av. spec. 7. — Steph. Gen. Zool. vol. XIV. p. 149. — Tricholaema flavi- punctatum, J. Verr. Cab. Journ. Il. p. 103. — Id. Rev. et Mag. de Zool. 1855, p. 555, pl. 14, fig. mediocr. (av. jun.) Swainson nennt die Grundfarbe des Oberkörpers beim alten Vogel braun, aber bei den Ashantee-exemplaren der Leidner Sammlung ist sie rein schwarz. Barbatula, Less. | subsulfurea, Fraser. Supra nigra; fascia frontali infra oculos decurrente alteraque parva poneoculari dilute flavis; tectricibus alarum, remigibus secundariis ettertiariis rectricibusque nigris flavo-marginatis; stria mystacali utrinque nigra; uropygio flavo; gastraeo griseo- flavido; rostro et pedibus plumbeis. Long. 39/4. — rostr. 5. — al. 1^" 9. — caud. 10°. — tars. 5*/;"". Hab. Fernando Po: Fraser. — Gabon: Verr. (Moondafl. Du Chaillu.) — Aguapim: Riis. Syn. Bueeo subsulfureus, Fraser, Proc. Zool. Soc. 1843, p. 3. — Allen Thoms. Nig. Exped. ll. p. 404. — Fraser, Zool. typ. pl. 52, fig. bon. — Barbatula flavi- mentum, Verr. Rev. et Mag. de Zool. 1852, p. 262. — Strickl. Jard. Contrib. 1851, p. 135. — Trachyphonus subsulfureus, Bonap. Consp. I. p. 142. — Chenu et Desm. Encycl. Ois. Il. p. 19. atroflava, Blumenb. Corpore superiore toto et capitis lateribus coracino-nigris; superciliis fasciaque — brevi ad rictum orta, mento gulaque superiore laete sulfureis ; gastraeo reliquo flavo-virente; uropygio coccineo; tectri- cibus caudae superioribus nigris, inferioribus olivaceis; subalaribus albidis; alis nigro-fuscis, tectricibus et re- 515. 516. 517. 173 migibus, prima et secunda exceptis, flavo-marginatis, his intus ex parte albidis; rectricibus nigris, lateralibus o!i- vaceo-limbatis ; rostro nigricante, pedibus plumbeis. Long. 33/,". — rostr. 6'". — al. 2" 5°. — caud. 15'". — tars. 6. Hab. GCasamanze, Galam: Verr. — Liberia: Coll. Herz, v. Würtemb. — Aguapim: Riis. — Gabon: Verr. (Moon- dafluss: Du Chaillu.) Syn. Buceo atroflavus, Blumenb. Abb. naturh. Gegenst. t. 65. — B. erythronotos, Cüv. Less. Tr. p. 144. — Levaill. Barb. pl. 57. — Sparm. Act. Suec. XVIII. t. 9, — Verr. Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 262. Beschreibung und Messung nach einem altausgefärbten männlichen Exemplare von Liberia. Wenn J. Verreaux in seiner oben citir- ten ausführlichen Beschreibung die Stirn weissgelblich und den Rücken olive nennt, so hatte er entweder ein jüngeres Farben- kleid oder eine andere Art vor sich. Ich vermuthe das erstere. leucolaima, Verr. Minor, supra coracino-nigra; fronte et superciliis elongatis albis; genis nigris, albo-circum- datis; mento guttureque albidis; pectore grisesceríte; abdomine flavido; uropygio flavissimo; rectricibus nigris, lateralibus flavo-limbatis; tectricibus caudae superioribus nigricantibus, inferioribus olivaceo-griseis; alis nigris, virente-flavo variegatis, subalaribus albis, remigibus secun- dariis graciliter flavo-marginatis, primariis totis nigris ; rostro nigro; pedibus plumbeis. Long. vix 35/,". — rostr. a rict. 7'/"'. — al. 3". — caud. 1^. — tars. 7'". Hab. Senegal: Verr. — Aguapim: Riis. — Gabon: Verr. — M. (Caffraria infer. Wahlberg). Syn. Barbatula leucolaima, Verr. Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 263. — Megalaema bilineata, Sundev. Ofvers. K. Vetensk. Ac. Fórhandl. 1850, p. 109. Die südliche Rasse scheint etwas grósser zu sein. Wahlberg brachte nur Männchen heim. chrysocoma, Temm. Supra nigra, pallide flavido varie- gata; macula sincipitali crocea, margine frontali nigro; tectricibus alarum et remigibus minoribus croceo-margi- natis; capitis lateribus nigro alboque trivittatis; gastraeo dilute sulfureo; subalaribus albidis; rostro et pedibus plumbeis. Long. 32/". — rostr. 5°. — al. 2". — caud. 10^", — tars. 6'". Hab. Senegal: Mus. Lugd. — Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — O. (Sennaar, Abyssinien: Heugl. — Fazoglo: Herz. v. Würtenb.) ^ Syn. Bueco chrysocomus, Temm. Pl. col. 536, fig. 2. — B. parvus, var. Less. Tr. p. 165. — Less. Compl. IX. p. 292. - Heugl. Uebers. p. 47. — Herz. v. Würtenb. Icon. ined, t. 55. b. minuta, Temm. Supra nigra, sulfureo longitudinaliter varia; capitis lateribus nigris, albo-bilineatis; macula sincipitali coccinea; narium plumulis albidis; tectricibus PM -— VE P mI 174 518. 519. alarum majoribus remigibusque tertiariis late croceo- marginatis, primariis nigris; subtus tota dilute sulfuree- flava; subcaudalibus laetius flavis; rostro nigricante. Long. 4'/". — rostr. 5. — caud. 14'". Hab. Senegal: Mus. Lugd. — M. Syn. Le Barbion, Levaill Barb. pl. 32. — Buceo minutus, Temm. Pl. col. — Capito rubrifrons, Vieill. Encycl. p. 1423. — Bonap. Consp. I. p. 144. — Megalaema barbatula, G. R. Gray. Beschreibung und Maasse nach einem westafricanischen Exem- plare der Leidner Sammlung. Weder Rüppell noch Heuglin führen diese Art oder die wahrscheinlich von ihr nicht verschie- dene B. parva Cüv. (Bucco barbatula, Temm.) als in Nordost- africa vorkommend auf. a. Xylobueco, Bonap. scolopacea, Temm. Supra nigra, flavo fasciolata et variegata; cauda unicolore nigra; remigibus tertiariis flavo-limbatis; subalaribus flavo-albidis; corpore inferiore flavido, gula albicante; abdomine et subcaudalibus flavo longitudinaliter variis; rostro majusculo, rectissimo, nigri- cante, tomiis integris, setis rictalibus mediocribus, molli- bus; iride flava. Long. 4". — rostr. 6. — al. 2". — caud. 13°. — tars. 6“. (Mas et foem.) Hab. Dabocrom: Pel. — Calabar: Laurein. —- Fer- nando Po: Fraser. — Gabon: Verr. (Moondafl. Du Chaillu.) Syn. Bueco scolopaceus, |. Temm. Mus. ,‚,Lugd. — Xylobueco scolopaceus, Bonap. Consp. I. p. 141. — Hartl. Cab. Journ. II. p. 359. — Barbatula stellata, Fraser, Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 4. +- Jard. Contrib. 1851, p. 155. — B. flavisquamata, Verr. Cab. Journ. Ill. p. 101. Die Beschreibung nach einem Exemplare der Bremer Sammlung von Gabon. €Gymnobueco, Bonap. calvus, Lafren. "Totus obscure fuliginosus; remigibus et rectricibus nigricantibus; gastraeo parum pallidiore; mento sordide albido; dorsi et pectoris plumis stria pal- lidiore longitudinali medio notatis; ventris plumis vix conspicue pallidius terminatis; capite genisque nudis, nigris; rostro recto, culmine carinato arcuato, basi valde compresso, pallido, maxilla basi lamina incumbente munita, mandibula basi rugis aliquot oblongis; pedibus nigris. Long. 6". — al. 3^ 6%. — caud. 1° 9“. Hab. Africa occid? Syn. Buceo calvus, Lafr. Rev. zool. 1841, p. 241. Baron de Lafrenaye, dem wir-eine ausführliche schriftliche Mit- theilung über das in seinem Besitze befindliche Originalexemplar dieser Art verdanken, hält es für sehr möglich, dass sich dieselbe als Weibchen oder jüngerer Vogel der folgenden aus- weisen werde. Ich theile diese Vermuthung nicht. Ueber die eigenthümliche Bildung des Oberschnabels schreibt uns Lafrenaye 175 wörtlich: „La mandibule superieure est munie à sa base laterale d’une sorte de dent prolongee horizontalement en forme de lame arquée inferieurement et recouvrant le bord de la mandibule inferieure.* — Auch Jules Verreaux hält diesen Vogel für ver- schieden von G.Peli, nob. 520. Peli, nob. Brunneo-rufescens, capite et genis nudis, 521. nigricantibus; alis et cauda intensius tinctis; occipite, collo postico et gastraeo pallidioribus; remigibus limbo externo tenuissimo olivascente; subalaribus pallide brun- nescentibus; penicilis duobus setarum rigidarum laete rufcscentium ad frontis latera, duobus aliis ad mandibulae latera positis; rostro dilute rufescente; pedibus nigrican- tibus; iride helvola. Long. 55". — rostr. 9. — al. 3^. caud. 13/4. — tars. 7,2. (Mas et foem.) Hab. Dabocrom: Pel. — Gabon: Aubry Lecomte. (Mus. Paris.) | Syn. Bueco calvus, Temm. in Mus. Lugd. — Gym - nobucco calvus, Bonap. Consp. I. p. 141. Bonapartei, Verr. Supra olivaceo-brunnescens, mar- ginibus plumarum obsolete olivascente-flavidis; subtus magis olivaceo-flavescens; capite haud calvo et collo cinerascentibus; plumis frontalibus strictis, flavidulis, scapis rigidiusculis nitide brunneis; capitis lateribus nu- diusculis, rubentibus ; cauda fusca, olivaceo-induta; remigi- bus primariis nigris, tertiariis olivaceo-virente marginatis ; rostro corneo-fusco, marginibus obscurioribus; penicillis duobus setarum rigidarum supranasalium; vibrissis mol- libus nigris; pedibus nigris. Long. 553/". — rostr. 72/5". — rostr. a rict. 10,"'. — al. 2" 11'". — caud. 1^ 5'^. — tars. 8°. — dig. med. 10'/'". Hab. Gabon: Verr. (Moondafl. Du Chaillu.) Syn. Gymnobueco Bonapartei, J. Verr. Cab. Journ. IIl. p. 102, — Hartl. ibid. ll. p. 410. — Barbatula fuli- ginosa, Cass. Proceed. Acad. Nat. Sc, Philad. 1855, p. 324. — Bonap.»Compt. rend. 1856, p. 17. Von dieser Art sammelte Du Chaillu beide Geschlechter und die Jungen. Wir beschrieben ein wie es scheint ausgefärbtes Exemplar der Bremer Sammlung. Doch war das von Verreaux beschriebene vielleicht noch älter: „brunneo-rufescens, occipite nigrescente, rectricibus conspicue viren- tibus“ etc. In dieser Färbung ist uns der Vogel noch nieht vor- gekommen. Nach Verreaux würde diese Art eben so kahlköpfig wie G. calvus, nur die Stirn bliebe in jedem Alter und zu jeder Zeit befiedert. (2) — Cassin macht bei der in etwas abweichen- den Beschreibung seiner B. fuliginosa mit Recht auf die Länge der Zehen aufmerksam. Die Klauen sind dagegen bei ziemlich starker Krümmung nur kurz. Trachyphonus, Ranzani. 522. purpuratus, Verr. Supra coracino-niger, uropygio con- colore; sincipite superciliisque obscure rubro-purpureis ; periophthalmiis nudis flavis; genarum, menti et gutturis 176 523. plumis rubro-purpurascentibus, apice albidis, his acumi- natis; pectoris fascia rubra, plumarum apicibus flavis; abdomine dilute flavo, plumis omnibus basi nigris; cauda rotundata nigra; tectricibus alarum nonnullis corpori pro- ximis candidis; rostro flavo; pedibus nigris. Jun. Tec- tricibus caudae superioribus margine tenuissime flavis. Long. circa 9". — rostr. a rict. 13. — al. 4". — caud. 9" 9'". — tars. 1. Hab. Gabon: Verr. (Moondafl. Du Chaillu). Syn. Trachyphonus purpuratus, J. et E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 260. — Strickl. Contrib. 1851, p. 135. — Chenu et Desm. Encycl. II. p. 22. Im nordóstlichen Africa vertreten diese Form Tr. margarita- tus, Rüpp. und der von Heuglin im Lande der Kitschneger am Bahr-et-Abiad entdeckte Tr. squamiceps (Beitr. t. 28, fig. 2. — Uebers. p. 47), in Südafrica Tr. caffer. c. Picidae, Leach. Verreauxia, nob. africana, (Verr. Supra olivaceo-flavescens, subtus magis cinerascens; thorace et abdomine subrufescentibus ; superciliis strictissimis albis; periophthalmiis nudis: coc- cineis; genis rufescentibus, olivascente-brunneo adumbra- tis; remigibus fuscis, tertiariis margine externo olivaceo- flavidis; subalaribus sericeo-albis; rostro rectissimo com- presso corneo, vibrissis nonnullis rictalibus subobsoletis, mollibus; cauda brevissima, rotundata; remigibus 4—6 subaequalibus; pedibus gracillimis tetradactylis, unguibus satis arcuatis. Foem. Capite et gastraeo toto griseo- olivascentibus. Long. 2^" 8—10'". — rostr. 41%. — al. 1" 109,9 'caud. 1034’ — tars. 5'". Hab. Gabon: Verr. (Mus. Brem.) Syn. Sasia africana, J. et E, Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1855, p. 218, * Ich verdanke den Verreaux's das Vergnügen der Untersuchung einer der interessantesten unter den neuentdeckten Formen der westafricanischen Vógelwelt, und benenne dieselbe zu Ehren der um die Wissenschaft so hoch verdienten Brüder. Eine aufmerk- same Vergleichung mit den nahe verwandten indischen Gattun- gen Sasia und Vivia rechtfertigt die generische Isolirung der neuen westafricanischen Zwergform im vollsten Maasse. Sasia abnormis ist bekanntlich dreizehig und unterscheidet sich zu- dem durch den weit grósseren, etwas gebogenen und vor der Spitze leicht ausgerandeten Schnabel, so wie durch die grossen kräftigen, mit langen Nägeln bewaffneten Füsse. Der Schwanz ist sehr kurz wie bei Verreauxia.und die Augengegend unbe- fiedert wie bei dieser. Aber deutlicher ausgesprochen ist die Verwandtschaft zu der vierzehigen Vivia innominata, Hodgs. Die Form des Schnabels ist bei beiden eine ähnliche, aber bei Verreäuxia erscheint derselbe etwas gedrungener, weniger ge- streckt und kürzer. Die Füsse sind bei Vivia schwach abernoch 524. 177 weit schwächer bei Verreauxia. Die Augengegend, bei dieser in weitem Umfange nackt, ist bei Vivia spärlich befiedert. Am meisten aber unterscheidet sich diese letztere, übrigens auch sehr abweichend und mehr picumnus-artig gefärbte Form durch den langen Schwanz. Die Flügelbildung ist bei allen dreien eine ganz ähnliche. Die erste Schwungfeder ist unächt, die vierte, fünfte und sechste sind fast gleich lang und die längsten. Bendropicus, Malh. olivaceus, J. E. Gray. Supra flavescente - olivaceus, pileo nigro et pallide brunneo-maculato; gula, capitis et colli lateribus mentoque pallide brunneis, nigro-maculatis ; pectore et abdomine pallide flavo-virescentibus, nigro- fasciatis; scapis remigum et rectricum supra brunneis, subtus albidis; rectricibus brunneis, extimis margine ex- terno albo-maculatis; subalaribus albidis; rostro brevi, conico. Long. 8^. — rostr. 71/'". — al. 4". Hab. Sierra Leone: Capt. Sabine. (Mus. Brit. Lond.) Syn. Picus olivaceus, J. E. Gray, Zool. Miscell. 1, p. 18. Ueber diesen im Jahre 1831 beschriebenen, ohne Zweifel weib- lichen Vogel fehlt es an allen neueren ergánzenden Nach- richten. Auch von G. R. Gray vermogten wir keine weitere Aus- kunft zu erhalten. Der Färbung nach scheint derselbe hier seinen Platz zu finden. Lajrenayi, Malh. Pileo fusco-rufescente, occipite coc- cineo; capitis lateribus gulaque albis, vitta utrinque stricta fuscescente; dorso et uropygio fuscescente-olivaceis ; cau- dae tectricibus superioribus flavido-olivaceis, apicem ver- sus coccineis; alarum tectricibus remigibusque fuscescente- olivaceis, his extus flavido—, intus albo transversim ma- culatis; remigum et rectrieum scapis flavo-aureis; rectri- cibus nigro-fuscis, albo-flavescente maculatis ; subtus albo- flavidus, rarius nigricante-striolatus; rostro plumbeo. Foem. Supra pallide brunnescens, alis et cauda albo- maculatis; fasciola per oculum et altera mystacali brun- neis, spatio intermedio albo; subtus albido-cinerascens ; subalaribus albis. Long. 4" 8%. — rostr. 53/,"'. — al. 2f4 2 t ur manui 4.9/4. —3 »43r8..5'/2:5 E.0€m;4^ 3. — al. 3". Hab. Senegal bis Gabon: Verr. — Aguapim: Riis. Syn. Dendropicus Lafrenayi, Malh. Rev. et Mag. de Zool. 1849, p. 532. — Bonap. Consp. I. p. 125. — J. et E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1855, p. 272.. Eine dem D. Hemprichii Nordostafrica's nahe verwandte Art. — Ein Exemplar von Aguapim zeigt Kopfseiten und Kehle weiss mit dunkelbrauner Strichelung. minutus, Temm. Supra pallide brunnescens; occipite non cristato, uropygio et tectricibus caudae superioribus cinnabarinis; remigum et rectricum nigro -fasciatarum scapis aureo-flavis; alis pallide fulvescente-fasciatis; cor- ; 12 178 928. 529. pore subtus cinerascente-albido, maculis parvis subrotun- datis fuscis; rostro plumbeo. Foem. Occipite haud rubro. Long. 4^ 3%. — rostr. 6',"', — al. 2^ 9", — caud.. 1", 34“. — tars. 5%". Hab. Senegambien; Guinea. (Casamanze: Verr.). O. (Oberer weisser Nil: Arnaud.) Syn. Pieus minutus, Temm. Pl. col. 197, fig. 2. — Wagl. Syst. Av. sp. 28. — Dendropieus minutus, Bonap. Consp. I. p. 125. — Reichenb. fig. 4463. — Asthenurus minutus, Less. Compl. IX. p. 302. — Campethera mi- nuta, Reichb. Scans. p. 425. Nach Exemplaren der Leidner und Pariser Sammlung beschrie- ben und gemessen. gabonensis, Verr. Corpore supra, fronte et superciliis olivaceo-viridibus; vertice et occipite rubris; capitis late- ribus et gastraeo toto obsolete flavescentibus, plumarum marginibus brunneo-variegatis ; subcaudalibus-flavis, brun- neo-fasciatis; rectricibus supra brunneis, obscure fascia- tis et olivaceo-marginatis; subalaribus albidis, fusco- fasciatis; rostro corneo; pedibus phunhcit Long. circa 9". — rostr. 4!/"', — al. 3". — caud. 1'%”. (Mas ad.) Hab. Gabon: Verr. (Moondafl. Du Chaillu.) — Calabar: Laurein. (Mus. Paris.) Syn. Dendrobates gabonensis, J. el E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 513. lugubris, Hartl. Supra unicolor olivaceus, pileo obscu- riore fusco; cauda supra nigra, rectricibus lateralibus margine interno versus basin maculis nonnullis fulvis, scapis supra nigris, subtus fulvis; remigibus pogonio in- terno nigris, maculis nonnullis marginalibus rotundatis albidis; scapis:remigum supra nigris, subtus flavidis; ala extus dorso concolore; gula et capitis lateribus albido brunneoque longitudinaliter variis; pectore flavido fusco- que obscure variegato; abdomine olivaceo; subcaudalibus albidis, margine fuscescentibus, rostro plumbeo. Long. circa 5'/,". — rostr. 7%. — al. 3%. — caud. 11%”. Hab. Aguapim: Riis. Ich weiss diesen, nach einem ziemlich schlechten und noch dazu vom Präparateur übel zugerichteten Exemplar beschriebenen Vo- gel der Basler Sammlung, zweifelsohne ein Weibchen, keiner anderen Art mit Sicherheit beizuordnen, und führe ihn somit zu- nächst als eigne Art auf. obsoletus, (Wagl.) Supra pallide fuliginosus, non crista- tus, fascia occipitali coccinea; capitis lateribus albis, fu- liginoso-bistriatis; subtus albus, immaculatus; rectricibus et remigibus albo fuscoque fasciatis; tectricibus alae su- perioribus albo-guttulatis; rostro valde angulato corneo. Foem. Cervice pileo concolore. Long. 5". — rostr. 7''*. — al. vix 3". Hab. Senegal: Mus. Berol. — O. (Sennaar: Hedenb.) crai "dicus nn 530. 531. 179 Syn. Picus obsoletus, Wagl. Isis 1829, p. 510. — Reichenb. Piein. p. 378, fig. 4271—72. — P. murinus, Sundev. Ofvers. Kongl. Vet. Acad. Fórh. 1850, p. 131. — Id. Berättelse etc. p. 218. Sundevall erklärt allerdings seinen Picus murinus für gleich- artig mit obsoletus, Wagl. Dabei ist indessen nicht zu über- sehen, dass letzterer untenher einfürbig weiss, murinus aber weiss mit dunkelbrauner Strichelung gezeichnet ist. a. Mesopieus, Malh. goertan, (Gm.) Supra flavo-olivascens; capite et cor- pore subtus canis; vertice vix cristato, supracaudalibus et uropygio coccineis; abdomine medio plus minusve ex aurantiaco-rubente; crisso obsolete fasciolato; cauda fu- liginosa; rectricibus binis extimis et remigibus albido-fasciolatis; rostro pedibusque plumbeis. Foem. Vertice cano; abdomine medio flavicante; remi- gibus majoribus pallide fuscis, extus maculis marginalibus albis parvis, intus majoribus notatis (prima unicolore ex- cepta), minoribus extus olivaceis, maculis parvis externis flavidis, internis majoribus albis; rectricibus duabus me- diis concoloribus fuscis, scapis nigris, reliquis maculis marginalibus minutis albidis. Long. 73/4. — rostr. 10'^. —31.:4*:.2/*^, —. caud. 2" 8'^. — Foem. "7/4". — al. a0: »ostr. 10. Hab. Senegal: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. Syn. Le Pie goertan, Buff. Pl. enl..320, — Picus eoerlan, Gm. — Wagl. Syst. Av. spec. 34. — Id. Isis 1829, p. 511. — Bonap. Consp. I. p. 125. — Mesopicus goer- tan, Malh. Classifie. p. 29. — Scolecotheres goertan, Reichb. Scans. p. 428. Bonaparte, Pucheran und Malherbe halten P. go ertan für gleich- artig mit Swainson's poiocephalus. Aber wohl mit Unrecht, denn die Färbung der rectrices unterscheidet beide auf das be- stimmteste und zudem ist letztere die wesentlich kleinere Art. poliocephalus, Swains. Supra olivaceo-flavescens; ca- pite colloque canis; vertice vix cristato, nucha et uropy- gio coccineis; pectore et abdomine «ilute griseo-olivascen- tibus, hoc medio distincte flavescente; remigibus dilute brunneis, albido maculatim fasciatis: rectricibus fuscis, unicoloribus, binis externis margine vix albido- maculatis; rostro et pedibus corneis. Foem. Vertice cano. ‚Long. 63/,7. — rostr. 82/5", — al. 33/4". — caud. 1^" 7". — tars. by. Hab.. Senegambien: Swains. Mus. Brem. Syn. Dendrobates poiocephalus, Swains. West. Afr. II. p. 154. — Bonap. Consp. I. p. 125. — Scolecotheres poliocephalus, Reichb. Scans. p. 427. Bonaparte will, wie mir scheint mit Recht den nordóstlichen P. poliocephalus Rüpp. (Sysiem. Uebers. ri p. 86) als u, u > ——Ó X Ww CERES 180 592. 993. 924. 939. eigene Art bestehen lassen. Er nennt dieselbe. Mesopicus spodocephalus: Consp. volucr. zygodact. p. 9. immaculatus, Swains. Olivaceus, immaculatus; subtus grisescens, pectore olivascente; mento, capitis lateribus colloque cinereis; pileo et uropygio coccineis; remigibus et rectricibus fusco-nigris, olivaceo-limbatis, illis intus basi albo-maculosis; subalaribus albo nigroque variis; rostro nigricante. Long. 7%. — rostr. Yo“. — al. 43A6*"*. — caud. 3'/,". (Swains.) Hab. Westafrica: Swains. Syn. Dendrobates immaculatus, Swains. West. Afr. II. p. 152, — Bonap. Consp. I. p. 125. — Rüpp. Mus. Sen- kenb. III. p. 119. — Scolecotheres immaculatus, Beichb. Seans. p. 428. Dass Bonaparte diese Art in seinem Consp. volucr. zygodact. als Weibchen zu goertan zieht, ist ein schwer begreiflicher Irr- thum. pyrrhogaster, (Malh.) Fusco-olivaceus, pileo et cervice nigris ; fascia supra oculum orta per colli latera decur- rente aliaque mystacali supra et infra nigro-marginata niveis; mento et gutture albis, nigro-circumdatis; uro- pygio, pectore abdomineque medio sanguineis; hypochon- driis et subcaudalibus fusco-olivaceis, albo-variegatis; cauda nigra; tectricibus alae maculis nonnullis obsolete cinerascentibus; remigibus fuscis, secundariis margine externo olivascente-albo maculatis, interno fusco, maculis albis majoribus; rostro corneo; pedibus fuscis. Mas. Vertice rubro. Long. circa 73/4". — rostr. a riet. 14'^. — al. 4,4%, — .ceaud.! 3^. — tars. 83/'^. . Hab. Sierra Leone: Afzelius. — Ashantee : Pel. (Mus. Lugd.) Syn. Chloropicus pyrrhogaster, Malh. Rev. zool. 1845, p. 399. — Bonap. Consp. I. p. 126. africanus, (J. E. Gray.) Supra olivaceo-brunnescens, nitore aureo; vertice, stria rictali alteraque ad mandibu- lae basin orta nigris; crista occipitali et uropygio scar- latinis; mento, gula, capitis et colli lateribus albis; pec- tore et abdomine nigricante - olivaceis, albo- maculatis ; rectricibus et remigibus nigro-fuscis, his albo-maculatis ; subalaribus albis; rostro corneo. Long. 8'5". — Tostr. 13%. — al. 47". — tars. 7. Hab. Sierra Leone: Capt. Sabine. Syn. Picus africanus, J. E. Gray, Zoolog. Misc. 1831, I B. I5. Be über diesen Specht, welcher hier zunächst seine Stellung finden mag, fehlt es an jeder weiteren Auskunft. Dendromus, Swains. punctuligerus, (Wagl.) Supra viridi-olivaceus, fulvescens, maculis minutis fulvo-albidis; subtus pallide flavescens; 5936. 537. 181 subalaribus, gutture, pectore lateribusque nigro-punctatis ; abdomine medio et imo immaculato; pileo cristato toto vittaque malari coccineis,. plumis basi cinereis; rectricum et remigum majorum scapis nitide aureis; harum pogo- niis externis fulvescente-fasciatis, internis maculis mar- ginalibus albidis; cauda olivaceo-fulva, fusco-fasciata ; rostro plumbeo. Foem. Sineipite nigro, albo-striolato ; occipite rubro; stria mystacali albida, nigro-punctata. Long. 8^. — rostr. 11. — al. 4^ 4%. — caud. 2!/,". — tars. 8%. Hab. Senegambien : Mus. Brem. etc. (Casamanze: Verr.) Syn. *Pieus punctatus, Valence, Dict. Se. nat. vol. 40, p. 171. — Pucher. Rev. et Mag. 1852, p. 478. — P. punc- tuligerus, Wagl. Syst. Av. sp. 36. — Dendromus punc- talus, Swains. West. Afr. II. p. 163. — P. nubicus, Licht. Doubl. p. 11. — Bonap. Consp. I. p. 123. — Reichenb. fig. 4455-56. — Bonap. Consp. vol. Anisod. p. 14. — Campe- thera punetuligera, Reichb. Piein. p. 423. Meriani, Hartl. Pileo nigro, cristula occipitali coccinea ; capitis lateribus albo-flavidis; fascia lata mystacali coc- cineo nigroque variegata; corpore superiore reliquo flavo nigroque fasciato; tergi et uropygii plumis tectricibus- que caudae superioribus flavis, maculis rotundato-cordatis nigris; alarum tectricibus fuscis, scapis fulvo-albis; re- migibus fuscis, pogonio externo et interno maculis mar- ginalibus fulvis, internis multo pallidioribus, scapis omnium aureo-flavis ; subalaribus flavis; rectricibus duabus mediis nigris, margine interno pallide fulvescente-maculatis, dua- bus sequentibus totis nigris, excepto margine interno ver- sus basin fulvescente, reliquis pallide fulvescente nigro- que fasciatis; mento albido nigroque striolato; gutture, pectore et abdomine flavis, maculis majoribus rotundatis nigris, his in abdomine rarioribus, minoribus; crisso vix maculato; plumis erurium apice coccineis; rostro et pedibus plumbeis. Long. circa 91%”. — rostr. 13° (— al 4vy,". — caud. 4". — tars. 9,‘ Hab. Aguapim: Riis. Das einzige uns bekannte Exemplar dieser grossen und ausge- zeichneten neuen Spechtart steht im naturhistorischen Museo zu Basel. Wir verdanken Herrn Prof. Peter Merian das Ver- gnügen, dieselbe in die Wissenschaft einführen zu kónnen, und erlauben uns, sie ihm zu Ehren zu benennen. ehrysurus, Swains. Supra olivaceo-grisescens, albido- variegatus; pileo et. vitta mystacali in mare coccineis ; subtus albo-fulvescens, maculis longitudinalibus nigris; gula albida, nigro-maculata; rectricibus flavescente-brun- neis, scapis et apicibus aureo-flavis, sex-septemfasciatis ; rostro et pedibus nigricantibus. Foem. Pileo nigricante, abdomine vix maculato. Long. 8^. — rostr. 1'9". — al. 424,7. — caud. 3^. — tars. !359". (Swains.) ru p c —— -—Àc—T o -— 182 538. 539. 540. Hab. Galam: Verr. — Guinea. — M. (Malherbe.) Syn. Dendromus ehrysurus, Swains. West. Afr. Il. p. 158. — Dendrobates ehrysurus, Bonap. Consp. I. p. 123. — Reichenb. fig. 4457-58. — Picus Smithii, Malh. Rev. zool. vol. VIII. p. 402. — Campethera chrysura, Reichb. Picin. p. 424. brachyrhynehus, Swains. Supra laete olivaceo-viridis ; alis concoloribus, remigibus majoribus nigro-fuscis, mar- gine externo vix conspicue pallidius notatis, minoribus extus olivaceis, margine interno late flavido-maeulatis ; subalaribus flavido nigroque variis; pilei plumis obscure cinereis, apice coccineis; gutture fulvescente-albido, ma- culis parvis rotundatis nigris; pectore et abdomine nigro et olivascente-flavo fasciatis; scapis remigum et rectri- cum supra nigro-fuscis, subtus flavidis; rostro plumbeo. Foem. Pileo nigro, maculis parvis pallide fulvis; occi- pite coccineo. Long. 6". — rostr. 6'/,—-7'". — al. 9" 7". — caud. 214”. tars. 9%. Hab. Senegambien: Sw. — Gabon: Verr. Syn. Dendromus brachyrhynchus, Swains. West. Afr. II. p. 160. — Bonap. Consp. I. p. 123. — Picus ma- eulosus, Val. Die. Se. nat. vol. 40, p. 173. foem. — P. chloronotos, Cüv. Pucher. Rev. et Mag, 1852, p. 479. — Chrysopieus brachyrhynehus, Malh. — P. rufoviri dis, Malh. foem. (?) : Beschreibung und Messung nach Exemplaren von Gabon. a. Pardipicus, Bp. nigriqullalus, Verr. Minor, supra olivaceo-virescens, pileo fuliginoso; genis flavido fuscoque variis; subtus pallide flavidus, plumis singulis nigricante - flammulato- guttatis; juguli pectorisque guttulis latioribus, obscuriori- bus, laterum et crissi linearibus, abdominis rotundatis ; alis et cauda obscure olivaceis, remigibus fusco-olivaceis, macularum flavidarum seriebus quatuor notatis ; rectrici- bus intermediis supra castaneis, subtus sulphureis; rostro valde compresso, basi subdepresso plumbeo; pedibus plumbeis. Long. 43/4". — rostr. 9''", — al. 3". — caud. 15'5"'. — dig. ext. 6'/'". (Foem) Mas. Fronte fuliginoso; vertice coccineo; gula albida, nigro-guttulata; gastraeo reliquo olivascente-albido, guttis majoribus nigris. Hab. Gabon: J. Verreaux. (Mus. Britann. Lond.) Beschreibung und Maasse nach den Mittheilungen Jules Verreaux's. Ich selbst sah diese Art noch nicht. Caroli, Malh. Pileo nigro; occipite coccineo-variegato ; capitis lateribus nigris, albo-variolosis; regione parotica rufa; dorso toto, uropygio alarumque tectricibus superio- ribus laete virescente-olivaceis; remigibus primariis fuscis, extus albo-maculatis, secundariis extus fusco-olivaceis, 541. 542. 183 intus nigris, albo-marginatis; subtus viridi-fuscus, albo punctatus; subalaribus albis; cauda nigra, rectricibus lateralibus margine externo albo-punctatis; rostro nigro, pedibus plumbeis. Long. 7'5". — rostr. a riet. 11°. — al. 9" 11%. — caud. 2^ 3'", — tars. 8“. (Mas ad.) Hab. Gabon: Malherbe. Syn. Chloropicus Caroli, Malh. Rev. et Mag. de Zool. 1852, p. 550. — Seolecotheres Caroli, Reichb. Scans. p. 429. nivosus, Swains. Olivaceus, supra immaculatus, subtus iaculis parvis rotundatis albis notatus; pileo nigricante ; crista occipitali rubra; cauda brevi nigra, rectricibus binis extimis maculis marginalibus nonnullis albidis; sub- alaribus albidis, rarius virescente-maculatis; rostro et pedibus corneo-nigricantibus. Foem. Crista oceipitali coccinea nulla. Long. 6^. — rostr. 9?/,9". — al. 9749" .— caud. 1^. — tars. *A4o^. (Swains.) Hab. Galam: Verr. — Grand Bassam: Verr. — Ashantee : Pel. — Gabon: Verr. Syn. Dendromus nivosus, Swains. West. Afr. II. p. 162. Foem. — Picus pardinus, Temm. Mus. Lugd. — Bonap. Consp. I. p. 126. — Chloropicus nivosus, Malh. Nouv. Classific. Pic. p. 40. d. Cuculidae, Leach. Indicator, Vieill. major, Steph. Supra unicolor brunneo-grisescens, pileo nonnihil olivascente; uropygio et gastraeo fulvo-albidis ; mento, gutture et pectore dilute fulvo-flavidis; rectricibus tribus lateralibus albis, apice et margine externo fusco- nigricantibus, duabus sequentibus margine interno albis, mediis totis fusco-nigris; remigibus olivascente-marginatis ; subalaribus dilute fulvis; rostro et pedibus nigricantibus. Long.73/,".— rostr. 5'^, — al. 3^ 10^" .— caud. 3^. —tars. 61/,". Jun. av. Supra olivaceo-virescens, pileo dilutius variegato ; subtus in fundo olivaceo maculis multis rotundatis, albo-flavi- dis, notatus; subcaudalibus albo-flavidis, maculis nonnullis majoribus olivaceis; rectricibus quatuor mediis totis oliva- ceis, sequentibus albidis, margine externo apicem versus fus- cescente, extimis binis apice fuscis; remigibus margine interno albo-flavidis; subalaribus albido et olivaceo varie- gatis; iride helvola. Long. 7^. — rostr. 5'/". — al. 35/,". — caud. 2^" 2’. — tars. 6'^. (Foem.) Hab. Senegambien; Guinea. (Casamanze: Verr. — Sierra Leone: Swains. — Dabocrom: Pel. — O. (Oberer weisser Nil: Brun Rollet.) — M. Syn. Vieill. Galer. des Ois. pl. 46. — Steph. Gen. Zool. IX. p. 27. —Jnd. Levaillantii, Leadb. Linn. Transact. XV. 184 543. 544. 545. p. 85. — J. flavieollis, Swains. West. Afr. II. p. 198. — Jun. avis: J. maculatus, 6G. R. Gray, Gen. of Birds, pl. 113. — J. Sparmanni, Leadb. t. c. J. variegatus, Less. Tr. d'Ornith. p, 155. — Isis 1830, p. 902. — Puch. Rev. et Mag. 1853, p. 71. Die Beschreibung des gefleckten Vogels nach einem von Pel heimgebrachten Weib chen der Leidner Sammlung. albirosiris, Temm. Supra griseo- brunnescens; mento et gula nigro-fuscis; regione parotica alba; alarum tec- tricibus «corso obscurioribus, minoribus albo-limbatis ; margine scapulari flavo; tectricibus caudae superióribus albo-marginatis; rectricibus duabus mediis fuscis, sequen- tibus intus albo-marginatis, reliquis albis, apice fuscis; corpore subtus albido, gutture et pectore grisescentibus ; rostro pallide flavo; pedibus nigris. Long. 6'/".— rostr. 6%, — al. 4" 1”. — caud. 2'^".. — tars. 612’. Hab. Senegal: Swains. — Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — O0. M. Syn. Indicator albirostris, Temm. Pl. eol. 867. — J. leucotis, Sw. West. Afr. Il..p. 193. — I. flavisca- pulatus, Rüpp. Neue Wirbelth. Voeg. p. 60. — Heugl. Uebers. p. 47. Heuglin sammelte diese Art im Lande der Bari-neger, am Bahr el Abiad unter dem 5ten Gr. N. Br. Sehr merkwürdig ist die ausserordentliche Aehnlichkeit derselben mit Temmink’s JJ. archipelagicus von Borneo, welchen letzteren Vogel Heuglin in Abyssinien, Galabat und am Bahr-el-Abiad zwischen dem 4ten und 5ten Gr. N. Br. vorkommen lässt. (?) minor, Steph. Supra olivaceo-flavescens; pileo, capitis lateribus, cervice et interscapulio cinerascentibus; subtus obsolete cinerascens; mento, abdomine imo, crisso et subcaudalibus albidis; rectricibus quatuor mediis nigri- cantibus, sequentibus. intus albo-marginatis, tribus exter- nis albis, apice margineque externo fuscis; remigibus nigris, olivaceo-flavescente marginatis; rostro brevi, in- crassato, corneo, mandibula basi pallida. Long. 5'5". — rostr. 41/7. — al. 3" 23*''.—-€aud.: 2/49 u fang. 695 Hab. Senegal: Swains. — M. O. (Abyssinien, Galabat: Heuglin.) Syn. Le petit Indicateur, Levaill. Ois. d'Afr. pl. 242. — I. minor, Vieil. Encycl. p. 1351. — I. minimus, Temm. Pl. col. 542, fig. 2. — I. buphagoides, Leadb. Linn. Tr. XV. p. 85. — Swains. West. Afr. Il. p. 196. — Less. Tr. d'Ornith. pl. 22, fig. 1. -- I. diadematus, Rüpp. Neue Wirbelth. p. 61. a. Melignothes, Cassin. controstris, Cass. Valde affinis I. minori, sed: multo . minor et coloribus diversus. Plumis dorsi et alarum tectricibus margine et apice late et obscure flavis, medio 185 longitudinaliter nigricantibus; pileo et cervice obscure cinereis, nigro indistincte variolosis; remigibus nigris, extus flavo-marginatis; rectricibus quatuor mediis nigris, limbo externo tenuissime flavido, lateralibus albis, macula 546. 947. apicali nigra, secunda margine externo flavente; subtus obscure cinereus; abdomine imo, crisso et subcaudalibus albis; rostro corneo-nigricante, brevi, crasso; pedibus plumbeis. Long. 4 9. — rostr. 4'". — al. 3". — caud. [^ S^. uk. tars. 52/4 "t Hab. Cap. Lopez: "Verr. — Gabon: Du Chaillu. (Mus. Brem.) Syn. Melignothes conirostris, Cass. Proc. Acad. Nat. Se. of Philad. 1856, p. 156. Jules Verreaux hatte uns diese Art unter vem Namen I. occ i- dentalis zugesandt. Der Schnabel ist bei ihr verhältnissmässig stärker als bei minor; Flügel und Schwanz sind dagegen be- deutend kürzer als bei diesem. Die Trennung von Indicator scheint mir höchstens in subgenerischem Sinne zulässig. extlis, Cass. Notaei plumis medio obscure nigricantihus, margine virescente-flavis; pileo obscuriore; remigibus fuscis, extus flavo-marginatis; corpore subtus virescente- cinereo, abdomine pallidiore, crisso albido; rectricibus quatuor mediis. fusco-nigris, reliquis flavescente-albis, fusco-terminatis; rostro brevi, crasso, caerulescente- nigro, mandibula basi albida; pedibus robustis nigrican- tibus. Long. 4". — al..2/4". — caud. 1". Hab. Moondafl. (Gabon): Du Chaillu. (Mus. Philad.) Syn. Melignothes exilis, Cass. Proeced. Acad. Nat. Se. of Philad. 1856, p. 157. Die Schnabelbildung erinnert bei dieser Art wie bei der vorigen an die Gattung Euphonia. Sie ist die kleinste der ganzen Gruppe. Flügel und Schwanz mittellang. Du Chaillu sammelte nur ein Exemplar. b. Hetaerodes, Cass. insiqnis, Cass. Supra obscure olivaceus, flavo-tinctus ; tergo et uropygio flavioribus; remigibus nigricante-fuscis, primariis angustius-, secundariis latius. virescente-flavo marginatis, marginibus internis flavo-albidis; subtus cine- reo-olivascens, pectore obscuriore, abdomine imo et sub- caudalibus albidis; subalaribus flavescente-albis; rectrici- bus quatuor intermediis obscure olivaceo-fuscis, lateralibus flavescente - albis, flavo- marginatis; rostro et pedibus caerulescente-nigris. Long. 4'/5^". — al. 21 ,"^.— cand. 13 4" Hab. Moondafl. (Gabon): Du Chaillu. (Mus. Philad.) Syn. Hetaerodes insignis, Cass. Proceed. Acad. Nat. Se. of Philad. 1856, p. 157. Bei dieser ausgezeichneten neuen Indicator-Form ist der mittellange spitze Schnabel zierlich, etwas gekrümmt, an der Basis erweitert und gegen die Spitze zu fast plótzlich compri- mirt; Flügel ziemlich lang; zweite und dritte Schwungfeder von 186 gleicher Länge; Schwanz mittellang, bestehend aus zehn ziem- lich breiten Steuerfedern; Tarsus und Füsse schwach, zierlich. Ich vermuthe stark, dass Sundevall’s südafricanische Form Pro- dotiscus (,rostro tenuiore, subulato, acuto, culmine medio arcuato* etc. Ofvers. Kongl. Vet. Ac. Fórh. 1850, p. 109) mit Hetaerodes zusammenfällt, konnte aber leider weder diesen letzteren noch Prodotiscus regulus Sund. selbst untersu- chen. Eine dem Levaillantii, Temm. nahestehende neuere Indicator-art Südafricas ist I. maculicollis, Sundev. l. c. p. 109, von Wahlberg in der unteren Kafferei entdeckt; eine zweite dem Quellgebiete des weissen Nil angehórige wurde von Heuglin unter dem Namen J. barianus bekannt gemacht. (Uebers. p. 18.) Sie wurde im Lande der Bari-neger, unter dem 5ten Grade N. Br. beobachtet. — Ueber die merkwürdigen Instincte der Indicator-arten vergleiche man unter anderem : . Delegorg. Voy. Afr. austr. vol. I. p. 494. — Die Gattung Indi- cator zählt jetzt zwölf gut unterschiedene Arten, von welchen zehn in Africa und zwei in Indien leben, nämlich I. archipe- lagicus, Temm. (Pl. col. 522, fig. 1. — Verhandel. Born. p. 234) und I. xanthonotus, Blyth, (Journ. Asiat. Soc. of Beng. XI. p. 166 u. XII. p. 942 c. fig. — Jerd. Illustr. of Ind. Ornith. pl. 50) von Darjelling. Ceníropus, Illig. 548. Francisci, Bonap. Capite et collo totis, interscapulio et pectore superiore nigro-chalybeis, scapis plumarum nigris; dorso medio et alis totis saturate rufis; tergo et uropygio fulvo nigroque fasciatis; epigastrio et abdomine albidis, imo fulvescente; cauda valde gradata nigra, basi et supracaudalibus fasciis angustis brunnescente-albidis; ala intus tota rufa; subcaudalibus ochraceis; rostro nigro ; ! pedibus plumbeis; iride rubra. Long. 23. — rostr. 1" .——. 10^". — al. 8". — caud. 12". — tars. 1%, — ung. post. 9!". — (Mas ad.) — Foem. Long. 19v,". — rostr. 1^" 6. — al. 745°. — caud. 9". ‚Jun. av. Capite | et collo totis nigro-chalybeis, scapis plumarum flavescente- albidis; dorso medio virescente-nigro, albo-fasciolato; remigibus et alarum tectricibus laete rufis, nigro-fasciatis ; subalaribus dilutius rufis; rectricibus aeneis, albido fas- ciatis; abdomine medio albicante; hypochondriis et sub- caudalibus dilute rufis; maxilla nigra, mandibula flavida. Long. vix 16. Hab. Rio Boutry: Pel. — Sierra Leone: Afzelius. — Casamanze: Verr. — Calabar: Laurein. — Gabon: Verr. Syn. Centropus Franeiscei, Bonap. Consp. I. p. 107, — Hartl. Cab. Journ. lll. p. 358. — Centr. senegalensis, Sundev. Ofvers. 1849, p. 162. Einer schriftlichen Mittheilung Sundevall’s zufolge ist dieser zuletzt citirte von Afzelius aus Sierra Leone heimgebrachte Vogel wirklich C. Francisci. — Ein jüngeres Exemplar von der Casamanze zeigte Kinn und Kehle 'ast rein weiss. 549. . epomidis, Temm. Capite colloque totis, interscapulio et pectore superiore subvirescente-nigris, nitore aeneo, 550. 951. 902. 187 scapis nigris; corpore reliquo cum alis rufo; cauda aeneo- nigra; rostro nigro; pedibus plumbeis. Jun. Pileo, collo postico et nucha nigris; dorso et alis dilutius rufo et nigricante-fasciatis; cauda aeneo-nigra, apice parum fas- ciolata; remigibus rufis, vix maculatis; colli lateribus fulvis, rufo-adumbratis; subtus fulvus, jugulo rufescente. Long. 145/,". — rostr. 14'/^'. — al. 6". — caud. 7". — tars. 151%. — ung. post. 8'/,'". Hab. Ashantee: Pel. Syn. Centropus epomidis, 'onaps Consp. I. p. 107. — Hartl. Cab. Journ. III. p. 359. monachus, Rüpp. Fronte, vertice et regione parotica nigris; occipite, cervice et interscapulio nigro-chalybeis, scapis nitide nigris; alis et dorso laete ferrugineis; remi- gum majorum apicibus. glandicoloribus; tergo, uropygio et cauda supra fuscis, hac infra fusco-viridi; rectricibus rotundatis, margine apicali albis; subtus totus fulvescente- albus, scapis nitidis; crisso et hypochondriis subrufes- centibus; rostro et pedibus obscure corneis; iride cocci- nea. Foem. Minor, obsoletius tincta. Long. 16" 9'^. — rostr. 1^" 2%. — al. 7^ 2”. — caud. 7^ 4^'. — tars. [14 ar Hab. Gabon: Verr.—Aguapim: Riis.— O. (Nordabyssi- nien: Rüpp. — Südnubien, Atbara, weisser und blauer Nil: Heugl.) . Syn. Centropus monachus. Rüpp. Neue Wirbelth. Voeg. p. 97, t. 21, fig. 2. — Bonap. Consp. I. p. 107. — Verr. Rev. et Mag. Zool. 1855, p. 271. senegalensis, L. Supra brunneus; capite et collo supra, capitis lateribus et cauda nigricantibus, scapis nitide nigris; remigibus minoribus apice nigricante fasciatis, omnibus apice nigricantibus; subtus totus fulvescente- albus; erisso et subcaudalibus obsolete fasciolatis; rostro nigro; pedibus obscure virescentibus; iride coccinea. Long. 12—13", — rostr. 14. — al. 6". — caud. 7°. — tars. 15'/^'^. Hab. Senegambien; Guinea. (Casamanze: Verr. — Grand Bassam: Thoms. — Cap Palmas: Fraser. — Cap Coast: Gordon etc. — 0. (Zanzibar: Daub.; Aegypten: Rüpp. Heugl. ete.) Syn. Cueulus senegalensis, Briss. Ornith. IV. p. 120, pl. 8, fig. 1. — Pl. enl. 322. — Levaill. Afr. pl. 219. — Vieill. Galer. des Ois. t. 46. — €C. aegyptius, Andouin, Deser. de l'Eg. Ois. t. 4, fig. 1. — Swains. West. Afr. II. p. 185, pl. 20. — Gord. Jard. Contrib. 1849, p. 11. — Rüpp. Neue Wirb. Voeg. p. 52—55. (Synon.)— Exped. Nig.l. p. 96. Zanclostomus, Swains. aereus, Vieill. Corpore supra, alis et cauda chalybeo- purpurascentibus, nitore nonnullo aeneo; capite, collo 188 9252. corporeque inferiore toto obscure cinerascentibus; abdo- mine nigricante; rectricibus supra et infra nitore violas- cente-purpureo; orbitis nudis nigris; rostro laete citrino, macula parva culminis basalis nigra; pedibus nigris; iride argenteo-alba. Jun. Rostro virescente. Long. 13 '/?". — rostr. 113/,"'. — al. 414. — caud. 71%”. — tars. 11'". Hab. Senegal. — Gabon: Verr. — Sierra Leone: Afzel. — Ashantee: Pel. — Fernando Po: Fraser. — Malimbe: Perrein. — M. (Kafferei, Port Natal: Wahl- berg etc.) Syn. Le Coucou gris-broncé, Temm. Catal. system. 1807. p. 207. — Levaill. Ois. d'Afr. pl. 215. — Cueulus aereus, Vieill. Eneycl. p. 1333. — Z. flavirostris, Swains. West. Afr. II. p. 183, pl. 19, fig. bon. — Bonap. Consp. I. p. 98. -. Metallie Cuckow, Lath. Gen. Hist. III. p. 274. — Sundev. Ofvers. K. Vet. Acad. Fórh. 1849, p. 162. — Fraser, Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 52. — J. et E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1855, p. 176. Ich vergleiche Exemplare vom Senegal, von Ashantee, Cap Lopez,- Gabon und von Südafrica, und komme im Widerspruche mit früheren Ansichten zu der Ueberzeugung, das der Coucou gris broncé Lev. und Swainson's Zanclostomus flavi- rostris nur eine und dieselbe Art ausmachen. Man hat aber zwei Rassen oder Varietäten zu unterscheiden, 1) eine obenher mehr stahlblaue und 2) eine obenher mehr bronzegrüne. Bei ersterer scheint das Grau des Kopfes und Unterkórpers constant dunkler zu sein. Beide Rassen kommen auf der Westküste und im südóstlichen Africa vor. Exemplare vom Senegal sind meist kleiner, Individuen von Gabon oft sehr gross. Die Stärke des Schnabels variirt nicht unbedeutend. — Fraser nennt die Iris dieses Vogels roth. | Oxylophus, Sw. aler, (Steph.) Cristatus: supra niger, nitore virescente ; remigibus primariis fusco-nigris, sex macula basali magna alba notatis; rectricibus apice late albis; subtus albidus; mento, gutture et pectore superiore confertim nigro-striatis; cauda longa gradata; rostro et pedibus nigricantibus; iride flava. Long. circa 16^. — rostr. 101’. — al. 6/5". — caud. 7'/,". — tars. 1^. Hab. Senegambien; Guinea. (Casamanze: Verr. — Aguapim: Riis. — Ashantee: Pel. — O. (Shoa: Rüpp. — Bahr-el-Abiad, Fazoglo, Abyssinien: Heugl.) Syn. Coucou edolio var. Levaill. Afr. pl. 209. — Cuculus ater, Steph. Gen. Zool. IX. pl. 24, — Leach, Zool. Mise. t. 31. — Coceyzus Vaillantii, Swains. Zool. Illustr. sec. ser. pl. 13. — Ox ylophus Vaillantii, id. West. Afr. II. p. 182. — Less. Tr. d’Orn. p. 148. — Herz. v. Würtenb. Icon. ined. t. 60. — Heugl. Uebers. p. 48. 954. glandarins, (L.) Cristatus; supra cinerascens, albo- maculatus; subtus albus, plus minusve rufescens ; remi- 999. 956. 189 gibus fuscis, griseo-limbatis, apice albis; rectricibus fusco-einerascentibus, albo-terminatis; rostro nigro, man- dibulae basi rubente; pedibus virentibus; iride flava. Long. 15—16". — rostr. 10'/'^. — al. 8". — caud. 8'/". — tars. 11%. | Hab. Senegal: Mus. Paris. — S. O. M. (Aegypten, Nubien, Arabien: Heugl.) Syn. Cueulus glandarius, L. — C. \ndalusiae, Briss. — €C. melissophanus, Vieil. Enc. p. 1334 (ex parte.) — Savigny, Ois. d'Eg. t. 4.' — Temm. Pl. col. 314. — Naum. Voeg. D. t. 130. — Temm. Man. II. p. 274. — Gould, pl. 241. — Degl. Ornith. Europ. vol. I. p. 170. — Less. Tr. d'Orn. p. 148. — Heugl. Uebers. p. 48. In der Pariser Sammlung steht eine schwarzköpfige Värietät vom Senegal. € ueulus, I. gabonensis, Lafren. Supra niger, nitore chalybeo; rectricibus omnibus apice-, binis lateralibus medium versus albo-maculatis; gutture pectoreque intense badiis, gula pallidiore; abdomine albido, vix rufescente; hypo- chondriis fusco-striatis; ventre medio quasi squamato; flexura alae albo-varia; remigibus margine interno albo- maculatis; rostro nigro; pedibus flavescentibus; iride aureo-flava. Foem. Minus nitide tincta; rufedine thoracis minus extensa; rostro fusco. Long. circa 11'/". — al. 6". — caud. 6^" 2%. — tars. 9%. Hab. Gabon: Verr. (Mus. Paris.) Syn. Cueulus gabonensis, Lafr. Rev. et Mag. de Zool. 1853, p. 60. — J. et E. Verreaux, Rev. et Mag. 1855, p. 177. gularis, Steph. Cinereus, pectore et abdomine albis, stricte nigro-fasciatis; rectrice extima alba, fasciis trans- versis sex nigris, anteapicali latiore; sequentibus albo nigroque fasciatis; orbitis et mandibulae basi ex auran- tiaco-rubris; tarsis postice semiplumatis. Jun. Supra fasciolis albidis plus minusve fulvescentibus undique no- tatus; mento, gutture pectoreque totis in fundo albo fulvescente-fasciatis. Long. 12'/". -- rostr. 5/49". — al. 81". — caud. 7!/,". Hab. Senegambien: Swains. Less. (Casamanze: Verr.) M, ©. (Nubien: Verr.) Syn. Coucou vulgaire d'Afrique, Levaill. Afr. pl. 200, 201. — Cuculus capensis, Voigt, Cüv. Thierr. I. p. 695. — C. lineatus, Swains. West, Afr. II. p. 178, pl. 18. — Less. Echo du M. S. 1844, p. 184. — Id. Descr. p. 208. — Bonap. Consp. I. p. 102. Heuglin zieht Swainson's Cuculus lineatus mit einem ? zu seinem C. ruficollis: Uebers. p.48. Letzte Art wurde einzeln im Gebiete des Bahr-el-abiad beobachtet. 190 597. 909. 960. nigricans, Swains. Niger, nitore chalybeo; remigibus majoribus nigro-fuscis, basi pallidis, pogonio interno albo- fasciatis ; rectricibus lateralibus et subeaudalibus albo- terminatis ; margine scapulari nonnihil albo-vario; rostro et pedibus nigris. Long. 12',". — rostr. a riet. 1'/9". — al. 634". — eaud. 65". (Sw.) Hab. Senegambien; Swains. — M. (Natal: Jard.) Syn. Cuculus nigricans, Swains. Zool. Illustr. sec. ser. pl. 35. — Id. West. Afr. Il. p. 180. — Surnieulus nigricans, Bonap. Consp. I. p. 105. rubieulis, Swains. Supra nigricans, alis fuscescentibus ; rectricibus albo-terminatis, maculis nonnullis scapalibus albis; remigibus pogonio interno basin versus albido- fasciatis; gula dilute cinerea; pectore rufo, abdomine isabellino, nigro fasciato; spbalaribus et subcaudalibus pure isabellinis; rostro nigricante, basi flavo; pedibus laete flavis; iride helvola. Long. circa 12". — rostr. SU," — al. 67"— tcaud. BiU. — tars. 8%, Hab. Gambiagebiet: Swains. — Fernando Po: Fraser. — M. (Natal: Mus. Brem.) | Syn. Cueulus rubiculus, &vdiras. West. Afr. II, p. 181. — Fraser, Proceed. 'Z. S. 1843, p. 52. — Surniculus rubieulus, Bonap. Consp. I. p. 105. C€hrysococeyx, Boie. Cíausit, (Cüv.) Supra aeneo-viridis, nitore nori cu- preo, stria poneoculari alba; subtus albus, immaculatus ; remigum pogoniis internis fasciis 6—7 latis albis; rectri- cibus quatuor mediis viridibus, reliquis albis, maculis duabus viridibus ante apicem pogonii externi notatis, in- terno maeulis 4—06 ornato: hypochondriis striis nonnullis aurato-viridibus; rostro et pedibus nigris. Long. 6'/". — rostr. 6. — al. 3" 9%. — caud. 3^. — tars. 6'^, Hab. Senegal bis Gabon: Verr. (Casamanze: Verr. — Aguapim: Riis.) — M. O. (Sennaar, Abyssinien, Bahr-el- abiad, Galabat: Heugl.) Syn. Coucou de Klaas, Levaill. Ois. d'Afr. p. 212. Cueulus Klasii, Vieill. Ene.-p. 1333. — Chaleites Kla- sii, Less. — Swains. West. Afr. II, p. 189, pl. 21. — Bonap. Consp. I. p, 105. — J. et E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1855, p. 270. — Heugl. Uebers. p. 48. auratus, (Gm.) Supra splendide aurato-viridis, nitore cupreo; striola ante et altera pone oculum, nota sincipi- tali et corpore subtus albis; hypochondriis, crisso, sub- caudalibus et subalaribus virescente-fasciatis; alis albo- variis; rectricibus quatuor mediis dorso concoloribus, lateralibus plus minusve albo-maculatis, extima nigricante, maculis quaternis albis transversim notata; rostro et pe- 562. 191 dibus fuscis. Long, 72/4". — rostr. a rict. ?/,9"7. — al. 41/9". — caud. 312. — tars. 949^. (Sw.) Hab. Senegal: Swains. — Casamanze: Verr. — Agua- pim: Riis. — Fernando Po: Thoms. — Gabon: Verr. — M. ©. (Sennaar: Abyssinien, Bahr-el-abiad: Heugl.) Syn. Cueulus auratüs, Gm. — Coucou didrick, Levaill. Afr. pl. 210, 211. — Shaw Natur. Mise. t. 1029. — Lampromorpha ehaleopepla, Vig. Proceed. Z. S. 1831, p. 92. — Chalcites auratus, Sw. West. Afr. II. p. 187. — Chrysotoceyx auratus, Bonap. Consp. I. p. 105. — Allen Exped. Nig. ll. 221. — Heugl. Uebers. p. 48, smaragdineus, Swains. Nitidissime aurato-viridis, plu- mis rotundis metallicis quasi squamatus; abdomine, hy- pochondriis et subcaudalibus pallide vitellinis, immacu- latis; cauda valde gradata; rectricibus intermediis dorso coneoloribus; extima alba, fasciis interruptis tribus viri- dibus, sequente macula centrali et apicali alba; rostro et pedibus nigris. Foem. Supra aurato-viridis, cinnamo- meo-fasciata ; rectricibus mediis aeneo-viridibus, nitore cupreo, lateralibus niveis, maculis nonnullis viridibus transversim notatis. Long. 9". — rostr. 7'^. — ai. A" 2. -—— rectr. med. 423°. — ext. 21”. Hab. Gambia: Mus. Brem. — Casamanze: Verr. — St. Thomé: Weiss. — Dabocrom: Pel. — ©. (Nubien, Abyssinien: Verr.) Syn. Chalcites smaragdineus, Swains. West. Afr. Il, p. 191. — Afriean Green Cuckow, Lath. Gen. Hist. II. 298. — Bonap. Consp. I. p. 105. inlermedius. Verr. Speciei praecedenti quoad colorem simillimus, sed diversus: cauda multo breviore minusque gradata. Long. 8'". — caud. vix 3^ 5. — rostr. 71/,^. -— al. 3^ 11%. Hab. Gabon: Verr. Syn. Chaleites smaragdineus, J. et E. Verr. Rev. el Mag. Zool. 1851, p. 259. — Striekl. Jard. Contrib. 1851, . 135. ni Ob wirklich eigne Art, oder vielmehr nur Lokalrasse von C. .smaragdineus? Jules Verreaux, welcher zahlreiche Exem- plare zu untersuchen Gelegenheit hatte, hält den Vogel aus Ga- bon ffir eine selbstständige, gleichsam zwischen dem smarag- dineus des Gambia und dem cupreus Südafricas inmitten stehende Art. Den Unterschied in der Schwanz- und Flügellänge kann ich nach eigener Vergleichung bestätigen. Die kurze Be- schreibung Strickland’s characterisirt das altausgefärbte Weib- chen, die der Verreaux etwas jüngere weibliche Vögel. Ein schönes männliches, von Pel gesammeltes Exemplar aus Dab o- crom stimmt durchaus mit Gambia-Vógeln überein. 192 563. 569. 6 Columbae, Lath. a, Columbidae, Leach. Treron, Vieill. erassirostris, Fraser. Dilute viridis, capite, collo pec- toreque cinerascente-viridibus; abdomine virente-eitrino ; crisso castaneo, plumis apice flavis; subcaudalibus rufo- brunneis, apice flavidis; macula scapulari cireumscripte vinacea; tectricibus majoribus remigibusque laete flavo- marginatis; cauda cinerea, subtus basi nigra, fascia api- cali lata griseo-argentea; rostro robustissimo, plumbeo, ceromate flavicante; pedibus flavis. Long. 12^. — rostr. 11°. — al. 63/44. — caud.. 4*7". Hab. Ins. das Rollas: Thoms. —- Ins. St. Thomé: Id. — Galam; Gabon: Verr. — Casamanze: Verr. ü Syn. Treron crassirostris, Fraser, Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 35. — Id. Zool. typ. pl. 60. — Reichenb. fig. 2487. — Bon. Consp. ll. p. 6. — Allen Thoms. Exped. Nig. Il, p. 41, 606. calva, Temm. Media; supra dilute grisescente-olivacea; capite, collo corporeque subtus flavescente - viridibus ; interscapulio cinereo; scapularibus pailide vinaceis; tec- tricibus alae remigibusque plurimis pallide flavo-margina- tis; ala interna cum subalaribus dilute cinerea; cauda supra cinerea, subtus dimidio majore basali nigra, apicali albida; crisso flavo-vario; subcaudalibus longissimis, fere totis cinnamomeis ; rostro dimidio basali nudo rubro; pedibus pallide flavis. Long. 11". — rostr. 8%. — al. 6'/". — caud. 3!/". — tars. 8'^. Hab. Senegal: Verr. — Gambia: Mus. Brem.— Gabon: Verr. — Angola: Temm. — Dabocrom: Pel. Syn. Pigeon à front nu d'Angola Temm. Catal. system. 1807, p. 250. — Id. Knip, Pig. I. Colomb. t. 7. — Columba calva, Id. Pig. et Gallin. p. 63. — Wagl System. Av. sp. 3. — Vinago australis, Jard. Selb. llustr. of Ornith. pl. 81. — C. pityriopsis, Verr. — Phalaerotre- ron calva, Bonap. Consp. II. p. 6. 4 nudirosiris, Swains. Capite, collo corporeque subtus intense flavo-viridibus; hypochondriis flavo et olivaceo striatis; cruribus flavis; cervice et interscapulio dilute cinereis ; dorso, humeris, uropygio, supracaudalibus remi- gibusque dorso proximis grisescente-olivaceis; scapulari- bus restricte et obscure vinaceis; tectricibus alarum pallide flavo-marginatis; remigibus nigricantibus, flavo- limbatis; cauda supra dilute cinerea, medio vix obscuriore, subtus dimidio basali nigra, apicali alba, rectrieibus tenuissime flavo-virente limbatis; subcaudalibus cinnamo- 566. 193 meis; rostro crasso basi ruberrimo; pedibus sulphureis ; iride annulo externo dilute rubro, interno croceo. Long. 10". — rostr. 10%. — al. 6" 2'", — caud. 31%. Hab. Gambia: Swains. — Ober Guinea: Bonap. — Cap Coast: Gord. — Gabon: Verr. Syn. Vinago nudirostris, Swains. West. Afr. II. p. 205. — God. Jard. Contrib. 1849, p. 12. — Reichenb. fig. 2486. —Phalaerotreron nudirostris, Bonap. Consp. ll. p. 4. abyssinica. (Lath.) Pallide olivaceo-viridis; capite, collo pectoreque einerascente -viridibus; abdomine flavo; tec- tricibus alarum majoribus nigricantibus, minoribus pro maxima parte laete vinaceis, omnibus flavo-marginatis; cauda cinerea, subtus dimidio basali nigra, apicali argentea; subcaudalibus pallide cinnamomeo castaneoque variis; rostro breviore, robusto, valde adunco, corneo; pedibus rubentibus. Long. 12^. — rostr. 8%. — al. 6" 7, — caud. 4^". — tars. 10. Hab. Senegambien; Guinea. (Casamanze: Verr. — St. Thomé: Weiss. — (0. Sennaar, Fazoglo, Abyssinien, Kordofan, Bahr-el-Abiad: Heugl.) Syn. Columba abyssinica, Lath. J, O. suppl. IX. — C. humeralis, Wagl. Syst. Av. sp. 2. (excl. synon.) — Temm. Knip, Colomb. pl. 8. — Levaill. Afr. pl. 276. — C. Waalia, Bruee. — Swains. West. Afr. II. p. 202. — J. et E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 422. — Reichenb. fig. 1345 — 46. — Phalacrotreron abyssinica, Bonap. Consp. ll. p. 7. — Heugl. Uebers. p. 49. Columba, L, livia, L. Cinerea, subtus pallidior; uropygio albo ; pileo et cervice plumbeo-nigricantibus; interscapulio, collo laterali et gutture nitore pulcherrimo viridi resplendenti- bus, nitore nonnullo violascente; alis dilute canis, late nigro-bifasciatis; remigibus majoribus sordide fuscescente- griseis; subcaudalibus cinereis, apice nigricantibus; cauda plumbea, apicem versus nigra; rostro rubente; perioph- thalmiis nudis, carneis. Long. vix 13". — rostr. 85/,^*. — al. 8%. — caud. 47,". — tars. 1034". Hab. Senegal: Mus. Berol. — S. Syn. Briss. Ornith. I. p. 82. — Temm. Pig. p. 27, pl. 12. — Descript. Eg. Ois. t. 13, fig. 7. — Rüpp. System. Uebers. p. 100. — Reichenb. fig. 1244—46. — Gould, Eur. pl. 245. — Bonap. Consp. Il. p. 47. — A. Brehm, Cab. Journ. II. p. 100. — Dr. C. Bolle, Cab. Journ. III. p. 172 und IV. p. 24. — Heugl. Uebers. 49. G. R. Gray will, nach Bonaparte mit Recht, die oben beschriebene senegambische Rasse unserer Felstaube unter dem Namen C olumb a gymnocyclusspecifisch getrennt wissen. Sie unterscheidet sich von der europäischen durch etwas kleinere Statur m. dunklere Fär- 1 194 bung. Das schillernde Grün der Kehle ist noch glänzender, die schwarze Schwanzbinde etwas breiter und das nackte Augenfeld etwas ausgedehnter. Der Schnabel erscheint verhältnissmässig etwas stärker. Die oben mitgetheilten Maasse wurden von Dr. Cabanis nach dem Senegalexemplare der Berliner Sammlung genommen. — Nach Bolle kömmt C. livia auf den Capverden vor, aber nur in den Uferklippen und Meeresgrotten von Santiago. — Nach Heuglin in Nordostafrica längs dem Nil bis ins südliche Nubien. a. Turturoena, Bp. 568. Malherbii, Verr. Fuscescente-plumbea, subtus dilutior, 569. obsolete vermiculata; pileo cupreo-castaneo; cervice aureo-amethystino resplendente; cauda rotundata, rec- tricibus intus rufis, subtus nigricante-vermiculatis, fascia apicali albicante; crisso et subcaudalibus rufis; rostro gracili nigro, apice flavo; pedibus rubris. Jun. Grisea; cervice et interscapulio purpureo- violascentibus, nitore viridi; rostro plumbeo, basi flavo; pedibus flavis. Long. 9". — al. 7/,". — caud. 33/4". — tars. 9%; Hab. Gabon: Du Chaillu. . Syn. Columba Malherbii, Verr. Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 514. — Turturoena Malherbii, Bonap. Consp. IL. p. 46. — Id. Coup d'oeil Pig. p. 20. — Columba chaleauchenia, Gray, Cat. Columb. 1856, p. 30. av. jun. (Verr.) In Südafrica vertreten durch die sehr ähnliche C. Dele- gorguei, Del. b. Stictoenas, Reichb. guinea, L. Supra fusco-rufescens, capite et toto cor- pore subtus cinereis, colli plumis longiusculis, angustis, acutis, vinaceo-rubentibus, aureo-resplendentibus, apice cinereis; tectricibus alarum macula triquetra alba apice notatis; remigibus fuscis; uropygio albicante; cauda cinerea, late nigro-terminata, rectrice extima pogonio externo basi albo; rostro nigricante; orbitis nudis rubris; iride laete aurantiaca. Long. circa 12^". — rostr. 5/9". — al. 8:4". — dig. med. 1*4o". (Sw.) Hab. Senegambien; Guinea. (Casamanze: Verr. — Ilha das Rollas: Thoms. — Angola.) — O. (Kordofan: Petherick. — Bahr-el-Abiad: Quartin Dillon, ete. — Abyssinien, Sennaar, Fazoglo: Heugl.) Syn. Columba guinea, L. — Edw. pl. 75.—- Swains. West. Afr. Il. p. 212. — C. trigonigera, Wagl. Syst. Av. — Allen Thoms. Exped. Nig. II. p. 41. — Bonap. Consp. Il. p. 90. — Heuglin Uebers. p. 49. Heuglin traf diese Art in Simehn bis auf 10,000 Fuss Hóhe über der Meeresflàche. — Bonaparte will die südafricanische Form unter dem restringirten Namen C. trigonigera specifisch ge- trennt wissen. (Vaill. Ois. d'Afr. pl. 265. — Reichenb. fig. 1250.) Die Flügelflecken sind bei dieser kleiner und der Unterrücken ist von der Farbe des Kopfes. MN IM stellam camis didis jov. Ls aes T. E Mu a or. C ER 570. 572. Pp 195 Turtur, Selby. senegalensis, (L. Supra rufescente-vinaceus, subtus albidus; plumis dorsi et alarum dorso proximis late rufo- marginatis; capite et pectore intense vinaceis; fascia lata jugulari nigro et rufescente varia; tergo et uropygio cinereis ; remigibus majoribus nigro-fuscis, minoribus extus canis; tectricibus alarum dilute cinereis; subalaribus cinereis; subcaudalibus albis; rectricibus lateralibus dimi- dio basali nigris, dein albis, intermediis fuscescente-cine- reis, subtus dimidio apicali canis; rostro nigricante ; pedibus rubris; iride fusca. Long. 9/,—10". — rostr. 13/4". — al. 5" 1%. — caud. 5". — dig. med. 11!/,'^. Hab. Senegal: Adanson. — Aguapim: Riis. — Congo: Tuckey. — S. M. O. (Weisser Nil: Arnaud, ctc.) Syn. Turtur senegalensis gutture maculato, Briss. Orn. I. p. 125, pl. 8, fig. 3. — Columba senegalensis, L. S. N. I. 283. — C. aegyptiaca, Lath. — C. maculi- collis, Wagl. Spec. 97. — Temm. Knip, Pig, I. t. 45. — Descript. de l'Eg. Ois. pl. 9, fig. 3. — Levaill. Ois. d’Afr. pl. 270. — Reichenb. fig. 1375—76. — Tuckey Exped. Zaire, app. p. 208. — Bonap. Consp. IL. p. 62. — Heugl. Uebers. . au In Nordostafrica nach Heuglin südwärts vom 21. Grad N. Br. — Ueber die hóchstverwandte und vielleicht nur als Rasse abzu- trennende Form Central- und Südasiens, Turtur cambayen- sis, (Gm.) vergl. Blyth, Journ. Asiat. Soc. of Beng. XIV. p. 873. — Lichtenst. Eversm. Bokhar. p. 33. erythrophrys, Swains. Supra griseo-brunneus; tergo et alarum tectricibus exterioribus distincte cinerascentibus ; vertice dilute cinereo; fronte roseo-albicante; nucha roseo-vinacea; fascia colli postici transversa, lata, nigra, supra cinereo-marginata; subtus vinaceus; abdomine imo, crisso et subcaudalibus pallide plumbeis; caudae fascia lata mediana nigra, dimidio apicali pallide cinereo, subtus albido; subalaribus nigricantibus ; rostro nigro; orbitis nudis pedibusque rubris. Long.11—12^. — rostr. 8. — al. 6" 7%. — caud. 5". Hab. Gambia: Swains. (Mus. Brem.) — Ashantee: Pel. — Gabon: Verr. (Moondafl. Du Chaillu). — O. (?) — M. (Natal.) Syn. Turtur erythrophrys, Swains. West Afr. II. p. 207, pl. 22. — Columba Levaillantii, Smith. — Rei- chenb. fig. 1371. — Bonap. Bonsp. ll, p. 63. — Columba semitorquala, Rüpp. Neue Wirbelth. Av. t. 23, fig. 2. (?) Die Gleichartigkeit dieser westlichen Art mit der abyssinischen C. semitorquata ist keineswegs ausgemacht. vinac: us, (Gm.) Supra griseo-brunnescens, subtus albi- dus; capite, collo et pectore in vinaceum vergentibus; pileo pulehre canescente; mento albo; torque cervicali tres lineas lato nigro; subalaribus cinereis; remigibus / 13 * ^ 196 fuscis, albicante-limbatis ; rectricibus duabus mediis dorso concoloribus, lateralibus nigris, apice late griseis; sub- caudalibus pallide canis, apice albicantibus; rostro nigro; pedibus et orbitis rubris. Long. 91%”. — rostr. 8^, — al! 6'". — caud. 4',". — tars. 9. Hab. Senegal: Adanson. — Cap Coast: Gordon. — O. (Bahr-el-Abiad: Bonap. — Nubien: Verr.) Syn. Turtur torquatus senegalensis, Briss. Orn. I. p. 124, t. 11, fig. 1. — Buff. Pl. enl. 161. — T. semitorqua- tus ? erythrophrys? Gord. Jard. Contrib. 1849, p. 12. — Columba vinacea, Gm. I. 782. — 4C. risoria, var. Wagl. Syst. Av. sp. 93. — Reichb. fig. 1364, 1367. — Bonap. Consp. II. p. 64. 573. semitorquatus, Sw. Supra olivaceo-brunnescens; ca- pite, collo, pectore et epigastrio pulchre ex lilacino-vina- 1 ceis; pileo canescente; loris et semitorque cervicali ni- | gris; alarum tectricibus intense cinereis ; dorso brunniore; gula, abdomine inferiore, crisso et subcaudaiibus albidis ; hypochondriis cinerascente lavatis; remigibus fuscis, pal- lide limbatis; subalaribus dilute plumbeis; rectricibus quatuor mediis fuscis, reliquis basi nigris, caeterum la- tissime albis, extimae pogonio externo toto albo; cauda subtus dimidiato-nigra et alba; rostro gracili nigro; pe- | dibus pallidis. Long. vix 10". — rostr. 8/9". — al. 4". | — caud 3!'/;". — tars. 9Ao". | Hab. Senegal: Mus. Lugd. — Gambia: Warwick. — Ilha das Rollas, Bimbia: Thoms. — M. Syn. Turtur semitorquatus, Swains. West. Afr. Il. p. 208. — T. albiventris, G. R. Gray List. of Spec. p. 191. — Allen Thoms. Fxped. Nig. ll, p. 221, 290. — Reichenb. fig. 1268. — T. risorioides, Temm. in Mus. Lugd. 1855. (terrestris, nonn.) — Bonap. Consp. ll. p. 64. N Peristera, Swains. a. Aplopelia, Bonap. 574. simplex, Hartl. Supra olivaceo-brunnescens, subtus pal- lidior, flavescente-brunnea; gula, abdomine medio, crisso et subcaudalibus albis ; fronte et sineipite dilute canis ; pileo, collo toto et interscapulio nitore columbino-pur- purascente, sub certa luce smaragdino-micantibus; remi- gibus primariis albo-limbatis; subalaribus fuscis; rectri- cibus mediis dorso concoloribus, reliquis late cinereo- terminatis; rostro nigro, pedibus rubentibus. Long. 11!/". — rostr. 7. — al. 5% 9'", — tars. 10. Hab. Ins. St. Thomé: Weiss. (Mus. Hamb.) Syn. Turtur simplex, Hartl. Rev. et Mag. de Zool. 1849. p. 497. — Id. Beitr. z. Ornith. Westafr. p. 55, t. 10. — Reichenb. fig. 2872-73. — Aplopelia simplex, Bonap. Consp. II. p. 67. 197 b. Tympanistria, Reichb. 575. tympanistria, Temm. Supra fusca; fronte, superciliis et corpore subtus pure albis; uropygio griseo-fusco, ni- gricante-bifasciato; remigibus intus rufis, tertiariis non- nullis dorso proximis maculis aeneo-virentibus ornatis ; subalaribus ferrugineis; rectricibus latis, sex intermediis fusco-rufis, binis lateralibus basi griseis, ante apicem griseum nigris; rostro et pedibus rubentibus; iride hel- vola. Long. 955". — rostr. 61/"/, — al. 4" 4^", — caud. Zr Sell Hab. Fernando Pt Fraser. — Saccondé: Pel. — Rio Nunez: v. Müller. — Gabon: Verr. .. Syn. Columba tympanistria, Temm, Pig. t. 36. — Levaill. Ois. d'Afr. VI. p. 61, pl..272. — Wagl. Syst. Av. sp. 102. — Reichenb, fig. 1435. — Tympanistria bicolor, (Reichb.) Bonap. Consp. II. p. 67. — T. Fraseri, M d ib. — Fraser, Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 53. Von der Unzulässigkeit der specifischen Sonderung einer west- lichen und südlichen Form dieser Art, wie sie "nach einem „comme on l'assure* von Bonaparte. vorgeschlagen wurde, hat sich derselbe jetzt selbst überzeugt. Weder ein aus Ashantee stammendes Exemplar der Leidner Sammlung, noch die schóne, mir durch Baron v. Müller mitgetheilte Abbildung eines Exem- plars von Rio Nunez liessen irgend erhebliche Abweichung von südafricanischen Exemplaren erkennen. c. Chalcopelia, Bp. 576. afra, L. Supra dilute rufescente-brunnea, cinerascente- tincta; fronte albido; pileo pallide plumbeo; fascia. uro- pygii isabellina, supra et infra nigro-marginata; tectrici- bus caudae superioribus apice nigris; subtus pallide roseo- vinacea; gula, abdomine imo crissoque ex isabellino-al- bidis; subcaudalibus nigris, extus albicantibus ; tectricibus nonnullis alarum minoribus scapularibusque macula ovali magna chalybeo-amethystina ornatis; subalaribus et remi- gibus rufis, his margine externo apiceque fuscis; cauda longiuscula, subcuneata; rectricibus mediis dorso conco- loribus, obsolete fasciatis, apice nigris, lateralibus griseis, fascia anteapicali nigra, extima extus ad basin apiceque alba; rostro Dp pedibus rubentibus. Long. 73/4". — rostr. 7^', — 9" 9"' — caud. 9^". — tars. 7°“. Hab. Seneg i] Adanson. — Gambia: Rendall. — As- hantee: Pel. — Ilha das Rollas: Thoms. — O. Syn. Columba afra, L. — Turtur senegalensis, Brise. On. L p. 122, pL 10. Bg. 1. — Komp Pig. pl, 39. — Turtur chalcospilos, Swains. West. Afr. II. p. 210. — Rüpp. System. Uebers. t. 38. fig. opt. — Allen Thoms. Exped. Nig. II. p. 41. — Chalcopelia afra, Bonap. Consp. I. 67. Mr Die specifische Verschiedenheit dieser dem Westen und Nord- osten Africa’s angehörigen Form von der des Südens (P. chal- 198 977. 978. # cospilos, Wagl.) hat Bonaparte’s Scharfblick zuerst nnd richtig aufgefasst. Jules Verreaux will jedoch nur Rassenverschiedenheit | zwischen beiden anerkennen. Ein altmännliches Individuum aus Gabon zeigt die metallischen Flügelflecken in der, Mitte stahl- bläulich, am Rande jedoch sehr stark ins Grüne ziehend. Aber allerdings ist dieses Grün bei capischen Exemplaren weit heller und reiner. — Nach Bolle wäre P. afra im Frühlinge auf meh- reren canarischen Inseln, namentlich auf Fuertaventura und Han- dia, nicht selten: Caban. Journ. 3. p. 175. puella, Schleg. . Intense et pulchre rufa; capite et collo dilute cinereis ; loris nigris; tectricibus nonnullis majo- ribus macula magna viridi-aenea ornatis; rectricibus in- termediis quatuor dorso concoloribus, lateralibus dimidio basali cinereis, ante apicem rufum macula magna nigra notatis; cauda subcuneata; rostro nigro; pedibus dilute rubris; iride rufo-brunnea. Long. 9'/". — rostr. 7'/,'". — al. 43/4". — caud. 4'4". — tars. 111%‘. Hab. Dabocrom: Pel. (Mus. Lugd.) — ^guapim: Riis. Syn. Peristera puella, Schleg. Bydrag. tot de Dierk. I. - p. 17, c. fig. pulcherr. — Hartl. Cab. Journ. II. p. 208. — Chaleopelia puella, Bonap. Consp. II. p. 68. — Reichb, fig. 2593. O ena, Selby. capensis, (L.) Supra cinereo-fusca, subtus alba; fronte, facie, mento et gutture nigerrimis; vertice, capitis et colli lateribus alarumque tectricibus superioribus mediis dilute canescentibus; remigibus tertiariis tectricibusque dorso proximis macula nigro-violacea ornatis; remigibus pri- mariis et secundariis rufis; tergi fascia albida et altera nigricante; cauda longa cuneata nigra; rostro et pedibus flavis; iride fusca. Foem. Facie albicante; maculis tec- tricum minus nitidis; cauda breviore. Long. 9—9'/,". — rostr. a rict. 7. — al. 3" 11% — caud. 5" 4%, — IM D Hab. Senegambien; Guinea. (Galam, Gabon: Verr. etc. etc.) — M. O0. — Madagascar. Syn. Coiumba capensis, L. S. N. I. 286. - Turtur cap. bon. sp. Briss. Ornith. I. 120. foem. — Levaill. Ois. d'Afr. 6. p. 62, t. 273, 274. — Temm. Pig. t. 53, 54. — C. atrogularıs, Wagl. Syst. av. sp. 108. — Swains. West. Afr. II. p. 244. — Reichenb. fig. 1390 — 92. — Oena ca- pensis, (Selby) Bonap. Consp. Il. p. 69. — Heugl. Uebers. .. 90. R Nach Heuglin in Nordostafrica vom 20° N. B. an südlich überall, mit Ausnahme der Gebirgsgegenden. Bei Abu-Harahs am blauen Fluss traf sie derselbe im December 1853 zu vielen Tausenden. 199 7. Gallinae, L. Numididae, Bonap. Numida, L. 579. meleagris, L. Supra in fundo brunnescente maculis parvis albis, nigricante-marginatis; subtus in fundo nigro maculis majoribus albis notata; remigibus omnibus simili modo maculatis ; collo, interscapulio et pectore immacu- latis, brunneis, nitore lilacino adumbratis; capite toto colloque antico superiore nudis, postico plumis setaceis, decompositis, nigris obsito; caruncula rictali rotundata rubente; tuberculo verticali osseo compresso; pedibus nigris; iride helvola. Long. 20". — rostr. 10%. — al. 1015". — tars. 2" 3. — dig. med. 1^ 10. Hab. Gambia: Rendall etc. — Casamanze: Verr. — St. Thomé: Weiss. — Ashantee: Pel. — Ins. Annobon: Thoms. — Gabon: Verr. — Capverdische Inseln: Forster, Darwin, Bolle etc. Syn. Numida meleagris, L. S. N. I. 273. —. N. Ren- dalli, Ogilby, Proceed. Zool. Soc. 1835, p. 103. — N. ma- culipennis, Swains. West. Afr. II, 226. — Fraser, Zool. typic. pl. 62, fig. opt. — Reichenb. fig. 1586. — Allen Thoms. Exped. Nig. Il. p. 60. — Darwin, Journ. Natur. p. 3. — Bolle, Cab. Journ. IV. p. 24. Von besonderem Interesse sind Dr. Bolle's Nachrichten über das Vorkommen und die Lebensweise dieser Art auf den Inseln des grünen Vorgebirges. — In Westindien scheint Numida me- leagris sehr bald nach der Einführung, also schon seit langer Zeit, völlig verwildert zu sein. Herzog Paul Wilhelm von Wür- tenberg beobachtete im Cibaogebirge des spanischen St. Domingo grosse Schaaren wilder Perlhühner, und Gosse's Nachrichten zu- folge gab es deren schon vor 150 Jahren in den Wäldern Ja- maica's. Der Umstand, dass man dieses Perlhuhn nicht ganz selten in Vógelse&dungen von Sumatra und Malacca findet, lässt vermuthen, dass auch dort in einzelnen Gegenden eine Verwilde- rung desselben stattgefunden habe. a. Guttera, Wagl. 580. ceristata, Pall. Nigerrima, maculis minoribus rotundatis caeruleo-albidis pulcherrime guttulata; singulis plumis eodem colore gracillime limbatis; collo inferiore, pectore superiore et cruribus immaculatis; capite et collo supe- riore nudis, caeruleis; gula juguloque sanguineis; crista verticali ampla e plumis confertis, reflexis, atris compo- sita; remigibus primariis pallide brunneis, pogonio ex- terno maculis nonnullis parvis, obsoletis; secundariis po- gonio externo longitudinaliter caeruleo-fasciatis, interno maculatis, quatuor primis margine externo late isabellinis ; caruncula rictali nulla; rostro flavido, basi nigricante, ^ 200 581. 982. iride fusca. Long. 18—19". — rostr. 1". — al. 11". —- tars. 2" 10°. — dig. med. 2^ 2v, Hab. Sierra Leone: Afzelius etc. — Ashantee: Pel. — Aguapim: Riis. — O. (Mozambique: Peters.) — M. (Natal: J. Verreaux.) Syn. Numida cristata, Pall. Spicil. zool. fasc. IV. t.:2. p. 15. — Shaw, Natur. Miscell. pl. 757. — Lath. Gen. Hist. VIII. p. 148, pl. 122. — Vieill. Galer. pl. 209. — Temm. Pig. et Gallin II. p. 448. — N. aegyptiaca, Lath. J.' 0." TI. 622. — Reichenb. fig. 1599—1600. Soviel bis jetzt bekannt die einzige Na auf Madagascar. b. Aeryllium, G. R. Gray, vulturina, Hardw. Capite colloque superiore implumi- bus, nigro-pilosis, pilis colli longioribus; nucha lanugine obtecta; colli inferioris plumis elongatis, lanceolatis, mar- gine exteriore caeruleis, striam centralem albam linea nigricante alboque-irrorata circumdatam ostendentibus ; interscapulii plumis simili modo pictis, latioribus, stria centrali alba angustiore guttisque parvulis albis; alarum tectricibus, dorso, uropygio, cauda cum tectricibus, crisso et femoribus nigricante-fuscis, guttis albis nigro-circum- datis undique notatis, intervallis albido-irroratis; remigi- bus primariis fuscis, pogoniis externis et apicibus albo- guttatis, secundariis nigro-fuscis, pogoniis externis lineis tribus interruptis albis longitudinaliter notatis, internis seriem triplicem guttarum albarum exhibentibus; pectore lateribusque abdominis metallice caeruleis, medio nigro; hypochondriis sordide rosaceis, guttis albis nigro-cinctis crebre notatis; rostro sordide rubro; pedibus fuscis. Long. 18%. — rostr. 2". — al. 11". — caud. 5%". — tars. 33/4". Hab. Westafrica: Capt. Probyn. Syn. Numida vulturina, Hardw. Proceed. Zool. Soc. 1834, p. 12. — Gould, Icones av. rar. l. pl. 8. — Reichenb. fig. 2956. Das einzige bekannte Exemplar dieser prachtvollen Art steht in der nicht umfangreichen Sammlung des Naval and Military Mu- seum zu London. Agelastus, Temm. meleagrides, Temm. Niger, punctulis minutissimis albis irroratus; remigibus primariis et secundariis immaculatis nigris; rectricum apicibus unicoloribus; capite et collo superiore nudis carneo-rubentibus, hoc rarius piloso; collo inferiore, interscapulio pectoreque isabellinis; rostro virente; pedibus brunneis; iride brunnea; tarso calcare magno armato; alis FOR dans cauda subcuneata. Long. circa 18". — rostr. 13. — al. 93/4". — caud. 512. — 984. 201 tars; 2" T7'". — :dig. med. 2" 1% — dig. 'ext/ 1^ 7'", — — dig. int. 1^^ 6'", Hab: Dabocrom: Pel. (Mus. Lugd.) — Gabon: Verr. Syn. Agelastes meleagrides, Temm. Bonap. Proceed. Zool. Soc. 1849, p. 145. — Hartl. Cab. Journ. II]. p. 356. — Schleg. Handb. Vog. fig. 57. Beschreibung und Messung nach den schónen Exemplaren der Leidner Sammlung. Das spornlose Weibchen unterscheidet sich in der Färbung kaum merklich. In der reichen Sammlung der Brüder Verreaux sahen wir das Ei dieser Art. Es ist, ähnlich dem anderer Perlhühner, hellróthlich isabellfarben mit weissen Poren; nach unten ziemlich spitz zulaufend. Grosser Durchm. 4l centim., kleiner 3!/, centim. — Agelastus ist die einzig richtige Schreibart. b. Tetraonidae, Leach. Francolinus, Briss. bicalearatus, (L.) Pileo brunneo, antice et lateraliter nigro-marginato; superciliis albis; nucha rufescente ; dorsi plumis medio nigris, margine rufis, albido-variegatis, sca- pis dilute rufis; gula alba; corporis inferioris plumis al- bidis, medio longitudinaliter nigris, stria laterali rufa no- tatis, scapis albidis; remigibus primariis nigricantibus, pogonio externo albido-adsperso, interno striato; cauda brevi fusca, pallidius variegata; rostro fusco-rubente ; pedibus brunneis, tarso in mare bicalcarato. Foem. Pallidior. Long. 12". — rostr. 9%. — al. 6" 10. — tars. 2 8'", — dig. med. 1^" 8". Foem. 10'/4—11"^. Hab. Senegal: Adanson. —- Gambia: Rendall, ete. — Liberia: coll. Herz. v. Würtenb. — Iddah am Niger: Thoms. Syn. Tetrao bicalcaratus, L. S. N. I. 277. — Per- dix senegalensis, Briss. Ornith. I. p. 231. — P. Adan- sonii, Temm. Pig. Gallin. III. p. 305, 717. — Pl. enl. 137. — Chaetopus Adansonii, Swains. West. Afr. II. p. 217. — Didymacis senegalensis, Reichb. fig. 1768. — Fr. albiscapus, Reichb. fig. 1753, 54. — Fraser, Proceed. 1843, p. 91. albogularis, G. R. Gray. Supra brunneus, irregulariter nigro-variegatus et hinc inde nigro-alboque transversim notatus; pileo brunneo, rufo-vario; capitis lateribus et gula albis, regione parotica fusca; fasciola angusta fron- tali brunnea; nucha, pectore et abdomine paliide fulvis, lateribus ferrugineo variis; alis ferrugineis, tectricibus nonnullis stria alba medio notatis; cauda brunnea, nigro alboque fasciata; rostro nigro, basi flavo; pedibus flavis. Long. 14^. — al. 5" 2. — caud. 2 6. Hab. Gambia: Rendall. (Mus. Britann.) 202 ' 989. 586. 9 87. Syn. Franeolinus albogularis, G. R. Gray, List of Specim. Brit. Mus. III. p. 35. — Hartl. Caban. Journ. II. p. 210. In Grösse und Färbung ist diese Art dem Fr. subtorquatus Südafrica’s zunächst verwandt. Es fehlt ihr aber die schwarze Linie über dem Auge, die schwarze Einfassung um die weisse Kehle und die schwarze Fleckenzeichnung auf Brust und Bauch. ahantensis, Temm. Pileo fusco, unicolore; genis pal- lide rufescente-brunneis; gula albida; collo brunneo, ma- culis longitudinalibus albis; corporis inferioris plumis re- liquis brunneis, stria laterali albida utrinque notatis; dorso, alis et cauda obsolete fuseis, irregulariter nigri- cante-lineolatis et irroratis; rostro rubro, supra basi ni- gricante; pedibus dilutius rubris; iride brunnea. Foem. Vix a mare diversa, sed paulo minor et obscurius tincta. Long. circa 12—13“. — rostr. 11. — tars. 1^" 8'*, — dig. med. 1^ 81!/'. Hab. Ashantee: Pel. (Mus. Lugdun.) Syn. Francolinus ahantensis, Temm. Bydrag. tot de Dierk. I. p. 49, pl. 14, fig. opt. Latham, Hartl. Pileo et nucha nigricante-griseis , fa- sciola stricta nigra, supra albo-marginata, postice et la- teraliter circumdatis; loris et cervice, mento et gula ni-. gris; genis et regione parotica pure et circumscripte canis ; jugulo, pectore et epigastrio in fundo nigro maculis cor- datis albis; abdomine inferiore in fundo brunniore maculis majoribus fulvo-albidis; crisso et subcaudalibus pallide rufescentibus; dorso et alis brunneis, minutissime rufo- vermiculatis, striisque albis nigro-marginatis eleganter notatis; remigibus dorso proximis saturatius brunneo- rufis, nigro-variegatis; cauda dorso concolore, irregula- riter fasciolata; iride brunnea; rostro nigro; pedibus rubris; tarso calcarato. Foem. Omnino pallidior; pileo brunneo; subtus in fundo dilute brunneo maculis cordatis albis, nigro-marginatis pulchre notata. Long. circa 9'/". — rostr. 8. — al. 5/,". — tars. 141,3‘. — dig. med. 12'/,". Hab. Dabocrom: pel. (Mus. Lugd. Brem. etc.) — Sierra Leone: Collect. Brogden. — Aguapim: Riis. Syn. Leona Partridge, Lath. Gen. Hist vol. 8, p. 273. — Fr. Lathami, Hartl. Cab. Journ. II. p. 210. — Fr. Peli, Temm. Bydr. tot de Dierk. I. p. 50, pl. 15, fig. opt. — Schleg. Handb. Vog.fig. 58. — Peliperdix Lathami, Bonap. Tabl. parall. Gallin. 1856. Piernistes, Wagl. Cranchit, Leach. Dilute brunnescens, minutissime pal- lidius irroratus et vermiculatus scapisque obscuris stria- tus; remigibus majoribus unicoloribus fuscis; abdominis plumis lanceolatis, margine laete fulvis; regione perioph- thalmica et gula nudis rubris; cauda brevi, dorso concolore; rostro nigricante; pedibus rubentibus. Long. circa 14". 203 Hab. Congo: Tuckey. (Mus. Britann.) i Syn. Perdix Cranchii, Leach in Tuckey Voy. Zaire, Append. p. 408. — Pternistes Cranchii, Wagl. Isis 1832. — Perdix punetulata, J. E. Gray, Hardw. Illustr. of Ind. Zool, M. pl. 19, fig. 2. Ptilopachus, Swains. 588. [uscus, Vieill. Brunneus, minutissime et obsolete pal- dius irroratus; remigibus et rectricibus ‚concoloribus ; cauda lata, rotundata; abdomine medio macula magna albida notato; mento et gula albidis, nigro-variis; colli, pectoris, interscapulii et laterum plumis medio rufescen- tibus, lateraliter albo-maculatis ; subcaudalibus nigro-fuscis; subalaribus brunneis; rostro nigro; orbitis et pedibus ru- bris; iride fusca. Foem. Minor, obsoletius tincta; ma- cula abdominali fulva, brunneo-variegata. Long. 10—11^. — rostr. 6. — al. 4'4". — caud. 3^ 2°. — tars. 131%. — dig. med. 1“. | Hab. Senegambien; Oberguinea. (Gambia: Mus. Brem. etc. — Casamanze; Verr. — Sierra Leone, etc.) — O. (Westl. Abyssinien, Fazoglo, Kordofan ; Rüppell, Petherick, Heuglin etc.) | Syn. Perdix fusca, Vieill. Gal. des Ois. pl. 212. — P. ventralis, Val. Diet. Se. nat. vol. 38, p. 435. - Ptilo- pachus erythrorhynchus, Sw. West. Afr. II. p. 220. — Buff- breasted Partridge, Lath. Gen. Hist. VII. p. 296. — Calid Quail, Lath. ib. p. 317. — Petrogallus fuscus, J. E. Gray. Jard. Illustr. of Orn. n. s. pl. 16. — Rüpp. Neue Wirb. Abyss. Voeg. p. 11. —- Heugl. Uebers. p. 50. - Herz. v. Würtenb. Icon. ined. t. 61. — Reichenb. fig. 1736 —37. Nach Heuglin in Ketten von zwólf bis fünfzehn Stück. Coturnix, Moehr. 589. communis, Bonn. Supra brunneo-cinerascens, maculis nigris fasciisque fulvescentibus; pileo brunneo, fasciis tribus longitudinalibus pallide rufescentibus; scapularibus et dorsi plumis stria mediana albida; gula rufescente, macula fusca; jugulo, pectorg et lateribus dilute rufes- centibus, scapis pl'umarum albidis; abdomine albido; remi- gum pogoniis externis fulvescente striatis; rostro nigro; pedibus carneis; iride fusca. Long. 7'/,". — rostr. 433‘. — al. 9" 11%. — tars. 1343 — dig. med. 1^". — Foem. Gula albida. » Hab. Casamanze: J. Verreaux. — S. 0. M. Syn. Tetrao coturnix, L. S. N. I. 278. — Temm. Man. ll. p. 492. — Naum. Voeg. Deutschl. t. 166. — Gould, pl. 263. — Degl. II. 63. — Bolle in Cab. Journ. IV. p. 26. — Heugl. Uebers. p. 51. | In Westafrica von sehr vereinzeltem Vorkommen; in ungeheurer Anzahl auf den Capverden. Im Frühjahr und Herbst häufig an 204 der ägyptischen Küste, im Winter südlicher ziehend. Heuglin traf unsere Wachtel im Januar und März zahlreich am Zana-see in Abyssinien ; im November war sie in Kordofan nicht selten. 990. histrionica, Hartl. Supra fusco-cinerascens, albido et nigricante transversim notata; plumis dorsi alarumque tectricibus macula longitudinali alba nigro-marginata medio notatis; pileo nuchaque brunneis; superciliis fas- ciolaque verticali albidis; vitta brevi inter nares et oculum aliaque infraoculari nigricantibus; gula colloque antico albis, nota mediana ancoraeformi nigra; area magna pectorali nigra; abdomine intense rufo, maculis majoribus nigris; subcaudalibus immaculatis; subalaribus albis; rostro nigro; pedibus flavidis; iride fusca. Long, 7° 2‘. — rostr. 5°. — al. 3" 8'", — tars. 12'/,. Hab. Ins. St. Thomé: Weiss. (Mus. Hamb. et Brem.) — M. (Kafferei: Delegorgue, Wahlberg.) — 0. (Bahr-el- abiad, 4—5° N. Br. Heugl.) Syn. Coturnix histrionica, Hartl. Rev. et Mag. de Zool. 1849, p. 495. — Id. Beitr. zur Ornith. Westafr. p. 55, pl. 11. fig. bon. — C. Delegorguei, Deleg. Voy. Afr. austr. Il. p. 615. — C. erucigera, Heugl. Uebers, p. 51. Das Weibchen dieser Art ist noch unbekannt. Auch Wahlberg sammelte nur Männchen. — Das in der kaiserl. zoolog. Samm- lung in Wien befindliche männliche Exemplar von C. cruci- gera, Heugl. stimmt zufolge der vergleichenden Untersuchung des Herrn A. v. Pelzeln mit unserer Beschreibung und Abbildung von C. histrionica so vollkommen überein, „dass an der Identität beider kein Zweifel sein kann.*— Heuglin's Vogel scheint indessen etwas kleiner zu sein. Nach v. Pelzeln misst derselbe in Wiener Maas 6”; Flüg. 3° 3''; Schnab. von der Stirn an 5’ und Tars. 1". Auch zeigen die Flügeldecken keinen weiss- lichen schwarzgerandeten Längsflecken, sondern nur Querzeichnung. 591. .4dansonü, Verr. Supra plumbea, pileo brunnescente- vario; genis albis, nigro-circumdatis; mento gulaque circumscripte nigris; uropygii plumis plumbeo-caerules- centibus, scapis nitide griseis; corpore subtus griseo- caerulescente rufoque vario; cauda plumbeo -grisea; tectricibus alarum superioribus rufis; scapularibus linea centrali alba notatis; subalaribus majoribus albis; remi- gibus pallide brunneis; rostro nigricante; pedibus flavidis. Foem. Supra brunneo-rufescens, pileo fulvo-squamato ; dorso nigro-vario, singulis plumis stria centrali alba; subtus pallide fulva, nigricante-fusco - sqamata, Long. AUCH AS: al. 9" LA Hab. Gabon: Aubry Lecomte. Syn. Coturnix Adansonii, J. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 515. — Exealfactorıa Adansonii, Bonap. Tabl. parall. Gallin. 1856. Ortyxelos, Vieill. 592. Meifreni, Vieill. Supra dilute rufescens, albo-maculatus 594. 205 nigroque longitudinaliter notatus; superciliis, mento, gut- ture et abdomine albis; pectore dilute rufescente, maculis albis nonnihil variegato; tectricibus alarum majoribus albis; fascia alae obliqua nigra; remigibus nigricantibus, majoribus margine externo et apice fulvis, secundariis ibidem albis; cauda dorso concolore, rostro et pedibus pallidis. Long. circa 41,‘ — rostr. 44. — al. 2" 10^^. — caud. 13%. — tars. 8'". — dig. med. 5'A"*. Hab. Senegal: Swains. etc. (Mus. Brem.) — O. (Kor- dofan: Petherick, Heuglin.) Syn. Turnix Meifreni, Vieill. Diet. d'Hist. nat. vol. 34. — Id. Eneyel. p. 332. — Id. Galer. des Ois. pl. 300. — Temm. Pl. eol. 60, fig. 1. — Sultry Quail, Lath. Gen. Hist. VII. p. 343. — Hemipodius nivosus, Swains. Philos. Mag. IX. p. 353. — Id. Zool. Illustr. pl. 163. — Id. West. Afr. II. p. 225. .— Strickl. Proceed, Zool. Soc. 1852, p. 214. — Reichenb. fig. 1801.—3. — A. Brehm, Cab. Journ. III, p. 493. — 0. isabellinus, Heugl. Beitr. t. 31. — Id. Uebers. p. 52. Im westlichen Africa scheint diese Form auf das Senegalgebiet, im nordöstlichen auf die Steppen Kordofan's beschränkt zu sein, ^ wo sie von Heuglin, A. Brehm und Anderen einzeln oder auch paarweise angetroffen wurde. c. Pieroclidae, Teemm. quadricinctus, Temm. Fronte et sincipite albis, fascia intermedia lata nigra; vertice et nucha fulvis, nigro- striatis; collo toto, gula et pectore immaculatis, grises- cente-flavidis, hoc fascia lata ferruginea, altera inferiore flavida tertiaque (in nonnullis) nigra subtus et lateraliter cincto; abdomine et subcaudalibus albo nigroque fasciatis ; corpore supra in fundo flavido fasciis brevibus interruptis nigris et angustioribus albis notato; ala externa flavida, fasciis pulchris 5--6 nigris albo-limbatis ornata; rostro rubente. Foem. Fasciis. sincipitalibus et pectoralibus nullis. Long. 915". — rostr. 613. — al 6^ 7, — caud. 3^ 2'^", — tars. 13°. Hab. Senegambien: Swains. etc. — (Casamanze: Verr.) — 0. (Kordofan: Petherick; Sennaar, Abyssinien: Heugl.) Syn. Pterocles quadrieinetus, Temm. Pig. et Gallin. II. p. 253. — Wagi. Syst. Av. spec. 3. (excl. synon.) — Pt. tricinetus, Swains. West. Afr. Il, 222, pl. 23. foem. — Vieill. Galer. des Ois. pl. 220 (descr. Pt. bieincti, Temm.) — Strickl. Proceed. Zool. Soc. 1848, p. 220. — Reichb. fig. 1819—20. — Herz. v. Würtenb. Icon. ined. t. 62, 63. — Heugl. Uebers. p. 52. Einzeln oder in Gesellschaften vcn drei bis sechs Stück in den Waldregionen von Sennaar und Abyssinien : Heugl. exustus, Temm. Isabellinus, dorso obscuriore; gula tectricibusque flavidis, his fascia fusca terminatis; remi- 206 595. 596. gibus fuscis, apice albis; fascia pectorali unica integer- rima nigra; abdomine castaneo; medio ventre nigro; rostro corneo ; pedibus fuscis. Foem. Rufescente albida ; dorso fasciolis crebris fuscis; gutture colloque fusco striolato-guttatis; abdomine castaneo, nigro-undulato; fascia pectorali interrupta, obsoleta; tectricibus fusco- trifasciatis. Long. 12". — rectr. interm. 4^ 11'^". — rostr. a rict, 75/4". —. al. 614". — tars. 1". Hab. Senegal: Mus. Berol. etc. — Casamanze: Verr. — $. 0. (Aegypten, Nubien, Sennaar, Abyssinien. etc. — Arabien.) Syn. Pterocles exustus, Temm. Pl. col. 354. — Wagl. Syst. Av. sp. 9. — Pt. senegalensis, Licht. Doubl. p. 64. — Denh. Clappert. Voy. p. 196, — Reichb. fig, 1825— 26. Für das Vorkommen von Pt. guttatus Licht. (Tetrao senega- lus, Lath.) in Westafrica habe ich keine sicheren Beweise auf- finden können. — Nur Senegambien kennt Sandhühner, nicht Guinea. 8. Struthiones, Lath. Sitruthio, L. camelus, L. Ater, remigibus rectricibusque pure albis. Jun. Sordide cinerascens. Long. circa $‘. Hab. Senegambien, Guinea. — S. O. M. Syn. Struthio camelus, L. S. N. I. 265, —, Pl. enl. 457. — Vieill. Galer. pl. 223. — Reichh. fig. 2198—2205. — A. Brehm, Reisesk. lll. p. 191. — Heugl. Uebers. p. 52. — Burton, Birds of Somali, p. 15. Nach Peters findet sich der Strauss nicht in der Provinz Mos- sambique, wohl aber an der Küste von Zanzibar und im Inlande Musosuro. Er ist gemein in der Somali-gegend. — Sehr merk- würdig ist, was Heuglin vom Baden der Strausse im Meere er- zühlt. In den abyssinischen Küstenlündern sieht man oft an heissen Tagen grosse Truppe an Sandbänken und flashen Ufern weit vom Lande entfernt stundenlang bis um den Oberhals im Wasser stehen. 9. Grallae, L. a. 0tididae, Selys. Eupodotis, Less. senegalensis, (Vieill. Supra dilute rufescens, nigricante vermiculata et lineolata; fronte et plumis pilei elongatis nigris; vertice colloque toto caerulescente-griseis; genis, capitis lateribus gulaque albis, macula magna infragulari nigra; pectoris lateribus hypochondriisque dilute fulvis; remigibus primariis nigris; rectricibus brunnescentibus, 207 nigro fasciolatis et undulatis; abdomine et subcaudalibus albis; rostro corneo, pedibus flavicantibus. Foem. Pileo brunnescente, gula alba, macula infragulari nigra nulla. Long. 1/ 9". — rostr. 1" 2%. — al. 10" 4%. — caud. 4" 6, — tars. 3" 3. Hab. Senegal: Mus. Lugd. Rochefort, etc. — Casa- manze: Verr. — 0. (Kordofan: Petherick. —- Schoa: Harris etc.) Syn. Otis senegalensis, Vieil. Encycl p. 338. — Less. Descr. Mammif, et Ois. p. 235. — Otis rhaad, Rüpp. Monogr. spec. 9. t. 15, mas annot. fig. opt. — Reichenb. fig. 2164. — O. rhaad, Lath? Südlich vom Senegalgebiete scheint diese Art nicht mehr vor- zukommen. 597. melanogasira, (Rüpp.) Supra in fundo isabellino fusco vermiculata et fasciolata, maculis longitudinalibus majo- ribus nigro-fuscis; pileo fusco, isabellino-punctulato; fascia occiput cingente nigra, supra et infra albo-mar- ginata; gula striaque per medium colli antici albi decur- rente, pectore, abdomine caudaque subtus nigerrimis ; cauda supra griseo-isabellina, nigricante-sexfasciata et gracilime fasciolata; remige prima tota nigra, secunda et tertia pogonio interno albis, externo apiceque migris, reliquis majoribus albis, apice nigris; minoribus apice et pogonio interno nigris, externo albis; maxilla cornea; mandibula et pedibus flavidis; iride fusca. Foem. Sub- tus pallide fulvescens. Long. circa 2°. — rostr. 1^ 8. — al. 13^ 4. — caud. 6". — tars. 4^ 6%, Hab. Senegal: Mus. Lugd. — Casamanze: Verr. — O. (Abyssinien: Rüpp. — Ostsennaar und Bahr-el-Abiad: Heugl. — M. (Westlich. Südafrica: J. Verreaux in litt.) Syn. Otis melanogaster, Rüpp. Neue Wirbelth. Abyssin. Voeg. 1. 7. mas. — Id. Monogr. Mus. Senkenb. vol. II. p. 240. — Id. System. Uebers. t. 21. foem. — Lissotis mela- nogasira, Reichb. fig. 2160—63. — Heugl. Uebers. p. 53. 598, Denhami, (Vig.) Supra brunnea, nigro transversim ver- mieulata et lineolata; subtus alba; pileo et nucha nigris; superciliis, capitis lateribus gulaque albis; collo lateraliter et postice dilute rufo, antice cum plumis juguli elongatis cinereo; alis nigris; scapularibus dorso concoloribus ; tectricibus albo-limbatis maculaque plus minus distincta alba ante apicem notatis, majoribus nonnullis dorso pro- ximis totis albis, apice nigris; cauda nigra, fasciis non- nullis albis, apice latius nigra; pedibus virentibus ; rostro flavido. Long. circa 3*. Hab. Inneres Westafrica: Denh. — O. (Kordofan: Petherick.) Syn. Otis Denhami, Childr. Denh. Voy. p. 199. — Id. Edit. Paris. III. p. 238, — Vig. Zool. Journ. III. p. 458. — 208 599. 609. Griff. Anim. Kingd. Birds, lll. p. 303 and pl. in p. 455. — Gray Gen. of Birds, pl. 141, fig. opt. — Less. Compl. VII. p. 489. — Reichb. fig. 2184—85. — Herz. v. Würtenb. leon. ined. t. 68. foem. | Diese Art fehlt bei Heuglin. arabs, (L.) Colli pennis elongatis, occipite cristato pileoque pallide fulvis, nigricante-fusco fasciolatis; regione ophthalmica mentoque albis; stria verticali media versus occiput dilatata nigra; collo sordide albicante, cineras- cente fasciolato; corpore superiore reliquo ochraceo, fusco-vermiculato etlineolato; tectricibus minoribus apice albis, majoribus albis, cinereo-fusco irroratis; abdomine albo; remigibus fuscis, intus albo-variegatis; cauda nivea, fasciis quatuor fuscis, basalibus ochraceis fusco-variegatis notata; rostro et pedibus flavidis; culmine corneo; iride fiavida. Foem. Minor; stria verticali non angulo frontali ut in mare, sed supra orbitam incipiente. Long.93'5^.— rostr. 3° 4^", — al. 2° 5", — caud. 11 6'", — tars. 6" 5'^. Hab. Senegal: Adanson. — 0. (Sennaar, Kordofan, Abyssinien, Südnubien, Bahr-el-Abiad: Heugl.)i Syn. Otis arabs, L. S. N. I. 264. — Edw. pl. 12. — Le Lohong, Buff. — Antruche volant du Senegal: Adans. Voy. au Seneg. 4°, p. 127. — Arabian Bustard, Lath. Gen. Hist. VII. p. 354. — Abyssinian Bustard, Lath. ibid. p. 361. — Rüpp. Cretschm. Atl. Voeg. t. 16. — Id. Monogr. Mus. Senkenb. vol. ll. p. 215. — Choriotis arabs, Bonap. — Reichenb. fig. 2180— 81. — A. Brehm, Cab. Journ. l. Extrah. p. 101. — Heugl. Uebers. p. 53. b. Charadriadae, Leach. Oecdicnemus , Temm. senegalensis, Sw. O. nostro crepitanti quoad staturam et colores simillimus, sed: alae tectricibus majoribus albis, fascia lata anteapicali nigra, minoribus grisescente-albidis, linea centrali nigra; scapularibus fulvis, dorso obscurio- ribus, linea mediana nigricante; mento et abdomine albis, immaculatis; subcaudalibus pallide cervinis; rectricibus lateralibus albis, apice late nigris, plurimis dimidio basali fasciis semilunaribus nigris, mediis brunneis, immaculatis. Long. 13^". — rostr. 15/5". — al. 8^. — tars. 2749". — dig. med. 1'/,". Hab. Senegambien: Rendall etc. — Casamanze: Verr. — Quorra: Thoms.— Gabon: Verr.— O. (Nubien, Sennaar, Brehm.) ; Syn. Oedienemus senegalensis, Swains. West. Afr. U. 228, — Gray Catal. Spec. Birds. Brit. Mus. 3. p. 59. — Temm. Man. d'Orn. Il. p. 520. — Strickl. Ann. Mag. 1851, p. 214. — A. Brehm Reisesk. III. p. 138. — Id. Cab. Journ. I. Extrah. p. 101, 209 Schon Temmink erklärt den Vogel vom Senegal für specifisch verschieden von unserm crepitans. Dagegen mögte Strick- land denselben nach Exemplaren aus Kordofan für gleichartig mit letzterem halten. Rüppells O. affinis ist von beiden be- stimmt verschieden. Speke beobachtete diese letztere Art in der Somali-Gegend und bestätigt die nächtliche Lebensweise derselben. Er ist bei Tage halb blind und fliegt laut kreischeud unter den Hufen des Pferdes auf. Pluvianus, Vieill. 601. aegyptius, L. Supra niger, subtus isabellinus; taenia a naribus per oculos ad nucham ducta nigra; superciliis, genis, gula alarumque tectricibus majoribus candidis; fascia colli antici inferioris nigra; scapularibus tectrici- busque minoribus laete canis; remigibus primariis albis, basi et apice nigris, secundariis albis, apice late nigris; cauda supra cana, albo-terminata; rostro toto nigro; pe- dibus caeruleis; iride atro-fusca. Long. 73/4. — rostr. 81/4". — al. 5" 1. — caud. 2" 5'". — tars. 14v". — dig. med. 101. Hab. Senegal: Mus. Berol. ete — S. O0. — Spanien: Herz. Ernst zu Coburg-Gotha. Syn. Charadrius aegyptius. Hasselq. Reise p. 311. -—— L. S. N. I. 254. — Ch. afrieanus, Lath. — Ch. chlo- rocephalus, Vieill. Gal. Ois. pl. 233. — Pluvian du-Se- negal: Buff. Pl. enl. 918. jun. — Ch: melanocephalus, auct. — Forsk. Icon. t. XXI. — Descr. de l'Eg. Ois. pl. 6, fig 4. — Cursor charadrioides, Wagl. Syst. sp. 6. — Ammoptila eharadrioides, Swains. — Cheilodromas melanocephalus, Rüpp. Mus. Senkenb. Il, p. 208. — A. Brehm, Cab. Journ. I. Extrah. p. 102. — Hyas aegyptius, Gloger. Brehm, Reisesk. 3. p. 169. — Id. Cab. Journ. III, p. 377. — Reichb. fig. 2120 — 23. Cursorius, Lath. 602. senegalensis, Licht. Supra pallide cervinus; pileo toto rufo; loris albis; fascia nuchali alba, supra nigricante- marginata, alteraque inferiore nigra; pectore isabellino, epigastrio castaneo, abdomine medio longitudinaliter nigro; hypochondriis et abdomine imo albis; subcaudalibus al- bidis; rectricibus mediis dorso concoloribus, lateralibus ante apicem albidum macula nigra notatis, extima pogonio externo fere tota alba; remigibus majoribus nigris, se- cundariis macula cuneata alba terminatis; pedibus flavis ; rostro nigro. Long. 75/7. — rostr. 10. — al. 5". — caud. 2“. — tars. 20'". Hab. Senegambien: Swains. Licht. etc. -- Sierra Leone: Sw. — Ashantee: Pel. — O. (Abyssinien: Rüpp. — Ost- sennaar: Heugl.) Syn. Tachydromus senegalensis, Licht. Doubl. p. 72. — Temminkii, Swains. Zool. Illustr. I. pl. 106. — 14 210 603. 604, Id. West. Afr. II. p. 230, pl. 24. — Reichenb. fig. 2129—30. — Cursor Tem minkii, Wagl. Syst. sp. 3. Die specifische Verschiedenheit des südafricanischen C. Bur- chelli Sw. von C. senegalensis leidet keine Zweifel. a. Rhinoptilus, Strickl. chalcopterus, Temm. Supra dilute brunneus, subtus. albus; remigibus nigris, macula metallice violacea viridi- marginata terminatis; fronte et regione parotica pallide fulvis, hac nigricante striata; collo inferiore et pectore dilute brunneis, hoc infra fascia stricta nigra marginato; macula utrinque mystacali pallide brunnea; uropygio et supracaudalibus albis ; rectricibus lateralibus nigris, apice late albis; rostro nigro, basi flavo; pedibus pallide: ru- bentibus; iride fusca. Long. 10 /;'. — rostr. a rict. 1/49". — al. 734. — tars. 3/10‘. (Sw.) Hab. Senegambien. — O. (Kordofan: Petherick; Sen- naar: A. Brehm; Mozambique: Peters) — (Mus. Brit. Lond.) Syn. Cursorius chalcopterus, Temm. Pl. col. 298. — Wagler, Syst. Av. sp. 5. — Tachydromus chaleop- terus, Swains. West. Afr. II. p. 220. — Gray, Gen. of Birds, pl. 143. — Sirickl. Proc. Z. Soc. 1852, p. 220. — Id. Ann. Mag. Nat. Hist. 1851, p. 214. — Chalcopterus Temmin- kii, Reichb. Handb. III, p. 30. — Id. fig. 2131—32. — Heugl. Uebers. p. 54. Heuglin traf diese Art in kleinen Familien am blauen Fluss und in Ostsennaar. €lareola, Briss, pralincola, (L.) Supra griseo-brunnea, subtus alba, ru- fescente-lavata; gutture albo, fascia stricta nigra circum- dato; spatio inter rostrum et oculum nigro; pectore al- bido-brunnescente; subalaribus castaneis ; caudae furcatae tectricibus et basi albis, rectricibus apicem versus nigri-. cantibus; rostro nigro, basi rubro; pedibus rubentibus; periophthalmiis nudis rubris; iride brunnea. Long. 9'/". — rostr. 6. — al. 7^. — rectr. ext. 4" 5'". — tars. 191/,"". — dig. med. 11‘. Hab. Senegal: Adanson. — Gambia: Rendall. — Ga- bon: Verr. — Goldküste: Fraser, Weiss, Pel. — 0. S. M. (bis Nubien). Syn. Hirundo pratincola, L. S. N. I. 345, — Gl. terquata, Briss... — Gl. austriaca et naevia, Gm. — Gl. senegalensis, Boss. Orn. V. 148 av. jun. — Temm. Man. Il. 500. — Naum. t. 172. — Gould, pl. 265. — Pra- tincola glareola, Degl. Orn. Europ. II. p. 107. — Fras, Proc. 1843, p. 51, — Reichb. fig. 1619—22. _Heugl. Uebers. p. 54. Nach Heuglin häufig in ganz Nordostafrica und im peträischen Arabien, am zahlreichsten auf dem Bahr-el-abiad und in Kor- dofan im Frühjahr. ee TE, GG WE — 605. 606. 607. 608. \ 211 Nordmanni, Fisch. Simillima G. pratincolae sed diversa: rostro debiliore, magis depresso; tarsis longio- ribus, digitis brevioribus; caude breviore, rectricibus nonnisi summo apice nigris; gula alba; subalaribus atris; unguibus robustioribus, latioribus. Long. circa 9'/'", — — al. 7'/". — rostr. a fr. 61”. — tars. 16. — rectr. ext. 3^ 8%, Hab. Gabon: Verr. — M. S. O. (Brehm). Syn. Glareola pratincola, Pall. Zoogr. Ross. As. Il. p. 150. — Gl. melanoptera, Nordm. Bullet. Mosc. 1842, p. 314, pl. 2. — G. Nordmanni, Fisch. ib. — G. Pal- lasii, Sehleg. Krit. Uebers. p. 91. (NB) — Degl. Ornith. Europ. Il. p. 110. — Heugl. Uebers. p. 55. Nach Verreaux auch in Südafrica. — Am häufigsten traf Heuglin diese Art in Mittelägypten im October 1851. cinerea, Fraser. Supra einerea, subtus albo-rufescens; collo dilute rufo; linea utrinque infraoculari per regionem paroticam albam ducta nigra, caudae tectricibus albis; rectricibus nota anteapicali nigra; remigum primariarum pogoniis internis albis; secundariis albis, apice nigris; rostro basi flavo, apice nigro; pedibus flavis. Jun. Stria malari nigra nulla ; collo corporeque subtus vix rufescen- tibus. Long. 6/4". — rostr. 74". — al. 5!/". — caud. 21A". — tars. '"/". Hab. Nunfluss: Fraser. Syn. Glareola cinerea, Fras. Proc. Zool. Soc. 1843, p. 26. — Allen Thoms. Exped. Nig. II. p. 507. — Gray, Gen. of Birds, pl. 144. — Reichenb. fig. 1629. nuchalis, Gray. Brunneo-cinerascens, nitore nonnullo aeneo, gula et pectore pallidioribus, remigibus et cauda obscurioribus; fascia stricta. nuchali ad rictum utrinque extendente alba; rectricum basi et apicibus tertiae, quartae et quintae albis; abdomine et subcaudalibus albidis; ha- rum duabus longioribus macula anteapicali magna obscure cinereo-fusca; rostro nigro, basi flavo; pedibus flavis, unguibus nigris. Long. 5!/". — rostr. a riet. 8%. — al. 5" Jura targ. 9) au dig. med. 8. Hab. OQuorra: Capt. Allen in Mus. Brit. Lond. — O. (Oberer Nil: Galton). Syn. Glareola nuchalis, G. R. Gray, Proceed. Zool. Soc. 1849, p. 63, Av. pl. 9, fig. pulch. — Gl. megapoda, G. R. Gray, List spec. Birds Brit. Mus. II, p. 62. av. jun. Vanellus, IL. leucurus, Licht. Supra vinaceo-grisescens, dorso nitore nonnullo purpurascente; pileo griseo-brunnescente; super- ciliis, gula, margine frontali lateribusque capitis albis ; pectore et epigastrio caesiis; abdomine pallide isabellino- albo; cauda tota et subalaribus niveis ; Me alae longi- 1 212 609. 610. tudinali alba supra et infra nigro-marginata; remigibus primariis nigerrimis, minoribus albis, 1—3 macula api- cali nigra, ultimis apice albis; tectricibus alarum dorso concoloribus, mediis fascia lata ante apicem album nigra; rostro nigro; pedibus laete virente-flavis ; iride rufo-brun- nea. Long. 10'/". — rostr. 14, — caud. 3". — tars. p Ai Tr Jr E Hab. Senegal: Mus. Lugd. — O. (Sennaar: A. Brehm; Aegypten, Nubien.) — Centralasien. Syn. Charadrius leucurus, Licht. Eversm. Reise nach Bokh. p. 137. — V. Villotaei, Aud. Deseript. de l'Eg. t. 6, fig. 2. — V. grallarius, Temm. in Mus. Lugd. 1855. — Less. Tr. d'Orn. p. 542, — V. flavipes, Sav. — Pucher. Rev. et Mag. de Zool. 1851, p. 570. — A. Brehm, Cab. Journ. Il. p. 78. — Heugl. Uebers. p. 55. Beide Geschlechter in der Bremer Sammlung. inornalus, Swains. Supra obscure brunnescens; macula frontali eircumscripte alba; uropygio, gutture et pectore fuliginoso-nigricantibus ; mento, abdomine caudaque emar- ginata albis; rectricibus intermediis fascia lata anteapi- cali nigra notatis; remigibus primariis et secundariis ni- gerrimis, ultimis apice albis; tertiariis albis, basi non- nihil nigro-notatis; rostro nigro; pedibus rubentibus; cal- care scapulari brevi tuberculiformi ; digitis brevibus. Long. 97,5". — rostr. $49". — al. 614". — caud. 9". — tars. 2249". (Sw.) Foem. Macula frontali alba minore; fascia pectoris nigra vix conspicua; rectricibus binis ex- timis totis albis; pedibus rubris. Long. 9". — rostr. 11‘. — al. 6'^ 8. — caud. 2' 5%. — tars. 2^ 5°. — dig. med. 11^". Hab. Gambia: Warwick. — Ashantee: Pel. — Aguapim: Riis. — Elmina: Weiss. T Syn. Vanellus inornatus, Swains. West. Afr. Il. p. 239. — Charadrius melanopteroides, Temm. in Mus. Lugd. 1855. d Der oben beschriebene Vogel Swainson's scheint ein jüngeres Männchen zu sein. Das altausgefärbte Weibchen wurde nach dem Exemplare der Leidner Sammlung von uns beschrieben und gemessen. An der Verschiedenheit dieser westlichen Art von dem nordóstlichen Charadrius melánopterus ist nicht zu zwei- feln; wohl aber mögten wir die specifische Trennung des süd- africanischen Ch. frontalis Sundev. (Ofvers. 1850, p. 110) von diesem letzteren für durchaus unzulässig halten. Ohne Zweifel nur eine und dieselbe Art. Wie wenig die gróssere oder geringere Ausdehnung des weissen Stirnfleck's bedeutet, lehrt schon Rüppell. Squatarola, Cüv. helvetica, (L.) Supra nigra, albo-maculata, pileo ci- nerascente et nigro-variegato; facie, gutture , pectore medio, ventre et hypochondriis nigerrimis; fronte, super- ciliis, colli lateribus, abdomine imo et cruribus albis; 611. 213 remigibus fuscis, scapis albis; rectricibus mediis albo et nigricante- -fasciatis ; pedibus nigricantibus: rostro nigro; iride nigricante. Long. circa 101. — rostr. 121/,"*. — al. 76/9, 5 eaud. 2 RZ tars. 1 714^; — dig. med. 13'^. Hab. Ashantee: Pel. Mus. Lugd. — S. O. (Kordofan; Petherick; Abyssinien: Daubeny). — M. (Damaragegend: Anderson). Syn. Tringa helvetica, L. S. N. I. 250. — Vanel- lus melanogaster, Bechst. — Temm. Man. II. p. 547. — Degl. Ornith. Europ. I. p. 114. — Gould Birds of Eur. pl. 230. — Schleg. Fauna Japon. Av. p. 106. — Reichenb. fig. 673—715. Das von der Goldküste stammende Exemplar der Leidner Samm- lung wurde im Februar geschossen. Winterkleid. Lobivanellus, Strickl. senegalus, (L. Supra griseo-brunneus, subtus multo pallidior, fronte et sincipite albis ; vertice nigricante ; mento et-gutture nigris; capitis lateribus, collo laterali et antico inferiore nigro-striolatis; membrana loris affixa, pendula, infra acuminata, flava; remigibus nigris; tectri- cibus dorso concoloribus, spatio intermedio albo; cauda medio late nigra, basi et apice alba; subalaribus et sub- caudalibus albis; rostro et pedibus flavis, illo apice ob- scuro. Long. 12^. — rostr. 1" 5'". — al. 9". — caud. 9". — tars. 9" 31. — dig. med. 15'". (Mus. Br.) Hab. Senegambien: Adanson, Rendall etc. — Gabon: Verr. — Casamanze: Verr. — O. (Abyssinien, Sennaar, Kordofan.) Syn. Vanellus senegalensis armatus, Briss. Ornith. V. p. 111. — Parra senegala, L. S. N.T. 259. — Tringa senegala, Lath. — Pl. enl. 362. — Vanellus senega- lensis, Shaw. — V. albicapillus, Vieill. N. D. 35. p. 205. — Id. Galer. pl. 236. — Charadrius albicapillus, Wagl. Syst. Av. spec. 53. — V. strigilatus, Sw. West. Afr. II. p. 241, pl. 27. — Reichenb. fig. 682—583. Strickland mógte den von Brisson beschriebenen und Pl. enl: 362 abgebildeten Vogel mit ungestricheltem Halse für eine eigene Art halten? — Jedenfalls ist die Ansicht Wagler's, der gerade durch die Strichelung des Halses so ausgezeichnete, sehr gemeine Vogel Senegambiens sei der jüngere des von Brisson beschriebenen, falsch. Viel eher steht es gerade umge- kehrt. Länge und Stärke des Schnabels sind auch bei dieser Art sehr variirend. Ein zweites Exemplar der Bremer Samm- lung hat ihn wesentlich breiter, stärker und kürzer (15'/^. — Vanellus lateralis Sm. ist die zwar sehr nahe verwandte, aber doch wohl verschiedene Art Südafrica's. (Smith Illustr. pl. 23; Reichenb. fig. 684.) J. P. Verreaux scheint an diet Ver- schiedenheit zu zweifeln. 214 612. 613. 614. albiceps, Gould. Capite, gula, alis mediis, uropygio, abdomine et erisso albis; capitis lateribus colloque pur- purascente cinereis; dorso brunnescente ; scapularibus, remigibus tribus externis caudaeque dimidio apicali nigris; rostro viridi-aurantiaco, apice nigro; caruncula loris affixa, pendula, angusta, acuminata, sesquipollicari auran- tiaca; pedibus viridibus; calcare scapulari robusto, fere pollicari. Long. 13. — rostri a rict. 1'/". — al. 8. — caud. 4^". — tars. 3". Hab. Fernando Po: Fraser. — M. (Büffel-rivier: Alexis Verreaux.) Syn. Vanellus albiceps, Gould, Proceed. Zool. Soc. 1834, p. 45. — Sarciophorus albiceps, Fras. Zool. typ. pl. 64. — Allen Thoms. Expedit. Nig. II. p. 508. — Sirickl. Proceed, Zool. Soc. 1841. p. 33. — Reichenb. fig. 2432. Hoplopterus, Bonap. spinosus, (L. Supra dilute brunneus; pileo, nucha subcristata, mento, gutture, pectore ventreque, remigibus et cauda nigris, hac basi alba; fascia colli postici, colli lateribus, uropygio, tectricibus caudae superioribus, hypo- chondriis, crisso, cruribus, subalaribus et subcaudalibus albis; spina scapulari acuta nigra; rostro nigro; pedibus virescentibus; iride sanguineo-rubra. Long. circa 111%. — rostr. 1". — al. 72/3”. — caud. 3^ 8%, — tars. 27". — dig. med. 13. Hab. Senegambien; Guinea. (Casamanze: Verr. — Congo: Tuckey. — S. O. (Rüppell, Petherick, Daubeny etc.) Syn. Charadrius spinosus, L. S. N. I. 256. — Plu- vier armé du Senegal, Buff. Pl. enl. 801. — Edw. pl. 47 et 280. — Ch. eristatus, Shaw. — Wagl. Syst. Av. spec. 10. — Vanellus melasomus, Swains. West. Afr. I. p. 237, pl. 26. — Tuckey Exped. Zaire, p. 407. — Desecript. de l'Eg. t. 6, fig. 3. — Reichenb. fig. 697—98. — A. Brehm, Cab. Journ. I, p. 102; IL, p. 79. | Nach Heuglin ist diese Art gemein in ganz Ostafrica. veutralis, Wagl. Subcristatus; supra griseus, subtus albus; capite, gutture et macula medii ventris nigris; remigibus primariis nigris, reliquis basi albis, apice nigris ; rectricibus albis, late nigro-terminatis, binis externis margine apicali albidis ; spina seapulari acutissima longa, rostro pedibusque nigris. Long. 11'/". — rostr. a rict. 135". — caud. 9" 7. — tars. 2^ 5%. Hab. Senegal: Adanson. — Indien. Syn. Pluvialis senegalensis armata, Briss. Ornith. p. 86, t. 7, fig. 2. — Id. edit. oct. II. p. 233. — Chara- drius ventralis, Wagl. Syst. Av. spec. 11. — Ch. sene- galensis, Steph. — Gray Hardw. Illustr. Ind. Ornith. I. pl. 50. — Biyth, Catal. Cale. Mus. p. 260. — Reichenb, fig. 2428— 29. 615. 616. 617. 215 Eine hinsichtlich ihres Vorkommens in Westafrica weiterer Be- stätigung bedürftige Art. Siareiophorus, Strickl. pileatws, Gm. Supra fuscescente-cinereus; crista occi- pitali e plumis longis strictis composita, pileo, capitis lateribus, collo toto fasciaque longitudinali per medium pectus et ultra epigastrium ducta nigris; margine fron- tali, mento, macula occipitali corporeque inferiore reliquo toto albis; loris nigricantibus; remigibus dimidio basali albis, apicali nigris; caudae dimidio basali albo, apicali nigro, albo-terminato; membrana loris affixa parva miniata ; rostro rubro, apice nigro; pedibus rubris; iride flavissiina. Long. circa 11%. — rostr. 11'". — eaud. 5^ 8%. — tars. 21/5". — dig. med. 10“. Hab. Senegal: Mus. Lugd. — Casamanze: Verr. — S. O. (Nubien, Kordofan, Sennaar.) : Syn. Charadrius pileatus, L. S. N. I. 691. — Plu- vier coiffé du Senegal, Buff. Pl. enl. 834. — Wagl. Syst. spec. 6. — Reichenb. fig. 702, — R. Vierthaler, Naum. Il. p.55: Lobivanellus spec. descr. opt. — Heugl. Uebers. p. 55. Charadrius, L. pluvialis, L. Supra niger, confertim flavo-maculatus, subtus totus nigerrimus; fronte, spatio supraoculari et colli lateribus albis, his nigro flavoque variegatis; sub- caudalibus albis; remigibus fusco-nigris, scapis primaria- rum apicem versus albis; secundariis et tectricibus mediis albo-terminatis; cauda fusca, albido vel flavicante fasciolata; rostro, pedibus et iride nigris. Mas et foem. (ptil. aestiv.) Long. 9'/— 10^. — rostr. 10%. — al. 6" 1'^. — caud. 2^" 3%. — tars. 1^ 6. Hab. Gabon: Verreaux. — S. O. M. Syn. Charadrius .pluvialis, L. S. N. p. 254. — Temm. Man. d’Orn. Il. p. 535. — Naum. t. 173. — Gould, pl. 294. — Degl. Ornith. Europ. II. p. 91. — Reichenb. fig. 687—89. — Ch. longipes, Bonap.? Die Messung nach einem männlichen Exemplare von Gabon. — Nach A. Brehm wäre der Goldregenpfeifer äusserst selten in Nordostafrica. Nach Heuglin ist er im Winter in Gesellschaften auf der ágyptischen Küste anzutreffen. Aegialites, Boie. peeuarius, Temm. Supra saturate cinerascens, singulis plumis dilutius limbatis; vitta frontali postice nigro-mar- ginata, superciliis elongatis et in nucha confluentibus corporeque subtus albis; pectore et epigastrio pallide isabellino-lavatis; taenia angusta per oculos versus colli latera ducta et in nucha late confluente nigra; rectricibus tribus. utrinque lateralibus griseis, albo-limbatis, caeteris cinereo-nigricantibus; rostro pedibusque nigris. Foem. 216 618. 619. 620. Fascia oculari nigra nulla; macula supraoculari obsolete cinerascente. Long. 6 /,". — rostr. a riet. 111. — al. 3" gu, — caud. 1^ 9%. — tars. 14'". Hab. Ashantee: Pel. (Mus. Lugd.) — Cap Lopez: Du Chaillu. — S. (Aegypten: Rüpp.) — M. (Cap: H. Boie, etc.) Syn. Charadrius pecuarius, Temm. Pl. eol. 183. — Wagl. Spec. 17. — Ch. varius, Vieill. N. Dict. vol. 27. p. 143. av. jun. — Less. Man. IL p. 319. — Ch. pastor, Cüv. — Reichenb. fig. 706. — Lichtenst. Doubl. p. 71. zonalus, Swains. Ch. nostro minori simillimus; differt : statura paullo majore; fascia pectorali integerrima conspicua nigra; macula parotica dilute brunnea, (in Ch. minore nigricante,) rectricis extimae pogonio externo conspicuum maculae fuscae vestigium exhibente, sequente macula majore brunnea notata. (Ch. minor pogonium externum rectricis extimae et secundae totum album exhibet). Long. 6*4". — rostr. !''4y". — al. 454". — tars. 1^". Sw. Hab. Gambia: Rendall. — Elmina: Weiss. — Sac- condé: Pel. Syn. Charadrius zonatus, Swains. West. Afr. II. p. 235, pl. 25. — Reichenb. fig. 709. Die genaue Vergleichung der von Pel gesammelten Exemplare der Leidner Sammlung hat nur zur Bestátigung unserer Ansicht von der specifischen Selbständigkeit dieser Art gedient. G. R. Gray ist sicher im Irrthum. marginalus, Vieill. Supra brunneo-cinerascens, pileo obscuriore ; plumarum marginibus rufescentibus; fronte et sincipite albis, fascia nuchali dilute rufa; loris nigris; corpore inferiore niveo; remigibus brunneis, scapis albis; tectricibus alae minoribus margine externo et apice albis; subalaribus albis; rectricibus auatuor mediis totis brun- neis, lateralibus albis, sequente margine interno fusca, quarta late brunneo-terminata; rostro nigro; pedibus nigricantibus. Long. 7". — rostr. a riet. 9. — al. 4". — caud. 1^ 11% — tars. 1^". — dig. med. 91°. Hab. Goldküste: Weiss. Mus. Hamb. — Niger: Thoms. — M. Syn. Charadrius marginatus, Vicil. N. D. dhist. nat. 27. p. 138. — Id. Encycl: p. 337. — Ch, leucopo- lius, Wagl. Syst. sp. 28. — Hiaticula Heywoodii, Gray, Exped. Nig. II. p. 50. Wir beschrieben den etwas jüngeren Vogel von der Goldküste. trieollaris, Vieill. Supra cinerascente- fuscus, nitore nonnullo olivaceo ; pileo obscuriore; superciliis in nucha confluentibus albis; regione parotica et colli lateribus obscure griseis; corpore inferiore albo; fasciis duabus pectoralibus nigris; remigibus nigris, margine apicali albis; tectricibus majoribus albo-terminatis; rectricibus 621. 217 duabus mediis fuseis, extima alba, maculis tribus latis fuseis; subalaribus albis; rostro basi aurantiaco, dimidio apicali nigro; pedibus aurantiacis; cauda subgradata. Long. 7^. — rostr. a riet. 8%. — caud. 2%. — tars. 11, Hab. Elmina: Weiss. (Mus. Hamb.) — Gabon: Verr. — M. 0. (Mossambique: Peters. etc.) Syn. Charadrius tricollaris, Vieill. N. D. 27. p. 147. — Id. Encycl. p. 338. — Ch. bitorquatus, Licht. Doubl. p. 71. — Le petit Pluvier à double collier, Temm. Catal. syst. 1807, p. 262. — Wagl. Syst. sp. 30. — Less. Man. Il. p. 320. — Reichenb. fig. 724. Eine nahe verwandte Art scheint Heuglin's Aegialites cine- reocollis aus Abyssinien zu sein. Wenigstens citirt er mit ? Lichtenstein's Ch. bitorquatus. Strepsilas, Illig. | interpres, L. Supra castaneus, nigro-maculatus, uro- pygio brunneo; vertice albido-rufescente, nigro-striolato; fronte, macula nuchali, interscapulio, fasciis duabus alae, tectricibus caudae superioribus, pectore medio abdomine- que albis; fasciola stricta faciali latius per colli latera de- cürrente magnamque aream in collo anteriore et pectoris lateribus formante nigra; rectrice extima alba; rostro nigro; pedibus aurantiaco-flavis; iride nigra. Long.8!/,". — rostr. 11°. — al. 5'5". — caud. 2". — tars. 10'/A'^. -— dig. med. 11^. | Hab. Gambia: Rendall. (Mus. Britann. Lond.) — Casa- manze: Verr. — Gabon: Verr. — S. 0. M. (Damaragebiet: Anders. — Cap: J. Verreaux. — Mozambique: Peters. — Madagascar: Verr.) Syn. Tringa interpres, L. S. N. I. 248. — Strepsi- las collarıs, Temm. Man. Il. p. 533. — Less. Man. Il. p. 306. — Gould, Birds of Eur. pl. 318. — Degl. Ornith. Europ. II. p 242. — Naum. t, 180. — Cinelus interpres, Gray (Moehr.) — Reichenb. fig. 659—60. — A. Brehm, Cab. Journ. II. p. 49. —- Heugl. Uebers. p. 57. Nach Heuglin verlässt diese Art Aegypten im vollständigen Hoch- * zeitskleid. Haematopus, L. 622. ostralegus, L. Nitide et intense niger; uropygio, rec- tricum et remigum basi, fascia alae transversa abdomi- neque pure albis; rostro et orbitis aurantiaco-miniatis ; pedibus pallide rubris; iride coccinea. Mas et foem. jun. Torque colli antici superioris albo. Long. circa 15'5". — rostr. 2',". — al. 10". — caud. 3'/". — tars. 1^ 10'". — dig. med. 1^ 41%, Hab. Senegal: Mus. Lugd. — S. O0. (Mozambique: Peters.) | Syn. Haematopus ostralegus, L. S. N. II. 257. — Temm. Man. d’Ornith. II. p. 531. — Naum. t. 181. — Gould, 218 623. pl. 300. — Degl. Orn. Europ. H. p. 104. — Ostralega europaea, Less. — Reichb. fig. 653—55. —- Heugl. Uebers. p. 97. — H. capensis, Licht. ? Nach Heuglin das ganze Jahr über gemein am rothen Meere. — Bei einem jüngeren Männchen vom Senegal in der Leidner Sammlung schienen mir Tarsen und Schnabel etwas länger zu sein als bei europäischen Exemplaren. Letzterer erschien auch schlanker. Moquini, Bonap. Major. Totus ex fuliginoso-ater; peri- ophthalmiis nudis et rostro apice alto compressissimo corallinis; pedibus sanguineo-rubris. Jun. Fusco-niger. Long. circa 1734". — rostr. 2" 8“. — al. 104". — caud. 4?/". — tars. 13/,^, Hab. Gabon: Verr. — M. (Mus. Britann. Berolin. — O. (Ins. Dahalack mar. rubr. Rüpp.) Syn. Haematopus niger, Cüv. (ex parte) Regn. anim. I. p: 469. — Temm. Man. d’Orn. Il. p. 533. — H. ater, 624. Vieill. Galer. pl. 230. — H. niger, Licht. — Sonn. ed. Buff. t. 59, p. 55. — Reichenb. fig. 1642. — Ostralega atra, Less. — Melanibyx Moquini, Bonap. Tabl. Echass. p. 39. Ueber das Vorkommen dieser Art auf den canarischen Inseln Fuertaventura, Lanzarote und Graciosa berichtet Dr. C. Bolle in Cab. Journ. IH. p. 176. — Die Unterschiede der verschiedenen schwarzen Hämatopen sind nicht ganz leicht zu erfassen. Die Schnabelform ist indessen bei den drei bekannten Arten eine sehr verschiedene. H. Moquini hat den Spitzentheil des Schnabels am autfallendsten messerfórmig comprimirt. Die Mes- sung nach einem Exemplare der Bremer Sammlung vom Cap. c. Gruidae, Vig. Balearica, Briss. pavonina, L. Laete ardesiaca; juguli plumis pendulis nigricantibus; crista occipitali erecta, e plumis nudis setiformibus flavidis nigro variegatis composita; capitis lateribus maculaque gulae rubris, nudis; oceipitis lateri- bus sensim albis; pileo holosericeo-nigro; abdomine imo, erisso, tergo, cauda tota et scapularibus nigris; alarum tectricibus albis; remigibus primariis nigris, secundariis castaneis, harum ultimis magnis, diffractis, stramineo- fulvescentibus ; rostro nigro, apice albido; pedibus nigri- cantibus. Long. 3'/,'. — rostr. a rict. 2" 8'".— al. 21“. — caud. 16^. — tars. 6%. Hab. Senegambien; Guinea. — 0. (Mossambique ; Peters, etc.) | Syn. Crowned African Crane, Edw. pl. 192. — Ardea pavonina, L. — Pl. enl. 265. — Anthropoides pavonina, Vieil. — Wagl. Syst. Av. spec. 1. — Bowd. Excurs. p. 229. — Denh. Clappert. Voy. p. 201. — Reichenb. fig; 1234—36. — Bonap. Consp. IL p. 102. — A. Brehm, Reisesk. Ill. p. 218 (Lebensw.) — Heugl. Uebers. p. 57. :mT"""-—-—-—-——————Ó—MÓNUY ee [> u shi 62 626. 627. 9. -l 219 Es verdient Beachtung, dass es diese Art ist, welche in Mossam- bique vorkómmt, und nicht B. regulorum, Licht. — Ob Grus virgo in Westafrica anzutreffen, habe ich nicht mit Sicherheit ermitteln kónnen. d. Ardeidae, Leach. Ardea, L. goliath, Temm, Supra cinereo-caerulescens, pileo cum crista occipitali, epigastrio, abdomine, crisso et cruribus castaneis; gula alba; jugulo pectoreque superiore albo nigroque longitudinaliter variis; collo postico dilute cin- namomeo; pedibus et maxilla nigris; mandibula apicem versus flava; loris viridibus; iride flava. Jun. Crista occipitali nulla; abdomine albo, cinereo rufoque variegato; alarum tectricibus minoribus ferrugineo-limbatis; iride sulphurea. Long. circa 4'//. — rostr. 8" 6. — al. 1‘ 9", — tars. 10^. Hab. Senegal; Mus. Lugd. Berol. — O. (Nubien: Sen- naar, Abyssinien, Mossambique.) — M. Syn. Ardea goliath, Temm. Pl. col. 474. foem. — Rüpp. Atl. t. 26, p. 39. mas. — A. gigantodes, Licht. Nomencl. p. 89. — Reichenb. fig, 457 — 58. —. A. Brehm, Reisesk. Ill. p. 138. — Ardeomega goliath, Bonap. Consp. II. p. 109. | Lebendig im zoologischen Garten zu Amsterdam 1855. — Die specifische Sonderung dieser Art von der indischen A. nobilis, Bl. erscheint gerechtfertigt. ms cinerea, L. Supra cinerea; pileo, collo, alarum mar- gine, pectore ventreque medio, tibiis et crisso albis; jugulo maculis elongatis nigris; verticis et occipitis late- ribus, cristae plumis elongatis, colli infimi, pectoris et ventris lateribus nigris; dorsi plumis longis subulatis, pendulis, canis; remigibus plumbeo-nigricantibus; rostro flavo; pedibus fuscis; iride flava. Long. circa 3'.'. — rostr. à riet.n 51444. nal 174^. .—: tars. 5". 9'", — dig. med. 9^ 8. Hab. Gabon: Verreaux. — S. 0. M. (Mossambique: Peters.) Syn. Ardea cinerea, L. S. N. XII. p. 236. — Naum. t. 220. — Gould, pl. 273. — Wagl. spec. 3. — Temm. Man. d’Orn. Il. p. 567. — Degl. Orn. Europ. IIl. p. 132. — Bonap. Consp. II. p. 111. — Reichenb. fig. 462—064. atrieollis, Wagl. Supra ardesiaca, subtus cinerascens; pileo et capitis lateribus, crista oceipitali e plumis tribus longis pendulis composita, collo toto postico et intersca- pulio nigris; mento et gula albis; collo anteriore medio albo nigroque vario; tergi plumis albicantibus, lacero-de- compositis; subalaribus albis; remigibus rectricibusque totis caerulescente nigris; pedibus nigricantibus, orbitis et maxilla fusca basi flavis; mandibula flava, apice brun- nescente; rostro brevi, crasso; digitis brevibus; iride 220 628. 629. flava. Long. circa 3°. — rostr. 3^ 10. — altit. rostr. 1". — al. 151%”. — tars. 5" 1°. — dig. med. 3^ 5. Hab. Senegambien. — Ashantee: Pel. — Gabon: Verr. — M. O. (Abyssinien, Ostsennaar: Heugl. — Oberer Bahr- el-Abiad: Brun-Rollet.) Syn. Ardea atricollis, Wagl. Syst. Av. spec. 4. — À. melanocephala, Childr. Denh. Clappert. Voy. App. p. 201. — Smith, Illustr. S. Afr. Zool. pl. 86. — Desm. Iconogr. pl. 30. — Reichb. fig. 1022—23. — DBonap. Consp. II. p. 111. — Heugl. Uebers. p. 58. purpurea, L. Pileo et plumis nonnullis occipitalibus. longis, strictis, pendulis, nigris, nitore virescente; collo rufo, taenia postica alteraque utrinque laterali nigris; gula alba; plumis ad colli infimi latera, pectore ventreque intense purpurascente-castaneis, his nigro-striatis ; dorso, alis et cauda cinereis; scapularibus longis dilute rufes- centibus; colli infimi plumis longis, subulatis, albis, medio nigris ; rostro flavo, culmine fusco; pedibus fusco-viren- tibus; digitis longis ; iride flavissima. Long. 2^ 9—11"^. rostr. 4" 5. — al. 18',". — tars. 4^ 5, — dig. med. 5". Hab. Gambia: Rendall. — Casamanze: Verr. — Ashan- - tee: Pel. — S. O. M. (Mossambique: Peters, Ngamisee: Anderson, etc.) Syn. Ardea purpurea, L. S. N. I. 236. — Wagl. Syst. Av. spec. 6. — Degl. Ornith. Europ. Il. p. 134. — Temm. Man. d'Orn. II. p. 570. — Naum. t. 221. — Gould, pl. 274. — Reichenb. hg. 267—69. — Bonap. Consp. II. p. 113. — Heugl. Uebers. p. 58. Beschreibung und Messung nach einem Exemplare der Bremer Sammlung von Port Natal. a. Herodias, Boie. flavirostris, Temm. Tota alba; crista occipitali parva; plumis colli infimi elongatis, laxis, tenuissime decomposi- tis, dorsalibus valde elongatis, rectis, lacero-decompositis, filiformibus; orbitis nudis, rostro toto et loris flavis ; pedibus nigro-virentibus. Long. vix 3°. — rostr. 4v," .— tars. 5" 7°. — dig. med. 3^ 11%. | Hab. Gambia: Rendall. — Ashantee; Pel. — Gabon: Verr. — 0. (Kordofan: Heugl. — Mossambique: Peters.) — M. (Kat-rivier: Verr.) Syn. Ardea flavirostris, Wagl. Syst. Av. spec. 9. — Gray, Spec. Brit. Mus. III. p. 78. — A. magnifica, Verr. — Bonap. Obs. Regn. Anim. Cüv. p. 100, sp. 3. — Egretta flavirostris, Bonap. Consp. Il. p. 116. — Heugl. Uebers. . 58. . Beschreibung und Messung nach einem schónen Exemplare von Pel in der Leidner Sammlung. Die südafrikanische Rasse scheint kleiner zu sein, denn Bonaparte giebt die Tarsuslänge bei der- selben nur zu vier Zoll an. Dr. Bolle beobachtete diese Reiherart sehr zahlreich auf den Capverden: Cab. Journ. IV. p. 27. 630. 631. 632. 633. 221 melanorhyncha, Wagl. Simillima A. egrettae, sed: genis nudiusculis; crista oceipitali vix ulla; plumis colli infimi longiusculis, latis, apice obtusis, discretis; rostro pedibusque nigris; maxilla basi et regione anteoculari nuda flavis. Ad. ,Plumis dorsalibus etiam longioribus quam in Egretta leuce; quam in E. alba multo lon- gioribus“. Long. 3'/. — rostr. 515". — al. 1'4". — plumar. dorsi 1'/. — tars. 53/4". Hab. Senegambien: Mus. Berol. etc. — O. Syn. Ardea melanorhyncha, Wagl. Syst. Av. addit. Id. Isis 1829, p. 659. — A. egretta, Rüpp. — A. xantho- dactyla, Bonap. ete. — Id. Consp. Il. p. 117. (conf. synon. !) Einzeln und zufällig im südöstlichen Europa. garzelia, L. Tota candida; occipite plumis nonnullis longioribus angustis subulatis cristato; colli infimi plumis elongatis, numerosis, angustis, tergi longissimis, laceris, apice tantum sursum flexis; rostro nigro; pedibus flavidis; loris virescentibus, iride flavissima. Long. 22 — 23". — rostr. 344“. — tars. 3^" 11. — dig. med. 2" 10, Hab. Senegal: Lichtenst. — Gambia: Rendall. — Ashantee: Pel. — S. O. M. (Mossambique: Peters.) Syn. Ardea garzetta, L. S. N. I. p. 937. — Wagl. Syst. Av. spec. 10. — Temm. Man. II. p. 574. — Naum. t. 223. — Gould, pl. 277. — Degl. Orn. Europ. II. p. 139. — Reichb. fig. 1033—35. — Heugl. Uebers. p. 58. - Gar- zeita egretta, Bonap. Consp. II. p. 118. Die Messung nach einem Exemplare Pel’s von der Goldküste. — In der Pariser Sammlung stehen alte westafricanische Vógel mit braungelblichem Schnabel: Guislain. (Bonap.) schistacea, Lichtenst. "Tota intense schistacea, excepta gula nivea, albedine infra in taeniam angustiorem excur- rente ;:occipite cristato, pennis duabus linearibus quinque- pollicaribus; juguli et dorsi plumis elongatis, illis apice coarctatis, acuminatis, his apice laxe et longissime bar- batis; pedibus supra nigricantibus, a medio tarso inde flavis; rostro flavo, basi supra fuscescente; orbitis et parte nuda facieiflavis; iride flava. Foem. Fuscescente- cinerea. Juv. Tota alba. Long. circa 2° 2". — rostr. 4" 3, — al. 11" 5'"'. — caud. 4^" 2'", — tars. 4" 2'". — dig. med. 2 8. Hab. Ashantee: Pel. (Mus. Lugd. — 0. (Arabien, Abyssinien. — Mossambique : Peters.) Syn. Ardea schistacea, Lich. — Lepterodias schistacea, Ehrenb. Symb. Physic. Av. t. 6, fig. ad. et juv. — A. albigularis, Rüpp. — Reichenb. fig. 475 — 77. — Herodias schistacea, Bonap. Consp. II. p. 122. Bei dem jüngeren Männchen der Leidner Sammlung misst der Schnabel von der Stirn 3'' 4'^', Tarsus 3" 10'". gularis, Bosk. Obscure schistacea, gula circumscripte candida; occipitis et juguli plumis elongatis, angustatis, — - a u -' 222 634. 635. 636. pendulis, dorsalibus longissimis, laceris, pogoniis diffrae- tis; pedibus nigris, digitis flavis; rostro acutissimo flavido, culmine et apice brunnescente. Juv. Tota alba. Long. circa 25". — rostr. 33/4". — al 10145". — tars. 9" 8'". — dig. med. 2^ 9, Hab. Senegal: Mus. Paris. — Ins. St. Thomé: Weiss. — Aguapim: Riis. — O.? (Abyssinien: Heugl.) Syn. Ardea gularis, Bosk Act. Soc. d'hist. nat. 1. p. 4, t. 2. — Meyer Zool. Ann. I. p. 149, t. 1. — A. albi- collis, Vieill. Encycl. p. 1113. — Id. Galer. des Ois. t. 253. — Wagl. Syst. Av. spec. 19. — Id. Isis 1829, p. 661. — Herodias gularis, Bonap. Consp. II. p. 122. — Heugl. Uebers. p. 58. ardesiaca, Wagl. Unicolor ardesiaca; plumis dorsalibus elongatis nullis; rostro, loris et pedibus nigris. Long. circa 295", Hab. Senegal: Mus. Paris. — 0. (Oberer Bahr-el- Abiad: Brun-Rollet; Heuglin.) Syn. Ardea ardesiaca, Wagl. Syst. Av. sp. 20. — A. gularis, foem. Vieill. N. D. vol. 14. p. 409. — Guér. Rev. ct Mag. de Zool. 1853, p. 291. — Bonap. Consp. II. p. 122. In Südafrica vertreten durch die kleinere A. flavimana, Sundev. (Öfvers. K. V. Ae. Fórh. 1850, p. 111.) welche indessen mit der folgenden Art möglicherweise zusammenfälit. Peters sammelte dieselbe in Mossambique. calceolata, Du Bus. Minor, nigra; occipitis plumis longis, strictis, pendulis; dorsi et juguli longissimis, subulatis, nigris, griseo uti pulverulentis; remigibus, rectricibus, rostro et tarsis nigris; digitis et spatio anteoculari nudo flavis. Long. 171%. — rostr. a riet. 9" 114. — dig. med. sine ung. 1^ 10%, Hab. Guinea: Du Bus, (Mus.Bruxell.) —M. (Delalande: Mus. Paris.) Syn. Ardea calceolata, Du Bus, Bullet. Ac. Brux. 1837, p. 39. pl. 3. — Less. Compl. Buff, IX. p. 457. — Bonap. Consp. II. 123. b. Bubuleus, Puch. bubuleus, Sav. Alba, pileo comoso, jugulo et tergo di- lute rufo-isabellinis; pilei plumis longiusculis, subpilosis, cristam pendentem formantibus, juguli longis, subulatis, dorsi longissimis, filamentosis; spatio anteoculari nudo, rostro et pedibus. flavis. Jun. Pileo griseo-rufescente. Juv. Tota alba. Long. circa 18". — rostr. 2^". — al. 924". - — .targ.. 2,9%. — dig. med. 2^ 61/,'"; Hab. Gambia: Rendall. — Casamanze: Verr. — 6a- bon: Verr. — St. Thomé: Weiss. — S. M. (Delegorgue etc.) Syn. Ardea ibis, Hasselqd. — A. bubuleus, Sav. et Aud. Deser. de YEg. Zool. Ll. p. 298, t. 8, fig. 1. — A. La u ig AC iit 637. , 223 Veranyi, Roux, Orn. Prov. Il. p. 316. — Degl. Orn. Europ. Il. p. 143. — Delegorg. Voy. Afr. austr. vol. I. p. 334. — Strickl, Proceed. Zool. Soc. 1841, p. 221. — Reichb. fig. 1073. — Bubuleus ibis, Bonap. Consp. Il. p. 125. (conf. synon.!) — Heugl. Uebers. p. 59. Delegorgue berichtet anziehend über die Lebensweise dieser Art. Nach Heuglin brütet dieselbe in Unterägypten in grossen Gesell- schaften in Mimosenwäldern im Monat August. c. Buphus, Boie. comata, Pall. Pileo et cervice pallide ochraceo-flavidis, nigricante-striatis; occipite plumis 8—10 elongatis, sub- ulatis, albidis, nigricante-marginatis; dorso et scapulari- bus dilute rufis; illius plumis longis, lacero-decompositis, pendulis, pallide castaneis; tergo, uropygio, cauda, alis et corpore subtus albis; rostro caeruleo, apice nigro; pedibus flavidis; iride flava. Jun. Crista occipitali nulla ; capite, collo et alarum teetrieibus brunneo-rufescentibus, maculis magnis obscurioribus. Long. 16—17^. —- rostr. 9^4 q^. — al. 814". — tars. 2^ 3^. — dig. med. 2" 7%. Hab. Senegal: Buff — Gambia: Rendall. — Casa- manze: Verr. — 8.0. Syn. Ardea comata, Pall. Reise IL p. 715. — A. ralloides, Scop. Ann. I. Nr. 121. — Degl. Ornith. Europ. II. p. 141. — Wagl. Syst. Av. Ard. sp. 27. — Petit heron roux du Senegal, Buff. PI. enl. 315. — Temm. Man. Il. p. 981. — A. senegalensis, Gm. — Gould, pl. 275. — Reichenb. fig. 493—494. — Buphus comatus, Bp. Consp. II. p. 126. (conf. synon.!) — Herz. v. Würtenb. Icon. ined. t. 74. —.Heugl Uebers. p. 59. „Bis nach dem Sudahn'*: A. Brehm. d. Butorides, Blyth. 638. atricapilla, Afzel. Corpore supra et pileo cristato tha- lassino-virentibus, hoc obscuriore , viridiore, nitore me- tallico; dorsi plumis longis, angustatis, lanceolatis; collo et corpore inferiore cinereis; gutture albo, ferrugineo tincto; alae tectricibus scapularibusque tenuissime ochra- ceo-marginatis; rostro nigro, basi pallido; pedibus nigro- virentibus. Long. 14^". — rostr. 2" 4%. — al 614". — tars. 1^ 71. — dig. med. 1^ 10'^. Hab. Senegal: Swains. — Gambia: Rend. — Casa- manze: Verr. — Old Galabar: Jard. — Bissao: Verr. — St. Thomé: Weiss. — Gabon: Verr. — M. ©. (Nubien; blauer und weisser Fluss: Heugl.) Syn. Ardea atricapilla, Afzel. Act. Stockh. 1804. — Egretta thalassina, Swains. Menag. p. 333. — Jard. Ann. Mag. vol. 17, p. 51. — Sundev. Ofvers. K. V. Acad. Fórh. 1849, p. 163. — Ardea brevipes, Hempr. Ehrenb. Symb. Phys. in coroll. — Butorides atricapilla, Bonap. Consp. Il. p. 129. — Heugl. Uebers. p. 59. ————'UEXM x 224 Ein von St. Thomé stammendes Exemplar der Bremer Samm- lung ist etwas kleiner: Schnab. 2" 2^; Flüg. 6" 3'". — Unter der irrthümlichen Voraussetzung, dass diese Art mit der süd- americanischen A. scapularis, Ill. zusammenfalle, führt Heug- lin dieselbe unter dem Namen Buphus griseus auf. e. Ardeita, Bp. 639. Sturmü, Wagl. Unicolor obscure ardesiaca, subtus 640. 641. parum dilutior; abdomine maculis longitudinalibus fulves- centibus vario; tibiis antice margineque alarum pallide ochraceis; gula alba, medio longitudinaliter nigra; juguli pectorisque plumis medio nigris, laete fulvo-marginatis ; pedibus fuscescentibus; loris nudis nigricantibus; rostro toto nigro. Long. 12". — rostr. 1'/,". — al. 6 1, — tars. 143”. — dig. med. 1^ 7'/,'^. Hab Senegambien: Wagl. Swains. etc. — S. O. (Licht. Nomencl. Mus. Berol.) — M. (?) Syn. Ardea Sturmii, Wagl. Syst. Av. Ard. sp. 37. — Egretta plumbea, Swains. Menag. p. 334. — Ardetta Sturmii, Gray, Gen. of Birds, pl. 150, fig. opt. — Reichenb. fig. 2392. — Bonap. Consp. Il. p. 131. — Ardeiralla Sturmil, Verr. In Südafrica vertreten durch die vielleicht nur als Rasse ab- weichende A. gutturalis, A. Smith, lllustr. S. Afr. Zool. pl. 91, und durch A. rufiventris, Sundev. Ofvers. K. V. Ac. Fórh. 1850, p. 110. — Ob Heuglin's Ardeola pusilla, ein- zeln am Ufer der Schilluck-Inseln erlegt, specifisch abweiche, bleibt zunächst unentschieden. Mit ? wird dazu Smith Illustr. pl. 91 citirt: Heugl. Uebers. p. 59. minuta, L. Pileo, dorso, uropygio caudaque nigris, ni- tore virescente; capitis lateribus, collo, alarum tectrici- bus corporeque subtus ochraceis; abdomine medio et subalaribus albis; remigibus nigris, schistaceo-pulverulen- tis; rostro flavo, apice fusco; pedibus virente-flavis; or- bitis et viridibus flavis. Long. 13 —13'". — rostr. a riet. 2" 4'", — al. 5" 5%. — tars. 1^ 8. Hab. Gabon: Verreaux. — S. O. (Aegypten, Nubien, Sennaar, Abyssinien: Rüpp.) — M. Syn. Ardea minuta, L. S. N. XII. p. 240. — Naum. i. 227. — Temm. Man. d'Ornith. I. p. 584. — Gould, pl. 282. — Degl. Ornith. Europ. IT. p. 147. — Ardeola minuta, Bonap. Consp. II. p. 133. — A. Brehm, Cab. Journ. II. p. 80. Von dieser Ar unterscheidet Bonaparte mit Recht: podiceps, Bonap. Similis A. minutae, sed: minor; alis multo brevioribus; tectricibus superioribus alarum rufo-canis, nec lacteis, inferioribus spurco-rufis, nec candidis; collo obscure rufo, nec cano; abdomine cris- soque rufescentibus. Long. vix 12". Hab. Casamanze: Verr. — Madagascar: Bernier. (Mus. Paris.) | Syn. Ardeola podiceps, Bonap. Consp. Il. p. 134. * is * 1 642. 643. 644. 995 Tigrisoma, Swains. leucolophum, Jard. Pileo cum crista occipitali angusta alba; plumis frontalibus longiusculis nigris; juguli et pec- toris plumis longis, sublaceris, nigro-fuscis, brunneo- fasciatis, nonnullis latioribus, pogonio uno nigricante- fuscis, altero flavescente-brunneis, scapis albis; dorso, scapularibus tectricibusque alarum saturate brunneis, di- lute fasciolatis; remigibus nigricantibus, apice albis; cauda nigra, rectricibus quatuor externis flavescente- albido fasciatis; abdomine flavescente-brunneo, fusco-nu- bilato, scapis plumarum albis; pedibus virescentibus. Jun. In fundo ptiloseos magis rufescente maculis dilute ferru- gineis fasciatum. Long. circa 2/.— rostr. 3^ 9'", — al. 11%. — caud. 43/,". — tars. 3". — dig. med. 2^ 2. Hab. Old Calabar: Jardine. — Rio Boutry: Pel. — Gabon: Verreaux. (Mus. Lugd. Paris. etc.) Syn. Tigrisoma leucolophum, Jard. Ann, and Mag. of N. H. vol. 17, p. 51. — Bonap. Consp. II. p. 137. Messung und Beschreibung nach den schönen Exemplaren Pel's in der Leidner Sammlung. Nyeticorax, Steph. europaeus; Steph. Supra coracino-niger, nitore vire- scente; fronte et corpore subtus albis; plumis nuchae tribus valde elongatis, angustatis, niveis, ipso apice nigris ; tergo, alis et cauda cinereis; rostro nigro, basi flavido; pedibus luteo-virentibus. Juv. Brunneus, maculis longi- tudinalibus albis; subtus albidus, fusco-maculatus. Long. circa: 24 = postr.- 2^. 077^. :22^gE 1114". — tars. 1234". — dig. med. 2^ 10. Hab. Senegambien: Lichtenst. — Cap Lopez: Du Chaillu. — S. O0. M. Syn. Ardea nycticorax, L. S. N. I. 235. — A. grisea, L. ib. 239. — Temm. Man. dOrnith. Il, p. 577. — Naum. t. 225. — Gould, pl, 279. — Degl. Omith. Europ. II. p. 149. — Reichenb. fig. 482 83. — Nyeticorax griseus, Bonap. Consp. I. p. 140. — Heugl. Uebers. p. 59. „Geht bis nach dem Sudahn* A. Brehm. — ,,Am 13ten Februar häufig am obern blauen Nil“ R. Vierthaler. — Im März und April grosse Züge am Zanasee in Abyssinien: Heuglin. — Eine klei- nere Rasse von Madagascar mit sehr langen, auch an der Spitze weissen Occipitalfedern gelangte durch Bernier an's Pariser Museum. Ein altausgefárbtes, etwas blasses Exemplar von Cap Lopez zeigte das Weisse der Stirn bis über die Augen hinaus ausgedehnt. a. Calherodius, Bp. cucullatus, Licht. Medius, supra nigro-fuscus, capite cristato nigro, cristae plumis mediocribus; orbitis loris- que nudis nigris; collo toto, interscapulio, pectore et epi- gastrio rufis; gula alba; macula parva infraoculari alba; dorsi plumis valde elongatis albis, apicem versus nigri- 15 226 645. 646. cantibus; alis fuscioribus; abdomine imo pallidius rufe- scente, nonnihil longitudinaliter variegato; cauda nigra; cruribus rufis; subcaudalibus albis; subalaribus pallide rufis; rostro nigro; pedibus pallidis. Juv. „Fuscus, plu- mis capitis et colli vitta media rufescente notatis; dorsi macula magna triangulari apicali albo-fulva; subtus albi- dus, brunneo rufoque late striatus; cauda grisea imma- culata. * Long. circa 20". — rostr. 2^ 4%. — al. 81". — caud. 4". — dig. med. 2'". — dig. ext. 1^ 10%. Hab. Senegal: Mus. Berol. — Rio Boutry: Pel. — O. (,,Einzeln am blauen Fluss‘: Heugl.) Syn. Ardea leuconotos, Wagl. Syst. Av. sp. 33. — A. cucullata, Licht. Wagl. Isis 1829, p. 661. — Nyeti- corax leuconotus, Licht. Nomencl. p. 90. — Calherodius cucullatus, Bonap. Consp. II. p. 150. — Heugl. Uebers. p. 59. Ich beschrieb das Prachtkleid des alten Männchens nach den Exemplaren Pel's in der Leidner Sammlung. Wagler kennt nur den etwas jüngeren Vogel. Platalea, L. tenuirostris, Temm. Alba, cristata; facie et gula nudis, rubris; rostro virescente, margine rubro; pedibus dilute rubris, unguibus nigris; iride argentea. Jun. Fronte et capitis lateribus plumosis; gula et regione periophthal- mica nudis; remigibus primariis apice et scapo dilute brunneis; pedibus nigris. Long. circa 33^. — rostr. 8". — al. 15/4”. — caud. 4'/,". — tars. 5" 9%. — dig. med. 3" 7". Hab. Senegambien, Guinea: Rendall, Capt. Sabine etc. (Bissao: Verr. — Gabon: Verr.) — M. O0. (Sennaar, blauer und weisser Fluss, Kordofan; Mossambique: Peters. — Madagascar. Syn. Platalea tenuirostris, Temm. Man. d’Orn. ed. 1816, p. CIII. — J. E. Gray, Zool. Mise. L:p. 12. — Pl. nudifrons, Cüv. — P. chlororhynchos, Drap. — PI. Telfairii, Vig. Proc. Zool. Soc. 1831, p. 41. — Leucero- dia tenuirostris, Reichb. fig. 435—937. — Bonap. Consp. I p. 148, Nach A. Brehm ist der Schnabel in frischem Zustande an den Rändern und der Wurzel carminroth, ins bläuliche ziehend, in der Mitte lichtblau; Stirn und nackte Kopfseiten. kirschroth ; Kehle blaugrau, ebenso der Unterschnabel; Beine rosenroth. Ciconia, Briss. alba, Br. Alba, alis nigerrimis; loris nigris; rostro et pedibus rubris; iride fusca. Jun. Alis fuscescentibus; rostro nigro-rubente. Long. circa 3''. — rostr. 6'/,. — al. 2214". — caud. 6". — tars. 8^". — dig. med. 3%”. Hab. Senegambien: Licht. — S. O. M. Syn. Ardea ciconia, L. S. N. I. 235. — Wagl. Syst. Av. sp. 8. — Temm. Man. d’Ornith. II. p. 560. — Naum. t. 228. — Gould, pl. 283, — Degl. Orn. Europ. Il. p. 152. — 647. 648. 649. 227 Reichb. fig, 449—50. — Bonap. Consp. I. p. 104. — A. Brehm, Cab. Journ. II. p. 81. (NB!) nigra, Bel. Fusco-nigricans, nitore metallico virescente et cupreo resplendens; epigastrio et abdomine albis; rostro, orbitis laevibus, mento et pedibus rubris; iride fusca. Jun. Fusca, plumis apice pallescentibus; abdo- mine albo; rostro, gula et pedibus fusco-olivaceis. Long. circa 3!/,. — rostr. 6'". — al. 211%. — tars. 7^. — dig. med. 3^ 8%, Hab. Senegambien: Mus. Berol. — Ashantee: Pel. (Mus. Lugd.) — S. O. M. Syn. Ardea nigra, L. S. N. I. 235. — Wagl. Syst. Av. sp. 9. — Temm. Man. d’Orn. I. p. 561. — Naum. t. 229. — Gould, pl. 284. — Degl. Orn. Europ. Il. p. 155. — Rei- chenb. fig. 453—54. — Melanopelargus niger; (Reichb.) Bonap. Consp. 1. p. 105. leucocephala, Temm. Violascente-nigricans, nitore vi- rescente ; colli infimi plumis nigro-virentibus, longis, latis, truncatis, apice violaceo-purpurinis; fronte, mento collo- que toto albis, plumulis breviusculis mollibus confertim obsitis; abdomine crissoque albis; vertice et occipite ni- gris; tectricibus alarum minoribus purpurascente-margi- natis; cauda alba, rectricibus quatuor extimis aeneo-ni- gris; rostro corneo-rubente, basi nigro. Long. circa 2'/,'. — rostr. 5" 1—2'". — al. 18'/,". — tars. 11^. — dig. med. 3^ 2'". Hab. Casamanze: Verr. — Gabon: Verr. — O. (Sen- naar, Fazoglo, Abyssinien : A. Brehm, Heuglin, etc.) — M. (Natal: Verr.) Syn. Ciconia leucocephala, Gm. — Buff. Pl. enl. 906. — C. umbellata, Wagl. Syst. Av. Sp. 11. — C. mi- croscelis, Gray, Gen. of Birds, pl. 151. jun. — Reichenb. fig. 456 ad. 2388 jun. — A. Brehm, Reisesk. III. 141. — Heugl. Uebers. p. 61. — Melanopelargus leucocepha- lus, Bonap. Consp. II. p. 105. ; a. Abdimia, Bp. Abdimii, Hempr. Ehrb. Nigro-virescens; capite et collo violaceo-purpurascentibus; remigibus rectricibusque sub- tus aeneo-viridibus; tergo, uropygio, tectricibus caudae, pectore et abdomine albis; facie genisque nudis caeruleis ; gula nuda et orbitis aurantiis; rostro basi virente, apice sanguineo; iride flava. Long. 2° 9". — rostr. 4 2%. — al. 16—16'/". — tars. 4" 8" — dig. med. 2". Hab. Senegambien, Guinea: Mus. Berol. Bruxell. etc. — O0. S. M. (Mossambique: Peters; Damaragebiet: An- derson.) Syn. Ciconia Abdimii, Licht. Doubl. p. 76. — Sphe- norhynchus Abdimii, Hempr. Ehrenb. Symb. Physic. Av. 15* 228 650. 651. t. 2. — Creischm. Rüpp. Atl. t. 8. — Reichb. fig. 455, — Ciconia sp. Sclat. Jard. Contrib 1852, p 159. — A. Brehm, Cab. Journ. I. p. 81. — Abdimia sphenorhyncha, Bonap. Consp. II. p. 106. — A. Brehm, Cab. Journ. I. p. 102. (Fortpfl.) — Heugl. Uebers. p. 61. Myeteria, L. senegalensis, Sh. Alba; capite colloque nigris, nitore nonnullo aeneo-virescente; scapularibus, cauda tectrici- busque alarum superioribus et internis coracino-nigris; rostro sanguineo-rubro, fascia versus basin lata nigra, basi ipsa amaranthina; clypeo frontali membranaceo, triangulari, regione periophthalmica et lobulo carneo utrinque angulo malari affixo citrinis; pedibus griseo- brunneis, artubus incarnatis; iride castanea. Jun. Fus- cus, ubi avis adulta nigra; albedine corporis minus pura ; rostro nigro-rubente. Long. 43/. — rostr. 1'. — al. 23”. — caud. 10% — tars. 111^". Hab. Gambia: Rendall, Bowditch etc. — O. (Sennaar, Kordofan, Darfur, Abyssinien; Mossambique: Peters.) — M. (Verr.) Syn. Mycteria senegalensis, Sh. — Lath. Gen. Hist. IX. p. 19. — Shaw, Linn. Transact. V. p. 32, t. 3. eap. — Ciconia senegalensis, Vieill. Galer. pl. 255. — C. ephip- piorhyncha, Temm. Pl. col. — Rüpp. Atl. Av. t.- 3, fig. bon. —— Wagl. Syst. Av. sp. 5. — Bowd. Excurs. p. 229. — Wagl. Isis 1829, p. 658. — Reichenb. fig. 444. — Ephip- piorhynchus senegalensis, Bonap. Consp. ll. p. 106. — Heugl. Uebers. p. 61. Diese ausgezeichnete Art variirt sehr in der Grósse. A. Brehm giebt nach frischen Exemplaren die Länge des Männchen’s zu 4' 8", die des Weibchens zu 4' 2". Ersteres klaftert volle 7' 8". — Heuglin führt irrthümlich M. senegalensis und M. ephippiorhyzcha als zwei verschiedene Arten auf. Leptoptilos, Less. crumenifer, Cüv. Supra obscure fuscescente-ardesiacus, nitore nonnullo virescente; margine interscapulari albo ; alis concoloribus caudaque purius ardesiacis; subtus totus albus; capite et collo nudis, incarnatis, nigro-macu- losis, rarissime pilosis, hoc in saccum membranaceum ingentem exeunte; rostro maximo, rectissimo, sordide flavido; pedibus nigris; iride fusca. Mas et foem. ad. Long. circa 5'. — rostr. 11'/,". — al. 28". — tars. 101”. — dig. med. 51%,” — caud. 10". Hab. Senegambien; Guinea. — O. M. (Mossambique: Peters, etc.) Syn. Ardea dubia ex Africa, auct. — Ciconia argala, Temm. Pl. col. 301. — Wagl. Syst. Av. Cie. sp. 2. — €. crumenifera, Cüv. Mus, Paris. — Less. Tr. d'Ornith. row Ve——ÓÉ ucc 229 p. 585. — C. vetula, Sundev. Physiogr. Sällsk. Tidskr. 1838, p. 195. — Benn. Gard. and Menag. Zool. Soc. II. p. 273, c. fig. bon. — Reichb. fig. 448. — Argala crumenifera, Bp. Consp. Il. p. 107. — C. marabou, Vig. Denh. Trav. app. — Vierth. Naum. II. p. 32. — A. Brehm, Reisesk. III. p. 180. — Heugl. Uebers. p. 61. (L. argala!) Auch Dr. A. Brehm ist von der specifischen Verschiedenheit des L. Rüppellii Vierth., welchen er zu Chartum im Fleische sah, fest überzeugt; eine Ansicht, die ich nach wiederholter Untersuchung und Vergleichung des jetzt in der Bremer Samm- lung befindlichen Originalexemplares Vierthaler's durchaus theile. Männchen und Weibchen des L. erumenifer unterscheiden sich nach A. Brehm nicht. Auch die jüngeren Vógel haben die grösseren Flügeldeckfedern nicht weiss gerandet, wohl aber zuweilen die Alten, obgleich niemals auch nur annähernd in dem Grade als dies bei L. Rüppellii der Fall ist. (Bonap. Tabl. parallel. 1856, p. 231) Anastomus, Temm. 652. lamelligerus, T. "Totus niger, nitore nonnullo viridi et purpurascente; gula et spatio anteoculari nudis; plumis colli, ventris et crurium in lamellam longiusculam nitide corneam exeuntibus; scapis plumarum dorsi et tectricum alarum metallice splendentibus; rostro corneo-fusco; pedibus nigris; iride fusca. Long. circa 2*/. — rostr. 7" 2/". — al. 16". — tars. 5". — dig. med. 4". Hab. Senegambien, Guinea. — M. O. (Mossambique: Peters. — Madagascar: Sganz. J. Verreaux.) Syn. Anastomus lamelligerus, Temm. Pl. col. 236. — Wagl. Syst. Av. p. 142. — Griff. Anim. Kingd. Birds, fig. — Reichb. fig. 438.. — Hians capensis, Less. Man. II. p. 252. — Hiator lamelligerus, Bonap. Consp. Il. p. 109. Dem jüngeren Vogel fehlen die Hornpláttchen der Federn und in der Färbung ist viel bräunliche Beimischung. — Jules Verreaux beobachtete diese Art nicht selten in Südafrica, immer einzeln am Ufer der Seen und Flüsse. Die Lebensweise dersel- ben ist reiherartig. Die Nahrung besteht zumeistin Fróschen und Fischen. Einer Mittheilung Spanzin's zufolge verspeist dieser Vogel auf Madagascar vorzugsweise Helices. Ueber die Fort- pflanzung vermogte J. Verreaux nichts zu ermitteln. Scopus, Briss. 653. umbrelta, Gm. Umbrino-fuscus, crista occipitali com- pressa e plumis latiusculis apice obtusis formata; cauda nigricante-fasciolata, fascia terminali latissima fusca; rostro et pedibus nigerrimis; iride fusca. Long. circa 22". — rostr. 9" 3%. — al. 113". — caud. 61%”. — tars. 93". — dig. med. 1^ 11%. Hab. Senegal: Adanson. — Gambia: Bowd. — Casa- manze: Verr. — Gabon: Verr. — Congo: Tuckey. — O. M. (Mossambique: Peters: Madagascar: Desjard. — Ara- bien: Ehrenb.) T, 230 694. 655. Syn. Scopus, Briss. Ornith. V. p. 503. — Ombrette du Senegal, Buff. Pl. enl. 796. — Ardea fusca, Forst. ed. Licht. p. 47. — Lath. Syn. 5. p. 30. — Cephus sco- pus, Wagl. Syst. Av. p. 146. — Bowd. Exc. p. 230. — Tuckey, Zaire, p. 477. — H. Boie, Briefe aus Ostind. p. 61. — belegorg. Voy. Afr. austr. I. p. 516. — Reichb. fig. 513. — Bonap. Consp. Il. p. 144. — Ehrenb. Symb. physice. Av. dec. I. in coroll. Tantalus, L ibis, L. Albus; capite nudo rubro; alarum tectricibus superioribus et internis roseo-lavatis, limbo apicali sericeo- albo, macula anteapicali transversa violascente - rosea ; tectricibus inferioribus mediis sublaceris, pulchre et dilute coccineo-lilacinis, apice late sericeo-albis; remigibus nigris, primariis aeneo-virescentibus, secundariis purpur- ascentibus; cauda purpurascente-nigra ; rostro flavo; pedibus rubris; iride flavido-alba. Long. circa 3'. — rostr. 8 4,". — al. 1734”. — caud. 7!4". - tars. 7% — dig. med. 4^ 1. | Hab. Senegambien: Bowd. — 0. S. (Mossambique, Peters; etc.) — M. Syn. Tantalus ibis, L. S. N. 241. — Pl. enl. 389. — Ibis candida Perr. Hist. de l'Aead. 13. p. 61, 1. 13. av. jun. — Briss. Ornith. V. 349. — T. rhodinopterus, Wagl. Syst. Av. spec. 3. — Bowd. Excurs. p. 230. Ibis Nr. 1. — Biel. fig. 518. — Bonap. Consp. Il. p. 149. — A. Brehm, Cab. Journ. I. p. 103. A. Brehm beobachtete zwei verschiedene Rassen dieses Vogels. Das Männchen der grösseren misst nach. ihm 3' 3!/,"; es klaf- tert 5’ 7"; Schnabel 9" 6''; Tarsus 8". Die kleinere Form ergiebt beim Männchen als ganze Länge 2' 10'; es klaftert 5' 2": Schnabel 7' 7"'; Tarsus 7" 2"', A. Brehm mógte die gróssere Rasse unter dem Namen T. longirosris abgesondert wissen. Ibis, Moehr. Faleinellus, Bechst. faleinellus, (L.) Purpurascente-castaneus, pilei et gena- rum plumis acuminatis, nitide castaneis; tergo, uropygio, crisso, caudae et alarum tectricibus, remigibus tertiariis caudaque aeneo-viridibus, nitore purpurascente; remigibus primariis splendide aeneo- virescentibus; loris et orbitis nudis viridibus; rostro et pedibus nigro-virentibus; iride fusca. Jun. Facie albicante. Long. circa 19/,/.—- rostr. 5". — al. 10',". — caud. 4" 2%. — tars. 9" 7'^*. — dig. med. 2^ 6'^. Hab. Senegal: Mus. Lugd. — Casamanze: Verr. — Gabon: Verr. — Sierra Leone: Brit. Mus. — S. O. M. Syn. Tantalus faleinellus, L. S. N. I. 241. — PI. enl. 819. — T. igneus et T. viridis, Gm. — Wagl. Syst. m ^ 656. 657. 658. 231 Av. Ib. sp. 1. — Ibis saera, Temm. Man. ed. I. p. 385.— Ibis faleinellus, Temm. Man. II. p. 598. — Naum. t. 219. — Degl. Ornith. Europ. IL. p. 161. — Gould. pl. 311. Falcinellus igneus, Bonap. Consp. Il. p. 158. Gerontieus, Wagl. hagedash, (Lath.) Supra aeneo-fuscescens, nitore non- nullo aureo; corpore subtus, collo et capite griseis, hoc obscuriore; vitta malari alba ; tectricibus alarum superio- ribus metallice viridibus, majoribus violaceo-cupreis; re- migibus majoribus nigris, chalybeo-resplendentibus ; rec- tricibus duabus intermediis aeneo-viridibus; rostro nigro, culmine basi coccineo; pedibus nigro-rubentibus. Long. circa 26". — rostr. 4^" 10'". — al. 14'/,". — caud. 10". — dig. med. 2^ 7. Hab. Gambia: Rendall, Bowdich. — Old Calabar: Jard. — O0. M. (Mossambique: Peters.) Syn. Tantalus hagedash, Sparm. Lath. I. O. II. 709. — T. eaffrensis, Licht. Catal. Hamb. — Ibis hagedash, Wagl. Syst. Av. Ib. sp. 9. — Id. Isis 1829, p. 760. — J. chalcoptera, Vieill. N. D. 16. p. 9. — Id. Galer. des Ois. pl 246. — "Temm. Catal. system. 1807, p. 256. — Bowd. Excurs. p. 230. — Jard. Ann. Mag. vol. 17. p. 85. — Deleg. Voy. Afr. austr. I. p. 112. — Hagedashia caffrensis, Bonap. Consp, Il. p. 153. — Phimosus hagedash, Reichb. fig. 529. — A. Brehm, Reisesk. III. p. 141. Einen anziehenden Bericht über die Lebensweise dieses ka gab neuerlich Delegorgue. a. Comatibis, Reichb. olivaceus, Du Bus. Supra fusco-aeneus; facie et capitis lateribus nudis; occipite plumis valde elongatis subviola- scentibus cristato; capite, collo et pectore fusco-flave- scentibus; regione parotica fulva; tergo et uropygio vi- ridi-aeneis; tectricibus alarum minoribus smaragdino- splendentibus, nitore purpurascente, mediis et majoribus, remigibus rectricibusque nigro-chalybeis ; abdomine brun- neo; rostro rubescente; pedibus fuscis. Long. circa 24". Hab. Guinea: Mus. Bruxell. Paris. Syn. Ibis olivaeea, Du Bus, Bullet. Acad. Brux. 1837, p. 103. — Id. Esquiss. ornith. I. pl. 3, fig. bon. — Coma- tibis olivacea, Rei hb. fig. 1384. — Hagedashia oli- vacea, Bonap. Consp. II. p. 153. — Id. Tabl. | asini 1856, p. 30 (Comatibis !). b. Threseiornis, Gould. religiosus, Sav. Albus; capite et collo totis nudis , ni- gris; remigum apicibus nigro-cinerascentibus, secundariis dimidio apicali nigris, virescente-violaceo resplendentibus, pogoniis apice diffractis, valde elongatis, nutantibus, cau- 232 699. dam ex parte obtegentibus ; rostro pedibusque nigris; iride dilute fusca. Long. 26. — rostr. 5'/—06"'.—- al. 15^. — tars. 3". — dig. med. 3% 1'". Hab. Senegambien: Mus. t'erol. — Casamanze: Verr. — $. O. (Mossambique: Peters; Ourimba-Inseln.) — M. Syn. Tantalus aethiopieus, Lath. J. O. II. 706. — Numenius ibis, Cüv. Ann. du Mus. IV. p. 116, t. 53. — Ibis religiosa, Sav. Hist. nat. de l'Ibis 1805, t. 4. — Descript. de l'Eg. t. 7, fig. bon. — Wagl. Syst. Av. Ib. sp. 2. — Temm. Man. IV. p. 390. — Degl. Ornith. Europ. Il. p. 160. — Reichb. fig. 539—140. — Bonap. Consp. Il. p. 151. — A. Brehm, Cab. Journ. I. p. 141. — Id. Reisesk. IIl. p. 173. — Heugl. Uebers. p. 61. Bonaparte meint die von Bernier an das Pariser Museum einge- : sandten Exemplare aus Madagascar als kleiner und dünn- schnäbliger specifisch absondern zu müssen, und schlägt für dieselben den Namen Ibis Bernieri vor. egreita, Temm. Simillimus speciei praecedenti, sed: minor, rostro multo graciliore minusque arcuato; pedibus brevioribus; fascieulo plumarum colli inferioris longarum, nitidarum, subulatarum, nivearum; remigum secun daria- rum dimidiis apicalibus ut in G. religioso formatis, albo et violascente-chalybeo variegatis. Long. circa 23". Hab. Guinea: Mus. Lugdun. Syn. Ibis egretta, Temm. Man. d'Ornith. vol. IV. p. 391, '— Bonap. Consp. gen. av. vol. Il. p, 151. 660. 661. e. Scolopacidae, | Vig. Numenius, L. arguata, L. Dilute griseus; collo et pectore fusco-ma- culatis; ventre albo, fusco longitudinaliter vario; dorsi plumis tectricibusque alarum minoribus medio nigrican- tibus, margine rufis; cauda cinerascente-albida, brunneo- fasciata; maxilla nigricante-fusca, mandibula carnea; pe- dibus plumbeis; iride brunnea. Fo em. Magis cinerascens. Long. circa 24". — rostr. 5" 8^. — al. 12". — tars. 314. — dig. med. 1^ 9'^'^. Hab. Ashantee: Pel. (Mus. Lugd.) — S. O. (Rothes Meer: Daubeny; Abyssinien: Rüppell; ‚südlich bis Don- gola: A.Brehm‘; Mossambique: Peters.) Syn. Scolopax arquata, L. S. N. ed. XII. p. 242. — Lath. J. O. II. p. 710. — Temm. Man. d'Orn. II. p. 603. — Naum. t. 216. — Gould, pl. 302. — Degl. Ornith. Europ. II. 165. — Reichb. fig. 541. — Schleg. Fauna van Nederl. Vog. t. 167. phaeopus, (L. Dilute brunneo-cinerascens; gula alba; collo, capitis lateribus et pectore maculis brunneis longi- tudinalibus; pileo brunneo, vitta mediana stricta fulve- scente-albida; superciliis albidis; abdomine albo; subala- 662. 663. 664. 233 ribus albis, brunneo fasciolatis; dorsi plumis et tectrici- bus alarum minoribus medio fuscis, pallide marginatis ; cauda cinerascente, fusco-fasciata; rostro nigricante, basi rubente; pedibus plumbeis; iride brunnea. Long. 15—16". — rostr. 3^ 2 — 10%. — al. 10—11^. — tars. 2^ 4. — dig. med. 114". Hab. Gambia: Rendall. — Ashantee: Pel. — S. 0. M. Mossambique: Peters etc.) Syn. Scolopax phaeopus, L. S. N. ed. XII. p. 243. — Temm. Man. d'Orn. I. p. 604. -— Naum. t. 217. . Gould, pl. 306. — Degl. Ornith. Eur. ll. p. 173. — N. minor, Briss. — Reichb. fig. 540. J. Verreaux traf diese Art niemals in Südafrica an. haesitatus. nob. Quoad colorem speciei praecedenti simillimus, sed diversus ab ea; statura minore; rostri co- loribus, maxilla tota fusco-nigra, mandibulae dimidio basali (in ave sicca) flavido; rectricibus omnibus fusco et albido fasciatis, fasciis 7—8 fuscis latioribus; subcauda- libus albis, immaculatis; subalaribus minoribus totis albis ; iride flava. Long. circa 15'5'. — rostr. 2" 10. — al. 85/,"7. — tars. 2". — dig med. 1^ 5:/,'^. Hab. St. Thomé: Weiss. (Mus. Brem.) Die Schwanzfedern sind bei N. phaeopus auf bráunlichgrauem Grunde schmal schwarzbraun gebändert; bei haesitatus sind die dunkelbraunen Binden etwas zahlreicher, 8—9, und weit brei- ter als die hellgrauen Zwischenráume. Die Fleckung der Brust besteht bei N. haesitatus in Pfeilflecken mit verlüngerter Spitze, bei phaeopus ist sie weit dunkler und markirter und . die Pfeilfleckenform ist undeutlicher. Die Bänderung der Innen- fahne der remig. primar. und secund. ist sehr deutlich und tief einschneidend bei N. phaeopus, sehr undeutlich bei N. hae- sitatus. Limosa, Briss. rufa,Briss. Supra rufo et nigro-variegata, subtus laete rufa; pectoris lateribus et subcaudalibus nigro-striatis ; pileo et nucha dilute rufis, brunneo-maculatis; alae tec- tricibus cinereis, albo-limbatis; uropygio albo, maculis nonnullis brunneis; remigibus nigris, intus albo -varie- gatis; cauda albo brunneoque fasciolata; pedibus nigri- cantibus, rostro basi pallide rubente, apice nigro; iride brunnea. Mas in ptil. aestiv. Long. 13—14"'. — rostr. 2" 10%. — al. 8", — tars. 1" 8%. — dig. med. 14'/". Hab. Gambia: Rendall. — S. Syn. Seolopax lapponica, L. S. N. ed. XII. p. 246. — L. rufa, Briss. Ornith. V. 281. — Temm. Man.Il. p. 668. — QNaum. t. 215. — Gould, pl. 306. — Degl. Ornith. Europ. Il. p. 173. — Reichb. fig. 565—606. Totanus, Bechst. stagnatilis, Bechst. Supra dilute cinereus, marginibus plumarum albidis; superciliis, facie, tergo ef corpore 234 subtus pure albis; alarum tectricibus minoribus nigrican- tibus; colli et pectoris lateribus brunneo-maculatis; cauda albo brunneoque fasciata: rectricibus duabus externis fascia serrata brunnea longitudinaliter notatis ; rostro ni- gricante; pedibus olivaceis; iride brunnea. Ptil. hiem. Long. 8:/—9". — rostr. 1^ 61/"'. — al. 5% 1“. — caud. 2" 5'". — tars. 1° 9%. — dig. med. 1^. Hab. Gambia: Rendall. — Ashantee: Pel. — S. 0. M. Syn. Totanus stagnatilis, Bechst. Naturg. Deutschl. 4. p. 261.. - Scolopax totanus, L. S. N. ed. XII. p. 245. — Temm. Man. ll. p. 647. — Naum. t. 202. — Gould, pl. 314. — Degl. Ornith. Europ. IIl. p. 185. — Reichb. fig. 578— 79. — Heugl. Uebers. p. 62. Das bei Sacconde auf der Goldküste im April erlegte Exemplar Pel's in der Leidner Sammlung ist ein Weibchen im Uebergangs- kleide. — Heuglin traf den Vogel Ende April in Galabat im vollständigen Sommerkleide. 665. calidris, Bechst. Supra cinereo-olivascens , nigro-stria- tus; uropygio albo; subtus albus, maculis longitudinalibus fuscis; abdominis et subcaudalium maculis obliquis; remi- gibus secundariis dimidio apicali albis; rectricibus inter- mediis cinereo. nigroque —, reliquis albo nigroque fascia- tis, omnibus apice albis; rostro basi rubro, apice nigri- cante; pedibus rubris; iride brunnea. Ptil. aest. Long. 10—101/". — rostr. 11%. — al. 5" 9%, — tars. 1^ 9%. — dig. med. 1^ 3. | Hab. Gambia: Rendall. — Ashantee: Pel. — S. 0. — M. (Verr.) Syn. Scolopax calidris, L. S. N, ed. XII. p. 245. — Bechst. Naturg. D. 4. p. 216. -— Temm. Man. II. p. 643. — Naum. t. 199. — Gould, pl. 310. — Degl. Ornith. Europ. ll. p. 588. — Tringa gambetta, Gm. — Reichb. fig. 580—81. ,— Heugl. Uebers. p. 62. 666. glareola, L. Pileo et cervice brunneo albidoque maculatis ; plumis dorsi medio nigricantibus, lateraliter albo-bimacu- latis; capitis lateribus collo antico, pectore et hypochon- driis albis, fusco-maculatis; rectricibus brunneo albomıe fasciolatis; rostro nigro, basi virescente; pedibus virescen- tibus; iride brunnea. Ptil. aestiv. Long. 7'/?". — rostr. 1" 5'". — al. 675". — caud. 9". — tars. 14, — dig. med. 1“. Hab. Senegal: Mus. Berol. — Casamanze: Verr. — Gabon: Verr. — S. O. M. Syn. Tringa glareola, L. F. Suec. p. 66. — Tota- nus glareola, Temm. Man. d’Ornith. II. p. 654. — Naum. t. 198. — Gould, pl. 315, fig. 2. — Degl. Ornith. Europ. II. p. 190. — Reichb. fig. 587—88. — Heugl. Uebers. p. 62. 667. ochropus, (L. Supra olivascente-brunneus, nitore non- nullo. virescente; dorsi plumis et alarum tectricibus mar- 668. 669. 670. 235 gine albo-maculatis vel punctatis; tectricibus caudae su- perioribus et corpore subtus pure albis; gutture et pec- tore confertim brunneo-striolatis; cauda alba; rectricibus mediis fasciis nonnullis latis nigris. lateralibus vix ullis; rostro basi nigro-vire:te; pedibus virescente-griseis; iride fusca, Ptil. hiem. Long. 8'". — rostr. 1^" 5. — al. 6". — caud. 2!5". — tars. 1" 4%. — dig. med. 1^ 3%. Hab. Gabon: Verreaux. — S. 0. — M. (Verr.) Syn. Tringa ochropus, L. S. N. ed. XIi. p. 250. — Temm. Man. d’Orn. II. p. 651. — Naum. t. 197. — Gould, pl. 315, fig. 1. — Degl. Ornith. Europ. II. p. 292. — Reichb. fig. 585—806. — Heugl. Uebers. p. 62. glottis, L. Pileo et cervice nigro alboque striatis; facie et corpore subtus albis, maculis subovatis nigris; abdo- mine imo crissoque immaculatis; subcaudalibus nigro- striolatis; dorsi plumis et tectricibus minoribus nigris, illis margine albis, his maculis marginalibus rufescente- albidis; tectricibus majoribus rufescente - griseis, medio longitudinaliter nigris margineque nigro-notatis; rectrici- bus mediis cineraceis, fusco-fasciatis; pedibus virentibus ; rostro brunnescente. Ptil. aestiv. Long. 12". — rostr. 2" 1, — tars. 2". — dig. med. 1^ 3!/^'". Hab. Gambia: Rendall. — Ashantee: Pel. — Gabon: J. Verreaux. — Casamanze ; Verr, — $. 0. M. (Damara- gebiet: Anders. — Mossambique : Pet. etc.) Syn. Seolopax glottis, L. S. N. ed. XII. p. 245. — T. glottis, Bechst. — Temm. Man. II. p. 659. — Naum. t. 201. — Gould, pl. 312. — Degl. Ornith. Europ. II. p. 181. — Reichb. fig. 574—75. Actitis, Boie. hypoleucus, L. Supra brnnneo-olivascens, nigro-strio- latus; alarum et dorsi plumis fusco gracillime fasciolatis ; subtus totus albus; colli et pectoris lateribus brunneo- striatis; cauda gradata; rectricibus duabus mediis dorso concoloribus, fusco transversim notatis, reliquis albis, nigro-maculatis; rostro cinerascente; pedibus cinereo- virentibus; iride brunnea. Long. 7'/". — rostr. 10. -- al. 4". — caud. 1'5". — tars. 10. — dig. med. 10'/'^. Hab. Gambia: Rendall. — Casamanze: Verr. — Agua- pim: Riis. — Sacconde: Pel. — Gabon: Verr. — S. O: (Rosseires: Vierthal.) — M. (Cap: J. Verreaux.) Syn. Tringa hypoleucos, L. S. N. ed. XII, p. 250. — Totanus hypoleucus, Temm. Man. Il. p. 656. — Naum. t. 194. — Gould; pl. 318. — Degl. Orn. Europ. I. p. 194. — Reichb. fig. 593. BRecurvirostra, L. avocelta, L. Alba; vertice, collo postico, scapularibus ex parte, tectricibus alarum et remigibus nigris; rostro 236 671. 6 6 2. 3. nigro; pedibus caesiis; iride rufescente-brunnea. Long. 175". — rostr. 3'/". — al. 81". — tars. 39" 5'". — dig. med. 1^ 8%. Hab. Congo; Tuckey. — S. O. M. (?) Syn. Recurvirostra avocetta, L. 5. N. ed. XII. p. 256. — Temm. Man. d’Orn. II. p. 590. — Naum. t. 204. — Gould, pl. 368. — Degl. Orn. Europ. Il. p. 256. — Tuckey, Zaire, App. p. 407. — Reichb. fig. 985—588. — Heugl. Uebers. „63, " A. Brehm will die Recurvirostra Aegyptens unter dem Namen R. helebi specifisch geschieden wissen. Dieselbe sei grösser, habe viel hóhere Fusswurzeln und tiefer ausgeschnittene Schwimm- háute: Cab. Journ. IL. p. 84. Er misst ein frisches männliches Exemplar: 16° 5"', Es klafterte 2' 4" 4'". Weibchen 15‘ 6”'. lephroleuca, Vieill. Pileo, cervice, collo postico et inter- scapulio dilute cinereis; dorso, scapularibus et alis ob- scurioribus; remigibus primariis nigris; cauda dilute cae- rulescente-cinerea; gastraeo toto niveo; rostro nigro; pedibus rubris. Long. 17—1$5*". | Hab. Senegal: Vieill. Syn. Recurvirostra tephroleuca, Vieill. Encycl. meth. Orn. p. 360. In keiner mir bekannten Sammlung. Himantopus , Briss. melanopterus, Meyer. Capite, collo et corpore subtus pure albis; occipite et nucha nigris; dorso et alis nigris, nitore virescente; cauda cineracea; rostro nigro, pedibus ruberrimis; iride coccinea. Long. circa 24". — rostr. 23/". — al. 95/,4—10". — tars. 5—5'/". — dig. med. 1!^- 174". Hab. Senegal: Mus. Berol. — Casamanze: Verr. — Accra: Weiss. — Ashantee: Pel. — Gabon: Verr. — S. O. M. (Damaragebiet: Anders.) Syn. Charadrius himantopus, L.S. N.XII. p. 255. — H. rufipes, Bechst. Nat. Deutschl. 4. p. 446. — Hypsi- bates himantopus, Nitsch. — Naum. t. 2083, — Gould, pl. 289. — Temm. Man. II. p. 528. — Degl. Ornith. Eur. Il. p. 252. . A. "rehm, Cab. Journ. II. p. 82. (NB.) — Reichb. fig. 638—40. — Heugl. Uebers. p. 63. Nach J. Verreaux auch in Madagascar. — Nach Heuglin südlich bis Kordofan. Philomachus, Moehr. pugnax, L. Supra plerumque brunneus, nigro-macula- tus plumarumque marginibus rufis;. tectricibus alarum nonnullis longioribus rectricibusque intermediis fusco nigro rufoque fasciatis; corpore inferiore toto pure albo; pec- tore rufescente, brunneo-maculato; rostro fuscescente, pedibus flavo-virentibus; iride brunnea. Foem. Multo minor, magis cinerascens; rostro et pedibus obscuriori - 674. 675. 237 bus. (Ptil. hiem.) Long. circa 12. — rostr. 1 5. — al. 6" 7°. — tars. 1" 9. — dig. med. 1" 51/,. Hab. Gabon: Verr. — S. O. M. (Damaragebiet: An- derson. — Cap: Verr.) Syn. Tringa pugnax, L. S. N. XII. p. 247. — Ma- chetes pugnax, Cüv. — Naum. t. 190—93. — Gould, pl. 328. — Temm. Man. II. p. 631. — Degl. Ornith. Eur. Il. p. 201. — Reichb. fig. 596—604. — Heugl. Uebers. p. 63. - »Aber wie in Südafrica, schreibt uns J. P. Verreaux, findet man auch in Gabon nur jüngere Vögel“ und A. B rehm: „Vorzüglich häufig in Nordostafrica ist M. pugnax, doch sind alte Männchen sehr selten; man sieht fast nur Weibchen und junge Vógel* Cab. Journ. II. p. 82. — Heuglin traf dagegen im August 1852 viele Männchen im Prachtkleide bei Dongola. Tringa, L. canutus, L. Pilei et dorsi plumis tectricibusque alarum minoribus nigris, rufo-marginatis, his maculis majoribus ovatis rufis; superciliis et corpore subtus ferrugineis; nucha rufa, nigro-striolata; abdomine albo, rufo nigroque maculato; caudae tectricibus superioribus albis, nigro et rufo-maculatis; rectricibus nigricantibus, albido-limbatis ; rostro et pedibus nigro-virescentibus; iride brunnea. Ptil. aestiv. Long. 9—9'/^". — rostr. 1^ 3'". — al. 9" 10%, — tars. 12''". — dig. med. 10%. Hab. Gambia: Rendall: Mus. Brit. — O. (Oberer blauer Nil: Vierth.) — M. Syn. Tringa canutus, L. S. N. XII. 251. — Tringa cinerea, Gm. — Temm. Man. II. p. 627. — Degl. Ornith. Eur. Il. p. 219. — Naum. t. 183. — Gould, pl. 324. — Tr. ferruginea, M. W. — Reichb. fig. 611—12. J. Verreaux traf diese Art niemals in Südafrica. subarquata, (Gm.) Dorsi plumis tectricibusque alarum minoribus et majoribus nigris, margine rufo-maculatis, plurimis cinereo-marginatis ; facie, superciliis et gula albis, brunneo maculatis; pilei plumis nigris, rufo-limbatis; nucha rufa, nigro-striolata; corpore subtus castaneo, plus minusve fusco-maculato; rectricibus nigricantibus, albo-limbatis; rostro et pedibus nigricantibus; iride fusca. Ptil. aestiv. Long. 7^" 3—8'". — rostr. 11/5". — al. 4^ 9, — caud. 1^" 7^'. — tars. 1^". — dig. med. 10°. | Hab. Gambia: Rendall. — Casamanze: Verr. — Sac- condé: Pel. — Gabon: Verr. — S. O0. M. (Damaragebiet : Anderson. Cap: Verr.) | Syn. Scolopax subarquata, Gm. S. N. I. p. 658. — Numenius pygmaeus, Lath. etc. — Temm. Man. Il. p. 609. — Scol. africana, Gm. — Numenius africanus, Lath. — Degl. Ornith. Eur. I. p. 225. — Gould, pl. 328. — Naum. t. 185. — Le Cocorlis du Senegal: Temm. Catal. system. 1807, p. 25S. — Reichb. fig, 618—20. 238 676. 678. , Südafricanische Exemplare dieser weitverbreiteten Art haben den Schnabel constant kürzer. Rendall’s Exemplar im Brittischen Museo trägt ein Uebergangskleid ; das von Pel ist ein Weibchen im Winterkleide und wurde im September erlegt. A. Brehm fand diese Art im schónsten Kleide in Sudahn. Temminkü, Leisl. Notaei plumis nigris, late rufo-mar- ginatis; fronte, jugulo et pectore rufo-cinereis, maculis minutis longitudinalibus nigris; gula, abdomine et rec- tricibus lateralibus albis, duabus intermediis fuscis, rufo - limbatis; rostro et pedibus fusco-virentibus ; iride fusca. Ptil. aestiv. Long. 5'A". Hab. Senegambien: Licht. — S. O. (Sennaar, Kordo- fan: Petherick.) Syn. Tringa Temminkii, Leisler, Nachtr. zu Bechst. Naturgesch. Deutschl. I. p. 65. — Temm. Man. d'Ornith. il. p. 622. — Degl. Ornith. Europ. I. p. 237. — Naum. t. 189. — Gould, pl. 333. — Licht. Doubl. p. 75. — Reichb. fig. 630—32. — Heugl. Uebers. p. 63. minula, Leisl. Notaei plumis nigris, late rufo-margi- natis; pileo nigro, rufo-maculato; superciliis corporeque subtus albis; capitis, colli et pectoris lateribus dilute ru- fescentibus, maculis minutis fuscis; rectricibus laterali- bus fusco-cinereis, albo-limbatis; rostro et pedibus nigris ; iride nigra. Ptil. aestiv. Long. 5'^". — rostr. 9%. — al. 3" 5%. — caud. 1^ 5!'". — tars. 9'". — dig. med. ato. Hab. Gambia: Rendall. — Casamanze: Verr. — Sac- condé: Pel. — Gabon: Verr. — S. O. (Oberer blauer Nil: Vierth. etc.) —M. (Damaragebiet: Anderson. — Cap: H. Boie.) Syn. Tringa minuta, Leisler Nachtr. zu Bechst. Naturg. Voeg. Deutschl. I. p. 74. — Temm. Man. II. p. 624. — Degl. Ornith. Europ. Il. p. 236. — Naum. t. 184. — Gould, pl. 332. — Reichb. fig. 615—17. Calidris, Illig. arenaria, (Gm.) Dorso et scapularibus obscure rufis, maculis majoribus nigris, plumarum marginibus et apici- bus albidis; pileo nigro, rufo et albo variegato; collo, pectore et epigastrii lateribus rufo-cinereis, nigro-macu- latis, plumis apice albidis; alae tectricibus fuscis, rufo- variis; abdomine albo; rectricibus duabus mediis nigris, margine rufo-cineraceis; rostro et pedibus nigris; iride: nigra. Ptil. aestiv. Long. 7—7'/". — rostr. 101/,"*. al. 4:5". — caud. 13/4". — tars. 101%. — dig. med. S'^. Hab. Gambia: Rendall. — Saccondé: Pel. — S. 0. M- . Syn. Tringa arenaria, Gm. S. N. I. p. 680. — Arenaria calidris, Meyer. — Temm. Man. Il. p. 524. — Degl. Ornith. Eur. IL. p. 236. — Naum. t. 182. — Gould, pl. 335. — Reichb. fig. 605—7. Das im April erlegte Exemplar Pel's in der Leidner Sammlung trágt ein Uebergangskleid. "WEWUC—————————————————Oo2.n-— 679. 680. 681. 239 Gallinago, Leach. seolopacinus, Bp. Supra nigro rufoque longitudinaliter variegatus; collo pectore et hypochondriis dilute rufis, illis fusco-maculatis, his nigricante albidoque fasciatis ; abdomine medio et inferiore albo, immaculato; pileo nigro-bifasciato ; rectricibus rufis, nigro transversim no- tatis; rostro brunneo, basi cinerascente; pedibus pallide virescentibus; iride nigra. Long. 10^. — rostr. 2^ 71. — al. 5" 1'", — tars. 1" 2142, — dig. med. 1^ 514'". Hab. Senegal: Licht. — Gambia: Rendall. — S. O. Syn. Scolopax gallinago, L. S. N. XII. p. 244. — Temm. Man. II. p. 676. — Degl. Ornith. Eur. I. p. 211. — Naum. t. 290. — Gould, pl. 321, fig. 2. — A. Brehm, Cab. Journ. ll. p. 82. — Reichb. fig. 358—59. Geht im Sudahn südlich bis zum 13° N. B. (A. Brehm.) — In Südafrica vertreten durch Gallinago atripennis, Bonap. latipennis, Bp. Similis quoad habitum et colores G. scolopacino, sed cauda subaequali et rectricibus qua- tuordecim omnibus latissimis, omnino rufis, fascia unica anteapicali nigra. Long. circa 10^. Hab. Gambia: Mus. Brit. Lond. Syn. Galinago latipennis, Bonap. Tabl. parall. 1856, p. 42. (Compt. rend. de l'Aead. Se. nat.) | Hhynchaea, Cüv. capensis, (L.) Foem. Pileo fusco, linea mediana fulva; fascia brevi poneoculari alba ; gula, collo toto et interscapulio ferrugineis; dorso obscure cinereo, nigro transversim vermiculato maculisque nonnullis longitudinalibus fulvis, nigro-marginatis notato, alis aeneo-virentibus, fasciolis gracillimis nigris; fascia pectoris nigra, utrinque sursum elongata ibique inferiore margine alba; abdomine albo, macula ad epigastrii latera fusca; remigum pogoniis ex- ternis maculis rotundatis fulvis, nigro limbatis, pulchre no- tatis; cauda cinerea, nigro-vermiculata, fasciis nonnullis latioribus fulvis ; rostro viridi-nigricante; pedibus et iri- dibus fuscis. Long. circa 10% — rostr. 1^ 10'". — al. 5^. 9". — tars. 14 BY. Hab. Bissao, S@hegal: Verr. — Gambia: Rendall. — Gabon: Verr. — S. O. M. (Mossambique: Peters. — Ma- dagascar: Desjard. Sganz.) > Syn. Rhynchaea capensis, J. E. Gray Zool. Mise. 1. p. 18. — Scolopax capensis, L. S. N. XII. p. 246. — Pl. enl. 922. 270. — Scol. bengalensis, Gm. — Pl. enl. . 881. jun. — Rh. variegata, Vieill, Gal. pl. 240, — Desc. de l'Eg. Ois. t. 14, fig. 4. — Audouin Text p. 404. — Less. Tr. d'Orn. pl. 102, fig. 1. — Sec. caffra, Forst. ed. Licht, p. 49. — Jard. Contrib. to Ornith. 1852, p. 52, pl. 89, fig. 1, 240 682. 683. 2, 3, pulcherr. pulli et ovor. — Rh. africana, Less. Man. I. p. 270. — A. Brehm, Cab. Journ. II. p. 82 und I. p. 103. — Sganz. Ois. de Madag. p. 43. — Reichb. fig. 548—49. Brütet am Manzalehsee in Aegypten: A. Brehm. — Wir beschrie- ben das weit schöner gefärbte Weibchen. Die Männchen der Rhynchaea-Arten tragen ein blasseres hellgelbliches unansehn- licheres Kleid. f. Palamedeidae, G. R. Gray. Parra, Lath. africana, Gm. Supra pallide cinnamomea, nitore non- nullo olivascente; fronte nudo caeruleo; tergo et uropy- gio saturate cinnamomeis; pileo, nucha et collo postico nigris, nitore nonnullo chalybeo; capitis lateribus, collo laterali et antico, mento guttureque albis; pectore supe- riore aureo-flavo; corpore inferiore reliquo cinnamomeo; crisso, cruribus et subcaudalibus albido-mixtis ; remigi- bus majoribus nigris, teriiariis cinnamomeis, apice ex parte nigris; cauda brunnea; rostro dilute caeruleo, apice corneo; pedibus cinerascentibus; iride alba. Long. 10- 10:4. — rostr. 1^ 2”. — al. 574". — tars. 2" 1'". — dig. med. 2" 11°. — dig. post. 2^ 7”, Hab. Senegambien, Guinea. (Rendall, Morgan, Bowdich, Weiss, Tuckey, Pel etc.) — Gabon: Verr. — O. (Abys- sinien, Sennaar; weisser Nil 3—4° N. B. Brun-Rollet. — Mossambique: Peters.) — M. Syn. Parra africana, Gm. S. N. I. 709. — Lath. Gen. Syn. V. 246, pl. 87. — Id. Gen. Hist, IX. p. 394. : Encycl. p. 1056. — Swains. Zool. Illustr. sec. ser. pl. 43. — Bowd. Excurs. p. 230. — Tuckey Exped. Zaire, p. 407. — Meto- pidius africanus, Wagl. — Beichb. fig. 1121—22. Das Vorkommen dieser Art in Südafrica hat erst nördlich von der Capcolonie seinen Anfang. — Stirnschild an frischen Exem- plaren hellblau. capensis, Smith. Supra brunnescens; plumis margine pallidioribus; fronte flavido; superciliis albis; vertice, fasciola ante alas, hypochondriis. caudaque aurantiaco- rufis; auchenio nigro, purpurascehte tincto; colli et pec- toris lateribus virente-flavidis; remigibus fuscis, apice pallidis; subtus albida; rostro brunneo-flavescente; pedi- bus viridi-flavis. Long. 7^ 3. — rostr. a riet. 92‘. — al. 3:4 9'^;, — tars. 1% 5%. dig. med. 1^ 4^. Hab. Ashantee: Verr. — M. Syn. Parra capensis, A. Smith Illustr. Zool. S. Afr. pl. 32. 684. 685. 686. 241 g. Rallidae, Leach. Rallus, L. Hypotaenidia, Reichb. oculeus, (Temm.) Major, pulcher; supra pure olivaceus, occipite obscuriore; sincipite, facie, regione oculari et gula dilute cinereis; collo postico et laterali, pectore et epigastrio laetissime rufis; abdomine reliquo pallide oli- vaceo, fasciis irregularibus fulvis; subcaudalibus nigri- cante et fulvo fasciatis; cauda unicolore rufa; remigibus nigris, maculis subrotundatis niveis eleganter pictis; tec- tricibus alarum nec non subalaribus albo-maculatis, mar- gine flavescentibus; rostro mediocri viridi; pedibus ru- bentibus; iride rubra. Mas. Long. 11^ 3% — rostr. 1^ 5'", — al. 6" 8%. — caud. 2^ 4'", — tars. 1^ 11'^. Hab. Rio Boutry: Pel. — Gabon: Mus. Paris. — Agua- pim: Riis. Syn. Gallinula oculea, Temm. in Mus. Lugd. — Hartl. Cab. Journ. HI. p. 357. Porzana, Leach. marginalis, Hartl. Supra nigricans, plumis olivaceo- marginatis, limbo laterali albo; pileo ardesiaco; subtus cinerea, gula et abdomine albicantibus; crisso et subcau- dalibus pallide rufis; subalaribus cinereis, albido varie- gatis; pedibus virente-plumbeis; r stro viridi. Long. 73/,". — rostr. 8%. — al. 3° 10'". — tars. 13°. — dig. med. 47 Hab. Gabon: Aubry Lecomte. (Mus. Paris.) Ich fand diese hübsche neue Art in zwei Exemplaren unter den zahlreichen Schátzen des Magazin's der Pariser Sammlung. Corethrura, Reichb. pulchra, J. E. Gray. Capite colloque totis, pectore, epigastrio et cauda laetissime rufis; mento pallidiore ; corpore reliquo supra et subtus nigro, maculis rotundatis eircumscripte albis, in uropygio et tectricibus caudae su- perioribus minoribus et obsoletioribus, notato; subalari- bus nigris, albo-maculatis; remigibus brunneis, albo-ma- culatis; rostro et pedibus obscure virentibus; iride rubra. Long. 63/4". — rostr. 7°. — al. 2^" 9'". — caud. 11^". — tars. 15'". — dig. med. 15'^. H.b.: Gambia, Sierra Leone: Swains. — Cap Lopez: Verr. — Ashantee: Pel. — Aguapim : Riis. — Gabon: Mus. Paris. — M. Syn. Crex pulchra, J. E. Gray, Zool. Misc. I. p. 13. — Gallinula pulchra, Swains. West. Afr. II. p. 243. — Griff. Anim. Kingd. Av. 'IIL. p. 542, fig. — Ortygometra pulehra, G. R. Gray. — G. elegans. Smith, Illustr. S. Afr. Ornith. Av. pl. 32. — Reichb. fig. 1221. is 242 687. 688. 689. Sehr wahrscheinlich wird sich Gallinula elegans Sm. als der weibliche oder jüngere Vogel dieser Art erweisen. Der Hauptunterschied in der Färbung beider scheint darin zu beste- hen, dass die ziemlich grossen rundlichen Körperflecke bei C. pulchra weiss, bei C. elegans gelbbräunlich sind. Bonapartei, Hartl. Nigra. striis elongatis gracilibus albis longitudinaliter notata; subalaribus et cauda nigro alboque variis, corpori concoloribus ; capite et collo totis pectoreque superiore intense rufis; rostro et pedibus fu- scescentibus. Foem. Nigro brunneoque fasciolata; gula et abdomine medio fulvis. Long. 4" 10. — rostr. 5%,“'. — al. 2" 31". — tars. 8". Hab. Gabon: Aubry Lecomte. (Mus. Paris.) Die nächst verwandte Art Südafrica's, Corethrura Jardinei, Sm., unterscheidet sich zumeist durch den braunrothen Schwanz, cinnamomea, Less. Capite, collo, pectore et intersca- pulio laete cinnamomeis; dorso, alis, abdomine et hypo- chondriis nigricantibus, fasciolis permultis dilute flavo- rufescentibus; remigibus brunneis; rectricibus castaneis; rostro corneo-brunnescente; tarsis elongatis brunneo- rufis. Foem. Supra nigro-fusca, maculis minutis rotun- datis vel subovatis pallide brunneis crebre notata; tergo imo et uropygio vix maculatis; cauda tota nigra ; gastraei lateribus fulvescente fasciolatis; gula et abdomine medio fulvescente-albidis; crisso obscure fusco; remigibus fu- scis, tertiariis et tectricibus fulvo-variegatis; rostro nigri- cante-fusco; pedibus brunneis. Long. 6". — rostr. 6'^. — al. 3". — caud. 1^" 7%. — tars. 10. — dig. med. 1312". Hab. Casamanze: Less. — Gambia: Rend. — Sierra Leone: Lath. (Collect. Brogden.) — M. Syn. Rallus cinnamomeus, Less. Rev. zool. 1840, p. 99. -— Le Rale elegant, Less. Descript. p. 243. (excl. synon) — Rufous-headed Rail, Lath. Gen. Hist. IX. p. 379. Von Lesson selbst sehr irrthümlich mit der vorigen Art vereinigt. Sein Ausdruck ,,rayée par bandelettes etroites et égalesí* zeich- net diese Art von den verwandten Formen hinlänglich aus. Den von mir für das Weibchen dieser Art gehaltenen Vogel beschrieb ich nach einem Exemplare der Hamburger Sammlung. — Die süd- africanische C. ruficollis, J. E. Grays (dimidiata, Sm.. Illustr. S. Afr. Zool. pl. 20; Reichenb. fig. 1222) ist, beiläufig bemerkt, bis jetzt nicht in Westafrica gefunden worden. Wimantornis, Temm. haematopus, Temm. Supra olivaceo-brunnescens, plu- mis omnibus medio nigricantibus, margine pallidis; colli et pilei plumis concoloribus; colli lateribus et gula brun- neo-albidis; corpore subtus dilute olivascente, plumis omnibus late cinerascente-marginatis ; remigibus et cauda brevi fuscis; subalaribus albo-variegatis; iride et pedibus intense rubris; rostro viridi, apice pallidiore; unguibus 243 albis. Long. 17!4,—18". — rostr. 1" 9. — al. 81%", — tars. 2" 8. -- dig. med. 2^ 1%. — dig. ext. et int. 1" 9. — dig. post. 8'4'". Foem. Paulo minor. Hab. Dabocrom: Pel. — Aguapim: Riis. Syn. Himantornis haematopus, Temm. Mus. Lugd. — Hartl. Cab. Journ. vol. III. p. 357. — Schleg. Handb. Vog. fig. 89. ^ i Man findet diese ausgezeichnete westafricanische Form in den Museen zu London, Leyden, Basel, Frankfurt und Bremen. Porphyrio, Briss. * Caesarornis, Reichb. 690. leni, Thoms. Collo et corpore subtus laete et satu- rate caeruleis; capite, cruribus et ab omine imo nigri- cantibus; subcaudalibus ex parte niveis; corpore superiore obscure viridi; pedibus flavis; rostro coccineo; scutello frontali caeruleo; iride rubra. Long.12—-12!,". — rostr. fada. quam du ars 2 qe Hab. Senegal: Mus. Brit. — Iddah am Niger: Thoms. — Gabon: Pucher. Verr. — O. (Sennaar, Abyssinien, Mo- zambique: Hedeuborg, Schimper, Peters etc.) Syn. Porphyrio Alleni, Thoms. Ann. and Mag. Nat. Hist. vol. X. p. 204. — Allen Thoms. Exped. Nig. I. p. 332. — Ib. Il. p. 507. — Gray Mitch. Gen. of Birds, pl. 162. — " Gallinula mutabilis. Sundev. Ofvers. 1850, p. 132. av. jun. — Reichb. fig. 1104. Eduard Vernon Harcourt nennt Porphyrio Alleni unter den Zugvógeln auf Madeira: Ann. Mag. Nat. Hist. 1855, p. 437. — Die Beschreibung und Messung nach einem abyssinischen Exem- plare der Bremer Sammlung. Ein kleineres von Gabon im Pa- riser Museo misst nur 10"; Schnab.. 13°; Flüg. 5" 9'"; Schw. Ru ‚401. taxs. 14:10, Hydrornia, Hartl. 691. porphyrio, Temm. Supra nitide nigricante- olivacea; cauda longiuscula concolore; collo toto corporeque sub- tus pulchre caeruleis; pileo et cervice nigris; abdomine imo nigricante; subcaudalibus niveis; remigibus primariis margine externo pallide caerulescentibus: subalaribus ex parte caeruleis; rostro et scutello frontali rotundato san- guineo-rubris; pedibus dilute fuscis. Ptilosis sericea. Long. 85/". — rostr. 1" 4% — caud. 2" 4. — tars. 1^ 91/.,'"". — dig. med. 2" 3. Hab. Elmina: Pel. (Mus. Lugd.) Syn. Gallinula porphyrio, Temm. in Mus. Lugd. — Hartl. Cab. Journ. vol. II. p. 357. Von dieser merkwürdigen Zwerg- und Uebergangsform kenne ich nur das einzige Exemplar der Leidner Sammlung. Der weit schlankere Schnabel und der verhältnissmässig lange Schwanz dienen zur Unterscheidung von Porphyrio. Den kleineren Arten dieser Gattung (Caesarornis, Reichb.) steht Hydrornia übrigens sehr nahe. 16” 244 692. 693. Limnoecorax, Peters. flavirostris, Sw. Totus niger, conspicue in caerulescente- ardesiacum vergens; dorso subolivascente; rostro in viva ave viridi in mortua laete flavo, basi virescente; palpebris flavis; pedibus laete rubris; iride rubente. Long. 7'/,". — rostr. 12. — al. 4^" 114°. — dig. med. 1^ 9“, Hab. Gambia: Mvs. Brem. — Casamanze: Verr. — Bissao: Verr. — Ashantee: Pel. — Gabon: Verr. — An- gola: Temm. — O. (Fazoglo: Herz. v. Würtenb.) Syn. Poule d'eau moirette, Temm. Catal. syst. 1807, p. 260. — Rallus carinatus, Swains. Classif. of Birds, I. p. 158. fig. 86, c. d. — Gallinula flavirostris, Swains. West. Afr. Il. p. 244, pl. 28. — Id. Anim. Menag. p. 338. — Reichb. fig. 1113. — Limnocorax senegalensis, Pet. Bericht Verh. Ac. Wissensch. Berl. 1854, p. 188. — Hartl. Cab. Journ. H. p. 301. — Herz. v. Würtenb. Icon. ined. t. 73. Schon Swainson vermuthete, es mögten unter Rallus niger, Gm. mehrere Arten oder constante Varietäten stecken. Zugleich mit der kaum zulässigen generischen Abtrennung dieser Form suchte nun kürzlich Dr. Peters drei Arten (oder Localrassen ?) derselben zu begründen, eine südliche (L. capensis), eine westliche (L. senegalensis) und eine óstliche (L. mossam- bicus). Letztere kennen wir nicht, können aber nach sorgfäl- tiger Vergleichung den wohl zu specifischer Abtrennung berech- tigenden Unterschied zwischen südlichen und westlichen Fxem- plaren bestätigen. Schwer begreiflich ist es, dass Swainson seine G. flavirostris „entirely and uniformly black without any variation of tints either above or below“‘ nennt, und dass auch Peters seine drei Arten nur einfach mit ,,ater, alis fusco-nigris“ bezeich- net. Südliche sowohl wie west iche Vógel zeigen ohne Ausnahme so deutlich einen graubläulichen Anstrich ihres schwarzen Gefie- ders, so unverkennbar eine olivenbráunliche Schattirung des Rückens und der Flügel, dass Temminks Beschreibung seiner Poule d'eau noirette von Angola ,,gris-bleu noiratre tant soit peu verdoyant sur le manteau* uns unter allen Beschreibungen als die richtigste erscheint. Forsters Rallus aethiops ist natürlich der capi- schen Art (L. capensis, Pet.) beizuzáhlen. — Exemplare vom Gambia und von Natal in der Bremer Sammlung. Gallinula, Briss. chloropus, L. Capite, collo corporeque subtus caeru- lescente-ardesiacis; corpore superiore reliquo olivaceo- fusco; margine alae externo, maculis majoribus hypochon- driorum e' subcaudalibus albis, nonnullis harum interme- diis nigris; scutello frontali rostrique basi rubris, hoc apice flavo; pedibus viridi-flavis. Long. 12 14". — rostr. 13", — al. 61, — tars. 11%. — dig. med. 2" 61/,^. Hab. Senegambien: Lichtenst. — St. Thomé: Weiss. — M. (Natal: Mus. Lips. etc.) — S. O. (Abyssinien: Rüpp. — Mossambique: Peters.) Syn. Fuliea chloropus. L. S. N. I. 218. — Temm. Man. II. p. 693. IV. p, 441. — Naum. t. 240. — Gould, pl. 694. 695. 245 342. — Licht. Doubl. p. 79. — Degl. Ornith. Europ. II. p. 275. — Reichb. fig. 1105—9. Nach Heuglin im Winter in Aegypten und Arabien. Fuliea, L. atra, L. Ardesiaca, subtus magis caerulescente-cinerea; capite et collo nigris; scutello frontali magno albo; rostro albo, plus minus rubente; pedibus cinereo - rubentibus. Long. 15—16". — rostr. 1" 5'". —- al. 8'4". — tars. 2° 1*4 TI dig. med. 5 ud ger 5 Syn. Fuliea atra, L. S. N. ed. XII. p. 257. — Temm. Man. dOrnith. II. p. 706. — Naum. t. 241. — Gould, pl. 338. — Degl. Ornith. Europ. II. p. 280. — F. aethiops ct ater- rima, auct. — Hartl. Monogr. Cab. Journ. I. p. 76. (NB!) — Reichb. fig. 1082—87. — A. Brehm, Caban. Journ. II. p. 83. Das Vorkommen dieser Art in West- und Südafrica bleibt bis auf weitere Bestätigung zweifelhaft. Nordöstlich traf sie A. Brehm noch am oberen blauen Nil. — Im Berliner Museo zur Zeit keine westlichen Exemplare. 10. Anseres, L. a Anatidae, Leach. Phoenicopterus, L. erythraeus, Verr. Totus roseo-rubens; alarum tectri- cibus intense igneo-rubris; cauda rubra; remigibus nigris; tibiis roseo-rubris; regione oculari rostro concolore, hoc ut in Ph. antiquorum picto, nigredine excepta magis extensa. Foem. Paulo minor. Jun. Albus, alis dilute roseis. Long. 3. — rostr. 3 8''. — al. 19^. — tars. 172". — dig. med. 3". — ung. 41’. Hab. Senegambien, Guinea: Verr. — M. O. (Mossam- bique: Verr. etc.) Syn. Phoenicopterus erythraeus, J. et E. Verreaux, Rev. et Mag. de Zool. 1855, p. 221. — Bonap. Consp. Il. p. 146. — Heugl. Uebers. p. 65. Der Fárbung nach schwer von Ph. antiquorum zu unterschei- den, aber im Prachtkleide weit intensiver und feuriger roth. Dabei constant kleiner. Ich messe ein von der Insel St. Thomé stam- mendes Exemplar dcr Bremer Sammlung im Herbstkleide wie folgt: Schnabel 5" 2^'; Flüg. 17'/ "; Tars. 9!" ; nackter Theil der Fib. 6'/,". — Heuglin zählt diese Art als häufig in den Syrten und bis zum Cap Rasat vorkommend auf. — Sehr an- ziehende Beitráge zur Lebensweise des Flamingo lieferten neuer- lich Delegorque, welcher Ph. antiquorum am Salzsee Lange Valley in Südafrica zu beobachten Gelegenheit hatte, und Dr. C. Bolle, welcher dieselbe Art auf den capverdischen Inseln Sal, Bonavista und Majo heimisch fand: Cab. Journ. IV. p. 27. 4 246 696, 698. minor, Geoffr. St. Hil. Dilute roseus; tectricibus alarum laete roseis, albo-marginatis; mento, periophthalmiis, alula spuria et cauda pulcherrime roseis; remigibus nigris ; mandibula medio rubro-aurantia, basi fuscescente, apice nigro; pedibus rubris. Juv. Lacteus; collo supra, mar- gine alarum caudaque fusco-variis; remigibus nigricanti- bus. Long. 2/5". — rostr. 4". — al. 13^". — tars. 6" 3, — dig. med. 2" 11'". — altit. rostr. 1" 5'". Hab. Senegambien, Guinea. — M. (Damaragebiet: Anderson etc.) — O. Syn. Phoenicopterus minor, Geoffr. St. Hil. Bullet. Soc. philom. IL. p. 97. — Id. Etud. zool. fascic. I, — Ph. parvus, Vieill. Anal. d'une nouv. Ornith. p. 69. — Id. Galer. pl. 273. — Temm. Pl. col. 219. — Reichb. fig. 420. — Less. Compl. IX. p. 482. — Bonap. Consp. Il. p. 146. — Heugl. Uebers. p. 65. Nach Heuglin zahlreich auf den südlichen Theilen des rothen Meeres ; einzeln am blauen und weissen Fluss. E'lectropterus, Leach. gambensis, (L.) Niger, nitore aeneo; gula albida; epiga- strio medio, ventre, cruribus et subcaudalibus albis: alae flexura, humeris, tectricibus alarum mediis subalaribusque albis; pedibus carneis; area rhombea ad colli latera nuda carneo-rubra; protuberantia sincipitali ossea ; capitis late- ribus ex parte nudis, rubentibus; maxilla sanguineo-rubra; iride rufo-fusca. Foem. Capitis lateribus totis plumosis; occipite castaneo; tubere verticali parum conspicuo ; colli dimidio superiore dilute castaneo; inferiore, dorso, alis pro majore parte, cauda, pectoris et ventris lateribus obscure fuscis; corpore inferiore reliquo, margine alarum. areaque magna alae mediae pure albis. Long. 3'. — rostr. 324". — al. 1^ 8, — caud. 6". — tars. 4'/". (Rüpp.) Hab. Senegambien.—M. O. (Mossambique: Peters, etc.) Syn. Anas gambensis, L. S. N. ed. XII. p. 195. — A. spinosa, Vieill. Encycl. p. 118. — Lath. Gen. Hist. X. p. 241. — Lafren. Guér. Mag. de Zool. 1834, pl. 29, fig. med.— Anser gambensis, Benn. Gard. Menag. Zool. Soc. Il. p. 207, c. fig — Cygnus gambensis, Rüpp. Ornith. Misc. p. 12, t. 1. fig. opt. — Bowd. Exeurs. p. 231. — Eyton, Monogr. Anatid. p. 79. — A. Brehm, Cab. Journ. 1. p. 104. — Reichb. fig. 984. Sarkidiornis, Eyton. africana, Eyton. Dorso, alis et cauda nigro-virescen- tibus, nitore aeneo et violascente; corpore inferiore toto, capite et collo alhis, his maculis nigro-violaceis nitide variegatis; fascia a vertice ad colli postici medium decur- rente nigra; hypochondriis griseis; rostro et pedibus nigris; iride fusca; caruncula magna sphaerica oleoso- 699. 700. 247 adiposa rostro basi incumbente nigro-virente. Long. 24—25'. — rostr. a. riet. 2" 4%. — al. 141%. — tars. 2" 4'', — dig. med. 2^" 10. Hab. Senegal: Mus. Par. — Gambia: Eyton. — Ashantee: Pel. — M. O. (Sennaar, Kordofan, :byssinien, Schoa, Mossambique: Peters, Petherick, Rüppell etc.) — Madagascar: Sganzin. Syn: Sarkidiornis africana, Eyt. Monogr. Anat. p. 103. — Anas melanonotos, auct.? — Delegorg. Voy. Afr. austr. Il. p. 531. — Denh. Clappert. Voy. p. 204. — Vieill. Galer. pl. 285. Ob diese sehr weit über Africa verbreitete Gans gleichartig sei mit der ächten Anser melanonotos Indien’s und mit der südamerikanischen Anas regia Molina's (Pato crestudo etc. Az. Nr. 428), ob ferner diese beiden letzteren unter sich specifisch differiren, darüber mógte die Entscheidung zur Zeit noch schwer abzugeben sein. Wir beschrieben ein prachtvolles männliches Exemplar vom blauen Nil, welches in seinenProportionen keinem indischen nachsteht. Eyton’s Vogel! vom Gambia war wohl nur zufällig ein kleinerer. Azara’s „Pato crestudo** existirt, so viel uns bekannt, in keiner europäischen Sammlung. Nettapus, Brandt. madagascariensis, (Gm.) Facie et sincipite albis; ma- cula ad colli latera magna, ovata, dilute viridi, nigro- marginata; interscapulio, collo inferiore et pectore ferru- gineis, obsolete fusco-fasciolatis; dorso, alis et cauda aeneo-viridibus; abdomine medio albo; vitta alari longi- tudinali alba; hypochondriis rufescentibus; rostro flavo, apice nigro; pedibus nigro-virentibus. Long. circa 12". — rostr. 11%. — al. 6". — dig. med. 1^ 5". Hab. Senegal: Mus. Lugd. — Gambia: Rendall — Casamanze: Verr. — Cap Coast: Fraser. — Gabon: Verr. — M. (Cap: Verr. — Natal: Mus. Lips. etc.) -— O. (Ma- dagascar: Sganzin.) ; Syn. Anas madagascariensis, Gm. S. N. I. 522. — Pl. enl. 770. - A. aurita, Bodd. — Cheniscus mada- gascariensis, Eyt. Monogr. Anat. p. 88. — Sganz. (is. Madag. p. 88. — Reichb. fig. 931—932. Anderson, der schwedische Reisende, soll Nettapus coro- mandelianus am Ngami-see im inneren Südafrica erlegt haben. Dendrocysna, Swains. viduata, L. Facie, sineipite, gula et collo antico medio albis; fronte conspicue rufescente-lavata; occipite, regione parotica, collo laterali et postico nigris; tergo, uropygio, cauda, remigibus, epigastrio et abdomine mediis nigris; lateribus albidis, nigricante-fasciatis; colli parte infima, interscapulio et pectore superiore saturate rufis; remigi- bus dorso proximis olivaceis, flavido-marginatis; tectri- cibus alarum minoribus rufis; rostro nigro, fascia trans- 248 701. 702. versa ante dertrum caesia; pedibus plumbeis; iride dilute caerulea. Long. vix 18. — rostr. 1 91%. — al. 8" 9°“, — caud. 2" 8%, — tars. 1^ 9'^. Hab. Senegambien; Guinea. (Gambia: Mus. Brem. — . Ashantee: Pel. etc.) — O. (Kordofan: Petherick, Heuglin; Sennaar: A. Brehm ete.; Abyssinien: Rüpp.; Mossambique : Peters) — M. (Natal: J. Verreaux, Delegorgue.) Syn. Anas viduata, L. S. N. XII. p. 205. — Penn. Gen. of Birds, t. 13. — Eyton, Monogr. Anat. p. 110. — Denh. Clappert. Voy. p. 205. — Strickl. Proceed. Zool. Soc. Nr. 214, p. 221. — D. personata, Herz.v. Würtemb. in litt. — Pr. Max, Beitr. IV. p. 921. — Azara, Nr. 435. — d'Orb. Voy. I. p. 448. — v. Tschudi, Faun. Per. Voeg. p. 309. — R. Schomb. Reise, Guj. III. p. 664 und 762. — Cab. Journ. Il. p. 304. — A. Brehm, Reisesk. III. p. 143. — Reichb. fig. 173—774. — Heugl. Uebers. p. 66. Wiederholte Vergleichung von Exemplaren aus Mossambique, Ashantee, Sennaar und Senegambien mit südamerikanischen hat weder Cabanis noch mir constante Unterschiede ergeben. — Wenn A. Brehm behauptet, diese Art gehe nie auf Bäume, so versicherte mir dagegen Jules. Verreaux in Südafrica das Gegentheil beobachtet zu haben. Nach ihm ruht Dendrocygna viduata zur Nachtzeit immer auf Bäumen. — Nach Heuglin wäre auch die indische D. arcuata Cüv. in den Sümpfen Kor- dofan’s nicht selten. Querquedula, Steph. eyanoptera, Temm. Tota saturate castaneo-rufa, uni- color; alis obscurioribus; capite et collo magis infuscatis; area magna alari dilute caerulea; ipso speculo nullo; remigibus secundariis vix conspicue caerulescente-mar- ginatis, primariis obscure fuscis; rostro nigro, ante apicem nigrum late caeruleo; pedibus nigricantibus; iride viridi. Long. 17—18^. — rostr. 1^" 8%. — al. 9" 7%. — tars. 4" d Mas: Hab. Rio Boutry: Pel. (Mus. Lugd.) Syn. Anas cyanoptera, Temm. Mus. Lugd. — Hartl. Caban. Journ. für Ornith. II. p.357. &patula, Boie. chypeata, (L. Supra fusco-nigricans; capite et collo obscure aeneo-virentibus; pectore pure albo ; abdomine castaneo; alarum tectricibus pallide caeruleis; speculo alari aeneo-viridi, scapularibus albo nigroque variis; rostro nigro, subtus flavido; pedibus aurantiaco-flavis ; iride flava. Long. 17—18". — rostr. 2" 4. — al. 9". — tars. 1^" 2%. — dig. med. 1^ 10. Hab. Casamanze: Verr. — S. O0. M. Syn. Anas clypeata, L. S. N. I. p. 200. — Temm Man. Il. p. 843. — Naum. t. 306. — Gould, pl. 360. — 703. 704. 705. 249 Degl. Ornith. Europ. Il. p. 423. — Rhynchaspis clypeata, Lcach. — Heugl. Uebers. p. 67. Oestlich noch weit oben am blauen Nil. Die geographische Verbreitung dieser Art ist sehr merkwürdig. Gould sah Exem- plare derselben von St. Fe de Bogota: Sclat. Birds of St. Fe de Bogota, p. 36. — Nach Heuglin häufig im ganz Nordostafrica, b. Colymbidae, Leach. Podiceps, Lath. eristatus, L. Pileo et nucha nitide nigris; occipitis plumis utrinque elongatis; pallio fusco-nigricante, pluma- rum marginibus cinereis; genis, gula et corpore subtus sericeo-albis; collo supremo rufo, medio pennis elongatis nigris circumdato; pectoris lateribus rufescentibus; remi- gibus secundariis albis, rostro rubente, apice albido; pedibus nigricantibus; iride coccinea. Mas et foem. ad. Long. 18—19^. — rostr. 2^" 2%. — al. 8". — dig. med. - d gi Hab. Senegal: Mus. Berol. — S. M. (J. Verreaux.) Syn. Colymbus cristatus, L. S. N. ed. XII. p. 222. — C. eornutus, Briss. — Temm. Man. 1l. p. 717. - Naum. t. 242. — Gould, pl. 388. — Degl. Ornith. Europ. II. p. 498. A. Brehm beobachtete diese Art am Moeris und Menzalehsee in Unterägypten. minor, Lath. Supra nigricans, nitore olivascente; pileo, nucha et gula nigerrimis ; collo antico et laterali castaneo; pectore et hypochondriis nigricantibus; abdomine obscure cinerascente, albido-variegato; remigibus secundariis basi et pogonio interno albis; rostro brevi, nigro, basi,et apice albido; pedibus virente-fuscis, intus carneis; iride rufo-brunnea. Mas et foem. ad. Long. 9—10". — rostr. 8°. — al. 31%". — dig. med. 1^ 7 ". Hab. Senegambien. — Gabon: Verr. — M. (Damara- gebiet: Anders. — Cap: J. Verreaux. — S. O. (Abys- sinien: Rüpp. etc.) Syn. Colymbus minor, L. S. N. ed. XII. p. 191. — C. fluviatilis, Briss. — Temm. Man. II. p. 727. — Naum. 1. 247. — Gould, pl. 392. — Degl. Ornith. Europ. ll. p. 507. — Heugl. Uebers. p. 68. Die Verreaux's erhielten diese Art von verschiedenen Punkten der africanischen Westküste, aber immer nur junge Vógel. — Heuglin traf im Winter 1852—53 einzelne Paare am Gabel Atasch in den Steppen von Ostsennaar. Podiea, Less. senegalensis, (Vieill.) Supra saturate brunnea, maculis dorsalibus albidis, magnis, irregularibus, immarginatis crebre notata; gula chalybea; fascia stricta superciliari utrinque per colli latera decurrente alba; rectricum rha- 250 chidibus aurantiis; hypochondriis late fulvo-nigroque fas- ciatis; collo inferiore fulvescente; rostro pallide rubro, pedibus carneo-rubentibus; iride coccinea. Long. circa 19 yat. — rostr. 14". ——. al. 7^. 9, —..seaud:. 5" 9"^. — tars. 1^ 814%. — dig. med. 2" 4. Foem. Multo minor; pallio maculis rotundatis fulvis postice nigro-marginatis haud multis ornato; gula alba. Long. circa 16'". — rostr. 1^ 5°. — al. 6'4'".— caud. 6". — tars. 1^ 3!'^4'", — dig. med. 2^ 1'". | Hab. Senegambien: Mus. Brem. etc. — Ashantee: Pel. — Westküste zwischen Cap Palmas und Calabar: Laurein. — M. (Verreaux.) Syn. Heliornis senegalensis, Vieill. N. Dict. vol. 14, p. 277. — Id. Encycl. p. 344. — Id. Galer. des Ois. pl. 280. Less. Tr. p. 596. — Foem. African Finfoot, Lath. Gen. Hist, X. p. 164. - G. R. Gray, Gen. of Birds, pl. 172. fig. opt. — Reichenb. fig. 1141—42. — Podoa Pucherani. Bonap. Note sur le genre Heliornis 1856. Dass P. Pucherani Bonap. nur das Weibchen von senega- lensis, unterlieet nach Jules Verreaux gar keinem Zweifel. Eine zweite grössere Art entdeckte Prof. Peters in Mossambique. (Podica Petersii, nob. Beitr. zur Ornith Westafr. p. 6. 1351! — P. mossambica, Pet. Monatsber. Berl. Acad. Wis- sensch. 1856. — Heliornis impipi, Lichtst. Nomencl. Av. p. 104.) Bonaparte beschreibt diese gróssere Art in verschiedenen Altersstufen nach Exemplaren der Pariser Sammlung, welche von den Verreaux's in Südafrica erlegt wurden. — In der Lebensweise ähnelt diese ächt africanische Form der Gattung Plotus. Man bemerkt sie meist einzeln am Ufer der Seen und noch mehr der Flüsse. Nur in den Monaten September, October, November und December hält sich das Pärchen unablássig zusammen. Die Nahrung besteht in Fischen und Süsswassermollusken. Häufig erblickt man den Vogel auf Bäumen am Ufer, und ähnlich dem Anhinga, liebt er es bei Mondschein zu fischen. Beim Schwim- men ist meist nur Hals und Kopf über dem Wasser sichtbar. — Bei beiden Arten ist die Kralle der Mittelzehe mit einer schneidenden und eingekerbten Lamelle versehen. — Im nord- óstlichen Africa ist bis jetzt, wahrscheinlich nur zufállig, keine Podica-art gefunden worden. c. Procellaridae, Boie. Puffinus, Briss. 706. major, Faber. Pileo, nucha genisque nigricante-cinereis ; cervice dilute griseo-albicante; dorso et alarum tectrici- bus nigricante-fuscis, plumis omnibus paliide marginatis ; remigibus caudaque fusco-nigris; tectricibus caudae supe- rioribus infimis albis, medio cinerascentibus; subcaudali- 3 bus plumbeo-brunnescentibus, apice albis; gastraeo reliquo toto pure albo; rostro nigerrimo; pedibus griseis; iride brunnea.. Mas jun. Abdomine medio longitudinaliter —! c I 108. 251 plumbeo. Long. circa 19". rostr. 2" 5%. — al. 14. —- tars. 1^ 114%. — dig. med. 2^ 8°. Hab. Ashantee: Pel. (Mus. Lugd.) Syn. Puffinus major., Faber. Prodr. der islánd. Ornith. p. 56. — Temm. M n. d'Ornith. IV. p. 507. — Degl. Ornith. Europ. ll. p. 363. — Reichenb. fig. 770. —- Harcourt, Ann. and Mag. Nat. Hist. 1855, p. 435. Das von Pel eingesandte Exemplar der Leidner Sammlung schien sowohl Temmink als auch mir dieser Art anzugehóren. — Nach Edward Vernon Harcourt nistet Puffinus major auf den Dezerta-inseln der canarischen Gruppe. Thalassidroma, Vig. Wiisonü, Bonap. Obscure uliginoso-fusca; remigibus et cauda aequali fusco-nigris; alae tectricibus majoribus remigibusque nonnuilis secundariis dilute griseo-brunnes- centibus, summo apice albis; uropygio, hypochondriis et subcaudalibus externis albis; rostro et pedibus nigris, membranis flavis, margine nigris; iride nigra. Long. 6 4—1'^.. — roStr. 5'A'/. — al. 5" 5%. — tars. 14%. — dig. med. 11‘. Hab. Old-Calabar: Sir W. Jardine. — Gabon: OU — M. (J. Verreaux.) Syn. Procellaria pelagica, Wils. Amer. Ornith. VII. p... 90.:,—:..1d. ‚ed. , James., TU.; p..168.: —. Th. Wilsonii, Bonap Synops. p. 367. — Nutt. Man. Il. p. 322. — Audub. Ornith. Biogr. Hl. p. 486. V. p. 645. — Id. Synops. p. 340. — Pr. oceanica, Forst. Licht. Doubl. p. 83. — Kuhl, Mo- nogr. t. 10, fig. 1. — Jard. Ann. Mag. N. H. vol. 17, p. 85. — Reichb. fig. 2723—24. Beschreibung und Messung nach einem Exemplare der Bremer Sammlung von Gabon. 1 BPiomedeno, L. cxulans, L. Alba; dorsi plumis in junioribus fusco- fasciolatis; alis nigro-fuscis, tectricibus majoribus albo- . variegatis; rostro pallide carneo; pedibus carneis ; iride 109. fusca, palpebris nudis viridibus. Juv. Fusca. Long. 3'/,'. — rostr. 8". — al. 26". — dig. med. 6 /,". — tars. 41%. caud. 9". Hab. Küste Congos: Tuckey. — M. Syn. Diomedea exulans, L. S. N. ed. XII. p. 214. — Edw. pl. 88. — Vieill. Galer. pl. 295. — Gould, Birds of Aust. VIL pl. 38. — Reichb. fig. 801—2. —- Id. Voeg. Neu- holl. p. 6. — Bennett, Wander. II. p. 357. — Tuckey, Exped. Zaire, p. 55. d. Laridae. Larus, L. argentatus, Brünn. Albus, pallio caerulescente-cinereo ; scapularibus apice albis; remigibus secundariis dorso con- Be 252 710. TAÀ. coloribus, albo-terminatis, primariis ante apicem album nigris; cauda tota alba; rostro ochraceo-flavo basi cae- rulescente-cinereo; mandibulae angulo laete rubro; pe- dibus livide carneis; iride dilute flava. Long. 22—235". — rostr. 2" 2. — al. 17% — caud. 5!/". — tars. 2" 31. — dig. med. 2^" 3%. Hab. Senegal: Mus. Berol. — S. Syn. Larus argentatus, Brünn. Ornith. bon. Nr. 149. — L. glaueus, Meyer u. Wolf. — Temm. Man. II. p. 764. — Naum. t. 266. — Gould, pl. 434. — Degl. Ornith. Europ. Il. p. 306. — Reichb. fig. 312—415. — Bolle, Cab. Journ. III. p Bm. a. Cirrocephalus, Bp. phacocephalus, Swains. Capite et gula dilute cinereis; pallio cinereo; corpore subtus, cauda, alula spuria alae- que margine albis; remigibus primariis basi pogonii ex- terni albis, prima et secunda nigerrimis, macu!a magna anteapicali alba; tertia, quarta et quinta ipso apice albis; rostro et pedibus coccineis. Long. 15—16^. — rostr. 12/0; — al. 12:5". — tars. 2% Hab. Gambia: Rendall. — M. (Cap: Mus. Britann. Lond.) — Damaragebiet: Anderson. — O. (Mossambique: Peters.) Syn. Larus poiocephalus, Swains. West. Afr. II. p. 245, pl. 29. — Xema phaeocephalum, Strickl. Jard. Con- trib. to Ornith. 1852, p. 160. — Bruch, Cab. Journ. III. p. 290. — Reichb. fig. 838. — Cirrocephalus minor, Bonap. Consp. Gaviar. 1856. Wir kennen Larus phaeocephalus, Swains. nicht aus eige- ner Anschauung, mógten diese Móve aber keineswegs so ohne Weiteres für L. ridibundus halten, wie Bruch dies thut. Die unserer senegambischen nächst verwandte Art ist ohne Zweifel Larus cirrocephalus, Vieill. (poliocephalus, Temm. bei Pr. Max; Cirrocephalus plumbiceps bei Bruch, l. c. p. 288; C. major, Bonap. Consp. Gaviar. 1856.) b. Gavia, Bruch. gelastes, Licht. Capite, collo et uropygio pure albis; pallio dilute cinereo; subtus albus, pectore et abden:ine roseo-tinctis; remigibus valde elongatis, primariis albis, apice nigris, extima pogonio externo nigra, quinta et sexta cinereis, apice et margine interno nigris; rostro longo, gracili, intense coccineo; pedibus rubro-aurantia- cis. Jun. Rostro et pedibus rubente-nigris. Long. circa 16'4". — tars. 1" 9%. Hab. Senegal: Mus. Paris. — S. | Syn. Larus gelastes, Licht. Mus. Berol. — Thienem. Fortpfl. V. p. 22. — L. Genei, de Breme, Rev. zool. 1839, p. 321. — I. tenuirostris, Temm. Man. IV. p. 478. — Cresp. Faune merid. II. p. 126. — Xema Lambruschini, Bp. leonogr. della Fauna ital. l. t. 45, fig. 1, — Degl. Ornith. 712. 718. 714. 253 Europ. Il. p. 318. — Gavia gelastes, Bruch, Cab. Journ. IIl. p. 286. — Pucher. Rev. at Mag. de Zool. 1850, p. 634. — Rüpp. System. Uebers. p. 139. — Gelastes Lambru- schini, Bp. Consp. Gaviar. 1856. Rissa, Leach. tridactyla, (L.) Alba; dorso et alis caerulescente-cine- reis; scapularibus et remigibus secundariis albo-termina- tis; remige prima margine externo et apice nigra; se- cunda, tertia et quarta apice nigris maculaque parva apicali alba terminatis; quinta macula magna nigra no- tata, apice alba; rostro virescente-flavo; pedibus fuscis; orbitis coccineis; iride brunnea. Long. 15". — rostr. 1^ 4'". — al. 12". — caud. 4'4". — dig. med. 1^ 9'/,'". Hab. Senegal: Mus. Berol. Syn. Larus tridactylus, L. S. N. ed. XII. p. 224. — Temm. Man. d'Ornith. II. p. 774. — Naum. t. 262. — Gould, pl. 435. — Degl. Orn. Europ. U. p. 317, Lestris, Boie. cephus, Brünn. Supra fuliginoso-nigricans, collo po- stice et lateraliter ochraceo; subtus albus; hypochondriis dilute brunneis; subcaudalibus fuscis ; alis et cauda dorso concoloribus; remigibus primariis basi et scapis albis; rectricibus duabus intermediis valde acuminatis et elon- gatis; rostro caerulescente, apice nigro; pedibus corneo- plumbeis; iride rufo-brunnea. Long. 14—15". — rostr. 13%. — al. 1215". — rectr. interm. 11—12^. — tars. 114". — dig. med. 1^ 31". Hab. Gabon: Mus. Paris. Syn. Cataractes cephus, Brünn. — Lestris para- siticus, Temm. Man. Il. 796. — Naum. t. 274. — Gould, pl. 441. — Stercorarius cephus, Degl. Ornith. Europ. II. p. 295. — Reichenb. fig. 324. In der Pariser Sammlung steht Lestris cataractes von Ma- . dagascar. Sterna, L. a. Sylochelidon, Br. easpia , Pall. Pileo cum plumis occipitalibus elongatis nitide nigro; cervice corporeque subtus pure albis; pallio dilute caerulescente-cinereo:; genis albis; remigibus fusco- cinerascentibus; cauda brevi, furcata, albo-cineracea; rostro corallino-rubro; pedibus nigris; iride flavescente- : brunnea. Long. 20—21". — rostr. 2" 7'", — al. 15'A". — dig. med. 1^ 5'". Hab. Gambia: Rend. — Sierra Leone: Capt. Sabine. —- f$. O. M. (Cap: H. Boie.) vr Syn. Sterna caspia, Pall, Nov. «Comment. Petrop. XIV. p. 582. — Temm. Man. Il. p. 733. — Naum. t. 248. — 254 Gould, pl. 414. — Degl. Ornith. Europ. II. p. 337. — Sylo- chelidon caspia, Brehm. — Reichb. fig. 258—60. — A. Brehm, Reisesk. Ill. p. 143. — H. Boie, Briefe aus Ostind. p. 46, 51. Oestlich bis Sennaar: A. Brehm. — Häufig in Aegypten und Nubien: Heuglin. 715. melanotis, Swaius. Supra dilute cinerea; pileo et re- gione parotica nigris; colio et corpore subtus albis; re- migibus in fundo nigricante dilute cineraceo-irroratis, quinque externis pogonio iuterno nigricantibus, scapis albis; cauda profunde forficata; rostro subcurvato ruber- rimo, apice nigricante; pedibus magnis robustis nigris. Long. 21". — rostr. 21^". — al. 15/,". — tars. 11%“. Hab. Gambia: Swains. Syn. Thalassites melanotis, Swains. West. Afr. Il. p. 253. — Sylochelidon melanotis, Bonap. b. Pelecanopus, Wagl. 716. Bergü, Licht. Pileo et nucha subecristata nigerrimis; macula palpebrae inferioris alba; pallio dilutissime cine- reo; remigibus cinereis, albo-irroratis; corpore reliquo albo; cauda profundissime furcata alba; alis cau jae api- cem non attingentibus; rostro aurantiaco; pedibus nigris. Long. 20". — rostr. 2V,". — al. 14". — caud. 717”. — EL, aids subuRs s a he amati nidi tars. .Aí^ Hab. Gambia: Rendall. — Cap Roni; Sabine. — Agua- pim: Riis. — Küste Westafr. zwischen Cap Palmas und Calabar: Laurein. — M. 0. (Mossambique: Peters.) Syn. Sterna Bergii, Lichtenst. Doubl. p. 89. — St. longirostris, Less. Tr. d’Ornith. p. 621. (? — St. eri- stata, Swains. West. Afr. II. p. 247, pl. 30. — G. R. Gray, List of Specim. of birds Brit. Mus. III. p. 176. — Reichb. fig. 822. — Pelecanopus Bergii, Bonap. Consp. Gaviar. 1856. c. Phaetusa, Wagl. . 717. galericulata, Licht. Corpore subtus, fronte et vertice albis; occipite cristato et macula anteoculari nigerrimis; . pallio dilutissime cinereo; remigibus primariis nigrican- tibus, scapis albis, minoribus cineraceis, pogonio interno ex parte albis; cauda profunde forficata alas complicatas multo superante alba; rostro elongato, compresso, rectius- culo, pallide flavo; pedibus nigris; iride brunnea. Long. 19". — rostr. 3". — al. 1215". — caud. 5—6", — tars. 1 2°. — dig. med. 121‘. Hab. Ashantee: Pel. (Mus Lugdun.) Syn. Sterna galericulata, Licht. Doubl. p. 81. — Reichenb. fig. 823. d. Haliplana, Wagl. 718. fuliginosa, L. Supra nigra, fuliginoso-tincta; fronte, margine alari, rectricibus lateralibus corporeque inferiore 719. 720. 721. 255 toto albis; cauda profunde furcata, rostro et pedibus nigris; iride fusca. Long. 15—16". — rostr. 1 8%. — al. 11", — rectr. extern. 5". — dig. med. 11'/'". Hab. Senegal: Mus. Berol. — S. (Arabien: Mus. Berol.) Syn. Sterna fuliginosay,’ Gm..L. S.' N. I. 605. — Wils. Amerie. Ornith. vol. VIII. p. 145. — Nutt. Man. Il. p. 284. — Andub. Atl. pl. 235. — Id. Ornith. Biogr. III, p. 263. V, 641.—Id. Synops. p. 317. — Onychoprion fuliginosum, Wagl. c. Thalasseus, Boie. caniiaca, Gm. Pileo et occipite cristato nigerrimis ; auchenio, gastraeo toto et cauda tota pure albis; pallio dilute caerulescente -cinereo; gutture pectoreque leviter roseo-indutis; remigibus cineraceis, margine interno late albis ; rostro nigerrimo, apice flavo; pedibus nigris, planta flava; iride nigricante. Ptilos. aestiv. Long. 15—16. — rostr. 2" 1°. — al. 11". — caud. 4^. — dig. med. 11^". Ha b. Senegal: Mus. Berol. — S. M. Syn. Sterna cantiaca, Gm. L. S. N. p. 606. — Temm. Man.-Il. p. 735. — Naum. t. 250. — Gould, pl. 415. — Degl. Ornith. Europ. II. p. 340. — St. canescens, M. u. Wolf. — Thalasseus cantiacus, Fr. Boie. f. Sterna, L. senegalensis, Swains. Simillima St. hirundini, sed diversa: plumis occipitalibus haud elongatis ; mento, capitis lateribus, gula superiore et tectricibus caudae inferioribus pure albis; corpore inferiore reliquo margaritaceo, abdo- mine intensius tincto; rostro gracillimo et pedibus ut in St. hirundine rubris. Long. 12". — rostr. 14/,".— al. 10". — tars. vix 710°. (Swains.) Hab. Gambia: Swains. — Nigermündung: Thoms. — Ashantee: Pel. (Mus. Lngd.) Syn. Sterna senegalensis, Swains. West. Afr. Il. p. 250. — Allen Thoms. Exped. Nig. vol. I. p. 167. Von den beiden Exemplaren der Leidner Sammlung von der Goldküste trágt eines das Sommer-, das andere das Winterkleid. brachypus, Swains. Supra et subtus cinerea; mento albido; tectricibus caudae superioribus et inferioribus pure albis; cauda profunde furcata alba; rectricis extimae pogonio externo nigricante-cinereo; remigibus nigro- cinereis, scapis albis; rostro rubro; pedibus aurantiacis. Long. 15^". — rostr. 12/49". — al. 11". — caud. 8". — tars. 6". (Swains.) | Hab. Westafrica: Swains. (Mus. Britann.) | Syn. Sterna brachypus, Swains. West. Afr. II. p. 252. Diese Art, welche Swainson nach dem einzigen Exemplare des Brittischen Museum's in London beschrieb, wird von G. R. Gray in dessen Verzeichniss dieser Sammlung nicht mit aufgeführt. 722. melanopiera, Swains. Supra obscure cinerea; pileo et nucha, loris et vitta per oculos nigris; superciliis in 256 723. 124. 725. fronte confluentibus late albis; remigibus nigricantibus; cauda profunde furcata obscure cinerea, rectricibus dua- bus extimis albis, apice cinereis; rostro et pedibus niger- rimis. Long. 15". — rostr. 17,9". — al. 10". — caud. 71/4". — tars. "Ao". (Swains.) Hab. Gambiagebiet: Swains. — Nigermündung: Thoms. — Ashantee: Pel. (mas ad. in Mus. Lugd.) Syn. Sterna melanoptera, Swains. West. Afr. II. p. 249. — Allen Thoms. Exped. Nig. vol. I. p. 249. g. Sternula, Boie. minula, L. Supra caerulescente-cinerea; pileo nuchaque pigerrimis; subtus alba; loris nigris; fronte, superciliis et cauda albis; remigibus prima et secunda pogonio externo fusco-cinereis, reliquis dorso concoloribus; rostro auran- tiaco-flavo, apice nigro; pedibus rubris; iride nigra. Long. 8" 4—5'". — rostr. 13?/5". — al. 6%”. — rectr. ext. 3^" 2'", — dig. med. 724°. Hab. Niger: Mus. Brit. Lond. — Goldküste: Weiss. (Mus. Hamb.) — S. (Aegypten: A. Brehm etc.) Syn. Sterna minuta, L. S. N. ed. XII p. 228. — Temm. Man. Il. p. 752. — Naum. t. 254. — Gould, pl. 420. — Degl. Ornith. Europ. Il. p. 348. — St. minor, Briss. — Sternula minuta, Boie. Hydrochelidon, Boie. nigra, L. Capite et collo totis nigris; corpore supra et tectricibus caudae superioribus fusco-cinereis; pectore et abdomine ex cinerascente-nigris ; subcaudalibus albis ; remigibus extus magis cinerascentibus; cauda dorso con- colore; rostro nigro; pedibus fusco-rubentibus; iride brunnea. Long. 9". — rostr. 11:/'". — al. 8, 2. — rectr. extim. 22,5", — dig. med. 10°. Hab. Gambia: Rendall. (Mus. Britann. — S. (Aegyp- ten: A. Brehm.) Syn. Sterna nigra, L. S. N. — Briss. Ornith. vol. VI. p. 211. — Temm. Man. d'Ornith. II. p. 749, — Naum. t. 256. — (Gould, pl. 422. — Degl. Ornith. Europ. II. p. 349. Anous, Leach. tenuirosiris, Temm. Fronte, pileo, nucha et orbitis albis; loris, genis et superciliis fusco-nigris; corpore reliquo fuliginoso; cervice nonnihil cinerascente; scapu- laribus flavido-brunnescentibus; remigibus subnigris ; rostro et pedibus nigerrimis. Long. 13—13 /,". — rostr. a riet. 224,". — al. 9". — tars. '94,5". — dig. med. 154". Hab. Senegal: Mus. Paris. — Old Calabar: Jard. — Ins. Annobon: Thoms. — Congo: Tuckey. — S. O. (Rothes Meer: Rüpp. etc.) Syn, Sterna tenuirostris, Temm. Pl. col. 202. — St. senex, Cranch, Tuck. Voy. Zaire, App. p. 407. — Jardine 726. 121. 251 Ann. and Mag. Nat. Hist. vol. 17, p. 268. — Anous leuco- capillus, Gould? Birds of ,Austral, VII. pl. 36. — Reichb. fig. 2272—73. HKhynehops, L. orientalis, Rüpp. Supra niger, fronte et corpore subtus albis; cauda furcata alba; remigibus secundariis apice albis; rostro sanguineo-rubro, apice flavescente ; pedibus corallino-rubris; iride brunnea. Jun. Supra fuscus, plu- mis omnibus rufescente-limbatis; remigibus secundariis apice albis; rostro versus apicem fuscescente. Long. circa 16". — rostr. max. 2". — mandib. 2',—3^. — al. 13". — tars. 1". — dig. med. 1". Foem. Minor. Hab. Senegambien, Guinea. (Senegal: Mus. Berol. — Gambia: Rendall. — Quorra: Mus. Britann. — Gabon: Verr. etc.) — O. Syn. Rhynehops flavirostris, Vieil. Encycl. p. 351. — Id. Galer. pl. 291. — R. albirostris, Licht, Doubl. p. 80. — Cretschm. Rüpp. Atl. Voeg. t. 24. — Reichb. fig. 402. — Wagl. Syst. Av. p. 212. — Allen Thoms. Exped. Nig. |. p. 167. — Fras. Proceed. Zool. Soc. 1843, p. 51. — A. Brehm, Cab. Journ. I. p. 104. — Id. ib. III. p. 378. — Id. ib. IV. p. 406. — Id. Reisesk. III. p. 143. — Heugl. Uebers. . p. 76. Man vergleiche, was A. Brehm von der Lebensweise dieser „Nachtseeschwalbe“ berichtet, mit den Beobachtungen, welche Burgess über dieselbe Art im westlichen Indien veröffent- licht. Beides ist höchst interessant. Proceed. Zool. Soc. 1855, p. 184 e, Pelecanidae, Leach. Phaeton, L. aethereus, L. Albus; dorso fasciolis nigris transversim fasciolato et undulato; remigibus quinque primariis pogonio externo nigris; rectricibus duabus mediis longis- simis albis, scapis albis, basin versus supra nigris; macula anteoculari nigra; rostro laete rubro; pedibus flavis, membranis nigricantibus; iride flava. Long. 2' 10". — rostr. 2" 31!/,"'. — al. 12". — rectr. interm. 20". tars. 1" 2°, — dig. med. 1^ 5%. Hab. Westküste Africas. — Congo: Tuckey. Syn. Phaeton aeıhereus, L. S. N. ed. X. p. 134. — Brandt, Monogr. gen. Phaet. p. 19, t. 2. fig. opt. (synonym.) — Reichb. fig. 349. — Jard. Contribut. Ornith. 1852, p. 36, pl. 84, fig. 2. ovum. — Dr. Bolle, Cab. Journ. für Ornith. IV. p. 19. — Tuckey, Voy. Zaire, p. 32. Nach Dr. Bolle's Mittheilung bewohnt Ph. aethereus die cap- vérdische Insel Santiago in Menge. Aber schon Tuckey beob- achtete diese Art ebendaselbst. i7 258 728. 729. 130. Plotus, L. Levaillantii, Temm. Ater; dorso et tectricibus alarum striis latioribus albis; collo anteriore dilute fulvescente, pectore intensius rufescente; taenia ab oculis per colli latera decurrente alba; pileo et nucha fuscis, nigro- punctatis ; rostro corneo-flavicante ; pedibus pallide griseis ; iride rufo-flavida. Long. 2° 8—9^".— rostr. 3^ 3%. — al. 123/,". — caud. 10". — dig. med. 3354". . * Hab. Senegal: Mus. Lugd. — Gambia: Mus. Brem. — Bissao; Gabon: Verr. etc. — O0. M. (Mossambique: Peters.) Syn. Anhinga roux du Senegal, Buff. Pl. enl. 107. — Anhinga à cou isabelle, Temm. Catal. system. 1807, p. 268. — Plotus Levaillantii, Licht. Doubl. p. 87. — Pl. congensis, Cranch, Tuck. Voy. Zaire, p. 407. — Denh. Clappert. Voy. p. 206. — A. Brehm, Reisesk. vol, II. p. 144. Sula, Briss. bassana, L. Alba; vertice, occipite et nucha ochraceo- fulvescentibus; remigibus nigris; rostro livide caerules- cente; palpebris et partibus nudis genarum et gulae nigro-caerulescentibus; pedibus fusco-virentibus, digitis longitudinaliter flavo-viridi-striatis; iride pallide flava. Jun. Brunneo-cinerascens, maculis permultis parvis, lanceolatis. Long. 2 7—10"^. — rostr. 3" 11'". — al. 18'". — caud. 9". — dig. med. 4". Hab. Küste Westafricas: Rev. Morgan. (Mus. Britann. Lond.) — Gambia: Bowd. Syn. Pelecanus bassanus, L. S. N. ed. XII. p. 217. — Sula, Briss. Ornith. vol. 17. p. 503. — Temm. Man. I. p. 905. — Naum. t. 278. — Gould, pl. 412. — Degl. Ornith. , Europ. U, p. 388. — Sula alba, .M. et Wolf. — Reichb. fig. 356 — 61. — Allen Thoms. Exped. Nig. vol. Il. p. 175. Thomson schildert den Aufenthaltsort dieses Vogels auf der Insel Ascension. piscator, (L. Albus; remigibus et rectricibus nigro- fuscis; gula nuda, facie, rostro et pedibus corallino- rubris. Jun. Alba, dorso, alis et cauda fusco-cineraceis ; alarum tectricibus albo-variis; rostro apice fuscescente. Juv. Pallide fusco-cinerascens, variegatus, subtus palli- dior; ventre albido; facie et pedibus sordide rubicundis; iride grisea. Long. circa 2'/'. — rostr. 3" 2. —' al. 15". — caud. 8^". — dig. med. 21%“. Hab. Ashantee: Pel. (Mus. Lugd.) Syn. Pelecanus piscator, L. S. N. ed. XII. p. 217. — Sula candida, Briss. Ornith. VI. p. 501. — Dysporus piscator, Ill. — S. rubripes, Gould, Proceed. Zool. Soc. 1837, p. 156. — S. erythrorhyncha, Less. Tr. d'Ornith. p. 601, — Sundev, Physiogr. Sállsk. Tidskr. 1837, p. 216. — 259 Gould, Birds of Austr. vol. VII. pl. 79. — Reichb. Voeg. Neuholl. II. p. 18. — Id. fig. 853, 2294— 95. Pelecanus, L. 731. rufescens, Lath. Albus; alis et cauda canescentibus, scapis nigris; cristae occipitalis plumis 4^ longis, mollibus, angustatis, planis; dorso medio, tergo et uropygio carneo- rubentibus; remigibus nigris; rostro flavo, rubro-margi- nato; pedibus sordide brunnescentibus ; iride rufo-brun- nea. Long. 5'. — rostr. 12—12!,". — al. 1^ 9—10". — tars. 3^" 6—7'". — dig. med. 4'". Hab. Senegal: Roger, Verr. — Gambia: Rendall. — Goldküste: Lath. — Niger: Fraser. — Gabon: Verr. — Congo: Maxwell. — O. (Nubien, Sennaar: Rüpp. A. Brehm, Heuglin etc.) — M. (Cap: J. Verreaux.) Syn. Pelecanusrufescens, Lath. Syn. III. p. 584, — Id. Gen. Hist. X. p. 402, 404. — Id. J. O. I. 884. — Ono- erotalus philippensis, Briss. Ornith. VI. p. 527, t. 46. — Rüpp. Atl. t 21. fig. bon. — Reichb. fig. 386. — Licht. Abhandl. Berl. Acad. Wissensch. 1838, p. 439, t. 3, fig. 3. — — Fras. Proceed. Zool. Soc. 1842, p. 144. — P.ecristatus, Less. Tr. d'Ornith. p. 602. . Blyth, Ann. Mag. N. H. vol. 16, p. 122. foem. ad. — Id. Catal. Mus. Cale. p. 297. 732. onocrotalus, L. Albus, rosaceo-tinctus; cristae pen- dentis occipitalis plumis brevibus, angustis, planis, scapis albis; remigibus nigris; pedibus carneis; rostro flavo, medio griseo-caerulescente, apice et marginibus rubris; iride obscura rubra. Ptil. aest. Foem. Minor; rostro breviore. Long. circa 5!/5'. — rostr. 15". — al. 20". — tars. 9". — dig med. sine ung. 5". Hab. Senegambien: Lichtenst. — S. O. (Mossambique: Peters. av. jun.) — M. (Verreaux.) Syn. Pelecanus onocrotalus, L. S. N. ed. XII. p. 215. — PI. enl. 87, 965. -— Onocrotalus, Briss. Ornith. VI. p. 519. — Bruch, Isis 1822, p. 1108. — Temm. Man. U. p. 891. — Naum. t. 282. — Gould, pl. 405. — Degl. Ornith. Europ. Il. p. 386. — Licht. Abh. Berl. Acad. Wissensch. 1838, p. 436, t. 3, fig. 1. — Brandt, Deseript. et Icon. Anim. Rossic. I. t. 5. p. 44. fig. opt. — Reichenb. fig. 376—77. _ Ist Heuglin's Pelecanus megalophus (Uebers. p. 72) gleich- artig mit A. Brehm's P. giganteus? (Cab. Journ. II. p. 94.) Brehm sah den Vogel nur einmal am obern blauen Fluss, wäh- rend Heuglin seinen P. megalophus einzeln oder in kleinen Gesellschaften am Bahr-el-Abiad südlich vom 8ten Gr. N. B. beobachtete. — Heuglin mógte den P. crispus Aegyptens und Nubiens für verschieden von dem Europa’s halten. (?) Phalacrocorax, Briss. 733. carbo, L. Capite, collo, dorso medio et tectricibus cau- dae superioribus aeneis; oceipitis plumis elongatis; ver- tice colloque superiore antico et laterali plumis strictis 17 260 734. 735. 736. sericeo-albis ornato; corpore superiore reliquo cinera- scente, plumarum marginibus aeneo-nigris; gula nuda flavida torque albicante circumdata; subtus niger, nitore chalybeo; macula magna supracrurali alba; remigibus et cauda nigris ; rostro nigricante: pedibus nigris; iride vi- ridi. Ptil. aestiv. Long. 27". — rostr. 2" 11%. — al. 13'"". — caud. 61%”. — dig. med. 2^" 10°. Hab. Senegambien: Lichtenst. — S. O. (Aegypten, Sudahn: A. Brehm.) Syn. Pelecanus carbo, L. S. N. ed. XII. p. 216. — Carbo cormoranus, Temm. Man. II. p. 894. — Naum. t. 279. — Gould, pl. 407. — Degl. Ornith. Europ. II. p. 375. — Phalacrocorax carbo, Cüv. — Lichtenst. Doubl. p. 86. — A. Brehm, Cab. Journ. II. p. 85. — Reichb. fig. 362—965. melanogaster, Cüv. Pileo fuscescente-aeneo, plumis margine laterali tenuissimo pallidioribus ; occipite subcri- stato; collo postico, abdomine et tergo aeneo-nigris; gutture pectoreque pure albis; interscapulio et alis aeneo- fuscis, plumarum marginibus nitide nigris; cauda rotun- data aeneo-nigra; periophthalmiis et gula nudis, mandi- bula etemaxillae lateribus griseo-flavidis; culmine nigro- virente: iride viridi-caerulescente. Long. 29". — caud. 6" 2”. — rostr. 2^ 9%, — al. 12" 5'". — tars. 1" 11'". Hab. Senegal: Mus. Paris. (Pucheran.) — O. (Abys- sinien: Rüpp. — Somauli-Gegend: Speke.) Syn. Phalacrocorax melanogaster, Cüv. Less. Tr. d'Orn. p. 604. — Pucher. Rev. et Mag. de Zool. 1850, p. 537. 630. — Ph. lugubris, Rüpp. System. Uebers. p. 134. pl. 50, fig. opt. — Reichenb. fig. 2313—15. africanus, (Gm.) Totus nigerrimus, nitore nonnullo aeneo; alae plumis limbo obscuriore marginatis; pedibus nigris ; rostro flavido, obscure maculato; iride intense coccinea. Foem. Subtus alba; alarum tectricibus gri- seis, macula apicali nigra, albo-terminata; remigibus et cauda nigris. Long. 16—161,”. — rostr. 11%“. — al. 8". — caud. 6'4". — tars. 1". — dig. ext. 2" 1%. Hab. Senegambien; Guinea. (Gambia: Mus. Brem. — Ashantee: Pel. — St. Thomé: Weiss. etc.) — O. M. (Sen- naar, Abyssinien, Mossambique.) Syn. Pelecanus africanus, Gm. L. S. N. L 177. — Lath. Gen. Syn. X. 422. — Descript. de l'Eg. Ois. t. 8, fig. 2. — Carbo longicauda, Sw. West. Afr. Il. p. 255, pl. 31. foem. — Reichb. fig. 867—68. — Pucher. Rev. et Mag. de Zool. 1850, p. 627. — A. Brehm, Reisesk. vol. III, p. 144. In der Leidner Sammlung stehen zwei Exemplare dieser Art von Madagascar. — ‚Geht nördlich bis zur Meeresküste** Heuglin. Fregaía, Cüv. aquila, L. Tota fuscescente-nigra, nitore purpurascente; alis aeneo-tinctis; scapis rectricum brunneis; rostro dilute 737. 261 purpurascente-caeruleo; orbitis caeruleis; sacco gulari miniato; pedibus dilute rubentibus, planta aurantiaca; iride nigra. Foem. Fusca; capite, collo corporeque subtus albis. Long. circa 3'. — rostr. 3" 11% — al. 22" 9'". — caud. 16'/". — tars. 6". — dig. med. 1^ 10°. Hab. Westküste Africa's: Rev. Morgan. (Mus. Britann. Lond.) — Congo: Tuckey. Syn. Pelecanus aquilus, L. S. N. XII. p. 216. — PI. enl. 961. — P. leucocephalus, Gm. — Vieill, Galer. pl. 274. — Spix, Av. Bras. t. 105. — Kittl. Kupfert. Vóg. t. 20. — Reichb. fig. 372—74. — Benn. Wander. Il. p. 254. — Nutt. Man. IIl. 491. — Audub. Ornith. Biogr. III. p. 495. V. p. 634. — Id. Al. pl. 271. — Id. Syn. p. 307. — Pr. Wied, Beitr. III. p. 885. — Azara Nr. 422. av. jun. — Darw. Zool. Beagle, Birds, p. 146. — Gosse, Birds of Jamaica, p. 422. — Bolle, Cab. Journ. IV. p. 29. Dr. Bolle berichtet von dem Vorkommen der Fregatte auf den capverdischen Inseln. Er beobachtete den Vogel zu verschiede- nen Malen auf St. Vincente im October. — Gosse nennt im Wi- derspruche mit anderweitigen Aussagen die Füsse schwarz. — Cassin sucht neuerlich für Pelecanus Palmerstoni Gm. Speciesrang zu vindiciren. Er konnte zahlreiche Exemplare die- ser wie es scheint auf die Südsee beschrünkten Art untersuchen, und behauptet, dieselbe unterscheide sich von F. aquila durch den weit grósseren Kehlsack, durch weit schmalere Schwung- und Steuerfedern und durch den ungleich lángeren Schwanz : Proceed. Acad. Philad. Octob. 1856. Naehíràg e. Falco cervicalis, Lichtenst. Supra fuscus, fasciis pal- lidioribus, in uropygio cinerascentibus; fronte albo, ma- cula sincipitali transversa nigra; vertice et cervice dilute rufis; taenia malari nigra; remigibus fulvo-ferrugineis, cinerascente-fasciatis; subtus isabellinus, maculis rariori- bus rotundato-sagittatis nigris; gutture albo, immaculato ; subalaribus maculatis; subcaudalibus maculis vix ullis ; cauda in fundo pallide fulvo-cinerascente crebre fusco- fasciata; rostro flavido, apice nigro; pedibus flavis. Long. circa 16". — al. 11'5". — caud. 6%“. — tars. 1^" 7%, — dig. med. 1^ 10°. Hab. Aguapim: Riis. — M. O. (Kordofan: Petherick?) Syn. Falco cervicalis, Licht. Mus. Berol. — F. biar- micus, Temp. Pl. col. 324. — Kaup, Isis 1847, Monogr. p. 69. — F. chiequeroides, Smith South Afr. Quart. Journ. vol. I. p. 233. — Id. Afr. Zool. p. 164. — Schlegel, Abhandl. 262 738. 739. 740. 741. p. 17. — Strickl. Proceed. Zool. Soc. 1850, p. 214. (2) — Heugl. Uebers. p. 9. Ich beschrieb und maass das schöne ausgefärbte männliche Exemplar der Basler Sammlung. Ob Petherick’s Vogel aus Kor- dofan diese Art, bleibt doch noch unentschieden. Nach Heuglin kame Falco cervicalis in Aegypten, Nubien, Kordofan und Abyssinien vor. Falco vespertinus, L. Totus cinereo-caerulescens, sub- tus pallidior; cruribus, crisso et subeaudalibus intense rufis; remigibus plumbeis, secundariis pogonio externo brunnescentibus ; cauda nigricante-plumbea ; rostro pallido, apicem versus nigricante; cera, pedibus et periophthalmiis nudis rubentibus; iride dilute brunnea. Long. circa 12". — al. 9". — caud. 5". — tars. 11'^. Hab. Guinea: Fraser. — O0. Syn. Falco vespertinus, L. S. N. ed. 12. I. p. 129. — F. rufipes, Bes. — Temm. Man. d’Orn. I. p. 33. — Naum. t. 28. — Gould, pl. 23. — Degl. Ornith. Furop. I. p. 111. — Heugl. Uebers. p. 10. — Tinnuneulus vespertinus, Gr. — Kaup, Isis 1847, p. 48. — Kittl. Kupfert. Voeg. t. 3, fig. 1. — F.erythrurus, Rafin. Caratt, p. 5. — Blyth, Consp. Nr. 25. Nach brieflicher Mittheilung besitzt Fraser diesen Vogel aus Westafrica. Nach Heuglin mehr einzeln längs des Nils bis Sennaar. Atticora nitens, Cass. Aeneo-nigra; gula fuliginosa, dorso nitore fuscescente; abdomine et subcaudalibus ob- scurioribus; remigibus et rectricibus nigris, aeneo extus marginatis; cauda longiuscula subaequali, vix emarginata, rectricibus apice submucronatis; alis longis. Long. 4!/,". — al. 334". — caud. 2/4. Hab. Munifluss: Du Chaillu. - (Mus. Philad.) Syn. Atticora nitens, Cass. Proceed. Ac. Nat. Sc. of Philad. 1857. p. 38. Cassin hatte mehrere Individuen dieser unzweifelhaft neuen Art. Die erste Schwungfeder zeigt am Aussenrande starke Serration. Ispidina ruficeps, Hartl. Supra in fundo nigro pulchre cyanea; fronte nigro; pileo saturate rufo, punctulis lila- cinis vario, cervice magis in lilacinum vergente; alis nigris, tectricibus parva macula apicali cyanea notatis ; subtus fulvo-aurantiaca, gula alba; subalaribus rufis; sub- caudalibus fulvis; cauda brevissima nigra; rostro pallido. Long. 3%/,. — rostr. 11. — al. 1" 8%. — tars. 41". Hab. Aguapim: Riis. (Mus. Basel.) Ob Ispidina nitida Kaup's der jüngere Vogel dieser Art? Das wäre möglich. Das einzige mir bekannte altausgefárbte Exemplar in der Sammlung zu Basel. Merops Mülleri, (Cass.) Dorso et alis castaneis; pileo et corpore inferiore toto nitide cyaneis, fronte et super- ciliis dilutioribus, virentibus; plumis nonnullis gularibus pulchre scarlatinis; cauda supra caerulea, subtus nigra, rectricibus lateralibus pogonio interno nigris; regione parotica caerulescente-nigra; subalaribus pallide casta- Lo 263 neo-rufis; rostro et pedibus nigris. Long. circa 8^. — al. 314%. — caud. 3'/". Hab. Munifluss: Du Chaillu. (Mus. Philad.) Syn. Meropiseus Mülleri, Cass. Proceed. Acad. Nat. Se. of Philad. 1817. p. 37. Etwas grösser als gularis, aber diesem subgenerisch nahe- stehend. Schnabel lang, gekrümmt, mit scharf abgesetztem cul- men. Nur ein Exemplar. 742. Merops bullockioides, A. Smith. Supra viridis; fascia 743. lata per oculum nigra; fronte et sincipite, mento striaque infraoculari albidis; vertice canescente; occipite et cer- vice dilute cinnamomeis ; gula scarlatina; pectore cinna- momeo; ventre virescente ; uropygio, abdomine imo, crisso et subcaudalibus pulchre cyaneis; remigibus secundariis fascia apicali lata nigra, marginibus externis apicem versus pallide caerulescentibus; subalaribus pallide rufis; cauda equali viridi; rostro et pedibus nigris, iride coccinea. Long. circa 8'/,". — rostr. 14'/"'. — al. 4^" 2'". — caud. 3" 2. Hab. Cap Lopez: Du Chaillu. (Mus. Philad.) — M. Syn. Merops bulloekoides, Smith. South Afr. Quart. Journ. vol. I. — Id. Illustr. of South Afr. Zool. Av. pl. 9. — Cassin, Proceed. Acad. Nat. Se. of Philad. Decemb. 1856. Nr. 36. — Merops bullockioides, Reichenb. Meropin. p. 77. Trogon narina, Vieill. Corpore supra, gutture rectri- cibusque intermediis aurato-viridibus, reliquis nigris, tribus exterioribus pogonio externo albis; tectricibus ala- rum majoribus griseis, nigricante fasciolatis; pectore et abdomine intense roseis; rostro flavo, apice nigricante; pedibus nigris; iride rubra. Long. 11—11'/,^". — al. 5° 2. — caud. 52/5". Foem. Corpore supra et gula aurato- viridibus; pectore canescente, roseo lavato; rectricibus sex mediis chalybeo-nigris, binis lateralibus dimidio api- cali pure albis, basi fuscis, medio variegatis; abdomine et subcaudalibus roseis. Long. 10'/". — rostr. 61/3, — al. 4^ 7. — caud. 57“. Hab. Aguapim: Riis. — Munifluss: Du Chaillu. — M. 0. Syn. Couroucou narina, Levaill. Ois. d'Afr. pl. 228, 229. — Id. Courouc. pl. 10, 11. — Trogon narina, Vieill. Encyclop. p. 1360. — Gould, Monogr. pl. 26. — Apalo- derma narina, Swains. — Less. Tr. d'Orn. p. 121. — Heugl. System. Uebers. p. 18. — Cass. Proceed. Acad. Nat. Sc. of Philad. March. I. 1857. — Temm. Catal. system. 1807, p. 206. Von Westafrica in den Museen von Basel und Philadelphia. Nach Heuglin ,,selten am Mareb, in der Kolla Westabyssiniens, der Provinz Wochni und in Fazoglo.* — Die Beschreibung des Weibchens nach dem Exemplare der Basler Sammlung von Aguapim. — In Südafrica, schreibt mir Jules Verreaux, trifft man diesen Vogel vorzugsweise in den grossen Waldungen óstlich vom Cap der guten Hoffnung. Hier lebt derselbe sehr scheu und gewöhnlich isolirt auf den höchsten Bäumen, um die Zeit 264 der Morgen- und Abenddämmerung im dichten Laube seiner Insectennahrung nachgehend. Diese besteht vorzugsweise aus Lepidopteren, Mantis-arten und Fliegen; aber sehr selten fand Verreaux Ueberreste von Coleopteren in seinem Magen. Seine Stimme ist ein klagendes und lang verhallendes Geschrei, sein Flug sehr leicht und geräuschlos. Dabei besitzt Trogon na- rina bauchrednerische Begabung, denn nicht selten glaubt man ihn in weiter Ferne, wenn er in unmittelbarster Nähe sitzt. Die Brützeit fällt in den October. Zwei, nur selten drei, rundliche rein weisse und durchsichtige Eier. Nach drei Wochen fangen die Jungen an zu fliegen. Die dem Cap zunächst gelegene Lo- kalitát, wo Verreaux diese Art antraf, war der District von Knysna. 744. Sylvia hortensis, Lath. Supra dilute brunnescens, sub- 745. tus alba; pectore, lateribus, crisso et subcaudalibus ful- vescentibus, gula et abdomine medio pure albis, subalari- bus albo-fulvescentibus; subcaudalibus longis albis, medio longitudinaliter brunnescentibus; remigibus dilute fuscis, limbo apicali gracillimo albicante; rostro brevi, depres- siusculo plumbeo-brunnescente, mandibula basi pallida. Long. circa 6". — rostr. 4, — al. 3". — caud. 2" 3'", — tars. 9'". Hab. Aguapim: Riis. — O. Syn. Sylvia hortensis, Lath. — Temm. Man. d’Ornith. I. p. 206. — Naum. t. 78, fig. 3. — Gould, pl. 121. — Degl. Ornith. Europ. I. p. 527. — S. aedonia, Vieill. Nach Heuglin im Frühjahr in Aegypten. — Beschreibung und Messung nach dem von Aguapim stammenden Exemplare der Basler Sammlung. Auch Cabanis erkannte dasselbe für Sylvia hortensis an. Cistieola cursitans, Francl. Corporis superioris plumis pallide brunneis, medio longitudinaliter fuscis; gula jugu- loque albis; abdomine pectoreque rufescentibus; rectrici- bus intermediis fuscis, omnibus subtus ante apicem album fascia nigra notatis; rostro supra brunnescente, subtus pallido; pedibus carneis; iride brunneo-flavescente. Long. circa 4^". — al. 2". — caud. vix 2^. — tars. 9%, Hab. Cap Lopez: Du Chaillu. (Mus. Philad.) Syn. Prinia eursitans, Franel. Proceed. Zool. Soc. of Lond. 1830, p. 118. — Cistieola cursitans, Blyth. — Jerd. Illustr. of Ind. Ornith. pl. 6. — Id. Madr. Journ. Litter. Sc. 1840, p. 5. — Blyth, Journ. As. Soc. of Beng. 1849. Rep. July 1848; collect. from Algiers by A. Malherbe, p. 4. — Cassin, Proceed. Acad. Nat. Se. Decemb. 1856, p. 3. Cassin vermogte Du Chaillu's Exemplare nicht von indischen zu unterscheiden, und er sowohl wie Blyth zweifeln an der speci- fischen Verschiedenheit beider von Cisticola schoenicola. Ein Exemplar von Algier hatte, verglichen mit indischen, nur etwas mehr Schwarz in der Färbung des Scheitels. 746. Andropadus virens, Cass. Supra obscure olivaceo- viridis, uropygio pallidiore; tectricibus caudae superiori- bus brunneo-tinctis; subtus flavescente-viridis, abdomine medio et subcaudalibus conspicue flavidis ;subalaribus dilute —————S— du — — M 1 ee 747. 748. 749. 265 viridi-flavis; remigibus intus flavescente-albo marginatis ; rectricibus virescente-fuscis, pallide limbatis; rostro ob- scuro, pedibus pallidis. Long. 6". al. 3^. — caud. 27". Hab. Munifluss: Du Chaillu. (Mus. Philad. — Cap Lopez: Du Chaillu. Syn. Andropadus virens, Cass. Proceed. Acad. Nat. Sc. of Philad. 1857. p. 34. . Kleiner als 1. latirostris und gracilirostris, und zumeist A.importunus ähnelnd, von dem diese Art aber der dunkel grünlich-braune Schwanz sogleich unterscheidet. Trichophorus tricolor, Cass. Supra obscure olivaceo- viridis, pileo obscuriore; subtus flavus, pectore abdomi- nisque lateribus virescente-adumbratis; cauda cum tectri- cibus superioribus saturate casíanea, rectricum margini- bus externis virescente-tinctis; subcaudalibus pallide flavis ; remigibus secundariis apice castaneis, primariis virescente- flavo marginatis; rostro obscuro, tomiis et apice albido; pedibus pallide caerulescentibus. Long. circa 6'/,". — al. 3". — caud. 3". Foem. Paullo minor. Hab. Munifluss: Du Chaillu. (Mus. Philad.) Syn. Trichophorus tricolor, Cass. Proceed. Acad. Philad. 1857. p. 33. Dieser Vogel ist, wenn nicht gleichartig, doch sehr nahe verwandt mit unserem Tr. icterinus. Cassin's Beschreibung schien mir indessen einiges von letzterem Abweichende zu ent- halten. So z.B. die Worte „exposed ends of secondaries chestnut-brown.* Muscicapa comitata, (Cass.) Supra tota obscure cinerea, uropygio pallidiore; fasciola stricta colli postici nigra; remigibus et rectricibus fusco-nigris, illis margine int albis; gula et abdomine medio albis; pectore et hypo- chondriis obscure cinereis; subalaribus cinerascente-albis ; rostro basi dilatato obscuro; vibrissis rigidis. Long. circa 5'/* — al. 2145". — caud. 21,4”. Hab. Munifluss: Du Chaillu. (Mus. Philad.) Syn. Butalis comitatus, Cass. Proceed. Acad. Nat. Se. of Philad. March 1. 1857. Zwar sehr nahe verwandt, aber, wie es scheint, doch verschieden von der Muscicapa modesta unserer Synopsis. — Bartbor- sten sehr kráftig; Flügel ziemlich lang, vierte Schwungfeder am längsten ; Schwanz mittellang, Steuerfedern etwas zugespitzt. Sycobius Racheliae, Cass. Corpore supra cum alis et cauda nigerrimo; pileo laete miniato-aurantiaco, qui color versus colli latera pallidius excurrit; gula, periophthalmiis et genis circumscripte nigris; jugulo et pectore medio nitide miniato-aurantiacis, laterali laete et pure flavo; abdomine medio nigerrimo, lateribus flavis; subalaribus nigris; subcaudalibus flavis; rostro et pedibus nigrican- tibus. Long. circa 5'". — al. 31%". — caud. 2". Hab. Muni-fluss: Du Chaillu. (Mus. Philad.) 266 Syn. Syeobius Racheliae, Cass. Proceed. Acad. Nat. Se. of Philad. 1857, p. 36. Etwas kleiner als S. scutatus; Gestalt gedrungen, kurz; Schnabel kráftig ; Schwingen mittellang ; Schwanz ziemlich kurz. Diese prachtvolle neue Art erinnert in der Zusammenstellung der Farben an gewisse Euplectes-arten, z. B. E. melanoga- ster. Wie bei diesem verlängert sich das tiefe Schwarz der Bauchmitte spitz nach der Mitte der Brust hinauf. 750. ^ Fringillaria tahapisi, Smith. Supra brunnea, maculis LÀ í 91. 52. longitudinalibus fuscis striata; subtus brunneo- cinna- momea; capite cum gula nigro, vittis septem albis (una verticali tribusque utrinque lateralibus) notato ; rectricibus fuscis, extima margine apiceque rufescente ; rostro brun- neo; pedibus nigricantibus. Long. circa 6. — al. 25/4". — caud. 2"4,". — tars. "Ao". Hab. Cap Lopez: Du Chaillu. (Mus. Philad.) — M. Syn. Emberiza tahapisi, A. Smith, Rep. of an Exped. p. 50. — Fringillaria tahapisi, Bonap. Consp. vol. I. p. 467. — Fr. vittata, Swains. Menag. p. 315. av. jun? — Cass. Proceed. Ac. Nat. Se. of Philad. Decbr. 1856. Oriolus crassirostris, Hartl. Supra flavescente-oliva- ceus; capite guttureque nigris; subtus albo-flavescens ; subcaudalibus citrinis; tectricibus minoribus nigris, apice et margine externolate cinereis; macula alari parva alba; remigibus primariis et secundariis nigris, 2—5 dimidio apicali limbo externo gracili albido, secundariis versus apicem et ipso apice albido-marginatis, tertiariis olivaceis, extus late cinerascentibus; rectricibus duabus mediis totis olivaceo-viridibus, ante apicem flavescentem obscurioribus, Scapis nigris; reliquis basi olivaceis, medio nigerrimis, macula apicali magna obliqua pure flava; rostro crasso robusto rubente; iride coccinea. Long. circa 9'5". — rostr. 11'/". — al. 4^" 9. — caud. 344. — tars. 1^. Hab. St. Thomé: C. Weiss. (Mus. Brem.) Diese ausgezeichnete neue Art làsst keine Verwechselung mit anderen congenerischen zu. Die Zeichnung der Flügel erinnert stark an den abyssinischen O. moloxita, die des Schwanzes unterscheidet sich kaum von O. Baruffii. Der ungewöhnlich dicke Schnabel und der weissliche Unterkórper mit nur schwach gelblichem Anflug sind O. crassirostris ausschliesslich eigen. Nach Weiss bewohnt diese Art die hohen Bergwälder St. Thomé's. Das einzige von ihm heimgebrachte Exemplar ziert die Bremer Sammlung. Cuculus canorus, L. Caerulescente -cinereus, alis obscurioribus; abdomine et cruribus albis, nigricante- fusco fasciatis; rectricibus nigris, maculis minoribus albo- notatis; rostro corneo-nigricante, rictu flavo; palpebris, iridibus et pedibus flavis. Long. circa 13^. — rostr. 10^. — al. 8;4". — caud. 6'^". Hab. St. Thomé: Weiss. (Mus. Brem.) - O. Syn. Cuculus canorus, L. S. N. ad. XII. p. 168. — [ 758. 754. 759. 267 Temm. Man. d’Ornith. I. p. 381. — Naum. t. 127. 129. — Gould, pl. 240. — Degl. Omith. Europ. I. p. 167. — Levaill, Afr. pl. 202, 203. — Heugl. Uebers. p. 48. Das von Weiss auf St. Thome gesammelte Exemplar ist ein jüngerer Vogel, der sich von europäischen gleichen Alters nicht unterscheiden lüsst. Oxylophus serratus, Sparm. Totus nitide niger, speculo alari albo; rostro pedibusque nigris. Foem. Supra nigra; subtus alba; speculo alari et rectricum apicibus albis. Long. circa, 11!4". — rostr. 91,'". —. al. 9" 10/". — caud. 7^. — tars. 11'^. Hab. Cap. Lopez: Du Chaillu. (Mus. Philad.) — M. 0. Syn. Cueulus serratus, Sparm. Mus. Carlson. t. 3. — Coucou edolio, Levaill. Ois- d Afr. pl. 207, 208. — Cuculus edolius. Cüv. Bonap. Consp. I. p. 236, — Vieill. Encycl. p. 1332. — Heugl. Uebers. p. 48. — Cass. Proceed. Acad. Nat. Sc. of Philad. Dec. 1. 1856. — Strickl. (Petherick) Ann. and Mag. of Nat. Hist. 1852, p. 347. — Cuculus picea, Ehrenb. Symb. physie. fol. r. — Sir W. Jardine, (M’ken). Edinb. New philosoph. Journ, vol. II. p. 245. Buceros camurus, Cass. Corpore supra, gutture et pectore fuscis, uropygio fulvescente, alis et cauda aeneo- nitentibus; alis tectricum apicibus albis oblique bifasciatis ; remigibus primariis macula unica pallide fulva notatis, tertiariis fulvo-marginatis; abdomine albo, hypochondriis einereo-tinclis; cauda aeneo-fusca, apice alba, scapis rectricum supra flavidis, subtus albis; rostro valde com- presso, toto rubro, culmine valde carinato, vix elevato. Long. circa 1314". — al. 6". — caud. 6'/". Hab. Cap Lopez: Du Chaillu. (Mus. Philad.) Syn. Tockus eamurus, Cass. Proceed. Acad. Nat. Sc. of Philad. Dec. 1856, Die kleinste aller Buceros-arten. Drei Exemplare in der Sammlung zu Philadelphia. Columba iriditorques, Cass. Supra cinerascente-nigra, interscapulio et uropygio nitore columbino ; capite cinereo, fronte et gula pallidioribus, occipite obscuriore, viridi- nitente; torque nuchali lato splendide cinnamomeo, nitore pulcherrimo violascente viridique aurato; subtus vinacea; subcaudalibus dilute castaneis; subalaribus obscure cine- reis; rectricibus duabus intermediis obscure cinereis, reliquis pogonio externo cinereis, interno obscure casta- neis, flavescente-albo terminatis; pedibus flavis. Long. cirea 10!'5". — al. 6'5".- caud. 4”. Foem. Minor. Hab. St. Pauls-Fluss: Mac Dowell. — Moondafluss: Du Chaillu. (Mus. Philad.) Syn. Columba iriditorques, Cass. Proceed. Acad. Nat. Sc. of Philad. Octbr. 1856. Scheint C. Malherbii sehr nahe zu stehen und zwar zumeist dem unter dem Namen C. chalcauchenia von G. R. Gray specifisch abgetrennten jüngeren Vogel dieser Art. 268 756. Numida plumifera, Cass. Capite cristato, cristae -1 98. erectae nigrae plumis strictis; occipite, gula colloque superiore in mare lanugine nigra obtectis, in foemina nudis; corpore supra et infra (collo pectoreque inclusis) schistaceis, maculis numerosis rotundatis caerulescente- albidis; remigum secundariarum pogoniis externis fulves- cente-albidis, tertiariis pogonio externo striis caerules- cente-albis longitudinaliter notatis; rostro et pedibus caerulescentibus. Long. 1615". — al. 9". — caud. 5". Foem. Maculis albidis in collo majoribus. Hab. Cap Lopez: Du Chaillu. (Mus. Philad.) Syn. Numida plumifera, Cass. Proceed. Acad. Nat. Se. of Philad. Dee. 1856. Nächstverwandt mit N. cristata, aber durch die emporgerich- tete schmalfedrige Haube, durch die Fleckung von Hals und Brust. u. s. w. von dieser leicht zu unterscheiden. Phasidus niger. Cass. Capite et gula nudis, taenia verticali e plumulis brevibus nigris formata a rostri basi ad occiput ducta; gutture plumulis nonnullis nigris rarius obsito; collo reliquo dense plumoso, nigro; corpore supra et subtus nigro, indistincte punctulato et vermiculato ; abdomine medio pallidiore; rostro corneo, tomiis albidis; pedibus obscure corneis. Long. circa 17^. — al. 8^. — caud. 6°. (mas.) Hab. Cap Lopez: Du Chaillu. (Mus. Philad) . Syn. Phasidus niger, Cass. Proceed. Acad. Nat Sc. of Philad. Decemb. 1856. Steht Agelastus zunächst. Cassin characterisirt seine Gattung Phasidus wie folgt: Rostrum robustum, curvatum, apice subdilatatum, rotundatum; alae mediocres, remigibus quinta et sexta longioribus; remiges tertiariae primarias longitudine superantes; cauda mediocris; pedes robusti, scutellis tarsalibus magnis, subrotundato-hexagonalibus, digitis lon- giusculis, unguibus longis, validis; capite nudo, taenia verticali plumo sa. Franeolinus squamatus, Gass. Supra rufescente-fuscus, pileo concolore, dorso rufescente-albido variegato; tergo, uropygio et alis fasciolis irregularibus nigris; colli plumis griseo-albicante marginatis; subtus brunneo-cinerascens, fulvescente-tinctus, plumis omnibus conspicue nigricante- fusco marginatis, scapis nigricantibus; gula pallidiore, pectore obscuriore; maxilla obscure caerulescente, mandi- bula et pedibus rubris; subcaudalibus obscure rufescente- fuscis. Long. circa 14". — al. 714". — caud. 3'A". Foem. Minor. Hab. Cap Lopez: Du Chaillu. (Mus. Philad.) Syn. Francolinus-squamatus, Cass. Proceed. Acad. Nat. Se. of Philad. Decemb. 1856. Rangirt mit nudicollis und natalensis, scheint aber keine Verwechselung mit irgend einer Art zuzulassen. 18: 269 Zusätze und Berichtigungen. Neophron pileatus. Aguapim: Riis. — Männchen und Weibchen von gleicher Grösse: Fraser. Gypohieraxw angolensis. Du Chaillu sammelte diese Art um Cap Lopez und am Muniflusse. Cassin beschreibt das jüngere Männchen als „hellbraun, Kehle und abdomen sehr blass, Schwungfedern und Schwanz braunschwarz, Schnabel und Tarsen grünlich-gelb.‘ Polyboroides typicus. Sehr dunkle Exemplare vom Muni- flusse: Du Chaillu. — Herz. von Würtemb. Icon. ined. t. 27, 28. Circaetos thoracicus. Jüngerer Vogel von Aguapim : Supra fuscus , plumis omnibus basi albis; pileo fusco-nigricante, nuchae plumis elongatis nigro-fuscis, basi albis, collo postico dilutius brunneo, stria, mystacali latiuscula nigra ; subtus in fundo pallide fulvo maculis magnis subovatis fuscis, macula gulari a mento decurrente magna nigro- fusca; eruribus albis, indistincte rufo-fasciatis; subcauda- libus albidis; remigibus fuscis, maculis magnis trans- versis nigris, pogonio interno marginem versus albis; subalaribus albidis, maculis nonnullis rotundatis fuscis; rectrieibus fuscis, nigro 6—T fasciatis, subtus in fundo canescente fascüs strietioribus fuscis. Long. 20". Falco ruficollis, Sw. Nicht zu dieser Art ist F\ chiequeroides, Smith, als Synonym zu ziehen, sondern zu F". cervicalis. — Herz. v. Würtemb. Icon. ined. t. 21. Fazoglo. Milvus parasitus. Aguapim: Riis. Astur melanoleucus. Aguapim: Ris. Das Exemplar der Basler Sammlung ist ein weibliches. Ganze Länge 20°; Schw. 9!/". Hosen schwarz, unregelmássig weiss gebän- dert; untere Flügeldecken schwarz und weiss gefleckt. — Fazoglo: Herz. v. Würtemb. Icon. ined. t. 29. Nisus Hartlaubi. Aguapim: Riis. Der etwas jüngere Vogel dieser Art: Obenher dunkeleisengrau mit einzeln dun- kelbraunen Flecken aufgesetzt; Brust graulich, abdomen ver- waschen gebändert; Kehle weiss; Seiten róthlich ; der Schwanz erscheint obenher einfárbig braunschwarz, die beiden mitt- leren Steuerfedern sind ungefleckt, die übrigen zeigen auf der Innenfahne schóne weisse Querfleckenzeichnung; untere 270 e m „> Schwanzdecken einfarbig weiss; einige der oberen Schwanz- deckfedern rein weiss. Füsse gelb. Ganze Länge 111,”. — Flüg. 6%. — Schw. 4'4". — Tars. 1^ 61/2. Bubo leucostictus. Aguapim : Riis. Strir thomensis. Jetzt durch Weiss in der Bremer Samm- lung. Caprimulgus binotatus. Cap Lopez: Du Chaillu. 27 uaa ambrosiacus. Munifluss: Du Chaillu. wrundo rustica. Ein ausgefürbtes Exemplar von Liberia in der Sammlung des Herzogs von Würtemberg zeigt den Unterkórper mit Einschluss der inneren Flügeldecken und und unteren Schwanzdeckfedern einfärbig hellrostroth; die schwarze Brustbinde ist in der Mitte unterbrochen und hier gränzt das Castanienbraun der Kehle unmittelbar an die hellróthliche Farbe des abdomen. | H. Smithi (fihfera St.) ist gen. Ubromitus, Bonap. Hirundo senegalensis. Aguapim: Riis. Hirundo leucosoma ist Hemiceerops leucosoma, Bp. Eurystomus gularis. Aguapim: Riis. | Haleyon senegalensis. Cap Lopez und Munifluss: Du Chaillu. Von nördlicheren Exemplaren nicht zu unterscheiden. Haleyon badia. Munifluss: Du Chaillu. | Alcedo leucogastra. Munifluss: Du Chaillu. Merops apiaster. Dr. Buvry beobachtete diese Art am Djebel-Edugh in Algerien und liefert einen kurzen aber hüb- schen Beitrag zu ihrer Lebensweise: Gab. Journ. V. p. 67. Merops variegatus. Cap Lopez und Munifluss: Du Chaillu. Merops bicolor. Aguapim: Riis. — Cap Lopez und Muni- fluss: Du Chaillu. Heuglin's Zrrésor veterorhynchus, Uebers. p. 20, ist gleich- artig mit 7. Cabanisi, Defilippi, Rev. et Mag. de Zool. 1853, p. 289. Nectarinea superba. Munifluss: Du Chaillu. Nectarinea angolensis. Munifluss: Du Chaillu. Nectarinea chloropygia. Munifluss: Du Chaillu. Neetarinea Jardinei. Nahe verwandt in der Färbung ist mit dieser Art Heugliu's N, erythrocerca. ch beschreibe ein Exemplar der Berliner Sammlung: Corpore supra, alarum teetrieibus et gutture metallice viridibus, hoe infra fascia. chalybeo-violascente terminata; uropygio et tectrici- bus caudae superioribus potius chalybeis; pectore intense rubro; abdomine nigro; fasciculis axillaribus nullis; ree- trieibus nigricantibus, viridi-marginatis, duabus medüs valde elongatis; vostro et pedibus nigris. Long. eirca 5". — vosir. 11. — al. 2" 3%. — caud. 15°; rectr. interm. 2" l'". ANectarinea cuprea. Aguapim: Riis. — Cap Lopez: Du Chaillu. — Der Herzog von Würtenberg sammelte diese Art in Fazoglo. Die Angabe Khor-adi ist irrthümlich. us 19 "Uv: . 98. 59. . 99, H. n 271 Nectarinea cyanocephala. Cap Lopez und Muni-Fluss: Du Chaillu. Neectarinea obscura. Muni-Fluss: Du Chaillu. Nectarinea Fraseri. Cap Lopez: Du Chaillu. Neectarinea subeollaris. Aguapim: Riis. Pholidornis Rushiae. Einer späteren Mittheilung Cassin's zufolge gehört dessen Dieaeum Rushiae der Gattung An- thoscopus, Cab. an, ist also im Systeme neben Aegithalus zu placiren. Melocichla «mentalis, (Jard.) Die Untersuchung eines schó- nen von Aguapim stammenden Exemplares dieser eigen- thümlicehen Form überzeugte mich von der Nothwendigkeit, dieselbe generisch zu isoliren. ' „Rostrum valde com- pressum, conspicue emarginatum, culmine valde arcuato; alae brevissimae, caudae basin viv attingentes; cauda mediocris, rotundata , rectricibus latis, mollissimis ; tarsi elongati; pedes parvi, unguibus debilibus, acrotarsüs scu- tellatis.“ — Also keineswegs eine Drymoeca. Um das Auge steht ein Kranz kleiner weisser steifer Federchen; die Federn der Ohrgegend sind röthlich mit helleren Schäf- ten, die der Stirn rothbraun mit glänzend rothbraunen Schäf- ten; Mandibel und Ränder des Oberschnabels weisslich. Schnabellänge 7°; Flüg. 2 91/,"'; caud. 3' tars. 13°. Drymoeca Bairdii. Munifluss: Du Chaillu. — Im Systeme schliesse sich diese nur etwas abweichend gefärbte Art an die typischen Drymoecae. Durch ein bedauerliches Versehen ist dieselbe in unserem Texte unter Melocichla aufgeführt. Eremomela pusilla. Zwei sehr nahe verwandte Arten scheinen Drymoeca flavida Strickl. (Jard. Contrib. V. p. 148) und JJ. damarensis, Wahlb. zu sein. Cab. Journ. V. p. 2. Camaroptera brevicaudata. Gleichartig mit dieser Art ist Orthotomus clamans, Heugl. Ich konnte ein von Heuglin selbst herstammendes Originalexemplar der Berliner Samm- lung untersuchen. _ Camaroptera tincta. Cap Lopez und Munifluss: Du Chaillu. Sylvietta microura. Cap Lopez: Du Chaillu. 7 Stiphrornis badiceps. Liberia: Mus. Brem. Pratincola salax. Cap Lopez: Du Chaillu. Anthus Gouldi. CapLopez: Du Chaillu. Zahlreiche Exem- plare. Macronyx croceus. Cap Lopez: Du Chaillu. — Cassin irrt sehr, wenn er Alauda erocea, Vieill. für verschieden von M flaviventris hält. Eine der Cossypha verticalis nächstverwandte Art ist Montieola brevipes, Waterh. Alex. Expedit. Inter. Afr. vol. Il. p. 263. Strickl. Jard. Contrib. V. p. 147. Damaragegend. Cossypha pyrrhopygia. ^ Jules Verreaux beschrieb für mich das Weibchen dieser Art in der Sammlung de Lafre- nayes. Foem. Supra fusca, pileo nonnihil rufescente; 272 mS "S 19. gutture albido; scutello pectorali nigricante et albido varie- gato; speculo alari albo rufescente lavato; reliquis parti- bus ut in mare tinctis. — Vermuthlich ist dies der jüngere Vogel und nicht das Weibchen.. Der westafricanische Ursprung dieser Art ist keineswegs nachgewiesen. Das Männchen in der Sammlung de Lafrenaye's trug auf der Etikette die (ohne Zweifel irrthümliche) Vaterlandsangabe »Ceylon*, Eine aberrante in der Färbung an gewisse Mimus-arten Nordamericas erinnernde Crateropus-art ist Heuglin’s Cr. guttatus, Uebers. p. 30. Ich konnte ein Exemplar der Ber- liner Sammlung untersuchen. 83. 86. 93. 195. . 102. Fraseria ocreata. Cap Lopez: Du Chaill. Die Weib- Trichophorus notatus. Cap Lopez und Munifluss: Du Chaillu. i Trichophorus calurus. Cap Lopez und Munifluss: Du Chaillu. subgen. Xenocichla nob. = Bleda, Bonap. Rev. et Mag. .de Zool. 1857, p. , Andropadus latirostris. Cap Lopez und Muni-Fluss: Du Chaillu. Beide Geschlechter ganz gleich gefärbt. Die Exem- plare vom Muniflusse zeigten den gelben Maxillarstreifen sehr schön markirt. Muscipeta melanogastra. Muni-Fluss: Du Chaillu. Muscipeta flaviventris. Cap Lopez und Muni-Fluss: Du Chaillu. — Verreaux beschrieb das alte Männchen. Das Weibchen ist kleiner und heller gefärbt; Rücken und Kehle mehr bläulich-aschgrau. Artomyias fuliginosa. Gleichartig damit ist nach Cassin dessen Butalis infuscatus (Nr. 293 unserer Synopsis). Cap Lopez: Du Chaillu. Der jüngere Vogel dieser Art zeigt abdomen, uropygium und Flügel dicht weiss-gefleckt. Platystira melanoptera. Cap Lopez und Muni-Fluss: Du Chaillu. Nicht zu unterscheiden von Senegalexemplaren. Platystira senegalensis. Speke fand diese Art in der Somali-gegend Ostafrica's. Platystira pririt. _Nächstverwandt ist ‚Pl. affinis, Wahlb. aus dem Damaralande. Cab. Journ. V. p. 4. Platystira leucopygialis. Muni-Fluss: Du Chaillu. Muscicapa epulata. Fluss Muni: Du Chaillu. Manche Exemplare zeigen die ganze Mandibel gelblich-weiss. Erythrocereus Mc Calli. Muwni-Fluss: Du Chaillu. Unter dem Namen „Muscicapa“ führt Cassin. diese Art in seinem Verzeichniss der Vögel vom Muniflusse auf. Ich bin über- zeugi dass dieselbe generische Absonderung rechtfertigt. Campephaga nigra. Muni-Fluss: Du Chaillu. chen dieser Art zeigen die schwarzen Ränder der Brustfedern stärker entwickelt, und sind etwas kleiner. Alle Exemplare haben „acrotarsia integra.“ p. - dibdi 273 102. Fraseria einerascens. Für gleichartig mit diesem vielleicht irrthümlich als Araseria aufgeführten Vogel halte ich Cassin’s: Eiopsaltria einerea. „Bill thick and rather long, distinctly notehed near the end, wing rather long, first quill spurious, fourth slightly longest, tail moderate, tarsi and toes slender, feathers of the head above slightly lengthened, — Entire upper parts einereous, feathers on the head with faint lines of brown on the shafts. Quills dark ashy brown, edged externally with pale ashy, tail dark ashy brown, narrowly tipped with white. Throat and abdomen white, breast pale ashy, under wing coverts white. Obscure line from the bill to the eye, and ring round the latter, white; spot in front of the eye dark ashy brown. Bill dark, base of lower mandibel white; feetdark. Total length 5^; wing 23/4; tail 2°. Vom Moondaflusse in Gabon: Du Chaillu. Cassin, Proceed. Acad. Nat. Sc. of Philad. Octbr. 1856. 103. Collurio Smithü. Cap Lopez: Du Chaillu. Die Weibchen sind etwas heller in der Färbung. 109. ‚Laniarius Peli. Cap Lopez und Muni-Fluss: Du Chaillu. 111. Dryoscopus cucullatus. Das Weibchen dieser Art in der Hamburger Sammlung. 113. Chaunonotus Sabinei. Muni-Fluss: Du Chaillu. Von sel'nem Vorkommen in Westafrica. 114. Corvus eurvirostris. Muni-Fluss: Du Chaillu. 115. Onychognathus fulgidus. | Jetzt ein schönes Pärchen die- ser Form in der Bremer Sammlung. Das Weibchen unter- scheidet sich nicht in der Färbung, ist aber etwas kleiner. — Die Stimme bezeichnet Weiss ats kräftigen hellen Laut oder als ein oft wiederholtes pfeifendes uit, uit, uit, — - Heuglin’s Lamprotornis aeneocephalus ist bestimmt gleich- arüg mit purpuropterus Rüpp., welche letztere Art Heuglin sehr irrthümlieh mit dem südafrieanischen Durchelli vereinigt. 117. Lamprocolius splendidus. Muni-Fluss : Du Chaillu. 119. Lamprocolius purpureiceps. Muni-Fluss: Du Chaillu. 122. Huphantornis Grayi. Cap Lopez: Du Chaillu. 125. Pains grandis. eh beschreibe das Weibchen dieser auf St. Thomé beschränkten Art nach einem schönen Exemplare der Bremer Sammlung. Foem. Supra sordide olivascens, plumis medio obscurioribus ; alarum tectricibus remigibusque tertiarüs pallide flavido-marginatis: cauda olivacea; capitis lateribus | pallidioribus ; gula albida, Jlavido adumbrata; pectore et hypochondrüs brunnescen- libus; abdomine, cerisso et subeaudalibus albis; subalaribus albis; vostro pallide brunneo, supra magis infuscato; pedibus brunneis. Long. T'/". -— rostr. 1^. p. 130. Nigrita canicapilla. Muni-Fluss: Du Chaillu. p. 132. Sycobius eristatus. Muni-Fluss: Du Chaillu. Jüngere Vögel zeigen noch keine Spur der Haube. Der ganze Kopf und Hals schmutzig ziegelroth. (Cassin.) ss» . 132. Sycobius malimbus. Cap Lopez: Du Chaillu. Cassin beschreibt den jüngeren Vogel sehr richtig als ganz schwarz mit grossem prachtvoll rothen Oceipitalfleck. Ich mögte Fraser's 5. rufovelatus für eine grössere Lokalrasse des bei Vieillot abgebildeten Vogels halten. - Sycobius scutatus. Munifluss: Du Chaillu. Das Weibchen dieser Art zeigt die untern Schwanzdecken schön roth, wie das Männchen. . 133. ‚Sycobius nitens. Munifluss: Du Chaillu. - Syeobius nigerrimus. Cap Lopez: Du Chaillu. Exem- plare differiren nicht unbedeutend in der Grösse. Cassin be- schreibt zuerst das sehr abweichende Farbenkleid des jün- geren Vogels: „Supra obscure viridis, fusco et nigricante rn subtus obsolete flavidus, lateribus obscurioribus ; alis et cauda in nonnullis fuscis, in alis nigris; vostro pallidiore, mandibula fere albida. 137. Vidua maeroura. Cap Lopez: Du Chaillu. 141. KEstrelda atricapilla. Munifluss: Du Chaillu. - Estrelda melpoda. Cap Lopez: Du Chaillu. 145. Pytelia phoenicoptera. Als erhöhte Färbungsstufe dieser Art mögte ich Heuglin's P. lineata betrachten, welche sich durch mehr Roth in der Schwanzfärbung unterscheidet. Die beiden mittleren Steuerfedern sind ganz roth. Kollaländer Westabyssiniens: Heugl. Uebers. p. 40. 147. Spermestes aucullata; Cap Lopez: Du Chaillu. Cassin beschreibt den jüngeren Vogel: Tota obsolete fusca, subtus cinerascente-tincta, abdomine medio albicante. . 148. Ortygospiza atricollis, Vieill. Cap Lopez: Du Chaillu. Beim Weibchen dieser Art ist die Kehle hellaschgrau, nicht schwarz wie beim Männchen. 150. Passer simplex, Swains. Munifluss: Du Chaillu. Heuglins Passer lunatus ist, um dies hier zu bemerken, gleichartig mit Aanthodira dentata, Sundev. Öfvers. Kongl. Vetensk. Acad. Förhandl. 1850, p. 127. 154. Pyrrhulauda leucotis. Somaligegend: Speke. - Crithagra chrysopyga, Swains. Gleichartig damit ist nach A. v. Pelzeln: J/ryospiza aurifrons, Heugl. aus Ostsennaar. 156. Corythaie persa. Cap Lopez und Munifluss: Du Chaillu. . 162. .Duceros atratus. Foem. (poensis, Fraser) Munifluss: Du Chaillu. 163. Duceros alboeristatus, Cass. Munifluss: Du Chaillu. T Tockus faseiatus. Cap Lopez: Du Chaillu. Zweite und dritte Schwanzfeder rein weiss. 172. Pogonias hirsutus. Cap Lopez: Du Chaillu. 182. .Dendromus caroli. Cap Lopez: Du Chaillu. 183. Von Indicator major unterscheidet sich der nahe ver- wandte /. barianus, Heugl., durch die Anwesenheit eines kleinen lebhaft goldgelben Schulterflecks. 187. Centropus monachus. Cap Lopez: Du Chaillu. "ri rc "3 "3 E -R--- "oo mj "eS 275 . 187. Zanelostomus aereus. Munifluss: Du Chaillu. . 192. Treron calva. Cap Lopez: Du Chaillu, . 196. Peristera tympanistria. Munifluss: Du Chaillu. Nicht zu unterscheiden von südafrieanischen Exemplaren. In unserer Synopsis ist das M. vergessen. - . .Peristera afra. Munifluss: Du Chaillu. — Cap Lopez: Du Chaillu. . 198. Peristera puella. Cap Lopez und Munifluss: Du Chaillu. - Francolinus Lathami. Cap Lopez: Du Chaillu. Keines- wegs mit Coturnix histrionica zu gruppiren, wie Cassin meint, Letztere ist eine ächte Wachtel. . 202. Pternistes Cranchü. Long. tot. cirea 10!/5". — rostr. a at A" 9" 1D" 7—"eaud. 2° 3 tars, 178”. — dig. med. 1^" 51%, | P. L. Sclater maass für mich das Originalexemplar im Brittischen Museo. . 207. Eupodotis Denhami. Long. lot. cirea 38^, — rostr. 9" 4'". — caud. 12^ 3'". — tars. 6!/,". — dig. med. 2^ 7°. Auch diese Art hatte P. L. Sclater die Gefälligkeit für mich im Brittischen Museo zu messen. Dieselbe steht O. eaffra sehr nahe. Ob vielleicht doch nur das Weibchen derselben ? . 212. Squatarola helvetica. Insel Corisco nahe der Mündung des Muniflusses: Du Chaillu. 216. Aegialites zonatus. Corisco-Insel: Du Chaillu. . 217. Strepsilas interpres. Insel Corisco: Du Chaillu. 296. Ciconia alba. Insel St. Thomé: Weiss. . 228. Scopus umbretta. Mündung des Muni: Du Chaillu. . 231. (Gferontieus olivaceus. Munifluss: Du Chaillu. Beim jün- geren Vogel zeigen die Federn der Brust und des Halses grosse dunkelgelbliche Flecke; auch einige der Haubenfedern sind so gestreift. 232. Numenius phaeopus. Coriscobay, nahe der Mündung des Muni: Du Chaillu. ( 235. Aetitis hypoleucus. Insel Corisco: Du Chaillu. 238. Calidris arenaria. Insel Corisco: Du Chaillu. . 244. Lémnocoraz flavirostris. Gleichartig damit scheint nach A. v. Pelzeln auch Heuglin's Ortygometra erythropus zu sein. - . Podiea senegalensis. Munifluss: Du Chaillu. Ist auch Podoa Josephina, Bp. . 249. Podica senegalensis. Adde: Bonap. Consp. II. p. 182. . 250. Puffinus major, Fab. Adde: Bonap. Consp. II. p. 203. 251. Thalassidroma Wilsonii. Adde: Bonap. Consp. II. p. 199. - . Diomedea exulans. Adde: Bonap. Consp. II. p. 184. . 253. Lestris cephus. Das Exemplar der Pariser Sammlung stammt nieht von Gabon, sondern wurde von Laurein zwischen Cap Palmas und Calabar gesammelt. . 255. Sterna senegalensis. Insel Corisco: Du Chaillu. . 258. Sula piscator. Adde: Bonap. Consp. 1. d 18* 276 vs 258. Sula bassana. Adde: Bonap. Consp. Il. p. 165. 259. Pelecanus rufescens. Adde: Bonap. Consp. HI. p. 162. 260. JPhalacrocorax africanus. Adde: Bonap. Consp. Il. p. 178. - Phalacrocoraz melanogaster, Cüv. Adde: Bonap. Consp. IL.p. 17D. Anhang. Beschreibung einiger neuer Arten der Somali-gegend Östafrica's nach E. Blyth „Report on a Zoological collection from the Somali-country^ im „Journal of the x. o Asiatic Society of Bengal" 1856. Spreo albicapillus, Bl. Supra obscure virescens, nitore metal- lico; pileo toto, crisso, subeaudalibus, tibiis, hypochondriis postice, axillaribus et subalaribus pure albis; corpore inferiore reliquo in fundo obscure virescente albido striato; remigibus secundarlis pogonio externo pro maxima parte sordide albis, maeulam magnam alarem formantibus; rostro gracili et pedibus nigris; iride alba. Long. 12". — al. 614. — caud. 44”, — rostr. a rict. 13/,5'". — tars. 13/.^. Passer castanopterus, Bl. Pileo, nucha, scapularibus et tec- irieibus alarum laete et dilute castaneo-rufis; dorso, uropygio et tectricibus caudae superioribus olivascente-griseis, dorsi plumis medio nigricantibus; genis et corpore subtus pallide flavidis, hypochondrüs olivaceo adumbratis; macula gulari, loris et mento nigris; fascia alari alba vix conspicua; remi- a: tertiarlis pallide marginatis ; rostro nigricante. Long. 5“. 25/4". — caud. 2". p vs "is baglafecht, Blyth. Piso el corpore subtus laete aureo-flavis; abdomine et subcaudalibus dilutius flavis ; dorso virescente-flavo, fusco-striato; cauda cum tectrieibus superioribus flavescente - olivaceis; ^ alis fuscis; tectricibus minoribus virescente-flavo marginatis, majoribus remigibusque tertiarlis pallide flavescente-brunneo.limbatis, primariis obsolete flavo-marginatis; loris, regione parotiea, mento et gula nigris; rostro infuscato; pedibus brunneo-carneis. Long. 6! 3". — rostr. 16. — al. 3Y ". — eaud. 1*/". — tars. 3/4". Ob dies wirklich Buffon's ,,Baglafecht*, bleibt mehr wie zweifel- haft. Erinnert in der Färbung stark an gewisse indische Arten, Ploceus flaviceps, bengalensis etc. INDEX generischer und subgenerischer Namen. Pag. Do SG RAR | 7 > 337 Acryllium ...... ees 900 AUBUS. sei cV MER 235 Aegithalus. ... «eee 11 Aegialithes ...... «eee 215 Aesalon.-..... vet ME 9 Agapornis-.....- esee 168 Agelastus.... «een 200 Agrodroma......... avs da. ea 153 ne ES EEE | 34 Kia... «+ sale 146 Amydrus...... enn 116 Anastomus.«-«.-««.429315 299 Andropadus....... e 87 BROUB.: e... e scc MX 256 Anthreptes - -- +: ses. 53 Anthropoides .......-.* .. 218 | 5 PURE NEE." “173 Apaloderma...-.-....... 263 Aplopelia..... ....... 196 Aquila ..... len 3 BET. Lune en A 219 Ardetta...-..--. se Lee 224 Artomyias:... «eene 93 Astur. ...-.-... MO dar 11 Alllegé. scannen 17 Atticora....... eei 25 Avicida -...... eese 10 Balearica. .........- SNAP 218 Barbatula.......... ooaqd nd Berenicornis.. ........ .» 163 Bessonornis ........... 28 (00 7 0$ CETT «i slsiueti] Bradyornis. ............ 66 Pag. Bübo.... ,. o n nda RI^sd 1/343 Bubuleus. -..... 2. 222 Buccanodon ............ 171 Buüceros.-.««««.- s.s 440% 161 Bucorvus....... ee 165 Bücorax.-...-.«.... 165 Budytes...... essen 72 Buphaga...uorro os high 120 Bbbus....osoesoso o M 223 Bualis:;....scso v» 20 96 a UA TOR: 01394123 Butorides.....«« 29 223 Übsarornis....... epo 243 Calamoherpe. ........... 61 BEalidri& o isis s. able: 238 Calherodius ............ 225 Camaroptera ........... 62 Oàmpephaga........ 225 98 Caprimulgus. ........... 22 Geblepyris. .,...... 62202 99 Gbhfropus. ....... gon 187 Gereotrichas.:....... Am 69 Certhilauda............. 153 BERG dad sea as dig 37 Chaelurar...2......n8lds 25 Bhaleites u... clau 190 Chalcopelia. .....:....:. 197 Braun. 20... 215 Chaunonotus............ 113 Ubisaerhis, ........ oliodv 160 Floraneta. ..... „amade 60 Chrysococcyx. .......... 190 or TE EPERTTT «44226 Cms LLellicoongll I 0... NP TT 6 278 CIFOBSA, 221. 22s Cirrocephalus. . Gistichla ;...., Collin... p^ Coliostruthus .. Gollurie....... Columba ...... Comatibis ..... * * * * Coracias....... Corethrura .... Corvinella...... Corvus... isis. Corythaix ..... * * Coryphegnathus. Corythornis...... Cossypha....... Coturnix ...... B * * * Gele... ess Crateropus.... Cliniger. .+.u. : Grithagra.. ....: Catulus ........ Cursorius ..... Cypselus...... Dendrocygna ... Dendromus.... Dendropicus... Dertroides...... Diaphorophyia . Diomedea ..... Bicrurus...... Dromolaea..... Drymoeca..... Dryoscopus..... Edolius ........ Minus... nenn Znilia... sen Be Emberiza ..... Eremomela.... Erythrocercus . Esfrelda....... Euplectes...... Eupodotis ..... Eurystomus.... * * * * LIE AE S n0 **999797 $999 + + ve Se 77 ur) Jb e n AE. Ael $54» wow Falco. „li 12224122290 FM. 20412,2525 7; . Francolinus....... * 9999 * * * * 201 Wraberia.,...«0 oos» QS 102 Fregata...... 5*5 Fringillaria.... Bale .. ados Galerida: ..,.., Gallinago. ..... Gallinula...... Geronticus..... Glareola....... GUUe a zur... Gymnobucco... Gypogeranus... Gypohierax. ... Haematopus ... Blcyon.........4; Haliaetos... ...... Haliplana...... Hapalophus. ... Heliornis...... Helotarsus..... Herodias. .... Hetaerodes.... Himantopus ... Himantornis... Hirundo.. u... Hoplopterus ... Hydrocheiidon . Hydrornia..... Byliota..«..s.. Hypergerus. ... Hyphantornis. . Hypochera .... Hypolais ...... Hypotaenidia. . . BB 2 aha Indicator. ..... Irrisor. ......5-. Ispidina . rw. Itbnains. «. . des Do TNT er Lagonosticta. . . Laniarius...... háliuli s.v Lamprotornis. . ee» 9.»5 029015 ae 9 ux w ee...» ..+%+ e I, u; " A m 1. .» ++» Lamprocolius........... LDürus.....222.20.. 01988 beptoptilos ...... 428 Léstris. “00.00. 090200 Digurnus.. 4.3... Falldle Edbosa. «v re Limnocorax........... e Lobivanellus. ........... Labolos.......... cos Macronyx....... ci Macrodipteryx .........- Megabiss.’...... ... a Megalophonus .......... Melaenornis............ Melaniparus ............ Malierag s... vun Melignothus ............ Millocichla ... .. au Meropiscns. .. .....Kiunal BRORODE oe... s ERREUR Mesopicns............ 08% BIPPORISUS . . 2.2... Alk | ot lp FOPMENETOON T n oo ul REED Müscicapa. ...... G0 82:00 Muscipeta.......9108939 Musophaga............. BEBEIBLIA.. .- 2000.00 CT Myiophila. -»roe 0 ni 0 ER Myrmecocichla. ......... Napothera........ 22 2t Nanclerus ....... 55595 Nictarinea.. .... 5/02 MUR Neophzon ......23 092 44 Neltapus ........ 299/995 | 1. MMRMPDENDC Re l. — OPERE V. | l1 PPMEEQOSREETT S L Mumenius....... 9.5 ide, .. «9 «49 lcticorax. ..,. 1. RUD Oedienemus ............ Bea... . 2... eiua Migoßgrceus „une 2«025 Onychognathus ......... OHNE. ...: 295. Ortygospiza............ OTEEROloS. ES. LIA ES Ogiahui N Cuba. lise Palatermib 7... V4... PB N ie Pakdipicus.. ....... ee e Parma. ...... ss pl o0, MPUOCSPPREQSUN o 2LHITERTETETELI LU 0070050 MMRPINDRDIIAPIARKE T BOIECRBUS |... UPUS «4 Pelecanopus............ BET rn L0SPIRL 1 20. RE USE A Beiroeinela......s 400: BEEN N. GER ihaelusa... ou WIL Phaeocephalus .......... Phalacrocorax .......... Hl3asdus....... 4. .228. Philomachus............ Phoenicopterus ......... Pholldduges .... e % Pholidornis............. Phyllopneuste. .......... Phyllastrephus.......... ee v MN Picatharthes. ........... 0 CPP MAN MEER | | Distalea. 22400 an 990 Eatysüra 1... c 008 Plectropterus ........... Plocepasser ............ Bléceus UL, Plélus u. 49QM A BRRTIADUS. an sinn Poeoptera.....,.. NR) Balearen RR EUNLOCEDS Le oer eo PM FUgonias... 2.2 a2 Vs UU Poliospiza. ....... 55448 Polyboroides. ........... PirplisHo..... sis e$u.. (ood c ot a sen iraUneola.. zw. e EHONUDS I Our sense na a TPEPRTTET Piermistes...........-.+- Piegetles ,.....3..08 FEWOSTIRBS. .. loeo POIODBERUR... 22.22...» Pulse. ,..2.22sc0wss, Pyrenmestes ‚,....4+...00% 279 Pag. 180 71 70 240 280 *** * Pytelia. . . Pyrrhulauda . . ühelea....... Querquedula.. Rallua .... Recurvirostra. Rhinoptilus ... Rhynchaea ... Rhynchastatus Rhynchops ... (o o MAPMEEMUR Biiticilla., .... Saxicola...... Sarciophorus. Sarkidiornis. . Schizorhis. ... Scolopax..... BED. Scopus... *** Scotornis...... Scotopelia.... nbus... Sigmodus ...‘ Spatula ...... Speirops. Spizaetos .... Spermestes... Spermospiza. . Sporaeginthus. Sporopipes ... BMPEO, 12127, Squatarola.... Steganura.... HWETOS uu Sternula ..... Stictoenas.... Stiphrornis.... Strepsilas. ... BET yu Siruthio,... .* ea . ov09»9 €»'€** o 99 9 LL L2 **9c$ ( P» v9» *"9* * * * E 00. + *-**5 + + LJ Sybeobius: ...: 7... .. MR Sylochelidon... Sylvietta. Symplectes.... Syncopta...... Syrnium ...... Tachypetes.... Wohitzeà ..25.. Telephonus.... THXLOE. lee.» Thalasseus .... Thalassidroma. Thamnobia .... Thresciornis... Tigrisoma..... Tinnunculus... Bickus (i os... Totanus. . Trachyphonus. . Treron.. Tricholaema. .. Trichophorus. . Tringa. ...., yos «e ve 9 tr. + + Trögon ...7..., 'Taraácüs...»-.. Turdus..:25... Tur eov... Turturoena..... Tympanistria . . 5» ER v 9 env AMET | Updpá.. esee vet .. 115 | Uraeginthus .. . ..,. /5,)212 | Urbbrachya. , ... 5s. 231381 | Wahellus..... e. eee 134 BB. | Werreauxia «56s I | SONUS. . 7622 oo enn FOnE LWltus... oro ates 347108 | (Kenociehla , , .....4 BET )a0HoBueco. , «ius iP .. 21 | Zanclostomus. ..... 1206 | Zosterops «...... 5 .. 258 v^ MANT + + bd . * * MODE 74 1 MM TS mt m m eom P "m su yc „= ^ ER